(30) Syllabis nullum compendium est perdiscendae omnes nec, ut fit 
plerumque, difficillima quaeque earum differenda, ut in nominibus scribendis 
deprehendantur.

(31) Quin immo ne primae quidem memoriae temere credendum: repetere et 
diu inculcare fuerit utilius et in lectione quoque non properare ad continuandam 
eam uel adcelerandam, nisi cum inoffensa atque indubitata litterarum inter se 
coniunctio suppeditare sine ulla cogitandi saltem mora poterit. Tunc ipsis 
syllabis uerba conplecti et his sermonem conectere incipiat:

(32) incredibile est, quantum morae lectioni festinatione adiciatur. Hinc enim 
accidit dubitatio, intermissio, repetitio plus quam possunt audentibus, deinde 
cum errarunt, etiam iis quae iam sciunt diffidentibus.

(33) Certa sit ergo in primis lectio, deinde coniuncta, et diu lentior, donec 
exercitatione contingat emendata uelocitas.

(34) Nam prospicere in dextrum, quod omnes praecipiunt, et prouidere non 
rationis modo, sed usus quoque est, quoniam sequentia intuenti priora dicenda 
sunt, et, quod difficillimum est, diuidenda intentio animi, ut aliud uoce, aliud 
oculis agatur. Illud non paenitebit curasse, cum scribere nomina puer, 
quemadmodum moris est, coeperit, ne hanc operam in uocabulis uulgaribus et 
forte occurrentibus perdat.

(35) Protinus enim potest interpretationem linguae secretioris, quas Graeci       
g-glwvssa uocant, dum aliud agitur, ediscere et inter prima elementa consequi 
rem postea proprium tempus desideraturam. Et quoniam circa res adhuc tenues 
moramur, ii quoque uersus, qui ad imitationem scribendi proponentur, non 
otiosas uelim sententias habeant, sed honestum aliquid monentis.

(36) Prosequitur haec memoria in senectutem et inpressa animo rudi usque ad 
mores proficiet. Etiam dicta clarorum uirorum et electos ex poetis maxime 
(namque eorum cognitio paruis gratior est) locos ediscere inter lusum licet. Nam 
et maxime necessaria est oratori, sicut suo loco dicam, memoria et ea 
praecipue firmatur atque alitur exercitatione et in his, de quibus nunc loquimur, 
aetatibus, quae nihildum ipsae generare ex se queunt, prope sola est, quae 
iuuari cura docentium possit.

(37) Non alienum fuerit exigere ab tris aetatibus, quo sit absolutius os et 
expressior sermo, ut nomina quaedam uersusque adfectatae difficultatis ex 
pluribus et asperrime coeuntibus inter se syllabis catenatos et ueluti 
confragosos quam citatissime uoluant: G-calinoiv Graece uocantur. Res modica 
dictu, qua tamen omissa multa linguae uitia, nisi primis eximuntur annis, 
inemendabili in posterum prauitate durantur.