| nam neque mihi ea est
facultas, quam tu tribuis, et si maxime esset,
tamen cum | otio | meo negotium facesserem,
publicam rem nihil promoueam. |
|
tantus est ergo nobilium numerus, qui non
ipsi modo degant | otiosi | tamquam fuci
laboribus aliorum, quos puta suorum
praediorum colonos augendis reditibus ad
uiuum usque radunt. |
| nam eam solam
frugalitatem nouere, homines alioquin ad
mendicitatem usque prodigi; uerum
immensam quoque | otiosorum | stipatorum
turbam circumferunt, qui nullam umquam
quaerendi uictus artem didicere. |
| nam et | otiosos | libentius quam
aegrotos alunt, et saepe morientis heres non
protinus alendae sufficit paternae familiae. |
| nam quid faciant! siquidem ubi
errando paululum uestes ac ualetudinem
attriuere, morbo iam squalidos, atque
obsitos pannis, neque generosi dignantur
accipere, neque audent rustici; non ignari
eum qui molliter educatus in | otio | ac deliciis,
solitus sit accinctus acinace ac cetra, totam
uiciniam uultu nebulonico despicere et
contemnere omnes prae se, haudquaquam
idoneum fore, qui cum ligone ac marra,
maligna mercede ac uictu parco, fideliter
inseruiat pauperi. |
| nam Gallias infestat alia praeterea
pestis pestilentior, tota patria stipendiariis, in
pace quoque - si illa pax est - oppleta atque
obsessa militibus, eadem persuasione
inductis, qua uos | otiosos | hic ministros
alendos esse censuistis. |
| neque enim confidunt
inexercitatis quicquam, ut uel ideo
quaerendum eis bellum sit, ne imperitos
habeant milites, et homines iugulandi gratis,
ne - ut habet facete Sallustius - manus aut
animus incipiat per | otium | torpescere. |
|
sed nec uestri illi uel opifices urbici, uel rudes
atque agrestes agricolae | otiosos |
generosorum stipatores creduntur ualde
pertimescere, nisi aut hi quibus ad uires
atque audaciam corpus contigit ineptius, aut
quorum animi uis inopia rei familiaris
infringitur, adeo periculum nullum est, ne
quorum ualida et robusta corpora - neque
enim nisi selectos dignantur generosi
corrumpere - nunc uel elanguescunt otio, uel
negotiis prope muliebribus emolliuntur, iidem
bonis artibus instructi ad uitam, et uirilibus
exercitati laboribus effeminentur. |
|
sed nec uestri illi uel opifices urbici, uel rudes
atque agrestes agricolae otiosos
generosorum stipatores creduntur ualde
pertimescere, nisi aut hi quibus ad uires
atque audaciam corpus contigit ineptius, aut
quorum animi uis inopia rei familiaris
infringitur, adeo periculum nullum est, ne
quorum ualida et robusta corpora - neque
enim nisi selectos dignantur generosi
corrumpere - nunc uel elanguescunt | otio | , uel
negotiis prope muliebribus emolliuntur, iidem
bonis artibus instructi ad uitam, et uirilibus
exercitati laboribus effeminentur. |
| nempe quibuscumque regni
partibus nascitur lana tenuior, atque ideo
pretiosior, ibi nobiles et generosi, atque
adeo Abbates aliquot sancti uiri, non his
contenti reditibus, fructibusque annuis, qui
maioribus suis solebant ex praediis crescere,
nec habentes satis, quod | otiose | ac laute
uiuentes, nihil in publicum prosint, nisi etiam
obsint, aruo nihil relinquunt, onmia claudunt
pascuis, demoliuntur domos, diruunt oppida,
templo dumtaxat stabulandis ouibus relicto,
et tamquam parum soli perderent apud uos
ferarum saltus, ac uiuaria, illi boni uiri
habitationes omnes, et quicquid usquam est
culti, uertunt in solitudinem. |
| quamquam
tum quoque uelut errones coniiciuntur in
carcerem, quod | otiosi | obambulent, quorum
operam nemo est qui conducat, cum illi
cupidissime offerant. |
| quin lanarum quoque adeo
increuit pretium, ut a tenuioribus, qui pannos
inde solent apud uos conficere, prorsus emi
non possint, atque ea ratione plures ab
opere ablegantur in | otium | . |
| pauciores alantur | otio | , reddatur
agricolatio, lanificium instauretur, ut sit
honestum negotium, quo se utiliter exerceat
otiosa ista turba, uel quos hactenus inopia
fures fecit, uel qui nunc errones aut otiosi
