1   1.p.t.1 : {1Περὶ ἀριθμητικῆς}1
2   1.p.1.1 : <20Αἰσχύλου ἐκ Προμηθέως>20 ( 454–459).
3   1.p.1.2 : Ἦν δ´ οὐδὲν αὐτοῖς οὔτε χείματος τέκμαρ
4   1.p.1.3 : οὔτ´ ἀνθεμώδους ἦρος, οὔτε καρπίμου
5   1.p.1.4 : θέρους βέβαιον· ἀλλ´ ἄτερ γνώμης τὸ πᾶν
6   1.p.1.5 : ἔπραττον, ἔς τε δή σφιν ἀντολὰς ἐγὼ
7   1.p.1.6 : ἄστρων ἔδειξα τάς τε δυσκρίτους ὁδούς,
8   1.p.1.7 : ἀριθμὸν εὑρών, ἔξοχον σοφισμάτων.
9   1.p.1a.1 : [<20Τοῦ αὐτοῦ Παλαμήδους>20 (fr: trag. adesp. 393 N.).]
10   1.p.1a.2 : ἔπειτα πάσης Ἑλλάδος καὶ ξυμμάχων
11   1.p.1a.3 : βίον διῴκης´ ὄντα πρὶν πεφυρμένον
12   1.p.1a.4 : θηρσίν θ´ ὅμοιον· πρῶτα μὲν τὸν πάνσοφον
13   1.p.1a.5 : ἀριθμὸν εὕρηκ´ ἔξοχον σοφισμάτων.
14   1.p.1a.6 : ............. 
15   1.p.2.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
16   1.p.2.2 : Ὅτι καὶ τὴν περὶ τοὺς ἀριθμοὺς θεωρίαν Ὅμηρος
17   1.p.2.3 : ἠπίστατο, τοὺς μὲν ἐχθροὺς καὶ πολεμίους ἀναρσίους
18   1.p.2.4 : προσαγορεύων,
19   1.p.2.5 : ἠδ´ ὅς´ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ´ ἐπὶ χέρσου (κ  459)·
20   1.p.2.6 : τὸν δὲ ἵλεω καὶ φιλικὸν ἄρθμιον·
21   1.p.2.7 : ἤκαχε Θεσπρωτούς, οἱ δ´ ἡμῖν ἄρθμιοι ἦσαν (π  427)·
22   1.p.2.8 : καὶ πάλιν·
23   1.p.2.9 : ᾖ μὲν ἐμαρνάσθην ἔριδος περὶ θυμοβόροιο·
24   1.p.2.10 : ἠδ´ αὖτ´ ἐν φιλότητι διέτμαγεν ἀρθμήσαντε (Η  301. 302)·
25   1.p.2.11 : ἀναρμοστίαν μὲν τὴν ἔχθραν ἡγούμενος, ἁρμονίαν δὲ τὴν
26   1.p.2.12 : φιλίαν· τὸ γὰρ ἄρθμιον ἐναρμόνιόν ἐστιν, ἅτε δὴ πάσης
27   1.p.2.13 : ἁρμονίας ἐν λόγοις ἀριθμῶν τὴν γένεσιν ἐχούσης.
28   1.p.2.14 : Ἡ μονὰς γονὴ ὑπὸ Τιμαίου τοῦ Λοκροῦ προσαγο–
29   1.p.2.15 : ρεύεται, ὡς ἄρχουσα τῆς τῶν ἀριθμῶν γενέσεως.
30   1.p.2.16 : Τοῦ περισσοῦ καὶ ἀδιαιρέτου λόγου Ἀριστοτέλης ἀπε–
31   1.p.2.17 : φήνατο πρῶτον καὶ ἀμέριστον εἶδος τὸ ἕν· κατὰ δὲ τὴν
32   1.p.2.18 : τούτου ποίησιν εἰδοποιουμένη μονὰς ἀρχὴ καὶ στοιχεῖον
33   1.p.2.19 : τῶν ἀριθμῶν.
34   1.p.3.1 : <20Φιλολάου>20 (fr. 18 Chaign., 13 Mullach.).
35   1.p.3.2 : Θεωρὲν δεῖ τὰ ἔργα καὶ τὰν ἐσσίαν τῶ ἀριθμῶ κὰττὰν
36   1.p.3.3 : δύναμιν ἅ τις ἐντὶ ἐν τᾷ δεκάδι. Μεγάλα γὰρ καὶ παν– 
37   1.p.3.4 : τελὴς καὶ παντοεργὸς καὶ θείω καὶ ὠρανίω βίω καὶ ἀν–
38   1.p.3.5 : θρωπίνω ἀρχὰ καὶ ἁγεμὼν κοινωνοῦσα ... δύναμις ἁ τᾶς δε–
39   1.p.3.6 : κάδος. Ἄνευ δὲ ταύτας πάντ´ ἄπειρα καὶ ἄδηλα καὶ ἀφανῆ.
40   1.p.3.7 : Κανονικὰ γὰρ ἁ φύσις ἁ τῶ ἀριθμῶ καὶ ἁγεμονικὰ
41   1.p.3.8 : καὶ διδασκαλικὰ τῶ ἀπορουμένω παντὸς καὶ ἀγνοουμένω
42   1.p.3.9 : παντί. Οὐ γὰρ ἦς δῆλον οὐδενὶ οὐδὲν τῶν πραγμάτων,
43   1.p.3.10 : οὔτε αὐτῶν ποθ´ αὑτά, οὔτε ἄλλω ποτ´ ἄλλο, αἰ μὴ ἦς
44   1.p.3.11 : ἀριθμὸς καὶ ἁ τούτω ἐσσία. Νῦν δὲ οὗτος κὰττὰν ψυχὰν
45   1.p.3.12 : ἁρμόσδων αἰσθήσι πάντα γνωστὰ καὶ ποτάγορα ἀλλάλοις
46   1.p.3.13 : κατὰ γνώμονος φύσιν ἀπεργάζεται, σωματῶν καὶ σχίζων
47   1.p.3.14 : τὼς λόγως χωρὶς ἑκάστως τῶν πραγμάτων, τῶν τε ἀπεί–
48   1.p.3.15 : ρων καὶ τῶν περαινόντων.
49   1.p.3.16 : Ἴδοις δέ κα οὐ μόνον ἐν τοῖς δαιμονίοις καὶ θείοις
50   1.p.3.17 : πράγμασι τὰν τῶ ἀριθμῶ φύσιν καὶ τὰν δύναμιν ἰσχύ–
51   1.p.3.18 : ουσαν, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς ἀνθρωπικοῖς ἔργοις καὶ λόγοις
52   1.p.3.19 : πᾶσι παντᾶ καὶ κὰττὰς δαμιουργίας τὰς τεχνικὰς πάσας
53   1.p.3.20 : καὶ κὰττὰν μουσικάν.
54   1.p.3.21 : Ψεῦδος δὲ οὐδὲν δέχεται ἁ τῶ ἀριθμῶ φύσις, οὐδὲ
55   1.p.3.22 : ἁρμονία, οὐδὲ γὰρ οἰκεῖον αὐτοῖς ἐντι. 
56   1.p.3.23 : Τᾶς τῶ ἀπείρω καὶ ἀνοάτω καὶ ἀλόγω φύσιος τὸ
57   1.p.3.24 : ψεῦδος καὶ ὁ φθόνος ἐντί. Ψεῦδος δὲ οὐδαμῶς ἐς ἀρι–
58   1.p.3.25 : θμὸν ἐμπιτνεῖ, πολέμιον γὰρ καὶ ἐχθρὸν τᾷ φύσι τὸ ψεῦ–
59   1.p.3.26 : δος, ἁ δ´ ἀλάθεια οἰκεῖον καὶ σύμφυτον τᾷ τῶ ἀριθμῶ γενεᾷ.
60   1.p.3.27 : (Fr. 20 Mull.) Καὶ τὰ ἐν τᾷ σφαίρᾳ σώματα πέντε
61   1.p.3.28 : ἐντί· τὰ ἐν τᾷ σφαίρᾳ, πῦρ, ὕδωρ καὶ γᾶ καὶ ἀήρ, καὶ ὁ
62   1.p.3.29 : τᾶς σφαίρας ὁλκὰς πέμπτον.
63   1.p.4.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀρχύτου διατριβῶν>20 (Mull. Phil. I p. 565).
64   1.p.4.2 : Καὶ δοκέει ἁ λογιστικὰ ποτὶ τὰν ἄλλαν σοφίαν τῶν μὲν
65   1.p.4.3 : ἄλλων τεχνῶν κὰπ πολὺ διαφέρεν, ἀτὰρ καὶ τᾶς γαμετρι–
66   1.p.4.4 : κᾶς ἐναργεστέρως πραγματεύεσθαι ἃ θέλει. καὶ ἃς ἐκλείπει
67   1.p.4.5 : αὖ ἁ γαμετρικὰ ἀποδείξιας, ἁ λογιστικὰ ἐπιτελέει καὶ ὁμῶς,
68   1.p.4.6 : αἰ μὴν εἰδέων ἐντὶ ἁ πραγματεία, καὶ τὰ ἐπὶ τοῖς εἴδεσιν.
69   1.p.5.1 : <20Βουθήρου περὶ ἀριθμῶν>20 (Mull. Phil. II p. 50).
70   1.p.5.2 : Ἀριθμὸς ἐκ μονάδων σύγκειται .... ὅπερ ἐστὶν ἀρχὴ 
71   1.p.5.3 : τῶν ὄντων καὶ 〈νοητῶν〉 μέτρον καὶ ἀσύνθετον καὶ ἀγένητον
72   1.p.5.4 : καὶ ἀίδιον καὶ μόνον καὶ εἰλικρινές.
73   1.p.5.5 : Τὸ 〈ἓν〉 χωρὶς τῶν ἄλλων ἐστὶ καὶ αὐτὸ καθ´ ἑαυτὸ καὶ
74   1.p.5.6 : ἀρχὴ καὶ πρώτη φύσις καὶ μαθεῖν 〈ἔστιν〉 αὐτὸ μηδ´ ἄλλο
75   1.p.5.7 : 〈τι〉 διορισαμένους.
76   1.p.5.8 : ..... μόνον ἐστὶν εἰλικρινὲς αὐτό 〈τε ἑαυτὸ〉 δηλοῦν.
77   1.p.5.9 : Ὁ περισσὸς τοῦ ἀρτίου τελεώτερός ἐστιν. ὃ μὲν γὰρ
78   1.p.5.10 : ἀρχὴν καὶ τέλος καὶ μέσον ἔχει, ὃ δὲ τοῦ μέσου στερεῖται.
79   1.p.5.11 : Καὶ ὃ μέν, ὁπόταν γεννῶνται ἀνὰ λόγον καὶ πρὸς μονά–
80   1.p.5.12 : δας, ταῖς αὑτοῦ χώραις καταλαμβάνει τὰς ταῖς γραμμαῖς
81   1.p.5.13 : περιεχομένας· ὃ δ´ ἐν οἰκείᾳ μὲν γινόμενος οὐδέποτε πε–
82   1.p.5.14 : ραίνεται, ὅταν δ´ ἐν περισσῇ γένηται, αὐτός τε πέρατος
83   1.p.5.15 : τυγχάνει καὶ τὴν πλευρὰν λόγον ἔχουσαν ἴσχει.
84   1.p.5.16 : Τὸ ἓν οὐσία καὶ φύσις καὶ νοῦς καὶ μήνυμα· ἀρχὴν
85   1.p.5.17 : γὰρ καὶ μέσον καὶ πέρας ἔχον ἐστί· καὶ τὰ ἄλλα δὲ
86   1.p.5.18 : τούτου μετείληφεν ἃ ἔστι καὶ νοεῖται τῇ τούτου φύσει
87   1.p.5.19 : ἕκαστον ἀπὸ τῶν ἄλλων εἰλικρινούμενον καὶ εἰκών τε καὶ
88   1.p.5.20 : εἴδωλα τοῦ ἑνὸς γιγνόμενα. 
89   1.p.6.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου περὶ ἀριθμητικῆς>20
90   1.p.6.2 : (fr. 81 ap. Müller F. H. G. II p. 289).
91   1.p.6.3 : Τὴν δὲ περὶ τοὺς ἀριθμοὺς πραγματείαν μάλιστα
92   1.p.6.4 : πάντων τιμῆσαι δοκεῖ Πυθαγόρας καὶ προαγαγεῖν εἰς τὸ
93   1.p.6.5 : πρόσθεν, ἀπαγαγὼν ἀπὸ τῆς τῶν ἐμπόρων χρείας, πάντα
94   1.p.6.6 : τὰ πράγματα ἀπεικάζων τοῖς ἀριθμοῖς. Τά τε γὰρ ἄλλα
95   1.p.6.7 : ἀριθμὸς ἔχει καὶ λόγος ἐστὶ πάντων τῶν ἀριθμῶν πρὸς
96   1.p.6.8 : ἀλλήλους. Αἰγύπτιοι δὲ Ἑρμοῦ φασὶν εὕρημα, ὃν καλοῦσι
97   1.p.6.9 : Θώθ· οἳ δὲ ἐκ τῶν θείων περιφορῶν ἐπινοηθῆναι. Μονὰς
98   1.p.6.10 : μὲν οὖν ἐστιν ἀρχὴ ἀριθμοῦ, ἀριθμὸς δὲ τὸ ἐκ τῶν μο–
99   1.p.6.11 : νάδων πλῆθος συγκείμενον. Τῶν δὲ ἀριθμῶν ἄρτιοι μέν
100   1.p.6.12 : εἰσιν οἱ εἰς ἴσα διαιρούμενοι, περισσοὶ δὲ οἱ εἰς ἄνισα
101   1.p.6.13 : καὶ μέσον ἔχοντες. Οὕτως ἐν περισσαῖς ἡμέραις αἱ κρί–
102   1.p.6.14 : σεις τῶν νοσημάτων γίνεσθαι δοκοῦσι καὶ αἱ μεταβολαί,
103   1.p.6.15 : ὅτι ὁ περισσὸς καὶ ἀρχὴν καὶ τελευτὴν καὶ μέσον ἔχει,
104   1.p.6.16 : ἀρχῆς καὶ ἀκμῆς καὶ παρακμῆς ἐχόμεναι.
105   1.p.7.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ εʹ τῶν Νόμων>20 (p. 747AB).
106   1.p.7.2 : Καὶ κοινῷ λόγῳ νομίσαντα πρὸς πάντα εἶναι χρησί–
107   1.p.7.3 : μους τὰς τῶν ἀριθμῶν διανομὰς καὶ ποικίλσεις, ὅσα τε
108   1.p.7.4 : αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ποικίλλονται καὶ ὅσα ἐν μήκεσι παρέ–
109   1.p.7.5 : χονται καὶ ἐν βάθεσι ποικίλματα καὶ δὴ καὶ ἐν φθόγγοις
110   1.p.7.6 : 〈καὶ κινήσεσι〉, ταῖς τε κατὰ τὴν εὐθυπορίαν τῆς ἄνω καὶ
111   1.p.7.7 : κάτω φορᾶς 〈καὶ τῆς κύκλῳ περιφορᾶς〉. πρὸς γὰρ ταῦτα
112   1.p.7.8 : πάντα δεῖ βλέψαντα τόν γε νομοθέτην προστάττειν πᾶσι
113   1.p.7.9 : τοῖς πολίταις εἰς δύναμιν τούτων μὴ ἀπολείπεσθαι τῆς
114   1.p.7.10 : συντάξεως. πρός τε γὰρ οἰκονομίαν καὶ πρὸς πολιτείαν 
115   1.p.7.11 : καὶ πρὸς τὰς τέχνας πάσας, ἓν οὐδὲν οὕτω δύναμιν πα–
116   1.p.7.12 : ρέχει παιδείας μάθημα μεγάλην, ὡς ἡ περὶ τοὺς ἀριθμοὺς
117   1.p.7.13 : διατριβή. τὸ δὲ μέγιστον, ὅτι τὸν νυστάζοντα καὶ ἀμαθῆ
118   1.p.7.14 : φύσει ἐγείρει καὶ εὐμαθῆ καὶ μνήμονα καὶ ἀγχίνουν ἀπερ–
119   1.p.7.15 : γάζεται παρὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἐπιδιδόντα θείᾳ τέχνῃ.
120   1.p.8.1 : <20Ἐκ τῶν Μοδεράτου Πυθαγορείου>20 (fr. 1 Mull.
121   1.p.8.2 : Phil. II p. 48).
122   1.p.8.3 : Ἔστι δὲ ἀριθμός, ὡς τύπῳ εἰπεῖν, σύστημα μονάδων,
123   1.p.8.4 : ἢ προποδισμὸς πλήθους ἀπὸ μονάδος ἀρχόμενος καὶ ἀνα–
124   1.p.8.5 : ποδισμὸς εἰς μονάδα καταλήγων. Μονάδες δὲ περαίνουσι
125   1.p.8.6 : ποσότηθ´, ἥ τις μειουμένου τοῦ πλήθους κατὰ τὴν ὑφαίρε–
126   1.p.8.7 : σιν παντὸς ἀριθμοῦ στερηθεῖσα μονήν τε καὶ στάσιν λαμ–
127   1.p.8.8 : βάνει· περαιτέρω γὰρ ἡ μονὰς τῆς ποσότητος οὐκ ἰσχύει
128   1.p.8.9 : ἀναποδίζειν· ὥστε μονὰς ἤτοι ἀπὸ τοῦ ἑστάναι καὶ κατὰ
129   1.p.8.10 : ταὐτὰ ὡσαύτως ἄτρεπτος μένειν, ἢ ἀπὸ τοῦ διακεκρίσθαι
130   1.p.8.11 : καὶ παντελῶς μεμονῶσθαι τοῦ πλήθους εὐλόγως ἐκλήθη.
131   1.p.9.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 2 Mull. Phil. II p. 48).〉
132   1.p.9.2 : Τινὲς τῶν ἀριθμῶν ἀρχὴν ἀπεφήναντο τὴν μονάδα,
133   1.p.9.3 : τῶν δὲ ἀριθμητῶν ἀρχὴν τὸ ἕν. Τοῦτο δὲ σῶμα τεμνό–
134   1.p.9.4 : μενον εἰς ἄπειρον· ὥστε τὰ ἀριθμητὰ τῶν ἀριθμῶν ταύτῃ
135   1.p.9.5 : διαλλάττειν, ᾗ διαφέρει τὰ σώματα τῶν ἀσωμάτων. Εἰ–
136   1.p.9.6 : δέναι δὲ καὶ τοῦτο χρή, ὅτι τῶν ἀριθμῶν εἰσηγήσαντο
137   1.p.9.7 : τὰς ἀρχὰς οἱ μὲν νεώτεροι τήν τε μονάδα καὶ τὴν δυάδα,
138   1.p.9.8 : οἱ δὲ Πυθαγορικοὶ πάσας παρὰ τὸ ἑξῆς τὰς τῶν ὅρων
139   1.p.9.9 : ἐκθέσεις, δι´ ὧν ἄρτιοί τε καὶ περιττοὶ νοοῦνται.
140   1.p.10.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
141   1.p.10.2 : Πυθαγόρας πλείστῃ σπουδῇ περὶ τοὺς ἀριθμοὺς ἐχρή–
142   1.p.10.3 : σατο, τάς τε τῶν ζῴων γενέσεις ἀνῆγεν εἰς ἀριθμοὺς καὶ 
143   1.p.10.4 : τῶν ἀστέρων τὰς περιόδους Ἔτι δὲ τοῖς θεοῖς ἀπεικά–
144   1.p.10.5 : ζων ἐπωνόμαζεν, ὡς Ἀπόλλωνα μὲν τὴν μονάδα οὖσαν,
145   1.p.10.6 : Ἄρτεμιν δὲ τὴν δυάδα ..... τὴν δὲ ἑξάδα Γάμον καὶ
146   1.p.10.7 : Ἀφροδίτην, τὴν δὲ ἑβδομάδα Καιρὸν καὶ Ἀθηνᾶν, Ἀσφά–
147   1.p.10.8 : λειον δὲ Ποσειδῶνα τὴν ὀγδοάδα καὶ τὴν δεκάδα Παντέ–
148   1.p.10.9 : λειαν. Αὐτοῦ δὲ πάλιν τοῦ ἀριθμοῦ τὸν μὲν ἄρτιον
149   1.p.10.10 : ἀτελῆ, πλήρη δὲ καὶ τέλειον ἀπέφηνε τὸν περιττόν, ὅτι
150   1.p.10.11 : μιγνύμενός τε πρὸς τὸν ἄρτιον ἀεὶ ποιεῖται ἐπικρατεῖν
151   1.p.10.12 : τὸν ἐξ ἀμφοῖν περισσόν, αὑτῷ τε πάλιν συντιθέμενος
152   1.p.10.13 : γεννᾷ τὸν ἄρτιον, ὁ δ´ ἄρτιος οὐδέποτε τὸν περισσόν,
153   1.p.10.14 : ὡς οὐ γόνιμος ὢν οὐδὲ ἔχων δύναμιν ἀρχῆς· ὥστε ἐν τῷ
154   1.p.10.15 : διαιρεῖσθαι δίχα πολλοὶ τῶν ἀρτίων εἰς περισσοὺς τὴν
155   1.p.10.16 : ἀνάλυσιν λαμβάνουσιν, ὡς ὁ ἓξ καὶ ὁ δέκα, τῶν δὲ περισ–
156   1.p.10.17 : σῶν εἰς ἀρτίους οὐθείς· ἀδιαίρετον γὰρ ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ
157   1.p.10.18 : στοιχεῖον εἰς ἕτερα· τοῖς δὲ ἄλλοις εἰς τὰ αὐτὰ πᾶσιν αἱ
158   1.p.10.19 : διαλύσεις. Ἔτι δὲ τῇ μονάδι τῶν ἐφεξῆς περισσῶν γνω–
159   1.p.10.20 : μόνων περιτιθεμένων ὁ γινόμενος ἀεὶ τετράγωνός ἐστι·
160   1.p.10.21 : τῶν δὲ ἀρτίων ὁμοίως περιτιθεμένων ἑτερομήκεις καὶ
161   1.p.10.22 : ἄνισοι πάντες ἀποβαίνουσιν, ἴσος δὲ ἰσάκις οὐδείς. Καὶ
162   1.p.10.23 : μὴν εἰς δύο διαιρουμένων ἴσα τοῦ μὲν περισσοῦ μονὰς
163   1.p.10.24 : ἐν μέσῳ περίεστι, τοῦ δὲ ἀρτίου κενὴ λείπεται χώρα καὶ
164   1.p.10.25 : ἀδέσποτος καὶ ἀνάριθμος, ὡς ἂν ἐνδεοῦς καὶ ἀτελοῦς ὄν–
165   1.p.10.26 : τος. Περὶ δὴ τοῦ κοινοῦ λόγου τῶν ἀριθμῶν τοῦτον διέ–
166   1.p.10.27 : ξεισι τὸν τρόπον. 
167   1.1.t.1 : {1Ὅτι θεὸς δημιουργὸς τῶν ὄντων καὶ διέπει τὸ
168   1.1.t.2 : ὅλον τῶι τῆς προνοίας λόγωι καὶ ποίας οὐσίας
169   1.1.t.3 : ὑπάρχει.}1
170   1.1.1.1 : <20Θεοδέκτου>20 (fr. 7 N. p. 625).
171   1.1.1.2 : Ἀπὸ τῶν θεῶν ἀρχὴν δὲ ποιεῖσθαι πρέπον.
172   1.1.2.1 : <20Εὐριπίδου>20 (fr. inc. 935 N.)
173   1.1.2.2 : Ὁρᾷς τὸν ὑψοῦ τόνδ´ ἄπειρον αἰθέρα,
174   1.1.2.3 : καὶ γῆν πέριξ ἔχονθ´ ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις;
175   1.1.2.4 : τοῦτον νόμιζε Ζῆνα, τόνδ´ ἡγοῦ θεόν.
176   1.1.3.1 : <20Ἀράτου>20 (Phaen. 1–9).
177   1.1.3.2 : Ἐκ Διὸς ἀρχώμεσθα, τὸν οὐδέποτ´ ἄνδρες ἐῶμεν
178   1.1.3.3 : ἄρρητον, μεσταὶ δὲ Διὸς πᾶσαι μὲν ἀγυιαί,
179   1.1.3.4 : πᾶσαι δ´ ἀνθρώπων ἀγοραί, μεστὴ δὲ θάλασσα
180   1.1.3.5 : καὶ λιμένες, πάντῃ δὲ Διὸς κεχρήμεθα πάντες.
181   1.1.3.6 : τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν, ὁ δ´ ἤπιος ἀνθρώποισι
182   1.1.3.7 : δεξιὰ σημαίνει, λαοὺς δ´ ἐπὶ ἔργον ἐγείρει
183   1.1.3.8 : μιμνήσκων βιότοιο, λέγει δ´ ὅτε βῶλος ἀρίστη
184   1.1.3.9 : βουσί τε καὶ μακέλῃσι, λέγει δ´ ὅτε δεξιαὶ ὧραι
185   1.1.3.10 : καὶ φυτὰ γυρῶσαι καὶ σπέρματα πάντα βαλέσθαι.
186   1.1.4.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (Υ  242. 243)〉
187   1.1.4.2 : Ζεὺς δ´ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τε μινύθει τε
188   1.1.4.3 : ὅππως κεν ἐθέλῃσιν, ὁ γὰρ κάρτιστος ἁπάντων. 
189   1.1.5.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 394 N.).〉
190   1.1.5.2 : Ὁ γὰρ θεὸς μέγιστος ἀνθρώποις νόμος.
191   1.1.6.1 : 〈<21Elegiaci ignoti.>21〉
192   1.1.6.2 : Ζεὺς πάντων αὐτὸς φάρμακα μοῦνος ἔχει.
193   1.1.7.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (ζʹ  188).〉
194   1.1.7.2 : Ζεὺς δ´ αὐτὸς νέμει ὄλβον Ὀλύμπιος ἀνθρώποισιν,
195   1.1.7.3 : ἐσθλοῖς ἠδὲ κακοῖσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν ἑκάστῳ.
196   1.1.8.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (πʹ  212).〉
197   1.1.8.2 : Ῥηΐδιον δὲ θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
198   1.1.8.3 : ἠμὲν κυδῆναι θνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι.
199   1.1.9.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉
200   1.1.9.2 : Ζεὺς ὁ καὶ ζωῆς καὶ θανάτου πείρατα νωμῶν.
201   1.1.10.1 : <20Σιμωνίδου>20 (fr. 61 B.).
202   1.1.10.2 : Οὔτις ἄνευ θεῶν
203   1.1.10.3 : ἀρετὰν λάβεν, οὐ πόλις, οὐ 〈βροτός〉. 
204   1.1.11.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 293, fr. 280).
205   1.1.11.2 : Ἅπαντα σιγῶν ὁ θεὸς ἐξεργάζεται.
206   1.1.12.1 : <20Κλεάνθους.>20
207   1.1.12.2 : Κύδιστ´ ἀθανάτων, πολυώνυμε, παγκρατὲς αἰεί,
208   1.1.12.3 : Ζεῦ, φύσεως ἀρχηγέ, νόμου μέτα πάντα κυβερνῶν,
209   1.1.12.4 : χαῖρε· σὲ γὰρ πάντεσσι θέμις θνητοῖσι προσαυδᾶν.
210   1.1.12.5 : ἐκ σοῦ γὰρ γένος ἐσμέν, † ἤχου μίμημα λαχόντες
211   1.1.12.6 : μοῦνοι, ὅσα ζώει τε καὶ ἕρπει θνήτ´ ἐπὶ γαῖαν·
212   1.1.12.7 : τῷ σε καθυμνήσω καὶ σὸν κράτος αἰὲν ἀείδω.
213   1.1.12.8 : σοὶ δὴ πᾶς ὅδε κόσμος, ἑλισσόμενος περὶ γαῖαν,
214   1.1.12.9 : πείθεται, ᾗ κεν ἄγῃς, καὶ ἑκὼν ὑπὸ σεῖο κρατεῖται·
215   1.1.12.10 : τοῖον ἔχεις ὑποεργὸν ἀνικήτοις ἐνὶ χερσὶν
216   1.1.12.11 : ἀμφήκη, πυρόεντ´, αἰειζώοντα κεραυνόν·
217   1.1.12.12 : τοῦ γὰρ ὑπὸ πληγῇς φύσεως πάντ´ ἐρρίγα〈σιν〉·
218   1.1.12.13 : ᾧ σὺ κατευθύνεις κοινὸν λόγον, ὃς διὰ πάντων 
219   1.1.12.14 : φοιτᾷ, μιγνύμενος μεγάλοις μικροῖς τε φάεσσι
220   1.1.12.15 : .................
221   1.1.12.16 : ὡς τόσσος γεγαὼς ὕπατος βασιλεὺς διὰ παντός,
222   1.1.12.17 : οὐδέ τι γίγνεται ἔργον ἐπὶ χθονὶ σοῦ δίχα, δαῖμον,
223   1.1.12.18 : οὔτε κατ´ αἰθέριον θεῖον πόλον οὔτ´ ἐνὶ πόντῳ,
224   1.1.12.19 : πλὴν ὁπόσα ῥέζουσι κακοὶ σφετέρῃσιν ἀνοίαις·
225   1.1.12.20 : ἀλλὰ σὺ καὶ τὰ περισσά 〈τ´〉 ἐπίστασαι ἄρτια θεῖναι,
226   1.1.12.21 : καὶ κοσμεῖν τἄκοσμα καὶ οὐ φίλα σοὶ φίλα ἐστίν.
227   1.1.12.22 : ὧδε γὰρ εἰς ἓν πάντα συνήρμοκας ἐσθλὰ κακοῖσιν,
228   1.1.12.23 : ὥσθ´ ἕνα γίγνεσθαι πάντων λόγον αἰὲν ἐόντα,
229   1.1.12.24 : ὃν φεύγοντες ἐῶσιν ὅσοι θνητῶν κακοί εἰσι,
230   1.1.12.25 : δύσμοροι, οἵ τ´ ἀγαθῶν μὲν ἀεὶ κτῆσιν ποθέοντες
231   1.1.12.26 : οὔτ´ ἐσορῶσι θεοῦ κοινὸν νόμον οὔτε κλύουσιν,
232   1.1.12.27 : ᾧ κεν πειθόμενοι σὺν νῷ βίον ἐσθλὸν ἔχοιεν.
233   1.1.12.28 : αὐτοὶ δ´ αὖθ´ ὁρμῶσιν ἄνοι κακὸν ἄλλος ἐπ´ ἄλλο,
234   1.1.12.29 : οἳ μὲν ὑπὲρ δόξης σπουδὴν δυσέριστον ἔχοντες,
235   1.1.12.30 : οἳ δ´ ἐπὶ κερδοσύνας τετραμμένοι οὐδενὶ κόσμῳ,
236   1.1.12.31 : ἄλλοι δ´ εἰς ἄνεσιν καὶ σώματος ἡδέα ἔργα
237   1.1.12.32 : ......... ἐπ´ ἄλλοτεν ἄλλα φέρονται,
238   1.1.12.33 : σπεύδοντες μάλα πάμπαν ἐναντία τῶνδε γενέσθαι.
239   1.1.12.34 : ἀλλὰ Ζεῦ πάνδωρε, κελαινεφές, ἀργικέραυνε,
240   1.1.12.35 : ἀνθρώπους 〈μὲν〉 ῥύου ἀπειροσύνης ἀπὸ λυγρῆς,
241   1.1.12.36 : ἣν σύ, πατήρ, σκέδασον ψυχῆς ἄπο, δὸς δὲ κυρῆσαι
242   1.1.12.37 : γνώμης, ᾗ πίσυνος σὺ δίκης μέτα πάντα κυβερνᾶς, 
243   1.1.12.38 : ὄφρ´ ἂν τιμηθέντες ἀμειβώμεσθά σε τιμῇ,
244   1.1.12.39 : ὑμνοῦντες τὰ σὰ ἔργα διηνεκές, ὡς ἐπέοικε
245   1.1.12.40 : θνητὸν ἐόντ´, ἐπεὶ οὔτε βροτοῖς γέρας ἄλλο τι μεῖζον,
246   1.1.12.41 : οὔτε θεοῖς, ἢ κοινὸν ἀεὶ νόμον ἐν δίκῃ ὑμνεῖν.
247   1.1.13a.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 396 N.).〉
248   1.1.13a.2 : Θεοῦ θέλοντος εὖ τὰ πάντα γίγνεται.
249   1.1.14.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 397 N.).〉
250   1.1.14.2 : Τί δ´ οὐ γένοιτ´ ἂν θεοῦ 〈γ´〉 ἐφιέντος τύχῃ;
251   1.1.15.1 : 〈<20Σοφοκλέους>20 (Ai. 383).〉
252   1.1.15.2 : Ξὺν τῷ θεῷ πᾶς καὶ γελᾷ κὠδύρεται.
253   1.1.16.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉
254   1.1.16.2 : Γεννᾷ τὸ θεῖον εὐτυχῆ δωρήματα.
255   1.1.17.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 398 N.).〉
256   1.1.17.2 : Ζεὺς ἔσθ´ ὁ πέμπων τὴν ἐφήμερον τροφήν.
257   1.1.18.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 399 N.).〉
258   1.1.18.2 : Ἄνευ θεοῦ γὰρ οὐδὲ εἷς ἀνὴρ σθένει.
259   1.1.19.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 400 N.).〉
260   1.1.19.2 : Θείᾳ προνοίᾳ πάντ´ ἐγέννησεν φύσις.
261   1.1.20.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉
262   1.1.20.2 : Θεὸς μόνος πέφυκεν ἐν βροτοῖς μέγας.
263   1.1.14.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (ρʹ  485–487).〉
264   1.1.14.2 : Καί τε θεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες ἀλλοδαποῖσι
265   1.1.14.3 : παντοῖοί τ´ ἐλθόντες ἐπιστρωφῶσι πόληας,
266   1.1.14.4 : ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντες. 
267   1.1.15.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (σʹ  135. 136).〉
268   1.1.15.2 : Τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων,
269   1.1.15.3 : οἷον ἐπ´ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε.
270   1.1.16.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉
271   1.1.16.2 : Πάντῃ πάρεστι καὶ βλέπει πάντῃ θεός.
272   1.1.17.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (fr. inc. 1014 N.).〉
273   1.1.17.2 : Θεοῦ γὰρ οὐδεὶς χωρὶς εὐτυχεῖ βροτῶν,
274   1.1.17.3 : οὐδ´ εἰς τὸ μεῖζον ἦλθε, τὰς θνητῶν δ´ ἐγὼ
275   1.1.17.4 : χαίρειν κελεύω θεῶν ἄτερ προμηθίας.
276   1.1.18.1 : 〈<20Ἀρχιλόχου>20 (fr. 70 B. 3).〉
277   1.1.18.2 : Τοῖος ἀνθρώποισι θυμός, Γλαῦκε, Λεπτίνεω πάι,
278   1.1.18.3 : γίνεται θνητοῖς, ὁκοίην Ζεὺς ἐφ´ ἡμέρην ἄγῃ.
279   1.1.19.1 : 〈<20Εὐριπίδου Θυέστῃ>20 (fr. 401 N.).〉
280   1.1.19.2 : Θεοῦ θέλοντος κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις.
281   1.1.20.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 401, 1 N.).〉
282   1.1.20.2 : Θνητοῖσιν ἀνθρώποισι καταφυγὴ θεοί.
283   1.1.21.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 401, 2–4 N.).〉
284   1.1.21.2 : Καὶ τἀμπλακήματ´ ἔρχεται θεὸς μέτα, 
285   1.1.21.3 : ὅθεν λαβόντες οἱ κακῶς πεπραγότες
286   1.1.21.4 : ἱκετηρίαν ἀπῆλθον ἐκ δυσπραξίας.
287   1.1.22.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 402 N.).〉
288   1.1.22.2 : Νῦν οὐκέτι μοι δίχα θυμός,
289   1.1.22.3 : ἀλλὰ σαφὴς 〈φάτις ἔσθ´〉, ὅτι πάντα βροτοῖς
290   1.1.22.4 : Ζεὺς ἐπικάρσια τέμνει,
291   1.1.22.5 : καθελὼν μὲν δοκέοντ´,
292   1.1.22.6 : ἀδόκητον δ´ ἐξαείρων.
293   1.1.23.1 : 〈<20Ὀρφέως>20 (fr. VI,  9–42 Hermann. Orph. p. 457).〉
294   1.1.23.2 : Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀργικέραυνος,
295   1.1.23.3 : Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς μέσσα, Διὸς δ´ ἐκ πάντα τέτυκται·
296   1.1.23.4 : Ζεὺς ἄρσην γένετο, Ζεὺς ἄμβροτος ἔπλετο νύμφη,
297   1.1.23.5 : Ζεὺς πυθμὴν γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος·
298   1.1.23.6 : Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς αὐτὸς ἁπάντων ἀρχιγένεθλος·
299   1.1.23.7 : ἓν κράτος, εἷς δαίμων γένετο, μέγας ἀρχὸς ἁπάντων·
300   1.1.23.8 : ἓν 〈δὲ〉 δέμας βασίλειον, ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖται,
301   1.1.23.9 : πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰθήρ, νύξ τε καὶ ἦμαρ·
302   1.1.23.10 : καὶ Μῆτις, πρῶτος γενέτωρ καὶ Ἔρως πολυτερπής· 
303   1.1.23.11 : πάντα γὰρ ἐν Ζηνὸς μεγάλῳ τάδε σώματι κεῖται·
304   1.1.23.12 : τοῦ δή τοι κεφαλὴ μὲν ἰδεῖν καὶ καλὰ πρόσωπα
305   1.1.23.13 : οὐρανὸς αἰγλήεις, ὃν χρύσεαι ἀμφὶς ἔθειραι
306   1.1.23.14 : ἄστρων μαρμαρέων περικαλλέες ἠερέθονται·
307   1.1.23.15 : ταύρεα δ´ ἀμφοτέρωθε δύο χρύσεια κέρατα
308   1.1.23.16 : ἀντολίη τε δύσις τε, θεῶν ὁδοὶ οὐρανιώνων
309   1.1.23.17 : ὄμματα δ´ ἠέλιός τε καὶ ἀντιόωσα σελήνη·
310   1.1.23.18 : οὖς δέ οἱ ἀψευδὲς βασιλήϊον ἄφθιτος αἰθήρ,
311   1.1.23.19 : ᾧ δὴ πάντα κλύει καὶ φράζεται· οὐδέ τίς ἐστιν
312   1.1.23.20 : αὐδὴ οὐδ´ ἐνοπὴ οὐδὲ κτύπος οὐδὲ μὲν ὄσσα,
313   1.1.23.21 : ἣ λήθει Διὸς οὖας ὑπερμενέος Κρονίωνος.
314   1.1.23.22 : ὧδε μὲν ἀθανάτην κεφαλὴν ἔχει ἠδὲ νόημα·
315   1.1.23.23 : σῶμα δέ οἱ περιφεγγές, ἀπείριτον, ἀστυφέλικτον,
316   1.1.23.24 : ἄτρομον, ὀβριμόγυιον, ὑπερμενὲς ὧδε τέτυκται·
317   1.1.23.25 : ὦμοι μὲν καὶ στέρνα καὶ εὐρέα νῶτα θεοῖο
318   1.1.23.26 : ἀὴρ εὐρυβίης, πτέρυγες δέ οἱ ἐξεφύοντο,
319   1.1.23.27 : τῇς ἐπὶ πάντα ποτᾶθ´, ἱερὴ δέ οἱ ἔπλετο νηδὺς
320   1.1.23.28 : γαῖά τε παμμήτωρ ὀρέων τ´ αἰπεινὰ κάρηνα,
321   1.1.23.29 : μέσση δὲ ζώνη βαρυηχέος οἶδμα θαλάσσης
322   1.1.23.30 : καὶ πόντου· πυμάτη δὲ βάσις χθονὸς ἔνδοθι ῥίζαι,
323   1.1.23.31 : τάρταρά τ´ εὐρώεντα καὶ ἔσχατα πείρατα γαίης. 
324   1.1.23.32 : πάντα δ´ ἀποκρύψας αὖθις φάος ἐς πολυγηθὲς
325   1.1.23.33 : μέλλεν ἀπὸ κραδίης προφέρειν πάλι θέσκελα ῥέζων.
326   1.1.23.34 : ...................
327   1.1.24.1 : 〈<21Philosophi incerti.>21〉
328   1.1.24.2 : Τί πότ´ ἐστὶ θεός; νοῦς. τί δὲ νοῦς ἐστι; φρόνησις.
329   1.1.24.3 : Ζῆνα δὲ σὺ νόμιζε τοῦτον, ὅθεν ἔχομεν ἀεὶ 〈τὸ〉 ζῆν.
330   1.1.25.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ ἀγαλμάτων.>20
331   1.1.25.2 : Ζεὺς οὖν ὁ πᾶς κόσμος, ζῷον ἐκ ζῴων καὶ θεὸς ἐκ
332   1.1.25.3 : θεῶν. Ζεὺς δὲ καὶ 〈ὁ θεός〉, καθὸ νοῦς ἀφ´ οὗ προφέρε–
333   1.1.25.4 : ται πάντα, ὅτι δημιουργεῖ τοῖς νοήμασιν.
334   1.1.26.1 : <20Χρυσίππου.>20
335   1.1.26.2 : Ζεὺς μὲν οὖν φαίνεται ὠνομάσθαι ἀπὸ τοῦ πᾶσι
336   1.1.26.3 : δεδωκέναι τὸ ζῆν. Δία δὲ αὐτὸν λέγουσιν, ὅτι πάντων
337   1.1.26.4 : ἐστὶν αἴτιος καὶ δι´ αὐτὸν πάντα.
338   1.1.27.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 396A).
339   1.1.27.2 : Οἳ μὲν γὰρ Ζῆνα, οἳ δὲ Δία καλοῦσι· συντιθέμενα
340   1.1.27.3 : δὲ εἰς ἓν δηλοῖ τὴν φύσιν τοῦ θεοῦ, ὃ δὴ προσήκειν φα–
341   1.1.27.4 : μὲν ὀνόματι οἵῳ τε εἶναι ἀπεργάζεσθαι. οὐ γὰρ ἔστιν
342   1.1.27.5 : ἡμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν, ὅστις ἐστὶν αἴτιος μᾶλλον τοῦ
343   1.1.27.6 : ζῆν ἢ ὁ ἄρχων τε καὶ βασιλεὺς τῶν πάντων. 
344   1.1.28.1 : 〈<21Platonici incerti.>21〉
345   1.1.28.2 : Φημὶ κατ´ ἀμφοτέρων λέγεσθαι τοῦ θεοῦ τὸ ὄνομα
346   1.1.28.3 : τοῦ τε δημιουργοῦ καὶ τοῦ κόσμου. Καί μοι δοκῶ πρῶτα
347   1.1.28.4 : κατὰ νόμους τοὺς ἐμαυτοῦ Πλάτωνι χρήσεσθαι μάρτυρι
348   1.1.28.5 : τῆς τοιαύτης δόξης. Πλάτων γάρ τοι καὶ αὐτὸς Δία μὲν
349   1.1.28.6 : καλεῖ τὸν δημιουργὸν τῶν ἁπάντων, θεὸν δὲ καὶ τόνδε τὸν
350   1.1.28.7 : κόσμον. Τὸν μὲν δημιουργὸν τρόπῳ τοιῷδε· ἐπειδὰν ἐν
351   1.1.28.8 : Φαίδρῳ (c. 26 p. 246E) περὶ τῆς τοῦ παντὸς φορᾶς διαλέ–
352   1.1.28.9 : γηται, τάδε φησὶ περὶ τοῦ μεγάλου Διός· „Ὁ δὴ μέγας
353   1.1.28.10 : ἡγεμὼν ἐν οὐρανῷ Ζεύς, ἐλαύνων πτηνὸν ἅρμα, πρῶτος πο–
354   1.1.28.11 : ρεύεται, διακοσμῶν πάντα καὶ ἐπιμελούμενος· 〈τῷ δ´ ἕπεται
355   1.1.28.12 : στρατιὰ θεῶν τε καὶ δαιμόνων〉.“ Οἶμαι σαφὴς ἐν τούτοις
356   1.1.28.13 : ὑπάρχει μνημονεύσας τοῦ ποιητοῦ τῶν ἁπάντων· καὶ γὰρ
357   1.1.28.14 : ἀνέθηκεν αὐτῷ τὴν ἀκολουθίαν τῶν περὶ τὸν κόσμον θεῶν·
358   1.1.28.15 : ἔφη γοῦν ἕπεσθαι τῇ ἐκείνου προνοίᾳ τοὺς στρατιώτας
359   1.1.28.16 : θεούς· στρατιώτας δὲ ἐκάλεσε τοὺς τῇδε θεούς, οἳ τοῦδε
360   1.1.28.17 : τοῦ πολέμου τῆς γενέσεως στρατηγοῦσιν. Ὁμοίως Ὀνάτας
361   1.1.28.18 : ὁ Πυθαγόρειος ἐπεμνήσθη τοῦ τε δημιουργοῦ καὶ τῶν ἑπο–
362   1.1.28.19 : μένων τούτῳ θεῶν, λέγων οὕτως· „τοὶ δ´ ἄλλοι θεοὶ ποτὶ
363   1.1.28.20 : τὸν πρᾶτον θεὸν καὶ νοατὸν οὕτως ἔχοντι, ὥσπερ χορευταὶ
364   1.1.28.21 : ποτὶ κορυφαῖον καὶ στρατιῶται ποτὶ στραταγόν.“ Κατὰ
365   1.1.28.22 : ταὐτὰ δὲ Πλάτων ἀμφοτέρων ἐπεμνήσθη ἐν τῇ πρὸς
366   1.1.28.23 : Ἑρμείαν καὶ Κορίσκον ἐπιστολῇ ( 6 p. 323D)· τὸν γὰρ 
367   1.1.28.24 : δημιουργὸν ἡγεμόνα πάντων τῶν θεῶν εἶπε, τῶν τε ὄντων
368   1.1.28.25 : καὶ τῶν μελλόντων. Μέλλοντας δὲ ἴσμεν θεοὺς τοὺς ἀεὶ
369   1.1.28.26 : γενητούς, τουτέστι συναπτομένους ποτὲ σώμασι. Ἐν δὲ
370   1.1.28.27 : τῷ Τιμαίῳ (c. 8 p. 34A) χωρίσας τοῦ πλήθους τοὺς θεοὺς
371   1.1.28.28 : ἑνικῶς διὰ τοῦ οἰκητηρίου τοῦ κόσμου τοὺς πάντας ὠνό–
372   1.1.28.29 : μασεν· „οὗτος“ γὰρ ἔφη, „ὄντος ἀεὶ λογισμὸς θεοῦ περὶ
373   1.1.28.30 : τὸν ποτὲ ἐσόμενον θεόν“· δῆλος γὰρ ὁ μὲν λογιζόμενος
374   1.1.28.31 : θεὸς ὁ δημιουργὸς ὤν, ὁ δὲ ἐσόμενος καὶ γιγνόμενος αἰεὶ
375   1.1.28.32 : ὁ κόσμος λεγόμενος. Ὡσαύτως δὲ καὶ Ὅμηρος (Α  423 sqq.)·
376   1.1.28.33 : Ζεὺς γὰρ ἐπ´ ὠκεανὸν μετ´ ἀμύμονας Αἰθιοπῆας
377   1.1.28.34 : χθιζὸς ἔβη μετὰ δαῖτα, θεοὶ δ´ ἅμα πάντες ἕποντο.
378   1.1.28.35 : δωδεκάτῃ δέ τοι αὖθις ἐλεύσεται οὐλυμπόνδε.
379   1.1.28.36 : Περὶ τοῦ κατὰ τὸν κόσμον Διὸς ταυτὶ λέλεκται· οἵ τε γὰρ
380   1.1.28.37 : θεοὶ ἅμα πάντες εἵποντο, τὸ δὲ πλῆθος τῶν θεῶν ἔργον
381   1.1.28.38 : ἐστὶ τοῦ δημιουργοῦ ἅμα τῷ κόσμῳ γενόμενον. Ὁπόταν
382   1.1.28.39 : δὲ εἰς τὸν Ὄλυμπον ἀφίκωνται, δηλοῦσι καὶ τὴν διαφοράν,
383   1.1.28.40 : ἑτέρου λεγομένου Διὸς τοῦ κεχωρισμένου τῶν θεῶν. Ἡ
384   1.1.28.41 : γοῦν Θέτις εἰς μὲν τὸν Ὄλυμπον ἧκε (χρῆν γὰρ τὴν ποί–
385   1.1.28.42 : ησιν ἐκτελεῖν τὸ μύθευμα)·
386   1.1.28.43 : εὗρε δὲ εὐρύοπα Κρονίδην ἄτερ ἥμενον ἄλλων
387   1.1.28.44 : ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο (Α  498 sq.).
388   1.1.28.45 : Τὴν μέντοι δωδεκάτην ἀκουστέον τῆς ἐπανόδου τῶν θεῶν,
389   1.1.28.46 : ὁπόταν ὑπερβάντες τὰ δώδεκα ζῴδια ἐπὶ τῷ νώτῳ γένων–
390   1.1.28.47 : ται τοῦ οὐρανοῦ, στάντας δὲ αὐτοὺς ἐκεῖσε περιάγῃ ἡ
391   1.1.28.48 : περιφορά· λόγος γὰρ ὁ αὐτὸς ψυχῶν καὶ θεῶν. 
392   1.1.29a.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς. Τί πρεσβυτάτων τῶν ὄντων;
393   1.1.29a.2 : ἀπεκρίνατο· Θεός, ἀγέννητον γάρ.
394   1.1.29a.3 : <20Σωκράτης>20 ἐρωτηθείς, Τί θεός; εἶπε· Τὸ ἀθάνατον
395   1.1.29a.4 : καὶ ἀίδιον.
396   1.1.29a.5 : <20Ἑρμῆς>20 ἐρωτηθείς, Τί θεός; εἶπεν· Ὁ τῶν ὅλων δη–
397   1.1.29a.6 : μιουργός, σοφώτατος νοῦς καὶ ἀίδιος.
398   1.1.30.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 7, 11–34 p. 301 sq. Diels.).〉
399   1.1.30.2 : <20Θαλῆς>20 νοῦν τοῦ κόσμου τὸν θεόν, τὸ δὲ πᾶν ἔμ–
400   1.1.30.3 : ψυχον ἅμα καὶ δαιμόνων πλῆρες· διήκειν δὲ καὶ διὰ τοῦ
401   1.1.30.4 : στοιχειώδους ὑγροῦ δύναμιν θείαν κινητικὴν αὐτοῦ.
402   1.1.30.5 : <20Ἀναξίμανδρος>20 ἀπεφήνατο τοὺς ἀπείρους οὐρα–
403   1.1.30.6 : νοὺς θεούς.
404   1.1.30.7 : <20Ἀναξιμένης>20 τὸν ἀέρα. δεῖ δ´ ὑπακούειν ἐπὶ τῶν
405   1.1.30.8 : οὕτως λεγομένων τὰς ἐνδιηκούσας τοῖς στοιχείοις ἢ τοῖς
406   1.1.30.9 : σώμασι δυνάμεις.
407   1.1.30.10 : <20Ἀρχέλαος>20 ἀέρα καὶ νοῦν τὸν θεόν, οὐ μέντοι κο–
408   1.1.30.11 : σμοποιὸν τὸν νοῦν.
409   1.1.30.12 : <20Ἀναξαγόρας>20 νοῦν κοσμοποιὸν τὸν θεόν.
410   1.1.30.13 : <20Δημόκριτος>20 νοῦν τὸν θεὸν ἐν πυρὶ σφαιροειδεῖ.
411   1.1.30.14 : <20Διογένης>20 καὶ <20Κλεάνθης>20 καὶ <20Οἰνοπίδης>20 τὴν
412   1.1.30.15 : τοῦ κόσμου ψυχήν.
413   1.1.30.16 : <20Πυθαγόρας>20 τῶν ἀρχῶν τὴν μὲν μονάδα θεὸν καὶ
414   1.1.30.17 : τἀγαθόν, ἥτις ἐστὶν ἡ τοῦ ἑνὸς φύσις καὶ αὐτὸς ὁ νοῦς,
415   1.1.30.18 : τὴν 〈δ´〉 ἀόριστον δυάδα 〈δαίμονα〉 καὶ τὸ κακόν, περὶ ἥν
416   1.1.30.19 : ἐστι τὸ ὑλικὸν πλῆθος.
417   1.1.30.20 : <20Ποσειδώνιος>20 πνεῦμα νοερὸν καὶ πυρῶδες, οὐκ ἔχον 
418   1.1.30.21 : μὲν μορφήν, μεταβάλλον δὲ εἰς ὃ βούλεται καὶ συνεξομοι–
419   1.1.30.22 : ούμενον πᾶσιν.
420   1.1.30.23 : <20Σπεύσιππος>20 τὸν νοῦν οὔτε τῷ ἑνὶ οὔτε τῷ ἀγαθῷ
421   1.1.30.24 : τὸν αὐτόν, ἰδιοφυῆ δέ.
422   1.1.30.25 : <20Κριτόλαος>20 καὶ <20Διόδωρος>20 ὁ Τύριος νοῦν ἀπ´
423   1.1.30.26 : αἰθέρος ἀπαθοῦς.
424   1.1.30.27 : <20Ἡράκλειτος>20 τὸ περιοδικὸν πῦρ ἀίδιον, εἱμαρμένην
425   1.1.30.28 : δὲ λόγον ἐκ τῆς ἐναντιοδρομίας δημιουργὸν τῶν ὄντων.
426   1.1.30.29 : <20Ζήνων>20 ὁ Στωικὸς νοῦν κόσμου πύρινον.
427   1.1.30.30 : <20Μνήσαρχος>20 τὸν κόσμον, τὴν πρώτην οὐσίαν ἔχοντα
428   1.1.30.31 : ἀπὸ πνεύματος.
429   1.1.30.32 : <20Βόηθος>20 τὸν αἰθέρα θεὸν ἀπεφήνατο.
430   1.1.30.33 : <20Παρμενίδης>20 τὸ ἀκίνητον καὶ πεπερασμένον σφαι–
431   1.1.30.34 : ροειδές.
432   1.1.30.35 : <20Μέλισσος>20 καὶ <20Ζήνων>20 τὸ ἓν καὶ πᾶν καὶ μόνον
433   1.1.30.36 : ἀίδιον καὶ ἄπειρον.
434   1.1.30.37 : 〈<20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὸν σφαῖρον καὶ〉 τὸ ἕν, καὶ τὸ μὲν
435   1.1.29b.38 : ἓν τὴν ἀνάγκην, ὕλην δὲ αὐτοῦ τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, εἴδη 
436   1.1.29b.39 : δὲ τὸ νεῖκος καὶ τὴν φιλίαν. Λέγει δὲ καὶ τὰ στοιχεῖα
437   1.1.29b.40 : θεοὺς καὶ τὸ μῖγμα τούτων τὸν κόσμον καὶ προστανα–
438   1.1.29b.41 : λυθήσεται τὸ μονοειδές· καὶ θείας μὲν οἴεται τὰς ψυχάς,
439   1.1.29b.42 : θείους δὲ καὶ τοὺς μετέχοντας αὐτῶν καθαροὺς καθαρῶς.
440   1.1.29b.43 : <20Πολέμων>20 τὸν κόσμον θεὸν ἀπεφήνατο.
441   1.1.29b.44 : <20Ξενοκράτης>20 Ἀγαθήνορος Καλχηδόνιος τὴν μονάδα
442   1.1.29b.45 : καὶ τὴν δυάδα θεούς, τὴν μὲν ὡς ἄρρενα πατρὸς ἔχουσαν
443   1.1.29b.46 : τάξιν, ἐν οὐρανῷ βασιλεύουσαν, ἥντινα προσαγορεύει καὶ
444   1.1.29b.47 : Ζῆνα καὶ περιττὸν καὶ νοῦν, ὅστις ἐστὶν αὐτῷ πρῶτος
445   1.1.29b.48 : θεός· τὴν δὲ ὡς θήλειαν μητρὸς θεῶν δίκην, τῆς ὑπὸ
446   1.1.29b.49 : τὸν οὐρανὸν λήξεως ἡγουμένην, ἥτις ἐστὶν αὐτῷ ψυχὴ τοῦ
447   1.1.29b.50 : παντός. Θεὸν δ´ εἶναι καὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τοὺς ἀστέρας
448   1.1.29b.51 : πυρώδεις Ὀλυμπίους θεούς, καὶ ἑτέρους ὑποσελήνους δαί–
449   1.1.29b.52 : μονας ἀοράτους. Ἀρέσκει δὲ καὶ αὐτῷ ... καὶ ἐνδιήκειν
450   1.1.29b.53 : τοῖς ὑλικοῖς στοιχείοις. Τούτων δὲ τὴν μὲν 〈διὰ τοῦ ἀέρος
451   1.1.29b.54 : προσγείου〉 Ἅιδην προσαγορεύει, τὴν δὲ διὰ τοῦ ὑγροῦ 
452   1.1.29b.55 : Ποσειδῶνα, τὴν δὲ διὰ τῆς γῆς φυτοσπόρον Δήμητραν.
453   1.1.29b.56 : Ταῦτα δὲ χορηγήσας τοῖς Στωικοῖς τὰ πρότερα παρὰ
454   1.1.29b.57 : τοῦ Πλάτωνος μεταπέφρακεν.
455   1.1.29b.58 : <20Πλάτων>20 δὲ τὸ ἕν, τὸ μονοφυές, τὸ μοναδικόν, τὸ
456   1.1.29b.59 : ὄντως ὄν, τἀγαθόν. Πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ὀνομάτων
457   1.1.29b.60 : εἰς τὸν νοῦν σπεύδει. Νοῦς οὖν ὁ θεός, χωριστὸν εἶδος,
458   1.1.29b.61 : τὸ δὲ χωριστὸν ἀκουέσθω τὸ ἀμιγὲς πάσης ὕλης καὶ μη–
459   1.1.29b.62 : δενὶ τῶν σωματικῶν συμπεπλεγμένον, μηδὲ τῷ παθητῷ
460   1.1.29b.63 : τῆς φύσεως συμπαθές. Τούτου δὲ πατρὸς καὶ ποιητοῦ
461   1.1.29b.64 : τὰ ἄλλα θεῖα ἔκγονα νοητὰ μέν, ὅ τε νοητὸς λεγόμενος
462   1.1.29b.65 : κόσμος 〈καὶ αἱ ἰδέαι〉, παραδείγματα δ´ ἐστὶ τοῦ ὁρατοῦ
463   1.1.29b.66 : κόσμου, πρὸς δὲ τούτοις ἐναιθέριοί τινες δυνάμεις, (λόγοι
464   1.1.29b.67 : δ´ εἰσὶν ἀσώματοι,) καὶ 〈ἔμπυροι καὶ〉 ἐναέριοι καὶ ἔνυδροι,
465   1.1.29b.68 : αἰσθητὸς δὲ [τοῦ πρώτου θεοῦ ἔκγονα] ἥλιος, σελήνη, ἀστέ–
466   1.1.29b.69 : ρες, γῆ καὶ ὁ περιέχων πάντα κόσμος.
467   1.1.29b.70 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὸν μὲν ἀνωτάτω θεὸν εἶδος 〈χωρι–
468   1.1.29b.71 : στόν〉, ὁμοίως Πλάτωνι, ἐπιβεβηκότα τῇ σφαίρᾳ τοῦ παν–
469   1.1.29b.72 : τός, ἥτις ἐστὶν αἰθέριον σῶμα, τὸ πέμπτον ὑπ´ αὐτοῦ
470   1.1.29b.73 : καλούμενον.
471   1.1.29b.74 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 νοερὸν θεὸν ἀποφαίνονται, πῦρ τεχνι–
472   1.1.29b.75 : κόν, ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ γενέσει κόσμου, ἐμπεριειληφὸς πάν–
473   1.1.29b.76 : τας τοὺς σπερματικοὺς λόγους, καθ´ οὓς ἅπαντα καθ´
474   1.1.29b.77 : εἱμαρμένην γίνεται. Καὶ πνεῦμα μὲν ἐνδιῆκον δι´ ὅλου
475   1.1.29b.78 : τοῦ κόσμου, τὰς δὲ προσηγορίας μεταλαμβάνον δι´ ὅλης 
476   1.1.29b.79 : τῆς ὕλης, δι´ ἧς κεχώρηκε, παραλλάξαν, θεοὺς δὲ καὶ τὸν
477   1.1.29b.80 : κόσμον καὶ τοὺς ἀστέρας καὶ τὴν γῆν· ἀνωτάτω δὲ πάν–
478   1.1.29b.81 : των νοῦν ἐναιθέριον εἶναι θεόν.
479   1.1.29b.82 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀνθρωποειδεῖς μὲν τοὺς θεούς, λόγῳ
480   1.1.29b.83 : δὲ πάντας θεωρητοὺς διὰ τὴν λεπτομέρειαν τῆς τῶν εἰδώ–
481   1.1.29b.84 : λων φύσεως. Ὁ δ´ αὐτὸς ἄλλας τέσσαρας φύσεις κατὰ
482   1.1.29b.85 : γένος ἀφθάρτους τάσδε· τὰ ἄτομα, τὸ κενόν, τὸ ἄπειρον,
483   1.1.29b.86 : τὰς ὁμοιότητας· αὗται δὲ λέγονται ὁμοιομέρειαι καὶ
484   1.1.29b.87 : στοιχεῖα.
485   1.1.30.1 : 〈<20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ Κρατῆρος>20 (p. 26 Patric., p. 34, 7
486   1.1.30.2 : –13 Parthey.).〉
487   1.1.30.3 : Τοιοῦτο γάρ ἐστι τὸ σῶμα ἐκείνου, οὐχ ἁπτὸν οὐδὲ
488   1.1.30.4 : ὁρατὸν οὐδὲ μετρητὸν οὐδὲ διαστατὸν οὐδ´ ἄλλῳ τινὶ σώ–
489   1.1.30.5 : ματι ὅμοιον. Οὔτε γὰρ πῦρ ἐστιν οὔτε ὕδωρ οὔτε ἀὴρ
490   1.1.30.6 : οὔτε πνεῦμα, ἀλλὰ πάντα ἀπ´ αὐτοῦ. Ἀγαθὸς γὰρ ὤν, μό–
491   1.1.30.7 : νῳ ἑαυτῷ τοῦτο ἀναθεῖναι ἠθέλησε, καὶ τὴν γῆν κοσμῆσαι.
492   1.1.31a.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉
493   1.1.31a.2 : Ἡρακλέους κρατεροῦ ὃς γᾶν ἐκάθαρεν ἅπασαν,
494   1.1.31a.3 : πετροβάτα τε θεοῦ, Πανὸς νομίοιο βρυάκτα,
495   1.1.31a.4 : θείω ἰατῆρός τ´ Ἀσκληπιοῦ ὀλβιοδώτα, 
496   1.1.31a.5 : πρεσβίστας τε θεᾶς Ὑγιείας μειλιχοδώρου,
497   1.1.31a.6 : ναυσί τ´ ἐπ´ ὠκυπόροισι Διοσκούρων ἐπιφαντᾶν,
498   1.1.31a.7 : Κουρήτων θ´, οἳ ματρὶ Διὸς Ῥέᾳ ἐντὶ πάρεδροι,
499   1.1.31a.8 : καὶ Χαρίτων μεμνᾶσθαι ἐν ἔργῳ παντὶ μέγιστον,
500   1.1.31a.9 : ἠδὲ Χρόνου παίδων Ὡρᾶν, αἳ πάντα φύοντι,
501   1.1.31a.10 : Νυμφᾶν τ´ οὐρειᾶν, αἳ νάματα κάλ´ ἐφέποντι.
502   1.1.32.1 : 〈<21Poetae lyrici incerti.>21〉
503   1.1.32.2 : Ὑμνέωμες μάκαρας, Μοῦσαι Διὸς ἔκγονοι ἀφθίτοις ἀοιδαῖς.
504   1.1.32.1 : 〈<20Φιλήμονος>20 (Com. IV p. 31, fr. inc. 2 M.).〉
505   1.1.32.2 : Ὃν οὐδὲ εἷς λέληθεν οὐδὲ ἓν ποιῶν,
506   1.1.32.3 : οὐδ´ αὖ ποιήσων οὐδὲ πεφοιηκὼς πάλαι,
507   1.1.32.4 : οὔτε θεὸς οὔτ´ ἄνθρωπος, οὗτός εἰμ´ ἐγὼ
508   1.1.32.5 : Ἀήρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ Δία.
509   1.1.32.6 : ἐγὼ δ´ ὃ 〈θεοῦ ´στιν〉 ἔργον, εἰμὶ πανταχοῦ,
510   1.1.32.7 : 〈ἐνταῦθ´ ἐν Ἀθήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελίᾳ,〉
511   1.1.32.8 : ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν, ἐν ταῖς οἰκίαις
512   1.1.32.9 : πάσαις, ἐν ὑμῖν πᾶσιν· οὐκ ἔστιν τόπος
513   1.1.32.10 : οὗ μή ´στιν ἀήρ· ὁ δὲ παρὼν ἁπανταχοῦ
514   1.1.32.11 : πάντ´ ἐξ ἀνάγκης οἶδε [πανταχοῦ παρών]. 
515   1.1.33.1 : 〈<20Ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου ἐκ τῶν περὶ προ–
516   1.1.33.2 : νοίας>20 (I 6, 1–11).〉
517   1.1.33.3 : Ἀφ´ ἑκάστου τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γιγνομένων ῥᾴδιόν
518   1.1.33.4 : ἐστιν ἐγκωμιάσαι τὴν πρόνοιαν, ἐὰν δύο ἔχῃ τις ταῦτα
519   1.1.33.5 : ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν τε συνορατικὴν τῶν γεγονότων ἑκάστῳ
520   1.1.33.6 : καὶ τὸ εὐχάριστον. Εἰ δὲ μή, ὃ μὲν οὐκ ὄψεται τὴν
521   1.1.33.7 : εὐχρηστίαν τῶν γεγονότων, ὃ δ´ οὐκ εὐχαριστήσει ἐπ´
522   1.1.33.8 : αὐτοῖς, οὐδ´ ἂν ἴδῃ. Χρώματα ὁ θεὸς εἰ πεποιήκει καὶ
523   1.1.33.9 : καθόλου πάντα 〈τὰ〉 ὁρατά, δύναμιν δὲ θεατικὴν αὐτῶν μὴ
524   1.1.33.10 : πεποιήκει, τί ἂν ἦν ὄφελος; {—}Οὐδ´ ὁτιοῦν. {—}Ἀλλ´ ἀνάπαλιν,
525   1.1.33.11 : εἰ τὴν μὲν δύναμιν πεποιήκει, τὰ ὄντα δὲ μὴ τοιαῦτα, οἷα
526   1.1.33.12 : ὑποπίπτειν τῇ δυνάμει τῇ ὁρατικῇ, καὶ οὕτως τί ὄφελος;
527   1.1.33.13 : {—}Οὐδέν. {—}Τί δ´, εἰ καὶ ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει, 〈φῶς
528   1.1.33.14 : δὲ μὴ πεποιήκει〉; {—}Οὐδ´ οὕτως τι ὄφελος. {—}Τίς οὖν ὁ
529   1.1.33.15 : ἁρμόσας τοῦτο πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς τοῦτο; τίς δ´
530   1.1.33.16 : ὁ ἁρμόσας τὴν μάχαιραν πρὸς τὸν κολεὸν καὶ τὸν κολεὸν
531   1.1.33.17 : πρὸς τὴν μάχαιραν; Οὐδείς; Καὶ μὴν ἐξ αὐτῆς τῆς κατα–
532   1.1.33.18 : σκευῆς τῶν ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι
533   1.1.33.19 : τεχνίτου τινὸς πάντως τὸ ἔργον, οὐχὶ δὲ εἰκῇ κατεσκευ–
534   1.1.33.20 : ασμένον. Ἆρ´ οὖν τούτων μὲν ἕκαστον ἐμφαίνει τὸν τεχνί–
535   1.1.33.21 : την, τὰ δὲ ὁρατὰ καὶ ὅρασις καὶ φῶς οὐκ ἐμφαίνει; Τὸ
536   1.1.33.22 : δ´ ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ καὶ ἡ προθυμία ἡ πρὸς τὴν συνου–
537   1.1.33.23 : σίαν ἑκατέρου καὶ 〈ἡ〉 δύναμις ἡ χρηστικὴ τοῖς μορίοις τοῖς
538   1.1.33.24 : κατεσκευασμένοις, οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην; Ἀλλὰ 
539   1.1.33.25 : ταῦτα μὲν οὔπω· ἡ δὲ τοιαύτη τῆς διανοίας κατασκευή,
540   1.1.33.26 : καθ´ ἣν οὐχ ἁπλῶς ὑποπίπτοντες τοῖς αἰσθητοῖς τυπού–
541   1.1.33.27 : μεθα ὑπ´ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκλαμβάνομέν τι καὶ ἀφαιροῦ–
542   1.1.33.28 : μεν καὶ προστίθεμεν 〈καὶ συντίθεμεν〉 τάδε τινὰ δι´ αὐτῶν
543   1.1.33.29 : καὶ νὴ Δία μεταβαίνομεν ἀπ´ ἄλλων ἐπ´ ἄλλα τούτοις
544   1.1.33.30 : πως παρακείμενα, οὐδὲ ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί τινας καὶ
545   1.1.33.31 : διατρέψαι πρὸς τὸ μὴ ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην; ἢ ἐξηγη–
546   1.1.33.32 : σάσθωσαν ἡμῖν, τί τὸ ποιοῦν ἐστι τούτων ἕκαστον, ἢ
547   1.1.33.33 : πῶς οἷόν τε τὰ οὕτως θαυμαστὰ καὶ τεχνικὰ εἰκῇ καὶ ἀπὸ
548   1.1.33.34 : ταὐτομάτου γίγνεσθαι.
549   1.1.34.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ〉, Ὅτι πάντα ἐφορᾷ τὸ θεῖον.>20
550   1.1.34.2 : (Epict. Arrh. I, 14, 1–10.)
551   1.1.34.3 : Πυθομένου δέ τινος, πῶς ἄν τις πεισθείη, ὅτι ἕκαστον
552   1.1.34.4 : τῶν ὑπ´ αὐτοῦ πραττομένων ἐφορᾶται ὑπὸ τοῦ θεοῦ; Οὐ
553   1.1.34.5 : δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡνῶσθαι τὰ πάντα; {—}Δοκεῖ, ἔφη. {—}Τί δέ;
554   1.1.34.6 : συμπαθεῖν τὰ ἐπίγεια τοῖς οὐρανίοις οὐ δοκεῖ σοι; {—}Δοκεῖ
555   1.1.34.7 : μοι, ἔφη. {—}Πόθεν γὰρ οὕτως τεταγμένως, καθάπερ ἐκ
556   1.1.34.8 : προστάγματος τοῦ θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος εἴπῃ τοῖς φυτοῖς
557   1.1.34.9 : ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅταν εἴπῃ βλαστάνειν, βλαστάνει, ὅταν ἐκ–
558   1.1.34.10 : φέρειν τὸν καρπόν, ἐκφέρει, ὅταν πεπαίνειν, πεπαίνει, ὅταν
559   1.1.34.11 : ἀποβάλλειν, 〈ἀποβάλλει〉, καὶ φυλλορροεῖν, 〈φυλορροεῖ〉,
560   1.1.34.12 : καὶ αὐτὰ εἰς αὑτὰ συνειλούμενα ἐφ´ ἡσυχίας μένειν καὶ ἀνα– 
561   1.1.34.13 : παύεσθαι, μένει καὶ ἀναπαύεται; Πόθεν δὲ πρὸς τὴν
562   1.1.34.14 : αὔξησιν καὶ μείωσιν τῆς σελήνης καὶ τὴν τοῦ ἡλίου πρόσ–
563   1.1.34.15 : οδον καὶ ἄφοδον τοσαύτη παραλλαγὴ καὶ ἐπὶ τὰ ἐναντία
564   1.1.34.16 : μεταβολὴ τῶν ἐπιγείων θεωρεῖται; Ἀλλὰ τὰ φυτὰ μὲν
565   1.1.34.17 : καὶ τὰ ἡμέτερα σώματα οὕτως ἐνδέδεται τοῖς ὅλοις καὶ
566   1.1.34.18 : συμπέπονθεν, αἱ ψυχαὶ δὲ αἱ ἡμετέραι οὐ πολὺ πλέον;
567   1.1.34.19 : Ἀλλ´ αἱ ψυχαὶ μὲν οὕτως εἰσὶν ἐνδεδεμέναι καὶ συναφεῖς
568   1.1.34.20 : τῷ θεῷ, ἅτε αὐτοῦ μόρια οὖσαι καὶ ἀποσπάσματα, οὐ
569   1.1.34.21 : παντὸς δὲ αὐτῶν κινήματος, ἅτε οἰκείου καὶ συμφυοῦς, ὁ
570   1.1.34.22 : θεὸς αἰσθάνεται; Ἀλλὰ σὺ μὲν περὶ τῆς θείας διοικήσεως
571   1.1.34.23 : καὶ περὶ ἑκάστου τῶν θείων, ὁμοῦ καὶ περὶ τῶν ἀνθρω–
572   1.1.34.24 : πίνων πραγμάτων ἐνθυμεῖσθαι δύνασαι καὶ ἅμα μὲν αἰ–
573   1.1.34.25 : σθητικῶς ἀπὸ μυρίων πραγμάτων κινεῖσθαι, ἅμα δὲ δια–
574   1.1.34.26 : νοητικῶς, ἅμα δὲ τοῖς μὲν συγκαταθετικῶς, τοῖς δὲ ἀνα–
575   1.1.34.27 : νευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς· τύπους τε τοσούτους ἀφ´ οὕτω
576   1.1.34.28 : πολλῶν καὶ ποικίλων πραγμάτων ἐν τῇ σαυτοῦ ψυχῇ φυ–
577   1.1.34.29 : λάττεις καὶ ἀπ´ αὐτῶν κινούμενος εἰς ἐπινοίας ὁμοειδεῖς
578   1.1.34.30 : ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως τετυπωκόσι, τέχνας τε ἄλλας ἐπ´
579   1.1.34.31 : ἄλλαις καὶ μνήμας ἀπὸ μυρίων πραγμάτων διασῴζεις· ὁ
580   1.1.34.32 : δὲ θεὸς οὐχ οἷός τέ ἐστι πάντα ἐφορᾶν καὶ πᾶσι συμπαρ–
581   1.1.34.33 : εῖναι καὶ ἀπὸ πάντων τινὰ ἴσχειν διάδοσιν; Ἀλλὰ φωτί–
582   1.1.34.34 : ζειν μὲν οἷός τέ ἐστιν ὁ ἥλιος τηλικοῦτον μέρος τοῦ παν–
583   1.1.34.35 : τός, ὀλίγον δὲ τὸ ἀφώτιστον ἀπολείπειν, ὅσον οἷόν τε
584   1.1.34.36 : ἐπέχεσθαι ὑπὸ τῆς σκιᾶς, ἣν ἡ γῆ ποιεῖ· ὁ δὲ καὶ τὸν
585   1.1.34.37 : ἥλιον αὐτὸν πεποιηκὼς καὶ περιάγων, μέρος ὄντ´ αὐτοῦ
586   1.1.34.38 : μικρὸν ὡς πρὸς τὸ ὅλον, οὗτος δὲ οὐ δύναται πάντων
587   1.1.34.39 : αἰσθάνεσθαι; 
588   1.1.35.1 : <20Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς πρὸς Ποιμένιον ἐπιστολῆς.>20
589   1.1.35.2 : Οἱ θεοὶ τὴν εἱμαρμένην συνέχοντες διὰ παντὸς ἐπα–
590   1.1.35.3 : νορθοῦνται· ἡ δ´ ἐπανόρθωσις αὐτῶν ποτὲ μὲν ἐλάττωσιν
591   1.1.35.4 : κακῶν, ποτὲ δὲ παραμυθίαν, ἐνίοτε δὲ καὶ ἀναίρεσιν ἀπερ–
592   1.1.35.5 : γάζεται· ἀφ´ οὗ δὴ διακοσμεῖται ἡ εἱμαρμένη τοῖς ἀγα–
593   1.1.35.6 : θοῖς, διακοσμουμένη δὲ οὐχ ὑποφαίνεται πᾶσα πρὸς τὴν
594   1.1.35.7 : ἄτακτον φύσιν τῆς γενέσεως. Οὐκοῦν ἔτι μᾶλλον σῴζεται
595   1.1.35.8 : ἡ πεπρωμένη διὰ τῆς τοιαύτης ἐπανορθώσεως καὶ τὸ
596   1.1.35.9 : παρατρέπον αὐτῆς μένει κατὰ τὴν ἄτρεπτον τῶν θεῶν
597   1.1.35.10 : ἀγαθότητα συνεχόμενον, διότι οὐκ ἐᾶται ὑπορρεῖν εἰς τὴν
598   1.1.35.11 : ἄτακτον πλημμέλειαν. Τούτων δὴ οὕτως ἐχόντων τό τε
599   1.1.35.12 : ἀγαθοειδὲς τῆς προνοίας τό τε αὐτεξούσιον τῆς ψυχῆς
600   1.1.35.13 : καὶ πάντα τὰ κάλλιστα διασῴζεται, τῇ βουλήσει τῶν θεῶν
601   1.1.35.14 : συνυπάρχοντα.
602   1.1.36.1 : <20Ἀριστοτέλους ἐκ τῆς πρὸς Ἀλέξανδρον
603   1.1.36.2 : ἐπιστολῆς>20 (de mundo c. 6 p. 400b 5).
604   1.1.36.3 : Καθόλου δὲ ὅπερ ἐν νηῒ μὲν κυβερνήτης, ἐν ἅρματι
605   1.1.36.4 : δὲ ἡνίοχος, ἐν χορῷ δὲ κορυφαῖος, [ἐν πόλει δὲ νόμος,] ἐν
606   1.1.36.5 : στρατοπέδῳ δὲ ἡγεμών, τοῦτο θεὸς ἐν κόσμῳ, πλὴν κα–
607   1.1.36.6 : θόσον τοῖς μὲν καματηρὸν τὸ ἄρχειν πολυκίνητόν τε καὶ
608   1.1.36.7 : πολυμέριμνον, τῷ δὲ ἄλυπον ἄπονόν τε πάσης κεχωρισμένῳ
609   1.1.36.8 : σωματικῆς ἀσθενείας· ἐν ἀκινήτῳ 〈γὰρ〉 ἱδρυμένος δυνάμει
610   1.1.36.9 : πάντα κινεῖ καὶ περιάγει, ὅπου βούλεται καὶ ὅπως, ἐν
611   1.1.36.10 : διαφόροις ἰδέαις καὶ φύσεσιν· ὥσπερ ἀμέλει καὶ ὁ τῆς
612   1.1.36.11 : πόλεως νόμος ἀκίνητος ὢν ἐν ταῖς τῶν χρωμένων ψυχαῖς
613   1.1.36.12 : πάντα οἰκονομεῖ τὰ κατὰ τὴν πολιτείαν. Ἐφεπόμενοι γὰρ
614   1.1.36.13 : αὐτῷ δηλονότι ἐξίασιν ἄρχοντες μὲν εἰς τὰ ἀρχεῖα, θεσμο– 
615   1.1.36.14 : θέται δὲ εἰς τὰ οἰκεῖα δικαστήρια, βουλευταὶ δὲ καὶ ἐκ–
616   1.1.36.15 : κλησιασταὶ εἰς συνέδρια τὰ προσήκοντα· καὶ ὃ μὲν εἰς τὸ
617   1.1.36.16 : πρυτανεῖον βαδίζει διαιτησόμενος, 〈ὃ δὲ πρὸς τοὺς δικα–
618   1.1.36.17 : στὰς ἀπολογησόμενος, ὃ δὲ εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀποθα–
619   1.1.36.18 : νούμενος〉. Γίνονται δὲ καὶ δημοθοινίαι νόμιμοι καὶ πα–
620   1.1.36.19 : νηγύρεις ἐνιαύσιαι, θεῶν τε θυσίαι καὶ ἡρώων θεραπεῖαι
621   1.1.36.20 : καὶ χοαὶ κεκμηκότων. Ἄλλα δ´ ἄλλως ἐνεργούμενα κατὰ
622   1.1.36.21 : μίαν πρόσταξιν ἢ νόμιμον ἐξουσίαν σῴζει τὸ τοῦ ποιή–
623   1.1.36.22 : σαντος (Soph. Oed. Tyr. 4. 5), ὅτι
624   1.1.36.23 : πόλις 〈δ´〉 ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει,
625   1.1.36.24 : ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων.
626   1.1.36.25 : Οὕτως ὑποληπτέον καὶ ἐπὶ τῆς μείζονος πόλεως, λέγω
627   1.1.36.26 : δὲ τοῦ κόσμου. Νόμος μὲν γὰρ ἡμῖν ἰσοκλινὴς ὁ θεός,
628   1.1.36.27 : οὐδεμίαν ἐπιδεχόμενος διόρθωσιν ἢ μετάθεσιν, κρείττων
629   1.1.36.28 : δ´, οἶμαι, καὶ βεβαιότερος τῶν ἐν ταῖς κύρβεσιν ἀναγεγραμ–
630   1.1.36.29 : μένων. Ἡγουμένου δὲ ἀκινήτως αὐτοῦ καὶ ἐμμελῶς ὁ
631   1.1.36.30 : σύμπας οἰκονομεῖται δι´ αὐτοῦ διάκοσμος οὐρανοῦ τε καὶ
632   1.1.36.31 : γῆς, μεμερισμένος κατὰ τὰς φύσεις πάσας ὁμοίως διὰ τῶν
633   1.1.36.32 : οἰκείων σπερμάτων εἰς τὰ φυτὰ καὶ ζῷα κατὰ γένη τε
634   1.1.36.33 : καὶ εἴδη. Καὶ γὰρ ἄμπελοι καὶ φοίνικες καὶ περσέαι
635   1.1.36.34 : συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι (Hom. η  116),
636   1.1.36.35 : ὥς φησιν ὁ ποιητής, τά τε ἄκαρπα μέν, ἄλλας δὲ παρε–
637   1.1.36.36 : χόμενα χρείας, πλάτανοι καὶ πεῦκαι καὶ πύξοι, [κλῶνές τε]
638   1.1.36.37 : κλήθρη τ´ αἰγειρός τε καὶ εὐώδης κυπάρισσος (Hom. ε  64), 
639   1.1.36.38 : αἵ τε καρπὸν ὀπώρας ἡδύν, ἄλλως δὲ δυσθησαύριστον
640   1.1.36.39 : φέρουσαι,
641   1.1.36.40 : ὄχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι (Hom. η  115),
642   1.1.36.41 : τῶν τε ζῴων τά τε ἄγρια καὶ ἥμερα, τά τ´ ἐν ἀέρι καὶ
643   1.1.36.42 : ἐπὶ γῆς καὶ 〈ἐν〉 ὕδατι βοσκόμενα γίνεταί τε καὶ ἀκμάζει
644   1.1.36.43 : καὶ φθείρεται τῷ τοῦ θεοῦ πειθόμενα θεσμῷ. Πᾶν γὰρ
645   1.1.36.44 : ἑρπετὸν πληγῇ νέμεται, ὥς φησιν Ἡράκλειτος (fr. 37
646   1.1.36.45 : Schleierm., 55 Bywat.)
647   1.1.36.46 : Εἷς δὲ ὢν πολυώνυμός ἐστι, κατονομαζόμενος τοῖς
648   1.1.36.47 : πάθεσι πᾶσιν, ἅπερ αὐτὸς νεοχμοῖ. Καλοῦμεν γὰρ αὐτὸν
649   1.1.36.48 : καὶ Ζῆνα καὶ Δία, παραλλήλως χρώμενοι τοῖς ὀνόμασιν.
650   1.1.36.49 : ὡς ἂν εἰ λέγοιμεν, δι´ ὃν ζῶμεν. Κρόνου δὲ παῖς καὶ
651   1.1.36.50 : Χρόνου λέγεται, διήκων ἐξ αἰῶνος ἀτέρμονος εἰς ἕτερον
652   1.1.36.51 : αἰῶνα, ἀστραπαῖός τε καὶ βρονταῖος 〈καὶ αἴθριος〉 καὶ
653   1.1.36.52 : αἰθέριος, κεραύνιός τε καὶ ὑέτιος ἀπὸ τῶν ὑετῶν τε καὶ
654   1.1.36.53 : κεραυνῶν καὶ τῶν ἄλλων καλεῖται. Καὶ μὴν ἐπικάρπιος
655   1.1.36.54 : μὲν ἀπὸ τῶν καρπῶν, πολιεὺς δὲ ἀπὸ τῆς πόλεως ὀνο–
656   1.1.36.55 : μάζεται, γενέθλιός τε καὶ ὁμόγνιος καὶ ἕρκειός τε καὶ
657   1.1.36.56 : πατρῷος ἀπὸ τῆς πρὸς ταῦτα κοινωνίας, ἑταιρεῖός τε καὶ
658   1.1.36.57 : φίλιος καὶ ξένιος, ἔτι δὲ στράτιός τε καὶ τροπαιοῦχος,
659   1.1.36.58 : καθάρσιός τε καὶ παλαμναῖος καὶ ἱκέσιος καὶ μειλίχιος,
660   1.1.36.59 : ὥσπερ οἱ ποιηταὶ λέγουσι· σωτήρ τε καὶ ἐλευθέριος ἐτύ–
661   1.1.36.60 : μως [οὕτως εἰπεῖν]· ὡς δὲ τὸ πᾶν εἰπεῖν, οὐράνιός τε καὶ 
662   1.1.36.61 : χθόνιος, πάσης ἐπώνυμος φύσεως ὢν καὶ τύχης, ἅτε πάν–
663   1.1.36.62 : των αὐτὸς αἴτιος ὤν.
664   1.1.37.1 : <20Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ δ´ Ἀπομνημονευμάτων>20
665   1.1.37.2 : (c. 3, 3–6).
666   1.1.37.3 : Εἶπέ μοι, ἔφη, ὦ Εὐθύδημε, ἤδη ποτέ σοι ἐπῆλθεν
667   1.1.37.4 : ἐνθυμηθῆναι, ὡς ἐπιμελῶς οἱ θεοί, ὧν οἱ ἄνθρωποι δέ–
668   1.1.37.5 : ονται, κατεσκευάκασι; {—}Καὶ ὅς· Μὰ τὸν Δί´, ἔφη, οὐκ
669   1.1.37.6 : ἔμοιγε. {—}Ἀλλ´ οἶσθά γ´, ἔφη, ὅτι πρῶτον μὲν φωτὸς δε–
670   1.1.37.7 : όμεθα, ὃ ἡμῖν οἱ θεοὶ παρέχουσι; {—}Νὴ Δί´, ἔφη, ὅ γ´ εἰ
671   1.1.37.8 : μὴ εἴχομεν, ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἂν ἦμεν, ἕνεκά γε τῶν
672   1.1.37.9 : ἡμετέρων ὀφθαλμῶν. {—}Ἀλλὰ μὴν καὶ ἀναπαύσεώς γε δεο–
673   1.1.37.10 : μένοις ἡμῖν νύκτα παρέχουσι, κάλλιστον ἀναπαυτήριον. {—}
674   1.1.37.11 : Πάνυ γε, ἔφη, καὶ τοῦτο χάριτος ἄξιον. {—}Οὐκοῦν καὶ ἐπει–
675   1.1.37.12 : δὴ ὁ μὲν ἥλιος, φωτεινὸς ὤν, τάς τε ὥρας τῆς ἡμέρας
676   1.1.37.13 : ἡμῖν καὶ τἆλλα πάντα σαφηνίζει, ἡ δὲ νὺξ διὰ τὸ σκο–
677   1.1.37.14 : τεινὴ εἶναι ἀσαφεστέρα ἐστίν, ἄστρα ἐν τῇ νυκτὶ ἀνέφη–
678   1.1.37.15 : ναν, ἃ ἡμῖν τῆς νυκτὸς τὰς ὥρας ἐμφανίζει καὶ διὰ τοῦτο
679   1.1.37.16 : πολλὰ ὧν δεόμεθα πράττομεν; {—}Ἔστι ταῦτα, ἔφη. {—}Ἀλλὰ
680   1.1.37.17 : μὴν ἥ γε σελήνη οὐ μόνον τῆς νυκτός, ἀλλὰ καὶ τοῦ μηνὸς
681   1.1.37.18 : τὰ μέρη φανερὰ ἡμῖν ποιεῖ. {—}Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. {—}Τὸ
682   1.1.37.19 : δ´ ἐπεὶ τροφῆς δεόμεθα, ταύτην ἡμῖν ἐκ τῆς γῆς ἀναδι–
683   1.1.37.20 : δόναι καὶ ὥρας ἁρμοττούσας πρὸς τοῦτο παρέχειν, 〈αἳ〉 ἡμῖν
684   1.1.37.21 : οὐ μόνον ὧν δεόμεθα πολλὰ καὶ παντοῖα παρασκευάζου–
685   1.1.37.22 : σιν, ἀλλὰ καὶ οἷς εὐφραινόμεθα; {—}Πάνυ, ἔφη, καὶ ταῦτα
686   1.1.37.23 : φιλάνθρωπα. {—}Τὸ δὲ καὶ ὕδωρ ἡμῖν παρέχειν οὕτω
687   1.1.37.24 : πολλοῦ ἄξιον, ὥστε συμφύειν τε καὶ συναύξειν τῇ γῇ καὶ
688   1.1.37.25 : ταῖς ὥραις πάντα τὰ χρήσιμα ἡμῖν, συντρέφειν δὲ καὶ
689   1.1.37.26 : αὐτοὺς ἡμᾶς καὶ μιγνύμενον τοῖς τρέφουσιν ἡμᾶς εὐκατερ–
690   1.1.37.27 : γαστότερά τε καὶ ὠφελιμώτερα καὶ ἡδίω ποιεῖν αὐτά, καὶ
691   1.1.37.28 : ἐπειδὴ πλείστου δεόμεθα τούτου, ἀφθονέστατον αὐτὸ παρ–
692   1.1.37.29 : έχειν ἡμῖν; {—}Καὶ τοῦτο, ἔφη, προνοητικόν. 
693   1.1.38.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σοφιστοῦ>20 (p. 265B–E).
694   1.1.38.2 : Ποιητικῆς δὴ πρῶτον ἔστω δύο μέρη. {—}Ποίω; {—}
695   1.1.38.3 : Τὸ μὲν θεῖον, τὸ δ´ ἀνθρώπινον. {—}Οὔπω μεμάθηκα. {—}
696   1.1.38.4 : Ποιητικήν, εἴπερ μεμνήμεθα τὰ κατ´ ἀρχὰς λεχθέντα, πᾶ–
697   1.1.38.5 : σαν ἔφαμεν εἶναι δύναμιν, ἥτις ἂν αἰτία γίγνηται τοῖς μὴ
698   1.1.38.6 : πρότερον οὖσιν ὕστερον γίγνεσθαι. {—}Μεμάθηκα. {—}Ζῷα
699   1.1.38.7 : δὴ πάντα θνητὰ καὶ δὴ καὶ φυτά, ὅσα τ´ ἐπὶ γῆς ἐκ
700   1.1.38.8 : σπερμάτων καὶ ῥιζῶν φύεται καὶ ὅσα ἄψυχα ἐκ γῆς ἐν
701   1.1.38.9 : γῇ ξυνίσταται σώματα τηκτὰ καὶ ἄτηκτα, μῶν ἄλλου τι–
702   1.1.38.10 : νὸς ἢ θεοῦ δημιουργοῦντος φήσομεν ὕστερον γίγνεσθαι
703   1.1.38.11 : πρότερον οὐκ ὄντα; ἢ 〈τῷ〉 τῶν πολλῶν δόγματι χρώ–
704   1.1.38.12 : μενοι. {—}Ποίῳ τῳ; {—}Τὴν φύσιν αὐτὰ γεννᾶν ἀπό τινος
705   1.1.38.13 : αἰτίας αὐτομάτης καὶ ἄνευ διανοίας φυούσης, ἢ μετὰ λό–
706   1.1.38.14 : γου τε καὶ ἐπιστήμης θείας ἀπὸ θεοῦ γιγνομένης; {—}
707   1.1.38.15 : 〈Ἐγὼ μὲν ἴσως〉 διὰ τὴν ἡλικίαν πολλάκις ἀμφότερα με–
708   1.1.38.16 : ταδοξάζω· νῦν μὲν βλέπων εἰς σὲ καὶ ὑπολαμβάνων 〈οἴε–
709   1.1.38.17 : σθαί σε〉 κατὰ θεὸν αὐτὰ γίγνεσθαι, ταύτῃ καὶ αὐτὸς νενό–
710   1.1.38.18 : μικα. {—}Καλῶς γε, ὦ Θεαίτητε, καὶ εἰ μέν σε ἡγούμεθα τῶν
711   1.1.38.19 : εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον ἄλλως πως δοξαζόντων εἶναι, νῦν
712   1.1.38.20 : ἂν τῷ λόγῳ μετὰ πειθοῦς ἀναγκαίας ἐπεχειροῦμεν ποιεῖν
713   1.1.38.21 : ὁμολογεῖν· ἐπειδὴ δέ σου καταμανθάνω τὴν φύσιν, ὅτι
714   1.1.38.22 : καὶ ἄνευ τῶν παρ´ ἡμῶν λόγων αὐτῇ πρόσεισιν ἐφ´ ἃ νῦν
715   1.1.38.23 : ἕλκεσθαι φῄς, ἐάσω· χρόνος γὰρ ἐκ περιττοῦ γίγνοιτ´ ἄν·
716   1.1.38.24 : ἀλλὰ θήσω τὰ μὲν φύσει λεγόμενα ποιεῖσθαι θείᾳ τέχνῃ, 
717   1.1.38.25 : τὰ δ´ ἐκ τούτων ὑπ´ ἀνθρώπων ξυνιστάμενα ἀνθρωπίνη.
718   1.1.38.26 : καὶ κατὰ τοῦτον δὴ τὸν λόγον δύο ποιητικῆς γένη, τὸ μὲν
719   1.1.38.27 : ἀνθρώπινον εἶναι, τὸ δὲ θεῖον. {—}Ὀρθῶς.
720   1.1.39.1 : <20Ὀνάτου ἐκ τοῦ περὶ θεοῦ καὶ θείου.>20
721   1.1.39.2 : Ὁ μὲν θεὸς τὰ τῶν ἄλλων ζῴων ἐπαΐει, οὔτε νοητῶς
722   1.1.39.3 : οὔτε ἐπαϊστῶς, εἰ μή τισι πάγχυ ὀλίγοις τῶν ἀνθρώπων.
723   1.1.39.4 : καὶ δυνάμιες δ´ αὐτῶ ἀλήθεια· ὧν οἶμαι νομεὺς εἰ ἐναρ–
724   1.1.39.5 : γέα τε καὶ ἐπαϊστά. αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ θεός ἐστιν νόος καὶ
725   1.1.39.6 : ψυχὰ καὶ τὸ ἁγεμονικὸν τῶ σύμπαντος κόσμω· τᾶ δὲ δυ–
726   1.1.39.7 : νάμιες αὐτῶ τἀλήθεια, ὧν οἶμαι νομεῖς, τά τ´ ἔργα καὶ
727   1.1.39.8 : τᾶ πράξεες καὶ τᾶ κατὰ τὸν σύμπαντα κόσμον ἐπιστρω–
728   1.1.39.9 : φώσιες. Ὁ μὲν ὦν θεὸς αὐτὸς οὔτε ὁρατὸς οὔτε αἰσθη–
729   1.1.39.10 : τός, ἀλλὰ λόγῳ μόνον καὶ νόῳ θεωρατός· τὰ δ´ ἔργα
730   1.1.39.11 : αὐτῶ καὶ τᾶ πράξιες ἐναργέες τε καὶ αἰσθητὰ ἔντι πάν–
731   1.1.39.12 : τεσσιν ἀνθρώποις. Δοκίει δέ μοι καὶ μὴ εἷς εἶμεν ὁ
732   1.1.39.13 : θεός, ἀλλ´ εἷς μὲν ὁ μέγιστος καὶ καθυπέρτερος καὶ ὁ
733   1.1.39.14 : κρατέων τῶ παντός, τοὶ δ´ ἄλλοι πολλοὶ διαφέροντες 
734   1.1.39.15 : κατὰ δύναμιν· βασιλεύεν δὲ πάντων αὐτῶν ὁ καὶ κράτει
735   1.1.39.16 : καὶ μεγέθει καὶ ἀρετᾷ μέζων. Οὗτος δέ κ´ εἴη θεὸς ὁ
736   1.1.39.17 : περιέχων τὸν σύμπαντα κόσμον, τοὶ δ´ ἄλλοι θεοὶ οἱ θέ–
737   1.1.39.18 : οντές ἐντι κατ´ οὐρανὸν σὺν τᾷ τῶ παντὸς περιαγήσι,
738   1.1.39.19 : κατὰ λόγον ὀπαδέοντες τῷ πράτῳ καὶ νοατῷ. Τοὶ δὲ λέ–
739   1.1.39.20 : γοντες ἕνα θεὸν εἶμεν, ἀλλὰ μὴ πολλὼς ἁμαρτάνοντι·
740   1.1.39.21 : τὸ γὰρ μέγιστον ἀξίωμα τᾶς θείας ὑπεροχᾶς οὐ συνθεω–
741   1.1.39.22 : ρεῦντι. Λέγω δὴ τὸ ἄρχεν καὶ καθαγέεσθαι τῶν ὁμοίων
742   1.1.39.23 : καὶ κράτιστον καὶ καθυπέρτερον εἶμεν τῶν ἄλλων. Τοὶ δ´
743   1.1.39.24 : ἄλλοι θεοὶ ποτὶ τὸν πρᾶτον θεὸν καὶ νοατὸν οὕτως ἔχοντι,
744   1.1.39.25 : ὥσπερ χορευταὶ ποτὶ κορυφαῖον καὶ στρατιῶται ποτὶ στρα–
745   1.1.39.26 : ταγὸν καὶ λοχῖται καὶ ἐντεταγμένοι ποτὶ ταξιάρχαν καὶ
746   1.1.39.27 : λοχαγέταν, ἔχοντες φύσιν ἕπεσθαι καὶ ἐπακολουθὲν τῷ
747   1.1.39.28 : καλῶς καθαγεομένῳ. ξυνὸν μὲν ὦν αὐτῶν τὸ ἔργον ἐστὶ
748   1.1.39.29 : καὶ τῶ ἄρχοντος καὶ τῶν ἀρχομένων, ἀλλ´ οὔ κ´ ἔτι δύ–
749   1.1.39.30 : ναιντο συντετάχθαι τοὶ ἀρχόμενοι ποτὶ τὸ ἔργον ἀπολει–
750   1.1.39.31 : φθέντες ἁγεμόνος, ὥσπερ οὔτε χορευταὶ ποτὶ συναοιδίαν,
751   1.1.39.32 : οὔτε στρατιῶται ποτὶ στρατήαν, ἀπολειφθέντες τοὶ μὲν
752   1.1.39.33 : στραταγῶ, τοὶ δὲ κορυφαίω.
753   1.1.39.34 : Τοιαύτα δὲ φύσις οὐδενὸς ποτιδεῖται, οὔτε συγγενέος 
754   1.1.39.35 : οὔτε ἔξωθεν· διόπερ οὔτε ἐκ δύο συνάρμοκται, ψυχᾶς καὶ
755   1.1.39.36 : σώματος (καὶ γὰρ διόλω ἐστὶ ψυχά), οὔτε ἐναντίων τινῶν
756   1.1.39.37 : (τὰ γὰρ ἐναντία καὶ κρατὲν καὶ κρατεῖσθαι πέφυκεν) Ἁ
757   1.1.39.38 : δέ γα τῶ σώματος κρᾶσις μιαίνει τὸ καθαρὸν τᾶς ψυχᾶς,
758   1.1.39.39 : ἁ μὲν γὰρ ἀκήρατος καὶ θεῖόν ἐστι, τὸ δὲ θνατὸν καὶ
759   1.1.39.40 : θολομιγές· οὕτω δὲ μιαίνει καὶ μόλιβδος χρυσὸν καὶ πᾶν
760   1.1.39.41 : τὸ τᾷ φύσι γνήσιον τὸ νόθον. Ὅλως δὲ τὸ σῶμα τοῖς
761   1.1.39.42 : θνατοῖς δέδωκεν ὁ θεὸς ζῴοις δι´ ἀιδίαν ἀνάγκαν καὶ
762   1.1.39.43 : ἄφυκτον. Φύσι γὰρ ἄπορον καὶ πτωχὸν πᾶν τὸ γενέσιος
763   1.1.39.44 : κεκοινωνηκός.
764   1.1.39.45 : Θεὸς μὲν ὦν ἔστι, καθάπερ ἐν ἀρχᾷ τῶ λόγω εἶπον,
765   1.1.39.46 : αὐτὸς γὰρ ἀρχὰ καὶ πρᾶτον· θεῖος δὲ ὁ κόσμος καὶ τὰ
766   1.1.39.47 : ἐν αὐτῷ δινεύμενα πανταχῶς. ὁμοίως δὲ καὶ δαίμων ἐστὶν
767   1.1.39.48 : ἁ ψυχὰ (αὐτὰ γὰρ ἄρχει καὶ κινεῖ τὸ διόλω ζῷον)· δαι–
768   1.1.39.49 : μόνιον δὲ τὸ σῶμα καὶ τὰ τούτω γε πάντα. δεῖ ὦν οὕτω
769   1.1.39.50 : διαιρέν, θεὸν καὶ θεῖον καὶ δαίμονα καὶ δαιμόνιον.
770   1.1.40.1 : <20Ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου ἐκ τοῦ Περὶ εὐαρε–
771   1.1.40.2 : στήσεως>20 (I 12, 1–7).
772   1.1.40.3 : Περὶ θεῶν οἳ μέν τινές εἰσιν οἱ λέγοντες, μηδὲ εἶναι
773   1.1.40.4 : τὸ θεῖον· οἳ δὲ εἶναι μέν, ἀργὸν δὲ καὶ ἀμελὲς καὶ μὴ 
774   1.1.40.5 : προνοεῖν μηδενός· τρίτοι δέ, οἱ καὶ εἶναι καὶ προνοεῖν, ἀλλὰ
775   1.1.40.6 : τῶν μεγάλων καὶ οὐρανίων, τῶν δὲ ἐπὶ γῆς μηδενός· τέ–
776   1.1.40.7 : ταρτοι 〈δὲ〉 οἱ καὶ τῶν ἐπὶ γῆς καὶ τῶν ἀνθρωπίνων, εἰς
777   1.1.40.8 : κοινὸν δὲ μόνον καὶ οὐχὶ καὶ κατ´ ἰδίαν ἑκάστου· πέμπτοι
778   1.1.40.9 : δὲ, ὧν ἦν καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Σωκράτης, οἱ λέγοντες ὅτι
779   1.1.40.10 : οὐδέ σε λήθω
780   1.1.40.11 : κινύμενος (Hom. Κ  279. 280).
781   1.1.40.12 : Εἴπερ οὖν ὑγιῶς λέγεται τέλος εἶναι τὸ ἕπεσθαι θεῷ,
782   1.1.40.13 : ἀναγκαῖον περὶ ἑκάστου τούτων ἐπεσκέφθαι. Εἰ γὰρ μὴ
783   1.1.40.14 : εἰσὶ θεοί, πῶς ἐστι τέλος ἕπεσθαι θεοῖς; Εἰ δὲ εἰσὶ
784   1.1.40.15 : μέν, μηδενὸς δὲ ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτω πῶς ὑγιὲς ἔσται;
785   1.1.40.16 : Ἀλλὰ δὴ καὶ ὄντων καὶ ἐπιμελουμένων, εἰ μηδεμία διά–
786   1.1.40.17 : δοσις εἰς ἀνθρώπους ἐστὶν ἐξ αὐτῶν καὶ νὴ Δία γε καὶ
787   1.1.40.18 : εἰς ἐμέ, πῶς ἔτι καὶ οὕτως ὑγιές ἐστιν; Πάντα οὖν ταῦτα
788   1.1.40.19 : ὁ καλὸς κἀγαθὸς ἐπεσκεμμένος τὴν αὑτοῦ γνώμην ὑπο–
789   1.1.40.20 : τέταχε τῷ διοικοῦντι τὰ πάντα, καθάπερ οἱ ἀγαθοὶ πολῖ–
790   1.1.40.21 : ται τῷ νόμῳ τῆς πόλεως.
791   1.2.t.1 : {1Περὶ τῶν νομιζόντων μὴ εἶναι πρόνοιαν καὶ ἑπο–
792   1.2.t.2 : μένας ταύτηι θείας ἐπὶ τῆι τοῦ παντὸς διοι–
793   1.2.t.3 : κήσει δυνάμεις.}1
794   1.2.1.1 : Ex <21poetis>21 hic probabiliter (v. infra) collocavit Stobaeus
795   1.2.1.2 : hanc eclogam: Σοφοκλῆς Οἰδίποδι (Oed. Tyr. 978. 979). Πρό– 
796   1.2.1.3 : νοια δ´ ἐστὶν οὐδενὸς 〈σαφής·〉 | εἰκῆ κράτιστον ζῆν, ὅπως
797   1.2.1.4 : δύναιτό τις. Ex pinacographo Photiano constat praeterea de
798   1.2.1.5 : alterius poetae nomine quod est Μύρων (cf. Elter de Stob.
799   1.2.1.6 : cod. Phot. p. 55).
800   1.2.1.7 : Inter <21scriptores>21 laudatae fuerunt sententiae philosopho-
801   1.2.1.8 : rum Ἀρχαινέτου, Ἀρκεσιλάου, Εὐσεβίου (cf. Elter p. 12. 41);
802   1.2.1.9 : recteque Dilesius Doxogr. p. 59sq. huc traxit Epicuream quan-
803   1.2.1.10 : dam disputationem apud Plutarchum de plac. phil. I 7, 1–10,
804   1.2.1.11 : ex Aetio eam petitam, quod ipsum Καλλιμάχου nomen demon-
805   1.2.1.12 : strat in <21philosophorum>21 indice apud pinacographum Pho-
806   1.2.1.13 : tianum lectum: cf. Dilesium mus. Rhen. XXXVI p. 348 sq. contra
807   1.2.1.14 : Elterum p. 22 recte se defendentem. legebatur igitur inter
808   1.2.1.15 : philosophorum placita Callimachi sententia qualis est apud
809   1.2.1.16 : Plutarchum l. s. § 1 (cf. etiam § 3).
810   1.2.1.17 : Dubia quaedam vide in prooemio commemorata.
811   1.3.t.1 : {1Περὶ δίκης παρὰ τοῦ θεοῦ τεταγμένης ἐποπτεύ–
812   1.3.t.2 : ειν τὰ ἐπὶ γῆς γιγνόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, τι–
813   1.3.t.3 : μωροῦ οὔσης τῶν ἁμαρτανόντων.}1
814   1.3.1.1 : <20Ἡσιόδου Ἔργων>20 ( 276–279).
815   1.3.1.2 : Τόνδε γὰρ ἀνθρώποισι νόμον διέταξε Κρονίων,
816   1.3.1.3 : ἰχθύσι μὲν καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεεινοῖς
817   1.3.1.4 : ἔσθειν ἀλλήλους, ἐπεὶ οὐ δίκη ἔστιν ἐν αὐτοῖς·
818   1.3.1.5 : ἀνθρώποισι δ´ ἔδωκε δίκην, ἣ πολλὸν ἀρίστη. 
819   1.3.2.1 : <20Σοφοκλῆς>20 (Oed. Tyr. 551. 552).
820   1.3.2.2 : Εἴ τοι νομίζεις 〈ἄνδρα〉 συγγενῆ κακῶς
821   1.3.2.3 : δρῶν οὐχ ὑφέξειν τὴν δίκην, οὐκ εὖ φρονεῖς.
822   1.3.3.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (Eurip. Oedip. fr. 559 N.).〉
823   1.3.3.2 : Ὁρῶ γὰρ χρόνῳ
824   1.3.3.3 : δίκαν πάντ´ ἄγουσαν εἰς φῶς βροτοῖς.
825   1.3.4.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 403 N.).〉
826   1.3.4.2 : Φθείρει γὰρ ἡ πρόνοια τὴν ἀβουλίαν.
827   1.3.5.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (Ion. 440. 441).〉
828   1.3.5.2 : Ἀρετὰς δίωκε· καὶ γὰρ ὅστις ἂν βροτῶν
829   1.3.5.3 : κακὸς πεφύκῃ, ζημιοῦσιν οἱ θεοί.
830   1.3.6.1 : <20Εὐριπίδης Οἰδίποδος>20 (=trag. fr. adesp. 404 N.).
831   1.3.6.2 : Οὐ δῆκταί πως κύνες οἱ θεοί,
832   1.3.6.3 : ἀλλ´ ἡ Δίκη γὰρ καὶ κατὰ σκότου βλέπει.
833   1.3.7.1 : 〈<20Σοφοκλέους>20 (fr. inc. 873 N.).〉
834   1.3.7.2 : Θεοῦ δὲ πληγὴν οὐχ ὑπεκπηδᾷ βροτός.
835   1.3.8.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 283 N.).〉
836   1.3.8.2 : Εἱμαρμένον δὲ τῶν κακῶν βουλευμάτων
837   1.3.8.3 : κακὰς ἀμοιβάς ἐστι καρποῦσθαι βροτούς.
838   1.3.9.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 405 N.).〉
839   1.3.9.2 : Οὐχ εὕδει Διὸς
840   1.3.9.3 : ὀφθαλμός, ἐγγὺς δ´ ἐστί, καίπερ ὢν πρόσω. 
841   1.3.10.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 406 N.).〉
842   1.3.10.2 : Οὐ γάρ τις, οὐδὲ χρημάτων ὑπεργέμων,
843   1.3.10.3 : νόμον μιαίνων ἀσφαλῶς γηράσεται·
844   1.3.10.4 : ἀλλ´ ἡμέρας ἢ νυκτὸς ἡ Δίκη ποτὲ
845   1.3.10.5 : τῷ δυσσεβοῦντι σῖγ´ ἔχους´ ἐνήλατο.
846   1.3.11.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 407 N.).〉
847   1.3.11.2 : Τὸ μὴ δίκαιον ἔργον οὐ λήθει θεούς.
848   1.3.12.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 408 N.).〉
849   1.3.12.2 : Δαίμων βροτοῖσι πόλλ´ ἀνευρίσκει κακά.
850   1.3.13.1 : 〈<20Ἡσιόδου Ἔργων>20 ( 706).〉
851   1.3.13.2 : Εὖ δ´ ὄπιν ἀθανάτων μακάρων πεφυλαγμένος εἶναι.
852   1.3.14a.1 : <20Εὐριπίδης Μελανίππῃ>20 (fr. 508 N.).
853   1.3.14a.2 : Δοκεῖτε πηδᾶν τἀδικήματ´ εἰς θεοὺς
854   1.3.14a.3 : πτεροῖσι, κἄπειτ´ ἐν Διὸς δέλτου πτυχαῖς
855   1.3.14a.4 : γράφειν τιν´ αὐτά, Ζῆνα δ´ εἰσορῶντά νιν
856   1.3.14a.5 : θνητοῖς δικάζειν; οὐδ´ ὁ πᾶς ἂν οὐρανὸς
857   1.3.14a.6 : Διὸς γράφοντος τὰς βροτῶν ἁμαρτίας
858   1.3.14a.7 : ἐξαρκέσειεν, οὐδ´ ἐκεῖνος ἂν σκοπῶν
859   1.3.14a.8 : πέμπειν ἑκάστῳ ζημίαν· ἀλλ´ ἡ Δίκη
860   1.3.14a.9 : ἐνταῦθά ποὔστιν ἐγγύς, εἰ βούλεσθ´ ὁρᾶν.
861   1.3.15.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 409 N.).〉
862   1.3.15.2 : Λύπας μὲν ἀνθρώποισιν, ὦ γύναι, θεοὶ
863   1.3.15.3 : τοῖσιν διδοῦσιν, οὓς ἂν ἐχθαίρως´, ἐπεὶ
864   1.3.15.4 : οὔ σφιν πονηρόν ἐστιν.
865   1.3.15a.1 : <20Εὐριπίδης Φρίξῳ>20 (fr. 832, 1–4 N.).
866   1.3.15a.2 : Ὅστις δὲ θνητῶν οἴεται τοὐφ´ ἡμέραν
867   1.3.15a.3 : κακόν τι πράσσων τοὺς θεοὺς λεληθέναι, 
868   1.3.15a.4 : δοκεῖ πονηρὰ καὶ δοκῶν ἁλίσκεται,
869   1.3.15a.5 : ὅταν σχολὴν ἄγουσα τυγχάνῃ Δίκη.
870   1.3.16.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Eur. fr. 832, 5 N.).〉
871   1.3.16.2 : Τιμωρίαν ἔτισεν ὧν ἔρξεν κακῶν.
872   1.3.16.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 410 N.).〉
873   1.3.16.2 : Ὀξὺς θεῶν ὀφθαλμὸς εἰς τὰ πάντ´ ἰδεῖν.
874   1.3.17.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (frg. adesp. 411 N.).〉
875   1.3.17.2 : Ἔσθ´, ὡς ἔοικεν, ἔστιν οὐχ ὁρώμενον
876   1.3.17.3 : τοῖς ζῶσιν ἡμῖν οὐδὲ προσδοκώμενον
877   1.3.17.4 : δαιμόνιον, ᾧ μέλει τι τοῦ θνητοῦ βίου.
878   1.3.18.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (Elect. 953–956.).〉
879   1.3.18.2 : Δίκην δέδωκας· ὥστε τις κακουργίας
880   1.3.18.3 : μή μοι τὸ πρῶτον βῆμ´ ἐὰν δράμῃ καλῶς,
881   1.3.18.4 : νικᾶν δοκείτω τὴν Δίκην, πρὶν ἂν τέλος
882   1.3.18.5 : γραμμῆς ἵκηται καὶ πέρας κάμψῃ βίου.
883   1.3.19.1 : <20Διονυσίου>20 (fr. 5 p. 617 N.).
884   1.3.19.2 : Ὁ τῆς Δίκης ὀφθαλμός, ὡς δι´ ἡσύχου
885   1.3.19.3 : λεύσσων προσώπου, πάνθ´ ὁμῶς ἀεὶ βλέπει.
886   1.3.20.1 : <20Σοφοκλῆς Αἴαντι>20 ( 758–761).
887   1.3.20.2 : Τὰ γὰρ περισσὰ κἀνόνητα σώματα 
888   1.3.20.3 : πίπτειν βαρείαις πρὸς θεῶν δυσπραξίαις
889   1.3.20.4 : ἔφασχ´ ὁ μάντις, ὅστις ἀνθρώπου φύσει
890   1.3.20.5 : βλαστὼν ἔπειτα μὴ κατ´ ἄνθρωπον φρονῇ.
891   1.3.21.1 : <20Εὐριπίδου>20 (fr. inc. 969 N.).
892   1.3.21.2 : Οὔτοι προσελθοῦς´ ἡ Δίκη σε πώποτε
893   1.3.21.3 : παίσει πρὸς ἧπαρ, οὐδὲ τῶν ἄλλων βροτῶν
894   1.3.21.4 : τὸν ἄδικον, ἀλλὰ σῖγα καὶ βραδεῖ ποδὶ
895   1.3.21.5 : στείχουσα μάρπτει τοὺς κακοὺς ἀεὶ βροτῶν.
896   1.3.22.1 : <20Θεοδέκτου>20 (fr. inc. 8 p. 625 N.).
897   1.3.22.2 : Ὅστις δὲ θνητῶν μέμφεται τὰ θεῖ´, ὅτι
898   1.3.22.3 : οὐκ εὐθύς, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ μετέρχεται
899   1.3.22.4 : τοὺς μὴ δικαίους, πρόφασιν εἰσακουσάτω·
900   1.3.22.5 : εἰ μὲν παραυτίκ´ ἦσαν αἱ τιμωρίαι,
901   1.3.22.6 : πολλοὶ διὰ φόβον κοὐ δι´ εὐσεβῆ τρόπον
902   1.3.22.7 : θεοὺς ἂν ηὖξον· νῦν δὲ τῆς τιμωρίας
903   1.3.22.8 : ἄπωθεν οὔσης, τῇ φύσει χρῶνται βροτοί.
904   1.3.22.9 : ὅταν δὲ φωραθῶσιν ὀφθέντες κακοί,
905   1.3.22.10 : τίνουσι ποινὰς ὑστέροισιν ἐν χρόνοις.
906   1.3.23.1 : <20Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας>20 (fr. 149 N.).
907   1.3.23.2 : Τήν τοι Δίκην λέγουσι παῖδ´ εἶναι Διὸς
908   1.3.23.3 : ἐγγύς τε ναίειν τῆς βροτῶν τιμωρίας.
909   1.3.24.1 : <20Αἰσχύλου>20 (dub. fr. 444 N.).
910   1.3.24.2 : Δράσαντι γάρ τοι καὶ παθεῖν ὀφείλεται. 
911   1.3.25.1 : <20Εὐριπίδης Ἀντιόπῃ>20 (fr. 224 N.).
912   1.3.25.2 : Δίκα τοι δίκα χρόνιος, ἀλλ´ ὅμως
913   1.3.25.3 : ὑποπεσοῦς´ ἔλαθεν, ὅταν ἔχῃ τιν´ ἀσεβῆ βροτῶν.
914   1.3.26-27.1 : <20Αἰσχύλου Βακχῶν>20 (=inc. fr. 379 N.).
915   1.3.26-27.2 : Τό τοι κακὸν ποδῶκες ἔρχεται βροτοῖς
916   1.3.26-27.3 : κατ´ ἀμπλάκημα τῷ περῶντι τὴν θέμιν.
917   1.3.28.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (adesp. fr. 412 N.)〉.
918   1.3.28.2 : Ὁρᾷς Δίκην ἄναυδον οὐχ ὁρωμένην
919   1.3.28.3 : εὕδοντι καὶ στείχοντι καὶ καθημένῳ·
920   1.3.28.4 : ἑξῆς δ´ ὀπαδεῖ δόχμιον, ἄλλοθ´ ὕστερον.
921   1.3.29.1 : 〈<21Comici incerti.>21〉
922   1.3.29.2 : Οὐδὲν καλύπτει νὺξ κακῶς εἰργασμένον,
923   1.3.29.3 : ὅ τι δ´ ἂν ποιῇς ἀεὶ νόμιζ´ ὁρᾶν τινά. 
924   1.3.30.1 : <20Ἰξίονος>20 (=trag. adesp. fr. 413 N.).
925   1.3.30.2 : Ἐχθρὸς μὲν ἁνήρ, ἀλλὰ τὴν Δίκην σέβω.
926   1.3.31.1 : <20Ὁμήρου>20 (ξ  83. 84).
927   1.3.31.2 : Οὐ γὰρ σχέτλια ἔργα θεοὶ μάκαρες φιλέουσιν,
928   1.3.31.3 : ἀλλὰ δίκην τίνουσι καὶ αἴσιμα ἔργ´ ἀνθρώπων.
929   1.3.32.1 : 〈<20Σοφοκλῆς>20 (fr. inc. 809 N.).〉
930   1.3.32.2 : Ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι.
931   1.3.33.1 : <20Εὐριπίδης Ἀντιόπῃ>20 (fr. 233 N.).
932   1.3.33.2 : Τήν τοι Δίκην λέγουσι παῖδ´ εἶναι Χρόνου,
933   1.3.33.3 : δείκνυσι δ´ ἡμῶν ὅστις ἔστ´ ἢ μὴ κακός.
934   1.3.34.1 : <20Ἀρχιλόχου>20 (fr. 88 3 B.).
935   1.3.34.2 : Ὦ Ζεῦ, πάτερ Ζεῦ, σὸν μὲν οὐρανοῦ κράτος,
936   1.3.34.3 : σὺ δ´ ἔργ´ ἐπ´ ἀνθρώπων ὁρᾷς
937   1.3.34.4 : λεωργὰ κἀθέμιστα, σοὶ δὲ θηρίων
938   1.3.34.5 : ὕβρις τε καὶ δίκη μέλει.
939   1.3.35.1 : <20Εὐριπίδης Ἀρχελάῳ>20 (fr. 266 N.).
940   1.3.35.2 : Τὰ γὰρ οὐκ ὀρθῶς πρασσόμεν´ ὀρθῶς
941   1.3.35.3 : τοῖς πράσσουσιν κακὸν ἦλθε.
942   1.3.36.1 : 〈<20Σοφοκλῆς>20 (Electr. 696. 697).〉
943   1.3.36.2 : Καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦθ´· ὅταν δέ τις θεῶν
944   1.3.36.3 : βλάπτῃ, δύναιτ´ ἂν οὐδ´ ἂν ἰσχύων φυγεῖν. 
945   1.3.37.1 : <20Σοφοκλῆς Αἴαντι>20 (fr. 11 N.).
946   1.3.37.2 : Τὸ χρύσεον δὲ τᾶς Δίκας δέδορκεν
947   1.3.37.3 : ὄμμα, τὸν δ´ ἄδικον ἀμείβεται.
948   1.3.38.1 : <20Ἡσιόδου Θεογονίας>20 ( 217. 220–222).
949   1.3.38.2 : Καὶ Μοίρας καὶ Κῆρας ἐγείνατο νηλεοποίνους,
950   1.3.38.3 : αἵ τ´ ἀνδρῶν τε θεῶν τε παραιβασίας ἐφέπουσιν·
951   1.3.38.4 : οὐδέ ποτε λήγουσι θεαὶ δεινοῖο χόλοιο,
952   1.3.38.5 : πρίν γ´ ἀπὸ τῷ δώωσι κακὴν ὄπιν ὅστις ἁμάρτῃ.
953   1.3.39.1 : <20Εὐριπίδης Πολυείδῳ>20 (fr. 646 N.).
954   1.3.39.2 : Οὐδεὶς παρανομῶν πρὸς θεοὺς ἐχέγγυος.
955   1.3.40.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (inc. fr. 1030 N.).〉
956   1.3.40.2 : Συγγνώμονάς τοι τοὺς θεοὺς εἶναι δοκεῖς,
957   1.3.40.3 : ὅταν τις ὅρκῳ θάνατον ἐκφυγεῖν θέλῃ
958   1.3.40.4 : ἢ δεσμὸν ἢ βίαια πολεμίων κακά,
959   1.3.40.5 : ἢ παισὶν αὐθένταισι κοινωνῇ δόμων;
960   1.3.40.6 : ἤτἄρα θνητῶν εἰσιν ἀσυνετώτεροι,
961   1.3.40.7 : ἢ τἀπιεικῆ πρόσθεν ἡγοῦνται δίκης. 
962   1.3.41.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 414 N.)〉.
963   1.3.41.2 : Μόνη ´στιν ἀπαραίτητος ἀνθρώποις Δίκη.
964   1.3.42.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 415 N.).〉
965   1.3.42.2 : Μὴ μουσοποίει πρὸς τὸ νηπιώτερον·
966   1.3.42.3 : πόρρω γὰρ ἑστὼς ὁ θεὸς ἐγγύθεν κλύει.
967   1.3.43.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 416 N.).〉
968   1.3.43.2 : Ὅστις λέγει κάκ´ εὖ φρονῶν, σιγῇ στένει.
969   1.3.44.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 417 N.).〉
970   1.3.44.2 : Ἄγει τὸ θεῖον τοὺς κακοὺς πρὸς τὴν δίκην.
971   1.3.45.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 418 N.).〉
972   1.3.45.2 : Τὸ δὲ θεῶν κράτος μέγα κατ´ ἀνθρώπους,
973   1.3.45.3 : ἄφρονες δ´ ὁπόσοι τὸ δίκαιον ἄγους´
974   1.3.45.4 : ὑπὸ τᾶς ἀδίκου βιοτᾶς ἀφανές,
975   1.3.45.5 : μέγα γὰρ ὄμμα δαιμόνων, οἷς τίνους´
976   1.3.45.6 : ἀμοιβὰς κακῶν.
977   1.3.46.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (Π  386. 387).〉
978   1.3.46.2 : Καὶ Ζεὺς τοῖς ἄνδρεσσι κοτεσσάμενος χαλεπαίνει,
979   1.3.46.3 : οἳ βίη εἰν ἀγορῇ σκολιὰς κρίνωσι θέμιστας.
980   1.3.47.1 : 〈<20Εὐριπίδου Ἀρχελάου>20 (fr. 257 N.).〉
981   1.3.47.2 : Δοκεῖς τὰ θεῶν σὺ ξυνετὰ νικήσειν ποτὲ
982   1.3.47.3 : καὶ τὴν Δίκην που μάκρ´ ἀπῳκίσθαι βροτῶν;
983   1.3.47.4 : ἣ δ´ ἐγγύς ἐστιν· οὐχ ὁρωμένη δ´ ὁρᾷ, 
984   1.3.47.5 : ὃν χρὴ κολάζειν τ´ οἶδεν· ἀλλ´ οὐκ οἶσθα σύ,
985   1.3.47.6 : ὁπόταν ἄφνω μολοῦσα διολέσῃ κακούς.
986   1.3.48a.1 : 〈<20Σοφοκλῆς>20 (=Ai. Locr. fr. 18 N.).〉
987   1.3.48a.2 : Εἰ δείν´ ἔδρασας, δεινὰ καὶ παθεῖν σε δεῖ.
988   1.3.49.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 419 N.)〉.
989   1.3.49.2 : Δίκας δ´ ἐξέλαμψε θεῖον φάος.
990   1.3.49.1 : <20Δημοσθένους>20 (II 10 p. 20, 27).
991   1.3.49.2 : Οὐ γὰρ ἔστιν ἀδικοῦντα καὶ ἐπιορκοῦντα καὶ ψευδό–
992   1.3.49.3 : μενον δύναμιν βεβαίαν κτήσασθαι. ἀλλὰ τὰ τοιαῦτα εἰς
993   1.3.49.4 : μὲν ἅπαξ καὶ βραχὺν χρόνον ἀντέχει· καὶ σφόδρα γε ἤνθη–
994   1.3.49.5 : σεν ἐπὶ ταῖς ἐλπίσιν, ἂν τύχῃ· τῷ χρόνῳ δὲ φωρᾶται
995   1.3.49.6 : καὶ περὶ αὑτὰ καταρρεῖ.
996   1.3.50.1 : <20Ἐκ τῶν Ἐπικτήτου Ἀπομνημονευμάτων.>20
997   1.3.50.2 : „Ἀλλ´ ὁρῶ“, φησί τις, „τοὺς καλοὺς κἀγαθοὺς καὶ
998   1.3.50.3 : λιμῷ καὶ ῥίγει ἀπολλυμένους“. Τοὺς δὲ μὴ καλοὺς καὶ μὴ
999   1.3.50.4 : ἀγαθοὺς οὐχ ὁρᾷς τρυφῇ καὶ ἀλαζονείᾳ καὶ ἀπειροκαλίᾳ
1000   1.3.50.5 : ἀπολλυμένους; „Ἀλλ´ αἰσχρὸν τὸ παρ´ ἄλλου τρέφεσθαι“.
1001   1.3.50.6 : Καὶ τίς, ὦ κακόδαιμον, αὐτὸς ἐξ ἑαυτοῦ τρέφεται ἄλλος
1002   1.3.50.7 : γε ἢ ὁ κόσμος; Ὅστις γοῦν ἐγκαλεῖ τῇ προνοίᾳ ὅτι οἱ 
1003   1.3.50.8 : πονηροὶ οὐ διδόασι δίκην, ὅτι ἰσχυροί εἰσι καὶ πλούσιοι,
1004   1.3.50.9 : ὅμοιόν τι δρᾷ ὥσπερ εἰ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀπολωλεκότων
1005   1.3.50.10 : αὐτῶν ἔλεγε μὴ δεδωκέναι δίκην αὐτούς, ὅτι οἱ ὄνυχες
1006   1.3.50.11 : ὑγιεῖς εἶεν. Ἐγὼ μὲν γάρ φημι πολὺ διαφέρειν μᾶλλον
1007   1.3.50.12 : ἀρετὴν κακίας, ἢ ὀφθαλμοὶ ὀνύχων διαφέρουσιν.
1008   1.3.51.1 : 〈<20Ἡροδότου>20 V 56.〉
1009   1.3.51.2 : Ἐν τῇ προτέρῃ νυκτὶ τῶν Παναθηναίων ἐδόκεε ὁ Ἵπ–
1010   1.3.51.3 : παρχος ἄνδρα οἱ ἐπιστάντα μέγαν καὶ εὐειδέα αἰνίσσεσθαι
1011   1.3.51.4 : τάδε τὰ ἔπεα·
1012   1.3.51.5 : Τλῆθι λέων ἄτλητα παθὼν τετληότι θυμῷ·
1013   1.3.51.6 : οὐδεὶς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτίσει.
1014   1.3.52.1 : <20Ἑρμῆς>20 (deest apud Patric.).
1015   1.3.52.2 : Δαίμων γάρ τις μεγίστη τέτακται, ὦ τέκνον, ἐν μέσῳ
1016   1.3.52.3 : τοῦ παντὸς εἱλουμένη, πάντα περιορῶσα τὰ ἐπὶ γῆς γι–
1017   1.3.52.4 : νόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. καθάπερ 〈γὰρ〉 ἐπὶ τῆς θείας
1018   1.3.52.5 : τάξεως πρόνοια καὶ ἀνάγκη τέτακται, τὸν αὐτὸν τρόπον
1019   1.3.52.6 : καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων τέτακται ἡ δίκη, ταὐτὰ ἐκείνοις
1020   1.3.52.7 : ἐνεργοῦσα. ἐκείνη μὲν γὰρ κρατεῖ τὴν τάξιν τῶν ὄντων
1021   1.3.52.8 : ὡς θείων καὶ ἁμαρτεῖν μὴ θελόντων μηδὲ δυναμένων·
1022   1.3.52.9 : ἀδύνατον γὰρ τὸ θεῖον πλανηθῆναι, ἐξ οὗ καὶ τὸ ἀνα–
1023   1.3.52.10 : μαρτεῖν συμβαίνει. ἡ δὲ δίκη τέτακται τιμωρὸς τῶν ἐπὶ
1024   1.3.52.11 : γῆς ἁμαρτανόντων. ἀνθρώπων γὰρ γένος 〈ἁμαρτωλόν〉, 
1025   1.3.52.12 : ἅτε θνητὸν ὂν καὶ ἐκ κακῆς ὕλης συνεστώς· καὶ μάλιστα
1026   1.3.52.13 : ἐκείνοις συμβαίνει τὸ ὀλισθαίνειν, οἷς θεοπτικὴ δύναμις
1027   1.3.52.14 : οὐ πρόσεστι· τούτων δὲ καὶ μάλιστα ἐπικρατεῖ δίκη· καὶ
1028   1.3.52.15 : τῇ εἱμαρμένῃ ὑπόκεινται διὰ τὰς τῆς γενέσεως ἐνεργείας,
1029   1.3.52.16 : τῇ δὲ δίκῃ διὰ τὰς ἐν τῷ βίῳ ἁμαρτίας.
1030   1.3.53.1 : <20Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ Τίνα τρόπον θεοῖς χρη–
1031   1.3.53.2 : στέον.>20
1032   1.3.53.3 : Ἔτι προσδιαληπτέον καὶ ταῦθ´ ὑπὲρ τῶν θεῶν, ὡς
1033   1.3.53.4 : εἰσὶν ἄτρεπτοι καὶ ἀραρότες τοῖς κρίμασιν, ὥστε τοῦ ἀπ´
1034   1.3.53.5 : ἀρχῆς δόξαντος μηδέποτε ἐξίστασθαι. Μία γάρ τις ἦν
1035   1.3.53.6 : τῶν ἀρετῶν καὶ ἡ ἀμεταπτωσία καὶ βεβαιότης, ἣν εἰκὸς
1036   1.3.53.7 : οὐχ ἥκιστα κἀν θεοῖς εἶναι παρέχουσαν τὸ ἱδρυμένον καὶ
1037   1.3.53.8 : ἔμπεδον τῶν ἅπαξ αὐτοῖς δοξάντων. Ἐξ οὗ δῆλον, ὡς
1038   1.3.53.9 : οὐδὲ τὰς κολάσεις, ἃς ἔκρινέ τισιν ἐπιθεῖναι τὸ δαιμόνιον,
1039   1.3.53.10 : πιθανὸν παρίεσθαι. Καὶ γὰρ αὖ λογίσασθαι ῥᾴδιον, ὡς
1040   1.3.53.11 : εἰ μεταβάλλουσιν οἱ θεοὶ τὰς αὑτῶν κρίσεις καὶ ὃν ἔγνω–
1041   1.3.53.12 : σαν κολάσαι παριᾶσιν ἀκόλαστον, οὔτε καλῶς καὶ δικαίως
1042   1.3.53.13 : 〈ἂν〉 διοικοῖεν τὰ κατὰ τὸν κόσμον, οὔτε ἀπολογισμὸν εἰκότα
1043   1.3.53.14 : φέρειν ἂν δύναιντο μετανοίας. Καὶ τὰ τοιαῦτα ἔοικεν
1044   1.3.53.15 : αὐτοσχεδίως καὶ κατ´ οὐδενὸς λέγειν ἡ ποιητική (Hom. Ι
1045   1.3.53.16 :  499–501)·
1046   1.3.53.17 : Καὶ 〈μὲν τοὺς〉 θυσίαισι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσι,
1047   1.3.53.18 : λοιβῇ τε κνίσῃ τε παρατρωπῶς´ ἄνθρωποι
1048   1.3.53.19 : λισσόμενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβαίῃ καὶ ἁμάρτῃ,
1049   1.3.53.20 : καὶ τὸ (id. Ι  497)·
1050   1.3.53.21 : στρεπτοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί,
1051   1.3.53.22 : συνόλως τε πᾶν εἴ τι τούτοις εἴρηται παραπλησίως. 
1052   1.3.54.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
1053   1.3.54.2 : Ἀλλ´ οὐ μὴν οὐδὲ ἐκεῖνο παρετέον, ὡς, εἰ καὶ μὴ κα–
1054   1.3.54.3 : κῶν αἴτιοι τυγχάνουσιν οἱ θεοί, τῶν γε τοιούτων ἔνια
1055   1.3.54.4 : προσάπτουσί τισι καὶ περιβάλλουσιν ἀξίους σωματικαῖς
1056   1.3.54.5 : τε ἐλαττώσεσι καὶ ταῖς τῶν ἐκτός, οὐ κακοηθείᾳ χρώμενοι,
1057   1.3.54.6 : κἀξεπίτηδες δυσχρηστῆσαι ἄνθρωπον οἰόμενοι δεῖν, ἀλλ´ ἐν
1058   1.3.54.7 : τρόπῳ κολάσεως. Καθάπερ γὰρ λοιμοὶ καὶ αὐχμοί, ἔτι
1059   1.3.54.8 : δὲ ἐπομβρίαι καὶ σεισμοὶ καὶ πᾶν τὸ τοιόνδε τὰ μὲν
1060   1.3.54.9 : πολλὰ γίγνεται δι´ αἰτίας ἑτέρας τινὰς φυσικωτέρας, ἔστι
1061   1.3.54.10 : δ´ ὅτε καὶ ὑπὸ θεῶν, ἐπειδὰν καιρὸς ᾖ δημοσίᾳ καὶ
1062   1.3.54.11 : κοινῇ τὰ πολλῶν ἀμπλακήματα κολασθῆναι, τὸν αὐτὸν
1063   1.3.54.12 : τρόπον καὶ πρὸς ἕνα χρῶνταί ποτε θεοὶ σωματικοῖς 〈τε〉
1064   1.3.54.13 : ἐλαττώμασι καὶ τοῖς 〈τῶν〉 ἐκτός, 〈ἐς〉 αὐτοῦ μέντοι κόλασιν,
1065   1.3.54.14 : ἐπιστροφὴν δὲ καὶ προαίρεσιν ἀμείνω τῶν ἄλλων.
1066   1.3.55a.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 (IV p. 715E–716B).
1067   1.3.55a.2 : Ὁ μὲν δὴ θεὸς (ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος) ἀρχήν
1068   1.3.55a.3 : τε καὶ τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων, εὐθείᾳ
1069   1.3.55a.4 : περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος. τῷ δ´ ἀεὶ ξυνέπε–
1070   1.3.55a.5 : ται δίκη τῶν ἀπολειπομένων τοῦ θείου νόμου τιμωρός·
1071   1.3.55a.6 : ἧς ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος, ξυνέπεται τα–
1072   1.3.55a.7 : πεινὸς [καὶ κεκοσμημένος]· ὁ δέ τις ἐξαρθεὶς ὑπὸ μεγα–
1073   1.3.55a.8 : λαυχίας, ἢ χρήμασιν ἐπαιρόμενος ἢ τιμαῖς ἢ καὶ σώμα–
1074   1.3.55a.9 : τος εὐμορφίᾳ, ἅμα νεότητι καὶ ἀνοίᾳ, φλέγεται τὴν ψυχὴν
1075   1.3.55a.10 : μεθ´ ὕβρεως, ὡς οὔτε ἄρχοντος οὔτε τινὸς ἡγεμόνος δε–
1076   1.3.55a.11 : όμενος, ἀλλὰ καὶ ἄλλοις ἱκανὸς ὢν ἡγεῖσθαι, καταλείπεται
1077   1.3.55a.12 : ἔρημος θεοῦ· καταλειφθεὶς δὲ καὶ ἔτι ἄλλους τοιούτους
1078   1.3.55a.13 : προσλαβὼν σκιρτᾷ ταράττων πάντα ἅμα· καὶ πολλοῖς
1079   1.3.55a.14 : τισιν ἔδοξεν εἶναί τις, μετὰ δὲ χρόνον οὐ πολὺν ὑποσχὼν 
1080   1.3.55a.15 : τιμωρίαν οὐ μεμπτὴν τῇ δίκῃ, ἑαυτόν τε καὶ οἶκον καὶ
1081   1.3.55a.16 : πόλιν ἄρδην ἀνάστατον ἐποίησεν.
1082   1.3.56.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ Νόμων>20 ιʹ (p. 905D–906B).
1083   1.3.56.2 : Ὅτι μὲν γὰρ θεοί τ´ εἰσὶ καὶ ἀνθρώπων ἐπιμελοῦνται.
1084   1.3.56.3 : ἔγωγ´ οὐ παντάπασι φαύλως ἂν ἡμῖν φαίην ἀποδεδεῖχθαι·
1085   1.3.56.4 : τὸ δὲ παραιτητοὺς αὐτοὺς εἶναι τοῖς ἀδικοῦσι, δεχομένους
1086   1.3.56.5 : δῶρα, οὔτε τινὶ συγχωρητέον παντί τ´ αὖ κατὰ δύναμιν
1087   1.3.56.6 : τρόπῳ ἐλεγκτέον. {—}Κάλλιστ´ εἶπες· ποιῶμέν τε ὡς λέ–
1088   1.3.56.7 : γεις. {—}Φέρε καὶ πρὸς θεῶν αὐτῶν, τίνα τρόπον παραι–
1089   1.3.56.8 : τητοὶ γίγνοιντ´ ἂν ἡμῖν, εἰ γίγνοιντο αὖ; καὶ τίνες ἢ
1090   1.3.56.9 : ποῖοί τινες ὄντες; ἄρχοντας μὲν ἀναγκαῖόν που γίγνεσθαι
1091   1.3.56.10 : τούς γε διοικήσαντας τὸν ἅπαντα ἐνδελεχῶς οὐρανόν. {—}
1092   1.3.56.11 : Οὕτως. {—}Ἀλλ´ ἄρα τίσι προσφερεῖς τῶν ἀρχόντων; ἢ
1093   1.3.56.12 : τίνες 〈τούτοις〉, ὧν δυνατὸν ἡμῖν ἀπεικάζουσι τυγχάνειν
1094   1.3.56.13 : μείζοσιν ἐλάττονας; πότερον ἡνίοχοί τινες ἂν εἶεν τοιοῦτοι
1095   1.3.56.14 : ζευγῶν ἁμιλλωμένων, ἢ πλοίων κυβερνῆται; τάχα δὲ κἂν
1096   1.3.56.15 : ἀπεικασθεῖεν στρατοπέδων ἄρχουσί τισιν. Εἴη δ´ ἂν
1097   1.3.56.16 : καὶ νόσων πόλεμον εὐλαβουμένοις ἰατροῖς ἐοικέναι περὶ
1098   1.3.56.17 : σώματα, ἢ γεωργοῖς περὶ φυτῶν γένεσιν, εἰωθυίας ὥρας
1099   1.3.56.18 : χαλεπὰς διὰ φόβων προσδεχομένοις, ἢ καὶ ποιμνίων ἐπι–
1100   1.3.56.19 : στάταις. Ἐπειδὴ γὰρ ξυγκεχωρήκαμεν ἡμῖν αὐτοῖς εἶναι
1101   1.3.56.20 : τὸν οὐρανὸν μεστὸν μὲν πολλῶν ἀγαθῶν, πολλῶν δὲ καὶ
1102   1.3.56.21 : τῶν ἐναντίων, πλειόνων δὲ τῶν μή, μαχὴ δή, φαμέν, ἀθά–
1103   1.3.56.22 : νατός ἐστιν ἡ τοιαύτη καὶ φυλακῆς θαυμαστῆς δεομένη.
1104   1.3.56.23 : Ξύμμαχοι δ´ ἡμῖν θεοί τε ἅμα καὶ δαίμονες· ἡμεῖς δὲ
1105   1.3.56.24 : αὖ κτήματα θεῶν καὶ δαιμόνων· φθείρει δ´ ἡμᾶς ἀδικία
1106   1.3.56.25 : καὶ ὕβρις μετὰ ἀφροσύνης, σῴζει δὲ δικαιοσύνη καὶ σω– 
1107   1.3.56.26 : φροσύνη μετὰ φρονήσεως, ἐν ταῖς τῶν θεῶν ἐμψύχοις
1108   1.3.56.27 : οἰκοῦσαι δυνάμεσιν.
1109   1.3.57.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (X p. 906D–907B).
1110   1.3.57.2 : Τίσιν οὖν δὴ τῶν προρρηθέντων ἀπεικάζων ὁμοίους
1111   1.3.57.3 : εἶναι φύλακας θεοὺς οὐκ ἂν καταγέλαστος γίγνοιτο ἀν–
1112   1.3.57.4 : θρώπων ὁστισοῦν; πότερον κυβερνήταις, λοιβῇ τε οἴνου
1113   1.3.57.5 : κνίσῃ τε παρατρεπομένοις αὐτοῖς, ἀνατρέπουσι δὲ ναῦς
1114   1.3.57.6 : τε καὶ ναύτας; {—}Μηδαμῶς. {—}Ἀλλ´ οὔτι μὴν ἡνιόχοις
1115   1.3.57.7 : ἐν ἁμίλλῃ ξυντεταγμένοις, πεισθεῖσιν ὑπὸ δωρεᾶς τὴν
1116   1.3.57.8 : νίκην ἑτέροις ζεύγεσι προδοῦναι. {—}Δεινὴν γὰρ εἰκόνα
1117   1.3.57.9 : λέγοις ἄν, λέγων τοῦτον τὸν λόγον. {—}Οὐ μὴν οὐδὲ στρα–
1118   1.3.57.10 : τηγοῖς γε οὐδὲ ἰατροῖς οὐδὲ γεωργοῖς· οὐδὲ νομεῦσι μὴν
1119   1.3.57.11 : οὐδέ τισι κυσὶ κεκηλημένοις ὑπὸ λύκων. {—}Εὐφήμει. Πῶς
1120   1.3.57.12 : γὰρ ἄν; {—}Ἀλλ´ οὐ πάντων φυλάκων εἰσὶ μέγιστοι καὶ
1121   1.3.57.13 : περὶ τὰ μέγισθ´ ἡμῖν οἱ πάντες θεοί; {—}Πολύ γε. {—}Τοὺς
1122   1.3.57.14 : δὴ κάλλιστά τε πράγματα φυλάττοντας διαφέροντάς τε
1123   1.3.57.15 : αὐτοὺς φυλακῇ πρὸς ἀρετὴν κυνῶν χείρους καὶ ἀνθρώπων
1124   1.3.57.16 : μέσον εἶναι φήσομεν, οἳ τὸ δίκαιον οὐκ ἄν ποτε προδοῖεν
1125   1.3.57.17 : ἕνεκα δώρων παρ´ ἀδίκων ἀνδρῶν ἀνοσίως διδομένων; {—}
1126   1.3.57.18 : Οὐδαμῶς· οὔτε ἀνεκτὸς ὁ λόγος τῶν τε περὶ πᾶσαν
1127   1.3.57.19 : ἀσέβειαν ὄντων κινδυνεύει πᾶς ὁ ταύτης τῆς δόξης ἀντε–
1128   1.3.57.20 : χόμενος πάντων ἂν τῶν ἀσεβῶν κεκρίσθαι δικαιότατα κά–
1129   1.3.57.21 : κιστός τε καὶ ἀσεβέστατος εἶναι.
1130   1.3.56.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ Στυγός>20 (ap. Holsten.,
1131   1.3.56.2 : opusc. Porph. p. 148).
1132   1.3.56.3 : Ἰνδοὶ οἱ ἐπὶ τῆς βασιλείας τῆς Ἀντωνίνου, τοῦ ἐξ 
1133   1.3.56.4 : Ἐμίσων ἐν τῇ Συρίᾳ [ἀφικομένου] Βαρδισάνῃ τῷ ἐκ τῆς
1134   1.3.56.5 : Μεσοποταμίας εἰς λόγους ἀφικόμενοι, ἐξηγήσαντο, ὡς ὁ
1135   1.3.56.6 : Βαρδισάνης ἀνέγραψεν, εἶναί τινα λίμνην ἔτι καὶ νῦν παρ´
1136   1.3.56.7 : Ἰνδοῖς δοκιμαστήριον λεγομένην, εἰς ἥν, ἄν τις τῶν Ἰνδῶν
1137   1.3.56.8 : αἰτίαν ἔχων τινὸς ἁμαρτίας ἀρνῆται, 〈εἰσάγεται〉. Τῶν
1138   1.3.56.9 : δὲ Βραχμάνων τινὲς δοκιμάζουσιν αὐτὸν τοῦτον τὸν τρό–
1139   1.3.56.10 : πον. Πυνθάνονται τοῦ ἀνθρώπου, εἰ θέλει διὰ τοῦ ὕδα–
1140   1.3.56.11 : τος γενέσθαι τὴν ἐξέτασιν, καὶ μὴ θέλοντα μὲν ὡς ὑπεύ–
1141   1.3.56.12 : θυνον ἀποπέμπουσι τὴν δίκην ἀποτίσοντα· παραδεχό–
1142   1.3.56.13 : μενον δὲ τὴν βάσανον εἰσάγουσι μετὰ τῶν κατηγόρων·
1143   1.3.56.14 : καταβαίνουσι γὰρ καὶ οὗτοι εἰς τὸ ὕδωρ, δοκιμασθησό–
1144   1.3.56.15 : μενοι μὴ συκοφαντῶσι. Διέρχονται τοίνυν οἱ ἐπιβαίνοντες
1145   1.3.56.16 : τοῦ ὕδατος εἰς ἕτερον μέρος τῆς λίμνης· τὸ βάθος δ´
1146   1.3.56.17 : ἐστὶν ἄχρι τῶν γονάτων παντὸς ὁτουοῦν εἰς αὐτὴν ἐπι–
1147   1.3.56.18 : βάντος. Ὅταν δ´ 〈ὁ〉 κατηγορούμενος ἐπιβῇ, ἀναμάρτητος
1148   1.3.56.19 : μὲν ὤν, ἀδεῶς διέρχεται ἄχρι τῶν γονάτων ἔχων τὸ ὕδωρ·
1149   1.3.56.20 : ἁμαρτὼν δὲ ὀλίγον προβὰς βαπτίζεται μέχρι κεφαλῆς.
1150   1.3.56.21 : Οἱ δὲ Βραχμᾶνες ἀνασπῶντες αὐτὸν ἐκ τοῦ ὕδατος παρα–
1151   1.3.56.22 : διδόασι τοῖς ἐνάγουσι ζῶντα καὶ ἀξιοῦσι παιδευθῆναι
1152   1.3.56.23 : χωρὶς θανατικῆς καταδίκης. Γίγνεσθαι δὲ τοῦτο σπανίως
1153   1.3.56.24 : τῷ μηδένα τολμᾶν ἀρνεῖσθαι τὸ ἁμάρτημα διὰ τὸν ἐκ
1154   1.3.56.25 : τοῦ ὕδατος γιγνόμενον ἔλεγχον. Ἑκουσίων τοίνυν ἁμαρ–
1155   1.3.56.26 : τημάτων δοκιμαστήριον Ἰνδοὺς τοῦτ´ ἔχειν τὸ ὕδωρ· ἀκου–
1156   1.3.56.27 : σίων δὲ ὁμοῦ καὶ ἑκουσίων καὶ ὅλως ὀρθοῦ βίου ἕτερον
1157   1.3.56.28 : εἶναι, περὶ οὗ ὁ Βαρδισάνης τάδε γράφει· θήσω γὰρ τἀ–
1158   1.3.56.29 : κείνου κατὰ λέξιν· „Ἔλεγον δὲ καὶ σπήλαιον εἶναι αὐτό–
1159   1.3.56.30 : ματον, μέγα, ἐν ὄρει ὑψηλοτάτῳ σχεδὸν κατὰ μέσον τῆς
1160   1.3.56.31 : γῆς, ἐν ᾧ σπηλαίῳ ἐστὶν ἀνδριάς, ὃν εἰκάζουσι πηχῶν
1161   1.3.56.32 : δέκα ἢ δώδεκα, ἑστὼς ὀρθός, ἔχων τὰς χεῖρας ἡπλωμένας 
1162   1.3.56.33 : ἐν τύπῳ σταυροῦ· καὶ τὸ μὲν δεξιὸν τῆς ὄψεως αὐτοῦ
1163   1.3.56.34 : ἐστιν ἀνδρικόν, τὸ δ´ εὐώνυμον θηλυκόν· ὁμοίως δὲ καὶ
1164   1.3.56.35 : ὁ βραχίων ὁ δεξιὸς καὶ ὁ δεξιὸς ποῦς καὶ ὅλον τὸ μέρος
1165   1.3.56.36 : ἀρσενικὸν καὶ τὸ εὐώνυμον θηλυκόν, ὡς ἰδόντα τινὰ ἐκ–
1166   1.3.56.37 : πλαγῆναι τὴν σύγκρασιν, πῶς ἀδιαιρέτως ἔστιν ἰδεῖν τὴν
1167   1.3.56.38 : ἀνομοιότητα 〈τήνδε〉 τῶν δύο πλευρῶν ἐν ἑνὶ σώματι.
1168   1.3.56.39 : Ἐν τούτῳ τῷ ἀνδριάντι λέγουσι γεγλύφθαι περὶ τὸν μα–
1169   1.3.56.40 : ζὸν τὸν δεξιὸν ἥλιον καὶ περὶ τὸν ἀριστερὸν σελήνην καὶ
1170   1.3.56.41 : κατὰ τῶν δύο βραχιόνων .... τέχνῃ γεγλύφθαι ἀγγέλων
1171   1.3.56.42 : ἀριθμὸν καὶ ὅσα ἐστὶν ἐν τῷ κόσμῳ, τουτέστιν οὐρανὸν
1172   1.3.56.43 : καὶ ὄρη καὶ θάλασσαν καὶ ποταμοὺς καὶ ὠκεανὸν καὶ φυτὰ
1173   1.3.56.44 : καὶ ζῷα καὶ ἁπλῶς ὅσα ἔστι. Τοῦτον τὸν ἀνδριάντα φασὶ
1174   1.3.56.45 : δεδωκέναι τὸν θεὸν τῷ υἱῷ, ὁπηνίκα τὸν κόσμον ἔκτιζεν,
1175   1.3.56.46 : ἵνα θεατὸν ἔχῃ παράδειγμα. Ἐξήτασα δὲ (φησί) ποίας
1176   1.3.56.47 : ἐστὶν ὕλης, καὶ διεβεβαιοῦτο ὁ Σανδάλης, ἐμαρτύρουν δὲ
1177   1.3.56.48 : αὐτῷ καὶ οἱ ἄλλοι, μηδένα εἰδέναι ποίας ὕλης ἐστὶν ὁ
1178   1.3.56.49 : ἀνδριὰς ἐκεῖνος· οὔτε γὰρ χρύσεός ἐστιν οὔτε ἀργύρεος
1179   1.3.56.50 : οὔτε χάλκεος οὔτε λίθινος οὔτε ἄλλης ὕλης, ἀλλὰ μᾶλλον
1180   1.3.56.51 : παραπλήσιός ἐστι ξύλῳ στερροτάτῳ καὶ ἀσηπτοτάτῳ· μὴ
1181   1.3.56.52 : εἶναι δὲ ξύλον. Προσετίθεσαν δὲ λέγοντες, ὅτι τῶν βα– 
1182   1.3.56.53 : σιλέων τις ἠθέλησεν ἀφελέσθαι τρίχα ἐκ τῶν περὶ τὸν
1183   1.3.56.54 : τράχηλον αὐτοῦ, καὶ αἷμα ῥεῦσαι καὶ φοβηθῆναι τὸν βασι–
1184   1.3.56.55 : λέα ἐκεῖνον, ὡς μόλις εὐξαμένων τῶν Βραχμάνων ἀνακτή–
1185   1.3.56.56 : σασθαι ἑαυτόν. Ἐπὶ δὲ τῇ κεφαλῇ τούτου λέγουσι θεοῦ
1186   1.3.56.57 : ἄγαλμα εἶναι ὡς ἐπὶ θρόνου τινὸς καθήμενον. Λέγουσιν
1187   1.3.56.58 : δὲ καὶ ἐν τοῖς καύμασιν ἱδροῦν ὅλον τὸν ἀνδριάντα τοῦτον
1188   1.3.56.59 : καὶ ῥιπίζεσθαι ὑπὸ τῶν Βραχμάνων καὶ παύεσθαι τοὺς
1189   1.3.56.60 : ἱδρῶτας· καὶ εἰ μὴ ῥιπίζοιεν, πολὺν φέρειν ἱδρῶτα, ὡς
1190   1.3.56.61 : βρέχεσθαι τὴν περὶ αὐτὸν γῆν. Ἐνδοτέρω δὲ αὐτοῦ ἐν
1191   1.3.56.62 : τῷ σπηλαίῳ μετὰ πολὺ διάστημα εἶναι σκότος, ἔνθα μετὰ
1192   1.3.56.63 : λαμπάδων εἰσέρχονται οἱ βουλόμενοι καὶ εὑρίσκουσι θύραν
1193   1.3.56.64 : τινά· ἐξ ἧς θύρας προέρχεται ὕδωρ καὶ λιμνάζει περὶ
1194   1.3.56.65 : τὰ τελευταῖα τοῦ σπηλαίου· καὶ ὡς δοκιμάζοντες ἑαυτοὺς
1195   1.3.56.66 : εἰσέρχονται διὰ τῆς θύρας ἐκείνης. Καὶ ὅσοι εἰσὶ καθαροὶ
1196   1.3.56.67 : ἀπὸ τῆς φαυλότητος τοῦ βίου εἰσέρχονται ἀνεμποδίστως
1197   1.3.56.68 : εὐρυνομένης τῆς θύρας, καὶ εὑρίσκουσι πηγὴν μεγίστην
1198   1.3.56.69 : ὕδατος πάνυ διαυγεστάτου καὶ ποτιμωτάτου, ἐξ ἧς τὸ
1199   1.3.56.70 : ὕδωρ ἐκεῖνο προέρχεται· οἱ δὲ ἐν καταγνώσει ὄντες πολὺ
1200   1.3.56.71 : θλίβουσιν εἰσελθεῖν διὰ τῆς θύρας ἐκείνης καὶ οὐ δύναν–
1201   1.3.56.72 : ται στενουμένης αὐτοῖς· οἵτινες βιαζόμενοι ἐξομολογοῦνται
1202   1.3.56.73 : ἐπὶ τῶν ἑτέρων εἴ τι ἥμαρτον, 〈καὶ〉 δέησιν ποιοῦνται ἵνα
1203   1.3.56.74 : οἱ λοιποὶ εὔξωνται περὶ αὐτῶν, καὶ νηστεύουσι χρόνον
1204   1.3.56.75 : τινὰ ἱκανόν.“ Ἐκεῖ φησιν εἰρηκέναι 〈τοὺς〉 περὶ τὸν Σαν–
1205   1.3.56.76 : δάλην συνάγεσθαι τοὺς Βραχμᾶνας ἡμέρᾳ μέν τινι τεταγ–
1206   1.3.56.77 : μένῃ· ἀλλὰ εἶναι μέν τινας ἐκεῖ ἔχοντας τὴν διατριβήν,
1207   1.3.56.78 : τοὺς δὲ ἀλλαχόθεν συνιέναι θέρους ὥρᾳ καὶ περὶ τὸ φθι–
1208   1.3.56.79 : νόπωρον πλεοναζούσης τῆς ὀπώρας ἐπί τε τὴν θέαν τοῦ
1209   1.3.56.80 : ἀνδριάντος καὶ ἐπὶ τὸ ἀλλήλοις συμμῖξαι καὶ εἰς τὸ πεῖ– 
1210   1.3.56.81 : ραν ἑαυτῶν λαβεῖν, εἰ δύνανται εἰσελθεῖν διὰ τῆς εἰρη–
1211   1.3.56.82 : μένης θύρας. Γίγνεσθαι δὲ ἐκεῖ ζητήσεις λέγουσι περὶ
1212   1.3.56.83 : τῆς ἐν τῷ σώματι ἐκείνῳ γλυφῆς. Οὐδὲ γὰρ ἔστι ῥᾳδίως
1213   1.3.56.84 : πάσῃ τῇ ἀνατυπώσει ἐπιστῆσαι, διά τε τὸ πολλὰ εἶναι
1214   1.3.56.85 : καὶ διὰ τὸ μὴ πάντα τὰ ζῷα καὶ φυτὰ ἐν πάσῃ χώρᾳ
1215   1.3.56.86 : ὑπάρχειν. Ἃ μὲν οὖν Ἰνδοὶ ἱστοροῦσι περὶ τοῦ παρ´
1216   1.3.56.87 : αὐτοῖς δοκιμαστηρίου ὕδατος, ἔστι ταῦτα. Οἶμαι δὲ τού–
1217   1.3.56.88 : του καὶ Ἀπολλώνιον τὸν Τυανέα μεμνῆσθαι τοῦ ὕδατος,
1218   1.3.56.89 : τοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ λέγω. Γράφων γὰρ τοῖς Βραχμᾶσιν
1219   1.3.56.90 : ὅρκον τινὰ ὀμνύει· „οὐ μὰ τὸ Ταντάλειον ὕδωρ, οὗ με
1220   1.3.56.91 : ἐμυήσατε.“ Οἶμαι γὰρ Ταντάλου λέγειν τοῦτο, διὰ τὸ ἀεὶ
1221   1.3.56.92 : τῇ προσδοκίᾳ κολάζειν τοὺς ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν ἐσπουδα–
1222   1.3.56.93 : κότας κἀκ τούτου ποτὸν ἀρύσασθαι.
1223   1.4.t.1 : {1Περὶ ἀνάγκης 〈θείας〉 καθ´ ἣν ἀπαραι–
1224   1.4.t.2 : τήτως τὰ κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ γίνεται βούλησιν.}1
1225   1.4.1.1 : <20Μοσχίωνος Τηλέφου>20 (fr. 2 p. 631 N.).
1226   1.4.1.2 : Ὦ καὶ θεῶν κρατοῦσα καὶ θνητῶν μόνη
1227   1.4.1.3 : Μοῖρ´, ὦ λιταῖς ἄτρωτε δυστήνων βροτῶν,
1228   1.4.1.4 : πάντολμ´ Ἀνάγκη, στυγνὸν ἣ κατ´ αὐχένων
1229   1.4.1.5 : ἡμῶν ἐρείδεις τῆσδε λατρείας ζυγόν.
1230   1.4.2a.1 : <20Χαιρήμονος>20 (fr. 18 p. 611 N.).
1231   1.4.2a.2 : Χρεία δ´ Ἀνάγκης οὐκ ἀπῴκισται πολύ. 
1232   1.4.3.1 : <20Εὐριπίδου Βελλεροφόντῃ>20 (fr. 301 N.).
1233   1.4.3.2 : Πρὸς τὴν ἀνάγκην πάντα τἄλλ´ ἔστ´ ἀσθενῆ.
1234   1.4.4.1 : 〈<20Σιμωνίδου>20 (Epinic. fr. 5 3 B., v. 21).〉
1235   1.4.4.2 : Ἀνάγκᾳ δ´ οὐδὲ θεοὶ μάχονται.
1236   1.4.5.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 420 N.).〉
1237   1.4.5.2 : Ὁσία δ´ ἀνάγκη πολεμιωτάτη θεός.
1238   1.4.6.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 421 N.).〉
1239   1.4.6.2 : Οὐδεὶς ἀνάγκης μεῖζον ἰσχύει νόμος.
1240   1.4.3.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (Alcest. 962–966).〉
1241   1.4.3.2 : Ἐγὼ καὶ διὰ Μούσας
1242   1.4.3.3 : καὶ μετάρσιος ᾖξα καὶ
1243   1.4.3.4 : πλείστων ἁψάμενος λόγων
1244   1.4.3.5 : κρεῖσσον οὐδὲν Ἀνάγκας
1245   1.4.3.6 : εὗρον, οὐδέ τι φάρμακον.
1246   1.4.4.1 : <20Φιλήτα Ἑρμοῦ.>20
1247   1.4.4.2 : Ἰσχυρὰ γὰρ ἐπικρατεῖ ἀνδρὸς Ἀνάγκη,
1248   1.4.4.3 : ἥ ῥ´ οὐδ´ ἀθανάτους ὑποδείδιεν, οἵ τ´ ἐν Ὀλύμπῳ
1249   1.4.4.4 : ἔκτοσθεν χαλεπῶν ἀχέων οἴκους ἐκάμοντο.
1250   1.4.5.1 : <20Σοφοκλῆς Θυέστῃ>20 (fr. 236 N.).
1251   1.4.5.2 : Πρὸς τὴν ἀνάγκην οὐδ´ Ἄρης ἀνθίσταται.
1252   1.4.6.1 : <20Εὐριπίδης Λικυμνίῳ>20 (fr. 478 N.).
1253   1.4.6.2 : Τὸ τῆς ἀνάγκης οὐ λέγειν ὅσον ζυγόν.
1254   1.4.6.3 : ................ 
1255   1.4.7a.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς, Τί ἰσχυρότατον; εἶπεν· Ἀνάγκη,
1256   1.4.7a.2 : κρατεῖ γὰρ πάντων.
1257   1.4.8.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα.>20
1258   1.4.8.2 : Ἀνάγκη ἐστὶ κρίσις βεβαία καὶ ἀμετάτρεπτος δύναμις
1259   1.4.8.3 : προνοίας.
1260   1.4.9.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 25. 26 p. 321 Diels.).〉
1261   1.4.9.2 : <20Πυθαγόρας>20 ἀνάγκην ἔφη περικεῖσθαι τῷ κόσμῳ.
1262   1.4.9.3 : <20Παρμενίδου>20 καὶ <20Δημοκρίτου.>20 οὗτοι πάντα κατ´
1263   1.4.9.4 : ἀνάγκην· τὴν δ´ αὐτὴν εἶναι εἱμαρμένην καὶ δίκην καὶ
1264   1.4.9.5 : πρόνοιαν καὶ κοσμοποιόν.
1265   1.4.9.6 : <20Λεύκιππος>20 πάντα κατ´ ἀνάγκην, τὴν δ´ αὐτὴν
1266   1.4.9.7 : ὑπάρχειν εἱμαρμένην· λέγει γὰρ ἐν τῷ Περὶ νοῦ· „Οὐδὲν
1267   1.4.7c.8 : χρῆμα μάτην γίγνεται, ἀλλὰ πάντα ἐκ λόγου τε καὶ ὑπ´
1268   1.4.7c.9 : ἀνάγκης.“
1269   1.4.7c.10 : <20Πλάτων>20 ὁτὲ μὲν τὴν ὕλην, ὁτὲ δὲ τὴν τοῦ ποιοῦν–
1270   1.4.7c.11 : τος πρὸς τὴν ὕλην σχέσιν. Καὶ τὰ μὲν εἰς πρόνοιαν ἀνά–
1271   1.4.7c.12 : γει, τὰ δὲ εἰς ἀνάγκην. Λέγει γοῦν ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 48A)·
1272   1.4.7c.13 : „Μεμιγμένη γὰρ οὖν ἡ τοῦδε τοῦ κόσμου γένεσις, ἐξ ἀνάγ–
1273   1.4.7c.14 : κης τε καὶ νοῦ συστάσεως ἐγεννήθη, νοῦ δὲ ἀνάγκης ἄρ–
1274   1.4.7c.15 : χοντος.“ 
1275   1.4.7c.16 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 αἰτίαν χρηστικὴν τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν
1276   1.4.7c.17 : στοιχείων.
1277   1.4.8.1 : <20Ἑρμοῦ πρὸς τὸν υἱόν>20 (p. 38 Patrit.).
1278   1.4.8.2 : Ὀρθῶς μοι πάντα εἶπας, ὦ πάτερ, ἀλλ´ ἔτι με ἀνά–
1279   1.4.8.3 : μνησον, τίνα ἐστὶ τὰ κατὰ πρόνοιαν καὶ τίνα 〈τὰ〉 κατ´
1280   1.4.8.4 : ἀνάγκην, ὁμοίως καὶ καθ´ εἱμαρμένην;
1281   1.4.8.5 : Ἔφην εἶναι ἐν ἡμῖν, ὦ Τάτ, τρία εἴδη ἀσωμάτων· καὶ
1282   1.4.8.6 : τὸ μέν τι ἐστὶ νοητόν, τοῦτο μὲν οὖν ἀχρώματον, ἀσχημά–
1283   1.4.8.7 : τιστον, ἀσώματον, ἐξ αὐτῆς τῆς πρώτης καὶ νοητῆς οὐσίας.
1284   1.4.8.8 : Εἰσὶ δὲ καὶ ἐν ἡμῖν τούτῳ ἐναντίαι σχηματότητες 〈αἷς〉
1285   1.4.8.9 : τοῦτο ὑποδέχεται. Τὸ γοῦν κινούμενον ὑπὸ τῆς νοητῆς
1286   1.4.8.10 : οὐσίας πρός τινα λόγον καὶ ὑποδεχθέν, εὐθέως μεταβάλ–
1287   1.4.8.11 : λεται εἰς ἕτερον εἶδος κινήσεως, τοῦτο δὲ εἴδωλόν ἐστι
1288   1.4.8.12 : τοῦ νοήματος τοῦ δημιουργοῦ. Τρίτον δέ ἐστιν εἶδος
1289   1.4.8.13 : ἀσωμάτων, ὃ περὶ τὰ σώματά ἐστι συμβεβηκός, τόπος,
1290   1.4.8.14 : χρόνος, κίνησις, σχῆμα, ἐπιφάνεια, μέγεθος, εἶδος· καὶ
1291   1.4.8.15 : τούτων εἰσὶ διαφοραὶ δύο. Ἃ μὲν γάρ ἐστιν αὐτῶν ἰδίως
1292   1.4.8.16 : ποιά, ἃ δὲ τοῦ σώματος. Τὰ μὲν ἰδίως ποιὰ τὸ σχῆμα,
1293   1.4.8.17 : ἡ χρόα, τὸ εἶδος, ὁ τόπος, ὁ χρόνος, ἡ κίνησις· τὰ δὲ τοῦ
1294   1.4.8.18 : σώματος ἴδιά ἐστι τὸ ἐσχηματισμένον σχῆμα καὶ τὸ κεχρω–
1295   1.4.8.19 : σμένον χρῶμα, ἔτι δὲ καὶ ἡ μεμορφωμένη μορφὴ καὶ ἡ
1296   1.4.8.20 : ἐπιφάνεια καὶ τὸ μέγεθος· ταῦτά ἐστι τούτων μέτοχα.
1297   1.4.8.21 : Ἡ μὲν οὖν νοητὴ οὐσία, πρὸς τῷ θεῷ γενομένη, ἑαυτῆς
1298   1.4.8.22 : ἐξουσίαν ἔχει καὶ τοῦ σῴζειν ἕτερον, αὑτὴν σῴζουσα, ἐπεί γ´ 
1299   1.4.8.23 : αὐτὴ ἡ οὐσία ὑπὸ ἀνάγκην οὐκ ἔστιν· ὑπολειφθεῖσα δὲ
1300   1.4.8.24 : ὑπὸ τοῦ θεοῦ αἱρεῖται τὴν σωματικὴν φύσιν καὶ ἡ αἵρε–
1301   1.4.8.25 : σις αὐτῆς κατὰ πρόνοιαν [τοῦτο δὲ τοῦ κόσμου] γίνεται·
1302   1.4.8.26 : τὸ δὲ ἄλογον πᾶν κινεῖται πρός τινα λόγον· καὶ ὁ μὲν
1303   1.4.8.27 : λόγος κατὰ πρόνοιαν, τὸ δὲ ἄλογον κατ´ ἀνάγκην, τὰ δὲ
1304   1.4.8.28 : περὶ τὸ σῶμα συμβεβηκότα καθ´ εἱμαρμένην. Καὶ οὗτός
1305   1.4.8.29 : ἐστιν ὁ λόγος τῶν κατὰ πρόνοιαν καὶ 〈κατ´〉 ἀνάγκην καὶ
1306   1.4.8.30 : καθ´ εἱμαρμένην.
1307   1.5.t.1 : {1Περὶ εἱμαρμένης καὶ τῆς τῶν γινομένων
1308   1.5.t.2 : εὐταξίας.}1
1309   1.5.1.1 : <20Ὁμήρου Ἰλιάδος>20 (Ζ  488. 489).
1310   1.5.1.2 : Μοῖραν δ´ οὔτινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
1311   1.5.1.3 : οὐ κακόν, οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
1312   1.5.2.1 : <20Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας>20 (fr. 151 N.).
1313   1.5.2.2 : ... τὸ δαιμόνιον οὐχ ὁρᾷς
1314   1.5.2.3 : ὅπῃ μοίρας διεξέρχεται;
1315   1.5.2.4 : στρέφει δ´ ἄλλοτ´ ἄλλως εἰς ἁμέραν.
1316   1.5.3.1 : <20Βακχυλίδου>20 (fr. 36 3 B.).
1317   1.5.3.2 : Θνατοῖσι δ´ οὐκ αὐθαίρετοι
1318   1.5.3.3 : οὔτ´ ὄλβος, οὔτ´ ἄκαμπτος ἄρης, οὔτε πάμφθερσις στάσις· 
1319   1.5.3.4 : ἀλλ´ ἐπιχρίμπτει νέφος ἄλλοτ´ ἐπ´ ἄλλαν
1320   1.5.3.5 : γαῖαν ἁ πάνδωρος αἶσα.
1321   1.5.4.1 : <20Μενάνδρου>20 (inc. 18a, Com. IV p. 238).
1322   1.5.4.2 : Ἅπαντι δαίμων ἀνδρὶ συμπαρίσταται
1323   1.5.4.3 : εὐθὺς γενομένῳ μυσταγωγὸς τοῦ βίου.
1324   1.5.5.1 : <20Ἡσιόδου Θεογονίας>20 ( 217–219).
1325   1.5.5.2 : Καὶ Μοίρας καὶ Κῆρας ἐγείνατο νηλεοποίνους,
1326   1.5.5.3 : Κλωθώ τε Λάχεσίν τε καὶ Ἄτροπον, αἵτε βροτοῖσι
1327   1.5.5.4 : γινομένοισι διδοῦσιν ἔχειν ἀγαθόν τε κακόν τε.
1328   1.5.6.1 : <20Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν>20 ( 608. 609; 615–617).
1329   1.5.6.2 : Οὔτινά φημι θεῶν ἄτερ ὄλβιον, οὐ βαρύποτμον
1330   1.5.6.3 : ἄνδρα γενέσθαι.
1331   1.5.6.4 : ...........
1332   1.5.6.5 : μόρσιμα δ´ οὔτι φυγεῖν θέμις·
1333   1.5.6.6 : οὐ σοφίᾳ τις ἀπώσεται·
1334   1.5.6.7 : ἀλλὰ μάταν ὁ πρόθυμος ἀεὶ πόνον ἕξει.
1335   1.5.7.1 : <20Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν· εἰς Ὑάκινθον>20 (XI).
1336   1.5.7.2 : Ἀμφασία τόκα Φοῖβον ἕλεν τὸ σὸν ἄλγος ὁρῶντα,
1337   1.5.7.3 : δίζετο φάρμακα πάντα, σοφὰν δ´ ἐπεμαίετο τέχναν, 
1338   1.5.7.4 : χρῖεν δ´ ἀμβροσίᾳ καὶ νέκταρι, χρῖεν ἐπᾴσας
1339   1.5.7.5 : ὠτειλάν· μοιραῖα δ´ ἀναλθέα τρώματα πάντα.
1340   1.5.8.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 422 N.).〉
1341   1.5.8.2 : Μόνη γὰρ ἐν θεοῖσιν οὐ δεσπόζεται
1342   1.5.8.3 : Μοῖρ´ οὐδ´ ἐν ἀνθρώποισιν, ἀλλ´ αὐτὴ κρατεῖ.
1343   1.5.9.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 423 N.).〉
1344   1.5.9.2 : Ὦ Μοῖρα κεδνῶν καὶ κακῶν κυνηγέτι.
1345   1.5.10.1 : <20Εὐριπίδου Πηλεῖ>20 (fr. 623 N.).
1346   1.5.10.2 : Κλύετ´ ὦ Μοῖραι, Διὸς αἵτε παρὰ
1347   1.5.10.3 : θρόνον ἀγχοτάτω θεῶν ἑζόμεναι.
1348   1.5.11.1 : <20Σοφοκλέους ἐκ Φαίδρας>20 (fr. 611 N.).
1349   1.5.11.2 : Περιώσι´ ἄφυκτά τε
1350   1.5.11.3 : μήδεα παντοδαπᾶν βουλᾶν ἀδαμαντίναις
1351   1.5.11.4 : ὑφαίνεται κερκίσιν αἶσα.
1352   1.5.12.1 : 〈<21Lyrici ignoti>21 (fr. adesp. 140 3 B.).〉
1353   1.5.12.2 : Κλωθὼ Λάχεσίς τ´, εὐώλενοι
1354   1.5.12.3 : κοῦραι Νυκτός,
1355   1.5.12.4 : εὐχομένων ἐπακούσατ´ οὐράνιαι χθόνιαί τε δαίμονες·
1356   1.5.12.5 : ὦ πανδείμαντοι, πέμπετ´ ἄμμιν
1357   1.5.12.6 : ῥοδόκολπον Εὐνομίαν, λιπαροθρόνους τ´ ἀδελφάς, Δίκαν
1358   1.5.12.7 : καὶ στεφανηφόρον Εἰράναν· 
1359   1.5.12.8 : πόλιν τε τάνδε βαρυφρόνων
1360   1.5.12.9 : λελάθοιτε συντυχιᾶν.
1361   1.5.13.1 : <20Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ>20 (=trag. fr. adesp. 424 N.).
1362   1.5.13.2 : Ἔζης ἄρ´, οὐδὲ γῆς ἔνερθ´ ᾤχου θανών;
1363   1.5.13.3 : Οὐ γὰρ πρὸ μοίρας ἡ τύχη βιάζεται.
1364   1.5.14.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (=App. ad Anthol. Palat. n. 40).
1365   1.5.14.2 : Ἑπτὰ πολυπλανέες κατ´ Ὀλύμπιον ἀστέρες οὐδὸν
1366   1.5.14.3 : εἱλεῦνται, μετὰ τοῖσι δ´ ἀεὶ περινίσσεται αἰών·
1367   1.5.14.4 : νυκτιφανὴς Μήνη, στυγνὸς Κρόνος, Ἥλιος ἡδύς,
1368   1.5.14.5 : παστοφόρος Παφίη, θρασὺς Ἄρης, εὔπτερος Ἑρμῆς,
1369   1.5.14.6 : καὶ Ζεὺς ἀρχιγένεθλος, ἀφ´ οὗ φύσις ἐβλάστησεν.
1370   1.5.14.7 : Οἱ δ´ αὐτοὶ μερόπων ἔλαχον γένος, ἔστι δ´ ἐν ἡμῖν
1371   1.5.14.8 : Μήνη, Ζεύς, Ἄρης, Παφίη, Κρόνος, Ἥλιος, Ἑρμῆς·
1372   1.5.14.9 : τοὔνεκ´ ἀπ´ αἰθερίου μεμερίσμεθα πνεύματος ἕλκειν
1373   1.5.14.10 : δάκρυ, γέλωτα, χόλον, γένεσιν, λόγον, ὕπνον, ὄρεξιν.
1374   1.5.14.11 : Δάκρυ μέν ἐστι Κρόνος, Ζεὺς 〈δ´〉 ἡ γένεσις, λόγος Ἑρμῆς,
1375   1.5.14.12 : θυμὸς Ἄρης, Μήνη δ´ ἄρ´ ὕπνος, Κυθέρεια δ´ ὄρεξις, 
1376   1.5.14.13 : Ἠέλιός τε γέλως· τούτῳ γὰρ ἅπασα δικαίως
1377   1.5.14.14 : καὶ θνητὴ διάνοια γελᾶ καὶ κόσμος ἀπείρων.
1378   1.5.15.1 : 〈<21Aetii>21 placit. (I 27. 28 p. 322. 323 Diels.).〉
1379   1.5.15.2 : 〈<20Χρύσιππος>20〉 μὴ διαφέρειν τοῦ εἱμαρμένου τὸ κα–
1380   1.5.15.3 : τηναγκασμένον, 〈τὴν δὲ εἱμαρμένην εἶναι κίνησιν ἀΐδιον
1381   1.5.15.4 : τῶν ὅλων〉 κατ´ ἐπιπλοκὴν τῶν μερῶν συνηρτημένην.
1382   1.5.15.5 : <20Ἡράκλειτος>20 οὐσίαν εἱμαρμένης ἀπεφαίνετο λόγον
1383   1.5.15.6 : τὸν διὰ οὐσίας τοῦ παντὸς διήκοντα. Αὕτη δ´ ἐστὶ τὸ
1384   1.5.15.7 : αἰθέριον σῶμα, σπέρμα τῆς τοῦ παντὸς γενέσεως καὶ πε–
1385   1.5.15.8 : ριόδου μέτρον τεταγμένης. Πάντα δὲ καθ´ εἱμαρμένην, τὴν
1386   1.5.15.9 : δ´ αὐτὴν ὑπάρχειν ἀνάγκην· γράφει γοῦν (p. 423 Schleierm.,
1387   1.5.15.10 : fr. 63 Bywat.)· ‘ἔστι γὰρ εἱμαρμένα πάντως ...’
1388   1.5.15.11 : <20Πλάτων>20 λόγον ἀΐδιον τὴν οὐσίαν τῆς εἱμαρμένης,
1389   1.5.15.12 : καὶ νόμον ἀΐδιον τῆς τοῦ παντὸς φύσεως.
1390   1.5.15.13 : <20Ποσειδώνιος>20 τρίτην ἀπὸ Διός. πρῶτον μὲν γὰρ
1391   1.5.15.14 : εἶναι τὸν Δία, δεύτερον δὲ τὴν φύσιν, τρίτην δὲ τὴν εἱμαρ–
1392   1.5.15.15 : μένην.
1393   1.5.15.16 : <20Ζήνων>20 ὁ Στωικὸς ἐν τῷ Περὶ φύσεως δύναμιν κι–
1394   1.5.15.17 : νητικὴν τῆς ὕλης κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως, ἥντινα μὴ
1395   1.5.15.18 : διαφέρειν πρόνοιαν καὶ φύσιν καλεῖν.
1396   1.5.15.19 : <20Ἀντίπατρος>20 ὁ Στωικὸς θεὸν ἀπεφαίνετο τὴν εἱμαρ–
1397   1.5.15.20 : μένην. 
1398   1.5.15.21 : <20Χρύσιππος>20 δύναμιν πνευματικὴν τὴν οὐσίαν τῆς
1399   1.5.15.22 : εἱμαρμένης, τάξει τοῦ παντὸς διοικητικήν. Τοῦτο μὲν οὖν
1400   1.5.15.23 : ἐν τῷ δευτέρῳ Περὶ κόσμου, ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ Περὶ ὅρων
1401   1.5.15.24 : καὶ ἐν τοῖς Περὶ τῆς εἱμαρμένης καὶ ἐν ἄλλοις σποράδην
1402   1.5.15.25 : πολυτρόπως ἀποφαίνεται λέγων· Εἱμαρμένη ἐστὶν ὁ τοῦ
1403   1.5.15.26 : κόσμου λόγος, ἢ λόγος τῶν ἐν τῷ κόσμῳ προνοίᾳ διοικου–
1404   1.5.15.27 : μένων· ἢ λόγος, καθ´ ὃν τὰ μὲν γεγονότα γέγονε, τὰ δὲ
1405   1.5.15.28 : γινόμενα γίνεται, τὰ δὲ γενησόμενα γενήσεται. Μεταλαμ–
1406   1.5.15.29 : βάνει δ´ ἀντὶ τοῦ λόγου τὴν ἀλήθειαν, τὴν αἰτίαν, τὴν
1407   1.5.15.30 : φύσιν, τὴν ἀνάγκην, προστιθεὶς καὶ ἑτέρας ὀνομασίας, ὡς
1408   1.5.15.31 : ἐπὶ τῆς αὐτῆς οὐσίας τασσομένας καθ´ ἑτέρας καὶ ἑτέρας
1409   1.5.15.32 : ἐπιβολάς. Μοίρας δὲ καλεῖσθαι ἀπὸ τοῦ κατ´ αὐτὰς δια–
1410   1.5.15.33 : μερισμοῦ, Κλωθὼ καὶ Λάχεσιν καὶ Ἄτροπον. Λάχεσιν
1411   1.5.15.34 : μέν, ὅτι ὃν κλῆρον λελόγχασιν ἕκαστοι κατὰ τὸ δίκαιον
1412   1.5.15.35 : ἀπονέμεται· Ἄτροπον δέ, ὅτι ἀμετάτρεπτος καὶ ἀμετά–
1413   1.5.15.36 : βλητός ἐστιν ὁ καθ´ ἕκαστα διορισμὸς ἐξ ἀϊδίων χρόνων·
1414   1.5.15.37 : Κλωθὼ δέ, ὅτι ἡ κατὰ τὴν εἱμαρμένην διανέμησις καὶ τὰ
1415   1.5.15.38 : γεννώμενα τοῖς κλωθομένοις παραπλησίως διεξάγεται, κατὰ
1416   1.5.15.39 : τὴν ἐτυμολογικὴν ἐξήγησιν τῶν ὀνομάτων ἅμα καὶ τῶν
1417   1.5.15.40 : πραγμάτων συμπαρισταμένων εὐχρήστως.
1418   1.5.16.1 : <20Περὶ τῆς ὅλης οἰκονομίας, Ἑρμοῦ ἐκ τῶν
1419   1.5.16.2 : πρὸς Ἀμοῦν>20 (p. 38 Patrit.).
1420   1.5.16.3 : Καὶ ἡ μὲν διακρατοῦσα τὸν ὅλον κόσμον πρόνοιά
1421   1.5.16.4 : ἐστιν, ἡ δὲ συνέχουσα καὶ περιέχουσα ἀνάγκη ἐστίν, εἱμαρ– 
1422   1.5.16.5 : μένη δὲ ἄγει καὶ περιάγει πάντα καταναγκάζουσα (φύσις
1423   1.5.16.6 : γάρ ἐστιν αὐτῆς τὸ ἀναγκάζειν), αἰτία γενέσεως καὶ φθο–
1424   1.5.16.7 : ρᾶς βίου. Ὁ μὲν οὖν κόσμος πρῶτος ἔχει τὴν πρόνοιαν
1425   1.5.16.8 : (πρῶτος γὰρ αὐτῆς τυγχάνει) **—Ἡ δὲ πρόνοια ἐξήπλωται
1426   1.5.16.9 : ἐν τῷ οὐρανῷ, διότι καὶ θεοὶ περὶ αὐτὸν στρέφονται καὶ
1427   1.5.16.10 : κινοῦνται, ἀκάματον καὶ ἄπαυστον κίνησιν ἔχοντες· εἱμαρ–
1428   1.5.16.11 : μένη δὲ διότι καὶ ἀνάγκη. Καὶ ἡ μὲν πρόνοια προνοεῖ,
1429   1.5.16.12 : εἱμαρμένη δὲ αἰτία ἐστὶ τῆς τῶν ἄστρων διαθέσεως. Οὗτος
1430   1.5.16.13 : νόμος ἄφυκτος, καθ´ ὃν πάντα τέτακται.
1431   1.5.17.1 : <20Ἐκ τῆς Ἰαμβλίχου πρὸς Μακεδόνιον ἐπι–
1432   1.5.17.2 : στολῆς.>20
1433   1.5.17.3 : Πάντα μὲν τὰ ὄντα τῷ ἑνί ἐστιν ὄντα, καὶ γὰρ
1434   1.5.17.4 : αὐτὸ τὸ πρῶτον ὂν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἐξ ἀρχῆς παράγεται,
1435   1.5.17.5 : πολὺ δὲ διαφερόντως τὰ ὅλα αἴτια τῷ ἑνὶ τὸ δύνασθαι
1436   1.5.17.6 : ποιεῖν παραδέχεται καὶ κατὰ μίαν συμπλοκὴν συνέχεται καὶ
1437   1.5.17.7 : συναναφέρεται τῇ τῶν πολλῶν ἀρχῇ προϋπάρχοντα. Κατὰ
1438   1.5.17.8 : δὴ τοῦτον τὸν λόγον καὶ τῶν περὶ τὴν φύσιν αἰτίων, πο–
1439   1.5.17.9 : λυειδῶν ὄντων καὶ πολυμερίστων, ἠρτημένων τε ἀπὸ πλει–
1440   1.5.17.10 : όνων ἀρχῶν, ἀπὸ μιᾶς ὅλης αἰτίας τὸ πλῆθος ἐκκρέμαται,
1441   1.5.17.11 : κατὰ μίαν δὲ σύνδεσιν πάντα πρὸς ἄλληλα συμπλέκεται
1442   1.5.17.12 : καὶ εἰς ἓν ἀνήκει τὸ περιεκτικώτατον τῆς αἰτίας κράτος
1443   1.5.17.13 : ὁ σύνδεσμος τῶν πλειόνων αἰτίων. Οὗτος τοίνυν εἷς εἱρμὸς
1444   1.5.17.14 : 〈οὐ〉 συμπεφορημένος ἐστὶν ἀπὸ τοῦ πλήθους, οὐδ´ ἐπι– 
1445   1.5.17.15 : συνισταμένην ἀπὸ τῆς συμπλοκῆς ποιεῖται τὴν ἕνωσιν,
1446   1.5.17.16 : οὐδὲ διαπεφόρηται ἐν τοῖς καθ´ ἕκαστα· κατὰ δὲ τὴν
1447   1.5.17.17 : προηγουμένην καὶ προτεταγμένην αὐτῶν τῶν αἰτίων μίαν
1448   1.5.17.18 : συμπλοκὴν ἐπιτελεῖ πάντα καὶ συνδεῖ ἐν ἑαυτῷ καὶ πρὸς
1449   1.5.17.19 : αὑτὸν μονοειδῶς ἀνάγει. Μίαν οὖν τάξιν, πάσας τάξεις
1450   1.5.17.20 : ὁμοῦ περιλαβοῦσαν ἐν αὑτῇ, τὴν εἱμαρμένην ἀφοριστέον.
1451   1.5.18.1 : <20Ἐκ τῆς Ἰαμβλίχου πρὸς Σώπατρον ἐπιστολῆς.>20
1452   1.5.18.2 : Τῆς δ´ εἱμαρμένης ἡ οὐσία σύμπασά ἐστιν ἐν τῇ
1453   1.5.18.3 : φύσει· φύσιν δὲ λέγω τὴν ἀχώριστον αἰτίαν τοῦ κόσμου
1454   1.5.18.4 : καὶ ἀχωρίστως περιέχουσαν τὰς ὅλας αἰτίας τῆς γενέσεως,
1455   1.5.18.5 : ὅσα χωριστῶς αἱ κρείττονες οὐσίαι καὶ διακοσμήσεις συνει–
1456   1.5.18.6 : λήφασιν ἐν ἑαυταῖς. Ζωή τε οὖν σωματοειδὴς καὶ λόγος
1457   1.5.18.7 : γενεσιουργός, τά τε ἔνυλα εἴδη καὶ αὐτὴ ἡ ὕλη, ἥ τε
1458   1.5.18.8 : συντεθειμένη γένεσις ἀπὸ τούτων, κίνησίς τε ἡ τὰ πάντα
1459   1.5.18.9 : μεταβάλλουσα καὶ φύσις ἡ τεταγμένως διοικοῦσα τὰ γιγνό–
1460   1.5.18.10 : μενα, ἀρχαί τε αἱ τῆς φύσεως καὶ τέλη καὶ ποιήσεις, καὶ
1461   1.5.18.11 : αἱ τούτων συνδέσεις πρὸς ἄλληλα ἀπ´ ἀρχῆς τε ἄχρι τοῦ
1462   1.5.18.12 : τέλους διέξοδοι συμπληροῦσι τὴν εἱμαρμένην.
1463   1.5.19.1 : <20Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Εἰ ἡ τῶν μελλόντων
1464   1.5.19.2 : πρόγνωσις ὠφέλιμος>20 (fr. XV, 2).
1465   1.5.19.3 : Τὸ γὰρ εἱμαρμένον ἄτρεπτον καὶ ἀπαράβατον, „<20χὥ–
1466   1.5.19.4 : περ μόνον ὀφρύσι νεύσῃ, | καρτερὰ τούτῳ κέ–
1467   1.5.19.5 : κλωστ´ ἀνάγκα“>20 (lyr. Gr. fr. adesp. n. 143 3 B.) καὶ πεπρω–
1468   1.5.19.6 : μένη. Διὰ τοῦτο τὴν εἱμαρμένην καὶ Ἀδράστειαν καλοῦσιν,
1469   1.5.19.7 : ὅτι πέρας ταῖς αἰτίαις ἠναγκασμένον ἐπιτίθησιν, ἀνέκ–
1470   1.5.19.8 : φευκτος οὖσα καὶ ἀναπόδραστος. 
1471   1.5.20.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα>20 (p. 38 Patrit.).
1472   1.5.20.2 : Πάντα δὲ γίνεται φύσει καὶ εἱμαρμένῃ καὶ οὐκ ἔστι
1473   1.5.20.3 : τόπος ἔρημος προνοίας. Πρόνοια δέ ἐστιν αὐτοτελὴς λό–
1474   1.5.20.4 : γος τοῦ ἐπουρανίου θεοῦ. Δύο δὲ τούτου αὐτοφυεῖς δυ–
1475   1.5.20.5 : νάμεις, ἀνάγκη καὶ εἱμαρμένη. Ἡ δὲ εἱμαρμένη ὑπηρετεῖ
1476   1.5.20.6 : προνοίᾳ καὶ ἀνάγκῃ, τῇ δὲ εἱμαρμένῃ ὑπηρετοῦσιν οἱ ἀστέ–
1477   1.5.20.7 : ρες. Οὔτε γὰρ εἱμαρμένην φυγεῖν τις δύναται, οὔτε φυ–
1478   1.5.20.8 : λάξαι ἑαυτὸν ἀπὸ τῆς τούτων δεινότητος. Ὅπλον γὰρ
1479   1.5.20.9 : εἱμαρμένης οἱ ἀστέρες, κατὰ γὰρ ταύτην πάντα ἀποτελοῦσι
1480   1.5.20.10 : τῇ φύσει καὶ τοῖς ἀνθρώποις.
1481   1.5.21.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 (X p. 620D–621A).
1482   1.5.21.2 : Ἐπειδὴ δ´ οὖν πάσας τὰς ψυχὰς τοὺς βίους ᾑρῆσθαι,
1483   1.5.21.3 : ὥσπερ ἔλαχον, ἐν τάξει προσιέναι πρὸς τὴν Λάχεσιν· ἐκεί–
1484   1.5.21.4 : νην δ´ ἑκάστῳ, ὃν εἵλετο δαίμονα, τοῦτον φύλακα ξυμπέμ–
1485   1.5.21.5 : πειν τοῦ βίου καὶ ἀποπληρωτὴν τῶν αἱρεθέντων. ὃν
1486   1.5.21.6 : πρῶτον μὲν ἄγειν αὐτὴν πρὸς τὴν Κλωθὼ ὑπὸ τὴν ἐκεί–
1487   1.5.21.7 : νης χεῖρά τε καὶ ἐπιστροφὴν τῆς τοῦ ἀτράκτου δίνης,
1488   1.5.21.8 : κυροῦντα ἣν λαχὼν εἵλετο μοῖραν. ταύτης δ´ ἐφαψάμενον
1489   1.5.21.9 : αὖθις ἐπὶ 〈τὴν〉 τῆς Ἀτρόπου ἄγειν νῆσιν, ἀμετάστροφα
1490   1.5.21.10 : τὰ ἐπικλωσθέντα ποιοῦντα. ἐντεῦθεν δὲ δὴ ἀμεταστρεπτὶ
1491   1.5.21.11 : ὑπὸ τὸν τῆς Ἀνάγκης ἰέναι θρόνον· καὶ δι´ ἐκείνου διεξ–
1492   1.5.21.12 : ελθόντα, ἐπειδὴ καὶ οἱ ἄλλοι διῆλθον, πορεύεσθαι ἅπαν–
1493   1.5.21.13 : τας εἰς τὸ τῆς Λήθης πεδίον.
1494   1.5.22.1 : <20Ἐκ τῆς Ἀριστοτέλους πρὸς Ἀλέξανδρον
1495   1.5.22.2 : ἐπιστολῆς>20 (de mundo c. 7, 5 p. 401b 8).
1496   1.5.22.3 : Οἶμαι δὲ καὶ τὴν ἀνάγκην οὐκ ἄλλο τι λέγεσθαι πλὴν
1497   1.5.22.4 : τοῦτο· οἱονεὶ ἀνίκητον οὐσίαν, εἱμαρμένην δὲ διὰ τὸ εἴρε–
1498   1.5.22.5 : σθαί τε καὶ χωρεῖν ἀκωλύτως· πεπρωμένην δὲ διὰ τὸ
1499   1.5.22.6 : πεπερατῶσθαι πάντα καὶ μηθὲν ἐν τοῖς οὖσιν ἄπειρον
1500   1.5.22.7 : εἶναι· καὶ μοῖραν μὲν ἀπὸ τοῦ μεμερίσθαι, νέμεσιν δὲ ἀπὸ 
1501   1.5.22.8 : τῆς ἑκάστῳ διανεμήσεως, ἀδράστειαν δὲ ἀναπόδραστον
1502   1.5.22.9 : αἰτίαν οὖσαν κατὰ φύσιν, αἶσαν δὲ ἀεὶ οὖσαν. Τά τε περὶ
1503   1.5.22.10 : τὰς μοίρας καὶ τὸν ἄτρακτον εἰς ταῦτά πως νεύει· τρεῖς
1504   1.5.22.11 : μὲν αἱ μοῖραι κατὰ τοὺς χρόνους μεμερισμέναι· νῆμα δὲ
1505   1.5.22.12 : ἀτράκτου τὸ μὲν ἐξειργασμένον ἤδη, τὸ δὲ μέλλον, τὸ δὲ
1506   1.5.22.13 : περιστρεφόμενον. τέτακται δὲ κατὰ μὲν τὸ γεγονὸς μία
1507   1.5.22.14 : τῶν μοιρῶν, Ἄτροπος, ἐπεὶ τὰ παρελθόντα πάντα ἄτρε–
1508   1.5.22.15 : πτά ἐστι· κατὰ δὲ τὸ μέλλον Λάχεσις, εἰς πάντα γὰρ ἡ
1509   1.5.22.16 : κατὰ φύσιν μένει λῆξις· κατὰ δὲ τὸ ἐνεστὼς Κλωθώ, συμ–
1510   1.5.22.17 : περαίνουσα καὶ κλώθουσα ἑκάστῳ τὰ οἰκεῖα, ὅπερ αἰνίτ–
1511   1.5.22.18 : τεται καὶ ὁ μῦθος. Πάντα δὲ ταῦτά ἐστιν οὐκ ἄλλο τι
1512   1.5.22.19 : πλὴν ὁ θεός, καθάπερ καὶ ὁ γενναῖος Πλάτων (de leg. IV
1513   1.5.22.20 : p. 715E)· „Ὁ μὲν δὴ θεός, ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος,
1514   1.5.22.21 : ἀρχήν τε καὶ τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων ἔχων, εὐθείᾳ
1515   1.5.22.22 : περαίνει, κατὰ φύσιν περιπορευόμενος.“
1516   1.6.t.1 : {1Περὶ τύχης ἢ ταὐτομάτου.}1
1517   1.6.1a.1 : <20Μενάνδρου Ὑποβολιμαίῳ>20 (fr. 3a, Com. IV
1518   1.6.1a.2 : p. 212 sq.).
1519   1.6.1a.3 : Παύσασθε νοῦν λέγοντες, οὐδὲν γὰρ πλέον
1520   1.6.1a.4 : ἁνθρώπινος νοῦς ἐστιν· ἀλλὰ τὸ τῆς τύχης— 
1521   1.6.1a.5 : εἴτ´ ἔστι τοῦτο πνεῦμα θεῖον, εἴτε νοῦς—
1522   1.6.1a.6 : τοῦτ´ ἔστι τὸ κυβερνῶν 〈ἅπαντα〉 καὶ στρέφον
1523   1.6.1a.7 : καὶ σῷζον· ἡ πρόνοια δ´ ἡ θνητὴ καπνὸς
1524   1.6.1a.8 : καὶ φλήναφος. πείσθητε, κοὐ μέμψεσθέ με·
1525   1.6.1a.9 : πάνθ´ ὅσα ποιοῦμεν ἢ λέγομεν ἢ πράττομεν,
1526   1.6.1a.10 : τύχη ´στίν, ἡμεῖς δ´ ἐσμὲν ἐπιγεγραμμένοι.
1527   1.6.2.1 : 〈<21Comici incerti>21 (=Menand. Hypobol. fr. 3b, Com.
1528   1.6.2.2 : IV p. 213).〉
1529   1.6.2.3 : Τύχη κυβερνᾷ πάντα, ταύτην καὶ φρένας
1530   1.6.2.4 : δεῖ καὶ πρόνοιαν καὶ θεὸν καλεῖν μόνην,
1531   1.6.2.5 : εἰ μή τις ἄλλως ὀνόμασιν χαίρει κενοῖς.
1532   1.6.2.1 : 〈<21Comici incerti>21 (fr. anon. 255, Com. IV p. 692).〉
1533   1.6.2.2 : Ἅπανθ´ ὁρῶ
1534   1.6.2.3 : ἅμα τῇ τύχῃ ῥέοντα μεταπίπτοντά τε.
1535   1.6.3.1 : 〈<20Ἀρχιλόχου>20 (fr. 16 3 B.).〉
1536   1.6.3.2 : Πάντα τύχη καὶ μοῖρα, Περίκλεες, ἀνδρὶ δίδωσιν.
1537   1.6.4.1 : 〈<21Comici incerti>21 (fr. anon. 256, Com. IV p. 693).〉
1538   1.6.4.2 : Ἀλλ´ ἔστιν εὔστοχόν τι βουλευτήριον
1539   1.6.4.3 : ταὐτόματον.
1540   1.6.5.1 : 〈<21Comici incerti>21 (fr. anon. 257, Com. IV p. 693)〉
1541   1.6.5.2 : Ἐπηρεαστικόν γέ τι
1542   1.6.5.3 : ταὐτόματόν ἐστι τῷ βίῳ. 
1543   1.6.6.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 425 N.).〉
1544   1.6.6.2 : Ἡ τὰ θνητῶν καὶ τὰ θεῖα πάντ´ ἐπισκοποῦς´ 〈ἀεὶ〉
1545   1.6.6.3 : καὶ νέμους´ ἡμῶν ἑκάστῳ τὴν κατ´ ἀξίαν τύχη
1546   1.6.6.4 : [μερίδα].
1547   1.6.7.1 : <20Χαιρήμονος ἐξ Ἀχιλλέως Θερσιτοκτόνου>20
1548   1.6.7.2 : (fr. 2 p. 607 N.).
1549   1.6.7.3 : Τύχη τὰ θνητῶν πράγματ´, οὐκ εὐβουλία.
1550   1.6.8.1 : <20Φιλήμονος>20 (fr. inc. 98, Com. IV p. 62).
1551   1.6.8.2 : Ἄλλος κατ´ ἄλλην δαιμονίζεται τύχην.
1552   1.6.9.1 : <20Μενάνδρου Κνιδίᾳ>20 (fr. 2, Com. IV p. 151).
