1   1.p.t.1 : {1Περὶ ἀριθμητικῆς}1
2   1.p.1.1 : <20Αἰσχύλου ἐκ Προμηθέως>20 ( 454–459).
3   1.p.1.2 : Ἦν δ´ οὐδὲν αὐτοῖς οὔτε χείματος τέκμαρ
4   1.p.1.3 : οὔτ´ ἀνθεμώδους ἦρος, οὔτε καρπίμου
5   1.p.1.4 : θέρους βέβαιον· ἀλλ´ ἄτερ γνώμης τὸ πᾶν
6   1.p.1.5 : ἔπραττον, ἔς τε δή σφιν ἀντολὰς ἐγὼ
7   1.p.1.6 : ἄστρων ἔδειξα τάς τε δυσκρίτους ὁδούς,
8   1.p.1.7 : ἀριθμὸν εὑρών, ἔξοχον σοφισμάτων.
9   1.p.1a.1 : [<20Τοῦ αὐτοῦ Παλαμήδους>20 (fr: trag. adesp. 393 N.).]
10   1.p.1a.2 : ἔπειτα πάσης Ἑλλάδος καὶ ξυμμάχων
11   1.p.1a.3 : βίον διῴκης´ ὄντα πρὶν πεφυρμένον
12   1.p.1a.4 : θηρσίν θ´ ὅμοιον· πρῶτα μὲν τὸν πάνσοφον
13   1.p.1a.5 : ἀριθμὸν εὕρηκ´ ἔξοχον σοφισμάτων.
14   1.p.1a.6 : ............. 
15   1.p.2.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
16   1.p.2.2 : Ὅτι καὶ τὴν περὶ τοὺς ἀριθμοὺς θεωρίαν Ὅμηρος
17   1.p.2.3 : ἠπίστατο, τοὺς μὲν ἐχθροὺς καὶ πολεμίους ἀναρσίους
18   1.p.2.4 : προσαγορεύων,
19   1.p.2.5 : ἠδ´ ὅς´ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ´ ἐπὶ χέρσου (κ  459)·
20   1.p.2.6 : τὸν δὲ ἵλεω καὶ φιλικὸν ἄρθμιον·
21   1.p.2.7 : ἤκαχε Θεσπρωτούς, οἱ δ´ ἡμῖν ἄρθμιοι ἦσαν (π  427)·
22   1.p.2.8 : καὶ πάλιν·
23   1.p.2.9 : ᾖ μὲν ἐμαρνάσθην ἔριδος περὶ θυμοβόροιο·
24   1.p.2.10 : ἠδ´ αὖτ´ ἐν φιλότητι διέτμαγεν ἀρθμήσαντε (Η  301. 302)·
25   1.p.2.11 : ἀναρμοστίαν μὲν τὴν ἔχθραν ἡγούμενος, ἁρμονίαν δὲ τὴν
26   1.p.2.12 : φιλίαν· τὸ γὰρ ἄρθμιον ἐναρμόνιόν ἐστιν, ἅτε δὴ πάσης
27   1.p.2.13 : ἁρμονίας ἐν λόγοις ἀριθμῶν τὴν γένεσιν ἐχούσης.
28   1.p.2.14 : Ἡ μονὰς γονὴ ὑπὸ Τιμαίου τοῦ Λοκροῦ προσαγο–
29   1.p.2.15 : ρεύεται, ὡς ἄρχουσα τῆς τῶν ἀριθμῶν γενέσεως.
30   1.p.2.16 : Τοῦ περισσοῦ καὶ ἀδιαιρέτου λόγου Ἀριστοτέλης ἀπε–
31   1.p.2.17 : φήνατο πρῶτον καὶ ἀμέριστον εἶδος τὸ ἕν· κατὰ δὲ τὴν
32   1.p.2.18 : τούτου ποίησιν εἰδοποιουμένη μονὰς ἀρχὴ καὶ στοιχεῖον
33   1.p.2.19 : τῶν ἀριθμῶν.
34   1.p.3.1 : <20Φιλολάου>20 (fr. 18 Chaign., 13 Mullach.).
35   1.p.3.2 : Θεωρὲν δεῖ τὰ ἔργα καὶ τὰν ἐσσίαν τῶ ἀριθμῶ κὰττὰν
36   1.p.3.3 : δύναμιν ἅ τις ἐντὶ ἐν τᾷ δεκάδι. Μεγάλα γὰρ καὶ παν– 
37   1.p.3.4 : τελὴς καὶ παντοεργὸς καὶ θείω καὶ ὠρανίω βίω καὶ ἀν–
38   1.p.3.5 : θρωπίνω ἀρχὰ καὶ ἁγεμὼν κοινωνοῦσα ... δύναμις ἁ τᾶς δε–
39   1.p.3.6 : κάδος. Ἄνευ δὲ ταύτας πάντ´ ἄπειρα καὶ ἄδηλα καὶ ἀφανῆ.
40   1.p.3.7 : Κανονικὰ γὰρ ἁ φύσις ἁ τῶ ἀριθμῶ καὶ ἁγεμονικὰ
41   1.p.3.8 : καὶ διδασκαλικὰ τῶ ἀπορουμένω παντὸς καὶ ἀγνοουμένω
42   1.p.3.9 : παντί. Οὐ γὰρ ἦς δῆλον οὐδενὶ οὐδὲν τῶν πραγμάτων,
43   1.p.3.10 : οὔτε αὐτῶν ποθ´ αὑτά, οὔτε ἄλλω ποτ´ ἄλλο, αἰ μὴ ἦς
44   1.p.3.11 : ἀριθμὸς καὶ ἁ τούτω ἐσσία. Νῦν δὲ οὗτος κὰττὰν ψυχὰν
45   1.p.3.12 : ἁρμόσδων αἰσθήσι πάντα γνωστὰ καὶ ποτάγορα ἀλλάλοις
46   1.p.3.13 : κατὰ γνώμονος φύσιν ἀπεργάζεται, σωματῶν καὶ σχίζων
47   1.p.3.14 : τὼς λόγως χωρὶς ἑκάστως τῶν πραγμάτων, τῶν τε ἀπεί–
48   1.p.3.15 : ρων καὶ τῶν περαινόντων.
49   1.p.3.16 : Ἴδοις δέ κα οὐ μόνον ἐν τοῖς δαιμονίοις καὶ θείοις
50   1.p.3.17 : πράγμασι τὰν τῶ ἀριθμῶ φύσιν καὶ τὰν δύναμιν ἰσχύ–
51   1.p.3.18 : ουσαν, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς ἀνθρωπικοῖς ἔργοις καὶ λόγοις
52   1.p.3.19 : πᾶσι παντᾶ καὶ κὰττὰς δαμιουργίας τὰς τεχνικὰς πάσας
53   1.p.3.20 : καὶ κὰττὰν μουσικάν.
54   1.p.3.21 : Ψεῦδος δὲ οὐδὲν δέχεται ἁ τῶ ἀριθμῶ φύσις, οὐδὲ
55   1.p.3.22 : ἁρμονία, οὐδὲ γὰρ οἰκεῖον αὐτοῖς ἐντι. 
56   1.p.3.23 : Τᾶς τῶ ἀπείρω καὶ ἀνοάτω καὶ ἀλόγω φύσιος τὸ
57   1.p.3.24 : ψεῦδος καὶ ὁ φθόνος ἐντί. Ψεῦδος δὲ οὐδαμῶς ἐς ἀρι–
58   1.p.3.25 : θμὸν ἐμπιτνεῖ, πολέμιον γὰρ καὶ ἐχθρὸν τᾷ φύσι τὸ ψεῦ–
59   1.p.3.26 : δος, ἁ δ´ ἀλάθεια οἰκεῖον καὶ σύμφυτον τᾷ τῶ ἀριθμῶ γενεᾷ.
60   1.p.3.27 : (Fr. 20 Mull.) Καὶ τὰ ἐν τᾷ σφαίρᾳ σώματα πέντε
61   1.p.3.28 : ἐντί· τὰ ἐν τᾷ σφαίρᾳ, πῦρ, ὕδωρ καὶ γᾶ καὶ ἀήρ, καὶ ὁ
62   1.p.3.29 : τᾶς σφαίρας ὁλκὰς πέμπτον.
63   1.p.4.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀρχύτου διατριβῶν>20 (Mull. Phil. I p. 565).
64   1.p.4.2 : Καὶ δοκέει ἁ λογιστικὰ ποτὶ τὰν ἄλλαν σοφίαν τῶν μὲν
65   1.p.4.3 : ἄλλων τεχνῶν κὰπ πολὺ διαφέρεν, ἀτὰρ καὶ τᾶς γαμετρι–
66   1.p.4.4 : κᾶς ἐναργεστέρως πραγματεύεσθαι ἃ θέλει. καὶ ἃς ἐκλείπει
67   1.p.4.5 : αὖ ἁ γαμετρικὰ ἀποδείξιας, ἁ λογιστικὰ ἐπιτελέει καὶ ὁμῶς,
68   1.p.4.6 : αἰ μὴν εἰδέων ἐντὶ ἁ πραγματεία, καὶ τὰ ἐπὶ τοῖς εἴδεσιν.
69   1.p.5.1 : <20Βουθήρου περὶ ἀριθμῶν>20 (Mull. Phil. II p. 50).
70   1.p.5.2 : Ἀριθμὸς ἐκ μονάδων σύγκειται .... ὅπερ ἐστὶν ἀρχὴ 
71   1.p.5.3 : τῶν ὄντων καὶ 〈νοητῶν〉 μέτρον καὶ ἀσύνθετον καὶ ἀγένητον
72   1.p.5.4 : καὶ ἀίδιον καὶ μόνον καὶ εἰλικρινές.
73   1.p.5.5 : Τὸ 〈ἓν〉 χωρὶς τῶν ἄλλων ἐστὶ καὶ αὐτὸ καθ´ ἑαυτὸ καὶ
74   1.p.5.6 : ἀρχὴ καὶ πρώτη φύσις καὶ μαθεῖν 〈ἔστιν〉 αὐτὸ μηδ´ ἄλλο
75   1.p.5.7 : 〈τι〉 διορισαμένους.
76   1.p.5.8 : ..... μόνον ἐστὶν εἰλικρινὲς αὐτό 〈τε ἑαυτὸ〉 δηλοῦν.
77   1.p.5.9 : Ὁ περισσὸς τοῦ ἀρτίου τελεώτερός ἐστιν. ὃ μὲν γὰρ
78   1.p.5.10 : ἀρχὴν καὶ τέλος καὶ μέσον ἔχει, ὃ δὲ τοῦ μέσου στερεῖται.
79   1.p.5.11 : Καὶ ὃ μέν, ὁπόταν γεννῶνται ἀνὰ λόγον καὶ πρὸς μονά–
80   1.p.5.12 : δας, ταῖς αὑτοῦ χώραις καταλαμβάνει τὰς ταῖς γραμμαῖς
81   1.p.5.13 : περιεχομένας· ὃ δ´ ἐν οἰκείᾳ μὲν γινόμενος οὐδέποτε πε–
82   1.p.5.14 : ραίνεται, ὅταν δ´ ἐν περισσῇ γένηται, αὐτός τε πέρατος
83   1.p.5.15 : τυγχάνει καὶ τὴν πλευρὰν λόγον ἔχουσαν ἴσχει.
84   1.p.5.16 : Τὸ ἓν οὐσία καὶ φύσις καὶ νοῦς καὶ μήνυμα· ἀρχὴν
85   1.p.5.17 : γὰρ καὶ μέσον καὶ πέρας ἔχον ἐστί· καὶ τὰ ἄλλα δὲ
86   1.p.5.18 : τούτου μετείληφεν ἃ ἔστι καὶ νοεῖται τῇ τούτου φύσει
87   1.p.5.19 : ἕκαστον ἀπὸ τῶν ἄλλων εἰλικρινούμενον καὶ εἰκών τε καὶ
88   1.p.5.20 : εἴδωλα τοῦ ἑνὸς γιγνόμενα. 
89   1.p.6.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου περὶ ἀριθμητικῆς>20
90   1.p.6.2 : (fr. 81 ap. Müller F. H. G. II p. 289).
91   1.p.6.3 : Τὴν δὲ περὶ τοὺς ἀριθμοὺς πραγματείαν μάλιστα
92   1.p.6.4 : πάντων τιμῆσαι δοκεῖ Πυθαγόρας καὶ προαγαγεῖν εἰς τὸ
93   1.p.6.5 : πρόσθεν, ἀπαγαγὼν ἀπὸ τῆς τῶν ἐμπόρων χρείας, πάντα
94   1.p.6.6 : τὰ πράγματα ἀπεικάζων τοῖς ἀριθμοῖς. Τά τε γὰρ ἄλλα
95   1.p.6.7 : ἀριθμὸς ἔχει καὶ λόγος ἐστὶ πάντων τῶν ἀριθμῶν πρὸς
96   1.p.6.8 : ἀλλήλους. Αἰγύπτιοι δὲ Ἑρμοῦ φασὶν εὕρημα, ὃν καλοῦσι
97   1.p.6.9 : Θώθ· οἳ δὲ ἐκ τῶν θείων περιφορῶν ἐπινοηθῆναι. Μονὰς
98   1.p.6.10 : μὲν οὖν ἐστιν ἀρχὴ ἀριθμοῦ, ἀριθμὸς δὲ τὸ ἐκ τῶν μο–
99   1.p.6.11 : νάδων πλῆθος συγκείμενον. Τῶν δὲ ἀριθμῶν ἄρτιοι μέν
100   1.p.6.12 : εἰσιν οἱ εἰς ἴσα διαιρούμενοι, περισσοὶ δὲ οἱ εἰς ἄνισα
101   1.p.6.13 : καὶ μέσον ἔχοντες. Οὕτως ἐν περισσαῖς ἡμέραις αἱ κρί–
102   1.p.6.14 : σεις τῶν νοσημάτων γίνεσθαι δοκοῦσι καὶ αἱ μεταβολαί,
103   1.p.6.15 : ὅτι ὁ περισσὸς καὶ ἀρχὴν καὶ τελευτὴν καὶ μέσον ἔχει,
104   1.p.6.16 : ἀρχῆς καὶ ἀκμῆς καὶ παρακμῆς ἐχόμεναι.
105   1.p.7.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ εʹ τῶν Νόμων>20 (p. 747AB).
106   1.p.7.2 : Καὶ κοινῷ λόγῳ νομίσαντα πρὸς πάντα εἶναι χρησί–
107   1.p.7.3 : μους τὰς τῶν ἀριθμῶν διανομὰς καὶ ποικίλσεις, ὅσα τε
108   1.p.7.4 : αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ποικίλλονται καὶ ὅσα ἐν μήκεσι παρέ–
109   1.p.7.5 : χονται καὶ ἐν βάθεσι ποικίλματα καὶ δὴ καὶ ἐν φθόγγοις
110   1.p.7.6 : 〈καὶ κινήσεσι〉, ταῖς τε κατὰ τὴν εὐθυπορίαν τῆς ἄνω καὶ
111   1.p.7.7 : κάτω φορᾶς 〈καὶ τῆς κύκλῳ περιφορᾶς〉. πρὸς γὰρ ταῦτα
112   1.p.7.8 : πάντα δεῖ βλέψαντα τόν γε νομοθέτην προστάττειν πᾶσι
113   1.p.7.9 : τοῖς πολίταις εἰς δύναμιν τούτων μὴ ἀπολείπεσθαι τῆς
114   1.p.7.10 : συντάξεως. πρός τε γὰρ οἰκονομίαν καὶ πρὸς πολιτείαν 
115   1.p.7.11 : καὶ πρὸς τὰς τέχνας πάσας, ἓν οὐδὲν οὕτω δύναμιν πα–
116   1.p.7.12 : ρέχει παιδείας μάθημα μεγάλην, ὡς ἡ περὶ τοὺς ἀριθμοὺς
117   1.p.7.13 : διατριβή. τὸ δὲ μέγιστον, ὅτι τὸν νυστάζοντα καὶ ἀμαθῆ
118   1.p.7.14 : φύσει ἐγείρει καὶ εὐμαθῆ καὶ μνήμονα καὶ ἀγχίνουν ἀπερ–
119   1.p.7.15 : γάζεται παρὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἐπιδιδόντα θείᾳ τέχνῃ.
120   1.p.8.1 : <20Ἐκ τῶν Μοδεράτου Πυθαγορείου>20 (fr. 1 Mull.
121   1.p.8.2 : Phil. II p. 48).
122   1.p.8.3 : Ἔστι δὲ ἀριθμός, ὡς τύπῳ εἰπεῖν, σύστημα μονάδων,
123   1.p.8.4 : ἢ προποδισμὸς πλήθους ἀπὸ μονάδος ἀρχόμενος καὶ ἀνα–
124   1.p.8.5 : ποδισμὸς εἰς μονάδα καταλήγων. Μονάδες δὲ περαίνουσι
125   1.p.8.6 : ποσότηθ´, ἥ τις μειουμένου τοῦ πλήθους κατὰ τὴν ὑφαίρε–
126   1.p.8.7 : σιν παντὸς ἀριθμοῦ στερηθεῖσα μονήν τε καὶ στάσιν λαμ–
127   1.p.8.8 : βάνει· περαιτέρω γὰρ ἡ μονὰς τῆς ποσότητος οὐκ ἰσχύει
128   1.p.8.9 : ἀναποδίζειν· ὥστε μονὰς ἤτοι ἀπὸ τοῦ ἑστάναι καὶ κατὰ
129   1.p.8.10 : ταὐτὰ ὡσαύτως ἄτρεπτος μένειν, ἢ ἀπὸ τοῦ διακεκρίσθαι
130   1.p.8.11 : καὶ παντελῶς μεμονῶσθαι τοῦ πλήθους εὐλόγως ἐκλήθη.
131   1.p.9.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 2 Mull. Phil. II p. 48).〉
132   1.p.9.2 : Τινὲς τῶν ἀριθμῶν ἀρχὴν ἀπεφήναντο τὴν μονάδα,
133   1.p.9.3 : τῶν δὲ ἀριθμητῶν ἀρχὴν τὸ ἕν. Τοῦτο δὲ σῶμα τεμνό–
134   1.p.9.4 : μενον εἰς ἄπειρον· ὥστε τὰ ἀριθμητὰ τῶν ἀριθμῶν ταύτῃ
135   1.p.9.5 : διαλλάττειν, ᾗ διαφέρει τὰ σώματα τῶν ἀσωμάτων. Εἰ–
136   1.p.9.6 : δέναι δὲ καὶ τοῦτο χρή, ὅτι τῶν ἀριθμῶν εἰσηγήσαντο
137   1.p.9.7 : τὰς ἀρχὰς οἱ μὲν νεώτεροι τήν τε μονάδα καὶ τὴν δυάδα,
138   1.p.9.8 : οἱ δὲ Πυθαγορικοὶ πάσας παρὰ τὸ ἑξῆς τὰς τῶν ὅρων
139   1.p.9.9 : ἐκθέσεις, δι´ ὧν ἄρτιοί τε καὶ περιττοὶ νοοῦνται.
140   1.p.10.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
141   1.p.10.2 : Πυθαγόρας πλείστῃ σπουδῇ περὶ τοὺς ἀριθμοὺς ἐχρή–
142   1.p.10.3 : σατο, τάς τε τῶν ζῴων γενέσεις ἀνῆγεν εἰς ἀριθμοὺς καὶ 
143   1.p.10.4 : τῶν ἀστέρων τὰς περιόδους Ἔτι δὲ τοῖς θεοῖς ἀπεικά–
144   1.p.10.5 : ζων ἐπωνόμαζεν, ὡς Ἀπόλλωνα μὲν τὴν μονάδα οὖσαν,
145   1.p.10.6 : Ἄρτεμιν δὲ τὴν δυάδα ..... τὴν δὲ ἑξάδα Γάμον καὶ
146   1.p.10.7 : Ἀφροδίτην, τὴν δὲ ἑβδομάδα Καιρὸν καὶ Ἀθηνᾶν, Ἀσφά–
147   1.p.10.8 : λειον δὲ Ποσειδῶνα τὴν ὀγδοάδα καὶ τὴν δεκάδα Παντέ–
148   1.p.10.9 : λειαν. Αὐτοῦ δὲ πάλιν τοῦ ἀριθμοῦ τὸν μὲν ἄρτιον
149   1.p.10.10 : ἀτελῆ, πλήρη δὲ καὶ τέλειον ἀπέφηνε τὸν περιττόν, ὅτι
150   1.p.10.11 : μιγνύμενός τε πρὸς τὸν ἄρτιον ἀεὶ ποιεῖται ἐπικρατεῖν
151   1.p.10.12 : τὸν ἐξ ἀμφοῖν περισσόν, αὑτῷ τε πάλιν συντιθέμενος
152   1.p.10.13 : γεννᾷ τὸν ἄρτιον, ὁ δ´ ἄρτιος οὐδέποτε τὸν περισσόν,
153   1.p.10.14 : ὡς οὐ γόνιμος ὢν οὐδὲ ἔχων δύναμιν ἀρχῆς· ὥστε ἐν τῷ
154   1.p.10.15 : διαιρεῖσθαι δίχα πολλοὶ τῶν ἀρτίων εἰς περισσοὺς τὴν
155   1.p.10.16 : ἀνάλυσιν λαμβάνουσιν, ὡς ὁ ἓξ καὶ ὁ δέκα, τῶν δὲ περισ–
156   1.p.10.17 : σῶν εἰς ἀρτίους οὐθείς· ἀδιαίρετον γὰρ ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ
157   1.p.10.18 : στοιχεῖον εἰς ἕτερα· τοῖς δὲ ἄλλοις εἰς τὰ αὐτὰ πᾶσιν αἱ
158   1.p.10.19 : διαλύσεις. Ἔτι δὲ τῇ μονάδι τῶν ἐφεξῆς περισσῶν γνω–
159   1.p.10.20 : μόνων περιτιθεμένων ὁ γινόμενος ἀεὶ τετράγωνός ἐστι·
160   1.p.10.21 : τῶν δὲ ἀρτίων ὁμοίως περιτιθεμένων ἑτερομήκεις καὶ
161   1.p.10.22 : ἄνισοι πάντες ἀποβαίνουσιν, ἴσος δὲ ἰσάκις οὐδείς. Καὶ
162   1.p.10.23 : μὴν εἰς δύο διαιρουμένων ἴσα τοῦ μὲν περισσοῦ μονὰς
163   1.p.10.24 : ἐν μέσῳ περίεστι, τοῦ δὲ ἀρτίου κενὴ λείπεται χώρα καὶ
164   1.p.10.25 : ἀδέσποτος καὶ ἀνάριθμος, ὡς ἂν ἐνδεοῦς καὶ ἀτελοῦς ὄν–
165   1.p.10.26 : τος. Περὶ δὴ τοῦ κοινοῦ λόγου τῶν ἀριθμῶν τοῦτον διέ–
166   1.p.10.27 : ξεισι τὸν τρόπον. 
167   1.1.t.1 : {1Ὅτι θεὸς δημιουργὸς τῶν ὄντων καὶ διέπει τὸ
168   1.1.t.2 : ὅλον τῶι τῆς προνοίας λόγωι καὶ ποίας οὐσίας
169   1.1.t.3 : ὑπάρχει.}1
170   1.1.1.1 : <20Θεοδέκτου>20 (fr. 7 N. p. 625).
171   1.1.1.2 : Ἀπὸ τῶν θεῶν ἀρχὴν δὲ ποιεῖσθαι πρέπον.
172   1.1.2.1 : <20Εὐριπίδου>20 (fr. inc. 935 N.)
173   1.1.2.2 : Ὁρᾷς τὸν ὑψοῦ τόνδ´ ἄπειρον αἰθέρα,
174   1.1.2.3 : καὶ γῆν πέριξ ἔχονθ´ ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις;
175   1.1.2.4 : τοῦτον νόμιζε Ζῆνα, τόνδ´ ἡγοῦ θεόν.
176   1.1.3.1 : <20Ἀράτου>20 (Phaen. 1–9).
177   1.1.3.2 : Ἐκ Διὸς ἀρχώμεσθα, τὸν οὐδέποτ´ ἄνδρες ἐῶμεν
178   1.1.3.3 : ἄρρητον, μεσταὶ δὲ Διὸς πᾶσαι μὲν ἀγυιαί,
179   1.1.3.4 : πᾶσαι δ´ ἀνθρώπων ἀγοραί, μεστὴ δὲ θάλασσα
180   1.1.3.5 : καὶ λιμένες, πάντῃ δὲ Διὸς κεχρήμεθα πάντες.
181   1.1.3.6 : τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν, ὁ δ´ ἤπιος ἀνθρώποισι
182   1.1.3.7 : δεξιὰ σημαίνει, λαοὺς δ´ ἐπὶ ἔργον ἐγείρει
183   1.1.3.8 : μιμνήσκων βιότοιο, λέγει δ´ ὅτε βῶλος ἀρίστη
184   1.1.3.9 : βουσί τε καὶ μακέλῃσι, λέγει δ´ ὅτε δεξιαὶ ὧραι
185   1.1.3.10 : καὶ φυτὰ γυρῶσαι καὶ σπέρματα πάντα βαλέσθαι.
186   1.1.4.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (Υ  242. 243)〉
187   1.1.4.2 : Ζεὺς δ´ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τε μινύθει τε
188   1.1.4.3 : ὅππως κεν ἐθέλῃσιν, ὁ γὰρ κάρτιστος ἁπάντων. 
189   1.1.5.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 394 N.).〉
190   1.1.5.2 : Ὁ γὰρ θεὸς μέγιστος ἀνθρώποις νόμος.
191   1.1.6.1 : 〈<21Elegiaci ignoti.>21〉
192   1.1.6.2 : Ζεὺς πάντων αὐτὸς φάρμακα μοῦνος ἔχει.
193   1.1.7.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (ζʹ  188).〉
194   1.1.7.2 : Ζεὺς δ´ αὐτὸς νέμει ὄλβον Ὀλύμπιος ἀνθρώποισιν,
195   1.1.7.3 : ἐσθλοῖς ἠδὲ κακοῖσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν ἑκάστῳ.
196   1.1.8.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (πʹ  212).〉
197   1.1.8.2 : Ῥηΐδιον δὲ θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
198   1.1.8.3 : ἠμὲν κυδῆναι θνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι.
199   1.1.9.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉
200   1.1.9.2 : Ζεὺς ὁ καὶ ζωῆς καὶ θανάτου πείρατα νωμῶν.
201   1.1.10.1 : <20Σιμωνίδου>20 (fr. 61 B.).
202   1.1.10.2 : Οὔτις ἄνευ θεῶν
203   1.1.10.3 : ἀρετὰν λάβεν, οὐ πόλις, οὐ 〈βροτός〉. 
204   1.1.11.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 293, fr. 280).
205   1.1.11.2 : Ἅπαντα σιγῶν ὁ θεὸς ἐξεργάζεται.
206   1.1.12.1 : <20Κλεάνθους.>20
207   1.1.12.2 : Κύδιστ´ ἀθανάτων, πολυώνυμε, παγκρατὲς αἰεί,
208   1.1.12.3 : Ζεῦ, φύσεως ἀρχηγέ, νόμου μέτα πάντα κυβερνῶν,
209   1.1.12.4 : χαῖρε· σὲ γὰρ πάντεσσι θέμις θνητοῖσι προσαυδᾶν.
210   1.1.12.5 : ἐκ σοῦ γὰρ γένος ἐσμέν, † ἤχου μίμημα λαχόντες
211   1.1.12.6 : μοῦνοι, ὅσα ζώει τε καὶ ἕρπει θνήτ´ ἐπὶ γαῖαν·
212   1.1.12.7 : τῷ σε καθυμνήσω καὶ σὸν κράτος αἰὲν ἀείδω.
213   1.1.12.8 : σοὶ δὴ πᾶς ὅδε κόσμος, ἑλισσόμενος περὶ γαῖαν,
214   1.1.12.9 : πείθεται, ᾗ κεν ἄγῃς, καὶ ἑκὼν ὑπὸ σεῖο κρατεῖται·
215   1.1.12.10 : τοῖον ἔχεις ὑποεργὸν ἀνικήτοις ἐνὶ χερσὶν
216   1.1.12.11 : ἀμφήκη, πυρόεντ´, αἰειζώοντα κεραυνόν·
217   1.1.12.12 : τοῦ γὰρ ὑπὸ πληγῇς φύσεως πάντ´ ἐρρίγα〈σιν〉·
218   1.1.12.13 : ᾧ σὺ κατευθύνεις κοινὸν λόγον, ὃς διὰ πάντων 
219   1.1.12.14 : φοιτᾷ, μιγνύμενος μεγάλοις μικροῖς τε φάεσσι
220   1.1.12.15 : .................
221   1.1.12.16 : ὡς τόσσος γεγαὼς ὕπατος βασιλεὺς διὰ παντός,
222   1.1.12.17 : οὐδέ τι γίγνεται ἔργον ἐπὶ χθονὶ σοῦ δίχα, δαῖμον,
223   1.1.12.18 : οὔτε κατ´ αἰθέριον θεῖον πόλον οὔτ´ ἐνὶ πόντῳ,
224   1.1.12.19 : πλὴν ὁπόσα ῥέζουσι κακοὶ σφετέρῃσιν ἀνοίαις·
225   1.1.12.20 : ἀλλὰ σὺ καὶ τὰ περισσά 〈τ´〉 ἐπίστασαι ἄρτια θεῖναι,
226   1.1.12.21 : καὶ κοσμεῖν τἄκοσμα καὶ οὐ φίλα σοὶ φίλα ἐστίν.
227   1.1.12.22 : ὧδε γὰρ εἰς ἓν πάντα συνήρμοκας ἐσθλὰ κακοῖσιν,
228   1.1.12.23 : ὥσθ´ ἕνα γίγνεσθαι πάντων λόγον αἰὲν ἐόντα,
229   1.1.12.24 : ὃν φεύγοντες ἐῶσιν ὅσοι θνητῶν κακοί εἰσι,
230   1.1.12.25 : δύσμοροι, οἵ τ´ ἀγαθῶν μὲν ἀεὶ κτῆσιν ποθέοντες
231   1.1.12.26 : οὔτ´ ἐσορῶσι θεοῦ κοινὸν νόμον οὔτε κλύουσιν,
232   1.1.12.27 : ᾧ κεν πειθόμενοι σὺν νῷ βίον ἐσθλὸν ἔχοιεν.
233   1.1.12.28 : αὐτοὶ δ´ αὖθ´ ὁρμῶσιν ἄνοι κακὸν ἄλλος ἐπ´ ἄλλο,
234   1.1.12.29 : οἳ μὲν ὑπὲρ δόξης σπουδὴν δυσέριστον ἔχοντες,
235   1.1.12.30 : οἳ δ´ ἐπὶ κερδοσύνας τετραμμένοι οὐδενὶ κόσμῳ,
236   1.1.12.31 : ἄλλοι δ´ εἰς ἄνεσιν καὶ σώματος ἡδέα ἔργα
237   1.1.12.32 : ......... ἐπ´ ἄλλοτεν ἄλλα φέρονται,
238   1.1.12.33 : σπεύδοντες μάλα πάμπαν ἐναντία τῶνδε γενέσθαι.
239   1.1.12.34 : ἀλλὰ Ζεῦ πάνδωρε, κελαινεφές, ἀργικέραυνε,
240   1.1.12.35 : ἀνθρώπους 〈μὲν〉 ῥύου ἀπειροσύνης ἀπὸ λυγρῆς,
241   1.1.12.36 : ἣν σύ, πατήρ, σκέδασον ψυχῆς ἄπο, δὸς δὲ κυρῆσαι
242   1.1.12.37 : γνώμης, ᾗ πίσυνος σὺ δίκης μέτα πάντα κυβερνᾶς, 
243   1.1.12.38 : ὄφρ´ ἂν τιμηθέντες ἀμειβώμεσθά σε τιμῇ,
244   1.1.12.39 : ὑμνοῦντες τὰ σὰ ἔργα διηνεκές, ὡς ἐπέοικε
245   1.1.12.40 : θνητὸν ἐόντ´, ἐπεὶ οὔτε βροτοῖς γέρας ἄλλο τι μεῖζον,
246   1.1.12.41 : οὔτε θεοῖς, ἢ κοινὸν ἀεὶ νόμον ἐν δίκῃ ὑμνεῖν.
247   1.1.13a.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 396 N.).〉
248   1.1.13a.2 : Θεοῦ θέλοντος εὖ τὰ πάντα γίγνεται.
249   1.1.14.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 397 N.).〉
250   1.1.14.2 : Τί δ´ οὐ γένοιτ´ ἂν θεοῦ 〈γ´〉 ἐφιέντος τύχῃ;
251   1.1.15.1 : 〈<20Σοφοκλέους>20 (Ai. 383).〉
252   1.1.15.2 : Ξὺν τῷ θεῷ πᾶς καὶ γελᾷ κὠδύρεται.
253   1.1.16.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉
254   1.1.16.2 : Γεννᾷ τὸ θεῖον εὐτυχῆ δωρήματα.
255   1.1.17.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 398 N.).〉
256   1.1.17.2 : Ζεὺς ἔσθ´ ὁ πέμπων τὴν ἐφήμερον τροφήν.
257   1.1.18.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 399 N.).〉
258   1.1.18.2 : Ἄνευ θεοῦ γὰρ οὐδὲ εἷς ἀνὴρ σθένει.
259   1.1.19.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 400 N.).〉
260   1.1.19.2 : Θείᾳ προνοίᾳ πάντ´ ἐγέννησεν φύσις.
261   1.1.20.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉
262   1.1.20.2 : Θεὸς μόνος πέφυκεν ἐν βροτοῖς μέγας.
263   1.1.14.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (ρʹ  485–487).〉
264   1.1.14.2 : Καί τε θεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες ἀλλοδαποῖσι
265   1.1.14.3 : παντοῖοί τ´ ἐλθόντες ἐπιστρωφῶσι πόληας,
266   1.1.14.4 : ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντες. 
267   1.1.15.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (σʹ  135. 136).〉
268   1.1.15.2 : Τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων,
269   1.1.15.3 : οἷον ἐπ´ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε.
270   1.1.16.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉
271   1.1.16.2 : Πάντῃ πάρεστι καὶ βλέπει πάντῃ θεός.
272   1.1.17.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (fr. inc. 1014 N.).〉
273   1.1.17.2 : Θεοῦ γὰρ οὐδεὶς χωρὶς εὐτυχεῖ βροτῶν,
274   1.1.17.3 : οὐδ´ εἰς τὸ μεῖζον ἦλθε, τὰς θνητῶν δ´ ἐγὼ
275   1.1.17.4 : χαίρειν κελεύω θεῶν ἄτερ προμηθίας.
276   1.1.18.1 : 〈<20Ἀρχιλόχου>20 (fr. 70 B. 3).〉
277   1.1.18.2 : Τοῖος ἀνθρώποισι θυμός, Γλαῦκε, Λεπτίνεω πάι,
278   1.1.18.3 : γίνεται θνητοῖς, ὁκοίην Ζεὺς ἐφ´ ἡμέρην ἄγῃ.
279   1.1.19.1 : 〈<20Εὐριπίδου Θυέστῃ>20 (fr. 401 N.).〉
280   1.1.19.2 : Θεοῦ θέλοντος κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις.
281   1.1.20.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 401, 1 N.).〉
282   1.1.20.2 : Θνητοῖσιν ἀνθρώποισι καταφυγὴ θεοί.
283   1.1.21.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 401, 2–4 N.).〉
284   1.1.21.2 : Καὶ τἀμπλακήματ´ ἔρχεται θεὸς μέτα, 
285   1.1.21.3 : ὅθεν λαβόντες οἱ κακῶς πεπραγότες
286   1.1.21.4 : ἱκετηρίαν ἀπῆλθον ἐκ δυσπραξίας.
287   1.1.22.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 402 N.).〉
288   1.1.22.2 : Νῦν οὐκέτι μοι δίχα θυμός,
289   1.1.22.3 : ἀλλὰ σαφὴς 〈φάτις ἔσθ´〉, ὅτι πάντα βροτοῖς
290   1.1.22.4 : Ζεὺς ἐπικάρσια τέμνει,
291   1.1.22.5 : καθελὼν μὲν δοκέοντ´,
292   1.1.22.6 : ἀδόκητον δ´ ἐξαείρων.
293   1.1.23.1 : 〈<20Ὀρφέως>20 (fr. VI,  9–42 Hermann. Orph. p. 457).〉
294   1.1.23.2 : Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀργικέραυνος,
295   1.1.23.3 : Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς μέσσα, Διὸς δ´ ἐκ πάντα τέτυκται·
296   1.1.23.4 : Ζεὺς ἄρσην γένετο, Ζεὺς ἄμβροτος ἔπλετο νύμφη,
297   1.1.23.5 : Ζεὺς πυθμὴν γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος·
298   1.1.23.6 : Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς αὐτὸς ἁπάντων ἀρχιγένεθλος·
299   1.1.23.7 : ἓν κράτος, εἷς δαίμων γένετο, μέγας ἀρχὸς ἁπάντων·
300   1.1.23.8 : ἓν 〈δὲ〉 δέμας βασίλειον, ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖται,
301   1.1.23.9 : πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰθήρ, νύξ τε καὶ ἦμαρ·
302   1.1.23.10 : καὶ Μῆτις, πρῶτος γενέτωρ καὶ Ἔρως πολυτερπής· 
303   1.1.23.11 : πάντα γὰρ ἐν Ζηνὸς μεγάλῳ τάδε σώματι κεῖται·
304   1.1.23.12 : τοῦ δή τοι κεφαλὴ μὲν ἰδεῖν καὶ καλὰ πρόσωπα
305   1.1.23.13 : οὐρανὸς αἰγλήεις, ὃν χρύσεαι ἀμφὶς ἔθειραι
306   1.1.23.14 : ἄστρων μαρμαρέων περικαλλέες ἠερέθονται·
307   1.1.23.15 : ταύρεα δ´ ἀμφοτέρωθε δύο χρύσεια κέρατα
308   1.1.23.16 : ἀντολίη τε δύσις τε, θεῶν ὁδοὶ οὐρανιώνων
309   1.1.23.17 : ὄμματα δ´ ἠέλιός τε καὶ ἀντιόωσα σελήνη·
310   1.1.23.18 : οὖς δέ οἱ ἀψευδὲς βασιλήϊον ἄφθιτος αἰθήρ,
311   1.1.23.19 : ᾧ δὴ πάντα κλύει καὶ φράζεται· οὐδέ τίς ἐστιν
312   1.1.23.20 : αὐδὴ οὐδ´ ἐνοπὴ οὐδὲ κτύπος οὐδὲ μὲν ὄσσα,
313   1.1.23.21 : ἣ λήθει Διὸς οὖας ὑπερμενέος Κρονίωνος.
314   1.1.23.22 : ὧδε μὲν ἀθανάτην κεφαλὴν ἔχει ἠδὲ νόημα·
315   1.1.23.23 : σῶμα δέ οἱ περιφεγγές, ἀπείριτον, ἀστυφέλικτον,
316   1.1.23.24 : ἄτρομον, ὀβριμόγυιον, ὑπερμενὲς ὧδε τέτυκται·
317   1.1.23.25 : ὦμοι μὲν καὶ στέρνα καὶ εὐρέα νῶτα θεοῖο
318   1.1.23.26 : ἀὴρ εὐρυβίης, πτέρυγες δέ οἱ ἐξεφύοντο,
319   1.1.23.27 : τῇς ἐπὶ πάντα ποτᾶθ´, ἱερὴ δέ οἱ ἔπλετο νηδὺς
320   1.1.23.28 : γαῖά τε παμμήτωρ ὀρέων τ´ αἰπεινὰ κάρηνα,
321   1.1.23.29 : μέσση δὲ ζώνη βαρυηχέος οἶδμα θαλάσσης
322   1.1.23.30 : καὶ πόντου· πυμάτη δὲ βάσις χθονὸς ἔνδοθι ῥίζαι,
323   1.1.23.31 : τάρταρά τ´ εὐρώεντα καὶ ἔσχατα πείρατα γαίης. 
324   1.1.23.32 : πάντα δ´ ἀποκρύψας αὖθις φάος ἐς πολυγηθὲς
325   1.1.23.33 : μέλλεν ἀπὸ κραδίης προφέρειν πάλι θέσκελα ῥέζων.
326   1.1.23.34 : ...................
327   1.1.24.1 : 〈<21Philosophi incerti.>21〉
328   1.1.24.2 : Τί πότ´ ἐστὶ θεός; νοῦς. τί δὲ νοῦς ἐστι; φρόνησις.
329   1.1.24.3 : Ζῆνα δὲ σὺ νόμιζε τοῦτον, ὅθεν ἔχομεν ἀεὶ 〈τὸ〉 ζῆν.
330   1.1.25.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ ἀγαλμάτων.>20
331   1.1.25.2 : Ζεὺς οὖν ὁ πᾶς κόσμος, ζῷον ἐκ ζῴων καὶ θεὸς ἐκ
332   1.1.25.3 : θεῶν. Ζεὺς δὲ καὶ 〈ὁ θεός〉, καθὸ νοῦς ἀφ´ οὗ προφέρε–
333   1.1.25.4 : ται πάντα, ὅτι δημιουργεῖ τοῖς νοήμασιν.
334   1.1.26.1 : <20Χρυσίππου.>20
335   1.1.26.2 : Ζεὺς μὲν οὖν φαίνεται ὠνομάσθαι ἀπὸ τοῦ πᾶσι
336   1.1.26.3 : δεδωκέναι τὸ ζῆν. Δία δὲ αὐτὸν λέγουσιν, ὅτι πάντων
337   1.1.26.4 : ἐστὶν αἴτιος καὶ δι´ αὐτὸν πάντα.
338   1.1.27.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 396A).
339   1.1.27.2 : Οἳ μὲν γὰρ Ζῆνα, οἳ δὲ Δία καλοῦσι· συντιθέμενα
340   1.1.27.3 : δὲ εἰς ἓν δηλοῖ τὴν φύσιν τοῦ θεοῦ, ὃ δὴ προσήκειν φα–
341   1.1.27.4 : μὲν ὀνόματι οἵῳ τε εἶναι ἀπεργάζεσθαι. οὐ γὰρ ἔστιν
342   1.1.27.5 : ἡμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν, ὅστις ἐστὶν αἴτιος μᾶλλον τοῦ
343   1.1.27.6 : ζῆν ἢ ὁ ἄρχων τε καὶ βασιλεὺς τῶν πάντων. 
344   1.1.28.1 : 〈<21Platonici incerti.>21〉
345   1.1.28.2 : Φημὶ κατ´ ἀμφοτέρων λέγεσθαι τοῦ θεοῦ τὸ ὄνομα
346   1.1.28.3 : τοῦ τε δημιουργοῦ καὶ τοῦ κόσμου. Καί μοι δοκῶ πρῶτα
347   1.1.28.4 : κατὰ νόμους τοὺς ἐμαυτοῦ Πλάτωνι χρήσεσθαι μάρτυρι
348   1.1.28.5 : τῆς τοιαύτης δόξης. Πλάτων γάρ τοι καὶ αὐτὸς Δία μὲν
349   1.1.28.6 : καλεῖ τὸν δημιουργὸν τῶν ἁπάντων, θεὸν δὲ καὶ τόνδε τὸν
350   1.1.28.7 : κόσμον. Τὸν μὲν δημιουργὸν τρόπῳ τοιῷδε· ἐπειδὰν ἐν
351   1.1.28.8 : Φαίδρῳ (c. 26 p. 246E) περὶ τῆς τοῦ παντὸς φορᾶς διαλέ–
352   1.1.28.9 : γηται, τάδε φησὶ περὶ τοῦ μεγάλου Διός· „Ὁ δὴ μέγας
353   1.1.28.10 : ἡγεμὼν ἐν οὐρανῷ Ζεύς, ἐλαύνων πτηνὸν ἅρμα, πρῶτος πο–
354   1.1.28.11 : ρεύεται, διακοσμῶν πάντα καὶ ἐπιμελούμενος· 〈τῷ δ´ ἕπεται
355   1.1.28.12 : στρατιὰ θεῶν τε καὶ δαιμόνων〉.“ Οἶμαι σαφὴς ἐν τούτοις
356   1.1.28.13 : ὑπάρχει μνημονεύσας τοῦ ποιητοῦ τῶν ἁπάντων· καὶ γὰρ
357   1.1.28.14 : ἀνέθηκεν αὐτῷ τὴν ἀκολουθίαν τῶν περὶ τὸν κόσμον θεῶν·
358   1.1.28.15 : ἔφη γοῦν ἕπεσθαι τῇ ἐκείνου προνοίᾳ τοὺς στρατιώτας
359   1.1.28.16 : θεούς· στρατιώτας δὲ ἐκάλεσε τοὺς τῇδε θεούς, οἳ τοῦδε
360   1.1.28.17 : τοῦ πολέμου τῆς γενέσεως στρατηγοῦσιν. Ὁμοίως Ὀνάτας
361   1.1.28.18 : ὁ Πυθαγόρειος ἐπεμνήσθη τοῦ τε δημιουργοῦ καὶ τῶν ἑπο–
362   1.1.28.19 : μένων τούτῳ θεῶν, λέγων οὕτως· „τοὶ δ´ ἄλλοι θεοὶ ποτὶ
363   1.1.28.20 : τὸν πρᾶτον θεὸν καὶ νοατὸν οὕτως ἔχοντι, ὥσπερ χορευταὶ
364   1.1.28.21 : ποτὶ κορυφαῖον καὶ στρατιῶται ποτὶ στραταγόν.“ Κατὰ
365   1.1.28.22 : ταὐτὰ δὲ Πλάτων ἀμφοτέρων ἐπεμνήσθη ἐν τῇ πρὸς
366   1.1.28.23 : Ἑρμείαν καὶ Κορίσκον ἐπιστολῇ ( 6 p. 323D)· τὸν γὰρ 
367   1.1.28.24 : δημιουργὸν ἡγεμόνα πάντων τῶν θεῶν εἶπε, τῶν τε ὄντων
368   1.1.28.25 : καὶ τῶν μελλόντων. Μέλλοντας δὲ ἴσμεν θεοὺς τοὺς ἀεὶ
369   1.1.28.26 : γενητούς, τουτέστι συναπτομένους ποτὲ σώμασι. Ἐν δὲ
370   1.1.28.27 : τῷ Τιμαίῳ (c. 8 p. 34A) χωρίσας τοῦ πλήθους τοὺς θεοὺς
371   1.1.28.28 : ἑνικῶς διὰ τοῦ οἰκητηρίου τοῦ κόσμου τοὺς πάντας ὠνό–
372   1.1.28.29 : μασεν· „οὗτος“ γὰρ ἔφη, „ὄντος ἀεὶ λογισμὸς θεοῦ περὶ
373   1.1.28.30 : τὸν ποτὲ ἐσόμενον θεόν“· δῆλος γὰρ ὁ μὲν λογιζόμενος
374   1.1.28.31 : θεὸς ὁ δημιουργὸς ὤν, ὁ δὲ ἐσόμενος καὶ γιγνόμενος αἰεὶ
375   1.1.28.32 : ὁ κόσμος λεγόμενος. Ὡσαύτως δὲ καὶ Ὅμηρος (Α  423 sqq.)·
376   1.1.28.33 : Ζεὺς γὰρ ἐπ´ ὠκεανὸν μετ´ ἀμύμονας Αἰθιοπῆας
377   1.1.28.34 : χθιζὸς ἔβη μετὰ δαῖτα, θεοὶ δ´ ἅμα πάντες ἕποντο.
378   1.1.28.35 : δωδεκάτῃ δέ τοι αὖθις ἐλεύσεται οὐλυμπόνδε.
379   1.1.28.36 : Περὶ τοῦ κατὰ τὸν κόσμον Διὸς ταυτὶ λέλεκται· οἵ τε γὰρ
380   1.1.28.37 : θεοὶ ἅμα πάντες εἵποντο, τὸ δὲ πλῆθος τῶν θεῶν ἔργον
381   1.1.28.38 : ἐστὶ τοῦ δημιουργοῦ ἅμα τῷ κόσμῳ γενόμενον. Ὁπόταν
382   1.1.28.39 : δὲ εἰς τὸν Ὄλυμπον ἀφίκωνται, δηλοῦσι καὶ τὴν διαφοράν,
383   1.1.28.40 : ἑτέρου λεγομένου Διὸς τοῦ κεχωρισμένου τῶν θεῶν. Ἡ
384   1.1.28.41 : γοῦν Θέτις εἰς μὲν τὸν Ὄλυμπον ἧκε (χρῆν γὰρ τὴν ποί–
385   1.1.28.42 : ησιν ἐκτελεῖν τὸ μύθευμα)·
386   1.1.28.43 : εὗρε δὲ εὐρύοπα Κρονίδην ἄτερ ἥμενον ἄλλων
387   1.1.28.44 : ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο (Α  498 sq.).
388   1.1.28.45 : Τὴν μέντοι δωδεκάτην ἀκουστέον τῆς ἐπανόδου τῶν θεῶν,
389   1.1.28.46 : ὁπόταν ὑπερβάντες τὰ δώδεκα ζῴδια ἐπὶ τῷ νώτῳ γένων–
390   1.1.28.47 : ται τοῦ οὐρανοῦ, στάντας δὲ αὐτοὺς ἐκεῖσε περιάγῃ ἡ
391   1.1.28.48 : περιφορά· λόγος γὰρ ὁ αὐτὸς ψυχῶν καὶ θεῶν. 
392   1.1.29a.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς. Τί πρεσβυτάτων τῶν ὄντων;
393   1.1.29a.2 : ἀπεκρίνατο· Θεός, ἀγέννητον γάρ.
394   1.1.29a.3 : <20Σωκράτης>20 ἐρωτηθείς, Τί θεός; εἶπε· Τὸ ἀθάνατον
395   1.1.29a.4 : καὶ ἀίδιον.
396   1.1.29a.5 : <20Ἑρμῆς>20 ἐρωτηθείς, Τί θεός; εἶπεν· Ὁ τῶν ὅλων δη–
397   1.1.29a.6 : μιουργός, σοφώτατος νοῦς καὶ ἀίδιος.
398   1.1.30.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 7, 11–34 p. 301 sq. Diels.).〉
399   1.1.30.2 : <20Θαλῆς>20 νοῦν τοῦ κόσμου τὸν θεόν, τὸ δὲ πᾶν ἔμ–
400   1.1.30.3 : ψυχον ἅμα καὶ δαιμόνων πλῆρες· διήκειν δὲ καὶ διὰ τοῦ
401   1.1.30.4 : στοιχειώδους ὑγροῦ δύναμιν θείαν κινητικὴν αὐτοῦ.
402   1.1.30.5 : <20Ἀναξίμανδρος>20 ἀπεφήνατο τοὺς ἀπείρους οὐρα–
403   1.1.30.6 : νοὺς θεούς.
404   1.1.30.7 : <20Ἀναξιμένης>20 τὸν ἀέρα. δεῖ δ´ ὑπακούειν ἐπὶ τῶν
405   1.1.30.8 : οὕτως λεγομένων τὰς ἐνδιηκούσας τοῖς στοιχείοις ἢ τοῖς
406   1.1.30.9 : σώμασι δυνάμεις.
407   1.1.30.10 : <20Ἀρχέλαος>20 ἀέρα καὶ νοῦν τὸν θεόν, οὐ μέντοι κο–
408   1.1.30.11 : σμοποιὸν τὸν νοῦν.
409   1.1.30.12 : <20Ἀναξαγόρας>20 νοῦν κοσμοποιὸν τὸν θεόν.
410   1.1.30.13 : <20Δημόκριτος>20 νοῦν τὸν θεὸν ἐν πυρὶ σφαιροειδεῖ.
411   1.1.30.14 : <20Διογένης>20 καὶ <20Κλεάνθης>20 καὶ <20Οἰνοπίδης>20 τὴν
412   1.1.30.15 : τοῦ κόσμου ψυχήν.
413   1.1.30.16 : <20Πυθαγόρας>20 τῶν ἀρχῶν τὴν μὲν μονάδα θεὸν καὶ
414   1.1.30.17 : τἀγαθόν, ἥτις ἐστὶν ἡ τοῦ ἑνὸς φύσις καὶ αὐτὸς ὁ νοῦς,
415   1.1.30.18 : τὴν 〈δ´〉 ἀόριστον δυάδα 〈δαίμονα〉 καὶ τὸ κακόν, περὶ ἥν
416   1.1.30.19 : ἐστι τὸ ὑλικὸν πλῆθος.
417   1.1.30.20 : <20Ποσειδώνιος>20 πνεῦμα νοερὸν καὶ πυρῶδες, οὐκ ἔχον 
418   1.1.30.21 : μὲν μορφήν, μεταβάλλον δὲ εἰς ὃ βούλεται καὶ συνεξομοι–
419   1.1.30.22 : ούμενον πᾶσιν.
420   1.1.30.23 : <20Σπεύσιππος>20 τὸν νοῦν οὔτε τῷ ἑνὶ οὔτε τῷ ἀγαθῷ
421   1.1.30.24 : τὸν αὐτόν, ἰδιοφυῆ δέ.
422   1.1.30.25 : <20Κριτόλαος>20 καὶ <20Διόδωρος>20 ὁ Τύριος νοῦν ἀπ´
423   1.1.30.26 : αἰθέρος ἀπαθοῦς.
424   1.1.30.27 : <20Ἡράκλειτος>20 τὸ περιοδικὸν πῦρ ἀίδιον, εἱμαρμένην
425   1.1.30.28 : δὲ λόγον ἐκ τῆς ἐναντιοδρομίας δημιουργὸν τῶν ὄντων.
426   1.1.30.29 : <20Ζήνων>20 ὁ Στωικὸς νοῦν κόσμου πύρινον.
427   1.1.30.30 : <20Μνήσαρχος>20 τὸν κόσμον, τὴν πρώτην οὐσίαν ἔχοντα
428   1.1.30.31 : ἀπὸ πνεύματος.
429   1.1.30.32 : <20Βόηθος>20 τὸν αἰθέρα θεὸν ἀπεφήνατο.
430   1.1.30.33 : <20Παρμενίδης>20 τὸ ἀκίνητον καὶ πεπερασμένον σφαι–
431   1.1.30.34 : ροειδές.
432   1.1.30.35 : <20Μέλισσος>20 καὶ <20Ζήνων>20 τὸ ἓν καὶ πᾶν καὶ μόνον
433   1.1.30.36 : ἀίδιον καὶ ἄπειρον.
434   1.1.30.37 : 〈<20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὸν σφαῖρον καὶ〉 τὸ ἕν, καὶ τὸ μὲν
435   1.1.29b.38 : ἓν τὴν ἀνάγκην, ὕλην δὲ αὐτοῦ τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, εἴδη 
436   1.1.29b.39 : δὲ τὸ νεῖκος καὶ τὴν φιλίαν. Λέγει δὲ καὶ τὰ στοιχεῖα
437   1.1.29b.40 : θεοὺς καὶ τὸ μῖγμα τούτων τὸν κόσμον καὶ προστανα–
438   1.1.29b.41 : λυθήσεται τὸ μονοειδές· καὶ θείας μὲν οἴεται τὰς ψυχάς,
439   1.1.29b.42 : θείους δὲ καὶ τοὺς μετέχοντας αὐτῶν καθαροὺς καθαρῶς.
440   1.1.29b.43 : <20Πολέμων>20 τὸν κόσμον θεὸν ἀπεφήνατο.
441   1.1.29b.44 : <20Ξενοκράτης>20 Ἀγαθήνορος Καλχηδόνιος τὴν μονάδα
442   1.1.29b.45 : καὶ τὴν δυάδα θεούς, τὴν μὲν ὡς ἄρρενα πατρὸς ἔχουσαν
443   1.1.29b.46 : τάξιν, ἐν οὐρανῷ βασιλεύουσαν, ἥντινα προσαγορεύει καὶ
444   1.1.29b.47 : Ζῆνα καὶ περιττὸν καὶ νοῦν, ὅστις ἐστὶν αὐτῷ πρῶτος
445   1.1.29b.48 : θεός· τὴν δὲ ὡς θήλειαν μητρὸς θεῶν δίκην, τῆς ὑπὸ
446   1.1.29b.49 : τὸν οὐρανὸν λήξεως ἡγουμένην, ἥτις ἐστὶν αὐτῷ ψυχὴ τοῦ
447   1.1.29b.50 : παντός. Θεὸν δ´ εἶναι καὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τοὺς ἀστέρας
448   1.1.29b.51 : πυρώδεις Ὀλυμπίους θεούς, καὶ ἑτέρους ὑποσελήνους δαί–
449   1.1.29b.52 : μονας ἀοράτους. Ἀρέσκει δὲ καὶ αὐτῷ ... καὶ ἐνδιήκειν
450   1.1.29b.53 : τοῖς ὑλικοῖς στοιχείοις. Τούτων δὲ τὴν μὲν 〈διὰ τοῦ ἀέρος
451   1.1.29b.54 : προσγείου〉 Ἅιδην προσαγορεύει, τὴν δὲ διὰ τοῦ ὑγροῦ 
452   1.1.29b.55 : Ποσειδῶνα, τὴν δὲ διὰ τῆς γῆς φυτοσπόρον Δήμητραν.
453   1.1.29b.56 : Ταῦτα δὲ χορηγήσας τοῖς Στωικοῖς τὰ πρότερα παρὰ
454   1.1.29b.57 : τοῦ Πλάτωνος μεταπέφρακεν.
455   1.1.29b.58 : <20Πλάτων>20 δὲ τὸ ἕν, τὸ μονοφυές, τὸ μοναδικόν, τὸ
456   1.1.29b.59 : ὄντως ὄν, τἀγαθόν. Πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ὀνομάτων
457   1.1.29b.60 : εἰς τὸν νοῦν σπεύδει. Νοῦς οὖν ὁ θεός, χωριστὸν εἶδος,
458   1.1.29b.61 : τὸ δὲ χωριστὸν ἀκουέσθω τὸ ἀμιγὲς πάσης ὕλης καὶ μη–
459   1.1.29b.62 : δενὶ τῶν σωματικῶν συμπεπλεγμένον, μηδὲ τῷ παθητῷ
460   1.1.29b.63 : τῆς φύσεως συμπαθές. Τούτου δὲ πατρὸς καὶ ποιητοῦ
461   1.1.29b.64 : τὰ ἄλλα θεῖα ἔκγονα νοητὰ μέν, ὅ τε νοητὸς λεγόμενος
462   1.1.29b.65 : κόσμος 〈καὶ αἱ ἰδέαι〉, παραδείγματα δ´ ἐστὶ τοῦ ὁρατοῦ
463   1.1.29b.66 : κόσμου, πρὸς δὲ τούτοις ἐναιθέριοί τινες δυνάμεις, (λόγοι
464   1.1.29b.67 : δ´ εἰσὶν ἀσώματοι,) καὶ 〈ἔμπυροι καὶ〉 ἐναέριοι καὶ ἔνυδροι,
465   1.1.29b.68 : αἰσθητὸς δὲ [τοῦ πρώτου θεοῦ ἔκγονα] ἥλιος, σελήνη, ἀστέ–
466   1.1.29b.69 : ρες, γῆ καὶ ὁ περιέχων πάντα κόσμος.
467   1.1.29b.70 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὸν μὲν ἀνωτάτω θεὸν εἶδος 〈χωρι–
468   1.1.29b.71 : στόν〉, ὁμοίως Πλάτωνι, ἐπιβεβηκότα τῇ σφαίρᾳ τοῦ παν–
469   1.1.29b.72 : τός, ἥτις ἐστὶν αἰθέριον σῶμα, τὸ πέμπτον ὑπ´ αὐτοῦ
470   1.1.29b.73 : καλούμενον.
471   1.1.29b.74 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 νοερὸν θεὸν ἀποφαίνονται, πῦρ τεχνι–
472   1.1.29b.75 : κόν, ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ γενέσει κόσμου, ἐμπεριειληφὸς πάν–
473   1.1.29b.76 : τας τοὺς σπερματικοὺς λόγους, καθ´ οὓς ἅπαντα καθ´
474   1.1.29b.77 : εἱμαρμένην γίνεται. Καὶ πνεῦμα μὲν ἐνδιῆκον δι´ ὅλου
475   1.1.29b.78 : τοῦ κόσμου, τὰς δὲ προσηγορίας μεταλαμβάνον δι´ ὅλης 
476   1.1.29b.79 : τῆς ὕλης, δι´ ἧς κεχώρηκε, παραλλάξαν, θεοὺς δὲ καὶ τὸν
477   1.1.29b.80 : κόσμον καὶ τοὺς ἀστέρας καὶ τὴν γῆν· ἀνωτάτω δὲ πάν–
478   1.1.29b.81 : των νοῦν ἐναιθέριον εἶναι θεόν.
479   1.1.29b.82 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀνθρωποειδεῖς μὲν τοὺς θεούς, λόγῳ
480   1.1.29b.83 : δὲ πάντας θεωρητοὺς διὰ τὴν λεπτομέρειαν τῆς τῶν εἰδώ–
481   1.1.29b.84 : λων φύσεως. Ὁ δ´ αὐτὸς ἄλλας τέσσαρας φύσεις κατὰ
482   1.1.29b.85 : γένος ἀφθάρτους τάσδε· τὰ ἄτομα, τὸ κενόν, τὸ ἄπειρον,
483   1.1.29b.86 : τὰς ὁμοιότητας· αὗται δὲ λέγονται ὁμοιομέρειαι καὶ
484   1.1.29b.87 : στοιχεῖα.
485   1.1.30.1 : 〈<20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ Κρατῆρος>20 (p. 26 Patric., p. 34, 7
486   1.1.30.2 : –13 Parthey.).〉
487   1.1.30.3 : Τοιοῦτο γάρ ἐστι τὸ σῶμα ἐκείνου, οὐχ ἁπτὸν οὐδὲ
488   1.1.30.4 : ὁρατὸν οὐδὲ μετρητὸν οὐδὲ διαστατὸν οὐδ´ ἄλλῳ τινὶ σώ–
489   1.1.30.5 : ματι ὅμοιον. Οὔτε γὰρ πῦρ ἐστιν οὔτε ὕδωρ οὔτε ἀὴρ
490   1.1.30.6 : οὔτε πνεῦμα, ἀλλὰ πάντα ἀπ´ αὐτοῦ. Ἀγαθὸς γὰρ ὤν, μό–
491   1.1.30.7 : νῳ ἑαυτῷ τοῦτο ἀναθεῖναι ἠθέλησε, καὶ τὴν γῆν κοσμῆσαι.
492   1.1.31a.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉
493   1.1.31a.2 : Ἡρακλέους κρατεροῦ ὃς γᾶν ἐκάθαρεν ἅπασαν,
494   1.1.31a.3 : πετροβάτα τε θεοῦ, Πανὸς νομίοιο βρυάκτα,
495   1.1.31a.4 : θείω ἰατῆρός τ´ Ἀσκληπιοῦ ὀλβιοδώτα, 
496   1.1.31a.5 : πρεσβίστας τε θεᾶς Ὑγιείας μειλιχοδώρου,
497   1.1.31a.6 : ναυσί τ´ ἐπ´ ὠκυπόροισι Διοσκούρων ἐπιφαντᾶν,
498   1.1.31a.7 : Κουρήτων θ´, οἳ ματρὶ Διὸς Ῥέᾳ ἐντὶ πάρεδροι,
499   1.1.31a.8 : καὶ Χαρίτων μεμνᾶσθαι ἐν ἔργῳ παντὶ μέγιστον,
500   1.1.31a.9 : ἠδὲ Χρόνου παίδων Ὡρᾶν, αἳ πάντα φύοντι,
501   1.1.31a.10 : Νυμφᾶν τ´ οὐρειᾶν, αἳ νάματα κάλ´ ἐφέποντι.
502   1.1.32.1 : 〈<21Poetae lyrici incerti.>21〉
503   1.1.32.2 : Ὑμνέωμες μάκαρας, Μοῦσαι Διὸς ἔκγονοι ἀφθίτοις ἀοιδαῖς.
504   1.1.32.1 : 〈<20Φιλήμονος>20 (Com. IV p. 31, fr. inc. 2 M.).〉
505   1.1.32.2 : Ὃν οὐδὲ εἷς λέληθεν οὐδὲ ἓν ποιῶν,
506   1.1.32.3 : οὐδ´ αὖ ποιήσων οὐδὲ πεφοιηκὼς πάλαι,
507   1.1.32.4 : οὔτε θεὸς οὔτ´ ἄνθρωπος, οὗτός εἰμ´ ἐγὼ
508   1.1.32.5 : Ἀήρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ Δία.
509   1.1.32.6 : ἐγὼ δ´ ὃ 〈θεοῦ ´στιν〉 ἔργον, εἰμὶ πανταχοῦ,
510   1.1.32.7 : 〈ἐνταῦθ´ ἐν Ἀθήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελίᾳ,〉
511   1.1.32.8 : ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν, ἐν ταῖς οἰκίαις
512   1.1.32.9 : πάσαις, ἐν ὑμῖν πᾶσιν· οὐκ ἔστιν τόπος
513   1.1.32.10 : οὗ μή ´στιν ἀήρ· ὁ δὲ παρὼν ἁπανταχοῦ
514   1.1.32.11 : πάντ´ ἐξ ἀνάγκης οἶδε [πανταχοῦ παρών]. 
515   1.1.33.1 : 〈<20Ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου ἐκ τῶν περὶ προ–
516   1.1.33.2 : νοίας>20 (I 6, 1–11).〉
517   1.1.33.3 : Ἀφ´ ἑκάστου τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γιγνομένων ῥᾴδιόν
518   1.1.33.4 : ἐστιν ἐγκωμιάσαι τὴν πρόνοιαν, ἐὰν δύο ἔχῃ τις ταῦτα
519   1.1.33.5 : ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν τε συνορατικὴν τῶν γεγονότων ἑκάστῳ
520   1.1.33.6 : καὶ τὸ εὐχάριστον. Εἰ δὲ μή, ὃ μὲν οὐκ ὄψεται τὴν
521   1.1.33.7 : εὐχρηστίαν τῶν γεγονότων, ὃ δ´ οὐκ εὐχαριστήσει ἐπ´
522   1.1.33.8 : αὐτοῖς, οὐδ´ ἂν ἴδῃ. Χρώματα ὁ θεὸς εἰ πεποιήκει καὶ
523   1.1.33.9 : καθόλου πάντα 〈τὰ〉 ὁρατά, δύναμιν δὲ θεατικὴν αὐτῶν μὴ
524   1.1.33.10 : πεποιήκει, τί ἂν ἦν ὄφελος; {—}Οὐδ´ ὁτιοῦν. {—}Ἀλλ´ ἀνάπαλιν,
525   1.1.33.11 : εἰ τὴν μὲν δύναμιν πεποιήκει, τὰ ὄντα δὲ μὴ τοιαῦτα, οἷα
526   1.1.33.12 : ὑποπίπτειν τῇ δυνάμει τῇ ὁρατικῇ, καὶ οὕτως τί ὄφελος;
527   1.1.33.13 : {—}Οὐδέν. {—}Τί δ´, εἰ καὶ ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει, 〈φῶς
528   1.1.33.14 : δὲ μὴ πεποιήκει〉; {—}Οὐδ´ οὕτως τι ὄφελος. {—}Τίς οὖν ὁ
529   1.1.33.15 : ἁρμόσας τοῦτο πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς τοῦτο; τίς δ´
530   1.1.33.16 : ὁ ἁρμόσας τὴν μάχαιραν πρὸς τὸν κολεὸν καὶ τὸν κολεὸν
531   1.1.33.17 : πρὸς τὴν μάχαιραν; Οὐδείς; Καὶ μὴν ἐξ αὐτῆς τῆς κατα–
532   1.1.33.18 : σκευῆς τῶν ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι
533   1.1.33.19 : τεχνίτου τινὸς πάντως τὸ ἔργον, οὐχὶ δὲ εἰκῇ κατεσκευ–
534   1.1.33.20 : ασμένον. Ἆρ´ οὖν τούτων μὲν ἕκαστον ἐμφαίνει τὸν τεχνί–
535   1.1.33.21 : την, τὰ δὲ ὁρατὰ καὶ ὅρασις καὶ φῶς οὐκ ἐμφαίνει; Τὸ
536   1.1.33.22 : δ´ ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ καὶ ἡ προθυμία ἡ πρὸς τὴν συνου–
537   1.1.33.23 : σίαν ἑκατέρου καὶ 〈ἡ〉 δύναμις ἡ χρηστικὴ τοῖς μορίοις τοῖς
538   1.1.33.24 : κατεσκευασμένοις, οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην; Ἀλλὰ 
539   1.1.33.25 : ταῦτα μὲν οὔπω· ἡ δὲ τοιαύτη τῆς διανοίας κατασκευή,
540   1.1.33.26 : καθ´ ἣν οὐχ ἁπλῶς ὑποπίπτοντες τοῖς αἰσθητοῖς τυπού–
541   1.1.33.27 : μεθα ὑπ´ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκλαμβάνομέν τι καὶ ἀφαιροῦ–
542   1.1.33.28 : μεν καὶ προστίθεμεν 〈καὶ συντίθεμεν〉 τάδε τινὰ δι´ αὐτῶν
543   1.1.33.29 : καὶ νὴ Δία μεταβαίνομεν ἀπ´ ἄλλων ἐπ´ ἄλλα τούτοις
544   1.1.33.30 : πως παρακείμενα, οὐδὲ ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί τινας καὶ
545   1.1.33.31 : διατρέψαι πρὸς τὸ μὴ ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην; ἢ ἐξηγη–
546   1.1.33.32 : σάσθωσαν ἡμῖν, τί τὸ ποιοῦν ἐστι τούτων ἕκαστον, ἢ
547   1.1.33.33 : πῶς οἷόν τε τὰ οὕτως θαυμαστὰ καὶ τεχνικὰ εἰκῇ καὶ ἀπὸ
548   1.1.33.34 : ταὐτομάτου γίγνεσθαι.
549   1.1.34.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ〉, Ὅτι πάντα ἐφορᾷ τὸ θεῖον.>20
550   1.1.34.2 : (Epict. Arrh. I, 14, 1–10.)
551   1.1.34.3 : Πυθομένου δέ τινος, πῶς ἄν τις πεισθείη, ὅτι ἕκαστον
552   1.1.34.4 : τῶν ὑπ´ αὐτοῦ πραττομένων ἐφορᾶται ὑπὸ τοῦ θεοῦ; Οὐ
553   1.1.34.5 : δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡνῶσθαι τὰ πάντα; {—}Δοκεῖ, ἔφη. {—}Τί δέ;
554   1.1.34.6 : συμπαθεῖν τὰ ἐπίγεια τοῖς οὐρανίοις οὐ δοκεῖ σοι; {—}Δοκεῖ
555   1.1.34.7 : μοι, ἔφη. {—}Πόθεν γὰρ οὕτως τεταγμένως, καθάπερ ἐκ
556   1.1.34.8 : προστάγματος τοῦ θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος εἴπῃ τοῖς φυτοῖς
557   1.1.34.9 : ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅταν εἴπῃ βλαστάνειν, βλαστάνει, ὅταν ἐκ–
558   1.1.34.10 : φέρειν τὸν καρπόν, ἐκφέρει, ὅταν πεπαίνειν, πεπαίνει, ὅταν
559   1.1.34.11 : ἀποβάλλειν, 〈ἀποβάλλει〉, καὶ φυλλορροεῖν, 〈φυλορροεῖ〉,
560   1.1.34.12 : καὶ αὐτὰ εἰς αὑτὰ συνειλούμενα ἐφ´ ἡσυχίας μένειν καὶ ἀνα– 
561   1.1.34.13 : παύεσθαι, μένει καὶ ἀναπαύεται; Πόθεν δὲ πρὸς τὴν
562   1.1.34.14 : αὔξησιν καὶ μείωσιν τῆς σελήνης καὶ τὴν τοῦ ἡλίου πρόσ–
563   1.1.34.15 : οδον καὶ ἄφοδον τοσαύτη παραλλαγὴ καὶ ἐπὶ τὰ ἐναντία
564   1.1.34.16 : μεταβολὴ τῶν ἐπιγείων θεωρεῖται; Ἀλλὰ τὰ φυτὰ μὲν
565   1.1.34.17 : καὶ τὰ ἡμέτερα σώματα οὕτως ἐνδέδεται τοῖς ὅλοις καὶ
566   1.1.34.18 : συμπέπονθεν, αἱ ψυχαὶ δὲ αἱ ἡμετέραι οὐ πολὺ πλέον;
567   1.1.34.19 : Ἀλλ´ αἱ ψυχαὶ μὲν οὕτως εἰσὶν ἐνδεδεμέναι καὶ συναφεῖς
568   1.1.34.20 : τῷ θεῷ, ἅτε αὐτοῦ μόρια οὖσαι καὶ ἀποσπάσματα, οὐ
569   1.1.34.21 : παντὸς δὲ αὐτῶν κινήματος, ἅτε οἰκείου καὶ συμφυοῦς, ὁ
570   1.1.34.22 : θεὸς αἰσθάνεται; Ἀλλὰ σὺ μὲν περὶ τῆς θείας διοικήσεως
571   1.1.34.23 : καὶ περὶ ἑκάστου τῶν θείων, ὁμοῦ καὶ περὶ τῶν ἀνθρω–
572   1.1.34.24 : πίνων πραγμάτων ἐνθυμεῖσθαι δύνασαι καὶ ἅμα μὲν αἰ–
573   1.1.34.25 : σθητικῶς ἀπὸ μυρίων πραγμάτων κινεῖσθαι, ἅμα δὲ δια–
574   1.1.34.26 : νοητικῶς, ἅμα δὲ τοῖς μὲν συγκαταθετικῶς, τοῖς δὲ ἀνα–
575   1.1.34.27 : νευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς· τύπους τε τοσούτους ἀφ´ οὕτω
576   1.1.34.28 : πολλῶν καὶ ποικίλων πραγμάτων ἐν τῇ σαυτοῦ ψυχῇ φυ–
577   1.1.34.29 : λάττεις καὶ ἀπ´ αὐτῶν κινούμενος εἰς ἐπινοίας ὁμοειδεῖς
578   1.1.34.30 : ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως τετυπωκόσι, τέχνας τε ἄλλας ἐπ´
579   1.1.34.31 : ἄλλαις καὶ μνήμας ἀπὸ μυρίων πραγμάτων διασῴζεις· ὁ
580   1.1.34.32 : δὲ θεὸς οὐχ οἷός τέ ἐστι πάντα ἐφορᾶν καὶ πᾶσι συμπαρ–
581   1.1.34.33 : εῖναι καὶ ἀπὸ πάντων τινὰ ἴσχειν διάδοσιν; Ἀλλὰ φωτί–
582   1.1.34.34 : ζειν μὲν οἷός τέ ἐστιν ὁ ἥλιος τηλικοῦτον μέρος τοῦ παν–
583   1.1.34.35 : τός, ὀλίγον δὲ τὸ ἀφώτιστον ἀπολείπειν, ὅσον οἷόν τε
584   1.1.34.36 : ἐπέχεσθαι ὑπὸ τῆς σκιᾶς, ἣν ἡ γῆ ποιεῖ· ὁ δὲ καὶ τὸν
585   1.1.34.37 : ἥλιον αὐτὸν πεποιηκὼς καὶ περιάγων, μέρος ὄντ´ αὐτοῦ
586   1.1.34.38 : μικρὸν ὡς πρὸς τὸ ὅλον, οὗτος δὲ οὐ δύναται πάντων
587   1.1.34.39 : αἰσθάνεσθαι; 
588   1.1.35.1 : <20Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς πρὸς Ποιμένιον ἐπιστολῆς.>20
589   1.1.35.2 : Οἱ θεοὶ τὴν εἱμαρμένην συνέχοντες διὰ παντὸς ἐπα–
590   1.1.35.3 : νορθοῦνται· ἡ δ´ ἐπανόρθωσις αὐτῶν ποτὲ μὲν ἐλάττωσιν
591   1.1.35.4 : κακῶν, ποτὲ δὲ παραμυθίαν, ἐνίοτε δὲ καὶ ἀναίρεσιν ἀπερ–
592   1.1.35.5 : γάζεται· ἀφ´ οὗ δὴ διακοσμεῖται ἡ εἱμαρμένη τοῖς ἀγα–
593   1.1.35.6 : θοῖς, διακοσμουμένη δὲ οὐχ ὑποφαίνεται πᾶσα πρὸς τὴν
594   1.1.35.7 : ἄτακτον φύσιν τῆς γενέσεως. Οὐκοῦν ἔτι μᾶλλον σῴζεται
595   1.1.35.8 : ἡ πεπρωμένη διὰ τῆς τοιαύτης ἐπανορθώσεως καὶ τὸ
596   1.1.35.9 : παρατρέπον αὐτῆς μένει κατὰ τὴν ἄτρεπτον τῶν θεῶν
597   1.1.35.10 : ἀγαθότητα συνεχόμενον, διότι οὐκ ἐᾶται ὑπορρεῖν εἰς τὴν
598   1.1.35.11 : ἄτακτον πλημμέλειαν. Τούτων δὴ οὕτως ἐχόντων τό τε
599   1.1.35.12 : ἀγαθοειδὲς τῆς προνοίας τό τε αὐτεξούσιον τῆς ψυχῆς
600   1.1.35.13 : καὶ πάντα τὰ κάλλιστα διασῴζεται, τῇ βουλήσει τῶν θεῶν
601   1.1.35.14 : συνυπάρχοντα.
602   1.1.36.1 : <20Ἀριστοτέλους ἐκ τῆς πρὸς Ἀλέξανδρον
603   1.1.36.2 : ἐπιστολῆς>20 (de mundo c. 6 p. 400b 5).
604   1.1.36.3 : Καθόλου δὲ ὅπερ ἐν νηῒ μὲν κυβερνήτης, ἐν ἅρματι
605   1.1.36.4 : δὲ ἡνίοχος, ἐν χορῷ δὲ κορυφαῖος, [ἐν πόλει δὲ νόμος,] ἐν
606   1.1.36.5 : στρατοπέδῳ δὲ ἡγεμών, τοῦτο θεὸς ἐν κόσμῳ, πλὴν κα–
607   1.1.36.6 : θόσον τοῖς μὲν καματηρὸν τὸ ἄρχειν πολυκίνητόν τε καὶ
608   1.1.36.7 : πολυμέριμνον, τῷ δὲ ἄλυπον ἄπονόν τε πάσης κεχωρισμένῳ
609   1.1.36.8 : σωματικῆς ἀσθενείας· ἐν ἀκινήτῳ 〈γὰρ〉 ἱδρυμένος δυνάμει
610   1.1.36.9 : πάντα κινεῖ καὶ περιάγει, ὅπου βούλεται καὶ ὅπως, ἐν
611   1.1.36.10 : διαφόροις ἰδέαις καὶ φύσεσιν· ὥσπερ ἀμέλει καὶ ὁ τῆς
612   1.1.36.11 : πόλεως νόμος ἀκίνητος ὢν ἐν ταῖς τῶν χρωμένων ψυχαῖς
613   1.1.36.12 : πάντα οἰκονομεῖ τὰ κατὰ τὴν πολιτείαν. Ἐφεπόμενοι γὰρ
614   1.1.36.13 : αὐτῷ δηλονότι ἐξίασιν ἄρχοντες μὲν εἰς τὰ ἀρχεῖα, θεσμο– 
615   1.1.36.14 : θέται δὲ εἰς τὰ οἰκεῖα δικαστήρια, βουλευταὶ δὲ καὶ ἐκ–
616   1.1.36.15 : κλησιασταὶ εἰς συνέδρια τὰ προσήκοντα· καὶ ὃ μὲν εἰς τὸ
617   1.1.36.16 : πρυτανεῖον βαδίζει διαιτησόμενος, 〈ὃ δὲ πρὸς τοὺς δικα–
618   1.1.36.17 : στὰς ἀπολογησόμενος, ὃ δὲ εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀποθα–
619   1.1.36.18 : νούμενος〉. Γίνονται δὲ καὶ δημοθοινίαι νόμιμοι καὶ πα–
620   1.1.36.19 : νηγύρεις ἐνιαύσιαι, θεῶν τε θυσίαι καὶ ἡρώων θεραπεῖαι
621   1.1.36.20 : καὶ χοαὶ κεκμηκότων. Ἄλλα δ´ ἄλλως ἐνεργούμενα κατὰ
622   1.1.36.21 : μίαν πρόσταξιν ἢ νόμιμον ἐξουσίαν σῴζει τὸ τοῦ ποιή–
623   1.1.36.22 : σαντος (Soph. Oed. Tyr. 4. 5), ὅτι
624   1.1.36.23 : πόλις 〈δ´〉 ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει,
625   1.1.36.24 : ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων.
626   1.1.36.25 : Οὕτως ὑποληπτέον καὶ ἐπὶ τῆς μείζονος πόλεως, λέγω
627   1.1.36.26 : δὲ τοῦ κόσμου. Νόμος μὲν γὰρ ἡμῖν ἰσοκλινὴς ὁ θεός,
628   1.1.36.27 : οὐδεμίαν ἐπιδεχόμενος διόρθωσιν ἢ μετάθεσιν, κρείττων
629   1.1.36.28 : δ´, οἶμαι, καὶ βεβαιότερος τῶν ἐν ταῖς κύρβεσιν ἀναγεγραμ–
630   1.1.36.29 : μένων. Ἡγουμένου δὲ ἀκινήτως αὐτοῦ καὶ ἐμμελῶς ὁ
631   1.1.36.30 : σύμπας οἰκονομεῖται δι´ αὐτοῦ διάκοσμος οὐρανοῦ τε καὶ
632   1.1.36.31 : γῆς, μεμερισμένος κατὰ τὰς φύσεις πάσας ὁμοίως διὰ τῶν
633   1.1.36.32 : οἰκείων σπερμάτων εἰς τὰ φυτὰ καὶ ζῷα κατὰ γένη τε
634   1.1.36.33 : καὶ εἴδη. Καὶ γὰρ ἄμπελοι καὶ φοίνικες καὶ περσέαι
635   1.1.36.34 : συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι (Hom. η  116),
636   1.1.36.35 : ὥς φησιν ὁ ποιητής, τά τε ἄκαρπα μέν, ἄλλας δὲ παρε–
637   1.1.36.36 : χόμενα χρείας, πλάτανοι καὶ πεῦκαι καὶ πύξοι, [κλῶνές τε]
638   1.1.36.37 : κλήθρη τ´ αἰγειρός τε καὶ εὐώδης κυπάρισσος (Hom. ε  64), 
639   1.1.36.38 : αἵ τε καρπὸν ὀπώρας ἡδύν, ἄλλως δὲ δυσθησαύριστον
640   1.1.36.39 : φέρουσαι,
641   1.1.36.40 : ὄχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι (Hom. η  115),
642   1.1.36.41 : τῶν τε ζῴων τά τε ἄγρια καὶ ἥμερα, τά τ´ ἐν ἀέρι καὶ
643   1.1.36.42 : ἐπὶ γῆς καὶ 〈ἐν〉 ὕδατι βοσκόμενα γίνεταί τε καὶ ἀκμάζει
644   1.1.36.43 : καὶ φθείρεται τῷ τοῦ θεοῦ πειθόμενα θεσμῷ. Πᾶν γὰρ
645   1.1.36.44 : ἑρπετὸν πληγῇ νέμεται, ὥς φησιν Ἡράκλειτος (fr. 37
646   1.1.36.45 : Schleierm., 55 Bywat.)
647   1.1.36.46 : Εἷς δὲ ὢν πολυώνυμός ἐστι, κατονομαζόμενος τοῖς
648   1.1.36.47 : πάθεσι πᾶσιν, ἅπερ αὐτὸς νεοχμοῖ. Καλοῦμεν γὰρ αὐτὸν
649   1.1.36.48 : καὶ Ζῆνα καὶ Δία, παραλλήλως χρώμενοι τοῖς ὀνόμασιν.
650   1.1.36.49 : ὡς ἂν εἰ λέγοιμεν, δι´ ὃν ζῶμεν. Κρόνου δὲ παῖς καὶ
651   1.1.36.50 : Χρόνου λέγεται, διήκων ἐξ αἰῶνος ἀτέρμονος εἰς ἕτερον
652   1.1.36.51 : αἰῶνα, ἀστραπαῖός τε καὶ βρονταῖος 〈καὶ αἴθριος〉 καὶ
653   1.1.36.52 : αἰθέριος, κεραύνιός τε καὶ ὑέτιος ἀπὸ τῶν ὑετῶν τε καὶ
654   1.1.36.53 : κεραυνῶν καὶ τῶν ἄλλων καλεῖται. Καὶ μὴν ἐπικάρπιος
655   1.1.36.54 : μὲν ἀπὸ τῶν καρπῶν, πολιεὺς δὲ ἀπὸ τῆς πόλεως ὀνο–
656   1.1.36.55 : μάζεται, γενέθλιός τε καὶ ὁμόγνιος καὶ ἕρκειός τε καὶ
657   1.1.36.56 : πατρῷος ἀπὸ τῆς πρὸς ταῦτα κοινωνίας, ἑταιρεῖός τε καὶ
658   1.1.36.57 : φίλιος καὶ ξένιος, ἔτι δὲ στράτιός τε καὶ τροπαιοῦχος,
659   1.1.36.58 : καθάρσιός τε καὶ παλαμναῖος καὶ ἱκέσιος καὶ μειλίχιος,
660   1.1.36.59 : ὥσπερ οἱ ποιηταὶ λέγουσι· σωτήρ τε καὶ ἐλευθέριος ἐτύ–
661   1.1.36.60 : μως [οὕτως εἰπεῖν]· ὡς δὲ τὸ πᾶν εἰπεῖν, οὐράνιός τε καὶ 
662   1.1.36.61 : χθόνιος, πάσης ἐπώνυμος φύσεως ὢν καὶ τύχης, ἅτε πάν–
663   1.1.36.62 : των αὐτὸς αἴτιος ὤν.
664   1.1.37.1 : <20Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ δ´ Ἀπομνημονευμάτων>20
665   1.1.37.2 : (c. 3, 3–6).
666   1.1.37.3 : Εἶπέ μοι, ἔφη, ὦ Εὐθύδημε, ἤδη ποτέ σοι ἐπῆλθεν
667   1.1.37.4 : ἐνθυμηθῆναι, ὡς ἐπιμελῶς οἱ θεοί, ὧν οἱ ἄνθρωποι δέ–
668   1.1.37.5 : ονται, κατεσκευάκασι; {—}Καὶ ὅς· Μὰ τὸν Δί´, ἔφη, οὐκ
669   1.1.37.6 : ἔμοιγε. {—}Ἀλλ´ οἶσθά γ´, ἔφη, ὅτι πρῶτον μὲν φωτὸς δε–
670   1.1.37.7 : όμεθα, ὃ ἡμῖν οἱ θεοὶ παρέχουσι; {—}Νὴ Δί´, ἔφη, ὅ γ´ εἰ
671   1.1.37.8 : μὴ εἴχομεν, ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἂν ἦμεν, ἕνεκά γε τῶν
672   1.1.37.9 : ἡμετέρων ὀφθαλμῶν. {—}Ἀλλὰ μὴν καὶ ἀναπαύσεώς γε δεο–
673   1.1.37.10 : μένοις ἡμῖν νύκτα παρέχουσι, κάλλιστον ἀναπαυτήριον. {—}
674   1.1.37.11 : Πάνυ γε, ἔφη, καὶ τοῦτο χάριτος ἄξιον. {—}Οὐκοῦν καὶ ἐπει–
675   1.1.37.12 : δὴ ὁ μὲν ἥλιος, φωτεινὸς ὤν, τάς τε ὥρας τῆς ἡμέρας
676   1.1.37.13 : ἡμῖν καὶ τἆλλα πάντα σαφηνίζει, ἡ δὲ νὺξ διὰ τὸ σκο–
677   1.1.37.14 : τεινὴ εἶναι ἀσαφεστέρα ἐστίν, ἄστρα ἐν τῇ νυκτὶ ἀνέφη–
678   1.1.37.15 : ναν, ἃ ἡμῖν τῆς νυκτὸς τὰς ὥρας ἐμφανίζει καὶ διὰ τοῦτο
679   1.1.37.16 : πολλὰ ὧν δεόμεθα πράττομεν; {—}Ἔστι ταῦτα, ἔφη. {—}Ἀλλὰ
680   1.1.37.17 : μὴν ἥ γε σελήνη οὐ μόνον τῆς νυκτός, ἀλλὰ καὶ τοῦ μηνὸς
681   1.1.37.18 : τὰ μέρη φανερὰ ἡμῖν ποιεῖ. {—}Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. {—}Τὸ
682   1.1.37.19 : δ´ ἐπεὶ τροφῆς δεόμεθα, ταύτην ἡμῖν ἐκ τῆς γῆς ἀναδι–
683   1.1.37.20 : δόναι καὶ ὥρας ἁρμοττούσας πρὸς τοῦτο παρέχειν, 〈αἳ〉 ἡμῖν
684   1.1.37.21 : οὐ μόνον ὧν δεόμεθα πολλὰ καὶ παντοῖα παρασκευάζου–
685   1.1.37.22 : σιν, ἀλλὰ καὶ οἷς εὐφραινόμεθα; {—}Πάνυ, ἔφη, καὶ ταῦτα
686   1.1.37.23 : φιλάνθρωπα. {—}Τὸ δὲ καὶ ὕδωρ ἡμῖν παρέχειν οὕτω
687   1.1.37.24 : πολλοῦ ἄξιον, ὥστε συμφύειν τε καὶ συναύξειν τῇ γῇ καὶ
688   1.1.37.25 : ταῖς ὥραις πάντα τὰ χρήσιμα ἡμῖν, συντρέφειν δὲ καὶ
689   1.1.37.26 : αὐτοὺς ἡμᾶς καὶ μιγνύμενον τοῖς τρέφουσιν ἡμᾶς εὐκατερ–
690   1.1.37.27 : γαστότερά τε καὶ ὠφελιμώτερα καὶ ἡδίω ποιεῖν αὐτά, καὶ
691   1.1.37.28 : ἐπειδὴ πλείστου δεόμεθα τούτου, ἀφθονέστατον αὐτὸ παρ–
692   1.1.37.29 : έχειν ἡμῖν; {—}Καὶ τοῦτο, ἔφη, προνοητικόν. 
693   1.1.38.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σοφιστοῦ>20 (p. 265B–E).
694   1.1.38.2 : Ποιητικῆς δὴ πρῶτον ἔστω δύο μέρη. {—}Ποίω; {—}
695   1.1.38.3 : Τὸ μὲν θεῖον, τὸ δ´ ἀνθρώπινον. {—}Οὔπω μεμάθηκα. {—}
696   1.1.38.4 : Ποιητικήν, εἴπερ μεμνήμεθα τὰ κατ´ ἀρχὰς λεχθέντα, πᾶ–
697   1.1.38.5 : σαν ἔφαμεν εἶναι δύναμιν, ἥτις ἂν αἰτία γίγνηται τοῖς μὴ
698   1.1.38.6 : πρότερον οὖσιν ὕστερον γίγνεσθαι. {—}Μεμάθηκα. {—}Ζῷα
699   1.1.38.7 : δὴ πάντα θνητὰ καὶ δὴ καὶ φυτά, ὅσα τ´ ἐπὶ γῆς ἐκ
700   1.1.38.8 : σπερμάτων καὶ ῥιζῶν φύεται καὶ ὅσα ἄψυχα ἐκ γῆς ἐν
701   1.1.38.9 : γῇ ξυνίσταται σώματα τηκτὰ καὶ ἄτηκτα, μῶν ἄλλου τι–
702   1.1.38.10 : νὸς ἢ θεοῦ δημιουργοῦντος φήσομεν ὕστερον γίγνεσθαι
703   1.1.38.11 : πρότερον οὐκ ὄντα; ἢ 〈τῷ〉 τῶν πολλῶν δόγματι χρώ–
704   1.1.38.12 : μενοι. {—}Ποίῳ τῳ; {—}Τὴν φύσιν αὐτὰ γεννᾶν ἀπό τινος
705   1.1.38.13 : αἰτίας αὐτομάτης καὶ ἄνευ διανοίας φυούσης, ἢ μετὰ λό–
706   1.1.38.14 : γου τε καὶ ἐπιστήμης θείας ἀπὸ θεοῦ γιγνομένης; {—}
707   1.1.38.15 : 〈Ἐγὼ μὲν ἴσως〉 διὰ τὴν ἡλικίαν πολλάκις ἀμφότερα με–
708   1.1.38.16 : ταδοξάζω· νῦν μὲν βλέπων εἰς σὲ καὶ ὑπολαμβάνων 〈οἴε–
709   1.1.38.17 : σθαί σε〉 κατὰ θεὸν αὐτὰ γίγνεσθαι, ταύτῃ καὶ αὐτὸς νενό–
710   1.1.38.18 : μικα. {—}Καλῶς γε, ὦ Θεαίτητε, καὶ εἰ μέν σε ἡγούμεθα τῶν
711   1.1.38.19 : εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον ἄλλως πως δοξαζόντων εἶναι, νῦν
712   1.1.38.20 : ἂν τῷ λόγῳ μετὰ πειθοῦς ἀναγκαίας ἐπεχειροῦμεν ποιεῖν
713   1.1.38.21 : ὁμολογεῖν· ἐπειδὴ δέ σου καταμανθάνω τὴν φύσιν, ὅτι
714   1.1.38.22 : καὶ ἄνευ τῶν παρ´ ἡμῶν λόγων αὐτῇ πρόσεισιν ἐφ´ ἃ νῦν
715   1.1.38.23 : ἕλκεσθαι φῄς, ἐάσω· χρόνος γὰρ ἐκ περιττοῦ γίγνοιτ´ ἄν·
716   1.1.38.24 : ἀλλὰ θήσω τὰ μὲν φύσει λεγόμενα ποιεῖσθαι θείᾳ τέχνῃ, 
717   1.1.38.25 : τὰ δ´ ἐκ τούτων ὑπ´ ἀνθρώπων ξυνιστάμενα ἀνθρωπίνη.
718   1.1.38.26 : καὶ κατὰ τοῦτον δὴ τὸν λόγον δύο ποιητικῆς γένη, τὸ μὲν
719   1.1.38.27 : ἀνθρώπινον εἶναι, τὸ δὲ θεῖον. {—}Ὀρθῶς.
720   1.1.39.1 : <20Ὀνάτου ἐκ τοῦ περὶ θεοῦ καὶ θείου.>20
721   1.1.39.2 : Ὁ μὲν θεὸς τὰ τῶν ἄλλων ζῴων ἐπαΐει, οὔτε νοητῶς
722   1.1.39.3 : οὔτε ἐπαϊστῶς, εἰ μή τισι πάγχυ ὀλίγοις τῶν ἀνθρώπων.
723   1.1.39.4 : καὶ δυνάμιες δ´ αὐτῶ ἀλήθεια· ὧν οἶμαι νομεὺς εἰ ἐναρ–
724   1.1.39.5 : γέα τε καὶ ἐπαϊστά. αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ θεός ἐστιν νόος καὶ
725   1.1.39.6 : ψυχὰ καὶ τὸ ἁγεμονικὸν τῶ σύμπαντος κόσμω· τᾶ δὲ δυ–
726   1.1.39.7 : νάμιες αὐτῶ τἀλήθεια, ὧν οἶμαι νομεῖς, τά τ´ ἔργα καὶ
727   1.1.39.8 : τᾶ πράξεες καὶ τᾶ κατὰ τὸν σύμπαντα κόσμον ἐπιστρω–
728   1.1.39.9 : φώσιες. Ὁ μὲν ὦν θεὸς αὐτὸς οὔτε ὁρατὸς οὔτε αἰσθη–
729   1.1.39.10 : τός, ἀλλὰ λόγῳ μόνον καὶ νόῳ θεωρατός· τὰ δ´ ἔργα
730   1.1.39.11 : αὐτῶ καὶ τᾶ πράξιες ἐναργέες τε καὶ αἰσθητὰ ἔντι πάν–
731   1.1.39.12 : τεσσιν ἀνθρώποις. Δοκίει δέ μοι καὶ μὴ εἷς εἶμεν ὁ
732   1.1.39.13 : θεός, ἀλλ´ εἷς μὲν ὁ μέγιστος καὶ καθυπέρτερος καὶ ὁ
733   1.1.39.14 : κρατέων τῶ παντός, τοὶ δ´ ἄλλοι πολλοὶ διαφέροντες 
734   1.1.39.15 : κατὰ δύναμιν· βασιλεύεν δὲ πάντων αὐτῶν ὁ καὶ κράτει
735   1.1.39.16 : καὶ μεγέθει καὶ ἀρετᾷ μέζων. Οὗτος δέ κ´ εἴη θεὸς ὁ
736   1.1.39.17 : περιέχων τὸν σύμπαντα κόσμον, τοὶ δ´ ἄλλοι θεοὶ οἱ θέ–
737   1.1.39.18 : οντές ἐντι κατ´ οὐρανὸν σὺν τᾷ τῶ παντὸς περιαγήσι,
738   1.1.39.19 : κατὰ λόγον ὀπαδέοντες τῷ πράτῳ καὶ νοατῷ. Τοὶ δὲ λέ–
739   1.1.39.20 : γοντες ἕνα θεὸν εἶμεν, ἀλλὰ μὴ πολλὼς ἁμαρτάνοντι·
740   1.1.39.21 : τὸ γὰρ μέγιστον ἀξίωμα τᾶς θείας ὑπεροχᾶς οὐ συνθεω–
741   1.1.39.22 : ρεῦντι. Λέγω δὴ τὸ ἄρχεν καὶ καθαγέεσθαι τῶν ὁμοίων
742   1.1.39.23 : καὶ κράτιστον καὶ καθυπέρτερον εἶμεν τῶν ἄλλων. Τοὶ δ´
743   1.1.39.24 : ἄλλοι θεοὶ ποτὶ τὸν πρᾶτον θεὸν καὶ νοατὸν οὕτως ἔχοντι,
744   1.1.39.25 : ὥσπερ χορευταὶ ποτὶ κορυφαῖον καὶ στρατιῶται ποτὶ στρα–
745   1.1.39.26 : ταγὸν καὶ λοχῖται καὶ ἐντεταγμένοι ποτὶ ταξιάρχαν καὶ
746   1.1.39.27 : λοχαγέταν, ἔχοντες φύσιν ἕπεσθαι καὶ ἐπακολουθὲν τῷ
747   1.1.39.28 : καλῶς καθαγεομένῳ. ξυνὸν μὲν ὦν αὐτῶν τὸ ἔργον ἐστὶ
748   1.1.39.29 : καὶ τῶ ἄρχοντος καὶ τῶν ἀρχομένων, ἀλλ´ οὔ κ´ ἔτι δύ–
749   1.1.39.30 : ναιντο συντετάχθαι τοὶ ἀρχόμενοι ποτὶ τὸ ἔργον ἀπολει–
750   1.1.39.31 : φθέντες ἁγεμόνος, ὥσπερ οὔτε χορευταὶ ποτὶ συναοιδίαν,
751   1.1.39.32 : οὔτε στρατιῶται ποτὶ στρατήαν, ἀπολειφθέντες τοὶ μὲν
752   1.1.39.33 : στραταγῶ, τοὶ δὲ κορυφαίω.
753   1.1.39.34 : Τοιαύτα δὲ φύσις οὐδενὸς ποτιδεῖται, οὔτε συγγενέος 
754   1.1.39.35 : οὔτε ἔξωθεν· διόπερ οὔτε ἐκ δύο συνάρμοκται, ψυχᾶς καὶ
755   1.1.39.36 : σώματος (καὶ γὰρ διόλω ἐστὶ ψυχά), οὔτε ἐναντίων τινῶν
756   1.1.39.37 : (τὰ γὰρ ἐναντία καὶ κρατὲν καὶ κρατεῖσθαι πέφυκεν) Ἁ
757   1.1.39.38 : δέ γα τῶ σώματος κρᾶσις μιαίνει τὸ καθαρὸν τᾶς ψυχᾶς,
758   1.1.39.39 : ἁ μὲν γὰρ ἀκήρατος καὶ θεῖόν ἐστι, τὸ δὲ θνατὸν καὶ
759   1.1.39.40 : θολομιγές· οὕτω δὲ μιαίνει καὶ μόλιβδος χρυσὸν καὶ πᾶν
760   1.1.39.41 : τὸ τᾷ φύσι γνήσιον τὸ νόθον. Ὅλως δὲ τὸ σῶμα τοῖς
761   1.1.39.42 : θνατοῖς δέδωκεν ὁ θεὸς ζῴοις δι´ ἀιδίαν ἀνάγκαν καὶ
762   1.1.39.43 : ἄφυκτον. Φύσι γὰρ ἄπορον καὶ πτωχὸν πᾶν τὸ γενέσιος
763   1.1.39.44 : κεκοινωνηκός.
764   1.1.39.45 : Θεὸς μὲν ὦν ἔστι, καθάπερ ἐν ἀρχᾷ τῶ λόγω εἶπον,
765   1.1.39.46 : αὐτὸς γὰρ ἀρχὰ καὶ πρᾶτον· θεῖος δὲ ὁ κόσμος καὶ τὰ
766   1.1.39.47 : ἐν αὐτῷ δινεύμενα πανταχῶς. ὁμοίως δὲ καὶ δαίμων ἐστὶν
767   1.1.39.48 : ἁ ψυχὰ (αὐτὰ γὰρ ἄρχει καὶ κινεῖ τὸ διόλω ζῷον)· δαι–
768   1.1.39.49 : μόνιον δὲ τὸ σῶμα καὶ τὰ τούτω γε πάντα. δεῖ ὦν οὕτω
769   1.1.39.50 : διαιρέν, θεὸν καὶ θεῖον καὶ δαίμονα καὶ δαιμόνιον.
770   1.1.40.1 : <20Ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου ἐκ τοῦ Περὶ εὐαρε–
771   1.1.40.2 : στήσεως>20 (I 12, 1–7).
772   1.1.40.3 : Περὶ θεῶν οἳ μέν τινές εἰσιν οἱ λέγοντες, μηδὲ εἶναι
773   1.1.40.4 : τὸ θεῖον· οἳ δὲ εἶναι μέν, ἀργὸν δὲ καὶ ἀμελὲς καὶ μὴ 
774   1.1.40.5 : προνοεῖν μηδενός· τρίτοι δέ, οἱ καὶ εἶναι καὶ προνοεῖν, ἀλλὰ
775   1.1.40.6 : τῶν μεγάλων καὶ οὐρανίων, τῶν δὲ ἐπὶ γῆς μηδενός· τέ–
776   1.1.40.7 : ταρτοι 〈δὲ〉 οἱ καὶ τῶν ἐπὶ γῆς καὶ τῶν ἀνθρωπίνων, εἰς
777   1.1.40.8 : κοινὸν δὲ μόνον καὶ οὐχὶ καὶ κατ´ ἰδίαν ἑκάστου· πέμπτοι
778   1.1.40.9 : δὲ, ὧν ἦν καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Σωκράτης, οἱ λέγοντες ὅτι
779   1.1.40.10 : οὐδέ σε λήθω
780   1.1.40.11 : κινύμενος (Hom. Κ  279. 280).
781   1.1.40.12 : Εἴπερ οὖν ὑγιῶς λέγεται τέλος εἶναι τὸ ἕπεσθαι θεῷ,
782   1.1.40.13 : ἀναγκαῖον περὶ ἑκάστου τούτων ἐπεσκέφθαι. Εἰ γὰρ μὴ
783   1.1.40.14 : εἰσὶ θεοί, πῶς ἐστι τέλος ἕπεσθαι θεοῖς; Εἰ δὲ εἰσὶ
784   1.1.40.15 : μέν, μηδενὸς δὲ ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτω πῶς ὑγιὲς ἔσται;
785   1.1.40.16 : Ἀλλὰ δὴ καὶ ὄντων καὶ ἐπιμελουμένων, εἰ μηδεμία διά–
786   1.1.40.17 : δοσις εἰς ἀνθρώπους ἐστὶν ἐξ αὐτῶν καὶ νὴ Δία γε καὶ
787   1.1.40.18 : εἰς ἐμέ, πῶς ἔτι καὶ οὕτως ὑγιές ἐστιν; Πάντα οὖν ταῦτα
788   1.1.40.19 : ὁ καλὸς κἀγαθὸς ἐπεσκεμμένος τὴν αὑτοῦ γνώμην ὑπο–
789   1.1.40.20 : τέταχε τῷ διοικοῦντι τὰ πάντα, καθάπερ οἱ ἀγαθοὶ πολῖ–
790   1.1.40.21 : ται τῷ νόμῳ τῆς πόλεως.
791   1.2.t.1 : {1Περὶ τῶν νομιζόντων μὴ εἶναι πρόνοιαν καὶ ἑπο–
792   1.2.t.2 : μένας ταύτηι θείας ἐπὶ τῆι τοῦ παντὸς διοι–
793   1.2.t.3 : κήσει δυνάμεις.}1
794   1.2.1.1 : Ex <21poetis>21 hic probabiliter (v. infra) collocavit Stobaeus
795   1.2.1.2 : hanc eclogam: Σοφοκλῆς Οἰδίποδι (Oed. Tyr. 978. 979). Πρό– 
796   1.2.1.3 : νοια δ´ ἐστὶν οὐδενὸς 〈σαφής·〉 | εἰκῆ κράτιστον ζῆν, ὅπως
797   1.2.1.4 : δύναιτό τις. Ex pinacographo Photiano constat praeterea de
798   1.2.1.5 : alterius poetae nomine quod est Μύρων (cf. Elter de Stob.
799   1.2.1.6 : cod. Phot. p. 55).
800   1.2.1.7 : Inter <21scriptores>21 laudatae fuerunt sententiae philosopho-
801   1.2.1.8 : rum Ἀρχαινέτου, Ἀρκεσιλάου, Εὐσεβίου (cf. Elter p. 12. 41);
802   1.2.1.9 : recteque Dilesius Doxogr. p. 59sq. huc traxit Epicuream quan-
803   1.2.1.10 : dam disputationem apud Plutarchum de plac. phil. I 7, 1–10,
804   1.2.1.11 : ex Aetio eam petitam, quod ipsum Καλλιμάχου nomen demon-
805   1.2.1.12 : strat in <21philosophorum>21 indice apud pinacographum Pho-
806   1.2.1.13 : tianum lectum: cf. Dilesium mus. Rhen. XXXVI p. 348 sq. contra
807   1.2.1.14 : Elterum p. 22 recte se defendentem. legebatur igitur inter
808   1.2.1.15 : philosophorum placita Callimachi sententia qualis est apud
809   1.2.1.16 : Plutarchum l. s. § 1 (cf. etiam § 3).
810   1.2.1.17 : Dubia quaedam vide in prooemio commemorata.
811   1.3.t.1 : {1Περὶ δίκης παρὰ τοῦ θεοῦ τεταγμένης ἐποπτεύ–
812   1.3.t.2 : ειν τὰ ἐπὶ γῆς γιγνόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, τι–
813   1.3.t.3 : μωροῦ οὔσης τῶν ἁμαρτανόντων.}1
814   1.3.1.1 : <20Ἡσιόδου Ἔργων>20 ( 276–279).
815   1.3.1.2 : Τόνδε γὰρ ἀνθρώποισι νόμον διέταξε Κρονίων,
816   1.3.1.3 : ἰχθύσι μὲν καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεεινοῖς
817   1.3.1.4 : ἔσθειν ἀλλήλους, ἐπεὶ οὐ δίκη ἔστιν ἐν αὐτοῖς·
818   1.3.1.5 : ἀνθρώποισι δ´ ἔδωκε δίκην, ἣ πολλὸν ἀρίστη. 
819   1.3.2.1 : <20Σοφοκλῆς>20 (Oed. Tyr. 551. 552).
820   1.3.2.2 : Εἴ τοι νομίζεις 〈ἄνδρα〉 συγγενῆ κακῶς
821   1.3.2.3 : δρῶν οὐχ ὑφέξειν τὴν δίκην, οὐκ εὖ φρονεῖς.
822   1.3.3.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (Eurip. Oedip. fr. 559 N.).〉
823   1.3.3.2 : Ὁρῶ γὰρ χρόνῳ
824   1.3.3.3 : δίκαν πάντ´ ἄγουσαν εἰς φῶς βροτοῖς.
825   1.3.4.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 403 N.).〉
826   1.3.4.2 : Φθείρει γὰρ ἡ πρόνοια τὴν ἀβουλίαν.
827   1.3.5.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (Ion. 440. 441).〉
828   1.3.5.2 : Ἀρετὰς δίωκε· καὶ γὰρ ὅστις ἂν βροτῶν
829   1.3.5.3 : κακὸς πεφύκῃ, ζημιοῦσιν οἱ θεοί.
830   1.3.6.1 : <20Εὐριπίδης Οἰδίποδος>20 (=trag. fr. adesp. 404 N.).
831   1.3.6.2 : Οὐ δῆκταί πως κύνες οἱ θεοί,
832   1.3.6.3 : ἀλλ´ ἡ Δίκη γὰρ καὶ κατὰ σκότου βλέπει.
833   1.3.7.1 : 〈<20Σοφοκλέους>20 (fr. inc. 873 N.).〉
834   1.3.7.2 : Θεοῦ δὲ πληγὴν οὐχ ὑπεκπηδᾷ βροτός.
835   1.3.8.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 283 N.).〉
836   1.3.8.2 : Εἱμαρμένον δὲ τῶν κακῶν βουλευμάτων
837   1.3.8.3 : κακὰς ἀμοιβάς ἐστι καρποῦσθαι βροτούς.
838   1.3.9.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 405 N.).〉
839   1.3.9.2 : Οὐχ εὕδει Διὸς
840   1.3.9.3 : ὀφθαλμός, ἐγγὺς δ´ ἐστί, καίπερ ὢν πρόσω. 
841   1.3.10.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 406 N.).〉
842   1.3.10.2 : Οὐ γάρ τις, οὐδὲ χρημάτων ὑπεργέμων,
843   1.3.10.3 : νόμον μιαίνων ἀσφαλῶς γηράσεται·
844   1.3.10.4 : ἀλλ´ ἡμέρας ἢ νυκτὸς ἡ Δίκη ποτὲ
845   1.3.10.5 : τῷ δυσσεβοῦντι σῖγ´ ἔχους´ ἐνήλατο.
846   1.3.11.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 407 N.).〉
847   1.3.11.2 : Τὸ μὴ δίκαιον ἔργον οὐ λήθει θεούς.
848   1.3.12.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 408 N.).〉
849   1.3.12.2 : Δαίμων βροτοῖσι πόλλ´ ἀνευρίσκει κακά.
850   1.3.13.1 : 〈<20Ἡσιόδου Ἔργων>20 ( 706).〉
851   1.3.13.2 : Εὖ δ´ ὄπιν ἀθανάτων μακάρων πεφυλαγμένος εἶναι.
852   1.3.14a.1 : <20Εὐριπίδης Μελανίππῃ>20 (fr. 508 N.).
853   1.3.14a.2 : Δοκεῖτε πηδᾶν τἀδικήματ´ εἰς θεοὺς
854   1.3.14a.3 : πτεροῖσι, κἄπειτ´ ἐν Διὸς δέλτου πτυχαῖς
855   1.3.14a.4 : γράφειν τιν´ αὐτά, Ζῆνα δ´ εἰσορῶντά νιν
856   1.3.14a.5 : θνητοῖς δικάζειν; οὐδ´ ὁ πᾶς ἂν οὐρανὸς
857   1.3.14a.6 : Διὸς γράφοντος τὰς βροτῶν ἁμαρτίας
858   1.3.14a.7 : ἐξαρκέσειεν, οὐδ´ ἐκεῖνος ἂν σκοπῶν
859   1.3.14a.8 : πέμπειν ἑκάστῳ ζημίαν· ἀλλ´ ἡ Δίκη
860   1.3.14a.9 : ἐνταῦθά ποὔστιν ἐγγύς, εἰ βούλεσθ´ ὁρᾶν.
861   1.3.15.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 409 N.).〉
862   1.3.15.2 : Λύπας μὲν ἀνθρώποισιν, ὦ γύναι, θεοὶ
863   1.3.15.3 : τοῖσιν διδοῦσιν, οὓς ἂν ἐχθαίρως´, ἐπεὶ
864   1.3.15.4 : οὔ σφιν πονηρόν ἐστιν.
865   1.3.15a.1 : <20Εὐριπίδης Φρίξῳ>20 (fr. 832, 1–4 N.).
866   1.3.15a.2 : Ὅστις δὲ θνητῶν οἴεται τοὐφ´ ἡμέραν
867   1.3.15a.3 : κακόν τι πράσσων τοὺς θεοὺς λεληθέναι, 
868   1.3.15a.4 : δοκεῖ πονηρὰ καὶ δοκῶν ἁλίσκεται,
869   1.3.15a.5 : ὅταν σχολὴν ἄγουσα τυγχάνῃ Δίκη.
870   1.3.16.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Eur. fr. 832, 5 N.).〉
871   1.3.16.2 : Τιμωρίαν ἔτισεν ὧν ἔρξεν κακῶν.
872   1.3.16.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 410 N.).〉
873   1.3.16.2 : Ὀξὺς θεῶν ὀφθαλμὸς εἰς τὰ πάντ´ ἰδεῖν.
874   1.3.17.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (frg. adesp. 411 N.).〉
875   1.3.17.2 : Ἔσθ´, ὡς ἔοικεν, ἔστιν οὐχ ὁρώμενον
876   1.3.17.3 : τοῖς ζῶσιν ἡμῖν οὐδὲ προσδοκώμενον
877   1.3.17.4 : δαιμόνιον, ᾧ μέλει τι τοῦ θνητοῦ βίου.
878   1.3.18.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (Elect. 953–956.).〉
879   1.3.18.2 : Δίκην δέδωκας· ὥστε τις κακουργίας
880   1.3.18.3 : μή μοι τὸ πρῶτον βῆμ´ ἐὰν δράμῃ καλῶς,
881   1.3.18.4 : νικᾶν δοκείτω τὴν Δίκην, πρὶν ἂν τέλος
882   1.3.18.5 : γραμμῆς ἵκηται καὶ πέρας κάμψῃ βίου.
883   1.3.19.1 : <20Διονυσίου>20 (fr. 5 p. 617 N.).
884   1.3.19.2 : Ὁ τῆς Δίκης ὀφθαλμός, ὡς δι´ ἡσύχου
885   1.3.19.3 : λεύσσων προσώπου, πάνθ´ ὁμῶς ἀεὶ βλέπει.
886   1.3.20.1 : <20Σοφοκλῆς Αἴαντι>20 ( 758–761).
887   1.3.20.2 : Τὰ γὰρ περισσὰ κἀνόνητα σώματα 
888   1.3.20.3 : πίπτειν βαρείαις πρὸς θεῶν δυσπραξίαις
889   1.3.20.4 : ἔφασχ´ ὁ μάντις, ὅστις ἀνθρώπου φύσει
890   1.3.20.5 : βλαστὼν ἔπειτα μὴ κατ´ ἄνθρωπον φρονῇ.
891   1.3.21.1 : <20Εὐριπίδου>20 (fr. inc. 969 N.).
892   1.3.21.2 : Οὔτοι προσελθοῦς´ ἡ Δίκη σε πώποτε
893   1.3.21.3 : παίσει πρὸς ἧπαρ, οὐδὲ τῶν ἄλλων βροτῶν
894   1.3.21.4 : τὸν ἄδικον, ἀλλὰ σῖγα καὶ βραδεῖ ποδὶ
895   1.3.21.5 : στείχουσα μάρπτει τοὺς κακοὺς ἀεὶ βροτῶν.
896   1.3.22.1 : <20Θεοδέκτου>20 (fr. inc. 8 p. 625 N.).
897   1.3.22.2 : Ὅστις δὲ θνητῶν μέμφεται τὰ θεῖ´, ὅτι
898   1.3.22.3 : οὐκ εὐθύς, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ μετέρχεται
899   1.3.22.4 : τοὺς μὴ δικαίους, πρόφασιν εἰσακουσάτω·
900   1.3.22.5 : εἰ μὲν παραυτίκ´ ἦσαν αἱ τιμωρίαι,
901   1.3.22.6 : πολλοὶ διὰ φόβον κοὐ δι´ εὐσεβῆ τρόπον
902   1.3.22.7 : θεοὺς ἂν ηὖξον· νῦν δὲ τῆς τιμωρίας
903   1.3.22.8 : ἄπωθεν οὔσης, τῇ φύσει χρῶνται βροτοί.
904   1.3.22.9 : ὅταν δὲ φωραθῶσιν ὀφθέντες κακοί,
905   1.3.22.10 : τίνουσι ποινὰς ὑστέροισιν ἐν χρόνοις.
906   1.3.23.1 : <20Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας>20 (fr. 149 N.).
907   1.3.23.2 : Τήν τοι Δίκην λέγουσι παῖδ´ εἶναι Διὸς
908   1.3.23.3 : ἐγγύς τε ναίειν τῆς βροτῶν τιμωρίας.
909   1.3.24.1 : <20Αἰσχύλου>20 (dub. fr. 444 N.).
910   1.3.24.2 : Δράσαντι γάρ τοι καὶ παθεῖν ὀφείλεται. 
911   1.3.25.1 : <20Εὐριπίδης Ἀντιόπῃ>20 (fr. 224 N.).
912   1.3.25.2 : Δίκα τοι δίκα χρόνιος, ἀλλ´ ὅμως
913   1.3.25.3 : ὑποπεσοῦς´ ἔλαθεν, ὅταν ἔχῃ τιν´ ἀσεβῆ βροτῶν.
914   1.3.26-27.1 : <20Αἰσχύλου Βακχῶν>20 (=inc. fr. 379 N.).
915   1.3.26-27.2 : Τό τοι κακὸν ποδῶκες ἔρχεται βροτοῖς
916   1.3.26-27.3 : κατ´ ἀμπλάκημα τῷ περῶντι τὴν θέμιν.
917   1.3.28.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (adesp. fr. 412 N.)〉.
918   1.3.28.2 : Ὁρᾷς Δίκην ἄναυδον οὐχ ὁρωμένην
919   1.3.28.3 : εὕδοντι καὶ στείχοντι καὶ καθημένῳ·
920   1.3.28.4 : ἑξῆς δ´ ὀπαδεῖ δόχμιον, ἄλλοθ´ ὕστερον.
921   1.3.29.1 : 〈<21Comici incerti.>21〉
922   1.3.29.2 : Οὐδὲν καλύπτει νὺξ κακῶς εἰργασμένον,
923   1.3.29.3 : ὅ τι δ´ ἂν ποιῇς ἀεὶ νόμιζ´ ὁρᾶν τινά. 
924   1.3.30.1 : <20Ἰξίονος>20 (=trag. adesp. fr. 413 N.).
925   1.3.30.2 : Ἐχθρὸς μὲν ἁνήρ, ἀλλὰ τὴν Δίκην σέβω.
926   1.3.31.1 : <20Ὁμήρου>20 (ξ  83. 84).
927   1.3.31.2 : Οὐ γὰρ σχέτλια ἔργα θεοὶ μάκαρες φιλέουσιν,
928   1.3.31.3 : ἀλλὰ δίκην τίνουσι καὶ αἴσιμα ἔργ´ ἀνθρώπων.
929   1.3.32.1 : 〈<20Σοφοκλῆς>20 (fr. inc. 809 N.).〉
930   1.3.32.2 : Ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι.
931   1.3.33.1 : <20Εὐριπίδης Ἀντιόπῃ>20 (fr. 233 N.).
932   1.3.33.2 : Τήν τοι Δίκην λέγουσι παῖδ´ εἶναι Χρόνου,
933   1.3.33.3 : δείκνυσι δ´ ἡμῶν ὅστις ἔστ´ ἢ μὴ κακός.
934   1.3.34.1 : <20Ἀρχιλόχου>20 (fr. 88 3 B.).
935   1.3.34.2 : Ὦ Ζεῦ, πάτερ Ζεῦ, σὸν μὲν οὐρανοῦ κράτος,
936   1.3.34.3 : σὺ δ´ ἔργ´ ἐπ´ ἀνθρώπων ὁρᾷς
937   1.3.34.4 : λεωργὰ κἀθέμιστα, σοὶ δὲ θηρίων
938   1.3.34.5 : ὕβρις τε καὶ δίκη μέλει.
939   1.3.35.1 : <20Εὐριπίδης Ἀρχελάῳ>20 (fr. 266 N.).
940   1.3.35.2 : Τὰ γὰρ οὐκ ὀρθῶς πρασσόμεν´ ὀρθῶς
941   1.3.35.3 : τοῖς πράσσουσιν κακὸν ἦλθε.
942   1.3.36.1 : 〈<20Σοφοκλῆς>20 (Electr. 696. 697).〉
943   1.3.36.2 : Καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦθ´· ὅταν δέ τις θεῶν
944   1.3.36.3 : βλάπτῃ, δύναιτ´ ἂν οὐδ´ ἂν ἰσχύων φυγεῖν. 
945   1.3.37.1 : <20Σοφοκλῆς Αἴαντι>20 (fr. 11 N.).
946   1.3.37.2 : Τὸ χρύσεον δὲ τᾶς Δίκας δέδορκεν
947   1.3.37.3 : ὄμμα, τὸν δ´ ἄδικον ἀμείβεται.
948   1.3.38.1 : <20Ἡσιόδου Θεογονίας>20 ( 217. 220–222).
949   1.3.38.2 : Καὶ Μοίρας καὶ Κῆρας ἐγείνατο νηλεοποίνους,
950   1.3.38.3 : αἵ τ´ ἀνδρῶν τε θεῶν τε παραιβασίας ἐφέπουσιν·
951   1.3.38.4 : οὐδέ ποτε λήγουσι θεαὶ δεινοῖο χόλοιο,
952   1.3.38.5 : πρίν γ´ ἀπὸ τῷ δώωσι κακὴν ὄπιν ὅστις ἁμάρτῃ.
953   1.3.39.1 : <20Εὐριπίδης Πολυείδῳ>20 (fr. 646 N.).
954   1.3.39.2 : Οὐδεὶς παρανομῶν πρὸς θεοὺς ἐχέγγυος.
955   1.3.40.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (inc. fr. 1030 N.).〉
956   1.3.40.2 : Συγγνώμονάς τοι τοὺς θεοὺς εἶναι δοκεῖς,
957   1.3.40.3 : ὅταν τις ὅρκῳ θάνατον ἐκφυγεῖν θέλῃ
958   1.3.40.4 : ἢ δεσμὸν ἢ βίαια πολεμίων κακά,
959   1.3.40.5 : ἢ παισὶν αὐθένταισι κοινωνῇ δόμων;
960   1.3.40.6 : ἤτἄρα θνητῶν εἰσιν ἀσυνετώτεροι,
961   1.3.40.7 : ἢ τἀπιεικῆ πρόσθεν ἡγοῦνται δίκης. 
962   1.3.41.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 414 N.)〉.
963   1.3.41.2 : Μόνη ´στιν ἀπαραίτητος ἀνθρώποις Δίκη.
964   1.3.42.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 415 N.).〉
965   1.3.42.2 : Μὴ μουσοποίει πρὸς τὸ νηπιώτερον·
966   1.3.42.3 : πόρρω γὰρ ἑστὼς ὁ θεὸς ἐγγύθεν κλύει.
967   1.3.43.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 416 N.).〉
968   1.3.43.2 : Ὅστις λέγει κάκ´ εὖ φρονῶν, σιγῇ στένει.
969   1.3.44.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 417 N.).〉
970   1.3.44.2 : Ἄγει τὸ θεῖον τοὺς κακοὺς πρὸς τὴν δίκην.
971   1.3.45.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 418 N.).〉
972   1.3.45.2 : Τὸ δὲ θεῶν κράτος μέγα κατ´ ἀνθρώπους,
973   1.3.45.3 : ἄφρονες δ´ ὁπόσοι τὸ δίκαιον ἄγους´
974   1.3.45.4 : ὑπὸ τᾶς ἀδίκου βιοτᾶς ἀφανές,
975   1.3.45.5 : μέγα γὰρ ὄμμα δαιμόνων, οἷς τίνους´
976   1.3.45.6 : ἀμοιβὰς κακῶν.
977   1.3.46.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (Π  386. 387).〉
978   1.3.46.2 : Καὶ Ζεὺς τοῖς ἄνδρεσσι κοτεσσάμενος χαλεπαίνει,
979   1.3.46.3 : οἳ βίη εἰν ἀγορῇ σκολιὰς κρίνωσι θέμιστας.
980   1.3.47.1 : 〈<20Εὐριπίδου Ἀρχελάου>20 (fr. 257 N.).〉
981   1.3.47.2 : Δοκεῖς τὰ θεῶν σὺ ξυνετὰ νικήσειν ποτὲ
982   1.3.47.3 : καὶ τὴν Δίκην που μάκρ´ ἀπῳκίσθαι βροτῶν;
983   1.3.47.4 : ἣ δ´ ἐγγύς ἐστιν· οὐχ ὁρωμένη δ´ ὁρᾷ, 
984   1.3.47.5 : ὃν χρὴ κολάζειν τ´ οἶδεν· ἀλλ´ οὐκ οἶσθα σύ,
985   1.3.47.6 : ὁπόταν ἄφνω μολοῦσα διολέσῃ κακούς.
986   1.3.48a.1 : 〈<20Σοφοκλῆς>20 (=Ai. Locr. fr. 18 N.).〉
987   1.3.48a.2 : Εἰ δείν´ ἔδρασας, δεινὰ καὶ παθεῖν σε δεῖ.
988   1.3.49.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 419 N.)〉.
989   1.3.49.2 : Δίκας δ´ ἐξέλαμψε θεῖον φάος.
990   1.3.49.1 : <20Δημοσθένους>20 (II 10 p. 20, 27).
991   1.3.49.2 : Οὐ γὰρ ἔστιν ἀδικοῦντα καὶ ἐπιορκοῦντα καὶ ψευδό–
992   1.3.49.3 : μενον δύναμιν βεβαίαν κτήσασθαι. ἀλλὰ τὰ τοιαῦτα εἰς
993   1.3.49.4 : μὲν ἅπαξ καὶ βραχὺν χρόνον ἀντέχει· καὶ σφόδρα γε ἤνθη–
994   1.3.49.5 : σεν ἐπὶ ταῖς ἐλπίσιν, ἂν τύχῃ· τῷ χρόνῳ δὲ φωρᾶται
995   1.3.49.6 : καὶ περὶ αὑτὰ καταρρεῖ.
996   1.3.50.1 : <20Ἐκ τῶν Ἐπικτήτου Ἀπομνημονευμάτων.>20
997   1.3.50.2 : „Ἀλλ´ ὁρῶ“, φησί τις, „τοὺς καλοὺς κἀγαθοὺς καὶ
998   1.3.50.3 : λιμῷ καὶ ῥίγει ἀπολλυμένους“. Τοὺς δὲ μὴ καλοὺς καὶ μὴ
999   1.3.50.4 : ἀγαθοὺς οὐχ ὁρᾷς τρυφῇ καὶ ἀλαζονείᾳ καὶ ἀπειροκαλίᾳ
1000   1.3.50.5 : ἀπολλυμένους; „Ἀλλ´ αἰσχρὸν τὸ παρ´ ἄλλου τρέφεσθαι“.
1001   1.3.50.6 : Καὶ τίς, ὦ κακόδαιμον, αὐτὸς ἐξ ἑαυτοῦ τρέφεται ἄλλος
1002   1.3.50.7 : γε ἢ ὁ κόσμος; Ὅστις γοῦν ἐγκαλεῖ τῇ προνοίᾳ ὅτι οἱ 
1003   1.3.50.8 : πονηροὶ οὐ διδόασι δίκην, ὅτι ἰσχυροί εἰσι καὶ πλούσιοι,
1004   1.3.50.9 : ὅμοιόν τι δρᾷ ὥσπερ εἰ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀπολωλεκότων
1005   1.3.50.10 : αὐτῶν ἔλεγε μὴ δεδωκέναι δίκην αὐτούς, ὅτι οἱ ὄνυχες
1006   1.3.50.11 : ὑγιεῖς εἶεν. Ἐγὼ μὲν γάρ φημι πολὺ διαφέρειν μᾶλλον
1007   1.3.50.12 : ἀρετὴν κακίας, ἢ ὀφθαλμοὶ ὀνύχων διαφέρουσιν.
1008   1.3.51.1 : 〈<20Ἡροδότου>20 V 56.〉
1009   1.3.51.2 : Ἐν τῇ προτέρῃ νυκτὶ τῶν Παναθηναίων ἐδόκεε ὁ Ἵπ–
1010   1.3.51.3 : παρχος ἄνδρα οἱ ἐπιστάντα μέγαν καὶ εὐειδέα αἰνίσσεσθαι
1011   1.3.51.4 : τάδε τὰ ἔπεα·
1012   1.3.51.5 : Τλῆθι λέων ἄτλητα παθὼν τετληότι θυμῷ·
1013   1.3.51.6 : οὐδεὶς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτίσει.
1014   1.3.52.1 : <20Ἑρμῆς>20 (deest apud Patric.).
1015   1.3.52.2 : Δαίμων γάρ τις μεγίστη τέτακται, ὦ τέκνον, ἐν μέσῳ
1016   1.3.52.3 : τοῦ παντὸς εἱλουμένη, πάντα περιορῶσα τὰ ἐπὶ γῆς γι–
1017   1.3.52.4 : νόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. καθάπερ 〈γὰρ〉 ἐπὶ τῆς θείας
1018   1.3.52.5 : τάξεως πρόνοια καὶ ἀνάγκη τέτακται, τὸν αὐτὸν τρόπον
1019   1.3.52.6 : καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων τέτακται ἡ δίκη, ταὐτὰ ἐκείνοις
1020   1.3.52.7 : ἐνεργοῦσα. ἐκείνη μὲν γὰρ κρατεῖ τὴν τάξιν τῶν ὄντων
1021   1.3.52.8 : ὡς θείων καὶ ἁμαρτεῖν μὴ θελόντων μηδὲ δυναμένων·
1022   1.3.52.9 : ἀδύνατον γὰρ τὸ θεῖον πλανηθῆναι, ἐξ οὗ καὶ τὸ ἀνα–
1023   1.3.52.10 : μαρτεῖν συμβαίνει. ἡ δὲ δίκη τέτακται τιμωρὸς τῶν ἐπὶ
1024   1.3.52.11 : γῆς ἁμαρτανόντων. ἀνθρώπων γὰρ γένος 〈ἁμαρτωλόν〉, 
1025   1.3.52.12 : ἅτε θνητὸν ὂν καὶ ἐκ κακῆς ὕλης συνεστώς· καὶ μάλιστα
1026   1.3.52.13 : ἐκείνοις συμβαίνει τὸ ὀλισθαίνειν, οἷς θεοπτικὴ δύναμις
1027   1.3.52.14 : οὐ πρόσεστι· τούτων δὲ καὶ μάλιστα ἐπικρατεῖ δίκη· καὶ
1028   1.3.52.15 : τῇ εἱμαρμένῃ ὑπόκεινται διὰ τὰς τῆς γενέσεως ἐνεργείας,
1029   1.3.52.16 : τῇ δὲ δίκῃ διὰ τὰς ἐν τῷ βίῳ ἁμαρτίας.
1030   1.3.53.1 : <20Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ Τίνα τρόπον θεοῖς χρη–
1031   1.3.53.2 : στέον.>20
1032   1.3.53.3 : Ἔτι προσδιαληπτέον καὶ ταῦθ´ ὑπὲρ τῶν θεῶν, ὡς
1033   1.3.53.4 : εἰσὶν ἄτρεπτοι καὶ ἀραρότες τοῖς κρίμασιν, ὥστε τοῦ ἀπ´
1034   1.3.53.5 : ἀρχῆς δόξαντος μηδέποτε ἐξίστασθαι. Μία γάρ τις ἦν
1035   1.3.53.6 : τῶν ἀρετῶν καὶ ἡ ἀμεταπτωσία καὶ βεβαιότης, ἣν εἰκὸς
1036   1.3.53.7 : οὐχ ἥκιστα κἀν θεοῖς εἶναι παρέχουσαν τὸ ἱδρυμένον καὶ
1037   1.3.53.8 : ἔμπεδον τῶν ἅπαξ αὐτοῖς δοξάντων. Ἐξ οὗ δῆλον, ὡς
1038   1.3.53.9 : οὐδὲ τὰς κολάσεις, ἃς ἔκρινέ τισιν ἐπιθεῖναι τὸ δαιμόνιον,
1039   1.3.53.10 : πιθανὸν παρίεσθαι. Καὶ γὰρ αὖ λογίσασθαι ῥᾴδιον, ὡς
1040   1.3.53.11 : εἰ μεταβάλλουσιν οἱ θεοὶ τὰς αὑτῶν κρίσεις καὶ ὃν ἔγνω–
1041   1.3.53.12 : σαν κολάσαι παριᾶσιν ἀκόλαστον, οὔτε καλῶς καὶ δικαίως
1042   1.3.53.13 : 〈ἂν〉 διοικοῖεν τὰ κατὰ τὸν κόσμον, οὔτε ἀπολογισμὸν εἰκότα
1043   1.3.53.14 : φέρειν ἂν δύναιντο μετανοίας. Καὶ τὰ τοιαῦτα ἔοικεν
1044   1.3.53.15 : αὐτοσχεδίως καὶ κατ´ οὐδενὸς λέγειν ἡ ποιητική (Hom. Ι
1045   1.3.53.16 :  499–501)·
1046   1.3.53.17 : Καὶ 〈μὲν τοὺς〉 θυσίαισι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσι,
1047   1.3.53.18 : λοιβῇ τε κνίσῃ τε παρατρωπῶς´ ἄνθρωποι
1048   1.3.53.19 : λισσόμενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβαίῃ καὶ ἁμάρτῃ,
1049   1.3.53.20 : καὶ τὸ (id. Ι  497)·
1050   1.3.53.21 : στρεπτοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί,
1051   1.3.53.22 : συνόλως τε πᾶν εἴ τι τούτοις εἴρηται παραπλησίως. 
