[30,0] XXX. METIS, SIVE CONSILIUM.
NARRANT poetae antiqui Iouem cepisse in uxorem 
Metin, cuius nomen non obscure consilium significat : 
eam autem ex illo grauidam factum fuisse : quod cum ille 
sensisset, partum eius nullo modo exspectasse, sed utique 
eam deuorasse, unde et ipse praegnans factus sit : puerperium
autem mirum fuisse ; nam ex capite siiue cerebro 
Palladem armatam peperisse.
Huius fabulae, monstrosae et primo au4litu insulsissimae 
sensus arcanum imperii continere uidetur, qua arte, scilicet, 
reges se uersus concilia -sua gerere soleant, ut auctoritas 
et maiestas eorum non solum illibata conseruetur, 
uerum apud populum augeatur et extollatur. Nam reges 
se cum conciliis suis uinculo ueluti nuptiali copulare 
et coniungere, et de rebus maximis cum eis deliberare, 
recto et prudente instituto consueuerunt ; idque maiestatem 
eorum neutiquam imminuere haud abs re iudicant: 
uerum cum res iam ad decretum spectat, quod instar 
partus est, concilii partes non ultra tendere sinunt, ne 
acta ex concilii arbitrio pendere uideantur. Verurn, tum 
demum reges (nisi huiusmodi res sit ut inuidiam a se deriuare 
cupiant) quicquid a concilio elaboraturn et ueluti 
in utero, efformatum est, in se transferre consueuerunt, 
ut decretum et executio (quae, quia cum potestate procedit 
et necessitatem infert, eleganter sub figura Palladis 
armatae inuoluitur) ab ipsis emanare uideatur. Neque 
satis est ut hoc ab auctoritate regum et eorum uoluntate 
soluta, et libera et non obnoxia, profectum uideatur ; 
nisi etiam hoc sibi reges sumant, ut ex capite eorum, id 
est,  ex iudicio et prudentia propria, decreta nata existimentur.