1553   1.6.9.2 : Ταὐτόματόν ἐστιν ὡς ἔοικέ που θεός,
1554   1.6.9.3 : σῴζει τε πολλὰ τῶν ἀοράτων πραγμάτων.
1555   1.6.10.1 : <20Μενάνδρου Ὑποβολιμαίῳ>20 (fr. 6, Com. IV p. 214).
1556   1.6.10.2 : Οὐ παντὸς ἀγαθοῦ τὴν πρόνοιαν αἰτίαν
1557   1.6.10.3 : κρίνων ἂν ὀρθῶς ὑπολαβεῖν τίς μοι δοκεῖ,
1558   1.6.10.4 : ἀλλ´ ἔστι καὶ ταὐτόματον ἔνθα χρήσιμον.
1559   1.6.11.1 : <20Φιλήμονος Ἀποκαρτεροῦντι>20 (Com. IV p. 6).
1560   1.6.11.2 : Νῦν δ´ οἶδ´ ἀκριβῶς τὴν τύχην, ὡς οὐ μία,
1561   1.6.11.3 : οὐδ´ ἔστι πρῴην, ἀλλὰ μετὰ τῶν σωμάτων
1562   1.6.11.4 : ἡμῶν, ὅταν γινώμεθ´, εὐθὺς χἡ τύχη
1563   1.6.11.5 : προσγίνεθ´ ἡμῖν συγγενὴς τῷ σώματι·
1564   1.6.11.6 : κοὐκ ἔστιν ἕτερον παρ´ ἑτέρου λαβεῖν τύχην. 
1565   1.6.12.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (fr. 1006 N.).〉
1566   1.6.12.2 : Τὸν εὐτυχοῦντα καὶ φρονεῖν νομίζομεν.
1567   1.6.13.1 : 〈<21Lyrici incerti>21 (fr. adesp. 139 3 B.)〉
1568   1.6.13.2 : Τύχα μερόπων ἀρχὰ
1569   1.6.13.3 : καὶ τέρμα, τὺ καὶ σοφίας θακεῖς ἕδρας
1570   1.6.13.4 : καὶ τιμὰν βροτέοις ἐπέθηκας ἔργοις·
1571   1.6.13.5 : καὶ τὸ καλὸν πλέον ἢ κακὸν ἐκ σέθεν,
1572   1.6.13.6 : ἅ τε χάρις λάμπει περὶ σὰν πτέρυγα χρυσέαν·
1573   1.6.13.7 : καὶ τὸ τεᾷ πλάστιγγι δοθὲν μακαριστότατον τελέθει.
1574   1.6.13.8 : τὺ δ´ ἀμαχανίας πόρον εἶδες ἐν ἄλγεσιν,
1575   1.6.13.9 : καὶ λαμπρὸν φάος ἄγαγες ἐν σκότῳ, προφερεστάτα θεῶν.
1576   1.6.14a.1 : <20Μενάνδρου Κεκρυφάλῳ>20 (fr. 4, Com. IV p. 148).
1577   1.6.14a.2 : Ταὐτόματον ἡμῖν ἀφανὲς ὂν συλλαμβάνει.
1578   1.6.15.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ Τιτθῇ>20 (fr. 2, Com. IV p. 205).〉
1579   1.6.15.2 : Αὐτόματα γὰρ τὰ πράγματ´ ἐπὶ τὸ συμφέρον
1580   1.6.15.3 : ῥεῖ κἂν καθεύδῃς, ἢ πάλιν τοὐναντίον. 
1581   1.6.15.1 : <20Χαιρήμονος>20 (fr. 19 p. 611 N.).
1582   1.6.15.2 : Ἅπαντα νικᾷ καὶ μεταστρέφει τύχη,
1583   1.6.15.3 : οὐδεὶς δὲ νικᾷ μὴ θελούσης τῆς τύχης.
1584   1.6.16.1 : <20Αἰσχύλου>20 (=trag. fr. adesp. 426 N.).
1585   1.6.16.2 : Πάντων τύραννος ἡ τύχη ´στὶ τῶν θεῶν,
1586   1.6.16.3 : τὰ δ´ ἄλλ´ ὀνόματα ταῦτα πρόσκειται μάτην,
1587   1.6.16.4 : μόνη διοικεῖν γοῦν ἅπαντα βούλεται.
1588   1.6.17a.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 29 p. 324 sq. Diels.).〉
1589   1.6.17a.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 διαφέρειν τῆς τύχης τὸ αὐτόματον·
1590   1.6.17a.3 : τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τύχης καὶ τοῦ αὐτομάτου εἶναι ἐν τοῖς
1591   1.6.17a.4 : πρακτέοις πάντως· τὸ δ´ αὐτόματον οὐκ ἀπὸ τύχης, ἐν
1592   1.6.17a.5 : γὰρ τοῖς ἔξω πράξεως· καὶ τὴν μὲν τύχην τῶν λογικῶν,
1593   1.6.17a.6 : τὸ δ´ αὐτόματον καὶ τῶν λογικῶν καὶ τῶν ἀλόγων καὶ
1594   1.6.17a.7 : ἀψύχων· καὶ τὴν μὲν τύχην προαιρέτως συμβαίνειν, τὸ δ´
1595   1.6.17a.8 : αὐτόματον ἀπροαιρέτως· καὶ τὴν μέν τινος ὑπάρχοντος
1596   1.6.17a.9 : γίγνεσθαι, τὸ δὲ ἀλόγως, μηδενὸς ἔξω βουλευθέντος.
1597   1.6.17a.10 : <20Πλάτων>20 τὴν τύχην ἀπεφαίνετο αἰτίαν ἐν ἀπροαι–
1598   1.6.17a.11 : ρέτοις κατὰ συμβεβηκὸς καὶ παρακολούθημα καὶ σύμπτω–
1599   1.6.17a.12 : μα, καὶ προαιρέσεως κατὰ τὴν πρὸς τὸ τέλος πρόθεσιν
1600   1.6.17a.13 : ἐναλλακτικὴν σχέσιν.
1601   1.6.17a.14 : <20Ἀριστοτέλης,>20 αἰτίαν κατὰ συμβεβηκός, ἐν τοῖς
1602   1.6.17a.15 : καθ´ ὁρμὴν ἕνεκά τινος γιγνομένοις ἄστατον καὶ ἄδηλον.
1603   1.6.17a.16 : Καὶ ὑποθέσεις μὲν δύο ταῖς ἀρχαῖς ἐνυπάρχειν, τάξιν τε
1604   1.6.17a.17 : καὶ ἀταξίαν, αἰτίας δὲ τέτταρας ἐν τοῖς ὅλοις, καθ´ ἃς 
1605   1.6.17a.18 : ἅπαντα συνίσταται, νοῦν, φύσιν, ἀνάγκην, τύχην· καὶ τού–
1606   1.6.17a.19 : των διπλῆν ἑκάστην, τὴν μὲν ἐν τοῖς ἀνθρωπίνοις πράγ–
1607   1.6.17a.20 : μασι, τὴν δ´ ἐν ἄλλοις· τελεῖσθαι δὲ τὰ μὲν πάντως, τὰ
1608   1.6.17a.21 : δὲ κατὰ τὸ πλεῖστον, τὰ δ´ ἄλλοτε ἄλλως. Τὴν δ´ εἱμαρ–
1609   1.6.17a.22 : μένην οὐκ αἰτίαν μέν, τρόπον δέ τινα αἰτίας, συμβεβηκότα
1610   1.6.17a.23 : πως τοῖς τῆς ἀνάγκης τεταγμένοις.
1611   1.6.18.1 : <20Πλάτωνος Νόμων δʹ>20 (p. 709A).
1612   1.6.18.2 : Ὡς οὐδείς ποτε ἀνθρώπων οὐδὲν νομοθετεῖ, τύχαι
1613   1.6.18.3 : δὲ καὶ ξυμφοραὶ παντοῖαι πίπτουσαι παντοίως νομοθε–
1614   1.6.18.4 : τοῦσιν ἅπαντα ἡμῖν. ἢ γὰρ πόλεμός τις βιασάμενος ἀνέ–
1615   1.6.18.5 : τρεψε πολιτείας καὶ μετέβαλε νόμους, ἢ πενίας χαλεπῆς
1616   1.6.18.6 : ἀπορία· πολλὰ δὲ καὶ νόσοι ἀναγκάζουσι καινοτομεῖν,
1617   1.6.18.7 : λοιμῶν τε ἐμπιπτόντων καὶ χρόνον ἐπὶ πολὺν ἐνιαυτῶν
1618   1.6.18.8 : πολλῶν πολλάκις ἀκαιρίαι. Ταῦτα δὴ πάντα προϊδών τις
1619   1.6.18.9 : ἄρξειεν ἂν εἰπεῖν ὅπερ ἐγὼ νῦν δή, θνητὸν μὲν μηδένα
1620   1.6.18.10 : νομοθετεῖν μηδέν, τύχας δ´ εἶναι σχεδὸν ἅπαντα τἀνθρώ–
1621   1.6.18.11 : πινα πράγματα· τὸ δ´ ἔστι περὶ ναυτιλίαν καὶ κυβερνη–
1622   1.6.18.12 : τικὴν καὶ ἰατρικὴν καὶ στρατηγικὴν πάντα ταῦτ´ εἰπόντα
1623   1.6.18.13 : δοκεῖν εὖ λέγειν· ἀλλὰ γὰρ ὅμως αὖ καὶ τόδε ἔστιν εὖ
1624   1.6.18.14 : λέγοντα λέγειν ἐν τοῖς αὐτοῖς τούτοις. {—}Τὸ ποῖον; {—}Ὡς
1625   1.6.18.15 : θεὸς μὲν πάντα καὶ μετὰ θεοῦ τύχη καὶ καιρὸς τἀνθρώ–
1626   1.6.18.16 : πινα διακυβερνῶσι ξύμπαντα. Ἡμερώτερον μὲν τρίτον
1627   1.6.18.17 : ξυγχωρῆσαι τούτοις δεῖν ἕπεσθαι τέχνην· καιρῷ γὰρ χει–
1628   1.6.18.18 : μῶνος συλλαβέσθαι κυβερνητικὴν ἢ μή, μέγα πλεονέκτημα
1629   1.6.18.19 : ἔγωγ´ ἂν θείην. ἢ πῶς; {—}Οὕτως. {—}Οὐκοῦν καὶ τοῖς
1630   1.6.18.20 : ἄλλοις ὡσαύτως κατὰ τὸν αὐτὸν ἂν ἔχοι λόγον; 
1631   1.6.19.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 29 p. 325 Diels.).〉
1632   1.6.19.2 : <20Θεόφραστος>20 προσδιαρθροῖ ταῖς αἰτίαις τὴν κατὰ
1633   1.6.19.3 : προαίρεσιν· φέρεται δέ πως εἰς τὸ εἱμαρμένην εἶναι τὴν
1634   1.6.19.4 : ἑκάστου φύσιν· ἐν ᾗ τόπον τεττάρων αἰτιῶν ποικίλων,
1635   1.6.19.5 : προαιρέσεως 〈φύσεως〉 τύχης καὶ ἀνάγκης.
1636   1.6.19.6 : <20Ἐπίκουρος>20 κατ´ ἀνάγκην, κατὰ προαίρεσιν, κατὰ
1637   1.6.19.7 : τύχην.
1638   1.6.18.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου Πυθαγορικῶν ἀπο–
1639   1.6.18.2 : φάσεων.>20
1640   1.6.18.3 : Περὶ δὲ τύχης τάδ´ ἔφασκον· εἶναι μέν τι καὶ δαι–
1641   1.6.18.4 : μόνιον μέρος αὐτῆς, γενέσθαι γὰρ ἐπίπνοιάν τινα παρὰ
1642   1.6.18.5 : τοῦ δαιμονίου τῶν ἀνθρώπων ἐνίοις ἐπὶ τὸ βέλτιον ἢ ἐπὶ
1643   1.6.18.6 : τὸ χεῖρον, καὶ εἶναι φανερῶς κατ´ αὐτὸ τοῦτο τοὺς μὲν
1644   1.6.18.7 : εὐτυχεῖς, τοὺς δὲ ἀτυχεῖς. καταφανέστατον δὲ εἶναι τοῦτο
1645   1.6.18.8 : 〈τῷ〉 τοὺς μὲν ἀπροβουλεύτως καὶ εἰκῇ τι πράττοντας πολ–
1646   1.6.18.9 : λάκις κατατυγχάνειν, τοὺς δὲ προβουλευομένους καὶ προ–
1647   1.6.18.10 : νοουμένους ὀρθῶς τι πράττειν ἀποτυγχάνειν. Εἶναι δὲ καὶ
1648   1.6.18.11 : ἕτερον τύχης εἶδος, καθ´ ὃ οἳ μὲν εὐφυεῖς καὶ εὔστοχοι,
1649   1.6.18.12 : οἳ δὲ ἀφυεῖς τε καὶ ἐναντίαν ἔχοντες φύσιν βλάστοιεν, ὧν
1650   1.6.18.13 : οἳ μὲν εὐθυβολοῖεν ἐφ´ ὅ τι ἂν ἐπιβάλωνται, οἳ δὲ ἀπο–
1651   1.6.18.14 : πίπτοιεν τοῦ σκοποῦ, μηδέποτε τῆς διανοίας αὐτῶν εὐστό–
1652   1.6.18.15 : χως φερομένης, ἀλλὰ ἀεὶ ταρασσομένης· ταύτην δὲ τὴν
1653   1.6.18.16 : ἀτυχίαν σύμφυτον εἶναι καὶ οὐκ ἐπείσακτον.
1654   1.6.19.1 : <20Εὐρύσω περὶ τύχας>20 (fr. 2 Mullach., phil. II p. 112).
1655   1.6.19.2 : Δοκεῖ δέ μοι τύχα καὶ τὸ ἀπὸ τᾶς τύχας γινόμενον 
1656   1.6.19.3 : πᾶν οὐχ ὡς ὑπό τινος αἰτίας ἀφωρισμένας καὶ ὡς ὑπο–
1657   1.6.19.4 : κειμένας γίνεσθαι, ἀλλ´ ὡς ἐπισυμβαῖνον καὶ ἐπισυνιστά–
1658   1.6.19.5 : μενον ἁτέραις τισὶν αἰτίαις. Ἁ τύχα ὦν καὶ τὸ ἀπὸ τύ–
1659   1.6.19.6 : χας γινόμενον οὔθ´ ὡς φύσις ἐντὶ ὑπὸ φύσιός τε γινό–
1660   1.6.19.7 : μενον, οὔθ´ ὡς τέχνα καὶ φρόνασίς τις ἀνθρωπίνα καὶ
1661   1.6.19.8 : θεία, ἀλλὰ ἐπισυμβαῖνον παραλόγως τε καὶ ἀπροαισθή–
1662   1.6.19.9 : τως τούτοις. Ἐπεὶ γὰρ δύο φύσιες ἐν τῷ ὅλῳ τῷδε
1663   1.6.19.10 : καὶ τῷ παντὶ ἐνυπάρχοντι ἐναντίαι ἀλλάλαις καὶ ταυτᾶν
1664   1.6.19.11 : ἃ μέν ἐντι ῥητὰ καὶ τεταγμένα καὶ λόγον ἔχουσα ποτὶ
1665   1.6.19.12 : πάντα, ἃ δ´ ἄρρητος καὶ ἄτακτος καὶ ἄλογος καὶ οὐδεμίαν
1666   1.6.19.13 : σύνταξιν ἔχουσα, αὐταυτόθεν φανερόν, ὅτι τὸ μὲν ἀπὸ τύ–
1667   1.6.19.14 : χας καὶ τῶ αὐτομάτω γινόμενον γίνεται ἐμπεσούσας τᾶς
1668   1.6.19.15 : ἀλόγω καὶ ἀτάκτω φύσιος ἐς τὰ πράγματα, πάντα δὲ
1669   1.6.19.16 : τὰ σύστοιχα ταῖς καθόλω φύσεσιν ἀεὶ κατὰ τὸ βέλτιον
1670   1.6.19.17 : καὶ τὸ χεῖρον ἀντιδιαιρέονται [τὰ] πράγματα, τὰ μὲν ὡς
1671   1.6.19.18 : ἀγαθοποιῶ τινος φύσιος καὶ βασιλικᾶς ἐπικρατευσάσας,
1672   1.6.19.19 : τὰ δ´ ὡς κακοποιῶ καὶ τυραννικᾶς.
1673   1.7.t.1 : {1Ὅτι ἀλόγιστος ἡ φορὰ τῆς τύχης.}1
1674   1.7.1.1 : <20Μενάνδρου Κιθαριστοῦ>20 (fr. 8, Com. IV p. 151).
1675   1.7.1.2 : Ὡς ποικίλον πρᾶγμ´ ἐστὶ καὶ πλάνον τύχη.
1676   1.7.2.1 : <20Μενάνδρου Προγάμων>20 (=Chaeremonis fr. 20
1677   1.7.2.2 : p. 611 N.).
1678   1.7.2.3 : Τὸ τῆς τύχης τοι μεταβολὰς πολλὰς ἔχει. 
1679   1.7.3.1 : 〈<20Μενάνδρου (=Προγάμων Com. IV p. 195).〉
1680   1.7.3.2 : Τυφλόν γε καὶ δύστηνόν ἐστιν ἡ τύχη.
1681   1.7.4.1 : <20Σοφοκλέους Οἰδίποδι>20 (Tyr. 977. 978.).
1682   1.7.4.2 : Τί δ´ ἂν φοβοῖτ´ ἄνθρωπος, ᾧ τὰ τῆς τύχης
1683   1.7.4.3 : κρατεῖ, πρόνοια δ´ ἐστὶν οὐδενὸς σαφής;
1684   1.7.5.1 : <20Μενάνδρου>20 (fr. 247, Com. IV p. 288).
1685   1.7.5.2 : Οὐδὲν κατὰ λόγον γίγνεθ´ ὧν ποιεῖ τύχη.
1686   1.7.6.1 : <20Εὐριπίδου Ἑλένης>20 ( 711–715).
1687   1.7.6.2 : Σκέψαι γάρ, ὁ θεὸς ὡς ἔχει τι ποικίλον
1688   1.7.6.3 : καὶ δυστέκμαρτον· εὖ δέ πως ἀναστρέφει
1689   1.7.6.4 : ἐκεῖσε κἀκεῖς´ ἀναφέρων· ὃ μὲν πονεῖ,
1690   1.7.6.5 : ὃ δ´ οὐ πονήσας αὖθις ὄλλυται κακῶς,
1691   1.7.6.6 : βέβαιον οὐδὲν τῆς ἀεὶ τύχης ἔχων.
1692   1.7.7a.1 : <20Μενάνδρου Ξενολόγῳ>20 (fr. 2, Com. IV p. 176).
1693   1.7.7a.2 : Οὕτως ἀσυλλόγιστον ἡ τύχη ποιεῖ
1694   1.7.7a.3 : τὸ συμφέρον τί ποτ´ ἐστὶν ἀνθρώπου βίῳ·
1695   1.7.7a.4 : οὐ χρῆται νόμοις καθ´ οὓς κρίνει πράγματα,
1696   1.7.7a.5 : οὐδ´ ἔστιν εἰπεῖν ζῶντα „ταῦτ´ οὐ πείσομαι“.
1697   1.7.7b.1 : 〈<20Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ>20 ( 701).〉
1698   1.7.7b.2 : Πρὸς τὰς τύχας γὰρ τὰς φρένας κεκτήμεθα. 
1699   1.7.8.1 : <20Εὐριπίδου Δανάης>20 (fr. 332 N.).
1700   1.7.8.2 : Ἐς ταὐτὸν ἥκειν φημι τὰς βροτῶν τύχας,
1701   1.7.8.3 : τόν θ´ ὃν καλοῦσιν αἰθέρ´, ὅστις ἔστι δή.
1702   1.7.8.4 : οὗτος θέρους τε λαμπρὸν ἐκλάμπει σέλας,
1703   1.7.8.5 : χειμῶνά τ´ αὔξει, συντιθεὶς πυκνὸν νέφος·
1704   1.7.8.6 : θάλλειν τε καὶ μή, ζῆν τε καὶ φθίνειν ποιεῖ·
1705   1.7.8.7 : οὕτω δὲ θνητῶν σπέρμα τῶν μὲν εὐτυχεῖ
1706   1.7.8.8 : λαμπρᾷ γαλήνῃ, τῶν δὲ συννέφει πάλιν·
1707   1.7.8.9 : ζῶσίν τε σὺν κακοῖσιν, οἳ δ´ ὄλβου μέτα
1708   1.7.8.10 : φθίνους´ ἐτείοις προσφερῶς μεταλλαγαῖς.
1709   1.7.9a.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 29, 6. 7 p. 326 Diels.).〉
1710   1.7.9a.2 : <20Ἐπίκουρος>20 ἄστατον αἰτίαν προσώποις, χρόνοις,
1711   1.7.9a.3 : τόποις.
1712   1.7.9a.4 : <20Ἀναξαγόρας>20 καὶ οἱ <20Στωικοὶ>20 ἄδηλον αἰτίαν ἀν–
1713   1.7.9a.5 : θρωπίνῳ λογισμῷ· ἃ μὲν γὰρ εἶναι κατ´ ἀνάγκην, ἃ δὲ
1714   1.7.9a.6 : καθ´ εἱμαρμένην, ἃ δὲ κατὰ προαίρεσιν, ἃ δὲ κατὰ τύχην,
1715   1.7.9a.7 : ἃ δὲ κατὰ τὸ αὐτόματον.
1716   1.7.10.1 : Τύχη ἀτάκτου ἐνεργείας ἐστὶ προσηγορία. 
1717   1.7.10.1 : <20Διωτογένεος Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ
1718   1.7.10.2 : ὁσιότατος.>20
1719   1.7.10.3 : Ἐπεὶ γὰρ τέτορες αἰτίαι τὰ σύμπαντα περαίνοντι καὶ
1720   1.7.10.4 : ἐπὶ τέλος ἐπιτίθεντι, φύσις καὶ νόμος καὶ τέχνα καὶ τύχα,
1721   1.7.10.5 : καὶ τῶν μὲν ... ἐξ ἄθεος ποτὶ ξυμφωνίαν πολιτικὰν
1722   1.7.10.6 : φερόντων νόμος ἐπιστάτας καὶ δαμιουργός· τῶν δὲ διὰ
1723   1.7.10.7 : φρονάσιος ἀνθρωπίνας τελεωθέντων τέχνα 〈κα〉 λέγοιτο μά–
1724   1.7.10.8 : τηρ τε καὶ ἁγεμὼν ἦμεν· τῶν δὲ εἰκᾷ τε καὶ ὡς ἔτυχεν
1725   1.7.10.9 : ἀπὸ τωὐτομάτω ὁμοίως ποτιπιπτόντων τοῖς χρηστοῖς τε
1726   1.7.10.10 : καὶ πονηροῖς τύχαν τῶν τοιούτων αἰτίαν φασοῦμες· ταύ–
1727   1.7.10.11 : ταν δ´ οὔτ´ ἐν μέτρῳ οὔτ´ ἐν ὅρῳ τεταγμέναν καὶ πεφυρ–
1728   1.7.10.12 : μένως ἕκαστα ποιέν· γενναθείσα δὲ δὴ ἐξ αὐταυτῶ γένεος
1729   1.7.10.13 : ἄμφω κινεῖσθαι.
1730   1.8.t.1 : {1Περὶ χρόνου οὐσίας καὶ μερῶν καὶ πόσων
1731   1.8.t.2 : εἴη αἴτιος.}1
1732   1.8.1.1 : <20Σοφοκλέους>20 (fr. 832 N.).
1733   1.8.1.2 : Πάντ´ ἐκκαλύπτων ὁ χρόνος εἰς 〈τὸ〉 φῶς ἄγει. 
1734   1.8.2.1 : <20Ξενοφάνους>20 (fr. XII Brandis. p. 60).
1735   1.8.2.2 : Οὔ τοι ἀπ´ ἀρχῆς πάντα θεοὶ θνητοῖς παρέδειξαν,
1736   1.8.2.3 : ἀλλὰ χρόνῳ ζητοῦντες ἐφευρίσκουσιν ἄμεινον.
1737   1.8.3.1 : <20Φιλήμονος>20 (fab. inc. fr. 55, Com. IV p. 54).
1738   1.8.3.2 : Ὦ Πάμφιλ´, ὁ χρόνος οὐ μόνον τὰ σώματα
1739   1.8.3.3 : αὔξει βαδίζων, ἀλλὰ καὶ τὰ πράγματα.
1740   1.8.4.1 : 〈<20Χαιρήμονος>20 (fr. 22 p. 612 N.).〉
1741   1.8.4.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις, ὅ τι
1742   1.8.4.3 : οὐκ ἐν χρόνῳ ζητοῦσιν ἐξευρίσκεται.
1743   1.8.5.1 : <20Ἀντιφάνους>20 (fab. inc. fr. 72, Com. III p. 156).
1744   1.8.5.2 : Μάλιστα δ´ ἐκπλήττει με τῶν συνειδότων
1745   1.8.5.3 : ὁ χρόνος, ὃν ἀεὶ λανθάνειν ἀμηχανῶ.
1746   1.8.6.1 : <20Θεοδέκτου>20 (fr. 9 p. 625 N.).
1747   1.8.6.2 : Ἀλλ´, ὦ τάλαν Θυέστα, καρτέρει δάκνων
1748   1.8.6.3 : ὀργῆς χαλινόν· παρακελεύομαι δέ σοι
1749   1.8.6.4 : τεθηγμένῳ νῦν· ἀλλ´ ὁ μυρίος χρόνος
1750   1.8.6.5 : τὰ πάντ´ ἀμαυροῖ χὑπὸ χεῖρα λαμβάνει.
1751   1.8.7.1 : <20Ἀγάθωνος>20 (fr. 18 p. 595 N.).
1752   1.8.7.2 : Οὐπώποτ´ ἠξίωσα χαρίσασθαι χρόνοις.
1753   1.8.8.1 : <20Μενάνδρου>20 (fr. 278, Com. IV p. 293).
1754   1.8.8.2 : Πᾶν τοὖργον ὀρθῶς ἐκμαθεῖν χρόνου μέτα. 
1755   1.8.9.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. 170, Com. IV p. 272).
1756   1.8.9.2 : Ὦ δέσποτ´, ἄξι´ ἐστὶ τοῖς σοφοῖς βροτῶν
1757   1.8.9.3 : χρόνῳ σκοπεῖσθαι τῆς ἀληθείας πέρι.
1758   1.8.10.1 : <20Κριτίου>20 (fr. 2 p. 600 N.).
1759   1.8.10.2 : Ὁ χρόνος ἁπάσης ἐστὶν ὀργῆς φάρμακον.
1760   1.8.11.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 427 N.).〉
1761   1.8.11.2 : Μετὰ τὴν σκιὰν τάχιστα γηράσκει χρόνος.
1762   1.8.12.1 : 〈<21Poetae incerti>21 (=Nicostrati fr. 3, Com. III p. 288).〉
1763   1.8.12.2 : Πάλιν χρόνῳ τἀρχαῖα καινὰ γίγνεται.
1764   1.8.13.1 : 〈<20Νικοστράτου Λακώνων>20 (fr. 4, Com. III p. 288).〉
1765   1.8.13.2 : Οὐκ ἔστι δυσαρεστότερον οὐδὲ ἓν χρόνου,
1766   1.8.13.3 : οὐδέποτ´ ἀρέσκει ταὐτὰ τούτῳ τῷ θεῷ.
1767   1.8.14.1 : <20Ἀγάθωνος>20 (fr. 19 p. 595 N.).
1768   1.8.14.2 : Σοφὸν λέγουσι τὸν χρόνον πεφυκέναι. 
1769   1.8.15.1 : 〈<20Σιμωνίδου>20 (fr. 175 3 b.).〉
1770   1.8.15.2 : Οὐκ ἔστιν μείζων βάσανος χρόνου οὐδενὸς ἔργου,
1771   1.8.15.3 : ὃς καὶ ὑπὸ στέρνοις ἀνδρὸς ἔδειξε νόον.
1772   1.8.16.1 : 〈<21Lyrici incerti>21 (=Agath. eleg. 28 p. 593 3 B.).〉
1773   1.8.16.2 : Ὤφελεν ὡς ἀφανὴς οὕτω φανερώτατος εἶναι
1774   1.8.16.3 : καιρός, ὃς αὐξάνεται πλεῖστον ἀπ´ εὐλαβίης.
1775   1.8.17.1 : <20Σοφοκλέους>20 (fr. 280 N.).
1776   1.8.17.2 : Πρὸς ταῦτα κρύπτε μηδέν, ὡς ὁ πάνθ´ ὁρῶν
1777   1.8.17.3 : καὶ πάντ´ ἀκούων πάντ´ ἀναπτύσσει χρόνος.
1778   1.8.18.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Sophocl. fr. 833 N.).〉
1779   1.8.18.2 : Χρόνος, ὦ Χρόν´, ἅμα κραταιᾷ
1780   1.8.18.3 : χρημοσύνᾳ βιότου
1781   1.8.18.4 : πόλλ´ ἀνευρίσκεις σοφὰ μαιομένοις. 
1782   1.8.19.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Eurip. fr. 509 N.).〉
1783   1.8.19.2 : Οὐκ ἔστι πράσσοντάς τι μοχθηρὸν λαθεῖν·
1784   1.8.19.3 : ὀξὺ βλέπει γὰρ ὁ χρόνος, ὃς τὰ πάνθ´ ὁρᾷ.
1785   1.8.20.1 : <20Εὐριπίδου Ἀλόπῃ>20 (=Αἰόλ. fr. 38 N.).
1786   1.8.20.2 : Ὁ χρόνος ἅπαντα τοῖσιν ὕστερον φράσει,
1787   1.8.20.3 : λάλος ἐστὶν οὗτος, οὐκ ἐρωτῶσιν λέγει.
1788   1.8.21.1 : <20Σοφοκλέους Οἰδίποδι>20 (Tyr. 614. 615).
1789   1.8.21.2 : Χρόνος δίκαιον ἄνδρα δείκνυσιν μόνος,
1790   1.8.21.3 : κακὸν δὲ κἂν ἐν ἡμέρᾳ γνοίης μιᾷ.
1791   1.8.22.1 : <20Σιμωνίδου Ἐπιγραμμάτων>20 (fr. 176 3 B.).
1792   1.8.22.2 : Ὅ τοι χρόνος ὀξὺς ὀδόντας
1793   1.8.22.3 : πάντα καταψήχει καὶ τὰ βιαιότατα.
1794   1.8.23.1 : <20Σοφοκλῆς Αἴαντι>20 ( 646–649).
1795   1.8.23.2 : Ἅπανθ´ ὁ μακρὸς κἀναρίθμητος χρόνος
1796   1.8.23.3 : φύει τ´ ἄδηλα καὶ φανέντα κρύπτεται.
1797   1.8.23.4 : Κοὐκ ἔστ´ ἄελπτον οὐδέν, ἀλλ´ ἁλίσκεται
1798   1.8.23.5 : χὡ δεινὸς ὅρκος, χαἱ περισκελεῖς φρένες.
1799   1.8.24.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 ( 714).〉
1800   1.8.24.2 : Πάνθ´ ὁ μέγας χρόνος μαραίνει. 
1801   1.8.25.1 : <20Εὐριπίδου Ἱππολύτου>20 (fr. 444 N.).
1802   1.8.25.2 : Χρόνος διέρπων πάντ´ ἀληθεύειν φιλεῖ.
1803   1.8.26.1 : <21Tragici incerti>21 (=Philem. fr. 97, Com. IV p. 61).
1804   1.8.26.2 : Χρόνος τὰ κρυπτὰ πάντα πρὸς τὸ φῶς ἄγει.
1805   1.8.27.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 428 N.).〉
1806   1.8.27.2 : Ἀλλὰ ταῦτα μὲν χρόνος
1807   1.8.27.3 : δείξει· μόνος γάρ ἐστιν ἀνθρώπων κριτής.
1808   1.8.28.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Chaerem. fr. 20 p. 612 N.).〉
1809   1.8.28.2 : Χρόνος δίκαιον ἄνδρα μηνύει ποτέ.
1810   1.8.29.1 : <20Φιλήμονος>20 (=tr. fr. adesp. 429 N.).
1811   1.8.29.2 : Χρόνῳ τὰ πάντα γίγνεται καὶ κρίνεται.
1812   1.8.30.1 : <20Χαιρήμονος.>20
1813   1.8.30.2 : Σχολῇ βαδίζων ὁ χρόνος ἀφικνεῖται τ〈όπ〉αν.
1814   1.8.31.1 : <20Μενάνδρου>20 (fr. 42, Com. IV p. 247).
1815   1.8.31.2 : Οὐκ ἔστ´ ἄπιστον οὐδὲν ἐν θνητῷ βίῳ,
1816   1.8.31.3 : οὐδ´ ἂν γένοιτο· πολλὰ ποικίλλει χρόνος
1817   1.8.31.4 : παράδοξα καὶ θαυμαστὰ καὶ ζώντων τρόποι.
1818   1.8.32.1 : <20Χαιρήμονος>20 (fr. 22 p. 612 N.).
1819   1.8.32.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις, ὅ τι
1820   1.8.32.3 : οὐκ ἐν χρόνῳ ζητοῦσιν ἐξευρίσκεται. 
1821   1.8.33.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (=Chaerem. fr. 23 p. 612 N.).
1822   1.8.33.2 : Χρόνος μαλάσσει πάντα κἀξεργάζεται.
1823   1.8.34.1 : <20Φιλήμονος>20 (fr. 56, Com. IV p. 54).
1824   1.8.34.2 : Ὅσαι τέχναι γεγόνασι, ταύτας, ὦ Λάχης,
1825   1.8.34.3 : πάσας ἐδίδαξεν ὁ χρόνος, οὐχ ὁ διδάσκαλος.
1826   1.8.35.1 : † <20Ἀναγενέους>20 (anonym. fr. 359, Com. IV p. 693).
1827   1.8.35.2 : Ὁ πολὺς χρόνος πάντ´ ἐξελέγχει, Νικοφῶν.
1828   1.8.36.1 : <20Ἑρμίππου>20 (fr. 1, Com. II p. 380; fr. 4 Kock.).
1829   1.8.36.2 : Ἐκεῖνός ἐστιν στρογγύλος τὴν ὄψιν, ὦ πονηρέ,
1830   1.8.36.3 : ἐντὸς δ´ ἔχων περιέρχεται κύκλῳ τὰ πάντ´ ἐν αὑτῷ·
1831   1.8.36.4 : ἡμᾶς δὲ τίκτει περιτρέχων τὴν γῆν ἁπαξάπασαν.
1832   1.8.36.5 : Ὀνομάζεται δ´ ἐνιαυτός, ὢν δὲ περιφερὴς τελευτὴν
1833   1.8.36.6 : οὐδεμίαν οὐδ´ ἀρχὴν 〈ἔχει〉· κυκλῶν δ´ ἀεὶ τὸ σῶμα
1834   1.8.36.7 : οὐ παύεται δι´ ἡμέρας ὁσημέραι τροχάζων.
1835   1.8.37.1 : <20Κλεοβούλου σοφοῦ τῶν αἰνιγμάτων>20 (fr. 2 3 B.,
1836   1.8.37.2 : p. 971).
1837   1.8.37.3 : Εἷς ὁ πατήρ, παῖδες 〈δὲ〉 δυώδεκα· τῶν δὲ ἑκάστῳ
1838   1.8.37.4 : κοῦραι ἑξήκοντα, διάνδιχα εἶδος ἔχουσαι·
1839   1.8.37.5 : αἳ μὲν λευκαὶ ἔασιν ἰδεῖν, αἳ δ´ αὖτε μέλαιναι·
1840   1.8.37.6 : ἀθάναται δέ τ´ ἐοῦσαι ἀποφθινύθουσιν ἅπασαι. 
1841   1.8.38.1 : <20Μοσχίωνος>20 (fr. 7 p. 633 N.).
1842   1.8.38.2 : Πρῶτον δ´ ἄνειμι καὶ διαπτύξω λόγῳ
1843   1.8.38.3 : ἀρχὴν βροτείου καὶ κατάστασιν βίου·
1844   1.8.38.4 : ἦν γάρ ποτ´ αἰὼν κεῖνος, ἦν ποθ´ ἡνίκα
1845   1.8.38.5 : θηρσὶν διαίτας εἶχον ἐμφερεῖς βροτοί,
1846   1.8.38.6 : ὀρειγενῆ σπήλαια καὶ δυσηλίους
1847   1.8.38.7 : φάραγγας ἐνναίοντες· οὐδέπω γὰρ ἦν
1848   1.8.38.8 : οὔτε στεγήρης οἶκος, οὔτε λαΐνοις
1849   1.8.38.9 : εὐρεῖα πύργοις ὠχυρωμένη πόλις·
1850   1.8.38.10 : οὐ μὴν ἀρότροις ἀγκύλοις ἐτέμνετο
1851   1.8.38.11 : μέλαινα καρποῦ βῶλος ὀμπνίου τροφός,
1852   1.8.38.12 : οὐδ´ ἐργάτης σίδηρος εὐιώτιδος
1853   1.8.38.13 : θάλλοντας οἴνης ὀρχάτους ἐτημέλει,
1854   1.8.38.14 : ἀλλ´ ἦν ἀκύμων † κωφεύουσα ῥέουσα γῆ.
1855   1.8.38.15 : βοραὶ δὲ σαρκοβρῶτες ἀλληλοκτόνους
1856   1.8.38.16 : παρεῖχον αὐτοῖς δαῖτας· ἦν δ´ ὁ μὲν Νόμος
1857   1.8.38.17 : ταπεινός, ἡ Βία δὲ σύνθρονος Διί,
1858   1.8.38.18 : ὁ δ´ ἀσθενὴς ἦν τῶν ἀμεινόνων βορά.
1859   1.8.38.19 : Ἐπεὶ δ´ ὁ τίκτων πάντα καὶ τρέφων χρόνος
1860   1.8.38.20 : τὸν θνητὸν ἠλλοίωσεν ἔμπαλιν βίον,
1861   1.8.38.21 : εἴτ´ οὖν μέριμναν τὴν Προμηθέως σπάσας,
1862   1.8.38.22 : εἴτ´ οὖν ἀνάγκην, εἴτε τῇ μακρᾷ τριβῇ
1863   1.8.38.23 : αὐτὴν παρασχὼν τὴν φύσιν διδάσκαλον,
1864   1.8.38.24 : τόθ´ εὑρέθη μὲν καρπὸς ἡμέρου τροφῆς 
1865   1.8.38.25 : Δήμητρος ἁγνῆς, εὑρέθη δὲ Βακχίου
1866   1.8.38.26 : γλυκεῖα πηγή· γαῖα δ´ ἡ πρὶν ἄσπορος
1867   1.8.38.27 : ἤδη ζυγουλκοῖς βουσὶν ἠροτρεύετο.
1868   1.8.38.28 : ἄστη δ´ ἐπυργώσαντο καὶ περισκεπεῖς
1869   1.8.38.29 : ἔτευξαν οἴκους· καὶ τὸν ἠγριωμένον
1870   1.8.38.30 : εἰς ἥμερον δίαιταν ἤγαγον βίον·
1871   1.8.38.31 : κἀκ τοῦδε τοὺς θανόντας ὥρισεν νόμος
1872   1.8.38.32 : τύμβοις καλύπτειν, κἀπιμοιρᾶσθαι κόνιν
1873   1.8.38.33 : νεκροῖς ἀθάπτοις, μηδ´ ἐν ὀφθαλμοῖς ἐᾶν
1874   1.8.38.34 : τῆς πρόσθε θοίνης μνημόνευμα δυσσεβοῦς.
1875   1.8.39.1 : <20Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν>20 (c. III Herm., XVII Ahr.).
1876   1.8.39.2 : „Εἴαρος, ὦ Μύρσων, ἢ χείματος, ἢ φθινοπώρω,
1877   1.8.39.3 : ἢ θέρεος τί τοι ἁδύ; τί δὲ πλέον εὔχεαι ἐλθεῖν;
1878   1.8.39.4 : ἦ θέρος, ἁνίκα πάντα τελείεται ἅσσα μογεῦμες;
1879   1.8.39.5 : ἢ γλυκερὸν φθινόπωρον, ὅκ´ ἀνδράσι λιμὸς ἐλαφρά;
1880   1.8.39.6 : ἢ καὶ χεῖμα δύσεργον; ἐπεὶ καὶ χείματι πολλοὶ
1881   1.8.39.7 : θαλπόμενοι θέλγονται ἀεργείᾳ τε καὶ ὄκνῳ.
1882   1.8.39.8 : ἤ τοι καλὸν ἔαρ πλέον εὔαδεν; εἰπὲ τί τοι φρὴν
1883   1.8.39.9 : αἱρεῖται; λαλέεν γὰρ ἐπέτραπεν ἁ σχολὰ ἁμῖν.“
1884   1.8.39.10 : „„Κρίνειν οὐκ ἐπέοικε θεήια ἔργα βροτοῖσι,
1885   1.8.39.11 : πάντα γὰρ ἱερὰ ταῦτα καὶ ἁδέα· σεῦ δὲ ἕκατι
1886   1.8.39.12 : ἐξερέω, Κλεόδαμε, τό μοι πέλεν ἅδιον ἄλλων.
1887   1.8.39.13 : οὐκ ἐθέλω θέρος ἦμεν, ἐπεὶ τόκα μ´ ἅλιος ὀπτῇ· 
1888   1.8.39.14 : οὐκ ἐθέλω φθινόπωρον, ἐπεὶ νόσον ὥρια τίκτει·
1889   1.8.39.15 : οὖλον χεῖμα φέρον νιφετὸν κρυμώς τε φοβεῦμαι.
1890   1.8.39.16 : εἶαρ ἐμοὶ τριπόθατον ὅλῳ λυκάβαντι παρείη,
1891   1.8.39.17 : ἁνίκα μήτε κρύος μήθ´ ἅλιος ἄμμε βαρύνει·
1892   1.8.39.18 : εἴαρι πάντα κύει, πάντ´ εἴαρος ἁδέα βλαστῆ,
1893   1.8.39.19 : χἁ νὺξ ἀνθρώποισιν ἴσα καὶ ὁμοίιος ἀώς.““
1894   1.8.40a.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς, τί σοφώτατον; 〈ἔφη,〉 Χρόνος·
1895   1.8.40a.2 : ἀνευρίσκει γὰρ τὰ πάντα.
1896   1.8.40a.3 : <20Περίανδρος>20 ἐρωτηθείς, Τί πάντων αἴτιον; ἔφη,
1897   1.8.40a.4 : Χρόνος.
1898   1.8.40a.5 : <20Θαλῆς>20 ἔφησεν, ὅτι σαφέστατος ἔλεγχος πραγμάτων
1899   1.8.40a.6 : ἁπάντων ἐστὶν ὁ χρόνος, οὗτος 〈γὰρ〉 τὴν ἀλήθειαν ἐμ–
1900   1.8.40a.7 : φανίζει.
1901   1.8.40a.8 : <20Εὐρυφῶν>20 ὁ ἰατρὸς ἐρωτηθεὶς τὸν διδάσκαλον παρ´
1902   1.8.40a.9 : ᾧ ἐπαιδεύθη, Παρὰ τῷ χρόνῳ, ἔφη.
1903   1.8.41.1 : 〈<21Aetii>21 (plac. I 21. 22 p. 318 Diels.).〉
1904   1.8.41.2 : <20Πυθαγόρας>20 τὴν σφαῖραν τοῦ περιέχοντος.
1905   1.8.41.3 : <20Ἐρατοσθένης>20 τὴν τοῦ ἡλίου πορείαν.
1906   1.8.41.4 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 χρόνου οὐσίαν αὐτὴν τὴν κίνησιν.
1907   1.8.41.5 : <20Οἱ πλείους>20 ἀγένητον τὸν χρόνον.
1908   1.8.41.6 : <20Ξενοκράτης>20 μέτρον τῶν γενητῶν, καὶ κίνησιν ἀΐδιον. 
1909   1.8.41.7 : Μέτρον βραδύτητος ἢ τάχους εἶπε <20Χρύσιππος.
1910   1.8.41.8 : Ἑστιαῖος>20 ὁ Περίνθιος φυσικὸς φορὰν ἄστρων πρὸς
1911   1.8.41.9 : ἄλληλα.
1912   1.8.41.10 : <20Στράτων>20 τὸ ἐν κινήσει καὶ ἠρεμίᾳ ποσόν.
1913   1.8.41.11 : <20Ἐπίκουρος>20 σύμπτωμα 〈συμπτωμάτων〉, τοῦτο δ´
1914   1.8.41.12 : ἐστὶ παρακολούθημα κινήσεων.
1915   1.8.41.13 : <20Ἀντιφᾶν>20 καὶ <20Κριτόλαος>20 νόημα ἢ μέτρον τὸν
1916   1.8.41.14 : χρόνον, οὐδ´ ὑπόστασιν.
1917   1.8.42.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 6 Diels. Doxogr. p. 449).〉
1918   1.8.42.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 τὸν δὲ χρόνον ἀριθμὸν εἶναι κινή–
1919   1.8.42.3 : σεως κατὰ τὸ πρότερον καὶ τὸ ὕστερον, οὔτ´ ἀρχὴν ἔχοντα
1920   1.8.42.4 : οὔτε τελευτήν, ἀλλ´ ἀεὶ ὄντα καὶ ἀεὶ γιγνόμενον, εἶναι
1921   1.8.42.5 : δὲ συνεχῆ καὶ διαιρετόν, λαμβάνεσθαι γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν
1922   1.8.42.6 : πρότερον τὸ δ´ ὕστερον, ὅρον δ´ ὑπάρχειν ἑκατέρων τὸ
1923   1.8.42.7 : νῦν, τοῦτο γὰρ νοεῖσθαι τοῦ μὲν προτέρου πέρας, τοῦ δὲ
1924   1.8.42.8 : μέλλοντος ἀρχήν.
1925   1.8.43.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 7 p. 450).〉
1926   1.8.43.2 : <20Οἱ Ἀριστοτελικοὶ>20 τὸν χρόνον ἀριθμὸν τῶν κατὰ
1927   1.8.43.3 : τὸ νῦν ἀφοριζομένων κινήσεων, τὸ δὲ νῦν εἶναι μονάδα
1928   1.8.43.4 : στάσεως ἐν κινήσει, κίνησιν δ´ οὐκ εἶναι τὸν χρόνον, οὐ
1929   1.8.43.5 : μὴν 〈ἄνευ〉 κινήσεως· λέγεσθαι γὰρ κίνησιν βραδεῖαν καὶ 
1930   1.8.43.6 : ταχεῖαν, οὐκέτι δὲ χρόνον, ἀλλὰ πολὺν καὶ ὀλίγον. Ἔτι
1931   1.8.43.7 : τὸ μὲν πλεῖον καὶ τοὔλαττον ἀριθμῷ κρίνεσθαι, χρόνῳ δὲ
1932   1.8.43.8 : τὴν πλείω καὶ ἐλάττω κίνησιν. Οὐκ ἄρα κίνησις ὁ χρόνος,
1933   1.8.43.9 : οὐ μὴν κινήσεως κεχωρισμένος, ἀριθμὸν γὰρ εἶναι κινή–
1934   1.8.43.10 : σεως συνεχῆ κατὰ τὸ πρότερον καὶ ὕστερον.
1935   1.8.44.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 26 p. 461).〉
1936   1.8.44.2 : <20Ζήνωνος. Ζήνων>20 ἔφησε χρόνον εἶναι κινήσεως
1937   1.8.44.3 : διάστημα, τοῦτο δὲ καὶ μέτρον καὶ κριτήριον τάχους τε
1938   1.8.44.4 : καὶ βραδύτητος, ὅπως ἔχει 〈ἕκαστα〉. Κατὰ τοῦτον δὲ γί–
1939   1.8.44.5 : νεσθαι τὰ γινόμενα καὶ τὰ περαινόμενα ἅπαντα καὶ τὰ
1940   1.8.44.6 : ὄντα εἶναι.
1941   1.8.41.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ.>20 (p. 38b Patrit.).
1942   1.8.41.2 : .....................
1943   1.8.41.3 : Ὡς καὶ περὶ τῶν τριῶν χρόνων εὑρεῖν· οὔτε γὰρ καθ´
1944   1.8.41.4 : ἑαυτούς εἰσιν, οὔτε συνήνωνται· καὶ πάλιν συνήνωνται
1945   1.8.41.5 : καὶ καθ´ ἑαυτούς εἰσιν. Ἐὰν χωρὶς εἶναι τοῦ παρεληλυ–
1946   1.8.41.6 : θότος ὑπολάβῃς τὸν ἐνεστῶτα, ἀδύνατόν ἐστιν ἐνεστάναι,
1947   1.8.41.7 : εἰ μὴ καὶ παρεληλυθὼς γένοιτο· ἐκ γὰρ τοῦ ἀποιχομένου
1948   1.8.41.8 : τὸ ἐνεστὼς γίνεται καὶ ἐκ τοῦ ἐνεστῶτος τὸ μέλλον ἔρχεται.
1949   1.8.41.9 : Εἰ δὲ δεῖ καὶ ἐπὶ πλέον βασανίσαι, οὕτω λογισώμεθα· τὸν
1950   1.8.41.10 : μὲν παρεληλυθότα χρόνον οἴχεσθαι εἰς τὸ μηκέτι εἶναι
1951   1.8.41.11 : [τοῦτον], τὸν δὲ μέλλοντα μὴ ὑπάρχειν ἐν τῷ μηδέπω πα–
1952   1.8.41.12 : ρεῖναι, ἀλλὰ μηδὲ τὸν ἐνεστῶτα συμπαρεῖναι ἐν τῷ μένειν. 
1953   1.8.41.13 : Ὃς γὰρ οὐχ ἕστηκε ῥοπὴν ἔχων, οὐδὲ κέντρου μονὴν
1954   1.8.41.14 : [χρόνος], πῶς ἐνεστὼς εἶναι λέγεται ὁ μηδὲ ἑστάναι δυνά–
1955   1.8.41.15 : μενος; καὶ πάλιν ὁ παρεληλυθὼς συνάπτων τῷ ἐνεστῶτι καὶ
1956   1.8.41.16 : ὁ ἐνεστὼς τῷ μέλλοντι εἷς γίνεται (οὐ γὰρ χωρὶς αὑτῶν
1957   1.8.41.17 : εἰσι) τῇ ταὐτότητι καὶ τῇ ἑνότητι καὶ τῇ συνεχείᾳ. Οὕτω
1958   1.8.41.18 : καὶ συνεχὴς καὶ διεστὼς γίνεται, εἷς ὢν καὶ ὁ αὐτός, χρόνος.
1959   1.8.42.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 26 p. 461).
1960   1.8.42.2 : <20Ἀπολλοδώρου. Ἀπολλόδωρος>20 δ´ ἐν τῇ Φυσικῇ
1961   1.8.42.3 : τέχνῃ οὕτως ὁρίζεται τὸν χρόνον· Χρόνος δ´ ἐστὶ τῆς τοῦ
1962   1.8.42.4 : κόσμου κινήσεως διάστημα· οὕτως δ´ ἐστὶν ἄπειρος, ὡς
1963   1.8.42.5 : ὁ πᾶς ἀριθμὸς ἄπειρος λέγεται εἶναι· τὸ μὲν γάρ ἐστιν
1964   1.8.42.6 : αὐτοῦ παρεληλυθός, τὸ δὲ ἐνεστηκός, τὸ δὲ μέλλον. Ἐνε–
1965   1.8.42.7 : στάναι δὲ τὸν πάντα χρόνον ὡς τὸν ἐνιαυτὸν ἐνεστηκέναι
1966   1.8.42.8 : λέγομεν κατὰ μείζονα περιγραφήν· καὶ ὑπάρχειν ὁ πᾶς
1967   1.8.42.9 : χρόνος λέγεται, οὐδενὸς αὐτοῦ τῶν μερῶν ὑπάρχοντος
1968   1.8.42.10 : ἀπαρτιζόντως.
1969   1.8.42.11 : <20Ποσειδωνίου.>20 Τὰ μέν ἐστι κατὰ πᾶν ἄπειρα, ὡς
1970   1.8.42.12 : ὁ σύμπας χρόνος· τὰ δὲ κατά τι, ὡς ὁ παρεληλυθὼς χρό–
1971   1.8.42.13 : νος καὶ ὁ μέλλων· κατὰ γὰρ τὸν παρόντα μόνον ἑκάτερος
1972   1.8.42.14 : πεπέρανται. Τὸν δὲ χρόνον οὕτως ὁρίζεται· διάστημα
1973   1.8.42.15 : κινήσεως ἢ μέτρον τάχους τε καὶ βραδύτητος, ὅπως ἔχει
1974   1.8.42.16 : τὸ ἐπινοούμενον. 〈καὶ〉 κατὰ τὸ πότε τοῦ χρόνου τὸν μὲν
1975   1.8.42.17 : εἶναι παρεληλυθότα, τὸν δὲ μέλλοντα, τὸν δὲ παρόντα,
1976   1.8.42.18 : ὃς ἔκ τινος μέρους τοῦ παρεληλυθότος καὶ τοῦ μέλλοντος
1977   1.8.42.19 : περὶ τὸν διορισμὸν αὐτὸν συνέστηκε· τὸν δὲ διορισμὸν
1978   1.8.42.20 : σημειώδη εἶναι. Τὸ δὲ νῦν καὶ τὰ ὅμοια ἐν πλάτει 
1979   1.8.42.21 : χρόνον καὶ οὐχὶ κατ´ ἀπαρτισμὸν νοεῖσθαι. Λέγεσθαι δὲ
1980   1.8.42.22 : τὸ νῦν καὶ [κατὰ] τὸν ἐλάχιστον πρὸς αἴσθησιν χρόνον
1981   1.8.42.23 : περὶ τὸν διορισμὸν τοῦ μέλλοντος καὶ παρεληλυθότος
1982   1.8.42.24 : συνιστάμενον.
1983   1.8.42.25 : <20Χρυσίππου.>20 Ὁ δὲ <20Χρύσιππος>20 χρόνον εἶναι κι–
1984   1.8.42.26 : νήσεως διάστημα, καθ´ ὃ ποτὲ λέγεται μέτρον τάχους τε καὶ
1985   1.8.42.27 : βραδύτητος· ἢ τὸ παρακολουθοῦν διάστημα τῇ τοῦ κόσμου
1986   1.8.42.28 : κινήσει, καὶ κατὰ μὲν τὸν χρόνον κινεῖσθαί τε ἕκαστα καὶ
1987   1.8.42.29 : εἶναι· εἰ μὴ ἄρα διττὸς λέγεται ὁ χρόνος, καθάπερ ἥ τε γῆ
1988   1.8.42.30 : καὶ ἡ θάλαττα καὶ τὸ κενόν, τά τε ὅλα καὶ τὰ μέρη τὰ
1989   1.8.42.31 : αὐτῶν. Ὥσπερ δὲ τὸ κενὸν πᾶν ἄπειρον εἶναι πάντῃ καὶ
1990   1.8.42.32 : τὸν χρόνον πάντα ἄπειρον εἶναι ἐφ´ ἑκάτερα· καὶ γὰρ τὸν
1991   1.8.42.33 : παρεληλυθότα καὶ τὸν μέλλοντα ἄπειρον εἶναι. Ἐμφανέ–
1992   1.8.42.34 : στατα δὲ τοῦτο λέγει, ὅτι οὐθεὶς ὅλως ἐνίσταται χρόνος.
1993   1.8.42.35 : Ἐπεὶ γὰρ εἰς ἄπειρον ἡ τομὴ τῶν συνεχόντων ἐστί, κατὰ
1994   1.8.42.36 : τὴν διαίρεσιν ταύτην καὶ πᾶς χρόνος εἰς ἄπειρον ἔχει τὴν
1995   1.8.42.37 : τομήν· ὥστε μηθένα κατ´ ἀπαρτισμὸν ἐνεστάναι χρόνον,
1996   1.8.42.38 : ἀλλὰ κατὰ πλάτος λέγεσθαι. Μόνον δ´ ὑπάρχειν φησὶ
1997   1.8.42.39 : τὸν ἐνεστῶτα, τὸν δὲ παρῳχημένον καὶ τὸν μέλλοντα ὑφε–
1998   1.8.42.40 : στάναι μέν, ὑπάρχειν δὲ οὐδαμῶς, εἰ μὴ ὡς καὶ κατηγο–
1999   1.8.42.41 : ρήματα ὑπάρχειν λέγεται μόνα τὰ συμβεβηκότα, οἷον τὸ
2000   1.8.42.42 : περιπατεῖν ὑπάρχει μοι ὅτε περιπατῶ, ὅτε δὲ κατακέκλι–
2001   1.8.42.43 : μαι ἢ κάθημαι οὐχ ὑπάρχει ..........
2002   1.8.42.44 : Ἔαρ δὲ ἔτους ὥραν κεκραμένην ἐκ χειμῶνος ἀπολήγοντος
2003   1.8.42.45 : καὶ θέρους ἀρχομένου· ἢ τὴν μετὰ χειμῶνα ὥραν πρὸ
2004   1.8.42.46 : θέρους. Θέρος δὲ ὥραν ἔτους τὴν μάλισθ´ ὑφ´ ἡλίου
2005   1.8.42.47 : διακεκαυμένην. Μετόπωρον δὲ ὥραν ἔτους τὴν μετὰ θέρος 
2006   1.8.42.48 : μέν, πρὸ χειμῶνος δέ, κεκραμένην. Χειμῶνα δὲ ὥραν ἔτους
2007   1.8.42.49 : τὴν μάλιστα κατεψυγμένην ἢ τὸν περὶ γῆν ἀέρα κατε–
2008   1.8.42.50 : ψυγμένον. Γίνεσθαι δὲ ἰσημερίας δύο καθ´ ἕκαστον ἐνι–
2009   1.8.42.51 : αυτὸν καὶ τροπὰς δύο· ἰσημερίας μέν, ὅταν ἡ νὺξ καὶ ἡ
2010   1.8.42.52 : ἡμέρα ἶσαι ὦσι· τούτων δὲ τὴν μὲν ἔαρι γίγνεσθαι, τὴν
2011   1.8.42.53 : δὲ μετοπώρῳ· τῶν δὲ τροπῶν τὰς μὲν θέρους, τὰς δὲ
2012   1.8.42.54 : χειμῶνος.
2013   1.8.42b.1 : 〈<21Aetii>21 (plac. III 8, 1 p. 375 Diels.).〉
2014   1.8.42b.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 καὶ οἱ <20Στωικοὶ>20 χειμῶνα μὲν γίγνε–
2015   1.8.42b.3 : σθαι τοῦ ἀέρος ἐπικρατοῦντος τῇ πυκνώσει εἰς τὸ ἀνω–
2016   1.8.42b.4 : τέρω βιαζομένου· θερείαν δὲ τοῦ πυρός, ὅταν εἰς τὸ κα–
2017   1.8.42b.5 : τωτέρω βιάζηται.
2018   1.8.43.1 : 〈<21Aetii>21 (plac. II 32, 1–4 p. 363 Diels.).〉
2019   1.8.43.2 : Ἐνιαυτός ἐστι Κρόνου μὲν ἐνιαυτῶν περίοδος τριά–
2020   1.8.43.3 : κοντα, Διὸς δώδεκα, Ἄρεος δυοῖν, Ἡλίου δώδεκα μῆνες·
2021   1.8.43.4 : οἱ δ´ αὐτοὶ Ἑρμοῦ καὶ Ἀφροδίτης, ἰσόδρομοι γάρ· Σελή–
2022   1.8.43.5 : νης ἡμέραι τριάκοντα. Οὗτος γὰρ ὁ τέλειος μὴν ἀπὸ
2023   1.8.43.6 : φάσεως εἰς σύνοδον.
2024   1.8.43.7 : Γίγνεσθαι δὲ τὸν λεγόμενον μέγαν ἐνιαυτόν, ὅταν ἐπὶ
2025   1.8.43.8 : τοὺς 〈αὐτοὺς〉 ἀφ´ ὧν ἤρξαντο τῆς κινήσεως ἀφίκωνται
2026   1.8.43.9 : τόπους. Τὸν δέ γε μέγαν ἐνιαυτὸν οἳ μὲν ἐν τῇ ὀκταε–
2027   1.8.43.10 : τηρίδι τίθενται, οἳ δὲ ἐν τῇ ἐννεακαιδεκαετηρίδι, οἳ δ´ ἐν
2028   1.8.43.11 : τοῖς τετραπλασίοις ἔτεσιν, οἳ δ´ ἐν τοῖς ἑξήκοντα 〈ἑνὸς
2029   1.8.43.12 : δέουσιν〉, ἐν οἷς Οἰνοπίδης καὶ Πυθαγόρας· οἳ δ´ ἐν τῇ
2030   1.8.43.13 : λεγομένῃ κεφαλῇ τοῦ Κρόνου, αὕτη δ´ ἐστὶ τῶν ἑπτὰ
2031   1.8.43.14 : πλανητῶν ἐπὶ ταὐτῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐξ ἄρκτου φορᾶς ἐπάνοδος. 
2032   1.8.43.15 : <20Ἡράκλειτος>20 ἐκ μυρίων ὀκτακισχιλίων ἐνιαυτῶν
2033   1.8.43.16 : ἡλιακῶν.
2034   1.8.43.17 : <20Διογένης>20 ὁ Στωικὸς ἐκ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ
2035   1.8.43.18 : τριακοσίων ἐνιαυτῶν τοσούτων, ὅσος ἦν ὁ καθ´ Ἡράκλει–
2036   1.8.43.19 : τον ἐνιαυτός.
2037   1.8.43.1 : <20Ἐκ τοῦ Σκυθίνου Περὶ φύσεως.>20
2038   1.8.43.2 : Χρόνος ἐστὶν ὕστατον καὶ πρῶτον πάντων καὶ ἔχει ἐν
2039   1.8.43.3 : ἑαυτῷ πάντα καὶ ἔστιν εἷς ἀεί· καὶ οὐκ εἶσιν ὁ παροιχόμε–
2040   1.8.43.4 : νος ἐκ τοῦ ἐόντος αὐτῷ ἐναντίην ὁδὸν παρεωνιατῶν. Τὸ γὰρ
2041   1.8.43.5 : αὔριον ἡ μὲν τῷ ἔργῳ χθὲς ἔσται, τὸ δὲ χθὲς αὔριον 〈ἦν〉.
2042   1.8.44.1 : <20Ἐκ τοῦ Πλουτάρχου παραλλήλων Νουμᾶ
2043   1.8.44.2 : καὶ Λουκούργου>20 (Numa c. 18).
2044   1.8.44.3 : Πολλοί εἰσιν, οἳ προστεθῆναι τὸν Ἰανουάριον καὶ
2045   1.8.44.4 : Φεβρουάριον ὑπὸ Νουμᾶ τοὺς μῆνας λέγουσιν, ἐξ ἀρχῆς δὲ
2046   1.8.44.5 : χρῆσθαι Ῥωμαίους δέκα μόνοις εἰς τὸν ἐνιαυτόν, ὡς ἔνιοι
2047   1.8.44.6 : τῶν βαρβάρων τρισὶ καὶ τῶν Ἑλλήνων Ἀρκάδες μὲν τέ–
2048   1.8.44.7 : τρασιν, ἓξ δὲ Ἀκαρνᾶνες· Αἰγυπτίοις δὲ μηνιαῖος ἦν ὁ
2049   1.8.44.8 : ἐνιαυτός, εἶτα τετράμηνος, ὥς φασι· δι´ ὃ καὶ οἱ ταύτην
2050   1.8.44.9 : τὴν χώραν οἰκοῦντες ἀρχαιότατοι δοκοῦσιν εἶναι καὶ πλῆθος
2051   1.8.44.10 : ἀμήχανον ἐτῶν ἐπὶ ταῖς γενεαλογίαις καταφέρουσιν, ἅτε
2052   1.8.44.11 : δὴ τοὺς μῆνας εἰς ἐτῶν ἀριθμὸν τιθέμενοι. 
2053   1.8.45.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (c. X. XI) 〈et <21Aetii>21
2054   1.8.45.2 : (I 21, 2; 22, 9 et 1 p. 318 Diels.).〉
2055   1.8.45.3 : Πλάτων αἰῶνος εἰκόνα κινητήν, ἢ διάστημα τῆς τοῦ
2056   1.8.45.4 : κόσμου κινήσεως· γενητὸν δὲ κατ´ ἐπίνοιαν· οὐσίαν δὲ
2057   1.8.45.5 : χρόνου τὴν οὐρανοῦ κίνησιν· λέγει γὰρ ἐν τῷ Τιμαίῳ
2058   1.8.45.6 : (c. X p. 37C–c. XI p. 38D) οὕτως·
2059   1.8.45.7 : Ὡς δὲ κινηθὲν αὐτὸ καὶ ζῶν ἐνόησε τῶν ἀϊδίων θεῶν
2060   1.8.45.8 : γεγονὸς ἄγαλμα ὁ γεννήσας πατήρ, ἠγάσθη τε καὶ εὐφραν–
2061   1.8.45.9 : θεὶς ἔτι δὴ μᾶλλον ὅμοιον πρὸς τὸ παράδειγμα ἐπενόησεν
2062   1.8.45.10 : ἀπεργάσασθαι. Καθάπερ οὖν αὐτὸ τυγχάνει ζῷον ἀΐδιον,
2063   1.8.45.11 : καὶ τόδε τὸ πᾶν οὕτως εἰς δύναμιν ἐπεχείρησε τοιοῦτον
2064   1.8.45.12 : ἀποτελεῖν. Ἡ μὲν οὖν τοῦ ζῴου φύσις ἐτύγχανεν οὖσα
2065   1.8.45.13 : αἰώνιος· καὶ τοῦτο μὲν δὴ παντελῶς τῷ γενητῷ προσά–
2066   1.8.45.14 : πτειν οὐκ ἦν δυνατόν· εἰκόνα δ´ ἐπενόει κινητήν τινα
2067   1.8.45.15 : αἰῶνος ποιῆσαι καὶ διακοσμῶν οὐρανῷ ἅμα ποιεῖ μένοντος
2068   1.8.45.16 : αἰῶνος ἐν ἑνὶ κατ´ ἀριθμὸν ἰοῦσαν αἰώνιον εἰκόνα, τοῦτον
2069   1.8.45.17 : ὃν δὴ χρόνον ὠνομάκαμεν. ἡμέρας δὲ καὶ νύκτας καὶ μῆνας
2070   1.8.45.18 : καὶ ἐνιαυτούς, οὐκ ὄντας πρὶν οὐρανὸν γενέσθαι, τότε ἅμα
2071   1.8.45.19 : ἐκείνῳ ξυνισταμένῳ τὴν γένεσιν αὐτῶν μηχανᾶται. Ταῦτα
2072   1.8.45.20 : δὲ πάντα μέρη χρόνου καὶ τό τ´ ἦν καὶ ἔσται χρόνου γε–
2073   1.8.45.21 : γονότα εἴδη, ἃ δὴ φέροντες λανθάνομεν ἐπὶ τὴν ἀΐδιον
2074   1.8.45.22 : 〈οὐσίαν〉 οὐκ ὀρθῶς. Λέγομεν γὰρ δὴ ὡς ἦν ἔστι τε καὶ
2075   1.8.45.23 : ἔσται· τῇ δὲ τὸ ἔστι μόνον κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον προσήκει,
2076   1.8.45.24 : τὸ δ´ ἦν τό τ´ ἔσται περὶ τὴν ἐν χρόνῳ γένεσιν ἰοῦσαν
2077   1.8.45.25 : πρέπει λέγεσθαι· κίνησις γάρ ἐστι. Τὸ δὲ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ
2078   1.8.45.26 : ἔχον ἀκινήτως οὔτε πρεσβύτερον οὔτε νεώτερον προσήκει 
2079   1.8.45.27 : γίγνεσθαι διὰ χρόνου οὔτε γενέσθαι ποτὲ οὐδὲ γεγονέναι
2080   1.8.45.28 : νῦν οὐδ´ εἰσαῦθις ἔσεσθαι, τὸ παράπαν τε οὐδὲν ὅσα
2081   1.8.45.29 : γένεσις τοῖς ἐν αἰσθήσει φερομένοις προσῆψεν, ἀλλὰ χρό–
2082   1.8.45.30 : νου ταῦτα αἰῶνα μιμουμένου καὶ κατ´ ἀριθμὸν κυκλου–
2083   1.8.45.31 : μένου γέγονεν εἴδη. Καὶ πρὸς τούτοις ἔτι τὰ τοιάδε, τό
2084   1.8.45.32 : τε γεγονὸς εἶναι γεγονὸς καὶ τὸ γιγνόμενον εἶναι γιγνό–
2085   1.8.45.33 : μενον, ἔτι τε τὸ γενησόμενον εἶναι γενησόμενον καὶ τὸ μὴ
2086   1.8.45.34 : ὂν μὴ ὂν εἶναι· ὧν οὐδὲν ἀκριβὲς λέγομεν. Περὶ μὲν οὖν
2087   1.8.45.35 : τούτων τάχ´ ἂν οὐκ ἂν εἴη καιρὸς πρέπων ἐν τῷ παρόντι
2088   1.8.45.36 : διακριβολογεῖσθαι. Χρόνος δ´ οὖν μετ´ οὐρανοῦ γέγονεν,
2089   1.8.45.37 : ἵν´ ἅμα γενηθέντες ἅμα καὶ λυθῶσιν, ἄν ποτε λύσις τις
2090   1.8.45.38 : αὐτῶν γίγνηται, καὶ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς αἰωνίας φύ–
2091   1.8.45.39 : σεως, ἵν´ ὡς ὁμοιότατος αὐτῷ κατὰ δύναμιν ᾖ. Τὸ μὲν
2092   1.8.45.40 : γὰρ δὴ παράδειγμα πάντα αἰῶνά ἐστιν ὄν· ὁ δ´ αὖ διὰ
2093   1.8.45.41 : τέλους τὸν ἅπαντα χρόνον γεγονώς τε καὶ ὢν καὶ ἐσόμενος.
2094   1.8.45.42 : Ἐξ οὖν λόγου καὶ διανοίας θεοῦ τοιαύτης πρὸς χρόνου
2095   1.8.45.43 : γένεσιν, ἵνα γενηθῇ χρόνος, ἥλιος καὶ σελήνη καὶ πέντε
2096   1.8.45.44 : ἄλλα ἔχοντα ἐπίκλην ἄστρα πλανητὰ εἰς διορισμὸν καὶ
2097   1.8.45.45 : φυλακὴν ἀριθμῶν χρόνου γέγονε. Σώματα δὲ αὐτῶν ἑκά–
2098   1.8.45.46 : στων ποιήσας ὁ θεὸς ἔθηκεν εἰς τὰς περιφοράς, ἃς ἡ
2099   1.8.45.47 : θατέρου περίοδος ᾔειν, ἑπτὰ οὔσας, ὄντα ἑπτά· σελήνην
2100   1.8.45.48 : μὲν εἰς τὸν περὶ γῆν πρῶτον, ἥλιον δ´ εἰς τὸν δεύτερον
2101   1.8.45.49 : ὑπὲρ γῆς, ἑωσφόρον δὲ καὶ τὸν ἱερὸν Ἑρμοῦ λεγόμενον
2102   1.8.45.50 : εἰς τὸν τάχει μὲν ἰσόδρομον ἡλίῳ κύκλον ἰόντας, τὴν δ´
2103   1.8.45.51 : ἐναντίαν εἰληχότας αὐτῷ δύναμιν· ὅθεν καταλαμβάνουσί
2104   1.8.45.52 : τε καὶ καταλαμβάνονται κατὰ ταὐτὰ ὑπ´ ἀλλήλων ἥλιός
2105   1.8.45.53 : τε καὶ ὁ τοῦ Ἑρμοῦ καὶ ἑωσφόρος. Τὰ δ´ ἄλλα οἷ δὴ 
2106   1.8.45.54 : καὶ δι´ ἃς αἰτίας ἱδρύσατο, εἴ τις ἐπεξίοι πάσας, ὁ λόγος
2107   1.8.45.55 : πάρεργος ὢν πλέον ἂν ἔργον ὧν ἕνεκα λέγεται παράσχοι.
2108   1.8.45.56 : —(c. XI p. 39D) ἔστι δ´ ὅμως οὐδὲν ἧττον κατανοῆσαι
2109   1.8.45.57 : δυνατόν, ὡς ὅ γε τέλειος ἀριθμὸς χρόνου τὸν τέλειον ἐνι–
2110   1.8.45.58 : αυτὸν πληροῖ τότε, ὅταν ἁπασῶν τῶν ὀκτὼ περιόδων τὰ
2111   1.8.45.59 : πρὸς ἄλληλα συμπερανθέντα τάχη σχῇ κεφαλὴν τῷ τοῦ
2112   1.8.45.60 : ταὐτοῦ καὶ ὁμοίως ἰόντος ἀναμετρηθέντα κύκλῳ.
2113   1.9.t.1 : {1Περὶ Ἀφροδίτης οὐρανίας καὶ ἔρωτος 〈θείου〉.}1
2114   1.9.1.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (fr. 890 N.).〉
2115   1.9.1.2 : Τὴν Ἀφροδίτην οὐχ ὁρᾷς ὅση θεός;
2116   1.9.1.3 : ἀλλ´ οὐδ´ ἂν εἴποις οὐδὲ μετρήσειας ἂν
2117   1.9.1.4 : ὅση πέφυκε κἀφ´ ὅσον διέρχεται.
2118   1.9.1.5 : Αὕτη τρέφει σὲ κἀμὲ καὶ πάντας βροτούς·
2119   1.9.1.6 : τεκμήριον δέ, μὴ λόγῳ μόνον μάθῃς,
2120   1.9.1.7 : ἔργῳ δὲ δείξω τὸ σθένος τὸ τῆς θεοῦ·
2121   1.9.1.8 : ἐρᾷ μὲν ὄμβρου γαῖ´, ὅταν ξηρὸν πέδον
2122   1.9.1.9 : ἄκαρπον αὐχμῷ νοτίδος ἐνδεῶς ἔχῃ·
2123   1.9.1.10 : ἐρᾷ δ´ ὁ σεμνὸς οὐρανὸς πληρούμενος
2124   1.9.1.11 : ὄμβρου πεσεῖν εἰς γαῖαν Ἀφροδίτης ὕπο.
2125   1.9.1.12 : ὅταν δὲ συμμιχθῆτον εἰς ταὐτὸν δύο,
2126   1.9.1.13 : τίκτουσιν ἡμῖν πάντα κἀκτρέφους´ ἅμα,
2127   1.9.1.14 : ὅθεν βρότειον ζῇ τε καὶ θάλλει γένος. 
2128   1.9.2a.1 : <20Εὐριπίδου Οἰδίποδι>20 (fr. 551 N.).
2129   1.9.2a.2 : Ἑνὸς 〈δ´〉 ἔρωτος ὄντος οὐ μί´ ἡδονή·
2130   1.9.2a.3 : οἳ μὲν κακῶν ἐρῶσιν, οἳ δὲ τῶν καλῶν.
2131   1.9.3.1 : 〈<20Εὐριπίδου Σθενεβοίᾳ>20 (fr. 671 N.).〉
2132   1.9.3.2 : Ὁ δ´ εἰς τὸ σῶφρον ἐπ´ ἀρετήν τ´ ἄγων ἔρως
2133   1.9.2b.3 : ζηλωτὸς ἀνθρώποισιν· ὧν εἴην ἐγώ.
2134   1.9.3.1 : <20Ἐκτῶν Βίωνος βουκολικῶν>20 (c. XIV Herm., XVIII Ahr.).
2135   1.9.3.2 : Μοίσας Ἔρως καλέοι, Μοῖσαι τὸν Ἔρωτα φέροιεν·
2136   1.9.3.3 : μολπὰν ταὶ Μοῖσαί μοι ἀεὶ ποθέοντι διδοῖεν,
2137   1.9.3.4 : τὰν γλυκερὰν μολπάν, τᾶς φάρμακον ἅδιον οὐδέν.
2138   1.9.4a.1 : <20Εὐριπίδου Δίκτυϊ>20 (fr. 342, 1. 2 N.).
2139   1.9.4a.2 : Φίλος γὰρ ἦν μοι καί μ´ Ἔρως εἷλέν ποτε
2140   1.9.4a.3 : οὐκ εἰς τὸ μῶρον, οὐδέ μ´ εἰς Κύπριν τρέπων.
2141   1.9.5.1 : 〈<20Εὐριπίδου Θησεῖ>20 (=Dict. fr. 342, 3–7 N.).〉
2142   1.9.5.2 : Ἀλλ´ ἔστι δή τις ἄλλος ἐν βροτοῖς Ἔρως
2143   1.9.5.3 : ψυχῆς δικαίας σώφρονός τε κἀγαθῆς·
2144   1.9.5.4 : καὶ χρῆν δὲ τοῖς βροτοῖσι τόνδ´ εἶναι νόμον,
2145   1.9.5.5 : τῶν εὐσεβούντων οἵτινές τε σώφρονες
2146   1.9.5.6 : ἐρᾶν, Κύπριν δὲ τὴν Διὸς χαίρειν ἐᾶν.
2147   1.9.5.1 : <20Ἡσιόδου>20 (Theog. 116. 117. 120).
2148   1.9.5.2 : Ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ´, αὐτὰρ ἔπειτα 
2149   1.9.5.3 : 〈γαῖ´ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί,〉
2150   1.9.5.4 : ἠδ´ Ἔρος, ὃς κάλλιστος ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι.
2151   1.9.6.1 : <20Παρμενίδου>20 (v. 131 Karsten., p. 800 Stein.).
2152   1.9.6.2 : Πρώτιστον μὲν Ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων.
2153   1.9.7.1 : 〈<21Incerti scriptoris.>21〉
2154   1.9.7.2 : Οὐχ ἡ ἀνάγκη μόνον καὶ τὸ δόγμα ἀγαθοὺς εἶναι
2155   1.9.7.3 : ἐξορμᾷ, ἀλλὰ καὶ ὅπερ ἐξεργάζεται τὰ μέγιστα τῶν ἀν–
2156   1.9.7.4 : θρωπίνων, ἔρως· οὗτος καὶ τὴν ἀρετὴν τελεσίδρομον
2157   1.9.7.5 : εἶναι ποιεῖ.
2158   1.9.8.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 245B. C).
2159   1.9.8.2 : Ὥστε γε τοῦτο αὐτὸ μὴ φοβώμεθα, μηδέ τις ἡμᾶς
2160   1.9.8.3 : λόγος θορυβείτω δεδιττόμενος, ὡς πρὸ τοῦ κεκινημένου
2161   1.9.8.4 : τὸν σώφρονα δεῖ προαιρεῖσθαι φίλον· ἀλλὰ τόδε πρὸς
2162   1.9.8.5 : ἐκείνῳ δείξας φερέσθω τὰ νικητήρια, ὡς οὐκ ἐπ´ ὠφελείᾳ
2163   1.9.8.6 : ἔρως τῷ ἐρῶντι καὶ τῷ ἐρωμένῳ ἐκ θεῶν ἐπιπέμπεται.
2164   1.9.8.7 : Ἡμῖν δὲ ἀποδεικτέον αὖ τοὐναντίον, ὡς ἐπ´ εὐτυχίᾳ παρὰ
2165   1.9.8.8 : θεῶν ἡ τοιαύτη μανία δίδοται. ἡ δὲ δὴ ἀπόδειξις ἔσται
2166   1.9.8.9 : δεινοῖς μὲν ἄπιστος, σοφοῖς δὲ πιστή.
2167   1.9.9.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 265A. B).
2168   1.9.9.2 : Ὃ μέντοι ἐζήτουν, ἔστιν αὐτὸ τοῦτο· μανίαν γάρ τινα
2169   1.9.9.3 : ἐφήσαμεν εἶναι τὸν ἔρωτα. ἦ γάρ; {—}Ναί. {—}Μανίας
2170   1.9.9.4 : δὲ εἴδη δύο· τὴν μὲν ὑπὸ νοσημάτων ἀνθρωπίνων, τὴν
2171   1.9.9.5 : δὲ ὑπὸ θείας ἐξαλλαγῆς τῶν εἰωθότων νομίμων γιγνο–
2172   1.9.9.6 : μένην. {—}Πάνυ γε. {—}Τῆς δὲ θείας τεττάρων θεῶν τέτ– 
2173   1.9.9.7 : ταρα μέρη διελόμενοι, μαντικὴν μὲν ἐπίπνοιαν Ἀπόλλωνος
2174   1.9.9.8 : θέντες, Διονύσου δὲ τελεστικήν, Μουσῶν δ´ αὖ ποιητικήν,
2175   1.9.9.9 : τετάρτην δὲ Ἀφροδίτης καὶ Ἔρωτος, ἐρωτικὴν μανίαν ἐφή–
2176   1.9.9.10 : σαμεν ἀρίστην εἶναι.
2177   1.9.10.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 249D. E).
2178   1.9.10.2 : Ἔστι δὴ οὖν δεῦρο ὁ πᾶς ἥκων λόγος περὶ τῆς τε–
2179   1.9.10.3 : τάρτης μανίας, ἣν ὅταν τὸ τῇδέ τις ὁρῶν κάλλος, τοῦ ἀλη–
2180   1.9.10.4 : θοῦς ἀναμιμνησκόμενος πτεροῦταί τε καὶ ἀναπτερούμενος
2181   1.9.10.5 : προθυμούμενος ἀναπτέσθαι, ἀδυνατῶν δὲ ὄρνιθος δίκην
2182   1.9.10.6 : βλέπων ἄνω, τῶν κάτω δὲ ἀμελῶν, αἰτίαν ἔχει ὡς μανι–
2183   1.9.10.7 : κῶς διακείμενος· ὡς ἄρα αὕτη πασῶν τῶν ἐνθουσιάσεων
2184   1.9.10.8 : ἀρίστη τε καὶ ἐξ ἀρίστων τῷ τε ἔχοντι καὶ τῷ κοινωνοῦντι
2185   1.9.10.9 : αὐτῆς γίγνεται, καὶ ὅτι ταύτης μετέχων τῆς μανίας ὁ ἐρῶν
2186   1.9.10.10 : τῶν καλῶν ἐραστὴς γίγνεται.
2187   1.9.11.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 252B. C).〉
2188   1.9.11.2 : Τοῦτο δὲ τὸ πάθος, ὦ παῖ καλέ, πρὸς ὃν δή μοι
2189   1.9.11.3 : ὁ λόγος, ἄνθρωποι μὲν Ἔρωτα ὀνομάζουσι, θεοὶ δὲ ὃ
2190   1.9.11.4 : καλοῦσιν ἀκούσας εἰκότως διὰ νεότητα γελάσεις· λέγουσι
2191   1.9.11.5 : δὲ οἶμαι τινὲς Ὁμηριδῶν ἐκ τῶν ἀποθέτων ἐπῶν δύο ἔπη
2192   1.9.11.6 : εἰς τὸν Ἔρωτα, ὧν τὸ ἕτερον πάνυ ὑβριστικὸν καὶ οὐ
2193   1.9.11.7 : σφόδρα τι ἔμμετρον, ὑμνοῦσι δὲ ὧδε·
2194   1.9.11.8 : τὸν δή τοι θνητοὶ μὲν Ἔρωτα καλοῦσι ποτηνόν,
2195   1.9.11.9 : ἀθάνατοι δὲ Πτέρωτα διὰ πτεροφύτορ´ ἀνάγκην.
2196   1.9.12.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Sympos. p. 178A–C).〉
2197   1.9.12.2 : Ἔφη Φαῖδρον ἀρξάμενον ἐνθένδε ποθὲν λέγειν, ὅτι
2198   1.9.12.3 : μέγας θεὸς εἴη ὁ Ἔρως καὶ θαυμαστὸς ἐν ἀνθρώποις τε 
2199   1.9.12.4 : καὶ θεοῖς, πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, οὐχ ἥκιστα δὲ κατὰ τὴν
2200   1.9.12.5 : γένεσιν. Τὸ γὰρ ἐν τοῖς πρεσβύτατον εἶναι τῶν θεῶν
2201   1.9.12.6 : τίμιον, ἦ δ´ ὅς· τεκμήριον δὲ τούτου· γοναὶ γὰρ Ἔρωτος
2202   1.9.12.7 : οὔτ´ εἰσιν οὔτε λέγονται ὑπ´ οὐδενὸς οὔτε ἰδιώτου οὔτε
2203   1.9.12.8 : ποιητοῦ, ἀλλὰ Ἡσίοδος πρῶτον μὲν χάος φησὶ γίγνεσθαι,
2204   1.9.12.9 : μετὰ τὸ χάος δύο τούτω γενέσθαι, Γῆν τε καὶ Ἔρωτα.
2205   1.9.12.10 : Ἡσιόδῳ δὲ καὶ Ἀκουσίλεως ξύμφησιν ἐν τοῖς πρεσβυτά–
2206   1.9.12.11 : τοις εἶναι· πρεσβύτατός τε ὢν μεγίστων ἀγαθῶν ἡμῖν
2207   1.9.12.12 : αἴτιός ἐστιν.
2208   1.9.13.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 180D. E).
2209   1.9.13.2 : Πάντες γὰρ ἴσμεν ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνευ Ἔρωτος Ἀφρο–
2210   1.9.13.3 : δίτη. Μιᾶς μὲν οὔσης εἷς ἂν ἦν Ἔρως· ἐπεὶ δὲ δύο ἐστόν,
2211   1.9.13.4 : δύο ἀνάγκη καὶ Ἔρωτας εἶναι. Πῶς δ´ οὐ δύο τὰ θεά; ἡ
2212   1.9.13.5 : μέν γέ που πρεσβυτέρα καὶ ἀμήτωρ Οὐρανοῦ θυγάτηρ,
2213   1.9.13.6 : ἣν δὴ καὶ οὐρανίαν ἐπονομάζομεν, ἡ δὲ νεωτέρα Διὸς καὶ
2214   1.9.13.7 : Διώνης, ἣν δὴ πάνδημον καλοῦμεν. ἀναγκαῖον δὴ καὶ
2215   1.9.13.8 : Ἔρωτα τὸν μὲν τῇ ἑτέρᾳ ξυνεργὸν πάνδημον ὀρθῶς κα–
2216   1.9.13.9 : λεῖσθαι, τὸν δὲ οὐράνιον.
2217   1.9.14.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 185B. C).
2218   1.9.14.2 : Οὕτω πᾶν πάντως γε καλὸν ἕνεκα ἀρετῆς χαρίζεσθαι.
2219   1.9.14.3 : οὗτός ἐστιν ὁ τῆς οὐρανίας θεοῦ ἔρως καὶ οὐράνιος καὶ
2220   1.9.14.4 : πολλοῦ ἄξιος καὶ πόλει καὶ ἰδιώταις, πολλὴν ἐπιμέλειαν
2221   1.9.14.5 : ἀναγκάζων ποιεῖσθαι πρὸς ἀρετὴν τόν τε ἐρῶντα αὐτὸν
2222   1.9.14.6 : αὑτοῦ καὶ τὸν ἐρώμενον· οἱ δ´ ἕτεροι πάντες τῆς ἑτέρας,
2223   1.9.14.7 : τῆς πανδήμου. 
2224   1.9.15.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 186A. B).
2225   1.9.15.2 : Τὸ μὲν γὰρ διπλοῦν εἶναι τὸν Ἔρωτα δοκεῖ μοι καλῶς
2226   1.9.15.3 : διελέσθαι· ὅτι δὲ οὐ μόνον ἐστὶν ἐπὶ ταῖς ψυχαῖς τῶν
2227   1.9.15.4 : ἀνθρώπων πρὸς τοὺς καλούς, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἄλλα πολλὰ
2228   1.9.15.5 : καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις, τοῖς τε σώμασι τῶν πάντων ζῴων καὶ
2229   1.9.15.6 : τοῖς ἐν τῇ γῇ φυομένοις καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν ἐν πᾶσι τοῖς
2230   1.9.15.7 : οὖσι, καθεωρακέναι μοι δοκῶ ἐκ τῆς ἰατρικῆς, τῆς ἡμετέρας
2231   1.9.15.8 : τέχνης, ὡς μέγας καὶ θαυμαστὸς καὶ ἐπὶ πᾶν ὁ θεὸς
2232   1.9.15.9 : τείνει καὶ κατὰ τἀνθρώπινα καὶ κατὰ τὰ θεῖα πράγματα·
2233   1.9.15.10 : ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῆς ἰατρικῆς λέγων, ἵνα πρεσβεύωμεν τὴν
2234   1.9.15.11 : τέχνην. Ἡ γὰρ φύσις τῶν σωμάτων τὸν διπλοῦν ἔρωτα
2235   1.9.15.12 : τοῦτον ἔχει· τὸ γὰρ ὑγιὲς τοῦ σώματος καὶ τὸ νοσοῦν
2236   1.9.15.13 : ὁμολογοῦμεν ὡς ἕτερόν τε καὶ ἀνόμοιόν ἐστι, τὸ δὲ ἀνό–
2237   1.9.15.14 : μοιον ἀνομοίων ἐπιθυμεῖ καὶ ἐρᾷ. Ἄλλος μὲν οὖν ὁ ἐπὶ
2238   1.9.15.15 : τῷ ὑγιεινῷ ἔρως, ἄλλος δὲ ὁ ἐπὶ τῷ νοσώδει.
2239   1.9.16.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 188A–D).
2240   1.9.16.2 : Ἐπεὶ καὶ ἡ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ ξύστασις μεστή
2241   1.9.16.3 : ἐστιν ἀμφοτέρων τούτων, καὶ ἐπειδὰν μὲν πρὸς ἄλληλα
2242   1.9.16.4 : τοῦ κοσμίου τύχῃ ἔρωτος, ἃ νῦν δὴ λέγω, τά τε θερμὰ
2243   1.9.16.5 : καὶ τὰ ψυχρὰ καὶ τὰ ξηρὰ καὶ ὑγρὰ καὶ ἁρμονίαν καὶ
2244   1.9.16.6 : κρᾶσιν λάβῃ σώφρονα, ἥκει φέροντα εὐετηρίαν τε καὶ ὑγί–
2245   1.9.16.7 : ειαν ἀνθρώποις καὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις τε καὶ φυτοῖς, καὶ
2246   1.9.16.8 : οὐδὲν ἠδίκησεν· ὅταν δὲ ὁ μετὰ τῆς ὕβρεως ἔρως ἐγκρα–
2247   1.9.16.9 : τέστερος καὶ περὶ τὰς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὥρας γένηται, διέ–
2248   1.9.16.10 : φθειρέ τε πολλὰ καὶ ἠδίκησεν. οἵ τε γὰρ λοιμοὶ φιλοῦσι
2249   1.9.16.11 : γίγνεσθαι ἐκ τῶν τοιούτων καὶ ἄλλα ἀνόμοια καὶ πολλὰ
2250   1.9.16.12 : νοσήματα καὶ τοῖς θηρίοις καὶ τοῖς φυτοῖς. καὶ γὰρ
2251   1.9.16.13 : πάχναι καὶ χάλαζαι καὶ ἐρυσῖβαι ἐκ πλεονεξίας καὶ ἀκο–
2252   1.9.16.14 : σμίας περὶ ἄλληλα τῶν τοιούτων γίγνεται ἐρωτικῶν, ὧν 
2253   1.9.16.15 : ἐπιστήμη περὶ ἄστρων τε φορὰς καὶ ἐνιαυτῶν ὥρας ἀστρο–
2254   1.9.16.16 : νομία καλεῖται. Ἔτι τοίνυν καὶ αἱ θυσίαι πᾶσαι καὶ οἷς
2255   1.9.16.17 : μαντικὴ ἐπιστατεῖ τέχνη, ταῦτα δ´ ἐστὶν ἡ περὶ θεούς τε
2256   1.9.16.18 : καὶ ἀνθρώπους πρὸς ἀλλήλους κοινωνία, οὐ περὶ ἄλλο τί
2257   1.9.16.19 : ἐστιν ἢ περὶ ἔρωτος φυλακήν τε καὶ ἴασιν. Πᾶσα γὰρ
2258   1.9.16.20 : ἀσέβεια φιλεῖ γίγνεσθαι, ἐὰν μή τις τῷ κοσμίῳ ἔρωτι
2259   1.9.16.21 : χαρίζηται μηδὲ τιμᾷ τε αὐτὸν καὶ πρεσβεύῃ ἐν παντὶ
2260   1.9.16.22 : ἔργῳ, ἀλλὰ τὸν ἕτερον, καὶ περὶ γονέας καὶ ζῶντας καὶ τε–
2261   1.9.16.23 : τελευτηκότας, καὶ περὶ θεούς· ἃ δὴ προτέτακται τῇ μαν–
2262   1.9.16.24 : τικῇ ἐπισκοπεῖν τοὺς ἐρῶντας καὶ ἰατρεύειν· καὶ ἔστιν
2263   1.9.16.25 : αὖ ἡ μαντικὴ φιλίας θεῶν καὶ ἀνθρώπων δημιουργὸς τῷ
2264   1.9.16.26 : ἐπίστασθαι τὰ κατ´ ἀνθρώπους ἐρωτικά, ὅσα τείνει πρὸς
2265   1.9.16.27 : θέμιν καὶ εὐσέβειαν. Οὕτω πολλὴν καὶ μεγάλην, μᾶλλον
2266   1.9.16.28 : δὲ πᾶσαν δύναμιν ἔχει ξυλλήβδην μὲν ὁ πᾶς ἔρως· ὁ δὲ
2267   1.9.16.29 : περὶ τἀγαθὰ μετὰ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης ἀποτελού–
2268   1.9.16.30 : μενος καὶ παρ´ ἡμῖν καὶ παρὰ θεοῖς, οὗτος τὴν μεγίστην
2269   1.9.16.31 : δύναμιν ἔχει καὶ πᾶσαν ἡμῖν εὐδαιμονίαν παρασκευάζει
2270   1.9.16.32 : καὶ ἀλλήλοις δυναμένους ὁμιλεῖν καὶ φίλους εἶναι καὶ τοῖς
2271   1.9.16.33 : κρείττοσιν ἡμῶν θεοῖς.
2272   1.9.17.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 202C–203A).
2273   1.9.17.2 : Εὐδαίμονας λέγεις οὐ τοὺς τἀγαθὰ καὶ καλὰ κεκτη–
2274   1.9.17.3 : μένους; {—}Πάνυ γε. {—}Ἀλλὰ μὴν ἔρωτά γε ὡμολόγηκας
2275   1.9.17.4 : δι´ ἔνδειαν τῶν καλῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν αὐτῶν
2276   1.9.17.5 : τούτων ὧν ἐνδεής ἐστι; {—}Ὡμολόγηκα γάρ. {—}Πῶς ἂν οὖν
2277   1.9.17.6 : θεὸς εἴη ὅ γε τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἄμοιρος; {—}Οὐδαμῶς,
2278   1.9.17.7 : ὥς γ´ ἔοικεν. {—}Ὁρᾷς οὖν, ἔφη, ὅτι καὶ σὺ Ἔρωτα οὐ θεὸν νο–
2279   1.9.17.8 : μίζεις; {—}Τί οὖν ἄν, ἔφην, ὁ Ἔρως εἴη; θνητός; {—}Ἥκιστά
2280   1.9.17.9 : γε. {—}Ἀλλὰ τί μήν; {—}Ὥσπερ τὰ πρότερα ἔφην, μεταξὺ θνη–
2281   1.9.17.10 : τοῦ καὶ ἀθανάτου. {—}Τί οὖν, ὦ Διοτίμα; {—}Δαίμων μέγας, 
2282   1.9.17.11 : ὦ Σώκρατες· καὶ γὰρ πᾶν τὸ δαιμόνιον μεταξύ ἐστι θεοῦ
2283   1.9.17.12 : καὶ θνητοῦ. {—}Τίνα, ἦν δ´ ἐγώ, δύναμιν ἔχον; {—}Ἑρμηνεῦον
2284   1.9.17.13 : καὶ διαπορθμεῦον θεοῖς τε τὰ παρ´ ἀνθρώπων καὶ ἀν–
2285   1.9.17.14 : θρώποις τὰ παρὰ θεῶν, τῶν μὲν τὰς δεήσεις καὶ θυσίας,
2286   1.9.17.15 : τῶν δὲ τὰς ἐπιτάξεις τε καὶ ἀμοιβὰς τῶν θυσιῶν· ἐν μέ–
2287   1.9.17.16 : σῳ δ´ ὂν ἀμφοτέρων συμπληροῖ, ὥστε τὸ πᾶν αὐτὸ αὑτῷ
2288   1.9.17.17 : συνδεδέσθαι. Διὰ τούτου καὶ ἡ μαντικὴ πᾶσα χωρεῖ καὶ
2289   1.9.17.18 : ἡ τῶν ἱερῶν τέχνη τῶν τε περὶ τὰς θυσίας καὶ τὰς τελε–
2290   1.9.17.19 : τὰς καὶ τὰς ἐπῳδὰς καὶ τὴν μαντείαν πᾶσαν καὶ γοητείαν.
2291   1.9.17.20 : Θεὸς δὲ ἀνθρώπῳ οὐ μίγνυται· ἀλλὰ διὰ τούτου πᾶσά
2292   1.9.17.21 : ἐστιν ἡ ὁμιλία καὶ ἡ διάλεκτος θεοῖς πρὸς 〈ἀνθρώπους
2293   1.9.17.22 : καὶ πρὸς θεοὺς〉 ἀνθρώποις καὶ ἐγρηγορόσι καὶ καθεύ–
2294   1.9.17.23 : δουσι. Καὶ ὁ μὲν περὶ τὰ τοιαῦτα σφοδρὸς δαιμόνιος
2295   1.9.17.24 : ἀνήρ, ὁ δὲ ἄλλο τι σοφὸς ἢ περὶ τέχνας ἢ περὶ χειρουρ–
2296   1.9.17.25 : γίας τινὰς βάναυσος. Οὗτοι δὴ οἱ δαίμονες πολλοί τε
2297   1.9.17.26 : καὶ παντοδαποί εἰσιν, εἷς δὲ τούτων καὶ ὁ Ἔρως.
2298   1.10.t.1 : {1Περὶ ἀρχῶν καὶ στοιχείων τοῦ παντός.}1
2299   1.10.1.1 : <20Ἡσιόδου Θεογονίας>20 ( 116–119).
2300   1.10.1.2 : Ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ´, αὐτὰρ ἔπειτα
2301   1.10.1.3 : Γαῖ´ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ
2302   1.10.1.4 : ἀθανάτων, οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου
2303   1.10.1.5 : Τάρταρά τ´ ἠερόεντα μυχῷ χθονὸς εὐρυοδείης. 
2304   1.10.2.1 : <20Ὁμήρου>20 (Ξ  246).
2305   1.10.2.2 : Ὠκεανός θ´ ὅσπερ γένεσις πάντεσσι τέτυκται.
2306   1.10.3.1 : <20Ὀρφέως>20 (fr. VI 17. 18 ed. Hermann.).
2307   1.10.3.2 : Ἓν 〈δὲ〉 δέμας βασίλειον, ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖται,
2308   1.10.3.3 : πῦρ 〈καὶ〉 ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰθήρ, νύξ τε καὶ ἦμαρ.
2309   1.10.4.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (Ξ  201).〉
2310   1.10.4.2 : Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν.
2311   1.10.5.1 : <20Λίνου ἐκ τῶν Περὶ φύσεως κόσμου.>20
2312   1.10.5.2 : Ὧς κατ´ ἔριν συνάπαντα κυβερνᾶται διὰ παντός·
2313   1.10.5.3 : ἐκ παντὸς δὲ τὰ πάντα καὶ ἐκ πάντων τόπαν ἐστί.
2314   1.10.5.4 : Πάντα δ´ ἕν ἐστιν, ἕκαστον ὅλου μέρος, ἐν δ´ ἑνὶ πάντα,
2315   1.10.5.5 : ἐκ γὰρ ἑνός ποτ´ ἐόντος ὅλου τάδε πάντ´ ἐγένοντο·
2316   1.10.5.6 : ἐκ πάντων δέ ποτ´ αὖθις ἓν ἔσσεται ἐν χρόνου αἴσῃ,
2317   1.10.5.7 : αἰὲν ἓν ὂν καὶ πολλά· καὶ οὐ κατὰ ταὐτὸν ἀθρῆσαι
2318   1.10.5.8 : πολλάκις [δ´] ἔσται ταὐτά· καὶ οὔποτε πεῖρας ἔπεισιν
2319   1.10.5.9 : αἰεὶ πείρατ´ ἔχων· πήιον γένος ἔλλαχε ταὐτόν.
2320   1.10.5.10 : ὧδε γὰρ ἀθάνατος θάνατος περὶ πάντα καλύπτει
2321   1.10.5.11 : θνητὸς ἐὼν καὶ πᾶν θνήσκει φθαρτόν, τὸ δ´ ὑπάρχον 
2322   1.10.5.12 : φαντασίαις τ´ ἀλλοιοτρόποις καὶ σχήμασι μορφῆς
2323   1.10.5.13 : ἀλλάξει τρόπον, 〈ὡς〉 ἀποκρύπτεμεν ὄψιν ἁπάντων,
2324   1.10.5.14 : ἄφθορον ἔσσετ´ ἐόν τ´ αἰεί, καθὸ τῇδε τέτυκται.
2325   1.10.6.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
2326   1.10.6.2 : Ὅμηρος δὲ σημαίνει τὴν ἀνάλυσιν εἰς τὰ γεννητικὰ
2327   1.10.6.3 : στοιχεῖα τοῦ παντὸς λέγων (Η  99)·
2328   1.10.6.4 : Ἀλλ´ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε.
2329   1.10.7.1 : <20Ἡρακλείτου.>20
2330   1.10.7.2 : Ἐκ πυρὸς γὰρ τὰ πάντα καὶ εἰς πῦρ πάντα τελευτᾷ.
2331   1.10.8.1 : <20Ὀρφεύς>20 (fr. XIV Herm.).
2332   1.10.8.2 : Ὠκεανὸς πρῶτος καλλίρροος ἦρξε γάμοιο,
2333   1.10.8.3 : ὅς ῥα κασιγνήτην ὁμομήτορα Τηθὺν ὄπυιεν.
2334   1.10.9.1 : <20Ἡσίοδος Θεογονίᾳ>20 ( 126–128).
2335   1.10.9.2 : Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο ἶσον ἑαυτῇ
2336   1.10.9.3 : οὐρανὸν ἀστερόενθ´, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι,
2337   1.10.9.4 : ὄφρ´ εἴη μακάρεσσι θεοῖς ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί.
2338   1.10.10.1 : <20Φιλήμονος>20 (fr. inc. 2, Com. IV p. 31).
2339   1.10.10.2 : 〈Ὃν〉 οὐδὲ εἷς λέληθεν οὐδὲ ἓν ποιῶν, 
2340   1.10.10.3 : οὐδ´ αὖ ποιήσων, οὐδὲ πεποιηκὼς πάλαι,
2341   1.10.10.4 : οὔτε θεὸς οὔτ´ ἄνθρωπος, οὗτος εἰμ´ ἐγὼ
2342   1.10.10.5 : Ἀήρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ Δία.
2343   1.10.10.6 : Ἐγὼ δ´, ὃ θεοῦ ´στιν ἔργον, εἰμὶ πανταχοῦ,
2344   1.10.10.7 : ἐνταῦθ´ ἐν Ἀθήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελίᾳ,
2345   1.10.10.8 : ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν, ἐν ταῖς οἰκίαις
2346   1.10.10.9 : πάσαις, ἐν ὑμῖν πᾶσιν· οὐκ ἔστιν τόπος
2347   1.10.10.10 : οὗ μή ´στιν ἀήρ· ὁ δὲ παρὼν ἁπανταχοῦ
2348   1.10.10.11 : πάντ´ ἐξ ἀνάγκης οἶδε [πανταχοῦ παρών].
2349   1.10.11a.1 : 〈<20Ἐμπεδοκλέους>20 (v. 33–35. 175 Stein.).〉
2350   1.10.11a.2 : Τέσσαρα τῶν πάντων ῥιζώματα πρῶτον ἄκουε·
2351   1.10.11a.3 : Ζεὺς ἀργής, Ἥρη τε φερέσβιος, ἠδ´ Ἀϊδωνεύς,
2352   1.10.11a.4 : Νῆστίς θ´, ἣ δακρύοις τέγγει, κρούνωμα βρότειον.
2353   1.10.11a.5 : τῶν δὲ συνερχομένων ἐξ ἔσχατον ἵστατο νεῖκος.
2354   1.10.12.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
2355   1.10.12.2 : Ἐμπεδοκλῆς Δία μὲν λέγει τὴν ζέσιν 〈καὶ〉 τὸν αἰθέρα,
2356   1.10.12.3 : Ἥρην δὲ φερέσβιον τὴν γῆν· ἀέρα δὲ τὸν Ἀιδωνέα, ἐπειδὴ
2357   1.10.12.4 : φῶς οἰκεῖον οὐκ ἔχει, ἀλλὰ ὑπὸ ἡλίου καὶ σελήνης καὶ
2358   1.10.12.5 : ἄστρων καταλάμπεται· Νῆστιν δὲ καὶ ‘κρούνωμα βρότειον’
2359   1.10.12.6 : τὸ σπέρμα καὶ τὸ ὕδωρ. Ἐκ τεσσάρων οὖν στοιχείων τὸ
2360   1.10.12.7 : πᾶν, τῆς τούτων φύσεως ἐξ ἐναντίων συνεστώσης, ξηρό–
2361   1.10.12.8 : τητός τε καὶ ὑγρότητος καὶ θερμότητος καὶ ψυχρότητος,
2362   1.10.12.9 : ὑπὸ τῆς πρὸς ἄλληλα ἀναλογίας καὶ κράσεως ἐναπεργα–
2363   1.10.12.10 : ζομένης τὸ πᾶν καὶ μεταβολὰς μὲν μερικὰς ὑπομενούσης, 
2364   1.10.12.11 : τοῦ δὲ παντὸς λύσιν μὴ ἐπιδεχομένης. Λέγει γὰρ οὕτως
2365   1.10.12.12 : ( 67. 68 Stein.)·
2366   1.10.12.13 : Ἄλλοτε μὲν φιλότητι συνερχόμεν´ εἰς ἓν ἅπαντα,
2367   1.10.12.14 : ἄλλοτε δ´ αὖ δίχ´ ἕκαστα φορεύμενα νείκεος ἔχθει.
2368   1.10.12.15 : Ὅμηρος δὲ τὴν φιλίαν καὶ τὸ νεῖκος τῶν τοῦ παντὸς με–
2369   1.10.12.16 : ρῶν ἐν τούτοις αἰνίσσεται (Ξ  201–203), ἐν οἷς φησιν ἡ
2370   1.10.12.17 : Ἥρα·
2371   1.10.12.18 : Εἶμι γὰρ ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίης,
2372   1.10.12.19 : ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν·
2373   1.10.12.20 : τοὺς εἶμ´ ὀψομένη καί σφ´ ἄκριτα νείκεα λύσω.
2374   1.10.12.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 3 p. 276–282; 288 Diels.).〉
2375   1.10.12.2 : <20Θαλῆς>20 ὁ Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν ὄντων ἀπεφήνατο
2376   1.10.12.3 : τὸ ὕδωρ, ἐξ ὕδατος γάρ φησι πάντα εἶναι καὶ εἰς ὕδωρ
2377   1.10.12.4 : πάντα ἀναλύεσθαι. Στοχάζεται δὲ πρῶτον ἐκ τούτου, ὅτι
2378   1.10.12.5 : πάντων τῶν ζῴων ἡ γονὴ ἀρχή ἐστιν, ὑγρὰ οὖσα. οὕτως
2379   1.10.12.6 : εἰκὸς καὶ τὰ πάντα ἐξ ὑγροῦ τὴν ἀρχὴν ἔχειν. Δεύτερον,
2380   1.10.12.7 : 〈ὅτι〉 πάντα φυτὰ ὑγρῷ τρέφεται καὶ καρποφορεῖ, ἀμοι–
2381   1.10.12.8 : ροῦντα δὲ ξηραίνεται. Τρίτον, ὅτι καὶ αὐτὸ τὸ πῦρ τὸ
2382   1.10.12.9 : τοῦ ἡλίου καὶ τῶν ἄστρων ταῖς τῶν ὑδάτων ἀναθυμιάσεσι
2383   1.10.12.10 : τρέφεται καὶ αὐτὸς ὁ κόσμος.
2384   1.10.12.11 : <20Ἀναξίμανδρος>20 δὲ Πραξιάδου Μιλήσιος φησὶ τῶν
2385   1.10.12.12 : ὄντων 〈τὴν〉 ἀρχὴν εἶναι τὸ ἄπειρον· ἐκ γὰρ τούτου πάντα
2386   1.10.12.13 : γίγνεσθαι καὶ εἰς τοῦτο πάντα φθείρεσθαι. Διὸ καὶ γεν– 
2387   1.10.12.14 : νᾶσθαι ἀπείρους κόσμους καὶ πάλιν φθείρεσθαι εἰς τὸ
2388   1.10.12.15 : ἐξ οὗ γίγνονται. Λέγει γοῦν διότι ἀπέραντόν ἐστιν, ἵνα
2389   1.10.12.16 : μηδὲν ἐλλείπῃ 〈ἡ〉 γένεσις ἡ ὑφισταμένη. Ἁμαρτάνει δὲ
2390   1.10.12.17 : μὴ λέγων τί ἐστι τὸ ἄπειρον. Τὸ δ´ ἄπειρον οὐδὲν ἄλλο
2391   1.10.12.18 : ἢ ὕλη ἐστίν· οὐ δύναται δ´ ἡ ὕλη εἶναι ἐνέργεια, ἐὰν μὴ
2392   1.10.12.19 : τὸ ποιοῦν ὑποκέηται.
2393   1.10.12.20 : <20Ξενοκράτης>20 συνεστάναι τὸ πᾶν ἐκ τοῦ ἑνὸς καὶ
2394   1.10.12.21 : τοῦ ἀενάου, ἀέναον τὴν ὕλην αἰνιττόμενος διὰ τοῦ πλήθους.
2395   1.10.12.22 : <20Ξενοφάνης>20 ἀρχὴν τῶν πάντων εἶναι τὴν γῆν· γρά–
2396   1.10.12.23 : φει γὰρ ἐν τῷ Περὶ φύσεως (fr. 8 Mullach.).
2397   1.10.12.24 : Ἐκ γαίης γὰρ πάντα καὶ εἰς γῆν πάντα τελευτᾷ.
2398   1.10.12.25 : <20Ἀναξιμένης>20 Εὐρυστράτου Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν
2399   1.10.12.26 : ὄντων ἀέρα ἀπεφήνατο, ἐκ γὰρ τούτου πάντα γίγνεσθαι
2400   1.10.12.27 : καὶ εἰς αὐτὸν πάλιν ἀναλύεσθαι. Οἷον ἡ ψυχή, φησίν, ἡ
2401   1.10.12.28 : ἡμετέρα, ἀὴρ οὖσα, συγκρατεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅλον τὸν κόσμον
2402   1.10.12.29 : πνεῦμα καὶ ἀὴρ περιέχει. Λέγεται δὲ συνωνύμως ἀὴρ
2403   1.10.12.30 : καὶ πνεῦμα. Ἁμαρτάνει δὲ ἐξ ἁπλοῦ καὶ μονοειδοῦς ἀέρος
2404   1.10.12.31 : καὶ πνεύματος δοκῶν συνεστάναι τὰ ζῷα· ἀδύνατον γὰρ
2405   1.10.12.32 : ἀρχὴν μίαν τὴν ὕλην τῶν ὄντων ὑποστῆναι, ἀλλὰ καὶ τὸ
2406   1.10.12.33 : ποιοῦν αἴτιον χρὴ ὑποτιθέναι· οἷον ἄργυρος οὐκ ἀρκεῖ
2407   1.10.12.34 : πρὸς τὸ ἔκπωμα γενέσθαι, ἐὰν μὴ τὸ ποιοῦν ᾖ, τουτέστιν
2408   1.10.12.35 : ὁ ἀργυροκόπος.
2409   1.10.12.36 : <20Ἀναξαγόρας>20 Ἡγησιβούλου ὁ Κλαζομένιος ἀρχὰς
2410   1.10.12.37 : τῶν ὄντων τὰς ὁμοιομερείας ἀπεφήνατο. Τροφὴν γοῦν 
2411   1.10.12.38 : προσφερόμεθα μονοειδῆ ἄρτον καὶ ὕδωρ· καὶ ἐκ ταύτης
2412   1.10.12.39 : τρέφεται φλέψ, ἀρτηρία, σάρξ, νεῦρα, ὀστᾶ καὶ τὰ λοιπὰ
2413   1.10.12.40 : μόρια. Τούτων οὖν γιγνομένων ὁμολογητέον, ὅτι ἐν τῇ
2414   1.10.12.41 : τροφῇ τῇ προσφερομένῃ πάντα ἐστὶ τὰ ὄντα καὶ ἐκ τῶν
2415   1.10.12.42 : ὄντων πάντα αὔξεται. ἐν ταύτῃ οὖν ἐστι λόγῳ θεωρητὰ
2416   1.10.12.43 : μόρια· 〈καὶ ἀπὸ τοῦ ὅμοια〉 τὰ μέρη εἶναι ἐν τῇ τροφῇ
2417   1.10.12.44 : τοῖς γεννωμένοις ὁμοιομερείας αὐτὰ ἐκάλεσε καὶ ἀρχὰς
2418   1.10.12.45 : τῶν ὄντων. Καὶ τὰς μὲν ὁμοιομερείας ὕλην, τὸ δὲ ποιοῦν
2419   1.10.12.46 : αἴτιον νοῦν, τὸν πάντα διαταξάμενον.
2420   1.10.12.47 : <20Ἀρχέλαος>20 ἀέρα ἄπειρον καὶ τὴν περὶ αὐτὸν πυκνό–
2421   1.10.12.48 : τητα καὶ μάνωσιν. τούτων δὲ τὸ μὲν εἶναι πῦρ, τὸ δ´
2422   1.10.12.49 : ὕδωρ.
2423   1.10.12.50 : Οὗτοι μὲν οὖν ἐφεξῆς ἀλλήλοις ταῖς διαδοχαῖς γενό–
2424   1.10.12.51 : μενοι τὴν <20Ἰωνικὴν>20 ἐκπληροῦσι φιλοσοφίαν, οὕτω προσαγο–
2425   1.10.12.52 : ρευθεῖσαν, διότι Μιλήσιος αὐτῆς κατῆρξεν ἀνήρ, ὁ Θαλῆς
2426   1.10.12.53 : ἀπὸ τῆς τῶν Ἰώνων μητροπόλεως.
2427   1.10.12.54 : <20Φιλόλαος>20 ὁ Πυθαγόρειος τὸ πέρας καὶ τὸ ἄπειρον.
2428   1.10.12.55 : <20Στράτων>20 στοιχεῖα 〈θερμὸν〉 καὶ ψυχρόν.
2429   1.10.12.56 : <20Πυθαγόρας>20 Μνησάρχου Σάμιος, πρῶτος φιλοσο–
2430   1.10.12.57 : φίαν τούτῳ τῷ ῥήματι προσαγορεύσας, ἀρχὰς τοὺς ἀρι– 
2431   1.10.12.58 : θμοὺς καὶ τὰς συμμετρίας τὰς ἐν τούτοις. ἅς τινας ἁρμο–
2432   1.10.12.59 : νίας καλεῖ· τὰ 〈δ´〉 ἐξ ἀμφοτέρων σύνθετα στοιχεῖα·
2433   1.10.12.60 : πάλιν δὲ τὴν μονάδα καὶ τὴν ἀόριστον δυάδα ἐν ταῖς
2434   1.10.12.61 : ἀρχαῖς. Σπεύδει δὲ αὐτῷ τῶν ἀρχῶν ἣ μὲν ἐπὶ τὸ ποι–
2435   1.10.12.62 : ητικὸν αἴτιον καὶ εἰδικόν, ὅπερ ἐστὶ νοῦς, ὁ θεός· ἣ δὲ
2436   1.10.12.63 : ἐπὶ τὸ παθητικόν τε καὶ ὑλικόν, ὅπερ ἐστὶν ὁ ὁρατὸς
2437   1.10.12.64 : κόσμος. Εἶναι δὲ τὴν φύσιν 〈τοῦ ἀριθμοῦ〉 δεκάδα· μέχρι
2438   1.10.12.65 : γὰρ τῶν δέκα πάντες ἀριθμοῦσιν, ἐφ´ ἃ ἐλθόντες πάλιν
2439   1.10.12.66 : ἀναποδίζουσιν ἐπὶ τὴν μονάδα. Καὶ τῶν δέκα πάλιν,
2440   1.10.12.67 : φησίν, ἡ δύναμίς ἐστιν ἐν τοῖς τέτταρσιν· ἐκ γὰρ τῆς
2441   1.10.12.68 : τετράδος καὶ τῶν αὐτῆς μερῶν ἀναπληροῦται· ἐὰν δὲ
2442   1.10.12.69 : ὑπερβάλῃ 〈τις〉 τὸν τῆς τετράδος, καὶ τῶν δέκα ὑπερεκπε–
2443   1.10.12.70 : σεῖται. Διὸ καὶ ἐπεφθέγγοντο οἱ Πυθαγόρειοι, ὡς μεγί–
2444   1.10.12.71 : στου 〈ὅρκου〉 ὄντος τῆς τετράδος,
2445   1.10.12.72 : Οὐ μὰ τὸν ἁμετέρᾳ κεφαλᾷ παραδόντα τετρακτύν,
2446   1.10.12.73 : παγὰν ἀενάου φύσιος ῥίζωμά τ´ ἔχουσαν.
2447   1.10.13.1 : <20Θεανοῦς ἐκ τοῦ Περὶ εὐσεβείας>20 (fr. 1 Mullach.,
2448   1.10.13.2 : fr. ph. Gr. II p. 115).
2449   1.10.13.3 : Καὶ συχνοὺς μὲν Ἑλλήνων πέπυσμαι νομίσαι φάναι
2450   1.10.13.4 : Πυθαγόραν ἐξ ἀριθμοῦ πάντα φύεσθαι. Οὗτος δὲ ὁ λό– 
2451   1.10.13.5 : γος ἀπορησίας ἔχεται, πῶς ἃ μηδὲ ἔστιν ἐπινοεῖται καὶ
2452   1.10.13.6 : γεννᾶν. ὃ δὲ οὐκ ἐξ ἀριθμοῦ, <20κατὰ>20 δὲ ἀριθμὸν ἔλεγε
2453   1.10.13.7 : πάντα γίγνεσθαι, ὅτι ἐν ἀριθμῷ τάξις πρώτη, ἧς μετου–
2454   1.10.13.8 : σίᾳ κἀν τοῖς ἀριθμητοῖς πρῶτόν τι καὶ δεύτερον καὶ
2455   1.10.13.9 : τἄλλα ἑπομένως τέτακται.
2456   1.10.14.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 3 p. 283–286 Diels.).〉
2457   1.10.14.2 : <20Ἡράκλειτος>20 καὶ <20Ἵππασος>20 ἀρχὴν τῶν ἁπάντων
2458   1.10.14.3 : τὸ πῦρ. Πρῶτον μὲν γὰρ τὸ παχυμερέστερον αὐτοῦ εἰς
2459   1.10.14.4 : αὑτὸ συστελλόμενον 〈γῆ〉 γίγνεται, ἔπειτα ἀναχαλωμένην
2460   1.10.14.5 : τὴν γῆν ὑπὸ τοῦ πυρὸς χύσει ὕδωρ ἀποτελεῖσθαι, ἀναθυ–
2461   1.10.14.6 : μιώμενον δὲ ἀέρα γίγνεσθαι. Πάλιν δὲ τὸν κόσμον καὶ
2462   1.10.14.7 : τὰ σώματα πάντα ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἀναλοῦσθαι ἐν τῇ ἐκ–
2463   1.10.14.8 : πυρώσει.
2464   1.10.14.9 : <20Μητρόδωρος>20 Θεοκρίτου Χῖος τὰ ἀδιαίρετα καὶ τὸ
2465   1.10.14.10 : κενόν.
2466   1.10.14.11 : <20Διογένης>20 δὲ ὁ Ἀπολλωνιάτης ἀέρα ἄπειρον.
2467   1.10.14.12 : <20Ζήνων>20 Μνασέου Κιτιεὺς ἀρχὰς τὸν θεὸν καὶ τὴν
2468   1.10.14.13 : ὕλην, στοιχεῖα δὲ τέσσαρα.
2469   1.10.14.14 : <20Λεύκιππος>20 Μιλήσιος ἀρχὰς καὶ στοιχεῖα τὸ πλῆ–
2470   1.10.14.15 : ρες καὶ τὸ κενόν.
2471   1.10.14.16 : <20Δημόκριτος>20 τὰ ναστὰ καὶ κενόν.
2472   1.10.14.17 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀρχὰς εἶναι τῶν ὄντων σώματα λόγῳ 
2473   1.10.14.18 : θεωρητά, ἀμέτοχα κενοῦ, ἀγένητα, ἀδιάφθαρτα οὔτε θραυ–
2474   1.10.14.19 : σθῆναι δυνάμενα οὔτε ἀλλοιωθῆναι. Εἴρηται δὲ ἄτομος
2475   1.10.14.20 : οὐχ ὅτι ἐστὶν ἐλαχίστη, ἀλλ´ ὅτι οὐ δύναται τμηθῆναι,
2476   1.10.14.21 : ἀπαθὴς οὖσα καὶ ἀμέτοχος κενοῦ.
2477   1.10.15.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 27 Patrit., p. 39 Parthey.).
2478   1.10.15.2 : Ἡ γὰρ μονάς, οὖσα πάντων ἀρχὴ καὶ ῥίζα, ἐν πᾶσίν
2479   1.10.15.3 : ἐστιν ὡς ἂν ῥίζα καὶ ἀρχή, ἄνευ δὲ ἀρχῆς οὐδέν· ἀρχὴ δὲ
2480   1.10.15.4 : ἐξ οὐδενός, ἀλλ´ ἐξ αὑτῆς, εἴ γε ἀρχή ἐστι τῶν ἑτέρων. [μο–
2481   1.10.15.5 : νὰς] οὖσα οὖν ἀρχὴ πάντα ἀριθμὸν ἐμπεριέχει, ὑπὸ μηδε–
2482   1.10.15.6 : νὸς ἐμπεριεχομένη· καὶ πάντα ἀριθμὸν γεννᾷ, ὑπὸ μηδενὸς
2483   1.10.15.7 : γεννωμένη ἑτέρου ἀριθμοῦ. Πᾶν δὲ τὸ γεννώμενον ἀτελὲς
2484   1.10.15.8 : καὶ διαιρετὸν καὶ αὐξητὸν καὶ μειωτόν· τῷ δὲ τελείῳ οὐδὲν
2485   1.10.15.9 : τούτων γίγνεται. Αὕτη οὖν, ὦ Τάτ, κατὰ τὸ δυνατόν σοι
2486   1.10.15.10 : ὑπογέγραπται τοῦ θεοῦ εἰκών.
2487   1.10.16a.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 3 p. 285–289 Diels.).〉
2488   1.10.16a.2 : <20Ἔκφαντος>20 Συρακούσιος, εἷς τῶν Πυθαγορείων, πάν–
2489   1.10.16a.3 : των τὰ ἀδιαίρετα σώματα καὶ τὸ κενόν. Τὰς γὰρ Πυθα–
2490   1.10.16a.4 : γορικὰς μονάδας οὗτος πρῶτος ἀπεφήνατο σωματικάς.
2491   1.10.16a.5 : <20Πλάτων>20 Ἀρίστωνος τρεῖς ἀρχάς, τὸν θεόν, τὴν
2492   1.10.16a.6 : ὕλην, τὴν ἰδέαν· ὑφ´ οὗ, ἐξ οὗ, πρὸς ὅ. Ὁ δὲ θεὸς νοῦς 
2493   1.10.16a.7 : ἐστι τοῦ κόσμου, ἡ δὲ ὕλη τὸ ὑποκείμενον γενέσει καὶ
2494   1.10.16a.8 : φθορᾷ, ἰδέα δὲ οὐσία ἀσώματος ἐν τοῖς νοήμασι καὶ ταῖς
2495   1.10.16a.9 : φαντασίαις τοῦ θεοῦ.
2496   1.10.16a.10 : <20Ἀριστοτέλης>20 Νικομάχου Σταγειρίτης ἀρχὰς μὲν
2497   1.10.16a.11 : εἶδος, ὕλην, στέρησιν· στοιχεῖα δὲ τέσσαρα, πέμπτον δέ
2498   1.10.16a.12 : τι σῶμα τὸ αἰθέριον, ἀμετάβλητον· στοιχεῖα δὲ τῶν γενη–
2499   1.10.16a.13 : τῶν κατὰ μὲν τὰς δυνάμεις θερμόν, ψυχρόν, ὑγρόν, ξηρόν,
2500   1.10.16a.14 : κατὰ δὲ τὰς οὐσίας, ἐν αἷς καὶ περὶ ἃς ὑπάρχουσιν αὗται,
2501   1.10.16a.15 : τὰ τέσσαρα.
2502   1.10.16a.16 : <20Διόδωρος>20 ἐπίκλην Κρόνος τὰ ἀμερῆ σώματα ἄπει–
2503   1.10.16a.17 : ρα, τὰ δ´ αὐτὰ λεγόμενα καὶ ἐλάχιστα· ἄπειρα μὲν κατ´
2504   1.10.16a.18 : ἀριθμόν. ὡρισμένα δὲ κατὰ μέγεθος.
2505   1.10.17.1 : 〈<21Aetii>21 (I 2 p. 275 Diels.) et <21Platonis>21 (Tim. p. 30A).〉
2506   1.10.17.2 : Οἱ μὲν οὖν περὶ <20Ἀριστοτέλην>20 καὶ <20Πλάτωνα>20
2507   1.10.17.3 : διαφέρειν ἡγοῦνται ἀρχὴν καὶ στοιχεῖα.
2508   1.10.17.4 : <20Θαλῆς>20 δ´ ὁ Μιλήσιος ταὐτὸν νομίζει ἀρχὴν καὶ στοι–
2509   1.10.17.5 : χεῖα. 〈Πλεῖστον δὲ ὅσον διαφέρει ἀλλήλων. Τὰ μὲν γὰρ
2510   1.10.17.6 : στοιχεῖά〉 ἐστι σύνθετα, τὰς δὲ ἀρχάς φαμεν εἶναι οὔτε
2511   1.10.17.7 : συνθέτους οὔτε ἀποτελέσματα· οἷον στοιχεῖα μὲν καλοῦμεν
2512   1.10.17.8 : γῆν, ὕδωρ, ἀέρα, πῦρ· ἀρχὰς δὲ λέγομεν διὰ τὸ οὐδὲν ἔχειν
2513   1.10.17.9 : πρότερον ἐξ οὗ γεννᾶται, ἐπεὶ οὐκ ἔσται ἀρχή, ἀλλ´ ἐκεῖνο
2514   1.10.17.10 : ἐξ οὗ γεννᾶται. Τῆς δὲ γῆς καὶ τοῦ ὕδατος ἔστι τινὰ
2515   1.10.17.11 : πρότερον ἐξ ὧν γέγονεν, ὕλη ἄμορφος καὶ ἀνείδεος.
2516   1.10.17.12 : Λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ (p. 30A)· „βουληθεὶς γὰρ ὁ
2517   1.10.17.13 : θεὸς ἀγαθὰ μὲν πάντα, φλαῦρον δὲ μηδὲν εἶναι κατὰ
2518   1.10.17.14 : δύναμιν, οὕτω δὴ πᾶν ὅσον ἦν ὁρατὸν παραλαβὼν οὐχ
2519   1.10.17.15 : ἡσυχίαν ἄγον, ἀλλὰ κινούμενον πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως,
2520   1.10.17.16 : εἰς τάξιν αὐτὸ ἤγαγεν ἐκ τῆς ἀταξίας“. 
2521   1.10.18.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 21 p. 458 Diels.).〉
2522   1.10.18.2 : <20Χρυσίππου.>20 Περὶ δὲ τῶν ἐκ τῆς οὐσίας στοιχείων
2523   1.10.18.3 : τοιαῦτά τινα ἀποφαίνεται, τῷ τῆς αἱρέσεως ἡγεμόνι Ζή–
2524   1.10.18.4 : νωνι κατακολουθῶν, τέτταρα λέγων εἶναι στοιχεῖα 〈πῦρ,
2525   1.10.18.5 : ἀέρα, ὕδωρ, γῆν, ἐξ ὧν συνίστασθαι πάντα καὶ ζῷα〉 καὶ
2526   1.10.18.6 : φυτὰ καὶ τὸν ὅλον κόσμον καὶ τὰ ἐν αὐτᾷ περιεχόμενα
2527   1.10.18.7 : καὶ εἰς ταῦτα διαλύεσθαι. τὸ δὲ 〈πῦρ καὶ〉 κατ´ ἐξοχὴν
2528   1.10.18.8 : στοιχεῖον λέγεσθαι διὰ τὸ ἐξ αὐτοῦ πρώτου τὰ λοιπὰ
2529   1.10.18.9 : συνίστασθαι κατὰ μεταβολὴν καὶ εἰς αὐτὸ ἔσχατον πάντα
2530   1.10.18.10 : χεόμενα διαλύεσθαι, τοῦτο δὲ μὴ ἐπιδέχεσθαι τὴν εἰς
2531   1.10.18.11 : ἄλλο χύσιν ἢ ἀνάλυσιν· [συνίστασθαι δὲ ἐξ αὐτοῦ τὰ
2532   1.10.18.12 : λοιπὰ καὶ χεόμενα εἰς τοῦτο ἔσχατον τελευτᾶν· παρὸ καὶ
2533   1.10.18.13 : στοιχεῖον λέγεσθαι, ὃ πρῶτον ἕστηκεν οὕτως, ὥστε σύστα–
2534   1.10.18.14 : σιν διδόναι ἀφ´ αὑτοῦ καὶ αὐτὸ τῶν λοιπῶν χύσιν καὶ
2535   1.10.18.15 : διάλυσιν δέχεσθαι εἰς αὑτό]· κατὰ μὲν τὸν λόγον τοῦτον
2536   1.10.18.16 : αὐτοτελῶς λεγομένου τοῦ πυρὸς στοιχείου· οὐ μετ´ ἄλλου
2537   1.10.18.17 : γάρ· κατὰ δὲ τὸν πρότερον καὶ μετ´ ἄλλων συστατικὸν
2538   1.10.16c.18 : εἶναι, πρώτης μὲν γιγνομένης τῆς ἐκ πυρὸς κατὰ σύστα–
2539   1.10.16c.19 : σιν εἰς ἀέρα μεταβολῆς, δευτέρας δ´ ἀπὸ τούτου εἰς ὕδωρ,
2540   1.10.16c.20 : τρίτης δ´ ἔτι μᾶλλον κατὰ τὸ ἀνάλογον συνισταμένου τοῦ
2541   1.10.16c.21 : ὕδατος εἰς γῆν. πάλιν δ´ ἀπὸ ταύτης διαλυομένης καὶ
2542   1.10.16c.22 : διαχεομένης πρώτη μὲν γίγνεται χύσις εἰς ὕδωρ, δευτέρα
2543   1.10.16c.23 : δ´ ἐξ ὕδατος εἰς ἀέρα, τρίτη δὲ καὶ ἐσχάτη εἰς πῦρ. Λέ–
2544   1.10.16c.24 : γεσθαι 〈δὲ〉 πῦρ τὸ πυρῶδες πᾶν καὶ ἀέρα τὸ ἀερῶδες καὶ 
2545   1.10.16c.25 : ὁμοίως τὰ λοιπά. Τριχῶς δὴ λεγομένου κατὰ Χρύσιππον
2546   1.10.16c.26 : τοῦ στοιχείου, καθ´ ἕνα μὲν τρόπον τοῦ πυρός, διὰ τὸ
2547   1.10.16c.27 : ἐξ αὐτοῦ τὰ λοιπὰ συνίστασθαι κατὰ μεταβολὴν καὶ εἰς
2548   1.10.16c.28 : αὐτὸ λαμβάνειν τὴν ἀνάλυσιν· καθ´ ἕτερον δέ, καθὸ λέ–
2549   1.10.16c.29 : γεται τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, πῦρ, ἀήρ, ὕδωρ, γῆ (ἐπεὶ διὰ
2550   1.10.16c.30 : τούτων τινὸς ἢ τινῶν ἢ καὶ πάντων τὰ λοιπὰ συνέστηκε,
2551   1.10.16c.31 : διὰ μὲν τῶν τεττάρων, ὡς τὰ ζῷα καὶ τὰ ἐπὶ γῆς πάντα
2552   1.10.16c.32 : συγκρίματα, διὰ δυοῖν δέ, ὡς ἡ σελήνη διὰ πυρὸς καὶ
2553   1.10.16c.33 : ἀέρος συνέστηκε, δι´ ἑνὸς δέ, ὡς ὁ ἥλιος, διὰ πυρὸς γὰρ
2554   1.10.16c.34 : μόνου, ὁ γὰρ ἥλιος πῦρ ἐστιν εἰλικρινές), κατὰ τρίτον λό–
2555   1.10.16c.35 : γον λέγεται στοιχεῖον ** εἶναι ὃ πρῶτον συνέστηκεν οὕτως,
2556   1.10.16c.36 : ὥστε γένεσιν διδόναι ἀφ´ αὑτοῦ ὁδῷ μέχρι τέλους καὶ
2557   1.10.16c.37 : ἐξ ἐκείνου τὴν ἀνάλυσιν δέχεσθαι εἰς ἑαυτὸ τῇ ὁμοίᾳ ὁδῷ.
2558   1.10.16c.38 : Γεγονέναι δ´ ἔφησε καὶ τοιαύτας ἀποδόσεις περὶ στοιχείου,
2559   1.10.16c.39 : ὡς ἔστι τό τε δι´ αὑτοῦ εὐκινητότατον καὶ ἡ ἀρχὴ 〈καὶ
2560   1.10.16c.40 : ὁ σπερματικὸς〉 λόγος καὶ ἡ ἀΐδιος δύναμις φύσιν ἔχουσα
2561   1.10.16c.41 : τοιαύτην, ὥστε αὑτήν τε κινεῖν κάτω πρὸς [γῆν] τὴν τρο–
2562   1.10.16c.42 : πὴν καὶ ἀπὸ τῆς τροπῆς ἄνω πάντῃ κύκλῳ, εἰς αὑτήν τε
2563   1.10.16c.43 : πάντα καταναλίσκουσα καὶ ἀφ´ αὑτῆς πάλιν ἀποκαθιστᾶσα
2564   1.10.16c.44 : τεταγμένως καὶ ὁδῷ.
2565   1.11.t.1 : {1Περὶ ὕλης.}1
2566   1.11.1.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 9, 1 p. 307 Diels.).〉
2567   1.11.1.2 : Ὕλη ἐστὶ τὸ ὑποκείμενον πάσῃ γενέσει καὶ φθορᾷ
2568   1.11.1.3 : καὶ ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς. 
2569   1.11.2.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ.>20 (p. 51b Patrit.).
2570   1.11.2.2 : Καὶ γέγονεν, ὦ τέκνον, ἡ ὕλη καὶ ἦν, ὕλη γὰρ ἀγγεῖον
2571   1.11.2.3 : γενέσεώς ἐστι, γένεσις δὲ ἐνεργείας τρόπος τοῦ ἀγενήτου
2572   1.11.2.4 : καὶ προόντος θεοῦ. Τὸ σπέρμα οὖν τῆς γενέσεως λαμ–
2573   1.11.2.5 : βάνουσα γέγονε καὶ τρεπτὴ ἐγένετο καὶ ἰδέας ἔσχε μορ–
2574   1.11.2.6 : φοποιουμένη· ἐφέστηκε γὰρ αὐτῇ τρεπομένῃ ἡ τεχνιτεύ–
2575   1.11.2.7 : ουσα τὰς τῆς τροπῆς ἰδέας. Ἀγενησία οὖν τῆς ὕλης
2576   1.11.2.8 : ἀμορφία ἦν, ἡ δὲ γένεσις τὸ ἐνεργεῖσθαι.
2577   1.11.3.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 9, 2–5 p. 307 sq. Diels.).〉
2578   1.11.3.2 : Οἱ ἀπὸ <20Θάλεω>20 καὶ <20Πυθαγόρου,>20 λέγω δὲ τοὺς
2579   1.11.3.3 : μέχρι τῶν Στωικῶν καταβεβηκότας σὺν Ἡρακλείτῳ, τρε–
2580   1.11.3.4 : πτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ μεταβλητὴν καὶ ῥευστὴν ὅλην δι´
2581   1.11.3.5 : ὅλης τὴν ὕλην ἀπεφήναντο.
2582   1.11.3.6 : Οἱ ἀπὸ <20Δημοκρίτου>20 ἀπαθῆ τὰ πρῶτα, τὴν ἄτο–
2583   1.11.3.7 : μον καὶ τὸ κενόν.
2584   1.11.3.8 : <20Πλάτων>20 τὴν ὕλην σωματοειδῆ, ἄμορφον, ἀνείδεον,
2585   1.11.3.9 : ἀσχημάτιστον, ἄποιον, ὅσον ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ φύσει, δεξαμενὴν
2586   1.11.3.10 : δὲ τῶν εἰδῶν καὶ οἷον τιθήνην καὶ ἐκμαγεῖον καὶ μητέρα
2587   1.11.3.11 : γίγνεσθαι.
2588   1.11.3.12 : (Timae. p. 50B–D) „Ὁ αὐτὸς δὴ λόγος καὶ περὶ τῆς τὰ
2589   1.11.3.13 : πάντα δεχομένης σώματα φύσεως· ταὐτὸν ἀεὶ προσρητέον
2590   1.11.3.14 : αὐτήν· ἐκ γὰρ τῆς ἑαυτῆς τὸ παράπαν οὐκ ἐξίσταται δυ–
2591   1.11.3.15 : νάμεως. Δέχεται γὰρ ἀεὶ τὰ πάντα καὶ μορφὴν οὐδεμίαν
2592   1.11.3.16 : ποτὲ οὐδενὶ τῶν εἰσιόντων ὁμοίως εἴληφεν οὐδαμῇ οὐδα–
2593   1.11.3.17 : μῶς· ἐκμαγεῖον γὰρ φύσει παντὶ κεῖται κινούμενόν τε
2594   1.11.3.18 : καὶ διασχηματιζόμενον ὑπὸ τῶν εἰσιόντων. Φαίνεται δὲ 
2595   1.11.3.19 : δι´ ἐκεῖνα ἄλλοτε ἀλλοῖον. Τὰ δ´ εἰσιόντα καὶ ἐξιόντα
2596   1.11.3.20 : τῶν ὄντων ἀεὶ μιμήματα, τυπωθέντα ἀπ´ αὐτῶν τρόπον
2597   1.11.3.21 : τινὰ δύσφραστον καὶ θαυμαστόν, ὃν εἰσαῦθις μέτιμεν. Ἐν
2598   1.11.3.22 : δ´ οὖν τῷ παρόντι διανοηθῆναι 〈χρὴ〉 γένη τριττά, τὸ
2599   1.11.3.23 : μὲν γιγνόμενον, τὸ δ´ ἐν ᾧ γίγνεται, τὸ δὲ ὅθεν ἀφομοι–
2600   1.11.3.24 : ούμενον φύεται τὸ γιγνόμενον. Καὶ δὴ καὶ προσεικάσαι
2601   1.11.3.25 : πρέπον τὸ μὲν δεχόμενον μητρί, τὸ δὲ ὅθεν πατρί, τὴν
2602   1.11.3.26 : δὲ μεταξὺ τούτων φύσιν ἐκγόνῳ.“
2603   1.11.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 2 p. 448 Diels.).〉
2604   1.11.4.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἐπειδὴ δ´ ἡ μὲν φύσις κατ´ ἐπί–
2605   1.11.4.3 : νοιαν ἀρχή τίς ἐστι κινήσεως καὶ στάσεως, οὔτε δὴ κι–
2606   1.11.4.4 : νούμενον ἡ ὕλη κατὰ τὸν ἴδιον λόγον οὔτε τὸ εἶδος. ἣ
2607   1.11.4.5 : μὲν γὰρ ἀνείδεος, τὸ δὲ εἶδος ἀεί, καὶ ἣ μὲν οὐ σῶμα,
2608   1.11.4.6 : σωματικὴ δέ, τὸ δὲ καθάπαξ ἀσώματον. Οὐ σῶμα δὲ τὴν
2609   1.11.4.7 : ὕλην φασίν, οὐ μόνον ὅτε ἐστερῆσθαι δοκεῖ τῶν περὶ
2610   1.11.4.8 : σῶμα διαστάσεων, ἀλλ´ ὅτι καὶ πολλῶν ἄλλων ἀπολεί–
2611   1.11.4.9 : πεται κατὰ τὸν ἴδιον λόγον, ἃ τοῖς σώμασιν ὑπάρχει,
2612   1.11.4.10 : σχήματος, χρώματος, βαρύτητος, κουφότητος, ὅλως πάσης
2613   1.11.4.11 : ποιότητος καὶ ποσότητος. Εἰ γὰρ τούτων μετεῖχε, τῶν
2614   1.11.4.12 : ποιῶν 〈ἂν〉 ἦν καὶ ποσῶν· οὐ μετειληφυῖα δὲ κατὰ λόγον
2615   1.11.4.13 : σῶμα μὲν οὐκ ἂν εἴη, σωματικὴ δὲ διὰ τὸ πάσαις ὥσπερ
2616   1.11.4.14 : ἐκμαγεῖον ὑποκεῖσθαι ταῖς ποιότησιν· ὃν τρόπον γὰρ τὸ
2617   1.11.4.15 : εἶδος τῆς ὕλης ἀφαιρεθὲν ἀσώματον εἶναι τυγχάνει, οὕτως
2618   1.11.4.16 : καὶ τὴν ὕλην τοῦ εἴδους χωρισθέντος οὐ σῶμα. Δεῖν γὰρ
2619   1.11.4.17 : ἀμφοῖν τῆς συνόδου πρὸς τὴν τοῦ σώματος ὑπόστασιν.
2620   1.11.5a.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 20 p. 457 sq. Diels.).〉
2621   1.11.5a.2 : <20Ζήνωνος.>20 Οὐσίαν δὲ εἶναι τὴν τῶν ὄντων πάντων 
2622   1.11.5a.3 : πρώτην ὕλην, ταύτην δὲ πᾶσαν ἀΐδιον καὶ οὔτε πλείω
2623   1.11.5a.4 : γιγνομένην οὔτε ἐλάττω· τὰ δὲ μέρη ταύτης οὐκ ἀεὶ ταὐτὰ
2624   1.11.5a.5 : διαμένειν, ἀλλὰ διαιρεῖσθαι καὶ συγχεῖσθαι. Διὰ ταύτης
2625   1.11.5a.6 : δὲ διαθεῖν τὸν τοῦ παντὸς λόγον, ὃν ἔνιοι εἱμαρμένην
2626   1.11.5a.7 : καλοῦσιν, οἷόν περ καὶ ἐν τῇ γονῇ τὸ σπέρμα.
2627   1.11.5a.8 : <20Χρυσίππου Στωικοῦ.>20 Τῶν κατὰ ποιότητα ὑφ–
2628   1.11.5a.9 : ισταμένων πρώτην ὕλην· ταύτην δὲ ἀΐδιον, οὔτε αὔξησιν
2629   1.11.5a.10 : οὔτε μείωσιν ὑπομένουσαν, διαίρεσιν δὲ καὶ σύγχυσιν ἐπι–
2630   1.11.5a.11 : δεχομένην κατὰ μέρη, ὥστε φθορὰς γίγνεσθαι ἔκ τινων
2631   1.11.5a.12 : μερῶν εἴς τινα [οὐ] κατὰ διαίρεσιν, ἅμα κατ´ ἀναλογίαν
2632   1.11.5a.13 : τῇ συγχύσει τινῶν γιγνομένων ἔκ τινων.
2633   1.11.6.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 9, 6. 7 p. 308 Diels.).〉
2634   1.11.6.2 : Οἱ δὲ ὕδωρ λέγοντες ἢ πῦρ ἢ ἀέρα ἢ γῆν τὴν ὕλην
2635   1.11.6.3 : οὐκέτι ἄμορφον αὐτὴν λέγουσιν, ἀλλὰ σῶμα· οἱ δὲ τἀμερῆ
2636   1.11.6.4 : καὶ τὰς ἀτόμους ἄμορφον.
2637   1.11.6.5 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 σῶμα τὴν ὕλην ἀποφαίνονται.
2638   1.11.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 20 p. 458 Diels.).〉
2639   1.11.7.2 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ἔφησε δὲ ὁ Ποσειδώνιος τὴν τῶν
2640   1.11.7.3 : ὅλων οὐσίαν καὶ ὕλην ἄποιον καὶ ἄμορφον εἶναι, καθ´
2641   1.11.7.4 : ὅσον οὐδὲν ἀποτεταγμένον ἴδιον ἔχει σχῆμα οὐδὲ ποιότητα
2642   1.11.7.5 : καθ´ αὑτήν, ἀεὶ δ´ ἔν τινι σχήματι καὶ ποιότητι εἶναι.
2643   1.11.7.6 : Διαφέρειν δὲ τὴν οὐσίαν τῆς ὕλης, τὴν 〈αὐτὴν〉 οὖσαν
2644   1.11.7.7 : κατὰ τὴν ὑπόστασιν, ἐπινοίᾳ μόνον.
2645   1.11.6.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Παρμενίδου>20 (p. 144B).
2646   1.11.6.2 : Ἐπὶ πάντα ἄρα πολλὰ ὄντα ἡ οὐσία νενέμηται καὶ
2647   1.11.6.3 : οὐδενὸς ἀποστατεῖ τῶν ὄντων, οὔτε τοῦ σμικροτάτου οὔτε 
2648   1.11.6.4 : τοῦ μεγίστου; ἢ τοῦτο μὲν καὶ ἄλογον ἔρεσθαι; πῶς γὰρ
2649   1.11.6.5 : ἂν ἡ οὐσία γε τῶν ὄντων του ἀποστατοίη; {—}Οὐδαμῶς.
2650   1.11.6.6 : {—}Κατακεκερμάτισται ἄρα ὡς οἷόν τε σμικρότατα καὶ
2651   1.11.6.7 : μέγιστα καὶ πανταχῶς ὄντα καὶ μεμέρισται πάντων μά–
2652   1.11.6.8 : λιστα, καὶ ἔστι μέρη ἀπέραντα τῆς οὐσίας. {—}Ἔχει οὕτως.
2653   1.12.t.1 : {1Περὶ ἰδεῶν.}1
2654   1.12.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 10 p. 308 sq. Diels.).〉
2655   1.12.1a.2 : Ἰδέα ἐστὶν οὐσία ἀσώματος, αἰτία τῶν οἵα ἐστὶν αὐτὴ
2656   1.12.1a.3 : καὶ παράδειγμα τῆς τῶν κατὰ φύσιν ἐχόντων αἰσθητῶν
2657   1.12.1a.4 : ὑποστάσεως, αὐτὴ μὲν ὑφεστῶσα καθ´ ἑαυτὴν [ἕν], εἰκονί–
2658   1.12.1a.5 : ζουσα δὲ τὰς ἀμόρφους ὕλας καὶ αἰτία γιγνομένη τῆς
2659   1.12.1a.6 : τούτων διατάξεως, πατρὸς ἐπέχουσα τοῖς αἰσθητοῖς τάξιν.
2660   1.12.1a.7 : <20Πυθαγόρας>20 τὰ λεγόμενα εἴδη καὶ τὰς ἰδέας ἐν τοῖς
2661   1.12.1a.8 : ἀριθμοῖς καὶ ταῖς ἁρμονίαις αὐτῶν καὶ τοῖς καλουμένοις
2662   1.12.1a.9 : γεωμετρικοῖς ἐτίθετο ἀχώριστα τῶν σωμάτων.
2663   1.12.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 5 p. 448 Diels.).〉
2664   1.12.2.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ταύτας δὲ τὰς ἀρχὰς ποτὲ μὲν
2665   1.12.2.3 : εἶναί φησιν <20Ἀριστοτέλης>20 δύο, τήν τε ὕλην καὶ τὸ εἶδος,
2666   1.12.2.4 : ὃ καὶ μορφὴν καλεῖ καὶ ἐντελέχειαν καὶ τὸ τί ἦν εἶναι
2667   1.12.2.5 : καὶ οὐσίαν τὴν κατὰ τὸν λόγον καὶ ἐνέργειαν· οὕτως αὐτῷ
2668   1.12.1b.6 : πλούσιόν τε καὶ πολυώνυμόν ἐστι τὸ εἶδος. Τοσοῦτο μὲν 
2669   1.12.1b.7 : οὖν διαφέρειν τὸ εἶδος τῆς μορφῆς, ὅτι τὸ μέν ἐστι διῆ–
2670   1.12.1b.8 : κον διὰ βάθους, ἣ δ´ ἐπιπολαῖος· καὶ ἣ μὲν παραπλήσιος
2671   1.12.1b.9 : λευκότητι 〈τῇ〉 κατὰ τὴν ζῳγραφίαν, τὸ δὲ τῇ περὶ τὴν
2672   1.12.1b.10 : τοῦ γάλακτος οὐσίαν· ταὐτὸν δὲ εἶδος λέγεται, καθ´ ὅσον
2673   1.12.1b.11 : τὸ μὲν εἰδοποιεῖ, τὸ δὲ διαμορφοῖ τὴν ὕλην. Ἐντελέχειαν
2674   1.12.1b.12 : 〈δ´〉 αὐτὸ προσεῖπεν ἤτοι διὰ τὸ ἐνδελεχῶς ὑπάρχειν, ἢ
2675   1.12.1b.13 : ὅτι τῶν μετεχόντων αὐτοῦ ἕκαστον παρέχεται τέλειον· ὁ
2676   1.12.1b.14 : γὰρ χαλκὸς ἀνδριὰς οὐδέπω, πλὴν ὅτι μὴ δυνάμει, δια–
2677   1.12.1b.15 : πλασθεὶς δὲ καὶ τὴν πρόσφορον λαβὼν μορφὴν ἐντελεχείᾳ
2678   1.12.1b.16 : λέγεται· τότε γὰρ ἀπείληφε τὸ τέλος. Τὸ δὲ τί ἦν εἶναι
2679   1.12.1b.17 : προσηγόρευσε παρὰ τὸ τῶν ὄντων ἐπιφέρειν ἑκάστῳ τὴν
2680   1.12.1b.18 : τοῦ εἶναι δύναμιν· οὐσίαν δὲ τὴν κατὰ τὸν λόγον, ὅτι
2681   1.12.1b.19 : διαλλάττει τῆς κατὰ τὴν ὕλην, ὡς ἀνδριὰς χαλκοῦ καὶ Θη–
2682   1.12.1b.20 : ρίκλειον ἀργυροῦ καὶ τῶν ἀγαλμάτων ὁτιοῦν λίθου· τὸ
2683   1.12.1b.21 : γὰρ ᾧ περιττεύει ταῦτα τῆς ὕλης, ἐξ ἧς δεδημιούργηται,
2684   1.12.1b.22 : τοῦτ´ ἔστιν ἡ κατὰ τὸν λόγον οὐσία. Ἐνέργειαν δὲ ἐκάλε–
2685   1.12.1b.23 : σεν, ὅτι τῶν ὄντων οὐθὲν ἂν ἐνεργεῖν ἠδύνατο μὴ πρό–
2686   1.12.1b.24 : τερον εἰδοποιηθέν.
2687   1.12.2a.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 1 p. 447 Diels.).〉
2688   1.12.2a.2 : 〈<20Πλάτωνος.>20〉 Περὶ δὲ τῶν ἰδεῶν ὡδὶ διεξήρχετο,
2689   1.12.2a.3 : τῶν κατὰ φύσιν αἰσθητῶν κατὰ μέρος ὡρισμένα τινὰ
2690   1.12.2a.4 : παραδείγματα φάμενος εἶναι τὰς ἰδέας, ἀφ´ ὧν τὰς ἐπι–
2691   1.12.2a.5 : στήμας γίγνεσθαι καὶ τοὺς ὅρους· παρὰ πάντας γὰρ ἀν– 
2692   1.12.2a.6 : θρώπους ἄνθρωπόν τινα νοεῖσθαι καὶ παρὰ πάντας ἵπ–
2693   1.12.2a.7 : πους ἵππον καὶ κοινῶς παρὰ τὰ ζῷα ζῷον ἀγένητον καὶ
2694   1.12.2a.8 : ἄφθαρτον· ὃν τρόπον δὲ σφραγῖδος μιᾶς ἐκμαγεῖα γίνε–
2695   1.12.2a.9 : σθαι πολλὰ καὶ συχνὰς εἰκόνας ἑνὸς ἀνδρός, οὕτω καὶ
2696   1.12.2a.10 : μιᾶς ἑκάστης ἰδέας αἰσθητῶν σωμάτων φύσεις παμπλη–
2697   1.12.2a.11 : θεῖς, τῆς μὲν ἀνθρώπων ἀνθρώπους ἅπαντας, 〈τῆς δὲ
2698   1.12.2a.12 : ἵππων ἵππους ἅπαντας〉, καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον ἐπὶ
2699   1.12.2a.13 : τῶν ἄλλων τῶν κατὰ φύσιν. Εἶναι δὲ τὴν ἰδέαν ἀΐδιον
2700   1.12.2a.14 : οὐσίαν, αἰτίαν καὶ ἀρχὴν τοῦ ἕκαστον εἶναι τοιοῦτον οἵα
2701   1.12.2a.15 : ἐστὶν αὐτή. Καθάπερ οὖν τὰς κατὰ μέρος ὥσπερ ἀρχέ–
2702   1.12.2a.16 : τυπα τῶν αἰσθητῶν προηγεῖσθαι συμβέβηκε σωμάτων,
2703   1.12.2a.17 : οὕτως τὴν πάσας ἐν ἑαυτῇ περιέχουσαν καλλίστην καὶ τε–
2704   1.12.2a.18 : λειοτάτην οὐσίαν ὑπάρχειν 〈τοῦδε παράδειγμα τοῦ κόσμου〉.
2705   1.12.3.1 : Λέγει γοῦν καὶ ἐν τῷ Παρμενίδῃ (p. 132C. D) „Ἀλλ´,
2706   1.12.3.2 : ὦ Παρμενίδη, μάλιστα ἔμοιγε καταφαίνεται ὧδε ἔχειν·
2707   1.12.3.3 : τὰ μὲν εἴδη ταῦτα ὥσπερ παραδείγματα ἑστάναι ἐν τῇ
2708   1.12.3.4 : φύσει, τὰ δὲ ἄλλα τούτοις ἐοικέναι καὶ εἶναι ὁμοιώματα·
2709   1.12.3.5 : καὶ ἡ μέθεξις αὕτη τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι τῶν εἰδῶν οὐκ
2710   1.12.3.6 : ἄλλη τις ἢ εἰκασθῆναι αὐτοῖς.“
2711   1.12.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 40 p. 472 Diels.).〉
2712   1.12.3.2 : <20Ζήνωνος 〈καὶ τῶν ἀπ´ αὐτοῦ〉.>20 Τὰ ἐννοήματά
2713   1.12.3.3 : φασι μήτε τινὰ εἶναι μήτε ποιά, ὡσανεὶ δέ τινα καὶ
2714   1.12.3.4 : ὡσανεὶ ποιὰ φαντάσματα ψυχῆς· ταῦτα δὲ ὑπὸ τῶν ἀρ–
2715   1.12.3.5 : χαίων ἰδέας προσαγορεύεσθαι. Τῶν γὰρ κατὰ τὰ ἐννοή– 
2716   1.12.3.6 : ματα ὑποπιπτόντων εἶναι τὰς ἰδέας, οἷον ἀνθρώπων,
2717   1.12.3.7 : ἵππων, κοινότερον εἰπεῖν πάντων τῶν ζῴων καὶ τῶν
2718   1.12.3.8 : ἄλλων ὁπόσων λέγουσιν ἰδέας εἶναι. Ταύτας δὲ οἱ Στω–
2719   1.12.3.9 : ικοὶ φιλόσοφοί φασιν ἀνυπάρκτους εἶναι καὶ τῶν μὲν
2720   1.12.3.10 : ἐννοημάτων μετέχειν ἡμᾶς, τῶν δὲ πτώσεων, ἃς δὴ προσ–
2721   1.12.3.11 : ηγορίας καλοῦσι, τυγχάνειν.
2722   1.13.t.1 : {1Περὶ αἰτίων.}1
2723   1.13.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 11, 1. 2 p. 309 Diels.) et <21Platonis>21 Timaei.〉
2724   1.13.1a.2 : Αἴτιόν ἐστι δι´ ὃ τὸ ἀποτέλεσμα, ἢ δι´ ὃ συμβαίνει
2725   1.13.1a.3 : τι. ἀρκεῖ γὰρ ὑπογραφικῶς.
2726   1.13.1a.4 : <20Πλάτων>20 τριχῶς τὸ αἴτιον, ὑφ´ οὗ, ἐξ οὗ, πρὸς ὅ·
2727   1.13.1a.5 : κυριώτατον δ´ ἡγεῖται τὸ ὑφ´ οὗ, τοῦτο δ´ ἦν τὸ ποιοῦν.
2728   1.13.1a.6 : Λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ (p. 28A. B)· „πᾶν δὲ αὖ τὸ γιγνό–
2729   1.13.1a.7 : μενον ὑπ´ αἰτίου τινὸς ἐξ ἀνάγκης γίγνεται· παντὶ γὰρ
2730   1.13.1a.8 : ἀδύνατον χωρὶς αἰτίου γένεσιν ἔχειν. Ὅταν οὖν ὁ δημι–
2731   1.13.1a.9 : ουργὸς πρὸς τὸ κατὰ ταὐτὰ ἔχον βλέπων ἀεί, τοιούτῳ 
2732   1.13.1a.10 : τινὶ χρώμενος παραδείγματι, τὴν ἰδέαν καὶ τὴν δύναμιν
2733   1.13.1a.11 : ἀπεργάζηται, καλὸν ἐξ ἀνάγκης οὕτως ἀποτελεῖσθαι πᾶν·
2734   1.13.1a.12 : ὁπόταν δ´ εἰς τὸ γεγονός, γενητῷ παραδείγματι προσ–
2735   1.13.1a.13 : χρώμενος, οὐ καλόν.“
2736   1.13.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 11, 3. 4 p. 310 Diels.).〉
2737   1.13.2.2 : <20Πυθαγόρας>20 τὰ μὲν πρῶτα αἴτια ἀσώματα, τὰ δὲ
2738   1.13.2.3 : κατὰ μετοχὴν ἢ κατὰ συμβεβηκὸς τῆς σωματικῆς ὑποστά–
2739   1.13.2.4 : σεως εἶναι.
2740   1.13.2.5 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἔφησε δηλοῦν ἕκαστον χρώμενον σχή–
2741   1.13.2.6 : μασι τῆς ἑρμηνείας τοιούτοις, τό τε ἐξ οὗ λέγοντα 〈τὴν
2742   1.13.2.7 : ὕλην〉, καὶ τὸ ὑφ´ οὗ τὸ ποιοῦν, τὸ δὲ καθ´ ὃ τὸ εἶδος,
2743   1.13.2.8 : τὸ δὲ δι´ ὃ τὸ τέλος.
2744   1.13.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 18 p. 457 Diels.).〉
2745   1.13.3.2 : <20Ζήνωνος.>20 Αἴτιον δ´ ὁ Ζήνων φησὶν εἶναι δι´ ὅ·
2746   1.13.3.3 : οὗ δὲ αἴτιον συμβεβηκός· καὶ τὸ μὲν αἴτιον σῶμα, οὗ δὲ
2747   1.13.3.4 : αἴτιον κατηγόρημα· ἀδύνατον δ´ εἶναι τὸ μὲν αἴτιον παρ–
2748   1.13.3.5 : εῖναι, οὗ δέ ἐστιν αἴτιον μὴ ὑπάρχειν. Τὸ δὲ λεγόμενον
2749   1.13.3.6 : τοιαύτην ἔχει δύναμιν· αἴτιόν ἐστι δι´ ὃ γίνεταί τι, οἷον
2750   1.13.3.7 : διὰ τὴν φρόνησιν γίνεται τὸ φρονεῖν καὶ διὰ τὴν ψυχὴν
2751   1.13.3.8 : γίνεται τὸ ζῆν καὶ διὰ τὴν σωφροσύνην γίνεται τὸ σω–
2752   1.13.3.9 : φρονεῖν. ἀδύνατον γὰρ εἶναι σωφροσύνης περί τινα οὔσης
2753   1.13.3.10 : μὴ σωφρονεῖν, ἢ ψυχῆς μὴ ζῆν, ἢ φρονήσεως μὴ φρονεῖν.
2754   1.13.3.11 : <20Χρυσίππου.>20 Χρύσιππος αἴτιον εἶναι λέγει δι´ ὅ. 
2755   1.13.3.12 : Καὶ τὸ μὲν αἴτιον ὂν καὶ σῶμα, 〈οὗ δὲ αἴτιον μήτε ὂν
2756   1.13.3.13 : μήτε σῶμα·〉 καὶ αἴτιον μὲν ὅτι, οὗ δὲ αἴτιον διά τι.
2757   1.13.3.14 : Αἰτίαν δ´ εἶναι λόγον αἰτίου, ἢ λόγον τὸν περὶ τοῦ αἰτίου
2758   1.13.3.15 : ὡς αἰτίου.
2759   1.13.3.16 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ποσειδώνιος δὲ οὕτως· αἴτιον δ´
2760   1.13.3.17 : ἐστί τινος, δι´ ὃ ἐκεῖνο, ἢ τὸ πρῶτον ποιοῦν, ἢ τὸ ἀρχη–
2761   1.13.3.18 : γὸν ποιήσεως. καὶ τὸ μὲν αἴτιον ὂν καὶ σῶμα, οὗ δὲ
2762   1.13.3.19 : αἴτιον οὔτε ὂν οὔτε σῶμα, ἀλλὰ συμβεβηκὸς καὶ κατηγόρημα.
2763   1.13.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 11, 6–8 p. 310 Diels.).〉
2764   1.13.4.2 : <20Θαλῆς>20 καὶ οἱ ἐφεξῆς τὸ πρῶτον αἴτιον ἀκίνητον
2765   1.13.4.3 : ἀπεφήναντο.
2766   1.13.4.4 : 〈Οἱ〉 <20Στωικοὶ>20 τὸ πρῶτον αἴτιον ὡρίσαντο κινητόν.
2767   1.13.4.5 : Οἱ <20Περιπατητικοὶ>20 τῶν αἰτίων εἶναι τὰ μὲν αἰσθη–
2768   1.13.4.6 : τά, τὰ δὲ νοητά.
2769   1.13.2.1 : <20Ὀκέλλου.>20
2770   1.13.2.2 : Ὄκελλος ἔφησεν εἶναι αἴτιον δι´ ὃ γίγνεταί τι. λέγει
2771   1.13.2.3 : γὰρ ἐν τῷ Περὶ νόμου (fr. phil. Gr. I p. 407 Mullach.) οὕτως·
2772   1.13.2.4 : Συνέχει γὰρ τὰ μὲν σκάνεα τῶν ζῴων 〈ζωά〉, ταύτας
2773   1.13.2.5 : δ´ αἴτιον ψυχά· τὸν δὲ κόσμον ἁρμονία, ταύτας δ´ αἴτιος
2774   1.13.2.6 : ὁ θεός· τὼς δ´ οἴκως καὶ τὰς πόλιας ὁμόνοια, ταύτας
2775   1.13.2.7 : δ´ αἴτιος νόμος. Τίς ὦν αἰτία ἦν φύσις, τὸν μὲν κόσμον
2776   1.13.2.8 : ἁρμόχθαι διὰ παντὸς καὶ μηδέποκ´ ἐς ἀκοσμίαν ἐκβαίνειν, 
2777   1.13.2.9 : τὰς δὲ πόλιας καὶ τὼς οἴκως ὀλιγοχρονίως ἦμεν; Ὅσα
2778   1.13.2.10 : μὲν ὦν γεννατὰ καὶ θνατὰ τὰν φύσιν, ἐξ ἇς συνέστακεν
2779   1.13.2.11 : ὕλας, τὰν αὐτὰν αἰτίαν ἔχει τᾶς διαλύσιος· συνέστακε
2780   1.13.2.12 : γὰρ ἐκ μεταβαλλοίσας καὶ ἀειπαθέος. Ἁ γὰρ τῶν γεννω–
2781   1.13.2.13 : μένων ἀπογέννασις σωτηρία τᾶς γενετείρας ὕλας. Τὸ
2782   1.13.2.14 : δὲ ἀεικίνητον κυβερνῇ, τὸ δ´ ἀειπαθὲς κυβερνῆται· καὶ τὸ
2783   1.13.2.15 : μὲν πρότερον τᾷ δυνάμι, τὸ δὲ ὕστερον· καὶ τὸ μὲν θεῖον
2784   1.13.2.16 : καὶ λόγον ἔχον καὶ ἔμφρον, τὸ δὲ γεννατὸν καὶ ἄλογον
2785   1.13.2.17 : [τὸ μεταβάλλον].
2786   1.14.t.1 : {1Περὶ σωμάτων καὶ περὶ τῆς τούτων τομῆς καὶ
2787   1.14.t.2 : περὶ ἐλαχίστου.}1
2788   1.14.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 1–3 med. p. 310 Diels.).〉
2789   1.14.1a.2 : Σῶμά ἐστι τὸ τριχῇ διαστατόν, πλάτει, βάθει, μήκει·
2790   1.14.1a.3 : ἢ ὄγκος ἀντίτυπος, ὅσον ἐφ´ αὑτῷ.
2791   1.14.1a.4 : <20Πλάτων>20 μήτε βαρὺ μήτε κοῦφον εἶναί τι φύσει ἐν
2792   1.14.1a.5 : τῷ οἰκείῳ τόπῳ ὑπάρχον, ἐν δὲ τῷ ἀλλοτρίῳ γενόμενον
2793   1.14.1a.6 : τότε νεῦσιν ἴσχειν, ἐκ δὲ τῆς νεύσεως ῥοπὴν ἤτοι πρὸς
2794   1.14.1a.7 : βαρύτητα ἢ κουφότητα. 
2795   1.14.1a.8 : <20Ἀριστοτέλης>20 βαρύτατον μὲν εἶναι τὴν γῆν, κουφό–
2796   1.14.1a.9 : τατον δὲ τὸ πῦρ, ἀέρα δὲ καὶ ὕδωρ ἄλλοτ´ ἄλλως.
2797   1.14.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 3 p. 315, 5 Diels.) de Aristotele.〉
2798   1.14.2.2 : Καὶ δυνάμει μὲν εἰς ἄπειρον τέμνεσθαι, ἐντελεχείᾳ
2799   1.14.2.3 : δὲ μηδαμῶς.
2800   1.14.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 5 p. 449 Diels.) de Aristotele.〉
2801   1.14.3.2 : Τῶν δὲ ἁπλῶν σωμάτων εἶναι τὰς ποιότητας ἁπλᾶς·
2802   1.14.1c.3 : διαιρεῖσθαι δὲ εἰς ἄπειρον τὰ μεγέθη καὶ τὰ μέγεθος
2803   1.14.1c.4 : ἔχοντα. ταῦτα δὲ καὶ συνεχῆ καλεῖσθαι· μεγέθη δ´ εἶναι
2804   1.14.1c.5 : μῆκος, πλάτος, βάθος· τὰ δ´ ἔχοντα μέγεθος ἓξ ὑπάρχειν,
2805   1.14.1c.6 : σῶμα, τόπον, ἐπιφάνειαν, γραμμήν, κίνησιν, χρόνον. ἐπι–
2806   1.14.1c.7 : φάνειαν δ´ εἶναι σώματος πέρας δυσὶν ὁριζομένην δια–
2807   1.14.1c.8 : στάσεσι· γραμμὴν δὲ τὸ τῆς ἐπιφανείας πέρας κατὰ μίαν
2808   1.14.1c.9 : διάστασιν. σῶμα δὴ τοίνυν ἐστὶ 〈τὸ〉 τὰς τρεῖς ἔχον δια–
2809   1.14.1c.10 : στάσεις. ἐπεὶ δὲ καὶ περὶ τὸν τόπον εἰσὶν αὗται, προσ–
2810   1.14.1c.11 : θετέον τό τε μετ´ ἀντερείσεως καὶ τὸ μὴ δεχόμενον ἕτερον
2811   1.14.1c.12 : εἰς τὸν αὐτὸν τόπον [σῶμα]· πληρωτικὸν γὰρ εἶναι τοῦ
2812   1.14.1c.13 : τόπου τὸ σῶμα, καθάπερ καὶ τὸν τόπον τοῦ σώματος
2813   1.14.1c.14 : δεκτικόν. ποιεῖν δὲ καὶ πάσχειν τὰ σώματα ταῖς ἀσωμά–
2814   1.14.1c.15 : τοις δυνάμεσι· κατὰ γὰρ τὰς ἐν ταύταις διαφορὰς ἀπο–
2815   1.14.1c.16 : τελεῖσθαι τάς τε τῶν δραστικῶν καὶ τὰς τῶν παθητικῶν
2816   1.14.1c.17 : φύσεις.
2817   1.14.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 3 med. p. 311, 1 Diels.) de Aristotele.〉
2818   1.14.2.2 : Μηδὲν δὲ πῦρ κυκλοτερῶς φύσει κινεῖσθαι, μόνον δὲ
2819   1.14.2.3 : τὸ πέμπτον σῶμα. 
2820   1.14.3.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 4 p. 315, 8 Diels.).〉
2821   1.14.3.2 : <20Χρύσιππος>20 ἔφασκε τὰ σώματα εἰς ἄπειρον τέμνε–
2822   1.14.3.3 : σθαι καὶ τὰ τοῖς σώμασι προσεοικότα, οἷον ἐπιφάνειαν,
2823   1.14.3.4 : γραμμήν, τόπον, κενόν, χρόνον· εἰς ἄπειρόν τε τούτων
2824   1.14.3.5 : τεμνομένων οὔτε σῶμα ἐξ ἀπείρων σωμάτων συνέστηκεν
2825   1.14.3.6 : οὔτ´ ἐπιφάνεια οὔτε γραμμὴ οὔτε τόπος 〈οὔτε κενὸν οὔτε
2826   1.14.3.7 : χρόνος〉.
2827   1.14.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 4–6 p. 311, 3 Diels.).〉
2828   1.14.4.2 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 δύο μὲν ἐκ τῶν τεσσάρων στοιχείων
2829   1.14.4.3 : κοῦφα, πῦρ καὶ ἀέρα· δύο δὲ βαρέα, ὕδωρ καὶ γῆν. Κοῦ–
2830   1.14.4.4 : φον γὰρ ὑπάρχει φύσει, ὃ νεύει ἀπὸ τοῦ ἰδίου μέσου,
2831   1.14.4.5 : βαρὺ δὲ τὸ εἰς μέσον. Καὶ τὸ μὲν περίγειον φῶς κατ´
2832   1.14.4.6 : εὐθεῖαν, τὸ δ´ αἰθέριον περιφερῶς κινεῖται.
2833   1.14.4.7 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀπερίληπτα εἶναι τὰ 〈ἄτομα〉 σώματα.
2834   1.14.4.8 : καὶ τὰ πρῶτα δὲ ἁπλᾶ· τά τε ἐξ ἐκείνων συγκρίματα βάρος
2835   1.14.4.9 : ἔχειν. Κινεῖσθαι δὲ τὰ ἄτομα τότε μὲν κατὰ στάθμην,
2836   1.14.4.10 : τότε δὲ κατὰ παρέγκλισιν· τὰ δὲ ἄνω κινούμενα κατὰ πλη–
2837   1.14.4.11 : γὴν καὶ ἀποπαλμόν.
2838   1.14.4.12 : <20Δημόκριτος>20 τὰ πρῶτά φησι σώματα (ταῦτα δ´ ἦν
2839   1.14.4.13 : τὰ ναστά) βάρος μὲν οὐκ ἔχειν, κινεῖσθαι 〈δὲ〉 κατ´ ἀλλη– 
2840   1.14.4.14 : λοτυπίαν ἐν τῷ ἀπείρῳ. Δυνατὸν εἶναι κοσμιαίαν ὑπάρ–
2841   1.14.4.15 : χειν ἄτομον.
2842   1.14.5.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 2 p. 315, 3 Diels.).〉
2843   1.14.5.2 : Ὁ δ´ <20αὐτὸς>20 ἔλεγε περὶ τἀμερῆ ἵστασθαι τὴν τομήν.
2844   1.14.6.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 7 p. 311, 23 Diels.).〉
2845   1.14.6.2 : <20Στράτων>20 μὲν προσεῖναι τοῖς σώμασι φυσικὸν βάρος,
2846   1.14.6.3 : τὰ δὲ κουφότερα τοῖς βαρυτέροις ἐπιπολάζειν, οἷον ἐκ–
2847   1.14.6.4 : πυρηνιζόμενα.
2848   1.14.7.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 1 p. 314, 30 Diels.).〉
2849   1.14.7.2 : Οἱ ἀπὸ <20Θάλεω>20 καὶ <20Πυθαγόρου>20 παθητὰ 〈τὰ〉
2850   1.14.7.3 : σώματα καὶ τμητὰ εἰς ἄπειρον, καὶ πάντα τὰ συνεχῆ,
2851   1.14.7.4 : γραμμήν, ἐπιφάνειαν, στερεὸν σῶμα, τόπον, χρόνον.
2852   1.14.7.5 : <20Περὶ ἐλαχίστου.>20
2853   1.14.1k.1 : 〈<21Aetii>21 (I 13, 1–4 p. 312, 2 Diels.).〉
2854   1.14.1k.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἔφη πρὸ τῶν τεσσάρων στοιχείων
2855   1.14.1k.3 : θραύσματα ἐλάχιστα, οἱονεὶ στοιχεῖα πρὸ τῶν στοιχείων
2856   1.14.1k.4 : ὁμοιομερῆ.
2857   1.14.1k.5 : <20Ἡράκλειτος>20 πρὸ τοῦ ἑνὸς δοκεῖ τισι ψήγματα κα–
2858   1.14.1k.6 : ταλείπειν.
2859   1.14.1k.7 : <20Ξενοκράτης>20 καὶ <20Διόδωρος>20 ἀμερῆ τὰ ἐλάχιστα
2860   1.14.1k.8 : ὡρίζοντο.
2861   1.14.1k.9 : <20Ἡρακλείδης>20 θραύσματα.
2862   1.14.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 19 p. 457 Diels.) de Stoicis.〉
2863   1.14.2.2 : Σῶμά ἐστι τὸ τριχῇ διαστατόν, πλάτει, βάθει, μήκει· 
2864   1.14.2.3 : ταῦτα δὲ πλεοναχῶς λέγεσθαι, ὁτὲ μὲν γὰρ μῆκος εἶναι
2865   1.14.2.4 : λέγεσθαι τὸ μέγιστον διάστημα τοῦ σώματος, ὁτὲ δὲ μόνον
2866   1.14.2.5 : τὸ κάτωθεν ἄνω· καὶ πλάτος ὁτὲ 〈μὲν〉 τὸ δεύτερον διά–
2867   1.14.2.6 : στημα, ὁτὲ δὲ τὸ ἐκ δεξιᾶς καὶ ἐξ εὐωνύμου· καὶ βάθος
2868   1.14.2.7 : ὁτὲ μὲν τὸ εἰς ἑαυτὸ διάστημα, ὁτὲ δὲ τὸ πρόσω καὶ
2869   1.14.2.8 : ὀπίσω· κατὰ μὲν τὸν πρότερον λόγον οὔτε τῶν σφαιρῶν
2870   1.14.2.9 : οὔτε τῶν τετραγώνων καὶ τῶν ὁμοίων οὐδὲν τῶν διαστη–
2871   1.14.2.10 : μάτων τούτων ἐχόντων, κατὰ δὲ τὸν δεύτερον παντὸς σώ–
2872   1.14.2.11 : ματος τὰς τρεῖς ἔχοντος διαστάσεις διὰ τὸ κατὰ πᾶσαν
2873   1.14.2.12 : θέσιν ὑπὸ τὸν λόγον τοῦτον πίπτειν αὐτό.
2874   1.14.2.1 : <20Παρμενίδου>20 ( 102–104 Karsten. p. 792 Stein.).
2875   1.14.2.2 : Πάντοθεν εὐκύκλου σφαίρης ἐναλίγκιον ὄγκῳ,
2876   1.14.2.3 : μεσσόθεν ἰσοπαλὲς πάντῃ· τὸ γὰρ οὔτε τι μεῖζον
2877   1.14.2.4 : οὔτε τι βαιότερον πελέναι χρεόν ἐστι τῇ ἢ τῇ.
2878   1.15.t.1 : {1Περὶ σχημάτων.}1
2879   1.15.1.1 : <20Ὁμήρου>20 (II. Θ  16).
2880   1.15.1.2 : Τόσσον ἔνερθ´ Ἀίδεω ὅσον οὐρανός ἐστ´ ἀπὸ γαίης.
2881   1.15.2a.1 : 〈<21Anonymi poetae.>21〉
2882   1.15.2a.2 : Ἀλλ´ ὅγε πάντοθεν ἶσος 〈ἐὼν〉 καὶ πάμπαν ἀπείρων. 
2883   1.15.3.1 : 〈<20Ἐμπεδοκλέους>20 (v. 138 Stein.).〉
2884   1.15.3.2 : σφαῖρος κυκλοτερής, μονίῃ περιηγέϊ γαίων.
2885   1.15.3a.1 : <20Πορφυρίου.>20
2886   1.15.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 14, 1 p. 312, 12 Diels.).〉
2887   1.15.4.2 : Σχῆμά ἐστιν ἐπιφάνεια καὶ περιγραφὴ καὶ πέρας
2888   1.15.4.3 : σώματος.
2889   1.15.4.1 : <20Πλάτωνος.>20
2890   1.15.4.2 : Πλάτων ἔφησε σφαιροειδῆ τὸν κόσμον ὑπάρχειν. Λέ–
2891   1.15.4.3 : γει γὰρ οὕτως ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 33B)· „Σχῆμα δ´ ἔδωκεν
2892   1.15.4.4 : αὐτῷ τὸ πρέπον καὶ τὸ συγγενές· τῷ δὲ πάντα ζῷα ἐν
2893   1.15.4.5 : αὑτῷ περιέχειν μέλλοντι ζῴῳ πρέπον ἂν εἴη σχῆμα τὸ
2894   1.15.4.6 : περιειληφὸς ἐν αὑτῷ πάνθ´ ὁπόσα σχήματα. Διὸ καὶ
2895   1.15.4.7 : σφαιροειδές, ἐκ μέσου πάντῃ πρὸς τὰς τελευτὰς ἴσον ἀπέ–
2896   1.15.4.8 : χον, κυκλοτερὲς αὐτὸ ἐτορνεύσατο, πάντων τελεώτατον
2897   1.15.4.9 : ὁμοιότατόν τε αὐτὸ ἑαυτῷ σχημάτων, νομίσας μυρίῳ κάλ–
2898   1.15.4.10 : λιον ὅμοιον ἀνομοίου.“
2899   1.15.5.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (Timae. p. 62D–63A).
2900   1.15.5.2 : Τοῦ γὰρ παντὸς οὐρανοῦ σφαιροειδοῦς ὄντος, ὅσα
2901   1.15.5.3 : μὲν ἀφεστῶτα ἴσον τοῦ μέσου γέγονεν ἔσχατα, ὁμοίως
2902   1.15.5.4 : αὐτὰ χρὴ ἔσχατα προσπεφυκέναι, τὸ δὲ μέσον τὰ αὐτὰ
2903   1.15.5.5 : μέτρα τῶν ἐσχάτων ἀφεστηκὸς ἐν τῷ καταντικρὺ νομίζειν
2904   1.15.5.6 : δεῖ πάντων εἶναι· τοῦ δὴ κόσμου ταύτῃ πεφυκότος τί
2905   1.15.5.7 : τῶν εἰρημένων ἄνω τις ἢ κάτω τιθέμενος [ὃν] οὐκ ἐν δίκῃ
2906   1.15.5.8 : δόξει τὸ μηθὲν προσῆκον ὄνομα λέγειν; Ὁ μὲν γὰρ μέσος 
2907   1.15.5.9 : ἐν αὐτῷ τόπος οὔτε κάτω πεφυκὼς οὔτε ἄνω λέγεσθαι
2908   1.15.5.10 : δίκαιος, ἀλλ´ αὐτὸ ἐν μέσῳ· ὁ δὲ πέριξ οὔτε δὴ μέσος,
2909   1.15.5.11 : οὔτε ἔχων διάφορον αὑτοῦ μέρος ἕτερον θατέρου μᾶλλον
2910   1.15.5.12 : πρὸς τὸ μέσον ἤ τι τῶν καταντικρύ. τοῦ δὲ ὁμοίως πάντῃ
2911   1.15.5.13 : πεφυκότος ποῖά τις ἐπιφέρων ὀνόματα αὐτῷ ἐναντία καὶ
2912   1.15.5.14 : πῇ καλῶς ἂν ἡγοῖτο λέγειν; εἰ γάρ τι καὶ στερεὸν εἴη
2913   1.15.5.15 : κατὰ μέσον τοῦ παντὸς ἰσοπαλές, εἰς οὐδὲν ἄν τί ποτε
2914   1.15.5.16 : τῶν ἐσχάτων ἐνεχθείη διὰ τὴν πάντῃ ὁμοιότητα αὐτῶν·
2915   1.15.5.17 : ἀλλ´ εἰ καὶ περὶ ταὐτὸ πορεύοιτό τις ἐν κύκλῳ, πολλάκις
2916   1.15.5.18 : ἂν στὰς ἀντίπους ταὐτὸν αὐτοῦ κάτω καὶ ἄνω προσείποι·
2917   1.15.5.19 : τὸ μὲν γὰρ ὅλον, καθάπερ εἴρηται νῦν δή, σφαιροειδὲς
2918   1.15.5.20 : ὂν τόπον τινὰ κάτω, τὸν δὲ ἄνω λέγειν ἔχειν οὐκ ἔμφρονος.
2919   1.15.6a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 14, 2–6 p. 312, 14 Diels.).〉
2920   1.15.6a.2 : <20Οἱ ἀπὸ Πυθαγόρου>20 [τὸν κόσμον] σφαιρικὰ τὰ
2921   1.15.6a.3 : σχήματα τῶν τεττάρων στοιχείων· μόνον δὲ τὸ ἀνώτατον
2922   1.15.6a.4 : πῦρ κωνοειδές.
2923   1.15.6a.5 : <20Ἀναξαγόρας>20 τὰ ὁμοιομερῆ πολυσχήμονα.
2924   1.15.6a.6 : <20Οἱ ἀπὸ Λευκίππου τὰ>20 ἄτομα πολυσχήμονα.
2925   1.15.6a.7 : <20Κλεάνθης>20 μόνος τῶν Στωικῶν τὸ πῦρ ἀπεφήνατο
2926   1.15.6a.8 : κωνοειδές.
2927   1.15.6a.9 : <20Ζήνων>20 ἔφασκε τὸ πῦρ κατ´ εὐθεῖαν κινεῖσθαι.
2928   1.15.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 2, 1. 2 p. 329, 6 Diels.).〉
2929   1.15.7.2 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 σφαιροειδῆ τὸν κόσμον ἀπεφήναντο. 
2930   1.15.7.3 : <20Λεύκιππος>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 σφαιροειδῆ τὸν
2931   1.15.7.4 : κόσμον.
2932   1.15.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 8, 1 p. 337, 26 Diels.).〉
2933   1.15.8.2 : <20Διογένης>20 καὶ <20Ἀναξαγόρας>20 ἔφησαν, μετὰ τὸ συ–
2934   1.15.8.3 : στῆναι τὸν κόσμον καὶ τὰ ζῷα ἐκ τῆς γῆς ἐξαγαγεῖν ἐγκλι–
2935   1.15.8.4 : θῆναί πως τὸν κόσμον ἐκ τοῦ αὐτομάτου εἰς τὸ μεσημ–
2936   1.15.8.5 : βρινὸν αὑτοῦ μέρος, ἴσως ὑπὸ προνοίας, ἵν´ ἃ μὲν ἀοί–
2937   1.15.8.6 : κητα γένηται, ἃ δὲ οἰκητὰ μέρη τοῦ κόσμου κατὰ ψῦξιν
2938   1.15.8.7 : καὶ ἐκπύρωσιν καὶ εὐκρασίαν.
2939   1.15.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 6 p. 336, 16; II 8, 2 p. 338, 6; II 10, 2
2940   1.15.9.2 : p. 339, 16 Diels.).〉
2941   1.15.9.3 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἔλεγε μὴ διὰ παντὸς ἑστῶτας εἶναι
2942   1.15.9.4 : μηδ´ ὡρισμένους τοὺς τόπους τῶν στοιχείων, ἀλλὰ παν–
2943   1.15.9.5 : ταχῶς ἀλλήλων μεταλαμβάνειν, —Τοῦ δὲ ἀέρος εἴξαν–
2944   1.15.9.6 : τος τῇ τοῦ ἡλίου ὁρμῇ ἐπικλιθῆναι τὰς ἄρκτους καὶ τὰ
2945   1.15.9.7 : μὲν βόρεια ὑψωθῆναι, τὰ δὲ νότια ταπεινωθῆναι, καθὸ
2946   1.15.6d.8 : καὶ τὸν ὅλον κόσμον. —Καὶ δεξιὰ μὲν αὐτοῦ τὰ κατὰ
2947   1.15.6d.9 : τὸν θερινὸν τροπικόν, ἀριστερὰ δὲ τὰ κατὰ τὸν χειμερινόν.
2948   1.15.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 10, 1 p. 339, 2 Diels.).〉
2949   1.15.7.2 : <20Πυθαγόρας, Πλάτων, Ἀριστοτέλης>20 δεξιὰ τοῦ
2950   1.15.7.3 : κόσμου τὰ ἀνατολικὰ μέρη, ἀφ´ ὧν ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως
2951   1.15.7.4 : [διὰ τὰς ἀνατολάς], ἀριστερὰ δὲ τὰ δυτικά. Οὔθ´ ὕψος
2952   1.15.7.5 : δέ φασιν οὔτε βάθος ἔχειν τὸν κόσμον, καθ´ ὃν λόγον
2953   1.15.7.6 : ὕψος μὲν λέγεται τὸ κάτωθεν ἄνω διάστημα, βάθος δὲ
2954   1.15.7.7 : τὸ ἄνωθεν κάτω. Μηδὲν γὰρ εἶναι τῶν οὕτως διαστη– 
2955   1.15.7.8 : μάτων λεγομένων περὶ τὸν κόσμον διὰ τὸ περὶ τὸ ἑαυ–
2956   1.15.7.9 : τοῦ μέσον αὐτὸν συνεστάναι, ἀφ´ οὗ πρὸς ἅπαν ἐστὶ καὶ
2957   1.15.7.10 : πρὸς ὃ πανταχόθεν ταὐτό.
2958   1.15.7.1 : <20Φιλολάου Βάκχαι>20 (fr. 5 Mull.).
2959   1.15.7.2 : Ὁ κόσμος εἷς ἐστιν. Ἤρξατο δὲ γίγνεσθαι ἄχρι τοῦ
2960   1.15.7.3 : μέσου, καὶ ἀπὸ τοῦ μέσου εἰς τὸ ἄνω διὰ τῶν αὐτῶν τοῖς
2961   1.15.7.4 : κάτω ἐστὶ τὰ ἄνω τοῦ μέσου ὑπεναντίως κείμενα τοῖς
2962   1.15.7.5 : κάτω. Τοῖς γὰρ κάτω τὸ κατωτάτω μέγα ἐστὶν ὥσπερ
2963   1.15.7.6 : τὸ ἀνωτάτω, καὶ τὰ ἄλλα ὡσαύτως. Πρὸς γὰρ τὸ μέσον
2964   1.15.7.7 : κατὰ ταὐτά ἐστιν ἑκάτερα, ὅσα μὴ μετενήνεκται.
2965   1.16.t.1 : {1Περὶ χρωμάτων.}1
2966   1.16.1.1 : 〈<21Aetii>21 (I 15, 1–11 p. 313, 4 Diels.).〉
2967   1.16.1.2 : Χρῶμά ἐστι ποιότης σώματος ὁρατὴ προηγουμένως.
2968   1.16.1.3 : 〈Οἱ〉 <20Πυθαγόρειοι>20 χροιὰν ἐκάλουν τὴν ἐπιφάνειαν
2969   1.16.1.4 : τοῦ σώματος, τὰ δὲ γένη τῶν χρωμάτων λευκόν τε καὶ
2970   1.16.1.5 : μέλαν, ἐρυθρόν τε καὶ ὠχρόν· τὰς δὲ διαφορὰς τῶν χρω–
2971   1.16.1.6 : μάτων παρὰ τὰς 〈ποιὰς〉 μίξεις τῶν στοιχείων, τὰς δὲ τῶν
2972   1.16.1.7 : ζῴων παρὰ τὰς ποικιλίας τῶν τροφῶν καὶ τῶν ἀέρων. 
2973   1.16.1.8 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 χρῶμα εἶναι ἀπεφαίνετο τὸ τοῖς πόροις
2974   1.16.1.9 : τῆς ὄψεως ἐναρμόττον. Τέτταρα δὲ τοῖς στοιχείοις ἰσά–
2975   1.16.1.10 : ριθμα, λευκόν, μέλαν, ἐρυθρόν, ὠχρόν.
2976   1.16.1.11 : <20Πλάτων>20 φλόγα ἀπὸ τῶν σωμάτων σύμμετρα μόρια
2977   1.16.1.12 : ἔχουσαν πρὸς τὴν ὄψιν.
2978   1.16.1.13 : <20Ἀρίσταρχος>20 Σάμιος μαθηματικός, ἀκουστὴς Στρά–
2979   1.16.1.14 : τωνος, φῶς εἶναι τὸ χρῶμα τοῖς ὑποκειμένοις ἐπιπῖπτον.
2980   1.16.1.15 : <20Ζήνων>20 ὁ Στωικὸς τὰ χρώματα πρώτους εἶναι σχη–
2981   1.16.1.16 : ματισμοὺς τῆς ὕλης.
2982   1.16.1.17 : <20Δημόκριτος>20 φύσει μὲν μηδὲν εἶναι χρῶμα, τὰ μὲν
2983   1.16.1.18 : γὰρ στοιχεῖα ἄποια, τά τε ναστὰ καὶ τὸ κενόν· τὰ δὲ ἐξ
2984   1.16.1.19 : αὐτῶν συγκρίματα κεχρῶσθαι διαταγῇ τε καὶ ῥυθμῷ καὶ
2985   1.16.1.20 : προτροπῇ, ὧν ἣ μέν ἐστι τάξις, ὃ δὲ σχῆμα, ἣ δὲ θέσις·
2986   1.16.1.21 : παρὰ ταῦτα γὰρ αἱ φαντασίαι. Τούτων δὲ τῶν πρὸς τὴν
2987   1.16.1.22 : φαντασίαν χρωμάτων τέτταρες αἱ διαφοραί, λευκοῦ, μέλα–
2988   1.16.1.23 : νος, ἐρυθροῦ, ὠχροῦ.
2989   1.16.1.24 : <20Ἐπίκουρος>20 καὶ <20Ἀρίσταρχος>20 τὰ ἐν τῷ σκότῳ
2990   1.16.1.25 : σώματα χρόαν οὐκ ἔχειν.
2991   1.16.1.26 : <20Ἀριστοτέλης>20 πέρας ἐν ὡρισμένῳ διαφανεῖ, δια–
2992   1.16.1.27 : φανὲν δὲ ὕλην εἶναι διηθημένην καθαρὰν καὶ ἀμιγῆ, τού–
2993   1.16.1.28 : του δὲ αὐτοῦ τὸ κινητικὸν χρῶμα ὑπάρχειν· ἐν δὲ τῷ 
2994   1.16.1.29 : σκότῳ τὰ σώματα χρόαν δυνάμει μὲν ἔχειν, ἐνεργείᾳ δὲ
2995   1.16.1.30 : μηδαμῶς· πολὺ δὲ τὸ μεταξὺ τοῦ τε μὴ ἔχειν καὶ μὴ
2996   1.16.1.31 : ὁρᾶσθαι.
2997   1.16.1.32 : Οἱ μὲν ἄλλοι τὰ στοιχεῖα κεχρῶσθαι φυσικῶς, οἳ δὲ
2998   1.16.1.33 : τὰ ὁμοιομερῆ ποιότητος μετέχειν τὰ πρῶτα, οἳ δὲ τὰ
2999   1.16.1.34 : ἄτομα πάντα συλλήβδην ἄχροα, ἐξ ἀποίων δὲ τῶν λόγῳ
3000   1.16.1.35 : θεωρητῶν τὰς αἰσθητὰς ὑποφαίνουσι γίγνεσθαι ποιό–
3001   1.16.1.36 : τητας.
3002   1.16.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 67C–68D).
3003   1.16.2.2 : Τέταρτον γὰρ δὴ λοιπὸν ἔτι γένος ἡμῖν αἰσθητικόν,
3004   1.16.2.3 : ὃ διελέσθαι δεῖ συχνὰ ἐν αὑτῷ ποικίλματα κεκτημένον,
3005   1.16.2.4 : ἃ ξύμπαντα μὲν χρόας ἐκαλέσαμεν, φλόγα τῶν σωμάτων
3006   1.16.2.5 : ἑκάστων ἀπορρέουσαν, ὄψει σύμμετρα μόρια ἔχουσαν πρὸς
3007   1.16.2.6 : αἴσθησιν· ὄψεως δ´ ἐν τοῖς πρόσθεν αὐτῶν περὶ τῶν
3008   1.16.2.7 : αἰτίων τῆς γενέσεως ὀλίγα ἐρρήθη. Τῇδε οὖν τῶν χρω–
3009   1.16.2.8 : μάτων πέρι μάλιστα εἰκὸς πρέποι τ´ ἂν τὸν ἐπιεικῆ λό–
3010   1.16.2.9 : γον διεξελθεῖν· τὰ φερόμενα ἀπὸ τῶν ἄλλων μόρια ἐμ–
3011   1.16.2.10 : πίπτοντά τε εἰς τὴν ὄψιν τὰ μὲν ἐλάττω, τὰ δὲ μείζω,
3012   1.16.2.11 : τὰ δὲ ἴσα τοῖς αὐτοῖς τῆς ὄψεως μέρεσιν εἶναι. Τὰ μὲν
3013   1.16.2.12 : οὖν ἴσα ἀναίσθητα, ἃ δὴ καὶ διαφανῆ λέγομεν· τὰ δὲ
3014   1.16.2.13 : μείζω καὶ ἐλάττω, τὰ μὲν συγκρίνοντα, τὰ δὲ διακρίνοντα
3015   1.16.2.14 : αὐτήν, τοῖς περὶ τὴν σάρκα θερμοῖς καὶ ψυχροῖς καὶ τοῖς
3016   1.16.2.15 : περὶ τὴν γλῶτταν στρυφνοῖς καὶ ὅσα θερμαντικὰ ὄντα
3017   1.16.2.16 : δριμέα ἐκαλέσαμεν ἀδελφὰ εἶναι, τά τε λευκὰ καὶ τὰ
3018   1.16.2.17 : μέλανα, ἐκείνων παθήματα γεγονότα ἐν ἄλλῳ γένει τὰ
3019   1.16.2.18 : αὐτά, φανταζόμενα δὲ ἄλλα διὰ ταύτας τὰς αἰτίας. Οὕτως
3020   1.16.2.19 : οὖν αὐτὰ προσρητέον, τὸ μὲν διακριτικὸν τῆς ὄψεως λευ–
3021   1.16.2.20 : κόν, τὸ δ´ ἐναντίον αὐτοῦ μέλαν, τὴν δὲ ὀξυτέραν φορὰν 
3022   1.16.2.21 : καὶ γένους πυρὸς ἑτέρου προσπίπτουσαν καὶ διακρίνουσαν
3023   1.16.2.22 : τὴν ὄψιν μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν, αὐτάς τε τῶν ὀμμάτων
3024   1.16.2.23 : τὰς διεξόδους βίᾳ διωθοῦσαν καὶ τήκουσαν, πῦρ μὲν
3025   1.16.2.24 : ἀθρόον καὶ ὕδωρ, ὃ δάκρυον καλοῦμεν, ἐκεῖθεν ἐκχέουσαν,
3026   1.16.2.25 : αὐτὴν δὲ οὖσαν πῦρ, ἐξ ἐναντίας ἀπαντῶσαν, καὶ τοῦ μὲν
3027   1.16.2.26 : ἐκπηδῶντος πυρὸς οἷον ἀπὸ ἀστραπῆς, τοῦ δὲ εἰσιόντος
3028   1.16.2.27 : καὶ περὶ τὸ νοτερὸν κατασβεννυμένου, παντοδαπῶν ἐν τῇ
3029   1.16.2.28 : κυκήσει ταύτῃ γιγνομένων χρωμάτων, μαρμαρυγὰς μὲν τὸ
3030   1.16.2.29 : πάθος προσείπομεν, τὸ δὲ τοῦτο ἀπεργαζόμενον λαμπρόν
3031   1.16.2.30 : τε καὶ στίλβον ἐπωνομάσαμεν. Τὸ δὲ τούτων αὖ μεταξὺ
3032   1.16.2.31 : πυρὸς γένος, πρὸς μὲν τὸ τῶν ὀμμάτων ὑγρὸν ἀφικνού–
3033   1.16.2.32 : μενον καὶ κεραννύμενον αὐτῷ, στίλβον δὲ οὔ, τῇ δὲ διὰ
3034   1.16.2.33 : τῆς νοτίδος αὐγῇ τοῦ πυρὸς μιγνυμένῃ, χρῶμα ἔναιμον
3035   1.16.2.34 : παρασχομένῃ τοὔνομα ἔρυθρον λέγομεν. Λαμπρὸν δὲ
3036   1.16.2.35 : ἐρυθρῷ λευκῷ τε μιγνύμενον ξανθὸν γέγονε. Τὸ δὲ ὅσον
3037   1.16.2.36 : μέτρον ὅσοις, οὐδ´ εἴ τις εἰδείη, νοῦν ἔχει τὸ λέγειν, ὧν
3038   1.16.2.37 : μήτε τινὰ ἀνάγκην μήτε τὸν εἰκότα λόγον καὶ μετρίως ἄν
3039   1.16.2.38 : τις εἰπεῖν εἴη δυνατός· ἐρυθρὸν δὲ δὴ μέλανι λευκῷ τε
3040   1.16.2.39 : κραθὲν ἁλουργοῦν· ὄρφνινον δὲ ὅταν τούτοις μεμιγμένοις
3041   1.16.2.40 : καυθεῖσί τε μᾶλλον συγκραθῇ μέλαν· πυρρὸν δὲ ξανθοῦ
3042   1.16.2.41 : τε καὶ φαιοῦ κράσει γίγνεται, φαιὸν δὲ λευκοῦ τε καὶ μέ–
3043   1.16.2.42 : λανος· τὸ δὲ ὠχρὸν λευκοῦ ξανθῷ μιγνυμένου· λαμπρῷ
3044   1.16.2.43 : δὲ λευκὸν συνελθὸν καὶ εἰς μέλαν κατακορὲς ἐμπεσὸν
3045   1.16.2.44 : κυανοῦν χρῶμα ἀποτελεῖται· κυανοῦ δὲ λευκῷ κεραννυμέ–
3046   1.16.2.45 : νου γλαυκόν· πυρροῦ δὲ μέλανι πράσιον. Τὰ δ´ ἄλλα
3047   1.16.2.46 : ἀπὸ τούτων σχεδὸν δῆλα, αἷς ἂν ἀφομοιούμενα μίξεσι
3048   1.16.2.47 : διασῴζοι τὸν εἰκότα μῦθον. Εἰ δέ τις τούτων ἔργῳ σκο–
3049   1.16.2.48 : πούμενος βάσανον λαμβάνοι, τὸ τῆς ἀνθρωπίνης καὶ θείας
3050   1.16.2.49 : φύσεως ἠγνοηκὼς ἂν εἴη διάφορον. 
3051   1.17.t.1 : {1Περὶ μίξεως καὶ κράσεως.}1
3052   1.17.1.1 : 〈<21Aetii>21 (I 17, 1–4 p. 315, 17 Diels.).〉
3053   1.17.1.2 : <20Θαλῆς>20 καὶ οἱ ἀπ´ αὐτοῦ κράσεις εἶναι τὰς τῶν
3054   1.17.1.3 : στοιχείων μίξεις κατ´ ἀλλοίωσιν.
3055   1.17.1.4 : 〈<20Οἱ περὶ Ἀναξαγόραν καὶ Δημόκριτον>20〉 τὰς
3056   1.17.1.5 : κράσεις κατὰ παράθεσιν γίγνεσθαι τῶν στοιχείων.
3057   1.17.1.6 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 καὶ <20Ξενοκράτης>20 ἐκ μικροτέρων
3058   1.17.1.7 : ὄγκων τὰ στοιχεῖα συγκρίνει, ἅπερ ἐστὶν ἐλάχιστα καὶ
3059   1.17.1.8 : οἱονεὶ στοιχεῖα στοιχείων.