1052   1.3.54.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
1053   1.3.54.2 : Ἀλλ´ οὐ μὴν οὐδὲ ἐκεῖνο παρετέον, ὡς, εἰ καὶ μὴ κα–
1054   1.3.54.3 : κῶν αἴτιοι τυγχάνουσιν οἱ θεοί, τῶν γε τοιούτων ἔνια
1055   1.3.54.4 : προσάπτουσί τισι καὶ περιβάλλουσιν ἀξίους σωματικαῖς
1056   1.3.54.5 : τε ἐλαττώσεσι καὶ ταῖς τῶν ἐκτός, οὐ κακοηθείᾳ χρώμενοι,
1057   1.3.54.6 : κἀξεπίτηδες δυσχρηστῆσαι ἄνθρωπον οἰόμενοι δεῖν, ἀλλ´ ἐν
1058   1.3.54.7 : τρόπῳ κολάσεως. Καθάπερ γὰρ λοιμοὶ καὶ αὐχμοί, ἔτι
1059   1.3.54.8 : δὲ ἐπομβρίαι καὶ σεισμοὶ καὶ πᾶν τὸ τοιόνδε τὰ μὲν
1060   1.3.54.9 : πολλὰ γίγνεται δι´ αἰτίας ἑτέρας τινὰς φυσικωτέρας, ἔστι
1061   1.3.54.10 : δ´ ὅτε καὶ ὑπὸ θεῶν, ἐπειδὰν καιρὸς ᾖ δημοσίᾳ καὶ
1062   1.3.54.11 : κοινῇ τὰ πολλῶν ἀμπλακήματα κολασθῆναι, τὸν αὐτὸν
1063   1.3.54.12 : τρόπον καὶ πρὸς ἕνα χρῶνταί ποτε θεοὶ σωματικοῖς 〈τε〉
1064   1.3.54.13 : ἐλαττώμασι καὶ τοῖς 〈τῶν〉 ἐκτός, 〈ἐς〉 αὐτοῦ μέντοι κόλασιν,
1065   1.3.54.14 : ἐπιστροφὴν δὲ καὶ προαίρεσιν ἀμείνω τῶν ἄλλων.
1066   1.3.55a.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 (IV p. 715E–716B).
1067   1.3.55a.2 : Ὁ μὲν δὴ θεὸς (ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος) ἀρχήν
1068   1.3.55a.3 : τε καὶ τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων, εὐθείᾳ
1069   1.3.55a.4 : περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος. τῷ δ´ ἀεὶ ξυνέπε–
1070   1.3.55a.5 : ται δίκη τῶν ἀπολειπομένων τοῦ θείου νόμου τιμωρός·
1071   1.3.55a.6 : ἧς ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος, ξυνέπεται τα–
1072   1.3.55a.7 : πεινὸς [καὶ κεκοσμημένος]· ὁ δέ τις ἐξαρθεὶς ὑπὸ μεγα–
1073   1.3.55a.8 : λαυχίας, ἢ χρήμασιν ἐπαιρόμενος ἢ τιμαῖς ἢ καὶ σώμα–
1074   1.3.55a.9 : τος εὐμορφίᾳ, ἅμα νεότητι καὶ ἀνοίᾳ, φλέγεται τὴν ψυχὴν
1075   1.3.55a.10 : μεθ´ ὕβρεως, ὡς οὔτε ἄρχοντος οὔτε τινὸς ἡγεμόνος δε–
1076   1.3.55a.11 : όμενος, ἀλλὰ καὶ ἄλλοις ἱκανὸς ὢν ἡγεῖσθαι, καταλείπεται
1077   1.3.55a.12 : ἔρημος θεοῦ· καταλειφθεὶς δὲ καὶ ἔτι ἄλλους τοιούτους
1078   1.3.55a.13 : προσλαβὼν σκιρτᾷ ταράττων πάντα ἅμα· καὶ πολλοῖς
1079   1.3.55a.14 : τισιν ἔδοξεν εἶναί τις, μετὰ δὲ χρόνον οὐ πολὺν ὑποσχὼν 
1080   1.3.55a.15 : τιμωρίαν οὐ μεμπτὴν τῇ δίκῃ, ἑαυτόν τε καὶ οἶκον καὶ
1081   1.3.55a.16 : πόλιν ἄρδην ἀνάστατον ἐποίησεν.
1082   1.3.56.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ Νόμων>20 ιʹ (p. 905D–906B).
1083   1.3.56.2 : Ὅτι μὲν γὰρ θεοί τ´ εἰσὶ καὶ ἀνθρώπων ἐπιμελοῦνται.
1084   1.3.56.3 : ἔγωγ´ οὐ παντάπασι φαύλως ἂν ἡμῖν φαίην ἀποδεδεῖχθαι·
1085   1.3.56.4 : τὸ δὲ παραιτητοὺς αὐτοὺς εἶναι τοῖς ἀδικοῦσι, δεχομένους
1086   1.3.56.5 : δῶρα, οὔτε τινὶ συγχωρητέον παντί τ´ αὖ κατὰ δύναμιν
1087   1.3.56.6 : τρόπῳ ἐλεγκτέον. {—}Κάλλιστ´ εἶπες· ποιῶμέν τε ὡς λέ–
1088   1.3.56.7 : γεις. {—}Φέρε καὶ πρὸς θεῶν αὐτῶν, τίνα τρόπον παραι–
1089   1.3.56.8 : τητοὶ γίγνοιντ´ ἂν ἡμῖν, εἰ γίγνοιντο αὖ; καὶ τίνες ἢ
1090   1.3.56.9 : ποῖοί τινες ὄντες; ἄρχοντας μὲν ἀναγκαῖόν που γίγνεσθαι
1091   1.3.56.10 : τούς γε διοικήσαντας τὸν ἅπαντα ἐνδελεχῶς οὐρανόν. {—}
1092   1.3.56.11 : Οὕτως. {—}Ἀλλ´ ἄρα τίσι προσφερεῖς τῶν ἀρχόντων; ἢ
1093   1.3.56.12 : τίνες 〈τούτοις〉, ὧν δυνατὸν ἡμῖν ἀπεικάζουσι τυγχάνειν
1094   1.3.56.13 : μείζοσιν ἐλάττονας; πότερον ἡνίοχοί τινες ἂν εἶεν τοιοῦτοι
1095   1.3.56.14 : ζευγῶν ἁμιλλωμένων, ἢ πλοίων κυβερνῆται; τάχα δὲ κἂν
1096   1.3.56.15 : ἀπεικασθεῖεν στρατοπέδων ἄρχουσί τισιν. Εἴη δ´ ἂν
1097   1.3.56.16 : καὶ νόσων πόλεμον εὐλαβουμένοις ἰατροῖς ἐοικέναι περὶ
1098   1.3.56.17 : σώματα, ἢ γεωργοῖς περὶ φυτῶν γένεσιν, εἰωθυίας ὥρας
1099   1.3.56.18 : χαλεπὰς διὰ φόβων προσδεχομένοις, ἢ καὶ ποιμνίων ἐπι–
1100   1.3.56.19 : στάταις. Ἐπειδὴ γὰρ ξυγκεχωρήκαμεν ἡμῖν αὐτοῖς εἶναι
1101   1.3.56.20 : τὸν οὐρανὸν μεστὸν μὲν πολλῶν ἀγαθῶν, πολλῶν δὲ καὶ
1102   1.3.56.21 : τῶν ἐναντίων, πλειόνων δὲ τῶν μή, μαχὴ δή, φαμέν, ἀθά–
1103   1.3.56.22 : νατός ἐστιν ἡ τοιαύτη καὶ φυλακῆς θαυμαστῆς δεομένη.
1104   1.3.56.23 : Ξύμμαχοι δ´ ἡμῖν θεοί τε ἅμα καὶ δαίμονες· ἡμεῖς δὲ
1105   1.3.56.24 : αὖ κτήματα θεῶν καὶ δαιμόνων· φθείρει δ´ ἡμᾶς ἀδικία
1106   1.3.56.25 : καὶ ὕβρις μετὰ ἀφροσύνης, σῴζει δὲ δικαιοσύνη καὶ σω– 
1107   1.3.56.26 : φροσύνη μετὰ φρονήσεως, ἐν ταῖς τῶν θεῶν ἐμψύχοις
1108   1.3.56.27 : οἰκοῦσαι δυνάμεσιν.
1109   1.3.57.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (X p. 906D–907B).
1110   1.3.57.2 : Τίσιν οὖν δὴ τῶν προρρηθέντων ἀπεικάζων ὁμοίους
1111   1.3.57.3 : εἶναι φύλακας θεοὺς οὐκ ἂν καταγέλαστος γίγνοιτο ἀν–
1112   1.3.57.4 : θρώπων ὁστισοῦν; πότερον κυβερνήταις, λοιβῇ τε οἴνου
1113   1.3.57.5 : κνίσῃ τε παρατρεπομένοις αὐτοῖς, ἀνατρέπουσι δὲ ναῦς
1114   1.3.57.6 : τε καὶ ναύτας; {—}Μηδαμῶς. {—}Ἀλλ´ οὔτι μὴν ἡνιόχοις
1115   1.3.57.7 : ἐν ἁμίλλῃ ξυντεταγμένοις, πεισθεῖσιν ὑπὸ δωρεᾶς τὴν
1116   1.3.57.8 : νίκην ἑτέροις ζεύγεσι προδοῦναι. {—}Δεινὴν γὰρ εἰκόνα
1117   1.3.57.9 : λέγοις ἄν, λέγων τοῦτον τὸν λόγον. {—}Οὐ μὴν οὐδὲ στρα–
1118   1.3.57.10 : τηγοῖς γε οὐδὲ ἰατροῖς οὐδὲ γεωργοῖς· οὐδὲ νομεῦσι μὴν
1119   1.3.57.11 : οὐδέ τισι κυσὶ κεκηλημένοις ὑπὸ λύκων. {—}Εὐφήμει. Πῶς
1120   1.3.57.12 : γὰρ ἄν; {—}Ἀλλ´ οὐ πάντων φυλάκων εἰσὶ μέγιστοι καὶ
1121   1.3.57.13 : περὶ τὰ μέγισθ´ ἡμῖν οἱ πάντες θεοί; {—}Πολύ γε. {—}Τοὺς
1122   1.3.57.14 : δὴ κάλλιστά τε πράγματα φυλάττοντας διαφέροντάς τε
1123   1.3.57.15 : αὐτοὺς φυλακῇ πρὸς ἀρετὴν κυνῶν χείρους καὶ ἀνθρώπων
1124   1.3.57.16 : μέσον εἶναι φήσομεν, οἳ τὸ δίκαιον οὐκ ἄν ποτε προδοῖεν
1125   1.3.57.17 : ἕνεκα δώρων παρ´ ἀδίκων ἀνδρῶν ἀνοσίως διδομένων; {—}
1126   1.3.57.18 : Οὐδαμῶς· οὔτε ἀνεκτὸς ὁ λόγος τῶν τε περὶ πᾶσαν
1127   1.3.57.19 : ἀσέβειαν ὄντων κινδυνεύει πᾶς ὁ ταύτης τῆς δόξης ἀντε–
1128   1.3.57.20 : χόμενος πάντων ἂν τῶν ἀσεβῶν κεκρίσθαι δικαιότατα κά–
1129   1.3.57.21 : κιστός τε καὶ ἀσεβέστατος εἶναι.
1130   1.3.56.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ Στυγός>20 (ap. Holsten.,
1131   1.3.56.2 : opusc. Porph. p. 148).
1132   1.3.56.3 : Ἰνδοὶ οἱ ἐπὶ τῆς βασιλείας τῆς Ἀντωνίνου, τοῦ ἐξ 
1133   1.3.56.4 : Ἐμίσων ἐν τῇ Συρίᾳ [ἀφικομένου] Βαρδισάνῃ τῷ ἐκ τῆς
1134   1.3.56.5 : Μεσοποταμίας εἰς λόγους ἀφικόμενοι, ἐξηγήσαντο, ὡς ὁ
1135   1.3.56.6 : Βαρδισάνης ἀνέγραψεν, εἶναί τινα λίμνην ἔτι καὶ νῦν παρ´
1136   1.3.56.7 : Ἰνδοῖς δοκιμαστήριον λεγομένην, εἰς ἥν, ἄν τις τῶν Ἰνδῶν
1137   1.3.56.8 : αἰτίαν ἔχων τινὸς ἁμαρτίας ἀρνῆται, 〈εἰσάγεται〉. Τῶν
1138   1.3.56.9 : δὲ Βραχμάνων τινὲς δοκιμάζουσιν αὐτὸν τοῦτον τὸν τρό–
1139   1.3.56.10 : πον. Πυνθάνονται τοῦ ἀνθρώπου, εἰ θέλει διὰ τοῦ ὕδα–
1140   1.3.56.11 : τος γενέσθαι τὴν ἐξέτασιν, καὶ μὴ θέλοντα μὲν ὡς ὑπεύ–
1141   1.3.56.12 : θυνον ἀποπέμπουσι τὴν δίκην ἀποτίσοντα· παραδεχό–
1142   1.3.56.13 : μενον δὲ τὴν βάσανον εἰσάγουσι μετὰ τῶν κατηγόρων·
1143   1.3.56.14 : καταβαίνουσι γὰρ καὶ οὗτοι εἰς τὸ ὕδωρ, δοκιμασθησό–
1144   1.3.56.15 : μενοι μὴ συκοφαντῶσι. Διέρχονται τοίνυν οἱ ἐπιβαίνοντες
1145   1.3.56.16 : τοῦ ὕδατος εἰς ἕτερον μέρος τῆς λίμνης· τὸ βάθος δ´
1146   1.3.56.17 : ἐστὶν ἄχρι τῶν γονάτων παντὸς ὁτουοῦν εἰς αὐτὴν ἐπι–
1147   1.3.56.18 : βάντος. Ὅταν δ´ 〈ὁ〉 κατηγορούμενος ἐπιβῇ, ἀναμάρτητος
1148   1.3.56.19 : μὲν ὤν, ἀδεῶς διέρχεται ἄχρι τῶν γονάτων ἔχων τὸ ὕδωρ·
1149   1.3.56.20 : ἁμαρτὼν δὲ ὀλίγον προβὰς βαπτίζεται μέχρι κεφαλῆς.
1150   1.3.56.21 : Οἱ δὲ Βραχμᾶνες ἀνασπῶντες αὐτὸν ἐκ τοῦ ὕδατος παρα–
1151   1.3.56.22 : διδόασι τοῖς ἐνάγουσι ζῶντα καὶ ἀξιοῦσι παιδευθῆναι
1152   1.3.56.23 : χωρὶς θανατικῆς καταδίκης. Γίγνεσθαι δὲ τοῦτο σπανίως
1153   1.3.56.24 : τῷ μηδένα τολμᾶν ἀρνεῖσθαι τὸ ἁμάρτημα διὰ τὸν ἐκ
1154   1.3.56.25 : τοῦ ὕδατος γιγνόμενον ἔλεγχον. Ἑκουσίων τοίνυν ἁμαρ–
1155   1.3.56.26 : τημάτων δοκιμαστήριον Ἰνδοὺς τοῦτ´ ἔχειν τὸ ὕδωρ· ἀκου–
1156   1.3.56.27 : σίων δὲ ὁμοῦ καὶ ἑκουσίων καὶ ὅλως ὀρθοῦ βίου ἕτερον
1157   1.3.56.28 : εἶναι, περὶ οὗ ὁ Βαρδισάνης τάδε γράφει· θήσω γὰρ τἀ–
1158   1.3.56.29 : κείνου κατὰ λέξιν· „Ἔλεγον δὲ καὶ σπήλαιον εἶναι αὐτό–
1159   1.3.56.30 : ματον, μέγα, ἐν ὄρει ὑψηλοτάτῳ σχεδὸν κατὰ μέσον τῆς
1160   1.3.56.31 : γῆς, ἐν ᾧ σπηλαίῳ ἐστὶν ἀνδριάς, ὃν εἰκάζουσι πηχῶν
1161   1.3.56.32 : δέκα ἢ δώδεκα, ἑστὼς ὀρθός, ἔχων τὰς χεῖρας ἡπλωμένας 
1162   1.3.56.33 : ἐν τύπῳ σταυροῦ· καὶ τὸ μὲν δεξιὸν τῆς ὄψεως αὐτοῦ
1163   1.3.56.34 : ἐστιν ἀνδρικόν, τὸ δ´ εὐώνυμον θηλυκόν· ὁμοίως δὲ καὶ
1164   1.3.56.35 : ὁ βραχίων ὁ δεξιὸς καὶ ὁ δεξιὸς ποῦς καὶ ὅλον τὸ μέρος
1165   1.3.56.36 : ἀρσενικὸν καὶ τὸ εὐώνυμον θηλυκόν, ὡς ἰδόντα τινὰ ἐκ–
1166   1.3.56.37 : πλαγῆναι τὴν σύγκρασιν, πῶς ἀδιαιρέτως ἔστιν ἰδεῖν τὴν
1167   1.3.56.38 : ἀνομοιότητα 〈τήνδε〉 τῶν δύο πλευρῶν ἐν ἑνὶ σώματι.
1168   1.3.56.39 : Ἐν τούτῳ τῷ ἀνδριάντι λέγουσι γεγλύφθαι περὶ τὸν μα–
1169   1.3.56.40 : ζὸν τὸν δεξιὸν ἥλιον καὶ περὶ τὸν ἀριστερὸν σελήνην καὶ
1170   1.3.56.41 : κατὰ τῶν δύο βραχιόνων .... τέχνῃ γεγλύφθαι ἀγγέλων
1171   1.3.56.42 : ἀριθμὸν καὶ ὅσα ἐστὶν ἐν τῷ κόσμῳ, τουτέστιν οὐρανὸν
1172   1.3.56.43 : καὶ ὄρη καὶ θάλασσαν καὶ ποταμοὺς καὶ ὠκεανὸν καὶ φυτὰ
1173   1.3.56.44 : καὶ ζῷα καὶ ἁπλῶς ὅσα ἔστι. Τοῦτον τὸν ἀνδριάντα φασὶ
1174   1.3.56.45 : δεδωκέναι τὸν θεὸν τῷ υἱῷ, ὁπηνίκα τὸν κόσμον ἔκτιζεν,
1175   1.3.56.46 : ἵνα θεατὸν ἔχῃ παράδειγμα. Ἐξήτασα δὲ (φησί) ποίας
1176   1.3.56.47 : ἐστὶν ὕλης, καὶ διεβεβαιοῦτο ὁ Σανδάλης, ἐμαρτύρουν δὲ
1177   1.3.56.48 : αὐτῷ καὶ οἱ ἄλλοι, μηδένα εἰδέναι ποίας ὕλης ἐστὶν ὁ
1178   1.3.56.49 : ἀνδριὰς ἐκεῖνος· οὔτε γὰρ χρύσεός ἐστιν οὔτε ἀργύρεος
1179   1.3.56.50 : οὔτε χάλκεος οὔτε λίθινος οὔτε ἄλλης ὕλης, ἀλλὰ μᾶλλον
1180   1.3.56.51 : παραπλήσιός ἐστι ξύλῳ στερροτάτῳ καὶ ἀσηπτοτάτῳ· μὴ
1181   1.3.56.52 : εἶναι δὲ ξύλον. Προσετίθεσαν δὲ λέγοντες, ὅτι τῶν βα– 
1182   1.3.56.53 : σιλέων τις ἠθέλησεν ἀφελέσθαι τρίχα ἐκ τῶν περὶ τὸν
1183   1.3.56.54 : τράχηλον αὐτοῦ, καὶ αἷμα ῥεῦσαι καὶ φοβηθῆναι τὸν βασι–
1184   1.3.56.55 : λέα ἐκεῖνον, ὡς μόλις εὐξαμένων τῶν Βραχμάνων ἀνακτή–
1185   1.3.56.56 : σασθαι ἑαυτόν. Ἐπὶ δὲ τῇ κεφαλῇ τούτου λέγουσι θεοῦ
1186   1.3.56.57 : ἄγαλμα εἶναι ὡς ἐπὶ θρόνου τινὸς καθήμενον. Λέγουσιν
1187   1.3.56.58 : δὲ καὶ ἐν τοῖς καύμασιν ἱδροῦν ὅλον τὸν ἀνδριάντα τοῦτον
1188   1.3.56.59 : καὶ ῥιπίζεσθαι ὑπὸ τῶν Βραχμάνων καὶ παύεσθαι τοὺς
1189   1.3.56.60 : ἱδρῶτας· καὶ εἰ μὴ ῥιπίζοιεν, πολὺν φέρειν ἱδρῶτα, ὡς
1190   1.3.56.61 : βρέχεσθαι τὴν περὶ αὐτὸν γῆν. Ἐνδοτέρω δὲ αὐτοῦ ἐν
1191   1.3.56.62 : τῷ σπηλαίῳ μετὰ πολὺ διάστημα εἶναι σκότος, ἔνθα μετὰ
1192   1.3.56.63 : λαμπάδων εἰσέρχονται οἱ βουλόμενοι καὶ εὑρίσκουσι θύραν
1193   1.3.56.64 : τινά· ἐξ ἧς θύρας προέρχεται ὕδωρ καὶ λιμνάζει περὶ
1194   1.3.56.65 : τὰ τελευταῖα τοῦ σπηλαίου· καὶ ὡς δοκιμάζοντες ἑαυτοὺς
1195   1.3.56.66 : εἰσέρχονται διὰ τῆς θύρας ἐκείνης. Καὶ ὅσοι εἰσὶ καθαροὶ
1196   1.3.56.67 : ἀπὸ τῆς φαυλότητος τοῦ βίου εἰσέρχονται ἀνεμποδίστως
1197   1.3.56.68 : εὐρυνομένης τῆς θύρας, καὶ εὑρίσκουσι πηγὴν μεγίστην
1198   1.3.56.69 : ὕδατος πάνυ διαυγεστάτου καὶ ποτιμωτάτου, ἐξ ἧς τὸ
1199   1.3.56.70 : ὕδωρ ἐκεῖνο προέρχεται· οἱ δὲ ἐν καταγνώσει ὄντες πολὺ
1200   1.3.56.71 : θλίβουσιν εἰσελθεῖν διὰ τῆς θύρας ἐκείνης καὶ οὐ δύναν–
1201   1.3.56.72 : ται στενουμένης αὐτοῖς· οἵτινες βιαζόμενοι ἐξομολογοῦνται
1202   1.3.56.73 : ἐπὶ τῶν ἑτέρων εἴ τι ἥμαρτον, 〈καὶ〉 δέησιν ποιοῦνται ἵνα
1203   1.3.56.74 : οἱ λοιποὶ εὔξωνται περὶ αὐτῶν, καὶ νηστεύουσι χρόνον
1204   1.3.56.75 : τινὰ ἱκανόν.“ Ἐκεῖ φησιν εἰρηκέναι 〈τοὺς〉 περὶ τὸν Σαν–
1205   1.3.56.76 : δάλην συνάγεσθαι τοὺς Βραχμᾶνας ἡμέρᾳ μέν τινι τεταγ–
1206   1.3.56.77 : μένῃ· ἀλλὰ εἶναι μέν τινας ἐκεῖ ἔχοντας τὴν διατριβήν,
1207   1.3.56.78 : τοὺς δὲ ἀλλαχόθεν συνιέναι θέρους ὥρᾳ καὶ περὶ τὸ φθι–
1208   1.3.56.79 : νόπωρον πλεοναζούσης τῆς ὀπώρας ἐπί τε τὴν θέαν τοῦ
1209   1.3.56.80 : ἀνδριάντος καὶ ἐπὶ τὸ ἀλλήλοις συμμῖξαι καὶ εἰς τὸ πεῖ– 
1210   1.3.56.81 : ραν ἑαυτῶν λαβεῖν, εἰ δύνανται εἰσελθεῖν διὰ τῆς εἰρη–
1211   1.3.56.82 : μένης θύρας. Γίγνεσθαι δὲ ἐκεῖ ζητήσεις λέγουσι περὶ
1212   1.3.56.83 : τῆς ἐν τῷ σώματι ἐκείνῳ γλυφῆς. Οὐδὲ γὰρ ἔστι ῥᾳδίως
1213   1.3.56.84 : πάσῃ τῇ ἀνατυπώσει ἐπιστῆσαι, διά τε τὸ πολλὰ εἶναι
1214   1.3.56.85 : καὶ διὰ τὸ μὴ πάντα τὰ ζῷα καὶ φυτὰ ἐν πάσῃ χώρᾳ
1215   1.3.56.86 : ὑπάρχειν. Ἃ μὲν οὖν Ἰνδοὶ ἱστοροῦσι περὶ τοῦ παρ´
1216   1.3.56.87 : αὐτοῖς δοκιμαστηρίου ὕδατος, ἔστι ταῦτα. Οἶμαι δὲ τού–
1217   1.3.56.88 : του καὶ Ἀπολλώνιον τὸν Τυανέα μεμνῆσθαι τοῦ ὕδατος,
1218   1.3.56.89 : τοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ λέγω. Γράφων γὰρ τοῖς Βραχμᾶσιν
1219   1.3.56.90 : ὅρκον τινὰ ὀμνύει· „οὐ μὰ τὸ Ταντάλειον ὕδωρ, οὗ με
1220   1.3.56.91 : ἐμυήσατε.“ Οἶμαι γὰρ Ταντάλου λέγειν τοῦτο, διὰ τὸ ἀεὶ
1221   1.3.56.92 : τῇ προσδοκίᾳ κολάζειν τοὺς ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν ἐσπουδα–
1222   1.3.56.93 : κότας κἀκ τούτου ποτὸν ἀρύσασθαι.
1223   1.4.t.1 : {1Περὶ ἀνάγκης 〈θείας〉 καθ´ ἣν ἀπαραι–
1224   1.4.t.2 : τήτως τὰ κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ γίνεται βούλησιν.}1
1225   1.4.1.1 : <20Μοσχίωνος Τηλέφου>20 (fr. 2 p. 631 N.).
1226   1.4.1.2 : Ὦ καὶ θεῶν κρατοῦσα καὶ θνητῶν μόνη
1227   1.4.1.3 : Μοῖρ´, ὦ λιταῖς ἄτρωτε δυστήνων βροτῶν,
1228   1.4.1.4 : πάντολμ´ Ἀνάγκη, στυγνὸν ἣ κατ´ αὐχένων
1229   1.4.1.5 : ἡμῶν ἐρείδεις τῆσδε λατρείας ζυγόν.
1230   1.4.2a.1 : <20Χαιρήμονος>20 (fr. 18 p. 611 N.).
1231   1.4.2a.2 : Χρεία δ´ Ἀνάγκης οὐκ ἀπῴκισται πολύ. 
1232   1.4.3.1 : <20Εὐριπίδου Βελλεροφόντῃ>20 (fr. 301 N.).
1233   1.4.3.2 : Πρὸς τὴν ἀνάγκην πάντα τἄλλ´ ἔστ´ ἀσθενῆ.
1234   1.4.4.1 : 〈<20Σιμωνίδου>20 (Epinic. fr. 5 3 B., v. 21).〉
1235   1.4.4.2 : Ἀνάγκᾳ δ´ οὐδὲ θεοὶ μάχονται.
1236   1.4.5.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 420 N.).〉
1237   1.4.5.2 : Ὁσία δ´ ἀνάγκη πολεμιωτάτη θεός.
1238   1.4.6.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 421 N.).〉
1239   1.4.6.2 : Οὐδεὶς ἀνάγκης μεῖζον ἰσχύει νόμος.
1240   1.4.3.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (Alcest. 962–966).〉
1241   1.4.3.2 : Ἐγὼ καὶ διὰ Μούσας
1242   1.4.3.3 : καὶ μετάρσιος ᾖξα καὶ
1243   1.4.3.4 : πλείστων ἁψάμενος λόγων
1244   1.4.3.5 : κρεῖσσον οὐδὲν Ἀνάγκας
1245   1.4.3.6 : εὗρον, οὐδέ τι φάρμακον.
1246   1.4.4.1 : <20Φιλήτα Ἑρμοῦ.>20
1247   1.4.4.2 : Ἰσχυρὰ γὰρ ἐπικρατεῖ ἀνδρὸς Ἀνάγκη,
1248   1.4.4.3 : ἥ ῥ´ οὐδ´ ἀθανάτους ὑποδείδιεν, οἵ τ´ ἐν Ὀλύμπῳ
1249   1.4.4.4 : ἔκτοσθεν χαλεπῶν ἀχέων οἴκους ἐκάμοντο.
1250   1.4.5.1 : <20Σοφοκλῆς Θυέστῃ>20 (fr. 236 N.).
1251   1.4.5.2 : Πρὸς τὴν ἀνάγκην οὐδ´ Ἄρης ἀνθίσταται.
1252   1.4.6.1 : <20Εὐριπίδης Λικυμνίῳ>20 (fr. 478 N.).
1253   1.4.6.2 : Τὸ τῆς ἀνάγκης οὐ λέγειν ὅσον ζυγόν.
1254   1.4.6.3 : ................ 
1255   1.4.7a.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς, Τί ἰσχυρότατον; εἶπεν· Ἀνάγκη,
1256   1.4.7a.2 : κρατεῖ γὰρ πάντων.
1257   1.4.8.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα.>20
1258   1.4.8.2 : Ἀνάγκη ἐστὶ κρίσις βεβαία καὶ ἀμετάτρεπτος δύναμις
1259   1.4.8.3 : προνοίας.
1260   1.4.9.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 25. 26 p. 321 Diels.).〉
1261   1.4.9.2 : <20Πυθαγόρας>20 ἀνάγκην ἔφη περικεῖσθαι τῷ κόσμῳ.
1262   1.4.9.3 : <20Παρμενίδου>20 καὶ <20Δημοκρίτου.>20 οὗτοι πάντα κατ´
1263   1.4.9.4 : ἀνάγκην· τὴν δ´ αὐτὴν εἶναι εἱμαρμένην καὶ δίκην καὶ
1264   1.4.9.5 : πρόνοιαν καὶ κοσμοποιόν.
1265   1.4.9.6 : <20Λεύκιππος>20 πάντα κατ´ ἀνάγκην, τὴν δ´ αὐτὴν
1266   1.4.9.7 : ὑπάρχειν εἱμαρμένην· λέγει γὰρ ἐν τῷ Περὶ νοῦ· „Οὐδὲν
1267   1.4.7c.8 : χρῆμα μάτην γίγνεται, ἀλλὰ πάντα ἐκ λόγου τε καὶ ὑπ´
1268   1.4.7c.9 : ἀνάγκης.“
1269   1.4.7c.10 : <20Πλάτων>20 ὁτὲ μὲν τὴν ὕλην, ὁτὲ δὲ τὴν τοῦ ποιοῦν–
1270   1.4.7c.11 : τος πρὸς τὴν ὕλην σχέσιν. Καὶ τὰ μὲν εἰς πρόνοιαν ἀνά–
1271   1.4.7c.12 : γει, τὰ δὲ εἰς ἀνάγκην. Λέγει γοῦν ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 48A)·
1272   1.4.7c.13 : „Μεμιγμένη γὰρ οὖν ἡ τοῦδε τοῦ κόσμου γένεσις, ἐξ ἀνάγ–
1273   1.4.7c.14 : κης τε καὶ νοῦ συστάσεως ἐγεννήθη, νοῦ δὲ ἀνάγκης ἄρ–
1274   1.4.7c.15 : χοντος.“ 
1275   1.4.7c.16 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 αἰτίαν χρηστικὴν τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν
1276   1.4.7c.17 : στοιχείων.
1277   1.4.8.1 : <20Ἑρμοῦ πρὸς τὸν υἱόν>20 (p. 38 Patrit.).
1278   1.4.8.2 : Ὀρθῶς μοι πάντα εἶπας, ὦ πάτερ, ἀλλ´ ἔτι με ἀνά–
1279   1.4.8.3 : μνησον, τίνα ἐστὶ τὰ κατὰ πρόνοιαν καὶ τίνα 〈τὰ〉 κατ´
1280   1.4.8.4 : ἀνάγκην, ὁμοίως καὶ καθ´ εἱμαρμένην;
1281   1.4.8.5 : Ἔφην εἶναι ἐν ἡμῖν, ὦ Τάτ, τρία εἴδη ἀσωμάτων· καὶ
1282   1.4.8.6 : τὸ μέν τι ἐστὶ νοητόν, τοῦτο μὲν οὖν ἀχρώματον, ἀσχημά–
1283   1.4.8.7 : τιστον, ἀσώματον, ἐξ αὐτῆς τῆς πρώτης καὶ νοητῆς οὐσίας.
1284   1.4.8.8 : Εἰσὶ δὲ καὶ ἐν ἡμῖν τούτῳ ἐναντίαι σχηματότητες 〈αἷς〉
1285   1.4.8.9 : τοῦτο ὑποδέχεται. Τὸ γοῦν κινούμενον ὑπὸ τῆς νοητῆς
1286   1.4.8.10 : οὐσίας πρός τινα λόγον καὶ ὑποδεχθέν, εὐθέως μεταβάλ–
1287   1.4.8.11 : λεται εἰς ἕτερον εἶδος κινήσεως, τοῦτο δὲ εἴδωλόν ἐστι
1288   1.4.8.12 : τοῦ νοήματος τοῦ δημιουργοῦ. Τρίτον δέ ἐστιν εἶδος
1289   1.4.8.13 : ἀσωμάτων, ὃ περὶ τὰ σώματά ἐστι συμβεβηκός, τόπος,
1290   1.4.8.14 : χρόνος, κίνησις, σχῆμα, ἐπιφάνεια, μέγεθος, εἶδος· καὶ
1291   1.4.8.15 : τούτων εἰσὶ διαφοραὶ δύο. Ἃ μὲν γάρ ἐστιν αὐτῶν ἰδίως
1292   1.4.8.16 : ποιά, ἃ δὲ τοῦ σώματος. Τὰ μὲν ἰδίως ποιὰ τὸ σχῆμα,
1293   1.4.8.17 : ἡ χρόα, τὸ εἶδος, ὁ τόπος, ὁ χρόνος, ἡ κίνησις· τὰ δὲ τοῦ
1294   1.4.8.18 : σώματος ἴδιά ἐστι τὸ ἐσχηματισμένον σχῆμα καὶ τὸ κεχρω–
1295   1.4.8.19 : σμένον χρῶμα, ἔτι δὲ καὶ ἡ μεμορφωμένη μορφὴ καὶ ἡ
1296   1.4.8.20 : ἐπιφάνεια καὶ τὸ μέγεθος· ταῦτά ἐστι τούτων μέτοχα.
1297   1.4.8.21 : Ἡ μὲν οὖν νοητὴ οὐσία, πρὸς τῷ θεῷ γενομένη, ἑαυτῆς
1298   1.4.8.22 : ἐξουσίαν ἔχει καὶ τοῦ σῴζειν ἕτερον, αὑτὴν σῴζουσα, ἐπεί γ´ 
1299   1.4.8.23 : αὐτὴ ἡ οὐσία ὑπὸ ἀνάγκην οὐκ ἔστιν· ὑπολειφθεῖσα δὲ
1300   1.4.8.24 : ὑπὸ τοῦ θεοῦ αἱρεῖται τὴν σωματικὴν φύσιν καὶ ἡ αἵρε–
1301   1.4.8.25 : σις αὐτῆς κατὰ πρόνοιαν [τοῦτο δὲ τοῦ κόσμου] γίνεται·
1302   1.4.8.26 : τὸ δὲ ἄλογον πᾶν κινεῖται πρός τινα λόγον· καὶ ὁ μὲν
1303   1.4.8.27 : λόγος κατὰ πρόνοιαν, τὸ δὲ ἄλογον κατ´ ἀνάγκην, τὰ δὲ
1304   1.4.8.28 : περὶ τὸ σῶμα συμβεβηκότα καθ´ εἱμαρμένην. Καὶ οὗτός
1305   1.4.8.29 : ἐστιν ὁ λόγος τῶν κατὰ πρόνοιαν καὶ 〈κατ´〉 ἀνάγκην καὶ
1306   1.4.8.30 : καθ´ εἱμαρμένην.
1307   1.5.t.1 : {1Περὶ εἱμαρμένης καὶ τῆς τῶν γινομένων
1308   1.5.t.2 : εὐταξίας.}1
1309   1.5.1.1 : <20Ὁμήρου Ἰλιάδος>20 (Ζ  488. 489).
1310   1.5.1.2 : Μοῖραν δ´ οὔτινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
1311   1.5.1.3 : οὐ κακόν, οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
1312   1.5.2.1 : <20Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας>20 (fr. 151 N.).
1313   1.5.2.2 : ... τὸ δαιμόνιον οὐχ ὁρᾷς
1314   1.5.2.3 : ὅπῃ μοίρας διεξέρχεται;
1315   1.5.2.4 : στρέφει δ´ ἄλλοτ´ ἄλλως εἰς ἁμέραν.
1316   1.5.3.1 : <20Βακχυλίδου>20 (fr. 36 3 B.).
1317   1.5.3.2 : Θνατοῖσι δ´ οὐκ αὐθαίρετοι
1318   1.5.3.3 : οὔτ´ ὄλβος, οὔτ´ ἄκαμπτος ἄρης, οὔτε πάμφθερσις στάσις· 
1319   1.5.3.4 : ἀλλ´ ἐπιχρίμπτει νέφος ἄλλοτ´ ἐπ´ ἄλλαν
1320   1.5.3.5 : γαῖαν ἁ πάνδωρος αἶσα.
1321   1.5.4.1 : <20Μενάνδρου>20 (inc. 18a, Com. IV p. 238).
1322   1.5.4.2 : Ἅπαντι δαίμων ἀνδρὶ συμπαρίσταται
1323   1.5.4.3 : εὐθὺς γενομένῳ μυσταγωγὸς τοῦ βίου.
1324   1.5.5.1 : <20Ἡσιόδου Θεογονίας>20 ( 217–219).
1325   1.5.5.2 : Καὶ Μοίρας καὶ Κῆρας ἐγείνατο νηλεοποίνους,
1326   1.5.5.3 : Κλωθώ τε Λάχεσίν τε καὶ Ἄτροπον, αἵτε βροτοῖσι
1327   1.5.5.4 : γινομένοισι διδοῦσιν ἔχειν ἀγαθόν τε κακόν τε.
1328   1.5.6.1 : <20Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν>20 ( 608. 609; 615–617).
1329   1.5.6.2 : Οὔτινά φημι θεῶν ἄτερ ὄλβιον, οὐ βαρύποτμον
1330   1.5.6.3 : ἄνδρα γενέσθαι.
1331   1.5.6.4 : ...........
1332   1.5.6.5 : μόρσιμα δ´ οὔτι φυγεῖν θέμις·
1333   1.5.6.6 : οὐ σοφίᾳ τις ἀπώσεται·
1334   1.5.6.7 : ἀλλὰ μάταν ὁ πρόθυμος ἀεὶ πόνον ἕξει.
1335   1.5.7.1 : <20Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν· εἰς Ὑάκινθον>20 (XI).
1336   1.5.7.2 : Ἀμφασία τόκα Φοῖβον ἕλεν τὸ σὸν ἄλγος ὁρῶντα,
1337   1.5.7.3 : δίζετο φάρμακα πάντα, σοφὰν δ´ ἐπεμαίετο τέχναν, 
1338   1.5.7.4 : χρῖεν δ´ ἀμβροσίᾳ καὶ νέκταρι, χρῖεν ἐπᾴσας
1339   1.5.7.5 : ὠτειλάν· μοιραῖα δ´ ἀναλθέα τρώματα πάντα.
1340   1.5.8.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 422 N.).〉
1341   1.5.8.2 : Μόνη γὰρ ἐν θεοῖσιν οὐ δεσπόζεται
1342   1.5.8.3 : Μοῖρ´ οὐδ´ ἐν ἀνθρώποισιν, ἀλλ´ αὐτὴ κρατεῖ.
1343   1.5.9.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 423 N.).〉
1344   1.5.9.2 : Ὦ Μοῖρα κεδνῶν καὶ κακῶν κυνηγέτι.
1345   1.5.10.1 : <20Εὐριπίδου Πηλεῖ>20 (fr. 623 N.).
1346   1.5.10.2 : Κλύετ´ ὦ Μοῖραι, Διὸς αἵτε παρὰ
1347   1.5.10.3 : θρόνον ἀγχοτάτω θεῶν ἑζόμεναι.
1348   1.5.11.1 : <20Σοφοκλέους ἐκ Φαίδρας>20 (fr. 611 N.).
1349   1.5.11.2 : Περιώσι´ ἄφυκτά τε
1350   1.5.11.3 : μήδεα παντοδαπᾶν βουλᾶν ἀδαμαντίναις
1351   1.5.11.4 : ὑφαίνεται κερκίσιν αἶσα.
1352   1.5.12.1 : 〈<21Lyrici ignoti>21 (fr. adesp. 140 3 B.).〉
1353   1.5.12.2 : Κλωθὼ Λάχεσίς τ´, εὐώλενοι
1354   1.5.12.3 : κοῦραι Νυκτός,
1355   1.5.12.4 : εὐχομένων ἐπακούσατ´ οὐράνιαι χθόνιαί τε δαίμονες·
1356   1.5.12.5 : ὦ πανδείμαντοι, πέμπετ´ ἄμμιν
1357   1.5.12.6 : ῥοδόκολπον Εὐνομίαν, λιπαροθρόνους τ´ ἀδελφάς, Δίκαν
1358   1.5.12.7 : καὶ στεφανηφόρον Εἰράναν· 
1359   1.5.12.8 : πόλιν τε τάνδε βαρυφρόνων
1360   1.5.12.9 : λελάθοιτε συντυχιᾶν.
1361   1.5.13.1 : <20Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ>20 (=trag. fr. adesp. 424 N.).
1362   1.5.13.2 : Ἔζης ἄρ´, οὐδὲ γῆς ἔνερθ´ ᾤχου θανών;
1363   1.5.13.3 : Οὐ γὰρ πρὸ μοίρας ἡ τύχη βιάζεται.
1364   1.5.14.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (=App. ad Anthol. Palat. n. 40).
1365   1.5.14.2 : Ἑπτὰ πολυπλανέες κατ´ Ὀλύμπιον ἀστέρες οὐδὸν
1366   1.5.14.3 : εἱλεῦνται, μετὰ τοῖσι δ´ ἀεὶ περινίσσεται αἰών·
1367   1.5.14.4 : νυκτιφανὴς Μήνη, στυγνὸς Κρόνος, Ἥλιος ἡδύς,
1368   1.5.14.5 : παστοφόρος Παφίη, θρασὺς Ἄρης, εὔπτερος Ἑρμῆς,
1369   1.5.14.6 : καὶ Ζεὺς ἀρχιγένεθλος, ἀφ´ οὗ φύσις ἐβλάστησεν.
1370   1.5.14.7 : Οἱ δ´ αὐτοὶ μερόπων ἔλαχον γένος, ἔστι δ´ ἐν ἡμῖν
1371   1.5.14.8 : Μήνη, Ζεύς, Ἄρης, Παφίη, Κρόνος, Ἥλιος, Ἑρμῆς·
1372   1.5.14.9 : τοὔνεκ´ ἀπ´ αἰθερίου μεμερίσμεθα πνεύματος ἕλκειν
1373   1.5.14.10 : δάκρυ, γέλωτα, χόλον, γένεσιν, λόγον, ὕπνον, ὄρεξιν.
1374   1.5.14.11 : Δάκρυ μέν ἐστι Κρόνος, Ζεὺς 〈δ´〉 ἡ γένεσις, λόγος Ἑρμῆς,
1375   1.5.14.12 : θυμὸς Ἄρης, Μήνη δ´ ἄρ´ ὕπνος, Κυθέρεια δ´ ὄρεξις, 
1376   1.5.14.13 : Ἠέλιός τε γέλως· τούτῳ γὰρ ἅπασα δικαίως
1377   1.5.14.14 : καὶ θνητὴ διάνοια γελᾶ καὶ κόσμος ἀπείρων.
1378   1.5.15.1 : 〈<21Aetii>21 placit. (I 27. 28 p. 322. 323 Diels.).〉
1379   1.5.15.2 : 〈<20Χρύσιππος>20〉 μὴ διαφέρειν τοῦ εἱμαρμένου τὸ κα–
1380   1.5.15.3 : τηναγκασμένον, 〈τὴν δὲ εἱμαρμένην εἶναι κίνησιν ἀΐδιον
1381   1.5.15.4 : τῶν ὅλων〉 κατ´ ἐπιπλοκὴν τῶν μερῶν συνηρτημένην.
1382   1.5.15.5 : <20Ἡράκλειτος>20 οὐσίαν εἱμαρμένης ἀπεφαίνετο λόγον
1383   1.5.15.6 : τὸν διὰ οὐσίας τοῦ παντὸς διήκοντα. Αὕτη δ´ ἐστὶ τὸ
1384   1.5.15.7 : αἰθέριον σῶμα, σπέρμα τῆς τοῦ παντὸς γενέσεως καὶ πε–
1385   1.5.15.8 : ριόδου μέτρον τεταγμένης. Πάντα δὲ καθ´ εἱμαρμένην, τὴν
1386   1.5.15.9 : δ´ αὐτὴν ὑπάρχειν ἀνάγκην· γράφει γοῦν (p. 423 Schleierm.,
1387   1.5.15.10 : fr. 63 Bywat.)· ‘ἔστι γὰρ εἱμαρμένα πάντως ...’
1388   1.5.15.11 : <20Πλάτων>20 λόγον ἀΐδιον τὴν οὐσίαν τῆς εἱμαρμένης,
1389   1.5.15.12 : καὶ νόμον ἀΐδιον τῆς τοῦ παντὸς φύσεως.
1390   1.5.15.13 : <20Ποσειδώνιος>20 τρίτην ἀπὸ Διός. πρῶτον μὲν γὰρ
1391   1.5.15.14 : εἶναι τὸν Δία, δεύτερον δὲ τὴν φύσιν, τρίτην δὲ τὴν εἱμαρ–
1392   1.5.15.15 : μένην.
1393   1.5.15.16 : <20Ζήνων>20 ὁ Στωικὸς ἐν τῷ Περὶ φύσεως δύναμιν κι–
1394   1.5.15.17 : νητικὴν τῆς ὕλης κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως, ἥντινα μὴ
1395   1.5.15.18 : διαφέρειν πρόνοιαν καὶ φύσιν καλεῖν.
1396   1.5.15.19 : <20Ἀντίπατρος>20 ὁ Στωικὸς θεὸν ἀπεφαίνετο τὴν εἱμαρ–
1397   1.5.15.20 : μένην. 
1398   1.5.15.21 : <20Χρύσιππος>20 δύναμιν πνευματικὴν τὴν οὐσίαν τῆς
1399   1.5.15.22 : εἱμαρμένης, τάξει τοῦ παντὸς διοικητικήν. Τοῦτο μὲν οὖν
1400   1.5.15.23 : ἐν τῷ δευτέρῳ Περὶ κόσμου, ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ Περὶ ὅρων
1401   1.5.15.24 : καὶ ἐν τοῖς Περὶ τῆς εἱμαρμένης καὶ ἐν ἄλλοις σποράδην
1402   1.5.15.25 : πολυτρόπως ἀποφαίνεται λέγων· Εἱμαρμένη ἐστὶν ὁ τοῦ
1403   1.5.15.26 : κόσμου λόγος, ἢ λόγος τῶν ἐν τῷ κόσμῳ προνοίᾳ διοικου–
1404   1.5.15.27 : μένων· ἢ λόγος, καθ´ ὃν τὰ μὲν γεγονότα γέγονε, τὰ δὲ
1405   1.5.15.28 : γινόμενα γίνεται, τὰ δὲ γενησόμενα γενήσεται. Μεταλαμ–
1406   1.5.15.29 : βάνει δ´ ἀντὶ τοῦ λόγου τὴν ἀλήθειαν, τὴν αἰτίαν, τὴν
1407   1.5.15.30 : φύσιν, τὴν ἀνάγκην, προστιθεὶς καὶ ἑτέρας ὀνομασίας, ὡς
1408   1.5.15.31 : ἐπὶ τῆς αὐτῆς οὐσίας τασσομένας καθ´ ἑτέρας καὶ ἑτέρας
1409   1.5.15.32 : ἐπιβολάς. Μοίρας δὲ καλεῖσθαι ἀπὸ τοῦ κατ´ αὐτὰς δια–
1410   1.5.15.33 : μερισμοῦ, Κλωθὼ καὶ Λάχεσιν καὶ Ἄτροπον. Λάχεσιν
1411   1.5.15.34 : μέν, ὅτι ὃν κλῆρον λελόγχασιν ἕκαστοι κατὰ τὸ δίκαιον
1412   1.5.15.35 : ἀπονέμεται· Ἄτροπον δέ, ὅτι ἀμετάτρεπτος καὶ ἀμετά–
1413   1.5.15.36 : βλητός ἐστιν ὁ καθ´ ἕκαστα διορισμὸς ἐξ ἀϊδίων χρόνων·
1414   1.5.15.37 : Κλωθὼ δέ, ὅτι ἡ κατὰ τὴν εἱμαρμένην διανέμησις καὶ τὰ
1415   1.5.15.38 : γεννώμενα τοῖς κλωθομένοις παραπλησίως διεξάγεται, κατὰ
1416   1.5.15.39 : τὴν ἐτυμολογικὴν ἐξήγησιν τῶν ὀνομάτων ἅμα καὶ τῶν
1417   1.5.15.40 : πραγμάτων συμπαρισταμένων εὐχρήστως.
1418   1.5.16.1 : <20Περὶ τῆς ὅλης οἰκονομίας, Ἑρμοῦ ἐκ τῶν
1419   1.5.16.2 : πρὸς Ἀμοῦν>20 (p. 38 Patrit.).
1420   1.5.16.3 : Καὶ ἡ μὲν διακρατοῦσα τὸν ὅλον κόσμον πρόνοιά
1421   1.5.16.4 : ἐστιν, ἡ δὲ συνέχουσα καὶ περιέχουσα ἀνάγκη ἐστίν, εἱμαρ– 
1422   1.5.16.5 : μένη δὲ ἄγει καὶ περιάγει πάντα καταναγκάζουσα (φύσις
1423   1.5.16.6 : γάρ ἐστιν αὐτῆς τὸ ἀναγκάζειν), αἰτία γενέσεως καὶ φθο–
1424   1.5.16.7 : ρᾶς βίου. Ὁ μὲν οὖν κόσμος πρῶτος ἔχει τὴν πρόνοιαν
1425   1.5.16.8 : (πρῶτος γὰρ αὐτῆς τυγχάνει) **—Ἡ δὲ πρόνοια ἐξήπλωται
1426   1.5.16.9 : ἐν τῷ οὐρανῷ, διότι καὶ θεοὶ περὶ αὐτὸν στρέφονται καὶ
1427   1.5.16.10 : κινοῦνται, ἀκάματον καὶ ἄπαυστον κίνησιν ἔχοντες· εἱμαρ–
1428   1.5.16.11 : μένη δὲ διότι καὶ ἀνάγκη. Καὶ ἡ μὲν πρόνοια προνοεῖ,
1429   1.5.16.12 : εἱμαρμένη δὲ αἰτία ἐστὶ τῆς τῶν ἄστρων διαθέσεως. Οὗτος
1430   1.5.16.13 : νόμος ἄφυκτος, καθ´ ὃν πάντα τέτακται.
1431   1.5.17.1 : <20Ἐκ τῆς Ἰαμβλίχου πρὸς Μακεδόνιον ἐπι–
1432   1.5.17.2 : στολῆς.>20
1433   1.5.17.3 : Πάντα μὲν τὰ ὄντα τῷ ἑνί ἐστιν ὄντα, καὶ γὰρ
1434   1.5.17.4 : αὐτὸ τὸ πρῶτον ὂν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἐξ ἀρχῆς παράγεται,
1435   1.5.17.5 : πολὺ δὲ διαφερόντως τὰ ὅλα αἴτια τῷ ἑνὶ τὸ δύνασθαι
1436   1.5.17.6 : ποιεῖν παραδέχεται καὶ κατὰ μίαν συμπλοκὴν συνέχεται καὶ
1437   1.5.17.7 : συναναφέρεται τῇ τῶν πολλῶν ἀρχῇ προϋπάρχοντα. Κατὰ
1438   1.5.17.8 : δὴ τοῦτον τὸν λόγον καὶ τῶν περὶ τὴν φύσιν αἰτίων, πο–
1439   1.5.17.9 : λυειδῶν ὄντων καὶ πολυμερίστων, ἠρτημένων τε ἀπὸ πλει–
1440   1.5.17.10 : όνων ἀρχῶν, ἀπὸ μιᾶς ὅλης αἰτίας τὸ πλῆθος ἐκκρέμαται,
1441   1.5.17.11 : κατὰ μίαν δὲ σύνδεσιν πάντα πρὸς ἄλληλα συμπλέκεται
1442   1.5.17.12 : καὶ εἰς ἓν ἀνήκει τὸ περιεκτικώτατον τῆς αἰτίας κράτος
1443   1.5.17.13 : ὁ σύνδεσμος τῶν πλειόνων αἰτίων. Οὗτος τοίνυν εἷς εἱρμὸς
1444   1.5.17.14 : 〈οὐ〉 συμπεφορημένος ἐστὶν ἀπὸ τοῦ πλήθους, οὐδ´ ἐπι– 
1445   1.5.17.15 : συνισταμένην ἀπὸ τῆς συμπλοκῆς ποιεῖται τὴν ἕνωσιν,
1446   1.5.17.16 : οὐδὲ διαπεφόρηται ἐν τοῖς καθ´ ἕκαστα· κατὰ δὲ τὴν
1447   1.5.17.17 : προηγουμένην καὶ προτεταγμένην αὐτῶν τῶν αἰτίων μίαν
1448   1.5.17.18 : συμπλοκὴν ἐπιτελεῖ πάντα καὶ συνδεῖ ἐν ἑαυτῷ καὶ πρὸς
1449   1.5.17.19 : αὑτὸν μονοειδῶς ἀνάγει. Μίαν οὖν τάξιν, πάσας τάξεις
1450   1.5.17.20 : ὁμοῦ περιλαβοῦσαν ἐν αὑτῇ, τὴν εἱμαρμένην ἀφοριστέον.
1451   1.5.18.1 : <20Ἐκ τῆς Ἰαμβλίχου πρὸς Σώπατρον ἐπιστολῆς.>20
1452   1.5.18.2 : Τῆς δ´ εἱμαρμένης ἡ οὐσία σύμπασά ἐστιν ἐν τῇ
1453   1.5.18.3 : φύσει· φύσιν δὲ λέγω τὴν ἀχώριστον αἰτίαν τοῦ κόσμου
1454   1.5.18.4 : καὶ ἀχωρίστως περιέχουσαν τὰς ὅλας αἰτίας τῆς γενέσεως,
1455   1.5.18.5 : ὅσα χωριστῶς αἱ κρείττονες οὐσίαι καὶ διακοσμήσεις συνει–
1456   1.5.18.6 : λήφασιν ἐν ἑαυταῖς. Ζωή τε οὖν σωματοειδὴς καὶ λόγος
1457   1.5.18.7 : γενεσιουργός, τά τε ἔνυλα εἴδη καὶ αὐτὴ ἡ ὕλη, ἥ τε
1458   1.5.18.8 : συντεθειμένη γένεσις ἀπὸ τούτων, κίνησίς τε ἡ τὰ πάντα
1459   1.5.18.9 : μεταβάλλουσα καὶ φύσις ἡ τεταγμένως διοικοῦσα τὰ γιγνό–
1460   1.5.18.10 : μενα, ἀρχαί τε αἱ τῆς φύσεως καὶ τέλη καὶ ποιήσεις, καὶ
1461   1.5.18.11 : αἱ τούτων συνδέσεις πρὸς ἄλληλα ἀπ´ ἀρχῆς τε ἄχρι τοῦ
1462   1.5.18.12 : τέλους διέξοδοι συμπληροῦσι τὴν εἱμαρμένην.
1463   1.5.19.1 : <20Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Εἰ ἡ τῶν μελλόντων
1464   1.5.19.2 : πρόγνωσις ὠφέλιμος>20 (fr. XV, 2).
1465   1.5.19.3 : Τὸ γὰρ εἱμαρμένον ἄτρεπτον καὶ ἀπαράβατον, „<20χὥ–
1466   1.5.19.4 : περ μόνον ὀφρύσι νεύσῃ, | καρτερὰ τούτῳ κέ–
1467   1.5.19.5 : κλωστ´ ἀνάγκα“>20 (lyr. Gr. fr. adesp. n. 143 3 B.) καὶ πεπρω–
1468   1.5.19.6 : μένη. Διὰ τοῦτο τὴν εἱμαρμένην καὶ Ἀδράστειαν καλοῦσιν,
1469   1.5.19.7 : ὅτι πέρας ταῖς αἰτίαις ἠναγκασμένον ἐπιτίθησιν, ἀνέκ–
1470   1.5.19.8 : φευκτος οὖσα καὶ ἀναπόδραστος. 
1471   1.5.20.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα>20 (p. 38 Patrit.).
1472   1.5.20.2 : Πάντα δὲ γίνεται φύσει καὶ εἱμαρμένῃ καὶ οὐκ ἔστι
1473   1.5.20.3 : τόπος ἔρημος προνοίας. Πρόνοια δέ ἐστιν αὐτοτελὴς λό–
1474   1.5.20.4 : γος τοῦ ἐπουρανίου θεοῦ. Δύο δὲ τούτου αὐτοφυεῖς δυ–
1475   1.5.20.5 : νάμεις, ἀνάγκη καὶ εἱμαρμένη. Ἡ δὲ εἱμαρμένη ὑπηρετεῖ
1476   1.5.20.6 : προνοίᾳ καὶ ἀνάγκῃ, τῇ δὲ εἱμαρμένῃ ὑπηρετοῦσιν οἱ ἀστέ–
1477   1.5.20.7 : ρες. Οὔτε γὰρ εἱμαρμένην φυγεῖν τις δύναται, οὔτε φυ–
1478   1.5.20.8 : λάξαι ἑαυτὸν ἀπὸ τῆς τούτων δεινότητος. Ὅπλον γὰρ
1479   1.5.20.9 : εἱμαρμένης οἱ ἀστέρες, κατὰ γὰρ ταύτην πάντα ἀποτελοῦσι
1480   1.5.20.10 : τῇ φύσει καὶ τοῖς ἀνθρώποις.
1481   1.5.21.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 (X p. 620D–621A).
1482   1.5.21.2 : Ἐπειδὴ δ´ οὖν πάσας τὰς ψυχὰς τοὺς βίους ᾑρῆσθαι,
1483   1.5.21.3 : ὥσπερ ἔλαχον, ἐν τάξει προσιέναι πρὸς τὴν Λάχεσιν· ἐκεί–
1484   1.5.21.4 : νην δ´ ἑκάστῳ, ὃν εἵλετο δαίμονα, τοῦτον φύλακα ξυμπέμ–
1485   1.5.21.5 : πειν τοῦ βίου καὶ ἀποπληρωτὴν τῶν αἱρεθέντων. ὃν
1486   1.5.21.6 : πρῶτον μὲν ἄγειν αὐτὴν πρὸς τὴν Κλωθὼ ὑπὸ τὴν ἐκεί–
1487   1.5.21.7 : νης χεῖρά τε καὶ ἐπιστροφὴν τῆς τοῦ ἀτράκτου δίνης,
1488   1.5.21.8 : κυροῦντα ἣν λαχὼν εἵλετο μοῖραν. ταύτης δ´ ἐφαψάμενον
1489   1.5.21.9 : αὖθις ἐπὶ 〈τὴν〉 τῆς Ἀτρόπου ἄγειν νῆσιν, ἀμετάστροφα
1490   1.5.21.10 : τὰ ἐπικλωσθέντα ποιοῦντα. ἐντεῦθεν δὲ δὴ ἀμεταστρεπτὶ
1491   1.5.21.11 : ὑπὸ τὸν τῆς Ἀνάγκης ἰέναι θρόνον· καὶ δι´ ἐκείνου διεξ–
1492   1.5.21.12 : ελθόντα, ἐπειδὴ καὶ οἱ ἄλλοι διῆλθον, πορεύεσθαι ἅπαν–
1493   1.5.21.13 : τας εἰς τὸ τῆς Λήθης πεδίον.
1494   1.5.22.1 : <20Ἐκ τῆς Ἀριστοτέλους πρὸς Ἀλέξανδρον
1495   1.5.22.2 : ἐπιστολῆς>20 (de mundo c. 7, 5 p. 401b 8).
1496   1.5.22.3 : Οἶμαι δὲ καὶ τὴν ἀνάγκην οὐκ ἄλλο τι λέγεσθαι πλὴν
1497   1.5.22.4 : τοῦτο· οἱονεὶ ἀνίκητον οὐσίαν, εἱμαρμένην δὲ διὰ τὸ εἴρε–
1498   1.5.22.5 : σθαί τε καὶ χωρεῖν ἀκωλύτως· πεπρωμένην δὲ διὰ τὸ
1499   1.5.22.6 : πεπερατῶσθαι πάντα καὶ μηθὲν ἐν τοῖς οὖσιν ἄπειρον
1500   1.5.22.7 : εἶναι· καὶ μοῖραν μὲν ἀπὸ τοῦ μεμερίσθαι, νέμεσιν δὲ ἀπὸ 
1501   1.5.22.8 : τῆς ἑκάστῳ διανεμήσεως, ἀδράστειαν δὲ ἀναπόδραστον
1502   1.5.22.9 : αἰτίαν οὖσαν κατὰ φύσιν, αἶσαν δὲ ἀεὶ οὖσαν. Τά τε περὶ
1503   1.5.22.10 : τὰς μοίρας καὶ τὸν ἄτρακτον εἰς ταῦτά πως νεύει· τρεῖς
1504   1.5.22.11 : μὲν αἱ μοῖραι κατὰ τοὺς χρόνους μεμερισμέναι· νῆμα δὲ
1505   1.5.22.12 : ἀτράκτου τὸ μὲν ἐξειργασμένον ἤδη, τὸ δὲ μέλλον, τὸ δὲ
1506   1.5.22.13 : περιστρεφόμενον. τέτακται δὲ κατὰ μὲν τὸ γεγονὸς μία
1507   1.5.22.14 : τῶν μοιρῶν, Ἄτροπος, ἐπεὶ τὰ παρελθόντα πάντα ἄτρε–
1508   1.5.22.15 : πτά ἐστι· κατὰ δὲ τὸ μέλλον Λάχεσις, εἰς πάντα γὰρ ἡ
1509   1.5.22.16 : κατὰ φύσιν μένει λῆξις· κατὰ δὲ τὸ ἐνεστὼς Κλωθώ, συμ–
1510   1.5.22.17 : περαίνουσα καὶ κλώθουσα ἑκάστῳ τὰ οἰκεῖα, ὅπερ αἰνίτ–
1511   1.5.22.18 : τεται καὶ ὁ μῦθος. Πάντα δὲ ταῦτά ἐστιν οὐκ ἄλλο τι
1512   1.5.22.19 : πλὴν ὁ θεός, καθάπερ καὶ ὁ γενναῖος Πλάτων (de leg. IV
1513   1.5.22.20 : p. 715E)· „Ὁ μὲν δὴ θεός, ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος,
1514   1.5.22.21 : ἀρχήν τε καὶ τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων ἔχων, εὐθείᾳ
1515   1.5.22.22 : περαίνει, κατὰ φύσιν περιπορευόμενος.“
1516   1.6.t.1 : {1Περὶ τύχης ἢ ταὐτομάτου.}1
1517   1.6.1a.1 : <20Μενάνδρου Ὑποβολιμαίῳ>20 (fr. 3a, Com. IV
1518   1.6.1a.2 : p. 212 sq.).
1519   1.6.1a.3 : Παύσασθε νοῦν λέγοντες, οὐδὲν γὰρ πλέον
1520   1.6.1a.4 : ἁνθρώπινος νοῦς ἐστιν· ἀλλὰ τὸ τῆς τύχης— 
1521   1.6.1a.5 : εἴτ´ ἔστι τοῦτο πνεῦμα θεῖον, εἴτε νοῦς—
1522   1.6.1a.6 : τοῦτ´ ἔστι τὸ κυβερνῶν 〈ἅπαντα〉 καὶ στρέφον
1523   1.6.1a.7 : καὶ σῷζον· ἡ πρόνοια δ´ ἡ θνητὴ καπνὸς
1524   1.6.1a.8 : καὶ φλήναφος. πείσθητε, κοὐ μέμψεσθέ με·
1525   1.6.1a.9 : πάνθ´ ὅσα ποιοῦμεν ἢ λέγομεν ἢ πράττομεν,
1526   1.6.1a.10 : τύχη ´στίν, ἡμεῖς δ´ ἐσμὲν ἐπιγεγραμμένοι.
1527   1.6.2.1 : 〈<21Comici incerti>21 (=Menand. Hypobol. fr. 3b, Com.
1528   1.6.2.2 : IV p. 213).〉
1529   1.6.2.3 : Τύχη κυβερνᾷ πάντα, ταύτην καὶ φρένας
1530   1.6.2.4 : δεῖ καὶ πρόνοιαν καὶ θεὸν καλεῖν μόνην,
1531   1.6.2.5 : εἰ μή τις ἄλλως ὀνόμασιν χαίρει κενοῖς.
1532   1.6.2.1 : 〈<21Comici incerti>21 (fr. anon. 255, Com. IV p. 692).〉
1533   1.6.2.2 : Ἅπανθ´ ὁρῶ
1534   1.6.2.3 : ἅμα τῇ τύχῃ ῥέοντα μεταπίπτοντά τε.
1535   1.6.3.1 : 〈<20Ἀρχιλόχου>20 (fr. 16 3 B.).〉
1536   1.6.3.2 : Πάντα τύχη καὶ μοῖρα, Περίκλεες, ἀνδρὶ δίδωσιν.
1537   1.6.4.1 : 〈<21Comici incerti>21 (fr. anon. 256, Com. IV p. 693).〉
1538   1.6.4.2 : Ἀλλ´ ἔστιν εὔστοχόν τι βουλευτήριον
1539   1.6.4.3 : ταὐτόματον.
1540   1.6.5.1 : 〈<21Comici incerti>21 (fr. anon. 257, Com. IV p. 693)〉
1541   1.6.5.2 : Ἐπηρεαστικόν γέ τι
1542   1.6.5.3 : ταὐτόματόν ἐστι τῷ βίῳ. 
1543   1.6.6.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 425 N.).〉
1544   1.6.6.2 : Ἡ τὰ θνητῶν καὶ τὰ θεῖα πάντ´ ἐπισκοποῦς´ 〈ἀεὶ〉
1545   1.6.6.3 : καὶ νέμους´ ἡμῶν ἑκάστῳ τὴν κατ´ ἀξίαν τύχη
1546   1.6.6.4 : [μερίδα].
1547   1.6.7.1 : <20Χαιρήμονος ἐξ Ἀχιλλέως Θερσιτοκτόνου>20
1548   1.6.7.2 : (fr. 2 p. 607 N.).
1549   1.6.7.3 : Τύχη τὰ θνητῶν πράγματ´, οὐκ εὐβουλία.
1550   1.6.8.1 : <20Φιλήμονος>20 (fr. inc. 98, Com. IV p. 62).
1551   1.6.8.2 : Ἄλλος κατ´ ἄλλην δαιμονίζεται τύχην.
1552   1.6.9.1 : <20Μενάνδρου Κνιδίᾳ>20 (fr. 2, Com. IV p. 151).
1553   1.6.9.2 : Ταὐτόματόν ἐστιν ὡς ἔοικέ που θεός,
1554   1.6.9.3 : σῴζει τε πολλὰ τῶν ἀοράτων πραγμάτων.
1555   1.6.10.1 : <20Μενάνδρου Ὑποβολιμαίῳ>20 (fr. 6, Com. IV p. 214).
1556   1.6.10.2 : Οὐ παντὸς ἀγαθοῦ τὴν πρόνοιαν αἰτίαν
1557   1.6.10.3 : κρίνων ἂν ὀρθῶς ὑπολαβεῖν τίς μοι δοκεῖ,
1558   1.6.10.4 : ἀλλ´ ἔστι καὶ ταὐτόματον ἔνθα χρήσιμον.
1559   1.6.11.1 : <20Φιλήμονος Ἀποκαρτεροῦντι>20 (Com. IV p. 6).
1560   1.6.11.2 : Νῦν δ´ οἶδ´ ἀκριβῶς τὴν τύχην, ὡς οὐ μία,
1561   1.6.11.3 : οὐδ´ ἔστι πρῴην, ἀλλὰ μετὰ τῶν σωμάτων
1562   1.6.11.4 : ἡμῶν, ὅταν γινώμεθ´, εὐθὺς χἡ τύχη
1563   1.6.11.5 : προσγίνεθ´ ἡμῖν συγγενὴς τῷ σώματι·
1564   1.6.11.6 : κοὐκ ἔστιν ἕτερον παρ´ ἑτέρου λαβεῖν τύχην. 
1565   1.6.12.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (fr. 1006 N.).〉
1566   1.6.12.2 : Τὸν εὐτυχοῦντα καὶ φρονεῖν νομίζομεν.
1567   1.6.13.1 : 〈<21Lyrici incerti>21 (fr. adesp. 139 3 B.)〉
1568   1.6.13.2 : Τύχα μερόπων ἀρχὰ
1569   1.6.13.3 : καὶ τέρμα, τὺ καὶ σοφίας θακεῖς ἕδρας
1570   1.6.13.4 : καὶ τιμὰν βροτέοις ἐπέθηκας ἔργοις·
1571   1.6.13.5 : καὶ τὸ καλὸν πλέον ἢ κακὸν ἐκ σέθεν,
1572   1.6.13.6 : ἅ τε χάρις λάμπει περὶ σὰν πτέρυγα χρυσέαν·
1573   1.6.13.7 : καὶ τὸ τεᾷ πλάστιγγι δοθὲν μακαριστότατον τελέθει.
1574   1.6.13.8 : τὺ δ´ ἀμαχανίας πόρον εἶδες ἐν ἄλγεσιν,
1575   1.6.13.9 : καὶ λαμπρὸν φάος ἄγαγες ἐν σκότῳ, προφερεστάτα θεῶν.
1576   1.6.14a.1 : <20Μενάνδρου Κεκρυφάλῳ>20 (fr. 4, Com. IV p. 148).
1577   1.6.14a.2 : Ταὐτόματον ἡμῖν ἀφανὲς ὂν συλλαμβάνει.
1578   1.6.15.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ Τιτθῇ>20 (fr. 2, Com. IV p. 205).〉
1579   1.6.15.2 : Αὐτόματα γὰρ τὰ πράγματ´ ἐπὶ τὸ συμφέρον
1580   1.6.15.3 : ῥεῖ κἂν καθεύδῃς, ἢ πάλιν τοὐναντίον. 
1581   1.6.15.1 : <20Χαιρήμονος>20 (fr. 19 p. 611 N.).
1582   1.6.15.2 : Ἅπαντα νικᾷ καὶ μεταστρέφει τύχη,
1583   1.6.15.3 : οὐδεὶς δὲ νικᾷ μὴ θελούσης τῆς τύχης.
1584   1.6.16.1 : <20Αἰσχύλου>20 (=trag. fr. adesp. 426 N.).
1585   1.6.16.2 : Πάντων τύραννος ἡ τύχη ´στὶ τῶν θεῶν,
1586   1.6.16.3 : τὰ δ´ ἄλλ´ ὀνόματα ταῦτα πρόσκειται μάτην,
1587   1.6.16.4 : μόνη διοικεῖν γοῦν ἅπαντα βούλεται.
1588   1.6.17a.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 29 p. 324 sq. Diels.).〉
1589   1.6.17a.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 διαφέρειν τῆς τύχης τὸ αὐτόματον·
1590   1.6.17a.3 : τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τύχης καὶ τοῦ αὐτομάτου εἶναι ἐν τοῖς
1591   1.6.17a.4 : πρακτέοις πάντως· τὸ δ´ αὐτόματον οὐκ ἀπὸ τύχης, ἐν
1592   1.6.17a.5 : γὰρ τοῖς ἔξω πράξεως· καὶ τὴν μὲν τύχην τῶν λογικῶν,
1593   1.6.17a.6 : τὸ δ´ αὐτόματον καὶ τῶν λογικῶν καὶ τῶν ἀλόγων καὶ
1594   1.6.17a.7 : ἀψύχων· καὶ τὴν μὲν τύχην προαιρέτως συμβαίνειν, τὸ δ´
1595   1.6.17a.8 : αὐτόματον ἀπροαιρέτως· καὶ τὴν μέν τινος ὑπάρχοντος
1596   1.6.17a.9 : γίγνεσθαι, τὸ δὲ ἀλόγως, μηδενὸς ἔξω βουλευθέντος.
1597   1.6.17a.10 : <20Πλάτων>20 τὴν τύχην ἀπεφαίνετο αἰτίαν ἐν ἀπροαι–
1598   1.6.17a.11 : ρέτοις κατὰ συμβεβηκὸς καὶ παρακολούθημα καὶ σύμπτω–
1599   1.6.17a.12 : μα, καὶ προαιρέσεως κατὰ τὴν πρὸς τὸ τέλος πρόθεσιν
1600   1.6.17a.13 : ἐναλλακτικὴν σχέσιν.
1601   1.6.17a.14 : <20Ἀριστοτέλης,>20 αἰτίαν κατὰ συμβεβηκός, ἐν τοῖς
1602   1.6.17a.15 : καθ´ ὁρμὴν ἕνεκά τινος γιγνομένοις ἄστατον καὶ ἄδηλον.
1603   1.6.17a.16 : Καὶ ὑποθέσεις μὲν δύο ταῖς ἀρχαῖς ἐνυπάρχειν, τάξιν τε
1604   1.6.17a.17 : καὶ ἀταξίαν, αἰτίας δὲ τέτταρας ἐν τοῖς ὅλοις, καθ´ ἃς 
1605   1.6.17a.18 : ἅπαντα συνίσταται, νοῦν, φύσιν, ἀνάγκην, τύχην· καὶ τού–
1606   1.6.17a.19 : των διπλῆν ἑκάστην, τὴν μὲν ἐν τοῖς ἀνθρωπίνοις πράγ–
1607   1.6.17a.20 : μασι, τὴν δ´ ἐν ἄλλοις· τελεῖσθαι δὲ τὰ μὲν πάντως, τὰ
1608   1.6.17a.21 : δὲ κατὰ τὸ πλεῖστον, τὰ δ´ ἄλλοτε ἄλλως. Τὴν δ´ εἱμαρ–
1609   1.6.17a.22 : μένην οὐκ αἰτίαν μέν, τρόπον δέ τινα αἰτίας, συμβεβηκότα
1610   1.6.17a.23 : πως τοῖς τῆς ἀνάγκης τεταγμένοις.
1611   1.6.18.1 : <20Πλάτωνος Νόμων δʹ>20 (p. 709A).
1612   1.6.18.2 : Ὡς οὐδείς ποτε ἀνθρώπων οὐδὲν νομοθετεῖ, τύχαι
1613   1.6.18.3 : δὲ καὶ ξυμφοραὶ παντοῖαι πίπτουσαι παντοίως νομοθε–
1614   1.6.18.4 : τοῦσιν ἅπαντα ἡμῖν. ἢ γὰρ πόλεμός τις βιασάμενος ἀνέ–
1615   1.6.18.5 : τρεψε πολιτείας καὶ μετέβαλε νόμους, ἢ πενίας χαλεπῆς
1616   1.6.18.6 : ἀπορία· πολλὰ δὲ καὶ νόσοι ἀναγκάζουσι καινοτομεῖν,
1617   1.6.18.7 : λοιμῶν τε ἐμπιπτόντων καὶ χρόνον ἐπὶ πολὺν ἐνιαυτῶν
1618   1.6.18.8 : πολλῶν πολλάκις ἀκαιρίαι. Ταῦτα δὴ πάντα προϊδών τις
1619   1.6.18.9 : ἄρξειεν ἂν εἰπεῖν ὅπερ ἐγὼ νῦν δή, θνητὸν μὲν μηδένα
1620   1.6.18.10 : νομοθετεῖν μηδέν, τύχας δ´ εἶναι σχεδὸν ἅπαντα τἀνθρώ–
1621   1.6.18.11 : πινα πράγματα· τὸ δ´ ἔστι περὶ ναυτιλίαν καὶ κυβερνη–
1622   1.6.18.12 : τικὴν καὶ ἰατρικὴν καὶ στρατηγικὴν πάντα ταῦτ´ εἰπόντα
1623   1.6.18.13 : δοκεῖν εὖ λέγειν· ἀλλὰ γὰρ ὅμως αὖ καὶ τόδε ἔστιν εὖ
1624   1.6.18.14 : λέγοντα λέγειν ἐν τοῖς αὐτοῖς τούτοις. {—}Τὸ ποῖον; {—}Ὡς
1625   1.6.18.15 : θεὸς μὲν πάντα καὶ μετὰ θεοῦ τύχη καὶ καιρὸς τἀνθρώ–
1626   1.6.18.16 : πινα διακυβερνῶσι ξύμπαντα. Ἡμερώτερον μὲν τρίτον
1627   1.6.18.17 : ξυγχωρῆσαι τούτοις δεῖν ἕπεσθαι τέχνην· καιρῷ γὰρ χει–
1628   1.6.18.18 : μῶνος συλλαβέσθαι κυβερνητικὴν ἢ μή, μέγα πλεονέκτημα
1629   1.6.18.19 : ἔγωγ´ ἂν θείην. ἢ πῶς; {—}Οὕτως. {—}Οὐκοῦν καὶ τοῖς
1630   1.6.18.20 : ἄλλοις ὡσαύτως κατὰ τὸν αὐτὸν ἂν ἔχοι λόγον; 
1631   1.6.19.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 29 p. 325 Diels.).〉
1632   1.6.19.2 : <20Θεόφραστος>20 προσδιαρθροῖ ταῖς αἰτίαις τὴν κατὰ
1633   1.6.19.3 : προαίρεσιν· φέρεται δέ πως εἰς τὸ εἱμαρμένην εἶναι τὴν
1634   1.6.19.4 : ἑκάστου φύσιν· ἐν ᾗ τόπον τεττάρων αἰτιῶν ποικίλων,
1635   1.6.19.5 : προαιρέσεως 〈φύσεως〉 τύχης καὶ ἀνάγκης.
1636   1.6.19.6 : <20Ἐπίκουρος>20 κατ´ ἀνάγκην, κατὰ προαίρεσιν, κατὰ
1637   1.6.19.7 : τύχην.
1638   1.6.18.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου Πυθαγορικῶν ἀπο–
1639   1.6.18.2 : φάσεων.>20
1640   1.6.18.3 : Περὶ δὲ τύχης τάδ´ ἔφασκον· εἶναι μέν τι καὶ δαι–
1641   1.6.18.4 : μόνιον μέρος αὐτῆς, γενέσθαι γὰρ ἐπίπνοιάν τινα παρὰ
1642   1.6.18.5 : τοῦ δαιμονίου τῶν ἀνθρώπων ἐνίοις ἐπὶ τὸ βέλτιον ἢ ἐπὶ
1643   1.6.18.6 : τὸ χεῖρον, καὶ εἶναι φανερῶς κατ´ αὐτὸ τοῦτο τοὺς μὲν
1644   1.6.18.7 : εὐτυχεῖς, τοὺς δὲ ἀτυχεῖς. καταφανέστατον δὲ εἶναι τοῦτο
1645   1.6.18.8 : 〈τῷ〉 τοὺς μὲν ἀπροβουλεύτως καὶ εἰκῇ τι πράττοντας πολ–
1646   1.6.18.9 : λάκις κατατυγχάνειν, τοὺς δὲ προβουλευομένους καὶ προ–
1647   1.6.18.10 : νοουμένους ὀρθῶς τι πράττειν ἀποτυγχάνειν. Εἶναι δὲ καὶ
1648   1.6.18.11 : ἕτερον τύχης εἶδος, καθ´ ὃ οἳ μὲν εὐφυεῖς καὶ εὔστοχοι,
1649   1.6.18.12 : οἳ δὲ ἀφυεῖς τε καὶ ἐναντίαν ἔχοντες φύσιν βλάστοιεν, ὧν
1650   1.6.18.13 : οἳ μὲν εὐθυβολοῖεν ἐφ´ ὅ τι ἂν ἐπιβάλωνται, οἳ δὲ ἀπο–
1651   1.6.18.14 : πίπτοιεν τοῦ σκοποῦ, μηδέποτε τῆς διανοίας αὐτῶν εὐστό–
1652   1.6.18.15 : χως φερομένης, ἀλλὰ ἀεὶ ταρασσομένης· ταύτην δὲ τὴν
1653   1.6.18.16 : ἀτυχίαν σύμφυτον εἶναι καὶ οὐκ ἐπείσακτον.
1654   1.6.19.1 : <20Εὐρύσω περὶ τύχας>20 (fr. 2 Mullach., phil. II p. 112).
1655   1.6.19.2 : Δοκεῖ δέ μοι τύχα καὶ τὸ ἀπὸ τᾶς τύχας γινόμενον 
1656   1.6.19.3 : πᾶν οὐχ ὡς ὑπό τινος αἰτίας ἀφωρισμένας καὶ ὡς ὑπο–
1657   1.6.19.4 : κειμένας γίνεσθαι, ἀλλ´ ὡς ἐπισυμβαῖνον καὶ ἐπισυνιστά–
1658   1.6.19.5 : μενον ἁτέραις τισὶν αἰτίαις. Ἁ τύχα ὦν καὶ τὸ ἀπὸ τύ–
1659   1.6.19.6 : χας γινόμενον οὔθ´ ὡς φύσις ἐντὶ ὑπὸ φύσιός τε γινό–
1660   1.6.19.7 : μενον, οὔθ´ ὡς τέχνα καὶ φρόνασίς τις ἀνθρωπίνα καὶ
1661   1.6.19.8 : θεία, ἀλλὰ ἐπισυμβαῖνον παραλόγως τε καὶ ἀπροαισθή–
1662   1.6.19.9 : τως τούτοις. Ἐπεὶ γὰρ δύο φύσιες ἐν τῷ ὅλῳ τῷδε
1663   1.6.19.10 : καὶ τῷ παντὶ ἐνυπάρχοντι ἐναντίαι ἀλλάλαις καὶ ταυτᾶν
1664   1.6.19.11 : ἃ μέν ἐντι ῥητὰ καὶ τεταγμένα καὶ λόγον ἔχουσα ποτὶ
1665   1.6.19.12 : πάντα, ἃ δ´ ἄρρητος καὶ ἄτακτος καὶ ἄλογος καὶ οὐδεμίαν
1666   1.6.19.13 : σύνταξιν ἔχουσα, αὐταυτόθεν φανερόν, ὅτι τὸ μὲν ἀπὸ τύ–
1667   1.6.19.14 : χας καὶ τῶ αὐτομάτω γινόμενον γίνεται ἐμπεσούσας τᾶς
1668   1.6.19.15 : ἀλόγω καὶ ἀτάκτω φύσιος ἐς τὰ πράγματα, πάντα δὲ
1669   1.6.19.16 : τὰ σύστοιχα ταῖς καθόλω φύσεσιν ἀεὶ κατὰ τὸ βέλτιον
1670   1.6.19.17 : καὶ τὸ χεῖρον ἀντιδιαιρέονται [τὰ] πράγματα, τὰ μὲν ὡς
1671   1.6.19.18 : ἀγαθοποιῶ τινος φύσιος καὶ βασιλικᾶς ἐπικρατευσάσας,
1672   1.6.19.19 : τὰ δ´ ὡς κακοποιῶ καὶ τυραννικᾶς.
1673   1.7.t.1 : {1Ὅτι ἀλόγιστος ἡ φορὰ τῆς τύχης.}1
1674   1.7.1.1 : <20Μενάνδρου Κιθαριστοῦ>20 (fr. 8, Com. IV p. 151).
1675   1.7.1.2 : Ὡς ποικίλον πρᾶγμ´ ἐστὶ καὶ πλάνον τύχη.
1676   1.7.2.1 : <20Μενάνδρου Προγάμων>20 (=Chaeremonis fr. 20
1677   1.7.2.2 : p. 611 N.).
1678   1.7.2.3 : Τὸ τῆς τύχης τοι μεταβολὰς πολλὰς ἔχει. 
1679   1.7.3.1 : 〈<20Μενάνδρου (=Προγάμων Com. IV p. 195).〉
1680   1.7.3.2 : Τυφλόν γε καὶ δύστηνόν ἐστιν ἡ τύχη.
1681   1.7.4.1 : <20Σοφοκλέους Οἰδίποδι>20 (Tyr. 977. 978.).
1682   1.7.4.2 : Τί δ´ ἂν φοβοῖτ´ ἄνθρωπος, ᾧ τὰ τῆς τύχης
1683   1.7.4.3 : κρατεῖ, πρόνοια δ´ ἐστὶν οὐδενὸς σαφής;
1684   1.7.5.1 : <20Μενάνδρου>20 (fr. 247, Com. IV p. 288).
1685   1.7.5.2 : Οὐδὲν κατὰ λόγον γίγνεθ´ ὧν ποιεῖ τύχη.
1686   1.7.6.1 : <20Εὐριπίδου Ἑλένης>20 ( 711–715).
1687   1.7.6.2 : Σκέψαι γάρ, ὁ θεὸς ὡς ἔχει τι ποικίλον
1688   1.7.6.3 : καὶ δυστέκμαρτον· εὖ δέ πως ἀναστρέφει
1689   1.7.6.4 : ἐκεῖσε κἀκεῖς´ ἀναφέρων· ὃ μὲν πονεῖ,
1690   1.7.6.5 : ὃ δ´ οὐ πονήσας αὖθις ὄλλυται κακῶς,
1691   1.7.6.6 : βέβαιον οὐδὲν τῆς ἀεὶ τύχης ἔχων.
1692   1.7.7a.1 : <20Μενάνδρου Ξενολόγῳ>20 (fr. 2, Com. IV p. 176).
1693   1.7.7a.2 : Οὕτως ἀσυλλόγιστον ἡ τύχη ποιεῖ
1694   1.7.7a.3 : τὸ συμφέρον τί ποτ´ ἐστὶν ἀνθρώπου βίῳ·
1695   1.7.7a.4 : οὐ χρῆται νόμοις καθ´ οὓς κρίνει πράγματα,
1696   1.7.7a.5 : οὐδ´ ἔστιν εἰπεῖν ζῶντα „ταῦτ´ οὐ πείσομαι“.
1697   1.7.7b.1 : 〈<20Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ>20 ( 701).〉
1698   1.7.7b.2 : Πρὸς τὰς τύχας γὰρ τὰς φρένας κεκτήμεθα. 
1699   1.7.8.1 : <20Εὐριπίδου Δανάης>20 (fr. 332 N.).
1700   1.7.8.2 : Ἐς ταὐτὸν ἥκειν φημι τὰς βροτῶν τύχας,
1701   1.7.8.3 : τόν θ´ ὃν καλοῦσιν αἰθέρ´, ὅστις ἔστι δή.
1702   1.7.8.4 : οὗτος θέρους τε λαμπρὸν ἐκλάμπει σέλας,
1703   1.7.8.5 : χειμῶνά τ´ αὔξει, συντιθεὶς πυκνὸν νέφος·
1704   1.7.8.6 : θάλλειν τε καὶ μή, ζῆν τε καὶ φθίνειν ποιεῖ·
1705   1.7.8.7 : οὕτω δὲ θνητῶν σπέρμα τῶν μὲν εὐτυχεῖ
1706   1.7.8.8 : λαμπρᾷ γαλήνῃ, τῶν δὲ συννέφει πάλιν·
1707   1.7.8.9 : ζῶσίν τε σὺν κακοῖσιν, οἳ δ´ ὄλβου μέτα
1708   1.7.8.10 : φθίνους´ ἐτείοις προσφερῶς μεταλλαγαῖς.
1709   1.7.9a.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 29, 6. 7 p. 326 Diels.).〉
1710   1.7.9a.2 : <20Ἐπίκουρος>20 ἄστατον αἰτίαν προσώποις, χρόνοις,
1711   1.7.9a.3 : τόποις.
1712   1.7.9a.4 : <20Ἀναξαγόρας>20 καὶ οἱ <20Στωικοὶ>20 ἄδηλον αἰτίαν ἀν–
1713   1.7.9a.5 : θρωπίνῳ λογισμῷ· ἃ μὲν γὰρ εἶναι κατ´ ἀνάγκην, ἃ δὲ
1714   1.7.9a.6 : καθ´ εἱμαρμένην, ἃ δὲ κατὰ προαίρεσιν, ἃ δὲ κατὰ τύχην,
1715   1.7.9a.7 : ἃ δὲ κατὰ τὸ αὐτόματον.
1716   1.7.10.1 : Τύχη ἀτάκτου ἐνεργείας ἐστὶ προσηγορία. 
1717   1.7.10.1 : <20Διωτογένεος Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ
1718   1.7.10.2 : ὁσιότατος.>20
1719   1.7.10.3 : Ἐπεὶ γὰρ τέτορες αἰτίαι τὰ σύμπαντα περαίνοντι καὶ
1720   1.7.10.4 : ἐπὶ τέλος ἐπιτίθεντι, φύσις καὶ νόμος καὶ τέχνα καὶ τύχα,
1721   1.7.10.5 : καὶ τῶν μὲν ... ἐξ ἄθεος ποτὶ ξυμφωνίαν πολιτικὰν
1722   1.7.10.6 : φερόντων νόμος ἐπιστάτας καὶ δαμιουργός· τῶν δὲ διὰ
1723   1.7.10.7 : φρονάσιος ἀνθρωπίνας τελεωθέντων τέχνα 〈κα〉 λέγοιτο μά–
1724   1.7.10.8 : τηρ τε καὶ ἁγεμὼν ἦμεν· τῶν δὲ εἰκᾷ τε καὶ ὡς ἔτυχεν
1725   1.7.10.9 : ἀπὸ τωὐτομάτω ὁμοίως ποτιπιπτόντων τοῖς χρηστοῖς τε
1726   1.7.10.10 : καὶ πονηροῖς τύχαν τῶν τοιούτων αἰτίαν φασοῦμες· ταύ–
1727   1.7.10.11 : ταν δ´ οὔτ´ ἐν μέτρῳ οὔτ´ ἐν ὅρῳ τεταγμέναν καὶ πεφυρ–
1728   1.7.10.12 : μένως ἕκαστα ποιέν· γενναθείσα δὲ δὴ ἐξ αὐταυτῶ γένεος
1729   1.7.10.13 : ἄμφω κινεῖσθαι.
1730   1.8.t.1 : {1Περὶ χρόνου οὐσίας καὶ μερῶν καὶ πόσων
1731   1.8.t.2 : εἴη αἴτιος.}1
1732   1.8.1.1 : <20Σοφοκλέους>20 (fr. 832 N.).
1733   1.8.1.2 : Πάντ´ ἐκκαλύπτων ὁ χρόνος εἰς 〈τὸ〉 φῶς ἄγει. 
1734   1.8.2.1 : <20Ξενοφάνους>20 (fr. XII Brandis. p. 60).
1735   1.8.2.2 : Οὔ τοι ἀπ´ ἀρχῆς πάντα θεοὶ θνητοῖς παρέδειξαν,
1736   1.8.2.3 : ἀλλὰ χρόνῳ ζητοῦντες ἐφευρίσκουσιν ἄμεινον.
1737   1.8.3.1 : <20Φιλήμονος>20 (fab. inc. fr. 55, Com. IV p. 54).
1738   1.8.3.2 : Ὦ Πάμφιλ´, ὁ χρόνος οὐ μόνον τὰ σώματα
1739   1.8.3.3 : αὔξει βαδίζων, ἀλλὰ καὶ τὰ πράγματα.
1740   1.8.4.1 : 〈<20Χαιρήμονος>20 (fr. 22 p. 612 N.).〉
1741   1.8.4.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις, ὅ τι
1742   1.8.4.3 : οὐκ ἐν χρόνῳ ζητοῦσιν ἐξευρίσκεται.
1743   1.8.5.1 : <20Ἀντιφάνους>20 (fab. inc. fr. 72, Com. III p. 156).
1744   1.8.5.2 : Μάλιστα δ´ ἐκπλήττει με τῶν συνειδότων
1745   1.8.5.3 : ὁ χρόνος, ὃν ἀεὶ λανθάνειν ἀμηχανῶ.
1746   1.8.6.1 : <20Θεοδέκτου>20 (fr. 9 p. 625 N.).
1747   1.8.6.2 : Ἀλλ´, ὦ τάλαν Θυέστα, καρτέρει δάκνων
1748   1.8.6.3 : ὀργῆς χαλινόν· παρακελεύομαι δέ σοι
1749   1.8.6.4 : τεθηγμένῳ νῦν· ἀλλ´ ὁ μυρίος χρόνος
1750   1.8.6.5 : τὰ πάντ´ ἀμαυροῖ χὑπὸ χεῖρα λαμβάνει.
1751   1.8.7.1 : <20Ἀγάθωνος>20 (fr. 18 p. 595 N.).
1752   1.8.7.2 : Οὐπώποτ´ ἠξίωσα χαρίσασθαι χρόνοις.
1753   1.8.8.1 : <20Μενάνδρου>20 (fr. 278, Com. IV p. 293).
1754   1.8.8.2 : Πᾶν τοὖργον ὀρθῶς ἐκμαθεῖν χρόνου μέτα. 
1755   1.8.9.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. 170, Com. IV p. 272).
1756   1.8.9.2 : Ὦ δέσποτ´, ἄξι´ ἐστὶ τοῖς σοφοῖς βροτῶν
1757   1.8.9.3 : χρόνῳ σκοπεῖσθαι τῆς ἀληθείας πέρι.
1758   1.8.10.1 : <20Κριτίου>20 (fr. 2 p. 600 N.).
1759   1.8.10.2 : Ὁ χρόνος ἁπάσης ἐστὶν ὀργῆς φάρμακον.
1760   1.8.11.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 427 N.).〉
1761   1.8.11.2 : Μετὰ τὴν σκιὰν τάχιστα γηράσκει χρόνος.
1762   1.8.12.1 : 〈<21Poetae incerti>21 (=Nicostrati fr. 3, Com. III p. 288).〉
1763   1.8.12.2 : Πάλιν χρόνῳ τἀρχαῖα καινὰ γίγνεται.
1764   1.8.13.1 : 〈<20Νικοστράτου Λακώνων>20 (fr. 4, Com. III p. 288).〉
1765   1.8.13.2 : Οὐκ ἔστι δυσαρεστότερον οὐδὲ ἓν χρόνου,
1766   1.8.13.3 : οὐδέποτ´ ἀρέσκει ταὐτὰ τούτῳ τῷ θεῷ.
1767   1.8.14.1 : <20Ἀγάθωνος>20 (fr. 19 p. 595 N.).
1768   1.8.14.2 : Σοφὸν λέγουσι τὸν χρόνον πεφυκέναι. 
1769   1.8.15.1 : 〈<20Σιμωνίδου>20 (fr. 175 3 b.).〉
1770   1.8.15.2 : Οὐκ ἔστιν μείζων βάσανος χρόνου οὐδενὸς ἔργου,
1771   1.8.15.3 : ὃς καὶ ὑπὸ στέρνοις ἀνδρὸς ἔδειξε νόον.
1772   1.8.16.1 : 〈<21Lyrici incerti>21 (=Agath. eleg. 28 p. 593 3 B.).〉
1773   1.8.16.2 : Ὤφελεν ὡς ἀφανὴς οὕτω φανερώτατος εἶναι
1774   1.8.16.3 : καιρός, ὃς αὐξάνεται πλεῖστον ἀπ´ εὐλαβίης.
1775   1.8.17.1 : <20Σοφοκλέους>20 (fr. 280 N.).
1776   1.8.17.2 : Πρὸς ταῦτα κρύπτε μηδέν, ὡς ὁ πάνθ´ ὁρῶν
1777   1.8.17.3 : καὶ πάντ´ ἀκούων πάντ´ ἀναπτύσσει χρόνος.
1778   1.8.18.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Sophocl. fr. 833 N.).〉
1779   1.8.18.2 : Χρόνος, ὦ Χρόν´, ἅμα κραταιᾷ
1780   1.8.18.3 : χρημοσύνᾳ βιότου
1781   1.8.18.4 : πόλλ´ ἀνευρίσκεις σοφὰ μαιομένοις. 
1782   1.8.19.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Eurip. fr. 509 N.).〉
1783   1.8.19.2 : Οὐκ ἔστι πράσσοντάς τι μοχθηρὸν λαθεῖν·
1784   1.8.19.3 : ὀξὺ βλέπει γὰρ ὁ χρόνος, ὃς τὰ πάνθ´ ὁρᾷ.
1785   1.8.20.1 : <20Εὐριπίδου Ἀλόπῃ>20 (=Αἰόλ. fr. 38 N.).
1786   1.8.20.2 : Ὁ χρόνος ἅπαντα τοῖσιν ὕστερον φράσει,
1787   1.8.20.3 : λάλος ἐστὶν οὗτος, οὐκ ἐρωτῶσιν λέγει.
1788   1.8.21.1 : <20Σοφοκλέους Οἰδίποδι>20 (Tyr. 614. 615).
1789   1.8.21.2 : Χρόνος δίκαιον ἄνδρα δείκνυσιν μόνος,
1790   1.8.21.3 : κακὸν δὲ κἂν ἐν ἡμέρᾳ γνοίης μιᾷ.
1791   1.8.22.1 : <20Σιμωνίδου Ἐπιγραμμάτων>20 (fr. 176 3 B.).
1792   1.8.22.2 : Ὅ τοι χρόνος ὀξὺς ὀδόντας
1793   1.8.22.3 : πάντα καταψήχει καὶ τὰ βιαιότατα.
1794   1.8.23.1 : <20Σοφοκλῆς Αἴαντι>20 ( 646–649).
1795   1.8.23.2 : Ἅπανθ´ ὁ μακρὸς κἀναρίθμητος χρόνος
1796   1.8.23.3 : φύει τ´ ἄδηλα καὶ φανέντα κρύπτεται.
1797   1.8.23.4 : Κοὐκ ἔστ´ ἄελπτον οὐδέν, ἀλλ´ ἁλίσκεται
1798   1.8.23.5 : χὡ δεινὸς ὅρκος, χαἱ περισκελεῖς φρένες.
1799   1.8.24.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 ( 714).〉
1800   1.8.24.2 : Πάνθ´ ὁ μέγας χρόνος μαραίνει. 
1801   1.8.25.1 : <20Εὐριπίδου Ἱππολύτου>20 (fr. 444 N.).
1802   1.8.25.2 : Χρόνος διέρπων πάντ´ ἀληθεύειν φιλεῖ.
1803   1.8.26.1 : <21Tragici incerti>21 (=Philem. fr. 97, Com. IV p. 61).
1804   1.8.26.2 : Χρόνος τὰ κρυπτὰ πάντα πρὸς τὸ φῶς ἄγει.
1805   1.8.27.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 428 N.).〉
1806   1.8.27.2 : Ἀλλὰ ταῦτα μὲν χρόνος
1807   1.8.27.3 : δείξει· μόνος γάρ ἐστιν ἀνθρώπων κριτής.
1808   1.8.28.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Chaerem. fr. 20 p. 612 N.).〉
1809   1.8.28.2 : Χρόνος δίκαιον ἄνδρα μηνύει ποτέ.
1810   1.8.29.1 : <20Φιλήμονος>20 (=tr. fr. adesp. 429 N.).
1811   1.8.29.2 : Χρόνῳ τὰ πάντα γίγνεται καὶ κρίνεται.
1812   1.8.30.1 : <20Χαιρήμονος.>20
1813   1.8.30.2 : Σχολῇ βαδίζων ὁ χρόνος ἀφικνεῖται τ〈όπ〉αν.
1814   1.8.31.1 : <20Μενάνδρου>20 (fr. 42, Com. IV p. 247).
1815   1.8.31.2 : Οὐκ ἔστ´ ἄπιστον οὐδὲν ἐν θνητῷ βίῳ,
1816   1.8.31.3 : οὐδ´ ἂν γένοιτο· πολλὰ ποικίλλει χρόνος
1817   1.8.31.4 : παράδοξα καὶ θαυμαστὰ καὶ ζώντων τρόποι.
1818   1.8.32.1 : <20Χαιρήμονος>20 (fr. 22 p. 612 N.).
1819   1.8.32.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις, ὅ τι
1820   1.8.32.3 : οὐκ ἐν χρόνῳ ζητοῦσιν ἐξευρίσκεται. 
1821   1.8.33.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (=Chaerem. fr. 23 p. 612 N.).
1822   1.8.33.2 : Χρόνος μαλάσσει πάντα κἀξεργάζεται.
1823   1.8.34.1 : <20Φιλήμονος>20 (fr. 56, Com. IV p. 54).
1824   1.8.34.2 : Ὅσαι τέχναι γεγόνασι, ταύτας, ὦ Λάχης,
1825   1.8.34.3 : πάσας ἐδίδαξεν ὁ χρόνος, οὐχ ὁ διδάσκαλος.
1826   1.8.35.1 : † <20Ἀναγενέους>20 (anonym. fr. 359, Com. IV p. 693).
1827   1.8.35.2 : Ὁ πολὺς χρόνος πάντ´ ἐξελέγχει, Νικοφῶν.
1828   1.8.36.1 : <20Ἑρμίππου>20 (fr. 1, Com. II p. 380; fr. 4 Kock.).
1829   1.8.36.2 : Ἐκεῖνός ἐστιν στρογγύλος τὴν ὄψιν, ὦ πονηρέ,
1830   1.8.36.3 : ἐντὸς δ´ ἔχων περιέρχεται κύκλῳ τὰ πάντ´ ἐν αὑτῷ·
1831   1.8.36.4 : ἡμᾶς δὲ τίκτει περιτρέχων τὴν γῆν ἁπαξάπασαν.
1832   1.8.36.5 : Ὀνομάζεται δ´ ἐνιαυτός, ὢν δὲ περιφερὴς τελευτὴν
1833   1.8.36.6 : οὐδεμίαν οὐδ´ ἀρχὴν 〈ἔχει〉· κυκλῶν δ´ ἀεὶ τὸ σῶμα
1834   1.8.36.7 : οὐ παύεται δι´ ἡμέρας ὁσημέραι τροχάζων.
1835   1.8.37.1 : <20Κλεοβούλου σοφοῦ τῶν αἰνιγμάτων>20 (fr. 2 3 B.,
1836   1.8.37.2 : p. 971).
1837   1.8.37.3 : Εἷς ὁ πατήρ, παῖδες 〈δὲ〉 δυώδεκα· τῶν δὲ ἑκάστῳ
1838   1.8.37.4 : κοῦραι ἑξήκοντα, διάνδιχα εἶδος ἔχουσαι·
1839   1.8.37.5 : αἳ μὲν λευκαὶ ἔασιν ἰδεῖν, αἳ δ´ αὖτε μέλαιναι·
1840   1.8.37.6 : ἀθάναται δέ τ´ ἐοῦσαι ἀποφθινύθουσιν ἅπασαι. 
1841   1.8.38.1 : <20Μοσχίωνος>20 (fr. 7 p. 633 N.).
1842   1.8.38.2 : Πρῶτον δ´ ἄνειμι καὶ διαπτύξω λόγῳ
1843   1.8.38.3 : ἀρχὴν βροτείου καὶ κατάστασιν βίου·
1844   1.8.38.4 : ἦν γάρ ποτ´ αἰὼν κεῖνος, ἦν ποθ´ ἡνίκα
1845   1.8.38.5 : θηρσὶν διαίτας εἶχον ἐμφερεῖς βροτοί,
1846   1.8.38.6 : ὀρειγενῆ σπήλαια καὶ δυσηλίους
1847   1.8.38.7 : φάραγγας ἐνναίοντες· οὐδέπω γὰρ ἦν
1848   1.8.38.8 : οὔτε στεγήρης οἶκος, οὔτε λαΐνοις
1849   1.8.38.9 : εὐρεῖα πύργοις ὠχυρωμένη πόλις·
1850   1.8.38.10 : οὐ μὴν ἀρότροις ἀγκύλοις ἐτέμνετο
1851   1.8.38.11 : μέλαινα καρποῦ βῶλος ὀμπνίου τροφός,
1852   1.8.38.12 : οὐδ´ ἐργάτης σίδηρος εὐιώτιδος
1853   1.8.38.13 : θάλλοντας οἴνης ὀρχάτους ἐτημέλει,
1854   1.8.38.14 : ἀλλ´ ἦν ἀκύμων † κωφεύουσα ῥέουσα γῆ.
1855   1.8.38.15 : βοραὶ δὲ σαρκοβρῶτες ἀλληλοκτόνους
1856   1.8.38.16 : παρεῖχον αὐτοῖς δαῖτας· ἦν δ´ ὁ μὲν Νόμος
1857   1.8.38.17 : ταπεινός, ἡ Βία δὲ σύνθρονος Διί,
1858   1.8.38.18 : ὁ δ´ ἀσθενὴς ἦν τῶν ἀμεινόνων βορά.
1859   1.8.38.19 : Ἐπεὶ δ´ ὁ τίκτων πάντα καὶ τρέφων χρόνος
1860   1.8.38.20 : τὸν θνητὸν ἠλλοίωσεν ἔμπαλιν βίον,
1861   1.8.38.21 : εἴτ´ οὖν μέριμναν τὴν Προμηθέως σπάσας,
1862   1.8.38.22 : εἴτ´ οὖν ἀνάγκην, εἴτε τῇ μακρᾷ τριβῇ
1863   1.8.38.23 : αὐτὴν παρασχὼν τὴν φύσιν διδάσκαλον,
1864   1.8.38.24 : τόθ´ εὑρέθη μὲν καρπὸς ἡμέρου τροφῆς 
1865   1.8.38.25 : Δήμητρος ἁγνῆς, εὑρέθη δὲ Βακχίου
1866   1.8.38.26 : γλυκεῖα πηγή· γαῖα δ´ ἡ πρὶν ἄσπορος
1867   1.8.38.27 : ἤδη ζυγουλκοῖς βουσὶν ἠροτρεύετο.
1868   1.8.38.28 : ἄστη δ´ ἐπυργώσαντο καὶ περισκεπεῖς
1869   1.8.38.29 : ἔτευξαν οἴκους· καὶ τὸν ἠγριωμένον
1870   1.8.38.30 : εἰς ἥμερον δίαιταν ἤγαγον βίον·
1871   1.8.38.31 : κἀκ τοῦδε τοὺς θανόντας ὥρισεν νόμος
1872   1.8.38.32 : τύμβοις καλύπτειν, κἀπιμοιρᾶσθαι κόνιν
1873   1.8.38.33 : νεκροῖς ἀθάπτοις, μηδ´ ἐν ὀφθαλμοῖς ἐᾶν
1874   1.8.38.34 : τῆς πρόσθε θοίνης μνημόνευμα δυσσεβοῦς.
1875   1.8.39.1 : <20Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν>20 (c. III Herm., XVII Ahr.).
1876   1.8.39.2 : „Εἴαρος, ὦ Μύρσων, ἢ χείματος, ἢ φθινοπώρω,
1877   1.8.39.3 : ἢ θέρεος τί τοι ἁδύ; τί δὲ πλέον εὔχεαι ἐλθεῖν;
1878   1.8.39.4 : ἦ θέρος, ἁνίκα πάντα τελείεται ἅσσα μογεῦμες;
1879   1.8.39.5 : ἢ γλυκερὸν φθινόπωρον, ὅκ´ ἀνδράσι λιμὸς ἐλαφρά;
1880   1.8.39.6 : ἢ καὶ χεῖμα δύσεργον; ἐπεὶ καὶ χείματι πολλοὶ
1881   1.8.39.7 : θαλπόμενοι θέλγονται ἀεργείᾳ τε καὶ ὄκνῳ.
1882   1.8.39.8 : ἤ τοι καλὸν ἔαρ πλέον εὔαδεν; εἰπὲ τί τοι φρὴν
1883   1.8.39.9 : αἱρεῖται; λαλέεν γὰρ ἐπέτραπεν ἁ σχολὰ ἁμῖν.“
1884   1.8.39.10 : „„Κρίνειν οὐκ ἐπέοικε θεήια ἔργα βροτοῖσι,
1885   1.8.39.11 : πάντα γὰρ ἱερὰ ταῦτα καὶ ἁδέα· σεῦ δὲ ἕκατι
1886   1.8.39.12 : ἐξερέω, Κλεόδαμε, τό μοι πέλεν ἅδιον ἄλλων.
1887   1.8.39.13 : οὐκ ἐθέλω θέρος ἦμεν, ἐπεὶ τόκα μ´ ἅλιος ὀπτῇ· 
1888   1.8.39.14 : οὐκ ἐθέλω φθινόπωρον, ἐπεὶ νόσον ὥρια τίκτει·
1889   1.8.39.15 : οὖλον χεῖμα φέρον νιφετὸν κρυμώς τε φοβεῦμαι.
1890   1.8.39.16 : εἶαρ ἐμοὶ τριπόθατον ὅλῳ λυκάβαντι παρείη,
1891   1.8.39.17 : ἁνίκα μήτε κρύος μήθ´ ἅλιος ἄμμε βαρύνει·
1892   1.8.39.18 : εἴαρι πάντα κύει, πάντ´ εἴαρος ἁδέα βλαστῆ,
1893   1.8.39.19 : χἁ νὺξ ἀνθρώποισιν ἴσα καὶ ὁμοίιος ἀώς.““
1894   1.8.40a.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς, τί σοφώτατον; 〈ἔφη,〉 Χρόνος·
1895   1.8.40a.2 : ἀνευρίσκει γὰρ τὰ πάντα.
1896   1.8.40a.3 : <20Περίανδρος>20 ἐρωτηθείς, Τί πάντων αἴτιον; ἔφη,
1897   1.8.40a.4 : Χρόνος.
1898   1.8.40a.5 : <20Θαλῆς>20 ἔφησεν, ὅτι σαφέστατος ἔλεγχος πραγμάτων
1899   1.8.40a.6 : ἁπάντων ἐστὶν ὁ χρόνος, οὗτος 〈γὰρ〉 τὴν ἀλήθειαν ἐμ–
1900   1.8.40a.7 : φανίζει.
1901   1.8.40a.8 : <20Εὐρυφῶν>20 ὁ ἰατρὸς ἐρωτηθεὶς τὸν διδάσκαλον παρ´
1902   1.8.40a.9 : ᾧ ἐπαιδεύθη, Παρὰ τῷ χρόνῳ, ἔφη.
1903   1.8.41.1 : 〈<21Aetii>21 (plac. I 21. 22 p. 318 Diels.).〉
1904   1.8.41.2 : <20Πυθαγόρας>20 τὴν σφαῖραν τοῦ περιέχοντος.
1905   1.8.41.3 : <20Ἐρατοσθένης>20 τὴν τοῦ ἡλίου πορείαν.
1906   1.8.41.4 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 χρόνου οὐσίαν αὐτὴν τὴν κίνησιν.
1907   1.8.41.5 : <20Οἱ πλείους>20 ἀγένητον τὸν χρόνον.
1908   1.8.41.6 : <20Ξενοκράτης>20 μέτρον τῶν γενητῶν, καὶ κίνησιν ἀΐδιον. 
1909   1.8.41.7 : Μέτρον βραδύτητος ἢ τάχους εἶπε <20Χρύσιππος.
1910   1.8.41.8 : Ἑστιαῖος>20 ὁ Περίνθιος φυσικὸς φορὰν ἄστρων πρὸς
1911   1.8.41.9 : ἄλληλα.
1912   1.8.41.10 : <20Στράτων>20 τὸ ἐν κινήσει καὶ ἠρεμίᾳ ποσόν.
1913   1.8.41.11 : <20Ἐπίκουρος>20 σύμπτωμα 〈συμπτωμάτων〉, τοῦτο δ´
1914   1.8.41.12 : ἐστὶ παρακολούθημα κινήσεων.
1915   1.8.41.13 : <20Ἀντιφᾶν>20 καὶ <20Κριτόλαος>20 νόημα ἢ μέτρον τὸν
1916   1.8.41.14 : χρόνον, οὐδ´ ὑπόστασιν.
1917   1.8.42.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 6 Diels. Doxogr. p. 449).〉
1918   1.8.42.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 τὸν δὲ χρόνον ἀριθμὸν εἶναι κινή–
1919   1.8.42.3 : σεως κατὰ τὸ πρότερον καὶ τὸ ὕστερον, οὔτ´ ἀρχὴν ἔχοντα
1920   1.8.42.4 : οὔτε τελευτήν, ἀλλ´ ἀεὶ ὄντα καὶ ἀεὶ γιγνόμενον, εἶναι
1921   1.8.42.5 : δὲ συνεχῆ καὶ διαιρετόν, λαμβάνεσθαι γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν
1922   1.8.42.6 : πρότερον τὸ δ´ ὕστερον, ὅρον δ´ ὑπάρχειν ἑκατέρων τὸ
1923   1.8.42.7 : νῦν, τοῦτο γὰρ νοεῖσθαι τοῦ μὲν προτέρου πέρας, τοῦ δὲ
1924   1.8.42.8 : μέλλοντος ἀρχήν.
1925   1.8.43.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 7 p. 450).〉
1926   1.8.43.2 : <20Οἱ Ἀριστοτελικοὶ>20 τὸν χρόνον ἀριθμὸν τῶν κατὰ
1927   1.8.43.3 : τὸ νῦν ἀφοριζομένων κινήσεων, τὸ δὲ νῦν εἶναι μονάδα
1928   1.8.43.4 : στάσεως ἐν κινήσει, κίνησιν δ´ οὐκ εἶναι τὸν χρόνον, οὐ
1929   1.8.43.5 : μὴν 〈ἄνευ〉 κινήσεως· λέγεσθαι γὰρ κίνησιν βραδεῖαν καὶ 
1930   1.8.43.6 : ταχεῖαν, οὐκέτι δὲ χρόνον, ἀλλὰ πολὺν καὶ ὀλίγον. Ἔτι
1931   1.8.43.7 : τὸ μὲν πλεῖον καὶ τοὔλαττον ἀριθμῷ κρίνεσθαι, χρόνῳ δὲ
1932   1.8.43.8 : τὴν πλείω καὶ ἐλάττω κίνησιν. Οὐκ ἄρα κίνησις ὁ χρόνος,
1933   1.8.43.9 : οὐ μὴν κινήσεως κεχωρισμένος, ἀριθμὸν γὰρ εἶναι κινή–
1934   1.8.43.10 : σεως συνεχῆ κατὰ τὸ πρότερον καὶ ὕστερον.
1935   1.8.44.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 26 p. 461).〉
1936   1.8.44.2 : <20Ζήνωνος. Ζήνων>20 ἔφησε χρόνον εἶναι κινήσεως
1937   1.8.44.3 : διάστημα, τοῦτο δὲ καὶ μέτρον καὶ κριτήριον τάχους τε
1938   1.8.44.4 : καὶ βραδύτητος, ὅπως ἔχει 〈ἕκαστα〉. Κατὰ τοῦτον δὲ γί–
1939   1.8.44.5 : νεσθαι τὰ γινόμενα καὶ τὰ περαινόμενα ἅπαντα καὶ τὰ
1940   1.8.44.6 : ὄντα εἶναι.
1941   1.8.41.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ.>20 (p. 38b Patrit.).
1942   1.8.41.2 : .....................
1943   1.8.41.3 : Ὡς καὶ περὶ τῶν τριῶν χρόνων εὑρεῖν· οὔτε γὰρ καθ´
1944   1.8.41.4 : ἑαυτούς εἰσιν, οὔτε συνήνωνται· καὶ πάλιν συνήνωνται
1945   1.8.41.5 : καὶ καθ´ ἑαυτούς εἰσιν. Ἐὰν χωρὶς εἶναι τοῦ παρεληλυ–
1946   1.8.41.6 : θότος ὑπολάβῃς τὸν ἐνεστῶτα, ἀδύνατόν ἐστιν ἐνεστάναι,
1947   1.8.41.7 : εἰ μὴ καὶ παρεληλυθὼς γένοιτο· ἐκ γὰρ τοῦ ἀποιχομένου
1948   1.8.41.8 : τὸ ἐνεστὼς γίνεται καὶ ἐκ τοῦ ἐνεστῶτος τὸ μέλλον ἔρχεται.
1949   1.8.41.9 : Εἰ δὲ δεῖ καὶ ἐπὶ πλέον βασανίσαι, οὕτω λογισώμεθα· τὸν
1950   1.8.41.10 : μὲν παρεληλυθότα χρόνον οἴχεσθαι εἰς τὸ μηκέτι εἶναι
1951   1.8.41.11 : [τοῦτον], τὸν δὲ μέλλοντα μὴ ὑπάρχειν ἐν τῷ μηδέπω πα–
1952   1.8.41.12 : ρεῖναι, ἀλλὰ μηδὲ τὸν ἐνεστῶτα συμπαρεῖναι ἐν τῷ μένειν. 
1953   1.8.41.13 : Ὃς γὰρ οὐχ ἕστηκε ῥοπὴν ἔχων, οὐδὲ κέντρου μονὴν
1954   1.8.41.14 : [χρόνος], πῶς ἐνεστὼς εἶναι λέγεται ὁ μηδὲ ἑστάναι δυνά–
1955   1.8.41.15 : μενος; καὶ πάλιν ὁ παρεληλυθὼς συνάπτων τῷ ἐνεστῶτι καὶ
1956   1.8.41.16 : ὁ ἐνεστὼς τῷ μέλλοντι εἷς γίνεται (οὐ γὰρ χωρὶς αὑτῶν
1957   1.8.41.17 : εἰσι) τῇ ταὐτότητι καὶ τῇ ἑνότητι καὶ τῇ συνεχείᾳ. Οὕτω
1958   1.8.41.18 : καὶ συνεχὴς καὶ διεστὼς γίνεται, εἷς ὢν καὶ ὁ αὐτός, χρόνος.
1959   1.8.42.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 26 p. 461).
1960   1.8.42.2 : <20Ἀπολλοδώρου. Ἀπολλόδωρος>20 δ´ ἐν τῇ Φυσικῇ
1961   1.8.42.3 : τέχνῃ οὕτως ὁρίζεται τὸν χρόνον· Χρόνος δ´ ἐστὶ τῆς τοῦ
1962   1.8.42.4 : κόσμου κινήσεως διάστημα· οὕτως δ´ ἐστὶν ἄπειρος, ὡς
1963   1.8.42.5 : ὁ πᾶς ἀριθμὸς ἄπειρος λέγεται εἶναι· τὸ μὲν γάρ ἐστιν
1964   1.8.42.6 : αὐτοῦ παρεληλυθός, τὸ δὲ ἐνεστηκός, τὸ δὲ μέλλον. Ἐνε–
1965   1.8.42.7 : στάναι δὲ τὸν πάντα χρόνον ὡς τὸν ἐνιαυτὸν ἐνεστηκέναι
1966   1.8.42.8 : λέγομεν κατὰ μείζονα περιγραφήν· καὶ ὑπάρχειν ὁ πᾶς
1967   1.8.42.9 : χρόνος λέγεται, οὐδενὸς αὐτοῦ τῶν μερῶν ὑπάρχοντος
1968   1.8.42.10 : ἀπαρτιζόντως.
1969   1.8.42.11 : <20Ποσειδωνίου.>20 Τὰ μέν ἐστι κατὰ πᾶν ἄπειρα, ὡς
1970   1.8.42.12 : ὁ σύμπας χρόνος· τὰ δὲ κατά τι, ὡς ὁ παρεληλυθὼς χρό–
1971   1.8.42.13 : νος καὶ ὁ μέλλων· κατὰ γὰρ τὸν παρόντα μόνον ἑκάτερος
1972   1.8.42.14 : πεπέρανται. Τὸν δὲ χρόνον οὕτως ὁρίζεται· διάστημα
1973   1.8.42.15 : κινήσεως ἢ μέτρον τάχους τε καὶ βραδύτητος, ὅπως ἔχει
1974   1.8.42.16 : τὸ ἐπινοούμενον. 〈καὶ〉 κατὰ τὸ πότε τοῦ χρόνου τὸν μὲν
1975   1.8.42.17 : εἶναι παρεληλυθότα, τὸν δὲ μέλλοντα, τὸν δὲ παρόντα,
1976   1.8.42.18 : ὃς ἔκ τινος μέρους τοῦ παρεληλυθότος καὶ τοῦ μέλλοντος
1977   1.8.42.19 : περὶ τὸν διορισμὸν αὐτὸν συνέστηκε· τὸν δὲ διορισμὸν
1978   1.8.42.20 : σημειώδη εἶναι. Τὸ δὲ νῦν καὶ τὰ ὅμοια ἐν πλάτει 
1979   1.8.42.21 : χρόνον καὶ οὐχὶ κατ´ ἀπαρτισμὸν νοεῖσθαι. Λέγεσθαι δὲ
1980   1.8.42.22 : τὸ νῦν καὶ [κατὰ] τὸν ἐλάχιστον πρὸς αἴσθησιν χρόνον
1981   1.8.42.23 : περὶ τὸν διορισμὸν τοῦ μέλλοντος καὶ παρεληλυθότος
1982   1.8.42.24 : συνιστάμενον.
1983   1.8.42.25 : <20Χρυσίππου.>20 Ὁ δὲ <20Χρύσιππος>20 χρόνον εἶναι κι–
1984   1.8.42.26 : νήσεως διάστημα, καθ´ ὃ ποτὲ λέγεται μέτρον τάχους τε καὶ
1985   1.8.42.27 : βραδύτητος· ἢ τὸ παρακολουθοῦν διάστημα τῇ τοῦ κόσμου
1986   1.8.42.28 : κινήσει, καὶ κατὰ μὲν τὸν χρόνον κινεῖσθαί τε ἕκαστα καὶ
1987   1.8.42.29 : εἶναι· εἰ μὴ ἄρα διττὸς λέγεται ὁ χρόνος, καθάπερ ἥ τε γῆ
1988   1.8.42.30 : καὶ ἡ θάλαττα καὶ τὸ κενόν, τά τε ὅλα καὶ τὰ μέρη τὰ
1989   1.8.42.31 : αὐτῶν. Ὥσπερ δὲ τὸ κενὸν πᾶν ἄπειρον εἶναι πάντῃ καὶ
1990   1.8.42.32 : τὸν χρόνον πάντα ἄπειρον εἶναι ἐφ´ ἑκάτερα· καὶ γὰρ τὸν
1991   1.8.42.33 : παρεληλυθότα καὶ τὸν μέλλοντα ἄπειρον εἶναι. Ἐμφανέ–
1992   1.8.42.34 : στατα δὲ τοῦτο λέγει, ὅτι οὐθεὶς ὅλως ἐνίσταται χρόνος.
1993   1.8.42.35 : Ἐπεὶ γὰρ εἰς ἄπειρον ἡ τομὴ τῶν συνεχόντων ἐστί, κατὰ
1994   1.8.42.36 : τὴν διαίρεσιν ταύτην καὶ πᾶς χρόνος εἰς ἄπειρον ἔχει τὴν
1995   1.8.42.37 : τομήν· ὥστε μηθένα κατ´ ἀπαρτισμὸν ἐνεστάναι χρόνον,
1996   1.8.42.38 : ἀλλὰ κατὰ πλάτος λέγεσθαι. Μόνον δ´ ὑπάρχειν φησὶ
1997   1.8.42.39 : τὸν ἐνεστῶτα, τὸν δὲ παρῳχημένον καὶ τὸν μέλλοντα ὑφε–
1998   1.8.42.40 : στάναι μέν, ὑπάρχειν δὲ οὐδαμῶς, εἰ μὴ ὡς καὶ κατηγο–
1999   1.8.42.41 : ρήματα ὑπάρχειν λέγεται μόνα τὰ συμβεβηκότα, οἷον τὸ
2000   1.8.42.42 : περιπατεῖν ὑπάρχει μοι ὅτε περιπατῶ, ὅτε δὲ κατακέκλι–
2001   1.8.42.43 : μαι ἢ κάθημαι οὐχ ὑπάρχει ..........
2002   1.8.42.44 : Ἔαρ δὲ ἔτους ὥραν κεκραμένην ἐκ χειμῶνος ἀπολήγοντος
2003   1.8.42.45 : καὶ θέρους ἀρχομένου· ἢ τὴν μετὰ χειμῶνα ὥραν πρὸ
2004   1.8.42.46 : θέρους. Θέρος δὲ ὥραν ἔτους τὴν μάλισθ´ ὑφ´ ἡλίου
2005   1.8.42.47 : διακεκαυμένην. Μετόπωρον δὲ ὥραν ἔτους τὴν μετὰ θέρος 
2006   1.8.42.48 : μέν, πρὸ χειμῶνος δέ, κεκραμένην. Χειμῶνα δὲ ὥραν ἔτους
2007   1.8.42.49 : τὴν μάλιστα κατεψυγμένην ἢ τὸν περὶ γῆν ἀέρα κατε–
2008   1.8.42.50 : ψυγμένον. Γίνεσθαι δὲ ἰσημερίας δύο καθ´ ἕκαστον ἐνι–
2009   1.8.42.51 : αυτὸν καὶ τροπὰς δύο· ἰσημερίας μέν, ὅταν ἡ νὺξ καὶ ἡ
2010   1.8.42.52 : ἡμέρα ἶσαι ὦσι· τούτων δὲ τὴν μὲν ἔαρι γίγνεσθαι, τὴν
2011   1.8.42.53 : δὲ μετοπώρῳ· τῶν δὲ τροπῶν τὰς μὲν θέρους, τὰς δὲ
2012   1.8.42.54 : χειμῶνος.
2013   1.8.42b.1 : 〈<21Aetii>21 (plac. III 8, 1 p. 375 Diels.).〉
2014   1.8.42b.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 καὶ οἱ <20Στωικοὶ>20 χειμῶνα μὲν γίγνε–
2015   1.8.42b.3 : σθαι τοῦ ἀέρος ἐπικρατοῦντος τῇ πυκνώσει εἰς τὸ ἀνω–
2016   1.8.42b.4 : τέρω βιαζομένου· θερείαν δὲ τοῦ πυρός, ὅταν εἰς τὸ κα–
2017   1.8.42b.5 : τωτέρω βιάζηται.
2018   1.8.43.1 : 〈<21Aetii>21 (plac. II 32, 1–4 p. 363 Diels.).〉
2019   1.8.43.2 : Ἐνιαυτός ἐστι Κρόνου μὲν ἐνιαυτῶν περίοδος τριά–
2020   1.8.43.3 : κοντα, Διὸς δώδεκα, Ἄρεος δυοῖν, Ἡλίου δώδεκα μῆνες·
2021   1.8.43.4 : οἱ δ´ αὐτοὶ Ἑρμοῦ καὶ Ἀφροδίτης, ἰσόδρομοι γάρ· Σελή–
2022   1.8.43.5 : νης ἡμέραι τριάκοντα. Οὗτος γὰρ ὁ τέλειος μὴν ἀπὸ
2023   1.8.43.6 : φάσεως εἰς σύνοδον.
2024   1.8.43.7 : Γίγνεσθαι δὲ τὸν λεγόμενον μέγαν ἐνιαυτόν, ὅταν ἐπὶ
2025   1.8.43.8 : τοὺς 〈αὐτοὺς〉 ἀφ´ ὧν ἤρξαντο τῆς κινήσεως ἀφίκωνται
2026   1.8.43.9 : τόπους. Τὸν δέ γε μέγαν ἐνιαυτὸν οἳ μὲν ἐν τῇ ὀκταε–
2027   1.8.43.10 : τηρίδι τίθενται, οἳ δὲ ἐν τῇ ἐννεακαιδεκαετηρίδι, οἳ δ´ ἐν
2028   1.8.43.11 : τοῖς τετραπλασίοις ἔτεσιν, οἳ δ´ ἐν τοῖς ἑξήκοντα 〈ἑνὸς
2029   1.8.43.12 : δέουσιν〉, ἐν οἷς Οἰνοπίδης καὶ Πυθαγόρας· οἳ δ´ ἐν τῇ
2030   1.8.43.13 : λεγομένῃ κεφαλῇ τοῦ Κρόνου, αὕτη δ´ ἐστὶ τῶν ἑπτὰ
2031   1.8.43.14 : πλανητῶν ἐπὶ ταὐτῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐξ ἄρκτου φορᾶς ἐπάνοδος. 
2032   1.8.43.15 : <20Ἡράκλειτος>20 ἐκ μυρίων ὀκτακισχιλίων ἐνιαυτῶν
2033   1.8.43.16 : ἡλιακῶν.
2034   1.8.43.17 : <20Διογένης>20 ὁ Στωικὸς ἐκ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ
2035   1.8.43.18 : τριακοσίων ἐνιαυτῶν τοσούτων, ὅσος ἦν ὁ καθ´ Ἡράκλει–
2036   1.8.43.19 : τον ἐνιαυτός.
2037   1.8.43.1 : <20Ἐκ τοῦ Σκυθίνου Περὶ φύσεως.>20
2038   1.8.43.2 : Χρόνος ἐστὶν ὕστατον καὶ πρῶτον πάντων καὶ ἔχει ἐν
2039   1.8.43.3 : ἑαυτῷ πάντα καὶ ἔστιν εἷς ἀεί· καὶ οὐκ εἶσιν ὁ παροιχόμε–
2040   1.8.43.4 : νος ἐκ τοῦ ἐόντος αὐτῷ ἐναντίην ὁδὸν παρεωνιατῶν. Τὸ γὰρ
2041   1.8.43.5 : αὔριον ἡ μὲν τῷ ἔργῳ χθὲς ἔσται, τὸ δὲ χθὲς αὔριον 〈ἦν〉.
2042   1.8.44.1 : <20Ἐκ τοῦ Πλουτάρχου παραλλήλων Νουμᾶ
2043   1.8.44.2 : καὶ Λουκούργου>20 (Numa c. 18).
2044   1.8.44.3 : Πολλοί εἰσιν, οἳ προστεθῆναι τὸν Ἰανουάριον καὶ
2045   1.8.44.4 : Φεβρουάριον ὑπὸ Νουμᾶ τοὺς μῆνας λέγουσιν, ἐξ ἀρχῆς δὲ
2046   1.8.44.5 : χρῆσθαι Ῥωμαίους δέκα μόνοις εἰς τὸν ἐνιαυτόν, ὡς ἔνιοι
2047   1.8.44.6 : τῶν βαρβάρων τρισὶ καὶ τῶν Ἑλλήνων Ἀρκάδες μὲν τέ–
2048   1.8.44.7 : τρασιν, ἓξ δὲ Ἀκαρνᾶνες· Αἰγυπτίοις δὲ μηνιαῖος ἦν ὁ
2049   1.8.44.8 : ἐνιαυτός, εἶτα τετράμηνος, ὥς φασι· δι´ ὃ καὶ οἱ ταύτην
2050   1.8.44.9 : τὴν χώραν οἰκοῦντες ἀρχαιότατοι δοκοῦσιν εἶναι καὶ πλῆθος
2051   1.8.44.10 : ἀμήχανον ἐτῶν ἐπὶ ταῖς γενεαλογίαις καταφέρουσιν, ἅτε
2052   1.8.44.11 : δὴ τοὺς μῆνας εἰς ἐτῶν ἀριθμὸν τιθέμενοι. 
