CAPUT  V.  Aliae  parabolae,  et  documenta  proferuntur  ex  Novi  Veterisque  Tetamenti  libris,  quibus  clerici  ad  persananda  vitia  tum  in  se,  tum  in  aliis  utantur.  

(0253D) 
Rursum  ne  propter  aliqua  bona  opera  humanae  laudis  appetitu  impulsus  superetur,  attendat  illam  parabolam:  Simile  est  regnum  coelorum  thesauro  abscondito  in  agro,  etc.  (Matth.  XIII,  44) . Nisi  enim  actio  bona  interdum  abscondatur  a  malignis  spiritibus,  velut  a  latronibus  pecunia  ostensa,  aufertur.  

Item  ne  durus  et  immitis  sit  erga  eos  qui  in  eum  aliquo  modo  peccant  attendat  illam  parabolam:  Simile  est  regnum  coelorum  homini  regi,  qui  voluit  rationem  ponere  cum  servis  tuis  (Matth.  XVIII,  23) . In  qua  satis  aperte  monstratur  qualiter  debeamus  esse  clementes  erga  debitores  nostros,  si  volumus  nobis  a  Deo  relaxari  debita  nostra.  (0254A) 

Superbia  quoque,  quae  omnes  virtutes  destruere  nititur,  ne  in  quolibet  dominetur,  attendendae  sunt  illae  duae  similitudines,  quarum  quidem  una  est:  Duo  homines  ascenderunt  in  templum  ut  orarent  (Luc.  XVIII,  10) . Altera  vero:  Cum  invitatus  fueris  ad  nuptias,  recumbe  in  novissimo  loco  (Luc.  XIV,  10) . Ex  utraque  ergo  possunt  omnes  edoceri  quanta  confusio  vel  ruina  superbiam  soleat  sequi.  Utraque  etiam  una  eademque  sententia  terminatur,  quia  scilicet  omnis  qui  se  exaltat  humiliabitur,  et  qui  se  humiliat  exaltabitur.  (0254B) 

Item  ne  concessis  et  licitis  rebus  intemperanter  utamur,  seu  in  eis  plus  quam  liceat  innitamur,  attendenda  est  iugiter  illa  parabola:  Homo  quidam  fecit  coenam  magnam  et  vocavit  multos  (Luc.  XIV,  16) ; quid  enim  ibi  dicitur  coena  magna  facta  et  vocati  multi,  sed  quidam  propter  villae  emptae,  quidam  propter  agrorum  emptorum  probationem,  quidam  vero  propter  uxorem  noviter  ductam  se  excusantes  venire  noluerunt  (Ibid.,  18-20) , significat  maximam  quidem  multitudinem  fidelium  ad  superna  gaudia  a  Domino  invitatam,  sed  dum  plurimi  nimiae  possessionum  obtinendarum  ambitioni,  multi  autem  coniugio  licito  intemperanter  dediti  inveniuntur,  pauci  sunt  qui  vocationi  divinae  obedientes  ad  regna  coelorum  perveniunt.  (0254C) Verumtamen  eo  plus  metuenda  est  huius  parabolae  sententia  quo  minus  a  multis  timetur,  qui  quotidie  non  solum  ob  nimiam  villarum  et  agrorum  pretio  condigno  acquirendorum  ambitionem,  et  propter  intemperatum  uxoris  amorem,  sed  etiam,  quod  multo  nequius  est,  ob  eos  agros  quos  fraude  aliqua  acquirere  et  auferre  student  de  locis  sanctis  seu  pauperibus  et  propter  meretricis  inductionem,  se  conantur  excusare  a  vocatione  divina.  Si  enim  hi  qui  rebus  iuste  acquisitis  et  a  Deo  concessis  intemperanter  utuntur  a  regno  coelesti  excluduntur,  quid  credendum  est  de  illis  qui  per  vim  et  fraudem  aliquam  aliena  rapientes  et  meretricibus  se  iungentes  in  his  usque  ad  finem  vitae  perseverant?  Hinc  credat  quisque  quod  velit;  ego  credo  quia  coelum  et  terra  transibunt,  verba  autem  divina  non  transibunt  (Marc.  XIII,  31) , nisi  ut  impleantur  sicut  praedicta  sunt.  (0254D) Haec  igitur  pauca  exhortationis  verba  ad  clerum  dicta  ideo  ex  sanctissimo  Evangeliorum  libro  proferre  curavi,  quia  talis  liber  clericis  pene  omnibus  notissimus  est,  utpote  qui  saepius  legitur  et  auditur  ab  eis.  

Possunt  etiam  studiosi  quilibet  clericorum  ex  varia  scriptura  tam  Veteris  quam  Novi  Testamenti  satis  instrui,  et  non  solum  ex  bonis  sed  etiam  ex  malis  aedificari.  Si  enim  attendere  studuerint  Abel  iustitiam,  Iob  patientiam,  venerandam  Abrahae,  Isaac  et  Iacob  benedictionem  a  Deo  sibi  factam,  David  humilitatem,  Danielis  et  trium  puerorum  constantiam,  Susannae  castitatem,  utriusque  Tobiae,  patris  scilicet  et  filii  religionem  aliorumque  Patrum  in  Veteri  Testamento  perfectionem,  si,  inquam,  attendere  voluerint  talium  virorum  exempla,  aedificari  omnimodis  possunt.  (0255A) Rursum  si  econtra  replicare  voluerint,  quantam  malitiam  Cain  in  fratrem  suum  egerit,  pro  quibus  peccatis  Sodomitae  subversi  sint,  qualiter  Nabuchodonosor,  Holofernisque  superbia  contrita  sit,  quam  variis  modis  murmurantes  filii  Israel  afflicti  sint,  quid  Heli  sacerdotis  filii  peccantes  pertulerint,  quomodo  Salomon  sapientissimus  ceciderit,  quantamque  ruinam  Absalon  et  duo  iudices  contra  Susannam  insanientes  meruerint,  quam  frustra  Herodis  et  Iudaeorum  dolus  in  Christum  insanierit,  quanta  malitia  Simon  Magus  obcaecatus  perierit.  Quid  aliud  per  tanta  mala  innuitur,  nisi  ut  audientes  timeant  et  timentes  caveant  ne  in  similia  cadant?  Plurimi  namque  nisi  timore  compellerentur,  nullo  modo  ad  salutem  traherentur.  (0255B) Patet  igitur  quia  tam  per  mala  quam  per  bona  aedificari  possumus,  si  ea  ita  ut  a  Domino  ordinantur  pensamus.  Nam  ut  Deum  amemus,  per  bona  trahimur;  sed  ut  eum  timeamus,  per  mala  aliqua  compellimur.  Unde,  quaeso,  ut  ea  quae  iam  protuli,  et  alia  his  similia  in  libris  sacris  scripta  intentione  summa  legantur  et  quae  nobis  sunt  facienda  ex  eorum  lectione  aliquatenus  inspiciantur.