3060   1.17.1.9 : <20Πλάτων>20 τὰ μὲν τρία σώματα τρεπτὰ εἰς ἄλληλα,
3061   1.17.1.10 : πῦρ, ἀέρα, ὕδωρ· τὴν δὲ γῆν εἴς τι τούτων ἀμετάβλητον.
3062   1.17.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 4 p. 449 Diels.).〉
3063   1.17.2.2 : <20Ἀριστοτέλους καὶ τῶν ἀπ´ αὐτοῦ.>20 Τὰ μὲν
3064   1.17.2.3 : σώματά φασι θρυπτόμενα κατὰ μικρὰ μόρια παρατί–
3065   1.17.2.4 : θεσθαι ἀλλήλοις, τοῖς δ´ ἀσωμάτοις λόγοις, εἴ τινές εἰσι
3066   1.17.2.5 : λόγοι, συγκιρνᾶσθαι.
3067   1.17.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 38 p. 469 Diels.).〉
3068   1.17.3.2 : <20Ζήνωνα>20 δὲ οὕτως ἀποφαίνεσθαι διαρρήδην· „τοιαύ–
3069   1.17.3.3 : την δὲ δεήσει εἶναι ἐν περιόδῳ τὴν τοῦ ὅλου διακόσμησιν
3070   1.17.3.4 : ἐκ τῆς οὐσίας, ὅταν ἐκ πυρὸς τροπὴ εἰς ὕδωρ δι´ ἀέρος 
3071   1.17.3.5 : γένηται, τὸ μέν τι ὑφίστασθαι καὶ γῆν συνίστασθαι, [καὶ]
3072   1.17.3.6 : ἐκ τοῦ λοιποῦ δὲ τὸ μὲν διαμένειν ὕδωρ, ἐκ δὲ τοῦ ἀτμι–
3073   1.17.3.7 : ζομένου ἀέρα γίγνεσθαι, λεπτυνομένου δὲ τοῦ ἀέρος πῦρ
3074   1.17.3.8 : ἐξάπτεσθαι, τὴν δὲ μῖξιν 〈καὶ〉 κρᾶσιν γίγνεσθαι τῇ εἰς
3075   1.17.3.9 : ἄλληλα τῶν στοιχείων μεταβολῇ σώματος ὅλου δι´ ὅλου
3076   1.17.3.10 : τινὸς ἑτέρου διερχομένου.“
3077   1.17.3.11 : <20Κλεάνθης>20 (fr. phys. 13, II p. 11 Wachsm.) δὲ οὕτω
3078   1.17.3.12 : πώς φησιν· ἐκφλογισθέντος τοῦ παντὸς συνίζειν τὸ μέσον
3079   1.17.3.13 : αὐτοῦ πρῶτον, εἶτα τὰ ἐχόμενα ἀποσβέννυσθαι δι´ ὅλου.
3080   1.17.3.14 : Τοῦ δὲ παντὸς ἐξυγρανθέντος τὸ ἔσχατον τοῦ πυρός, ἀντι–
3081   1.17.3.15 : τυπήσαντος αὐτῷ τοῦ μέσου, τρέπεσθαι πάλιν εἰς τοὐ–
3082   1.17.3.16 : ναντίον, εἶθ´ οὕτω τρεπόμενον ἄνω φησὶν αὔξεσθαι καὶ
3083   1.17.3.17 : ἄρχεσθαι διακοσμεῖν τὸ ὅλον· καὶ τοιαύτην περίοδον αἰεὶ
3084   1.17.3.18 : καὶ διακόσμησιν ποιουμένου τὸν ἐν τῇ τῶν ὅλων οὐσίᾳ
3085   1.17.3.19 : τόνον μὴ παύεσθαι. Ὥσπερ γὰρ ἑνός τινος τὰ μέρη πάντα
3086   1.17.3.20 : φύεται ἐκ σπερμάτων ἐν τοῖς καθήκουσι χρόνοις, οὕτω
3087   1.17.3.21 : καὶ τοῦ ὅλου τὰ μέρη, ὧν καὶ τὰ ζῷα καὶ τὰ φυτὰ ὄντα
3088   1.17.3.22 : τυγχάνει, ἐν τοῖς καθήκουσι χρόνοις φύεται. Καὶ ὥσπερ
3089   1.17.3.23 : τινὲς λόγοι τῶν μερῶν εἰς σπέρμα συνιόντες μίγνυνται
3090   1.17.3.24 : καὶ αὖθις διακρίνονται γενομένων τῶν μερῶν, οὕτως ἐξ
3091   1.17.3.25 : ἑνός τε πάντα γίνεσθαι καὶ ἐκ πάντων [εἰς] ἓν συγκρί–
3092   1.17.3.26 : νεσθαι, ὁδῷ καὶ συμφώνως διεξιούσης τῆς περιόδου.
3093   1.17.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 28 p. 463 Diels.).〉
3094   1.17.4.2 : <20Χρύσιππος>20 δὲ τοιοῦτόν τι διεβεβαιοῦτο· εἶναι τὸ 
3095   1.17.4.3 : ὂν πνεῦμα κινοῦν ἑαυτὸ πρὸς ἑαυτὸ καὶ ἐξ αὑτοῦ, ἢ
3096   1.17.4.4 : πνεῦμα ἑαυτὸ κινοῦν πρόσω καὶ ὀπίσω· πνεῦμα δὲ εἴλη–
3097   1.17.4.5 : πται διὰ τὸ λέγεσθαι αὐτὸ ἀέρα εἶναι κινούμενον· ἀνά–
3098   1.17.4.6 : λογον δὲ γίνεσθαι κἀπὶ τοῦ αἰθέρος, ὥστε καὶ εἰς κοινὸν
3099   1.17.4.7 : λόγον πεσεῖν αὐτόν. Ἡ τοιαύτη δὲ κίνησις κατὰ μόνους
3100   1.17.4.8 : γίνεται τοὺς νομίζοντας τὴν οὐσίαν πᾶσαν μεταβολὴν ἐπι–
3101   1.17.4.9 : δέχεσθαι καὶ σύγχυσιν καὶ σύστασιν καὶ σύμμιξιν καὶ
3102   1.17.4.10 : σύμφυσιν καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια. Διαφέρειν γὰρ
3103   1.17.4.11 : ἀρέσκει τοῖς ἀπὸ τῆς <20Στωικῆς>20 αἱρέσεως <20παράθεσιν,
3104   1.17.4.12 : μῖξιν, κρᾶσιν, σύγχυσιν. Παράθεσιν>20 μὲν γὰρ
3105   1.17.4.13 : εἶναι σωμάτων συναφὴν κατὰ τὰς ἐπιφανείας, ὡς ἐπὶ τῶν
3106   1.17.4.14 : σωρῶν ὁρῶμεν, ἐν οἷς πυροί τε καὶ κριθαὶ καὶ φακοὶ καὶ
3107   1.17.4.15 : εἴ τινα τούτοις ἄλλα παραπλήσια περιέχεται καὶ τῶν ἐπὶ
3108   1.17.4.16 : τῶν αἰγιαλῶν ψήφων καὶ ἄμμων. <20Μῖξιν>20 δ´ εἶναι δύο
3109   1.17.4.17 : ἢ καὶ πλειόνων σωμάτων ἀντιπαρέκτασιν δι´ ὅλων, ὑπο–
3110   1.17.4.18 : μενουσῶν τῶν συμφυῶν περὶ αὐτὰ ποιοτήτων, ὡς ἐπὶ τοῦ
3111   1.17.4.19 : πυρὸς ἔχει καὶ τοῦ πεπυρακτωμένου σιδήρου, ἐπὶ τούτων
3112   1.17.4.20 : γὰρ 〈δι´〉 ὅλων γίγνεσθαι τῶν σωμάτων τὴν ἀντιπαρέκτασιν.
3113   1.17.4.21 : Ὁμοίως δὲ κἀπὶ τῶν ἐν ἡμῖν ψυχῶν ἔχειν· δι´ ὅλων γὰρ
3114   1.17.4.22 : τῶν σωμάτων ἡμῶν ἀντιπαρεκτείνουσιν, ἀρέσκει γὰρ αὐτοῖς
3115   1.17.4.23 : σῶμα διὰ σώματος ἀντιπαρήκειν. <20Κρᾶσιν>20 δὲ εἶναι λέ–
3116   1.17.4.24 : γουσι δύο ἢ καὶ πλειόνων σωμάτων ὑγρῶν δι´ ὅλων ἀν–
3117   1.17.4.25 : τιπαρέκτασιν τῶν περὶ αὐτὰ ποιοτήτων ὑπομενουσῶν·
3118   1.17.4.26 : [Τὴν μὲν μῖξιν καὶ ἐπὶ ξηρῶν γίγνεσθαι σωμάτων, οἷον 
3119   1.17.4.27 : πυρὸς καὶ σιδήρου, ψυχῆς τε καὶ τοῦ περιέχοντος αὐτὴν
3120   1.17.4.28 : σώματος· τὴν δὲ κρᾶσιν ἐπὶ μόνων φασὶ γίνεσθαι τῶν
3121   1.17.4.29 : ὑγρῶν·] συνεκφαίνεσθαι γὰρ ἐκ τῆς κράσεως τὴν ἑκάστου
3122   1.17.4.30 : τῶν συγκραθέντων ὑγρῶν ποιότητα, οἷον οἴνου, μέλιτος,
3123   1.17.4.31 : ὕδατος, ὄξους, τῶν παραπλησίων. Ὅτι δ´ ἐπὶ τοιούτων
3124   1.17.4.32 : κράσεων διαμένουσιν αἱ ποιότητες τῶν συγκραθέντων,
3125   1.17.4.33 : πρόδηλον ἐκ τοῦ πολλάκις ἐξ ἐπιμηχανήσεως ἀποχωρί–
3126   1.17.4.34 : ζεσθαι ταῦτα ἀπ´ ἀλλήλων. Ἐὰν γοῦν σπόγγον ἠλαιω–
3127   1.17.4.35 : μένον καθῇ τις εἰς οἶνον ὕδατι κεκραμένον, ἀποχωρίσει
3128   1.17.4.36 : τὸ ὕδωρ τοῦ οἴνου ἀναδραμόντος τοῦ ὕδατος εἰς τὸν
3129   1.17.4.37 : σπόγγον. Τὴν δὲ <20σύγχυσιν>20 δύο 〈ἢ〉 καὶ πλειόνων ποι–
3130   1.17.4.38 : οτήτων περὶ τὰ σώματα μεταβολὴν εἰς ἑτέρας διαφερούσης
3131   1.17.4.39 : τούτων ποιότητος γένεσιν, ὡς ἐπὶ τῆς συνθέσεως ἔχει
3132   1.17.4.40 : τῶν μύρων καὶ τῶν ἰατρικῶν φαρμάκων.
3133   1.18.t.1 : {1Περὶ κενοῦ καὶ τόπου 〈καὶ χώρας〉.}1
3134   1.18.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 1–3 p. 315, 32 Diels.).〉
3135   1.18.1a.2 : <20Οἱ ἀπὸ Θάλεω>20 φυσικοὶ πάντες τὸ κενὸν ὡς ὄντως
3136   1.18.1a.3 : κενὸν ἀπέγνωσαν.
3137   1.18.1a.4 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 (v. 91 Stein.).
3138   1.18.1a.5 : Οὐδέ τι τοῦ παντὸς κενεὸν πέλει οὐδὲ περιττόν.
3139   1.18.1a.6 : <20Δημόκριτος>20 καὶ ἕτεροι, <20Λεύκιππος, Μητρό– 
3140   1.18.1a.7 : δωρος, Ἐπίκουρος>20 τὰ μὲν ἄτομα ἄπειρα τῷ πλήθει,
3141   1.18.1a.8 : τὸ δὲ κενὸν ἄπειρον τῷ μεγέθει.
3142   1.18.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 4 p. 316, 8 et 19, 3 p. 317, 27 Diels.).〉
3143   1.18.2.2 : <20Στράτων>20 ἐξωτέρω μὲν ἔφη τοῦ κόσμου μὴ εἶναι
3144   1.18.2.3 : κενόν, ἐνδοτέρω δὲ δυνατὸν γενέσθαι. —Τόπον δὲ εἶναι
3145   1.18.2.4 : τὸ μεταξὺ διάστημα τοῦ περιέχοντος καὶ τοῦ περιεχομένου.
3146   1.18.3.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 6 p. 316, 14 Diels.).〉
3147   1.18.3.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐν τετάρτῳ Φυσικῆς ἀκροάσεως (c. 6
3148   1.18.3.3 : p. 213b 22) γράφει· „εἶναι δέ φασιν οἱ Πυθαγόρειοι κενὸν
3149   1.18.3.4 : καὶ ἐπεισιέναι αὐτὸ τῷ οὐρανῷ ἐκ τοῦ ἀπείρου πνεύματος
3150   1.18.3.5 : ὡς ἀναπνέοντι.“ Ἐν δὲ τῷ Περὶ τῆς Πυθαγόρου φιλο–
3151   1.18.3.6 : σοφίας πρώτῳ (fr. 196 p. 1513a 29) γράφει, τὸν μὲν οὐρα–
3152   1.18.3.7 : νὸν εἶναι ἕνα, ἐπεισάγεσθαι δὲ ἐκ τοῦ ἀπείρου χρόνον τε
3153   1.18.3.8 : καὶ πνοὴν καὶ τὸ κενόν, ὃ διορίζει ἑκάστων τὰς χώρας
3154   1.18.3.9 : ἀεί. Καὶ ἐν ἄλλοις λέγει, τόπον εἶναι τὸ τοῦ περιέχοντος
3155   1.18.3.10 : πέρας ἀκίνητον, ἢ ἐν ᾧ μένει τε καὶ κινεῖται τὰ σώματα,
3156   1.18.3.11 : πλήρη μέν, ὅταν πανταχόθεν περιέχῃ τὸ σῶμα, κενὸν δέ,
3157   1.18.3.12 : ὅταν μηθὲν ἔχῃ τὸ παράπαν ἐν ἑαυτῷ. Τόπον μὲν οὖν
3158   1.18.3.13 : ἀναγκαῖον ὑπάρχειν καὶ σῶμα, κενὸν δὲ οὐδαμῶς, εἰ μὴ
3159   1.18.3.14 : μόνον πρὸς νόησιν· ἀναιρετικὴν γὰρ εἶναι τὴν κατ´ ἐνδε–
3160   1.18.3.15 : λέχειαν αὐτοῦ φύσιν τῆς τε τῶν ὄντων συμπαθείας καὶ
3161   1.18.3.16 : τῆς τῶν σωμάτων ἀλληλουχίας· τὰς δὲ κινήσεις γίνεσθαι
3162   1.18.3.17 : τὰς κατὰ τόπον [κατὰ τὸ πρότερον] ἀντιπεριισταμένων
3163   1.18.3.18 : ἀλλήλοις τῶν σωμάτων. Ἄπειρον δὲ οὐθὲν ἀπολείπει οὔτε
3164   1.18.3.19 : κατὰ τὸ πλῆθος οὔτε κατὰ τὸ μέγεθος.
3165   1.18.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 5 p. 316, 11 et 20, 1 p. 317, 31 Diels.).〉
3166   1.18.4.2 : <20Ζήνων>20 καὶ οἱ ἀπ´ αὐτοῦ ἐντὸς μὲν τοῦ κόσμου μη–
3167   1.18.4.3 : δὲν εἶναι κενόν, ἔξω δ´ αὐτοῦ ἄπειρον. —Διαφέρειν δὲ 
3168   1.18.4.4 : κενόν, τόπον, χώραν· καὶ τὸ μὲν κενὸν εἶναι ἐρημίαν σώ–
3169   1.18.4.5 : ματος, τὸν δὲ τόπον τὸ ἐπεχόμενον ὑπὸ σώματος, τὴν
3170   1.18.4.6 : δὲ χώραν τὸ ἐκ μέρους ἐπεχόμενον.
3171   1.18.5.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς, Τί τὸ μέγιστον; ἔφησε, Τόπος·
3172   1.18.5.2 : τἆλλα μὲν γὰρ ὁ κόσμος, τὸν δὲ κόσμον οὗτος περιέχει.
3173   1.18.2.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἀσκληπιόν>20 (p. 18b Patrit.,
3174   1.18.2.2 : p. 19 Parthey.).
3175   1.18.2.3 : {〈ἙΡΜ.〉} Πᾶν τὸ κινούμενον, ὦ Ἀσκληπιέ, οὐκ ἔν τινι
3176   1.18.2.4 : κινεῖται καὶ ὑπό τινος;
3177   1.18.2.5 : {〈ἈΣΚΛ.〉} Μάλιστα.
3178   1.18.2.6 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐκ ἀνάγκη δὲ μεῖζον εἶναι 〈τὸ〉 ἐν ᾧ κινεῖ–
3179   1.18.2.7 : ται 〈ἢ〉 τὸ κινούμενον;
3180   1.18.2.8 : {〈ἈΣΚ.〉} Ἀνάγκη.
3181   1.18.2.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἰσχυρότερον ἄρα τὸ κινοῦν τοῦ κινουμένου;
3182   1.18.2.10 : {〈ἈΣΚ.〉} Ἰσχυρότερον γάρ.
3183   1.18.2.11 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐναντίαν δὲ ἔχειν φύσιν ἀνάγκη τὸ ἐν ᾧ
3184   1.18.2.12 : κινεῖται τῇ τοῦ κινουμένου;
3185   1.18.2.13 : {〈ἈΣΚ.〉} Καὶ πάνυ.
3186   1.18.2.14 : {〈ἙΡΜ.〉} Μέγας οὖν οὗτος 〈ὁ〉 κόσμος, οὗ μεῖζον οὐκ
3187   1.18.2.15 : ἔστι σῶμα;
3188   1.18.2.16 : {〈ἈΣΚ.〉} Ὡμολόγηται.
3189   1.18.2.17 : {〈ἙΡΜ.〉} Καὶ στιβαρός; πεπλήρωται γὰρ ἄλλων σωμά–
3190   1.18.2.18 : των μεγάλων πολλῶν, μᾶλλον δὲ πάντων ὅσα ἐστὶ σώματα;
3191   1.18.2.19 : {〈ἈΣΚ.〉} Οὕτως ἔχει.
3192   1.18.2.20 : {〈ἙΡΜ.〉} Σῶμα δὲ ὁ κόσμος;
3193   1.18.2.21 : {〈ἈΣΚ.〉} Σῶμα.
3194   1.18.2.22 : {〈ἙΡΜ.〉} Καὶ κινούμενον;
3195   1.18.2.23 : {〈ἈΣΚ.〉} Μάλιστα. 
3196   1.18.2.24 : {〈ἙΡΜ.〉} Πηλίκον οὖν δεῖ τὸν τόπον εἶναι ἐν ᾧ κι–
3197   1.18.2.25 : νεῖται καὶ ποταπὸν τὴν φύσιν; Οὐ πολὺ μείζονα, ἵνα
3198   1.18.2.26 : δυνηθῇ δέξασθαι τῆς φορᾶς τὴν συνέχειαν καὶ μὴ θλι–
3199   1.18.2.27 : βόμενον τὸ κινούμενον ὑπὸ τῆς στενότητος ἐπίσχῃ τὴν
3200   1.18.2.28 : κίνησιν;
3201   1.18.2.29 : {〈ἈΣΚ.〉} Παμμέγεθές τι χρῆμα, ὦ Τρισμέγιστε.
3202   1.18.2.30 : {〈ἙΡΜ.〉} Ποταπῆς δὲ φύσεως; τῆς ἐναντίας ἆρα, ὦ
3203   1.18.2.31 : Ἀσκληπιέ; σώματι δὲ ἐναντία φύσις τὸ ἀσώματον;
3204   1.18.2.32 : {〈ἈΣΚ.〉} Ὡμολόγηται.
3205   1.18.2.33 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀσώματος οὖν ὁ τόπος, τὸ δὲ ἀσώματον
3206   1.18.2.34 : ἢ 〈τὸ〉 θεῖόν ἐστιν ἢ ὁ θεός. Τὸ δὲ θεῖον λέγω νῦν οὐ
3207   1.18.2.35 : τὸ γενητόν, ἀλλὰ τὸ ἀγένητον.
3208   1.18.3.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 19 Patrit., p. 25 Parthey.).
3209   1.18.3.2 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐδὲ ἓν τῶν ὄντων ἐστὶ κενὸν τῷ τῆς ὑπάρ–
3210   1.18.3.3 : ξεως λόγῳ· τὸ δὲ ὂν οὐκ ἂν ἠδύνατο εἶναι ὄν, εἰ μὴ
3211   1.18.3.4 : μεστὸν τῆς ὑπάρξεως ἦν· τὸ γὰρ ὑπάρχον κενὸν οὐδέ–
3212   1.18.3.5 : ποτε γενέσθαι δύναται.
3213   1.18.3.6 : {〈ἈΣΚ.〉} Οὐκ ἔστιν οὖν κενά τινα, ὦ Τρισμέγιστε,
3214   1.18.3.7 : οἷον κάδος καὶ κέραμος καὶ ληνὸς καὶ τὰ ἄλλα τὰ παρα–
3215   1.18.3.8 : πλήσια;
3216   1.18.3.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Φεῦ τῆς πολλῆς πλάνης, 〈ὦ〉 Ἀσκληπιέ· τὰ
3217   1.18.3.10 : μᾶλλον πληρέστατα καὶ μεστότατα, ταῦτα κενὰ ἡγῇ εἶναι;
3218   1.18.3.11 : {〈ἈΣΚ.〉} Πῶς λέγεις, ὦ Τρισμέγιστε;
3219   1.18.3.12 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐ σῶμά ἐστιν ὁ ἀήρ;
3220   1.18.3.13 : {〈ἈΣΚ.〉} Σῶμα. 
3221   1.18.3.14 : {〈ἙΡΜ.〉} Τοῦτο δὲ τὸ σῶμα οὐ διὰ πάντων διήκει
3222   1.18.3.15 : τῶν ὄντων καὶ πάντα διῆκον πληροῖ; σῶμα δὲ οὐκ ἐκ
3223   1.18.3.16 : τῶν τεσσάρων κεκραμένον συνέστηκε; Μεστὰ οὖν πάντα
3224   1.18.3.17 : ἐστίν, ἃ σὺ φῂς κενά, τοῦ ἀέρος, εἰ δὲ τοῦ ἀέρος, καὶ
3225   1.18.3.18 : τῶν τεσσάρων σωμάτων· καὶ συμβαίνει ὁ ἐναντίος λόγος
3226   1.18.3.19 : ἐκφαίνεσθαι, ὅτι ἃ σὺ φῂς μεστά, ταῦτα πάντα κενά ἐστι
3227   1.18.3.20 : τοῦ ἀέρος ἐκείνων ὑπ´ ἄλλων σωμάτων στενοχωρουμένων
3228   1.18.3.21 : καὶ μὴ ἐχόντων τόπον δέξασθαι τὸν ἀέρα. Ταῦτα οὖν, ἃ
3229   1.18.3.22 : σὺ φῂς 〈κενά〉, κοῖλα δεῖ ὀνομάζειν, οὐ κενά· ὑπάρξει
3230   1.18.3.23 : γὰρ μεστά ἐστιν ἀέρος καὶ πνεύματος.
3231   1.18.3.24 : {〈ἈΣΚ.〉} Ἀναντίρρητος ὁ λόγος, ὦ Τρισμέγιστε. Τὸν
3232   1.18.3.25 : οὖν τόπον, ἐν ᾧ κινεῖται τὸ πᾶν, τί εἴπωμεν;
3233   1.18.3.26 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀσώματον, 〈ὦ〉 Ἀσκληπιέ.
3234   1.18.3.27 : {〈ἈΣΚ.〉} Τὸ οὖν ἀσώματον 〈τί〉 ἐστι;
3235   1.18.3.28 : {〈ἙΡΜ.〉} Νοῦς 〈καὶ λόγος〉, ὅλος ἐξ ὅλου ἑαυτὸν ἐμ–
3236   1.18.3.29 : περιέχων, ἐλεύθερος σώματος παντός, ἀπλανής, ἀπαθής,
3237   1.18.3.30 : ἀναφής, αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ ἑστώς, συγχωρητικὸς πάντων καὶ
3238   1.18.3.31 : σωτήριος τῶν ὄντων, οὗ ὥσπερ ἀκτῖνές εἰσι τὸ ἀγαθόν,
3239   1.18.3.32 : ἡ ἀλήθεια, τὸ ἀρχέτυπον φῶς, τὸ ἀρχέτυπον τῆς ψυχῆς. 
3240   1.18.3.33 : {〈ἈΣΚ.〉} Ὁ οὖν θεὸς τί ἐστιν;
3241   1.18.3.34 : {〈ἙΡΜ.〉} Ὁ μηδὲ ἓν τούτων ὑπάρχων, ὢν δὲ καὶ τοῦ
3242   1.18.3.35 : εἶναι τούτοις αἴτιος καὶ πᾶσι καὶ ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν ὄντων
3243   1.18.3.36 : πάντων.
3244   1.18.4a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 20, 2 p. 318, 1 Diels.).〉
3245   1.18.4a.2 : <20Ἐπίκουρος>20 ὀνόμασι [πᾶσιν] παραλλάττειν κενόν, τό–
3246   1.18.4a.3 : πον, χώραν.
3247   1.18.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 9, 1–3 p. 338, 13 Diels.).〉
3248   1.18.5.2 : <20Οἱ 〈ἀπὸ〉 Πυθαγόρου>20 ἐκτὸς εἶναι τοῦ κόσμου κε–
3249   1.18.5.3 : νόν, εἰς ὃ ἀναπνεῖ ὁ κόσμος καὶ ἐξ οὗ.
3250   1.18.5.4 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 εἶναι κενόν, εἰς ὃ κατὰ τὴν ἐκπύρωσιν
3251   1.18.5.5 : ἀναλύεται ὁ κόσμος, ἄπειρον ὄν.
3252   1.18.5.6 : <20Ποσειδώνιος>20 ἔφησε τὸ ἐκτὸς τοῦ κόσμου οὐκ ἄπει–
3253   1.18.5.7 : ρον, ἀλλ´ ὅσον αὔταρκες εἰς διάλυσιν.
3254   1.18.6.1 : 〈<21Aetii>21 (I 19, 1 p. 317, 23 et II 9, 4 p. 338, 22 Diels.) et
3255   1.18.6.2 : <21Platonis>21 Timaei.〉
3256   1.18.6.3 : <20Πλάτων>20 τόπον εἶναι τὸ μεταληπτικὸν τῶν εἰδῶν,
3257   1.18.6.4 : ὅπερ εἴρηκε μεταφορικῶς τὴν ὕλην, καθάπερ τινὰ τιθήνην
3258   1.18.6.5 : καὶ δεξαμενήν. —Κενὸν δὲ μὴ εἶναι μήτε ἐκτὸς τοῦ κό–
3259   1.18.6.6 : σμου, μήτε ἐν τῷ κόσμῳ.
3260   1.18.6.7 : Λέγει γὰρ ἐν τῷ <20Τιμαίῳ>20 (p. 32C–33A) οὕτως· „Τῶν
3261   1.18.6.8 : δὲ δὴ τεττάρων ἓν ὅλον ἕκαστον εἴληφεν ἡ τοῦ κόσμου
3262   1.18.6.9 : σύστασις· ἐκ γὰρ πυρὸς παντὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος καὶ
3263   1.18.6.10 : γῆς συνέστησεν αὐτὸν ὁ συνιστάς, μέρος οὐδὲν οὐδενὸς
3264   1.18.6.11 : οὐδὲ δύναμιν ἔξωθεν ὑπολιπών, τάδε διανοηθείς, πρῶτον
3265   1.18.6.12 : μέν, ἵνα ὅλον ὅ τι μάλιστα ζῷον τέλειον ἐκ τελείων τῶν 
3266   1.18.6.13 : μερῶν εἴη· πρὸς δὲ τούτοις ἓν ἅτε οὐχ ὑπολελειμμένων
3267   1.18.6.14 : ἐξ ὧν ἄλλο τοιοῦτον γένοιτ´ ἄν.“ —(ibid. p. 33B) Λεῖον
3268   1.18.6.15 : δὲ κύκλῳ πᾶν ἔξωθεν αὐτὸ ἀπηκριβοῦτο πολλῶν χάριν.
3269   1.18.6.16 : Ὀμμάτων τε γὰρ ἐπεδεῖτο οὐδέν, ὁρατόν [τε] γὰρ οὐθὲν
3270   1.18.6.17 : ἔξωθεν ὑπελείπετο· οὐδ´ ἀκοῆς, οὐδὲ 〈γὰρ〉 ἀκουστόν·
3271   1.18.6.18 : πνεῦμά τε οὐκ ἦν περιεστὼς δεόμενον ἀναπνοῆς.
3272   1.18.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 25 p. 460 Diels.).〉
3273   1.18.7.2 : <20Χρυσίππου.>20 Τόπον δ´ εἶναι ὁ <20Χρύσιππος>20 ἀπε–
3274   1.18.7.3 : φαίνετο τὸ κατεχόμενον δι´ ὅλου ὑπὸ ὄντος ἢ τὸ οἷόν 〈τε〉
3275   1.18.7.4 : κατέχεσθαι ὑπὸ ὄντος καὶ δι´ ὅλου κατεχόμενον εἴτε ὑπὸ
3276   1.18.7.5 : τινὸς 〈εἴτε〉 ὑπὸ τινῶν. Ἐὰν δὲ τοῦ οἵου τε κατέχεσθαι
3277   1.18.7.6 : ὑπὸ ὄντος τὶ μὲν κατέχηται, τὶ δὲ μή, τὸ ὅλον 〈οὔτε〉
3278   1.18.7.7 : κενὸν ἔσεσθαι οὔτε τόπον, ἕτερον δέ τι οὐκ ὠνομασμένον·
3279   1.18.7.8 : τὸ μὲν γὰρ κενὸν τοῖς κενοῖς ἀγγείοις λέγεσθαι παραπλη–
3280   1.18.7.9 : σίως, τὸν δὲ τόπον τοῖς πλήρεσι· χώραν δὲ πότερον τὸ
3281   1.18.7.10 : μεῖζον οἷόν τε κατέχεσθαι ὑπὸ ὄντος καὶ οἷον μεῖζον
3282   1.18.7.11 : ἀγγεῖον σώματος, ἢ τὸ χωροῦν μεῖζον σῶμα; Τὸ μὲν οὖν
3283   1.18.7.12 : κενὸν ἄπειρον εἶναι λέγεσθαι· τὸ γὰρ ἐκτὸς τοῦ κόσμου
3284   1.18.7.13 : τοιοῦτ´ εἶναι· τὸν δὲ τόπον πεπερασμένον διὰ τὸ μηδὲν
3285   1.18.7.14 : σῶμα ἄπειρον εἶναι. Καθάπερ δὲ τὸ σωματικὸν πεπε–
3286   1.18.7.15 : ρασμένον εἶναι, οὕτως τὸ ἀσώματον ἄπειρον, ὅ τε γὰρ
3287   1.18.7.16 : χρόνος ἄπειρος καὶ τὸ κενόν. Ὥσπερ γὰρ τὸ μηδὲν οὐδέν
3288   1.18.7.17 : ἐστι πέρας, οὕτως οὐδὲ τοῦ μηδενός, οἷόν ἐστι τὸ κενόν.
3289   1.18.7.18 : Κατὰ γὰρ τὴν αὑτοῦ ὑπόστασιν ἄπειρόν ἐστι· περατοῦται
3290   1.18.7.19 : δ´ αὖ τοῦτο ἐκπληρούμενον· τοῦ δὲ πληροῦντος ἀρθέντος
3291   1.18.7.20 : οὐκ ἔστιν αὐτοῦ νοῆσαι πέρας. 
3292   1.19.t.1 : {1Περὶ κινήσεως.}1
3293   1.19.1.1 : 〈<21Aetii>21 (I 23 p. 318, 30 Diels.).〉
3294   1.19.1.2 : <20Πυθαγόρου.>20 Κίνησίς ἐστι διαφορότης ἢ ἑτερότης
3295   1.19.1.3 : ἐν ὕλῃ, ᾗ ἔστιν ὕλη. Οὗτος πάσης κινήσεως κοινὸς ὅρος.
3296   1.19.1.4 : <20Δημόκριτος>20 ἓν γένος κινήσεως τὸ κατὰ παλμὸν
3297   1.19.1.5 : ἀπεφαίνετο. <20Ἐπίκουρος>20 δύο εἴδη κινήσεως, τὸ κατὰ
3298   1.19.1.6 : στάθμην καὶ τὸ κατὰ παρέγκλισιν. Εἰσὶ δέ τινες, οἳ καὶ
3299   1.19.1.7 : τέταρτον εἶδος εἰσάγουσι, τὸ κατ´ οὐσίαν, ὅπερ ἐστὶ τὸ
3300   1.19.1.8 : κατὰ γένεσιν. Ἄλλοι δὲ καὶ τὴν διανοητικὴν προστιθέασι,
3301   1.19.1.9 : μέχρι γὰρ τῶν πέντε προὔβησαν.
3302   1.19.1.10 : <20Διόδωρος>20 ὁ Κρόνος κεκινῆσθαι μέν τι, κινεῖσθαι
3303   1.19.1.11 : δὲ μηδέν.
3304   1.19.1.12 : <20Ἡράκλειτος>20 ἠρεμίαν μὲν καὶ στάσιν ἐκ τῶν ὅλων
3305   1.19.1.13 : ἀνῄρει, κίνησιν δὲ τοῖς πᾶσιν ἀπεδίδου.
3306   1.19.1.14 : <20Ἡρόφιλος>20 κινήσεως τὴν μὲν λόγῳ θεωρητήν, τὴν
3307   1.19.1.15 : δὲ αἰσθητήν.
3308   1.19.1.16 : <20Ἀσκληπιάδης>20 πᾶσαν κίνησιν αἰσθητὴν ἀπεφήνατο.
3309   1.19.1.17 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὴν κίνησιν ἐνέργειαν εἶναι τοῦ δυ–
3310   1.19.1.18 : νάμει κινητοῦ ᾗ κινητόν. Τῶν δὲ κινήσεων τὰς μὲν εἶναι
3311   1.19.1.19 : κατὰ τὸ ποσόν, τὰς δὲ κατὰ τὸ ποιόν, τὰς δὲ κατὰ τόπον.
3312   1.19.1.20 : Κατὰ μὲν τὸ ποσὸν αὔξησιν καὶ μείωσιν, ἐν προσθέσει 
3313   1.19.1.21 : τινὶ θεωρουμένην καὶ ἀφαιρέσει· κατὰ δὲ τὸ ποιὸν ἀλλοί–
3314   1.19.1.22 : ωσιν καὶ μεταβολήν, ὡς τὴν ἐκ θερμοῦ εἰς ψυχρόν, ἐκ γλυ–
3315   1.19.1.23 : κέος εἰς πικρόν· κατὰ δὲ τόπον, ἣν ἰδιώτερον φορὰν ὠνό–
3316   1.19.1.24 : μασε (phys. VIII 7 p. 260a 28), καθ´ ὃν ἐξ οὗ εἰς ὃ μεταβαίνει
3317   1.19.1.25 : τὰ κινούμενα. Ταύτης δὲ τρεῖς εἶναι διαφοράς, ὧν δύο μὲν
3318   1.19.1.26 : ἁπλᾶς, τήν τε κατ´ εὐθεῖαν καὶ τὴν ἐν κύκλῳ, μίαν δὲ μικτήν·
3319   1.19.1.27 : 〈κατ´〉 εὐθεῖαν μὲν τὴν ἄνω καὶ κάτω κατά τε κουφότητα
3320   1.19.1.28 : καὶ βαρύτητα τῶν σωμάτων, ἐν κύκλῳ δὲ τὴν περιφερῆ,
3321   1.19.1.29 : μικτὴν δὲ τὴν κατ´ ἔγκλισιν· τῆς δὲ κατὰ τόπον κινήσεως
3322   1.19.1.30 : τὴν μὲν ἀπὸ τοῦ μέσου γίνεσθαι, τὴν δὲ ἐπὶ τὸ μέσον,
3323   1.19.1.31 : τὴν δὲ περὶ τὸ μέσον· πυρὸς μὲν οὖν καὶ ἀέρος ἀπὸ τοῦ
3324   1.19.1.32 : μέσου, γῆς καὶ ὕδατος ἐπὶ τὸ μέσον, τοῦ πέμπτου [ὅλον]
3325   1.19.1.33 : περὶ τὸ μέσον. Τούτοις δὲ πληροῦσθαι τὸν ὅλον κόσμον.
3326   1.19.2.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Ἀσκληπιόν>20 (p. 18b Patrit.,
3327   1.19.2.2 : p. 21, 12 Parthey.).
3328   1.19.2.3 : {〈ἙΡΜ.〉} Πᾶν τὸ κινούμενον οὐκ ἐν κινουμένῳ κινεῖ–
3329   1.19.2.4 : ται, ἀλλὰ ἐν ἑστῶτι· καὶ τὸ κινοῦν δὴ ἕστηκεν, ἀδυνατοῦν
3330   1.19.2.5 : συγκινεῖσθαι.
3331   1.19.2.6 : {〈ἈΣΚ.〉} Πῶς οὖν, ὦ Τρισμέγιστε, τὰ ἐνθάδε συγκι–
3332   1.19.2.7 : νεῖται τοῖς κινουμένοις; τὰς γὰρ σφαίρας ἔφης τὰς πλα–
3333   1.19.2.8 : νωμένας κινεῖσθαι ὑπὸ τῆς ἀπλανοῦς σφαίρας.
3334   1.19.2.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐκ ἔστιν αὕτη, ὦ Ἀσκληπιέ, συγκίνησις,
3335   1.19.2.10 : ἀλλ´ ἀντικίνησις· οὐ γὰρ ὁμοίως κινοῦνται, ἀλλ´ ἐναντίως
3336   1.19.2.11 : ἀλλήλαις. Ἡ δὲ ἐναντίωσις τὴν ἀντέρεισιν τῆς κινήσεως
3337   1.19.2.12 : ἑστῶσαν ἔχει· ἡ γὰρ ἀντιτυπία στάσις φορᾶς. Διὸ καὶ
3338   1.19.2.13 : αἱ πλανώμεναι σφαῖραι ἐναντίως κινούμεναι ἀλλήλαις ὑπὸ
3339   1.19.2.14 : τῆς ἀπλανοῦς, τῇ ἐναντίᾳ ὑπαντήσει περὶ τὴν ἐναντιότητα 
3340   1.19.2.15 : ἑστώσαν αὐτὴν ὑπ´ αὐτῆς κινοῦνται. Τὰς γὰρ ἄρκτους
3341   1.19.2.16 : ταύτας, ἃς ὁρᾷς μήτε δυνούσας μήτε ἀνατελλούσας, περὶ
3342   1.19.2.17 : δὲ τὸ αὐτὸ στρεφομένας, οἴει κινεῖσθαι ἢ ἑστάναι;
3343   1.19.2.18 : {〈ἈΣΚ.〉} Κινεῖσθαι, ὦ Τρισμέγιστε.
3344   1.19.2.19 : {〈ἙΡΜ.〉} Κίνησιν ποίαν, ὦ Ἀσκληπιέ;
3345   1.19.2.20 : {〈ἈΣΚ.〉} Τὴν περὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρεφομένην.
3346   1.19.2.21 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἡ δὲ περιφορὰ ἡ περὶ τὸ αὐτὸ κίνησίς
3347   1.19.2.22 : ἐστιν ὑπὸ στάσεως κατεχομένη· τὸ γὰρ περὶ αὐτὸ κωλύει
3348   1.19.2.23 : τὸ ὑπὲρ αὐτό, οὕτω καὶ ἡ ἐναντία φορὰ ἕστηκεν ἑδραία,
3349   1.19.2.24 : ὑπὸ τῆς ἐναντιότητος στηριζομένη. Παράδειγμα δέ σοι
3350   1.19.2.25 : ἐπίγειον τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐμπῖπτον φράσω· τὰ ἐπίγεια
3351   1.19.2.26 : ζῷα, οἷον τὸν ἄνθρωπον λέγω, νηχόμενα θεώρησον· φε–
3352   1.19.2.27 : ρομένου γὰρ τοῦ ὕδατος ἡ ἀντιτυπία τῶν ποδῶν καὶ τῶν
3353   1.19.2.28 : χειρῶν στάσις γίνεται τῷ ἀνθρώπῳ τοῦ μὴ συγκατενεχθῆ–
3354   1.19.2.29 : ναι τῷ ὕδατι.
3355   1.19.2.30 : {〈ἈΣΚ.〉} Σαφὲς τὸ παράδειγμα, ὦ Τρισμέγιστε.
3356   1.19.2.31 : {〈ἙΡΜ.〉} Πᾶσα οὖν κίνησις ἐν στάσει καὶ ὑπὸ στά–
3357   1.19.2.32 : σεως κινεῖται. Ἡ οὖν κίνησις τοῦ κόσμου καὶ παντὸς
3358   1.19.2.33 : ζῴου ὑλικοῦ οὐχ ὑπὸ τῶν κατεκτὸς [τοῦ κόσμου] συμβαίνει 
3359   1.19.2.34 : γίνεσθαι, ἀλλ´ ὑπὸ τῶν ἐντὸς [εἰς τὸ κατεκτός], τῶν νο–
3360   1.19.2.35 : ητῶν, ψυχῆς ἢ πνεύματος ἢ ἄλλου τινὸς ἀσωμάτου. Σῶμα
3361   1.19.2.36 : γὰρ 〈σῶμα〉 ἔμψυχον οὐ κινεῖ, ἀλλ´ οὐδὲ τὸ σύνολον σῶμα
3362   1.19.2.37 : κἂν ᾖ ἄψυχον.
3363   1.19.2.38 : {〈ἈΣΚ.〉} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Τρισμέγιστε; Τὰ οὖν
3364   1.19.2.39 : ξύλα καὶ τοὺς λίθους καὶ τὰ 〈ἄλλα〉 πάντα ἄψυχα οὐ σώ–
3365   1.19.2.40 : ματά ἐστι 〈τὰ κινοῦντα〉;
3366   1.19.2.41 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐδαμῶς, 〈ὦ〉 Ἀσκληπιέ. Τὸ γὰρ ἔνδον τοῦ
3367   1.19.2.42 : σώματος τοῦ κινοῦντος, τὸ ἔμψυχον, οὐ σῶμα ἐκεῖνό ἐστι
3368   1.19.2.43 : τὸ ἀμφότερα κινοῦν καὶ τὸ τοῦ βαστάζοντος καὶ τὸ τοῦ
3369   1.19.2.44 : βασταζομένου· διόπερ ἄψυχον οὐκ ἄψυχον κινήσει. ὁρᾷς
3370   1.19.2.45 : γοῦν καταβαρυνομένην τὴν ψυχήν, ὅταν 〈μόνη〉 δύο σώ–
3371   1.19.2.46 : ματα φέρῃ.
3372   1.19.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 22 p. 459 Diels.).〉
3373   1.19.3.2 : <20Χρυσίππου.>20 Κίνησιν δέ φησιν εἶναι ὁ Χρύσιππος
3374   1.19.3.3 : μεταβολὴν κατὰ τόπον ἢ ὅλῳ ἢ μέρει, ἢ μεταλλαγὴν ἐκ
3375   1.19.3.4 : τόπου ἢ καθ´ ὅλον ἢ κατὰ μέρος. Καὶ ἄλλως· κίνησιν
3376   1.19.3.5 : μεταλλαγὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα· φορὰν δὲ μετέωρον κί–
3377   1.19.3.6 : νησιν ὀξεῖαν, μονὴν δὲ τὸ μὲν οἷον ἀκινησίαν σώματος,
3378   1.19.3.7 : τὸ δ´ οἷον σώματος σχέσιν κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως νῦν
3379   1.19.3.8 : τε καὶ πρότερον. Πολλαχῶς δὲ λέγεσθαι τὴν κίνησιν καὶ
3380   1.19.3.9 : τὴν μονήν, διὸ καὶ πολλοὺς καθ´ ἕκαστον σημαινόμενον
3381   1.19.3.10 : ἀποδίδοσθαι ὅρους. Τὰς δὲ πρώτας κινήσεις εἶναι δύο, 
3382   1.19.3.11 : τήν τε εὐθεῖαν καὶ τὴν καμπύλην· διὰ τούτων δὲ πολλα–
3383   1.19.3.12 : χῶς μιγνυμένων γίνεσθαι πολλὰς κινήσεις καὶ διαφερούσας.
3384   1.19.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 23 p. 459 Diels.).〉
3385   1.19.4.2 : <20Ζήνωνος.>20 Τῶν δ´ ἐν τῷ κόσμῳ πάντων τῶν κατ´
3386   1.19.4.3 : ἰδίαν ἕξιν συνεστώτων τὰ μέρη τὴν φορὰν ἔχειν εἰς τὸ
3387   1.19.4.4 : τοῦ ὅλου μέσον, ὁμοίως δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ κόσμου· διόπερ
3388   1.19.4.5 : ὀρθῶς λέγεσθαι πάντα τὰ μέρη τοῦ κόσμου ἐπὶ τὸ μέσον
3389   1.19.4.6 : τοῦ κόσμου τὴν φορὰν ἔχειν, μάλιστα δὲ τὰ βάρος ἔχοντα·
3390   1.19.4.7 : ταὐτὸν δ´ αἴτιον εἶναι καὶ τῆς τοῦ κόσμου μονῆς ἐν ἀπεί–
3391   1.19.4.8 : ρῳ κενῷ, καὶ τῆς γῆς παραπλησίως ἐν τῷ κόσμῳ περὶ
3392   1.19.4.9 : τὸ τούτου κέντρον καθιδρυμένης ἰσοκρατῶς. Οὐ πάντως
3393   1.19.4.10 : δὲ σῶμα βάρος ἔχειν, ἀλλ´ ἀβαρῆ εἶναι ἀέρα καὶ πῦρ·
3394   1.19.4.11 : τείνεσθαι δὲ καὶ ταῦτά πως ἐπὶ τὸ τῆς ὅλης σφαίρας
3395   1.19.4.12 : τοῦ κόσμου μέσον, τὴν δὲ σύστασιν πρὸς τὴν περιφέρειαν
3396   1.19.4.13 : αὐτοῦ ποιεῖσθαι· φύσει γὰρ ἀνώφοιτα ταῦτ´ εἶναι διὰ
3397   1.19.4.14 : τὸ μηδενὸς μετέχειν βάρους. Παραπλησίως δὲ τούτοις
3398   1.19.4.15 : οὐδ´ αὐτόν φασι τὸν κόσμον βάρος ἔχειν διὰ τὸ τὴν ὅλην
3399   1.19.4.16 : αὐτοῦ σύστασιν ἔκ τε τῶν βάρος ἐχόντων στοιχείων εἶναι
3400   1.19.4.17 : καὶ ἐκ τῶν ἀβαρῶν. Τὴν δ´ ὅλην γῆν καθ´ ἑαυτὴν μὲν
3401   1.19.4.18 : ἔχειν ἀρέσκει βάρος· παρὰ δὲ τὴν θέσιν διὰ τὸ τὴν μέ–
3402   1.19.4.19 : σην ἔχειν χώραν (πρὸς δὲ τὸ μέσον εἶναι τὴν φορὰν τοῖς
3403   1.19.4.20 : τοιούτοις σώμασιν) ἐπὶ τοῦ τόπου τούτου μένειν.
3404   1.19.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 24 p. 460 Diels.).〉
3405   1.19.5.2 : <20Ἀπολλοδώρου.>20 Ἀπολλόδωρος ἐν τῇ Φυσικῇ τέ–
3406   1.19.5.3 : χνῃ κίνησιν εἶναι μεταβολὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα ἢ ὅλῳ
3407   1.19.5.4 : ἢ [τοῖς] μέρεσι· σχέσιν δὲ συνοχὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα
3408   1.19.5.5 : καὶ τὸ ἴσχεσθαι τοιοῦτο· γένη δὲ κινήσεως εἶναι πρῶτα 
3409   1.19.5.6 : δύο, τήν τε κατ´ εὐθεῖαν καὶ τὴν ἐγκύκλιον. Τούτων δὲ
3410   1.19.5.7 : εἴδη γίγνεσθαι πλείονα. Περὶ τὸ αὐτὸ δὲ κινήσεις γίγνε–
3411   1.19.5.8 : σθαι πολλὰς καὶ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, οἷον περιπατεῖν καὶ
3412   1.19.5.9 : τρέχειν μὴ ἐκβαίνοντα τὸν αὐτὸν τόπον, καὶ ἅμα κινεῖσθαι
3413   1.19.5.10 : τήν τε ἐπ´ εὐθεῖαν καὶ τὴν εἰς τὰ πλάγια καὶ τὴν ἔμπρο–
3414   1.19.5.11 : σθεν καὶ τὴν ὄπισθεν καὶ τὴν εἰς δεξιὰν καὶ ἀριστερὰν
3415   1.19.5.12 : καὶ ἐγκύκλιον, καὶ ταχέως ἅμα καὶ βραδέως, καθάπερ ἐπὶ
3416   1.19.5.13 : τῶν πλεόντων καὶ τῶν ὁμοίως τούτοις διακειμένων συν–
3417   1.19.5.14 : τυγχάνειν. Ὥσπερ δὲ παντὸς σώματος ἐλέγομεν μέρος
3418   1.19.5.15 : εἶναι σῶμα καὶ πάσης ἐπιφανείας ἐπιφάνειαν καὶ πάσης
3419   1.19.5.16 : γραμμῆς γραμμὴν καὶ παντὸς τόπου τόπον καὶ παντὸς
3420   1.19.5.17 : χρόνου χρόνον, οὕτως καὶ πάσης κινήσεως κίνησιν εἶναι
3421   1.19.5.18 : ῥητέον καὶ πάσης σχέσεως σχέσιν κατὰ τὴν αὐτὴν ἀνα–
3422   1.19.5.19 : λογίαν.
3423   1.19.6.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τῶν Παρμενίδου>20 (p. 138B).
3424   1.19.6.2 : Ὅτι κινούμενόν γε ἢ φέροιτο ἢ ἀλλοιοῖτο ἄν, αὗται
3425   1.19.6.3 : γὰρ μόναι κινήσεις; —Ναί.
3426   1.19.7.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 43B).
3427   1.19.7.2 : Ὥστε τὸ μὲν ὅλον κινεῖσθαι ζῷον, ἀτάκτως μὴν ὅπῃ
3428   1.19.7.3 : τύχοι προϊέναι καὶ ἀλόγως, τὰς ἓξ ἁπάσας κινήσεις ἔχον·
3429   1.19.7.4 : εἴς τε γὰρ τὸ πρόσθεν καὶ ὄπισθεν καὶ πάλιν εἰς δεξιὰ
3430   1.19.7.5 : καὶ ἀριστερά, κάτω τε καὶ ἄνω καὶ πάντῃ κατὰ τοὺς ἓξ
3431   1.19.7.6 : τόπους πλανώμενα.
3432   1.19.8.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Θεαιτήτου>20 (p. 181C. D).
3433   1.19.8.2 : Καί μοι λέγε· ἆρα κινεῖσθαι καλεῖς, ὅταν τι χώραν
3434   1.19.8.3 : ἐκ χώρας μεταβάλλῃ, ἢ καὶ ἐν τῷ αὐτῷ στρέφηται; —
3435   1.19.8.4 : Ἔγωγε. —Τοῦτο μὲν τοίνυν ἓν ἔστω εἶδος· ὅταν δὲ ᾖ μὲν
3436   1.19.8.5 : ἐν τῷ αὐτῷ, γηράσκῃ δέ, ἢ μέλαν ἐκ λευκοῦ ἢ σκληρὸν ἐκ 
3437   1.19.8.6 : μαλακοῦ γίγνηται, ἤ τινα ἄλλην ἀλλοίωσιν ἀλλοιῶται, ἆρα
3438   1.19.8.7 : οὐκ ἄξιον ἕτερον εἶδος κινήσεως φάναι; {—}Ἀναγκαῖον
3439   1.19.8.8 : μὲν οὖν. {—}Δύο δὴ λέγω τούτω εἴδη κινήσεως, ἀλλοίωσιν,
3440   1.19.8.9 : τὴν δὲ περιφοράν.
3441   1.19.9.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 152D–153D).
3442   1.19.9.2 : Ἐγὼ ἐρῶ καὶ μάλα οὐ φαῦλον λόγον· ὡς ἄρα ἓν μὲν
3443   1.19.9.3 : αὐτὸ καθ´ ἑαυτὸ οὐδέν ἐστιν, οὐδ´ ἄν τι προσείποις ὀρθῶς
3444   1.19.9.4 : οὐδ´ ὁποιονοῦν τι, ἀλλ´ ἐὰν ὡς μέγα προσαγορεύῃς τι,
3445   1.19.9.5 : καὶ μικρὸν φανεῖται, καὶ ἐὰν βαρύ τι, κοῦφον, ξύμπαντά
3446   1.19.9.6 : τε οὕτως, ὡς μηδενὸς ὄντος ἑνὸς μήτε τινὸς μήτε ὁποι–
3447   1.19.9.7 : ουοῦν· ἐκ δὲ δὴ φορᾶς τε καὶ κινήσεως καὶ κράσεως πρὸς
3448   1.19.9.8 : ἄλληλα γίγνεται πάντα, ἃ δή φαμεν εἶναι, οὐκ ὀρθῶς
3449   1.19.9.9 : προσαγορεύοντες· ἔστι μὲν γὰρ οὐδέποτε οὐδέν, ἀεὶ δὲ
3450   1.19.9.10 : γίγνεται. καὶ περὶ τούτου πάντες ἑξῆς οἱ σοφοὶ πλὴν
3451   1.19.9.11 : Παρμενίδου ξυμφέρονται, Πρωταγόρας τε καὶ Ἡράκλειτος
3452   1.19.9.12 : καὶ Ἐμπεδοκλῆς καὶ τῶν ποιητῶν οἱ ἄκροι τῆς ποιήσεως
3453   1.19.9.13 : ἑκατέρας, κωμῳδίας μὲν Ἐπίχαρμος, τραγῳδίας δὲ Ὅμηρος,
3454   1.19.9.14 : 〈ὃς〉 εἰπών,
3455   1.19.9.15 : Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν (Il. Ξ  201)
3456   1.19.9.16 : πάντα εἴρηκεν ἔκγονα ῥοῆς τε καὶ κινήσεως. Τίς οὖν ἂν
3457   1.19.9.17 : ἔτι πρός γε τοσοῦτον στρατόπεδον καὶ στρατηγὸν Ὅμηρον
3458   1.19.9.18 : δύναιτο ἀμφισβητήσας μὴ καταγέλαστος γενέσθαι; {—}Οὐ
3459   1.19.9.19 : ῥᾴδιον, ὦ Σώκρατες. {—} 
3460   1.19.9.20 : Οὐ γάρ, ὦ Θεαίτητε. ἐπεὶ καὶ τάδε τῷ λόγῳ σημεῖα
3461   1.19.9.21 : ἱκανά, ὅτι τὸ μὲν εἶναι δοκοῦν καὶ τὸ γίγνεσθαι κίνησις
3462   1.19.9.22 : παρέχει, τὸ δὲ μὴ εἶναι καὶ ἀπόλλυσθαι ἡσυχία· τὸ
3463   1.19.9.23 : γὰρ θερμόν τε καὶ πῦρ, ὃ δὴ καὶ τἆλλα γεννᾷ καὶ ἐπι–
3464   1.19.9.24 : τροπεύει, αὐτὸ γεννᾶται ἐκ φορᾶς καὶ τρίψεως· τοῦτο δ´
3465   1.19.9.25 : ἡ κίνησις. Καὶ μὴν τό γε τῶν ζῴων γένος ἐκ τῶν αὐτῶν
3466   1.19.9.26 : τούτων φύεται. {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}Τί δέ; ἡ τῶν σωμά–
3467   1.19.9.27 : των ἕξις οὐχ ὑπὸ ἡσυχίας μὲν καὶ ἀργίας διόλλυται, ὑπὸ
3468   1.19.9.28 : γυμνασίων δὲ καὶ κινήσεως ἐπὶ τὸ πολὺ σῴζεται; {—}Ναί.
3469   1.19.9.29 : {—}Ἡ δ´ ἐν τῇ ψυχῇ ἕξις οὐχ ὑπὸ μαθήσεως μὲν καὶ
3470   1.19.9.30 : μελέτης, κινήσεων ὄντων, κτᾶται μαθήματα καὶ σῴζεται
3471   1.19.9.31 : καὶ γίγνεται βελτίων, ὑπὸ δ´ ἡσυχίας, ἀμελετησίας τε καὶ
3472   1.19.9.32 : ἀμαθίας οὔσης οὔτε τι μανθάνει ἅ τε ἂν μάθῃ ἐπιλαν–
3473   1.19.9.33 : θάνεται; {—}Καὶ μάλα. {—}Τὸ μὲν ἄρα ἀγαθὸν κίνησις
3474   1.19.9.34 : κατά τε ψυχὴν καὶ κατὰ τὸ σῶμα, τὸ δὲ τοὐναντίον; {—}
3475   1.19.9.35 : Ἔοικεν. {—}Ἔτι οὖν σοι λέγω νηνεμίας τε καὶ γαλήνας καὶ
3476   1.19.9.36 : ὅσα τοιαῦτα, ὅτι αἱ μὲν ἡσυχίαι σήπουσι καὶ ἀπολλῦσι,
3477   1.19.9.37 : τὰ δ´ ἕτερα σῴζει· καὶ ἐπὶ τούτοις τὸν κολοφῶνα ἀναγκά–
3478   1.19.9.38 : ζω προβιβάζων, τὴν χρυσῆν σειρὰν ὡς οὐδὲν ἄλλο ἢ τὸν
3479   1.19.9.39 : ἥλιον Ὅμηρος λέγει, καὶ δηλοῖ ὅτι ἕως μὲν ἂν ἡ περι–
3480   1.19.9.40 : φορὰ ᾖ κινουμένη καὶ ὁ ἥλιος, πάντα ἔστι καὶ σῴζεται
3481   1.19.9.41 : ἐν θεοῖς τε καὶ ἀνθρώποις, εἰ δὲ σταίη τοῦτο ὥσπερ
3482   1.19.9.42 : δοθέν, πάντα χρήματ´ ἂν διαφθαρείη καὶ γένοιτ´ ἂν τὸ
3483   1.19.9.43 : λεγόμενον [τὰ] ἄνω κάτω πάντα; 
3484   1.20.t.1 : {1Περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς.}1
3485   1.20.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 24, 1 p. 320, 17 Diels.).〉
3486   1.20.1a.2 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Μέλισσος>20 ἀνῄρουν γένεσιν καὶ
3487   1.20.1a.3 : φθορὰν διὰ τὸ νομίζειν τὸ πᾶν ἀκίνητον.
3488   1.20.2.1 : <20Ἡράκλειτός>20 φησιν, ὅτι πάντα χωρεῖ καὶ οὐδὲν
3489   1.20.2.2 : μένει· καὶ ποταμοῦ ῥοῇ ἀπεικάζων τὰ ὄντα λέγει ὡς δὶς
3490   1.20.2.3 : ἐς τὸν αὐτὸν ποταμὸν οὐκ ἂν ἐμβαίης.
3491   1.20.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 2 p. 330, 18 Diels.).〉
3492   1.20.3.2 : <20Πλάτων>20 φθαρτὸν μὲν τὸν κόσμον, ὅσον ἐπὶ τῇ
3493   1.20.3.3 : φύσει, αἰσθητὸν γὰρ εἶναι, διότι καὶ σωματικόν, οὐ μὴν
3494   1.20.3.4 : φθαρησόμενόν γε προνοίᾳ καὶ συνοχῇ θεοῦ.
3495   1.20.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 24, 2. 3 p. 320, 20 Diels.).〉
3496   1.20.4.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς, Ἀναξαγόρας, Δημόκριτος,
3497   1.20.4.3 : Ἐπίκουρος>20 καὶ πάντες, ὅσοι κατὰ συναθροισμὸν τῶν
3498   1.20.4.4 : λεπτομερῶν σωμάτων κοσμοποιοῦσι, συγκρίσεις μὲν καὶ
3499   1.20.4.5 : διακρίσεις εἰσάγουσι, γενέσεις δὲ καὶ φθορὰς οὐ κυρίως.
3500   1.20.4.6 : Οὐ γὰρ κατὰ τὸ ποιὸν ἐξ ἀλλοιώσεως, κατὰ δὲ τὸ ποσὸν
3501   1.20.4.7 : ἐκ συναθροισμοῦ ταύτας γίνεσθαι.
3502   1.20.4.8 : <20Πυθαγόρας>20 καὶ πάντες, ὅσοι παθητὴν τὴν ὕλην
3503   1.20.4.9 : ὑποτίθενται, κυρίως γενέσεις καὶ φθορὰς γίνεσθαι· ἐκ
3504   1.20.4.10 : γὰρ ἀλλοιώσεως τῶν στοιχείων καὶ τροπῆς καὶ ἀναλύσεως
3505   1.20.4.11 : [γενέσεως καὶ φθορᾶς] παράθεσιν καὶ μῖξιν, κρᾶσίν τε καὶ
3506   1.20.4.12 : σύγχυσιν γίνεσθαι. 
3507   1.20.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 36 p. 468 Diels.).〉
3508   1.20.5.2 : <20Ζήνωνι καὶ Κλεάνθει>20 καὶ <20Χρυσίππῳ>20 ἀρέσκει
3509   1.20.5.3 : τὴν οὐσίαν μεταβάλλειν οἷον εἰς σπέρμα τὸ πῦρ, καὶ
3510   1.20.5.4 : πάλιν ἐκ τούτου τοιαύτην ἀποτελεῖσθαι τὴν διακόσμησιν,
3511   1.20.5.5 : οἵα πρότερον ἦν. <20Παναίτιος>20 πιθανωτέραν εἶναι νομίζει
3512   1.20.5.6 : καὶ μᾶλλον ἀρέσκουσαν αὑτῷ τὴν ἀϊδιότητα τοῦ κόσμου
3513   1.20.5.7 : ἢ τὴν τῶν ὅλων εἰς πῦρ μεταβολήν.
3514   1.20.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 12. 11. 13. 6–10 p. 332 Diels.).〉
3515   1.20.6.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὸ ὑπὸ τὴν σελήνην μέρος τοῦ κόσμου
3516   1.20.6.3 : παθητικὸν ἀπεφαίνετο, ἐν ᾧ καὶ τὰ περίγεια κηραίνεται.
3517   1.20.6.4 : <20Ξενοφάνης, Παρμενίδης, Μέλισσος>20 ἀγένη–
3518   1.20.6.5 : τον καὶ ἀΐδιον καὶ ἄφθαρτον τὸν κόσμον.
3519   1.20.6.6 : [Καὶ] οἱ φάμενοι δὲ τὴν διακόσμησιν αἰώνιον ὑπάρ–
3520   1.20.6.7 : χειν περιοδευτικοὺς εἶναί φασι χρόνους, καθ´ οὓς κατὰ
3521   1.20.6.8 : ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως γίγνεσθαι πάντα καὶ τὴν αὐτὴν δια–
3522   1.20.6.9 : σῴζεσθαι τοῦ κόσμου διάταξίν τε καὶ διακόσμησιν.
3523   1.20.6.10 : <20Ἀναξίμανδρος, Ἀναξιμένης, Ἀναξαγόρας,
3524   1.20.6.11 : Ἀρχέλαος, Διογένης, Λεύκιππος>20 φθαρτὸν τὸν
3525   1.20.6.12 : κόσμον.
3526   1.20.6.13 : <20Καὶ οἱ Στωικοὶ>20 φθαρτὸν τὸν κόσμον, κατ´ ἐκπύ–
3527   1.20.6.14 : ρωσιν δέ.
3528   1.20.6.15 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὸν κόσμον 〈γίνεσθαι καὶ〉 φθείρε–
3529   1.20.6.16 : σθαι κατὰ τὴν ἀντεπικράτειαν τοῦ νείκους καὶ τῆς φιλίας. 
3530   1.20.6.17 : <20Δημόκριτος>20 φθείρεσθαι τὸν κόσμον τοῦ μείζονος
3531   1.20.6.18 : τὸν μικρότερον νικῶντος.
3532   1.20.6.19 : <20Ἐπίκουρος>20 πλείστοις τρόποις τὸν κόσμον φθεί–
3533   1.20.6.20 : ρεσθαι· καὶ γὰρ ὡς ζῷον καὶ ὡς φυτὸν καὶ πολλαχῶς.
3534   1.20.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 5, 3 p. 333, 4 Diels.).〉
3535   1.20.7.2 : <20Φιλόλαος>20 διττὴν εἶναι τὴν φθορὰν τοῦ κόσμου, τὸ
3536   1.20.7.3 : μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος, τὸ δὲ ἐξ ὕδατος σεληνια–
3537   1.20.7.4 : κοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀποχυθέντος.
3538   1.20.2.1 : <20Φιλολάου Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχᾶς.>20
3539   1.20.2.2 : Φιλόλαος ἄφθαρτον τὸν κόσμον εἶναι. Λέγει γοῦν
3540   1.20.2.3 : οὕτως ἐν τῷ Περὶ ψυχᾶς (fr. 21 Mull.)·
3541   1.20.2.4 : Παρὸ καὶ ἄφθαρτος καὶ ἀκαταπόνατος διαμένει τὸν
3542   1.20.2.5 : ἄπειρον αἰῶνα· οὔτε γὰρ ἔντοσθεν ἄλλα τις αἰτία δυ–
3543   1.20.2.6 : ναμικωτέρα αὐτᾶς εὑρεθήσεται οὔτ´ ἔκτοσθεν, φθεῖραι
3544   1.20.2.7 : αὐτὸν δυναμένα· ἀλλ´ ἦς ὅδε ὁ κόσμος ἐξ αἰῶνος καὶ ἐς
3545   1.20.2.8 : αἰῶνα διαμένει, εἷς ὑπὸ ἑνὸς τῶ συγγενέος καὶ κρατί–
3546   1.20.2.9 : στω καὶ ἀνυπερθέτω κυβερνώμενος. —Ἔχει δὲ καὶ τὰν
3547   1.20.2.10 : ἀρχὰν τᾶς κινάσιός τε καὶ μεταβολᾶς ὁ κόσμος εἷς ἐὼν
3548   1.20.2.11 : καὶ συνεχὴς καὶ φύσι διαπνεόμενος καὶ περιαγεόμενος ἐξ 
3549   1.20.2.12 : ἀρχᾶς ἀϊδίω· καὶ τὸ μὲν ἀμετάβλατον αὐτῶ, τὸ δὲ μετα–
3550   1.20.2.13 : βάλλον ἐντί· καὶ τὸ μὲν ἀμετάβολον ἀπὸ τᾶς τὸ ὅλον
3551   1.20.2.14 : περιεχοίσας ψυχᾶς μέχρι 〈τᾶς〉 σελάνας περαιοῦται, τὸ
3552   1.20.2.15 : δὲ μεταβάλλον ἀπὸ τᾶς σελάνας μέχρι τᾶς γᾶς· ἐπεὶ δέ
3553   1.20.2.16 : γα καὶ τὸ κινέον ἐξ αἰῶνος ἐς αἰῶνα περιπολεῖ, τὸ δὲ
3554   1.20.2.17 : κινεόμενον ὡς τὸ κινέον ἄγει οὕτω διατίθεται, ἀνάγκα τὸ
3555   1.20.2.18 : μὲν ἀεικίνατον τὸ δὲ ἀειπαθὲς εἶμεν· καὶ τὸ μὲν νῶ καὶ
3556   1.20.2.19 : ψυχᾶς ἀνάκωμα πᾶν τὸ δὲ γενέσιος καὶ μεταβολᾶς, καὶ
3557   1.20.2.20 : τὸ μὲν πρότερον τᾷ δυνάμι καὶ ὑπερέχον τὸ δ´ ὕστερον
3558   1.20.2.21 : καὶ καθυπερεχόμενον· τὸ δὲ ἐξ ἀμφοτέρων τούτων, τῶ
3559   1.20.2.22 : μὲν ἀεὶ θέοντος θείω τῶ δὲ ἀεὶ μεταβάλλοντος γενα–
3560   1.20.2.23 : τῶ, κόσμος. Διὸ καὶ καλῶς ἔχει λέγεν, κόσμον εἶμεν
3561   1.20.2.24 : ἐνέργειαν ἀΐδιον θεῶ τε καὶ γενέσιος κατὰ συνακολουθίαν
3562   1.20.2.25 : τᾶς μεταβλατικᾶς φύσιος. Καὶ ὃ μὲν εἷς ἀεὶ διαμένει
3563   1.20.2.26 : κατὰ τὸ αὐτὸ καὶ ὡσαύτως ἔχων, τὰ δὲ καὶ γινόμενα καὶ
3564   1.20.2.27 : φθειρόμενα πολλά· καὶ τὰ ἐν φθορᾷ ἐόντα καὶ φύσι καὶ
3565   1.20.2.28 : μορφᾷ σῴζεται τᾷ γονᾷ πάλιν τὰν αὐτὰν [μορφὰν] ἀπο–
3566   1.20.2.29 : καθιστάντα τῷ γεννάσαντι πατρὶ καὶ δαμιοεργῷ.
3567   1.20.3.1 : <20Ὀκέλλου.>20
3568   1.20.3.2 : Ὄκελλος ἀΐδιον τὸν κόσμον· ὡδὶ γὰρ ἐν τοῖς Περὶ 
3569   1.20.3.3 : τᾶς τῶ παντὸς φύσιος (I 15 phil. Gr. I p. 393 sq. Mullach.)
3570   1.20.3.4 : λέγει·
3571   1.20.3.5 : Ἔτι δὲ 〈τὸ ἄναρχον〉 καὶ τὸ ἀτελεύτατον καὶ τῶ σχή–
3572   1.20.3.6 : ματος καὶ τᾶς κινάσιος καὶ τῶ χρόνω καὶ τᾶς ὠσίας τοῦτο
3573   1.20.3.7 : πιστοῦται, διότι ἀγένητος ὁ κόσμος καὶ ἄφθαρτος. Ἅ
3574   1.20.3.8 : τε γὰρ τῶ σχήματος ἰδέα κύκλος, οὗτος δὲ πάντοθεν ἴσος
3575   1.20.3.9 : καὶ ὅμοιος, διόπερ ἄναρχος καὶ ἀτελεύτατος· ἅ τε τᾶς
3576   1.20.3.10 : κινάσιος κατὰ κύκλον, αὕτα δὲ ἀπαράβατος καὶ ἀδιέξοδος·
3577   1.20.3.11 : ὅ τε χρόνος ἄπειρος, ἐν ᾧπερ ἁ κίνασις, διὰ τὸ μήτε ἀρ–
3578   1.20.3.12 : χὰν εἰληφέναι τὸ κινούμενον μήτε τελευτὰν λαψεῖσθαι·
3579   1.20.3.13 : ἅ γε μὰν ὠσία τῶν πραγμάτων ἀνέκβατος καὶ ἀμετά–
3580   1.20.3.14 : βλατος διὰ τὸ μήτε ἀπὸ τῶ χείρονος ἐπὶ τὸ βέλτιον μήτ´
3581   1.20.3.15 : ἀπὸ τῶ βελτίονος ἐπὶ τὸ χεῖρον πεφύκειν μεταβάλλεν.
3582   1.20.3.16 : (II 1 p. 394 Mull.) Ἐπεὶ δ´ ἐν τῷ παντὶ τὸ μὲν γένε–
3583   1.20.3.17 : σις τὸ δὲ αἰτία γενέσιος, καὶ γένεσις μὲν ὅπου μεταβολὰ
3584   1.20.3.18 : καὶ ἔκβασις τῶ ὑποκειμένω, αἰτία δὲ γενέσιος ὅπου ταυ–
3585   1.20.3.19 : τότας καὶ ὑπόστασις τῶ ὑποκειμένω, φανερὸν ὅτι περὶ
3586   1.20.3.20 : μὲν τὰν αἰτίαν τὰν γενέσιος τό τε ποιεῖν καὶ 〈τὸ〉 κινεῖν
3587   1.20.3.21 : ἐστι, περὶ δὲ τὸ δεχόμενον τὰν γένεσιν τό τε πάσχεν καὶ
3588   1.20.3.22 : τὸ κινεῖσθαι.
3589   1.20.4.1 : 〈<21Eiusdem>21 (II 6 p. 396 Mull.).〉
3590   1.20.4.2 : Πράτως γὰρ ὕλα, τὸ πανδεχές, κοινὸν γὰρ ὑπόκειται
3591   1.20.4.3 : πᾶσιν· ὥστε πρᾶτον μὲν τὸ δυνάμι σῶμα αἰσθητόν, ἀρχά· 
3592   1.20.4.4 : δεύτερον δὲ αἱ ἐναντιώσιες, οἷον θερμότας καὶ ψυχρότας
3593   1.20.4.5 : καὶ ὑγρότας καὶ ξηρότας· τρίτον δὲ πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ
3594   1.20.4.6 : γᾶ καὶ ἀήρ, ταῦτα γὰρ μεταβάλλοντι ἐς ἄλλαλα, αἱ δὲ
3595   1.20.4.7 : ἐναντιώσιες 〈οὐ〉 μεταβάλλοντι.
3596   1.20.5.1 : 〈<21Eiusdem>21 (III 4. 5 p. 401 sq. Mull.).〉
3597   1.20.5.2 : Παντελὴς δὲ φθορὰ τᾶς περὶ τὰν γᾶν διακοσμάσιος
3598   1.20.5.3 : οὔτε γέγονεν οὔτε ἐσεῖταί ποκα. Διὸ καὶ τοῖς λεγόντεσσι
3599   1.20.5.4 : τὰν τᾶς Ἑλλανικᾶς ἱστορίας ἀρχὰν ἀπὸ Ἰνάχω ἦμεν τῶ
3600   1.20.5.5 : Ἀργείω ποθεκτέον οὕτως, ὡς οὐκ ἀπό τινος ἀρχᾶς πράτας
3601   1.20.5.6 : ἀλλὰ τᾶς γενομένας μεταβολᾶς κατ´ αὐτόν. Πολλάκις
3602   1.20.5.7 : γὰρ ἤδη καὶ γέγονε καὶ ἐσεῖται βάρβαρος ἁ Ἑλλάς, οὐχ
3603   1.20.5.8 : ὑπ´ ἀνθρώπων μόνον γινομένα μετανάστατος, ἀλλὰ καὶ
3604   1.20.5.9 : ὑπ´ αὐτᾶς τᾶς φύσιος, οὔτε μείζονος οὔτε μείονος αὐτᾶς
3605   1.20.5.10 : γινομένας, ἀλλὰ καινοτέρας ἀεὶ καί ποθ´ ἁμὲ ἀρχὰς λαμ–
3606   1.20.5.11 : βανοίσας. Περὶ μὲν ὦν τῶ ὅλω καὶ παντός, ἔτι δὲ γενέ–
3607   1.20.5.12 : σιος καὶ φθάρσιος τᾶς ἐν αὐτῷ γινομένας, ὥς τ´ ἔχει
3608   1.20.5.13 : ὥς θ´ ἑξεῖ τὸν ἅπαντα αἰῶνα, τᾶς μὲν ἀεικινάτω φύσιος 
3609   1.20.5.14 : ἐάσας τᾶς δ´ ἀειπαθέος, 〈καὶ〉 τᾶς μὲν ἀεὶ κυβερνώσας
3610   1.20.5.15 : τᾶς δὲ κυβερνωμένας, ἱκανῶς εἴρηταί μοι διὰ τούτων.
3611   1.20.6.1 : <20Ἀρισταίου.>20
3612   1.20.6.2 : <20Ἀρισταῖος>20 ἔφησεν ἄφθαρτον εἶναι τὸν κόσμον, λέ–
3613   1.20.6.3 : γει γοῦν ἐν τῷ Περὶ ἁρμονίας οὕτως·
3614   1.20.6.4 : Ἐπεὶ δὲ 〈ἁ〉 ἀρχά, ἅτε δὴ οὖσα ἀρχά, πρὸ παντός
3615   1.20.6.5 : τέ ἐστι καὶ ἀγένητος καὶ <20αὐτοτελής,>20 (οὔτε γὰρ αἰ μεθ´
3616   1.20.6.6 : ἅτερόν τι ἦς, ὑπάρχοι κα ἔτι πρὸ παντός· οὔτε γενομένα
3617   1.20.6.7 : ποκὰ [καὶ] ἔκ τινος [οὔτε γὰρ] ἀγένητός κα εἴη ἔτι, οὐδὲ
3618   1.20.6.8 : μὰν ἀρχά τε καὶ αἰτία τῶν γενομένων, [οὔτε γὰρ αὐτοτε–
3619   1.20.6.9 : λής,] ἁτέρω γάρ τινος ποτιδεηθήσεται τῶ σῴσοντος αὐτὰν
3620   1.20.6.10 : καὶ κινάσοντος), δῆλον δή, ὡς <20αὐτὰ καθ´ αὑτὰν>20 ἁ ἀρχὰ
3621   1.20.6.11 : ἀγένητός τέ ἐστι καὶ ἀΐδιος καὶ αἰτία γενέσιός τε καὶ κινά–
3622   1.20.6.12 : σιος, καὶ κινέουσα πάντα <20αὐτὰ ἐξ αὑτᾶς>20 [φύσις] ἐστὶ καὶ
3623   1.20.6.13 : αὐτοτελέα παρεχομένα τἆλλα <20αὐτὰ ἐξ αὑτᾶς>20 αὐτοτελής 
3624   1.20.6.14 : ἐστι. Εἰκόνες δὲ καὶ ὁμοιώσιες τᾶς ἀρχᾶς ταύτας καὶ ἐν
3625   1.20.6.15 : τοῖς φύσι γινομένοις καὶ ἐν τοῖς κατὰ τέχναν. Ἐπεὶ δὲ
3626   1.20.6.16 : τὸ ἀθάνατον τὸ ἀκάματον, τὸ δὲ ἀκάματον τὸ μὴ κάμνον
3627   1.20.6.17 : 〈κινοῦν〉, ὁ δὲ θεὸς τοιοῦτος, 〈ἀεὶ〉 κινέων γα τὸ ὅλον καὶ τὸ
3628   1.20.6.18 : πᾶν, φανερόν, ὡς ἀΐδιός κα εἴη ὁ κόσμος. Αἰ γὰρ ἀρχὰν
3629   1.20.6.19 : λαψεῖται διακοσμάσιος, ἔκαμέ ποκα τὸ κινέον αὐτὸν κατ´
3630   1.20.6.20 : ἄμπαυσιν διακοσμάσιος. Αἰ δέ γα κάμνοι καὶ ἀμπαύοιτο
3631   1.20.6.21 : τὸ κινέον, φθαρτὸν καὶ γενητὸν ὑπάρχον καὶ αὐτὸ πέρας
3632   1.20.6.22 : ἑξεῖ κινάσιος, καὶ τὸ ὅλον δὲ καὶ τὸ πᾶν διακοσμάσιος.
3633   1.20.6.23 : ὥστ´ ἀνάγκα ἤτοι γένεσιν ἀναιρέν, ἢ γεννᾶν ἐκ τῶ μὴ
3634   1.20.6.24 : ὄντος, ἢ τόνδε τὸν κόσμον καταλείπεται ἀθάνατον καὶ
3635   1.20.6.25 : ἀγήρατον εἶμεν. Λέγοιτο δέ κα ἁρμονία φύσιος, ὅτι πάντα
3636   1.20.6.26 : κατὰ λόγον φύεται τὸν ταύτας ** ποταλλήλως, ὡς ὁ τε–
3637   1.20.6.27 : χνίτας ποτὶ τὰν τέχναν, οὕτως θεὸς ποθ´ ἁρμονίαν. Ἅ τε
3638   1.20.6.28 : γὰρ τέχνα ἐστὶ λόγος καὶ ἰδέα τῶν γινομένων καὶ 〈ἁ〉 φύ–
3639   1.20.6.29 : σις. Τὸ μὲν ἔργον ἁμαρτάνεται [ἐν] τοῖς τεχνίταις, ὅκκα
3640   1.20.6.30 : παραλλάξῃ τὸν τᾶς τέχνας λόγον· τὰ δὲ γινόμενα φύσι
3641   1.20.6.31 : φθείρεται, πηρὰ καὶ ἄναρθρα γινόμενα, ὅκκα παραλλάξῃ
3642   1.20.6.32 : τὸν τᾶς ἁρμονίας λόγον.
3643   1.20.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 27 p. 462 Diels.).〉
3644   1.20.7.2 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ποσειδώνιος δὲ φθορὰς καὶ γενέ– 
3645   1.20.7.3 : σεις τέτταρας εἶναί φησιν ἐκ τῶν ὄντων εἰς τὰ ὄντα γινο–
3646   1.20.7.4 : μένας. Τὴν μὲν γὰρ ἐκ τῶν οὐκ ὄντων καὶ τὴν εἰς οὐκ
3647   1.20.7.5 : ὄντα, καθάπερ εἴπομεν πρόσθεν, ἀπέγνωσαν ἀνύπαρκτον
3648   1.20.7.6 : οὖσαν. Τῶν δ´ εἰς ὄντα γινομένων μεταβολῶν τὴν μὲν
3649   1.20.7.7 : εἶναι κατὰ διαίρεσιν, τὴν δὲ κατ´ ἀλλοίωσιν, τὴν δὲ κατὰ
3650   1.20.7.8 : σύγχυσιν, τὴν δ´ ἐξ ὅλων, λεγομένην δὲ κατ´ ἀνάλυσιν.
3651   1.20.7.9 : Τούτων δὲ τὴν κατ´ ἀλλοίωσιν περὶ τὴν οὐσίαν γίνεσθαι,
3652   1.20.7.10 : τὰς δ´ ἄλλας τρεῖς περὶ τοὺς ποιοὺς λεγομένους τοὺς
3653   1.20.7.11 : ἐπὶ τῆς οὐσίας γινομένους. Ἀκολούθως δὲ τούτοις καὶ
3654   1.20.7.12 : τὰς γενέσεις συμβαίνειν. Τὴν γὰρ οὐσίαν οὔτ´ αὔξεσθαι
3655   1.20.7.13 : οὔτε μειοῦσθαι κατὰ πρόσθεσιν ἢ ἀφαίρεσιν, ἀλλὰ μόνον
3656   1.20.7.14 : ἀλλοιοῦσθαι, καθάπερ ἐπ´ ἀριθμῶν καὶ μέτρων συμβαί–
3657   1.20.7.15 : νειν. Ἐπὶ 〈δὲ〉 τῶν ἰδίως ποιῶν, οἷον Δίωνος καὶ Θέωνος,
3658   1.20.7.16 : καὶ αὐξήσεις καὶ μειώσεις γίνεσθαι. Διὸ καὶ παραμένειν
3659   1.20.7.17 : τὴν ἑκάστου ποιότητα ἀπὸ τῆς γενέσεως μέχρι τῆς ἀναι–
3660   1.20.7.18 : ρέσεως, 〈ὡς〉 ἐπὶ τῶν ἀναίρεσιν ἐπιδεχομένων ζῴων καὶ
3661   1.20.7.19 : φυτῶν καὶ τῶν τούτοις παραπλησίων. Ἐπὶ δὲ τῶν ἰδίως
3662   1.20.7.20 : ποιῶν φησι δύο εἶναι τὰ δεκτικὰ μόρια, τὸ μέν τι κατὰ
3663   1.20.7.21 : τὴν τῆς οὐσίας ὑπόστασιν, τὸ δέ 〈τι〉 κατὰ τὴν τοῦ ποιοῦ.
3664   1.20.7.22 : Τοῦτο γάρ, ὡς πολλάκις ἐλέγομεν, τὴν αὔξησιν καὶ τὴν
3665   1.20.7.23 : μείωσιν ἐπιδέχεσθαι· μὴ εἶναι δὲ ταὐτὸν τό τε ποιὸν 
3666   1.20.7.24 : ἰδίως καὶ τὴν οὐσίαν [ὃ] ἐξ ἧς ἔστι τοῦτο, μὴ μέντοι γε
3667   1.20.7.25 : μηδ´ ἕτερον, ἀλλὰ μόνον οὐ ταὐτὸν διὰ τὸ καὶ μέρος
3668   1.20.7.26 : εἶναι τῆς οὐσίας καὶ τὸν αὐτὸν ἐπέχειν τόπον, τὰ δ´ ἕτερα
3669   1.20.7.27 : τινῶν λεγόμενα δεῖν καὶ τόπῳ κεχωρίσθαι καὶ μηδ´ ἐν
3670   1.20.7.28 : μέρει θεωρεῖσθαι.
3671   1.20.7.29 : Τὸ δὲ μὴ εἶναι ταὐτὸ τό τε κατὰ τὸ ἰδίως ποιὸν καὶ
3672   1.20.7.30 : τὸ κατὰ τὴν οὐσίαν, δῆλον εἶναί φησιν ὁ <20Μνήσαρχος·>20
3673   1.20.7.31 : ἀναγκαῖον γὰρ τοῖς αὐτοῖς ταὐτὰ συμβεβηκέναι. Εἰ γάρ
3674   1.20.7.32 : τις πλάσας ἵππον, λόγου χάριν, συνθλάσειεν, ἔπειτα κύνα
3675   1.20.7.33 : ποιήσειεν, εὐλόγως ἂν ἡμᾶς ἰδόντας εἰπεῖν, ὅτι τοῦτ´ οὐκ
3676   1.20.7.34 : ἦν πάλαι, νῦν δ´ ἔστιν· ὥσθ´ ἕτερον εἶναι τὸ ἐπὶ τοῦ ποιοῦ
3677   1.20.7.35 : λεγόμενον τόδε καὶ 〈τὸ〉 ἐπὶ τῆς οὐσίας. Καθόλου νομίζειν
3678   1.20.7.36 : τοὺς αὐτοὺς ἡμᾶς εἶναι ταῖς οὐσίαις ἀπίθανον εἶναι φαί–
3679   1.20.7.37 : νεται· πολλάκις γὰρ συμβαίνει τὴν μὲν οὐσίαν ὑπάρχειν πρὸ
3680   1.20.7.38 : τῆς γενέσεως, εἰ τύχοι, τῆς Σωκράτους, τὸν δὲ Σωκράτην
3681   1.20.7.39 : μηδέπω ὑπάρχειν, καὶ μετὰ τὴν τοῦ Σωκράτους ἀναίρεσιν
3682   1.20.7.40 : ὑπομένειν μὲν τὴν οὐσίαν, αὐτὸν δὲ μηκέτ´ εἶναι.
3683   1.20.8.1 : <20Πλάτωνος ἐν τῷ Τιμαίῳ>20 (p. 49B–E).
3684   1.20.8.2 : [Ὅτι τὰ στοιχεῖα εἰς ἄλληλα μεταβάλλεται.] Πῶς
3685   1.20.8.3 : οὖν δὴ τοῦτο αὐτὸ καὶ πῇ καὶ τί περὶ αὐτῶν εἰκότως
3686   1.20.8.4 : διαπορηθέντες ἂν λέγοιμεν; Πρῶτον μὲν ὃ δὴ νῦν ὕδωρ
3687   1.20.8.5 : ὠνομάκαμεν πηγνύμενον, ὡς δοκοῦμεν, λίθους καὶ γῆν
3688   1.20.8.6 : γιγνόμενον ὁρῶμεν, τηκόμενον δὲ καὶ διακρινόμενον αὖ
3689   1.20.8.7 : ταὐτὸν τοῦτο πνεῦμα καὶ ἀέρα, ξυγκαυθέντα δὲ ἀέρα πῦρ,
3690   1.20.8.8 : ἀνάπαλιν δὲ πῦρ ξυγκριθὲν καὶ κατασβεσθὲν εἰς ἰδέαν τε 
3691   1.20.8.9 : ἀπιὸν αὖθις ἀέρος [πῦρ], καὶ πάλιν ἀέρα ξυνιόντα καὶ πυ–
3692   1.20.8.10 : κνούμενον νέφος καὶ ὁμίχλην, ἐκ δὲ τούτων ἔτι μᾶλλον συμ–
3693   1.20.8.11 : πιλουμένων ῥέον ὕδωρ, ἐξ ὕδατος δὲ γῆν καὶ λίθους αὖθις,
3694   1.20.8.12 : κύκλον τε οὕτω διαδιδόντα εἰς ἄλληλα, ὡς φαίνεται, τὴν
3695   1.20.8.13 : γένεσιν. Οὕτω· δὴ τούτων οὐδέποτε τῶν αὐτῶν ἑκάστων
3696   1.20.8.14 : φανταζομένων, ποῖον αὐτῶν ὡς ὂν ὁτιοῦν τοῦτο καὶ οὐκ
3697   1.20.8.15 : ἄλλο παγίως διισχυριζόμενος οὐκ αἰσχυνεῖταί τις ἑαυτόν;
3698   1.20.8.16 : οὐκ ἔστιν· ἀλλ´ ἀσφαλέστατα μακρῷ περὶ τούτων τιθε–
3699   1.20.8.17 : μένους ὧδε λέγειν· ἀεὶ ὃ καθορῶμεν ἄλλοτε ἄλλῃ γιγνό–
3700   1.20.8.18 : μενον, ὡς πῦρ, μὴ τοῦτο ἀλλὰ τὸ τοιοῦτον ἑκάστοτε προσ–
3701   1.20.8.19 : αγορεύειν πῦρ, μηδὲ ὕδωρ τοῦτο ἀλλὰ τὸ τοιοῦτον ἀεί·
3702   1.20.8.20 : μηδὲ ἄλλο ποτὲ μηδὲν ὥς τιν´ ἔχον βεβαιότητα, ὅσα δει–
3703   1.20.8.21 : κνύντες τῷ ῥήματι τῷ ‘τόδε’ καὶ ‘τοῦτο’ προσχρώμενοι
3704   1.20.8.22 : δηλοῦν ἡγούμεθά τι· φεύγει γὰρ οὐχ ὑπομένον τὴν τοῦ
3705   1.20.8.23 : ‘τόδε’ καὶ ‘τοῦτο’ καὶ τὴν ‘τῷδε’ καὶ πᾶσαν ὅση μόνιμα
3706   1.20.8.24 : ὡς ὄντα αὐτὰ ἐνδείκνυται φάσις.
3707   1.20.9a.1 : 〈<21In eodem.>21〉
3708   1.20.9a.2 : Ὅτι δὲ τὸ πᾶν ἀΐδιον, δηλοῖ σαφῶς· λέγει γοῦν ἐν
3709   1.20.9a.3 : 〈τῷ〉 Τιμαίῳ (p. 32C) οὕτως·
3710   1.20.9a.4 : Ἔκ τε δὴ τούτων καὶ τοιούτων καὶ τὸν ἀριθμὸν τετ–
3711   1.20.9a.5 : τάρων τὸ τοῦ κόσμου σῶμα ἐγενήθη δι´ ἀναλογίας ὁμο–
3712   1.20.9a.6 : λογῆσαν, φιλίαν τε ἔσχεν ἐκ τούτων, ὥστ´ εἰς τὸ αὐτὸ
3713   1.20.9a.7 : αὑτῷ ξυνελθὸν ἄλυτον ὑπὸ τῶν ἄλλων πλὴν ὑπὸ τοῦ ξυν–
3714   1.20.9a.8 : δήσαντος γενέσθαι.
3715   1.20.10.1 : 〈<21In eodem>21 (p. 38B. C).〉
3716   1.20.10.2 : Χρόνος δ´ οὖν μετ´ οὐρανοῦ γέγονεν, ἵνα ἅμα γεννη– 
3717   1.20.10.3 : θέντες ἅμα καὶ λυθῶσιν, ἄν ποτε λύσις τις αὐτῶν γίγνη–
3718   1.20.10.4 : ται, καὶ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς διαιωνίας φύσεως, ἵν´
3719   1.20.10.5 : ὡς ὁμοιότατος αὐτῷ κατὰ δύναμιν ᾖ· τὸ μὲν γὰρ δὴ
3720   1.20.10.6 : παράδειγμα πάντα αἰῶνά ἐστιν ὄν, ὁ δ´ αὖ διὰ τέλους
3721   1.20.10.7 : τὸν ἅπαντα 〈χρόνον〉 γεγονώς τε καὶ ὢν καὶ ἐσόμενος.
3722   1.20.10.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 41A. B).
3723   1.20.10.2 : Θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ δημιουργὸς πατήρ τε ἔργων, ἃ
3724   1.20.10.3 : δι´ ἐμοῦ γιγνόμενα ἄλυτα ἐμοῦ γε θέλοντος. Τὸ μὲν οὖν
3725   1.20.10.4 : δὴ δεθὲν πᾶν λυτόν· τό γε μὴν καλῶς ἁρμοσθὲν καὶ ἔχον
3726   1.20.10.5 : εὖ λύειν θέλειν κακοῦ. Διὸ καὶ ὑμεῖς ἐπείπερ γεγένησθε,
3727   1.20.10.6 : ἀθάνατοι μὲν οὐκ ἐστέ, οὐδ´ ἄλυτοι τὸ πάμπαν, οὔτι μὲν
3728   1.20.10.7 : δὴ λυθήσεσθέ γε, οὐδὲ τεύξεσθε θανάτου μοίρας, τῆς
3729   1.20.10.8 : ἐμῆς βουλήσεως μείζονος ἔτι δεσμοῦ καὶ κυριωτέρου λα–
3730   1.20.10.9 : χόντες ἐκείνων, οἷς ὅτε ἐγίγνεσθε συνεδεῖσθε.
3731   1.21.t.1 : {1Περὶ κόσμου καὶ εἰ ἔμψυχος καὶ προνοίαι
3732   1.21.t.2 : διοικούμενος καὶ ποῦ ἔχει τὸ ἡγεμονικὸν καὶ
3733   1.21.t.3 : πόθεν τρέφεται.}1
3734   1.21.1.1 : <20Πλάτωνος.>20
3735   1.21.1.2 : Πλάτων τὸν κόσμον ἔφησε ζῷον ἔμψυχον ἔννουν τε,
3736   1.21.1.3 : ὅτι τε ἀφ´ ἑαυτοῦ τρέφεται, τὸ δὲ ἡγεμονικὸν τοῦ κόσμου
3737   1.21.1.4 : ἐν οὐρανῷ τίθεται. Λέγει γοῦν οὕτως ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 30A. B):
3738   1.21.1.5 : Βουληθεὶς γὰρ ὁ θεὸς ἀγαθὰ μὲν πάντα, φλαῦρον
3739   1.21.1.6 : δὲ μηδὲν εἶναι κατὰ δύναμιν, οὕτω δὴ πᾶν ὅσον ἦν ὁρατὸν
3740   1.21.1.7 : παραλαβὼν οὐχ ἡσυχίαν ἄγον, ἀλλὰ κινούμενον πλημμελῶς
3741   1.21.1.8 : τε καὶ ἀτάκτως αὐτὸ ἤγαγεν ἐκ τῆς ἀταξίας, ἡγησάμενος 
3742   1.21.1.9 : ἐκεῖνο τούτου πάντως ἄμεινον· θέμις δὲ οὔτε ἦν οὔτε ἔστι
3743   1.21.1.10 : τῷ ἀρίστῳ δρᾶν ἄλλο, πλὴν τὸ κάλλιστον. Λογισάμενος
3744   1.21.1.11 : οὖν εὕρισκεν ἐκ τῶν κατὰ φύσιν ὁρατῶν οὐδὲν ἀνόητον
3745   1.21.1.12 : τοῦ νοῦν ἔχοντος ὅλον ὅλου κάλλιον ἔσεσθαί ποτε ἔργον,
3746   1.21.1.13 : νοῦν δὲ αὖ χωρὶς ψυχῆς ἀδύνατον παραγενέσθαι τῳ. Διὰ
3747   1.21.1.14 : δὴ τὸν λογισμὸν τόνδε νοῦν μὲν ἐν ψυχῇ, ψυχὴν δὲ ἐν
3748   1.21.1.15 : σώματι συνιστὰς τὸ πᾶν συνετεκταίνετο, ὅπως ὅ τι κάλ–
3749   1.21.1.16 : λιστον εἴη κατὰ φύσιν ἄριστόν τε ἔργον ἀπειργασμένος.
3750   1.21.1.17 : Οὕτως οὖν δὴ κατὰ λόγον τὸν εἰκότα δεῖ λέγειν τόνδε τὸν
3751   1.21.1.18 : κόσμον ζῷον ἔμψυχον ἔννουν τε τῇ ἀληθείᾳ διὰ τὴν τοῦ
3752   1.21.1.19 : θεοῦ γενέσθαι πρόνοιαν.
3753   1.21.2.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 33C).
3754   1.21.2.2 : Ἀπῄει τε γὰρ οὐδὲν οὐδὲ προσῄει αὐτῷ ποθέν· οὐδὲ
3755   1.21.2.3 : γὰρ ἦν· αὐτὸ γὰρ ἑαυτῷ τροφὴν τὴν ἑαυτοῦ φθίσιν παρ–
3756   1.21.2.4 : έχον καὶ πάντ´ ἐν ἑαυτῷ καὶ ὑφ´ ἑαυτοῦ πάσχον καὶ δρῶν
3757   1.21.2.5 : ἐκ τέχνης γέγονεν.
3758   1.21.3a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 4–6 p. 328, 1 Diels.).〉
3759   1.21.3a.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὸν τοῦ ἡλίου περίδρομον εἶναι περι–
3760   1.21.3a.3 : γραφὴν τοῦ πέρατος τοῦ κόσμου.
3761   1.21.3a.4 : <20Σέλευκος>20 ὁ Ἐρυθραῖος καὶ <20Ἡρακλείδης>20 ὁ Πον–
3762   1.21.3a.5 : τικὸς ἄπειρον τὸν κόσμον.
3763   1.21.3a.6 : <20Διογένης>20 καὶ <20Μέλισσος>20 τὸ μὲν πᾶν ἄπειρον, τὸν
3764   1.21.3a.7 : δὲ κόσμον πεπεράνθαι.
3765   1.21.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 7. 328, 10; 4, 14 p. 332, 14; 6, 1 p. 333,
3766   1.21.4.2 :  15 Diels.).〉
3767   1.21.4.3 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 διαφέρειν τὸ πᾶν καὶ τὸ ὅλον· πᾶν
3768   1.21.4.4 : μὲν γὰρ εἶναι σὺν τῷ κενῷ τῷ ἀπείρῳ, ὅλον δὲ χωρὶς τοῦ 
3769   1.21.4.5 : κενοῦ τὸν κόσμον. —Μήτε αὔξεσθαι δὲ μήτε μειοῦσθαι
3770   1.21.4.6 : τὸν κόσμον, τοῖς δὲ μέρεσιν ὁτὲ μὲν παρεκτείνεσθαι πρὸς
3771   1.21.4.7 : πλείονα τόπον, ὁτὲ δὲ συστέλλεσθαι. —Ἀπὸ γῆς δὲ ἄρ–
3772   1.21.4.8 : ξασθαι τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου, καθάπερ ἀπὸ κέντρου,
3773   1.21.4.9 : ἀρχὴ δὲ σφαίρας τὸ κέντρον.
3774   1.21.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 3, 1. 2 p. 329, 12 Diels.).〉
3775   1.21.5.2 : Οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ἔμψυχον τὸν κόσμον 〈καὶ〉 προ–
3776   1.21.5.3 : νοίᾳ διοικούμενον.
3777   1.21.5.4 : <20Λεύκιππος>20 δὲ καὶ <20Δημόκριτος>20 καὶ <20Ἐπίκου–
3778   1.21.5.5 : ρος>20 οὐδέτερα τούτων, φύσει δὲ ἀλόγῳ ἐκ τῶν ἀτόμων
3779   1.21.5.6 : συνεστῶτα.
3780   1.21.4.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
3781   1.21.4.2 : Ὁμηρός φησι πεπερασμένον εἶναι τὸν κόσμον, δηλοῦ–
3782   1.21.4.3 : ται δὲ διὰ τούτων·
3783   1.21.4.4 : Τριχθὰ δὲ πάντα δέδασται, ἕκαστος δ´ ἔμμορε τιμῆς (Ο  189).
3784   1.21.4.5 : Τοῦτο τοίνυν ἑνὶ στίχῳ διαρρήδην ἐδήλωσεν, τὸ γὰρ ἄπει–
3785   1.21.4.6 : ρον οὐκ ἔστιν εἰς μοίρας διελεῖν. Καὶ ἐν τούτοις δὲ τὸ
3786   1.21.4.7 : αὐτὸ σημαίνει·
3787   1.21.4.8 : Ἤτοι ἐγὼν ἔλαχον πολιὴν ἅλα ναιέμεν αἰεὶ
3788   1.21.4.9 : παλλομένων, Ἀΐδης δ´ ἔλαχεν ζόφον ἠερόεντα,
3789   1.21.4.10 : Ζεὺς δ´ ἔλαχ´ οὐρανὸν 〈εὐρὺν〉 ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσι,
3790   1.21.4.11 : γαῖα δ´ ἔτι ξυνὴ πάντων καὶ μακρὸς Ὄλυμπος (Ο  190–193)
3791   1.21.4.12 : ὡς τῶν ἐν μέσῳ φύσεων πεποιημένος τὴν νέμησιν, τὰ δὲ
3792   1.21.4.13 : ἄκρα καὶ περατοῦντα ἀνέμητα καταλελοιπώς. Καὶ εἶναι
3793   1.21.4.14 : τὴν γῆν μὲν κατωτάτω πάντων, τὸν δὲ Ὄλυμπον ἀνωτάτω
3794   1.21.4.15 : δεδήλωκεν ἐν τούτῳ· 
3795   1.21.4.16 : Ἀλλ´ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼ πρόφρων ἐθέλοιμι ἐρύσσαι,
3796   1.21.4.17 : αὐτῇ κεν γαίῃ ἐρύσαιμ´ αὐτῇ τε θαλάσσῃ·
3797   1.21.4.18 : σειρὴν μέν κεν ἔπειτα περὶ ῥίον Οὐλύμποιο
3798   1.21.4.19 : δησαίμην, τὰ δέ κ´ αὖτε μετήορα πάντα γένοιτο (Θ  23–26)
3799   1.21.4.20 : Τὴν γὰρ γῆν μετέωρον γενήσεσθαί φησιν ἐξ ἕδρας ἀνα–
3800   1.21.4.21 : σπασθεῖσαν ὡς τὴν κατωτάτω [ὡς τὴν ἀνωτάτω].
3801   1.21.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 31 p. 465 Diels.).〉
3802   1.21.5.2 : <20Χρυσίππου.>20 Κόσμον δ´ εἶναί φησιν ὁ <20Χρύσιπ–
3803   1.21.5.3 : πος>20 σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ τῶν ἐν τούτοις φύ–
3804   1.21.5.4 : σεων· ἢ τὸ ἐκ θεῶν καὶ ἀνθρώπων σύστημα καὶ ἐκ τῶν
3805   1.21.5.5 : ἕνεκα τούτων γεγονότων. Λέγεται δ´ ἑτέρως κόσμος ὁ
3806   1.21.5.6 : θεός, καθ´ ὃν ἡ διακόσμησις γίνεται καὶ τελειοῦται. Τοῦ
3807   1.21.5.7 : δὲ κατὰ τὴν διακόσμησιν λεγομένου κόσμου τὸ μὲν εἶναι
3808   1.21.5.8 : περιφερόμενον περὶ τὸ μέσον, τὸ δ´ ὑπομένον· περιφε–
3809   1.21.5.9 : ρόμενον μὲν τὸν αἰθέρα, ὑπομένον δὲ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐπ´
3810   1.21.5.10 : αὐτῆς ὑγρὰ καὶ τὸν ἀέρα. Τὸ γὰρ τῆς πάσης οὐσίας
3811   1.21.5.11 : πυκνότατον ὑπέρεισμα πάντων εἶναι κατὰ φύσιν, ὅνπερ
3812   1.21.5.12 : τρόπον ἐν ζῴῳ τὰ ὀστέα, τοῦτο δὲ καλεῖσθαι γῆν. Περὶ
3813   1.21.5.13 : δὲ ταύτην τὸ ὕδωρ περικεχύσθαι σφαιρικῶς, ὁμαλωτέραν
3814   1.21.5.14 : τὴν ἴσχυν διειληχός. Τῆς γὰρ γῆς ἐξοχάς τινας ἐχούσης
3815   1.21.5.15 : ἀνωμάλους διὰ τοῦ ὕδατος εἰς ὕψος ἀνηκούσας, ταύτας
3816   1.21.5.16 : δὴ νήσους καλεῖσθαι· τούτων δὲ τὰς ἐπὶ πλεῖον διηκού–
3817   1.21.5.17 : σας ἠπείρους προσηγορεῦσθαι ὑπ´ ἀγνοίας τοῦ περιέχε–
3818   1.21.5.18 : σθαι καὶ ταύτας πελάγεσι μεγάλοις. Ἀπὸ δὲ τοῦ ὕδατος 
3819   1.21.5.19 : τὸν ἀέρα ἐξῆφθαι καθάπερ ἐξατμισθέντα, καὶ περικεχύ–
3820   1.21.5.20 : σθαι σφαιρικῶς· ἐκ δὲ τούτου τὸν αἰθέρα ἀραιότατον ὄντα
3821   1.21.5.21 : καὶ εἰλικρινέστατον. Τὸν μὲν οὖν κατὰ τὴν διακόσμησιν
3822   1.21.5.22 : λεγόμενον κόσμον εἰς ταύτας διακεκρίσθαι τὰς φύσεις· τὸ
3823   1.21.5.23 : δὲ περιφερόμενον αὐτῷ ἐγκυκλίως αἰθέρα εἶναι, ἐν ᾧ τὰ
3824   1.21.5.24 : ἄστρα καθίδρυται, τά τε ἀπλανῆ καὶ τὰ πλανώμενα, θεῖα
3825   1.21.5.25 : τὴν φύσιν ὄντα καὶ ἔμψυχα καὶ διοικούμενα κατὰ τὴν
3826   1.21.5.26 : πρόνοιαν. Τῶν μὲν οὖν ἀπλανῶν ἄστρων ἀκατάληπτον
3827   1.21.5.27 : εἶναι τὸ πλῆθος, τὰ δὲ πλανώμενα ἑπτὰ τὸν ἀριθμὸν
3828   1.21.5.28 : εἶναι, πάντα δὲ τὰ πλανώμενα ταπεινότερα τῶν ἀπλανῶν.
3829   1.21.5.29 : Τετάχθαι δὲ τὰ μὲν ἀπλανῆ ἐπὶ μιᾶς ἐπιφανείας, ὡς καὶ
3830   1.21.5.30 : ὁρᾶται· τὰ δὲ πλανώμενα ἐπ´ ἄλλης καὶ ἄλλης σφαίρας·
3831   1.21.5.31 : περιέχεσθαι δὲ πάσας τὰς τῶν πλανωμένων ὑπὸ τῆς τῶν
3832   1.21.5.32 : ἀπλανῶν σφαίρας. Τῶν δὲ πλανωμένων ὑψηλοτάτην εἶναι
3833   1.21.5.33 : μετὰ τὴν 〈τῶν〉 ἀπλανῶν τὴν τοῦ Κρόνου, μετὰ δὲ ταύτην
3834   1.21.5.34 : τὴν τοῦ Διός, εἶτα τὴν τοῦ Ἄρεος, ἐφεξῆς δὲ τὴν τοῦ
3835   1.21.5.35 : Ἑρμοῦ καὶ μετ´ αὐτὴν τὴν τῆς Ἀφροδίτης, εἶτα τὴν τοῦ
3836   1.21.5.36 : ἡλίου, ἐπὶ πᾶσι δὲ τὴν τῆς σελήνης, πλησιάζουσαν τῷ
3837   1.21.5.37 : ἀέρι. Διὸ καὶ ἀερωδεστέραν φαίνεσθαι καὶ μάλιστα δια–
3838   1.21.5.38 : τείνειν τὴν ἀπ´ αὐτῆς δύναμιν εἰς τὰ περίγεια. Ὑπὸ δὲ
3839   1.21.5.39 : τὴν σελήνην τὴν τοῦ ὑπ´ αὐτοῦ φερομένου ἀέρος, εἶτα
3840   1.21.5.40 : τὴν 〈τοῦ〉 ὕδατος, τελευταίαν δὲ τὴν τῆς γῆς, περὶ τὸ
3841   1.21.5.41 : μέσον σημεῖον τοῦ κόσμου κειμένης, ὃ δὴ τοῦ παντός ἐστι
3842   1.21.5.42 : κάτω, ἄνω δὲ τὸ ἀπ´ αὐτοῦ εἰς τὸ κύκλῳ πάντῃ. 
3843   1.21.6a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 3, 3 p. 330, 5 Diels.).〉
3844   1.21.6a.2 : <20Ἔκφαντος>20 ἐκ μὲν τῶν ἀτόμων συνεστάναι τὸν κό–
3845   1.21.6a.3 : σμον, διοικεῖσθαι δὲ ὑπὸ προνοίας.
3846   1.21.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 3, 4 p. 330, 8 et II 5, 1 p. 332, 29 Diels.).〉
3847   1.21.7.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 οὔτε ἔμψυχον ὅλον δι´ ὅλου οὔτε
3848   1.21.7.3 : λογικὸν οὔτε νοερὸν οὔτε προνοίᾳ διοικούμενον. Τὰ μὲν
3849   1.21.7.4 : γὰρ οὐράνια πάντων τούτων κοινωνεῖν, σφαίρας γὰρ περι–
3850   1.21.7.5 : έχειν ἐμψύχους καὶ ζωτικάς, τὰ δὲ περίγεια μηδενὸς αὐτῶν,
3851   1.21.7.6 : τῆς δ´ εὐταξίας κατὰ συμβεβηκός, οὐ προηγουμένως μετέ–
3852   1.21.7.7 : χειν. —Εἰ δὲ τρέφεται ὁ κόσμος, καὶ φθαρήσεται· ἀλλὰ
3853   1.21.7.8 : μὴν οὐδεμιᾶς δεῖται τροφῆς, διὰ τοῦτο καὶ ἀΐδιος.
3854   1.21.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 1 p. 330, 16; 1, 1 p. 327, 2; 6, 2 p. 333,
3855   1.21.8.2 :  17; 6, 5 p. 334, 8 Diels.).〉
3856   1.21.8.3 : <20Πυθαγόρας>20 φησὶ γενητὸν κατ´ ἐπίνοιαν τὸν κό–
3857   1.21.8.4 : σμον, οὐ κατὰ χρόνον. —Ὃς καὶ πρῶτος ὠνόμασε τὴν τῶν
3858   1.21.8.5 : ὅλων περιοχὴν κόσμον ἐκ τῆς ἐν αὐτῷ τάξεως. —Ἄρξα–
3859   1.21.8.6 : σθαι δὲ τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου ἀπὸ πυρὸς καὶ τοῦ πέμ–
3860   1.21.8.7 : πτου στοιχείου. —Πέντε δὲ σχημάτων ὄντων στερεῶν,
3861   1.21.8.8 : ἅπερ καλεῖται καὶ μαθηματικά, ἐκ μὲν τοῦ κύβου φησὶ
3862   1.21.8.9 : γεγονέναι τὴν γῆν, ἐκ δὲ τῆς πυραμίδος τὸ πῦρ, ἐκ δὲ
3863   1.21.8.10 : τοῦ ὀκταέδρου τὸν ἀέρα, ἐκ δὲ τοῦ εἰκοσαέδρου 〈τὸ ὕδωρ,
3864   1.21.8.11 : ἐκ δὲ τοῦ δωδεκαέδρου〉 τὴν τοῦ παντὸς σφαῖραν.
3865   1.21.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 5, 3 p. 333, 4 et II 4, 15 p. 332, 19 Diels.).〉
3866   1.21.9.2 : <20Φιλόλαος>20 ἔφησε τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος,
3867   1.21.9.3 : τὸ δὲ ἐξ ὕδατος σεληνιακοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀπο–
3868   1.21.9.4 : χυθέντος εἶναι τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς τοῦ κόσμου. —
3869   1.21.9.5 : Τὸ δὲ ἡγεμονικὸν ἐν τῷ μεσαιτάτῳ πυρί, ὅπερ τρόπεως 
3870   1.21.9.6 : δίκην προϋπεβάλλετο τῇ τοῦ παντὸς 〈σφαίρᾳ〉 ὁ δημι–
3871   1.21.9.7 : ουργὸς θεός.
3872   1.21.10.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 16. 17 p. 332, 23 Diels.).〉
3873   1.21.10.2 : <20Κλεάνθης>20 ὁ Στωικὸς ἐν ἡλίῳ ἔφησεν εἶναι τὸ ἡγε–
3874   1.21.10.3 : μονικὸν τοῦ κόσμου.
3875   1.21.10.4 : <20Ἀρχέδημος>20 τὸ ἡγεμονικὸν τοῦ κόσμου ἐν γῇ ὑπάρ–
3876   1.21.10.5 : χειν ἀπεφήνατο.
3877   1.21.11.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 3–5 p. 331, 5 Diels.).〉
3878   1.21.11.2 : <20Ἡράκλειτος>20 οὐ κατὰ χρόνον εἶναι γενητὸν τὸν κό–
3879   1.21.11.3 : σμον, ἀλλὰ κατ´ ἐπίνοιαν.
3880   1.21.11.4 : <20Ἐπίδικος>20 ὑπὸ φύσεως γεγενῆσθαι τὸν κόσμον.
3881   1.21.11.5 : <20Ἀρχέλαος>20 ὑπὸ θερμοῦ καὶ ἐμψυχρίας συστῆναι
3882   1.21.11.6 : τὸν κόσμον.
3883   1.21.7a.1 : <20Ἐκ τοῦ Φιλολάου Περὶ κόσμω>20 (fr. 1b Chaign.,
3884   1.21.7a.2 :  3 Mull.).
3885   1.21.7a.3 : Ἀνάγκα τὰ ἐόντα εἶμεν πάντα ἢ περαίνοντα ἢ ἄπειρα
3886   1.21.7a.4 : ἢ περαίνοντά τε καὶ ἄπειρα, ἄπειρα δὲ μόνον οὔ κα εἴη.
3887   1.21.7a.5 : Ἐπεὶ τοίνυν φαίνεται οὔτ´ ἐκ περαινόντων πάντων ἐόντα
3888   1.21.7a.6 : οὔτ´ ἐξ ἀπείρων πάντων, δῆλόν τἆρα ὅτι ἐκ περαινόντων
3889   1.21.7a.7 : τε καὶ ἀπείρων ὅ τε κόσμος καὶ τὰ ἐν αὐτῷ συναρμόχθη.
3890   1.21.7a.8 : Δηλοῖ δὲ καὶ τὰ ἐν τοῖς ἔργοις. Τὰ μὲν γὰρ αὐτῶν ἐκ 
3891   1.21.7a.9 : περαινόντων περαίνοντα, τὰ δ´ ἐκ περαινόντων τε καὶ
3892   1.21.7a.10 : ἀπείρων περαίνοντά τε καὶ οὐ περαίνοντα, τὰ δ´ ἐξ ἀπεί–
3893   1.21.7a.11 : ρων ἄπειρα φαίνεται.
3894   1.21.8.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 2 Chaign., 3 Mull.).〉
3895   1.21.8.2 : Καὶ πάντα γα μὰν τὰ γιγνωσκόμενα ἀριθμὸν ἔχοντι.
3896   1.21.8.3 : Οὐ γὰρ οἷόν τε οὐδὲν οὔτε νοηθῆμεν οὔτε γνωσθῆμεν
3897   1.21.8.4 : ἄνευ τούτου.
3898   1.21.9.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 3 Chaign., 3 Mull.).〉
3899   1.21.9.2 : Ὅ γα μὰν ἀριθμὸς ἔχει δύο μὲν ἴδια εἴδεα, περισσὸν
3900   1.21.9.3 : καὶ ἄρτιον, τρίτον δὲ ἀπ´ ἀμφοτέρων μιχθέντων, ἀρτιο–
3901   1.21.9.4 : πέρισσον. Ἑκατέρω δὲ τῶ εἴδεος πολλαὶ μορφαί, ὡς ἕκα–
3902   1.21.9.5 : στον αὐταυτὸ σημαίνει.
3903   1.21.10.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 4 Chaign., 3 Mull.).〉
3904   1.21.10.2 : Περὶ δὲ φύσιος καὶ ἁρμονίας ὧδε ἔχει· Ἁ μὲν ἐστὼ
3905   1.21.10.3 : τῶν πραγμάτων, ἀΐδιος ἔσσα καὶ αὐτὰ μὰν ἁ φύσις, θεία
3906   1.21.10.4 : ἐντὶ καὶ οὐκ ἀνθρωπίναν ἐνδέχεται γνῶσιν, πλάν γα ἢ ὅτι
3907   1.21.10.5 : οὐχ οἷόν τ´ ἦς οὐδὲν τῶν ἐόντων καὶ γιγνωσκόμενον ὑφ´
3908   1.21.10.6 : ἁμῶν γενέσθαι, μὴ ὑπαρχοίσας τᾶς ἐστοῦς τῶν πρα–
3909   1.21.10.7 : γμάτων ἐξ ὧν συνέστα ὁ κόσμος καὶ τῶν περαινόντων 
3910   1.21.10.8 : καὶ τῶν ἀπείρων. Ἐπεὶ δὲ ταὶ ἀρχαὶ ὑπᾶρχον οὐχ ὁμοῖαι
3911   1.21.10.9 : οὐδ´ ὁμόφυλοι ἔσσαι, ἤδη ἀδύνατον ἦς κα αὐταῖς κοσμη–
3912   1.21.10.10 : θῆμεν, αἰ μὴ ἁρμονία ἐπεγένετο, ᾡτινιῶν τρόπῳ ἐγένετο.
3913   1.21.10.11 : Τὰ μὲν ὦν ὁμοῖα καὶ ὁμόφυλα ἁρμονίας οὐδὲν ἐπεδέοντο,
3914   1.21.10.12 : τὰ δὲ ἀνόμοια μηδὲ ὁμόφυλα μηδὲ ἰσολαχῆ ἀνάγκα τᾷ
3915   1.21.10.13 : τοιαύτᾳ ἁρμονίᾳ συγκεκλεῖσθαι, αἰ μέλλοντι ἐν κόσμῳ
3916   1.21.10.14 : κατέχεσθαι. Ἁρμονίας δὲ μέγεθός ἐντι συλλαβὰ καὶ δι´
3917   1.21.10.15 : ὀξειᾶν· τὸ δὲ δι´ ὀξειᾶν μεῖζον τᾶς συλλαβᾶς ἐπογδόῳ·
3918   1.21.10.16 : ἔντι γὰρ ἀπὸ ὑπάτας ἐπὶ μέσαν συλλαβά, ἀπὸ δὲ μέσας
3919   1.21.10.17 : ἐπὶ νεάταν δι´ ὀξειᾶν, ἀπὸ δὲ νεάτας ἐς τρίταν συλλαβά,
3920   1.21.10.18 : ἀπὸ δὲ τρίτας ἐς ὑπάταν δι´ ὀξειᾶν· τὸ δ´ ἐν μέσῳ
3921   1.21.10.19 : μέσας καὶ τρίτας ἐπόγδοον· ἁ δὲ συλλαβὰ ἐπίτριτον,
3922   1.21.10.20 : τὸ δὲ δι´ ὀξειᾶν ἡμιόλιον, 〈τὸ〉 διὰ πασᾶν δὲ διπλόον.
3923   1.21.10.21 : Οὕτως ἁρμονία πέντε ἐπόγδοα καὶ 〈δύο〉 διέσιες, δι´ ὀξειᾶν
3924   1.21.10.22 : δὲ τρία ἐπόγδοα καὶ δίεσις.
3925   1.21.8.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 4 Mullach.).〉
3926   1.21.8.2 : Τὸ πρᾶτον ἁρμοσθέν, τὸ ἕν, ἐν τῷ μέσῳ τᾶς σφαί–
3927   1.21.8.3 : ρας ἑστία καλεῖται.
3928   1.21.9.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Τάτ>20 (inde a p. 191, 19=
3929   1.21.9.2 : p. 38b Patric.).
3930   1.21.9.3 : {〈ΤΑΤ〉} Ἐπεί μοι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν γενικοῖς λόγοις 
3931   1.21.9.4 : ὑπέσχου δηλῶσαι περὶ τῶν τριάκοντα ἓξ δεκανῶν, νῦν μοι
3932   1.21.9.5 : δήλωσον περὶ αὐτῶν καὶ τῆς τούτων ἐνεργείας.
3933   1.21.9.6 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐδεὶς φθόνος, ὦ Τάτ, καὶ ὁ κυριώτατος
3934   1.21.9.7 : πάντων λόγος καὶ κορυφαιότατος οὗτος ἂν εἴη· σὺ δὲ
3935   1.21.9.8 : νόει οὕτως. Ἔφαμέν σοι περὶ τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου, τοῦ
3936   1.21.9.9 : καὶ ζῳοφόρου, καὶ τῶν πέντε πλανητῶν καὶ ἡλίου καὶ σε–
3937   1.21.9.10 : λήνης καὶ τοῦ ἑκάστου τούτων κύκλου.
3938   1.21.9.11 : {〈ΤΑΤ〉} Ἔφης γάρ, ὦ Τρισμέγιστε.
3939   1.21.9.12 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὕτως βούλομαί σε νοεῖν καὶ περὶ τῶν τριά–
3940   1.21.9.13 : κοντα ἓξ δεκανῶν μεμνημένον ἐκείνων, ἵν´ εὔγνωστός σοι
3941   1.21.9.14 : καὶ ὁ περὶ τούτων λόγος γένηται.
3942   1.21.9.15 : {〈ΤΑΤ〉} Μέμνημαι, ὦ πάτερ.
3943   1.21.9.16 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἔφαμέν που, ὦ τέκνον, περιεκτικὸν τῶν
3944   1.21.9.17 : ἁπάντων εἶναι σῶμα· ἐννόησον οὖν καὶ αὐτὸς ὥσπερ κυ–
3945   1.21.9.18 : κλοειδὲς σχῆμα· καὶ γὰρ οὕτως ἔχει τὸ πᾶν.
3946   1.21.9.19 : {〈ΤΑΤ〉} Τοιοῦτον σχῆμα νοῶ οὕτως ὡς λέγεις, ὦ
3947   1.21.9.20 : πάτερ.
3948   1.21.9.21 : {〈ἙΡΜ.〉} Ὑπὸ δὲ τὸν κύκλον τοῦ σώματος τούτου τε–
3949   1.21.9.22 : τάχθαι τοὺς τριάκοντα ἓξ δεκανούς, μέσους τοῦ παντὸς
3950   1.21.9.23 : κύκλου 〈καὶ〉 τοῦ ζῳδιακοῦ, διορίζοντας ἀμφοτέρους τοὺς
3951   1.21.9.24 : κύκλους, καὶ ὥσπερ ἐκεῖνον μὲν κουφίζοντας τὸν ζῳδια–
3952   1.21.9.25 : κόν, [καθορίζοντας,] συμφερομένους 〈δὲ〉 τοῖς πλάνησι,
3953   1.21.9.26 : καὶ ἰσοδυναμεῖν τῇ τοῦ παντὸς φορᾷ κατὰ τὸ ἐναλλὰξ
3954   1.21.9.27 : τοῖς 〈θ´〉 ἑπτά· καὶ τὸ μὲν περιεκτικὸν ἐπέχειν σῶμα (ἔσχα–
3955   1.21.9.28 : τον γὰρ ἂν ἦν ἐν τῇ φορᾷ, αὐτὸ καθ´ αὑτὸ ὄν, τῷ τάχει)·
3956   1.21.9.29 : ἐπισπεύδειν δὲ τοὺς ἑπτὰ ἄλλους κύκλους διὰ τὸ βραδυ– 
3957   1.21.9.30 : τέραν κίνησιν κινεῖσθαι τοῦ παντὸς κύκλου. Ὥσπερ οὖν
3958   1.21.9.31 : ἀνάγκη αὐτοὺς κινεῖσθαι καὶ 〈τὸν〉 τοῦ παντός. Νοήσωμεν
3959   1.21.9.32 : οὖν καὶ [τὰς] τῶν ἑπτὰ καὶ 〈τοῦ〉 παντὸς τὸν κύκλον, μᾶλ–
3960   1.21.9.33 : λον δὲ τὰ ἐν κόσμῳ ἅπαντα ὡσπερεὶ φύλακας αὐτοὺς περι–
3961   1.21.9.34 : ίστασθαι, καὶ συνέχοντας τὰ πάντα καὶ τηροῦντας τὴν
3962   1.21.9.35 : τῶν πάντων εὐταξίαν.
3963   1.21.9.36 : {〈ΤΑΤ〉} Οὕτως γὰρ νοῶ, πάτερ, ἐξ ὧν λέγεις.
3964   1.21.9.37 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἔτι δὲ νόησον, Τάτ, ὅτι καὶ ἀπαθεῖς εἰσιν,
3965   1.21.9.38 : ὧν οἱ ἄλλοι ἀστέρες πάσχουσιν· οὔτε γὰρ ἐπεχόμενοι τὸν
3966   1.21.9.39 : δρόμον στηρίζουσιν οὔτε κωλυόμενοι ἀναποδίζουσιν, ἀλλ´
3967   1.21.9.40 : οὐδὲ μὴν ὑπὸ τοῦ φωτὸς τοῦ ἡλίου σκέπονται, ἅπερ
3968   1.21.9.41 : πάσχουσιν οἱ ἄλλοι ἀστέρες· ἐλεύθεροι δὲ ὄντες ὑπεράνω
3969   1.21.9.42 : πάντων ὥσπερ φύλακες ἀκριβεῖς καὶ ἐπίσκοποι τοῦ παν–
3970   1.21.9.43 : τὸς περιέχονται τῷ νυχθημέρῳ τὸ πᾶν.
3971   1.21.9.44 : {〈ΤΑΤ〉} Ἆρ´ οὖν καὶ οὗτοι, ὦ πάτερ, ἔχουσι πρὸς
3972   1.21.9.45 : ἡμᾶς ἐνέργειαν;
3973   1.21.9.46 : {〈ἙΡΜ.〉} Τὴν μεγίστην, ὦ τέκνον. Εἰ γὰρ ἐκείνοις
3974   1.21.9.47 : ἐνεργοῦσι, πῶς οὐ καὶ ἡμῖν; καὶ καθ´ ἕνα ἕκαστον καὶ
3975   1.21.9.48 : κοινῇ; Οὕτως, ὦ τέκνον, τῶν καθολικῶς πάντων συμβαι–
3976   1.21.9.49 : νόντων τῇ ἐνεργείᾳ ἀπὸ τούτων ἐστιν. οἷον (ὃ λέγω νόη–
3977   1.21.9.50 : σον) βασιλειῶν μετατροπαί, πόλεων ἐπαναστάσεις, λιμοί,
3978   1.21.9.51 : λοιμοί, ἀμπώτεις θαλάσσης, γῆς σεισμοί, οὐδὲν τούτων,
3979   1.21.9.52 : ὦ τέκνον, χωρὶς τῆς τούτων ἐνεργείας γίνεται. Ἔτι τε
3980   1.21.9.53 : πρὸς τούτοις νόησον· εἰ γὰρ οὗτοι μὲν ἐπιστατοῦσιν ἐκεί–
3981   1.21.9.54 : νων, ἡμεῖς δὲ καὶ ὑπὸ τοὺς ἑπτά ἐσμεν, οὐ νοεῖς καὶ εἰς 
3982   1.21.9.55 : ἡμᾶς τινα ἐκείνων φθάνειν ἐνέργειαν, ἤτοι ὑπ´ αὐτῶν,
3983   1.21.9.56 : ἢ δι´ ἐκείνων;
3984   1.21.9.57 : {〈ΤΑΤ〉} Τίς 〈δ´ ἂν〉 αὐτοῖς εἴη, ὦ πάτερ, ὁ τοῦ
3985   1.21.9.58 : σώματος τύπος;
3986   1.21.9.59 : {〈ἙΡΜ.〉} Τούτους οὖν καλοῦσιν οἱ πολλοὶ δαίμονας·
3987   1.21.9.60 : οὐδὲ γὰρ ἴδιόν τί ἐστι γένος τὸ τῶν δαιμόνων οὔτε ἄλλα
3988   1.21.9.61 : σώματα ἔχοντες ἐξ ἰδίας τινὸς ὕλης οὔτε ψυχῇ κινού–
3989   1.21.9.62 : μενοι ὥσπερ ἡμεῖς, ἀλλὰ ἐνέργειαί εἰσι τῶν τριάκοντα ἓξ
3990   1.21.9.63 : τούτων θεῶν.
3991   1.21.9.64 : Ἔτι δὲ πρὸς τούτοις νόησον, ὦ Τάτ, ἐνέργημα τού–
3992   1.21.9.65 : των, ὅτι καὶ εἰς τὴν γῆν σπερματίζουσιν ἃς καλοῦσι
3993   1.21.9.66 : <20τάνας>20, τὰς μὲν σωτηρίους, τὰς δὲ ὀλεθριωτάτας.
3994   1.21.9.67 : Ἔτι καὶ ἐν οὐρανῷ φερόμενοι ἀστέρες γεννῶσιν αὐτοῖς
3995   1.21.9.68 : <20ὑπολειτουργούς,>20 〈οὓς〉 καὶ ὑπηρέτας καὶ στρατιώτας
3996   1.21.9.69 : ἔχουσιν. Οὗτοι δὲ ὑπ´ ἐκείνων μιγνύμενοι φέρονται ἐν
3997   1.21.9.70 : τῷ αἰθέρι αἰωρούμενοι, τὸν τούτου τόπον ἀναπληροῦντες,
3998   1.21.9.71 : ὅπως μηδεὶς ᾖ τόπος ἄνω κενὸς ἀστέρων, συγκοσμοῦντες
3999   1.21.9.72 : τὸ πᾶν, ἐνέργειαν ἰδίαν ἔχοντες, ὑποτεταγμένην δὲ 〈τῇ〉
4000   1.21.9.73 : τῶν τριάκοντα ἓξ ἐνεργείᾳ· ἐξ ὧν καὶ κατὰ τὰς χώρας
4001   1.21.9.74 : φθοραὶ γίνονται τῶν ἄλλων ἐμψύχων ζῴων καὶ ἡ πλη–
4002   1.21.9.75 : θὺς τῶν λυμαινομένων ζῴων τοὺς καρπούς.
4003   1.21.9.76 : Ὑπὸ δὲ τούτους ἐστὶν ἡ καλουμένη <20ἄρκτος,>20 κατὰ
4004   1.21.9.77 : μέσον τοῦ ζῳδιακοῦ, ἐξ ἀστέρων συγκειμένη ἑπτά, ἔχουσα
4005   1.21.9.78 : ἀντίζυγον ἑτέραν ὑπὲρ κεφαλῆς. Ταύτης μὲν ἡ ἐνέργειά
4006   1.21.9.79 : ἐστι καθάπερ ἄξονος, μηδαμοῦ μὲν δυνούσης μηδὲ ἀνατελ–
4007   1.21.9.80 : λούσης, μενούσης δὲ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, [τῆς] περὶ 〈τὸ〉 αὐτὸ
4008   1.21.9.81 : στρεφομένης, ἐνεργούσης δὲ τὴν 〈τοῦ〉 ζῳοφόρου κύκλου 
4009   1.21.9.82 : 〈περιφοράν〉, παραδιδοῦσαν τὸ πᾶν τοῦτο ἀπὸ μὲν τῆς
4010   1.21.9.83 : νυκτὸς ἡμέρᾳ, ἀπὸ 〈δ´〉 ἡμέρας νυκτί.
4011   1.21.9.84 : Μετὰ δὲ ταύτην ἐστὶν <20ἄλλος χορὸς ἀστέρων,>20
4012   1.21.9.85 : οὓς ἡμεῖς προσηγοριῶν οὐ κατηξιώσαμεν, οἱ δὲ μεθ´
4013   1.21.9.86 : ἡμᾶς μιμησάμενοι μὲν καὶ αὐτοὶ προσηγορίας τούτοις
4014   1.21.9.87 : θήσονται.
4015   1.21.9.88 : Κάτωθεν δὲ τῆς σελήνης εἰσὶν <20ἕτεροι ἀστέρες>20
4016   1.21.9.89 : φθαρτοί, ἀργοί, πρὸς ὀλίγον χρόνον συνιστάμενοι, εἰς
4017   1.21.9.90 : τὸν ὑπὲρ γῆς ἀέρα ἐξ αὐτῆς τῆς γῆς ἀναθυμιώμενοι,
4018   1.21.9.91 : οὓς καὶ ἡμεῖς ὁρῶμεν διαλυομένους, τὴν φύσιν ὁμοίαν
4019   1.21.9.92 : ἔχοντας τοῖς ἀχρήστοις τῶν ἐπὶ γῆς ζῴων, ἐπὶ ἕτερον
4020   1.21.9.93 : δὲ οὐδὲν γίνεται ἢ ἵνα μόνον φθαρῇ, οἷον τὸ τῶν μυιῶν
4021   1.21.9.94 : γένος καὶ τῶν ψυλλῶν καὶ τῶν σκωλήκων καὶ τῶν ἄλλων
4022   1.21.9.95 : τῶν ὁμοίων καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ὦ Τάτ, οὔτε ἡμῖν οὔτε τῷ
4023   1.21.9.96 : κόσμῳ χρήσιμά ἐστι, τοὐναντίον δὲ λυπεῖ ἐνοχλοῦντα,
4024   1.21.9.97 : παρακολουθήματα ὄντα τῆς φύσεως καὶ κατὰ τὸ περισ–
4025   1.21.9.98 : σὸν τὴν γένεσιν ἔχοντα· τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ οἱ ἀπὸ
4026   1.21.9.99 : τῆς γῆς ἀναθυμιώμενοι ἀστέρες τὸν μὲν ἄνω τόπον οὐ
4027   1.21.9.100 : καταλαμβάνουσιν (ἀδυνατοῦσι γὰρ ὡς κάτωθεν ἀνιόντες),
4028   1.21.9.101 : πολὺ δὲ 〈τὸ〉 ἐμβριθὲς ἔχοντες, ἑλκόμενοι κάτω ὑπὸ τῆς
4029   1.21.9.102 : ἰδίας ὕλης διαχέονται ταχέως καὶ διαλυθέντες πίπτουσι
4030   1.21.9.103 : πάλιν εἰς γῆν μηδὲν 〈ἕτερον〉 ἐνεργήσαντες, ἢ μόνον
4031   1.21.9.104 : ὀχλήσαντες τῷ ὑπὲρ γῆν ἀέρι.
4032   1.21.9.105 : Ἕτερόν ἐστι γένος, ὦ Τάτ, τὸ τῶν καλουμένων <20κο–
4033   1.21.9.106 : μητῶν,>20 κατὰ καιρὸν ἐπιφαινομένων καὶ πάλιν μετὰ
4034   1.21.9.107 : χρόνον ὀλίγον ἀφανῶν γινομένων, μήτε ἀνατελλόντων
4035   1.21.9.108 : μήτε δυνόντων μήτε διαλυομένων, οἵτινες φανεροὶ ἄγγε–
4036   1.21.9.109 : λοι καὶ κήρυκες καθολικῶν ἀποτελεσμάτων γίνονται μελ–
4037   1.21.9.110 : λόντων ἔσεσθαι· οὗτοι δὲ τὸν τόπον ἔχουσιν ὑπὸ τὸν
4038   1.21.9.111 : κύκλον τὸν τοῦ ἡλίου. Ἐπὰν οὖν μέλλῃ τι τῷ κόσμῳ 
4039   1.21.9.112 : συμβαίνειν, οὗτοι φαίνονται 〈καὶ〉 φανέντες ὀλίγας ἡμέρας,
4040   1.21.9.113 : πάλιν ὑπὸ τὸν κύκλον ἐλθόντες τοῦ ἡλίου ἀφανεῖς μένου–
4041   1.21.9.114 : σιν, ἐν τῷ ἀπηλιώτῃ φανέντες 〈ἄλλοι〉, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ
4042   1.21.9.115 : βορρᾷ, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ λιβί, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ νότῳ·
4043   1.21.9.116 : <20μάντεις>20 δὲ τούτους προσηγορεύσαμεν. Καὶ ἀστέρων
4044   1.21.9.117 : ἥδε φύσις.
4045   1.21.9.118 : [Ἀστέρες δὲ ἄστρων διαφορὰν ἔχουσιν. Ἀστέρες μὲν
4046   1.21.9.119 : γάρ εἰσιν οἱ ἐν τῷ οὐρανῷ αἰωρούμενοι, ἄστρα δὲ τὰ
4047   1.21.9.120 : ἐγκείμενα ἐν τῷ σώματι τοῦ οὐρανοῦ, συμφερόμενα δὲ
4048   1.21.9.121 : τῷ οὐρανῷ, ἐξ ὧν <20δώδεκα ζῴδια>20 προσηγορεύσαμεν.]
4049   1.21.9.122 : Ὁ ταῦτα μὴ ἀγνοήσας ἀκριβῶς δύναται νοῆσαι τὸν
4050   1.21.9.123 : θεόν, εἰ δὲ καὶ τολμήσαντα δεῖ εἰπεῖν, καὶ αὐτόπτης γε–
4051   1.21.9.124 : νόμενος θεάσασθαι καὶ θεασάμενος μακάριος γενέσθαι.
4052   1.21.9.125 : {〈ΤΑΤ〉} Μακάριος ὡς ἀληθῶς, ὦ πάτερ, ὁ τοῦτον
4053   1.21.9.126 : θεασάμενος.
4054   1.21.9.127 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀλλ´ ἀδύνατον, ὦ τέκνον, τὸν ἐν σώματι
4055   1.21.9.128 : τούτου εὐτυχῆσαι. Δεῖ δὲ προγυμνάζειν αὑτοῦ τινα τὴν
4056   1.21.9.129 : ψυχὴν ἐνθάδε, ἵνα ἐκεῖ γενομένη, ὅπου αὐτὴν ἔξεστι θεά–
4057   1.21.9.130 : σασθαι, ὁδοῦ μὴ σφαλῇ. Ὅσοι δὲ ἄνθρωποι φιλοσώματοί
4058   1.21.9.131 : εἰσιν, οὗτοι οὐκ ἄν ποτε θεάσαιντο τὴν τοῦ καλοῦ καὶ
4059   1.21.9.132 : ἀγαθοῦ ὄψιν. Οἷον γάρ ἐστι κάλλος, ὦ τέκνον, τὸ μήτε
4060   1.21.9.133 : σχῆμα μήτε χρῶμα μήτε σῶμα ἔχον.
4061   1.21.9.134 : {〈ΤΑΤ〉} Εἴη δ´ ἄν τι, ὦ πάτερ, χωρὶς τούτων καλόν;
4062   1.21.9.135 : {〈ἙΡΜ.〉} Μόνος ὁ θεός, ὦ τέκνον, μᾶλλον δὲ τὸ μεῖ–
4063   1.21.9.136 : ζόν τι ὄν, τοῦ θεοῦ τὸ ὄνομα. 
4064   1.22.t.1 : {1Περὶ τάξεως τοῦ κόσμου· 〈εἰ ἓν τὸ πᾶν.〉}1
4065   1.22.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 1 p. 335, 4 Diels.).〉
4066   1.22.1a.2 : <20Παρμενίδης>20 στεφάνας εἶναι περιπεπλεγμένας ἐπαλ–
4067   1.22.1a.3 : λήλους, τὴν μὲν ἐκ τοῦ ἀραιοῦ, τὴν δὲ ἐκ τοῦ πυκνοῦ·
4068   1.22.1a.4 : μικτὰς δὲ ἄλλας 〈ἐκ〉 φωτὸς καὶ σκότους μεταξὺ τούτων·
4069   1.22.1a.5 : καὶ τὸ περιέχον δὲ πάσας τείχους δίκην στερεὸν ὑπάρχειν,
4070   1.22.1a.6 : ὑφ´ ᾧ πυρώδης στεφάνη· καὶ τὸ μεσαίτατον πασῶν περὶ
4071   1.22.1a.7 : ὃ πάλιν πυρώδης· τῶν δὲ συμμιγῶν τὴν μεσαιτάτην ἁπά–
4072   1.22.1a.8 : σαις αἰτίαν πάσης κινήσεως καὶ γενέσεως ὑπάρχειν, ἥντινα
4073   1.22.1a.9 : καὶ δαίμονα κυβερνῆτιν καὶ κλῃδοῦχον ἐπονομάζει, δίκην
4074   1.22.1a.10 : τε καὶ ἀνάγκην. Καὶ τῆς μὲν γῆς ἀπόκρισιν εἶναι τὸν
4075   1.22.1a.11 : ἀέρα, διὰ τὴν βιαιοτέραν αὐτῆς ἐξατμισθέντα πίλησιν,
4076   1.22.1a.12 : τοῦ δὲ πυρὸς ἀναπνοὴν τὸν ἥλιον καὶ τὸν γαλαξίαν κύκλον·
4077   1.22.1a.13 : συμμιγῆ δ´ ἐξ ἀμφοῖν εἶναι τὴν σελήνην, τοῦ τ´ ἀέρος
4078   1.22.1a.14 : καὶ τοῦ πυρός. Περιστάντος δ´ ἀνωτάτω πάντων τοῦ
4079   1.22.1a.15 : αἰθέρος ὑπ´ αὐτῷ τὸ πυρῶδες ὑποταγῆναι τοῦθ´ ὅπερ
4080   1.22.1a.16 : κεκλήκαμεν οὐρανόν, ὑφ´ ᾧ ἤδη τὰ περίγεια.
4081   1.22.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 5 p. 336, 12 Diels.)〉
4082   1.22.2.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 πρῶτον αἰθέρα ἀπαθῆ, πέμπτον 
4083   1.22.2.3 : τι σῶμα, μεθ´ ὃν παθητὰ πῦρ, ἀέρα, ὕδωρ, τελευταίαν
4084   1.22.2.4 : δὲ γῆν.
4085   1.22.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 9 p. 450 Diels.) de Ari-
4086   1.22.3.2 : stotele.〉
4087   1.22.3.3 : Περιέχεσθαι δὲ ταῦτα ὑπὸ τοῦ αἰθέρος, ἔνθα τὰ
4088   1.22.3.4 : θεῖα διανενεμημένα κατὰ σφαίρας ἵδρυται τῶν λεγομένων
4089   1.22.3.5 : ἀπλανῶν τε καὶ πλανωμένων ἀστέρων. Ὅσας δὲ εἶναι
4090   1.22.3.6 : τὰς σφαίρας, τοσούτους ὑπάρχειν καὶ τοὺς κινοῦντας θεοὺς
4091   1.22.3.7 : ταύτας, ὧν μέγιστον τὸν πάσας περιέχοντα, ζῷον ὄντα
4092   1.22.3.8 : λογικὸν καὶ μακάριον, συνεκτικὸν καὶ προνοητικὸν τῶν
4093   1.22.3.9 : οὐρανίων. Συνεστάναι δὲ τὰ ἄστρα καὶ τὸν οὐρανὸν ἐκ
4094   1.22.3.10 : τοῦ αἰθέρος, τοῦτον δὲ οὔτε βαρὺν οὔτε κοῦφον οὔτε γε–
4095   1.22.3.11 : νητὸν οὔτε φθαρτὸν οὔτε αὐξόμενον οὔτε μειούμενον ἐς
4096   1.22.3.12 : ἀεὶ διαμένειν ἄτρεπτον καὶ ἀναλλοίωτον, πεπερασμένον
4097   1.22.3.13 : καὶ σφαιροειδῆ καὶ ἔμψυχον, κινούμενον περὶ τὸ μέσον
4098   1.22.3.14 : ἐγκυκλίως.
4099   1.22.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 7 p. 336, 20 Diels.).〉
4100   1.22.4.2 : <20Φιλόλαος>20 πῦρ ἐν μέσῳ περὶ τὸ κέντρον, ὅπερ ἑστίαν
4101   1.22.4.3 : τοῦ παντὸς καλεῖ καὶ Διὸς οἶκον καὶ μητέρα θεῶν, βωμόν
4102   1.22.4.4 : τε καὶ συνοχὴν καὶ μέτρον φύσεως· καὶ πάλιν πῦρ ἕτερον
4103   1.22.4.5 : ἀνωτάτω, τὸ περιέχον. Πρῶτον δ´ εἶναι φύσει τὸ μέσον,
4104   1.22.4.6 : περὶ δὲ τοῦτο δέκα σώματα θεῖα χορεύειν, οὐρανόν, τοὺς <ε>
4105   1.22.4.7 : πλανήτας, μεθ´ οὓς ἥλιον, ὑφ´ ᾧ σελήνην, ὑφ´ ᾗ τὴν γῆν,
4106   1.22.4.8 : ὑφ´ ᾗ τὴν ἀντίχθονα, μεθ´ ἃ σύμπαντα τὸ πῦρ, ἑστίας
4107   1.22.4.9 : περὶ τὰ κέντρα τάξιν ἐπέχον. Τὸ μὲν οὖν ἀνωτάτω μέρος
4108   1.22.4.10 : τοῦ περιέχοντος, ἐν ᾧ τὴν εἰλικρίνειαν εἶναι τῶν στοιχείων,
4109   1.22.4.11 : Ὄλυμπον καλεῖ· τὰ δὲ ὑπὸ τὴν τοῦ Ὀλύμπου φοράν, ἐν
4110   1.22.4.12 : ᾧ τοὺς πέντε πλανήτας μεθ´ ἡλίου καὶ σελήνης τετάχθαι,
4111   1.22.4.13 : κόσμον. Τὸ δ´ ὑπὸ τούτοις ὑποσέληνόν τε καὶ περίγειον 
4112   1.22.4.14 : μέρος, ἐν ᾧ τὰ τῆς φιλομεταβόλου γενέσεως, οὐρανόν. Καὶ
4113   1.22.4.15 : περὶ μὲν τὰ τεταγμένα τῶν μετεώρων γίνεσθαι τὴν σοφίαν,
4114   1.22.4.16 : περὶ δὲ τῶν γινομένων τὴν ἀταξίαν τὴν ἀρετήν, τελείαν
4115   1.22.4.17 : μὲν ἐκείνην, ἀτελῆ δὲ ταύτην.
4116   1.22.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 2. 3 p. 336, 4 Diels.).〉
4117   1.22.5.2 : <20Λεύκιππος>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 χιτῶνα κύκλῳ καὶ
4118   1.22.5.3 : ὑμένα περιτείνουσι τῷ κόσμῳ, διὰ τῶν ἀγκιστροειδῶν
4119   1.22.5.4 : ἀτόμων συμπεπλεγμένον.
4120   1.22.5.5 : <20Ἐπίκουρος>20 ἐνίων μὲν κόσμων ἀραιὸν τὸ πέρας, ἐνίων
4121   1.22.5.6 : δὲ πυκνόν, καὶ τούτων τὰ μέν τινα κινούμενα, τὰ δ´ ἀκίνητα.
4122   1.22.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 6, 4 p. 334, 1 Diels.) et <21Platonis>21 Timaei.〉
4123   1.22.6.2 : <20Πλάτων>20 τὸν ὁρατὸν κόσμον γεγονέναι παράδειγμα
4124   1.22.6.3 : τοῦ νοητοῦ κόσμου. Τοῦ δὲ ὁρατοῦ προτέραν μὲν τὴν
4125   1.22.6.4 : ψυχήν, μετὰ δὲ ταύτην τὸ σωματοειδές, τὸ ἐκ πυρὸς μὲν
4126   1.22.6.5 : καὶ γῆς πρῶτον, ὕδατος δὲ καὶ ἀέρος δεύτερον.
4127   1.22.6.6 : Λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ (p. 32C. D) οὕτως· „Τῶν δὲ δὴ
4128   1.22.6.7 : τεττάρων ἓν ὅλον ἕκαστον εἴληφεν ἡ τοῦ κόσμου σύστα–
4129   1.22.6.8 : σις· ἐκ γὰρ πυρὸς παντὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος καὶ γῆς
4130   1.22.6.9 : συνέστησεν αὐτὸν ὁ συνιστάς, μέρος οὐδὲν οὐδενὸς οὐδὲ
4131   1.22.6.10 : δύναμιν ἔξωθεν ὑπολείπων, τάδε διανοηθείς, πρῶτον μὲν
4132   1.22.6.11 : ἵνα ὅλον ὅτι μάλιστα ζῷον τέλειον ἐκ τελείων τῶν μερῶν
4133   1.22.6.12 : εἴη, πρὸς δὲ τούτοις ἕν, ἅτε οὐχ ὑπολελειμμένων ἐξ ὧν
4134   1.22.6.13 : ἄλλο τοιοῦτον γένοιτ´ ἄν.“
4135   1.22.2.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
4136   1.22.2.2 : Ὅμηρος τὸν αἰθέρα τοῦ ἀέρος ὑψηλότερον εἶναί φη–
4137   1.22.2.3 : σιν, εἴρηκε δὲ οὕτως (Ξ  287 sq.)· 
4138   1.22.2.4 : Εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περιμήκετον, ἣ τότ´ ἐν Ἴδῃ
4139   1.22.2.5 : μακροτάτη πεφυυῖα δι´ ἠέρος αἰθέρ´ ἵκανεν.
4140   1.22.2.6 : Ἐπέκεινα δὲ τοῦ αἰθέρος τὸν οὐρανὸν ὑπάρχειν ἀπεφή–
4141   1.22.2.7 : νατο· λέγει γὰρ τοιῶσδε (Ρ  424. 425)·
4142   1.22.2.8 : Ὣς οἳ μὲν μάρναντο, σιδήρειος δ´ ὀρυμαγδὸς
4143   1.22.2.9 : χάλκεον οὐρανὸν ἧκε δι´ αἰθέρος ἀτρυγέτοιο
4144   1.22.2.10 : Ἐπὶ πᾶσι δὲ τὸν Ὄλυμπον ὑπάρχειν κατ´ ἐξοχήν τινα καὶ
4145   1.22.2.11 : θειότητα· φησὶ γὰρ οὕτως (Α  497)·
4146   1.22.2.12 : Ἠερίη δ´ ἀνέβη μέγαν οὐρανὸν Οὔλυμπόν τε.
4147   1.22.2.13 : Τὸ γὰρ ἀπωτάτω τῆς γῆς καὶ μήτε τὴν σκιὰν αὐτῆς μήτε
4148   1.22.2.14 : τὰς ἀναθυμιάσεις προσδεχόμενον, ὡς ἀειλαμπὲς καὶ ὁλο–
4149   1.22.2.15 : λαμπὲς Ὄλυμπον οἱ παλαιοὶ προσηγόρευσαν. Τοῦτο δὲ
4150   1.22.2.16 : καὶ δι´ αὐτῶν δηλοῦται ἐν οἷς φησι τοιῶσδε (ζ  42–45)·
4151   1.22.2.17 : Οὔλυμπόνδ´, ὅθι φασὶ θεῶν ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ
4152   1.22.2.18 : ἔμμεναι, οὔτ´ ἀνέμοισι τινάσσεται οὔτε ποτ´ ὄμβρῳ
4153   1.22.2.19 : δεύεται, οὐδὲ χιὼν ἐπικίδναται, ἀλλὰ μάλ´ αἴθρη
4154   1.22.2.20 : πέπταται ἀνέφελος, λευκὴ δ´ ἐπιδέδρομεν αἴγλη.
4155   1.22.3a.t : {1Εἰ ἓν τὸ πᾶν.}1
4156   1.22.3a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 5, 2. 1. 4 p. 291. 292 Diels.).〉
4157   1.22.3a.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 κόσμον ἕνα· οὐ μέντοι τὸ πᾶν εἶναι
4158   1.22.3a.3 : τὸν κόσμον, ἀλλὰ ὀλίγον τι τοῦ παντὸς μέρος· τὸ δὲ λοι–
4159   1.22.3a.4 : πὸν ὕλην.
4160   1.22.3a.5 : <20Οἱ>20 μὲν οὖν <20ἀπὸ τῆς στοᾶς>20 ἕνα κόσμον ἀπεφή–
4161   1.22.3a.6 : ναντο, ὃν δὴ καὶ τὸ πᾶν ἔφασαν εἶναι τὸ σωματικόν. 
4162   1.22.3a.7 : <20Μητρόδωρος,>20 ὁ καθηγητὴς Ἐπικούρου, φησὶν ἄτο–
4163   1.22.3a.8 : πον εἶναι ἐν μεγάλῳ πεδίῳ ἕνα στάχυν γενηθῆναι καὶ ἕνα
4164   1.22.3a.9 : κόσμον ἐν τῷ ἀπείρῳ. Ὅτι δὲ ἄπειρος κατὰ τὸ πλῆθος,
4165   1.22.3a.10 : δῆλον ἐκ τοῦ ἄπειρα τὰ αἴτια εἶναι. Εἰ γὰρ 〈ὅδε〉 ὁ
4166   1.22.3a.11 : κόσμος πεπερασμένος, τὰ δ´ αἴτια πάντα ἄπειρα ἐξ ὧν
4167   1.22.3a.12 : ὅδε ὁ κόσμος γέγονεν, ἀνάγκη ἀπείρους εἶναι. Ὅπου γὰρ
4168   1.22.3a.13 : 〈ἀπέραντα〉 τὰ αἴτια, ἐκεῖ καὶ 〈τὰ〉 ἀποτελέσματα. Αἴτια
4169   1.22.3a.14 : δὲ ἤτοι αἱ ἄτομοι ἢ τὰ στοιχεῖα.
4170   1.22.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 2. 3 p. 327, 8 Diels.).〉
4171   1.22.4.2 : <20Θαλῆς, Πυθαγόρας, Ἐμπεδοκλῆς, Ἔκφαν–
4172   1.22.4.3 : τος, Παρμενίδης, Μέλισσος, Ἡράκλειτος, Ἀνα–
4173   1.22.4.4 : ξαγόρας, Πλάτων, Ἀριστοτέλης, Ζήνων>20 ἕνα τὸν
4174   1.22.4.5 : κόσμον.
4175   1.22.4.6 : <20Ἀναξίμανδρος, Ἀναξιμένης, Ἀρχέλαος,
4176   1.22.4.7 : Ξενοφάνης, Διογένης, Λεύκιππος, Δημόκρι–
4177   1.22.4.8 : τος, Ἐπίκουρος>20 ἀπείρους κόσμους ἐν τῷ ἀπείρῳ κατὰ
4178   1.22.4.9 : πᾶσαν περιαγωγήν.
4179   1.22.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 8 p. 329, 1 Diels.).〉
4180   1.22.5.2 : Τῶν ἀπείρους ἀποφηναμένων τοὺς κόσμους
4181   1.22.5.3 : <20Ἀναξίμανδρος>20 τὸ ἴσον αὐτοὺς ἀπέχειν ἀλλήλων,
4182   1.22.5.4 : <20Ἐπίκουρος>20 ἄνισον εἶναι τὸ μεταξὺ τῶν κόσμων
4183   1.22.5.5 : διάστημα.
4184   1.22.6.1 : <20Πλάτων>20 ἕνα τὸν κόσμον ἀπεφήνατο· λέγει γὰρ
4185   1.22.6.2 : ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 31A. B) οὕτως· 
4186   1.22.6.3 : „Πότερον οὖν ὀρθῶς ἕνα οὐρανὸν προσειρήκαμεν, ἢ
4187   1.22.6.4 : πολλοὺς καὶ ἀπείρους λέγειν ἦν ὀρθότερον; Ἕνα· εἴπερ
4188   1.22.6.5 : κατὰ τὸ παράδειγμα δεδημιουργημένος ἔσται. Τὸ γὰρ
4189   1.22.6.6 : περιέχον πάντα ὁπόσα νοητὰ ζῷα μεθ´ ἑτέρου δεύτερον
4190   1.22.6.7 : οὐκ ἄν ποτε εἴη. Πάλιν γὰρ 〈ἂν〉 ἕτερον εἶναι τὸ περὶ
4191   1.22.6.8 : ἐκείνω δέοι ζῷον, οὗ μέρος ἂν εἰήτην ἐκείνω· καὶ οὐκ ἂν
4192   1.22.6.9 : ἔτι ἐκείνοιν, ἀλλ´ ἐκείνῳ τῷ περιέχοντι τόδ´ ἂν ἀφωμοιω–
4193   1.22.6.10 : μένον λέγοιτο ὀρθότερον. Ἵνα οὖν τόδε κατὰ τὴν μόνωσιν
4194   1.22.6.11 : ὅμοιον ᾖ τῷ παντελεῖ ζῴῳ, διὰ ταῦτα οὔτε δύο οὔτε ἀπεί–
4195   1.22.6.12 : ρους ἐποίησεν ὁ ποιῶν κόσμους, ἀλλ´ εἷς ὅδε μονογενὴς
4196   1.22.6.13 : οὐρανὸς γεγονὼς ἔστι τε καὶ ἔτ´ ἔσται“.
4197   1.23.t.1 : {1Περὶ τῆς οὐρανοῦ οὐσίας καὶ διαιρέσεως.}1
4198   1.23.1.1 : 〈<21Aetii>21 (II 11 p. 339 Diels.).〉
4199   1.23.1.2 : <20Ἀναξιμένης>20 καὶ <20Παρμενίδης>20 τὴν περιφορὰν τὴν
4200   1.23.1.3 : ἐξωτάτω τῆς γῆς εἶναι τὸν οὐρανόν.
4201   1.23.1.4 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 στερέμνιον εἶναι τὸν οὐρανὸν ἐξ ἀέρος
4202   1.23.1.5 : παγέντος ὑπὸ πυρὸς κρυσταλλοειδῶς, τὸ πυρῶδες καὶ τὸ
4203   1.23.1.6 : ἀερῶδες ἐν ἑκατέρῳ τῶν ἡμισφαιρίων περιέχοντα.
4204   1.23.1.7 : <20Ἀναξίμανδρος>20 ἐκ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ μίγματος.
4205   1.23.1.8 : <20Παρμενίδης, Ἡράκλειτος, Στράτων, Ζήνων>20
4206   1.23.1.9 : πύρινον εἶναι τὸν οὐρανόν.
4207   1.23.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 11, 3 p. 340, 1 Diels.) et <21Didymi>21 (epit. fr.
4208   1.23.2.2 : phys. 9 p. 450 D.) de Aristotele.〉
4209   1.23.2.3 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐκ πέμπτου σώματος. 
4210   1.23.2.4 : Λέγει γοῦν ἐν τοῖς Περὶ τῆς φυσικῆς ἀκροάσεως καὶ
4211   1.23.2.5 : οὐρανοῦ λόγοις οὕτως. —
4212   1.23.2.6 : Συνεστάναι δὲ τὰ ἄστρα καὶ τὸν οὐρανὸν ἐκ τοῦ
4213   1.23.2.7 : αἰθέρος· τοῦτον δὲ οὔτε βαρὺν οὔτε κοῦφον οὔτε γενητὸν
4214   1.23.2.8 : οὔτε φθαρτὸν οὔτε αὐξόμενον οὔτε μειούμενον ἐς ἀεὶ δια–
4215   1.23.2.9 : μένειν ἄτρεπτον καὶ ἀναλλοίωτον, πεπερασμένον καὶ σφαι–
4216   1.23.2.10 : ροειδῆ καὶ ἔμψυχον, κινούμενον περὶ τὸ μέσον ἐγκυκλίως.
4217   1.23.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 12, 1. 2 p. 340, 11 Diels.).〉
4218   1.23.3.2 : <20Θαλῆς Πυθαγόρας>20 καὶ οἱ ἀπ´ αὐτοῦ μεμερίσθαι
4219   1.23.3.3 : τὴν τοῦ παντὸς οὐρανοῦ σφαῖραν εἰς κύκλους πέντε, οὕσ–
4220   1.23.3.4 : τινας προσαγορεύουσι ζώνας· καλεῖται δ´ αὐτῶν ὃ μὲν
4221   1.23.3.5 : ἀρκτικός τε καὶ ἀειφανής, ὃ δὲ θερινὸς τροπικός, ὃ δὲ
4222   1.23.3.6 : ἰσημερινός, ὃ δὲ χειμερινὸς τροπικός, ὃ δὲ ἀνταρκτικός
4223   1.23.3.7 : τε καὶ ἀφανής. Λοξὸς δὲ [ἐν] τοῖς τρισὶ μέσοις ὁ καλού–
4224   1.23.3.8 : μενος ζῳδιακὸς ὑποβέβληται, παραψαύων τῶν μέσων
4225   1.23.3.9 : τριῶν. Πάντας δ´ αὐτοὺς ὁ μεσημβρινὸς πρὸς ὀρθὰς
4226   1.23.3.10 : ἀπὸ τῶν ἄρκτων ἐπὶ τὸ ἀντικρὺ τέμνει.
4227   1.23.3.11 : <20Πυθαγόρας>20 πρῶτος ἐπινενοηκέναι λέγεται τὴν λό–
4228   1.23.3.12 : ξωσιν τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου· ἥντινα <20Οἰνοπίδης>20 ὁ Χῖος
4229   1.23.3.13 : ἐπίνοιαν ὡς ἰδίαν σφετερίζεται.
4230   1.24.t.1 : {1Περὶ οὐσίας ἄστρων καὶ σχημάτων, κινήσεώς
4231   1.24.t.2 : τε καὶ ἐπισημασίας.}1
4232   1.24.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 1 p. 341, 4 Diels.).〉
4233   1.24.1a.2 : <20Θαλῆς>20 γεώδη μέν, ἔμπυρα δὲ τὰ ἄστρα. 
4234   1.24.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 2 et 11 p. 341, 6 et 342, 19 Diels.).〉
4235   1.24.2.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 πύρινα ἐκ τοῦ πυρώδους, ὅπερ ὁ ἀὴρ
4236   1.24.2.3 : ἐν ἑαυτῷ περιέχων [ἐξανέλαμψεν ἤτοι] ἐξανέθλιψε κατὰ
4237   1.24.2.4 : τὴν πρώτην διάκρισιν. —Καὶ τοὺς μὲν ἀπλανεῖς ἀστέρας
4238   1.24.2.5 : συνδεδέσθαι τῷ κρυστάλλῳ, τοὺς δὲ πλανήτας ἀνεῖσθαι.
4239   1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 3 et 16, 1 p. 341, 10 et 345, 20 Diels.).〉
4240   1.24.3.2 : <20Ἀναξαγόρας>20 τὸν περικείμενον αἰθέρα πύρινον μὲν
4241   1.24.3.3 : εἶναι κατὰ τὴν οὐσίαν, τῇ δὲ εὐτονίᾳ τῆς περιδινήσεως
4242   1.24.3.4 : ἀναρπάσαντα πέτρους ἀπὸ τῆς γῆς 〈καὶ〉 καταφλέξαντα
4243   1.24.3.5 : τούτους ἠστερωκέναι. —Ἀπ´ ἀνατολῶν δὲ ἐπὶ δυσμὰς
4244   1.24.3.6 : φέρεσθαι πάντας τοὺς ἀστέρας.
4245   1.24.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 5 et 9 p. 341, 16 et 342, 8 Diels.).〉
4246   1.24.4.2 : <20Διογένης>20 κισηροειδῆ τὰ ἄστρα, διαπνοίας δὲ αὐτὰ
4247   1.24.4.3 : νομίζει τοῦ κόσμου, εἶναι δὲ διάπυρα. —Συμπεριφέρεσθαι
4248   1.24.4.4 : δὲ τοῖς φανεροῖς ἄστροις ἀφανεῖς λίθους καὶ παρ´ αὐτὸ
4249   1.24.4.5 : τοῦτ´ ἀνωνύμους, πίπτοντας δὲ πολλάκις ἐπὶ τῆς γῆς
4250   1.24.4.6 : σβέννυσθαι, καθάπερ τὸν ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς πυρωδῶς
4251   1.24.4.7 : κατενεχθέντα ἀστέρα πέτρινον.
4252   1.24.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 4 et 15, 3 p. 341, 15 et 344, 12 Diels.).〉
4253   1.24.5.2 : <20Δημόκριτος>20 πέτρους. —Καὶ πρῶτα μὲν τὰ ἀπλανῆ,
4254   1.24.5.3 : μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς πλανήτας.
4255   1.24.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 6 p. 342, 1 Diels.).〉
4256   1.24.6.2 : <20Ἀρχέλαος>20 μύδρους ἔφησεν εἶναι τοὺς ἀστέρας, δια–
4257   1.24.6.3 : πύρους δέ.
4258   1.24.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 7 et 15, 6 p. 342, 3 et 345, 9 Diels.).〉
4259   1.24.7.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 πιλήματα ἀέρος τροχοειδῆ, πυρὸς
4260   1.24.7.3 : ἔμπλεα, κατά τι μέρος ἀπὸ στομίων ἐκπνέοντα φλόγας. 
4261   1.24.7.4 : —Καὶ ἀνωτάτω μὲν πάντων τὸν ἥλιον τετάχθαι, μετ´
4262   1.24.7.5 : αὐτὸν δὲ τὴν σελήνην· ὑπὸ δὲ αὐτοὺς τὰ ἀπλανῆ τῶν
4263   1.24.7.6 : ἄστρων καὶ τοὺς πλανήτας.
4264   1.24.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 6 [non 14, 5] p. 344, 5 Diels.).〉
4265   1.24.8.2 : <20Μητρόδωρος>20 ὁμοίως περὶ σχήματος τῶν ἀστέρων
4266   1.24.8.3 : καὶ αὐτὸς ἀπεφήνατο.
4267   1.24.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 8 et 17, 4 p. 342, 6 et 346, 18 Diels.).〉
4268   1.24.9.2 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Ἡράκλειτος>20 πιλήματα πυρὸς
4269   1.24.9.3 : τὰ ἄστρα. —Τρέφεσθαι δὲ τοὺς ἀστέρας ἐκ τῆς ἀπὸ γῆς
4270   1.24.9.4 : ἀναθυμιάσεως.
4271   1.24.1k.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 10; 14, 3; 19, 2; 16, 6 p. 342, 15; 344,
4272   1.24.1k.2 :  2; 347, 11; 346, 1 Diels.).〉
4273   1.24.1k.3 : <20Ἀναξιμένης>20 πυρίνην μὲν τὴν φύσιν τῶν ἄστρων,
4274   1.24.1k.4 : περιέχειν δέ τινα καὶ γεώδη σώματα συμπεριφερόμενα
4275   1.24.1k.5 : τούτοις ἀόρατα. —Ἥλων δὲ δίκην καταπεπηγέναι τὰ
4276   1.24.1k.6 : ἄστρα τῷ κρυσταλλοειδεῖ. —Τὰς δὲ ἐπισημασίας γίγνε–
4277   1.24.1k.7 : σθαι διὰ τὸν ἥλιον μόνον. —Οὐχ ὑπὸ τὴν γῆν δὲ ἀλλὰ
4278   1.24.1k.8 : περὶ αὐτὴν στρέφεσθαι τοὺς ἀστέρας.
4279   1.24.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 12; 17, 6; 15, 4; 19, 1 p. 342, 23; 346,
4280   1.24.2.2 :  24; 344, 15; 347, 7 Diels.).〉
4281   1.24.2.3 : <20Πλάτων>20 ἐκ μὲν τοῦ πλείστου μέρους πυρίνους, μετέ–
4282   1.24.2.4 : χοντας δὲ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων. —Κοινῶς δὲ τὸν
4283   1.24.2.5 : κόσμον ὅλον καὶ τὰ ἄστρα ἐξ αὐτοῦ τρέφεσθαι. —Καὶ
4284   1.24.2.6 : πρῶτον μετά γε τὴν τῶν ἀπλανῶν θέσιν φαίνωνα λε–
4285   1.24.2.7 : γόμενον τὸν τοῦ Κρόνου, δεύτερον φαέθοντα τὸν τοῦ
4286   1.24.2.8 : Διός, τρίτον πυρόεντα τὸν τοῦ Ἄρεος, τέταρτον ἑωσφόρον
4287   1.24.2.9 : τὸν τῆς Ἀφροδίτης, πέμπτον στίλβωνα τὸν τοῦ Ἑρμοῦ, 
4288   1.24.2.10 : ἕκτον ἥλιον, ἕβδομον σελήνην. —Τὰς δὲ ἐπισημασίας
4289   1.24.2.11 : τάς τε χειμερινὰς καὶ τὰς θερινὰς κατὰ τὰς τῶν ἄστρων
4290   1.24.2.12 : ἐπιτολάς τε καὶ δυσμὰς γίνεσθαι.
4291   1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 13 et 17, 5 p. 343, 1 et 346, 21 Diels.) et
4292   1.24.3.2 : <21Didymi>21 epit. (fr. phys. 8 p. 450 Diels.).〉
4293   1.24.1m.3 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐκ τοῦ πέμπτου σώματος γεγενῆσθαι
4294   1.24.1m.4 : τὰ ἄστρα. —Μὴ δεῖσθαι δὲ τὰ οὐράνια τροφῆς, οὐ γὰρ
4295   1.24.1m.5 : φθαρτὰ ἀλλ´ ἀίδια εἶναι. —Πάντα δὲ κινεῖσθαι, τὰ μὲν
4296   1.24.1m.6 : πρὸς ἡμῶν καλούμενα πλανήτας ὑπὸ τὸν ζῳδιακὸν κύκλον,
4297   1.24.1m.7 : λοξὸν ὄντα καὶ τῶν τροπικῶν ἐφαπτόμενον, τὰ δὲ ἀπλανῆ
4298   1.24.1m.8 : ἀπὸ τοῦ αἰεὶ φανεροῦ παρήκοντα μέχρι τοῦ ἀφανοῦς· οὐκ
4299   1.24.1m.9 : ὀλίγα δὲ αὐτῶν τῆς γῆς εἶναι μείζονα.
4300   1.24.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 14 et 18, 1 p. 343, 3 et 347, 1 Diels.).〉
4301   1.24.2.2 : <20Ξενοφάνης>20 ἐκ νεφῶν μὲν πεπυρωμένων· σβεννυ–
4302   1.24.2.3 : μένους δὲ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἀναζωπυρεῖν νύκτωρ κα–
4303   1.24.2.4 : θάπερ τοὺς ἄνθρακας. τὰς γὰρ ἀνατολὰς καὶ τὰς δύσεις
4304   1.24.2.5 : ἐξάψεις εἶναι καὶ σβέσεις. —Τοὺς δὲ ἐπὶ τῶν πλοίων
4305   1.24.2.6 : φαινομένους οἷον ἀστέρας, οὓς καὶ Διοσκούρους καλοῦσί
4306   1.24.2.7 : τινες, νεφέλια εἶναι, κατὰ τὴν ποιὰν κίνησιν παραλάμ–
4307   1.24.2.8 : ποντα.
4308   1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 15. 16 p. 343, 9 Diels.).〉
4309   1.24.3.2 : <20Ἡρακλείδης>20 καὶ οἱ <20Πυθαγόρειοι>20 ἕκαστον τῶν
4310   1.24.3.3 : ἀστέρων κόσμον ὑπάρχειν, γῆν περιέχοντα 〈καὶ〉 ἀέρα ἐν
4311   1.24.3.4 : τῷ ἀπείρῳ αἰθέρι. Ταῦτα δὲ τὰ δόγματα ἐν τοῖς Ὀρφι–
4312   1.24.3.5 : κοῖς φέρεσθαι, κοσμοποιοῦσι γὰρ ἕκαστον τῶν ἀστέρων. 
4313   1.24.3.6 : <20Ἐπίκουρος>20 οὐδὲν ἀπογινώσκει τούτων, ἐχόμενος
4314   1.24.3.7 : τοῦ ἐνδεχομένου.
4315   1.24.2a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 1. 2 p. 344, 8 Diels.).〉
4316   1.24.2a.2 : <20Ξενοκράτης>20 κατὰ μιᾶς ἐπιφανείας οἴεται κεῖσθαι
4317   1.24.2a.3 : τοὺς ἀστέρας.
4318   1.24.2a.4 : Οἱ δὲ ἄλλοι <20Στωικοὶ>20 πρὸ τῶν ἑτέρων τοὺς ἑτέρους
4319   1.24.2a.5 : ἐν ὕψει καὶ βάθει.
4320   1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 5; 16, 7; 16, 2. 3 p. 345, 5; 346, 3;
4321   1.24.3.2 :  345, 23 Diels.).〉
4322   1.24.3.3 : <20Τῶν μαθηματικῶν>20 τινὲς μὲν ὡς Πλάτων φα–
4323   1.24.3.4 : σὶν εἶναι τὴν τάξιν τῶν ἀστέρων, τινὲς δὲ μέσον πάντων
4324   1.24.3.5 : τὸν ἥλιον. —Ταὐτὸν δὲ πεπονθέναι τῷ ἑωσφόρῳ τὸν
4325   1.24.3.6 : στίλβωνα, ἰσοδραμεῖν δὲ αὐτοὺς τῷ ἡλίῳ καὶ συμπερι–
4326   1.24.3.7 : φέρεσθαι αὐτῷ· καὶ τότε μὲν προανατέλλοντα ἑωσφόρον
4327   1.24.3.8 : φαίνεσθαι, τότε δὲ ἐπικαταδυόμενον ἕσπερον καλεῖσθαι.
4328   1.24.3.9 : —Τοὺς δὲ πλανήτας τοῖς ἀπλανέσιν ἀπὸ δυσμῶν ἐπ´
4329   1.24.3.10 : ἀνατολὰς ἀντιφέρεσθαι.
4330   1.24.3.11 : Τούτῳ δὲ συνομολογεῖ καὶ <20Ἀλκμαίων.>20
4331   1.24.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 16, 4. 5 p. 345, 28 Diels.).〉
4332   1.24.4.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 δὲ ὑπὸ τῶν σφαιρῶν, ἐφ´ ὧν ἕκαστος
4333   1.24.4.3 : ἐμβέβηκε.
4334   1.24.4.4 : Καὶ <20Ἀναξίμανδρος>20 ὑπὸ τῶν κύκλων καὶ τῶν σφαι–
4335   1.24.4.5 : ρῶν, ἐφ´ ὧν ἕκαστος βέβηκε, φέρεσθαι.
4336   1.24.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 14, 1. 2 p. 343, 18 Diels.).〉
4337   1.24.5.2 : Οἱ μὲν ἄλλοι 〈<20Στωικοὶ>20〉 σφαιρικοὺς αὐτούς, <20Κλε–
4338   1.24.5.3 : άνθης>20 δὲ κωνοειδεῖς.
4339   1.24.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 7 p. 345, 14 Diels.).〉
4340   1.24.6.2 : <20Παρμενίδης>20 πρῶτον μὲν τάττει τὸν ἑῷον, τὸν αὐτὸν 
4341   1.24.6.3 : δὲ νομιζόμενον ὑπ´ αὐτοῦ καὶ ἕσπερον, ἐν τῷ αἰθέρι· μεθ´
4342   1.24.6.4 : ὃν τὸν ἥλιον, ὑφ´ ᾧ τοὺς ἐν τῷ πυρώδει ἀστέρας, ὅπερ
4343   1.24.6.5 : οὐρανὸν καλεῖ.
4344   1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 17, 1–3 p. 346, 11 Diels.).〉
4345   1.24.3.2 : <20Μητρόδωρος>20 ἅπαντας τοὺς ἀπλανεῖς ἀστέρας ὑπὸ
4346   1.24.3.3 : τοῦ ἡλίου προσλάμπεσθαι.
4347   1.24.3.4 : <20Στράτων>20 καὶ αὐτὸς τὰ ἄστρα ὑπὸ τοῦ ἡλίου φωτί–
4348   1.24.3.5 : ζεσθαι.
4349   1.24.3.6 : <20Διότιμος>20 Τύριος, ὁ Δημοκρίτειος, τὴν αὐτὴν τού–
4350   1.24.3.7 : τοις εἰσηνέγκατο γνώμην.
4351   1.24.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 19, 3 p. 347, 13 Diels.).〉
4352   1.24.4.2 : <20Εὔδοξος>20 καὶ <20Ἄρατος>20 τὰς ἐπισημασίας κατὰ τὰς
4353   1.24.4.3 : τῶν ἄστρων ἐπιτολὰς γίνεσθαι. Λέγει γοῦν Ἄρατος ἐν
4354   1.24.4.4 : τοῖς Φαινομένοις ( 10–12) οὕτως·
4355   1.24.4.5 : Αὐτὸς γὰρ τά γε σήματ´ ἐν οὐρανῷ ἐστήριξεν
4356   1.24.4.6 : ἄστρα διακρίνας· ἐσκέψατο δ´ εἰς ἐνιαυτὸν
4357   1.24.4.7 : ἀστέρας, οἵ κε μάλιστα τετυγμένα σημαίνοιεν.
4358   1.24.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 32 p. 466 Diels.).〉
4359   1.24.5.2 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ἄστρον δὲ εἶναί φησιν ὁ <20Ποσει–
4360   1.24.5.3 : δώνιος>20 σῶμα θεῖον ἐξ αἰθέρος συνεστηκός, λαμπρὸν καὶ
4361   1.24.5.4 : πυρῶδες, οὐδέποτε στάσιν ἔχον, ἀλλ´ αἰεὶ φερόμενον ἐγκυ–
4362   1.24.5.5 : κλίως· ἰδίως δὲ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἄστρα λέγεσθαι·
4363   1.24.5.6 : διαφέρειν δὲ ἀστέρα ἄστρου· εἰ μὲν γάρ τίς ἐστιν ἀστήρ,
4364   1.24.5.7 : καὶ ἄστρον ὀνομασθήσεται δεόντως, οὐ μὴν ἀνάπαλιν.
4365   1.24.5.8 : <20Χρυσίππου.>20 Ἀνατολὴν δ´ εἶναί φησιν ὁ <20Χρύ–
4366   1.24.5.9 : σιππος>20 ἐν ταῖς Φυσικαῖς τέχναις ὑπεροχὴν ἄστρου ὑπὲρ
4367   1.24.5.10 : γῆς, δύσιν δὲ κρύψιν ἄστρου ὑπὸ γῆν. Γίγνεσθαι δ´ 
4368   1.24.5.11 : ἅμα τῶν αὐτῶν ἀνατολὴν καὶ δύσιν πρὸς ἄλλους τε καὶ
4369   1.24.5.12 : ἄλλους. Ἐπιτολὴν δὲ 〈τὴν〉 ἄστρου ἅμα ἡλίῳ ἀνατολήν,
4370   1.24.5.13 : δύσιν δὲ τὴν ἅμα ἡλίῳ δύσιν. Διχῶς γὰρ λέγεσθαι δύσιν,
4371   1.24.5.14 : τὴν μὲν κατὰ τὴν ἀνατολήν, τὴν δὲ κατὰ τὴν ἐπιτολήν.
4372   1.24.5.15 : Κυνὸς δ´ ἐπιτολὴν ἅμα ἡλίῳ κυνὸς ἀνατολήν, δύσιν δὲ
4373   1.24.5.16 : κυνὸς ἅμα ἡλίῳ κυνὸς ἀπόκρυψιν ὑπὸ γῆν. Τὸν δ´ ὅμοιον
4374   1.24.5.17 : λόγον εἶναι καὶ ἐπὶ τῆς πλειάδος.
4375   1.24.5.18 : <20Ἀπολλοδώρου. Ἀπολλόδωρος>20 ἐν τῷ δευτέρῳ
4376   1.24.5.19 : Περὶ θεῶν (fr. 2 ap. Müller. fr. hist. Gr. I p. 428) Πυθαγο–
4377   1.24.5.20 : ρείαν εἶναι τὴν περὶ τοῦ τὸν αὐτὸν εἶναι φωσφόρον τε
4378   1.24.5.21 : καὶ ἕσπερον δόξαν.
4379   1.25.t.1 : {1Περὶ οὐσίας ἡλίου καὶ μεγέθους σχήματός
4380   1.25.t.2 : τε καὶ τροπῶν καὶ ἐκλείψεως καὶ σημείων καὶ
4381   1.25.t.3 : κινήσεως.}1
4382   1.25.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 3 et 24, 4 p. 348, 10 et 354, 11 Diels.).〉
4383   1.25.1a.2 : <20Ξενοφάνης>20 ἐκ νεφῶν πεπυρωμένων εἶναι τὸν ἥλιον.
4384   1.25.1a.3 : —Ἔκλειψιν δὲ γίνεσθαι κατὰ σβέσιν· ἕτερον δὲ πάλιν
4385   1.25.1a.4 : ταῖς ἀνατολαῖς γίνεσθαι. Παριστόρηκε δὲ καὶ ἔκλειψιν
4386   1.25.1a.5 : ἡλίου ἐφ´ ὅλον μῆνα καὶ πάλιν ἐντελῆ, ὥστε τὴν ἡμέραν
4387   1.25.1a.6 : νύκτα φανῆναι.
4388   1.25.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 3 p. 348, 12 Diels.).〉
4389   1.25.2.2 : <20Θεόφραστος>20 ἐν τοῖς Φυσικοῖς (fr. 16 ap. Diels Doxogr. 
4390   1.25.2.3 : p. 492) γέγραφεν, ἐκ πυριδίων μὲν τῶν συναθροιζομένων
4391   1.25.2.4 : 〈ἐκ〉 τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως, συναθροιζόντων δὲ τὸν ἥλιον.
4392   1.25.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 1; 21, 1; 24, 2 p. 348, 2; 351, 12;
4393   1.25.3.2 :  354, 3 Diels.).〉
4394   1.25.3.3 : <20Ἀναξίμανδρος>20 κύκλον εἶναι ὀκτωκαιεικοσαπλασί–
4395   1.25.3.4 : ονα τῆς γῆς, ἁρματείῳ τροχῷ παραπλήσιον, ἔχοντα κοί–
4396   1.25.3.5 : λην περιφέρειαν, πλήρη πυρός, κατὰ μέρος ἐκφαίνουσαν
4397   1.25.3.6 : διὰ στομίου τὸ πῦρ ὥσπερ διὰ πρηστῆρος. —Καὶ τὸν
4398   1.25.3.7 : μὲν ἥλιον ἴσον εἶναι τῇ γῇ· τὸν δὲ κύκλον ἀφ´ οὗ τὴν
4399   1.25.3.8 : ἐκπνοὴν ἔχει καὶ ὑφ´ οὗ περιφέρεται εἶναι τοῦ προειρη–
4400   1.25.3.9 : μένου μεγέθους. —Γίγνεσθαι δὲ τὴν ἔκλειψιν τοῦ στο–
4401   1.25.3.10 : μίου τῆς τοῦ πυρὸς ἐκπνοῆς ἀποκλειομένου.
4402   1.25.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 2; 23, 1; 22, 1 p. 348, 8; 352, 12; 352,
4403   1.25.4.2 :  4 Diels.).〉
4404   1.25.4.3 : <20Ἀναξιμένης>20 πύρινον ὑπάρχειν τὸν ἥλιον ἀπεφή–
4405   1.25.4.4 : νατο. —Ὑπὸ πεπυκνωμένου δὲ ἀέρος καὶ ἀντιτύπου ἐξω–
4406   1.25.4.5 : θούμενα τὰ ἄστρα τὰς τροπὰς ποιεῖσθαι. —Πλατὺν δ´
4407   1.25.4.6 : εἶναι τῷ σχήματι.
4408   1.25.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 8 p. 349, 10 Diels.).〉
4409   1.25.5.2 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Μητρόδωρος>20 πύρινον ὑπάρχειν
4410   1.25.5.3 : τὸν ἥλιον.
4411   1.25.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 15 p. 351, 3 Diels.).〉
4412   1.25.6.2 : <20Ἀντιφῶν>20 πῦρ ἐπινεμόμενον μὲν τὸν περὶ τὴν γῆν
4413   1.25.6.3 : ὑγρὸν ἀέρα, ἀνατολὰς δὲ καὶ δύσεις ποιούμενον, τῷ τὸν 
4414   1.25.6.4 : μὲν ἐπικαιόμενον αἰεὶ προλείπειν, τοῦ δ´ ὑπονοτιζομένου
4415   1.25.6.5 : πάλιν ἀντέχεσθαι.
4416   1.25.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 16; 22, 2; 24, 3; 21, 4 p. 351, 9; 352, 6;
4417   1.25.7.2 :  354, 6; 351, 20 Diels.).〉
4418   1.25.7.3 : <20Ἡράκλειτος>20 καὶ <20Ἑκαταῖος>20 ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ
4419   1.25.7.4 : θαλάττης εἶναι τὸν ἥλιον. —Σκαφοειδῆ δ´ εἶναι, ὑπό–
4420   1.25.7.5 : κυρτον. —Γίνεσθαι δὲ τὴν ἔκλειψιν κατὰ τὴν τοῦ σκα–
4421   1.25.7.6 : φοειδοῦς στροφήν, ὥστε τὸ μὲν κοῖλον ἄνω γίγνεσθαι, τὸ
4422   1.25.7.7 : δὲ κυρτὸν κάτω πρὸς τὴν ἡμετέραν ὄψιν. —Τὸ δὲ μέ–
4423   1.25.7.8 : γεθος ἔχειν „εὖρος ποδὸς ἀνθρωπείου“.
4424   1.25.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 22, 4 p. 352, 8 Diels.).〉
4425   1.25.8.2 : <20Ἀλκμαίων>20 πλατὺν εἶναι τὸν ἥλιον.
4426   1.25.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 22, 5 et 24, 6 p. 352, 9 et 354, 17 Diels.).〉
4427   1.25.9.2 : Οἱ <20Πυθαγόρειοι>20 σφαιροειδῆ τὸν ἥλιον. —Ἔκλει–
4428   1.25.9.3 : ψιν δὲ γίγνεσθαι σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης.
4429   1.25.2.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ ἀγαλμάτων.>20
4430   1.25.2.2 : Καθάπερ καὶ ὁ ἥλιος τὸν ἐναντίον τῷ πόλῳ ποιεῖ–
4431   1.25.2.3 : ται δρόμον [ὥσπερ δοκεῖ τὸν οὐρανὸν ὁ ἥλιος εἰς τἀναν–
4432   1.25.2.4 : τία περιφέρειν] αὐτὸς ἀπὸ δυσμῶν ἐπὶ τὰς ἀνατολὰς
4433   1.25.2.5 : φερόμενος.
4434   1.25.3a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 6 et 23, 2 p. 349, 6 et 352, 15 Diels.).〉
4435   1.25.3a.2 : <20Ἀναξαγόρας>20 μύδρον ἢ πέτρον διάπυρον εἶναι τὸν
4436   1.25.3a.3 : ἥλιον. —Τροπὴν δὲ γίγνεσθαι ἀνταπώσει τοῦ πρὸς ταῖς
4437   1.25.3a.4 : ἄρκτοις ἀέρος, ὃν αὐτὸς συνωθῶν ἐκ τῆς πυκνώσεως ἰσχυ–
4438   1.25.3a.5 : ροποιεῖ.
4439   1.25.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 9 et 24, 1 p. 349, 17 et 353, 17 Diels.).〉
4440   1.25.4.2 : <20Θαλῆς>20 γεώδη τὸν ἥλιον. —Ἐκλείπειν δὲ αὐτὸν τῆς 
4441   1.25.4.3 : σελήνης ὑπερχομένης κατὰ κάθετον, οὔσης φύσεως γεώ–
4442   1.25.4.4 : δους· βλέπεσθαι δὲ τοῦτο κατοπτρικῶς ὑποτιθέμενον τῷ
4443   1.25.4.5 : δίσκῳ.
4444   1.25.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 10 et 23, 4 p. 349, 18 et 353, 6 Diels.).〉
4445   1.25.5.2 : <20Διογένης>20 κισηροειδῆ τὸν ἥλιον, εἰς ὃν ἀπὸ τοῦ
4446   1.25.5.3 : αἰθέρος ἀκτῖνες ἐναποστηρίζονται. —Ὑπὸ δὲ τοῦ ἀντι–
4447   1.25.5.4 : πίπτοντος τῇ θερμότητι ψυχροῦ σβέννυσθαι.
4448   1.25.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 12 p. 349, 21 Diels.).〉
4449   1.25.6.2 : <20Φιλόλαος>20 ὁ Πυθαγόρειος ὑαλοειδῆ τὸν ἥλιον, δε–
4450   1.25.6.3 : χόμενον μὲν τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ πυρὸς τὴν ἀνταύγειαν, διη–
4451   1.25.6.4 : θοῦντα δὲ πρὸς ἡμᾶς τό τε φῶς καὶ τὴν ἀλέαν, ὥστε
4452   1.25.6.5 : τρόπον τινὰ διττοὺς ἡλίους γίγνεσθαι, τό τε ἐν τῷ οὐρανῷ
4453   1.25.6.6 : πυρῶδες καὶ τὸ ἀπ´ αὐτοῦ πυροειδὲς κατὰ τὸ ἐσοπτρο–
4454   1.25.6.7 : ειδές· εἰ μή τις καὶ τρίτον λέξει, τὴν ἀπὸ τοῦ ἐνόπτρου
4455   1.25.6.8 : κατ´ ἀνάκλασιν διασπειρομένην πρὸς ἡμᾶς αὐγήν.
4456   1.25.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 13; 23, 3; 21, 2; 24, 7 p. 350, 7; 353, 1;
4457   1.25.7.2 :  351, 18; 354, 20 Diels.).〉
4458   1.25.7.3 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 δύο ἡλίους, τὸν μὲν ἀρχέτυπον, πῦρ
4459   1.25.7.4 : ὂν ἐν τῷ ἑτέρῳ ἡμισφαιρίῳ τοῦ κόσμου, πεπληρωκὸς τὸ
4460   1.25.7.5 : ἡμισφαίριον, αἰεὶ κατ´ ἀντικρὺ τῇ ἀνταυγείᾳ ἑαυτοῦ τε–
4461   1.25.7.6 : ταγμένον· τὸν δὲ φαινόμενον, ἀνταύγειαν ἐν τῷ ἑτέρῳ
4462   1.25.7.7 : ἡμισφαιρίῳ, τῷ τοῦ ἀέρος τοῦ θερμομιγοῦς πεπληρωμένῳ,
4463   1.25.7.8 : ἀπὸ κυκλοτεροῦς τῆς γῆς κατ´ ἀνάκλασιν γιγνομένην εἰς
4464   1.25.7.9 : τὸν ἥλιον κρυσταλλοειδῆ, συμπεριελκομένην τῇ κινήσει
4465   1.25.7.10 : τοῦ πυρίνου. Ὡς δὲ βραχέως εἰρῆσθαι συντεμόντι ἀνταύ–
4466   1.25.7.11 : γειαν εἶναι τοῦ περὶ τὴν γῆν πυρὸς τὸν ἥλιον. —Τροπὴν
4467   1.25.7.12 : δὲ γίγνεσθαι ὑπὸ τῆς περιεχούσης αὐτὸν σφαίρας κωλυ–
4468   1.25.7.13 : όμενον ἄχρι παντὸς εὐθυπορεῖν καὶ ὑπὸ τῶν τροπικῶν 
4469   1.25.7.14 : κύκλων. —Ἴσον δὲ τῇ γῇ τὸν κατὰ τὴν ἀνταύγειαν. —
4470   1.25.7.15 : Ἔκλειψιν δὲ γίνεσθαι σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης.
4471   1.25.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 14 et 21, 5 p. 350, 21 et 352, 1 Diels.).〉
4472   1.25.8.2 : <20Ἐπίκουρος>20 γήινον πύκνωμα τὸν ἥλιόν φησιν εἶναι
4473   1.25.8.3 : κισηροειδῶς καὶ σπογγοειδῶς ταῖς κατατρήσεσιν ὑπὸ πυρὸς
4474   1.25.8.4 : ἀνημμένον. —Τηλικοῦτον δὲ ἡλίκος φαίνεται, ἢ μικρῷ
4475   1.25.8.5 : τινι μείζω ἢ ἐλάττω.
4476   1.25.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 8a p. 349, 12 Diels.).〉
4477   1.25.9.2 : <20Παρμενίδης>20 τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἐκ τοῦ
4478   1.25.9.3 : γαλαξίου κύκλου ἀποκριθῆναι, τὸν μὲν ἀπὸ τοῦ ἀραιοτέρου
4479   1.25.9.4 : μίγματος, ὃ δὴ θερμόν, τὴν δὲ ἀπὸ τοῦ πυκνοτέρου, ὅπερ
4480   1.25.9.5 : ψυχρόν.
4481   1.25.10.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 7 et 23, 7 p. 349, 8 et 353, 15 Diels.).〉
4482   1.25.10.2 : <20Δημόκριτος>20 μύδρον ἢ πέτρον διάπυρον. —Τροπὴν
4483   1.25.10.3 : δὲ γίνεσθαι ἐκ τῆς περιφερούσης αὐτὸν δινήσεως.
4484   1.25.11.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 4 et 23, 5 p. 349, 4 et 353, 9 cum Add.
4485   1.25.11.2 : p. 853 Diels.).〉
4486   1.25.11.3 : <20Κλεάνθης>20 ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ θαλάττης τὸν
4487   1.25.11.4 : ἥλιον. —Περὶ δὲ τῶν τροπῶν φασι κατὰ τὸ διάστημα
4488   1.25.11.5 : τῆς ὑποκειμένης τροφῆς· ὠκεανὸς δ´ ἐστὶ ** ἧς τὴν
4489   1.25.11.6 : ἀναθυμίασιν ἐπινέμεται. Συγκαταφέρεσθαι δὲ τὸν ἥλιον
4490   1.25.11.7 : κινούμενον ἕλικα ἐν τῇ σφαίρᾳ, ἀπὸ τοῦ ἰσημερινοῦ ἐπί
4491   1.25.11.8 : τε ἄρκτου καὶ νότου, ἅπερ ἐστὶ πέρατα τῆς ἕλικος· ἄλλοι
4492   1.25.11.9 : δὲ ἐπ´ εὐθείας αὐτὸν κινεῖσθαι τὴν ἕλικα οὐ περὶ σφαῖ–
4493   1.25.11.10 : ραν ποιοῦντα, περὶ δὲ κύλινδρον. 
4494   1.25.3k.1 : 〈<21Aetii>21 (II 24, 8. 9 p. 355, 1 Diels.).〉
4495   1.25.3k.2 : <20Ἀρίσταρχος>20 τὸν ἥλιον ἵστησι μετὰ τῶν ἀπλανῶν,
4496   1.25.3k.3 : τὴν δὲ γῆν κινεῖσθαι περὶ τὸν ἡλιακὸν κύκλον καὶ κατὰ
4497   1.25.3k.4 : τὰς ταύτης ἐγκλίσεις σκιάζεσθαι.
4498   1.25.3k.5 : <20Ξενοφάνης>20 πολλοὺς εἶναι ἡλίους καὶ σελήνας κατὰ
4499   1.25.3k.6 : τὰ κλίματα τῆς γῆς καὶ ἀποτομὰς καὶ ζώνας. Κατὰ δέ
4500   1.25.3k.7 : τινα καιρὸν ἐκπίπτειν τὸν δίσκον εἴς τινα ἀποτομὴν τῆς
4501   1.25.3k.8 : γῆς οὐκ οἰκουμένην ὑφ´ ἡμῶν καὶ οὕτως ὡσπερεὶ κενεμ–
4502   1.25.3k.9 : βατοῦντα ἔκλειψιν ὑποφαίνειν· ὁ δ´ αὐτὸς τὸν ἥλιον εἰς
4503   1.25.3k.10 : ἄπειρον μὲν προϊέναι, δοκεῖν δὲ κυκλεῖσθαι διὰ τὴν ἀπό–
4504   1.25.3k.11 : στασιν.
4505   1.25.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 10 p. 450 Diels.).〉
4506   1.25.4.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἀριστοτέλης ἐκ πέμπτης οὐσίας
4507   1.25.4.3 : τὸν ἥλιον. Πυροῦσθαι δὲ τὸν ἀέρα καὶ σφόδρα γίνεσθαι
4508   1.25.4.4 : θερμὸν ἀνίσχοντός τε τοῦ ἡλίου καὶ πλησιάζοντος ἡμῖν,
4509   1.25.4.5 : οὐ διὰ τὸ πύρινον εἶναι τὴν οὐσίαν, ἀλλὰ διὰ τὴν ὀξύ–
4510   1.25.4.6 : τητα τῆς κινήσεως αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸς τὸν ἀέρα παρά–
4511   1.25.4.7 : τριψιν ὑποβεβλημένον αὐτοῦ τῇ φορᾷ καὶ παρακείμενον·
4512   1.25.4.8 : οὔτε δὲ τὸν ἥλιον οὔτε τῶν ἄλλων ἄστρων ὁτιοῦν πῦρ
4513   1.25.4.9 : εἶναι· σφαιροειδῆ μὲν γὰρ τούτων τὰ σχήματα, πυρὸς
4514   1.25.4.10 : δὲ ἐκτός· οὔτε γὰρ τὴν περὶ τὸ μέσον οἰκείαν εἶναι κί–
4515   1.25.4.11 : νησιν πυρός, ἀλλὰ τὴν ἀπὸ τοῦ μέσου· οὔτε τὴν τῆς
4516   1.25.4.12 : αὐξήσεως τῶν ζῴων καὶ φυτῶν δύναμιν, ἀλλὰ τὴν τῆς
4517   1.25.4.13 : φθορᾶς· οὐδὲ τὴν καθ´ ἑαυτὸ διαμονήν, τὸ γὰρ πῦρ ἀχώ–
4518   1.25.4.14 : ριστον εἶναι τῆς ὕλης. Ἐκ πέμπτης ἄρα τινὸς καὶ δια–
4519   1.25.4.15 : φερούσης τοῦ πυρὸς οὐσίας τόν τε οὐρανὸν ὑπάρχειν καὶ
4520   1.25.4.16 : τὰ ἐν αὐτᾷ πάντα. Καὶ τὸν μὲν ἥλιον ἡμέραν ἀπεργά–
4521   1.25.4.17 : ζεσθαι ὑπὲρ γῆν ἰόντα, νύκτα δὲ χωρήσαντα ὑπὸ γῆν. 
4522   1.25.4.18 : Καὶ τοῦ μὲν ἑτέρου τῶν τροπικῶν ἐφαψάμενον βραχυτάτην
4523   1.25.4.19 : ποιεῖν τὴν ἡμέραν, μακροτάτην δὲ τὴν νύκτα· θατέρου
4524   1.25.4.20 : δὲ ἀνάπαλιν· τοῦ δ´ ἰσημερινοῦ ἰόντα τε καὶ ἀπιόντα,
4525   1.25.4.21 : διαθεῖν δὲ τὸν ἴδιον 〈ἐν〉 ἐνιαυτῷ κύκλον. Ἔκλειψιν δὲ
4526   1.25.4.22 : τοῦ ἡλίου φαίνεσθαι σελήνης ὑποδραμούσης ὑπὸ τὸν αὐτοῦ
4527   1.25.4.23 : κύκλον καὶ ταῖς ἡμετέραις ὄψεσιν ἀντιφραττούσης, προσ–
4528   1.25.4.24 : γειοτάτην γὰρ εἶναι τῶν ἄλλων ἄστρων· ὁπότ´ οὖν κατὰ
4529   1.25.4.25 : διάμετρον ὑπ´ αὐτὸν γένοιτο, ταῖς προσπιπτούσαις ἀπ´
4530   1.25.4.26 : αὐτοῦ πρὸς τὴν γῆν ἀκτῖσιν ἐπιπροσθεῖν, ὥστε τοσοῦτον
4531   1.25.4.27 : τόπον ἀφώτιστον ἀπεργάζεσθαι τῆς γῆς, ὁπόσον ἂν αὐτῆς
4532   1.25.4.28 : ἐπίσχῃ τὸ σκίασμα, παρ´ ὃ καὶ μήτε κατὰ πᾶν κλίμα
4533   1.25.4.29 : τῆς γῆς μήτε κατὰ τὴν αὐτὴν ὥραν μήτε ἐπὶ πολὺν ἄγαν
4534   1.25.4.30 : τόπον διατείνειν τὸ τῆς ἡλιακῆς ἐκλείψεως πάθος.
4535   1.25.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 33 p. 467 Diels.).〉
4536   1.25.5.2 : <20Ζήνωνος.>20 Ζήνων τὸν ἥλιόν φησι καὶ τὴν σελήνην
4537   1.25.5.3 : καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων ἕκαστον εἶναι νοερὸν καὶ φρόνι–
4538   1.25.5.4 : μον, πύρινον πυρὸς τεχνικοῦ. Δύο γὰρ γένη πυρός, τὸ
4539   1.25.5.5 : μὲν ἄτεχνον καὶ μεταβάλλον εἰς ἑαυτὸ τὴν τροφήν, τὸ δὲ
4540   1.25.5.6 : τεχνικόν, αὐξητικόν τε καὶ τηρητικόν, οἷον ἐν τοῖς φυτοῖς
4541   1.25.5.7 : ἐστι καὶ ζῴοις, ὃ δὴ φύσις ἐστὶ καὶ ψυχή· τοιούτου δὴ
4542   1.25.5.8 : πυρὸς εἶναι τὴν τῶν ἄστρων οὐσίαν· τὸν δὲ ἥλιον καὶ
4543   1.25.5.9 : τὴν σελήνην δύο φορὰς φέρεσθαι, τὴν μὲν ὑπὸ τοῦ κό–
4544   1.25.5.10 : σμου ἀπ´ ἀνατολῆς ἐπ´ ἀνατολήν, τὴν δὲ ἐναντίαν τῷ
4545   1.25.5.11 : κόσμῳ ζῴδιον ἐκ ζῳδίου μεταβαίνοντας. Τὰς δ´ ἐκλεί–
4546   1.25.5.12 : ψεις τούτων γίγνεσθαι διαφόρως, ἡλίου μὲν περὶ τὰς συν–
4547   1.25.5.13 : όδους, σελήνης δὲ περὶ τὰς πανσελήνους. Γίνεσθαι δ´
4548   1.25.5.14 : ἐπ´ ἀμφοτέρων τὰς ἐκλείψεις καὶ μείζους καὶ ἐλάττους. 