2053   1.8.45.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (c. X. XI) 〈et <21Aetii>21
2054   1.8.45.2 : (I 21, 2; 22, 9 et 1 p. 318 Diels.).〉
2055   1.8.45.3 : Πλάτων αἰῶνος εἰκόνα κινητήν, ἢ διάστημα τῆς τοῦ
2056   1.8.45.4 : κόσμου κινήσεως· γενητὸν δὲ κατ´ ἐπίνοιαν· οὐσίαν δὲ
2057   1.8.45.5 : χρόνου τὴν οὐρανοῦ κίνησιν· λέγει γὰρ ἐν τῷ Τιμαίῳ
2058   1.8.45.6 : (c. X p. 37C–c. XI p. 38D) οὕτως·
2059   1.8.45.7 : Ὡς δὲ κινηθὲν αὐτὸ καὶ ζῶν ἐνόησε τῶν ἀϊδίων θεῶν
2060   1.8.45.8 : γεγονὸς ἄγαλμα ὁ γεννήσας πατήρ, ἠγάσθη τε καὶ εὐφραν–
2061   1.8.45.9 : θεὶς ἔτι δὴ μᾶλλον ὅμοιον πρὸς τὸ παράδειγμα ἐπενόησεν
2062   1.8.45.10 : ἀπεργάσασθαι. Καθάπερ οὖν αὐτὸ τυγχάνει ζῷον ἀΐδιον,
2063   1.8.45.11 : καὶ τόδε τὸ πᾶν οὕτως εἰς δύναμιν ἐπεχείρησε τοιοῦτον
2064   1.8.45.12 : ἀποτελεῖν. Ἡ μὲν οὖν τοῦ ζῴου φύσις ἐτύγχανεν οὖσα
2065   1.8.45.13 : αἰώνιος· καὶ τοῦτο μὲν δὴ παντελῶς τῷ γενητῷ προσά–
2066   1.8.45.14 : πτειν οὐκ ἦν δυνατόν· εἰκόνα δ´ ἐπενόει κινητήν τινα
2067   1.8.45.15 : αἰῶνος ποιῆσαι καὶ διακοσμῶν οὐρανῷ ἅμα ποιεῖ μένοντος
2068   1.8.45.16 : αἰῶνος ἐν ἑνὶ κατ´ ἀριθμὸν ἰοῦσαν αἰώνιον εἰκόνα, τοῦτον
2069   1.8.45.17 : ὃν δὴ χρόνον ὠνομάκαμεν. ἡμέρας δὲ καὶ νύκτας καὶ μῆνας
2070   1.8.45.18 : καὶ ἐνιαυτούς, οὐκ ὄντας πρὶν οὐρανὸν γενέσθαι, τότε ἅμα
2071   1.8.45.19 : ἐκείνῳ ξυνισταμένῳ τὴν γένεσιν αὐτῶν μηχανᾶται. Ταῦτα
2072   1.8.45.20 : δὲ πάντα μέρη χρόνου καὶ τό τ´ ἦν καὶ ἔσται χρόνου γε–
2073   1.8.45.21 : γονότα εἴδη, ἃ δὴ φέροντες λανθάνομεν ἐπὶ τὴν ἀΐδιον
2074   1.8.45.22 : 〈οὐσίαν〉 οὐκ ὀρθῶς. Λέγομεν γὰρ δὴ ὡς ἦν ἔστι τε καὶ
2075   1.8.45.23 : ἔσται· τῇ δὲ τὸ ἔστι μόνον κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον προσήκει,
2076   1.8.45.24 : τὸ δ´ ἦν τό τ´ ἔσται περὶ τὴν ἐν χρόνῳ γένεσιν ἰοῦσαν
2077   1.8.45.25 : πρέπει λέγεσθαι· κίνησις γάρ ἐστι. Τὸ δὲ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ
2078   1.8.45.26 : ἔχον ἀκινήτως οὔτε πρεσβύτερον οὔτε νεώτερον προσήκει 
2079   1.8.45.27 : γίγνεσθαι διὰ χρόνου οὔτε γενέσθαι ποτὲ οὐδὲ γεγονέναι
2080   1.8.45.28 : νῦν οὐδ´ εἰσαῦθις ἔσεσθαι, τὸ παράπαν τε οὐδὲν ὅσα
2081   1.8.45.29 : γένεσις τοῖς ἐν αἰσθήσει φερομένοις προσῆψεν, ἀλλὰ χρό–
2082   1.8.45.30 : νου ταῦτα αἰῶνα μιμουμένου καὶ κατ´ ἀριθμὸν κυκλου–
2083   1.8.45.31 : μένου γέγονεν εἴδη. Καὶ πρὸς τούτοις ἔτι τὰ τοιάδε, τό
2084   1.8.45.32 : τε γεγονὸς εἶναι γεγονὸς καὶ τὸ γιγνόμενον εἶναι γιγνό–
2085   1.8.45.33 : μενον, ἔτι τε τὸ γενησόμενον εἶναι γενησόμενον καὶ τὸ μὴ
2086   1.8.45.34 : ὂν μὴ ὂν εἶναι· ὧν οὐδὲν ἀκριβὲς λέγομεν. Περὶ μὲν οὖν
2087   1.8.45.35 : τούτων τάχ´ ἂν οὐκ ἂν εἴη καιρὸς πρέπων ἐν τῷ παρόντι
2088   1.8.45.36 : διακριβολογεῖσθαι. Χρόνος δ´ οὖν μετ´ οὐρανοῦ γέγονεν,
2089   1.8.45.37 : ἵν´ ἅμα γενηθέντες ἅμα καὶ λυθῶσιν, ἄν ποτε λύσις τις
2090   1.8.45.38 : αὐτῶν γίγνηται, καὶ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς αἰωνίας φύ–
2091   1.8.45.39 : σεως, ἵν´ ὡς ὁμοιότατος αὐτῷ κατὰ δύναμιν ᾖ. Τὸ μὲν
2092   1.8.45.40 : γὰρ δὴ παράδειγμα πάντα αἰῶνά ἐστιν ὄν· ὁ δ´ αὖ διὰ
2093   1.8.45.41 : τέλους τὸν ἅπαντα χρόνον γεγονώς τε καὶ ὢν καὶ ἐσόμενος.
2094   1.8.45.42 : Ἐξ οὖν λόγου καὶ διανοίας θεοῦ τοιαύτης πρὸς χρόνου
2095   1.8.45.43 : γένεσιν, ἵνα γενηθῇ χρόνος, ἥλιος καὶ σελήνη καὶ πέντε
2096   1.8.45.44 : ἄλλα ἔχοντα ἐπίκλην ἄστρα πλανητὰ εἰς διορισμὸν καὶ
2097   1.8.45.45 : φυλακὴν ἀριθμῶν χρόνου γέγονε. Σώματα δὲ αὐτῶν ἑκά–
2098   1.8.45.46 : στων ποιήσας ὁ θεὸς ἔθηκεν εἰς τὰς περιφοράς, ἃς ἡ
2099   1.8.45.47 : θατέρου περίοδος ᾔειν, ἑπτὰ οὔσας, ὄντα ἑπτά· σελήνην
2100   1.8.45.48 : μὲν εἰς τὸν περὶ γῆν πρῶτον, ἥλιον δ´ εἰς τὸν δεύτερον
2101   1.8.45.49 : ὑπὲρ γῆς, ἑωσφόρον δὲ καὶ τὸν ἱερὸν Ἑρμοῦ λεγόμενον
2102   1.8.45.50 : εἰς τὸν τάχει μὲν ἰσόδρομον ἡλίῳ κύκλον ἰόντας, τὴν δ´
2103   1.8.45.51 : ἐναντίαν εἰληχότας αὐτῷ δύναμιν· ὅθεν καταλαμβάνουσί
2104   1.8.45.52 : τε καὶ καταλαμβάνονται κατὰ ταὐτὰ ὑπ´ ἀλλήλων ἥλιός
2105   1.8.45.53 : τε καὶ ὁ τοῦ Ἑρμοῦ καὶ ἑωσφόρος. Τὰ δ´ ἄλλα οἷ δὴ 
2106   1.8.45.54 : καὶ δι´ ἃς αἰτίας ἱδρύσατο, εἴ τις ἐπεξίοι πάσας, ὁ λόγος
2107   1.8.45.55 : πάρεργος ὢν πλέον ἂν ἔργον ὧν ἕνεκα λέγεται παράσχοι.
2108   1.8.45.56 : —(c. XI p. 39D) ἔστι δ´ ὅμως οὐδὲν ἧττον κατανοῆσαι
2109   1.8.45.57 : δυνατόν, ὡς ὅ γε τέλειος ἀριθμὸς χρόνου τὸν τέλειον ἐνι–
2110   1.8.45.58 : αυτὸν πληροῖ τότε, ὅταν ἁπασῶν τῶν ὀκτὼ περιόδων τὰ
2111   1.8.45.59 : πρὸς ἄλληλα συμπερανθέντα τάχη σχῇ κεφαλὴν τῷ τοῦ
2112   1.8.45.60 : ταὐτοῦ καὶ ὁμοίως ἰόντος ἀναμετρηθέντα κύκλῳ.
2113   1.9.t.1 : {1Περὶ Ἀφροδίτης οὐρανίας καὶ ἔρωτος 〈θείου〉.}1
2114   1.9.1.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (fr. 890 N.).〉
2115   1.9.1.2 : Τὴν Ἀφροδίτην οὐχ ὁρᾷς ὅση θεός;
2116   1.9.1.3 : ἀλλ´ οὐδ´ ἂν εἴποις οὐδὲ μετρήσειας ἂν
2117   1.9.1.4 : ὅση πέφυκε κἀφ´ ὅσον διέρχεται.
2118   1.9.1.5 : Αὕτη τρέφει σὲ κἀμὲ καὶ πάντας βροτούς·
2119   1.9.1.6 : τεκμήριον δέ, μὴ λόγῳ μόνον μάθῃς,
2120   1.9.1.7 : ἔργῳ δὲ δείξω τὸ σθένος τὸ τῆς θεοῦ·
2121   1.9.1.8 : ἐρᾷ μὲν ὄμβρου γαῖ´, ὅταν ξηρὸν πέδον
2122   1.9.1.9 : ἄκαρπον αὐχμῷ νοτίδος ἐνδεῶς ἔχῃ·
2123   1.9.1.10 : ἐρᾷ δ´ ὁ σεμνὸς οὐρανὸς πληρούμενος
2124   1.9.1.11 : ὄμβρου πεσεῖν εἰς γαῖαν Ἀφροδίτης ὕπο.
2125   1.9.1.12 : ὅταν δὲ συμμιχθῆτον εἰς ταὐτὸν δύο,
2126   1.9.1.13 : τίκτουσιν ἡμῖν πάντα κἀκτρέφους´ ἅμα,
2127   1.9.1.14 : ὅθεν βρότειον ζῇ τε καὶ θάλλει γένος. 
2128   1.9.2a.1 : <20Εὐριπίδου Οἰδίποδι>20 (fr. 551 N.).
2129   1.9.2a.2 : Ἑνὸς 〈δ´〉 ἔρωτος ὄντος οὐ μί´ ἡδονή·
2130   1.9.2a.3 : οἳ μὲν κακῶν ἐρῶσιν, οἳ δὲ τῶν καλῶν.
2131   1.9.3.1 : 〈<20Εὐριπίδου Σθενεβοίᾳ>20 (fr. 671 N.).〉
2132   1.9.3.2 : Ὁ δ´ εἰς τὸ σῶφρον ἐπ´ ἀρετήν τ´ ἄγων ἔρως
2133   1.9.2b.3 : ζηλωτὸς ἀνθρώποισιν· ὧν εἴην ἐγώ.
2134   1.9.3.1 : <20Ἐκτῶν Βίωνος βουκολικῶν>20 (c. XIV Herm., XVIII Ahr.).
2135   1.9.3.2 : Μοίσας Ἔρως καλέοι, Μοῖσαι τὸν Ἔρωτα φέροιεν·
2136   1.9.3.3 : μολπὰν ταὶ Μοῖσαί μοι ἀεὶ ποθέοντι διδοῖεν,
2137   1.9.3.4 : τὰν γλυκερὰν μολπάν, τᾶς φάρμακον ἅδιον οὐδέν.
2138   1.9.4a.1 : <20Εὐριπίδου Δίκτυϊ>20 (fr. 342, 1. 2 N.).
2139   1.9.4a.2 : Φίλος γὰρ ἦν μοι καί μ´ Ἔρως εἷλέν ποτε
2140   1.9.4a.3 : οὐκ εἰς τὸ μῶρον, οὐδέ μ´ εἰς Κύπριν τρέπων.
2141   1.9.5.1 : 〈<20Εὐριπίδου Θησεῖ>20 (=Dict. fr. 342, 3–7 N.).〉
2142   1.9.5.2 : Ἀλλ´ ἔστι δή τις ἄλλος ἐν βροτοῖς Ἔρως
2143   1.9.5.3 : ψυχῆς δικαίας σώφρονός τε κἀγαθῆς·
2144   1.9.5.4 : καὶ χρῆν δὲ τοῖς βροτοῖσι τόνδ´ εἶναι νόμον,
2145   1.9.5.5 : τῶν εὐσεβούντων οἵτινές τε σώφρονες
2146   1.9.5.6 : ἐρᾶν, Κύπριν δὲ τὴν Διὸς χαίρειν ἐᾶν.
2147   1.9.5.1 : <20Ἡσιόδου>20 (Theog. 116. 117. 120).
2148   1.9.5.2 : Ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ´, αὐτὰρ ἔπειτα 
2149   1.9.5.3 : 〈γαῖ´ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί,〉
2150   1.9.5.4 : ἠδ´ Ἔρος, ὃς κάλλιστος ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι.
2151   1.9.6.1 : <20Παρμενίδου>20 (v. 131 Karsten., p. 800 Stein.).
2152   1.9.6.2 : Πρώτιστον μὲν Ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων.
2153   1.9.7.1 : 〈<21Incerti scriptoris.>21〉
2154   1.9.7.2 : Οὐχ ἡ ἀνάγκη μόνον καὶ τὸ δόγμα ἀγαθοὺς εἶναι
2155   1.9.7.3 : ἐξορμᾷ, ἀλλὰ καὶ ὅπερ ἐξεργάζεται τὰ μέγιστα τῶν ἀν–
2156   1.9.7.4 : θρωπίνων, ἔρως· οὗτος καὶ τὴν ἀρετὴν τελεσίδρομον
2157   1.9.7.5 : εἶναι ποιεῖ.
2158   1.9.8.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 245B. C).
2159   1.9.8.2 : Ὥστε γε τοῦτο αὐτὸ μὴ φοβώμεθα, μηδέ τις ἡμᾶς
2160   1.9.8.3 : λόγος θορυβείτω δεδιττόμενος, ὡς πρὸ τοῦ κεκινημένου
2161   1.9.8.4 : τὸν σώφρονα δεῖ προαιρεῖσθαι φίλον· ἀλλὰ τόδε πρὸς
2162   1.9.8.5 : ἐκείνῳ δείξας φερέσθω τὰ νικητήρια, ὡς οὐκ ἐπ´ ὠφελείᾳ
2163   1.9.8.6 : ἔρως τῷ ἐρῶντι καὶ τῷ ἐρωμένῳ ἐκ θεῶν ἐπιπέμπεται.
2164   1.9.8.7 : Ἡμῖν δὲ ἀποδεικτέον αὖ τοὐναντίον, ὡς ἐπ´ εὐτυχίᾳ παρὰ
2165   1.9.8.8 : θεῶν ἡ τοιαύτη μανία δίδοται. ἡ δὲ δὴ ἀπόδειξις ἔσται
2166   1.9.8.9 : δεινοῖς μὲν ἄπιστος, σοφοῖς δὲ πιστή.
2167   1.9.9.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 265A. B).
2168   1.9.9.2 : Ὃ μέντοι ἐζήτουν, ἔστιν αὐτὸ τοῦτο· μανίαν γάρ τινα
2169   1.9.9.3 : ἐφήσαμεν εἶναι τὸν ἔρωτα. ἦ γάρ; {—}Ναί. {—}Μανίας
2170   1.9.9.4 : δὲ εἴδη δύο· τὴν μὲν ὑπὸ νοσημάτων ἀνθρωπίνων, τὴν
2171   1.9.9.5 : δὲ ὑπὸ θείας ἐξαλλαγῆς τῶν εἰωθότων νομίμων γιγνο–
2172   1.9.9.6 : μένην. {—}Πάνυ γε. {—}Τῆς δὲ θείας τεττάρων θεῶν τέτ– 
2173   1.9.9.7 : ταρα μέρη διελόμενοι, μαντικὴν μὲν ἐπίπνοιαν Ἀπόλλωνος
2174   1.9.9.8 : θέντες, Διονύσου δὲ τελεστικήν, Μουσῶν δ´ αὖ ποιητικήν,
2175   1.9.9.9 : τετάρτην δὲ Ἀφροδίτης καὶ Ἔρωτος, ἐρωτικὴν μανίαν ἐφή–
2176   1.9.9.10 : σαμεν ἀρίστην εἶναι.
2177   1.9.10.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 249D. E).
2178   1.9.10.2 : Ἔστι δὴ οὖν δεῦρο ὁ πᾶς ἥκων λόγος περὶ τῆς τε–
2179   1.9.10.3 : τάρτης μανίας, ἣν ὅταν τὸ τῇδέ τις ὁρῶν κάλλος, τοῦ ἀλη–
2180   1.9.10.4 : θοῦς ἀναμιμνησκόμενος πτεροῦταί τε καὶ ἀναπτερούμενος
2181   1.9.10.5 : προθυμούμενος ἀναπτέσθαι, ἀδυνατῶν δὲ ὄρνιθος δίκην
2182   1.9.10.6 : βλέπων ἄνω, τῶν κάτω δὲ ἀμελῶν, αἰτίαν ἔχει ὡς μανι–
2183   1.9.10.7 : κῶς διακείμενος· ὡς ἄρα αὕτη πασῶν τῶν ἐνθουσιάσεων
2184   1.9.10.8 : ἀρίστη τε καὶ ἐξ ἀρίστων τῷ τε ἔχοντι καὶ τῷ κοινωνοῦντι
2185   1.9.10.9 : αὐτῆς γίγνεται, καὶ ὅτι ταύτης μετέχων τῆς μανίας ὁ ἐρῶν
2186   1.9.10.10 : τῶν καλῶν ἐραστὴς γίγνεται.
2187   1.9.11.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 252B. C).〉
2188   1.9.11.2 : Τοῦτο δὲ τὸ πάθος, ὦ παῖ καλέ, πρὸς ὃν δή μοι
2189   1.9.11.3 : ὁ λόγος, ἄνθρωποι μὲν Ἔρωτα ὀνομάζουσι, θεοὶ δὲ ὃ
2190   1.9.11.4 : καλοῦσιν ἀκούσας εἰκότως διὰ νεότητα γελάσεις· λέγουσι
2191   1.9.11.5 : δὲ οἶμαι τινὲς Ὁμηριδῶν ἐκ τῶν ἀποθέτων ἐπῶν δύο ἔπη
2192   1.9.11.6 : εἰς τὸν Ἔρωτα, ὧν τὸ ἕτερον πάνυ ὑβριστικὸν καὶ οὐ
2193   1.9.11.7 : σφόδρα τι ἔμμετρον, ὑμνοῦσι δὲ ὧδε·
2194   1.9.11.8 : τὸν δή τοι θνητοὶ μὲν Ἔρωτα καλοῦσι ποτηνόν,
2195   1.9.11.9 : ἀθάνατοι δὲ Πτέρωτα διὰ πτεροφύτορ´ ἀνάγκην.
2196   1.9.12.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Sympos. p. 178A–C).〉
2197   1.9.12.2 : Ἔφη Φαῖδρον ἀρξάμενον ἐνθένδε ποθὲν λέγειν, ὅτι
2198   1.9.12.3 : μέγας θεὸς εἴη ὁ Ἔρως καὶ θαυμαστὸς ἐν ἀνθρώποις τε 
2199   1.9.12.4 : καὶ θεοῖς, πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, οὐχ ἥκιστα δὲ κατὰ τὴν
2200   1.9.12.5 : γένεσιν. Τὸ γὰρ ἐν τοῖς πρεσβύτατον εἶναι τῶν θεῶν
2201   1.9.12.6 : τίμιον, ἦ δ´ ὅς· τεκμήριον δὲ τούτου· γοναὶ γὰρ Ἔρωτος
2202   1.9.12.7 : οὔτ´ εἰσιν οὔτε λέγονται ὑπ´ οὐδενὸς οὔτε ἰδιώτου οὔτε
2203   1.9.12.8 : ποιητοῦ, ἀλλὰ Ἡσίοδος πρῶτον μὲν χάος φησὶ γίγνεσθαι,
2204   1.9.12.9 : μετὰ τὸ χάος δύο τούτω γενέσθαι, Γῆν τε καὶ Ἔρωτα.
2205   1.9.12.10 : Ἡσιόδῳ δὲ καὶ Ἀκουσίλεως ξύμφησιν ἐν τοῖς πρεσβυτά–
2206   1.9.12.11 : τοις εἶναι· πρεσβύτατός τε ὢν μεγίστων ἀγαθῶν ἡμῖν
2207   1.9.12.12 : αἴτιός ἐστιν.
2208   1.9.13.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 180D. E).
2209   1.9.13.2 : Πάντες γὰρ ἴσμεν ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνευ Ἔρωτος Ἀφρο–
2210   1.9.13.3 : δίτη. Μιᾶς μὲν οὔσης εἷς ἂν ἦν Ἔρως· ἐπεὶ δὲ δύο ἐστόν,
2211   1.9.13.4 : δύο ἀνάγκη καὶ Ἔρωτας εἶναι. Πῶς δ´ οὐ δύο τὰ θεά; ἡ
2212   1.9.13.5 : μέν γέ που πρεσβυτέρα καὶ ἀμήτωρ Οὐρανοῦ θυγάτηρ,
2213   1.9.13.6 : ἣν δὴ καὶ οὐρανίαν ἐπονομάζομεν, ἡ δὲ νεωτέρα Διὸς καὶ
2214   1.9.13.7 : Διώνης, ἣν δὴ πάνδημον καλοῦμεν. ἀναγκαῖον δὴ καὶ
2215   1.9.13.8 : Ἔρωτα τὸν μὲν τῇ ἑτέρᾳ ξυνεργὸν πάνδημον ὀρθῶς κα–
2216   1.9.13.9 : λεῖσθαι, τὸν δὲ οὐράνιον.
2217   1.9.14.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 185B. C).
2218   1.9.14.2 : Οὕτω πᾶν πάντως γε καλὸν ἕνεκα ἀρετῆς χαρίζεσθαι.
2219   1.9.14.3 : οὗτός ἐστιν ὁ τῆς οὐρανίας θεοῦ ἔρως καὶ οὐράνιος καὶ
2220   1.9.14.4 : πολλοῦ ἄξιος καὶ πόλει καὶ ἰδιώταις, πολλὴν ἐπιμέλειαν
2221   1.9.14.5 : ἀναγκάζων ποιεῖσθαι πρὸς ἀρετὴν τόν τε ἐρῶντα αὐτὸν
2222   1.9.14.6 : αὑτοῦ καὶ τὸν ἐρώμενον· οἱ δ´ ἕτεροι πάντες τῆς ἑτέρας,
2223   1.9.14.7 : τῆς πανδήμου. 
2224   1.9.15.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 186A. B).
2225   1.9.15.2 : Τὸ μὲν γὰρ διπλοῦν εἶναι τὸν Ἔρωτα δοκεῖ μοι καλῶς
2226   1.9.15.3 : διελέσθαι· ὅτι δὲ οὐ μόνον ἐστὶν ἐπὶ ταῖς ψυχαῖς τῶν
2227   1.9.15.4 : ἀνθρώπων πρὸς τοὺς καλούς, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἄλλα πολλὰ
2228   1.9.15.5 : καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις, τοῖς τε σώμασι τῶν πάντων ζῴων καὶ
2229   1.9.15.6 : τοῖς ἐν τῇ γῇ φυομένοις καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν ἐν πᾶσι τοῖς
2230   1.9.15.7 : οὖσι, καθεωρακέναι μοι δοκῶ ἐκ τῆς ἰατρικῆς, τῆς ἡμετέρας
2231   1.9.15.8 : τέχνης, ὡς μέγας καὶ θαυμαστὸς καὶ ἐπὶ πᾶν ὁ θεὸς
2232   1.9.15.9 : τείνει καὶ κατὰ τἀνθρώπινα καὶ κατὰ τὰ θεῖα πράγματα·
2233   1.9.15.10 : ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῆς ἰατρικῆς λέγων, ἵνα πρεσβεύωμεν τὴν
2234   1.9.15.11 : τέχνην. Ἡ γὰρ φύσις τῶν σωμάτων τὸν διπλοῦν ἔρωτα
2235   1.9.15.12 : τοῦτον ἔχει· τὸ γὰρ ὑγιὲς τοῦ σώματος καὶ τὸ νοσοῦν
2236   1.9.15.13 : ὁμολογοῦμεν ὡς ἕτερόν τε καὶ ἀνόμοιόν ἐστι, τὸ δὲ ἀνό–
2237   1.9.15.14 : μοιον ἀνομοίων ἐπιθυμεῖ καὶ ἐρᾷ. Ἄλλος μὲν οὖν ὁ ἐπὶ
2238   1.9.15.15 : τῷ ὑγιεινῷ ἔρως, ἄλλος δὲ ὁ ἐπὶ τῷ νοσώδει.
2239   1.9.16.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 188A–D).
2240   1.9.16.2 : Ἐπεὶ καὶ ἡ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ ξύστασις μεστή
2241   1.9.16.3 : ἐστιν ἀμφοτέρων τούτων, καὶ ἐπειδὰν μὲν πρὸς ἄλληλα
2242   1.9.16.4 : τοῦ κοσμίου τύχῃ ἔρωτος, ἃ νῦν δὴ λέγω, τά τε θερμὰ
2243   1.9.16.5 : καὶ τὰ ψυχρὰ καὶ τὰ ξηρὰ καὶ ὑγρὰ καὶ ἁρμονίαν καὶ
2244   1.9.16.6 : κρᾶσιν λάβῃ σώφρονα, ἥκει φέροντα εὐετηρίαν τε καὶ ὑγί–
2245   1.9.16.7 : ειαν ἀνθρώποις καὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις τε καὶ φυτοῖς, καὶ
2246   1.9.16.8 : οὐδὲν ἠδίκησεν· ὅταν δὲ ὁ μετὰ τῆς ὕβρεως ἔρως ἐγκρα–
2247   1.9.16.9 : τέστερος καὶ περὶ τὰς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὥρας γένηται, διέ–
2248   1.9.16.10 : φθειρέ τε πολλὰ καὶ ἠδίκησεν. οἵ τε γὰρ λοιμοὶ φιλοῦσι
2249   1.9.16.11 : γίγνεσθαι ἐκ τῶν τοιούτων καὶ ἄλλα ἀνόμοια καὶ πολλὰ
2250   1.9.16.12 : νοσήματα καὶ τοῖς θηρίοις καὶ τοῖς φυτοῖς. καὶ γὰρ
2251   1.9.16.13 : πάχναι καὶ χάλαζαι καὶ ἐρυσῖβαι ἐκ πλεονεξίας καὶ ἀκο–
2252   1.9.16.14 : σμίας περὶ ἄλληλα τῶν τοιούτων γίγνεται ἐρωτικῶν, ὧν 
2253   1.9.16.15 : ἐπιστήμη περὶ ἄστρων τε φορὰς καὶ ἐνιαυτῶν ὥρας ἀστρο–
2254   1.9.16.16 : νομία καλεῖται. Ἔτι τοίνυν καὶ αἱ θυσίαι πᾶσαι καὶ οἷς
2255   1.9.16.17 : μαντικὴ ἐπιστατεῖ τέχνη, ταῦτα δ´ ἐστὶν ἡ περὶ θεούς τε
2256   1.9.16.18 : καὶ ἀνθρώπους πρὸς ἀλλήλους κοινωνία, οὐ περὶ ἄλλο τί
2257   1.9.16.19 : ἐστιν ἢ περὶ ἔρωτος φυλακήν τε καὶ ἴασιν. Πᾶσα γὰρ
2258   1.9.16.20 : ἀσέβεια φιλεῖ γίγνεσθαι, ἐὰν μή τις τῷ κοσμίῳ ἔρωτι
2259   1.9.16.21 : χαρίζηται μηδὲ τιμᾷ τε αὐτὸν καὶ πρεσβεύῃ ἐν παντὶ
2260   1.9.16.22 : ἔργῳ, ἀλλὰ τὸν ἕτερον, καὶ περὶ γονέας καὶ ζῶντας καὶ τε–
2261   1.9.16.23 : τελευτηκότας, καὶ περὶ θεούς· ἃ δὴ προτέτακται τῇ μαν–
2262   1.9.16.24 : τικῇ ἐπισκοπεῖν τοὺς ἐρῶντας καὶ ἰατρεύειν· καὶ ἔστιν
2263   1.9.16.25 : αὖ ἡ μαντικὴ φιλίας θεῶν καὶ ἀνθρώπων δημιουργὸς τῷ
2264   1.9.16.26 : ἐπίστασθαι τὰ κατ´ ἀνθρώπους ἐρωτικά, ὅσα τείνει πρὸς
2265   1.9.16.27 : θέμιν καὶ εὐσέβειαν. Οὕτω πολλὴν καὶ μεγάλην, μᾶλλον
2266   1.9.16.28 : δὲ πᾶσαν δύναμιν ἔχει ξυλλήβδην μὲν ὁ πᾶς ἔρως· ὁ δὲ
2267   1.9.16.29 : περὶ τἀγαθὰ μετὰ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης ἀποτελού–
2268   1.9.16.30 : μενος καὶ παρ´ ἡμῖν καὶ παρὰ θεοῖς, οὗτος τὴν μεγίστην
2269   1.9.16.31 : δύναμιν ἔχει καὶ πᾶσαν ἡμῖν εὐδαιμονίαν παρασκευάζει
2270   1.9.16.32 : καὶ ἀλλήλοις δυναμένους ὁμιλεῖν καὶ φίλους εἶναι καὶ τοῖς
2271   1.9.16.33 : κρείττοσιν ἡμῶν θεοῖς.
2272   1.9.17.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 202C–203A).
2273   1.9.17.2 : Εὐδαίμονας λέγεις οὐ τοὺς τἀγαθὰ καὶ καλὰ κεκτη–
2274   1.9.17.3 : μένους; {—}Πάνυ γε. {—}Ἀλλὰ μὴν ἔρωτά γε ὡμολόγηκας
2275   1.9.17.4 : δι´ ἔνδειαν τῶν καλῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν αὐτῶν
2276   1.9.17.5 : τούτων ὧν ἐνδεής ἐστι; {—}Ὡμολόγηκα γάρ. {—}Πῶς ἂν οὖν
2277   1.9.17.6 : θεὸς εἴη ὅ γε τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἄμοιρος; {—}Οὐδαμῶς,
2278   1.9.17.7 : ὥς γ´ ἔοικεν. {—}Ὁρᾷς οὖν, ἔφη, ὅτι καὶ σὺ Ἔρωτα οὐ θεὸν νο–
2279   1.9.17.8 : μίζεις; {—}Τί οὖν ἄν, ἔφην, ὁ Ἔρως εἴη; θνητός; {—}Ἥκιστά
2280   1.9.17.9 : γε. {—}Ἀλλὰ τί μήν; {—}Ὥσπερ τὰ πρότερα ἔφην, μεταξὺ θνη–
2281   1.9.17.10 : τοῦ καὶ ἀθανάτου. {—}Τί οὖν, ὦ Διοτίμα; {—}Δαίμων μέγας, 
2282   1.9.17.11 : ὦ Σώκρατες· καὶ γὰρ πᾶν τὸ δαιμόνιον μεταξύ ἐστι θεοῦ
2283   1.9.17.12 : καὶ θνητοῦ. {—}Τίνα, ἦν δ´ ἐγώ, δύναμιν ἔχον; {—}Ἑρμηνεῦον
2284   1.9.17.13 : καὶ διαπορθμεῦον θεοῖς τε τὰ παρ´ ἀνθρώπων καὶ ἀν–
2285   1.9.17.14 : θρώποις τὰ παρὰ θεῶν, τῶν μὲν τὰς δεήσεις καὶ θυσίας,
2286   1.9.17.15 : τῶν δὲ τὰς ἐπιτάξεις τε καὶ ἀμοιβὰς τῶν θυσιῶν· ἐν μέ–
2287   1.9.17.16 : σῳ δ´ ὂν ἀμφοτέρων συμπληροῖ, ὥστε τὸ πᾶν αὐτὸ αὑτῷ
2288   1.9.17.17 : συνδεδέσθαι. Διὰ τούτου καὶ ἡ μαντικὴ πᾶσα χωρεῖ καὶ
2289   1.9.17.18 : ἡ τῶν ἱερῶν τέχνη τῶν τε περὶ τὰς θυσίας καὶ τὰς τελε–
2290   1.9.17.19 : τὰς καὶ τὰς ἐπῳδὰς καὶ τὴν μαντείαν πᾶσαν καὶ γοητείαν.
2291   1.9.17.20 : Θεὸς δὲ ἀνθρώπῳ οὐ μίγνυται· ἀλλὰ διὰ τούτου πᾶσά
2292   1.9.17.21 : ἐστιν ἡ ὁμιλία καὶ ἡ διάλεκτος θεοῖς πρὸς 〈ἀνθρώπους
2293   1.9.17.22 : καὶ πρὸς θεοὺς〉 ἀνθρώποις καὶ ἐγρηγορόσι καὶ καθεύ–
2294   1.9.17.23 : δουσι. Καὶ ὁ μὲν περὶ τὰ τοιαῦτα σφοδρὸς δαιμόνιος
2295   1.9.17.24 : ἀνήρ, ὁ δὲ ἄλλο τι σοφὸς ἢ περὶ τέχνας ἢ περὶ χειρουρ–
2296   1.9.17.25 : γίας τινὰς βάναυσος. Οὗτοι δὴ οἱ δαίμονες πολλοί τε
2297   1.9.17.26 : καὶ παντοδαποί εἰσιν, εἷς δὲ τούτων καὶ ὁ Ἔρως.
2298   1.10.t.1 : {1Περὶ ἀρχῶν καὶ στοιχείων τοῦ παντός.}1
2299   1.10.1.1 : <20Ἡσιόδου Θεογονίας>20 ( 116–119).
2300   1.10.1.2 : Ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ´, αὐτὰρ ἔπειτα
2301   1.10.1.3 : Γαῖ´ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ
2302   1.10.1.4 : ἀθανάτων, οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου
2303   1.10.1.5 : Τάρταρά τ´ ἠερόεντα μυχῷ χθονὸς εὐρυοδείης. 
2304   1.10.2.1 : <20Ὁμήρου>20 (Ξ  246).
2305   1.10.2.2 : Ὠκεανός θ´ ὅσπερ γένεσις πάντεσσι τέτυκται.
2306   1.10.3.1 : <20Ὀρφέως>20 (fr. VI 17. 18 ed. Hermann.).
2307   1.10.3.2 : Ἓν 〈δὲ〉 δέμας βασίλειον, ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖται,
2308   1.10.3.3 : πῦρ 〈καὶ〉 ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰθήρ, νύξ τε καὶ ἦμαρ.
2309   1.10.4.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (Ξ  201).〉
2310   1.10.4.2 : Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν.
2311   1.10.5.1 : <20Λίνου ἐκ τῶν Περὶ φύσεως κόσμου.>20
2312   1.10.5.2 : Ὧς κατ´ ἔριν συνάπαντα κυβερνᾶται διὰ παντός·
2313   1.10.5.3 : ἐκ παντὸς δὲ τὰ πάντα καὶ ἐκ πάντων τόπαν ἐστί.
2314   1.10.5.4 : Πάντα δ´ ἕν ἐστιν, ἕκαστον ὅλου μέρος, ἐν δ´ ἑνὶ πάντα,
2315   1.10.5.5 : ἐκ γὰρ ἑνός ποτ´ ἐόντος ὅλου τάδε πάντ´ ἐγένοντο·
2316   1.10.5.6 : ἐκ πάντων δέ ποτ´ αὖθις ἓν ἔσσεται ἐν χρόνου αἴσῃ,
2317   1.10.5.7 : αἰὲν ἓν ὂν καὶ πολλά· καὶ οὐ κατὰ ταὐτὸν ἀθρῆσαι
2318   1.10.5.8 : πολλάκις [δ´] ἔσται ταὐτά· καὶ οὔποτε πεῖρας ἔπεισιν
2319   1.10.5.9 : αἰεὶ πείρατ´ ἔχων· πήιον γένος ἔλλαχε ταὐτόν.
2320   1.10.5.10 : ὧδε γὰρ ἀθάνατος θάνατος περὶ πάντα καλύπτει
2321   1.10.5.11 : θνητὸς ἐὼν καὶ πᾶν θνήσκει φθαρτόν, τὸ δ´ ὑπάρχον 
2322   1.10.5.12 : φαντασίαις τ´ ἀλλοιοτρόποις καὶ σχήμασι μορφῆς
2323   1.10.5.13 : ἀλλάξει τρόπον, 〈ὡς〉 ἀποκρύπτεμεν ὄψιν ἁπάντων,
2324   1.10.5.14 : ἄφθορον ἔσσετ´ ἐόν τ´ αἰεί, καθὸ τῇδε τέτυκται.
2325   1.10.6.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
2326   1.10.6.2 : Ὅμηρος δὲ σημαίνει τὴν ἀνάλυσιν εἰς τὰ γεννητικὰ
2327   1.10.6.3 : στοιχεῖα τοῦ παντὸς λέγων (Η  99)·
2328   1.10.6.4 : Ἀλλ´ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε.
2329   1.10.7.1 : <20Ἡρακλείτου.>20
2330   1.10.7.2 : Ἐκ πυρὸς γὰρ τὰ πάντα καὶ εἰς πῦρ πάντα τελευτᾷ.
2331   1.10.8.1 : <20Ὀρφεύς>20 (fr. XIV Herm.).
2332   1.10.8.2 : Ὠκεανὸς πρῶτος καλλίρροος ἦρξε γάμοιο,
2333   1.10.8.3 : ὅς ῥα κασιγνήτην ὁμομήτορα Τηθὺν ὄπυιεν.
2334   1.10.9.1 : <20Ἡσίοδος Θεογονίᾳ>20 ( 126–128).
2335   1.10.9.2 : Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο ἶσον ἑαυτῇ
2336   1.10.9.3 : οὐρανὸν ἀστερόενθ´, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι,
2337   1.10.9.4 : ὄφρ´ εἴη μακάρεσσι θεοῖς ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί.
2338   1.10.10.1 : <20Φιλήμονος>20 (fr. inc. 2, Com. IV p. 31).
2339   1.10.10.2 : 〈Ὃν〉 οὐδὲ εἷς λέληθεν οὐδὲ ἓν ποιῶν, 
2340   1.10.10.3 : οὐδ´ αὖ ποιήσων, οὐδὲ πεποιηκὼς πάλαι,
2341   1.10.10.4 : οὔτε θεὸς οὔτ´ ἄνθρωπος, οὗτος εἰμ´ ἐγὼ
2342   1.10.10.5 : Ἀήρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ Δία.
2343   1.10.10.6 : Ἐγὼ δ´, ὃ θεοῦ ´στιν ἔργον, εἰμὶ πανταχοῦ,
2344   1.10.10.7 : ἐνταῦθ´ ἐν Ἀθήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελίᾳ,
2345   1.10.10.8 : ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν, ἐν ταῖς οἰκίαις
2346   1.10.10.9 : πάσαις, ἐν ὑμῖν πᾶσιν· οὐκ ἔστιν τόπος
2347   1.10.10.10 : οὗ μή ´στιν ἀήρ· ὁ δὲ παρὼν ἁπανταχοῦ
2348   1.10.10.11 : πάντ´ ἐξ ἀνάγκης οἶδε [πανταχοῦ παρών].
2349   1.10.11a.1 : 〈<20Ἐμπεδοκλέους>20 (v. 33–35. 175 Stein.).〉
2350   1.10.11a.2 : Τέσσαρα τῶν πάντων ῥιζώματα πρῶτον ἄκουε·
2351   1.10.11a.3 : Ζεὺς ἀργής, Ἥρη τε φερέσβιος, ἠδ´ Ἀϊδωνεύς,
2352   1.10.11a.4 : Νῆστίς θ´, ἣ δακρύοις τέγγει, κρούνωμα βρότειον.
2353   1.10.11a.5 : τῶν δὲ συνερχομένων ἐξ ἔσχατον ἵστατο νεῖκος.
2354   1.10.12.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
2355   1.10.12.2 : Ἐμπεδοκλῆς Δία μὲν λέγει τὴν ζέσιν 〈καὶ〉 τὸν αἰθέρα,
2356   1.10.12.3 : Ἥρην δὲ φερέσβιον τὴν γῆν· ἀέρα δὲ τὸν Ἀιδωνέα, ἐπειδὴ
2357   1.10.12.4 : φῶς οἰκεῖον οὐκ ἔχει, ἀλλὰ ὑπὸ ἡλίου καὶ σελήνης καὶ
2358   1.10.12.5 : ἄστρων καταλάμπεται· Νῆστιν δὲ καὶ ‘κρούνωμα βρότειον’
2359   1.10.12.6 : τὸ σπέρμα καὶ τὸ ὕδωρ. Ἐκ τεσσάρων οὖν στοιχείων τὸ
2360   1.10.12.7 : πᾶν, τῆς τούτων φύσεως ἐξ ἐναντίων συνεστώσης, ξηρό–
2361   1.10.12.8 : τητός τε καὶ ὑγρότητος καὶ θερμότητος καὶ ψυχρότητος,
2362   1.10.12.9 : ὑπὸ τῆς πρὸς ἄλληλα ἀναλογίας καὶ κράσεως ἐναπεργα–
2363   1.10.12.10 : ζομένης τὸ πᾶν καὶ μεταβολὰς μὲν μερικὰς ὑπομενούσης, 
2364   1.10.12.11 : τοῦ δὲ παντὸς λύσιν μὴ ἐπιδεχομένης. Λέγει γὰρ οὕτως
2365   1.10.12.12 : ( 67. 68 Stein.)·
2366   1.10.12.13 : Ἄλλοτε μὲν φιλότητι συνερχόμεν´ εἰς ἓν ἅπαντα,
2367   1.10.12.14 : ἄλλοτε δ´ αὖ δίχ´ ἕκαστα φορεύμενα νείκεος ἔχθει.
2368   1.10.12.15 : Ὅμηρος δὲ τὴν φιλίαν καὶ τὸ νεῖκος τῶν τοῦ παντὸς με–
2369   1.10.12.16 : ρῶν ἐν τούτοις αἰνίσσεται (Ξ  201–203), ἐν οἷς φησιν ἡ
2370   1.10.12.17 : Ἥρα·
2371   1.10.12.18 : Εἶμι γὰρ ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίης,
2372   1.10.12.19 : ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν·
2373   1.10.12.20 : τοὺς εἶμ´ ὀψομένη καί σφ´ ἄκριτα νείκεα λύσω.
2374   1.10.12.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 3 p. 276–282; 288 Diels.).〉
2375   1.10.12.2 : <20Θαλῆς>20 ὁ Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν ὄντων ἀπεφήνατο
2376   1.10.12.3 : τὸ ὕδωρ, ἐξ ὕδατος γάρ φησι πάντα εἶναι καὶ εἰς ὕδωρ
2377   1.10.12.4 : πάντα ἀναλύεσθαι. Στοχάζεται δὲ πρῶτον ἐκ τούτου, ὅτι
2378   1.10.12.5 : πάντων τῶν ζῴων ἡ γονὴ ἀρχή ἐστιν, ὑγρὰ οὖσα. οὕτως
2379   1.10.12.6 : εἰκὸς καὶ τὰ πάντα ἐξ ὑγροῦ τὴν ἀρχὴν ἔχειν. Δεύτερον,
2380   1.10.12.7 : 〈ὅτι〉 πάντα φυτὰ ὑγρῷ τρέφεται καὶ καρποφορεῖ, ἀμοι–
2381   1.10.12.8 : ροῦντα δὲ ξηραίνεται. Τρίτον, ὅτι καὶ αὐτὸ τὸ πῦρ τὸ
2382   1.10.12.9 : τοῦ ἡλίου καὶ τῶν ἄστρων ταῖς τῶν ὑδάτων ἀναθυμιάσεσι
2383   1.10.12.10 : τρέφεται καὶ αὐτὸς ὁ κόσμος.
2384   1.10.12.11 : <20Ἀναξίμανδρος>20 δὲ Πραξιάδου Μιλήσιος φησὶ τῶν
2385   1.10.12.12 : ὄντων 〈τὴν〉 ἀρχὴν εἶναι τὸ ἄπειρον· ἐκ γὰρ τούτου πάντα
2386   1.10.12.13 : γίγνεσθαι καὶ εἰς τοῦτο πάντα φθείρεσθαι. Διὸ καὶ γεν– 
2387   1.10.12.14 : νᾶσθαι ἀπείρους κόσμους καὶ πάλιν φθείρεσθαι εἰς τὸ
2388   1.10.12.15 : ἐξ οὗ γίγνονται. Λέγει γοῦν διότι ἀπέραντόν ἐστιν, ἵνα
2389   1.10.12.16 : μηδὲν ἐλλείπῃ 〈ἡ〉 γένεσις ἡ ὑφισταμένη. Ἁμαρτάνει δὲ
2390   1.10.12.17 : μὴ λέγων τί ἐστι τὸ ἄπειρον. Τὸ δ´ ἄπειρον οὐδὲν ἄλλο
2391   1.10.12.18 : ἢ ὕλη ἐστίν· οὐ δύναται δ´ ἡ ὕλη εἶναι ἐνέργεια, ἐὰν μὴ
2392   1.10.12.19 : τὸ ποιοῦν ὑποκέηται.
2393   1.10.12.20 : <20Ξενοκράτης>20 συνεστάναι τὸ πᾶν ἐκ τοῦ ἑνὸς καὶ
2394   1.10.12.21 : τοῦ ἀενάου, ἀέναον τὴν ὕλην αἰνιττόμενος διὰ τοῦ πλήθους.
2395   1.10.12.22 : <20Ξενοφάνης>20 ἀρχὴν τῶν πάντων εἶναι τὴν γῆν· γρά–
2396   1.10.12.23 : φει γὰρ ἐν τῷ Περὶ φύσεως (fr. 8 Mullach.).
2397   1.10.12.24 : Ἐκ γαίης γὰρ πάντα καὶ εἰς γῆν πάντα τελευτᾷ.
2398   1.10.12.25 : <20Ἀναξιμένης>20 Εὐρυστράτου Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν
2399   1.10.12.26 : ὄντων ἀέρα ἀπεφήνατο, ἐκ γὰρ τούτου πάντα γίγνεσθαι
2400   1.10.12.27 : καὶ εἰς αὐτὸν πάλιν ἀναλύεσθαι. Οἷον ἡ ψυχή, φησίν, ἡ
2401   1.10.12.28 : ἡμετέρα, ἀὴρ οὖσα, συγκρατεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅλον τὸν κόσμον
2402   1.10.12.29 : πνεῦμα καὶ ἀὴρ περιέχει. Λέγεται δὲ συνωνύμως ἀὴρ
2403   1.10.12.30 : καὶ πνεῦμα. Ἁμαρτάνει δὲ ἐξ ἁπλοῦ καὶ μονοειδοῦς ἀέρος
2404   1.10.12.31 : καὶ πνεύματος δοκῶν συνεστάναι τὰ ζῷα· ἀδύνατον γὰρ
2405   1.10.12.32 : ἀρχὴν μίαν τὴν ὕλην τῶν ὄντων ὑποστῆναι, ἀλλὰ καὶ τὸ
2406   1.10.12.33 : ποιοῦν αἴτιον χρὴ ὑποτιθέναι· οἷον ἄργυρος οὐκ ἀρκεῖ
2407   1.10.12.34 : πρὸς τὸ ἔκπωμα γενέσθαι, ἐὰν μὴ τὸ ποιοῦν ᾖ, τουτέστιν
2408   1.10.12.35 : ὁ ἀργυροκόπος.
2409   1.10.12.36 : <20Ἀναξαγόρας>20 Ἡγησιβούλου ὁ Κλαζομένιος ἀρχὰς
2410   1.10.12.37 : τῶν ὄντων τὰς ὁμοιομερείας ἀπεφήνατο. Τροφὴν γοῦν 
2411   1.10.12.38 : προσφερόμεθα μονοειδῆ ἄρτον καὶ ὕδωρ· καὶ ἐκ ταύτης
2412   1.10.12.39 : τρέφεται φλέψ, ἀρτηρία, σάρξ, νεῦρα, ὀστᾶ καὶ τὰ λοιπὰ
2413   1.10.12.40 : μόρια. Τούτων οὖν γιγνομένων ὁμολογητέον, ὅτι ἐν τῇ
2414   1.10.12.41 : τροφῇ τῇ προσφερομένῃ πάντα ἐστὶ τὰ ὄντα καὶ ἐκ τῶν
2415   1.10.12.42 : ὄντων πάντα αὔξεται. ἐν ταύτῃ οὖν ἐστι λόγῳ θεωρητὰ
2416   1.10.12.43 : μόρια· 〈καὶ ἀπὸ τοῦ ὅμοια〉 τὰ μέρη εἶναι ἐν τῇ τροφῇ
2417   1.10.12.44 : τοῖς γεννωμένοις ὁμοιομερείας αὐτὰ ἐκάλεσε καὶ ἀρχὰς
2418   1.10.12.45 : τῶν ὄντων. Καὶ τὰς μὲν ὁμοιομερείας ὕλην, τὸ δὲ ποιοῦν
2419   1.10.12.46 : αἴτιον νοῦν, τὸν πάντα διαταξάμενον.
2420   1.10.12.47 : <20Ἀρχέλαος>20 ἀέρα ἄπειρον καὶ τὴν περὶ αὐτὸν πυκνό–
2421   1.10.12.48 : τητα καὶ μάνωσιν. τούτων δὲ τὸ μὲν εἶναι πῦρ, τὸ δ´
2422   1.10.12.49 : ὕδωρ.
2423   1.10.12.50 : Οὗτοι μὲν οὖν ἐφεξῆς ἀλλήλοις ταῖς διαδοχαῖς γενό–
2424   1.10.12.51 : μενοι τὴν <20Ἰωνικὴν>20 ἐκπληροῦσι φιλοσοφίαν, οὕτω προσαγο–
2425   1.10.12.52 : ρευθεῖσαν, διότι Μιλήσιος αὐτῆς κατῆρξεν ἀνήρ, ὁ Θαλῆς
2426   1.10.12.53 : ἀπὸ τῆς τῶν Ἰώνων μητροπόλεως.
2427   1.10.12.54 : <20Φιλόλαος>20 ὁ Πυθαγόρειος τὸ πέρας καὶ τὸ ἄπειρον.
2428   1.10.12.55 : <20Στράτων>20 στοιχεῖα 〈θερμὸν〉 καὶ ψυχρόν.
2429   1.10.12.56 : <20Πυθαγόρας>20 Μνησάρχου Σάμιος, πρῶτος φιλοσο–
2430   1.10.12.57 : φίαν τούτῳ τῷ ῥήματι προσαγορεύσας, ἀρχὰς τοὺς ἀρι– 
2431   1.10.12.58 : θμοὺς καὶ τὰς συμμετρίας τὰς ἐν τούτοις. ἅς τινας ἁρμο–
2432   1.10.12.59 : νίας καλεῖ· τὰ 〈δ´〉 ἐξ ἀμφοτέρων σύνθετα στοιχεῖα·
2433   1.10.12.60 : πάλιν δὲ τὴν μονάδα καὶ τὴν ἀόριστον δυάδα ἐν ταῖς
2434   1.10.12.61 : ἀρχαῖς. Σπεύδει δὲ αὐτῷ τῶν ἀρχῶν ἣ μὲν ἐπὶ τὸ ποι–
2435   1.10.12.62 : ητικὸν αἴτιον καὶ εἰδικόν, ὅπερ ἐστὶ νοῦς, ὁ θεός· ἣ δὲ
2436   1.10.12.63 : ἐπὶ τὸ παθητικόν τε καὶ ὑλικόν, ὅπερ ἐστὶν ὁ ὁρατὸς
2437   1.10.12.64 : κόσμος. Εἶναι δὲ τὴν φύσιν 〈τοῦ ἀριθμοῦ〉 δεκάδα· μέχρι
2438   1.10.12.65 : γὰρ τῶν δέκα πάντες ἀριθμοῦσιν, ἐφ´ ἃ ἐλθόντες πάλιν
2439   1.10.12.66 : ἀναποδίζουσιν ἐπὶ τὴν μονάδα. Καὶ τῶν δέκα πάλιν,
2440   1.10.12.67 : φησίν, ἡ δύναμίς ἐστιν ἐν τοῖς τέτταρσιν· ἐκ γὰρ τῆς
2441   1.10.12.68 : τετράδος καὶ τῶν αὐτῆς μερῶν ἀναπληροῦται· ἐὰν δὲ
2442   1.10.12.69 : ὑπερβάλῃ 〈τις〉 τὸν τῆς τετράδος, καὶ τῶν δέκα ὑπερεκπε–
2443   1.10.12.70 : σεῖται. Διὸ καὶ ἐπεφθέγγοντο οἱ Πυθαγόρειοι, ὡς μεγί–
2444   1.10.12.71 : στου 〈ὅρκου〉 ὄντος τῆς τετράδος,
2445   1.10.12.72 : Οὐ μὰ τὸν ἁμετέρᾳ κεφαλᾷ παραδόντα τετρακτύν,
2446   1.10.12.73 : παγὰν ἀενάου φύσιος ῥίζωμά τ´ ἔχουσαν.
2447   1.10.13.1 : <20Θεανοῦς ἐκ τοῦ Περὶ εὐσεβείας>20 (fr. 1 Mullach.,
2448   1.10.13.2 : fr. ph. Gr. II p. 115).
2449   1.10.13.3 : Καὶ συχνοὺς μὲν Ἑλλήνων πέπυσμαι νομίσαι φάναι
2450   1.10.13.4 : Πυθαγόραν ἐξ ἀριθμοῦ πάντα φύεσθαι. Οὗτος δὲ ὁ λό– 
2451   1.10.13.5 : γος ἀπορησίας ἔχεται, πῶς ἃ μηδὲ ἔστιν ἐπινοεῖται καὶ
2452   1.10.13.6 : γεννᾶν. ὃ δὲ οὐκ ἐξ ἀριθμοῦ, <20κατὰ>20 δὲ ἀριθμὸν ἔλεγε
2453   1.10.13.7 : πάντα γίγνεσθαι, ὅτι ἐν ἀριθμῷ τάξις πρώτη, ἧς μετου–
2454   1.10.13.8 : σίᾳ κἀν τοῖς ἀριθμητοῖς πρῶτόν τι καὶ δεύτερον καὶ
2455   1.10.13.9 : τἄλλα ἑπομένως τέτακται.
2456   1.10.14.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 3 p. 283–286 Diels.).〉
2457   1.10.14.2 : <20Ἡράκλειτος>20 καὶ <20Ἵππασος>20 ἀρχὴν τῶν ἁπάντων
2458   1.10.14.3 : τὸ πῦρ. Πρῶτον μὲν γὰρ τὸ παχυμερέστερον αὐτοῦ εἰς
2459   1.10.14.4 : αὑτὸ συστελλόμενον 〈γῆ〉 γίγνεται, ἔπειτα ἀναχαλωμένην
2460   1.10.14.5 : τὴν γῆν ὑπὸ τοῦ πυρὸς χύσει ὕδωρ ἀποτελεῖσθαι, ἀναθυ–
2461   1.10.14.6 : μιώμενον δὲ ἀέρα γίγνεσθαι. Πάλιν δὲ τὸν κόσμον καὶ
2462   1.10.14.7 : τὰ σώματα πάντα ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἀναλοῦσθαι ἐν τῇ ἐκ–
2463   1.10.14.8 : πυρώσει.
2464   1.10.14.9 : <20Μητρόδωρος>20 Θεοκρίτου Χῖος τὰ ἀδιαίρετα καὶ τὸ
2465   1.10.14.10 : κενόν.
2466   1.10.14.11 : <20Διογένης>20 δὲ ὁ Ἀπολλωνιάτης ἀέρα ἄπειρον.
2467   1.10.14.12 : <20Ζήνων>20 Μνασέου Κιτιεὺς ἀρχὰς τὸν θεὸν καὶ τὴν
2468   1.10.14.13 : ὕλην, στοιχεῖα δὲ τέσσαρα.
2469   1.10.14.14 : <20Λεύκιππος>20 Μιλήσιος ἀρχὰς καὶ στοιχεῖα τὸ πλῆ–
2470   1.10.14.15 : ρες καὶ τὸ κενόν.
2471   1.10.14.16 : <20Δημόκριτος>20 τὰ ναστὰ καὶ κενόν.
2472   1.10.14.17 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀρχὰς εἶναι τῶν ὄντων σώματα λόγῳ 
2473   1.10.14.18 : θεωρητά, ἀμέτοχα κενοῦ, ἀγένητα, ἀδιάφθαρτα οὔτε θραυ–
2474   1.10.14.19 : σθῆναι δυνάμενα οὔτε ἀλλοιωθῆναι. Εἴρηται δὲ ἄτομος
2475   1.10.14.20 : οὐχ ὅτι ἐστὶν ἐλαχίστη, ἀλλ´ ὅτι οὐ δύναται τμηθῆναι,
2476   1.10.14.21 : ἀπαθὴς οὖσα καὶ ἀμέτοχος κενοῦ.
2477   1.10.15.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 27 Patrit., p. 39 Parthey.).
2478   1.10.15.2 : Ἡ γὰρ μονάς, οὖσα πάντων ἀρχὴ καὶ ῥίζα, ἐν πᾶσίν
2479   1.10.15.3 : ἐστιν ὡς ἂν ῥίζα καὶ ἀρχή, ἄνευ δὲ ἀρχῆς οὐδέν· ἀρχὴ δὲ
2480   1.10.15.4 : ἐξ οὐδενός, ἀλλ´ ἐξ αὑτῆς, εἴ γε ἀρχή ἐστι τῶν ἑτέρων. [μο–
2481   1.10.15.5 : νὰς] οὖσα οὖν ἀρχὴ πάντα ἀριθμὸν ἐμπεριέχει, ὑπὸ μηδε–
2482   1.10.15.6 : νὸς ἐμπεριεχομένη· καὶ πάντα ἀριθμὸν γεννᾷ, ὑπὸ μηδενὸς
2483   1.10.15.7 : γεννωμένη ἑτέρου ἀριθμοῦ. Πᾶν δὲ τὸ γεννώμενον ἀτελὲς
2484   1.10.15.8 : καὶ διαιρετὸν καὶ αὐξητὸν καὶ μειωτόν· τῷ δὲ τελείῳ οὐδὲν
2485   1.10.15.9 : τούτων γίγνεται. Αὕτη οὖν, ὦ Τάτ, κατὰ τὸ δυνατόν σοι
2486   1.10.15.10 : ὑπογέγραπται τοῦ θεοῦ εἰκών.
2487   1.10.16a.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 3 p. 285–289 Diels.).〉
2488   1.10.16a.2 : <20Ἔκφαντος>20 Συρακούσιος, εἷς τῶν Πυθαγορείων, πάν–
2489   1.10.16a.3 : των τὰ ἀδιαίρετα σώματα καὶ τὸ κενόν. Τὰς γὰρ Πυθα–
2490   1.10.16a.4 : γορικὰς μονάδας οὗτος πρῶτος ἀπεφήνατο σωματικάς.
2491   1.10.16a.5 : <20Πλάτων>20 Ἀρίστωνος τρεῖς ἀρχάς, τὸν θεόν, τὴν
2492   1.10.16a.6 : ὕλην, τὴν ἰδέαν· ὑφ´ οὗ, ἐξ οὗ, πρὸς ὅ. Ὁ δὲ θεὸς νοῦς 
2493   1.10.16a.7 : ἐστι τοῦ κόσμου, ἡ δὲ ὕλη τὸ ὑποκείμενον γενέσει καὶ
2494   1.10.16a.8 : φθορᾷ, ἰδέα δὲ οὐσία ἀσώματος ἐν τοῖς νοήμασι καὶ ταῖς
2495   1.10.16a.9 : φαντασίαις τοῦ θεοῦ.
2496   1.10.16a.10 : <20Ἀριστοτέλης>20 Νικομάχου Σταγειρίτης ἀρχὰς μὲν
2497   1.10.16a.11 : εἶδος, ὕλην, στέρησιν· στοιχεῖα δὲ τέσσαρα, πέμπτον δέ
2498   1.10.16a.12 : τι σῶμα τὸ αἰθέριον, ἀμετάβλητον· στοιχεῖα δὲ τῶν γενη–
2499   1.10.16a.13 : τῶν κατὰ μὲν τὰς δυνάμεις θερμόν, ψυχρόν, ὑγρόν, ξηρόν,
2500   1.10.16a.14 : κατὰ δὲ τὰς οὐσίας, ἐν αἷς καὶ περὶ ἃς ὑπάρχουσιν αὗται,
2501   1.10.16a.15 : τὰ τέσσαρα.
2502   1.10.16a.16 : <20Διόδωρος>20 ἐπίκλην Κρόνος τὰ ἀμερῆ σώματα ἄπει–
2503   1.10.16a.17 : ρα, τὰ δ´ αὐτὰ λεγόμενα καὶ ἐλάχιστα· ἄπειρα μὲν κατ´
2504   1.10.16a.18 : ἀριθμόν. ὡρισμένα δὲ κατὰ μέγεθος.
2505   1.10.17.1 : 〈<21Aetii>21 (I 2 p. 275 Diels.) et <21Platonis>21 (Tim. p. 30A).〉
2506   1.10.17.2 : Οἱ μὲν οὖν περὶ <20Ἀριστοτέλην>20 καὶ <20Πλάτωνα>20
2507   1.10.17.3 : διαφέρειν ἡγοῦνται ἀρχὴν καὶ στοιχεῖα.
2508   1.10.17.4 : <20Θαλῆς>20 δ´ ὁ Μιλήσιος ταὐτὸν νομίζει ἀρχὴν καὶ στοι–
2509   1.10.17.5 : χεῖα. 〈Πλεῖστον δὲ ὅσον διαφέρει ἀλλήλων. Τὰ μὲν γὰρ
2510   1.10.17.6 : στοιχεῖά〉 ἐστι σύνθετα, τὰς δὲ ἀρχάς φαμεν εἶναι οὔτε
2511   1.10.17.7 : συνθέτους οὔτε ἀποτελέσματα· οἷον στοιχεῖα μὲν καλοῦμεν
2512   1.10.17.8 : γῆν, ὕδωρ, ἀέρα, πῦρ· ἀρχὰς δὲ λέγομεν διὰ τὸ οὐδὲν ἔχειν
2513   1.10.17.9 : πρότερον ἐξ οὗ γεννᾶται, ἐπεὶ οὐκ ἔσται ἀρχή, ἀλλ´ ἐκεῖνο
2514   1.10.17.10 : ἐξ οὗ γεννᾶται. Τῆς δὲ γῆς καὶ τοῦ ὕδατος ἔστι τινὰ
2515   1.10.17.11 : πρότερον ἐξ ὧν γέγονεν, ὕλη ἄμορφος καὶ ἀνείδεος.
2516   1.10.17.12 : Λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ (p. 30A)· „βουληθεὶς γὰρ ὁ
2517   1.10.17.13 : θεὸς ἀγαθὰ μὲν πάντα, φλαῦρον δὲ μηδὲν εἶναι κατὰ
2518   1.10.17.14 : δύναμιν, οὕτω δὴ πᾶν ὅσον ἦν ὁρατὸν παραλαβὼν οὐχ
2519   1.10.17.15 : ἡσυχίαν ἄγον, ἀλλὰ κινούμενον πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως,
2520   1.10.17.16 : εἰς τάξιν αὐτὸ ἤγαγεν ἐκ τῆς ἀταξίας“. 
2521   1.10.18.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 21 p. 458 Diels.).〉
2522   1.10.18.2 : <20Χρυσίππου.>20 Περὶ δὲ τῶν ἐκ τῆς οὐσίας στοιχείων
2523   1.10.18.3 : τοιαῦτά τινα ἀποφαίνεται, τῷ τῆς αἱρέσεως ἡγεμόνι Ζή–
2524   1.10.18.4 : νωνι κατακολουθῶν, τέτταρα λέγων εἶναι στοιχεῖα 〈πῦρ,
2525   1.10.18.5 : ἀέρα, ὕδωρ, γῆν, ἐξ ὧν συνίστασθαι πάντα καὶ ζῷα〉 καὶ
2526   1.10.18.6 : φυτὰ καὶ τὸν ὅλον κόσμον καὶ τὰ ἐν αὐτᾷ περιεχόμενα
2527   1.10.18.7 : καὶ εἰς ταῦτα διαλύεσθαι. τὸ δὲ 〈πῦρ καὶ〉 κατ´ ἐξοχὴν
2528   1.10.18.8 : στοιχεῖον λέγεσθαι διὰ τὸ ἐξ αὐτοῦ πρώτου τὰ λοιπὰ
2529   1.10.18.9 : συνίστασθαι κατὰ μεταβολὴν καὶ εἰς αὐτὸ ἔσχατον πάντα
2530   1.10.18.10 : χεόμενα διαλύεσθαι, τοῦτο δὲ μὴ ἐπιδέχεσθαι τὴν εἰς
2531   1.10.18.11 : ἄλλο χύσιν ἢ ἀνάλυσιν· [συνίστασθαι δὲ ἐξ αὐτοῦ τὰ
2532   1.10.18.12 : λοιπὰ καὶ χεόμενα εἰς τοῦτο ἔσχατον τελευτᾶν· παρὸ καὶ
2533   1.10.18.13 : στοιχεῖον λέγεσθαι, ὃ πρῶτον ἕστηκεν οὕτως, ὥστε σύστα–
2534   1.10.18.14 : σιν διδόναι ἀφ´ αὑτοῦ καὶ αὐτὸ τῶν λοιπῶν χύσιν καὶ
2535   1.10.18.15 : διάλυσιν δέχεσθαι εἰς αὑτό]· κατὰ μὲν τὸν λόγον τοῦτον
2536   1.10.18.16 : αὐτοτελῶς λεγομένου τοῦ πυρὸς στοιχείου· οὐ μετ´ ἄλλου
2537   1.10.18.17 : γάρ· κατὰ δὲ τὸν πρότερον καὶ μετ´ ἄλλων συστατικὸν
2538   1.10.16c.18 : εἶναι, πρώτης μὲν γιγνομένης τῆς ἐκ πυρὸς κατὰ σύστα–
2539   1.10.16c.19 : σιν εἰς ἀέρα μεταβολῆς, δευτέρας δ´ ἀπὸ τούτου εἰς ὕδωρ,
2540   1.10.16c.20 : τρίτης δ´ ἔτι μᾶλλον κατὰ τὸ ἀνάλογον συνισταμένου τοῦ
2541   1.10.16c.21 : ὕδατος εἰς γῆν. πάλιν δ´ ἀπὸ ταύτης διαλυομένης καὶ
2542   1.10.16c.22 : διαχεομένης πρώτη μὲν γίγνεται χύσις εἰς ὕδωρ, δευτέρα
2543   1.10.16c.23 : δ´ ἐξ ὕδατος εἰς ἀέρα, τρίτη δὲ καὶ ἐσχάτη εἰς πῦρ. Λέ–
2544   1.10.16c.24 : γεσθαι 〈δὲ〉 πῦρ τὸ πυρῶδες πᾶν καὶ ἀέρα τὸ ἀερῶδες καὶ 
2545   1.10.16c.25 : ὁμοίως τὰ λοιπά. Τριχῶς δὴ λεγομένου κατὰ Χρύσιππον
2546   1.10.16c.26 : τοῦ στοιχείου, καθ´ ἕνα μὲν τρόπον τοῦ πυρός, διὰ τὸ
2547   1.10.16c.27 : ἐξ αὐτοῦ τὰ λοιπὰ συνίστασθαι κατὰ μεταβολὴν καὶ εἰς
2548   1.10.16c.28 : αὐτὸ λαμβάνειν τὴν ἀνάλυσιν· καθ´ ἕτερον δέ, καθὸ λέ–
2549   1.10.16c.29 : γεται τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, πῦρ, ἀήρ, ὕδωρ, γῆ (ἐπεὶ διὰ
2550   1.10.16c.30 : τούτων τινὸς ἢ τινῶν ἢ καὶ πάντων τὰ λοιπὰ συνέστηκε,
2551   1.10.16c.31 : διὰ μὲν τῶν τεττάρων, ὡς τὰ ζῷα καὶ τὰ ἐπὶ γῆς πάντα
2552   1.10.16c.32 : συγκρίματα, διὰ δυοῖν δέ, ὡς ἡ σελήνη διὰ πυρὸς καὶ
2553   1.10.16c.33 : ἀέρος συνέστηκε, δι´ ἑνὸς δέ, ὡς ὁ ἥλιος, διὰ πυρὸς γὰρ
2554   1.10.16c.34 : μόνου, ὁ γὰρ ἥλιος πῦρ ἐστιν εἰλικρινές), κατὰ τρίτον λό–
2555   1.10.16c.35 : γον λέγεται στοιχεῖον ** εἶναι ὃ πρῶτον συνέστηκεν οὕτως,
2556   1.10.16c.36 : ὥστε γένεσιν διδόναι ἀφ´ αὑτοῦ ὁδῷ μέχρι τέλους καὶ
2557   1.10.16c.37 : ἐξ ἐκείνου τὴν ἀνάλυσιν δέχεσθαι εἰς ἑαυτὸ τῇ ὁμοίᾳ ὁδῷ.
2558   1.10.16c.38 : Γεγονέναι δ´ ἔφησε καὶ τοιαύτας ἀποδόσεις περὶ στοιχείου,
2559   1.10.16c.39 : ὡς ἔστι τό τε δι´ αὑτοῦ εὐκινητότατον καὶ ἡ ἀρχὴ 〈καὶ
2560   1.10.16c.40 : ὁ σπερματικὸς〉 λόγος καὶ ἡ ἀΐδιος δύναμις φύσιν ἔχουσα
2561   1.10.16c.41 : τοιαύτην, ὥστε αὑτήν τε κινεῖν κάτω πρὸς [γῆν] τὴν τρο–
2562   1.10.16c.42 : πὴν καὶ ἀπὸ τῆς τροπῆς ἄνω πάντῃ κύκλῳ, εἰς αὑτήν τε
2563   1.10.16c.43 : πάντα καταναλίσκουσα καὶ ἀφ´ αὑτῆς πάλιν ἀποκαθιστᾶσα
2564   1.10.16c.44 : τεταγμένως καὶ ὁδῷ.
2565   1.11.t.1 : {1Περὶ ὕλης.}1
2566   1.11.1.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 9, 1 p. 307 Diels.).〉
2567   1.11.1.2 : Ὕλη ἐστὶ τὸ ὑποκείμενον πάσῃ γενέσει καὶ φθορᾷ
2568   1.11.1.3 : καὶ ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς. 
2569   1.11.2.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ.>20 (p. 51b Patrit.).
2570   1.11.2.2 : Καὶ γέγονεν, ὦ τέκνον, ἡ ὕλη καὶ ἦν, ὕλη γὰρ ἀγγεῖον
2571   1.11.2.3 : γενέσεώς ἐστι, γένεσις δὲ ἐνεργείας τρόπος τοῦ ἀγενήτου
2572   1.11.2.4 : καὶ προόντος θεοῦ. Τὸ σπέρμα οὖν τῆς γενέσεως λαμ–
2573   1.11.2.5 : βάνουσα γέγονε καὶ τρεπτὴ ἐγένετο καὶ ἰδέας ἔσχε μορ–
2574   1.11.2.6 : φοποιουμένη· ἐφέστηκε γὰρ αὐτῇ τρεπομένῃ ἡ τεχνιτεύ–
2575   1.11.2.7 : ουσα τὰς τῆς τροπῆς ἰδέας. Ἀγενησία οὖν τῆς ὕλης
2576   1.11.2.8 : ἀμορφία ἦν, ἡ δὲ γένεσις τὸ ἐνεργεῖσθαι.
2577   1.11.3.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 9, 2–5 p. 307 sq. Diels.).〉
2578   1.11.3.2 : Οἱ ἀπὸ <20Θάλεω>20 καὶ <20Πυθαγόρου,>20 λέγω δὲ τοὺς
2579   1.11.3.3 : μέχρι τῶν Στωικῶν καταβεβηκότας σὺν Ἡρακλείτῳ, τρε–
2580   1.11.3.4 : πτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ μεταβλητὴν καὶ ῥευστὴν ὅλην δι´
2581   1.11.3.5 : ὅλης τὴν ὕλην ἀπεφήναντο.
2582   1.11.3.6 : Οἱ ἀπὸ <20Δημοκρίτου>20 ἀπαθῆ τὰ πρῶτα, τὴν ἄτο–
2583   1.11.3.7 : μον καὶ τὸ κενόν.
2584   1.11.3.8 : <20Πλάτων>20 τὴν ὕλην σωματοειδῆ, ἄμορφον, ἀνείδεον,
2585   1.11.3.9 : ἀσχημάτιστον, ἄποιον, ὅσον ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ φύσει, δεξαμενὴν
2586   1.11.3.10 : δὲ τῶν εἰδῶν καὶ οἷον τιθήνην καὶ ἐκμαγεῖον καὶ μητέρα
2587   1.11.3.11 : γίγνεσθαι.
2588   1.11.3.12 : (Timae. p. 50B–D) „Ὁ αὐτὸς δὴ λόγος καὶ περὶ τῆς τὰ
2589   1.11.3.13 : πάντα δεχομένης σώματα φύσεως· ταὐτὸν ἀεὶ προσρητέον
2590   1.11.3.14 : αὐτήν· ἐκ γὰρ τῆς ἑαυτῆς τὸ παράπαν οὐκ ἐξίσταται δυ–
2591   1.11.3.15 : νάμεως. Δέχεται γὰρ ἀεὶ τὰ πάντα καὶ μορφὴν οὐδεμίαν
2592   1.11.3.16 : ποτὲ οὐδενὶ τῶν εἰσιόντων ὁμοίως εἴληφεν οὐδαμῇ οὐδα–
2593   1.11.3.17 : μῶς· ἐκμαγεῖον γὰρ φύσει παντὶ κεῖται κινούμενόν τε
2594   1.11.3.18 : καὶ διασχηματιζόμενον ὑπὸ τῶν εἰσιόντων. Φαίνεται δὲ 
2595   1.11.3.19 : δι´ ἐκεῖνα ἄλλοτε ἀλλοῖον. Τὰ δ´ εἰσιόντα καὶ ἐξιόντα
2596   1.11.3.20 : τῶν ὄντων ἀεὶ μιμήματα, τυπωθέντα ἀπ´ αὐτῶν τρόπον
2597   1.11.3.21 : τινὰ δύσφραστον καὶ θαυμαστόν, ὃν εἰσαῦθις μέτιμεν. Ἐν
2598   1.11.3.22 : δ´ οὖν τῷ παρόντι διανοηθῆναι 〈χρὴ〉 γένη τριττά, τὸ
2599   1.11.3.23 : μὲν γιγνόμενον, τὸ δ´ ἐν ᾧ γίγνεται, τὸ δὲ ὅθεν ἀφομοι–
2600   1.11.3.24 : ούμενον φύεται τὸ γιγνόμενον. Καὶ δὴ καὶ προσεικάσαι
2601   1.11.3.25 : πρέπον τὸ μὲν δεχόμενον μητρί, τὸ δὲ ὅθεν πατρί, τὴν
2602   1.11.3.26 : δὲ μεταξὺ τούτων φύσιν ἐκγόνῳ.“
2603   1.11.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 2 p. 448 Diels.).〉
2604   1.11.4.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἐπειδὴ δ´ ἡ μὲν φύσις κατ´ ἐπί–
2605   1.11.4.3 : νοιαν ἀρχή τίς ἐστι κινήσεως καὶ στάσεως, οὔτε δὴ κι–
2606   1.11.4.4 : νούμενον ἡ ὕλη κατὰ τὸν ἴδιον λόγον οὔτε τὸ εἶδος. ἣ
2607   1.11.4.5 : μὲν γὰρ ἀνείδεος, τὸ δὲ εἶδος ἀεί, καὶ ἣ μὲν οὐ σῶμα,
2608   1.11.4.6 : σωματικὴ δέ, τὸ δὲ καθάπαξ ἀσώματον. Οὐ σῶμα δὲ τὴν
2609   1.11.4.7 : ὕλην φασίν, οὐ μόνον ὅτε ἐστερῆσθαι δοκεῖ τῶν περὶ
2610   1.11.4.8 : σῶμα διαστάσεων, ἀλλ´ ὅτι καὶ πολλῶν ἄλλων ἀπολεί–
2611   1.11.4.9 : πεται κατὰ τὸν ἴδιον λόγον, ἃ τοῖς σώμασιν ὑπάρχει,
2612   1.11.4.10 : σχήματος, χρώματος, βαρύτητος, κουφότητος, ὅλως πάσης
2613   1.11.4.11 : ποιότητος καὶ ποσότητος. Εἰ γὰρ τούτων μετεῖχε, τῶν
2614   1.11.4.12 : ποιῶν 〈ἂν〉 ἦν καὶ ποσῶν· οὐ μετειληφυῖα δὲ κατὰ λόγον
2615   1.11.4.13 : σῶμα μὲν οὐκ ἂν εἴη, σωματικὴ δὲ διὰ τὸ πάσαις ὥσπερ
2616   1.11.4.14 : ἐκμαγεῖον ὑποκεῖσθαι ταῖς ποιότησιν· ὃν τρόπον γὰρ τὸ
2617   1.11.4.15 : εἶδος τῆς ὕλης ἀφαιρεθὲν ἀσώματον εἶναι τυγχάνει, οὕτως
2618   1.11.4.16 : καὶ τὴν ὕλην τοῦ εἴδους χωρισθέντος οὐ σῶμα. Δεῖν γὰρ
2619   1.11.4.17 : ἀμφοῖν τῆς συνόδου πρὸς τὴν τοῦ σώματος ὑπόστασιν.
2620   1.11.5a.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 20 p. 457 sq. Diels.).〉
2621   1.11.5a.2 : <20Ζήνωνος.>20 Οὐσίαν δὲ εἶναι τὴν τῶν ὄντων πάντων 
2622   1.11.5a.3 : πρώτην ὕλην, ταύτην δὲ πᾶσαν ἀΐδιον καὶ οὔτε πλείω
2623   1.11.5a.4 : γιγνομένην οὔτε ἐλάττω· τὰ δὲ μέρη ταύτης οὐκ ἀεὶ ταὐτὰ
2624   1.11.5a.5 : διαμένειν, ἀλλὰ διαιρεῖσθαι καὶ συγχεῖσθαι. Διὰ ταύτης
2625   1.11.5a.6 : δὲ διαθεῖν τὸν τοῦ παντὸς λόγον, ὃν ἔνιοι εἱμαρμένην
2626   1.11.5a.7 : καλοῦσιν, οἷόν περ καὶ ἐν τῇ γονῇ τὸ σπέρμα.
2627   1.11.5a.8 : <20Χρυσίππου Στωικοῦ.>20 Τῶν κατὰ ποιότητα ὑφ–
2628   1.11.5a.9 : ισταμένων πρώτην ὕλην· ταύτην δὲ ἀΐδιον, οὔτε αὔξησιν
2629   1.11.5a.10 : οὔτε μείωσιν ὑπομένουσαν, διαίρεσιν δὲ καὶ σύγχυσιν ἐπι–
2630   1.11.5a.11 : δεχομένην κατὰ μέρη, ὥστε φθορὰς γίγνεσθαι ἔκ τινων
2631   1.11.5a.12 : μερῶν εἴς τινα [οὐ] κατὰ διαίρεσιν, ἅμα κατ´ ἀναλογίαν
2632   1.11.5a.13 : τῇ συγχύσει τινῶν γιγνομένων ἔκ τινων.
2633   1.11.6.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 9, 6. 7 p. 308 Diels.).〉
2634   1.11.6.2 : Οἱ δὲ ὕδωρ λέγοντες ἢ πῦρ ἢ ἀέρα ἢ γῆν τὴν ὕλην
2635   1.11.6.3 : οὐκέτι ἄμορφον αὐτὴν λέγουσιν, ἀλλὰ σῶμα· οἱ δὲ τἀμερῆ
2636   1.11.6.4 : καὶ τὰς ἀτόμους ἄμορφον.
2637   1.11.6.5 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 σῶμα τὴν ὕλην ἀποφαίνονται.
2638   1.11.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 20 p. 458 Diels.).〉
2639   1.11.7.2 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ἔφησε δὲ ὁ Ποσειδώνιος τὴν τῶν
2640   1.11.7.3 : ὅλων οὐσίαν καὶ ὕλην ἄποιον καὶ ἄμορφον εἶναι, καθ´
2641   1.11.7.4 : ὅσον οὐδὲν ἀποτεταγμένον ἴδιον ἔχει σχῆμα οὐδὲ ποιότητα
2642   1.11.7.5 : καθ´ αὑτήν, ἀεὶ δ´ ἔν τινι σχήματι καὶ ποιότητι εἶναι.
2643   1.11.7.6 : Διαφέρειν δὲ τὴν οὐσίαν τῆς ὕλης, τὴν 〈αὐτὴν〉 οὖσαν
2644   1.11.7.7 : κατὰ τὴν ὑπόστασιν, ἐπινοίᾳ μόνον.
2645   1.11.6.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Παρμενίδου>20 (p. 144B).
2646   1.11.6.2 : Ἐπὶ πάντα ἄρα πολλὰ ὄντα ἡ οὐσία νενέμηται καὶ
2647   1.11.6.3 : οὐδενὸς ἀποστατεῖ τῶν ὄντων, οὔτε τοῦ σμικροτάτου οὔτε 
2648   1.11.6.4 : τοῦ μεγίστου; ἢ τοῦτο μὲν καὶ ἄλογον ἔρεσθαι; πῶς γὰρ
2649   1.11.6.5 : ἂν ἡ οὐσία γε τῶν ὄντων του ἀποστατοίη; {—}Οὐδαμῶς.
2650   1.11.6.6 : {—}Κατακεκερμάτισται ἄρα ὡς οἷόν τε σμικρότατα καὶ
2651   1.11.6.7 : μέγιστα καὶ πανταχῶς ὄντα καὶ μεμέρισται πάντων μά–
2652   1.11.6.8 : λιστα, καὶ ἔστι μέρη ἀπέραντα τῆς οὐσίας. {—}Ἔχει οὕτως.
2653   1.12.t.1 : {1Περὶ ἰδεῶν.}1
2654   1.12.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 10 p. 308 sq. Diels.).〉
2655   1.12.1a.2 : Ἰδέα ἐστὶν οὐσία ἀσώματος, αἰτία τῶν οἵα ἐστὶν αὐτὴ
2656   1.12.1a.3 : καὶ παράδειγμα τῆς τῶν κατὰ φύσιν ἐχόντων αἰσθητῶν
2657   1.12.1a.4 : ὑποστάσεως, αὐτὴ μὲν ὑφεστῶσα καθ´ ἑαυτὴν [ἕν], εἰκονί–
2658   1.12.1a.5 : ζουσα δὲ τὰς ἀμόρφους ὕλας καὶ αἰτία γιγνομένη τῆς
2659   1.12.1a.6 : τούτων διατάξεως, πατρὸς ἐπέχουσα τοῖς αἰσθητοῖς τάξιν.
2660   1.12.1a.7 : <20Πυθαγόρας>20 τὰ λεγόμενα εἴδη καὶ τὰς ἰδέας ἐν τοῖς
2661   1.12.1a.8 : ἀριθμοῖς καὶ ταῖς ἁρμονίαις αὐτῶν καὶ τοῖς καλουμένοις
2662   1.12.1a.9 : γεωμετρικοῖς ἐτίθετο ἀχώριστα τῶν σωμάτων.
2663   1.12.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 5 p. 448 Diels.).〉
2664   1.12.2.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ταύτας δὲ τὰς ἀρχὰς ποτὲ μὲν
2665   1.12.2.3 : εἶναί φησιν <20Ἀριστοτέλης>20 δύο, τήν τε ὕλην καὶ τὸ εἶδος,
2666   1.12.2.4 : ὃ καὶ μορφὴν καλεῖ καὶ ἐντελέχειαν καὶ τὸ τί ἦν εἶναι
2667   1.12.2.5 : καὶ οὐσίαν τὴν κατὰ τὸν λόγον καὶ ἐνέργειαν· οὕτως αὐτῷ
2668   1.12.1b.6 : πλούσιόν τε καὶ πολυώνυμόν ἐστι τὸ εἶδος. Τοσοῦτο μὲν 
2669   1.12.1b.7 : οὖν διαφέρειν τὸ εἶδος τῆς μορφῆς, ὅτι τὸ μέν ἐστι διῆ–
2670   1.12.1b.8 : κον διὰ βάθους, ἣ δ´ ἐπιπολαῖος· καὶ ἣ μὲν παραπλήσιος
2671   1.12.1b.9 : λευκότητι 〈τῇ〉 κατὰ τὴν ζῳγραφίαν, τὸ δὲ τῇ περὶ τὴν
2672   1.12.1b.10 : τοῦ γάλακτος οὐσίαν· ταὐτὸν δὲ εἶδος λέγεται, καθ´ ὅσον
2673   1.12.1b.11 : τὸ μὲν εἰδοποιεῖ, τὸ δὲ διαμορφοῖ τὴν ὕλην. Ἐντελέχειαν
2674   1.12.1b.12 : 〈δ´〉 αὐτὸ προσεῖπεν ἤτοι διὰ τὸ ἐνδελεχῶς ὑπάρχειν, ἢ
2675   1.12.1b.13 : ὅτι τῶν μετεχόντων αὐτοῦ ἕκαστον παρέχεται τέλειον· ὁ
2676   1.12.1b.14 : γὰρ χαλκὸς ἀνδριὰς οὐδέπω, πλὴν ὅτι μὴ δυνάμει, δια–
2677   1.12.1b.15 : πλασθεὶς δὲ καὶ τὴν πρόσφορον λαβὼν μορφὴν ἐντελεχείᾳ
2678   1.12.1b.16 : λέγεται· τότε γὰρ ἀπείληφε τὸ τέλος. Τὸ δὲ τί ἦν εἶναι
2679   1.12.1b.17 : προσηγόρευσε παρὰ τὸ τῶν ὄντων ἐπιφέρειν ἑκάστῳ τὴν
2680   1.12.1b.18 : τοῦ εἶναι δύναμιν· οὐσίαν δὲ τὴν κατὰ τὸν λόγον, ὅτι
2681   1.12.1b.19 : διαλλάττει τῆς κατὰ τὴν ὕλην, ὡς ἀνδριὰς χαλκοῦ καὶ Θη–
2682   1.12.1b.20 : ρίκλειον ἀργυροῦ καὶ τῶν ἀγαλμάτων ὁτιοῦν λίθου· τὸ
2683   1.12.1b.21 : γὰρ ᾧ περιττεύει ταῦτα τῆς ὕλης, ἐξ ἧς δεδημιούργηται,
2684   1.12.1b.22 : τοῦτ´ ἔστιν ἡ κατὰ τὸν λόγον οὐσία. Ἐνέργειαν δὲ ἐκάλε–
2685   1.12.1b.23 : σεν, ὅτι τῶν ὄντων οὐθὲν ἂν ἐνεργεῖν ἠδύνατο μὴ πρό–
2686   1.12.1b.24 : τερον εἰδοποιηθέν.
2687   1.12.2a.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 1 p. 447 Diels.).〉
2688   1.12.2a.2 : 〈<20Πλάτωνος.>20〉 Περὶ δὲ τῶν ἰδεῶν ὡδὶ διεξήρχετο,
2689   1.12.2a.3 : τῶν κατὰ φύσιν αἰσθητῶν κατὰ μέρος ὡρισμένα τινὰ
2690   1.12.2a.4 : παραδείγματα φάμενος εἶναι τὰς ἰδέας, ἀφ´ ὧν τὰς ἐπι–
2691   1.12.2a.5 : στήμας γίγνεσθαι καὶ τοὺς ὅρους· παρὰ πάντας γὰρ ἀν– 
2692   1.12.2a.6 : θρώπους ἄνθρωπόν τινα νοεῖσθαι καὶ παρὰ πάντας ἵπ–
2693   1.12.2a.7 : πους ἵππον καὶ κοινῶς παρὰ τὰ ζῷα ζῷον ἀγένητον καὶ
2694   1.12.2a.8 : ἄφθαρτον· ὃν τρόπον δὲ σφραγῖδος μιᾶς ἐκμαγεῖα γίνε–
2695   1.12.2a.9 : σθαι πολλὰ καὶ συχνὰς εἰκόνας ἑνὸς ἀνδρός, οὕτω καὶ
2696   1.12.2a.10 : μιᾶς ἑκάστης ἰδέας αἰσθητῶν σωμάτων φύσεις παμπλη–
2697   1.12.2a.11 : θεῖς, τῆς μὲν ἀνθρώπων ἀνθρώπους ἅπαντας, 〈τῆς δὲ
2698   1.12.2a.12 : ἵππων ἵππους ἅπαντας〉, καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον ἐπὶ
2699   1.12.2a.13 : τῶν ἄλλων τῶν κατὰ φύσιν. Εἶναι δὲ τὴν ἰδέαν ἀΐδιον
2700   1.12.2a.14 : οὐσίαν, αἰτίαν καὶ ἀρχὴν τοῦ ἕκαστον εἶναι τοιοῦτον οἵα
2701   1.12.2a.15 : ἐστὶν αὐτή. Καθάπερ οὖν τὰς κατὰ μέρος ὥσπερ ἀρχέ–
2702   1.12.2a.16 : τυπα τῶν αἰσθητῶν προηγεῖσθαι συμβέβηκε σωμάτων,
2703   1.12.2a.17 : οὕτως τὴν πάσας ἐν ἑαυτῇ περιέχουσαν καλλίστην καὶ τε–
2704   1.12.2a.18 : λειοτάτην οὐσίαν ὑπάρχειν 〈τοῦδε παράδειγμα τοῦ κόσμου〉.
2705   1.12.3.1 : Λέγει γοῦν καὶ ἐν τῷ Παρμενίδῃ (p. 132C. D) „Ἀλλ´,
2706   1.12.3.2 : ὦ Παρμενίδη, μάλιστα ἔμοιγε καταφαίνεται ὧδε ἔχειν·
2707   1.12.3.3 : τὰ μὲν εἴδη ταῦτα ὥσπερ παραδείγματα ἑστάναι ἐν τῇ
2708   1.12.3.4 : φύσει, τὰ δὲ ἄλλα τούτοις ἐοικέναι καὶ εἶναι ὁμοιώματα·
2709   1.12.3.5 : καὶ ἡ μέθεξις αὕτη τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι τῶν εἰδῶν οὐκ
2710   1.12.3.6 : ἄλλη τις ἢ εἰκασθῆναι αὐτοῖς.“
2711   1.12.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 40 p. 472 Diels.).〉
2712   1.12.3.2 : <20Ζήνωνος 〈καὶ τῶν ἀπ´ αὐτοῦ〉.>20 Τὰ ἐννοήματά
2713   1.12.3.3 : φασι μήτε τινὰ εἶναι μήτε ποιά, ὡσανεὶ δέ τινα καὶ
2714   1.12.3.4 : ὡσανεὶ ποιὰ φαντάσματα ψυχῆς· ταῦτα δὲ ὑπὸ τῶν ἀρ–
2715   1.12.3.5 : χαίων ἰδέας προσαγορεύεσθαι. Τῶν γὰρ κατὰ τὰ ἐννοή– 
2716   1.12.3.6 : ματα ὑποπιπτόντων εἶναι τὰς ἰδέας, οἷον ἀνθρώπων,
2717   1.12.3.7 : ἵππων, κοινότερον εἰπεῖν πάντων τῶν ζῴων καὶ τῶν
2718   1.12.3.8 : ἄλλων ὁπόσων λέγουσιν ἰδέας εἶναι. Ταύτας δὲ οἱ Στω–
2719   1.12.3.9 : ικοὶ φιλόσοφοί φασιν ἀνυπάρκτους εἶναι καὶ τῶν μὲν
2720   1.12.3.10 : ἐννοημάτων μετέχειν ἡμᾶς, τῶν δὲ πτώσεων, ἃς δὴ προσ–
2721   1.12.3.11 : ηγορίας καλοῦσι, τυγχάνειν.
2722   1.13.t.1 : {1Περὶ αἰτίων.}1
2723   1.13.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 11, 1. 2 p. 309 Diels.) et <21Platonis>21 Timaei.〉
2724   1.13.1a.2 : Αἴτιόν ἐστι δι´ ὃ τὸ ἀποτέλεσμα, ἢ δι´ ὃ συμβαίνει
2725   1.13.1a.3 : τι. ἀρκεῖ γὰρ ὑπογραφικῶς.
2726   1.13.1a.4 : <20Πλάτων>20 τριχῶς τὸ αἴτιον, ὑφ´ οὗ, ἐξ οὗ, πρὸς ὅ·
2727   1.13.1a.5 : κυριώτατον δ´ ἡγεῖται τὸ ὑφ´ οὗ, τοῦτο δ´ ἦν τὸ ποιοῦν.
2728   1.13.1a.6 : Λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ (p. 28A. B)· „πᾶν δὲ αὖ τὸ γιγνό–
2729   1.13.1a.7 : μενον ὑπ´ αἰτίου τινὸς ἐξ ἀνάγκης γίγνεται· παντὶ γὰρ
2730   1.13.1a.8 : ἀδύνατον χωρὶς αἰτίου γένεσιν ἔχειν. Ὅταν οὖν ὁ δημι–
2731   1.13.1a.9 : ουργὸς πρὸς τὸ κατὰ ταὐτὰ ἔχον βλέπων ἀεί, τοιούτῳ 
2732   1.13.1a.10 : τινὶ χρώμενος παραδείγματι, τὴν ἰδέαν καὶ τὴν δύναμιν
2733   1.13.1a.11 : ἀπεργάζηται, καλὸν ἐξ ἀνάγκης οὕτως ἀποτελεῖσθαι πᾶν·
2734   1.13.1a.12 : ὁπόταν δ´ εἰς τὸ γεγονός, γενητῷ παραδείγματι προσ–
2735   1.13.1a.13 : χρώμενος, οὐ καλόν.“
2736   1.13.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 11, 3. 4 p. 310 Diels.).〉
2737   1.13.2.2 : <20Πυθαγόρας>20 τὰ μὲν πρῶτα αἴτια ἀσώματα, τὰ δὲ
2738   1.13.2.3 : κατὰ μετοχὴν ἢ κατὰ συμβεβηκὸς τῆς σωματικῆς ὑποστά–
2739   1.13.2.4 : σεως εἶναι.
2740   1.13.2.5 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἔφησε δηλοῦν ἕκαστον χρώμενον σχή–
2741   1.13.2.6 : μασι τῆς ἑρμηνείας τοιούτοις, τό τε ἐξ οὗ λέγοντα 〈τὴν
2742   1.13.2.7 : ὕλην〉, καὶ τὸ ὑφ´ οὗ τὸ ποιοῦν, τὸ δὲ καθ´ ὃ τὸ εἶδος,
2743   1.13.2.8 : τὸ δὲ δι´ ὃ τὸ τέλος.
2744   1.13.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 18 p. 457 Diels.).〉
2745   1.13.3.2 : <20Ζήνωνος.>20 Αἴτιον δ´ ὁ Ζήνων φησὶν εἶναι δι´ ὅ·
2746   1.13.3.3 : οὗ δὲ αἴτιον συμβεβηκός· καὶ τὸ μὲν αἴτιον σῶμα, οὗ δὲ
2747   1.13.3.4 : αἴτιον κατηγόρημα· ἀδύνατον δ´ εἶναι τὸ μὲν αἴτιον παρ–
2748   1.13.3.5 : εῖναι, οὗ δέ ἐστιν αἴτιον μὴ ὑπάρχειν. Τὸ δὲ λεγόμενον
2749   1.13.3.6 : τοιαύτην ἔχει δύναμιν· αἴτιόν ἐστι δι´ ὃ γίνεταί τι, οἷον
2750   1.13.3.7 : διὰ τὴν φρόνησιν γίνεται τὸ φρονεῖν καὶ διὰ τὴν ψυχὴν
2751   1.13.3.8 : γίνεται τὸ ζῆν καὶ διὰ τὴν σωφροσύνην γίνεται τὸ σω–
2752   1.13.3.9 : φρονεῖν. ἀδύνατον γὰρ εἶναι σωφροσύνης περί τινα οὔσης
2753   1.13.3.10 : μὴ σωφρονεῖν, ἢ ψυχῆς μὴ ζῆν, ἢ φρονήσεως μὴ φρονεῖν.
2754   1.13.3.11 : <20Χρυσίππου.>20 Χρύσιππος αἴτιον εἶναι λέγει δι´ ὅ. 
2755   1.13.3.12 : Καὶ τὸ μὲν αἴτιον ὂν καὶ σῶμα, 〈οὗ δὲ αἴτιον μήτε ὂν
2756   1.13.3.13 : μήτε σῶμα·〉 καὶ αἴτιον μὲν ὅτι, οὗ δὲ αἴτιον διά τι.
2757   1.13.3.14 : Αἰτίαν δ´ εἶναι λόγον αἰτίου, ἢ λόγον τὸν περὶ τοῦ αἰτίου
2758   1.13.3.15 : ὡς αἰτίου.
2759   1.13.3.16 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ποσειδώνιος δὲ οὕτως· αἴτιον δ´
2760   1.13.3.17 : ἐστί τινος, δι´ ὃ ἐκεῖνο, ἢ τὸ πρῶτον ποιοῦν, ἢ τὸ ἀρχη–
2761   1.13.3.18 : γὸν ποιήσεως. καὶ τὸ μὲν αἴτιον ὂν καὶ σῶμα, οὗ δὲ
2762   1.13.3.19 : αἴτιον οὔτε ὂν οὔτε σῶμα, ἀλλὰ συμβεβηκὸς καὶ κατηγόρημα.
2763   1.13.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 11, 6–8 p. 310 Diels.).〉
2764   1.13.4.2 : <20Θαλῆς>20 καὶ οἱ ἐφεξῆς τὸ πρῶτον αἴτιον ἀκίνητον
2765   1.13.4.3 : ἀπεφήναντο.
2766   1.13.4.4 : 〈Οἱ〉 <20Στωικοὶ>20 τὸ πρῶτον αἴτιον ὡρίσαντο κινητόν.
2767   1.13.4.5 : Οἱ <20Περιπατητικοὶ>20 τῶν αἰτίων εἶναι τὰ μὲν αἰσθη–
2768   1.13.4.6 : τά, τὰ δὲ νοητά.
2769   1.13.2.1 : <20Ὀκέλλου.>20
2770   1.13.2.2 : Ὄκελλος ἔφησεν εἶναι αἴτιον δι´ ὃ γίγνεταί τι. λέγει
2771   1.13.2.3 : γὰρ ἐν τῷ Περὶ νόμου (fr. phil. Gr. I p. 407 Mullach.) οὕτως·
2772   1.13.2.4 : Συνέχει γὰρ τὰ μὲν σκάνεα τῶν ζῴων 〈ζωά〉, ταύτας
2773   1.13.2.5 : δ´ αἴτιον ψυχά· τὸν δὲ κόσμον ἁρμονία, ταύτας δ´ αἴτιος
2774   1.13.2.6 : ὁ θεός· τὼς δ´ οἴκως καὶ τὰς πόλιας ὁμόνοια, ταύτας
2775   1.13.2.7 : δ´ αἴτιος νόμος. Τίς ὦν αἰτία ἦν φύσις, τὸν μὲν κόσμον
2776   1.13.2.8 : ἁρμόχθαι διὰ παντὸς καὶ μηδέποκ´ ἐς ἀκοσμίαν ἐκβαίνειν, 
2777   1.13.2.9 : τὰς δὲ πόλιας καὶ τὼς οἴκως ὀλιγοχρονίως ἦμεν; Ὅσα
2778   1.13.2.10 : μὲν ὦν γεννατὰ καὶ θνατὰ τὰν φύσιν, ἐξ ἇς συνέστακεν
2779   1.13.2.11 : ὕλας, τὰν αὐτὰν αἰτίαν ἔχει τᾶς διαλύσιος· συνέστακε
2780   1.13.2.12 : γὰρ ἐκ μεταβαλλοίσας καὶ ἀειπαθέος. Ἁ γὰρ τῶν γεννω–
2781   1.13.2.13 : μένων ἀπογέννασις σωτηρία τᾶς γενετείρας ὕλας. Τὸ
2782   1.13.2.14 : δὲ ἀεικίνητον κυβερνῇ, τὸ δ´ ἀειπαθὲς κυβερνῆται· καὶ τὸ
2783   1.13.2.15 : μὲν πρότερον τᾷ δυνάμι, τὸ δὲ ὕστερον· καὶ τὸ μὲν θεῖον
2784   1.13.2.16 : καὶ λόγον ἔχον καὶ ἔμφρον, τὸ δὲ γεννατὸν καὶ ἄλογον
2785   1.13.2.17 : [τὸ μεταβάλλον].
2786   1.14.t.1 : {1Περὶ σωμάτων καὶ περὶ τῆς τούτων τομῆς καὶ
2787   1.14.t.2 : περὶ ἐλαχίστου.}1
2788   1.14.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 1–3 med. p. 310 Diels.).〉
2789   1.14.1a.2 : Σῶμά ἐστι τὸ τριχῇ διαστατόν, πλάτει, βάθει, μήκει·
2790   1.14.1a.3 : ἢ ὄγκος ἀντίτυπος, ὅσον ἐφ´ αὑτῷ.
2791   1.14.1a.4 : <20Πλάτων>20 μήτε βαρὺ μήτε κοῦφον εἶναί τι φύσει ἐν
2792   1.14.1a.5 : τῷ οἰκείῳ τόπῳ ὑπάρχον, ἐν δὲ τῷ ἀλλοτρίῳ γενόμενον
2793   1.14.1a.6 : τότε νεῦσιν ἴσχειν, ἐκ δὲ τῆς νεύσεως ῥοπὴν ἤτοι πρὸς
2794   1.14.1a.7 : βαρύτητα ἢ κουφότητα. 
2795   1.14.1a.8 : <20Ἀριστοτέλης>20 βαρύτατον μὲν εἶναι τὴν γῆν, κουφό–
2796   1.14.1a.9 : τατον δὲ τὸ πῦρ, ἀέρα δὲ καὶ ὕδωρ ἄλλοτ´ ἄλλως.
2797   1.14.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 3 p. 315, 5 Diels.) de Aristotele.〉
2798   1.14.2.2 : Καὶ δυνάμει μὲν εἰς ἄπειρον τέμνεσθαι, ἐντελεχείᾳ
2799   1.14.2.3 : δὲ μηδαμῶς.
2800   1.14.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 5 p. 449 Diels.) de Aristotele.〉
2801   1.14.3.2 : Τῶν δὲ ἁπλῶν σωμάτων εἶναι τὰς ποιότητας ἁπλᾶς·
2802   1.14.1c.3 : διαιρεῖσθαι δὲ εἰς ἄπειρον τὰ μεγέθη καὶ τὰ μέγεθος
2803   1.14.1c.4 : ἔχοντα. ταῦτα δὲ καὶ συνεχῆ καλεῖσθαι· μεγέθη δ´ εἶναι
2804   1.14.1c.5 : μῆκος, πλάτος, βάθος· τὰ δ´ ἔχοντα μέγεθος ἓξ ὑπάρχειν,
2805   1.14.1c.6 : σῶμα, τόπον, ἐπιφάνειαν, γραμμήν, κίνησιν, χρόνον. ἐπι–
2806   1.14.1c.7 : φάνειαν δ´ εἶναι σώματος πέρας δυσὶν ὁριζομένην δια–
2807   1.14.1c.8 : στάσεσι· γραμμὴν δὲ τὸ τῆς ἐπιφανείας πέρας κατὰ μίαν
2808   1.14.1c.9 : διάστασιν. σῶμα δὴ τοίνυν ἐστὶ 〈τὸ〉 τὰς τρεῖς ἔχον δια–
2809   1.14.1c.10 : στάσεις. ἐπεὶ δὲ καὶ περὶ τὸν τόπον εἰσὶν αὗται, προσ–
2810   1.14.1c.11 : θετέον τό τε μετ´ ἀντερείσεως καὶ τὸ μὴ δεχόμενον ἕτερον
2811   1.14.1c.12 : εἰς τὸν αὐτὸν τόπον [σῶμα]· πληρωτικὸν γὰρ εἶναι τοῦ
2812   1.14.1c.13 : τόπου τὸ σῶμα, καθάπερ καὶ τὸν τόπον τοῦ σώματος
2813   1.14.1c.14 : δεκτικόν. ποιεῖν δὲ καὶ πάσχειν τὰ σώματα ταῖς ἀσωμά–
2814   1.14.1c.15 : τοις δυνάμεσι· κατὰ γὰρ τὰς ἐν ταύταις διαφορὰς ἀπο–
2815   1.14.1c.16 : τελεῖσθαι τάς τε τῶν δραστικῶν καὶ τὰς τῶν παθητικῶν
2816   1.14.1c.17 : φύσεις.
2817   1.14.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 3 med. p. 311, 1 Diels.) de Aristotele.〉
2818   1.14.2.2 : Μηδὲν δὲ πῦρ κυκλοτερῶς φύσει κινεῖσθαι, μόνον δὲ
2819   1.14.2.3 : τὸ πέμπτον σῶμα. 
2820   1.14.3.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 4 p. 315, 8 Diels.).〉
2821   1.14.3.2 : <20Χρύσιππος>20 ἔφασκε τὰ σώματα εἰς ἄπειρον τέμνε–
2822   1.14.3.3 : σθαι καὶ τὰ τοῖς σώμασι προσεοικότα, οἷον ἐπιφάνειαν,
2823   1.14.3.4 : γραμμήν, τόπον, κενόν, χρόνον· εἰς ἄπειρόν τε τούτων
2824   1.14.3.5 : τεμνομένων οὔτε σῶμα ἐξ ἀπείρων σωμάτων συνέστηκεν
2825   1.14.3.6 : οὔτ´ ἐπιφάνεια οὔτε γραμμὴ οὔτε τόπος 〈οὔτε κενὸν οὔτε
2826   1.14.3.7 : χρόνος〉.
2827   1.14.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 4–6 p. 311, 3 Diels.).〉
2828   1.14.4.2 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 δύο μὲν ἐκ τῶν τεσσάρων στοιχείων
2829   1.14.4.3 : κοῦφα, πῦρ καὶ ἀέρα· δύο δὲ βαρέα, ὕδωρ καὶ γῆν. Κοῦ–
2830   1.14.4.4 : φον γὰρ ὑπάρχει φύσει, ὃ νεύει ἀπὸ τοῦ ἰδίου μέσου,
2831   1.14.4.5 : βαρὺ δὲ τὸ εἰς μέσον. Καὶ τὸ μὲν περίγειον φῶς κατ´
2832   1.14.4.6 : εὐθεῖαν, τὸ δ´ αἰθέριον περιφερῶς κινεῖται.
2833   1.14.4.7 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀπερίληπτα εἶναι τὰ 〈ἄτομα〉 σώματα.
2834   1.14.4.8 : καὶ τὰ πρῶτα δὲ ἁπλᾶ· τά τε ἐξ ἐκείνων συγκρίματα βάρος
2835   1.14.4.9 : ἔχειν. Κινεῖσθαι δὲ τὰ ἄτομα τότε μὲν κατὰ στάθμην,
2836   1.14.4.10 : τότε δὲ κατὰ παρέγκλισιν· τὰ δὲ ἄνω κινούμενα κατὰ πλη–
2837   1.14.4.11 : γὴν καὶ ἀποπαλμόν.
2838   1.14.4.12 : <20Δημόκριτος>20 τὰ πρῶτά φησι σώματα (ταῦτα δ´ ἦν
2839   1.14.4.13 : τὰ ναστά) βάρος μὲν οὐκ ἔχειν, κινεῖσθαι 〈δὲ〉 κατ´ ἀλλη– 
2840   1.14.4.14 : λοτυπίαν ἐν τῷ ἀπείρῳ. Δυνατὸν εἶναι κοσμιαίαν ὑπάρ–
2841   1.14.4.15 : χειν ἄτομον.
2842   1.14.5.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 2 p. 315, 3 Diels.).〉
2843   1.14.5.2 : Ὁ δ´ <20αὐτὸς>20 ἔλεγε περὶ τἀμερῆ ἵστασθαι τὴν τομήν.
2844   1.14.6.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 7 p. 311, 23 Diels.).〉
2845   1.14.6.2 : <20Στράτων>20 μὲν προσεῖναι τοῖς σώμασι φυσικὸν βάρος,
2846   1.14.6.3 : τὰ δὲ κουφότερα τοῖς βαρυτέροις ἐπιπολάζειν, οἷον ἐκ–
2847   1.14.6.4 : πυρηνιζόμενα.
2848   1.14.7.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 1 p. 314, 30 Diels.).〉
2849   1.14.7.2 : Οἱ ἀπὸ <20Θάλεω>20 καὶ <20Πυθαγόρου>20 παθητὰ 〈τὰ〉
2850   1.14.7.3 : σώματα καὶ τμητὰ εἰς ἄπειρον, καὶ πάντα τὰ συνεχῆ,
2851   1.14.7.4 : γραμμήν, ἐπιφάνειαν, στερεὸν σῶμα, τόπον, χρόνον.
2852   1.14.7.5 : <20Περὶ ἐλαχίστου.>20
2853   1.14.1k.1 : 〈<21Aetii>21 (I 13, 1–4 p. 312, 2 Diels.).〉
2854   1.14.1k.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἔφη πρὸ τῶν τεσσάρων στοιχείων
2855   1.14.1k.3 : θραύσματα ἐλάχιστα, οἱονεὶ στοιχεῖα πρὸ τῶν στοιχείων
2856   1.14.1k.4 : ὁμοιομερῆ.
2857   1.14.1k.5 : <20Ἡράκλειτος>20 πρὸ τοῦ ἑνὸς δοκεῖ τισι ψήγματα κα–
2858   1.14.1k.6 : ταλείπειν.
2859   1.14.1k.7 : <20Ξενοκράτης>20 καὶ <20Διόδωρος>20 ἀμερῆ τὰ ἐλάχιστα
2860   1.14.1k.8 : ὡρίζοντο.
2861   1.14.1k.9 : <20Ἡρακλείδης>20 θραύσματα.
2862   1.14.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 19 p. 457 Diels.) de Stoicis.〉
2863   1.14.2.2 : Σῶμά ἐστι τὸ τριχῇ διαστατόν, πλάτει, βάθει, μήκει· 
2864   1.14.2.3 : ταῦτα δὲ πλεοναχῶς λέγεσθαι, ὁτὲ μὲν γὰρ μῆκος εἶναι
2865   1.14.2.4 : λέγεσθαι τὸ μέγιστον διάστημα τοῦ σώματος, ὁτὲ δὲ μόνον
2866   1.14.2.5 : τὸ κάτωθεν ἄνω· καὶ πλάτος ὁτὲ 〈μὲν〉 τὸ δεύτερον διά–
2867   1.14.2.6 : στημα, ὁτὲ δὲ τὸ ἐκ δεξιᾶς καὶ ἐξ εὐωνύμου· καὶ βάθος
2868   1.14.2.7 : ὁτὲ μὲν τὸ εἰς ἑαυτὸ διάστημα, ὁτὲ δὲ τὸ πρόσω καὶ
2869   1.14.2.8 : ὀπίσω· κατὰ μὲν τὸν πρότερον λόγον οὔτε τῶν σφαιρῶν
2870   1.14.2.9 : οὔτε τῶν τετραγώνων καὶ τῶν ὁμοίων οὐδὲν τῶν διαστη–
2871   1.14.2.10 : μάτων τούτων ἐχόντων, κατὰ δὲ τὸν δεύτερον παντὸς σώ–
2872   1.14.2.11 : ματος τὰς τρεῖς ἔχοντος διαστάσεις διὰ τὸ κατὰ πᾶσαν
2873   1.14.2.12 : θέσιν ὑπὸ τὸν λόγον τοῦτον πίπτειν αὐτό.
2874   1.14.2.1 : <20Παρμενίδου>20 ( 102–104 Karsten. p. 792 Stein.).
2875   1.14.2.2 : Πάντοθεν εὐκύκλου σφαίρης ἐναλίγκιον ὄγκῳ,
2876   1.14.2.3 : μεσσόθεν ἰσοπαλὲς πάντῃ· τὸ γὰρ οὔτε τι μεῖζον
2877   1.14.2.4 : οὔτε τι βαιότερον πελέναι χρεόν ἐστι τῇ ἢ τῇ.
2878   1.15.t.1 : {1Περὶ σχημάτων.}1
2879   1.15.1.1 : <20Ὁμήρου>20 (II. Θ  16).
2880   1.15.1.2 : Τόσσον ἔνερθ´ Ἀίδεω ὅσον οὐρανός ἐστ´ ἀπὸ γαίης.
2881   1.15.2a.1 : 〈<21Anonymi poetae.>21〉
2882   1.15.2a.2 : Ἀλλ´ ὅγε πάντοθεν ἶσος 〈ἐὼν〉 καὶ πάμπαν ἀπείρων. 
2883   1.15.3.1 : 〈<20Ἐμπεδοκλέους>20 (v. 138 Stein.).〉
2884   1.15.3.2 : σφαῖρος κυκλοτερής, μονίῃ περιηγέϊ γαίων.
2885   1.15.3a.1 : <20Πορφυρίου.>20
2886   1.15.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 14, 1 p. 312, 12 Diels.).〉
2887   1.15.4.2 : Σχῆμά ἐστιν ἐπιφάνεια καὶ περιγραφὴ καὶ πέρας
2888   1.15.4.3 : σώματος.
2889   1.15.4.1 : <20Πλάτωνος.>20
2890   1.15.4.2 : Πλάτων ἔφησε σφαιροειδῆ τὸν κόσμον ὑπάρχειν. Λέ–
2891   1.15.4.3 : γει γὰρ οὕτως ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 33B)· „Σχῆμα δ´ ἔδωκεν
2892   1.15.4.4 : αὐτῷ τὸ πρέπον καὶ τὸ συγγενές· τῷ δὲ πάντα ζῷα ἐν
2893   1.15.4.5 : αὑτῷ περιέχειν μέλλοντι ζῴῳ πρέπον ἂν εἴη σχῆμα τὸ
2894   1.15.4.6 : περιειληφὸς ἐν αὑτῷ πάνθ´ ὁπόσα σχήματα. Διὸ καὶ
2895   1.15.4.7 : σφαιροειδές, ἐκ μέσου πάντῃ πρὸς τὰς τελευτὰς ἴσον ἀπέ–
2896   1.15.4.8 : χον, κυκλοτερὲς αὐτὸ ἐτορνεύσατο, πάντων τελεώτατον
2897   1.15.4.9 : ὁμοιότατόν τε αὐτὸ ἑαυτῷ σχημάτων, νομίσας μυρίῳ κάλ–
2898   1.15.4.10 : λιον ὅμοιον ἀνομοίου.“
2899   1.15.5.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (Timae. p. 62D–63A).
2900   1.15.5.2 : Τοῦ γὰρ παντὸς οὐρανοῦ σφαιροειδοῦς ὄντος, ὅσα
2901   1.15.5.3 : μὲν ἀφεστῶτα ἴσον τοῦ μέσου γέγονεν ἔσχατα, ὁμοίως
2902   1.15.5.4 : αὐτὰ χρὴ ἔσχατα προσπεφυκέναι, τὸ δὲ μέσον τὰ αὐτὰ
2903   1.15.5.5 : μέτρα τῶν ἐσχάτων ἀφεστηκὸς ἐν τῷ καταντικρὺ νομίζειν
2904   1.15.5.6 : δεῖ πάντων εἶναι· τοῦ δὴ κόσμου ταύτῃ πεφυκότος τί
2905   1.15.5.7 : τῶν εἰρημένων ἄνω τις ἢ κάτω τιθέμενος [ὃν] οὐκ ἐν δίκῃ
2906   1.15.5.8 : δόξει τὸ μηθὲν προσῆκον ὄνομα λέγειν; Ὁ μὲν γὰρ μέσος 
2907   1.15.5.9 : ἐν αὐτῷ τόπος οὔτε κάτω πεφυκὼς οὔτε ἄνω λέγεσθαι
2908   1.15.5.10 : δίκαιος, ἀλλ´ αὐτὸ ἐν μέσῳ· ὁ δὲ πέριξ οὔτε δὴ μέσος,
2909   1.15.5.11 : οὔτε ἔχων διάφορον αὑτοῦ μέρος ἕτερον θατέρου μᾶλλον
2910   1.15.5.12 : πρὸς τὸ μέσον ἤ τι τῶν καταντικρύ. τοῦ δὲ ὁμοίως πάντῃ
2911   1.15.5.13 : πεφυκότος ποῖά τις ἐπιφέρων ὀνόματα αὐτῷ ἐναντία καὶ
2912   1.15.5.14 : πῇ καλῶς ἂν ἡγοῖτο λέγειν; εἰ γάρ τι καὶ στερεὸν εἴη
2913   1.15.5.15 : κατὰ μέσον τοῦ παντὸς ἰσοπαλές, εἰς οὐδὲν ἄν τί ποτε
2914   1.15.5.16 : τῶν ἐσχάτων ἐνεχθείη διὰ τὴν πάντῃ ὁμοιότητα αὐτῶν·
2915   1.15.5.17 : ἀλλ´ εἰ καὶ περὶ ταὐτὸ πορεύοιτό τις ἐν κύκλῳ, πολλάκις
2916   1.15.5.18 : ἂν στὰς ἀντίπους ταὐτὸν αὐτοῦ κάτω καὶ ἄνω προσείποι·
2917   1.15.5.19 : τὸ μὲν γὰρ ὅλον, καθάπερ εἴρηται νῦν δή, σφαιροειδὲς
2918   1.15.5.20 : ὂν τόπον τινὰ κάτω, τὸν δὲ ἄνω λέγειν ἔχειν οὐκ ἔμφρονος.
2919   1.15.6a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 14, 2–6 p. 312, 14 Diels.).〉
2920   1.15.6a.2 : <20Οἱ ἀπὸ Πυθαγόρου>20 [τὸν κόσμον] σφαιρικὰ τὰ
2921   1.15.6a.3 : σχήματα τῶν τεττάρων στοιχείων· μόνον δὲ τὸ ἀνώτατον
2922   1.15.6a.4 : πῦρ κωνοειδές.
2923   1.15.6a.5 : <20Ἀναξαγόρας>20 τὰ ὁμοιομερῆ πολυσχήμονα.
2924   1.15.6a.6 : <20Οἱ ἀπὸ Λευκίππου τὰ>20 ἄτομα πολυσχήμονα.
2925   1.15.6a.7 : <20Κλεάνθης>20 μόνος τῶν Στωικῶν τὸ πῦρ ἀπεφήνατο
2926   1.15.6a.8 : κωνοειδές.
2927   1.15.6a.9 : <20Ζήνων>20 ἔφασκε τὸ πῦρ κατ´ εὐθεῖαν κινεῖσθαι.
2928   1.15.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 2, 1. 2 p. 329, 6 Diels.).〉
2929   1.15.7.2 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 σφαιροειδῆ τὸν κόσμον ἀπεφήναντο. 
2930   1.15.7.3 : <20Λεύκιππος>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 σφαιροειδῆ τὸν
2931   1.15.7.4 : κόσμον.
2932   1.15.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 8, 1 p. 337, 26 Diels.).〉
2933   1.15.8.2 : <20Διογένης>20 καὶ <20Ἀναξαγόρας>20 ἔφησαν, μετὰ τὸ συ–
2934   1.15.8.3 : στῆναι τὸν κόσμον καὶ τὰ ζῷα ἐκ τῆς γῆς ἐξαγαγεῖν ἐγκλι–
2935   1.15.8.4 : θῆναί πως τὸν κόσμον ἐκ τοῦ αὐτομάτου εἰς τὸ μεσημ–
2936   1.15.8.5 : βρινὸν αὑτοῦ μέρος, ἴσως ὑπὸ προνοίας, ἵν´ ἃ μὲν ἀοί–
2937   1.15.8.6 : κητα γένηται, ἃ δὲ οἰκητὰ μέρη τοῦ κόσμου κατὰ ψῦξιν
2938   1.15.8.7 : καὶ ἐκπύρωσιν καὶ εὐκρασίαν.
2939   1.15.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 6 p. 336, 16; II 8, 2 p. 338, 6; II 10, 2
2940   1.15.9.2 : p. 339, 16 Diels.).〉
2941   1.15.9.3 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἔλεγε μὴ διὰ παντὸς ἑστῶτας εἶναι
2942   1.15.9.4 : μηδ´ ὡρισμένους τοὺς τόπους τῶν στοιχείων, ἀλλὰ παν–
2943   1.15.9.5 : ταχῶς ἀλλήλων μεταλαμβάνειν, —Τοῦ δὲ ἀέρος εἴξαν–
2944   1.15.9.6 : τος τῇ τοῦ ἡλίου ὁρμῇ ἐπικλιθῆναι τὰς ἄρκτους καὶ τὰ
2945   1.15.9.7 : μὲν βόρεια ὑψωθῆναι, τὰ δὲ νότια ταπεινωθῆναι, καθὸ
2946   1.15.6d.8 : καὶ τὸν ὅλον κόσμον. —Καὶ δεξιὰ μὲν αὐτοῦ τὰ κατὰ
2947   1.15.6d.9 : τὸν θερινὸν τροπικόν, ἀριστερὰ δὲ τὰ κατὰ τὸν χειμερινόν.
2948   1.15.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 10, 1 p. 339, 2 Diels.).〉
2949   1.15.7.2 : <20Πυθαγόρας, Πλάτων, Ἀριστοτέλης>20 δεξιὰ τοῦ
2950   1.15.7.3 : κόσμου τὰ ἀνατολικὰ μέρη, ἀφ´ ὧν ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως
2951   1.15.7.4 : [διὰ τὰς ἀνατολάς], ἀριστερὰ δὲ τὰ δυτικά. Οὔθ´ ὕψος
2952   1.15.7.5 : δέ φασιν οὔτε βάθος ἔχειν τὸν κόσμον, καθ´ ὃν λόγον
2953   1.15.7.6 : ὕψος μὲν λέγεται τὸ κάτωθεν ἄνω διάστημα, βάθος δὲ
2954   1.15.7.7 : τὸ ἄνωθεν κάτω. Μηδὲν γὰρ εἶναι τῶν οὕτως διαστη– 
2955   1.15.7.8 : μάτων λεγομένων περὶ τὸν κόσμον διὰ τὸ περὶ τὸ ἑαυ–
2956   1.15.7.9 : τοῦ μέσον αὐτὸν συνεστάναι, ἀφ´ οὗ πρὸς ἅπαν ἐστὶ καὶ
2957   1.15.7.10 : πρὸς ὃ πανταχόθεν ταὐτό.
2958   1.15.7.1 : <20Φιλολάου Βάκχαι>20 (fr. 5 Mull.).
2959   1.15.7.2 : Ὁ κόσμος εἷς ἐστιν. Ἤρξατο δὲ γίγνεσθαι ἄχρι τοῦ
2960   1.15.7.3 : μέσου, καὶ ἀπὸ τοῦ μέσου εἰς τὸ ἄνω διὰ τῶν αὐτῶν τοῖς
2961   1.15.7.4 : κάτω ἐστὶ τὰ ἄνω τοῦ μέσου ὑπεναντίως κείμενα τοῖς
2962   1.15.7.5 : κάτω. Τοῖς γὰρ κάτω τὸ κατωτάτω μέγα ἐστὶν ὥσπερ
2963   1.15.7.6 : τὸ ἀνωτάτω, καὶ τὰ ἄλλα ὡσαύτως. Πρὸς γὰρ τὸ μέσον
2964   1.15.7.7 : κατὰ ταὐτά ἐστιν ἑκάτερα, ὅσα μὴ μετενήνεκται.
2965   1.16.t.1 : {1Περὶ χρωμάτων.}1
2966   1.16.1.1 : 〈<21Aetii>21 (I 15, 1–11 p. 313, 4 Diels.).〉
2967   1.16.1.2 : Χρῶμά ἐστι ποιότης σώματος ὁρατὴ προηγουμένως.
2968   1.16.1.3 : 〈Οἱ〉 <20Πυθαγόρειοι>20 χροιὰν ἐκάλουν τὴν ἐπιφάνειαν
2969   1.16.1.4 : τοῦ σώματος, τὰ δὲ γένη τῶν χρωμάτων λευκόν τε καὶ
2970   1.16.1.5 : μέλαν, ἐρυθρόν τε καὶ ὠχρόν· τὰς δὲ διαφορὰς τῶν χρω–
2971   1.16.1.6 : μάτων παρὰ τὰς 〈ποιὰς〉 μίξεις τῶν στοιχείων, τὰς δὲ τῶν
2972   1.16.1.7 : ζῴων παρὰ τὰς ποικιλίας τῶν τροφῶν καὶ τῶν ἀέρων. 
2973   1.16.1.8 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 χρῶμα εἶναι ἀπεφαίνετο τὸ τοῖς πόροις
2974   1.16.1.9 : τῆς ὄψεως ἐναρμόττον. Τέτταρα δὲ τοῖς στοιχείοις ἰσά–
2975   1.16.1.10 : ριθμα, λευκόν, μέλαν, ἐρυθρόν, ὠχρόν.
2976   1.16.1.11 : <20Πλάτων>20 φλόγα ἀπὸ τῶν σωμάτων σύμμετρα μόρια
2977   1.16.1.12 : ἔχουσαν πρὸς τὴν ὄψιν.
2978   1.16.1.13 : <20Ἀρίσταρχος>20 Σάμιος μαθηματικός, ἀκουστὴς Στρά–
2979   1.16.1.14 : τωνος, φῶς εἶναι τὸ χρῶμα τοῖς ὑποκειμένοις ἐπιπῖπτον.
2980   1.16.1.15 : <20Ζήνων>20 ὁ Στωικὸς τὰ χρώματα πρώτους εἶναι σχη–
2981   1.16.1.16 : ματισμοὺς τῆς ὕλης.
2982   1.16.1.17 : <20Δημόκριτος>20 φύσει μὲν μηδὲν εἶναι χρῶμα, τὰ μὲν
2983   1.16.1.18 : γὰρ στοιχεῖα ἄποια, τά τε ναστὰ καὶ τὸ κενόν· τὰ δὲ ἐξ
2984   1.16.1.19 : αὐτῶν συγκρίματα κεχρῶσθαι διαταγῇ τε καὶ ῥυθμῷ καὶ
2985   1.16.1.20 : προτροπῇ, ὧν ἣ μέν ἐστι τάξις, ὃ δὲ σχῆμα, ἣ δὲ θέσις·
2986   1.16.1.21 : παρὰ ταῦτα γὰρ αἱ φαντασίαι. Τούτων δὲ τῶν πρὸς τὴν
2987   1.16.1.22 : φαντασίαν χρωμάτων τέτταρες αἱ διαφοραί, λευκοῦ, μέλα–
2988   1.16.1.23 : νος, ἐρυθροῦ, ὠχροῦ.
2989   1.16.1.24 : <20Ἐπίκουρος>20 καὶ <20Ἀρίσταρχος>20 τὰ ἐν τῷ σκότῳ
2990   1.16.1.25 : σώματα χρόαν οὐκ ἔχειν.
2991   1.16.1.26 : <20Ἀριστοτέλης>20 πέρας ἐν ὡρισμένῳ διαφανεῖ, δια–
2992   1.16.1.27 : φανὲν δὲ ὕλην εἶναι διηθημένην καθαρὰν καὶ ἀμιγῆ, τού–
2993   1.16.1.28 : του δὲ αὐτοῦ τὸ κινητικὸν χρῶμα ὑπάρχειν· ἐν δὲ τῷ 
2994   1.16.1.29 : σκότῳ τὰ σώματα χρόαν δυνάμει μὲν ἔχειν, ἐνεργείᾳ δὲ
2995   1.16.1.30 : μηδαμῶς· πολὺ δὲ τὸ μεταξὺ τοῦ τε μὴ ἔχειν καὶ μὴ
2996   1.16.1.31 : ὁρᾶσθαι.
2997   1.16.1.32 : Οἱ μὲν ἄλλοι τὰ στοιχεῖα κεχρῶσθαι φυσικῶς, οἳ δὲ
2998   1.16.1.33 : τὰ ὁμοιομερῆ ποιότητος μετέχειν τὰ πρῶτα, οἳ δὲ τὰ
2999   1.16.1.34 : ἄτομα πάντα συλλήβδην ἄχροα, ἐξ ἀποίων δὲ τῶν λόγῳ
3000   1.16.1.35 : θεωρητῶν τὰς αἰσθητὰς ὑποφαίνουσι γίγνεσθαι ποιό–
3001   1.16.1.36 : τητας.
3002   1.16.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 67C–68D).