sunt ministri, fures nimirum utrique futuri. |
| pauciores alantur otio, reddatur
agricolatio, lanificium instauretur, ut sit
honestum negotium, quo se utiliter exerceat
| otiosa | ista turba, uel quos hactenus inopia
fures fecit, uel qui nunc errones aut otiosi
sunt ministri, fures nimirum utrique futuri. |
| pauciores alantur otio, reddatur
agricolatio, lanificium instauretur, ut sit
honestum negotium, quo se utiliter exerceat
otiosa ista turba, uel quos hactenus inopia
fures fecit, uel qui nunc errones aut | otiosi |
sunt ministri, fures nimirum utrique futuri. |
| sed res | otium | poscit. |
|
Syphograntorum, praecipuum ac prope
unicum negotium est, curare, ac prospicere,
ne quisquam desideat | otiosus | . |
| ad haec,
sacerdotum ac religiosorum, quos uocant,
quanta quamque | otiosa | turba, adiice diuites
omnes maxime praediorum dominos, quos
uulgo generosos appellant ac nobiles, his
adnumera ipsorum famulitium, totam
uidelicet illam cetratorum nebulonum
colluuiem. |
| at si isti omnes quos nunc inertes
artes distringunt; ac tota insuper | otio | ac
desidia languescens turba, quorum unus
quiuis earum rerum quae aliorum laboribus
suppeditantur; quantum duo earundem
operatores consumit; in opera uniuersi atque
eadem utilia collocarentur, facile
animaduertis; quantulum temporis ad
suppeditanda omnia; quae uel necessitatis
ratio; uel commoditatis efflagitet - adde
uoluptatis etiam quae quidem uera sit ac
naturalis - abunde satis superque foret. |
|
reliqua fere multitudo omnis; cum neque
| otiosa | sit; nec inutilibus opificiis occupata,
procliuis aestimatio est, quam paucae horae
quantum boni operis pariant. |
|
iam uidetis quam nulla sit usquam | otiandi |
licentia, nullus inertiae praetextus, nulla
taberna uinaria, nulla ceruisiaria, nusquam
lupanar, nulla corruptelae occasio, nullae
latebrae, conciliabulum nullum, sed omnium
praesentes oculi necessitatem aut consueti
laboris, aut otii non inhonesti faciunt. |
|
iam uidetis quam nulla sit usquam otiandi
licentia, nullus inertiae praetextus, nulla
taberna uinaria, nulla ceruisiaria, nusquam
lupanar, nulla corruptelae occasio, nullae
latebrae, conciliabulum nullum, sed omnium
praesentes oculi necessitatem aut consueti
laboris, aut | otii | non inhonesti faciunt. |
|
gens facilis ac faceta, sollers, | otio | gaudens,
corporis laborum - cum est usus - satis
patiens, ceterum alias haudquaquam sane
appetens; animi studiis infatigata. |
| sunt
tamen, iique haud sane pauci, qui religione
ducti, litteras negligunt, nulli rerum cognitioni
student, neque | otio | prorsus ulli uacant,
negotiis tantum, bonisque in ceteris officiis
statuunt, futuram post fata felicitatem
promereri. |
| nam
quicquid usquam operis est asperum,
difficile, sordidum, a quo plerosque labor,
fastidium, desperatio deterreat, hoc illi sibi
totum libentes, hilaresque desumunt, ceteris
| otium | procurant, ipsi perpetuo in opere ac
labore uersantur, nec imputant tamen, nec
aliorum sugillant uitam, nec suam efferunt. |
| nam quae
haec iustitia est, ut nobilis quispiam, aut
aurifex, aut foenerator, aut denique alius
quisquam eorum, qui aut omnino nihil agunt,
aut id quod agunt, eius generis est, ut non sit
reipublicae magnopere necessarium, lautam
ac splendidam uitam, uel ex | otio | , uel
superuacuo negotio consequatur, cum
interim mediastinus, auriga, faber, agricola,
tanto, tamque assiduo labore, quam uix
iumenta sustineant, tam necessario, ut sine
eo ne unum quidem annum possit ulla durare
respublica uictum tamen adeo malignum
parant, uitam adeo miseram ducunt, ut longe
potior uideri possit conditio iumentorum,
quibus nec tam perpetuus labor, nec uictus
multo deterior est, et ipsis etiam suauior, nec
ullus interim de futuro timor. |
|
an non haec iniqua est et ingrata respublica,
quae generosis ut uocant et aurificibus, et id
genus reliquis, aut | otiosis | , aut tantum
adulatoribus, et inanium uoluptatum
artificibus, tanta munera prodigit. |
Nombre de contexte(s) : 27