4549   1.25.5.15 : <20Χρυσίππου.>20 Χρύσιππος τὸν ἥλιον εἶναι τὸ ἀθροι–
4550   1.25.5.16 : σθὲν ἔξαμμα νοερὸν ἐκ τοῦ τῆς θαλάσσης ἀναθυμιάμα–
4551   1.25.5.17 : τος, σφαιροειδῆ δὲ εἶναι τῷ σχήματι.
4552   1.25.6.1 : <20Εὐριπίδης>20 πῦρ εἶναι τὸν ἥλιον. Λέγει γοῦν ἐν
4553   1.25.6.2 : Φοινίσσαις (v. 3)
4554   1.25.6.3 : Ἥλιε θοαῖς ἵπποισιν εἱλίσσων φλόγα,
4555   1.25.6.4 : ἐν δὲ Φαέθοντι (fr. 776 Nauck.)
4556   1.25.6.5 : Θερμὴ δ´ ἄνακτος φλὸξ ὑπερτέλλουσα γῆς.
4557   1.25.7.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
4558   1.25.7.2 : Ὅμηρος μὴ εἶναι πῦρ τὸν ἥλιον, ἀλλὰ φῶς καθα–
4559   1.25.7.3 : ρώτατον. Δείκνυσι δὲ τοῦτο σαφῶς διὰ τῶν ἐπᾶν· λέγει
4560   1.25.7.4 : γὰρ οὕτως (Χ  133–135)·
4561   1.25.7.5 : Σείων Πηλιάδα μελίην κατὰ δεξιὸν ὦμον
4562   1.25.7.6 : δεινήν, ἀμφὶ δὲ χαλκὸς ἐλάμπετο εἴκελος αὐγῇ
4563   1.25.7.7 : ἢ πυρὸς αἰθομένου ἢ ἠελίου ἀνιόντος.
4564   1.25.7.8 : Τί οὖν φαίνεται ποιῶν ἄλλο, ἢ τῇ διαζεύξει μαρτυρόμε–
4565   1.25.7.9 : νος, ὅτι πῦρ οὐ νομίζει τὸν ἥλιον, ἀλλ´ ἕτερον μὲν πυρός,
4566   1.25.7.10 : φαινόμενον δὲ ἐν ταῖς ἀνατολαῖς πυρώδη διὰ τὴν ὑγρό–
4567   1.25.7.11 : τητα καὶ τὴν ἀναθυμίασιν, ᾗ μιγνύμενον ἐρυθραίνεται
4568   1.25.7.12 : πᾶν τὸ λαμπρόν;
4569   1.25.8.1 : <20Φιλολάου ἐκ Βακχῶν.>20
4570   1.25.9.1 : 〈<20Ἀράτου Φαινομένων>20 ( 822–891).〉
4571   1.25.9.2 : Μή οἱ ποικίλλοιτο νέον βάλλοντος ἀρούρας
4572   1.25.9.3 : κύκλος, ὅτ´ εὐδίου κεχρημένος ἤματος εἴης,
4573   1.25.9.4 : μηδέ τι σῆμα φέροι, φαίνοιτο δὲ λιτὸς ἁπάντῃ. 
4574   1.25.9.5 : Εἰ δ´ αὕτως καθαρόν μιν ἔχοι βουλύσιος ὥρη,
4575   1.25.9.6 : δύνοι δ´ ἀνέφελος μαλακὴν ὑποδείελος αἴγλην,
4576   1.25.9.7 : καί κεν ἐπερχομένης ἠοῦς ἔθ´ ὑπεύδιος εἴη.
4577   1.25.9.8 : Ἀλλ´ οὐχ ὁππότε κοῖλος ἐειδόμενος περιτέλλῃ,
4578   1.25.9.9 : οὐδ´ ὁπότ´ ἀκτίνων αἳ μὲν νότον, αἳ δὲ βορῆα
4579   1.25.9.10 : σχιζόμεναι βάλλωσι, τὰ δ´ αὖ περὶ μέσσα φαείνῃ·
4580   1.25.9.11 : ἀλλά που ἢ ὑετοῖο διέρχεται ἢ ἀνέμοιο.
4581   1.25.9.12 : Σκέπτεο δ´ εἴ κέ τοι αὐγαὶ ὑπείκως´ ἠελίοιο
4582   1.25.9.13 : αὐτὸν ἐς ἠέλιον (τοῦ γὰρ σκοπιαὶ καὶ ἄρισται),
4583   1.25.9.14 : εἴ τί που 〈ἢ〉 καὶ ἔρευθος ἐπιτρέχει, οἷά τε πολλὰ
4584   1.25.9.15 : ἑλκομένων νεφέων ἐρυθαίνεται ἄλλοθεν ἄλλα,
4585   1.25.9.16 : ἢ εἴ που μελανεῖ· καί τοι τὰ μὲν ὕδατος ἔστω
4586   1.25.9.17 : σήματα μέλλοντος, τὰ δ´ ἐρευθέα πάντ´ ἀνέμοιο·
4587   1.25.9.18 : εἴ γε μὲν ἀμφοτέρων ἄμυδις κεχρωσμένος εἴη,
4588   1.25.9.19 : καί κεν ὕδωρ φορέοι καὶ ὑπηνέμιος τανύοιτο.
4589   1.25.9.20 : Εἰ δέ τοι ἢ ἀνιόντος ἢ αὐτίκα δυομένοιο
4590   1.25.9.21 : ἀκτῖνες συνίωσι καὶ ἀμφ´ ἑνὶ πεπλήθωσιν,
4591   1.25.9.22 : ἤ ποτε καὶ νεφέων πεπιεσμένος ἢ ὅγ´ ἐς ἠᾶ
4592   1.25.9.23 : ἔρχηται παρὰ νυκτὸς ἢ ἐξ ἠοῦς ἐπὶ νύκτα,
4593   1.25.9.24 : ὕδατί κεν κατιόντι παρατρέχοι ἤματα κεῖνα.
4594   1.25.9.25 : Μηδ´ ὅτε οἱ ὀλίγη νεφέλη πάρος ἀντέλλῃσι,
4595   1.25.9.26 : τὴν δὲ μετ´ ἀκτίνων κεχρημένος αὐτὸς ἀερθῇ,
4596   1.25.9.27 : ἀμνηστεῖν ὑετοῖο. Πολὺς δ´ ὅτε οἱ περὶ κύκλος
4597   1.25.9.28 : οἷον τηκομένῳ ἐναλίγκιος εὐρύνηται,
4598   1.25.9.29 : πρῶτον ἀνερχομένοιο καὶ ἂψ ἐπὶ μεῖον ἴῃσιν, 
4599   1.25.9.30 : εὔδιός κε φέροιτο· καὶ εἴ ποτε χείματος ὥρῃ
4600   1.25.9.31 : ὠχρήσαι κατιών· ἀτὰρ ὕδατος ἡμερινοῖο
4601   1.25.9.32 : γινομένου, κατόπισθε περὶ νέφεα σκοπέεσθαι
4602   1.25.9.33 : κὰδ δὴ δυομένου τετραμμένος ἠελίοιο.
4603   1.25.9.34 : Ἢν μὲν ὑποσκιάῃσι μελαινομένῃ εἰκυῖα
4604   1.25.9.35 : ἠέλιον νεφέλῃ, ταὶ δ´ ἀμφί μιν ἔνθα καὶ ἔνθα
4605   1.25.9.36 : ἀκτῖνες μεσσηγὺς ἑλισσόμεναι διχόωνται,
4606   1.25.9.37 : ἦτ´ ἂν ἔτ´ εἰς ἠῶ σκέπαος κεχρημένος εἴης.
4607   1.25.9.38 : Εἰ δ´ ὃ μὲν ἀνέφελος βάπτοι ῥόου ἑσπερίοιο,
4608   1.25.9.39 : ταὶ δὲ κατερχομένου νεφέλαι καὶ ἀποιχομένοιο
4609   1.25.9.40 : πλησίαι ἑστήκωσιν ἐρευθέες, οὔ σε μάλα χρὴ
4610   1.25.9.41 : αὔριον οὐδ´ ἐπὶ νυκτὶ περιτρομέειν ὑετοῖο·
4611   1.25.9.42 : ἀλλ´ ὁπότ´ ἠελίοιο μαραινομένῃσιν ὁμοῖαι
4612   1.25.9.43 : ἐξαπίνης ἀκτῖνες ἀπ´ οὐρανόθεν τανύωνται,
4613   1.25.9.44 : οἷον ἀμαλδύνονται, ὅτε σκιάῃσι κατ´ ἰθὺ
4614   1.25.9.45 : ἱσταμένη γαίης τε καὶ ἠελίοιο σελήνη.
4615   1.25.9.46 : οὐδ´ ὅτε οἱ ἐπέχοντι φανήμεναι ἠῶθι πρὸ
4616   1.25.9.47 : φαίνονται νεφέλαι ὑπερευθέες ἄλλοθεν ἄλλαι,
4617   1.25.9.48 : ἄρραντοι γίγνονται ἐπ´ ἤματι κείνῳ ἄρουραι.
4618   1.25.9.49 : Μηδ´ αὕτως, ἔτ´ ἐόντι πέρην ὁπότε προταθεῖσαι
4619   1.25.9.50 : ἀκτῖνες φαίνονται ἐπίσκιοι ἠῶθι πρό,
4620   1.25.9.51 : ὕδατος ἢ ἀνέμοιο κατοισομένου λελαθέσθαι.
4621   1.25.9.52 : Ἀλλ´ εἰ μὲν κεῖναι μᾶλλον κνέφαος φορέοιντο
4622   1.25.9.53 : ἀκτῖνες, μᾶλλόν κεν ἐφ´ ὕδατι σημαίνοιεν·
4623   1.25.9.54 : εἰ δ´ ὀλίγος τανύοιτο περὶ δνόφος ἀκτίνεσσιν,
4624   1.25.9.55 : οἷόν που μαλακαὶ νεφέλαι φορέουσι μάλιστα, 
4625   1.25.9.56 : ἦτ´ ἂν ἐπερχομένοιο περιδνοφέοιντ´ ἀνέμοιο.
4626   1.25.9.57 : Οὐδὲ μὲν ἠελίου σχεδόθεν μελανεῦσαι ἀλωαὶ
4627   1.25.9.58 : εὔδιοι· ἀσσότεραι δὲ καὶ ἀστεμφὲς μελανεῦσαι
4628   1.25.9.59 : μᾶλλον χειμέριαι· δύο δ´ ἂν χαλεπώτεραι εἶεν.
4629   1.25.9.60 : Σκέπτεο δ´ ἢ ἀνιόντος ἢ αὐτίκα δυομένοιο
4630   1.25.9.61 : εἴ πού 〈οἱ〉 νεφέων, τὰ παρήλια κικλήσκονται,
4631   1.25.9.62 : ἢ νότου ἠὲ βορῆος ἐρεύθεται ἢ ἑκάτερθεν.
4632   1.25.9.63 : μηδ´ οὕτω σκοπιὴν ταύτην ἀμενηνὰ φυλάσσειν·
4633   1.25.9.64 : οὐ γὰρ, ὅτ´ ἀμφοτέρωθεν ὁμοῦ περὶ μέσσον ἔχωσιν
4634   1.25.9.65 : ἠέλιον κεῖναι νεφέλαι σχεδὸν ὠκεανοῖο,
4635   1.25.9.66 : γίγνεται ἀμβολίη Διόθεν χειμῶνος ἰόντος.
4636   1.25.9.67 : Εἴ γε μὲν ἐκ βορέαο μί´ οἴη φοινίσσοιτο,
4637   1.25.9.68 : ἐκ βορέω πνοιάς κε φέροι, νοτίη δὲ νότοιο,
4638   1.25.9.69 : ἢ καί που ῥαθάμιγγες ἐπιτροχόως´ ὑετοῖο.
4639   1.25.9.70 : Ἑσπερίοις καὶ μᾶλλον ἐπίτρεπε σήμασι τούτοις·
4640   1.25.9.71 : ἑσπερόθεν γὰρ ὁμῶς σημαίνεται ἐμμενὲς αἰεί.
4641   1.26.t.1 : {1Περὶ σελήνης οὐσίας καὶ μεγέθους καὶ σχήμα–
4642   1.26.t.2 : τος 〈φωτισμῶν τε καὶ περὶ ἐκλείψεως καὶ ἐμφά–
4643   1.26.t.3 : σεως καὶ περὶ ἀποστημάτων καὶ σημείων〉.}1
4644   1.26.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 1. 2 p. 355, 16 Diels.).〉
4645   1.26.1a.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 κύκλον εἶναι ἐννεακαιδεκαπλάσιον
4646   1.26.1a.3 : τῆς γῆς, ὅμοιον ἁρματείῳ 〈τροχῷ〉, κοίλην ἔχοντα τὴν
4647   1.26.1a.4 : ἁψῖδα καὶ πυρὸς πλήρη, καθάπερ τὸν τοῦ ἡλίου, κείμενον 
4648   1.26.1a.5 : λοξόν, ὡς κἀκεῖνον, ἔχοντα μίαν ἐκπνοήν, οἷον πρηστῆρος
4649   1.26.1a.6 : αὐλόν· ἐκλείπειν δὲ κατὰ τὰς τροπὰς τοῦ τροχοῦ.
4650   1.26.1a.7 : <20Ἀναξιμένης>20 πυρίνην τὴν σελήνην.
4651   1.26.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 3 et 26, 2 p. 356, 2 et 357, 9 Diels.).〉
4652   1.26.2.2 : <20Παρμενίδης>20 πυρίνην. —Ἴσην δὲ τῷ ἡλίῳ, καὶ γὰρ
4653   1.26.2.3 : ἀπ´ αὐτοῦ φωτίζεται.
4654   1.26.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 27, 2 p. 358, 1 Diels.).〉
4655   1.26.3.2 : <20Ἡράκλειτος>20 σκαφοειδῆ τῷ σχήματι.
4656   1.26.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 4 p. 356, 3 Diels.).〉
4657   1.26.4.2 : <20Ξενοφάνης>20 νέφος εἶναι πεπιλημένον.
4658   1.26.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 8–14 p. 356, 14 Diels.).〉
4659   1.26.5.2 : <20Θαλῆς>20 γεώδη τὴν σελήνην ἀπεφήνατο.
4660   1.26.5.3 : <20Ἀναξαγόρας>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 στερέωμα διάπυρον,
4661   1.26.5.4 : ἔχον ἐν ἑαυτῷ πεδία καὶ ὄρη καὶ φάραγγας.
4662   1.26.5.5 : <20Διογένης>20 κισηροειδὲς ἄναμμα τὴν σελήνην.
4663   1.26.5.6 : <20Ἴων σῶμα>20 τῇ μὲν ὑελοειδές, διαυγές, τῇ δὲ ἀφεγγές.
4664   1.26.5.7 : <20Βήρωσος>20 ἡμιπύρωτον σφαῖραν τὴν σελήνην.
4665   1.26.5.8 : <20Ἡρακλείδης>20 καὶ <20Ὄκελλος>20 γῆν ὁμίχλῃ περιεχο–
4666   1.26.5.9 : μένην.
4667   1.26.5.10 : <20Πυθαγόρας>20 κατοπτροειδὲς σῶμα.
4668   1.26.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 15 et 27, 3. 4 p. 357, 2 et 358, 3 Diels.).〉
4669   1.26.6.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἀέρα συνεστραμμένον νεφοειδῆ, πε– 
4670   1.26.6.3 : πηγότα ὑπὸ πυρός, ὥστε σύμμικτον. —Δισκοειδῆ δὲ τῷ
4671   1.26.6.4 : σχήματι.
4672   1.26.6.5 : Τινὲς δὲ κυλινδροειδῆ.
4673   1.26.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 6 p. 356, 8 Diels.).〉
4674   1.26.7.2 : <20Πλάτων>20 ἐκ πλείονος τοῦ πυρὸς εἶναι τὴν σελήνην.
4675   1.26.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 7 et 26, 3 p. 356, 10 et 357, 11 Diels.).〉
4676   1.26.8.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 σελήνην ἐν μεθορίοις ἀέρος τεταγ–
4677   1.26.8.3 : μένην καὶ τῆς πέμπτης οὐσίας μετέχουσαν ἐν μηνὶ περι–
4678   1.26.8.4 : έρχεσθαι τὸν ἴδιον κύκλον. —Ἐλάττονα δὲ τῆς γῆς εἶναι
4679   1.26.8.5 : τῷ μεγέθει.
4680   1.26.9.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 34 p. 467 Diels.).〉
4681   1.26.9.2 : <20Ζήνων>20 τὴν σελήνην ἔφησεν ἄστρον νοερὸν καὶ φρό–
4682   1.26.9.3 : νιμον, πύρινον δὲ πυρὸς τεχνικοῦ.
4683   1.26.9.4 : <20Κλεάνθης>20 πυροειδῆ τὴν σελήνην, πιλοειδῆ δὲ τῷ
4684   1.26.9.5 : σχήματι.
4685   1.26.1k.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 5; 26, 1; 27, 1 p. 356, 5; 357, 6 et
4686   1.26.1k.2 :  14 Diels.).〉
4687   1.26.1k.3 : <20Ποσειδώνιος>20 δὲ καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν Στωικῶν
4688   1.26.1k.4 : μικτὴν ἐκ πυρὸς καὶ ἀέρος. —Μείζονα δὲ τῆς γῆς, ὡς καὶ
4689   1.26.1k.5 : τὸν ἥλιον. —Σφαιροειδῆ δὲ τῷ σχήματι· σχηματίζεσθαι
4690   1.26.1k.6 : δὲ αὐτὴν πολλαχῶς, καὶ γὰρ πανσέληνον γινομένην καὶ
4691   1.26.1k.7 : διχότομον καὶ ἀμφίκυρτον καὶ μηνοειδῆ.
4692   1.26.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 34 p. 467 Diels.).〉
4693   1.26.2.2 : <20Χρύσιππος>20 τὸ ἀθροισθὲν ἔξαμμα μετὰ τὸν ἥλιον
4694   1.26.2.3 : νοερὸν ἐκ τοῦ ἀπὸ τῶν ποτίμων ὑδάτων ἀναθυμιάματος·
4695   1.26.2.4 : διὸ καὶ τούτοις τρέφεσθαι. Σφαιροειδῆ δὲ εἶναι. Μῆνα
4696   1.26.2.5 : δὲ καλεῖσθαι τὴν τοῦ δρόμου αὐτῆς περίοδον. Μεὶς δ´ 
4697   1.26.2.6 : ἐστί, φησί, τὸ φαινόμενον τῆς σελήνης πρὸς ἡμᾶς, ἢ σε–
4698   1.26.2.7 : λήνη μέρος ἔχουσα φαινόμενον πρὸς ἡμᾶς.
4699   1.26.2.t : {1Περὶ δὲ φωτισμῶν αὐτῆς.}1
4700   1.26.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 28, 1–6 p. 358, 7 Diels.).〉
4701   1.26.2.2 : <20Ἀναξίμανδρος, Ξενοφάνης, Βήρωσος>20 ἴδιον
4702   1.26.2.3 : αὐτὴν ἔχειν φῶς.
4703   1.26.2.4 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἴδιον μέν, ἀραιότερον δέ πως.
4704   1.26.2.5 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 ἀμαυροφανές, ἀεροειδὲς γάρ.
4705   1.26.2.6 : <20Ἀντιφῶν>20 ἰδιοφεγγῆ μὲν τὴν σελήνην, τὸ δ´ ἀπο–
4706   1.26.2.7 : κρυπτόμενον περὶ αὐτὴν ὑπὸ τῆς προσβολῆς τοῦ ἡλίου
4707   1.26.2.8 : ἀμαυροῦσθαι, πεφυκότος τοῦ ἰσχυροτέρου τὸ ἀσθενέστερον
4708   1.26.2.9 : ἀμαυροῦν· ὃ δὴ συμβαίνειν καὶ περὶ τὰ ἄλλα ἄστρα.
4709   1.26.2.10 : <20Θαλῆς>20 πρῶτος ἔφη ὑπὸ τοῦ ἡλίου φωτίζεσθαι.
4710   1.26.2.11 : <20Πυθαγόρας, Παρμενίδης, Ἐμπεδοκλῆς, Ἀνα–
4711   1.26.2.12 : ξαγόρας, Μητρόδωρος>20 ὁμοίως.
4712   1.26.2.13 : <20Ἡράκλειτος>20 ταὐτὸν πεπονθέναι τήν τε σελήνην
4713   1.26.2.14 : καὶ τὸν ἥλιον. Σκαφοειδεῖς δὲ ὄντας τοῖς σχήμασι τοὺς
4714   1.26.2.15 : ἀστέρας, δεχομένους τὰς ἀπὸ τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως
4715   1.26.2.16 : αὐγάς, φωτίζεσθαι πρὸς τὴν φαντασίαν, λαμπροτέρως
4716   1.26.2.17 : μὲν τὸν ἥλιον, ἐν καθαρωτέρῳ γὰρ ἀέρι φέρεσθαι, τὴν
4717   1.26.2.18 : δὲ σελήνην ἐν θολωτέρῳ καὶ διὰ τοῦτο ἀμαυροτέραν φαί–
4718   1.26.2.19 : νεσθαι.
4719   1.26.3.t : {1Περὶ δὲ ἐκλείψεως σελήνης.}1
4720   1.26.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 29, 1–8 p. 359, 12 Diels.).〉
4721   1.26.3.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 τοῦ στομίου τοῦ περὶ τὸν τροχὸν
4722   1.26.3.3 : ἐπιφραττομένου. 
4723   1.26.3.4 : <20Βήρωσος>20 κατὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἐπιστροφὴν τοῦ
4724   1.26.3.5 : ἀπυρώτου μέρους.
4725   1.26.3.6 : <20Ἀλκμαίων, Ἡράκλειτος, Ἀντιφῶν>20 κατὰ τὴν
4726   1.26.3.7 : τοῦ σκαφοειδοῦς στροφὴν καὶ τὰς περικλίσεις.
4727   1.26.3.8 : <20Τῶν Πυθαγορείων>20 τινὲς κατὰ τὴν Ἀριστοτέλειον
4728   1.26.3.9 : ἱστορίαν καὶ τὴν Φιλίππου τοῦ Ὀπουντίου ἀπόφασιν
4729   1.26.3.10 : ἀντιφράξει τοτὲ μὲν τῆς γῆς, τοτὲ δὲ τῆς ἀντίχθονος.
4730   1.26.3.11 : Τῶν δὲ νεωτέρων εἰσί τινες οἷς ἔδοξε κατ´ ἐπινέμησιν
4731   1.26.3.12 : φλογὸς κατὰ μικρὸν ἐξαπτομένης τεταγμένως, ἕως 〈ἂν〉
4732   1.26.3.13 : τὴν τελείαν πανσέληνον ἀποδῷ, καὶ πάλιν ἀναλόγως μει–
4733   1.26.3.14 : ουμένης μέχρι τῆς συνόδου καθ´ ἣν τελείως σβέννυται.
4734   1.26.3.15 : <20Ξενοφάνης>20 καὶ τὴν μηνιαίαν ἀπόκρυψιν κατὰ
4735   1.26.3.16 : σβέσιν.
4736   1.26.3.17 : <20Θαλῆς, Ἀναξαγόρας, Πλάτων,>20 οἱ <20Στωικοὶ>20
4737   1.26.3.18 : τοῖς μαθηματικοῖς συμφώνως τὰς μὲν μηνιαίους ἀπο–
4738   1.26.3.19 : κρύψεις συνοδεύουσαν αὐτὴν ἡλίῳ καὶ περιλαμπομένην
4739   1.26.3.20 : ποιεῖσθαι, τὰς δ´ ἐκλείψεις εἰς τὸ σκίασμα τῆς γῆς ἐμ–
4740   1.26.3.21 : πίπτουσαν, μεταξὺ [μὲν] ἀμφοτέρων τῶν ἀστέρων γενο–
4741   1.26.3.22 : μένης, μᾶλλον δὲ τῆς σελήνης ἀντιφραττομένης.
4742   1.26.3.23 : <20Ἀναξαγόρας,>20 ὥς φησι Θεόφραστος (phys. opin.
4743   1.26.3.24 : fr. 19 p. 493 Diels.), καὶ τῶν ὑποκάτω τῆς σελήνης ἔσθ´
4744   1.26.3.25 : ὅτε σωμάτων ἐπιπροσθούντων.
4745   1.26.3.26 : <20Χρύσιππος>20 ἐκλείπειν τὴν σελήνην τῆς γῆς αὐτῇ
4746   1.26.3.27 : ἐπιπροσθούσης καὶ εἰς σκιὰν αὐτῆς ἐμπίπτουσαν. 
4747   1.26.4.t : {1Περὶ δὲ ἐμφάσεως αὐτῆς.}1
4748   1.26.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 30, 1–8 p. 361, 2 Diels.).〉
4749   1.26.4.2 : Τῶν <20Πυθαγορείων>20 τινὲς μέν, ὧν ἐστι Φιλόλαος,
4750   1.26.4.3 : τὸ γεωφανὲς αὐτῆς εἶναι διὰ τὸ περιοικεῖσθαι τὴν σε–
4751   1.26.4.4 : λήνην, καθάπερ τὴν παρ´ ἡμῖν γῆν, ζῴοις καὶ φυτοῖς
4752   1.26.4.5 : μείζοσι καὶ καλλίοσιν. Εἶναι γὰρ πεντεκαιδεκαπλάσια
4753   1.26.4.6 : τὰ ἐπ´ αὐτῆς ζῷα τῇ δυνάμει, μηδὲν περιττωματικὸν
4754   1.26.4.7 : ἀποκρίνοντα, καὶ τὴν ἡμέραν τοσαύτην τῷ μήκει.
4755   1.26.4.8 : Ἄλλοι δὲ τὴν ἐν τῇ σελήνῃ ἔμφασιν ἀνάκλασιν εἶναι
4756   1.26.4.9 : τῆς πέραν τοῦ διακεκαυμένου κύκλου τῆς οἰκουμένης ὑφ´
4757   1.26.4.10 : ἡμῶν θαλάττης.
4758   1.26.4.11 : <20Ἀναξαγόρας>20 ἀνωμαλότητα συγκρίματος διὰ τὸ
4759   1.26.4.12 : ψυχρομιγὲς ἅμα καὶ γεῶδες, τὰ μὲν ἐχούσης ὑψηλά, τὰ
4760   1.26.4.13 : δὲ ταπεινά, τὰ δὲ κοῖλα. Καὶ παραμεμῖχθαι τῷ πυρο–
4761   1.26.4.14 : ειδεῖ τὸ ζοφῶδες, ὧν τὸ πάθος ὑποφαίνει τὸ σκιερόν·
4762   1.26.4.15 : ὅθεν ψευδοφανῆ λέγεσθαι τὸν ἀστέρα.
4763   1.26.4.16 : <20Δημόκριτος>20 ἀποσκίασμά τι τῶν ὑψηλῶν ἐν αὐτῇ
4764   1.26.4.17 : μερῶν· ἄγκη γὰρ αὐτὴν ἔχειν καὶ νάπας.
4765   1.26.4.18 : <20Παρμενίδης>20 διὰ τὸ παραμεμῖχθαι τῷ περὶ αὐτὴν
4766   1.26.4.19 : πυρώδει τὸ ζοφῶδες, ὅθεν ψευδοφανῆ τὸν ἀστέρα καλεῖ.
4767   1.26.4.20 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 διὰ τὸ ἀερομιγὲς τῆς οὐσίας μὴ εἶναι
4768   1.26.4.21 : αὐτῆς ἀκήρατον τὸ σύγκριμα.
4769   1.26.4.22 : <20Ἀριστοτέλης>20 μὴ εἶναι αὐτῆς ἀκήρατον τὸ σύγκρι–
4770   1.26.4.23 : μα διὰ τὰ πρόσγεια ἀερώματα τοῦ αἰθέρος, ὃν προσαγο–
4771   1.26.4.24 : ρεύει σῶμα πέμπτον.
4772   1.26.4.25 : Οἱ ἀπὸ τῶν <20μαθηματικῶν>20 τὸ ἀνώμαλον συγκρι–
4773   1.26.4.26 : τικὸν αἰτιῶνται. Καθάπερ οὖν τῶν προσαυγαζομένων 
4774   1.26.4.27 : ὑπὸ τοῦ ἡλίου νεφῶν τὰ μὲν ἀραιότερα μέρη λαμπρότερα
4775   1.26.4.28 : φαίνεσθαι, τὰ δὲ πυκνότερα ἀμαυρότερα, οὕτως καὶ τῆς
4776   1.26.4.29 : σελήνης ἐοικυίας μὲν νεφελοειδεῖ πιλήματι, προσαυγαζο–
4777   1.26.4.30 : μένης δ´ ὑπὸ τοῦ ἡλίου.
4778   1.26.4.31 : <20Ξενοφάνης>20 τὸν μὲν ἥλιον χρήσιμον εἶναι πρὸς
4779   1.26.4.32 : τὴν τοῦ κόσμου καὶ τὴν τῶν ἐν αὐτῷ ζῴων γένεσίν τε
4780   1.26.4.33 : καὶ διοίκησιν, τὴν δὲ σελήνην παρέλκειν.
4781   1.26.5.t : {1Περὶ δὲ τῶν ἀποστημάτων.}1
4782   1.26.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 31, 1–5 p. 362, 20 Diels.).〉
4783   1.26.5.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 διπλάσιον ἀπέχειν τῆς σελήνης ἀπὸ
4784   1.26.5.3 : 〈τῆς〉 γῆς ἤπερ ἀπὸ τοῦ ἡλίου.
4785   1.26.5.4 : Οἱ δὲ ἀπὸ τῶν <20μαθηματικῶν>20 ὀκτωκαιδεκαπλάσιον.
4786   1.26.5.5 : <20Ἐρατοσθένης>20 τὸν ἥλιον ἀπέχειν ἀπὸ τῆς γῆς στα–
4787   1.26.5.6 : δίων μυριάδας [μυριάδων] τετρακοσίας καὶ στάδια ὀκτάκις
4788   1.26.5.7 : μύρια· τὴν δὲ σελήνην ἀπέχειν ἀπὸ τῆς γῆς μυριάδας
4789   1.26.5.8 : ἑβδομήκοντα ὀκτὼ σταδίων.
4790   1.26.5.9 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τοῦ ὕψους τοῦ ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὸν
4791   1.26.5.10 : οὐρανόν, ἥτις ἐστὶν ἀφ´ ἡμῶν ἀνάτασις, πλείονα εἶναι τὴν
4792   1.26.5.11 : κατὰ τὸ πλάτος διάστασιν, κατὰ τοῦτο τοῦ οὐρανοῦ μᾶλ–
4793   1.26.5.12 : λον ἀναπεπταμένου διὰ τὸ ᾠῷ παραπλησίως τὸν κόσμον
4794   1.26.5.13 : κεῖσθαι.
4795   1.26.5.14 : <20Βόηθος>20 δὲ πρὸς τὴν φαντασίαν δέχεται τὸ ἀναπε–
4796   1.26.5.15 : πταμένον, οὐ κατὰ τὴν ὑπόστασιν. 
4797   1.26.6.t : {1Σημεῖα σελήνης.}1
4798   1.26.6.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀράτου Φαινομένων>20 (v. 778–817).
4799   1.26.6.2 : Σκέπτεο δὴ πρώτην κεράων ἑκάτερθε σελήνην·
4800   1.26.6.3 : ἄλλοτε γάρ τ´ ἄλλῃ μιν ἐπιγράφει ἕσπερος αἴγλῃ,
4801   1.26.6.4 : ἄλλοτε δ´ ἀλλοῖαι μορφαὶ κερόωσι σελήνην
4802   1.26.6.5 : εὐθὺς ἀεξομένην, αἳ μὲν τρίτῃ, αἳ δὲ τετάρτῃ·
4803   1.26.6.6 : τάων καὶ περὶ μηνὸς ἐφεσταότος κε πύθοιο.
4804   1.26.6.7 : Λεπτὴ μὲν καθαρή τε περὶ τρίτον ἦμαρ ἐοῦσα
4805   1.26.6.8 : εὔδιός κ´ εἴη· λεπτὴ δὲ καὶ εὖ μάλ´ ἐρευθὴς
4806   1.26.6.9 : πνευματίη· παχίων δὲ καὶ ἀμβλείῃσι κεραίαις
4807   1.26.6.10 : τέτρατον ἐκ τριτάτοιο φόως ἀμενηνὸν ἔχουσα
4808   1.26.6.11 : ἢ νότῳ ἀμβλύνεται ἢ ὕδατος ἐγγὺς ἐόντος.
4809   1.26.6.12 : Εἰ δέ κ´ ἀπ´ ἀμφοτέρων κεράων τρίτον ἦμαρ ἄγουσα
4810   1.26.6.13 : μήτε τι νευστάζῃ μηθ´ ὑπτιόωσα φαείνῃ,
4811   1.26.6.14 : ἀλλ´ ὀρθὰς ἑκάτερθε περιγνάμπτουσα κεραίας,
4812   1.26.6.15 : ἑσπέριοί κ´ ἄνεμοι κείνην μετὰ νύκτα φέροιντο.
4813   1.26.6.16 : Εἰ δ´ αὕτως ὀρθὴ καὶ τέτρατον ἦμαρ ἀγινοῖ,
4814   1.26.6.17 : ἦτ´ ἂν χειμῶνος συναγειρομένοιο διδάσκοι.
4815   1.26.6.18 : εἰ δέ κέ οἱ κεράων τὸ μετήορον εὖ ἐπινεύῃ,
4816   1.26.6.19 : δειδέχθαι βορέω, ὅτε δ´ ὑπτιάῃσι, νότοιο.
4817   1.26.6.20 : Αὐτὰρ ἐπὴν τριτόωσαν ὅλος περὶ κύκλος ἑλίσσῃ
4818   1.26.6.21 : πάντῃ ἐρευθόμενος, μάλα κεν τότε χείμερος εἴη·
4819   1.26.6.22 : μείζονι δ´ ἂν χειμῶνι πυρώτερα φοινίσσοιτο. 
4820   1.26.6.23 : Σκέπτεο δ´ ἐς πληθύν τε καὶ ἀμφότερον διχόωσαν,
4821   1.26.6.24 : ἠμὲν ἀεξομένην, ἠδ´ ἐς κέρας αὖθις ἰοῦσαν·
4822   1.26.6.25 : καί οἱ ἐπὶ χροιῇ τεκμαίρεο μηνὸς ἑκάστου.
4823   1.26.6.26 : Πάντῃ μὲν καθαρῇ κε μάλ´ εὔδια τεκμήραιο·
4824   1.26.6.27 : πάντα δ´ ἐρευθομένῃ δοκέειν ἀνέμοιο κέλευθον,
4825   1.26.6.28 : ἄλλοθι δ´ ἄλλο μελαινομένῃ δοκέειν ὑετοῖο.
4826   1.26.6.29 : Σήματα δ´ οὐ μάλα πᾶσιν ἐπ´ ἤμασι πάντα τέτυκται·
4827   1.26.6.30 : ἀλλ´ ὅσα μὲν τριτάτῃ τε τεταρταίῃ τε πέλονται
4828   1.26.6.31 : μέσφα διχαζομένης, διχάδος γε μὲν ἄχρις ἐπ´ αὐτὴν
4829   1.26.6.32 : σημαίνει διχόμηνον, ἀτὰρ πάλιν ἐκ διχομήνου
4830   1.26.6.33 : ἐς διχάδα φθιμένην· δέχεται μὲν αὐτίκα τετρὰς
4831   1.26.6.34 : μηνὸς ἀποιχομένου, ἡ δὲ τριτάτη ἀπιόντος.
4832   1.26.6.35 : Εἰ δέ κέ μιν περὶ πᾶσαν ἀλωαὶ κυκλώσωνται
4833   1.26.6.36 : ἢ τρεῖς ἠὲ δύω περικείμεναι ἠὲ μί´ οἴη,
4834   1.26.6.37 : τῇ μὲν ἴῃ ἀνέμοιο γαληναίης τε δοκεύειν,
4835   1.26.6.38 : ῥηγνυμένῃ ἀνέμοιο, μαραινομένῃ δὲ γαλήνης·
4836   1.26.6.39 : ταὶ δύο δ´ ἂν χειμῶνι περιτροχάοιντο σελήνην·
4837   1.26.6.40 : μείζονα δ´ ἂν χειμῶνα φέροι τριέλικτος ἀλωή,
4838   1.26.6.41 : καὶ μᾶλλον μελανεῦσα, καὶ εἰ ῥηγνύατο μᾶλλον.
4839   1.27.t.1 : {1Περὶ γάλακτος.}1
4840   1.27.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 1, 1–6 p. 364, 12 Diels.).〉
4841   1.27.1.2 : Κύκλος ἐστὶ νεφελοειδής, ἐν μὲν τῷ ἀέρι διὰ παντὸς
4842   1.27.1.3 : φαινόμενος, διὰ δὲ τὴν λευκόχροιαν ὀνομαζόμενος γαλαξίας. 
4843   1.27.2.1 : Τῶν <20Πυθαγορείων>20 οἳ μὲν ἔφασαν ἀστέρος εἶναι
4844   1.27.2.2 : διάκαυσιν, ἐκπεσόντος μὲν ἀπὸ τῆς ἰδίας ἕδρας, δι´ οὗ
4845   1.27.2.3 : δὲ περιέδραμε χωρίου κυκλοτερῶς αὐτὸ περιφλέξαντος
4846   1.27.2.4 : ἐπὶ τοῦ κατὰ Φαέθοντα ἐμπρησμοῦ· οἳ δὲ τὸν ἡλιακὸν
4847   1.27.2.5 : ταύτῃ φασὶ κατ´ ἀρχὰς γεγονέναι δρόμον. Τινὲς δὲ κατ–
4848   1.27.2.6 : οπτρικὴν εἶναι φαντασίαν τοῦ ἡλίου τὰς αὐγὰς πρὸς τὸν
4849   1.27.2.7 : οὐρανὸν ἀνακλῶντος, ὅπερ κἀπὶ τῆς ἴριδος ἐπὶ τῶν νε–
4850   1.27.2.8 : φῶν συμβαίνει.
4851   1.27.3.1 : <20Μητρόδωρος>20 διὰ τὴν πάροδον τοῦ ἡλίου, τοῦτον
4852   1.27.3.2 : γὰρ εἶναι τὸν ἡλιακὸν κύκλον.
4853   1.27.4.1 : <20Παρμενίδης>20 τὸ τοῦ πυκνοῦ καὶ τὸ τοῦ ἀραιοῦ
4854   1.27.4.2 : μῖγμα γαλακτοειδὲς ἀποτελέσαι χρῶμα.
4855   1.27.5.1 : <20Ἀναξαγόρας>20 τὴν σκιὰν τῆς γῆς κατὰ τόδε τὸ
4856   1.27.5.2 : μέρος ἵστασθαι τοῦ οὐρανοῦ, ὅταν ὑπὸ τὴν γῆν ὁ ἥλιος
4857   1.27.5.3 : γενόμενος μὴ πάντα περιφωτίζῃ.
4858   1.27.6.1 : 〈<20Δημόκριτος>20〉 πολλῶν καὶ μικρῶν καὶ συνεχῶν
4859   1.27.6.2 : ἀστέρων συμφωτιζομένων ἀλλήλοις διὰ τὴν πύκνωσιν
4860   1.27.6.3 : συναυγασμόν.
4861   1.27.7.1 : 〈<21Aetii>21 (III 1, 7 p. 365, 21 Diels.) et <21Arii Didymi>21 epit.〉
4862   1.27.7.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἀναθυμιάσεως ξηρᾶς ἔξαψιν πολλῆς
4863   1.27.7.3 : τε καὶ συνεχοῦς. —Τὸν γὰρ κύκλον ἐν ᾧ δοκεῖ θεωρεῖσθαι
4864   1.27.7.4 : μέγιστον ὄντα, πλήρη τῶν μεγίστων ὑπάρχειν καὶ λαμ–
4865   1.27.7.5 : προτάτων ἄστρων καὶ ἔτι τῶν σποράδων καλουμένων,
4866   1.27.7.6 : ὥστε διὰ ταῦτα συνεχῶς πλείστην περὶ τοῦτον ἀθροίζε–
4867   1.27.7.7 : σθαι τὸν τόπον τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀναθυμίασιν καὶ ποιεῖν
4868   1.27.7.8 : τὴν τοῦ γάλακτος φαντασίαν. 
4869   1.27.8.1 : 〈<21Aetii>21 (III 1, 8 p. 366, 1 Diels.).〉
4870   1.27.8.2 : <20Ποσειδώνιος>20 πυρὸς σύστασιν, ἄστρου μὲν μανω–
4871   1.27.8.3 : τέραν, αὐγῆς δὲ πυκνοτέραν.
4872   1.28.t.1 : {1Περὶ κομητῶν καὶ διαιττόντων καὶ τῶν
4873   1.28.t.2 : τοιούτων.}1
4874   1.28.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (III 2, 1–11 p. 366, 6 Diels.).〉
4875   1.28.1a.2 : Τῶν <20Πυθαγορείων>20 τινὲς μὲν ἀστέρα φασὶν εἶναι
4876   1.28.1a.3 : τὸν κομήτην τῶν οὐκ αἰεὶ μὲν φαινομένων, διὰ δέ τινος
4877   1.28.1a.4 : διωρισμένου χρόνου περιοδικῶς ἀνατελλόντων· ἄλλοι δὲ
4878   1.28.1a.5 : ἀνάκλασιν τῆς ἡμετέρας ὄψεως πρὸς τὸν ἥλιον παραπλη–
4879   1.28.1a.6 : σίαν ταῖς κατοπτρικαῖς ἐμφάσεσιν.
4880   1.28.1a.7 : <20Ἀναξαγόρας>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 σύνοδον ἀστέρων
4881   1.28.1a.8 : δυοῖν ἢ καὶ πλειόνων κατὰ συναυγασμόν.
4882   1.28.1a.9 : <20Ἀριστοτέλης>20 τῆς ξηρᾶς ἐκ γῆς ἀναθυμιάσεως διά–
4883   1.28.1a.10 : πυρον σύστασιν.
4884   1.28.1a.11 : ** <20κομήτας>20 δὲ ὅταν ἐπὶ πλέον ἐξαφθῇ καὶ πρὸς
4885   1.28.1a.12 : πλείονα διαμένῃ χρόνον, τοῦ μὲν ἀστέρος φαινομένου κά–
4886   1.28.1a.13 : τωθεν, τῆς δὲ κόμης ἄνωθεν ἐπιλαμπούσης· <20πωγωνίας>20
4887   1.28.1a.14 : δὲ ὅταν ἔμπαλιν ὁ μὲν ἀστὴρ ἄνωθεν θεωρῆται, ἡ δὲ
4888   1.28.1a.15 : κόμη κάτωθεν, παρεχομένη τῷ σχήματι πώγωνος ἔμφασιν.
4889   1.28.1a.16 : <20Στράτων>20 ἄστρου φῶς περιληφθὲν νέφει πυκνῷ,
4890   1.28.1a.17 : καθάπερ ἐπὶ τῶν λαμπτήρων γίνεται.
4891   1.28.1a.18 : <20Ἡρακλείδης>20 ὁ Ποντικὸς νέφος μετάρσιον ὑπὸ μετ–
4892   1.28.1a.19 : αρσίου φωτὸς καταυγαζόμενον. Ὁμοίως δ´ αἰτιολογεῖ 
4893   1.28.1a.20 : πωγωνίαν, δοκίδας, κίονα καὶ τὰ τούτοις συγγενῆ, καθά–
4894   1.28.1a.21 : περ ἀμέλει πάντες οἱ Περιπατητικοὶ παρὰ τοὺς τοῦ νέ–
4895   1.28.1a.22 : φους ταῦτα γίνεσθαι σχηματισμούς.
4896   1.28.1a.23 : <20Ἐπιγένης>20 πνεύματος ἀναφορὰν γεωμιγοῦς πεπυ–
4897   1.28.1a.24 : ρωμένου.
4898   1.28.1a.25 : <20Βόηθος>20 ἀέρος ἀνημμένου φαντασίαν.
4899   1.28.1a.26 : <20Διογένης>20 ἀστέρας εἶναι τοὺς κομήτας.
4900   1.28.1a.27 : <20Ἀναξαγόρας>20 τοὺς καλουμένους διᾴττοντας ἀπὸ τοῦ
4901   1.28.1a.28 : αἰθέρος σπινθήρων δίκην καταφέρεσθαι, διὸ καὶ παραυ–
4902   1.28.1a.29 : τίκα σβέννυσθαι.
4903   1.28.1a.30 : <20Μητρόδωρος>20 τὴν εἰς τὰ νέφη τοῦ ἡλίου βίαιον
4904   1.28.1a.31 : ἔμπτωσιν πολλάκις σπινθηρίζειν.
4905   1.28.1a.32 : <20Ξενοφάνης>20 πάντα τὰ τοιαῦτα νεφῶν πεπυρωμένων
4906   1.28.1a.33 : συστήματα ἢ κινήματα.
4907   1.28.2.1 : <20Χαλδαίους>20 μὲν δὴ λόγος περὶ κομητῶν ὧδε γιγνώ–
4908   1.28.2.2 : σκειν, ὅτι εἰσί τινες καὶ ἄλλοι ἔξω τῶν φαινομένων πλα–
4909   1.28.2.3 : νητῶν ἀστέρες, οἳ τέως μὲν ἀφανεῖς εἰσιν, ὅτι ἐπὶ πολὺ
4910   1.28.2.4 : ἄνω που ἀφ´ ἡμῶν φέρονται, ἤδη δὲ καὶ ταπεινωθέντες
4911   1.28.2.5 : ὤφθησαν οὕτως ὡς ξένοι ἐνεχθέντες εἰς τὰ ὅλα· καὶ
4912   1.28.2.6 : τούτους κομήτας καλεῖν φίλον τοῖς οὐ γιγνώσκουσιν, ὅτι
4913   1.28.2.7 : καὶ αὐτοὶ ἐκ τῶν πολλῶν ἀστέρων εἰσίν. ἀφανίζεσθαι δὲ
4914   1.28.2.8 : δοκοῦσιν, ἐπειδὰν ἀνενεχθῶσιν εἰς τὴν σφῶν χώραν, δύν–
4915   1.28.2.9 : τες εἰς τὸ βάθος τοῦ αἰθέρος, ὥσπερ εἰς τὸν τοῦ πελά–
4916   1.28.2.10 : γους βυθὸν οἱ ἰχθῦς. Οἳ δὲ ὑπ´ ἀνέμων ἢ θυέλλης ἀνα–
4917   1.28.2.11 : φέρεσθαί τινα γεώδη ἐς τὸν ἄνω ἀέρα ἐδόξασαν καὶ ταῦτα 
4918   1.28.2.12 : ἐκπυρωθέντα καὶ εἰς τὴν δίνην ἐμπεσόντα τοῦ αἰθέρος
4919   1.28.2.13 : ξυμπερινοστεῖν τῷ παντὶ ἐπὶ χρόνον, ἔπειτα ἀπαναλω–
4920   1.28.2.14 : θέντα πρὸς τοῦ πυρὸς ἀφανῆ καθίστασθαι, καὶ τοὺς κο–
4921   1.28.2.15 : μήτας δὴ καλουμένους ἀστέρας ταῦτα εἶναι.
4922   1.28.2.16 : <20Δημοκρίτου>20 δὲ ὁ λόγος λεγόμενός ἐστιν, ὡς κατ´
4923   1.28.2.17 : ἀντίλαμψιν τῶν πλανωμένων ἀστέρων πρὸς ἀλλήλους τε
4924   1.28.2.18 : καὶ τοὺς ἀπλανεῖς οἱ κομῆται ξυνίστασθαι δοκοῦσι, καθά–
4925   1.28.2.19 : περ πλειόνων κατόπτρων ἀντιλαμπόντων σφίσιν ἤδη τινὰ
4926   1.28.2.20 : ὤφθη ἀστεροειδῆ φαντάσματα.
4927   1.28.2.1 : <20Ἀρριανοῦ.>20
4928   1.28.2.2 : Ἀρριανός φησιν· „Ὅσα δὲ μένει ἐπὶ χρόνον τὰ μέν
4929   1.28.2.3 : πως ξυμπεριφερόμενα τῷ οὐρανῷ, τὰ δὲ ἤδη τινὰ κατ´
4930   1.28.2.4 : ἰδίαν πλάνην πλανώμενα, οὗτοί εἰσιν οἱ κομῆται ἀστέρες
4931   1.28.2.5 : καὶ λαμπάδες καὶ πωγωνίαι καὶ πίθοι καὶ δοκίδες, καθ´
4932   1.28.2.6 : ὁμοιότητα ἑκάστῃ ἰδέᾳ τῆς ἐπωνυμίας λαχόντα“.
4933   1.28.2.7 : ** „Τεκμήριον δὲ ὅτι μὴ παραυτίκα διαφθείρεται, ὡς
4934   1.28.2.8 : εἴ γε ἐν τῷ ἀέρι ξυνίσταντο, ταχεῖα ἂν ἐγίγνετο αὐτοῖς ἐν
4935   1.28.2.9 : τῷ ψυχρῷ ἡ σβέσις. Ὅτι δὲ πρόσκαιρά ἐστιν, ἡ φθορὰ
4936   1.28.2.10 : αὐτῶν ἐδήλωσε, καὶ ὅτι πρὸς ἄρκτοις μᾶλλόν τι ἢ ἄλλῃ
4937   1.28.2.11 : χώρᾳ ξυνίσταται τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῦτο ἐπ´ αὐτὸν φέ–
4938   1.28.2.12 : ρει, ἔνθα παχύς τε ὁ ἀὴρ [καὶ] μᾶλλον καὶ ξύστασις οὐ
4939   1.28.2.13 : ῥᾳδία, φορηθῆναι πρὸς τὴν οὐ. Φέρονταί τε ἀτάκτως οἱ
4940   1.28.2.14 : πολλοὶ τῶν κομητῶν, ἐπινεμόμενοι, ἐμοὶ δοκεῖν, τὴν ἄνω 
4941   1.28.2.15 : ἀναφερομένην τροφὴν καὶ ταύτῃ ἐφομαρτοῦντες. Ἡ δὲ ἀρχὴ
4942   1.28.2.16 : αὐτῶν ἀστεροειδής ἐστι, καθότι ἐς σφαῖραν ξυνάγεσθαι
4943   1.28.2.17 : πέφυκε πᾶν, ὅσον πυροειδές· ἡ δὲ κόμη αὐγοειδής, τῶν
4944   1.28.2.18 : μὲν ὥσπερ ἄφετος ἀνειμένη, τῶν δὲ ἐπ´ εὐθὺ ἰοῦσα καὶ
4945   1.28.2.19 : ἐς τὸ ἄνω μᾶλλόν τι ἀπὸ τοῦ ἀστέρος τεινομένη. Οἱ δὲ
4946   1.28.2.20 : πίθοι ὀλιγάκις πεφήνασι, καθότι πλείονος δέονται ξυνα–
4947   1.28.2.21 : γωγῆς πυρός. Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἀπλανῶν ἔστιν οἳ ξὺν
4948   1.28.2.22 : κόμῃ ἐφάνησαν, ἐπειδὰν περὶ αὐτοὺς 〈ἡ τοῦ〉 ἀέρος ἀνα–
4949   1.28.2.23 : φορὰ πυκνωθεῖσα ξυναφὲς ἐργάσηται τῆς κόμης τὸ εἴδω–
4950   1.28.2.24 : λον, καθάπερ καὶ ἅλως ξυναφεῖς αὐτοῖς τοῖς ἄστροις φαί–
4951   1.28.2.25 : νονται. Ἤδη δὲ καὶ πλησίον ἡλίου ξυστάντες κομῆται οἳ
4952   1.28.2.26 : μὲν ἔφθησαν ἀφανισθῆναι πρὶν τὴν γένεσιν αὐτῶν κατα–
4953   1.28.2.27 : στῆναι ἐμφανῆ· οἳ δὲ ἐκλείποντος ἡλίου ἐξεφάνησαν, οἳ
4954   1.28.2.28 : δὲ καὶ ἐπικαταδύνοντες τῷ ἡλίῳ, πρόσθεν, οἷα δὴ εἰκός,
4955   1.28.2.29 : ὑπὸ τῶν αὐγῶν καταλαμπόμενοι, τῷ μὴ ἐμφανεῖς καθί–
4956   1.28.2.30 : στασθαι. Ὥστε ἐκεῖνος ἂν κρατοίη ὁ λόγος 〈ὁ〉 ἀποφαίνων
4957   1.28.2.31 : ἀέρος πιλήματα, ἀποθλιβόμενα καὶ ἐμπίπτοντα ἐς τὰ
4958   1.28.2.32 : κατωτέρω καὶ τῷ ἀέρι ξυναφῆ τοῦ αἰθέρος, ἐξαφθέντα,
4959   1.28.2.33 : ἔστ´ ἂν ὑπάρχῃ περὶ αὐτοὺς ἡ τροφή, ξυμμένειν τε καὶ
4960   1.28.2.34 : ξυμπερινοστεῖν τῷ αἰθέρι“.
4961   1.28.2.35 : Καὶ ταῦτα, ὅπως ἂν τύχῃ, ἀπὸ τῆς ἰδέας ἐπικλῄζεσθαι
4962   1.28.2.36 : ἕκαστον, <20κομήτας>20 μέν, ἀφ´ ὧν ὥσπερ κόμη ἐς τὰ κύκλῳ
4963   1.28.2.37 : ἀπολάμπει αὐγὴ πυρός· <20πωγωνίας>20 δὲ ἀφ´ ὅτων ἐς πώ– 
4964   1.28.2.38 : γωνος σχῆμα ἀπήρτηται αὐγὴ ἐς τὸ ἐπιθάτερα· <20πίθους>20
4965   1.28.2.39 : δὲ ὅσα μεγάλα, κυκλοτερῆ καί τι καὶ βάθους ἔν σφισιν
4966   1.28.2.40 : ἐξέφηνε· <20δοκοὺς>20 δὲ αὖ καὶ <20λαμπάδας>20 καθ´ ὁμοιότητα
4967   1.28.2.41 : τοῦ εἴδους 〈ἐφ´ ὅ〉τῳ ἐπιφημίζονται.
4968   1.28.2.42 : „Φαίνεται δὲ τούτων ἕκαστον καὶ ἑσπέριον καὶ ἑῷον,
4969   1.28.2.43 : τὰ δὲ καὶ ἀμφιφανῆ φαίνεται. <20Ἀμφιφανῆ>20 δὲ κλῄζουσιν,
4970   1.28.2.44 : ὅσα περὶ πρῶτα τῆς νυκτὸς φανέντα πρὸς δύσει, ἔπειτα
4971   1.28.2.45 : ἐν τῇ αὐτῇ νυκτί, πρὶν ἡμέραν ἐπιλαβεῖν, ἔφθη ἀνασχόντα“.
4972   1.29.t.1 : {1Περὶ βροντῶν ἀστραπῶν κεραυνῶν πρηστήρων
4973   1.29.t.2 : τυφώνων.}1
4974   1.29.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 3, 1–11. 13. 14. 15. 12 p. 367, 22 Diels.).〉
4975   1.29.1.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 ἐκ τοῦ πνεύματος ταῦτ´ εἶπε συμ–
4976   1.29.1.3 : βαίνειν· ὅταν γὰρ περιληφθὲν νέφει παχεῖ βιασάμενον
4977   1.29.1.4 : ἐκπέσῃ τῇ λεπτομερείᾳ καὶ κουφότητι, τόθ´ ἡ μὲν ῥῆξις
4978   1.29.1.5 : τὸν ψόφον, ἡ δὲ διαστολὴ παρὰ τὴν μελανείαν τοῦ νέ–
4979   1.29.1.6 : φους τὸν διαυγασμὸν ἀποτελεῖ.
4980   1.29.1.7 : <20Ἀναξιμένης>20 ταὐτὰ τούτῳ παρατιθεὶς τὸ ἐπὶ τῆς
4981   1.29.1.8 : θαλάσσης, ἥτις σχιζομένη ταῖς κώπαις παραστίλβει.
4982   1.29.1.9 : <20Μητρόδωρος,>20 ὅταν εἰς νέφος πεπηγὸς ὑπὸ πυκνό–
4983   1.29.1.10 : τητος ἐμπέσῃ πνεῦμα, τῇ μὲν συνθραύσει τὸν κτύπον ἀπο–
4984   1.29.1.11 : τελεῖ, τῇ δὲ πληγῇ καὶ τῷ σχισμῷ διαυγάζει, τῇ δ´ ὀξύ–
4985   1.29.1.12 : τητι τῆς φορᾶς, προσλαμβάνον τὴν ἀπὸ τοῦ ἡλίου θερ– 
4986   1.29.1.13 : μότητα, κεραυνοβολεῖ· τοῦ δὲ κεραυνοῦ τὴν ἀσθένειαν εἰς
4987   1.29.1.14 : πρηστῆρα περιίστησιν.
4988   1.29.1.15 : <20Ἀναξαγόρας,>20 ὅταν 〈τὸ〉 θερμὸν εἰς τὸ ψυχρὸν ἐμ–
4989   1.29.1.16 : πέσῃ, (τοῦτο δ´ ἐστὶν αἰθέριον μέρος εἰς ἀερῶδες,) τῷ
4990   1.29.1.17 : μὲν ψόφῳ βροντὴν ἀποτελεῖ, τῷ δὲ παρὰ τὴν μελανείαν
4991   1.29.1.18 : τοῦ νέφους χρώματι τὴν ἀστραπήν· τῷ δὲ πλήθει καὶ
4992   1.29.1.19 : μεγέθει τοῦ φωτὸς τὸν κεραυνόν· τῷ δὲ πολυσωματω–
4993   1.29.1.20 : τέρῳ πυρὶ τὸν τυφῶνα· τῷ δὲ νεφελομιγεῖ τὸν πρηστῆρα.
4994   1.29.1.21 : <20Ἀρχέλαος>20 ταὐτὸ λέγει παρατιθεὶς τὸ τῶν διαπύ–
4995   1.29.1.22 : ρων λίθων καθιεμένων εἰς ψυχρὸν ὕδωρ πάθος.
4996   1.29.1.23 : <20Ξενοφάνης>20 ἀστραπὰς γίνεσθαι λαμπρυνομένων τῶν
4997   1.29.1.24 : νεφῶν κατὰ τὴν κίνησιν.
4998   1.29.1.25 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἔμπτωσιν φωτὸς εἰς νέφος ἐξείργον–
4999   1.29.1.26 : τος τὸν ἀνθεστῶτα ἀέρα, οὗ τὴν μὲν σβέσιν καὶ τὴν θραῦ–
5000   1.29.1.27 : σιν κτύπον ἀπεργάζεσθαι, τὴν δὲ λάμψιν ἀστραπήν·
5001   1.29.1.28 : κεραυνὸν δὲ τὸν τῆς ἀστραπῆς τόνον.
5002   1.29.1.29 : <20Διογένης>20 ἔμπτωσιν πυρὸς εἰς νέφος ὑγρόν, βροντὴν
5003   1.29.1.30 : μὲν τῇ σβέσει ποιοῦν, τῇ δὲ λαμπηδόνι τὴν ἀστραπήν.
5004   1.29.1.31 : συναιτιᾶται δὲ καὶ τὸ πνεῦμα.
5005   1.29.1.32 : <20Ἡράκλειτος>20 βροντὴν μὲν κατὰ συστροφὰς ἀνέμων
5006   1.29.1.33 : καὶ νεφῶν καὶ ἐμπτώσεις πνευμάτων εἰς τὰ νέφη, ἀστρα–
5007   1.29.1.34 : πὰς δὲ κατὰ τὰς τῶν ἀναθυμιωμένων ἐξάψεις, πρηστῆρας
5008   1.29.1.35 : δὲ κατὰ νεφῶν ἐμπρήσεις καὶ σβέσεις.
5009   1.29.1.36 : <20Λεύκιππος>20 πυρὸς ἐναποληφθέντος νέφεσι παχυ–
5010   1.29.1.37 : τάτοις ἔκπτωσιν ἰσχυρὰν βροντὴν ἀποτελεῖν ἀποφαίνεται.
5011   1.29.1.38 : <20Δημόκριτος>20 βροντὴν μὲν ἐκ συγκρίματος ἀνωμά–
5012   1.29.1.39 : λου, τὸ περιειληφὸς αὐτὸ νέφος πρὸς τὴν κάτω φορὰν
5013   1.29.1.40 : ἐκβιαζομένου· ἀστραπὴν δὲ σύγκρουσιν νεφῶν, ὑφ´ ἧς τὰ 
5014   1.29.1.41 : γεννητικὰ τοῦ πυρὸς διὰ τῶν πολυκένων ἀραιωμάτων ταῖς
5015   1.29.1.42 : παρατρίψεσιν εἰς τὸ αὐτὸ συναλιζόμενα διηθεῖται· κεραυ–
5016   1.29.1.43 : νὸν δὲ ὅταν ἐκ καθαρωτέρων καὶ λεπτοτέρων, ὁμαλωτέρων
5017   1.29.1.44 : τε καὶ πυκναρμόνων, καθάπερ αὐτὸς γράφει, γεννητικῶν
5018   1.29.1.45 : τοῦ πυρὸς ἡ φορὰ βιάσηται· πρηστῆρα δ´, ὅταν πολυ–
5019   1.29.1.46 : κενώτερα συγκρίματα πυρὸς ἐν πολυκένοις κατασχεθέντα
5020   1.29.1.47 : χώραις καὶ περιοχαῖς ὑμένων ἰδίων σωματοποιούμενα τῷ
5021   1.29.1.48 : πολυμιγεῖ τὴν ἐπὶ τὸ βάρος ὁρμὴν λάβῃ.
5022   1.29.1.49 : <20Χρύσιππος>20 ἀστραπὴν ἔξαψιν νεφῶν ἐκτριβομένων
5023   1.29.1.50 : ἢ ῥηγνυμένων ὑπὸ πνεύματος, βροντὴν δ´ εἶναι τὸν τού–
5024   1.29.1.51 : των ψόφον· ἅμα δὲ γίνεσθαι ἐν τῷ ἀέρι βροντήν τε καὶ
5025   1.29.1.52 : ἀστραπήν, πρότερον δὲ τῆς ἀστραπῆς ἀντιλαμβάνεσθαι
5026   1.29.1.53 : ἡμᾶς διὰ τὸ τῆς ἀκοῆς ὀξυτέραν εἶναι τὴν ὅρασιν· ὅταν
5027   1.29.1.54 : δ´ ἡ τοῦ πνεύματος φορὰ σφοδροτέρα γένηται καὶ πυρώ–
5028   1.29.1.55 : δης, κεραυνὸν ἀποτελεῖσθαι, ὅταν δὲ ἄθρουν ἐκπέσῃ τὸ
5029   1.29.1.56 : πνεῦμα καὶ ἧττον πεπυρωμένον, πρηστῆρα γίγνεσθαι,
5030   1.29.1.57 : ὅταν δ´ ἔτι ἧττον ᾖ πεπυρωμένον τὸ πνεῦμα, τυφῶνα.
5031   1.29.1.58 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐξ ἀναθυμιάσεως καὶ τὰ τοιαῦτα
5032   1.29.1.59 : γίνεσθαι τῆς ξηρᾶς. Ὅταν οὖν ἐντύχῃ μὲν τῇ ὑγρᾷ, παρα–
5033   1.29.1.60 : βιάζηται δὲ τὴν ἔξοδον, τῇ μὲν παρατρίψει καὶ τῇ ῥήξει
5034   1.29.1.61 : τὸν ψόφον, τῇ δ´ ἐξάψει τῆς ξηρότητος τὴν ἀστραπὴν
5035   1.29.1.62 : παρίστησι.
5036   1.29.1.63 : <20Στράτων>20 θερμοῦ ψυχρῷ παρείξαντος, ὅταν ἐκβιασθὲν
5037   1.29.1.64 : τύχῃ, τὰ τοιαῦτα γίνεσθαι, βροντὴν μὲν ἀπορρήξει, φάει δ´
5038   1.29.1.65 : ἀστραπήν, τάχει δὲ κεραυνόν, πρηστῆρας δὲ καὶ τυφῶνας
5039   1.29.1.66 : τῷ πλεονασμῷ τῷ τῆς ὕλης, ἣν ἑκάτερος αὐτῶν ἐφέλκε–
5040   1.29.1.67 : ται, θερμοτέραν μὲν ὁ πρηστήρ, παχυτέραν δὲ ὁ τυφών. 
5041   1.29.1.68 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 βροντὴν μὲν προσκρουσμὸν νεφῶν,
5042   1.29.1.69 : ἀστραπὴν δὲ ἔξαψιν ἐκ παρατρίψεως, κεραυνὸν δὲ σφο–
5043   1.29.1.70 : δροτέραν ἔκλαμψιν, πρηστῆρα δὲ νωθεστέραν.
5044   1.29.1.71 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 12 p. 452 Diels.).〉
5045   1.29.1.72 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἀριστοτέλης <20τυφῶνας>20 μὲν, ὅταν
5046   1.29.1.73 : ἐκνεφίας δινούμενος καταφέρηται. Τὸ γὰρ πνεῦμα κωλυ–
5047   1.29.1.74 : όμενον μὲν εἰς ὀρθὸν ἰέναι παρ´ ἀντίπνοιαν ἢ ψῦχος ἢ
5048   1.29.1.75 : πάχος ἤ τινα ἄλλην αἰτίαν, ἐλαυνόμενον δ´ ὑπὸ τοῦ κα–
5049   1.29.1.76 : τόπιν ἐπεισιόντος, ἀναστρέφειν εἱλούμενον ἐν τῷ νέφει
5050   1.29.1.77 : κύκλῳ καὶ συγκατάγειν ἐπὶ γῆν ἑαυτῷ τὸ νέφος· εἶθ´
5051   1.29.1.78 : ὅτῳ ἂν ἐντύχῃ φερόμενον, σφοδρῶς ἀναρπάζειν καὶ πάλιν
5052   1.29.1.79 : ἀπορρίπτειν, τοῦτο γὰρ εἶναι τὸ πάθος οἷον ἐκνεφίαν
5053   1.29.1.80 : ἄπεπτον. <20Πρηστῆρας>20 δ´, ὅταν βιαίως κατιὸν ἐκπυρωθῇ
5054   1.29.1.81 : τὸ πνεῦμα κατὰ τὴν φοράν, συνεμπίπρασθαι γὰρ τὸν ἀέρα
5055   1.29.1.82 : 〈τῇ〉 πυρώσει χρωματιζόμενον, διὸ καὶ νυκτὸς ἐκλάμπειν·
5056   1.29.1.83 : ἀναρπάζειν δὲ καὶ περιτρέπειν ὁμοίως καὶ τούτους, ὥσπερ
5057   1.29.1.84 : πυρώδεις ὄντας τυφῶνας. <20Κεραυνὸν>20 δ´, ὅταν πολὺ καὶ
5058   1.29.1.85 : λεπτὸν περιληφθὲν ἐν τοῖς νέφεσι πνεῦμα πυρωθὲν ἐκ–
5059   1.29.1.86 : θλιφθῇ καὶ μετ´ ἰσχυρᾶς ἐπὶ γῆν κατασκήψῃ φορᾶς, ἐὰν
5060   1.29.1.87 : μὲν ᾖ πάνυ λεπτὸν καὶ διὰ τοῦτ´ οὐκ ἐπικαῖον, <20ἀργῆτα>20
5061   1.29.1.88 : λέγεσθαι κατὰ τοὺς ποιητάς· ἐὰν δ´ ἧττον, ἐπικαῖον, <20ψο–
5062   1.29.1.89 : λόεντα.>20 Τὸν μὲν γὰρ διὰ τὴν λεπτότητα καὶ πρὶν ἐκπυ–
5063   1.29.1.90 : ρῶσαι φερόμενον οἴχεσθαι διὰ τάχους, ὡς μηδ´ ἐπιμελᾶναί
5064   1.29.1.91 : τι τῶν ὑποκειμένων· τὸν δὲ οἷον καὶ βραδύτερον, ἐπι–
5065   1.29.1.92 : χρῶσαι μὲν ὥσπερ ἀπ´ αἰθάλου, παρενεχθῆναι δὲ μηδὲν 
5066   1.29.1.93 : ἀφανίσαντα. Διὸ καὶ τὰ μὲν ἀντιτυπήσαντα φλέγεσθαι,
5067   1.29.1.94 : τὰ δ´ εἰς τὰς ἑαυτῶν ἀραιότητας ὑποδεξάμενα μηδὲν πά–
5068   1.29.1.95 : σχειν. Ἤδη γοῦν ἀσπίδος πληγείσης τακῆναι μὲν τὸ χάλ–
5069   1.29.1.96 : κωμα, τὸ δὲ ξύλον μηδὲν παθεῖν, φθάσαντος τοῦ πνεύ–
5070   1.29.1.97 : ματος διὰ τὴν τῆς ὕλης μανότητα πρὸ τῆς καύσεως διεκ–
5071   1.29.1.98 : δραμεῖν· καὶ δι´ ἱματίων ὁμοίως διελθὸν οὐ κατέκαυσεν,
5072   1.29.1.99 : ἀλλ´ οἷον τρῦχος ἐποίησε. Περὶ μὲν οὖν τούτων διετάτ–
5073   1.29.1.100 : τετο οὕτως.
5074   1.29.2.1 : <20Ἀρριανοῦ.>20
5075   1.29.2.2 : Ὅσοι δὲ ξηροὶ ἀτμοί, ῥυέντες μὲν εὐθὺς ἀνέμους εἰρ–
5076   1.29.2.3 : γάσαντο, ἐν νέφει δὲ ἀποληφθέντες, ἔπειτα ῥηγνύντες βίᾳ
5077   1.29.2.4 : τὸ νέφος <20βροντάς>20 τε καὶ <20ἀστραπὰς>20 ἐξέφηναν· ἐκ–
5078   1.29.2.5 : πίπτοντες δ´ ἐπὶ μέγα, διάπυροι μὲν <20κεραυνοί·>20 ἀθρόοι
5079   1.29.2.6 : δὲ καὶ ἡμίπυροι <20πρηστῆρες·>20 ὅσοι δὲ ἔρημοι πυρὸς
5080   1.29.2.7 : <20τυφῶνες·>20 οἱ δὲ ἔτι ἀνειμένοι <20ἐκνεφίαι·>20 κατασκήψαν–
5081   1.29.2.8 : τες δὲ ἐς γῆν ξύμπαντα ταῦτα <20σκηπτοὶ>20 κλῄζονται. Οὐ δι´
5082   1.29.2.9 : ἴσου δὲ αἱ κοιλότητες τῶν νεφῶν καὶ 〈αἱ〉 ῥήξεις αἱ ἐπ´
5083   1.29.2.10 : αὐταῖς βροντὰς ἔχουσιν.
5084   1.29.2.11 : <20Ἀστραπὴ>20 δὲ ὑπὸ τῇ ῥήξει ἐκτρίβεται καὶ ἐξάπτει
5085   1.29.2.12 : τὸ πνεῦμα, ὡς ἐκλάμψαι ἐπὶ μέγα. Καὶ γίγνεται μὲν
5086   1.29.2.13 : ἀστραπὴ μετὰ <20βροντήν,>20 ὀξυτέρα δὲ τοσόνδε, ὅσον ὄψις
5087   1.29.2.14 : ἀκοῆς ὀξύτερον· καθότι ἀκοὴ μὲν πελαζούσης τῆς φωνῆς
5088   1.29.2.15 : αἰσθάνεται, ὄψις δὲ ἐπὶ τὸ ὁρώμενον αὐτὸ ἐκπέμπεται.
5089   1.29.2.16 : <20Κεραυνὸς>20 δὲ ὅτι πνεῦμά ἐστιν, ἀπὸ τῶνδε τεκ–
5090   1.29.2.17 : μηριῶσαι παρέχει· ῥήγνυσί τε ἔστιν ἃ τῶν ἐντυχόντων, 
5091   1.29.2.18 : καὶ ** περιδινηθῆναι οἷά τε καὶ διικνεῖται, 〈δι´〉 ὧν οὐκ ἄν
5092   1.29.2.19 : τι ἄλλο, ὅ τι μὴ πνεῦμα, διέλθοι. Ὡς δὲ ἔμπυρον πνεῦμά
5093   1.29.2.20 : ἐστι, δηλοῖ μὲν τοῦτό γε καὶ ἡ ὄψις ὅτῳ ἐγγὺς κατέσκηψε,
5094   1.29.2.21 : πῦρ γὰρ φαίνεται. Ἤδη δὲ καὶ ἀφ´ ὧν ἐργάζεται ἐδή–
5095   1.29.2.22 : λωσε· περιφλέγει γὰρ ἔστιν ἃ τῶν πελασάντων, τὰ δὲ
5096   1.29.2.23 : καὶ ἐξάπτει πάντῃ καὶ ἀπολείπεται ἀπ´ αὐτοῦ ἴχνη, οἷα
5097   1.29.2.24 : δὴ ἐπὶ πυρὶ ἐκκαύσαντι ἐσβεσμένῳ.
5098   1.29.2.25 : Ἐκνεφίας δὲ ἄνεμος, ἐπὰν δινούμενος ἐκπέσῃ, νέφους
5099   1.29.2.26 : ῥαγέντος, <20τυφὼν>20 κλῄζεται. Γίγνεται δὲ ἡ δίνη ὧδε·
5100   1.29.2.27 : ἐπειδὰν κώλυμα ἐν τῷ νέφει ἐγχριμφθῇ τὸ μὴ οὐκ ἐπ´
5101   1.29.2.28 : εὐθὺ ἐκπεσεῖν τὴν πνοήν, ἀναστρέφεταί τε καὶ ἀνειλεῖται
5102   1.29.2.29 : ἐς αὑτήν. Εἴργεται δὲ ὑπὸ πάχους νεφέλης ἐπ´ εὐθὺ
5103   1.29.2.30 : ἐκπεσεῖν ἢ κρύους ἀποστρέψαντος ἢ ἀντιπεσούσης ἄλλης
5104   1.29.2.31 : πνοῆς. Οὕτω τοι καὶ πρὸς ἄλλοτε ἀλλοῖαι θύελλαι ἀνα–
5105   1.29.2.32 : στρέφονταί τε καὶ ἀνειλούμεναι αὖθις ἄνω ἀναφέρον–
5106   1.29.2.33 : ται, ἐπειδὰν δὴ ἐγχρίμψας τόπος τις γῆς ἀνακόψῃ τῆς
5107   1.29.2.34 : πνοῆς τὴν ἐπ´ εὐθὺ ὁρμήν. Καὶ δῖναι ἐν τοῖς ποτα–
5108   1.29.2.35 : μοῖς ὕδατος ταὐτὸ τοῦτό εἰσι· φερόμενον γὰρ εὐθείᾳ
5109   1.29.2.36 : τὸ ὕδωρ οὔποτ´ ἂν δινηθείη· ἀντιπεσόντος δὲ ἄλλοτε
5110   1.29.2.37 : ἄλλου πρὸς τὴν φορὰν ἀναστρέφει ἡ ῥοή, ἀναστραφεῖσα
5111   1.29.2.38 : δὲ ἐς κύκλον ἐπικάμπτει ὑπὸ τῇ ῥύμῃ, ὅτι μὴ οἵα τε ἐπ´
5112   1.29.2.39 : εὐθὺ ἐς τὸ ἔμπαλιν ἐκφέρεσθαι. Οἱ δὲ τυφῶνες καὶ τῆς 
5113   1.29.2.40 : νεφέλης τὸ πολὺ ἐς τὸ κάτω σὺν ἕλικι ἐπάγουσιν ἅμα
5114   1.29.2.41 : σφίσι· καὶ προσπεσόντες τῇ γῇ ἀναρπάζουσιν ὅτῳ ἂν
5115   1.29.2.42 : ἐντύχωσιν, ἀντικοπτομένης τῆς ῥύμης, ὡς ξὺν τῇ αὐτῇ
5116   1.29.2.43 : ἕλικι ἀναστρέφεσθαι· ὥστε καὶ ναῦς ἤδη ἅμα τῷ φόρτῳ
5117   1.29.2.44 : ἐμπεσόντες ἐξῆραν ἐπὶ μέγα ἔξω τῆς θαλάσσης.
5118   1.29.2.45 : <20Κεραυνῶν>20 δὲ πολλαὶ ἰδέαι τε καὶ ὀνόματά εἰσιν.
5119   1.29.2.46 : Οἳ μὲν αὐτῶν <20ψολόεντες,>20 οἳ δὲ <20ἀργῆτες>20 κλῄζονται, <20σκη–
5120   1.29.2.47 : πτοί>20 τε ὅσοι κατασκήπτουσι, καὶ <20αἰγίδες>20 ὅσοι ἐν συστρο–
5121   1.29.2.48 : φῇ ἀέρος καταφέρονται, <20ἕλικες>20 δὲ ὅσοι ἐς ἑλικοειδῆ γραμ–
5122   1.29.2.49 : μὴν διᾴττουσι. Καὶ δὴ ὅσοι μὲν μὴ πάντῃ ὀξέως ἐκπεσόντες
5123   1.29.2.50 : ὕλῃ ἐνέτυχον καυσίμῳ, ἔκαυσάν τε αὐτὴν ὑπὸ τῇ διατριβῇ
5124   1.29.2.51 : καὶ αὐτοὶ κατεσβέσθησαν τῷ ἔργῳ· ὅσοι δὲ ξὺν πολλῷ
5125   1.29.2.52 : τῷ τάχει κατέσκηψαν, οὗτοι πρὶν ἐκκαῦσαι διῇξαν ὥστε
5126   1.29.2.53 : ἡμίπυρα ἔστιν ἃ ὑπολελεῖφθαι ἀπ´ αὐτῶν· οἳ δὲ καὶ
5127   1.29.2.54 : αἰθαλώσαντες μόνον διῆλθον. Οἱ δὲ ἔτι καὶ τῶνδε ὀξύ–
5128   1.29.2.55 : τεροι οὐδὲ ἓν ἐξεργάσασθαι ἔφθασαν, ἀλλὰ ἀραιᾷ μὲν
5129   1.29.2.56 : ὕλῃ εἰ καὶ πάνυ καυσίμῳ ἐντυχόντες διεχώρησαν μόνον·
5130   1.29.2.57 : ἀντιτύπῳ δὲ εἰ πελάσειαν ἐνσχεθέντες κατειργάσαντό τε
5131   1.29.2.58 : αὐτὴν καὶ διέφθειραν· ὥστε κυτίδος μὲν ξύλου μαλθακοῦ
5132   1.29.2.59 : ἁψάμενοι διῇξαν, ἀπαθῆ ἀπολιπόντες· τὸ δὲ χρυσίον
5133   1.29.2.60 : ἔτηξαν τὸ ἐνόν, ὅτι ἐσχέθησαν ἐν τῷ χρυσίῳ. Καὶ χιτῶνα
5134   1.29.2.61 : ἤδη οὐκ ἔκαυσαν, ἀλλὰ ἐτρύχωσαν μόνον· καὶ διὰ μὲν
5135   1.29.2.62 : κεράμου διῆλθον, τὸ δὲ ἐνὸν ἐν αὐτῷ διεφόρησαν. Τού–
5136   1.29.2.63 : των ξυμπάντων οἱ μὲν λαμπροὶ <20ἀργῆτες·>20 ὅσοι δὲ καται–
5137   1.29.2.64 : θαλώσαντες τὰ πελάσαντά σφισιν ἐπαύσαντο, οὗτοι δὴ 
5138   1.29.2.65 : <20ψολόεντες>20 ἐπὶ τῷ ἔργῳ ἐκλήθησαν. Καὶ οἱ μὲν εὐθείᾳ
5139   1.29.2.66 : κατασκήψαντες εἰς τὸ ἔμπαλιν τῇ αὐτῇ εὐθείᾳ ἀνῇξαν·
5140   1.29.2.67 : οἱ δὲ ἐκ πλαγίου ἐμπεσόντες πρὸς ἴσην γωνίαν ἄνω ἀνα–
5141   1.29.2.68 : φέρονται· καὶ οἱ μὲν ἁπλοῖ, οἱ δὲ διπλοῖ κατέσκηψαν.
5142   1.29.2.69 : πλεῖστοι δὲ ἦρος καὶ μετοπώρου καὶ ἅμα βιαιότεροι περί
5143   1.29.2.70 : τε πλειάδος καὶ ἀρκτούρου ἐπιτολήν, ὅτι ἐν κινήσει καὶ
5144   1.29.2.71 : παθήμασι πολυειδέσιν ὁ ἀὴρ τῇδε τῇ ὥρᾳ ἐστίν, οἷα δὴ
5145   1.29.2.72 : οὔτε ὑπὸ κρύει πεπηγὼς οὔτε ὑπὸ τῷ θερινῷ ἡλίῳ ἐκκε–
5146   1.29.2.73 : καθαρμένος. Τοιγάρτοι καὶ ἐν χώραις ὅσαι νιφετώδεις
5147   1.29.2.74 : καὶ ψυχραὶ καὶ ὅσαι αὖ κεκαυμέναι ὑπὸ ἡλίῳ 〈εἰ〉 κατα–
5148   1.29.2.75 : σκήπτουσιν, οἱ κατασκήψαντες ἐν θαύμασιν ἀναφέρονται,
5149   1.29.2.76 : καθάπερ ἐν Κελτοῖς καὶ παρ´ Αἰγυπτίοις.
5150   1.29.3.1 : <20Μίλωνος Φυσικῶν.>20
5151   1.29.3.2 : Ἀστραπαί εἰσι διτταί, ἡ μὲν ἡμερινή, ἡ δὲ νυκτερινή.
5152   1.29.3.3 : Γίγνεται δὲ ἡ μὲν ἡμερινὴ ὑπὸ τοῦ ἡλίου, ὅταν ῥαγῇ τὸ
5153   1.29.3.4 : ὕδωρ ὑποφαινομένου αὐτοῦ· λαμπρὰ δὲ οὐ φαίνεται,
5154   1.29.3.5 : ὥσπερ ἡ νυκτερινή, ὅτι ἐν φάει γίγνεται· ἡ δὲ νυκτερινὴ
5155   1.29.3.6 : ὑπὸ τῶν ἄστρων γίγνεται, ὅταν ῥαγῇ τὸ ὕδωρ ὑποφαινο–
5156   1.29.3.7 : μένων αὐτῶν· λαμπρὰ δὲ φαίνεται, ὅτι ἐν ζόφῳ γίγνεται.
5157   1.30.t.1 : {1Περὶ ἴριδος περὶ ἅλω καὶ παρηλίου καὶ ῥάβδων.}1
5158   1.30.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 5, 1–18 p. 371, 28 Diels.).〉
5159   1.30.1.2 : Τῶν μεταρσίων παθῶν τὰ μὲν καθ´ ὑπόστασιν γίνε– 
5160   1.30.1.3 : ται, οἷον ὄμβρος, χάλαζα, τὰ δὲ κατ´ ἔμφασιν, ἰδίαν οὐκ
5161   1.30.1.4 : ἔχοντα ὑπόστασιν· αὐτίκα γοῦν πλεόντων ἡμῶν ἡ ἤπειρος
5162   1.30.1.5 : κινεῖσθαι δοκεῖ. Ἔστιν οὖν κατ´ ἔμφασιν ἡ ἶρις.
5163   1.30.1.6 : <20Πλάτων>20 φησὶ (Theaetet. p. 155D) Θαύμαντος αὐτὴν
5164   1.30.1.7 : γεναλογῆσαι τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὸ θαυμάσαι ταύτην.
5165   1.30.1.8 : Ὅμηρος (P 547)·
5166   1.30.1.9 : Ἠύτε πορφυρέην νεφέλην θνητοῖσι τανύσσει.
5167   1.30.1.10 : Καὶ ἐμυθεύσαντό τινες αὐτὴν ταύρου κεφαλὴν ἔχουσαν
5168   1.30.1.11 : ἀναρροφεῖν τοὺς ποταμούς.
5169   1.30.1.12 : Πῶς οὖν γίγνεται; Ὁρῶμεν δὴ κατὰ γραμμάς, ἢ κατ´
5170   1.30.1.13 : εὐθείας ἢ κατὰ καμπύλας ἢ κατὰ ἀνακλωμένας, γραμμὰς
5171   1.30.1.14 : δὴ λόγῳ θεωρητὰς καὶ ἀσωμάτους.
5172   1.30.1.15 : Κατὰ μὲν οὖν εὐθείας ὁρῶμεν τὰ ἐν ἀέρι καὶ τὰ διὰ
5173   1.30.1.16 : τῶν λίθων τῶν διαυγῶν καὶ κεράτων, λεπτομερῆ γὰρ
5174   1.30.1.17 : ταῦτα πάντα. 〈Κατὰ〉 καμπύλας δὲ γραμμὰς καθ´ ὕδατος
5175   1.30.1.18 : βλέπομεν· κάμπτεται γὰρ ἡ ὄψις βίᾳ διὰ τὴν πυκνοτέραν
5176   1.30.1.19 : τοῦ ὕδατος ὕλην· διὸ καὶ τὴν κώπην ἐν τῇ θαλάσσῃ μα–
5177   1.30.1.20 : κρόθεν καμπτομένην βλέπομεν. Τρίτος τρόπος τοῦ βλέ–
5178   1.30.1.21 : πειν τὰ ἀνακλώμενα, ὡς τὰ κατοπτρικά. Ἔστιν οὖν τὸ
5179   1.30.1.22 : τῆς ἴριδος πάθος τοιοῦτον. δεῖ γὰρ ἐπινοῆσαι τὴν ὑγρὰν
5180   1.30.1.23 : ἀναθυμίασιν εἰς νέφος μεταβάλλουσαν, εἶτα ἐκ τούτου
5181   1.30.1.24 : κατὰ βραχὺ εἰς μικρὰς ῥανίδας νοτιζούσας. Ὅταν οὖν ὁ
5182   1.30.1.25 : ἥλιος γένηται ἐν δυσμαῖς, ἀνάγκη πᾶσα ἶριν ἄντικρυς ἡλίου
5183   1.30.1.26 : φαίνεσθαι· τότε γὰρ ἡ ὄψις προσπεσοῦσα ταῖς ῥανίσιν
5184   1.30.1.27 : ἀνακλᾶται, ὥστε γίγνεσθαι τὴν ἶριν.
5185   1.30.1.28 : Εἰσὶ δὲ αἱ ῥανίδες οὐ σχήματος μορφαί, ἀλλὰ χρώματος.
5186   1.30.1.29 : Καὶ ἔχει τὸ μὲν πρῶτον φοινικοῦν, τὸ δὲ δεύτερον ἁλουρ–
5187   1.30.1.30 : γὲς καὶ πορφυροῦν, τὸ δὲ τρίτον κυανοῦν καὶ πράσινον. 
5188   1.30.1.31 : Μήποτε τὸ φοινίκινον, ὅτι ἡ λαμπρότης τοῦ ἡλίου
5189   1.30.1.32 : προσπεσοῦσα καὶ ἡ λαμπηδὼν ἀκραιφνὴς ἀνακλωμένη ἐρυ–
5190   1.30.1.33 : θρὸν ποιεῖ καὶ φοινίκειον χρῶμα· τὸ δεύτερον μέρος ἐπι–
5191   1.30.1.34 : θολούμενον καὶ ἐκκαιόμενον μᾶλλον τῆς λαμπηδόνος διὰ
5192   1.30.1.35 : τὰς ῥανίδας, ἁλουργές 〈ἄνεσις γὰρ τοῦ ἐρυθροῦ τοῦτο·
5193   1.30.1.36 : ἔτι δὲ πάλιν ἐπιθολούμενον〉 τὸ δροσίζον εἰς πράσινον
5194   1.30.1.37 : μεταβάλλει. Ἔστι δὲ τοῦτο δοκιμάσαι δι´ ἔργων· εἰ γάρ
5195   1.30.1.38 : τις ἀντικρὺ στὰς τοῦ ἡλίου λάβῃ ὕδωρ καὶ πυτίσῃ, αἱ δὲ
5196   1.30.1.39 : ῥανίδες ἀνάκλασιν πρὸς τὸν ἥλιον λάβωσιν, εὑρήσει γινο–
5197   1.30.1.40 : μένην ἶριν. Καὶ οἱ ὀφθαλμιῶντες δὲ τοῦτο πάσχουσιν,
5198   1.30.1.41 : ὅταν εἰς τὸν λύχνον ἀποβλέψωσιν.
5199   1.30.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 14 p. 454 Diels.).〉
5200   1.30.2.2 : <20Ἀριστοτέλους. Ἅλω>20 δὲ καὶ <20ἴριδας>20 καὶ <20παρ–
5201   1.30.2.3 : ήλιον>20 καὶ <20ῥάβδους>20 καὶ τἆλλα τὰ κατὰ τὰς ἐμφάσεις
5202   1.30.2.4 : ὑπὸ μὲν τῆς αὐτῆς αἰτίας γίνεσθαι· πάντα γὰρ εἶναι ταῦτα
5203   1.30.2.5 : τῆς ὄψεως ἀνάκλασιν, διαφέρειν δὲ τοῖς τρόποις καὶ ἀφ´
5204   1.30.2.6 : ὧν καὶ ὡς ἔχειν συμβαίνει τὴν ἀνάκλασιν.
5205   1.30.2.7 : <20Ἅλω>20 μὲν οὖν καὶ περὶ ἥλιον φαίνεσθαι καὶ περὶ σε–
5206   1.30.2.8 : λήνην καὶ καθόλου περὶ τὰ λαμπρὰ τῶν ἄστρων καὶ οὐθὲν
5207   1.30.2.9 : ἧττον ἡμέρας ἢ νυκτὸς καὶ περὶ μεσημβρίαν ἢ δείλην· ἕω–
5208   1.30.2.10 : θεν δ´ ἐλαττονάκις καὶ περὶ δύσιν. Συμβαίνειν δ´, ὅταν διὰ 
5209   1.30.2.11 : τοῦ πέριξ ἀέρος ἀχλυώδους ὄντος ἐπιλάμπηται τὸ φῶς
5210   1.30.2.12 : αὐτῶν, ὥσθ´ ὅλον ὁρᾶσθαι τὸν κύκλον· περιφανῆ γὰρ
5211   1.30.2.13 : εἶναι καὶ σφαιρικὴν κατὰ τὴν ἔμφασιν τὴν ἅλω. Ταύτης
5212   1.30.2.14 : δὲ τὴν μὲν ἐπιμένουσαν ὑετὸν σημαίνειν, τὴν δὲ διασπα–
5213   1.30.2.15 : σθεῖσαν πνεῦμα, τὴν δὲ μαραινομένην εὐδίαν.
5214   1.30.2.16 : <20Ἶριν>20 δὲ περὶ μόνον ἥλιον καὶ σελήνην συνίστασθαι,
5215   1.30.2.17 : γίνεσθαι δὲ καὶ νύκτωρ, ὀλιγάκις δὲ καὶ πάνυ διὰ πολλοῦ.
5216   1.30.2.18 : Κύκλον δὲ μηδέποτε φαίνεσθαι τῆς ἴριδος μηδὲ μεῖζον
5217   1.30.2.19 : ἡμικυκλίου τμῆμα. Ποικίλην δ´ ἔχειν τὴν ἔμφασιν διὰ
5218   1.30.2.20 : τὸ κατὰ τὴν τῆς ὄψεως ἀνάκλασιν φοινικοῦν καὶ πράσινον
5219   1.30.2.21 : καὶ ἁλουργὸν προσπίπτειν ἀπ´ αὐτῆς χρῶμα. Φοινικοῦν
5220   1.30.2.22 : μέν, ὅτι τὸ λαμπρὸν ἐν μέλανι καὶ διὰ μέλανος ὁρώμενον
5221   1.30.2.23 : τοιαύτην ἀποτελεῖ χρόαν. τοῖς γοῦν θεωμένοις τὸν ἥλιον
5222   1.30.2.24 : δι´ ὁμίχλης ἢ διὰ καπνοῦ δοκεῖν ἐρυθρὸν εἶναι· ἢ τὴν
5223   1.30.2.25 : ἀπὸ τῶν χλωρῶν ξύλων φλόγα πεφοινιγμένην διὰ τὸ πο–
5224   1.30.2.26 : λὺν αὐτῇ καταμεμῖχθαι καπνόν. κατὰ τοῦτο δὴ καὶ τὴν
5225   1.30.2.27 : ἐξωτάτω καὶ μείζονα περιφέρειαν τῆς ἴριδος ἐμφαίνειν
5226   1.30.2.28 : τὸ φοινικοῦν· διὰ γὰρ μέλανος τοῦ νέφους ἀνακλωμένην
5227   1.30.2.29 : τὴν ὄψιν πρὸς λαμπρότατον ὄντα τὸν ἥλιον ἀντιλαμβά–
5228   1.30.2.30 : νεσθαι τοιοῦδε χρώματος. Τὴν δὲ δευτέραν καὶ τρίτην
5229   1.30.2.31 : περιφέρειαν διὰ τὴν τῆς ὄψεως ἀσθένειαν τό τε πρά–
5230   1.30.2.32 : σινον καὶ τὸ ἁλουργὲς ἐμφαίνειν. Τὸ δ´ ὅλον εἶναι τὴν
5231   1.30.2.33 : ἶριν ἔμφασιν ἡλίου τμήματος ἢ σελήνης ἐν νέφει κοίλῳ
5232   1.30.2.34 : καὶ δεδροσισμένῳ κατὰ κύκλου περιφέρειαν ὁρωμένην.
5233   1.30.2.35 : Γίνεσθαι δ´ ἔστιν ὅτε διπλῆν, ὡς τὴν ἑτέραν ἀμαυρο–
5234   1.30.2.36 : τέραν φαίνεσθαι καὶ διὰ παντὸς ἐξ ἐναντίας ἱσταμένην
5235   1.30.2.37 : τῇ προτέρᾳ καὶ τῇ θέσει τῶν χρωμάτων ἀντεστραμμένην.
5236   1.30.2.38 : <20Παρηλίους>20 δὲ καὶ <20ῥάβδους>20 γίνεσθαι μὲν ἀπὸ
5237   1.30.2.39 : τῆς αὐτῆς αἰτίας, οὐδὲ μὴν ὁμοίως ἔχοντος τοῦ νέφους. 
5238   1.30.2.40 : Ὅταν γὰρ ἀχλυῶδες ᾖ καὶ ὁμαλές, πρὸς δὲ τούτοις ὑδα–
5239   1.30.2.41 : τῶδες καὶ πυκνόν, ὡς ἀπὸ χαλκοῦ κατόπτρου λείου κλω–
5240   1.30.2.42 : μένην πρὸς τὸν ἥλιον τὴν ὄψιν λευκοῦ ποιεῖν φαντασίαν.
5241   1.30.2.43 : παραπλήσιον γὰρ ἡλίῳ κατά τε τὴν χρόαν καὶ τὸ σχῆμα
5242   1.30.2.44 : φαίνεσθαι τὸν <20παρήλιον.>20 τὴν μὲν γὰρ ὁμαλότητα τοῦ
5243   1.30.2.45 : νέφους αἰτίαν εἶναι τοῦ χρώματος, τὴν δ´ ἀνάκλασιν τῆς
5244   1.30.2.46 : ὄψεως τῆς τοῦ ἡλίου, διὰ τῆς ἀχλυώδους ἐμφάσεως προσ–
5245   1.30.2.47 : πίπτουσαν ἀθρόως πρὸς πεπυκνωμένον, ὥσπερ ἔνοπτρον,
5246   1.30.2.48 : οὐδέπω μὲν ὂν ὕδωρ, ἐγγὺς δ´ ὑπάρχον τῆς πρὸς ὕδωρ
5247   1.30.2.49 : μεταβολῆς. διὸ καὶ σημεῖον ὕδατος εἶναι τὸν παρήλιον· καὶ
5248   1.30.2.50 : μᾶλλόν γε τὸν νότιον τοῦ βορείου παρὰ τὸ μᾶλλον μετα–
5249   1.30.2.51 : βάλλειν εἰς ὕδωρ τὸν νότιον ἀέρα τοῦ πρὸς ἄρκτον. Γί–
5250   1.30.2.52 : νεσθαί τε περί τε [τὰς] ἀνατολὰς τοῦ ἡλίου καὶ περὶ δύ–
5251   1.30.2.53 : σεις, οὐκ ἄνωθεν, ἀλλ´ ἐκ τῶν πλαγίων, καθάπερ καὶ τὰς
5252   1.30.2.54 : ῥάβδους. Εἶναι δὲ δὴ τὰς καλουμένας <20ῥάβδους>20 ἰριοει–
5253   1.30.2.55 : δεῖς εὐθείας ἐμφάσεις περὶ τὸν ἀέρα συνισταμένας δι´
5254   1.30.2.56 : ἀνωμαλίαν τῶν ἐνοπτριζόντων νεφῶν.
5255   1.31.t.1 : {1Περὶ νεφῶν ὁμίχλης ὑετῶν δρόσου χιόνος
5256   1.31.t.2 : πάχνης χαλάζης.}1
5257   1.31.1.n : 〈<21Aetii>21 (III 4, 1–5 p. 370, 26 Diels.).〉
5258   1.31.1.1 : <20Ἀναξιμένης>20 νέφη μὲν γίνεσθαι παχυνθέντος ἐπὶ
5259   1.31.1.2 : πλεῖον τοῦ ἀέρος, μᾶλλον δὲ ἐπισυναχθέντος ἐκθλίβεσθαι
5260   1.31.1.3 : τοὺς ὄμβρους· χιόνα δέ, ἐπειδὰν τὸ καταφερόμενον ὕδωρ 
5261   1.31.1.4 : παγῇ· χάλαζαν δ´ ὅταν συμπεριληφθῇ τι τῷ ὑγρῷ πνευ–
5262   1.31.1.5 : ματικόν.
5263   1.31.2.1 : <20Ἀναξαγόρας>20 νέφη μὲν καὶ χιόνα παραπλησίως,
5264   1.31.2.2 : χάλαζαν δ´ ὅταν ἀπὸ τῶν παγέντων νεφῶν προωσθῇ
5265   1.31.2.3 : τινα πρὸς τὴν γῆν, ἃ δὴ ταῖς καταφοραῖς ἀποψυχρούμενα
5266   1.31.2.4 : στρογγυλοῦται.
5267   1.31.3.1 : <20Μητρόδωρος>20 ἀπὸ τῆς ὑδατώδους ἀναφορᾶς ὑπὸ
5268   1.31.3.2 : τοῦ ἀέρος συνίστασθαι τὰ νέφη.
5269   1.31.4.1 : <20Ξενοφάνης>20 ἀπὸ τῆς τοῦ ἡλίου θερμότητος ὡς
5270   1.31.4.2 : ἀρκτικῆς αἰτίας τἀν τοῖς μεταρσίοις συμβαίνειν· ἀνελκο–
5271   1.31.4.3 : μένου γὰρ ἐκ τῆς θαλάττης τοῦ ὑγροῦ τὸ γλυκὺ διὰ τὴν
5272   1.31.4.4 : λεπτομέρειαν διακρινόμενον νέφη τε συνιστάνειν ὁμιχλού–
5273   1.31.4.5 : μενον καὶ καταστάζειν ὄμβρους ὑπὸ πιλήσεως καὶ δια–
5274   1.31.4.6 : τμίζειν τὰ πνεύματα. γράφει γὰρ διαρρήδην (fr. 11 Karst.)·
5275   1.31.4.7 : „πηγὴ δ´ ἐστὶ θάλασς´ ὕδατος“.
5276   1.31.5.1 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀπὸ τῶν ἀτόμων· στρογγυλαίνεσθαι 〈δὲ〉
5277   1.31.5.2 : τὴν χάλαζαν 〈καὶ〉 τὸν ὑετὸν ἀπὸ τῆς μακρᾶς καταφορᾶς
5278   1.31.5.3 : ὑποπεπλασμένον. [Ἐμπεδοκλῆς ἔμπτωσιν φωτὸς εἰς νέφος.]
5279   1.31.5.4 : ** καὶ πνεῦμα μὲν ἀποτελεῖν παρῶσαν τὰ νέφη, ὄμ–
5280   1.31.5.5 : βρους δὲ διαχέαν, χάλαζαν δὲ πιλῆσαν, χιόνα δὲ συμπερι–
5281   1.31.5.6 : λαβόμενόν τι <20τοῦ>20 ἀερώδους.
5282   1.31.6.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 11 p. 451 Diels.).〉
5283   1.31.6.2 : 〈<20Ἀριστοτέλους.>20〉 Ἐκ δὲ τῆς ὑγρᾶς καὶ ἀτμώδους 
5284   1.31.6.3 : 〈ἀναθυμιάσεως〉 <20ὑετούς>20 τε καὶ <20δρόσους>20 καὶ <20πάχνας,
5285   1.31.6.4 : ὁμίχλας τε>20 καὶ <20νέφη>20 καὶ <20χιόνας>20 καὶ <20χαλάζας. ὑε–
5286   1.31.6.5 : τοὺς>20 μὲν γίνεσθαι τῆς ἀναδιδομένης ἀπὸ τῆς γῆς ἀτμί–
5287   1.31.6.6 : δος 〈ἐν〉 τοῖς ἄνω τόποις συνισταμένης κατὰ πύκνωσιν
5288   1.31.6.7 : καὶ τρεπομένης εἰς ὕδωρ, εἶτα φερομένης ἀθρόως ἐπὶ γῆν
5289   1.31.6.8 : διὰ τὴν ἀπόλειψιν τοῦ ἀναγαγόντος αὐτὴν θερμοῦ· σκε–
5290   1.31.6.9 : δασθείσης δ´ εἰς μικρὰ μόρια καλεῖσθαι <20ψεκάδας·>20 πρὸ
5291   1.31.6.10 : τοῦ δὲ μετεωρισθῆναι σφόδρα κατενεχθείσης διὰ τὴν τοῦ
5292   1.31.6.11 : ἀναγαγόντος αὐτὴν πυρὸς ὀλιγότητα προσονομάζεσθαι
5293   1.31.6.12 : <20δρόσον>20 καὶ <20πάχνην· πάχνην>20 μέν, ὅταν παγῇ πρὶν
5294   1.31.6.13 : εἰς ὕδωρ συγκριθῆναι (γίνεσθαι δὲ χειμῶνος καὶ ἐν τόποις
5295   1.31.6.14 : μᾶλλον χειμερινοῖς)· <20δρόσον>20 δ´, ὅταν τὸ συνιστάμενον
5296   1.31.6.15 : ὑγρὸν νύκτωρ ψυχθὲν ἅμα τοῖς ὄρθροις ἐπὶ γῆν ἐπιφέ–
5297   1.31.6.16 : ρηται· διὸ καὶ πλείστην πίπτειν δρόσον καὶ πάχνην περὶ
5298   1.31.6.17 : τὰ ἕλη καὶ τὰς λίμνας καὶ τοὺς ποταμοὺς καὶ μάλιστα
5299   1.31.6.18 : περὶ τοὺς ἐναύλους καὶ κοίλους τῶν τόπων· ἀνάγεσθαί
5300   1.31.6.19 : τε γὰρ πλεῖστον ὑγρὸν ἀπὸ τῶν τοιούτων χωρίων καὶ
5301   1.31.6.20 : καταψύχεσθαι μᾶλλον.
5302   1.31.6.21 : Τὴν δ´ ἀθρόαν ἀνάδοσιν λέγεσθαι τῆς ἀτμίδος ἐπὶ
5303   1.31.6.22 : μικρὸν μὲν παχυνθεῖσαν <20ὁμίχλην,>20 οἷον ἀραιὰν καὶ ἄγο–
5304   1.31.6.23 : νον ὕδατος νεφέλην, ὡς ἂν προσυνισταμένην ταύτης καὶ
5305   1.31.6.24 : προδιαλυομένην καὶ σημεῖον οὖσαν εὐδίας· τὴν δὲ μετεω–
5306   1.31.6.25 : ρισθεῖσαν ἐπὶ πλεῖον καὶ συγκριθεῖσαν <20νεφέλην.>20 πάντα
5307   1.31.6.26 : δὲ περὶ γῆν ταῦτα γίνεσθαι διὰ τὸ μὴ πόρρω τὴν ἀτμίδα
5308   1.31.6.27 : μετεωρίζεσθαι κατισχύειν. ἐν γοῦν τοῖς ὑψηλοτάτοις ὄρε–
5309   1.31.6.28 : σιν οὐδὲν γίνεσθαι τούτων. αἴτιον 〈δ´〉 ὅτι μάλιστα ἐκ
5310   1.31.6.29 : τῶν κοίλων ἀνάγεται καὶ ἐφύδρων ἡ ἀτμὶς τόπων· ὥστε
5311   1.31.6.30 : καθάπερ φορτίον πλεῖον φέρουσαν ἢ καθ´ ἑαυτὴν τὴν
5312   1.31.6.31 : ἀνάγουσαν θερμότητα μὴ δύνασθαι μετεωρίζειν ἐπὶ πολὺν 
5313   1.31.6.32 : ἄγαν τόπον, ἀλλ´ ἐγγὺς οὖσαν ἔτι τῆς γῆς μεθιέναι πάλιν
5314   1.31.6.33 : ἐπ´ αὐτήν.
5315   1.31.6.34 : Ἐκ δὲ τοῦ περὶ τὰ νέφη τόπου τρία φοιτᾶν σώματα
5316   1.31.6.35 : πρὸς ἡμᾶς, ὕδωρ καὶ <20χιόνα>20 καὶ <20χάλαζαν·>20 ὧν δύο μὲν
5317   1.31.6.36 : ἀναλογίας ἔχει πρὸς ἄλληλα παρὰ τὸ διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας
5318   1.31.6.37 : γίνεσθαι τοῖς κάτω, διαφέροντα τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον καὶ
5319   1.31.6.38 : πλήθει καὶ ὀλιγότητι. <20Χιόνα>20 γὰρ καὶ πάχνην εἶναι ταὐ–
5320   1.31.6.39 : τόν, καὶ ὑετὸν καὶ δρόσον, ἀλλὰ τὸ μὲν πολύ, τὸ δ´ ὀλί–
5321   1.31.6.40 : γον· τὸν μὲν γὰρ ὑετὸν ἐκ πολλῆς ἀτμίδος γίνεσθαι ψυχο–
5322   1.31.6.41 : μένης, τὴν δὲ δρόσον ἐξ ὀλίγης, ἐφήμερον γὰρ αὐτῆς
5323   1.31.6.42 : ὑπάρχειν τὴν σύστασιν. ὁμοίως χιόνα καὶ πάχνην· χιόνα
5324   1.31.6.43 : μὲν γὰρ εἶναι πῆξιν νέφους, ἀτμίδος δὲ τὴν πάχνην· διὸ
5325   1.31.6.44 : ἢ χώρας ἢ ὥρας ψυχρᾶς σημεῖον γίνεσθαι τὴν χιόνα.
5326   1.31.6.45 : <20Χάλαζαν>20 δὲ κατὰ τοὐναντίον ἐν ταῖς εὐδιεινοτέραις συμ–
5327   1.31.6.46 : βαίνειν χώραις ἢ ὥραις, θέρους γοῦν μάλιστα καὶ μετο–
5328   1.31.6.47 : πώρου γίνεσθαι, χειμῶνος δ´ ὀλιγάκις καὶ ὅταν ἧττον
5329   1.31.6.48 : ᾖ ψῦχος· εἶναι δὲ τὴν χάλαζαν τοῦ καταφερομένου πῆξιν
5330   1.31.6.49 : ἐκ τῶν νεφῶν ὕδατος. Ἐκ δὲ τῆς ξηρᾶς καὶ καπνώδους
5331   1.31.6.50 : πόρρω διατεινούσης καὶ μετεωριζομένης, ὡς καὶ διὰ τοῦτο
5332   1.31.6.51 : πολλάκις διὰ τῆς ἐπιφορᾶς τῶν οὐρανίων ἐμπίπρασθαι,
5333   1.31.6.52 : τῶν πρότερον εἰρημένων ἕκαστον ἀποτελεῖσθαι.
5334   1.31.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 35 p. 468 Diels.).〉
5335   1.31.7.2 : <20Χρυσίππου.>20 Χρύσιππος ἔφησε τὴν ὁμίχλην νέφος
5336   1.31.7.3 : διακεχυμένον, ἢ ἀέρα πάχος ἔχοντα· δρόσον δὲ ἐξ ὁμίχλης
5337   1.31.7.4 : καταφερόμενον ὑγρόν· ὑετὸν δὲ φορὰν ὕδατος ἐκ νεφῶν·
5338   1.31.7.5 : ὄμβρον δὲ λάβρου ὕδατος καὶ πολλοῦ ἐκ νεφῶν φοράν·
5339   1.31.7.6 : χάλαζαν δὲ ὑετοῦ πεπηγότος διάθρυψιν· χιόνα δὲ νέφος
5340   1.31.7.7 : πεπηγὸς ἢ νέφους πῆξιν· τὸ δ´ ἐπὶ τῆς γῆς πεπηγὸς
5341   1.31.7.8 : ὕδωρ κρύσταλλον· πάχνην δὲ δρόσον πεπηγυῖαν. 
5342   1.31.8.1 : <20Ἀρριανοῦ.>20
5343   1.31.8.2 : Ἀρριανός φησι τὴν <20ὁμίχλην,>20 〈ὅτι〉 ἣ μὲν πρὸ νέφους
5344   1.31.8.3 : ξυνίσταται πρὶν ἐξαναστῆναι, ἐπιπολὺ δὲ ἀπὸ νέφους ἐκχυ–
5345   1.31.8.4 : θέντος καὶ σκεδασθέντος· γίγνεται δὲ ταῦτα, εἰ μὴ κρατή–
5346   1.31.8.5 : σειεν αὐτῶν ὁ ἥλιος καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα ὅσα ἐν οὐρανῷ
5347   1.31.8.6 : καὶ αὐτὸς ὁ οὐρανός. Ἀπὸ δὲ νεφελῶν, ὅσαι μὲν μὴ ἄγαν
5348   1.31.8.7 : πιληθεῖσαι ξυνέστησαν, <20ψεκάδες>20 καταφέρονται ἐπὶ γῆν
5349   1.31.8.8 : καὶ εἰς ταύτας διαλύονται ὁμίχλαι τε καὶ νεφελῶν ὅσαι
5350   1.31.8.9 : μανώτεραι· ὅσαι δὲ ἐπὶ μέγα ξυστᾶσαι εἰς ὕδωρ μετέ–
5351   1.31.8.10 : βαλον, <20ὑετοὺς>20 ἐκ νεφῶν γεννῶσι. Καὶ ὁμίχλαι μὲν τὸ
5352   1.31.8.11 : πολὺ τῇ γῇ ἐφιζάνουσιν, ἅτε δὴ κεχυμένης τε ἔτι καὶ ἀξυ–
5353   1.31.8.12 : στάτου τῆς ἀτμίδος· αἱ νεφέλαι δὲ αἴρονται εἰς τὸ ἄνω,
5354   1.31.8.13 : οὐ μὴν ὑπὲρ εἴκοσίν γε ἀπὸ γῆς σταδίους οὐδὲ αὗται
5355   1.31.8.14 : ἀναφέρονται. Ὅτι καὶ τῶν ὀρῶν ὅσα ὑπὲρ εἴκοσί γε ἀπὸ
5356   1.31.8.15 : γῆς σταδίους ἀνέχει ἐς εὐθὺ (ἔστι δὲ καὶ εὐαρίθμητα ταῦτα
5357   1.31.8.16 : ἔν γε τοῖς καθ´ ἡμᾶς τόποις) οὔτε ὑόμενα ὤφθη ποτὲ
5358   1.31.8.17 : οὔτε καταπνεόμενα, οὐδὲ νεφέλη ὑπὲρ αὐτῶν ἢ καὶ ἐπ´
5359   1.31.8.18 : αὐτοῖς ἱζάνουσα. ἀλλὰ τῆς Οἴτης γε ἐπὶ τῇ ἀκρωρείᾳ
5360   1.31.8.19 : θύεσθαι ὅσα ἔτη λόγος καὶ Ἡρακλεῖ καὶ Φιλοκτήτῃ εἰς
5361   1.31.8.20 : μνήμην τοῦ παλαιοῦ παθήματος καὶ τὴν τέφραν ἐπὶ τῇ
5362   1.31.8.21 : πυρκαιᾷ ἐν χώρᾳ μένειν. εἶναι γὰρ τὸν ἄνω ὑπὲρ γῆς
5363   1.31.8.22 : ἀέρα λεπτόν τε ἤδη καὶ καθαρὸν καὶ αὐγοειδῆ· καὶ ταῦτα
5364   1.31.8.23 : διαφορεῖσθαι τοὺς ἀτμοὺς ὅσοι πορρωτέρω ὑπεραναφέ–
5365   1.31.8.24 : ρονται. Ὅση δὲ λεπτὴ ἀτμὶς μὴ ἐπὶ μέγα ἀρθεῖσα ἐσκε–
5366   1.31.8.25 : δάσθη, ἀλλὰ ψυχθεῖσα κατηνέχθη ἐπὶ γῆν, <20δρόσος>20 γίγνε–
5367   1.31.8.26 : ται· πρὸς ἡλίου δὲ ἐπικαυθεῖσα ἐρυθαίνεται ἢ μελαίνεται·
5368   1.31.8.27 : καὶ τοῦτο μίλτον 〈ἢ〉 <20φοινιάδα>20 μὲν τὸ ἐρυθρὸν αὐτοῦ, 
5369   1.31.8.28 : <20ἐρυσίβην>20 δὲ ὅ τι περ καὶ μέλαν καλοῦσι· παγεῖσα δὲ καὶ
5370   1.31.8.29 : πεσοῦσα ἐπὶ γῆν, <20πάχνη>20 γίνεται. Καὶ ἔτι ὅ τι περ πάχνη
5371   1.31.8.30 : πρὸς δρόσον, τοῦτο <20χιὼν>20 πρὸς ὑετόν. Ὅτι καὶ τὸ νέφος
5372   1.31.8.31 : ξυνελθὸν μὲν ἄνευ πήξεως εἰς ὑετὸν διακρίνεται, παγὲν δὲ
5373   1.31.8.32 : εἰς νιφετὸν ξυνάγεται. Ὅτι πρὶν παντελῶς ἐς ὕδωρ ξυστῆ–
5374   1.31.8.33 : ναι τὴν νεφέλην φθάνει παγῆναι ἐς χιόνα, καὶ ἡ χρόα τῆς
5375   1.31.8.34 : χιόνος τεκμηριῶσαι παρέχει, λευκή τε γὰρ καὶ αὐγοειδής
5376   1.31.8.35 : ἐστιν· ὅτι πρὶν τραπῆναι ἐς ὕδωρ παγεῖσα θρύπτεται,
5377   1.31.8.36 : οἷα δὴ οὐ σμικρὰν μοῖραν [οὐ] πνεύματος φωτοειδοῦς ὄν–
5378   1.31.8.37 : τος ξυνεπιλαμβάνουσα· ἔνθεν τε ἀφρῷ ἐς τὰ μάλιστα τὴν
5379   1.31.8.38 : χρόαν ἔοικεν, ὅτι καὶ ἐν ἀφρῷ πολύ τι ἔνι πνεύματος·
5380   1.31.8.39 : δηλοῦσι δὲ πομφόλυγες αἱ ἐπὶ τῶν ἀφρῶν οἷα δὴ ἐπι–
5381   1.31.8.40 : ζέουσαι.
5382   1.31.9.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 59D. E).
5383   1.31.9.2 : Τὸ πυρὶ μεμιγμένον ὕδωρ, ὅσον λεπτὸν ὑγρόν τε διὰ
5384   1.31.9.3 : τὴν κίνησιν καὶ τὴν ὁδὸν ἣν κυλινδούμενον ἐπὶ γῆς ὑγρὸν
5385   1.31.9.4 : λέγεται, μαλακόν τε αὐτῷ τὰς βάσεις ἧττον ἑδραίας οὔσας
5386   1.31.9.5 : ἢ τὰς γῆς ὑπείκειν· τοῦτο ὅταν πυρὸς ἀποχωρισθὲν ἀέρος
5387   1.31.9.6 : τε μονωθῇ, γέγονε μὲν ὁμαλώτερον, ξυνέωσται δὲ ὑπὸ
5388   1.31.9.7 : τῶν ἐξιόντων εἰς αὐτό, παγέν τε οὕτως τὸ μὲν ὑπὲρ γῆς
5389   1.31.9.8 : μάλιστα παθὸν τοιαῦτα χάλαζα, τὸ δ´ ἐπὶ γῆς κρύσταλ–
5390   1.31.9.9 : λος· τὸ δὲ ἧττον ἡμιπαγές τε ὂν ἔτι, τὸ μὲν ὑπὲρ γῆς
5391   1.31.9.10 : αὖ χιών, τὸ δ´ ἐπὶ γῆς ξυμπαγὲν ἐκ δρόσου γενόμενον
5392   1.31.9.11 : πάχνη λέγεται. 
5393   1.32.t.1 : {1Περὶ ἀνέμων.}1
5394   1.32.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 7, 4 p. 375, 1 Diels.) et <21Didymi.>21〉
5395   1.32.1.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 τῆς ξηρᾶς ἀναθυμιάσεως τὴν πρώ–
5396   1.32.1.3 : την ἀναφοράν· γίνεσθαι δέ ποτε τῇ ξηρᾷ πρὸς τὴν ὑγρὰν
5397   1.32.1.4 : μῖξιν. πνεῦμα μὲν ἐκ πολλῶν συνιουσῶν ἀναθυμιάσεων. —
5398   1.32.1.5 : Τὸν γὰρ ἄνεμον μὲν εἶναι ξηρᾶς ἀναδόσεως πλῆθος κινού–
5399   1.32.1.6 : μενον περὶ γῆν· τοὺς δ´ <20ἐκνεφίας>20 ἀνέμους, ὅταν ἀθρόον
5400   1.32.1.7 : καὶ πυκνὸν φερόμενον εἰς ἑαυτὸ τὸ πλέον ἀναλύσῃ τοῦ
5401   1.32.1.8 : νέφους τῇ σφοδρότητι τῆς ῥύμης. τὸ γὰρ τάχος τῆς ἐκ–
5402   1.32.1.9 : κρίσεως ποιεῖν τὴν τοῦ πνεύματος ἰσχύν.
5403   1.33.t.1 : {1Περὶ γῆς εἰ μία καὶ πεπερασμένη καὶ ποίου
5404   1.33.t.2 : μεγέθους καὶ περὶ θέσεως αὐτῆς.}1
5405   1.33.1.1 : deest.
5406   1.34.t.1 : {1Περὶ σχήματος γῆς.}1
5407   1.34.1.1 : deest.
5408   1.35.t.1 : {1Πότερα μένει ἡ γῆ ἢ κινεῖται.}1
5409   1.35.1.1 : deest. 
5410   1.36.t.1 : {1Περὶ σεισμῶν γῆς.}1
5411   1.36.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 15, 10 p. 380, 1 Diels.).〉
5412   1.36.1.2 : <20Πλάτων>20 πάσης κινήσεως ἓξ εἶναι περιστάσεις, ἄνω
5413   1.36.1.3 : καὶ κάτω, ἐπὶ δεξιὰ καὶ θάτερα, πρόσθεν καὶ ὄπισθεν.
5414   1.36.1.4 : Κατ´ οὐδεμίαν 〈δὲ〉 τούτων ἐνδέχεσθαι τὴν γῆν κινεῖσθαι,
5415   1.36.1.5 : ἐν τῷ πανταχόθεν κατωτάτῳ κειμένην μένειν ἀκίνητον,
5416   1.36.1.6 : ἅτε δὴ μηδὲν ἔχουσαν ἐξαίρετον ἐς τὸ ῥέψαι μᾶλλον·
5417   1.36.1.7 : τόπους δὲ αὐτῆς κατὰ ἀραιότητα σαλεύεσθαι.
5418   1.36.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 13 p. 453 Diels.).〉
5419   1.36.2.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἀριστοτέλης φησὶ <20σεισμοὺς>20 γί–
5420   1.36.2.3 : νεσθαι καὶ <20μυκήματα>20 καὶ <20χάσματα>20 τῆς ξηρᾶς ἀναθυμι–
5421   1.36.2.4 : άσεως εἰς τὰς ἀραιότητας κατὰ τῆς γῆς ῥυείσης καὶ κατὰ
5422   1.36.2.5 : τὰς ἀθρόας ἐμπτώσεις τρόμους καὶ βρασμοὺς περὶ αὐτὴν
5423   1.36.2.6 : ἀπεργαζομένης. Ὡς γὰρ ὁρμήσασαν ἔξω τὴν ἀναθυμίασιν
5424   1.36.2.7 : ἄνεμον ποιεῖν σφοδρόν, οὕτως εἴσω καθειρχθεῖσαν τῇ
5425   1.36.2.8 : ῥύμῃ τῆς φορᾶς διακραδαίνειν τοὺς τόπους, ἐν οἷς ἂν ἀπο–
5426   1.36.2.9 : ληφθῇ. Συνέχεσθαι 〈δὲ〉 τὴν δύναμιν ταύτην ἐν τῇ γῇ
5427   1.36.2.10 : διά τε πύκνωσιν τῆς ἐπιφανείας καὶ διὰ κατάψυξιν καὶ
5428   1.36.2.11 : διὰ ξηρασίαν. Ὅθεν καὶ νηνεμίας οὔσης ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
5429   1.36.2.12 : γίνεσθαι τοὺς <20σεισμοὺς>20 τῆς τῶν ἀνέμων ὁρμῆς εἴσω τρα–
5430   1.36.2.13 : πείσης· καὶ νυκτὸς μᾶλλον διὰ τὴν ψῦξιν καὶ περὶ τὸν
5431   1.36.2.14 : ὄρθρον· τοὺς γὰρ ἀνέμους τότε τῆς πνοῆς ἄρχεσθαι καὶ 
5432   1.36.2.15 : πρὸς τὴν γῆν ἀποστρέφειν 〈τὸ〉 κατὰ τὴν ἀναθυμίασιν
5433   1.36.2.16 : ἀνιὸν πνεῦμα· καὶ τῆς ἡμέρας ἔστιν ὅτε περὶ μεσημβρίαν.
5434   1.36.2.17 : τὸν γὰρ ἥλιον τῆς ἀναθυμιάσεως ἐπικρατοῦντα κατα–
5435   1.36.2.18 : κλείειν αὐτὴν εἰς τὴν γῆν· καὶ ἔαρος καὶ μετοπώρου μᾶλ–
5436   1.36.2.19 : λον (ἀνωμάλους γὰρ ταύτας εἶναι τὰς ὥρας· τὸ γὰρ θέρος
5437   1.36.2.20 : καὶ τὸν χειμῶνα, τὸ μὲν διὰ τὸν πάγον, τὸ δὲ διὰ τὴν
5438   1.36.2.21 : ἀλέαν ἀκίνητον ποιεῖν τὸν ἀέρα διὰ τὸ τὸ μὲν ἄγαν εἶναι
5439   1.36.2.22 : ξηρόν, τὸν δὲ ἄγαν ψυχρόν)· καὶ ἐν τοῖς αὐχμοῖς, ὅτε μά–
5440   1.36.2.23 : λιστα πνευματώδης ὁ ἀήρ· τοῦτο γὰρ εἶναι τὸν αὐχμόν,
5441   1.36.2.24 : ξηρᾶς πλῆθος ἀναθυμιάσεως. Ἀπελαυνομένης οὖν τῆς
5442   1.36.2.25 : ἀτμίδος εἰς τὴν γῆν καὶ καθειργνυμένης σφυγμὸν γίγνε–
5443   1.36.2.26 : σθαι περὶ αὐτὴν καὶ τρόμον, καὶ ἐν ταῖς ἐπομβρίαις ἐπι–
5444   1.36.2.27 : φραττομένης ὑπὸ τῶν ὑγρῶν καὶ τοῦ ψυχροῦ τῆς γῆς καὶ
5445   1.36.2.28 : τῆς ἐντὸς ἀναθυμιάσεως αὐξομένης ὑπὸ τῶν ὑετῶν καὶ
5446   1.36.2.29 : πυκνουμένης, ὥστε κατὰ τὴν πρόσπτωσιν ἰσχυρῶς κινεῖν
5447   1.36.2.30 : καὶ σείειν, καὶ ἐν τοῖς ὑπάντρους καὶ σομφοὺς ἔχουσι τοὺς
5448   1.36.2.31 : κάτω τόπους ἢ καὶ παρακειμένην ῥοώδη θάλατταν διὰ
5449   1.36.2.32 : τὸ θύραθεν πλεῖον ὑποδέχεσθαι πνεῦμα καὶ διὰ τὸ τὴν
5450   1.36.2.33 : θάλατταν προσπίπτουσαν ἀπωθεῖν εἰς τὴν γῆν τὸ πεφυ–
5451   1.36.2.34 : κὸς ἀπ´ αὐτῆς ἀποπνεῖν πνεῦμα καὶ σκεδάννυσθαι· περὶ
5452   1.36.2.35 : γοῦν τὴν Πελοπόννησον καὶ τὴν Ἀχαιίαν καὶ τῆς Εὐβοίας
5453   1.36.2.36 : τὰς κοιλάδας πολλοὺς καὶ μεγάλους γίνεσθαι σεισμούς.
5454   1.36.2.37 : Ὡς γὰρ ὑφ´ ἡμῶν πολλάκις τὸ διαπνεόμενον ἔξω πνεῦμα
5455   1.36.2.38 : παλινδρομῆσαν εἴσω παλμὸν παρέχει καὶ σφυγμὸν ἐν τοῖς
5456   1.36.2.39 : σώμασιν, οὕτω τὸ περιληφθὲν ἐν τῇ γῇ κατὰ τὴν κίνησιν
5457   1.36.2.40 : κλονούμενον περὶ τοὺς πόρους καὶ διεγκοπτόμενον σπα–
5458   1.36.2.41 : σμοὺς καὶ σεισμοὺς ἀποτελεῖν. Συμβαίνειν δὲ καὶ τὰ <20μυ– 
5459   1.36.2.42 : κήματα>20 ποτὲ μὲν μετὰ σεισμῶν, ποτὲ δὲ καὶ χωρίς, τοῦ
5460   1.36.2.43 : πνεύματος ἠχοῦντος, ὥστ´ ἐξακούεσθαι ψόφον τινὰ καὶ
5461   1.36.2.44 : βόμβον ἐπιμήκιστον, ὁπότε διὰ τῶν σηράγγων διαυλο–
5462   1.36.2.45 : δρομεῖ παρατριβόμενον μηδ´ ἐξιόν. Τά τε <20χάσματα>20 μετὰ
5463   1.36.2.46 : σεισμῶν. ἤδη γοῦν τινας σεισμοὺς μὴ πρότερον λῆξαι,
5464   1.36.2.47 : πρὶν ἢ διαρραγῆναι τοὺς τόπους, ἐν οἷς ἐγένοντο, βιασα–
5465   1.36.2.48 : μένου τοῦ περιληφθέντος πνεύματος περὶ τὴν ἔξοδον
5466   1.36.2.49 : ὥσπερ ἐκνεφίου τινὸς ἀνέμου, καθάπερ καὶ τὸν περὶ τὴν
5467   1.36.2.50 : Ποντικὴν Ἡράκλειαν καὶ τὸν ἔτι πρότερον γενόμενον περὶ
5468   1.36.2.51 : τὴν ἱερὰν καλουμένην Αἰόλου νῆσον· ἐν ταύταις γὰρ
5469   1.36.2.52 : ὑπὸ σεισμῶν οἰδήματα τῆς γῆς γενέσθαι μεγάλα, καὶ
5470   1.36.2.53 : ταῦτα διαρραγέντα πολὺν ἄνεμον ἐκπεφυσηκέναι καὶ φέ–
5471   1.36.2.54 : ψαλον, ὥστε κατατεφρῶσαι πλησίον οὖσαν τὴν τῶν Λιπα–
5472   1.36.2.55 : ραίων πόλιν. Τὰς δὲ ποντίους λεγομένας νήσους ἧττον
5473   1.36.2.56 : σείεσθαι τῶν προσγείων διὰ τὸ καταψύχεσθαι τῷ πλήθει
5474   1.36.2.57 : τῆς θαλάττης τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀναθυμίασιν. Τεκμήριον
5475   1.36.2.58 : δ´ εἶναι τοῦ ῥεῖν ὑπὸ τὴν γῆν τὸ πνεῦμα, πρῶτον μὲν
5476   1.36.2.59 : ἀπὸ τοῦ ἐν οἷς γίνεται προσημαίνειν ἠχοῦντος, εἶτα τὸ
5477   1.36.2.60 : περὶ τὸν ἥλιον πάθος· ἀμαυρότερον γὰρ καὶ ἀχλυώδη
5478   1.36.2.61 : φαίνεσθαι χωρὶς νέφους, ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύ–
5479   1.36.2.62 : ματος εἰς τὴν γῆν τοῦ λεπτύνοντος τὸν ἀέρα καὶ διακρί–
5480   1.36.2.63 : νοντος. πρός τε τούτοις τὸ πρὸ τῶν ὀρθρίων σεισμῶν
5481   1.36.2.64 : νηνεμίαν γίνεσθαι καὶ ψῦχος· τὴν μὲν γὰρ ξυμβαίνειν
5482   1.36.2.65 : διὰ τὴν εἴσω τῶν ἀνέμων μετάρροιαν, τὸ δὲ διὰ τὴν τῆς
5483   1.36.2.66 : θερμῆς ἀναθυμιάσεως ἀπουσίαν. Καὶ περὶ μὲν σει–
5484   1.36.2.67 : σμῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν περὶ τὴν γῆν παθημάτων ἐπὶ
5485   1.36.2.68 : τοσοῦτον. 
5486   1.37.t.1 : {1Περὶ θαλάττης 〈πῶς συνέστη καὶ πῶς ἐστι πικρά〉.}1
5487   1.37.1.1 : deest.
5488   1.38.t.1 : {1Πῶς ἀμπώτιδες καὶ πλήμμυραι γίνονται.}1
5489   1.38.1.n : 〈<21Aetii>21 (III 17, 1–9 p. 382, 3 Diels.).〉
5490   1.38.1.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 καὶ <20Ἡρακλείδης>20 ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὰ
5491   1.38.1.2 : πλεῖστα τῶν πνευμάτων κινοῦντος καὶ περιφέροντος· ὑφ´
5492   1.38.1.3 : ὧν ἐμβαλλόντων μὲν προωθουμένην ἀνοιδεῖν τὴν Ἀτλαν–
5493   1.38.1.4 : τικὴν θάλασσαν καὶ κατασκευάζειν τὴν πλήμμυραν, κατα–
5494   1.38.1.5 : ληγόντων δ´ ἀντιπερισπωμένην ὑποβαίνειν, ὅπερ εἶναι
5495   1.38.1.6 : τὴν ἄμπωτιν.
5496   1.38.2.1 : 〈<20Εὐ〉ήνιος [Μεσήνιος>20] ἡλίῳ καὐτὸς τὴν αἰτίαν
5497   1.38.2.2 : ἀνατίθησι, καθ´ οὓς μὲν ἂν τόπους γένηται τῆς γῆς πλημ–
5498   1.38.2.3 : μύροντι τὰ πελάγη, ἐξ ὧν δ´ ἂν τύχῃ παραποστὰς ὑπο–
5499   1.38.2.4 : συνέλκοντι. ταῦτα δὲ συμβαίνειν περὶ τὰς ἑῴας καὶ τὰς
5500   1.38.2.5 : μεσημβρινὰς ἐκκλίσεις.
5501   1.38.3.1 : <20Πυθέας ὁ Μασσαλιώτης>20 τῇ πληρώσει τῆς σελή–
5502   1.38.3.2 : νης καὶ τῇ μειώσει τὰς ἑκατέρου τούτων αἰτίας ἀνατίθησιν. 
5503   1.38.4.1 : <20Ποσειδώνιος>20 ὑπὸ μὲν τῆς σελήνης κινεῖσθαι τοὺς
5504   1.38.4.2 : ἀνέμους, ὑπὸ δὲ τούτων τὰ πελάγη, ἐν οἷς τὰ προειρη–
5505   1.38.4.3 : μένα γίνεσθαι πάθη.
5506   1.38.5.1 : <20Πλάτων>20 ἐπὶ τὴν αἰώραν φέρεται τῶν ὑδάτων. εἶναι
5507   1.38.5.2 : γάρ τινα φυσικὴν αἰώραν διά τινος ἐγγείου τρήματος
5508   1.38.5.3 : περιφέρουσαν τὴν παλίρροιαν, ὑφ´ ἧς ἀντικυμαίνεσθαι
5509   1.38.5.4 : τὰ πελάγη.
5510   1.38.6.1 : <20Τίμαιος ὁ Ταυρομενίτης>20 τοὺς ἐμβάλλοντας
5511   1.38.6.2 : ποταμοὺς εἰς τὴν Ἀτλαντικὴν διὰ τῆς Κελτικῆς ὀρεινῆς
5512   1.38.6.3 : αἰτιᾶται προωθοῦντας μὲν ταῖς ἐφόδοις, ὑφέλκοντας δὲ
5513   1.38.6.4 : ταῖς ἀναπαύλαις.
5514   1.38.7.1 : <20Κράτης>20 ὁ γραμματικὸς τὸν ἀντισπασμὸν τῆς θα–
5515   1.38.7.2 : λάσσης αἰτιᾶται.
5516   1.38.8.1 : <20Ἀπολλόδωρος ὁ Κερκυραῖος>20 τὰς ἐκ τοῦ ὠκεα–
5517   1.38.8.2 : νοῦ παλιρροίας.
5518   1.38.9.1 : <20Σέλευκος>20 ὁ μαθηματικὸς ἀντιγεγραφὼς Κράτητι,
5519   1.38.9.2 : κινῶν καὐτὸς τὴν γῆν, ἀντικόπτειν αὐτῆς τῷ δίνῳ φησὶ
5520   1.38.9.3 : τὴν περιστροφὴν τῆς σελήνης· τοῦ δὲ μεταξὺ ἀμφοτέρων
5521   1.38.9.4 : τῶν σωμάτων ἀντιπερισπωμένου πνεύματος καὶ ἐμπίπτον–
5522   1.38.9.5 : τος εἰς τὸ Ἀτλαντικὸν πέλαγος κατὰ λόγον οὕτω συγκυ–
5523   1.38.9.6 : μαίνεσθαι τὴν θάλασσαν.
5524   1.39.t.1 : {1Περὶ ὑδάτων.}1
5525   1.39.1.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. fr. 14a Add. p. 854 Diels.).〉
5526   1.39.1.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Τὰς δὲ τῶν ὑδάτων δυνάμεις καὶ
5527   1.39.1.3 : τοὺς χυλοὺς καὶ τὰς ἄλλας πάσας ποιότητας, ὡς εἰπεῖν
5528   1.39.1.4 : συλλαβόντι, γίνεσθαι παρὰ τρεῖς αἰτίας. Ἢ γὰρ παρὰ 
5529   1.39.1.5 : τὴν τῆς γῆς διαφοράν· (ἐν οἵᾳ γὰρ ἂν ἕκαστον ᾖ καὶ δι´
5530   1.39.1.6 : οἵας ἂν ῥέῃ, τοιοῦτον ἴσχειν τὸν χυλόν, οἷον ἁλυκὸν ἢ νιτρῶ–
5531   1.39.1.7 : δες ἢ πικρὸν ἢ τῶν ἄλλων ὁποιονοῦν·) ἢ παρὰ τὴν τῆς κα–
5532   1.39.1.8 : πνώδους καὶ πυρώδους ἀναθυμιάσεως μῖξιν· (ἀπολίθωσιν
5533   1.39.1.9 : γὰρ καὶ πῆξιν ἁλῶν καὶ νίτρων, ἔτι τε βαρύτητας καὶ κου–
5534   1.39.1.10 : φότητας καὶ παχύτητας καὶ λεπτότητας καὶ τὰς ἄλλας δυνά–
5535   1.39.1.11 : μεις ἀπεργάζεσθαι τὴν τοῦ θερμοῦ καὶ καπνώδους μῖξιν·)
5536   1.39.1.12 : ἢ παρὰ τὸν ἀέρα. θερμότητας δὲ καὶ ψυχρότητας καὶ
5537   1.39.1.13 : παρὰ τὴν γῆν [μὲν] γίνεσθαι, δι´ οἵας ἂν ῥέῃ καὶ ἐν οἵᾳ
5538   1.39.1.14 : 〈ἂν〉 γίνηται. Θερμὰ μὲν γὰρ τὴν κατακεκαυμένην καὶ τὴν
5539   1.39.1.15 : ξηρὰν καὶ τὴν ἀσφαλτώδη ποιεῖν· ψυχρὰ δ´, ὡς μὲν ἁπλῶς
5540   1.39.1.16 : εἰπεῖν, 〈εἶναι τὰ ἐν〉 τοῖς ναματιαίοις, ὡς δὲ καθ´ ἕκαστα,
5541   1.39.1.17 : τὰ κατὰ βάθους [ὡς ἐπίπαν], ὥσπερ καὶ τὰ ἐν τοῖς μετάλ–
5542   1.39.1.18 : λοις (πόρρω γὰρ τοῦ ἡλίου), πλὴν ἐὰν πυρώδης ὁ τόπος ᾖ·
5543   1.39.1.19 : (δεῖ γὰρ ἀφεστάναι τῶν θερμῶν, τοῦ τ´ ἐν τῷ ἀέρι καὶ
5544   1.39.1.20 : τοῦ ἐν τῇ γῇ)· καὶ τὰ ἐν τοῖς ὑψηλοῖς διά τε τὰ πνεύ–
5545   1.39.1.21 : ματα καὶ μάλιστα διὰ τὴν τοῦ ἀέρος ψυχρότητα· καὶ 〈τὰ〉
5546   1.39.1.22 : ἐν τοῖς συσκίοις καὶ πνευματώδεσι (ψύχεται γὰρ ὑπ´ ἀμ–
5547   1.39.1.23 : φοτέρων, διὸ καὶ κοπέντων δένδρων ἔνια θερμὰ γίνεσθαι)·
5548   1.39.1.24 : καὶ τὰ διαπνοὰς ἔχοντα φαραγγώδεις καὶ ὑπάντρους (τὸ
5549   1.39.1.25 : γὰρ πνεῦμα διαυλωνίζον ταύτῃ ψύχει, καθάπερ ἐν τοῖς
5550   1.39.1.26 : λάκκοις)· καὶ 〈τὰ〉 διὰ πάγους ῥέοντα καὶ ἐνίκμου (ψυχρὸν 
5551   1.39.1.27 : γὰρ ὁ λίθος καὶ μᾶλλον ὁ τοιοῦτος). Εἰ δ´ ὥσπερ γλυκὺ
5552   1.39.1.28 : πᾶν ὕδωρ, οὕτω καὶ ψυχρόν (οἰκεῖα γὰρ ἄμφω τῆς φύ–
5553   1.39.1.29 : σεως), ἡ θερμότης ὡς ἡ τῶν χυλῶν ποιότης γένοιτ´ ἂν
5554   1.39.1.30 : ἀφ´ ἑτέρων. Συμβαίνει δ´ οὖν καὶ ἐκ τοῦ λόγου τούτου
5555   1.39.1.31 : μὴ εἶναι τοῦ ὕδατος καθ´ ἑαυτὸ διαφοράν, ἀλλὰ ταῖς
5556   1.39.1.32 : ἄλλων δυνάμεσι διαφέρειν, εἴπερ τὰ μὲν τὴν γῆν, τὰ δὲ
5557   1.39.1.33 : τὸ πῦρ, τὰ δὲ τὸν ἀέρα ποιεῖν συμβέβηκεν.
5558   1.40.t.1 : {1Περὶ τοῦ παντός.}1
5559   1.40.1.1 : <20Ἐκ τῆς Ἀριστοτέλους πρὸς Ἀλέξανδρον
5560   1.40.1.2 : ἐπιστολῆς>20 (de mundo c. 2–5).
5561   1.40.1.3 : 〈c. 2〉 Κόσμος μὲν οὖν ἐστι σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ
5562   1.40.1.4 : γῆς καὶ τῶν ἐν τούτοις περιεχομένων φύσεων. Λέγεται
5563   1.40.1.5 : δὲ καὶ ὁ κόσμος ἑτέρως, ἡ τῶν ὅλων τάξις τε καὶ δια–
5564   1.40.1.6 : κόσμησις ὑπὸ θεοῦ τε καὶ διὰ θεῶν φυλαττομένη. Ταύ–
5565   1.40.1.7 : της δὲ τὸ μὲν μέσον [καὶ] ἀκίνητόν τε καὶ ἑδραῖον 〈ἡ〉
5566   1.40.1.8 : φερέσβιος εἴληχε γῆ, παντοδαπῶν ζῴων δεσπόζουσα καὶ
5567   1.40.1.9 : μήτηρ· τὸ δὲ ὕπερθεν αὐτῆς πᾶν τε καὶ πάντῃ πεπερα–
5568   1.40.1.10 : τωμένον· εἰς τὸ ἄνω τὸ τῶν θεῶν οἰκητήριον οὐρανὸς
5569   1.40.1.11 : ὠνόμασται· πλήρης δ´ ὢν σωμάτων θείων, ἃ δὴ καλεῖν
5570   1.40.1.12 : ἄστρα εἰώθαμεν, κινούμενος κίνησιν ἀίδιον ἐν περιαγωγῇ 
5571   1.40.1.13 : καὶ ἐν κύκλῳ συγχορεύει πᾶσι τούτοις ἀπαύστως δι´ αἰῶ–
5572   1.40.1.14 : νος. Τοῦ δὲ σύμπαντος οὐρανοῦ τε καὶ κόσμου σφαιρο–
5573   1.40.1.15 : ειδοῦς ὄντος καὶ κινουμένου, καθάπερ εἶπον, ἐνδελεχῶς,
5574   1.40.1.16 : δύο ἐξ ἀνάγκης ἀκίνητά ἐστι σημεῖα καταντικρὺ ἀλλήλοις,
5575   1.40.1.17 : καθάπερ τόρνῳ κυκλοφορουμένης σφαίρας, παραμένοντα
5576   1.40.1.18 : καὶ συνέχοντα τὴν σφαῖραν, περὶ ἃ ὁ πᾶς ὄγκος κύκλῳ
5577   1.40.1.19 : στρέφεται. Καλοῦνται δὲ οὗτοι πόλοι, δι´ ὧν εἰ νοήσαι–
5578   1.40.1.20 : μεν ἐπεζευγμένην εὐθεῖαν, ἥντιν´ ἄξονα καλοῦσι, διά–
5579   1.40.1.21 : μετρος ἔσται τοῦ κόσμου, μέσην μὲν ἔχουσα τὴν γῆν, τοὺς
5580   1.40.1.22 : δὲ δύο πόλους πέρατα. Τῶν δ´ ἀκινήτων πόλων τούτων
5581   1.40.1.23 : ὁ μὲν ἀεὶ φανερός ἐστιν, ὑπὲρ κορυφὴν ὢν κατὰ 〈τὸ〉
5582   1.40.1.24 : βόρειον κλῖμα, ἀρκτικὸς καλούμενος, 〈ὁ δὲ ὑπὸ γῆν ἀεὶ
5583   1.40.1.25 : κατακέκρυπται, κατὰ τὸ νότιον, ἀνταρκτικὸς καλούμενος.〉
5584   1.40.1.26 : Οὐρανοῦ δὲ καὶ ἄστρων οὐσίαν μὲν αἰθέρα 〈καλοῦμεν〉,
5585   1.40.1.27 : οὐχ, ὥς τινες, διὰ τὸ πυρώδη οὖσαν αἴθεσθαι, πλημμε–
5586   1.40.1.28 : λοῦντες περὶ τὴν πλεῖστον πυρὸς ἀπηλλαγμένην δύναμιν,
5587   1.40.1.29 : ἀλλὰ διὰ τὸ ἀεὶ θεῖν κυκλοφορουμένην, στοιχεῖον οὖσαν
5588   1.40.1.30 : ἕτερον τῶν τεττάρων ἀκήρατόν τε καὶ θεῖον. Τῶν γε
5589   1.40.1.31 : μὴν ἐμπεριεχομένων ἄστρων τὰ μὲν ἀπλανῶς τῷ σύμ–
5590   1.40.1.32 : παντι οὐρανῷ συμπεριφέρεται τὰς αὐτὰς ἕδρας ἔχοντα·
5591   1.40.1.33 : μέσος δὲ ὁ ζῳοφόρος καλούμενος κύκλος ἐγκάρσιος ὢν διὰ
5592   1.40.1.34 : τῶν τροπικῶν διέζωσται, κατὰ μέρη διῃρημένος εἰς δώ–
5593   1.40.1.35 : δεκα ζῳδίων χώρας· τὰ δὲ πλανητὰ ὄντα οὔτε τοῖς προ–
5594   1.40.1.36 : τέροις ὁμοταχῶς κινεῖσθαι πέφυκεν οὔτε [ἐν] ἀλλήλοις,
5595   1.40.1.37 : ἀλλ´ ἐν ἑτέροις καὶ ἑτέροις κύκλοις, ὥστε τὸν μὲν προσγει– 
5596   1.40.1.38 : ότερον εἶναι, τὸν δὲ ἀνώτερον. Τὸ μὲν οὖν τῶν ἀπλα–
5597   1.40.1.39 : νῶν πλῆθος ἀνεξερεύνητόν ἐστιν ἀνθρώποις, καίπερ ἐπὶ
5598   1.40.1.40 : μιᾶς κινουμένων ἐπιφανείας τῆς τοῦ παντὸς οὐρανοῦ· τὸ
5599   1.40.1.41 : δὲ τῶν πλανητῶν εἰς ἑπτὰ μέρη κεφαλαιούμενον ἐν τοσού–
5600   1.40.1.42 : τοις ἐστὶ κύκλοις ἐφεξῆς κειμένοις, ὥστ´ ἀεὶ τὸν ἀνώτερον
5601   1.40.1.43 : μείζω τοῦ ὑποκάτω εἶναι, τοὺς δὲ ἑπτὰ ἀλλήλοις περιέχε–
5602   1.40.1.44 : σθαι· πάντας γε μὴν ὑπὸ τῆς τῶν ἀπλανῶν σφαίρας περι–
5603   1.40.1.45 : ειλῆφθαι. συνεχῆ δὲ ἀεὶ τὴν θέσιν ταύτην εἶναι μέχρις οὗ
5604   1.40.1.46 : αἰθὴρ ὁρίζεται, τὰ θεῖα ἐμπεριέχων σώματα καὶ τὴν τῆς
5605   1.40.1.47 : κινήσεως τάξιν. Μετὰ δὲ τὴν αἰθέριον καὶ θείαν φύσιν,
5606   1.40.1.48 : ἥντινα τεταγμένην ἀποφαίνομεν, ἔτι δὲ ἄτρεπτον καὶ ἀναλ–
5607   1.40.1.49 : λοίωτον καὶ ἀπαθῆ, συνεχής ἐστιν ἡ δι´ ὅλων παθητή
5608   1.40.1.50 : τε καὶ τρεπτή, καὶ τὸ σύμπαν εἰπεῖν, φθαρτή τε καὶ ἐπί–
5609   1.40.1.51 : κηρος. Ταύτης δὲ αὐτῆς πρώτη ἐστὶν ἡ λεπτομερὴς καὶ
5610   1.40.1.52 : φλογώδης οὐσία, ὑπὸ τῆς αἰθερίου πυρουμένη διὰ τὸ
5611   1.40.1.53 : μέγεθος αὐτῆς καὶ τὴν ὀξύτητα τῆς κινήσεως· ἐν δὲ τῇ
5612   1.40.1.54 : πυρώδει καὶ τῇ ἀτάκτῳ λεγομένῃ τὰ σέλα διᾴττει καὶ
5613   1.40.1.55 : φλόγες ἀκοντίζονται καὶ δοκίδες τε καὶ βόθυνοι καὶ κο–
5614   1.40.1.56 : μῆται λεγόμενοι στηρίζονταί τε καὶ σβέννυνται πολλάκις.
5615   1.40.1.57 : Ἑξῆς δὲ ταύτης ὁ ἀὴρ ὑποκέχυται, ζοφερὸς ὢν καὶ παγε–
5616   1.40.1.58 : τώδης τὴν φύσιν, ὑπὸ 〈δ´〉 ἐκείνης λαμπόμενος ἅμα καὶ και–
5617   1.40.1.59 : όμενος λαμπρότερός τε γίνεται καὶ ἀλεεινός. Ἐν δὲ τούτῳ
5618   1.40.1.60 : τῆς παθητῆς ὄντι καὶ αὐτῷ δυνάμεως 〈καὶ〉 παντοδαπῶς
5619   1.40.1.61 : ἀλλοιουμένῳ νέφη συνίστανται καὶ ὄμβροι καταράττουσι 
5620   1.40.1.62 : χιόνες τε καὶ πάχναι καὶ χάλαζαι πνοιαί τε ἀνέμων καὶ
5621   1.40.1.63 : τυφώνων, ἔτι δὲ καὶ βρονταὶ καὶ ἀστραπαὶ καὶ πτώσεις
5622   1.40.1.64 : κεραυνῶν μυρίων τε γνόφων συμπληγάδες.
5623   1.40.1.65 : 〈c. 3〉 Ἑξῆς δὲ τῆς ἀερίου φύσεως γῆ τε καὶ θάλασ–
5624   1.40.1.66 : σα ἐρήρεισται, φυτοῖς τε βρύουσα καὶ ζῴοις, πηγαῖς τε
5625   1.40.1.67 : καὶ ποταμοῖς τοῖς μὲν ἀνὰ γῆν ἑλιττομένοις, τοῖς δὲ ἀν–
5626   1.40.1.68 : ερευγομένοις εἰς θάλατταν. Πεποίκιλται δὲ χλόαις μυ–
5627   1.40.1.69 : ρίαις, ὄρεσί τε ὑψηλοῖς, βαθυξύλοις τε δρυμοῖς καὶ πό–
5628   1.40.1.70 : λεσιν, ἃς τὸ σοφὸν ζῷον ἅνθρωπος ἱδρύσατο, νήσοις τε
5629   1.40.1.71 : ἐναλίοις. Τὴν μὲν οὖν οἰκουμένην ὁ πολὺς λόγος εἴς τε
5630   1.40.1.72 : νήσους καὶ ἠπείρους διεῖλεν, ἀγνοῶν ὅτι καὶ ἡ σύμπασα
5631   1.40.1.73 : μία νῆσός ἐστιν, ὑπὸ τῆς Ἀτλαντικῆς καλουμένης θαλάσ–
5632   1.40.1.74 : σης περιρρεομένη· πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας 〈εἰκὸς〉 τῇδε ἀντι–
5633   1.40.1.75 : πόρθμους ἀπῳκίσθαι, τὰς μὲν μείζους αὐτῆς, τὰς δὲ ἐλάτ–
5634   1.40.1.76 : τους, ἡμῖν δὲ πάσας πλὴν τῆσδε ἀοράτους. Ὅπερ γὰρ
5635   1.40.1.77 : αἱ παρ´ ἡμῖν νῆσοι πρὸς ταῦτα τὰ πελάγη πεπόνθασι,
5636   1.40.1.78 : τοῦτο ἥδε ἡ οἰκουμένη πολλαί τε ἕτεραι πρὸς σύμπασαν
5637   1.40.1.79 : τὴν θάλατταν. Καὶ αὗται μὲν μεγάλαι τινές εἰσι νῆσοι
5638   1.40.1.80 : μεγάλοις περικλυζόμεναι πελάγεσιν. Ἡ δὲ σύμπασα τοῦ
5639   1.40.1.81 : ὑγροῦ φύσις ἐπιπολάζουσα κατὰ τὰς τοῦ ὑγροῦ ποιότη–
5640   1.40.1.82 : τας καὶ τὰ κοιλώματα, τὰς καλουμένας ἀναπεφυκυῖα οἰκου–
5641   1.40.1.83 : μένας, ἑξῆς ἂν εἴη τῆς ἀερίου μάλιστα φύσεως. Μετὰ
5642   1.40.1.84 : δὲ ταῦτα ἐν τοῖς βυθοῖς κατὰ τὸ μεσαίτατον τοῦ κόσμου
5643   1.40.1.85 : ἐρηρεισμένη 〈γῆ πᾶσα καὶ πεπιεσμένη〉 συνέστηκεν ἀκί– 
5644   1.40.1.86 : νητος καὶ ἀσάλευτος· καὶ τοῦτ´ ἔστι τοῦ κόσμου τὸ πᾶν
5645   1.40.1.87 : ὃ καλοῦμεν κάτω. Πέντε δὲ στοιχεῖα ταῦτα, ἐν πέντε
5646   1.40.1.88 : χώραις σφαιρικῶς 〈ἐγκείμενα, περιεχομένης ἀεὶ τῆς ἐλάτ–
5647   1.40.1.89 : τονος τῇ μείζονι〉 (λέγω δὲ γῆς μὲν ἐν ὕδατι, ὕδατος δὲ
5648   1.40.1.90 : ἐν ἀέρι, ἀέρος δὲ ἐν πυρί, πυρὸς δὲ ἐν αἰθέρι) τὸν ὅλον
5649   1.40.1.91 : κόσμον συνεστήσατο· καὶ τὸ μὲν ἄνω πᾶν θεῶν ἀπέδειξεν
5650   1.40.1.92 : οἰκητήριον, τὸ κάτω δὲ ἐφημέρων ζῴων. Αὐτοῦ γε μὴν
5651   1.40.1.93 : τούτου τὸ μὲν ὑγρόν ἐστιν, ὃ καλεῖν ποταμοὺς καὶ νάματα
5652   1.40.1.94 : καὶ θαλάσσας εἰθίσμεθα, τὸ δὲ ξηρόν, ὃ γῆν τε καὶ ἠπεί–
5653   1.40.1.95 : ρους καὶ νήσους ὀνομάζομεν.
5654   1.40.1.96 : Τῶν δὲ νήσων αἳ μέν εἰσι μεγάλαι, καθάπερ σύμ–
5655   1.40.1.97 : πασα ἡ οἰκουμένη λέλεκται πολλαί τε ἕτεραι μεγάλοις
5656   1.40.1.98 : περιρρεόμεναι πελάγεσιν, αἳ δὲ ἐλάττους, φανεραὶ δὲ ἡμῖν
5657   1.40.1.99 : καὶ ἐντὸς οὖσαι. Καὶ τούτων αἳ μὲν ἀξιόλογοι, Σικελία
5658   1.40.1.100 : τε καὶ Εὔβοια καὶ Κύπρος, Σαρδὼ 〈καὶ〉 Κύρνος, Κρήτη τε
5659   1.40.1.101 : [καὶ Πελοπόννησος] καὶ Λέσβος· αἳ δὲ ὑποδεέστεραι, ὧν
5660   1.40.1.102 : αἳ μὲν Σποράδες 〈καὶ〉 Κυκλάδες, αἳ δὲ ἄλλως ὀνομάζονται.
5661   1.40.1.103 : Πέλαγος δὲ τὸ μὲν ἔξω τῆς οἰκουμένης Ἀτλαντικόν
5662   1.40.1.104 : τε καὶ Ὠκεανὸς καλεῖται, περιρρέων ἡμᾶς· ἐντὸς δὲ πρὸς
5663   1.40.1.105 : δύσεις στενοπόρῳ διανεῳγὼς στόματι, ταῖς Ἡρακλείοις
5664   1.40.1.106 : λεγομέναις στήλαις, τὸν εἴσρουν εἰς τὴν ἔσω θάλασσαν
5665   1.40.1.107 : ὡς ἂν εἰς λιμένα ποιεῖται· κατὰ μικρὸν δὲ ἐπιπλατυνό–
5666   1.40.1.108 : μενος ἀναχεῖται, μεγάλους περιλαμβάνων κόλπους ἀλλή–
5667   1.40.1.109 : λοις συναφεῖς. Πρῶτον μὲν οὖν λέγεται ἐγκεκολπῶσθαι 
5668   1.40.1.110 : ἐν δεξιᾷ εἰσπλέοντι τὰς Ἡρακλείους στήλας διχῶς εἰς τὰς
5669   1.40.1.111 : καλουμένας Σύρτεις, ὧν τὴν μὲν μεγάλην, τὴν δὲ μικρὰν
5670   1.40.1.112 : καλοῦσιν· ἐπὶ θάτερα δὲ οὐκέθ´ ὁμοίως ἀποκολπούμενος
5671   1.40.1.113 : τρία ποιεῖ πελάγη, τό τε Σαρδονικὸν καὶ τὸ Γαλατικὸν λε–
5672   1.40.1.114 : γόμενον καὶ Ἀδρίαν, ἑξῆς δὲ τούτων ἐγκάρσιον τὸ Σικε–
5673   1.40.1.115 : λικόν, μετὰ δὲ τοῦτο τὸ Κρητικόν, συνεχὲς 〈δ´〉 αὐτοῦ τῇ
5674   1.40.1.116 : μὲν τὸ Αἰγύπτιον καὶ Παμφύλιον καὶ Σύριον, τῇ δὲ τὸ
5675   1.40.1.117 : Αἰγαῖόν τε καὶ Μυρτῷον. Ἀντιπαρήκει δὲ τοῖς εἰρημένοις
5676   1.40.1.118 : πολυμερέστατος [δὲ] ὢν Πόντος, οὗ τὸ μὲν μυχαίτατον
5677   1.40.1.119 : Μαιῶτις καλεῖται, τὸ δὲ ἔξω πρὸς τὸν Ἑλλήσποντον συν–
5678   1.40.1.120 : εστόμωται τῇ καλουμένῃ Προποντίδι. Πρός γε μὴν ταῖς
5679   1.40.1.121 : ἀνασχέσεσι τοῦ ἡλίου πάλιν εἰσρέων ὁ Ὠκεανός, τὸν Ἰν–
5680   1.40.1.122 : δικόν τε καὶ Περσικὸν διανοίξας κόλπον, ἀναφαίνει τὴν
5681   1.40.1.123 : Ἐρυθρὰν θάλασσαν διειληφώς. Ἐπὶ θάτερον δὲ κέρας
5682   1.40.1.124 : καταστενοῦται καὶ ἐπιμήκη διιὼν εἰς αὐχένα πάλιν ἀνευ–
5683   1.40.1.125 : ρύνεται, τὴν Ὑρκανίαν τε καὶ Κασπίαν ὁρίζων· τὸ δὲ ὑπὲρ
5684   1.40.1.126 : ταύτην βαθὺν ἔχει τὸν ὑπὲρ τὴν Μαιῶτιν λίμνην τόπον.
5685   1.40.1.127 : Εἶτα κατ´ ὀλίγον τι ὑπὲρ τοὺς Σκύθας τε καὶ Κελτικὴν
5686   1.40.1.128 : σφίγγει τὴν οἰκουμένην, πρός τε τὸν Γαλατικὸν καλού–
5687   1.40.1.129 : μενον κόλπον καὶ τὰς προειρημένας στήλας Ἡρακλείους,
5688   1.40.1.130 : ὧν ἔξω περιρρεῖ τὴν γῆν ὁ Ὠκεανός. Ἐν τούτῳ γε μὴν
5689   1.40.1.131 : νῆσοι μεγάλαι τυγχάνουσιν, αἵ [τε] δύο Βρετανικαὶ λεγό–
5690   1.40.1.132 : μεναι [καὶ] Ἄλβιον καὶ Ἰέρνη, τῶν προἱστορημένων μεί– 
5691   1.40.1.133 : ζους, ὑπὲρ Κελτοὺς κείμεναι· τούτων δὲ ἐλάττους ἥ τε
5692   1.40.1.134 : Ταπροβάνη πέραν Ἰνδῶν, λοξὴ πρὸς τὴν οἰκουμένην, καὶ
5693   1.40.1.135 : ἡ Φοβέα [Εὔβοια] καλουμένη, κατὰ τὸν Ἀράβιον κειμένη
5694   1.40.1.136 : κόλπον. Οὐκ ὀλίγαι τε ἄλλαι μικραὶ περὶ τὰς Βρετανικὰς
5695   1.40.1.137 : καὶ τὴν Ἰβηρίαν κύκλῳ περιεστεφάνωνται τὴν οἰκουμένην
5696   1.40.1.138 : ταύτην, ἣν δὴ νῆσον εἰρήκαμεν. ἧς πλάτος μὲν κατὰ τὸ
5697   1.40.1.139 : βαθύτατον τῆς ἠπείρου βραχὺ ἀποδέον τετρακισμυρίων
5698   1.40.1.140 : σταδίων φασὶν οἱ εὖ γεωγραφήσαντες, μῆκος δὲ περὶ ἑπτα–
5699   1.40.1.141 : κισμυρίους μάλιστα. διαιρεῖται δὲ εἴς τε Εὐρώπην καὶ
5700   1.40.1.142 : Ἀσίαν καὶ Λιβύην.
5701   1.40.1.143 : Εὐρώπη μὲν οὖν ἐστιν ἧς ὅρος κύκλῳ στῆλαί τε Ἡρα–
5702   1.40.1.144 : κλέους καὶ μυχοὶ Πόντου, θάλαττά τε [καὶ] Ὑρκανία, καθ´
5703   1.40.1.145 : ἣν στενώτατος ἰσθμὸς εἰς τὸν πόντον διήκει· τινὲς δὲ
5704   1.40.1.146 : ἀντὶ τοῦ ἰσθμοῦ Τάναιν ποταμὸν εἰρήκασιν. Ἀσία δ´
5705   1.40.1.147 : ἐστὶ τὸ ἀπὸ τοῦ εἰρημένου ἰσθμοῦ τοῦ τε Πόντου καὶ
5706   1.40.1.148 : τῆς Ὑρκανίας θαλάττης μέχρι θατέρου ἰσθμοῦ, ὃς μεταξὺ
5707   1.40.1.149 : κεῖται τοῦ τε Ἀραβικοῦ κόλπου καὶ τῆς ἔσω θαλάττης,
5708   1.40.1.150 : περιεσχημένος ὑπό τε ταύτης καὶ τοῦ πέριξ ὠκεανοῦ·
5709   1.40.1.151 : τινὲς δὲ ἀπὸ Τανάιδος μέχρι Νείλου τίθενται ὅρον. Λι–
5710   1.40.1.152 : βύη δὲ τὸ ἀπὸ τοῦ Ἀραβικοῦ ἰσθμοῦ ἕως Ἡρακλείων
5711   1.40.1.153 : στηλῶν· οἳ δὲ ἀπὸ τοῦ Νείλου φασὶν ἕως ἐκείνων. Τὴν
5712   1.40.1.154 : δὲ Αἴγυπτον ὑπὸ τῶν τοῦ Νείλου στομάτων περιχεομένην
5713   1.40.1.155 : οἳ μὲν τῇ Ἀσίᾳ, οἳ δὲ τῇ Λιβύῃ προσάπτουσι· καὶ τὰς 
5714   1.40.1.156 : νήσους οἳ μὲν ἐξαιρέτους ποιοῦσιν, οἳ δὲ [ἀεὶ] προσνέμου–
5715   1.40.1.157 : σιν ἀεὶ ταῖς γείτοσι μοίραις. Γῆς μὲν δὴ καὶ θαλάττης
5716   1.40.1.158 : φύσιν καὶ θέσιν, ἣν καλεῖν εἰώθαμεν οἰκουμένην, τοιάνδε
5717   1.40.1.159 : πῃ ἱστορήκαμεν.
5718   1.40.1.160 : [c. 4] Περὶ δὲ τῶν ἀξιολογωτάτων ἐν αὐτῇ καὶ ὑπὲρ
5719   1.40.1.161 : αὐτῆς παθῶν νῦν λέγωμεν, αὐτὰ τὰ ἀναγκαῖα ἀνακεφαλαι–
5720   1.40.1.162 : ούμενοι. Δύο γὰρ δή τινες ἀναθυμιάσεις ἀπ´ αὐτῆς ἀνα–
5721   1.40.1.163 : φέρονται συνεχῶς εἰς τὸν ὑπὲρ ἡμᾶς ἀέρα λεπτομερεῖς
5722   1.40.1.164 : καὶ ἀόρατοι παντάπασιν, ἔκ τε τῶν κατὰ τὰς ᾐόνας τό–
5723   1.40.1.165 : πων ἔκ τε ποταμῶν τε καὶ ναμάτων ἀναφερόμεναι θεω–
5724   1.40.1.166 : ροῦνται. Τούτων δ´ ἣ μέν ἐστι ξηρὰ καὶ καπνώδης, ἀπὸ
5725   1.40.1.167 : τῆς γῆς ἀπορρέουσα· ἣ δὲ νοτερὰ καὶ ἀτμώδης, [καὶ] ἀπὸ
5726   1.40.1.168 : τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιωμένη φύσεως. Γίγνονται δὲ ἀπὸ μὲν
5727   1.40.1.169 : ταύτης ὁμίχλαι καὶ δρόσοι καὶ πάγων ἰδέαι, νέφη τε καὶ ὄμ–
5728   1.40.1.170 : βροι καὶ χιόνες καὶ χάλαζαι· ἀπὸ δὲ τῆς ξηρᾶς ἄνεμοί τε καὶ
5729   1.40.1.171 : πνεύματα διάφορα, βρονταί τε καὶ ἀστραπαὶ καὶ πρηστῆ–
5730   1.40.1.172 : ρες καὶ κεραυνοὶ καὶ τὰ ἄλλα, ἃ δὴ τούτοις ἐστὶ σύμφυλα.
5731   1.40.1.173 : Ἔστι δὲ ὁμίχλη μὲν ἀτμώδης ἀναθυμίασις ἄγονος
5732   1.40.1.174 : ὕδατος, ἀέρος μὲν παχυτέρα, νέφους δὲ ἀραιοτέρα· γίνεται
5733   1.40.1.175 : δὲ ἤτοι ἐξ ἀρχῆς νέφους ἢ ἐξ ὑπολείμματος. Ἀντίπαλος
5734   1.40.1.176 : δὲ αὐτῇ λέγεταί τε καὶ ἔστιν αἰθρία, οὐδὲν ἄλλο οὖσα
5735   1.40.1.177 : πλὴν ἀὴρ ἀνέφελός τε καὶ ἀνόμιχλος. Δρόσος δ´ ἐστὶν
5736   1.40.1.178 : ὑγρὸν ἐξ αἰθρίας κατὰ σύστασιν λεπτὴν φερόμενον, κρύ–
5737   1.40.1.179 : σταλλος δὲ ἀθρόον ὕδωρ ἐξ αἰθρίας πεπηγός, πάχνη δ´ 
5738   1.40.1.180 : ἐστὶν ** ἡμιπαγὴς δρόσος· νέφος δ´ ἐστὶν 〈πάχος〉 ἀτμῶ–
5739   1.40.1.181 : δες συνεστραμμένον γόνιμον ὕδατος· ὄμβρος δὲ γίνεται μὲν
5740   1.40.1.182 : κατ´ ἐκπιασμὸν νέφους εὖ μάλα πεπαχυμμένου· διαφορὰς
5741   1.40.1.183 : δὲ ἴσχει ὅσας καὶ ἡ τοῦ νέφους ἀπόθλιψις· ἠπία μὲν
5742   1.40.1.184 : γὰρ οὖσα μαλακὰς ψεκάδας διασπείρει, σφοδρὰ δὲ ἁδρο–
5743   1.40.1.185 : τέρας· καὶ τοῦτο καλοῦμεν ὄμβρον ὑετοῦ μείζονα καὶ
5744   1.40.1.186 : συνεχῆ συστρέμματα ἐπὶ γῆς φερόμενα. Χιὼν δὲ γίνεται
5745   1.40.1.187 : κατὰ νεφῶν πεπυκνωμένων ἀπόθραυσιν πρὸ τῆς εἰς ὕδωρ
5746   1.40.1.188 : μεταβολῆς ἀνακοπέντων· ἐργάζεται δὲ ἡ μὲν κοπὴ τὸ
5747   1.40.1.189 : ἀφρῶδές τε καὶ ἔκλευκον, ἡ δὲ σύμπηξις τοῦ ἐνόντος ὑγροῦ
5748   1.40.1.190 : τὴν ψυχρότητα οὔπω χυθέντος οὐδὲ ἠραιωμένου. Σφοδρὰ
5749   1.40.1.191 : δ´ αὕτη καὶ ἀθρόα καταφερομένη νιφετὸς ὠνόμασται.
5750   1.40.1.192 : Χάλαζα δὲ γίνεται νιφετοῦ συστραφέντος καὶ βρῖθος ἐκ
5751   1.40.1.193 : πιλήματος εἰς καταφορὰν ταχυτέραν λαβόντος· παρὰ δὲ
5752   1.40.1.194 : τὰ μεγέθη τῶν ἀπορρηγνυμένων θραυσμάτων οἵ τε ὄγκοι
5753   1.40.1.195 : μείζους αἵ τε φοραὶ γίνονται βιαιότεραι. Ταῦτα μὲν οὖν
5754   1.40.1.196 : ἐκ τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως πέφυκε συμπίπτειν.
5755   1.40.1.197 : Ἐκ δὲ τῆς ξηρᾶς ὑπὸ ψύχους μὲν ὠσθείσης ὥστε ῥεῖν
5756   1.40.1.198 : ἄνεμος ἐγένετο· οὐδὲν γάρ ἐστιν οὗτος πλὴν ἀὴρ ῥέων
5757   1.40.1.199 : πολὺς καὶ ἀθρόος, ὅστις ἅμα καὶ πνεῦμα λέγεται. Κα–
5758   1.40.1.200 : λεῖται δὲ πνεῦμα καὶ ἑτέρως ἥ τε ἐν φυτοῖς καὶ ζῴοις
5759   1.40.1.201 : καὶ διὰ πάντων διήκουσα ἔμψυχός τε καὶ γόνιμος οὐσία,
5760   1.40.1.202 : περὶ ἧς νῦν λέγειν οὐκ ἀναγκαῖον. Τὰ δὲ ἐν ἀέρι πνέ–
5761   1.40.1.203 : οντα πνεύματα καλοῦμεν ἀνέμους, αὔρας δὲ τὰς ἐξ ὑγροῦ
5762   1.40.1.204 : φερομένας ἐκπνοάς. Τῶν δὲ ἀνέμων οἱ μὲν ἐκ νενοτι–
5763   1.40.1.205 : σμένης γῆς ῥέοντες ἀπόγειοι λέγονται, οἱ δὲ ἐκ κόλπων
5764   1.40.1.206 : διεξᾴττοντες ἐγκολπίαι· τούτοις δὲ ἀνάλογόν τι ἔχουσιν οἱ 
5765   1.40.1.207 : ἐκ ποταμῶν τε καὶ λιμνῶν. Οἱ δὲ κατὰ ῥῆξιν γιγνόμενοι
5766   1.40.1.208 : καὶ ἀνάλυσιν τοῦ πάχους εἰς ἑαυτοὺς ποιούμενοι ἐκνεφίαι·
5767   1.40.1.209 : μεθ´ ὕδατος δὲ ἀθρόου ῥαγέντος ἐξυδρίαι λέγονται. Καὶ
5768   1.40.1.210 : οἱ μὲν ἀπὸ ἀνατολῆς συνεχεῖς εὖροι κέκληνται, βορέαι δὲ
5769   1.40.1.211 : οἱ ἀπὸ ἄρκτου· ζέφυροι δὲ οἱ ἀπὸ δυσμῶν· νότοι δὲ 〈οἱ〉
5770   1.40.1.212 : ἀπὸ μεσημβρίας. Τῶν γε μὴν εὔρων Ἀπαρκτίας μὲν λέγεται
5771   1.40.1.213 : 〈ὁ〉 ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς θερινὰς ἀνατολὰς τόπου ῥέων ἄνεμος,
5772   1.40.1.214 : Ἀπηλιώτης δὲ 〈ὁ ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς ἰσημερινάς, Εὖρος δὲ
5773   1.40.1.215 : ὁ〉 ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς χειμερινάς. Καὶ τῶν ἐναντίων ζεφύρων
5774   1.40.1.216 : Ἀργέστης μὲν ὁ ἀπὸ τῆς θερινῆς δύσεως, ὅντινα καλοῦσιν
5775   1.40.1.217 : οἱ μὲν Ὀλυμπίαν, οἱ δὲ Ἰάπυγα, Ζέφυρος δὲ 〈ὁ〉 ἀπὸ τῆς
5776   1.40.1.218 : ἰσημερινῆς, 〈Λὶψ δὲ ὁ ἀπὸ τῆς χειμερινῆς〉. Καὶ τῶν βο–
5777   1.40.1.219 : ρείων ἰδίως ὁ μὲν [τῶν] ἑξῆς τῷ Καικίᾳ καλεῖται Βορέας,
5778   1.40.1.220 : [δὲ καὶ] Ἀπαρκτίας δὲ ὁ ἐφεξῆς [αὐτῶν καθεξῆς] ἀπὸ τοῦ
5779   1.40.1.221 : πόλου κατὰ τὸ μεσημβρινόν, Θρασκίας δὲ ὁ ἑξῆς τῷ Ἀρ–
5780   1.40.1.222 : γέστῃ, ὃν ἔνιοι Καικίαν καλοῦσι. Καὶ τῶν [μὲν] νότων ὁ
5781   1.40.1.223 : μὲν ἀπὸ τοῦ ἀφανοῦς πόλου φερόμενος, ἀντίπαλος τῷ
5782   1.40.1.224 : Ἀπαρκτίᾳ, καλεῖται Νότος· Εὐρόνοτος δὲ ὁ μεταξὺ τού–
5783   1.40.1.225 : του καὶ Εὔρου. Τὸν δὲ ἐπὶ θάτερα μεταξὺ Λιβός τε καὶ
5784   1.40.1.226 : Νότου οἳ μὲν Λιβόνοτον, οἳ δὲ Λιβοφοίνικα καλοῦσι.
5785   1.40.1.227 : Τῶν δὲ ἀνέμων οἳ μέν εἰσιν εὐθύπνοοι, ὁπόσοι διεκθέ– 
5786   1.40.1.228 : ουσι πρόσω κατ´ εὐθεῖαν· οἳ δέ εἰσιν ἀνακαμψίπνοοι,
5787   1.40.1.229 : καθάπερ ὁ Καικίας λεγόμενος. Καὶ οἳ μὲν χειμῶνος,
5788   1.40.1.230 : καθάπερ οἱ νότοι, δυναστεύοντες, οἳ δὲ θέρους, ὡς οἱ
5789   1.40.1.231 : ἐτησίαι λεγόμενοι, μῖξιν ἔχοντες τῶν τε ἀπὸ τῆς ἄρκτου
5790   1.40.1.232 : φερομένων καὶ ζεφύρων. οἱ δὲ Ὀρνιθίαι καλούμενοι, ἐαρι–
5791   1.40.1.233 : νοὶ πνέοντες ἄνεμοι, βόρειοί εἰσι τῷ γένει. Τῶν γε μὴν
5792   1.40.1.234 : βιαίων πνευμάτων καταιγὶς μέν ἐστι πνεῦμα ** βίᾳ καὶ
5793   1.40.1.235 : ἄφνω προσαλλόμενον· λαῖλαψ δὲ καὶ στρόβιλος πνεῦμα
5794   1.40.1.236 : εἱλούμενον ἄνω καὶ κάτω· ἀναφύσημα δὲ πνεῦμα γῆς ἄνω
5795   1.40.1.237 : φερόμενον κατὰ τὴν ἐκ βυθοῦ τινος ἢ ῥήγματος ἀνάδοσιν·
5796   1.40.1.238 : ὅταν δὲ πολὺ φέρηται εἱλούμενον, πρηστὴρ χθόνιός ἐστιν.
5797   1.40.1.239 : Εἱληθὲν δὲ πνεῦμα ἐν νέφει παχεῖ τε 〈καὶ〉 νοτίῳ καὶ ἐξω–
5798   1.40.1.240 : σθὲν δι´ αὐτοῦ βιαίως 〈ῥηγνύον〉 τὸ πίλημα τοῦ νέφους
5799   1.40.1.241 : βρόμον καὶ πάταγον μέγαν ἀπειργάσατο, βροντὴν λεγόμε–
5800   1.40.1.242 : νον, ὥσπερ ἐν ὕδατι πνεῦμα σφοδρῶς ἐλαυνόμενον. Κατὰ
5801   1.40.1.243 : δὲ τὴν τοῦ νέφους ἔκρηξιν πυρωθὲν τὸ πνεῦμα καὶ λάμψαν
5802   1.40.1.244 : ἀστραπὴ λέγεται· ὃ δὴ πρότερον τῆς βροντῆς προσέπεσεν
5803   1.40.1.245 : ὕστερον γενόμενον, ἐπεὶ τὸ ἀκουστὸν ὑπὸ τοῦ ὁρατοῦ πέ–
5804   1.40.1.246 : φυκε φθάνεσθαι· τοῦ μὲν καὶ πόρρωθεν δηλουμένου, τοῦ
5805   1.40.1.247 : δὲ ἐπειδὰν ἐμπελάσῃ τῇ ἀκοῇ· καὶ ὅταν τὸ μὲν τάχιστον
5806   1.40.1.248 : ᾖ τῶν ὄντων, λέγω δὲ τὸ πυρῶδες, τὸ δὲ ἧττον ταχύ, τὸ
5807   1.40.1.249 : ἀερῶδες, ἐν τῇ πλήξει πρὸς ἀκοὴν ἀφικνούμενον. Τὸ δὲ
5808   1.40.1.250 : ἀστράψαν, ἀναπυρωθὲν βιαίως καὶ ἄχρι τῆς γῆς διεκθέον,
5809   1.40.1.251 : κεραυνὸς καλεῖται· ἐὰν δὲ ἡμίπυρον ᾖ, σφοδρὸν ἄλλως
5810   1.40.1.252 : καὶ ἀθρόον, πρηστήρ· ἐὰν δὲ ἄπυρον παντελῶς, τυφών. 
5811   1.40.1.253 : Ἕκαστον δὲ τούτων κάτω σκῆψαν εἰς γῆν σκηπτὸς ὀνο–
5812   1.40.1.254 : μάζεται. Τῶν δὲ κεραυνῶν οἱ μὲν αἰθαλώδεις ψολόεντες
5813   1.40.1.255 : λέγονται· οἱ δὲ ταχέως διᾴττοντες ἀργῆτες· ἑλικίαι δὲ
5814   1.40.1.256 : οἱ γραμμοειδῶς φερόμενοι· σκηπτοὶ δὲ ὅσοι κατασκήπτου–
5815   1.40.1.257 : σιν εἴς τι. Συλλήβδην δὲ τῶν ἐν ἀέρι φαντασμάτων τὰ
5816   1.40.1.258 : μέν ἐστι κατ´ ἔμφασιν, 〈τὰ δὲ καθ´ ὑπόστασιν. Κατ´
5817   1.40.1.259 : ἔμφασιν μὲν〉 ἴριδες καὶ ῥάβδοι καὶ ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα,
5818   1.40.1.260 : καθ´ ὑπόστασιν δὲ σέλα τε διᾴττοντα καὶ κομῆται καὶ
5819   1.40.1.261 : τὰ τούτοις παραπλήσια. Ἶρις μὲν οὖν ἐστιν ἔμφασις
5820   1.40.1.262 : ἡλίου τμήματος ἢ σελήνης, ἐν νέφει νοτερῷ καὶ κοίλῳ καὶ
5821   1.40.1.263 : συνεχεῖ πρὸς φαντασίαν ὡς ἐν κατόπτρῳ θεωρουμένη
5822   1.40.1.264 : κατὰ κύκλου περιφάνειαν. Ῥάβδος δὲ ἴριδος ἔμφασις
5823   1.40.1.265 : εὐθεῖα· ἅλως δ´ ἐστὶν ἔμφασις λαμπρότητος ἄστρου περί–
5824   1.40.1.266 : αυγος, διαφέρουσα τῇ ἰδιότητι, 〈ὅτι〉 ἡ μὲν ἶρις ἐξ ἐναν–
5825   1.40.1.267 : τίας φαίνεται ἡλίου τε καὶ σελήνης, ἡ δ´ ἅλως κύκλῳ
5826   1.40.1.268 : παντὸς ἄστρου. Σέλας δ´ ἐστὶ πυρὸς ἀθρόου ἔξαψις ἐν
5827   1.40.1.269 : ἀέρι. Τῶν δὲ σελῶν τὰ μὲν ἀκοντίζεται, τὰ δὲ στηρίζεται.
5828   1.40.1.270 : Ὁ μὲν οὖν ἐξακοντισμός ἐστι πυρὸς γένεσις ἐκ παρατρί–
5829   1.40.1.271 : ψεως ἐν ἀέρι φερομένου ταχέως καὶ φαντασίαν μήκους
5830   1.40.1.272 : ἐμφαίνοντος διὰ τὸ τάχος· ὁ δὲ στηριγμὸς χωρὶς φορᾶς
5831   1.40.1.273 : προμήκης ἔκτασις καὶ οἱονεὶ ἄστρου ῥύσις· πλατυνομένη
5832   1.40.1.274 : δὲ κατὰ θάτερον κομήτης καλεῖται. Πολλάκις δὲ τῶν
5833   1.40.1.275 : σελῶν τὰ μὲν ἐπιμένει πλείονα χρόνον, τὰ δὲ παραχρῆμα 
5834   1.40.1.276 : σβέννυται. Πολλαὶ δὲ καὶ ἄλλαι φασμάτων ἰδέαι θεω–
5835   1.40.1.277 : ροῦνται, λαμπάδες τε καλούμεναι καὶ δοκίδες καὶ πωγω–
5836   1.40.1.278 : νίαι καὶ βόθυνοι, κατὰ τὴν πρὸς ταῦτα ὁμοιότητα ὧδε
5837   1.40.1.279 : προσαγορευθεῖσαι. Καὶ τὰ μὲν τούτων ἑσπέρια, τὰ δὲ
5838   1.40.1.280 : ἑῷα, τὰ δὲ ἀμφιφανῆ θεωρεῖται· σπανίως δὲ καὶ βόρεια
5839   1.40.1.281 : καὶ νότια. Πάντα δὲ ἀβέβαια· οὐδὲ γάρ ποτέ τι τούτων
5840   1.40.1.282 : ἀεὶ φανερὸν ἱστόρηται κατεστηριγμένον.
5841   1.40.1.283 : Τὰ μὲν τοίνυν ἀέρια τοιαῦτα. Ἐμπεριέχει δὲ καὶ ἡ
5842   1.40.1.284 : γῆ πολλὰς ἐν ἑαυτῇ καθάπερ ὕδατος, οὕτως δὲ καὶ πνεύ–
5843   1.40.1.285 : ματος καὶ πυρὸς πηγάς· τούτων δὲ αἳ μὲν ὑπὸ γῆν εἰσιν
5844   1.40.1.286 : ἀόρατοι, πολλαὶ δὲ ἀναπνοὰς ἔχουσι καὶ ἀναφυσήσεις,
5845   1.40.1.287 : ὥσπερ Λίπαρά τε καὶ Αἴτνη καὶ Αἰόλου νῆσος· αἳ δ´
5846   1.40.1.288 : ἐκρέουσι πολλάκις ποταμοῦ δίκην καὶ μύδρους ἀναρρι–
5847   1.40.1.289 : πτοῦσι διαπύρους. Ἔνιαι δὲ ὑπὸ γῆν οὖσαι πλησίον πη–
5848   1.40.1.290 : γαίων ὑδάτων θερμαίνουσι ταῦτα· καὶ τὰ μὲν χλιαρὰ τῶν
5849   1.40.1.291 : ναμάτων ἀνιᾶσι, τὰ δὲ ὑπέρζεστα, τὰ δὲ εὖ ἔχοντα κρά–
5850   1.40.1.292 : σεως. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν πνευμάτων πολλὰ πολλαχοῦ
5851   1.40.1.293 : γῆς στόμια ἀνέῳκται. Καὶ τὰ μὲν ἐνθουσιᾶν ποιεῖ τοὺς
5852   1.40.1.294 : ἐμπελάζοντας, ** τὰ δὲ χρησμῳδεῖν, ὥσπερ τὰ ἐν Δελφοῖς
5853   1.40.1.295 : καὶ τὰ ἐν Λεβαδείᾳ, τὰ δὲ καὶ παντάπασιν ἀναιρεῖ, κα–
5854   1.40.1.296 : θάπερ τὰ ἐν Φρυγίᾳ. Πολλάκις δὲ καὶ συγγενές τι πνεῦ–
5855   1.40.1.297 : μα εὔκρατον ἐν γῇ, παρεξωσθὲν εἰς μυχίους σήραγγας
5856   1.40.1.298 : αὐτῆς, ἔξεδρον γενόμενον ἐκ τῶν οἰκείων τόπων, πολλὰ 
5857   1.40.1.299 : μέρη συνεκράδανε· πολλάκις δὲ πολὺ γενόμενον ἐξωσθὲν
5858   1.40.1.300 : ἐν τοῖς ταύτης κοιλώμασι καὶ ἀποκλεισθὲν ἐξόδου μετὰ
5859   1.40.1.301 : βίας αὐτὴν συνετίναξε, ζητοῦν ἔξοδον αὑτῷ καὶ ἀπειργά–
5860   1.40.1.302 : σατο τὸ πάθος τοῦτο, ὃ καλεῖν σεισμοὺς εἰώθαμεν. Τῶν
5861   1.40.1.303 : δὲ σεισμῶν οἱ μὲν εἰς τὰ πλάγια σείοντες κατ´ ὀξείας
5862   1.40.1.304 : γωνίας ἐπικλίνται καλοῦνται· οἱ δὲ ἄνω ῥιπτοῦντες καὶ
5863   1.40.1.305 : κάτω κατ´ ὀρθὰς γωνίας βράσται· οἱ δὲ συνιζήσεις ποι–
5864   1.40.1.306 : οῦντες καὶ τὰ κοῖλα χασματίαι· οἱ δὲ χάσματα ποιοῦντες
5865   1.40.1.307 : καὶ γῆν ἀναρρηγνύντες ῥῆκται. Τούτων δὲ οἳ μὲν καὶ
5866   1.40.1.308 : πνεῦμα προσαναβάλλουσιν, οἳ δὲ πέτρας, οἳ δὲ πηλόν,
5867   1.40.1.309 : οἳ δὲ πηγὰς φαίνουσι τὰς πρότερον οὐκ οὔσας. Τινὲς
5868   1.40.1.310 : δὲ ἀποτρέπονται κατὰ μίαν πρόωσιν, οὓς καλοῦσιν
5869   1.40.1.311 : 〈ὤστας· οἱ δὲ ἀναπάλλοντες καὶ ταῖς εἰς ἑκάτερον ἐγκλί–
5870   1.40.1.312 : σεσι〉 καὶ ἀποπάλσεσι διορθοῦντες ἀεὶ τὸ σειόμενον
5871   1.40.1.313 : παλματίαι λέγονται, τρόμῳ πάθος ὅμοιον ἀπεργαζόμενοι.
5872   1.40.1.314 : Γίγνονται δὲ καὶ μυκητίαι σεισμοί, σείοντες τὴν γῆν
5873   1.40.1.315 : μετὰ βρόμου. Πολλάκις δὲ καὶ χωρὶς σεισμοῦ γίνεται
5874   1.40.1.316 : μύκημα γῆς, ὅταν τὸ πνεῦμα σείειν μὲν μὴ αὔταρκες ᾖ,
5875   1.40.1.317 : εἱλούμενον δὲ ἐν αὐτῇ κόπτηται μετὰ ῥοθίου βίας. Συσ–
5876   1.40.1.318 : σωματοποιεῖται δὲ τὰ σείοντα πνεύματα καὶ ὑπὸ τῶν ἐν
5877   1.40.1.319 : τῇ γῇ ὑγρῶν κεκραμένων.
5878   1.40.1.320 : Τὰ δὲ ἀνάλογον συμπίπτει τούτοις καὶ ἐν θαλάττῃ. 
5879   1.40.1.321 : Χάσματα 〈γὰρ〉 γίγνονται θαλάττης καὶ ἀναχωρήματα
5880   1.40.1.322 : πολλάκις καὶ κυμάτων ἐπιδρομαί, ποτὲ μὲν ἀντανακοπὴν
5881   1.40.1.323 : ἔχουσαι, ποτὲ δὲ πρόωσιν μόνον· ὥσπερ ἱστορεῖται περὶ
5882   1.40.1.324 : Ἑλίκην τε καὶ Βοῦραν. Πολλάκις δὲ καὶ ἀναφυσήματα
5883   1.40.1.325 : γίγνεται πυρὸς ἐν τῇ θαλάττῃ καὶ πηγῶν ἀναβλύσεις
5884   1.40.1.326 : καὶ ποταμῶν ἐκβολαὶ καὶ δένδρων ἐκφύσεις, ῥοαί τε καὶ
5885   1.40.1.327 : δῖναι 〈ταῖς〉 τῶν πνευμάτων ἀνάλογον, αἳ μὲν ἐν μέσοις
5886   1.40.1.328 : πελάγεσιν, αἳ δὲ κατὰ τοὺς εὐρίπους τε καὶ πορθμούς.
5887   1.40.1.329 : Πολλαί τε ἀμπώτεις λέγονται καὶ κυμάτων ἄρσεις συμ–
5888   1.40.1.330 : περιοδεύειν ἀεὶ τῇ σελήνῃ κατά τινας ὡρισμένους και–
5889   1.40.1.331 : ρούς. Ὡς δὲ τὸ πᾶν εἰπεῖν, τῶν στοιχείων κεκραμένων
5890   1.40.1.332 : ἀλλήλοις ἐν ἀέρι τε καὶ γῇ καὶ θαλάττῃ κατὰ τὸ εἰκὸς
5891   1.40.1.333 : αἱ τῶν παθῶν ὁμοιότητες συνίστανται, τοῖς μὲν ἐπὶ μέ–
5892   1.40.1.334 : ρους φθορὰς καὶ γενέσεις φέρουσαι, τὸ δὲ σύμπαν ἀγέ–
5893   1.40.1.335 : νητόν τε καὶ ἀνώλεθρον φυλάττουσαι.
5894   1.40.1.336 : 〈c. 5〉 Καίτοι γέ τις ἐθαύμαζε, πῶς ποτε ἐκ τῶν
5895   1.40.1.337 : ἐναντίων ἀρχῶν συνεστηκὼς ὁ κόσμος, λέγω δὲ ξηρῶν τε
5896   1.40.1.338 : καὶ ὑγρῶν, ψυχρῶν τε καὶ θερμῶν, οὐ πάλαι διέφθαρται
5897   1.40.1.339 : καὶ ἀπόλωλεν· ὡς κἂν εἰ πόλιν τινὲς θαυμάζοιεν, ὅπως
5898   1.40.1.340 : διαμένει συνεστηκυῖα ἐκ τῶν ἐναντιωτάτων ἐθνῶν, πενή–
5899   1.40.1.341 : των λέγω καὶ πλουσίων, νέων γερόντων, ἀσθενῶν ἰσχυ–
5900   1.40.1.342 : ρῶν, πονηρῶν χρηστῶν. Ἀγνοοῦσι δὲ ὅτι τοῦτ´ ἔστι
5901   1.40.1.343 : πολιτικῆς ὁμονοίας τὸ θαυμασιώτατον, λέγω δὲ τὸ μίαν
5902   1.40.1.344 : ἐκ πολλῶν καὶ ὁμοίαν ἐξ ἀνομοίων ἀποτελεῖν διάθεσιν,
5903   1.40.1.345 : ὑποδεχομένην πᾶσαν καὶ φύσιν καὶ τύχην. Ἴσως δὲ τῶν 
5904   1.40.1.346 : ἐναντίων ἡ φύσις γλίχεται καὶ ἐκ τούτων ἀποτελεῖ τὸ
5905   1.40.1.347 : σύμφωνον, οὐκ ἐκ τῶν ὁμοίων· ὥσπερ ἀμέλει τὸ ἄρρεν
5906   1.40.1.348 : συνήγαγε πρὸς τὸ θῆλυ καὶ οὐχ ἑκάτερον πρὸς τὸ ὁμό–
5907   1.40.1.349 : φυλον, καὶ τὴν πρώτην ὁμόνοιαν διὰ τῶν ἐναντίων συν–
5908   1.40.1.350 : ῆψεν, οὐ διὰ τῶν ὁμοίων. Ἔοικε δὲ καὶ ἡ τέχνη τὴν
5909   1.40.1.351 : φύσιν μιμουμένη τὸ αὐτὸ ποιεῖν· ζῳγραφία μὲν γὰρ
5910   1.40.1.352 : λευκῶν τε καὶ μελανῶν, ὠχρῶν τε καὶ ἐρυθρῶν χρωμά–
5911   1.40.1.353 : των ἐγκερασαμένη φύσεις τὰς εἰκόνας τοῖς προηγουμέ–
5912   1.40.1.354 : νοις ἀπετέλεσε συμφώνως· μουσικὴ δὲ ὀξεῖς ἅμα δὲ καὶ
5913   1.40.1.355 : βαρεῖς, μακρούς τε καὶ βραχεῖς φθόγγους μίξασα ἐν δια–
5914   1.40.1.356 : φόροις φωναῖς μίαν ἀπετέλεσεν ἁρμονίαν· γραμματικὴ
5915   1.40.1.357 : δὲ φωνηέντων τε καὶ ἀφώνων γραμμάτων κρᾶσιν ποιησα–
5916   1.40.1.358 : μένη τὴν ὅλην τέχνην ἀπ´ αὐτῶν συνεστήσατο. Αὐτὸ
5917   1.40.1.359 : δὲ τοῦτ´ ἦν παρὰ τῷ σκοτεινῷ Ἡρακλείτῳ (fr. 59 Byw.,
5918   1.40.1.360 :  37 Schlei.) λεγόμενον· „Συνάψειας οὖλα καὶ οὐχὶ οὖλα,
5919   1.40.1.361 : συμφερόμενον καὶ διαφερόμενον, συνᾷδον 〈καὶ〉 διᾷδον,
5920   1.40.1.362 : ἐκ πάντων ἓν καὶ ἐξ ἑνὸς πάντα.“
5921   1.40.1.363 : Οὕτως οὖν καὶ τὴν τῶν ὅλων σύστασιν, οὐρανοῦ
5922   1.40.1.364 : λέγω καὶ γῆς τοῦ τε σύμπαντος κόσμου, διὰ τῆς τῶν
5923   1.40.1.365 : ἐναντιωτάτων κράσεως ἀρχῶν μία διεκόσμησεν ἁρμονία·
5924   1.40.1.366 : ξηρὸν γὰρ ὑγρῷ ψυχρόν τε θερμῷ μιγέν, βαρεῖ τε κοῦ–
5925   1.40.1.367 : φον καὶ ὀρθὸν περιφερεῖ, γῆν τε πᾶσαν ** καὶ αἰθέρα
5926   1.40.1.368 : καὶ ἥλιον καὶ σελήνην καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν ἐκόσμησε μία
5927   1.40.1.369 : δὴ διὰ πάντων διήκουσα δύναμις, ἐκ τῶν ἀμίκτων καὶ 
5928   1.40.1.370 : ἑτεροίων, ἀέρος τε καὶ γῆς καὶ πυρὸς καὶ ὕδατος, τὸν
5929   1.40.1.371 : σύμπαντα κόσμον δημιουργήσασα καὶ μιᾷ περιλαβοῦσα
5930   1.40.1.372 : σφαίρας ἐπιφανείᾳ, τάς τε ἐναντιωτάτας ἐν αὐτῷ φύσεις
5931   1.40.1.373 : ἀλλήλαις ἀναγκάσασα ὁμολογῆσαι καὶ ἐκ τούτων μηχα–
5932   1.40.1.374 : νησαμένη τῷ παντὶ σωτηρίαν. Αἰτία δὲ ταύτης 〈μὲν〉
5933   1.40.1.375 : ἡ 〈τῶν στοιχείων ὁμολογία〉, τῆς 〈δὲ〉 ὁμολογίας ἰσομοιρία
5934   1.40.1.376 : καὶ τὸ μηδὲν αὐτῶν πλέον 〈ἕτερον〉 ἑτέρου δύνασθαι· τὴν
5935   1.40.1.377 : γὰρ ἴσην ἀντίτασιν ἔχει τά τε βαρέα πρὸς τὰ κοῦφα καὶ
5936   1.40.1.378 : τὰ θερμὰ πρὸς τὰ θάτερα, τῆς φύσεως ἐπὶ τῶν μειζό–
5937   1.40.1.379 : νων διδασκούσης, ὅτι τὸ ἶσον σωστικόν πώς ἐστιν ὁμο–
5938   1.40.1.380 : νοίας, ἡ δὲ ὁμόνοια τοῦ πάντων γεννήτορός τε καὶ περι–
5939   1.40.1.381 : καλλεστάτου κόσμου. Τίς γὰρ ἂν εἴη φύσις τοῦδε κρείτ–
5940   1.40.1.382 : των; Ἣν γὰρ ἂν εἴπῃ τις μέρος ἐστὶν αὐτοῦ, τό τε
5941   1.40.1.383 : καλὸν πᾶν ἐπώνυμόν ἐστι τούτου καὶ τὸ τεταγμένον, ἀπὸ
5942   1.40.1.384 : τοῦ κόσμου λεγόμενον κεκοσμῆσθαι. Τί δὲ τῶν ἐπὶ
5943   1.40.1.385 : μέρους δύναιτο ἂν ἐξισωθῆναι τῇ κατ´ οὐρανὸν τάξει
5944   1.40.1.386 : καὶ φορᾷ τῶν ἄστρων ἡλίου τε καὶ σελήνης κινουμένων
5945   1.40.1.387 : 〈ἐν〉 ἀκριβεστάτοις μέτροις ἐξ αἰῶνος εἰς ἕτερον αἰῶνα;
5946   1.40.1.388 : Τίς δὲ γένοιτ´ ἂν ἀψεύδεια τοιάδε, ἥν〈τινα〉 φυλάττου–
5947   1.40.1.389 : σιν αἱ καλαὶ καὶ γόνιμοι τῶν ὅλων ὧραι, θέρη τε καὶ
5948   1.40.1.390 : χειμῶνας ἐπάγουσαι τεταγμένως, ἡμέρας 〈τε〉 καὶ νύκτας
5949   1.40.1.391 : εἰς μηνὸς ἀποτέλεσμα καὶ ἐνιαυτοῦ; Καὶ μὴν μεγέθει
5950   1.40.1.392 : μὲν οὗτος ἀνυπέρθετος, κινήσει δ´ ὀξύτατος, λαμπρότητι
5951   1.40.1.393 : δὲ τηλαυγέστατος, δυνάμει δὲ ἀγήρως καὶ ἄφθαρτος.
5952   1.40.1.394 : Οὗτος ἐναλίων ζῴων καὶ πεζῶν καὶ ἀερίων φύσεις ἐχώ–
5953   1.40.1.395 : ρισε καὶ βίους ἐμέτρησε ταῖς αὑτοῦ κινήσεσιν. Ἐκ τού– 
5954   1.40.1.396 : του πάντα ἐμπνεῖται καὶ ψυχὴν ἴσχει τὰ ζῷα. Ἐκ τού–
5955   1.40.1.397 : του καὶ αἱ παράδοξοι νεοχμώσεις τεταγμένως ἀποτελοῦν–
5956   1.40.1.398 : ται, συναραττόντων μὲν ἀνέμων παντοίων, πιπτόντων δὲ
5957   1.40.1.399 : ἐξ οὐρανοῦ κεραυνῶν, ῥηγνυμένων τε χειμώνων ἐξαισίων.
5958   1.40.1.400 : Διά τε τούτων τὸ νοτερὸν ἐκπιεζόμενον τό τε πυρῶδες
5959   1.40.1.401 : διαπνεόμενον εἰς ὁμόνοιαν ἄγει τὸ πᾶν καὶ καθίστησιν.