3003   1.16.2.2 : Τέταρτον γὰρ δὴ λοιπὸν ἔτι γένος ἡμῖν αἰσθητικόν,
3004   1.16.2.3 : ὃ διελέσθαι δεῖ συχνὰ ἐν αὑτῷ ποικίλματα κεκτημένον,
3005   1.16.2.4 : ἃ ξύμπαντα μὲν χρόας ἐκαλέσαμεν, φλόγα τῶν σωμάτων
3006   1.16.2.5 : ἑκάστων ἀπορρέουσαν, ὄψει σύμμετρα μόρια ἔχουσαν πρὸς
3007   1.16.2.6 : αἴσθησιν· ὄψεως δ´ ἐν τοῖς πρόσθεν αὐτῶν περὶ τῶν
3008   1.16.2.7 : αἰτίων τῆς γενέσεως ὀλίγα ἐρρήθη. Τῇδε οὖν τῶν χρω–
3009   1.16.2.8 : μάτων πέρι μάλιστα εἰκὸς πρέποι τ´ ἂν τὸν ἐπιεικῆ λό–
3010   1.16.2.9 : γον διεξελθεῖν· τὰ φερόμενα ἀπὸ τῶν ἄλλων μόρια ἐμ–
3011   1.16.2.10 : πίπτοντά τε εἰς τὴν ὄψιν τὰ μὲν ἐλάττω, τὰ δὲ μείζω,
3012   1.16.2.11 : τὰ δὲ ἴσα τοῖς αὐτοῖς τῆς ὄψεως μέρεσιν εἶναι. Τὰ μὲν
3013   1.16.2.12 : οὖν ἴσα ἀναίσθητα, ἃ δὴ καὶ διαφανῆ λέγομεν· τὰ δὲ
3014   1.16.2.13 : μείζω καὶ ἐλάττω, τὰ μὲν συγκρίνοντα, τὰ δὲ διακρίνοντα
3015   1.16.2.14 : αὐτήν, τοῖς περὶ τὴν σάρκα θερμοῖς καὶ ψυχροῖς καὶ τοῖς
3016   1.16.2.15 : περὶ τὴν γλῶτταν στρυφνοῖς καὶ ὅσα θερμαντικὰ ὄντα
3017   1.16.2.16 : δριμέα ἐκαλέσαμεν ἀδελφὰ εἶναι, τά τε λευκὰ καὶ τὰ
3018   1.16.2.17 : μέλανα, ἐκείνων παθήματα γεγονότα ἐν ἄλλῳ γένει τὰ
3019   1.16.2.18 : αὐτά, φανταζόμενα δὲ ἄλλα διὰ ταύτας τὰς αἰτίας. Οὕτως
3020   1.16.2.19 : οὖν αὐτὰ προσρητέον, τὸ μὲν διακριτικὸν τῆς ὄψεως λευ–
3021   1.16.2.20 : κόν, τὸ δ´ ἐναντίον αὐτοῦ μέλαν, τὴν δὲ ὀξυτέραν φορὰν 
3022   1.16.2.21 : καὶ γένους πυρὸς ἑτέρου προσπίπτουσαν καὶ διακρίνουσαν
3023   1.16.2.22 : τὴν ὄψιν μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν, αὐτάς τε τῶν ὀμμάτων
3024   1.16.2.23 : τὰς διεξόδους βίᾳ διωθοῦσαν καὶ τήκουσαν, πῦρ μὲν
3025   1.16.2.24 : ἀθρόον καὶ ὕδωρ, ὃ δάκρυον καλοῦμεν, ἐκεῖθεν ἐκχέουσαν,
3026   1.16.2.25 : αὐτὴν δὲ οὖσαν πῦρ, ἐξ ἐναντίας ἀπαντῶσαν, καὶ τοῦ μὲν
3027   1.16.2.26 : ἐκπηδῶντος πυρὸς οἷον ἀπὸ ἀστραπῆς, τοῦ δὲ εἰσιόντος
3028   1.16.2.27 : καὶ περὶ τὸ νοτερὸν κατασβεννυμένου, παντοδαπῶν ἐν τῇ
3029   1.16.2.28 : κυκήσει ταύτῃ γιγνομένων χρωμάτων, μαρμαρυγὰς μὲν τὸ
3030   1.16.2.29 : πάθος προσείπομεν, τὸ δὲ τοῦτο ἀπεργαζόμενον λαμπρόν
3031   1.16.2.30 : τε καὶ στίλβον ἐπωνομάσαμεν. Τὸ δὲ τούτων αὖ μεταξὺ
3032   1.16.2.31 : πυρὸς γένος, πρὸς μὲν τὸ τῶν ὀμμάτων ὑγρὸν ἀφικνού–
3033   1.16.2.32 : μενον καὶ κεραννύμενον αὐτῷ, στίλβον δὲ οὔ, τῇ δὲ διὰ
3034   1.16.2.33 : τῆς νοτίδος αὐγῇ τοῦ πυρὸς μιγνυμένῃ, χρῶμα ἔναιμον
3035   1.16.2.34 : παρασχομένῃ τοὔνομα ἔρυθρον λέγομεν. Λαμπρὸν δὲ
3036   1.16.2.35 : ἐρυθρῷ λευκῷ τε μιγνύμενον ξανθὸν γέγονε. Τὸ δὲ ὅσον
3037   1.16.2.36 : μέτρον ὅσοις, οὐδ´ εἴ τις εἰδείη, νοῦν ἔχει τὸ λέγειν, ὧν
3038   1.16.2.37 : μήτε τινὰ ἀνάγκην μήτε τὸν εἰκότα λόγον καὶ μετρίως ἄν
3039   1.16.2.38 : τις εἰπεῖν εἴη δυνατός· ἐρυθρὸν δὲ δὴ μέλανι λευκῷ τε
3040   1.16.2.39 : κραθὲν ἁλουργοῦν· ὄρφνινον δὲ ὅταν τούτοις μεμιγμένοις
3041   1.16.2.40 : καυθεῖσί τε μᾶλλον συγκραθῇ μέλαν· πυρρὸν δὲ ξανθοῦ
3042   1.16.2.41 : τε καὶ φαιοῦ κράσει γίγνεται, φαιὸν δὲ λευκοῦ τε καὶ μέ–
3043   1.16.2.42 : λανος· τὸ δὲ ὠχρὸν λευκοῦ ξανθῷ μιγνυμένου· λαμπρῷ
3044   1.16.2.43 : δὲ λευκὸν συνελθὸν καὶ εἰς μέλαν κατακορὲς ἐμπεσὸν
3045   1.16.2.44 : κυανοῦν χρῶμα ἀποτελεῖται· κυανοῦ δὲ λευκῷ κεραννυμέ–
3046   1.16.2.45 : νου γλαυκόν· πυρροῦ δὲ μέλανι πράσιον. Τὰ δ´ ἄλλα
3047   1.16.2.46 : ἀπὸ τούτων σχεδὸν δῆλα, αἷς ἂν ἀφομοιούμενα μίξεσι
3048   1.16.2.47 : διασῴζοι τὸν εἰκότα μῦθον. Εἰ δέ τις τούτων ἔργῳ σκο–
3049   1.16.2.48 : πούμενος βάσανον λαμβάνοι, τὸ τῆς ἀνθρωπίνης καὶ θείας
3050   1.16.2.49 : φύσεως ἠγνοηκὼς ἂν εἴη διάφορον. 
3051   1.17.t.1 : {1Περὶ μίξεως καὶ κράσεως.}1
3052   1.17.1.1 : 〈<21Aetii>21 (I 17, 1–4 p. 315, 17 Diels.).〉
3053   1.17.1.2 : <20Θαλῆς>20 καὶ οἱ ἀπ´ αὐτοῦ κράσεις εἶναι τὰς τῶν
3054   1.17.1.3 : στοιχείων μίξεις κατ´ ἀλλοίωσιν.
3055   1.17.1.4 : 〈<20Οἱ περὶ Ἀναξαγόραν καὶ Δημόκριτον>20〉 τὰς
3056   1.17.1.5 : κράσεις κατὰ παράθεσιν γίγνεσθαι τῶν στοιχείων.
3057   1.17.1.6 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 καὶ <20Ξενοκράτης>20 ἐκ μικροτέρων
3058   1.17.1.7 : ὄγκων τὰ στοιχεῖα συγκρίνει, ἅπερ ἐστὶν ἐλάχιστα καὶ
3059   1.17.1.8 : οἱονεὶ στοιχεῖα στοιχείων.
3060   1.17.1.9 : <20Πλάτων>20 τὰ μὲν τρία σώματα τρεπτὰ εἰς ἄλληλα,
3061   1.17.1.10 : πῦρ, ἀέρα, ὕδωρ· τὴν δὲ γῆν εἴς τι τούτων ἀμετάβλητον.
3062   1.17.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 4 p. 449 Diels.).〉
3063   1.17.2.2 : <20Ἀριστοτέλους καὶ τῶν ἀπ´ αὐτοῦ.>20 Τὰ μὲν
3064   1.17.2.3 : σώματά φασι θρυπτόμενα κατὰ μικρὰ μόρια παρατί–
3065   1.17.2.4 : θεσθαι ἀλλήλοις, τοῖς δ´ ἀσωμάτοις λόγοις, εἴ τινές εἰσι
3066   1.17.2.5 : λόγοι, συγκιρνᾶσθαι.
3067   1.17.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 38 p. 469 Diels.).〉
3068   1.17.3.2 : <20Ζήνωνα>20 δὲ οὕτως ἀποφαίνεσθαι διαρρήδην· „τοιαύ–
3069   1.17.3.3 : την δὲ δεήσει εἶναι ἐν περιόδῳ τὴν τοῦ ὅλου διακόσμησιν
3070   1.17.3.4 : ἐκ τῆς οὐσίας, ὅταν ἐκ πυρὸς τροπὴ εἰς ὕδωρ δι´ ἀέρος 
3071   1.17.3.5 : γένηται, τὸ μέν τι ὑφίστασθαι καὶ γῆν συνίστασθαι, [καὶ]
3072   1.17.3.6 : ἐκ τοῦ λοιποῦ δὲ τὸ μὲν διαμένειν ὕδωρ, ἐκ δὲ τοῦ ἀτμι–
3073   1.17.3.7 : ζομένου ἀέρα γίγνεσθαι, λεπτυνομένου δὲ τοῦ ἀέρος πῦρ
3074   1.17.3.8 : ἐξάπτεσθαι, τὴν δὲ μῖξιν 〈καὶ〉 κρᾶσιν γίγνεσθαι τῇ εἰς
3075   1.17.3.9 : ἄλληλα τῶν στοιχείων μεταβολῇ σώματος ὅλου δι´ ὅλου
3076   1.17.3.10 : τινὸς ἑτέρου διερχομένου.“
3077   1.17.3.11 : <20Κλεάνθης>20 (fr. phys. 13, II p. 11 Wachsm.) δὲ οὕτω
3078   1.17.3.12 : πώς φησιν· ἐκφλογισθέντος τοῦ παντὸς συνίζειν τὸ μέσον
3079   1.17.3.13 : αὐτοῦ πρῶτον, εἶτα τὰ ἐχόμενα ἀποσβέννυσθαι δι´ ὅλου.
3080   1.17.3.14 : Τοῦ δὲ παντὸς ἐξυγρανθέντος τὸ ἔσχατον τοῦ πυρός, ἀντι–
3081   1.17.3.15 : τυπήσαντος αὐτῷ τοῦ μέσου, τρέπεσθαι πάλιν εἰς τοὐ–
3082   1.17.3.16 : ναντίον, εἶθ´ οὕτω τρεπόμενον ἄνω φησὶν αὔξεσθαι καὶ
3083   1.17.3.17 : ἄρχεσθαι διακοσμεῖν τὸ ὅλον· καὶ τοιαύτην περίοδον αἰεὶ
3084   1.17.3.18 : καὶ διακόσμησιν ποιουμένου τὸν ἐν τῇ τῶν ὅλων οὐσίᾳ
3085   1.17.3.19 : τόνον μὴ παύεσθαι. Ὥσπερ γὰρ ἑνός τινος τὰ μέρη πάντα
3086   1.17.3.20 : φύεται ἐκ σπερμάτων ἐν τοῖς καθήκουσι χρόνοις, οὕτω
3087   1.17.3.21 : καὶ τοῦ ὅλου τὰ μέρη, ὧν καὶ τὰ ζῷα καὶ τὰ φυτὰ ὄντα
3088   1.17.3.22 : τυγχάνει, ἐν τοῖς καθήκουσι χρόνοις φύεται. Καὶ ὥσπερ
3089   1.17.3.23 : τινὲς λόγοι τῶν μερῶν εἰς σπέρμα συνιόντες μίγνυνται
3090   1.17.3.24 : καὶ αὖθις διακρίνονται γενομένων τῶν μερῶν, οὕτως ἐξ
3091   1.17.3.25 : ἑνός τε πάντα γίνεσθαι καὶ ἐκ πάντων [εἰς] ἓν συγκρί–
3092   1.17.3.26 : νεσθαι, ὁδῷ καὶ συμφώνως διεξιούσης τῆς περιόδου.
3093   1.17.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 28 p. 463 Diels.).〉
3094   1.17.4.2 : <20Χρύσιππος>20 δὲ τοιοῦτόν τι διεβεβαιοῦτο· εἶναι τὸ 
3095   1.17.4.3 : ὂν πνεῦμα κινοῦν ἑαυτὸ πρὸς ἑαυτὸ καὶ ἐξ αὑτοῦ, ἢ
3096   1.17.4.4 : πνεῦμα ἑαυτὸ κινοῦν πρόσω καὶ ὀπίσω· πνεῦμα δὲ εἴλη–
3097   1.17.4.5 : πται διὰ τὸ λέγεσθαι αὐτὸ ἀέρα εἶναι κινούμενον· ἀνά–
3098   1.17.4.6 : λογον δὲ γίνεσθαι κἀπὶ τοῦ αἰθέρος, ὥστε καὶ εἰς κοινὸν
3099   1.17.4.7 : λόγον πεσεῖν αὐτόν. Ἡ τοιαύτη δὲ κίνησις κατὰ μόνους
3100   1.17.4.8 : γίνεται τοὺς νομίζοντας τὴν οὐσίαν πᾶσαν μεταβολὴν ἐπι–
3101   1.17.4.9 : δέχεσθαι καὶ σύγχυσιν καὶ σύστασιν καὶ σύμμιξιν καὶ
3102   1.17.4.10 : σύμφυσιν καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια. Διαφέρειν γὰρ
3103   1.17.4.11 : ἀρέσκει τοῖς ἀπὸ τῆς <20Στωικῆς>20 αἱρέσεως <20παράθεσιν,
3104   1.17.4.12 : μῖξιν, κρᾶσιν, σύγχυσιν. Παράθεσιν>20 μὲν γὰρ
3105   1.17.4.13 : εἶναι σωμάτων συναφὴν κατὰ τὰς ἐπιφανείας, ὡς ἐπὶ τῶν
3106   1.17.4.14 : σωρῶν ὁρῶμεν, ἐν οἷς πυροί τε καὶ κριθαὶ καὶ φακοὶ καὶ
3107   1.17.4.15 : εἴ τινα τούτοις ἄλλα παραπλήσια περιέχεται καὶ τῶν ἐπὶ
3108   1.17.4.16 : τῶν αἰγιαλῶν ψήφων καὶ ἄμμων. <20Μῖξιν>20 δ´ εἶναι δύο
3109   1.17.4.17 : ἢ καὶ πλειόνων σωμάτων ἀντιπαρέκτασιν δι´ ὅλων, ὑπο–
3110   1.17.4.18 : μενουσῶν τῶν συμφυῶν περὶ αὐτὰ ποιοτήτων, ὡς ἐπὶ τοῦ
3111   1.17.4.19 : πυρὸς ἔχει καὶ τοῦ πεπυρακτωμένου σιδήρου, ἐπὶ τούτων
3112   1.17.4.20 : γὰρ 〈δι´〉 ὅλων γίγνεσθαι τῶν σωμάτων τὴν ἀντιπαρέκτασιν.
3113   1.17.4.21 : Ὁμοίως δὲ κἀπὶ τῶν ἐν ἡμῖν ψυχῶν ἔχειν· δι´ ὅλων γὰρ
3114   1.17.4.22 : τῶν σωμάτων ἡμῶν ἀντιπαρεκτείνουσιν, ἀρέσκει γὰρ αὐτοῖς
3115   1.17.4.23 : σῶμα διὰ σώματος ἀντιπαρήκειν. <20Κρᾶσιν>20 δὲ εἶναι λέ–
3116   1.17.4.24 : γουσι δύο ἢ καὶ πλειόνων σωμάτων ὑγρῶν δι´ ὅλων ἀν–
3117   1.17.4.25 : τιπαρέκτασιν τῶν περὶ αὐτὰ ποιοτήτων ὑπομενουσῶν·
3118   1.17.4.26 : [Τὴν μὲν μῖξιν καὶ ἐπὶ ξηρῶν γίγνεσθαι σωμάτων, οἷον 
3119   1.17.4.27 : πυρὸς καὶ σιδήρου, ψυχῆς τε καὶ τοῦ περιέχοντος αὐτὴν
3120   1.17.4.28 : σώματος· τὴν δὲ κρᾶσιν ἐπὶ μόνων φασὶ γίνεσθαι τῶν
3121   1.17.4.29 : ὑγρῶν·] συνεκφαίνεσθαι γὰρ ἐκ τῆς κράσεως τὴν ἑκάστου
3122   1.17.4.30 : τῶν συγκραθέντων ὑγρῶν ποιότητα, οἷον οἴνου, μέλιτος,
3123   1.17.4.31 : ὕδατος, ὄξους, τῶν παραπλησίων. Ὅτι δ´ ἐπὶ τοιούτων
3124   1.17.4.32 : κράσεων διαμένουσιν αἱ ποιότητες τῶν συγκραθέντων,
3125   1.17.4.33 : πρόδηλον ἐκ τοῦ πολλάκις ἐξ ἐπιμηχανήσεως ἀποχωρί–
3126   1.17.4.34 : ζεσθαι ταῦτα ἀπ´ ἀλλήλων. Ἐὰν γοῦν σπόγγον ἠλαιω–
3127   1.17.4.35 : μένον καθῇ τις εἰς οἶνον ὕδατι κεκραμένον, ἀποχωρίσει
3128   1.17.4.36 : τὸ ὕδωρ τοῦ οἴνου ἀναδραμόντος τοῦ ὕδατος εἰς τὸν
3129   1.17.4.37 : σπόγγον. Τὴν δὲ <20σύγχυσιν>20 δύο 〈ἢ〉 καὶ πλειόνων ποι–
3130   1.17.4.38 : οτήτων περὶ τὰ σώματα μεταβολὴν εἰς ἑτέρας διαφερούσης
3131   1.17.4.39 : τούτων ποιότητος γένεσιν, ὡς ἐπὶ τῆς συνθέσεως ἔχει
3132   1.17.4.40 : τῶν μύρων καὶ τῶν ἰατρικῶν φαρμάκων.
3133   1.18.t.1 : {1Περὶ κενοῦ καὶ τόπου 〈καὶ χώρας〉.}1
3134   1.18.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 1–3 p. 315, 32 Diels.).〉
3135   1.18.1a.2 : <20Οἱ ἀπὸ Θάλεω>20 φυσικοὶ πάντες τὸ κενὸν ὡς ὄντως
3136   1.18.1a.3 : κενὸν ἀπέγνωσαν.
3137   1.18.1a.4 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 (v. 91 Stein.).
3138   1.18.1a.5 : Οὐδέ τι τοῦ παντὸς κενεὸν πέλει οὐδὲ περιττόν.
3139   1.18.1a.6 : <20Δημόκριτος>20 καὶ ἕτεροι, <20Λεύκιππος, Μητρό– 
3140   1.18.1a.7 : δωρος, Ἐπίκουρος>20 τὰ μὲν ἄτομα ἄπειρα τῷ πλήθει,
3141   1.18.1a.8 : τὸ δὲ κενὸν ἄπειρον τῷ μεγέθει.
3142   1.18.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 4 p. 316, 8 et 19, 3 p. 317, 27 Diels.).〉
3143   1.18.2.2 : <20Στράτων>20 ἐξωτέρω μὲν ἔφη τοῦ κόσμου μὴ εἶναι
3144   1.18.2.3 : κενόν, ἐνδοτέρω δὲ δυνατὸν γενέσθαι. —Τόπον δὲ εἶναι
3145   1.18.2.4 : τὸ μεταξὺ διάστημα τοῦ περιέχοντος καὶ τοῦ περιεχομένου.
3146   1.18.3.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 6 p. 316, 14 Diels.).〉
3147   1.18.3.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐν τετάρτῳ Φυσικῆς ἀκροάσεως (c. 6
3148   1.18.3.3 : p. 213b 22) γράφει· „εἶναι δέ φασιν οἱ Πυθαγόρειοι κενὸν
3149   1.18.3.4 : καὶ ἐπεισιέναι αὐτὸ τῷ οὐρανῷ ἐκ τοῦ ἀπείρου πνεύματος
3150   1.18.3.5 : ὡς ἀναπνέοντι.“ Ἐν δὲ τῷ Περὶ τῆς Πυθαγόρου φιλο–
3151   1.18.3.6 : σοφίας πρώτῳ (fr. 196 p. 1513a 29) γράφει, τὸν μὲν οὐρα–
3152   1.18.3.7 : νὸν εἶναι ἕνα, ἐπεισάγεσθαι δὲ ἐκ τοῦ ἀπείρου χρόνον τε
3153   1.18.3.8 : καὶ πνοὴν καὶ τὸ κενόν, ὃ διορίζει ἑκάστων τὰς χώρας
3154   1.18.3.9 : ἀεί. Καὶ ἐν ἄλλοις λέγει, τόπον εἶναι τὸ τοῦ περιέχοντος
3155   1.18.3.10 : πέρας ἀκίνητον, ἢ ἐν ᾧ μένει τε καὶ κινεῖται τὰ σώματα,
3156   1.18.3.11 : πλήρη μέν, ὅταν πανταχόθεν περιέχῃ τὸ σῶμα, κενὸν δέ,
3157   1.18.3.12 : ὅταν μηθὲν ἔχῃ τὸ παράπαν ἐν ἑαυτῷ. Τόπον μὲν οὖν
3158   1.18.3.13 : ἀναγκαῖον ὑπάρχειν καὶ σῶμα, κενὸν δὲ οὐδαμῶς, εἰ μὴ
3159   1.18.3.14 : μόνον πρὸς νόησιν· ἀναιρετικὴν γὰρ εἶναι τὴν κατ´ ἐνδε–
3160   1.18.3.15 : λέχειαν αὐτοῦ φύσιν τῆς τε τῶν ὄντων συμπαθείας καὶ
3161   1.18.3.16 : τῆς τῶν σωμάτων ἀλληλουχίας· τὰς δὲ κινήσεις γίνεσθαι
3162   1.18.3.17 : τὰς κατὰ τόπον [κατὰ τὸ πρότερον] ἀντιπεριισταμένων
3163   1.18.3.18 : ἀλλήλοις τῶν σωμάτων. Ἄπειρον δὲ οὐθὲν ἀπολείπει οὔτε
3164   1.18.3.19 : κατὰ τὸ πλῆθος οὔτε κατὰ τὸ μέγεθος.
3165   1.18.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 5 p. 316, 11 et 20, 1 p. 317, 31 Diels.).〉
3166   1.18.4.2 : <20Ζήνων>20 καὶ οἱ ἀπ´ αὐτοῦ ἐντὸς μὲν τοῦ κόσμου μη–
3167   1.18.4.3 : δὲν εἶναι κενόν, ἔξω δ´ αὐτοῦ ἄπειρον. —Διαφέρειν δὲ 
3168   1.18.4.4 : κενόν, τόπον, χώραν· καὶ τὸ μὲν κενὸν εἶναι ἐρημίαν σώ–
3169   1.18.4.5 : ματος, τὸν δὲ τόπον τὸ ἐπεχόμενον ὑπὸ σώματος, τὴν
3170   1.18.4.6 : δὲ χώραν τὸ ἐκ μέρους ἐπεχόμενον.
3171   1.18.5.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς, Τί τὸ μέγιστον; ἔφησε, Τόπος·
3172   1.18.5.2 : τἆλλα μὲν γὰρ ὁ κόσμος, τὸν δὲ κόσμον οὗτος περιέχει.
3173   1.18.2.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἀσκληπιόν>20 (p. 18b Patrit.,
3174   1.18.2.2 : p. 19 Parthey.).
3175   1.18.2.3 : {〈ἙΡΜ.〉} Πᾶν τὸ κινούμενον, ὦ Ἀσκληπιέ, οὐκ ἔν τινι
3176   1.18.2.4 : κινεῖται καὶ ὑπό τινος;
3177   1.18.2.5 : {〈ἈΣΚΛ.〉} Μάλιστα.
3178   1.18.2.6 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐκ ἀνάγκη δὲ μεῖζον εἶναι 〈τὸ〉 ἐν ᾧ κινεῖ–
3179   1.18.2.7 : ται 〈ἢ〉 τὸ κινούμενον;
3180   1.18.2.8 : {〈ἈΣΚ.〉} Ἀνάγκη.
3181   1.18.2.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἰσχυρότερον ἄρα τὸ κινοῦν τοῦ κινουμένου;
3182   1.18.2.10 : {〈ἈΣΚ.〉} Ἰσχυρότερον γάρ.
3183   1.18.2.11 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐναντίαν δὲ ἔχειν φύσιν ἀνάγκη τὸ ἐν ᾧ
3184   1.18.2.12 : κινεῖται τῇ τοῦ κινουμένου;
3185   1.18.2.13 : {〈ἈΣΚ.〉} Καὶ πάνυ.
3186   1.18.2.14 : {〈ἙΡΜ.〉} Μέγας οὖν οὗτος 〈ὁ〉 κόσμος, οὗ μεῖζον οὐκ
3187   1.18.2.15 : ἔστι σῶμα;
3188   1.18.2.16 : {〈ἈΣΚ.〉} Ὡμολόγηται.
3189   1.18.2.17 : {〈ἙΡΜ.〉} Καὶ στιβαρός; πεπλήρωται γὰρ ἄλλων σωμά–
3190   1.18.2.18 : των μεγάλων πολλῶν, μᾶλλον δὲ πάντων ὅσα ἐστὶ σώματα;
3191   1.18.2.19 : {〈ἈΣΚ.〉} Οὕτως ἔχει.
3192   1.18.2.20 : {〈ἙΡΜ.〉} Σῶμα δὲ ὁ κόσμος;
3193   1.18.2.21 : {〈ἈΣΚ.〉} Σῶμα.
3194   1.18.2.22 : {〈ἙΡΜ.〉} Καὶ κινούμενον;
3195   1.18.2.23 : {〈ἈΣΚ.〉} Μάλιστα. 
3196   1.18.2.24 : {〈ἙΡΜ.〉} Πηλίκον οὖν δεῖ τὸν τόπον εἶναι ἐν ᾧ κι–
3197   1.18.2.25 : νεῖται καὶ ποταπὸν τὴν φύσιν; Οὐ πολὺ μείζονα, ἵνα
3198   1.18.2.26 : δυνηθῇ δέξασθαι τῆς φορᾶς τὴν συνέχειαν καὶ μὴ θλι–
3199   1.18.2.27 : βόμενον τὸ κινούμενον ὑπὸ τῆς στενότητος ἐπίσχῃ τὴν
3200   1.18.2.28 : κίνησιν;
3201   1.18.2.29 : {〈ἈΣΚ.〉} Παμμέγεθές τι χρῆμα, ὦ Τρισμέγιστε.
3202   1.18.2.30 : {〈ἙΡΜ.〉} Ποταπῆς δὲ φύσεως; τῆς ἐναντίας ἆρα, ὦ
3203   1.18.2.31 : Ἀσκληπιέ; σώματι δὲ ἐναντία φύσις τὸ ἀσώματον;
3204   1.18.2.32 : {〈ἈΣΚ.〉} Ὡμολόγηται.
3205   1.18.2.33 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀσώματος οὖν ὁ τόπος, τὸ δὲ ἀσώματον
3206   1.18.2.34 : ἢ 〈τὸ〉 θεῖόν ἐστιν ἢ ὁ θεός. Τὸ δὲ θεῖον λέγω νῦν οὐ
3207   1.18.2.35 : τὸ γενητόν, ἀλλὰ τὸ ἀγένητον.
3208   1.18.3.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 19 Patrit., p. 25 Parthey.).
3209   1.18.3.2 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐδὲ ἓν τῶν ὄντων ἐστὶ κενὸν τῷ τῆς ὑπάρ–
3210   1.18.3.3 : ξεως λόγῳ· τὸ δὲ ὂν οὐκ ἂν ἠδύνατο εἶναι ὄν, εἰ μὴ
3211   1.18.3.4 : μεστὸν τῆς ὑπάρξεως ἦν· τὸ γὰρ ὑπάρχον κενὸν οὐδέ–
3212   1.18.3.5 : ποτε γενέσθαι δύναται.
3213   1.18.3.6 : {〈ἈΣΚ.〉} Οὐκ ἔστιν οὖν κενά τινα, ὦ Τρισμέγιστε,
3214   1.18.3.7 : οἷον κάδος καὶ κέραμος καὶ ληνὸς καὶ τὰ ἄλλα τὰ παρα–
3215   1.18.3.8 : πλήσια;
3216   1.18.3.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Φεῦ τῆς πολλῆς πλάνης, 〈ὦ〉 Ἀσκληπιέ· τὰ
3217   1.18.3.10 : μᾶλλον πληρέστατα καὶ μεστότατα, ταῦτα κενὰ ἡγῇ εἶναι;
3218   1.18.3.11 : {〈ἈΣΚ.〉} Πῶς λέγεις, ὦ Τρισμέγιστε;
3219   1.18.3.12 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐ σῶμά ἐστιν ὁ ἀήρ;
3220   1.18.3.13 : {〈ἈΣΚ.〉} Σῶμα. 
3221   1.18.3.14 : {〈ἙΡΜ.〉} Τοῦτο δὲ τὸ σῶμα οὐ διὰ πάντων διήκει
3222   1.18.3.15 : τῶν ὄντων καὶ πάντα διῆκον πληροῖ; σῶμα δὲ οὐκ ἐκ
3223   1.18.3.16 : τῶν τεσσάρων κεκραμένον συνέστηκε; Μεστὰ οὖν πάντα
3224   1.18.3.17 : ἐστίν, ἃ σὺ φῂς κενά, τοῦ ἀέρος, εἰ δὲ τοῦ ἀέρος, καὶ
3225   1.18.3.18 : τῶν τεσσάρων σωμάτων· καὶ συμβαίνει ὁ ἐναντίος λόγος
3226   1.18.3.19 : ἐκφαίνεσθαι, ὅτι ἃ σὺ φῂς μεστά, ταῦτα πάντα κενά ἐστι
3227   1.18.3.20 : τοῦ ἀέρος ἐκείνων ὑπ´ ἄλλων σωμάτων στενοχωρουμένων
3228   1.18.3.21 : καὶ μὴ ἐχόντων τόπον δέξασθαι τὸν ἀέρα. Ταῦτα οὖν, ἃ
3229   1.18.3.22 : σὺ φῂς 〈κενά〉, κοῖλα δεῖ ὀνομάζειν, οὐ κενά· ὑπάρξει
3230   1.18.3.23 : γὰρ μεστά ἐστιν ἀέρος καὶ πνεύματος.
3231   1.18.3.24 : {〈ἈΣΚ.〉} Ἀναντίρρητος ὁ λόγος, ὦ Τρισμέγιστε. Τὸν
3232   1.18.3.25 : οὖν τόπον, ἐν ᾧ κινεῖται τὸ πᾶν, τί εἴπωμεν;
3233   1.18.3.26 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀσώματον, 〈ὦ〉 Ἀσκληπιέ.
3234   1.18.3.27 : {〈ἈΣΚ.〉} Τὸ οὖν ἀσώματον 〈τί〉 ἐστι;
3235   1.18.3.28 : {〈ἙΡΜ.〉} Νοῦς 〈καὶ λόγος〉, ὅλος ἐξ ὅλου ἑαυτὸν ἐμ–
3236   1.18.3.29 : περιέχων, ἐλεύθερος σώματος παντός, ἀπλανής, ἀπαθής,
3237   1.18.3.30 : ἀναφής, αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ ἑστώς, συγχωρητικὸς πάντων καὶ
3238   1.18.3.31 : σωτήριος τῶν ὄντων, οὗ ὥσπερ ἀκτῖνές εἰσι τὸ ἀγαθόν,
3239   1.18.3.32 : ἡ ἀλήθεια, τὸ ἀρχέτυπον φῶς, τὸ ἀρχέτυπον τῆς ψυχῆς. 
3240   1.18.3.33 : {〈ἈΣΚ.〉} Ὁ οὖν θεὸς τί ἐστιν;
3241   1.18.3.34 : {〈ἙΡΜ.〉} Ὁ μηδὲ ἓν τούτων ὑπάρχων, ὢν δὲ καὶ τοῦ
3242   1.18.3.35 : εἶναι τούτοις αἴτιος καὶ πᾶσι καὶ ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν ὄντων
3243   1.18.3.36 : πάντων.
3244   1.18.4a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 20, 2 p. 318, 1 Diels.).〉
3245   1.18.4a.2 : <20Ἐπίκουρος>20 ὀνόμασι [πᾶσιν] παραλλάττειν κενόν, τό–
3246   1.18.4a.3 : πον, χώραν.
3247   1.18.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 9, 1–3 p. 338, 13 Diels.).〉
3248   1.18.5.2 : <20Οἱ 〈ἀπὸ〉 Πυθαγόρου>20 ἐκτὸς εἶναι τοῦ κόσμου κε–
3249   1.18.5.3 : νόν, εἰς ὃ ἀναπνεῖ ὁ κόσμος καὶ ἐξ οὗ.
3250   1.18.5.4 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 εἶναι κενόν, εἰς ὃ κατὰ τὴν ἐκπύρωσιν
3251   1.18.5.5 : ἀναλύεται ὁ κόσμος, ἄπειρον ὄν.
3252   1.18.5.6 : <20Ποσειδώνιος>20 ἔφησε τὸ ἐκτὸς τοῦ κόσμου οὐκ ἄπει–
3253   1.18.5.7 : ρον, ἀλλ´ ὅσον αὔταρκες εἰς διάλυσιν.
3254   1.18.6.1 : 〈<21Aetii>21 (I 19, 1 p. 317, 23 et II 9, 4 p. 338, 22 Diels.) et
3255   1.18.6.2 : <21Platonis>21 Timaei.〉
3256   1.18.6.3 : <20Πλάτων>20 τόπον εἶναι τὸ μεταληπτικὸν τῶν εἰδῶν,
3257   1.18.6.4 : ὅπερ εἴρηκε μεταφορικῶς τὴν ὕλην, καθάπερ τινὰ τιθήνην
3258   1.18.6.5 : καὶ δεξαμενήν. —Κενὸν δὲ μὴ εἶναι μήτε ἐκτὸς τοῦ κό–
3259   1.18.6.6 : σμου, μήτε ἐν τῷ κόσμῳ.
3260   1.18.6.7 : Λέγει γὰρ ἐν τῷ <20Τιμαίῳ>20 (p. 32C–33A) οὕτως· „Τῶν
3261   1.18.6.8 : δὲ δὴ τεττάρων ἓν ὅλον ἕκαστον εἴληφεν ἡ τοῦ κόσμου
3262   1.18.6.9 : σύστασις· ἐκ γὰρ πυρὸς παντὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος καὶ
3263   1.18.6.10 : γῆς συνέστησεν αὐτὸν ὁ συνιστάς, μέρος οὐδὲν οὐδενὸς
3264   1.18.6.11 : οὐδὲ δύναμιν ἔξωθεν ὑπολιπών, τάδε διανοηθείς, πρῶτον
3265   1.18.6.12 : μέν, ἵνα ὅλον ὅ τι μάλιστα ζῷον τέλειον ἐκ τελείων τῶν 
3266   1.18.6.13 : μερῶν εἴη· πρὸς δὲ τούτοις ἓν ἅτε οὐχ ὑπολελειμμένων
3267   1.18.6.14 : ἐξ ὧν ἄλλο τοιοῦτον γένοιτ´ ἄν.“ —(ibid. p. 33B) Λεῖον
3268   1.18.6.15 : δὲ κύκλῳ πᾶν ἔξωθεν αὐτὸ ἀπηκριβοῦτο πολλῶν χάριν.
3269   1.18.6.16 : Ὀμμάτων τε γὰρ ἐπεδεῖτο οὐδέν, ὁρατόν [τε] γὰρ οὐθὲν
3270   1.18.6.17 : ἔξωθεν ὑπελείπετο· οὐδ´ ἀκοῆς, οὐδὲ 〈γὰρ〉 ἀκουστόν·
3271   1.18.6.18 : πνεῦμά τε οὐκ ἦν περιεστὼς δεόμενον ἀναπνοῆς.
3272   1.18.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 25 p. 460 Diels.).〉
3273   1.18.7.2 : <20Χρυσίππου.>20 Τόπον δ´ εἶναι ὁ <20Χρύσιππος>20 ἀπε–
3274   1.18.7.3 : φαίνετο τὸ κατεχόμενον δι´ ὅλου ὑπὸ ὄντος ἢ τὸ οἷόν 〈τε〉
3275   1.18.7.4 : κατέχεσθαι ὑπὸ ὄντος καὶ δι´ ὅλου κατεχόμενον εἴτε ὑπὸ
3276   1.18.7.5 : τινὸς 〈εἴτε〉 ὑπὸ τινῶν. Ἐὰν δὲ τοῦ οἵου τε κατέχεσθαι
3277   1.18.7.6 : ὑπὸ ὄντος τὶ μὲν κατέχηται, τὶ δὲ μή, τὸ ὅλον 〈οὔτε〉
3278   1.18.7.7 : κενὸν ἔσεσθαι οὔτε τόπον, ἕτερον δέ τι οὐκ ὠνομασμένον·
3279   1.18.7.8 : τὸ μὲν γὰρ κενὸν τοῖς κενοῖς ἀγγείοις λέγεσθαι παραπλη–
3280   1.18.7.9 : σίως, τὸν δὲ τόπον τοῖς πλήρεσι· χώραν δὲ πότερον τὸ
3281   1.18.7.10 : μεῖζον οἷόν τε κατέχεσθαι ὑπὸ ὄντος καὶ οἷον μεῖζον
3282   1.18.7.11 : ἀγγεῖον σώματος, ἢ τὸ χωροῦν μεῖζον σῶμα; Τὸ μὲν οὖν
3283   1.18.7.12 : κενὸν ἄπειρον εἶναι λέγεσθαι· τὸ γὰρ ἐκτὸς τοῦ κόσμου
3284   1.18.7.13 : τοιοῦτ´ εἶναι· τὸν δὲ τόπον πεπερασμένον διὰ τὸ μηδὲν
3285   1.18.7.14 : σῶμα ἄπειρον εἶναι. Καθάπερ δὲ τὸ σωματικὸν πεπε–
3286   1.18.7.15 : ρασμένον εἶναι, οὕτως τὸ ἀσώματον ἄπειρον, ὅ τε γὰρ
3287   1.18.7.16 : χρόνος ἄπειρος καὶ τὸ κενόν. Ὥσπερ γὰρ τὸ μηδὲν οὐδέν
3288   1.18.7.17 : ἐστι πέρας, οὕτως οὐδὲ τοῦ μηδενός, οἷόν ἐστι τὸ κενόν.
3289   1.18.7.18 : Κατὰ γὰρ τὴν αὑτοῦ ὑπόστασιν ἄπειρόν ἐστι· περατοῦται
3290   1.18.7.19 : δ´ αὖ τοῦτο ἐκπληρούμενον· τοῦ δὲ πληροῦντος ἀρθέντος
3291   1.18.7.20 : οὐκ ἔστιν αὐτοῦ νοῆσαι πέρας. 
3292   1.19.t.1 : {1Περὶ κινήσεως.}1
3293   1.19.1.1 : 〈<21Aetii>21 (I 23 p. 318, 30 Diels.).〉
3294   1.19.1.2 : <20Πυθαγόρου.>20 Κίνησίς ἐστι διαφορότης ἢ ἑτερότης
3295   1.19.1.3 : ἐν ὕλῃ, ᾗ ἔστιν ὕλη. Οὗτος πάσης κινήσεως κοινὸς ὅρος.
3296   1.19.1.4 : <20Δημόκριτος>20 ἓν γένος κινήσεως τὸ κατὰ παλμὸν
3297   1.19.1.5 : ἀπεφαίνετο. <20Ἐπίκουρος>20 δύο εἴδη κινήσεως, τὸ κατὰ
3298   1.19.1.6 : στάθμην καὶ τὸ κατὰ παρέγκλισιν. Εἰσὶ δέ τινες, οἳ καὶ
3299   1.19.1.7 : τέταρτον εἶδος εἰσάγουσι, τὸ κατ´ οὐσίαν, ὅπερ ἐστὶ τὸ
3300   1.19.1.8 : κατὰ γένεσιν. Ἄλλοι δὲ καὶ τὴν διανοητικὴν προστιθέασι,
3301   1.19.1.9 : μέχρι γὰρ τῶν πέντε προὔβησαν.
3302   1.19.1.10 : <20Διόδωρος>20 ὁ Κρόνος κεκινῆσθαι μέν τι, κινεῖσθαι
3303   1.19.1.11 : δὲ μηδέν.
3304   1.19.1.12 : <20Ἡράκλειτος>20 ἠρεμίαν μὲν καὶ στάσιν ἐκ τῶν ὅλων
3305   1.19.1.13 : ἀνῄρει, κίνησιν δὲ τοῖς πᾶσιν ἀπεδίδου.
3306   1.19.1.14 : <20Ἡρόφιλος>20 κινήσεως τὴν μὲν λόγῳ θεωρητήν, τὴν
3307   1.19.1.15 : δὲ αἰσθητήν.
3308   1.19.1.16 : <20Ἀσκληπιάδης>20 πᾶσαν κίνησιν αἰσθητὴν ἀπεφήνατο.
3309   1.19.1.17 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὴν κίνησιν ἐνέργειαν εἶναι τοῦ δυ–
3310   1.19.1.18 : νάμει κινητοῦ ᾗ κινητόν. Τῶν δὲ κινήσεων τὰς μὲν εἶναι
3311   1.19.1.19 : κατὰ τὸ ποσόν, τὰς δὲ κατὰ τὸ ποιόν, τὰς δὲ κατὰ τόπον.
3312   1.19.1.20 : Κατὰ μὲν τὸ ποσὸν αὔξησιν καὶ μείωσιν, ἐν προσθέσει 
3313   1.19.1.21 : τινὶ θεωρουμένην καὶ ἀφαιρέσει· κατὰ δὲ τὸ ποιὸν ἀλλοί–
3314   1.19.1.22 : ωσιν καὶ μεταβολήν, ὡς τὴν ἐκ θερμοῦ εἰς ψυχρόν, ἐκ γλυ–
3315   1.19.1.23 : κέος εἰς πικρόν· κατὰ δὲ τόπον, ἣν ἰδιώτερον φορὰν ὠνό–
3316   1.19.1.24 : μασε (phys. VIII 7 p. 260a 28), καθ´ ὃν ἐξ οὗ εἰς ὃ μεταβαίνει
3317   1.19.1.25 : τὰ κινούμενα. Ταύτης δὲ τρεῖς εἶναι διαφοράς, ὧν δύο μὲν
3318   1.19.1.26 : ἁπλᾶς, τήν τε κατ´ εὐθεῖαν καὶ τὴν ἐν κύκλῳ, μίαν δὲ μικτήν·
3319   1.19.1.27 : 〈κατ´〉 εὐθεῖαν μὲν τὴν ἄνω καὶ κάτω κατά τε κουφότητα
3320   1.19.1.28 : καὶ βαρύτητα τῶν σωμάτων, ἐν κύκλῳ δὲ τὴν περιφερῆ,
3321   1.19.1.29 : μικτὴν δὲ τὴν κατ´ ἔγκλισιν· τῆς δὲ κατὰ τόπον κινήσεως
3322   1.19.1.30 : τὴν μὲν ἀπὸ τοῦ μέσου γίνεσθαι, τὴν δὲ ἐπὶ τὸ μέσον,
3323   1.19.1.31 : τὴν δὲ περὶ τὸ μέσον· πυρὸς μὲν οὖν καὶ ἀέρος ἀπὸ τοῦ
3324   1.19.1.32 : μέσου, γῆς καὶ ὕδατος ἐπὶ τὸ μέσον, τοῦ πέμπτου [ὅλον]
3325   1.19.1.33 : περὶ τὸ μέσον. Τούτοις δὲ πληροῦσθαι τὸν ὅλον κόσμον.
3326   1.19.2.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Ἀσκληπιόν>20 (p. 18b Patrit.,
3327   1.19.2.2 : p. 21, 12 Parthey.).
3328   1.19.2.3 : {〈ἙΡΜ.〉} Πᾶν τὸ κινούμενον οὐκ ἐν κινουμένῳ κινεῖ–
3329   1.19.2.4 : ται, ἀλλὰ ἐν ἑστῶτι· καὶ τὸ κινοῦν δὴ ἕστηκεν, ἀδυνατοῦν
3330   1.19.2.5 : συγκινεῖσθαι.
3331   1.19.2.6 : {〈ἈΣΚ.〉} Πῶς οὖν, ὦ Τρισμέγιστε, τὰ ἐνθάδε συγκι–
3332   1.19.2.7 : νεῖται τοῖς κινουμένοις; τὰς γὰρ σφαίρας ἔφης τὰς πλα–
3333   1.19.2.8 : νωμένας κινεῖσθαι ὑπὸ τῆς ἀπλανοῦς σφαίρας.
3334   1.19.2.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐκ ἔστιν αὕτη, ὦ Ἀσκληπιέ, συγκίνησις,
3335   1.19.2.10 : ἀλλ´ ἀντικίνησις· οὐ γὰρ ὁμοίως κινοῦνται, ἀλλ´ ἐναντίως
3336   1.19.2.11 : ἀλλήλαις. Ἡ δὲ ἐναντίωσις τὴν ἀντέρεισιν τῆς κινήσεως
3337   1.19.2.12 : ἑστῶσαν ἔχει· ἡ γὰρ ἀντιτυπία στάσις φορᾶς. Διὸ καὶ
3338   1.19.2.13 : αἱ πλανώμεναι σφαῖραι ἐναντίως κινούμεναι ἀλλήλαις ὑπὸ
3339   1.19.2.14 : τῆς ἀπλανοῦς, τῇ ἐναντίᾳ ὑπαντήσει περὶ τὴν ἐναντιότητα 
3340   1.19.2.15 : ἑστώσαν αὐτὴν ὑπ´ αὐτῆς κινοῦνται. Τὰς γὰρ ἄρκτους
3341   1.19.2.16 : ταύτας, ἃς ὁρᾷς μήτε δυνούσας μήτε ἀνατελλούσας, περὶ
3342   1.19.2.17 : δὲ τὸ αὐτὸ στρεφομένας, οἴει κινεῖσθαι ἢ ἑστάναι;
3343   1.19.2.18 : {〈ἈΣΚ.〉} Κινεῖσθαι, ὦ Τρισμέγιστε.
3344   1.19.2.19 : {〈ἙΡΜ.〉} Κίνησιν ποίαν, ὦ Ἀσκληπιέ;
3345   1.19.2.20 : {〈ἈΣΚ.〉} Τὴν περὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρεφομένην.
3346   1.19.2.21 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἡ δὲ περιφορὰ ἡ περὶ τὸ αὐτὸ κίνησίς
3347   1.19.2.22 : ἐστιν ὑπὸ στάσεως κατεχομένη· τὸ γὰρ περὶ αὐτὸ κωλύει
3348   1.19.2.23 : τὸ ὑπὲρ αὐτό, οὕτω καὶ ἡ ἐναντία φορὰ ἕστηκεν ἑδραία,
3349   1.19.2.24 : ὑπὸ τῆς ἐναντιότητος στηριζομένη. Παράδειγμα δέ σοι
3350   1.19.2.25 : ἐπίγειον τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐμπῖπτον φράσω· τὰ ἐπίγεια
3351   1.19.2.26 : ζῷα, οἷον τὸν ἄνθρωπον λέγω, νηχόμενα θεώρησον· φε–
3352   1.19.2.27 : ρομένου γὰρ τοῦ ὕδατος ἡ ἀντιτυπία τῶν ποδῶν καὶ τῶν
3353   1.19.2.28 : χειρῶν στάσις γίνεται τῷ ἀνθρώπῳ τοῦ μὴ συγκατενεχθῆ–
3354   1.19.2.29 : ναι τῷ ὕδατι.
3355   1.19.2.30 : {〈ἈΣΚ.〉} Σαφὲς τὸ παράδειγμα, ὦ Τρισμέγιστε.
3356   1.19.2.31 : {〈ἙΡΜ.〉} Πᾶσα οὖν κίνησις ἐν στάσει καὶ ὑπὸ στά–
3357   1.19.2.32 : σεως κινεῖται. Ἡ οὖν κίνησις τοῦ κόσμου καὶ παντὸς
3358   1.19.2.33 : ζῴου ὑλικοῦ οὐχ ὑπὸ τῶν κατεκτὸς [τοῦ κόσμου] συμβαίνει 
3359   1.19.2.34 : γίνεσθαι, ἀλλ´ ὑπὸ τῶν ἐντὸς [εἰς τὸ κατεκτός], τῶν νο–
3360   1.19.2.35 : ητῶν, ψυχῆς ἢ πνεύματος ἢ ἄλλου τινὸς ἀσωμάτου. Σῶμα
3361   1.19.2.36 : γὰρ 〈σῶμα〉 ἔμψυχον οὐ κινεῖ, ἀλλ´ οὐδὲ τὸ σύνολον σῶμα
3362   1.19.2.37 : κἂν ᾖ ἄψυχον.
3363   1.19.2.38 : {〈ἈΣΚ.〉} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Τρισμέγιστε; Τὰ οὖν
3364   1.19.2.39 : ξύλα καὶ τοὺς λίθους καὶ τὰ 〈ἄλλα〉 πάντα ἄψυχα οὐ σώ–
3365   1.19.2.40 : ματά ἐστι 〈τὰ κινοῦντα〉;
3366   1.19.2.41 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐδαμῶς, 〈ὦ〉 Ἀσκληπιέ. Τὸ γὰρ ἔνδον τοῦ
3367   1.19.2.42 : σώματος τοῦ κινοῦντος, τὸ ἔμψυχον, οὐ σῶμα ἐκεῖνό ἐστι
3368   1.19.2.43 : τὸ ἀμφότερα κινοῦν καὶ τὸ τοῦ βαστάζοντος καὶ τὸ τοῦ
3369   1.19.2.44 : βασταζομένου· διόπερ ἄψυχον οὐκ ἄψυχον κινήσει. ὁρᾷς
3370   1.19.2.45 : γοῦν καταβαρυνομένην τὴν ψυχήν, ὅταν 〈μόνη〉 δύο σώ–
3371   1.19.2.46 : ματα φέρῃ.
3372   1.19.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 22 p. 459 Diels.).〉
3373   1.19.3.2 : <20Χρυσίππου.>20 Κίνησιν δέ φησιν εἶναι ὁ Χρύσιππος
3374   1.19.3.3 : μεταβολὴν κατὰ τόπον ἢ ὅλῳ ἢ μέρει, ἢ μεταλλαγὴν ἐκ
3375   1.19.3.4 : τόπου ἢ καθ´ ὅλον ἢ κατὰ μέρος. Καὶ ἄλλως· κίνησιν
3376   1.19.3.5 : μεταλλαγὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα· φορὰν δὲ μετέωρον κί–
3377   1.19.3.6 : νησιν ὀξεῖαν, μονὴν δὲ τὸ μὲν οἷον ἀκινησίαν σώματος,
3378   1.19.3.7 : τὸ δ´ οἷον σώματος σχέσιν κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως νῦν
3379   1.19.3.8 : τε καὶ πρότερον. Πολλαχῶς δὲ λέγεσθαι τὴν κίνησιν καὶ
3380   1.19.3.9 : τὴν μονήν, διὸ καὶ πολλοὺς καθ´ ἕκαστον σημαινόμενον
3381   1.19.3.10 : ἀποδίδοσθαι ὅρους. Τὰς δὲ πρώτας κινήσεις εἶναι δύο, 
3382   1.19.3.11 : τήν τε εὐθεῖαν καὶ τὴν καμπύλην· διὰ τούτων δὲ πολλα–
3383   1.19.3.12 : χῶς μιγνυμένων γίνεσθαι πολλὰς κινήσεις καὶ διαφερούσας.
3384   1.19.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 23 p. 459 Diels.).〉
3385   1.19.4.2 : <20Ζήνωνος.>20 Τῶν δ´ ἐν τῷ κόσμῳ πάντων τῶν κατ´
3386   1.19.4.3 : ἰδίαν ἕξιν συνεστώτων τὰ μέρη τὴν φορὰν ἔχειν εἰς τὸ
3387   1.19.4.4 : τοῦ ὅλου μέσον, ὁμοίως δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ κόσμου· διόπερ
3388   1.19.4.5 : ὀρθῶς λέγεσθαι πάντα τὰ μέρη τοῦ κόσμου ἐπὶ τὸ μέσον
3389   1.19.4.6 : τοῦ κόσμου τὴν φορὰν ἔχειν, μάλιστα δὲ τὰ βάρος ἔχοντα·
3390   1.19.4.7 : ταὐτὸν δ´ αἴτιον εἶναι καὶ τῆς τοῦ κόσμου μονῆς ἐν ἀπεί–
3391   1.19.4.8 : ρῳ κενῷ, καὶ τῆς γῆς παραπλησίως ἐν τῷ κόσμῳ περὶ
3392   1.19.4.9 : τὸ τούτου κέντρον καθιδρυμένης ἰσοκρατῶς. Οὐ πάντως
3393   1.19.4.10 : δὲ σῶμα βάρος ἔχειν, ἀλλ´ ἀβαρῆ εἶναι ἀέρα καὶ πῦρ·
3394   1.19.4.11 : τείνεσθαι δὲ καὶ ταῦτά πως ἐπὶ τὸ τῆς ὅλης σφαίρας
3395   1.19.4.12 : τοῦ κόσμου μέσον, τὴν δὲ σύστασιν πρὸς τὴν περιφέρειαν
3396   1.19.4.13 : αὐτοῦ ποιεῖσθαι· φύσει γὰρ ἀνώφοιτα ταῦτ´ εἶναι διὰ
3397   1.19.4.14 : τὸ μηδενὸς μετέχειν βάρους. Παραπλησίως δὲ τούτοις
3398   1.19.4.15 : οὐδ´ αὐτόν φασι τὸν κόσμον βάρος ἔχειν διὰ τὸ τὴν ὅλην
3399   1.19.4.16 : αὐτοῦ σύστασιν ἔκ τε τῶν βάρος ἐχόντων στοιχείων εἶναι
3400   1.19.4.17 : καὶ ἐκ τῶν ἀβαρῶν. Τὴν δ´ ὅλην γῆν καθ´ ἑαυτὴν μὲν
3401   1.19.4.18 : ἔχειν ἀρέσκει βάρος· παρὰ δὲ τὴν θέσιν διὰ τὸ τὴν μέ–
3402   1.19.4.19 : σην ἔχειν χώραν (πρὸς δὲ τὸ μέσον εἶναι τὴν φορὰν τοῖς
3403   1.19.4.20 : τοιούτοις σώμασιν) ἐπὶ τοῦ τόπου τούτου μένειν.
3404   1.19.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 24 p. 460 Diels.).〉
3405   1.19.5.2 : <20Ἀπολλοδώρου.>20 Ἀπολλόδωρος ἐν τῇ Φυσικῇ τέ–
3406   1.19.5.3 : χνῃ κίνησιν εἶναι μεταβολὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα ἢ ὅλῳ
3407   1.19.5.4 : ἢ [τοῖς] μέρεσι· σχέσιν δὲ συνοχὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα
3408   1.19.5.5 : καὶ τὸ ἴσχεσθαι τοιοῦτο· γένη δὲ κινήσεως εἶναι πρῶτα 
3409   1.19.5.6 : δύο, τήν τε κατ´ εὐθεῖαν καὶ τὴν ἐγκύκλιον. Τούτων δὲ
3410   1.19.5.7 : εἴδη γίγνεσθαι πλείονα. Περὶ τὸ αὐτὸ δὲ κινήσεις γίγνε–
3411   1.19.5.8 : σθαι πολλὰς καὶ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, οἷον περιπατεῖν καὶ
3412   1.19.5.9 : τρέχειν μὴ ἐκβαίνοντα τὸν αὐτὸν τόπον, καὶ ἅμα κινεῖσθαι
3413   1.19.5.10 : τήν τε ἐπ´ εὐθεῖαν καὶ τὴν εἰς τὰ πλάγια καὶ τὴν ἔμπρο–
3414   1.19.5.11 : σθεν καὶ τὴν ὄπισθεν καὶ τὴν εἰς δεξιὰν καὶ ἀριστερὰν
3415   1.19.5.12 : καὶ ἐγκύκλιον, καὶ ταχέως ἅμα καὶ βραδέως, καθάπερ ἐπὶ
3416   1.19.5.13 : τῶν πλεόντων καὶ τῶν ὁμοίως τούτοις διακειμένων συν–
3417   1.19.5.14 : τυγχάνειν. Ὥσπερ δὲ παντὸς σώματος ἐλέγομεν μέρος
3418   1.19.5.15 : εἶναι σῶμα καὶ πάσης ἐπιφανείας ἐπιφάνειαν καὶ πάσης
3419   1.19.5.16 : γραμμῆς γραμμὴν καὶ παντὸς τόπου τόπον καὶ παντὸς
3420   1.19.5.17 : χρόνου χρόνον, οὕτως καὶ πάσης κινήσεως κίνησιν εἶναι
3421   1.19.5.18 : ῥητέον καὶ πάσης σχέσεως σχέσιν κατὰ τὴν αὐτὴν ἀνα–
3422   1.19.5.19 : λογίαν.
3423   1.19.6.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τῶν Παρμενίδου>20 (p. 138B).
3424   1.19.6.2 : Ὅτι κινούμενόν γε ἢ φέροιτο ἢ ἀλλοιοῖτο ἄν, αὗται
3425   1.19.6.3 : γὰρ μόναι κινήσεις; —Ναί.
3426   1.19.7.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 43B).
3427   1.19.7.2 : Ὥστε τὸ μὲν ὅλον κινεῖσθαι ζῷον, ἀτάκτως μὴν ὅπῃ
3428   1.19.7.3 : τύχοι προϊέναι καὶ ἀλόγως, τὰς ἓξ ἁπάσας κινήσεις ἔχον·
3429   1.19.7.4 : εἴς τε γὰρ τὸ πρόσθεν καὶ ὄπισθεν καὶ πάλιν εἰς δεξιὰ
3430   1.19.7.5 : καὶ ἀριστερά, κάτω τε καὶ ἄνω καὶ πάντῃ κατὰ τοὺς ἓξ
3431   1.19.7.6 : τόπους πλανώμενα.
3432   1.19.8.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Θεαιτήτου>20 (p. 181C. D).
3433   1.19.8.2 : Καί μοι λέγε· ἆρα κινεῖσθαι καλεῖς, ὅταν τι χώραν
3434   1.19.8.3 : ἐκ χώρας μεταβάλλῃ, ἢ καὶ ἐν τῷ αὐτῷ στρέφηται; —
3435   1.19.8.4 : Ἔγωγε. —Τοῦτο μὲν τοίνυν ἓν ἔστω εἶδος· ὅταν δὲ ᾖ μὲν
3436   1.19.8.5 : ἐν τῷ αὐτῷ, γηράσκῃ δέ, ἢ μέλαν ἐκ λευκοῦ ἢ σκληρὸν ἐκ 
3437   1.19.8.6 : μαλακοῦ γίγνηται, ἤ τινα ἄλλην ἀλλοίωσιν ἀλλοιῶται, ἆρα
3438   1.19.8.7 : οὐκ ἄξιον ἕτερον εἶδος κινήσεως φάναι; {—}Ἀναγκαῖον
3439   1.19.8.8 : μὲν οὖν. {—}Δύο δὴ λέγω τούτω εἴδη κινήσεως, ἀλλοίωσιν,
3440   1.19.8.9 : τὴν δὲ περιφοράν.
3441   1.19.9.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 152D–153D).
3442   1.19.9.2 : Ἐγὼ ἐρῶ καὶ μάλα οὐ φαῦλον λόγον· ὡς ἄρα ἓν μὲν
3443   1.19.9.3 : αὐτὸ καθ´ ἑαυτὸ οὐδέν ἐστιν, οὐδ´ ἄν τι προσείποις ὀρθῶς
3444   1.19.9.4 : οὐδ´ ὁποιονοῦν τι, ἀλλ´ ἐὰν ὡς μέγα προσαγορεύῃς τι,
3445   1.19.9.5 : καὶ μικρὸν φανεῖται, καὶ ἐὰν βαρύ τι, κοῦφον, ξύμπαντά
3446   1.19.9.6 : τε οὕτως, ὡς μηδενὸς ὄντος ἑνὸς μήτε τινὸς μήτε ὁποι–
3447   1.19.9.7 : ουοῦν· ἐκ δὲ δὴ φορᾶς τε καὶ κινήσεως καὶ κράσεως πρὸς
3448   1.19.9.8 : ἄλληλα γίγνεται πάντα, ἃ δή φαμεν εἶναι, οὐκ ὀρθῶς
3449   1.19.9.9 : προσαγορεύοντες· ἔστι μὲν γὰρ οὐδέποτε οὐδέν, ἀεὶ δὲ
3450   1.19.9.10 : γίγνεται. καὶ περὶ τούτου πάντες ἑξῆς οἱ σοφοὶ πλὴν
3451   1.19.9.11 : Παρμενίδου ξυμφέρονται, Πρωταγόρας τε καὶ Ἡράκλειτος
3452   1.19.9.12 : καὶ Ἐμπεδοκλῆς καὶ τῶν ποιητῶν οἱ ἄκροι τῆς ποιήσεως
3453   1.19.9.13 : ἑκατέρας, κωμῳδίας μὲν Ἐπίχαρμος, τραγῳδίας δὲ Ὅμηρος,
3454   1.19.9.14 : 〈ὃς〉 εἰπών,
3455   1.19.9.15 : Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν (Il. Ξ  201)
3456   1.19.9.16 : πάντα εἴρηκεν ἔκγονα ῥοῆς τε καὶ κινήσεως. Τίς οὖν ἂν
3457   1.19.9.17 : ἔτι πρός γε τοσοῦτον στρατόπεδον καὶ στρατηγὸν Ὅμηρον
3458   1.19.9.18 : δύναιτο ἀμφισβητήσας μὴ καταγέλαστος γενέσθαι; {—}Οὐ
3459   1.19.9.19 : ῥᾴδιον, ὦ Σώκρατες. {—} 
3460   1.19.9.20 : Οὐ γάρ, ὦ Θεαίτητε. ἐπεὶ καὶ τάδε τῷ λόγῳ σημεῖα
3461   1.19.9.21 : ἱκανά, ὅτι τὸ μὲν εἶναι δοκοῦν καὶ τὸ γίγνεσθαι κίνησις
3462   1.19.9.22 : παρέχει, τὸ δὲ μὴ εἶναι καὶ ἀπόλλυσθαι ἡσυχία· τὸ
3463   1.19.9.23 : γὰρ θερμόν τε καὶ πῦρ, ὃ δὴ καὶ τἆλλα γεννᾷ καὶ ἐπι–
3464   1.19.9.24 : τροπεύει, αὐτὸ γεννᾶται ἐκ φορᾶς καὶ τρίψεως· τοῦτο δ´
3465   1.19.9.25 : ἡ κίνησις. Καὶ μὴν τό γε τῶν ζῴων γένος ἐκ τῶν αὐτῶν
3466   1.19.9.26 : τούτων φύεται. {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}Τί δέ; ἡ τῶν σωμά–
3467   1.19.9.27 : των ἕξις οὐχ ὑπὸ ἡσυχίας μὲν καὶ ἀργίας διόλλυται, ὑπὸ
3468   1.19.9.28 : γυμνασίων δὲ καὶ κινήσεως ἐπὶ τὸ πολὺ σῴζεται; {—}Ναί.
3469   1.19.9.29 : {—}Ἡ δ´ ἐν τῇ ψυχῇ ἕξις οὐχ ὑπὸ μαθήσεως μὲν καὶ
3470   1.19.9.30 : μελέτης, κινήσεων ὄντων, κτᾶται μαθήματα καὶ σῴζεται
3471   1.19.9.31 : καὶ γίγνεται βελτίων, ὑπὸ δ´ ἡσυχίας, ἀμελετησίας τε καὶ
3472   1.19.9.32 : ἀμαθίας οὔσης οὔτε τι μανθάνει ἅ τε ἂν μάθῃ ἐπιλαν–
3473   1.19.9.33 : θάνεται; {—}Καὶ μάλα. {—}Τὸ μὲν ἄρα ἀγαθὸν κίνησις
3474   1.19.9.34 : κατά τε ψυχὴν καὶ κατὰ τὸ σῶμα, τὸ δὲ τοὐναντίον; {—}
3475   1.19.9.35 : Ἔοικεν. {—}Ἔτι οὖν σοι λέγω νηνεμίας τε καὶ γαλήνας καὶ
3476   1.19.9.36 : ὅσα τοιαῦτα, ὅτι αἱ μὲν ἡσυχίαι σήπουσι καὶ ἀπολλῦσι,
3477   1.19.9.37 : τὰ δ´ ἕτερα σῴζει· καὶ ἐπὶ τούτοις τὸν κολοφῶνα ἀναγκά–
3478   1.19.9.38 : ζω προβιβάζων, τὴν χρυσῆν σειρὰν ὡς οὐδὲν ἄλλο ἢ τὸν
3479   1.19.9.39 : ἥλιον Ὅμηρος λέγει, καὶ δηλοῖ ὅτι ἕως μὲν ἂν ἡ περι–
3480   1.19.9.40 : φορὰ ᾖ κινουμένη καὶ ὁ ἥλιος, πάντα ἔστι καὶ σῴζεται
3481   1.19.9.41 : ἐν θεοῖς τε καὶ ἀνθρώποις, εἰ δὲ σταίη τοῦτο ὥσπερ
3482   1.19.9.42 : δοθέν, πάντα χρήματ´ ἂν διαφθαρείη καὶ γένοιτ´ ἂν τὸ
3483   1.19.9.43 : λεγόμενον [τὰ] ἄνω κάτω πάντα; 
3484   1.20.t.1 : {1Περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς.}1
3485   1.20.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 24, 1 p. 320, 17 Diels.).〉
3486   1.20.1a.2 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Μέλισσος>20 ἀνῄρουν γένεσιν καὶ
3487   1.20.1a.3 : φθορὰν διὰ τὸ νομίζειν τὸ πᾶν ἀκίνητον.
3488   1.20.2.1 : <20Ἡράκλειτός>20 φησιν, ὅτι πάντα χωρεῖ καὶ οὐδὲν
3489   1.20.2.2 : μένει· καὶ ποταμοῦ ῥοῇ ἀπεικάζων τὰ ὄντα λέγει ὡς δὶς
3490   1.20.2.3 : ἐς τὸν αὐτὸν ποταμὸν οὐκ ἂν ἐμβαίης.
3491   1.20.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 2 p. 330, 18 Diels.).〉
3492   1.20.3.2 : <20Πλάτων>20 φθαρτὸν μὲν τὸν κόσμον, ὅσον ἐπὶ τῇ
3493   1.20.3.3 : φύσει, αἰσθητὸν γὰρ εἶναι, διότι καὶ σωματικόν, οὐ μὴν
3494   1.20.3.4 : φθαρησόμενόν γε προνοίᾳ καὶ συνοχῇ θεοῦ.
3495   1.20.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 24, 2. 3 p. 320, 20 Diels.).〉
3496   1.20.4.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς, Ἀναξαγόρας, Δημόκριτος,
3497   1.20.4.3 : Ἐπίκουρος>20 καὶ πάντες, ὅσοι κατὰ συναθροισμὸν τῶν
3498   1.20.4.4 : λεπτομερῶν σωμάτων κοσμοποιοῦσι, συγκρίσεις μὲν καὶ
3499   1.20.4.5 : διακρίσεις εἰσάγουσι, γενέσεις δὲ καὶ φθορὰς οὐ κυρίως.
3500   1.20.4.6 : Οὐ γὰρ κατὰ τὸ ποιὸν ἐξ ἀλλοιώσεως, κατὰ δὲ τὸ ποσὸν
3501   1.20.4.7 : ἐκ συναθροισμοῦ ταύτας γίνεσθαι.
3502   1.20.4.8 : <20Πυθαγόρας>20 καὶ πάντες, ὅσοι παθητὴν τὴν ὕλην
3503   1.20.4.9 : ὑποτίθενται, κυρίως γενέσεις καὶ φθορὰς γίνεσθαι· ἐκ
3504   1.20.4.10 : γὰρ ἀλλοιώσεως τῶν στοιχείων καὶ τροπῆς καὶ ἀναλύσεως
3505   1.20.4.11 : [γενέσεως καὶ φθορᾶς] παράθεσιν καὶ μῖξιν, κρᾶσίν τε καὶ
3506   1.20.4.12 : σύγχυσιν γίνεσθαι. 
3507   1.20.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 36 p. 468 Diels.).〉
3508   1.20.5.2 : <20Ζήνωνι καὶ Κλεάνθει>20 καὶ <20Χρυσίππῳ>20 ἀρέσκει
3509   1.20.5.3 : τὴν οὐσίαν μεταβάλλειν οἷον εἰς σπέρμα τὸ πῦρ, καὶ
3510   1.20.5.4 : πάλιν ἐκ τούτου τοιαύτην ἀποτελεῖσθαι τὴν διακόσμησιν,
3511   1.20.5.5 : οἵα πρότερον ἦν. <20Παναίτιος>20 πιθανωτέραν εἶναι νομίζει
3512   1.20.5.6 : καὶ μᾶλλον ἀρέσκουσαν αὑτῷ τὴν ἀϊδιότητα τοῦ κόσμου
3513   1.20.5.7 : ἢ τὴν τῶν ὅλων εἰς πῦρ μεταβολήν.
3514   1.20.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 12. 11. 13. 6–10 p. 332 Diels.).〉
3515   1.20.6.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὸ ὑπὸ τὴν σελήνην μέρος τοῦ κόσμου
3516   1.20.6.3 : παθητικὸν ἀπεφαίνετο, ἐν ᾧ καὶ τὰ περίγεια κηραίνεται.
3517   1.20.6.4 : <20Ξενοφάνης, Παρμενίδης, Μέλισσος>20 ἀγένη–
3518   1.20.6.5 : τον καὶ ἀΐδιον καὶ ἄφθαρτον τὸν κόσμον.
3519   1.20.6.6 : [Καὶ] οἱ φάμενοι δὲ τὴν διακόσμησιν αἰώνιον ὑπάρ–
3520   1.20.6.7 : χειν περιοδευτικοὺς εἶναί φασι χρόνους, καθ´ οὓς κατὰ
3521   1.20.6.8 : ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως γίγνεσθαι πάντα καὶ τὴν αὐτὴν δια–
3522   1.20.6.9 : σῴζεσθαι τοῦ κόσμου διάταξίν τε καὶ διακόσμησιν.
3523   1.20.6.10 : <20Ἀναξίμανδρος, Ἀναξιμένης, Ἀναξαγόρας,
3524   1.20.6.11 : Ἀρχέλαος, Διογένης, Λεύκιππος>20 φθαρτὸν τὸν
3525   1.20.6.12 : κόσμον.
3526   1.20.6.13 : <20Καὶ οἱ Στωικοὶ>20 φθαρτὸν τὸν κόσμον, κατ´ ἐκπύ–
3527   1.20.6.14 : ρωσιν δέ.
3528   1.20.6.15 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὸν κόσμον 〈γίνεσθαι καὶ〉 φθείρε–
3529   1.20.6.16 : σθαι κατὰ τὴν ἀντεπικράτειαν τοῦ νείκους καὶ τῆς φιλίας. 
3530   1.20.6.17 : <20Δημόκριτος>20 φθείρεσθαι τὸν κόσμον τοῦ μείζονος
3531   1.20.6.18 : τὸν μικρότερον νικῶντος.
3532   1.20.6.19 : <20Ἐπίκουρος>20 πλείστοις τρόποις τὸν κόσμον φθεί–
3533   1.20.6.20 : ρεσθαι· καὶ γὰρ ὡς ζῷον καὶ ὡς φυτὸν καὶ πολλαχῶς.
3534   1.20.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 5, 3 p. 333, 4 Diels.).〉
3535   1.20.7.2 : <20Φιλόλαος>20 διττὴν εἶναι τὴν φθορὰν τοῦ κόσμου, τὸ
3536   1.20.7.3 : μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος, τὸ δὲ ἐξ ὕδατος σεληνια–
3537   1.20.7.4 : κοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀποχυθέντος.
3538   1.20.2.1 : <20Φιλολάου Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχᾶς.>20
3539   1.20.2.2 : Φιλόλαος ἄφθαρτον τὸν κόσμον εἶναι. Λέγει γοῦν
3540   1.20.2.3 : οὕτως ἐν τῷ Περὶ ψυχᾶς (fr. 21 Mull.)·
3541   1.20.2.4 : Παρὸ καὶ ἄφθαρτος καὶ ἀκαταπόνατος διαμένει τὸν
3542   1.20.2.5 : ἄπειρον αἰῶνα· οὔτε γὰρ ἔντοσθεν ἄλλα τις αἰτία δυ–
3543   1.20.2.6 : ναμικωτέρα αὐτᾶς εὑρεθήσεται οὔτ´ ἔκτοσθεν, φθεῖραι
3544   1.20.2.7 : αὐτὸν δυναμένα· ἀλλ´ ἦς ὅδε ὁ κόσμος ἐξ αἰῶνος καὶ ἐς
3545   1.20.2.8 : αἰῶνα διαμένει, εἷς ὑπὸ ἑνὸς τῶ συγγενέος καὶ κρατί–
3546   1.20.2.9 : στω καὶ ἀνυπερθέτω κυβερνώμενος. —Ἔχει δὲ καὶ τὰν
3547   1.20.2.10 : ἀρχὰν τᾶς κινάσιός τε καὶ μεταβολᾶς ὁ κόσμος εἷς ἐὼν
3548   1.20.2.11 : καὶ συνεχὴς καὶ φύσι διαπνεόμενος καὶ περιαγεόμενος ἐξ 
3549   1.20.2.12 : ἀρχᾶς ἀϊδίω· καὶ τὸ μὲν ἀμετάβλατον αὐτῶ, τὸ δὲ μετα–
3550   1.20.2.13 : βάλλον ἐντί· καὶ τὸ μὲν ἀμετάβολον ἀπὸ τᾶς τὸ ὅλον
3551   1.20.2.14 : περιεχοίσας ψυχᾶς μέχρι 〈τᾶς〉 σελάνας περαιοῦται, τὸ
3552   1.20.2.15 : δὲ μεταβάλλον ἀπὸ τᾶς σελάνας μέχρι τᾶς γᾶς· ἐπεὶ δέ
3553   1.20.2.16 : γα καὶ τὸ κινέον ἐξ αἰῶνος ἐς αἰῶνα περιπολεῖ, τὸ δὲ
3554   1.20.2.17 : κινεόμενον ὡς τὸ κινέον ἄγει οὕτω διατίθεται, ἀνάγκα τὸ
3555   1.20.2.18 : μὲν ἀεικίνατον τὸ δὲ ἀειπαθὲς εἶμεν· καὶ τὸ μὲν νῶ καὶ
3556   1.20.2.19 : ψυχᾶς ἀνάκωμα πᾶν τὸ δὲ γενέσιος καὶ μεταβολᾶς, καὶ
3557   1.20.2.20 : τὸ μὲν πρότερον τᾷ δυνάμι καὶ ὑπερέχον τὸ δ´ ὕστερον
3558   1.20.2.21 : καὶ καθυπερεχόμενον· τὸ δὲ ἐξ ἀμφοτέρων τούτων, τῶ
3559   1.20.2.22 : μὲν ἀεὶ θέοντος θείω τῶ δὲ ἀεὶ μεταβάλλοντος γενα–
3560   1.20.2.23 : τῶ, κόσμος. Διὸ καὶ καλῶς ἔχει λέγεν, κόσμον εἶμεν
3561   1.20.2.24 : ἐνέργειαν ἀΐδιον θεῶ τε καὶ γενέσιος κατὰ συνακολουθίαν
3562   1.20.2.25 : τᾶς μεταβλατικᾶς φύσιος. Καὶ ὃ μὲν εἷς ἀεὶ διαμένει
3563   1.20.2.26 : κατὰ τὸ αὐτὸ καὶ ὡσαύτως ἔχων, τὰ δὲ καὶ γινόμενα καὶ
3564   1.20.2.27 : φθειρόμενα πολλά· καὶ τὰ ἐν φθορᾷ ἐόντα καὶ φύσι καὶ
3565   1.20.2.28 : μορφᾷ σῴζεται τᾷ γονᾷ πάλιν τὰν αὐτὰν [μορφὰν] ἀπο–
3566   1.20.2.29 : καθιστάντα τῷ γεννάσαντι πατρὶ καὶ δαμιοεργῷ.
3567   1.20.3.1 : <20Ὀκέλλου.>20
3568   1.20.3.2 : Ὄκελλος ἀΐδιον τὸν κόσμον· ὡδὶ γὰρ ἐν τοῖς Περὶ 
3569   1.20.3.3 : τᾶς τῶ παντὸς φύσιος (I 15 phil. Gr. I p. 393 sq. Mullach.)
3570   1.20.3.4 : λέγει·
3571   1.20.3.5 : Ἔτι δὲ 〈τὸ ἄναρχον〉 καὶ τὸ ἀτελεύτατον καὶ τῶ σχή–
3572   1.20.3.6 : ματος καὶ τᾶς κινάσιος καὶ τῶ χρόνω καὶ τᾶς ὠσίας τοῦτο
3573   1.20.3.7 : πιστοῦται, διότι ἀγένητος ὁ κόσμος καὶ ἄφθαρτος. Ἅ
3574   1.20.3.8 : τε γὰρ τῶ σχήματος ἰδέα κύκλος, οὗτος δὲ πάντοθεν ἴσος
3575   1.20.3.9 : καὶ ὅμοιος, διόπερ ἄναρχος καὶ ἀτελεύτατος· ἅ τε τᾶς
3576   1.20.3.10 : κινάσιος κατὰ κύκλον, αὕτα δὲ ἀπαράβατος καὶ ἀδιέξοδος·
3577   1.20.3.11 : ὅ τε χρόνος ἄπειρος, ἐν ᾧπερ ἁ κίνασις, διὰ τὸ μήτε ἀρ–
3578   1.20.3.12 : χὰν εἰληφέναι τὸ κινούμενον μήτε τελευτὰν λαψεῖσθαι·
3579   1.20.3.13 : ἅ γε μὰν ὠσία τῶν πραγμάτων ἀνέκβατος καὶ ἀμετά–
3580   1.20.3.14 : βλατος διὰ τὸ μήτε ἀπὸ τῶ χείρονος ἐπὶ τὸ βέλτιον μήτ´
3581   1.20.3.15 : ἀπὸ τῶ βελτίονος ἐπὶ τὸ χεῖρον πεφύκειν μεταβάλλεν.
3582   1.20.3.16 : (II 1 p. 394 Mull.) Ἐπεὶ δ´ ἐν τῷ παντὶ τὸ μὲν γένε–
3583   1.20.3.17 : σις τὸ δὲ αἰτία γενέσιος, καὶ γένεσις μὲν ὅπου μεταβολὰ
3584   1.20.3.18 : καὶ ἔκβασις τῶ ὑποκειμένω, αἰτία δὲ γενέσιος ὅπου ταυ–
3585   1.20.3.19 : τότας καὶ ὑπόστασις τῶ ὑποκειμένω, φανερὸν ὅτι περὶ
3586   1.20.3.20 : μὲν τὰν αἰτίαν τὰν γενέσιος τό τε ποιεῖν καὶ 〈τὸ〉 κινεῖν
3587   1.20.3.21 : ἐστι, περὶ δὲ τὸ δεχόμενον τὰν γένεσιν τό τε πάσχεν καὶ
3588   1.20.3.22 : τὸ κινεῖσθαι.
3589   1.20.4.1 : 〈<21Eiusdem>21 (II 6 p. 396 Mull.).〉
3590   1.20.4.2 : Πράτως γὰρ ὕλα, τὸ πανδεχές, κοινὸν γὰρ ὑπόκειται
3591   1.20.4.3 : πᾶσιν· ὥστε πρᾶτον μὲν τὸ δυνάμι σῶμα αἰσθητόν, ἀρχά· 
3592   1.20.4.4 : δεύτερον δὲ αἱ ἐναντιώσιες, οἷον θερμότας καὶ ψυχρότας
3593   1.20.4.5 : καὶ ὑγρότας καὶ ξηρότας· τρίτον δὲ πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ
3594   1.20.4.6 : γᾶ καὶ ἀήρ, ταῦτα γὰρ μεταβάλλοντι ἐς ἄλλαλα, αἱ δὲ
3595   1.20.4.7 : ἐναντιώσιες 〈οὐ〉 μεταβάλλοντι.
3596   1.20.5.1 : 〈<21Eiusdem>21 (III 4. 5 p. 401 sq. Mull.).〉
3597   1.20.5.2 : Παντελὴς δὲ φθορὰ τᾶς περὶ τὰν γᾶν διακοσμάσιος
3598   1.20.5.3 : οὔτε γέγονεν οὔτε ἐσεῖταί ποκα. Διὸ καὶ τοῖς λεγόντεσσι
3599   1.20.5.4 : τὰν τᾶς Ἑλλανικᾶς ἱστορίας ἀρχὰν ἀπὸ Ἰνάχω ἦμεν τῶ
3600   1.20.5.5 : Ἀργείω ποθεκτέον οὕτως, ὡς οὐκ ἀπό τινος ἀρχᾶς πράτας
3601   1.20.5.6 : ἀλλὰ τᾶς γενομένας μεταβολᾶς κατ´ αὐτόν. Πολλάκις
3602   1.20.5.7 : γὰρ ἤδη καὶ γέγονε καὶ ἐσεῖται βάρβαρος ἁ Ἑλλάς, οὐχ
3603   1.20.5.8 : ὑπ´ ἀνθρώπων μόνον γινομένα μετανάστατος, ἀλλὰ καὶ
3604   1.20.5.9 : ὑπ´ αὐτᾶς τᾶς φύσιος, οὔτε μείζονος οὔτε μείονος αὐτᾶς
3605   1.20.5.10 : γινομένας, ἀλλὰ καινοτέρας ἀεὶ καί ποθ´ ἁμὲ ἀρχὰς λαμ–
3606   1.20.5.11 : βανοίσας. Περὶ μὲν ὦν τῶ ὅλω καὶ παντός, ἔτι δὲ γενέ–
3607   1.20.5.12 : σιος καὶ φθάρσιος τᾶς ἐν αὐτῷ γινομένας, ὥς τ´ ἔχει
3608   1.20.5.13 : ὥς θ´ ἑξεῖ τὸν ἅπαντα αἰῶνα, τᾶς μὲν ἀεικινάτω φύσιος 
3609   1.20.5.14 : ἐάσας τᾶς δ´ ἀειπαθέος, 〈καὶ〉 τᾶς μὲν ἀεὶ κυβερνώσας
3610   1.20.5.15 : τᾶς δὲ κυβερνωμένας, ἱκανῶς εἴρηταί μοι διὰ τούτων.
3611   1.20.6.1 : <20Ἀρισταίου.>20
3612   1.20.6.2 : <20Ἀρισταῖος>20 ἔφησεν ἄφθαρτον εἶναι τὸν κόσμον, λέ–
3613   1.20.6.3 : γει γοῦν ἐν τῷ Περὶ ἁρμονίας οὕτως·
3614   1.20.6.4 : Ἐπεὶ δὲ 〈ἁ〉 ἀρχά, ἅτε δὴ οὖσα ἀρχά, πρὸ παντός
3615   1.20.6.5 : τέ ἐστι καὶ ἀγένητος καὶ <20αὐτοτελής,>20 (οὔτε γὰρ αἰ μεθ´
3616   1.20.6.6 : ἅτερόν τι ἦς, ὑπάρχοι κα ἔτι πρὸ παντός· οὔτε γενομένα
3617   1.20.6.7 : ποκὰ [καὶ] ἔκ τινος [οὔτε γὰρ] ἀγένητός κα εἴη ἔτι, οὐδὲ
3618   1.20.6.8 : μὰν ἀρχά τε καὶ αἰτία τῶν γενομένων, [οὔτε γὰρ αὐτοτε–
3619   1.20.6.9 : λής,] ἁτέρω γάρ τινος ποτιδεηθήσεται τῶ σῴσοντος αὐτὰν
3620   1.20.6.10 : καὶ κινάσοντος), δῆλον δή, ὡς <20αὐτὰ καθ´ αὑτὰν>20 ἁ ἀρχὰ
3621   1.20.6.11 : ἀγένητός τέ ἐστι καὶ ἀΐδιος καὶ αἰτία γενέσιός τε καὶ κινά–
3622   1.20.6.12 : σιος, καὶ κινέουσα πάντα <20αὐτὰ ἐξ αὑτᾶς>20 [φύσις] ἐστὶ καὶ
3623   1.20.6.13 : αὐτοτελέα παρεχομένα τἆλλα <20αὐτὰ ἐξ αὑτᾶς>20 αὐτοτελής 
3624   1.20.6.14 : ἐστι. Εἰκόνες δὲ καὶ ὁμοιώσιες τᾶς ἀρχᾶς ταύτας καὶ ἐν
3625   1.20.6.15 : τοῖς φύσι γινομένοις καὶ ἐν τοῖς κατὰ τέχναν. Ἐπεὶ δὲ
3626   1.20.6.16 : τὸ ἀθάνατον τὸ ἀκάματον, τὸ δὲ ἀκάματον τὸ μὴ κάμνον
3627   1.20.6.17 : 〈κινοῦν〉, ὁ δὲ θεὸς τοιοῦτος, 〈ἀεὶ〉 κινέων γα τὸ ὅλον καὶ τὸ
3628   1.20.6.18 : πᾶν, φανερόν, ὡς ἀΐδιός κα εἴη ὁ κόσμος. Αἰ γὰρ ἀρχὰν
3629   1.20.6.19 : λαψεῖται διακοσμάσιος, ἔκαμέ ποκα τὸ κινέον αὐτὸν κατ´
3630   1.20.6.20 : ἄμπαυσιν διακοσμάσιος. Αἰ δέ γα κάμνοι καὶ ἀμπαύοιτο
3631   1.20.6.21 : τὸ κινέον, φθαρτὸν καὶ γενητὸν ὑπάρχον καὶ αὐτὸ πέρας
3632   1.20.6.22 : ἑξεῖ κινάσιος, καὶ τὸ ὅλον δὲ καὶ τὸ πᾶν διακοσμάσιος.
3633   1.20.6.23 : ὥστ´ ἀνάγκα ἤτοι γένεσιν ἀναιρέν, ἢ γεννᾶν ἐκ τῶ μὴ
3634   1.20.6.24 : ὄντος, ἢ τόνδε τὸν κόσμον καταλείπεται ἀθάνατον καὶ
3635   1.20.6.25 : ἀγήρατον εἶμεν. Λέγοιτο δέ κα ἁρμονία φύσιος, ὅτι πάντα
3636   1.20.6.26 : κατὰ λόγον φύεται τὸν ταύτας ** ποταλλήλως, ὡς ὁ τε–
3637   1.20.6.27 : χνίτας ποτὶ τὰν τέχναν, οὕτως θεὸς ποθ´ ἁρμονίαν. Ἅ τε
3638   1.20.6.28 : γὰρ τέχνα ἐστὶ λόγος καὶ ἰδέα τῶν γινομένων καὶ 〈ἁ〉 φύ–
3639   1.20.6.29 : σις. Τὸ μὲν ἔργον ἁμαρτάνεται [ἐν] τοῖς τεχνίταις, ὅκκα
3640   1.20.6.30 : παραλλάξῃ τὸν τᾶς τέχνας λόγον· τὰ δὲ γινόμενα φύσι
3641   1.20.6.31 : φθείρεται, πηρὰ καὶ ἄναρθρα γινόμενα, ὅκκα παραλλάξῃ
3642   1.20.6.32 : τὸν τᾶς ἁρμονίας λόγον.
3643   1.20.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 27 p. 462 Diels.).〉
3644   1.20.7.2 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ποσειδώνιος δὲ φθορὰς καὶ γενέ– 
3645   1.20.7.3 : σεις τέτταρας εἶναί φησιν ἐκ τῶν ὄντων εἰς τὰ ὄντα γινο–
3646   1.20.7.4 : μένας. Τὴν μὲν γὰρ ἐκ τῶν οὐκ ὄντων καὶ τὴν εἰς οὐκ
3647   1.20.7.5 : ὄντα, καθάπερ εἴπομεν πρόσθεν, ἀπέγνωσαν ἀνύπαρκτον
3648   1.20.7.6 : οὖσαν. Τῶν δ´ εἰς ὄντα γινομένων μεταβολῶν τὴν μὲν
3649   1.20.7.7 : εἶναι κατὰ διαίρεσιν, τὴν δὲ κατ´ ἀλλοίωσιν, τὴν δὲ κατὰ
3650   1.20.7.8 : σύγχυσιν, τὴν δ´ ἐξ ὅλων, λεγομένην δὲ κατ´ ἀνάλυσιν.
3651   1.20.7.9 : Τούτων δὲ τὴν κατ´ ἀλλοίωσιν περὶ τὴν οὐσίαν γίνεσθαι,
3652   1.20.7.10 : τὰς δ´ ἄλλας τρεῖς περὶ τοὺς ποιοὺς λεγομένους τοὺς
3653   1.20.7.11 : ἐπὶ τῆς οὐσίας γινομένους. Ἀκολούθως δὲ τούτοις καὶ
3654   1.20.7.12 : τὰς γενέσεις συμβαίνειν. Τὴν γὰρ οὐσίαν οὔτ´ αὔξεσθαι
3655   1.20.7.13 : οὔτε μειοῦσθαι κατὰ πρόσθεσιν ἢ ἀφαίρεσιν, ἀλλὰ μόνον
3656   1.20.7.14 : ἀλλοιοῦσθαι, καθάπερ ἐπ´ ἀριθμῶν καὶ μέτρων συμβαί–
3657   1.20.7.15 : νειν. Ἐπὶ 〈δὲ〉 τῶν ἰδίως ποιῶν, οἷον Δίωνος καὶ Θέωνος,
3658   1.20.7.16 : καὶ αὐξήσεις καὶ μειώσεις γίνεσθαι. Διὸ καὶ παραμένειν
3659   1.20.7.17 : τὴν ἑκάστου ποιότητα ἀπὸ τῆς γενέσεως μέχρι τῆς ἀναι–
3660   1.20.7.18 : ρέσεως, 〈ὡς〉 ἐπὶ τῶν ἀναίρεσιν ἐπιδεχομένων ζῴων καὶ
3661   1.20.7.19 : φυτῶν καὶ τῶν τούτοις παραπλησίων. Ἐπὶ δὲ τῶν ἰδίως
3662   1.20.7.20 : ποιῶν φησι δύο εἶναι τὰ δεκτικὰ μόρια, τὸ μέν τι κατὰ
3663   1.20.7.21 : τὴν τῆς οὐσίας ὑπόστασιν, τὸ δέ 〈τι〉 κατὰ τὴν τοῦ ποιοῦ.
3664   1.20.7.22 : Τοῦτο γάρ, ὡς πολλάκις ἐλέγομεν, τὴν αὔξησιν καὶ τὴν
3665   1.20.7.23 : μείωσιν ἐπιδέχεσθαι· μὴ εἶναι δὲ ταὐτὸν τό τε ποιὸν 
3666   1.20.7.24 : ἰδίως καὶ τὴν οὐσίαν [ὃ] ἐξ ἧς ἔστι τοῦτο, μὴ μέντοι γε
3667   1.20.7.25 : μηδ´ ἕτερον, ἀλλὰ μόνον οὐ ταὐτὸν διὰ τὸ καὶ μέρος
3668   1.20.7.26 : εἶναι τῆς οὐσίας καὶ τὸν αὐτὸν ἐπέχειν τόπον, τὰ δ´ ἕτερα
3669   1.20.7.27 : τινῶν λεγόμενα δεῖν καὶ τόπῳ κεχωρίσθαι καὶ μηδ´ ἐν
3670   1.20.7.28 : μέρει θεωρεῖσθαι.
3671   1.20.7.29 : Τὸ δὲ μὴ εἶναι ταὐτὸ τό τε κατὰ τὸ ἰδίως ποιὸν καὶ
3672   1.20.7.30 : τὸ κατὰ τὴν οὐσίαν, δῆλον εἶναί φησιν ὁ <20Μνήσαρχος·>20
3673   1.20.7.31 : ἀναγκαῖον γὰρ τοῖς αὐτοῖς ταὐτὰ συμβεβηκέναι. Εἰ γάρ
3674   1.20.7.32 : τις πλάσας ἵππον, λόγου χάριν, συνθλάσειεν, ἔπειτα κύνα
3675   1.20.7.33 : ποιήσειεν, εὐλόγως ἂν ἡμᾶς ἰδόντας εἰπεῖν, ὅτι τοῦτ´ οὐκ
3676   1.20.7.34 : ἦν πάλαι, νῦν δ´ ἔστιν· ὥσθ´ ἕτερον εἶναι τὸ ἐπὶ τοῦ ποιοῦ
3677   1.20.7.35 : λεγόμενον τόδε καὶ 〈τὸ〉 ἐπὶ τῆς οὐσίας. Καθόλου νομίζειν
3678   1.20.7.36 : τοὺς αὐτοὺς ἡμᾶς εἶναι ταῖς οὐσίαις ἀπίθανον εἶναι φαί–
3679   1.20.7.37 : νεται· πολλάκις γὰρ συμβαίνει τὴν μὲν οὐσίαν ὑπάρχειν πρὸ
3680   1.20.7.38 : τῆς γενέσεως, εἰ τύχοι, τῆς Σωκράτους, τὸν δὲ Σωκράτην
3681   1.20.7.39 : μηδέπω ὑπάρχειν, καὶ μετὰ τὴν τοῦ Σωκράτους ἀναίρεσιν
3682   1.20.7.40 : ὑπομένειν μὲν τὴν οὐσίαν, αὐτὸν δὲ μηκέτ´ εἶναι.
3683   1.20.8.1 : <20Πλάτωνος ἐν τῷ Τιμαίῳ>20 (p. 49B–E).
3684   1.20.8.2 : [Ὅτι τὰ στοιχεῖα εἰς ἄλληλα μεταβάλλεται.] Πῶς
3685   1.20.8.3 : οὖν δὴ τοῦτο αὐτὸ καὶ πῇ καὶ τί περὶ αὐτῶν εἰκότως
3686   1.20.8.4 : διαπορηθέντες ἂν λέγοιμεν; Πρῶτον μὲν ὃ δὴ νῦν ὕδωρ
3687   1.20.8.5 : ὠνομάκαμεν πηγνύμενον, ὡς δοκοῦμεν, λίθους καὶ γῆν
3688   1.20.8.6 : γιγνόμενον ὁρῶμεν, τηκόμενον δὲ καὶ διακρινόμενον αὖ
3689   1.20.8.7 : ταὐτὸν τοῦτο πνεῦμα καὶ ἀέρα, ξυγκαυθέντα δὲ ἀέρα πῦρ,
3690   1.20.8.8 : ἀνάπαλιν δὲ πῦρ ξυγκριθὲν καὶ κατασβεσθὲν εἰς ἰδέαν τε 
3691   1.20.8.9 : ἀπιὸν αὖθις ἀέρος [πῦρ], καὶ πάλιν ἀέρα ξυνιόντα καὶ πυ–
3692   1.20.8.10 : κνούμενον νέφος καὶ ὁμίχλην, ἐκ δὲ τούτων ἔτι μᾶλλον συμ–
3693   1.20.8.11 : πιλουμένων ῥέον ὕδωρ, ἐξ ὕδατος δὲ γῆν καὶ λίθους αὖθις,
3694   1.20.8.12 : κύκλον τε οὕτω διαδιδόντα εἰς ἄλληλα, ὡς φαίνεται, τὴν
3695   1.20.8.13 : γένεσιν. Οὕτω· δὴ τούτων οὐδέποτε τῶν αὐτῶν ἑκάστων
3696   1.20.8.14 : φανταζομένων, ποῖον αὐτῶν ὡς ὂν ὁτιοῦν τοῦτο καὶ οὐκ
3697   1.20.8.15 : ἄλλο παγίως διισχυριζόμενος οὐκ αἰσχυνεῖταί τις ἑαυτόν;
3698   1.20.8.16 : οὐκ ἔστιν· ἀλλ´ ἀσφαλέστατα μακρῷ περὶ τούτων τιθε–
3699   1.20.8.17 : μένους ὧδε λέγειν· ἀεὶ ὃ καθορῶμεν ἄλλοτε ἄλλῃ γιγνό–
3700   1.20.8.18 : μενον, ὡς πῦρ, μὴ τοῦτο ἀλλὰ τὸ τοιοῦτον ἑκάστοτε προσ–
3701   1.20.8.19 : αγορεύειν πῦρ, μηδὲ ὕδωρ τοῦτο ἀλλὰ τὸ τοιοῦτον ἀεί·
3702   1.20.8.20 : μηδὲ ἄλλο ποτὲ μηδὲν ὥς τιν´ ἔχον βεβαιότητα, ὅσα δει–
3703   1.20.8.21 : κνύντες τῷ ῥήματι τῷ ‘τόδε’ καὶ ‘τοῦτο’ προσχρώμενοι
3704   1.20.8.22 : δηλοῦν ἡγούμεθά τι· φεύγει γὰρ οὐχ ὑπομένον τὴν τοῦ
3705   1.20.8.23 : ‘τόδε’ καὶ ‘τοῦτο’ καὶ τὴν ‘τῷδε’ καὶ πᾶσαν ὅση μόνιμα
3706   1.20.8.24 : ὡς ὄντα αὐτὰ ἐνδείκνυται φάσις.
3707   1.20.9a.1 : 〈<21In eodem.>21〉
3708   1.20.9a.2 : Ὅτι δὲ τὸ πᾶν ἀΐδιον, δηλοῖ σαφῶς· λέγει γοῦν ἐν
3709   1.20.9a.3 : 〈τῷ〉 Τιμαίῳ (p. 32C) οὕτως·
3710   1.20.9a.4 : Ἔκ τε δὴ τούτων καὶ τοιούτων καὶ τὸν ἀριθμὸν τετ–
3711   1.20.9a.5 : τάρων τὸ τοῦ κόσμου σῶμα ἐγενήθη δι´ ἀναλογίας ὁμο–
3712   1.20.9a.6 : λογῆσαν, φιλίαν τε ἔσχεν ἐκ τούτων, ὥστ´ εἰς τὸ αὐτὸ
3713   1.20.9a.7 : αὑτῷ ξυνελθὸν ἄλυτον ὑπὸ τῶν ἄλλων πλὴν ὑπὸ τοῦ ξυν–
3714   1.20.9a.8 : δήσαντος γενέσθαι.
3715   1.20.10.1 : 〈<21In eodem>21 (p. 38B. C).〉
3716   1.20.10.2 : Χρόνος δ´ οὖν μετ´ οὐρανοῦ γέγονεν, ἵνα ἅμα γεννη– 
3717   1.20.10.3 : θέντες ἅμα καὶ λυθῶσιν, ἄν ποτε λύσις τις αὐτῶν γίγνη–
3718   1.20.10.4 : ται, καὶ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς διαιωνίας φύσεως, ἵν´
3719   1.20.10.5 : ὡς ὁμοιότατος αὐτῷ κατὰ δύναμιν ᾖ· τὸ μὲν γὰρ δὴ
3720   1.20.10.6 : παράδειγμα πάντα αἰῶνά ἐστιν ὄν, ὁ δ´ αὖ διὰ τέλους
3721   1.20.10.7 : τὸν ἅπαντα 〈χρόνον〉 γεγονώς τε καὶ ὢν καὶ ἐσόμενος.
3722   1.20.10.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 41A. B).
3723   1.20.10.2 : Θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ δημιουργὸς πατήρ τε ἔργων, ἃ
3724   1.20.10.3 : δι´ ἐμοῦ γιγνόμενα ἄλυτα ἐμοῦ γε θέλοντος. Τὸ μὲν οὖν
3725   1.20.10.4 : δὴ δεθὲν πᾶν λυτόν· τό γε μὴν καλῶς ἁρμοσθὲν καὶ ἔχον
3726   1.20.10.5 : εὖ λύειν θέλειν κακοῦ. Διὸ καὶ ὑμεῖς ἐπείπερ γεγένησθε,
3727   1.20.10.6 : ἀθάνατοι μὲν οὐκ ἐστέ, οὐδ´ ἄλυτοι τὸ πάμπαν, οὔτι μὲν
3728   1.20.10.7 : δὴ λυθήσεσθέ γε, οὐδὲ τεύξεσθε θανάτου μοίρας, τῆς
3729   1.20.10.8 : ἐμῆς βουλήσεως μείζονος ἔτι δεσμοῦ καὶ κυριωτέρου λα–
3730   1.20.10.9 : χόντες ἐκείνων, οἷς ὅτε ἐγίγνεσθε συνεδεῖσθε.
3731   1.21.t.1 : {1Περὶ κόσμου καὶ εἰ ἔμψυχος καὶ προνοίαι
3732   1.21.t.2 : διοικούμενος καὶ ποῦ ἔχει τὸ ἡγεμονικὸν καὶ
3733   1.21.t.3 : πόθεν τρέφεται.}1
3734   1.21.1.1 : <20Πλάτωνος.>20
3735   1.21.1.2 : Πλάτων τὸν κόσμον ἔφησε ζῷον ἔμψυχον ἔννουν τε,
3736   1.21.1.3 : ὅτι τε ἀφ´ ἑαυτοῦ τρέφεται, τὸ δὲ ἡγεμονικὸν τοῦ κόσμου
3737   1.21.1.4 : ἐν οὐρανῷ τίθεται. Λέγει γοῦν οὕτως ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 30A. B):
3738   1.21.1.5 : Βουληθεὶς γὰρ ὁ θεὸς ἀγαθὰ μὲν πάντα, φλαῦρον
3739   1.21.1.6 : δὲ μηδὲν εἶναι κατὰ δύναμιν, οὕτω δὴ πᾶν ὅσον ἦν ὁρατὸν
3740   1.21.1.7 : παραλαβὼν οὐχ ἡσυχίαν ἄγον, ἀλλὰ κινούμενον πλημμελῶς
3741   1.21.1.8 : τε καὶ ἀτάκτως αὐτὸ ἤγαγεν ἐκ τῆς ἀταξίας, ἡγησάμενος 
3742   1.21.1.9 : ἐκεῖνο τούτου πάντως ἄμεινον· θέμις δὲ οὔτε ἦν οὔτε ἔστι
3743   1.21.1.10 : τῷ ἀρίστῳ δρᾶν ἄλλο, πλὴν τὸ κάλλιστον. Λογισάμενος
3744   1.21.1.11 : οὖν εὕρισκεν ἐκ τῶν κατὰ φύσιν ὁρατῶν οὐδὲν ἀνόητον
3745   1.21.1.12 : τοῦ νοῦν ἔχοντος ὅλον ὅλου κάλλιον ἔσεσθαί ποτε ἔργον,
3746   1.21.1.13 : νοῦν δὲ αὖ χωρὶς ψυχῆς ἀδύνατον παραγενέσθαι τῳ. Διὰ
3747   1.21.1.14 : δὴ τὸν λογισμὸν τόνδε νοῦν μὲν ἐν ψυχῇ, ψυχὴν δὲ ἐν
3748   1.21.1.15 : σώματι συνιστὰς τὸ πᾶν συνετεκταίνετο, ὅπως ὅ τι κάλ–
3749   1.21.1.16 : λιστον εἴη κατὰ φύσιν ἄριστόν τε ἔργον ἀπειργασμένος.
3750   1.21.1.17 : Οὕτως οὖν δὴ κατὰ λόγον τὸν εἰκότα δεῖ λέγειν τόνδε τὸν
3751   1.21.1.18 : κόσμον ζῷον ἔμψυχον ἔννουν τε τῇ ἀληθείᾳ διὰ τὴν τοῦ
3752   1.21.1.19 : θεοῦ γενέσθαι πρόνοιαν.
3753   1.21.2.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 33C).
3754   1.21.2.2 : Ἀπῄει τε γὰρ οὐδὲν οὐδὲ προσῄει αὐτῷ ποθέν· οὐδὲ
3755   1.21.2.3 : γὰρ ἦν· αὐτὸ γὰρ ἑαυτῷ τροφὴν τὴν ἑαυτοῦ φθίσιν παρ–
3756   1.21.2.4 : έχον καὶ πάντ´ ἐν ἑαυτῷ καὶ ὑφ´ ἑαυτοῦ πάσχον καὶ δρῶν
3757   1.21.2.5 : ἐκ τέχνης γέγονεν.
3758   1.21.3a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 4–6 p. 328, 1 Diels.).〉
3759   1.21.3a.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὸν τοῦ ἡλίου περίδρομον εἶναι περι–
3760   1.21.3a.3 : γραφὴν τοῦ πέρατος τοῦ κόσμου.
3761   1.21.3a.4 : <20Σέλευκος>20 ὁ Ἐρυθραῖος καὶ <20Ἡρακλείδης>20 ὁ Πον–
3762   1.21.3a.5 : τικὸς ἄπειρον τὸν κόσμον.
3763   1.21.3a.6 : <20Διογένης>20 καὶ <20Μέλισσος>20 τὸ μὲν πᾶν ἄπειρον, τὸν
3764   1.21.3a.7 : δὲ κόσμον πεπεράνθαι.
3765   1.21.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 7. 328, 10; 4, 14 p. 332, 14; 6, 1 p. 333,
3766   1.21.4.2 :  15 Diels.).〉
3767   1.21.4.3 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 διαφέρειν τὸ πᾶν καὶ τὸ ὅλον· πᾶν
3768   1.21.4.4 : μὲν γὰρ εἶναι σὺν τῷ κενῷ τῷ ἀπείρῳ, ὅλον δὲ χωρὶς τοῦ 
3769   1.21.4.5 : κενοῦ τὸν κόσμον. —Μήτε αὔξεσθαι δὲ μήτε μειοῦσθαι
3770   1.21.4.6 : τὸν κόσμον, τοῖς δὲ μέρεσιν ὁτὲ μὲν παρεκτείνεσθαι πρὸς
3771   1.21.4.7 : πλείονα τόπον, ὁτὲ δὲ συστέλλεσθαι. —Ἀπὸ γῆς δὲ ἄρ–
3772   1.21.4.8 : ξασθαι τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου, καθάπερ ἀπὸ κέντρου,
3773   1.21.4.9 : ἀρχὴ δὲ σφαίρας τὸ κέντρον.
3774   1.21.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 3, 1. 2 p. 329, 12 Diels.).〉
3775   1.21.5.2 : Οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ἔμψυχον τὸν κόσμον 〈καὶ〉 προ–
3776   1.21.5.3 : νοίᾳ διοικούμενον.
3777   1.21.5.4 : <20Λεύκιππος>20 δὲ καὶ <20Δημόκριτος>20 καὶ <20Ἐπίκου–
3778   1.21.5.5 : ρος>20 οὐδέτερα τούτων, φύσει δὲ ἀλόγῳ ἐκ τῶν ἀτόμων
3779   1.21.5.6 : συνεστῶτα.
3780   1.21.4.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
3781   1.21.4.2 : Ὁμηρός φησι πεπερασμένον εἶναι τὸν κόσμον, δηλοῦ–
3782   1.21.4.3 : ται δὲ διὰ τούτων·
3783   1.21.4.4 : Τριχθὰ δὲ πάντα δέδασται, ἕκαστος δ´ ἔμμορε τιμῆς (Ο  189).
3784   1.21.4.5 : Τοῦτο τοίνυν ἑνὶ στίχῳ διαρρήδην ἐδήλωσεν, τὸ γὰρ ἄπει–
3785   1.21.4.6 : ρον οὐκ ἔστιν εἰς μοίρας διελεῖν. Καὶ ἐν τούτοις δὲ τὸ
3786   1.21.4.7 : αὐτὸ σημαίνει·
3787   1.21.4.8 : Ἤτοι ἐγὼν ἔλαχον πολιὴν ἅλα ναιέμεν αἰεὶ
3788   1.21.4.9 : παλλομένων, Ἀΐδης δ´ ἔλαχεν ζόφον ἠερόεντα,
3789   1.21.4.10 : Ζεὺς δ´ ἔλαχ´ οὐρανὸν 〈εὐρὺν〉 ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσι,
3790   1.21.4.11 : γαῖα δ´ ἔτι ξυνὴ πάντων καὶ μακρὸς Ὄλυμπος (Ο  190–193)
3791   1.21.4.12 : ὡς τῶν ἐν μέσῳ φύσεων πεποιημένος τὴν νέμησιν, τὰ δὲ
3792   1.21.4.13 : ἄκρα καὶ περατοῦντα ἀνέμητα καταλελοιπώς. Καὶ εἶναι
3793   1.21.4.14 : τὴν γῆν μὲν κατωτάτω πάντων, τὸν δὲ Ὄλυμπον ἀνωτάτω
3794   1.21.4.15 : δεδήλωκεν ἐν τούτῳ· 
3795   1.21.4.16 : Ἀλλ´ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼ πρόφρων ἐθέλοιμι ἐρύσσαι,
3796   1.21.4.17 : αὐτῇ κεν γαίῃ ἐρύσαιμ´ αὐτῇ τε θαλάσσῃ·
3797   1.21.4.18 : σειρὴν μέν κεν ἔπειτα περὶ ῥίον Οὐλύμποιο
3798   1.21.4.19 : δησαίμην, τὰ δέ κ´ αὖτε μετήορα πάντα γένοιτο (Θ  23–26)
3799   1.21.4.20 : Τὴν γὰρ γῆν μετέωρον γενήσεσθαί φησιν ἐξ ἕδρας ἀνα–
3800   1.21.4.21 : σπασθεῖσαν ὡς τὴν κατωτάτω [ὡς τὴν ἀνωτάτω].
3801   1.21.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 31 p. 465 Diels.).〉
3802   1.21.5.2 : <20Χρυσίππου.>20 Κόσμον δ´ εἶναί φησιν ὁ <20Χρύσιπ–
3803   1.21.5.3 : πος>20 σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ τῶν ἐν τούτοις φύ–
3804   1.21.5.4 : σεων· ἢ τὸ ἐκ θεῶν καὶ ἀνθρώπων σύστημα καὶ ἐκ τῶν
3805   1.21.5.5 : ἕνεκα τούτων γεγονότων. Λέγεται δ´ ἑτέρως κόσμος ὁ
3806   1.21.5.6 : θεός, καθ´ ὃν ἡ διακόσμησις γίνεται καὶ τελειοῦται. Τοῦ
3807   1.21.5.7 : δὲ κατὰ τὴν διακόσμησιν λεγομένου κόσμου τὸ μὲν εἶναι
3808   1.21.5.8 : περιφερόμενον περὶ τὸ μέσον, τὸ δ´ ὑπομένον· περιφε–
3809   1.21.5.9 : ρόμενον μὲν τὸν αἰθέρα, ὑπομένον δὲ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐπ´
3810   1.21.5.10 : αὐτῆς ὑγρὰ καὶ τὸν ἀέρα. Τὸ γὰρ τῆς πάσης οὐσίας
3811   1.21.5.11 : πυκνότατον ὑπέρεισμα πάντων εἶναι κατὰ φύσιν, ὅνπερ
3812   1.21.5.12 : τρόπον ἐν ζῴῳ τὰ ὀστέα, τοῦτο δὲ καλεῖσθαι γῆν. Περὶ
3813   1.21.5.13 : δὲ ταύτην τὸ ὕδωρ περικεχύσθαι σφαιρικῶς, ὁμαλωτέραν
3814   1.21.5.14 : τὴν ἴσχυν διειληχός. Τῆς γὰρ γῆς ἐξοχάς τινας ἐχούσης
3815   1.21.5.15 : ἀνωμάλους διὰ τοῦ ὕδατος εἰς ὕψος ἀνηκούσας, ταύτας
3816   1.21.5.16 : δὴ νήσους καλεῖσθαι· τούτων δὲ τὰς ἐπὶ πλεῖον διηκού–
3817   1.21.5.17 : σας ἠπείρους προσηγορεῦσθαι ὑπ´ ἀγνοίας τοῦ περιέχε–
3818   1.21.5.18 : σθαι καὶ ταύτας πελάγεσι μεγάλοις. Ἀπὸ δὲ τοῦ ὕδατος 
3819   1.21.5.19 : τὸν ἀέρα ἐξῆφθαι καθάπερ ἐξατμισθέντα, καὶ περικεχύ–
3820   1.21.5.20 : σθαι σφαιρικῶς· ἐκ δὲ τούτου τὸν αἰθέρα ἀραιότατον ὄντα
3821   1.21.5.21 : καὶ εἰλικρινέστατον. Τὸν μὲν οὖν κατὰ τὴν διακόσμησιν
3822   1.21.5.22 : λεγόμενον κόσμον εἰς ταύτας διακεκρίσθαι τὰς φύσεις· τὸ
3823   1.21.5.23 : δὲ περιφερόμενον αὐτῷ ἐγκυκλίως αἰθέρα εἶναι, ἐν ᾧ τὰ
3824   1.21.5.24 : ἄστρα καθίδρυται, τά τε ἀπλανῆ καὶ τὰ πλανώμενα, θεῖα
3825   1.21.5.25 : τὴν φύσιν ὄντα καὶ ἔμψυχα καὶ διοικούμενα κατὰ τὴν
3826   1.21.5.26 : πρόνοιαν. Τῶν μὲν οὖν ἀπλανῶν ἄστρων ἀκατάληπτον
3827   1.21.5.27 : εἶναι τὸ πλῆθος, τὰ δὲ πλανώμενα ἑπτὰ τὸν ἀριθμὸν
3828   1.21.5.28 : εἶναι, πάντα δὲ τὰ πλανώμενα ταπεινότερα τῶν ἀπλανῶν.
3829   1.21.5.29 : Τετάχθαι δὲ τὰ μὲν ἀπλανῆ ἐπὶ μιᾶς ἐπιφανείας, ὡς καὶ
3830   1.21.5.30 : ὁρᾶται· τὰ δὲ πλανώμενα ἐπ´ ἄλλης καὶ ἄλλης σφαίρας·
3831   1.21.5.31 : περιέχεσθαι δὲ πάσας τὰς τῶν πλανωμένων ὑπὸ τῆς τῶν
3832   1.21.5.32 : ἀπλανῶν σφαίρας. Τῶν δὲ πλανωμένων ὑψηλοτάτην εἶναι
3833   1.21.5.33 : μετὰ τὴν 〈τῶν〉 ἀπλανῶν τὴν τοῦ Κρόνου, μετὰ δὲ ταύτην
3834   1.21.5.34 : τὴν τοῦ Διός, εἶτα τὴν τοῦ Ἄρεος, ἐφεξῆς δὲ τὴν τοῦ
3835   1.21.5.35 : Ἑρμοῦ καὶ μετ´ αὐτὴν τὴν τῆς Ἀφροδίτης, εἶτα τὴν τοῦ
3836   1.21.5.36 : ἡλίου, ἐπὶ πᾶσι δὲ τὴν τῆς σελήνης, πλησιάζουσαν τῷ
3837   1.21.5.37 : ἀέρι. Διὸ καὶ ἀερωδεστέραν φαίνεσθαι καὶ μάλιστα δια–
3838   1.21.5.38 : τείνειν τὴν ἀπ´ αὐτῆς δύναμιν εἰς τὰ περίγεια. Ὑπὸ δὲ
3839   1.21.5.39 : τὴν σελήνην τὴν τοῦ ὑπ´ αὐτοῦ φερομένου ἀέρος, εἶτα
3840   1.21.5.40 : τὴν 〈τοῦ〉 ὕδατος, τελευταίαν δὲ τὴν τῆς γῆς, περὶ τὸ
3841   1.21.5.41 : μέσον σημεῖον τοῦ κόσμου κειμένης, ὃ δὴ τοῦ παντός ἐστι
3842   1.21.5.42 : κάτω, ἄνω δὲ τὸ ἀπ´ αὐτοῦ εἰς τὸ κύκλῳ πάντῃ. 
3843   1.21.6a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 3, 3 p. 330, 5 Diels.).〉
3844   1.21.6a.2 : <20Ἔκφαντος>20 ἐκ μὲν τῶν ἀτόμων συνεστάναι τὸν κό–
3845   1.21.6a.3 : σμον, διοικεῖσθαι δὲ ὑπὸ προνοίας.
3846   1.21.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 3, 4 p. 330, 8 et II 5, 1 p. 332, 29 Diels.).〉
3847   1.21.7.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 οὔτε ἔμψυχον ὅλον δι´ ὅλου οὔτε
3848   1.21.7.3 : λογικὸν οὔτε νοερὸν οὔτε προνοίᾳ διοικούμενον. Τὰ μὲν
3849   1.21.7.4 : γὰρ οὐράνια πάντων τούτων κοινωνεῖν, σφαίρας γὰρ περι–
3850   1.21.7.5 : έχειν ἐμψύχους καὶ ζωτικάς, τὰ δὲ περίγεια μηδενὸς αὐτῶν,
3851   1.21.7.6 : τῆς δ´ εὐταξίας κατὰ συμβεβηκός, οὐ προηγουμένως μετέ–
3852   1.21.7.7 : χειν. —Εἰ δὲ τρέφεται ὁ κόσμος, καὶ φθαρήσεται· ἀλλὰ
3853   1.21.7.8 : μὴν οὐδεμιᾶς δεῖται τροφῆς, διὰ τοῦτο καὶ ἀΐδιος.
3854   1.21.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 1 p. 330, 16; 1, 1 p. 327, 2; 6, 2 p. 333,
3855   1.21.8.2 :  17; 6, 5 p. 334, 8 Diels.).〉
3856   1.21.8.3 : <20Πυθαγόρας>20 φησὶ γενητὸν κατ´ ἐπίνοιαν τὸν κό–
3857   1.21.8.4 : σμον, οὐ κατὰ χρόνον. —Ὃς καὶ πρῶτος ὠνόμασε τὴν τῶν
3858   1.21.8.5 : ὅλων περιοχὴν κόσμον ἐκ τῆς ἐν αὐτῷ τάξεως. —Ἄρξα–
3859   1.21.8.6 : σθαι δὲ τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου ἀπὸ πυρὸς καὶ τοῦ πέμ–
3860   1.21.8.7 : πτου στοιχείου. —Πέντε δὲ σχημάτων ὄντων στερεῶν,
3861   1.21.8.8 : ἅπερ καλεῖται καὶ μαθηματικά, ἐκ μὲν τοῦ κύβου φησὶ
3862   1.21.8.9 : γεγονέναι τὴν γῆν, ἐκ δὲ τῆς πυραμίδος τὸ πῦρ, ἐκ δὲ
3863   1.21.8.10 : τοῦ ὀκταέδρου τὸν ἀέρα, ἐκ δὲ τοῦ εἰκοσαέδρου 〈τὸ ὕδωρ,
3864   1.21.8.11 : ἐκ δὲ τοῦ δωδεκαέδρου〉 τὴν τοῦ παντὸς σφαῖραν.
3865   1.21.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 5, 3 p. 333, 4 et II 4, 15 p. 332, 19 Diels.).〉
3866   1.21.9.2 : <20Φιλόλαος>20 ἔφησε τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος,
3867   1.21.9.3 : τὸ δὲ ἐξ ὕδατος σεληνιακοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀπο–
3868   1.21.9.4 : χυθέντος εἶναι τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς τοῦ κόσμου. —
3869   1.21.9.5 : Τὸ δὲ ἡγεμονικὸν ἐν τῷ μεσαιτάτῳ πυρί, ὅπερ τρόπεως 
3870   1.21.9.6 : δίκην προϋπεβάλλετο τῇ τοῦ παντὸς 〈σφαίρᾳ〉 ὁ δημι–
3871   1.21.9.7 : ουργὸς θεός.
3872   1.21.10.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 16. 17 p. 332, 23 Diels.).〉
3873   1.21.10.2 : <20Κλεάνθης>20 ὁ Στωικὸς ἐν ἡλίῳ ἔφησεν εἶναι τὸ ἡγε–
3874   1.21.10.3 : μονικὸν τοῦ κόσμου.
3875   1.21.10.4 : <20Ἀρχέδημος>20 τὸ ἡγεμονικὸν τοῦ κόσμου ἐν γῇ ὑπάρ–
3876   1.21.10.5 : χειν ἀπεφήνατο.
3877   1.21.11.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 3–5 p. 331, 5 Diels.).〉
3878   1.21.11.2 : <20Ἡράκλειτος>20 οὐ κατὰ χρόνον εἶναι γενητὸν τὸν κό–
3879   1.21.11.3 : σμον, ἀλλὰ κατ´ ἐπίνοιαν.
3880   1.21.11.4 : <20Ἐπίδικος>20 ὑπὸ φύσεως γεγενῆσθαι τὸν κόσμον.
3881   1.21.11.5 : <20Ἀρχέλαος>20 ὑπὸ θερμοῦ καὶ ἐμψυχρίας συστῆναι
3882   1.21.11.6 : τὸν κόσμον.
3883   1.21.7a.1 : <20Ἐκ τοῦ Φιλολάου Περὶ κόσμω>20 (fr. 1b Chaign.,
3884   1.21.7a.2 :  3 Mull.).
3885   1.21.7a.3 : Ἀνάγκα τὰ ἐόντα εἶμεν πάντα ἢ περαίνοντα ἢ ἄπειρα
3886   1.21.7a.4 : ἢ περαίνοντά τε καὶ ἄπειρα, ἄπειρα δὲ μόνον οὔ κα εἴη.
3887   1.21.7a.5 : Ἐπεὶ τοίνυν φαίνεται οὔτ´ ἐκ περαινόντων πάντων ἐόντα
3888   1.21.7a.6 : οὔτ´ ἐξ ἀπείρων πάντων, δῆλόν τἆρα ὅτι ἐκ περαινόντων
3889   1.21.7a.7 : τε καὶ ἀπείρων ὅ τε κόσμος καὶ τὰ ἐν αὐτῷ συναρμόχθη.
3890   1.21.7a.8 : Δηλοῖ δὲ καὶ τὰ ἐν τοῖς ἔργοις. Τὰ μὲν γὰρ αὐτῶν ἐκ 
3891   1.21.7a.9 : περαινόντων περαίνοντα, τὰ δ´ ἐκ περαινόντων τε καὶ
3892   1.21.7a.10 : ἀπείρων περαίνοντά τε καὶ οὐ περαίνοντα, τὰ δ´ ἐξ ἀπεί–
3893   1.21.7a.11 : ρων ἄπειρα φαίνεται.
3894   1.21.8.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 2 Chaign., 3 Mull.).〉
3895   1.21.8.2 : Καὶ πάντα γα μὰν τὰ γιγνωσκόμενα ἀριθμὸν ἔχοντι.
3896   1.21.8.3 : Οὐ γὰρ οἷόν τε οὐδὲν οὔτε νοηθῆμεν οὔτε γνωσθῆμεν
3897   1.21.8.4 : ἄνευ τούτου.
3898   1.21.9.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 3 Chaign., 3 Mull.).〉
3899   1.21.9.2 : Ὅ γα μὰν ἀριθμὸς ἔχει δύο μὲν ἴδια εἴδεα, περισσὸν
3900   1.21.9.3 : καὶ ἄρτιον, τρίτον δὲ ἀπ´ ἀμφοτέρων μιχθέντων, ἀρτιο–
3901   1.21.9.4 : πέρισσον. Ἑκατέρω δὲ τῶ εἴδεος πολλαὶ μορφαί, ὡς ἕκα–
3902   1.21.9.5 : στον αὐταυτὸ σημαίνει.
3903   1.21.10.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 4 Chaign., 3 Mull.).〉
3904   1.21.10.2 : Περὶ δὲ φύσιος καὶ ἁρμονίας ὧδε ἔχει· Ἁ μὲν ἐστὼ
3905   1.21.10.3 : τῶν πραγμάτων, ἀΐδιος ἔσσα καὶ αὐτὰ μὰν ἁ φύσις, θεία
3906   1.21.10.4 : ἐντὶ καὶ οὐκ ἀνθρωπίναν ἐνδέχεται γνῶσιν, πλάν γα ἢ ὅτι
3907   1.21.10.5 : οὐχ οἷόν τ´ ἦς οὐδὲν τῶν ἐόντων καὶ γιγνωσκόμενον ὑφ´
3908   1.21.10.6 : ἁμῶν γενέσθαι, μὴ ὑπαρχοίσας τᾶς ἐστοῦς τῶν πρα–
3909   1.21.10.7 : γμάτων ἐξ ὧν συνέστα ὁ κόσμος καὶ τῶν περαινόντων 
3910   1.21.10.8 : καὶ τῶν ἀπείρων. Ἐπεὶ δὲ ταὶ ἀρχαὶ ὑπᾶρχον οὐχ ὁμοῖαι
3911   1.21.10.9 : οὐδ´ ὁμόφυλοι ἔσσαι, ἤδη ἀδύνατον ἦς κα αὐταῖς κοσμη–
3912   1.21.10.10 : θῆμεν, αἰ μὴ ἁρμονία ἐπεγένετο, ᾡτινιῶν τρόπῳ ἐγένετο.
3913   1.21.10.11 : Τὰ μὲν ὦν ὁμοῖα καὶ ὁμόφυλα ἁρμονίας οὐδὲν ἐπεδέοντο,
3914   1.21.10.12 : τὰ δὲ ἀνόμοια μηδὲ ὁμόφυλα μηδὲ ἰσολαχῆ ἀνάγκα τᾷ
3915   1.21.10.13 : τοιαύτᾳ ἁρμονίᾳ συγκεκλεῖσθαι, αἰ μέλλοντι ἐν κόσμῳ
3916   1.21.10.14 : κατέχεσθαι. Ἁρμονίας δὲ μέγεθός ἐντι συλλαβὰ καὶ δι´
3917   1.21.10.15 : ὀξειᾶν· τὸ δὲ δι´ ὀξειᾶν μεῖζον τᾶς συλλαβᾶς ἐπογδόῳ·
3918   1.21.10.16 : ἔντι γὰρ ἀπὸ ὑπάτας ἐπὶ μέσαν συλλαβά, ἀπὸ δὲ μέσας
3919   1.21.10.17 : ἐπὶ νεάταν δι´ ὀξειᾶν, ἀπὸ δὲ νεάτας ἐς τρίταν συλλαβά,
3920   1.21.10.18 : ἀπὸ δὲ τρίτας ἐς ὑπάταν δι´ ὀξειᾶν· τὸ δ´ ἐν μέσῳ
3921   1.21.10.19 : μέσας καὶ τρίτας ἐπόγδοον· ἁ δὲ συλλαβὰ ἐπίτριτον,
3922   1.21.10.20 : τὸ δὲ δι´ ὀξειᾶν ἡμιόλιον, 〈τὸ〉 διὰ πασᾶν δὲ διπλόον.
3923   1.21.10.21 : Οὕτως ἁρμονία πέντε ἐπόγδοα καὶ 〈δύο〉 διέσιες, δι´ ὀξειᾶν
3924   1.21.10.22 : δὲ τρία ἐπόγδοα καὶ δίεσις.
3925   1.21.8.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 4 Mullach.).〉
3926   1.21.8.2 : Τὸ πρᾶτον ἁρμοσθέν, τὸ ἕν, ἐν τῷ μέσῳ τᾶς σφαί–
3927   1.21.8.3 : ρας ἑστία καλεῖται.
3928   1.21.9.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Τάτ>20 (inde a p. 191, 19=
3929   1.21.9.2 : p. 38b Patric.).
3930   1.21.9.3 : {〈ΤΑΤ〉} Ἐπεί μοι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν γενικοῖς λόγοις 
3931   1.21.9.4 : ὑπέσχου δηλῶσαι περὶ τῶν τριάκοντα ἓξ δεκανῶν, νῦν μοι
3932   1.21.9.5 : δήλωσον περὶ αὐτῶν καὶ τῆς τούτων ἐνεργείας.
3933   1.21.9.6 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐδεὶς φθόνος, ὦ Τάτ, καὶ ὁ κυριώτατος
3934   1.21.9.7 : πάντων λόγος καὶ κορυφαιότατος οὗτος ἂν εἴη· σὺ δὲ
3935   1.21.9.8 : νόει οὕτως. Ἔφαμέν σοι περὶ τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου, τοῦ
3936   1.21.9.9 : καὶ ζῳοφόρου, καὶ τῶν πέντε πλανητῶν καὶ ἡλίου καὶ σε–
3937   1.21.9.10 : λήνης καὶ τοῦ ἑκάστου τούτων κύκλου.
3938   1.21.9.11 : {〈ΤΑΤ〉} Ἔφης γάρ, ὦ Τρισμέγιστε.
3939   1.21.9.12 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὕτως βούλομαί σε νοεῖν καὶ περὶ τῶν τριά–
3940   1.21.9.13 : κοντα ἓξ δεκανῶν μεμνημένον ἐκείνων, ἵν´ εὔγνωστός σοι
3941   1.21.9.14 : καὶ ὁ περὶ τούτων λόγος γένηται.
3942   1.21.9.15 : {〈ΤΑΤ〉} Μέμνημαι, ὦ πάτερ.
3943   1.21.9.16 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἔφαμέν που, ὦ τέκνον, περιεκτικὸν τῶν
3944   1.21.9.17 : ἁπάντων εἶναι σῶμα· ἐννόησον οὖν καὶ αὐτὸς ὥσπερ κυ–
3945   1.21.9.18 : κλοειδὲς σχῆμα· καὶ γὰρ οὕτως ἔχει τὸ πᾶν.
3946   1.21.9.19 : {〈ΤΑΤ〉} Τοιοῦτον σχῆμα νοῶ οὕτως ὡς λέγεις, ὦ
3947   1.21.9.20 : πάτερ.
3948   1.21.9.21 : {〈ἙΡΜ.〉} Ὑπὸ δὲ τὸν κύκλον τοῦ σώματος τούτου τε–
3949   1.21.9.22 : τάχθαι τοὺς τριάκοντα ἓξ δεκανούς, μέσους τοῦ παντὸς
3950   1.21.9.23 : κύκλου 〈καὶ〉 τοῦ ζῳδιακοῦ, διορίζοντας ἀμφοτέρους τοὺς
3951   1.21.9.24 : κύκλους, καὶ ὥσπερ ἐκεῖνον μὲν κουφίζοντας τὸν ζῳδια–
3952   1.21.9.25 : κόν, [καθορίζοντας,] συμφερομένους 〈δὲ〉 τοῖς πλάνησι,
3953   1.21.9.26 : καὶ ἰσοδυναμεῖν τῇ τοῦ παντὸς φορᾷ κατὰ τὸ ἐναλλὰξ
3954   1.21.9.27 : τοῖς 〈θ´〉 ἑπτά· καὶ τὸ μὲν περιεκτικὸν ἐπέχειν σῶμα (ἔσχα–
3955   1.21.9.28 : τον γὰρ ἂν ἦν ἐν τῇ φορᾷ, αὐτὸ καθ´ αὑτὸ ὄν, τῷ τάχει)·
3956   1.21.9.29 : ἐπισπεύδειν δὲ τοὺς ἑπτὰ ἄλλους κύκλους διὰ τὸ βραδυ– 
3957   1.21.9.30 : τέραν κίνησιν κινεῖσθαι τοῦ παντὸς κύκλου. Ὥσπερ οὖν
3958   1.21.9.31 : ἀνάγκη αὐτοὺς κινεῖσθαι καὶ 〈τὸν〉 τοῦ παντός. Νοήσωμεν
3959   1.21.9.32 : οὖν καὶ [τὰς] τῶν ἑπτὰ καὶ 〈τοῦ〉 παντὸς τὸν κύκλον, μᾶλ–
3960   1.21.9.33 : λον δὲ τὰ ἐν κόσμῳ ἅπαντα ὡσπερεὶ φύλακας αὐτοὺς περι–
3961   1.21.9.34 : ίστασθαι, καὶ συνέχοντας τὰ πάντα καὶ τηροῦντας τὴν
3962   1.21.9.35 : τῶν πάντων εὐταξίαν.
3963   1.21.9.36 : {〈ΤΑΤ〉} Οὕτως γὰρ νοῶ, πάτερ, ἐξ ὧν λέγεις.
3964   1.21.9.37 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἔτι δὲ νόησον, Τάτ, ὅτι καὶ ἀπαθεῖς εἰσιν,
3965   1.21.9.38 : ὧν οἱ ἄλλοι ἀστέρες πάσχουσιν· οὔτε γὰρ ἐπεχόμενοι τὸν
3966   1.21.9.39 : δρόμον στηρίζουσιν οὔτε κωλυόμενοι ἀναποδίζουσιν, ἀλλ´
3967   1.21.9.40 : οὐδὲ μὴν ὑπὸ τοῦ φωτὸς τοῦ ἡλίου σκέπονται, ἅπερ
3968   1.21.9.41 : πάσχουσιν οἱ ἄλλοι ἀστέρες· ἐλεύθεροι δὲ ὄντες ὑπεράνω
3969   1.21.9.42 : πάντων ὥσπερ φύλακες ἀκριβεῖς καὶ ἐπίσκοποι τοῦ παν–
3970   1.21.9.43 : τὸς περιέχονται τῷ νυχθημέρῳ τὸ πᾶν.
3971   1.21.9.44 : {〈ΤΑΤ〉} Ἆρ´ οὖν καὶ οὗτοι, ὦ πάτερ, ἔχουσι πρὸς
3972   1.21.9.45 : ἡμᾶς ἐνέργειαν;
3973   1.21.9.46 : {〈ἙΡΜ.〉} Τὴν μεγίστην, ὦ τέκνον. Εἰ γὰρ ἐκείνοις
3974   1.21.9.47 : ἐνεργοῦσι, πῶς οὐ καὶ ἡμῖν; καὶ καθ´ ἕνα ἕκαστον καὶ
3975   1.21.9.48 : κοινῇ; Οὕτως, ὦ τέκνον, τῶν καθολικῶς πάντων συμβαι–
3976   1.21.9.49 : νόντων τῇ ἐνεργείᾳ ἀπὸ τούτων ἐστιν. οἷον (ὃ λέγω νόη–
3977   1.21.9.50 : σον) βασιλειῶν μετατροπαί, πόλεων ἐπαναστάσεις, λιμοί,
3978   1.21.9.51 : λοιμοί, ἀμπώτεις θαλάσσης, γῆς σεισμοί, οὐδὲν τούτων,
3979   1.21.9.52 : ὦ τέκνον, χωρὶς τῆς τούτων ἐνεργείας γίνεται. Ἔτι τε
3980   1.21.9.53 : πρὸς τούτοις νόησον· εἰ γὰρ οὗτοι μὲν ἐπιστατοῦσιν ἐκεί–
3981   1.21.9.54 : νων, ἡμεῖς δὲ καὶ ὑπὸ τοὺς ἑπτά ἐσμεν, οὐ νοεῖς καὶ εἰς 
3982   1.21.9.55 : ἡμᾶς τινα ἐκείνων φθάνειν ἐνέργειαν, ἤτοι ὑπ´ αὐτῶν,
3983   1.21.9.56 : ἢ δι´ ἐκείνων;
3984   1.21.9.57 : {〈ΤΑΤ〉} Τίς 〈δ´ ἂν〉 αὐτοῖς εἴη, ὦ πάτερ, ὁ τοῦ
3985   1.21.9.58 : σώματος τύπος;
3986   1.21.9.59 : {〈ἙΡΜ.〉} Τούτους οὖν καλοῦσιν οἱ πολλοὶ δαίμονας·
3987   1.21.9.60 : οὐδὲ γὰρ ἴδιόν τί ἐστι γένος τὸ τῶν δαιμόνων οὔτε ἄλλα
3988   1.21.9.61 : σώματα ἔχοντες ἐξ ἰδίας τινὸς ὕλης οὔτε ψυχῇ κινού–
3989   1.21.9.62 : μενοι ὥσπερ ἡμεῖς, ἀλλὰ ἐνέργειαί εἰσι τῶν τριάκοντα ἓξ
3990   1.21.9.63 : τούτων θεῶν.
