DE AVE PHOENICE Est locus in primo oriente remotus qua patet aeterni maxima porta poli nec tantum aestiuos hyemisque propinquus ad ortus in quo sol uerno fundit ab axe diem. 5 illic planicies tractus diffundit apertos nec tumulus crescit nec caua uallis hiat sed nostros montes: quorum iuga celsa putantur per bis sex ulnas eminet ille locus hic solis nemus est: et consitus arbore multa 10 lucus perpetuae frondis honore uirens cum phaetontaeis flagrasset ab ignibus axis ille locus flammis inuiolatus erat et cum diluuium mersisset fluctibus orbem deucalionaeas exuperauit aquas. 15 non hunc exangues morbi non aegra senectus nec mors crudelis nec metus asper adit nec scelus infandum nec opum uesana cupido aut metus aut ardens caedis amore furor. luctus acerbus abest et aegestas obsita pannis 20 et curae in sontes et uiolenta fames. Non ibi tempestas nec uis horrida uenti nec rigido terram rore pruina tegit. nulla super campos tendit sua uellera nubes nec cadit ex alto timidus humor aquae. 25 sed fons in medio est quem uiuum nomine dicunt perspicuus lucens dulcibus uber aquis. qui semel erumpens per singula tempora mensum duodecies undis irrigat omne nemus. hic genus arboreum procero stipite surgens 30 non lapsura solo mitia poma gerit. hoc nemus hos lucos auis incolit unica phoenix unica sic uiuit morte refecta sua paret et obsequitur phoebei memoranda satelles hoc natura parens munus habere dedit. 35 lutea cum primum surgens aurora rubescit cum primum rosea sidera luce fugat. ter quater illa pia immergit corpus in undas ter quater e uiuo gurgite libat aquam tollitur ac summo consedit in arboris altae 40 uertice quae totum despicit una nemus et conuersa nouos Phoebi nascentis ad ortus expectat radios et iubar exoriens ast ubi sol pepulit fulgentis lumina portae et primum emicuit luminis aura leuis 45 incipit illa sacri modulamina fundere cantus et mira lucem uoce ciere nouam. quam nec aedoniae uoces nec tibia possit musica cyrrhaeis assimilare modis sed neque dolor moriens imitare nosse putatur 50 nec cylleneae fila canorae lyrae postquam Phoebus equs in aperta refudit Olympi atque orbem totum pertulit usque illa ter alarum alarum repetito uerbere plaudit non errabilibus nocte cieque sonis. 55 atque eadem celeres etiam discriminat horas igniferumque caput ter uenerata silet antistes nemorum luce ueneranda sacerdos et sola arcanis conscia Phoebe tuis quae postquam uitae iam mille peregerit annos 60 at se reddiderint tempora longa grauem. ut reparet lassum spatiis urgentibus euum assueti nemoris dulce cubile fugit. cumque renascendi studio loca sancta reliquit tunc petit hunc orbem mors ubi regna tenet 65 dirigit in Syeriam celeres longaeua uolatus phoenicis nomen cui dedit ipsa uetus. secretosque petit deserta per auia lucos hic ubi per saltus silua remota latet tum legit aereo sublimem uertice palmam 70 quae gratum phoenix ex aue nomen habet. quam nec dente potens animal perumpere possit lubricus aut serpens aut auis ulla rapax. tum uentos claudit pendentibus Aeolus antris ne uiolent flabris aera purpurum 75 neu concreta notho per inania coeli. summoneat radios solis et obsit aui. construit inde sibi seu nidum siue sepulcrum nam perit ut uiuas se tamen ipsa creat colligit hinc succos et odores diuite silua 80 quos legit Assyrus quos opulentus Arabs. quos aut Pygmeae gentes aut India carpit aut molli generat terra Sabaea sinu. cinama dehinc auramque procul spirantis amomi congerit et mixto balsama cum folio. 85 non casiae mitis non olentis uimen achanti nec thuris lachrymae utraque pinguis abest his addit teneras nardi pubentis aristas et sociat myrrhae pascua grata nimis protinus in strato corpus mutabile nido 90 uitalique thoro membra quieta locat oreque dehinc succos membris circumque supraque iniicit exequiis immoritura suis tunc inter uarios animam commendat odores depositi tanti nec timet ulla finem. 95 interea corpus genitali morte peremptum aestuat et flammas protulit ipse calor aereoque procul de lumine concipit ignem flagrat et ambustum soluitur in cinerem. hos uelut in massam cineres in morte coactos 100 conflat et effectum seminis instar habet hinc animal primum sine membris fertur oriri sed fertur uermis lacteus esse color creuerit immensum subito cum tempore certo seque qui teretis colligit in speciem. 105 inde reformatur qualis fuit ante figura et phoenix ruptis pullulat exuuiis. ac uelut agrestes cum filo ad saxa tenentur mutari pennae papilione solent. non illi cibus est nostro concessus in orbe 110 nec cuiquam implumem pascere cura subest. ambrosio libat coelesti nectare rores stellifero teneri qui cecidere polo. hos legit his mediis alitur in odoribus ales donec maturam proferat effigiem. 115 ast ubi primaeua coepit florere iuuenta euolat ad patria iam reditura domos. ante tamen proprio quicquid de corpore restat ossaque uel cineres exuuiasque suas. unguine balsameoque myrrhaque et thure soluto 120 condit et in formam conglobat ore pio. quam pedibus gestans contendit solis ad ortus inque ara residens promit in aede sacra. mirandam sese prestat praebetque uehenti tantus ibi decor est tantus abundat honor. 125 principio color est qualis sub sidere coeli mitia quae croceo punica grana legunt. qualis inest foliis quae fert agreste papauer cum pedes uestit sole rubente polus. hoc humeri pectusque decens uelamine fulgent. 130 hoc caput hoc ceruix summaque terga nitent caudaque porrigitur fuluo distincta metallo in cuius maculis purpura mixta rubet. clarum inter pennas insigne desuper iris pingere ceu nubem desuper alta solet. 135 albicat insignis mixto uiriditate smaragdo et puro cornu gemmea cuspis hiat. ingentes oculos credas geminosque hiacyntos quorum de medio lucida flamma micat. aequatur toto capiti radiata corona 140 phoebei referens uerticis alta decus. crura tegunt squammeae flauo distincta metallo ast ungues roseus pingit honore color. effigies inter pauonis mixta figuram cernitur et mixtam phasidis inter auem 145 magnifice terris Arabum quae gignitur ales. uix aequare potest seu fera seu fit auis. non tamen est tarda ut uolucres quae corpore magno incessus pigros per graue pondus habent. sed leuis et uelox regali plena decore 150 talis in aspectu se praebet usque hominum. conuenit Aegyptus tanti ad miracula uisus et raram uolucrem turba salutat ouans. protinus isculpunt sacrato in marmore formam et signant titulo remque diemque nouo. 155 contrahit in coetum sese genus omne uolantum. nec praedae memor est ulla nec ulla metus alitum stipata choro uolat illa per altum turbaque prosequitur munere laeta pio. sed postquam puri peruenit ad aetheris auras 160 mox redit ista suis conditor ille locis. a fortunatae sortis finisque uolucrem cui de se nasci praestitit ipse deus! femina uel mas haec seu neutrum seu sit utrumque felix quae Veneris foedera nulla colit 165 mors illi uenus est, sola est in morte uoluptas ut possit nasci appetit ante mori. ipsa sibi proles suus est pater et suus heres nutrix ipsa sui semper alumna sibi ipsa quidem sed non eadem quia et ipsa nec ipsa est 170 aeternam uitam mortis adepta bono.