5960   1.40.1.402 : Ἥ τε γῆ φυτοῖς κομῶσα [κοσμηθεῖσα] παντοδαποῖς, νά–
5961   1.40.1.403 : μασί τε περιβρύουσα καὶ περιοχουμένη ζῴοις, κατὰ και–
5962   1.40.1.404 : ρὸν ἐκφύουσά τε πάντα καὶ τρέφουσα καὶ δεχομένη,
5963   1.40.1.405 : μυρίας φέρουσα ἰδέας καὶ πόας, τὴν ἀγήρω φύσιν ὁμοίως
5964   1.40.1.406 : τηρεῖ, καίτοι [γῆ] καὶ σεισμοῖς τινασσομένη καὶ πλημ–
5965   1.40.1.407 : μύραις ἐπικλυζομένη πυρκαιαῖς τε κατὰ μέρος φλογιζο–
5966   1.40.1.408 : μένη. Πάντα δὲ ἔοικεν αὐτῇ πρὸς ἀγαθοῦ γινόμενα τὴν
5967   1.40.1.409 : δι´ αἰῶνος σωτηρίαν παρέχειν. Σειομένης τε γὰρ διεξ–
5968   1.40.1.410 : ᾴττουσιν αἱ τῶν πνευμάτων παρεμπτώσεις κατὰ 〈τὰ〉
5969   1.40.1.411 : ῥήγματα τὰς ἀναπνοὰς ἴσχουσαι, καθὼς ἄνω λέλεκται,
5970   1.40.1.412 : καθαιρομένη τε ὄμβροις ἀποκλύζεται πάντα τὰ νοσώδη,
5971   1.40.1.413 : περιπνεομένη δὲ αὔραις τά τε ὑπ´ αὐτὴν καὶ τὰ ὑπὲρ
5972   1.40.1.414 : αὐτὴν εἰλικρινεῖται. Καὶ μὴν αἱ φλόγες μὲν τὸ παγε–
5973   1.40.1.415 : τῶδες ἰαίνουσιν, οἱ πάγοι δὲ τὰς φλόγας ἀνιᾶσι. Καὶ
5974   1.40.1.416 : τῶν ἐπὶ μέρους τὰ μὲν γίγνεται, τὰ δὲ ἀκμάζει, τὰ δὲ
5975   1.40.1.417 : φθείρεται· καὶ αἱ μὲν γενέσεις ἀνασηκοῦσι τὰς φθοράς,
5976   1.40.1.418 : αἱ φθοραὶ δὲ κουφίζουσι τὰς γενέσεις. Μία δὲ ἐκ πάν–
5977   1.40.1.419 : των περαινομένη σωτηρία [δὲ] διὰ τέλους ἀντιπαριστα–
5978   1.40.1.420 : μένων ἀλλήλοις καὶ τὸ μὲν περικρατούντων τὸ δὲ περι–
5979   1.40.1.421 : κρατουμένων φυλάττει τὸ σύμπαν ἄφθαρτον δι´ αἰῶνος. 
5980   1.41.t.1 : {1Περὶ φύσεως καὶ τῶν συμβαινόντων ἐξ αὐτῆς
5981   1.41.t.2 : αἰτίων.}1
5982   1.41.1.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Τάτ>20 (p. 4 Patrit.).
5983   1.41.1.2 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐγώ, ὦ τέκνον, καὶ τῆς φιλανθρωπίας ἕνεκα
5984   1.41.1.3 : καὶ τῆς πρὸς τὸν θεὸν εὐσεβείας πρῶτον τόδε συγγράφω.
5985   1.41.1.4 : Οὐδεμία γὰρ ἂν λέγοιτο δικαιότερον εὐσέβεια [ἢ] τοῦ νοῆσαι
5986   1.41.1.5 : τὰ ὄντα καὶ χάριν τῷ ποιήσαντι ὑπὲρ τούτων ὁμολογῆσαι,
5987   1.41.1.6 : ὅπερ διατελῶν οὐ παύσομαι.
5988   1.41.1.7 : {〈ΤΑΤ〉} Τί οὖν ἄν τις πράττων, ὦ πάτερ, εἰ μηδέν
5989   1.41.1.8 : ἐστιν ἀληθὲς ἐνθάδε, καλῶς διαγάγοι τὸν βίον;
5990   1.41.1.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Εὐσέβει, ὦ τέκνον. Ὁ δὲ εὐσεβῶν ἄκρως
5991   1.41.1.10 : φιλοσοφήσει· χωρὶς γὰρ φιλοσοφίας ἄκρως εὐσεβῆσαι ἀδύ–
5992   1.41.1.11 : νατον· ὁ δὲ μαθὼν οἷα ἔστι καὶ πῶς διατέτακται καὶ
5993   1.41.1.12 : ὑπὸ τίνος καὶ ἕνεκεν τίνος, χάριν εἴσεται ὑπὲρ πάντων
5994   1.41.1.13 : τῷ δημιουργῷ ὡς πατρὶ ἀγαθῷ καὶ τροφεῖ χρηστῷ καὶ
5995   1.41.1.14 : ἐπιτρόπῳ πιστῷ· ὁ δὲ χάριν ὁμολογῶν εὐσεβήσει· ὁ δὲ
5996   1.41.1.15 : εὐσεβῶν εἴσεται καὶ ποῦ ἐστιν ἡ ἀλήθεια καὶ τίς ἐστιν
5997   1.41.1.16 : ἐκείνη, καὶ μαθὼν ἔτι μᾶλλον εὐσεβέστερος ἔσται. Οὐδέ–
5998   1.41.1.17 : ποτε γάρ, ὦ τέκνον, ψυχὴ ἐν σώματι οὖσα καὶ κουφίσασα
5999   1.41.1.18 : ἑαυτὴν ἐπὶ τὴν κατάληψιν τοῦ ὄντως ἀγαθοῦ καὶ ἀληθοῦς
6000   1.41.1.19 : ὀλισθῆσαι δύναται ἐπὶ τὸ ἐναντίον· δεινὸν γὰρ ἔρωτα
6001   1.41.1.20 : ἴσχει καὶ λήθην πάντων τῶν κακῶν ψυχὴ μαθοῦσα ἑαυτῆς
6002   1.41.1.21 : τὸν προπάτορα, καὶ οὐκέτι ἀποστῆναι δύναται τοῦ ἀγαθοῦ.
6003   1.41.1.22 : Τοῦτ´, ὦ τέκνον, τοῦτο εὐσεβείας ἔστω τέλος, ἐφ´ ὃ ἀφι–
6004   1.41.1.23 : κνούμενος καὶ καλῶς βιώσῃ καὶ εὐδαιμόνως τεθνήξῃ τῆς 
6005   1.41.1.24 : ψυχῆς σου μὴ ἀγνοούσης ποῦ αὐτὴν δεῖ ἀναπτῆναι. Αὕτη
6006   1.41.1.25 : γὰρ μόνη ἐστίν, ὦ τέκνον, ἡ πρὸς ἀλήθειαν ὁδός, ἣν καὶ
6007   1.41.1.26 : οἱ ἡμέτεροι πρόγονοι ὥδευσαν καὶ ὁδεύσαντες ἔτυχον τοῦ
6008   1.41.1.27 : ἀγαθοῦ. Σεμνὴ αὕτη ὁδὸς καὶ λεία, χαλεπὴ δὲ ψυχῇ ὁδεῦ–
6009   1.41.1.28 : σαι ἐν σώματι οὔσῃ. Πρῶτον μὲν γὰρ αὐτὴν ἑαυτῇ πολεμῆ–
6010   1.41.1.29 : σαι δεῖ καὶ διάστασιν μεγάλην ποιῆσαι καὶ ὑπὸ τοῦ ἑνὸς
6011   1.41.1.30 : μέρους πλεονεκτηθῆναι. Ἑνὸς γὰρ γίγνεται πρὸς δύο ἡ
6012   1.41.1.31 : σύστασις, τοῦ μὲν φεύγοντος, τῶν δὲ καθελκόντων κάτω,
6013   1.41.1.32 : καὶ ἔρις καὶ μάχη πολλὴ πρὸς ἄλληλα τούτων γίγνεται
6014   1.41.1.33 : τοῦ μὲν φυγεῖν βουλομένου, τῶν δὲ κατασχεῖν σπευδόν–
6015   1.41.1.34 : των. Ἡ δὲ νίκη ἀμφοτέρων οὐχ ὁμοία· τὸ μὲν γὰρ πρὸς
6016   1.41.1.35 : τὸ ἀγαθὸν σπεύδει, τὰ δὲ πρὸς τὰ κακὰ κατοικεῖ· καὶ τὸ
6017   1.41.1.36 : μὲν ἐλευθερωθῆναι ποθεῖ, τὰ δὲ τὴν δουλείαν ἀγαπᾷ.
6018   1.41.1.37 : Κἂν μὲν νικηθῇ τὰ δύο μέρη, μεμένηκεν ἑαυτῶν ἔρημα
6019   1.41.1.38 : καὶ τοῦ ἄρχοντος· ἐὰν δὲ τὸ ἓν ἡττηθῇ, ὑπὸ τῶν δύο ἄγε–
6020   1.41.1.39 : ται καὶ φέρεται τιμωρούμενον τῇ ἐνθάδε διαίτῃ. Οὗτός
6021   1.41.1.40 : ἐστιν, ὦ τέκνον, ὁ τῆς ἐκεῖσε ὁδοῦ ἀγών· δεῖ γάρ σε,
6022   1.41.1.41 : ὦ τέκνον, πρῶτον τὸ σῶμα πρὸ τοῦ τέλους ἐγκαταλεῖψαι
6023   1.41.1.42 : καὶ νικῆσαι τὸν ἐναγώνιον βίον καὶ νικήσαντα οὕτως
6024   1.41.1.43 : ἀνελθεῖν.
6025   1.41.1.44 : Νῦν δέ, ὦ τέκνον, 〈ἐν〉 <20κεφαλαίοις>20 τὰ ὄντα διεξε–
6026   1.41.1.45 : λεύσομαι· νοήσεις γὰρ τὰ λεγόμενα μεμνημένος ὧν ἤκουσας.
6027   1.41.1.46 : Πάντα τὰ ὄντα κινεῖται· μόνον τὸ μὴ ὂν ἀκίνητον.
6028   1.41.1.47 : Πᾶν σῶμα μεταβλητόν, οὐ πᾶν σῶμα διαλυτόν· [ἔνια
6029   1.41.1.48 : τῶν σωμάτων διαλυτά].
6030   1.41.1.49 : Οὐ πᾶν ζῷον θνητόν, οὐ πᾶν ζῷον ἀθάνατον.
6031   1.41.1.50 : Τὸ διαλυτὸν φθαρτόν, τὸ μένον ἀμετάβλητον, 〈τὸ
6032   1.41.1.51 : ἀμετάβλητον〉 ἀίδιον. 
6033   1.41.1.52 : Τὸ ἀεὶ γινόμενον ἀεὶ καὶ φθείρεται, τὸ δὲ ἅπαξ γι–
6034   1.41.1.53 : νόμενον οὐδέποτε φθείρεται οὐδὲ ἄλλο τι γίνεται.
6035   1.41.1.54 : Πρῶτον ὁ θεός, δεύτερον ὁ κόσμος, τρίτον ὁ ἄνθρωπος.
6036   1.41.1.55 : Ὁ κόσμος διὰ τὸν ἄνθρωπον, ὁ δὲ ἄνθρωπος διὰ
6037   1.41.1.56 : τὸν θεόν.
6038   1.41.1.57 : Ψυχῆς τὸ μὲν αἰσθητικὸν θνητόν, τὸ δὲ λογικὸν ἀθά–
6039   1.41.1.58 : νατον.
6040   1.41.1.59 : Πᾶσα οὐσία ἀθάνατος, πᾶσα οὐσία μεταβλητή.
6041   1.41.1.60 : Πᾶν τὸ ὂν διττόν, οὐδὲν τῶν ὄντων ἕστηκεν.
6042   1.41.1.61 : Οὐ πάντα ψυχῇ κινεῖται, πᾶν δὲ ὂν ψυχὴ κινεῖ.
6043   1.41.1.62 : Πᾶν τὸ πάσχον αἴσθεται, 〈οὐ〉 πᾶν τὸ αἰσθόμενον
6044   1.41.1.63 : πάσχει.
6045   1.41.1.64 : Πᾶν τὸ λυπούμενον καὶ ἥδεται [ζῷον θνητόν], οὐ
6046   1.41.1.65 : πᾶν τὸ ἡδόμενον λυπεῖται [ζῷον ἀίδιον].
6047   1.41.1.66 : Οὐ πᾶν σῶμα νοσεῖ· πᾶν σῶμα νοσοῦν διαλυτόν.
6048   1.41.1.67 : Ὁ νοῦς ἐν τῷ θεῷ, ὁ λογισμὸς ἐν τῷ ἀνθρώπῳ.
6049   1.41.1.68 : Ὁ λόγος ἐν τῷ νοί, ὁ νοῦς ἀπαθής.
6050   1.41.1.69 : Οὐδὲν ἐν σώματι ἀληθές, ἐν ἀσωμάτῳ τὸ πᾶν ἀψευδές.
6051   1.41.1.70 : Πᾶν τὸ γενόμενον μεταβλητόν, οὐ πᾶν τὸ γενόμενον
6052   1.41.1.71 : φθαρτόν.
6053   1.41.1.72 : Οὐδὲν ἀγαθὸν ἐπὶ τῆς γῆς, οὐδὲν κακὸν ἐν τῷ οὐρανῷ.
6054   1.41.1.73 : Ὁ θεὸς ἀγαθός, ὁ ἄνθρωπος κακός.
6055   1.41.1.74 : Τὸ ἀγαθὸν ἑκούσιον, τὸ κακὸν ἀκούσιον.
6056   1.41.1.75 : Οἱ θεοὶ τὰ ἀγαθὰ αἱροῦνται ὡς ἀγαθά **.
6057   1.41.1.76 : Ἡ εὐνομία μετὰ θεοῦ ὁμόνοια· ἡ εὐνομία ὁ νόμος. 
6058   1.41.1.77 : Θεῖος χρόνος, νόμος ἀνθρώπινος.
6059   1.41.1.78 : Κακία κόσμου τροφή, χρόνος ἀνθρώπου φθορά.
6060   1.41.1.79 : Πᾶν 〈τὸ〉 ἐν οὐρανῷ ἀμετάθετον, πᾶν τὸ ἐπὶ γῆς
6061   1.41.1.80 : μεταθετόν.
6062   1.41.1.81 : Οὐδὲν ἐν οὐρανῷ δοῦλον, οὐδὲν ἐπὶ γῆς ἐλεύθερον.
6063   1.41.1.82 : Οὐδὲν ἄγνωστον ἐν οὐρανῷ, οὐδὲν γνώριμον ἐπὶ
6064   1.41.1.83 : τῆς γῆς.
6065   1.41.1.84 : Οὐ κοινωνεῖ 〈τὰ ἐν οὐρανῷ τοῖς ἐπὶ γῆς, κοινωνεὶ〉
6066   1.41.1.85 : τὰ ἐπὶ γῆς τοῖς ἐν οὐρανῷ.
6067   1.41.1.86 : Πάντα τὰ ἐν οὐρανῷ ἄμωμα, πάντα τὰ ἐπὶ γῆς ἐπί–
6068   1.41.1.87 : μωμα.
6069   1.41.1.88 : Τὸ ἀθάνατον οὐ θνητόν, τὸ θνητὸν οὐκ ἀθάνατον.
6070   1.41.1.89 : Τὸ σπαρὲν οὐ πάντως γενητόν, τὸ δὲ γενητὸν πάν–
6071   1.41.1.90 : τως καὶ σπαρέν.
6072   1.41.1.91 : Διαλυτοῦ σώματος δύο χρόνοι· ὁ ἀπὸ τῆς σπορᾶς
6073   1.41.1.92 : μέχρι τῆς γενέσεως καὶ ὁ ἀπὸ τῆς γενέσεως μέχρι τοῦ
6074   1.41.1.93 : θανάτου· τοῦ ἀιδίου σώματος χρόνος ἐκ τῆς γενέσεως
6075   1.41.1.94 : μόνος.
6076   1.41.1.95 : Τὰ διαλυτὰ σώματα αὔξεται καὶ μειοῦται.
6077   1.41.1.96 : Ἡ διαλυτὴ ὕλη εἰς τὰ ἐναντία ἐναλλοιοῦται [φθορὰν
6078   1.41.1.97 : καὶ γένεσιν]· ἡ δὲ ἀίδιος ἢ εἰς αὑτὴν ἢ εἰς τὰ ὅμοια.
6079   1.41.1.98 : Γένεσις ἀνθρώπου φθορᾶς, φθορὰ ἀνθρώπου γενέ–
6080   1.41.1.99 : σεως ἀρχή.
6081   1.41.1.100 : Τὸ ἀπογιγνόμενον 〈καὶ ἐπιγίγνεται, τὸ ἐπιγιγνόμενον〉
6082   1.41.1.101 : καὶ ἀπογίγνεται.
6083   1.41.1.102 : Τῶν ὄντων τὰ μὲν ἐν σώμασίν εἰσι, τὰ δὲ ἐν ἰδέαις, 
6084   1.41.1.103 : τὰ δὲ 〈ἐν〉 ἐνεργείαις· σῶμα δὲ ἐν ἰδέαις, ἰδέα δὲ καὶ
6085   1.41.1.104 : ἐνέργεια ἐν σώματί ἐστι.
6086   1.41.1.105 : Τὸ ἀθάνατον οὐ μετέχει τοῦ θνητοῦ, τὸ δὲ θνητὸν
6087   1.41.1.106 : τοῦ ἀθανάτου μετέχει.
6088   1.41.1.107 : Τὸ μὲν θνητὸν εἰς ἀθάνατον σῶμα οὐκ ἔρχεται, τὸ
6089   1.41.1.108 : δὲ ἀθάνατον εἰς θνητὸν παραγίνεται.
6090   1.41.1.109 : Αἱ ἐνέργειαι οὐκ εἰσὶν ἀνωφερεῖς, ἀλλὰ κατωφερεῖς.
6091   1.41.1.110 : Οὐδὲν ὠφελεῖ τὰ ἐπὶ γῆς τὰ ἐν οὐρανῷ, πάντα ὠφε–
6092   1.41.1.111 : λεῖ τὰ ἐν οὐρανῷ τὰ ἐπὶ γῆς.
6093   1.41.1.112 : Ὁ οὐρανὸς σωμάτων ἀιδίων δεκτικός, ἡ γῆ σωμάτων
6094   1.41.1.113 : φθαρτικῶν δεκτική.
6095   1.41.1.114 : Ἡ γῆ ἄλογος, ὁ οὐρανὸς λογικός.
6096   1.41.1.115 : Τὰ ἐν οὐρανῷ ὑπόκειται, τὰ ἐπὶ γῆς τῇ γῇ ἐπίκειται.
6097   1.41.1.116 : Ὁ οὐρανὸς πρῶτον στοιχεῖον, ἡ γῆ ὕστατον στοιχεῖον.
6098   1.41.1.117 : Πρόνοια θεία τάξις, ἀνάγκη προνοίᾳ ὑπηρέτις.
6099   1.41.1.118 : Τύχη φορὰ ἄτακτος, ἐνεργείας εἴδωλον, δόξα ψευδής.
6100   1.41.1.119 : Τί θεός; ἄτρεπτον ἀγαθόν· τί ἄνθρωπος; τρεπτὸν
6101   1.41.1.120 : κακόν.
6102   1.41.1.121 : Τούτων τῶν κεφαλαίων μεμνημένος καὶ ὧν σοι διὰ
6103   1.41.1.122 : πλειόνων λόγων διεξῆλθον εὐκόλως ἀναμνησθήσῃ· ταῦτα
6104   1.41.1.123 : γὰρ ἐκείνων εἰσὶ περιοχαί. Τὰς μέντοι πρὸς τοὺς πολλοὺς
6105   1.41.1.124 : ὁμιλίας παραιτοῦ· φθονεῖν μὲν γάρ σε οὐ βούλομαι, μᾶλ–
6106   1.41.1.125 : λον δὲ ὅτι πολλοῖς δόξεις καταγέλαστος εἶναι. Τὸ γὰρ
6107   1.41.1.126 : ὅμοιον πρὸς τὸ ὅμοιον παραλαμβάνεται, ἀνόμοιος δὲ ἀνο–
6108   1.41.1.127 : μοίῳ οὐδέποτε φίλος. Οὗτοι δὲ οἱ λόγοι ὀλίγους παν– 
6109   1.41.1.128 : τελῶς τοὺς ἀκροατὰς ἔχουσιν ἢ τάχα οὐδὲ τοὺς ὀλίγους
6110   1.41.1.129 : ἕξουσιν. Ἔχουσι δέ τι καὶ ἴδιον ἐν ἑαυτοῖς· τοὺς κακοὺς
6111   1.41.1.130 : μᾶλλον παροξύνουσι πρὸς τὴν κακίαν· διὸ χρὴ τοὺς πολ–
6112   1.41.1.131 : λοὺς φυλάττεσθαι μὴ νοοῦντας τῶν λεγομένων τὴν ἀρετήν.
6113   1.41.1.132 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς εἶπας, ὦ πάτερ;
6114   1.41.1.133 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὕτως, ὦ τέκνον. Πᾶν τὸ ζῷον τὸ ἀν–
6115   1.41.1.134 : θρώπινον ἐπιρρεπέστερόν ἐστιν εἰς τὴν κακίαν καὶ ταύτῃ
6116   1.41.1.135 : σύντροφον γίγνεται, διὸ καὶ ἥδεται αὐτῇ. Τοῦτο δὲ τὸ
6117   1.41.1.136 : ζῷον ἐὰν μάθῃ ὅτι γενητὸς ὁ κόσμος καὶ πάντα κατὰ
6118   1.41.1.137 : πρόνοιαν καὶ ἀνάγκην γίνεται, εἱμαρμένης πάντων ἀρχού–
6119   1.41.1.138 : σης, οὕτω πολλῷ ἑαυτοῦ χεῖρον ἔσται, καταφρονῆσαν μὲν
6120   1.41.1.139 : τοῦ παντὸς ὡς γενητοῦ, τὰς δὲ αἰτίας τοῦ κακοῦ τῇ εἱμαρ–
6121   1.41.1.140 : μένῃ ἀναφέρον, οὐδ´ ἀφέξεταί ποτε παντὸς ἔργου κακοῦ.
6122   1.41.1.141 : Διὸ φυλακτέον αὐτούς, ὅπως ἐν ἀγνοίᾳ ὄντες ἔλαττον ὦσι
6123   1.41.1.142 : κακοὶ φόβῳ τοῦ ἀδήλου.
6124   1.41.2.1 : <20Ἐκ τοῦ Ἀρχύτου Περὶ ἀρχᾶν>20 (fr. 4 phil. Gr. I
6125   1.41.2.2 : p. 567 Mullach.).
6126   1.41.2.3 : Ἀνάγκα [καὶ] δύο ἀρχὰς εἶμεν τῶν ὄντων, μίαν μὲν
6127   1.41.2.4 : τὰν συστοιχίαν ἔχοισαν τῶν τεταγμένων καὶ ὁριστῶν, ἑτέ–
6128   1.41.2.5 : ραν δὲ τὰν συστοιχίαν ἔχοισαν τῶν ἀτάκτων καὶ ἀορίστων.
6129   1.41.2.6 : Καὶ τὰν μὲν ῥητὰν καὶ λόγον ἔχοισαν καὶ τὰ ἐόντα ὁμοίως
6130   1.41.2.7 : συνέχεν καὶ τὰ μὴ ἐόντα ὁρίζεν καὶ συντάσσεν (πλατιά–
6131   1.41.2.8 : ζοισαν γὰρ ἀεὶ τοῖς γινομένοις εὐλόγως καὶ εὐρύθμως
6132   1.41.2.9 : ἀνάγεν ταῦτα καὶ τὸ καθόλω οὐσίας τε καὶ ἰδέας μετα–
6133   1.41.2.10 : διδόμεν)· τὰν δ´ ἄλογον καὶ ἄρρητον καὶ τὰ συντεταγμένα 
6134   1.41.2.11 : λυμαίνεσθαι καὶ τὰ ἐς γένεσίν τε καὶ ὠσίαν παραγενόμενα
6135   1.41.2.12 : διαλύεν (πλατιάζοισαν γὰρ ἀεὶ τοῖς πράγμασιν ἐξομοιοῦν
6136   1.41.2.13 : αὑτᾷ ταῦτα).
6137   1.41.2.14 : Ἀλλ´ ἐπείπερ ἀρχαὶ δύο κατὰ γένος ἀντιδιαιρεόμεναι
6138   1.41.2.15 : τὰ πράγματα τυγχάνοντι τῷ τὰν μὲν εἶμεν ἀγαθοποιόν,
6139   1.41.2.16 : τὰν δ´ εἶμεν κακοποιόν, ἀνάγκα καὶ δύο λόγως εἶμεν, τὸν
6140   1.41.2.17 : μὲν ἕνα τᾶς ἀγαθοποιῶ φύσιος, τὸν δ´ ἕνα τᾶς κακοποιῶ.
6141   1.41.2.18 : Διὰ τοῦτο καὶ τὰ τέχνᾳ καὶ τὰ φύσι γινόμενα δύο τούτων
6142   1.41.2.19 : πράτων μετείληφε, τᾶς τε μορφῶς καὶ τᾶς ὠσίας. Καὶ
6143   1.41.2.20 : ἁ μὲν μορφώ ἐντι ἁ αἰτία τῶ τόδε τι εἶμεν· ἁ δὲ ὠσία
6144   1.41.2.21 : τὸ ὑποκείμενον, παραδεχόμενον τὰν μορφώ.
6145   1.41.2.22 : Οὔτε δὲ τᾷ ὠσίᾳ οἷόν τέ ἐντι μορφῶς μετεῖμεν αὐτᾷ
6146   1.41.2.23 : ἐξ αὑτᾶς, οὔτε μὰν τὰν μορφὼ γενέσθαι περὶ τὰν ὠσίαν,
6147   1.41.2.24 : ἀλλ´ ἀνάγκα ἁτέραν τινὰ εἶμεν αἰτίαν, τὰν κινάσοισαν
6148   1.41.2.25 : τὰν ἐστὼ τῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰν μορφώ· ταύταν δὲ τὰν
6149   1.41.2.26 : πράταν τᾷ δυνάμι καὶ καθυπερτάταν εἶμεν τᾶν ἀλλᾶν·
6150   1.41.2.27 : ὀνομάζεσθαι δ´ αὐτὰν ποθάκει θεόν· ὥστε τρεῖς ἀρχὰς
6151   1.41.2.28 : εἶμεν ἤδη, τόν τε θεὸν καὶ τὰν ἐστὼ τῶν πραγμάτων καὶ τὰν
6152   1.41.2.29 : μορφώ. Καὶ τὸν μὲν θεὸν 〈τὸν〉 τεχνίταν καὶ τὸν κινέοντα, 
6153   1.41.2.30 : τὰν δ´ ἐστὼ τὰν ὕλαν καὶ τὸ κινεόμενον, τὰν δὲ μορφὼ
6154   1.41.2.31 : τὰν τέχναν καὶ ποθ´ ἃν κινέεται ὑπὸ τῶ κινέοντος ἁ ἐστώ.
6155   1.41.2.32 : Ἀλλ´ ἐπεὶ τὸ κινεόμενον ἐναντίας ἑαυτῷ δυνάμιας
6156   1.41.2.33 : ἴσχει τὰς τῶν ἁπλόων σωμάτων, τὰ δ´ ἐναντία συναρμο–
6157   1.41.2.34 : γᾶς τινος δεῖται καὶ ἑνώσιος, ἀνάγκα ἀριθμῶν δυνάμιας
6158   1.41.2.35 : καὶ ἀναλογίας καὶ τὰ ἐν ἀριθμοῖς καὶ γαμετρικοῖς δεικνύ–
6159   1.41.2.36 : μενα παραλαμβάνεν, ἃ καὶ συναρμόξαι καὶ ἑνῶσαι τὰν
6160   1.41.2.37 : ἐναντιότατα δυνασεῖται ἐν τᾷ ἐστοῖ τῶν πραγμάτων ποτ–
6161   1.41.2.38 : τὰν μορφώ. Καθ´ αὑτὰν μὲν γὰρ ἔσσα ἁ ἐστὼ ἄμορφός
6162   1.41.2.39 : ἐντι, κιναθεῖσα δὲ ποττὰν μορφὰ ἔμμορφος γίνεται καὶ
6163   1.41.2.40 : λόγον ἔχοισα τὸν τᾶς συντάξιος. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ δι´
6164   1.41.2.41 : ὃ κινέεται τὸ κινεόμενόν ἐντι τὸ πράτως κινέον· ὥστ´
6165   1.41.2.42 : ἀνάγκα τρεῖς εἶμεν τὰς ἀρχάς, τάν τε ἐστὼ τῶν πραγμά–
6166   1.41.2.43 : των καὶ τὰν μορφὼ καὶ τὸ ἐξ αὑτῶ κινατικὸν καὶ πρᾶ–
6167   1.41.2.44 : τον τᾷ δυνάμι. Τὸ δὲ τοιοῦτον οὐ νόον μόνον εἶμεν δεῖ,
6168   1.41.2.45 : ἀλλὰ καὶ νόω τι κρέσσον· νόω δὲ κρέσσον ἐντί, ὅπερ ὀνο–
6169   1.41.2.46 : μάζομεν θεόν, φανερόν. —
6170   1.41.2.47 : Ὁ μὲν τῶ ἴσω λόγος περὶ τὰν ῥητὰν καὶ λόγον ἔχοι– 
6171   1.41.2.48 : σαν φύσιν ἐντί· ὁ δὲ τῶ ἀνίσω περὶ τὰν ἄλογον καὶ ἄρ–
6172   1.41.2.49 : ρητον· αὕτα δ´ ἐντὶ ἁ ἐστώ· καὶ διὰ τοῦτο γένεσις καὶ
6173   1.41.2.50 : φθορὰ γίνεται περὶ ταύταν καὶ οὐκ ἄνευ ταύτας.
6174   1.41.3.1 : <20Ἐκ τῶν Πορφυρίου πρὸς τὰ νοητὰ ἀφορ–
6175   1.41.3.2 : μῶν>20 (opusc. Porph. p. 78 Holsten.).
6176   1.41.3.3 : Τὰ κατηγορούμενα τοῦ αἰσθητοῦ καὶ ἐνύλου ἀληθῶς
6177   1.41.3.4 : ἐστὶ ταῦτα, τὸ πάντῃ εἶναι διαπεφορημένον, τὸ μεταβλη–
6178   1.41.3.5 : τὸν εἶναι, τὸ ὑφεστάναι ἐν ἑτερότητι, τὸ σύνθετον εἶναι,
6179   1.41.3.6 : τὸ 〈μὴ〉 καθ´ ἑαυτὸ αὐτὸ ὑπάρχειν, τὸ ἐν τόπῳ, τὸ ἐν
6180   1.41.3.7 : ὄγκῳ θεωρεῖσθαι καὶ ὅσα τούτοις παραπλήσια· τοῦ δὲ
6181   1.41.3.8 : ὄντως ὄντος καὶ καθ´ αὑτὸ ὑφεστηκότος αὐτοῦ τὸ εἶναι
6182   1.41.3.9 : ἀεὶ ἐν ἑαυτῷ ἱδρυμένον, τὸ ὡσαύτως 〈καὶ〉 κατὰ ταὐτὰ ἔχειν,
6183   1.41.3.10 : τὸ ἐν ταὐτότητι οὐσιῶσθαι, τὸ ἀμετάβλητον εἶναι κατ´
6184   1.41.3.11 : οὐσίαν, τὸ ἀσύνθετον, τὸ μήτε λυτὸν μήτε ἐν τόπῳ εἶναι
6185   1.41.3.12 : μήτε εἰς ὄγκον διαπεφορῆσθαι, τὸ μήτε γιγνόμενον μήτε
6186   1.41.3.13 : ἀπολλύμενον εἶναι καὶ ὅσα τοιαῦτα, ὧν ἐχομένους δεῖ
6187   1.41.3.14 : μηδὲν ἐπαλλάττοντας περὶ τῆς διαφόρου αὐτῶν φύσεως
6188   1.41.3.15 : καὶ αὐτοὺς λέγειν καὶ ἄλλων λεγόντων ὑπακούειν.
6189   1.41.4.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα>20 (p. 40 Patrit.).
6190   1.41.4.2 : Ἡ ψυχὴ τοίνυν οὐσία ἐστὶν ἀσώματος, καὶ ἐν σώματι
6191   1.41.4.3 : δὲ οὖσα οὐκ ἐκβαίνει τῆς ἰδίας οὐσιότητος. Τυγχάνει
6192   1.41.4.4 : γὰρ οὖσα ἀεικίνητος κατ´ οὐσίαν, κατὰ νόησιν αὐτοκίνη–
6193   1.41.4.5 : τος, οὐκ ἔν τινι κινουμένη, οὐ πρός τι, οὐχ ἕνεκέν τινος·
6194   1.41.4.6 : προτερεῖ γὰρ τῇ δυνάμει, τὸ δὲ πρότερον οὐ δεῖται τῶν
6195   1.41.4.7 : ὑστέρων. Τὸ ἔν τινι τοίνυν ἐστὶν ὁ τόπος καὶ χρόνος 
6196   1.41.4.8 : καὶ φύσις, τὸ δὲ πρός τι ἐστὶν ἁρμονία καὶ εἶδος καὶ
6197   1.41.4.9 : σχῆμα, τὸ δὲ οὗ ἕνεκα τὸ σῶμα· ἕνεκα γὰρ σώματος καὶ
6198   1.41.4.10 : χρόνος καὶ τόπος καὶ φύσις. Ταῦτα δὲ κατὰ συγγενικὴν
6199   1.41.4.11 : οἰκειότητα κοινωνεῖ ἀλλήλοις, ἐπεί τοι γε τὸ σῶμα ἐδεῖτο
6200   1.41.4.12 : τόπου (ἀμήχανον γὰρ ἦν συστῆναι σῶμα ἄνευ τόπου) καὶ
6201   1.41.4.13 : μεταβάλλεται φυσικῶς, ἀδύνατον δὲ μεταβολὴν εἶναι ἄνευ
6202   1.41.4.14 : χρόνου καὶ τῆς κατὰ φύσιν κινήσεως, οὐδὲ σώματος οἷόν
6203   1.41.4.15 : τε σύστασιν εἶναι ἄνευ ἁρμονίας. Ἕνεκα τοίνυν τοῦ σώ–
6204   1.41.4.16 : ματός ἐστιν ὁ τόπος· παραδεχόμενος γὰρ τὰς τοῦ σώμα–
6205   1.41.4.17 : τος μεταβολὰς οὐκ ἐᾷ ἀπόλλυσθαι τὸ μεταβαλλόμενον·
6206   1.41.4.18 : μεταβαλλόμενον δὲ ἀφ´ ἑτέρου εἰς ἕτερον μεταπίπτει καὶ
6207   1.41.4.19 : τῆς μὲν ἕξεως στερίσκεται, τοῦ δὲ εἶναι σῶμα συστατὸν
6208   1.41.4.20 : οὐχί· μεταβληθὲν δὲ εἰς ἕτερον τὴν τοῦ ἑτέρου ἕξιν ἔχει.
6209   1.41.4.21 : Τὸ γὰρ σῶμα, ᾗ σῶμα, μένει σῶμα· ἡ δὲ ποιὰ διάθεσις
6210   1.41.4.22 : οὐ μένει· τὸ σῶμα τοίνυν κατὰ διάθεσιν μεταβάλλεται.
6211   1.41.4.23 : Ἀσώματος τοίνυν ὁ τόπος καὶ ὁ χρόνος καὶ ἡ φυσικὴ
6212   1.41.4.24 : κίνησις. Τυγχάνει δὲ ἕκαστον τούτων τῆς ἰδίας ἰδιότητος.
6213   1.41.4.25 : Ἰδιότης δὲ τοῦ τόπου περιοχή, χρόνου δὲ διάστημα καὶ
6214   1.41.4.26 : ἀριθμός, φύσεως δὲ κίνησις, ἁρμονίας δὲ φιλία, σώματος
6215   1.41.4.27 : δὲ μεταβολή· ἰδιότης δὲ ψυχῆς ἡ κατ´ οὐσίαν νόησις.
6216   1.41.5.1 : <20Ἀρχύτου ἐκ τοῦ Περὶ ἀρχᾶν>20 (fr. 5 phil. Gr. I
6217   1.41.5.2 : p. 568 Mullach.).
6218   1.41.5.3 : Ἀρχὰ τᾶς τῶν ἐόντων γνώσιος τὰ αὐτόθεν φαινόμενα.
6219   1.41.5.4 : Τῶν δ´ αὐτόθεν φαινομένων τὰ μέν ἐντι νοατά, τὰ δ´
6220   1.41.5.5 : αἰσθατά· νοατὰ μὲν τὰ ἀκίνητα, αἰσθατὰ δὲ τὰ κινεόμενα.
6221   1.41.5.6 : Κριτήριον δὲ τῶν μὲν νοατῶν ὁ νόος, τῶν δ´ αἰσθατῶν
6222   1.41.5.7 : ἁ αἴσθασις. Τῶν δὲ μὴ αὐτόθεν φαινομένων τὰ μέν 
6223   1.41.5.8 : ἐντι ἐπιστατά, τὰ δὲ δοξαστά· ἐπιστατὰ μὲν τὰ ἀκίνητα,
6224   1.41.5.9 : δοξαστὰ δὲ τὰ κινεόμενα. Δεῖ δὲ ταῦτα τρία νοᾶσαι, τό
6225   1.41.5.10 : τε κρῖνον καὶ τὸ κρινόμενον καὶ ποθ´ ὅπερ κρίνεται. Καὶ
6226   1.41.5.11 : τὸ μὲν κρῖνον εἶμεν τὸν νόον καὶ τὰν αἴσθασιν, τὸ δὲ
6227   1.41.5.12 : κρινόμενον τὸν λόγον· ποθ´ ὅπερ δὲ κρίνεται τὸ αὐτόθεν
6228   1.41.5.13 : φαινόμενον· τούτω δὲ τὸ μὲν νοατόν, τὸ δ´ αἰσθατόν.
6229   1.41.5.14 : Ἐπικρίνει δὲ ὁ νόος τὸν λόγον, ὅκα μὲν ποτὶ τὸ νοατὸν
6230   1.41.5.15 : ποτιβάλλων, ὅκα δὲ ποτὶ τὸ αἰσθατόν. Ὅκκα μὲν γὰρ
6231   1.41.5.16 : περὶ νοατῶν μαστεύηται ὁ λόγος, ποτὶ τὸ νοατὸν ποτι–
6232   1.41.5.17 : βάλλει, ὅκκα δὲ περὶ αἰσθατῶν, ποτὶ τὸ αἰσθατόν. Καὶ
6233   1.41.5.18 : δι´ αὐτὸ ψευδογραφίαι ἐν γαμετρίᾳ κατὰ σχήματα καὶ
6234   1.41.5.19 : ἀριθμὼς ἐμφαίνονται, αἰτιολογίαι δὲ καὶ εἰκοτολογίαι
6235   1.41.5.20 : ἐν φυσιολογίᾳ καὶ πολιτικᾷ κατὰ γένεσιν καὶ πράξιας.
6236   1.41.5.21 : Τὸ μὲν γὰρ ὅτι ἐν διπλόῳ λόγῳ ἁρμονία τυγχάνει, ποτὶ
6237   1.41.5.22 : τὸ νοατὸν [λόγον] ποτιβάλλων ὁ λόγος γινώσκει· τὸ δ´
6238   1.41.5.23 : ὅτι συμφωνεῖ ὁ διπλόος λόγος, διὰ τᾶς αἰσθάσιος ἐπι–
6239   1.41.5.24 : μαρτυρεῖται. Καὶ τῶν μαχανικῶν δὲ τοὶ λόγοι ποττὰ
6240   1.41.5.25 : νοατὰ ποτιβάλλοντι σχήματα καὶ ἀριθμὼς καὶ ἀναλογίας,
6241   1.41.5.26 : τὰ δὲ ἀποτελέσματα ποτὶ τὰ αἰσθητά· μεθ´ ὕλας γὰρ
6242   1.41.5.27 : ταῦτα θεωρεῖται καὶ κινάσιος. Καθόλω δὲ ἀμάχανον γνῶμεν
6243   1.41.5.28 : τὸ διὰ τί ἐν ἑκάστῳ μὴ προειδότας τὸ τί ἐντι ἕκαστον.
6244   1.41.5.29 : Κρίνεται δὲ τὸ μὲν τί ἐντι ἕκαστον 〈τῶν〉 ἐόντων τῷ νόῳ·
6245   1.41.5.30 : τὸ δ´ ὅτι ἐντὶ ἢ ὅτι οὕτως ἔχει, λόγῳ καὶ αἰσθάσι· λόγῳ
6246   1.41.5.31 : μέν, ὅκκα δεῖξίν τινος σαμάνωμεν διὰ συλλογισμῶ, ὑπάρ– 
6247   1.41.5.32 : χοντος ἐξ ἀνάγκας· αἰσθάσι δ´, ὅκκα ἐπιμαρτυρώμεθα
6248   1.41.5.33 : τὸν λόγον διὰ τᾶς αἰσθάσιος.
6249   1.41.6.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ.>20 (p. 44 Patrit.).
6250   1.41.6.2 : {〈ΤΑΤ〉} Ὀρθῶς ταῦτα ἀπέδειξας, ὦ πάτερ· ἐκεῖνα
6251   1.41.6.3 : δὲ ἔτι με δίδαξον. Ἔφης γάρ που τὴν ἐπιστήμην καὶ
6252   1.41.6.4 : τὴν τέχνην ἐνέργειαν εἶναι τοῦ λογικοῦ· νῦν δὲ φὴς τὰ
6253   1.41.6.5 : ἄλογα ζῷα στερήσει τοῦ λογικοῦ ἄλογα εἶναι καὶ κεκλῆσθαι·
6254   1.41.6.6 : δῆλον 〈δ´〉 ὅτι ἀνάγκη κατὰ τοῦτον τὸν λόγον τὰ ἄλογα
6255   1.41.6.7 : ζῷα μὴ μετέχειν ἐπιστήμης μηδὲ τέχνης διὰ τὸ ἐστερῆ–
6256   1.41.6.8 : σθαι τοῦ λογικοῦ.
6257   1.41.6.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀνάγκη γάρ, ὦ τέκνον.
6258   1.41.6.10 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς οὖν ὁρῶμεν, ὦ πάτερ, τινὰ τῶν ἀλό–
6259   1.41.6.11 : γων ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ χρώμενα, οἷον τοὺς μύρμηκας
6260   1.41.6.12 : τὰς τροφὰς ἀποθῃσαυριζομένους τοῦ χειμῶνος καὶ τὰ
6261   1.41.6.13 : ἀέρια ζῷα ὁμοίως καλιὰς ἑαυτοῖς συντιθέντα, τὰ δὲ τε–
6262   1.41.6.14 : τράποδα γνωρίζοντα τοὺς φωλεοὺς τοὺς ἰδίους;
6263   1.41.6.15 : {〈ἙΡΜ.〉} Ταῦτα, ὦ τέκνον, οὐκ ἐπιστήμῃ οὐδὲ τέχνῃ
6264   1.41.6.16 : ποιεῖ, ἀλλὰ φύσει. Ἡ γὰρ ἐπιστήμη καὶ ἡ τέχνη διδακτά
6265   1.41.6.17 : εἰσι· τούτων δὲ τῶν ἀλόγων οὐδεὶς οὐδὲν διδάσκεται.
6266   1.41.6.18 : Τὰ δὲ φύσει γιγνόμενα ἐνεργείᾳ μὲν γίγνεται καθολικῇ·
6267   1.41.6.19 : τὰ δὲ ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ εἰδικῶς παραγίγνεται, οὐ πᾶσι·
6268   1.41.6.20 : 〈τὰ δὲ πᾶσι〉 γιγνόμενα ὑπὸ φύσεως ἐνεργεῖται. Οἷον
6269   1.41.6.21 : οἱ ἄνθρωποι 〈πάντες〉 ἄνω βλέπουσιν, οὐ πάντες δὲ ἄν–
6270   1.41.6.22 : θρωποι μουσικοὶ οὐδὲ πάντες τοξόται ἢ κυνηγοὶ οὐδὲ τὰ
6271   1.41.6.23 : ἄλλα πάντα· ἀλλὰ τινὲς αὐτῶν τι ἔμαθον ἐπιστήμης καὶ
6272   1.41.6.24 : τέχνης ἐνεργούσης. Τὸν αὐτὸν τρόπον εἰ μέν τινες τῶν 
6273   1.41.6.25 : μυρμήκων τοῦτο ἔπραττον, οἳ δ´ οὔ, καλῶς ἂν ἔλεγες
6274   1.41.6.26 : ἐπιστήμῃ αὐτὸ τοῦτο πράττειν καὶ τέχνῃ συνάγειν τὰς
6275   1.41.6.27 : τροφάς· εἰ δὲ πάντες ὁμοίως ἄγονται ὑπὸ τῆς φύσεως
6276   1.41.6.28 : ἐπὶ τοῦτο καὶ ἄκοντες, δῆλον ὅτι οὐκ ἐπιστήμῃ οὐδὲ τέχνῃ
6277   1.41.6.29 : τοῦτο πράττουσιν.
6278   1.41.6.30 : Ἐνέργειαι γάρ, ὦ Τάτ, ἀσώματοι αὐταὶ οὖσαι, ἐν
6279   1.41.6.31 : σώμασίν εἰσιν καὶ διὰ τῶν σωμάτων ἐνεργοῦσι. Διόπερ,
6280   1.41.6.32 : ὦ Τάτ, καθότι ἀσώματοί εἰσι, καὶ ἀθανάτους αὐτάς φημι
6281   1.41.6.33 : εἶναι· καθότι δὲ χωρὶς σωμάτων ἐνεργεῖν οὐ δύνανται,
6282   1.41.6.34 : φημὶ αὐτὰς εἶναι ἀεὶ ἐν σώματι. Τὰ γὰρ πρός τι ἢ ἕνεκά
6283   1.41.6.35 : τινος γενόμενα προνοίᾳ καὶ ἀνάγκῃ ὑποπεπτωκότα ἀδύ–
6284   1.41.6.36 : νατον ἀργά ποτε μεῖναι τῆς ἰδίας ἐνεργείας. Τὸ γὰρ ὂν
6285   1.41.6.37 : ἀεὶ ἔσται, ταὐτὸ γὰρ αὐτοῦ καὶ σῶμα καὶ ζωή ἐστι. Τού–
6286   1.41.6.38 : τῳ τῷ λόγῳ ἕπεται τὸ καὶ ἀεὶ τὰ σώματα εἶναι. Διὸ
6287   1.41.6.39 : καὶ αὐτὴν τὴν σωμάτωσίν φημι ἀιδίαν ἐνέργειαν εἶναι.
6288   1.41.6.40 : Εἰ γὰρ σώματα ἐπίγεια διαλυτά, σώματα δὲ δεῖ εἶναι,
6289   1.41.6.41 : τόπους καὶ ὄργανα τῶν ἐνεργειῶν ταῦτα, αἱ δὲ ἐνέργειαι
6290   1.41.6.42 : ἀθάνατοι, τὸ δὲ ἀθάνατον ἀεὶ ἔστιν, ἐνέργεια καὶ ἡ σω–
6291   1.41.6.43 : ματοποίησις, εἴγε ἀεὶ ἔστι.
6292   1.41.6.44 : Παρέπονται δὲ τῇ ψυχῇ οὐκ ἀθρόως παραγιγνόμεναι,
6293   1.41.6.45 : ἀλλὰ τινὲς μὲν αὐτῶν ἅμα τῷ γίνεσθαι τὸν ἄνθρωπον
6294   1.41.6.46 : ἐνεργοῦσιν, ὁμοῦ τῇ ψυχῇ περὶ τὸ ἄλογον οὖσαι, αἱ δὲ
6295   1.41.6.47 : καθαρώτεραι ἐνέργειαι κατὰ μεταβολὴν τῆς ἡλικίας τῷ
6296   1.41.6.48 : λογικῷ μέρει τῆς ψυχῆς συνεργοῦσαι. Αὗται δὲ αἱ ἐνέρ–
6297   1.41.6.49 : γειαι τῶν σωμάτων εἰσὶν ἠρτημέναι. Καὶ ἀπὸ μὲν τῶν
6298   1.41.6.50 : θείων σωμάτων ἔρχονται εἰς τὰ θνητὰ αὗται [αἱ] σωμα–
6299   1.41.6.51 : τοποιοῦσαι, ἑκάστη δὲ αὐτῶν ἐνεργεῖ ἢ περὶ τὸ σῶμα 
6300   1.41.6.52 : ἢ τὴν ψυχήν. Καὶ αὐτῇ μέντοι τῇ ψυχῇ συγγίγνονται
6301   1.41.6.53 : χωρὶς σώματος· ἀεὶ δὲ ἐνέργειαί εἰσιν, οὐκ ἀεὶ δὲ ἡ ψυχὴ
6302   1.41.6.54 : ἐν σώματι θνητῷ ἐστι· δύναται γὰρ χωρὶς τοῦ σώματος
6303   1.41.6.55 : εἶναι, αἱ δὲ ἐνέργειαι χωρὶς τῶν σωμάτων οὐ δύνανται
6304   1.41.6.56 : εἶναι. Ἱερὸς λόγος ἐστίν, ὦ τέκνον, οὗτος. Συνεστάναι
6305   1.41.6.57 : μὲν σῶμα χωρὶς ψυχῆς οὐ δύναται, τὸ δὲ εἶναι δύναται.
6306   1.41.6.58 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ πάτερ;
6307   1.41.6.59 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὕτω νόησον, ὦ Τάτ· τῆς ψυχῆς χωρι–
6308   1.41.6.60 : σθείσης τοῦ σώματος ἐπιμένει αὐτὸ τὸ σῶμα· τοῦτο δὲ
6309   1.41.6.61 : τὸ σῶμα παρὰ τὸν τῆς ἐπιμονῆς χρόνον ἐνεργεῖται δια–
6310   1.41.6.62 : λυόμενον καὶ ἀειδὲς γιγνόμενον· ταῦτα δὲ οὐ δύναται
6311   1.41.6.63 : πάσχειν τὸ σῶμα χωρὶς ἐνεργείας. Ἐπιμένει οὖν τῷ σώ–
6312   1.41.6.64 : ματι ἡ ἐνέργεια αὕτη ψυχῆς χωρισθείσης. Αὕτη οὖν ἡ
6313   1.41.6.65 : διαφορὰ ἀθανάτου σώματος καὶ θνητοῦ, ὅτι τὸ μὲν ἀθά–
6314   1.41.6.66 : νατον ἐκ μιᾶς ὕλης συνέστηκε, τὸ δὲ οὔ· καὶ τὸ μὲν ποιεῖ,
6315   1.41.6.67 : τὸ δὲ πάσχει (πᾶν γὰρ τὸ ἐνεργοῦν κρατεῖ, τὸ δὲ ἐνερ–
6316   1.41.6.68 : γούμενον κρατεῖται) καὶ τὸ μὲν κρατοῦν ἐπιτακτικὸν καὶ
6317   1.41.6.69 : ἐλεύθερον 〈ὂν〉 ἄγει, τὸ δὲ δοῦλον φέρεται.
6318   1.41.6.70 : Αἱ μὲν 〈οὖν〉 ἐνέργειαι οὐ μόνον τὰ ἔμψυχα ἐνεργοῦσι
6319   1.41.6.71 : σώματα, 〈ἀλλὰ〉 καὶ τὰ ἄψυχα, ξύλα καὶ [τοὺς] λίθους
6320   1.41.6.72 : καὶ τὰ ἄλλ´ ὁμοίως, αὔξουσαί τε καὶ καρποφυοῦσαι καὶ
6321   1.41.6.73 : πεπαίνουσαι καὶ φθείρουσαι καὶ τήκουσαι καὶ σήπουσαι
6322   1.41.6.74 : καὶ θρύπτουσαι καὶ τὰ ὅμοια ἐνεργοῦσαι, ὅσα δύναται
6323   1.41.6.75 : σώματα ἄψυχα πάσχειν. Ἐνέργεια γὰρ κέκληται, ὦ τέκνον,
6324   1.41.6.76 : αὐτὸ τοῦτο, ὅ τί ποτέ ἐστι τὸ γιγνόμενον· ἀεὶ δὲ γίγνεσθαι
6325   1.41.6.77 : δεῖ καὶ πολλά, μᾶλλον δὲ πάντα· οὐδέποτε γὰρ χηρεύει
6326   1.41.6.78 : τῶν ὄντων τινὸς ὁ κόσμος, ἀεὶ δὲ φερόμενος ἐν ἑαυτῷ
6327   1.41.6.79 : κυίσκει τὰ ὄντα, οὐδέποτε ἀπολειφθησόμενα αὐτὰ τῆς 
6328   1.41.6.80 : φθορᾶς. Πᾶσα οὖν ἐνέργεια νοείσθω, ὡς ἀεὶ ἀθάνατος
6329   1.41.6.81 : οὖσα, ἥτις ἂν ᾖ ἐν οἱῳδήποτε σώματι.
6330   1.41.6.82 : Τῶν δὲ ἐνεργειῶν αἳ μέν εἰσι τῶν θείων σωμάτων,
6331   1.41.6.83 : αἳ δὲ τῶν φθαρτῶν, καὶ αἳ μὲν καθολικαί, αἳ δὲ εἰδικαί,
6332   1.41.6.84 : καὶ αἳ μὲν τῶν γενῶν, αἳ δὲ τῶν μερῶν ἑνὸς ἑκάστου.
6333   1.41.6.85 : Θεῖαι μὲν οὖν εἰσιν αἱ εἰς τὰ ἀίδια σώματα ἐνεργοῦσαι·
6334   1.41.6.86 : αὗται δὲ καὶ τέλειαί εἰσιν, ὡς εἰς τέλεια σώματα· μερικαὶ
6335   1.41.6.87 : δὲ αἱ δι´ ἑνὸς ἑκάστου γένους τῶν ζῴων· εἰδικαὶ δὲ αἱ
6336   1.41.6.88 : εἰς ἕκαστον τῶν ὄντων τί.
6337   1.41.6.89 : Οὗτος οὖν ὁ λόγος, ὦ τέκνον, συνάγει πάντα μεστὰ
6338   1.41.6.90 : εἶναι ἐνεργειῶν. Εἰ γὰρ ἀνάγκη τὰς ἐνεργείας ἐν σώμασιν
6339   1.41.6.91 : εἶναι, πολλὰ δὲ σώματα ἐν κόσμῳ, πλείους φημὶ εἶναι
6340   1.41.6.92 : τὰς ἐνεργείας τῶν σωμάτων. Ἐν ἑνὶ γὰρ πολλάκις σώματί
6341   1.41.6.93 : ἐστι μία καὶ δευτέρα καὶ τρίτη χωρὶς τῶν παρεπομένων
6342   1.41.6.94 : καθολικῶν· <20καθολικὰς>20 γὰρ ἐνεργείας φημὶ τὰς ὄντως σω–
6343   1.41.6.95 : ματικάς, διὰ δὲ τῶν αἰσθήσεων καὶ τῶν κινήσεων γινο–
6344   1.41.6.96 : μένας· χωρὶς γὰρ τούτων τῶν ἐνεργειῶν τὸ σῶμα συστῆναι
6345   1.41.6.97 : οὐ δυνατόν. Ἕτεραι δέ εἰσιν εἰδικαὶ ἐνέργειαι ταῖς ψυχαῖς
6346   1.41.6.98 : τῶν ἀνθρώπων διὰ τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν καὶ ἐπιτηδευ–
6347   1.41.6.99 : μάτων καὶ ἐνεργημάτων. Παρέπονται γὰρ ταῖς ἐνεργείαις
6348   1.41.6.100 : αἱ αἰσθήσεις, μᾶλλον δὲ ἀποτελέσματα τῶν ἐνεργειῶν
6349   1.41.6.101 : 〈αἱ〉 αἰσθήσεις εἰσί.
6350   1.41.6.102 : Νόησον οὖν, ὦ τέκνον, διαφορὰν ἐνεργείας 〈καὶ αἰσθή–
6351   1.41.6.103 : σεως· ἡ μὲν ἐνέργεια〉 ἄνωθεν πέμπεται· ἡ δὲ αἴσθησις
6352   1.41.6.104 : ἐν τῷ σώματι οὖσα καὶ ἀπὸ τούτου τὴν οὐσίαν ἔχουσα,
6353   1.41.6.105 : δεξαμένη τὴν ἐνέργειαν φανερὰν ποιεῖ, καθάπερ αὐτὴν
6354   1.41.6.106 : σωματοποιήσασα. Διόπερ τὰς αἰσθήσεις καὶ σωματικὰς 
6355   1.41.6.107 : καὶ θνητάς φημι εἶναι, τοσοῦτον συνεστώσας, ὅσον καὶ
6356   1.41.6.108 : τὸ σῶμα. Καὶ γὰρ συγγεννῶνται τῷ σώματι αἱ αἰσθήσεις
6357   1.41.6.109 : καὶ συναποθνήσκουσι· τὰ δὲ ἀθάνατα σώματα αὐτὰ μὲν
6358   1.41.6.110 : [ἀθάνατον] αἴσθησιν οὐκ ἔχει, ὡς ἐξ οὐσίας τοιαύτης συν–
6359   1.41.6.111 : εστῶτα· ἡ γὰρ αἴσθησις οὐδ´ ὅλως ἄλλου ἐστὶ [σωμα–
6360   1.41.6.112 : τικὴ] ἢ τοῦ προσγενομένου τῷ σώματι κακοῦ ἢ τοῦ ἀγα–
6361   1.41.6.113 : θοῦ ἢ τοῦ πάλιν αὖ ἀπογενομένου. Τοῖς δὲ ἀιδίοις
6362   1.41.6.114 : σώμασιν οὔτε προσγίνεταί 〈τι〉 οὔτε ἀπογίνεται· διὸ
6363   1.41.6.115 : αἴσθησις ἐν ἐκείνοις οὐ γίνεται.
6364   1.41.6.116 : {〈ΤΑΤ〉} Ἐν παντὶ οὖν σώματι αἴσθησις αἰσθάνεται;
6365   1.41.6.117 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐν παντί, ὦ τέκνον, καὶ ἐνέργειαι 〈ἐν〉 πᾶ–
6366   1.41.6.118 : σιν ἐνεργοῦσι.
6367   1.41.6.119 : {〈ΤΑΤ〉} Καὶ τοῖς ἀψύχοις, ὦ πάτερ;
6368   1.41.6.120 : {〈ἙΡΜ.〉} Καὶ 〈τοῖς〉 ἀψύχοις, ὦ τέκνον. Διαφοραὶ
6369   1.41.6.121 : δέ εἰσι τῶν αἰσθήσεων· αἱ μὲν τῶν λογικῶν μετὰ λόγου
6370   1.41.6.122 : γίγνονται, αἱ δὲ τῶν ἀλόγων σωματικαί εἰσι μόνον, αἱ
6371   1.41.6.123 : δὲ τῶν ἀψύχων αἰσθήσεις μέν εἰσι, παθητικαὶ δὲ κατὰ
6372   1.41.6.124 : αὔξησιν μόνον καὶ κατὰ μείωσιν γιγνόμεναι. Τὸ δὲ πάθος
6373   1.41.6.125 : καὶ 〈ἡ〉 αἴσθησις ἀπὸ μιᾶς κορυφῆς ἤρτηνται, εἰς δὲ τὸ
6374   1.41.6.126 : αὐτὸ συνάγονται, ὑπὸ δὴ τῶν ἐνεργειῶν. Τῶν δὲ ἐμψύ–
6375   1.41.6.127 : χων ζῴων εἰσὶ δύο ἄλλαι ἐνέργειαι, αἳ παρέπονται ταῖς
6376   1.41.6.128 : αἰσθήσεσι καὶ τοῖς πάθεσι, λύπη καὶ χαρά· χωρὶς τού–
6377   1.41.6.129 : των ζῷον ἔμψυχον καὶ μάλιστα λογικὸν αἴσθεσθαι ἀδύ–
6378   1.41.6.130 : νατον· διὸ καὶ ἰδέας ταύτας εἶναί φημι [τῶν παθῶν ἰδέας]
6379   1.41.6.131 : τῶν λογικῶν μᾶλλον ζῴων ἐπικράτουσας. [Αἱ μὲν ἐνέρ–
6380   1.41.6.132 : γειαι ἐνεργοῦσιν, αἱ δὲ αἰσθήσεις τὰς ἐνεργείας ἀναφαί–
6381   1.41.6.133 : νουσιν.] Αὗται δὲ οὖσαι σωματικαὶ ἀνακινοῦνται ὑπὸ
6382   1.41.6.134 : τῶν τῆς ψυχῆς ἀλόγων μερῶν, διὸ καὶ ἀμφοτέρας φημὶ 
6383   1.41.6.135 : κακωτικὰς εἶναι. Τό τε γὰρ χαίρειν μεθ´ ἡδονῆς τὴν
6384   1.41.6.136 : αἴσθησιν παρέχον πολλῶν κακῶν εὐθέως αἴτιον συμ–
6385   1.41.6.137 : βαίνει τῷ παθόντι, ἥ τε λύπη ἀλγηδόνας καὶ ὀδύνας
6386   1.41.6.138 : ἰσχυροτέρας παρέχεται· διόπερ εἰκότως ἀμφότεραι κακω–
6387   1.41.6.139 : τικαὶ ἂν εἴησαν.
6388   1.41.6.140 : {〈ΤΑΤ〉} Ἡ αὐτὴ 〈δ´〉 ἂν εἴη αἴσθησις ψυχῆς καὶ
6389   1.41.6.141 : σώματος, ὦ πάτερ;
6390   1.41.6.142 : {〈ἙΡΜ.〉} Πῶς νοεῖς, ὦ παῖ, ψυχῆς αἴσθησιν;
6391   1.41.6.143 : {〈ΤΑΤ〉} Οὐχ ἡ μὲν ψυχὴ ἀσώματος, ἡ δὲ αἴσθησις
6392   1.41.6.144 : σῶμα ἂν εἴη, ὦ πάτερ, 〈εἰ〉 ἡ αἴσθησις [ἡ] ἐν σώματι
6393   1.41.6.145 : οὖσα τυγχάνει;
6394   1.41.6.146 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐὰν ἐν σώματι αὐτὴν θῶμεν, ὦ τέκνον,
6395   1.41.6.147 : ὁμοίαν τῇ ψυχῇ αὐτὴν ἀποφανοῦμεν ἢ ταῖς ἐνεργείαις·
6396   1.41.6.148 : ταῦτα γὰρ ἀσώματα ὄντα φαμὲν ἐν σώμασιν. Ἡ δὲ
6397   1.41.6.149 : αἴσθησις οὔτε ἐνέργειά ἐστιν οὔτε ψυχὴ οὔτε ἀσώματόν
6398   1.41.6.150 : τι ἄλλο παρὰ τὰ προειρημένα, οὐκ ἂν οὖν εἴη ἀσώματον·
6399   1.41.6.151 : εἰ δ´ οὐκ ἔστιν ἀσώματον, σῶμα ἂν εἴη· τῶν γὰρ ὄντων
6400   1.41.6.152 : δεῖ τὰ μὲν σώματα εἶναι, τὰ δὲ ἀσώματα.
6401   1.41.7.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα>20 (p. 40 Patrit.).
6402   1.41.7.2 : Κινεῖται δὲ τὸ κινούμενον κατ´ ἐνέργειαν τῆς κινή–
6403   1.41.7.3 : σεως τῆς κινούσης τὸ πᾶν. Ἡ γὰρ φύσις τοῦ παντὸς
6404   1.41.7.4 : τῷ παντὶ παρέχει κινήσεις, μίαν μὲν τὴν κατὰ δύναμιν
6405   1.41.7.5 : αὐτῆς, ἑτέραν δὲ τὴν κατ´ ἐνέργειαν· καὶ ἣ μὲν διήκει
6406   1.41.7.6 : διὰ τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ ἐντὸς συνέχει· ἣ δὲ παρήκει
6407   1.41.7.7 : καὶ ἐκτὸς περιέχει· καὶ διὰ πάντων πεφοιτήκασι κοινῇ.
6408   1.41.7.8 : Καὶ ἡ φύσις πάντων, φύουσα τὰ γιγνόμενα, φυὴν παρ–
6409   1.41.7.9 : έχει τοῖς φυομένοις, σπείρουσα μὲν τὰ ἑαυτῆς σπέρματα,
6410   1.41.7.10 : γενέσεις 〈δ´〉 ἔχουσα δι´ ὕλην κινητήν. Κινουμένη δὲ
6411   1.41.7.11 : θερμαίνεται καὶ γίγνεται 〈ἡ〉 ὕλη πῦρ καὶ ὕδωρ, τὸ μὲν 
6412   1.41.7.12 : σθεναρὸν καὶ ἰσχυρόν, τὸ δὲ πάσχον. Τὸ δὲ πῦρ ἐναν–
6413   1.41.7.13 : τιούμενον τῷ ὕδατι ἐξήρανε τοῦ ὕδατος, καὶ ἐγένετο 〈ἡ
6414   1.41.7.14 : γῆ〉 ὀχουμένη ἐπὶ τοῦ ὕδατος. Περιξηραινομένου δὲ ἀτμὸς
6415   1.41.7.15 : ἐγένετο ἐκ τῶν τριῶν, τοῦ τε ὕδατος 〈καὶ〉 τῆς γῆς καὶ τοῦ
6416   1.41.7.16 : πυρός, καὶ ἐγένετο ἀήρ. Ταῦτα συνῆλθε κατὰ τὸν τῆς
6417   1.41.7.17 : ἁρμονίας λόγον, θερμὸν ψυχρῷ, ξηρὸν ὑγρῷ, καὶ ἐκ τῆς
6418   1.41.7.18 : συμπνοίας τούτων ἐγένετο πνεῦμα καὶ σπέρμα ἀνάλογον
6419   1.41.7.19 : τῷ περιέχοντι πνεύματι. Τοῦτο δὲ ἐς τὴν μήτραν ἐμ–
6420   1.41.7.20 : πεσὸν οὐκ ἠρεμεῖ ἐν τῷ σπέρματι, οὐκ ἠρεμοῦν δὲ μετα–
6421   1.41.7.21 : βάλλει τὸ σπέρμα, μεταβαλλόμενον δὲ αὔξην ἴσχει καὶ
6422   1.41.7.22 : μέγεθος. Ἐπὶ τῷ μεγέθει δὲ εἴδωλον ἐπισπᾶται σχήμα–
6423   1.41.7.23 : τος καὶ σχηματίζεται· ὀχεῖται δὲ ἐπὶ τῷ σχήματι τὸ εἶδος,
6424   1.41.7.24 : δι´ οὗ καὶ εἰδωλοποιεῖται τὸ εἰδωλοποιούμενον. Ἐπεὶ
6425   1.41.7.25 : τοίνυν τὸ πνεῦμα οὐκ εἶχεν ἐν τῇ νηδύι τὴν ζωτικὴν κί–
6426   1.41.7.26 : νησιν, τὴν δὲ βλαστικήν, καὶ ταύτην ἥρμοσεν ἁρμονία,
6427   1.41.7.27 : ὑποδοχὴν οὖσαν τῆς διανοητικῆς ζωῆς. Ἔστι δὲ αὕτη
6428   1.41.7.28 : ἀμερὴς καὶ ἀμετάβλητος, οὐδέποτε ἐξισταμένη τῆς ἀμετα–
6429   1.41.7.29 : βλησίας. Τὸ δ´ ἐν τῇ νηδύι ἀριθμοῖς λοχεύει καὶ μαι–
6430   1.41.7.30 : οῦται καὶ εἰς τὸν ἔξω ἀέρα ἄγει· καὶ ἐγγυτάτω ψυχὴ οὖσα
6431   1.41.7.31 : οἰκειοῦται, οὐ κατὰ τὴν συγγενικὴν ἰδιότητα ἀλλὰ τὴν
6432   1.41.7.32 : καθειμαρμένην· οὐ γὰρ ἔρως ἐστὶν αὐτῇ μετὰ σώματος
6433   1.41.7.33 : εἶναι. Διὰ τοῦτο καθ´ εἱμαρμένην παρέχει τῷ γιγνο–
6434   1.41.7.34 : μένῳ διανοητικὴν κίνησιν καὶ νοερὰν ζωῆς αὐτῆς οὐσίαν·
6435   1.41.7.35 : παρεισέρπει γὰρ τῷ πνεύματι καὶ κινεῖ ζωτικῶς.
6436   1.41.8.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα πρὸς Τάτ>20
6437   1.41.8.2 : (p. 45b Patrit.).
6438   1.41.8.3 : Καὶ ὁ μὲν κύριος καὶ πάντων δημιουργὸς τῶν ἀιδίων
6439   1.41.8.4 : σωμάτων, ὦ Τάτ, ἅπαξ ποιήσας οὐκέτι ἐποίησεν οὐδὲ
6440   1.41.8.5 : ποιεῖ. Ταῦτα γὰρ ἑαυτοῖς παραδοὺς καὶ ἑνώσας ἀλλή–
6441   1.41.8.6 : λοις ἀφῆκε φέρεσθαι, μηδὲν ἐνδέοντα, ὡς ἀίδια. Εἰ 
6442   1.41.8.7 : δὲ δέονται τινῶν, ἀλλήλων δεήσονται, οὐδεμιᾶς δὲ τῆς
6443   1.41.8.8 : ἔξωθεν ἐπιφορᾶς, ὡς ἀθάνατα. Ἔδει γὰρ τὰ ὑπ´ ἐκείνου
6444   1.41.8.9 : σώματα γενόμενα τοιαύτην ἔχειν καὶ τὴν φύσιν. Ὁ δὲ
6445   1.41.8.10 : ἡμέτερος δημιουργὸς ἐν σώματι ὢν ἐποίησεν ἡμᾶς καὶ
6446   1.41.8.11 : ποιεῖ ἀεὶ καὶ ποιήσει σώματα διαλυτὰ καὶ θνητά. Οὐ
6447   1.41.8.12 : γὰρ θέμις ἦν αὐτῷ μιμεῖσθαι τὸν ἑαυτοῦ δημιουργόν,
6448   1.41.8.13 : ἄλλως τε καὶ ἀδύνατον 〈ὄν〉. ὃ μὲν γὰρ ἐκ τῆς πρώτης
6449   1.41.8.14 : οὐσίας ἐποίησεν οὔσης ἀσωμάτου, ὃ δὲ ἐκ τῆς γειναμένης
6450   1.41.8.15 : σωματώσεως ἐποίησεν ἡμᾶς. Εἰκότως οὖν κατὰ τὸν
6451   1.41.8.16 : ὀρθὸν λόγον ἐκεῖνα μὲν τὰ σώματα, ὡς ἐξ ἀσωμάτου
6452   1.41.8.17 : οὐσίας γεγεννημένα, ἀθάνατά ἐστι· τὰ δὲ ἡμέτερα διαλυτὰ
6453   1.41.8.18 : καὶ θνητά, ὡς τῆς ὕλης ἡμῶν ἐκ σωμάτων συνεστώσης,
6454   1.41.8.19 : διὰ τὸ ἀσθενῆ εἶναι καὶ πολλῆς ἐπικουρίας δεόμενα.
6455   1.41.8.20 : Πῶς γὰρ ἂν καὶ τὸ τυχὸν ἀντέσχεν ὁ σύνδεσμος ἡμῶν
6456   1.41.8.21 : τῶν σωμάτων, εἰ μή τινα εἶχεν ἐπεισερχομένην τροφὴν
6457   1.41.8.22 : ἐκ τῶν ὁμοίων στοιχείων καὶ ὑπεσωμάτου ἡμᾶς καθ´
6458   1.41.8.23 : ἑκάστην τὴν ἡμέραν; Καὶ γὰρ γῆς τε καὶ ὕδατος καὶ
6459   1.41.8.24 : πυρὸς καὶ ἀέρος ἐπιρροὴ ἡμῖν γίγνεται, ἥ τις τὰ σώματα
6460   1.41.8.25 : ἡμῶν νεοποιοῦσα συνέχει τὸ σκῆνος· ὥστε καὶ πρὸς τὰς
6461   1.41.8.26 : κινήσεις ἐσμὲν ἀσθενέστεροι, φέροντες κινήσεις μηδὲ
6462   1.41.8.27 : ἡμέρας μιᾶς. Εὖ γὰρ ἴσθι, ὦ τέκνον, ὅτι εἰ μὴ ἐν ταῖς
6463   1.41.8.28 : νυξὶν ἡμῶν ἀνεπαύετο τὰ σώματα, οὐκ ἂν πρὸς μίαν
6464   1.41.8.29 : ἡμέραν ἀντέσχομεν. Ὅθεν ἀγαθὸς ὢν ὁ δημιουργὸς
6465   1.41.8.30 : πάντα προεπιστάμενος, εἰς διαμονὴν τοῦ ζῴου ἐποίησε
6466   1.41.8.31 : τὸν ὕπνον, [ὃν] μέγιστον τοῦ καμάτου τῆς κινήσεως,
6467   1.41.8.32 : καὶ ἐπ´ ἰσότητος ἔταξεν ἑκατέρῳ χρόνον, μᾶλλον δὲ
6468   1.41.8.33 : τῇ ἀναπαύλῃ πλείονα. Μεγίστην δὲ νόει, τέκνον, τοῦ 
6469   1.41.8.34 : ὕπνου τὴν ἐνέργειαν, ἐναντίαν τῇ τῆς ψυχῆς, οὐκ ἐλάττω
6470   1.41.8.35 : 〈δ´〉 ἐκείνης. Καθάπερ γὰρ ἡ ψυχὴ κινήσεώς ἐστιν
6471   1.41.8.36 : ἐνέργεια, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὰ σώματα ζῆν οὐ δύναται
6472   1.41.8.37 : χωρὶς τοῦ ὕπνου. Ἄνεσις γὰρ καὶ ἄφεσίς ἐστι τῶν συν–
6473   1.41.8.38 : δέτων μελῶν καὶ ἔσωθεν ἐνεργεῖ σωματοποιῶν τὴν ἐπεισ–
6474   1.41.8.39 : ελθοῦσαν ὕλην, ἑκάστῳ τὸ οἰκεῖον διαστέλλων· τὸ μὲν
6475   1.41.8.40 : ὕδωρ τῷ αἵματι, τὴν δὲ γῆν 〈τοῖς〉 ὀστέοις καὶ μυελοῖς,
6476   1.41.8.41 : τὸν δὲ ἀέρα τοῖς νεύροις καὶ φλεψί, τὸ δὲ πῦρ τῇ ὁράσει.
6477   1.41.8.42 : Διόπερ καὶ ἥδεται ἄκρως τὸ σῶμα τοῦ ὕπνου ταύτην
6478   1.41.8.43 : ἐνεργοῦντος τὴν ἡδονήν.
6479   1.41.9.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 400B. C).
6480   1.41.9.2 : Τὸ σῶμα λέγεις; Πολλαχῇ μοι δοκεῖ τοῦτό γε· ἂν
6481   1.41.9.3 : μὲν καὶ σμικρόν τις παρακλίνῃ, καὶ πάνυ· καὶ γὰρ σῆμά
6482   1.41.9.4 : τινές φασιν αὐτὸ εἶναι τῆς ψυχῆς, ὡς τεθαμμένης ἐν τῷ
6483   1.41.9.5 : νῦν παρόντι· καὶ διότι αὖ τούτῳ σημαίνει ἃ ἂν σημαίνῃ
6484   1.41.9.6 : ἡ ψυχή, καὶ ταύτῃ σῆμα ὀρθῶς καλεῖσθαι. Δοκοῦσι
6485   1.41.9.7 : μέντοι μάλιστα θέσθαι οἱ ἀμφὶ Ὀρφέα τοῦτο τὸ ὄνομα,
6486   1.41.9.8 : ὡς δίκην διδούσης τῆς ψυχῆς, ὧν δὴ ἕνεκα δίδωσι·
6487   1.41.9.9 : τοῦτον δὲ περίβολον ἔχειν, ἵνα σῴζηται, δεσμωτηρίου
6488   1.41.9.10 : εἰκόνα· εἶναι οὖν τῆς ψυχῆς τοῦτο αὐτό, ὥσπερ ὀνομά–
6489   1.41.9.11 : ζεται, ἕως ἂν ἐκτίσῃ τὰ ὀφειλόμενα, 〈τὸ〉 σῶμα, καὶ οὐδὲν
6490   1.41.9.12 : δεῖν παράγειν οὐδὲν γράμμα.
6491   1.41.10.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉
6492   1.41.10.2 : Ὡσαύτως δὲ καὶ Ὅμηρος ἐδήλωσε· τὸ μὲν γὰρ 
6493   1.41.10.3 : τῶν ζώντων ἀεὶ <20δέμας>20 προσαγορεύει, ὡς ἐν τούτοις
6494   1.41.10.4 : (Α  115. 116)·
6495   1.41.10.5 : ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι χερείων
6496   1.41.10.6 : οὐ δέμας οὐδὲ φυήν.
6497   1.41.10.7 : Τὸ δὲ ἀποβεβληκὸς τὴν ψυχὴν σῶμα καλεῖ (Η  79. 80)·
6498   1.41.10.8 : Σῶμα δὲ οἴκαδ´ ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρός με
6499   1.41.10.9 : Τρῶες καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι θανόντα.
6500   1.41.10.10 : Τὸ γὰρ αὐτὸ τῆς ψυχῆς δεσμὸς μὲν ἦν καὶ δέμας κρα–
6501   1.41.10.11 : τουμένης, σῶμα δὲ ἀπολείπεται, τουτέστι σῆμα καὶ ἴχνος,
6502   1.41.10.12 : ἀπελθούσης.
6503   1.41.11.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 51b Patrit.).
6504   1.41.11.2 : Ἔστι τοίνυν τὸ προὸν ἐπὶ πάντων τῶν ὄντων καὶ
6505   1.41.11.3 : τῶν ὄντως ὄντων. Προὸν [ὂν] γάρ ἐστι, δι´ οὗ ἡ οὐσι–
6506   1.41.11.4 : ότης ἡ καθόλου λεγομένη κοινὴ νοεῖται τῶν ὄντως ὄντων
6507   1.41.11.5 : καὶ τῶν ὄντων τῶν καθ´ ἑαυτὰ νοουμένων. Τὰ δὲ ἐναν–
6508   1.41.11.6 : τία τούτοις κατὰ τὸ ἕτερον πάλιν αὐτὰ καθ´ ἑαυτά ἐστι
6509   1.41.11.7 : φύσις, οὐσία αἰσθητή, ἔχουσα ἐν ἑαυτῇ αἰσθητὰ πάντα.
6510   1.41.11.8 : Μεταξὺ δὲ τούτων νοηματικοὶ καὶ αἰσθητοὶ θεοί· ***
6511   1.41.11.9 : τὰ μὲν μετέχοντα τῶν νοητῶν, τὰ δὲ δοξαστά, τὰ κοι–
6512   1.41.11.10 : νωνοῦντα τῶν νοηματικῶν θεῶν. Αὗται δὲ εἰκόνες εἰσὶ
6513   1.41.11.11 : νοημάτων, οἷον ἥλιος εἰκών ἐστι τοῦ ἐπουρανίου δημι–
6514   1.41.11.12 : ουργοῦ θεοῦ. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνος τὸ ὅλον ἐδημιούρ–
6515   1.41.11.13 : γησε, καὶ ὁ ἥλιος δημιουργεῖ τὰ ζῷα καὶ γεννᾷ 〈τὰ〉 φυτὰ
6516   1.41.11.14 : καὶ τῶν πνευμάτων πρυτανεύει. 
6517   1.42.1.t : {1Περὶ τῆς τῶν ζώιων γενέσεων.}1
6518   1.42.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 76E–77C).
6519   1.42.1.2 : Ἐπειδὴ δὲ πάντα ἦν τὰ τοῦ θνητοῦ ζῴου συμπεφυ–
6520   1.42.1.3 : κότα μέρη καὶ μέλη, τὴν δὲ ζωὴν ἐν πυρὶ καὶ πνεύματι
6521   1.42.1.4 : συνέβαινεν ἐξ ἀνάγκης ἔχειν αὐτῷ, καὶ διὰ ταῦτα ὑπὸ
6522   1.42.1.5 : τούτων τηκόμενον, κενούμενον ἔφθινε, βοήθειαν αὐτῷ
6523   1.42.1.6 : θεοὶ μηχανῶνται. τῆς γὰρ ἀνθρωπίνης ξυγγενῆ φύσεως
6524   1.42.1.7 : φύσιν ἄλλαις ἰδέαις καὶ αἰσθήσεσι κεραννύντες, ὥσθ´
6525   1.42.1.8 : ἕτερον ζῷον εἶναι, φυτεύουσιν· ἃ δὴ νῦν ἥμερα δένδρα
6526   1.42.1.9 : καὶ φυτὰ καὶ σπέρματα παιδευθέντα ὑπὸ γεωργίας τιθα–
6527   1.42.1.10 : σῶς πρὸς ἡμᾶς ἔσχε· πρὶν δ´ ἦν μόνα τὰ τῶν ἀγρίων
6528   1.42.1.11 : γένη, πρεσβύτερα τῶν ἡμέρων ὄντα. Πᾶν γὰρ οὖν ὅ τι
6529   1.42.1.12 : περ ἂν μετάσχῃ τοῦ ζῆν, ζῷον μὲν ἂν ἐν δίκῃ λέγοιτο
6530   1.42.1.13 : ὀρθότατον· μετέχει γε μὴν τοῦτο, ὃ νῦν λέγομεν, τοῦ
6531   1.42.1.14 : τρίτου ψυχῆς εἴδους, ὃ μεταξὺ φρενῶν ὀμφαλοῦ τε ἱδρῦ–
6532   1.42.1.15 : σθαι λόγος, ᾧ δόξης μὲν λογισμοῦ τε καὶ νοῦ μέτεστι
6533   1.42.1.16 : τὸ μηδέν, αἰσθήσεως δὲ ἡδείας καὶ ἀλγεινῆς μετὰ ἐπι–
6534   1.42.1.17 : θυμιῶν. πάσχον γὰρ διατελεῖ πάντα· στραφέντι δὲ αὐτῷ
6535   1.42.1.18 : ἐν ἑαυτῷ περὶ ἑαυτό, τὴν μὲν ἔξωθεν ἀπωσαμένῳ κίνησιν,
6536   1.42.1.19 : τῇ δὲ οἰκείᾳ χρησαμένῳ, τῶν αὑτοῦ τι λογίσασθαι κατι–
6537   1.42.1.20 : δόντι φύσιν οὐ παρέδωκεν ἡ γένεσις· διὸ δὴ ζῇ μὲν 
6538   1.42.1.21 : ἔστι τε οὐχ ἕτερον ζῴου, μόνιμον δὲ καὶ κατερριζωμένον
6539   1.42.1.22 : πέπηγε διὰ τὸ τῆς ὑφ´ ἑαυτοῦ κινήσεως ἐστερῆσθαι.
6540   1.42.2.t : {1〈Περὶ συλλήψεως.〉}1
6541   1.42.2.1 : deest.
6542   1.42.3.t : {1〈Ἐν πόσωι χρόνωι διαρθροῦται τὸ ἔμβρυον.〉}1
6543   1.42.3.1 : deest.
6544   1.42.4.1t : {1〈Ἀπὸ ποίου ἄρχεται μορίου μορφοῦσθαι τὸ
6545   1.42.4.2t : ἔμβρυον.〉}1
6546   1.42.4.1 : deest.
6547   1.42.5.t : {1〈Πῶς ἄρρενα γεννᾶται καὶ θήλεα.〉}1
6548   1.42.5.1 : deest.
6549   1.42.6.t : {1〈Πῶς τέρατα γίνεται.〉}1
6550   1.42.6.1 : deest.
6551   1.42.7.1t : {1〈Πόθεν γίνονται τῶν γονέων αἱ ὁμοιώσεις ἢ
6552   1.42.7.2t : τὼν προγόνων.〉}1
6553   1.42.7.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῆς Ἀφροδίτης>20 (p. 46 Patrit.).
6554   1.42.7.2 : Παρὰ τί δὲ τὰ βρέφη ὅμοια τοῖς γονεῦσι γίνεται ἢ
6555   1.42.7.3 : συγγενείαις ἀποδίδοται; Ἐκθήσω λόγον. Ὅταν νοστίμου
6556   1.42.7.4 : αἵματος ἐξαφρουμένου ἡ γέννησις ἀποθησαυρίζῃ γόνον,
6557   1.42.7.5 : συμβαίνει πως ἐκπνεῖν ἐκ τοῦ σώματος ὅλου μελῶν οὐσίαν
6558   1.42.7.6 : τινὰ κατὰ θείαν ἐνέργειαν, ὡς τοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου γινο–
6559   1.42.7.7 : μένου, τὸ δ´ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τῆς γυναικὸς εἰκὸς γίγνεσθαι.
6560   1.42.7.8 : Ὅταν 〈οὖν〉 καθυπερτερήσῃ τὸ ῥυὲν ἀπὸ τοῦ ἀνδρὸς καὶ
6561   1.42.7.9 : ἄθικτον γένηται, τῷ πατρὶ ὁμοιούμενον τὸ βρέφος ἀπο–
6562   1.42.7.10 : δειχθήσεται, ὡς τὸ ἀνάπαλιν τὸν αὐτὸν τρόπον τῇ μητρί· 
6563   1.42.7.11 : ἐὰν 〈δέ〉 τινος μέρους καθυπερτέρησις γένηται, πρὸς
6564   1.42.7.12 : ἐκεῖνο τὸ μέρος ἀφομοιοῦται. Ἔσθ´ ὅτε δὲ καὶ εἰς μακρὰς
6565   1.42.7.13 : γενεὰς παραβάλλει τὸ βρέφος τῇ μορφῇ τοῦ γεννήσαντος,
6566   1.42.7.14 : ἐκείνου δεκανοῦ λόγον ἔχοντος πρὸς τὴν ὥραν, ἐν ᾗ ἡ
6567   1.42.7.15 : γυνὴ ἐπαιδοποίει.
6568   1.42.8.1t : {1〈Πῶς ἄλλοις ὅμοιοι γίνονται οἱ γεννώμενοι
6569   1.42.8.2t : καὶ οὐ τοῖς γονεῦσι.〉}1
6570   1.42.8.1 : deest.
6571   1.42.9.t : {1〈Διατί αἱ ἡμίονοι στεῖραι.〉}1
6572   1.42.9.1 : deest.
6573   1.42.10.t : {1〈Πῶς δίδυμα γίνεται καὶ τρίδυμα.〉}1
6574   1.42.10.1 : deest.
6575   1.42.11.t : {1〈Εἰ τὸ ἔμβρυον ζῶιον.〉}1
6576   1.42.11.1 : deest.
6577   1.42.12.t : {1〈Πῶς τρέφεται τὰ ἔμβρυα.〉}1
6578   1.42.12.1 : deest.
6579   1.42.13.t : {1〈Διατί τὰ ἑπταμηνιαῖα γόνιμα.〉}1
6580   1.42.13.1 : 〈<21Aetii>21 (V 18, 4 p. 428, 1 Diels.).〉
6581   1.42.13.2 : Οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀριστοτέλην καὶ Ἱπποκράτην φασίν,
6582   1.42.13.3 : ἐὰν μὲν ἐκπληρωθῇ ἡ μήτρα ἐν τοῖς ἑπτὰ μησί, τότε
6583   1.42.13.4 : προκύπτειν καὶ γεννᾶσθαι γόνιμα· ἐὰν δὲ προκύψῃ μέν,
6584   1.42.13.5 : μὴ τρέφηται δέ, ἀσθενήσαντος [δὲ] τοῦ ὀμφαλοῦ διὰ τὸ
6585   1.42.13.6 : ἐπίπονον αὐτῷ γενέσθαι τὸ ἔμβρυον, ἄτροφον εἶναι. Ἐὰν
6586   1.42.13.7 : δὲ μείνῃ τοὺς ἐννέα μῆνας ἐν τῇ μήτρᾳ, προκύψαν τότε
6587   1.42.13.8 : ὁλόκληρόν ἐστι. 
6588   1.43.t.1 : {1Πόσα γένη ζώιων καὶ εἰ πάντα λογικὰ
6589   1.43.t.2 : καὶ αἰσθητά.}1
6590   1.43.t.1 : 〈<21Aetii>21 (V 20, 1 p. 432, 1 Diels.).〉
6591   1.43.t.2 : <20Πλάτων>20 καὶ <20Ἀριστοτέλης>20 τέτταρα γένη ζῴων·
6592   1.43.t.3 : χερσαῖα, ἔνυδρα, πτηνά, οὐράνια. Καὶ γὰρ τὰ ἄστρα
6593   1.43.t.4 : ζῷα λέγεσθαι, τὸν κόσμον † καὶ τὸν ἔνθεον ζῷον λογι–
6594   1.43.t.5 : κὸν ἀθάνατον.
6595   1.44.t.1 : {1Περὶ ὕπνου καὶ θανάτου.}1
6596   1.44.1.1 : deest.
6597   1.45.t.1 : {1Πῶς ηὐξήθη τὰ φυτὰ καὶ εἰ ζῶια.}1
6598   1.45.1.n : 〈<21Aetii>21 (V 26, 1. 2 p. 438, 3 Diels.).〉
6599   1.45.1.1 : <20Πλάτων Θαλῆς>20 καὶ τὰ φυτὰ ἔμψυχα ζῷα. Φα–
6600   1.45.1.2 : νερὸν δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ σαλεύεσθαι καὶ ἐντεταμένους ἔχειν
6601   1.45.1.3 : τοὺς κλάδους καὶ ταῖς ἐπαγωγαῖς εἴκειν καὶ πάλιν σφο–
6602   1.45.1.4 : δρῶς ἀναχαλᾶσθαι, ὥστε καὶ συνανέλκειν βάρη. 
6603   1.45.2.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἔμψυχα μέν. οὐ μὴν ζῷα. Τὰ γὰρ
6604   1.45.2.2 : ζῷα ὁρμητικὰ εἶναι καὶ αἰσθητικά, ἔνια δὲ καὶ λογικά.
6605   1.46.t.1 : {1Περὶ τροφῆς καὶ ὀρέξεως τῶν ζώιων.}1
6606   1.46.1.1 : deest.
6607   1.47.t.1 : {1Περὶ φύσεως ἀνθρώπων.}1
6608   1.47.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 90E–92C).
6609   1.47.1.2 : Καὶ δὴ καὶ τὰ νῦν ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς παραγγελθέντα
6610   1.47.1.3 : διεξελθεῖν περὶ τοῦ παντὸς μέχρι γενέσεως ἀνθρωπίνης
6611   1.47.1.4 : σχεδὸν ἔοικε τέλος ἔχειν. Τὰ γὰρ ἄλλα ζῷα ᾗ γέγονεν
6612   1.47.1.5 : αὖ διὰ βραχέων ἐπιμνηστέον, ὃ μή τις ἀνάγκη μηκύνειν·
6613   1.47.1.6 : οὕτω γὰρ ἐμμετρότερός τις αὑτῷ ἂν δόξειε περὶ τοὺς
6614   1.47.1.7 : τοιούτων λόγους εἶναι. Τῇδ´ οὖν τὸ τοιοῦτον ἔστω λε–
6615   1.47.1.8 : γόμενον. Τῶν γενομένων ἀνδρῶν ὅσοι δειλοὶ καὶ τὸν
6616   1.47.1.9 : βίον ἀδίκως διῆλθον, κατὰ λόγον τὸν εἰκότα γυναῖκες
6617   1.47.1.10 : μετεφύοντο ἐν τῇ δευτέρᾳ γενέσει. Καὶ κατ´ ἐκεῖνον δὴ
6618   1.47.1.11 : τὸν χρόνον διὰ ταῦτα θεοὶ τὸν τῆς ξυνουσίας ἔρωτα
6619   1.47.1.12 : ἐτεκτήναντο, ζῷον τὸ μὲν ἐν ἡμῖν, τὸ δ´ ἐν ταῖς γυναιξὶ
6620   1.47.1.13 : συστήσαντες ἔμψυχον, τοιῷδε τρόπῳ ποιήσαντες ἑκάτε–
6621   1.47.1.14 : ρον. Τὴν τοῦ ποτοῦ διέξοδον, ᾗ διὰ τοῦ πνεύμονος τὸ
6622   1.47.1.15 : πῶμα ὑπὸ τοὺς νεφροὺς εἰς τὴν κύστιν ἐλθὸν καὶ τῷ
6623   1.47.1.16 : πνεύματι θλιφθὲν συνεκπέμπει δεχομένη συνέτρησαν εἰς 
6624   1.47.1.17 : τὸν ἐκ τῆς κεφαλῆς κατὰ τὸν αὐχένα καὶ διὰ τῆς ῥάχεως
6625   1.47.1.18 : μυελὸν ξυμπεπηγότα, ὃν δὴ σπέρμα ἐν τοῖς πρόσθεν
6626   1.47.1.19 : λόγοις εἴπομεν. ὃ δέ, ἅτε ἔμψυχος ὢν καὶ λαβὼν ἀνα–
6627   1.47.1.20 : πνοὴν τοῦθ´ ᾗπερ ἀνέπνευσε, τῆς ἐκροῆς ζωτικὴν ἐπι–
6628   1.47.1.21 : θυμίαν ἐμποιήσας αὐτῷ, τοῦ γεννᾶν ἔρωτα ἀπετέλεσε.
6629   1.47.1.22 : Διὸ δὴ τῶν μὲν ἀνδρῶν τὸ περὶ τὴν τῶν αἰδοίων φύσιν
6630   1.47.1.23 : ἀπειθές τε καὶ αὐτοκρατὲς γεγονός, οἷον ζῷον ἀνυπήκοον
6631   1.47.1.24 : τοῦ λόγου, πάντων δι´ ἐπιθυμίας οἰστρώδεις ἐπιχειρεῖ
6632   1.47.1.25 : κρατεῖν· αἱ δ´ ἐν ταῖς γυναιξὶ μῆτραί τε καὶ ὑστέραι
6633   1.47.1.26 : λεγόμεναι διὰ τὰ αὐτὰ ταῦτα, ζῷον ἐπιθυμητικὸν ἐνὸν
6634   1.47.1.27 : τῆς παιδοποιίας, ὅταν ἄκαρπον παρὰ τὴν ὥραν χρόνον
6635   1.47.1.28 : πολὺν γίγνηται, χαλεπῶς ἀγανακτοῦν φέρει καὶ πλανώ–
6636   1.47.1.29 : μενον πάντῃ κατὰ τὸ σῶμα, τὰς τοῦ πνεύματος διεξόδους
6637   1.47.1.30 : ἀποφράττον, ἀναπνεῖν οὐκ ἐῶν, εἰς ἀπορίας τὰς ἐσχάτας
6638   1.47.1.31 : ἐμβάλλει καὶ νόσους παντοδαπὰς ἄλλας παρέχει, μέχρι
6639   1.47.1.32 : περ ἂν ἑκατέρων ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ ἔρως ξυναγαγόντες,
6640   1.47.1.33 : οἷον ἀπὸ δένδρων καρπὸν ἀποδρέψαντες, ὡς εἰς ἄρουραν
6641   1.47.1.34 : τὴν μήτραν ἀόρατα ὑπὸ σμικρότητος καὶ ἀδιάπλαστα ζῷα
6642   1.47.1.35 : κατασπείραντες καὶ πάλιν διακρίναντες, μεγάλα ἐντὸς
6643   1.47.1.36 : ἐκθρέψωνται καὶ μετὰ τοῦτο εἰς φῶς ἀγαγόντες ζῴων
6644   1.47.1.37 : ἀποτελέσωσι γένεσιν. Γυναῖκες μὲν οὖν καὶ τὸ θῆλυ
6645   1.47.1.38 : πᾶν οὕτω γέγονε· τὸ δὲ τῶν ὀρνίθων φῦλον μετερρυθ–
6646   1.47.1.39 : μίζετο, ἀντὶ τριχῶν πτερὰ φῦον, ἐκ τῶν ἀκάκων ἀνδρῶν,
6647   1.47.1.40 : κούφων δέ, καὶ μετεωρολογικῶν μέν, ἡγουμένων δὲ διὰ
6648   1.47.1.41 : ὄψεως τὰς περὶ τούτων ἀποδείξεις βεβαιοτάτας εἶναι
6649   1.47.1.42 : δι´ εὐήθειαν. Τὸ δ´ αὖ πεζὸν καὶ θηριῶδες γέγονεν
6650   1.47.1.43 : ἐκ τῶν μηδὲν προσχρωμένων φιλοσοφίᾳ μηδὲ ἀθρούντων
6651   1.47.1.44 : τῆς περὶ τὸν οὐρανὸν φύσεως πέρι μηδέν, διὰ τὸ μηκέτι 
6652   1.47.1.45 : ταῖς ἐν τῇ κεφαλῇ χρῆσθαι περιόδοις, ἀλλὰ τοῖς περὶ
6653   1.47.1.46 : τὰ στήθη τῆς ψυχῆς ἡγεμόσιν ἕπεσθαι μέρεσιν. Ἐκ
6654   1.47.1.47 : τούτων οὖν τῶν ἐπιτηδευμάτων τά τ´ ἔμπροσθεν κῶλα
6655   1.47.1.48 : καὶ τὰς κεφαλὰς εἰς γῆν ἑλκόμενα ὑπὸ συγγενείας ἤρει–
6656   1.47.1.49 : σαν, προμήκεις τε καὶ παντοίας ἔσχον τὰς κορυφάς, ὅπῃ
6657   1.47.1.50 : συνεθλίφθησαν ὑπὸ ἀργίας ἑκάστων αἱ περιφοραί. Τε–
6658   1.47.1.51 : τράπουν τε τὸ γένος αὐτῶν ἐκ ταύτης ἐφύετο καὶ πολύ–
6659   1.47.1.52 : πουν τῆς προφάσεως, θεοῦ βάσεις ὑποτιθέντος πλείους
6660   1.47.1.53 : τοῖς μᾶλλον ἄφροσιν, ὡς μᾶλλον ἐπὶ γῆν ἕλκοιντο. Τοῖς
6661   1.47.1.54 : δ´ ἀφρονεστάτοις αὐτῶν τούτων καὶ παντάπασι πρὸς
6662   1.47.1.55 : γῆν πᾶν τὸ σῶμα κατατεινομένοις, ὡς οὐδὲν ἔτι ποδῶν
6663   1.47.1.56 : χρείας οὔσης, ἄποδα αὐτὰ καὶ ἰλυσπώμενα ἐπὶ γῆς ἐγέν–
6664   1.47.1.57 : νησαν. Τὸ δὲ τέταρτον γένος ἔνυδρον γέγονεν ἐκ τῶν
6665   1.47.1.58 : μάλιστα ἀνοητοτάτων καὶ ἀμαθεστάτων, οὓς οὐδὲ ἀνα–
6666   1.47.1.59 : πνοῆς καθαρᾶς ἔτι ἠξίωσαν οἱ μεταπλάττοντες, ὡς τὴν
6667   1.47.1.60 : ψυχὴν ὑπὸ πλημμελείας πάσης ἀκαθάρτως ἐχόντων, ἀλλ´
6668   1.47.1.61 : ἀντὶ λεπτῆς καὶ καθαρᾶς ἀναπνοῆς ἀέρος εἰς ὕδατος
6669   1.47.1.62 : θολερὰν καὶ βαθεῖαν ἔωσαν ἀνάπνευσιν· ὅθεν ἰχθύων
6670   1.47.1.63 : γένος καὶ τὸ τῶν ὀστρέων ξυναπάντων τε ὅσα ἔνυδρα
6671   1.47.1.64 : γέγονε, δίκην ἀμαθίας ἐσχάτης ἐσχάτας οἰκήσεις εἰλη–
6672   1.47.1.65 : χότων. Καὶ κατὰ ταῦτα δὴ πάντα τότε καὶ νῦν διαμεί–
6673   1.47.1.66 : βεται τὰ ζῷα εἰς ἄλληλα, νοῦ καὶ ἀνοίας ἀποβολῇ καὶ
6674   1.47.1.67 : κτήσει μεταβαλλόμενα. Καὶ δὴ καὶ τέλος περὶ τοῦ
6675   1.47.1.68 : παντὸς νῦν ἤδη τὸν λόγον φῶμεν ἔχειν· θνητὰ γὰρ
6676   1.47.1.69 : καὶ ἀθάνατα ζῷα λαβὼν καὶ συμπληρωθεὶς ὅδε ὁ κό–
6677   1.47.1.70 : σμος, οὕτω ζῷον ὁρατὸν τὰ ὁρατὰ περιέχον, εἰκὼν τοῦ
6678   1.47.1.71 : ποιητοῦ θεὸς αἰσθητός, μέγιστος καὶ ἄριστος κάλλι–
6679   1.47.1.72 : στός τε καὶ τελεώτατος γέγονεν, εἷς οὐρανὸς ὅδε, μονο–
6680   1.47.1.73 : γενὴς ὤν. 
6681   1.47.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 42A).
6682   1.47.2.2 : Πρῶτον μὲν οὖν αἴσθησιν ἀναγκαῖον εἴη πᾶσιν ἐκ
6683   1.47.2.3 : βιαίων παθημάτων σύμφυτον γίγνεσθαι· δεύτερον δὲ
6684   1.47.2.4 : ἡδονῇ καὶ λύπῃ μεμιγμένον ἔρωτα· πρὸς δὲ τούτοις φό–
6685   1.47.2.5 : βον τε καὶ θυμόν, ὅσα τε ἑπόμενα αὐτοῖς καὶ ὁπόσα
6686   1.47.2.6 : ἐναντίως πέφυκε διεστηκότα.
6687   1.47.3.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 399C).
6688   1.47.3.2 : Ὀρθῶς ὁ ἄνθρωπος ἄνθρωπος ὠνομάσθη, ἀναθρῶν
6689   1.47.3.3 : ἃ ὄπωπε.
6690   1.47.4.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος>20 (p. 90A).
6691   1.47.4.2 : Τοὺς μὲν χρηστοὺς καὶ πονηροὺς σφόδρα ὀλίγους
6692   1.47.4.3 : εἶναι ἑκατέρους, τοὺς δὲ μεταξὺ πλείστους.
6693   1.47.5.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 εʹ (p. 747D. E).
6694   1.47.5.2 : Καὶ γάρ, ὦ Μέγιλλέ τε καὶ Κλεινία, μηδὲ τοῦθ´
6695   1.47.5.3 : ἡμᾶς λανθανέτω περὶ τόπων, ὡς οὐκ εἰσί τινες ἄλλοι
6696   1.47.5.4 : διαφέροντες ἄλλων τόπων πρὸς τὸ γεννᾶν ἀνθρώπους
6697   1.47.5.5 : ἀμείνους καὶ χείρους, οἷς οὐκ ἐναντία νομοθετητέον. Οἳ
6698   1.47.5.6 : μέν γέ που διὰ πνεύματα παντοῖα καὶ δι´ εἱλήσεις ἀλ–
6699   1.47.5.7 : λόκοτοί τέ εἰσι καὶ ἐναίσιοι αὐτῶν, οἳ δὲ δι´ ὕδατα, οἳ
6700   1.47.5.8 : δὲ δι´ αὐτὴν τὴν ἐκ τῆς γῆς τροφὴν ἀναδιδοῦσαν, οὐ
6701   1.47.5.9 : μόνον τοῖς σώμασιν ἀμείνω καὶ χείρω, ταῖς ψυχαῖς δὲ
6702   1.47.5.10 : οὐχ ἧττον δυναμένην πάντα τὰ τοιαῦτα ἐμποιεῖν.
6703   1.47.6.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Φυσιογνωμονικῶν>20
6704   1.47.6.2 : (p. 805a 1–18 Bekk.).
6705   1.47.6.3 : Ὅτι αἱ διάνοιαι ἕπονται τοῖς ἀνθρώποις καὶ οὐκ εἰσὶν 
6706   1.47.6.4 : αὐταὶ καθ´ αὑτάς, ἀπαθεῖς μένουσαι τῶν τοῦ σώματος
6707   1.47.6.5 : κινήσεων, τοῦτο δῆλον γίνεται ἐν ταῖς μέθαις καὶ ἀρρω–
6708   1.47.6.6 : στίαις· πολὺ γὰρ ἐξαλλάττουσαι φαίνονται αἱ διάνοιαι
6709   1.47.6.7 : ὑπὸ τῶν τοῦ σώματος παθημάτων. Καὶ τοὐναντίον δὴ
6710   1.47.6.8 : τοῖς τῆς ψυχῆς παθήμασι τὸ σῶμα συμπάσχον φανερόν
6711   1.47.6.9 : ἐστι περί τε τοὺς ἔρωτας καὶ τοὺς φόβους καὶ τὰς λύπας
6712   1.47.6.10 : καὶ τὰς ἡδονάς. Ἔτι δὲ ἐν τοῖς φύσει γιγνομένοις μᾶλ–
6713   1.47.6.11 : λον ἄν τις συνίδοι, ὅτι οὕτως ἔχει πρὸς ἄλληλα σῶμά
6714   1.47.6.12 : τε καὶ ψυχὴ συμφυῆ, ὥστε τῶν πλείστων ἀλλήλοις αἴτια
6715   1.47.6.13 : γίγνεσθαι παθημάτων. Οὐδὲν γάρ που ζῷον γεγένηται
6716   1.47.6.14 : τοιοῦτον, ὃ τὸ μὲν εἶδος ἔσχηκέ τι ἑτέρου ζῴου, τὴν δὲ
6717   1.47.6.15 : διάνοιαν ἄλλου, ἀλλ´ ἀεὶ τοῦ αὐτοῦ τό τε σῶμα καὶ ἡ
6718   1.47.6.16 : ψυχή, ὡς ἀναγκαῖον ἕπεσθαι τῷ τοιῷδε σώματι τοιάνδε
6719   1.47.6.17 : διάνοιαν. Ἔτι δὲ καὶ τῶν ἄλλων ζῴων οἱ περὶ ἕκαστον
6720   1.47.6.18 : ἐπιστήμονες ἐκ τῆς ἰδέας δύνανται θεωρεῖν ἱππικοί τε
6721   1.47.6.19 : ἵππους καὶ κυνηγετικοὶ κύνας. Εἰ δὴ ταῦτά ἐστιν ἀληθῆ,
6722   1.47.6.20 : ἀληθὴς ἂν εἴη ἡ φυσιογνωμονία.
6723   1.47.7.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 ζʹ (p. 797D–798B).
6724   1.47.7.2 : Μεταβολὴν γὰρ δὴ πάντων πλὴν κακῶν πολὺ σφα–
6725   1.47.7.3 : λερώτατον εὑρήσομεν, ἐν ὥραις πάσαις, ἐν πνεύμασι καὶ
6726   1.47.7.4 : διαίταις σωμάτων, ἐν τρόποις ψυχῶν, ἐν ὡς ἔπος εἰπεῖν
6727   1.47.7.5 : οὐ τοῖς μὲν τοῖς δ´ οὔ, πλὴν ὅπερ εἶπον νῦν δὴ κακοῖς·
6728   1.47.7.6 : ὥστε εἴ τις ἀποβλέψειε πρὸς σώματα, ὡς πᾶσι μὲν σι–
6729   1.47.7.7 : τίοις πᾶσι δὲ ποτοῖς καὶ πόνοις ξυνήθη γιγνόμενα, καὶ
6730   1.47.7.8 : τὸ πρῶτον ταραχθέντα ὑπ´ αὐτῶν, ἔπειτα ἐξ αὐτῶν τού–
6731   1.47.7.9 : των ὑπὸ χρόνου σάρκας φύσαντα οἰκείας τούτοις, φίλα 
6732   1.47.7.10 : τε καὶ ξυνήθη καὶ γνώριμα γενόμενα πάσῃ ταύτῃ τῇ
6733   1.47.7.11 : διαίτῃ πρὸς ἡδονὴν καὶ ὑγείαν ἄριστα διάγει· καὶ ἐάν
6734   1.47.7.12 : ποτ´ ἄρα ἀναγκασθῇ μεταβάλλειν αὖθις ἡντινοῦν τῶν
6735   1.47.7.13 : εὐδοκίμων διαιτῶν, τότε κατ´ ἀρχὰς συνταραχθεὶς ὑπὸ
6736   1.47.7.14 : νόσων μόγις ποτὲ κατέστη τὴν συνήθειαν τῇ τροφῇ πά–
6737   1.47.7.15 : λιν ἀπολαβών· ταὐτὸν δὴ δεῖ νομίζειν τοῦτο γίγνεσθαι
6738   1.47.7.16 : καὶ περὶ τὰς τῶν ἀνθρώπων διανοίας τε ἅμα καὶ τὰς
6739   1.47.7.17 : τῶν ψυχῶν φύσεις. Οἷς γὰρ ἂν ἐντραφῶσι νόμοις καὶ
6740   1.47.7.18 : κατά τινα θείαν εὐτυχίαν ἀκίνητοι γένωνται μακρῶν καὶ
6741   1.47.7.19 : πολλῶν χρόνων, ὡς μηδένα ἔχειν μνείαν μηδὲ ἀκοὴν τοῦ
6742   1.47.7.20 : ποτὲ ἄλλως αὐτὰ σχεῖν ἢ καθάπερ νῦν ἔχει, σέβεται
6743   1.47.7.21 : καὶ φοβεῖται πᾶσα ἡ ψυχὴ τό τι κινεῖν τῶν τότε καθ–
6744   1.47.7.22 : εστώτων.
6745   1.47.8.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ>20 (p. 11b Patrit.; 82, 2 Parthey.).
6746   1.47.8.2 : {〈ἙΡΜ.〉} Κοινωνία δέ ἐστι ψυχῶν, καὶ κοινωνοῦσι
6747   1.47.8.3 : μὲν αἱ τῶν θεῶν ταῖς τῶν ἀνθρώπων, αἱ δὲ τῶν ἀνθρώ–
6748   1.47.8.4 : πων ταῖς τῶν ἀλόγων. Ἐπιμελοῦνται δὲ οἱ κρείττονες
6749   1.47.8.5 : τῶν ἐλαττόνων, θεοὶ μὲν ἀνθρώπων, ἄνθρωποι δὲ τῶν
6750   1.47.8.6 : ἀλόγων [ζῴων], ὁ δὲ θεὸς πάντων. Ὁ μὲν οὖν κόσμος
6751   1.47.8.7 : ὑπόκειται τῷ θεῷ, ὁ δὲ ἄνθρωπος τῷ κόσμῳ, τὰ δὲ
6752   1.47.8.8 : ἄλογα τῷ ἀνθρώπῳ, ὁ δὲ θεὸς ὑπὲρ πάντα καὶ περὶ
6753   1.47.8.9 : πάντα. Καὶ τοῦ μὲν θεοῦ καθάπερ [αἱ] ἀκτῖνες αἱ ἐνέρ–
6754   1.47.8.10 : γειαι· τοῦ δὲ κόσμου [αἱ ἀκτῖνες] αἱ φύσεις· τοῦ δὲ
6755   1.47.8.11 : ἀνθρώπου αἱ τέχναι καὶ αἱ ἐπιστῆμαι. Καὶ αἱ μὲν ἐνέρ–
6756   1.47.8.12 : γειαι διὰ τοῦ κόσμου ἐνεργοῦσι καὶ ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον
6757   1.47.8.13 : διὰ τῶν τοῦ κόσμου φυσικῶν αἰτίων, αἱ δὲ φύσεις διὰ
6758   1.47.8.14 : τῶν στοιχείων, οἱ δὲ ἄνθρωποι διὰ τῶν τεχνῶν καὶ ἐπι– 
6759   1.47.8.15 : στημῶν. Καὶ αὕτη ἡ τοῦ παντὸς διοίκησις ἠρτημένη ἐκ
6760   1.47.8.16 : τῆς 〈τοῦ〉 ἑνὸς φύσεως καὶ διήκουσα δι´ ἑνὸς τοῦ νοῦ,
6761   1.47.8.17 : οὗ οὐδέν ἐστι θειότερον καὶ ἐνεργέστερον καὶ ἑνωτικώ–
6762   1.47.8.18 : τερον ἀνθρώπων μὲν πρὸς θεούς, θεῶν δὲ πρὸς ἀνθρώ–
6763   1.47.8.19 : πους. Οὗτός ἐστιν ὁ ἀγαθὸς δαίμων· ὅθεν μακαρία
6764   1.47.8.20 : ψυχὴ ἡ τούτου πληρεστάτη, κακοδαίμων δὲ ψυχὴ ἡ
6765   1.47.8.21 : τούτου κενωτάτη.
6766   1.47.8.22 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς τοῦτο πάλιν λέγεις, ὦ πάτερ;
6767   1.47.8.23 : {〈ἙΡΜ.〉} Οἴει οὖν, ὦ τέκνον, ὅτι πᾶσα ψυχὴ νοῦν
6768   1.47.8.24 : ἔχει τὸν ἀγαθόν; περὶ γὰρ τούτου ὁ νῦν λόγος, οὐ τοῦ
6769   1.47.8.25 : ὑπηρετικοῦ, περὶ οὗ ἔμπροσθεν εἰρήκαμεν, τοῦ κατα–
6770   1.47.8.26 : πεμπομένου ὑπὸ τῆς δίκης. Ψυχὴ γὰρ χωρὶς 〈τοῦ〉 νοῦ
6771   1.47.8.27 : „οὔτε τι εἰπεῖν οὔτ´ ἔρξαι δύναται“ (Theogn. 177. 178).
6772   1.47.8.28 : Πολλάκις γὰρ ἐξίσταται ὁ νοῦς τῆς ψυχῆς, καὶ ἐν ἐκείνῃ
6773   1.47.8.29 : τῇ ὥρᾳ οὔτε βλέπει ἡ ψυχὴ οὔτε ἀκούει, ἀλλ´ ἀλόγῳ
6774   1.47.8.30 : ζῴῳ ἔοικε. Τηλικαύτη δύναμίς ἐστι τοῦ νοῦ, ἀλλ´ οὐδὲ
6775   1.47.8.31 : νωθρᾶς ψυχῆς ἀνέχεται, ἀλλὰ καταλείπει τὴν [ἐν] τῷ
6776   1.47.8.32 : σώματι προσκειμένην καὶ ὑπ´ αὐτοῦ ἀγχομένην κάτω· ἡ
6777   1.47.8.33 : τοιαύτη δὲ ψυχή, ὦ τέκνον, νοῦν οὐκ ἔχει. Ὅθεν οὐδ´
6778   1.47.8.34 : ἄνθρωπον ἡγεῖσθαι δεῖ τὸν τοιοῦτον· ὁ γὰρ ἄνθρωπος
6779   1.47.8.35 : θεῖον ζῷόν ἐστι καὶ οὐδὲ τοῖς ἄλλοις ζῴοις συγκρινό–
6780   1.47.8.36 : μενον τῶν ἐπιγείων τισίν, ἀλλὰ τοῖς ἄνω ἐν οὐρανῷ λε– 
6781   1.47.8.37 : γομένοις θεοῖς. Μᾶλλον δὲ εἰ χρὴ τολμήσαντας εἰπεῖν
6782   1.47.8.38 : τὸ ἀληθές, ὑπὲρ ἐκείνους ἐστὶν ὁ ὄντως ἄνθρωπος, ἢ
6783   1.47.8.39 : πάντως ἰσοδυναμοῦσιν ἀλλήλοις. Οὐδεὶς μὲν γὰρ τῶν
6784   1.47.8.40 : οὐρανίων 〈θεῶν〉 ἐπὶ γῆς κατελεύσεται, οὐρανοῦ τὸν ὅρον
6785   1.47.8.41 : καταλιπών· ὁ δὲ ἄνθρωπος καὶ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνα–
6786   1.47.8.42 : βαίνει καὶ μετρεῖ αὐτὸν καὶ τὸ πάντων μεῖζον οὐδὲ τὴν
6787   1.47.8.43 : γῆν καταλιπὼν ἄνω γίγνεται· τοσοῦτον τὸ μέγεθός ἐστιν
6788   1.47.8.44 : αὐτοῦ τῆς ἐκτάσεως. Διὸ τολμητέον εἰπεῖν, τὸν μὲν ἄν–
6789   1.47.8.45 : θρωπον 〈τὸν〉 ἐπίγειον εἶναι θνητὸν θεόν, τὸν δὲ οὐράνιον
6790   1.47.8.46 : θεὸν ἀθάνατον ἄνθρωπον. Διόπερ διὰ τούτων τὰ πάντα
6791   1.47.8.47 : 〈διοικεῖται〉 τῶν δύο, κόσμου καὶ ἀνθρώπου, ὑπὸ δὲ τοῦ
6792   1.47.8.48 : ἑνὸς πάντα.
6793   1.47.9.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ>20 (p. 10b Patrit.; p. 75, 2
6794   1.47.9.2 : et 7 Parthey.).
6795   1.47.9.3 : Ὁ μὲν ἄνθρωπος τὸ δεύτερον ζῷον μετὰ τὸν κόσμον,
6796   1.47.9.4 : πρῶτον δὲ τῶν θνητῶν. {—}Ψυχὴ δὲ ἀνθρώπου ὀχεῖται
6797   1.47.9.5 : τὸν τρόπον τοῦτον· ὁ νοῦς ἐν τῷ λόγῳ, ὁ λόγος ἐν τῇ
6798   1.47.9.6 : ψυχῇ, ἡ [δὲ] ψυχὴ ἐν τῷ πνεύματι, τὸ πνεῦμα 〈ἐν τῷ σώ–
6799   1.47.9.7 : ματι. Τὸ δὲ πνεῦμα〉 διῆκον διὰ φλεβῶν καὶ ἀρτηριῶν
6800   1.47.9.8 : καὶ αἵματος κινεῖ τὸ ζῷον καὶ ὥσπερ τρόπον τινὰ βαστά–
6801   1.47.9.9 : ζει. Διὸ καί τινες τὴν ψυχὴν αἷμα νομίζουσιν εἶναι, 
6802   1.47.9.10 : σφαλλόμενοι τὴν φύσιν, οὐκ εἰδότες, ὅτι πρῶτον δεῖ τοῦ
6803   1.47.9.11 : πνεύματος ἀναχωρήσαντος εἰς τὴν ψυχὴν τὸ αἷμα παγῆναι
6804   1.47.9.12 : καὶ τὰς φλέβας καὶ τὰς ἀρτηρίας κενωθῆναι, 〈καὶ τότε〉 τὸ
6805   1.47.9.13 : ζῷον ἐκλείπειν· καὶ τοῦτο ἔστιν ὁ θάνατος τοῦ σώματος.
6806   1.47.10.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 δʹ (p. 435E–436A).
6807   1.47.10.2 : Ἆρ´ οὖν ἡμῖν, ἦν δ´ ἐγώ, πολλὴ ἀνάγκη ὁμολογεῖν
6808   1.47.10.3 : ὅτι γε τὰ αὐτὰ ἐν ἑκάστῳ ἔνεστιν ἡμῶν εἴδη τε καὶ ἤθη
6809   1.47.10.4 : ἅπερ ἐν τῇ πόλει; οὐ γάρ που ἄλλοθεν ἐκεῖσε ἀφῖκται.
6810   1.47.10.5 : Γελοῖον γὰρ ἂν εἴη, εἴ τις οἰηθείη τὸ θυμοειδὲς μὴ ἐκ
6811   1.47.10.6 : τῶν ἰδιωτῶν ἐν ταῖς πόλεσιν ἐκγεγονέναι, οἳ δὴ καὶ ἔχουσι
6812   1.47.10.7 : ταύτην τὴν αἰτίαν, οἷον οἱ κατὰ τὴν Θρᾴκην τε καὶ Σκυ–
6813   1.47.10.8 : θικὴν καὶ σχεδόν τι κατὰ τὸν ἄνω τόπον· ἢ τὸ φιλομα–
6814   1.47.10.9 : θές, ὃ δὴ 〈περὶ〉 τὸν παρ´ ἡμῖν μάλιστ´ ἄν τις αἰτιάσαιτο
6815   1.47.10.10 : τόπον· ἢ τὸ φιλοχρήματον, ὃ περὶ τούς τε Φοίνικας
6816   1.47.10.11 : εἶναι καὶ τοὺς κατ´ Αἴγυπτον φαίη τις ἂν οὐχ ἥκιστα.
6817   1.47.11.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 δʹ (V p. 455B. C).
6818   1.47.11.2 : Ἴθι δή, φήσομεν πρὸς αὐτόν, ἀποκρίνου. Ἆρα οὕτως
6819   1.47.11.3 : ἔλεγες, τὸν μὲν εὐφυῆ πρός τι εἶναι, τὸν δ´ ἀφυῆ, ἐν ᾧ
6820   1.47.11.4 : ὃ μὲν ῥᾳδίως τι μανθάνοι, ὃ δὲ χαλεπῶς; καὶ ὃ μὲν ἀπὸ
6821   1.47.11.5 : βραχείας μαθήσεως ἐπὶ πολὺ εὑρετικὸς εἴη οὗ ἔμαθεν, ὃ
6822   1.47.11.6 : δὲ πολλῆς μαθήσεως τυχὼν καὶ μελέτης μηδὲ ἃ ἔμαθε
6823   1.47.11.7 : σῴζοιτο; καὶ τῷ μὲν τὰ τοῦ σώματος ἱκανῶς ὑπηρετοίη
6824   1.47.11.8 : τῇ διανοίᾳ, τῷ δ´ ἐναντιοῖτο; Ἆρ´ ἄλλ´ ἄττα ἐστὶν ἢ
6825   1.47.11.9 : ταῦτα, οἷς τὸν εὐφυῆ πρὸς ἕκαστα καὶ τὸν μὴ ὡρίζου;
6826   1.47.11.10 : —Οὐδείς, ἦ δ´ ὅς, ἄλλα φήσει. 
6827   1.47.12.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 64 A–D).
6828   1.47.12.2 : Μέγιστον δὲ καὶ λοιπὸν τῶν κοινῶν περὶ ὅλον τὸ
6829   1.47.12.3 : σῶμα παθημάτων, τὸ τῶν ἡδέων καὶ τὸ τῶν ἀλγεινῶν
6830   1.47.12.4 : αἴτιον, ἐν οἷς διεληλύθαμεν, καὶ ὅσα διὰ τῶν τοῦ σώματος
6831   1.47.12.5 : μορίων αἰσθήσεις κεκτημένα καὶ λύπας ἐν αὑτοῖς ἡδονάς
6832   1.47.12.6 : τε ἑπομένας ἔχει. Ὧδ´ οὖν κατὰ παντὸς αἰσθητοῦ καὶ
6833   1.47.12.7 : ἀναισθήτου παθήματος 〈τὰς〉 αἰτίας λαμβάνωμεν, ἀνα–
6834   1.47.12.8 : μιμνησκόμενοι τὸ τῆς εὐκινήτου τε καὶ δυσκινήτου φύσεως
6835   1.47.12.9 : ὅ τι διειλόμεθα ἐν τοῖς πρόσθεν· ταύτῃ γὰρ μεταδιωκτέον
6836   1.47.12.10 : πάντα ὅσα ἐπινοοῦμεν ἑλεῖν. Τὸ μὲν γὰρ κατὰ φύσιν εὐκί–
6837   1.47.12.11 : νητον, ὅταν καὶ βραχὺ πάθος εἰς αὐτὸ ἐμπίπτῃ, διαδί–
6838   1.47.12.12 : δωσι κύκλῳ μόρια ἕτερα ἑτέροις, ταὐτὸν ἀπεργαζόμενα,
6839   1.47.12.13 : μέχρι περ ἂν ἐπὶ τὸ φρόνιμον ἐλθόντα ἐξαγγείλῃ τοῦ
6840   1.47.12.14 : ποιήσαντος τὴν δύναμιν. Τὸ δ´ ἐναντίον, ἑδραῖον 〈ὂν〉,
6841   1.47.12.15 : κατ´ οὐδένα τε κύκλον ἰόν, πάσχει μόνον, ἄλλο δ´ οὐ
6842   1.47.12.16 : κινεῖ τῶν πλησίον· ὥστε οὐ διαδιδόντων μορίων μορίοις
6843   1.47.12.17 : ἄλλων ἄλλοις τὸ πρῶτον πάθος ἐν αὐτοῖς ἀκίνητον εἰς
6844   1.47.12.18 : τὸ πᾶν ζῷον γενόμενον ἀναίσθητον παρέσχε τὸ παθόν.
6845   1.47.12.19 : Ταῦτα δὲ περί τε ὀστᾶ καὶ τρίχας ἐστὶ καὶ ὅσα ἄλλα
6846   1.47.12.20 : γήινα τὸ πλεῖστον ἔχομεν ἐν ἡμῖν μόρια· τὰ δ´ ἔμπρο–
6847   1.47.12.21 : σθεν περὶ τὰ τῆς ὄψεως καὶ ἀκοῆς μάλιστα διὰ τὸ πυρὸς
6848   1.47.12.22 : ἀέρος τε ἐν αὐτοῖς δύναμιν ἐνεῖναι μεγίστην. Τὸ δὲ τῆς
6849   1.47.12.23 : ἡδονῆς καὶ λύπης ὧδε διανοεῖσθαι δεῖ. Τὸ μὲν παρὰ
6850   1.47.12.24 : φύσιν καὶ βίαιον γιγνόμενον ἀθρόον παρ´ ἡμῖν πάθος
6851   1.47.12.25 : ἀλγεινόν· τὸ δ´ εἰς φύσιν ἀπιὸν πάλιν ἀθρόον ἡδύ· τὸ
6852   1.47.12.26 : δὲ ἠρέμα καὶ κατὰ σμικρὸν ἀναίσθητον· τὸ δ´ ἐναντίον
6853   1.47.12.27 : τούτοις ἐναντίως. Τὸ δὲ μετ´ εὐπετείας γιγνόμενον ἅπαν
6854   1.47.12.28 : αἰσθητὸν μὲν ὅτι μάλιστα, ἡδονῆς 〈δὲ〉 καὶ λύπης οὐ μετ– 
6855   1.47.12.29 : έχον· οἷον τὰ περὶ τὴν ὄψιν αὐτὴν παθήματα, ἣ δὴ
6856   1.47.12.30 : σῶμα ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἐρρήθη καθ´ ἡμέραν ξυμφυὲς
6857   1.47.12.31 : ἡμῶν γίγνεσθαι.
6858   1.47.13.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου>20 (p. 31D–32C).
6859   1.47.13.2 : Λέγω τοίνυν, τῆς ἁρμονίας μὲν λυομένης ἡμῖν ἐν τοῖς
6860   1.47.13.3 : ζῴοις ἅμα λύσιν τῆς φύσεως καὶ γένεσιν ἀλγηδόνων ἐν
6861   1.47.13.4 : τῷ τότε γίγνεσθαι χρόνῳ. {—}Πάνυ λέγεις εἰκός. {—}Πάλιν
6862   1.47.13.5 : δὲ ἁρμοττομένης τε καὶ εἰς τὴν αὑτῆς φύσιν ἀπιούσης
6863   1.47.13.6 : ἡδονὴν γίγνεσθαι λεκτέον, εἰ δεῖ δι´ ὀλίγων ὅτι τάχιστα
6864   1.47.13.7 : περὶ μεγίστων ῥηθῆναι. {—}Οἶμαι μέν σε ὀρθῶς λέγειν,
6865   1.47.13.8 : ὦ Σώκρατες, ἐμφανέστερον δὲ ἔτι 〈ταὐτὰ〉 ταῦτα πειρώ–
6866   1.47.13.9 : μεθα λέγειν. {—}Οὐκοῦν δημόσιά που καὶ περιφανῆ ῥᾷστον
6867   1.47.13.10 : συννοεῖν; {—}Ποῖα; {—}Πείνη μέν που 〈λύπη〉 καὶ λύσις.
6868   1.47.13.11 : {—}Ναί. {—}Ἐδωδὴ δὲ πλήρωσις γιγνομένη πάλιν ἡδονή.
6869   1.47.13.12 : {—}Ναί. {—}Δίψους δ´ αὖ φθορὰ καὶ λύπη καὶ λύσις,
6870   1.47.13.13 : ἡ δὲ τοῦ ὑγροῦ πάλιν τὸ ξηρανθὲν πληροῦσα δύναμις
6871   1.47.13.14 : ἡδονή· διάκρισις δέ τ´ αὖ καὶ διάλυσις παρὰ φύσιν, τοῦ
6872   1.47.13.15 : πνίγους πάθη, λύπη· κατὰ φύσιν δὲ πάλιν ἀπόδοσίς τε
6873   1.47.13.16 : καὶ ψύξις ἡδονή. {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Καὶ ῥίγους ἡ μὲν
6874   1.47.13.17 : παρὰ φύσιν τοῦ ζῴου τῆς ὑγρότητος πῆξις [καὶ] λύπη.
6875   1.47.13.18 : πάλιν δ´ εἰς ταὐτὸν ἀπιόντων καὶ διακρινομένων ἡ κατὰ
6876   1.47.13.19 : φύσιν ὁδὸς ἡδονή. Καὶ ἑνὶ λόγῳ σκόπει εἴ σοι μέτριος
6877   1.47.13.20 : 〈ὁ〉 λόγος, ὃς ἂν φῇ, τὸ ἐκ τῆς ἀπείρου καὶ πέρατος κατὰ
6878   1.47.13.21 : φύσιν ἔμψυχον γεγονὸς εἶδος, ὅπερ ἐν τῷ πρόσθεν ἔλεγον, 
6879   1.47.13.22 : ὅταν μὲν τοῦτο φθείρηται, τὴν φθορὰν λύπην εἶναι, τὴν
6880   1.47.13.23 : δ´ εἰς τὴν αὑτῶν οὐσίαν ὁδόν, ταύτην δὲ αὖ πάλιν τὴν
6881   1.47.13.24 : ἀναχώρησιν πάντων ἡδονήν. {—}Ἔστω· δοκεῖ γάρ μοι
6882   1.47.13.25 : τύπον γέ τινα ἔχειν. {—}Τοῦτο μὲν τοίνυν ἓν εἶδος τιθώ–
6883   1.47.13.26 : μεθα λύπης τε καὶ ἡδονῆς ἐν τούτοις τοῖς πάθεσιν ἑκα–
6884   1.47.13.27 : τέροις; {—}Κείσθω. {—}Τίθει τοίνυν αὐτῆς τῆς ψυχῆς
6885   1.47.13.28 : κατὰ τὸ τούτων τῶν παθημάτων προσδόκημα, τὸ μὲν
6886   1.47.13.29 : πρὸ τῶν ἡδέων ἐλπιζόμενον 〈ἡδὺ〉 καὶ θαρραλέον, τὸ δὲ
6887   1.47.13.30 : πρὸ τῶν λυπ〈ηρ〉ῶν φοβερὸν καὶ ἀλγεινόν. {—}Ἔστι γὰρ
6888   1.47.13.31 : οὖν τοῦθ´ ἡδονῆς καὶ λύπης ἕτερον εἶδος, τὸ χωρὶς τοῦ
6889   1.47.13.32 : σώματος αὐτῆς τῆς ψυχῆς διὰ προσδοκίας γιγνόμενον.
6890   1.47.14.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 33C–34A).〉
6891   1.47.14.2 : Καὶ μὴν τό γε ἕτερον εἶδος τῶν ἡδονῶν, ὃ τῆς ψυχῆς
6892   1.47.14.3 : αὐτῆς εἶναι ἔφαμεν, διὰ μνήμης πᾶν ἐστι γεγονός. {—}
6893   1.47.14.4 : Πῶς; {—}Μνήμην, ὡς ἔοικεν, ὅ τί ποτ´ ἔστι, πρότερον
6894   1.47.14.5 : ἀναληπτέον· καὶ κινδυνεύει πάλιν ἔτι πρότερον αἴσθησιν
6895   1.47.14.6 : μνήμης, εἰ μέλλει ταῦθ´ ἡμῖν κατὰ τρόπον φανερά πῃ
6896   1.47.14.7 : γενήσεσθαι, {—}Πῶς φῄς; {—}Θὲς τῶν περὶ τὸ σῶμα
6897   1.47.14.8 : ἡμῶν ἑκάστοτε παθημάτων τὰ μὲν ἐν τῷ σώματι κατα–
6898   1.47.14.9 : σβεννύμενα πρὶν ἐπὶ τὴν ψυχὴν διεξελθεῖν, ἀπαθῆ ἐκεί–
6899   1.47.14.10 : νην ἐάσαντα, τὰ δὲ δι´ ἀμφοῖν ἰόντα καί τινα ὥσπερ
6900   1.47.14.11 : σεισμὸν ἐντιθέντα ἴδιόν τε καὶ κοινὸν ἑκατέρῳ. {—}Κεί–
6901   1.47.14.12 : σθω. {—}Τὰ μὲν μὴ δι´ ἀμφοῖν ἰόντα ἐὰν τὴν ψυχὴν
6902   1.47.14.13 : ἡμῶν 〈φῶμεν〉 λανθάνειν, τὰ δὲ δι´ ἀμφοῖν μὴ λανθάνειν,
6903   1.47.14.14 : ἆρ´ ὀρθότατα ἐροῦμεν; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Τὸ τοίνυν
6904   1.47.14.15 : λεληθέναι μηδαμῶς ὑπολάβῃς, ὡς λέγω λήθης ἐνταῦθά
6905   1.47.14.16 : που γένεσιν. Ἔστι γὰρ λήθη μνήμης ἔξοδος, ἡ δ´ ἐν τῷ 
6906   1.47.14.17 : λεγομένῳ νῦν οὔπω γέγονε· τοῦ δὲ μήτε ὄντος μήτε γεγο–
6907   1.47.14.18 : νότος πω γίγνεσθαι φάναι τινὰ ἀποβολὴν ἄτοπον. Ἦ
6908   1.47.14.19 : γάρ; {—}Τί μήν; {—}Τὰ τοίνυν ὀνόματα μετάβαλε μόνον.
6909   1.47.14.20 : {—}Πῶς; {—}Ἀντὶ τοῦ λεληθέναι τὴν ψυχήν, ὅταν ἀπα–
6910   1.47.14.21 : θὴς αὕτη γίγνηται τῶν σεισμῶν τῶν τοῦ σώματος, ἣν νῦν
6911   1.47.14.22 : λήθην καλεῖς, ἀναισθησίαν ἐπονόμασον. {—}Ἔμαθον. {—}
6912   1.47.14.23 : Τὸ δ´ ἐν ἑνὶ πάθει τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα κοινῇ γιγνό–
6913   1.47.14.24 : μενον κοινῇ καὶ κινεῖσθαι, ταύτην δὴ τὴν κίνησιν ὀνομά–
6914   1.47.14.25 : ζων αἴσθησιν οὐκ ἀπὸ τρόπου φθέγγοι´ ἄν. {—}Ἀλη–
6915   1.47.14.26 : θέστατα λέγεις. {—}Οὐκοῦν ἤδη μανθάνομεν ὃ βουλόμεθα
6916   1.47.14.27 : καλεῖν τὴν αἴσθησιν;
6917   1.47.15.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 50D).
6918   1.47.15.2 : Ὅτι καὶ σῶμα ἄνευ ψυχῆς καὶ ψυχὴ ἄνευ σώματος
6919   1.47.15.3 : καὶ κοινῇ μετ´ ἀλλήλων ἐν τοῖς παθήμασι μεστά ἐστι
6920   1.47.15.4 : συγκεκραμένης ἡδονῆς λύπαις.
6921   1.48.t.1 : {1Περὶ νοῦ.}1
6922   1.48.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου>20 (p. 58A).
6923   1.48.1.2 : Ἔγωγε ἡγεῖσθαι οἶμαι ξύμπαντας, ὅσοις νοῦ καὶ σμι–
6924   1.48.1.3 : κρὸν προσήρτηται, μακρῷ ἀληθεστάτην εἶναι γνῶσιν.
6925   1.48.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος>20 (p. 93B).
6926   1.48.2.2 : Φέρε δή, πρὸς Διός· λέγεται ψυχὴ ἣ μὲν νοῦν τε
6927   1.48.2.3 : ἔχειν καὶ ἀρετὴν καὶ εἶναι ἀγαθή, ἣ δὲ ἄνοιάν τε καὶ
6928   1.48.2.4 : μοχθηρίαν καὶ εἶναι κακή; Καὶ ταῦτα ἀληθῶς λέγεται;
6929   1.48.3.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 11 Patrit.; 78, 1 Parthey.).
6930   1.48.3.2 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ πάτερ; ὁ νοῦς τῆς 
6931   1.48.3.3 : ψυχῆς χωρίζεται καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ πνεύματος, σοῦ εἰπόντος
6932   1.48.3.4 : ἔνδυμα εἶναι τοῦ μὲν νοῦ τὴν ψυχὴν, τῆς δὲ ψυχῆς τὸ
6933   1.48.3.5 : πνεῦμα;
6934   1.48.3.6 : {〈ἙΡΜ.〉} Συννοεῖν δεῖ, 〈ὦ〉 τέκνον, τὸν ἀκούοντα τῷ
6935   1.48.3.7 : λέγοντι καὶ συμπνεῖν καὶ ὀξυτέραν ἔχειν τὴν ἀκοὴν τῆς
6936   1.48.3.8 : τοῦ λέγοντος φωνῆς. Ἡ σύνθεσις τῶν ἐνδυμάτων τούτων
6937   1.48.3.9 : ἐν σώματι γηίνῳ γίγνεται· ἀδύνατον γὰρ τὸν νοῦν ἐν γη–
6938   1.48.3.10 : ίνῳ σώματι γυμνὸν αὐτὸν καθ´ ἑαυτὸν ἑδράσαι. Οὔτε
6939   1.48.3.11 : γὰρ τὸ γήινον σῶμα δυνατόν ἐστι τὴν τηλικαύτην ἀθα–
6940   1.48.3.12 : νασίαν ἐνεγκεῖν οὔτε τὴν τοσαύτην. ἀρετὴν ἀνασχέσθαι
6941   1.48.3.13 : συγχρωτιζόμενον αὑτῇ παθητὸν σῶμα. Ἔλαβεν 〈οὖν〉 ὥσπερ
6942   1.48.3.14 : περιβόλαιον τὴν ψυχήν· ἡ δὲ ψυχὴ καὶ αὐτή τις θεία
6943   1.48.3.15 : οὖσα καθάπερ ὑπηρέτῃ τῷ πνεύματι χρῆται, τὸ δὲ
6944   1.48.3.16 : πνεῦμα τὸ ζῷον διοικεῖ. Ὅταν 〈οὖν〉 ὁ νοῦς ἀπαλλαγῇ
6945   1.48.3.17 : τοῦ γηίνου σώματος, τὸν ἴδιον εὐθὺς ἐνεδύσατο χιτῶνα
6946   1.48.3.18 : τὸν πύρινον, ὃν οὐκ ἠδύνατο ἔχων εἰς τὸ γήινον σῶμα
6947   1.48.3.19 : κατοικῆσαι. Γῆ γὰρ πῦρ οὐ βαστάζει· πᾶσα γὰρ γῆ φλέ–
6948   1.48.3.20 : γεται καὶ ὑπὸ ὀλίγου σπινθῆρος. Διὰ τοῦτο καὶ τὸ ὕδωρ
6949   1.48.3.21 : περικέχυται τῇ γῇ, ὥσπερ ἔρυμα καὶ τεῖχος ἀντέχον πρὸς
6950   1.48.3.22 : τὴν τοῦ πυρὸς φλόγα· νοῦς δὲ ὀξύτατος 〈ὢν〉 πάντων
6951   1.48.3.23 : τῶν θείων νοημάτων καὶ τὸ ὀξύτατον πάντων τῶν στοι–
6952   1.48.3.24 : χείων ἔχει τὸ πῦρ σῶμα. Δημιουργὸς γὰρ ὢν ὁ νοῦς
6953   1.48.3.25 : τῶν πάντων ὀργάνῳ τῷ πυρὶ πρὸς τὴν δημιουργίαν χρῆ–
6954   1.48.3.26 : ται. Καὶ ὁ μὲν τοῦ παντὸς τῶν πάντων, ὁ δὲ τοῦ ἀν– 
6955   1.48.3.27 : θρώπου τῶν ἐπὶ γῆς μόνον. Γυμνὸς γὰρ ὢν τοῦ πυρὸς
6956   1.48.3.28 : ὁ ἐν ἀνθρώπῳ νοῦς ἀδυνατεῖ τὰ θεῖα δημιουργεῖν, ἀν–
6957   1.48.3.29 : θρώπινος ὢν τῇ οἰκήσει.
6958   1.48.4.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τῶν Πρὸς τὰ νοητὰ ἀφορ–
6959   1.48.4.2 : μῶν>20 (opusc. Porphyr. p. 62 Holsten.).
6960   1.48.4.3 : Πᾶν γενητὸν ἀπ´ ἄλλου τὴν αἰτίαν τῆς γενέσεως
6961   1.48.4.4 : ἔχει, εἴ γε μηδὲν ἀναιτίως γίγνεται. Ἀλλὰ τῶν γε γενη–
6962   1.48.4.5 : τῶν ὅσα μὲν διὰ συνθέσεως κέκτηται τὸ εἶναι, λυτὰ ἂν
6963   1.48.4.6 : εἴη καὶ διὰ τοῦτο φθαρτά· ὅσα δὲ ἁπλᾶ καὶ ἀσύνθετα
6964   1.48.4.7 : ὄντα ἐν τῷ ἁπλῷ τῆς ὑποστάσεως κέκτηται τὸ εἶναι,
6965   1.48.4.8 : ἄλυτα ὄντα, ἔστι μὲν ἄφθαρτα, γενητὰ δὲ λέγεται, οὐ
6966   1.48.4.9 : τῷ σύνθετα εἶναι, ἀλλὰ τῷ ἀπ´ αἰτίου τινὸς ἀνηρτῆσθαι.
6967   1.48.4.10 : Τὰ μὲν οὖν σώματα διχῶς γενητὰ καὶ ὡς ἀπ´ αἰτίας
6968   1.48.4.11 : ἠρτημένα τῆς παραγούσης καὶ ὡς σύνθετα· ψυχὴ δὲ καὶ
6969   1.48.4.12 : νοῦς γενητά, ὡς ἀπ´ αἰτίας ἠρτημένα μόνον, οὐ μὴν καὶ
6970   1.48.4.13 : ὡς σύνθετα. Τὰ μὲν ἄρα σώματα γενητὰ καὶ λυτὰ καὶ
6971   1.48.4.14 : φθαρτά· τὰ δὲ ἀγένητα μὲν ὡς ἀσύνθετα καὶ ταύτῃ
6972   1.48.4.15 : καὶ ἄλυτα καὶ ἄφθαρτα, γενητὰ δὲ ὡς 〈ἀπ´〉 αἰτίου
6973   1.48.4.16 : ἠρτημένα.
6974   1.48.5.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 63 Holsten.).
6975   1.48.5.2 : Ὁ νοῦς οὐκ ἔστιν ἀρχὴ πάντων· πολλὰ γάρ ἐστιν ὁ
6976   1.48.5.3 : νοῦς, πρὸ δὲ τῶν πολλῶν ἀνάγκη εἶναι τὸ ἕν. Ὅτι δὲ
6977   1.48.5.4 : πολλὰ ὁ νοῦς δῆλον· νοεῖ γὰρ ἀεὶ τὰ νοήματα, οὐχ ἓν
6978   1.48.5.5 : ὄντα, ἀλλὰ πολλὰ καὶ οὐκ ἄλλα ὄντα παρ´ ἐκεῖνον. Εἰ
6979   1.48.5.6 : οὖν ὁ αὐτός ἐστιν αὐτοῖς, ἐκεῖνα δὲ πολλά, πολλὰ ἂν εἴη 
6980   1.48.5.7 : καὶ ὁ νοῦς. Ὅτι δὲ ὁ αὐτός ἐστι τοῖς νοητοῖς, οὕτως
6981   1.48.5.8 : δείκνυται. Εἰ γάρ τι ἔστιν ὃ θεωρεῖ, ἤτοι ἐν ἑαυτῷ
6982   1.48.5.9 : ἔχων τοῦτο θεωρήσει, ἢ ἐν ἄλλῳ κείμενον. Καὶ ὅτι μὲν
6983   1.48.5.10 : θεωρεῖ δῆλον· σὺν γὰρ τῷ νοεῖν εἴη ἂν ὁ νοῦς, ἀφαιρε–
6984   1.48.5.11 : θεὶς δὲ τοῦ νοεῖν ἀφῄρηται τῆς οὐσίας. Δεῖ τοίνυν ἐπι–
6985   1.48.5.12 : στήσαντας τοῖς πάθεσιν ἃ συμβαίνει περὶ τὰς γνώσεις
6986   1.48.5.13 : ἀνιχνεῦσαι τὴν ἐκείνου θεωρίαν. Γνωστικαὶ δὲ δυνάμεις ἐν
6987   1.48.5.14 : ἡμῖν ἀθρόον <20αἴσθησις, φαντασία, νοῦς.>20 Πάντῃ δὲ τὸ
6988   1.48.5.15 : <20αἰσθήσει>20 προσχρώμενον τοῖς ἔξω ἐπιβάλλον θεωρεῖ, οὐχ
6989   1.48.5.16 : ἑνούμενον ἐκείνοις ἃ θεωρεῖ, ἀλλὰ μόνον τύπον αὐτῶν ἐκ
6990   1.48.5.17 : τῆς πρὸς αὐτὰ προσβολῆς λαμβάνον. ὅταν οὖν ἴδῃ ὀφθαλ–
6991   1.48.5.18 : μὸς τὸ ὁρώμενον, ἀμήχανον ἐν ταὐτότητι γενέσθαι τοῦ
6992   1.48.5.19 : ὁρωμένου· οὐ γὰρ ἂν ἴδοι, εἰ μὴ ἐν διαστάσει γένοιτο.
6993   1.48.5.20 : ὡσαύτως δὲ κἂν τὸ ἁπτόμενον, ἐν ταὐτότητι γενόμενον,
6994   1.48.5.21 : φθαρείη. ἐξ ὧν δῆλον, ὅτι ἀεὶ ἥ τε αἴσθησις καὶ τὸ
6995   1.48.5.22 : αἰσθήσει προσχρώμενον εἰς τὸ ἔξω φέρεται, εἰ μέλλει τὸ
6996   1.48.5.23 : αἰσθητὸν καταλήψεσθαι. Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ <20φαντασία>20
6997   1.48.5.24 : ἀεὶ ἐπὶ τὸ ἔξω φέρεται καὶ τῇ τάσει αὐτῆς τὸ εἰκόνισμα
6998   1.48.5.25 : παρυφίσταται ....., ἤτοι καὶ παρασκευάζον ἔξωθεν ἢ
6999   1.48.5.26 : αὐτῇ τῇ πρὸς τὸ ἔξω τάσει τὴν ὡς ἔξω ὄντος εἰκονίσμα–
7000   1.48.5.27 : τος ἐνδεικνύμενον. Καὶ τούτων μὲν κατάληψις τοιαύτη,
7001   1.48.5.28 : ὧν οὐδεμία εἰς ἑαυτὴν συννεύουσα καὶ συναγομένη ἐντύχοι
7002   1.48.5.29 : ἂν ἤ τῳ αἰσθητῷ ἤ τῳ ἀναισθήτῳ εἴδει· ἐπὶ δὲ τοῦ <20νοῦ>20
7003   1.48.5.30 : οὐ τοῦτον τὸν τρόπον ἡ κατάληψις, ἀλλὰ συννεύοντος 
7004   1.48.5.31 : εἰς ἑαυτὸν καὶ ἑαυτὸν θεωροῦντος. Παρεξελθὼν γὰρ τοῦ
7005   1.48.5.32 : θεάσασθαι τὰς ἑαυτοῦ ἐνεργείας καὶ ὄμμα εἶναι τῶν
7006   1.48.5.33 : αὑτοῦ ἐνεργειῶν 〈ἐνεργ〉ουσῶν τὸ ὅραμα, οὐδὲν ἂν νοήσειεν.
7007   1.48.5.34 : Ὡς μὲν οὖν ἦν [ἡ] αἴσθησίς τε καὶ τὸ αἰσθητόν, οὕτως
7008   1.48.5.35 : ἔστι νοῦς τε καὶ τὸ νοητόν. Θεωρεῖ δὲ ἣ μὲν ἐκτεινομένη
7009   1.48.5.36 : εἰς τὸ ἔξω, εὑρίσκουσα τὸ αἰσθητὸν 〈ἐν〉 τῇ ὕλῃ κείμε–
7010   1.48.5.37 : νον· ὁ δὲ νοῦς εἰς αὑτὸν συναγόμενος, οὐδαμῇ ἔξω ἐκτει–
7011   1.48.5.38 : νόμενος, ὅπερ καὶ ἐδόκει τισὶν 〈οὐδ´〉 ὀνόματος διαφορᾶς
7012   1.48.5.39 : προστεθείσης τῇ τοῦ νοῦ ὑποστάσει καὶ 〈τῇ〉 τῆς φαντα–
7013   1.48.5.40 : σίας. Ἡ γὰρ ἐν λογικῷ ζῴῳ φαντασία ἐδέδοκτο αὐτοῖς νό–
7014   1.48.5.41 : ησις· ἀλλ´ [εἰ] ἐκείνοις μὲν πάντα ἀπαρτήσασιν ἀπὸ τῆς
7015   1.48.5.42 : ὕλης καὶ τῆς σωματικῆς φύσεως ἀκόλουθον ἦν καὶ τὸν νοῦν
7016   1.48.5.43 : τούτων ἀπαρτᾶν· ὁ δ´ ἡμέτερος 〈νοῦς〉 ἀσωμάτων καὶ
7017   1.48.5.44 : ἑτέρων θεωρὸς οὐσιῶν ποῦ τοίνυν κειμένας καταλήψεται
7018   1.48.5.45 : αὐτάς; ἔξω δὲ ὄντων ὕλης οὐδαμοῦ ἂν εἴη ταῦτα. Δῆλον
7019   1.48.5.46 : 〈οὖν〉 ὡς νοερὰ καὶ νοήσει συναχθήσεται. Καὶ τοίνυν εἰ
7020   1.48.5.47 : νοερὰ 〈χωρεῖ〉 εἰς τὸν νοῦν, [καὶ τὸ νοητὸν] καὶ ἑαυτὸν
7021   1.48.5.48 : θεωρήσει νοῶν τὰ νοητά· καὶ χωρῶν εἰς ἑαυτόν, νοεῖ
7022   1.48.5.49 : διὰ τὸ εἰς ἐκεῖνα χωρεῖν. Εἰ δὲ πολλὰ [καὶ] τὰ νοητά,
7023   1.48.5.50 : (πολλὰ γὰρ ὁ νοῦς νοεῖ καὶ οὐχ ἕν), πολλὰ ἂν εἴη [καὶ]
7024   1.48.5.51 : ἐξ ἀνάγκης καὶ αὐτός. Κεῖται δὲ πρὸ τῶν πολλῶν τὸ
7025   1.48.5.52 : ἕν, ὥστε ἀνάγκη πρὸ τοῦ νοῦ εἶναι τὸ ἕν. 
7026   1.48.6.1 : <20Ἀρχύτου ἐκ τοῦ Περὶ νόω καὶ αἰσθάσιος>20
7027   1.48.6.2 : (fr. phil. Gr. I p. 565 Mullach.).
7028   1.48.6.3 : Αἴσθασις μὲν ἐν σώματι γίνεται, νόος δ´ ἐν ψυχᾷ.
7029   1.48.6.4 : Τὸ μὲν γὰρ ἀρχὰ τῶν αἰσθατῶν ὑπάρχει, τὸ δὲ τῶν νοα–
7030   1.48.6.5 : τῶν. Πλάθεος μὲν γὰρ μέτρον ἀριθμός, μάκεος δὲ ποῦς,
7031   1.48.6.6 : ῥοπᾶς δὲ καὶ σταθμῶ ζυγόν, ὀρθότατος δὲ καὶ εὐθύτατος
7032   1.48.6.7 : κανὼν καὶ στάθμα ὀρθὰ γωνία· οὕτως δὲ καὶ τῶν μὲν αἰσθα–
7033   1.48.6.8 : τῶν αἴσθασις [μέτρον], τῶν δὲ νοατῶν νόος ἀρχὰ καὶ μέτρον
7034   1.48.6.9 : ἐντί. Καὶ ὁ μὲν νόος ἀρχὰ νοατῶν τε 〈καὶ〉 φύσι πράτων·
7035   1.48.6.10 : ἁ δὲ αἴσθασις 〈δευτέρων τε φύσι καὶ τῶν παρ´〉 ἁμῖν· ὃ
7036   1.48.6.11 : μὲν γάρ ἐντι ἀρχὰ τᾷ ψυχᾷ, ἃ δὲ τῷ σώματι. Καὶ ὁ μὲν
7037   1.48.6.12 : νόος τῶν τιμιαιτάτων ἐντὶ κριτάς, ἁ δ´ αἴσθασις τῶν
7038   1.48.6.13 : χρησιμωτάτων. Ἁ μὲν γὰρ αἴσθασις τῶ σώματος ἕνεκε
7039   1.48.6.14 : συνέστακε καὶ τᾶς εἰς τοῦτο λειτουργίας· ὁ δὲ νόος 〈τᾶς
7040   1.48.6.15 : ψυχᾶς ἕνεκε〉 καὶ τᾶς εἰς ταύταν πολυφραδμοσύνας. Καὶ
7041   1.48.6.16 : ὁ μὲν νόος ἐντὶ ἀρχὰ τᾶς ἐπιστάμας, ἁ δ´ αἴσθασις τᾶς
7042   1.48.6.17 : δόξας· ἃ μὲν γὰρ ἔχει τὰν ἐκ τῶν αἰσθατῶν ἐνέργειαν, ὃ
7043   1.48.6.18 : δὲ τὰν ἐκ τῶν νοατῶν. Τυγχάνοντι δὲ τὰ μὲν αἰσθατὰ 
7044   1.48.6.19 : τῶν πραγμάτων κινάσιος μεταβλάσιός τε κοινανέοντα, τὰ
7045   1.48.6.20 : δὲ νοατὰ στάσιος καὶ αἰδιότατος. Παραπλασίως δὲ καὶ
7046   1.48.6.21 : ἁ αἴσθασις καὶ ὁ νόος ἔχοντι· ἁ μὲν γὰρ αἴσθασις τῶ
7047   1.48.6.22 : αἰσθατῶ, τὸ δ´ αἰσθατὸν καὶ κινέεται καὶ μεταβάλλει
7048   1.48.6.23 : καὶ οὐδέποκα ἐν ταὐτῷ ἀτρεμέει· διὸ καὶ μᾶλλον καὶ
7049   1.48.6.24 : ἧττον καὶ βέλτιον καὶ χεῖρον γίνεται ὁρῆν 〈τὸ αἰσθατόν〉·
7050   1.48.6.25 : ὁ δὲ νόος τῶ νοατῶ, τὸ δὲ νοατὸν ἀκίνατον ἐξ ὠσίας·
7051   1.48.6.26 : διὸ οὔτε μᾶλλον οὔτε ἧττον οὔτε βέλτιον οὔτε χεῖρον ἔντι
7052   1.48.6.27 : νοὲν τὸ νοατόν. 〈Καὶ〉 καθάπερ 〈ὁ〉 νόος τὸ πρᾶτον
7053   1.48.6.28 : βλέπει καὶ τὸ παράδειγμα, οὕτως ἁ αἴσθασις τὰν εἰκόνα
7054   1.48.6.29 : καὶ τὸ δεύτερον· ὁ μὲν γὰρ νόος οὐρανὸν ἁπλῶς 〈ἢ τέχναν〉,
7055   1.48.6.30 : ἁ δ´ αἴσθασις ἁπλῶς τὰν τῶ ἁλίω σφαῖραν ἢ τὰς χει–
7056   1.48.6.31 : ροτεχνατῶν. Ἔτι 〈ὁ〉 μὲν νόος ἀμερὴς καὶ ἀδιαίρετος,
7057   1.48.6.32 : καθάπερ μονὰς καὶ στιγμά, παραπλασίως δὲ καὶ τὸ νοα–
7058   1.48.6.33 : τόν (τὸ γὰρ εἶδος οὔτε πέρας σώματός ἐντι οὔτε ὅρος,
7059   1.48.6.34 : ἀλλὰ μόνον τύπωσις τῶ ἐόντος, ᾇ ἐόν ἐντι), ἁ δ´ αἴσθασις
7060   1.48.6.35 : μεριστὰ καὶ διαιρετά. Τῶν γὰρ ἐόντων ἐντὶ τὰ μὲν
7061   1.48.6.36 : αἰσθατά, τὰ δὲ δοξαστά, τὰ δ´ ἐπιστατά, τὰ δὲ νοατά.
7062   1.48.6.37 : Καὶ τὰ μὲν σώματα, ὧν ἔντι τις ἀντιτυπία, αἰσθατά· 
7063   1.48.6.38 : δοξαστὰ δὲ τὰ μετέχοντα τῶν εἰδέων ὡς αἱ εἰκόνες, οἷον
7064   1.48.6.39 : ὁ τὶς ἄνθρωπος τῶ ἀνθρώπω καὶ τὸ 〈τὶ〉 τρίγωνον τῶ
7065   1.48.6.40 : τριγώνω· ἐπιστατὰ δὲ τὰ τοῖς εἴδεσι συμβεβακότα ἐξ
7066   1.48.6.41 : ἀνάγκας, ὡς ἐν γαμετρίᾳ τὰ τοῖς σχήμασι· νοατὰ δὲ
7067   1.48.6.42 : αὐτὰ τὰ εἴδεα καὶ αἱ ἀρχαὶ τῶν ἐπιστατῶν· οἷον αὐτὸ
7068   1.48.6.43 : κύκλος καὶ τρίγωνον καὶ σφαῖρα. Τυγχάνοντι δὲ καὶ ἐν
7069   1.48.6.44 : ἁμῖν αὐτοῖς κατὰ ψυχὰν γνώσιες τέτταρες· νόος, ἐπιστάμα,
7070   1.48.6.45 : δόξα, αἴσθασις· ὧν αἱ μὲν δύο τῶ λόγω ἀρχαί ἐντι, οἷον
7071   1.48.6.46 : νόος καὶ αἴσθασις, τὰ δὲ δύο τέλεα, οἷον ἐπιστάμα καὶ
7072   1.48.6.47 : δόξα. Τὸ δ´ ὅμοιον ἀεὶ τῶ ὁμοίω γνωστικόν. Φανερὸν
7073   1.48.6.48 : 〈ὦν〉 ὅτι ὁ μὲν νόος ἐν ἁμῖν τῶν νοατῶν γνωστικός, ἁ
7074   1.48.6.49 : δὲ ἐπιστάμα τῶν ἐπιστατῶν, 〈ἁ δὲ δόξα τῶν δοξαστῶν,〉
7075   1.48.6.50 : ἁ δὲ αἴσθασις τῶν αἰσθατῶν.
7076   1.48.7.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 5, 11. 12 p. 392, 1 Diels.).〉
7077   1.48.7.2 : <20Πυθαγόρας, Ἀναξαγόρας, Πλάτων, Ξενο–
7078   1.48.7.3 : κράτης, Κλεάνθης>20 θύραθεν εἰσκρίνεσθαι τὸν νοῦν.
7079   1.48.7.4 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Ἐμπεδοκλῆς>20 καὶ <20Δημόκρι–
7080   1.48.7.5 : τος>20 ταὐτὸν νοῦν καὶ ψυχήν, καθ´ οὓς οὐδὲν ἂν εἴη ζῷον
7081   1.48.7.6 : ἄλογον κυρίως.
7082   1.48.8.1 : <20Ἰαμβλίχου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχῆς.>20
7083   1.48.8.2 : Πάλιν τοίνυν περὶ τοῦ νοῦ καὶ πασῶν τῶν κρειττό–
7084   1.48.8.3 : νων δυνάμεων τῆς ψυχῆς οἱ μὲν <20Στωικοὶ>20 λέγουσι μὴ
7085   1.48.8.4 : εὐθὺς ἐμφύεσθαι τὸν λόγον, ὕστερον δὲ συναθροίζεσθαι
7086   1.48.8.5 : ἀπὸ τῶν αἰσθήσεων καὶ φαντασιῶν περὶ δεκατέσσαρα ἔτη. 
7087   1.48.8.6 : Οἱ δ´ ἀπὸ <20Πλάτωνος>20 καὶ <20Πυθαγόρου>20 παρεῖναι
7088   1.48.8.7 : μὲν καὶ ἐν τοῖς ἀρτιγενέσι τὸν λόγον φασίν, ἐπισκοτεῖσθαί
7089   1.48.8.8 : γε μὴν [ἐν] τοῖς ἔξωθεν καὶ μὴ ἐνεργεῖν τὴν οἰκείαν ἐνέρ–
7090   1.48.8.9 : γειαν, ἀλλ´ ἡσυχάζειν.
7091   1.48.8.10 : Ἤδη τοίνυν [περὶ τοῦ νοῦ] πολλοὶ μὲν <20Περιπατη–
7092   1.48.8.11 : τικοὶ>20 τὸν ἐκ σπέρματος καὶ [τὸν] ἀπὸ τῆς φύσεως ἄλλον
7093   1.48.8.12 : νοῦν ὑποθέμενοι, ὡς αὐτίκα μάλα ἀποβλαστάνοντα ´πὸ
7094   1.48.8.13 : τῆς πρώτης γενέσεως, καὶ χωριστὸν καὶ θύραθεν ἐπι–
7095   1.48.8.14 : καλούμενον ἕτερον παραγίγνεσθαι λέγουσιν ὀψιαίτατα,
7096   1.48.8.15 : ἐπειδὰν τελειωθῇ μὲν ὁ κατὰ δύναμιν νοῦς, ἐπιτηδείως
7097   1.48.8.16 : δὲ μετέχῃ τῆς κατ´ ἐνέργειαν νοήσεως.
7098   1.48.8.17 : Πολλοὶ δὲ αὐτῶν τῶν <20Πλατωνικῶν>20 καὶ τὸν νοῦν
7099   1.48.8.18 : τῇ ψυχῇ ἅμα τῇ πρώτῃ εἰσόδῳ αὐτῆς εἰς τὸ σῶμα συν–
7100   1.48.8.19 : εισάγουσιν, οὐδὲ εἶναι ὅλως ἑτέραν μὲν αὐτήν, ἕτερον δὲ
7101   1.48.8.20 : αὐτῆς τὸν νοῦν.
7102   1.49.t.1 : {1Περὶ ψυχῆς.}1
7103   1.49.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 2, 1. 3. 4. 2. 7. 8. 6 p. 386, 2 Diels.).〉
7104   1.49.1a.2 : <20Θαλῆς>20 ἀπεφήνατο πρῶτος τὴν ψυχὴν ἀεικίνητον ἢ
7105   1.49.1a.3 : αὐτοκίνητον.
7106   1.49.1a.4 : <20Πυθαγόρας>20 ἀριθμὸν αὑτὸν κινοῦντα, τὸν δὲ ἀριθ–
7107   1.49.1a.5 : μὸν ἀντὶ τοῦ νοῦ παραλαμβάνει.
7108   1.49.1a.6 : Ὁμοίως δὲ καὶ <20Ξενοκράτης.>20
7109   1.49.1a.7 : <20Ἀλκμαίων>20 φύσιν αὐτοκίνητον κατὰ ἀίδιον κίνησιν 
7110   1.49.1a.8 : καὶ διὰ τοῦτο ἀθάνατον αὐτὴν καὶ προσεμφερῆ τοῖς θεί–
7111   1.49.1a.9 : οις ὑπολαμβάνει.
7112   1.49.1a.10 : <20Δικαίαρχος>20 ἁρμονίαν τῶν τεττάρων στοιχείων.
7113   1.49.1a.11 : <20Ἀσκληπιάδης>20 ὁ ἰατρὸς συγγυμνασίαν τῶν αἰσθή–
7114   1.49.1a.12 : σεων.
7115   1.49.1a.13 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐνδελέχειαν πρώτην σώματος φυ–
7116   1.49.1a.14 : σικοῦ, ὀργανικοῦ, δυνάμει ζωὴν ἔχοντος· τὴν δ´ ἐντελέ–
7117   1.49.1a.15 : χειαν ἀκουστέον ἀντὶ τοῦ εἴδους καὶ τῆς ἐνεργείας.
7118   1.49.2.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 3, 2–11 p. 387, 10 Diels.).〉
7119   1.49.2.2 : <20Ἀναξιμένης, Ἀναξαγόρας, Ἀρχέλαος [Διο–
7120   1.49.2.3 : γένης>20] ἀερώδη.
7121   1.49.2.4 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 πνεῦμα νοερόν, θερμόν.
7122   1.49.2.5 : <20Παρμενίδης>20 δὲ καὶ <20Ἵππασος>20 πυρώδη.
7123   1.49.2.6 : <20Δημόκριτος>20 πυρῶδες σύγκριμα ἐκ τῶν λόγῳ θεω–
7124   1.49.2.7 : ρητῶν, σφαιρικὰς μὲν ἐχόντων τὰς ἰδέας, πυρίνην δὲ τὴν
7125   1.49.2.8 : δύναμιν, ὅπερ σῶμα εἶναι. 
7126   1.49.2.9 : <20Ἡρακλείδης>20 φωτοειδῆ τὴν ψυχὴν ὡρίσατο.
7127   1.49.2.10 : <20Λεύκιππος>20 ἐκ πυρὸς εἶναι τὴν ψυχήν.
7128   1.49.2.11 : <20Διογένης>20 ὁ Ἀπολλωνιάτης ἐξ ἀέρος τὴν ψυχήν.
7129   1.49.2.12 : <20Ἵππων>20 ἐξ ὕδατος τὴν ψυχήν.
7130   1.49.2.13 : <20Ξέναρχος>20 ὁ Περιπατητικὸς καί τινες ἕτεροι τῆς
7131   1.49.2.14 : αὐτῆς αἱρέσεως τὴν κατὰ τὸ εἶδος τελειότητα καὶ ἐντελέ–
7132   1.49.2.15 : χειαν, καθ´ ἑαυτὴν οὖσαν ἅμα καὶ μετὰ τοῦ σώματος
7133   1.49.2.16 : συντεταγμένην.
7134   1.49.2.17 : <20Ἐπίκουρος>20 κρᾶμα ἐκ τεττάρων, ἐκ ποιοῦ πυρώδους,
7135   1.49.2.18 : ἐκ ποιοῦ ἀερώδους, ἐκ ποιοῦ πνευματικοῦ, ἐκ τετάρτου
7136   1.49.2.19 : τινὸς ἀκατονομάστου, τοῦτο δ´ ἦν αὐτῷ τὸ αἰσθητικόν·
7137   1.49.2.20 : ὧν τὸ μὲν πνεῦμα κίνησιν, τὸν δὲ ἀέρα ἠρεμίαν, τὸ δὲ
7138   1.49.2.21 : θερμὸν τὴν φαινομένην θερμότητα τοῦ σώματος, τὸ δ´
7139   1.49.2.22 : ἀκατονόμαστον τὴν ἐν ἡμῖν ἐμποιεῖν αἴσθησιν, ἐν οὐδενὶ
7140   1.49.2.23 : γὰρ τῶν ὀνομαζομένων στοιχείων εἶναι αἴσθησιν.
7141   1.49.3.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 41b Patrit.).
7142   1.49.3.2 : Ψυχὴ τοίνυν ἐστὶν οὐσία ἀίδιος νοητική, νόημα ἔχουσα
7143   1.49.3.3 : τὸν ἑαυτῆς λόγον.
7144   1.49.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 247C).
7145   1.49.2.2 : Ἡ γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος καὶ ἀναφὴς
7146   1.49.2.3 : οὐσία ὄντως 〈οὖσα〉 ψυχῆς.
7147   1.49.3.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 40b Patrit.).
7148   1.49.3.2 : Ἔστι τοίνυν ἡ ψυχὴ ἀσώματος οὐσία· εἰ γὰρ ἔχει
7149   1.49.3.3 : σῶμα, οὐκέτι ἔσται ἑαυτῆς σωστική. Πᾶν γὰρ σῶμα
7150   1.49.3.4 : δεῖται τοῦ εἶναι, δεῖται καὶ ζωῆς τῆς ἐν τάξει κειμένης.
7151   1.49.3.5 : Παντὶ γὰρ τῷ γένεσιν ἔχοντι καὶ μεταβολὴν δεῖ ἐπακο– 
7152   1.49.3.6 : λουθεῖν. Τὸ γὰρ γινόμενον γίνεται ἐν μεγέθει, γινόμενον
7153   1.49.3.7 : 〈γὰρ〉 αὔξην ἔχει· παντὶ δὲ τῷ αὐξανομένῳ ἐπακολουθεῖ
7154   1.49.3.8 : μείωσις, μειώσει φθορά. Μετειληφὸς δὲ εἴδους ζωῆς ζῇ
7155   1.49.3.9 : καὶ κοινωνεῖ τοῦ εἶναι 〈διὰ〉 τὴν ψυχήν. Ἡ δὲ αἰτία
7156   1.49.3.10 : ἑτέρῳ τοῦ εἶναι αὐτὴ προτοῦ ὄν ἐστι. Τὸ δὲ εἶναι νῦν
7157   1.49.3.11 : λέγω τὸ ἐν λόγῳ γενέσθαι καὶ μετέχειν ζωῆς νοερᾶς·
7158   1.49.3.12 : παρέχει δὲ ἡ ψυχὴ ζωὴν νοεράν. Καλεῖται δὲ ζῷον μὲν
7159   1.49.3.13 : διὰ τὴν ζωήν, λογικὸν δὲ διὰ τὸ νοερόν, θνητὸν δὲ διὰ τὸ
7160   1.49.3.14 : σῶμα. Ψυχὴ ἄρα 〈οὐσία〉 ἀσώματος, ἀμετάπτωτον ἔχουσα
7161   1.49.3.15 : τὴν δύναμιν. Πῶς γὰρ οἷόν τέ ἐστι λέγειν ζῷον [νοερόν], μὴ
7162   1.49.3.16 : οὔσης οὐσίας τῆς καὶ παρεχούσης ζωήν; ἀλλὰ οὐδὲ λογι–
7163   1.49.3.17 : κὸν οἷόν τέ ἐστιν εἰπεῖν, μὴ οὔσης τῆς διανοητικῆς οὐσίας
7164   1.49.3.18 : τῆς καὶ παρεχούσης νοερὰν ζωήν. Ἐν πᾶσι δὲ οὐκ ἀφι–
7165   1.49.3.19 : κνεῖται τὸ νοερὸν διὰ τὴν τοῦ σώματος σύστασιν πρὸς
7166   1.49.3.20 : τὴν ἁρμονίαν. Ἐὰν γὰρ ὑπερέχῃ ἐν τῇ συστάσει τὸ θερμόν,
7167   1.49.3.21 : κοῦφος καὶ ἔνθερμος 〈ἄνθρωπος〉 γίνεται, ἐὰν δὲ τὸ ψυ–
7168   1.49.3.22 : χρόν, βαρὺς καὶ νωχελὴς γίνεται· φύσις γὰρ ἁρμόζει τὴν
7169   1.49.3.23 : τοῦ σώματος σύστασιν πρὸς τὴν ἁρμονίαν. Εἴδη δὲ τῆς
7170   1.49.3.24 : ἁρμονίας τρία· τὸ κατὰ τὸ θερμὸν καὶ τὸ κατὰ 〈τὸ〉 ψυχρὸν
7171   1.49.3.25 : καὶ τὸ κατὰ τὸ μέσον. Ἁρμόζει δὲ κατὰ τὸν ἐπικρατή–
7172   1.49.3.26 : σαντα ἀστέρα τῆς συγκράσεως τῶν ἀστέρων. Παραλαβοῦσα
7173   1.49.3.27 : δὲ ψυχὴ 〈σῶμα〉 καθὼς εἵμαρται, τούτῳ παρέχει ζωὴν τῷ
7174   1.49.3.28 : τῆς φύσεως ἔργῳ. Ἡ φύσις τοίνυν ὁμοιοῖ τὴν ἁρμονίαν
7175   1.49.3.29 : τοῦ σώματος τῇ τῶν ἀστέρων συγκράσει καὶ ἑνοῖ τὰ πο–
7176   1.49.3.30 : λυμιγῆ πρὸς τὴν τῶν ἀστέρων ἁρμονίαν, ὥστε ἔχειν πρὸς
7177   1.49.3.31 : ἄλληλα συμπάθειαν. Τέλος γὰρ τῆς τῶν ἀστέρων ἁρμο–
7178   1.49.3.32 : νίας τὸ γεννᾶν συμπάθειαν καθ´ εἱμαρμένην αὐτῶν.
7179   1.49.4.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 41 Patrit.).
7180   1.49.4.2 : Ψυχὴ τοίνυν ἐστίν, ὦ Ἄμμων, οὐσία αὐτοτελής, ἐν 
7181   1.49.4.3 : ἀρχῇ ἑλομένη βίον τὸν καθ´ εἱμαρμένην καὶ ἐπεσπάσατο
7182   1.49.4.4 : ἑαυτῇ λόγον ὅμοιον τῇ ὕλῃ ἔχοντα θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν.
7183   1.49.4.5 : Καὶ ὁ μὲν θυμὸς ὑπερέχει ὕλην· οὗτος, ἐὰν ἕξιν ποιήσῃ
7184   1.49.4.6 : πρὸς τὸ τῆς ψυχῆς νόημα, γίνεται ἀνδρεία καὶ οὐ παρά–
7185   1.49.4.7 : γεται ὑπὸ δειλίας. Ἡ δὲ ἐπιθυμία ὑπερέχεται· αὕτη
7186   1.49.4.8 : ἐὰν ἕξιν ποιήσῃ πρὸς τὸν τῆς ψυχῆς λογισμόν, γίνεται
7187   1.49.4.9 : σωφροσύνη καὶ οὐ κινεῖται ὑπὸ ἡδονῆς· ἀναπληροῖ γὰρ
7188   1.49.4.10 : ὁ λογισμὸς τὸ ἐνδέον τῆς ἐπιθυμίας. Ὅταν δὲ ἀμφότερα
7189   1.49.4.11 : ὁμονοήσῃ καὶ ἴσην ἕξιν ποιήσῃ καὶ ἔχηται ἀμφότερα τοῦ
7190   1.49.4.12 : τῆς ψυχῆς λογισμοῦ, γίνεται δικαιοσύνη· ἡ γὰρ ἴση ἕξις
7191   1.49.4.13 : αὐτῶν ἀφαιρεῖ μὲν τὴν ὑπερβολὴν τοῦ θυμοῦ, ἐπανισοῖ
7192   1.49.4.14 : δὲ τὸ ἐνδέον τῆς ἐπιθυμίας. Ἀρχὴ δὲ τούτων ἡ διανοη–
7193   1.49.4.15 : τικὴ οὐσία, καθ´ αὑτὴν αὐτὴ οὖσα, ἐν τῷ αὑτῆς περι–
7194   1.49.4.16 : νοητικῷ λόγῳ κράτος ἔχουσα [τὸν ἑαυτῆς λόγον]. Ἄρχει
7195   1.49.4.17 : δὲ καὶ ἡγεμονεύει ἡ οὐσία ὥσπερ ἄρχων· ὁ δὲ λόγος
7196   1.49.4.18 : αὐτῆς ὥσπερ σύμβουλος. Ὁ περινοητικὸς λόγος τοίνυν
7197   1.49.4.19 : τῆς οὐσίας ἐστὶ γνῶσις τῶν λογισμῶν τῶν παρεχόντων
7198   1.49.4.20 : εἰκασμὸν λογισμοῦ τῷ ἀλόγῳ, ἀμυδρὸν μὲν ὡς πρὸς λό–
7199   1.49.4.21 : γον, λογισμὸν δὲ ὡς πρὸς τὸ ἄλογον, καθάπερ ἠχὼ πρὸς
7200   1.49.4.22 : φωνὴν καὶ τὸ τῆς σελήνης λαμπρὸν πρὸς ἥλιον. Ἥρ–
7201   1.49.4.23 : μοσται δὲ θυμὸς καὶ ἐπιθυμία πρός τινα λογισμὸν καὶ
7202   1.49.4.24 : ἀνθέλκει ἄλληλα καὶ ἐπισπᾶται 〈τὴν〉 ἐν ἑαυτοῖς ὑλικὴν
7203   1.49.4.25 : διάνοιαν.
7204   1.49.5.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 41 Patrit.).
7205   1.49.5.2 : Ψυχὴ πᾶσα ἀθάνατος καὶ ἀεικίνητος. Ἔφημεν γὰρ
7206   1.49.5.3 : ἐν τοῖς γενικοῖς κινήσεις τὰς μὲν ὑπὸ τῶν ἐνεργειῶν, τὰς
7207   1.49.5.4 : δὲ ὑπὸ τῶν σωμάτων. Φαμὲν δὲ τὴν ψυχὴν ἐξ οὐσίας 
7208   1.49.5.5 : τινὸς οὐχ ὕλης γεγενῆσθαι, ἀσώματον οὖσαν καὶ αὐτῆς
7209   1.49.5.6 : ἀσωμάτου οὔσης. Πᾶν γὰρ τὸ γενόμενον ἀνάγκη ἔκ τινος
7210   1.49.5.7 : γεγενῆσθαι. Ὅσων μὲν οὖν τῇ γενέσει φθορὰ ἐπακολουθεῖ,
7211   1.49.5.8 : τούτοις δύο κινήσεις παρακολουθεῖν ἀνάγκη, τήν τε 〈τῆς〉
7212   1.49.5.9 : ψυχῆς ὑφ´ ἧς κινεῖται καὶ τὴν τοῦ σώματος ὑφ´ ἧς αὔξε–
7213   1.49.5.10 : ται καὶ φθίνει, ἔτι δὲ καὶ ἀναλυθέντος ἀναλύεται. Ταύ–
7214   1.49.5.11 : την ὁρίζομαι τὴν κίνησιν τῶν φθαρτῶν σωμάτων. Ἡ δὲ
7215   1.49.5.12 : ψυχὴ ἀεικίνητος, ὅτι ἀεὶ ἐν αὑτῇ κινεῖται καὶ ἄλλοις
7216   1.49.5.13 : κίνησιν ἐνεργεῖ. Κατὰ τοῦτον οὖν τὸν λόγον ἐστὶ ψυχὴ
7217   1.49.5.14 : πᾶσα ἀθάνατος καὶ ἀεικίνητος, ἔχουσα κίνησιν τὴν αὑτῆς
7218   1.49.5.15 : ἐνέργειαν. Ἰδέαι δὲ ψυχῶν· <20θεία, ἀνθρωπίνη, ἄλο–
7219   1.49.5.16 : γος.>20 Ἡ μὲν οὖν <20θεία>20 τοῦ θείου σώματος 〈δι´〉 αὑτῆς
7220   1.49.5.17 : ἐνέργεια. Ἐν μὲν γὰρ αὑτῇ κινεῖται καὶ αὐτὸ κινεῖ.
7221   1.49.5.18 : Ἐπὰν γὰρ θνητῶν ζῴων ἀπαλλαγῇ, χωρισθεῖσα τῶν ἀλό–
7222   1.49.5.19 : γων ἑαυτῆς μερῶν, ἐξελθοῦσα εἰς τὸ θεῖον σῶμα ὡς
7223   1.49.5.20 : ἀεικίνητος ἐν ἑαυτῇ κινεῖται, συμπεριφερομένη τῷ παντί.
7224   1.49.5.21 : Ἡ δὲ <20ἀνθρωπίνη>20 ἔχει μὲν καί τι τοῦ θείου, συνῆπται
7225   1.49.5.22 : δὲ αὐτῇ καὶ τὰ ἄλογα, ἥ τε ἐπιθυμία καὶ ὁ θυμός. Καὶ
7226   1.49.5.23 : αὗται μὲν ἀθάνατοι, καθότι καὶ αὐταὶ ἐνέργειαι τυγχά–
7227   1.49.5.24 : νουσιν, [αἱ] ἐνέργειαι δὲ θνητῶν σωμάτων. Διὸ τοῦ μὲν
7228   1.49.5.25 : θείου μέρους τῆς ψυχῆς, οὔσης ἐν τῷ θείῳ σώματι, πόρρω
7229   1.49.5.26 : τυγχάνουσιν οὖσαι· ἐπειδὰν δὲ εἰσέλθῃ τοῦτο εἰς θνητὸν
7230   1.49.5.27 : σῶμα, κἀκεῖνα ἐπιφοιτᾷ καὶ τῇ παρουσίᾳ αὐτῶν γίνεται
7231   1.49.5.28 : ἀεὶ ψυχὴ ἀνθρωπίνη. Ἡ δὲ τῶν <20ἀλόγων>20 συνέστηκεν ἐκ
7232   1.49.5.29 : θυμοῦ τε καὶ ἐπιθυμίας. Διόπερ καὶ ἄλογα ἐκλήθη τὰ
7233   1.49.5.30 : ζῷα ταῦτα, στερήσει τοῦ λόγου τῆς ψυχῆς. Τετάρτην δὲ 
7234   1.49.5.31 : νόει τὴν τῶν <20ἀψύχων,>20 ἥτις ἔξωθεν οὖσα τῶν σωμάτων
7235   1.49.5.32 : ἐνεργεῖ κινοῦσα. Αὕτη δ´ ἂν εἴη ἐν τῷ θείῳ σώματι
7236   1.49.5.33 : κινουμένη καὶ ὥσπερ κατὰ πάροδον ταῦτα κινοῦσα.
7237   1.49.6.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 41b Patrit.).
7238   1.49.6.2 : Ψυχὴ τοίνυν ἐστὶν ἀίδιος νοητικὴ οὐσία, νόημα ἔχουσα
7239   1.49.6.3 : τὸν ἑαυτῆς λόγον, συννοοῦσα δὲ διάνοιαν τῆς ἁρμονίας
7240   1.49.6.4 : ἐπισπᾶται. Ἀπαλλαγεῖσα δὲ τοῦ φυσικοῦ σώματος, αὐτὴ
7241   1.49.6.5 : καθ´ αὑτὴν μένει, αὐτὴ ἑαυτῆς οὖσα ἐν τῷ νοητῷ κόσμῳ.
7242   1.49.6.6 : Ἄρχει δὲ τοῦ ἑαυτῆς λόγου, φέρουσα ὁμοίαν κίνησιν [ἐν]
7243   1.49.6.7 : τῷ ἑαυτῆς νοήματι ὀνόματι ζωὴν τῷ εἰς ζωὴν ἐρχομένῳ.
7244   1.49.6.8 : Τοῦτο γὰρ ἴδιον ψυχῆς, τὸ παρέχειν ἑτέροις ὅμοιον τῇ
7245   1.49.6.9 : ἰδιότητι αὐτῆς. Δύο τοίνυν εἰσὶ ζωαὶ καὶ δύο κινήσεις.
7246   1.49.6.10 : Μία μὲν ἡ κατ´ οὐσίαν, ἑτέρα δὲ ἡ κατὰ φύσιν σώματος.
7247   1.49.6.11 : Καὶ ἣ μὲν γενικωτέρα, 〈ἣ δὲ μερικωτέρα〉. Καὶ ἡ κατ´
7248   1.49.6.12 : οὐσίαν ἐστὶν αὐτεξούσιος· ἣ δὲ ἀναγκαστική· πᾶν γὰρ τὸ
7249   1.49.6.13 : κινούμενον τῇ τοῦ κινοῦντος ἀνάγκῃ ὑποτέτακται. Ἡ δὲ
7250   1.49.6.14 : κινοῦσα κίνησις τῷ τῆς νοητικῆς οὐσίας ἔρωτι ᾠκείωται.
7251   1.49.6.15 : Εἴη γὰρ ἂν ψυχὴ ἀσώματος ἀμέτοχος οὐσία τοῦ φυσικοῦ
7252   1.49.6.16 : σώματος. Εἰ γὰρ ἔχει σῶμα, οὔτε λόγον ἔχει οὔτε νόησιν.
7253   1.49.6.17 : Πᾶν γὰρ σῶμα ἀνόητον· μεταλαβὸν δὲ οὐσίας τὸ εἶναι
7254   1.49.6.18 : ζῷον ἔμπνουν ἔσχε. Καὶ τὸ μὲν πνεῦμα τοῦ σώματος,
7255   1.49.6.19 : ὁ δὲ λόγος τῆς οὐσίας τοῦ καλοῦ θεωρητικός ἐστι. Τὸ
7256   1.49.6.20 : δὲ αἰσθητικὸν πνεῦμα τῶν φαινομένων κριτικόν ἐστι.
7257   1.49.6.21 : Διῄρηται δὲ εἰς τὰς ὀργανικὰς αἰσθήσεις καὶ ἔστι τι μέ–
7258   1.49.6.22 : ρος αὐτοῦ πνευματικὴ ὅρασις καὶ πνεῦμα ἀκουστικὸν καὶ
7259   1.49.6.23 : ὀσφρητικὸν καὶ γευστικὸν καὶ ἁπτικόν. Τοῦτο τὸ πνεῦμα
7260   1.49.6.24 : ἀνάλογον γενόμενον διανοίας κρίνει τὸ αἰσθητικόν, εἰ δὲ
7261   1.49.6.25 : μή, φαντάζεται μόνον. Τοῦ γὰρ σώματός ἐστι καὶ δεκτι–
7262   1.49.6.26 : κὸν πάντων. Ὁ δὲ λόγος τῆς οὐσίας ἐστὶ τὸ φρονοῦν. 
7263   1.49.6.27 : Συνυπάρχει δὲ τῷ λόγῳ ἡ τῶν τιμίων γνῶσις, τῷ δὲ
7264   1.49.6.28 : πνεύματι ἡ δόξα. Τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ περιέχοντος κό–
7265   1.49.6.29 : σμου τὴν ἐνέργειαν ἔχει, ἣ δὲ ἀφ´ ἑαυτῆς.
7266   1.49.6.30 : 〈<20Περὶ μερῶν τῆς ψυχῆς.>20〉
7267   1.49.7a.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 4 p. 389 sq. Diels.).〉
7268   1.49.7a.2 : ..............
7269   1.49.7a.3 : Ἀπολλοφάνης 〈ἐξ ἐννέα μερῶν φησι τὴν ψυχὴν συν–
7270   1.49.7a.4 : εστάναι〉.
7271   1.49.7a.5 : <20Περὶ κινήσεως καὶ ἀφθαρσίας ψυχῆς.>20
7272   1.49.8.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 6, 2 p. 392, 11 Diels.).〉
7273   1.49.8.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἀκίνητον τὴν ψυχήν, πάσης κινήσεως
7274   1.49.8.3 : προηγουμένην, τῆς δὲ κατὰ συμβεβηκὸς μετέχειν, καθάπερ
7275   1.49.8.4 : τὰ σχήματα καὶ τὰ πέρατα καὶ καθάπαξ τὰ παρὰ τοῖς
7276   1.49.8.5 : σώμασιν εἴδη.
7277   1.49.9.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 6, 1 p. 392, 9 Diels.) et <21Platonis.>21〉
7278   1.49.9.2 : <20Πλάτων>20 ἄφθαρτον καὶ ἀεικίνητον.
7279   1.49.9.3 : Λέγει γοῦν ἐν Φαίδωνι (p. 69E–70B)·
7280   1.49.9.4 : Εἰπόντος δὴ τοῦ Σωκράτους ταῦτα ὑπολαβὼν ὁ Κέ–
7281   1.49.9.5 : βης ἔφη· Ὦ Σώκρατες, τὰ μὲν ἄλλα ἔμοιγε δοκεῖ λέγεσθαι
7282   1.49.9.6 : καλῶς, τὰ δὲ περὶ τῆς ψυχῆς πολλὴν ἀπιστίαν παρέχει
7283   1.49.9.7 : τοῖς ἀνθρώποις, μὴ ἐπειδὰν ἀπαλλαγῇ τοῦ σώματος οὐδα–
7284   1.49.9.8 : μοῦ ἔτι 〈ᾖ〉, ἀλλ´ ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ διαφθείρηταί τε καὶ ἀπολ– 
7285   1.49.9.9 : λύηται, ᾗ ἂν ὁ ἄνθρωπος ἀποθάνῃ, εὐθὺς ἀπαλλαττομένη
7286   1.49.9.10 : τοῦ σώματος καὶ ἐκβαίνουσα ὥσπερ πνεῦμα ἢ καπνὸς
7287   1.49.9.11 : διασκεδασθεῖσα οἴχηται διαπτομένη καὶ οὐδὲν ἔτι οὐδαμοῦ
7288   1.49.9.12 : ᾖ. Ἐπεὶ εἴπερ εἴη που αὐτὴ καθ´ αὑτὴν συνηθροισμένη
7289   1.49.9.13 : καὶ ἀπηλλαγμένη τούτων τῶν κακῶν 〈ὧν〉 νῦν σὺ διῆλθες,
7290   1.49.9.14 : πολλὴ ἂν εἴη ἐλπὶς καὶ καλή, ὦ Σώκρατες, ὡς ἀληθῆ
7291   1.49.9.15 : ἐστιν ἃ σὺ λέγεις· ἀλλὰ τοῦτο δὴ ἴσως οὐκ ὀλίγης παρα–
7292   1.49.9.16 : μυθίας δεῖται καὶ πίστεως, ὡς ἔστι τε ἡ ψυχὴ ἀποθα–
7293   1.49.9.17 : νόντος τοῦ ἀνθρώπου καί τινα δύναμιν ἔχει καὶ φρόνησιν.
7294   1.49.9.18 : —Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις, ὁ Σωκράτης, ὦ Κέβης· ἀλλὰ τί δὴ
7295   1.49.9.19 : ποιῶμεν; ἢ περὶ αὐτῶν τούτων βούλει διαμυθολογῶμεν,
7296   1.49.9.20 : εἴτε εἰκὸς οὕτως ἔχειν εἴτε μή; —Ἐγὼ γοῦν, ἔφη ὁ Κέ–
7297   1.49.9.21 : βης, ἡδέως ἂν ἀκούσαιμ´ ἥντινα δόξαν ἔχεις περὶ αὐτῶν.
7298   1.49.8.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 70C–71A; 71C–72A).
7299   1.49.8.2 : Παλαιὸς μὲν οὖν ἔστι τις λόγος οὗτος, οὗ μεμνή–
7300   1.49.8.3 : μεθα, ὡς εἰσὶν ἐνθένδε ἀφικόμεναι ἐκεῖ, καὶ πάλιν γε
7301   1.49.8.4 : δεῦρο ἀφικνοῦνται καὶ γίγνονται ἐκ τῶν τεθνεώτων· καὶ
7302   1.49.8.5 : εἰ τοῦθ´ οὕτως ἔχει, πάλιν γίγνεσθαι ἐκ τῶν ἀποθανόντων
7303   1.49.8.6 : τοὺς ζῶντας, ἄλλο τι ἢ εἶεν ἂν ἡμῶν αἱ ψυχαὶ ἐκεῖ; Οὐ
7304   1.49.8.7 : γὰρ ἄν που πάλιν ἐγίγνοντο μὴ οὖσαι· καὶ τοῦτο ἱκανὸν
7305   1.49.8.8 : τεκμήριον τοῦ ταῦτ´ εἶναι, εἰ τῷ ὄντι φανερὸν γένοιτο,
7306   1.49.8.9 : ὅτι οὐδαμόθεν ἄλλοθεν γίγνονται οἱ ζῶντες ἢ ἐκ τῶν
7307   1.49.8.10 : τεθνεώτων· εἰ δὲ μὴ ἔστι τοῦτο, ἄλλου ἄν του δέοι
7308   1.49.8.11 : λόγου. {—}Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη ὁ Κέβης. {—}Μὴ τοίνυν
7309   1.49.8.12 : κατ´ ἀνθρώπων, ἦ δ´ ὅς, σκόπει μόνον τοῦτο, εἰ βούλει
7310   1.49.8.13 : ῥᾷον μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ κατὰ ζῴων πάντων καὶ φυτῶν καὶ 
7311   1.49.8.14 : ξυλλήβδην ὅσαπερ ἔχει γένεσιν περὶ πάντων ἴδωμεν, ἆρα
7312   1.49.8.15 : οὑτωσὶ γίγνεται ἅπαντα οὐκ ἄλλοθεν ἢ ἐκ τῶν ἐναντίων
7313   1.49.8.16 : τὰ ἐναντία, ὅσοις τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν τι, οἷον τὸ καλὸν
7314   1.49.8.17 : τῷ αἰσχρῷ ἐναντίον που καὶ δίκαιον ἀδίκῳ, καὶ ἄλλα δὴ
7315   1.49.8.18 : μύρια οὕτως ἔχει. Τοῦτο οὖν σκεψώμεθα, ἆρα ἀναγκαῖον,
7316   1.49.8.19 : ὅσοις ἔστι τι ἐναντίον, μηδαμόθεν ἄλλοθεν αὐτὸ γίγνε–
7317   1.49.8.20 : σθαι ἢ ἐκ τοῦ αὐτῷ ἐναντίου. οἷον ὅταν μεῖζόν τι γίγνη–
7318   1.49.8.21 : ται, ἀνάγκη που ἐξ ἐλάττονος ὄντος πρότερον ἔπειτα
7319   1.49.8.22 : μεῖζον γίγνεσθαι; {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν κἂν ἔλαττον γίγνηται
7320   1.49.8.23 : ἐκ μείζονος ὄντος πρότερον ὕστερον ἔλαττον γενήσεται; {—}
7321   1.49.8.24 : Ἔστιν, ἔφη, οὕτω. {—}Καὶ μὴν ἐξ ἰσχυροτέρου γε τὸ ἀσθε–
7322   1.49.8.25 : νέστερον καὶ ἐκ βραδυτέρου τὸ θᾶττον; {—}Πάνυ γε. {—}
7323   1.49.8.26 : Τί δέ; ἄν τι χεῖρον γίγνηται, οὐκ ἐξ ἀμείνονος, καὶ ἐὰν
7324   1.49.8.27 : δικαιότερον, οὐκ ἐξ ἀδικωτέρου; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Ἱκα–
7325   1.49.8.28 : νῶς οὖν, ἔφη, ἔχομεν τοῦτο, ὅτι πάντα οὕτω γίγνεται, ἐξ
7326   1.49.8.29 : ἐναντίων τὰ ἐναντία πράγματα; {—}Πάνυ γε. {—}.........
7327   1.49.8.30 : Τί οὖν; ἔφη, τῷ ζῆν ἔστι τι ἐναντίον, ὥσπερ τῷ ἐγρηγο–
7328   1.49.8.31 : ρέναι τὸ καθεύδειν; {—}Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. {—}Τί; {—}
7329   1.49.8.32 : Τὸ τεθνάναι, ἔφη. {—}Οὐκοῦν ἐξ ἀλλήλων τε γίγνεται
7330   1.49.8.33 : ταῦτα, εἴπερ ἐναντία ἐστί, καὶ αἱ γενέσεις εἰσὶν αὐτοῖν
7331   1.49.8.34 : μεταξὺ δύο δυοῖν ὄντων; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Τὴν μὲν
7332   1.49.8.35 : τοίνυν ἑτέραν συζυγίαν ὧν νῦν δὴ ἔλεγον ἐγώ σοι, ἔφη,
7333   1.49.8.36 : ἐρῶ, ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὴν καὶ τὰς γενέσεις· σὺ δέ μοι
7334   1.49.8.37 : τὴν ἑτέραν. Λέγω δὲ τὸ μὲν καθεύδειν, τὸ δὲ ἐγρηγορέναι,
7335   1.49.8.38 : καὶ ἐκ τοῦ καθεύδειν τὸ ἐγρηγορέναι γίγνεσθαι καὶ ἐκ τοῦ
7336   1.49.8.39 : ἐγρηγορέναι τὸ καθεύδειν καὶ τὰς γενέσεις αὐτῶν τὴν μὲν 
7337   1.49.8.40 : καταδαρθάνειν εἶναι, τὴν δὲ ἀνεγείρεσθαι. Ἱκανῶς σοι
7338   1.49.8.41 : ἔφην ἢ οὔ; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Λέγε δὴ καὶ σύ μοι,
7339   1.49.8.42 : ἔφη, οὕτω περὶ ζωῆς καὶ θανάτου. Οὐκ ἐναντίον μὲν
7340   1.49.8.43 : φῂς τῷ ζῆν τὸ τεθνάναι εἶναι; {—}Ἔγωγε. {—}Γίγνεσθαι
7341   1.49.8.44 : δὲ ἐξ ἀλλήλων; {—}Ναί. {—}Ἐξ οὖν τοῦ ζῶντος τί τὸ
7342   1.49.8.45 : γιγνόμενον; {—}Τὸ τεθνηκός, ἔφη. {—}〈Τί δέ, ἦ δ´ ὅς, ἐκ
7343   1.49.8.46 : τοῦ τεθνεῶτος; {—}Ἀναγκαῖον, ἔφη, ὁμολογεῖν,〉 ὅτι τὸ ζῶν.
7344   1.49.8.47 : {—}Ἐκ τῶν τεθνεώτων ἄρα, ὦ Κέβης, τὰ ζῶντά τε καὶ
7345   1.49.8.48 : οἱ ζῶντες γίγνονται; {—}Φαίνεται, ἔφη. {—}Εἰσὶν ἄρα, ἔφη,
7346   1.49.8.49 : αἱ ψυχαὶ ἡμῶν ἐν Ἅιδου. {—}Ἔοικεν. {—}Οὐκοῦν καὶ τοῖν
7347   1.49.8.50 : γενεσέοιν τοῖν περὶ ταῦτα ἥ γ´ ἑτέρα σαφὴς οὖσα τυγχά–
7348   1.49.8.51 : νει; τὸ γὰρ ἀποθνῄσκειν σαφὲς δήπου, ἢ οὔ; {—}Πάνυ
7349   1.49.8.52 : μὲν οὖν ͵ἔφη. {—}Πῶς οὖν, ἦ δ´ ὅς, ποιήσομεν; 〈οὐκ ἀντα–
7350   1.49.8.53 : ποδώσομεν〉 τὴν ἐναντίαν γένεσιν, ἀλλὰ ταύτῃ χωλὴ ἔσται
7351   1.49.8.54 : ἡ φύσις; ἢ ἀνάγκη ἀποδοῦναι τῷ ἀποθνῄσκειν ἐναντίαν
7352   1.49.8.55 : γένεσιν; {—}Πάντως που, ἔφη. {—}Τίνα ταύτην; {—}Τὸ
7353   1.49.8.56 : ἀναβιώσκεσθαι. {—}Οὐκοῦν, ἦ δ´ ὅς, εἴπερ ἔστι τὸ ἀνα–
7354   1.49.8.57 : βιώσκεσθαι, ἐκ τῶν τεθνεώτων 〈ἂν εἴη γένεσις εἰς τοὺς
7355   1.49.8.58 : ζῶντας αὕτη, τὸ ἀναβιώσκεσθαι; {—}Πάνυ γε. {—}Ὁμολο–
7356   1.49.8.59 : γεῖται ἄρα ἡμῖν καὶ ταύτῃ τοὺς ζῶντας ἐκ τῶν τεθνεώτων〉
7357   1.49.8.60 : γεγονέναι οὐδὲν ἧττον ἢ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν ζώντων·
7358   1.49.8.61 : τούτου δὲ ὄντος, ἱκανόν που ἐδόκει τεκμήριον εἶναι, ὅτι
7359   1.49.8.62 : ἀναγκαῖον τὰς τῶν τεθνεώτων ψυχὰς εἶναί που, ὅθεν δὴ
7360   1.49.8.63 : πάλιν γίγνεσθαι. {—}Δοκεῖ μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐκ τῶν
7361   1.49.8.64 : ὡμολογημένων ἀναγκαῖον οὕτως ἔχειν.
7362   1.49.9.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 78B–C; 79A–80D).
7363   1.49.9.2 : Ἆρ´ οὖν τῷ συντεθέντι τε καὶ συνθέτῳ ὄντι φύσει
7364   1.49.9.3 : προσήκει τοῦτο πάσχειν, διαιρεθῆναι ταύτῃ ᾗπερ συνε– 
7365   1.49.9.4 : τέθη· εἰ δέ τι τυγχάνει ὂν ἀσύνθετον, τούτῳ μόνῳ προσ–
7366   1.49.9.5 : ήκει μὴ πάσχειν ταῦτα, εἴπερ τῳ ἄλλῳ; {—}Δοκεῖ μοι,
7367   1.49.9.6 : ἔφη, οὕτως ἔχειν, ὁ Κέβης. {—}Οὐκοῦν ἅπερ ἀεὶ κατὰ
7368   1.49.9.7 : ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχει, ταῦτα μάλιστα εἰκὸς εἶναι τὰ
7369   1.49.9.8 : ἀσύνθετα, τὰ δὲ ἄλλοτ´ ἄλλως καὶ μηδέποτε κατὰ 〈ταὐτά〉,
7370   1.49.9.9 : ταῦτα 〈δὲ〉 σύνθετα; {—}Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτως .......