3991   1.21.9.64 : Ἔτι δὲ πρὸς τούτοις νόησον, ὦ Τάτ, ἐνέργημα τού–
3992   1.21.9.65 : των, ὅτι καὶ εἰς τὴν γῆν σπερματίζουσιν ἃς καλοῦσι
3993   1.21.9.66 : <20τάνας>20, τὰς μὲν σωτηρίους, τὰς δὲ ὀλεθριωτάτας.
3994   1.21.9.67 : Ἔτι καὶ ἐν οὐρανῷ φερόμενοι ἀστέρες γεννῶσιν αὐτοῖς
3995   1.21.9.68 : <20ὑπολειτουργούς,>20 〈οὓς〉 καὶ ὑπηρέτας καὶ στρατιώτας
3996   1.21.9.69 : ἔχουσιν. Οὗτοι δὲ ὑπ´ ἐκείνων μιγνύμενοι φέρονται ἐν
3997   1.21.9.70 : τῷ αἰθέρι αἰωρούμενοι, τὸν τούτου τόπον ἀναπληροῦντες,
3998   1.21.9.71 : ὅπως μηδεὶς ᾖ τόπος ἄνω κενὸς ἀστέρων, συγκοσμοῦντες
3999   1.21.9.72 : τὸ πᾶν, ἐνέργειαν ἰδίαν ἔχοντες, ὑποτεταγμένην δὲ 〈τῇ〉
4000   1.21.9.73 : τῶν τριάκοντα ἓξ ἐνεργείᾳ· ἐξ ὧν καὶ κατὰ τὰς χώρας
4001   1.21.9.74 : φθοραὶ γίνονται τῶν ἄλλων ἐμψύχων ζῴων καὶ ἡ πλη–
4002   1.21.9.75 : θὺς τῶν λυμαινομένων ζῴων τοὺς καρπούς.
4003   1.21.9.76 : Ὑπὸ δὲ τούτους ἐστὶν ἡ καλουμένη <20ἄρκτος,>20 κατὰ
4004   1.21.9.77 : μέσον τοῦ ζῳδιακοῦ, ἐξ ἀστέρων συγκειμένη ἑπτά, ἔχουσα
4005   1.21.9.78 : ἀντίζυγον ἑτέραν ὑπὲρ κεφαλῆς. Ταύτης μὲν ἡ ἐνέργειά
4006   1.21.9.79 : ἐστι καθάπερ ἄξονος, μηδαμοῦ μὲν δυνούσης μηδὲ ἀνατελ–
4007   1.21.9.80 : λούσης, μενούσης δὲ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, [τῆς] περὶ 〈τὸ〉 αὐτὸ
4008   1.21.9.81 : στρεφομένης, ἐνεργούσης δὲ τὴν 〈τοῦ〉 ζῳοφόρου κύκλου 
4009   1.21.9.82 : 〈περιφοράν〉, παραδιδοῦσαν τὸ πᾶν τοῦτο ἀπὸ μὲν τῆς
4010   1.21.9.83 : νυκτὸς ἡμέρᾳ, ἀπὸ 〈δ´〉 ἡμέρας νυκτί.
4011   1.21.9.84 : Μετὰ δὲ ταύτην ἐστὶν <20ἄλλος χορὸς ἀστέρων,>20
4012   1.21.9.85 : οὓς ἡμεῖς προσηγοριῶν οὐ κατηξιώσαμεν, οἱ δὲ μεθ´
4013   1.21.9.86 : ἡμᾶς μιμησάμενοι μὲν καὶ αὐτοὶ προσηγορίας τούτοις
4014   1.21.9.87 : θήσονται.
4015   1.21.9.88 : Κάτωθεν δὲ τῆς σελήνης εἰσὶν <20ἕτεροι ἀστέρες>20
4016   1.21.9.89 : φθαρτοί, ἀργοί, πρὸς ὀλίγον χρόνον συνιστάμενοι, εἰς
4017   1.21.9.90 : τὸν ὑπὲρ γῆς ἀέρα ἐξ αὐτῆς τῆς γῆς ἀναθυμιώμενοι,
4018   1.21.9.91 : οὓς καὶ ἡμεῖς ὁρῶμεν διαλυομένους, τὴν φύσιν ὁμοίαν
4019   1.21.9.92 : ἔχοντας τοῖς ἀχρήστοις τῶν ἐπὶ γῆς ζῴων, ἐπὶ ἕτερον
4020   1.21.9.93 : δὲ οὐδὲν γίνεται ἢ ἵνα μόνον φθαρῇ, οἷον τὸ τῶν μυιῶν
4021   1.21.9.94 : γένος καὶ τῶν ψυλλῶν καὶ τῶν σκωλήκων καὶ τῶν ἄλλων
4022   1.21.9.95 : τῶν ὁμοίων καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ὦ Τάτ, οὔτε ἡμῖν οὔτε τῷ
4023   1.21.9.96 : κόσμῳ χρήσιμά ἐστι, τοὐναντίον δὲ λυπεῖ ἐνοχλοῦντα,
4024   1.21.9.97 : παρακολουθήματα ὄντα τῆς φύσεως καὶ κατὰ τὸ περισ–
4025   1.21.9.98 : σὸν τὴν γένεσιν ἔχοντα· τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ οἱ ἀπὸ
4026   1.21.9.99 : τῆς γῆς ἀναθυμιώμενοι ἀστέρες τὸν μὲν ἄνω τόπον οὐ
4027   1.21.9.100 : καταλαμβάνουσιν (ἀδυνατοῦσι γὰρ ὡς κάτωθεν ἀνιόντες),
4028   1.21.9.101 : πολὺ δὲ 〈τὸ〉 ἐμβριθὲς ἔχοντες, ἑλκόμενοι κάτω ὑπὸ τῆς
4029   1.21.9.102 : ἰδίας ὕλης διαχέονται ταχέως καὶ διαλυθέντες πίπτουσι
4030   1.21.9.103 : πάλιν εἰς γῆν μηδὲν 〈ἕτερον〉 ἐνεργήσαντες, ἢ μόνον
4031   1.21.9.104 : ὀχλήσαντες τῷ ὑπὲρ γῆν ἀέρι.
4032   1.21.9.105 : Ἕτερόν ἐστι γένος, ὦ Τάτ, τὸ τῶν καλουμένων <20κο–
4033   1.21.9.106 : μητῶν,>20 κατὰ καιρὸν ἐπιφαινομένων καὶ πάλιν μετὰ
4034   1.21.9.107 : χρόνον ὀλίγον ἀφανῶν γινομένων, μήτε ἀνατελλόντων
4035   1.21.9.108 : μήτε δυνόντων μήτε διαλυομένων, οἵτινες φανεροὶ ἄγγε–
4036   1.21.9.109 : λοι καὶ κήρυκες καθολικῶν ἀποτελεσμάτων γίνονται μελ–
4037   1.21.9.110 : λόντων ἔσεσθαι· οὗτοι δὲ τὸν τόπον ἔχουσιν ὑπὸ τὸν
4038   1.21.9.111 : κύκλον τὸν τοῦ ἡλίου. Ἐπὰν οὖν μέλλῃ τι τῷ κόσμῳ 
4039   1.21.9.112 : συμβαίνειν, οὗτοι φαίνονται 〈καὶ〉 φανέντες ὀλίγας ἡμέρας,
4040   1.21.9.113 : πάλιν ὑπὸ τὸν κύκλον ἐλθόντες τοῦ ἡλίου ἀφανεῖς μένου–
4041   1.21.9.114 : σιν, ἐν τῷ ἀπηλιώτῃ φανέντες 〈ἄλλοι〉, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ
4042   1.21.9.115 : βορρᾷ, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ λιβί, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ νότῳ·
4043   1.21.9.116 : <20μάντεις>20 δὲ τούτους προσηγορεύσαμεν. Καὶ ἀστέρων
4044   1.21.9.117 : ἥδε φύσις.
4045   1.21.9.118 : [Ἀστέρες δὲ ἄστρων διαφορὰν ἔχουσιν. Ἀστέρες μὲν
4046   1.21.9.119 : γάρ εἰσιν οἱ ἐν τῷ οὐρανῷ αἰωρούμενοι, ἄστρα δὲ τὰ
4047   1.21.9.120 : ἐγκείμενα ἐν τῷ σώματι τοῦ οὐρανοῦ, συμφερόμενα δὲ
4048   1.21.9.121 : τῷ οὐρανῷ, ἐξ ὧν <20δώδεκα ζῴδια>20 προσηγορεύσαμεν.]
4049   1.21.9.122 : Ὁ ταῦτα μὴ ἀγνοήσας ἀκριβῶς δύναται νοῆσαι τὸν
4050   1.21.9.123 : θεόν, εἰ δὲ καὶ τολμήσαντα δεῖ εἰπεῖν, καὶ αὐτόπτης γε–
4051   1.21.9.124 : νόμενος θεάσασθαι καὶ θεασάμενος μακάριος γενέσθαι.
4052   1.21.9.125 : {〈ΤΑΤ〉} Μακάριος ὡς ἀληθῶς, ὦ πάτερ, ὁ τοῦτον
4053   1.21.9.126 : θεασάμενος.
4054   1.21.9.127 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀλλ´ ἀδύνατον, ὦ τέκνον, τὸν ἐν σώματι
4055   1.21.9.128 : τούτου εὐτυχῆσαι. Δεῖ δὲ προγυμνάζειν αὑτοῦ τινα τὴν
4056   1.21.9.129 : ψυχὴν ἐνθάδε, ἵνα ἐκεῖ γενομένη, ὅπου αὐτὴν ἔξεστι θεά–
4057   1.21.9.130 : σασθαι, ὁδοῦ μὴ σφαλῇ. Ὅσοι δὲ ἄνθρωποι φιλοσώματοί
4058   1.21.9.131 : εἰσιν, οὗτοι οὐκ ἄν ποτε θεάσαιντο τὴν τοῦ καλοῦ καὶ
4059   1.21.9.132 : ἀγαθοῦ ὄψιν. Οἷον γάρ ἐστι κάλλος, ὦ τέκνον, τὸ μήτε
4060   1.21.9.133 : σχῆμα μήτε χρῶμα μήτε σῶμα ἔχον.
4061   1.21.9.134 : {〈ΤΑΤ〉} Εἴη δ´ ἄν τι, ὦ πάτερ, χωρὶς τούτων καλόν;
4062   1.21.9.135 : {〈ἙΡΜ.〉} Μόνος ὁ θεός, ὦ τέκνον, μᾶλλον δὲ τὸ μεῖ–
4063   1.21.9.136 : ζόν τι ὄν, τοῦ θεοῦ τὸ ὄνομα. 
4064   1.22.t.1 : {1Περὶ τάξεως τοῦ κόσμου· 〈εἰ ἓν τὸ πᾶν.〉}1
4065   1.22.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 1 p. 335, 4 Diels.).〉
4066   1.22.1a.2 : <20Παρμενίδης>20 στεφάνας εἶναι περιπεπλεγμένας ἐπαλ–
4067   1.22.1a.3 : λήλους, τὴν μὲν ἐκ τοῦ ἀραιοῦ, τὴν δὲ ἐκ τοῦ πυκνοῦ·
4068   1.22.1a.4 : μικτὰς δὲ ἄλλας 〈ἐκ〉 φωτὸς καὶ σκότους μεταξὺ τούτων·
4069   1.22.1a.5 : καὶ τὸ περιέχον δὲ πάσας τείχους δίκην στερεὸν ὑπάρχειν,
4070   1.22.1a.6 : ὑφ´ ᾧ πυρώδης στεφάνη· καὶ τὸ μεσαίτατον πασῶν περὶ
4071   1.22.1a.7 : ὃ πάλιν πυρώδης· τῶν δὲ συμμιγῶν τὴν μεσαιτάτην ἁπά–
4072   1.22.1a.8 : σαις αἰτίαν πάσης κινήσεως καὶ γενέσεως ὑπάρχειν, ἥντινα
4073   1.22.1a.9 : καὶ δαίμονα κυβερνῆτιν καὶ κλῃδοῦχον ἐπονομάζει, δίκην
4074   1.22.1a.10 : τε καὶ ἀνάγκην. Καὶ τῆς μὲν γῆς ἀπόκρισιν εἶναι τὸν
4075   1.22.1a.11 : ἀέρα, διὰ τὴν βιαιοτέραν αὐτῆς ἐξατμισθέντα πίλησιν,
4076   1.22.1a.12 : τοῦ δὲ πυρὸς ἀναπνοὴν τὸν ἥλιον καὶ τὸν γαλαξίαν κύκλον·
4077   1.22.1a.13 : συμμιγῆ δ´ ἐξ ἀμφοῖν εἶναι τὴν σελήνην, τοῦ τ´ ἀέρος
4078   1.22.1a.14 : καὶ τοῦ πυρός. Περιστάντος δ´ ἀνωτάτω πάντων τοῦ
4079   1.22.1a.15 : αἰθέρος ὑπ´ αὐτῷ τὸ πυρῶδες ὑποταγῆναι τοῦθ´ ὅπερ
4080   1.22.1a.16 : κεκλήκαμεν οὐρανόν, ὑφ´ ᾧ ἤδη τὰ περίγεια.
4081   1.22.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 5 p. 336, 12 Diels.)〉
4082   1.22.2.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 πρῶτον αἰθέρα ἀπαθῆ, πέμπτον 
4083   1.22.2.3 : τι σῶμα, μεθ´ ὃν παθητὰ πῦρ, ἀέρα, ὕδωρ, τελευταίαν
4084   1.22.2.4 : δὲ γῆν.
4085   1.22.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 9 p. 450 Diels.) de Ari-
4086   1.22.3.2 : stotele.〉
4087   1.22.3.3 : Περιέχεσθαι δὲ ταῦτα ὑπὸ τοῦ αἰθέρος, ἔνθα τὰ
4088   1.22.3.4 : θεῖα διανενεμημένα κατὰ σφαίρας ἵδρυται τῶν λεγομένων
4089   1.22.3.5 : ἀπλανῶν τε καὶ πλανωμένων ἀστέρων. Ὅσας δὲ εἶναι
4090   1.22.3.6 : τὰς σφαίρας, τοσούτους ὑπάρχειν καὶ τοὺς κινοῦντας θεοὺς
4091   1.22.3.7 : ταύτας, ὧν μέγιστον τὸν πάσας περιέχοντα, ζῷον ὄντα
4092   1.22.3.8 : λογικὸν καὶ μακάριον, συνεκτικὸν καὶ προνοητικὸν τῶν
4093   1.22.3.9 : οὐρανίων. Συνεστάναι δὲ τὰ ἄστρα καὶ τὸν οὐρανὸν ἐκ
4094   1.22.3.10 : τοῦ αἰθέρος, τοῦτον δὲ οὔτε βαρὺν οὔτε κοῦφον οὔτε γε–
4095   1.22.3.11 : νητὸν οὔτε φθαρτὸν οὔτε αὐξόμενον οὔτε μειούμενον ἐς
4096   1.22.3.12 : ἀεὶ διαμένειν ἄτρεπτον καὶ ἀναλλοίωτον, πεπερασμένον
4097   1.22.3.13 : καὶ σφαιροειδῆ καὶ ἔμψυχον, κινούμενον περὶ τὸ μέσον
4098   1.22.3.14 : ἐγκυκλίως.
4099   1.22.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 7 p. 336, 20 Diels.).〉
4100   1.22.4.2 : <20Φιλόλαος>20 πῦρ ἐν μέσῳ περὶ τὸ κέντρον, ὅπερ ἑστίαν
4101   1.22.4.3 : τοῦ παντὸς καλεῖ καὶ Διὸς οἶκον καὶ μητέρα θεῶν, βωμόν
4102   1.22.4.4 : τε καὶ συνοχὴν καὶ μέτρον φύσεως· καὶ πάλιν πῦρ ἕτερον
4103   1.22.4.5 : ἀνωτάτω, τὸ περιέχον. Πρῶτον δ´ εἶναι φύσει τὸ μέσον,
4104   1.22.4.6 : περὶ δὲ τοῦτο δέκα σώματα θεῖα χορεύειν, οὐρανόν, τοὺς <ε>
4105   1.22.4.7 : πλανήτας, μεθ´ οὓς ἥλιον, ὑφ´ ᾧ σελήνην, ὑφ´ ᾗ τὴν γῆν,
4106   1.22.4.8 : ὑφ´ ᾗ τὴν ἀντίχθονα, μεθ´ ἃ σύμπαντα τὸ πῦρ, ἑστίας
4107   1.22.4.9 : περὶ τὰ κέντρα τάξιν ἐπέχον. Τὸ μὲν οὖν ἀνωτάτω μέρος
4108   1.22.4.10 : τοῦ περιέχοντος, ἐν ᾧ τὴν εἰλικρίνειαν εἶναι τῶν στοιχείων,
4109   1.22.4.11 : Ὄλυμπον καλεῖ· τὰ δὲ ὑπὸ τὴν τοῦ Ὀλύμπου φοράν, ἐν
4110   1.22.4.12 : ᾧ τοὺς πέντε πλανήτας μεθ´ ἡλίου καὶ σελήνης τετάχθαι,
4111   1.22.4.13 : κόσμον. Τὸ δ´ ὑπὸ τούτοις ὑποσέληνόν τε καὶ περίγειον 
4112   1.22.4.14 : μέρος, ἐν ᾧ τὰ τῆς φιλομεταβόλου γενέσεως, οὐρανόν. Καὶ
4113   1.22.4.15 : περὶ μὲν τὰ τεταγμένα τῶν μετεώρων γίνεσθαι τὴν σοφίαν,
4114   1.22.4.16 : περὶ δὲ τῶν γινομένων τὴν ἀταξίαν τὴν ἀρετήν, τελείαν
4115   1.22.4.17 : μὲν ἐκείνην, ἀτελῆ δὲ ταύτην.
4116   1.22.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 2. 3 p. 336, 4 Diels.).〉
4117   1.22.5.2 : <20Λεύκιππος>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 χιτῶνα κύκλῳ καὶ
4118   1.22.5.3 : ὑμένα περιτείνουσι τῷ κόσμῳ, διὰ τῶν ἀγκιστροειδῶν
4119   1.22.5.4 : ἀτόμων συμπεπλεγμένον.
4120   1.22.5.5 : <20Ἐπίκουρος>20 ἐνίων μὲν κόσμων ἀραιὸν τὸ πέρας, ἐνίων
4121   1.22.5.6 : δὲ πυκνόν, καὶ τούτων τὰ μέν τινα κινούμενα, τὰ δ´ ἀκίνητα.
4122   1.22.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 6, 4 p. 334, 1 Diels.) et <21Platonis>21 Timaei.〉
4123   1.22.6.2 : <20Πλάτων>20 τὸν ὁρατὸν κόσμον γεγονέναι παράδειγμα
4124   1.22.6.3 : τοῦ νοητοῦ κόσμου. Τοῦ δὲ ὁρατοῦ προτέραν μὲν τὴν
4125   1.22.6.4 : ψυχήν, μετὰ δὲ ταύτην τὸ σωματοειδές, τὸ ἐκ πυρὸς μὲν
4126   1.22.6.5 : καὶ γῆς πρῶτον, ὕδατος δὲ καὶ ἀέρος δεύτερον.
4127   1.22.6.6 : Λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ (p. 32C. D) οὕτως· „Τῶν δὲ δὴ
4128   1.22.6.7 : τεττάρων ἓν ὅλον ἕκαστον εἴληφεν ἡ τοῦ κόσμου σύστα–
4129   1.22.6.8 : σις· ἐκ γὰρ πυρὸς παντὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος καὶ γῆς
4130   1.22.6.9 : συνέστησεν αὐτὸν ὁ συνιστάς, μέρος οὐδὲν οὐδενὸς οὐδὲ
4131   1.22.6.10 : δύναμιν ἔξωθεν ὑπολείπων, τάδε διανοηθείς, πρῶτον μὲν
4132   1.22.6.11 : ἵνα ὅλον ὅτι μάλιστα ζῷον τέλειον ἐκ τελείων τῶν μερῶν
4133   1.22.6.12 : εἴη, πρὸς δὲ τούτοις ἕν, ἅτε οὐχ ὑπολελειμμένων ἐξ ὧν
4134   1.22.6.13 : ἄλλο τοιοῦτον γένοιτ´ ἄν.“
4135   1.22.2.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
4136   1.22.2.2 : Ὅμηρος τὸν αἰθέρα τοῦ ἀέρος ὑψηλότερον εἶναί φη–
4137   1.22.2.3 : σιν, εἴρηκε δὲ οὕτως (Ξ  287 sq.)· 
4138   1.22.2.4 : Εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περιμήκετον, ἣ τότ´ ἐν Ἴδῃ
4139   1.22.2.5 : μακροτάτη πεφυυῖα δι´ ἠέρος αἰθέρ´ ἵκανεν.
4140   1.22.2.6 : Ἐπέκεινα δὲ τοῦ αἰθέρος τὸν οὐρανὸν ὑπάρχειν ἀπεφή–
4141   1.22.2.7 : νατο· λέγει γὰρ τοιῶσδε (Ρ  424. 425)·
4142   1.22.2.8 : Ὣς οἳ μὲν μάρναντο, σιδήρειος δ´ ὀρυμαγδὸς
4143   1.22.2.9 : χάλκεον οὐρανὸν ἧκε δι´ αἰθέρος ἀτρυγέτοιο
4144   1.22.2.10 : Ἐπὶ πᾶσι δὲ τὸν Ὄλυμπον ὑπάρχειν κατ´ ἐξοχήν τινα καὶ
4145   1.22.2.11 : θειότητα· φησὶ γὰρ οὕτως (Α  497)·
4146   1.22.2.12 : Ἠερίη δ´ ἀνέβη μέγαν οὐρανὸν Οὔλυμπόν τε.
4147   1.22.2.13 : Τὸ γὰρ ἀπωτάτω τῆς γῆς καὶ μήτε τὴν σκιὰν αὐτῆς μήτε
4148   1.22.2.14 : τὰς ἀναθυμιάσεις προσδεχόμενον, ὡς ἀειλαμπὲς καὶ ὁλο–
4149   1.22.2.15 : λαμπὲς Ὄλυμπον οἱ παλαιοὶ προσηγόρευσαν. Τοῦτο δὲ
4150   1.22.2.16 : καὶ δι´ αὐτῶν δηλοῦται ἐν οἷς φησι τοιῶσδε (ζ  42–45)·
4151   1.22.2.17 : Οὔλυμπόνδ´, ὅθι φασὶ θεῶν ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ
4152   1.22.2.18 : ἔμμεναι, οὔτ´ ἀνέμοισι τινάσσεται οὔτε ποτ´ ὄμβρῳ
4153   1.22.2.19 : δεύεται, οὐδὲ χιὼν ἐπικίδναται, ἀλλὰ μάλ´ αἴθρη
4154   1.22.2.20 : πέπταται ἀνέφελος, λευκὴ δ´ ἐπιδέδρομεν αἴγλη.
4155   1.22.3a.t : {1Εἰ ἓν τὸ πᾶν.}1
4156   1.22.3a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 5, 2. 1. 4 p. 291. 292 Diels.).〉
4157   1.22.3a.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 κόσμον ἕνα· οὐ μέντοι τὸ πᾶν εἶναι
4158   1.22.3a.3 : τὸν κόσμον, ἀλλὰ ὀλίγον τι τοῦ παντὸς μέρος· τὸ δὲ λοι–
4159   1.22.3a.4 : πὸν ὕλην.
4160   1.22.3a.5 : <20Οἱ>20 μὲν οὖν <20ἀπὸ τῆς στοᾶς>20 ἕνα κόσμον ἀπεφή–
4161   1.22.3a.6 : ναντο, ὃν δὴ καὶ τὸ πᾶν ἔφασαν εἶναι τὸ σωματικόν. 
4162   1.22.3a.7 : <20Μητρόδωρος,>20 ὁ καθηγητὴς Ἐπικούρου, φησὶν ἄτο–
4163   1.22.3a.8 : πον εἶναι ἐν μεγάλῳ πεδίῳ ἕνα στάχυν γενηθῆναι καὶ ἕνα
4164   1.22.3a.9 : κόσμον ἐν τῷ ἀπείρῳ. Ὅτι δὲ ἄπειρος κατὰ τὸ πλῆθος,
4165   1.22.3a.10 : δῆλον ἐκ τοῦ ἄπειρα τὰ αἴτια εἶναι. Εἰ γὰρ 〈ὅδε〉 ὁ
4166   1.22.3a.11 : κόσμος πεπερασμένος, τὰ δ´ αἴτια πάντα ἄπειρα ἐξ ὧν
4167   1.22.3a.12 : ὅδε ὁ κόσμος γέγονεν, ἀνάγκη ἀπείρους εἶναι. Ὅπου γὰρ
4168   1.22.3a.13 : 〈ἀπέραντα〉 τὰ αἴτια, ἐκεῖ καὶ 〈τὰ〉 ἀποτελέσματα. Αἴτια
4169   1.22.3a.14 : δὲ ἤτοι αἱ ἄτομοι ἢ τὰ στοιχεῖα.
4170   1.22.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 2. 3 p. 327, 8 Diels.).〉
4171   1.22.4.2 : <20Θαλῆς, Πυθαγόρας, Ἐμπεδοκλῆς, Ἔκφαν–
4172   1.22.4.3 : τος, Παρμενίδης, Μέλισσος, Ἡράκλειτος, Ἀνα–
4173   1.22.4.4 : ξαγόρας, Πλάτων, Ἀριστοτέλης, Ζήνων>20 ἕνα τὸν
4174   1.22.4.5 : κόσμον.
4175   1.22.4.6 : <20Ἀναξίμανδρος, Ἀναξιμένης, Ἀρχέλαος,
4176   1.22.4.7 : Ξενοφάνης, Διογένης, Λεύκιππος, Δημόκρι–
4177   1.22.4.8 : τος, Ἐπίκουρος>20 ἀπείρους κόσμους ἐν τῷ ἀπείρῳ κατὰ
4178   1.22.4.9 : πᾶσαν περιαγωγήν.
4179   1.22.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 8 p. 329, 1 Diels.).〉
4180   1.22.5.2 : Τῶν ἀπείρους ἀποφηναμένων τοὺς κόσμους
4181   1.22.5.3 : <20Ἀναξίμανδρος>20 τὸ ἴσον αὐτοὺς ἀπέχειν ἀλλήλων,
4182   1.22.5.4 : <20Ἐπίκουρος>20 ἄνισον εἶναι τὸ μεταξὺ τῶν κόσμων
4183   1.22.5.5 : διάστημα.
4184   1.22.6.1 : <20Πλάτων>20 ἕνα τὸν κόσμον ἀπεφήνατο· λέγει γὰρ
4185   1.22.6.2 : ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 31A. B) οὕτως· 
4186   1.22.6.3 : „Πότερον οὖν ὀρθῶς ἕνα οὐρανὸν προσειρήκαμεν, ἢ
4187   1.22.6.4 : πολλοὺς καὶ ἀπείρους λέγειν ἦν ὀρθότερον; Ἕνα· εἴπερ
4188   1.22.6.5 : κατὰ τὸ παράδειγμα δεδημιουργημένος ἔσται. Τὸ γὰρ
4189   1.22.6.6 : περιέχον πάντα ὁπόσα νοητὰ ζῷα μεθ´ ἑτέρου δεύτερον
4190   1.22.6.7 : οὐκ ἄν ποτε εἴη. Πάλιν γὰρ 〈ἂν〉 ἕτερον εἶναι τὸ περὶ
4191   1.22.6.8 : ἐκείνω δέοι ζῷον, οὗ μέρος ἂν εἰήτην ἐκείνω· καὶ οὐκ ἂν
4192   1.22.6.9 : ἔτι ἐκείνοιν, ἀλλ´ ἐκείνῳ τῷ περιέχοντι τόδ´ ἂν ἀφωμοιω–
4193   1.22.6.10 : μένον λέγοιτο ὀρθότερον. Ἵνα οὖν τόδε κατὰ τὴν μόνωσιν
4194   1.22.6.11 : ὅμοιον ᾖ τῷ παντελεῖ ζῴῳ, διὰ ταῦτα οὔτε δύο οὔτε ἀπεί–
4195   1.22.6.12 : ρους ἐποίησεν ὁ ποιῶν κόσμους, ἀλλ´ εἷς ὅδε μονογενὴς
4196   1.22.6.13 : οὐρανὸς γεγονὼς ἔστι τε καὶ ἔτ´ ἔσται“.
4197   1.23.t.1 : {1Περὶ τῆς οὐρανοῦ οὐσίας καὶ διαιρέσεως.}1
4198   1.23.1.1 : 〈<21Aetii>21 (II 11 p. 339 Diels.).〉
4199   1.23.1.2 : <20Ἀναξιμένης>20 καὶ <20Παρμενίδης>20 τὴν περιφορὰν τὴν
4200   1.23.1.3 : ἐξωτάτω τῆς γῆς εἶναι τὸν οὐρανόν.
4201   1.23.1.4 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 στερέμνιον εἶναι τὸν οὐρανὸν ἐξ ἀέρος
4202   1.23.1.5 : παγέντος ὑπὸ πυρὸς κρυσταλλοειδῶς, τὸ πυρῶδες καὶ τὸ
4203   1.23.1.6 : ἀερῶδες ἐν ἑκατέρῳ τῶν ἡμισφαιρίων περιέχοντα.
4204   1.23.1.7 : <20Ἀναξίμανδρος>20 ἐκ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ μίγματος.
4205   1.23.1.8 : <20Παρμενίδης, Ἡράκλειτος, Στράτων, Ζήνων>20
4206   1.23.1.9 : πύρινον εἶναι τὸν οὐρανόν.
4207   1.23.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 11, 3 p. 340, 1 Diels.) et <21Didymi>21 (epit. fr.
4208   1.23.2.2 : phys. 9 p. 450 D.) de Aristotele.〉
4209   1.23.2.3 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐκ πέμπτου σώματος. 
4210   1.23.2.4 : Λέγει γοῦν ἐν τοῖς Περὶ τῆς φυσικῆς ἀκροάσεως καὶ
4211   1.23.2.5 : οὐρανοῦ λόγοις οὕτως. —
4212   1.23.2.6 : Συνεστάναι δὲ τὰ ἄστρα καὶ τὸν οὐρανὸν ἐκ τοῦ
4213   1.23.2.7 : αἰθέρος· τοῦτον δὲ οὔτε βαρὺν οὔτε κοῦφον οὔτε γενητὸν
4214   1.23.2.8 : οὔτε φθαρτὸν οὔτε αὐξόμενον οὔτε μειούμενον ἐς ἀεὶ δια–
4215   1.23.2.9 : μένειν ἄτρεπτον καὶ ἀναλλοίωτον, πεπερασμένον καὶ σφαι–
4216   1.23.2.10 : ροειδῆ καὶ ἔμψυχον, κινούμενον περὶ τὸ μέσον ἐγκυκλίως.
4217   1.23.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 12, 1. 2 p. 340, 11 Diels.).〉
4218   1.23.3.2 : <20Θαλῆς Πυθαγόρας>20 καὶ οἱ ἀπ´ αὐτοῦ μεμερίσθαι
4219   1.23.3.3 : τὴν τοῦ παντὸς οὐρανοῦ σφαῖραν εἰς κύκλους πέντε, οὕσ–
4220   1.23.3.4 : τινας προσαγορεύουσι ζώνας· καλεῖται δ´ αὐτῶν ὃ μὲν
4221   1.23.3.5 : ἀρκτικός τε καὶ ἀειφανής, ὃ δὲ θερινὸς τροπικός, ὃ δὲ
4222   1.23.3.6 : ἰσημερινός, ὃ δὲ χειμερινὸς τροπικός, ὃ δὲ ἀνταρκτικός
4223   1.23.3.7 : τε καὶ ἀφανής. Λοξὸς δὲ [ἐν] τοῖς τρισὶ μέσοις ὁ καλού–
4224   1.23.3.8 : μενος ζῳδιακὸς ὑποβέβληται, παραψαύων τῶν μέσων
4225   1.23.3.9 : τριῶν. Πάντας δ´ αὐτοὺς ὁ μεσημβρινὸς πρὸς ὀρθὰς
4226   1.23.3.10 : ἀπὸ τῶν ἄρκτων ἐπὶ τὸ ἀντικρὺ τέμνει.
4227   1.23.3.11 : <20Πυθαγόρας>20 πρῶτος ἐπινενοηκέναι λέγεται τὴν λό–
4228   1.23.3.12 : ξωσιν τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου· ἥντινα <20Οἰνοπίδης>20 ὁ Χῖος
4229   1.23.3.13 : ἐπίνοιαν ὡς ἰδίαν σφετερίζεται.
4230   1.24.t.1 : {1Περὶ οὐσίας ἄστρων καὶ σχημάτων, κινήσεώς
4231   1.24.t.2 : τε καὶ ἐπισημασίας.}1
4232   1.24.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 1 p. 341, 4 Diels.).〉
4233   1.24.1a.2 : <20Θαλῆς>20 γεώδη μέν, ἔμπυρα δὲ τὰ ἄστρα. 
4234   1.24.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 2 et 11 p. 341, 6 et 342, 19 Diels.).〉
4235   1.24.2.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 πύρινα ἐκ τοῦ πυρώδους, ὅπερ ὁ ἀὴρ
4236   1.24.2.3 : ἐν ἑαυτῷ περιέχων [ἐξανέλαμψεν ἤτοι] ἐξανέθλιψε κατὰ
4237   1.24.2.4 : τὴν πρώτην διάκρισιν. —Καὶ τοὺς μὲν ἀπλανεῖς ἀστέρας
4238   1.24.2.5 : συνδεδέσθαι τῷ κρυστάλλῳ, τοὺς δὲ πλανήτας ἀνεῖσθαι.
4239   1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 3 et 16, 1 p. 341, 10 et 345, 20 Diels.).〉
4240   1.24.3.2 : <20Ἀναξαγόρας>20 τὸν περικείμενον αἰθέρα πύρινον μὲν
4241   1.24.3.3 : εἶναι κατὰ τὴν οὐσίαν, τῇ δὲ εὐτονίᾳ τῆς περιδινήσεως
4242   1.24.3.4 : ἀναρπάσαντα πέτρους ἀπὸ τῆς γῆς 〈καὶ〉 καταφλέξαντα
4243   1.24.3.5 : τούτους ἠστερωκέναι. —Ἀπ´ ἀνατολῶν δὲ ἐπὶ δυσμὰς
4244   1.24.3.6 : φέρεσθαι πάντας τοὺς ἀστέρας.
4245   1.24.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 5 et 9 p. 341, 16 et 342, 8 Diels.).〉
4246   1.24.4.2 : <20Διογένης>20 κισηροειδῆ τὰ ἄστρα, διαπνοίας δὲ αὐτὰ
4247   1.24.4.3 : νομίζει τοῦ κόσμου, εἶναι δὲ διάπυρα. —Συμπεριφέρεσθαι
4248   1.24.4.4 : δὲ τοῖς φανεροῖς ἄστροις ἀφανεῖς λίθους καὶ παρ´ αὐτὸ
4249   1.24.4.5 : τοῦτ´ ἀνωνύμους, πίπτοντας δὲ πολλάκις ἐπὶ τῆς γῆς
4250   1.24.4.6 : σβέννυσθαι, καθάπερ τὸν ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς πυρωδῶς
4251   1.24.4.7 : κατενεχθέντα ἀστέρα πέτρινον.
4252   1.24.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 4 et 15, 3 p. 341, 15 et 344, 12 Diels.).〉
4253   1.24.5.2 : <20Δημόκριτος>20 πέτρους. —Καὶ πρῶτα μὲν τὰ ἀπλανῆ,
4254   1.24.5.3 : μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς πλανήτας.
4255   1.24.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 6 p. 342, 1 Diels.).〉
4256   1.24.6.2 : <20Ἀρχέλαος>20 μύδρους ἔφησεν εἶναι τοὺς ἀστέρας, δια–
4257   1.24.6.3 : πύρους δέ.
4258   1.24.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 7 et 15, 6 p. 342, 3 et 345, 9 Diels.).〉
4259   1.24.7.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 πιλήματα ἀέρος τροχοειδῆ, πυρὸς
4260   1.24.7.3 : ἔμπλεα, κατά τι μέρος ἀπὸ στομίων ἐκπνέοντα φλόγας. 
4261   1.24.7.4 : —Καὶ ἀνωτάτω μὲν πάντων τὸν ἥλιον τετάχθαι, μετ´
4262   1.24.7.5 : αὐτὸν δὲ τὴν σελήνην· ὑπὸ δὲ αὐτοὺς τὰ ἀπλανῆ τῶν
4263   1.24.7.6 : ἄστρων καὶ τοὺς πλανήτας.
4264   1.24.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 6 [non 14, 5] p. 344, 5 Diels.).〉
4265   1.24.8.2 : <20Μητρόδωρος>20 ὁμοίως περὶ σχήματος τῶν ἀστέρων
4266   1.24.8.3 : καὶ αὐτὸς ἀπεφήνατο.
4267   1.24.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 8 et 17, 4 p. 342, 6 et 346, 18 Diels.).〉
4268   1.24.9.2 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Ἡράκλειτος>20 πιλήματα πυρὸς
4269   1.24.9.3 : τὰ ἄστρα. —Τρέφεσθαι δὲ τοὺς ἀστέρας ἐκ τῆς ἀπὸ γῆς
4270   1.24.9.4 : ἀναθυμιάσεως.
4271   1.24.1k.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 10; 14, 3; 19, 2; 16, 6 p. 342, 15; 344,
4272   1.24.1k.2 :  2; 347, 11; 346, 1 Diels.).〉
4273   1.24.1k.3 : <20Ἀναξιμένης>20 πυρίνην μὲν τὴν φύσιν τῶν ἄστρων,
4274   1.24.1k.4 : περιέχειν δέ τινα καὶ γεώδη σώματα συμπεριφερόμενα
4275   1.24.1k.5 : τούτοις ἀόρατα. —Ἥλων δὲ δίκην καταπεπηγέναι τὰ
4276   1.24.1k.6 : ἄστρα τῷ κρυσταλλοειδεῖ. —Τὰς δὲ ἐπισημασίας γίγνε–
4277   1.24.1k.7 : σθαι διὰ τὸν ἥλιον μόνον. —Οὐχ ὑπὸ τὴν γῆν δὲ ἀλλὰ
4278   1.24.1k.8 : περὶ αὐτὴν στρέφεσθαι τοὺς ἀστέρας.
4279   1.24.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 12; 17, 6; 15, 4; 19, 1 p. 342, 23; 346,
4280   1.24.2.2 :  24; 344, 15; 347, 7 Diels.).〉
4281   1.24.2.3 : <20Πλάτων>20 ἐκ μὲν τοῦ πλείστου μέρους πυρίνους, μετέ–
4282   1.24.2.4 : χοντας δὲ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων. —Κοινῶς δὲ τὸν
4283   1.24.2.5 : κόσμον ὅλον καὶ τὰ ἄστρα ἐξ αὐτοῦ τρέφεσθαι. —Καὶ
4284   1.24.2.6 : πρῶτον μετά γε τὴν τῶν ἀπλανῶν θέσιν φαίνωνα λε–
4285   1.24.2.7 : γόμενον τὸν τοῦ Κρόνου, δεύτερον φαέθοντα τὸν τοῦ
4286   1.24.2.8 : Διός, τρίτον πυρόεντα τὸν τοῦ Ἄρεος, τέταρτον ἑωσφόρον
4287   1.24.2.9 : τὸν τῆς Ἀφροδίτης, πέμπτον στίλβωνα τὸν τοῦ Ἑρμοῦ, 
4288   1.24.2.10 : ἕκτον ἥλιον, ἕβδομον σελήνην. —Τὰς δὲ ἐπισημασίας
4289   1.24.2.11 : τάς τε χειμερινὰς καὶ τὰς θερινὰς κατὰ τὰς τῶν ἄστρων
4290   1.24.2.12 : ἐπιτολάς τε καὶ δυσμὰς γίνεσθαι.
4291   1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 13 et 17, 5 p. 343, 1 et 346, 21 Diels.) et
4292   1.24.3.2 : <21Didymi>21 epit. (fr. phys. 8 p. 450 Diels.).〉
4293   1.24.1m.3 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐκ τοῦ πέμπτου σώματος γεγενῆσθαι
4294   1.24.1m.4 : τὰ ἄστρα. —Μὴ δεῖσθαι δὲ τὰ οὐράνια τροφῆς, οὐ γὰρ
4295   1.24.1m.5 : φθαρτὰ ἀλλ´ ἀίδια εἶναι. —Πάντα δὲ κινεῖσθαι, τὰ μὲν
4296   1.24.1m.6 : πρὸς ἡμῶν καλούμενα πλανήτας ὑπὸ τὸν ζῳδιακὸν κύκλον,
4297   1.24.1m.7 : λοξὸν ὄντα καὶ τῶν τροπικῶν ἐφαπτόμενον, τὰ δὲ ἀπλανῆ
4298   1.24.1m.8 : ἀπὸ τοῦ αἰεὶ φανεροῦ παρήκοντα μέχρι τοῦ ἀφανοῦς· οὐκ
4299   1.24.1m.9 : ὀλίγα δὲ αὐτῶν τῆς γῆς εἶναι μείζονα.
4300   1.24.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 14 et 18, 1 p. 343, 3 et 347, 1 Diels.).〉
4301   1.24.2.2 : <20Ξενοφάνης>20 ἐκ νεφῶν μὲν πεπυρωμένων· σβεννυ–
4302   1.24.2.3 : μένους δὲ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἀναζωπυρεῖν νύκτωρ κα–
4303   1.24.2.4 : θάπερ τοὺς ἄνθρακας. τὰς γὰρ ἀνατολὰς καὶ τὰς δύσεις
4304   1.24.2.5 : ἐξάψεις εἶναι καὶ σβέσεις. —Τοὺς δὲ ἐπὶ τῶν πλοίων
4305   1.24.2.6 : φαινομένους οἷον ἀστέρας, οὓς καὶ Διοσκούρους καλοῦσί
4306   1.24.2.7 : τινες, νεφέλια εἶναι, κατὰ τὴν ποιὰν κίνησιν παραλάμ–
4307   1.24.2.8 : ποντα.
4308   1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 15. 16 p. 343, 9 Diels.).〉
4309   1.24.3.2 : <20Ἡρακλείδης>20 καὶ οἱ <20Πυθαγόρειοι>20 ἕκαστον τῶν
4310   1.24.3.3 : ἀστέρων κόσμον ὑπάρχειν, γῆν περιέχοντα 〈καὶ〉 ἀέρα ἐν
4311   1.24.3.4 : τῷ ἀπείρῳ αἰθέρι. Ταῦτα δὲ τὰ δόγματα ἐν τοῖς Ὀρφι–
4312   1.24.3.5 : κοῖς φέρεσθαι, κοσμοποιοῦσι γὰρ ἕκαστον τῶν ἀστέρων. 
4313   1.24.3.6 : <20Ἐπίκουρος>20 οὐδὲν ἀπογινώσκει τούτων, ἐχόμενος
4314   1.24.3.7 : τοῦ ἐνδεχομένου.
4315   1.24.2a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 1. 2 p. 344, 8 Diels.).〉
4316   1.24.2a.2 : <20Ξενοκράτης>20 κατὰ μιᾶς ἐπιφανείας οἴεται κεῖσθαι
4317   1.24.2a.3 : τοὺς ἀστέρας.
4318   1.24.2a.4 : Οἱ δὲ ἄλλοι <20Στωικοὶ>20 πρὸ τῶν ἑτέρων τοὺς ἑτέρους
4319   1.24.2a.5 : ἐν ὕψει καὶ βάθει.
4320   1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 5; 16, 7; 16, 2. 3 p. 345, 5; 346, 3;
4321   1.24.3.2 :  345, 23 Diels.).〉
4322   1.24.3.3 : <20Τῶν μαθηματικῶν>20 τινὲς μὲν ὡς Πλάτων φα–
4323   1.24.3.4 : σὶν εἶναι τὴν τάξιν τῶν ἀστέρων, τινὲς δὲ μέσον πάντων
4324   1.24.3.5 : τὸν ἥλιον. —Ταὐτὸν δὲ πεπονθέναι τῷ ἑωσφόρῳ τὸν
4325   1.24.3.6 : στίλβωνα, ἰσοδραμεῖν δὲ αὐτοὺς τῷ ἡλίῳ καὶ συμπερι–
4326   1.24.3.7 : φέρεσθαι αὐτῷ· καὶ τότε μὲν προανατέλλοντα ἑωσφόρον
4327   1.24.3.8 : φαίνεσθαι, τότε δὲ ἐπικαταδυόμενον ἕσπερον καλεῖσθαι.
4328   1.24.3.9 : —Τοὺς δὲ πλανήτας τοῖς ἀπλανέσιν ἀπὸ δυσμῶν ἐπ´
4329   1.24.3.10 : ἀνατολὰς ἀντιφέρεσθαι.
4330   1.24.3.11 : Τούτῳ δὲ συνομολογεῖ καὶ <20Ἀλκμαίων.>20
4331   1.24.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 16, 4. 5 p. 345, 28 Diels.).〉
4332   1.24.4.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 δὲ ὑπὸ τῶν σφαιρῶν, ἐφ´ ὧν ἕκαστος
4333   1.24.4.3 : ἐμβέβηκε.
4334   1.24.4.4 : Καὶ <20Ἀναξίμανδρος>20 ὑπὸ τῶν κύκλων καὶ τῶν σφαι–
4335   1.24.4.5 : ρῶν, ἐφ´ ὧν ἕκαστος βέβηκε, φέρεσθαι.
4336   1.24.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 14, 1. 2 p. 343, 18 Diels.).〉
4337   1.24.5.2 : Οἱ μὲν ἄλλοι 〈<20Στωικοὶ>20〉 σφαιρικοὺς αὐτούς, <20Κλε–
4338   1.24.5.3 : άνθης>20 δὲ κωνοειδεῖς.
4339   1.24.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 7 p. 345, 14 Diels.).〉
4340   1.24.6.2 : <20Παρμενίδης>20 πρῶτον μὲν τάττει τὸν ἑῷον, τὸν αὐτὸν 
4341   1.24.6.3 : δὲ νομιζόμενον ὑπ´ αὐτοῦ καὶ ἕσπερον, ἐν τῷ αἰθέρι· μεθ´
4342   1.24.6.4 : ὃν τὸν ἥλιον, ὑφ´ ᾧ τοὺς ἐν τῷ πυρώδει ἀστέρας, ὅπερ
4343   1.24.6.5 : οὐρανὸν καλεῖ.
4344   1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 17, 1–3 p. 346, 11 Diels.).〉
4345   1.24.3.2 : <20Μητρόδωρος>20 ἅπαντας τοὺς ἀπλανεῖς ἀστέρας ὑπὸ
4346   1.24.3.3 : τοῦ ἡλίου προσλάμπεσθαι.
4347   1.24.3.4 : <20Στράτων>20 καὶ αὐτὸς τὰ ἄστρα ὑπὸ τοῦ ἡλίου φωτί–
4348   1.24.3.5 : ζεσθαι.
4349   1.24.3.6 : <20Διότιμος>20 Τύριος, ὁ Δημοκρίτειος, τὴν αὐτὴν τού–
4350   1.24.3.7 : τοις εἰσηνέγκατο γνώμην.
4351   1.24.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 19, 3 p. 347, 13 Diels.).〉
4352   1.24.4.2 : <20Εὔδοξος>20 καὶ <20Ἄρατος>20 τὰς ἐπισημασίας κατὰ τὰς
4353   1.24.4.3 : τῶν ἄστρων ἐπιτολὰς γίνεσθαι. Λέγει γοῦν Ἄρατος ἐν
4354   1.24.4.4 : τοῖς Φαινομένοις ( 10–12) οὕτως·
4355   1.24.4.5 : Αὐτὸς γὰρ τά γε σήματ´ ἐν οὐρανῷ ἐστήριξεν
4356   1.24.4.6 : ἄστρα διακρίνας· ἐσκέψατο δ´ εἰς ἐνιαυτὸν
4357   1.24.4.7 : ἀστέρας, οἵ κε μάλιστα τετυγμένα σημαίνοιεν.
4358   1.24.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 32 p. 466 Diels.).〉
4359   1.24.5.2 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ἄστρον δὲ εἶναί φησιν ὁ <20Ποσει–
4360   1.24.5.3 : δώνιος>20 σῶμα θεῖον ἐξ αἰθέρος συνεστηκός, λαμπρὸν καὶ
4361   1.24.5.4 : πυρῶδες, οὐδέποτε στάσιν ἔχον, ἀλλ´ αἰεὶ φερόμενον ἐγκυ–
4362   1.24.5.5 : κλίως· ἰδίως δὲ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἄστρα λέγεσθαι·
4363   1.24.5.6 : διαφέρειν δὲ ἀστέρα ἄστρου· εἰ μὲν γάρ τίς ἐστιν ἀστήρ,
4364   1.24.5.7 : καὶ ἄστρον ὀνομασθήσεται δεόντως, οὐ μὴν ἀνάπαλιν.
4365   1.24.5.8 : <20Χρυσίππου.>20 Ἀνατολὴν δ´ εἶναί φησιν ὁ <20Χρύ–
4366   1.24.5.9 : σιππος>20 ἐν ταῖς Φυσικαῖς τέχναις ὑπεροχὴν ἄστρου ὑπὲρ
4367   1.24.5.10 : γῆς, δύσιν δὲ κρύψιν ἄστρου ὑπὸ γῆν. Γίγνεσθαι δ´ 
4368   1.24.5.11 : ἅμα τῶν αὐτῶν ἀνατολὴν καὶ δύσιν πρὸς ἄλλους τε καὶ
4369   1.24.5.12 : ἄλλους. Ἐπιτολὴν δὲ 〈τὴν〉 ἄστρου ἅμα ἡλίῳ ἀνατολήν,
4370   1.24.5.13 : δύσιν δὲ τὴν ἅμα ἡλίῳ δύσιν. Διχῶς γὰρ λέγεσθαι δύσιν,
4371   1.24.5.14 : τὴν μὲν κατὰ τὴν ἀνατολήν, τὴν δὲ κατὰ τὴν ἐπιτολήν.
4372   1.24.5.15 : Κυνὸς δ´ ἐπιτολὴν ἅμα ἡλίῳ κυνὸς ἀνατολήν, δύσιν δὲ
4373   1.24.5.16 : κυνὸς ἅμα ἡλίῳ κυνὸς ἀπόκρυψιν ὑπὸ γῆν. Τὸν δ´ ὅμοιον
4374   1.24.5.17 : λόγον εἶναι καὶ ἐπὶ τῆς πλειάδος.
4375   1.24.5.18 : <20Ἀπολλοδώρου. Ἀπολλόδωρος>20 ἐν τῷ δευτέρῳ
4376   1.24.5.19 : Περὶ θεῶν (fr. 2 ap. Müller. fr. hist. Gr. I p. 428) Πυθαγο–
4377   1.24.5.20 : ρείαν εἶναι τὴν περὶ τοῦ τὸν αὐτὸν εἶναι φωσφόρον τε
4378   1.24.5.21 : καὶ ἕσπερον δόξαν.
4379   1.25.t.1 : {1Περὶ οὐσίας ἡλίου καὶ μεγέθους σχήματός
4380   1.25.t.2 : τε καὶ τροπῶν καὶ ἐκλείψεως καὶ σημείων καὶ
4381   1.25.t.3 : κινήσεως.}1
4382   1.25.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 3 et 24, 4 p. 348, 10 et 354, 11 Diels.).〉
4383   1.25.1a.2 : <20Ξενοφάνης>20 ἐκ νεφῶν πεπυρωμένων εἶναι τὸν ἥλιον.
4384   1.25.1a.3 : —Ἔκλειψιν δὲ γίνεσθαι κατὰ σβέσιν· ἕτερον δὲ πάλιν
4385   1.25.1a.4 : ταῖς ἀνατολαῖς γίνεσθαι. Παριστόρηκε δὲ καὶ ἔκλειψιν
4386   1.25.1a.5 : ἡλίου ἐφ´ ὅλον μῆνα καὶ πάλιν ἐντελῆ, ὥστε τὴν ἡμέραν
4387   1.25.1a.6 : νύκτα φανῆναι.
4388   1.25.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 3 p. 348, 12 Diels.).〉
4389   1.25.2.2 : <20Θεόφραστος>20 ἐν τοῖς Φυσικοῖς (fr. 16 ap. Diels Doxogr. 
4390   1.25.2.3 : p. 492) γέγραφεν, ἐκ πυριδίων μὲν τῶν συναθροιζομένων
4391   1.25.2.4 : 〈ἐκ〉 τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως, συναθροιζόντων δὲ τὸν ἥλιον.
4392   1.25.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 1; 21, 1; 24, 2 p. 348, 2; 351, 12;
4393   1.25.3.2 :  354, 3 Diels.).〉
4394   1.25.3.3 : <20Ἀναξίμανδρος>20 κύκλον εἶναι ὀκτωκαιεικοσαπλασί–
4395   1.25.3.4 : ονα τῆς γῆς, ἁρματείῳ τροχῷ παραπλήσιον, ἔχοντα κοί–
4396   1.25.3.5 : λην περιφέρειαν, πλήρη πυρός, κατὰ μέρος ἐκφαίνουσαν
4397   1.25.3.6 : διὰ στομίου τὸ πῦρ ὥσπερ διὰ πρηστῆρος. —Καὶ τὸν
4398   1.25.3.7 : μὲν ἥλιον ἴσον εἶναι τῇ γῇ· τὸν δὲ κύκλον ἀφ´ οὗ τὴν
4399   1.25.3.8 : ἐκπνοὴν ἔχει καὶ ὑφ´ οὗ περιφέρεται εἶναι τοῦ προειρη–
4400   1.25.3.9 : μένου μεγέθους. —Γίγνεσθαι δὲ τὴν ἔκλειψιν τοῦ στο–
4401   1.25.3.10 : μίου τῆς τοῦ πυρὸς ἐκπνοῆς ἀποκλειομένου.
4402   1.25.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 2; 23, 1; 22, 1 p. 348, 8; 352, 12; 352,
4403   1.25.4.2 :  4 Diels.).〉
4404   1.25.4.3 : <20Ἀναξιμένης>20 πύρινον ὑπάρχειν τὸν ἥλιον ἀπεφή–
4405   1.25.4.4 : νατο. —Ὑπὸ πεπυκνωμένου δὲ ἀέρος καὶ ἀντιτύπου ἐξω–
4406   1.25.4.5 : θούμενα τὰ ἄστρα τὰς τροπὰς ποιεῖσθαι. —Πλατὺν δ´
4407   1.25.4.6 : εἶναι τῷ σχήματι.
4408   1.25.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 8 p. 349, 10 Diels.).〉
4409   1.25.5.2 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Μητρόδωρος>20 πύρινον ὑπάρχειν
4410   1.25.5.3 : τὸν ἥλιον.
4411   1.25.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 15 p. 351, 3 Diels.).〉
4412   1.25.6.2 : <20Ἀντιφῶν>20 πῦρ ἐπινεμόμενον μὲν τὸν περὶ τὴν γῆν
4413   1.25.6.3 : ὑγρὸν ἀέρα, ἀνατολὰς δὲ καὶ δύσεις ποιούμενον, τῷ τὸν 
4414   1.25.6.4 : μὲν ἐπικαιόμενον αἰεὶ προλείπειν, τοῦ δ´ ὑπονοτιζομένου
4415   1.25.6.5 : πάλιν ἀντέχεσθαι.
4416   1.25.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 16; 22, 2; 24, 3; 21, 4 p. 351, 9; 352, 6;
4417   1.25.7.2 :  354, 6; 351, 20 Diels.).〉
4418   1.25.7.3 : <20Ἡράκλειτος>20 καὶ <20Ἑκαταῖος>20 ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ
4419   1.25.7.4 : θαλάττης εἶναι τὸν ἥλιον. —Σκαφοειδῆ δ´ εἶναι, ὑπό–
4420   1.25.7.5 : κυρτον. —Γίνεσθαι δὲ τὴν ἔκλειψιν κατὰ τὴν τοῦ σκα–
4421   1.25.7.6 : φοειδοῦς στροφήν, ὥστε τὸ μὲν κοῖλον ἄνω γίγνεσθαι, τὸ
4422   1.25.7.7 : δὲ κυρτὸν κάτω πρὸς τὴν ἡμετέραν ὄψιν. —Τὸ δὲ μέ–
4423   1.25.7.8 : γεθος ἔχειν „εὖρος ποδὸς ἀνθρωπείου“.
4424   1.25.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 22, 4 p. 352, 8 Diels.).〉
4425   1.25.8.2 : <20Ἀλκμαίων>20 πλατὺν εἶναι τὸν ἥλιον.
4426   1.25.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 22, 5 et 24, 6 p. 352, 9 et 354, 17 Diels.).〉
4427   1.25.9.2 : Οἱ <20Πυθαγόρειοι>20 σφαιροειδῆ τὸν ἥλιον. —Ἔκλει–
4428   1.25.9.3 : ψιν δὲ γίγνεσθαι σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης.
4429   1.25.2.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ ἀγαλμάτων.>20
4430   1.25.2.2 : Καθάπερ καὶ ὁ ἥλιος τὸν ἐναντίον τῷ πόλῳ ποιεῖ–
4431   1.25.2.3 : ται δρόμον [ὥσπερ δοκεῖ τὸν οὐρανὸν ὁ ἥλιος εἰς τἀναν–
4432   1.25.2.4 : τία περιφέρειν] αὐτὸς ἀπὸ δυσμῶν ἐπὶ τὰς ἀνατολὰς
4433   1.25.2.5 : φερόμενος.
4434   1.25.3a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 6 et 23, 2 p. 349, 6 et 352, 15 Diels.).〉
4435   1.25.3a.2 : <20Ἀναξαγόρας>20 μύδρον ἢ πέτρον διάπυρον εἶναι τὸν
4436   1.25.3a.3 : ἥλιον. —Τροπὴν δὲ γίγνεσθαι ἀνταπώσει τοῦ πρὸς ταῖς
4437   1.25.3a.4 : ἄρκτοις ἀέρος, ὃν αὐτὸς συνωθῶν ἐκ τῆς πυκνώσεως ἰσχυ–
4438   1.25.3a.5 : ροποιεῖ.
4439   1.25.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 9 et 24, 1 p. 349, 17 et 353, 17 Diels.).〉
4440   1.25.4.2 : <20Θαλῆς>20 γεώδη τὸν ἥλιον. —Ἐκλείπειν δὲ αὐτὸν τῆς 
4441   1.25.4.3 : σελήνης ὑπερχομένης κατὰ κάθετον, οὔσης φύσεως γεώ–
4442   1.25.4.4 : δους· βλέπεσθαι δὲ τοῦτο κατοπτρικῶς ὑποτιθέμενον τῷ
4443   1.25.4.5 : δίσκῳ.
4444   1.25.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 10 et 23, 4 p. 349, 18 et 353, 6 Diels.).〉
4445   1.25.5.2 : <20Διογένης>20 κισηροειδῆ τὸν ἥλιον, εἰς ὃν ἀπὸ τοῦ
4446   1.25.5.3 : αἰθέρος ἀκτῖνες ἐναποστηρίζονται. —Ὑπὸ δὲ τοῦ ἀντι–
4447   1.25.5.4 : πίπτοντος τῇ θερμότητι ψυχροῦ σβέννυσθαι.
4448   1.25.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 12 p. 349, 21 Diels.).〉
4449   1.25.6.2 : <20Φιλόλαος>20 ὁ Πυθαγόρειος ὑαλοειδῆ τὸν ἥλιον, δε–
4450   1.25.6.3 : χόμενον μὲν τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ πυρὸς τὴν ἀνταύγειαν, διη–
4451   1.25.6.4 : θοῦντα δὲ πρὸς ἡμᾶς τό τε φῶς καὶ τὴν ἀλέαν, ὥστε
4452   1.25.6.5 : τρόπον τινὰ διττοὺς ἡλίους γίγνεσθαι, τό τε ἐν τῷ οὐρανῷ
4453   1.25.6.6 : πυρῶδες καὶ τὸ ἀπ´ αὐτοῦ πυροειδὲς κατὰ τὸ ἐσοπτρο–
4454   1.25.6.7 : ειδές· εἰ μή τις καὶ τρίτον λέξει, τὴν ἀπὸ τοῦ ἐνόπτρου
4455   1.25.6.8 : κατ´ ἀνάκλασιν διασπειρομένην πρὸς ἡμᾶς αὐγήν.
4456   1.25.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 13; 23, 3; 21, 2; 24, 7 p. 350, 7; 353, 1;
4457   1.25.7.2 :  351, 18; 354, 20 Diels.).〉
4458   1.25.7.3 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 δύο ἡλίους, τὸν μὲν ἀρχέτυπον, πῦρ
4459   1.25.7.4 : ὂν ἐν τῷ ἑτέρῳ ἡμισφαιρίῳ τοῦ κόσμου, πεπληρωκὸς τὸ
4460   1.25.7.5 : ἡμισφαίριον, αἰεὶ κατ´ ἀντικρὺ τῇ ἀνταυγείᾳ ἑαυτοῦ τε–
4461   1.25.7.6 : ταγμένον· τὸν δὲ φαινόμενον, ἀνταύγειαν ἐν τῷ ἑτέρῳ
4462   1.25.7.7 : ἡμισφαιρίῳ, τῷ τοῦ ἀέρος τοῦ θερμομιγοῦς πεπληρωμένῳ,
4463   1.25.7.8 : ἀπὸ κυκλοτεροῦς τῆς γῆς κατ´ ἀνάκλασιν γιγνομένην εἰς
4464   1.25.7.9 : τὸν ἥλιον κρυσταλλοειδῆ, συμπεριελκομένην τῇ κινήσει
4465   1.25.7.10 : τοῦ πυρίνου. Ὡς δὲ βραχέως εἰρῆσθαι συντεμόντι ἀνταύ–
4466   1.25.7.11 : γειαν εἶναι τοῦ περὶ τὴν γῆν πυρὸς τὸν ἥλιον. —Τροπὴν
4467   1.25.7.12 : δὲ γίγνεσθαι ὑπὸ τῆς περιεχούσης αὐτὸν σφαίρας κωλυ–
4468   1.25.7.13 : όμενον ἄχρι παντὸς εὐθυπορεῖν καὶ ὑπὸ τῶν τροπικῶν 
4469   1.25.7.14 : κύκλων. —Ἴσον δὲ τῇ γῇ τὸν κατὰ τὴν ἀνταύγειαν. —
4470   1.25.7.15 : Ἔκλειψιν δὲ γίνεσθαι σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης.
4471   1.25.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 14 et 21, 5 p. 350, 21 et 352, 1 Diels.).〉
4472   1.25.8.2 : <20Ἐπίκουρος>20 γήινον πύκνωμα τὸν ἥλιόν φησιν εἶναι
4473   1.25.8.3 : κισηροειδῶς καὶ σπογγοειδῶς ταῖς κατατρήσεσιν ὑπὸ πυρὸς
4474   1.25.8.4 : ἀνημμένον. —Τηλικοῦτον δὲ ἡλίκος φαίνεται, ἢ μικρῷ
4475   1.25.8.5 : τινι μείζω ἢ ἐλάττω.
4476   1.25.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 8a p. 349, 12 Diels.).〉
4477   1.25.9.2 : <20Παρμενίδης>20 τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἐκ τοῦ
4478   1.25.9.3 : γαλαξίου κύκλου ἀποκριθῆναι, τὸν μὲν ἀπὸ τοῦ ἀραιοτέρου
4479   1.25.9.4 : μίγματος, ὃ δὴ θερμόν, τὴν δὲ ἀπὸ τοῦ πυκνοτέρου, ὅπερ
4480   1.25.9.5 : ψυχρόν.
4481   1.25.10.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 7 et 23, 7 p. 349, 8 et 353, 15 Diels.).〉
4482   1.25.10.2 : <20Δημόκριτος>20 μύδρον ἢ πέτρον διάπυρον. —Τροπὴν
4483   1.25.10.3 : δὲ γίνεσθαι ἐκ τῆς περιφερούσης αὐτὸν δινήσεως.
4484   1.25.11.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 4 et 23, 5 p. 349, 4 et 353, 9 cum Add.
4485   1.25.11.2 : p. 853 Diels.).〉
4486   1.25.11.3 : <20Κλεάνθης>20 ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ θαλάττης τὸν
4487   1.25.11.4 : ἥλιον. —Περὶ δὲ τῶν τροπῶν φασι κατὰ τὸ διάστημα
4488   1.25.11.5 : τῆς ὑποκειμένης τροφῆς· ὠκεανὸς δ´ ἐστὶ ** ἧς τὴν
4489   1.25.11.6 : ἀναθυμίασιν ἐπινέμεται. Συγκαταφέρεσθαι δὲ τὸν ἥλιον
4490   1.25.11.7 : κινούμενον ἕλικα ἐν τῇ σφαίρᾳ, ἀπὸ τοῦ ἰσημερινοῦ ἐπί
4491   1.25.11.8 : τε ἄρκτου καὶ νότου, ἅπερ ἐστὶ πέρατα τῆς ἕλικος· ἄλλοι
4492   1.25.11.9 : δὲ ἐπ´ εὐθείας αὐτὸν κινεῖσθαι τὴν ἕλικα οὐ περὶ σφαῖ–
4493   1.25.11.10 : ραν ποιοῦντα, περὶ δὲ κύλινδρον. 
4494   1.25.3k.1 : 〈<21Aetii>21 (II 24, 8. 9 p. 355, 1 Diels.).〉
4495   1.25.3k.2 : <20Ἀρίσταρχος>20 τὸν ἥλιον ἵστησι μετὰ τῶν ἀπλανῶν,
4496   1.25.3k.3 : τὴν δὲ γῆν κινεῖσθαι περὶ τὸν ἡλιακὸν κύκλον καὶ κατὰ
4497   1.25.3k.4 : τὰς ταύτης ἐγκλίσεις σκιάζεσθαι.
4498   1.25.3k.5 : <20Ξενοφάνης>20 πολλοὺς εἶναι ἡλίους καὶ σελήνας κατὰ
4499   1.25.3k.6 : τὰ κλίματα τῆς γῆς καὶ ἀποτομὰς καὶ ζώνας. Κατὰ δέ
4500   1.25.3k.7 : τινα καιρὸν ἐκπίπτειν τὸν δίσκον εἴς τινα ἀποτομὴν τῆς
4501   1.25.3k.8 : γῆς οὐκ οἰκουμένην ὑφ´ ἡμῶν καὶ οὕτως ὡσπερεὶ κενεμ–
4502   1.25.3k.9 : βατοῦντα ἔκλειψιν ὑποφαίνειν· ὁ δ´ αὐτὸς τὸν ἥλιον εἰς
4503   1.25.3k.10 : ἄπειρον μὲν προϊέναι, δοκεῖν δὲ κυκλεῖσθαι διὰ τὴν ἀπό–
4504   1.25.3k.11 : στασιν.
4505   1.25.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 10 p. 450 Diels.).〉
4506   1.25.4.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἀριστοτέλης ἐκ πέμπτης οὐσίας
4507   1.25.4.3 : τὸν ἥλιον. Πυροῦσθαι δὲ τὸν ἀέρα καὶ σφόδρα γίνεσθαι
4508   1.25.4.4 : θερμὸν ἀνίσχοντός τε τοῦ ἡλίου καὶ πλησιάζοντος ἡμῖν,
4509   1.25.4.5 : οὐ διὰ τὸ πύρινον εἶναι τὴν οὐσίαν, ἀλλὰ διὰ τὴν ὀξύ–
4510   1.25.4.6 : τητα τῆς κινήσεως αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸς τὸν ἀέρα παρά–
4511   1.25.4.7 : τριψιν ὑποβεβλημένον αὐτοῦ τῇ φορᾷ καὶ παρακείμενον·
4512   1.25.4.8 : οὔτε δὲ τὸν ἥλιον οὔτε τῶν ἄλλων ἄστρων ὁτιοῦν πῦρ
4513   1.25.4.9 : εἶναι· σφαιροειδῆ μὲν γὰρ τούτων τὰ σχήματα, πυρὸς
4514   1.25.4.10 : δὲ ἐκτός· οὔτε γὰρ τὴν περὶ τὸ μέσον οἰκείαν εἶναι κί–
4515   1.25.4.11 : νησιν πυρός, ἀλλὰ τὴν ἀπὸ τοῦ μέσου· οὔτε τὴν τῆς
4516   1.25.4.12 : αὐξήσεως τῶν ζῴων καὶ φυτῶν δύναμιν, ἀλλὰ τὴν τῆς
4517   1.25.4.13 : φθορᾶς· οὐδὲ τὴν καθ´ ἑαυτὸ διαμονήν, τὸ γὰρ πῦρ ἀχώ–
4518   1.25.4.14 : ριστον εἶναι τῆς ὕλης. Ἐκ πέμπτης ἄρα τινὸς καὶ δια–
4519   1.25.4.15 : φερούσης τοῦ πυρὸς οὐσίας τόν τε οὐρανὸν ὑπάρχειν καὶ
4520   1.25.4.16 : τὰ ἐν αὐτᾷ πάντα. Καὶ τὸν μὲν ἥλιον ἡμέραν ἀπεργά–
4521   1.25.4.17 : ζεσθαι ὑπὲρ γῆν ἰόντα, νύκτα δὲ χωρήσαντα ὑπὸ γῆν. 
4522   1.25.4.18 : Καὶ τοῦ μὲν ἑτέρου τῶν τροπικῶν ἐφαψάμενον βραχυτάτην
4523   1.25.4.19 : ποιεῖν τὴν ἡμέραν, μακροτάτην δὲ τὴν νύκτα· θατέρου
4524   1.25.4.20 : δὲ ἀνάπαλιν· τοῦ δ´ ἰσημερινοῦ ἰόντα τε καὶ ἀπιόντα,
4525   1.25.4.21 : διαθεῖν δὲ τὸν ἴδιον 〈ἐν〉 ἐνιαυτῷ κύκλον. Ἔκλειψιν δὲ
4526   1.25.4.22 : τοῦ ἡλίου φαίνεσθαι σελήνης ὑποδραμούσης ὑπὸ τὸν αὐτοῦ
4527   1.25.4.23 : κύκλον καὶ ταῖς ἡμετέραις ὄψεσιν ἀντιφραττούσης, προσ–
4528   1.25.4.24 : γειοτάτην γὰρ εἶναι τῶν ἄλλων ἄστρων· ὁπότ´ οὖν κατὰ
4529   1.25.4.25 : διάμετρον ὑπ´ αὐτὸν γένοιτο, ταῖς προσπιπτούσαις ἀπ´
4530   1.25.4.26 : αὐτοῦ πρὸς τὴν γῆν ἀκτῖσιν ἐπιπροσθεῖν, ὥστε τοσοῦτον
4531   1.25.4.27 : τόπον ἀφώτιστον ἀπεργάζεσθαι τῆς γῆς, ὁπόσον ἂν αὐτῆς
4532   1.25.4.28 : ἐπίσχῃ τὸ σκίασμα, παρ´ ὃ καὶ μήτε κατὰ πᾶν κλίμα
4533   1.25.4.29 : τῆς γῆς μήτε κατὰ τὴν αὐτὴν ὥραν μήτε ἐπὶ πολὺν ἄγαν
4534   1.25.4.30 : τόπον διατείνειν τὸ τῆς ἡλιακῆς ἐκλείψεως πάθος.
4535   1.25.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 33 p. 467 Diels.).〉
4536   1.25.5.2 : <20Ζήνωνος.>20 Ζήνων τὸν ἥλιόν φησι καὶ τὴν σελήνην
4537   1.25.5.3 : καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων ἕκαστον εἶναι νοερὸν καὶ φρόνι–
4538   1.25.5.4 : μον, πύρινον πυρὸς τεχνικοῦ. Δύο γὰρ γένη πυρός, τὸ
4539   1.25.5.5 : μὲν ἄτεχνον καὶ μεταβάλλον εἰς ἑαυτὸ τὴν τροφήν, τὸ δὲ
4540   1.25.5.6 : τεχνικόν, αὐξητικόν τε καὶ τηρητικόν, οἷον ἐν τοῖς φυτοῖς
4541   1.25.5.7 : ἐστι καὶ ζῴοις, ὃ δὴ φύσις ἐστὶ καὶ ψυχή· τοιούτου δὴ
4542   1.25.5.8 : πυρὸς εἶναι τὴν τῶν ἄστρων οὐσίαν· τὸν δὲ ἥλιον καὶ
4543   1.25.5.9 : τὴν σελήνην δύο φορὰς φέρεσθαι, τὴν μὲν ὑπὸ τοῦ κό–
4544   1.25.5.10 : σμου ἀπ´ ἀνατολῆς ἐπ´ ἀνατολήν, τὴν δὲ ἐναντίαν τῷ
4545   1.25.5.11 : κόσμῳ ζῴδιον ἐκ ζῳδίου μεταβαίνοντας. Τὰς δ´ ἐκλεί–
4546   1.25.5.12 : ψεις τούτων γίγνεσθαι διαφόρως, ἡλίου μὲν περὶ τὰς συν–
4547   1.25.5.13 : όδους, σελήνης δὲ περὶ τὰς πανσελήνους. Γίνεσθαι δ´
4548   1.25.5.14 : ἐπ´ ἀμφοτέρων τὰς ἐκλείψεις καὶ μείζους καὶ ἐλάττους. 
4549   1.25.5.15 : <20Χρυσίππου.>20 Χρύσιππος τὸν ἥλιον εἶναι τὸ ἀθροι–
4550   1.25.5.16 : σθὲν ἔξαμμα νοερὸν ἐκ τοῦ τῆς θαλάσσης ἀναθυμιάμα–
4551   1.25.5.17 : τος, σφαιροειδῆ δὲ εἶναι τῷ σχήματι.
4552   1.25.6.1 : <20Εὐριπίδης>20 πῦρ εἶναι τὸν ἥλιον. Λέγει γοῦν ἐν
4553   1.25.6.2 : Φοινίσσαις (v. 3)
4554   1.25.6.3 : Ἥλιε θοαῖς ἵπποισιν εἱλίσσων φλόγα,
4555   1.25.6.4 : ἐν δὲ Φαέθοντι (fr. 776 Nauck.)
4556   1.25.6.5 : Θερμὴ δ´ ἄνακτος φλὸξ ὑπερτέλλουσα γῆς.
4557   1.25.7.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
4558   1.25.7.2 : Ὅμηρος μὴ εἶναι πῦρ τὸν ἥλιον, ἀλλὰ φῶς καθα–
4559   1.25.7.3 : ρώτατον. Δείκνυσι δὲ τοῦτο σαφῶς διὰ τῶν ἐπᾶν· λέγει
4560   1.25.7.4 : γὰρ οὕτως (Χ  133–135)·
4561   1.25.7.5 : Σείων Πηλιάδα μελίην κατὰ δεξιὸν ὦμον
4562   1.25.7.6 : δεινήν, ἀμφὶ δὲ χαλκὸς ἐλάμπετο εἴκελος αὐγῇ
4563   1.25.7.7 : ἢ πυρὸς αἰθομένου ἢ ἠελίου ἀνιόντος.
4564   1.25.7.8 : Τί οὖν φαίνεται ποιῶν ἄλλο, ἢ τῇ διαζεύξει μαρτυρόμε–
4565   1.25.7.9 : νος, ὅτι πῦρ οὐ νομίζει τὸν ἥλιον, ἀλλ´ ἕτερον μὲν πυρός,
4566   1.25.7.10 : φαινόμενον δὲ ἐν ταῖς ἀνατολαῖς πυρώδη διὰ τὴν ὑγρό–
4567   1.25.7.11 : τητα καὶ τὴν ἀναθυμίασιν, ᾗ μιγνύμενον ἐρυθραίνεται
4568   1.25.7.12 : πᾶν τὸ λαμπρόν;
4569   1.25.8.1 : <20Φιλολάου ἐκ Βακχῶν.>20
4570   1.25.9.1 : 〈<20Ἀράτου Φαινομένων>20 ( 822–891).〉
4571   1.25.9.2 : Μή οἱ ποικίλλοιτο νέον βάλλοντος ἀρούρας
4572   1.25.9.3 : κύκλος, ὅτ´ εὐδίου κεχρημένος ἤματος εἴης,
4573   1.25.9.4 : μηδέ τι σῆμα φέροι, φαίνοιτο δὲ λιτὸς ἁπάντῃ. 
4574   1.25.9.5 : Εἰ δ´ αὕτως καθαρόν μιν ἔχοι βουλύσιος ὥρη,
4575   1.25.9.6 : δύνοι δ´ ἀνέφελος μαλακὴν ὑποδείελος αἴγλην,
4576   1.25.9.7 : καί κεν ἐπερχομένης ἠοῦς ἔθ´ ὑπεύδιος εἴη.
4577   1.25.9.8 : Ἀλλ´ οὐχ ὁππότε κοῖλος ἐειδόμενος περιτέλλῃ,
4578   1.25.9.9 : οὐδ´ ὁπότ´ ἀκτίνων αἳ μὲν νότον, αἳ δὲ βορῆα
4579   1.25.9.10 : σχιζόμεναι βάλλωσι, τὰ δ´ αὖ περὶ μέσσα φαείνῃ·
4580   1.25.9.11 : ἀλλά που ἢ ὑετοῖο διέρχεται ἢ ἀνέμοιο.
4581   1.25.9.12 : Σκέπτεο δ´ εἴ κέ τοι αὐγαὶ ὑπείκως´ ἠελίοιο
4582   1.25.9.13 : αὐτὸν ἐς ἠέλιον (τοῦ γὰρ σκοπιαὶ καὶ ἄρισται),
4583   1.25.9.14 : εἴ τί που 〈ἢ〉 καὶ ἔρευθος ἐπιτρέχει, οἷά τε πολλὰ
4584   1.25.9.15 : ἑλκομένων νεφέων ἐρυθαίνεται ἄλλοθεν ἄλλα,
4585   1.25.9.16 : ἢ εἴ που μελανεῖ· καί τοι τὰ μὲν ὕδατος ἔστω
4586   1.25.9.17 : σήματα μέλλοντος, τὰ δ´ ἐρευθέα πάντ´ ἀνέμοιο·
4587   1.25.9.18 : εἴ γε μὲν ἀμφοτέρων ἄμυδις κεχρωσμένος εἴη,
4588   1.25.9.19 : καί κεν ὕδωρ φορέοι καὶ ὑπηνέμιος τανύοιτο.
4589   1.25.9.20 : Εἰ δέ τοι ἢ ἀνιόντος ἢ αὐτίκα δυομένοιο
4590   1.25.9.21 : ἀκτῖνες συνίωσι καὶ ἀμφ´ ἑνὶ πεπλήθωσιν,
4591   1.25.9.22 : ἤ ποτε καὶ νεφέων πεπιεσμένος ἢ ὅγ´ ἐς ἠᾶ
4592   1.25.9.23 : ἔρχηται παρὰ νυκτὸς ἢ ἐξ ἠοῦς ἐπὶ νύκτα,
4593   1.25.9.24 : ὕδατί κεν κατιόντι παρατρέχοι ἤματα κεῖνα.
4594   1.25.9.25 : Μηδ´ ὅτε οἱ ὀλίγη νεφέλη πάρος ἀντέλλῃσι,
4595   1.25.9.26 : τὴν δὲ μετ´ ἀκτίνων κεχρημένος αὐτὸς ἀερθῇ,
4596   1.25.9.27 : ἀμνηστεῖν ὑετοῖο. Πολὺς δ´ ὅτε οἱ περὶ κύκλος
4597   1.25.9.28 : οἷον τηκομένῳ ἐναλίγκιος εὐρύνηται,
4598   1.25.9.29 : πρῶτον ἀνερχομένοιο καὶ ἂψ ἐπὶ μεῖον ἴῃσιν, 
4599   1.25.9.30 : εὔδιός κε φέροιτο· καὶ εἴ ποτε χείματος ὥρῃ
4600   1.25.9.31 : ὠχρήσαι κατιών· ἀτὰρ ὕδατος ἡμερινοῖο
4601   1.25.9.32 : γινομένου, κατόπισθε περὶ νέφεα σκοπέεσθαι
4602   1.25.9.33 : κὰδ δὴ δυομένου τετραμμένος ἠελίοιο.
4603   1.25.9.34 : Ἢν μὲν ὑποσκιάῃσι μελαινομένῃ εἰκυῖα
4604   1.25.9.35 : ἠέλιον νεφέλῃ, ταὶ δ´ ἀμφί μιν ἔνθα καὶ ἔνθα
4605   1.25.9.36 : ἀκτῖνες μεσσηγὺς ἑλισσόμεναι διχόωνται,
4606   1.25.9.37 : ἦτ´ ἂν ἔτ´ εἰς ἠῶ σκέπαος κεχρημένος εἴης.
4607   1.25.9.38 : Εἰ δ´ ὃ μὲν ἀνέφελος βάπτοι ῥόου ἑσπερίοιο,
4608   1.25.9.39 : ταὶ δὲ κατερχομένου νεφέλαι καὶ ἀποιχομένοιο
4609   1.25.9.40 : πλησίαι ἑστήκωσιν ἐρευθέες, οὔ σε μάλα χρὴ
4610   1.25.9.41 : αὔριον οὐδ´ ἐπὶ νυκτὶ περιτρομέειν ὑετοῖο·
4611   1.25.9.42 : ἀλλ´ ὁπότ´ ἠελίοιο μαραινομένῃσιν ὁμοῖαι
4612   1.25.9.43 : ἐξαπίνης ἀκτῖνες ἀπ´ οὐρανόθεν τανύωνται,
4613   1.25.9.44 : οἷον ἀμαλδύνονται, ὅτε σκιάῃσι κατ´ ἰθὺ
4614   1.25.9.45 : ἱσταμένη γαίης τε καὶ ἠελίοιο σελήνη.
4615   1.25.9.46 : οὐδ´ ὅτε οἱ ἐπέχοντι φανήμεναι ἠῶθι πρὸ
4616   1.25.9.47 : φαίνονται νεφέλαι ὑπερευθέες ἄλλοθεν ἄλλαι,
4617   1.25.9.48 : ἄρραντοι γίγνονται ἐπ´ ἤματι κείνῳ ἄρουραι.
4618   1.25.9.49 : Μηδ´ αὕτως, ἔτ´ ἐόντι πέρην ὁπότε προταθεῖσαι
4619   1.25.9.50 : ἀκτῖνες φαίνονται ἐπίσκιοι ἠῶθι πρό,
4620   1.25.9.51 : ὕδατος ἢ ἀνέμοιο κατοισομένου λελαθέσθαι.
4621   1.25.9.52 : Ἀλλ´ εἰ μὲν κεῖναι μᾶλλον κνέφαος φορέοιντο
4622   1.25.9.53 : ἀκτῖνες, μᾶλλόν κεν ἐφ´ ὕδατι σημαίνοιεν·
4623   1.25.9.54 : εἰ δ´ ὀλίγος τανύοιτο περὶ δνόφος ἀκτίνεσσιν,
4624   1.25.9.55 : οἷόν που μαλακαὶ νεφέλαι φορέουσι μάλιστα, 
4625   1.25.9.56 : ἦτ´ ἂν ἐπερχομένοιο περιδνοφέοιντ´ ἀνέμοιο.
4626   1.25.9.57 : Οὐδὲ μὲν ἠελίου σχεδόθεν μελανεῦσαι ἀλωαὶ
4627   1.25.9.58 : εὔδιοι· ἀσσότεραι δὲ καὶ ἀστεμφὲς μελανεῦσαι
4628   1.25.9.59 : μᾶλλον χειμέριαι· δύο δ´ ἂν χαλεπώτεραι εἶεν.
4629   1.25.9.60 : Σκέπτεο δ´ ἢ ἀνιόντος ἢ αὐτίκα δυομένοιο
4630   1.25.9.61 : εἴ πού 〈οἱ〉 νεφέων, τὰ παρήλια κικλήσκονται,
4631   1.25.9.62 : ἢ νότου ἠὲ βορῆος ἐρεύθεται ἢ ἑκάτερθεν.
4632   1.25.9.63 : μηδ´ οὕτω σκοπιὴν ταύτην ἀμενηνὰ φυλάσσειν·
4633   1.25.9.64 : οὐ γὰρ, ὅτ´ ἀμφοτέρωθεν ὁμοῦ περὶ μέσσον ἔχωσιν
4634   1.25.9.65 : ἠέλιον κεῖναι νεφέλαι σχεδὸν ὠκεανοῖο,
4635   1.25.9.66 : γίγνεται ἀμβολίη Διόθεν χειμῶνος ἰόντος.
4636   1.25.9.67 : Εἴ γε μὲν ἐκ βορέαο μί´ οἴη φοινίσσοιτο,
4637   1.25.9.68 : ἐκ βορέω πνοιάς κε φέροι, νοτίη δὲ νότοιο,
4638   1.25.9.69 : ἢ καί που ῥαθάμιγγες ἐπιτροχόως´ ὑετοῖο.
4639   1.25.9.70 : Ἑσπερίοις καὶ μᾶλλον ἐπίτρεπε σήμασι τούτοις·
4640   1.25.9.71 : ἑσπερόθεν γὰρ ὁμῶς σημαίνεται ἐμμενὲς αἰεί.
4641   1.26.t.1 : {1Περὶ σελήνης οὐσίας καὶ μεγέθους καὶ σχήμα–
4642   1.26.t.2 : τος 〈φωτισμῶν τε καὶ περὶ ἐκλείψεως καὶ ἐμφά–
4643   1.26.t.3 : σεως καὶ περὶ ἀποστημάτων καὶ σημείων〉.}1
4644   1.26.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 1. 2 p. 355, 16 Diels.).〉
4645   1.26.1a.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 κύκλον εἶναι ἐννεακαιδεκαπλάσιον
4646   1.26.1a.3 : τῆς γῆς, ὅμοιον ἁρματείῳ 〈τροχῷ〉, κοίλην ἔχοντα τὴν
4647   1.26.1a.4 : ἁψῖδα καὶ πυρὸς πλήρη, καθάπερ τὸν τοῦ ἡλίου, κείμενον 
4648   1.26.1a.5 : λοξόν, ὡς κἀκεῖνον, ἔχοντα μίαν ἐκπνοήν, οἷον πρηστῆρος
4649   1.26.1a.6 : αὐλόν· ἐκλείπειν δὲ κατὰ τὰς τροπὰς τοῦ τροχοῦ.
4650   1.26.1a.7 : <20Ἀναξιμένης>20 πυρίνην τὴν σελήνην.
4651   1.26.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 3 et 26, 2 p. 356, 2 et 357, 9 Diels.).〉
4652   1.26.2.2 : <20Παρμενίδης>20 πυρίνην. —Ἴσην δὲ τῷ ἡλίῳ, καὶ γὰρ
4653   1.26.2.3 : ἀπ´ αὐτοῦ φωτίζεται.
4654   1.26.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 27, 2 p. 358, 1 Diels.).〉
4655   1.26.3.2 : <20Ἡράκλειτος>20 σκαφοειδῆ τῷ σχήματι.
4656   1.26.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 4 p. 356, 3 Diels.).〉
4657   1.26.4.2 : <20Ξενοφάνης>20 νέφος εἶναι πεπιλημένον.
4658   1.26.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 8–14 p. 356, 14 Diels.).〉
4659   1.26.5.2 : <20Θαλῆς>20 γεώδη τὴν σελήνην ἀπεφήνατο.
4660   1.26.5.3 : <20Ἀναξαγόρας>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 στερέωμα διάπυρον,
4661   1.26.5.4 : ἔχον ἐν ἑαυτῷ πεδία καὶ ὄρη καὶ φάραγγας.
4662   1.26.5.5 : <20Διογένης>20 κισηροειδὲς ἄναμμα τὴν σελήνην.
4663   1.26.5.6 : <20Ἴων σῶμα>20 τῇ μὲν ὑελοειδές, διαυγές, τῇ δὲ ἀφεγγές.
4664   1.26.5.7 : <20Βήρωσος>20 ἡμιπύρωτον σφαῖραν τὴν σελήνην.
4665   1.26.5.8 : <20Ἡρακλείδης>20 καὶ <20Ὄκελλος>20 γῆν ὁμίχλῃ περιεχο–
4666   1.26.5.9 : μένην.
4667   1.26.5.10 : <20Πυθαγόρας>20 κατοπτροειδὲς σῶμα.
4668   1.26.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 15 et 27, 3. 4 p. 357, 2 et 358, 3 Diels.).〉
4669   1.26.6.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἀέρα συνεστραμμένον νεφοειδῆ, πε– 
4670   1.26.6.3 : πηγότα ὑπὸ πυρός, ὥστε σύμμικτον. —Δισκοειδῆ δὲ τῷ
4671   1.26.6.4 : σχήματι.
4672   1.26.6.5 : Τινὲς δὲ κυλινδροειδῆ.
4673   1.26.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 6 p. 356, 8 Diels.).〉
4674   1.26.7.2 : <20Πλάτων>20 ἐκ πλείονος τοῦ πυρὸς εἶναι τὴν σελήνην.
4675   1.26.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 7 et 26, 3 p. 356, 10 et 357, 11 Diels.).〉
4676   1.26.8.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 σελήνην ἐν μεθορίοις ἀέρος τεταγ–
4677   1.26.8.3 : μένην καὶ τῆς πέμπτης οὐσίας μετέχουσαν ἐν μηνὶ περι–
4678   1.26.8.4 : έρχεσθαι τὸν ἴδιον κύκλον. —Ἐλάττονα δὲ τῆς γῆς εἶναι
4679   1.26.8.5 : τῷ μεγέθει.
4680   1.26.9.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 34 p. 467 Diels.).〉
4681   1.26.9.2 : <20Ζήνων>20 τὴν σελήνην ἔφησεν ἄστρον νοερὸν καὶ φρό–
4682   1.26.9.3 : νιμον, πύρινον δὲ πυρὸς τεχνικοῦ.
4683   1.26.9.4 : <20Κλεάνθης>20 πυροειδῆ τὴν σελήνην, πιλοειδῆ δὲ τῷ
4684   1.26.9.5 : σχήματι.
4685   1.26.1k.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 5; 26, 1; 27, 1 p. 356, 5; 357, 6 et
4686   1.26.1k.2 :  14 Diels.).〉
4687   1.26.1k.3 : <20Ποσειδώνιος>20 δὲ καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν Στωικῶν
4688   1.26.1k.4 : μικτὴν ἐκ πυρὸς καὶ ἀέρος. —Μείζονα δὲ τῆς γῆς, ὡς καὶ
4689   1.26.1k.5 : τὸν ἥλιον. —Σφαιροειδῆ δὲ τῷ σχήματι· σχηματίζεσθαι
4690   1.26.1k.6 : δὲ αὐτὴν πολλαχῶς, καὶ γὰρ πανσέληνον γινομένην καὶ
4691   1.26.1k.7 : διχότομον καὶ ἀμφίκυρτον καὶ μηνοειδῆ.
4692   1.26.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 34 p. 467 Diels.).〉
4693   1.26.2.2 : <20Χρύσιππος>20 τὸ ἀθροισθὲν ἔξαμμα μετὰ τὸν ἥλιον
4694   1.26.2.3 : νοερὸν ἐκ τοῦ ἀπὸ τῶν ποτίμων ὑδάτων ἀναθυμιάματος·
4695   1.26.2.4 : διὸ καὶ τούτοις τρέφεσθαι. Σφαιροειδῆ δὲ εἶναι. Μῆνα
4696   1.26.2.5 : δὲ καλεῖσθαι τὴν τοῦ δρόμου αὐτῆς περίοδον. Μεὶς δ´ 
4697   1.26.2.6 : ἐστί, φησί, τὸ φαινόμενον τῆς σελήνης πρὸς ἡμᾶς, ἢ σε–
4698   1.26.2.7 : λήνη μέρος ἔχουσα φαινόμενον πρὸς ἡμᾶς.
4699   1.26.2.t : {1Περὶ δὲ φωτισμῶν αὐτῆς.}1
4700   1.26.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 28, 1–6 p. 358, 7 Diels.).〉
4701   1.26.2.2 : <20Ἀναξίμανδρος, Ξενοφάνης, Βήρωσος>20 ἴδιον
4702   1.26.2.3 : αὐτὴν ἔχειν φῶς.
4703   1.26.2.4 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἴδιον μέν, ἀραιότερον δέ πως.
4704   1.26.2.5 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 ἀμαυροφανές, ἀεροειδὲς γάρ.
4705   1.26.2.6 : <20Ἀντιφῶν>20 ἰδιοφεγγῆ μὲν τὴν σελήνην, τὸ δ´ ἀπο–
4706   1.26.2.7 : κρυπτόμενον περὶ αὐτὴν ὑπὸ τῆς προσβολῆς τοῦ ἡλίου
4707   1.26.2.8 : ἀμαυροῦσθαι, πεφυκότος τοῦ ἰσχυροτέρου τὸ ἀσθενέστερον
4708   1.26.2.9 : ἀμαυροῦν· ὃ δὴ συμβαίνειν καὶ περὶ τὰ ἄλλα ἄστρα.
4709   1.26.2.10 : <20Θαλῆς>20 πρῶτος ἔφη ὑπὸ τοῦ ἡλίου φωτίζεσθαι.
4710   1.26.2.11 : <20Πυθαγόρας, Παρμενίδης, Ἐμπεδοκλῆς, Ἀνα–
4711   1.26.2.12 : ξαγόρας, Μητρόδωρος>20 ὁμοίως.
4712   1.26.2.13 : <20Ἡράκλειτος>20 ταὐτὸν πεπονθέναι τήν τε σελήνην
4713   1.26.2.14 : καὶ τὸν ἥλιον. Σκαφοειδεῖς δὲ ὄντας τοῖς σχήμασι τοὺς
4714   1.26.2.15 : ἀστέρας, δεχομένους τὰς ἀπὸ τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως
4715   1.26.2.16 : αὐγάς, φωτίζεσθαι πρὸς τὴν φαντασίαν, λαμπροτέρως
4716   1.26.2.17 : μὲν τὸν ἥλιον, ἐν καθαρωτέρῳ γὰρ ἀέρι φέρεσθαι, τὴν
4717   1.26.2.18 : δὲ σελήνην ἐν θολωτέρῳ καὶ διὰ τοῦτο ἀμαυροτέραν φαί–
4718   1.26.2.19 : νεσθαι.
4719   1.26.3.t : {1Περὶ δὲ ἐκλείψεως σελήνης.}1
4720   1.26.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 29, 1–8 p. 359, 12 Diels.).〉
4721   1.26.3.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 τοῦ στομίου τοῦ περὶ τὸν τροχὸν
4722   1.26.3.3 : ἐπιφραττομένου. 
4723   1.26.3.4 : <20Βήρωσος>20 κατὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἐπιστροφὴν τοῦ
4724   1.26.3.5 : ἀπυρώτου μέρους.
4725   1.26.3.6 : <20Ἀλκμαίων, Ἡράκλειτος, Ἀντιφῶν>20 κατὰ τὴν
4726   1.26.3.7 : τοῦ σκαφοειδοῦς στροφὴν καὶ τὰς περικλίσεις.
4727   1.26.3.8 : <20Τῶν Πυθαγορείων>20 τινὲς κατὰ τὴν Ἀριστοτέλειον
4728   1.26.3.9 : ἱστορίαν καὶ τὴν Φιλίππου τοῦ Ὀπουντίου ἀπόφασιν
4729   1.26.3.10 : ἀντιφράξει τοτὲ μὲν τῆς γῆς, τοτὲ δὲ τῆς ἀντίχθονος.
4730   1.26.3.11 : Τῶν δὲ νεωτέρων εἰσί τινες οἷς ἔδοξε κατ´ ἐπινέμησιν
4731   1.26.3.12 : φλογὸς κατὰ μικρὸν ἐξαπτομένης τεταγμένως, ἕως 〈ἂν〉
4732   1.26.3.13 : τὴν τελείαν πανσέληνον ἀποδῷ, καὶ πάλιν ἀναλόγως μει–
4733   1.26.3.14 : ουμένης μέχρι τῆς συνόδου καθ´ ἣν τελείως σβέννυται.
4734   1.26.3.15 : <20Ξενοφάνης>20 καὶ τὴν μηνιαίαν ἀπόκρυψιν κατὰ
4735   1.26.3.16 : σβέσιν.
4736   1.26.3.17 : <20Θαλῆς, Ἀναξαγόρας, Πλάτων,>20 οἱ <20Στωικοὶ>20
4737   1.26.3.18 : τοῖς μαθηματικοῖς συμφώνως τὰς μὲν μηνιαίους ἀπο–
4738   1.26.3.19 : κρύψεις συνοδεύουσαν αὐτὴν ἡλίῳ καὶ περιλαμπομένην
4739   1.26.3.20 : ποιεῖσθαι, τὰς δ´ ἐκλείψεις εἰς τὸ σκίασμα τῆς γῆς ἐμ–
4740   1.26.3.21 : πίπτουσαν, μεταξὺ [μὲν] ἀμφοτέρων τῶν ἀστέρων γενο–
4741   1.26.3.22 : μένης, μᾶλλον δὲ τῆς σελήνης ἀντιφραττομένης.
4742   1.26.3.23 : <20Ἀναξαγόρας,>20 ὥς φησι Θεόφραστος (phys. opin.
4743   1.26.3.24 : fr. 19 p. 493 Diels.), καὶ τῶν ὑποκάτω τῆς σελήνης ἔσθ´
4744   1.26.3.25 : ὅτε σωμάτων ἐπιπροσθούντων.
4745   1.26.3.26 : <20Χρύσιππος>20 ἐκλείπειν τὴν σελήνην τῆς γῆς αὐτῇ
4746   1.26.3.27 : ἐπιπροσθούσης καὶ εἰς σκιὰν αὐτῆς ἐμπίπτουσαν. 
4747   1.26.4.t : {1Περὶ δὲ ἐμφάσεως αὐτῆς.}1
4748   1.26.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 30, 1–8 p. 361, 2 Diels.).〉
4749   1.26.4.2 : Τῶν <20Πυθαγορείων>20 τινὲς μέν, ὧν ἐστι Φιλόλαος,
4750   1.26.4.3 : τὸ γεωφανὲς αὐτῆς εἶναι διὰ τὸ περιοικεῖσθαι τὴν σε–
4751   1.26.4.4 : λήνην, καθάπερ τὴν παρ´ ἡμῖν γῆν, ζῴοις καὶ φυτοῖς
4752   1.26.4.5 : μείζοσι καὶ καλλίοσιν. Εἶναι γὰρ πεντεκαιδεκαπλάσια
4753   1.26.4.6 : τὰ ἐπ´ αὐτῆς ζῷα τῇ δυνάμει, μηδὲν περιττωματικὸν
4754   1.26.4.7 : ἀποκρίνοντα, καὶ τὴν ἡμέραν τοσαύτην τῷ μήκει.
4755   1.26.4.8 : Ἄλλοι δὲ τὴν ἐν τῇ σελήνῃ ἔμφασιν ἀνάκλασιν εἶναι
4756   1.26.4.9 : τῆς πέραν τοῦ διακεκαυμένου κύκλου τῆς οἰκουμένης ὑφ´
4757   1.26.4.10 : ἡμῶν θαλάττης.
4758   1.26.4.11 : <20Ἀναξαγόρας>20 ἀνωμαλότητα συγκρίματος διὰ τὸ
4759   1.26.4.12 : ψυχρομιγὲς ἅμα καὶ γεῶδες, τὰ μὲν ἐχούσης ὑψηλά, τὰ
4760   1.26.4.13 : δὲ ταπεινά, τὰ δὲ κοῖλα. Καὶ παραμεμῖχθαι τῷ πυρο–
4761   1.26.4.14 : ειδεῖ τὸ ζοφῶδες, ὧν τὸ πάθος ὑποφαίνει τὸ σκιερόν·
4762   1.26.4.15 : ὅθεν ψευδοφανῆ λέγεσθαι τὸν ἀστέρα.
4763   1.26.4.16 : <20Δημόκριτος>20 ἀποσκίασμά τι τῶν ὑψηλῶν ἐν αὐτῇ
4764   1.26.4.17 : μερῶν· ἄγκη γὰρ αὐτὴν ἔχειν καὶ νάπας.
4765   1.26.4.18 : <20Παρμενίδης>20 διὰ τὸ παραμεμῖχθαι τῷ περὶ αὐτὴν
4766   1.26.4.19 : πυρώδει τὸ ζοφῶδες, ὅθεν ψευδοφανῆ τὸν ἀστέρα καλεῖ.
4767   1.26.4.20 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 διὰ τὸ ἀερομιγὲς τῆς οὐσίας μὴ εἶναι
4768   1.26.4.21 : αὐτῆς ἀκήρατον τὸ σύγκριμα.
4769   1.26.4.22 : <20Ἀριστοτέλης>20 μὴ εἶναι αὐτῆς ἀκήρατον τὸ σύγκρι–
4770   1.26.4.23 : μα διὰ τὰ πρόσγεια ἀερώματα τοῦ αἰθέρος, ὃν προσαγο–
4771   1.26.4.24 : ρεύει σῶμα πέμπτον.
4772   1.26.4.25 : Οἱ ἀπὸ τῶν <20μαθηματικῶν>20 τὸ ἀνώμαλον συγκρι–
4773   1.26.4.26 : τικὸν αἰτιῶνται. Καθάπερ οὖν τῶν προσαυγαζομένων 
4774   1.26.4.27 : ὑπὸ τοῦ ἡλίου νεφῶν τὰ μὲν ἀραιότερα μέρη λαμπρότερα
4775   1.26.4.28 : φαίνεσθαι, τὰ δὲ πυκνότερα ἀμαυρότερα, οὕτως καὶ τῆς
4776   1.26.4.29 : σελήνης ἐοικυίας μὲν νεφελοειδεῖ πιλήματι, προσαυγαζο–
4777   1.26.4.30 : μένης δ´ ὑπὸ τοῦ ἡλίου.
4778   1.26.4.31 : <20Ξενοφάνης>20 τὸν μὲν ἥλιον χρήσιμον εἶναι πρὸς
4779   1.26.4.32 : τὴν τοῦ κόσμου καὶ τὴν τῶν ἐν αὐτῷ ζῴων γένεσίν τε
4780   1.26.4.33 : καὶ διοίκησιν, τὴν δὲ σελήνην παρέλκειν.
4781   1.26.5.t : {1Περὶ δὲ τῶν ἀποστημάτων.}1
4782   1.26.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 31, 1–5 p. 362, 20 Diels.).〉
4783   1.26.5.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 διπλάσιον ἀπέχειν τῆς σελήνης ἀπὸ
4784   1.26.5.3 : 〈τῆς〉 γῆς ἤπερ ἀπὸ τοῦ ἡλίου.
4785   1.26.5.4 : Οἱ δὲ ἀπὸ τῶν <20μαθηματικῶν>20 ὀκτωκαιδεκαπλάσιον.
4786   1.26.5.5 : <20Ἐρατοσθένης>20 τὸν ἥλιον ἀπέχειν ἀπὸ τῆς γῆς στα–
4787   1.26.5.6 : δίων μυριάδας [μυριάδων] τετρακοσίας καὶ στάδια ὀκτάκις
4788   1.26.5.7 : μύρια· τὴν δὲ σελήνην ἀπέχειν ἀπὸ τῆς γῆς μυριάδας
4789   1.26.5.8 : ἑβδομήκοντα ὀκτὼ σταδίων.
4790   1.26.5.9 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τοῦ ὕψους τοῦ ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὸν
4791   1.26.5.10 : οὐρανόν, ἥτις ἐστὶν ἀφ´ ἡμῶν ἀνάτασις, πλείονα εἶναι τὴν
4792   1.26.5.11 : κατὰ τὸ πλάτος διάστασιν, κατὰ τοῦτο τοῦ οὐρανοῦ μᾶλ–
4793   1.26.5.12 : λον ἀναπεπταμένου διὰ τὸ ᾠῷ παραπλησίως τὸν κόσμον
4794   1.26.5.13 : κεῖσθαι.
4795   1.26.5.14 : <20Βόηθος>20 δὲ πρὸς τὴν φαντασίαν δέχεται τὸ ἀναπε–
4796   1.26.5.15 : πταμένον, οὐ κατὰ τὴν ὑπόστασιν. 
4797   1.26.6.t : {1Σημεῖα σελήνης.}1
4798   1.26.6.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀράτου Φαινομένων>20 (v. 778–817).
4799   1.26.6.2 : Σκέπτεο δὴ πρώτην κεράων ἑκάτερθε σελήνην·
4800   1.26.6.3 : ἄλλοτε γάρ τ´ ἄλλῃ μιν ἐπιγράφει ἕσπερος αἴγλῃ,
4801   1.26.6.4 : ἄλλοτε δ´ ἀλλοῖαι μορφαὶ κερόωσι σελήνην
4802   1.26.6.5 : εὐθὺς ἀεξομένην, αἳ μὲν τρίτῃ, αἳ δὲ τετάρτῃ·
4803   1.26.6.6 : τάων καὶ περὶ μηνὸς ἐφεσταότος κε πύθοιο.
4804   1.26.6.7 : Λεπτὴ μὲν καθαρή τε περὶ τρίτον ἦμαρ ἐοῦσα
4805   1.26.6.8 : εὔδιός κ´ εἴη· λεπτὴ δὲ καὶ εὖ μάλ´ ἐρευθὴς
4806   1.26.6.9 : πνευματίη· παχίων δὲ καὶ ἀμβλείῃσι κεραίαις
4807   1.26.6.10 : τέτρατον ἐκ τριτάτοιο φόως ἀμενηνὸν ἔχουσα
4808   1.26.6.11 : ἢ νότῳ ἀμβλύνεται ἢ ὕδατος ἐγγὺς ἐόντος.
4809   1.26.6.12 : Εἰ δέ κ´ ἀπ´ ἀμφοτέρων κεράων τρίτον ἦμαρ ἄγουσα
4810   1.26.6.13 : μήτε τι νευστάζῃ μηθ´ ὑπτιόωσα φαείνῃ,
4811   1.26.6.14 : ἀλλ´ ὀρθὰς ἑκάτερθε περιγνάμπτουσα κεραίας,
4812   1.26.6.15 : ἑσπέριοί κ´ ἄνεμοι κείνην μετὰ νύκτα φέροιντο.
4813   1.26.6.16 : Εἰ δ´ αὕτως ὀρθὴ καὶ τέτρατον ἦμαρ ἀγινοῖ,
4814   1.26.6.17 : ἦτ´ ἂν χειμῶνος συναγειρομένοιο διδάσκοι.
4815   1.26.6.18 : εἰ δέ κέ οἱ κεράων τὸ μετήορον εὖ ἐπινεύῃ,
4816   1.26.6.19 : δειδέχθαι βορέω, ὅτε δ´ ὑπτιάῃσι, νότοιο.
4817   1.26.6.20 : Αὐτὰρ ἐπὴν τριτόωσαν ὅλος περὶ κύκλος ἑλίσσῃ
4818   1.26.6.21 : πάντῃ ἐρευθόμενος, μάλα κεν τότε χείμερος εἴη·
4819   1.26.6.22 : μείζονι δ´ ἂν χειμῶνι πυρώτερα φοινίσσοιτο. 
4820   1.26.6.23 : Σκέπτεο δ´ ἐς πληθύν τε καὶ ἀμφότερον διχόωσαν,
4821   1.26.6.24 : ἠμὲν ἀεξομένην, ἠδ´ ἐς κέρας αὖθις ἰοῦσαν·
4822   1.26.6.25 : καί οἱ ἐπὶ χροιῇ τεκμαίρεο μηνὸς ἑκάστου.
4823   1.26.6.26 : Πάντῃ μὲν καθαρῇ κε μάλ´ εὔδια τεκμήραιο·
4824   1.26.6.27 : πάντα δ´ ἐρευθομένῃ δοκέειν ἀνέμοιο κέλευθον,
4825   1.26.6.28 : ἄλλοθι δ´ ἄλλο μελαινομένῃ δοκέειν ὑετοῖο.
4826   1.26.6.29 : Σήματα δ´ οὐ μάλα πᾶσιν ἐπ´ ἤμασι πάντα τέτυκται·
4827   1.26.6.30 : ἀλλ´ ὅσα μὲν τριτάτῃ τε τεταρταίῃ τε πέλονται
4828   1.26.6.31 : μέσφα διχαζομένης, διχάδος γε μὲν ἄχρις ἐπ´ αὐτὴν
4829   1.26.6.32 : σημαίνει διχόμηνον, ἀτὰρ πάλιν ἐκ διχομήνου
4830   1.26.6.33 : ἐς διχάδα φθιμένην· δέχεται μὲν αὐτίκα τετρὰς
4831   1.26.6.34 : μηνὸς ἀποιχομένου, ἡ δὲ τριτάτη ἀπιόντος.
4832   1.26.6.35 : Εἰ δέ κέ μιν περὶ πᾶσαν ἀλωαὶ κυκλώσωνται
4833   1.26.6.36 : ἢ τρεῖς ἠὲ δύω περικείμεναι ἠὲ μί´ οἴη,
4834   1.26.6.37 : τῇ μὲν ἴῃ ἀνέμοιο γαληναίης τε δοκεύειν,
4835   1.26.6.38 : ῥηγνυμένῃ ἀνέμοιο, μαραινομένῃ δὲ γαλήνης·
4836   1.26.6.39 : ταὶ δύο δ´ ἂν χειμῶνι περιτροχάοιντο σελήνην·
4837   1.26.6.40 : μείζονα δ´ ἂν χειμῶνα φέροι τριέλικτος ἀλωή,
4838   1.26.6.41 : καὶ μᾶλλον μελανεῦσα, καὶ εἰ ῥηγνύατο μᾶλλον.
4839   1.27.t.1 : {1Περὶ γάλακτος.}1
4840   1.27.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 1, 1–6 p. 364, 12 Diels.).〉
4841   1.27.1.2 : Κύκλος ἐστὶ νεφελοειδής, ἐν μὲν τῷ ἀέρι διὰ παντὸς
4842   1.27.1.3 : φαινόμενος, διὰ δὲ τὴν λευκόχροιαν ὀνομαζόμενος γαλαξίας. 
4843   1.27.2.1 : Τῶν <20Πυθαγορείων>20 οἳ μὲν ἔφασαν ἀστέρος εἶναι
4844   1.27.2.2 : διάκαυσιν, ἐκπεσόντος μὲν ἀπὸ τῆς ἰδίας ἕδρας, δι´ οὗ
4845   1.27.2.3 : δὲ περιέδραμε χωρίου κυκλοτερῶς αὐτὸ περιφλέξαντος
4846   1.27.2.4 : ἐπὶ τοῦ κατὰ Φαέθοντα ἐμπρησμοῦ· οἳ δὲ τὸν ἡλιακὸν
4847   1.27.2.5 : ταύτῃ φασὶ κατ´ ἀρχὰς γεγονέναι δρόμον. Τινὲς δὲ κατ–
4848   1.27.2.6 : οπτρικὴν εἶναι φαντασίαν τοῦ ἡλίου τὰς αὐγὰς πρὸς τὸν
4849   1.27.2.7 : οὐρανὸν ἀνακλῶντος, ὅπερ κἀπὶ τῆς ἴριδος ἐπὶ τῶν νε–
4850   1.27.2.8 : φῶν συμβαίνει.
4851   1.27.3.1 : <20Μητρόδωρος>20 διὰ τὴν πάροδον τοῦ ἡλίου, τοῦτον
4852   1.27.3.2 : γὰρ εἶναι τὸν ἡλιακὸν κύκλον.
4853   1.27.4.1 : <20Παρμενίδης>20 τὸ τοῦ πυκνοῦ καὶ τὸ τοῦ ἀραιοῦ
4854   1.27.4.2 : μῖγμα γαλακτοειδὲς ἀποτελέσαι χρῶμα.
4855   1.27.5.1 : <20Ἀναξαγόρας>20 τὴν σκιὰν τῆς γῆς κατὰ τόδε τὸ
4856   1.27.5.2 : μέρος ἵστασθαι τοῦ οὐρανοῦ, ὅταν ὑπὸ τὴν γῆν ὁ ἥλιος
4857   1.27.5.3 : γενόμενος μὴ πάντα περιφωτίζῃ.
4858   1.27.6.1 : 〈<20Δημόκριτος>20〉 πολλῶν καὶ μικρῶν καὶ συνεχῶν
4859   1.27.6.2 : ἀστέρων συμφωτιζομένων ἀλλήλοις διὰ τὴν πύκνωσιν
4860   1.27.6.3 : συναυγασμόν.
4861   1.27.7.1 : 〈<21Aetii>21 (III 1, 7 p. 365, 21 Diels.) et <21Arii Didymi>21 epit.〉
4862   1.27.7.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἀναθυμιάσεως ξηρᾶς ἔξαψιν πολλῆς
4863   1.27.7.3 : τε καὶ συνεχοῦς. —Τὸν γὰρ κύκλον ἐν ᾧ δοκεῖ θεωρεῖσθαι
4864   1.27.7.4 : μέγιστον ὄντα, πλήρη τῶν μεγίστων ὑπάρχειν καὶ λαμ–
4865   1.27.7.5 : προτάτων ἄστρων καὶ ἔτι τῶν σποράδων καλουμένων,
4866   1.27.7.6 : ὥστε διὰ ταῦτα συνεχῶς πλείστην περὶ τοῦτον ἀθροίζε–
4867   1.27.7.7 : σθαι τὸν τόπον τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀναθυμίασιν καὶ ποιεῖν
4868   1.27.7.8 : τὴν τοῦ γάλακτος φαντασίαν. 
4869   1.27.8.1 : 〈<21Aetii>21 (III 1, 8 p. 366, 1 Diels.).〉
4870   1.27.8.2 : <20Ποσειδώνιος>20 πυρὸς σύστασιν, ἄστρου μὲν μανω–
4871   1.27.8.3 : τέραν, αὐγῆς δὲ πυκνοτέραν.
4872   1.28.t.1 : {1Περὶ κομητῶν καὶ διαιττόντων καὶ τῶν
4873   1.28.t.2 : τοιούτων.}1
4874   1.28.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (III 2, 1–11 p. 366, 6 Diels.).〉
4875   1.28.1a.2 : Τῶν <20Πυθαγορείων>20 τινὲς μὲν ἀστέρα φασὶν εἶναι
4876   1.28.1a.3 : τὸν κομήτην τῶν οὐκ αἰεὶ μὲν φαινομένων, διὰ δέ τινος
4877   1.28.1a.4 : διωρισμένου χρόνου περιοδικῶς ἀνατελλόντων· ἄλλοι δὲ
4878   1.28.1a.5 : ἀνάκλασιν τῆς ἡμετέρας ὄψεως πρὸς τὸν ἥλιον παραπλη–
4879   1.28.1a.6 : σίαν ταῖς κατοπτρικαῖς ἐμφάσεσιν.
4880   1.28.1a.7 : <20Ἀναξαγόρας>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 σύνοδον ἀστέρων
4881   1.28.1a.8 : δυοῖν ἢ καὶ πλειόνων κατὰ συναυγασμόν.
4882   1.28.1a.9 : <20Ἀριστοτέλης>20 τῆς ξηρᾶς ἐκ γῆς ἀναθυμιάσεως διά–
4883   1.28.1a.10 : πυρον σύστασιν.
4884   1.28.1a.11 : ** <20κομήτας>20 δὲ ὅταν ἐπὶ πλέον ἐξαφθῇ καὶ πρὸς
4885   1.28.1a.12 : πλείονα διαμένῃ χρόνον, τοῦ μὲν ἀστέρος φαινομένου κά–
4886   1.28.1a.13 : τωθεν, τῆς δὲ κόμης ἄνωθεν ἐπιλαμπούσης· <20πωγωνίας>20
4887   1.28.1a.14 : δὲ ὅταν ἔμπαλιν ὁ μὲν ἀστὴρ ἄνωθεν θεωρῆται, ἡ δὲ
4888   1.28.1a.15 : κόμη κάτωθεν, παρεχομένη τῷ σχήματι πώγωνος ἔμφασιν.
4889   1.28.1a.16 : <20Στράτων>20 ἄστρου φῶς περιληφθὲν νέφει πυκνῷ,
4890   1.28.1a.17 : καθάπερ ἐπὶ τῶν λαμπτήρων γίνεται.
4891   1.28.1a.18 : <20Ἡρακλείδης>20 ὁ Ποντικὸς νέφος μετάρσιον ὑπὸ μετ–
4892   1.28.1a.19 : αρσίου φωτὸς καταυγαζόμενον. Ὁμοίως δ´ αἰτιολογεῖ 
4893   1.28.1a.20 : πωγωνίαν, δοκίδας, κίονα καὶ τὰ τούτοις συγγενῆ, καθά–
4894   1.28.1a.21 : περ ἀμέλει πάντες οἱ Περιπατητικοὶ παρὰ τοὺς τοῦ νέ–
4895   1.28.1a.22 : φους ταῦτα γίνεσθαι σχηματισμούς.
4896   1.28.1a.23 : <20Ἐπιγένης>20 πνεύματος ἀναφορὰν γεωμιγοῦς πεπυ–
4897   1.28.1a.24 : ρωμένου.
4898   1.28.1a.25 : <20Βόηθος>20 ἀέρος ἀνημμένου φαντασίαν.
4899   1.28.1a.26 : <20Διογένης>20 ἀστέρας εἶναι τοὺς κομήτας.
4900   1.28.1a.27 : <20Ἀναξαγόρας>20 τοὺς καλουμένους διᾴττοντας ἀπὸ τοῦ
4901   1.28.1a.28 : αἰθέρος σπινθήρων δίκην καταφέρεσθαι, διὸ καὶ παραυ–
4902   1.28.1a.29 : τίκα σβέννυσθαι.
4903   1.28.1a.30 : <20Μητρόδωρος>20 τὴν εἰς τὰ νέφη τοῦ ἡλίου βίαιον
4904   1.28.1a.31 : ἔμπτωσιν πολλάκις σπινθηρίζειν.
4905   1.28.1a.32 : <20Ξενοφάνης>20 πάντα τὰ τοιαῦτα νεφῶν πεπυρωμένων
4906   1.28.1a.33 : συστήματα ἢ κινήματα.
4907   1.28.2.1 : <20Χαλδαίους>20 μὲν δὴ λόγος περὶ κομητῶν ὧδε γιγνώ–
4908   1.28.2.2 : σκειν, ὅτι εἰσί τινες καὶ ἄλλοι ἔξω τῶν φαινομένων πλα–
4909   1.28.2.3 : νητῶν ἀστέρες, οἳ τέως μὲν ἀφανεῖς εἰσιν, ὅτι ἐπὶ πολὺ
4910   1.28.2.4 : ἄνω που ἀφ´ ἡμῶν φέρονται, ἤδη δὲ καὶ ταπεινωθέντες
4911   1.28.2.5 : ὤφθησαν οὕτως ὡς ξένοι ἐνεχθέντες εἰς τὰ ὅλα· καὶ
4912   1.28.2.6 : τούτους κομήτας καλεῖν φίλον τοῖς οὐ γιγνώσκουσιν, ὅτι
4913   1.28.2.7 : καὶ αὐτοὶ ἐκ τῶν πολλῶν ἀστέρων εἰσίν. ἀφανίζεσθαι δὲ
4914   1.28.2.8 : δοκοῦσιν, ἐπειδὰν ἀνενεχθῶσιν εἰς τὴν σφῶν χώραν, δύν–
4915   1.28.2.9 : τες εἰς τὸ βάθος τοῦ αἰθέρος, ὥσπερ εἰς τὸν τοῦ πελά–
4916   1.28.2.10 : γους βυθὸν οἱ ἰχθῦς. Οἳ δὲ ὑπ´ ἀνέμων ἢ θυέλλης ἀνα–
4917   1.28.2.11 : φέρεσθαί τινα γεώδη ἐς τὸν ἄνω ἀέρα ἐδόξασαν καὶ ταῦτα 
4918   1.28.2.12 : ἐκπυρωθέντα καὶ εἰς τὴν δίνην ἐμπεσόντα τοῦ αἰθέρος
4919   1.28.2.13 : ξυμπερινοστεῖν τῷ παντὶ ἐπὶ χρόνον, ἔπειτα ἀπαναλω–
4920   1.28.2.14 : θέντα πρὸς τοῦ πυρὸς ἀφανῆ καθίστασθαι, καὶ τοὺς κο–
4921   1.28.2.15 : μήτας δὴ καλουμένους ἀστέρας ταῦτα εἶναι.
4922   1.28.2.16 : <20Δημοκρίτου>20 δὲ ὁ λόγος λεγόμενός ἐστιν, ὡς κατ´
4923   1.28.2.17 : ἀντίλαμψιν τῶν πλανωμένων ἀστέρων πρὸς ἀλλήλους τε
4924   1.28.2.18 : καὶ τοὺς ἀπλανεῖς οἱ κομῆται ξυνίστασθαι δοκοῦσι, καθά–
4925   1.28.2.19 : περ πλειόνων κατόπτρων ἀντιλαμπόντων σφίσιν ἤδη τινὰ
4926   1.28.2.20 : ὤφθη ἀστεροειδῆ φαντάσματα.
4927   1.28.2.1 : <20Ἀρριανοῦ.>20
4928   1.28.2.2 : Ἀρριανός φησιν· „Ὅσα δὲ μένει ἐπὶ χρόνον τὰ μέν
4929   1.28.2.3 : πως ξυμπεριφερόμενα τῷ οὐρανῷ, τὰ δὲ ἤδη τινὰ κατ´
4930   1.28.2.4 : ἰδίαν πλάνην πλανώμενα, οὗτοί εἰσιν οἱ κομῆται ἀστέρες
4931   1.28.2.5 : καὶ λαμπάδες καὶ πωγωνίαι καὶ πίθοι καὶ δοκίδες, καθ´
4932   1.28.2.6 : ὁμοιότητα ἑκάστῃ ἰδέᾳ τῆς ἐπωνυμίας λαχόντα“.
4933   1.28.2.7 : ** „Τεκμήριον δὲ ὅτι μὴ παραυτίκα διαφθείρεται, ὡς
4934   1.28.2.8 : εἴ γε ἐν τῷ ἀέρι ξυνίσταντο, ταχεῖα ἂν ἐγίγνετο αὐτοῖς ἐν
4935   1.28.2.9 : τῷ ψυχρῷ ἡ σβέσις. Ὅτι δὲ πρόσκαιρά ἐστιν, ἡ φθορὰ
4936   1.28.2.10 : αὐτῶν ἐδήλωσε, καὶ ὅτι πρὸς ἄρκτοις μᾶλλόν τι ἢ ἄλλῃ
4937   1.28.2.11 : χώρᾳ ξυνίσταται τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῦτο ἐπ´ αὐτὸν φέ–
4938   1.28.2.12 : ρει, ἔνθα παχύς τε ὁ ἀὴρ [καὶ] μᾶλλον καὶ ξύστασις οὐ
4939   1.28.2.13 : ῥᾳδία, φορηθῆναι πρὸς τὴν οὐ. Φέρονταί τε ἀτάκτως οἱ
4940   1.28.2.14 : πολλοὶ τῶν κομητῶν, ἐπινεμόμενοι, ἐμοὶ δοκεῖν, τὴν ἄνω 
4941   1.28.2.15 : ἀναφερομένην τροφὴν καὶ ταύτῃ ἐφομαρτοῦντες. Ἡ δὲ ἀρχὴ
4942   1.28.2.16 : αὐτῶν ἀστεροειδής ἐστι, καθότι ἐς σφαῖραν ξυνάγεσθαι
4943   1.28.2.17 : πέφυκε πᾶν, ὅσον πυροειδές· ἡ δὲ κόμη αὐγοειδής, τῶν
4944   1.28.2.18 : μὲν ὥσπερ ἄφετος ἀνειμένη, τῶν δὲ ἐπ´ εὐθὺ ἰοῦσα καὶ
4945   1.28.2.19 : ἐς τὸ ἄνω μᾶλλόν τι ἀπὸ τοῦ ἀστέρος τεινομένη. Οἱ δὲ
4946   1.28.2.20 : πίθοι ὀλιγάκις πεφήνασι, καθότι πλείονος δέονται ξυνα–
4947   1.28.2.21 : γωγῆς πυρός. Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἀπλανῶν ἔστιν οἳ ξὺν
4948   1.28.2.22 : κόμῃ ἐφάνησαν, ἐπειδὰν περὶ αὐτοὺς 〈ἡ τοῦ〉 ἀέρος ἀνα–
4949   1.28.2.23 : φορὰ πυκνωθεῖσα ξυναφὲς ἐργάσηται τῆς κόμης τὸ εἴδω–
4950   1.28.2.24 : λον, καθάπερ καὶ ἅλως ξυναφεῖς αὐτοῖς τοῖς ἄστροις φαί–
4951   1.28.2.25 : νονται. Ἤδη δὲ καὶ πλησίον ἡλίου ξυστάντες κομῆται οἳ
4952   1.28.2.26 : μὲν ἔφθησαν ἀφανισθῆναι πρὶν τὴν γένεσιν αὐτῶν κατα–
4953   1.28.2.27 : στῆναι ἐμφανῆ· οἳ δὲ ἐκλείποντος ἡλίου ἐξεφάνησαν, οἳ
4954   1.28.2.28 : δὲ καὶ ἐπικαταδύνοντες τῷ ἡλίῳ, πρόσθεν, οἷα δὴ εἰκός,
4955   1.28.2.29 : ὑπὸ τῶν αὐγῶν καταλαμπόμενοι, τῷ μὴ ἐμφανεῖς καθί–
4956   1.28.2.30 : στασθαι. Ὥστε ἐκεῖνος ἂν κρατοίη ὁ λόγος 〈ὁ〉 ἀποφαίνων
4957   1.28.2.31 : ἀέρος πιλήματα, ἀποθλιβόμενα καὶ ἐμπίπτοντα ἐς τὰ
4958   1.28.2.32 : κατωτέρω καὶ τῷ ἀέρι ξυναφῆ τοῦ αἰθέρος, ἐξαφθέντα,
4959   1.28.2.33 : ἔστ´ ἂν ὑπάρχῃ περὶ αὐτοὺς ἡ τροφή, ξυμμένειν τε καὶ
4960   1.28.2.34 : ξυμπερινοστεῖν τῷ αἰθέρι“.
4961   1.28.2.35 : Καὶ ταῦτα, ὅπως ἂν τύχῃ, ἀπὸ τῆς ἰδέας ἐπικλῄζεσθαι
4962   1.28.2.36 : ἕκαστον, <20κομήτας>20 μέν, ἀφ´ ὧν ὥσπερ κόμη ἐς τὰ κύκλῳ
4963   1.28.2.37 : ἀπολάμπει αὐγὴ πυρός· <20πωγωνίας>20 δὲ ἀφ´ ὅτων ἐς πώ– 
4964   1.28.2.38 : γωνος σχῆμα ἀπήρτηται αὐγὴ ἐς τὸ ἐπιθάτερα· <20πίθους>20
4965   1.28.2.39 : δὲ ὅσα μεγάλα, κυκλοτερῆ καί τι καὶ βάθους ἔν σφισιν
4966   1.28.2.40 : ἐξέφηνε· <20δοκοὺς>20 δὲ αὖ καὶ <20λαμπάδας>20 καθ´ ὁμοιότητα
4967   1.28.2.41 : τοῦ εἴδους 〈ἐφ´ ὅ〉τῳ ἐπιφημίζονται.
4968   1.28.2.42 : „Φαίνεται δὲ τούτων ἕκαστον καὶ ἑσπέριον καὶ ἑῷον,
4969   1.28.2.43 : τὰ δὲ καὶ ἀμφιφανῆ φαίνεται. <20Ἀμφιφανῆ>20 δὲ κλῄζουσιν,
4970   1.28.2.44 : ὅσα περὶ πρῶτα τῆς νυκτὸς φανέντα πρὸς δύσει, ἔπειτα
4971   1.28.2.45 : ἐν τῇ αὐτῇ νυκτί, πρὶν ἡμέραν ἐπιλαβεῖν, ἔφθη ἀνασχόντα“.
4972   1.29.t.1 : {1Περὶ βροντῶν ἀστραπῶν κεραυνῶν πρηστήρων
4973   1.29.t.2 : τυφώνων.}1
4974   1.29.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 3, 1–11. 13. 14. 15. 12 p. 367, 22 Diels.).〉
4975   1.29.1.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 ἐκ τοῦ πνεύματος ταῦτ´ εἶπε συμ–
4976   1.29.1.3 : βαίνειν· ὅταν γὰρ περιληφθὲν νέφει παχεῖ βιασάμενον
4977   1.29.1.4 : ἐκπέσῃ τῇ λεπτομερείᾳ καὶ κουφότητι, τόθ´ ἡ μὲν ῥῆξις
4978   1.29.1.5 : τὸν ψόφον, ἡ δὲ διαστολὴ παρὰ τὴν μελανείαν τοῦ νέ–
4979   1.29.1.6 : φους τὸν διαυγασμὸν ἀποτελεῖ.
4980   1.29.1.7 : <20Ἀναξιμένης>20 ταὐτὰ τούτῳ παρατιθεὶς τὸ ἐπὶ τῆς
4981   1.29.1.8 : θαλάσσης, ἥτις σχιζομένη ταῖς κώπαις παραστίλβει.
4982   1.29.1.9 : <20Μητρόδωρος,>20 ὅταν εἰς νέφος πεπηγὸς ὑπὸ πυκνό–
4983   1.29.1.10 : τητος ἐμπέσῃ πνεῦμα, τῇ μὲν συνθραύσει τὸν κτύπον ἀπο–
4984   1.29.1.11 : τελεῖ, τῇ δὲ πληγῇ καὶ τῷ σχισμῷ διαυγάζει, τῇ δ´ ὀξύ–
4985   1.29.1.12 : τητι τῆς φορᾶς, προσλαμβάνον τὴν ἀπὸ τοῦ ἡλίου θερ– 
4986   1.29.1.13 : μότητα, κεραυνοβολεῖ· τοῦ δὲ κεραυνοῦ τὴν ἀσθένειαν εἰς
4987   1.29.1.14 : πρηστῆρα περιίστησιν.
4988   1.29.1.15 : <20Ἀναξαγόρας,>20 ὅταν 〈τὸ〉 θερμὸν εἰς τὸ ψυχρὸν ἐμ–
4989   1.29.1.16 : πέσῃ, (τοῦτο δ´ ἐστὶν αἰθέριον μέρος εἰς ἀερῶδες,) τῷ
4990   1.29.1.17 : μὲν ψόφῳ βροντὴν ἀποτελεῖ, τῷ δὲ παρὰ τὴν μελανείαν
4991   1.29.1.18 : τοῦ νέφους χρώματι τὴν ἀστραπήν· τῷ δὲ πλήθει καὶ
4992   1.29.1.19 : μεγέθει τοῦ φωτὸς τὸν κεραυνόν· τῷ δὲ πολυσωματω–
4993   1.29.1.20 : τέρῳ πυρὶ τὸν τυφῶνα· τῷ δὲ νεφελομιγεῖ τὸν πρηστῆρα.
4994   1.29.1.21 : <20Ἀρχέλαος>20 ταὐτὸ λέγει παρατιθεὶς τὸ τῶν διαπύ–
4995   1.29.1.22 : ρων λίθων καθιεμένων εἰς ψυχρὸν ὕδωρ πάθος.
4996   1.29.1.23 : <20Ξενοφάνης>20 ἀστραπὰς γίνεσθαι λαμπρυνομένων τῶν
4997   1.29.1.24 : νεφῶν κατὰ τὴν κίνησιν.
4998   1.29.1.25 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἔμπτωσιν φωτὸς εἰς νέφος ἐξείργον–
4999   1.29.1.26 : τος τὸν ἀνθεστῶτα ἀέρα, οὗ τὴν μὲν σβέσιν καὶ τὴν θραῦ–
5000   1.29.1.27 : σιν κτύπον ἀπεργάζεσθαι, τὴν δὲ λάμψιν ἀστραπήν·
5001   1.29.1.28 : κεραυνὸν δὲ τὸν τῆς ἀστραπῆς τόνον.