7371   1.49.9.10 : Θῶμεν οὖν βούλει, ἔφη, δύο εἴδη τῶν ὄντων, τὸ μὲν
7372   1.49.9.11 : ὁρατόν, τὸ δὲ ἀειδές; {—}Θῶμεν, ἔφη. {—}Καὶ τὸ μὲν
7373   1.49.9.12 : ἀειδὲς κατὰ ταὐτὰ ἔχον, τὸ δὲ ὁρατὸν μηδέποτε κατὰ
7374   1.49.9.13 : ταὐτά; {—}Καὶ τοῦτο, ἔφη, θῶμεν. {—}Φέρε δή, ἦ δ´ ὅς,
7375   1.49.9.14 : ἄλλο τι ἡμῶν αὐτῶν, ἢ τὸ μὲν σῶμά ἐστι, τὸ δὲ ψυχή;
7376   1.49.9.15 : {—}Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη. {—}Ποτέρῳ οὖν ὁμοιότερον τῷ εἴδει
7377   1.49.9.16 : φαμὲν ἂν εἶναι καὶ ξυγγενέστερον τὸ σῶμα; {—}Παντί,
7378   1.49.9.17 : ἔφη, τοῦτό γε δῆλον ὅτι τῷ ὁρατῷ. {—}Τί δὲ ἡ ψυχή;
7379   1.49.9.18 : ὁρατὸν ἢ ἀειδές; {—}Οὐχ ὑπ´ ἀνθρώπων γε, ἔφη, ὦ Σώ–
7380   1.49.9.19 : κρατες. {—}Ἀλλὰ μὴν ἡμεῖς γε τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ μὴ τῇ
7381   1.49.9.20 : τῶν ἀνθρώπων φύσει ἐλέγομεν· ἢ ἄλλῃ τινὶ οἴῃ; {—}Τῇ τῶν
7382   1.49.9.21 : ἀνθρώπων. {—}Τί οὖν περὶ ψυχῆς λέγομεν; ὁρατὸν ἢ ἀόρα–
7383   1.49.9.22 : τον εἶναι; {—}Οὐχ ὁρατόν. {—}Ἀειδὲς ἄρα; {—}Ναί. {—}
7384   1.49.9.23 : Ὁμοιότερον ἄρα ψυχὴ σώματός ἐστι τῷ ἀειδεῖ, τὸ δὲ τῷ
7385   1.49.9.24 : ὁρατῷ; {—}Πᾶσα ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. {—}Οὐκοῦν καὶ
7386   1.49.9.25 : τόδε πάλαι ἐλέγομεν, ὅτι ἡ ψυχή, ὅταν μὲν τῷ σώματι
7387   1.49.9.26 : προσχρῆται εἰς τὸ σκοπεῖν τι ἢ διὰ τοῦ ὁρᾶν ἢ διὰ τοῦ
7388   1.49.9.27 : ἀκούειν ἢ δι´ ἄλλης τινὸς αἰσθήσεως (τοῦτο γάρ ἐστι
7389   1.49.9.28 : τὸ διὰ τοῦ σώματος, τὸ δι´ αἰσθήσεως σκοπεῖν τι), τότε 
7390   1.49.9.29 : μὲν ἕλκεται ὑπὸ τοῦ σώματος εἰς τὰ οὐδέποτε κατὰ ταὐτὰ
7391   1.49.9.30 : ἔχοντα, καὶ αὐτὴ πλανᾶται καὶ ταράττεται καὶ ἰλιγγιᾷ
7392   1.49.9.31 : ὥσπερ μεθύουσα, ἅτε τοιούτων ἐφαπτομένη; {—}Πάνυ
7393   1.49.9.32 : γε. {—}Ὅταν δέ γε αὐτὴ καθ´ αὑτὴν σκοπῇ, ἐκεῖσε οἴχεται
7394   1.49.9.33 : εἰς τὸ καθαρόν τε καὶ ἀεὶ ὂν καὶ ἀθάνατον καὶ ὡσαύ–
7395   1.49.9.34 : τως ἔχον, καὶ συγγενὴς αὐτοῦ οὖσα ἀεὶ μετ´ ἐκείνου τε
7396   1.49.9.35 : γίγνεται, ὅτανπερ αὐτὴ καθ´ αὑτὴν γένηται καὶ ἐξῇ αὐτῇ,
7397   1.49.9.36 : καὶ πέπαυταί τε τοῦ πλάνου καὶ περὶ ἐκεῖνα ἀεὶ κατὰ
7398   1.49.9.37 : ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχει, ἅτε τοιούτων ἐφαπτομένη· καὶ
7399   1.49.9.38 : τοῦτο αὐτῆς τὸ πάθημα φρόνησις κέκληται; {—}Παντά–
7400   1.49.9.39 : πασιν, ἔφη, καλῶς καὶ ἀληθῆ λέγεις, ὦ Σώκρατες. {—}
7401   1.49.9.40 : Ποτέρῳ οὖν αὖ σοι δοκεῖ τῷ εἴδει καὶ ἐκ τῶν πρόσθεν
7402   1.49.9.41 : καὶ ἐκ τῶν νῦν λεγομένων ψυχὴ ὁμοιότερον εἶναι καὶ
7403   1.49.9.42 : ξυγγενέστερον; {—}Πᾶς ἂν ἔμοιγε δοκεῖ, ἦ δ´ ὅς, συγ–
7404   1.49.9.43 : χωρῆσαι, ὦ Σώκρατες, ἐκ ταύτης τῆς μεθόδου καὶ ὁ
7405   1.49.9.44 : δυσμαθέστατος, ὅτι ὅλῳ καὶ παντὶ ὁμοιότερόν ἐστι ψυχὴ
7406   1.49.9.45 : τῷ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντι μᾶλλον ἢ τῷ μή. {—}Τί δὲ τὸ
7407   1.49.9.46 : σῶμα; {—}Τῷ ἑτέρῳ. {—}Ὅρα δὲ καὶ τῇδε· ὅτι ἐπειδὰν
7408   1.49.9.47 : ἐν τῷ αὐτῷ ὦσι ψυχὴ καὶ σῶμα, τῷ μὲν δουλεύειν καὶ
7409   1.49.9.48 : ἄρχεσθαι ἡ φύσις προστάττει, τῇ δὲ ἄρχειν καὶ δεσπό–
7410   1.49.9.49 : ζειν· καὶ κατὰ ταῦτα αὖ πότερόν σοι δοκεῖ ὅμοιον τῷ
7411   1.49.9.50 : θείῳ εἶναι, ἢ πότερον τῷ θνητῷ; ἢ οὐ δοκεῖ σοι τὸ μὲν
7412   1.49.9.51 : θεῖον οἷον ἄρχειν τε καὶ ἡγεμονεύειν πεφυκέναι, τὸ δὲ
7413   1.49.9.52 : θνητὸν ἄρχεσθαί τε καὶ δουλεύειν; {—}Ἔοικε. {—}Ποτέρῳ
7414   1.49.9.53 : οὖν ἡ ψυχὴ ἔοικε; {—}Δῆλα δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι ἡ μὲν
7415   1.49.9.54 : ψυχὴ τῷ θείῳ, τὸ δὲ σῶμα τῷ θνητῷ. {—}Σκόπει δή,
7416   1.49.9.55 : ἔφη, ὦ Κέβης, εἰ ἐκ πάντων τῶν εἰρημένων τάδε ἡμῖν
7417   1.49.9.56 : ξυμβαίνει, τῷ μὲν θείῳ καὶ ἀθανάτῳ καὶ νοητῷ καὶ μονο– 
7418   1.49.9.57 : ειδεῖ καὶ ἀδιαλύτῳ, ἀεὶ ὡσαύτως κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ
7419   1.49.9.58 : ὁμοιότατον εἶναι ψυχή, τῷ δὲ ἀνθρωπίνῳ καὶ θνητῷ καὶ
7420   1.49.9.59 : ἀνοήτῳ καὶ πολυειδεῖ καὶ διαλυτῷ καὶ μηδέποτε κατὰ
7421   1.49.9.60 : ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότερον αὖ εἶναι σῶμα. Ἔχομέν
7422   1.49.9.61 : τι παρὰ ταῦτα λέγειν ἄλλο, ὦ φίλε Κέβης, ὡς οὐχ οὕτως
7423   1.49.9.62 : ἔχει; {—}Οὐκ ἔχομεν. {—}Τί οὖν οὕτως ἐχόντων τούτων ἆρ´
7424   1.49.9.63 : οὐχὶ σώματι μὲν ταχὺ διαλύεσθαι προσήκει, ψυχῇ δὲ αὖ τὸ
7425   1.49.9.64 : παράπαν ἀδιαλύτῳ εἶναι ἢ ἐγγύς τι τούτου; {—}Πῶς γὰρ
7426   1.49.9.65 : οὔ; {—}Ἐννοεῖς οὖν, ἔφη, ὅτι ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρω–
7427   1.49.9.66 : πος, τὸ μὲν ὁρατὸν αὐτοῦ σῶμα καὶ ἐν ὁρατῷ κείμενον,
7428   1.49.9.67 : ὃ δὴ νεκρὸν καλοῦμεν, ὃ προσήκει διαλύεσθαι καὶ δια–
7429   1.49.9.68 : πίπτειν καὶ διαπνεῖσθαι, οὐκ εὐθὺς τούτων οὐδὲν πέ–
7430   1.49.9.69 : πονθεν, ἀλλ´ ἐπιεικῶς συχνὸν ἐπιμένει χρόνον· ἐὰν μέν
7431   1.49.9.70 : τις καὶ χαριέντως ἔχων τὸ σῶμα τελευτήσῃ καὶ ἐν τοι–
7432   1.49.9.71 : αύτῃ ὥρᾳ, καὶ πάνυ μάλα. Συμπεσὸν γὰρ τὸ σῶμα καὶ
7433   1.49.9.72 : ταριχευθέν, ὥσπερ οἱ ἐν Αἰγύπτῳ ταριχευθέντες, ὀλίγου
7434   1.49.9.73 : ὅλον μένει ἀμήχανον ὅσον χρόνον· ἔνια δὲ μέρη τοῦ σώ–
7435   1.49.9.74 : ματος, καὶ ἐὰν σαπῇ, ὀστᾶ τε καὶ νεῦρα καὶ τὰ τοιαῦτα
7436   1.49.9.75 : πάντα ὁμοίως, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ἀθάνατά ἐστιν· ἢ οὔ;
7437   1.49.9.76 : {—}Ναί. {—}Ἡ δὲ ψυχὴ ἄρα, τὸ ἀειδές, τὸ εἰς [τὸ] τοι–
7438   1.49.9.77 : οῦτον τόπον ἕτερον οἰχόμενον γενναῖον καὶ καθαρὸν καὶ
7439   1.49.9.78 : ἀειδῆ, εἰς Ἅιδου ὡς ἀληθῶς, παρὰ τὸν ἀγαθὸν καὶ
7440   1.49.9.79 : φρόνιμον θεόν, οἷ, ἂν θεὸς ἐθέλῃ, αὐτίκα καὶ τῇ ἐμῇ
7441   1.49.9.80 : ψυχῇ ἰτέον, αὕτη δὲ ἡμῖν ἡ τοιαύτη καὶ οὕτω πεφυ– 
7442   1.49.9.81 : κυῖα ἀπαλλαττομένη τοῦ σώματος εὐθὺς διαπεφύσηται
7443   1.49.9.82 : καὶ ἀπόλωλεν, ὥς φασιν οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι; Πολλοῦ
7444   1.49.9.83 : γε δεῖ, ὦ φίλε Κέβης καὶ Σιμμία.
7445   1.49.10.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 399D).
7446   1.49.10.2 : Οἶμαι τοιοῦτόν τι νοεῖν τοὺς τὴν ψυχὴν ὀνομάσαντας,
7447   1.49.10.3 : ὡς τοῦτο ἄρα, ὅταν παρῇ τῷ σώματι, αἴτιόν ἐστι τοῦ ζῆν
7448   1.49.10.4 : αὐτῷ, τὴν τοῦ ἀναπνεῖν δύναμιν παρέχον καὶ ἀναψῦχον,
7449   1.49.10.5 : ἅμα δὲ ἐκλείποντος τοῦ ἀναψύχοντος τὸ σῶμα ἀπόλλυται
7450   1.49.10.6 : καὶ τελευτᾷ· ὅθεν δή μοι δοκοῦσιν ψυχὴν αὐτὸ καλέσαι.
7451   1.49.11.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 245C–246A).
7452   1.49.11.2 : Ψυχὴ πᾶσα ἀθάνατος. Τὸ γὰρ ἀεικίνητον ἀθάνατον·
7453   1.49.11.3 : τὸ δ´ ἄλλο κινοῦν καὶ ὑπὸ ἄλλου κινούμενον παῦλαν
7454   1.49.11.4 : ἔχον ζωῆς παῦλαν ἔχει κινήσεως. Μόνον δὴ τὸ αὑτὸ κι–
7455   1.49.11.5 : νοῦν, ἅτε οὐκ ἀπολεῖπον ἑαυτό, οὔποτε λήγει κινούμενον,
7456   1.49.11.6 : ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις ὅσα κινεῖται, τοῦτο γὰρ πηγὴ καὶ
7457   1.49.11.7 : ἀρχὴ κινήσεως. Ἀρχὴ δὲ ἀγένητον· ἐξ ἀρχῆς γὰρ ἀνάγκη
7458   1.49.11.8 : πᾶν τὸ γιγνόμενον γίγνεσθαι, αὐτὴν δὲ μηδ´ ἐξ ἑνός. Εἰ
7459   1.49.11.9 : γὰρ ἔκ του ἀρχὴ γίγνοιτο, οὐκ ἂν ἐξ ἀρχῆς γίγνοιτο. Ἐπεὶ
7460   1.49.11.10 : δὲ ἀγένητόν ἐστι, καὶ ἄφθορον αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη. Ἀρχῆς
7461   1.49.11.11 : γὰρ δὴ ἀπολομένης οὔτε αὐτή ποτε ἔκ του οὔτε ἄλλο
7462   1.49.11.12 : ἐξ ἐκείνης γενήσεται, εἴπερ ἐξ ἀρχῆς δεῖ τὰ πάντα γίγνε–
7463   1.49.11.13 : σθαι. Οὕτω δὴ κινήσεως μὲν ἀρχὴ τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν·
7464   1.49.11.14 : τοῦτο δ´ οὖν οὔτ´ ἀπόλλυσθαι οὔτε γίγνεσθαι δυνατόν,
7465   1.49.11.15 : ἢ πάντα τε οὐρανὸν πᾶσάν τε γένεσιν συμπεσοῦσαν στῆ–
7466   1.49.11.16 : ναι καὶ μήποτε αὖθις ἔχειν ὅθεν κινηθέντα γενήσεται.
7467   1.49.11.17 : Ἀθανάτου δὲ πεφασμένου τοῦ ὑφ´ ἑαυτοῦ κινουμένου,
7468   1.49.11.18 : ψυχῆς οὐσίαν τε καὶ λόγον τοῦτον αὐτόν τις λέγων οὐχ 
7469   1.49.11.19 : αἰσχυνεῖται. Πᾶν γὰρ σῶμα, ᾧ μὲν ἔξωθεν τὸ κινεῖσθαι,
7470   1.49.11.20 : ἄψυχον· ᾧ δὲ ἔνδοθεν αὐτὸ ἐξ αὑτοῦ, ἔμψυχον, ὡς ταύτης
7471   1.49.11.21 : οὔσης φύσεως ψυχῆς. Εἰ δ´ ἐστὶ τοῦτο οὕτως, μὴ ἄλλο
7472   1.49.11.22 : τι εἶναι τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν ἢ ψυχήν, ἐξ ἀνάγκης ἀγέ–
7473   1.49.11.23 : νητόν τε καὶ ἀθάνατον ψυχὴ ἂν εἴη. Περὶ μὲν οὖν ἀθα–
7474   1.49.11.24 : νασίας αὐτῆς ἱκανῶς. Περὶ δὲ τῆς ἰδέας αὐτῆς ὧδε λεκτέον·
7475   1.49.11.25 : οἷον μέν ἐστι, πάντῃ πάντως θείας εἶναι καὶ μακρᾶς διη–
7476   1.49.11.26 : γήσεως, ᾧ δὲ ἔοικεν, ἀνθρωπίνης τε καὶ ἐλάττονος. Ταύτῃ
7477   1.49.11.27 : οὖν λέγωμεν. Ἐοικέτω δὴ ξυμφύτῳ δυνάμει ὑποπτέρου
7478   1.49.11.28 : ζεύγους τε καὶ ἡνιόχου.
7479   1.49.12.1 : <20Ἡροδότου ἱστορία>20 βʹ (c. 123).
7480   1.49.12.2 : Πρῶτοι δὲ καὶ τόνδε τὸν λόγον Αἰγύπτιοί εἰσι οἱ
7481   1.49.12.3 : εἰπόντες, ὡς ἀνθρώπου ψυχὴ ἀθάνατόν ἐστι· τοῦ δὲ σώ–
7482   1.49.12.4 : ματος καταφθίνοντος ἐς ἄλλο ζῷον αἰεὶ γινόμενον ἐσδύ–
7483   1.49.12.5 : εται· ἐπὰν δὲ πάντα περιέλθῃ τὰ χερσαῖα καὶ τὰ θαλάσ–
7484   1.49.12.6 : σια καὶ τὰ πετεινά, αὖτις ἐς ἀνθρώπου σῶμα γενόμενον
7485   1.49.12.7 : ἐσδύνειν· τὴν περιήλυσιν δὲ αὐτῇ γίνεσθαι ἐν τρισχιλί–
7486   1.49.12.8 : οισι ἔτεσι. τούτῳ τῷ λόγῳ εἰσὶ οἳ Ἑλλήνων ἐχρήσαντο
7487   1.49.12.9 : οἳ μὲν πρότερον, οἳ δὲ ὕστερον.
7488   1.49.13.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος>20 (p. 91E–95A).
7489   1.49.13.2 : Πότερον οὖν, ἔφη, πάντας τοὺς ἔμπροσθεν λόγους
7490   1.49.13.3 : οὐκ ἀποδέχεσθε, ἢ τοὺς μέν, τοὺς δ´ οὔ; {—}Τοὺς μέν,
7491   1.49.13.4 : ἐφάτην, τοὺς δ´ οὔ. {—}Τί οὖν, ἦ δ´ ὅς, περὶ ἐκείνου τοῦ
7492   1.49.13.5 : λόγου λέγετε, ἐν ᾧ ἔφαμεν τὴν μάθησιν ἀνάμνησιν εἶναι,
7493   1.49.13.6 : καὶ τούτου οὕτως ἔχοντος ἀναγκαίως ἔχειν ἄλλο τι πρό–
7494   1.49.13.7 : τερον ἡμῶν εἶναι τὴν ψυχήν, πρὶν ἐν τῷ σώματι ἐντε– 
7495   1.49.13.8 : θῆναι; {—}Ἐγὼ μέν, ἔφη ὁ Κέβης, καὶ τότε θαυμαστῶς
7496   1.49.13.9 : ἐπείσθην ὑπ´ αὐτοῦ καὶ νῦν ἐμμένω ὡς οὐδενὶ λόγῳ. {—}
7497   1.49.13.10 : Καὶ μήν, ἔφη ὁ Σιμμίας, καὶ αὐτὸς οὕτως ἔχω, καὶ πάνυ
7498   1.49.13.11 : γε ἂν θαυμάσαιμι, εἴ μοι περί γε τούτου ἄλλα ποτὲ ἔτι
7499   1.49.13.12 : δόξειεν. {—}Καὶ ὁ Σωκράτης· Ἀλλ´ ἀνάγκη σοι, ἔφη, ὦ
7500   1.49.13.13 : ξένε Θηβαῖε, ἄλλο δόξαι, ἄνπερ μείνῃ ἥδε ἡ οἴησις, τὸ
7501   1.49.13.14 : ἁρμονίαν μὲν εἶναι σύνθετον πρᾶγμα, ψυχὴν δὲ ἁρμο–
7502   1.49.13.15 : νίαν τινὰ ἐκ τῶν κατὰ τὸ σῶμα ἐντεταμένων συγκεῖ–
7503   1.49.13.16 : σθαι. Οὐ γάρ που ἀποδέξῃ γε σαυτοῦ λέγοντος, ὡς πρό–
7504   1.49.13.17 : τερον ἦν ἁρμονία ξυγκειμένη, πρὶν ἐκεῖνο εἶναι ἐξ ὧν
7505   1.49.13.18 : ἔδει αὐτὴν συντεθῆναι· ἢ ἀποδέξῃ; {—}Οὐδαμοῦ, ἔφη,
7506   1.49.13.19 : ὦ Σώκρατες. {—}Αἰσθάνῃ οὖν, ἦ δ´ ὅς, ὅτι ταῦτά σοι ξυμ–
7507   1.49.13.20 : βαίνει λέγειν, ὅταν φῇς μὲν εἶναι τὴν ψυχὴν πρὶν καὶ εἰς
7508   1.49.13.21 : ἀνθρώπου εἶδος καὶ σῶμα ἀφικέσθαι, εἶναι δ´ αὐτὴν
7509   1.49.13.22 : συγκειμένην ἐκ τῶν οὐδέπω ὄντων; οὐ γὰρ δὴ ἁρμονία
7510   1.49.13.23 : γέ σοι τοιοῦτόν ἐστιν ᾧ ἀπεικάζεις· ἀλλὰ πρότερον καὶ
7511   1.49.13.24 : ἡ λύρα καὶ αἱ χορδαὶ καὶ οἱ φθόγγοι ἔτι ἀνάρμοστοι
7512   1.49.13.25 : ὄντες γίγνονται, τελευταῖον δὲ πάντων ξυνίσταται ἡ ἁρ–
7513   1.49.13.26 : μονία καὶ πρῶτον ἀπόλλυται. Οὗτος οὖν σοι ὁ λόγος
7514   1.49.13.27 : ἐκείνῳ τῷ λόγῳ πῶς ξυναινέσεται; {—}Οὐδαμῶς, ἔφη ὁ
7515   1.49.13.28 : Σιμμίας. {—}Καὶ μήν, ἦ δ´ ὅς, πρέπει γε, εἴπερ τῳ ἄλλῳ
7516   1.49.13.29 : λόγῳ ξυνῳδῷ εἶναι καὶ τῷ περὶ ἁρμονίας. {—}Πρέπει
7517   1.49.13.30 : γάρ, ἔφη ὁ Σιμμίας. {—}Οὗτος τοίνυν, ἔφη, σοὶ οὐ ξυνῳ–
7518   1.49.13.31 : δός, ἀλλ´ ὅρα· πότερον αἱρεῖ τῶν λόγων, τὴν μάθησιν
7519   1.49.13.32 : ἀνάμνησιν εἶναι, ἢ ψυχὴν ἁρμονίαν; {—}Πολὺ μᾶλλον
7520   1.49.13.33 : ἐκεῖνον, ἔφη, ὦ Σώκρατες. Ὅδε μὲν γάρ μοι γέγονεν ἄνευ
7521   1.49.13.34 : ἀποδείξεως μετὰ εἰκότος τινὸς καὶ εὐπρεπείας· ὅθεν καὶ
7522   1.49.13.35 : τοῖς πολλοῖς δοκεῖ ἀνθρώποις· ἐγὼ δὲ τοῖς διὰ τῶν 
7523   1.49.13.36 : εἰκότων τὰς ἀποδείξεις ποιουμένοις λόγοις ξύνοιδα οὖσιν
7524   1.49.13.37 : ἀλαζόσι, καὶ ἄν τις αὐτοὺς μὴ φυλάττηται, εὖ μάλα ἐξα–
7525   1.49.13.38 : πατῶσι καὶ ἐν γεωμετρίᾳ καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν. Ὁ δὲ
7526   1.49.13.39 : περὶ τῆς ἀναμνήσεως καὶ μαθήσεως λόγος δι´ ὑποθέσεως
7527   1.49.13.40 : ἀξίας ἀποδέξασθαι εἴρηται. Ἐρρήθη γάρ που οὕτως
7528   1.49.13.41 : ἡμῶν εἶναι ἡ ψυχὴ καὶ πρὶν ἢ εἰς σῶμα ἀφικέσθαι,
7529   1.49.13.42 : ὥσπερ αὐτῆς ἐστιν ἡ οὐσία ἔχουσα τὴν ἐπωνυμίαν τὴν
7530   1.49.13.43 : τοῦ ὃ ἔστιν. Ἐγὼ δὲ ταύτην, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, ἱκανῶς
7531   1.49.13.44 : τε καὶ ὀρθῶς ἀποδέδειγμαι. Ἀνάγκη οὖν μοι, ὡς ἔοικε,
7532   1.49.13.45 : διὰ ταῦτα μήτε ὡς ἐμαυτοῦ μήτε ὡς ἄλλου ἀποδέχεσθαι
7533   1.49.13.46 : λέγοντος ὡς ψυχή ἐστιν ἁρμονία. {—}Τί δέ, ἦ δ´ ὅς, ὦ
7534   1.49.13.47 : Σιμμία, τῇδε; δοκεῖ σοι ἁρμονίᾳ ἢ ἄλλῃ τινι συνθέσει
7535   1.49.13.48 : προσήκειν, ἄλλως πως ἔχειν ἢ ὡς ἂν ἐκεῖνα ἔχῃ ἐξ ὧν
7536   1.49.13.49 : ἂν συγκέηται; {—}Οὐδαμῶς. {—}Οὐδὲ μὴν ποιεῖν τι, ὡς
7537   1.49.13.50 : ἐγᾦμαι, οὐδέ τι πάσχειν ἄλλο παρ´ ὃ ἂν ἐκεῖνα ἢ ποιῇ
7538   1.49.13.51 : ἢ πάσχῃ. {—}Συνέφη. {—}Οὐκ ἄρα ἡγεῖσθαί γε προσήκει
7539   1.49.13.52 : ἁρμονίαν τούτων ἐξ ὧν ἂν συντεθῇ, ἀλλὰ ἕπεσθαι. {—}
7540   1.49.13.53 : Συνεδόκει. {—}Πολλοῦ ἄρα δεῖ ἐναντία γε ἁρμονία κινη–
7541   1.49.13.54 : θῆναι ἂν ἢ φθέγξασθαι ἤ τι ἄλλο ἐναντιωθῆναι τοῖς
7542   1.49.13.55 : αὑτῆς μέρεσι. {—}Πολλοῦ μέντοι, ἔφη. {—}Τί δέ; οὐχ οὕτως
7543   1.49.13.56 : ἁρμονία πέφυκεν εἶναι ἑκάστη ἁρμονία, ὡς ἂν ἁρμοσθῇ;
7544   1.49.13.57 : {—}Οὐ μανθάνω, ἔφη. {—}Ἢ οὐχί, ἦ δ´ ὅς, ἐὰν μὲν μᾶλ–
7545   1.49.13.58 : λον ἁρμοσθῇ καὶ ἐπὶ πλέον, εἴπερ ἐνδέχεται τοῦτο γίγνε–
7546   1.49.13.59 : σθαι, μᾶλλόν τε ἂν ἁρμονία εἴη καὶ πλείων· εἰ δ´ ἧττόν
7547   1.49.13.60 : τε καὶ ἐπὶ ἔλαττον, ἧττόν τε καὶ ἐλάττων; {—}Πάνυ γε. {—}
7548   1.49.13.61 : Ἦ οὖν ἔστι τοῦτο περὶ ψυχήν, ὥστε κατὰ τὸ σμικρότατον 
7549   1.49.13.62 : μᾶλλον ἑτέραν ἑτέρας ψυχὴν ἐπὶ πλέον καὶ μᾶλλον ἢ ἐπὶ
7550   1.49.13.63 : ἔλαττον καὶ ἧττον αὐτὸ τοῦτ´ εἶναι, ψυχήν; {—}Οὐδ´ ὁπωσ–
7551   1.49.13.64 : τιοῦν, ἔφη. {—}Φέρε δή, ἔφη, πρὸς Διός· λέγεται ψυχὴ
7552   1.49.13.65 : ἣ μὲν νοῦν τε ἔχειν καὶ ἀρετὴν καὶ εἶναι ἀγαθή, ἣ δὲ
7553   1.49.13.66 : ἄνοιάν τε καὶ μοχθηρίαν καὶ εἶναι κακή; καὶ ταῦτα ἀλη–
7554   1.49.13.67 : θῶς λέγεται; {—}Ἀληθῶς μέντοι. {—}Τῶν οὖν τιθεμένων
7555   1.49.13.68 : ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι τί τις φήσει ταῦτα ὄντα εἶναι ἐν
7556   1.49.13.69 : ταῖς ψυχαῖς, τήν τε ἀρετὴν καὶ τὴν κακίαν; Πότερα ἁρ–
7557   1.49.13.70 : μονίαν αὖ τιν´ ἄλλην καὶ ἀναρμοστίαν; καὶ τὴν μὲν ἡρμό–
7558   1.49.13.71 : σθαι, τὴν ἀγαθήν, καὶ ἔχειν ἐν αὑτῇ τῇ ἁρμονίᾳ οὔσῃ
7559   1.49.13.72 : ἄλλην ἁρμονίαν, τὴν δὲ ἀνάρμοστον αὐτήν τε εἶναι καὶ
7560   1.49.13.73 : οὐκ ἔχειν ἐν αὑτῇ ἄλλην; {—}Οὐκ ἔχω ἔγωγε, φησὶν ὁ
7561   1.49.13.74 : Σιμμίας, εἰπεῖν· δῆλον δὲ ὅτι τοιαῦτ´ ἄττ´ ἂν λέγοι ὁ
7562   1.49.13.75 : ἐκεῖνο ὑποθέμενος. {—}Ἀλλὰ προωμολόγηται, ἔφη, μηδὲν
7563   1.49.13.76 : μᾶλλον μηδ´ ἧττον ἑτέραν ἑτέρας ψυχὴν ψυχῆς εἶναι.
7564   1.49.13.77 : Τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ ὁμολόγημα, μηδὲν μᾶλλον μηδ´ ἐπὶ πλέον
7565   1.49.13.78 : μηδὲ ἧττον, μηδ´ ἐπὶ ἔλαττον ἑτέραν ἑτέρας ἁρμονίαν ἁρ–
7566   1.49.13.79 : μονίας εἶναι; ἦ γάρ; {—}Πάνυ γε. {—}Τὴν δέ γε μηδὲν μᾶλ–
7567   1.49.13.80 : λον μηδὲ ἧττον ἁρμονίαν οὖσαν μηδὲ μᾶλλον μηδὲ ἧττον
7568   1.49.13.81 : ἡρμόσθαι· ἔστιν οὕτως; {—}Ἔστιν. {—}Ἡ δὲ μήτε μᾶλλον
7569   1.49.13.82 : μήτε ἧττον ἡρμοσμένη ἔστιν ὅτι πλέον ἢ ἔλαττον ἁρμονίας
7570   1.49.13.83 : μετέχει, ἢ τὸ ἴσον; {—}Τὸ ἴσον. {—}Οὐκοῦν ψυχὴ οὐδὲν
7571   1.49.13.84 : μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἄλλη ἄλλης αὐτὸ τοῦτο ψυχή ἐστιν,
7572   1.49.13.85 : οὐδὲ δὴ μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἥρμοσται; {—}Οὕτω. {—}Τοῦτο
7573   1.49.13.86 : δέ γε πεπονθυῖα οὐδὲν πλέον ἀναρμοστίας οὐδὲ ἁρμονίας
7574   1.49.13.87 : 〈μετέχοι〉 ἄν. {—}Οὐ γὰρ οὖν. {—}Τοῦτο δ´ αὖ πεπονθυῖα 
7575   1.49.13.88 : ἆρ´ ἄν τι πλέον κακίας ἢ ἀρετῆς μετέχοι ἑτέρα ἑτέρας,
7576   1.49.13.89 : εἴπερ ἡ μὲν κακία ἀναρμοστία, ἡ δὲ ἀρετὴ ἁρμονία εἴη;
7577   1.49.13.90 : {—}Οὐδὲν πλέον. {—}Μᾶλλον δέ γέ που, ὦ Σιμμία, κατὰ
7578   1.49.13.91 : τὸν ὀρθὸν λόγον κακίας οὐδεμία ψυχὴ μεθέξει, εἴπερ
7579   1.49.13.92 : ἁρμονία ἐστίν· ἁρμονία γὰρ δήπου παντελῶς αὐτὸ τοῦτο
7580   1.49.13.93 : οὖσα, ἁρμονία, ἀναρμοστίας οὔποτ´ ἂν μετάσχοι. {—}Οὐ
7581   1.49.13.94 : μέντοι. {—}Οὐδέ γε δήπου ψυχή, οὖσα παντελῶς ψυχή,
7582   1.49.13.95 : κακίας. {—}Πῶς γὰρ ἔκ γε τῶν προειρημένων; {—}Ἐκ τού–
7583   1.49.13.96 : του ἄρα τοῦ λόγου ἡμῖν πᾶσαι ψυχαὶ πάντων ζῴων
7584   1.49.13.97 : ὁμοίως ἀγαθαὶ ἔσονται, εἴπερ ὁμοίως ψυχαὶ πεφύκασιν
7585   1.49.13.98 : αὐτὸ τοῦτο εἶναι, ψυχαί. {—}Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη, ὦ Σώ–
7586   1.49.13.99 : κρατες. {—}Ἦ καὶ καλῶς δοκεῖ, ἦ δ´ ὅς, οὕτω λέγεσθαι καὶ
7587   1.49.13.100 : πάσχειν ἂν ταῦτα ὁ λόγος, εἰ ὀρθὴ ἡ ὑπόθεσις ἦν, τὸ
7588   1.49.13.101 : ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι. {—}Οὐδ´ ὁπωστιοῦν, ἔφη. {—}Τί
7589   1.49.13.102 : δέ; ἦ δ´ ὅς· τῶν ἐν ἀνθρώπῳ πάντων ἔσθ´ ὅ τι ἄλλο λέγεις
7590   1.49.13.103 : ἄρχειν ἢ ψυχήν, ἄλλως τε καὶ φρόνιμον; {—}Οὐκ ἔγωγε.
7591   1.49.13.104 : {—}Πότερον συγχωροῦσαν τοῖς κατὰ τὸ σῶμα παθήμασιν,
7592   1.49.13.105 : ἢ καὶ ἐναντιουμένην; λέγω δὲ τὸ τοιόνδε· οἷον καύματος
7593   1.49.13.106 : ἐνόντος καὶ δίψους ἐπὶ τοὐναντίον ἕλκειν, τὸ μὴ πίνειν,
7594   1.49.13.107 : καὶ πείνης ἐνούσης ἐπὶ τὸ μὴ ἐσθίειν, καὶ ἄλλα που μυ–
7595   1.49.13.108 : ρία ἐροῦμεν ἐναντιουμένην τὴν ψυχὴν τοῖς κατὰ τὸ σῶμα·
7596   1.49.13.109 : ἢ οὔ; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Οὐκοῦν αὖ ὡμολογήσαμεν ἐν
7597   1.49.13.110 : τοῖς πρόσθεν μήποτε ταύτην, ἁρμονίαν γε οὖσαν, ἐναντία
7598   1.49.13.111 : ᾄδειν οἷς ἐπιτείνοιτο καὶ χαλῷτο καὶ ψάλλοιτο καὶ ἄλλο
7599   1.49.13.112 : ὁτιοῦν πάθος πάσχοι ἐκεῖνα ἐξ ὧν τυγχάνει οὖσα, ἀλλ´
7600   1.49.13.113 : ἕπεσθαι ἐκείνοις καὶ οὔποτ´ ἂν ἡγεμονεύειν; {—}Ὡμο–
7601   1.49.13.114 : λογήσαμεν, ἔφη· πῶς γὰρ οὔ; {—}Τί οὖν νῦν; οὐ πᾶν 
7602   1.49.13.115 : τοὐναντίον φαίνεται ἡμῖν ἐργαζομένη, ἡγεμονεύουσά τε
7603   1.49.13.116 : ἐκείνων πάντων, ἐξ ὧν φησί τις αὐτὴν εἶναι, καὶ ἐναντιου–
7604   1.49.13.117 : μένη ὀλίγου πάντα διὰ παντὸς τοῦ βίου καὶ δεσπόζουσα
7605   1.49.13.118 : πάντας τρόπους, τὰ μὲν χαλεπώτερον κολάζουσα καὶ μετ´
7606   1.49.13.119 : ἀλγηδόνων, τά τε κατὰ τὴν γυμναστικὴν καὶ τὴν ἰατρικήν,
7607   1.49.13.120 : τὰ δὲ πραότερον, καὶ τὰ μὲν ἀπειλοῦσα, τὰ δὲ νουθετοῦσα,
7608   1.49.13.121 : ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ ὀργαῖς καὶ φόβοις ὡς ἄλλη οὖσα
7609   1.49.13.122 : ἄλλῳ πράγματι διαλεγομένη; οἷόν που καὶ Ὅμηρος ἐν
7610   1.49.13.123 : Ὀδυσσείᾳ πεποίηκεν, οὗ λέγει τὸν Ὀδυσσέα (υ  17. 18)·
7611   1.49.13.124 : στῆθος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ·
7612   1.49.13.125 : τέτλαθι δή, κραδίη, καὶ κύντερον ἄλλο ποτ´ ἔτλης.
7613   1.49.13.126 : Ἆρ´ οἴει αὐτὸν ταῦτα ποιῆσαι διανοούμενον ὡς ἁρμονίας
7614   1.49.13.127 : αὐτῆς οὔσης καὶ οἵας ἄγεσθαι ὑπὸ τῶν τοῦ σώματος πα–
7615   1.49.13.128 : θημάτων, ἀλλ´ οὐχ οἵας ἄγειν τε ταῦτα καὶ δεσπόζειν,
7616   1.49.13.129 : καὶ οὔσης αὐτῆς πολὺ θειοτέρου τινὸς ἢ καθ´ ἁρμονίαν;
7617   1.49.13.130 : {—}Νὴ Δία, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ. {—}Οὐκ ἄρα, ὦ
7618   1.49.13.131 : ἄριστε, ἡμῖν οὐδαμῇ καλῶς ἔχει ψυχὴν ἁρμονίαν τινὰ
7619   1.49.13.132 : φάναι εἶναι· οὔτε γὰρ ἄν, ὡς ἔοικεν, Ὁμήρῳ θειῷ ποιητῇ
7620   1.49.13.133 : ὁμολογοῖμεν οὔτε αὐτοὶ ἡμῖν αὐτοῖς. {—}Ἔχει οὕτως, ἔφη.
7621   1.49.13.134 : {—}Εἶεν δή, ἦ δ´ ὃς ὁ Σωκράτης, τὰ μὲν Ἁρμονίας ἡμῖν
7622   1.49.13.135 : τῆς Θηβαικῆς ἵλεά πως, ὡς ἔοικε, μετρίως γέγονε· τί δὲ
7623   1.49.13.136 : δὴ τὰ Κάδμου, ἔφη, ὦ Κέβης, πῶς ἱλασόμεθα καὶ τίνι
7624   1.49.13.137 : λόγῳ; {—}Σύ μοι δοκεῖς, ἔφη ὁ Κέβης, ἐξευρήσειν.
7625   1.49.14.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 95E–96C).
7626   1.49.14.2 : Ὁ οὖν Σωκράτης συχνὸν χρόνον ἐπισχὼν καὶ πρὸς
7627   1.49.14.3 : αὑτόν τι σκεψάμενος, Οὐ φαῦλον πρᾶγμα, ἔφη, ὦ Κέβης,
7628   1.49.14.4 : ζητεῖς· ὅλως γὰρ δεῖ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς τὴν αἰτίαν
7629   1.49.14.5 : διαπραγματεύσασθαι. Ἐγὼ οὖν σοι δίειμι περὶ αὐτῶν, 
7630   1.49.14.6 : ἂν βούλῃ, τά γ´ ἐμὰ πάθη· ἔπειτα ἐάν τί σοι χρήσιμον
7631   1.49.14.7 : φαίνηται ὧν ἂν λέγω, πρὸς τὴν πειθὼ περὶ ὧν λέγεις
7632   1.49.14.8 : χρήσῃ. {—}Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Κέβης, βούλομαί γε. {—}Ἄκουε
7633   1.49.14.9 : τοίνυν ὡς ἐροῦντος. Ἐγὼ γάρ, ἔφη, ὦ Κέβης, νέος ὢν
7634   1.49.14.10 : θαυμαστῶς ὡς ἐπεθύμησα ταύτης τῆς σοφίας, ἣν δὴ
7635   1.49.14.11 : καλοῦσι περὶ φύσεως ἱστορίαν· ὑπερήφανον γάρ μοι ἐδό–
7636   1.49.14.12 : κει εἶναι εἰδέναι τὰς αἰτίας ἑκάστου, διὰ τί γίγνεται ἕκα–
7637   1.49.14.13 : στον καὶ διὰ τί ἀπόλλυται καὶ διὰ τί ἔστι· καὶ πολλάκις
7638   1.49.14.14 : ἄνω κάτω μετέβαλλον σκοπῶν πρῶτον τὰ τοιάδε· ἆρ´
7639   1.49.14.15 : ἐπειδὰν τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν σηπεδόνα τινὰ λάβῃ,
7640   1.49.14.16 : ὥς τινες ἔλεγον, τότε δὴ τὰ ζῷα συστρέφεται· καὶ πό–
7641   1.49.14.17 : τερον τὸ αἷμά ἐστιν ᾧ φρονοῦμεν, ἢ ὁ ἀὴρ ἢ τὸ πῦρ,
7642   1.49.14.18 : ἢ τούτων μὲν οὐδέν, ὁ δὲ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ τὰς αἰσθή–
7643   1.49.14.19 : σεις παρέχων τοῦ ἀκούειν καὶ τοῦ ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι,
7644   1.49.14.20 : ἐκ τούτων δὲ γίγνοιτο μνήμη καὶ δόξα, ἐκ δὲ μνήμης καὶ
7645   1.49.14.21 : δόξης λαβούσης τὸ ἠρεμεῖν κατὰ ταῦτα γίγνεσθαι ἐπι–
7646   1.49.14.22 : στήμην· καὶ αὖ τούτων τὰς φθορὰς σκοπῶν καὶ τὰ περὶ
7647   1.49.14.23 : τὸν οὐρανόν τε καὶ τὴν γῆν πάθη, τελευτῶν οὕτως ἐμαυ–
7648   1.49.14.24 : τῷ ἔδοξα πρὸς ταύτην τὴν σκέψιν ἀφυὴς εἶναι, ὡς οὐδὲν
7649   1.49.14.25 : χρῆμα.
7650   1.49.15.1 : <20Πλάτωνος>20 (Phaed. p. 99B–100A).
7651   1.49.15.2 : Τὸ γὰρ μὴ διελέσθαι οἷόν τε εἶναι ὅτι ἄλλο μέν τί
7652   1.49.15.3 : ἐστι τὸ αἴτιον τῷ ὄντι, ἄλλο δὲ ἐκεῖνο ἄνευ οὗ τὸ αἴτιον
7653   1.49.15.4 : οὐκ ἄν ποτ´ εἴη αἴτιον· ὃ δή μοι φαίνονται ψηλαφῶντες
7654   1.49.15.5 : οἱ πολλοὶ ὥσπερ ἐν σκότει, ἀλλοτρίῳ ὀνόματι προσχρώ–
7655   1.49.15.6 : μενοι, ὡς αἴτιον αὐτὸ προσαγορεύειν. Διὸ δὴ καὶ ὃ μέν
7656   1.49.15.7 : τις δίνην περιτιθεὶς τῇ γῇ ὑπὸ τοῦ οὐρανοῦ μένειν δὴ
7657   1.49.15.8 : ποιεῖ τὴν γῆν, ὁ δὲ ὥσπερ καρδόπῳ πλατείᾳ βάθρον τὸν 
7658   1.49.15.9 : ἀέρα ὑπερείδει· τὴν δὲ τοῦ ὡς οἷόν τε βέλτιστα αὐτὰ
7659   1.49.15.10 : τεθῆναι δύναμιν οὕτω νῦν κεῖσθαι, ταύτην οὔτε ζητοῦσιν
7660   1.49.15.11 : οὔτε τινὰ οἴονται δαιμονίαν ἰσχὺν ἔχειν, ἀλλ´ ἡγοῦνται
7661   1.49.15.12 : τούτου ἄν ποτε Ἄτλαντα ἰσχυρότερον καὶ ἀθανατώτερον
7662   1.49.15.13 : καὶ μᾶλλον ἅπαντα συνέχοντα ἐξευρεῖν καὶ ὡς ἀληθῶς
7663   1.49.15.14 : τὸ ἀγαθὸν καὶ δέον συνιδεῖν καὶ συνδέειν οὐδὲν οἴονται.
7664   1.49.15.15 : Ἐγὼ μὲν οὖν τῆς τοιαύτης αἰτίας, ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μαθητὴς
7665   1.49.15.16 : ὁτουοῦν ἥδιστ´ ἂν γενοίμην· ἐπειδὴ δὲ ταύτης ἐστερή–
7666   1.49.15.17 : θην καὶ οὔτ´ αὐτὸς εὑρεῖν οὔτε παρ´ ἄλλου μαθεῖν οἷός
7667   1.49.15.18 : τε ἐγενόμην, τὸν δεύτερον πλοῦν ἐπὶ τὴν τῆς αἰτίας ζή–
7668   1.49.15.19 : τησιν ᾗ πεπραγμάτευμαι, βούλει σοι, ἔφη, ἐπίδειξιν ποι–
7669   1.49.15.20 : ήσομαι, ὦ Κέβης; {—}Ὑπερφυῶς μὲν οὖν, ἔφη, ὡς βού–
7670   1.49.15.21 : λομαι. {—}Ἔδοξε τοίνυν μοι, ἦ δ´ ὅς, μετὰ ταῦτα, ἐπειδὴ
7671   1.49.15.22 : ἀπείρηκα τὰ ὄντα σκοπῶν, δεῖν εὐλαβηθῆναι, μὴ πάθοιμι
7672   1.49.15.23 : ὅπερ οἱ τὸν ἥλιον ἐκλείποντα θεωροῦντες καὶ σκοπούμενοι
7673   1.49.15.24 : πάσχουσι· διαφθείρονται γάρ που ἔνιοι τὰ ὄμματα, ἐὰν
7674   1.49.15.25 : μὴ ἐν ὕδατι ἤ τινι τοιούτῳ σκοπῶνται τὴν εἰκόνα αὐτοῦ.
7675   1.49.15.26 : Τοιοῦτόν τι καὶ ἐγὼ διενοήθην καὶ ἔδεισα, μὴ παντάπασι
7676   1.49.15.27 : τὴν ψυχὴν τυφλωθείην βλέπων πρὸς τὰ πράγματα τοῖς
7677   1.49.15.28 : ὄμμασι καὶ ἑκάστῃ τῶν αἰσθήσεων ἐπιχειρῶν ἅπτεσθαι
7678   1.49.15.29 : αὐτῶν. Ἔδοξε δή μοι χρῆναι εἰς τοὺς λόγους καταφυ–
7679   1.49.15.30 : γόντα ἐν ἐκείνοις σκοπεῖν τῶν ὄντων τὴν ἀλήθειαν. Ἴσως
7680   1.49.15.31 : μὲν οὖν, ὡς εἰκάζω, τρόπον τινὰ οὐκ ἔοικεν. Οὐ γὰρ
7681   1.49.15.32 : πάνυ συγχωρῶ, τὸν ἐν λόγοις σκοπούμενον τὰ ὄντα ἐν
7682   1.49.15.33 : εἰκόσι μᾶλλον σκοπεῖν ἢ τὸν ἐν τοῖς ἔργοις· ἀλλ´ οὖν
7683   1.49.15.34 : δὴ ταύτῃ γε ὥρμησα, καὶ ὑποθέμενος ἑκάστοτε λόγον ὃν
7684   1.49.15.35 : ἂν κρίνω ἐρρωμενέστατον εἶναι, ἃ μὲν ἄν μοι δοκῇ τούτῳ
7685   1.49.15.36 : συμφωνεῖν, τίθημι ὡς ἀληθῆ ὄντα, καὶ περὶ αἰτίας καὶ 
7686   1.49.15.37 : περὶ τῶν ἄλλων πάντων· ἃ δ´ ἂν μή, ὡς οὐκ ἀληθῆ.
7687   1.49.15.38 : Βούλομαι δέ σοι σαφέστερον εἰπεῖν ἃ λέγω· οἶμαι γάρ
7688   1.49.15.39 : σε νῦν οὐ μανθάνειν. {—}Οὐ μὰ τὸν Δί´, ἔφη ὁ Κέβης,
7689   1.49.15.40 : οὐ σφόδρα.
7690   1.49.16.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 105C–107A).
7691   1.49.16.2 : Ἀποκρίνου δή, ἦ δ´ ὅς, ᾧ ἂν τί ἐγγένηται σώματι,
7692   1.49.16.3 : ζῶν ἔσται; {—}Ὧι ἂν ψυχή, ἔφη. {—}Οὐκοῦν ἀεὶ τοῦτο
7693   1.49.16.4 : οὕτως ἔχει; {—}Πῶς γὰρ οὐχί, ἦ δ´ ὅς. {—}Ἡ ψυχὴ ἄρα
7694   1.49.16.5 : ὅ τι ἂν αὐτὴ κατάσχῃ, ἀεὶ ἥκει ἐπ´ ἐκεῖνο φέρουσα ζωήν;
7695   1.49.16.6 : {—}Ἥκει μέντοι, ἔφη. {—}Πότερον δ´ ἔστι τι ζωῇ ἐναντίον
7696   1.49.16.7 : ἢ οὐδέν; {—}Ἔστιν, ἔφη. {—}Τί; {—}Θάνατος. {—}Οὐκοῦν
7697   1.49.16.8 : ψυχὴ τὸ ἐναντίον ᾧ αὐτὴ ἐπιφέρει ἀεὶ οὐ μήποτε δέ–
7698   1.49.16.9 : ξηται, ὡς ἐκ τῶν πρόσθεν ὡμολόγηται; {—}Καὶ μάλα
7699   1.49.16.10 : σφόδρα, ἔφη ὁ Κέβης. {—}Τί οὖν; τὸ μὴ δεχόμενον τὴν
7700   1.49.16.11 : τοῦ ἀρτίου ἰδέαν, τί νῦν δὴ ὀνομάζομεν; {—}Ἀνάρτιον, ἔφη.
7701   1.49.16.12 : {—}Τὸ δὲ δίκαιον μὴ δεχόμενον καὶ ὃ ἂν μουσικὸν μὴ δέ–
7702   1.49.16.13 : χηται; {—}Ἄμουσον, ἔφη, τὸ δὲ ἄδικον. {—}Εἶεν· ὃ δ´
7703   1.49.16.14 : ἂν θάνατον μὴ δέχηται, τί καλοῦμεν; {—}Ἀθάνατον, ἔφη.
7704   1.49.16.15 : {—}Οὐκοῦν ψυχὴ οὐ δέχεται θάνατον; {—}Οὔ. {—}Ἀθά–
7705   1.49.16.16 : νατον ἄρα ψυχή; {—}Ἀθάνατον. {—}Εἶεν, ἔφη· τοῦτο μὲν
7706   1.49.16.17 : δὴ ἀποδεδεῖχθαι φῶμεν· ἢ πῶς δοκεῖ; {—}Καὶ μάλα γε
7707   1.49.16.18 : ἱκανῶς, ὦ Σώκρατες. {—}Τί οὖν, ἦ δ´ ὅς, ὦ Κέβης; Εἰ
7708   1.49.16.19 : τῷ ἀναρτίῳ ἀναγκαῖον ἦν ἀνωλέθρῳ εἶναι, ἄλλο τι ἢ τὰ
7709   1.49.16.20 : τρία ἀνώλεθρα ἂν ἦν; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Οὐκοῦν εἰ καὶ
7710   1.49.16.21 : τὸ θερμὸν ἀναγκαῖον ἦν ἀνώλεθρον εἶναι, ὁπότε τις ἐπὶ
7711   1.49.16.22 : χιόνα θερμὸν ἐπάγει, ὑπεξῄει ἂν ἡ χιὼν μένουσα ἄτηκτος·
7712   1.49.16.23 : οὐ γὰρ ἂν ἀπώλετό γε, οὐδ´ αὖ ὑπομένουσα ἐδέξατ´ ἂν
7713   1.49.16.24 : τὴν θερμότητα. {—}Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. {—}Ὡσαύτως, 
7714   1.49.16.25 : οἶμαι, κἂν εἰ τὸ ψυχρὸν ἀνώλεθρον ἦν, ὁπότε ἐπὶ τὸ
7715   1.49.16.26 : πῦρ ψυχρόν τι ἐπῄει, οὔποτ´ ἂν ἀπεσβέννυτο οὐδ´ ἀπώλ–
7716   1.49.16.27 : λυτο, ἀλλὰ σῶον ἂν ἀπελθὸν ᾤχετο. {—}Ἀνάγκη, ἔφη. {—}
7717   1.49.16.28 : Οὐκοῦν καὶ ὧδε, ἔφη, ἀνάγκη περὶ τοῦ ἀθανάτου 〈εἰπεῖν〉;
7718   1.49.16.29 : Εἰ μὲν τὸ ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν, ἀδύνατον ψυχῇ,
7719   1.49.16.30 : ὅταν θάνατος ἐπ´ αὐτὴν ἴῃ, ἀπόλλυσθαι· θάνατον μὲν
7720   1.49.16.31 : γὰρ δὴ ἐκ τῶν προειρημένων οὐ δέξεται οὐδ´ ἔσται τε–
7721   1.49.16.32 : θνηκυῖα, ὥσπερ τὰ τρία οὐκ ἔσται, ἔφαμεν, ἄρτιον, οὐδὲ
7722   1.49.16.33 : γοῦν τὸ περιττόν, οὐδὲ δὴ τὸ πῦρ ψυχρόν, οὐδέ γε ἡ ἐν
7723   1.49.16.34 : τῷ πυρὶ θερμότης. Ἀλλὰ τί κωλύει, φαίη ἄν τις, ἄρτιον
7724   1.49.16.35 : μὲν τὸ περιττὸν μὴ γίγνεσθαι ἐπιόντος τοῦ ἀρτίου, ὥσπερ
7725   1.49.16.36 : ὡμολόγηται, ἀπολομένου δ´ αὐτοῦ ἀντ´ ἐκείνου ἄρτιον
7726   1.49.16.37 : γεγονέναι; Τῷ ταῦτα λέγοντι οὐκ ἂν ἔχοιμεν διαμάχεσθαι
7727   1.49.16.38 : ὅτι οὐκ ἀπόλλυται· τὸ γὰρ ἀνάρτιον οὐκ ἀνώλεθρόν ἐστιν,
7728   1.49.16.39 : ἐπεὶ εἰ τοῦτο ὡμολόγητο ἡμῖν, ῥᾳδίως ἂν διεμαχόμεθα
7729   1.49.16.40 : ὅτι ἐπελθόντος τοῦ ἀρτίου τὸ περιττὸν καὶ τὰ τρία οἴχε–
7730   1.49.16.41 : ται ἀπιόντα· καὶ περὶ πυρὸς καὶ θερμοῦ καὶ τῶν ἄλλων
7731   1.49.16.42 : οὕτως ἂν διεμαχόμεθα· ἢ οὔ; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Οὐ–
7732   1.49.16.43 : κοῦν καὶ νῦν περὶ τοῦ ἀθανάτου, εἰ μὲν ἡμῖν ὁμολογεῖται
7733   1.49.16.44 : καὶ ἀνώλεθρον εἶναι, ψυχὴ ἂν εἴη πρὸς τῷ ἀθάνατος
7734   1.49.16.45 : εἶναι καὶ ἀνώλεθρος· εἰ δὲ μή, ἄλλου ἂν δέοι λόγου. {—}
7735   1.49.16.46 : Ἀλλ´ οὐδὲν δεῖ, ἔφη, τούτου γε ἕνεκα· σχολῇ γὰρ ἄν τι
7736   1.49.16.47 : ἄλλο φθορὰν μὴ δέχοιτο, εἴ γε τὸ ἀθάνατον ἀίδιον ὂν
7737   1.49.16.48 : φθορὰν δέξεται. {—}Ὁ δέ γε θεός, οἶμαι, ἔφη ὁ Σωκρά– 
7738   1.49.16.49 : της, καὶ αὐτὸ τὸ τῆς ζωῆς εἶδος καὶ εἴ τι ἄλλο ἀθάνατόν
7739   1.49.16.50 : ἐστι, παρὰ πάντων ἂν ὁμολογηθείη μηδέποτε ἀπόλλυσθαι.
7740   1.49.16.51 : {—}Παρὰ πάντων μέντοι νὴ Δί´, ἔφη, ἀνθρώπων τέ γε καὶ
7741   1.49.16.52 : ἔτι μᾶλλον, ὡς ἐγᾦμαι, παρὰ θεῶν. {—}Ὁπότε δὴ τὸ ἀθά–
7742   1.49.16.53 : νατον καὶ ἀδιάφθορόν ἐστιν, ἄλλο τι ψυχὴ ἤ, εἰ ἀθάνατος
7743   1.49.16.54 : τυγχάνει οὖσα, καὶ ἀνώλεθρος ἂν εἴη; {—}Πολλὴ ἀνάγκη.
7744   1.49.16.55 : {—}Ἐπιόντος ἄρα θανάτου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον, τὸ μὲν
7745   1.49.16.56 : θνητόν, ὡς ἔοικεν, αὐτοῦ ἀποθνῄσκει, τὸ δ´ ἀθάνατον
7746   1.49.16.57 : σῶον καὶ ἀδιάφθορον οἴχεται ἀπιόν, ὑπεκχωρῆσαν τῷ
7747   1.49.16.58 : θανάτῳ. {—}Φαίνεται. {—}Παντὸς μᾶλλον ἄρα, ἔφη, ὦ
7748   1.49.16.59 : Κέβης, ἔσονται ἡμῶν αἱ ψυχαὶ ἐν Ἅιδου.
7749   1.49.17.1 : <20Ἐκ τῶν Πορφυρίου Πρὸς τὰ νοητὰ
7750   1.49.17.2 : ἀφορμῶν>20 (Porphyr. op. p. 60 Holsten.).
7751   1.49.17.3 : Ἡ μὲν ψυχὴ τῆς ἀμερίστου καὶ 〈τῆς〉 περὶ τὰ σώματα
7752   1.49.17.4 : μεριστῆς οὐσίας μέσον τι· ὁ δὲ νοῦς ἀμέριστος οὐσία
7753   1.49.17.5 : μόνον, τὰ δὲ σώματα μεριστὰ μόνον. Αἱ δὲ ποιότητες
7754   1.49.17.6 : καὶ τὰ ἔνυλα εἴδη περὶ τὰ σώματα 〈τὰ〉 μεριστά.
7755   1.49.18.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (Porphyr. op. p. 60 Holsten.).
7756   1.49.18.2 : Ψυχὴ καταδεῖται πρὸς σῶμα τῇ ἐπιστροφῇ τῇ πρὸς
7757   1.49.18.3 : τὰ πάθη τὰ ἀπ´ αὐτοῦ, καὶ λύεται διὰ τῆς ἀπαθείας.
7758   1.49.19.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (Porphyr. op. p. 66 Holsten.).
7759   1.49.19.2 : Ἡ ψυχὴ ἔχει μὲν πάντων τοὺς λόγους, ἐνεργεῖ δὲ
7760   1.49.19.3 : κατ´ αὐτοὺς ἢ ὑπ´ ἄλλου εἰς τὴν προχείρισιν ἐκκαλουμένη
7761   1.49.19.4 : ἢ ἑαυτὴν εἰς αὐτοὺς ἐπιστρέφουσα εἰς τὸ εἴσω. Καὶ ὑπ´
7762   1.49.19.5 : ἄλλου μὲν ἐκκαλουμένη ὡς πρὸς τὰ ἔξω τὰς αἰσθήσεις
7763   1.49.19.6 : 〈εἴσω〉 ἀποδίδωσιν· εἰς δὲ ἑαυτὴν εἰσιοῦσα πρὸς τὸν νοῦν 
7764   1.49.19.7 : ἐν ταῖς νοήσεσι γίγνεται· καὶ οὔτε αἴσθησις ἔξωθεν οὔτε
7765   1.49.19.8 : νόησις 〈εἴσω〉 ἄλλῃ ποτέ. Ὡς δὲ τῷ ζῴῳ οὐκ ἄνευ πάθους
7766   1.49.19.9 : τῶν αἰσθητικῶν ὀργάνων αἱ αἰσθήσεις, οὕτω καὶ αἱ νοήσεις
7767   1.49.19.10 : οὐκ ἄνευ φαντασίας· ἵν´ ᾖ τὸ ἀνάλογον, ὡς ὁ τύπος παρα–
7768   1.49.19.11 : κολούθημα ζῴου αἰσθητικοῦ, οὕτως τὸ φάντασμα ψυχῆς
7769   1.49.19.12 : ζῴου ἑπόμενον νοήσει.
7770   1.49.20.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (Holsten. l. s.).
7771   1.49.20.2 : Ἡ ψυχὴ οὐσία ἀμεγέθης, ἄυλος, ἄφθαρτος, ἐν ζωῇ
7772   1.49.20.3 : παρ´ ἑαυτῆς ἐχούσῃ τὸ ζῆν κεκτημένη τὸ εἶναι.
7773   1.49.21.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (Holsten. l. s.).
7774   1.49.21.2 : Ἄλλο τὸ πάσχειν τῶν σωμάτων, ἄλλο τῶν ἀσωμάτων.
7775   1.49.21.3 : Τῶν μὲν γὰρ σωμάτων σὺν τροπῇ τὸ πάσχειν· τῆς δὲ
7776   1.49.21.4 : ψυχῆς αἱ οἰκειώσεις καὶ τὰ πάθη ἐνέργειαι, οὐδὲν ἐοικυῖαι
7777   1.49.21.5 : θερμάνσεσι καὶ ψύξεσι σωμάτων. Διὸ εἴπερ τὸ πάσχειν
7778   1.49.21.6 : πάντως σὺν τροπῇ, ἀπαθῆ ῥητέον παντελῶς τὰ ἀσώματα.
7779   1.49.21.7 : Τὰ μὲν γὰρ ὕλης κεχωρισμένα καὶ σωμάτων ἐνεργείαις ἦν
7780   1.49.21.8 : τὰ αὐτά· τὰ δ´ ὕλῃ πλησιάζοντα καὶ σώμασιν αὐτὰ μὲν
7781   1.49.21.9 : ἀπαθῆ, τὰ δὲ ἐφ´ ὧν θεωρεῖται πάσχει. Ὅταν γὰρ τὸ
7782   1.49.21.10 : ζῷον αἰσθάνηται, ἔοικεν ἡ ψυχὴ μὲν ἁρμονίᾳ χωριστῇ,
7783   1.49.21.11 : ἐξ ἑαυτῆς τὰς χορδὰς κινούσῃ ἡρμοσμένας· ** ἁρμονίᾳ
7784   1.49.21.12 : ἀχωρίστῳ· τὸ δὲ αἴτιον τοῦ κινῆσαι τὸ ζῷον διὰ τὸ εἶναι 
7785   1.49.21.13 : ἔμψυχον ἀνάλογον τῷ μουσικῷ διὰ τὸ εἶναι ἐναρμόνιον·
7786   1.49.21.14 : τὰ δὲ πληγέντα σώματα διὰ πάθος αἰσθητικὸν ταῖς ἡρμο–
7787   1.49.21.15 : σμέναις χορδαῖς. καὶ γὰρ ἐκεῖ οὐδ´ ἡ ἁρμονία πέπονθεν
7788   1.49.21.16 : ἡ χωριστή, ἀλλ´ ἡ χορδή· καὶ κινεῖ μὲν ὁ μουσικὸς κατὰ
7789   1.49.21.17 : τὴν ἐν αὑτῷ ἁρμονίαν, οὐ μὴν ἐκινήθη ἂν ἡ χορδὴ μου–
7790   1.49.21.18 : σικῶς, εἰ καὶ ὁ μουσικὸς ἐβούλετο, μὴ τῆς ἁρμονίας τοῦτο
7791   1.49.21.19 : λεγούσης.
7792   1.49.22.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (Porphyr. op. p. 71 Holsten.).
7793   1.49.22.2 : Ἧς οὐσίας ἐν ζωῇ τὸ εἶναι καὶ ἧς τὰ πάθη ζωή,
7794   1.49.22.3 : ταύτης καὶ ὁ θάνατος ἐν ποιᾷ ζωῇ κεῖται, οὐκ ἐν ζωῆς
7795   1.49.22.4 : καθάπαξ στερήσει, ὅτι μηδὲ τὸ παθεῖν ἦν ὁδὸς εἰς τὴν
7796   1.49.22.5 : παντελῆ ἀζωίαν ἐπ´ αὐτῆς.
7797   1.49.23.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (Porphyr. op. p. 95 Holsten.).
7798   1.49.23.2 : Οὐ διὰ τὸ πλῆθος τῶν σωμάτων δεῖ νομίζειν πλῆθος
7799   1.49.23.3 : τῶν ψυχῶν γενέσθαι, πρὸ δὲ τῶν σωμάτων εἶναι καὶ
7800   1.49.23.4 : πολλὰς καὶ μίαν, οὔτε τῆς μιᾶς ὅλης κωλυούσης τὰς πολ–
7801   1.49.23.5 : λὰς ἐν ἑαυτῇ εἶναι οὔτε τῶν πολλῶν τὴν μίαν εἰς αὑτὰς
7802   1.49.23.6 : μεριζουσῶν. Διέστησαν γὰρ οὐκ ἀποκοπεῖσαι οὐδ´ ἀπο–
7803   1.49.23.7 : κερματίσασαι εἰς αὑτὰς τὴν ὅλην, καὶ πάρεισιν ἀλλή–
7804   1.49.23.8 : λαις οὐ συγκεχυμέναι οὐδὲ σωρὸν ποιοῦσαι τὴν ὅλην.
7805   1.49.23.9 : Οὔτε γὰρ πέρασίν εἰσι διειλημμέναι οὔτε πάλιν ἀλλήλαις
7806   1.49.23.10 : συγκεχυμέναι, ὥσπερ οὐδὲ ἐπιστῆμαι συνεχύθησαν αἱ 
7807   1.49.23.11 : πολλαὶ ἐν ψυχῇ μιᾷ καὶ πάλιν οὐκ ἔγκεινται ὡς τὰ σώματα
7808   1.49.23.12 : τῇ ψυχῇ ἑτερουσίως, ἀλλὰ τῆς ψυχῆς ποιαὶ ἦσαν ἐνέργειαι.
7809   1.49.23.13 : Ἀπειροδύναμος ἡ τῆς ψυχῆς φύσις καὶ καθ´ ἕκα–
7810   1.49.23.14 : στον τὸ τυχὸν αὐτῆς ** ψυχή, καὶ πᾶσαι μία, καὶ πά–
7811   1.49.23.15 : λιν ἡ ὅλη ἄλλη παρὰ πάσας. Ὡς γὰρ τὰ σώματα ἐπ´
7812   1.49.23.16 : ἄπειρον τεμνόμενα οὐ καταλήγει εἰς ἀσώματα, κατ´ ὄγκον
7813   1.49.23.17 : λαμβανόντων τῶν τμημάτων τὴν διαφοράν, οὕτως ψυχή,
7814   1.49.23.18 : οὖσα ζωτικόν, ἐπ´ ἄπειρον κατὰ τὰ εἴδη διείληπται,
7815   1.49.23.19 : παραλλαγὰς ἔχουσα εἰδικάς, καὶ ἡ ὅλη σὺν ταύταις οὖσα
7816   1.49.23.20 : καὶ ἄνευ τούτων. Ἡ γὰρ ἐπ´ αὐτῆς οἷον τομὴ ἑτερότης
7817   1.49.23.21 : ἐστὶ μενούσης τῆς ταὐτότητος. Εἰ δ´ ἐπὶ τῶν σωμάτων,
7818   1.49.23.22 : ἐφ´ ὧν ἡ ἑτερότης ἐκράτει μᾶλλον τῆς ταὐτότητος, οὐδὲν
7819   1.49.23.23 : ἐπεισελθὸν ἀσώματον διέκοψε τὴν ἕνωσιν, μένει δὲ πάντα
7820   1.49.23.24 : ἡνωμένα μὲν κατὰ τὴν οὐσίαν, ταῖς δὲ ποιότησι καὶ τοῖς
7821   1.49.23.25 : ἄλλοις εἴδεσι διειλημμένα, τί χρὴ ὑπονοεῖν ἐπὶ τῆς εἰδι–
7822   1.49.23.26 : κῆς ἀσωμάτου ζωῆς, ἐφ´ ἧς ἡ ταὐτότης μᾶλλον κεκρά–
7823   1.49.23.27 : τηκε τῆς ἑτερότητος, καὶ οὐδὲν ὑπόκειται ἀλλοῖον παρὰ
7824   1.49.23.28 : τὸ εἶδος, ἀφ´ ἧς καὶ τοῖς σώμασιν ἡ ἑνότης, οὐδὲ σῶμα
7825   1.49.23.29 : συμπεσὸν ἀποκόπτει τὴν ἕνωσιν, καίπερ πρὸς τὰς ἐνερ–
7826   1.49.23.30 : γείας ἐν πολλοῖς ἐμποδίζον; Αὐτὴ δι´ αὑτὴν ἡ ταὐτότης
7827   1.49.23.31 : αὐτῆς πάντα ποιεῖ καὶ εὑρίσκει διὰ τῆς ἐπ´ ἄπειρον 
7828   1.49.23.32 : εἰδικῆς ἐνεργείας, τοῦ τυχόντος μέρους πάντα δυναμένου.
7829   1.49.23.33 : ὅταν σωμάτων καθαρεύῃ, ὡς τὸ τυχὸν μέρος τοῦ σπέρ–
7830   1.49.23.34 : ματος τὴν τοῦ παντὸς σπέρματος ἔχει δύναμιν. Ὥσπερ
7831   1.49.23.35 : δὲ κρατηθὲν ἐν ὕλῃ τὸ σπέρμα καθ´ ἕκαστον ὧν ἠδύ–
7832   1.49.23.36 : νατο λόγων ἐν τοῖς μέρεσι τῆς ὕλης κρατεῖται, καὶ πάλιν
7833   1.49.23.37 : συναχθὲν εἰς τὴν τοῦ σπέρματος δύναμιν καθ´ ἕκαστον
7834   1.49.23.38 : τῶν μερῶν ἔχει τὴν πᾶσαν δύναμιν, οὕτω καὶ ψυχῆς
7835   1.49.23.39 : ἀύλου τὸ ὡς μέρος ἐπινοούμενον τῆς πάσης ψυχῆς ἔχει
7836   1.49.23.40 : τὴν δύναμιν. Τὸ δὲ πρὸς ὕλην ῥέψαν κεκράτηται μὲν
7837   1.49.23.41 : καθ´ ὃ [εἶδος ῥέψαν] ἐπιτηδείως ἔσχε προσομιλεῖν ἐνύλῳ·
7838   1.49.23.42 : ἔχει δὲ τὴν τῆς ὅλης δύναμιν ἤδη καὶ ἐντυγχάνει οὔσῃ
7839   1.49.23.43 : ἐν ἑαυτῷ, ὅταν ἀπὸ τοῦ ἐνύλου ἀποστὰν ἐν ἑαυτῷ γέ–
7840   1.49.23.44 : νηται. Ἐπεὶ δὲ πρὸς μὲν ὕλην ῥεπούσῃ ἀπορία ἁπάντων
7841   1.49.23.45 : 〈ἦν〉 καὶ τῆς οἰκείας δυνάμεως κένωσις, εἰς δὲ τὸν νοῦν
7842   1.49.23.46 : ἀναγομένη τὸ πλῆρες ἑαυτῆς κατὰ τὴν δύναμιν ἔχειν
7843   1.49.23.47 : τῆς πάσης ηὑρίσκετο, τὴν μὲν εἰκότως πενίαν τὴν δὲ
7844   1.49.23.48 : κόρον οἱ τοῦτο πρῶτον γνόντες τῆς ψυχῆς τὸ πάθος
7845   1.49.23.49 : ᾐνίξαντο.
7846   1.49.24.1 : <20Ἐκ τῶν Πορφυρίου Περὶ τῶν τῆς
7847   1.49.24.2 : ψυχῆς δυνάμεων.>20
7848   1.49.24.3 : Τὰς τῆς ψυχῆς δυνάμεις ὑπογράψαι πρόκειται καὶ
7849   1.49.24.4 : πρότερόν γε ἐπεξελθεῖν τῇ ἱστορίᾳ τῇ τε παρὰ τοῖς πα–
7850   1.49.24.5 : λαιοῖς καὶ τῇ ὕστερον ἐπικρίσει τῇ παρὰ τοῖς διδα–
7851   1.49.24.6 : σκάλοις. 
7852   1.49.24.7 : <20Ἀρίστων>20 ἀντιληπτικὴν δύναμιν τῆς ψυχῆς θέμενος
7853   1.49.24.8 : ταύτην διαιρεῖ εἰς δύο, τὸ μέν τι μέρος φάσκων μετά
7854   1.49.24.9 : τινος τῶν αἰσθητηρίων ὡς τὰ πολλὰ κινεῖσθαι, ὃ <20αἰσθη–
7855   1.49.24.10 : τικὸν>20 καλεῖ, ἀρχὴν καὶ πηγὴν ὑπάρχον τῶν κατὰ μέρος
7856   1.49.24.11 : αἰσθήσεων, τὸ δὲ ἀεὶ καθ´ ἑαυτὸ καὶ χωρὶς ὀργάνων,
7857   1.49.24.12 : ὃ ἐπὶ μὲν τῶν ἀλόγων οὐκ ὠνομάσθαι (ἢ γὰρ ὅλως οὐκ
7858   1.49.24.13 : εἶναι ἐν αὐτοῖς, ἢ τελέως ἀσθενὲς καὶ ἀμυδρὸν ἄγαν),
7859   1.49.24.14 : ἐν δὲ τοῖς λογικοῖς, ἐν οἷς δὴ μάλιστα 〈ἢ〉 μόνοις φαί–
7860   1.49.24.15 : νεται, <20νοῦν>20 προσαγορεύεσθαι. [Ἔφη ἄνευ ὀργάνων τὸν
7861   1.49.24.16 : νοῦν ἐνεργεῖν, τὴν αἰσθητικὴν καὶ μετ´ ὀργάνου.] Πῶς
7862   1.49.24.17 : οὖν ἡ μετ´ ὀργάνου οὐχ ἡ αὐτὴ ἔσται τῷ νῷ, εἴγε ὑφ´
7863   1.49.24.18 : ἓν γένος, τὸ τῆς ἀντιληπτικῆς, τέτακται καὶ 〈τὸ〉 μετ´
7864   1.49.24.19 : ὀργάνου ἐνεργοῦν μέρος καὶ τὸ ἄνευ ὀργάνου; ἢ ὅτι ἣ
7865   1.49.24.20 : μὲν τῆς μορφῆς τῶν ὄντων ἀντιλαμβάνεται, ἣ δὲ τῆς
7866   1.49.24.21 : οὐσίας; Αἴσθησις γὰρ οὐσίας οὐκ ἀντιληπτική, ἀλλὰ
7867   1.49.24.22 : μορφῆς καὶ πλάσεως **· ὅτι δὲ ἄνθρωπος ἢ ἵππος, ἄλλου
7868   1.49.24.23 : ἡ ἀντίληψις. Διάφορον οὖν τῆς ἀντιλήψεως κίνημα· ἣ
7869   1.49.24.24 : μὲν γὰρ τυπουμένῃ ἔοικεν ἡ τῆς αἰσθητικῆς καὶ ἔξω
7870   1.49.24.25 : ἑλκομένῃ ἐπὶ μορφήν, ἣ δὲ ἀφισταμένῃ τυπώσεως. Οἳ
7871   1.49.24.26 : μὲν οὖν διῄρουν καὶ τὸ μὲν ἄνευ φαντασίας 〈ἢ αἰσθή–
7872   1.49.24.27 : σεως〉 διεξοδικόν, ἀπὸ τοῦ νοῦ ἠρτημένον <20διάνοιάν>20 τε
7873   1.49.24.28 : καὶ <20νοῦν>20 προσηγόρευον, τὸ δὲ μετὰ φαντασίας ἢ αἰσθή–
7874   1.49.24.29 : σεως τὴν διέξοδον ἔχον <20δοξαστικόν.>20 Οἳ δὲ μίαν μὲν 
7875   1.49.24.30 : τὴν οὐσίαν λογικὴν ἐτίθεντο, διαφόρους δὲ τὰς ἐνεργείας.
7876   1.49.24.31 : Τοιαύτης δὲ οὔσης τῆς διαφορᾶς ὑφ´ ἓν τίθεσθαι τὰς
7877   1.49.24.32 : 〈δύο〉 δυνάμεις μήποτε ἄτοπον ἦν (οὐ γὰρ ἐκ μιᾶς ἥ τε
7878   1.49.24.33 : νόησις οὐσίας ὁρμᾶται καὶ ἡ αἴσθησις, καὶ ἀντίληψιν
7879   1.49.24.34 : εἴ τις λέγει τὴν τοῦ νοῦ ἐνέργειαν, ὁμωνύμως ἐρεῖ), καὶ
7880   1.49.24.35 : ἔδει ἄλλην μὲν θέσθαι τὴν τοῦ <20νοῦ>20 δύναμιν καὶ ἑτερογενῆ.
7881   1.49.24.36 : μεθ´ ἣν τὴν τῆς <20διανοίας,>20 πάντας τοὺς ἐφ´ ἑκατέρας,
7882   1.49.24.37 : ἀλλὰ τὴν μὲν ἀθρόαν ἐνέργειαν τὴν δὲ ἐν διεξόδῳ· ἄλ–
7883   1.49.24.38 : λην δὲ πάντῃ τὴν <20αἰσθητικήν,>20 ἧς τὸ μέν τι μετὰ προσ–
7884   1.49.24.39 : χρήσεως ὀργάνων, τὸ δέ 〈τι〉 ἄνευ προσχρήσεως, τοῦ μὲν
7885   1.49.24.40 : μετ´ ὀργάνων <20αἰσθητικοῦ>20 καλουμένου, τοῦ δὲ ἄνευ τού–
7886   1.49.24.41 : των <20φανταστικοῦ,>20 τὸ δέ τι οὐχ ἧττον τοῦ αὐτοῦ γένους,
7887   1.49.24.42 : ὑπερβεβηκὸς δὲ τὸ διεξοδεῦον, τὸ ἀθρόον τούτων, <20δοξα–
7888   1.49.24.43 : στικὸν>20 καλούμενον, ἐπιστάσεως οὔσης, πότερον τῆς
7889   1.49.24.44 : <20διανοίας>20 εἶδος τὸ τοιοῦτο ἢ τὸ ἄλλο, τὸ ὑπερβεβηκὸς
7890   1.49.24.45 : μὲν τὸ αἰσθητικὸν καὶ φανταστικόν, ὑποβεβηκὸς δὲ τὸ
7891   1.49.24.46 : νοητικόν.
7892   1.49.25.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.
7893   1.49.25.2 : Νουμήνιος>20 (fr. 52 ap. Thedinga, de Numenio p. 70)
7894   1.49.25.3 : δὲ τὴν συγκαταθετικὴν δύναμιν παραδεκτικὴν ἐνεργειῶν
7895   1.49.25.4 : φήσας εἶναι, σύμπτωμα αὐτῆς φησιν εἶναι τὸ φανταστι–
7896   1.49.25.5 : κόν, οὐ μὴν ἔργον γε καὶ ἀποτέλεσμα, ἀλλὰ παρακολού–
7897   1.49.25.6 : θημα· τῶν ἀπὸ τῆς <20Στοᾶς>20 τὴν αἴσθησιν οὐκ ἐν τῇ φαν–
7898   1.49.25.7 : τασίᾳ ἱστάντων μόνον, ἀλλὰ τὴν οὐσίαν ἀναρτώντων ἀπὸ
7899   1.49.25.8 : τῆς συγκαταθέσεως. Αἰσθητικὴ γὰρ φαντασία συγκατά–
7900   1.49.25.9 : θεσίς ἐστιν ἢ αἴσθησις τῆς συγκαταθέσεως καθ´ ὁρμὴν
7901   1.49.25.10 : οὔσης. <20Λογγῖνος>20 δὲ μηδ´ εἶναι ὅλως συγκαταθετικὴν
7902   1.49.25.11 : δύναμιν ὑπονοεῖ. Κατὰ μέντοι τοὺς <20πρεσβυτέρους>20 
7903   1.49.25.12 : καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς <20Ἀκαδημίας>20 ἡ αἴσθησις ἐπὶ τῆς 〈δι´〉
7904   1.49.25.13 : αἰσθητηρίου φαντασίας ψιλὴ τίθεται καὶ διὰ τοῦτο οὐδὲ
7905   1.49.25.14 : κατ´ ἀρχὰς μέτοχος ἰδιώματος, ὅτι μηδὲ συγκαταθέσεως
7906   1.49.25.15 : μέτοχος. Κἂν ᾖ δὲ μετὰ συγκαταθέσεως συγκατακειμένη
7907   1.49.25.16 : φαντασία δι´ αἰσθητηρίου ἡ αἴσθησις, οὐ πάντως καὶ
7908   1.49.25.17 : ἀρετῆς μέτοχος ἡ αἴσθησις ἔσται, εἰ μὴ συγκατάθεσις
7909   1.49.25.18 : εἴη τῶν ἐφ´ ἡμῖν.
7910   1.49.25a.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20
7911   1.49.25a.2 : Διαπεφώνηται δὲ οὐ τὰ περὶ τούτων μόνον τοῖς
7912   1.49.25a.3 : παλαιοῖς, ἀλλὰ καὶ ἐξ ἀρχῆς τὰ περὶ τῶν μερῶν τῆς
7913   1.49.25a.4 : ψυχῆς, καὶ ὅλως τί τὸ <20μέρος>20 καὶ τίς ἡ <20δύναμις>20 καὶ
7914   1.49.25a.5 : τίνι ταῦτα διενήνοχεν.
7915   1.49.25a.6 : Αὐτίκα οἱ μὲν ἀπὸ τῆς <20Στοᾶς>20 ὀκταμερῆ τὴν ψυ–
7916   1.49.25a.7 : χὴν θέντες καὶ πέντε μὲν μέρη τὰ αἰσθητικὰ λαβόντες,
7917   1.49.25a.8 : ἕκτον δὲ τὸ φωνητικὸν καὶ ἕβδομον τὸ σπερματικόν, [καὶ]
7918   1.49.25a.9 : λοιπὸν τὸ ἡγεμονικὸν ὡς ἂν ἄρχοντος χώραν ἔχειν ὑπε–
7919   1.49.25a.10 : τίθεντο, τὰ δὲ ἄλλα μέρη ἐν ὑπηρέτου τάξει ἀπεδίδοσαν,
7920   1.49.25a.11 : ὥστε τὸ αὐτὸ ἐξ ἄρχοντος καὶ ἀρχομένων συνεστάναι.
7921   1.49.25a.12 : Παρὰ δὲ <20Πλάτωνι>20 καὶ <20Ἀριστοτέλει>20 ἐν τοῖς Ἠθι–
7922   1.49.25a.13 : κοῖς τριμερὴς ἡ ψυχὴ λέγεται εἶναι, καὶ κεκράτηκε τοῦτο
7923   1.49.25a.14 : παρὰ τοῖς πολλοῖς ἀγνοοῦσιν ὡς ἡ διαίρεσις τῆς συστά–
7924   1.49.25a.15 : σεως ἕνεκα τῶν ἀρετῶν παρείληπται· οὐ γὰρ ἁπλῶς εἰς
7925   1.49.25a.16 : σύλληψιν πάντων τῶν μερῶν. Τὸ γὰρ φανταστικὸν καὶ
7926   1.49.25a.17 : αἰσθητικὸν καὶ τὸ νοερὸν καὶ 〈τὸ〉 φυτικὸν οὐ δήπου ἐν
7927   1.49.25a.18 : τῇ διαιρέσει ταύτῃ περιληφθήσεται. <20Ἄλλοι>20 δέ, ὧν καὶ
7928   1.49.25a.19 : <20Νουμήνιος>20 (fr. 54 p. 70 Theding.), οὐ τρία μέρη ψυχῆς
7929   1.49.25a.20 : μιᾶς, ἢ δύο γε, τὸ λογικὸν καὶ ἄλογον, ἀλλὰ δύο ψυχὰς
7930   1.49.25a.21 : ἔχειν ἡμᾶς οἴονται, ὥσπερ καὶ ἄλλα, τὴν μὲν λογικήν, 
7931   1.49.25a.22 : τὴν δὲ ἄλογον· ὧν πάλιν οἳ μὲν ἄμφω ἀθανάτους, οἳ
7932   1.49.25a.23 : δὲ τὴν λογικὴν ἀθάνατον, τὴν δὲ ἄλογον οὐ κατὰ τὰς
7933   1.49.25a.24 : ἐνεργείας μόνον ἀφίστασθαι τῆς ποιᾶς κινήσεως, ἀλλὰ
7934   1.49.25a.25 : καὶ κατ´ οὐσίαν διαλύεσθαι. Τοῖς δὲ ἐδόκει δύο ψυχῶν
7935   1.49.25a.26 : εἰς ταὐτὸ συμπλακεισῶν ἀλλήλαις διπλασίας εἶναι τὰς
7936   1.49.25a.27 : κινήσεις, ὁμοιουμένων ἀλλήλαις ἐκ τοῦ ἀπολαύειν ἑκα–
7937   1.49.25a.28 : τέραν τῶν τῆς ἑτέρας παθημάτων κατὰ τὴν ἕνωσιν.
7938   1.49.25a.29 : Ῥητέον δὲ ὡς δύναμις μέρους διήνεγκεν, ὅτι τὸ μὲν
7939   1.49.25a.30 : <20μέρος>20 ἐκβέβηκε κατὰ γένος τὸν χαρακτῆρα τοῦ ἄλλου
7940   1.49.25a.31 : μέρους, αἱ δὲ <20δυνάμεις>20 περὶ τὸ αὐτὸ στρέφονται γένος.
7941   1.49.25a.32 : Διὸ τὰ μὲν μέρη παρῃτεῖτο <20Ἀριστοτέλης>20 ἐπὶ τῆς
7942   1.49.25a.33 : ψυχῆς, τὰς δὲ δυνάμεις οὐκέτι· τὸ γὰρ ἑτερομερὲς εὐθὺς
7943   1.49.25a.34 : ὑποκειμένου παραλλαγὴν εἰσάγειν, τὸ δὲ ἑτεροδύναμον
7944   1.49.25a.35 : καὶ περὶ ἓν ὑποκείμενον ἐνίστασθαι. <20Λογγῖνος>20 δὲ
7945   1.49.25a.36 : οὐδὲ τὸ ζῷον πολυμερὲς εἶναι ἀλλ´ ἀμερές, πολυδύναμον
7946   1.49.25a.37 : δέ, τὸ τοῦ <20Πλάτωνος>20 ἐν τοῖς σώμασι πολυμερῆ φά–
7947   1.49.25a.38 : σκων τὴν ψυχὴν γίγνεσθαι, καθ´ ἑαυτὴν οὖσαν ἀμερῆ.
7948   1.49.25a.39 : ὅτι δὲ οὐ πολυμερής, οὐ διὰ τοῦτο καὶ μονοδύναμος·
7949   1.49.25a.40 : ἐνδέχεσθαι γὰρ ἓν ἀμερὲς δυνάμεις πλείους ἔχειν.
7950   1.49.25a.41 : Διακριτέον οὖν τάχα ἐκ τοῦ πολλοῦ ταράχου θέντας
7951   1.49.25a.42 : ὅρον γνώσεως μερικῆς διαφορᾶς καὶ ἀδιαφορίας καὶ
7952   1.49.25a.43 : πάλιν δυνάμεων πρὸς μέρη καὶ πρὸς ἀλλήλας, εἶτ´ ἀνω–
7953   1.49.25a.44 : τέρω οὐσιῶν εἰ καὶ πλείους ἐν ἑνὶ εἶεν. Ὡς ἐκ τούτου γὰρ
7954   1.49.25a.45 : γνώριμον ἔσται, εἰ καὶ ἡ ψυχὴ ἐν ζῴῳ οὖσα πολυμερὴς
7955   1.49.25a.46 : ἢ μόνον πολυδύναμος, καὶ πότερον συγχωρητέον τοῖς 
7956   1.49.25a.47 : μίαν μὲν ψυχὴν εἰς τὸν ἄνθρωπον κατακλείουσι πολυ–
7957   1.49.25a.48 : μερῆ δὲ ταύτην, ἢ καθ´ αὑτὴν ἢ καὶ ἐν τούτῳ λέγουσι
7958   1.49.25a.49 : γίγνεσθαι· ἢ πλειόνων ψυχῶν ἦν σύνοδος καὶ ἐῴκει
7959   1.49.25a.50 : ὁ ἄνθρωπος μάλιστα χορῷ συνᾴδοντι καὶ κατὰ τοῦτο
7960   1.49.25a.51 : ἔχοντι τὸ ἓν κατὰ τὴν τῶν συμπληρούντων τὸ ὅλον συμ–
7961   1.49.25a.52 : φωνίαν, ἢ ἑνὸς ἦν κατ´ οὐσίαν τὸ διάφορον πλῆθος.
7962   1.49.25a.53 : Ῥητέον οὖν, ὡς <20δύναμις>20 καὶ <20μέρος>20 καὶ <20κατασκευὴ
7963   1.49.25a.54 : ἐπὶ>20 τῆς ψυχῆς ταύτῃ διενήνοχε· <20μέρος>20 μὲν γάρ ἐστιν
7964   1.49.25a.55 : ὃ καὶ τῷ ὑποκειμένῳ καὶ τῷ εἴδει καὶ ταῖς ἐνεργείαις
7965   1.49.25a.56 : ἄλλου μέρους διαφέρει· <20κατασκευὴ>20 δὲ ἡ πρὸς ὃ πέφυκε
7966   1.49.25a.57 : τῶν μερῶν οἰκεία ἐπιτηδειότης· <20δύναμις>20 δὲ τῆς κατα–
7967   1.49.25a.58 : σκευῆς ἕξις ἀφ´ ἧς ἐνεργεῖν δύναται, καθ´ ὃ κατεσκεύ–
7968   1.49.25a.59 : ασται ἕκαστον. Ἔνιοι δὲ τὴν αὐτὴν ἔφασαν εἶναι κατα–
7969   1.49.25a.60 : σκευήν τε καὶ δύναμιν. Διαφέρει δὲ μέρους δύναμις· 〈αἱ
7970   1.49.25a.61 : μὲν γὰρ <20δυνάμεις>20〉 ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνὸς ὑποκειμένου
7971   1.49.25a.62 : ὅλου πλείους θεωροῦνται, οὐκ ἐν ἄλλῳ καὶ [ἐν] ἄλλῳ
7972   1.49.25a.63 : περατούμεναι τῷ ποσῷ τῆς ὑποκειμένης οὐσίας, τὰ δὲ
7973   1.49.25a.64 : <20μέρη>20 ἀπολαμβάνει ἑαυτοῖς ποσόν τι τῆς οὐσίας καὶ περι–
7974   1.49.25a.65 : γράφει ἀλλοῖόν τι μόριον αὐτῆς. Αὐτίκα τοῦ μήλου αἱ
7975   1.49.25a.66 : μὲν δυνάμεις πᾶσαι ἐν ἑνί, τὰ δὲ μέρη ἄλλα ἀλλαχοῦ
7976   1.49.25a.67 : κεχώρισται· ἐφάπτεται γὰρ ἡ μὲν τοῦ μέρους ἔννοια
7977   1.49.25a.68 : ποσοῦ, ὡς πρὸς τὴν τοῦ ὅλου κατασκευὴν ὀλιγωτέραν
7978   1.49.25a.69 : ποσότητα ἀπολαμβάνον· ἡ δὲ τῆς δυνάμεως τοῦ ὅλου
7979   1.49.25a.70 : τὴν ἐπίνοιαν ἀπείληφε. Διόπερ ἀμερεῖς μὲν αἱ δυνάμεις
7980   1.49.25a.71 : καὶ δι´ ὅλου κεχωρηκυῖαι, τὰ δὲ μέρη ἠλλοίωται, μερι–
7981   1.49.25a.72 : κοῦ ἔχοντα ἀντὶ τοῦ ὅλου ποσότητα. 
7982   1.49.25a.73 : Πῶς οὖν ἀμερὴς ἡ ψυχὴ καὶ πάλιν τριμερής; Οἱ
7983   1.49.25a.74 : μὲν οὖν τὰ μέρη τῆς ψυχῆς κατὰ τὸ ποσὸν ἀκούσαντες
7984   1.49.25a.75 : εἰκότως ἀποροῦσι, πῶς καὶ ἀμερὴς καὶ τριμερής, καὶ
7985   1.49.25a.76 : λύουσι φάσκοντες κατὰ μὲν ἴδιον λόγον καὶ καθ´ ἑαυτὴν
7986   1.49.25a.77 : εἶναι ἀμερῆ, τριμερῆ δὲ καθ´ ὅσον ἐν σώματι γενομένη
7987   1.49.25a.78 : μεριστῷ ὄντι ἄλλο καὶ ἄλλο μέρος ἐπέχει τοῦ σώματος
7988   1.49.25a.79 : εἰς τὰς διαφόρους αὑτῆς ἐνεργείας. Οὐ γὰρ δὴ 〈ἡ〉 αὐτὴ
7989   1.49.25a.80 : κεφαλὴν ἔχει καὶ θώρακα καὶ τοῦ ποτ´ ἧπαρ, ἀλλ´ αἱ
7990   1.49.25a.81 : διὰ τούτων διάφοροι ἐνέργειαι διαμεριστῶς καὶ μερῶν
7991   1.49.25a.82 : γιγνόμεναι διαφόρων τοῦ σώματος ἀπ´ ἐκείνων αὐτῇ τῶν
7992   1.49.25a.83 : μερῶν μερισμὸν ἐπανέθεσαν.
7993   1.49.25a.84 : <20Νικόλαος>20 δὲ οὐκ ἠξίου τὰ μέρη τῆς ψυχῆς κατὰ
7994   1.49.25a.85 : τὸ ποσὸν λαμβάνειν, ἀλλὰ μᾶλλον κατὰ τὸ ποιόν, ὥσπερ
7995   1.49.25a.86 : καὶ τέχνης καὶ φιλοσοφίας· ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ ποσοῦ τὸ
7996   1.49.25a.87 : ὅλον ἐκ τῶν μερῶν συμπληροῦται καὶ γίγνεται ὡς κατὰ
7997   1.49.25a.88 : τὴν πρὸς ἕτερον ἀντεξέτασιν πλέον ἢ ἔλαττον, ἢ μικρό–
7998   1.49.25a.89 : τερον ἢ μεῖζον, προστιθεμένου μέρους ἢ ἀφαιρουμένου.
7999   1.49.25a.90 : Ψυχῆς δὲ 〈οὐχ〉 οὕτως λέγομεν εἶναι μέρη (οὐ γὰρ δὴ
8000   1.49.25a.91 : τὸ ποσὸν αὐτῆς ὑπὸ τούτων συμπληροῦται, οὔτε γὰρ
8001   1.49.25a.92 : μέγεθός ἐστιν, οὔτε τι ἔχει πλῆθος), ἀλλ´ ὡς τέχνης μέρη.
8002   1.49.25a.93 : Διαφέρει δὲ καὶ τούτων· τέχνη μὲν γάρ, 〈ἂν〉 ἀπῇ τι μέρος,
8003   1.49.25a.94 : οὐκ ἂν εἴη ὁλόκληρος οὐδὲ τελεία, ψυχὴ δὲ πᾶσα τελεία
8004   1.49.25a.95 : ἐστὶ καὶ τὸ πᾶν ζῷον οὐ κομισάμενον τὸ κατὰ φύσιν τέλος
8005   1.49.25a.96 : ἀτελές ἐστιν. Ἀκούει τοίνυν Νικόλαος τὰ μέρη τῆς ψυχῆς
8006   1.49.25a.97 : ὡς δυνάμεις τοῦ ἔχοντος· τὸ γὰρ ζῷον καὶ ὅλως τὸ ἔμ–
8007   1.49.25a.98 : ψυχον τῷ ψυχὴν ἔχειν πολλὰ δύναται, οἷον ζῆν, αἰσθά– 
8008   1.49.25a.99 : νεσθαι, κινεῖσθαι, νοεῖν, ὀρέγεσθαι, ὧν πάντων αἰτία
8009   1.49.25a.100 : καὶ ἀρχὴ ἡ ψυχή. Ταύτας οὖν τὰς δυνάμεις, ἀφ´ ὧν λέ–
8010   1.49.25a.101 : γεται τὸ ἔμψυχον ταῦτα δρᾶν ἢ πάσχειν, μέρη τῆς ψυχῆς
8011   1.49.25a.102 : τίθεται ὡς εἴρηται. Οὐδὲν 〈δὲ〉 κωλύει αὐτῆς ἀμεροῦς
8012   1.49.25a.103 : οὔσης μεριστῶς. δέχεσθαι τὰς ἀπ´ αὐτῆς τῶν ἐνεργειῶν
8013   1.49.25a.104 : ἐνδόσεις.
8014   1.49.25a.105 : Μεριστὸν οὖν τὸ ζῷον, εἰς τὴν ἐπίνοιαν αὐτοῦ καὶ
8015   1.49.25a.106 : τοῦ σώματος παραλαμβανομένου, ἀφ´ οὗ αἱ ζωτικαὶ ἐνέρ–
8016   1.49.25a.107 : γειαι κατὰ ψυχῆς ἔνδοσιν δεχόμεναι τὴν εἰς μέρη τῶν
8017   1.49.25a.108 : διαφόρων ἐνεργειῶν κατάταξιν καὶ τῇ ψυχῇ τὸ μέρη ἔχειν
8018   1.49.25a.109 : προσανέθεσαν. Καὶ μήποτε διττῶς ἐπινοουμένης τῆς
8019   1.49.25a.110 : ψυχῆς καὶ ἐχούσης τὴν ζωήν, τήν τε καθ´ αὑτὴν καὶ τὴν
8020   1.49.25a.111 : κατὰ σχέσιν, ἐν τῇ κατὰ σχέσιν ζωῇ ὑφίσταται τὰ μέρη.
8021   1.49.25a.112 : Ὡς γὰρ πυρῷ σπαρέντι ἐν τῇ πρὸς τὴν γένεσιν σχέσει
8022   1.49.25a.113 : ὑφίσταται τὰ μέρη, τοῦ στάχυος τοῦ ὅλου οὐκ ὄντος μερι–
8023   1.49.25a.114 : στοῦ ἐν δὲ μεριστῷ θεωρουμένου, ἀφ´ οὗ πάλιν ἐπάνει–
8024   1.49.25a.115 : σιν εἰς τὸ ἀμέριστον, οὕτω καὶ ψυχῇ ἀμερίστῳ οὔσῃ ἐν
8025   1.49.25a.116 : τῇ σπορᾷ παρυφίσταται τὰ μέρη.
8026   1.49.26.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
8027   1.49.26.2 : ** συμβαλλόμενον ἑξῆς 〈ἂν〉 εἴη ἐπισκέψασθαι πρὸς
8028   1.49.26.3 : τὸ γνῶναι τίνες διὰ τὴν ψυχὴν ζῷα προβέβληνται ὡς δι´
8029   1.49.26.4 : αὐτήν, καὶ τίνες διὰ τὴν μετ´ αὐτήν, καὶ τίνες διὰ τὸ ζῷον.
8030   1.49.26.5 : Οὕτως γὰρ καὶ αἱ ὑποστάσεις πρόδηλοι καὶ τίνες αἱ
8031   1.49.26.6 : ἀνάγκαι εἰς τὴν καθ´ αὑτὴν ἐπάνοδον ἔσονται τῶν ἐν μέ–
8032   1.49.26.7 : ρεσι τοῦ σώματος μέρη ψυχῆς κατακλειόντων. 
8033   1.49.27.1 : <20Αἰσάρας Πυθαγορείου Λευκανᾶς ἐκ
8034   1.49.27.2 : τοῦ Περὶ ἀνθρώπω φύσιος>20 (fr. phil. Gr. II p. 51 Mull.).
8035   1.49.27.3 : Φύσις ἀνθρώπω κανών μοι δοκέει νόμω τε καὶ δίκας
8036   1.49.27.4 : ἦμεν καὶ οἴκω τε καὶ πόλιος. Ἴχνια γὰρ ἐν αὑτῷ στιβα–
8037   1.49.27.5 : ζόμενος εὕροιτό κά τις καὶ μαστευόμενος· νόμος γὰρ ἐν
8038   1.49.27.6 : αὐτῷ καὶ δίκα ἁ τᾶς ψυχᾶς ἐστι διακόσμασις. Τριχθαδία
8039   1.49.27.7 : γὰρ ὑπάρχοισα ἐπὶ τριχθαδίοις ἔργοις συνέστακε· γνώμαν
8040   1.49.27.8 : καὶ φρόνασιν ἐργαζόμενος 〈ὁ νόος〉 καὶ ἀλκὰν καὶ 〈ὁρμὰν
8041   1.49.27.9 : ἁ〉 θύμωσις καὶ ἔρωτα καὶ φιλοφροσύναν ἁ ἐπιθυμία.
8042   1.49.27.10 : Καὶ οὕτω συντέτακται ταῦτα ποτ´ ἄλλαλα πάντα, ὥστε
8043   1.49.27.11 : αὐτᾶς τὸ μὲν κράτιστον ἀγέεσθαι, τὸ δὲ χέρειον ἄρχεσθαι,
8044   1.49.27.12 : τὸ δὲ μέσον μέσαν ἐπέχεν τάξιν, καὶ ἄρχεν καὶ ἄρχεσθαι.
8045   1.49.27.13 : Ταῦτα δ´ οὕτως ἐμάσατο κατὰ λόγον ὁ θεὸς ἔν τε ἐκτυ–
8046   1.49.27.14 : πώσι καὶ ἐξεργασίᾳ τῶ ἀνθρωπίνω σκάνεος, ὅτι μόνον
8047   1.49.27.15 : ἄνθρωπον ἐνοάσατο νόμω τε καὶ δίκας ἐπιδέκτορα γενέ–
8048   1.49.27.16 : σθαι καὶ οὐδὲν ἄλλο τῶν θνατῶν ζῴων. Οὔτε 〈γὰρ〉 ἐξ
8049   1.49.27.17 : ἑνὸς σύσταμα κοινανίας γένοιτό κα, οὔτε μὰν ἐκ πλειόνων,
8050   1.49.27.18 : ὁμοίων δὲ τούτων (ἀνάγκα γάρ, ἐπεὶ τὰ πράγματα δια–
8051   1.49.27.19 : φέροντά ἐντι, καὶ τὰς ἐν ἁμῖν μοίρας τᾶς ψυχᾶς διαφόρως 
8052   1.49.27.20 : ἦμεν, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶ σώματος 〈ἅψιος ὄργανα καὶ〉
8053   1.49.27.21 : ὁράσιος καὶ ἀκοᾶς καὶ γεύσιος καὶ ὀσφράσιος, οὐ γὰρ πάντα
8054   1.49.27.22 : ποτὶ πάντα τὰν αὐτὰν ἔχει συναρμογάν), οὔτε μὰν ἐκ πλει–
8055   1.49.27.23 : όνων μὲν καὶ ἀνομοίων, τῶν τυχόντων μέντοι γε, ἀλλὰ
8056   1.49.27.24 : τῶν ποττὰν τῶ ὅλω συστάματος ἐκπλάρωσιν καὶ σύνταξιν
8057   1.49.27.25 : καὶ συναρμογὰν τευχθέντων· οὐ μόνον δὲ ἐκ πλειόνων καὶ
8058   1.49.27.26 : ἀνομοίων καὶ τῶν ἐς τὸ ὅλον καὶ τέλεον τευχθέντων,
8059   1.49.27.27 : ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τούτων οὐκ εἰκαίως καὶ ὡς ἔτυχε συνταχ–
8060   1.49.27.28 : θέντων, ἀλλὰ μετά τινος νόμω καὶ ἔμφρονος ἐπιστασίας.
8061   1.49.27.29 : Αἴ τε γὰρ τὰν ἴσαν ἐφέρετο μοῖραν καὶ δυνάμιος καὶ
8062   1.49.27.30 : τιμᾶς, ἀνόμοια ἐόντα καὶ τὰ μὲν χερείονα τὰ δὲ κάρρονα
8063   1.49.27.31 : τὰ δὲ μέσα, οὔ κα ἐδύνατο ἁ κατὰ ψυχὰν τῶν μερέων
8064   1.49.27.32 : κοινανία συναρμοσθῆμεν· αἴ τε ἀνίσας, μὴ τὰ κάρρονα
8065   1.49.27.33 : δὲ τὰν μείζονα μοῖραν ἐφέρετο, ἀλλὰ τὰ χερείονα, πολ–
8066   1.49.27.34 : λά 〈κα〉 ἀφροσύνα καὶ ἀταξία περὶ τὰν ψυχὰν ὑπᾶρχεν·
8067   1.49.27.35 : αἴ τε τὰ κάρρονα μὲν τὰν μείζονα, τὰ χερείονα δὲ τὰν
8068   1.49.27.36 : μείονα, μὴ ποτὶ λόγον δὲ ἕκαστον τούτων, οὔ κα ἐδύνατο
8069   1.49.27.37 : ὁμόνοια καὶ φιλία καὶ δικαιότας ἦμεν περὶ τὰν ψυχάν,
8070   1.49.27.38 : ἐπεὶ ὧ ἕκαστον ἓν ποτὶ λόγον συντέτακται τὸν ἁρμόσδοντα, 
8071   1.49.27.39 : τὸ τοιοῦτον φαμὶ ἐγὼ δικαιότατα ἦμεν. Καὶ μὰν ὁμόνοιά
8072   1.49.27.40 : τις καὶ ὁμοφροσύνα ὀπαδέει τᾷ τοιαύτᾳ διατάξι. Τὸ δὲ
8073   1.49.27.41 : τοιοῦτον δικαίως κα λέγοιτο εὐνομία ἦμεν τᾶς ψυχᾶς, ἅτις
8074   1.49.27.42 : ἐκ τῶ ἄρχεν μὲν τὸ κάρρον, ἄρχεσθαι δὲ τὸ χέρειον κράτος
8075   1.49.27.43 : ἐπιφέροιτο τᾶς ἀρετᾶς. Καὶ φιλία δὲ καὶ ἔρως καὶ φιλο–
8076   1.49.27.44 : φροσύνα σύμφυλος καὶ συγγενὴς ἐκ τούτων ἐξεβλάστασε
8077   1.49.27.45 : τῶν μερέων. Συμπείθει μὲν γὰρ ὁ νόος ὁραυγούμενος,
8078   1.49.27.46 : ἔραται δὲ ἁ ἐπιθυμία, ἁ δὲ θύμωσις ἐμπιπλαμένα μένεος,
8079   1.49.27.47 : ἔχθρᾳ ζέοισα φίλα γίνεται τᾷ ἐπιθυμίᾳ. Ἁρμόξας γὰρ
8080   1.49.27.48 : ὁ νόος τὸ ἁδὺ τῷ λυπηρῷ συγκατακρεόμενος καὶ τὸ σύν–
8081   1.49.27.49 : τονον καὶ σφοδρὸν τῷ κούφῳ μέρει τᾶς ψυχᾶς καὶ δια–
8082   1.49.27.50 : χυτικῷ· ἕκαστόν τε ἑκάστω πράγματος τὰν σύμφυλον καὶ
8083   1.49.27.51 : συγγενέα προμάθειαν διαμεμέρισται, ὁ μὲν νόος ὁραυγού–
8084   1.49.27.52 : μενος καὶ στιβαζόμενος τὰ πράγματα, ἁ δὲ θύμωσις ὁρμὰν
8085   1.49.27.53 : καὶ ἀλκὰν ποτιφερομένα τοῖς ὁραυγαθεῖσιν· ἁ δὲ ἐπιθυ–
8086   1.49.27.54 : μία φιλοστοργίᾳ συγγενὴς ἐᾶσα ἐφαρμόσδει τῷ νόῳ ἴδιον
8087   1.49.27.55 : περιποιουμένα τὸ ἁδὺ καὶ τὸ σύννοον ἀποδιδοῖσα τῷ συν–
8088   1.49.27.56 : νόῳ μέρει τᾶς ψυχᾶς. Ὧνπερ ἕκατι δοκέει μοι καὶ ὁ βίος
8089   1.49.27.57 : ὁ κατ´ ἀνθρώπως ἄριστος ἦμεν, ὅκκα τὸ ἁδὺ τῷ σπου–
8090   1.49.27.58 : δαίῳ συγκατακραθῇ καὶ 〈ἁ〉 ἁδονὰ τᾷ ἀρετᾷ. Ποθαρμό–
8091   1.49.27.59 : ξασθαι δ´ αὐτὰ ὁ νόος δύναται, παιδεύσιος καὶ ἀρετᾶς
8092   1.49.27.60 : ἐπήρατος γενόμενος. 
8093   1.49.28.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 34B–35B;
8094   1.49.28.2 : p. 36B–37c).
8095   1.49.28.3 : Τὴν δὲ δὴ ψυχὴν οὐχ ὡς νῦν ὑστέραν ἐπιχειροῦμεν
8096   1.49.28.4 : λέγειν, οὕτως ἐμηχανήσατο καὶ ὁ θεὸς νεωτέραν· οὐ γὰρ
8097   1.49.28.5 : ἂν ἄρχεσθαι ὁ θεὸς πρεσβύτερον ἀπὸ νεωτέρου συνέρξας
8098   1.49.28.6 : εἴασεν· ἀλλά πως ἡμεῖς πολὺ μετέχοντες τοῦ προστυχόν–
8099   1.49.28.7 : τος τε καὶ εἰκῇ ταύτῃ πῃ καὶ λέγομεν, ὁ δὲ καὶ γενέσει
8100   1.49.28.8 : καὶ ἀρετῇ 〈προτέραν〉 καὶ πρεσβυτέραν ψυχὴν σώματος
8101   1.49.28.9 : ὡς δεσπότιν καὶ ἄρξουσαν ἀρξομένου ξυνεστήσατο ἐκ
8102   1.49.28.10 : τῶνδέ τε καὶ τοιῷδε τρόπῳ. Τῆς ἀμερίστου καὶ ἀεὶ κατὰ
8103   1.49.28.11 : ταὐτὰ ἐχούσης οὐσίας καὶ τῆς αὖ περὶ τὰ σώματα γιγνο–
8104   1.49.28.12 : μένης μεριστῆς, τρίτον ἐξ ἀμφοῖν ἐν μέσῳ συνεκεράσατο
8105   1.49.28.13 : οὐσίας εἶδος, τῆς τε ταὐτοῦ φύσεως αὖ πέρι καὶ τῆς τοῦ
8106   1.49.28.14 : ἑτέρου, καὶ κατὰ ταῦτα ξυνέστησεν ἐν μέσῳ τοῦ τε ἀμεροῦς
8107   1.49.28.15 : αὐτῶν καὶ τοῦ κατὰ τὰ σώματα μεριστοῦ. Καὶ τρία λα–
8108   1.49.28.16 : βὼν αὐτὰ ὄντα συνεκεράσατο εἰς μίαν πάντα ἰδέαν, τὴν
8109   1.49.28.17 : θατέρου φύσιν δύσμικτον οὖσαν εἰς ταὐτὸν ξυναρμόττων
8110   1.49.28.18 : βίᾳ. Μιγνὺς δὲ μετὰ τῆς οὐσίας καὶ ἐκ τριῶν ποιησά–
8111   1.49.28.19 : μενος ἕν, πάλιν ὅλον τοῦτο μοίρας ὅσας προσῆκε διέ–
8112   1.49.28.20 : νειμεν, ἑκάστην δὲ ἔκ τε ταὐτοῦ καὶ θατέρου καὶ τῆς
8113   1.49.28.21 : οὐσίας μεμιγμένην. —
8114   1.49.28.22 : Καὶ τὸ μὲν δὴ σῶμα ὁρατὸν οὐρανοῦ γέγονεν, αὐτὴ
8115   1.49.28.23 : δὲ ἀόρατος μέν, λογισμοῦ δὲ μετέχουσα καὶ ἁρμονίας
8116   1.49.28.24 : ψυχή, τῶν νοητῶν ἀεί τε ὄντων ὑπὸ τοῦ ἀρίστου ἀρίστη
8117   1.49.28.25 : γενομένη τῶν γεννηθέντων. Ἅτε οὖν ἐκ τῆς ταὐτοῦ καὶ
8118   1.49.28.26 : τῆς θατέρου φύσεως ἔκ τε οὐσίας τριῶν τούτων συγκρα–
8119   1.49.28.27 : θεῖσα μοιρῶν, καὶ ἀνάλογον μερισθεῖσα καὶ ξυνδεθεῖσα, 
8120   1.49.28.28 : αὐτή τε ἀνακυκλουμένη πρὸς ἑαυτήν, ὅταν οὐσίαν σκεδα–
8121   1.49.28.29 : στὴν ἔχοντός τινος ἐφάπτηται καὶ ὅταν ἀμέριστον, λέγει
8122   1.49.28.30 : διὰ πάσης ἑαυτῆς κινουμένη, ὅτῳ τ´ ἄν τι ταὐτὸν ᾖ καὶ
8123   1.49.28.31 : ὅτου ἂν ἕτερον, πρὸς ὅ τι τε μάλιστα καὶ ὅπῃ καὶ ὅπως
8124   1.49.28.32 : καὶ ὁπότε ξυμβαίνει κατὰ τὰ γιγνόμενά τε πρὸς ἕκαστον
8125   1.49.28.33 : ἕκαστά τε εἶναι καὶ πάσχειν καὶ πρὸς τὰ κατὰ ταὐτὰ
8126   1.49.28.34 : ἔχοντα ἀεί· λόγος δὲ ὁ κατὰ ταὐτὸν ἀληθὴς γιγνόμενος,
8127   1.49.28.35 : περί τε θάτερον 〈ὢν〉 καὶ περὶ τὸ ταὐτόν, ἐν τῷ κινου–
8128   1.49.28.36 : μένῳ ὑφ´ αὑτοῦ φερόμενος ἄνευ φθόγγου καὶ ἠχῆς, ὅταν
8129   1.49.28.37 : μὲν περὶ τὸ αἰσθητὸν γίγνηται καὶ 〈ὁ〉 τοῦ θατέρου κύκλος
8130   1.49.28.38 : ὀρθὸς ὢν εἰς πᾶσαν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν διαγγείλῃ, δόξαι
8131   1.49.28.39 : καὶ πίστεις γίγνονται βέβαιοι καὶ ἀληθεῖς· ὅταν δὲ αὖ
8132   1.49.28.40 : περὶ τὸ λογιστικὸν ᾖ καὶ ὁ τοῦ ταὐτοῦ κύκλος εὔτροχος
8133   1.49.28.41 : ὢν αὐτὰ μηνύσῃ, νοῦς ἐπιστήμη τε ἐξ ἀνάγκης ἀπο–
8134   1.49.28.42 : τελεῖται. Τούτω δὲ ἐν ᾧ τῶν ὄντων ἐγγίγνεσθον, ἄν
8135   1.49.28.43 : ποτέ τις αὐτὸ ἄλλο πλὴν ψυχὴν εἴπῃ, πᾶν μᾶλλον ἢ
8136   1.49.28.44 : τἀληθὲς ἐρεῖ.
8137   1.49.29.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 ιʹ (p. 610E–611B).
8138   1.49.29.2 : Οὐκοῦν ὁπότε μηδ´ ὑφ´ ἑνὸς ἀπόλλυται κακοῦ, μήτε
8139   1.49.29.3 : οἰκείου μήτε ἀλλοτρίου, δῆλον ὅτι ἀνάγκη αὐτὸ ἀεὶ ὂν
8140   1.49.29.4 : εἶναι· εἰ δ´ ἀεὶ ὄν, ἀθάνατον. {—}Ἀνάγκη, ἔφη. {—}Τοῦτο
8141   1.49.29.5 : μὲν τοίνυν, ἦν δ´ ἐγώ, οὕτως ἐχέτω. Εἰ δ´ ἔχει, ἐννοεῖς
8142   1.49.29.6 : ὅτι ἀεὶ ἂν εἶεν αἱ αὐταί. Οὔτε γὰρ ἄν που ἐλάττους
8143   1.49.29.7 : γένοιντο μηδεμιᾶς ἀπολλυμένης, οὔτε αὖ πλείους· εἰ
8144   1.49.29.8 : γὰρ ὁτιοῦν τῶν ἀθανάτων πλέον γίγνοιτο, οἶσθ´ ὅτι ἐκ
8145   1.49.29.9 : τοῦ θνητοῦ ἂν γίγνοιτο καὶ πάντα ἂν εἴη τελευτῶντα
8146   1.49.29.10 : ἀθάνατα. {—}Ἀληθῆ λέγεις. {—}Ἀλλ´, ἦν δ´ ἐγώ, μήτε 
8147   1.49.29.11 : τοῦτο οἰώμεθα, ὁ γὰρ λόγος οὐκ ἐάσει, μήτε γε αὖ τῇ
8148   1.49.29.12 : ἀληθεστάτῃ φύσει τοιοῦτον εἶναι ψυχήν, ὥστε πολλῆς
8149   1.49.29.13 : ποικιλίας καὶ ἀνομοιότητός τε καὶ διαφορᾶς γέμειν αὐτὸ
8150   1.49.29.14 : πρὸς αὑτό. {—}Πῶς λέγεις; ἔφη. {—}Οὐ ῥᾴδιον, ἦν δ´
8151   1.49.29.15 : ἐγώ, ἀίδιον εἶναι σύνθετόν τε ἐκ πολλῶν καὶ μὴ τῇ καλ–
8152   1.49.29.16 : λίστῃ κεχρημένον συνθέσει, ὡς νῦν ἡμῖν ἐφάνη ἡ ψυχή. {—}
8153   1.49.29.17 : Οὔκουν εἰκός γε. {—}Ὅτι μὲν τοίνυν ἀθάνατον ψυχή, καὶ
8154   1.49.29.18 : ὁ ἄρτι λόγος καὶ οἱ ἄλλοι ἀναγκάσειαν ἄν.
8155   1.49.30.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 δʹ (p. 436A. B; p. 439A
8156   1.49.30.2 : –440A).
8157   1.49.30.3 : Τόδε δὲ ἤδη χαλεπόν, εἰ τῷ αὐτῷ τούτῳ ἕκαστα πράτ–
8158   1.49.30.4 : τομεν, ἢ τρισὶν οὖσιν ἄλλο ἄλλῳ· μανθάνομεν μὲν ἑτέρῳ,
8159   1.49.30.5 : θυμούμεθα δὲ ἄλλῳ τῶν ἐν ἡμῖν, ἐπιθυμοῦμεν δ´ αὖ
8160   1.49.30.6 : τρίτῳ τινὶ τῶν περὶ τὴν τροφήν τε καὶ γέννησιν ἡδονῶν
8161   1.49.30.7 : καὶ ὅσα τούτων ἀδελφά, ἢ ὅλῃ τῇ ψυχῇ καθ´ ἕκαστον
8162   1.49.30.8 : αὐτῶν πράττομεν, ὅταν ὁρμήσωμεν. Ταῦτ´ ἔσται τὰ χα–
8163   1.49.30.9 : λεπὰ διορίσασθαι ἀξίως λόγου. {—}Καὶ ἐμοὶ δοκεῖ, ἔφη. {—}
8164   1.49.30.10 : Τοῦ διψῶντος ἡ ψυχή, καθ´ ὅσον διψῇ, οὐ βούλεται
8165   1.49.30.11 : ἄλλο τι ἢ πιεῖν, καὶ τούτου ὀρέγεται καὶ ἐπὶ τοῦτο ὁρμᾷ.
8166   1.49.30.12 : {—}Δῆλον δή. {—}Οὐκοῦν εἴ ποτέ τι αὐτὴν ἀνθέλκει δι–
8167   1.49.30.13 : ψῶσαν, ἕτερόν τι ἂν ἐν αὐτῇ εἴη αὐτοῦ τοῦ διψῶντος καὶ
8168   1.49.30.14 : ἄγοντος ὥσπερ θηρίον ἐπὶ τὸ πιεῖν; Οὐ γὰρ δή, φαμέν,
8169   1.49.30.15 : τό γε αὐτὸ τῷ αὐτῷ ἑαυτοῦ περὶ τὸ αὐτὸ ἅμα τἀναντία
8170   1.49.30.16 : πράττοι. {—}Οὐ γὰρ οὖν. {—}Ὥσπερ γε, οἶμαι, τοῦ τοξότου
8171   1.49.30.17 : οὐ καλῶς ἔχει λέγειν, ὅτι αὐτοῦ ἅμα αἱ χεῖρες τὸ τόξον
8172   1.49.30.18 : ἀπωθοῦνταί τε καὶ προσέλκονται, ἀλλ´ ὅτι ἄλλη μὲν ἡ
8173   1.49.30.19 : ἀπωθοῦσα χείρ, ἑτέρα δὲ ἡ προσαγομένη. {—}Παντάπασι
8174   1.49.30.20 : μὲν οὖν, ἔφη. {—}Πότερον δὴ φῶμέν τινας ἔστιν ὅτε δι– 
8175   1.49.30.21 : ψῶντας οὐκ ἐθέλειν πιεῖν; {—}Καὶ μάλα γε, ἔφη, πολλοὺς
8176   1.49.30.22 : καὶ πολλάκις. {—}Τί οὖν, ἔφην ἐγώ, φαίη τις ἂν τούτων
8177   1.49.30.23 : πέρι; οὐκ ἐνεῖναι μὲν ἐν τῇ ψυχῇ αὐτῶν τὸ κελεῦον, ἐνεῖ–
8178   1.49.30.24 : ναι δὲ τὸ κωλῦον πιεῖν, ἄλλο ὂν καὶ κρατοῦν τοῦ κελεύ–
8179   1.49.30.25 : οντος; {—}Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη. {—}Ἆρ´ οὖν οὐ τὸ μὲν
8180   1.49.30.26 : κωλῦον τὰ τοιαῦτα ἐγγίγνεται, ὅταν ἐγγένηται, ἐκ λογι–
8181   1.49.30.27 : σμοῦ, τὰ δὲ ἄγοντα καὶ ἕλκοντα διὰ παθημάτων τε καὶ
8182   1.49.30.28 : νοσημάτων παραγίγνεται; {—}Φαίνεται. {—}Οὐ δὴ ἀλόγως,
8183   1.49.30.29 : ἦν δ´ ἐγώ, ἀξιώσομεν αὐτὰ διττά τε καὶ ἕτερα ἀλλήλων
8184   1.49.30.30 : εἶναι, τὸ μὲν ᾧ λογίζεται λογιστικὸν προσαγορεύοντες τῆς
8185   1.49.30.31 : ψυχῆς, τὸ δ´ ᾧ ἐρᾷ τε καὶ πεινῇ καὶ διψῇ καὶ περὶ τὰς
8186   1.49.30.32 : ἄλλας ἐπιθυμίας ἐπτόηται ἀλόγιστόν τε καὶ ἐπιθυμη–
8187   1.49.30.33 : τικόν, πληρώσεών τινων καὶ ἡδονῶν ἑταῖρον. {—}Οὔκ, ἀλλ´
8188   1.49.30.34 : εἰκότως, ἔφη, ἡγοίμεθ´ ἂν οὕτως. {—}Ταῦτα μὲν τοίνυν,
8189   1.49.30.35 : ἦν δ´ ἐγώ, δύο ἡμῖν ὡρίσθω εἴδη ἐν ψυχῇ ἐνόντα· τὸ δὲ
8190   1.49.30.36 : δὴ τοῦ θυμοῦ καὶ ᾧ θυμούμεθα πότερον 〈τρίτον〉, ἢ τού–
8191   1.49.30.37 : των ποτέρῳ ἂν εἴη ὁμοφυές; {—}Ἴσως, ἔφη, τῷ ἑτέρῳ 〈τῷ〉
8192   1.49.30.38 : ἐπιθυμητικῷ. {—}Ἀλλ´, ἦν δ´ ἐγώ, ποτὲ ἀκούσας τι πιστεύω
8193   1.49.30.39 : τούτῳ, ὡς ἄρα Λεόντιος ὁ Ἀγλαίωνος ἀνιὼν ἐκ Πειραι–
8194   1.49.30.40 : έως ὑπὸ τὸ βόρειον τεῖχος ἐκτός, αἰσθόμενος νεκροὺς παρὰ
8195   1.49.30.41 : τῷ δημίῳ κειμένους, ἅμα μὲν ἰδεῖν ἐπιθυμοίη, ἅμα δὲ
8196   1.49.30.42 : δυσχεραίνοι καὶ ἀποτρέποι ἑαυτόν, καὶ τέως μὲν μάχοιτο
8197   1.49.30.43 : καὶ παρακαλύπτοιτο, κρατούμενος δ´ οὖν ὑπὸ τῆς ἐπιθυ–
8198   1.49.30.44 : μίας, διελκύσας τοὺς ὀφθαλμούς, προσδραμὼν πρὸς τοὺς
8199   1.49.30.45 : νεκρούς, ἰδοὺ ὑμῖν, ἔφη, ὦ κακοδαίμονες, ἐμπλήσθητε
8200   1.49.30.46 : τοῦ καλοῦ θεάματος. {—}Ἤκουσα, ἔφη, καὶ αὐτός. {—}Οὗτος
8201   1.49.30.47 : μέντοι, ἔφην, ὁ λόγος σημαίνει τὴν ὀργὴν πολεμεῖν ἐνίοτε
8202   1.49.30.48 : ταῖς ἐπιθυμίαις, ὡς ἄλλο ὂν ἄλλῳ. {—}Σημαίνει γάρ, ἔφη. 
8203   1.49.31.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 440E–444C).
8204   1.49.31.2 : Ἆρ´ οὖν ἕτερον ὂν καὶ τούτου, ἢ λογιστικόν τι εἶδος,
8205   1.49.31.3 : ὥστε μὴ τρία ἀλλὰ δύο εἴδη εἶναι ἐν ψυχῇ, λογιστικὸν
8206   1.49.31.4 : καὶ ἐπιθυμητικόν; ἢ καθάπερ ἐν τῇ πόλει ξυνεῖχεν αὐτὴν
8207   1.49.31.5 : τρία ὄντα γένη, χρηματιστικόν, ἐπικουρητικόν, βουλευτικόν,
8208   1.49.31.6 : οὕτω καὶ ἐν ψυχῇ τρίτον τοῦτό ἐστι τὸ θυμοειδές, ἐπί–
8209   1.49.31.7 : κουρον ὂν τῷ λογιστικῷ φύσει, ἐὰν μὴ ὑπὸ κακῆς τροφῆς
8210   1.49.31.8 : διαφθαρῇ; {—}Ἀνάγκη, ἔφη, τρίτον. {—}Ναί, ἦν δ´ ἐγώ,
8211   1.49.31.9 : ἄν γε τοῦ λογιστικοῦ ἄλλο τι, ὥσπερ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ
8212   1.49.31.10 : ἐφάνη ἕτερον ὄν. {—}Ἀλλ´ οὐ χαλεπόν, ἔφη, φανῆναι·
8213   1.49.31.11 : καὶ γὰρ ἐν τοῖς παιδίοις τοῦτο [οὒ] ἄν τις ἴδοι, ὅτι θυμοῦ
8214   1.49.31.12 : μὲν εὐθὺς γενόμενα μεστά ἐστι, λογισμοῦ δὲ ἔνιοι μὲν
8215   1.49.31.13 : ἔμοιγε δοκοῦσιν οὐδέποτέ γε μεταλαμβάνειν, οἱ δὲ πολλοὶ
8216   1.49.31.14 : ὀψέ ποτε. {—}Ναὶ μὰ Δι´, ἦν δ´ ἐγώ, καλῶς γε εἶπες.
8217   1.49.31.15 : Ἔτι δὲ ἐν τοῖς θηρίοις ἄν τις ἴδοι ὃ λέγεις, ὅτι οὕτως
8218   1.49.31.16 : ἔχει. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ ἃ ἄνω που ἐκεῖ εἴπομεν, τὸ
8219   1.49.31.17 : τοῦ Ὁμήρου μαρτυρήσει, τὸ (υ  17)
8220   1.49.31.18 : στῆθος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ·
8221   1.49.31.19 : ἐνταῦθα γὰρ δὴ σαφῶς ὡς ἕτερον ἑτέρῳ ἐπιπλῆττον πε–
8222   1.49.31.20 : ποίηκεν Ὅμηρος τὸ ἀναλογισάμενον περὶ τοῦ βελτίονός
8223   1.49.31.21 : τε καὶ χείρονος τῷ ἀλογίστως θυμουμένῳ. —Κομιδῇ, ἔφη,
8224   1.49.31.22 : ὀρθῶς λέγεις.
8225   1.49.32.1 : 〈<20Ἰαμβλίχου ἐκ τοῦ περὶ ψυχῆς.>20〉
8226   1.49.32.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 (de anima I 2 p. 405b 10) μὲν οὖν τὰ
8227   1.49.32.3 : μάλιστα δοκοῦντα τῇ ψυχῇ ὑπάρχειν εἰς τρία τὰ κυριώτατα
8228   1.49.32.4 : γένη ἀναγαγών, κίνησίν τε καὶ γνῶσιν καὶ λεπτότητα οὐσίας,
8229   1.49.32.5 : ἣν ἐνίοτε καὶ ἀσώματον ὑπόστασιν ἐπονομάζει, ἐς ταῦτα 
8230   1.49.32.6 : τὰ τρία τὰς καθ´ ἕκαστα διωρισμένας ἐπαναφέρει δόξας,
8231   1.49.32.7 : πέρας τῶν ἀπείρων ἀνευρὼν οὕτω καὶ σαφῆ καὶ σύντομον
8232   1.49.32.8 : περίληψιν. Ἐγὼ δὲ ὁρῶ ἐν τούτοις τοῖς ὅροις πολὺ μὲν
8233   1.49.32.9 : τὸ ὁμώνυμον καὶ συγκεχυμένον, (οὐ γὰρ ὡσαύτως αἱ κατὰ
8234   1.49.32.10 : μεταβολὴν καὶ αἱ κατὰ ζωὴν θεωροῦνται κινήσεις, ἢ αἱ
8235   1.49.32.11 : μορφωτικαὶ καὶ 〈αἱ〉 ἄμορφοι γνώσεις, ἢ αἱ τοῦ ἀέρος
8236   1.49.32.12 : καὶ αἱ τῶν καθ´ αὑτὰ ἀσωμάτων καθαρότητες τῆς οὐσίας,)
8237   1.49.32.13 : πολὺ δὲ καὶ τὸ ἀτελὲς αὐτῶν καὶ ἐνδεές· οὐ γὰρ ἔνεστι
8238   1.49.32.14 : πάντα περιλαβεῖν τὰ γένη τῶν δοξῶν ἐν τοῖς τρισὶ τού–
8239   1.49.32.15 : τοις ὅροις.
8240   1.49.32.16 : <20Τινὲς>20 εἰς τὰς τῶν τεσσάρων στοιχείων ἀρχὰς τὴν
8241   1.49.32.17 : οὐσίαν τῆς ψυχῆς ἐπαναφέρουσιν. Εἶναι μὲν γὰρ τὰ
8242   1.49.32.18 : πρῶτα σώματα ἄτομα, πρὸ τῶν τεσσάρων στοιχείων στοι–
8243   1.49.32.19 : χειωδέστερα· εἰλικρινῆ δ´ ὄντα καὶ πεπληρωμένα πάντῃ
8244   1.49.32.20 : καθαρᾶς πρώτης οὐσίας μὴ δέχεσθαι μηδ´ ὁπωστιοῦν
8245   1.49.32.21 : εἰς αὑτὰ διαίρεσιν. Ταῦτα τοίνυν ἄπειρα ἔχειν σχήματα,
8246   1.49.32.22 : ἓν δὲ αὐτῶν εἶναι τὸ σφαιροειδές, ἀπὸ δὴ τῶν σφαιρο–
8247   1.49.32.23 : ειδῶν ἀτόμων εἶναι τὴν ψυχήν.
8248   1.49.32.24 : Ὡς δὲ τῶν <20Ἀριστοτελικῶν>20 τινες ὑφηγοῦνται, εἶδός
8249   1.49.32.25 : ἐστι τὸ περὶ τοῖς σώμασιν, ἢ ποιότης ἁπλῆ ἀσώματος
8250   1.49.32.26 : ἢ ποιότης οὐσιώδης τελεία· ᾗ παράκειται δόξῃ οὐ παρα–
8251   1.49.32.27 : δοθεῖσα μέν, δυναμένη δὲ πιθανῶς λέγεσθαι αἵρεσις, ἡ
8252   1.49.32.28 : τὴν συνδρομὴν τῶν ὅλων ποιοτήτων καὶ τὸ ἓν αὐτῶν κε–
8253   1.49.32.29 : φάλαιον, εἴτε τὸ ἐπιγιγνόμενον ἢ τὸ προϋπάρχον, τιθε–
8254   1.49.32.30 : μένη τὴν ψυχήν.
8255   1.49.32.31 : Μετὰ δὴ ταῦτα τοὺς εἰς μαθηματικὴν οὐσίαν ἐντι– 
8256   1.49.32.32 : θέντας τὴν οὐσίαν τῆς ψυχῆς καταλέγω διευκρινημένως.
8257   1.49.32.33 : Ἔστι δὴ γένος ἕν τι αὐτῆς τὸ σχῆμα, πέρας ὂν διαστά–
8258   1.49.32.34 : σεως, καὶ αὐτὴ 〈ἡ〉 διάστασις. Ἐν αὐτοῖς μὲν οὖν τούτοις
8259   1.49.32.35 : <20Σεβῆρος>20 ὁ Πλατωνικὸς αὐτὴν ἀφωρίσατο, ἐν ἰδέᾳ δὲ
8260   1.49.32.36 : τοῦ πάντῃ διαστατοῦ <20Σπεύσιππος·>20 ἐν αἰτίᾳ δὲ ἤτοι
8261   1.49.32.37 : ἑνώσει τούτων ἄλλος ἄν τις καθαρώτερον αὐτὴν προστή–
8262   1.49.32.38 : σαιτο τελεώτατα. Πάλιν τοίνυν ὁ ἀριθμὸς ἐν ἑτέρῳ γένει
8263   1.49.32.39 : κεῖται. Ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἁπλῶς μὲν οὕτως ἔνιοι τῶν
8264   1.49.32.40 : <20Πυθαγορείων>20 τῇ ψυχῇ συναρμόζουσιν· ὡς δ´ αὐτοκίνητον
8265   1.49.32.41 : <20Ξενοκράτης,>20 ὡς δὲ 〈ἐν〉 λόγοις περιέχουσιν <20Μοδέρατος>20
8266   1.49.32.42 : ὁ Πυθαγόρειος, ὡς δὲ κριτικὸν κοσμουργοῦ θεοῦ ὄργανον
8267   1.49.32.43 : <20Ἵππασος,>20 ὁ ἀκουσματικὸς τῶν Πυθαγορείων· ὡς δ´ Ἀρι–
8268   1.49.32.44 : στοτέλης (de anima I 2 p. 404b 18–24) ἱστορεῖ, <20Πλάτων>20
8269   1.49.32.45 : ἐκ τῆς τοῦ ἑνὸς ἰδέας καὶ τοῦ πρώτου μήκους 〈καὶ πλά–
8270   1.49.32.46 : τους〉 καὶ βάθους αὐτὸ τὸ ζῷον προϋποτιθέμενος καὶ τὸ
8271   1.49.32.47 : μὲν ἓν νοῦν, τὴν δὲ δυάδα ἐπιστήμην, δόξαν δὲ τὸν τοῦ
8272   1.49.32.48 : ἐπιπέδου ἀριθμόν, τὸν δὲ τοῦ στερεοῦ [τὴν] αἴσθησιν διο–
8273   1.49.32.49 : ριζόμενος.
8274   1.49.32.50 : Ἔτι τοίνυν τὴν ἁρμονίαν ἴδωμεν, οὐ τὴν ἐν σώμασιν
8275   1.49.32.51 : ἐνιδρυμένην, ἀλλ´ ἥτις ἐστὶ μαθηματική. Ταύτην τοίνυν,
8276   1.49.32.52 : ὡς μὲν ἁπλῶς εἰπεῖν, τὴν τὰ διαφέροντα ὁπωσοῦν σύμ–
8277   1.49.32.53 : μετρα καὶ προσήγορα ἀπεργαζομένην ἀναφέρει εἰς τὴν
8278   1.49.32.54 : ψυχὴν <20Μοδέρατος·>20 τὴν δ´ ὡς ἐν οὐσίαις καὶ ζωαῖς καὶ
8279   1.49.32.55 : γενέσει πάντων μεσότητα καὶ σύνδεσιν ὁ <20Τίμαιος>20 (Locr.
8280   1.49.32.56 : p. 99a sq.) αὐτῇ ἀνατίθησι, τὴν δ´ ὡς ἐν λόγοις τοῖς κατ´ 
8281   1.49.32.57 : οὐσίαν προϋπάρχουσι <20Πλωτῖνος>20 καὶ <20Πορφύριος>20 καὶ
8282   1.49.32.58 : <20Ἀμέλιος>20 παραδεδώκασι, τὴν δὲ συνδιαπλεκομένην τῷ
8283   1.49.32.59 : κόσμῳ καὶ ἀχώριστον τοῦ οὐρανοῦ πολλοὶ δή τινες τῶν
8284   1.49.32.60 : <20Πλατωνικῶν>20 καὶ <20Πυθαγορείων>20 προκρίνουσιν.
8285   1.49.32.61 : Ἴθι δὴ οὖν ἐπὶ τὴν καθ´ αὑτὴν ἀσώματον οὐσίαν
8286   1.49.32.62 : ἐπανίωμεν, διακρίνοντες καὶ ἐπ´ αὐτῆς ἐν τάξει τὰς περὶ
8287   1.49.32.63 : ψυχῆς πάσας δόξας. Εἰσὶ δή τινες, οἳ πᾶσαν τὴν τοι–
8288   1.49.32.64 : αύτην οὐσίαν ὁμοιομερῆ καὶ τὴν αὐτὴν καὶ μίαν ἀποφαί–
8289   1.49.32.65 : νονται, ὡς καὶ ἐν ὁτῳοῦν αὐτῆς μέρει εἶναι τὰ ὅλα· οἵτι–
8290   1.49.32.66 : νες καὶ ἐν τῇ μεριστῇ ψυχῇ τὸν νοητὸν κόσμον καὶ θεοὺς
8291   1.49.32.67 : καὶ δαίμονας καὶ τἀγαθὸν καὶ πάντα τὰ πρεσβύτερα γένη
8292   1.49.32.68 : αὐτῆς ἐνιδρύουσι καὶ ἐν πᾶσιν ὡσαύτως πάντα εἶναι ἀπο–
8293   1.49.32.69 : φαίνονται, οἰκείως μέντοι κατὰ τὴν αὐτῶν οὐσίαν ἐν ἑκά–
8294   1.49.32.70 : στοις. Καὶ ταύτης τῆς δόξης ἀναμφισβητήτως μέν ἐστι
8295   1.49.32.71 : <20Νουμήνιος>20 (fr. 48 p. 69 Theding.), οὐ πάντῃ δὲ ὁμολο–
8296   1.49.32.72 : γουμένως <20Πλωτῖνος,>20 ἀστάτως δὲ ἐν αὐτῇ φέρεται
8297   1.49.32.73 : <20Ἀμέλιος· Πορφύριος>20 δὲ ἐνδοιάζει περὶ αὐτήν, πῇ
8298   1.49.32.74 : μὲν διατεταμένως αὐτῆς ἀφιστάμενος, πῇ δὲ συνακολου–
8299   1.49.32.75 : θῶν αὐτῇ, ὡς παραδοθείσῃ ἄνωθεν. Κατὰ δὴ ταύτην
8300   1.49.32.76 : νοῦ καὶ θεῶν καὶ τῶν κρειττόνων γενῶν οὐδὲν ἡ ψυχὴ
8301   1.49.32.77 : διενήνοχε κατά γε τὴν ὅλην οὐσίαν.
8302   1.49.32.78 : Ἀλλὰ μὴν ἥ γε πρὸς ταύτην ἀνθισταμένη δόξα χω–
8303   1.49.32.79 : ρίζει μὲν τὴν ψυχήν, ὡς ἀπὸ νοῦ γενομένην δευτέραν
8304   1.49.32.80 : καθ´ ἑτέραν ὑπόστασιν, τὸ δὲ μετὰ νοῦ αὐτῆς ἐξηγεῖται
8305   1.49.32.81 : ὡς ἐξηρτημένον ἀπὸ τοῦ νοῦ, μετὰ τοῦ κατ´ ἰδίαν ὑφε–
8306   1.49.32.82 : στηκέναι αὐτοτελῶς, χωρίζει δὲ αὐτὴν καὶ ἀπὸ τῶν
8307   1.49.32.83 : κρειττόνων γενῶν ὅλων, ἴδιον δὲ αὐτῇ τῆς οὐσίας ὅρον
8308   1.49.32.84 : ἀπονέμει ἤτοι τὸ μέσον τῶν μεριστῶν καὶ ἀμερίστων 
8309   1.49.32.85 : 〈τῶν τε σωματικῶν καὶ ἀ〉σωμάτων γενῶν, ἢ τὸ πλήρωμα
8310   1.49.32.86 : τῶν καθόλου λόγων, ἢ τὴν μετὰ τὰς ἰδέας ὑπηρεσίαν τῆς
8311   1.49.32.87 : δημιουργίας, ἢ ζωὴν παρ´ ἑαυτῆς ἔχουσαν τὸ ζῆν τὴν
8312   1.49.32.88 : ἀπὸ τοῦ νοητοῦ προελθοῦσαν, ἢ τὴν αὖ τῶν γενῶν ὅλου
8313   1.49.32.89 : τοῦ ὄντως ὄντος πρόοδον εἰς ὑποδεεστέραν οὐσίαν. Περὶ
8314   1.49.32.90 : δὴ ταύτας τὰς δόξας ὅ τε <20Πλάτων>20 αὐτὸς καὶ ὁ <20Πυ–
8315   1.49.32.91 : θαγόρας,>20 ὅ τε <20Ἀριστοτέλης>20 καὶ ἀρχαῖοι πάντες,
8316   1.49.32.92 : ὧν ὀνόματα μέγαλα ἐπὶ σοφίᾳ ὑμνεῖται, τελέως ἐπι–
8317   1.49.32.93 : στρέφονται, εἴ τις αὐτῶν τὰς δόξας ἀνιχνεύοι μετ´ ἐπι–
8318   1.49.32.94 : στάσεως· ἡμεῖς τε περὶ αὐτὰς τὴν μετ´ ἀληθείας πραγμα–
8319   1.49.32.95 : τείαν πᾶσαν πειρασόμεθα ἐνστήσασθαι.
8320   1.49.32.96 : <20Τινὲς>20 δὲ τῶν <20φυσικῶν>20 σύνοδον τῶν ἐναντίων συνυ–
8321   1.49.32.97 : φαίνουσιν, οἷον θερμοῦ καὶ 〈ψυχροῦ〉, ξηροῦ καὶ ὑγροῦ.
8322   1.49.32.98 : Καὶ γὰρ τὸ ζῆν ἀπὸ τοῦ ἀναζεῖν ὑπὸ τοῦ θερμοῦ καὶ
8323   1.49.32.99 : τὴν ψυχὴν ἀπὸ τοῦ ἀναψύχεσθαι ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ ὠνο–
8324   1.49.32.100 : μάσθαι ἀποφαίνονται, καὶ ἅμα ἐπ´ ἀμφοτέρων [ἢ] τὸν
8325   1.49.32.101 : ἀναπνεόμενον ἀέρα ψυχὴν νομίζουσιν· ὥσπερ Ἀριστοτέλης
8326   1.49.32.102 : (de anima I 5 p. 410b 27 sq.) μὲν ἐν τοῖς <20Ὀρφικοῖς>20 ἔπεσί
8327   1.49.32.103 : φησι λέγεσθαι τὴν ψυχὴν εἰσιέναι ἐκ τοῦ ὅλου ἀναπνε–
8328   1.49.32.104 : όντων ἡμῶν φερομένην ὑπὸ τῶν ἀνέμων· ἔοικέ γε μὴν
8329   1.49.32.105 : αὐτὸς ὁ Ὀρφεὺς>20 χωρὶς ὑπολαμβάνειν εἶναι καὶ μίαν τὴν
8330   1.49.32.106 : ψυχήν, ἀφ´ ἧς πολλὰς μὲν εἶναι διαιρέσεις, πολλὰς δὲ
8331   1.49.32.107 : καὶ ἀμέσους ἐπιπνοίας καθήκειν ἐπὶ τὰς μεριστὰς ψυχὰς
8332   1.49.32.108 : ἀπὸ τῆς ὅλης ψυχῆς.
8333   1.49.32.109 : Τινὲς μὲν τῶν <20Ἀριστοτελικῶν>20 αἰθέριον σῶμα
8334   1.49.32.110 : τὴν ψυχὴν τίθενται· ἕτεροι δὲ τελειότητα αὐτὴν ἀφορί– 
8335   1.49.32.111 : ζονται κατ´ οὐσίαν τοῦ θείου σώματος, ἣν ἐντελέχειαν
8336   1.49.32.112 : καλεῖ <20Ἀριστοτέλης,>20 ὥσπερ δὴ ἐν ἐνίοις <20Θεόφραστος,>20
8337   1.49.32.113 : ἢ τὸ ἀπογεννώμενον ἀπὸ τῶν θειοτέρων γενῶν ὅλων,
8338   1.49.32.114 : ὥσπερ ἄν τις νεωτερίσειεν ἐν ταῖς ἐπινοίαις· ἢ τὸ συγ–
8339   1.49.32.115 : κεκραμένον τοῖς σώμασιν, ὥσπερ οἱ <20Στωικοὶ>20 λέγουσιν·
8340   1.49.32.116 : ἢ τὸ τῇ φύσει συμμεμιγμένον ἢ τὸ τοῦ σώματος ὂν ὥσπερ
8341   1.49.32.117 : τὸ ἐψυχῶσθαι, αὐτῇ δὴ μὴ παρὸν τῇ ψυχῇ ὥσπερ ὑπάρ–
8342   1.49.32.118 : χειν, οἷα δὴ λέγεται περὶ ψυχῆς παρὰ <20Δικαιάρχῳ>20 τῷ
8343   1.49.32.119 : Μεσσηνίῳ.
8344   1.49.33.1 : <20Ἐν ταὐτῷ· περὶ δυνάμεων ψυχῆς.
8345   1.49.33.2 : Πλάτων>20 μὲν οὖν οὐχ ὡς ἑτέρας τὰς δυνάμεις ἐν
8346   1.49.33.3 : ἑτέρᾳ τῇ ψυχῇ ἐνεῖναι ἡγεῖται, συμφύτους δ´ αὐτὰς καὶ
8347   1.49.33.4 : κατὰ μίαν ἰδέαν συνυφεστηκέναι λέγει διὰ τὴν ἀσύνθετον
8348   1.49.33.5 : οὐσίαν τῆς ψυχῆς. <20Ἀριστοτέλης>20 δὲ ὡσαύτως ἁπλῆν
8349   1.49.33.6 : οὐσίαν, ἀσώματον, εἴδους τελεσιουργὸν τὴν τῆς ψυχῆς
8350   1.49.33.7 : ὑποθέμενος, οὐ ποιεῖ τὰς δυνάμεις ὡς ἐν συνθέτῳ τινὶ
8351   1.49.33.8 : τῇ ψυχῇ παρούσας. Ἀλλὰ μὴν οἵγε ἀπὸ <20Χρυσίππου>20
8352   1.49.33.9 : καὶ <20Ζήνωνος>20 φιλόσοφοι καὶ πάντες ὅσοι σῶμα τὴν
8353   1.49.33.10 : ψυχὴν νοοῦσι τὰς μὲν δυνάμεις ὡς ἐν τῷ ὑποκειμένῳ
8354   1.49.33.11 : ποιότητας συμβιβάζουσι, τὴν δὲ ψυχὴν ὡς οὐσίαν προ–
8355   1.49.33.12 : ϋποκειμένην ταῖς δυνάμεσι τιθέασιν, ἐκ δ´ ἀμφοτέρων
8356   1.49.33.13 : τούτων σύνθετον φύσιν ἐξ ἀνομοίων συνάγουσιν. Ταύτῃ 
8357   1.49.33.14 : τοίνυν αἱ δυνάμεις αὐτῆς τῆς ψυχῆς καθ´ αὑτὴν ἢ τοῦ
8358   1.49.33.15 : ἔχοντος τοῦ κοινοῦ μετὰ τοῦ σώματος θεωρουμένου ζῴου,
8359   1.49.33.16 : καθ´ οὓς μὲν ἡ ψυχὴ διττὴν ζωὴν ζῇ, καθ´ αὑτήν τε καὶ
8360   1.49.33.17 : μετὰ τοῦ σώματος, ἄλλως μὲν πάρεισι τῇ ψυχῇ, ἄλλως
8361   1.49.33.18 : δὲ τῷ κοινῷ ζῴῳ, 〈ὡς〉 κατὰ <20Πλάτωνα>20 καὶ <20Πυθαγό>20–
8362   1.49.33.19 : ραν· καθ´ οὓς δὲ μία ζωὴ τῆς ψυχῆς ἐστιν ἡ τοῦ συν–
8363   1.49.33.20 : θέτου, συγκεκραμένης τῆς ψυχῆς τῷ σώματι, ὡς οἱ
8364   1.49.33.21 : <20Στωικοὶ>20 λέγουσιν, ἢ δούσης ὅλην τὴν ἑαυτῆς ζωὴν εἰς
8365   1.49.33.22 : τὸ κοινὸν ζῷον, ὡς οἱ <20Περιπατητικοὶ>20 διισχυρίζονται,
8366   1.49.33.23 : κατὰ τούτους εἷς ἐστιν ὁ τρόπος τῆς παρουσίας αὐτῶν
8367   1.49.33.24 : ὁ ἐν τῷ μετέχεσθαι ἢ ἐν τῷ κεκρᾶσθαι τῷ ὅλῳ ζῴῳ.
8368   1.49.33.25 : Πῶς οὖν διακρίνονται; Κατὰ μὲν τοὺς <20Στωικοὺς>20
8369   1.49.33.26 : ἔνιαι μὲν διαφορότητι 〈τῶν〉 ὑποκειμένων σωμάτων·
8370   1.49.33.27 : πνεύματα γὰρ ἀπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ φασιν οὗτοι διατεί–
8371   1.49.33.28 : νειν ἄλλα κατ´ ἄλλα, τὰ μὲν εἰς ὀφθαλμούς, τὰ δὲ εἰς
8372   1.49.33.29 : ὦτα, τὰ δὲ εἰς ἄλλα αἰσθητήρια· ἔνιαι δὲ ἰδιότητι ποι–
8373   1.49.33.30 : ότητος περὶ τὸ αὐτὸ ὑποκείμενον· ὥσπερ γὰρ τὸ μῆλον
8374   1.49.33.31 : ἐν τῷ αὐτῷ σώματι τὴν γλυκύτητα ἔχει καὶ τὴν εὐωδίαν,
8375   1.49.33.32 : οὕτω καὶ τὸ ἡγεμονικὸν ἐν ταὐτῷ φαντασίαν, συγκατά–
8376   1.49.33.33 : θεσιν, ὁρμήν, λόγον συνείληφε. Κατὰ δὲ τοὺς <20Ἀριστο–
8377   1.49.33.34 : τελικοὺς>20 καὶ πάντας ὅσοι ἀμέριστον τὴν ψυχὴν δια–
8378   1.49.33.35 : νοοῦνται κατὰ μὲν τὴν οὐσίαν αἱ δυνάμεις, κατὰ δὲ εἴδη
8379   1.49.33.36 : ὧν δύνανται ποιεῖν. Κατὰ δὲ <20Πλάτωνα>20 ἄλλως μὲν
8380   1.49.33.37 : λέγεται ἡ ψυχὴ τριμερής, ὡς ἐν ἑτέραις οὐσίαις τριπλῇ
8381   1.49.33.38 : ζωῆς παραλλάττουσα, ἄλλως δὲ πολυδύναμος, οὐκέτι κατ´ 
8382   1.49.33.39 : οὐσίαν ζωῆς διαφέρουσα, ἐν ταὐτῷ δὲ πολλαῖς ἰδιότησι
8383   1.49.33.40 : διακρινομένη. Καὶ ὅλως μέρος δυνάμεως ταύτῃ διενή–
8384   1.49.33.41 : νοχεν, ᾗ τὸ μὲν μέρος οὐσίας ἑτερότητα, ἡ δὲ δύναμις
8385   1.49.33.42 : ἐν ταὐτῷ γεννητικὴν ἢ ποιητικὴν διάκρισιν παρίστησιν.
8386   1.49.34.1 : <20Ἐν ταὐτῷ· περὶ πλήθους δυνάμεων.
8387   1.49.34.2 : Οἱ ἀπὸ Ζήνωνος>20 ὀκταμερῆ τὴν ψυχὴν διαδοξάζουσι,
8388   1.49.34.3 : περὶ 〈ἣν〉 τὰς δυνάμεις εἶναι πλείονας, ὥσπερ ἐν τῷ ἡγε–
8389   1.49.34.4 : μονικῷ ἐνυπαρχουσῶν φαντασίας, συγκαταθέσεως, ὁρμῆς,
8390   1.49.34.5 : λόγου. Οἱ δὲ περὶ <20Πλάτωνα>20 καὶ <20Ἀρχύτας>20 καὶ οἱ
8391   1.49.34.6 : λοιποὶ <20Πυθαγόρειοι>20 τὴν ψυχὴν τριμερῆ ἀποφαίνονται,
8392   1.49.34.7 : διαιροῦντες εἰς λογισμὸν καὶ θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν· ταῦτα
8393   1.49.34.8 : γὰρ εἶναι χρήσιμα πρὸς τὴν τῶν ἀρετῶν σύστασιν. Δυνά–
8394   1.49.34.9 : μεις δὲ τῆς ψυχῆς ἀναλογίζονται φύσιν καὶ φαντασίαν
8395   1.49.34.10 : καὶ αἴσθησιν καὶ δόξαν καὶ κινητικὴν σωμάτων διάνοιαν
8396   1.49.34.11 : καὶ ὄρεξιν καλῶν κἀγαθῶν καὶ νοήσεις. <20Ἀριστοτέλης>20
8397   1.49.34.12 : (de anim. II 3 p. 414a 31 et p. 432a 29) δὲ εἰς πέντε αὐτὰς διαι–
8398   1.49.34.13 : ρεῖ, φύσιν, αἴσθησιν, κίνησιν κατὰ τόπον, ὄρεξιν, διανόησιν.
8399   1.49.35.1 : <20Ἐν ταὐτῷ· περὶ τῶν κατ´ οὐσίαν τῆς
8400   1.49.35.2 : ψυχῆς καὶ τῶν προστιθεμένων αὐτῇ δυνάμεων.
8401   1.49.35.3 : Πλωτῖνος>20 (ennead. IV 3, 18) αὐτῆς ἀφαιρεῖ τὰς ἀλόγους
8402   1.49.35.4 : δυνάμεις, τὰς αἰσθήσεις, τὰς φαντασίας, τὰς μνήμας, τοὺς
8403   1.49.35.5 : λογισμούς· μόνον δὲ τὸν καθαρὸν λογισμὸν εἰς τὴν καθα–
8404   1.49.35.6 : ρὰν οὐσίαν αὐτῆς ἀνατείνει, ὡς ἔχοντα συμφυῆ δύναμιν
8405   1.49.35.7 : πρὸς αὐτὴν τὴν τῆς οὐσίας ἰδέαν. 
8406   1.49.35.8 : Οἱ δὲ περὶ <20Δημόκριτον>20 Πλατωνικοὶ πάντα ταῦτα
8407   1.49.35.9 : τὰ εἴδη τῶν δυνάμεων εἰς τὴν οὐσίαν αὐτῆς συνάγουσιν.
8408   1.49.35.10 : Ὁ δὲ <20Πλάτων>20 καὶ αὐτὰς ἑαυτῶν ποιεῖ καὶ τῶν
8409   1.49.35.11 : ζῴων, καθ´ ἑκατέραν ζωὴν διοριζόμενος ἑκάτερον.
8410   1.49.35.12 : Οἱ δὲ περὶ <20Πορφύριον>20 (supra ecl. 23) καὶ <20Πλω–
8411   1.49.35.13 : τῖνον>20 ἑκάστῳ μέρει τοῦ παντὸς τὰς οἰκείας δυνάμεις
8412   1.49.35.14 : προβάλλεσθαι ὑπὸ τῆς ψυχῆς ἀποφαίνονται, καὶ ἀφί–
8413   1.49.35.15 : εσθαι μὲν καὶ μηκέτι εἶναι τὰς ζωὰς τὰς ὁπωσοῦν προ–
8414   1.49.35.16 : βληθείσας [οἱ περὶ Πορφύριον καὶ Πλωτῖνον Πλατωνικοὶ]
8415   1.49.35.17 : ἀφορίζονται παραπλησίως τοῖς ἀπὸ τοῦ σπέρματος φυο–
8416   1.49.35.18 : μένοις, ὁπόταν εἰς ἑαυτὸ ἀναδράμῃ τὸ σπέρμα· εἶναι δὲ
8417   1.49.35.19 : καὶ ταύτας ἐν τῷ παντὶ καὶ μὴ ἀπόλλυσθαι τάχα ἄν τις
8418   1.49.35.20 : ἐπινοήσειε καινότερον, οὐκ ἀπιθάνως.
8419   1.49.36.1 : <20Ἐν ταὐτῷ· περὶ τῶν ἐνεργειῶν τῆς
8420   1.49.36.2 : ψυχῆς.>20
8421   1.49.36.3 : Τίς οὖν ἀνήκοός ἐστι τῆς <20Περιπατητικῆς>20 δόξης,
8422   1.49.36.4 : ἣ τὴν ψυχὴν ἀκίνητον μὲν εἶναί φησιν, αἰτίαν δὲ κινή–
8423   1.49.36.5 : σεων; Εἰ δὴ καὶ ἀνενέργητόν ἐστι τὸ ἀκίνητον, ἔσται καὶ
8424   1.49.36.6 : χορηγὸν τῶν ἐνεργειῶν τὸ τῆς ψυχῆς ἀνενέργητον. Εἰ δ´,
8425   1.49.36.7 : ὡς ἔνιοι λέγουσι, τέλος καὶ συνοχὴ καὶ ἕνωσις καὶ μόνιμος
8426   1.49.36.8 : αἰτία τῶν κινήσεών ἐστιν ἡ ἐνέργεια καὶ ταύτην ἐν ἑαυτῇ
8427   1.49.36.9 : συνείληφεν ἡ κατ´ <20Ἀριστοτέλην>20 ἀκίνητος ἐντελέχεια
8428   1.49.36.10 : τῆς ψυχῆς, ἔσται ἀπὸ τῆς τελειοτάτης ἐνεργείας προϊοῦσα
8429   1.49.36.11 : [ἀπὸ τῆς ψυχῆς] ἡ ἐν τοῖς καθ´ ἕκαστα τῶν ζῴων ἔργοις
8430   1.49.36.12 : ἀπεργασία. Αὕτη τοίνυν κατά γε <20Πλάτωνα>20 πολλοῦ δεῖ
8431   1.49.36.13 : ἡ αὐτὴ εἶναι τῇ συμφύτῳ τῆς ψυχῆς οὐσίᾳ καὶ ζωῇ. Δῆ–
8432   1.49.36.14 : λον γὰρ ὅτι δίδοται μὲν εἰς τὸ κοινόν, ἀλλ´ ἐπεὶ μεταβολὴ
8433   1.49.36.15 : καὶ διαίρεσις καὶ παράτασις περὶ τὸ σῶμα καὶ κατὰ χρό– 
8434   1.49.36.16 : νον καὶ τόπον διάστασις ἐπισυμπίπτει, ὧν οὐδέν ἐστιν
8435   1.49.36.17 : ἐν τῇ καθ´ αὑτὴν ἀσωμάτῳ ζωῇ, φανερὸν δὴ καὶ τοῦτο
8436   1.49.36.18 : γέγονεν, ὡς οὐδὲν ὑπάρχει κατὰ Πλάτωνα τῶν τοῦ συν–
8437   1.49.36.19 : θέτου ζῴου κινημάτων ἴδιον αὐτῆς τῆς ψυχῆς. Οὐκοῦν
8438   1.49.36.20 : ὥσπερ ζωὴ κατ´ αὐτὸν ἦν διττή, ἣ μὲν χωριστὴ τοῦ σώ–
8439   1.49.36.21 : ματος, ἣ δὲ κοινὴ μετ´ αὐτοῦ, οὕτω καὶ ἐνεργήματα 〈τὰ〉
8440   1.49.36.22 : μὲν ἴδια ἔσται τῆς ψυχῆς, τὰ δὲ κοινὰ καὶ τοῦ ἔχοντος.
8441   1.49.36.23 : Καὶ τούτων τὰ μὲν ἀπὸ τῆς ψυχῆς προκατάρχοντα, τὰ
8442   1.49.36.24 : δὲ ἀπὸ τῶν τοῦ σώματος παθημάτων ἐγειρόμενα, τὰ δὲ
8443   1.49.36.25 : ἐξ ἀμφοῖν ἐπίσης ἀνακινούμενα· πάντα δὲ ὡς ἀπ´ αἰτίας
8444   1.49.36.26 : τῆς ψυχῆς ὡρμημένα. Ὥσπερ δὴ καὶ τῆς κατὰ τὴν ναῦν
8445   1.49.36.27 : φορᾶς κοινῆς οὔσης πρὸς τὸν κυβερνήτην καὶ τὸν ἄνεμον,
8446   1.49.36.28 : τὰ μὲν ἄλλα τοιαῦτά ἐστιν, ὡς ἄνευ αὐτῶν μὴ γίγνεσθαι
8447   1.49.36.29 : τὴν κίνησιν, ὁ δὲ κυβερνήτης καὶ ὁ ἄνεμος τὴν κυριωτάτην
8448   1.49.36.30 : αἰτίαν περιέχουσιν ἐν ἑαυτοῖς τῆς φορᾶς, οὕτως ἄρα καὶ
8449   1.49.36.31 : ἡ ψυχὴ αὐτή τε ὅλῳ χρῆται τῷ σώματι καὶ τὰ ἔργα μετα–
8450   1.49.36.32 : χειρίζεται, ὡς ὄργανον ἢ ὄχημα τὸ σῶμα περιέχουσα· ἔχει
8451   1.49.36.33 : δὲ καὶ καθ´ αὑτὴν οἰκείας κινήσεις, ὅσαι τοῦ συνθέτου
8452   1.49.36.34 : ζῴου ἀπολελυμέναι αὐταὶ καθ´ αὑτὰς [ἀπόλυτοι] τὰς κατ´
8453   1.49.36.35 : οὐσίαν ζωὰς τῆς ψυχῆς ἐνεργοῦσιν, οἷαι δή εἰσιν αἱ τῶν
8454   1.49.36.36 : ἐνθουσιασμῶν καὶ τῶν ἀύλων νοήσεων καὶ συλλήβδην
8455   1.49.36.37 : ἐκείνων, καθ´ ἃς τοῖς θεοῖς συναπτόμεθα. Οὐ μὴν ἔτι
8456   1.49.36.38 : γε τούτοις συγχωροῦσιν οἱ σῶμα τὴν ψυχὴν ὑπολαμβά–
8457   1.49.36.39 : νοντες, οἷον οἱ <20Στωικοὶ>20 καὶ ἄλλοι πλείονες· οὐδ´ ὅσοι
8458   1.49.36.40 : συγκεκρᾶσθαι αὐτὴν εἰς τὴν γένεσιν οἴονται, ὥσπερ οἱ
8459   1.49.36.41 : πλεῖστοι τῶν <20φυσικῶν·>20 οὐδὲ ὅσοι βλάστημα αὐτὴν ἀπὸ 
8460   1.49.36.42 : τῶν σωμάτων ποιοῦσιν ἐν ἁρμονίας εἴδει οὖσαν. Πάντες
8461   1.49.36.43 : γὰρ οὗτοι σωματοειδεῖς τὰς κινήσεις αὐτῇ ἀποδιδόασιν.
8462   1.49.37.1 : <20Ἐν ταὐτῷ· περὶ τῶν ἔργων τῆς ψυχῆς.>20
8463   1.49.37.2 : Πότερον οὖν πασῶν τῶν ψυχῶν τὰ αὐτὰ ἔργα ἀποτε–
8464   1.49.37.3 : λεῖται, ἢ τὰ μὲν τῶν ὅλων τελεώτερα, τὰ δὲ τῶν ἄλλων
8465   1.49.37.4 : ὡς ἕκασται διειλήχασι τὴν προσήκουσαν ἑαυταῖς τάξιν;
8466   1.49.37.5 : Ὡς μὲν <20οἱ Στωικοὶ>20 λέγουσιν, εἷς τέ ἐστιν ὁ λόγος καὶ
8467   1.49.37.6 : ἡ αὐτὴ πάντως διανόησις καὶ τὰ κατορθώματα ἶσα καὶ
8468   1.49.37.7 : αἱ αὐταὶ ἀρεταὶ τῶν τε μεριστῶν καὶ τῶν ὅλων· καί
8469   1.49.37.8 : που <20Πλωτῖνος>20 καὶ <20Ἀμέλιος>20 ἐπὶ ταύτης εἰσὶ τῆς δόξης
8470   1.49.37.9 : (ἐνίοτε γὰρ 〈οὐχ〉 ὡς ἄλλην τὴν μεριστὴν ψυχὴν παρὰ τὴν
8471   1.49.37.10 : ὅλην, μίαν δὲ αὐτὴν πρὸς ἐκείνην εἶναι ἀφορίζονται)· ὡς
8472   1.49.37.11 : δ´ ἂν εἴποι <20Πορφύριος,>20 πάντῃ κεχώρισται τὰ τῆς ὅλης
8473   1.49.37.12 : ψυχῆς παρὰ τὴν μεριστὴν ἐνεργήματα.
8474   1.49.37.13 : Γένοιτο δὲ κἂν ἄλλη δόξα οὐκ ἀπόβλητος, ἡ κατὰ
8475   1.49.37.14 : γένη καὶ εἴδη τῶν ψυχῶν ἄλλα μὲν τὰ τῶν ὅλων παν–
8476   1.49.37.15 : τελῆ, ἄλλα δὲ τὰ τῶν θείων ψυχῶν ἄχραντα καὶ ἄυλα,
8477   1.49.37.16 : ἕτερα δὲ τὰ τῶν δαιμονίων δραστήρια, τὰ δὲ τῶν ἡρωικῶν
8478   1.49.37.17 : μεγάλα, τὰ δὲ τῶν ἐν τοῖς ζῴοις καὶ τοῖς ἀνθρώποις
8479   1.49.37.18 : θνητοειδῆ καὶ τὰ ἄλλα ὡσαύτως ἔργα διαιρουμένη. Τού–
8480   1.49.37.19 : των δὴ διωρισμένων καὶ τὰ ἐχόμενα τούτων τὴν ὁμοίαν
8481   1.49.37.20 : λήψεται διάκρισιν.
8482   1.49.37.21 : Οἱ μὲν γὰρ μίαν καὶ τὴν αὐτὴν πανταχοῦ ψυχὴν δια–
8483   1.49.37.22 : τείνοντες ἤτοι γένει ἢ εἴδει, ὡς δοκεῖ <20Πλωτίνῳ>20 (ennead.
8484   1.49.37.23 : IV 2, 1), ἢ καὶ ἀριθμῷ, ὡς νεανιεύεται οὐκ ὀλιγάκις <20Ἀμέ–
8485   1.49.37.24 : λιος,>20 εἶναι αὐτὴν ἐροῦσιν ἅπερ ἐνεργεῖν. Οἱ δ´ ἀσφα–
8486   1.49.37.25 : λέστερον τούτων διαταττόμενοι καὶ προόδους πρώτας καὶ 
8487   1.49.37.26 : δευτέρας καὶ τρίτας οὐσιῶν τῆς ψυχῆς διισχυριζόμενοι
8488   1.49.37.27 : προχωρεῖν εἰς τὸ πρόσω, οἵους ἄν τις θείη τοὺς καινῶς
8489   1.49.37.28 : μὲν ἀπταίστως δὲ ἀντιλαμβανομένους τῶν λόγων, τὰ μὲν
8490   1.49.37.29 : τῶν ὅλων ψυχῶν καὶ θείων καὶ ἀύλων ἐνεργήματα ἐροῦσιν
8491   1.49.37.30 : οὗτοι πάντως δήπου καὶ εἰς οὐσίαν ἀποτελευτᾶν· τὰ δὲ
8492   1.49.37.31 : τῶν μεριστῶν 〈καὶ〉 κρατουμένων ἐν ἑνὶ εἴδει καὶ διαιρου–
8493   1.49.37.32 : μένων περὶ τοῖς σώμασιν οὐδαμῶς συγχωρήσουσιν εὐθὺς
8494   1.49.37.33 : εἶναι ταῦθ´ ἅπερ ἐνεργοῦσι.
8495   1.49.37.34 : Κατὰ δὴ τὴν αὐτὴν μέθοδον προΐτω καὶ ἡ συγγενὴς
8496   1.49.37.35 : πρὸς ταύτην διαίρεσις. Λέγω δὴ προσπεφυκέναι μὲν ταῖς
8497   1.49.37.36 : δυνάμεσι τὰ ἔργα ἐκείνων τῶν ψυχῶν τῶν αὐτοτελῶν καὶ
8498   1.49.37.37 : μονοειδῶν καὶ χωριστῶν ἀπὸ τῆς ὕλης, ὡς ἂν φαίη ἡ
8499   1.49.37.38 : νεωστὶ παρευρεθεῖσα ἥδε αἵρεσις, ἐοικέναι δὲ ταῖς τῶν
8500   1.49.37.39 : καρπῶν ἀπογεννήσεσιν ἐπὶ τῶν ἀτελεστέρων καὶ περὶ γῆν
8501   1.49.37.40 : ἀπομεριζομένων. Ἐπὶ δὴ τούτοις δεῖ νοεῖν ὡς οἱ μὲν
8502   1.49.37.41 : <20Στωικοὶ>20 πάσας τῆς ὁποιασοῦν ψυχῆς τὰς ἐνεργείας συμ–
8503   1.49.37.42 : μιγνύουσιν τοῖς διοικουμένοις καὶ ἀψύχοις, οἱ δ´ ἀπὸ
8504   1.49.37.43 : <20Πλάτωνος>20 οὐ πάσας. Εἶναι μὲν γάρ τινας δυνάμεις
8505   1.49.37.44 : τῆς ψυχῆς αἳ τοῦ σώματος ὡς ὕλης ἐφάπτονται, ὡς τὴν
8506   1.49.37.45 : αἰσθητικὴν καὶ ὁρμητικήν, καθαρωτέρας δὲ τούτων τὰς
8507   1.49.37.46 : μηδὲν σώματι προσχρωμένας, ὡς τὴν νοεράν. Τὰ μὲν
8508   1.49.37.47 : οὖν τῶν σωματοειδῶν δυνάμεων ἔργα κατ´ οὐσίαν μὲν
8509   1.49.37.48 : <20Πλάτων>20 οὐ συνάπτει τοῖς σώμασιν, κατ´ ἐπιστροφὴν
8510   1.49.37.49 : δὲ κοινωνεῖν φησί, τὰ δὲ τῶν χωριστῶν ἀπολύει πάντῃ
8511   1.49.37.50 : τοῦ κατατείνεσθαι εἰς τὰ σώματα. Ἤδη τοίνυν καὶ τὰ
8512   1.49.37.51 : μὲν τῶν ὅλων καὶ θειοτέρων ἔργα ἄμικτα εἶναι διὰ τὴν
8513   1.49.37.52 : καθαρότητα αὐτῶν τῆς οὐσίας, τὰ δὲ τῶν ἐνύλων καὶ μερι–
8514   1.49.37.53 : στῶν μηκέθ´ ὡσαύτως εἶναι ἄχραντα· καὶ τὰ μὲν τῶν
8515   1.49.37.54 : ἀνιουσῶν καὶ ἀπολυομένων τῆς γενέσεως ἀφίεσθαι τὸ λοι–
8516   1.49.37.55 : πὸν τῶν σωμάτων, τὰ δὲ τῶν κατιουσῶν συμπλέκεσθαι 
8517   1.49.37.56 : αὐτοῖς πολυειδῶς καὶ συνυφαίνεσθαι. Καὶ τὰ μὲν τῶν
8518   1.49.37.57 : ἐποχουμένων τοῖς αὐτοειδέσι πνεύμασι καὶ δι´ αὑτῶν τιθε–
8519   1.49.37.58 : μένων εὐκόλως, ἅπερ ἂν θέλωσιν, ἄνωθεν ἀπραγμόνως
8520   1.49.37.59 : ἐκφαίνειν τὰ σφῶν ἔργα· τὰ δὲ τοῖς στερεωτέροις σώμασιν
8521   1.49.37.60 : ἐνσπειρόμενα καὶ κατεχόμενα ἐν αὐτοῖς ἀναπίμπλασθαι
8522   1.49.37.61 : ἀμωσγέπως τῆς τούτων φύσεως. Καὶ τὰ μὲν τῶν ὅλων
8523   1.49.37.62 : ἐπιστρέφειν εἰς ἑαυτὰ τὰ διοικούμενα, τὰ δὲ τῶν διῃρη–
8524   1.49.37.63 : μένων αὐτὰ ἐπιστρέφεσθαι πρὸς ταῦτα ὧν ἐπιμελοῦνται.
8525   1.49.37.64 : Κατ´ ἄλλην τοίνυν ἀρχὴν τῆς τῶν αὐτῶν διακρίσεως
8526   1.49.37.65 : ἡ μὲν <20Περιπατητικὴ>20 δόξα τοῦ ζῴου μόνως καὶ τοῦ
8527   1.49.37.66 : συνθέτου τίθεται τὰ ἔργα τῆς ψυχῆς. [<20Πλάτων>20 δὲ τῆς
8528   1.49.37.67 : ψυχῆς αὐτὰ πρώτως προτάττει, εἶθ´ οὕτως εἰς τὸ κοινὸν
8529   1.49.37.68 : δίδωσιν.] <20Πλάτων>20 δὲ καὶ <20Πυθαγόρας>20 ὑπερφυῆ τὴν
8530   1.49.37.69 : οὐσίαν αὐτῆς καὶ γεννητικὴν τῆς φύσεως προτάττοντες
8531   1.49.37.70 : πρεσβύτερα αὐτῇ καὶ τιμιώτερα πρὸ τῆς φύσεως τὰ ἔργα
8532   1.49.37.71 : διδόασιν· ἄρχεσθαί τε αὐτὴν οὐ ποιοῦσιν ἀπὸ τῆς φύ–
8533   1.49.37.72 : σεως, αὐτὴν δὲ ἀφ´ αὑτῆς καὶ περὶ αὑτὴν ἐξηγεῖσθαι
8534   1.49.37.73 : τῶν οἰκείων ἐνεργειῶν ὑπολαμβάνουσιν, ὅσα τέ ἐστιν ἐν
8535   1.49.37.74 : αὐτῇ καλὰ καὶ σπουδαῖα κινήματα τῆς φύσεως ὑπερέχοντα
8536   1.49.37.75 : καθ´ αὑτὰ ἐξαιροῦσιν.
8537   1.49.37.76 : Ἤδη τοίνυν καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς <20Πλατωνικοῖς>20 πολ–
8538   1.49.37.77 : λοὶ διαστασιάζουσιν, οἳ μὲν εἰς μίαν σύνταξιν καὶ μίαν
8539   1.49.37.78 : ἰδέαν τὰ εἴδη καὶ τὰ μόρια τῆς ζωῆς καὶ τὰ ἐνεργήματα
8540   1.49.37.79 : συνάγοντες, ὥσπερ <20Πλωτῖνός>20 τε καὶ <20Πορφύριος·>20 οἳ
8541   1.49.37.80 : δὲ εἰς μάχην ταῦτα κατατείνοντες, ὥσπερ <20Νουμήνιος>20
8542   1.49.37.81 : (fr. 49 p. 69 Theding.)· οἳ δὲ ἐκ μαχομένων αὐτὰ συναρ– 
8543   1.49.37.82 : μόζοντες, ὥσπερ οἱ περὶ <20Ἀττικὸν>20 καὶ <20Πλούταρχον.>20
8544   1.49.37.83 : Καὶ οὗτοι μὲν προϋποκειμένων τῶν ἀτάκτων καὶ πλημ–
8545   1.49.37.84 : μελῶν κινημάτων ἐπεισιέναι φασὶν ὕστερα τὰ κατακο–
8546   1.49.37.85 : σμοῦντα αὐτὰ καὶ διατάττοντα καὶ τὴν συμφωνίαν ἀπ´
8547   1.49.37.86 : ἀμφοτέρων οὕτως συνυφαίνουσι, κατὰ μὲν <20Πλωτῖνον>20
8548   1.49.37.87 : τῆς πρώτης ἑτερότητος, κατ´ <20Ἐμπεδοκλέα>20 (fr. 381 Sturz.)
8549   1.49.37.88 : δὲ τῆς [πρώτης] ἀπὸ τοῦ θεοῦ φυγῆς, καθ´ <20Ἡράκλει–
8550   1.49.37.89 : τον>20 (fr. 83 Bywat.) δὲ τῆς ἐν τῷ μεταβάλλεσθαι ἀναπαύλης,
8551   1.49.37.90 : κατὰ δὲ τοὺς <20Γνωστικοὺς>20 παρανοίας ἢ παρεκβάσεως,
8552   1.49.37.91 : κατ´ <20Ἀλβῖνον>20 δὲ τῆς τοῦ αὐτεξουσίου διημαρτημένης
8553   1.49.37.92 : κρίσεως αἰτίας γιγνομένης τῶν καταγωγῶν ἐνεργημάτων·
8554   1.49.37.93 : τῶν δ´ αὖ διισταμένων πρὸς τούτους καὶ ἀπὸ τῶν ἔξωθεν
8555   1.49.37.94 : προσφυομένων προστιθέντων ὁπωσοῦν τῇ ψυχῇ τὸ κακόν,
8556   1.49.37.95 : ἀπὸ μὲν τῆς ὕλης <20Νουμηνίου>20 (fr. 49 p. 69 Theding.) καὶ
8557   1.49.37.96 : <20Κρονίου>20 πολλάκις, ἀπὸ δὲ τῶν σωμάτων αὐτῶν τούτων
8558   1.49.37.97 : ἔστιν ὅτε καὶ <20Ἁρποκρατίωνος,>20 ἀπὸ δὲ τῆς φύσεως
8559   1.49.37.98 : καὶ τῆς ἀλόγου ζωῆς <20Πλωτίνου>20 καὶ <20Πορφυρίου>20 ὡς
8560   1.49.37.99 : τὰ πολλά. Κατὰ δὲ <20Ἀριστοτέλην>20 εἴδεσι ζωῆς καὶ
8561   1.49.37.100 : ἄλλοις ὅροις ταῦτα χωρὶς ἐπὶ τῶν ἀνθρωπίνων διακέκρι–
8562   1.49.37.101 : ται. Κατὰ δ´ αὖ τοὺς <20Στωικοὺς>20 ἀτελέστερα ἀεὶ ἀπο–
8563   1.49.37.102 : μερίζεται τὰ τοιαῦτα τῆς ζωῆς ἐνεργήματα καὶ ὅσῳ ἂν
8564   1.49.37.103 : ᾖ προϊόντα προσωτέρω τῆς ἀλογίας, τοσῷδε μᾶλλον ἐπὶ
8565   1.49.37.104 : τὸ ἀτελέστερον ἀποφέρεται τὰ καταδεέστερα τῶν πρεσ–
8566   1.49.37.105 : βυτέρων. Ὡς δ´ ἐγώ τινων ἀκήκοα <20Πλατωνικῶν,>20 οἷον
8567   1.49.37.106 : <20Πορφυρίου>20 καὶ ἄλλων πολλῶν, ἀφομοιοῦται ἀλλήλοις
8568   1.49.37.107 : τὰ μὲν ἀνθρώπεια τοῖς θηρείοις, τὰ δὲ τῶν ζῴων τοῖς
8569   1.49.37.108 : ἀνθρωπείοις, ἐφ´ ὅσον πέφυκε τὰ διακεκριμένα καθ´
8570   1.49.37.109 : ἑτέρας οὐσίας ὁμοιοῦσθαι πρὸς ἄλληλα. 
8571   1.49.38.1 : <20Ἐν ταὐτῷ· περὶ μέτρου ψυχῆς.>20
8572   1.49.38.2 : Οἱ μὲν δὴ μίαν οὐσίαν τῆς ψυχῆς ἀριθμῷ τιθέμενοι,
8573   1.49.38.3 : πληθύουσαν δὲ αὐτήν, ὡς <20Ἀμέλιος>20 οἴεται, σχέσεσι καὶ
8574   1.49.38.4 : κατατάξεσιν, ἤ, ὡς οἱ <20Ὀρφικοὶ>20 λέγουσιν, ἐπιπνοίαις
8575   1.49.38.5 : ἀπὸ τῆς ὅλης, ἔπειτα ἀνασχέοντες ἀπὸ τοῦ πλήθους τῆς
8576   1.49.38.6 : ὅλης ἐπὶ τὴν μίαν ψυχὴν ἀποθεμένην τὰς σχέσεις καὶ
8577   1.49.38.7 : τὰς εἰς ἕτερον κατατάξεις καὶ ἀναλύοντες ἀπὸ τῆς εἰς τὰ
8578   1.49.38.8 : μεταλαβόντα διαιρέσεως, ἀπολυομένης τῆς τῶν μετασχόν–
8579   1.49.38.9 : των διαλήψεως, τηροῦσιν αὐτὴν ὅλην πανταχοῦ τὴν αὐτήν,
8580   1.49.38.10 : μίαν οὐσίαν τε αὐτῇ διδόασι καθ´ ἓν πεπερασμένην. Οἱ
8581   1.49.38.11 : δ´ ἐν ἀπείροις κόσμοις, ὥσπερ δὴ οἱ περὶ <20Δημόκριτον>20
8582   1.49.38.12 : καὶ <20Ἐπίκουρον>20 νομίζουσιν, ἀπὸ τῶν ἀπείρων ἀτόμων
8583   1.49.38.13 : κατὰ συντυχίαν συνερχομένων ** συνίστασθαι ἀπὸ τῶν
8584   1.49.38.14 : τοιῶνδε στοιχείων τὰς ψυχὰς ἡγούμενοι ἀπείρους αὐτὰς
8585   1.49.38.15 : εἶναι ἑπομένως ταῖς οἰκείαις ὑποθέσεσιν ἀποφαίνονται.
8586   1.49.38.16 : Καὶ οἱ μὲν ἐκ σπερμάτων αὐτὰς γεννῶντες ἑκάστου δυνα–
8587   1.49.38.17 : μένου πολλὰ σπείρειν καὶ τοῦδε προϊόντος ἀεὶ καὶ οὐδαμῇ
8588   1.49.38.18 : ἱσταμένου κατὰ τὴν γέννησιν καὶ ἐν τῷ γίγνεσθαι ἀεὶ τὸ
8589   1.49.38.19 : ἄπειρον ἀπολείπουσιν. Οἱ δὲ κατὰ μεταβολὴν ἐξ ἑνὸς
8590   1.49.38.20 : ζῴου φθειρομένου πολλὰ ζῷα καὶ πολλὰς ζωὰς παρά–
8591   1.49.38.21 : γοντες ἐν τῷ μεταβάλλειν συνεχῶς καὶ μηδέποτε ἐπιλεί–
8592   1.49.38.22 : πειν τὴν ἐκ τῆς μεταβολῆς διαδεχομένην ἀειγενεσίαν
8593   1.49.38.23 : ταύτῃ τὸ ἀπέραντον πλῆθος τῶν ψυχῶν ἐπινοοῦσιν ἐν
8594   1.49.38.24 : τῷ ἀεὶ πλεῖον γίγνεσθαι. Οἱ δὲ τῆς φύσεως τὴν ψυχὴν 
8595   1.49.38.25 : μὴ διακρίνοντες πάλιν δὴ καὶ οὗτοι κατὰ διαίρεσιν τὸ
8596   1.49.38.26 : ἄπειρον τῶν ψυχῶν γίγνεσθαι προσομολογοῦσιν, ἐπειδὴ
8597   1.49.38.27 : καὶ ἕκαστον τῶν φυομένων δένδρων μεριζόμενον ταὐτόν
8598   1.49.38.28 : ἐστι τῷ ὅλῳ καὶ τῶν ἴσων αὑτῷ φαίνεται γεννητικὸν εἶναι.
8599   1.49.38.29 : Οἱ δ´ ἀπὸ <20Πλάτωνος>20 ἀγενήτους καὶ ἀφθάρτους αὐτὰς
8600   1.49.38.30 : προστησάμενοι ἑστάναι ἀεὶ κατὰ τὴν αὐτὴν συμμετρίαν
8601   1.49.38.31 : ἀφορίζονται, οὔτε γὰρ προστίθεσθαί τι αὐταῖς ἀπὸ τῆς
8602   1.49.38.32 : γενέσεως οὔτε ἀφαιρεῖσθαι ἀπ´ αὐτῶν μεθιστάμενον εἰς
8603   1.49.38.33 : τὰ ἀπολλύμενα. Τοῦτο δὴ τὸ μέτρον οἱ μὲν περὶ <20Πλω–
8604   1.49.38.34 : τῖνον>20 εἰς τὸν τέλεον ἀριθμὸν ὡς οἰκεῖον προσβιβάζουσι.
8605   1.49.39.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ· περὶ διαφορᾶς καθόδου
8606   1.49.39.2 : τῶν ψυχῶν.〉
8607   1.49.39.3 : Πλωτῖνος>20 μὲν καὶ <20Πορφύριος>20 καὶ <20Ἀμέλιος>20
8608   1.49.39.4 : ἀπὸ τῆς ὑπὲρ τὸν οὐρανὸν ψυχῆς καὶ πάσας ἐπίσης εἰσοι–
8609   1.49.39.5 : κίζουσιν εἰς τὰ σώματα.
8610   1.49.39.6 : Πολὺ δὲ διαφερόντως ἔοικεν ὁ <20Τίμαιος>20 τὴν πρώτην
8611   1.49.39.7 : ὑπόστασιν τῶν ψυχῶν ποιεῖν, τὸν δημιουργὸν διασπεί–
8612   1.49.39.8 : ροντα περὶ πάντα μὲν τὰ κρείττονα γένη, καθ´ ὅλον δὲ
8613   1.49.39.9 : τὸν οὐρανόν, εἰς ὅλα δὲ τὰ στοιχεῖα τοῦ παντός. Ἔσται
8614   1.49.39.10 : δὴ οὖν καὶ ἡ σπορὰ ἡ δημιουργικὴ τῶν ψυχῶν διαιρου–
8615   1.49.39.11 : μένη παρὰ τὰς θείας δημιουργίας καὶ ἡ πρώτη τῶν ψυχῶν
8616   1.49.39.12 : πρόοδος συνυφισταμένη, μεθ´ ἑαυτῆς ἔχουσα τὰ δεχόμενα
8617   1.49.39.13 : τὰς ψυχάς· ἡ μὲν ὅλη τὸν ὅλον κόσμον, αἱ δὲ τῶν ἐμ–
8618   1.49.39.14 : φανῶν θεῶν τὰς κατ´ οὐρανὸν σφαίρας, αἱ δὲ τῶν στοι–
8619   1.49.39.15 : χείων αὐτὰ τὰ στοιχεῖα μεθ´ ὧν καὶ ψυχαὶ συνεκληρώ–
8620   1.49.39.16 : θησαν καθ´ ἑκάστην τοιαύτην λῆξιν, ἀφ´ ὧν δὴ αἱ κά–
8621   1.49.39.17 : θοδοι γίγνονται τῶν ψυχῶν ἄλλαι ἀπ´ ἄλλων διακληρώ–
8622   1.49.39.18 : σεων, ὡς βούλεται ἐνδείκνυσθαι σαφῶς ἡ τοῦ Τιμαίου
8623   1.49.39.19 : διάταξις. 
8624   1.49.39.20 : <20Ἄλλη>20 τοίνυν αἵρεσις τῶν <20Πλατωνικῶν>20 οὐ κατὰ
8625   1.49.39.21 : τοὺς δημιουργικοὺς κλήρους, οὐδὲ κατὰ τὰς διαιρέσεις
8626   1.49.39.22 : τῶν κρειττόνων γενῶν οἷον θεῶν, ἀγγέλων, δαιμόνων,
8627   1.49.39.23 : ἡρώων, οὐδὲ κατὰ τὰς νομὰς τοῦ παντὸς διακρίνει τὰς
8628   1.49.39.24 : ἀπὸ τῶν διαφερόντων τόπων καταβάσεις τῶν ψυχῶν·
8629   1.49.39.25 : τιθεμένη δὲ τὴν ψυχὴν ἀεὶ εἶναι ἐν σώματι, ὥσπερ ἡ
8630   1.49.39.26 : <20Ἐρατοσθένους>20 καὶ <20Πτολεμαίου>20 τοῦ Πλατωνικοῦ καὶ
8631   1.49.39.27 : ἄλλων, ἀπὸ σωμάτων αὐτὴν λεπτοτέρων εἰς τὰ ὀστρεώδη
8632   1.49.39.28 : πάλιν εἰσοικίζει σώματα· διατρίβειν μὲν γὰρ αὐτὴν εἰς
8633   1.49.39.29 : μοῖράν τινα τοῦ αἰσθητοῦ, καθήκειν γε μὴν εἰς τὸ στερεὸν
8634   1.49.39.30 : σῶμα ἄλλοτε ἀπ´ ἄλλων τοῦ παντὸς τόπων. Καὶ τούτους
8635   1.49.39.31 : <20Ἡρακλείδην>20 μὲν τὸν <20Ποντικὸν>20 ἀφορίζειν περὶ τὸν
8636   1.49.39.32 : γαλαξίαν, ἄλλους δὲ καθ´ ὅλας τοῦ οὐρανοῦ τὰς σφαίρας,
8637   1.49.39.33 : ἀφ´ ὧν δὴ δεῦρο κατιέναι τὰς ψυχάς· τοὺς δὲ περὶ σελή–
8638   1.49.39.34 : νην ἢ ἐν τῷ ὑπὸ σελήνην ἀέρι λέγειν αὐτὰς κατοικεῖν καὶ
8639   1.49.39.35 : ἀπ´ αὐτῶν κάτω χωρεῖν εἰς τὴν περίγειον γένεσιν, τοὺς
8640   1.49.39.36 : δὲ ἀπὸ σωμάτων ἀεὶ στερεῶν πίπτειν εἰς ἕτερα σώματα
8641   1.49.39.37 : διισχυρίζεσθαι.
8642   1.49.39.38 : Ἀπὸ μὲν δὴ τοσούτων καὶ οὕτω διαφερόντων μερῶν
8643   1.49.39.39 : γίγνεσθαι διαφερούσας τὰς τῇδε καθόδους, αὐτοὺς δὲ
8644   1.49.39.40 : τοὺς τρόπους διίστασθαι πολυειδῶς. <20Ἡράκλειτος>20
8645   1.49.39.41 : (fr. 83 Bywat.) μὲν γὰρ ἀμοιβὰς ἀναγκαίας τίθεται ἐκ τῶν
8646   1.49.39.42 : ἐναντίων, ὁδόν τε ἄνω καὶ κάτω διαπορεύεσθαι τὰς ψυχὰς
8647   1.49.39.43 : ὑπείληφε καὶ τὸ μὲν τοῖς αὐτοῖς ἐπιμένειν κάματον εἶναι,
8648   1.49.39.44 : τὸ δὲ μεταβάλλειν φέρειν ἀνάπαυσιν. Οἱ δὲ περὶ <20Ταῦ–
8649   1.49.39.45 : ρον Πλατωνικοὶ>20 πέμπεσθαι τὰς ψυχὰς ὑπὸ θεῶν εἰς
8650   1.49.39.46 : γῆν λέγουσιν, οἳ μὲν ἑπομένως τῷ <20Τιμαίῳ>20 παραδιδόντες
8651   1.49.39.47 : ὅτι εἰς τελείωσιν τοῦ παντός, ὥστε εἶναι καὶ ἐν τῷ κό– 
8652   1.49.39.48 : σμῳ τοσαῦτα ζῷα, ὅσα εἰσὶν ἐν τῷ νοητῷ· οἳ δὲ εἰς θείας
8653   1.49.39.49 : ζωῆς ἐπίδειξιν τὸ τέλος ἀναφέροντες τῆς καθόδου. ταύ–
8654   1.49.39.50 : την γὰρ εἶναι τὴν βούλησιν τῶν θεῶν, θεοὺς ἐκφαίνεσθαι
8655   1.49.39.51 : διὰ τῶν ψυχῶν· προέρχονται γὰρ εἰς τοὐμφανὲς οἱ θεοὶ
8656   1.49.39.52 : καὶ ἐπιδείκνυνται διὰ τῶν ψυχῶν καθαρᾶς καὶ ἀχράντου
8657   1.49.39.53 : ζωῆς.
8658   1.49.39.54 : Κατ´ <20ἄλλην>20 τοίνυν διαίρεσιν οἱ μὲν ἑκούσιοι τρόποι
8659   1.49.39.55 : νοοῦνται τῆς καθόδου ἢ ἑλομένης αὐτῆς τῆς ψυχῆς τὴν
8660   1.49.39.56 : διοίκησιν τῶν περὶ γῆν, ἢ πειθαρχούσης τοῖς κρείττοσιν,
8661   1.49.39.57 : οἱ δὲ ἀκούσιοι βιαζομένης ἐπὶ τὸ χεῖρον ἕλκεσθαι.
8662   1.49.40.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
8663   1.49.40.2 : Οὐχ ἡ αὐτή ἐστι πασῶν τῶν ψυχῶν κοινωνία πρὸς
8664   1.49.40.3 : τὰ σώματα, ἀλλ´ ἣ μὲν ὅλη, ὥσπερ καὶ <20Πλωτίνῳ>20 δοκεῖ,
8665   1.49.40.4 : προσιὸν ἑαυτῇ τὸ σῶμα ἔχει ἐν ἑαυτῇ, ἀλλ´ οὐκ αὐτὴ
8666   1.49.40.5 : πρόσεισι τῷ σώματι, οὐδὲ περιέχεται ὑπ´ αὐτοῦ· αἳ δὲ
8667   1.49.40.6 : μερισταὶ προσέρχονται τοῖς σώμασι καὶ τῶν σωμάτων
8668   1.49.40.7 : γίγνονται καὶ ἤδη κρατουμένων τῶν σωμάτων ὑπὸ τῆς
8669   1.49.40.8 : τοῦ παντὸς φύσεως εἰσοικίζονται εἰς αὐτά. Καὶ αἳ μὲν
8670   1.49.40.9 : τῶν θεῶν θεῖα σώματα, νοῦν μιμούμενα, ἐπιστρέφουσι
8671   1.49.40.10 : πρὸς τὴν ἑαυτῶν νοερὰν οὐσίαν· αἳ δὲ τῶν ἄλλων θείων
8672   1.49.40.11 : γενῶν, ὡς ἕκασται ἐτάχθησαν, οὕτω κατευθύνουσιν ἑαυ–
8673   1.49.40.12 : τῶν τὰ ὀχήματα. Ἔτι γε μὴν αἱ καθαραὶ ψυχαὶ καὶ
8674   1.49.40.13 : τέλειαι καθαρῶς εἰσοικίζονται εἰς τὰ σώματα ἄνευ πα–
8675   1.49.40.14 : θημάτων καὶ τῆς στερήσεως τοῦ νοεῖν· αἱ δ´ ἐναντίαι
8676   1.49.40.15 : ἐναντίως. <20Ἀττικῷ>20 〈δὲ〉 καὶ 〈ἄλλοις τισὶ〉 <20Πλατωνικοῖς>20 
8677   1.49.40.16 : οὐ συνδοκεῖ, καθ´ ἕνα δὲ τρόπον συντεύξεως τὰς ὅλας
8678   1.49.40.17 : ψυχὰς τοῖς σώμασι συνάγουσιν, ὡσαύτως ἀεὶ μὲν καὶ ἐπὶ
8679   1.49.40.18 : πάσης ἐνσωματώσεως τῶν ψυχῶν προϋποτιθέντες τὴν
8680   1.49.40.19 : ἄλογον καὶ πλημμελῆ καὶ ἔνυλον ψυχήν, ἐν αὐτῇ δὲ κατα–
8681   1.49.40.20 : κοσμουμένῃ τὴν κοινωνίαν τῆς λογικῆς ἐπεισάγοντες.
8682   1.49.40.21 : Οἶμαι τοίνυν καὶ τὰ τέλη διάφορα ὄντα καὶ τοὺς
8683   1.49.40.22 : τρόπους τῆς καθόδου τῶν ψυχῶν ποιεῖν διαφέροντας. Ἡ
8684   1.49.40.23 : μὲν γὰρ ἐπὶ σωτηρίᾳ καὶ καθάρσει καὶ τελειότητι τῶν
8685   1.49.40.24 : τῇδε κατιοῦσα ἄχραντον ποιεῖται καὶ τὴν κάθοδον· ἡ δὲ
8686   1.49.40.25 : διὰ γυμνασίαν καὶ ἐπανόρθωσιν τῶν οἰκείων ἠθῶν ἐπι–
8687   1.49.40.26 : στρεφομένη περὶ τὰ σώματα οὐκ ἀπαθής ἐστι παντελῶς,
8688   1.49.40.27 : οὐδὲ ἀφεῖται ἀπόλυτος καθ´ ἑαυτήν· ἡ δὲ ἐπὶ δίκῃ καὶ
8689   1.49.40.28 : κρίσει δεῦρο κατερχομένη συρομένῃ πως ἔοικε καὶ συν–
8690   1.49.40.29 : ελαυνομένῃ. 〈Τινὲς δὲ τῶν <20νεωτέρων>20 οὐχ οὕτως〉 δια–
8691   1.49.40.30 : κρίνουσιν, οὐκ ἔχοντες δὲ σκοπὸν τῆς διαφορότητος εἰς
8692   1.49.40.31 : ταὐτὸ συγχέουσι τὰς ἐνσωματώσεις τῶν ὅλων, κακάς τε
8693   1.49.40.32 : εἶναι πάσας διισχυρίζονται καὶ διαφερόντως οἱ περὶ
8694   1.49.40.33 : <20Κρόνιόν>20 τε καὶ <20Νουμήνιον>20 (fr. 50 p. 70 Theding.) καὶ
8695   1.49.40.34 : <20Ἁρποκρατίωνα.>20 Δεῖ δέ που καὶ τοὺς βίους τῶν ψυ–
8696   1.49.40.35 : χῶν κατανοεῖν πρὶν ἐλθεῖν εἰς σῶμα, ὡς ἄρα καὶ οὗτοι
8697   1.49.40.36 : πολλὴν ἔχουσιν ἐν ἑαυτοῖς διάστασιν· ἀπὸ δὲ διαφόρων
8698   1.49.40.37 : τρόπων ζωῆς διάφορον ποιοῦνται ἑαυτῶν καὶ τὴν πρώτην
8699   1.49.40.38 : σύνοδον. Οἵ τε γὰρ νεοτελεῖς καὶ πολυθεάμονες τῶν ὄν–
8700   1.49.40.39 : των, οἵ τε συνοπαδοὶ καὶ συγγενεῖς τῶν θεῶν, οἵ τε παν–
8701   1.49.40.40 : τελεῖς καὶ ὁλόκληρα τὰ εἴδη τῆς ψυχῆς περιέχοντες, πάντες
8702   1.49.40.41 : ἀπαθεῖς καὶ ἀκήρατοι ἐμφύονται πρώτως εἰς τὰ σώματα·
8703   1.49.40.42 : οἱ δὲ ἀπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν ἄδην ἀναπεπλησμένοι καὶ
8704   1.49.40.43 : ἄλλων παθῶν μεστοὶ μετὰ παθῶν συνέρχονται πρώτως
8705   1.49.40.44 : τοῖς σώμασι. 
8706   1.49.41.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
8707   1.49.41.2 : Κατὰ δ´ <20Ἱπποκράτην,>20 τὸν τῶν Ἀσκληπιαδῶν,
8708   1.49.41.3 : ὅταν πλασθῇ τὸ σπέρμα (τότε γὰρ ἐπιτηδείως ἔχειν αὐτὸ
8709   1.49.41.4 : μεταλαμβάνειν ζωῆς), κατὰ δὲ <20Πορφύριον>20 ἐν τῇ πρώτῃ
8710   1.49.41.5 : ἀπογεννήσει τοῦ τικτομένου πρώτως ἡ κατ´ ἐνέργειαν
8711   1.49.41.6 : ζωοποιία καὶ παρουσία τῆς ψυχῆς φύεται. Γένοιτο δ´
8712   1.49.41.7 : ἂν καὶ ἄλλη τις δόξα οὐδέπω καὶ νῦν ῥηθεῖσα, ἡ λέγουσα
8713   1.49.41.8 : πλείονας μὲν εἶναι τὰς δυνάμεις καὶ τὰς οὐσίας τῆς ψυχῆς,
8714   1.49.41.9 : κατὰ καιροὺς δὲ ἄλλοτε ἄλλους, ᾗπερ ἂν ἐπιτηδείως ἔχῃ
8715   1.49.41.10 : τὸ γιγνόμενον σῶμα, τὰ μὲν πρῶτα τῆς φύσεως μεταλαμ–
8716   1.49.41.11 : βάνειν, ἔπειτα τῆς αἰσθήσεως, εἶτα τῆς ὁρμητικῆς ζωῆς
8717   1.49.41.12 : καὶ τότε δὴ τῆς λογικῆς ψυχῆς, ἐπὶ δὲ τῷ τέλει τῆς νοε–
8718   1.49.41.13 : ρᾶς. Τοσαῦτα καὶ ἡ κατὰ τοὺς <20χρόνους>20 συμφυομένη κοι–
8719   1.49.41.14 : νωνία τῶν ψυχῶν πρὸς τὰ σώματα δέχεται δοξάσματα.
8720   1.49.41.15 : Ἀλλὰ μὴν ἔν γε τῷ τόπῳ τῆς εἰσόδου τῶν ψυχῶν,
8721   1.49.41.16 : καθ´ ὃν ἐπιζητοῦμεν <20πῶς εἰσκρίνεται,>20 μία μέν ἐστι
8722   1.49.41.17 : τριπλῆ δόξα ἡ ἕλκουσα ἀπὸ τῶν ἐκτὸς τὴν ψυχὴν ἐν τῇ
8723   1.49.41.18 : καλουμένῃ συλλήψει ἢ διὰ προθυμίαν τοῦ γεννῶντος διὰ
8724   1.49.41.19 : τῆς ἀναπνοῆς, ἢ διὰ προθυμίαν τῆς ὑποδεχομένης [μή–
8725   1.49.41.20 : τρας], ὅταν αὕτη ἐπιτηδείως ἔχῃ πρὸς τὴν κράτησιν, ἢ
8726   1.49.41.21 : διὰ συμπάθειαν ἀμφοῖν, ὅταν κοινῇ συμπνέοντα ἀμφό–
8727   1.49.41.22 : τερα ἑλκτικὴν ἔχῃ τὴν ἰδιότητα συγκινουμένης καὶ τῆς
8728   1.49.41.23 : φύσεως· ἣ δὲ κατ´ ἀνάγκην εἰσδύνειν ποιεῖ 〈αὐ〉τὴν αὐτο–
8729   1.49.41.24 : κίνητον εἰς τὸ ὀργανικὸν σῶμα ἤτοι ἀπὸ τοῦ παντός, ἢ τῆς
8730   1.49.41.25 : ὅλης ψυχῆς, ἢ τῆς δημιουργίας πάσης. 
8731   1.49.41.26 : Ἤδη τοίνυν καὶ ἡ <20χρῆσις>20 τοῦ σώματος πολλῆς δεῖται
8732   1.49.41.27 : διακρίσεως. Οἳ μὲν γὰρ προσεοικέναι αὐτὴν λέγουσι νεὼς
8733   1.49.41.28 : κυβερνήσει, ἧς καὶ ἀπολελύσθαι χωρὶς δύναται ὁ κυβερ–
8734   1.49.41.29 : νήτης· οἳ δὲ ὀχήματος ἐπιβάσει κοινὴν πορείαν καὶ δια–
8735   1.49.41.30 : κομιδὴν ἡνιοχούσῃ προσοικειοῦσιν αὐτήν· οἳ δὲ ὡς μᾶλλον
8736   1.49.41.31 : ἁρμόζουσαν συνεργείᾳ ἀπ´ ἀμφοτέρων ἰσομοιρούσῃ, ἢ συν–
8737   1.49.41.32 : νεύσει καὶ ῥοπῇ πρὸς τὸ σῶμα ἐπικρατεῖ τοῦ σώματος
8738   1.49.41.33 : ἀποδιδόασιν αὐτῆς τὴν ὁμοιότητα· οἳ δὲ οὐδὲν τούτων
8739   1.49.41.34 : συγχωροῦσιν, ὡς δὲ μέρος τὴν ψυχήν φασιν εἶναι ἐν ὅλῳ
8740   1.49.41.35 : τῷ ζῴῳ, οἳ δὲ ὡς τέχνην ἐμπεφυκέναι τοῖς ὀργάνοις, ὥσπερ
8741   1.49.41.36 : εἰ ἦν ἔμψυχος 〈ὁ〉 οἴαξ. Οἱ δὲ καθαρώτεροι τῶν <20Πλα–
8742   1.49.41.37 : τωνικῶν,>20 ὥσπερ δὴ οἱ περὶ <20Πλωτῖνον>20 (enn. IV 3, 3 et
8743   1.49.41.38 :  23), ἄρχεσθαι μὲν τῆς κινήσεως τὸ ὀργανικὸν σῶμά φασιν
8744   1.49.41.39 : ἀπὸ τούτων τῶν μερῶν, δουλεῦον εἰς τὴν γέννησιν ταῖς
8745   1.49.41.40 : χρωμέναις αὐτῷ δυνάμεσιν, αὐτὰς δὲ τὰς δυνάμεις ἀπο–
8746   1.49.41.41 : λύτους εἶναι τῶν μεριστῶν σωμάτων διισχυρίζονται.
8747   1.49.42.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ.>20〉
8748   1.49.42.2 : Περὶ τῆς κοινωνίας τῆς πρὸς τοὺς θεοὺς τῶν ψυχῶν
8749   1.49.42.3 : γέγονέ τις διαμφισβήτησις τῶν μὲν λεγόντων ἀδύνατον
8750   1.49.42.4 : μίγνυσθαι θεοὺς ταῖς κατεχομέναις ψυχαῖς ἐν τῷ σώματι,
8751   1.49.42.5 : τῶν δὲ διατεινομένων μίαν εἶναι κοινὴν πολιτείαν τῶν
8752   1.49.42.6 : καθαρῶν ψυχῶν πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ εἰ ὅτι μάλιστα ἐν
8753   1.49.42.7 : τοῖς σώμασι διατρίβουσιν· οἳ δὲ μόνοις δαίμοσιν ἢ καὶ
8754   1.49.42.8 : ἥρωσιν ὑποτιθέασιν αὐτὰς εἰς κοινὴν συνουσίαν.
8755   1.49.42a.1 : ** ἄλλοι μὲν οἱ βελτίονες κρινόμενοι κατὰ 
8756   1.49.42a.2 : <20Πλάτωνα>20 καθάρσει καὶ ἀναγωγῇ καὶ τελειώσει τῆς
8757   1.49.42a.3 : ψυχῆς, ἄλλοι δὲ οἱ χείρονες τοῖς ἐναντίοις τούτων ἀντι–
8758   1.49.42a.4 : διαστελλόμενοι· κατὰ δὲ τοὺς <20Στωικοὺς>20 τῇ κοινωνίᾳ
8759   1.49.42a.5 : καὶ τῷ καλῷ τῷ τῆς φύσεως ἐξηρτημένῳ· κατὰ δὲ τοὺς
8760   1.49.42a.6 : <20Περιπατητικοὺς>20 τῇ κατὰ φύσιν τε συμμετρίᾳ καὶ τῇ
8761   1.49.42a.7 : ὑπὲρ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν νοερᾷ ζωῇ προτιμώμενοι·
8762   1.49.42a.8 : κατὰ δὲ <20Ἥριλλον>20 ἐπιστήμῃ· κατὰ δὲ <20Ἀρίστωνα>20 ἀδι–
8763   1.49.42a.9 : αφορίᾳ· κατὰ δὲ <20Δημόκριτον>20 εὐσχημοσύνῃ· κατὰ δὲ
8764   1.49.42a.10 : τοὺς <20ἄλλους>20 μέρει τινὶ τοῦ καλοῦ· ἢ τῇ ἀοχλησίᾳ καθ´
8765   1.49.42a.11 : <20Ἱερώνυμον>20 (fr. XI 19 Hiller. in satur. Saupp. p. 102) ἢ ἄλ–
8766   1.49.42a.12 : λοις τισὶ τρόποις διαγωγῆς τὸ αἱρετὸν ἔχοντες, ἀφ´ ὧν
8767   1.49.42a.13 : οἱ κατὰ μέρος φύονται βίοι ἄπειροι περὶ τὴν γένεσιν
8768   1.49.42a.14 : διαιρούμενοι· περὶ ὧν οὐδὲν δεῖ πολυπραγμονεῖν, ἀλλὰ
8769   1.49.42a.15 : εἰς τὸ ἄπειρον αὐτοὺς μεθιέντας χαίρειν ἐᾶν.
8770   1.49.43.1 : <20Ἐν ταὐτῷ· περὶ θανάτου.>20
8771   1.49.43.2 : Ἐπειδὰν μετὰ τὸν τῇδε βίον ἡ τελευτὴ συμπίπτῃ, τί
8772   1.49.43.3 : ποτε συμβαῖνόν ἐστι; Πότερον ὥσπερ ἐν τῇ γενέσει προ–
8773   1.49.43.4 : ϋπῆρχεν ἢ συνυφίστατο ἢ ὑστέρα πως ἐπεγίγνετο τοῖς
8774   1.49.43.5 : σώμασιν ἡ ψυχὴ κατὰ τὰς διαφόρους αἱρέσεις, οὕτω καὶ
8775   1.49.43.6 : ἐν τῷ ἀποθνῄσκειν προφθείρεται τοῦ σώματος ἢ συν–
8776   1.49.43.7 : απόλλυται αὐτῷ ἢ καὶ διαμένει καθ´ ἑαυτὴν μετὰ τὴν
8777   1.49.43.8 : ἐνθένδε ἔξοδον; Τὸ μὲν οὖν πᾶν κεφάλαιον τοιοῦτον·
8778   1.49.43.9 : μέρη δὲ αὐτοῦ καὶ ἡ κατὰ τὰ εἴδη διαίρεσις δέχεται πολ–
8779   1.49.43.10 : λὰς τοιαύτας ἀμφισβητήσεις· ἆρά γε πνιγμῷ τῶν ἀρτη–
8780   1.49.43.11 : ρίων ἀποκλειομένων τοῦ δέχεσθαι τὸ ἐκτὸς πνεῦμα, ἢ
8781   1.49.43.12 : ἐκλυομένου τοῦ τόνου καὶ παριεμένου, ἢ τοῦ θερμοῦ ἐνα–
8782   1.49.43.13 : ποσβεννυμένου πως εἰς τὰ εἴσω τὰ ζῶντα πρότερον εἰσαῦ–
8783   1.49.43.14 : θις ἀποθνῄσκει; Ἀλλ´ εἰ οὕτως γίγνεται ὁ θάνατος, 
8784   1.49.43.15 : προαναιρεῖται ἢ συναναιρεῖται ἡ ψυχὴ τῷ σώματι, καθά–
8785   1.49.43.16 : περ <20Κουρνοῦτος>20 οἴεται. Εἰ δὲ ὡς δύναμις ὑποκειμέ–
8786   1.49.43.17 : νου, ὥσπερ δὴ ἁρμονία λύρας ἢ τελειότης, προαφίσταται
8787   1.49.43.18 : τοῦ σώματος ἐν τῷ ἀποθνῄσκειν ἡ ψυχή, προφθείρεται
8788   1.49.43.19 : μὲν οὐδαμῶς (οὐδὲ γὰρ διὰ κινήσεως πρόεισιν εἰς τὸ μὴ
8789   1.49.43.20 : εἶναι), ἀλλ´ ἐξαίφνης εἰς τὸ μὴ εἶναι μεθίσταται ἀχράντως
8790   1.49.43.21 : καὶ ἄνευ φθορᾶς, ὥσπερ δὴ καὶ ἔστιν ὅτε ἔστιν ἀθρόως
8791   1.49.43.22 : οἷον ἀστραπῆς ἐκλαμπούσης.
8792   1.49.43.23 : Ἔσται δὴ οὖν τὸ μὲν ζῆν τὰ ζῷα ἀπὸ τοῦ ἔχειν τὸ
8793   1.49.43.24 : τῆς ζωῆς εἶδος· τὸ δὲ καλούμενον ἀποθνῄσκειν ἀπὸ τοῦ
8794   1.49.43.25 : μὴ παρεῖναι αὐτὸ ἢ μὴ ἔχεσθαι· ἧς πολλοὶ <20Περιπα–
8795   1.49.43.26 : τητικοὶ>20 δόξης προεστήκασιν. Εἰ δὲ παρέσπαρται μὲν
8796   1.49.43.27 : καὶ ἔνεστιν ἡ ψυχὴ τῷ σώματι καθαπερεὶ ἀσκῷ πνεῦμα,
8797   1.49.43.28 : περιεχομένη ἢ συμμιγνυμένη πρὸς αὐτὸ καὶ ἐγκινουμένη
8798   1.49.43.29 : ὥσπερ τὰ ἐν τῷ ἀέρι ξύσματα διὰ τῶν θυρίδων φαινό–
8799   1.49.43.30 : μενα, δῆλόν που τοῦτο ὅτι ἔξεισιν μὲν ἀπὸ τοῦ σώματος,
8800   1.49.43.31 : ἐν δὲ τῷ ἐκβαίνειν διαφορεῖται καὶ διασκεδάννυται, ὥσπερ
8801   1.49.43.32 : <20Δημόκριτος>20 καὶ <20Ἐπίκουρος>20 ἀποφαίνονται.
8802   1.49.43.33 : ** τοὺς δὲ περὶ <20Πλωτῖνον>20 τῆς στάσεως προιστα–
8803   1.49.43.34 : μένους ἐκείνης τῆς χωριζούσης αὐτὰς ἀπὸ τοῦ λόγου,
8804   1.49.43.35 : ἢ καὶ ἀφιείσης εἰς τὴν γένεσιν, ἢ καὶ ἀφαιρούσης ἀπὸ
8805   1.49.43.36 : τῆς διανοίας, ἀφ´ ἧς πάλιν διττῆς δόξης γίγνεται διά–
8806   1.49.43.37 : κρισις. Ἤτοι γὰρ λύεται ἑκάστη δύναμις ἄλογος εἰς τὴν
8807   1.49.43.38 : ὅλην ζωὴν τοῦ παντὸς ἀφ´ ἧς ἀπεμερίσθη, ᾗ καὶ ὅτι
8808   1.49.43.39 : μάλιστα μένει ἀμετάβλητος, ὥσπερ ἡγεῖται <20Πορφύριος·>20
8809   1.49.43.40 : ἢ καὶ χωρισθεῖσα ἀπὸ τῆς διανοίας ἡ ὅλη ἄλογος ζωὴ
8810   1.49.43.41 : μένει καὶ αὐτὴ διασῳζομένη ἐν τῷ κόσμῳ, ὥσπερ οἱ πα–
8811   1.49.43.42 : λαιότατοι τῶν <20ἱερέων>20 ἀποφαίνονται. 
8812   1.49.43.43 : Κατὰ ταὐτὰ δὴ οὖν καὶ περὶ τῶν μέσων οὐσιῶν
8813   1.49.43.44 : ψυχῆς τε καὶ σώματος πολὺ διαφερόντως διατάττονται.
8814   1.49.43.45 : Οἳ μὲν γὰρ εὐθὺς αὐτὴν τὴν ψυχὴν αὐτῷ τῷ σώματι τῷ
8815   1.49.43.46 : ὀργανικῷ συνοικίζουσιν, ὥσπερ οἱ πλεῖστοι τῶν <20Πλατω–
8816   1.49.43.47 : νικῶν·>20 οἳ δὲ μεταξὺ τῆς τε ἀσωμάτου ψυχῆς καὶ τῆς
8817   1.49.43.48 : ἀγγελιώδους αἰθέρια καὶ οὐράνια καὶ πνευματικὰ περι–
8818   1.49.43.49 : βλήματα περιαμπέχοντα τὴν νοερὰν ζωὴν προβεβλῆσθαι μὲν
8819   1.49.43.50 : αὐτῆς φρουρᾶς ἕνεκεν, ὑπηρετεῖν δὲ αὐτῇ καθάπερ ὀχήματα,
8820   1.49.43.51 : συμμέτρως δ´ αὖ καὶ πρὸς τὸ στερεὸν σῶμα συμβιβάζειν
8821   1.49.43.52 : μέσοις τισὶ κοινοῖς συνδέσμοις αὐτὴν συνάπτοντα.
8822   1.49.44.1 : <20Ἑρμοῦ τρισμεγίστου ἐκ τῆς ἱερᾶς βίβλου
8823   1.49.44.2 : 〈τῆς〉 ἐπικαλουμένης Κόρης κόσμου>20 (p. 27b Patr.).
8824   1.49.44.3 : Ταῦτα εἰποῦσα Ἶσις ἐγχεῖ ποτὸν Ὥρῳ γλυκὺ τὸ πρῶ–
8825   1.49.44.4 : τον ἀμβροσίας, ὃ αἱ ψυχαὶ λαμβάνειν ἔθος ἔχουσιν 〈ἀπὸ〉
8826   1.49.44.5 : θεῶν. Καὶ οὕτως τοῦ ἱερωτάτου λόγου ἄρχεται [Ἴσις]·
8827   1.49.44.6 : „Ἐπικειμένου, τέκνον Ὧρε, τῇ τῶν ὑποκειμένων φύσει
8828   1.49.44.7 : πάσῃ τοῦ πολυστεφοῦς οὐρανοῦ καὶ κατ´ οὐδένα τόπον
8829   1.49.44.8 : στερουμένου τινὸς ὧν νῦν ὁ σύμπας ἔχει κόσμος, ἀνάγκη
8830   1.49.44.9 : πᾶσα ὑπὸ τῶν ὑπερκειμένων συγκεκοσμῆσθαι καὶ πεπλη–
8831   1.49.44.10 : ρῶσθαι φύσιν πᾶσαν τὴν ὑποκειμένην· οὐ γὰρ δήπου
8832   1.49.44.11 : δυνατὰ κοσμῆσαι τὰ κάτω τὸν ὕπερθεν διάκοσμον. Ἀνάγκη
8833   1.49.44.12 : τοίνυν τοῖς κρείττοσι μυστηρίοις εἴκειν τὰ ἐλάσσονα.
8834   1.49.44.13 : Κρείσσων δὴ τῶν ὑποκειμένων ἡ τῶν μετεώρων ἐστὶ διά–
8835   1.49.44.14 : ταξις καὶ τῷ παντὶ ἀσφαλής τε καὶ θνητῶν οὐχ ὑπο– 
8836   1.49.44.15 : πίπτουσα διανοίᾳ. Ἔνθεν ἐστέναξε τὰ κάτω, φόβον ἔχοντα,
8837   1.49.44.16 : τὴν περικαλλῆ καὶ εἰς ἀεὶ διανομὴν τῶν ἐπικειμένων.
8838   1.49.44.17 : Ἦν γὰρ ἄξιον θεωρίας ὁμοῦ καὶ ἀγωνίας ὁρᾶν οὐρανοῦ
8839   1.49.44.18 : κάλλος θεῷ καταφανταζόμενον τῷ ἔτι ἀγνώστῳ πλουσίαν
8840   1.49.44.19 : τε νυκτὸς σεμνότητα, ἐλάττονι μὲν ἡλίου ὀξεῖ δὲ προσ–
8841   1.49.44.20 : φορουμένην φωτί, τῶν τε ἄλλων κατὰ μέρος κινουμένων
8842   1.49.44.21 : ἐν οὐρανῷ μυστηρίων τακταῖς χρόνων κινήσεσι καὶ περι–
8843   1.49.44.22 : όδοις διά τινων κρυπτῶν ἀπορροιῶν τὰ κάτω συγκοσμούν–
8844   1.49.44.23 : των καὶ συναυξόντων.
8845   1.49.44.24 : Καὶ οὕτως φόβος μὲν ἐπάλληλος ζητήσεις τε ἄληκτοι,
8846   1.49.44.25 : καὶ ἕως ὁ τῶν συμπάντων οὐκ ἐβούλετο τεχνίτης ἀγνωσία
8847   1.49.44.26 : κατεῖχε τὰ ξύμπαντα· ὅτε δὲ ἔκρινεν αὑτὸν ὅστις ἐστὶ
8848   1.49.44.27 : δηλῶσαι, ἔρωτας ἐνεθουσίασε θεοῖς καὶ αὐγὴν ἣν εἶχεν
8849   1.49.44.28 : ἐν στέρνοις πλείονα ταῖς τούτων ἐχαρίσατο διανοίαις·
8850   1.49.44.29 : ἵνα πρῶτον μὲν ζητεῖν θελήσωσιν, εἶτα ἐπιθυμήσωσιν
8851   1.49.44.30 : εὑρεῖν, εἶτα καὶ κατορθῶσαι δυνηθῶσι.
8852   1.49.44.31 : Τοῦτο δ´ αὖ, ὦ τέκνον ἀξιοθαύμαστον Ὧρε, οὐκ ἂν
8853   1.49.44.32 : ἐπὶ θνητῆς σπορᾶς ἐγεγόνει, οὐδὲ γὰρ ἦν οὐδέπω, ψυχῆς
8854   1.49.44.33 : δὲ τῆς συμπάθειαν ἐχούσης τοῖς οὐρανοῦ μυστηρίοις·
8855   1.49.44.34 : τοῦτο δὲ ἦν ὁ πάντα γνοὺς Ἑρμῆς· ὃς καὶ εἶδε τὰ σύμ–
8856   1.49.44.35 : παντα καὶ ἰδὼν κατενόησε καὶ κατανοήσας ἴσχυσε δηλῶσαί
8857   1.49.44.36 : τε καὶ δεῖξαι. Καὶ γὰρ ἃ ἐνόησεν ἐχάραξε· καὶ χαράξας
8858   1.49.44.37 : ἔκρυψε τὰ πλεῖστα σιγήσας ἀσφαλῶς ἢ λαλήσας, ἵνα ζητῇ
8859   1.49.44.38 : ταῦτα πᾶς αἰὼν ὁ μεταγενέστερος κόσμου· καὶ οὕτως τοὺς
8860   1.49.44.39 : συγγενεῖς θεοὺς δορυφορεῖν 〈εἰπὼν〉 ἀνέβαινεν εἰς ἄστρα. 
8861   1.49.44.40 : Ἀλλ´ ἦν αὐτῷ διάδοχος ὁ Τάτ, υἱὸς ὁμοῦ καὶ παραλήπτωρ
8862   1.49.44.41 : τῶν μαθημάτων τούτου, οὐκ εἰς μακρὰν δὲ καὶ Ἀσκληπιὸς
8863   1.49.44.42 : ὁ Ἰμούθης, Πανὸς καὶ Ἡφαιστοβούλης, ἄλλοι τε ὅσοι τῆς
8864   1.49.44.43 : οὐρανίου θεωρίας πιστὴν ἀκρίβειαν ἔμελλον βουλομένης
8865   1.49.44.44 : τῆς πάντων βασιλίδος ἱστορῆσαι προνοίας. Ἑρμῆς μὲν
8866   1.49.44.45 : οὖν ἀπελογεῖτο τῷ περιέχοντι, ὡς οὐδὲ τῷ παιδὶ παρ–
8867   1.49.44.46 : έδωκεν ὁλοτελῆ θεωρίαν διὰ τὸ ἔτι τῆς ἡλικίας νεοειδές·
8868   1.49.44.47 : ἐμοὶ δὲ τῆς ἀνατολῆς γενομένης τοῖς πάντα βλέπουσιν
8869   1.49.44.48 : ὀφθαλμοῖς τὰ τῆς ἀνατολῆς θεωρήσαντι ἀειδῆ καὶ ἐπι–
8870   1.49.44.49 : σκοποῦντι βραδέως μὲν ἀλλ´ οὖν ἦλθεν ἡ ἀκριβὴς διά–
8871   1.49.44.50 : γνωσις πλησίον τῶν Ὀσίριδος κρυφίων ἀποθέ–
8872   1.49.44.51 : σθαι τὰ ἱερὰ τῶν κοσμικῶν στοιχείων σύμβολα. Ἐπικατ–
8873   1.49.44.52 : ευξάμενος δὲ καὶ τοὺς λόγους τούσδε εἰπὼν εἰς οὐρανὸν
8874   1.49.44.53 : ἀπῆλθεν.
8875   1.49.44.54 : Ἀλλ´ οὐ καθῆκον ἀτελῆ τὴν ἐπαγγελίαν, ὦ τέκνον,
8876   1.49.44.55 : ταύτην με καταλεῖψαι, εἰπεῖν δ´ ὅσα τὰς βίβλους κατα–
8877   1.49.44.56 : τιθέμενος ἐξεῖπεν Ἑρμῆς. Ἐξεῖπε γὰρ οὕτως· "Ὦ ἱεραὶ
8878   1.49.44.57 : βίβλοι, τῶν ἀφθάρτων αἳ τετεύχατέ μου χειρῶν, ἃς τῷ τῆς
8879   1.49.44.58 : ἀφθαρσίας φαρμάκῳ χρίσας ἐπικρατῶ, ἀσαπεῖς παντὸς
8880   1.49.44.59 : αἰῶνος καὶ ἄφθαρτοι διαμείνατε χρόνους, ἀθεώρητοι καὶ 
8881   1.49.44.60 : ἀνεύρετοι γιγνόμεναι παντὶ τῷ τὰ γῆς ταύτης παροδεύειν
8882   1.49.44.61 : μέλλοντι πεδία, ἄχρις οὗ γέρων οὐρανὸς συστήματα ὑμῶν
8883   1.49.44.62 : ἄξια τεκνώσεται, ἃς ψυχὰς ὁ δημιουργὸς προσηγόρευσε."
8884   1.49.44.63 : Τοσαῦτα εἰπὼν τὰς βίβλους [καὶ] τοῖς ἑαυτοῦ κατευξά–
8885   1.49.44.64 : μενος ἔργοις ἰδίαις τεμενίζεται ζώναις.
8886   1.49.44.65 : Ἱκανὸς δὲ ὁ μέσος ἤργει χρόνος 〈καὶ〉 ἐκέκρυπτο· καὶ ἡ
8887   1.49.44.66 : φύσις, ὦ τέκνον, ἐτύγχανε στεῖρα, ἕως αὐτοὶ οἱ ἤδη περι–
8888   1.49.44.67 : πολεῖν τὸν οὐρανὸν κελευσθέντες 〈θεοὶ〉 τῷ πάντων θεῷ
8889   1.49.44.68 : βασιλεῖ προσελθόντες τὴν τῶν ὄντων ἡσυχίαν ἀπήγγειλαν,
8890   1.49.44.69 : καὶ ὅτι δέον ἐστὶ συγκοσμηθῆναι τὰ σύμπαντα καὶ τοῦτο
8891   1.49.44.70 : ὅτι οὐχ ἑτέρου τινός ἐστιν ἔργον ἢ αὐτοῦ· "καὶ δεόμεθά
8892   1.49.44.71 : σου", ἔλεγον, "τὰ νῦν ὄντα καὶ ὧν 〈τὰ〉 ὕστερον ἔχει
8893   1.49.44.72 : χρείαν διάσκεψαι". Ταῦτα εἰπόντων ἐμειδίασεν ὁ θεὸς
8894   1.49.44.73 : καὶ εἶπε Φύσιν εἶναι καὶ θῆλυ πάγκαλον χρῆμα ἐκ τῆς
8895   1.49.44.74 : φωνῆς αὐτοῦ προῆλθεν, ὃ καὶ θεωρήσαντες οἱ θεοὶ κατ–
8896   1.49.44.75 : επλάγησαν. Καὶ ταύτην Φύσεως ὀνόματι ἐτίμησεν ὁ θεὸς
8897   1.49.44.76 : ὁ προπάτωρ καὶ αὐτῇ προσέταξεν εἶναι γεννητικὴν καὶ
8898   1.49.44.77 : ταῦτα ἔτι εἰς τὸ περιέχον ἀτενίσας ἐφώνησεν· "ἔστω
8899   1.49.44.78 : πεπληρωμένος ὁ οὐρανὸς ἅπασιν ἀήρ τε καὶ αἰθήρ".
8900   1.49.44.79 : Εἶπεν ὁ θεὸς καὶ ἦν. Ἡ δὲ Φύσις ἑαυτῇ λαλήσασα
8901   1.49.44.80 : ἔγνω ὡς μὴ δέον αὐτήν ἐστι παρακοῦσαι τῆς τοῦ πατρὸς
8902   1.49.44.81 : ἐντολῆς καὶ καλὴν Πόνῳ συνελθοῦσα θυγατέρα ἐποίησεν, 
8903   1.49.44.82 : ἣν Εὕρεσιν ἐκάλεσε. Τῇ δὲ ὁ θεὸς ἐχαρίσατο 〈τὸ〉 εἶναι
8904   1.49.44.83 : καὶ χαρισάμενος διέκρινε τὰ ἤδη γεγονότα καὶ ἐπλήρωσεν
8905   1.49.44.84 : αὐτὰ μυστηρίων καὶ τῇ Εὑρέσει [τούτων] τὸ κατὰ τούτων
8906   1.49.44.85 : ἐχαρίσατο ἡγεμονικόν.
8907   1.49.44.86 : Αὐτὸς δ´ οὐκέτι βουλόμενος ἀργὸν τὸν ὑπεράνω
8908   1.49.44.87 : κόσμον εἶναι, ἀλλὰ πνευμάτων πληρῶσαι δοκιμάσας τοῦ–
8909   1.49.44.88 : τον ὡς μὴ τὰ κατὰ μέρος ἀκίνητα καὶ ἀργὰ μένῃ, οὕτως
8910   1.49.44.89 : εἰς ταῦτα ἤρξατο τεχνιτείας, οὐσίαις πρὸς τὴν τοῦ ἰδίου
8911   1.49.44.90 : ἔργου γένεσιν χρησάμενος ἱεραῖς. Πνεῦμα γὰρ ὅσον ἀρ–
8912   1.49.44.91 : κετὸν ἀπὸ τοῦ ἰδίου λαβὼν καὶ νοερῷ τοῦτο πυρὶ μίξας
8913   1.49.44.92 : ἀγνώστοις τισὶν ἑτέραις ὕλαις ἐκέρασε· καὶ ταῦτα ἑκά–
8914   1.49.44.93 : τερον ἑκατέρῳ μετά τινων ἐπιφωνήσεων κρυπτῶν ἑνώσας
8915   1.49.44.94 : τὸ πᾶν οὕτως εὖ μάλα διεκίνησε κρᾶμα, ἕως ἐπεγέλασέ
8916   1.49.44.95 : τις ὕλη τῷ μίγματι λεπτοτέρα τε καὶ καθαρωτέρα μᾶλλον
8917   1.49.44.96 : καὶ διαφανεστέρα ἢ ἐξ ὧν ἐγένετο, διειδὴς δὲ ἦν αὕτη,
8918   1.49.44.97 : ἣν δὴ καὶ μόνος ὁ τεχνίτης ἑώρα. Ἐπειδὴ δὲ οὔτε ὡς
8919   1.49.44.98 : ἐκ πυρὸς καιομένη διετήκετο, οὔτε μὴν ὡς ἐκ πνεύματος
8920   1.49.44.99 : τελεσιουργηθεῖσα ἔψυχεν, ἀλλά τινα ἰδιογενῆ καὶ οἰκείαν
8921   1.49.44.100 : εἶχε τὴν τοῦ κράματος σύστασιν ἰδιότυπόν τε καὶ ἰδιο–
8922   1.49.44.101 : σύγκριτον, ἔν〈θεν〉 δὴ καὶ ἀπὸ τοῦ εὐφημοτέρου ὀνόματος
8923   1.49.44.102 : καὶ τῆς καθ´ ὁμοιότητα ἐνεργείας ψύχωσιν ὁ θεὸς ἐκάλεσε
8924   1.49.44.103 : τὴν σύστασιν. Ἐξ οὗ δὴ ἐπιπάγου μυριάδας ψυχῶν ἱκανὰς
8925   1.49.44.104 : ἐγενεσιούργησε, τὸ παρ´ αὐτοῦ τοῦ κράματος ἐπανθοῦν 
8926   1.49.44.105 : πρὸς ὃ θέλει πλάσσων εὐτάκτως τε καὶ συμμέτρως, μετ´
8927   1.49.44.106 : ἐμπειρίας καὶ λόγου τοῦ καθήκοντος, ᾧ μέγα τι διαφέ–
8928   1.49.44.107 : ρειν αὐτὰς ἑαυτῶν ἦν ἀναγκαῖον, ἐπειδήπερ τὸ ἐκ τῆς
8929   1.49.44.108 : κινήσεως τοῦ θεοῦ ἐξατμιζόμενον ἄνθος οὐκ ἦν ἑαυτῷ
8930   1.49.44.109 : ὅμοιον, ἀλλὰ μεῖζον καὶ πληρέστερον ἦν τοῦ δευτέρου τὸ
8931   1.49.44.110 : πρῶτον καὶ τῷ παντὶ καθαρώτερον, τὸ δεύτερον δὲ ἱκα–
8932   1.49.44.111 : νῶς μὲν ἦν τοῦ πρώτου [τὸ] δεύτερον, πολλῷ δὲ τοῦ τρί–
8933   1.49.44.112 : του [τὸ] μεῖζον. Καὶ οὕτως ἄχρι βαθμῶν ἑξήκοντα ὁ
8934   1.49.44.113 : πᾶς ἀπήρτιστο ἀριθμός, πλὴν ὅτι γε πάσας ἀιδίους εἶναι
8935   1.49.44.114 : νομοθετήσας ἔταξεν, ὡς ἂν ἐκ μιᾶς οὐσίας, ἧς μόνος
8936   1.49.44.115 : αὐτὸς ἤδη τελείωμα. Ταῖς δὲ καὶ τμήματα καὶ ταμιεῖα ἐν
8937   1.49.44.116 : μεταρσίῳ διέταξε τῆς ἄνω φύσεως [οὐρανοῦ], ὅπως τόν
8938   1.49.44.117 : τε κύλινδρον περιστροβῶσι τάξει τινὶ καὶ οἰκονομίᾳ καθ–
8939   1.49.44.118 : ηκούσῃ καὶ τὸν πατέρα τέρπωσιν. Οὕτως δὴ καὶ ἐν τῇ
8940   1.49.44.119 : περικαλλεῖ τοῦ αἰθέρος στάσει καὶ τὰς τῶν ἤδη ὄντων
8941   1.49.44.120 : μεταπεμψάμενος φύσεις, "ὦ", φησί, "πνεύματος ἐμοῦ καὶ
8942   1.49.44.121 : μερίμνης ἐμῆς, ψυχαί, καλὰ τέκνα, ἃ ταῖς ἐμαυτοῦ μαιωσά–
8943   1.49.44.122 : μενος χερσὶν ἤδη τῷ ἐμῷ καθιερῶ κόσμῳ, λόγων ἐμῶν
8944   1.49.44.123 : ὡς νόμων τούτων ἐπακούσατε καὶ τόπου μηδενὸς ἄλλου
8945   1.49.44.124 : θίγητε πλὴν τοῦ διαταγέντος ὑμῖν ὑπὸ τῆς ἐμῆς γνώμης.
8946   1.49.44.125 : εὐσταθησάσαις μὲν οὖν ὑμῖν οὐρανός τε καταμένει πάλιν
8947   1.49.44.126 : ὁμοίως καὶ ὁ διαταγεὶς ἀστερισμὸς θρόνοι τε ἀρετῆς
8948   1.49.44.127 : πεπληρωμένοι· εἰ δέ τι νεώτερον παρὰ τἀμὰ πράξετε
8949   1.49.44.128 : βουλεύματα, ἱερὸν ὑμῖν ὀμνύω πνεῦμα καὶ κρᾶμα τοῦτ´ ἀφ´
8950   1.49.44.129 : οὗπερ ὑμᾶς ἐγέννησα ψυχοποιούς τε ταύτας μου τὰς χεῖρας,
8951   1.49.44.130 : ὡς οὐκ εἰς μακρὰν δεσμὸν καὶ κολάσεις ὑμῖν τεχνιτεύσω." 
8952   1.49.44.131 : Τοσαῦτα εἰπὼν ὁ θεός, ὁ κἀμοῦ κύριος, τὰ λοιπὰ
8953   1.49.44.132 : τῶν στοιχείων συγγενῆ μίξας, ὕδωρ καὶ γῆν, καί τινας
8954   1.49.44.133 : ὁμοίως κρυπτοὺς ἐπειπὼν λόγους, δυνατοὺς μέν, οὐ τοῖς
8955   1.49.44.134 : πρώτοις δ´ ὁμοίους, εὖ τε κινήσας καὶ ζῳοποιὸν ἐνθου–
8956   1.49.44.135 : σιάσας τῷ κράματι ἐπιπλέοντα ὁμοίως ἐπίπαγον εὐαφῆ
8957   1.49.44.136 : τε καὶ εὐπαγῆ γενόμενον ἔλαβε καὶ ἐκ τούτου τὰ ἀνθρω–
8958   1.49.44.137 : ποειδῆ τῶν ζῳδίων διέπλασε. Τὸ δὲ τοῦ μίγματος λείψα–
8959   1.49.44.138 : νον ταῖς ἤδη προκοψάσαις ψυχαῖς ἔδωκε. Ψυχαῖς δὲ
8960   1.49.44.139 : ταύταις ταῖς εἰς χωρία θεῶν καὶ τοὺς ἐγγὺς ἄστρων τό–
8961   1.49.44.140 : πους καὶ ἱεροὺς δαίμονας μετακεκλημέναις "πλάσσετε",
8962   1.49.44.141 : λέγων, "ὦ τέκνα, τῆς ἐμῆς φύσεως γεννήματα, δέχεσθε
8963   1.49.44.142 : τῆς ἐμῆς τέχνης τὰ λείψανα καὶ ἑκάστη τῇ ἑαυτῆς φύσει
8964   1.49.44.143 : πλασσέτω τι παραπλήσιον· παραθήσομαι δ´ ἔτι καὶ ταῦθ´
8965   1.49.44.144 : ὑμῖν παραδείγματα", καὶ λαβὼν εὖ καὶ καλῶς τὸν ζωδι–
8966   1.49.44.145 : ακὸν συμφώνως ταῖς ψυχικαῖς κινήσεσι διέταξε κόσμον,
8967   1.49.44.146 : πρὸς τοῖς ἀνθρωποειδέσι τῶν ζῳδιακῶν τὰ ἑξῆς ἀπαρ–
8968   1.49.44.147 : τίσας οἷον ζῳδίοις, καὶ τὰς πανούργους ἐχαρίσατο δυνά–
8969   1.49.44.148 : μεις καὶ πάντεχνον πνεῦμα γεννητικὸν τῶν εἰς ἀεὶ μελ–
8970   1.49.44.149 : λόντων ἔσεσθαι καθολικῶς πάντων. Καὶ ἀπέστη ὑπο–
8971   1.49.44.150 : σχόμενος τοῖς ὁρατοῖς ἔργοις αὐτῶν τὸ ἀόρατον πνεῦμα
8972   1.49.44.151 : ἐπιζεῦξαι οὐσίαν τε ὁμοιογονίας ἑκάστῳ, ὅπως αὑτῷ
8973   1.49.44.152 : [αὐτοῖς] ἕτερα γεννᾷ ὅμοια αὐτά τε οὐκέτι ἀνάγκην ἔχου–
8974   1.49.44.153 : σιν ἄλλο τι ποιεῖν 〈ἢ〉 ἃ ἔφθησαν ἐργάσασθαι.“ 
8975   1.49.44.154 : „Τί οὖν, ὦ τεκοῦσα, ἐποίησαν αἱ ψυχαί;“
8976   1.49.44.155 : Καὶ εἰπεῖν Ἶσις· „Τὸ κεκερασμένον, ὦ τέκνον Ὧρε,
8977   1.49.44.156 : τῆς ὕλης λαβόμεναι κατενόουν πρῶτον καὶ τὸ τοῦ πατρὸς
8978   1.49.44.157 : προσεκύνουν κρᾶμα καὶ ὁπόθεν ἦν συμπεπλεγμένον ἐπε–
8979   1.49.44.158 : ζήτουν. Τὸ δὲ ἦν αὐταῖς οὐκ εὔπορον ἐπιγνῶναι. Ἔνθεν
8980   1.49.44.159 : δὴ καὶ ὅτι ἐπεζήτησαν ἐφοβοῦντο μὴ τῷ τοῦ πατρὸς ὑπο–
8981   1.49.44.160 : πέσωσι χόλῳ καὶ ἐπὶ τὸ πράττειν τὰ προσταχθέντα ἐτρά–
8982   1.49.44.161 : πησαν. Ἔνθεν ἐκ μὲν τῆς ἀνωτέρω ὕλης τῆς ὑπερβολῇ
8983   1.49.44.162 : κοῦφον ἐχούσης τὸν ἐπίπαγον τὸ τῶν ὀρνέων γένος ἐμόρ–
8984   1.49.44.163 : φουν· ἐν τούτῳ δ´ ἡμιπαγοῦς ἤδη τοῦ κράματος γενο–
8985   1.49.44.164 : μένου καὶ ἤδη τὴν στερεὰν πῆξιν λαβόντος τὸ τῶν τετρα–
8986   1.49.44.165 : πόδων γένος ἔπλασσον, τό θ´ ἧττον κοῦφον καὶ ἑτέρας
8987   1.49.44.166 : ὑγρασίας δεόμενον εἰς διάνηξιν, τὸ τῶν ἰχθύων· ψυχροῦ
8988   1.49.44.167 : δὲ τοῦ λοιποῦ καὶ ἤδη κατωφεροῦς ὑπάρχοντος τὴν τῶν
8989   1.49.44.168 : ἑρπετῶν αἱ ψυχαὶ φύσιν ἐκαινούργουν. Αὗταί τε, ὦ
8990   1.49.44.169 : τέκνον, ὥς τι πράξασαι ἤδη, καὶ περίεργον ὡπλίζοντο
8991   1.49.44.170 : τόλμαν καὶ παρὰ τὰ διατεταγμένα ἐποίουν καὶ ἤδη τῶν
8992   1.49.44.171 : ἰδίων τμημάτων καὶ ταμιείων προήρχοντο καὶ ἐφ´ ἑνὸς
8993   1.49.44.172 : οὐκέτι ἤθελον τόπου μένειν, ἀεὶ δὲ ἐκινοῦντο καὶ τὸ [ἔτι]
8994   1.49.44.173 : ἐπὶ μιᾶς μονῆς εἶναι θάνατον ἡγοῦντο.
8995   1.49.44.174 : Τοῦτο μὲν οὖν, φησίν, ὦ τέκνον, Ἑρμῆς, ὡς Καμῆφιν λέ–
8996   1.49.44.175 : γων. Καὶ τὸν τῶν ὅλων κύριον καὶ θεὸν οὐκ ἐλάνθανεν
8997   1.49.44.176 : ὃ πράσσουσιν, κόλασιν δὲ αὐταῖς ἐπεζήτει καὶ δεσμόν,
8998   1.49.44.177 : ὃν τλημόνως ὑπομενοῦσι. Καὶ δὴ καὶ ἔδοξε τῷ πάντων 
8999   1.49.44.178 : ἡγεμόνι καὶ δεσπότῃ τὸ τῶν ἀνθρώπων σύστημα τεχνή–
9000   1.49.44.179 : σασθαι, ὅπως ἐν τούτῳ τὸ τῶν ψυχῶν διαπαντὸς γένος
9001   1.49.44.180 : κολάζηται. Τότε δὴ μεταπεμψάμενος ἐμέ, φησὶν Ἑρμῆς,
9002   1.49.44.181 : εἶπεν· "Ὦ ψυχῆς ἐμῆς ψυχὴ καὶ νοῦς ἱεροῦ ἐμοῦ νοῦ,
9003   1.49.44.182 : ἄχρι ποῦ στυγνὴ φύσις ἡ τῶν ὑποκειμένων ὁρᾶται; ἄχρι
9004   1.49.44.183 : πότε τὰ ἤδη γεγονότα ἀργὰ μένει καὶ ἀνεγκωμίαστα
9005   1.49.44.184 : ἀλλ´ ἄγε δή μοι τοὺς ἐν οὐρανῷ θεοὺς πάντας ἤδη",
9006   1.49.44.185 : εἶπεν ὁ θεός, ὦ τέκνον, ὥς φησιν Ἑρμῆς. Οἳ δὲ 〈ὡς〉
9007   1.49.44.186 : ἦλθον πρὸς ἐπίταγμα, "ἀπίδετε", εἶπεν, "εἰς τὴν γῆν καὶ
9008   1.49.44.187 : πάντα τὰ χαμαί". Οἳ δὲ ἐν τάχει καὶ εἶδον καὶ ἐνόησαν
9009   1.49.44.188 : ἃ ἐβούλετο ὁ δυνάστης. Καὶ εἰπόντι ὑπὲρ τῆς τῶν ἀν–
9010   1.49.44.189 : θρώπων γενέσεως συνῄσθοντο, ὅτι παρ´ ἑνὸς ἑκάστου τι
9011   1.49.44.190 : δυνατός ἐστι παρασχεῖν τοῖς μέλλουσι γίγνεσθαι.
9012   1.49.44.191 : Ἔλεγεν Ἥλιος· "ἐπὶ πλέον λάμψω". Ὑπισχνεῖτο Σε–
9013   1.49.44.192 : λήνη τὸν μετὰ τὸν ἥλιον δρόμον φωτίσαι· ἔλεγε καὶ προ–
9014   1.49.44.193 : πεπαιδοποιηκέναι Φόβον καὶ Σιγὴν καὶ Ὕπνον καὶ τὴν
9015   1.49.44.194 : μέλλουσαν αὐτοῖς ἔσεσθαι πανωφελῆ Μνήμην. Κρόνος
9016   1.49.44.195 : ἀπήγγειλεν ἤδη πατὴρ γεγονέναι καὶ Δίκης καὶ Ἀνάγκης.
9017   1.49.44.196 : Ζεὺς ἔλεγεν· "ὡς μὴ παντάπασι πολεμῆσαι τὸ φῦλον τὸ
9018   1.49.44.197 : ἐσόμενον, ἤδη αὐτοῖς καὶ Τύχην καὶ Ἐλπίδα καὶ Εἰρήνην
9019   1.49.44.198 : γεγέννηκα". Ἄρης Ἀγωνίας ἔλεγεν ἤδη καὶ Ὀργῆς καὶ
9020   1.49.44.199 : Ἔριδος πατὴρ εἶναι. Ἀφροδίτη οὐκ ἐμέλλησεν, ἀλλὰ εἶπεν·
9021   1.49.44.200 : "ἐγὼ δὲ Πόθον αὐτοῖς, ὦ δέσποτα, καὶ Ἡδονὴν ἐπιζεύξω
9022   1.49.44.201 : καὶ Γέλωτα· ὡς μὴ χαλεπωτάτην αἱ συγγενεῖς ψυχαὶ τὴν
9023   1.49.44.202 : καταδίκην ὑπομένουσαι ἐπὶ πλέον κολάζωνται". Ἐτέρπετο,
9024   1.49.44.203 : ὦ τέκνον, [ἐπὶ πλέον] Ἀφροδίτης ταῦτα λεγούσης. "Ἐγὼ 
9025   1.49.44.204 : δέ", εἶπεν Ἑρμῆς, "καὶ ποιήσω τὴν 〈τῶν〉 ἀνθρώπων
9026   1.49.44.205 : φύσιν εὐφυῆ καὶ σοφίαν αὐτοῖς καὶ σωφροσύνην καὶ πειθὼ
9027   1.49.44.206 : καὶ ἀλήθειαν ἀναθήσω καὶ οὐ παύσομαι τῇ Εὑρέσει
9028   1.49.44.207 : συνών, ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπὸ ζῳδίων τῶν ἐμῶν γινομένων
9029   1.49.44.208 : ἀνθρώπων εἰσαεὶ τὸν θνητὸν βίον ὠφελήσω (ζῴδια γὰρ
9030   1.49.44.209 : ἃ ἐμοὶ ἀνέθηκεν ὁ πατὴρ καὶ δημιουργὸς ἔμφρονά γε
9031   1.49.44.210 : καὶ νοερά) καὶ τότε πλέον, ὅταν ἡ ἐπικειμένη αὐτοῖς τῶν
9032   1.49.44.211 : ἀστέρων κίνησις σύμφωνον ἔχῃ τὴν ἑνὸς ἑκάστου φυσικὴν
9033   1.49.44.212 : ἐνέργειαν".
9034   1.49.44.213 : Ἔχαιρεν ὁ θεός, ὁ δεσπότης κόσμου, ταῦτα ἀκούσας
9035   1.49.44.214 : καὶ προσέταξε γίγνεσθαι φῦλον τὸ ἀνθρώπων. Ἐγὼ δέ,
9036   1.49.44.215 : φησὶν Ἑρμῆς, ἐπεζήτουν ὕλην τίνι δέον ἐστὶ χρήσασθαι
9037   1.49.44.216 : καὶ παρεκάλουν τὸν μόναρχον. Ὃ δὲ ταῖς ψυχαῖς προσ–
9038   1.49.44.217 : έταξε τοῦ κράματος τὸ λείψανον δοῦναι· καὶ λαβὼν εὗρον
9039   1.49.44.218 : αὐτὸ παντελῶς ξηρόν. Ἔνθεν πολλῷ πλείονι τοῦ δέοντος
9040   1.49.44.219 : ἐχρησάμην κατὰ μῖξιν ὕδατι [ὡς τὴν τῆς ὕλης σύστασιν
9041   1.49.44.220 : νεαροποιήσασθαι], ὡς ἔκλυτον παντάπασιν καὶ ἀσθενὲς
9042   1.49.44.221 : καὶ ἀδύνατον τὸ πλασσόμενον εἶναι, ὡς μὴ πρὸς τῷ συν–
9043   1.49.44.222 : ετὸν εἶναι ἔτι καὶ δυνάμεως ᾖ πεπληρωμένον. Ἔπλασα
9044   1.49.44.223 : καὶ καλὸν ὑπῆρχε καὶ ἐτερπόμην βλέπων μου τὸ ἔργον
9045   1.49.44.224 : καὶ κάτωθεν ἐπεκαλεσάμην τὸν μόναρχον θεωρῆσαι. Ὃ
9046   1.49.44.225 : δὲ καὶ εἶδε καὶ ἐχάρη καὶ τὰς ψυχὰς ἐκέλευσεν ἐνσωματι–
9047   1.49.44.226 : σθῆναι. Αἳ δὲ τότε πρῶτον στυγνάσασαι 〈ἐστέναζον〉
9048   1.49.44.227 : κατακρίτους ἑαυτὰς μαθοῦσαι.
9049   1.49.44.228 : Ἐθαύμασα οὖν καὶ τοὺς τῶν ψυχῶν λόγους. Πρόσεχε,
9050   1.49.44.229 : τέκνον Ὧρε, κρυπτῆς γὰρ ἐπακούεις θεωρίας, ἧς ὁ μὲν
9051   1.49.44.230 : προπάτωρ Καμῆφις ἔτυχεν ἐπακούσας παρὰ Ἑρμοῦ τοῦ 
9052   1.49.44.231 : πάντων ἔργων ὑπομνηματογράφου, 〈ἐγὼ δὲ〉 παρὰ τοῦ
9053   1.49.44.232 : πάντων προγενεστέρου Καμήφεως, ὁπότ´ ἐμὲ καὶ τῷ τε–
9054   1.49.44.233 : λείῳ μέλανι ἐτίμησε· νῦν δὲ αὐτὸς σὺ παρ´ ἐμοῦ. Ὅτε
9055   1.49.44.234 : γάρ, ὦ θαυμαστὲ παῖ μεγαλόδοξε, ἔμελλον ἐγκατακλεί–
9056   1.49.44.235 : εσθαι τοῖς σώμασιν, αἳ μέν γε αὐτῶν αὐτὸ μόνον ὠδύ–
9057   1.49.44.236 : ροντο καὶ ἐστέναζον, καθ´ ὅνπερ τρόπον τῶν γεγονό–
9058   1.49.44.237 : των θηρίων τὰ ἐλεύθερα δουλοῦσθαι πονηρῶν μελλήσει
9059   1.49.44.238 : τῆς συνήθους τε καὶ φίλης ἀποσπώμενα ἐρημίας μάχε–
9060   1.49.44.239 : σθαι καὶ στασιάζειν καὶ οὐχ ὁμονοεῖν πρὸς τοὺς κρατή–
9061   1.49.44.240 : σαντας αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐὰν τύχῃ περιγενόμενα θανάτῳ
9062   1.49.44.241 : παραδώσουσι τοὺς αὐτοῖς ἐπιβάλλοντας· αἳ δὲ πλέον
9063   1.49.44.242 : ἔτριζον δίκην ἀσπίδων, ὀξὺ δὲ κωκύσασα ἑτέρα καὶ πρὸ
9064   1.49.44.243 : τῶν λόγων ἱκανὰ κλαύσασα καὶ πολλάκις ἄνω τε καὶ
9065   1.49.44.244 : κάτω τοὺς ὡς ἔτυχεν ἔχουσα μεταφέρουσα ὀφθαλμούς·
9066   1.49.44.245 : "Οὐρανέ, τῆς ἡμετέρας", εἶπεν, "ἀρχὴ γενέσεως, αἰθήρ
9067   1.49.44.246 : τε καὶ ἀὴρ καὶ τοῦ μονάρχου θεοῦ χεῖρές τε καὶ ἱερὸν
9068   1.49.44.247 : πνεῦμα, περιλαμπῆ τε, ὀφθαλμοὶ θεῶν, ἄστρα καὶ φῶς
9069   1.49.44.248 : ἡλίου καὶ σελήνης ἀκοπίαστον, τὰ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς
9070   1.49.44.249 : σύντροφα, ὧν ἁπάντων ἀποσπώμεναι ἄθλια πάσχομεν,
9071   1.49.44.250 : πλέον δ´ ὅτι ἀπὸ μεγάλων τε καὶ λαμπρῶν καὶ τοῦ ἱεροῦ
9072   1.49.44.251 : περιχύματος καὶ πλουσίου πόλου καὶ ἀπὸ τῆς μακα–
9073   1.49.44.252 : ρίας μετὰ θεῶν πολιτείας εἰς ἄτιμα καὶ ταπεινὰ οὕτως 
9074   1.49.44.253 : ἐγκατειρχθησόμεθα σκηνώματα· τί ταῖς δυστήναις ἡμῖν
9075   1.49.44.254 : ἀπρεπὲς οὕτως πέπρακται; τί τῶν κολάσεων τούτων
9076   1.49.44.255 : ἄξιον; ὅσαι τὰς δειλαίας ἡμᾶς ἁμαρτίαι περιμένουσιν·
9077   1.49.44.256 : ὅσα διὰ τὰ πονηρὰ τῶν ἐλπίδων πράξομεν, ἵνα τῷ
9078   1.49.44.257 : ὑδαρεῖ καὶ ταχὺ διαλύτῳ σώματι πορίζωμεν τὰ ἐπιτήδεια·
9079   1.49.44.258 : ὀφθαλμοὶ τὰς οὐκέτι τοῦ θεοῦ ψυχὰς χωρήσουσιν ἄλογοι,
9080   1.49.44.259 : καὶ παντελῶς μικρὸν τῷ ἐν τούτοις ὑγρῷ [καὶ] κύκλῳ τὸν
9081   1.49.44.260 : ἑαυτῶν πρόγονον οὐρανὸν ὁρῶσαι στενάξομεν ἀεί, ἔστι
9082   1.49.44.261 : δ´ ὅτε καὶ οὐ βλέψομεν [ἔνθεν Ὀρφεύς (fragm. monad. 10
9083   1.49.44.262 : p. 504 Herm.)·
9084   1.49.44.263 : τῷ λαμπρῷ βλέπομεν, τοῖς δ´ ὄμμασιν οὐδὲν ὁρῶμεν]·
9085   1.49.44.264 : ἄθλιαι γὰρ κατεκρίθημεν καὶ τὸ βλέπειν ἡμῖν οὐκ ἀντι–
9086   1.49.44.265 : κρὺς ἐχαρίσθη, ὅτι χωρὶς τοῦ φωτὸς ἡμῖν τὸ ὁρᾶν οὐκ
9087   1.49.44.266 : ἐδόθη· πόροι τοίνυν καὶ οὐκέτι εἰσὶν ὀφθαλμοί. ὡς
9088   1.49.44.267 : δὲ καὶ τῶν συγγενῶν φυσώντων ἐν ἀέρι πνευμάτων ἀκοῦ–
9089   1.49.44.268 : σαι τλημόνως οἴσομεν, ὅτι μὴ συμπνέομεν αὐτοῖς. οἶκος
9090   1.49.44.269 : ἡμᾶς ἀντὶ τοῦ μεταρσίου κόσμου τούτου ὁ βραχὺς περι–
9091   1.49.44.270 : μένει καρδίας ὄγκος. ἀεὶ δὴ ἐπιλήσας ἡμᾶς ἀφ´ ὧν εἰς
9092   1.49.44.271 : οἷα κατέβημεν, ἀπόλυε τοῦ λυπεῖσθαι, δέσποτα καὶ πάτερ
9093   1.49.44.272 : καὶ ποιητά, εἰ ταχέως οὕτως σῶν ἔργων ἠμέλησας· 〈ἢ〉 
9094   1.49.44.273 : διάταξον ἡμῖν τινας ὅρους, ἔτι κἂν βραχέων ἡμᾶς ἀξίωσον
9095   1.49.44.274 : λόγων, ἕως ἔτι δι´ ὅλου τοῦ περιφανοῦς ἔχομεν βλέπειν
9096   1.49.44.275 : κόσμου." Ἐπέτυχον, τέκνον Ὧρε, αἱ ψυχαὶ τάδε εἰποῦσαι,
9097   1.49.44.276 : παρῆν γὰρ καὶ 〈ὁ〉 μόναρχος καὶ τάδε ἐπὶ τοῦ τῆς Ἀλη–
9098   1.49.44.277 : θείας καθίσας θρόνου ταῖς δεηθείσαις ἐφώνησεν·
9099   1.49.44.278 : "Ἔρως ὑμῶν, ψυχαί, δεσπόσει καὶ Ἀνάγκη, οἵδε γὰρ
9100   1.49.44.279 : μετ´ ἐμὲ πάντων δεσπόται τε καὶ ταξίαρχοι. Ψυχαὶ δέ,
9101   1.49.44.280 : ὅσαι τὴν ἀγήρατόν μου σκηπτουχίαν θεραπεύετε, ἴστε
9102   1.49.44.281 : ὡς ἕως μὲν ἀναμάρτητοί ἐστε, τὰ τοῦ οὐρανοῦ οἰκήσετε
9103   1.49.44.282 : χωρία· εἰ δ´ ἄρα τις ὑμῶν τινος ἐγγίσει μέμψις, θνητοῖς
9104   1.49.44.283 : καὶ αὐταὶ προσμεμοιρασμένον χῶρον σπλάγχνοις κατα–
9105   1.49.44.284 : δικασθεῖσαι ἐνοικήσετε. κἂν μὲν ᾖ ὑμῶν μέτρια τὰ αἰτι–
9106   1.49.44.285 : άματα, τὸν ἐπίκηρον τῶν σαρκῶν σύνδεσμον καταλιποῦσαι,
9107   1.49.44.286 : πάλιν ἀστένακτοι τὸν ἑαυτῶν οὐρανὸν ἀσπάσεσθε· εἰ δ´
9108   1.49.44.287 : ἄρα τινῶν μειζόνων ἁμαρτημάτων ἔσεσθε ποιητικαί, οὐ
9109   1.49.44.288 : μετὰ τέλους καθήκοντος τῶν πλασμάτων προελθοῦσαι,
9110   1.49.44.289 : οὐρανὸν μὲν οὐκέτι οἰκήσετε, οὐδ´ αὖ σώματα ἀνθρώπων,
9111   1.49.44.290 : ζῷα δ´ ἄλογα μεταπλανώμεναι λοιπὸν διατελέσετε."
9112   1.49.44.291 : Τάδε εἰπών, ὦ τέκνον Ὧρε, πάσαις αὐταῖς ἐχαρίσατο
9113   1.49.44.292 : πνεύματα καὶ πάλιν ἐφώνησεν· "Ἀλλ´ οὐδὲ εἰκῇ καὶ ὡς
9114   1.49.44.293 : ἔτυχεν ἐνομοθέτησα τὰς μεταβολὰς ὑμῶν, ἀλλ´ ὡς ἐπὶ τὸ
9115   1.49.44.294 : χεῖρον εἴ τι διαπράξετε ἄσχημον, οὕτως ἐπὶ τὸ βέλτιον 
9116   1.49.44.295 : εἴ τι βουλεύσεσθε τῆς ἑαυτῶν γενέσεως ἄξιον· ἐγὼ γὰρ
9117   1.49.44.296 : καὶ οὔτις ἕτερος ἐπόπτης αὐτὸς καὶ ἐπίσκοπος ἔσομαι.
9118   1.49.44.297 : ἐπίγνωτε δὴ οὖν ὡς διὰ τὰ πρόσθεν πραχθέντα ὑμὶν
9119   1.49.44.298 : κόλασιν ταύτην ὑπομένετε τὴν ἐνσωμάτωσιν. ἡ τοίνυν
9120   1.49.44.299 : διαφορὰ τῆς παλιγγενεσίας ὑμῖν ἔσται ἡ τῶν σωμάτων,
9121   1.49.44.300 : ὡς ἔφην, διαφορά, εὐεργεσία δὲ καὶ 〈ἡ〉 πρόσθεν εὐδαι–
9122   1.49.44.301 : μονία ** ἡ διάλυσις. τυφλωθήσεται δ´ ὑμῶν ἡ φρόνησις,
9123   1.49.44.302 : ἐάν τι ἀνάξιον ἐμοῦ δόξητε πράσσειν, ὥστε φρονεῖν τὰ
9124   1.49.44.303 : ἐναντία καὶ τὴν μὲν κόλασιν ὡς εὐεργεσίαν ὑπομένειν, τὴν
9125   1.49.44.304 : δὲ εἰς τὰ βελτίονα μεταβολὴν ἀτιμίαν τε καὶ ὕβριν. αἱ
9126   1.49.44.305 : δικαιότεραι δ´ ὑμῶν καὶ τὴν εἰς τὸ θεῖον μεταβολὴν ἐκ–
9127   1.49.44.306 : δεχόμεναι εἰς μὲν ἀνθρώπους βασιλεῖς δίκαιοι, φιλόσοφοι
9128   1.49.44.307 : γνήσιοι, ** κτίσται καὶ νομοθέται, μάντεις [οἱ] ἀληθεῖς,
9129   1.49.44.308 : ῥιζοτόμοι γνήσιοι, ἄριστοι προφῆται θεῶν, μουσικοὶ ἔμ–
9130   1.49.44.309 : πειροι, ἀστρονόμοι νοεροί, οἰωνοσκόποι σαφεῖς, ἀκριβεῖς
9131   1.49.44.310 : θύται καὶ ὁπόσοι ἐστὲ καλῶν κἀγαθῶν ἄξιαι· εἰς δὲ
9132   1.49.44.311 : πτηνὰ ἀετοί, διότι οὐδὲν τῶν ὁμογενῶν οὔτε ἐκσοβήσου–
9133   1.49.44.312 : σιν οὔτε θοινήσονται, ἀλλ´ οὐδὲ πλησίον τούτων ζῷον
9134   1.49.44.313 : ἕτερον ἀσθενέστερόν τι αὑτοῦ ἀδικεῖν ἀφεθήσεται, ἐνδι–
9135   1.49.44.314 : κώτερα γὰρ ἡ τῶν ἀετῶν φύσις μετελεύσεται· εἰς δὲ τε–
9136   1.49.44.315 : τράποδα λέοντες, ἰσχυρὸν γὰρ τὸ ζῷον καὶ φύσεως ἔτυχεν
9137   1.49.44.316 : ἀκοιμήτου τρόπῳ τινὶ καὶ φθαρτῷ σώματι τὴν ἀθάνατον
9138   1.49.44.317 : γυμναζόμενον φύσιν (οὔτε γὰρ κάμνουσιν οὔτε κοιμῶνται)· 
9139   1.49.44.318 : εἰς δὲ ἑρπετὰ δράκοντες, δυνατὸν ὅτι τὸ ζῷον καὶ μα–
9140   1.49.44.319 : κρόβιον ἄκακόν τε καὶ φιλάνθρωπον ὁπωστιοῦν καὶ τιθα–
9141   1.49.44.320 : σευθήσεται καὶ ἰὸν οὐχ ἕξει, νεάσει δὲ καὶ γηράσαν, κα–
9142   1.49.44.321 : θάπερ φύσις ἡ θεῶν· ἐν δὲ νήχουσι δελφῖνες, συμπα–
9143   1.49.44.322 : θήσουσι γὰρ καὶ τοῖς εἰς πέλαγος ἐμπίπτουσιν οὗτοι καὶ
9144   1.49.44.323 : τὰ μὲν ἔμπνοα διακομιοῦσιν εἰς γῆν, τῶν δὲ τελευτησάν–
9145   1.49.44.324 : των οὐδ´ ὅλως ποτὲ ἅψονται, καίτοι φιλοβρωτάτου πάν–
9146   1.49.44.325 : των ἐσομένου τούτου τῶν ἐνύδρων γένους". Τοσαῦτα ὁ θεὸς
9147   1.49.44.326 : εἰπὼν ἄφθαρτος νοῦς γίγνεται.
9148   1.49.44.327 : Τούτων οὕτως γενομένων, τέκνον Ὧρε, ἰσχυρότατόν
9149   1.49.44.328 : τι ἀπὸ γῆς ἀνίσταται πνεῦμα, ἀκατάληπτον μὲν περιοχῇ
9150   1.49.44.329 : σώματος, δυνάμει δὲ φρονήσεως ὑπάρχον, ὃ καίπερ εἰδὸς
9151   1.49.44.330 : ὑπὲρ ὧν ἐπυνθάνετο, τὸ σῶμα μὲν κατὰ τύπον ἀνδρὸς
9152   1.49.44.331 : περικείμενον καὶ καλὸν καὶ σεμνοπρεπὲς ὄν, ὑπερβολῇ δὲ
9153   1.49.44.332 : ἄγριον καὶ πλῆρες φόβου, ὃ δὴ παραυτίκα τὰς ψυχὰς
9154   1.49.44.333 : εἰσιούσας εἰς τὰ πλάσματα θεωρῆσαν, "τίνες", ἔλεγεν,
9155   1.49.44.334 : "οὗτοι καλοῦνται, ὦ Ἑρμῆ, θεῶν ὑπομνηματογράφε;" Εἰ–
9156   1.49.44.335 : πόντος δέ, "ἄνθρωποι, 〈ὦ Μῶμε〉", "Ὦ Ἑρμῆ", ἔφη, "τολ–
9157   1.49.44.336 : μηρὸν ἔργον ποιῆσαι τὸν ἄνθρωπον, περίεργον ὀφθαλμοῖς
9158   1.49.44.337 : καὶ λάλον γλώσσῃ, ἀκουστικὸν μέλλοντα εἶναι καὶ τῶν
9159   1.49.44.338 : αὐτῷ μὴ προσηκόντων, λίχνον ὀσφρήσει καὶ μέχρι πάντων
9160   1.49.44.339 : τῷ τῆς ἁφῆς ἁπτικῷ μέλλοντα καταχρᾶναι. τοῦτον ἀμέ– 
9161   1.49.44.340 : ριμνον καταλεῖψαι κέκρικας, ὦ γενεσιουργέ, τὸν ὁρᾶν μέλ–
9162   1.49.44.341 : λοντα τολμηρῶς τῆς φύσεως τὰ καλὰ μυστήρια; ἄλυπον
9163   1.49.44.342 : ἐᾶσαι θέλεις τοῦτον καὶ μέχρι τῶν περάτων γῆς τὰς
9164   1.49.44.343 : ἑαυτοῦ μελλήσοντα πέμπειν ἐπινοίας; ῥίζας φυτῶν ἀνα–
9165   1.49.44.344 : σκάψουσιν ἄνθρωποι καὶ ποιότητα ἐξετάσουσι χυλῶν, λί–
9166   1.49.44.345 : θων φύσεις ἐπισκοπήσουσι καὶ διὰ μέσον ἀνατεμοῦσι
9167   1.49.44.346 : τῶν ζῴων τὰ ἄλογα οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἑαυτούς, ὡς ἐγέ–
9168   1.49.44.347 : νοντο ἐξετάζειν θέλοντες, τολμηρὰς ἐκτενοῦσι χεῖρας καὶ
9169   1.49.44.348 : μέχρι θαλάσσης καὶ τὰς αὐτοφυεῖς ὕλας τέμνοντες μέχρι
9170   1.49.44.349 : καὶ τῶν πέραν διαπορθμεύσουσιν ἀλλήλους ἐπὶ ζήτησιν,
9171   1.49.44.350 : καὶ τίς ἐνδοτέρω τῶν ἱερῶν ἀδύτων φύσις ὑπάρχει, τὰ
9172   1.49.44.351 : μέχρις ἄνω διώξουσι, παρατηρῆσαι βουλόμενοι τίς οὐρα–
9173   1.49.44.352 : νοῦ καθέστηκε κίνησις. ἔτι μέτρια ταῦτα· λείπει γὰρ
9174   1.49.44.353 : οὐδὲν ἔτι πλὴν γῆς τόπος ἔσχατος. ἀλλὰ καὶ τούτων
9175   1.49.44.354 : τὴν ἐσχάτην τῷ θέλειν ἐρευνήσουσι νύκτα. μηδὲν οὖν
9176   1.49.44.355 : ἐμπόδιον ἔχωσιν οὗτοι, ἀλλὰ τῷ τῆς ἀλυπίας ἀγαθῷ
9177   1.49.44.356 : μυηθῶσι καὶ τοῖς χαλεποῖς μὴ βιασθέντες τοῦ φόβου κέν–
9178   1.49.44.357 : τροις ἀμερίμνῳ βίῳ τρυφήσωσιν; εἶτα οὐ καὶ μέχρις
9179   1.49.44.358 : οὐρανοῦ περίεργον ὁπλισθήσονται τόλμαν οὗτοι; οὐκ ἀμε–
9180   1.49.44.359 : ρίμνους ἐκτενοῦσιν ἐπὶ καὶ τὰ στοιχεῖα τὰς ψυχὰς αὑτῶν;
9181   1.49.44.360 : δίδαξον ἐντεῦθεν ἐρᾶν τοῦ τι βουλεύεσθαι [ἵνα ἔχωσι 
9182   1.49.44.361 : καὶ τῆς ἀποτυχίας τὸ χαλεπὸν φοβηθῆναι], ἵνα τῷ τῆς
9183   1.49.44.362 : λύπης δακνηρῷ δαμασθῶσι τῶν ἐλπιζομένων ἀποτυχόντες.
9184   1.49.44.363 : χρεωκοπείσθω τῶν ψυχῶν αὐτῶν τὸ περίεργον ἐπιθυ–
9185   1.49.44.364 : μίαις καὶ φόβοις καὶ λύπαις καὶ ἐλπίσι πλάνοις. ἐπάλ–
9186   1.49.44.365 : ληλοι τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἔρωτες νεμέσθωσαν, ἐλπίδες,
9187   1.49.44.366 : ποικίλαι ἐπιθυμίαι, ποτὲ μὲν ἐπιτυγχάνουσαι, ποτὲ δὲ
9188   1.49.44.367 : ἀτευκτοῦσαι, ἵνα αὐτοῖς καὶ τῆς ἐπιτυχίας ἡδὺ δέλεαρ ᾖ
9189   1.49.44.368 : εἰς ἄθλησιν τελειοτέρων κακῶν· βαρείτω πυρετὸς αὐτούς,
9190   1.49.44.369 : ἵνα ἐκκακήσαντες κολάσωσι τὴν ἐπιθυμίαν."
9191   1.49.44.370 : Λυπῇ, τέκνον Ὧρε, τάδε ἑρμηνευούσης σοι τῆς τεκού–
9192   1.49.44.371 : σης; Οὐ θαυμάζεις, οὐ καταπλήσσῃ, πῶς ὁ τάλας ἄνθρω–
9193   1.49.44.372 : πος ἐβαρήθη; Τὸ δεινότερον ἐπάκουσον.
9194   1.49.44.373 : Ἐτέρπετο Μώμου ταῦτα λέγοντος Ἑρμῆς, ἐλέγετο γὰρ
9195   1.49.44.374 : οἰκείως αὐτῷ τὰ εἰρημένα καὶ ταῦτα ἔπραττεν, ὅσα περ
9196   1.49.44.375 : εἰρήκει, λέγων· "Μῶμε, ἀλλ´ οὐκ ἐναργὴς γενήσεται πνεύ–
9197   1.49.44.376 : ματος θείου φύσις ἡ τοῦ περιέχοντος; εἶπε γὰρ εἶναί
9198   1.49.44.377 : με ταμίαν καὶ προνοητὴν ὁ τῶν συμπάντων δεσπότης.
9199   1.49.44.378 : ἐπόπτειρα τοίνυν ταγῆς ἔσται τῶν ὅλων ὀξυδερκὴς θεὸς
9200   1.49.44.379 : Ἀδράστεια καί τι κρυπτὸν ὄργανον ἐγὼ τεχνάσομαι, ἀπλα–
9201   1.49.44.380 : νοῦς καὶ ἀπαραβάτου θεωρίας ἐχόμενον, ᾧ τὰ ἐπὶ γῆς
9202   1.49.44.381 : ἀναγκαίως δουλαγωγηθήσεται πάντα τὰ ἀπὸ γενέσεως ἄχρι
9203   1.49.44.382 : φθορᾶς ἐσχάτης, ἔχον τὴν 〈τῶν〉 ἀποτελουμένων πῆξιν·
9204   1.49.44.383 : πεισθήσεται δὲ τῷ ὀργάνῳ τούτῳ καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἄλλα
9205   1.49.44.384 : πάντα." Εἶπεν Ἑρμῆς [ἐγὼ] δὴ ταῦτα τῷ Μώμῳ καὶ ἤδη
9206   1.49.44.385 : τὸ ὄργανον ἐκινεῖτο.
9207   1.49.44.386 : Ταῦτα δὲ ὡς ἐγένετο καὶ ἐνεσωματίσθησαν αἱ ψυχαὶ 
9208   1.49.44.387 : καὶ ἐπαίνου ὑπὲρ τῶν γενομένων αὐτὸς ἔτυχεν, πάλιν ὁ
9209   1.49.44.388 : μόναρχος σύγκλητον τῶν θεῶν ἐποίησε συνέδριον καὶ οἱ
9210   1.49.44.389 : θεοὶ παρῆσαν καὶ πάλιν αὐτὸς ταῦτα οὕτως ἐφώνησε·
9211   1.49.44.390 : "Θεοί," λέγων "ὅσοι τῆς κορυφαίας, ὅσοι καὶ ἀφθάρτου
9212   1.49.44.391 : φύσεως τετεύχατε, οἳ τὸν μέγαν αἰῶνα διέπειν ἐς ἀεὶ
9213   1.49.44.392 : κεκλήρωσθε, οἷς αὐτὰ ἑαυτοῖς ἀντιπαραδιδόντα οὐδέποτε
9214   1.49.44.393 : κοπιάσει τὰ σύμπαντα, μέχρι πότε τῆς ἀνεπιγνώστου
9215   1.49.44.394 : ταύτης δεσπόσομεν ἡγεμονίας; μέχρι πότε ἀθεώρητα γενή–
9216   1.49.44.395 : σεται ταῦτα ἡλίῳ καὶ σελήνῃ; ἕκαστος ἡμῶν ἐφ´ ἑαυτῷ
9217   1.49.44.396 : γεννάτω· ἀπαλείψωμεν τῷ δύνασθαι τὴν ἔτι ἀργὴν σύ–
9218   1.49.44.397 : στασιν ταύτην· ἄπιστος τοῖς μεταγενεστέροις μῦθος δὴ
9219   1.49.44.398 : δοξάτω τὸ χάος εἶναι· ἔργων ἅπτεσθε μεγάλων, ἐγὼ δ´ αὐτὸς
9220   1.49.44.399 : ἄρξομαι πρῶτος". Εἶπε καὶ εὐθέως κοσμικῶς τῆς ἔτι
9221   1.49.44.400 : μελαίνης ἑνώσεως διάστασις ἐγένετο· καὶ ἐφάνη μὲν οὐρα–
9222   1.49.44.401 : νὸς ἄνω, συγκεκοσμημένος τοῖς ἑαυτοῦ μυστηρίοις πᾶσι·
9223   1.49.44.402 : κραδαινομένη ἔτι γῆ ἡλίου λάμψαντος ἐπάγη καὶ ἐφάνη
9224   1.49.44.403 : πᾶσι τοῖς περὶ αὐτὴν συγκεκοσμημένη καλοῖς. Καλὰ γὰρ
9225   1.49.44.404 : τῷ θεῷ καὶ τὰ θνητοῖς εἶναι νομιζόμενα φαῦλα, ὅτι δὴ
9226   1.49.44.405 : τοῖς τοῦ θεοῦ νόμοις δουλεύειν ἐποιήθη. Ἔχαιρε δὲ ὁ
9227   1.49.44.406 : θεὸς ὁρῶν ἤδη ἑαυτοῦ τὰ ἔργα κινούμενα· πληρώσας δὲ
9228   1.49.44.407 : τὰς ἰσοστασίους χεῖρας τῷ περιέχοντι τῶν ἐκ τῆς φύσεως
9229   1.49.44.408 : ὑπαρχόντων καὶ τὰς δράκας καρτερῶς σφίγξας "λάβε,"
9230   1.49.44.409 : εἶπεν "ὦ ἱερὰ γῆ, λάβε, πάντιμε καὶ εἶναι γεννήτειρα μέλ–
9231   1.49.44.410 : λουσα πάντων, καὶ μηδενὶ ἐντεῦθεν λείπεσθαι δόκει."
9232   1.49.44.411 : Εἶπεν ὁ θεὸς καὶ τὰς χεῖρας, οἵας δεῖ θεὸν ἔχειν, ἁπλώ–
9233   1.49.44.412 : σας πάντα ἀφῆκεν ἐν τῇ τῶν ὄντων συστάσει.
9234   1.49.44.413 : Καὶ ἀγνωσία μὲν ἦν κατ´ ἀρχὰς παντάπασι. Νεωστὶ
9235   1.49.44.414 : γὰρ αἱ ψυχαὶ καθειρχθεῖσαι καὶ τὴν ἀτιμίαν μὴ φέρουσαι 
9236   1.49.44.415 : τοῖς ἐν οὐρανῷ θεοῖς ἐφιλονείκουν τῆς ἑαυτῶν εὐγενείας
9237   1.49.44.416 : περικρατοῦσαι καὶ ἀντιλαμβανόμεναι, ὡς καὶ αὐταὶ τοῦ
9238   1.49.44.417 : αὐτοῦ ἔτυχον δημιουργοῦ, ἐστασίαζον 〈οὖν〉 καὶ τοῖς λειπομένοις
9239   1.49.44.418 : ἀνθρώποις ὀργάνοις χρώμεναι, ἐποίουν αὐτοὺς ἑαυτοῖς
9240   1.49.44.419 : ἐπιτίθεσθαι καὶ ἀντιτάσσεσθαι καὶ πολεμεῖν ἀλλήλοις.
9241   1.49.44.420 : Καὶ οὕτως ἡ μὲν ἰσχὺς κατὰ τῆς ἀσθενείας μέγα ἠδύνατο,
9242   1.49.44.421 : ὥστε οἱ ἰσχυροὶ τοὺς ἀδυνάτους καὶ ἔκαιον καὶ ἐφόνευον
9243   1.49.44.422 : καὶ [κατὰ τῶν ἱερῶν] τοῦτο μὲν ζῶντας τοῦτο δὲ καὶ νε–
9244   1.49.44.423 : κροὺς ἔρριπτον κατὰ τῶν ἀδύτων, ἕως ἀγανακτήσαντα τὰ
9245   1.49.44.424 : στοιχεῖα τῷ μονάρχῳ θεῷ ἐντυχεῖν ἐδοκίμαζον ὑπὲρ τῆς
9246   1.49.44.425 : τῶν ἀνθρώπων ἀγρίου πολιτείας. Πολλοῦ δὲ ἤδη γενο–
9247   1.49.44.426 : μένου τοῦ κακοῦ τὰ στοιχεῖα τῷ ποιήσαντι αὐτὰ τῷ θεῷ
9248   1.49.44.427 : προσελθόντα τοιούτοις λόγοις ὑπὲρ μέμψεως ἐχρήσαντο.
9249   1.49.44.428 : Καὶ δὴ καὶ εἶχε τὴν τοῦ λέγειν ἐξουσίαν τὸ πῦρ πρῶτον.
9250   1.49.44.429 : "Δέσποτα" δὲ ἔλεγε "καὶ τοῦ καινοῦ τούτου κόσμου τεχ–
9251   1.49.44.430 : νῖτα καὶ κρυπτὸν ἐν θεοῖς καὶ σεβαστὸν ὄνομα μέχρι νῦν
9252   1.49.44.431 : ἅπασιν ἀνθρώποις, μέχρι πότε, ὦ δαῖμον, ἄθεον κατα–
9253   1.49.44.432 : λεῖψαι τὸν θνητῶν βίον προαίρεσιν ἔχεις; ἀνάτειλον
9254   1.49.44.433 : ἤδη σεαυτὸν χρηματίζοντι τῷ κόσμῳ καὶ τοῦ βίου τὸ
9255   1.49.44.434 : ἄγριον μύησον εἰρήνῃ· χάρισαι νόμους τῷ βίῳ, χάρισαι
9256   1.49.44.435 : νυκτὶ χρησμούς· πλήρωσον καλῶν ἐλπίδων πάντα· φοβεί–
9257   1.49.44.436 : σθωσαν ἄνθρωποι τὴν ἀπὸ θεῶν ἐκδικίαν καὶ οὐδεὶς
9258   1.49.44.437 : ἁμαρτήσει· ἐπαξίους ἁμαρτημάτων μισθοὺς ἂν ἀπολά–
9259   1.49.44.438 : βωσι, φυλάξονται οἱ λοιποὶ τὸ ἀδικεῖν, φοβηθήσονται
9260   1.49.44.439 : ὅρκους καὶ οὐδὲ εἷς ἔτι ἀνόσιον φρονήσει· μαθέτωσαν
9261   1.49.44.440 : εὐεργετηθέντες εὐχαριστῆσαι, ἵνα χαῖρον παρὰ λοιβαῖς 
9262   1.49.44.441 : [παρὰ θυσίαις] ὑπηρετήσω [τὸ πῦρ], ἵν´ εὐώδεις ἀτμοὺς
9263   1.49.44.442 : ἀπ´ ἐσχάρας προπέμψω σοι. μιαίνομαι γάρ, ὦ δέσ–
9264   1.49.44.443 : ποτα, μέχρι νῦν καὶ ὑπὸ τῆς τῶν γενομένων ἀνθρώπων
9265   1.49.44.444 : ἀθέου τόλμης σάρκας ἀναγκάζομαι τήκειν, οὐκ ἐῶσί τε
9266   1.49.44.445 : μένειν εἰς ὃ πέφυκα, παραχαράσσοντες οὐ καθηκόντως τὸ
9267   1.49.44.446 : ἄφθαρτον." Ὁ δὲ ἀήρ "καὶ αὐτὸς θολοῦμαι, δέσποτα,"
9268   1.49.44.447 : ἔλεγε "καὶ ἀπὸ τῆς ἀπὸ τῶν νεκρῶν σωμάτων ἀναθυμιάσεως νο–
9269   1.49.44.448 : σώδης τέ εἰμι καὶ ὑγιεινὸς οὐκέτι, ἐφορῶ τε ἄνωθεν ὅσα
9270   1.49.44.449 : μὴ θέμις ὁρᾶν". Ὕδωρ ἑξῆς, ὦ παῖ μεγαλόψυχε, τὴν
9271   1.49.44.450 : τοῦ λέγειν εἶχεν ἐξουσίαν καὶ ἔλεγεν οὕτως· "Πάτερ καὶ
9272   1.49.44.451 : θαυμαστὲ ποιητὰ πάντων, αὐτόγονε δαῖμον καὶ τῆς διὰ
9273   1.49.44.452 : σὲ πάντα γεννώσης ποιητὰ φύσεως, ἤδη ποτέ, ὦ δαῖμον,
9274   1.49.44.453 : ἀεὶ ῥεῖθρα ποταμῶν καθαρὰ πρόσταξον εἶναι· ἢ γὰρ
9275   1.49.44.454 : ἀπολούουσι ποταμοὶ καὶ θάλασσαι τοὺς φονεύσαντας, ἢ
9276   1.49.44.455 : δέχονται τοὺς φονευθέντας." Γῆ παρῆν περίλυπος ἑξῆς
9277   1.49.44.456 : καὶ † τάξομαι τῆς ἀπὸ τῶν λόγων, ὦ παῖ μεγαλόδοξε,
9278   1.49.44.457 : οὕτως λέγειν ἤρξατο· "Βασιλεῦ καὶ τῶν οὐρανίων πρύτανι
9279   1.49.44.458 : καὶ δέσποτα ἀψίδων, στοιχείων ἡμῶν ἡγεμὼν 〈καὶ〉 πάτερ
9280   1.49.44.459 : τῶν σοι παρεστώτων, ἐξ ὧν αὐξήσεως καὶ μειώσεως ἀρχὴν
9281   1.49.44.460 : ἔχει τὰ πάντα, εἰς ἃ καὶ πάλιν καταλήγοντα ἀναγκαίως
9282   1.49.44.461 : ὀφειλόμενον τέλος ἔχει, ἀλόγιστος, ὦ πολυτίμητε, καὶ ἄθεος
9283   1.49.44.462 : [ἀπ´] ἀνθρώπων ἐπ´ ἐμὲ χορὸς ἔπεισι. χωρῶ δ´ ἐγὼ καὶ
9284   1.49.44.463 : φύσιν πάντων. αὐτὴ γάρ, ὡς σὺ προσέταξας, καὶ φέρω
9285   1.49.44.464 : πάντα καὶ τὰ φονευθέντα δέχομαι. ἀτιμοῦμαι δὲ ἤδη 
9286   1.49.44.465 : ὑπὸ πάντων· ὁ ἐπιχθόνιός σου κόσμος πεπληρωμένος
9287   1.49.44.466 : θεὸν οὐκ ἔχει. πάντα γάρ, ὃ φοβηθῶσιν οὐκ ἔχοντες,
9288   1.49.44.467 : παρανομοῦσι καὶ κατ´ ἐμῶν, ὦ κύριε, τενόντων πάσῃ
9289   1.49.44.468 : πονηρᾷ τέχνῃ καταπίπτουσι. καταβρέχομαι δὲ πᾶσα δια–
9290   1.49.44.469 : φθειρομένων σωμάτων χυλοῖς. ἐντεῦθεν, κύριε, καὶ τοὺς
9291   1.49.44.470 : οὐκ ἀξίους ἀναγκάζομαι χωρεῖν. χωρῆσαι θέλω μεθ´
9292   1.49.44.471 : ὧν φέρω πάντων καὶ θεόν. χάρισαι τῇ γῇ κἂν οὐ σεαυ–
9293   1.49.44.472 : τόν, οὐ γάρ σε χωρεῖν ὑπομένω, σαυτοῦ 〈γέ〉 τινα ἱερὰν
9294   1.49.44.473 : ἀπόρροιαν. στοιχείων τιμιωτέραν τῶν ἄλλων τὴν γῆν
9295   1.49.44.474 : μεταποίησον. μόνῃ γὰρ αὐχεῖν τῶν ἀπό σου πρέπει τὰ
9296   1.49.44.475 : πάντα παρεχούσῃ."
9297   1.49.44.476 : Τοσαῦτα μὲν τὰ στοιχεῖα εἶπεν· ὁ δὲ θεὸς ἱερᾶς ἐν
9298   1.49.44.477 : τῷ λέγειν φωνῆς τὰ σύμπαντα πληρώσας, "Πορεύεσθε",
9299   1.49.44.478 : εἶπεν, "ἱερὰ καὶ μεγάλου πατρὸς ἄξια τέκνα, καὶ κατὰ
9300   1.49.44.479 : μηδένα τρόπον νεωτερίζειν ἐπιχειρεῖτε μηδὲ ἀργὸν τῆς
9301   1.49.44.480 : ἐξ αὑτῶν ὑπηρεσίας τὸν σύμπαντά μου κόσμον καταλεί–
9302   1.49.44.481 : πετε. ἑτέρα γὰρ ἐν ὑμῖν τις ἤδη τῆς ἐμῆς ἀπόρροια
9303   1.49.44.482 : φύσεως, ὃς δὴ καὶ ὅσιος ἔσται τῶν πραττομένων ἐπόπτης
9304   1.49.44.483 : καὶ ζώντων μὲν κριτὴς ἀμεθόδευτος, φρικτὸς δ´ οὐ μόνον
9305   1.49.44.484 : ἀλλὰ καὶ τιμωρὸς τῶν ὑπὸ γῆν τύραννος. καὶ ἑκάστῳ
9306   1.49.44.485 : δὲ τῶν ἀνθρώπων ἀκολουθήσει διὰ γένους μισθὸς ἐπά–
9307   1.49.44.486 : ξιος."
9308   1.49.44.487 : Καὶ οὕτως ἐπαύσατο τῆς ἐντυχίας τὰ στοιχεῖα τοῦ
9309   1.49.44.488 : δεσπότου κελεύσαντος καὶ ἐχεμυθίαν εἶχον· καὶ ἕκαστον
9310   1.49.44.489 : αὐτῶν τῆς ἰδίας ἐξουσίας ἐκράτει καὶ ἐδέσποζε.“
9311   1.49.44.490 : Καὶ ἐκ τούτου εἶπεν Ὧρος· „Ὦ τεκοῦσα, πῶς οὖν τὴν
9312   1.49.44.491 : τοῦ θεοῦ ἀπόρροιαν ἔχειν εὐτύχησεν ἡ γῆ;“ 
9313   1.49.44.492 : Καὶ εἶπεν Ἶσις· „Παραιτοῦμαι γένεσιν ἱστορεῖν· οὐ
9314   1.49.44.493 : γὰρ θεμιτὸν σῆς σπορᾶς καταλέγειν ἀρχήν, ὦ μεγαλο–
9315   1.49.44.494 : σθενὲς Ὧρε, ὡς μήποτε ὕστερον εἰς ἀνθρώπους ἀθανάτων
9316   1.49.44.495 : ἔλθῃ γένεσις θεῶν· πλὴν ὅτι γε ὁ μόναρχος θεός, ὁ τῶν
9317   1.49.44.496 : συμπάντων κοσμοποιητὴς καὶ τεχνίτης, [τὶ] τὸν μέγιστόν
9318   1.49.44.497 : σου πρὸς ὀλίγον ἐχαρίσατο πατέρα Ὄσιριν καὶ τὴν μεγί–
9319   1.49.44.498 : στην θεὰν Ἶσιν, ἵνα τῶν πάντων δεομένῳ κόσμῳ βοηθοὶ
9320   1.49.44.499 : γένωνται. Οὗτοι βίου τὸν βίον ἐπλήρωσαν· οὗτοι τὸ τῆς
9321   1.49.44.500 : ἀλληλοφονίας ἔπαυσαν ἄγριον· τεμένη προγόνοις θεοῖς
9322   1.49.44.501 : αὐτοὶ καὶ θυσίας καθιέρωσαν· νόμους οὗτοι καὶ τροφὰς
9323   1.49.44.502 : θνητοῖς καὶ σκέπην ἐχαρίσαντο· ‘οὗτοι τὰ κρυπτά’, φησὶν
9324   1.49.44.503 : Ἑρμῆς, ‘τῶν ἐμῶν ἐπιγνώσονται γραμμάτων πάντα καὶ
9325   1.49.44.504 : διακρινοῦσι καὶ τινὰ μὲν αὐτοὶ κατασχῶσιν, ἃ δὲ καὶ
9326   1.49.44.505 : πρὸς εὐεργεσίας θνητῶν φθάνει, στήλαις καὶ ὀβελίσκοις
9327   1.49.44.506 : χαράξουσιν’· οὗτοι πρῶτοι δείξαντες δικαστήρια εὐνομίας
9328   1.49.44.507 : τὰ σύμπαντα καὶ δικαιοσύνης ἐπλήρωσαν· οὗτοι δεξιᾶς
9329   1.49.44.508 : καὶ πίστεως ἀρχηγέται γενόμενοι καὶ τὸν μέγιστον θεὸν
9330   1.49.44.509 : Ὅρκον εἰσηγάγοντο εἰς τὸν βίον· οὗτοι τοὺς παυσαμένους
9331   1.49.44.510 : τοῦ ζῆν, ὡς δέον ἐστίν, ἐδίδαξαν περιστέλλειν· οὗτοι τὸ
9332   1.49.44.511 : τοῦ θανάτου ζητήσαντες ἄγριον ἔγνωσαν, ὡς τοῦ ἔξωθεν
9333   1.49.44.512 : πνεύματος φιλυποστρόφου τυγχάνοντος εἰς τὰ τῶν ἀνθρώ–
9334   1.49.44.513 : πων πλάσματα, ἐὰν ὑστερήσῃ ποτέ, ἀνάκτησιν οὐκ ἔχουσαν
9335   1.49.44.514 : ἐργάζεται λειποθυμίαν· οὗτοι τὸ περιέχον ὅτι δαιμόνων
9336   1.49.44.515 : ἐπληρώθη, παρὰ Ἑρμοῦ μαθόντες, κρυπταῖς στήλαις ἐχά–
9337   1.49.44.516 : ραξαν· οὗτοι μόνοι τὰς κρυπτὰς νομοθεσίας τοῦ θεοῦ
9338   1.49.44.517 : παρὰ Ἑρμοῦ μαθόντες τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν καὶ ἐπι–
9339   1.49.44.518 : τηδευμάτων ἁπάντων εἰσηγηταὶ τοῖς ἀνθρώποις ἐγένοντο
9340   1.49.44.519 : καὶ νομοθέται· οὗτοι παρ´ Ἑρμοῦ μαθόντες ὡς τὰ κάτω
9341   1.49.44.520 : συμπαθεῖν τοῖς ἄνω ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ διετάγη, τὰς
9342   1.49.44.521 : προσκαταθέτους τοῖς ἐν οὐρανῷ μυστηρίοις ἱεροποιίας ἀνέ– 
9343   1.49.44.522 : στησαν ἐν γῇ· οὗτοι τὸ φθόριμον τῶν σωμάτων ἐπιγνόντες
9344   1.49.44.523 : τὸ ἐν ἅπασι τέλειον τῶν προφητῶν ἐτεχνάσαντο, ὡς μή–
9345   1.49.44.524 : ποτε ὁ μέλλων θεοῖς προσάγειν χεῖρας προφήτης ἀγνοῇ
9346   1.49.44.525 : τι τῶν ὄντων· ἵνα φιλοσοφία μὲν καὶ μαγεία ψυχὴν τρέφῃ,
9347   1.49.44.526 : σῴζῃ δ´ ὅταν τι πάσχῃ ἰατρικὴ σῶμα. Ταῦτα πάντα
9348   1.49.44.527 : ποιήσαντες, ὦ τέκνον, Ὄσιρίς τε κἀγώ, τὸν κόσμον πλη–
9349   1.49.44.528 : ρέστατον ἰδόντες ἀπῃτούμεθα λοιπὸν ὑπὸ τῶν τὸν οὐρα–
9350   1.49.44.529 : νὸν κατοικούντων, ἀλλ´ οὐκ ἦν ἀνελθεῖν, πρὶν ἐπικαλέ–
9351   1.49.44.530 : σασθαι τὸν μόναρχον, ἵνα δὴ καὶ τῆς θεωρίας ταύτης
9352   1.49.44.531 : πλῆρες τὸ περιέχον γένηται αὐτοί τε εὐπαράδεκτον εὐτυ–
9353   1.49.44.532 : χήσωμεν τὴν ἀνάβασιν. ** χαίρει γὰρ ὕμνοις ὁ θεός.“
9354   1.49.44.533 : „Ὦ τεκοῦσα“, εἶπεν Ὧρος, „κἀμοὶ χάρισαι τὴν τοῦ
9355   1.49.44.534 : ὕμνου ἐπίγνωσιν, ὡς μὴ ἀμαθὴς ὑπάρχω“. Καὶ εἶπεν
9356   1.49.44.535 : Ἶσις· „Πρόσεχε, παῖ“.
9357   1.49.45.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 32b Patr).
9358   1.49.45.2 : „Σὺ δέ, ὦ παῖ μεγαλόψυχε, εἴ τι θέλεις ἕτερον, ἐπε–
9359   1.49.45.3 : ρώτα.“ Καὶ εἶπεν Ὧρος· „Ὦ πολυτίμητε μῆτερ, εἰδῆσαι
9360   1.49.45.4 : θέλω, <20πῶς γίγνονται βασιλικαὶ ψυχαί;“>20 Καὶ
9361   1.49.45.5 : εἶπεν Ἶσις· „Ἡ γιγνομένη, τέκνον Ὧρε, περὶ τὰς βασιλικὰς
9362   1.49.45.6 : ψυχὰς διαφορὰ τοιαύτη τίς ἐστιν. Ἐπεὶ γὰρ τόποι τέσ–
9363   1.49.45.7 : σαρές εἰσιν ἐν τῷ παντὶ οἵτινες ἀπαραβάτῳ νόμῳ καὶ
9364   1.49.45.8 : προστασίᾳ ὑποπίπτουσιν, ὅ τε οὐρανὸς καὶ 〈ὁ〉 αἰθὴρ καὶ ὁ
9365   1.49.45.9 : ἀὴρ καὶ ἡ ἱερωτάτη γῆ, [καὶ] ἄνω μέν, ὦ τέκνον, ἐν οὐρανῷ
9366   1.49.45.10 : θεοὶ κατοικοῦσιν, ὧν ἄρχει μετὰ καὶ τῶν ἄλλων πάντων
9367   1.49.45.11 : ὁ τῶν ὅλων δημιουργός· ἐν δὲ τῷ αἰθέρι ἀστέρες, ὧν
9368   1.49.45.12 : ἄρχει ὁ μέγας φωστὴρ ἥλιος· ἐν δὲ τῷ ἀέρι ψυχαὶ δαι–
9369   1.49.45.13 : μόνιαι, ὧν ἄρχει σελήνη· ἐπὶ δὲ τῆς γῆς ἄνθρωποι καὶ
9370   1.49.45.14 : τὰ λοιπὰ ζῷα, ὧν ἄρχει ὁ κατὰ καιρὸν γενόμενος βασιλεύς.
9371   1.49.45.15 : Γεννῶσι γάρ, ὦ τέκνον, βασιλεῖς οἱ θεοὶ ἐπαξίους τῆς
9372   1.49.45.16 : ἐπιγείου μονῆς. Καὶ εἰσὶν οἱ ἄρχοντες θεοῦ βασιλέως ἀπόρ– 
9373   1.49.45.17 : ροιαι, ὧν ὁ μᾶλλον ἐκείνῳ πλησίον οὗτος καὶ τῶν ἄλλων
9374   1.49.45.18 : βασιλικώτερος. Ὁ μὲν γὰρ ἥλιος. καθὸ ἔγγιόν ἐστι τοῦ
9375   1.49.45.19 : θεοῦ, τῆς σελήνης ἐπιμείζων καὶ δυναμικώτερος, ᾧ δευ–
9376   1.49.45.20 : τερεύει ἡ σελήνη καὶ κατὰ τάξιν καὶ κατὰ δύναμιν. Καὶ
9377   1.49.45.21 : ὁ μὲν βασιλεὺς τῶν μὲν ἄλλων θεῶν ἐστιν ἔσχατος, πρῶ–
9378   1.49.45.22 : τος δὲ ἀνθρώπων· καὶ μέχρις ὅτου ἐπὶ γῆς ἐστι, τῆς μὲν
9379   1.49.45.23 : ἀληθοῦς θειότητος ἀπήλλακται, ἔχει δὲ ἐξαίρετόν τι παρ´
9380   1.49.45.24 : ἀνθρώπους, ὃ ὅμοιόν ἐστι τῷ θεῷ. Ἡ γὰρ εἰς αὐτὸν
9381   1.49.45.25 : καταπεμπομένη ψυχὴ ἐξ ἐκείνου ἐστὶ τοῦ χωρίου ὃ ὑπερ–
9382   1.49.45.26 : άνω κεῖται ἐκείνων, ἀφ´ ὧν εἰς τοὺς ἄλλους καταπέμ–
9383   1.49.45.27 : πονται ἀνθρώπους. Καταπέμπονται δὲ ἐκεῖθεν εἰς τὸ
9384   1.49.45.28 : βασιλεύειν διὰ δύο ταῦτα αἱ ψυχαί, ὦ τέκνον. Αἱ μὲν
9385   1.49.45.29 : καλῶς καὶ ἀμέμπτως δραμοῦσαι τὸν ἴδιον αἰῶνα καὶ μέλ–
9386   1.49.45.30 : λουσαι ἀποθεοῦσθαι, ἵνα κἀν τῷ βασιλεύειν τὴν τῶν
9387   1.49.45.31 : θεῶν προγυμνασθῶσιν ἐξουσίαν· αἱ 〈δὲ〉 θεῖαί τινες ἤδη
9388   1.49.45.32 : οὖσαι καὶ ἐπὶ μικρῷ τινι παραθεμιστεύσασαι τὸν ἔνθεον
9389   1.49.45.33 : γνώμονα, ἵνα [μὴ] κόλασιν μὲν ἐν τῷ σεσωματίσθαι ὑπο–
9390   1.49.45.34 : μένωσι, δι´ ἀδοξίαν 〈δὲ〉 καὶ φύσιν μηθὲν ὅμοιον τοῖς
9391   1.49.45.35 : ἄλλοις πάσχωσιν ἐνσωματισθεῖσαι, ἀλλ´ ὅπερ εἶχον λελυ–
9392   1.49.45.36 : μέναι, τοῦτο καὶ δεθεῖσαι ἔχωσιν.
9393   1.49.45.37 : Αἱ μέντοι <20περὶ τὰ ἤθη τῶν βασιλευόντων
9394   1.49.45.38 : γιγνόμεναι διαφοραὶ>20 οὐκ ἐν τῇ τῆς ψυχῆς κρίσει
9395   1.49.45.39 : κρίνονται, πᾶσαι γὰρ θεῖαι· ἀλλ´ ἐν τῇ τῶν δορυφορη–
9396   1.49.45.40 : σάντων αὐτὴν καταστάσει ἀγγέλων καὶ δαιμόνων. Αἱ
9397   1.49.45.41 : γὰρ τοιαῦται καὶ ἐπὶ 〈τὰ〉 τοιαῦτα κατερχόμεναι δίχα
9398   1.49.45.42 : προπομπῆς καὶ δορυφορίας οὐ κατέρχονται. Οἶδε γὰρ ἡ 
9399   1.49.45.43 : ἄνω Δίκη τὴν ἀξίαν ἑκάστη νέμειν, κἂν ἐκ τῆς εὐημερούσης
9400   1.49.45.44 : χώρας ἀπωθῶνται. Ὅταν οὖν οἱ κατάγοντες αὐτὴν ἄγγελοι
9401   1.49.45.45 : καὶ δαίμονες, τέκνον Ὧρε, πολεμικοὶ ὦσι, τούτων περι–
9402   1.49.45.46 : κρατεῖν τῆς γνώμης ἡ ψυχὴ ἔχει ἢ ἐπιλαθομένη τῶν
9403   1.49.45.47 : ἑαυτῆς ἔργων, μᾶλλον δὲ μεμνημένη τούτων μέχρι τῶν
9404   1.49.45.48 : τῆς ἑτέρας συνοδίας προσγεγονότων· ὅταν δὲ εἰρηνικοί,
9405   1.49.45.49 : τότε καὶ αὐτὴ τὸν ἴδιον δρόμον εἰρηνοποιεῖται· ὅταν δὲ
9406   1.49.45.50 : δικαστικοί, τότε καὶ αὐτὴ δικάζει· ὅταν δὲ μουσικοί, τότε
9407   1.49.45.51 : καὶ αὐτὴ ᾄδει· ὅταν δὲ φιλαλήθεις, τότε καὶ αὐτὴ φιλο–
9408   1.49.45.52 : σοφεῖ. Ὡς γὰρ ἐξ ἀνάγκης αἱ ψυχαὶ αὗται τῆς τῶν κατα–
9409   1.49.45.53 : γόντων περικρατοῦσι γνώμης, πίπτουσι γὰρ εἰς τὴν ἀνθρω–
9410   1.49.45.54 : πότητα τῆς μὲν ἰδίας φύσεως ἐπιλαθόμεναι καὶ παρόσον
9411   1.49.45.55 : μακρὰν αὐτῆς ἀπέστησαν, μέμνηνται δὲ τῆς τῶν κατακλει–
9412   1.49.45.56 : κλεισάντων αὐτὰς διαθέσεως“.
9413   1.49.45.57 : „Καλῶς“, εἶπεν Ὧρος, „ἅπαντά μοι, ὦ τεκοῦσα, <20πῶς>20
9414   1.49.45.58 : δὲ <20εὐγενεῖς γίγνονται ψυχαί,>20 οὐδέπω μοι διηγήσω“.
9415   1.49.45.59 : „Ὃν τρόπον ἐπὶ γῆς, ὦ τέκνον Ὧρε, εἰσί τινες πολιτεῖαι
9416   1.49.45.60 : διαφέρουσαι ἀλλήλων, οὕτως καὶ ἐπὶ τῶν ψυχῶν ἐστι.
9417   1.49.45.61 : Καὶ αὗται γὰρ τόπους ἔχουσιν ὅθεν ὁρμῶσι, καὶ ἡ ἀπὸ
9418   1.49.45.62 : τοῦ ἐνδοξοτέρου τόπου ὁρμηκυῖα εὐγενεστέρα ἐστὶ τῆς μὴ
9419   1.49.45.63 : οὕτως ἐχούσης. Ὅνπερ γὰρ τρόπον ἐπ´ ἀνθρώποις ὁ
9420   1.49.45.64 : ἐλεύθερος εὐγενέστερος εἶναι δοκεῖ δούλου (τὸ γὰρ ἐν
9421   1.49.45.65 : ταῖς ψυχαῖς ὑπερέχον καὶ βασιλικὸν δουλοποιεῖ τὸ ὑπερ–
9422   1.49.45.66 : εχόμενον ἐξ ἀνάγκης), οὕτω δή, ὦ τέκνον, καὶ 〈ἐπὶ τῶν
9423   1.49.45.67 : ψυχῶν ἐστιν〉“. 
9424   1.49.45.68 : 〈<20„Πῶς>20 δέ, ὦ τεκοῦσα.〉 <20ἀρρενικαὶ καὶ θηλυκαὶ
9425   1.49.45.69 : γίγνονται ψυχαί;“>20 „Αἱ ψυχαί, 〈ὦ〉 τέκνον Ὧρε, ὁμο–
9426   1.49.45.70 : φυεῖς εἰσιν ἑαυταῖς, καθάπερ ἐξ ἑνὸς οὖσαι χωρίου, ἐν
9427   1.49.45.71 : ᾧ αὐτὰς διατυποῦται ὁ δημιουργός, καὶ οὔτε εἰσὶν ἄρρενες
9428   1.49.45.72 : οὔτε θήλειαι. Ἡ γὰρ τοιαύτη διάθεσις ἐπὶ σωμάτων
9429   1.49.45.73 : γίγνεται καὶ οὐκ ἐπὶ ἀσωμάτων. Ἡ δὲ διαφορὰ τοῦ τὰς
9430   1.49.45.74 : μὲν βριμωδεστέρας εἶναι τὰς δὲ εὐαφεῖς ὁ ἀήρ ἐστι, τέ–
9431   1.49.45.75 : κνον Ὧρε, ἐν ᾧ πάντα γίγνεται. Ἀὴρ δὲ ψυχῆς ἐστιν αὐτὸ
9432   1.49.45.76 : τὸ σῶμα ὃ περιβέβληται, ὅπερ στοιχείων ἐστὶ φύραμα, γῆς
9433   1.49.45.77 : καὶ ὕδατος καὶ ἀέρος καὶ πυρός. Ἐπεὶ οὖν τὸ μὲν τῶν
9434   1.49.45.78 : θηλειῶν σύγκριμα πλεονάζει μὲν τῷ ὑγρῷ καὶ ψυχρῷ,
9435   1.49.45.79 : λείπεται δὲ τῷ ξηρῷ καὶ θερμῷ, παρὰ τοῦτο ἡ εἰς τοιοῦτον
9436   1.49.45.80 : πλάσμα συγκλειομένη ψυχὴ δίυγρος γίγνεται καὶ τρυφερά,
9437   1.49.45.81 : ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀρρένων τὸ ἐναντίον ἔστι γιγνόμενον εὑρεῖν.
9438   1.49.45.82 : Ἐπὶ γὰρ τούτοις πλεονάζει μὲν τὸ ξηρὸν καὶ [τὸ] θερμόν,
9439   1.49.45.83 : λείπεται δὲ τὸ ψυχρὸν καὶ ὑγρόν· διὰ τοῦτο αἱ ἐν τοιού–
9440   1.49.45.84 : τοις σώμασι ψυχαὶ τραχεῖαι καὶ ἐργατικώτεραί εἰσιν.“
9441   1.49.45.85 : <20„Πῶς γίγνονται αἱ ψυχαὶ συνεταί,>20 ὦ τεκοῦσα;“
9442   1.49.45.86 : Καὶ ἀπεκρίθη Ἶσις· „Τὸ ὁρατικόν, ὦ τέκνον, περιβέβληται
9443   1.49.45.87 : χιτῶσιν. Ὅταν οὗτοι οἱ χιτῶνες πυκνοὶ ὦσι καὶ παχεῖς,
9444   1.49.45.88 : ἀμβλυωπεῖ ὁ ὀφθαλμός, ἐὰν δὲ ἀραιοὶ καὶ λεπτοί, τότε
9445   1.49.45.89 : ὀξυωπέστατα βλέπει. Οὕτως καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς. Ἔχει
9446   1.49.45.90 : γὰρ καὶ αὕτη ἴδια περιβόλαια ἀσώματα, καθὸ καὶ αὐτὴ
9447   1.49.45.91 : ἀσώματός ἐστι. Τὰ δὲ περιβόλαια ταῦτα ἀέρες εἰσίν, οἱ
9448   1.49.45.92 : ἐν ἡμῖν. Ὅταν οὗτοι ὦσι λεπτοὶ καὶ ἀραιοὶ καὶ διαυγεῖς,
9449   1.49.45.93 : τότε συνετὴ ἡ ψυχή ἐστιν· ὅταν δὲ τοὐναντίον πυκνοὶ 
9450   1.49.45.94 : καὶ παχεῖς καὶ τεθολωμένοι, τότε ὡς ἐν χειμῶνι ἐπὶ μα–
9451   1.49.45.95 : κρὸν οὐ βλέπει, ἀλλὰ ταῦτα ὅσα παρὰ ποσὶ κεῖται.“
9452   1.49.45.96 : Καὶ εἶπεν Ὧρος· <20„διὰ τίνα οὖν αἰτίαν,>20 ὦ τε–
9453   1.49.45.97 : κοῦσα, <20οἱ ἔξω τῆς ἱερωτάτης ἡμῶν χώρας ἄνθρω–
9454   1.49.45.98 : ποι ταῖς διανοίαις οὐκ ὄντως εἰσὶ συνετοί,>20 ὡς
9455   1.49.45.99 : οἱ ἡμέτεροι“; Καὶ εἶπεν Ἶσις· „Ἡ γῆ μέσον τοῦ παντὸς
9456   1.49.45.100 : ὑπτία κεῖται [καὶ κεῖται] ὥσπερ ἄνθρωπος οὐρανὸν βλέ–
9457   1.49.45.101 : πουσα, μεμερισμένη δὲ καθ´ ὅσα μέρη ὁ ἄνθρωπος μελί–
9458   1.49.45.102 : ζεται· ἐμβλέπει δ´ οὐρανῷ καθάπερ πατρὶ ἰδίῳ, ὅπως
9459   1.49.45.103 : ταῖς ἐκείνου μεταβολαῖς καὶ αὐτὴ τὰ ἴδια συμμεταβάλλῃ.
9460   1.49.45.104 : Καὶ πρὸς μὲν τῷ νότῳ τοῦ παντὸς κειμένην ἔχει τὴν
9461   1.49.45.105 : κεφαλήν, πρὸς δὲ τῷ ἀπηλιώτῃ 〈τὸν〉 δεξιὸν ὦμον, 〈πρὸς
9462   1.49.45.106 : δὲ τῷ λιβὶ τὸν εὐώνυμον〉, ὑπὸ τὰς ἄρκτους τοὺς πόδας,
9463   1.49.45.107 : 〈τὸν μὲν δεξιὸν ὑπὸ τὴν οὐράν,〉 τὸν δὲ εὐώνυμον ὑπὸ τὴν
9464   1.49.45.108 : κεφαλὴν τῆς ἄρκτου· τοὺς δὲ μηροὺς ἐν τοῖς μετὰ τὴν
9465   1.49.45.109 : ἄρκτον· τὰ δὲ μέσα ἐν τοῖς μέσοις. Καὶ τούτου σημεῖόν
9466   1.49.45.110 : ἐστι τὸ τοὺς μὲν νοτιαίους τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ τῇ
9467   1.49.45.111 : κορυφῇ οἰκοῦντας εὐκορύφους καὶ καλλίτριχας, τοὺς δὲ
9468   1.49.45.112 : ἀπηλιωτικοὺς πρὸς μάχην προχείρους εἶναι καὶ τοξι–
9469   1.49.45.113 : κούς (αἰτία γὰρ τούτων ἡ δεξιὰ χείρ ἐστι)· τοὺς δ´ ἐν τῷ
9470   1.49.45.114 : λιβὶ ἀσφαλεῖς εἶναι [καὶ] ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀριστερο–
9471   1.49.45.115 : μάχους καὶ ὅσον ἄλλοι τῷ δεξιῷ μέρει ἐνεργοῦσιν αὐτοὺς
9472   1.49.45.116 : τῷ εὐωνύμῳ προστιθεμένους· τοὺς δὲ ὑπὸ τὴν ἄρκτον
9473   1.49.45.117 : πρωτεύοντας τοὺς πόδας καὶ ἄλλους εὐκνήμους· τοὺς δὲ 
9474   1.49.45.118 : μετὰ τούτους καὶ μικρῷ πόρρω τὸ νῦν Ἰταλικὸν κλίμα
9475   1.49.45.119 : 〈κατοικοῦντας〉 καὶ τὸ Ἑλλαδικόν, πάντας δὴ τούτους καλ–
9476   1.49.45.120 : λιμήρους εἶναι καὶ εὐπυγοτέρους, ὥστε τῇ τοῦ κάλλους τῶν
9477   1.49.45.121 : μερῶν τούτων ὑπερβολῇ καὶ τοὺς ἐνταῦθα ἀνθρώπους
9478   1.49.45.122 : καταβαίνειν πρὸς τὴν τῶν ἀρρένων ὁμιλίαν. Πάντα δὲ
9479   1.49.45.123 : ταῦτα τὰ μέρη πρὸς τὰ ἄλλα ἀργὰ ὄντα ἀργοτέρους ἤνεγκε
9480   1.49.45.124 : καὶ τοὺς ἐπ´ αὐτοῖς ἀνθρώπους. Ἐπειδὴ δὲ ἐν τῷ μέσῳ
9481   1.49.45.125 : τῆς γῆς κεῖται ἡ τῶν προγόνων ἡμῶν ἱερωτάτη χώρα, τὸ
9482   1.49.45.126 : δὲ μέσον τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος μόνης τῆς καρδίας
9483   1.49.45.127 : ἐστὶ σηκός, τῆς δὲ ψυχῆς ὁρμητήριόν ἐστι καρδία, παρὰ
9484   1.49.45.128 : ταύτην τὴν αἰτίαν, ὦ τέκνον, 〈οἱ〉 ἐνταῦθα ἄνθρωποι τὰ
9485   1.49.45.129 : μὲν ἄλλα ἔχουσιν οὐχ ἧττον ὅσα καὶ πάντες, ἐξαίρετον
9486   1.49.45.130 : δὲ τῶν πάντων νοεροί εἰσι καὶ σώφρονες, ὡς ἂν ἐπὶ καρ–
9487   1.49.45.131 : δίας γενόμενοι καὶ τραφέντες. Ἄλλως τε ὁ μὲν νότος,
9488   1.49.45.132 : ὦ παῖ, δεκτικὸς ὢν τῶν ἐκ τοῦ περιέχοντος συνισταμένων
9489   1.49.45.133 : νεφῶν ** (αὐτίκα γοῦν καὶ διὰ τὴν οὕτως αὐτῶν γενο–
9490   1.49.45.134 : μένην ἐκεῖ κατακομιδὴν ἐκεῖθεν ῥεῖν λέγουσιν καὶ τὸν
9491   1.49.45.135 : ἡμέτερον πο〈ταμὸν〉 λυομένης ἐκεῖ τῆς πάχνης)· ὅπου δ´ ἂν
9492   1.49.45.136 : ἐμπέσῃ νεφέλη, τὸν ἐπικείμενον ἤχλυσεν ἀέρα καὶ τρόπον
9493   1.49.45.137 : τινὰ καπνοῦ κατεκόμισε, καπνὸς δὲ ἢ ἀχλὺς οὐ μόνον
9494   1.49.45.138 : ὀμμάτων ἐστὶν ἐμπόδιον, ἀλλὰ καὶ νοῦ. Ὁ δὲ ἀπηλιώτης,
9495   1.49.45.139 : ὦ μεγαλόδοξε Ὧρε, τῇ συνεχεῖ τοῦ ἡλίου ἀνατολῇ θορυ– 
9496   1.49.45.140 : βούμενος καὶ ἐκθερμαινόμενος, ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀντικεί–
9497   1.49.45.141 : μενος τούτῳ λὶψ μετέχων τῶν αὐτῶν κατὰ δυσμὰς οὐδε–
9498   1.49.45.142 : μίαν εἰλικρινῆ ἐπίστασιν ποιοῦνται τῶν παρ´ αὐτοῖς γεν–
9499   1.49.45.143 : νωμένων ἀνθρώπων. Ὁ δὲ βορέας τῇ συμφώνῳ ψυχρίᾳ
9500   1.49.45.144 : ἀποπήσσει μετὰ τῶν σωμάτων καὶ τὸν νοῦν τῶν ὑπ´
9501   1.49.45.145 : αὐτὸν ἀνθρώπων. Τὸ δὲ μέσον τούτων εἰλικρινὲς ὂν καὶ
9502   1.49.45.146 : ἀτάραχον καὶ αὐτὸ προέχει καὶ τοῖς ἐν αὐτῷ πᾶσι. τῇ
9503   1.49.45.147 : γὰρ συνεχεῖ ἀμεριμνίᾳ γεννᾷ καὶ κοσμεῖ καὶ παιδεύει καὶ
9504   1.49.45.148 : μόνον τοῖς τοιούτοις ἐρίζει καὶ νικᾷ καὶ ἐπισταμένως
9505   1.49.45.149 : τὴν ἰδίαν νίκην ὥσπερ σατράπης ἀγαθὸς τοῖς νενικημένοις
9506   1.49.45.150 : καὶ ἐπιδίδωσι.“
9507   1.49.45.151 : „Καὶ τοῦτό μοι, κυρία μῆτερ, ἔκθου· <20παρὰ ποίαν
9508   1.49.45.152 : αἰτίαν ἔτι ζώντων ἀνθρώπων ἐν ταῖς μακραῖς
9509   1.49.45.153 : νόσοις καὶ ὁ λόγος καὶ αὐτὸς ὁ λογισμὸς καὶ
9510   1.49.45.154 : αὐτὴ ἡ ψυχὴ ἔσθ´ ὅτε βλάπτεται;“>20 Καὶ ἀπεκρίθη
9511   1.49.45.155 : Ἶσις· „Τῶν ζώντων, ὦ τέκνον, τὰ μὲν ᾠκείωται πρὸς τὸ
9512   1.49.45.156 : πῦρ, τὰ δὲ πρὸς τὸ ὕδωρ, τὰ δὲ πρὸς ἀέρα, τὰ δὲ πρὸς
9513   1.49.45.157 : γῆν, τὰ δὲ πρὸς τούτων δύο ἢ τρία, τὰ δὲ καὶ πρὸς τὰ
9514   1.49.45.158 : ὅλα. Πάλιν αὖ τὰ μὲν ἀπηλλοτρίωται τοῦ πυρός, τὰ δὲ
9515   1.49.45.159 : τοῦ ὕδατος, τὰ δὲ τῆς γῆς, τὰ δὲ τοῦ ἀέρος, τὰ δὲ δύο
9516   1.49.45.160 : τούτων, τὰ δὲ τριῶν, τὰ δὲ τῶν ὅλων. Οἷον ἀκρὶς μέν,
9517   1.49.45.161 : ὦ τέκνον, καὶ πᾶσα μυῖα φεύγει τὸ πῦρ· ἀετὸς καὶ κίρκος
9518   1.49.45.162 : καὶ ὅσα ὑψιπετέστερά ἐστιν τῶν ὀρνέων φεύγει τὸ ὕδωρ·
9519   1.49.45.163 : ἰχθύες ἀέρα καὶ γῆν· ὄφις τὸν ἀέρα τὸν εἰλικρινῆ ἀπο–
9520   1.49.45.164 : στρέφεται. Φιλοῦσι δὲ τὴν μὲν γῆν οἱ ὄφεις καὶ ὅσα
9521   1.49.45.165 : ἕρπει· τὸ δὲ ὕδωρ τὰ νηκτὰ πάντα· τὸν δὲ ἀέρα τὰ
9522   1.49.45.166 : πτηνά, ἐν οἷς καὶ πολιτεύεται, τὸ δὲ πῦρ ὅσα ὑπερπετῆ 
9523   1.49.45.167 : ἐστι καὶ ἐγγὺς 〈ἔχει〉 τὴν δίαιταν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καί τινα
9524   1.49.45.168 : τῶν ζῴων φιλεῖ τὸ πῦρ· οἷον αἱ σαλαμάνδραι, ἐν γὰρ
9525   1.49.45.169 : τῷ πυρὶ καὶ φωλεύουσιν. Ἕκαστον γὰρ τῶν στοιχείων
9526   1.49.45.170 : περιβολή ἐστι τῶν σωμάτων. Πᾶσα οὖν ψυχὴ ἐν τῷ σώ–
9527   1.49.45.171 : ματι οὖσα βαρεῖται καὶ θλίβεται τοῖς τέτταρσι τούτοις.
9528   1.49.45.172 : Καὶ γὰρ εἰκός ἐστι καὶ ταύτην τισὶ μὲν τούτων τέρπε–
9529   1.49.45.173 : σθαι, τισὶ δὲ ἄχθεσθαι. Διὰ τοῦτο οὖν οὐκ ἔχει αὕτη
9530   1.49.45.174 : τὴν ἀκροτάτην εὐδαιμονίαν· ἀλλ´ ὡς ἂν φύσει θεία οὖσα,
9531   1.49.45.175 : κἀν τούτοις οὖσα μάχεται καὶ νοεῖ, ἀλλ´ οὐχ ὅσα ἂν ἐνό–
9532   1.49.45.176 : ησεν ἀσύνδετος οὖσα σώματι. Ἐὰν μέντοι καὶ ταῦτα
9533   1.49.45.177 : σάλον λάβῃ καὶ ταραχὴν ἤτοι ἀπὸ νόσου ἢ φόβου, τότε
9534   1.49.45.178 : καὶ αὕτη ὡσπερεὶ βυθῷ ἀνθέρικος ἐπικυμαίνεται καὶ οὐδὲν
9535   1.49.45.179 : ἑσταμένον φέρει.“
9536   1.49.46.1 : <20Περὶ τῆς τῶν ψυχῶν διαγωγῆς μετὰ
9537   1.49.46.2 : τὴν ἀπὸ τοῦ σώματος ἔξοδον· χρησμός.>20
9538   1.49.46.3 : Σῶμα λυθὲν ψυχήν τε λιπὸν καὶ 〈γαῖ〉α γενηθὲν
9539   1.49.46.4 : οὐκέτι πως βιότοιο παλίνδρομον οἶδε κέλευθον,
9540   1.49.46.5 : ἀλλὰ τὸ μὲν λυθέν ἐστι κενὴ 〈κόνι〉ς, ἣ δὲ πρὸς αἴθρην
9541   1.49.46.6 : σκίδναται, ὁππόθεν ἦλθε, μετήορος εἰς αἰθέρ´ ἁπλοῦν.
9542   1.49.46.7 : Ἄλλος δ´ ἐξ ἄλλου γεννώμενος ἠδ´ ἀναβλαστῶν
9543   1.49.46.8 : ψυχοῦται γονίμου φύσεως ἀροτρεύμασι καινοῖς.
9544   1.49.47.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἀξιόχου>20 (p. 371A–372A).
9545   1.49.47.2 : Εἰ δὲ καὶ ἕτερον βούλει λόγον ἀκοῦσαι, ὃν ἐμοὶ ἤγ–
9546   1.49.47.3 : γειλε Γωβρύης, ἀνὴρ μάγος, [ὃς] ἔφη κατὰ τὴν Ξέρξου
9547   1.49.47.4 : διάβασιν τὸν πάππον αὑτοῦ καὶ ὁμώνυμον πεμφθέντα 
9548   1.49.47.5 : εἰς Δῆλον, ὅπως τηρήσειε τὴν νῆσον ἄσυλον ἐν ᾗ 〈οἱ〉
9549   1.49.47.6 : δύο θεοὶ ἐγένοντο, ἐκ τινῶν χαλκέων δέλτων, ἃς 〈ἐξ〉
9550   1.49.47.7 : Ὑπερβορέων ἐκόμισαν Ὦπις καὶ Ἑκάεργος, ἐκμεμαθηκέναι
9551   1.49.47.8 : [τε] μετὰ τὴν τοῦ σώματος λύσιν τὴν ψυχὴν εἰς τὸν ἄδη–
9552   1.49.47.9 : λον χωρεῖν τόπον καὶ τὴν ὑπόγειον οἴκησιν, ἐν ᾗ βασί–
9553   1.49.47.10 : λεια Πλούτωνος οὐχ ἥττω τῶν Διός, ἅτε τῆς γῆς μὲν
9554   1.49.47.11 : ἐχούσης τὰ μέσα τοῦ κόσμου, τοῦ πόλου δὲ ὄντος σφαι–
9555   1.49.47.12 : ροειδοῦς· οὗ τὸ μὲν ἕτερον ἡμισφαίριον θεοὶ ἔλαχον οἱ
9556   1.49.47.13 : οὐράνιοι, τὸ δὲ ἕτερον οἱ ὑπένερθεν, οἳ μὲν ἀδελφοὶ
9557   1.49.47.14 : ὄντες, οἳ δὲ ἀδελφῶν παῖδες. Τὰ δὲ προπύλαια τῆς εἰς
9558   1.49.47.15 : Πλούτωνος ὁδοῦ σιδηροῖς τείχεσι καὶ κλεισὶ διωχύρωται.
9559   1.49.47.16 : Ταῦτα δὲ ἀνοίξαντα ποταμὸς Ἀχέρων ἐκδέχεται, μεθ´ ὃν
9560   1.49.47.17 : Κωκυτός· οὓς χρὴ πορθμευθέντας ἀχθῆναι ἐπὶ Μίνω καὶ
9561   1.49.47.18 : Ῥαδάμανθυν ἐν πεδίῳ ᾧ κλῄζεται ἀληθείας. Καθέζονται
9562   1.49.47.19 : δὲ δικασταὶ ἀνακρίνοντες τῶν ἀφικνουμένων ἕκαστον, τίνα
9563   1.49.47.20 : βίον βεβίωκε καὶ τίσιν ἐπιτηδεύμασιν ἐνῳκίσθη τῷ σώματι.
9564   1.49.47.21 : Ψεύσασθαι δὲ ἀμήχανον. Οἷς μὲν οὖν ἐν τῷ ζῆν δαίμων
9565   1.49.47.22 : ἀγαθὸς ἐπέπνευσεν, εἰς τὸν τῶν εὐσεβῶν χῶρον λογίζον–
9566   1.49.47.23 : ται, ἔνθα ἄφθονοι μὲν ὧραι παγκάρπου γονῆς βρύουσι,
9567   1.49.47.24 : πηγαὶ δὲ ὑδάτων καθαρῶν, παντοῖοι δὲ λειμῶνες εὐάνθεσι
9568   1.49.47.25 : ποικίλοις ἐαριζόμενοι, διατριβαὶ δὲ ποιητῶν καὶ θέατρα
9569   1.49.47.26 : φιλοσόφων καὶ ἐγκύκλιοι χοροὶ καὶ μουσικὰ ἀκούσματα,
9570   1.49.47.27 : συμπόσιά τε εὐμελῆ καὶ εἰλαπίναι αὐτοχορήγητοι καὶ ἀκή– 
9571   1.49.47.28 : ρατος ἀλυπία καὶ ἡδεῖα δίαιτα. Οὔτε γὰρ χεῖμα σφοδρὸν
9572   1.49.47.29 : οὔτε θάλπος ἐγγίγνεται, ἀλλ´ εὔκρατος ἀὴρ χεῖται ἁπα–
9573   1.49.47.30 : λαῖσιν ἀκτῖσιν ἡλίου ἀνακιρνάμενος· καὶ ἐνταῦθα τοῖς
9574   1.49.47.31 : μεμυημένοις ἐστί τις προεδρία· καὶ τὰς ὁσίους ἁγιστείας
9575   1.49.47.32 : κἀκεῖ συντελοῦσιν. Πῶς οὖν οὐ σοὶ πρώτῳ μέτεστι τῆς
9576   1.49.47.33 : τιμῆς, ὄντι γεννήτῃ τῶν θεῶν; καὶ γὰρ τοὺς περὶ Ἡρα–
9577   1.49.47.34 : κλέα καὶ Διόνυσον κατιόντας εἰς Ἅιδην πρότερον ἐνθάδε
9578   1.49.47.35 : λόγος μυηθῆναι καὶ τὸ θάρσος τῆς ἐκεῖσε πορείας παρὰ
9579   1.49.47.36 : τῆς Ἐλευσινίας ἐναύσασθαι. Ὅσοις δὲ τὸ ζῆν διὰ κακουρ–
9580   1.49.47.37 : γημάτων ἠλάθη, ἄγονται πρὸς Ἐρινύων εἰς ἔρεβος καὶ
9581   1.49.47.38 : χάος διὰ ταρτάρου, ἔνθα χῶρος ἀσεβῶν καὶ Δαναίδων
9582   1.49.47.39 : ὑδρεῖαι ἀτελεῖς καὶ Ταντάλου δῖψος καὶ Τιτυοῦ σπλάγχνα
9583   1.49.47.40 : αἰωνίως ἐσθιόμενα καὶ γεννώμενα καὶ Σισύφου πέτρος
9584   1.49.47.41 : ἀνήνυτος· οὗ τὰ τέρματα αὖθις ἄρχεται [τῶν] πόνων· ἔνθα
9585   1.49.47.42 : θηρσὶ περιλιχμώμενοι καὶ δασὶν ἐπιμόνως πυρούμενοι
9586   1.49.47.43 : Ποινῶν καὶ πᾶσαν αἰκίαν αἰκιζόμενοι ἀιδίοις τιμωρίαις
9587   1.49.47.44 : τρύχονται.
9588   1.49.48.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ>20 (p. 10 Patrit., 71, 7
9589   1.49.48.2 : Parthey.).
9590   1.49.48.3 : Οὐκ ἤκουσας ἐν τοῖς γενικοῖς, ὅτι ἀπὸ μιᾶς ψυχῆς,
9591   1.49.48.4 : τῆς τοῦ παντός, πᾶσαι αἱ ψυχαί εἰσιν αὗται, 〈αἱ〉 ἐν τῷ
9592   1.49.48.5 : παντὶ κόσμῳ κυλινδούμεναι, ὥσπερ ἀπονενεμημέναι; Τού–
9593   1.49.48.6 : των τοίνυν τῶν ψυχῶν πολλαὶ αἱ μεταβολαί, τῶν μὲν εἰς
9594   1.49.48.7 : τὸ εὐτυχέστερον, τῶν δ´ εἰς τὸ ἐναντίον. Αἱ μὲν γὰρ
9595   1.49.48.8 : ἑρπετώδεις οὖσαι εἰς ἔνυδρα μεταβάλλουσιν, αἱ δὲ ἔνυδροι 
9596   1.49.48.9 : εἰς χερσαῖα, αἱ δὲ χερσαῖαι εἰς πετεινά, αἱ δὲ ἀέριαι εἰς
9597   1.49.48.10 : ἀνθρώπους, αἱ δὲ ἀνθρώπιναι ἀρχὴν ἀθανασίας ἴσχουσαι
9598   1.49.48.11 : εἰς δαίμονας μεταβάλλουσιν, εἶθ´ οὕτως εἰς τὸν τῶν θεῶν
9599   1.49.48.12 : χορόν· χοροὶ δὲ δύο θεῶν, ὃ μὲν τῶν πλανωμένων, ὃ δὲ
9600   1.49.48.13 : τῶν ἀπλανῶν. Καὶ αὕτη ψυχῆς ἡ τελειοτάτη δόξα. Ψυχὴ
9601   1.49.48.14 : δὲ εἰς ἀνθρώπους ἐλθοῦσα ἐὰν κακὴ μείνῃ, οὔποτε τεύ–
9602   1.49.48.15 : ξεται ἀθανασίας, παλίσσυτος δὲ τὴν ὁδὸν ὑποστρέψει τὴν
9603   1.49.48.16 : ἐπὶ τὰ ἑρπετά. Καὶ αὕτη καταδίκη ψυχῆς κακῆς. Κακία
9604   1.49.48.17 : δὲ ψυχῆς ἀγνωσία. Ψυχὴ γὰρ μηδὲν ἐπιγνοῦσα τῶν ὄντων
9605   1.49.48.18 : μηδὲ τὴν τούτων φύσιν μηδὲ τὸ ἀγαθόν, τυφλώττουσα
9606   1.49.48.19 : δὲ ἐντινάσσεται τοῖς σωματικοῖς πάθεσι καὶ ἡ κακοδαίμων
9607   1.49.48.20 : ἀγνοήσασα ἑαυτὴν δουλεύει σώμασιν ἀλλοκότοις καὶ μοχ–
9608   1.49.48.21 : θηροῖς ὥσπερ φορτίον βαστάζουσα τὸ σῶμα καὶ οὐκέτ´
9609   1.49.48.22 : ἄρχουσα ἀλλ´ ἀρχομένη. Αὕτη κακία ψυχῆς.
9610   1.49.49.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 11b Patrit., p. 79, 13 Parthey.).
9611   1.49.49.2 : Ψυχὴ δὲ ἀνθρωπίνη 〈οὐ〉 πᾶσα μέν, ἡ δ´ εὐσεβὴς
9612   1.49.49.3 : δαιμονία τίς ἐστι καὶ θεία. Καὶ ἡ τοιαύτη καὶ μετὰ τὸ
9613   1.49.49.4 : ἀπαλλαγῆναι τοῦ σώματος τὸν τῆς εὐσεβείας ἀγῶνα ἀγω–
9614   1.49.49.5 : νισαμένη (ἀγὼν δὲ εὐσεβείας τὸ γνῶναι τὸ θεῖον καὶ 
9615   1.49.49.6 : μηδένα ἀνθρώπων ἀδικῆσαι), ὅλη νοῦς γίγνεται. Ἡ δὲ
9616   1.49.49.7 : ἀσεβὴς ψυχὴ μένει ἐπὶ τῆς ἰδίας οὐσίας ὑφ´ ἑαυτῆς κολα–
9617   1.49.49.8 : ζομένη καὶ γήινον σῶμα ζητοῦσα εἰσελθεῖν, [εἰς] ἀνθρώ–
9618   1.49.49.9 : πινον δέ· ἄλλο γὰρ σῶμα οὐ χωρεῖ ἀνθρωπίνην ψυχήν,
9619   1.49.49.10 : οὐδὲ θέμις ἐστὶν εἰς ἀλόγου ζῴου σῶμα ψυχὴν ἀνθρω–
9620   1.49.49.11 : πίνην καταπεσεῖν· θεοῦ γὰρ νόμος οὗτος φυλάσσειν ψυ–
9621   1.49.49.12 : χὴν ἀνθρωπίνην ἀπὸ τῆς τοιαύτης ὕβρεως.
9622   1.49.50.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τῶν περὶ Στυγός.>20
9623   1.49.50.2 : Τοῦ δὲ Ἀπολλοδώρου ἐν τῷ εἰκοστῷ τοῦ περὶ τῶν
9624   1.49.50.3 : θεῶν συγγράμματος, ὅ ἐστι περὶ τοῦ Ἅιδου (fr. 10 ap.
9625   1.49.50.4 : Müller. fr. h. Gr. I p. 429; I p. 391 Heyn.), τάδε περὶ τῆς
9626   1.49.50.5 : Στυγὸς λεγόμενα εὕρομεν.
9627   1.49.50.6 : „Ἀρκτέον γὰρ ἀπὸ τούτων, τῆς τε ἐκ τῶν ὀνομάτων
9628   1.49.50.7 : παρεμφάσεως οὐ καταφρονητέον. Ἐκ γὰρ τοιούτων ὁρμώ–
9629   1.49.50.8 : μενοι πιθανῶς καὶ τοὺς ἐν Ἅιδου νομιζομένους ποταμοὺς
9630   1.49.50.9 : κατωνομάκασιν. Ἀχέροντα μὲν διὰ τὰ ἄχη, ὡς καὶ Μελα–
9631   1.49.50.10 : νιππίδης ἐν Περσεφόνῃ (fr. 3 p. 1245 3 Bergk.)·
9632   1.49.50.11 : καλεῖται δ´ ἐν κόλποισι γαίας
9633   1.49.50.12 : ἄχεα 〈βροτ〉οῖσιν προχέων Ἀχέρων.
9634   1.49.50.13 : Ἐπεὶ καὶ Λικύμνιός φησι (fr. 1 p. 1251 3 Bergk.)·
9635   1.49.50.14 : μυρίαις παγαῖς δακρύων 〈Ἀχέρων〉 ἀχέων τε βρύει,
9636   1.49.50.15 : καὶ πάλιν (fr. 2 ibid.)·
9637   1.49.50.16 : Ἀχέρων ἄχεα πορθμεύει βροτοῖσιν· 
9638   1.49.50.17 : Ἀχέρων δὲ καὶ Ἀχερουσία λίμνη ταὐτόν, ὡς καὶ Σοφοκλῆς
9639   1.49.50.18 : ἐν Πολυξένῃ (fr. 478 N.) τὴν Ἀχιλλέως ψυχὴν εἰσάγει λέ–
9640   1.49.50.19 : γουσαν·
9641   1.49.50.20 : Ἀκτὰς ἀπαίωνάς τε καὶ μελαμβαθεῖς
9642   1.49.50.21 : λιποῦσα λίμνης ἦλθον ἄρσενας χοὰς
9643   1.49.50.22 : Ἀχέροντος ὀξυπλῆγας ἠχούσας γόους,
9644   1.49.50.23 : 〈<20ἀπαίωνας ἀκτὰς>20〉 τὰς τῶν νεκρῶν λέγων παιῶν´ οὐκ ἐχού–
9645   1.49.50.24 : σας, <20ἄρσενας>20 δὲ 〈<20χοὰς>20〉 τὰς οὐδὲν ἐκτρεφούσας. θήλεα
9646   1.49.50.25 : μὲν γὰρ τὰ καρποφόρα, ἄρσενα δὲ τὰ ἄγονα ἔλεγον τῷ τὸν
9647   1.49.50.26 : μὲν τὸ σπέρμα παρέχειν μόνον, τὴν δὲ καὶ ἐκτρέφειν·
9648   1.49.50.27 : ὅθεν καὶ ‘θῆλυς ἐέρση’ (Hom. ε  467) ἡ πολύγονος καὶ τρο–
9649   1.49.50.28 : φίμη. Διαπεραιοῦσθαι δὲ ὑπὸ τῶν ἀπογενομένων τὸν
9650   1.49.50.29 : Ἀχέροντά φασιν εἰκότως· ὁ γὰρ μετηλλαχὼς πάντα τἀν
9651   1.49.50.30 : τῷ ζῆν ἄχη σχεδὸν ὑπερῆρκε καὶ ἔστιν ἐν ἀπονίᾳ καὶ ἀλυ–
9652   1.49.50.31 : πίᾳ πάσῃ. Γοργύραν δὲ τοῦ Ἀχέροντος γυναῖκα προσ–
9653   1.49.50.32 : ανέπλασαν ἀπὸ τοῦ γοργὰ φαίνεσθαι τοῖς πολλοῖς τὰ ἐν
9654   1.49.50.33 : Ἅιδου· καθὸ δὴ καὶ αὐτοῦ τούτου τιθήνην ὁ Σώφρων
9655   1.49.50.34 : Μορμολύκαν ὠνόμασεν.“
9656   1.49.50.35 : Ταῦτ´ εἰπὼν περὶ τοῦ Ἀχέροντος Ἀπολλόδωρος ἐπά–
9657   1.49.50.36 : γει περὶ τῆς Στυγὸς αὐταῖς λέξεσι τάδε· „Στύγα δὲ δεινήν
9658   1.49.50.37 : τινα καὶ φοβερὰν ὑποστησάμενοι δαίμονα, θεῶν ὅρκον,
9659   1.49.50.38 : ἐν Ἅιδου τε ταύτην κατῴκισαν καὶ τῆς προσηγορίας ταύ– 
9660   1.49.50.39 : της ἠξίωσαν ἀπὸ τοῦ στυγνάζειν τοῖς πένθεσι καὶ στύ–
9661   1.49.50.40 : γεσθαι τὰ ἐν Ἅιδου, ὅρκον δὲ τῶν θεῶν δι´ ἐναντιότητα·
9662   1.49.50.41 : ἣ μὲν γὰρ τῶν ὄντων τε καὶ ζώντων φθαρτικὴν ἔχει
9663   1.49.50.42 : δύναμιν ὅσον ἐφ´ ἑαυτῇ, οἳ δὲ τῇ τε προαιρέσει καὶ τῷ
9664   1.49.50.43 : τρόπῳ διεστήκασι.“
9665   1.49.50.44 : Τοσαῦτα περὶ τῆς Στυγὸς εἰπὼν ἐπάγει· „Κωκυτὸν δὲ
9666   1.49.50.45 : ποταμὸν ἀνέπλασαν ἀπὸ τοῦ κωκύειν, ὅς ἐστι Στυγὸς καὶ
9667   1.49.50.46 : στυγνάσεως ἀπορρώξ. Τοιούτου δέ ἐστι γένους καὶ ὁ
9668   1.49.50.47 : Πυριφλεγέθων. Εἴρηται γὰρ ἀπὸ τοῦ πυρὶ φλέγεσθαι
9669   1.49.50.48 : τοὺς τελευτῶντας, ὡς Ὅμηρός (λ  218–221) φησι·
9670   1.49.50.49 : Οὐ γὰρ ἔτι σάρκας τε καὶ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν,
9671   1.49.50.50 : ἀλλὰ τὰ μέν τε πυρὸς κρατερὸν μένος αἰθομένοιο
9672   1.49.50.51 : δαμνᾷ, ἐπεί κεν πρῶτα λίπῃ λεύκ´ ὀστέα θυμός,
9673   1.49.50.52 : ψυχὴ δ´ ἠΰτ´ ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται.
9674   1.49.50.53 : Ὑποτίθεται γὰρ τὰς ψυχὰς τοῖς εἰδώλοις τοῖς ἐν τοῖς
9675   1.49.50.54 : κατόπτροις φαινομένοις ὁμοίας καὶ τοῖς διὰ τῶν ὑδάτων
9676   1.49.50.55 : συνισταμένοις, ἃ καθάπαξ ἡμῖν ἐξείκασται καὶ τὰς κινή–
9677   1.49.50.56 : σεις μιμεῖται, στερεμνιώδη δ´ ὑπόστασιν οὐδεμίαν ἔχει
9678   1.49.50.57 : εἰς ἀντίληψιν καὶ ἁφήν· ὅθεν αὐτὰς ‘βροτῶν εἴδωλα κα–
9679   1.49.50.58 : μόντων’ (λ  476) λέγει.“
9680   1.49.51.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
9681   1.49.51.2 : Ἅπαντες δὲ ὕδωρ ἱστόρησαν τὴν Στύγα ἐπίγειον,
9682   1.49.51.3 : φύσιν ἔχον ἀμύνεσθαι τοὺς κατ´ αὐτοῦ ψευδῶς ὀμόσαι
9683   1.49.51.4 : τολμήσαντας. Διαβόητον μὲν τοίνυν Στυγὸς ὕδωρ κατὰ
9684   1.49.51.5 : τὴν Ἀρκαδίαν οἱ ἱστορικοὶ ἀναγεγράφασιν, ὧν ἐστι καὶ
9685   1.49.51.6 : Ἡρόδοτος, ὃς ἐν τῇ ἕκτῃ (c. 74) τὰ κατὰ Κλεομένην ἀφη–
9686   1.49.51.7 : γούμενος γράφει ταῦτα· „Ἐντεῦθεν δὲ ἀφικόμενος εἰς τὴν 
9687   1.49.51.8 : Ἀρκαδίαν νεώτερα ἔπρησσε πράγματα, συνιστὰς τοὺς Ἀρ–
9688   1.49.51.9 : κάδας ἐπὶ τῇ Σπάρτῃ, ἄλλους τε ὅρκους προσάγων καὶ
9689   1.49.51.10 : δὴ καὶ ἐς Νώνακριν πόλιν πρόθυμος ἦν τῶν Ἀρκάδων
9690   1.49.51.11 : τοὺς προεστῶτας ἀγινεῖν, ἐξορκῶν τὸ Στυγὸς ὕδωρ.“ Καλ–
9691   1.49.51.12 : λίμαχος δ´ ἐν τῷ Περὶ νυμφῶν συγγράμματι (fr. 100b 2
9692   1.49.51.13 : p. 290 Schneid.) καὶ τὸ ἰδίωμα τοῦ ὕδατος ἀφηγεῖται λέ–
9693   1.49.51.14 : γων οὕτω· „Στὺξ ἐν Νωνακρίνῃ τῆς Ἀρκαδίας ὕδωρ ἐστὶ
9694   1.49.51.15 : τὸ διακόπτον πάντα τὰ ἀγγεῖα πλὴν τῶν κερατίνων.“
9695   1.49.52.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
9696   1.49.52.2 : Ἐπειδὴ περὶ τοῦ Στυγὸς ὕδατος ὁ λόγος ἐστί, δηλῶσαί
9697   1.49.52.3 : σοι βούλομαι καὶ ἑτέραν ἱστορίαν περὶ τοῦ αὐτοῦ. Φίλων
9698   1.49.52.4 : γὰρ ὁ Ἡρακλεώτης ἐν τῷ Πρὸς Νύμφιν περὶ θαυμασίων
9699   1.49.52.5 : ἐν Σκύθαις φησὶν ὄνους γίγνεσθαι κέρατα ἔχοντας, ταῦτα
9700   1.49.52.6 : δὲ τὰ κέρατα δύνασθαι τοῦτο τὸ ὕδωρ διαφέρειν· καὶ
9701   1.49.52.7 : Ἀλεξάνδρῳ τῷ Μακεδόνι ἐνεχθῆναι ὑπὸ Σωπάτρου κέρας
9702   1.49.52.8 : τοιοῦτο, ὃ καὶ ἀνατεθῆναι ἐν Δελφοῖς, ἐφ´ οὗ καὶ ἐπι–
9703   1.49.52.9 : γεγράφθαι·
9704   1.49.52.10 : Σοὶ τόδ´ Ἀλέξανδρος Μακεδὼν κέρας ἄνθετο, Παιάν,
9705   1.49.52.11 : κάνθωνος Σκυθικοῦ, χρῆμά τι δαιμόνιον·
9706   1.49.52.12 : ὃ Στυγὸς ἀχράντῳ Λουσηίδος οὐκ ἐδαμάσθη
9707   1.49.52.13 : ῥεύματι, βάσταξεν δ´ ὕδατος ἠνορέην.
9708   1.49.53.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
9709   1.49.53.2 : Περὶ μὲν δὴ τῶν θεῶν εἰρήσθω τοσαῦτα. Λοιπὸν
9710   1.49.53.3 : δὲ τὰ περὶ τῶν ψυχῶν ὅπως Ὅμηρος διέταξε τῶν ἐν 
9711   1.49.53.4 : Ἅιδου διαλαβόντες καὶ περὶ μὲν τῶν τιμωρουμένων ἀφη–
9712   1.49.53.5 : γησάμενοι συνάπτοιμεν ἂν τὸν λόγον ἐπὶ τὴν Στύγα, ἣν
9713   1.49.53.6 : ἐπὶ τιμωρίᾳ καθ´ Ὅμηρον τῶν ἁμαρτανόντων τετάχθαι
9714   1.49.53.7 : δαιμόνων ὑπειλήφαμεν. Πληρώσας γὰρ δὴ πάντα θεῶν
9715   1.49.53.8 : καὶ τοῖς τόποις ἀφορίσας τὰς βασιλείας, πάλιν τῶν ψυχῶν
9716   1.49.53.9 : ἃς ἀθανάτους εἶναι νενόμικε τόπους τρεῖς εἶναι ὑπείλη–
9717   1.49.53.10 : φεν· ἕνα μὲν τὸν ἐπίγειον κατὰ τὴν οἰκουμένην ταύτην,
9718   1.49.53.11 : καθ´ ἣν τὰ ζῷα καὶ οἱ ἄνθρωποι διατρίβουσιν· ἕτερον
9719   1.49.53.12 : δὲ τοῖς δικαίοις ἀφωρισμένον παρὰ τὸν Ὠκεανόν, ὃν Ἠλύ–
9720   1.49.53.13 : σιον καλεῖ πεδίον καὶ ζῶντας ἔτι εἰς αὐτόν φησιν ἐκπέμ–
9721   1.49.53.14 : πεσθαι. δηλοῖ δὲ ἐπὶ τοῦ Μενελάου τὸ τοιοῦτο λέγων
9722   1.49.53.15 : (δ  561–568)·
9723   1.49.53.16 : Σοὶ δ´ οὐ θέσφατόν ἐστι, διοτρεφὲς ὦ Μενέλαε,
9724   1.49.53.17 : Ἄργει ἐν ἱπποβότῳ θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν·
9725   1.49.53.18 : ἀλλά ς´ Ἠλύσιον πεδίον καὶ πείρατα γαίης
9726   1.49.53.19 : ἀθάνατοι πέμψουσιν, ὅθι ξανθὸς Ῥαδάμανθυς·
9727   1.49.53.20 : τῇ περ ῥηίστη βιοτὴ πέλει ἀνθρώποισιν,
9728   1.49.53.21 : οὐ νιφετὸς οὔτ´ ἂρ χειμὼν πολὺς οὔτε ποτ´ ὄμβρος·
9729   1.49.53.22 : ἀλλ´ αἰεὶ Ζεφύροιο λιγὺ πνείοντος ἀήτας
9730   1.49.53.23 : Ὠκεανὸς ἀνίησιν, ἀναψύχειν 〈ἀνθρώπους〉.
9731   1.49.53.24 : Τούτοις μὲν οὖν καὶ τὰ σώματα παρεῖναι. Τρίτον δὲ
9732   1.49.53.25 : τόπον λέγει ὃν ψυχῶν τοῦ σώματος τούτου ἀπολυθεισῶν
9733   1.49.53.26 : ὑπείληφεν εἶναι τὸν ἐν Ἅιδου, ταύτας δὲ εὐθὺς μὲν χωρεῖν
9734   1.49.53.27 : εἰς Ἅιδου, διατρίβειν δὲ τὰς μὲν τῶν ἀτάφων ἔξω τοῦ
9735   1.49.53.28 : Ἀχέροντος κατὰ τὰ ἄλση καὶ τὸν λειμῶνα τῆς Περσε– 
9736   1.49.53.29 : φόνης, ἔσω περᾶσαι κωλυομένας· τὰς δὲ τῶν ταφέντων
9737   1.49.53.30 : χωρεῖν ἐντός, εἰ μὴ εἶεν κολάσεως ἄξιαι· εἰ δὲ μή, κἂν
9738   1.49.53.31 : ταφῇ τὰ σώματα, ὁμοίως εἴργεσθαι τοῦ ἔνδον. Τὰς τοί–
9739   1.49.53.32 : νυν ἐκτὸς μνήμης μετέχειν τῶν αὐταῖς βεβιωμένων· τὰς
9740   1.49.53.33 : δὲ τὸν ποταμὸν ὑπερβαινούσας ἐπιλανθάνεσθαι τῶν λο–
9741   1.49.53.34 : γισμῶν τῶν περὶ τὰ ἀνθρώπινα μεθείσας. Διὸ καὶ τῶν
9742   1.49.53.35 : ἀδίκων ἐκτὸς εἶναι τὰ κολαστήρια διὰ τοῦ λογισμοῦ καὶ
9743   1.49.53.36 : τῆς μνήμης τῶν βεβιωμένων τὰς κολάσεις ἐχόντων. Φαν–
9744   1.49.53.37 : τασίας γὰρ λαμβάνειν τῶν δεινῶν ὅσα ἐν τῷ βίῳ δεδρά–
9745   1.49.53.38 : κασι καὶ κολάζεσθαι, τῆς ἁμαρτίας παρεστώσης αὐτοῖς
9746   1.49.53.39 : κατὰ λογισμὸν καὶ τιμωρούσης διὰ τῶν ἀφωρισμένων ταῖς
9747   1.49.53.40 : ἁμαρτίαις κολάσεων, ὅθεν τὰς μέν τινας τῶν ψυχῶν λίθους
9748   1.49.53.41 : βαστάζειν δοκούσας καὶ ὑπὸ τοῦ θλίβεσθαι τιμωρεῖσθαι,
9749   1.49.53.42 : τὰς δὲ δίψης καὶ λιμοῦ αἰωνίου φαντασίας λαμβανούσας,
9750   1.49.53.43 : τὰς δ´ ἄλλου τινὸς ὧν ἐν τῷ θνητῷ βίῳ ἐπεφρίκεσαν.
9751   1.49.53.44 : Εἶναι γὰρ καὶ κριτὴν ἐκτὸς τοῦ ποταμοῦ διατρίβοντα,
9752   1.49.53.45 : Μίνω, ὃν κατ´ ἀξίαν τῶν ἁμαρτημάτων κολάζειν, τοῖς μὲν
9753   1.49.53.46 : τὸν ἔξω τοῦ ποταμοῦ τόπον ἀφορίσαντα ἐπὶ τὴν δίκην,
9754   1.49.53.47 : τοῖς δὲ περᾶσαι τὸν ποταμὸν ἐπιτρέψαντα, ὃς ἀνάπαυσις
9755   1.49.53.48 : ἦν ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀνηνύτων κακῶν διὰ τὴν λήθην.
9756   1.49.53.49 : Τιμωρεῖσθαι δὲ ἐκτὸς ὄντα καὶ τὸν Ἡρακλέα τοὺς ἀδίκους,
9757   1.49.53.50 : φαντασίας φοβερὰς ἐμποιοῦντα τοῦ βάλλοντος καὶ τοξεύ–
9758   1.49.53.51 : οντος, ὥσπερ ζῶν ἠμύνετο, ἀμυνομένου καὶ ἐν Ἅιδου τοὺς
9759   1.49.53.52 : ἀξίους κολάσεως· οὐ γὰρ δὴ καὶ οὗτος τῶν κολαζομένων
9760   1.49.53.53 : ἐστίν, ὡς Ἀριστάρχῳ ἐδόκει, ἀλλὰ τῶν κολαζόντων. Τῶν
9761   1.49.53.54 : δ´ ἐντὸς τοῦ ποταμοῦ καὶ ἀφῃρημένων τὸν λογισμὸν τὸν
9762   1.49.53.55 : ἀνθρώπινον μόνος ὁ Τειρεσίας καὶ τοῦτον ἔχει παρόντα·
9763   1.49.53.56 : οἱ δὲ ἄλλοι ἀλλήλους μὲν γιγνώσκουσι κατ´ ἰδιότητα 
9764   1.49.53.57 : φρονήσεως ἣν ἐν Ἅιδου κέκτηνται, τοὺς δὲ ἀνθρώπους
9765   1.49.53.58 : οὐκέτι· οὐδ´ ἂν φθέγξαιντο περὶ τῶν ἀνθρωπίνων τοῖς
9766   1.49.53.59 : ζῶσιν ἔτι ἀνθρώποις, εἰ μὴ ἀτμοῦ μεταλάβοιεν αἵματος
9767   1.49.53.60 : καὶ τούτῳ φρενωθεῖεν τὰ ἀνθρώπινα, ἃ δὴ οἱ ἔξω καὶ
9768   1.49.53.61 : μὴ πιόντες τοῦ αἵματος φρονοῦσι, κατάστασιν ἔχοντες τῆς
9769   1.49.53.62 : ἐξ αἱμοποσίας τῶν θνητῶν ταῖς ψυχαῖς γιγνομένης γνω–
9770   1.49.53.63 : ρίσεως. Τειρεσίας δὲ ἔχει μὲν λογισμὸν τῶν ἀνθρωπίνων,
9771   1.49.53.64 : μαντεύεται δ´ οὐδ´ αὐτὸς περὶ τῶν εἱμαρμένων τοῖς ζῶσι
9772   1.49.53.65 : πρὶν πιεῖν τοῦ αἵματος. Οἴεται γὰρ καὶ Ὅμηρος, [καθὰ
9773   1.49.53.66 : καὶ πλεῖστοι τῶν μετ´ αὐτὸν ὑπέλαβον], ἐν τῷ αἵματι
9774   1.49.53.67 : εἶναι τοῖς ἀνθρώποις τὴν περὶ τὰ θνητὰ φρόνησιν, ἐπεὶ
9775   1.49.53.68 : καὶ τῶν μετ´ αὐτὸν πολλοὶ τοῦτο πιστοῦνται δεικνύντες
9776   1.49.53.69 : ὅτι καὶ ὑπερθερμανθὲν ὑπὸ πυρετοῦ καὶ χολῆς ἀφραίνειν
9777   1.49.53.70 : ποιεῖ καὶ ἀνοηταίνειν. Ἐμπεδοκλῆς τε οὕτω φαίνεται
9778   1.49.53.71 : ὡς ὀργάνου πρὸς σύνεσιν τοῦ αἵματος ὄντος λέγειν (v. 327
9779   1.49.53.72 : –329 Stein.)·
9780   1.49.53.73 : αἵματος ἐν πελάγεσσι τεθραμμένη ἀντιθορόντος,
9781   1.49.53.74 : τῇ τε νόημα μάλιστα κυκλίσκεται ἀνθρώποισιν,
9782   1.49.53.75 : αἷμα γὰρ ἀνθρώποις περικάρδιόν ἐστι νόημα.
9783   1.49.53.76 : Τῶν δὲ ὑπὲρ τὸν ποταμὸν διατριβουσῶν ψυχῶν πρῶται
9784   1.49.53.77 : γυναῖκές εἰσι τεταγμέναι (λέγω δὲ πρώτας 〈τὰς〉 πλησια–
9785   1.49.53.78 : ζούσας τοῖς ἔξω), ἐνδοτάτω δὲ αἱ τῶν ἀνδρῶν, καὶ λοιπὸν
9786   1.49.53.79 : οἱ περὶ τὸν Ἅιδην θεοί. Διὸ καὶ πρῶται αἱ γυναῖκες
9787   1.49.53.80 : πέμπονται, εἶθ´ οἱ ἄνδρες καὶ τούτων οἱ τίμιοι ὕστεροι. 
9788   1.49.53.81 : Τὰ μὲν οὖν κατὰ τοὺς ἀνθρώπους οὕτως αὐτῷ δια–
9789   1.49.53.82 : τέτακται· ὑποθέμενος δὲ τοὺς κοσμικοὺς θεούς, ὧν τὰ
9790   1.49.53.83 : γένη διηριθμήκαμεν, οὐ πάντῃ ἀπαθεῖς, 〈θεοὺς〉 καλέσας
9791   1.49.53.84 : κατὰ παλαιὰν συνήθειαν [ὧν τὰ γένη ἐξεθήκαμεν], κατ´
9792   1.49.53.85 : αὐτὸν μεγάλου δαίμονος ὄντος, ὃν καλεῖ Δία καὶ οἷον
9793   1.49.53.86 : ἄρχοντος τῶν ἄχρις οὐρανοῦ φθανόντων, ὑποθέμενος οὖν
9794   1.49.53.87 : τούτους, καθάπερ καὶ λέγονται, ἐμπαθεῖς καὶ διὰ τοῦτο
9795   1.49.53.88 : καὶ ἐπιθυμίας μετέχοντας καὶ ὀργῆς καὶ μίσους καὶ ἔχθρας
9796   1.49.53.89 : καὶ ὑφ´ εἱμαρμένην ὄντας, εἰκότως καὶ ἁμαρτάνειν οἴεται
9797   1.49.53.90 : καὶ ψεύδεσθαι καὶ ὀμνύναι καὶ εὐορκεῖν ἢ τοὐναντίον
9798   1.49.53.91 : τινὰς πλημμελεῖν εἰς τοὺς ὅρκους. Διὸ καὶ τούτων κολά–
9799   1.49.53.92 : σεις ὑποτίθεται, οὐ μέντοι ἀναμεμιγμένας τοῖς ἀνθρω–
9800   1.49.53.93 : πίνοις κολαστηρίοις, ἀλλ´ ἅτε μείζονας ὄντας, μείζονος
9801   1.49.53.94 : καὶ τιμωρίας πειρᾶσθαι ἀδικήσαντας. Διὸ τῶν μὲν ἀν–
9802   1.49.53.95 : θρωπίνων ψυχῶν ἐν Ἅιδου τὰ κολαστήρια· τῶν δ´ εἰρη–
9803   1.49.53.96 : μένων θεῶν ὑπὸ τὸν Ἅιδην ἐν τῇ Κρόνου ἐπικρατείᾳ κατὰ
9804   1.49.53.97 : τὸν Τάρταρον. Διὸ καὶ τῶν Τιτάνων χῶρος οὗτος κέκλη–
9805   1.49.53.98 : ται ἀπὸ τῶν ἐν αὐτῷ τίσιν διδόντων θεῶν παρὰ τοῖς
9806   1.49.53.99 : τιμωροῖς θεοῖς. Ἔνθα ὑποτίθεται καὶ τὴν Στύγα αὐτήν
9807   1.49.53.100 : τε τὴν δαίμονα καὶ τὴν πηγὴν τῶν ὑδάτων αὐτῆς. Τὸν
9808   1.49.53.101 : γὰρ Κωκυτὸν καὶ τὸν Τιταρήσιον 〈Στυγὸς〉 ἀπορροὴν εἶναι,
9809   1.49.53.102 : ἀλλ´ οὐ πηγήν. Εἶναι δὲ ταύτην ἐπὶ τιμωριῶν ἀπαραί–
9810   1.49.53.103 : τητον ἔχουσαν δύναμιν καὶ φοβερωτάτην· καὶ ὅλως ὅπερ
9811   1.49.53.104 : ἡ Ἐρινὺς ταῖς ἀδίκοις ψυχαῖς, τοῦτο τὴν Στύγα τοῖς ἀδι–
9812   1.49.53.105 : κήσασι δαίμοσιν. Ὅτι δ´ οἱ ἄταφοι ἔξω τοῦ ποταμοῦ
9813   1.49.53.106 : διατρίβουσιν εἴδωλον φέροντες τοῦ σώματος καὶ τῶν
9814   1.49.53.107 : τοῦ ἀναρτημάτων σώματος, δηλοῖ τὰ τοιαῦτα (Ψ  65–67)·
9815   1.49.53.108 : ἦλθε δ´ ἐπὶ ψυχὴ Πατροκλῆος δειλοῖο 
9816   1.49.53.109 : πάντ´ αὐτῷ μέγεθός τε καὶ ὄμματα κάλ´ εἰκυῖα,
9817   1.49.53.110 : καὶ φωνήν· καὶ τοῖα περὶ χροῒ εἵματα ἕστο.
9818   1.49.53.111 : Εἶτα λέγει ( 71)·
9819   1.49.53.112 : θάπτε με, ὅττι τάχιστα πύλας Ἀίδαο περήσω.
9820   1.49.53.113 : Εἴρηται δέ, ὅτι τὰ ἔνδον τοῦ ποταμοῦ Ἄιδα προσαγορεύει·
9821   1.49.53.114 : καλεῖται δὲ καὶ τὰ ἔξω ποταμοῦ, ὡς ἐδείκνυμεν, [ἐν] Ἅιδου
9822   1.49.53.115 : δόμοι·
9823   1.49.53.116 : ἀλλ´ αὕτως ἀλάλημαι ἀν´ εὐρυπυλὲς Ἄιδος δῶ (Ψ  74).
9824   1.49.53.117 : Τί οὖν πάσχουσι, φησίν·
9825   1.49.53.118 : 〈τῆλέ με εἴργουσι ψυχαί, εἴδωλα καμόντων,〉
9826   1.49.53.119 : οὐδέ μέ πως μίσγεσθαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐῶσι (Ψ  72. 73).
9827   1.49.53.120 : Ὅτι δὲ ὑπερβᾶσαι τὸν ποταμὸν οὔτε γνωρίζουσι τοὺς
9828   1.49.53.121 : ζῶντας, οὔτε ἐξουσίαν ἔχουσι τούτοις ἐπιφαίνεσθαι, ἐὰν
9829   1.49.53.122 : μὴ πεμφθῶσιν, ἐπάγει (Ψ  75. 76)·
9830   1.49.53.123 : καί μοι δὸς τὴν χεῖρ´, ὀλοφύρομαι, οὐ γὰρ ἔτ´ αὖτις
9831   1.49.53.124 : νίσομαι ἐξ Ἀίδαο, ἐπήν με πυρὸς λελάχητε.
9832   1.49.53.125 : Φαίνεται οὖν ἡ ἄταφος μεμνημένη τῶν κατὰ τὸν βίον καὶ
9833   1.49.53.126 : γλιχομένη αὐτοῦ καὶ διὰ τοῦτ´ ὀδυρομένη· οὕτω δεινὴ ἡ
9834   1.49.53.127 : κόλασις τοῖς οὕτω δι´ αἰῶνος κολαζομένοις· οὕτω καὶ
9835   1.49.53.128 : Ἐλπήνωρ (λ  61)·
9836   1.49.53.129 : ἆσέ με δαίμονος αἶσα κακὴ καὶ ἀθέσφατος ὕπνος.
9837   1.49.53.130 : Καὶ εἰπὼν ἃ πέπονθεν ἀξιοῖ ταφῆναι, ἱκετεύων καὶ
9838   1.49.53.131 : δεόμενος ( 66. 72. 73)· 
9839   1.49.53.132 : νῦν δέ σε τῶν ὄπιθεν γουνάζομαι οὐ παρεόντων,
9840   1.49.53.133 : μή μ´ ἄκλαυτον ἄθαπτον ἰὼν ὄπιθεν καταλείπειν,
9841   1.49.53.134 : νοσφισθείς, μήτοι τι θεῶν μήνιμα γένωμαι.
9842   1.49.54.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
9843   1.49.54.2 : Τὰ μὲν οὖν ἀνθρώπεια καὶ ὅλως τοὺς ζῶντας ἀγνο–
9844   1.49.54.3 : οῦσιν, ἀλλήλους δὲ ἴσασιν. Εἰ γὰρ μὴ τοῦτο εἶχον, πῶς
9845   1.49.54.4 : ἂν ἦλθον σὺν Ἀγαμέμνονι πάντες οἱ ἅμα ἀνῃρημένοι;
9846   1.49.54.5 : Πῶς δὲ συνελάλει Πάτροκλος καὶ Αἴας καὶ Ἀντίλοχος;
9847   1.49.54.6 : Πῶς δ´ εἴργουσι τοὺς ἀτάφους μὴ πέραν τοῦ ποταμοῦ
9848   1.49.54.7 : διελθεῖν; Λέγει δὲ (Ψ  72)·
9849   1.49.54.8 : τῆλέ με εἴργουσι ψυχαί, εἴδωλα καμόντων.
9850   1.49.54.9 : Συναποτέθειται δ´ αὐτοῖς ἅμα τῇ μνήμῃ καὶ τὰ γνωρί–
9851   1.49.54.10 : σματα τῶν περὶ τὸ σῶμα οἰκείων, ὃ καὶ δῆλον ὅτι διὰ
9852   1.49.54.11 : φαντασίας τὰ περὶ τὸ σῶμα δείκνυσι. Διὰ γὰρ μνήμης
9853   1.49.54.12 : ἡ φαντασία, ὡς Πλάτων ἐν Φιλήβῳ (p. 39A) φησί· μνήμης
9854   1.49.54.13 : δὲ ἀφῃρημένης ἦρται καὶ τὸ φαντασιούμενον, οὗ συν–
9855   1.49.54.14 : εκλιπόντος καὶ τὰ πάθη τὰ περὶ τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς
9856   1.49.54.15 : συνεξῆρται. Τούτων δὲ ἐκλελοιπότων καὶ ἡ κόλασις τῆς
9857   1.49.54.16 : ψυχῆς πέπαυται, νοερᾶς μόνον οὔσης περὶ αὐτὴν κατα–
9858   1.49.54.17 : στάσεως καὶ παρὰ τῷ φρονίμῳ θεῷ διατριβούσης.
9859   1.49.54.18 : Πρὸς δὲ τὰ εἰρημένα ἴσως ἄν τις ἀπορήσειε, πῶς,
9860   1.49.54.19 : εἰ μὴ ἀλλήλας ἀγνοοῦσιν, ἔφη (κ  495)·
9861   1.49.54.20 : ταὶ δὲ σκιαὶ ἀίσσουσι.
9862   1.49.54.21 : Πρὸς ὃ ῥητέον, ὅτι σκιαὶ ἀίσσουσι πρὸς τούτους [πρὸς]
9863   1.49.54.22 : ὧν καὶ τὴν μνήμην ἀφῄρηνται. Πρὸς οὖν τὰ θνητά εἰσι 
9864   1.49.54.23 : σκιαὶ διὰ τὴν ἀσωματίαν καὶ ἀμνημοσύνην αὐτῶν, ὥς
9865   1.49.54.24 : που καὶ πρὸς τὴν παχύτητα τοῦ σώματος ἡ ψυχὴ παρα–
9866   1.49.54.25 : βαλλομένη καπνῷ ὡμοίωται·
9867   1.49.54.26 : ψυχὴ δ´ ἠΰτε καπνὸς
9868   1.49.54.27 : ᾤχετο τετριγυῖα (Ψ  100. 101).
9869   1.49.54.28 : Εἰ δὴ τοῖς οἰκείοις ἐντυγχάνοντες οὔτε ὁρῶσιν αὐτοὺς
9870   1.49.54.29 : οὔτε προσδιαλέγονται, ἀνενέργητοι δέ εἰσιν αἰσθητικὴν
9871   1.49.54.30 : ἐνέργειαν, πρὸς αὐτοὺς ἐοικότες εἶεν 〈ἂν〉 ταῖς σκιαῖς·
9872   1.49.54.31 : ἡ γοῦν Ἀντίκλεια
9873   1.49.54.32 : ἣ δ´ ἀκέους´ ἧσται σχεδὸν αἵματος, οὐδὲ ὃν υἱὸν
9874   1.49.54.33 : ἔτλη ἐσάντα ἰδεῖν οὐδὲ προτιμυθήσασθαι (λ  142. 143).
9875   1.49.54.34 : Τὸ δ´ αἷμα, ὡς ἔφημεν, ὁλκὸν Ὅμηρος ἡγεῖται τῆς φαν–
9876   1.49.54.35 : ταστικῆς καὶ μνημονικῆς ψυχῆς, ἧς καὶ ὁ λογισμός, συν–
9877   1.49.54.36 : αγερμὸς ὢν μνήμης διὰ φαντασιῶν εἰς τὰ καθόλου κρί–
9878   1.49.54.37 : ματα κεφαλαιουμένης. Ἄλλο δ´ ἦν τὸ διανοητικόν, εἰς
9879   1.49.54.38 : ὃ ἀνατρέχει 〈ἡ〉 ψυχὴ ἔσω τοῦ Ἀχέροντος γενομένη, ὃν
9880   1.49.54.39 : Κωκυτὸς πληροῖ καὶ Πυριφλεγέθων, ἐκ πέτρας ῥέοντες
9881   1.49.54.40 : καὶ Στυγείων φόβων ἀπόρροιαι (κ  512 sq.). Ἀποστέλλον–
9882   1.49.54.41 : ται δὲ εἰς τοὺς ἀτμοὺς τοῦ αἵματος ὑπὸ Περσεφόνης·
9883   1.49.54.42 : ἀδύνατον γὰρ ἐλθεῖν χωρὶς τοῦ πεμφθῆναι πρὸς τῶν
9884   1.49.54.43 : ἐφεστώτων. Διὸ καὶ ἐπεύχεται
9885   1.49.54.44 : ἰφθίμῳ τ´ Ἀίδῃ καὶ ἐπαινῇ Περσεφονείῃ (λ  47).
9886   1.49.54.45 : Ἣ δὲ ἀποστέλλει πρώτας τὰς γυναῖκας, ὡς ἂν πλησίον
9887   1.49.54.46 : οἰκούσας τοῦ Ἀχέροντος καὶ ἡττωμένας τῶν ἀνδρικῶν 
9888   1.49.54.47 : ψυχῶν. Αἱ γὰρ δὴ τῶν ἀνδρῶν ἐν τῷ ἀκραιφνεῖ σκότῳ
9889   1.49.54.48 : διάγουσι, πόρρω τοῦ ποταμοῦ καὶ τῶν κολαζομένων οὖσαι.
9890   1.49.54.49 : Ὧν πάντων πολλῆς θεοσοφίας γεμόντων ἡμεῖς ἐπιτρέ–
9891   1.49.54.50 : χομεν, διὰ τὸ μὴ νῦν περὶ τούτων εἶναι τὴν πρόθεσιν,
9892   1.49.54.51 : χάριν δὲ καὶ τῆς κατὰ τὴν Στύγα ἐξηγήσεως ἀναγκαίως
9893   1.49.54.52 : παρειλῆφθαι.
9894   1.49.55.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τῶν πρὸς τὰ νοητὰ
9895   1.49.55.2 : ἀφορμῶν>20 (p. 76 Holsten.).
9896   1.49.55.3 : Ὥσπερ τὸ ἐπὶ γῆς εἶναι ψυχῇ ἐστι, οὐ τὸ γῆς ἐπι–
9897   1.49.55.4 : βαίνειν ὡς τὰ σώματα, τὸ δὲ προεστάναι σώματος ὃ γῆς
9898   1.49.55.5 : ἐπιβαίνει, οὕτω καὶ ἐν Ἅιδου εἶναί ἐστι ψυχῇ, ὅταν προ–
9899   1.49.55.6 : εστήκῃ εἰδώλου φύσιν μὲν ἔχοντος εἶναι ἐν τόπῳ, σκο–
9900   1.49.55.7 : τει〈νὴν〉 δὲ τὴν ὑπόστασιν κεκτημένου· ὥστ´ ἐπεὶ ὁ Ἅιδης
9901   1.49.55.8 : ὑπόγειός ἐστι τόπος σκοτεινός, ἡ ψυχὴ καίπερ οὐκ ἀπο–
9902   1.49.55.9 : σπωμένη τοῦ ὄντος ἐν Ἅιδου γίγνεται ἐφελκομένη τὸ
9903   1.49.55.10 : εἴδωλον. Ἐξελθούσῃ γὰρ αὐτῇ τοῦ στερεοῦ σώματος τὸ
9904   1.49.55.11 : πνεῦμα συνομαρτεῖ, ὃ ἐκ τῶν σφαιρῶν συνελέξατο. Ἐκ
9905   1.49.55.12 : δὲ τῆς πρὸς τὸ σῶμα προσπαθείας τὸν λόγον ἔχουσα
9906   1.49.55.13 : τὸν μερικὸν προβεβλημένον, καθ´ ὃν σχέσιν ἔσχε πρὸς
9907   1.49.55.14 : τὸ ποιὸν σῶμα ἐν τῷ βιοῦν, ἐκ τῆς προσπαθείας ἐνα–
9908   1.49.55.15 : πομόργνυται τύπος τῆς φαντασίας εἰς τὸ πνεῦμα καὶ
9909   1.49.55.16 : οὕτως ἐφέλκεται τὸ εἴδωλον. Ἐν Ἅιδου δὲ λέγεται, ὅτι
9910   1.49.55.17 : τῆς ἀειδοῦς φύσεως ἐτύγχανε τὸ πνεῦμα καὶ σκοτεινῆς.
9911   1.49.55.18 : Ἐπεὶ δὲ διήκει τὸ βαρὺ πνεῦμα καὶ ἔνυγρον ἄχρι
9912   1.49.55.19 : τῶν ὑπογείων τόπων, οὕτω καὶ αὕτη λέγεται χωρεῖν ὑπὸ
9913   1.49.55.20 : γῆν· οὐχ ὅτι ἡ ἄυλος οὐσία μεταβαίνει τόπους καὶ ἐν 
9914   1.49.55.21 : τόποις γίγνεται, ἀλλ´ ὅτι τῶν πεφυκότων σωμάτων τό–
9915   1.49.55.22 : πους μεταβαίνειν καὶ εἰληχέναι τόπου σχέσεις ἀναδέ–
9916   1.49.55.23 : χεται, δεχομένων αὐτὴν κατὰ τὰς ἐπιτηδειότητας τῶν
9917   1.49.55.24 : τοιούτων σωμάτων ἐκ τῆς κατ´ αὐτὴν ποιᾶς διαθέσεως·
9918   1.49.55.25 : ὡς γὰρ ἂν διατεθῇ, εὑρίσκει σῶμα τάξει καὶ τοῖς οἰκείοις
9919   1.49.55.26 : διωρισμένον. Διὸ καθαρώτερον μὲν διακειμένῃ σύμφυτον
9920   1.49.55.27 : τὸ ἐγγὺς τοῦ ἀύλου σῶμα, ὅπερ ἐστὶ τὸ αἰθέριον· προ–
9921   1.49.55.28 : ελθούσῃ δὲ ἐκ λόγου εἰς φαντασίας προβολὴν σύμφυτον
9922   1.49.55.29 : τὸ ἡλιοειδές· θηλυνθείσῃ δὲ καὶ παθαινομένῃ πρὸς τὸ
9923   1.49.55.30 : εἶδος παράκειται τὸ σεληνοειδές· πεσούσης δὲ εἰς σώ–
9924   1.49.55.31 : ματα, ὅταν κατὰ τὸ αὐτῆς ἄμορφον στῇ εἶδος ἐξ ὑγρῶν
9925   1.49.55.32 : ἀναθυμιάσεων συνεστηκότα, ἄγνοια ἕπεται τοῦ ὄντος
9926   1.49.55.33 : τελεία καὶ σκότωσις καὶ νηπιότης. Καὶ μὴν καὶ ἐν τῇ
9927   1.49.55.34 : ἐξόδῳ ἔτι κατὰ τὴν δίυγρον ἀναθυμίασιν τὸ πνεῦμα
9928   1.49.55.35 : ἔχουσα τεθολωμένον, σκιὰν ἐφέλκεται καὶ βαρεῖται, χω–
9929   1.49.55.36 : ρεῖν σπεύδοντος τοῦ τοιούτου πνεύματος εἰς μυχὸν τῆς
9930   1.49.55.37 : γῆς φύσει, ἂν μὴ ἄλλη τις αὐτὸ αἰτία ἀνθέλκῃ. Ὥσπερ
9931   1.49.55.38 : οὖν τὸ γεῶδες ὄστρεον περικειμένῃ ἀνάγκη ἐπὶ γῆς ἐνί–
9932   1.49.55.39 : σχεσθαι, οὕτω καὶ ὑγρὸν πνεῦμα ἐφελκομένῃ εἴδωλον
9933   1.49.55.40 : περικεῖσθαι ἀνάγκη. Ὑγρὸν δὲ ἐφέλκεται, ὅταν συνεχῶς
9934   1.49.55.41 : μελετήσῃ ὁμιλεῖν τῇ φύσει, ἧς ἐν ὑγρῷ τὸ ἔργον καὶ
9935   1.49.55.42 : ὑπόγειον μᾶλλον. Ὅταν δὲ μελετήσῃ ἀφίστασθαι φύ–
9936   1.49.55.43 : σεως, αὐγὴ ξηρὰ γίγνεται, ἄσκιος καὶ ἀνέφελος. Ὑγρό–
9937   1.49.55.44 : της γὰρ ἐν ἀέρι νέφος συνίστησι· ξηρότης δὲ ἀπὸ τῆς
9938   1.49.55.45 : ἀτμίδος αὐγὴν ξηρὰν ὑφίστησιν.
9939   1.49.56.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος>20 (p. 63B. C).
9940   1.49.56.2 : Ἐγὼ γάρ, ἔφη, ὦ Σιμμία τε καὶ Κέβης, εἰ μὲν μὴ
9941   1.49.56.3 : ᾤμην ἥξειν πρῶτον μὲν παρὰ θεοὺς ἄλλους σοφούς τε
9942   1.49.56.4 : καὶ ἀγαθούς, ἔπειτα παρ´ ἀνθρώπους τετελευτηκότας 
9943   1.49.56.5 : ἀμείνους τῶν ἐνθάδε, ἠδίκουν ἂν οὐκ ἀγανακτῶν τῷ θα–
9944   1.49.56.6 : νάτῳ· νῦν δέ, εὖ ἴστε, παρ´ ἄνδρας τε ἐλπίζω ἀφίξεσθαι
9945   1.49.56.7 : ἀγαθούς· καὶ τοῦτο μὲν οὐκ ἂν πάνυ διισχυρισαίμην·
9946   1.49.56.8 : τὸ μέντοι παρὰ θεοὺς δεσπότας πάνυ ἀγαθοὺς ἥξειν,
9947   1.49.56.9 : εὖ ἴστε ὅτι, εἴπερ τι ἄλλο τῶν τοιούτων, διισχυρισαίμην
9948   1.49.56.10 : ἂν καὶ τοῦτο. Ὥστε διὰ ταῦτα οὐχ ὁμοίως ἀγανακτῶ,
9949   1.49.56.11 : ἀλλὰ εὔελπίς εἰμι, 〈εἶναί τι〉 τοῖς τετελευτηκόσι· καί,
9950   1.49.56.12 : ὥσπερ γε καὶ πάλαι λέγεται, πολὺ ἄμεινον τοῖς ἀγαθοῖς
9951   1.49.56.13 : ἢ τοῖς κακοῖς.
9952   1.49.57.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 80D–82C).
9953   1.49.57.2 : Ἡ δὲ ψυχὴ ἄρα, τὸ ἀειδές, τὸ εἰς τοιοῦτον τόπον
9954   1.49.57.3 : ἕτερον οἰχόμενον γενναῖον καὶ καθαρὸν καὶ ἀειδῆ, εἰς
9955   1.49.57.4 : Ἅιδου ὡς ἀληθῶς, παρὰ τὸν ἀγαθὸν καὶ φρόνιμον θεόν,
9956   1.49.57.5 : οἷ, ἂν θεὸς ἐθέλῃ, αὐτίκα τῇ ἐμῇ ψυχῇ ἰτέον, αὕτη δὲ
9957   1.49.57.6 : δὴ ἡμῖν ἡ τοιαύτη καὶ οὕτω πεφυκυῖα ἀπαλλαττομένη
9958   1.49.57.7 : τοῦ σώματος εὐθὺς διαπεφύσηται καὶ ἀπόλωλεν, ὥς
9959   1.49.57.8 : φασιν οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι; Πολλοῦ γε δεῖ, ὦ φίλε
9960   1.49.57.9 : Κέβης τε καὶ Σιμμία, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον ὧδε ἔχει· ἐὰν
9961   1.49.57.10 : μὲν καθαρὰ ἀπαλλάττηται, μηδὲν τοῦ σώματος συνεφέλ–
9962   1.49.57.11 : κουσα, ἅτε οὐδὲν κοινωνοῦσα αὐτῷ ἐν τῷ βίῳ ἑκοῦσα
9963   1.49.57.12 : εἶναι, ἀλλὰ φεύγουσα αὐτὸ καὶ συνηθροισμένη αὐτὴ εἰς
9964   1.49.57.13 : αὑτήν, ἅτε μελετῶσα ἀεὶ τοῦτο, τοῦτο δὲ οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν
9965   1.49.57.14 : ἢ ὀρθῶς φιλοσοφοῦσα καὶ τῷ ὄντι τεθνάναι μελετῶσα
9966   1.49.57.15 : ῥᾳδίως· ἢ οὐ τοῦτ´ ἂν εἴη ἡ μελέτη θανάτου; {—}Παντά–
9967   1.49.57.16 : πασί γε. {—}Οὐκοῦν οὕτω μὲν ἔχουσα εἰς τὸ ὅμοιον αὐτῇ
9968   1.49.57.17 : τὸ ἀειδὲς ἀπέρχεται, τὸ θεῖόν τε καὶ ἀθάνατον καὶ φρό–
9969   1.49.57.18 : νιμον, οἷ ἀφικομένῃ ὑπάρχει αὐτῇ εὐδαίμονι εἶναι, πλά–
9970   1.49.57.19 : νης καὶ ἀνοίας καὶ φόβων καὶ ἀγρίων ἐρώτων καὶ τῶν
9971   1.49.57.20 : ἄλλων κακῶν τῶν ἀνθρωπείων ἀπηλλαγμένῃ, ὥσπερ δὲ 
9972   1.49.57.21 : λέγεται κατὰ τῶν μεμυημένων, ὡς ἀληθῶς τὸ λοιπὸν
9973   1.49.57.22 : μετὰ θεῶν διάγουσα; Οὕτω φῶμεν, ὦ Κέβης, ἢ ἄλλως;
9974   1.49.57.23 : {—}Οὕτω νὴ Δι´, ἔφη ὁ Κέβης. {—}Ἐὰν δέ γε, οἶμαι, με–
9975   1.49.57.24 : μιασμένη καὶ ἀκάθαρτος τοῦ σώματος ἀπαλλάττηται, ἅτε
9976   1.49.57.25 : τῷ σώματι ἀεὶ ξυνοῦσα καὶ τοῦτο θεραπεύουσα καὶ ἐρῶσα
9977   1.49.57.26 : καὶ γεγοητευμένη ὑπ´ αὐτοῦ ὑπό τε τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ
9978   1.49.57.27 : ἡδονῶν, ὥστε μηδὲν ἄλλο δοκεῖν εἶναι ἀληθὲς ἀλλ´ ἢ τὸ
9979   1.49.57.28 : σωματοειδές, οὗ τις ἂν ἅψαιτο καὶ ἴδοι καὶ πίοι καὶ
9980   1.49.57.29 : φάγοι καὶ πρὸς τὰ ἀφροδίσια χρήσαιτο, τὸ δὲ τοῖς ὄμ–
9981   1.49.57.30 : μασι σκοτῶδες καὶ ἀειδές, νοητὸν δὲ καὶ φιλοσοφίᾳ αἱρε–
9982   1.49.57.31 : τόν, τοῦτο δὲ εἰθισμένη μισεῖν τε καὶ τρέμειν καὶ φεύγειν,
9983   1.49.57.32 : οὕτω δὴ ἔχουσαν οἴει ψυχὴν αὐτὴν καθ´ αὑτὴν εἰλικρινῆ
9984   1.49.57.33 : ἀπαλλάξεσθαι; {—}Οὐδ´ ὁπωστιοῦν, ἔφη. {—}Ἀλλὰ διειλημ–
9985   1.49.57.34 : μένην γε οἶμαι ὑπὸ τοῦ σωματοειδοῦς, ὃ αὐτῇ ἡ ὁμιλία
9986   1.49.57.35 : τε καὶ συνουσία τοῦ σώματος διὰ τὸ ἀεὶ ξυνεῖναι καὶ διὰ
9987   1.49.57.36 : τὴν πολλὴν μελέτην ἐνεποίησε ξύμφυτον; {—}Πάνυ γε. {—}
9988   1.49.57.37 : Ἐμβριθὲς δέ γε, ὦ φίλε, τοῦτο οἴεσθαι χρὴ εἶναι καὶ
9989   1.49.57.38 : βαρὺ καὶ γεῶδες καὶ ὁρατόν· ὃ δὴ καὶ ἔχουσα ἡ τοιαύτη
9990   1.49.57.39 : ψυχὴ βαρύνεταί τε καὶ ἕλκεται πάλιν εἰς τὸν ὁρατὸν
9991   1.49.57.40 : τόπον, φόβῳ τοῦ ἀειδοῦς τε καὶ Ἅιδου, ὥσπερ λέγεται,
9992   1.49.57.41 : περὶ τὰ μνήματά τε καὶ τοὺς τάφους κυλινδουμένη, περὶ
9993   1.49.57.42 : ἃ δὴ καὶ ὤφθη [καὶ] ἄττα ψυχῶν σκιοειδῆ φάσματα, οἷα
9994   1.49.57.43 : περιέχονται αἱ τοιαῦται ψυχαὶ εἴδωλα, αἱ μὴ καθαρῶς
9995   1.49.57.44 : ἀπολυθεῖσαι ἀλλὰ τοῦ ὁρατοῦ μετέχουσαι· διὸ καὶ ὁρῶν–
9996   1.49.57.45 : ται. {—}Εἰκός γε, ὦ Σώκρατες. {—}Εἰκὸς μέντοι [γε], ὦ
9997   1.49.57.46 : Κέβης· καὶ οὔ τί γε τὰς τῶν ἀγαθῶν ταύτας εἶναι, ἀλλὰ
9998   1.49.57.47 : τὰς τῶν φαύλων, αἳ περὶ τὰ τοιαῦτα ἀναγκάζονται πλα– 
9999   1.49.57.48 : νᾶσθαι δίκην τίνουσαι 〈τῆς προτέρας τροφῆς κακῆς
10000   1.49.57.49 : οὔσης· καὶ μέχρι γε τούτου πλανῶνται,〉 ἕως ἂν τῇ τοῦ
10001   1.49.57.50 : ξυνεπακολουθοῦντος τοῦ σωματοειδοῦς ἐπιθυμίᾳ πάλιν
10002   1.49.57.51 : ἐνδεθῶσιν εἰς σῶμα. Ἐνδοῦνται δέ, ὥσπερ εἰκός, εἰς
10003   1.49.57.52 : τοιαῦτα ἤθη ὁποῖα ἄττ´ 〈ἂν〉 καὶ μεμελετηκυῖαι τύχωσιν
10004   1.49.57.53 : ἐν τῷ βίῳ. {—}Τὰ ποῖα δὴ ταῦτα λέγεις, ὦ Σώκρατες;
10005   1.49.57.54 : {—}Οἷον τοὺς μὲν γαστριμαργίας τε καὶ ὕβρεις καὶ φιλο–
10006   1.49.57.55 : ποσίας μεμελετηκότας καὶ μὴ διευλαβουμένους εἰς τὰ
10007   1.49.57.56 : τῶν ὄνων γένη καὶ τῶν τοιούτων θηρίων εἰκὸς ἐνδύεσθαι·
10008   1.49.57.57 : ἢ οὐκ οἴει; {—}Πάνυ μὲν οὖν εἰκὸς λέγεις. {—}Τοὺς δέ
10009   1.49.57.58 : γε ἀδικίας τε καὶ τυραννίδας καὶ ἔρεις πάσας προτετι–
10010   1.49.57.59 : μηκότας εἰς τὰ τῶν λύκων τε καὶ ἱεράκων καὶ ἰκτίνων
10011   1.49.57.60 : γένη· ἢ ποῖ ἂν ἄλλοσέ φαμεν τὰς τοιαύτας ἰέναι; {—}
10012   1.49.57.61 : Ἀμέλει, ἔφη ὁ Κέβης, εἰς τὰ τοιαῦτα. {—}Οὐκοῦν, ἦ δ´
10013   1.49.57.62 : ὅς, δῆλα δὴ καὶ τὰ ἄλλα, οἷ ἂν ἕκαστα ἴοι κατὰ τὰς [τῶν]
10014   1.49.57.63 : αὐτῶν ὁμοιότητας τῆς μελέτης; {—}Δῆλον δή, ἔφη· πῶς
10015   1.49.57.64 : δ´ οὔ; {—}Οὐκοῦν εὐδαιμονέστατοι, ἔφη, καὶ τούτων εἰσὶ
10016   1.49.57.65 : καὶ εἰς βέλτιστον τόπον ἰόντες οἱ τὴν δημοτικήν τε καὶ
10017   1.49.57.66 : πολιτικὴν ἀρετὴν ἐπιτετηδευκότες ἣν δὴ καλοῦσι σωφρο–
10018   1.49.57.67 : σύνην καὶ δικαιοσύνην, ἐξ ἔθους τε καὶ μελέτης γεγονυῖαν
10019   1.49.57.68 : ἄνευ φιλοσοφίας τε καὶ νοῦ; {—}Πῇ δὴ εὐδαιμονέστατοι;
10020   1.49.57.69 : {—}Ὅτι τούτους εἰκός ἐστιν εἰς τὸ τοιοῦτον πάλιν ἀφικνεῖ–
10021   1.49.57.70 : σθαι πολιτικὸν καὶ ἥμερον γένος, ἤ που μελιττῶν ἢ σφηκῶν
10022   1.49.57.71 : ἢ μυρμήκων, ἢ καὶ εἰς ταὐτόν γε πάλιν τὸ ἀνθρώπινον
10023   1.49.57.72 : γένος, καὶ γίγνεσθαι ἐξ αὐτῶν ἄνδρας μετρίους. {—}Εἰκός. 
10024   1.49.57.73 : {—}Εἰς δέ γε θεῶν γένος μὴ φιλοσοφήσαντι καὶ παντε–
10025   1.49.57.74 : λῶς καθαρῷ ἀπιόντι οὐ θέμις ἀφικνεῖσθαι ἄλλῳ ἢ τῷ
10026   1.49.57.75 : φιλομαθεῖ.
10027   1.49.58.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 107B–114D).
10028   1.49.58.2 : Ἀλλὰ τό γ´ ἔφη, ὦ ἄνδρες, δίκαιον διανοηθῆναι
10029   1.49.58.3 : ὅτι, εἴπερ ἡ ψυχὴ ἀθάνατος, ἐπιμελείας δὴ δεῖται, οὐχ
10030   1.49.58.4 : ὑπὲρ τοῦ χρόνου τούτου μόνον, ἐν ᾧ καλοῦμεν τὸ ζῆν,
10031   1.49.58.5 : ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ παντός, καὶ ὁ κίνδυνος νῦν δὴ καὶ δόξειεν
10032   1.49.58.6 : ἂν δεινὸς εἶναι, εἴ τις αὐτῆς ἀμελήσει. Εἰ μὲν γὰρ ἦν
10033   1.49.58.7 : ὁ θάνατος τοῦ παντὸς ἀπαλλαγή, ἕρμαιον 〈ἂν〉 ἦν τοῖς
10034   1.49.58.8 : κακοῖς ἀποθανοῦσι τοῦ τε σώματος ἅμα ἀπηλλάχθαι καὶ
10035   1.49.58.9 : τῆς αὑτῶν κακίας μετὰ τῆς ψυχῆς· νῦν δέ, ἐπειδὴ ἀθά–
10036   1.49.58.10 : νατος φαίνεται οὖσα, οὐδεμία ἂν εἴη αὐτῇ ἄλλη ἀποφυγὴ
10037   1.49.58.11 : κακῶν οὐδὲ σωτηρία πλὴν τοῦ ὡς βελτίστην τε καὶ φρο–
10038   1.49.58.12 : νιμωτάτην γενέσθαι. Οὐδὲν γὰρ ἄλλο ἔχουσα εἰς Ἅιδου
10039   1.49.58.13 : ἡ ψυχὴ ἔρχεται πλὴν τῆς παιδείας τε καὶ τροφῆς, ἃ δὴ
10040   1.49.58.14 : καὶ λέγεται μέγιστα ὠφελεῖν ἢ βλάπτειν τὸν τελευτή–
10041   1.49.58.15 : σαντα εὐθὺς ἐν ἀρχῇ τῆς ἐκεῖσε πορείας. Λέγεται δὲ
10042   1.49.58.16 : οὕτως, ὡς ἄρα τελευτήσαντα ἕκαστον ὁ ἑκάστου δαίμων
10043   1.49.58.17 : ὥσπερ ζῶντα εἰλήχει, οὕτως ἄγειν ἐπιχειρεῖ εἰς δή τινα
10044   1.49.58.18 : τόπον, οἷ δεῖ τοὺς συλλεγέντας διαδικασαμένους εἰς Ἅιδου
10045   1.49.58.19 : πορεύεσθαι μετὰ ἡγεμόνος ἐκείνου ᾧ δὴ προστέτακται
10046   1.49.58.20 : τοὺς ἐνθένδε ἐκεῖσε πορεῦσαι· τυχόντας δὲ ἐκεῖ ὧν δεῖ
10047   1.49.58.21 : τυχεῖν καὶ μείναντας ὃν χρὴ χρόνον ἄλλος δεῦρο πάλιν
10048   1.49.58.22 : ἡγεμὼν κομίζει ἐν πολλαῖς χρόνου καὶ μακραῖς περιόδοις.
10049   1.49.58.23 : Ἔστι δὲ ἄρα ἡ πορεία οὐχ ὡς ὁ Αἰσχύλου Τήλεφος (fr. 235 
10050   1.49.58.24 : Nauck.) λέγει· ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἁπλῆν οἶμόν φησιν εἰς
10051   1.49.58.25 : Ἅιδου φέρειν, ἣ δ´ οὔτε ἁπλῆ οὔτε μία φαίνεταί μοι
10052   1.49.58.26 : εἶναι. Οὐδὲν γὰρ ἂν ἡγεμόνων ἔδει· οὐ γάρ πού τις ἂν
10053   1.49.58.27 : ἁμάρτοι οὐδαμόσε μιᾶς οὔσης ὁδοῦ. Νῦν δὲ ἔοικε σχίσεις
10054   1.49.58.28 : τε καὶ περιόδους πολλὰς ἔχειν· ἀπὸ τῶν θυσιῶν τε καὶ
10055   1.49.58.29 : νομίμων τῶν ἐνθάδε τεκμαιρόμενος λέγω. Ἡ μὲν οὖν
10056   1.49.58.30 : κοσμία τε καὶ φρόνιμος ψυχὴ ἕπεταί τε καὶ οὐκ ἀγνοεῖ
10057   1.49.58.31 : τὰ παρόντα· ἡ δ´ ἐπιθυμητικῶς τοῦ σώματος ἔχουσα,
10058   1.49.58.32 : ὅπερ ἐν τῷ ἔμπροσθεν εἶπον, περὶ ἐκεῖνο πολὺν χρόνον
10059   1.49.58.33 : ἐπτοημένη καὶ περὶ τὸν ὁρατὸν τόπον, ἄλλα ἀντιτείνασα
10060   1.49.58.34 : καὶ πολλὰ παθοῦσα, βίᾳ καὶ μόλις ὑπὸ τοῦ προστεταγ–
10061   1.49.58.35 : μένου δαίμονος οἴχεται ἀγομένη. Ἀφικομένην δὲ ὅθι
10062   1.49.58.36 : περ ἄλλαι, τὴν μὲν ἀκάθαρτον καί τι πεποιηκυῖαν τοι–
10063   1.49.58.37 : οῦτον, ἢ φόνων ἀδίκων ἡμμένην ἢ ἄλλ´ ἄττα τοιαῦτα
10064   1.49.58.38 : εἰργασμένην, ἃ τούτων ἀδελφά τε καὶ ἀδελφῶν ψυχῶν
10065   1.49.58.39 : ἔργα τυγχάνει ὄντα, ταύτην μὲν ἅπας φεύγει τε καὶ ὑπο–
10066   1.49.58.40 : κρύπτεται καὶ οὔτε ξυνέμπορος οὔτε ἡγεμὼν ἐθέλει γίγνε–
10067   1.49.58.41 : σθαι· αὕτη δὲ πλανᾶται ἐν πάσῃ ἐχομένη ἀπορίᾳ, ἕως
10068   1.49.58.42 : ἂν δή τινες χρόνοι γένωνται, ὧν ἐλθόντων ὑπ´ ἀνάγκης
10069   1.49.58.43 : φέρεται εἰς τὴν αὐτῇ πρέπουσαν οἴκησιν· ἡ δὲ καθαρῶς
10070   1.49.58.44 : τε καὶ μετρίως τὸν βίον διεξελθοῦσα καὶ ξυνεμπόρων
10071   1.49.58.45 : καὶ ἡγεμόνων θεῶν τυχοῦσα ᾤκησε τὸν αὐτῇ ἑκάστη
10072   1.49.58.46 : τόπον προσήκοντα. Εἰσὶ δὲ πολλοὶ καὶ θαυμαστοὶ τῆς
10073   1.49.58.47 : γῆς τόποι· καὶ αὕτη οὔτε οἵα οὔτε ὅση δοξάζεται ὑπὸ
10074   1.49.58.48 : τῶν περὶ γῆς εἰωθότων λέγειν, ὡς ἐγὼ ὑπὸ [δέ] τινος
10075   1.49.58.49 : πέπεισμαι. {—}Καὶ ὁ Σιμμίας, Πῶς ταῦτα, ἔφη, λέγεις,
10076   1.49.58.50 : ὦ Σώκρατες; περὶ γάρ τοι γῆς καὶ αὐτὸς πολλὰ δὴ ἀκή– 
10077   1.49.58.51 : κοα, οὐ μέντοι ταῦτα ἅ σε πείθει· ἡδέως οὖν 〈ἂν〉 ἀκού–
10078   1.49.58.52 : σαιμι. {—}Ἀλλὰ μέντοι, ὦ Σιμμία, οὐχ ἡ Γλαύκου τέχνη
10079   1.49.58.53 : γέ μοι δοκεῖ εἶναι διηγήσασθαι ἅ τε ἐστίν· ὡς μέντοι
10080   1.49.58.54 : ἀληθῆ, χαλεπώτερόν μοι φαίνεται ἢ κατὰ τὴν Γλαύκου
10081   1.49.58.55 : τέχνην, καὶ ἅμα μὲν ἐγὼ ἴσως οὐδ´ ἂν οἷός τε εἴην,
10082   1.49.58.56 : ἅμα δέ, εἰ καὶ ἠπιστάμην, ὁ βίος μοι δοκεῖ ὁ ἐμός, ὦ
10083   1.49.58.57 : Σιμμία, τῷ μήκει οὐκ ἐξαρκεῖν. Τὴν μέντοι ἰδέαν τῆς
10084   1.49.58.58 : γῆς, οἵαν πέπεισμαι εἶναι, καὶ τοὺς τόπους αὐτῆς οὐδέν
10085   1.49.58.59 : με λέγειν κωλύει. {—}Ἀλλ´, ἔφη ὁ Σιμμίας, καὶ ταῦτα ἀρκεῖ. {—}
10086   1.49.58.60 : Πέπεισμαι τοίνυν, ἦ δ´ ὅς, ἐγώ, ὡς πρῶτον μὲν γῆ ἐστιν
10087   1.49.58.61 : ἐν μέσῳ τοῦ οὐρανοῦ περιφερὴς οὖσα, μηδὲν αὐτῇ δεῖν
10088   1.49.58.62 : μήτε ἀέρος πρὸς τὸ μὴ πεσεῖν μήτε ἄλλης ἀνάγκης μη–
10089   1.49.58.63 : δεμιᾶς τοιαύτης, ἀλλ´ ἱκανὴν εἶναι αὐτὴν ἴσχειν τὴν ὁμοι–
10090   1.49.58.64 : ότητα τοῦ οὐρανοῦ αὐτοῦ αὑτῷ πάντῃ καὶ τῆς γῆς αὐτῆς
10091   1.49.58.65 : τὴν 〈ἰσορροπίαν〉· ἰσόρροπον γὰρ πρᾶγμα ὁμοίου τινὸς ἐν
10092   1.49.58.66 : μέσῳ τεθὲν οὐχ ἕξει μᾶλλον οὐδ´ ἧττον οὐδαμόσε κλι–
10093   1.49.58.67 : θῆναι, ὁμοίως δ´ ἔχον ἀκλινὲς μένει. Πρῶτον μέν, ἦ
10094   1.49.58.68 : δ´ ὅς, τοῦτο πέπεισμαι. {—}Καὶ ὀρθῶς γε, ἔφη ὁ Σιμμίας.