5002   1.29.1.29 : <20Διογένης>20 ἔμπτωσιν πυρὸς εἰς νέφος ὑγρόν, βροντὴν
5003   1.29.1.30 : μὲν τῇ σβέσει ποιοῦν, τῇ δὲ λαμπηδόνι τὴν ἀστραπήν.
5004   1.29.1.31 : συναιτιᾶται δὲ καὶ τὸ πνεῦμα.
5005   1.29.1.32 : <20Ἡράκλειτος>20 βροντὴν μὲν κατὰ συστροφὰς ἀνέμων
5006   1.29.1.33 : καὶ νεφῶν καὶ ἐμπτώσεις πνευμάτων εἰς τὰ νέφη, ἀστρα–
5007   1.29.1.34 : πὰς δὲ κατὰ τὰς τῶν ἀναθυμιωμένων ἐξάψεις, πρηστῆρας
5008   1.29.1.35 : δὲ κατὰ νεφῶν ἐμπρήσεις καὶ σβέσεις.
5009   1.29.1.36 : <20Λεύκιππος>20 πυρὸς ἐναποληφθέντος νέφεσι παχυ–
5010   1.29.1.37 : τάτοις ἔκπτωσιν ἰσχυρὰν βροντὴν ἀποτελεῖν ἀποφαίνεται.
5011   1.29.1.38 : <20Δημόκριτος>20 βροντὴν μὲν ἐκ συγκρίματος ἀνωμά–
5012   1.29.1.39 : λου, τὸ περιειληφὸς αὐτὸ νέφος πρὸς τὴν κάτω φορὰν
5013   1.29.1.40 : ἐκβιαζομένου· ἀστραπὴν δὲ σύγκρουσιν νεφῶν, ὑφ´ ἧς τὰ 
5014   1.29.1.41 : γεννητικὰ τοῦ πυρὸς διὰ τῶν πολυκένων ἀραιωμάτων ταῖς
5015   1.29.1.42 : παρατρίψεσιν εἰς τὸ αὐτὸ συναλιζόμενα διηθεῖται· κεραυ–
5016   1.29.1.43 : νὸν δὲ ὅταν ἐκ καθαρωτέρων καὶ λεπτοτέρων, ὁμαλωτέρων
5017   1.29.1.44 : τε καὶ πυκναρμόνων, καθάπερ αὐτὸς γράφει, γεννητικῶν
5018   1.29.1.45 : τοῦ πυρὸς ἡ φορὰ βιάσηται· πρηστῆρα δ´, ὅταν πολυ–
5019   1.29.1.46 : κενώτερα συγκρίματα πυρὸς ἐν πολυκένοις κατασχεθέντα
5020   1.29.1.47 : χώραις καὶ περιοχαῖς ὑμένων ἰδίων σωματοποιούμενα τῷ
5021   1.29.1.48 : πολυμιγεῖ τὴν ἐπὶ τὸ βάρος ὁρμὴν λάβῃ.
5022   1.29.1.49 : <20Χρύσιππος>20 ἀστραπὴν ἔξαψιν νεφῶν ἐκτριβομένων
5023   1.29.1.50 : ἢ ῥηγνυμένων ὑπὸ πνεύματος, βροντὴν δ´ εἶναι τὸν τού–
5024   1.29.1.51 : των ψόφον· ἅμα δὲ γίνεσθαι ἐν τῷ ἀέρι βροντήν τε καὶ
5025   1.29.1.52 : ἀστραπήν, πρότερον δὲ τῆς ἀστραπῆς ἀντιλαμβάνεσθαι
5026   1.29.1.53 : ἡμᾶς διὰ τὸ τῆς ἀκοῆς ὀξυτέραν εἶναι τὴν ὅρασιν· ὅταν
5027   1.29.1.54 : δ´ ἡ τοῦ πνεύματος φορὰ σφοδροτέρα γένηται καὶ πυρώ–
5028   1.29.1.55 : δης, κεραυνὸν ἀποτελεῖσθαι, ὅταν δὲ ἄθρουν ἐκπέσῃ τὸ
5029   1.29.1.56 : πνεῦμα καὶ ἧττον πεπυρωμένον, πρηστῆρα γίγνεσθαι,
5030   1.29.1.57 : ὅταν δ´ ἔτι ἧττον ᾖ πεπυρωμένον τὸ πνεῦμα, τυφῶνα.
5031   1.29.1.58 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐξ ἀναθυμιάσεως καὶ τὰ τοιαῦτα
5032   1.29.1.59 : γίνεσθαι τῆς ξηρᾶς. Ὅταν οὖν ἐντύχῃ μὲν τῇ ὑγρᾷ, παρα–
5033   1.29.1.60 : βιάζηται δὲ τὴν ἔξοδον, τῇ μὲν παρατρίψει καὶ τῇ ῥήξει
5034   1.29.1.61 : τὸν ψόφον, τῇ δ´ ἐξάψει τῆς ξηρότητος τὴν ἀστραπὴν
5035   1.29.1.62 : παρίστησι.
5036   1.29.1.63 : <20Στράτων>20 θερμοῦ ψυχρῷ παρείξαντος, ὅταν ἐκβιασθὲν
5037   1.29.1.64 : τύχῃ, τὰ τοιαῦτα γίνεσθαι, βροντὴν μὲν ἀπορρήξει, φάει δ´
5038   1.29.1.65 : ἀστραπήν, τάχει δὲ κεραυνόν, πρηστῆρας δὲ καὶ τυφῶνας
5039   1.29.1.66 : τῷ πλεονασμῷ τῷ τῆς ὕλης, ἣν ἑκάτερος αὐτῶν ἐφέλκε–
5040   1.29.1.67 : ται, θερμοτέραν μὲν ὁ πρηστήρ, παχυτέραν δὲ ὁ τυφών. 
5041   1.29.1.68 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 βροντὴν μὲν προσκρουσμὸν νεφῶν,
5042   1.29.1.69 : ἀστραπὴν δὲ ἔξαψιν ἐκ παρατρίψεως, κεραυνὸν δὲ σφο–
5043   1.29.1.70 : δροτέραν ἔκλαμψιν, πρηστῆρα δὲ νωθεστέραν.
5044   1.29.1.71 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 12 p. 452 Diels.).〉
5045   1.29.1.72 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἀριστοτέλης <20τυφῶνας>20 μὲν, ὅταν
5046   1.29.1.73 : ἐκνεφίας δινούμενος καταφέρηται. Τὸ γὰρ πνεῦμα κωλυ–
5047   1.29.1.74 : όμενον μὲν εἰς ὀρθὸν ἰέναι παρ´ ἀντίπνοιαν ἢ ψῦχος ἢ
5048   1.29.1.75 : πάχος ἤ τινα ἄλλην αἰτίαν, ἐλαυνόμενον δ´ ὑπὸ τοῦ κα–
5049   1.29.1.76 : τόπιν ἐπεισιόντος, ἀναστρέφειν εἱλούμενον ἐν τῷ νέφει
5050   1.29.1.77 : κύκλῳ καὶ συγκατάγειν ἐπὶ γῆν ἑαυτῷ τὸ νέφος· εἶθ´
5051   1.29.1.78 : ὅτῳ ἂν ἐντύχῃ φερόμενον, σφοδρῶς ἀναρπάζειν καὶ πάλιν
5052   1.29.1.79 : ἀπορρίπτειν, τοῦτο γὰρ εἶναι τὸ πάθος οἷον ἐκνεφίαν
5053   1.29.1.80 : ἄπεπτον. <20Πρηστῆρας>20 δ´, ὅταν βιαίως κατιὸν ἐκπυρωθῇ
5054   1.29.1.81 : τὸ πνεῦμα κατὰ τὴν φοράν, συνεμπίπρασθαι γὰρ τὸν ἀέρα
5055   1.29.1.82 : 〈τῇ〉 πυρώσει χρωματιζόμενον, διὸ καὶ νυκτὸς ἐκλάμπειν·
5056   1.29.1.83 : ἀναρπάζειν δὲ καὶ περιτρέπειν ὁμοίως καὶ τούτους, ὥσπερ
5057   1.29.1.84 : πυρώδεις ὄντας τυφῶνας. <20Κεραυνὸν>20 δ´, ὅταν πολὺ καὶ
5058   1.29.1.85 : λεπτὸν περιληφθὲν ἐν τοῖς νέφεσι πνεῦμα πυρωθὲν ἐκ–
5059   1.29.1.86 : θλιφθῇ καὶ μετ´ ἰσχυρᾶς ἐπὶ γῆν κατασκήψῃ φορᾶς, ἐὰν
5060   1.29.1.87 : μὲν ᾖ πάνυ λεπτὸν καὶ διὰ τοῦτ´ οὐκ ἐπικαῖον, <20ἀργῆτα>20
5061   1.29.1.88 : λέγεσθαι κατὰ τοὺς ποιητάς· ἐὰν δ´ ἧττον, ἐπικαῖον, <20ψο–
5062   1.29.1.89 : λόεντα.>20 Τὸν μὲν γὰρ διὰ τὴν λεπτότητα καὶ πρὶν ἐκπυ–
5063   1.29.1.90 : ρῶσαι φερόμενον οἴχεσθαι διὰ τάχους, ὡς μηδ´ ἐπιμελᾶναί
5064   1.29.1.91 : τι τῶν ὑποκειμένων· τὸν δὲ οἷον καὶ βραδύτερον, ἐπι–
5065   1.29.1.92 : χρῶσαι μὲν ὥσπερ ἀπ´ αἰθάλου, παρενεχθῆναι δὲ μηδὲν 
5066   1.29.1.93 : ἀφανίσαντα. Διὸ καὶ τὰ μὲν ἀντιτυπήσαντα φλέγεσθαι,
5067   1.29.1.94 : τὰ δ´ εἰς τὰς ἑαυτῶν ἀραιότητας ὑποδεξάμενα μηδὲν πά–
5068   1.29.1.95 : σχειν. Ἤδη γοῦν ἀσπίδος πληγείσης τακῆναι μὲν τὸ χάλ–
5069   1.29.1.96 : κωμα, τὸ δὲ ξύλον μηδὲν παθεῖν, φθάσαντος τοῦ πνεύ–
5070   1.29.1.97 : ματος διὰ τὴν τῆς ὕλης μανότητα πρὸ τῆς καύσεως διεκ–
5071   1.29.1.98 : δραμεῖν· καὶ δι´ ἱματίων ὁμοίως διελθὸν οὐ κατέκαυσεν,
5072   1.29.1.99 : ἀλλ´ οἷον τρῦχος ἐποίησε. Περὶ μὲν οὖν τούτων διετάτ–
5073   1.29.1.100 : τετο οὕτως.
5074   1.29.2.1 : <20Ἀρριανοῦ.>20
5075   1.29.2.2 : Ὅσοι δὲ ξηροὶ ἀτμοί, ῥυέντες μὲν εὐθὺς ἀνέμους εἰρ–
5076   1.29.2.3 : γάσαντο, ἐν νέφει δὲ ἀποληφθέντες, ἔπειτα ῥηγνύντες βίᾳ
5077   1.29.2.4 : τὸ νέφος <20βροντάς>20 τε καὶ <20ἀστραπὰς>20 ἐξέφηναν· ἐκ–
5078   1.29.2.5 : πίπτοντες δ´ ἐπὶ μέγα, διάπυροι μὲν <20κεραυνοί·>20 ἀθρόοι
5079   1.29.2.6 : δὲ καὶ ἡμίπυροι <20πρηστῆρες·>20 ὅσοι δὲ ἔρημοι πυρὸς
5080   1.29.2.7 : <20τυφῶνες·>20 οἱ δὲ ἔτι ἀνειμένοι <20ἐκνεφίαι·>20 κατασκήψαν–
5081   1.29.2.8 : τες δὲ ἐς γῆν ξύμπαντα ταῦτα <20σκηπτοὶ>20 κλῄζονται. Οὐ δι´
5082   1.29.2.9 : ἴσου δὲ αἱ κοιλότητες τῶν νεφῶν καὶ 〈αἱ〉 ῥήξεις αἱ ἐπ´
5083   1.29.2.10 : αὐταῖς βροντὰς ἔχουσιν.
5084   1.29.2.11 : <20Ἀστραπὴ>20 δὲ ὑπὸ τῇ ῥήξει ἐκτρίβεται καὶ ἐξάπτει
5085   1.29.2.12 : τὸ πνεῦμα, ὡς ἐκλάμψαι ἐπὶ μέγα. Καὶ γίγνεται μὲν
5086   1.29.2.13 : ἀστραπὴ μετὰ <20βροντήν,>20 ὀξυτέρα δὲ τοσόνδε, ὅσον ὄψις
5087   1.29.2.14 : ἀκοῆς ὀξύτερον· καθότι ἀκοὴ μὲν πελαζούσης τῆς φωνῆς
5088   1.29.2.15 : αἰσθάνεται, ὄψις δὲ ἐπὶ τὸ ὁρώμενον αὐτὸ ἐκπέμπεται.
5089   1.29.2.16 : <20Κεραυνὸς>20 δὲ ὅτι πνεῦμά ἐστιν, ἀπὸ τῶνδε τεκ–
5090   1.29.2.17 : μηριῶσαι παρέχει· ῥήγνυσί τε ἔστιν ἃ τῶν ἐντυχόντων, 
5091   1.29.2.18 : καὶ ** περιδινηθῆναι οἷά τε καὶ διικνεῖται, 〈δι´〉 ὧν οὐκ ἄν
5092   1.29.2.19 : τι ἄλλο, ὅ τι μὴ πνεῦμα, διέλθοι. Ὡς δὲ ἔμπυρον πνεῦμά
5093   1.29.2.20 : ἐστι, δηλοῖ μὲν τοῦτό γε καὶ ἡ ὄψις ὅτῳ ἐγγὺς κατέσκηψε,
5094   1.29.2.21 : πῦρ γὰρ φαίνεται. Ἤδη δὲ καὶ ἀφ´ ὧν ἐργάζεται ἐδή–
5095   1.29.2.22 : λωσε· περιφλέγει γὰρ ἔστιν ἃ τῶν πελασάντων, τὰ δὲ
5096   1.29.2.23 : καὶ ἐξάπτει πάντῃ καὶ ἀπολείπεται ἀπ´ αὐτοῦ ἴχνη, οἷα
5097   1.29.2.24 : δὴ ἐπὶ πυρὶ ἐκκαύσαντι ἐσβεσμένῳ.
5098   1.29.2.25 : Ἐκνεφίας δὲ ἄνεμος, ἐπὰν δινούμενος ἐκπέσῃ, νέφους
5099   1.29.2.26 : ῥαγέντος, <20τυφὼν>20 κλῄζεται. Γίγνεται δὲ ἡ δίνη ὧδε·
5100   1.29.2.27 : ἐπειδὰν κώλυμα ἐν τῷ νέφει ἐγχριμφθῇ τὸ μὴ οὐκ ἐπ´
5101   1.29.2.28 : εὐθὺ ἐκπεσεῖν τὴν πνοήν, ἀναστρέφεταί τε καὶ ἀνειλεῖται
5102   1.29.2.29 : ἐς αὑτήν. Εἴργεται δὲ ὑπὸ πάχους νεφέλης ἐπ´ εὐθὺ
5103   1.29.2.30 : ἐκπεσεῖν ἢ κρύους ἀποστρέψαντος ἢ ἀντιπεσούσης ἄλλης
5104   1.29.2.31 : πνοῆς. Οὕτω τοι καὶ πρὸς ἄλλοτε ἀλλοῖαι θύελλαι ἀνα–
5105   1.29.2.32 : στρέφονταί τε καὶ ἀνειλούμεναι αὖθις ἄνω ἀναφέρον–
5106   1.29.2.33 : ται, ἐπειδὰν δὴ ἐγχρίμψας τόπος τις γῆς ἀνακόψῃ τῆς
5107   1.29.2.34 : πνοῆς τὴν ἐπ´ εὐθὺ ὁρμήν. Καὶ δῖναι ἐν τοῖς ποτα–
5108   1.29.2.35 : μοῖς ὕδατος ταὐτὸ τοῦτό εἰσι· φερόμενον γὰρ εὐθείᾳ
5109   1.29.2.36 : τὸ ὕδωρ οὔποτ´ ἂν δινηθείη· ἀντιπεσόντος δὲ ἄλλοτε
5110   1.29.2.37 : ἄλλου πρὸς τὴν φορὰν ἀναστρέφει ἡ ῥοή, ἀναστραφεῖσα
5111   1.29.2.38 : δὲ ἐς κύκλον ἐπικάμπτει ὑπὸ τῇ ῥύμῃ, ὅτι μὴ οἵα τε ἐπ´
5112   1.29.2.39 : εὐθὺ ἐς τὸ ἔμπαλιν ἐκφέρεσθαι. Οἱ δὲ τυφῶνες καὶ τῆς 
5113   1.29.2.40 : νεφέλης τὸ πολὺ ἐς τὸ κάτω σὺν ἕλικι ἐπάγουσιν ἅμα
5114   1.29.2.41 : σφίσι· καὶ προσπεσόντες τῇ γῇ ἀναρπάζουσιν ὅτῳ ἂν
5115   1.29.2.42 : ἐντύχωσιν, ἀντικοπτομένης τῆς ῥύμης, ὡς ξὺν τῇ αὐτῇ
5116   1.29.2.43 : ἕλικι ἀναστρέφεσθαι· ὥστε καὶ ναῦς ἤδη ἅμα τῷ φόρτῳ
5117   1.29.2.44 : ἐμπεσόντες ἐξῆραν ἐπὶ μέγα ἔξω τῆς θαλάσσης.
5118   1.29.2.45 : <20Κεραυνῶν>20 δὲ πολλαὶ ἰδέαι τε καὶ ὀνόματά εἰσιν.
5119   1.29.2.46 : Οἳ μὲν αὐτῶν <20ψολόεντες,>20 οἳ δὲ <20ἀργῆτες>20 κλῄζονται, <20σκη–
5120   1.29.2.47 : πτοί>20 τε ὅσοι κατασκήπτουσι, καὶ <20αἰγίδες>20 ὅσοι ἐν συστρο–
5121   1.29.2.48 : φῇ ἀέρος καταφέρονται, <20ἕλικες>20 δὲ ὅσοι ἐς ἑλικοειδῆ γραμ–
5122   1.29.2.49 : μὴν διᾴττουσι. Καὶ δὴ ὅσοι μὲν μὴ πάντῃ ὀξέως ἐκπεσόντες
5123   1.29.2.50 : ὕλῃ ἐνέτυχον καυσίμῳ, ἔκαυσάν τε αὐτὴν ὑπὸ τῇ διατριβῇ
5124   1.29.2.51 : καὶ αὐτοὶ κατεσβέσθησαν τῷ ἔργῳ· ὅσοι δὲ ξὺν πολλῷ
5125   1.29.2.52 : τῷ τάχει κατέσκηψαν, οὗτοι πρὶν ἐκκαῦσαι διῇξαν ὥστε
5126   1.29.2.53 : ἡμίπυρα ἔστιν ἃ ὑπολελεῖφθαι ἀπ´ αὐτῶν· οἳ δὲ καὶ
5127   1.29.2.54 : αἰθαλώσαντες μόνον διῆλθον. Οἱ δὲ ἔτι καὶ τῶνδε ὀξύ–
5128   1.29.2.55 : τεροι οὐδὲ ἓν ἐξεργάσασθαι ἔφθασαν, ἀλλὰ ἀραιᾷ μὲν
5129   1.29.2.56 : ὕλῃ εἰ καὶ πάνυ καυσίμῳ ἐντυχόντες διεχώρησαν μόνον·
5130   1.29.2.57 : ἀντιτύπῳ δὲ εἰ πελάσειαν ἐνσχεθέντες κατειργάσαντό τε
5131   1.29.2.58 : αὐτὴν καὶ διέφθειραν· ὥστε κυτίδος μὲν ξύλου μαλθακοῦ
5132   1.29.2.59 : ἁψάμενοι διῇξαν, ἀπαθῆ ἀπολιπόντες· τὸ δὲ χρυσίον
5133   1.29.2.60 : ἔτηξαν τὸ ἐνόν, ὅτι ἐσχέθησαν ἐν τῷ χρυσίῳ. Καὶ χιτῶνα
5134   1.29.2.61 : ἤδη οὐκ ἔκαυσαν, ἀλλὰ ἐτρύχωσαν μόνον· καὶ διὰ μὲν
5135   1.29.2.62 : κεράμου διῆλθον, τὸ δὲ ἐνὸν ἐν αὐτῷ διεφόρησαν. Τού–
5136   1.29.2.63 : των ξυμπάντων οἱ μὲν λαμπροὶ <20ἀργῆτες·>20 ὅσοι δὲ καται–
5137   1.29.2.64 : θαλώσαντες τὰ πελάσαντά σφισιν ἐπαύσαντο, οὗτοι δὴ 
5138   1.29.2.65 : <20ψολόεντες>20 ἐπὶ τῷ ἔργῳ ἐκλήθησαν. Καὶ οἱ μὲν εὐθείᾳ
5139   1.29.2.66 : κατασκήψαντες εἰς τὸ ἔμπαλιν τῇ αὐτῇ εὐθείᾳ ἀνῇξαν·
5140   1.29.2.67 : οἱ δὲ ἐκ πλαγίου ἐμπεσόντες πρὸς ἴσην γωνίαν ἄνω ἀνα–
5141   1.29.2.68 : φέρονται· καὶ οἱ μὲν ἁπλοῖ, οἱ δὲ διπλοῖ κατέσκηψαν.
5142   1.29.2.69 : πλεῖστοι δὲ ἦρος καὶ μετοπώρου καὶ ἅμα βιαιότεροι περί
5143   1.29.2.70 : τε πλειάδος καὶ ἀρκτούρου ἐπιτολήν, ὅτι ἐν κινήσει καὶ
5144   1.29.2.71 : παθήμασι πολυειδέσιν ὁ ἀὴρ τῇδε τῇ ὥρᾳ ἐστίν, οἷα δὴ
5145   1.29.2.72 : οὔτε ὑπὸ κρύει πεπηγὼς οὔτε ὑπὸ τῷ θερινῷ ἡλίῳ ἐκκε–
5146   1.29.2.73 : καθαρμένος. Τοιγάρτοι καὶ ἐν χώραις ὅσαι νιφετώδεις
5147   1.29.2.74 : καὶ ψυχραὶ καὶ ὅσαι αὖ κεκαυμέναι ὑπὸ ἡλίῳ 〈εἰ〉 κατα–
5148   1.29.2.75 : σκήπτουσιν, οἱ κατασκήψαντες ἐν θαύμασιν ἀναφέρονται,
5149   1.29.2.76 : καθάπερ ἐν Κελτοῖς καὶ παρ´ Αἰγυπτίοις.
5150   1.29.3.1 : <20Μίλωνος Φυσικῶν.>20
5151   1.29.3.2 : Ἀστραπαί εἰσι διτταί, ἡ μὲν ἡμερινή, ἡ δὲ νυκτερινή.
5152   1.29.3.3 : Γίγνεται δὲ ἡ μὲν ἡμερινὴ ὑπὸ τοῦ ἡλίου, ὅταν ῥαγῇ τὸ
5153   1.29.3.4 : ὕδωρ ὑποφαινομένου αὐτοῦ· λαμπρὰ δὲ οὐ φαίνεται,
5154   1.29.3.5 : ὥσπερ ἡ νυκτερινή, ὅτι ἐν φάει γίγνεται· ἡ δὲ νυκτερινὴ
5155   1.29.3.6 : ὑπὸ τῶν ἄστρων γίγνεται, ὅταν ῥαγῇ τὸ ὕδωρ ὑποφαινο–
5156   1.29.3.7 : μένων αὐτῶν· λαμπρὰ δὲ φαίνεται, ὅτι ἐν ζόφῳ γίγνεται.
5157   1.30.t.1 : {1Περὶ ἴριδος περὶ ἅλω καὶ παρηλίου καὶ ῥάβδων.}1
5158   1.30.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 5, 1–18 p. 371, 28 Diels.).〉
5159   1.30.1.2 : Τῶν μεταρσίων παθῶν τὰ μὲν καθ´ ὑπόστασιν γίνε– 
5160   1.30.1.3 : ται, οἷον ὄμβρος, χάλαζα, τὰ δὲ κατ´ ἔμφασιν, ἰδίαν οὐκ
5161   1.30.1.4 : ἔχοντα ὑπόστασιν· αὐτίκα γοῦν πλεόντων ἡμῶν ἡ ἤπειρος
5162   1.30.1.5 : κινεῖσθαι δοκεῖ. Ἔστιν οὖν κατ´ ἔμφασιν ἡ ἶρις.
5163   1.30.1.6 : <20Πλάτων>20 φησὶ (Theaetet. p. 155D) Θαύμαντος αὐτὴν
5164   1.30.1.7 : γεναλογῆσαι τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὸ θαυμάσαι ταύτην.
5165   1.30.1.8 : Ὅμηρος (P 547)·
5166   1.30.1.9 : Ἠύτε πορφυρέην νεφέλην θνητοῖσι τανύσσει.
5167   1.30.1.10 : Καὶ ἐμυθεύσαντό τινες αὐτὴν ταύρου κεφαλὴν ἔχουσαν
5168   1.30.1.11 : ἀναρροφεῖν τοὺς ποταμούς.
5169   1.30.1.12 : Πῶς οὖν γίγνεται; Ὁρῶμεν δὴ κατὰ γραμμάς, ἢ κατ´
5170   1.30.1.13 : εὐθείας ἢ κατὰ καμπύλας ἢ κατὰ ἀνακλωμένας, γραμμὰς
5171   1.30.1.14 : δὴ λόγῳ θεωρητὰς καὶ ἀσωμάτους.
5172   1.30.1.15 : Κατὰ μὲν οὖν εὐθείας ὁρῶμεν τὰ ἐν ἀέρι καὶ τὰ διὰ
5173   1.30.1.16 : τῶν λίθων τῶν διαυγῶν καὶ κεράτων, λεπτομερῆ γὰρ
5174   1.30.1.17 : ταῦτα πάντα. 〈Κατὰ〉 καμπύλας δὲ γραμμὰς καθ´ ὕδατος
5175   1.30.1.18 : βλέπομεν· κάμπτεται γὰρ ἡ ὄψις βίᾳ διὰ τὴν πυκνοτέραν
5176   1.30.1.19 : τοῦ ὕδατος ὕλην· διὸ καὶ τὴν κώπην ἐν τῇ θαλάσσῃ μα–
5177   1.30.1.20 : κρόθεν καμπτομένην βλέπομεν. Τρίτος τρόπος τοῦ βλέ–
5178   1.30.1.21 : πειν τὰ ἀνακλώμενα, ὡς τὰ κατοπτρικά. Ἔστιν οὖν τὸ
5179   1.30.1.22 : τῆς ἴριδος πάθος τοιοῦτον. δεῖ γὰρ ἐπινοῆσαι τὴν ὑγρὰν
5180   1.30.1.23 : ἀναθυμίασιν εἰς νέφος μεταβάλλουσαν, εἶτα ἐκ τούτου
5181   1.30.1.24 : κατὰ βραχὺ εἰς μικρὰς ῥανίδας νοτιζούσας. Ὅταν οὖν ὁ
5182   1.30.1.25 : ἥλιος γένηται ἐν δυσμαῖς, ἀνάγκη πᾶσα ἶριν ἄντικρυς ἡλίου
5183   1.30.1.26 : φαίνεσθαι· τότε γὰρ ἡ ὄψις προσπεσοῦσα ταῖς ῥανίσιν
5184   1.30.1.27 : ἀνακλᾶται, ὥστε γίγνεσθαι τὴν ἶριν.
5185   1.30.1.28 : Εἰσὶ δὲ αἱ ῥανίδες οὐ σχήματος μορφαί, ἀλλὰ χρώματος.
5186   1.30.1.29 : Καὶ ἔχει τὸ μὲν πρῶτον φοινικοῦν, τὸ δὲ δεύτερον ἁλουρ–
5187   1.30.1.30 : γὲς καὶ πορφυροῦν, τὸ δὲ τρίτον κυανοῦν καὶ πράσινον. 
5188   1.30.1.31 : Μήποτε τὸ φοινίκινον, ὅτι ἡ λαμπρότης τοῦ ἡλίου
5189   1.30.1.32 : προσπεσοῦσα καὶ ἡ λαμπηδὼν ἀκραιφνὴς ἀνακλωμένη ἐρυ–
5190   1.30.1.33 : θρὸν ποιεῖ καὶ φοινίκειον χρῶμα· τὸ δεύτερον μέρος ἐπι–
5191   1.30.1.34 : θολούμενον καὶ ἐκκαιόμενον μᾶλλον τῆς λαμπηδόνος διὰ
5192   1.30.1.35 : τὰς ῥανίδας, ἁλουργές 〈ἄνεσις γὰρ τοῦ ἐρυθροῦ τοῦτο·
5193   1.30.1.36 : ἔτι δὲ πάλιν ἐπιθολούμενον〉 τὸ δροσίζον εἰς πράσινον
5194   1.30.1.37 : μεταβάλλει. Ἔστι δὲ τοῦτο δοκιμάσαι δι´ ἔργων· εἰ γάρ
5195   1.30.1.38 : τις ἀντικρὺ στὰς τοῦ ἡλίου λάβῃ ὕδωρ καὶ πυτίσῃ, αἱ δὲ
5196   1.30.1.39 : ῥανίδες ἀνάκλασιν πρὸς τὸν ἥλιον λάβωσιν, εὑρήσει γινο–
5197   1.30.1.40 : μένην ἶριν. Καὶ οἱ ὀφθαλμιῶντες δὲ τοῦτο πάσχουσιν,
5198   1.30.1.41 : ὅταν εἰς τὸν λύχνον ἀποβλέψωσιν.
5199   1.30.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 14 p. 454 Diels.).〉
5200   1.30.2.2 : <20Ἀριστοτέλους. Ἅλω>20 δὲ καὶ <20ἴριδας>20 καὶ <20παρ–
5201   1.30.2.3 : ήλιον>20 καὶ <20ῥάβδους>20 καὶ τἆλλα τὰ κατὰ τὰς ἐμφάσεις
5202   1.30.2.4 : ὑπὸ μὲν τῆς αὐτῆς αἰτίας γίνεσθαι· πάντα γὰρ εἶναι ταῦτα
5203   1.30.2.5 : τῆς ὄψεως ἀνάκλασιν, διαφέρειν δὲ τοῖς τρόποις καὶ ἀφ´
5204   1.30.2.6 : ὧν καὶ ὡς ἔχειν συμβαίνει τὴν ἀνάκλασιν.
5205   1.30.2.7 : <20Ἅλω>20 μὲν οὖν καὶ περὶ ἥλιον φαίνεσθαι καὶ περὶ σε–
5206   1.30.2.8 : λήνην καὶ καθόλου περὶ τὰ λαμπρὰ τῶν ἄστρων καὶ οὐθὲν
5207   1.30.2.9 : ἧττον ἡμέρας ἢ νυκτὸς καὶ περὶ μεσημβρίαν ἢ δείλην· ἕω–
5208   1.30.2.10 : θεν δ´ ἐλαττονάκις καὶ περὶ δύσιν. Συμβαίνειν δ´, ὅταν διὰ 
5209   1.30.2.11 : τοῦ πέριξ ἀέρος ἀχλυώδους ὄντος ἐπιλάμπηται τὸ φῶς
5210   1.30.2.12 : αὐτῶν, ὥσθ´ ὅλον ὁρᾶσθαι τὸν κύκλον· περιφανῆ γὰρ
5211   1.30.2.13 : εἶναι καὶ σφαιρικὴν κατὰ τὴν ἔμφασιν τὴν ἅλω. Ταύτης
5212   1.30.2.14 : δὲ τὴν μὲν ἐπιμένουσαν ὑετὸν σημαίνειν, τὴν δὲ διασπα–
5213   1.30.2.15 : σθεῖσαν πνεῦμα, τὴν δὲ μαραινομένην εὐδίαν.
5214   1.30.2.16 : <20Ἶριν>20 δὲ περὶ μόνον ἥλιον καὶ σελήνην συνίστασθαι,
5215   1.30.2.17 : γίνεσθαι δὲ καὶ νύκτωρ, ὀλιγάκις δὲ καὶ πάνυ διὰ πολλοῦ.
5216   1.30.2.18 : Κύκλον δὲ μηδέποτε φαίνεσθαι τῆς ἴριδος μηδὲ μεῖζον
5217   1.30.2.19 : ἡμικυκλίου τμῆμα. Ποικίλην δ´ ἔχειν τὴν ἔμφασιν διὰ
5218   1.30.2.20 : τὸ κατὰ τὴν τῆς ὄψεως ἀνάκλασιν φοινικοῦν καὶ πράσινον
5219   1.30.2.21 : καὶ ἁλουργὸν προσπίπτειν ἀπ´ αὐτῆς χρῶμα. Φοινικοῦν
5220   1.30.2.22 : μέν, ὅτι τὸ λαμπρὸν ἐν μέλανι καὶ διὰ μέλανος ὁρώμενον
5221   1.30.2.23 : τοιαύτην ἀποτελεῖ χρόαν. τοῖς γοῦν θεωμένοις τὸν ἥλιον
5222   1.30.2.24 : δι´ ὁμίχλης ἢ διὰ καπνοῦ δοκεῖν ἐρυθρὸν εἶναι· ἢ τὴν
5223   1.30.2.25 : ἀπὸ τῶν χλωρῶν ξύλων φλόγα πεφοινιγμένην διὰ τὸ πο–
5224   1.30.2.26 : λὺν αὐτῇ καταμεμῖχθαι καπνόν. κατὰ τοῦτο δὴ καὶ τὴν
5225   1.30.2.27 : ἐξωτάτω καὶ μείζονα περιφέρειαν τῆς ἴριδος ἐμφαίνειν
5226   1.30.2.28 : τὸ φοινικοῦν· διὰ γὰρ μέλανος τοῦ νέφους ἀνακλωμένην
5227   1.30.2.29 : τὴν ὄψιν πρὸς λαμπρότατον ὄντα τὸν ἥλιον ἀντιλαμβά–
5228   1.30.2.30 : νεσθαι τοιοῦδε χρώματος. Τὴν δὲ δευτέραν καὶ τρίτην
5229   1.30.2.31 : περιφέρειαν διὰ τὴν τῆς ὄψεως ἀσθένειαν τό τε πρά–
5230   1.30.2.32 : σινον καὶ τὸ ἁλουργὲς ἐμφαίνειν. Τὸ δ´ ὅλον εἶναι τὴν
5231   1.30.2.33 : ἶριν ἔμφασιν ἡλίου τμήματος ἢ σελήνης ἐν νέφει κοίλῳ
5232   1.30.2.34 : καὶ δεδροσισμένῳ κατὰ κύκλου περιφέρειαν ὁρωμένην.
5233   1.30.2.35 : Γίνεσθαι δ´ ἔστιν ὅτε διπλῆν, ὡς τὴν ἑτέραν ἀμαυρο–
5234   1.30.2.36 : τέραν φαίνεσθαι καὶ διὰ παντὸς ἐξ ἐναντίας ἱσταμένην
5235   1.30.2.37 : τῇ προτέρᾳ καὶ τῇ θέσει τῶν χρωμάτων ἀντεστραμμένην.
5236   1.30.2.38 : <20Παρηλίους>20 δὲ καὶ <20ῥάβδους>20 γίνεσθαι μὲν ἀπὸ
5237   1.30.2.39 : τῆς αὐτῆς αἰτίας, οὐδὲ μὴν ὁμοίως ἔχοντος τοῦ νέφους. 
5238   1.30.2.40 : Ὅταν γὰρ ἀχλυῶδες ᾖ καὶ ὁμαλές, πρὸς δὲ τούτοις ὑδα–
5239   1.30.2.41 : τῶδες καὶ πυκνόν, ὡς ἀπὸ χαλκοῦ κατόπτρου λείου κλω–
5240   1.30.2.42 : μένην πρὸς τὸν ἥλιον τὴν ὄψιν λευκοῦ ποιεῖν φαντασίαν.
5241   1.30.2.43 : παραπλήσιον γὰρ ἡλίῳ κατά τε τὴν χρόαν καὶ τὸ σχῆμα
5242   1.30.2.44 : φαίνεσθαι τὸν <20παρήλιον.>20 τὴν μὲν γὰρ ὁμαλότητα τοῦ
5243   1.30.2.45 : νέφους αἰτίαν εἶναι τοῦ χρώματος, τὴν δ´ ἀνάκλασιν τῆς
5244   1.30.2.46 : ὄψεως τῆς τοῦ ἡλίου, διὰ τῆς ἀχλυώδους ἐμφάσεως προσ–
5245   1.30.2.47 : πίπτουσαν ἀθρόως πρὸς πεπυκνωμένον, ὥσπερ ἔνοπτρον,
5246   1.30.2.48 : οὐδέπω μὲν ὂν ὕδωρ, ἐγγὺς δ´ ὑπάρχον τῆς πρὸς ὕδωρ
5247   1.30.2.49 : μεταβολῆς. διὸ καὶ σημεῖον ὕδατος εἶναι τὸν παρήλιον· καὶ
5248   1.30.2.50 : μᾶλλόν γε τὸν νότιον τοῦ βορείου παρὰ τὸ μᾶλλον μετα–
5249   1.30.2.51 : βάλλειν εἰς ὕδωρ τὸν νότιον ἀέρα τοῦ πρὸς ἄρκτον. Γί–
5250   1.30.2.52 : νεσθαί τε περί τε [τὰς] ἀνατολὰς τοῦ ἡλίου καὶ περὶ δύ–
5251   1.30.2.53 : σεις, οὐκ ἄνωθεν, ἀλλ´ ἐκ τῶν πλαγίων, καθάπερ καὶ τὰς
5252   1.30.2.54 : ῥάβδους. Εἶναι δὲ δὴ τὰς καλουμένας <20ῥάβδους>20 ἰριοει–
5253   1.30.2.55 : δεῖς εὐθείας ἐμφάσεις περὶ τὸν ἀέρα συνισταμένας δι´
5254   1.30.2.56 : ἀνωμαλίαν τῶν ἐνοπτριζόντων νεφῶν.
5255   1.31.t.1 : {1Περὶ νεφῶν ὁμίχλης ὑετῶν δρόσου χιόνος
5256   1.31.t.2 : πάχνης χαλάζης.}1
5257   1.31.1.n : 〈<21Aetii>21 (III 4, 1–5 p. 370, 26 Diels.).〉
5258   1.31.1.1 : <20Ἀναξιμένης>20 νέφη μὲν γίνεσθαι παχυνθέντος ἐπὶ
5259   1.31.1.2 : πλεῖον τοῦ ἀέρος, μᾶλλον δὲ ἐπισυναχθέντος ἐκθλίβεσθαι
5260   1.31.1.3 : τοὺς ὄμβρους· χιόνα δέ, ἐπειδὰν τὸ καταφερόμενον ὕδωρ 
5261   1.31.1.4 : παγῇ· χάλαζαν δ´ ὅταν συμπεριληφθῇ τι τῷ ὑγρῷ πνευ–
5262   1.31.1.5 : ματικόν.
5263   1.31.2.1 : <20Ἀναξαγόρας>20 νέφη μὲν καὶ χιόνα παραπλησίως,
5264   1.31.2.2 : χάλαζαν δ´ ὅταν ἀπὸ τῶν παγέντων νεφῶν προωσθῇ
5265   1.31.2.3 : τινα πρὸς τὴν γῆν, ἃ δὴ ταῖς καταφοραῖς ἀποψυχρούμενα
5266   1.31.2.4 : στρογγυλοῦται.
5267   1.31.3.1 : <20Μητρόδωρος>20 ἀπὸ τῆς ὑδατώδους ἀναφορᾶς ὑπὸ
5268   1.31.3.2 : τοῦ ἀέρος συνίστασθαι τὰ νέφη.
5269   1.31.4.1 : <20Ξενοφάνης>20 ἀπὸ τῆς τοῦ ἡλίου θερμότητος ὡς
5270   1.31.4.2 : ἀρκτικῆς αἰτίας τἀν τοῖς μεταρσίοις συμβαίνειν· ἀνελκο–
5271   1.31.4.3 : μένου γὰρ ἐκ τῆς θαλάττης τοῦ ὑγροῦ τὸ γλυκὺ διὰ τὴν
5272   1.31.4.4 : λεπτομέρειαν διακρινόμενον νέφη τε συνιστάνειν ὁμιχλού–
5273   1.31.4.5 : μενον καὶ καταστάζειν ὄμβρους ὑπὸ πιλήσεως καὶ δια–
5274   1.31.4.6 : τμίζειν τὰ πνεύματα. γράφει γὰρ διαρρήδην (fr. 11 Karst.)·
5275   1.31.4.7 : „πηγὴ δ´ ἐστὶ θάλασς´ ὕδατος“.
5276   1.31.5.1 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀπὸ τῶν ἀτόμων· στρογγυλαίνεσθαι 〈δὲ〉
5277   1.31.5.2 : τὴν χάλαζαν 〈καὶ〉 τὸν ὑετὸν ἀπὸ τῆς μακρᾶς καταφορᾶς
5278   1.31.5.3 : ὑποπεπλασμένον. [Ἐμπεδοκλῆς ἔμπτωσιν φωτὸς εἰς νέφος.]
5279   1.31.5.4 : ** καὶ πνεῦμα μὲν ἀποτελεῖν παρῶσαν τὰ νέφη, ὄμ–
5280   1.31.5.5 : βρους δὲ διαχέαν, χάλαζαν δὲ πιλῆσαν, χιόνα δὲ συμπερι–
5281   1.31.5.6 : λαβόμενόν τι <20τοῦ>20 ἀερώδους.
5282   1.31.6.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 11 p. 451 Diels.).〉
5283   1.31.6.2 : 〈<20Ἀριστοτέλους.>20〉 Ἐκ δὲ τῆς ὑγρᾶς καὶ ἀτμώδους 
5284   1.31.6.3 : 〈ἀναθυμιάσεως〉 <20ὑετούς>20 τε καὶ <20δρόσους>20 καὶ <20πάχνας,
5285   1.31.6.4 : ὁμίχλας τε>20 καὶ <20νέφη>20 καὶ <20χιόνας>20 καὶ <20χαλάζας. ὑε–
5286   1.31.6.5 : τοὺς>20 μὲν γίνεσθαι τῆς ἀναδιδομένης ἀπὸ τῆς γῆς ἀτμί–
5287   1.31.6.6 : δος 〈ἐν〉 τοῖς ἄνω τόποις συνισταμένης κατὰ πύκνωσιν
5288   1.31.6.7 : καὶ τρεπομένης εἰς ὕδωρ, εἶτα φερομένης ἀθρόως ἐπὶ γῆν
5289   1.31.6.8 : διὰ τὴν ἀπόλειψιν τοῦ ἀναγαγόντος αὐτὴν θερμοῦ· σκε–
5290   1.31.6.9 : δασθείσης δ´ εἰς μικρὰ μόρια καλεῖσθαι <20ψεκάδας·>20 πρὸ
5291   1.31.6.10 : τοῦ δὲ μετεωρισθῆναι σφόδρα κατενεχθείσης διὰ τὴν τοῦ
5292   1.31.6.11 : ἀναγαγόντος αὐτὴν πυρὸς ὀλιγότητα προσονομάζεσθαι
5293   1.31.6.12 : <20δρόσον>20 καὶ <20πάχνην· πάχνην>20 μέν, ὅταν παγῇ πρὶν
5294   1.31.6.13 : εἰς ὕδωρ συγκριθῆναι (γίνεσθαι δὲ χειμῶνος καὶ ἐν τόποις
5295   1.31.6.14 : μᾶλλον χειμερινοῖς)· <20δρόσον>20 δ´, ὅταν τὸ συνιστάμενον
5296   1.31.6.15 : ὑγρὸν νύκτωρ ψυχθὲν ἅμα τοῖς ὄρθροις ἐπὶ γῆν ἐπιφέ–
5297   1.31.6.16 : ρηται· διὸ καὶ πλείστην πίπτειν δρόσον καὶ πάχνην περὶ
5298   1.31.6.17 : τὰ ἕλη καὶ τὰς λίμνας καὶ τοὺς ποταμοὺς καὶ μάλιστα
5299   1.31.6.18 : περὶ τοὺς ἐναύλους καὶ κοίλους τῶν τόπων· ἀνάγεσθαί
5300   1.31.6.19 : τε γὰρ πλεῖστον ὑγρὸν ἀπὸ τῶν τοιούτων χωρίων καὶ
5301   1.31.6.20 : καταψύχεσθαι μᾶλλον.
5302   1.31.6.21 : Τὴν δ´ ἀθρόαν ἀνάδοσιν λέγεσθαι τῆς ἀτμίδος ἐπὶ
5303   1.31.6.22 : μικρὸν μὲν παχυνθεῖσαν <20ὁμίχλην,>20 οἷον ἀραιὰν καὶ ἄγο–
5304   1.31.6.23 : νον ὕδατος νεφέλην, ὡς ἂν προσυνισταμένην ταύτης καὶ
5305   1.31.6.24 : προδιαλυομένην καὶ σημεῖον οὖσαν εὐδίας· τὴν δὲ μετεω–
5306   1.31.6.25 : ρισθεῖσαν ἐπὶ πλεῖον καὶ συγκριθεῖσαν <20νεφέλην.>20 πάντα
5307   1.31.6.26 : δὲ περὶ γῆν ταῦτα γίνεσθαι διὰ τὸ μὴ πόρρω τὴν ἀτμίδα
5308   1.31.6.27 : μετεωρίζεσθαι κατισχύειν. ἐν γοῦν τοῖς ὑψηλοτάτοις ὄρε–
5309   1.31.6.28 : σιν οὐδὲν γίνεσθαι τούτων. αἴτιον 〈δ´〉 ὅτι μάλιστα ἐκ
5310   1.31.6.29 : τῶν κοίλων ἀνάγεται καὶ ἐφύδρων ἡ ἀτμὶς τόπων· ὥστε
5311   1.31.6.30 : καθάπερ φορτίον πλεῖον φέρουσαν ἢ καθ´ ἑαυτὴν τὴν
5312   1.31.6.31 : ἀνάγουσαν θερμότητα μὴ δύνασθαι μετεωρίζειν ἐπὶ πολὺν 
5313   1.31.6.32 : ἄγαν τόπον, ἀλλ´ ἐγγὺς οὖσαν ἔτι τῆς γῆς μεθιέναι πάλιν
5314   1.31.6.33 : ἐπ´ αὐτήν.
5315   1.31.6.34 : Ἐκ δὲ τοῦ περὶ τὰ νέφη τόπου τρία φοιτᾶν σώματα
5316   1.31.6.35 : πρὸς ἡμᾶς, ὕδωρ καὶ <20χιόνα>20 καὶ <20χάλαζαν·>20 ὧν δύο μὲν
5317   1.31.6.36 : ἀναλογίας ἔχει πρὸς ἄλληλα παρὰ τὸ διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας
5318   1.31.6.37 : γίνεσθαι τοῖς κάτω, διαφέροντα τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον καὶ
5319   1.31.6.38 : πλήθει καὶ ὀλιγότητι. <20Χιόνα>20 γὰρ καὶ πάχνην εἶναι ταὐ–
5320   1.31.6.39 : τόν, καὶ ὑετὸν καὶ δρόσον, ἀλλὰ τὸ μὲν πολύ, τὸ δ´ ὀλί–
5321   1.31.6.40 : γον· τὸν μὲν γὰρ ὑετὸν ἐκ πολλῆς ἀτμίδος γίνεσθαι ψυχο–
5322   1.31.6.41 : μένης, τὴν δὲ δρόσον ἐξ ὀλίγης, ἐφήμερον γὰρ αὐτῆς
5323   1.31.6.42 : ὑπάρχειν τὴν σύστασιν. ὁμοίως χιόνα καὶ πάχνην· χιόνα
5324   1.31.6.43 : μὲν γὰρ εἶναι πῆξιν νέφους, ἀτμίδος δὲ τὴν πάχνην· διὸ
5325   1.31.6.44 : ἢ χώρας ἢ ὥρας ψυχρᾶς σημεῖον γίνεσθαι τὴν χιόνα.
5326   1.31.6.45 : <20Χάλαζαν>20 δὲ κατὰ τοὐναντίον ἐν ταῖς εὐδιεινοτέραις συμ–
5327   1.31.6.46 : βαίνειν χώραις ἢ ὥραις, θέρους γοῦν μάλιστα καὶ μετο–
5328   1.31.6.47 : πώρου γίνεσθαι, χειμῶνος δ´ ὀλιγάκις καὶ ὅταν ἧττον
5329   1.31.6.48 : ᾖ ψῦχος· εἶναι δὲ τὴν χάλαζαν τοῦ καταφερομένου πῆξιν
5330   1.31.6.49 : ἐκ τῶν νεφῶν ὕδατος. Ἐκ δὲ τῆς ξηρᾶς καὶ καπνώδους
5331   1.31.6.50 : πόρρω διατεινούσης καὶ μετεωριζομένης, ὡς καὶ διὰ τοῦτο
5332   1.31.6.51 : πολλάκις διὰ τῆς ἐπιφορᾶς τῶν οὐρανίων ἐμπίπρασθαι,
5333   1.31.6.52 : τῶν πρότερον εἰρημένων ἕκαστον ἀποτελεῖσθαι.
5334   1.31.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 35 p. 468 Diels.).〉
5335   1.31.7.2 : <20Χρυσίππου.>20 Χρύσιππος ἔφησε τὴν ὁμίχλην νέφος
5336   1.31.7.3 : διακεχυμένον, ἢ ἀέρα πάχος ἔχοντα· δρόσον δὲ ἐξ ὁμίχλης
5337   1.31.7.4 : καταφερόμενον ὑγρόν· ὑετὸν δὲ φορὰν ὕδατος ἐκ νεφῶν·
5338   1.31.7.5 : ὄμβρον δὲ λάβρου ὕδατος καὶ πολλοῦ ἐκ νεφῶν φοράν·
5339   1.31.7.6 : χάλαζαν δὲ ὑετοῦ πεπηγότος διάθρυψιν· χιόνα δὲ νέφος
5340   1.31.7.7 : πεπηγὸς ἢ νέφους πῆξιν· τὸ δ´ ἐπὶ τῆς γῆς πεπηγὸς
5341   1.31.7.8 : ὕδωρ κρύσταλλον· πάχνην δὲ δρόσον πεπηγυῖαν. 
5342   1.31.8.1 : <20Ἀρριανοῦ.>20
5343   1.31.8.2 : Ἀρριανός φησι τὴν <20ὁμίχλην,>20 〈ὅτι〉 ἣ μὲν πρὸ νέφους
5344   1.31.8.3 : ξυνίσταται πρὶν ἐξαναστῆναι, ἐπιπολὺ δὲ ἀπὸ νέφους ἐκχυ–
5345   1.31.8.4 : θέντος καὶ σκεδασθέντος· γίγνεται δὲ ταῦτα, εἰ μὴ κρατή–
5346   1.31.8.5 : σειεν αὐτῶν ὁ ἥλιος καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα ὅσα ἐν οὐρανῷ
5347   1.31.8.6 : καὶ αὐτὸς ὁ οὐρανός. Ἀπὸ δὲ νεφελῶν, ὅσαι μὲν μὴ ἄγαν
5348   1.31.8.7 : πιληθεῖσαι ξυνέστησαν, <20ψεκάδες>20 καταφέρονται ἐπὶ γῆν
5349   1.31.8.8 : καὶ εἰς ταύτας διαλύονται ὁμίχλαι τε καὶ νεφελῶν ὅσαι
5350   1.31.8.9 : μανώτεραι· ὅσαι δὲ ἐπὶ μέγα ξυστᾶσαι εἰς ὕδωρ μετέ–
5351   1.31.8.10 : βαλον, <20ὑετοὺς>20 ἐκ νεφῶν γεννῶσι. Καὶ ὁμίχλαι μὲν τὸ
5352   1.31.8.11 : πολὺ τῇ γῇ ἐφιζάνουσιν, ἅτε δὴ κεχυμένης τε ἔτι καὶ ἀξυ–
5353   1.31.8.12 : στάτου τῆς ἀτμίδος· αἱ νεφέλαι δὲ αἴρονται εἰς τὸ ἄνω,
5354   1.31.8.13 : οὐ μὴν ὑπὲρ εἴκοσίν γε ἀπὸ γῆς σταδίους οὐδὲ αὗται
5355   1.31.8.14 : ἀναφέρονται. Ὅτι καὶ τῶν ὀρῶν ὅσα ὑπὲρ εἴκοσί γε ἀπὸ
5356   1.31.8.15 : γῆς σταδίους ἀνέχει ἐς εὐθὺ (ἔστι δὲ καὶ εὐαρίθμητα ταῦτα
5357   1.31.8.16 : ἔν γε τοῖς καθ´ ἡμᾶς τόποις) οὔτε ὑόμενα ὤφθη ποτὲ
5358   1.31.8.17 : οὔτε καταπνεόμενα, οὐδὲ νεφέλη ὑπὲρ αὐτῶν ἢ καὶ ἐπ´
5359   1.31.8.18 : αὐτοῖς ἱζάνουσα. ἀλλὰ τῆς Οἴτης γε ἐπὶ τῇ ἀκρωρείᾳ
5360   1.31.8.19 : θύεσθαι ὅσα ἔτη λόγος καὶ Ἡρακλεῖ καὶ Φιλοκτήτῃ εἰς
5361   1.31.8.20 : μνήμην τοῦ παλαιοῦ παθήματος καὶ τὴν τέφραν ἐπὶ τῇ
5362   1.31.8.21 : πυρκαιᾷ ἐν χώρᾳ μένειν. εἶναι γὰρ τὸν ἄνω ὑπὲρ γῆς
5363   1.31.8.22 : ἀέρα λεπτόν τε ἤδη καὶ καθαρὸν καὶ αὐγοειδῆ· καὶ ταῦτα
5364   1.31.8.23 : διαφορεῖσθαι τοὺς ἀτμοὺς ὅσοι πορρωτέρω ὑπεραναφέ–
5365   1.31.8.24 : ρονται. Ὅση δὲ λεπτὴ ἀτμὶς μὴ ἐπὶ μέγα ἀρθεῖσα ἐσκε–
5366   1.31.8.25 : δάσθη, ἀλλὰ ψυχθεῖσα κατηνέχθη ἐπὶ γῆν, <20δρόσος>20 γίγνε–
5367   1.31.8.26 : ται· πρὸς ἡλίου δὲ ἐπικαυθεῖσα ἐρυθαίνεται ἢ μελαίνεται·
5368   1.31.8.27 : καὶ τοῦτο μίλτον 〈ἢ〉 <20φοινιάδα>20 μὲν τὸ ἐρυθρὸν αὐτοῦ, 
5369   1.31.8.28 : <20ἐρυσίβην>20 δὲ ὅ τι περ καὶ μέλαν καλοῦσι· παγεῖσα δὲ καὶ
5370   1.31.8.29 : πεσοῦσα ἐπὶ γῆν, <20πάχνη>20 γίνεται. Καὶ ἔτι ὅ τι περ πάχνη
5371   1.31.8.30 : πρὸς δρόσον, τοῦτο <20χιὼν>20 πρὸς ὑετόν. Ὅτι καὶ τὸ νέφος
5372   1.31.8.31 : ξυνελθὸν μὲν ἄνευ πήξεως εἰς ὑετὸν διακρίνεται, παγὲν δὲ
5373   1.31.8.32 : εἰς νιφετὸν ξυνάγεται. Ὅτι πρὶν παντελῶς ἐς ὕδωρ ξυστῆ–
5374   1.31.8.33 : ναι τὴν νεφέλην φθάνει παγῆναι ἐς χιόνα, καὶ ἡ χρόα τῆς
5375   1.31.8.34 : χιόνος τεκμηριῶσαι παρέχει, λευκή τε γὰρ καὶ αὐγοειδής
5376   1.31.8.35 : ἐστιν· ὅτι πρὶν τραπῆναι ἐς ὕδωρ παγεῖσα θρύπτεται,
5377   1.31.8.36 : οἷα δὴ οὐ σμικρὰν μοῖραν [οὐ] πνεύματος φωτοειδοῦς ὄν–
5378   1.31.8.37 : τος ξυνεπιλαμβάνουσα· ἔνθεν τε ἀφρῷ ἐς τὰ μάλιστα τὴν
5379   1.31.8.38 : χρόαν ἔοικεν, ὅτι καὶ ἐν ἀφρῷ πολύ τι ἔνι πνεύματος·
5380   1.31.8.39 : δηλοῦσι δὲ πομφόλυγες αἱ ἐπὶ τῶν ἀφρῶν οἷα δὴ ἐπι–
5381   1.31.8.40 : ζέουσαι.
5382   1.31.9.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 59D. E).
5383   1.31.9.2 : Τὸ πυρὶ μεμιγμένον ὕδωρ, ὅσον λεπτὸν ὑγρόν τε διὰ
5384   1.31.9.3 : τὴν κίνησιν καὶ τὴν ὁδὸν ἣν κυλινδούμενον ἐπὶ γῆς ὑγρὸν
5385   1.31.9.4 : λέγεται, μαλακόν τε αὐτῷ τὰς βάσεις ἧττον ἑδραίας οὔσας
5386   1.31.9.5 : ἢ τὰς γῆς ὑπείκειν· τοῦτο ὅταν πυρὸς ἀποχωρισθὲν ἀέρος
5387   1.31.9.6 : τε μονωθῇ, γέγονε μὲν ὁμαλώτερον, ξυνέωσται δὲ ὑπὸ
5388   1.31.9.7 : τῶν ἐξιόντων εἰς αὐτό, παγέν τε οὕτως τὸ μὲν ὑπὲρ γῆς
5389   1.31.9.8 : μάλιστα παθὸν τοιαῦτα χάλαζα, τὸ δ´ ἐπὶ γῆς κρύσταλ–
5390   1.31.9.9 : λος· τὸ δὲ ἧττον ἡμιπαγές τε ὂν ἔτι, τὸ μὲν ὑπὲρ γῆς
5391   1.31.9.10 : αὖ χιών, τὸ δ´ ἐπὶ γῆς ξυμπαγὲν ἐκ δρόσου γενόμενον
5392   1.31.9.11 : πάχνη λέγεται. 
5393   1.32.t.1 : {1Περὶ ἀνέμων.}1
5394   1.32.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 7, 4 p. 375, 1 Diels.) et <21Didymi.>21〉
5395   1.32.1.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 τῆς ξηρᾶς ἀναθυμιάσεως τὴν πρώ–
5396   1.32.1.3 : την ἀναφοράν· γίνεσθαι δέ ποτε τῇ ξηρᾷ πρὸς τὴν ὑγρὰν
5397   1.32.1.4 : μῖξιν. πνεῦμα μὲν ἐκ πολλῶν συνιουσῶν ἀναθυμιάσεων. —
5398   1.32.1.5 : Τὸν γὰρ ἄνεμον μὲν εἶναι ξηρᾶς ἀναδόσεως πλῆθος κινού–
5399   1.32.1.6 : μενον περὶ γῆν· τοὺς δ´ <20ἐκνεφίας>20 ἀνέμους, ὅταν ἀθρόον
5400   1.32.1.7 : καὶ πυκνὸν φερόμενον εἰς ἑαυτὸ τὸ πλέον ἀναλύσῃ τοῦ
5401   1.32.1.8 : νέφους τῇ σφοδρότητι τῆς ῥύμης. τὸ γὰρ τάχος τῆς ἐκ–
5402   1.32.1.9 : κρίσεως ποιεῖν τὴν τοῦ πνεύματος ἰσχύν.
5403   1.33.t.1 : {1Περὶ γῆς εἰ μία καὶ πεπερασμένη καὶ ποίου
5404   1.33.t.2 : μεγέθους καὶ περὶ θέσεως αὐτῆς.}1
5405   1.33.1.1 : deest.
5406   1.34.t.1 : {1Περὶ σχήματος γῆς.}1
5407   1.34.1.1 : deest.
5408   1.35.t.1 : {1Πότερα μένει ἡ γῆ ἢ κινεῖται.}1
5409   1.35.1.1 : deest. 
5410   1.36.t.1 : {1Περὶ σεισμῶν γῆς.}1
5411   1.36.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 15, 10 p. 380, 1 Diels.).〉
5412   1.36.1.2 : <20Πλάτων>20 πάσης κινήσεως ἓξ εἶναι περιστάσεις, ἄνω
5413   1.36.1.3 : καὶ κάτω, ἐπὶ δεξιὰ καὶ θάτερα, πρόσθεν καὶ ὄπισθεν.
5414   1.36.1.4 : Κατ´ οὐδεμίαν 〈δὲ〉 τούτων ἐνδέχεσθαι τὴν γῆν κινεῖσθαι,
5415   1.36.1.5 : ἐν τῷ πανταχόθεν κατωτάτῳ κειμένην μένειν ἀκίνητον,
5416   1.36.1.6 : ἅτε δὴ μηδὲν ἔχουσαν ἐξαίρετον ἐς τὸ ῥέψαι μᾶλλον·
5417   1.36.1.7 : τόπους δὲ αὐτῆς κατὰ ἀραιότητα σαλεύεσθαι.
5418   1.36.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 13 p. 453 Diels.).〉
5419   1.36.2.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἀριστοτέλης φησὶ <20σεισμοὺς>20 γί–
5420   1.36.2.3 : νεσθαι καὶ <20μυκήματα>20 καὶ <20χάσματα>20 τῆς ξηρᾶς ἀναθυμι–
5421   1.36.2.4 : άσεως εἰς τὰς ἀραιότητας κατὰ τῆς γῆς ῥυείσης καὶ κατὰ
5422   1.36.2.5 : τὰς ἀθρόας ἐμπτώσεις τρόμους καὶ βρασμοὺς περὶ αὐτὴν
5423   1.36.2.6 : ἀπεργαζομένης. Ὡς γὰρ ὁρμήσασαν ἔξω τὴν ἀναθυμίασιν
5424   1.36.2.7 : ἄνεμον ποιεῖν σφοδρόν, οὕτως εἴσω καθειρχθεῖσαν τῇ
5425   1.36.2.8 : ῥύμῃ τῆς φορᾶς διακραδαίνειν τοὺς τόπους, ἐν οἷς ἂν ἀπο–
5426   1.36.2.9 : ληφθῇ. Συνέχεσθαι 〈δὲ〉 τὴν δύναμιν ταύτην ἐν τῇ γῇ
5427   1.36.2.10 : διά τε πύκνωσιν τῆς ἐπιφανείας καὶ διὰ κατάψυξιν καὶ
5428   1.36.2.11 : διὰ ξηρασίαν. Ὅθεν καὶ νηνεμίας οὔσης ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
5429   1.36.2.12 : γίνεσθαι τοὺς <20σεισμοὺς>20 τῆς τῶν ἀνέμων ὁρμῆς εἴσω τρα–
5430   1.36.2.13 : πείσης· καὶ νυκτὸς μᾶλλον διὰ τὴν ψῦξιν καὶ περὶ τὸν
5431   1.36.2.14 : ὄρθρον· τοὺς γὰρ ἀνέμους τότε τῆς πνοῆς ἄρχεσθαι καὶ 
5432   1.36.2.15 : πρὸς τὴν γῆν ἀποστρέφειν 〈τὸ〉 κατὰ τὴν ἀναθυμίασιν
5433   1.36.2.16 : ἀνιὸν πνεῦμα· καὶ τῆς ἡμέρας ἔστιν ὅτε περὶ μεσημβρίαν.
5434   1.36.2.17 : τὸν γὰρ ἥλιον τῆς ἀναθυμιάσεως ἐπικρατοῦντα κατα–
5435   1.36.2.18 : κλείειν αὐτὴν εἰς τὴν γῆν· καὶ ἔαρος καὶ μετοπώρου μᾶλ–
5436   1.36.2.19 : λον (ἀνωμάλους γὰρ ταύτας εἶναι τὰς ὥρας· τὸ γὰρ θέρος
5437   1.36.2.20 : καὶ τὸν χειμῶνα, τὸ μὲν διὰ τὸν πάγον, τὸ δὲ διὰ τὴν
5438   1.36.2.21 : ἀλέαν ἀκίνητον ποιεῖν τὸν ἀέρα διὰ τὸ τὸ μὲν ἄγαν εἶναι
5439   1.36.2.22 : ξηρόν, τὸν δὲ ἄγαν ψυχρόν)· καὶ ἐν τοῖς αὐχμοῖς, ὅτε μά–
5440   1.36.2.23 : λιστα πνευματώδης ὁ ἀήρ· τοῦτο γὰρ εἶναι τὸν αὐχμόν,
5441   1.36.2.24 : ξηρᾶς πλῆθος ἀναθυμιάσεως. Ἀπελαυνομένης οὖν τῆς
5442   1.36.2.25 : ἀτμίδος εἰς τὴν γῆν καὶ καθειργνυμένης σφυγμὸν γίγνε–
5443   1.36.2.26 : σθαι περὶ αὐτὴν καὶ τρόμον, καὶ ἐν ταῖς ἐπομβρίαις ἐπι–
5444   1.36.2.27 : φραττομένης ὑπὸ τῶν ὑγρῶν καὶ τοῦ ψυχροῦ τῆς γῆς καὶ
5445   1.36.2.28 : τῆς ἐντὸς ἀναθυμιάσεως αὐξομένης ὑπὸ τῶν ὑετῶν καὶ
5446   1.36.2.29 : πυκνουμένης, ὥστε κατὰ τὴν πρόσπτωσιν ἰσχυρῶς κινεῖν
5447   1.36.2.30 : καὶ σείειν, καὶ ἐν τοῖς ὑπάντρους καὶ σομφοὺς ἔχουσι τοὺς
5448   1.36.2.31 : κάτω τόπους ἢ καὶ παρακειμένην ῥοώδη θάλατταν διὰ
5449   1.36.2.32 : τὸ θύραθεν πλεῖον ὑποδέχεσθαι πνεῦμα καὶ διὰ τὸ τὴν
5450   1.36.2.33 : θάλατταν προσπίπτουσαν ἀπωθεῖν εἰς τὴν γῆν τὸ πεφυ–
5451   1.36.2.34 : κὸς ἀπ´ αὐτῆς ἀποπνεῖν πνεῦμα καὶ σκεδάννυσθαι· περὶ
5452   1.36.2.35 : γοῦν τὴν Πελοπόννησον καὶ τὴν Ἀχαιίαν καὶ τῆς Εὐβοίας
5453   1.36.2.36 : τὰς κοιλάδας πολλοὺς καὶ μεγάλους γίνεσθαι σεισμούς.
5454   1.36.2.37 : Ὡς γὰρ ὑφ´ ἡμῶν πολλάκις τὸ διαπνεόμενον ἔξω πνεῦμα
5455   1.36.2.38 : παλινδρομῆσαν εἴσω παλμὸν παρέχει καὶ σφυγμὸν ἐν τοῖς
5456   1.36.2.39 : σώμασιν, οὕτω τὸ περιληφθὲν ἐν τῇ γῇ κατὰ τὴν κίνησιν
5457   1.36.2.40 : κλονούμενον περὶ τοὺς πόρους καὶ διεγκοπτόμενον σπα–
5458   1.36.2.41 : σμοὺς καὶ σεισμοὺς ἀποτελεῖν. Συμβαίνειν δὲ καὶ τὰ <20μυ– 
5459   1.36.2.42 : κήματα>20 ποτὲ μὲν μετὰ σεισμῶν, ποτὲ δὲ καὶ χωρίς, τοῦ
5460   1.36.2.43 : πνεύματος ἠχοῦντος, ὥστ´ ἐξακούεσθαι ψόφον τινὰ καὶ
5461   1.36.2.44 : βόμβον ἐπιμήκιστον, ὁπότε διὰ τῶν σηράγγων διαυλο–
5462   1.36.2.45 : δρομεῖ παρατριβόμενον μηδ´ ἐξιόν. Τά τε <20χάσματα>20 μετὰ
5463   1.36.2.46 : σεισμῶν. ἤδη γοῦν τινας σεισμοὺς μὴ πρότερον λῆξαι,
5464   1.36.2.47 : πρὶν ἢ διαρραγῆναι τοὺς τόπους, ἐν οἷς ἐγένοντο, βιασα–
5465   1.36.2.48 : μένου τοῦ περιληφθέντος πνεύματος περὶ τὴν ἔξοδον
5466   1.36.2.49 : ὥσπερ ἐκνεφίου τινὸς ἀνέμου, καθάπερ καὶ τὸν περὶ τὴν
5467   1.36.2.50 : Ποντικὴν Ἡράκλειαν καὶ τὸν ἔτι πρότερον γενόμενον περὶ
5468   1.36.2.51 : τὴν ἱερὰν καλουμένην Αἰόλου νῆσον· ἐν ταύταις γὰρ
5469   1.36.2.52 : ὑπὸ σεισμῶν οἰδήματα τῆς γῆς γενέσθαι μεγάλα, καὶ
5470   1.36.2.53 : ταῦτα διαρραγέντα πολὺν ἄνεμον ἐκπεφυσηκέναι καὶ φέ–
5471   1.36.2.54 : ψαλον, ὥστε κατατεφρῶσαι πλησίον οὖσαν τὴν τῶν Λιπα–
5472   1.36.2.55 : ραίων πόλιν. Τὰς δὲ ποντίους λεγομένας νήσους ἧττον
5473   1.36.2.56 : σείεσθαι τῶν προσγείων διὰ τὸ καταψύχεσθαι τῷ πλήθει
5474   1.36.2.57 : τῆς θαλάττης τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀναθυμίασιν. Τεκμήριον
5475   1.36.2.58 : δ´ εἶναι τοῦ ῥεῖν ὑπὸ τὴν γῆν τὸ πνεῦμα, πρῶτον μὲν
5476   1.36.2.59 : ἀπὸ τοῦ ἐν οἷς γίνεται προσημαίνειν ἠχοῦντος, εἶτα τὸ
5477   1.36.2.60 : περὶ τὸν ἥλιον πάθος· ἀμαυρότερον γὰρ καὶ ἀχλυώδη
5478   1.36.2.61 : φαίνεσθαι χωρὶς νέφους, ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύ–
5479   1.36.2.62 : ματος εἰς τὴν γῆν τοῦ λεπτύνοντος τὸν ἀέρα καὶ διακρί–
5480   1.36.2.63 : νοντος. πρός τε τούτοις τὸ πρὸ τῶν ὀρθρίων σεισμῶν
5481   1.36.2.64 : νηνεμίαν γίνεσθαι καὶ ψῦχος· τὴν μὲν γὰρ ξυμβαίνειν
5482   1.36.2.65 : διὰ τὴν εἴσω τῶν ἀνέμων μετάρροιαν, τὸ δὲ διὰ τὴν τῆς
5483   1.36.2.66 : θερμῆς ἀναθυμιάσεως ἀπουσίαν. Καὶ περὶ μὲν σει–
5484   1.36.2.67 : σμῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν περὶ τὴν γῆν παθημάτων ἐπὶ
5485   1.36.2.68 : τοσοῦτον. 
5486   1.37.t.1 : {1Περὶ θαλάττης 〈πῶς συνέστη καὶ πῶς ἐστι πικρά〉.}1
5487   1.37.1.1 : deest.
5488   1.38.t.1 : {1Πῶς ἀμπώτιδες καὶ πλήμμυραι γίνονται.}1
5489   1.38.1.n : 〈<21Aetii>21 (III 17, 1–9 p. 382, 3 Diels.).〉
5490   1.38.1.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 καὶ <20Ἡρακλείδης>20 ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὰ
5491   1.38.1.2 : πλεῖστα τῶν πνευμάτων κινοῦντος καὶ περιφέροντος· ὑφ´
5492   1.38.1.3 : ὧν ἐμβαλλόντων μὲν προωθουμένην ἀνοιδεῖν τὴν Ἀτλαν–
5493   1.38.1.4 : τικὴν θάλασσαν καὶ κατασκευάζειν τὴν πλήμμυραν, κατα–
5494   1.38.1.5 : ληγόντων δ´ ἀντιπερισπωμένην ὑποβαίνειν, ὅπερ εἶναι
5495   1.38.1.6 : τὴν ἄμπωτιν.
5496   1.38.2.1 : 〈<20Εὐ〉ήνιος [Μεσήνιος>20] ἡλίῳ καὐτὸς τὴν αἰτίαν
5497   1.38.2.2 : ἀνατίθησι, καθ´ οὓς μὲν ἂν τόπους γένηται τῆς γῆς πλημ–
5498   1.38.2.3 : μύροντι τὰ πελάγη, ἐξ ὧν δ´ ἂν τύχῃ παραποστὰς ὑπο–
5499   1.38.2.4 : συνέλκοντι. ταῦτα δὲ συμβαίνειν περὶ τὰς ἑῴας καὶ τὰς
5500   1.38.2.5 : μεσημβρινὰς ἐκκλίσεις.
5501   1.38.3.1 : <20Πυθέας ὁ Μασσαλιώτης>20 τῇ πληρώσει τῆς σελή–
5502   1.38.3.2 : νης καὶ τῇ μειώσει τὰς ἑκατέρου τούτων αἰτίας ἀνατίθησιν. 
5503   1.38.4.1 : <20Ποσειδώνιος>20 ὑπὸ μὲν τῆς σελήνης κινεῖσθαι τοὺς
5504   1.38.4.2 : ἀνέμους, ὑπὸ δὲ τούτων τὰ πελάγη, ἐν οἷς τὰ προειρη–
5505   1.38.4.3 : μένα γίνεσθαι πάθη.
5506   1.38.5.1 : <20Πλάτων>20 ἐπὶ τὴν αἰώραν φέρεται τῶν ὑδάτων. εἶναι
5507   1.38.5.2 : γάρ τινα φυσικὴν αἰώραν διά τινος ἐγγείου τρήματος
5508   1.38.5.3 : περιφέρουσαν τὴν παλίρροιαν, ὑφ´ ἧς ἀντικυμαίνεσθαι
5509   1.38.5.4 : τὰ πελάγη.
5510   1.38.6.1 : <20Τίμαιος ὁ Ταυρομενίτης>20 τοὺς ἐμβάλλοντας
5511   1.38.6.2 : ποταμοὺς εἰς τὴν Ἀτλαντικὴν διὰ τῆς Κελτικῆς ὀρεινῆς
5512   1.38.6.3 : αἰτιᾶται προωθοῦντας μὲν ταῖς ἐφόδοις, ὑφέλκοντας δὲ
5513   1.38.6.4 : ταῖς ἀναπαύλαις.
5514   1.38.7.1 : <20Κράτης>20 ὁ γραμματικὸς τὸν ἀντισπασμὸν τῆς θα–
5515   1.38.7.2 : λάσσης αἰτιᾶται.
5516   1.38.8.1 : <20Ἀπολλόδωρος ὁ Κερκυραῖος>20 τὰς ἐκ τοῦ ὠκεα–
5517   1.38.8.2 : νοῦ παλιρροίας.
5518   1.38.9.1 : <20Σέλευκος>20 ὁ μαθηματικὸς ἀντιγεγραφὼς Κράτητι,
5519   1.38.9.2 : κινῶν καὐτὸς τὴν γῆν, ἀντικόπτειν αὐτῆς τῷ δίνῳ φησὶ
5520   1.38.9.3 : τὴν περιστροφὴν τῆς σελήνης· τοῦ δὲ μεταξὺ ἀμφοτέρων
5521   1.38.9.4 : τῶν σωμάτων ἀντιπερισπωμένου πνεύματος καὶ ἐμπίπτον–
5522   1.38.9.5 : τος εἰς τὸ Ἀτλαντικὸν πέλαγος κατὰ λόγον οὕτω συγκυ–
5523   1.38.9.6 : μαίνεσθαι τὴν θάλασσαν.
5524   1.39.t.1 : {1Περὶ ὑδάτων.}1
5525   1.39.1.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. fr. 14a Add. p. 854 Diels.).〉
5526   1.39.1.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Τὰς δὲ τῶν ὑδάτων δυνάμεις καὶ
5527   1.39.1.3 : τοὺς χυλοὺς καὶ τὰς ἄλλας πάσας ποιότητας, ὡς εἰπεῖν
5528   1.39.1.4 : συλλαβόντι, γίνεσθαι παρὰ τρεῖς αἰτίας. Ἢ γὰρ παρὰ 
5529   1.39.1.5 : τὴν τῆς γῆς διαφοράν· (ἐν οἵᾳ γὰρ ἂν ἕκαστον ᾖ καὶ δι´
5530   1.39.1.6 : οἵας ἂν ῥέῃ, τοιοῦτον ἴσχειν τὸν χυλόν, οἷον ἁλυκὸν ἢ νιτρῶ–
5531   1.39.1.7 : δες ἢ πικρὸν ἢ τῶν ἄλλων ὁποιονοῦν·) ἢ παρὰ τὴν τῆς κα–
5532   1.39.1.8 : πνώδους καὶ πυρώδους ἀναθυμιάσεως μῖξιν· (ἀπολίθωσιν
5533   1.39.1.9 : γὰρ καὶ πῆξιν ἁλῶν καὶ νίτρων, ἔτι τε βαρύτητας καὶ κου–
5534   1.39.1.10 : φότητας καὶ παχύτητας καὶ λεπτότητας καὶ τὰς ἄλλας δυνά–
5535   1.39.1.11 : μεις ἀπεργάζεσθαι τὴν τοῦ θερμοῦ καὶ καπνώδους μῖξιν·)
5536   1.39.1.12 : ἢ παρὰ τὸν ἀέρα. θερμότητας δὲ καὶ ψυχρότητας καὶ
5537   1.39.1.13 : παρὰ τὴν γῆν [μὲν] γίνεσθαι, δι´ οἵας ἂν ῥέῃ καὶ ἐν οἵᾳ
5538   1.39.1.14 : 〈ἂν〉 γίνηται. Θερμὰ μὲν γὰρ τὴν κατακεκαυμένην καὶ τὴν
5539   1.39.1.15 : ξηρὰν καὶ τὴν ἀσφαλτώδη ποιεῖν· ψυχρὰ δ´, ὡς μὲν ἁπλῶς
5540   1.39.1.16 : εἰπεῖν, 〈εἶναι τὰ ἐν〉 τοῖς ναματιαίοις, ὡς δὲ καθ´ ἕκαστα,
5541   1.39.1.17 : τὰ κατὰ βάθους [ὡς ἐπίπαν], ὥσπερ καὶ τὰ ἐν τοῖς μετάλ–
5542   1.39.1.18 : λοις (πόρρω γὰρ τοῦ ἡλίου), πλὴν ἐὰν πυρώδης ὁ τόπος ᾖ·
5543   1.39.1.19 : (δεῖ γὰρ ἀφεστάναι τῶν θερμῶν, τοῦ τ´ ἐν τῷ ἀέρι καὶ
5544   1.39.1.20 : τοῦ ἐν τῇ γῇ)· καὶ τὰ ἐν τοῖς ὑψηλοῖς διά τε τὰ πνεύ–
5545   1.39.1.21 : ματα καὶ μάλιστα διὰ τὴν τοῦ ἀέρος ψυχρότητα· καὶ 〈τὰ〉
5546   1.39.1.22 : ἐν τοῖς συσκίοις καὶ πνευματώδεσι (ψύχεται γὰρ ὑπ´ ἀμ–
5547   1.39.1.23 : φοτέρων, διὸ καὶ κοπέντων δένδρων ἔνια θερμὰ γίνεσθαι)·
5548   1.39.1.24 : καὶ τὰ διαπνοὰς ἔχοντα φαραγγώδεις καὶ ὑπάντρους (τὸ
5549   1.39.1.25 : γὰρ πνεῦμα διαυλωνίζον ταύτῃ ψύχει, καθάπερ ἐν τοῖς
5550   1.39.1.26 : λάκκοις)· καὶ 〈τὰ〉 διὰ πάγους ῥέοντα καὶ ἐνίκμου (ψυχρὸν 
5551   1.39.1.27 : γὰρ ὁ λίθος καὶ μᾶλλον ὁ τοιοῦτος). Εἰ δ´ ὥσπερ γλυκὺ
5552   1.39.1.28 : πᾶν ὕδωρ, οὕτω καὶ ψυχρόν (οἰκεῖα γὰρ ἄμφω τῆς φύ–
5553   1.39.1.29 : σεως), ἡ θερμότης ὡς ἡ τῶν χυλῶν ποιότης γένοιτ´ ἂν
5554   1.39.1.30 : ἀφ´ ἑτέρων. Συμβαίνει δ´ οὖν καὶ ἐκ τοῦ λόγου τούτου
5555   1.39.1.31 : μὴ εἶναι τοῦ ὕδατος καθ´ ἑαυτὸ διαφοράν, ἀλλὰ ταῖς
5556   1.39.1.32 : ἄλλων δυνάμεσι διαφέρειν, εἴπερ τὰ μὲν τὴν γῆν, τὰ δὲ
5557   1.39.1.33 : τὸ πῦρ, τὰ δὲ τὸν ἀέρα ποιεῖν συμβέβηκεν.
5558   1.40.t.1 : {1Περὶ τοῦ παντός.}1
5559   1.40.1.1 : <20Ἐκ τῆς Ἀριστοτέλους πρὸς Ἀλέξανδρον
5560   1.40.1.2 : ἐπιστολῆς>20 (de mundo c. 2–5).
5561   1.40.1.3 : 〈c. 2〉 Κόσμος μὲν οὖν ἐστι σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ
5562   1.40.1.4 : γῆς καὶ τῶν ἐν τούτοις περιεχομένων φύσεων. Λέγεται
5563   1.40.1.5 : δὲ καὶ ὁ κόσμος ἑτέρως, ἡ τῶν ὅλων τάξις τε καὶ δια–
5564   1.40.1.6 : κόσμησις ὑπὸ θεοῦ τε καὶ διὰ θεῶν φυλαττομένη. Ταύ–
5565   1.40.1.7 : της δὲ τὸ μὲν μέσον [καὶ] ἀκίνητόν τε καὶ ἑδραῖον 〈ἡ〉
5566   1.40.1.8 : φερέσβιος εἴληχε γῆ, παντοδαπῶν ζῴων δεσπόζουσα καὶ
5567   1.40.1.9 : μήτηρ· τὸ δὲ ὕπερθεν αὐτῆς πᾶν τε καὶ πάντῃ πεπερα–
5568   1.40.1.10 : τωμένον· εἰς τὸ ἄνω τὸ τῶν θεῶν οἰκητήριον οὐρανὸς
5569   1.40.1.11 : ὠνόμασται· πλήρης δ´ ὢν σωμάτων θείων, ἃ δὴ καλεῖν
5570   1.40.1.12 : ἄστρα εἰώθαμεν, κινούμενος κίνησιν ἀίδιον ἐν περιαγωγῇ 
5571   1.40.1.13 : καὶ ἐν κύκλῳ συγχορεύει πᾶσι τούτοις ἀπαύστως δι´ αἰῶ–
5572   1.40.1.14 : νος. Τοῦ δὲ σύμπαντος οὐρανοῦ τε καὶ κόσμου σφαιρο–
5573   1.40.1.15 : ειδοῦς ὄντος καὶ κινουμένου, καθάπερ εἶπον, ἐνδελεχῶς,
5574   1.40.1.16 : δύο ἐξ ἀνάγκης ἀκίνητά ἐστι σημεῖα καταντικρὺ ἀλλήλοις,
5575   1.40.1.17 : καθάπερ τόρνῳ κυκλοφορουμένης σφαίρας, παραμένοντα
5576   1.40.1.18 : καὶ συνέχοντα τὴν σφαῖραν, περὶ ἃ ὁ πᾶς ὄγκος κύκλῳ
5577   1.40.1.19 : στρέφεται. Καλοῦνται δὲ οὗτοι πόλοι, δι´ ὧν εἰ νοήσαι–
5578   1.40.1.20 : μεν ἐπεζευγμένην εὐθεῖαν, ἥντιν´ ἄξονα καλοῦσι, διά–
5579   1.40.1.21 : μετρος ἔσται τοῦ κόσμου, μέσην μὲν ἔχουσα τὴν γῆν, τοὺς
5580   1.40.1.22 : δὲ δύο πόλους πέρατα. Τῶν δ´ ἀκινήτων πόλων τούτων
5581   1.40.1.23 : ὁ μὲν ἀεὶ φανερός ἐστιν, ὑπὲρ κορυφὴν ὢν κατὰ 〈τὸ〉
5582   1.40.1.24 : βόρειον κλῖμα, ἀρκτικὸς καλούμενος, 〈ὁ δὲ ὑπὸ γῆν ἀεὶ
5583   1.40.1.25 : κατακέκρυπται, κατὰ τὸ νότιον, ἀνταρκτικὸς καλούμενος.〉
5584   1.40.1.26 : Οὐρανοῦ δὲ καὶ ἄστρων οὐσίαν μὲν αἰθέρα 〈καλοῦμεν〉,
5585   1.40.1.27 : οὐχ, ὥς τινες, διὰ τὸ πυρώδη οὖσαν αἴθεσθαι, πλημμε–
5586   1.40.1.28 : λοῦντες περὶ τὴν πλεῖστον πυρὸς ἀπηλλαγμένην δύναμιν,
5587   1.40.1.29 : ἀλλὰ διὰ τὸ ἀεὶ θεῖν κυκλοφορουμένην, στοιχεῖον οὖσαν
5588   1.40.1.30 : ἕτερον τῶν τεττάρων ἀκήρατόν τε καὶ θεῖον. Τῶν γε
5589   1.40.1.31 : μὴν ἐμπεριεχομένων ἄστρων τὰ μὲν ἀπλανῶς τῷ σύμ–
5590   1.40.1.32 : παντι οὐρανῷ συμπεριφέρεται τὰς αὐτὰς ἕδρας ἔχοντα·
5591   1.40.1.33 : μέσος δὲ ὁ ζῳοφόρος καλούμενος κύκλος ἐγκάρσιος ὢν διὰ
5592   1.40.1.34 : τῶν τροπικῶν διέζωσται, κατὰ μέρη διῃρημένος εἰς δώ–
5593   1.40.1.35 : δεκα ζῳδίων χώρας· τὰ δὲ πλανητὰ ὄντα οὔτε τοῖς προ–
5594   1.40.1.36 : τέροις ὁμοταχῶς κινεῖσθαι πέφυκεν οὔτε [ἐν] ἀλλήλοις,
5595   1.40.1.37 : ἀλλ´ ἐν ἑτέροις καὶ ἑτέροις κύκλοις, ὥστε τὸν μὲν προσγει– 
5596   1.40.1.38 : ότερον εἶναι, τὸν δὲ ἀνώτερον. Τὸ μὲν οὖν τῶν ἀπλα–
5597   1.40.1.39 : νῶν πλῆθος ἀνεξερεύνητόν ἐστιν ἀνθρώποις, καίπερ ἐπὶ
5598   1.40.1.40 : μιᾶς κινουμένων ἐπιφανείας τῆς τοῦ παντὸς οὐρανοῦ· τὸ
5599   1.40.1.41 : δὲ τῶν πλανητῶν εἰς ἑπτὰ μέρη κεφαλαιούμενον ἐν τοσού–
5600   1.40.1.42 : τοις ἐστὶ κύκλοις ἐφεξῆς κειμένοις, ὥστ´ ἀεὶ τὸν ἀνώτερον
5601   1.40.1.43 : μείζω τοῦ ὑποκάτω εἶναι, τοὺς δὲ ἑπτὰ ἀλλήλοις περιέχε–
5602   1.40.1.44 : σθαι· πάντας γε μὴν ὑπὸ τῆς τῶν ἀπλανῶν σφαίρας περι–
5603   1.40.1.45 : ειλῆφθαι. συνεχῆ δὲ ἀεὶ τὴν θέσιν ταύτην εἶναι μέχρις οὗ
5604   1.40.1.46 : αἰθὴρ ὁρίζεται, τὰ θεῖα ἐμπεριέχων σώματα καὶ τὴν τῆς
5605   1.40.1.47 : κινήσεως τάξιν. Μετὰ δὲ τὴν αἰθέριον καὶ θείαν φύσιν,
5606   1.40.1.48 : ἥντινα τεταγμένην ἀποφαίνομεν, ἔτι δὲ ἄτρεπτον καὶ ἀναλ–
5607   1.40.1.49 : λοίωτον καὶ ἀπαθῆ, συνεχής ἐστιν ἡ δι´ ὅλων παθητή
5608   1.40.1.50 : τε καὶ τρεπτή, καὶ τὸ σύμπαν εἰπεῖν, φθαρτή τε καὶ ἐπί–
5609   1.40.1.51 : κηρος. Ταύτης δὲ αὐτῆς πρώτη ἐστὶν ἡ λεπτομερὴς καὶ
5610   1.40.1.52 : φλογώδης οὐσία, ὑπὸ τῆς αἰθερίου πυρουμένη διὰ τὸ
5611   1.40.1.53 : μέγεθος αὐτῆς καὶ τὴν ὀξύτητα τῆς κινήσεως· ἐν δὲ τῇ
5612   1.40.1.54 : πυρώδει καὶ τῇ ἀτάκτῳ λεγομένῃ τὰ σέλα διᾴττει καὶ
5613   1.40.1.55 : φλόγες ἀκοντίζονται καὶ δοκίδες τε καὶ βόθυνοι καὶ κο–
5614   1.40.1.56 : μῆται λεγόμενοι στηρίζονταί τε καὶ σβέννυνται πολλάκις.
5615   1.40.1.57 : Ἑξῆς δὲ ταύτης ὁ ἀὴρ ὑποκέχυται, ζοφερὸς ὢν καὶ παγε–
5616   1.40.1.58 : τώδης τὴν φύσιν, ὑπὸ 〈δ´〉 ἐκείνης λαμπόμενος ἅμα καὶ και–
5617   1.40.1.59 : όμενος λαμπρότερός τε γίνεται καὶ ἀλεεινός. Ἐν δὲ τούτῳ
5618   1.40.1.60 : τῆς παθητῆς ὄντι καὶ αὐτῷ δυνάμεως 〈καὶ〉 παντοδαπῶς
5619   1.40.1.61 : ἀλλοιουμένῳ νέφη συνίστανται καὶ ὄμβροι καταράττουσι 
5620   1.40.1.62 : χιόνες τε καὶ πάχναι καὶ χάλαζαι πνοιαί τε ἀνέμων καὶ
5621   1.40.1.63 : τυφώνων, ἔτι δὲ καὶ βρονταὶ καὶ ἀστραπαὶ καὶ πτώσεις
5622   1.40.1.64 : κεραυνῶν μυρίων τε γνόφων συμπληγάδες.
5623   1.40.1.65 : 〈c. 3〉 Ἑξῆς δὲ τῆς ἀερίου φύσεως γῆ τε καὶ θάλασ–
5624   1.40.1.66 : σα ἐρήρεισται, φυτοῖς τε βρύουσα καὶ ζῴοις, πηγαῖς τε
5625   1.40.1.67 : καὶ ποταμοῖς τοῖς μὲν ἀνὰ γῆν ἑλιττομένοις, τοῖς δὲ ἀν–
5626   1.40.1.68 : ερευγομένοις εἰς θάλατταν. Πεποίκιλται δὲ χλόαις μυ–
5627   1.40.1.69 : ρίαις, ὄρεσί τε ὑψηλοῖς, βαθυξύλοις τε δρυμοῖς καὶ πό–
5628   1.40.1.70 : λεσιν, ἃς τὸ σοφὸν ζῷον ἅνθρωπος ἱδρύσατο, νήσοις τε
5629   1.40.1.71 : ἐναλίοις. Τὴν μὲν οὖν οἰκουμένην ὁ πολὺς λόγος εἴς τε
5630   1.40.1.72 : νήσους καὶ ἠπείρους διεῖλεν, ἀγνοῶν ὅτι καὶ ἡ σύμπασα
5631   1.40.1.73 : μία νῆσός ἐστιν, ὑπὸ τῆς Ἀτλαντικῆς καλουμένης θαλάσ–
5632   1.40.1.74 : σης περιρρεομένη· πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας 〈εἰκὸς〉 τῇδε ἀντι–
5633   1.40.1.75 : πόρθμους ἀπῳκίσθαι, τὰς μὲν μείζους αὐτῆς, τὰς δὲ ἐλάτ–
5634   1.40.1.76 : τους, ἡμῖν δὲ πάσας πλὴν τῆσδε ἀοράτους. Ὅπερ γὰρ
5635   1.40.1.77 : αἱ παρ´ ἡμῖν νῆσοι πρὸς ταῦτα τὰ πελάγη πεπόνθασι,
5636   1.40.1.78 : τοῦτο ἥδε ἡ οἰκουμένη πολλαί τε ἕτεραι πρὸς σύμπασαν
5637   1.40.1.79 : τὴν θάλατταν. Καὶ αὗται μὲν μεγάλαι τινές εἰσι νῆσοι
5638   1.40.1.80 : μεγάλοις περικλυζόμεναι πελάγεσιν. Ἡ δὲ σύμπασα τοῦ
5639   1.40.1.81 : ὑγροῦ φύσις ἐπιπολάζουσα κατὰ τὰς τοῦ ὑγροῦ ποιότη–
5640   1.40.1.82 : τας καὶ τὰ κοιλώματα, τὰς καλουμένας ἀναπεφυκυῖα οἰκου–
5641   1.40.1.83 : μένας, ἑξῆς ἂν εἴη τῆς ἀερίου μάλιστα φύσεως. Μετὰ
5642   1.40.1.84 : δὲ ταῦτα ἐν τοῖς βυθοῖς κατὰ τὸ μεσαίτατον τοῦ κόσμου
5643   1.40.1.85 : ἐρηρεισμένη 〈γῆ πᾶσα καὶ πεπιεσμένη〉 συνέστηκεν ἀκί– 
5644   1.40.1.86 : νητος καὶ ἀσάλευτος· καὶ τοῦτ´ ἔστι τοῦ κόσμου τὸ πᾶν
5645   1.40.1.87 : ὃ καλοῦμεν κάτω. Πέντε δὲ στοιχεῖα ταῦτα, ἐν πέντε
5646   1.40.1.88 : χώραις σφαιρικῶς 〈ἐγκείμενα, περιεχομένης ἀεὶ τῆς ἐλάτ–
5647   1.40.1.89 : τονος τῇ μείζονι〉 (λέγω δὲ γῆς μὲν ἐν ὕδατι, ὕδατος δὲ
5648   1.40.1.90 : ἐν ἀέρι, ἀέρος δὲ ἐν πυρί, πυρὸς δὲ ἐν αἰθέρι) τὸν ὅλον
5649   1.40.1.91 : κόσμον συνεστήσατο· καὶ τὸ μὲν ἄνω πᾶν θεῶν ἀπέδειξεν
5650   1.40.1.92 : οἰκητήριον, τὸ κάτω δὲ ἐφημέρων ζῴων. Αὐτοῦ γε μὴν
5651   1.40.1.93 : τούτου τὸ μὲν ὑγρόν ἐστιν, ὃ καλεῖν ποταμοὺς καὶ νάματα
5652   1.40.1.94 : καὶ θαλάσσας εἰθίσμεθα, τὸ δὲ ξηρόν, ὃ γῆν τε καὶ ἠπεί–
5653   1.40.1.95 : ρους καὶ νήσους ὀνομάζομεν.
5654   1.40.1.96 : Τῶν δὲ νήσων αἳ μέν εἰσι μεγάλαι, καθάπερ σύμ–
5655   1.40.1.97 : πασα ἡ οἰκουμένη λέλεκται πολλαί τε ἕτεραι μεγάλοις
5656   1.40.1.98 : περιρρεόμεναι πελάγεσιν, αἳ δὲ ἐλάττους, φανεραὶ δὲ ἡμῖν
5657   1.40.1.99 : καὶ ἐντὸς οὖσαι. Καὶ τούτων αἳ μὲν ἀξιόλογοι, Σικελία
5658   1.40.1.100 : τε καὶ Εὔβοια καὶ Κύπρος, Σαρδὼ 〈καὶ〉 Κύρνος, Κρήτη τε
5659   1.40.1.101 : [καὶ Πελοπόννησος] καὶ Λέσβος· αἳ δὲ ὑποδεέστεραι, ὧν
5660   1.40.1.102 : αἳ μὲν Σποράδες 〈καὶ〉 Κυκλάδες, αἳ δὲ ἄλλως ὀνομάζονται.
5661   1.40.1.103 : Πέλαγος δὲ τὸ μὲν ἔξω τῆς οἰκουμένης Ἀτλαντικόν
5662   1.40.1.104 : τε καὶ Ὠκεανὸς καλεῖται, περιρρέων ἡμᾶς· ἐντὸς δὲ πρὸς
5663   1.40.1.105 : δύσεις στενοπόρῳ διανεῳγὼς στόματι, ταῖς Ἡρακλείοις
5664   1.40.1.106 : λεγομέναις στήλαις, τὸν εἴσρουν εἰς τὴν ἔσω θάλασσαν
5665   1.40.1.107 : ὡς ἂν εἰς λιμένα ποιεῖται· κατὰ μικρὸν δὲ ἐπιπλατυνό–
5666   1.40.1.108 : μενος ἀναχεῖται, μεγάλους περιλαμβάνων κόλπους ἀλλή–
5667   1.40.1.109 : λοις συναφεῖς. Πρῶτον μὲν οὖν λέγεται ἐγκεκολπῶσθαι 
5668   1.40.1.110 : ἐν δεξιᾷ εἰσπλέοντι τὰς Ἡρακλείους στήλας διχῶς εἰς τὰς
5669   1.40.1.111 : καλουμένας Σύρτεις, ὧν τὴν μὲν μεγάλην, τὴν δὲ μικρὰν
5670   1.40.1.112 : καλοῦσιν· ἐπὶ θάτερα δὲ οὐκέθ´ ὁμοίως ἀποκολπούμενος
5671   1.40.1.113 : τρία ποιεῖ πελάγη, τό τε Σαρδονικὸν καὶ τὸ Γαλατικὸν λε–
5672   1.40.1.114 : γόμενον καὶ Ἀδρίαν, ἑξῆς δὲ τούτων ἐγκάρσιον τὸ Σικε–
5673   1.40.1.115 : λικόν, μετὰ δὲ τοῦτο τὸ Κρητικόν, συνεχὲς 〈δ´〉 αὐτοῦ τῇ
5674   1.40.1.116 : μὲν τὸ Αἰγύπτιον καὶ Παμφύλιον καὶ Σύριον, τῇ δὲ τὸ
5675   1.40.1.117 : Αἰγαῖόν τε καὶ Μυρτῷον. Ἀντιπαρήκει δὲ τοῖς εἰρημένοις
5676   1.40.1.118 : πολυμερέστατος [δὲ] ὢν Πόντος, οὗ τὸ μὲν μυχαίτατον
5677   1.40.1.119 : Μαιῶτις καλεῖται, τὸ δὲ ἔξω πρὸς τὸν Ἑλλήσποντον συν–
5678   1.40.1.120 : εστόμωται τῇ καλουμένῃ Προποντίδι. Πρός γε μὴν ταῖς
5679   1.40.1.121 : ἀνασχέσεσι τοῦ ἡλίου πάλιν εἰσρέων ὁ Ὠκεανός, τὸν Ἰν–
5680   1.40.1.122 : δικόν τε καὶ Περσικὸν διανοίξας κόλπον, ἀναφαίνει τὴν
5681   1.40.1.123 : Ἐρυθρὰν θάλασσαν διειληφώς. Ἐπὶ θάτερον δὲ κέρας
5682   1.40.1.124 : καταστενοῦται καὶ ἐπιμήκη διιὼν εἰς αὐχένα πάλιν ἀνευ–
5683   1.40.1.125 : ρύνεται, τὴν Ὑρκανίαν τε καὶ Κασπίαν ὁρίζων· τὸ δὲ ὑπὲρ
5684   1.40.1.126 : ταύτην βαθὺν ἔχει τὸν ὑπὲρ τὴν Μαιῶτιν λίμνην τόπον.
5685   1.40.1.127 : Εἶτα κατ´ ὀλίγον τι ὑπὲρ τοὺς Σκύθας τε καὶ Κελτικὴν
5686   1.40.1.128 : σφίγγει τὴν οἰκουμένην, πρός τε τὸν Γαλατικὸν καλού–
5687   1.40.1.129 : μενον κόλπον καὶ τὰς προειρημένας στήλας Ἡρακλείους,
5688   1.40.1.130 : ὧν ἔξω περιρρεῖ τὴν γῆν ὁ Ὠκεανός. Ἐν τούτῳ γε μὴν
5689   1.40.1.131 : νῆσοι μεγάλαι τυγχάνουσιν, αἵ [τε] δύο Βρετανικαὶ λεγό–
5690   1.40.1.132 : μεναι [καὶ] Ἄλβιον καὶ Ἰέρνη, τῶν προἱστορημένων μεί– 
5691   1.40.1.133 : ζους, ὑπὲρ Κελτοὺς κείμεναι· τούτων δὲ ἐλάττους ἥ τε
5692   1.40.1.134 : Ταπροβάνη πέραν Ἰνδῶν, λοξὴ πρὸς τὴν οἰκουμένην, καὶ
5693   1.40.1.135 : ἡ Φοβέα [Εὔβοια] καλουμένη, κατὰ τὸν Ἀράβιον κειμένη
5694   1.40.1.136 : κόλπον. Οὐκ ὀλίγαι τε ἄλλαι μικραὶ περὶ τὰς Βρετανικὰς
5695   1.40.1.137 : καὶ τὴν Ἰβηρίαν κύκλῳ περιεστεφάνωνται τὴν οἰκουμένην
5696   1.40.1.138 : ταύτην, ἣν δὴ νῆσον εἰρήκαμεν. ἧς πλάτος μὲν κατὰ τὸ
5697   1.40.1.139 : βαθύτατον τῆς ἠπείρου βραχὺ ἀποδέον τετρακισμυρίων
5698   1.40.1.140 : σταδίων φασὶν οἱ εὖ γεωγραφήσαντες, μῆκος δὲ περὶ ἑπτα–
5699   1.40.1.141 : κισμυρίους μάλιστα. διαιρεῖται δὲ εἴς τε Εὐρώπην καὶ
5700   1.40.1.142 : Ἀσίαν καὶ Λιβύην.
5701   1.40.1.143 : Εὐρώπη μὲν οὖν ἐστιν ἧς ὅρος κύκλῳ στῆλαί τε Ἡρα–
5702   1.40.1.144 : κλέους καὶ μυχοὶ Πόντου, θάλαττά τε [καὶ] Ὑρκανία, καθ´
5703   1.40.1.145 : ἣν στενώτατος ἰσθμὸς εἰς τὸν πόντον διήκει· τινὲς δὲ
5704   1.40.1.146 : ἀντὶ τοῦ ἰσθμοῦ Τάναιν ποταμὸν εἰρήκασιν. Ἀσία δ´
5705   1.40.1.147 : ἐστὶ τὸ ἀπὸ τοῦ εἰρημένου ἰσθμοῦ τοῦ τε Πόντου καὶ
5706   1.40.1.148 : τῆς Ὑρκανίας θαλάττης μέχρι θατέρου ἰσθμοῦ, ὃς μεταξὺ
5707   1.40.1.149 : κεῖται τοῦ τε Ἀραβικοῦ κόλπου καὶ τῆς ἔσω θαλάττης,
5708   1.40.1.150 : περιεσχημένος ὑπό τε ταύτης καὶ τοῦ πέριξ ὠκεανοῦ·
5709   1.40.1.151 : τινὲς δὲ ἀπὸ Τανάιδος μέχρι Νείλου τίθενται ὅρον. Λι–
5710   1.40.1.152 : βύη δὲ τὸ ἀπὸ τοῦ Ἀραβικοῦ ἰσθμοῦ ἕως Ἡρακλείων
5711   1.40.1.153 : στηλῶν· οἳ δὲ ἀπὸ τοῦ Νείλου φασὶν ἕως ἐκείνων. Τὴν
5712   1.40.1.154 : δὲ Αἴγυπτον ὑπὸ τῶν τοῦ Νείλου στομάτων περιχεομένην
5713   1.40.1.155 : οἳ μὲν τῇ Ἀσίᾳ, οἳ δὲ τῇ Λιβύῃ προσάπτουσι· καὶ τὰς 
5714   1.40.1.156 : νήσους οἳ μὲν ἐξαιρέτους ποιοῦσιν, οἳ δὲ [ἀεὶ] προσνέμου–
5715   1.40.1.157 : σιν ἀεὶ ταῖς γείτοσι μοίραις. Γῆς μὲν δὴ καὶ θαλάττης
5716   1.40.1.158 : φύσιν καὶ θέσιν, ἣν καλεῖν εἰώθαμεν οἰκουμένην, τοιάνδε
5717   1.40.1.159 : πῃ ἱστορήκαμεν.
5718   1.40.1.160 : [c. 4] Περὶ δὲ τῶν ἀξιολογωτάτων ἐν αὐτῇ καὶ ὑπὲρ
5719   1.40.1.161 : αὐτῆς παθῶν νῦν λέγωμεν, αὐτὰ τὰ ἀναγκαῖα ἀνακεφαλαι–
5720   1.40.1.162 : ούμενοι. Δύο γὰρ δή τινες ἀναθυμιάσεις ἀπ´ αὐτῆς ἀνα–
5721   1.40.1.163 : φέρονται συνεχῶς εἰς τὸν ὑπὲρ ἡμᾶς ἀέρα λεπτομερεῖς
5722   1.40.1.164 : καὶ ἀόρατοι παντάπασιν, ἔκ τε τῶν κατὰ τὰς ᾐόνας τό–
5723   1.40.1.165 : πων ἔκ τε ποταμῶν τε καὶ ναμάτων ἀναφερόμεναι θεω–
5724   1.40.1.166 : ροῦνται. Τούτων δ´ ἣ μέν ἐστι ξηρὰ καὶ καπνώδης, ἀπὸ
5725   1.40.1.167 : τῆς γῆς ἀπορρέουσα· ἣ δὲ νοτερὰ καὶ ἀτμώδης, [καὶ] ἀπὸ
5726   1.40.1.168 : τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιωμένη φύσεως. Γίγνονται δὲ ἀπὸ μὲν
5727   1.40.1.169 : ταύτης ὁμίχλαι καὶ δρόσοι καὶ πάγων ἰδέαι, νέφη τε καὶ ὄμ–
5728   1.40.1.170 : βροι καὶ χιόνες καὶ χάλαζαι· ἀπὸ δὲ τῆς ξηρᾶς ἄνεμοί τε καὶ
5729   1.40.1.171 : πνεύματα διάφορα, βρονταί τε καὶ ἀστραπαὶ καὶ πρηστῆ–
5730   1.40.1.172 : ρες καὶ κεραυνοὶ καὶ τὰ ἄλλα, ἃ δὴ τούτοις ἐστὶ σύμφυλα.
5731   1.40.1.173 : Ἔστι δὲ ὁμίχλη μὲν ἀτμώδης ἀναθυμίασις ἄγονος
5732   1.40.1.174 : ὕδατος, ἀέρος μὲν παχυτέρα, νέφους δὲ ἀραιοτέρα· γίνεται
5733   1.40.1.175 : δὲ ἤτοι ἐξ ἀρχῆς νέφους ἢ ἐξ ὑπολείμματος. Ἀντίπαλος
5734   1.40.1.176 : δὲ αὐτῇ λέγεταί τε καὶ ἔστιν αἰθρία, οὐδὲν ἄλλο οὖσα
5735   1.40.1.177 : πλὴν ἀὴρ ἀνέφελός τε καὶ ἀνόμιχλος. Δρόσος δ´ ἐστὶν
5736   1.40.1.178 : ὑγρὸν ἐξ αἰθρίας κατὰ σύστασιν λεπτὴν φερόμενον, κρύ–
5737   1.40.1.179 : σταλλος δὲ ἀθρόον ὕδωρ ἐξ αἰθρίας πεπηγός, πάχνη δ´ 
5738   1.40.1.180 : ἐστὶν ** ἡμιπαγὴς δρόσος· νέφος δ´ ἐστὶν 〈πάχος〉 ἀτμῶ–
5739   1.40.1.181 : δες συνεστραμμένον γόνιμον ὕδατος· ὄμβρος δὲ γίνεται μὲν
5740   1.40.1.182 : κατ´ ἐκπιασμὸν νέφους εὖ μάλα πεπαχυμμένου· διαφορὰς
5741   1.40.1.183 : δὲ ἴσχει ὅσας καὶ ἡ τοῦ νέφους ἀπόθλιψις· ἠπία μὲν
5742   1.40.1.184 : γὰρ οὖσα μαλακὰς ψεκάδας διασπείρει, σφοδρὰ δὲ ἁδρο–
5743   1.40.1.185 : τέρας· καὶ τοῦτο καλοῦμεν ὄμβρον ὑετοῦ μείζονα καὶ
5744   1.40.1.186 : συνεχῆ συστρέμματα ἐπὶ γῆς φερόμενα. Χιὼν δὲ γίνεται
5745   1.40.1.187 : κατὰ νεφῶν πεπυκνωμένων ἀπόθραυσιν πρὸ τῆς εἰς ὕδωρ
5746   1.40.1.188 : μεταβολῆς ἀνακοπέντων· ἐργάζεται δὲ ἡ μὲν κοπὴ τὸ
5747   1.40.1.189 : ἀφρῶδές τε καὶ ἔκλευκον, ἡ δὲ σύμπηξις τοῦ ἐνόντος ὑγροῦ
5748   1.40.1.190 : τὴν ψυχρότητα οὔπω χυθέντος οὐδὲ ἠραιωμένου. Σφοδρὰ
5749   1.40.1.191 : δ´ αὕτη καὶ ἀθρόα καταφερομένη νιφετὸς ὠνόμασται.
5750   1.40.1.192 : Χάλαζα δὲ γίνεται νιφετοῦ συστραφέντος καὶ βρῖθος ἐκ
5751   1.40.1.193 : πιλήματος εἰς καταφορὰν ταχυτέραν λαβόντος· παρὰ δὲ
5752   1.40.1.194 : τὰ μεγέθη τῶν ἀπορρηγνυμένων θραυσμάτων οἵ τε ὄγκοι
5753   1.40.1.195 : μείζους αἵ τε φοραὶ γίνονται βιαιότεραι. Ταῦτα μὲν οὖν
5754   1.40.1.196 : ἐκ τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως πέφυκε συμπίπτειν.
5755   1.40.1.197 : Ἐκ δὲ τῆς ξηρᾶς ὑπὸ ψύχους μὲν ὠσθείσης ὥστε ῥεῖν
5756   1.40.1.198 : ἄνεμος ἐγένετο· οὐδὲν γάρ ἐστιν οὗτος πλὴν ἀὴρ ῥέων
5757   1.40.1.199 : πολὺς καὶ ἀθρόος, ὅστις ἅμα καὶ πνεῦμα λέγεται. Κα–
5758   1.40.1.200 : λεῖται δὲ πνεῦμα καὶ ἑτέρως ἥ τε ἐν φυτοῖς καὶ ζῴοις
5759   1.40.1.201 : καὶ διὰ πάντων διήκουσα ἔμψυχός τε καὶ γόνιμος οὐσία,
5760   1.40.1.202 : περὶ ἧς νῦν λέγειν οὐκ ἀναγκαῖον. Τὰ δὲ ἐν ἀέρι πνέ–
5761   1.40.1.203 : οντα πνεύματα καλοῦμεν ἀνέμους, αὔρας δὲ τὰς ἐξ ὑγροῦ
5762   1.40.1.204 : φερομένας ἐκπνοάς. Τῶν δὲ ἀνέμων οἱ μὲν ἐκ νενοτι–
5763   1.40.1.205 : σμένης γῆς ῥέοντες ἀπόγειοι λέγονται, οἱ δὲ ἐκ κόλπων
5764   1.40.1.206 : διεξᾴττοντες ἐγκολπίαι· τούτοις δὲ ἀνάλογόν τι ἔχουσιν οἱ 
5765   1.40.1.207 : ἐκ ποταμῶν τε καὶ λιμνῶν. Οἱ δὲ κατὰ ῥῆξιν γιγνόμενοι
5766   1.40.1.208 : καὶ ἀνάλυσιν τοῦ πάχους εἰς ἑαυτοὺς ποιούμενοι ἐκνεφίαι·
5767   1.40.1.209 : μεθ´ ὕδατος δὲ ἀθρόου ῥαγέντος ἐξυδρίαι λέγονται. Καὶ
5768   1.40.1.210 : οἱ μὲν ἀπὸ ἀνατολῆς συνεχεῖς εὖροι κέκληνται, βορέαι δὲ
5769   1.40.1.211 : οἱ ἀπὸ ἄρκτου· ζέφυροι δὲ οἱ ἀπὸ δυσμῶν· νότοι δὲ 〈οἱ〉
5770   1.40.1.212 : ἀπὸ μεσημβρίας. Τῶν γε μὴν εὔρων Ἀπαρκτίας μὲν λέγεται
5771   1.40.1.213 : 〈ὁ〉 ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς θερινὰς ἀνατολὰς τόπου ῥέων ἄνεμος,
5772   1.40.1.214 : Ἀπηλιώτης δὲ 〈ὁ ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς ἰσημερινάς, Εὖρος δὲ
5773   1.40.1.215 : ὁ〉 ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς χειμερινάς. Καὶ τῶν ἐναντίων ζεφύρων
5774   1.40.1.216 : Ἀργέστης μὲν ὁ ἀπὸ τῆς θερινῆς δύσεως, ὅντινα καλοῦσιν
5775   1.40.1.217 : οἱ μὲν Ὀλυμπίαν, οἱ δὲ Ἰάπυγα, Ζέφυρος δὲ 〈ὁ〉 ἀπὸ τῆς
5776   1.40.1.218 : ἰσημερινῆς, 〈Λὶψ δὲ ὁ ἀπὸ τῆς χειμερινῆς〉. Καὶ τῶν βο–
5777   1.40.1.219 : ρείων ἰδίως ὁ μὲν [τῶν] ἑξῆς τῷ Καικίᾳ καλεῖται Βορέας,
5778   1.40.1.220 : [δὲ καὶ] Ἀπαρκτίας δὲ ὁ ἐφεξῆς [αὐτῶν καθεξῆς] ἀπὸ τοῦ
5779   1.40.1.221 : πόλου κατὰ τὸ μεσημβρινόν, Θρασκίας δὲ ὁ ἑξῆς τῷ Ἀρ–
5780   1.40.1.222 : γέστῃ, ὃν ἔνιοι Καικίαν καλοῦσι. Καὶ τῶν [μὲν] νότων ὁ
5781   1.40.1.223 : μὲν ἀπὸ τοῦ ἀφανοῦς πόλου φερόμενος, ἀντίπαλος τῷ
5782   1.40.1.224 : Ἀπαρκτίᾳ, καλεῖται Νότος· Εὐρόνοτος δὲ ὁ μεταξὺ τού–
5783   1.40.1.225 : του καὶ Εὔρου. Τὸν δὲ ἐπὶ θάτερα μεταξὺ Λιβός τε καὶ
5784   1.40.1.226 : Νότου οἳ μὲν Λιβόνοτον, οἳ δὲ Λιβοφοίνικα καλοῦσι.
5785   1.40.1.227 : Τῶν δὲ ἀνέμων οἳ μέν εἰσιν εὐθύπνοοι, ὁπόσοι διεκθέ– 
5786   1.40.1.228 : ουσι πρόσω κατ´ εὐθεῖαν· οἳ δέ εἰσιν ἀνακαμψίπνοοι,
5787   1.40.1.229 : καθάπερ ὁ Καικίας λεγόμενος. Καὶ οἳ μὲν χειμῶνος,
5788   1.40.1.230 : καθάπερ οἱ νότοι, δυναστεύοντες, οἳ δὲ θέρους, ὡς οἱ
5789   1.40.1.231 : ἐτησίαι λεγόμενοι, μῖξιν ἔχοντες τῶν τε ἀπὸ τῆς ἄρκτου
5790   1.40.1.232 : φερομένων καὶ ζεφύρων. οἱ δὲ Ὀρνιθίαι καλούμενοι, ἐαρι–
5791   1.40.1.233 : νοὶ πνέοντες ἄνεμοι, βόρειοί εἰσι τῷ γένει. Τῶν γε μὴν
5792   1.40.1.234 : βιαίων πνευμάτων καταιγὶς μέν ἐστι πνεῦμα ** βίᾳ καὶ
5793   1.40.1.235 : ἄφνω προσαλλόμενον· λαῖλαψ δὲ καὶ στρόβιλος πνεῦμα
5794   1.40.1.236 : εἱλούμενον ἄνω καὶ κάτω· ἀναφύσημα δὲ πνεῦμα γῆς ἄνω
5795   1.40.1.237 : φερόμενον κατὰ τὴν ἐκ βυθοῦ τινος ἢ ῥήγματος ἀνάδοσιν·
5796   1.40.1.238 : ὅταν δὲ πολὺ φέρηται εἱλούμενον, πρηστὴρ χθόνιός ἐστιν.
5797   1.40.1.239 : Εἱληθὲν δὲ πνεῦμα ἐν νέφει παχεῖ τε 〈καὶ〉 νοτίῳ καὶ ἐξω–
5798   1.40.1.240 : σθὲν δι´ αὐτοῦ βιαίως 〈ῥηγνύον〉 τὸ πίλημα τοῦ νέφους
5799   1.40.1.241 : βρόμον καὶ πάταγον μέγαν ἀπειργάσατο, βροντὴν λεγόμε–
5800   1.40.1.242 : νον, ὥσπερ ἐν ὕδατι πνεῦμα σφοδρῶς ἐλαυνόμενον. Κατὰ
5801   1.40.1.243 : δὲ τὴν τοῦ νέφους ἔκρηξιν πυρωθὲν τὸ πνεῦμα καὶ λάμψαν
5802   1.40.1.244 : ἀστραπὴ λέγεται· ὃ δὴ πρότερον τῆς βροντῆς προσέπεσεν
5803   1.40.1.245 : ὕστερον γενόμενον, ἐπεὶ τὸ ἀκουστὸν ὑπὸ τοῦ ὁρατοῦ πέ–
5804   1.40.1.246 : φυκε φθάνεσθαι· τοῦ μὲν καὶ πόρρωθεν δηλουμένου, τοῦ
5805   1.40.1.247 : δὲ ἐπειδὰν ἐμπελάσῃ τῇ ἀκοῇ· καὶ ὅταν τὸ μὲν τάχιστον
5806   1.40.1.248 : ᾖ τῶν ὄντων, λέγω δὲ τὸ πυρῶδες, τὸ δὲ ἧττον ταχύ, τὸ
5807   1.40.1.249 : ἀερῶδες, ἐν τῇ πλήξει πρὸς ἀκοὴν ἀφικνούμενον. Τὸ δὲ
5808   1.40.1.250 : ἀστράψαν, ἀναπυρωθὲν βιαίως καὶ ἄχρι τῆς γῆς διεκθέον,
5809   1.40.1.251 : κεραυνὸς καλεῖται· ἐὰν δὲ ἡμίπυρον ᾖ, σφοδρὸν ἄλλως
5810   1.40.1.252 : καὶ ἀθρόον, πρηστήρ· ἐὰν δὲ ἄπυρον παντελῶς, τυφών. 
5811   1.40.1.253 : Ἕκαστον δὲ τούτων κάτω σκῆψαν εἰς γῆν σκηπτὸς ὀνο–
5812   1.40.1.254 : μάζεται. Τῶν δὲ κεραυνῶν οἱ μὲν αἰθαλώδεις ψολόεντες
5813   1.40.1.255 : λέγονται· οἱ δὲ ταχέως διᾴττοντες ἀργῆτες· ἑλικίαι δὲ
5814   1.40.1.256 : οἱ γραμμοειδῶς φερόμενοι· σκηπτοὶ δὲ ὅσοι κατασκήπτου–
5815   1.40.1.257 : σιν εἴς τι. Συλλήβδην δὲ τῶν ἐν ἀέρι φαντασμάτων τὰ
5816   1.40.1.258 : μέν ἐστι κατ´ ἔμφασιν, 〈τὰ δὲ καθ´ ὑπόστασιν. Κατ´
5817   1.40.1.259 : ἔμφασιν μὲν〉 ἴριδες καὶ ῥάβδοι καὶ ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα,
5818   1.40.1.260 : καθ´ ὑπόστασιν δὲ σέλα τε διᾴττοντα καὶ κομῆται καὶ
5819   1.40.1.261 : τὰ τούτοις παραπλήσια. Ἶρις μὲν οὖν ἐστιν ἔμφασις
5820   1.40.1.262 : ἡλίου τμήματος ἢ σελήνης, ἐν νέφει νοτερῷ καὶ κοίλῳ καὶ
5821   1.40.1.263 : συνεχεῖ πρὸς φαντασίαν ὡς ἐν κατόπτρῳ θεωρουμένη
5822   1.40.1.264 : κατὰ κύκλου περιφάνειαν. Ῥάβδος δὲ ἴριδος ἔμφασις
5823   1.40.1.265 : εὐθεῖα· ἅλως δ´ ἐστὶν ἔμφασις λαμπρότητος ἄστρου περί–
5824   1.40.1.266 : αυγος, διαφέρουσα τῇ ἰδιότητι, 〈ὅτι〉 ἡ μὲν ἶρις ἐξ ἐναν–
5825   1.40.1.267 : τίας φαίνεται ἡλίου τε καὶ σελήνης, ἡ δ´ ἅλως κύκλῳ
5826   1.40.1.268 : παντὸς ἄστρου. Σέλας δ´ ἐστὶ πυρὸς ἀθρόου ἔξαψις ἐν
5827   1.40.1.269 : ἀέρι. Τῶν δὲ σελῶν τὰ μὲν ἀκοντίζεται, τὰ δὲ στηρίζεται.
5828   1.40.1.270 : Ὁ μὲν οὖν ἐξακοντισμός ἐστι πυρὸς γένεσις ἐκ παρατρί–
5829   1.40.1.271 : ψεως ἐν ἀέρι φερομένου ταχέως καὶ φαντασίαν μήκους
5830   1.40.1.272 : ἐμφαίνοντος διὰ τὸ τάχος· ὁ δὲ στηριγμὸς χωρὶς φορᾶς
5831   1.40.1.273 : προμήκης ἔκτασις καὶ οἱονεὶ ἄστρου ῥύσις· πλατυνομένη
5832   1.40.1.274 : δὲ κατὰ θάτερον κομήτης καλεῖται. Πολλάκις δὲ τῶν
5833   1.40.1.275 : σελῶν τὰ μὲν ἐπιμένει πλείονα χρόνον, τὰ δὲ παραχρῆμα 
5834   1.40.1.276 : σβέννυται. Πολλαὶ δὲ καὶ ἄλλαι φασμάτων ἰδέαι θεω–
5835   1.40.1.277 : ροῦνται, λαμπάδες τε καλούμεναι καὶ δοκίδες καὶ πωγω–
5836   1.40.1.278 : νίαι καὶ βόθυνοι, κατὰ τὴν πρὸς ταῦτα ὁμοιότητα ὧδε
5837   1.40.1.279 : προσαγορευθεῖσαι. Καὶ τὰ μὲν τούτων ἑσπέρια, τὰ δὲ
5838   1.40.1.280 : ἑῷα, τὰ δὲ ἀμφιφανῆ θεωρεῖται· σπανίως δὲ καὶ βόρεια
5839   1.40.1.281 : καὶ νότια. Πάντα δὲ ἀβέβαια· οὐδὲ γάρ ποτέ τι τούτων
5840   1.40.1.282 : ἀεὶ φανερὸν ἱστόρηται κατεστηριγμένον.
5841   1.40.1.283 : Τὰ μὲν τοίνυν ἀέρια τοιαῦτα. Ἐμπεριέχει δὲ καὶ ἡ
5842   1.40.1.284 : γῆ πολλὰς ἐν ἑαυτῇ καθάπερ ὕδατος, οὕτως δὲ καὶ πνεύ–
5843   1.40.1.285 : ματος καὶ πυρὸς πηγάς· τούτων δὲ αἳ μὲν ὑπὸ γῆν εἰσιν
5844   1.40.1.286 : ἀόρατοι, πολλαὶ δὲ ἀναπνοὰς ἔχουσι καὶ ἀναφυσήσεις,
5845   1.40.1.287 : ὥσπερ Λίπαρά τε καὶ Αἴτνη καὶ Αἰόλου νῆσος· αἳ δ´
5846   1.40.1.288 : ἐκρέουσι πολλάκις ποταμοῦ δίκην καὶ μύδρους ἀναρρι–
5847   1.40.1.289 : πτοῦσι διαπύρους. Ἔνιαι δὲ ὑπὸ γῆν οὖσαι πλησίον πη–
5848   1.40.1.290 : γαίων ὑδάτων θερμαίνουσι ταῦτα· καὶ τὰ μὲν χλιαρὰ τῶν
5849   1.40.1.291 : ναμάτων ἀνιᾶσι, τὰ δὲ ὑπέρζεστα, τὰ δὲ εὖ ἔχοντα κρά–
5850   1.40.1.292 : σεως. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν πνευμάτων πολλὰ πολλαχοῦ
5851   1.40.1.293 : γῆς στόμια ἀνέῳκται. Καὶ τὰ μὲν ἐνθουσιᾶν ποιεῖ τοὺς
5852   1.40.1.294 : ἐμπελάζοντας, ** τὰ δὲ χρησμῳδεῖν, ὥσπερ τὰ ἐν Δελφοῖς
5853   1.40.1.295 : καὶ τὰ ἐν Λεβαδείᾳ, τὰ δὲ καὶ παντάπασιν ἀναιρεῖ, κα–
5854   1.40.1.296 : θάπερ τὰ ἐν Φρυγίᾳ. Πολλάκις δὲ καὶ συγγενές τι πνεῦ–
5855   1.40.1.297 : μα εὔκρατον ἐν γῇ, παρεξωσθὲν εἰς μυχίους σήραγγας
5856   1.40.1.298 : αὐτῆς, ἔξεδρον γενόμενον ἐκ τῶν οἰκείων τόπων, πολλὰ 
5857   1.40.1.299 : μέρη συνεκράδανε· πολλάκις δὲ πολὺ γενόμενον ἐξωσθὲν
5858   1.40.1.300 : ἐν τοῖς ταύτης κοιλώμασι καὶ ἀποκλεισθὲν ἐξόδου μετὰ
5859   1.40.1.301 : βίας αὐτὴν συνετίναξε, ζητοῦν ἔξοδον αὑτῷ καὶ ἀπειργά–
5860   1.40.1.302 : σατο τὸ πάθος τοῦτο, ὃ καλεῖν σεισμοὺς εἰώθαμεν. Τῶν
5861   1.40.1.303 : δὲ σεισμῶν οἱ μὲν εἰς τὰ πλάγια σείοντες κατ´ ὀξείας
5862   1.40.1.304 : γωνίας ἐπικλίνται καλοῦνται· οἱ δὲ ἄνω ῥιπτοῦντες καὶ
5863   1.40.1.305 : κάτω κατ´ ὀρθὰς γωνίας βράσται· οἱ δὲ συνιζήσεις ποι–
5864   1.40.1.306 : οῦντες καὶ τὰ κοῖλα χασματίαι· οἱ δὲ χάσματα ποιοῦντες
5865   1.40.1.307 : καὶ γῆν ἀναρρηγνύντες ῥῆκται. Τούτων δὲ οἳ μὲν καὶ
5866   1.40.1.308 : πνεῦμα προσαναβάλλουσιν, οἳ δὲ πέτρας, οἳ δὲ πηλόν,
5867   1.40.1.309 : οἳ δὲ πηγὰς φαίνουσι τὰς πρότερον οὐκ οὔσας. Τινὲς
5868   1.40.1.310 : δὲ ἀποτρέπονται κατὰ μίαν πρόωσιν, οὓς καλοῦσιν
5869   1.40.1.311 : 〈ὤστας· οἱ δὲ ἀναπάλλοντες καὶ ταῖς εἰς ἑκάτερον ἐγκλί–
5870   1.40.1.312 : σεσι〉 καὶ ἀποπάλσεσι διορθοῦντες ἀεὶ τὸ σειόμενον
5871   1.40.1.313 : παλματίαι λέγονται, τρόμῳ πάθος ὅμοιον ἀπεργαζόμενοι.
5872   1.40.1.314 : Γίγνονται δὲ καὶ μυκητίαι σεισμοί, σείοντες τὴν γῆν
5873   1.40.1.315 : μετὰ βρόμου. Πολλάκις δὲ καὶ χωρὶς σεισμοῦ γίνεται
5874   1.40.1.316 : μύκημα γῆς, ὅταν τὸ πνεῦμα σείειν μὲν μὴ αὔταρκες ᾖ,
5875   1.40.1.317 : εἱλούμενον δὲ ἐν αὐτῇ κόπτηται μετὰ ῥοθίου βίας. Συσ–
5876   1.40.1.318 : σωματοποιεῖται δὲ τὰ σείοντα πνεύματα καὶ ὑπὸ τῶν ἐν
5877   1.40.1.319 : τῇ γῇ ὑγρῶν κεκραμένων.
5878   1.40.1.320 : Τὰ δὲ ἀνάλογον συμπίπτει τούτοις καὶ ἐν θαλάττῃ. 
5879   1.40.1.321 : Χάσματα 〈γὰρ〉 γίγνονται θαλάττης καὶ ἀναχωρήματα
5880   1.40.1.322 : πολλάκις καὶ κυμάτων ἐπιδρομαί, ποτὲ μὲν ἀντανακοπὴν
5881   1.40.1.323 : ἔχουσαι, ποτὲ δὲ πρόωσιν μόνον· ὥσπερ ἱστορεῖται περὶ
5882   1.40.1.324 : Ἑλίκην τε καὶ Βοῦραν. Πολλάκις δὲ καὶ ἀναφυσήματα
5883   1.40.1.325 : γίγνεται πυρὸς ἐν τῇ θαλάττῃ καὶ πηγῶν ἀναβλύσεις
5884   1.40.1.326 : καὶ ποταμῶν ἐκβολαὶ καὶ δένδρων ἐκφύσεις, ῥοαί τε καὶ
5885   1.40.1.327 : δῖναι 〈ταῖς〉 τῶν πνευμάτων ἀνάλογον, αἳ μὲν ἐν μέσοις
5886   1.40.1.328 : πελάγεσιν, αἳ δὲ κατὰ τοὺς εὐρίπους τε καὶ πορθμούς.
5887   1.40.1.329 : Πολλαί τε ἀμπώτεις λέγονται καὶ κυμάτων ἄρσεις συμ–
5888   1.40.1.330 : περιοδεύειν ἀεὶ τῇ σελήνῃ κατά τινας ὡρισμένους και–
5889   1.40.1.331 : ρούς. Ὡς δὲ τὸ πᾶν εἰπεῖν, τῶν στοιχείων κεκραμένων
5890   1.40.1.332 : ἀλλήλοις ἐν ἀέρι τε καὶ γῇ καὶ θαλάττῃ κατὰ τὸ εἰκὸς
5891   1.40.1.333 : αἱ τῶν παθῶν ὁμοιότητες συνίστανται, τοῖς μὲν ἐπὶ μέ–
5892   1.40.1.334 : ρους φθορὰς καὶ γενέσεις φέρουσαι, τὸ δὲ σύμπαν ἀγέ–
5893   1.40.1.335 : νητόν τε καὶ ἀνώλεθρον φυλάττουσαι.
5894   1.40.1.336 : 〈c. 5〉 Καίτοι γέ τις ἐθαύμαζε, πῶς ποτε ἐκ τῶν
5895   1.40.1.337 : ἐναντίων ἀρχῶν συνεστηκὼς ὁ κόσμος, λέγω δὲ ξηρῶν τε
5896   1.40.1.338 : καὶ ὑγρῶν, ψυχρῶν τε καὶ θερμῶν, οὐ πάλαι διέφθαρται
5897   1.40.1.339 : καὶ ἀπόλωλεν· ὡς κἂν εἰ πόλιν τινὲς θαυμάζοιεν, ὅπως
5898   1.40.1.340 : διαμένει συνεστηκυῖα ἐκ τῶν ἐναντιωτάτων ἐθνῶν, πενή–
5899   1.40.1.341 : των λέγω καὶ πλουσίων, νέων γερόντων, ἀσθενῶν ἰσχυ–
5900   1.40.1.342 : ρῶν, πονηρῶν χρηστῶν. Ἀγνοοῦσι δὲ ὅτι τοῦτ´ ἔστι
5901   1.40.1.343 : πολιτικῆς ὁμονοίας τὸ θαυμασιώτατον, λέγω δὲ τὸ μίαν
5902   1.40.1.344 : ἐκ πολλῶν καὶ ὁμοίαν ἐξ ἀνομοίων ἀποτελεῖν διάθεσιν,
5903   1.40.1.345 : ὑποδεχομένην πᾶσαν καὶ φύσιν καὶ τύχην. Ἴσως δὲ τῶν 
5904   1.40.1.346 : ἐναντίων ἡ φύσις γλίχεται καὶ ἐκ τούτων ἀποτελεῖ τὸ
5905   1.40.1.347 : σύμφωνον, οὐκ ἐκ τῶν ὁμοίων· ὥσπερ ἀμέλει τὸ ἄρρεν
5906   1.40.1.348 : συνήγαγε πρὸς τὸ θῆλυ καὶ οὐχ ἑκάτερον πρὸς τὸ ὁμό–
5907   1.40.1.349 : φυλον, καὶ τὴν πρώτην ὁμόνοιαν διὰ τῶν ἐναντίων συν–
5908   1.40.1.350 : ῆψεν, οὐ διὰ τῶν ὁμοίων. Ἔοικε δὲ καὶ ἡ τέχνη τὴν
5909   1.40.1.351 : φύσιν μιμουμένη τὸ αὐτὸ ποιεῖν· ζῳγραφία μὲν γὰρ
5910   1.40.1.352 : λευκῶν τε καὶ μελανῶν, ὠχρῶν τε καὶ ἐρυθρῶν χρωμά–
5911   1.40.1.353 : των ἐγκερασαμένη φύσεις τὰς εἰκόνας τοῖς προηγουμέ–
5912   1.40.1.354 : νοις ἀπετέλεσε συμφώνως· μουσικὴ δὲ ὀξεῖς ἅμα δὲ καὶ
5913   1.40.1.355 : βαρεῖς, μακρούς τε καὶ βραχεῖς φθόγγους μίξασα ἐν δια–
5914   1.40.1.356 : φόροις φωναῖς μίαν ἀπετέλεσεν ἁρμονίαν· γραμματικὴ
5915   1.40.1.357 : δὲ φωνηέντων τε καὶ ἀφώνων γραμμάτων κρᾶσιν ποιησα–
5916   1.40.1.358 : μένη τὴν ὅλην τέχνην ἀπ´ αὐτῶν συνεστήσατο. Αὐτὸ
5917   1.40.1.359 : δὲ τοῦτ´ ἦν παρὰ τῷ σκοτεινῷ Ἡρακλείτῳ (fr. 59 Byw.,
5918   1.40.1.360 :  37 Schlei.) λεγόμενον· „Συνάψειας οὖλα καὶ οὐχὶ οὖλα,
5919   1.40.1.361 : συμφερόμενον καὶ διαφερόμενον, συνᾷδον 〈καὶ〉 διᾷδον,
5920   1.40.1.362 : ἐκ πάντων ἓν καὶ ἐξ ἑνὸς πάντα.“
5921   1.40.1.363 : Οὕτως οὖν καὶ τὴν τῶν ὅλων σύστασιν, οὐρανοῦ
5922   1.40.1.364 : λέγω καὶ γῆς τοῦ τε σύμπαντος κόσμου, διὰ τῆς τῶν
5923   1.40.1.365 : ἐναντιωτάτων κράσεως ἀρχῶν μία διεκόσμησεν ἁρμονία·
5924   1.40.1.366 : ξηρὸν γὰρ ὑγρῷ ψυχρόν τε θερμῷ μιγέν, βαρεῖ τε κοῦ–
5925   1.40.1.367 : φον καὶ ὀρθὸν περιφερεῖ, γῆν τε πᾶσαν ** καὶ αἰθέρα
5926   1.40.1.368 : καὶ ἥλιον καὶ σελήνην καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν ἐκόσμησε μία
5927   1.40.1.369 : δὴ διὰ πάντων διήκουσα δύναμις, ἐκ τῶν ἀμίκτων καὶ 
5928   1.40.1.370 : ἑτεροίων, ἀέρος τε καὶ γῆς καὶ πυρὸς καὶ ὕδατος, τὸν
5929   1.40.1.371 : σύμπαντα κόσμον δημιουργήσασα καὶ μιᾷ περιλαβοῦσα
5930   1.40.1.372 : σφαίρας ἐπιφανείᾳ, τάς τε ἐναντιωτάτας ἐν αὐτῷ φύσεις
5931   1.40.1.373 : ἀλλήλαις ἀναγκάσασα ὁμολογῆσαι καὶ ἐκ τούτων μηχα–
5932   1.40.1.374 : νησαμένη τῷ παντὶ σωτηρίαν. Αἰτία δὲ ταύτης 〈μὲν〉
5933   1.40.1.375 : ἡ 〈τῶν στοιχείων ὁμολογία〉, τῆς 〈δὲ〉 ὁμολογίας ἰσομοιρία
5934   1.40.1.376 : καὶ τὸ μηδὲν αὐτῶν πλέον 〈ἕτερον〉 ἑτέρου δύνασθαι· τὴν
5935   1.40.1.377 : γὰρ ἴσην ἀντίτασιν ἔχει τά τε βαρέα πρὸς τὰ κοῦφα καὶ
5936   1.40.1.378 : τὰ θερμὰ πρὸς τὰ θάτερα, τῆς φύσεως ἐπὶ τῶν μειζό–
5937   1.40.1.379 : νων διδασκούσης, ὅτι τὸ ἶσον σωστικόν πώς ἐστιν ὁμο–
5938   1.40.1.380 : νοίας, ἡ δὲ ὁμόνοια τοῦ πάντων γεννήτορός τε καὶ περι–
5939   1.40.1.381 : καλλεστάτου κόσμου. Τίς γὰρ ἂν εἴη φύσις τοῦδε κρείτ–
5940   1.40.1.382 : των; Ἣν γὰρ ἂν εἴπῃ τις μέρος ἐστὶν αὐτοῦ, τό τε
5941   1.40.1.383 : καλὸν πᾶν ἐπώνυμόν ἐστι τούτου καὶ τὸ τεταγμένον, ἀπὸ
5942   1.40.1.384 : τοῦ κόσμου λεγόμενον κεκοσμῆσθαι. Τί δὲ τῶν ἐπὶ
5943   1.40.1.385 : μέρους δύναιτο ἂν ἐξισωθῆναι τῇ κατ´ οὐρανὸν τάξει
5944   1.40.1.386 : καὶ φορᾷ τῶν ἄστρων ἡλίου τε καὶ σελήνης κινουμένων
5945   1.40.1.387 : 〈ἐν〉 ἀκριβεστάτοις μέτροις ἐξ αἰῶνος εἰς ἕτερον αἰῶνα;
5946   1.40.1.388 : Τίς δὲ γένοιτ´ ἂν ἀψεύδεια τοιάδε, ἥν〈τινα〉 φυλάττου–
5947   1.40.1.389 : σιν αἱ καλαὶ καὶ γόνιμοι τῶν ὅλων ὧραι, θέρη τε καὶ
5948   1.40.1.390 : χειμῶνας ἐπάγουσαι τεταγμένως, ἡμέρας 〈τε〉 καὶ νύκτας
5949   1.40.1.391 : εἰς μηνὸς ἀποτέλεσμα καὶ ἐνιαυτοῦ; Καὶ μὴν μεγέθει
5950   1.40.1.392 : μὲν οὗτος ἀνυπέρθετος, κινήσει δ´ ὀξύτατος, λαμπρότητι
5951   1.40.1.393 : δὲ τηλαυγέστατος, δυνάμει δὲ ἀγήρως καὶ ἄφθαρτος.
5952   1.40.1.394 : Οὗτος ἐναλίων ζῴων καὶ πεζῶν καὶ ἀερίων φύσεις ἐχώ–
5953   1.40.1.395 : ρισε καὶ βίους ἐμέτρησε ταῖς αὑτοῦ κινήσεσιν. Ἐκ τού– 
5954   1.40.1.396 : του πάντα ἐμπνεῖται καὶ ψυχὴν ἴσχει τὰ ζῷα. Ἐκ τού–
5955   1.40.1.397 : του καὶ αἱ παράδοξοι νεοχμώσεις τεταγμένως ἀποτελοῦν–
5956   1.40.1.398 : ται, συναραττόντων μὲν ἀνέμων παντοίων, πιπτόντων δὲ
5957   1.40.1.399 : ἐξ οὐρανοῦ κεραυνῶν, ῥηγνυμένων τε χειμώνων ἐξαισίων.
5958   1.40.1.400 : Διά τε τούτων τὸ νοτερὸν ἐκπιεζόμενον τό τε πυρῶδες
5959   1.40.1.401 : διαπνεόμενον εἰς ὁμόνοιαν ἄγει τὸ πᾶν καὶ καθίστησιν.
5960   1.40.1.402 : Ἥ τε γῆ φυτοῖς κομῶσα [κοσμηθεῖσα] παντοδαποῖς, νά–
5961   1.40.1.403 : μασί τε περιβρύουσα καὶ περιοχουμένη ζῴοις, κατὰ και–
5962   1.40.1.404 : ρὸν ἐκφύουσά τε πάντα καὶ τρέφουσα καὶ δεχομένη,
5963   1.40.1.405 : μυρίας φέρουσα ἰδέας καὶ πόας, τὴν ἀγήρω φύσιν ὁμοίως
5964   1.40.1.406 : τηρεῖ, καίτοι [γῆ] καὶ σεισμοῖς τινασσομένη καὶ πλημ–
5965   1.40.1.407 : μύραις ἐπικλυζομένη πυρκαιαῖς τε κατὰ μέρος φλογιζο–
5966   1.40.1.408 : μένη. Πάντα δὲ ἔοικεν αὐτῇ πρὸς ἀγαθοῦ γινόμενα τὴν
5967   1.40.1.409 : δι´ αἰῶνος σωτηρίαν παρέχειν. Σειομένης τε γὰρ διεξ–
5968   1.40.1.410 : ᾴττουσιν αἱ τῶν πνευμάτων παρεμπτώσεις κατὰ 〈τὰ〉
5969   1.40.1.411 : ῥήγματα τὰς ἀναπνοὰς ἴσχουσαι, καθὼς ἄνω λέλεκται,
5970   1.40.1.412 : καθαιρομένη τε ὄμβροις ἀποκλύζεται πάντα τὰ νοσώδη,
5971   1.40.1.413 : περιπνεομένη δὲ αὔραις τά τε ὑπ´ αὐτὴν καὶ τὰ ὑπὲρ
5972   1.40.1.414 : αὐτὴν εἰλικρινεῖται. Καὶ μὴν αἱ φλόγες μὲν τὸ παγε–
5973   1.40.1.415 : τῶδες ἰαίνουσιν, οἱ πάγοι δὲ τὰς φλόγας ἀνιᾶσι. Καὶ
5974   1.40.1.416 : τῶν ἐπὶ μέρους τὰ μὲν γίγνεται, τὰ δὲ ἀκμάζει, τὰ δὲ
5975   1.40.1.417 : φθείρεται· καὶ αἱ μὲν γενέσεις ἀνασηκοῦσι τὰς φθοράς,
5976   1.40.1.418 : αἱ φθοραὶ δὲ κουφίζουσι τὰς γενέσεις. Μία δὲ ἐκ πάν–
5977   1.40.1.419 : των περαινομένη σωτηρία [δὲ] διὰ τέλους ἀντιπαριστα–
5978   1.40.1.420 : μένων ἀλλήλοις καὶ τὸ μὲν περικρατούντων τὸ δὲ περι–
5979   1.40.1.421 : κρατουμένων φυλάττει τὸ σύμπαν ἄφθαρτον δι´ αἰῶνος. 
5980   1.41.t.1 : {1Περὶ φύσεως καὶ τῶν συμβαινόντων ἐξ αὐτῆς
5981   1.41.t.2 : αἰτίων.}1
5982   1.41.1.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Τάτ>20 (p. 4 Patrit.).
5983   1.41.1.2 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐγώ, ὦ τέκνον, καὶ τῆς φιλανθρωπίας ἕνεκα
5984   1.41.1.3 : καὶ τῆς πρὸς τὸν θεὸν εὐσεβείας πρῶτον τόδε συγγράφω.
5985   1.41.1.4 : Οὐδεμία γὰρ ἂν λέγοιτο δικαιότερον εὐσέβεια [ἢ] τοῦ νοῆσαι
5986   1.41.1.5 : τὰ ὄντα καὶ χάριν τῷ ποιήσαντι ὑπὲρ τούτων ὁμολογῆσαι,
5987   1.41.1.6 : ὅπερ διατελῶν οὐ παύσομαι.
5988   1.41.1.7 : {〈ΤΑΤ〉} Τί οὖν ἄν τις πράττων, ὦ πάτερ, εἰ μηδέν
5989   1.41.1.8 : ἐστιν ἀληθὲς ἐνθάδε, καλῶς διαγάγοι τὸν βίον;
5990   1.41.1.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Εὐσέβει, ὦ τέκνον. Ὁ δὲ εὐσεβῶν ἄκρως
5991   1.41.1.10 : φιλοσοφήσει· χωρὶς γὰρ φιλοσοφίας ἄκρως εὐσεβῆσαι ἀδύ–
5992   1.41.1.11 : νατον· ὁ δὲ μαθὼν οἷα ἔστι καὶ πῶς διατέτακται καὶ
5993   1.41.1.12 : ὑπὸ τίνος καὶ ἕνεκεν τίνος, χάριν εἴσεται ὑπὲρ πάντων
5994   1.41.1.13 : τῷ δημιουργῷ ὡς πατρὶ ἀγαθῷ καὶ τροφεῖ χρηστῷ καὶ
5995   1.41.1.14 : ἐπιτρόπῳ πιστῷ· ὁ δὲ χάριν ὁμολογῶν εὐσεβήσει· ὁ δὲ
5996   1.41.1.15 : εὐσεβῶν εἴσεται καὶ ποῦ ἐστιν ἡ ἀλήθεια καὶ τίς ἐστιν
5997   1.41.1.16 : ἐκείνη, καὶ μαθὼν ἔτι μᾶλλον εὐσεβέστερος ἔσται. Οὐδέ–
5998   1.41.1.17 : ποτε γάρ, ὦ τέκνον, ψυχὴ ἐν σώματι οὖσα καὶ κουφίσασα
5999   1.41.1.18 : ἑαυτὴν ἐπὶ τὴν κατάληψιν τοῦ ὄντως ἀγαθοῦ καὶ ἀληθοῦς
6000   1.41.1.19 : ὀλισθῆσαι δύναται ἐπὶ τὸ ἐναντίον· δεινὸν γὰρ ἔρωτα
6001   1.41.1.20 : ἴσχει καὶ λήθην πάντων τῶν κακῶν ψυχὴ μαθοῦσα ἑαυτῆς
6002   1.41.1.21 : τὸν προπάτορα, καὶ οὐκέτι ἀποστῆναι δύναται τοῦ ἀγαθοῦ.
6003   1.41.1.22 : Τοῦτ´, ὦ τέκνον, τοῦτο εὐσεβείας ἔστω τέλος, ἐφ´ ὃ ἀφι–
6004   1.41.1.23 : κνούμενος καὶ καλῶς βιώσῃ καὶ εὐδαιμόνως τεθνήξῃ τῆς 
6005   1.41.1.24 : ψυχῆς σου μὴ ἀγνοούσης ποῦ αὐτὴν δεῖ ἀναπτῆναι. Αὕτη
6006   1.41.1.25 : γὰρ μόνη ἐστίν, ὦ τέκνον, ἡ πρὸς ἀλήθειαν ὁδός, ἣν καὶ
6007   1.41.1.26 : οἱ ἡμέτεροι πρόγονοι ὥδευσαν καὶ ὁδεύσαντες ἔτυχον τοῦ
6008   1.41.1.27 : ἀγαθοῦ. Σεμνὴ αὕτη ὁδὸς καὶ λεία, χαλεπὴ δὲ ψυχῇ ὁδεῦ–
6009   1.41.1.28 : σαι ἐν σώματι οὔσῃ. Πρῶτον μὲν γὰρ αὐτὴν ἑαυτῇ πολεμῆ–
6010   1.41.1.29 : σαι δεῖ καὶ διάστασιν μεγάλην ποιῆσαι καὶ ὑπὸ τοῦ ἑνὸς
6011   1.41.1.30 : μέρους πλεονεκτηθῆναι. Ἑνὸς γὰρ γίγνεται πρὸς δύο ἡ
6012   1.41.1.31 : σύστασις, τοῦ μὲν φεύγοντος, τῶν δὲ καθελκόντων κάτω,
6013   1.41.1.32 : καὶ ἔρις καὶ μάχη πολλὴ πρὸς ἄλληλα τούτων γίγνεται
6014   1.41.1.33 : τοῦ μὲν φυγεῖν βουλομένου, τῶν δὲ κατασχεῖν σπευδόν–
6015   1.41.1.34 : των. Ἡ δὲ νίκη ἀμφοτέρων οὐχ ὁμοία· τὸ μὲν γὰρ πρὸς
6016   1.41.1.35 : τὸ ἀγαθὸν σπεύδει, τὰ δὲ πρὸς τὰ κακὰ κατοικεῖ· καὶ τὸ
6017   1.41.1.36 : μὲν ἐλευθερωθῆναι ποθεῖ, τὰ δὲ τὴν δουλείαν ἀγαπᾷ.
6018   1.41.1.37 : Κἂν μὲν νικηθῇ τὰ δύο μέρη, μεμένηκεν ἑαυτῶν ἔρημα
6019   1.41.1.38 : καὶ τοῦ ἄρχοντος· ἐὰν δὲ τὸ ἓν ἡττηθῇ, ὑπὸ τῶν δύο ἄγε–
6020   1.41.1.39 : ται καὶ φέρεται τιμωρούμενον τῇ ἐνθάδε διαίτῃ. Οὗτός
6021   1.41.1.40 : ἐστιν, ὦ τέκνον, ὁ τῆς ἐκεῖσε ὁδοῦ ἀγών· δεῖ γάρ σε,
6022   1.41.1.41 : ὦ τέκνον, πρῶτον τὸ σῶμα πρὸ τοῦ τέλους ἐγκαταλεῖψαι
6023   1.41.1.42 : καὶ νικῆσαι τὸν ἐναγώνιον βίον καὶ νικήσαντα οὕτως
6024   1.41.1.43 : ἀνελθεῖν.
6025   1.41.1.44 : Νῦν δέ, ὦ τέκνον, 〈ἐν〉 <20κεφαλαίοις>20 τὰ ὄντα διεξε–
6026   1.41.1.45 : λεύσομαι· νοήσεις γὰρ τὰ λεγόμενα μεμνημένος ὧν ἤκουσας.
6027   1.41.1.46 : Πάντα τὰ ὄντα κινεῖται· μόνον τὸ μὴ ὂν ἀκίνητον.
6028   1.41.1.47 : Πᾶν σῶμα μεταβλητόν, οὐ πᾶν σῶμα διαλυτόν· [ἔνια
6029   1.41.1.48 : τῶν σωμάτων διαλυτά].
6030   1.41.1.49 : Οὐ πᾶν ζῷον θνητόν, οὐ πᾶν ζῷον ἀθάνατον.
6031   1.41.1.50 : Τὸ διαλυτὸν φθαρτόν, τὸ μένον ἀμετάβλητον, 〈τὸ
6032   1.41.1.51 : ἀμετάβλητον〉 ἀίδιον. 
6033   1.41.1.52 : Τὸ ἀεὶ γινόμενον ἀεὶ καὶ φθείρεται, τὸ δὲ ἅπαξ γι–
6034   1.41.1.53 : νόμενον οὐδέποτε φθείρεται οὐδὲ ἄλλο τι γίνεται.
6035   1.41.1.54 : Πρῶτον ὁ θεός, δεύτερον ὁ κόσμος, τρίτον ὁ ἄνθρωπος.
6036   1.41.1.55 : Ὁ κόσμος διὰ τὸν ἄνθρωπον, ὁ δὲ ἄνθρωπος διὰ
6037   1.41.1.56 : τὸν θεόν.
6038   1.41.1.57 : Ψυχῆς τὸ μὲν αἰσθητικὸν θνητόν, τὸ δὲ λογικὸν ἀθά–
6039   1.41.1.58 : νατον.
6040   1.41.1.59 : Πᾶσα οὐσία ἀθάνατος, πᾶσα οὐσία μεταβλητή.
6041   1.41.1.60 : Πᾶν τὸ ὂν διττόν, οὐδὲν τῶν ὄντων ἕστηκεν.
6042   1.41.1.61 : Οὐ πάντα ψυχῇ κινεῖται, πᾶν δὲ ὂν ψυχὴ κινεῖ.
6043   1.41.1.62 : Πᾶν τὸ πάσχον αἴσθεται, 〈οὐ〉 πᾶν τὸ αἰσθόμενον
6044   1.41.1.63 : πάσχει.
6045   1.41.1.64 : Πᾶν τὸ λυπούμενον καὶ ἥδεται [ζῷον θνητόν], οὐ
6046   1.41.1.65 : πᾶν τὸ ἡδόμενον λυπεῖται [ζῷον ἀίδιον].
6047   1.41.1.66 : Οὐ πᾶν σῶμα νοσεῖ· πᾶν σῶμα νοσοῦν διαλυτόν.
6048   1.41.1.67 : Ὁ νοῦς ἐν τῷ θεῷ, ὁ λογισμὸς ἐν τῷ ἀνθρώπῳ.
6049   1.41.1.68 : Ὁ λόγος ἐν τῷ νοί, ὁ νοῦς ἀπαθής.
6050   1.41.1.69 : Οὐδὲν ἐν σώματι ἀληθές, ἐν ἀσωμάτῳ τὸ πᾶν ἀψευδές.
6051   1.41.1.70 : Πᾶν τὸ γενόμενον μεταβλητόν, οὐ πᾶν τὸ γενόμενον
6052   1.41.1.71 : φθαρτόν.
6053   1.41.1.72 : Οὐδὲν ἀγαθὸν ἐπὶ τῆς γῆς, οὐδὲν κακὸν ἐν τῷ οὐρανῷ.
6054   1.41.1.73 : Ὁ θεὸς ἀγαθός, ὁ ἄνθρωπος κακός.
6055   1.41.1.74 : Τὸ ἀγαθὸν ἑκούσιον, τὸ κακὸν ἀκούσιον.
6056   1.41.1.75 : Οἱ θεοὶ τὰ ἀγαθὰ αἱροῦνται ὡς ἀγαθά **.
6057   1.41.1.76 : Ἡ εὐνομία μετὰ θεοῦ ὁμόνοια· ἡ εὐνομία ὁ νόμος. 
6058   1.41.1.77 : Θεῖος χρόνος, νόμος ἀνθρώπινος.
6059   1.41.1.78 : Κακία κόσμου τροφή, χρόνος ἀνθρώπου φθορά.
6060   1.41.1.79 : Πᾶν 〈τὸ〉 ἐν οὐρανῷ ἀμετάθετον, πᾶν τὸ ἐπὶ γῆς
6061   1.41.1.80 : μεταθετόν.
6062   1.41.1.81 : Οὐδὲν ἐν οὐρανῷ δοῦλον, οὐδὲν ἐπὶ γῆς ἐλεύθερον.
6063   1.41.1.82 : Οὐδὲν ἄγνωστον ἐν οὐρανῷ, οὐδὲν γνώριμον ἐπὶ
6064   1.41.1.83 : τῆς γῆς.
6065   1.41.1.84 : Οὐ κοινωνεῖ 〈τὰ ἐν οὐρανῷ τοῖς ἐπὶ γῆς, κοινωνεὶ〉
6066   1.41.1.85 : τὰ ἐπὶ γῆς τοῖς ἐν οὐρανῷ.
6067   1.41.1.86 : Πάντα τὰ ἐν οὐρανῷ ἄμωμα, πάντα τὰ ἐπὶ γῆς ἐπί–
6068   1.41.1.87 : μωμα.
6069   1.41.1.88 : Τὸ ἀθάνατον οὐ θνητόν, τὸ θνητὸν οὐκ ἀθάνατον.
6070   1.41.1.89 : Τὸ σπαρὲν οὐ πάντως γενητόν, τὸ δὲ γενητὸν πάν–
6071   1.41.1.90 : τως καὶ σπαρέν.
6072   1.41.1.91 : Διαλυτοῦ σώματος δύο χρόνοι· ὁ ἀπὸ τῆς σπορᾶς
6073   1.41.1.92 : μέχρι τῆς γενέσεως καὶ ὁ ἀπὸ τῆς γενέσεως μέχρι τοῦ
6074   1.41.1.93 : θανάτου· τοῦ ἀιδίου σώματος χρόνος ἐκ τῆς γενέσεως
6075   1.41.1.94 : μόνος.
6076   1.41.1.95 : Τὰ διαλυτὰ σώματα αὔξεται καὶ μειοῦται.
6077   1.41.1.96 : Ἡ διαλυτὴ ὕλη εἰς τὰ ἐναντία ἐναλλοιοῦται [φθορὰν
6078   1.41.1.97 : καὶ γένεσιν]· ἡ δὲ ἀίδιος ἢ εἰς αὑτὴν ἢ εἰς τὰ ὅμοια.
6079   1.41.1.98 : Γένεσις ἀνθρώπου φθορᾶς, φθορὰ ἀνθρώπου γενέ–
6080   1.41.1.99 : σεως ἀρχή.
6081   1.41.1.100 : Τὸ ἀπογιγνόμενον 〈καὶ ἐπιγίγνεται, τὸ ἐπιγιγνόμενον〉
6082   1.41.1.101 : καὶ ἀπογίγνεται.
6083   1.41.1.102 : Τῶν ὄντων τὰ μὲν ἐν σώμασίν εἰσι, τὰ δὲ ἐν ἰδέαις, 
6084   1.41.1.103 : τὰ δὲ 〈ἐν〉 ἐνεργείαις· σῶμα δὲ ἐν ἰδέαις, ἰδέα δὲ καὶ
6085   1.41.1.104 : ἐνέργεια ἐν σώματί ἐστι.
6086   1.41.1.105 : Τὸ ἀθάνατον οὐ μετέχει τοῦ θνητοῦ, τὸ δὲ θνητὸν
6087   1.41.1.106 : τοῦ ἀθανάτου μετέχει.
6088   1.41.1.107 : Τὸ μὲν θνητὸν εἰς ἀθάνατον σῶμα οὐκ ἔρχεται, τὸ
6089   1.41.1.108 : δὲ ἀθάνατον εἰς θνητὸν παραγίνεται.
6090   1.41.1.109 : Αἱ ἐνέργειαι οὐκ εἰσὶν ἀνωφερεῖς, ἀλλὰ κατωφερεῖς.
6091   1.41.1.110 : Οὐδὲν ὠφελεῖ τὰ ἐπὶ γῆς τὰ ἐν οὐρανῷ, πάντα ὠφε–
6092   1.41.1.111 : λεῖ τὰ ἐν οὐρανῷ τὰ ἐπὶ γῆς.
6093   1.41.1.112 : Ὁ οὐρανὸς σωμάτων ἀιδίων δεκτικός, ἡ γῆ σωμάτων
6094   1.41.1.113 : φθαρτικῶν δεκτική.
6095   1.41.1.114 : Ἡ γῆ ἄλογος, ὁ οὐρανὸς λογικός.
6096   1.41.1.115 : Τὰ ἐν οὐρανῷ ὑπόκειται, τὰ ἐπὶ γῆς τῇ γῇ ἐπίκειται.
6097   1.41.1.116 : Ὁ οὐρανὸς πρῶτον στοιχεῖον, ἡ γῆ ὕστατον στοιχεῖον.
6098   1.41.1.117 : Πρόνοια θεία τάξις, ἀνάγκη προνοίᾳ ὑπηρέτις.
6099   1.41.1.118 : Τύχη φορὰ ἄτακτος, ἐνεργείας εἴδωλον, δόξα ψευδής.
6100   1.41.1.119 : Τί θεός; ἄτρεπτον ἀγαθόν· τί ἄνθρωπος; τρεπτὸν
6101   1.41.1.120 : κακόν.
6102   1.41.1.121 : Τούτων τῶν κεφαλαίων μεμνημένος καὶ ὧν σοι διὰ
6103   1.41.1.122 : πλειόνων λόγων διεξῆλθον εὐκόλως ἀναμνησθήσῃ· ταῦτα
6104   1.41.1.123 : γὰρ ἐκείνων εἰσὶ περιοχαί. Τὰς μέντοι πρὸς τοὺς πολλοὺς
6105   1.41.1.124 : ὁμιλίας παραιτοῦ· φθονεῖν μὲν γάρ σε οὐ βούλομαι, μᾶλ–
6106   1.41.1.125 : λον δὲ ὅτι πολλοῖς δόξεις καταγέλαστος εἶναι. Τὸ γὰρ
6107   1.41.1.126 : ὅμοιον πρὸς τὸ ὅμοιον παραλαμβάνεται, ἀνόμοιος δὲ ἀνο–
6108   1.41.1.127 : μοίῳ οὐδέποτε φίλος. Οὗτοι δὲ οἱ λόγοι ὀλίγους παν– 
6109   1.41.1.128 : τελῶς τοὺς ἀκροατὰς ἔχουσιν ἢ τάχα οὐδὲ τοὺς ὀλίγους
6110   1.41.1.129 : ἕξουσιν. Ἔχουσι δέ τι καὶ ἴδιον ἐν ἑαυτοῖς· τοὺς κακοὺς
6111   1.41.1.130 : μᾶλλον παροξύνουσι πρὸς τὴν κακίαν· διὸ χρὴ τοὺς πολ–
6112   1.41.1.131 : λοὺς φυλάττεσθαι μὴ νοοῦντας τῶν λεγομένων τὴν ἀρετήν.
6113   1.41.1.132 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς εἶπας, ὦ πάτερ;
6114   1.41.1.133 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὕτως, ὦ τέκνον. Πᾶν τὸ ζῷον τὸ ἀν–
6115   1.41.1.134 : θρώπινον ἐπιρρεπέστερόν ἐστιν εἰς τὴν κακίαν καὶ ταύτῃ
6116   1.41.1.135 : σύντροφον γίγνεται, διὸ καὶ ἥδεται αὐτῇ. Τοῦτο δὲ τὸ
6117   1.41.1.136 : ζῷον ἐὰν μάθῃ ὅτι γενητὸς ὁ κόσμος καὶ πάντα κατὰ
6118   1.41.1.137 : πρόνοιαν καὶ ἀνάγκην γίνεται, εἱμαρμένης πάντων ἀρχού–
6119   1.41.1.138 : σης, οὕτω πολλῷ ἑαυτοῦ χεῖρον ἔσται, καταφρονῆσαν μὲν
6120   1.41.1.139 : τοῦ παντὸς ὡς γενητοῦ, τὰς δὲ αἰτίας τοῦ κακοῦ τῇ εἱμαρ–
6121   1.41.1.140 : μένῃ ἀναφέρον, οὐδ´ ἀφέξεταί ποτε παντὸς ἔργου κακοῦ.
6122   1.41.1.141 : Διὸ φυλακτέον αὐτούς, ὅπως ἐν ἀγνοίᾳ ὄντες ἔλαττον ὦσι
6123   1.41.1.142 : κακοὶ φόβῳ τοῦ ἀδήλου.
6124   1.41.2.1 : <20Ἐκ τοῦ Ἀρχύτου Περὶ ἀρχᾶν>20 (fr. 4 phil. Gr. I
6125   1.41.2.2 : p. 567 Mullach.).
6126   1.41.2.3 : Ἀνάγκα [καὶ] δύο ἀρχὰς εἶμεν τῶν ὄντων, μίαν μὲν
6127   1.41.2.4 : τὰν συστοιχίαν ἔχοισαν τῶν τεταγμένων καὶ ὁριστῶν, ἑτέ–
6128   1.41.2.5 : ραν δὲ τὰν συστοιχίαν ἔχοισαν τῶν ἀτάκτων καὶ ἀορίστων.
6129   1.41.2.6 : Καὶ τὰν μὲν ῥητὰν καὶ λόγον ἔχοισαν καὶ τὰ ἐόντα ὁμοίως
6130   1.41.2.7 : συνέχεν καὶ τὰ μὴ ἐόντα ὁρίζεν καὶ συντάσσεν (πλατιά–
6131   1.41.2.8 : ζοισαν γὰρ ἀεὶ τοῖς γινομένοις εὐλόγως καὶ εὐρύθμως
6132   1.41.2.9 : ἀνάγεν ταῦτα καὶ τὸ καθόλω οὐσίας τε καὶ ἰδέας μετα–
6133   1.41.2.10 : διδόμεν)· τὰν δ´ ἄλογον καὶ ἄρρητον καὶ τὰ συντεταγμένα 
6134   1.41.2.11 : λυμαίνεσθαι καὶ τὰ ἐς γένεσίν τε καὶ ὠσίαν παραγενόμενα
6135   1.41.2.12 : διαλύεν (πλατιάζοισαν γὰρ ἀεὶ τοῖς πράγμασιν ἐξομοιοῦν
6136   1.41.2.13 : αὑτᾷ ταῦτα).
6137   1.41.2.14 : Ἀλλ´ ἐπείπερ ἀρχαὶ δύο κατὰ γένος ἀντιδιαιρεόμεναι
6138   1.41.2.15 : τὰ πράγματα τυγχάνοντι τῷ τὰν μὲν εἶμεν ἀγαθοποιόν,
6139   1.41.2.16 : τὰν δ´ εἶμεν κακοποιόν, ἀνάγκα καὶ δύο λόγως εἶμεν, τὸν
6140   1.41.2.17 : μὲν ἕνα τᾶς ἀγαθοποιῶ φύσιος, τὸν δ´ ἕνα τᾶς κακοποιῶ.
6141   1.41.2.18 : Διὰ τοῦτο καὶ τὰ τέχνᾳ καὶ τὰ φύσι γινόμενα δύο τούτων
6142   1.41.2.19 : πράτων μετείληφε, τᾶς τε μορφῶς καὶ τᾶς ὠσίας. Καὶ
6143   1.41.2.20 : ἁ μὲν μορφώ ἐντι ἁ αἰτία τῶ τόδε τι εἶμεν· ἁ δὲ ὠσία
6144   1.41.2.21 : τὸ ὑποκείμενον, παραδεχόμενον τὰν μορφώ.
6145   1.41.2.22 : Οὔτε δὲ τᾷ ὠσίᾳ οἷόν τέ ἐντι μορφῶς μετεῖμεν αὐτᾷ
6146   1.41.2.23 : ἐξ αὑτᾶς, οὔτε μὰν τὰν μορφὼ γενέσθαι περὶ τὰν ὠσίαν,
6147   1.41.2.24 : ἀλλ´ ἀνάγκα ἁτέραν τινὰ εἶμεν αἰτίαν, τὰν κινάσοισαν
6148   1.41.2.25 : τὰν ἐστὼ τῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰν μορφώ· ταύταν δὲ τὰν
6149   1.41.2.26 : πράταν τᾷ δυνάμι καὶ καθυπερτάταν εἶμεν τᾶν ἀλλᾶν·
6150   1.41.2.27 : ὀνομάζεσθαι δ´ αὐτὰν ποθάκει θεόν· ὥστε τρεῖς ἀρχὰς
6151   1.41.2.28 : εἶμεν ἤδη, τόν τε θεὸν καὶ τὰν ἐστὼ τῶν πραγμάτων καὶ τὰν
6152   1.41.2.29 : μορφώ. Καὶ τὸν μὲν θεὸν 〈τὸν〉 τεχνίταν καὶ τὸν κινέοντα, 
6153   1.41.2.30 : τὰν δ´ ἐστὼ τὰν ὕλαν καὶ τὸ κινεόμενον, τὰν δὲ μορφὼ
6154   1.41.2.31 : τὰν τέχναν καὶ ποθ´ ἃν κινέεται ὑπὸ τῶ κινέοντος ἁ ἐστώ.
6155   1.41.2.32 : Ἀλλ´ ἐπεὶ τὸ κινεόμενον ἐναντίας ἑαυτῷ δυνάμιας
6156   1.41.2.33 : ἴσχει τὰς τῶν ἁπλόων σωμάτων, τὰ δ´ ἐναντία συναρμο–
6157   1.41.2.34 : γᾶς τινος δεῖται καὶ ἑνώσιος, ἀνάγκα ἀριθμῶν δυνάμιας
6158   1.41.2.35 : καὶ ἀναλογίας καὶ τὰ ἐν ἀριθμοῖς καὶ γαμετρικοῖς δεικνύ–
6159   1.41.2.36 : μενα παραλαμβάνεν, ἃ καὶ συναρμόξαι καὶ ἑνῶσαι τὰν
6160   1.41.2.37 : ἐναντιότατα δυνασεῖται ἐν τᾷ ἐστοῖ τῶν πραγμάτων ποτ–
6161   1.41.2.38 : τὰν μορφώ. Καθ´ αὑτὰν μὲν γὰρ ἔσσα ἁ ἐστὼ ἄμορφός
6162   1.41.2.39 : ἐντι, κιναθεῖσα δὲ ποττὰν μορφὰ ἔμμορφος γίνεται καὶ
6163   1.41.2.40 : λόγον ἔχοισα τὸν τᾶς συντάξιος. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ δι´
6164   1.41.2.41 : ὃ κινέεται τὸ κινεόμενόν ἐντι τὸ πράτως κινέον· ὥστ´
6165   1.41.2.42 : ἀνάγκα τρεῖς εἶμεν τὰς ἀρχάς, τάν τε ἐστὼ τῶν πραγμά–
6166   1.41.2.43 : των καὶ τὰν μορφὼ καὶ τὸ ἐξ αὑτῶ κινατικὸν καὶ πρᾶ–
6167   1.41.2.44 : τον τᾷ δυνάμι. Τὸ δὲ τοιοῦτον οὐ νόον μόνον εἶμεν δεῖ,
6168   1.41.2.45 : ἀλλὰ καὶ νόω τι κρέσσον· νόω δὲ κρέσσον ἐντί, ὅπερ ὀνο–
6169   1.41.2.46 : μάζομεν θεόν, φανερόν. —
6170   1.41.2.47 : Ὁ μὲν τῶ ἴσω λόγος περὶ τὰν ῥητὰν καὶ λόγον ἔχοι– 
6171   1.41.2.48 : σαν φύσιν ἐντί· ὁ δὲ τῶ ἀνίσω περὶ τὰν ἄλογον καὶ ἄρ–
6172   1.41.2.49 : ρητον· αὕτα δ´ ἐντὶ ἁ ἐστώ· καὶ διὰ τοῦτο γένεσις καὶ
6173   1.41.2.50 : φθορὰ γίνεται περὶ ταύταν καὶ οὐκ ἄνευ ταύτας.
6174   1.41.3.1 : <20Ἐκ τῶν Πορφυρίου πρὸς τὰ νοητὰ ἀφορ–
6175   1.41.3.2 : μῶν>20 (opusc. Porph. p. 78 Holsten.).
6176   1.41.3.3 : Τὰ κατηγορούμενα τοῦ αἰσθητοῦ καὶ ἐνύλου ἀληθῶς
6177   1.41.3.4 : ἐστὶ ταῦτα, τὸ πάντῃ εἶναι διαπεφορημένον, τὸ μεταβλη–
6178   1.41.3.5 : τὸν εἶναι, τὸ ὑφεστάναι ἐν ἑτερότητι, τὸ σύνθετον εἶναι,
6179   1.41.3.6 : τὸ 〈μὴ〉 καθ´ ἑαυτὸ αὐτὸ ὑπάρχειν, τὸ ἐν τόπῳ, τὸ ἐν
6180   1.41.3.7 : ὄγκῳ θεωρεῖσθαι καὶ ὅσα τούτοις παραπλήσια· τοῦ δὲ
6181   1.41.3.8 : ὄντως ὄντος καὶ καθ´ αὑτὸ ὑφεστηκότος αὐτοῦ τὸ εἶναι
6182   1.41.3.9 : ἀεὶ ἐν ἑαυτῷ ἱδρυμένον, τὸ ὡσαύτως 〈καὶ〉 κατὰ ταὐτὰ ἔχειν,
6183   1.41.3.10 : τὸ ἐν ταὐτότητι οὐσιῶσθαι, τὸ ἀμετάβλητον εἶναι κατ´
6184   1.41.3.11 : οὐσίαν, τὸ ἀσύνθετον, τὸ μήτε λυτὸν μήτε ἐν τόπῳ εἶναι
6185   1.41.3.12 : μήτε εἰς ὄγκον διαπεφορῆσθαι, τὸ μήτε γιγνόμενον μήτε
6186   1.41.3.13 : ἀπολλύμενον εἶναι καὶ ὅσα τοιαῦτα, ὧν ἐχομένους δεῖ
6187   1.41.3.14 : μηδὲν ἐπαλλάττοντας περὶ τῆς διαφόρου αὐτῶν φύσεως
6188   1.41.3.15 : καὶ αὐτοὺς λέγειν καὶ ἄλλων λεγόντων ὑπακούειν.
6189   1.41.4.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα>20 (p. 40 Patrit.).
6190   1.41.4.2 : Ἡ ψυχὴ τοίνυν οὐσία ἐστὶν ἀσώματος, καὶ ἐν σώματι
6191   1.41.4.3 : δὲ οὖσα οὐκ ἐκβαίνει τῆς ἰδίας οὐσιότητος. Τυγχάνει
6192   1.41.4.4 : γὰρ οὖσα ἀεικίνητος κατ´ οὐσίαν, κατὰ νόησιν αὐτοκίνη–
6193   1.41.4.5 : τος, οὐκ ἔν τινι κινουμένη, οὐ πρός τι, οὐχ ἕνεκέν τινος·
6194   1.41.4.6 : προτερεῖ γὰρ τῇ δυνάμει, τὸ δὲ πρότερον οὐ δεῖται τῶν
6195   1.41.4.7 : ὑστέρων. Τὸ ἔν τινι τοίνυν ἐστὶν ὁ τόπος καὶ χρόνος 
6196   1.41.4.8 : καὶ φύσις, τὸ δὲ πρός τι ἐστὶν ἁρμονία καὶ εἶδος καὶ
6197   1.41.4.9 : σχῆμα, τὸ δὲ οὗ ἕνεκα τὸ σῶμα· ἕνεκα γὰρ σώματος καὶ
6198   1.41.4.10 : χρόνος καὶ τόπος καὶ φύσις. Ταῦτα δὲ κατὰ συγγενικὴν
6199   1.41.4.11 : οἰκειότητα κοινωνεῖ ἀλλήλοις, ἐπεί τοι γε τὸ σῶμα ἐδεῖτο
6200   1.41.4.12 : τόπου (ἀμήχανον γὰρ ἦν συστῆναι σῶμα ἄνευ τόπου) καὶ
6201   1.41.4.13 : μεταβάλλεται φυσικῶς, ἀδύνατον δὲ μεταβολὴν εἶναι ἄνευ
6202   1.41.4.14 : χρόνου καὶ τῆς κατὰ φύσιν κινήσεως, οὐδὲ σώματος οἷόν
6203   1.41.4.15 : τε σύστασιν εἶναι ἄνευ ἁρμονίας. Ἕνεκα τοίνυν τοῦ σώ–
6204   1.41.4.16 : ματός ἐστιν ὁ τόπος· παραδεχόμενος γὰρ τὰς τοῦ σώμα–
6205   1.41.4.17 : τος μεταβολὰς οὐκ ἐᾷ ἀπόλλυσθαι τὸ μεταβαλλόμενον·
6206   1.41.4.18 : μεταβαλλόμενον δὲ ἀφ´ ἑτέρου εἰς ἕτερον μεταπίπτει καὶ
6207   1.41.4.19 : τῆς μὲν ἕξεως στερίσκεται, τοῦ δὲ εἶναι σῶμα συστατὸν
6208   1.41.4.20 : οὐχί· μεταβληθὲν δὲ εἰς ἕτερον τὴν τοῦ ἑτέρου ἕξιν ἔχει.
6209   1.41.4.21 : Τὸ γὰρ σῶμα, ᾗ σῶμα, μένει σῶμα· ἡ δὲ ποιὰ διάθεσις
6210   1.41.4.22 : οὐ μένει· τὸ σῶμα τοίνυν κατὰ διάθεσιν μεταβάλλεται.
6211   1.41.4.23 : Ἀσώματος τοίνυν ὁ τόπος καὶ ὁ χρόνος καὶ ἡ φυσικὴ
6212   1.41.4.24 : κίνησις. Τυγχάνει δὲ ἕκαστον τούτων τῆς ἰδίας ἰδιότητος.
6213   1.41.4.25 : Ἰδιότης δὲ τοῦ τόπου περιοχή, χρόνου δὲ διάστημα καὶ
6214   1.41.4.26 : ἀριθμός, φύσεως δὲ κίνησις, ἁρμονίας δὲ φιλία, σώματος
6215   1.41.4.27 : δὲ μεταβολή· ἰδιότης δὲ ψυχῆς ἡ κατ´ οὐσίαν νόησις.
6216   1.41.5.1 : <20Ἀρχύτου ἐκ τοῦ Περὶ ἀρχᾶν>20 (fr. 5 phil. Gr. I
6217   1.41.5.2 : p. 568 Mullach.).
6218   1.41.5.3 : Ἀρχὰ τᾶς τῶν ἐόντων γνώσιος τὰ αὐτόθεν φαινόμενα.
6219   1.41.5.4 : Τῶν δ´ αὐτόθεν φαινομένων τὰ μέν ἐντι νοατά, τὰ δ´
6220   1.41.5.5 : αἰσθατά· νοατὰ μὲν τὰ ἀκίνητα, αἰσθατὰ δὲ τὰ κινεόμενα.
6221   1.41.5.6 : Κριτήριον δὲ τῶν μὲν νοατῶν ὁ νόος, τῶν δ´ αἰσθατῶν
6222   1.41.5.7 : ἁ αἴσθασις. Τῶν δὲ μὴ αὐτόθεν φαινομένων τὰ μέν 
6223   1.41.5.8 : ἐντι ἐπιστατά, τὰ δὲ δοξαστά· ἐπιστατὰ μὲν τὰ ἀκίνητα,
6224   1.41.5.9 : δοξαστὰ δὲ τὰ κινεόμενα. Δεῖ δὲ ταῦτα τρία νοᾶσαι, τό
6225   1.41.5.10 : τε κρῖνον καὶ τὸ κρινόμενον καὶ ποθ´ ὅπερ κρίνεται. Καὶ
6226   1.41.5.11 : τὸ μὲν κρῖνον εἶμεν τὸν νόον καὶ τὰν αἴσθασιν, τὸ δὲ
6227   1.41.5.12 : κρινόμενον τὸν λόγον· ποθ´ ὅπερ δὲ κρίνεται τὸ αὐτόθεν
6228   1.41.5.13 : φαινόμενον· τούτω δὲ τὸ μὲν νοατόν, τὸ δ´ αἰσθατόν.
6229   1.41.5.14 : Ἐπικρίνει δὲ ὁ νόος τὸν λόγον, ὅκα μὲν ποτὶ τὸ νοατὸν
6230   1.41.5.15 : ποτιβάλλων, ὅκα δὲ ποτὶ τὸ αἰσθατόν. Ὅκκα μὲν γὰρ
6231   1.41.5.16 : περὶ νοατῶν μαστεύηται ὁ λόγος, ποτὶ τὸ νοατὸν ποτι–
6232   1.41.5.17 : βάλλει, ὅκκα δὲ περὶ αἰσθατῶν, ποτὶ τὸ αἰσθατόν. Καὶ
6233   1.41.5.18 : δι´ αὐτὸ ψευδογραφίαι ἐν γαμετρίᾳ κατὰ σχήματα καὶ
6234   1.41.5.19 : ἀριθμὼς ἐμφαίνονται, αἰτιολογίαι δὲ καὶ εἰκοτολογίαι
6235   1.41.5.20 : ἐν φυσιολογίᾳ καὶ πολιτικᾷ κατὰ γένεσιν καὶ πράξιας.
6236   1.41.5.21 : Τὸ μὲν γὰρ ὅτι ἐν διπλόῳ λόγῳ ἁρμονία τυγχάνει, ποτὶ
6237   1.41.5.22 : τὸ νοατὸν [λόγον] ποτιβάλλων ὁ λόγος γινώσκει· τὸ δ´
6238   1.41.5.23 : ὅτι συμφωνεῖ ὁ διπλόος λόγος, διὰ τᾶς αἰσθάσιος ἐπι–
6239   1.41.5.24 : μαρτυρεῖται. Καὶ τῶν μαχανικῶν δὲ τοὶ λόγοι ποττὰ
6240   1.41.5.25 : νοατὰ ποτιβάλλοντι σχήματα καὶ ἀριθμὼς καὶ ἀναλογίας,
6241   1.41.5.26 : τὰ δὲ ἀποτελέσματα ποτὶ τὰ αἰσθητά· μεθ´ ὕλας γὰρ
6242   1.41.5.27 : ταῦτα θεωρεῖται καὶ κινάσιος. Καθόλω δὲ ἀμάχανον γνῶμεν
6243   1.41.5.28 : τὸ διὰ τί ἐν ἑκάστῳ μὴ προειδότας τὸ τί ἐντι ἕκαστον.
6244   1.41.5.29 : Κρίνεται δὲ τὸ μὲν τί ἐντι ἕκαστον 〈τῶν〉 ἐόντων τῷ νόῳ·
6245   1.41.5.30 : τὸ δ´ ὅτι ἐντὶ ἢ ὅτι οὕτως ἔχει, λόγῳ καὶ αἰσθάσι· λόγῳ
6246   1.41.5.31 : μέν, ὅκκα δεῖξίν τινος σαμάνωμεν διὰ συλλογισμῶ, ὑπάρ– 
6247   1.41.5.32 : χοντος ἐξ ἀνάγκας· αἰσθάσι δ´, ὅκκα ἐπιμαρτυρώμεθα
6248   1.41.5.33 : τὸν λόγον διὰ τᾶς αἰσθάσιος.
6249   1.41.6.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ.>20 (p. 44 Patrit.).
6250   1.41.6.2 : {〈ΤΑΤ〉} Ὀρθῶς ταῦτα ἀπέδειξας, ὦ πάτερ· ἐκεῖνα
6251   1.41.6.3 : δὲ ἔτι με δίδαξον. Ἔφης γάρ που τὴν ἐπιστήμην καὶ
6252   1.41.6.4 : τὴν τέχνην ἐνέργειαν εἶναι τοῦ λογικοῦ· νῦν δὲ φὴς τὰ
6253   1.41.6.5 : ἄλογα ζῷα στερήσει τοῦ λογικοῦ ἄλογα εἶναι καὶ κεκλῆσθαι·
6254   1.41.6.6 : δῆλον 〈δ´〉 ὅτι ἀνάγκη κατὰ τοῦτον τὸν λόγον τὰ ἄλογα
6255   1.41.6.7 : ζῷα μὴ μετέχειν ἐπιστήμης μηδὲ τέχνης διὰ τὸ ἐστερῆ–
6256   1.41.6.8 : σθαι τοῦ λογικοῦ.
6257   1.41.6.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀνάγκη γάρ, ὦ τέκνον.
6258   1.41.6.10 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς οὖν ὁρῶμεν, ὦ πάτερ, τινὰ τῶν ἀλό–
6259   1.41.6.11 : γων ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ χρώμενα, οἷον τοὺς μύρμηκας
6260   1.41.6.12 : τὰς τροφὰς ἀποθῃσαυριζομένους τοῦ χειμῶνος καὶ τὰ
6261   1.41.6.13 : ἀέρια ζῷα ὁμοίως καλιὰς ἑαυτοῖς συντιθέντα, τὰ δὲ τε–
6262   1.41.6.14 : τράποδα γνωρίζοντα τοὺς φωλεοὺς τοὺς ἰδίους;
6263   1.41.6.15 : {〈ἙΡΜ.〉} Ταῦτα, ὦ τέκνον, οὐκ ἐπιστήμῃ οὐδὲ τέχνῃ
6264   1.41.6.16 : ποιεῖ, ἀλλὰ φύσει. Ἡ γὰρ ἐπιστήμη καὶ ἡ τέχνη διδακτά
6265   1.41.6.17 : εἰσι· τούτων δὲ τῶν ἀλόγων οὐδεὶς οὐδὲν διδάσκεται.
6266   1.41.6.18 : Τὰ δὲ φύσει γιγνόμενα ἐνεργείᾳ μὲν γίγνεται καθολικῇ·
6267   1.41.6.19 : τὰ δὲ ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ εἰδικῶς παραγίγνεται, οὐ πᾶσι·
6268   1.41.6.20 : 〈τὰ δὲ πᾶσι〉 γιγνόμενα ὑπὸ φύσεως ἐνεργεῖται. Οἷον
6269   1.41.6.21 : οἱ ἄνθρωποι 〈πάντες〉 ἄνω βλέπουσιν, οὐ πάντες δὲ ἄν–
6270   1.41.6.22 : θρωποι μουσικοὶ οὐδὲ πάντες τοξόται ἢ κυνηγοὶ οὐδὲ τὰ
6271   1.41.6.23 : ἄλλα πάντα· ἀλλὰ τινὲς αὐτῶν τι ἔμαθον ἐπιστήμης καὶ
6272   1.41.6.24 : τέχνης ἐνεργούσης. Τὸν αὐτὸν τρόπον εἰ μέν τινες τῶν 
6273   1.41.6.25 : μυρμήκων τοῦτο ἔπραττον, οἳ δ´ οὔ, καλῶς ἂν ἔλεγες
6274   1.41.6.26 : ἐπιστήμῃ αὐτὸ τοῦτο πράττειν καὶ τέχνῃ συνάγειν τὰς
6275   1.41.6.27 : τροφάς· εἰ δὲ πάντες ὁμοίως ἄγονται ὑπὸ τῆς φύσεως
6276   1.41.6.28 : ἐπὶ τοῦτο καὶ ἄκοντες, δῆλον ὅτι οὐκ ἐπιστήμῃ οὐδὲ τέχνῃ
6277   1.41.6.29 : τοῦτο πράττουσιν.
6278   1.41.6.30 : Ἐνέργειαι γάρ, ὦ Τάτ, ἀσώματοι αὐταὶ οὖσαι, ἐν
6279   1.41.6.31 : σώμασίν εἰσιν καὶ διὰ τῶν σωμάτων ἐνεργοῦσι. Διόπερ,
6280   1.41.6.32 : ὦ Τάτ, καθότι ἀσώματοί εἰσι, καὶ ἀθανάτους αὐτάς φημι
6281   1.41.6.33 : εἶναι· καθότι δὲ χωρὶς σωμάτων ἐνεργεῖν οὐ δύνανται,
6282   1.41.6.34 : φημὶ αὐτὰς εἶναι ἀεὶ ἐν σώματι. Τὰ γὰρ πρός τι ἢ ἕνεκά
6283   1.41.6.35 : τινος γενόμενα προνοίᾳ καὶ ἀνάγκῃ ὑποπεπτωκότα ἀδύ–
6284   1.41.6.36 : νατον ἀργά ποτε μεῖναι τῆς ἰδίας ἐνεργείας. Τὸ γὰρ ὂν
6285   1.41.6.37 : ἀεὶ ἔσται, ταὐτὸ γὰρ αὐτοῦ καὶ σῶμα καὶ ζωή ἐστι. Τού–
6286   1.41.6.38 : τῳ τῷ λόγῳ ἕπεται τὸ καὶ ἀεὶ τὰ σώματα εἶναι. Διὸ
6287   1.41.6.39 : καὶ αὐτὴν τὴν σωμάτωσίν φημι ἀιδίαν ἐνέργειαν εἶναι.
6288   1.41.6.40 : Εἰ γὰρ σώματα ἐπίγεια διαλυτά, σώματα δὲ δεῖ εἶναι,
6289   1.41.6.41 : τόπους καὶ ὄργανα τῶν ἐνεργειῶν ταῦτα, αἱ δὲ ἐνέργειαι
6290   1.41.6.42 : ἀθάνατοι, τὸ δὲ ἀθάνατον ἀεὶ ἔστιν, ἐνέργεια καὶ ἡ σω–
6291   1.41.6.43 : ματοποίησις, εἴγε ἀεὶ ἔστι.
6292   1.41.6.44 : Παρέπονται δὲ τῇ ψυχῇ οὐκ ἀθρόως παραγιγνόμεναι,
6293   1.41.6.45 : ἀλλὰ τινὲς μὲν αὐτῶν ἅμα τῷ γίνεσθαι τὸν ἄνθρωπον
6294   1.41.6.46 : ἐνεργοῦσιν, ὁμοῦ τῇ ψυχῇ περὶ τὸ ἄλογον οὖσαι, αἱ δὲ
6295   1.41.6.47 : καθαρώτεραι ἐνέργειαι κατὰ μεταβολὴν τῆς ἡλικίας τῷ
6296   1.41.6.48 : λογικῷ μέρει τῆς ψυχῆς συνεργοῦσαι. Αὗται δὲ αἱ ἐνέρ–
6297   1.41.6.49 : γειαι τῶν σωμάτων εἰσὶν ἠρτημέναι. Καὶ ἀπὸ μὲν τῶν
6298   1.41.6.50 : θείων σωμάτων ἔρχονται εἰς τὰ θνητὰ αὗται [αἱ] σωμα–
6299   1.41.6.51 : τοποιοῦσαι, ἑκάστη δὲ αὐτῶν ἐνεργεῖ ἢ περὶ τὸ σῶμα 
6300   1.41.6.52 : ἢ τὴν ψυχήν. Καὶ αὐτῇ μέντοι τῇ ψυχῇ συγγίγνονται
6301   1.41.6.53 : χωρὶς σώματος· ἀεὶ δὲ ἐνέργειαί εἰσιν, οὐκ ἀεὶ δὲ ἡ ψυχὴ
6302   1.41.6.54 : ἐν σώματι θνητῷ ἐστι· δύναται γὰρ χωρὶς τοῦ σώματος
6303   1.41.6.55 : εἶναι, αἱ δὲ ἐνέργειαι χωρὶς τῶν σωμάτων οὐ δύνανται
6304   1.41.6.56 : εἶναι. Ἱερὸς λόγος ἐστίν, ὦ τέκνον, οὗτος. Συνεστάναι
6305   1.41.6.57 : μὲν σῶμα χωρὶς ψυχῆς οὐ δύναται, τὸ δὲ εἶναι δύναται.
6306   1.41.6.58 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ πάτερ;
6307   1.41.6.59 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὕτω νόησον, ὦ Τάτ· τῆς ψυχῆς χωρι–
6308   1.41.6.60 : σθείσης τοῦ σώματος ἐπιμένει αὐτὸ τὸ σῶμα· τοῦτο δὲ
6309   1.41.6.61 : τὸ σῶμα παρὰ τὸν τῆς ἐπιμονῆς χρόνον ἐνεργεῖται δια–
6310   1.41.6.62 : λυόμενον καὶ ἀειδὲς γιγνόμενον· ταῦτα δὲ οὐ δύναται
6311   1.41.6.63 : πάσχειν τὸ σῶμα χωρὶς ἐνεργείας. Ἐπιμένει οὖν τῷ σώ–
6312   1.41.6.64 : ματι ἡ ἐνέργεια αὕτη ψυχῆς χωρισθείσης. Αὕτη οὖν ἡ
6313   1.41.6.65 : διαφορὰ ἀθανάτου σώματος καὶ θνητοῦ, ὅτι τὸ μὲν ἀθά–
6314   1.41.6.66 : νατον ἐκ μιᾶς ὕλης συνέστηκε, τὸ δὲ οὔ· καὶ τὸ μὲν ποιεῖ,
6315   1.41.6.67 : τὸ δὲ πάσχει (πᾶν γὰρ τὸ ἐνεργοῦν κρατεῖ, τὸ δὲ ἐνερ–
6316   1.41.6.68 : γούμενον κρατεῖται) καὶ τὸ μὲν κρατοῦν ἐπιτακτικὸν καὶ
6317   1.41.6.69 : ἐλεύθερον 〈ὂν〉 ἄγει, τὸ δὲ δοῦλον φέρεται.
6318   1.41.6.70 : Αἱ μὲν 〈οὖν〉 ἐνέργειαι οὐ μόνον τὰ ἔμψυχα ἐνεργοῦσι
6319   1.41.6.71 : σώματα, 〈ἀλλὰ〉 καὶ τὰ ἄψυχα, ξύλα καὶ [τοὺς] λίθους
6320   1.41.6.72 : καὶ τὰ ἄλλ´ ὁμοίως, αὔξουσαί τε καὶ καρποφυοῦσαι καὶ
6321   1.41.6.73 : πεπαίνουσαι καὶ φθείρουσαι καὶ τήκουσαι καὶ σήπουσαι
6322   1.41.6.74 : καὶ θρύπτουσαι καὶ τὰ ὅμοια ἐνεργοῦσαι, ὅσα δύναται
6323   1.41.6.75 : σώματα ἄψυχα πάσχειν. Ἐνέργεια γὰρ κέκληται, ὦ τέκνον,
6324   1.41.6.76 : αὐτὸ τοῦτο, ὅ τί ποτέ ἐστι τὸ γιγνόμενον· ἀεὶ δὲ γίγνεσθαι
6325   1.41.6.77 : δεῖ καὶ πολλά, μᾶλλον δὲ πάντα· οὐδέποτε γὰρ χηρεύει
6326   1.41.6.78 : τῶν ὄντων τινὸς ὁ κόσμος, ἀεὶ δὲ φερόμενος ἐν ἑαυτῷ
6327   1.41.6.79 : κυίσκει τὰ ὄντα, οὐδέποτε ἀπολειφθησόμενα αὐτὰ τῆς 
6328   1.41.6.80 : φθορᾶς. Πᾶσα οὖν ἐνέργεια νοείσθω, ὡς ἀεὶ ἀθάνατος
6329   1.41.6.81 : οὖσα, ἥτις ἂν ᾖ ἐν οἱῳδήποτε σώματι.
6330   1.41.6.82 : Τῶν δὲ ἐνεργειῶν αἳ μέν εἰσι τῶν θείων σωμάτων,
6331   1.41.6.83 : αἳ δὲ τῶν φθαρτῶν, καὶ αἳ μὲν καθολικαί, αἳ δὲ εἰδικαί,
6332   1.41.6.84 : καὶ αἳ μὲν τῶν γενῶν, αἳ δὲ τῶν μερῶν ἑνὸς ἑκάστου.
6333   1.41.6.85 : Θεῖαι μὲν οὖν εἰσιν αἱ εἰς τὰ ἀίδια σώματα ἐνεργοῦσαι·
6334   1.41.6.86 : αὗται δὲ καὶ τέλειαί εἰσιν, ὡς εἰς τέλεια σώματα· μερικαὶ
6335   1.41.6.87 : δὲ αἱ δι´ ἑνὸς ἑκάστου γένους τῶν ζῴων· εἰδικαὶ δὲ αἱ
6336   1.41.6.88 : εἰς ἕκαστον τῶν ὄντων τί.
6337   1.41.6.89 : Οὗτος οὖν ὁ λόγος, ὦ τέκνον, συνάγει πάντα μεστὰ
6338   1.41.6.90 : εἶναι ἐνεργειῶν. Εἰ γὰρ ἀνάγκη τὰς ἐνεργείας ἐν σώμασιν
6339   1.41.6.91 : εἶναι, πολλὰ δὲ σώματα ἐν κόσμῳ, πλείους φημὶ εἶναι
6340   1.41.6.92 : τὰς ἐνεργείας τῶν σωμάτων. Ἐν ἑνὶ γὰρ πολλάκις σώματί
6341   1.41.6.93 : ἐστι μία καὶ δευτέρα καὶ τρίτη χωρὶς τῶν παρεπομένων
6342   1.41.6.94 : καθολικῶν· <20καθολικὰς>20 γὰρ ἐνεργείας φημὶ τὰς ὄντως σω–
6343   1.41.6.95 : ματικάς, διὰ δὲ τῶν αἰσθήσεων καὶ τῶν κινήσεων γινο–
6344   1.41.6.96 : μένας· χωρὶς γὰρ τούτων τῶν ἐνεργειῶν τὸ σῶμα συστῆναι
6345   1.41.6.97 : οὐ δυνατόν. Ἕτεραι δέ εἰσιν εἰδικαὶ ἐνέργειαι ταῖς ψυχαῖς
6346   1.41.6.98 : τῶν ἀνθρώπων διὰ τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν καὶ ἐπιτηδευ–
6347   1.41.6.99 : μάτων καὶ ἐνεργημάτων. Παρέπονται γὰρ ταῖς ἐνεργείαις
6348   1.41.6.100 : αἱ αἰσθήσεις, μᾶλλον δὲ ἀποτελέσματα τῶν ἐνεργειῶν
6349   1.41.6.101 : 〈αἱ〉 αἰσθήσεις εἰσί.
6350   1.41.6.102 : Νόησον οὖν, ὦ τέκνον, διαφορὰν ἐνεργείας 〈καὶ αἰσθή–
6351   1.41.6.103 : σεως· ἡ μὲν ἐνέργεια〉 ἄνωθεν πέμπεται· ἡ δὲ αἴσθησις
6352   1.41.6.104 : ἐν τῷ σώματι οὖσα καὶ ἀπὸ τούτου τὴν οὐσίαν ἔχουσα,
6353   1.41.6.105 : δεξαμένη τὴν ἐνέργειαν φανερὰν ποιεῖ, καθάπερ αὐτὴν
6354   1.41.6.106 : σωματοποιήσασα. Διόπερ τὰς αἰσθήσεις καὶ σωματικὰς 
6355   1.41.6.107 : καὶ θνητάς φημι εἶναι, τοσοῦτον συνεστώσας, ὅσον καὶ
6356   1.41.6.108 : τὸ σῶμα. Καὶ γὰρ συγγεννῶνται τῷ σώματι αἱ αἰσθήσεις
6357   1.41.6.109 : καὶ συναποθνήσκουσι· τὰ δὲ ἀθάνατα σώματα αὐτὰ μὲν
6358   1.41.6.110 : [ἀθάνατον] αἴσθησιν οὐκ ἔχει, ὡς ἐξ οὐσίας τοιαύτης συν–
6359   1.41.6.111 : εστῶτα· ἡ γὰρ αἴσθησις οὐδ´ ὅλως ἄλλου ἐστὶ [σωμα–
6360   1.41.6.112 : τικὴ] ἢ τοῦ προσγενομένου τῷ σώματι κακοῦ ἢ τοῦ ἀγα–
6361   1.41.6.113 : θοῦ ἢ τοῦ πάλιν αὖ ἀπογενομένου. Τοῖς δὲ ἀιδίοις
6362   1.41.6.114 : σώμασιν οὔτε προσγίνεταί 〈τι〉 οὔτε ἀπογίνεται· διὸ
6363   1.41.6.115 : αἴσθησις ἐν ἐκείνοις οὐ γίνεται.
6364   1.41.6.116 : {〈ΤΑΤ〉} Ἐν παντὶ οὖν σώματι αἴσθησις αἰσθάνεται;
6365   1.41.6.117 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐν παντί, ὦ τέκνον, καὶ ἐνέργειαι 〈ἐν〉 πᾶ–
6366   1.41.6.118 : σιν ἐνεργοῦσι.
6367   1.41.6.119 : {〈ΤΑΤ〉} Καὶ τοῖς ἀψύχοις, ὦ πάτερ;
6368   1.41.6.120 : {〈ἙΡΜ.〉} Καὶ 〈τοῖς〉 ἀψύχοις, ὦ τέκνον. Διαφοραὶ
6369   1.41.6.121 : δέ εἰσι τῶν αἰσθήσεων· αἱ μὲν τῶν λογικῶν μετὰ λόγου
6370   1.41.6.122 : γίγνονται, αἱ δὲ τῶν ἀλόγων σωματικαί εἰσι μόνον, αἱ
6371   1.41.6.123 : δὲ τῶν ἀψύχων αἰσθήσεις μέν εἰσι, παθητικαὶ δὲ κατὰ
6372   1.41.6.124 : αὔξησιν μόνον καὶ κατὰ μείωσιν γιγνόμεναι. Τὸ δὲ πάθος
6373   1.41.6.125 : καὶ 〈ἡ〉 αἴσθησις ἀπὸ μιᾶς κορυφῆς ἤρτηνται, εἰς δὲ τὸ
6374   1.41.6.126 : αὐτὸ συνάγονται, ὑπὸ δὴ τῶν ἐνεργειῶν. Τῶν δὲ ἐμψύ–
6375   1.41.6.127 : χων ζῴων εἰσὶ δύο ἄλλαι ἐνέργειαι, αἳ παρέπονται ταῖς
6376   1.41.6.128 : αἰσθήσεσι καὶ τοῖς πάθεσι, λύπη καὶ χαρά· χωρὶς τού–
6377   1.41.6.129 : των ζῷον ἔμψυχον καὶ μάλιστα λογικὸν αἴσθεσθαι ἀδύ–
6378   1.41.6.130 : νατον· διὸ καὶ ἰδέας ταύτας εἶναί φημι [τῶν παθῶν ἰδέας]
6379   1.41.6.131 : τῶν λογικῶν μᾶλλον ζῴων ἐπικράτουσας. [Αἱ μὲν ἐνέρ–
6380   1.41.6.132 : γειαι ἐνεργοῦσιν, αἱ δὲ αἰσθήσεις τὰς ἐνεργείας ἀναφαί–
6381   1.41.6.133 : νουσιν.] Αὗται δὲ οὖσαι σωματικαὶ ἀνακινοῦνται ὑπὸ
6382   1.41.6.134 : τῶν τῆς ψυχῆς ἀλόγων μερῶν, διὸ καὶ ἀμφοτέρας φημὶ 
6383   1.41.6.135 : κακωτικὰς εἶναι. Τό τε γὰρ χαίρειν μεθ´ ἡδονῆς τὴν
6384   1.41.6.136 : αἴσθησιν παρέχον πολλῶν κακῶν εὐθέως αἴτιον συμ–
6385   1.41.6.137 : βαίνει τῷ παθόντι, ἥ τε λύπη ἀλγηδόνας καὶ ὀδύνας
6386   1.41.6.138 : ἰσχυροτέρας παρέχεται· διόπερ εἰκότως ἀμφότεραι κακω–
6387   1.41.6.139 : τικαὶ ἂν εἴησαν.
6388   1.41.6.140 : {〈ΤΑΤ〉} Ἡ αὐτὴ 〈δ´〉 ἂν εἴη αἴσθησις ψυχῆς καὶ
6389   1.41.6.141 : σώματος, ὦ πάτερ;
6390   1.41.6.142 : {〈ἙΡΜ.〉} Πῶς νοεῖς, ὦ παῖ, ψυχῆς αἴσθησιν;
6391   1.41.6.143 : {〈ΤΑΤ〉} Οὐχ ἡ μὲν ψυχὴ ἀσώματος, ἡ δὲ αἴσθησις
6392   1.41.6.144 : σῶμα ἂν εἴη, ὦ πάτερ, 〈εἰ〉 ἡ αἴσθησις [ἡ] ἐν σώματι
6393   1.41.6.145 : οὖσα τυγχάνει;
6394   1.41.6.146 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐὰν ἐν σώματι αὐτὴν θῶμεν, ὦ τέκνον,
6395   1.41.6.147 : ὁμοίαν τῇ ψυχῇ αὐτὴν ἀποφανοῦμεν ἢ ταῖς ἐνεργείαις·
6396   1.41.6.148 : ταῦτα γὰρ ἀσώματα ὄντα φαμὲν ἐν σώμασιν. Ἡ δὲ
6397   1.41.6.149 : αἴσθησις οὔτε ἐνέργειά ἐστιν οὔτε ψυχὴ οὔτε ἀσώματόν
6398   1.41.6.150 : τι ἄλλο παρὰ τὰ προειρημένα, οὐκ ἂν οὖν εἴη ἀσώματον·
6399   1.41.6.151 : εἰ δ´ οὐκ ἔστιν ἀσώματον, σῶμα ἂν εἴη· τῶν γὰρ ὄντων
6400   1.41.6.152 : δεῖ τὰ μὲν σώματα εἶναι, τὰ δὲ ἀσώματα.
6401   1.41.7.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα>20 (p. 40 Patrit.).
6402   1.41.7.2 : Κινεῖται δὲ τὸ κινούμενον κατ´ ἐνέργειαν τῆς κινή–
6403   1.41.7.3 : σεως τῆς κινούσης τὸ πᾶν. Ἡ γὰρ φύσις τοῦ παντὸς
6404   1.41.7.4 : τῷ παντὶ παρέχει κινήσεις, μίαν μὲν τὴν κατὰ δύναμιν
6405   1.41.7.5 : αὐτῆς, ἑτέραν δὲ τὴν κατ´ ἐνέργειαν· καὶ ἣ μὲν διήκει
6406   1.41.7.6 : διὰ τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ ἐντὸς συνέχει· ἣ δὲ παρήκει
6407   1.41.7.7 : καὶ ἐκτὸς περιέχει· καὶ διὰ πάντων πεφοιτήκασι κοινῇ.
6408   1.41.7.8 : Καὶ ἡ φύσις πάντων, φύουσα τὰ γιγνόμενα, φυὴν παρ–
6409   1.41.7.9 : έχει τοῖς φυομένοις, σπείρουσα μὲν τὰ ἑαυτῆς σπέρματα,
6410   1.41.7.10 : γενέσεις 〈δ´〉 ἔχουσα δι´ ὕλην κινητήν. Κινουμένη δὲ
6411   1.41.7.11 : θερμαίνεται καὶ γίγνεται 〈ἡ〉 ὕλη πῦρ καὶ ὕδωρ, τὸ μὲν 
6412   1.41.7.12 : σθεναρὸν καὶ ἰσχυρόν, τὸ δὲ πάσχον. Τὸ δὲ πῦρ ἐναν–
6413   1.41.7.13 : τιούμενον τῷ ὕδατι ἐξήρανε τοῦ ὕδατος, καὶ ἐγένετο 〈ἡ
6414   1.41.7.14 : γῆ〉 ὀχουμένη ἐπὶ τοῦ ὕδατος. Περιξηραινομένου δὲ ἀτμὸς
6415   1.41.7.15 : ἐγένετο ἐκ τῶν τριῶν, τοῦ τε ὕδατος 〈καὶ〉 τῆς γῆς καὶ τοῦ
6416   1.41.7.16 : πυρός, καὶ ἐγένετο ἀήρ. Ταῦτα συνῆλθε κατὰ τὸν τῆς
6417   1.41.7.17 : ἁρμονίας λόγον, θερμὸν ψυχρῷ, ξηρὸν ὑγρῷ, καὶ ἐκ τῆς
6418   1.41.7.18 : συμπνοίας τούτων ἐγένετο πνεῦμα καὶ σπέρμα ἀνάλογον
6419   1.41.7.19 : τῷ περιέχοντι πνεύματι. Τοῦτο δὲ ἐς τὴν μήτραν ἐμ–
6420   1.41.7.20 : πεσὸν οὐκ ἠρεμεῖ ἐν τῷ σπέρματι, οὐκ ἠρεμοῦν δὲ μετα–
6421   1.41.7.21 : βάλλει τὸ σπέρμα, μεταβαλλόμενον δὲ αὔξην ἴσχει καὶ
6422   1.41.7.22 : μέγεθος. Ἐπὶ τῷ μεγέθει δὲ εἴδωλον ἐπισπᾶται σχήμα–
6423   1.41.7.23 : τος καὶ σχηματίζεται· ὀχεῖται δὲ ἐπὶ τῷ σχήματι τὸ εἶδος,
6424   1.41.7.24 : δι´ οὗ καὶ εἰδωλοποιεῖται τὸ εἰδωλοποιούμενον. Ἐπεὶ
6425   1.41.7.25 : τοίνυν τὸ πνεῦμα οὐκ εἶχεν ἐν τῇ νηδύι τὴν ζωτικὴν κί–
6426   1.41.7.26 : νησιν, τὴν δὲ βλαστικήν, καὶ ταύτην ἥρμοσεν ἁρμονία,
6427   1.41.7.27 : ὑποδοχὴν οὖσαν τῆς διανοητικῆς ζωῆς. Ἔστι δὲ αὕτη
6428   1.41.7.28 : ἀμερὴς καὶ ἀμετάβλητος, οὐδέποτε ἐξισταμένη τῆς ἀμετα–
6429   1.41.7.29 : βλησίας. Τὸ δ´ ἐν τῇ νηδύι ἀριθμοῖς λοχεύει καὶ μαι–
6430   1.41.7.30 : οῦται καὶ εἰς τὸν ἔξω ἀέρα ἄγει· καὶ ἐγγυτάτω ψυχὴ οὖσα
6431   1.41.7.31 : οἰκειοῦται, οὐ κατὰ τὴν συγγενικὴν ἰδιότητα ἀλλὰ τὴν
6432   1.41.7.32 : καθειμαρμένην· οὐ γὰρ ἔρως ἐστὶν αὐτῇ μετὰ σώματος
6433   1.41.7.33 : εἶναι. Διὰ τοῦτο καθ´ εἱμαρμένην παρέχει τῷ γιγνο–
6434   1.41.7.34 : μένῳ διανοητικὴν κίνησιν καὶ νοερὰν ζωῆς αὐτῆς οὐσίαν·
6435   1.41.7.35 : παρεισέρπει γὰρ τῷ πνεύματι καὶ κινεῖ ζωτικῶς.
6436   1.41.8.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα πρὸς Τάτ>20
6437   1.41.8.2 : (p. 45b Patrit.).
6438   1.41.8.3 : Καὶ ὁ μὲν κύριος καὶ πάντων δημιουργὸς τῶν ἀιδίων
6439   1.41.8.4 : σωμάτων, ὦ Τάτ, ἅπαξ ποιήσας οὐκέτι ἐποίησεν οὐδὲ
6440   1.41.8.5 : ποιεῖ. Ταῦτα γὰρ ἑαυτοῖς παραδοὺς καὶ ἑνώσας ἀλλή–
6441   1.41.8.6 : λοις ἀφῆκε φέρεσθαι, μηδὲν ἐνδέοντα, ὡς ἀίδια. Εἰ 
6442   1.41.8.7 : δὲ δέονται τινῶν, ἀλλήλων δεήσονται, οὐδεμιᾶς δὲ τῆς
6443   1.41.8.8 : ἔξωθεν ἐπιφορᾶς, ὡς ἀθάνατα. Ἔδει γὰρ τὰ ὑπ´ ἐκείνου
6444   1.41.8.9 : σώματα γενόμενα τοιαύτην ἔχειν καὶ τὴν φύσιν. Ὁ δὲ
6445   1.41.8.10 : ἡμέτερος δημιουργὸς ἐν σώματι ὢν ἐποίησεν ἡμᾶς καὶ
6446   1.41.8.11 : ποιεῖ ἀεὶ καὶ ποιήσει σώματα διαλυτὰ καὶ θνητά. Οὐ
6447   1.41.8.12 : γὰρ θέμις ἦν αὐτῷ μιμεῖσθαι τὸν ἑαυτοῦ δημιουργόν,
6448   1.41.8.13 : ἄλλως τε καὶ ἀδύνατον 〈ὄν〉. ὃ μὲν γὰρ ἐκ τῆς πρώτης
6449   1.41.8.14 : οὐσίας ἐποίησεν οὔσης ἀσωμάτου, ὃ δὲ ἐκ τῆς γειναμένης
6450   1.41.8.15 : σωματώσεως ἐποίησεν ἡμᾶς. Εἰκότως οὖν κατὰ τὸν
6451   1.41.8.16 : ὀρθὸν λόγον ἐκεῖνα μὲν τὰ σώματα, ὡς ἐξ ἀσωμάτου
6452   1.41.8.17 : οὐσίας γεγεννημένα, ἀθάνατά ἐστι· τὰ δὲ ἡμέτερα διαλυτὰ
6453   1.41.8.18 : καὶ θνητά, ὡς τῆς ὕλης ἡμῶν ἐκ σωμάτων συνεστώσης,
6454   1.41.8.19 : διὰ τὸ ἀσθενῆ εἶναι καὶ πολλῆς ἐπικουρίας δεόμενα.
6455   1.41.8.20 : Πῶς γὰρ ἂν καὶ τὸ τυχὸν ἀντέσχεν ὁ σύνδεσμος ἡμῶν
6456   1.41.8.21 : τῶν σωμάτων, εἰ μή τινα εἶχεν ἐπεισερχομένην τροφὴν
6457   1.41.8.22 : ἐκ τῶν ὁμοίων στοιχείων καὶ ὑπεσωμάτου ἡμᾶς καθ´
6458   1.41.8.23 : ἑκάστην τὴν ἡμέραν; Καὶ γὰρ γῆς τε καὶ ὕδατος καὶ
6459   1.41.8.24 : πυρὸς καὶ ἀέρος ἐπιρροὴ ἡμῖν γίγνεται, ἥ τις τὰ σώματα
6460   1.41.8.25 : ἡμῶν νεοποιοῦσα συνέχει τὸ σκῆνος· ὥστε καὶ πρὸς τὰς
6461   1.41.8.26 : κινήσεις ἐσμὲν ἀσθενέστεροι, φέροντες κινήσεις μηδὲ
6462   1.41.8.27 : ἡμέρας μιᾶς. Εὖ γὰρ ἴσθι, ὦ τέκνον, ὅτι εἰ μὴ ἐν ταῖς
6463   1.41.8.28 : νυξὶν ἡμῶν ἀνεπαύετο τὰ σώματα, οὐκ ἂν πρὸς μίαν
6464   1.41.8.29 : ἡμέραν ἀντέσχομεν. Ὅθεν ἀγαθὸς ὢν ὁ δημιουργὸς
6465   1.41.8.30 : πάντα προεπιστάμενος, εἰς διαμονὴν τοῦ ζῴου ἐποίησε
6466   1.41.8.31 : τὸν ὕπνον, [ὃν] μέγιστον τοῦ καμάτου τῆς κινήσεως,
6467   1.41.8.32 : καὶ ἐπ´ ἰσότητος ἔταξεν ἑκατέρῳ χρόνον, μᾶλλον δὲ
6468   1.41.8.33 : τῇ ἀναπαύλῃ πλείονα. Μεγίστην δὲ νόει, τέκνον, τοῦ 
6469   1.41.8.34 : ὕπνου τὴν ἐνέργειαν, ἐναντίαν τῇ τῆς ψυχῆς, οὐκ ἐλάττω
6470   1.41.8.35 : 〈δ´〉 ἐκείνης. Καθάπερ γὰρ ἡ ψυχὴ κινήσεώς ἐστιν
6471   1.41.8.36 : ἐνέργεια, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὰ σώματα ζῆν οὐ δύναται
6472   1.41.8.37 : χωρὶς τοῦ ὕπνου. Ἄνεσις γὰρ καὶ ἄφεσίς ἐστι τῶν συν–
6473   1.41.8.38 : δέτων μελῶν καὶ ἔσωθεν ἐνεργεῖ σωματοποιῶν τὴν ἐπεισ–
6474   1.41.8.39 : ελθοῦσαν ὕλην, ἑκάστῳ τὸ οἰκεῖον διαστέλλων· τὸ μὲν
6475   1.41.8.40 : ὕδωρ τῷ αἵματι, τὴν δὲ γῆν 〈τοῖς〉 ὀστέοις καὶ μυελοῖς,
6476   1.41.8.41 : τὸν δὲ ἀέρα τοῖς νεύροις καὶ φλεψί, τὸ δὲ πῦρ τῇ ὁράσει.
6477   1.41.8.42 : Διόπερ καὶ ἥδεται ἄκρως τὸ σῶμα τοῦ ὕπνου ταύτην
6478   1.41.8.43 : ἐνεργοῦντος τὴν ἡδονήν.
6479   1.41.9.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 400B. C).
6480   1.41.9.2 : Τὸ σῶμα λέγεις; Πολλαχῇ μοι δοκεῖ τοῦτό γε· ἂν
6481   1.41.9.3 : μὲν καὶ σμικρόν τις παρακλίνῃ, καὶ πάνυ· καὶ γὰρ σῆμά
6482   1.41.9.4 : τινές φασιν αὐτὸ εἶναι τῆς ψυχῆς, ὡς τεθαμμένης ἐν τῷ
6483   1.41.9.5 : νῦν παρόντι· καὶ διότι αὖ τούτῳ σημαίνει ἃ ἂν σημαίνῃ
6484   1.41.9.6 : ἡ ψυχή, καὶ ταύτῃ σῆμα ὀρθῶς καλεῖσθαι. Δοκοῦσι
6485   1.41.9.7 : μέντοι μάλιστα θέσθαι οἱ ἀμφὶ Ὀρφέα τοῦτο τὸ ὄνομα,
6486   1.41.9.8 : ὡς δίκην διδούσης τῆς ψυχῆς, ὧν δὴ ἕνεκα δίδωσι·
6487   1.41.9.9 : τοῦτον δὲ περίβολον ἔχειν, ἵνα σῴζηται, δεσμωτηρίου
6488   1.41.9.10 : εἰκόνα· εἶναι οὖν τῆς ψυχῆς τοῦτο αὐτό, ὥσπερ ὀνομά–
6489   1.41.9.11 : ζεται, ἕως ἂν ἐκτίσῃ τὰ ὀφειλόμενα, 〈τὸ〉 σῶμα, καὶ οὐδὲν
6490   1.41.9.12 : δεῖν παράγειν οὐδὲν γράμμα.
6491   1.41.10.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
6492   1.41.10.2 : Ὡσαύτως δὲ καὶ Ὅμηρος ἐδήλωσε· τὸ μὲν γὰρ 
6493   1.41.10.3 : τῶν ζώντων ἀεὶ <20δέμας>20 προσαγορεύει, ὡς ἐν τούτοις
6494   1.41.10.4 : (Α  115. 116)·
6495   1.41.10.5 : ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι χερείων
6496   1.41.10.6 : οὐ δέμας οὐδὲ φυήν.
6497   1.41.10.7 : Τὸ δὲ ἀποβεβληκὸς τὴν ψυχὴν σῶμα καλεῖ (Η  79. 80)·
6498   1.41.10.8 : Σῶμα δὲ οἴκαδ´ ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρός με
6499   1.41.10.9 : Τρῶες καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι θανόντα.
6500   1.41.10.10 : Τὸ γὰρ αὐτὸ τῆς ψυχῆς δεσμὸς μὲν ἦν καὶ δέμας κρα–
6501   1.41.10.11 : τουμένης, σῶμα δὲ ἀπολείπεται, τουτέστι σῆμα καὶ ἴχνος,
6502   1.41.10.12 : ἀπελθούσης.
6503   1.41.11.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 51b Patrit.).
6504   1.41.11.2 : Ἔστι τοίνυν τὸ προὸν ἐπὶ πάντων τῶν ὄντων καὶ
6505   1.41.11.3 : τῶν ὄντως ὄντων. Προὸν [ὂν] γάρ ἐστι, δι´ οὗ ἡ οὐσι–
6506   1.41.11.4 : ότης ἡ καθόλου λεγομένη κοινὴ νοεῖται τῶν ὄντως ὄντων
6507   1.41.11.5 : καὶ τῶν ὄντων τῶν καθ´ ἑαυτὰ νοουμένων. Τὰ δὲ ἐναν–
6508   1.41.11.6 : τία τούτοις κατὰ τὸ ἕτερον πάλιν αὐτὰ καθ´ ἑαυτά ἐστι
6509   1.41.11.7 : φύσις, οὐσία αἰσθητή, ἔχουσα ἐν ἑαυτῇ αἰσθητὰ πάντα.
6510   1.41.11.8 : Μεταξὺ δὲ τούτων νοηματικοὶ καὶ αἰσθητοὶ θεοί· ***
6511   1.41.11.9 : τὰ μὲν μετέχοντα τῶν νοητῶν, τὰ δὲ δοξαστά, τὰ κοι–
6512   1.41.11.10 : νωνοῦντα τῶν νοηματικῶν θεῶν. Αὗται δὲ εἰκόνες εἰσὶ
6513   1.41.11.11 : νοημάτων, οἷον ἥλιος εἰκών ἐστι τοῦ ἐπουρανίου δημι–
6514   1.41.11.12 : ουργοῦ θεοῦ. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνος τὸ ὅλον ἐδημιούρ–
6515   1.41.11.13 : γησε, καὶ ὁ ἥλιος δημιουργεῖ τὰ ζῷα καὶ γεννᾷ 〈τὰ〉 φυτὰ
6516   1.41.11.14 : καὶ τῶν πνευμάτων πρυτανεύει. 
6517   1.42.1.t : {1Περὶ τῆς τῶν ζώιων γενέσεων.}1
6518   1.42.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 76E–77C).
6519   1.42.1.2 : Ἐπειδὴ δὲ πάντα ἦν τὰ τοῦ θνητοῦ ζῴου συμπεφυ–
6520   1.42.1.3 : κότα μέρη καὶ μέλη, τὴν δὲ ζωὴν ἐν πυρὶ καὶ πνεύματι
6521   1.42.1.4 : συνέβαινεν ἐξ ἀνάγκης ἔχειν αὐτῷ, καὶ διὰ ταῦτα ὑπὸ
6522   1.42.1.5 : τούτων τηκόμενον, κενούμενον ἔφθινε, βοήθειαν αὐτῷ
6523   1.42.1.6 : θεοὶ μηχανῶνται. τῆς γὰρ ἀνθρωπίνης ξυγγενῆ φύσεως
6524   1.42.1.7 : φύσιν ἄλλαις ἰδέαις καὶ αἰσθήσεσι κεραννύντες, ὥσθ´
6525   1.42.1.8 : ἕτερον ζῷον εἶναι, φυτεύουσιν· ἃ δὴ νῦν ἥμερα δένδρα
6526   1.42.1.9 : καὶ φυτὰ καὶ σπέρματα παιδευθέντα ὑπὸ γεωργίας τιθα–
6527   1.42.1.10 : σῶς πρὸς ἡμᾶς ἔσχε· πρὶν δ´ ἦν μόνα τὰ τῶν ἀγρίων
6528   1.42.1.11 : γένη, πρεσβύτερα τῶν ἡμέρων ὄντα. Πᾶν γὰρ οὖν ὅ τι
6529   1.42.1.12 : περ ἂν μετάσχῃ τοῦ ζῆν, ζῷον μὲν ἂν ἐν δίκῃ λέγοιτο
6530   1.42.1.13 : ὀρθότατον· μετέχει γε μὴν τοῦτο, ὃ νῦν λέγομεν, τοῦ
6531   1.42.1.14 : τρίτου ψυχῆς εἴδους, ὃ μεταξὺ φρενῶν ὀμφαλοῦ τε ἱδρῦ–
6532   1.42.1.15 : σθαι λόγος, ᾧ δόξης μὲν λογισμοῦ τε καὶ νοῦ μέτεστι
6533   1.42.1.16 : τὸ μηδέν, αἰσθήσεως δὲ ἡδείας καὶ ἀλγεινῆς μετὰ ἐπι–
6534   1.42.1.17 : θυμιῶν. πάσχον γὰρ διατελεῖ πάντα· στραφέντι δὲ αὐτῷ
6535   1.42.1.18 : ἐν ἑαυτῷ περὶ ἑαυτό, τὴν μὲν ἔξωθεν ἀπωσαμένῳ κίνησιν,
6536   1.42.1.19 : τῇ δὲ οἰκείᾳ χρησαμένῳ, τῶν αὑτοῦ τι λογίσασθαι κατι–
6537   1.42.1.20 : δόντι φύσιν οὐ παρέδωκεν ἡ γένεσις· διὸ δὴ ζῇ μὲν 
6538   1.42.1.21 : ἔστι τε οὐχ ἕτερον ζῴου, μόνιμον δὲ καὶ κατερριζωμένον
6539   1.42.1.22 : πέπηγε διὰ τὸ τῆς ὑφ´ ἑαυτοῦ κινήσεως ἐστερῆσθαι.
6540   1.42.2.t : {1〈Περὶ συλλήψεως.〉}1
6541   1.42.2.1 : deest.
6542   1.42.3.t : {1〈Ἐν πόσωι χρόνωι διαρθροῦται τὸ ἔμβρυον.〉}1
6543   1.42.3.1 : deest.
6544   1.42.4.1t : {1〈Ἀπὸ ποίου ἄρχεται μορίου μορφοῦσθαι τὸ
6545   1.42.4.2t : ἔμβρυον.〉}1
6546   1.42.4.1 : deest.
6547   1.42.5.t : {1〈Πῶς ἄρρενα γεννᾶται καὶ θήλεα.〉}1
6548   1.42.5.1 : deest.
6549   1.42.6.t : {1〈Πῶς τέρατα γίνεται.〉}1
6550   1.42.6.1 : deest.
6551   1.42.7.1t : {1〈Πόθεν γίνονται τῶν γονέων αἱ ὁμοιώσεις ἢ
6552   1.42.7.2t : τὼν προγόνων.〉}1
6553   1.42.7.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῆς Ἀφροδίτης>20 (p. 46 Patrit.).
6554   1.42.7.2 : Παρὰ τί δὲ τὰ βρέφη ὅμοια τοῖς γονεῦσι γίνεται ἢ
6555   1.42.7.3 : συγγενείαις ἀποδίδοται; Ἐκθήσω λόγον. Ὅταν νοστίμου
6556   1.42.7.4 : αἵματος ἐξαφρουμένου ἡ γέννησις ἀποθησαυρίζῃ γόνον,
6557   1.42.7.5 : συμβαίνει πως ἐκπνεῖν ἐκ τοῦ σώματος ὅλου μελῶν οὐσίαν
6558   1.42.7.6 : τινὰ κατὰ θείαν ἐνέργειαν, ὡς τοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου γινο–
6559   1.42.7.7 : μένου, τὸ δ´ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τῆς γυναικὸς εἰκὸς γίγνεσθαι.
6560   1.42.7.8 : Ὅταν 〈οὖν〉 καθυπερτερήσῃ τὸ ῥυὲν ἀπὸ τοῦ ἀνδρὸς καὶ
6561   1.42.7.9 : ἄθικτον γένηται, τῷ πατρὶ ὁμοιούμενον τὸ βρέφος ἀπο–
6562   1.42.7.10 : δειχθήσεται, ὡς τὸ ἀνάπαλιν τὸν αὐτὸν τρόπον τῇ μητρί· 
6563   1.42.7.11 : ἐὰν 〈δέ〉 τινος μέρους καθυπερτέρησις γένηται, πρὸς
6564   1.42.7.12 : ἐκεῖνο τὸ μέρος ἀφομοιοῦται. Ἔσθ´ ὅτε δὲ καὶ εἰς μακρὰς
6565   1.42.7.13 : γενεὰς παραβάλλει τὸ βρέφος τῇ μορφῇ τοῦ γεννήσαντος,
6566   1.42.7.14 : ἐκείνου δεκανοῦ λόγον ἔχοντος πρὸς τὴν ὥραν, ἐν ᾗ ἡ
6567   1.42.7.15 : γυνὴ ἐπαιδοποίει.
6568   1.42.8.1t : {1〈Πῶς ἄλλοις ὅμοιοι γίνονται οἱ γεννώμενοι
6569   1.42.8.2t : καὶ οὐ τοῖς γονεῦσι.〉}1
6570   1.42.8.1 : deest.
6571   1.42.9.t : {1〈Διατί αἱ ἡμίονοι στεῖραι.〉}1
6572   1.42.9.1 : deest.
6573   1.42.10.t : {1〈Πῶς δίδυμα γίνεται καὶ τρίδυμα.〉}1
6574   1.42.10.1 : deest.
6575   1.42.11.t : {1〈Εἰ τὸ ἔμβρυον ζῶιον.〉}1
6576   1.42.11.1 : deest.
6577   1.42.12.t : {1〈Πῶς τρέφεται τὰ ἔμβρυα.〉}1
6578   1.42.12.1 : deest.
6579   1.42.13.t : {1〈Διατί τὰ ἑπταμηνιαῖα γόνιμα.〉}1
6580   1.42.13.1 : 〈<21Aetii>21 (V 18, 4 p. 428, 1 Diels.).〉
6581   1.42.13.2 : Οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀριστοτέλην καὶ Ἱπποκράτην φασίν,
6582   1.42.13.3 : ἐὰν μὲν ἐκπληρωθῇ ἡ μήτρα ἐν τοῖς ἑπτὰ μησί, τότε
6583   1.42.13.4 : προκύπτειν καὶ γεννᾶσθαι γόνιμα· ἐὰν δὲ προκύψῃ μέν,
6584   1.42.13.5 : μὴ τρέφηται δέ, ἀσθενήσαντος [δὲ] τοῦ ὀμφαλοῦ διὰ τὸ
6585   1.42.13.6 : ἐπίπονον αὐτῷ γενέσθαι τὸ ἔμβρυον, ἄτροφον εἶναι. Ἐὰν
6586   1.42.13.7 : δὲ μείνῃ τοὺς ἐννέα μῆνας ἐν τῇ μήτρᾳ, προκύψαν τότε
6587   1.42.13.8 : ὁλόκληρόν ἐστι. 
6588   1.43.t.1 : {1Πόσα γένη ζώιων καὶ εἰ πάντα λογικὰ
6589   1.43.t.2 : καὶ αἰσθητά.}1
6590   1.43.t.1 : 〈<21Aetii>21 (V 20, 1 p. 432, 1 Diels.).〉
6591   1.43.t.2 : <20Πλάτων>20 καὶ <20Ἀριστοτέλης>20 τέτταρα γένη ζῴων·
6592   1.43.t.3 : χερσαῖα, ἔνυδρα, πτηνά, οὐράνια. Καὶ γὰρ τὰ ἄστρα
6593   1.43.t.4 : ζῷα λέγεσθαι, τὸν κόσμον † καὶ τὸν ἔνθεον ζῷον λογι–
6594   1.43.t.5 : κὸν ἀθάνατον.
6595   1.44.t.1 : {1Περὶ ὕπνου καὶ θανάτου.}1
6596   1.44.1.1 : deest.
6597   1.45.t.1 : {1Πῶς ηὐξήθη τὰ φυτὰ καὶ εἰ ζῶια.}1
6598   1.45.1.n : 〈<21Aetii>21 (V 26, 1. 2 p. 438, 3 Diels.).〉
6599   1.45.1.1 : <20Πλάτων Θαλῆς>20 καὶ τὰ φυτὰ ἔμψυχα ζῷα. Φα–
6600   1.45.1.2 : νερὸν δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ σαλεύεσθαι καὶ ἐντεταμένους ἔχειν
6601   1.45.1.3 : τοὺς κλάδους καὶ ταῖς ἐπαγωγαῖς εἴκειν καὶ πάλιν σφο–
6602   1.45.1.4 : δρῶς ἀναχαλᾶσθαι, ὥστε καὶ συνανέλκειν βάρη. 
6603   1.45.2.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἔμψυχα μέν. οὐ μὴν ζῷα. Τὰ γὰρ
6604   1.45.2.2 : ζῷα ὁρμητικὰ εἶναι καὶ αἰσθητικά, ἔνια δὲ καὶ λογικά.
6605   1.46.t.1 : {1Περὶ τροφῆς καὶ ὀρέξεως τῶν ζώιων.}1
6606   1.46.1.1 : deest.
6607   1.47.t.1 : {1Περὶ φύσεως ἀνθρώπων.}1
6608   1.47.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 90E–92C).
6609   1.47.1.2 : Καὶ δὴ καὶ τὰ νῦν ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς παραγγελθέντα
6610   1.47.1.3 : διεξελθεῖν περὶ τοῦ παντὸς μέχρι γενέσεως ἀνθρωπίνης
6611   1.47.1.4 : σχεδὸν ἔοικε τέλος ἔχειν. Τὰ γὰρ ἄλλα ζῷα ᾗ γέγονεν
6612   1.47.1.5 : αὖ διὰ βραχέων ἐπιμνηστέον, ὃ μή τις ἀνάγκη μηκύνειν·
6613   1.47.1.6 : οὕτω γὰρ ἐμμετρότερός τις αὑτῷ ἂν δόξειε περὶ τοὺς
6614   1.47.1.7 : τοιούτων λόγους εἶναι. Τῇδ´ οὖν τὸ τοιοῦτον ἔστω λε–
6615   1.47.1.8 : γόμενον. Τῶν γενομένων ἀνδρῶν ὅσοι δειλοὶ καὶ τὸν
6616   1.47.1.9 : βίον ἀδίκως διῆλθον, κατὰ λόγον τὸν εἰκότα γυναῖκες
6617   1.47.1.10 : μετεφύοντο ἐν τῇ δευτέρᾳ γενέσει. Καὶ κατ´ ἐκεῖνον δὴ
6618   1.47.1.11 : τὸν χρόνον διὰ ταῦτα θεοὶ τὸν τῆς ξυνουσίας ἔρωτα
6619   1.47.1.12 : ἐτεκτήναντο, ζῷον τὸ μὲν ἐν ἡμῖν, τὸ δ´ ἐν ταῖς γυναιξὶ
6620   1.47.1.13 : συστήσαντες ἔμψυχον, τοιῷδε τρόπῳ ποιήσαντες ἑκάτε–
6621   1.47.1.14 : ρον. Τὴν τοῦ ποτοῦ διέξοδον, ᾗ διὰ τοῦ πνεύμονος τὸ
6622   1.47.1.15 : πῶμα ὑπὸ τοὺς νεφροὺς εἰς τὴν κύστιν ἐλθὸν καὶ τῷ
6623   1.47.1.16 : πνεύματι θλιφθὲν συνεκπέμπει δεχομένη συνέτρησαν εἰς 
6624   1.47.1.17 : τὸν ἐκ τῆς κεφαλῆς κατὰ τὸν αὐχένα καὶ διὰ τῆς ῥάχεως
6625   1.47.1.18 : μυελὸν ξυμπεπηγότα, ὃν δὴ σπέρμα ἐν τοῖς πρόσθεν
6626   1.47.1.19 : λόγοις εἴπομεν. ὃ δέ, ἅτε ἔμψυχος ὢν καὶ λαβὼν ἀνα–
6627   1.47.1.20 : πνοὴν τοῦθ´ ᾗπερ ἀνέπνευσε, τῆς ἐκροῆς ζωτικὴν ἐπι–
6628   1.47.1.21 : θυμίαν ἐμποιήσας αὐτῷ, τοῦ γεννᾶν ἔρωτα ἀπετέλεσε.
6629   1.47.1.22 : Διὸ δὴ τῶν μὲν ἀνδρῶν τὸ περὶ τὴν τῶν αἰδοίων φύσιν
6630   1.47.1.23 : ἀπειθές τε καὶ αὐτοκρατὲς γεγονός, οἷον ζῷον ἀνυπήκοον
6631   1.47.1.24 : τοῦ λόγου, πάντων δι´ ἐπιθυμίας οἰστρώδεις ἐπιχειρεῖ
6632   1.47.1.25 : κρατεῖν· αἱ δ´ ἐν ταῖς γυναιξὶ μῆτραί τε καὶ ὑστέραι
6633   1.47.1.26 : λεγόμεναι διὰ τὰ αὐτὰ ταῦτα, ζῷον ἐπιθυμητικὸν ἐνὸν
6634   1.47.1.27 : τῆς παιδοποιίας, ὅταν ἄκαρπον παρὰ τὴν ὥραν χρόνον
6635   1.47.1.28 : πολὺν γίγνηται, χαλεπῶς ἀγανακτοῦν φέρει καὶ πλανώ–
6636   1.47.1.29 : μενον πάντῃ κατὰ τὸ σῶμα, τὰς τοῦ πνεύματος διεξόδους
6637   1.47.1.30 : ἀποφράττον, ἀναπνεῖν οὐκ ἐῶν, εἰς ἀπορίας τὰς ἐσχάτας
6638   1.47.1.31 : ἐμβάλλει καὶ νόσους παντοδαπὰς ἄλλας παρέχει, μέχρι
6639   1.47.1.32 : περ ἂν ἑκατέρων ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ ἔρως ξυναγαγόντες,
6640   1.47.1.33 : οἷον ἀπὸ δένδρων καρπὸν ἀποδρέψαντες, ὡς εἰς ἄρουραν
6641   1.47.1.34 : τὴν μήτραν ἀόρατα ὑπὸ σμικρότητος καὶ ἀδιάπλαστα ζῷα
6642   1.47.1.35 : κατασπείραντες καὶ πάλιν διακρίναντες, μεγάλα ἐντὸς
6643   1.47.1.36 : ἐκθρέψωνται καὶ μετὰ τοῦτο εἰς φῶς ἀγαγόντες ζῴων
6644   1.47.1.37 : ἀποτελέσωσι γένεσιν. Γυναῖκες μὲν οὖν καὶ τὸ θῆλυ
6645   1.47.1.38 : πᾶν οὕτω γέγονε· τὸ δὲ τῶν ὀρνίθων φῦλον μετερρυθ–
6646   1.47.1.39 : μίζετο, ἀντὶ τριχῶν πτερὰ φῦον, ἐκ τῶν ἀκάκων ἀνδρῶν,
6647   1.47.1.40 : κούφων δέ, καὶ μετεωρολογικῶν μέν, ἡγουμένων δὲ διὰ
6648   1.47.1.41 : ὄψεως τὰς περὶ τούτων ἀποδείξεις βεβαιοτάτας εἶναι
6649   1.47.1.42 : δι´ εὐήθειαν. Τὸ δ´ αὖ πεζὸν καὶ θηριῶδες γέγονεν
6650   1.47.1.43 : ἐκ τῶν μηδὲν προσχρωμένων φιλοσοφίᾳ μηδὲ ἀθρούντων
6651   1.47.1.44 : τῆς περὶ τὸν οὐρανὸν φύσεως πέρι μηδέν, διὰ τὸ μηκέτι 
6652   1.47.1.45 : ταῖς ἐν τῇ κεφαλῇ χρῆσθαι περιόδοις, ἀλλὰ τοῖς περὶ
6653   1.47.1.46 : τὰ στήθη τῆς ψυχῆς ἡγεμόσιν ἕπεσθαι μέρεσιν. Ἐκ
6654   1.47.1.47 : τούτων οὖν τῶν ἐπιτηδευμάτων τά τ´ ἔμπροσθεν κῶλα
6655   1.47.1.48 : καὶ τὰς κεφαλὰς εἰς γῆν ἑλκόμενα ὑπὸ συγγενείας ἤρει–
6656   1.47.1.49 : σαν, προμήκεις τε καὶ παντοίας ἔσχον τὰς κορυφάς, ὅπῃ
6657   1.47.1.50 : συνεθλίφθησαν ὑπὸ ἀργίας ἑκάστων αἱ περιφοραί. Τε–
6658   1.47.1.51 : τράπουν τε τὸ γένος αὐτῶν ἐκ ταύτης ἐφύετο καὶ πολύ–
6659   1.47.1.52 : πουν τῆς προφάσεως, θεοῦ βάσεις ὑποτιθέντος πλείους
6660   1.47.1.53 : τοῖς μᾶλλον ἄφροσιν, ὡς μᾶλλον ἐπὶ γῆν ἕλκοιντο. Τοῖς
6661   1.47.1.54 : δ´ ἀφρονεστάτοις αὐτῶν τούτων καὶ παντάπασι πρὸς
6662   1.47.1.55 : γῆν πᾶν τὸ σῶμα κατατεινομένοις, ὡς οὐδὲν ἔτι ποδῶν
6663   1.47.1.56 : χρείας οὔσης, ἄποδα αὐτὰ καὶ ἰλυσπώμενα ἐπὶ γῆς ἐγέν–
6664   1.47.1.57 : νησαν. Τὸ δὲ τέταρτον γένος ἔνυδρον γέγονεν ἐκ τῶν
6665   1.47.1.58 : μάλιστα ἀνοητοτάτων καὶ ἀμαθεστάτων, οὓς οὐδὲ ἀνα–
6666   1.47.1.59 : πνοῆς καθαρᾶς ἔτι ἠξίωσαν οἱ μεταπλάττοντες, ὡς τὴν
6667   1.47.1.60 : ψυχὴν ὑπὸ πλημμελείας πάσης ἀκαθάρτως ἐχόντων, ἀλλ´
6668   1.47.1.61 : ἀντὶ λεπτῆς καὶ καθαρᾶς ἀναπνοῆς ἀέρος εἰς ὕδατος
6669   1.47.1.62 : θολερὰν καὶ βαθεῖαν ἔωσαν ἀνάπνευσιν· ὅθεν ἰχθύων
6670   1.47.1.63 : γένος καὶ τὸ τῶν ὀστρέων ξυναπάντων τε ὅσα ἔνυδρα
6671   1.47.1.64 : γέγονε, δίκην ἀμαθίας ἐσχάτης ἐσχάτας οἰκήσεις εἰλη–
6672   1.47.1.65 : χότων. Καὶ κατὰ ταῦτα δὴ πάντα τότε καὶ νῦν διαμεί–
6673   1.47.1.66 : βεται τὰ ζῷα εἰς ἄλληλα, νοῦ καὶ ἀνοίας ἀποβολῇ καὶ
6674   1.47.1.67 : κτήσει μεταβαλλόμενα. Καὶ δὴ καὶ τέλος περὶ τοῦ
6675   1.47.1.68 : παντὸς νῦν ἤδη τὸν λόγον φῶμεν ἔχειν· θνητὰ γὰρ
6676   1.47.1.69 : καὶ ἀθάνατα ζῷα λαβὼν καὶ συμπληρωθεὶς ὅδε ὁ κό–
6677   1.47.1.70 : σμος, οὕτω ζῷον ὁρατὸν τὰ ὁρατὰ περιέχον, εἰκὼν τοῦ
6678   1.47.1.71 : ποιητοῦ θεὸς αἰσθητός, μέγιστος καὶ ἄριστος κάλλι–
6679   1.47.1.72 : στός τε καὶ τελεώτατος γέγονεν, εἷς οὐρανὸς ὅδε, μονο–
6680   1.47.1.73 : γενὴς ὤν. 
6681   1.47.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 42A).
6682   1.47.2.2 : Πρῶτον μὲν οὖν αἴσθησιν ἀναγκαῖον εἴη πᾶσιν ἐκ
6683   1.47.2.3 : βιαίων παθημάτων σύμφυτον γίγνεσθαι· δεύτερον δὲ
6684   1.47.2.4 : ἡδονῇ καὶ λύπῃ μεμιγμένον ἔρωτα· πρὸς δὲ τούτοις φό–
6685   1.47.2.5 : βον τε καὶ θυμόν, ὅσα τε ἑπόμενα αὐτοῖς καὶ ὁπόσα
6686   1.47.2.6 : ἐναντίως πέφυκε διεστηκότα.
6687   1.47.3.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 399C).
6688   1.47.3.2 : Ὀρθῶς ὁ ἄνθρωπος ἄνθρωπος ὠνομάσθη, ἀναθρῶν
6689   1.47.3.3 : ἃ ὄπωπε.
6690   1.47.4.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος>20 (p. 90A).
6691   1.47.4.2 : Τοὺς μὲν χρηστοὺς καὶ πονηροὺς σφόδρα ὀλίγους
6692   1.47.4.3 : εἶναι ἑκατέρους, τοὺς δὲ μεταξὺ πλείστους.
6693   1.47.5.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 εʹ (p. 747D. E).
6694   1.47.5.2 : Καὶ γάρ, ὦ Μέγιλλέ τε καὶ Κλεινία, μηδὲ τοῦθ´
6695   1.47.5.3 : ἡμᾶς λανθανέτω περὶ τόπων, ὡς οὐκ εἰσί τινες ἄλλοι
6696   1.47.5.4 : διαφέροντες ἄλλων τόπων πρὸς τὸ γεννᾶν ἀνθρώπους
6697   1.47.5.5 : ἀμείνους καὶ χείρους, οἷς οὐκ ἐναντία νομοθετητέον. Οἳ
6698   1.47.5.6 : μέν γέ που διὰ πνεύματα παντοῖα καὶ δι´ εἱλήσεις ἀλ–
6699   1.47.5.7 : λόκοτοί τέ εἰσι καὶ ἐναίσιοι αὐτῶν, οἳ δὲ δι´ ὕδατα, οἳ
6700   1.47.5.8 : δὲ δι´ αὐτὴν τὴν ἐκ τῆς γῆς τροφὴν ἀναδιδοῦσαν, οὐ
6701   1.47.5.9 : μόνον τοῖς σώμασιν ἀμείνω καὶ χείρω, ταῖς ψυχαῖς δὲ
6702   1.47.5.10 : οὐχ ἧττον δυναμένην πάντα τὰ τοιαῦτα ἐμποιεῖν.
6703   1.47.6.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Φυσιογνωμονικῶν>20
6704   1.47.6.2 : (p. 805a 1–18 Bekk.).
6705   1.47.6.3 : Ὅτι αἱ διάνοιαι ἕπονται τοῖς ἀνθρώποις καὶ οὐκ εἰσὶν 
6706   1.47.6.4 : αὐταὶ καθ´ αὑτάς, ἀπαθεῖς μένουσαι τῶν τοῦ σώματος
6707   1.47.6.5 : κινήσεων, τοῦτο δῆλον γίνεται ἐν ταῖς μέθαις καὶ ἀρρω–
6708   1.47.6.6 : στίαις· πολὺ γὰρ ἐξαλλάττουσαι φαίνονται αἱ διάνοιαι
6709   1.47.6.7 : ὑπὸ τῶν τοῦ σώματος παθημάτων. Καὶ τοὐναντίον δὴ
6710   1.47.6.8 : τοῖς τῆς ψυχῆς παθήμασι τὸ σῶμα συμπάσχον φανερόν
6711   1.47.6.9 : ἐστι περί τε τοὺς ἔρωτας καὶ τοὺς φόβους καὶ τὰς λύπας
6712   1.47.6.10 : καὶ τὰς ἡδονάς. Ἔτι δὲ ἐν τοῖς φύσει γιγνομένοις μᾶλ–
6713   1.47.6.11 : λον ἄν τις συνίδοι, ὅτι οὕτως ἔχει πρὸς ἄλληλα σῶμά
6714   1.47.6.12 : τε καὶ ψυχὴ συμφυῆ, ὥστε τῶν πλείστων ἀλλήλοις αἴτια
6715   1.47.6.13 : γίγνεσθαι παθημάτων. Οὐδὲν γάρ που ζῷον γεγένηται
6716   1.47.6.14 : τοιοῦτον, ὃ τὸ μὲν εἶδος ἔσχηκέ τι ἑτέρου ζῴου, τὴν δὲ
6717   1.47.6.15 : διάνοιαν ἄλλου, ἀλλ´ ἀεὶ τοῦ αὐτοῦ τό τε σῶμα καὶ ἡ
6718   1.47.6.16 : ψυχή, ὡς ἀναγκαῖον ἕπεσθαι τῷ τοιῷδε σώματι τοιάνδε
6719   1.47.6.17 : διάνοιαν. Ἔτι δὲ καὶ τῶν ἄλλων ζῴων οἱ περὶ ἕκαστον
6720   1.47.6.18 : ἐπιστήμονες ἐκ τῆς ἰδέας δύνανται θεωρεῖν ἱππικοί τε
6721   1.47.6.19 : ἵππους καὶ κυνηγετικοὶ κύνας. Εἰ δὴ ταῦτά ἐστιν ἀληθῆ,
6722   1.47.6.20 : ἀληθὴς ἂν εἴη ἡ φυσιογνωμονία.
6723   1.47.7.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 ζʹ (p. 797D–798B).
6724   1.47.7.2 : Μεταβολὴν γὰρ δὴ πάντων πλὴν κακῶν πολὺ σφα–
6725   1.47.7.3 : λερώτατον εὑρήσομεν, ἐν ὥραις πάσαις, ἐν πνεύμασι καὶ
6726   1.47.7.4 : διαίταις σωμάτων, ἐν τρόποις ψυχῶν, ἐν ὡς ἔπος εἰπεῖν
6727   1.47.7.5 : οὐ τοῖς μὲν τοῖς δ´ οὔ, πλὴν ὅπερ εἶπον νῦν δὴ κακοῖς·
6728   1.47.7.6 : ὥστε εἴ τις ἀποβλέψειε πρὸς σώματα, ὡς πᾶσι μὲν σι–
6729   1.47.7.7 : τίοις πᾶσι δὲ ποτοῖς καὶ πόνοις ξυνήθη γιγνόμενα, καὶ
6730   1.47.7.8 : τὸ πρῶτον ταραχθέντα ὑπ´ αὐτῶν, ἔπειτα ἐξ αὐτῶν τού–
6731   1.47.7.9 : των ὑπὸ χρόνου σάρκας φύσαντα οἰκείας τούτοις, φίλα 
6732   1.47.7.10 : τε καὶ ξυνήθη καὶ γνώριμα γενόμενα πάσῃ ταύτῃ τῇ
6733   1.47.7.11 : διαίτῃ πρὸς ἡδονὴν καὶ ὑγείαν ἄριστα διάγει· καὶ ἐάν
6734   1.47.7.12 : ποτ´ ἄρα ἀναγκασθῇ μεταβάλλειν αὖθις ἡντινοῦν τῶν
6735   1.47.7.13 : εὐδοκίμων διαιτῶν, τότε κατ´ ἀρχὰς συνταραχθεὶς ὑπὸ
6736   1.47.7.14 : νόσων μόγις ποτὲ κατέστη τὴν συνήθειαν τῇ τροφῇ πά–
6737   1.47.7.15 : λιν ἀπολαβών· ταὐτὸν δὴ δεῖ νομίζειν τοῦτο γίγνεσθαι
6738   1.47.7.16 : καὶ περὶ τὰς τῶν ἀνθρώπων διανοίας τε ἅμα καὶ τὰς
6739   1.47.7.17 : τῶν ψυχῶν φύσεις. Οἷς γὰρ ἂν ἐντραφῶσι νόμοις καὶ
6740   1.47.7.18 : κατά τινα θείαν εὐτυχίαν ἀκίνητοι γένωνται μακρῶν καὶ
6741   1.47.7.19 : πολλῶν χρόνων, ὡς μηδένα ἔχειν μνείαν μηδὲ ἀκοὴν τοῦ
6742   1.47.7.20 : ποτὲ ἄλλως αὐτὰ σχεῖν ἢ καθάπερ νῦν ἔχει, σέβεται
6743   1.47.7.21 : καὶ φοβεῖται πᾶσα ἡ ψυχὴ τό τι κινεῖν τῶν τότε καθ–
6744   1.47.7.22 : εστώτων.
6745   1.47.8.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ>20 (p. 11b Patrit.; 82, 2 Parthey.).
6746   1.47.8.2 : {〈ἙΡΜ.〉} Κοινωνία δέ ἐστι ψυχῶν, καὶ κοινωνοῦσι
6747   1.47.8.3 : μὲν αἱ τῶν θεῶν ταῖς τῶν ἀνθρώπων, αἱ δὲ τῶν ἀνθρώ–
6748   1.47.8.4 : πων ταῖς τῶν ἀλόγων. Ἐπιμελοῦνται δὲ οἱ κρείττονες
6749   1.47.8.5 : τῶν ἐλαττόνων, θεοὶ μὲν ἀνθρώπων, ἄνθρωποι δὲ τῶν
6750   1.47.8.6 : ἀλόγων [ζῴων], ὁ δὲ θεὸς πάντων. Ὁ μὲν οὖν κόσμος
6751   1.47.8.7 : ὑπόκειται τῷ θεῷ, ὁ δὲ ἄνθρωπος τῷ κόσμῳ, τὰ δὲ
6752   1.47.8.8 : ἄλογα τῷ ἀνθρώπῳ, ὁ δὲ θεὸς ὑπὲρ πάντα καὶ περὶ
6753   1.47.8.9 : πάντα. Καὶ τοῦ μὲν θεοῦ καθάπερ [αἱ] ἀκτῖνες αἱ ἐνέρ–
6754   1.47.8.10 : γειαι· τοῦ δὲ κόσμου [αἱ ἀκτῖνες] αἱ φύσεις· τοῦ δὲ
6755   1.47.8.11 : ἀνθρώπου αἱ τέχναι καὶ αἱ ἐπιστῆμαι. Καὶ αἱ μὲν ἐνέρ–
6756   1.47.8.12 : γειαι διὰ τοῦ κόσμου ἐνεργοῦσι καὶ ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον
6757   1.47.8.13 : διὰ τῶν τοῦ κόσμου φυσικῶν αἰτίων, αἱ δὲ φύσεις διὰ
6758   1.47.8.14 : τῶν στοιχείων, οἱ δὲ ἄνθρωποι διὰ τῶν τεχνῶν καὶ ἐπι– 
6759   1.47.8.15 : στημῶν. Καὶ αὕτη ἡ τοῦ παντὸς διοίκησις ἠρτημένη ἐκ
6760   1.47.8.16 : τῆς 〈τοῦ〉 ἑνὸς φύσεως καὶ διήκουσα δι´ ἑνὸς τοῦ νοῦ,
6761   1.47.8.17 : οὗ οὐδέν ἐστι θειότερον καὶ ἐνεργέστερον καὶ ἑνωτικώ–
6762   1.47.8.18 : τερον ἀνθρώπων μὲν πρὸς θεούς, θεῶν δὲ πρὸς ἀνθρώ–
6763   1.47.8.19 : πους. Οὗτός ἐστιν ὁ ἀγαθὸς δαίμων· ὅθεν μακαρία
6764   1.47.8.20 : ψυχὴ ἡ τούτου πληρεστάτη, κακοδαίμων δὲ ψυχὴ ἡ
6765   1.47.8.21 : τούτου κενωτάτη.
6766   1.47.8.22 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς τοῦτο πάλιν λέγεις, ὦ πάτερ;
6767   1.47.8.23 : {〈ἙΡΜ.〉} Οἴει οὖν, ὦ τέκνον, ὅτι πᾶσα ψυχὴ νοῦν
6768   1.47.8.24 : ἔχει τὸν ἀγαθόν; περὶ γὰρ τούτου ὁ νῦν λόγος, οὐ τοῦ
6769   1.47.8.25 : ὑπηρετικοῦ, περὶ οὗ ἔμπροσθεν εἰρήκαμεν, τοῦ κατα–
6770   1.47.8.26 : πεμπομένου ὑπὸ τῆς δίκης. Ψυχὴ γὰρ χωρὶς 〈τοῦ〉 νοῦ
6771   1.47.8.27 : „οὔτε τι εἰπεῖν οὔτ´ ἔρξαι δύναται“ (Theogn. 177. 178).
6772   1.47.8.28 : Πολλάκις γὰρ ἐξίσταται ὁ νοῦς τῆς ψυχῆς, καὶ ἐν ἐκείνῃ
6773   1.47.8.29 : τῇ ὥρᾳ οὔτε βλέπει ἡ ψυχὴ οὔτε ἀκούει, ἀλλ´ ἀλόγῳ
6774   1.47.8.30 : ζῴῳ ἔοικε. Τηλικαύτη δύναμίς ἐστι τοῦ νοῦ, ἀλλ´ οὐδὲ
6775   1.47.8.31 : νωθρᾶς ψυχῆς ἀνέχεται, ἀλλὰ καταλείπει τὴν [ἐν] τῷ
6776   1.47.8.32 : σώματι προσκειμένην καὶ ὑπ´ αὐτοῦ ἀγχομένην κάτω· ἡ
6777   1.47.8.33 : τοιαύτη δὲ ψυχή, ὦ τέκνον, νοῦν οὐκ ἔχει. Ὅθεν οὐδ´
6778   1.47.8.34 : ἄνθρωπον ἡγεῖσθαι δεῖ τὸν τοιοῦτον· ὁ γὰρ ἄνθρωπος
6779   1.47.8.35 : θεῖον ζῷόν ἐστι καὶ οὐδὲ τοῖς ἄλλοις ζῴοις συγκρινό–
6780   1.47.8.36 : μενον τῶν ἐπιγείων τισίν, ἀλλὰ τοῖς ἄνω ἐν οὐρανῷ λε– 
6781   1.47.8.37 : γομένοις θεοῖς. Μᾶλλον δὲ εἰ χρὴ τολμήσαντας εἰπεῖν
6782   1.47.8.38 : τὸ ἀληθές, ὑπὲρ ἐκείνους ἐστὶν ὁ ὄντως ἄνθρωπος, ἢ
6783   1.47.8.39 : πάντως ἰσοδυναμοῦσιν ἀλλήλοις. Οὐδεὶς μὲν γὰρ τῶν
6784   1.47.8.40 : οὐρανίων 〈θεῶν〉 ἐπὶ γῆς κατελεύσεται, οὐρανοῦ τὸν ὅρον
6785   1.47.8.41 : καταλιπών· ὁ δὲ ἄνθρωπος καὶ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνα–
6786   1.47.8.42 : βαίνει καὶ μετρεῖ αὐτὸν καὶ τὸ πάντων μεῖζον οὐδὲ τὴν
6787   1.47.8.43 : γῆν καταλιπὼν ἄνω γίγνεται· τοσοῦτον τὸ μέγεθός ἐστιν
6788   1.47.8.44 : αὐτοῦ τῆς ἐκτάσεως. Διὸ τολμητέον εἰπεῖν, τὸν μὲν ἄν–
6789   1.47.8.45 : θρωπον 〈τὸν〉 ἐπίγειον εἶναι θνητὸν θεόν, τὸν δὲ οὐράνιον
6790   1.47.8.46 : θεὸν ἀθάνατον ἄνθρωπον. Διόπερ διὰ τούτων τὰ πάντα
6791   1.47.8.47 : 〈διοικεῖται〉 τῶν δύο, κόσμου καὶ ἀνθρώπου, ὑπὸ δὲ τοῦ
6792   1.47.8.48 : ἑνὸς πάντα.
6793   1.47.9.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ>20 (p. 10b Patrit.; p. 75, 2
6794   1.47.9.2 : et 7 Parthey.).
6795   1.47.9.3 : Ὁ μὲν ἄνθρωπος τὸ δεύτερον ζῷον μετὰ τὸν κόσμον,
6796   1.47.9.4 : πρῶτον δὲ τῶν θνητῶν. {—}Ψυχὴ δὲ ἀνθρώπου ὀχεῖται
6797   1.47.9.5 : τὸν τρόπον τοῦτον· ὁ νοῦς ἐν τῷ λόγῳ, ὁ λόγος ἐν τῇ
6798   1.47.9.6 : ψυχῇ, ἡ [δὲ] ψυχὴ ἐν τῷ πνεύματι, τὸ πνεῦμα 〈ἐν τῷ σώ–
6799   1.47.9.7 : ματι. Τὸ δὲ πνεῦμα〉 διῆκον διὰ φλεβῶν καὶ ἀρτηριῶν
6800   1.47.9.8 : καὶ αἵματος κινεῖ τὸ ζῷον καὶ ὥσπερ τρόπον τινὰ βαστά–
6801   1.47.9.9 : ζει. Διὸ καί τινες τὴν ψυχὴν αἷμα νομίζουσιν εἶναι, 
6802   1.47.9.10 : σφαλλόμενοι τὴν φύσιν, οὐκ εἰδότες, ὅτι πρῶτον δεῖ τοῦ
6803   1.47.9.11 : πνεύματος ἀναχωρήσαντος εἰς τὴν ψυχὴν τὸ αἷμα παγῆναι
6804   1.47.9.12 : καὶ τὰς φλέβας καὶ τὰς ἀρτηρίας κενωθῆναι, 〈καὶ τότε〉 τὸ
6805   1.47.9.13 : ζῷον ἐκλείπειν· καὶ τοῦτο ἔστιν ὁ θάνατος τοῦ σώματος.
6806   1.47.10.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 δʹ (p. 435E–436A).
6807   1.47.10.2 : Ἆρ´ οὖν ἡμῖν, ἦν δ´ ἐγώ, πολλὴ ἀνάγκη ὁμολογεῖν
6808   1.47.10.3 : ὅτι γε τὰ αὐτὰ ἐν ἑκάστῳ ἔνεστιν ἡμῶν εἴδη τε καὶ ἤθη
6809   1.47.10.4 : ἅπερ ἐν τῇ πόλει; οὐ γάρ που ἄλλοθεν ἐκεῖσε ἀφῖκται.
6810   1.47.10.5 : Γελοῖον γὰρ ἂν εἴη, εἴ τις οἰηθείη τὸ θυμοειδὲς μὴ ἐκ
6811   1.47.10.6 : τῶν ἰδιωτῶν ἐν ταῖς πόλεσιν ἐκγεγονέναι, οἳ δὴ καὶ ἔχουσι
6812   1.47.10.7 : ταύτην τὴν αἰτίαν, οἷον οἱ κατὰ τὴν Θρᾴκην τε καὶ Σκυ–
6813   1.47.10.8 : θικὴν καὶ σχεδόν τι κατὰ τὸν ἄνω τόπον· ἢ τὸ φιλομα–
6814   1.47.10.9 : θές, ὃ δὴ 〈περὶ〉 τὸν παρ´ ἡμῖν μάλιστ´ ἄν τις αἰτιάσαιτο
6815   1.47.10.10 : τόπον· ἢ τὸ φιλοχρήματον, ὃ περὶ τούς τε Φοίνικας
6816   1.47.10.11 : εἶναι καὶ τοὺς κατ´ Αἴγυπτον φαίη τις ἂν οὐχ ἥκιστα.
6817   1.47.11.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 δʹ (V p. 455B. C).
6818   1.47.11.2 : Ἴθι δή, φήσομεν πρὸς αὐτόν, ἀποκρίνου. Ἆρα οὕτως
6819   1.47.11.3 : ἔλεγες, τὸν μὲν εὐφυῆ πρός τι εἶναι, τὸν δ´ ἀφυῆ, ἐν ᾧ
6820   1.47.11.4 : ὃ μὲν ῥᾳδίως τι μανθάνοι, ὃ δὲ χαλεπῶς; καὶ ὃ μὲν ἀπὸ
6821   1.47.11.5 : βραχείας μαθήσεως ἐπὶ πολὺ εὑρετικὸς εἴη οὗ ἔμαθεν, ὃ
6822   1.47.11.6 : δὲ πολλῆς μαθήσεως τυχὼν καὶ μελέτης μηδὲ ἃ ἔμαθε
6823   1.47.11.7 : σῴζοιτο; καὶ τῷ μὲν τὰ τοῦ σώματος ἱκανῶς ὑπηρετοίη
6824   1.47.11.8 : τῇ διανοίᾳ, τῷ δ´ ἐναντιοῖτο; Ἆρ´ ἄλλ´ ἄττα ἐστὶν ἢ
6825   1.47.11.9 : ταῦτα, οἷς τὸν εὐφυῆ πρὸς ἕκαστα καὶ τὸν μὴ ὡρίζου;
6826   1.47.11.10 : —Οὐδείς, ἦ δ´ ὅς, ἄλλα φήσει. 
6827   1.47.12.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 64 A–D).
6828   1.47.12.2 : Μέγιστον δὲ καὶ λοιπὸν τῶν κοινῶν περὶ ὅλον τὸ
6829   1.47.12.3 : σῶμα παθημάτων, τὸ τῶν ἡδέων καὶ τὸ τῶν ἀλγεινῶν
6830   1.47.12.4 : αἴτιον, ἐν οἷς διεληλύθαμεν, καὶ ὅσα διὰ τῶν τοῦ σώματος
6831   1.47.12.5 : μορίων αἰσθήσεις κεκτημένα καὶ λύπας ἐν αὑτοῖς ἡδονάς
6832   1.47.12.6 : τε ἑπομένας ἔχει. Ὧδ´ οὖν κατὰ παντὸς αἰσθητοῦ καὶ
6833   1.47.12.7 : ἀναισθήτου παθήματος 〈τὰς〉 αἰτίας λαμβάνωμεν, ἀνα–
6834   1.47.12.8 : μιμνησκόμενοι τὸ τῆς εὐκινήτου τε καὶ δυσκινήτου φύσεως
6835   1.47.12.9 : ὅ τι διειλόμεθα ἐν τοῖς πρόσθεν· ταύτῃ γὰρ μεταδιωκτέον
6836   1.47.12.10 : πάντα ὅσα ἐπινοοῦμεν ἑλεῖν. Τὸ μὲν γὰρ κατὰ φύσιν εὐκί–
6837   1.47.12.11 : νητον, ὅταν καὶ βραχὺ πάθος εἰς αὐτὸ ἐμπίπτῃ, διαδί–
6838   1.47.12.12 : δωσι κύκλῳ μόρια ἕτερα ἑτέροις, ταὐτὸν ἀπεργαζόμενα,
6839   1.47.12.13 : μέχρι περ ἂν ἐπὶ τὸ φρόνιμον ἐλθόντα ἐξαγγείλῃ τοῦ
6840   1.47.12.14 : ποιήσαντος τὴν δύναμιν. Τὸ δ´ ἐναντίον, ἑδραῖον 〈ὂν〉,
6841   1.47.12.15 : κατ´ οὐδένα τε κύκλον ἰόν, πάσχει μόνον, ἄλλο δ´ οὐ
6842   1.47.12.16 : κινεῖ τῶν πλησίον· ὥστε οὐ διαδιδόντων μορίων μορίοις
6843   1.47.12.17 : ἄλλων ἄλλοις τὸ πρῶτον πάθος ἐν αὐτοῖς ἀκίνητον εἰς
6844   1.47.12.18 : τὸ πᾶν ζῷον γενόμενον ἀναίσθητον παρέσχε τὸ παθόν.
6845   1.47.12.19 : Ταῦτα δὲ περί τε ὀστᾶ καὶ τρίχας ἐστὶ καὶ ὅσα ἄλλα
6846   1.47.12.20 : γήινα τὸ πλεῖστον ἔχομεν ἐν ἡμῖν μόρια· τὰ δ´ ἔμπρο–
6847   1.47.12.21 : σθεν περὶ τὰ τῆς ὄψεως καὶ ἀκοῆς μάλιστα διὰ τὸ πυρὸς
6848   1.47.12.22 : ἀέρος τε ἐν αὐτοῖς δύναμιν ἐνεῖναι μεγίστην. Τὸ δὲ τῆς
6849   1.47.12.23 : ἡδονῆς καὶ λύπης ὧδε διανοεῖσθαι δεῖ. Τὸ μὲν παρὰ
6850   1.47.12.24 : φύσιν καὶ βίαιον γιγνόμενον ἀθρόον παρ´ ἡμῖν πάθος
6851   1.47.12.25 : ἀλγεινόν· τὸ δ´ εἰς φύσιν ἀπιὸν πάλιν ἀθρόον ἡδύ· τὸ
6852   1.47.12.26 : δὲ ἠρέμα καὶ κατὰ σμικρὸν ἀναίσθητον· τὸ δ´ ἐναντίον
6853   1.47.12.27 : τούτοις ἐναντίως. Τὸ δὲ μετ´ εὐπετείας γιγνόμενον ἅπαν
6854   1.47.12.28 : αἰσθητὸν μὲν ὅτι μάλιστα, ἡδονῆς 〈δὲ〉 καὶ λύπης οὐ μετ– 
6855   1.47.12.29 : έχον· οἷον τὰ περὶ τὴν ὄψιν αὐτὴν παθήματα, ἣ δὴ
6856   1.47.12.30 : σῶμα ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἐρρήθη καθ´ ἡμέραν ξυμφυὲς
6857   1.47.12.31 : ἡμῶν γίγνεσθαι.
6858   1.47.13.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου>20 (p. 31D–32C).
6859   1.47.13.2 : Λέγω τοίνυν, τῆς ἁρμονίας μὲν λυομένης ἡμῖν ἐν τοῖς
6860   1.47.13.3 : ζῴοις ἅμα λύσιν τῆς φύσεως καὶ γένεσιν ἀλγηδόνων ἐν
6861   1.47.13.4 : τῷ τότε γίγνεσθαι χρόνῳ. {—}Πάνυ λέγεις εἰκός. {—}Πάλιν
6862   1.47.13.5 : δὲ ἁρμοττομένης τε καὶ εἰς τὴν αὑτῆς φύσιν ἀπιούσης
6863   1.47.13.6 : ἡδονὴν γίγνεσθαι λεκτέον, εἰ δεῖ δι´ ὀλίγων ὅτι τάχιστα
6864   1.47.13.7 : περὶ μεγίστων ῥηθῆναι. {—}Οἶμαι μέν σε ὀρθῶς λέγειν,
6865   1.47.13.8 : ὦ Σώκρατες, ἐμφανέστερον δὲ ἔτι 〈ταὐτὰ〉 ταῦτα πειρώ–
6866   1.47.13.9 : μεθα λέγειν. {—}Οὐκοῦν δημόσιά που καὶ περιφανῆ ῥᾷστον
6867   1.47.13.10 : συννοεῖν; {—}Ποῖα; {—}Πείνη μέν που 〈λύπη〉 καὶ λύσις.
6868   1.47.13.11 : {—}Ναί. {—}Ἐδωδὴ δὲ πλήρωσις γιγνομένη πάλιν ἡδονή.
6869   1.47.13.12 : {—}Ναί. {—}Δίψους δ´ αὖ φθορὰ καὶ λύπη καὶ λύσις,
6870   1.47.13.13 : ἡ δὲ τοῦ ὑγροῦ πάλιν τὸ ξηρανθὲν πληροῦσα δύναμις
6871   1.47.13.14 : ἡδονή· διάκρισις δέ τ´ αὖ καὶ διάλυσις παρὰ φύσιν, τοῦ
6872   1.47.13.15 : πνίγους πάθη, λύπη· κατὰ φύσιν δὲ πάλιν ἀπόδοσίς τε
6873   1.47.13.16 : καὶ ψύξις ἡδονή. {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Καὶ ῥίγους ἡ μὲν
6874   1.47.13.17 : παρὰ φύσιν τοῦ ζῴου τῆς ὑγρότητος πῆξις [καὶ] λύπη.
6875   1.47.13.18 : πάλιν δ´ εἰς ταὐτὸν ἀπιόντων καὶ διακρινομένων ἡ κατὰ
6876   1.47.13.19 : φύσιν ὁδὸς ἡδονή. Καὶ ἑνὶ λόγῳ σκόπει εἴ σοι μέτριος
6877   1.47.13.20 : 〈ὁ〉 λόγος, ὃς ἂν φῇ, τὸ ἐκ τῆς ἀπείρου καὶ πέρατος κατὰ
6878   1.47.13.21 : φύσιν ἔμψυχον γεγονὸς εἶδος, ὅπερ ἐν τῷ πρόσθεν ἔλεγον, 
6879   1.47.13.22 : ὅταν μὲν τοῦτο φθείρηται, τὴν φθορὰν λύπην εἶναι, τὴν
6880   1.47.13.23 : δ´ εἰς τὴν αὑτῶν οὐσίαν ὁδόν, ταύτην δὲ αὖ πάλιν τὴν
6881   1.47.13.24 : ἀναχώρησιν πάντων ἡδονήν. {—}Ἔστω· δοκεῖ γάρ μοι
6882   1.47.13.25 : τύπον γέ τινα ἔχειν. {—}Τοῦτο μὲν τοίνυν ἓν εἶδος τιθώ–
6883   1.47.13.26 : μεθα λύπης τε καὶ ἡδονῆς ἐν τούτοις τοῖς πάθεσιν ἑκα–
6884   1.47.13.27 : τέροις; {—}Κείσθω. {—}Τίθει τοίνυν αὐτῆς τῆς ψυχῆς
6885   1.47.13.28 : κατὰ τὸ τούτων τῶν παθημάτων προσδόκημα, τὸ μὲν
6886   1.47.13.29 : πρὸ τῶν ἡδέων ἐλπιζόμενον 〈ἡδὺ〉 καὶ θαρραλέον, τὸ δὲ
6887   1.47.13.30 : πρὸ τῶν λυπ〈ηρ〉ῶν φοβερὸν καὶ ἀλγεινόν. {—}Ἔστι γὰρ
6888   1.47.13.31 : οὖν τοῦθ´ ἡδονῆς καὶ λύπης ἕτερον εἶδος, τὸ χωρὶς τοῦ
6889   1.47.13.32 : σώματος αὐτῆς τῆς ψυχῆς διὰ προσδοκίας γιγνόμενον.
6890   1.47.14.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 33C–34A).〉
6891   1.47.14.2 : Καὶ μὴν τό γε ἕτερον εἶδος τῶν ἡδονῶν, ὃ τῆς ψυχῆς
6892   1.47.14.3 : αὐτῆς εἶναι ἔφαμεν, διὰ μνήμης πᾶν ἐστι γεγονός. {—}
6893   1.47.14.4 : Πῶς; {—}Μνήμην, ὡς ἔοικεν, ὅ τί ποτ´ ἔστι, πρότερον
6894   1.47.14.5 : ἀναληπτέον· καὶ κινδυνεύει πάλιν ἔτι πρότερον αἴσθησιν
6895   1.47.14.6 : μνήμης, εἰ μέλλει ταῦθ´ ἡμῖν κατὰ τρόπον φανερά πῃ
6896   1.47.14.7 : γενήσεσθαι, {—}Πῶς φῄς; {—}Θὲς τῶν περὶ τὸ σῶμα
6897   1.47.14.8 : ἡμῶν ἑκάστοτε παθημάτων τὰ μὲν ἐν τῷ σώματι κατα–
6898   1.47.14.9 : σβεννύμενα πρὶν ἐπὶ τὴν ψυχὴν διεξελθεῖν, ἀπαθῆ ἐκεί–
6899   1.47.14.10 : νην ἐάσαντα, τὰ δὲ δι´ ἀμφοῖν ἰόντα καί τινα ὥσπερ
6900   1.47.14.11 : σεισμὸν ἐντιθέντα ἴδιόν τε καὶ κοινὸν ἑκατέρῳ. {—}Κεί–
6901   1.47.14.12 : σθω. {—}Τὰ μὲν μὴ δι´ ἀμφοῖν ἰόντα ἐὰν τὴν ψυχὴν
6902   1.47.14.13 : ἡμῶν 〈φῶμεν〉 λανθάνειν, τὰ δὲ δι´ ἀμφοῖν μὴ λανθάνειν,
6903   1.47.14.14 : ἆρ´ ὀρθότατα ἐροῦμεν; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Τὸ τοίνυν
6904   1.47.14.15 : λεληθέναι μηδαμῶς ὑπολάβῃς, ὡς λέγω λήθης ἐνταῦθά
6905   1.47.14.16 : που γένεσιν. Ἔστι γὰρ λήθη μνήμης ἔξοδος, ἡ δ´ ἐν τῷ 
6906   1.47.14.17 : λεγομένῳ νῦν οὔπω γέγονε· τοῦ δὲ μήτε ὄντος μήτε γεγο–
6907   1.47.14.18 : νότος πω γίγνεσθαι φάναι τινὰ ἀποβολὴν ἄτοπον. Ἦ
6908   1.47.14.19 : γάρ; {—}Τί μήν; {—}Τὰ τοίνυν ὀνόματα μετάβαλε μόνον.
6909   1.47.14.20 : {—}Πῶς; {—}Ἀντὶ τοῦ λεληθέναι τὴν ψυχήν, ὅταν ἀπα–
6910   1.47.14.21 : θὴς αὕτη γίγνηται τῶν σεισμῶν τῶν τοῦ σώματος, ἣν νῦν
6911   1.47.14.22 : λήθην καλεῖς, ἀναισθησίαν ἐπονόμασον. {—}Ἔμαθον. {—}
6912   1.47.14.23 : Τὸ δ´ ἐν ἑνὶ πάθει τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα κοινῇ γιγνό–
6913   1.47.14.24 : μενον κοινῇ καὶ κινεῖσθαι, ταύτην δὴ τὴν κίνησιν ὀνομά–
6914   1.47.14.25 : ζων αἴσθησιν οὐκ ἀπὸ τρόπου φθέγγοι´ ἄν. {—}Ἀλη–
6915   1.47.14.26 : θέστατα λέγεις. {—}Οὐκοῦν ἤδη μανθάνομεν ὃ βουλόμεθα
6916   1.47.14.27 : καλεῖν τὴν αἴσθησιν;
6917   1.47.15.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 50D).
6918   1.47.15.2 : Ὅτι καὶ σῶμα ἄνευ ψυχῆς καὶ ψυχὴ ἄνευ σώματος
6919   1.47.15.3 : καὶ κοινῇ μετ´ ἀλλήλων ἐν τοῖς παθήμασι μεστά ἐστι
6920   1.47.15.4 : συγκεκραμένης ἡδονῆς λύπαις.
6921   1.48.t.1 : {1Περὶ νοῦ.}1
6922   1.48.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου>20 (p. 58A).
6923   1.48.1.2 : Ἔγωγε ἡγεῖσθαι οἶμαι ξύμπαντας, ὅσοις νοῦ καὶ σμι–
6924   1.48.1.3 : κρὸν προσήρτηται, μακρῷ ἀληθεστάτην εἶναι γνῶσιν.
6925   1.48.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος>20 (p. 93B).
6926   1.48.2.2 : Φέρε δή, πρὸς Διός· λέγεται ψυχὴ ἣ μὲν νοῦν τε
6927   1.48.2.3 : ἔχειν καὶ ἀρετὴν καὶ εἶναι ἀγαθή, ἣ δὲ ἄνοιάν τε καὶ
6928   1.48.2.4 : μοχθηρίαν καὶ εἶναι κακή; Καὶ ταῦτα ἀληθῶς λέγεται;
6929   1.48.3.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 11 Patrit.; 78, 1 Parthey.).
6930   1.48.3.2 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ πάτερ; ὁ νοῦς τῆς 
6931   1.48.3.3 : ψυχῆς χωρίζεται καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ πνεύματος, σοῦ εἰπόντος
6932   1.48.3.4 : ἔνδυμα εἶναι τοῦ μὲν νοῦ τὴν ψυχὴν, τῆς δὲ ψυχῆς τὸ
6933   1.48.3.5 : πνεῦμα;
6934   1.48.3.6 : {〈ἙΡΜ.〉} Συννοεῖν δεῖ, 〈ὦ〉 τέκνον, τὸν ἀκούοντα τῷ
6935   1.48.3.7 : λέγοντι καὶ συμπνεῖν καὶ ὀξυτέραν ἔχειν τὴν ἀκοὴν τῆς
6936   1.48.3.8 : τοῦ λέγοντος φωνῆς. Ἡ σύνθεσις τῶν ἐνδυμάτων τούτων
6937   1.48.3.9 : ἐν σώματι γηίνῳ γίγνεται· ἀδύνατον γὰρ τὸν νοῦν ἐν γη–
6938   1.48.3.10 : ίνῳ σώματι γυμνὸν αὐτὸν καθ´ ἑαυτὸν ἑδράσαι. Οὔτε
6939   1.48.3.11 : γὰρ τὸ γήινον σῶμα δυνατόν ἐστι τὴν τηλικαύτην ἀθα–
6940   1.48.3.12 : νασίαν ἐνεγκεῖν οὔτε τὴν τοσαύτην. ἀρετὴν ἀνασχέσθαι
6941   1.48.3.13 : συγχρωτιζόμενον αὑτῇ παθητὸν σῶμα. Ἔλαβεν 〈οὖν〉 ὥσπερ
6942   1.48.3.14 : περιβόλαιον τὴν ψυχήν· ἡ δὲ ψυχὴ καὶ αὐτή τις θεία
6943   1.48.3.15 : οὖσα καθάπερ ὑπηρέτῃ τῷ πνεύματι χρῆται, τὸ δὲ
6944   1.48.3.16 : πνεῦμα τὸ ζῷον διοικεῖ. Ὅταν 〈οὖν〉 ὁ νοῦς ἀπαλλαγῇ
6945   1.48.3.17 : τοῦ γηίνου σώματος, τὸν ἴδιον εὐθὺς ἐνεδύσατο χιτῶνα
6946   1.48.3.18 : τὸν πύρινον, ὃν οὐκ ἠδύνατο ἔχων εἰς τὸ γήινον σῶμα
6947   1.48.3.19 : κατοικῆσαι. Γῆ γὰρ πῦρ οὐ βαστάζει· πᾶσα γὰρ γῆ φλέ–
6948   1.48.3.20 : γεται καὶ ὑπὸ ὀλίγου σπινθῆρος. Διὰ τοῦτο καὶ τὸ ὕδωρ
6949   1.48.3.21 : περικέχυται τῇ γῇ, ὥσπερ ἔρυμα καὶ τεῖχος ἀντέχον πρὸς
6950   1.48.3.22 : τὴν τοῦ πυρὸς φλόγα· νοῦς δὲ ὀξύτατος 〈ὢν〉 πάντων
6951   1.48.3.23 : τῶν θείων νοημάτων καὶ τὸ ὀξύτατον πάντων τῶν στοι–
6952   1.48.3.24 : χείων ἔχει τὸ πῦρ σῶμα. Δημιουργὸς γὰρ ὢν ὁ νοῦς
6953   1.48.3.25 : τῶν πάντων ὀργάνῳ τῷ πυρὶ πρὸς τὴν δημιουργίαν χρῆ–
6954   1.48.3.26 : ται. Καὶ ὁ μὲν τοῦ παντὸς τῶν πάντων, ὁ δὲ τοῦ ἀν– 
6955   1.48.3.27 : θρώπου τῶν ἐπὶ γῆς μόνον. Γυμνὸς γὰρ ὢν τοῦ πυρὸς
6956   1.48.3.28 : ὁ ἐν ἀνθρώπῳ νοῦς ἀδυνατεῖ τὰ θεῖα δημιουργεῖν, ἀν–
6957   1.48.3.29 : θρώπινος ὢν τῇ οἰκήσει.
6958   1.48.4.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τῶν Πρὸς τὰ νοητὰ ἀφορ–
6959   1.48.4.2 : μῶν>20 (opusc. Porphyr. p. 62 Holsten.).
6960   1.48.4.3 : Πᾶν γενητὸν ἀπ´ ἄλλου τὴν αἰτίαν τῆς γενέσεως
6961   1.48.4.4 : ἔχει, εἴ γε μηδὲν ἀναιτίως γίγνεται. Ἀλλὰ τῶν γε γενη–
6962   1.48.4.5 : τῶν ὅσα μὲν διὰ συνθέσεως κέκτηται τὸ εἶναι, λυτὰ ἂν
6963   1.48.4.6 : εἴη καὶ διὰ τοῦτο φθαρτά· ὅσα δὲ ἁπλᾶ καὶ ἀσύνθετα
6964   1.48.4.7 : ὄντα ἐν τῷ ἁπλῷ τῆς ὑποστάσεως κέκτηται τὸ εἶναι,
6965   1.48.4.8 : ἄλυτα ὄντα, ἔστι μὲν ἄφθαρτα, γενητὰ δὲ λέγεται, οὐ
6966   1.48.4.9 : τῷ σύνθετα εἶναι, ἀλλὰ τῷ ἀπ´ αἰτίου τινὸς ἀνηρτῆσθαι.
6967   1.48.4.10 : Τὰ μὲν οὖν σώματα διχῶς γενητὰ καὶ ὡς ἀπ´ αἰτίας
6968   1.48.4.11 : ἠρτημένα τῆς παραγούσης καὶ ὡς σύνθετα· ψυχὴ δὲ καὶ
6969   1.48.4.12 : νοῦς γενητά, ὡς ἀπ´ αἰτίας ἠρτημένα μόνον, οὐ μὴν καὶ
6970   1.48.4.13 : ὡς σύνθετα. Τὰ μὲν ἄρα σώματα γενητὰ καὶ λυτὰ καὶ
6971   1.48.4.14 : φθαρτά· τὰ δὲ ἀγένητα μὲν ὡς ἀσύνθετα καὶ ταύτῃ
6972   1.48.4.15 : καὶ ἄλυτα καὶ ἄφθαρτα, γενητὰ δὲ ὡς 〈ἀπ´〉 αἰτίου
6973   1.48.4.16 : ἠρτημένα.
6974   1.48.5.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 63 Holsten.).
6975   1.48.5.2 : Ὁ νοῦς οὐκ ἔστιν ἀρχὴ πάντων· πολλὰ γάρ ἐστιν ὁ
6976   1.48.5.3 : νοῦς, πρὸ δὲ τῶν πολλῶν ἀνάγκη εἶναι τὸ ἕν. Ὅτι δὲ
6977   1.48.5.4 : πολλὰ ὁ νοῦς δῆλον· νοεῖ γὰρ ἀεὶ τὰ νοήματα, οὐχ ἓν
6978   1.48.5.5 : ὄντα, ἀλλὰ πολλὰ καὶ οὐκ ἄλλα ὄντα παρ´ ἐκεῖνον. Εἰ
6979   1.48.5.6 : οὖν ὁ αὐτός ἐστιν αὐτοῖς, ἐκεῖνα δὲ πολλά, πολλὰ ἂν εἴη 
6980   1.48.5.7 : καὶ ὁ νοῦς. Ὅτι δὲ ὁ αὐτός ἐστι τοῖς νοητοῖς, οὕτως
6981   1.48.5.8 : δείκνυται. Εἰ γάρ τι ἔστιν ὃ θεωρεῖ, ἤτοι ἐν ἑαυτῷ
6982   1.48.5.9 : ἔχων τοῦτο θεωρήσει, ἢ ἐν ἄλλῳ κείμενον. Καὶ ὅτι μὲν
6983   1.48.5.10 : θεωρεῖ δῆλον· σὺν γὰρ τῷ νοεῖν εἴη ἂν ὁ νοῦς, ἀφαιρε–
6984   1.48.5.11 : θεὶς δὲ τοῦ νοεῖν ἀφῄρηται τῆς οὐσίας. Δεῖ τοίνυν ἐπι–
6985   1.48.5.12 : στήσαντας τοῖς πάθεσιν ἃ συμβαίνει περὶ τὰς γνώσεις
6986   1.48.5.13 : ἀνιχνεῦσαι τὴν ἐκείνου θεωρίαν. Γνωστικαὶ δὲ δυνάμεις ἐν
6987   1.48.5.14 : ἡμῖν ἀθρόον <20αἴσθησις, φαντασία, νοῦς.>20 Πάντῃ δὲ τὸ
6988   1.48.5.15 : <20αἰσθήσει>20 προσχρώμενον τοῖς ἔξω ἐπιβάλλον θεωρεῖ, οὐχ
6989   1.48.5.16 : ἑνούμενον ἐκείνοις ἃ θεωρεῖ, ἀλλὰ μόνον τύπον αὐτῶν ἐκ
6990   1.48.5.17 : τῆς πρὸς αὐτὰ προσβολῆς λαμβάνον. ὅταν οὖν ἴδῃ ὀφθαλ–
6991   1.48.5.18 : μὸς τὸ ὁρώμενον, ἀμήχανον ἐν ταὐτότητι γενέσθαι τοῦ
6992   1.48.5.19 : ὁρωμένου· οὐ γὰρ ἂν ἴδοι, εἰ μὴ ἐν διαστάσει γένοιτο.
6993   1.48.5.20 : ὡσαύτως δὲ κἂν τὸ ἁπτόμενον, ἐν ταὐτότητι γενόμενον,
6994   1.48.5.21 : φθαρείη. ἐξ ὧν δῆλον, ὅτι ἀεὶ ἥ τε αἴσθησις καὶ τὸ
6995   1.48.5.22 : αἰσθήσει προσχρώμενον εἰς τὸ ἔξω φέρεται, εἰ μέλλει τὸ
6996   1.48.5.23 : αἰσθητὸν καταλήψεσθαι. Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ <20φαντασία>20
6997   1.48.5.24 : ἀεὶ ἐπὶ τὸ ἔξω φέρεται καὶ τῇ τάσει αὐτῆς τὸ εἰκόνισμα
6998   1.48.5.25 : παρυφίσταται ....., ἤτοι καὶ παρασκευάζον ἔξωθεν ἢ
6999   1.48.5.26 : αὐτῇ τῇ πρὸς τὸ ἔξω τάσει τὴν ὡς ἔξω ὄντος εἰκονίσμα–
7000   1.48.5.27 : τος ἐνδεικνύμενον. Καὶ τούτων μὲν κατάληψις τοιαύτη,
7001   1.48.5.28 : ὧν οὐδεμία εἰς ἑαυτὴν συννεύουσα καὶ συναγομένη ἐντύχοι
7002   1.48.5.29 : ἂν ἤ τῳ αἰσθητῷ ἤ τῳ ἀναισθήτῳ εἴδει· ἐπὶ δὲ τοῦ <20νοῦ>20
7003   1.48.5.30 : οὐ τοῦτον τὸν τρόπον ἡ κατάληψις, ἀλλὰ συννεύοντος 
7004   1.48.5.31 : εἰς ἑαυτὸν καὶ ἑαυτὸν θεωροῦντος. Παρεξελθὼν γὰρ τοῦ
7005   1.48.5.32 : θεάσασθαι τὰς ἑαυτοῦ ἐνεργείας καὶ ὄμμα εἶναι τῶν
7006   1.48.5.33 : αὑτοῦ ἐνεργειῶν 〈ἐνεργ〉ουσῶν τὸ ὅραμα, οὐδὲν ἂν νοήσειεν.
7007   1.48.5.34 : Ὡς μὲν οὖν ἦν [ἡ] αἴσθησίς τε καὶ τὸ αἰσθητόν, οὕτως
7008   1.48.5.35 : ἔστι νοῦς τε καὶ τὸ νοητόν. Θεωρεῖ δὲ ἣ μὲν ἐκτεινομένη
7009   1.48.5.36 : εἰς τὸ ἔξω, εὑρίσκουσα τὸ αἰσθητὸν 〈ἐν〉 τῇ ὕλῃ κείμε–
7010   1.48.5.37 : νον· ὁ δὲ νοῦς εἰς αὑτὸν συναγόμενος, οὐδαμῇ ἔξω ἐκτει–
7011   1.48.5.38 : νόμενος, ὅπερ καὶ ἐδόκει τισὶν 〈οὐδ´〉 ὀνόματος διαφορᾶς
7012   1.48.5.39 : προστεθείσης τῇ τοῦ νοῦ ὑποστάσει καὶ 〈τῇ〉 τῆς φαντα–
7013   1.48.5.40 : σίας. Ἡ γὰρ ἐν λογικῷ ζῴῳ φαντασία ἐδέδοκτο αὐτοῖς νό–
7014   1.48.5.41 : ησις· ἀλλ´ [εἰ] ἐκείνοις μὲν πάντα ἀπαρτήσασιν ἀπὸ τῆς
7015   1.48.5.42 : ὕλης καὶ τῆς σωματικῆς φύσεως ἀκόλουθον ἦν καὶ τὸν νοῦν
7016   1.48.5.43 : τούτων ἀπαρτᾶν· ὁ δ´ ἡμέτερος 〈νοῦς〉 ἀσωμάτων καὶ
7017   1.48.5.44 : ἑτέρων θεωρὸς οὐσιῶν ποῦ τοίνυν κειμένας καταλήψεται
7018   1.48.5.45 : αὐτάς; ἔξω δὲ ὄντων ὕλης οὐδαμοῦ ἂν εἴη ταῦτα. Δῆλον
7019   1.48.5.46 : 〈οὖν〉 ὡς νοερὰ καὶ νοήσει συναχθήσεται. Καὶ τοίνυν εἰ
7020   1.48.5.47 : νοερὰ 〈χωρεῖ〉 εἰς τὸν νοῦν, [καὶ τὸ νοητὸν] καὶ ἑαυτὸν
7021   1.48.5.48 : θεωρήσει νοῶν τὰ νοητά· καὶ χωρῶν εἰς ἑαυτόν, νοεῖ
7022   1.48.5.49 : διὰ τὸ εἰς ἐκεῖνα χωρεῖν. Εἰ δὲ πολλὰ [καὶ] τὰ νοητά,
7023   1.48.5.50 : (πολλὰ γὰρ ὁ νοῦς νοεῖ καὶ οὐχ ἕν), πολλὰ ἂν εἴη [καὶ]
7024   1.48.5.51 : ἐξ ἀνάγκης καὶ αὐτός. Κεῖται δὲ πρὸ τῶν πολλῶν τὸ
7025   1.48.5.52 : ἕν, ὥστε ἀνάγκη πρὸ τοῦ νοῦ εἶναι τὸ ἕν. 
7026   1.48.6.1 : <20Ἀρχύτου ἐκ τοῦ Περὶ νόω καὶ αἰσθάσιος>20
7027   1.48.6.2 : (fr. phil. Gr. I p. 565 Mullach.).
7028   1.48.6.3 : Αἴσθασις μὲν ἐν σώματι γίνεται, νόος δ´ ἐν ψυχᾷ.
7029   1.48.6.4 : Τὸ μὲν γὰρ ἀρχὰ τῶν αἰσθατῶν ὑπάρχει, τὸ δὲ τῶν νοα–
7030   1.48.6.5 : τῶν. Πλάθεος μὲν γὰρ μέτρον ἀριθμός, μάκεος δὲ ποῦς,
7031   1.48.6.6 : ῥοπᾶς δὲ καὶ σταθμῶ ζυγόν, ὀρθότατος δὲ καὶ εὐθύτατος
7032   1.48.6.7 : κανὼν καὶ στάθμα ὀρθὰ γωνία· οὕτως δὲ καὶ τῶν μὲν αἰσθα–
7033   1.48.6.8 : τῶν αἴσθασις [μέτρον], τῶν δὲ νοατῶν νόος ἀρχὰ καὶ μέτρον
7034   1.48.6.9 : ἐντί. Καὶ ὁ μὲν νόος ἀρχὰ νοατῶν τε 〈καὶ〉 φύσι πράτων·
7035   1.48.6.10 : ἁ δὲ αἴσθασις 〈δευτέρων τε φύσι καὶ τῶν παρ´〉 ἁμῖν· ὃ
7036   1.48.6.11 : μὲν γάρ ἐντι ἀρχὰ τᾷ ψυχᾷ, ἃ δὲ τῷ σώματι. Καὶ ὁ μὲν
7037   1.48.6.12 : νόος τῶν τιμιαιτάτων ἐντὶ κριτάς, ἁ δ´ αἴσθασις τῶν
7038   1.48.6.13 : χρησιμωτάτων. Ἁ μὲν γὰρ αἴσθασις τῶ σώματος ἕνεκε
7039   1.48.6.14 : συνέστακε καὶ τᾶς εἰς τοῦτο λειτουργίας· ὁ δὲ νόος 〈τᾶς
7040   1.48.6.15 : ψυχᾶς ἕνεκε〉 καὶ τᾶς εἰς ταύταν πολυφραδμοσύνας. Καὶ
7041   1.48.6.16 : ὁ μὲν νόος ἐντὶ ἀρχὰ τᾶς ἐπιστάμας, ἁ δ´ αἴσθασις τᾶς
7042   1.48.6.17 : δόξας· ἃ μὲν γὰρ ἔχει τὰν ἐκ τῶν αἰσθατῶν ἐνέργειαν, ὃ
7043   1.48.6.18 : δὲ τὰν ἐκ τῶν νοατῶν. Τυγχάνοντι δὲ τὰ μὲν αἰσθατὰ 
7044   1.48.6.19 : τῶν πραγμάτων κινάσιος μεταβλάσιός τε κοινανέοντα, τὰ
7045   1.48.6.20 : δὲ νοατὰ στάσιος καὶ αἰδιότατος. Παραπλασίως δὲ καὶ
7046   1.48.6.21 : ἁ αἴσθασις καὶ ὁ νόος ἔχοντι· ἁ μὲν γὰρ αἴσθασις τῶ
7047   1.48.6.22 : αἰσθατῶ, τὸ δ´ αἰσθατὸν καὶ κινέεται καὶ μεταβάλλει
7048   1.48.6.23 : καὶ οὐδέποκα ἐν ταὐτῷ ἀτρεμέει· διὸ καὶ μᾶλλον καὶ
7049   1.48.6.24 : ἧττον καὶ βέλτιον καὶ χεῖρον γίνεται ὁρῆν 〈τὸ αἰσθατόν〉·
7050   1.48.6.25 : ὁ δὲ νόος τῶ νοατῶ, τὸ δὲ νοατὸν ἀκίνατον ἐξ ὠσίας·
7051   1.48.6.26 : διὸ οὔτε μᾶλλον οὔτε ἧττον οὔτε βέλτιον οὔτε χεῖρον ἔντι
7052   1.48.6.27 : νοὲν τὸ νοατόν. 〈Καὶ〉 καθάπερ 〈ὁ〉 νόος τὸ πρᾶτον
7053   1.48.6.28 : βλέπει καὶ τὸ παράδειγμα, οὕτως ἁ αἴσθασις τὰν εἰκόνα
7054   1.48.6.29 : καὶ τὸ δεύτερον· ὁ μὲν γὰρ νόος οὐρανὸν ἁπλῶς 〈ἢ τέχναν〉,
7055   1.48.6.30 : ἁ δ´ αἴσθασις ἁπλῶς τὰν τῶ ἁλίω σφαῖραν ἢ τὰς χει–
7056   1.48.6.31 : ροτεχνατῶν. Ἔτι 〈ὁ〉 μὲν νόος ἀμερὴς καὶ ἀδιαίρετος,
7057   1.48.6.32 : καθάπερ μονὰς καὶ στιγμά, παραπλασίως δὲ καὶ τὸ νοα–
7058   1.48.6.33 : τόν (τὸ γὰρ εἶδος οὔτε πέρας σώματός ἐντι οὔτε ὅρος,
7059   1.48.6.34 : ἀλλὰ μόνον τύπωσις τῶ ἐόντος, ᾇ ἐόν ἐντι), ἁ δ´ αἴσθασις
7060   1.48.6.35 : μεριστὰ καὶ διαιρετά. Τῶν γὰρ ἐόντων ἐντὶ τὰ μὲν
7061   1.48.6.36 : αἰσθατά, τὰ δὲ δοξαστά, τὰ δ´ ἐπιστατά, τὰ δὲ νοατά.
7062   1.48.6.37 : Καὶ τὰ μὲν σώματα, ὧν ἔντι τις ἀντιτυπία, αἰσθατά· 
7063   1.48.6.38 : δοξαστὰ δὲ τὰ μετέχοντα τῶν εἰδέων ὡς αἱ εἰκόνες, οἷον
7064   1.48.6.39 : ὁ τὶς ἄνθρωπος τῶ ἀνθρώπω καὶ τὸ 〈τὶ〉 τρίγωνον τῶ
7065   1.48.6.40 : τριγώνω· ἐπιστατὰ δὲ τὰ τοῖς εἴδεσι συμβεβακότα ἐξ
7066   1.48.6.41 : ἀνάγκας, ὡς ἐν γαμετρίᾳ τὰ τοῖς σχήμασι· νοατὰ δὲ
7067   1.48.6.42 : αὐτὰ τὰ εἴδεα καὶ αἱ ἀρχαὶ τῶν ἐπιστατῶν· οἷον αὐτὸ
7068   1.48.6.43 : κύκλος καὶ τρίγωνον καὶ σφαῖρα. Τυγχάνοντι δὲ καὶ ἐν
7069   1.48.6.44 : ἁμῖν αὐτοῖς κατὰ ψυχὰν γνώσιες τέτταρες· νόος, ἐπιστάμα,
7070   1.48.6.45 : δόξα, αἴσθασις· ὧν αἱ μὲν δύο τῶ λόγω ἀρχαί ἐντι, οἷον
7071   1.48.6.46 : νόος καὶ αἴσθασις, τὰ δὲ δύο τέλεα, οἷον ἐπιστάμα καὶ
7072   1.48.6.47 : δόξα. Τὸ δ´ ὅμοιον ἀεὶ τῶ ὁμοίω γνωστικόν. Φανερὸν
7073   1.48.6.48 : 〈ὦν〉 ὅτι ὁ μὲν νόος ἐν ἁμῖν τῶν νοατῶν γνωστικός, ἁ
7074   1.48.6.49 : δὲ ἐπιστάμα τῶν ἐπιστατῶν, 〈ἁ δὲ δόξα τῶν δοξαστῶν,〉
7075   1.48.6.50 : ἁ δὲ αἴσθασις τῶν αἰσθατῶν.
7076   1.48.7.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 5, 11. 12 p. 392, 1 Diels.).〉
7077   1.48.7.2 : <20Πυθαγόρας, Ἀναξαγόρας, Πλάτων, Ξενο–
7078   1.48.7.3 : κράτης, Κλεάνθης>20 θύραθεν εἰσκρίνεσθαι τὸν νοῦν.
7079   1.48.7.4 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Ἐμπεδοκλῆς>20 καὶ <20Δημόκρι–
7080   1.48.7.5 : τος>20 ταὐτὸν νοῦν καὶ ψυχήν, καθ´ οὓς οὐδὲν ἂν εἴη ζῷον
7081   1.48.7.6 : ἄλογον κυρίως.
7082   1.48.8.1 : <20Ἰαμβλίχου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχῆς.>20
7083   1.48.8.2 : Πάλιν τοίνυν περὶ τοῦ νοῦ καὶ πασῶν τῶν κρειττό–
7084   1.48.8.3 : νων δυνάμεων τῆς ψυχῆς οἱ μὲν <20Στωικοὶ>20 λέγουσι μὴ
7085   1.48.8.4 : εὐθὺς ἐμφύεσθαι τὸν λόγον, ὕστερον δὲ συναθροίζεσθαι
7086   1.48.8.5 : ἀπὸ τῶν αἰσθήσεων καὶ φαντασιῶν περὶ δεκατέσσαρα ἔτη. 
7087   1.48.8.6 : Οἱ δ´ ἀπὸ <20Πλάτωνος>20 καὶ <20Πυθαγόρου>20 παρεῖναι
7088   1.48.8.7 : μὲν καὶ ἐν τοῖς ἀρτιγενέσι τὸν λόγον φασίν, ἐπισκοτεῖσθαί
7089   1.48.8.8 : γε μὴν [ἐν] τοῖς ἔξωθεν καὶ μὴ ἐνεργεῖν τὴν οἰκείαν ἐνέρ–
7090   1.48.8.9 : γειαν, ἀλλ´ ἡσυχάζειν.
7091   1.48.8.10 : Ἤδη τοίνυν [περὶ τοῦ νοῦ] πολλοὶ μὲν <20Περιπατη–
7092   1.48.8.11 : τικοὶ>20 τὸν ἐκ σπέρματος καὶ [τὸν] ἀπὸ τῆς φύσεως ἄλλον
7093   1.48.8.12 : νοῦν ὑποθέμενοι, ὡς αὐτίκα μάλα ἀποβλαστάνοντα ´πὸ
7094   1.48.8.13 : τῆς πρώτης γενέσεως, καὶ χωριστὸν καὶ θύραθεν ἐπι–
7095   1.48.8.14 : καλούμενον ἕτερον παραγίγνεσθαι λέγουσιν ὀψιαίτατα,
7096   1.48.8.15 : ἐπειδὰν τελειωθῇ μὲν ὁ κατὰ δύναμιν νοῦς, ἐπιτηδείως
7097   1.48.8.16 : δὲ μετέχῃ τῆς κατ´ ἐνέργειαν νοήσεως.
7098   1.48.8.17 : Πολλοὶ δὲ αὐτῶν τῶν <20Πλατωνικῶν>20 καὶ τὸν νοῦν
7099   1.48.8.18 : τῇ ψυχῇ ἅμα τῇ πρώτῃ εἰσόδῳ αὐτῆς εἰς τὸ σῶμα συν–
7100   1.48.8.19 : εισάγουσιν, οὐδὲ εἶναι ὅλως ἑτέραν μὲν αὐτήν, ἕτερον δὲ
7101   1.48.8.20 : αὐτῆς τὸν νοῦν.
7102   1.49.t.1 : {1Περὶ ψυχῆς.}1
7103   1.49.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 2, 1. 3. 4. 2. 7. 8. 6 p. 386, 2 Diels.).〉
7104   1.49.1a.2 : <20Θαλῆς>20 ἀπεφήνατο πρῶτος τὴν ψυχὴν ἀεικίνητον ἢ
7105   1.49.1a.3 : αὐτοκίνητον.
7106   1.49.1a.4 : <20Πυθαγόρας>20 ἀριθμὸν αὑτὸν κινοῦντα, τὸν δὲ ἀριθ–
7107   1.49.1a.5 : μὸν ἀντὶ τοῦ νοῦ παραλαμβάνει.
7108   1.49.1a.6 : Ὁμοίως δὲ καὶ <20Ξενοκράτης.>20
7109   1.49.1a.7 : <20Ἀλκμαίων>20 φύσιν αὐτοκίνητον κατὰ ἀίδιον κίνησιν 
7110   1.49.1a.8 : καὶ διὰ τοῦτο ἀθάνατον αὐτὴν καὶ προσεμφερῆ τοῖς θεί–
7111   1.49.1a.9 : οις ὑπολαμβάνει.
7112   1.49.1a.10 : <20Δικαίαρχος>20 ἁρμονίαν τῶν τεττάρων στοιχείων.
7113   1.49.1a.11 : <20Ἀσκληπιάδης>20 ὁ ἰατρὸς συγγυμνασίαν τῶν αἰσθή–
7114   1.49.1a.12 : σεων.
7115   1.49.1a.13 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐνδελέχειαν πρώτην σώματος φυ–
7116   1.49.1a.14 : σικοῦ, ὀργανικοῦ, δυνάμει ζωὴν ἔχοντος· τὴν δ´ ἐντελέ–
7117   1.49.1a.15 : χειαν ἀκουστέον ἀντὶ τοῦ εἴδους καὶ τῆς ἐνεργείας.
7118   1.49.2.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 3, 2–11 p. 387, 10 Diels.).〉
7119   1.49.2.2 : <20Ἀναξιμένης, Ἀναξαγόρας, Ἀρχέλαος [Διο–
7120   1.49.2.3 : γένης>20] ἀερώδη.
7121   1.49.2.4 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 πνεῦμα νοερόν, θερμόν.
7122   1.49.2.5 : <20Παρμενίδης>20 δὲ καὶ <20Ἵππασος>20 πυρώδη.
7123   1.49.2.6 : <20Δημόκριτος>20 πυρῶδες σύγκριμα ἐκ τῶν λόγῳ θεω–
7124   1.49.2.7 : ρητῶν, σφαιρικὰς μὲν ἐχόντων τὰς ἰδέας, πυρίνην δὲ τὴν
7125   1.49.2.8 : δύναμιν, ὅπερ σῶμα εἶναι. 
7126   1.49.2.9 : <20Ἡρακλείδης>20 φωτοειδῆ τὴν ψυχὴν ὡρίσατο.
7127   1.49.2.10 : <20Λεύκιππος>20 ἐκ πυρὸς εἶναι τὴν ψυχήν.
7128   1.49.2.11 : <20Διογένης>20 ὁ Ἀπολλωνιάτης ἐξ ἀέρος τὴν ψυχήν.
7129   1.49.2.12 : <20Ἵππων>20 ἐξ ὕδατος τὴν ψυχήν.
7130   1.49.2.13 : <20Ξέναρχος>20 ὁ Περιπατητικὸς καί τινες ἕτεροι τῆς
7131   1.49.2.14 : αὐτῆς αἱρέσεως τὴν κατὰ τὸ εἶδος τελειότητα καὶ ἐντελέ–
7132   1.49.2.15 : χειαν, καθ´ ἑαυτὴν οὖσαν ἅμα καὶ μετὰ τοῦ σώματος
7133   1.49.2.16 : συντεταγμένην.
7134   1.49.2.17 : <20Ἐπίκουρος>20 κρᾶμα ἐκ τεττάρων, ἐκ ποιοῦ πυρώδους,
7135   1.49.2.18 : ἐκ ποιοῦ ἀερώδους, ἐκ ποιοῦ πνευματικοῦ, ἐκ τετάρτου
7136   1.49.2.19 : τινὸς ἀκατονομάστου, τοῦτο δ´ ἦν αὐτῷ τὸ αἰσθητικόν·
7137   1.49.2.20 : ὧν τὸ μὲν πνεῦμα κίνησιν, τὸν δὲ ἀέρα ἠρεμίαν, τὸ δὲ
7138   1.49.2.21 : θερμὸν τὴν φαινομένην θερμότητα τοῦ σώματος, τὸ δ´
7139   1.49.2.22 : ἀκατονόμαστον τὴν ἐν ἡμῖν ἐμποιεῖν αἴσθησιν, ἐν οὐδενὶ
7140   1.49.2.23 : γὰρ τῶν ὀνομαζομένων στοιχείων εἶναι αἴσθησιν.
7141   1.49.3.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 41b Patrit.).
7142   1.49.3.2 : Ψυχὴ τοίνυν ἐστὶν οὐσία ἀίδιος νοητική, νόημα ἔχουσα
7143   1.49.3.3 : τὸν ἑαυτῆς λόγον.
7144   1.49.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 247C).
7145   1.49.2.2 : Ἡ γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος καὶ ἀναφὴς
7146   1.49.2.3 : οὐσία ὄντως 〈οὖσα〉 ψυχῆς.
7147   1.49.3.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 40b Patrit.).
7148   1.49.3.2 : Ἔστι τοίνυν ἡ ψυχὴ ἀσώματος οὐσία· εἰ γὰρ ἔχει
7149   1.49.3.3 : σῶμα, οὐκέτι ἔσται ἑαυτῆς σωστική. Πᾶν γὰρ σῶμα
7150   1.49.3.4 : δεῖται τοῦ εἶναι, δεῖται καὶ ζωῆς τῆς ἐν τάξει κειμένης.
7151   1.49.3.5 : Παντὶ γὰρ τῷ γένεσιν ἔχοντι καὶ μεταβολὴν δεῖ ἐπακο– 
7152   1.49.3.6 : λουθεῖν. Τὸ γὰρ γινόμενον γίνεται ἐν μεγέθει, γινόμενον
7153   1.49.3.7 : 〈γὰρ〉 αὔξην ἔχει· παντὶ δὲ τῷ αὐξανομένῳ ἐπακολουθεῖ
7154   1.49.3.8 : μείωσις, μειώσει φθορά. Μετειληφὸς δὲ εἴδους ζωῆς ζῇ
7155   1.49.3.9 : καὶ κοινωνεῖ τοῦ εἶναι 〈διὰ〉 τὴν ψυχήν. Ἡ δὲ αἰτία
7156   1.49.3.10 : ἑτέρῳ τοῦ εἶναι αὐτὴ προτοῦ ὄν ἐστι. Τὸ δὲ εἶναι νῦν
7157   1.49.3.11 : λέγω τὸ ἐν λόγῳ γενέσθαι καὶ μετέχειν ζωῆς νοερᾶς·
7158   1.49.3.12 : παρέχει δὲ ἡ ψυχὴ ζωὴν νοεράν. Καλεῖται δὲ ζῷον μὲν
7159   1.49.3.13 : διὰ τὴν ζωήν, λογικὸν δὲ διὰ τὸ νοερόν, θνητὸν δὲ διὰ τὸ
7160   1.49.3.14 : σῶμα. Ψυχὴ ἄρα 〈οὐσία〉 ἀσώματος, ἀμετάπτωτον ἔχουσα
7161   1.49.3.15 : τὴν δύναμιν. Πῶς γὰρ οἷόν τέ ἐστι λέγειν ζῷον [νοερόν], μὴ
7162   1.49.3.16 : οὔσης οὐσίας τῆς καὶ παρεχούσης ζωήν; ἀλλὰ οὐδὲ λογι–
7163   1.49.3.17 : κὸν οἷόν τέ ἐστιν εἰπεῖν, μὴ οὔσης τῆς διανοητικῆς οὐσίας
7164   1.49.3.18 : τῆς καὶ παρεχούσης νοερὰν ζωήν. Ἐν πᾶσι δὲ οὐκ ἀφι–
7165   1.49.3.19 : κνεῖται τὸ νοερὸν διὰ τὴν τοῦ σώματος σύστασιν πρὸς
7166   1.49.3.20 : τὴν ἁρμονίαν. Ἐὰν γὰρ ὑπερέχῃ ἐν τῇ συστάσει τὸ θερμόν,
7167   1.49.3.21 : κοῦφος καὶ ἔνθερμος 〈ἄνθρωπος〉 γίνεται, ἐὰν δὲ τὸ ψυ–
7168   1.49.3.22 : χρόν, βαρὺς καὶ νωχελὴς γίνεται· φύσις γὰρ ἁρμόζει τὴν
7169   1.49.3.23 : τοῦ σώματος σύστασιν πρὸς τὴν ἁρμονίαν. Εἴδη δὲ τῆς
7170   1.49.3.24 : ἁρμονίας τρία· τὸ κατὰ τὸ θερμὸν καὶ τὸ κατὰ 〈τὸ〉 ψυχρὸν
7171   1.49.3.25 : καὶ τὸ κατὰ τὸ μέσον. Ἁρμόζει δὲ κατὰ τὸν ἐπικρατή–
7172   1.49.3.26 : σαντα ἀστέρα τῆς συγκράσεως τῶν ἀστέρων. Παραλαβοῦσα
7173   1.49.3.27 : δὲ ψυχὴ 〈σῶμα〉 καθὼς εἵμαρται, τούτῳ παρέχει ζωὴν τῷ
7174   1.49.3.28 : τῆς φύσεως ἔργῳ. Ἡ φύσις τοίνυν ὁμοιοῖ τὴν ἁρμονίαν
7175   1.49.3.29 : τοῦ σώματος τῇ τῶν ἀστέρων συγκράσει καὶ ἑνοῖ τὰ πο–
7176   1.49.3.30 : λυμιγῆ πρὸς τὴν τῶν ἀστέρων ἁρμονίαν, ὥστε ἔχειν πρὸς
7177   1.49.3.31 : ἄλληλα συμπάθειαν. Τέλος γὰρ τῆς τῶν ἀστέρων ἁρμο–
7178   1.49.3.32 : νίας τὸ γεννᾶν συμπάθειαν καθ´ εἱμαρμένην αὐτῶν.
7179   1.49.4.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 41 Patrit.).
7180   1.49.4.2 : Ψυχὴ τοίνυν ἐστίν, ὦ Ἄμμων, οὐσία αὐτοτελής, ἐν 
7181   1.49.4.3 : ἀρχῇ ἑλομένη βίον τὸν καθ´ εἱμαρμένην καὶ ἐπεσπάσατο
7182   1.49.4.4 : ἑαυτῇ λόγον ὅμοιον τῇ ὕλῃ ἔχοντα θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν.
7183   1.49.4.5 : Καὶ ὁ μὲν θυμὸς ὑπερέχει ὕλην· οὗτος, ἐὰν ἕξιν ποιήσῃ
7184   1.49.4.6 : πρὸς τὸ τῆς ψυχῆς νόημα, γίνεται ἀνδρεία καὶ οὐ παρά–
7185   1.49.4.7 : γεται ὑπὸ δειλίας. Ἡ δὲ ἐπιθυμία ὑπερέχεται· αὕτη
7186   1.49.4.8 : ἐὰν ἕξιν ποιήσῃ πρὸς τὸν τῆς ψυχῆς λογισμόν, γίνεται
7187   1.49.4.9 : σωφροσύνη καὶ οὐ κινεῖται ὑπὸ ἡδονῆς· ἀναπληροῖ γὰρ
7188   1.49.4.10 : ὁ λογισμὸς τὸ ἐνδέον τῆς ἐπιθυμίας. Ὅταν δὲ ἀμφότερα
7189   1.49.4.11 : ὁμονοήσῃ καὶ ἴσην ἕξιν ποιήσῃ καὶ ἔχηται ἀμφότερα τοῦ
7190   1.49.4.12 : τῆς ψυχῆς λογισμοῦ, γίνεται δικαιοσύνη· ἡ γὰρ ἴση ἕξις
7191   1.49.4.13 : αὐτῶν ἀφαιρεῖ μὲν τὴν ὑπερβολὴν τοῦ θυμοῦ, ἐπανισοῖ
7192   1.49.4.14 : δὲ τὸ ἐνδέον τῆς ἐπιθυμίας. Ἀρχὴ δὲ τούτων ἡ διανοη–
7193   1.49.4.15 : τικὴ οὐσία, καθ´ αὑτὴν αὐτὴ οὖσα, ἐν τῷ αὑτῆς περι–
7194   1.49.4.16 : νοητικῷ λόγῳ κράτος ἔχουσα [τὸν ἑαυτῆς λόγον]. Ἄρχει
7195   1.49.4.17 : δὲ καὶ ἡγεμονεύει ἡ οὐσία ὥσπερ ἄρχων· ὁ δὲ λόγος
7196   1.49.4.18 : αὐτῆς ὥσπερ σύμβουλος. Ὁ περινοητικὸς λόγος τοίνυν
7197   1.49.4.19 : τῆς οὐσίας ἐστὶ γνῶσις τῶν λογισμῶν τῶν παρεχόντων
7198   1.49.4.20 : εἰκασμὸν λογισμοῦ τῷ ἀλόγῳ, ἀμυδρὸν μὲν ὡς πρὸς λό–
7199   1.49.4.21 : γον, λογισμὸν δὲ ὡς πρὸς τὸ ἄλογον, καθάπερ ἠχὼ πρὸς
7200   1.49.4.22 : φωνὴν καὶ τὸ τῆς σελήνης λαμπρὸν πρὸς ἥλιον. Ἥρ–
7201   1.49.4.23 : μοσται δὲ θυμὸς καὶ ἐπιθυμία πρός τινα λογισμὸν καὶ
7202   1.49.4.24 : ἀνθέλκει ἄλληλα καὶ ἐπισπᾶται 〈τὴν〉 ἐν ἑαυτοῖς ὑλικὴν
7203   1.49.4.25 : διάνοιαν.
7204   1.49.5.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 41 Patrit.).
7205   1.49.5.2 : Ψυχὴ πᾶσα ἀθάνατος καὶ ἀεικίνητος. Ἔφημεν γὰρ
7206   1.49.5.3 : ἐν τοῖς γενικοῖς κινήσεις τὰς μὲν ὑπὸ τῶν ἐνεργειῶν, τὰς
7207   1.49.5.4 : δὲ ὑπὸ τῶν σωμάτων. Φαμὲν δὲ τὴν ψυχὴν ἐξ οὐσίας 
7208   1.49.5.5 : τινὸς οὐχ ὕλης γεγενῆσθαι, ἀσώματον οὖσαν καὶ αὐτῆς
7209   1.49.5.6 : ἀσωμάτου οὔσης. Πᾶν γὰρ τὸ γενόμενον ἀνάγκη ἔκ τινος
7210   1.49.5.7 : γεγενῆσθαι. Ὅσων μὲν οὖν τῇ γενέσει φθορὰ ἐπακολουθεῖ,
7211   1.49.5.8 : τούτοις δύο κινήσεις παρακολουθεῖν ἀνάγκη, τήν τε 〈τῆς〉
7212   1.49.5.9 : ψυχῆς ὑφ´ ἧς κινεῖται καὶ τὴν τοῦ σώματος ὑφ´ ἧς αὔξε–
7213   1.49.5.10 : ται καὶ φθίνει, ἔτι δὲ καὶ ἀναλυθέντος ἀναλύεται. Ταύ–
7214   1.49.5.11 : την ὁρίζομαι τὴν κίνησιν τῶν φθαρτῶν σωμάτων. Ἡ δὲ
7215   1.49.5.12 : ψυχὴ ἀεικίνητος, ὅτι ἀεὶ ἐν αὑτῇ κινεῖται καὶ ἄλλοις
7216   1.49.5.13 : κίνησιν ἐνεργεῖ. Κατὰ τοῦτον οὖν τὸν λόγον ἐστὶ ψυχὴ
7217   1.49.5.14 : πᾶσα ἀθάνατος καὶ ἀεικίνητος, ἔχουσα κίνησιν τὴν αὑτῆς
7218   1.49.5.15 : ἐνέργειαν. Ἰδέαι δὲ ψυχῶν· <20θεία, ἀνθρωπίνη, ἄλο–
7219   1.49.5.16 : γος.>20 Ἡ μὲν οὖν <20θεία>20 τοῦ θείου σώματος 〈δι´〉 αὑτῆς
7220   1.49.5.17 : ἐνέργεια. Ἐν μὲν γὰρ αὑτῇ κινεῖται καὶ αὐτὸ κινεῖ.
7221   1.49.5.18 : Ἐπὰν γὰρ θνητῶν ζῴων ἀπαλλαγῇ, χωρισθεῖσα τῶν ἀλό–
7222   1.49.5.19 : γων ἑαυτῆς μερῶν, ἐξελθοῦσα εἰς τὸ θεῖον σῶμα ὡς
7223   1.49.5.20 : ἀεικίνητος ἐν ἑαυτῇ κινεῖται, συμπεριφερομένη τῷ παντί.
7224   1.49.5.21 : Ἡ δὲ <20ἀνθρωπίνη>20 ἔχει μὲν καί τι τοῦ θείου, συνῆπται
7225   1.49.5.22 : δὲ αὐτῇ καὶ τὰ ἄλογα, ἥ τε ἐπιθυμία καὶ ὁ θυμός. Καὶ
7226   1.49.5.23 : αὗται μὲν ἀθάνατοι, καθότι καὶ αὐταὶ ἐνέργειαι τυγχά–
7227   1.49.5.24 : νουσιν, [αἱ] ἐνέργειαι δὲ θνητῶν σωμάτων. Διὸ τοῦ μὲν
7228   1.49.5.25 : θείου μέρους τῆς ψυχῆς, οὔσης ἐν τῷ θείῳ σώματι, πόρρω
7229   1.49.5.26 : τυγχάνουσιν οὖσαι· ἐπειδὰν δὲ εἰσέλθῃ τοῦτο εἰς θνητὸν
7230   1.49.5.27 : σῶμα, κἀκεῖνα ἐπιφοιτᾷ καὶ τῇ παρουσίᾳ αὐτῶν γίνεται
7231   1.49.5.28 : ἀεὶ ψυχὴ ἀνθρωπίνη. Ἡ δὲ τῶν <20ἀλόγων>20 συνέστηκεν ἐκ
7232   1.49.5.29 : θυμοῦ τε καὶ ἐπιθυμίας. Διόπερ καὶ ἄλογα ἐκλήθη τὰ
7233   1.49.5.30 : ζῷα ταῦτα, στερήσει τοῦ λόγου τῆς ψυχῆς. Τετάρτην δὲ 
7234   1.49.5.31 : νόει τὴν τῶν <20ἀψύχων,>20 ἥτις ἔξωθεν οὖσα τῶν σωμάτων
7235   1.49.5.32 : ἐνεργεῖ κινοῦσα. Αὕτη δ´ ἂν εἴη ἐν τῷ θείῳ σώματι
7236   1.49.5.33 : κινουμένη καὶ ὥσπερ κατὰ πάροδον ταῦτα κινοῦσα.
7237   1.49.6.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 41b Patrit.).
7238   1.49.6.2 : Ψυχὴ τοίνυν ἐστὶν ἀίδιος νοητικὴ οὐσία, νόημα ἔχουσα
7239   1.49.6.3 : τὸν ἑαυτῆς λόγον, συννοοῦσα δὲ διάνοιαν τῆς ἁρμονίας
7240   1.49.6.4 : ἐπισπᾶται. Ἀπαλλαγεῖσα δὲ τοῦ φυσικοῦ σώματος, αὐτὴ
7241   1.49.6.5 : καθ´ αὑτὴν μένει, αὐτὴ ἑαυτῆς οὖσα ἐν τῷ νοητῷ κόσμῳ.
7242   1.49.6.6 : Ἄρχει δὲ τοῦ ἑαυτῆς λόγου, φέρουσα ὁμοίαν κίνησιν [ἐν]
7243   1.49.6.7 : τῷ ἑαυτῆς νοήματι ὀνόματι ζωὴν τῷ εἰς ζωὴν ἐρχομένῳ.
7244   1.49.6.8 : Τοῦτο γὰρ ἴδιον ψυχῆς, τὸ παρέχειν ἑτέροις ὅμοιον τῇ
7245   1.49.6.9 : ἰδιότητι αὐτῆς. Δύο τοίνυν εἰσὶ ζωαὶ καὶ δύο κινήσεις.
7246   1.49.6.10 : Μία μὲν ἡ κατ´ οὐσίαν, ἑτέρα δὲ ἡ κατὰ φύσιν σώματος.
7247   1.49.6.11 : Καὶ ἣ μὲν γενικωτέρα, 〈ἣ δὲ μερικωτέρα〉. Καὶ ἡ κατ´
7248   1.49.6.12 : οὐσίαν ἐστὶν αὐτεξούσιος· ἣ δὲ ἀναγκαστική· πᾶν γὰρ τὸ
7249   1.49.6.13 : κινούμενον τῇ τοῦ κινοῦντος ἀνάγκῃ ὑποτέτακται. Ἡ δὲ
7250   1.49.6.14 : κινοῦσα κίνησις τῷ τῆς νοητικῆς οὐσίας ἔρωτι ᾠκείωται.
7251   1.49.6.15 : Εἴη γὰρ ἂν ψυχὴ ἀσώματος ἀμέτοχος οὐσία τοῦ φυσικοῦ
7252   1.49.6.16 : σώματος. Εἰ γὰρ ἔχει σῶμα, οὔτε λόγον ἔχει οὔτε νόησιν.
7253   1.49.6.17 : Πᾶν γὰρ σῶμα ἀνόητον· μεταλαβὸν δὲ οὐσίας τὸ εἶναι
7254   1.49.6.18 : ζῷον ἔμπνουν ἔσχε. Καὶ τὸ μὲν πνεῦμα τοῦ σώματος,
7255   1.49.6.19 : ὁ δὲ λόγος τῆς οὐσίας τοῦ καλοῦ θεωρητικός ἐστι. Τὸ
7256   1.49.6.20 : δὲ αἰσθητικὸν πνεῦμα τῶν φαινομένων κριτικόν ἐστι.
7257   1.49.6.21 : Διῄρηται δὲ εἰς τὰς ὀργανικὰς αἰσθήσεις καὶ ἔστι τι μέ–
7258   1.49.6.22 : ρος αὐτοῦ πνευματικὴ ὅρασις καὶ πνεῦμα ἀκουστικὸν καὶ
7259   1.49.6.23 : ὀσφρητικὸν καὶ γευστικὸν καὶ ἁπτικόν. Τοῦτο τὸ πνεῦμα
7260   1.49.6.24 : ἀνάλογον γενόμενον διανοίας κρίνει τὸ αἰσθητικόν, εἰ δὲ
7261   1.49.6.25 : μή, φαντάζεται μόνον. Τοῦ γὰρ σώματός ἐστι καὶ δεκτι–
7262   1.49.6.26 : κὸν πάντων. Ὁ δὲ λόγος τῆς οὐσίας ἐστὶ τὸ φρονοῦν. 
7263   1.49.6.27 : Συνυπάρχει δὲ τῷ λόγῳ ἡ τῶν τιμίων γνῶσις, τῷ δὲ
7264   1.49.6.28 : πνεύματι ἡ δόξα. Τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ περιέχοντος κό–
7265   1.49.6.29 : σμου τὴν ἐνέργειαν ἔχει, ἣ δὲ ἀφ´ ἑαυτῆς.
7266   1.49.6.30 : 〈<20Περὶ μερῶν τῆς ψυχῆς.>20〉
7267   1.49.7a.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 4 p. 389 sq. Diels.).〉
7268   1.49.7a.2 : ..............
7269   1.49.7a.3 : Ἀπολλοφάνης 〈ἐξ ἐννέα μερῶν φησι τὴν ψυχὴν συν–
7270   1.49.7a.4 : εστάναι〉.
7271   1.49.7a.5 : <20Περὶ κινήσεως καὶ ἀφθαρσίας ψυχῆς.>20
7272   1.49.8.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 6, 2 p. 392, 11 Diels.).〉
7273   1.49.8.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἀκίνητον τὴν ψυχήν, πάσης κινήσεως
7274   1.49.8.3 : προηγουμένην, τῆς δὲ κατὰ συμβεβηκὸς μετέχειν, καθάπερ
7275   1.49.8.4 : τὰ σχήματα καὶ τὰ πέρατα καὶ καθάπαξ τὰ παρὰ τοῖς
7276   1.49.8.5 : σώμασιν εἴδη.
7277   1.49.9.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 6, 1 p. 392, 9 Diels.) et <21Platonis.>21〉
7278   1.49.9.2 : <20Πλάτων>20 ἄφθαρτον καὶ ἀεικίνητον.
7279   1.49.9.3 : Λέγει γοῦν ἐν Φαίδωνι (p. 69E–70B)·
7280   1.49.9.4 : Εἰπόντος δὴ τοῦ Σωκράτους ταῦτα ὑπολαβὼν ὁ Κέ–
7281   1.49.9.5 : βης ἔφη· Ὦ Σώκρατες, τὰ μὲν ἄλλα ἔμοιγε δοκεῖ λέγεσθαι
7282   1.49.9.6 : καλῶς, τὰ δὲ περὶ τῆς ψυχῆς πολλὴν ἀπιστίαν παρέχει
7283   1.49.9.7 : τοῖς ἀνθρώποις, μὴ ἐπειδὰν ἀπαλλαγῇ τοῦ σώματος οὐδα–
7284   1.49.9.8 : μοῦ ἔτι 〈ᾖ〉, ἀλλ´ ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ διαφθείρηταί τε καὶ ἀπολ– 
7285   1.49.9.9 : λύηται, ᾗ ἂν ὁ ἄνθρωπος ἀποθάνῃ, εὐθὺς ἀπαλλαττομένη
7286   1.49.9.10 : τοῦ σώματος καὶ ἐκβαίνουσα ὥσπερ πνεῦμα ἢ καπνὸς
7287   1.49.9.11 : διασκεδασθεῖσα οἴχηται διαπτομένη καὶ οὐδὲν ἔτι οὐδαμοῦ
7288   1.49.9.12 : ᾖ. Ἐπεὶ εἴπερ εἴη που αὐτὴ καθ´ αὑτὴν συνηθροισμένη
7289   1.49.9.13 : καὶ ἀπηλλαγμένη τούτων τῶν κακῶν 〈ὧν〉 νῦν σὺ διῆλθες,
7290   1.49.9.14 : πολλὴ ἂν εἴη ἐλπὶς καὶ καλή, ὦ Σώκρατες, ὡς ἀληθῆ
7291   1.49.9.15 : ἐστιν ἃ σὺ λέγεις· ἀλλὰ τοῦτο δὴ ἴσως οὐκ ὀλίγης παρα–
7292   1.49.9.16 : μυθίας δεῖται καὶ πίστεως, ὡς ἔστι τε ἡ ψυχὴ ἀποθα–
7293   1.49.9.17 : νόντος τοῦ ἀνθρώπου καί τινα δύναμιν ἔχει καὶ φρόνησιν.
7294   1.49.9.18 : —Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις, ὁ Σωκράτης, ὦ Κέβης· ἀλλὰ τί δὴ
7295   1.49.9.19 : ποιῶμεν; ἢ περὶ αὐτῶν τούτων βούλει διαμυθολογῶμεν,
7296   1.49.9.20 : εἴτε εἰκὸς οὕτως ἔχειν εἴτε μή; —Ἐγὼ γοῦν, ἔφη ὁ Κέ–
7297   1.49.9.21 : βης, ἡδέως ἂν ἀκούσαιμ´ ἥντινα δόξαν ἔχεις περὶ αὐτῶν.
7298   1.49.8.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 70C–71A; 71C–72A).
7299   1.49.8.2 : Παλαιὸς μὲν οὖν ἔστι τις λόγος οὗτος, οὗ μεμνή–
7300   1.49.8.3 : μεθα, ὡς εἰσὶν ἐνθένδε ἀφικόμεναι ἐκεῖ, καὶ πάλιν γε
7301   1.49.8.4 : δεῦρο ἀφικνοῦνται καὶ γίγνονται ἐκ τῶν τεθνεώτων· καὶ
7302   1.49.8.5 : εἰ τοῦθ´ οὕτως ἔχει, πάλιν γίγνεσθαι ἐκ τῶν ἀποθανόντων
7303   1.49.8.6 : τοὺς ζῶντας, ἄλλο τι ἢ εἶεν ἂν ἡμῶν αἱ ψυχαὶ ἐκεῖ; Οὐ
7304   1.49.8.7 : γὰρ ἄν που πάλιν ἐγίγνοντο μὴ οὖσαι· καὶ τοῦτο ἱκανὸν
7305   1.49.8.8 : τεκμήριον τοῦ ταῦτ´ εἶναι, εἰ τῷ ὄντι φανερὸν γένοιτο,
7306   1.49.8.9 : ὅτι οὐδαμόθεν ἄλλοθεν γίγνονται οἱ ζῶντες ἢ ἐκ τῶν
7307   1.49.8.10 : τεθνεώτων· εἰ δὲ μὴ ἔστι τοῦτο, ἄλλου ἄν του δέοι
7308   1.49.8.11 : λόγου. {—}Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη ὁ Κέβης. {—}Μὴ τοίνυν
7309   1.49.8.12 : κατ´ ἀνθρώπων, ἦ δ´ ὅς, σκόπει μόνον τοῦτο, εἰ βούλει
7310   1.49.8.13 : ῥᾷον μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ κατὰ ζῴων πάντων καὶ φυτῶν καὶ 
7311   1.49.8.14 : ξυλλήβδην ὅσαπερ ἔχει γένεσιν περὶ πάντων ἴδωμεν, ἆρα
7312   1.49.8.15 : οὑτωσὶ γίγνεται ἅπαντα οὐκ ἄλλοθεν ἢ ἐκ τῶν ἐναντίων
7313   1.49.8.16 : τὰ ἐναντία, ὅσοις τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν τι, οἷον τὸ καλὸν
7314   1.49.8.17 : τῷ αἰσχρῷ ἐναντίον που καὶ δίκαιον ἀδίκῳ, καὶ ἄλλα δὴ
7315   1.49.8.18 : μύρια οὕτως ἔχει. Τοῦτο οὖν σκεψώμεθα, ἆρα ἀναγκαῖον,
7316   1.49.8.19 : ὅσοις ἔστι τι ἐναντίον, μηδαμόθεν ἄλλοθεν αὐτὸ γίγνε–
7317   1.49.8.20 : σθαι ἢ ἐκ τοῦ αὐτῷ ἐναντίου. οἷον ὅταν μεῖζόν τι γίγνη–
7318   1.49.8.21 : ται, ἀνάγκη που ἐξ ἐλάττονος ὄντος πρότερον ἔπειτα
7319   1.49.8.22 : μεῖζον γίγνεσθαι; {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν κἂν ἔλαττον γίγνηται
7320   1.49.8.23 : ἐκ μείζονος ὄντος πρότερον ὕστερον ἔλαττον γενήσεται; {—}
7321   1.49.8.24 : Ἔστιν, ἔφη, οὕτω. {—}Καὶ μὴν ἐξ ἰσχυροτέρου γε τὸ ἀσθε–
7322   1.49.8.25 : νέστερον καὶ ἐκ βραδυτέρου τὸ θᾶττον; {—}Πάνυ γε. {—}
7323   1.49.8.26 : Τί δέ; ἄν τι χεῖρον γίγνηται, οὐκ ἐξ ἀμείνονος, καὶ ἐὰν
7324   1.49.8.27 : δικαιότερον, οὐκ ἐξ ἀδικωτέρου; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Ἱκα–
7325   1.49.8.28 : νῶς οὖν, ἔφη, ἔχομεν τοῦτο, ὅτι πάντα οὕτω γίγνεται, ἐξ
7326   1.49.8.29 : ἐναντίων τὰ ἐναντία πράγματα; {—}Πάνυ γε. {—}.........
7327   1.49.8.30 : Τί οὖν; ἔφη, τῷ ζῆν ἔστι τι ἐναντίον, ὥσπερ τῷ ἐγρηγο–
7328   1.49.8.31 : ρέναι τὸ καθεύδειν; {—}Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. {—}Τί; {—}
7329   1.49.8.32 : Τὸ τεθνάναι, ἔφη. {—}Οὐκοῦν ἐξ ἀλλήλων τε γίγνεται
7330   1.49.8.33 : ταῦτα, εἴπερ ἐναντία ἐστί, καὶ αἱ γενέσεις εἰσὶν αὐτοῖν
7331   1.49.8.34 : μεταξὺ δύο δυοῖν ὄντων; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Τὴν μὲν
7332   1.49.8.35 : τοίνυν ἑτέραν συζυγίαν ὧν νῦν δὴ ἔλεγον ἐγώ σοι, ἔφη,
7333   1.49.8.36 : ἐρῶ, ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὴν καὶ τὰς γενέσεις· σὺ δέ μοι
7334   1.49.8.37 : τὴν ἑτέραν. Λέγω δὲ τὸ μὲν καθεύδειν, τὸ δὲ ἐγρηγορέναι,
7335   1.49.8.38 : καὶ ἐκ τοῦ καθεύδειν τὸ ἐγρηγορέναι γίγνεσθαι καὶ ἐκ τοῦ
7336   1.49.8.39 : ἐγρηγορέναι τὸ καθεύδειν καὶ τὰς γενέσεις αὐτῶν τὴν μὲν 
7337   1.49.8.40 : καταδαρθάνειν εἶναι, τὴν δὲ ἀνεγείρεσθαι. Ἱκανῶς σοι
7338   1.49.8.41 : ἔφην ἢ οὔ; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Λέγε δὴ καὶ σύ μοι,
7339   1.49.8.42 : ἔφη, οὕτω περὶ ζωῆς καὶ θανάτου. Οὐκ ἐναντίον μὲν
7340   1.49.8.43 : φῂς τῷ ζῆν τὸ τεθνάναι εἶναι; {—}Ἔγωγε. {—}Γίγνεσθαι
7341   1.49.8.44 : δὲ ἐξ ἀλλήλων; {—}Ναί. {—}Ἐξ οὖν τοῦ ζῶντος τί τὸ
7342   1.49.8.45 : γιγνόμενον; {—}Τὸ τεθνηκός, ἔφη. {—}〈Τί δέ, ἦ δ´ ὅς, ἐκ
7343   1.49.8.46 : τοῦ τεθνεῶτος; {—}Ἀναγκαῖον, ἔφη, ὁμολογεῖν,〉 ὅτι τὸ ζῶν.
7344   1.49.8.47 : {—}Ἐκ τῶν τεθνεώτων ἄρα, ὦ Κέβης, τὰ ζῶντά τε καὶ
7345   1.49.8.48 : οἱ ζῶντες γίγνονται; {—}Φαίνεται, ἔφη. {—}Εἰσὶν ἄρα, ἔφη,
7346   1.49.8.49 : αἱ ψυχαὶ ἡμῶν ἐν Ἅιδου. {—}Ἔοικεν. {—}Οὐκοῦν καὶ τοῖν
7347   1.49.8.50 : γενεσέοιν τοῖν περὶ ταῦτα ἥ γ´ ἑτέρα σαφὴς οὖσα τυγχά–
7348   1.49.8.51 : νει; τὸ γὰρ ἀποθνῄσκειν σαφὲς δήπου, ἢ οὔ; {—}Πάνυ
7349   1.49.8.52 : μὲν οὖν ͵ἔφη. {—}Πῶς οὖν, ἦ δ´ ὅς, ποιήσομεν; 〈οὐκ ἀντα–
7350   1.49.8.53 : ποδώσομεν〉 τὴν ἐναντίαν γένεσιν, ἀλλὰ ταύτῃ χωλὴ ἔσται
7351   1.49.8.54 : ἡ φύσις; ἢ ἀνάγκη ἀποδοῦναι τῷ ἀποθνῄσκειν ἐναντίαν
7352   1.49.8.55 : γένεσιν; {—}Πάντως που, ἔφη. {—}Τίνα ταύτην; {—}Τὸ
7353   1.49.8.56 : ἀναβιώσκεσθαι. {—}Οὐκοῦν, ἦ δ´ ὅς, εἴπερ ἔστι τὸ ἀνα–
7354   1.49.8.57 : βιώσκεσθαι, ἐκ τῶν τεθνεώτων 〈ἂν εἴη γένεσις εἰς τοὺς
7355   1.49.8.58 : ζῶντας αὕτη, τὸ ἀναβιώσκεσθαι; {—}Πάνυ γε. {—}Ὁμολο–
7356   1.49.8.59 : γεῖται ἄρα ἡμῖν καὶ ταύτῃ τοὺς ζῶντας ἐκ τῶν τεθνεώτων〉
7357   1.49.8.60 : γεγονέναι οὐδὲν ἧττον ἢ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν ζώντων·
7358   1.49.8.61 : τούτου δὲ ὄντος, ἱκανόν που ἐδόκει τεκμήριον εἶναι, ὅτι
7359   1.49.8.62 : ἀναγκαῖον τὰς τῶν τεθνεώτων ψυχὰς εἶναί που, ὅθεν δὴ
7360   1.49.8.63 : πάλιν γίγνεσθαι. {—}Δοκεῖ μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐκ τῶν
7361   1.49.8.64 : ὡμολογημένων ἀναγκαῖον οὕτως ἔχειν.
7362   1.49.9.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 78B–C; 79A–80D).
7363   1.49.9.2 : Ἆρ´ οὖν τῷ συντεθέντι τε καὶ συνθέτῳ ὄντι φύσει
7364   1.49.9.3 : προσήκει τοῦτο πάσχειν, διαιρεθῆναι ταύτῃ ᾗπερ συνε– 
7365   1.49.9.4 : τέθη· εἰ δέ τι τυγχάνει ὂν ἀσύνθετον, τούτῳ μόνῳ προσ–
7366   1.49.9.5 : ήκει μὴ πάσχειν ταῦτα, εἴπερ τῳ ἄλλῳ; {—}Δοκεῖ μοι,
7367   1.49.9.6 : ἔφη, οὕτως ἔχειν, ὁ Κέβης. {—}Οὐκοῦν ἅπερ ἀεὶ κατὰ
7368   1.49.9.7 : ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχει, ταῦτα μάλιστα εἰκὸς εἶναι τὰ
7369   1.49.9.8 : ἀσύνθετα, τὰ δὲ ἄλλοτ´ ἄλλως καὶ μηδέποτε κατὰ 〈ταὐτά〉,
7370   1.49.9.9 : ταῦτα 〈δὲ〉 σύνθετα; {—}Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτως .......
7371   1.49.9.10 : Θῶμεν οὖν βούλει, ἔφη, δύο εἴδη τῶν ὄντων, τὸ μὲν
7372   1.49.9.11 : ὁρατόν, τὸ δὲ ἀειδές; {—}Θῶμεν, ἔφη. {—}Καὶ τὸ μὲν
7373   1.49.9.12 : ἀειδὲς κατὰ ταὐτὰ ἔχον, τὸ δὲ ὁρατὸν μηδέποτε κατὰ
7374   1.49.9.13 : ταὐτά; {—}Καὶ τοῦτο, ἔφη, θῶμεν. {—}Φέρε δή, ἦ δ´ ὅς,
7375   1.49.9.14 : ἄλλο τι ἡμῶν αὐτῶν, ἢ τὸ μὲν σῶμά ἐστι, τὸ δὲ ψυχή;
7376   1.49.9.15 : {—}Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη. {—}Ποτέρῳ οὖν ὁμοιότερον τῷ εἴδει
7377   1.49.9.16 : φαμὲν ἂν εἶναι καὶ ξυγγενέστερον τὸ σῶμα; {—}Παντί,
7378   1.49.9.17 : ἔφη, τοῦτό γε δῆλον ὅτι τῷ ὁρατῷ. {—}Τί δὲ ἡ ψυχή;
7379   1.49.9.18 : ὁρατὸν ἢ ἀειδές; {—}Οὐχ ὑπ´ ἀνθρώπων γε, ἔφη, ὦ Σώ–
7380   1.49.9.19 : κρατες. {—}Ἀλλὰ μὴν ἡμεῖς γε τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ μὴ τῇ
7381   1.49.9.20 : τῶν ἀνθρώπων φύσει ἐλέγομεν· ἢ ἄλλῃ τινὶ οἴῃ; {—}Τῇ τῶν
7382   1.49.9.21 : ἀνθρώπων. {—}Τί οὖν περὶ ψυχῆς λέγομεν; ὁρατὸν ἢ ἀόρα–
7383   1.49.9.22 : τον εἶναι; {—}Οὐχ ὁρατόν. {—}Ἀειδὲς ἄρα; {—}Ναί. {—}
7384   1.49.9.23 : Ὁμοιότερον ἄρα ψυχὴ σώματός ἐστι τῷ ἀειδεῖ, τὸ δὲ τῷ
7385   1.49.9.24 : ὁρατῷ; {—}Πᾶσα ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. {—}Οὐκοῦν καὶ
7386   1.49.9.25 : τόδε πάλαι ἐλέγομεν, ὅτι ἡ ψυχή, ὅταν μὲν τῷ σώματι
7387   1.49.9.26 : προσχρῆται εἰς τὸ σκοπεῖν τι ἢ διὰ τοῦ ὁρᾶν ἢ διὰ τοῦ
7388   1.49.9.27 : ἀκούειν ἢ δι´ ἄλλης τινὸς αἰσθήσεως (τοῦτο γάρ ἐστι
7389   1.49.9.28 : τὸ διὰ τοῦ σώματος, τὸ δι´ αἰσθήσεως σκοπεῖν τι), τότε 
7390   1.49.9.29 : μὲν ἕλκεται ὑπὸ τοῦ σώματος εἰς τὰ οὐδέποτε κατὰ ταὐτὰ
7391   1.49.9.30 : ἔχοντα, καὶ αὐτὴ πλανᾶται καὶ ταράττεται καὶ ἰλιγγιᾷ
7392   1.49.9.31 : ὥσπερ μεθύουσα, ἅτε τοιούτων ἐφαπτομένη; {—}Πάνυ
7393   1.49.9.32 : γε. {—}Ὅταν δέ γε αὐτὴ καθ´ αὑτὴν σκοπῇ, ἐκεῖσε οἴχεται
7394   1.49.9.33 : εἰς τὸ καθαρόν τε καὶ ἀεὶ ὂν καὶ ἀθάνατον καὶ ὡσαύ–
7395   1.49.9.34 : τως ἔχον, καὶ συγγενὴς αὐτοῦ οὖσα ἀεὶ μετ´ ἐκείνου τε
7396   1.49.9.35 : γίγνεται, ὅτανπερ αὐτὴ καθ´ αὑτὴν γένηται καὶ ἐξῇ αὐτῇ,
7397   1.49.9.36 : καὶ πέπαυταί τε τοῦ πλάνου καὶ περὶ ἐκεῖνα ἀεὶ κατὰ
7398   1.49.9.37 : ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχει, ἅτε τοιούτων ἐφαπτομένη· καὶ
7399   1.49.9.38 : τοῦτο αὐτῆς τὸ πάθημα φρόνησις κέκληται; {—}Παντά–
7400   1.49.9.39 : πασιν, ἔφη, καλῶς καὶ ἀληθῆ λέγεις, ὦ Σώκρατες. {—}
7401   1.49.9.40 : Ποτέρῳ οὖν αὖ σοι δοκεῖ τῷ εἴδει καὶ ἐκ τῶν πρόσθεν
7402   1.49.9.41 : καὶ ἐκ τῶν νῦν λεγομένων ψυχὴ ὁμοιότερον εἶναι καὶ
7403   1.49.9.42 : ξυγγενέστερον; {—}Πᾶς ἂν ἔμοιγε δοκεῖ, ἦ δ´ ὅς, συγ–
7404   1.49.9.43 : χωρῆσαι, ὦ Σώκρατες, ἐκ ταύτης τῆς μεθόδου καὶ ὁ
7405   1.49.9.44 : δυσμαθέστατος, ὅτι ὅλῳ καὶ παντὶ ὁμοιότερόν ἐστι ψυχὴ
7406   1.49.9.45 : τῷ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντι μᾶλλον ἢ τῷ μή. {—}Τί δὲ τὸ
7407   1.49.9.46 : σῶμα; {—}Τῷ ἑτέρῳ. {—}Ὅρα δὲ καὶ τῇδε· ὅτι ἐπειδὰν
7408   1.49.9.47 : ἐν τῷ αὐτῷ ὦσι ψυχὴ καὶ σῶμα, τῷ μὲν δουλεύειν καὶ
7409   1.49.9.48 : ἄρχεσθαι ἡ φύσις προστάττει, τῇ δὲ ἄρχειν καὶ δεσπό–
7410   1.49.9.49 : ζειν· καὶ κατὰ ταῦτα αὖ πότερόν σοι δοκεῖ ὅμοιον τῷ
7411   1.49.9.50 : θείῳ εἶναι, ἢ πότερον τῷ θνητῷ; ἢ οὐ δοκεῖ σοι τὸ μὲν
7412   1.49.9.51 : θεῖον οἷον ἄρχειν τε καὶ ἡγεμονεύειν πεφυκέναι, τὸ δὲ
7413   1.49.9.52 : θνητὸν ἄρχεσθαί τε καὶ δουλεύειν; {—}Ἔοικε. {—}Ποτέρῳ
7414   1.49.9.53 : οὖν ἡ ψυχὴ ἔοικε; {—}Δῆλα δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι ἡ μὲν
7415   1.49.9.54 : ψυχὴ τῷ θείῳ, τὸ δὲ σῶμα τῷ θνητῷ. {—}Σκόπει δή,
7416   1.49.9.55 : ἔφη, ὦ Κέβης, εἰ ἐκ πάντων τῶν εἰρημένων τάδε ἡμῖν
7417   1.49.9.56 : ξυμβαίνει, τῷ μὲν θείῳ καὶ ἀθανάτῳ καὶ νοητῷ καὶ μονο– 
7418   1.49.9.57 : ειδεῖ καὶ ἀδιαλύτῳ, ἀεὶ ὡσαύτως κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ
7419   1.49.9.58 : ὁμοιότατον εἶναι ψυχή, τῷ δὲ ἀνθρωπίνῳ καὶ θνητῷ καὶ
7420   1.49.9.59 : ἀνοήτῳ καὶ πολυειδεῖ καὶ διαλυτῷ καὶ μηδέποτε κατὰ
7421   1.49.9.60 : ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότερον αὖ εἶναι σῶμα. Ἔχομέν
7422   1.49.9.61 : τι παρὰ ταῦτα λέγειν ἄλλο, ὦ φίλε Κέβης, ὡς οὐχ οὕτως
7423   1.49.9.62 : ἔχει; {—}Οὐκ ἔχομεν. {—}Τί οὖν οὕτως ἐχόντων τούτων ἆρ´
7424   1.49.9.63 : οὐχὶ σώματι μὲν ταχὺ διαλύεσθαι προσήκει, ψυχῇ δὲ αὖ τὸ
7425   1.49.9.64 : παράπαν ἀδιαλύτῳ εἶναι ἢ ἐγγύς τι τούτου; {—}Πῶς γὰρ
7426   1.49.9.65 : οὔ; {—}Ἐννοεῖς οὖν, ἔφη, ὅτι ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρω–
7427   1.49.9.66 : πος, τὸ μὲν ὁρατὸν αὐτοῦ σῶμα καὶ ἐν ὁρατῷ κείμενον,
7428   1.49.9.67 : ὃ δὴ νεκρὸν καλοῦμεν, ὃ προσήκει διαλύεσθαι καὶ δια–
7429   1.49.9.68 : πίπτειν καὶ διαπνεῖσθαι, οὐκ εὐθὺς τούτων οὐδὲν πέ–
7430   1.49.9.69 : πονθεν, ἀλλ´ ἐπιεικῶς συχνὸν ἐπιμένει χρόνον· ἐὰν μέν
7431   1.49.9.70 : τις καὶ χαριέντως ἔχων τὸ σῶμα τελευτήσῃ καὶ ἐν τοι–
7432   1.49.9.71 : αύτῃ ὥρᾳ, καὶ πάνυ μάλα. Συμπεσὸν γὰρ τὸ σῶμα καὶ
7433   1.49.9.72 : ταριχευθέν, ὥσπερ οἱ ἐν Αἰγύπτῳ ταριχευθέντες, ὀλίγου
7434   1.49.9.73 : ὅλον μένει ἀμήχανον ὅσον χρόνον· ἔνια δὲ μέρη τοῦ σώ–
7435   1.49.9.74 : ματος, καὶ ἐὰν σαπῇ, ὀστᾶ τε καὶ νεῦρα καὶ τὰ τοιαῦτα
7436   1.49.9.75 : πάντα ὁμοίως, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ἀθάνατά ἐστιν· ἢ οὔ;
7437   1.49.9.76 : {—}Ναί. {—}Ἡ δὲ ψυχὴ ἄρα, τὸ ἀειδές, τὸ εἰς [τὸ] τοι–
7438   1.49.9.77 : οῦτον τόπον ἕτερον οἰχόμενον γενναῖον καὶ καθαρὸν καὶ
7439   1.49.9.78 : ἀειδῆ, εἰς Ἅιδου ὡς ἀληθῶς, παρὰ τὸν ἀγαθὸν καὶ
7440   1.49.9.79 : φρόνιμον θεόν, οἷ, ἂν θεὸς ἐθέλῃ, αὐτίκα καὶ τῇ ἐμῇ
7441   1.49.9.80 : ψυχῇ ἰτέον, αὕτη δὲ ἡμῖν ἡ τοιαύτη καὶ οὕτω πεφυ– 
7442   1.49.9.81 : κυῖα ἀπαλλαττομένη τοῦ σώματος εὐθὺς διαπεφύσηται
7443   1.49.9.82 : καὶ ἀπόλωλεν, ὥς φασιν οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι; Πολλοῦ
7444   1.49.9.83 : γε δεῖ, ὦ φίλε Κέβης καὶ Σιμμία.
7445   1.49.10.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 399D).
7446   1.49.10.2 : Οἶμαι τοιοῦτόν τι νοεῖν τοὺς τὴν ψυχὴν ὀνομάσαντας,
7447   1.49.10.3 : ὡς τοῦτο ἄρα, ὅταν παρῇ τῷ σώματι, αἴτιόν ἐστι τοῦ ζῆν
7448   1.49.10.4 : αὐτῷ, τὴν τοῦ ἀναπνεῖν δύναμιν παρέχον καὶ ἀναψῦχον,
7449   1.49.10.5 : ἅμα δὲ ἐκλείποντος τοῦ ἀναψύχοντος τὸ σῶμα ἀπόλλυται
7450   1.49.10.6 : καὶ τελευτᾷ· ὅθεν δή μοι δοκοῦσιν ψυχὴν αὐτὸ καλέσαι.
7451   1.49.11.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 245C–246A).
7452   1.49.11.2 : Ψυχὴ πᾶσα ἀθάνατος. Τὸ γὰρ ἀεικίνητον ἀθάνατον·
7453   1.49.11.3 : τὸ δ´ ἄλλο κινοῦν καὶ ὑπὸ ἄλλου κινούμενον παῦλαν
7454   1.49.11.4 : ἔχον ζωῆς παῦλαν ἔχει κινήσεως. Μόνον δὴ τὸ αὑτὸ κι–
7455   1.49.11.5 : νοῦν, ἅτε οὐκ ἀπολεῖπον ἑαυτό, οὔποτε λήγει κινούμενον,
7456   1.49.11.6 : ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις ὅσα κινεῖται, τοῦτο γὰρ πηγὴ καὶ
7457   1.49.11.7 : ἀρχὴ κινήσεως. Ἀρχὴ δὲ ἀγένητον· ἐξ ἀρχῆς γὰρ ἀνάγκη
7458   1.49.11.8 : πᾶν τὸ γιγνόμενον γίγνεσθαι, αὐτὴν δὲ μηδ´ ἐξ ἑνός. Εἰ
7459   1.49.11.9 : γὰρ ἔκ του ἀρχὴ γίγνοιτο, οὐκ ἂν ἐξ ἀρχῆς γίγνοιτο. Ἐπεὶ
7460   1.49.11.10 : δὲ ἀγένητόν ἐστι, καὶ ἄφθορον αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη. Ἀρχῆς
7461   1.49.11.11 : γὰρ δὴ ἀπολομένης οὔτε αὐτή ποτε ἔκ του οὔτε ἄλλο
7462   1.49.11.12 : ἐξ ἐκείνης γενήσεται, εἴπερ ἐξ ἀρχῆς δεῖ τὰ πάντα γίγνε–
7463   1.49.11.13 : σθαι. Οὕτω δὴ κινήσεως μὲν ἀρχὴ τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν·
7464   1.49.11.14 : τοῦτο δ´ οὖν οὔτ´ ἀπόλλυσθαι οὔτε γίγνεσθαι δυνατόν,
7465   1.49.11.15 : ἢ πάντα τε οὐρανὸν πᾶσάν τε γένεσιν συμπεσοῦσαν στῆ–
7466   1.49.11.16 : ναι καὶ μήποτε αὖθις ἔχειν ὅθεν κινηθέντα γενήσεται.
7467   1.49.11.17 : Ἀθανάτου δὲ πεφασμένου τοῦ ὑφ´ ἑαυτοῦ κινουμένου,
7468   1.49.11.18 : ψυχῆς οὐσίαν τε καὶ λόγον τοῦτον αὐτόν τις λέγων οὐχ 
7469   1.49.11.19 : αἰσχυνεῖται. Πᾶν γὰρ σῶμα, ᾧ μὲν ἔξωθεν τὸ κινεῖσθαι,
7470   1.49.11.20 : ἄψυχον· ᾧ δὲ ἔνδοθεν αὐτὸ ἐξ αὑτοῦ, ἔμψυχον, ὡς ταύτης
7471   1.49.11.21 : οὔσης φύσεως ψυχῆς. Εἰ δ´ ἐστὶ τοῦτο οὕτως, μὴ ἄλλο
7472   1.49.11.22 : τι εἶναι τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν ἢ ψυχήν, ἐξ ἀνάγκης ἀγέ–
7473   1.49.11.23 : νητόν τε καὶ ἀθάνατον ψυχὴ ἂν εἴη. Περὶ μὲν οὖν ἀθα–
7474   1.49.11.24 : νασίας αὐτῆς ἱκανῶς. Περὶ δὲ τῆς ἰδέας αὐτῆς ὧδε λεκτέον·
7475   1.49.11.25 : οἷον μέν ἐστι, πάντῃ πάντως θείας εἶναι καὶ μακρᾶς διη–
7476   1.49.11.26 : γήσεως, ᾧ δὲ ἔοικεν, ἀνθρωπίνης τε καὶ ἐλάττονος. Ταύτῃ
7477   1.49.11.27 : οὖν λέγωμεν. Ἐοικέτω δὴ ξυμφύτῳ δυνάμει ὑποπτέρου
7478   1.49.11.28 : ζεύγους τε καὶ ἡνιόχου.
7479   1.49.12.1 : <20Ἡροδότου ἱστορία>20 βʹ (c. 123).
7480   1.49.12.2 : Πρῶτοι δὲ καὶ τόνδε τὸν λόγον Αἰγύπτιοί εἰσι οἱ
7481   1.49.12.3 : εἰπόντες, ὡς ἀνθρώπου ψυχὴ ἀθάνατόν ἐστι· τοῦ δὲ σώ–
7482   1.49.12.4 : ματος καταφθίνοντος ἐς ἄλλο ζῷον αἰεὶ γινόμενον ἐσδύ–
7483   1.49.12.5 : εται· ἐπὰν δὲ πάντα περιέλθῃ τὰ χερσαῖα καὶ τὰ θαλάσ–
7484   1.49.12.6 : σια καὶ τὰ πετεινά, αὖτις ἐς ἀνθρώπου σῶμα γενόμενον
7485   1.49.12.7 : ἐσδύνειν· τὴν περιήλυσιν δὲ αὐτῇ γίνεσθαι ἐν τρισχιλί–
7486   1.49.12.8 : οισι ἔτεσι. τούτῳ τῷ λόγῳ εἰσὶ οἳ Ἑλλήνων ἐχρήσαντο
7487   1.49.12.9 : οἳ μὲν πρότερον, οἳ δὲ ὕστερον.
7488   1.49.13.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος>20 (p. 91E–95A).
7489   1.49.13.2 : Πότερον οὖν, ἔφη, πάντας τοὺς ἔμπροσθεν λόγους
7490   1.49.13.3 : οὐκ ἀποδέχεσθε, ἢ τοὺς μέν, τοὺς δ´ οὔ; {—}Τοὺς μέν,
7491   1.49.13.4 : ἐφάτην, τοὺς δ´ οὔ. {—}Τί οὖν, ἦ δ´ ὅς, περὶ ἐκείνου τοῦ
7492   1.49.13.5 : λόγου λέγετε, ἐν ᾧ ἔφαμεν τὴν μάθησιν ἀνάμνησιν εἶναι,
7493   1.49.13.6 : καὶ τούτου οὕτως ἔχοντος ἀναγκαίως ἔχειν ἄλλο τι πρό–
7494   1.49.13.7 : τερον ἡμῶν εἶναι τὴν ψυχήν, πρὶν ἐν τῷ σώματι ἐντε– 
7495   1.49.13.8 : θῆναι; {—}Ἐγὼ μέν, ἔφη ὁ Κέβης, καὶ τότε θαυμαστῶς
7496   1.49.13.9 : ἐπείσθην ὑπ´ αὐτοῦ καὶ νῦν ἐμμένω ὡς οὐδενὶ λόγῳ. {—}
7497   1.49.13.10 : Καὶ μήν, ἔφη ὁ Σιμμίας, καὶ αὐτὸς οὕτως ἔχω, καὶ πάνυ
7498   1.49.13.11 : γε ἂν θαυμάσαιμι, εἴ μοι περί γε τούτου ἄλλα ποτὲ ἔτι
7499   1.49.13.12 : δόξειεν. {—}Καὶ ὁ Σωκράτης· Ἀλλ´ ἀνάγκη σοι, ἔφη, ὦ
7500   1.49.13.13 : ξένε Θηβαῖε, ἄλλο δόξαι, ἄνπερ μείνῃ ἥδε ἡ οἴησις, τὸ
7501   1.49.13.14 : ἁρμονίαν μὲν εἶναι σύνθετον πρᾶγμα, ψυχὴν δὲ ἁρμο–
7502   1.49.13.15 : νίαν τινὰ ἐκ τῶν κατὰ τὸ σῶμα ἐντεταμένων συγκεῖ–
7503   1.49.13.16 : σθαι. Οὐ γάρ που ἀποδέξῃ γε σαυτοῦ λέγοντος, ὡς πρό–
7504   1.49.13.17 : τερον ἦν ἁρμονία ξυγκειμένη, πρὶν ἐκεῖνο εἶναι ἐξ ὧν
7505   1.49.13.18 : ἔδει αὐτὴν συντεθῆναι· ἢ ἀποδέξῃ; {—}Οὐδαμοῦ, ἔφη,
7506   1.49.13.19 : ὦ Σώκρατες. {—}Αἰσθάνῃ οὖν, ἦ δ´ ὅς, ὅτι ταῦτά σοι ξυμ–
7507   1.49.13.20 : βαίνει λέγειν, ὅταν φῇς μὲν εἶναι τὴν ψυχὴν πρὶν καὶ εἰς
7508   1.49.13.21 : ἀνθρώπου εἶδος καὶ σῶμα ἀφικέσθαι, εἶναι δ´ αὐτὴν
7509   1.49.13.22 : συγκειμένην ἐκ τῶν οὐδέπω ὄντων; οὐ γὰρ δὴ ἁρμονία
7510   1.49.13.23 : γέ σοι τοιοῦτόν ἐστιν ᾧ ἀπεικάζεις· ἀλλὰ πρότερον καὶ
7511   1.49.13.24 : ἡ λύρα καὶ αἱ χορδαὶ καὶ οἱ φθόγγοι ἔτι ἀνάρμοστοι
7512   1.49.13.25 : ὄντες γίγνονται, τελευταῖον δὲ πάντων ξυνίσταται ἡ ἁρ–
7513   1.49.13.26 : μονία καὶ πρῶτον ἀπόλλυται. Οὗτος οὖν σοι ὁ λόγος
7514   1.49.13.27 : ἐκείνῳ τῷ λόγῳ πῶς ξυναινέσεται; {—}Οὐδαμῶς, ἔφη ὁ
7515   1.49.13.28 : Σιμμίας. {—}Καὶ μήν, ἦ δ´ ὅς, πρέπει γε, εἴπερ τῳ ἄλλῳ
7516   1.49.13.29 : λόγῳ ξυνῳδῷ εἶναι καὶ τῷ περὶ ἁρμονίας. {—}Πρέπει
7517   1.49.13.30 : γάρ, ἔφη ὁ Σιμμίας. {—}Οὗτος τοίνυν, ἔφη, σοὶ οὐ ξυνῳ–
7518   1.49.13.31 : δός, ἀλλ´ ὅρα· πότερον αἱρεῖ τῶν λόγων, τὴν μάθησιν
7519   1.49.13.32 : ἀνάμνησιν εἶναι, ἢ ψυχὴν ἁρμονίαν; {—}Πολὺ μᾶλλον
7520   1.49.13.33 : ἐκεῖνον, ἔφη, ὦ Σώκρατες. Ὅδε μὲν γάρ μοι γέγονεν ἄνευ
7521   1.49.13.34 : ἀποδείξεως μετὰ εἰκότος τινὸς καὶ εὐπρεπείας· ὅθεν καὶ
7522   1.49.13.35 : τοῖς πολλοῖς δοκεῖ ἀνθρώποις· ἐγὼ δὲ τοῖς διὰ τῶν 
7523   1.49.13.36 : εἰκότων τὰς ἀποδείξεις ποιουμένοις λόγοις ξύνοιδα οὖσιν
7524   1.49.13.37 : ἀλαζόσι, καὶ ἄν τις αὐτοὺς μὴ φυλάττηται, εὖ μάλα ἐξα–
7525   1.49.13.38 : πατῶσι καὶ ἐν γεωμετρίᾳ καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν. Ὁ δὲ
7526   1.49.13.39 : περὶ τῆς ἀναμνήσεως καὶ μαθήσεως λόγος δι´ ὑποθέσεως
7527   1.49.13.40 : ἀξίας ἀποδέξασθαι εἴρηται. Ἐρρήθη γάρ που οὕτως
7528   1.49.13.41 : ἡμῶν εἶναι ἡ ψυχὴ καὶ πρὶν ἢ εἰς σῶμα ἀφικέσθαι,
7529   1.49.13.42 : ὥσπερ αὐτῆς ἐστιν ἡ οὐσία ἔχουσα τὴν ἐπωνυμίαν τὴν
7530   1.49.13.43 : τοῦ ὃ ἔστιν. Ἐγὼ δὲ ταύτην, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, ἱκανῶς
7531   1.49.13.44 : τε καὶ ὀρθῶς ἀποδέδειγμαι. Ἀνάγκη οὖν μοι, ὡς ἔοικε,
7532   1.49.13.45 : διὰ ταῦτα μήτε ὡς ἐμαυτοῦ μήτε ὡς ἄλλου ἀποδέχεσθαι
7533   1.49.13.46 : λέγοντος ὡς ψυχή ἐστιν ἁρμονία. {—}Τί δέ, ἦ δ´ ὅς, ὦ
7534   1.49.13.47 : Σιμμία, τῇδε; δοκεῖ σοι ἁρμονίᾳ ἢ ἄλλῃ τινι συνθέσει
7535   1.49.13.48 : προσήκειν, ἄλλως πως ἔχειν ἢ ὡς ἂν ἐκεῖνα ἔχῃ ἐξ ὧν
7536   1.49.13.49 : ἂν συγκέηται; {—}Οὐδαμῶς. {—}Οὐδὲ μὴν ποιεῖν τι, ὡς
7537   1.49.13.50 : ἐγᾦμαι, οὐδέ τι πάσχειν ἄλλο παρ´ ὃ ἂν ἐκεῖνα ἢ ποιῇ
7538   1.49.13.51 : ἢ πάσχῃ. {—}Συνέφη. {—}Οὐκ ἄρα ἡγεῖσθαί γε προσήκει
7539   1.49.13.52 : ἁρμονίαν τούτων ἐξ ὧν ἂν συντεθῇ, ἀλλὰ ἕπεσθαι. {—}
7540   1.49.13.53 : Συνεδόκει. {—}Πολλοῦ ἄρα δεῖ ἐναντία γε ἁρμονία κινη–
7541   1.49.13.54 : θῆναι ἂν ἢ φθέγξασθαι ἤ τι ἄλλο ἐναντιωθῆναι τοῖς
7542   1.49.13.55 : αὑτῆς μέρεσι. {—}Πολλοῦ μέντοι, ἔφη. {—}Τί δέ; οὐχ οὕτως
7543   1.49.13.56 : ἁρμονία πέφυκεν εἶναι ἑκάστη ἁρμονία, ὡς ἂν ἁρμοσθῇ;
7544   1.49.13.57 : {—}Οὐ μανθάνω, ἔφη. {—}Ἢ οὐχί, ἦ δ´ ὅς, ἐὰν μὲν μᾶλ–
7545   1.49.13.58 : λον ἁρμοσθῇ καὶ ἐπὶ πλέον, εἴπερ ἐνδέχεται τοῦτο γίγνε–
7546   1.49.13.59 : σθαι, μᾶλλόν τε ἂν ἁρμονία εἴη καὶ πλείων· εἰ δ´ ἧττόν
7547   1.49.13.60 : τε καὶ ἐπὶ ἔλαττον, ἧττόν τε καὶ ἐλάττων; {—}Πάνυ γε. {—}
7548   1.49.13.61 : Ἦ οὖν ἔστι τοῦτο περὶ ψυχήν, ὥστε κατὰ τὸ σμικρότατον 
7549   1.49.13.62 : μᾶλλον ἑτέραν ἑτέρας ψυχὴν ἐπὶ πλέον καὶ μᾶλλον ἢ ἐπὶ
7550   1.49.13.63 : ἔλαττον καὶ ἧττον αὐτὸ τοῦτ´ εἶναι, ψυχήν; {—}Οὐδ´ ὁπωσ–
7551   1.49.13.64 : τιοῦν, ἔφη. {—}Φέρε δή, ἔφη, πρὸς Διός· λέγεται ψυχὴ
7552   1.49.13.65 : ἣ μὲν νοῦν τε ἔχειν καὶ ἀρετὴν καὶ εἶναι ἀγαθή, ἣ δὲ
7553   1.49.13.66 : ἄνοιάν τε καὶ μοχθηρίαν καὶ εἶναι κακή; καὶ ταῦτα ἀλη–
7554   1.49.13.67 : θῶς λέγεται; {—}Ἀληθῶς μέντοι. {—}Τῶν οὖν τιθεμένων
7555   1.49.13.68 : ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι τί τις φήσει ταῦτα ὄντα εἶναι ἐν
7556   1.49.13.69 : ταῖς ψυχαῖς, τήν τε ἀρετὴν καὶ τὴν κακίαν; Πότερα ἁρ–
7557   1.49.13.70 : μονίαν αὖ τιν´ ἄλλην καὶ ἀναρμοστίαν; καὶ τὴν μὲν ἡρμό–
7558   1.49.13.71 : σθαι, τὴν ἀγαθήν, καὶ ἔχειν ἐν αὑτῇ τῇ ἁρμονίᾳ οὔσῃ
7559   1.49.13.72 : ἄλλην ἁρμονίαν, τὴν δὲ ἀνάρμοστον αὐτήν τε εἶναι καὶ
7560   1.49.13.73 : οὐκ ἔχειν ἐν αὑτῇ ἄλλην; {—}Οὐκ ἔχω ἔγωγε, φησὶν ὁ
7561   1.49.13.74 : Σιμμίας, εἰπεῖν· δῆλον δὲ ὅτι τοιαῦτ´ ἄττ´ ἂν λέγοι ὁ
7562   1.49.13.75 : ἐκεῖνο ὑποθέμενος. {—}Ἀλλὰ προωμολόγηται, ἔφη, μηδὲν
7563   1.49.13.76 : μᾶλλον μηδ´ ἧττον ἑτέραν ἑτέρας ψυχὴν ψυχῆς εἶναι.
7564   1.49.13.77 : Τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ ὁμολόγημα, μηδὲν μᾶλλον μηδ´ ἐπὶ πλέον
7565   1.49.13.78 : μηδὲ ἧττον, μηδ´ ἐπὶ ἔλαττον ἑτέραν ἑτέρας ἁρμονίαν ἁρ–
7566   1.49.13.79 : μονίας εἶναι; ἦ γάρ; {—}Πάνυ γε. {—}Τὴν δέ γε μηδὲν μᾶλ–
7567   1.49.13.80 : λον μηδὲ ἧττον ἁρμονίαν οὖσαν μηδὲ μᾶλλον μηδὲ ἧττον
7568   1.49.13.81 : ἡρμόσθαι· ἔστιν οὕτως; {—}Ἔστιν. {—}Ἡ δὲ μήτε μᾶλλον
7569   1.49.13.82 : μήτε ἧττον ἡρμοσμένη ἔστιν ὅτι πλέον ἢ ἔλαττον ἁρμονίας
7570   1.49.13.83 : μετέχει, ἢ τὸ ἴσον; {—}Τὸ ἴσον. {—}Οὐκοῦν ψυχὴ οὐδὲν
7571   1.49.13.84 : μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἄλλη ἄλλης αὐτὸ τοῦτο ψυχή ἐστιν,
7572   1.49.13.85 : οὐδὲ δὴ μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἥρμοσται; {—}Οὕτω. {—}Τοῦτο
7573   1.49.13.86 : δέ γε πεπονθυῖα οὐδὲν πλέον ἀναρμοστίας οὐδὲ ἁρμονίας
7574   1.49.13.87 : 〈μετέχοι〉 ἄν. {—}Οὐ γὰρ οὖν. {—}Τοῦτο δ´ αὖ πεπονθυῖα 
7575   1.49.13.88 : ἆρ´ ἄν τι πλέον κακίας ἢ ἀρετῆς μετέχοι ἑτέρα ἑτέρας,
7576   1.49.13.89 : εἴπερ ἡ μὲν κακία ἀναρμοστία, ἡ δὲ ἀρετὴ ἁρμονία εἴη;
7577   1.49.13.90 : {—}Οὐδὲν πλέον. {—}Μᾶλλον δέ γέ που, ὦ Σιμμία, κατὰ
7578   1.49.13.91 : τὸν ὀρθὸν λόγον κακίας οὐδεμία ψυχὴ μεθέξει, εἴπερ
7579   1.49.13.92 : ἁρμονία ἐστίν· ἁρμονία γὰρ δήπου παντελῶς αὐτὸ τοῦτο
7580   1.49.13.93 : οὖσα, ἁρμονία, ἀναρμοστίας οὔποτ´ ἂν μετάσχοι. {—}Οὐ
7581   1.49.13.94 : μέντοι. {—}Οὐδέ γε δήπου ψυχή, οὖσα παντελῶς ψυχή,
7582   1.49.13.95 : κακίας. {—}Πῶς γὰρ ἔκ γε τῶν προειρημένων; {—}Ἐκ τού–
7583   1.49.13.96 : του ἄρα τοῦ λόγου ἡμῖν πᾶσαι ψυχαὶ πάντων ζῴων
7584   1.49.13.97 : ὁμοίως ἀγαθαὶ ἔσονται, εἴπερ ὁμοίως ψυχαὶ πεφύκασιν
7585   1.49.13.98 : αὐτὸ τοῦτο εἶναι, ψυχαί. {—}Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη, ὦ Σώ–
7586   1.49.13.99 : κρατες. {—}Ἦ καὶ καλῶς δοκεῖ, ἦ δ´ ὅς, οὕτω λέγεσθαι καὶ
7587   1.49.13.100 : πάσχειν ἂν ταῦτα ὁ λόγος, εἰ ὀρθὴ ἡ ὑπόθεσις ἦν, τὸ
7588   1.49.13.101 : ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι. {—}Οὐδ´ ὁπωστιοῦν, ἔφη. {—}Τί
7589   1.49.13.102 : δέ; ἦ δ´ ὅς· τῶν ἐν ἀνθρώπῳ πάντων ἔσθ´ ὅ τι ἄλλο λέγεις
7590   1.49.13.103 : ἄρχειν ἢ ψυχήν, ἄλλως τε καὶ φρόνιμον; {—}Οὐκ ἔγωγε.
7591   1.49.13.104 : {—}Πότερον συγχωροῦσαν τοῖς κατὰ τὸ σῶμα παθήμασιν,
7592   1.49.13.105 : ἢ καὶ ἐναντιουμένην; λέγω δὲ τὸ τοιόνδε· οἷον καύματος
7593   1.49.13.106 : ἐνόντος καὶ δίψους ἐπὶ τοὐναντίον ἕλκειν, τὸ μὴ πίνειν,
7594   1.49.13.107 : καὶ πείνης ἐνούσης ἐπὶ τὸ μὴ ἐσθίειν, καὶ ἄλλα που μυ–
7595   1.49.13.108 : ρία ἐροῦμεν ἐναντιουμένην τὴν ψυχὴν τοῖς κατὰ τὸ σῶμα·
7596   1.49.13.109 : ἢ οὔ; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Οὐκοῦν αὖ ὡμολογήσαμεν ἐν
7597   1.49.13.110 : τοῖς πρόσθεν μήποτε ταύτην, ἁρμονίαν γε οὖσαν, ἐναντία
7598   1.49.13.111 : ᾄδειν οἷς ἐπιτείνοιτο καὶ χαλῷτο καὶ ψάλλοιτο καὶ ἄλλο
7599   1.49.13.112 : ὁτιοῦν πάθος πάσχοι ἐκεῖνα ἐξ ὧν τυγχάνει οὖσα, ἀλλ´
7600   1.49.13.113 : ἕπεσθαι ἐκείνοις καὶ οὔποτ´ ἂν ἡγεμονεύειν; {—}Ὡμο–
7601   1.49.13.114 : λογήσαμεν, ἔφη· πῶς γὰρ οὔ; {—}Τί οὖν νῦν; οὐ πᾶν 
7602   1.49.13.115 : τοὐναντίον φαίνεται ἡμῖν ἐργαζομένη, ἡγεμονεύουσά τε
7603   1.49.13.116 : ἐκείνων πάντων, ἐξ ὧν φησί τις αὐτὴν εἶναι, καὶ ἐναντιου–
7604   1.49.13.117 : μένη ὀλίγου πάντα διὰ παντὸς τοῦ βίου καὶ δεσπόζουσα
7605   1.49.13.118 : πάντας τρόπους, τὰ μὲν χαλεπώτερον κολάζουσα καὶ μετ´
7606   1.49.13.119 : ἀλγηδόνων, τά τε κατὰ τὴν γυμναστικὴν καὶ τὴν ἰατρικήν,
7607   1.49.13.120 : τὰ δὲ πραότερον, καὶ τὰ μὲν ἀπειλοῦσα, τὰ δὲ νουθετοῦσα,
7608   1.49.13.121 : ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ ὀργαῖς καὶ φόβοις ὡς ἄλλη οὖσα
7609   1.49.13.122 : ἄλλῳ πράγματι διαλεγομένη; οἷόν που καὶ Ὅμηρος ἐν
7610   1.49.13.123 : Ὀδυσσείᾳ πεποίηκεν, οὗ λέγει τὸν Ὀδυσσέα (υ  17. 18)·
7611   1.49.13.124 : στῆθος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ·
7612   1.49.13.125 : τέτλαθι δή, κραδίη, καὶ κύντερον ἄλλο ποτ´ ἔτλης.
7613   1.49.13.126 : Ἆρ´ οἴει αὐτὸν ταῦτα ποιῆσαι διανοούμενον ὡς ἁρμονίας
7614   1.49.13.127 : αὐτῆς οὔσης καὶ οἵας ἄγεσθαι ὑπὸ τῶν τοῦ σώματος πα–
7615   1.49.13.128 : θημάτων, ἀλλ´ οὐχ οἵας ἄγειν τε ταῦτα καὶ δεσπόζειν,
7616   1.49.13.129 : καὶ οὔσης αὐτῆς πολὺ θειοτέρου τινὸς ἢ καθ´ ἁρμονίαν;
7617   1.49.13.130 : {—}Νὴ Δία, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ. {—}Οὐκ ἄρα, ὦ
7618   1.49.13.131 : ἄριστε, ἡμῖν οὐδαμῇ καλῶς ἔχει ψυχὴν ἁρμονίαν τινὰ
7619   1.49.13.132 : φάναι εἶναι· οὔτε γὰρ ἄν, ὡς ἔοικεν, Ὁμήρῳ θειῷ ποιητῇ
7620   1.49.13.133 : ὁμολογοῖμεν οὔτε αὐτοὶ ἡμῖν αὐτοῖς. {—}Ἔχει οὕτως, ἔφη.
7621   1.49.13.134 : {—}Εἶεν δή, ἦ δ´ ὃς ὁ Σωκράτης, τὰ μὲν Ἁρμονίας ἡμῖν
7622   1.49.13.135 : τῆς Θηβαικῆς ἵλεά πως, ὡς ἔοικε, μετρίως γέγονε· τί δὲ
7623   1.49.13.136 : δὴ τὰ Κάδμου, ἔφη, ὦ Κέβης, πῶς ἱλασόμεθα καὶ τίνι
7624   1.49.13.137 : λόγῳ; {—}Σύ μοι δοκεῖς, ἔφη ὁ Κέβης, ἐξευρήσειν.
7625   1.49.14.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 95E–96C).
7626   1.49.14.2 : Ὁ οὖν Σωκράτης συχνὸν χρόνον ἐπισχὼν καὶ πρὸς
7627   1.49.14.3 : αὑτόν τι σκεψάμενος, Οὐ φαῦλον πρᾶγμα, ἔφη, ὦ Κέβης,
7628   1.49.14.4 : ζητεῖς· ὅλως γὰρ δεῖ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς τὴν αἰτίαν
7629   1.49.14.5 : διαπραγματεύσασθαι. Ἐγὼ οὖν σοι δίειμι περὶ αὐτῶν, 
7630   1.49.14.6 : ἂν βούλῃ, τά γ´ ἐμὰ πάθη· ἔπειτα ἐάν τί σοι χρήσιμον
7631   1.49.14.7 : φαίνηται ὧν ἂν λέγω, πρὸς τὴν πειθὼ περὶ ὧν λέγεις
7632   1.49.14.8 : χρήσῃ. {—}Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Κέβης, βούλομαί γε. {—}Ἄκουε
7633   1.49.14.9 : τοίνυν ὡς ἐροῦντος. Ἐγὼ γάρ, ἔφη, ὦ Κέβης, νέος ὢν
7634   1.49.14.10 : θαυμαστῶς ὡς ἐπεθύμησα ταύτης τῆς σοφίας, ἣν δὴ
7635   1.49.14.11 : καλοῦσι περὶ φύσεως ἱστορίαν· ὑπερήφανον γάρ μοι ἐδό–
7636   1.49.14.12 : κει εἶναι εἰδέναι τὰς αἰτίας ἑκάστου, διὰ τί γίγνεται ἕκα–
7637   1.49.14.13 : στον καὶ διὰ τί ἀπόλλυται καὶ διὰ τί ἔστι· καὶ πολλάκις
7638   1.49.14.14 : ἄνω κάτω μετέβαλλον σκοπῶν πρῶτον τὰ τοιάδε· ἆρ´
7639   1.49.14.15 : ἐπειδὰν τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν σηπεδόνα τινὰ λάβῃ,
7640   1.49.14.16 : ὥς τινες ἔλεγον, τότε δὴ τὰ ζῷα συστρέφεται· καὶ πό–
7641   1.49.14.17 : τερον τὸ αἷμά ἐστιν ᾧ φρονοῦμεν, ἢ ὁ ἀὴρ ἢ τὸ πῦρ,
7642   1.49.14.18 : ἢ τούτων μὲν οὐδέν, ὁ δὲ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ τὰς αἰσθή–
7643   1.49.14.19 : σεις παρέχων τοῦ ἀκούειν καὶ τοῦ ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι,
7644   1.49.14.20 : ἐκ τούτων δὲ γίγνοιτο μνήμη καὶ δόξα, ἐκ δὲ μνήμης καὶ
7645   1.49.14.21 : δόξης λαβούσης τὸ ἠρεμεῖν κατὰ ταῦτα γίγνεσθαι ἐπι–
7646   1.49.14.22 : στήμην· καὶ αὖ τούτων τὰς φθορὰς σκοπῶν καὶ τὰ περὶ
7647   1.49.14.23 : τὸν οὐρανόν τε καὶ τὴν γῆν πάθη, τελευτῶν οὕτως ἐμαυ–
7648   1.49.14.24 : τῷ ἔδοξα πρὸς ταύτην τὴν σκέψιν ἀφυὴς εἶναι, ὡς οὐδὲν
7649   1.49.14.25 : χρῆμα.
7650   1.49.15.1 : <20Πλάτωνος>20 (Phaed. p. 99B–100A).
7651   1.49.15.2 : Τὸ γὰρ μὴ διελέσθαι οἷόν τε εἶναι ὅτι ἄλλο μέν τί
7652   1.49.15.3 : ἐστι τὸ αἴτιον τῷ ὄντι, ἄλλο δὲ ἐκεῖνο ἄνευ οὗ τὸ αἴτιον
7653   1.49.15.4 : οὐκ ἄν ποτ´ εἴη αἴτιον· ὃ δή μοι φαίνονται ψηλαφῶντες
7654   1.49.15.5 : οἱ πολλοὶ ὥσπερ ἐν σκότει, ἀλλοτρίῳ ὀνόματι προσχρώ–
7655   1.49.15.6 : μενοι, ὡς αἴτιον αὐτὸ προσαγορεύειν. Διὸ δὴ καὶ ὃ μέν
7656   1.49.15.7 : τις δίνην περιτιθεὶς τῇ γῇ ὑπὸ τοῦ οὐρανοῦ μένειν δὴ
7657   1.49.15.8 : ποιεῖ τὴν γῆν, ὁ δὲ ὥσπερ καρδόπῳ πλατείᾳ βάθρον τὸν 
7658   1.49.15.9 : ἀέρα ὑπερείδει· τὴν δὲ τοῦ ὡς οἷόν τε βέλτιστα αὐτὰ
7659   1.49.15.10 : τεθῆναι δύναμιν οὕτω νῦν κεῖσθαι, ταύτην οὔτε ζητοῦσιν
7660   1.49.15.11 : οὔτε τινὰ οἴονται δαιμονίαν ἰσχὺν ἔχειν, ἀλλ´ ἡγοῦνται
7661   1.49.15.12 : τούτου ἄν ποτε Ἄτλαντα ἰσχυρότερον καὶ ἀθανατώτερον
7662   1.49.15.13 : καὶ μᾶλλον ἅπαντα συνέχοντα ἐξευρεῖν καὶ ὡς ἀληθῶς
7663   1.49.15.14 : τὸ ἀγαθὸν καὶ δέον συνιδεῖν καὶ συνδέειν οὐδὲν οἴονται.
7664   1.49.15.15 : Ἐγὼ μὲν οὖν τῆς τοιαύτης αἰτίας, ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μαθητὴς
7665   1.49.15.16 : ὁτουοῦν ἥδιστ´ ἂν γενοίμην· ἐπειδὴ δὲ ταύτης ἐστερή–
7666   1.49.15.17 : θην καὶ οὔτ´ αὐτὸς εὑρεῖν οὔτε παρ´ ἄλλου μαθεῖν οἷός
7667   1.49.15.18 : τε ἐγενόμην, τὸν δεύτερον πλοῦν ἐπὶ τὴν τῆς αἰτίας ζή–
7668   1.49.15.19 : τησιν ᾗ πεπραγμάτευμαι, βούλει σοι, ἔφη, ἐπίδειξιν ποι–
7669   1.49.15.20 : ήσομαι, ὦ Κέβης; {—}Ὑπερφυῶς μὲν οὖν, ἔφη, ὡς βού–
7670   1.49.15.21 : λομαι. {—}Ἔδοξε τοίνυν μοι, ἦ δ´ ὅς, μετὰ ταῦτα, ἐπειδὴ
7671   1.49.15.22 : ἀπείρηκα τὰ ὄντα σκοπῶν, δεῖν εὐλαβηθῆναι, μὴ πάθοιμι
7672   1.49.15.23 : ὅπερ οἱ τὸν ἥλιον ἐκλείποντα θεωροῦντες καὶ σκοπούμενοι
7673   1.49.15.24 : πάσχουσι· διαφθείρονται γάρ που ἔνιοι τὰ ὄμματα, ἐὰν
7674   1.49.15.25 : μὴ ἐν ὕδατι ἤ τινι τοιούτῳ σκοπῶνται τὴν εἰκόνα αὐτοῦ.
7675   1.49.15.26 : Τοιοῦτόν τι καὶ ἐγὼ διενοήθην καὶ ἔδεισα, μὴ παντάπασι
7676   1.49.15.27 : τὴν ψυχὴν τυφλωθείην βλέπων πρὸς τὰ πράγματα τοῖς
7677   1.49.15.28 : ὄμμασι καὶ ἑκάστῃ τῶν αἰσθήσεων ἐπιχειρῶν ἅπτεσθαι
7678   1.49.15.29 : αὐτῶν. Ἔδοξε δή μοι χρῆναι εἰς τοὺς λόγους καταφυ–
7679   1.49.15.30 : γόντα ἐν ἐκείνοις σκοπεῖν τῶν ὄντων τὴν ἀλήθειαν. Ἴσως
7680   1.49.15.31 : μὲν οὖν, ὡς εἰκάζω, τρόπον τινὰ οὐκ ἔοικεν. Οὐ γὰρ
7681   1.49.15.32 : πάνυ συγχωρῶ, τὸν ἐν λόγοις σκοπούμενον τὰ ὄντα ἐν
7682   1.49.15.33 : εἰκόσι μᾶλλον σκοπεῖν ἢ τὸν ἐν τοῖς ἔργοις· ἀλλ´ οὖν
7683   1.49.15.34 : δὴ ταύτῃ γε ὥρμησα, καὶ ὑποθέμενος ἑκάστοτε λόγον ὃν
7684   1.49.15.35 : ἂν κρίνω ἐρρωμενέστατον εἶναι, ἃ μὲν ἄν μοι δοκῇ τούτῳ
7685   1.49.15.36 : συμφωνεῖν, τίθημι ὡς ἀληθῆ ὄντα, καὶ περὶ αἰτίας καὶ 
7686   1.49.15.37 : περὶ τῶν ἄλλων πάντων· ἃ δ´ ἂν μή, ὡς οὐκ ἀληθῆ.
7687   1.49.15.38 : Βούλομαι δέ σοι σαφέστερον εἰπεῖν ἃ λέγω· οἶμαι γάρ
7688   1.49.15.39 : σε νῦν οὐ μανθάνειν. {—}Οὐ μὰ τὸν Δί´, ἔφη ὁ Κέβης,
7689   1.49.15.40 : οὐ σφόδρα.
7690   1.49.16.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 105C–107A).
7691   1.49.16.2 : Ἀποκρίνου δή, ἦ δ´ ὅς, ᾧ ἂν τί ἐγγένηται σώματι,
7692   1.49.16.3 : ζῶν ἔσται; {—}Ὧι ἂν ψυχή, ἔφη. {—}Οὐκοῦν ἀεὶ τοῦτο
7693   1.49.16.4 : οὕτως ἔχει; {—}Πῶς γὰρ οὐχί, ἦ δ´ ὅς. {—}Ἡ ψυχὴ ἄρα
7694   1.49.16.5 : ὅ τι ἂν αὐτὴ κατάσχῃ, ἀεὶ ἥκει ἐπ´ ἐκεῖνο φέρουσα ζωήν;
7695   1.49.16.6 : {—}Ἥκει μέντοι, ἔφη. {—}Πότερον δ´ ἔστι τι ζωῇ ἐναντίον
7696   1.49.16.7 : ἢ οὐδέν; {—}Ἔστιν, ἔφη. {—}Τί; {—}Θάνατος. {—}Οὐκοῦν
7697   1.49.16.8 : ψυχὴ τὸ ἐναντίον ᾧ αὐτὴ ἐπιφέρει ἀεὶ οὐ μήποτε δέ–
7698   1.49.16.9 : ξηται, ὡς ἐκ τῶν πρόσθεν ὡμολόγηται; {—}Καὶ μάλα
7699   1.49.16.10 : σφόδρα, ἔφη ὁ Κέβης. {—}Τί οὖν; τὸ μὴ δεχόμενον τὴν
7700   1.49.16.11 : τοῦ ἀρτίου ἰδέαν, τί νῦν δὴ ὀνομάζομεν; {—}Ἀνάρτιον, ἔφη.
7701   1.49.16.12 : {—}Τὸ δὲ δίκαιον μὴ δεχόμενον καὶ ὃ ἂν μουσικὸν μὴ δέ–
7702   1.49.16.13 : χηται; {—}Ἄμουσον, ἔφη, τὸ δὲ ἄδικον. {—}Εἶεν· ὃ δ´
7703   1.49.16.14 : ἂν θάνατον μὴ δέχηται, τί καλοῦμεν; {—}Ἀθάνατον, ἔφη.
7704   1.49.16.15 : {—}Οὐκοῦν ψυχὴ οὐ δέχεται θάνατον; {—}Οὔ. {—}Ἀθά–
7705   1.49.16.16 : νατον ἄρα ψυχή; {—}Ἀθάνατον. {—}Εἶεν, ἔφη· τοῦτο μὲν
7706   1.49.16.17 : δὴ ἀποδεδεῖχθαι φῶμεν· ἢ πῶς δοκεῖ; {—}Καὶ μάλα γε
7707   1.49.16.18 : ἱκανῶς, ὦ Σώκρατες. {—}Τί οὖν, ἦ δ´ ὅς, ὦ Κέβης; Εἰ
7708   1.49.16.19 : τῷ ἀναρτίῳ ἀναγκαῖον ἦν ἀνωλέθρῳ εἶναι, ἄλλο τι ἢ τὰ
7709   1.49.16.20 : τρία ἀνώλεθρα ἂν ἦν; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Οὐκοῦν εἰ καὶ
7710   1.49.16.21 : τὸ θερμὸν ἀναγκαῖον ἦν ἀνώλεθρον εἶναι, ὁπότε τις ἐπὶ
7711   1.49.16.22 : χιόνα θερμὸν ἐπάγει, ὑπεξῄει ἂν ἡ χιὼν μένουσα ἄτηκτος·
7712   1.49.16.23 : οὐ γὰρ ἂν ἀπώλετό γε, οὐδ´ αὖ ὑπομένουσα ἐδέξατ´ ἂν
7713   1.49.16.24 : τὴν θερμότητα. {—}Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. {—}Ὡσαύτως, 
7714   1.49.16.25 : οἶμαι, κἂν εἰ τὸ ψυχρὸν ἀνώλεθρον ἦν, ὁπότε ἐπὶ τὸ
7715   1.49.16.26 : πῦρ ψυχρόν τι ἐπῄει, οὔποτ´ ἂν ἀπεσβέννυτο οὐδ´ ἀπώλ–
7716   1.49.16.27 : λυτο, ἀλλὰ σῶον ἂν ἀπελθὸν ᾤχετο. {—}Ἀνάγκη, ἔφη. {—}
7717   1.49.16.28 : Οὐκοῦν καὶ ὧδε, ἔφη, ἀνάγκη περὶ τοῦ ἀθανάτου 〈εἰπεῖν〉;
7718   1.49.16.29 : Εἰ μὲν τὸ ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν, ἀδύνατον ψυχῇ,
7719   1.49.16.30 : ὅταν θάνατος ἐπ´ αὐτὴν ἴῃ, ἀπόλλυσθαι· θάνατον μὲν
7720   1.49.16.31 : γὰρ δὴ ἐκ τῶν προειρημένων οὐ δέξεται οὐδ´ ἔσται τε–
7721   1.49.16.32 : θνηκυῖα, ὥσπερ τὰ τρία οὐκ ἔσται, ἔφαμεν, ἄρτιον, οὐδὲ
7722   1.49.16.33 : γοῦν τὸ περιττόν, οὐδὲ δὴ τὸ πῦρ ψυχρόν, οὐδέ γε ἡ ἐν
7723   1.49.16.34 : τῷ πυρὶ θερμότης. Ἀλλὰ τί κωλύει, φαίη ἄν τις, ἄρτιον
7724   1.49.16.35 : μὲν τὸ περιττὸν μὴ γίγνεσθαι ἐπιόντος τοῦ ἀρτίου, ὥσπερ
7725   1.49.16.36 : ὡμολόγηται, ἀπολομένου δ´ αὐτοῦ ἀντ´ ἐκείνου ἄρτιον
7726   1.49.16.37 : γεγονέναι; Τῷ ταῦτα λέγοντι οὐκ ἂν ἔχοιμεν διαμάχεσθαι
7727   1.49.16.38 : ὅτι οὐκ ἀπόλλυται· τὸ γὰρ ἀνάρτιον οὐκ ἀνώλεθρόν ἐστιν,
7728   1.49.16.39 : ἐπεὶ εἰ τοῦτο ὡμολόγητο ἡμῖν, ῥᾳδίως ἂν διεμαχόμεθα
7729   1.49.16.40 : ὅτι ἐπελθόντος τοῦ ἀρτίου τὸ περιττὸν καὶ τὰ τρία οἴχε–
7730   1.49.16.41 : ται ἀπιόντα· καὶ περὶ πυρὸς καὶ θερμοῦ καὶ τῶν ἄλλων
7731   1.49.16.42 : οὕτως ἂν διεμαχόμεθα· ἢ οὔ; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Οὐ–
7732   1.49.16.43 : κοῦν καὶ νῦν περὶ τοῦ ἀθανάτου, εἰ μὲν ἡμῖν ὁμολογεῖται
7733   1.49.16.44 : καὶ ἀνώλεθρον εἶναι, ψυχὴ ἂν εἴη πρὸς τῷ ἀθάνατος
7734   1.49.16.45 : εἶναι καὶ ἀνώλεθρος· εἰ δὲ μή, ἄλλου ἂν δέοι λόγου. {—}
7735   1.49.16.46 : Ἀλλ´ οὐδὲν δεῖ, ἔφη, τούτ