10095   1.49.58.69 : {—}Ἔτι τοίνυν, ἔφη, πάμμεγά τι εἶναι αὐτό· καὶ ἡμᾶς
10096   1.49.58.70 : οἰκεῖν τοὺς μέχρι Ἡρακλείων στηλῶν ἀπὸ Φάσιδος ἐν
10097   1.49.58.71 : μικρῷ τινι μορίῳ, ὥσπερ ἐπὶ τέλμα μύρμηκας ἢ βατρά–
10098   1.49.58.72 : χους, περὶ τὴν θάλατταν οἰκοῦντας, καὶ ἄλλους ἄλλοθι
10099   1.49.58.73 : πολλοὺς ἐν πολλοῖς τοιούτοις τόποις οἰκεῖν. Εἶναι γὰρ
10100   1.49.58.74 : πανταχῇ περὶ τὴν γῆν πολλὰ κοῖλα καὶ παντοδαπὰ καὶ
10101   1.49.58.75 : τὰς ἰδέας καὶ τὰ μεγέθη, εἰς ἃ ξυνερρυηκέναι τό τε ὕδωρ
10102   1.49.58.76 : καὶ τὴν ὁμίχλην καὶ τὸν ἀέρα· αὐτὴν δὲ τὴν γῆν καθαρὰν
10103   1.49.58.77 : ἐν καθαρῷ κεῖσθαι τῷ οὐρανῷ, ἐν ᾧπέρ ἐστι τὰ ἄστρα,
10104   1.49.58.78 : ὃν δὴ αἰθέρα ὀνομάζειν τοὺς πολλοὺς τῶν περὶ ταῦτ´ 
10105   1.49.58.79 : εἰωθότων λέγειν· οὗ δὴ ὑποστάθμην ταῦτα εἶναι καὶ ξυρ–
10106   1.49.58.80 : ρεῖν ἀεὶ εἰς τὰ κοῖλα τῆς γῆς. Ἡμᾶς οὖν οἰκοῦντας ἐν
10107   1.49.58.81 : τοῖς κοίλοις αὐτῆς λεληθέναι καὶ οἴεσθαι ἄνω ἐπὶ γῆς
10108   1.49.58.82 : οἰκεῖν, ὥσπερ ἂν εἴ τις ἐν μέσῳ τῷ πυθμένι τοῦ πελά–
10109   1.49.58.83 : γους οἰκῶν οἴοιτο ἐπὶ τῆς θαλάττης οἰκεῖν καὶ διὰ τοῦ
10110   1.49.58.84 : ὕδατος ὁρῶν τὸν ἥλιον καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα τὴν θάλατταν
10111   1.49.58.85 : ἡγοῖτο οὐρανὸν εἶναι, διὰ δὲ βραδυτῆτά τε καὶ ἀσθένειαν
10112   1.49.58.86 : μηδεπώποτε ἐπὶ τὰ ἄκρα τῆς θαλάττης ἀφιγμένος μηδὲ
10113   1.49.58.87 : ἑωρακὼς εἴη, ἐκδὺς καὶ ἀνακύψας ἐκ τῆς θαλάττης εἰς τὸν
10114   1.49.58.88 : ἐνθάδε τόπον, ὅσον καθαρώτερος καὶ καλλίων τυγχάνει
10115   1.49.58.89 : ὢν τοῦ παρὰ σφίσι, μηδὲ ἄλλου ἀκηκοὼς εἴη τοῦ ἑωρα–
10116   1.49.58.90 : κότος. Ταὐτὸν δὴ τοῦτο καὶ ἡμᾶς πεπονθέναι· οἰκοῦντας
10117   1.49.58.91 : γὰρ ἔν τινι κοίλῳ τῆς γῆς οἴεσθαι ἐπάνω αὐτῆς οἰκεῖν,
10118   1.49.58.92 : καὶ τὸν ἀέρα οὐρανὸν καλεῖν, ὡς διὰ τούτου οὐρανοῦ ὄντος
10119   1.49.58.93 : τὰ ἄστρα χωροῦντα· τὸ δὲ εἶναι ταὐτόν, ὑπ´ ἀσθενείας
10120   1.49.58.94 : καὶ βραδυτῆτος οὐχ οἵους τε εἶναι ἡμᾶς διεξελθεῖν ἐπ´
10121   1.49.58.95 : ἔσχατον ἀέρα· ἐπεί, εἴ τις αὐτοῦ ἐπ´ ἄκρα ἔλθοι ἢ πτη–
10122   1.49.58.96 : νὸς γενόμενος ἀνάπτοιτο, κατιδεῖν ἀνακύψαντα, ὥσπερ [οἱ]
10123   1.49.58.97 : ἐνθάδε οἱ ἐκ τῆς θαλάττης ἰχθύες ἀνακύπτοντες ὁρῶσι
10124   1.49.58.98 : τὰ ἐνθάδε, οὕτως ἄν τινα καὶ τὰ ἐκεῖ κατιδεῖν· καί, εἰ ἡ
10125   1.49.58.99 : φύσις ἱκανὴ ἦν ἀνασχέσθαι θεωροῦσα, γνῶναι ἂν ὅτι ἐκεῖ–
10126   1.49.58.100 : νός ἐστιν ὁ ἀληθῶς οὐρανὸς καὶ τὸ ἀληθινὸν φῶς καὶ ἡ
10127   1.49.58.101 : ὡς ἀληθῶς γῆ. Ἥδε μὲν γὰρ ἡ γῆ καὶ οἱ λίθοι καὶ ἅπας
10128   1.49.58.102 : ὁ τόπος ὁ ἐνθάδε διεφθαρμένα ἐστὶ καὶ καταβεβρωμένα,
10129   1.49.58.103 : ὥσπερ τὰ ἐν τῇ θαλάττῃ ὑπὸ τῆς ἅλμης· καὶ οὔτε φύεται
10130   1.49.58.104 : ἄξιον λόγου οὐδὲν ἐν τῇ θαλάττῃ, οὔτε τέλειον, ὡς ἔπος
10131   1.49.58.105 : εἰπεῖν, οὐδέν ἐστι, σήραγγες δὲ καὶ ἄμμος καὶ πηλὸς ἀμή–
10132   1.49.58.106 : χανος καὶ βόρβοροί εἰσιν, ὅπου ἂν ἡ γῆ ᾖ· καὶ πρὸς τὰ 
10133   1.49.58.107 : παρ´ ἡμῖν 〈κάλλη κρίνεσθαι οὐδ´ ὁπωστιοῦν ἄξια· ἐκεῖνα
10134   1.49.58.108 : δὲ αὖ τῶν παρ´ ἡμῖν〉 πολὺ ἂν ἔτι πλέον φανείη δια–
10135   1.49.58.109 : φέρειν. Εἰ γὰρ δεῖ καὶ μῦθον λέγειν καλόν, ἄξιον ἀκοῦσαι,
10136   1.49.58.110 : ὦ Σιμμία, οἷα τυγχάνει τὰ ἐπὶ γῆς ὑπὸ τῷ οὐρανῷ ὄντα.
10137   1.49.58.111 : {—}Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Σιμμίας, ὦ Σώκρατες, ἡμεῖς γε τού–
10138   1.49.58.112 : του τοῦ μύθου ἡδέως ἂν ἀκούσαιμεν. {—}Λέγεται τοίνυν,
10139   1.49.58.113 : ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὕτη ἰδεῖν,
10140   1.49.58.114 : ἥ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι,
10141   1.49.58.115 : ποικίλη, χρώμασι διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι
10142   1.49.58.116 : χρώματα, οἷς δὴ οἱ γραφεῖς καταχρῶνται· ἐκεῖ δὲ πᾶσαν
10143   1.49.58.117 : τὴν γῆν ἐκ τοιούτων εἶναι καὶ πολὺ ἔτι ἐκ λαμπροτέρων
10144   1.49.58.118 : καὶ καθαρωτέρων ἢ τούτων· τὴν μὲν γὰρ ἁλουργῆ εἶναι
10145   1.49.58.119 : καὶ θαυμαστὴν τὸ κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση
10146   1.49.58.120 : λευκὴ γύψου ἢ χιόνος λευκοτέραν, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων χρω–
10147   1.49.58.121 : μάτων συγκειμένην ὡσαύτως, καὶ ἔτι πλειόνων 〈καὶ〉 καλλι–
10148   1.49.58.122 : όνων ἢ ὅσα ἡμεῖς ἑωράκαμεν. Καὶ γὰρ αὐτὰ ταῦτα τὰ
10149   1.49.58.123 : κοῖλα αὐτῆς ὕδατός τε καὶ ἀέρος ἔκπλεα ὄντα, χρώματός
10150   1.49.58.124 : τι εἶδος παρὰ τὸ εἶδος παρέχεται στίλβοντα ἐν τῇ τῶν
10151   1.49.58.125 : ἄλλων χρωμάτων ποικιλίᾳ, ὥστε ἕν τι αὐτῆς εἶδος ξυνεχὲς
10152   1.49.58.126 : ποικίλον φαντάζεσθαι. Ἐν δὲ τοιαύτῃ οὔσῃ τοιαῦτα ἀνά–
10153   1.49.58.127 : λογον τὰ φυόμενα φύεσθαι, δένδρα τε καὶ ἄνθη καὶ τοὺς
10154   1.49.58.128 : καρπούς· καὶ αὖ τὰ ὄρη ὡσαύτως καὶ τοὺς λίθους ἔχειν
10155   1.49.58.129 : ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον τὴν τελειότητα καὶ τὴν διαφάνειαν
10156   1.49.58.130 : καὶ τὰ χρώματα καλλίω· ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε λιθίδια εἶναι
10157   1.49.58.131 : ταῦτα 〈τὰ〉 ἀγαπώμενα μόρια, σάρδιά τε καὶ ἰάσπιδας καὶ 
10158   1.49.58.132 : σμαράγδους καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖ δὲ οὐδὲν ὃ μὴ
10159   1.49.58.133 : τοιοῦτον εἶναι καὶ ἔτι τούτων καλλίω. Τὸ δ´ αἴτιον τούτου
10160   1.49.58.134 : εἶναι, ὅτι ἐκεῖνοι οἱ λίθοι καθαροί εἰσι καὶ οὐ κατεδηδο–
10161   1.49.58.135 : μένοι οὔτε διεφθαρμένοι ὥσπερ οἱ ἐνθάδε ὑπὸ σηπε–
10162   1.49.58.136 : δόνος καὶ ἅλμης ὑπὸ τῶν δεῦρο ξυνερρυηκότων, 〈ἃ〉 καὶ
10163   1.49.58.137 : λίθοις καὶ γῇ καὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις τε καὶ φυτοῖς αἴσχη
10164   1.49.58.138 : τε καὶ νόσους παρέχει. Τὴν δὲ γῆν αὐτὴν κεκοσμῆσθαι
10165   1.49.58.139 : τούτοις τε ἅπασι καὶ ἔτι χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ καὶ τοῖς
10166   1.49.58.140 : ἄλλοις αὖ τοῖς τοιούτοις. Ἐκφανῆ γὰρ αὐτὰ πεφυκέναι,
10167   1.49.58.141 : ὄντα πολλὰ πλήθει καὶ μεγάλα καὶ πολλαχοῦ τῆς γῆς
10168   1.49.58.142 : ὥστε αὐτὴν ἰδεῖν εἶναι θέαμα εὐδαιμόνων. Ζῷα δ´ ἐπ´
10169   1.49.58.143 : αὐτῆς εἶναι ἄλλα τε πολλὰ καὶ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν ἐν
10170   1.49.58.144 : μεσογαίᾳ οἰκοῦντας, τοὺς δὲ περὶ τὸν ἀέρα, ὥσπερ ἡμεῖς
10171   1.49.58.145 : περὶ τὴν θάλατταν, τοὺς δὲ ἐν νήσοις ἃς περιρρεῖν [πρὸς]
10172   1.49.58.146 : τὸν ἀέρα πρὸς τῇ ἠπείρῳ οὔσας, καὶ ἑνὶ λόγῳ, ὅπερ ἡμῖν
10173   1.49.58.147 : τὸ ὕδωρ καὶ ἡ θάλαττά ἐστι πρὸς τὴν ἡμετέραν χρείαν,
10174   1.49.58.148 : τοῦτο ἐκεῖ τὸν ἀέρα, ὃ δὲ ἡμῖν ἀήρ, ἐκείνοις τὸν αἰθέρα.
10175   1.49.58.149 : Τὰς δὲ ὥρας αὐτοῖς κρᾶσιν ἔχειν τοιαύτην, ὥστε ἐκείνους
10176   1.49.58.150 : ἀνόσους εἶναι καὶ χρόνον τε ζῆν πολὺ πλείω τῶν ἐνθάδε,
10177   1.49.58.151 : καὶ ὄψει καὶ ἀκοῇ καὶ φρονήσει καὶ πᾶσι τοῖς τοιούτοις
10178   1.49.58.152 : ἡμῶν ἀφεστάναι τῇ αὐτῇ ἀποστάσει, ᾗπερ ἀήρ τε ὕδατος
10179   1.49.58.153 : ἀφέστηκε καὶ αἰθὴρ ἀέρος πρὸς καθαρότητα. Καὶ δὴ
10180   1.49.58.154 : καὶ θεῶν ἄλση τε καὶ ἱερὰ αὐτοῖς εἶναι, ἐν οἷς τῷ ὄντι
10181   1.49.58.155 : οἰκητὰς θεοὺς εἶναι, καὶ φήμας καὶ μαντείας καὶ αἰσθήσεις
10182   1.49.58.156 : τῶν θεῶν καὶ τοιαύτας συνουσίας γίγνεσθαι αὐτοῖς πρὸς
10183   1.49.58.157 : αὐτούς· καὶ τόν γε ἥλιον καὶ σελήνην καὶ ἄστρα ὁρᾶσθαι
10184   1.49.58.158 : ὑπ´ αὐτῶν οἷα τυγχάνει ὄντα, καὶ τὴν ἄλλην εὐδαιμονίαν 
10185   1.49.58.159 : τούτων ἀκόλουθον εἶναι. Καὶ ὅλην μὲν δὴ τὴν γῆν οὕτω
10186   1.49.58.160 : πεφυκέναι καὶ τὰ περὶ τὴν γῆν· τόπους δὲ ἐν αὐτῇ εἶναι
10187   1.49.58.161 : κατὰ τὰ ἔγκοιλα αὐτῆς κύκλῳ περὶ ὅλην πολλούς, τοὺς
10188   1.49.58.162 : μὲν βαθυτέρους καὶ ἀναπεπταμένους μᾶλλον ἢ ἐν ᾧ ἡμεῖς
10189   1.49.58.163 : οἰκοῦμεν, τοὺς δὲ βαθυτέρους ὄντας τὸ χάσμα αὐτοὺς
10190   1.49.58.164 : ἔλαττον ἔχειν τοῦ παρ´ ἡμῖν τόπου, ἔστι δ´ οὓς καὶ βρα–
10191   1.49.58.165 : χυτέρους τῷ βάθει τοῦ ἐνθάδε εἶναι καὶ πλατυτέρους·
10192   1.49.58.166 : τούτους δὲ πάντας ὑπὸ γῆν εἰς ἀλλήλους συντετρῆσθαί τε
10193   1.49.58.167 : πολλαχῇ, καὶ 〈κα〉τὰ στενώτερα καὶ εὐρύτερα, καὶ διεξό–
10194   1.49.58.168 : δους ἔχειν· ᾗ πολὺ μὲν ὕδωρ ῥεῖν ἐξ ἀλλήλων εἰς ἀλλήλους
10195   1.49.58.169 : ὥσπερ εἰς κρατῆρας, καὶ ἀεννάων ποταμῶν ἀμήχανα μεγέθη
10196   1.49.58.170 : ὑπὸ τὴν γῆν καὶ θερμῶν ὑδάτων καὶ ψυχρῶν· πολὺ δὲ
10197   1.49.58.171 : πῦρ καὶ πυρὸς μεγάλους ποταμούς, πολλὰ δὲ ὑγροῦ πηλοῦ
10198   1.49.58.172 : καὶ καθαρωτέρου καὶ βορβορωδεστέρου, ὥσπερ ἐν Σικελίᾳ
10199   1.49.58.173 : οἱ πρὸ τοῦ ῥύακος πηλοῦ ῥέοντες ποταμοὶ καὶ αὐτὸς ὁ
10200   1.49.58.174 : ῥύαξ, ὧν δὴ καὶ ἑκάστους τόπους πληροῦσθαι, ὡς ἂν
10201   1.49.58.175 : ἑκάστοις τύχῃ ἑκάστοτε περιρροὴ γιγνομένη. Ταῦτα δὲ
10202   1.49.58.176 : πάντα κινεῖν ἄνω καὶ κάτω ὥσπερ αἰώραν τινὰ ἐνοῦσαν
10203   1.49.58.177 : ἐν τῇ γῇ· ἔστι δὲ αὕτη ἡ αἰώρα διὰ φύσιν τοιάνδε τινά.
10204   1.49.58.178 : Ἕν τι τῶν χασμάτων τῆς γῆς ἄλλως τε μέγιστον τυγχάνει
10205   1.49.58.179 : ὂν καὶ διαμπερὲς τετρημένον δι´ ὅλης τῆς γῆς, τοῦτο ὅπερ
10206   1.49.58.180 : Ὅμηρος εἶπε, λέγων αὐτό (Θ  14)·
10207   1.49.58.181 : τῆλε μάλ´ ᾗχι βάθιστον ὑπὸ χθονός ἐστι βέρεθρον·
10208   1.49.58.182 : ὃ καὶ ἄλλοθι καὶ ἐκεῖνος καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν
10209   1.49.58.183 : Τάρταρον κεκλήκασιν. Εἰς γὰρ τοῦτο τὸ χάσμα συρρέουσί
10210   1.49.58.184 : τε πάντες οἱ ποταμοὶ καὶ ἐκ τούτου πάλιν πάντες ἐκρέ–
10211   1.49.58.185 : ουσι· γίγνονται δ´ ἕκαστοι τοιοῦτοι δι´ οἵας ἂν καὶ τῆς 
10212   1.49.58.186 : γῆς ῥέωσιν. Ἡ δὲ αἰτία ἐστὶ τοῦ ἐκρεῖν τε ἐντεῦθεν καὶ
10213   1.49.58.187 : εἰσρεῖν πάντα τὰ ῥεύματα, ὅτι πυθμένα οὐκ ἔχει οὐδὲ
10214   1.49.58.188 : βάσιν τὸ ὑγρὸν τοῦτο. Αἰωρεῖται δὲ καὶ κυμαίνει ἄνω
10215   1.49.58.189 : καὶ κάτω, καὶ ὁ ἀὴρ καὶ τὸ πνεῦμα τὸ περὶ αὐτὸν ταὐτὸν
10216   1.49.58.190 : ποιεῖ· ξυνέπεται γὰρ αὐτὸ καὶ ὅταν εἰς τὸ ἐπέκεινα τῆς
10217   1.49.58.191 : γῆς ὁρμήσῃ καὶ ὅταν εἰς τὸ ἐπὶ τάδε, καὶ ὥσπερ ἐπὶ
10218   1.49.58.192 : τῶν ἀναπνεόντων ἀεὶ ἐκπνεῖ τε καὶ ἀναπνεῖ τὸ πνεῦμα
10219   1.49.58.193 : ῥέον, 〈οὕτω καὶ ἐκεῖ ξυναιωρουμένων τῷ ὑγρῷ τὸ πνεῦμα〉
10220   1.49.58.194 : δεινούς τινας ἀνέμους καὶ ἀμηχάνους παρέχεται καὶ εἰσιὸν
10221   1.49.58.195 : καὶ ἐξιόν. Ὅταν δὲ οὖν ὑποχωρήσῃ τὸ ὕδωρ εἰς τὸν τόπον
10222   1.49.58.196 : τὸν δὴ κάτω καλούμενον, τοῖς κατ´ ἐκεῖνα τὰ ῥεύματα τῆς
10223   1.49.58.197 : γῆς εἰσρεῖ καὶ πληροῖ αὐτὰ ὥσπερ ἐπαντλοῦντες· ὅταν
10224   1.49.58.198 : τε αὖ ἐκεῖθεν ἀπολίπῃ, δεῦρο δὴ ὁρμήσῃ, τὰ ἐνθάδε πλη–
10225   1.49.58.199 : ροῖ αὖθις, τὰ δὲ πληρωθέντα ῥεῖ διὰ τῶν ὀχετῶν καὶ διὰ
10226   1.49.58.200 : τῆς γῆς, καὶ εἰς τοὺς τόπους ἕκαστα ἀφικνούμενα, εἰς οὓς
10227   1.49.58.201 : ἑκάστοις ὁδοποιεῖται, θάλαττάν τε καὶ λίμνας καὶ ποτα–
10228   1.49.58.202 : μοὺς καὶ κρήνας ποιεῖ· ἐντεῦθεν δὲ πάλιν κατὰ τῆς γῆς,
10229   1.49.58.203 : τὰ μὲν μακροτέρους τόπους περιελθόντα καὶ πλείους, τὰ
10230   1.49.58.204 : δὲ ἐλάττους καὶ βραχυτέρους, πάλιν εἰς τὸν Τάρταρον
10231   1.49.58.205 : ἐμβάλλει, τὰ μὲν πολὺ κατωτέρω ἢ ἐπηντλεῖτο, τὰ δὲ
10232   1.49.58.206 : ὀλίγον· πάντα δὲ ὑποκάτω εἰσρεῖ τῆς ἐκροῆς. Καὶ ἔνια
10233   1.49.58.207 : μὲν καταντικρὺ ᾗ ἐξέπεσεν, ἔνια δὲ κατὰ τὸ αὐτὸ μέρος·
10234   1.49.58.208 : ἔστι δὲ ἃ παντάπασι κύκλῳ περιελθόντα, ἢ ἅπαξ ἢ καὶ
10235   1.49.58.209 : πλεονάκις περιελιχθέντα περὶ τὴν γῆν ὥσπερ οἱ ὄφεις, 
10236   1.49.58.210 : εἰς τὸ δυνατὸν κάτω καθέντα πάλιν ἐμβάλλει. Δυνατὸν
10237   1.49.58.211 : δ´ ἐστὶν ἑκατέρωσε μέχρι τοῦ μέσου καθιέναι, πέρα δ´ οὔ·
10238   1.49.58.212 : ἄναντες γὰρ ἀμφοτέροις τοῖς ῥεύμασι τὸ ἑκατέρωθεν
10239   1.49.58.213 : γίγνεται μέρος. Τὰ μὲν δὴ ἄλλα πολλά τε καὶ μεγάλα
10240   1.49.58.214 : καὶ παντοδαπὰ ῥεύματά ἐστι· τυγχάνει δὲ ἄρα ὄντα ἐν
10241   1.49.58.215 : τούτοις τοῖς πολλοῖς τέτταρα ῥεύματα, ὧν τὸ μὲν μέγι–
10242   1.49.58.216 : στον καὶ ἐξωτάτω ῥέον τὰ περὶ κύκλῳ ὁ καλούμενος
10243   1.49.58.217 : Ὠκεανός ἐστι, τούτου δὲ καταντικρὺ καὶ ἐναντίως ῥέων
10244   1.49.58.218 : Ἀχέρων, ὃς δι´ ἐρήμων τε τόπων ῥεῖ ἄλλων καὶ δὴ καὶ
10245   1.49.58.219 : ὑπὸ γῆν ῥέων εἰς τὴν λίμνην ἀφικνεῖται τὴν Ἀχερουσιάδα
10246   1.49.58.220 : οὗ αἱ τῶν τετελευτηκότων ψυχαὶ τῶν πολλῶν ἀφικνοῦνται
10247   1.49.58.221 : καί τινας εἱμαρμένους 〈χρόνους〉 μείνασαι, αἱ μὲν μακρο–
10248   1.49.58.222 : τέρους, 〈αἱ δὲ βραχυτέρους,〉 πάλιν ἐκπέμπονται εἰς τὰς
10249   1.49.58.223 : τῶν ζῴων γενέσεις. Τρίτος δὲ ποταμὸς τούτων κατὰ
10250   1.49.58.224 : μέσον ἐκβάλλει καὶ ἐγγὺς τῆς ἐκβολῆς ἐκπίπτει εἰς τόπον
10251   1.49.58.225 : μέγαν πυρὶ πολλῷ καιόμενον καὶ λίμνην ποιεῖ μείζω τῆς
10252   1.49.58.226 : παρ´ ἡμῖν θαλάττης, ζέουσαν ὕδατος καὶ πηλοῦ· ἐντεῦθεν
10253   1.49.58.227 : δὲ χωρεῖ κύκλῳ θολερὸς καὶ πηλώδης, περιελιττόμενος
10254   1.49.58.228 : δὲ τῇ γῇ ἄλλοσέ τε ἀφικνεῖται καὶ παρ´ ἔσχατα τῆς Ἀχε–
10255   1.49.58.229 : ρουσίας λίμνης, οὐ συμμιγνύμενος τῷ ὕδατι· περιελιχθεὶς
10256   1.49.58.230 : δὲ πολλάκις ὑπὸ γῆς ἐμβάλλει κατωτέρω τοῦ Ταρτάρου·
10257   1.49.58.231 : οὗτος δ´ ἐστὶν ὃν ἐπονομάζουσι Πυριφλεγέθοντα, οὗ καὶ
10258   1.49.58.232 : οἱ ῥύακες ἀποσπάσματα ἀναφυσῶσιν ὅπῃ ἂν τύχωσι τῆς
10259   1.49.58.233 : γῆς. Τούτου δ´ αὖ καταντικρὺ ὁ τέταρτος ἐκπίπτει εἰς
10260   1.49.58.234 : τόπον πρῶτον δεινόν τε καὶ ἄγριον, ὡς λέγεται, χρῶμα
10261   1.49.58.235 : ἔχοντα ὅλον οἷον ὁ κυανός, ὃν δὴ ἐπονομάζουσι Στύγιον, 
10262   1.49.58.236 : καὶ τὴν λίμνην ποιεῖ ὁ ποταμὸς ἐμβάλλων, Στύγα· ὁ δ´
10263   1.49.58.237 : ἐμπεσὼν ἐνταῦθα καὶ δεινὰς δυνάμεις λαβὼν ἐν τῷ ὕδατι,
10264   1.49.58.238 : δὺς κατὰ τῆς γῆς, περιελιττόμενος χωρεῖ ἐναντίως τῷ
10265   1.49.58.239 : Πυριφλεγέθοντι καὶ ἀπαντᾷ ἐν τῇ Ἀχερουσίᾳ λίμνῃ ἐξ
10266   1.49.58.240 : ἐναντίας· καὶ οὐδὲ τὸ τούτου ὕδωρ οὐδενὶ μίγνυται, ἀλλὰ
10267   1.49.58.241 : καὶ οὗτος κύκλῳ περιελθὼν ἐμβάλλει εἰς τὸν Τάρταρον
10268   1.49.58.242 : ἐναντίως τῷ Πυριφλεγέθοντι· ὄνομα δὲ τούτῳ ἐστίν,
10269   1.49.58.243 : ὡς οἱ ποιηταὶ λέγουσι, Κωκυτός. Τούτων δὲ οὕτω πεφυ–
10270   1.49.58.244 : κότων, ἐπειδὰν ἀφίκωνται οἱ τετελευτηκότες εἰς τὸν τόπον
10271   1.49.58.245 : οἷ ὁ δαίμων ἕκαστον κομίζει, πρῶτον μὲν διεδικάσαντο
10272   1.49.58.246 : οἵ τε καλῶς καὶ ὁσίως βιώσαντες καὶ οἱ μή. Καὶ οἳ μὲν
10273   1.49.58.247 : ἂν δόξωσι μέσως βεβιωκέναι, πορευθέντες ἐπὶ τὸν Ἀχέ–
10274   1.49.58.248 : ροντα, ἀναβάντες ἃ δὴ αὐτοῖς ὀχήματά ἐστιν, ἐπὶ τούτων
10275   1.49.58.249 : ἀφικνοῦνται εἰς τὴν λίμνην, καὶ ἐκεῖ οἰκοῦσί τε καὶ καθαι–
10276   1.49.58.250 : ρόμενοι τῶν τε ἀδικημάτων διδόντες δίκας ἀπολύονται,
10277   1.49.58.251 : εἴ τίς τι ἠδίκησε, τῶν τε εὐεργεσιῶν τιμὰς φέρονται κατὰ
10278   1.49.58.252 : τὴν ἀξίαν ἕκαστος· οἳ δ´ ἂν δόξωσιν ἀνιάτως ἔχειν διὰ
10279   1.49.58.253 : τὰ μεγέθη τῶν ἁμαρτημάτων, ἢ ἱεροσυλίας πολλὰς καὶ
10280   1.49.58.254 : μεγάλας ἢ φόνους ἀδίκους καὶ παρανόμους πολλοὺς ἐξερ–
10281   1.49.58.255 : γασάμενοι, ἢ ἄλλ´ ὅσα τοιαῦτα τυγχάνει ὄντα, τούτους δὲ
10282   1.49.58.256 : 〈ἡ〉 προσήκουσα μοῖρα ῥίπτει εἰς τὸν Τάρταρον, ὅθεν οὔ–
10283   1.49.58.257 : ποτε ἐκβαίνουσιν. Οἳ δ´ ἂν ἰάσιμα μὲν μεγάλα δὲ δόξωσιν
10284   1.49.58.258 : ἡμαρτηκέναι ἁμαρτήματα, οἷον πρὸς πατέρα ἢ μητέρα
10285   1.49.58.259 : ὑπ´ ὀργῆς βίαιόν τι πράξαντες, καὶ μεταμέλον αὐτοῖς τὸν
10286   1.49.58.260 : ἄλλον βίον βιῶσιν, ἢ ἀνδροφόνοι τοιούτῳ τινὶ ἄλλῳ τρόπῳ
10287   1.49.58.261 : γένωνται, τούτους δὲ ἐμπεσεῖν μὲν εἰς τὸν Τάρταρον
10288   1.49.58.262 : ἀνάγκη, ἐμπεσόντας δὲ αὐτοὺς καὶ ἐνιαυτὸν ἐκεῖ γενομέ– 
10289   1.49.58.263 : νους ἐκβάλλει τὸ ῥεῦμα, τοὺς μὲν ἀνδροφόνους κατὰ τὸν
10290   1.49.58.264 : Κωκυτόν, τοὺς δὲ πατραλοίας καὶ μητραλοίας κατὰ τὸν
10291   1.49.58.265 : Πυριφλεγέθοντα· ἐπειδὰν δὲ φερόμενοι γένωνται κατὰ
10292   1.49.58.266 : τὴν λίμνην τὴν Ἀχερουσιάδα, ἐνταῦθα βοῶσί τε καὶ κα–
10293   1.49.58.267 : λοῦσιν, οἱ μὲν οὓς ἀπέκτειναν, οἱ δὲ οὓς ὕβρισαν, καλέ–
10294   1.49.58.268 : σαντες δὲ ἱκετεύουσι καὶ δέονται ἐᾶσαι σφᾶς ἐκβῆναι εἰς
10295   1.49.58.269 : τὴν λίμνην καὶ δέξασθαι, καὶ ἐὰν μὲν πείσωσιν, ἀπο–
10296   1.49.58.270 : βαίνουσι καὶ λήγουσι τῶν κακῶν, εἰ δὲ μή, φέρονται αὖθις
10297   1.49.58.271 : εἰς τὸν Τάρταρον καὶ ἐκεῖθεν πάλιν εἰς τοὺς ποταμούς·
10298   1.49.58.272 : καὶ ταῦτα πάσχοντες οὐ πρότερον παύονται, πρὶν ἂν πεί–
10299   1.49.58.273 : σωσιν οὓς ἠδίκησαν. αὕτη γὰρ ἡ δίκη ὑπὸ τῶν δικαστῶν
10300   1.49.58.274 : αὐτοῖς ἐτάχθη. Οἳ δὲ δὴ ἂν δόξωσι διαφερόντως πρὸς
10301   1.49.58.275 : τὸ ὁσίως βιῶναι, οὗτοί εἰσιν οἱ τῶνδε μὲν τῶν τόπων
10302   1.49.58.276 : ἐν τῇ γῇ ἐλευθερούμενοί τε καὶ ἀπαλλαττόμενοι ὥσπερ
10303   1.49.58.277 : δεσμωτηρίων, ἄνω δὲ εἰς τὴν καθαρὰν οἴκησιν ἀφικνού–
10304   1.49.58.278 : μενοι καὶ ἐπὶ τῆς γῆς οἰκιζόμενοι. Τούτων δὲ αὐτῶν οἱ
10305   1.49.58.279 : φιλοσοφίᾳ ἱκανῶς καθηράμενοι ἄνευ τε σωμάτων ζῶσι
10306   1.49.58.280 : τὸ παράπαν εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον καὶ εἰς οἰκήσεις ἔτι
10307   1.49.58.281 : τούτων καλλίους ἀφικνοῦνται, ἃς οὔτε ῥᾴδιον δηλῶσαι
10308   1.49.58.282 : οὔτε ὁ χρόνος ἱκανὸς ἐν τῷ παρόντι. Ἀλλὰ τούτων μὲν
10309   1.49.58.283 : χρὴ ἕνεκα ὧν διεληλύθαμεν, ὦ Σιμμία, πᾶν ποιεῖν, ὥστε
10310   1.49.58.284 : ἀρετῆς καὶ φρονήσεως ἐν τῷ βίῳ μετασχεῖν· καλὸν γὰρ
10311   1.49.58.285 : τὸ ἆθλον καὶ ἡ ἐλπὶς μεγάλη. Τὸ μὲν οὖν ταῦτα διισχυ–
10312   1.49.58.286 : ρίσασθαι οὕτως ἔχειν, ὡς ἐγὼ διελήλυθα, οὐ πρέπει νοῦν
10313   1.49.58.287 : ἔχοντι ἀνδρί· ὅτι μέντοι ἢ ταῦτά ἐστιν ἢ τοιαῦτ´ ἄττα
10314   1.49.58.288 : περὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν καὶ τὰς οἰκήσεις, ἐπείπερ ἀθάνατος
10315   1.49.58.289 : ἡ ψυχὴ φαίνεται οὖσα, τοῦτο καὶ πρέπειν μοι δοκεῖ καὶ
10316   1.49.58.290 : ἄξιον κινδυνεῦσαι οἰομένῳ οὕτως ἔχειν· καλὸς γὰρ ὁ
10317   1.49.58.291 : κίνδυνος· καὶ χρὴ τὰ τοιαῦτα ὥσπερ ἐπᾴδειν ἑαυτῷ. 
10318   1.49.59.1 : <20Πορφυρίου.>20
10319   1.49.59.2 : Ἡ δὲ τῆς ψυχῆς διαμονὴ καὶ ἀιδιότης ἐν τοῖς μάλιστα
10320   1.49.59.3 : τῶν <20Πυθαγόρου>20 δογμάτων γνώριμόν ἐστι πᾶσι καὶ περι–
10321   1.49.59.4 : βόητον, ὅνγε πρὸς τὸν εἰπόντα δόξαι κατὰ τοὺς ὕπνους
10322   1.49.59.5 : ἰδεῖν τεθνεῶτα τὸν πατέρα, φασὶν εἰπεῖν, "οὐκ ἔδοξας,
10323   1.49.59.6 : ἀλλ´ εἶδες"· τῶν δὲ παραγγελμάτων ἓν εἶναι ‘συνδεῖν ὁση–
10324   1.49.59.7 : μέραι τὸ στρωματόδεσμον’, ὡς ἀποδημίαν οὖσαν τὴν τε–
10325   1.49.59.8 : λευτὴν καὶ δεῖν ἀεὶ συνεσκευασμένους ἡμᾶς τὸν καιρὸν
10326   1.49.59.9 : περιμένειν τῆς ἐκεῖ〈σε〉 πορείας· τὸν δὲ ἀναιροῦντα δικαίως
10327   1.49.59.10 : πρὸς τὸ ἀποθνῆσκον τοῦτον τὸν λόγον ἔχειν, ὃν ὁ γεννῶν
10328   1.49.59.11 : ἔχει πρὸς τὸ γεννώμενον. Ἑκατέραν γὰρ εἶναι τῆς ψυχῆς
10329   1.49.59.12 : μεταβολήν, τὴν μὲν εἰς σῶμα γένεσιν, τὴν δὲ ἀπὸ σώματος
10330   1.49.59.13 : θάνατον προσαγορευομένην.
10331   1.49.60.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20
10332   1.49.60.2 : Τὰ δὲ παρ´ Ὁμήρου περὶ τῆς Κίρκης λεγόμενα θαυ–
10333   1.49.60.3 : μαστὴν ἔχει τῶν περὶ ψυχὴν θεωρίαν. Λέγεται γὰρ οὕτως
10334   1.49.60.4 : (κ  239. 240)·
10335   1.49.60.5 : οἳ δὲ συῶν μὲν ἔχον κεφαλὰς φωνήν τε τρίχας τε
10336   1.49.60.6 : καὶ δέμας· αὐτὰρ νοῦς ἦν ἔμπεδος ὡς τὸ πάρος περ.
10337   1.49.60.7 : Ἔστι τοίνυν ὁ μῦθος αἴνιγμα τῶν περὶ ψυχῆς ὑπό τε
10338   1.49.60.8 : <20Πυθαγόρου>20 λεγομένων καὶ <20Πλάτωνος,>20 ὡς ἄφθαρτος
10339   1.49.60.9 : οὖσα τὴν φύσιν καὶ ἀίδιος, οὔ τι μὴν ἀπαθὴς οὐδὲ ἀμε–
10340   1.49.60.10 : τάβλητος, ἐν ταῖς λεγομέναις φθοραῖς καὶ τελευταῖς μετα–
10341   1.49.60.11 : βολὴν ἴσχει καὶ μετακόσμησιν εἰς ἕτερα σωμάτων εἴδη,
10342   1.49.60.12 : καθ´ ἡδονὴν διώκουσα τὸ πρόσφορον καὶ οἰκεῖον ὁμοιότητι
10343   1.49.60.13 : καὶ συνηθείᾳ βίου διαίτης. Ἔνθα δῆ〈λον〉 τὸ μετὰ παι– 
10344   1.49.60.14 : δείας ἑκάστῳ καὶ φιλοσοφίας ὄφελος, ἂν μνημονεύουσα
10345   1.49.60.15 : τῶν καλῶν ἡ ψυχὴ καὶ δυσχεραίνουσα τὰς αἰσχρὰς καὶ
10346   1.49.60.16 : παρανόμους ἡδονὰς δύνηται κρατεῖν καὶ προσέχειν αὑτῆ
10347   1.49.60.17 : καὶ φυλάττειν, μὴ λάθῃ θηρίον γενομένη καὶ στέρξασα
10348   1.49.60.18 : σώματος οὐκ εὐφυοῦς οὐδὲ καθαροῦ πρὸς ἀρετήν, φύσιν
10349   1.49.60.19 : ἄμουσον καὶ ἄλογον καὶ τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ θυμούμενον
10350   1.49.60.20 : μᾶλλον ἢ τὸ φρόνιμον αὔξοντος καὶ τρέφοντος. Αὐτῆς
10351   1.49.60.21 : γὰρ τῆς μετακοσμήσεως εἱμαρμένη καὶ φύσις ὑπὸ Ἐμπε–
10352   1.49.60.22 : δοκλέους (v. 402 Stein.) δαίμων ἀνηγόρευται,
10353   1.49.60.23 : ‘σαρκῶν ἀλλογνῶτι περιστέλλουσα χιτῶνι,’
10354   1.49.60.24 : καὶ μεταμπίσχουσα τὰς ψυχάς. Ὅμηρος δὲ τὴν ἐν κύκλῳ
10355   1.49.60.25 : περίοδον καὶ περιφορὰν παλιγγενεσίας Κίρκην προσηγό–
10356   1.49.60.26 : ρευκεν, Ἡλίου παῖδα τοῦ πᾶσαν φθορὰν γενέσει καὶ γένεσιν
10357   1.49.60.27 : αὖ πάλιν φθορᾷ συνάπτοντος ἀεὶ καὶ συνείροντος. Αἰαίη
10358   1.49.60.28 : δὲ νῆσος ἡ δεχομένη τὸν ἀποθνήσκοντα μοῖρα καὶ χώρα
10359   1.49.60.29 : τοῦ περιέχοντος, εἰς ἣν ἐμπεσοῦσαι πρῶτον αἱ ψυχαὶ
10360   1.49.60.30 : πλανῶνται καὶ ξενοπαθοῦσι καὶ ὀλοφύρονται καὶ οὐκ
10361   1.49.60.31 : ἴσασιν,
10362   1.49.60.32 : ‘ὅπῃ ζόφος,
10363   1.49.60.33 : οὐδ´ ὅπῃ ἠέλιος φαεσίμβροτος εἶς´ ὑπὸ γαῖαν’ (κ  190. 191).
10364   1.49.60.34 : Ποθοῦσαι δὲ καθ´ ἡδονὰς τὴν συνήθη καὶ σύντροφον ἐν
10365   1.49.60.35 : σαρκὶ καὶ μετὰ σαρκὸς δίαιταν ἐμπίπτουσιν αὖθις εἰς τὸν
10366   1.49.60.36 : κυκεῶνα τῆς γενέσεως μιγνύσης εἰς τὸ αὐτὸ καὶ κυκώσης
10367   1.49.60.37 : ὡς ἀληθῶς ἀίδια καὶ θνητὰ καὶ φρόνιμα καὶ παθητὰ καὶ
10368   1.49.60.38 : ὀλύμπια καὶ γηγενῆ, θελγόμεναι καὶ μαλασσόμεναι ταῖς 
10369   1.49.60.39 : ἀγούσαις αὖθις ἐπὶ τὴν γένεσιν ἡδοναῖς, ἐν ᾧ δὴ μάλιστα
10370   1.49.60.40 : πολλῆς μὲν εὐτυχίας αἱ ψυχαὶ δέονται πολλῆς δὲ σωφρο–
10371   1.49.60.41 : σύνης, ὅπως μὴ τοῖς κακίστοις ἐπισπόμεναι καὶ συνεν–
10372   1.49.60.42 : δοῦσαι μέρεσιν ἢ πάθεσιν αὑτῶν κακοδαίμονα καὶ θηρι–
10373   1.49.60.43 : ώδη βίον ἀμείψωσιν. Ἡ γὰρ λεγομένη καὶ νομιζομένη
10374   1.49.60.44 : τῶν ἐν Ἅιδου τρίοδος ἐνταῦθά που τέτακται περὶ τὰ τῆς
10375   1.49.60.45 : ψυχῆς σχιζόμενα μέρη, τὸ λογιστικὸν καὶ θυμοειδὲς καὶ
10376   1.49.60.46 : ἐπιθυμητικόν, ὧν ἕκαστον ἀρχὴν ἐξ ἑαυτοῦ καὶ ῥοπὴν
10377   1.49.60.47 : ἐπὶ τὸν οἰκεῖον βίον ἐνδίδωσι. Καὶ οὐκέτι ταῦτα μῦθος
10378   1.49.60.48 : οὐδὲ ποίησις, ἀλλὰ ἀλήθεια καὶ φυσικὸς λόγος. Ὧν μὲν
10379   1.49.60.49 : γὰρ ἐν τῇ μεταβολῇ καὶ γενέσει τὸ ἐπιθυμητικὸν ἐξανθοῦν
10380   1.49.60.50 : ἐπικρατεῖ καὶ δυναστεύει, τούτοις εἰς νωθῆ [καὶ] σώματα
10381   1.49.60.51 : καὶ βίους θολεροὺς καὶ ἀκαθάρτους ὑπὸ φιληδονίας καὶ
10382   1.49.60.52 : γαστριμαργίας φησὶ γενέσθαι τὴν μεταβολήν. Ὅταν δὲ φι–
10383   1.49.60.53 : λονεικίαις σκληραῖς καὶ φονικαῖς ὠμότησιν ἔκ τινος δια–
10384   1.49.60.54 : φορᾶς ἢ δυσμενείας ἐξηγριωμένον ἔχουσα παντάπασιν ἡ
10385   1.49.60.55 : ψυχὴ τὸ θυμοειδὲς εἰς δευτέραν γένεσιν ἀφίκηται, πλήρης
10386   1.49.60.56 : οὖσα προσφάτου πικρίας καὶ βαρυφρόνης, ἔρριψεν ἑαυτὴν
10387   1.49.60.57 : εἰς λύκου φύσιν ἢ λέοντος, ὥσπερ ὄργανον ἀμυντικὸν τὸ
10388   1.49.60.58 : σῶμα τῷ κρατοῦντι προἱεμένη πάθει καὶ περιαρμόσασα.
10389   1.49.60.59 : Διὸ δεῖ μάλιστα περὶ τὸν θάνατον, ὥσπερ ἐν τελετῇ,
10390   1.49.60.60 : καθαρεύοντα παντὸς ἀπέχειν πάθους φαύλου τὴν ψυχὴν
10391   1.49.60.61 : καὶ πᾶσαν ἐπιθυμίαν χαλεπὴν κοιμήσαντα καὶ φθόνους
10392   1.49.60.62 : καὶ δυσμενείας καὶ ὀργὰς ἀπωτάτω τιθέμενον τοῦ φρο–
10393   1.49.60.63 : νοῦντος ἐκβαίνειν τοῦ σώματος. Οὕτως ὁ χρυσόρραπις
10394   1.49.60.64 : Ἑρμῆς (κ  227) ἀληθῶς ὁ λόγος ἐντυγχάνων καὶ δεικνύων 
10395   1.49.60.65 : ἐναργῶς τὸ καλόν, ἢ παντάπασιν εἴργει καὶ ἀπέχει τοῦ
10396   1.49.60.66 : κυκεῶνος, ἢ πιοῦσαν ἐν ἀνθρωπίνῳ βίῳ καὶ ἤθει διαφυ–
10397   1.49.60.67 : λάττει πλεῖστον χρόνον, ὡς ἀνυστόν ἐστι.
10398   1.49.61.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20
10399   1.49.61.2 : Πάλιν αἰνιττόμενος, ὅτι ταῖς τῶν εὐσεβῶς βεβιωκότων
10400   1.49.61.3 : ψυχαῖς μετὰ τὴν τελευτὴν οἰκεῖός ἐστι τόπος ὁ περὶ τὴν
10401   1.49.61.4 : σελήνην, ὑπεδήλωσεν εἰπών (δ  563. 564)
10402   1.49.61.5 : ἀλλά ς´ ἐς ἠλύσιον πεδίον καὶ πείρατα γαίης
10403   1.49.61.6 : ἀθάνατοι πέμψουσιν, ὅθι ξανθὸς Ῥαδάμανθυς,
10404   1.49.61.7 : <20Ἠλύσιον>20 μὲν <20πεδίον>20 εἰκότως προσειπὼν τὴν τῆς σελή–
10405   1.49.61.8 : νης ἐπιφάνειαν ὑπὸ ἡλίου καταλαμπομένην, "ὅτ´ ἀέξεται
10406   1.49.61.9 : ἁλίου αὐγαῖς", ὥς φησι Τιμόθεος (fr. 3 p. 1269 B.)· <20πέ–
10407   1.49.61.10 : ρατα>20 δὲ <20γῆς>20 τὰ ἄκρα τῆς νυκτός, ἣν σκιὰν τῆς γῆς εἶναι
10408   1.49.61.11 : λέγουσιν οἱ μαθηματικοὶ πολλάκις ἐπιψαύουσαν τῆς σε–
10409   1.49.61.12 : λήνης, ὡς τοῦτο τῆς γῆς πέρας ἐχούσης οὗ τῇ σκιᾷ μα–
10410   1.49.61.13 : κρότερον οὐκ ἐξικνεῖται.
10411   1.49.62.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 42A–D).
10412   1.49.62.2 : Πρῶτον μὲν [οὖν] αἴσθησιν ἀναγκαῖον εἴη μίαν πᾶσιν
10413   1.49.62.3 : ἐκ βιαίων παθημάτων σύμφυτον γίγνεσθαι, δεύτερον δὲ
10414   1.49.62.4 : ἡδονῇ καὶ λύπῃ μεμιγμένον ἔρωτα, πρὸς δὲ τούτοις φό–
10415   1.49.62.5 : βον τε καὶ θυμὸν ὅσα τε ἑπόμενα αὐτοῖς καὶ ὁπόσα
10416   1.49.62.6 : ἐναντίως πέφυκε διεστηκότα· ὧν εἰ μὲν κρατήσοιεν, δίκῃ
10417   1.49.62.7 : βιώσοιντο, κρατηθέντες δὲ ἀδικίᾳ. Καὶ ὃ μὲν εὖ τὸν
10418   1.49.62.8 : προσήκοντα χρόνον βιούς, πάλιν εἰς τὴν τοῦ ξυννόμου
10419   1.49.62.9 : πορευθεὶς οἴκησιν ἄστρου, βίον εὐδαίμονα ἕξοι· σφαλεὶς 
10420   1.49.62.10 : δὲ τούτων εἰς γυναικὸς φύσιν ἐν τῇ δευτέρᾳ γενέσει μετα–
10421   1.49.62.11 : βάλοι· μὴ παυόμενός τε ἐν τούτοις ἔτι κακίας τρόπον
10422   1.49.62.12 : ὃν κακύνοιτο κατὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς τοῦ τρόπου γενέ–
10423   1.49.62.13 : σεως εἴς τινα τοιαύτην ἀεὶ μεταβάλλοι θήρειον φύσιν,
10424   1.49.62.14 : ἀλλάττων τε οὐ πρότερον πόνων λήξοι, πρὶν τῇ ταὐτοῦ
10425   1.49.62.15 : καὶ ὁμοίου περιόδῳ τῇ ἐν αὑτῷ ξυνεπισπόμενος τὸν πολὺν
10426   1.49.62.16 : ὄχλον καὶ ὕστερον προσφύντα ἐκ πυρὸς καὶ ὕδατος καὶ
10427   1.49.62.17 : ἀέρος καὶ γῆς θορυβώδη καὶ ἄλογον ὄντα λόγῳ κρατήσας,
10428   1.49.62.18 : εἰς τὸ τῆς πρώτης καὶ ἀρίστης ἀφίκοιτο εἶδος ἕξεως.
10429   1.49.63.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Γοργίου>20 (p. 523A–524A).
10430   1.49.63.2 : Ἄκουε δή, φησί, μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ
10431   1.49.63.3 : μῦθον, ὡς ἐγᾦμαι, ἐγὼ δὲ λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα
10432   1.49.63.4 : σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν. Ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει, διε–
10433   1.49.63.5 : νείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλού–
10434   1.49.63.6 : των, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ πατρὸς παρέλαβον. Ἦν οὖν νόμος
10435   1.49.63.7 : ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ νῦν ἔτ´ ἔστιν
10436   1.49.63.8 : ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως τὸν βίον διελ–
10437   1.49.63.9 : θόντα καὶ ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους
10438   1.49.63.10 : ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ
10439   1.49.63.11 : ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς τὸ τῆς τίσεώς τε καὶ δίκης δεσμω–
10440   1.49.63.12 : τήριον, ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. Τούτων δὲ δικα–
10441   1.49.63.13 : σταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν
10442   1.49.63.14 : ἔχοντος ζῶντες ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες
10443   1.49.63.15 : ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν. Κακῶς οὖν αἱ δίκαι ἐκρίνοντο· ὅ
10444   1.49.63.16 : τε οὖν Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ ἐκ μακάρων νήσων
10445   1.49.63.17 : ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν Δία, ὅτι φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι
10446   1.49.63.18 : ἑκατέρωσε ἀνάξιοι. Εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς· ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη, 
10447   1.49.63.19 : παύσω τοῦτο γιγνόμενον. Νῦν μὲν γὰρ κακῶς αἱ δίκαι
10448   1.49.63.20 : δικάζονται· ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι κρίνον–
10449   1.49.63.21 : ται. Πολλοὶ οὖν, ἦ δ´ ὅς, ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες ἠμ–
10450   1.49.63.22 : φιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτους,
10451   1.49.63.23 : καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες,
10452   1.49.63.24 : μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν· οἱ οὖν δικασταὶ
10453   1.49.63.25 : ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχό–
10454   1.49.63.26 : μενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς αὑτῶν ὀφθαλμοὺς
10455   1.49.63.27 : καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. Ταῦτα δὲ
10456   1.49.63.28 : αὐτοῖς πάντα ἔμπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφι–
10457   1.49.63.29 : άσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων. Πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη,
10458   1.49.63.30 : παυστέον ἐστὶ προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον· νῦν γὰρ
10459   1.49.63.31 : προΐσασι. Τοῦτο μὲν δὴ καὶ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ ὅπως
10460   1.49.63.32 : ἂν παύσῃ αὐτῶν. Ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τού–
10461   1.49.63.33 : των· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. Καὶ τὸν κριτὴν δεῖ
10462   1.49.63.34 : γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν
10463   1.49.63.35 : θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον πάν–
10464   1.49.63.36 : των τῶν συγγενῶν καὶ καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα
10465   1.49.63.37 : ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ. Ἐγὼ μὲν οὖν
10466   1.49.63.38 : ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς υἱεῖς
10467   1.49.63.39 : ἐμαυτοῦ, δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν,
10468   1.49.63.40 : ἕνα δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τε–
10469   1.49.63.41 : λευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν τριόδῳ, ἐξ ἧς
10470   1.49.63.42 : φέρετον τὼ ὁδώ, ἣ μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἣ δ´ εἰς
10471   1.49.63.43 : Τάρταρον. Καὶ τοὺς μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρι–
10472   1.49.63.44 : νεῖ, τοὺς δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα
10473   1.49.63.45 : δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπόρρητόν τι ᾖ τῷ ἑτέρῳ, ἵνα 
10474   1.49.63.46 : ὡς δικαιοτάτη ᾖ κρίσις περὶ τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώ–
10475   1.49.63.47 : ποις.
10476   1.49.64.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 ιʹ (p. 614B–616C).
10477   1.49.64.2 : Ἀλλ´ οὐ μέντοι σοί, ἦν δ´ ἐγώ, Ἀλκίνου γε ἀπόλογον
10478   1.49.64.3 : ἐρῶ, ἀλλ´ ἀλκίμου μὲν ἀνδρός, Ἠρὸς τοῦ Ἀρμενίου, τὸ
10479   1.49.64.4 : γένος Παμφύλου· ὅς ποτε ἐν πολέμῳ τελευτήσας, ἀναιρε–
10480   1.49.64.5 : θέντων δεκαταίων τῶν νεκρῶν ἤδη διεφθαρμένων, ὑγιὴς
10481   1.49.64.6 : μὲν ἀνῃρέθη, κομισθεὶς δ´ οἴκαδε, μέλλων θάπτεσθαι,
10482   1.49.64.7 : δωδεκαταῖος ἐπὶ τῇ πυρᾷ κείμενος ἀνεβίω, ἀναβιοὺς δ´
10483   1.49.64.8 : ἔλεγεν ἃ ἐκεῖ ἴδοι. Ἔφη δέ· ἐπειδὴ οὗ ἐκβῆναι τὴν ψυχήν,
10484   1.49.64.9 : πορεύεσθαι μετὰ πολλῶν καὶ ἀφικνεῖσθαι σφᾶς εἰς τόπον
10485   1.49.64.10 : τινὰ δαιμόνιον, ἐν ᾧ τῆς τε γῆς δύο εἶναι χάσματα ἐχο–
10486   1.49.64.11 : μένω ἀλλήλοιν καὶ τοῦ οὐρανοῦ αὖ ἐν τῷ ἄνω ἄλλα
10487   1.49.64.12 : κατ´ ἀντικρύ. Δικαστὰς δὲ μεταξὺ τούτων καθῆσθαι, οὓς
10488   1.49.64.13 : ἐπειδὴ δικάσειαν, τοὺς μὲν δικαίους κελεύειν πορεύεσθαι
10489   1.49.64.14 : τὴν εἰς δεξιάν τε καὶ ἄνω διὰ τοῦ οὐρανοῦ, σημεῖα περι–
10490   1.49.64.15 : άψαντας τῶν δεδικασμένων ἐν τῷ πρόσθεν, τοὺς δὲ ἀδί–
10491   1.49.64.16 : κους τὴν εἰς ἀριστεράν τε καὶ κάτω, ἔχοντας καὶ τούτους
10492   1.49.64.17 : ἐν τῷ ὄπισθεν σημεῖα πάντων ὧν ἔπραξαν. Ἑαυτοῦ δὲ
10493   1.49.64.18 : προσελθόντος εἰπεῖν, ὅτι δέοι αὐτὸν ἄγγελον ἀνθρώποις
10494   1.49.64.19 : γενέσθαι τῶν ἐκεῖ καὶ διακελεύοιντό οἱ ἀκούειν τε καὶ
10495   1.49.64.20 : θεᾶσθαι πάντα τὰ ἐν τῷ τόπῳ. Ὁρᾶν δὴ ταύτῃ μὲν καθ´
10496   1.49.64.21 : ἑκάτερον τὸ χάσμα τοῦ οὐρανοῦ τε καὶ τῆς γῆς ἀπιούσας
10497   1.49.64.22 : τὰς ψυχάς, ἐπειδὴ αὐταῖς δικασθείη, κατὰ δὲ τὼ ἑτέρω
10498   1.49.64.23 : ἐκ μὲν τοῦ ἀνιέναι ἐκ τῆς γῆς μεστὰς αὐχμοῦ τε καὶ κό–
10499   1.49.64.24 : νεως, ἐκ δὲ τοῦ ἑτέρου καταβαίνειν ἑτέρας ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
10500   1.49.64.25 : καθαράς. Καὶ τὰς ἀεὶ ἀφικνουμένας ὥσπερ ἐκ πολλῆς 
10501   1.49.64.26 : πορείας φαίνεσθαι ἥκειν, καὶ ἀσμένας εἰς τὸν λειμῶνα
10502   1.49.64.27 : ἀπιούσας οἷον ἐν πανηγύρει κατασκηνοῦσθαι, καὶ ἀσπά–
10503   1.49.64.28 : ζεσθαί τε ἀλλήλας ὅσαι γνώριμαι, καὶ πυνθάνεσθαι τάς
10504   1.49.64.29 : τε ἐκ τῆς γῆς ἡκούσας παρὰ τῶν ἑτέρων τὰ ἐκεῖ 〈καὶ〉
10505   1.49.64.30 : τὰς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὰ παρ´ ἐκείναις. Διηγεῖσθαι δὲ
10506   1.49.64.31 : ἀλλήλαις τὰς μὲν ὀδυρομένας τε καὶ κλαιούσας, ἀνα–
10507   1.49.64.32 : μιμνησκομένας ὅσα τε καὶ οἷα πάθοιεν καὶ ἴδοιεν ἐν τῇ
10508   1.49.64.33 : ὑπὸ γῆς πορείᾳ (εἶναι δὲ τὴν πορείαν χιλίετιν), τὰς δ´
10509   1.49.64.34 : αὖ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ εὐπαθείας διηγεῖσθαι καὶ θέας ἀμηχά–
10510   1.49.64.35 : νους τὸ κάλλος. Τὰ μὲν οὖν πολλά, ὦ Γλαύκων, πολλοῦ
10511   1.49.64.36 : χρόνου διηγήσασθαι· τὸ δ´ οὖν κεφάλαιον ἔφη τόδε εἶναι,
10512   1.49.64.37 : ὅσα πώποτέ τινα ἠδίκησαν καὶ ὅσους ἕκαστος, ὑπὲρ
10513   1.49.64.38 : ἁπάντων δίκην δεδωκέναι ἐν μέρει, ὑπὲρ ἑκάστου δεκάκις·
10514   1.49.64.39 : τοῦτο δὲ εἶναι κατὰ ἑκατονταετηρίδα ἑκάστην, ὡς βίου
10515   1.49.64.40 : ὄντος τοσούτου τοῦ ἀνθρωπίνου, ἵνα δεκαπλάσιον τὸ
10516   1.49.64.41 : ἔκτισμα τοῦ ἀδικήματος ἐκτίνοιεν· καὶ οἷον εἴ τινες πολ–
10517   1.49.64.42 : λοῖς θανάτων ἦσαν αἴτιοι, ἢ πόλεις προδόντες ἢ στρα–
10518   1.49.64.43 : τόπεδα καὶ εἰς δουλείας ἐμβεβληκότες, ἤ τινος ἄλλης
10519   1.49.64.44 : κακουχίας μεταίτιοι, πάντων τούτων δεκαπλασίας ἀλγη–
10520   1.49.64.45 : δόνας κομίσαιντο· καὶ αὖ εἴ τινας εὐεργεσίας εὐεργετη–
10521   1.49.64.46 : κότες καὶ δίκαιοι καὶ ὅσιοι γεγονότες εἶεν, κατὰ ταὐτὰ
10522   1.49.64.47 : τὴν ἀξίαν κομίζοιντο. Τῶν δ´ εὐθὺς γενομένων καὶ ὀλί–
10523   1.49.64.48 : γον χρόνον βιούντων πέρι ἄλλα ἔλεγεν οὐκ ἄξια μνήμης.
10524   1.49.64.49 : Εἰς δὲ θεοὺς ἀσεβείας τε καὶ εὐσεβείας καὶ γονέας καὶ
10525   1.49.64.50 : αὐτόχειρας φόνου μείζους ἔτι τοὺς μισθοὺς διηγεῖτο.
10526   1.49.64.51 : Ἔφη γὰρ δὴ καὶ παραγενέσθαι ἐρωτωμένῳ ἑτέρῳ ὑπὸ 
10527   1.49.64.52 : ἑτέρου, ὅπου εἴη Ἀρδιαῖος ὁ μέγας. Ὁ δὲ Ἀρδιαῖος οὗτος
10528   1.49.64.53 : τῆς Παμφυλίας ἔν τινι πόλει τύραννος ἐγεγόνει, ἤδη χι–
10529   1.49.64.54 : λιοστὸν ἔτος εἰς ἐκεῖνον τὸν χρόνον, γέροντά τε πατέρα
10530   1.49.64.55 : ἀποκτείνας καὶ πρεσβύτερον ἀδελφόν, ἄλλα τε πολλὰ καὶ
10531   1.49.64.56 : ἀνόσια εἰργασμένος, ὡς ἔλεγεν. Ἔφη οὖν τὸν ἐρωτώμενον
10532   1.49.64.57 : εἰπεῖν· "οὐχ ἥκει", φάναι, "οὐδ´ ἂν ἥξει δεῦρο". Ἐθεασά–
10533   1.49.64.58 : μεθα γὰρ οὖν δὴ καὶ τοῦτο τῶν δεινῶν θεαμάτων. Ἐπειδὴ
10534   1.49.64.59 : ἐγγὺς τοῦ στομίου ἦμεν μέλλοντες ἀνιέναι, καὶ τἆλλα
10535   1.49.64.60 : πάντα πεπονθότες, ἐκεῖνον τότε κατείδομεν ἐξαίφνης καὶ
10536   1.49.64.61 : ἄλλους σχεδόν τι αὐτῶν τοὺς πλείστους τυράννους· ἦσαν
10537   1.49.64.62 : δὲ καὶ ἰδιῶταί τινες τῶν μεγάλα ἡμαρτηκότων. Οὓς οἰο–
10538   1.49.64.63 : μένους ἤδη ἀναβήσεσθαι οὐκ ἐδέχετο τὸ στόμιον, ἀλλ´
10539   1.49.64.64 : ἐμυκᾶτο, ὁπότε τις τῶν οὕτως ἀνιάτως ἐχόντων εἰς πο–
10540   1.49.64.65 : νηρίαν ἢ μὴ ἱκανῶς δεδωκὼς δίκην ἐπιχειροίη ἀνιέναι.
10541   1.49.64.66 : Ἐνταῦθα δὴ ἄνδρες, ἔφη, ἄγριοι, διάπυροι ἰδεῖν, παρε–
10542   1.49.64.67 : στῶτες καὶ καταμανθάνοντες τὸ θέμα, τοὺς μὲν ἰδίᾳ
10543   1.49.64.68 : λαβόντες ἦγον, τὸν δὲ Ἀρδιαῖον καὶ ἄλλους συμποδίσαντες
10544   1.49.64.69 : χεῖράς τε καὶ πόδας καὶ κεφαλήν, καταβαλόντες καὶ ἐκ–
10545   1.49.64.70 : δείραντες, εἷλκον παρὰ τὴν ὁδὸν ἐκτὸς ἐπ´ ἀσπαλάθων
10546   1.49.64.71 : κνάμπτοντες, καὶ τοῖς ἀεὶ παριοῦσι σημαίνοντες, ὧν ἕνεκά
10547   1.49.64.72 : τι, καὶ ὅτι εἰς τὸν Τάρταρον ἐμπεσούμενοι ἄγοιντο. Ἔνθα
10548   1.49.64.73 : δὴ φόβων πολλῶν καὶ παντοδαπῶν σφίσι γεγονότων
10549   1.49.64.74 : τοῦτον ὑπερβάλλειν, μὴ γένοιτο ἑκάστῳ τὸ φθέγμα ὅτε
10550   1.49.64.75 : ἀναβαίνοι, καὶ ἀσμενέστατα σιγήσαντος ἀναβῆναι. Καὶ τὰς
10551   1.49.64.76 : μὲν δὴ δίκας τε καὶ τιμωρίας τοιαύτας τινὰς εἶναι, καὶ 
10552   1.49.64.77 : αὖ τὰς εὐεργεσίας ταύταις ἀντιστρόφους· ἐπειδὴ δὲ τοῖς
10553   1.49.64.78 : ἐν τῷ λειμῶνι ἑκάστοις ἑπτὰ ἡμέραι γένοιντο, ἀναστάντας
10554   1.49.64.79 : ἐντεῦθεν δεῖν τῇ ὀγδόῃ πορεύεσθαι καὶ ἀφικνεῖσθαι
10555   1.49.64.80 : τεταρταίους, ὅθεν καθορᾶν ἄνωθεν διὰ παντὸς τοῦ οὐ–
10556   1.49.64.81 : ρανοῦ καὶ γῆς τεταμένον φῶς εὐθύς, οἷον κίονα, μάλιστα
10557   1.49.64.82 : τῇ Ἴριδι προσφερῆ, λαμπρότερον δὲ καὶ καθαρώτερον.
10558   1.49.64.83 : Εἰς ὃ ἀφικέσθαι προελθόντες ἡμερησίαν ὁδόν, καὶ ἰδεῖν
10559   1.49.64.84 : αὐτόθι κατὰ μέσον τὸ φῶς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὰ ἄκρα αὐτοῦ
10560   1.49.64.85 : τῶν δεσμῶν τεταμένα.
10561   1.49.65.1 : 〈<20Ἰαμβλίχου ἐκ τοῦ περὶ ψυχῆς.〉
10562   1.49.65.2 : Πλωτῖνος>20 δὲ καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν <20Πλατωνικῶν>20
10563   1.49.65.3 : ἀπόθεσιν τῶν παθῶν καὶ τῶν μορφωτικῶν διαγνώσεων,
10564   1.49.65.4 : δόξης τε πάσης ὑπεροψίαν [τε] καὶ τῶν ἐνύλων διανοήσεων
10565   1.49.65.5 : ἀπόστασιν, πλήρωσίν τε ἀπὸ νοῦ καὶ τοῦ ὄντος, ἀφο–
10566   1.49.65.6 : μοίωσίν τε τοῦ κατανοουμένου πρὸς τὸ κατανοοῦν τὴν
10567   1.49.65.7 : τελεωτάτην <20κάθαρσιν>20 ὑπολαμβάνουσιν. <20Ἔνιοι>20 δὲ καὶ
10568   1.49.65.8 : τούτων πολλάκις ἀποφαίνονται περὶ τὴν ἄλογον ψυχὴν
10569   1.49.65.9 : καὶ τὸν δοξαστικὸν λόγον ἐμφύεσθαι τὴν κάθαρσιν· τὸν δὲ
10570   1.49.65.10 : λόγον αὐτὸν τὸν οὐσιώδη καὶ τὸν νοῦν τῆς ψυχῆς ἀεὶ
10571   1.49.65.11 : ὑπερέχειν τοῦ κόσμου καὶ συνῆφθαι τοῖς νοητοῖς αὐτὸν
10572   1.49.65.12 : καὶ οὐδέποτε δεῖσθαι τελειώσεως καὶ ἀπολύσεως τῶν
10573   1.49.65.13 : περιττῶν.
10574   1.49.65.14 : Ἀλλὰ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο διελώμεθα, <20ὑπὸ τίνων>20
10575   1.49.65.15 : ἕκαστα τούτων ἐπιτελεῖται, τὸ τῆς <20κρίσεως>20 λέγω, τὸ
10576   1.49.65.16 : τῆς <20δίκης>20 ἔργον, τὸ τῆς <20καθάρσεως.>20 Ὡς μὲν δὴ οἱ
10577   1.49.65.17 : πλεῖστοι <20Πυθαγόρειοι>20 καὶ <20Πλατωνικοὶ>20 λέγουσιν, ὑπ´
10578   1.49.65.18 : αὐτῶν τῶν μεριστῶν ψυχῶν· ὡς δὲ οἱ <20ἀκριβέστεροι>20 ἐν
10579   1.49.65.19 : αὐτοῖς, ὑπὸ τῶν καθολικωτέρων καὶ τελειοτέρων ψυχῶν
10580   1.49.65.20 : καὶ τῆς μιᾶς καὶ ὅλης ψυχῆς καὶ τῆς τάξεως τοῦ παντὸς
10581   1.49.65.21 : καὶ τοῦ νοῦ τοῦ βασιλεύοντος καὶ τῆς ὅλης διακοσμήσεως· 
10582   1.49.65.22 : ὡς δ´ οἱ <20ἀρχαιότεροι>20 διατείνονται, 〈ὑπὸ〉 τῶν ἐμφα–
10583   1.49.65.23 : νῶν θεῶν, καὶ μάλιστα δὴ πάντων ἡλίου, τῶν τε δημι–
10584   1.49.65.24 : ουργικῶν αἰτιῶν τῶν ἀφανῶν, τῶν τε κρειττόνων γενῶν
10585   1.49.65.25 : πάντων, ἡρώων φημὶ καὶ δαιμόνων καὶ ἀγγέλων καὶ θεῶν,
10586   1.49.65.26 : ἐξηγουμένων αὐτῶν τῆς ὅλης συστάσεως.
10587   1.49.65.27 : Τί ποτε οὖν αὐτῶν ἐστι τὸ <20τέλος,>20 οὗ ἕνεκα πρώ–
10588   1.49.65.28 : τως [αὐτῶν] ὑφεστήκασι; <20Κρίσεως>20 μὲν ἄμικτος καθαρό–
10589   1.49.65.29 : της τῶν ἀγαθῶν, χωριστή τε αὐτῶν τῶν καλῶν τελεότης,
10590   1.49.65.30 : ἀφεστηκυῖα τὸ παράπαν ἀπὸ τῶν ἀτελῶν, ὑπερβολή τε
10591   1.49.65.31 : ἐξῃρημένη τῶν κρειττόνων αὐτὴ ἑαυτῇ, πρὸς ἣν οὐδὲν δύ–
10592   1.49.65.32 : ναται συντάττεσθαι τῶν χειρόνων οὐδέποτε. Καὶ ταῦτα
10593   1.49.65.33 : τοῖς <20παλαιοτέροις>20 ἀρέσκει τὰ κεφάλαια αὐτῆς, <20ἄλλοις>20
10594   1.49.65.34 : δ´ ἂν ἴσως εὐταξία καὶ διάστασις τοῦ χείρονος ἀπὸ τοῦ
10595   1.49.65.35 : βελτίονος καὶ τὰ τοιαῦτα μᾶλλον ἂν δόξειεν εἶναι κυ–
10596   1.49.65.36 : ριώτερα τῆς ὠφελείας αὐτῆς αἴτια. <20Δίκης>20 δ´ ἂν εἴη τὸ
10597   1.49.65.37 : τέλεον ἐν τῷ τὰ βελτίονα τῶν χειρόνων ἐπικρατεῖν καὶ ἐν
10598   1.49.65.38 : τῷ τὸ κακὸν κολούειν καὶ ἀνατρέπειν καὶ ἀφανίζειν τὸ
10599   1.49.65.39 : παράπαν καὶ ἐν τῷ τὴν ἀνάλογον καὶ κατ´ ἀξίαν ἰσότητα
10600   1.49.65.40 : τοῖς πᾶσιν ἀπεργάζεσθαι. Πρὸς δὴ ταῦτα δοκοῦντα
10601   1.49.65.41 : τοῖς <20πρεσβυτέροις οἳ μὲν>20 τὴν κατ´ ἀριθμὸν ἰσότητα
10602   1.49.65.42 : ἢ πολλαπλασίωσιν, <20οἳ δὲ>20 τὸ ἀντιπάσχειν τὰ αὐτὰ ἅπερ
10603   1.49.65.43 : οἱ δράσαντες προηδίκησαν, οἳ δὲ τὴν ἀπαλλαγὴν τῆς κα–
10604   1.49.65.44 : κίας, <20οἳ δὲ>20 ἄλλο τι τοιοῦτον ὑποτίθενται ἀπ´ αὐτῆς τὸ
10605   1.49.65.45 : λυσιτελοῦν, καὶ περὶ ταύτας τὰς αἱρέσεις ἑλίσσονται οἱ
10606   1.49.65.46 : πολλοὶ <20Πλατωνικοὶ>20 καὶ <20Πυθαγόρειοι.>20 Καὶ μὴν τῆς
10607   1.49.65.47 : γε <20καθάρσεως>20 ἀφαίρεσις τῶν ἀλλοτρίων, ἀπόδοσις τῆς
10608   1.49.65.48 : οἰκείας οὐσίας, τελειότης, ἀποπλήρωσις, αὐτάρκεια, ἄνο– 
10609   1.49.65.49 : δος ἐπὶ τὴν γεννησαμένην αἰτίαν, συναφὴ πρὸς τὰ ὅλα
10610   1.49.65.50 : τῶν μερῶν, δόσις ἀπὸ τῶν ὅλων εἰς τὰ μεριστὰ δυνά–
10611   1.49.65.51 : μεως καὶ ζωῆς καὶ ἐνεργείας καὶ τὰ τοιαῦτα νοείσθω
10612   1.49.65.52 : ὡς πάντων χρησιμώτατα. Οἳ δὲ οὐ πείθονται τοῖς <20ἀρ–
10613   1.49.65.53 : χαιοτέροις>20 ταῦτα προστησαμένοις αὐτῆς τὰ ὄντως συμ–
10614   1.49.65.54 : φέροντα, λύσιν δὲ ἀπὸ σώματος καὶ ἀπαλλαγὴν τῶν κατα–
10615   1.49.65.55 : δέσμων καὶ φθορᾶς ἐλευθέρωσιν καὶ γενέσεως ἄφεσιν
10616   1.49.65.56 : καὶ τὰ τοιαῦτα σμικρὰ τέλη προἵστανται αὐτῆς, ὡς τὰ
10617   1.49.65.57 : προέχοντα τῶν ὅλων, ἐν οἷς εἰσιν οἱ πολλοὶ <20Πλατωνι–
10618   1.49.65.58 : κοὶ>20 καὶ <20Πυθαγόρειοι,>20 ἄλλοι κατ´ ἄλλας αἱρέσεις
10619   1.49.65.59 : διεστηκότες.
10620   1.49.65.60 : Ἔτι δὲ τὰ <20πέρατα>20 τῶν τριῶν τούτων διελώμεθα,
10621   1.49.65.61 : μέχρι πόσου δή τινος ἀποτελευτᾷ αὐτῶν ἕκαστον. <20Κρί–
10622   1.49.65.62 : νονται>20 μὲν δὴ μέχρι τοῦδε αἱ ψυχαί, μέχρις ὅσου συν–
10623   1.49.65.63 : τάττονται εἰς τὴν γένεσιν καὶ τοῦ παντὸς οὐκ ἀφίστανται
10624   1.49.65.64 : καὶ συμμίγνυνταί πως πρὸς τὰ διαφέροντα· αἱ δὲ ἀφει–
10625   1.49.65.65 : μέναι ἀπόλυτοι καὶ ἀμιγεῖς καὶ ἀδέσποτοι παντελῶς καὶ
10626   1.49.65.66 : αὐταὶ ἑαυτῶν οὖσαι καὶ πεπληρωμέναι τῶν θεῶν ὁμοῦ
10627   1.49.65.67 : καὶ τῆς κρίσεως παντάπασιν ἀπελύθησαν. Οὐ μὴν ἔτι γε
10628   1.49.65.68 : <20τοῖς ἀρχαιοτέροις>20 περὶ τοῦδε συμφωνοῦσιν οἱ <20Πλα–
10629   1.49.65.69 : τωνικοὶ>20 καὶ <20Πυθαγόρειοι,>20 πάσας δὲ αὐτὰς ὑπάγουσιν
10630   1.49.65.70 : ὑπὸ τὴν κρίσιν. Ὡσαύτως δὴ οὖν καὶ περὶ τῆς <20δίκης
10631   1.49.65.71 : οἱ μὲν παλαιότεροι>20 τὰς ἀχράντους ψυχὰς καὶ τὰς
10632   1.49.65.72 : ὁμονοητικῶς συναφθείσας τοῖς θεοῖς ἐντεῦθεν ἤδη τοῖς
10633   1.49.65.73 : θεοῖς ἐντιθέασι καὶ ἐκβαινούσας τῶν σωμάτων ἄνευ τῆς
10634   1.49.65.74 : δίκης ἀνάγουσιν εἰς τοὺς θεούς· <20οἱ δὲ Πλατωνικοὶ>20
10635   1.49.65.75 : πάσας μετὰ τὴν δίκην εἰς τὴν οὐσίαν ἀπὸ τῆς γενέσεως
10636   1.49.65.76 : ἀπολύουσι. Γένοιτο δ´ ἂν καὶ περὶ τῆς <20καθάρσεως>20 ἡ 
10637   1.49.65.77 : αὐτὴ ἀμφισβήτησις, 〈εἰ〉 οἱ αὐτοὶ μὲν ἄνδρες καὶ ταύτης
10638   1.49.65.78 : ὑπερέχειν φασὶ τὰς ψυχὰς ὅσαι θεοῖς συνέπονται, οἱ δ´
10639   1.49.65.79 : <20ἄλλοι>20 πάλιν οἳ μὲν περιόδους τῆς ψυχῆς περικοσμίους
10640   1.49.65.80 : καθάρσεως εἶναι διατάττονται, ὥσπερ τινὲς <20Πλατωνι–
10641   1.49.65.81 : κοί, οἳ δὲ>20 καὶ τούτων αὐτὴν ὑπερέχουσαν προτάττουσιν,
10642   1.49.65.82 : ὥσπερ δὴ λέγει <20Πλωτῖνος.>20
10643   1.49.67.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
10644   1.49.67.2 : Περὶ τῆς <20ἐπικαρπίας>20 τῶν ψυχῶν, ἣν κομίζονται εἰσ–
10645   1.49.67.3 : αῦθις, ἐπειδὰν <20ἐξέλθωσι>20 τοῦ σώματος*, ἰσαγγέλους δὲ
10646   1.49.67.4 : καὶ ἀγγελικὰς ψυχὰς*, τὸ ὅλον δὴ τοῦτο οἱ πρεσβύτεροι*.
10647   1.49.67.5 : Καὶ τηροῦσι μὲν αὐτὴν ἐπὶ τῆς οἰκείας τάξεως <20Πλούταρ–
10648   1.49.67.6 : χος>20 καὶ <20Πορφύριος>20 καὶ οἱ <20παλαιότεροι· Πλωτῖνος>20
10649   1.49.67.7 : δὲ πάντων τούτων αὐτὴν ἀφίστησιν. Οἱ δ´ <20ἀρχαιότεροι>20
10650   1.49.67.8 : παραπλησίαν τοῖς θεοῖς κατὰ νοῦν διάθεσιν ἀγαθοειδῆ
10651   1.49.67.9 : καὶ προστασίαν τῶν τῇδε αὐτῇ ἀπονέμουσι καλῶς, <20Πορ–
10652   1.49.67.10 : φύριος>20 δὲ καὶ τοῦτο ἀπ´ αὐτῆς ἀφαιρεῖ. Τῶν δὲ <20πρε–
10653   1.49.67.11 : σβυτέρων>20 τινὲς ὑπερέχειν μὲν αὐτὴν λογισμοῦ φασι, τὰ
10654   1.49.67.12 : δὲ ἔργα αὐτῆς οὕτω διηκριβωμένα ἀφορίζονται, ὡς οὐκ ἂν
10655   1.49.67.13 : ἐξεύροι τῶν λογισμῶν ὁ καθαρὸς καὶ τελειότατος. <20Πορ–
10656   1.49.67.14 : φύριος>20 δὲ αὐτὰς ἀφαιρεῖ παντάπασιν ἀπὸ τῆς ἀδε–
10657   1.49.67.15 : σπότου ζωῆς, ὡς οὔσας συμφυεῖς τῇ γενέσει καὶ πρὸς
10658   1.49.67.16 : ἐπικουρίαν δοθείσας τοῖς συνθέτοις ζῴοις. Ὁ δὲ παρὰ
10659   1.49.67.17 : <20Πλάτωνι>20 Τίμαιος ᾗπερ ἐσπάρησαν διαφερόντως ὑπὸ
10660   1.49.67.18 : τοῦ δημιουργοῦ, ἄλλαι μὲν εἰς ἥλιον, ἄλλαι δὲ εἰς γῆν,
10661   1.49.67.19 : ταύτῃ καὶ τὴν ἄνοδον αὐτὰς ἀνάγει, μὴ ὑπερβαινούσας 
10662   1.49.67.20 : τὸν ὅρον τῆς οἰκείας ἑκάστην πρόσθεν δημιουργικῆς κατα–
10663   1.49.67.21 : βολῆς.
10664   1.49.67.22 : Ἕνωσιν μὲν οὖν καὶ ταὐτότητα ἀδιάκριτον τῆς ψυχῆς
10665   1.49.67.23 : πρὸς τὰς ἑαυτῆς ἀρχὰς πρεσβεύειν φαίνεται <20Νουμήνιος>20
10666   1.49.67.24 : (fr. 51 p. 70 Theding.), σύμφυσιν δὲ καθ´ ἑτέραν οὐσίαν οἱ
10667   1.49.67.25 : <20πρεσβύτεροι>20 διασῴζουσι. Καὶ ἀναλύσει μὲν ἐκεῖνοι,
10668   1.49.67.26 : συντάξει δὲ οὗτοι προσεοίκασι· καὶ οἳ μὲν ἀδιορίστῳ
10669   1.49.67.27 : συναφῇ, οἳ δὲ διωρισμένῃ χρῶνται. Οὐ μέντοι κρατεῖται
10670   1.49.67.28 : ὁ διορισμὸς αὐτῶν ὑπὸ τοῦ κόσμου ἢ κατέχεται ὑπὸ τῆς
10671   1.49.67.29 : φύσεως, ὥσπερ τινὲς τῶν <20Πλατωνικῶν>20 ὑπειλήφασιν·
10672   1.49.67.30 : ἀνεῖται δὲ πάντῃ ἀφ´ ὅλων, ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀχωρίστων
10673   1.49.67.31 : οὐσιῶν τουτὶ νοοῦμεν. Οἱ δὲ περὶ <20Πορφύριον>20 ἄχρι
10674   1.49.67.32 : τῶν ἀνθρωπίνων βίων **· τὸ δ´ ἀπὸ τούτου ψυχῶν
10675   1.49.67.33 : ἄλλο εἶδος τὸ ἀλόγιστον ὑποτίθενται. Ἔτι τοίνυν <20Πορ–
10676   1.49.67.34 : φύριος>20 μὲν ἀφομοιοῖ τὴν ψυχὴν τοῖς πᾶσι, μένουσαν
10677   1.49.67.35 : καθ´ ἑαυτὴν ἥτις ἐστίν. Κατὰ δὲ τοὺς <20Πλατωνικοὺς>20
10678   1.49.67.36 : ἐπιμελοῦνται τῶν ἀψύχων. Ἀπολυθεῖσαι δὲ τῆς γενέσεως
10679   1.49.67.37 : κατὰ μὲν τοὺς <20παλαιοὺς>20 συνδιοικοῦσι τοῖς θεοῖς τὰ
10680   1.49.67.38 : ὅλα, κατὰ δὲ τοὺς Πλατωνικοὺς θεωροῦσιν αὐτῶν τὴν
10681   1.49.67.39 : τάξιν· καὶ ἀγγέλοις ὡσαύτως κατ´ ἐκείνους μὲν συνδημι–
10682   1.49.67.40 : ουργοῦσι τὰ ὅλα, κατὰ δὲ τούτους συμπεριπολοῦσιν.
10683   1.49.68.1 : <20Ἑρμοῦ λόγος Ἴσιδος πρὸς Ὧρον>20
10684   1.49.68.2 : (p. 34 b Patrit.).
10685   1.49.68.3 : "Θαυμαστῶς", εἶπεν Ὧρος, "ἕκαστά μοι διηγήσω, ὦ
10686   1.49.68.4 : μέγα δυναμένη τεκοῦσα Ἶσι, ὑπὲρ τῆς θαυμαστῆς ψυχο– 
10687   1.49.68.5 : ποιίας τοῦ θεοῦ καὶ θαυμάζων διατελῶ· οὔπω δέ μοι
10688   1.49.68.6 : ἀπήγγειλας <20ποῦ τῶν σωμάτων ἀπολυθεῖσαι χωροῦ–
10689   1.49.68.7 : σιν αἱ ψυχαί.>20 Βούλομαι οὖν καὶ τῆς θεωρίας ταύ–
10690   1.49.68.8 : της μύστης γενόμενος εὐχαριστῆσαι σοὶ μόνῃ, ἀθάνατε
10691   1.49.68.9 : μῆτερ."
10692   1.49.68.10 : Καὶ εἶπεν Ἶσις· ‘Πρόσεχε, παῖ· ἀναγκαιοτάτη γὰρ
10693   1.49.68.11 : ζήτησις αὕτη· ἀλλ´ ὧδε γὰρ ἐρεῖ λόγος ἐμός. Τὸ συν–
10694   1.49.68.12 : εστὸς καὶ μὴ ἀφανιζόμενον χῶρον ἔχει. Οὐ γὰρ, ὦ θαυ–
10695   1.49.68.13 : μαστὲ καὶ μεγάλου πατρὸς Ὀσίρεως μέγα τέκνον, ἀκρίτως
10696   1.49.68.14 : καὶ ὁρμηδὸν τῶν σωμάτων προελθοῦσαι εἰς ἀέρα ἀνα–
10697   1.49.68.15 : χύνονταί τε καὶ διασκεδάννυνται μετὰ τοῦ ἄλλου ἀπείρου
10698   1.49.68.16 : πνεύματος, ὥστε οὐκέτι δύνασθαι πάλιν τὰς αὐτὰς οὔσας
10699   1.49.68.17 : εἰς σώματα παλινδρομῆσαι, ἀλλὰ μηδὲ εἰς ἐκεῖνον ἔτι
10700   1.49.68.18 : τὸν χῶρον [εἶναι], ὅθεν ἦλθον τὸ πρότερον, ἀναστρέφειν·
10701   1.49.68.19 : καθάπερ οὐδὲ τὸ λαμβανόμενον ἐκ τῶν κάτω ἀγγείων
10702   1.49.68.20 : ὕδωρ ἔτι τοὺς αὐτοὺς τόπους ὅθεν ἐλήφθη ἐπέχειν ἐστὶ
10703   1.49.68.21 : δυνατόν, ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸ παραυτίκα λαμβανόμενον καὶ
10704   1.49.68.22 : χεόμενον τὴν ἰδίαν λαμβάνει χώραν, πλὴν ἀναμίγνυται τῷ
10705   1.49.68.23 : παντὶ τοῦ ὕδατος χύματι. Ἀλλ´ οὐκ ἔχει οὕτως, ὦ μεγα–
10706   1.49.68.24 : λόφρων Ὧρε. Μύστης δὲ ὥσπερ τῆς ἀθανάτου φύσεως
10707   1.49.68.25 : καὐτὴ τυγχάνουσα καὶ ὡδευκυῖα διὰ τοῦ πεδίου τῆς
10708   1.49.68.26 : Ἀληθείας διεξελεύσομαί σοι τῶν ὄντων τὸ καθ´ ἕκαστον,
10709   1.49.68.27 : ἐκεῖνό σοι φήσασα πρῶτον, ὡς δὴ τὸ ὕδωρ σῶμά ἐστιν
10710   1.49.68.28 : ἄλογον, ἐκ πολλῶν συγκριμάτων παρατεθλιμμένον εἰς
10711   1.49.68.29 : χύσιν, ἡ δὲ ψυχὴ πρᾶγμα ἰδιοφυές, τέκνον, καὶ βασιλικὸν 
10712   1.49.68.30 : καὶ ἔργον τῶν τοῦ θεοῦ χειρῶν τε καὶ νοῦ, αὐτό θ´ ἑαυτῷ
10713   1.49.68.31 : εἰς νοῦν ὁδηγούμενον. Τὸ τοίνυν ἐξ ἑνὸς καὶ οὐκ ἐξ ἄλλου
10714   1.49.68.32 : ἀδύνατον ἑτέρῳ ἀναμιγῆναι· ὅθεν δεῖ καὶ τὴν πρὸς τὸ
10715   1.49.68.33 : σῶμα αὐτῆς σύνοδον ἁρμονίαν θεοῦ ὑπὸ ἀνάγκης γενο–
10716   1.49.68.34 : μένην εἶναι. Ὅτι δὲ οὔτε εἰς ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν τόπον
10717   1.49.68.35 : χυδαίως, οὔτε εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχεν, ἀλλὰ ἑκάστη ἐπὶ τὴν
10718   1.49.68.36 : ἰδίαν ἀναπέμπεται χώραν, φανερὸν καὶ ἐξ ὧν ἔτι ἐν τῷ
10719   1.49.68.37 : σώματι οὖσα καὶ τῷ πλάσματι πάσχει [γὰρ] παρὰ τὴν
10720   1.49.68.38 : ἰδίαν φύσιν πεπαχυμμένη.
10721   1.49.68.39 : Ἀλλὰ καὶ πρόσχες, ὦ περιπόθητε Ὧρε, τῷ λεγομένῳ
10722   1.49.68.40 : ὁμοιώματι. Φέρε γὰρ εἰς ἓν καὶ τὸ αὐτὸ συσχετήριον
10723   1.49.68.41 : ἐγκεκλεῖσθαι ἀνθρώπους τε καὶ ἀετοὺς καὶ περιστερὰς
10724   1.49.68.42 : καὶ κύκνους καὶ ἱέρακας καὶ χελιδόνας καὶ στρουθοὺς
10725   1.49.68.43 : καὶ μυίας καὶ ὄφεις καὶ λέοντας καὶ παρδάλεις καὶ λύκους
10726   1.49.68.44 : καὶ κύνας καὶ λαγωοὺς καὶ βόας καὶ ποίμνια καί τινα
10727   1.49.68.45 : τῶν τῆς κοινότητος ἐχομένων ζῴων, οἱονεὶ φώκας καὶ
10728   1.49.68.46 : ἐνύδρεις καὶ χελώνας καὶ τοὺς ἡμετέρους κροκοδείλους·
10729   1.49.68.47 : ἔπειτα τούτους, ὦ τέκνον, ὑπὸ μίαν ῥοπὴν ἀπολυθῆναι
10730   1.49.68.48 : τοῦ συσχετηρίου, 〈οὐ〉 πάντως τραπήσονται ὁ μὲν ἄνθρω–
10731   1.49.68.49 : πος εἴς τε ἀγορὰς καὶ στέγας; ὁ δὲ ἀετὸς εἰς τὸν αἰθέρα,
10732   1.49.68.50 : ὅπου καὶ φύσιν ἔχει διαιτᾶσθαι; αἱ δὲ περιστεραὶ εἰς
10733   1.49.68.51 : τὸν πλησίον ἀέρα; οἱ δὲ ἱέρακες ὑπεράνω τούτων; αἱ δὲ
10734   1.49.68.52 : χελιδόνες οὐχὶ ὅπου ἂν οἰκῶσιν ἄνθρωποι; οἱ δὲ στρου–
10735   1.49.68.53 : θοὶ περὶ τὰ καρποφόρα τῶν δένδρων; οἱ δὲ κύκνοι ὅπου
10736   1.49.68.54 : ἔξεστιν αὐτοῖς ᾄδειν, αἱ δὲ μυῖαι περὶ αὐτὴν τὴν γῆν,
10737   1.49.68.55 : τοσοῦτον αὐτῆς ἀπέχουσαι ὅσον ἀναβῆναι δύνανται ἀν–
10738   1.49.68.56 : θρώπων τῇ ὀσμῇ (ἀνθρωπόλιχνον γὰρ ἰδίως, ὦ τέκνον,
10739   1.49.68.57 : ἐστὶν ἡ μυῖα καὶ χαμαιπετές); οἱ δὲ λέοντες καὶ παρδά–
10740   1.49.68.58 : λεις οὐκ ἐπὶ τὰ ὄρη; οἱ δὲ λύκοι ἐπὶ τὰς ἐρημίας; οἱ δὲ 
10741   1.49.68.59 : κύνες κατ´ ἴχνος ἀνθρώπων; 〈οἱ〉 λαγωοὶ δὲ 〈εἰς〉 δρυ–
10742   1.49.68.60 : μοὺς καὶ 〈οἱ〉 βόες 〈εἰς〉 αὐλιστήρια καὶ πεδία; καὶ εἰς τὰς
10743   1.49.68.61 : νομὰς τὰ ποίμνια; οἱ δὲ ὄφεις εἰς τὰ μύχια τῆς γῆς;
10744   1.49.68.62 : 〈αἱ〉 φῶκαι δὲ καὶ χελῶναι μετὰ τῶν ὁμοίων εἰς βάθη
10745   1.49.68.63 : καὶ νάματα, ὡς μὴ πεδιάδος γῆς στεροῖντο μηδὲ τοῦ
10746   1.49.68.64 : συγγενοῦς ἀπολειφθεῖεν ὕδατος, ἑκάστου εἰς τὴν οἰκείαν
10747   1.49.68.65 : χώραν ὑπὸ τοῦ ἔνδον κριτηρίου ἀνατρεπομένου; Οὕτως
10748   1.49.68.66 : ἑκάστη ψυχὴ καὶ ἀνθρωπευομένη καὶ ἄλλως ἐπιγεΐζουσα
10749   1.49.68.67 : οἶδεν ὅπου πορευτέον αὐτῇ ἐστι, πλὴν εἰ μή τις τῶν
10750   1.49.68.68 : Τυφωνίων, ὦ τέκνον, παρελθὼν λέγοι, ὅτι δυνατὸν ταῦρον
10751   1.49.68.69 : μὲν ἐν βυθῷ, ἐν δὲ ἀέρι χελώνην διαζῆν. Εἰ δὴ τοῦτο
10752   1.49.68.70 : πάσχουσι σαρκὶ καὶ αἵματι βεβαπτισμέναι, ὡς μηδὲν παρὰ
10753   1.49.68.71 : τάξιν πράσσειν κἂν κολάζωνται (κόλασις γὰρ αὐταῖς ἡ
10754   1.49.68.72 : ἐνσωμάτωσις), πόσου πλέον βαπτισμοῦ καὶ κολάσεως **
10755   1.49.68.73 : καὶ ἐλευθερίας ἰδίας μετασχοῦσαι; Ἔχει δὲ ἡ διάταξις ἡ
10756   1.49.68.74 : ἱερωτάτη οὕτως.
10757   1.49.68.75 : Ἤδη ποτὲ ἄνω, μεγαλοφυέστατε παῖ, βλέπε ψυχῶν
10758   1.49.68.76 : διατάξεις· τὸ ἀπ´ οὐρανοῦ κορυφῆς μέχρι σελήνης θεοῖς
10759   1.49.68.77 : καὶ ἄστροις καὶ τῇ ἄλλῃ προνοίᾳ σχολάζει· τὸ δὲ ἀπὸ
10760   1.49.68.78 : σελήνης, ὦ τέκνον, ἐφ´ ἡμᾶς ψυχῶν ἐστιν οἰκητήριον.
10761   1.49.68.79 : Ἔχει μέντοι ἐν ἑαυτῷ ὁδὸν ὁ τοσοῦτος ἀήρ, ὃν ἄνεμον
10762   1.49.68.80 : καλεῖν ἔθος ἐστὶν ἡμῖν, ἴδιον μέγεθος ἐν ᾧ κινεῖται πρὸς
10763   1.49.68.81 : ἀνάψυξιν τῶν ἐπιγείων, ὃ δὴ καὶ ὕστερον ἐρῶ· κατ´
10764   1.49.68.82 : οὐδένα μέντοι τρόπον πρὸς ἑαυτὸν κινούμενος ἐμπόδιον
10765   1.49.68.83 : γίγνεται ψυχαῖς· κινουμένου γὰρ τούτου ἐξὸν ψυχαῖς
10766   1.49.68.84 : ἀναίσσειν καὶ καταίσσειν, ὡς ἂν τύχῃ, ἀδιακωλύτως. 
10767   1.49.68.85 : Ῥέουσι γὰρ δι´ αὐτοῦ ἀμιγῶς καὶ ἀκολλητί, ὡς δι´ ἐλαίου
10768   1.49.68.86 : ὕδωρ. Τὸ δὲ διάστημα τοῦτο, ὦ τέκνον Ὧρε, μοιρῶν μέν
10769   1.49.68.87 : ἐστι γενικῶν <20τεσσάρων>20 [εἰδικῶν δὲ χωρῶν ἑξήκοντα]. Ὧν
10770   1.49.68.88 : ἣ <20μὲν>20 ἀπὸ γῆς ἄνω χωρῶν ἐστι τεσσάρων, ὡς τὴν γῆν
10771   1.49.68.89 : κατά τινας λόφους καὶ ἀκρωρείας ἀνατεῖναι καὶ φθάνειν
10772   1.49.68.90 : ἄχρι τοσούτου· ὑπὲρ γὰρ ταύτας αὐτὴν ἀναβῆναι τὸ ὕψος
10773   1.49.68.91 : οὐκ ἔχει φύσιν. Ἡ δ´ ἀπὸ ταύτης <20δευτέρα>20 ἐστὶ χωρῶν
10774   1.49.68.92 : ὀκτώ [ἐν αἷς γίγνονται ἀνέμων κινήσεις] (πρόσεχε, παῖ,
10775   1.49.68.93 : ἀρρήτων γὰρ ἐπακούεις μυστηρίων γῆς τε καὶ οὐρανοῦ
10776   1.49.68.94 : καὶ παντὸς τοῦ μέσου ἱεροῦ πνεύματος), ὅπου ἡ τοῦ ἀνέμου
10777   1.49.68.95 : κίνησις καὶ ἡ τῶν ὀρνέων πτῆσις· ὑπὲρ γὰρ ταύτης
10778   1.49.68.96 : οὔτε ἀὴρ κινεῖται οὔτε ζῷον βαστάζει. Ἔχει μέντοι παρὰ
10779   1.49.68.97 : τῆς φύσεως ταύτην τὴν ἐξουσίαν ὁ ἀὴρ οὗτος, ὥστε καὶ
10780   1.49.68.98 : ἐν ταῖς ἰδίαις ὀκτὼ χώραις καὶ ἐν ταῖς τῆς γῆς τέτταρσι
10781   1.49.68.99 : περιπολεῖν μεθ´ ὧν ἔχει ζῴων, τῆς γῆς εἰς τὰς αὐτοῦ
10782   1.49.68.100 : ἐπαναβῆναι 〈μὴ〉 δυναμένης. Ἡ δὲ <20τρίτη>20 χωρῶν ἐστιν
10783   1.49.68.101 : ἑκκαίδεκα, ἀέρος λεπτοῦ καὶ καθαροῦ πλήρης. Ἡ δὲ
10784   1.49.68.102 : <20τετάρτη>20 ἐστὶ δύο καὶ τριάκοντα, ἐν αἷς ἐστι λεπτότα–
10785   1.49.68.103 : τος καὶ εἰλικρινέστατος ἀὴρ καὶ διαυγής, διορίζων ἐφ´
10786   1.49.68.104 : ἑαυτοῦ τοὺς ἄνω οὐρανούς, ἐκπύρους ὄντας τὴν φύσιν.
10787   1.49.68.105 : Καὶ ἔστιν ἡ διάταξις αὕτη κατ´ εὐθυτενῆ γραμμὴν ἄνωθεν
10788   1.49.68.106 : κάτω ἀκολλητὶ τὴν φύσιν, ὡς εἶναι μοίρας γενικὰς μὲν
10789   1.49.68.107 : τέσσαρας, διαστηματικὰς δὲ δώδεκα, χώρας δὲ ἑξήκοντα.
10790   1.49.68.108 : Ἐν δὲ ταῖς χώραις ταύταις, ἑξήκοντα οὔσαις τὸν ἀριθμόν,
10791   1.49.68.109 : οἰκοῦσιν αἱ ψυχαί, ἑκάστη πρὸς ἣν ἔχει φύσιν, μιᾶς μὲν
10792   1.49.68.110 : καὶ τῆς αὐτῆς συστάσεως οὖσαι, οὐκέτι δὲ τιμῆς. Ὅσῳ 
10793   1.49.68.111 : γὰρ ἑκάστη τῶν χωρῶν ἀπὸ γῆς ὑπερβέβηκε τῆς ἑτέρας,
10794   1.49.68.112 : τοσούτῳ καὶ 〈αἱ〉 ἐν αὐταῖς ψυχαὶ ἑτέρα τὴν ἑτέραν καθ´
10795   1.49.68.113 : ὑπεροχὴν λείπει, ὦ τέκνον, χώρᾳ καὶ τύχῃ.
10796   1.49.68.114 : Τίνες μὲν οὖν εἰς ἑκάτερα τούτων ἀναλύουσι ψυχαί,
10797   1.49.68.115 : ἐντεῦθέν σοι πάλιν, ὦ μεγαλόδοξε Ὧρε, καταλέγειν ἄρξο–
10798   1.49.68.116 : μαι, ἄνωθεν ἐπὶ τὰ πρόσγεια τὴν τάξιν ποιουμένη.’
10799   1.49.69.1 : [<20περὶ ἐμψυχώσεως καὶ μετεμψυχώ–
10800   1.49.69.2 : σεως>20]. (p. 35b Patr.).
10801   1.49.69.3 : ‘Τὸ μεταξὺ γῆς καὶ οὐρανοῦ κεχώρισται, τέκνον Ὧρε,
10802   1.49.69.4 : πρὸς μέτρον καὶ ἁρμονίαν. Αἱ δὲ <20χῶραι>20 αὗται ὑπὸ
10803   1.49.69.5 : τῶν προγόνων καλοῦνται ὑφ´ ὧν μὲν ζῶναι, ὑφ´ ὧν δὲ
10804   1.49.69.6 : στερεώματα, ὑπὸ δὲ ἑτέρων πτυχαί. Ἐν δὲ ταύταις φοι–
10805   1.49.69.7 : τῶσιν αἵ τε ἀπολελυμέναι τῶν σωμάτων ψυχαὶ αἵ τε
10806   1.49.69.8 : μηδέπω ἐνσωματισθεῖσαι. Ἑκάστη δὲ τούτων, ὦ τέκνον,
10807   1.49.69.9 : <20κατὰ τὴν ἀξίαν>20 καὶ χώραν ἔχει· ὥστε τὰς μὲν θείας
10808   1.49.69.10 : καὶ βασιλικὰς ἐν τῇ ὑπεράνω πάντων κατοικεῖν, τὰς δὲ
10809   1.49.69.11 : ἐλαχίστας κατὰ τιμὴν καὶ τὰς ἄλλας ὅσαι εἰσὶ χαμαιπετεῖς
10810   1.49.69.12 : ἐν τῇ ὑποκάτω πάντων, τὰς δὲ μέσας 〈ἐν〉 τῇ μέσῃ. Αἱ
10811   1.49.69.13 : μὲν οὖν εἰς τὸ ἄρχειν καταπεμπόμεναι, ὦ τέκνον Ὧρε, ἐκ
10812   1.49.69.14 : τῶν ὑπεράνω ζωνῶν καταπέμπονται, αἳ καὶ λυθεῖσαι εἰς
10813   1.49.69.15 : τὰς αὐτὰς ἢ καὶ ἔτι ὑπεράνω ἀνέρχονται, πλὴν εἰ μή
10814   1.49.69.16 : τινές τι εἶεν 〈παρὰ〉 τὴν ἀξίαν τῆς ἑαυτῶν φύσεως καὶ
10815   1.49.69.17 : τὴν τοῦ θείου νόμου παραγγελίαν πεπραχυῖαι· ἅσπερ ἡ
10816   1.49.69.18 : ἄνω πρόνοια πρὸς μέτρον τῶν ἁμαρτημάτων εἰς τὰς ὑπο–
10817   1.49.69.19 : κάτω χώρας ἐξορίζει, ὥσπερ καὶ τὰς ὑποδεεστέρας δυνά–
10818   1.49.69.20 : μει τε καὶ ἀξίᾳ ** ἐκ γὰρ κατωτέρων ἐπὶ μείζονας καὶ 
10819   1.49.69.21 : ὑψηλοτέρας ἀνάγει. Εἰσὶ γὰρ ἄνωθέν οἱ δορυφόροι 〈δύο〉
10820   1.49.69.22 : ὄντες τῆς καθόλου προνοίας, ὧν ὃ μὲν ψυχοταμίας, ὃ
10821   1.49.69.23 : δὲ ψυχοπομπός· καὶ ὁ μὲν ψυχοταμίας ψυχῶν **, ὁ δὲ
10822   1.49.69.24 : ψυχοπομπὸς ἀποστολεύς τε καὶ διατάκτης τῶν ἐνσεσω–
10823   1.49.69.25 : ματωμένων ψυχῶν. Καὶ ὃ μὲν τηρεῖ, ὃ δὲ προἵησι κατὰ
10824   1.49.69.26 : γνώμην τοῦ θεοῦ. Τῷ οὖν λόγῳ τούτῳ, ὦ παῖ, καὶ τῇ
10825   1.49.69.27 : ἄνω τῶν πραγμάτων ἐξαλλαγῇ καὶ ἐπὶ γῆς ἐστιν ἡ Φύσις.
10826   1.49.69.28 : πλάστρια γὰρ οὖσα καὶ σκηνοποιὸς ἀγγείῳ εἰσβάλλει τὰς
10827   1.49.69.29 : ψυχάς. Παρεστᾶσι δὲ δύο ἐνέργειαι καὶ αὐτῇ, μνήμη καὶ
10828   1.49.69.30 : ἐμπειρία· καὶ ἡ μὲν μνήμη ἔργον ἔχει τοῦτο, ὅπως ἡ
10829   1.49.69.31 : Φύσις τηρῇ καὶ περικρατῇ τοῦ τε ἑκάστου τύπου ἐξ ἀρ–
10830   1.49.69.32 : χῆς καταβεβλημένου καὶ τοῦ φυράματος τοῦ ἄνω γίγνη–
10831   1.49.69.33 : ται *· ἡ δὲ ἐμπειρία, ὅπως πρὸς ἀνάλογον ἑκάστης
10832   1.49.69.34 : τῶν καταβαινουσῶν ψυχῶν εἰς τὸ σωματισθῆναι καὶ τὸ
10833   1.49.69.35 : πλάσμα [ἐνεργῆ καὶ] γένηται, καὶ ταῖς μὲν ὀξέσι τῶν
10834   1.49.69.36 : ψυχῶν ὀξέα γένηται καὶ τὰ σώματα, ταῖς δὲ βραδέσι βρα–
10835   1.49.69.37 : δέα, ταῖς δὲ ἐνεργέσιν ἐνεργῆ καὶ ταῖς νωθραῖς νωθρὰ
10836   1.49.69.38 : καὶ ταῖς δυναταῖς δυνατὰ καὶ ταῖς δολίαις δόλια, καὶ
10837   1.49.69.39 : ἁπαξαπλῶς ἑκάσταις κατὰ τὸ εἰκός. Οὐ γὰρ ἀσκόπως 
10838   1.49.69.40 : πτηνὰ μὲν ἐπτίλωσε, λογικὰ δὲ περισσαῖς καὶ ἀκριβεστέ–
10839   1.49.69.41 : ραις αἰσθήσεσιν ἐκόσμησε, τετραπόδων δὲ τὰ μὲν κέρασι,
10840   1.49.69.42 : τὰ δὲ ὀδοῦσι, τὰ δὲ ὄνυξι καὶ ὁπλαῖς ἐκαρτέρωσε, τὰ δὲ
10841   1.49.69.43 : ἑρπετὰ εὐχαίτοις σώμασι καὶ εὐυποχωρήτοις ἐμαλάκυνε,
10842   1.49.69.44 : καὶ ὅπως μὴ ἡ τοῦ σώματος ὑγρότης τέλεον ἀσθενὴς
10843   1.49.69.45 : διαμένῃ, ὧν μὲν τὰ στόματα καὶ τοῖς ὀδοῦσιν ἐχαράκωσεν
10844   1.49.69.46 : ὧν δὲ τοὺς ὄγκους ὀξύνας δύναμιν περιέθηκεν (οὕτως
10845   1.49.69.47 : τὰ μὲν τῇ τοῦ θανάτου εὐλαβείᾳ ἰσχυρότερα τῶν ἄλλων)·
10846   1.49.69.48 : τὰ δὲ νηκτά, δειλὰ ὄντα, ἐνοικεῖν ἔδωκε στοιχείῳ, ἐν ᾧ
10847   1.49.69.49 : τὸ φῶς οὐδετέραν ὧν ἔχει δυνάμεων ἐνεργεῖν ἰσχύει (ἐν
10848   1.49.69.50 : γὰρ ὕδατι τὸ πῦρ οὔτε φαίνει οὔτε καίει)· ἕκαστον δὲ
10849   1.49.69.51 : αὐτῶν ἢ φολίσιν ἢ ἀκάνθαις ἐν ὕδατι νηχόμενον φεύγει
10850   1.49.69.52 : ὅπῃ ἂν θέλῃ, τὴν ἰδίαν περιβεβλημένον δειλίαν καὶ σκε–
10851   1.49.69.53 : παστήριον ἔχον εἰς τὸ μὴ ὁρᾶσθαι τὸ ὕδωρ. Εἰς γὰρ
10852   1.49.69.54 : ἕκαστον τῶν σωμάτων τούτων καθ´ ὁμοιότητα ἐγκλείονται
10853   1.49.69.55 : αἱ ψυχαί, ὥστε εἰς μὲν ἀνθρώπους χωρεῖν τὰς κριτικάς,
10854   1.49.69.56 : εἰς δὲ πτηνὰ τὰς ἀπανθρώπους, εἰς δὲ τετράποδα 〈τὰς〉
10855   1.49.69.57 : ἀκρίτους (νόμος γὰρ ἐκείνοις ἐστὶν ἡ ἰσχύς), εἰς δὲ ἑρπετὰ
10856   1.49.69.58 : τὰς δολίας (οὐδὲν γὰρ αὐτῶν ἐξ ἐναντίου ἐπεξέρχεται τοῖς
10857   1.49.69.59 : ἀνθρώποις, λοχήσαντα δὲ καταβάλλει), εἰς δὲ [τὰ] νηκτὰ
10858   1.49.69.60 : τὰς δειλὰς καὶ ὅσα τῶν λοιπῶν στοιχείων ἀπολαύειν
10859   1.49.69.61 : ἀνάξια τυγχάνει. Γίγνεται μὲν οὖν καὶ ἐν ἑκάστῳ 〈εἴδει〉
10860   1.49.69.62 : εὑρεῖν ζῷον τῇ ἰδίᾳ φύσει μὴ καταχρώμενον.’
10861   1.49.69.63 : "Πῶς πάλιν, ὦ τεκοῦσα;" εἶπεν Ὧρος. 
10862   1.49.69.64 : Καὶ ἀπεκρίθη Ἶσις· ‘Ὥστε ἄνθρωπον μέν, ὦ τέκνον,
10863   1.49.69.65 : τὸ κριτικὸν ὑπερβῆναι, τετράπουν δὲ τὴν ἀνάγκην παραλ–
10864   1.49.69.66 : λάξαι, ἑρπετὸν δὲ τὸ δόλιον ἀπολέσαι, καὶ νηκτὸν τῆς
10865   1.49.69.67 : δειλίας καταφρονῆσαι, καὶ πτηνὸν τῆς ἀπανθρωπίας ἐκ–
10866   1.49.69.68 : πεσεῖν. Καὶ τὰ μὲν περὶ τῆς <20διαθέσεως>20 τῶν ἄνω καὶ
10867   1.49.69.69 : τῆς <20καταβάσεως>20 αὐτῶν καὶ τῆς <20σωματουργίας>20
10868   1.49.69.70 : τοσαῦτα.
10869   1.49.69.71 : Συμβαίνει δέ, ὦ τέκνον, ἐν ἑκάστῳ εἴδει εὑρίσκεσθαι
10870   1.49.69.72 : καὶ γένει τῶν προκειμένων <20βασιλικάς>20 τινας ψυχάς, κα–
10871   1.49.69.73 : ταβαίνειν δὲ καὶ ἄλλας ἀλλοίους, τὰς μὲν διαπύρους, τὰς
10872   1.49.69.74 : δὲ ψυχράς, τὰς δὲ ὑπερηφάνους, τὰς μὲν διαπύρους, τὰς
10873   1.49.69.75 : ἐλευθερίους,〉 τὰς δὲ βαναύσους, τὰς δὲ ἐμπείρους, τὰς δὲ
10874   1.49.69.76 : ἀπείρους, τὰς δὲ ἀργάς, τὰς δὲ ἐνεργεῖς, τὰς δὲ ἄλλοτε
10875   1.49.69.77 : ἄλλας οὔσας. Συμβαίνει δὲ τοῦτο παρὰ τὴν τῶν τόπων
10876   1.49.69.78 : θέσιν, ὅθεν εἰς τὸ ἐνσωματισθῆναι καθάλλονται αἱ ψυχαί.
10877   1.49.69.79 : Αἱ μὲν γὰρ ἀπὸ βασιλικοῦ διαζώματος καταπηδῶσι τῆς
10878   1.49.69.80 : ὁμοιοπαθοῦς βασιλικῆς τύχης. Πολλαὶ γάρ εἰσι βασιλεῖαι·
10879   1.49.69.81 : αἳ μὲν γάρ εἰσι ψυχῶν, αἳ δὲ σωμάτων, αἳ δὲ τέχνης,
10880   1.49.69.82 : αἳ δὲ ἐπιστήμης, αἳ δὲ αὖ τῶν καὶ τῶν’.
10881   1.49.69.83 : "Πῶς πάλιν;" εἶπεν Ὧρος.
10882   1.49.69.84 : ‘Οἷον, ὦ τέκνον Ὧρε, ἀπογεγονότων ἤδη ψυχῶν μὲν
10883   1.49.69.85 : Ὄσιρις, ὁ πατήρ σου· σωμάτων δὲ ὁ ἑκάστου ἔθνους 
10884   1.49.69.86 : ἡγεμών· βουλῆς δὲ ὁ πατὴρ πάντων καὶ καθηγητὴς ὁ
10885   1.49.69.87 : τρισμέγιστος Ἑρμῆς· ἰατρικῆς δὲ ὁ Ἀσκληπιὸς ὁ Ἡφαί–
10886   1.49.69.88 : στου· ἰσχύος δὲ καὶ ῥώμης πάλιν Ὄσιρις, μεθ´ ὅν, ὦ
10887   1.49.69.89 : τέκνον, αὐτὸς σύ· φιλοσοφίας δὲ Ἀρνεβεσχῆνις, ποιητι–
10888   1.49.69.90 : κῆς δὲ πάλιν ὁ Ἀσκληπιὸς 〈ὁ〉 Ἰμούθης. Καθόλου γάρ,
10889   1.49.69.91 : ὦ τέκνον, εὑρήσεις, ἐὰν ἐξετάζῃς, πολλοὺς καὶ πολλῶν
10890   1.49.69.92 : ἄρχοντας καὶ πολλοὺς πολλῶν βασιλεύοντας. Ἀλλ´ ὁ
10891   1.49.69.93 : μὲν πάντων κρατῶν, τέκνον, ἐκ τῆς ὑπεράνω χώρας ἐστίν,
10892   1.49.69.94 : ὁ δὲ τῶν κατὰ μέρος ἐκείνην ἔσχε τάξιν, ἀφ´ οὗ τόπου
10893   1.49.69.95 : ἐστίν· βασιλικωτέραν 〈μὲν ...... τοῦ βασιλικοῦ〉 δια–
10894   1.49.69.96 : ζώματος τετευχότες· 〈οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ πυρώδους〉 πυρὸς ἐρ–
10895   1.49.69.97 : γάται γίγνονται καὶ τροφεῖς· οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ὑγροῦ ἐν
10896   1.49.69.98 : ὑγροῖς διαζῶσιν· οἱ δὲ ἀπὸ 〈τοῦ〉 ἐπιστημονικοῦ καὶ τεχνι–
10897   1.49.69.99 : τικοῦ περὶ ἐπιστήμας καταγίγνονται καὶ τέχνας· οἱ δὲ
10898   1.49.69.100 : ἀπὸ 〈τοῦ〉 ἀργοῦ ἀργῶς καὶ ἐπιρρεμβῶς διαζῶσι. Πάντων
10899   1.49.69.101 : γὰρ τῶν ἐπὶ γῆς, ὦ τέκνον, διὰ λόγου καὶ ἔργου πραγμά–
10900   1.49.69.102 : των ἄνω εἰσὶν αἱ πηγαί, μέτρῳ καὶ σταθμῷ ἐπιχύνουσαι
10901   1.49.69.103 : ἡμῖν τὰς οὐσίας, καὶ οὐκ ἔστιν ὃ μὴ ἄνωθεν καταβέβηκε
10902   1.49.69.104 : καὶ πάλιν ἀνέρχεται ἵνα καταβῇ’.
10903   1.49.69.105 : "Πῶς πάλιν λέγεις τοῦτο, ὦ τεκοῦσα, παράδειξον".
10904   1.49.69.106 : Καὶ ἀπεκρίθη Ἶσις πάλιν· ‘Τῆς <20παλινδρομίας>20
10905   1.49.69.107 : ἐναργὲς τοῦτο σημεῖον τοῖς ζῴοις ἐνέθηκεν ἡ ἱερωτάτη φύ–
10906   1.49.69.108 : σις· τοῦτο γὰρ ὃ σπῶμεν ἄνωθεν ἐξ ἀέρος πνεῦμα, τοῦτο 
10907   1.49.69.109 : πάλιν ἄνω πέμπομεν ἵνα λάβωμεν· καὶ εἰσίν, ὦ τέκνον,
10908   1.49.69.110 : τούτου τοῦ ἐνεργήματος τεχνίτιδες ἐν ἡμῖν φῦσαι, αἳ ἐπει–
10909   1.49.69.111 : δὰν μύσωσι τὰ δεκτικὰ ἑαυτῶν τοῦ πνεύματος στόματα,
10910   1.49.69.112 : τότε ἡμεῖς οὐκέτι ὧδέ ἐσμεν, ἀλλ´ ἀναβεβήκαμεν.
10911   1.49.69.113 : Προσεπιγίγνεται δέ, ὦ παῖ μεγαλόδοξε, καὶ ἕτερά
10912   1.49.69.114 : τινα ἡμῖν ἐκτὸς 〈τῆς〉 τοῦ φυράματος συσταθμίας’.
10913   1.49.69.115 : "Τί δέ ἐστιν", Ὧρος εἶπε, "τὸ <20φύραμα>20 τοῦτο, ὦ
10914   1.49.69.116 : τεκοῦσα";
10915   1.49.69.117 : Σύνοδός ἐστι καὶ κρᾶσις τῶν τεσσάρων στοιχείων, ἐξ
10916   1.49.69.118 : ἧς κράσεως καὶ συνόδου ἀναθυμιᾶταί τις ἀτμός, ὃς περι–
10917   1.49.69.119 : ειλεῖται μὲν τῇ ψυχῇ, διατρέχει δὲ ἐν 〈τῷ〉 σώματι, ἀμ–
10918   1.49.69.120 : φοτέροις μεταδιδοὺς [τουτέστι τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ] τῆς
10919   1.49.69.121 : ἰδίας ποιότητος· καὶ οὕτως αἱ <20διαφοραὶ>20 τῶν ψυχικῶν
10920   1.49.69.122 : καὶ τῶν σωματικῶν ἐναλλοιώσεων γίνονται. Εἰ μὲν γὰρ
10921   1.49.69.123 : κατὰ τὴν σωματικὴν διάπηξιν πλεονάσειε τὸ <20πῦρ,>20 τὸ
10922   1.49.69.124 : τηνικαῦτα ἡ ψυχὴ θερμὴ τὴν φύσιν ὑπάρχουσα καὶ ἕτερον
10923   1.49.69.125 : θερμὸν προσλαβοῦσα, ἐκπυρωδεστέρα γενομένη, ποιεῖ τὸ
10924   1.49.69.126 : ζῷον ἐνεργότερον καὶ θυμικόν, τὸ δὲ σῶμα ὀξὺ καὶ εὐκί–
10925   1.49.69.127 : νητον· εἰ δὲ πλεονάσειεν ὁ ἀήρ, τὸ τηνικαῦτα καὶ κοῦφον
10926   1.49.69.128 : καὶ πηδητικὸν καὶ ἀνέδραστον γίνεται τὸ ζῷον καὶ ψυχῇ
10927   1.49.69.129 : καὶ σώματι. Εἰ δὲ τὸ <20ὕδωρ>20 πλεονάσειε, τὸ τηνικαῦτα
10928   1.49.69.130 : καὶ τὸ ζῷον τῇ μὲν ψυχῇ γίγνεται εὔρουν τε καὶ εὐφυὲς
10929   1.49.69.131 : καὶ εὐπερίχυτον ἱκανῶς τε τοῖς ἄλλοις ἐπιπεσεῖν καὶ κολ–
10930   1.49.69.132 : ληθῆναι δυνάμενον, διὰ τὸ πρὸς τὰ ἄλλα ἑνωτικὸν καὶ
10931   1.49.69.133 : κοινωνικὸν τοῦ ὕδατος· ἐφιζάνει γὰρ πᾶσι, καὶ πολὺ μὲν 
10932   1.49.69.134 : ὂν εἰς ἑαυτὸ ἀναλύει καὶ περιλαμβάνει, ὀλίγον δ´ ὑπάρ–
10933   1.49.69.135 : χον καὶ καταδῦσαν, ἐκεῖνο γίγνεται ᾧ ἐμίγη. τὰ μέντοι
10934   1.49.69.136 : σώματα ὑπὸ πλαδαρότητος καὶ χαυνότητος εἰς περίσφιγξιν
10935   1.49.69.137 : οὐκ ἄγεται, ἀλλὰ μικρᾷ τινι νόσου ἀφορμῇ λύεται, καὶ
10936   1.49.69.138 : τοῦ ἰδίου συνδέσμου κατ´ ὀλίγον ἐκπίπτει. Εἰ δὲ τὸ
10937   1.49.69.139 : <20γεῶδες>20 πλεονάσειε, τὸ τηνικαῦτα ἀμβλεῖα μὲν τοῦ ζῴου
10938   1.49.69.140 : ἡ ψυχὴ γίνεται, οὐκ ἔχουσα τὴν σωματικὴν ἀραιότητα
10939   1.49.69.141 : εὔλυτον οὐδὲ τὸ δι´ οὗ πηδήσεται, πεπαχυμμένων τῶν
10940   1.49.69.142 : αἰσθητικῶν μερῶν, ἀλλὰ ἔνδον μένει παρ´ ἑαυτῇ ὑπὸ
10941   1.49.69.143 : βάρους καὶ πυκνότητος πεδηθεῖσα, τὸ δὲ σῶμα στερεὸν
10942   1.49.69.144 : μέν, ἀλλὰ ἀργὸν καὶ βαρὺ καὶ μετὰ βίας ὑπὸ τῆς προαιρέ–
10943   1.49.69.145 : σεως μετακινούμενον. Εἰ δὲ <20σύμμετρος>20 γένοιτο ἡ πάν–
10944   1.49.69.146 : των σύστασις, τότε τὸ ζῷον θερμὸν εἰς πρᾶξιν, κοῦφον
10945   1.49.69.147 : δὲ εἰς κίνησιν, εὔκρατον δὲ εἰς ἁφήν, γενναῖον δὲ εἰς πῆξιν
10946   1.49.69.148 : κατασκευάζεται.
10947   1.49.69.149 : Ὅσα οὖν τῷδε τῷ λόγῳ κεκοινώνηκε πλείονος μὲν
10948   1.49.69.150 : πυρὸς καὶ πνεύματος, ταῦτα <20ἀπωρνέωται>20 καὶ ἄνω παρ´
10949   1.49.69.151 : ἐκείνοις πολιτεύεται τοῖς στοιχείοις, ἐξ ὧν καὶ ἐγένετο.
10950   1.49.69.152 : Ὅσα δὲ πλείονος μὲν πυρός, ὀλίγου δὲ πνεύματος, ὕδατος
10951   1.49.69.153 : δὲ καὶ γῆς ἴσης, ταῦτα <20ἀπηνθρώπισται,>20 καὶ τῷ ζῴῳ τὸ
10952   1.49.69.154 : περισσὸν τοῦ θερμοῦ εἰς σύνεσιν ἐτράπη· ὁ γὰρ ἐν ἡμῖν
10953   1.49.69.155 : νοῦς θερμόν τι χρῆμά ἐστιν, ὃ καίειν μὲν οὐκ οἶδε, δια–
10954   1.49.69.156 : δύνειν δὲ κατὰ πάντων [καὶ] ἐπίσταται. Ὅσα δὲ πλείονος
10955   1.49.69.157 : μὲν ὕδατος, πλείονος δὲ γῆς, μετρίου δὲ πνεύματος, [καὶ] 
10956   1.49.69.158 : ὀλίγου δὲ πυρός, ταῦτ´ <20ἀποτεθηρίωται,>20 τῇ δὲ τοῦ θερμοῦ
10957   1.49.69.159 : περιουσίᾳ ἀλκιμώτερα γέγονε τῶν ἄλλων. Ὅσα δὲ γῆς καὶ
10958   1.49.69.160 : ὕδατος ἴσων κεκοινώνηκε, ταῦτα <20ἀφηρπέτωται>20 καὶ τῇ τοῦ
10959   1.49.69.161 : πυρὸς στερήσει ἄτολμα γέγονε καὶ ἀπαρρησίαστα, τῇ δὲ
10960   1.49.69.162 : τοῦ ὕδατος κοινωνίᾳ ψυχρὰ ἐγένετο, τῇ δὲ τῆς γῆς βαρέα
10961   1.49.69.163 : καὶ νωθρά, τῇ δὲ τοῦ πνεύματος εὐκίνητα, εἰ 〈ἐν〉 προ–
10962   1.49.69.164 : αιρέσει τὸ κινεῖσθαι. Ὅσα δὲ πλείονος μὲν ὑγροῦ, ὀλίγου
10963   1.49.69.165 : δὲ ξηροῦ, ταῦτα <20ἀπιχθύωται>20 καὶ τῇ μὲν τοῦ θερμοῦ
10964   1.49.69.166 : καὶ ἀέρος στερήσει δειλά ἐστι καὶ αὐτά, τῇ δὲ τοῦ ὑγροῦ
10965   1.49.69.167 : περιουσίᾳ καὶ τῇ τοῦ γεώδους παρουσίᾳ ἐν λελυμένῃ γῇ
10966   1.49.69.168 : καὶ ὕδατι διὰ τὸ συγγενὲς κατοικεῖ. Καὶ πρὸς μὲν τὴν
10967   1.49.69.169 : τοῦ ἑκάστου στοιχείου μοῖραν καὶ τῆς μοίρας τὴν περιοχὴν
10968   1.49.69.170 : καὶ τὰ σώματα ἡλικιάζεται· καὶ πρὸς τὴν ὀλιγομετρίαν
10969   1.49.69.171 : τὰ λοιπὰ ζῷα μεμετροποίηται, πρὸς ἐνέργειαν τὴν ἑκάστῳ
10970   1.49.69.172 : τῶν στοιχείων οὐσιομετρίαν.
10971   1.49.69.173 : Καὶ ἔτι, ὦ παῖ περιπόθητε, λέγω, ὅτι ἐκ ταύτης τῆς
10972   1.49.69.174 : οὕτω συστάσεως ἡ κατὰ τὴν πρώτην σύνοδον γενομένη
10973   1.49.69.175 : κρᾶσις καὶ ὁ ἐκ ταύτης ἀναθυμιώμενος ἀτμὸς ἐφ´ ὅσον
10974   1.49.69.176 : τὴν ἰδίαν τηροῦσιν ἰδιότητα, ὥστε τὸ μὲν θερμὸν ἕτερον
10975   1.49.69.177 : μὴ λαβεῖν θερμόν, μηδὲ τὸ ἀερῶδες πνεῦμα ἕτερον, μηδὲ
10976   1.49.69.178 : τὸ ὑγρὸν ἑτέραν ὑγρασίαν, μηδὲ τὸ γεῶδες ἑτέραν πυκνό–
10977   1.49.69.179 : τητα, τὸ τηνικαῦτα τὸ ζῷον <20ὑγιαίνει.>20 Ἐπὰν γὰρ μὴ οὕτως
10978   1.49.69.180 : μένῃ, ὦ τέκνον, ἐφ´ οἷς ἔσχεν ἐξ ἀρχῆς μέτροις, ἀλλ´ ἤτοι 
10979   1.49.69.181 : πλεονάσῃ ταῦτα, οὐκ ἐνεργείᾳ λέγω 〈τῇ〉 κατὰ περιοχὴν
10980   1.49.69.182 : οὐδὲ τῇ κατ´ αὔξησιν γινομένῃ μεταβολῇ τοῦ γένους καὶ
10981   1.49.69.183 : τῶν σωμάτων, ἀλλὰ τῇ ὡς προέφαμεν συστατικῇ τῶν
10982   1.49.69.184 : στοιχείων κράσει, ὥστε τὸ μὲν θερμὸν ἐπὶ πλέον αὐξη–
10983   1.49.69.185 : θῆναι ἢ ἐπὶ πλέον ἐλαττωθῆναι, τὰ δὲ ἄλλα ὁμοίως,
10984   1.49.69.186 : 〈τὸ〉 τηνικαῦτα [οὕτως] <20νοσεῖ>20 τὸ ζῷον. Ἐπὰν γὰρ οὕτως
10985   1.49.69.187 : διατεθῇ τό τε θερμὸν καὶ τὸ ἀερῶδες, ἃ δὴ σύσκηνά ἐστι
10986   1.49.69.188 : τῆς ψυχῆς, τότε ἐν ἀλληγορίαις καὶ ἐκστάσεσι γίγνεται τὸ
10987   1.49.69.189 : ζῷον· πεπύκνωται γὰρ τὰ στοιχεῖα, δι´ ὧν διαφθείρεται
10988   1.49.69.190 : τὰ σώματα. Αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ γεῶδές ἐστιν ἡ τοῦ σώ–
10989   1.49.69.191 : ματος πῆξις, τὸ δὲ ὑγρὸν ἡ ἐν τούτῳ ἐστὶν εἰς συμπαγίαν
10990   1.49.69.192 : περίχυσις, τὸ δὲ ἀερῶδές ἐστι τὸ ἐν ἡμῖν κινητικόν, καὶ
10991   1.49.69.193 : τούτων πάντων διεγερτικὸν τὸ πῦρ. Τοιγαροῦν ὁ ἐκ τῆς
10992   1.49.69.194 : πρώτης συνόδου καὶ κράσεως τῶν στοιχείων γιγνόμενος
10993   1.49.69.195 : ἀτμὸς καὶ ὡσανεὶ ἔξαψις καὶ ἀναθυμίασις[, ὁποῖος ἂν ᾖ,]
10994   1.49.69.196 : παραμιγεὶς τῇ ψυχῇ ἄγει αὐτὴν εἰς ἑαυτόν, ὡς ἂν ἔχῃ
10995   1.49.69.197 : φύσεως, εἴτε σπουδαίως, εἴτε μή. Τῇ γὰρ ἐξ ἀρχῆς πρὸς
10996   1.49.69.198 : αὐτὸν οἰκειότητι καὶ συντροφίᾳ ἐπιμένουσα ἡ ψυχὴ τὴν
10997   1.49.69.199 : τάξιν διατηρεῖ. Ὅταν δὲ ἐπιπροσγένηται ἤτοι τῷ ὅλῳ
10998   1.49.69.200 : συγκράματι ἢ καὶ μέρεσιν ἢ μέρει αὐτοῦ ἔξωθέν τις
10999   1.49.69.201 : πλείων μοῖρα τοῦ προκαταβεβλημένου, τότε καὶ ὁ ἐντεῦ–
11000   1.49.69.202 : θεν μεταλλοιούμενος ἀτμὸς μεταλλοιοῖ ἤτοι τὴν τῆς ψυχῆς
11001   1.49.69.203 : διάθεσιν ἢ τὴν τοῦ σώματος. Τὸ γὰρ πῦρ καὶ τὸ πνεῦμα,
11002   1.49.69.204 : ἀνωφερῆ ὄντα, ἐπὶ τὴν ψυχήν, ὁμοιόχωρον αὐτοῖς ὑπάρ– 
11003   1.49.69.205 : χουσαν, ἀνατρέχει· τὸ δὲ ὑγρὸν καὶ τὸ γεῶδες, κατωφερῆ
11004   1.49.69.206 : ὄντα, τῷ σώματι, ὁμοιέδρῳ ὄντι, ἐφιζάνει.
11005   1.50.t.1 : {1Περὶ αἰσθήσεως καὶ αἰσθητῶν καὶ εἰ ἀληθεῖς αἱ
11006   1.50.t.2 : αἰσθήσεις.}1
11007   1.50.1.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 8, 2 p. 394, 10 Diels.).〉
11008   1.50.1.2 : <20Ἐπίκουρος·>20 τό 〈τε〉 μόριόν ἐστιν ἡ αἴσθησις, ἥτις
11009   1.50.1.3 : ἐστὶ〈ν ἡ〉 δύναμις, καὶ τὸ ἐπαίσθημα, ὅπερ ἐστὶ τὸ ἐνέρ–
11010   1.50.1.4 : γημα· ὥστε διχῶς παρ´ αὐτῷ λέγεσθαι αἴσθησιν μὲν τὴν
11011   1.50.1.5 : δύναμιν, αἴσθησιν δὲ τὸ ἐνέργημα.
11012   1.50.2a.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 8, 3 p. 394, 16 Diels.).〉
11013   1.50.2a.2 : <20Πλάτων>20 τὴν αἴσθησιν ἀποφαίνεται ψυχῆς καὶ σώ–
11014   1.50.2a.3 : ματος κοινωνίαν πρὸς τὰ ἐκτός· ἡ μὲν γὰρ δύναμις ψυχῆς,
11015   1.50.2a.4 : τὸ δὲ ὄργανον σώματος, ἄμφω δὲ διὰ φαντασίας ἀντι–
11016   1.50.2a.5 : ληπτικὰ τῶν ἔξωθεν.
11017   1.50.3.1 : Λέγει δὲ ἐν τῷ Φιλήβῳ
11018   1.50.3.2 : (p. 34A) ὧδε·
11019   1.50.3.3 : "Τὸ δὲ ἐν ἑνὶ πάθει τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα κοινῇ
11020   1.50.3.4 : γιγνόμενον κοινῇ καὶ κινεῖσθαι, ταύτην δὲ τὴν κίνησιν
11021   1.50.3.5 : ὀνομάζων αἴσθησιν οὐκ ἀπὸ τρόπου φθέγγοιο ἄν; —
11022   1.50.3.6 : Ἀληθέστατα λέγεις." 
11023   1.50.3-6.n : 〈<21Aetii>21 (IV 8, 4–7 p. 394, 21 Diels.).〉
11024   1.50.3.1 : Κατὰ τοὺς <20Περιπατητικοὺς>20 τετραχῶς·
11025   1.50.3.2 : ἐξ οὗ τὸ ἡγεμονικόν, δι´ οὗ τὸ ὄργανον καὶ αἰσθητήριον,
11026   1.50.3.3 : καθ´ ὃ ἡ ἐνέργεια, καὶ 〈οὗ〉 ἕνεκα τὸ αἰσθητόν.
11027   1.50.4.1 : <20Λεύκιππος, Δημόκριτος>20 τὰς αἰσθή–
11028   1.50.4.2 : σεις καὶ τὰς νοήσεις ἑτεροιώσεις εἶναι τοῦ σώματος.
11029   1.50.5.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὴν αἴσθη–
11030   1.50.5.2 : σιν ἑτεροίωσιν αἰσθητοῦ καὶ μεσότητα· κοινὴν δὲ αἴσθησιν
11031   1.50.5.3 : τὴν τῶν συνθέτων εἰδῶν κριτικήν, εἰς ἣν πᾶσαι συμ–
11032   1.50.5.4 : βάλλουσιν αἱ ἁπλαῖ τὰς ἰδίας ἑκάστη 〈φαντασίας〉, ἐν ᾗ τὸ
11033   1.50.5.5 : μεταβατικὸν ἀφ´ ἑτέρου εἰς ἕτερον οἷον σχήματος 〈καὶ〉
11034   1.50.5.6 : κινήσεως σώματος, ἐν μεθορίῳ τοῦ λογικοῦ καὶ τοῦ ἀλόγου,
11035   1.50.5.7 : μνήμης καὶ νοῦ μετέχουσα, διατείνουσα καὶ ἐπὶ τὰ ἄλογα
11036   1.50.5.8 : τῶν ζῴων, καθὸ ποσὴν διανοίας ἀναλογίαν ἔχει· κοινὰ δ´
11037   1.50.5.9 : ἐστὶν ὄψεως μὲν καὶ ἁφῆς σχῆμα, ὄψεως δὲ καὶ ἀκοῆς
11038   1.50.5.10 : διάστημα, πασῶν δὲ κίνησις καὶ μέγεθος καὶ ἀριθμός.
11039   1.50.6.1 : 〈Οἱ〉 <20Στωικοὶ>20 τήνδε τὴν κοινὴν αἴσθησιν
11040   1.50.6.2 : ἐντὸς <20ἁφὴν>20 προσαγορεύουσι, καθ´ ἣν καὶ ἡμῶν αὐτῶν
11041   1.50.6.3 : ἀντιλαμβανόμεθα.
11042   1.50.7.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 10, 3 p. 399, 13 Diels.).〉
11043   1.50.7.2 : †<20πελλῆς>20 πλείους αἰσθήσεις εἶναι περὶ τὰ ἄλογα ζῷα. 
11044   1.50.8-9.n : 〈<21Aetii>21 (IV 10, 5. 6 p. 399, 19 Diels.).〉
11045   1.50.8.1 : <20Δημόκριτος>20 πλείους μὲν εἶναι τὰς αἰ–
11046   1.50.8.2 : σθήσεις τῶν αἰσθητῶν, τῷ δὲ μὴ ἀναλογίζειν τὰ αἰσθητὰ
11047   1.50.8.3 : τῷ πλήθει λανθάνειν.
11048   1.50.9.1 : Οἱ δ´ <20ἄλλοι>20 παρίσους.
11049   1.50.10-16.n : 〈<21Aetii>21 (IV 8, 8–14 p. 395, 20 Diels.).〉
11050   1.50.10.1 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 σωμάτων τὰς αἰσθήσεις.
11051   1.50.11.1 : Οἱ <20ἀπὸ τῶν ἀρχαίων>20 τῶν περὶ τὰ
11052   1.50.11.2 : σώματα ἀσωμάτων λόγων ἅπερ ἤδη σχήματα προσαγο–
11053   1.50.11.3 : ρεύουσι.
11054   1.50.12.1 : <20Λεύκιππος, Δημόκριτος, Ἐπίκου–
11055   1.50.12.2 : ρος>20 τὴν αἴσθησιν καὶ τὴν νόησιν γίνεσθαι εἰδώλων ἔξωθεν
11056   1.50.12.3 : προσιόντων· μηδενὶ γὰρ ἐπιβάλλειν μηδετέραν χωρὶς τοῦ
11057   1.50.12.4 : προσπίπτοντος.
11058   1.50.13.1 : <20Οἱ ἄλλοι>20 εἰδῶν ἢ σχημάτων ἑτεροιώσει
11059   1.50.13.2 : 〈ἢ〉 ἐν ψυχῇ τυπώσει, ἀπορροίαις πάντως μᾶλλον ἢ εἰ–
11060   1.50.13.3 : δώλοις.
11061   1.50.14.1 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 πᾶσαν αἴσθησιν εἶναι συγκα–
11062   1.50.14.2 : τάθεσιν καὶ κατάληψιν.
11063   1.50.15.1 : Οἱ <20Ἀκαδημαικοὶ>20 μὴ εἶναι τὰς αἰσθή–
11064   1.50.15.2 : σεις μήτε καταλήψεις μήτε συγκαταθέσεις.
11065   1.50.16.1 : Οἱ <20Περιπατητικοὶ>20 οὐκ ἄνευ μὲν
11066   1.50.16.2 : συγκαταθέσεως τὰς αἰσθήσεις, οὐ μέντοι συγκαταθέσεις. 
11067   1.50.7-24.n : 〈<21Aetii>21 (IV 9, 1–8 p. 396, 11 sqq. Diels.).〉
11068   1.50.17.1 : <20Πυθαγόρας, Ἐμπεδοκλῆς, Ξενο–
11069   1.50.17.2 : φάνης, Παρμενίδης, Ζήνων, Μέλισσος, Ἀνα–
11070   1.50.17.3 : ξαγόρας, Δημόκριτος, Μητρόδωρος, Πρωταγό–
11071   1.50.17.4 : ρας, Πλάτων>20 ψευδεῖς εἶναι τὰς αἰσθήσεις.
11072   1.50.18.1 : <20Οἱ ἀπὸ τῆς Ἀκαδημίας>20 ὑγιεῖς μέν,
11073   1.50.18.2 : ὅτι δι´ αὐτῶν οἷόν τε λαβεῖν ἀληθινὰς φαντασίας, οὐ
11074   1.50.18.3 : μὴν ἀκριβεῖς.
11075   1.50.19.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὴν αἴσθησιν
11076   1.50.19.2 : μὴ πλανᾶσθαι περὶ τὸ ἴδιον, περὶ δὲ τὸ συμβεβηκός.
11077   1.50.20.1 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 τὰς μὲν αἰσθήσεις ἀληθεῖς,
11078   1.50.20.2 : τῶν δὲ φαντασιῶν τὰς μὲν ἀληθεῖς τὰς δὲ ψευδεῖς.
11079   1.50.21.1 : <20Ἐπίκουρος>20 πᾶσαν αἴσθησιν καὶ πᾶσαν
11080   1.50.21.2 : φαντασίαν ἀληθῆ, τῶν δὲ δοξῶν τὰς μὲν ἀληθεῖς τὰς δὲ
11081   1.50.21.3 : ψευδεῖς. Καὶ ἡ μὲν αἴσθησις μοναχῶς ψευδοποιεῖται
11082   1.50.21.4 : κατὰ νοητά, ἡ δὲ φαντασία διχῶς [νοεῖται]· καὶ γὰρ αἰσθη–
11083   1.50.21.5 : τῶν ἐστι φαντασία καὶ νοητῶν.
11084   1.50.22.1 : <20Παρμενίδης, Ἐμπεδοκλῆς, Ἀνα–
11085   1.50.22.2 : ξαγόρας, Δημόκριτος, Ἐπίκουρος, Ἡρακλείδης>20
11086   1.50.22.3 : παρὰ τὰς συμμετρίας τῶν πόρων τὰς κατὰ μέρος αἰσθή–
11087   1.50.22.4 : σεις γίνεσθαι τοῦ οἰκείου, τῶν αἰσθητῶν ἑκάστου ἑκάστῃ
11088   1.50.22.5 : ἐναρμόττοντος.
11089   1.50.23.1 : <20Οἱ Περιπατητικοὶ>20 παρὰ τὰς δυνά–
11090   1.50.23.2 : μεις τῶν αἰσθητηρίων. 
11091   1.50.24.1 : Οἱ μὲν <20ἄλλοι>20 φύσει τὰ αἰσθητά, <20Λεύ–
11092   1.50.24.2 : κιππος>20 δέ, <20Δημόκριτος>20 καὶ <20Διογένης>20 νόμῳ, τοῦτο
11093   1.50.24.3 : δ´ ἐστὶ δόξῃ καὶ πάθεσι τοῖς ἡμετέροις· μηδὲν δ´ εἶναι
11094   1.50.24.4 : ἀληθὲς μηδὲ καταληπτὸν ἐκτὸς τῶν πρώτων στοιχείων,
11095   1.50.24.5 : ἀτόμων καὶ κενοῦ· ταῦτα γὰρ εἶναι μόνα φύσει, τὰ δ´ ἐκ
11096   1.50.24.6 : τούτων, θέσει καὶ τάξει καὶ σχήματι διαφέροντα ἀλλήλων,
11097   1.50.24.7 : συμβεβηκότα.
11098   1.50.25.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 9, 14 p. 398, 8 Diels.).〉
11099   1.50.25.2 : <20Παρμενίδης, Ἐμπεδοκλῆς>20 ἐλλείψει τροφῆς τὴν
11100   1.50.25.3 : ὄρεξιν.
11101   1.50.26-30.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 9, 9–13 p. 397, 19 sq. Diels.).〉
11102   1.50.26.1 : <20Οἱ τὰ ἄτομα καὶ οἱ τὰ ὁμοιομερῆ
11103   1.50.26.2 : καὶ οἱ τὰ ἀμερῆ καὶ τὰ ἐλάχιστα>20 πάντ´ ἐν πᾶσι τὰ
11104   1.50.26.3 : αἰσθητὰ ἀναμεμῖχθαι καὶ μηδὲν αὐτῶν εἰλικρινὲς ὑπάρ–
11105   1.50.26.4 : χειν, παρὰ δὲ τὰς ἐπικρατείας ὀνομάζεσθαι τοῖον ἢ τοῖον
11106   1.50.26.5 : καὶ παρὰ τὴν πολυαύγειαν.
11107   1.50.27.1 : <20Πυθαγόρας>20 καὶ <20Πλάτων>20
11108   1.50.27.2 : καθαρὸν ἕκαστον εἶναι τῶν αἰσθητῶν ἐξ ἑκάστου στοι–
11109   1.50.27.3 : χείου προερχόμενον. Πρὸς μὲν οὖν τὴν ὅρασιν τὸ αἰθε–
11110   1.50.27.4 : ρῶδες πεφυκέναι, πρὸς δὲ τὴν ἀκοὴν τὸ πνευματικόν,
11111   1.50.27.5 : πρὸς δὲ τὴν ὄσφρησιν τὸ πυρῶδες, πρὸς δὲ τὴν γεῦσιν
11112   1.50.27.6 : τὸ ὑγρόν, πρὸς δὲ τὴν ἁφὴν τὸ γεῶδες.
11113   1.50.28.1 : <20Ἐπίκουρος>20 τῶν αἰσθητῶν 〈τὰς〉 ἡδονὰς
11114   1.50.28.2 : ἤδη καὶ τὰς λύπας.
11115   1.50.29.1 : <20Οἱ Περιπατητικοὶ>20 τῶν νοητῶν· οὐ
11116   1.50.29.2 : γὰρ πᾶσι φαίνεται τὰ αὐτὰ ἡδέα τε καὶ λυπηρὰ καθάπερ
11117   1.50.29.3 : λευκά τε καὶ μέλανα. 
11118   1.50.30.1 : <20Χρύσιππος>20 τὸ μὲν γενικὸν ἡδὺ νοητόν,
11119   1.50.30.2 : τὸ δὲ εἰδικὸν καὶ προσπῖπτον ἤδη αἰσθητόν.
11120   1.50.31-35.n : 〈<21Aetii>21 (IV 9, 15–20) p. 398, 10 sq. Diels.〉
11121   1.50.31.1 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὰς ἡδονὰς γίνεσθαι τοῖς
11122   1.50.31.2 : μὲν ὁμοίοις [τῶν ὁμοίων], κατὰ δὲ τὸ ἐλλεῖπον πρὸς
11123   1.50.31.3 : τὴν ἀναπλήρωσιν, ὥστε τῷ ἐλλείποντι ἡ ὄρεξις τοῦ ὁμοίου·
11124   1.50.31.4 : τὰς δ´ ἀλγηδόνας τοῖς ἐναντίοις, ἠλλοτριῶσθαι γὰρ πρὸς
11125   1.50.31.5 : ἄλληλα ὅσα διαφέρει κατά τε τὴν σύγκρισιν καὶ τὴν τῶν
11126   1.50.31.6 : στοιχείων κρᾶσιν.
11127   1.50.32.1 : <20Ἀναξαγόρας>20 πᾶσαν αἴσθησιν μετὰ
11128   1.50.32.2 : πόνου.
11129   1.50.33.1 : <20Οἱ ἄλλοι>20 ἐπιγίγνεσθαι ἤτοι ἡδονὴν ἢ
11130   1.50.33.2 : πόνον οὐδὲ συμπεφυκέναι.
11131   1.50.34.1 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 τὸν σοφὸν αἰσθήσει
11132   1.50.34.2 : καταληπτὸν ἀπὸ τοῦ εἴδους τεκμηριωδῶς· <20οἱ Ἀκαδη–
11133   1.50.34.3 : μαικοὶ>20 λόγῳ γνώριμον· <20Ἐπίκουρος>20 σοφῷ μόνῳ τὸν
11134   1.50.34.4 : σοφόν.
11135   1.50.35.1 : <20Δημόκριτος>20 τὰ νεκρὰ τῶν σωμάτων
11136   1.50.35.2 : αἰσθάνεσθαι.
11137   1.50.36.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαί–
11138   1.50.36.2 : δωνος>20 (p. 60B. C).
11139   1.50.36.3 : Ὡς ἄτοπον, ἔφη, ὦ ἄνδρες, ἔοικεν εἶναι τοῦτο ὃ κα–
11140   1.50.36.4 : λοῦσιν οἱ ἄνθρωποι ἡδύ· ὡς θαυμασίως πέφυκε πρὸς τὸ
11141   1.50.36.5 : δοκοῦν ἐναντίον εἶναι, τὸ λυπηρόν, τῷ ἅμα μὲν αὐτὼ μὴ
11142   1.50.36.6 : θέλειν παραγίγνεσθαι τῷ ἀνθρώπῳ, ἐὰν δέ τις διώκῃ τὸ 
11143   1.50.36.7 : ἕτερον καὶ λαμβάνῃ, σχεδόν τι ἀναγκάζεσθαι ἀεὶ λαμβά–
11144   1.50.36.8 : νειν καὶ τὸ ἕτερον, ὥσπερ ἐκ μιᾶς κορυφῆς ἡμμένω δύ´
11145   1.50.36.9 : ὄντε· κἀμοὶ δοκεῖ, ἔφη, εἰ ἐνενόησεν αὐτὰ Αἴσωπος, μῦθον
11146   1.50.36.10 : ἂν συνθεῖναι, ὡς ὁ θεὸς βουλόμενος αὐτὰ διαλλάξαι πο–
11147   1.50.36.11 : λεμοῦντα, ἐπειδὴ οὐκ ἐδύνατο, συνῆψεν εἰς ταὐτὸν αὐτῶν
11148   1.50.36.12 : τὰς κορυφάς, καὶ διὰ ταῦτα ᾧ ἂν τὸ ἕτερον παραγένηται,
11149   1.50.36.13 : ἐπακολουθεῖ ὕστερον καὶ τὸ ἕτερον. Ὥσπερ οὖν καὶ αὐτῷ
11150   1.50.36.14 : μοι ἔοικεν, ἐπειδὴ ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ ἦν ἐν τῷ σκέλει τὸ
11151   1.50.36.15 : ἀλγεῖν, ἥκειν δὴ φαίνεται ἐπακολουθοῦν τὸ ἡδύ.
11152   1.50.37.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Θεαιτήτου>20
11153   1.50.37.2 : (p. 152C; 153D–154B).
11154   1.50.37.3 : Φαντασία ἄρα καὶ αἴσθησις ταὐτὸν ἔν τε θερμοῖς καὶ
11155   1.50.37.4 : πᾶσι τοῖς τοιούτοις· οἷα γὰρ αἰσθάνεται ἕκαστος, τοιαῦτα
11156   1.50.37.5 : ἑκάστῳ καὶ κινδυνεύει εἶναι ..... Ὑπόλαβε τοίνυν, ὦ ἄριστε,
11157   1.50.37.6 : οὑτωσὶ καὶ τὰ ὄμματα πρῶτον· ὃ δὴ καλεῖς χρῶμα λευ–
11158   1.50.37.7 : κόν, μὴ εἶναι αὐτὸ ἕτερόν τι ἔξω τῶν σῶν ὀμμάτων μηδ´
11159   1.50.37.8 : ἐν τοῖς ὄμμασι· μηδέ τιν´ αὐτῷ χώραν ἀποτάξῃς· ἤδη
11160   1.50.37.9 : γὰρ ἂν εἴη τε ἄν που ἐν τάξει καὶ μένον καὶ οὐκ ἂν ἐν
11161   1.50.37.10 : γενέσει γίγνοιτο. {—}Ἀλλὰ πῶς; {—}Ἑπόμεθα τῷ ἄρτι
11162   1.50.37.11 : λόγῳ, μηδὲν αὐτὸ καθ´ αὑτὸ ἓν ὂν τιθέντες· καὶ ἡμῖν
11163   1.50.37.12 : οὕτω μέλαν τε καὶ λευκὸν καὶ ὁτιοῦν ἄλλο χρῶμα ἐκ τῆς
11164   1.50.37.13 : προσβολῆς τῶν ὀμμάτων πρὸς τὴν προσήκουσαν φορὰν
11165   1.50.37.14 : φανεῖται γεγενημένον, καὶ ὃ δὴ ἕκαστον εἶναί φαμεν
11166   1.50.37.15 : χρῶμα, οὔτε τὸ προσβάλλον οὔτε τὸ προσβαλλόμενον ἔσται,
11167   1.50.37.16 : ἀλλὰ μεταξύ τι ἑκάστῳ ἴδιον γεγονός· ἢ σὺ διισχυρίσαι´ 
11168   1.50.37.17 : ἂν ὡς οἷον σοὶ φαίνεται ἕκαστον χρῶμα, τοιοῦτον καὶ
11169   1.50.37.18 : κυνὶ καὶ ὁτῳοῦν ζῴῳ; {—}Μὰ Δί´ οὐκ ἔγωγε. {—}Τί;
11170   1.50.37.19 : ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ἆρ´ ὅμοιον καὶ σοὶ φαίνεται ὁτιοῦν, ἔχεις
11171   1.50.37.20 : τοῦτο ἰσχυρῶς, ἢ πολὺ μᾶλλον, ὅτι οὐδὲ σοὶ ταὐτὸν
11172   1.50.37.21 : διὰ τὸ μηδέποτε ὁμοίως αὐτὸν σεαυτῷ ἔχειν; {—}Τοῦτο
11173   1.50.37.22 : μᾶλλον δοκεῖ μοι ἢ ἐκεῖνο. {—}Οὐκοῦν εἰ μὲν ᾧ παρε–
11174   1.50.37.23 : μετρούμεθα, ἢ οὗ ἐφαπτόμεθα, μέγα ἢ λευκὸν ἢ θερμὸν
11175   1.50.37.24 : ἦν, οὐκ ἄν ποτε ἄλλῳ προσπεσὸν ἄλλο ἂν ἐγεγόνει, αὐτό
11176   1.50.37.25 : γε μηδὲν μεταβάλλον· εἰ δὲ αὖ τὸ παραμετρούμενον ἢ τὸ
11177   1.50.37.26 : ἐφαπτόμενον ἕκαστον ἦν τούτων, οὐκ ἂν αὖ ἄλλου προσ–
11178   1.50.37.27 : ελθόντος ἤ τι παθόντος αὐτὸ μηδὲν παθὸν ἂν ἄλλο
11179   1.50.37.28 : ἐγένετο.
11180   1.50.38.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 157C).
11181   1.50.38.2 : Μὴ τοίνυν ἀπολίπωμεν ὅσον ἐλλεῖπον αὐτοῦ. Λεί–
11182   1.50.38.3 : πεται δὲ ἐνυπνίων τε πέρι καὶ νόσων τε τῶν ἄλλων καὶ
11183   1.50.38.4 : μανίας, ὅσα τε παρακούειν ἢ παρορᾶν ἤ τι ἄλλο παραι–
11184   1.50.38.5 : σθάνεσθαι λέγεται. Οἶσθα γάρ που ὅτι ἐν πᾶσι τούτοις
11185   1.50.38.6 : ὁμολογουμένως ἐλέγχεσθαι δοκεῖ ὃν ἄρτι διῇμεν λόγον,
11186   1.50.38.7 : ὥστε παντὸς μᾶλλον ἂν ἡμῖν ψευδεῖς αἰσθήσεις ἐν αὐτοῖς
11187   1.50.38.8 : γιγνομένας, καὶ πολλοῦ δεῖ τὰ φαινόμενα ἑκάστῳ ταῦτα
11188   1.50.38.9 : καὶ εἶναι, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον οὐδὲν ὂν φαίνεται εἶναι.
11189   1.50.38.10 : {—}Ἀληθέστατα λέγεις, ὦ Σώκρατες. {—}Τίς δὴ οὖν, ὦ
11190   1.50.38.11 : παῖ, λείπεται λόγος τῷ τὴν αἴσθησιν ἐπιστήμην τιθε–
11191   1.50.38.12 : μένῳ καὶ τὰ φαινόμενα ἑκάστῳ ταῦτα εἶναι τούτῳ ᾧ
11192   1.50.38.13 : φαίνεται; 
11193   1.50.39.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 179A. B. C).
11194   1.50.39.2 : Μετρίως ἄρα ἡμῖν πρὸς τὸν διδάσκαλόν σου εἰρήσε–
11195   1.50.39.3 : ται, ὅτι ἀνάγκη αὐτῷ ὁμολογεῖν σοφώτερόν τε ἄλλον
11196   1.50.39.4 : ἄλλου εἶναι καὶ τὸν μὲν τοιοῦτον μέτρον εἶναι, ἐμοὶ δὲ
11197   1.50.39.5 : τῷ ἀνεπιστήμονι μηδὲ ὁπωστιοῦν ἀνάγκην εἶναι μέτρῳ
11198   1.50.39.6 : γίγνεσθαι ..... Πολλαχῇ οὖν, ὦ Θεόδωρε, καὶ ἄλλῃ ἂν τό
11199   1.50.39.7 : γε τοιοῦτον ἁλοίη μὴ πᾶσαν πάντως ἀληθῆ δόξαν εἶναι·
11200   1.50.39.8 : περὶ δὲ τὸ παρὸν ἑκάστῳ πάθος, ἐξ ὧν αἱ αἰσθήσεις καὶ
11201   1.50.39.9 : αἱ κατὰ ταύτας δόξαι γίγνονται, χαλεπώτερον ἑλεῖν ὡς
11202   1.50.39.10 : οὐκ ἀληθεῖς.
11203   1.50.40.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 183B).
11204   1.50.40.2 : Οὐκοῦν, ὦ Θεόδωρε, τοῦ τε σοῦ ἑταίρου ἀπηλλάγ–
11205   1.50.40.3 : μεθα, καὶ οὔπω συγχωροῦμεν αὐτῷ πάντ´ ἄνδρα πάντων
11206   1.50.40.4 : χρημάτων μέτρον εἶναι.
11207   1.50.41.1 : <20Πλάτωνος ἐν Τιμαίῳ>20 (p. 37B).
11208   1.50.41.2 : Λόγος δὲ ὁ κατὰ ταὐτὸν γιγνόμενος, περί τε θάτερον
11209   1.50.41.3 : ὢν καὶ περὶ τὸ ταὐτόν, ἐν τῷ κινουμένῳ ὑφ´ αὑτοῦ φερό–
11210   1.50.41.4 : μενος ἄνευ φθόγγου καὶ ἠχῆς, ὅταν μὲν περὶ τὸ αἰσθητὸν
11211   1.50.41.5 : γίγνηται καὶ ὁ τοῦ θατέρου κύκλος ὀρθὸς ἰὼν εἰς πᾶσαν
11212   1.50.41.6 : αὐτοῦ τὴν ψυχὴν διαγγείλῃ, δόξαι καὶ πίστεις γίγνονται
11213   1.50.41.7 : βέβαιοι καὶ ἀληθεῖς· ὅταν δὲ αὖ περὶ τὸ λογιστικὸν ᾖ
11214   1.50.41.8 : καὶ ὁ τοῦ ταὐτοῦ κύκλος εὔτροχος ὢν αὐτὰ μηνύσῃ, νοῦς
11215   1.50.41.9 : ἐπιστήμη τε ἐξ ἀνάγκης ἀποτελεῖται, τούτω δὲ ἐν ᾧ τῶν
11216   1.50.41.10 : ὄντων ἐγγίγνεσθον, ἄν ποτέ τις αὐτὸ ἄλλο πλὴν ψυχὴν
11217   1.50.41.11 : εἴπῃ, πᾶν μᾶλλον ἢ τἀληθὲς 〈ἐρεῖ〉. 
11218   1.51.t.1 : {1Πόσαι εἰσὶν αἱ αἰσθήσεις καὶ ποίας οὐσίας καὶ
11219   1.51.t.2 : ἐνεργείας ἑκάστη.}1
11220   1.51.1.1 : <20Σιμύλου.>20
11221   1.51.1.2 : Πέντ´ εἰσὶν ἃς ἄνθρωπος αἰσθήσεις ἔχει·
11222   1.51.1.3 : [ἁφὴν ὅρασιν ἀκοὴν γεῦσιν ὄσφρησιν]
11223   1.51.1.4 : τούτων ἁπασῶν κυριωτάτη μία
11224   1.51.1.5 : ἀκοή· φαγὼν γὰρ οὐδὲ εἷς ἔφυ σοφὸς
11225   1.51.1.6 : οὐδ´ ἁψ〈άμενος οὐδ´ ὀσφρ〉όμενος οὐδ´ εἰσιδὼν
11226   1.51.1.7 : τὸ λυσιτελές ..........
11227   1.51.1.8 : ἐκ τοῦ δ´ ἀκούειν μανθάνειν τε τἀγαθὰ
11228   1.51.1.9 : πολλοὶ φρόνιμοι γεγόνασι· ταύτην γὰρ μίαν
11229   1.51.1.10 : ὁ νοῦς ἑαυτῷ κατέλιπεν διδάσκαλον·
11230   1.51.1.11 : .............
11231   1.51.1.12 : ὥσπερ δικαστὴν ἢ κριτὴν ἢ κύριον.
11232   1.51.2-3.n : 〈<21Aetii>21 (IV 10, 1. 2 p. 399, 3 Diels.).〉
11233   1.51.2.1 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 πέντε τὰς εἰδικὰς αἰσθήσεις·
11234   1.51.2.2 : ὅρασιν, ἀκοήν, ὄσφρησιν, γεῦσιν, ἁφήν. 
11235   1.51.3.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἕκτην μὲν οὐ
11236   1.51.3.2 : λέγει, κοινὴν δὲ αἴσθησιν 〈τὴν〉 τῶν συνθέτων εἰδῶν κρι–
11237   1.51.3.3 : τικήν, εἰς ἣν πᾶσαι συμβάλλουσιν αἱ ἁπλαῖ τὰς ἰδίας
11238   1.51.3.4 : ἑκάστη φαντασίας, ἐν ᾗ τὸ μεταβατικὸν ἀφ´ ἑτέρου πρὸς
11239   1.51.3.5 : ἕτερον, οἱονεὶ σχήματος καὶ κινήσεως.
11240   1.51.4.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 10, 4 p. 399, 15 Diels.).〉
11241   1.51.4.2 : <20Δημόκριτος>20 πλείους εἶναι αἰσθήσεις περὶ τὰ ἄλογα
11242   1.51.4.3 : ζῷα καὶ περὶ τοὺς σοφοὺς καὶ περὶ τοὺς θεούς.
11243   1.51.5.1 : 〈<21Didymi>21 (epit. phys. fr. 15 p. 455
11244   1.51.5.2 : Diels.).〉
11245   1.51.5.3 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Τὸ δὲ αἰσθητικόν, ὃ δὴ κοινῶς
11246   1.51.5.4 : ἁπάντων τῶν ζῴων ἴδιον (αἰσθήσει γὰρ διαφέρειν τὸ ζῷον
11247   1.51.5.5 : τοῦ φυτοῦ), πενταπλοῦν ἐοικέναι. Τοῦτο γὰρ τὸ μὲν ὅρα–
11248   1.51.5.6 : σιν, τὸ δ´ ἀκοήν, τὸ δ´ ὄσφρησιν, τὸ δὲ γεῦσιν, τὸ
11249   1.51.5.7 : δ´ ἁφήν. Ὑπάρχειν δέ τινα καὶ σύνθετον αἴσθησιν, ἐν
11250   1.51.5.8 : ᾗ τό τε φανταστικὸν πᾶν γίγνεσθαι καὶ 〈τὸ〉 μνημονευ–
11251   1.51.5.9 : τικὸν καὶ τὸ δοξαστικόν, ὅπερ οὖν οὐδ´ ἄμοιρον τοῦ νοῦ
11252   1.51.5.10 : τυγχάνειν. Αἰσθάνεσθαι δὲ ἡμᾶς παθούσης τι τῆς αἰ–
11253   1.51.5.11 : σθήσεως.
11254   1.51.6.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδω–
11255   1.51.6.2 : νος>20 (p. 96B).
11256   1.51.6.3 : Ὁ δὲ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ τὰς αἰσθήσεις παρέχων τοῦ
11257   1.51.6.4 : ἀκούειν καὶ ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι, ἐκ τούτων δὲ γίγνοιτο
11258   1.51.6.5 : μνήμη καὶ δόξα, ἐκ δὲ μνήμης καὶ δόξης λαβούσης τὸ
11259   1.51.6.6 : ἠρεμεῖν, κατὰ ταῦτα γίγνεσθαι ἐπιστήμην. 
11260   1.51.7.1 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 (v. 333. 334 Stein.).
11261   1.51.7.2 : Γαίᾳ μὲν γὰρ γαῖαν ὀπώπαμεν, ὕδατι δ´ ὕδωρ,
11262   1.51.7.3 : αἰθέρι δ´ αἰθέρα δῖον, ἀτὰρ πυρὶ πῦρ ἀίδηλον.
11263   1.52.t.1 : {1Περὶ ὁράσεως καὶ κατοπτρικῶν ἐμφάσεων.}1
11264   1.52.1.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 13, 1. 2a p. 403, 2 Diels.).〉
11265   1.52.1.2 : <20Λεύκιππος Δημόκριτος Ἐπίκουρος>20 κατὰ εἰ–
11266   1.52.1.3 : δώλων εἴσκρισιν οἴονται τὸ ὁρατικὸν συμβαίνειν πάθος.
11267   1.52.1.4 : [Καὶ κατά τινων ἀκτίνων ἔκκρισιν μετὰ τὴν πρὸς τὸ
11268   1.52.1.5 : ὑποκείμενον ἔνστασιν πάλιν ὑποστρεφουσῶν πρὸς τὴν
11269   1.52.1.6 : ὄψιν.]
11270   1.52.2-8.n : 〈<21Aetii>21 (IV 13, 6–12 p. 403, 22 Diels.).〉
11271   1.52.2.1 : <20Τιμαγόρας,>20 εἷς τῶν παραχαραξάντων ἐν συχνοῖς
11272   1.52.2.2 : τὴν Ἐπικούρειον αἵρεσιν, ἀντὶ τῶν εἰδώλων ταῖς ἀπορροί–
11273   1.52.2.3 : αις χρῆται.
11274   1.52.3.1 : <20Στράτων>20 χρώματά φησιν ἀπὸ τῶν σωμάτων φέ–
11275   1.52.3.2 : ρεσθαι συγχρῴζοντ´ αὐτοῖς τὸν μεταξὺ ἀέρα.
11276   1.52.4.1 : <20Ἀρίσταρχος>20 σχήματα συνδιατυποῦντά πως αὑτοῖς
11277   1.52.4.2 : τὸν ἀέρα.
11278   1.52.5.1 : <20Ἵππαρχος>20 ἀφ´ ἑκατέρου φησὶ τῶν ὀφθαλμῶν
11279   1.52.5.2 : ἀποτεινομένας 〈ἀκτῖνας〉 τοῖς πέρασιν αὑτῶν, οἱονεὶ χει– 
11280   1.52.5.3 : ρῶν ἐπαφαῖς, περικαθαπτούσας τοῖς ἐκτὸς σώμασι τὴν
11281   1.52.5.4 : ἀντίληψιν αὐτῶν πρὸς τὸ ὁρατικὸν ἀναδιδόναι.
11282   1.52.6.1 : Ἔνιοι καὶ <20Πυθαγόραν>20 τῇ δόξῃ ταύτῃ συνεπιγρά–
11283   1.52.6.2 : φουσιν, ἅτε δὴ βεβαιωτὴν τῶν μαθημάτων· καὶ πρὸς
11284   1.52.6.3 : τούτῳ <20Παρμενίδην>20 ἐμφαίνοντα τοῦτο διὰ τῶν ποιη–
11285   1.52.6.4 : μάτων.
11286   1.52.7.1 : <20Πλάτων>20 συναύγειαν τοῦ μὲν ἐκ τῶν
11287   1.52.7.2 : ὀφθαλμῶν φωτὸς ἐπὶ ποσὸν ἀπορρέοντος εἰς τὸν ὁμογενῆ
11288   1.52.7.3 : ἀέρα, τοῦ δὲ ἀπὸ τῶν σωμάτων ἀντιφερομένου, τοῦ δὲ
11289   1.52.7.4 : περὶ τὸν μεταξὺ ἀέρα, εὐδιάχυτον ὄντα καὶ εὔτρεπτον,
11290   1.52.7.5 : συντεινομένου τῷ πυρώδει τῆς ὄψεως. αὕτη λέγεται Πλά–
11291   1.52.7.6 : τωνι ἡ συναύγεια.
11292   1.52.8.1 : <20Ἀλκμαίων>20 κατὰ τὴν τοῦ διαφανοῦς ἀντίληψιν.
11293   1.52.9.1 : 〈<21Didymi>21 (epit. phys. fr. 17 p. 456 Diels.).〉
11294   1.52.9.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ὁρᾶν ἡμᾶς κατὰ κίνησιν τοῦ κατ´
11295   1.52.9.3 : ἐνέργειαν διαφανοῦς· διαφανὲς δὲ οὐ μόνον εἶναι τὸν
11296   1.52.9.4 : ἀέρα ἀλλὰ καὶ τὸ ὕδωρ καί τινα τῶν συνισταμένων ποθέν,
11297   1.52.9.5 : οἷον ὕαλον καὶ κρύσταλλον καί τινας τῶν λαμπρῶν λί–
11298   1.52.9.6 : θων. Ἀκούειν δὲ κατ´ ἐνέργειαν τοῦ μεταξὺ διηχοῦς·
11299   1.52.9.7 : διηχὲς δ´ εἶναι καὶ τὸν ἀέρα καὶ τὸ πῦρ καὶ τὸ ὕδωρ καί
11300   1.52.9.8 : τινα τῶν συγκριμάτων.
11301   1.52.10-13.n : 〈 10–13 <21Aetii>21 (IV 13, 2b–5 p. 403, 7 Diels.).〉
11302   1.52.10.1 : Τῶν <20Ἀκαδημαικῶν>20 τινες κατά τινων
11303   1.52.10.2 : 〈ἀκτίνων〉 ἔκχυσιν μετὰ τὴν πρὸς τὸ ὑποκείμενον ἔνστασιν
11304   1.52.10.3 : πάλιν ὑποστρεφουσῶν πρὸς τὴν ὄψιν. 
11305   1.52.11.1 : <20Ποσειδώνιος>20 〈αὐ〉γῶν αὐτὴν σύμφυσιν
11306   1.52.11.2 : ὀνομάζει.
11307   1.52.12.1 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 καὶ πρὸς τὸ διὰ τῶν
11308   1.52.12.2 : ἀκτίνων καὶ πρὸς τὸ διὰ τῶν εἰδώλων ἐκδοχὰς παρέχεται·
11309   1.52.12.3 : πλείους δὲ πρὸς 〈τὸ〉 δεύτερον· τὰς γὰρ ἀπορροίας ἀπο–
11310   1.52.12.4 : δέχεται.
11311   1.52.13.1 : <20Ἑστιαῖος>20 ὁ Περίνθιος τοῖς εἰδώλοις
11312   1.52.13.2 : τὰς ἀκτῖνας ἀνέμιξε, προσαγορεύσας τὸ γιγνόμενον ἀκτιν–
11313   1.52.13.3 : είδωλον.
11314   1.52.14-16.n : 〈<21Aetii>21 (IV 14, 1–4 p. 405, 3 sqq. Diels.).〉
11315   1.52.14.1 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 κατ´ ἀπορροίας τὰς συνι–
11316   1.52.14.2 : σταμένας μὲν ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας τοῦ κατόπτρου, πιλου–
11317   1.52.14.3 : μένας δ´ ὑπὸ τοῦ ἐκκρινομένου ἐκ τοῦ κατόπτρου πυρώδους
11318   1.52.14.4 : καὶ τὸν προκείμενον ἀέρα, εἰς ὃν φέρεται τὰ ῥεύματα,
11319   1.52.14.5 : συμμεταφέροντος.
11320   1.52.15.1 : <20Λεύκιππος, Δημόκριτος, Ἐπίκου–
11321   1.52.15.2 : ρος>20 τὰς κατοπτρικὰς ἐμφάσεις γίνεσθαι κατ´ εἰδώλων
11322   1.52.15.3 : ἐμφάσεις, ἅ τινα φέρεσθαι μὲν ἀφ´ ἡμῶν, συνίστασθαι
11323   1.52.15.4 : δὲ ἐπὶ τοῦ κατόπτρου κατ´ ἀντιπεριστροφήν.
11324   1.52.16.1 : 〈Οἱ〉 <20ἀπὸ Πυθαγόρου>20 καὶ <20τῶν μαθη–
11325   1.52.16.2 : ματικῶν>20 κατ´ ἀνάκλασιν τῆς ὄψεως. Φέρεσθαι μὲν γὰρ
11326   1.52.16.3 : τὴν ὄψιν τεταμένην ὡς ἐπὶ τὸν χαλκόν, ἐντυχοῦσαν δὲ
11327   1.52.16.4 : πυκνῷ καὶ λείῳ πληχθεῖσαν ὑποστρέφειν αὐτὴν ἐφ´ ἑαυ–
11328   1.52.16.5 : τήν, ὅμοιόν τι πάσχουσαν τῇ ἐκτάσει τῆς χειρὸς καὶ τῇ
11329   1.52.16.6 : ἐπὶ τὸν ὦμον ἀντεπιστροφῇ. 
11330   1.52.16.7 : [Δύναται δέ τις πᾶσι τούτοις τοῖς κεφαλαίοις χρή–
11331   1.52.16.8 : σασθαι ἐπὶ τοῦ πῶς ὁρῶμεν.]
11332   1.52.16.9 : 〈<21Aetii>21 (IV 15, 1–3 p. 405, 26 sqq. Diels.).〉
11333   1.52.17.1 : <20Σφαῖρος.>20 ὁ Στωικὸς ὁρατὸν εἶναι τὸ
11334   1.52.17.2 : σκότος, ἐκ γὰρ τῆς ὁράσεως προχεῖσθαί τινα εἰς αὐτὸ
11335   1.52.17.3 : αὐγήν.
11336   1.52.17.4 : [Οἱ Στωικοὶ ὁρατὸν εἶναι τὸ σκότος· ἐκ γὰρ
11337   1.52.17.5 : τῆς ὁράσεως προχεῖσθαί τινα ἐπ´ αὐτὸ αὐγήν. Καὶ οὐ
11338   1.52.17.6 : ψεύδεται ἡ ὅρασις, βλέπεται γὰρ ταῖς ἀληθείαις ὅτι ἔστι
11339   1.52.17.7 : σκότος.]
11340   1.52.18.1 : <20Χρύσιππος>20 κατὰ συνέντασιν [τὰ ὄντα] τοῦ με–
11341   1.52.18.2 : ταξὺ ἀέρος ὁρᾶν ἡμᾶς, νυγέντος μὲν ὑπὸ τοῦ ὀπτικοῦ
11342   1.52.18.3 : πνεύματος, ὅπερ ἀπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ μέχρι τῆς κόρης
11343   1.52.18.4 : διήκει, κατὰ δὲ τὴν πρὸς τὸν περικείμενον ἀέρα ἐπιβολὴν
11344   1.52.18.5 : ἐντείνοντος αὐτὸν κωνοειδῶς, ὅταν ᾖ ὁμογενὴς ὁ ἀήρ·
11345   1.52.18.6 : προχέονται δ´ ἐκ τῆς ὄψεως ἀκτῖνες πύριναι, οὐχὶ μέλαι–
11346   1.52.18.7 : ναι καὶ ὁμιχλώδεις· διόπερ ὁρατὸν εἶναι τὸ σκότος.
11347   1.52.19.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 45B
11348   1.52.19.2 : –46B).
11349   1.52.19.3 : Τῶν δὲ ὀργάνων πρῶτον μὲν φωσφόρα συνετεκτή–
11350   1.52.19.4 : ναντο ὄμματα, τοιᾷδε ἐνδήσαντες αἰτίᾳ· τοῦ πυρὸς ὅσον
11351   1.52.19.5 : τὸ μὲν καίειν οὐκ ἔσχε, τὸ δὲ παρέχειν φῶς ἥμερον, οἰ–
11352   1.52.19.6 : κεῖον ἑκάστης ἡμέρας, σῶμα ἐμηχανήσαντο γίγνεσθαι. Τὸ
11353   1.52.19.7 : γὰρ ἐντὸς ἡμῶν ἀδελφὸν ὂν τούτου πῦρ εἰλικρινὲς ἐποί–
11354   1.52.19.8 : ησαν διὰ τῶν ὀμμάτων ῥεῖν λεῖον καὶ πυκνὸν ὅλον μέν, 
11355   1.52.19.9 : μάλιστα δὲ τὸ μέσον ξυμπιλήσαντες τῶν ὀμμάτων, ὥστε
11356   1.52.19.10 : τὸ μὲν ἄλλο ὅσον παχύτερον στέγειν πᾶν, τὸ τοιοῦτον δὲ
11357   1.52.19.11 : μόνον αὐτὸ καθαρὸν διηθεῖν. Ὅταν οὖν μεθημερινὸν ᾖ
11358   1.52.19.12 : φῶς περὶ τὸ τῆς ὄψεως ῥεῦμα, τότε ἐκπῖπτον ὅμοιον πρὸς
11359   1.52.19.13 : ὅμοιον, συμπαγὲς γενόμενον, ἓν σῶμα οἰκειωθὲν συνέστη
11360   1.52.19.14 : κατὰ τὴν τῶν ὀμμάτων εὐθυωρίαν, ὅπῃπερ ἂν ἀντερείδῃ
11361   1.52.19.15 : τὸ προσπῖπτον ἔνδοθεν πρὸς ὃ τῶν ἔξω συνέπεσεν.
11362   1.52.19.16 : Ὁμοιοπαθὲς δὴ δι´ ὁμοιότητα πᾶν γενόμενον, ὅτου τε ἂν
11363   1.52.19.17 : αὐτό ποτε ἐφάπτηται, καὶ ὃ ἂν ἄλλο ἐκείνου, τούτων τὰς
11364   1.52.19.18 : κινήσεις διαδιδὸν εἰς ἅπαν τὸ σῶμα μέχρι τῆς ψυχῆς
11365   1.52.19.19 : αἴσθησιν παρέσχετο ταύτην, ᾗ δὴ ὁρᾶν φαμεν. Ἀπελ–
11366   1.52.19.20 : θόντος δὲ εἰς νύκτα τοῦ ξυγγενοῦς πυρὸς ἀποτέτμηται·
11367   1.52.19.21 : πρὸς γὰρ ἀνόμοιον ἐξιὸν ἀλλοιοῦταί τε αὐτὸ καὶ κατα–
11368   1.52.19.22 : σβέννυται, ξυμφυὲς οὐκέτι τῷ πλησίον ἀέρι γιγνόμενον,
11369   1.52.19.23 : ἅτε πῦρ οὐκ ἔχοντι. Παύεταί τε οὖν ὁρῶν, ἔτι τε ἐπα–
11370   1.52.19.24 : γωγὸν ὕπνου γίγνεται· σωτηρίαν γὰρ ἣν οἱ θεοὶ τῆς ὄψεως
11371   1.52.19.25 : ἕνεκα ἐμηχανήσαντο, τὴν τῶν βλεφάρων φύσιν, ὅταν ταῦτα
11372   1.52.19.26 : συμμύσῃ, καθείργνυσι τὴν τοῦ πυρὸς ἐντὸς δύναμιν, ἡ
11373   1.52.19.27 : δὲ διαχεῖται καὶ ὁμαλύνει τὰς ἐντὸς κινήσεις, ὁμαλυν–
11374   1.52.19.28 : θεισῶν δὲ ἡσυχία γίγνεται, γενομένης δὲ πολλῆς μὲν
11375   1.52.19.29 : ἡσυχίας βραχυόνειρος ὕπνος ξυμπίπτει, καταλειφθεισῶν
11376   1.52.19.30 : δέ τινων κινήσεων μειζόνων, οἷαι καὶ ἐν οἵοις ἂν τόποις
11377   1.52.19.31 : λίπωνται, τοιαῦτα καὶ τοσαῦτα παρέσχον τὰ ἀφομοιω–
11378   1.52.19.32 : θέντα ἐντὸς ἔξωθέν τε ἐγερθεῖσιν ἀπομνημονευόμενα φαν–
11379   1.52.19.33 : τάσματα. Τὸ δὲ περὶ τὴν τῶν κατόπτρων εἰδωλοποιίαν, 
11380   1.52.19.34 : καὶ πάντα ὅσα ἐμφανῆ καὶ λεῖα κατιδεῖν οὐδὲν ἔτι χα–
11381   1.52.19.35 : λεπόν· ἐκ γὰρ τῆς ἐντὸς ἐκτός τε τοῦ πυρὸς ἑκατέρου
11382   1.52.19.36 : κοινωνίας ἀλλήλοις, ἑνός τε αὖ περὶ τὴν λειότητα ἑκάστοτε
11383   1.52.19.37 : γενομένου καὶ πολλαχῇ μεταρρυθμισθέντος, πάντα τὰ
11384   1.52.19.38 : τοιαῦτα ἐξ ἀνάγκης ἐμφαίνεται, τοῦ περὶ τὸ πρόσωπον
11385   1.52.19.39 : πυρὸς τῷ περὶ τὴν ὄψιν πυρὶ περὶ τὸ λεῖον καὶ λαμπρὸν
11386   1.52.19.40 : ξυμπαγεῖ γιγνομένῳ.
11387   1.52.20.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20〉 (p. 67C–68D)· [<20εἰς τὸ
11388   1.52.20.2 : περὶ χρωμάτων>20].
11389   1.52.20.3 : Ἔστι γένος ἡμῖν αἰσθητικόν, ὃ διελέσθαι δεῖ συχνὰ
11390   1.52.20.4 : ἐν αὑτῷ ποικίλματα κεκτημένον, ἃ ξύμπαντα μὲν χρόας
11391   1.52.20.5 : ἐκαλέσαμεν, φλόγα τῶν σωμάτων ἑκάστων ἀπορρέουσαν,
11392   1.52.20.6 : ὄψει σύμμετρα μόρια ἔχουσαν πρὸς αἴσθησιν· ὄψεως δ´
11393   1.52.20.7 : ἐν τοῖς πρόσθεν αὐτὸ περὶ τῶν αἰτίων τῆς γενέσεως ἐρ–
11394   1.52.20.8 : ρήθη· τῇδ´ οὖν τῶν χρωμάτων πέρι μάλιστα εἰκὸς πρέποι
11395   1.52.20.9 : τ´ ἂν τὸν ἐπιεικῆ λόγῳ διεξελθεῖν, τὰ φερόμενα ἀπὸ τῶν
11396   1.52.20.10 : ἄλλων μόρια ἐμπίπτοντά τε εἰς τὴν ὄψιν, τὰ μὲν ἐλάττω,
11397   1.52.20.11 : τὰ δὲ μείζω, τὰ δὲ ἶσα τῆς αὐτῆς ὄψεως μέρεσιν εἶναι.
11398   1.52.20.12 : Τὰ μὲν οὖν ἶσα ἀναίσθητά τε δὴ διαφανῆ λέγομεν, τὰ δὲ
11399   1.52.20.13 : μείζω καὶ ἐλάττω, τὰ μὲν συγκρίνοντα, τὰ δὲ διακρί–
11400   1.52.20.14 : νοντα αὐτὴν τοῖς περὶ τὴν σάρκα θερμοῖς καὶ ψυχροῖς 
11401   1.52.20.15 : καὶ τοῖς περὶ τὴν γλῶτταν στρυφνοῖς καὶ ὅσα θερμαντικὰ
11402   1.52.20.16 : ὄντα δριμέα ἐκαλέσαμεν ἀδελφὰ εἶναι, ταῦτα εἴη ἂν τά
11403   1.52.20.17 : τε λευκὰ καὶ μέλανα, ἐκείνων παθήματα γεγονότα ἐν
11404   1.52.20.18 : ἄλλῳ γένει ταὐτά, φανταζόμενα δὲ ἄλλα διὰ ταύτας αἰ–
11405   1.52.20.19 : τίας. Οὕτως οὖν αὐτὰ προσρητέον· τὸ μὲν διακριτικὸν
11406   1.52.20.20 : τῆς ὄψεως λευκόν, τὸ δ´ ἐναντίον αὐτοῦ μέλαν, τὴν δὲ
11407   1.52.20.21 : ὀξυτέραν φορὰν καὶ γένους πυρὸς ἑτέρου προσπίπτουσαν
11408   1.52.20.22 : καὶ διακρίνουσαν τὴν ὄψιν μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν, αὐτάς
11409   1.52.20.23 : τε τῶν ὀμμάτων τὰς διεξόδους βίᾳ διωθοῦσαν, πῦρ μὲν
11410   1.52.20.24 : ἀθρόον καὶ ὕδωρ, ὃ δάκρυον καλοῦμεν, ἐκεῖθεν ἐκχέουσαν,
11411   1.52.20.25 : αὐτὴν δὲ οὖσαν πῦρ, ἐξ ἐναντίας ἀπαντῶσαν, καὶ τοῦ
11412   1.52.20.26 : μὲν ἐκπηδῶντος πυρὸς οἷον ἀπ´ ἀστραπῆς, τοῦ δ´ εἰσιόν–
11413   1.52.20.27 : τος καὶ περὶ τὸ νοτερὸν κατασβεννυμένου, παντοδαπῶν
11414   1.52.20.28 : ἐν τῇ κυκλήσει ταύτῃ γιγνομένων χρωμάτων, μαρμαρυγὰς
11415   1.52.20.29 : μὲν τὸ πάθος προσείπομεν, τὸ δὲ τοῦτο ἀπεργαζόμενον
11416   1.52.20.30 : λαμπρόν τε καὶ στίλβον ἐπωνομάσαμεν. Τὸ δὲ τούτων
11417   1.52.20.31 : αὖ μεταξὺ πυρὸς γένος, πρὸς μὲν τὸ τῶν ὀμμάτων ὑγρὸν
11418   1.52.20.32 : ἀφικνούμενον καὶ κεραννύμενον αὐτῷ, στίλβον δὲ οὔ, τῇ
11419   1.52.20.33 : δὲ διὰ τῆς νοτίδος αὐγῇ τοῦ πυρὸς μιγνυμένῃ χρῶμα
11420   1.52.20.34 : ἔναιμον παρασχομένῃ τοὔνομα ἐρυθρὸν λέγομεν. Λαμ–
11421   1.52.20.35 : πρὸν δὲ ἐρυθρῷ λευκῷ τε μιγνύμενον ξανθὸν γέγονε. Τὸ
11422   1.52.20.36 : δὲ ὅσον μέτρον ὅσον οὔ, οὐδ´ εἴ τις εἰδείη, νοῦν ἔχει τὸ
11423   1.52.20.37 : λέγειν, ὧν μήτε τινὰ ἀνάγκην μήτε τὸν εἰκότα λόγον καὶ
11424   1.52.20.38 : μετρίως ἄν τις εἰπεῖν εἴη δυνατός. Ἐρυθρὸν δὲ δὴ μέ– 
11425   1.52.20.39 : λανι λευκῷ τε κραθὲν ἁλουργόν, ὄρφνινον δέ, ὅταν τούτοις
11426   1.52.20.40 : μεμιγμένοις καυθεῖσί τε μᾶλλον συγκραθῇ μέλαν. Πυρρὸν
11427   1.52.20.41 : δὲ ξανθοῦ καὶ φαιοῦ κράσει γίγνεται, φαιὸν δὲ λευκοῦ
11428   1.52.20.42 : τε καὶ μέλανος, τὸ δὲ ὠχρὸν λευκοῦ ξανθῷ μιγνυμένου.
11429   1.52.20.43 : Λαμπρῷ τε λευκὸν συνελθὸν καὶ ἐς μέλαν κατακορὲς ἐμ–
11430   1.52.20.44 : πεσὸν κυανοῦν χρῶμα ἀποτελεῖται, κυανοῦ δὲ λευκῷ
11431   1.52.20.45 : κεραννυμένου γλαυκόν, πυρροῦ δὲ μέλανι πράσινον. Τὰ
11432   1.52.20.46 : δ´ ἄλλα ἀπὸ τούτων σχεδὸν δῆλα, αἷς ἂν ἀφομοιούμενα
11433   1.52.20.47 : μίξεσι διασῴζοι τὸν εἰκότα μῦθον. Εἰ δέ τις τούτων
11434   1.52.20.48 : ἔργῳ σκοπούμενος βάσανον λαμβάνοι, τὸ τῆς ἀνθρωπίνης
11435   1.52.20.49 : καὶ θείας φύσεως ἠγνοηκὼς ἂν εἴη διάφορον, ὅτι θεὸς
11436   1.52.20.50 : μὲν τὰ πολλὰ εἰς ἓν [μὲν] συγκεραννύναι καὶ πάλιν ἐξ
11437   1.52.20.51 : ἑνὸς εἰς πολλὰ διαλύειν ἱκανῶς ἐπιστάμενος ἅμα καὶ
11438   1.52.20.52 : δυνατός, ἀνθρώπων δὲ οὐδεὶς οὐδέτερα τούτων ἱκανὸς
11439   1.52.20.53 : οὔτ´ ἔστι νῦν, οὔτ´ εἰσαῦθίς ποτ´ ἔσται.
11440   1.52.21.1 : <20Ἀριστομβρότου Περὶ ὄψιος.>20
11441   1.52.21.2 : Ὄψις καὶ φάος καὶ ἀὴρ φυσικὰν ἔχει σύγκρασίν τε
11442   1.52.21.3 : καὶ συγγένειαν ποτ´ ἄλλαλα ** λαμπρῶς ὁρῆ· καὶ ἀὴρ
11443   1.52.21.4 : πᾶς τῷ λαμπρῷ διορῆται. συμβέβακε δὲ καὶ τὰν ὄψιν καὶ
11444   1.52.21.5 : τὸν ἀέρα εἶμεν ** ἀλλὰ τὰν μὲν ὄψιν μέλαιναν καὶ
11445   1.52.21.6 : ὑγράν, τὸν δὲ ἀέρα μέλανα καὶ ἀραιόν· ἐνυπόκειται δὲ
11446   1.52.21.7 : καὶ τᾷ ὄψι καὶ τῷ ἀέρι [καὶ] τὸ δυνάμι διαφανές, ἀλλὰ
11447   1.52.21.8 : τᾷ μὲν ὄψι τὸ συγγενὲς φάος, τῷ δὲ ἀέρι τὸ ἀπὸ τῶ
11448   1.52.21.9 : ἁλίω. Ὅτι δὲ ἁ ὄψις ὑγρὰ ἔασσα φάος ἔχει συγγενές, 
11449   1.52.21.10 : δείξαιτο κά τις ἐκ τῶνδε· πρᾶτον μὲν τῷ διαφανέα καὶ
11450   1.52.21.11 : λαμπρὰν εἶμεν· πᾶν γὰρ τὸ διαφανὲς καὶ λαμπρὸν οὐκ
11451   1.52.21.12 : ἄνευ τινὸς φάεος ** ἐκ τᾶς ὄψιος ἢ διά τινος παραθλί–
11452   1.52.21.13 : ψιος ἢ καὶ παρατρίψιος.
11453   1.53.t.1 : {1Περὶ ἀκοῆς.}1
11454   1.53.1-4.n : 〈<21Aetii>21 (IV 16, 1–4 p. 406, 16 Diels.).〉
11455   1.53.1.1 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὴν ἀκοὴν γίνεσθαι κατὰ
11456   1.53.1.2 : τὴν πρόσπτωσιν πνεύματος τῷ χόνδρῳ, ὅνπερ φησὶν ἐξηρ–
11457   1.53.1.3 : τῆσθαι ἐντὸς τοῦ ὠτός, κώδωνος δίκην αἰωρούμενον καὶ
11458   1.53.1.4 : τυπτόμενον.
11459   1.53.2.1 : <20Ἀλκμαίων>20 ἀκούειν ἡμᾶς τῷ κενῷ τῷ ἐν–
11460   1.53.2.2 : τὸς τοῦ ὠτός· τοῦτο γὰρ εἶναι τὸ διηχοῦν κατὰ τὴν τοῦ
11461   1.53.2.3 : πνεύματος εἰσβολήν· πάντα γὰρ τὰ κοῖλα ἠχεῖ.
11462   1.53.3.1 : <20Διογένης>20 τοῦ ἐν τῇ κεφαλῇ ἀέρος ὑπὸ
11463   1.53.3.2 : τῆς φωνῆς τυπτομένου καὶ κινουμένου.
11464   1.53.4.1 : Οἱ ἀπὸ <20Πλάτωνος>20 πλήττε–
11465   1.53.4.2 : σθαι τὸν ἐν τῇ κεφαλῇ ἀέρα, τοῦτον δ´ ἀνακλᾶσθαι εἰς τὰ
11466   1.53.4.3 : ἡγεμονικὰ καὶ γίγνεσθαι τῆς ἀκοῆς τὴν αἴσθησιν.
11467   1.53.5.1 : <20Πλάτωνος ἐν Τιμαίῳ>20
11468   1.53.5.2 : (p. 67A–C).
11469   1.53.5.3 : Τὸ δὲ αἰσθητικὸν ἐν ἡμῖν μέρος ἐπιζητοῦσι τὸ περὶ
11470   1.53.5.4 : τὴν ἀκοήν, δι´ ἃς αἰτίας τὰ περὶ αὐτὸ συμβαίνει παθή– 
11471   1.53.5.5 : ματα, λεκτέον. Ὅλως μὲν οὖν φωνὴν θῶμεν τὴν δι´ ὤτων
11472   1.53.5.6 : ὑπ´ ἀέρος ἐγκεφάλου τε καὶ αἵματος μέχρι ψυχῆς πληγὴν
11473   1.53.5.7 : διαδιδομένην, τὴν δὲ ὑπ´ αὐτῆς κίνησιν ἀπὸ κεφαλῆς μὲν
11474   1.53.5.8 : ἀρχομένην, τελευτῶσαν δὲ περὶ τὴν τοῦ ἥπατος ἕδραν
11475   1.53.5.9 : ἀκοήν· ὅση δὲ αὐτῆς ταχεῖα, ὀξεῖαν, ὅση δὲ βραδυτέρα,
11476   1.53.5.10 : βαρυτέραν· τὴν δὲ ὁμαλὴν λείαν· τὴν δὲ ἐναντίαν τρα–
11477   1.53.5.11 : χεῖαν· μεγάλην δὲ τὴν πολλήν, ὅση δ´ ἐναντία, σμικράν.
11478   1.53.5.12 : Τὰ δὲ περὶ ξυμφωνίας αὐτῶν ἐν τοῖς ὕστερον λεχθησο–
11479   1.53.5.13 : μένοις ἀνάγκη ῥηθῆναι.
11480   1.54.t.1 : {1Περὶ ὀσφρήσεως.}1
11481   1.54.1-2.n : 〈<21Aetii>21 (IV 17, 1. 2 p. 407, 2 Diels.).〉
11482   1.54.1.1 : <20Ἀλκμαίων>20 ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ εἶναι τὸ ἡγεμονικόν·
11483   1.54.1.2 : τούτῳ οὖν ὀσφραίνεσθαι ἕλκοντι διὰ τῶν ἀναπνοῶν τὰς
11484   1.54.1.3 : ὀσμάς.
11485   1.54.2.1 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ταῖς ἀναπνοαῖς ταῖς ἀπὸ τοῦ πνεύ–
11486   1.54.2.2 : ματος συνεισκρίνεσθαι τὴν ὀσμήν· ὅταν γοῦν ἡ ἀναπνοὴ
11487   1.54.2.3 : βαρεῖα γένηται, κατὰ τραχύτητα μὴ συναισθάνεσθαι, ὡς
11488   1.54.2.4 : ἐπὶ τῶν ῥευματιζομένων.
11489   1.54.3.1 : 〈<21Didymi>21 (fr. phys. 17 p. 456 Diels.).〉
11490   1.54.3.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ὀσφραίνεσθαι τοῦ μεταξὺ σώματος
11491   1.54.3.3 : ἀναπιμπλαμένου τῶν ὀσφραντῶν.
11492   1.54.4.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20
11493   1.54.4.2 : (p. 66D–67A). 
11494   1.54.4.3 : Περὶ δὲ τὴν τῶν μυκτήρων δύναμιν 〈εἴδη μὲν〉
11495   1.54.4.4 : οὐκ ἔνι. Τὸ γὰρ τῶν ὀσμῶν πᾶν ἡμιγενές, εἴδει δὲ
11496   1.54.4.5 : οὐδενὶ συμβέβηκε συμμετρία πρὸς τό τινα ἔχειν ὀσμήν.
11497   1.54.4.6 : Ἀλλ´ ἡμῶν αἱ περὶ ταῦτα φλέβες πρὸς μὲν τὰ γῆς ὕδα–
11498   1.54.4.7 : τός τε γένη στενώτεραι ξυνέστησαν, πρὸς δὲ τὰ πυρὸς
11499   1.54.4.8 : ἀέρος τε εὐρύτεραι. Διὸ τούτων οὐδεὶς οὐδενὸς ὀσμῆς
11500   1.54.4.9 : πώποτε ᾔσθετό τινος, ἀλλ´ ἢ βρεχομένων ἢ σηπομένων
11501   1.54.4.10 : ἢ τηκομένων ἢ θυμιωμένων γίγνονταί τινων· μεταβάλ–
11502   1.54.4.11 : λοντος γὰρ ὕδατος εἰς ἀέρα ἀέρος τε εἰς ὕδωρ ἐν τῷ
11503   1.54.4.12 : μεταξὺ τούτων γεγόνασιν, εἰσί τε ὀσμαὶ ξύμπασαι κα–
11504   1.54.4.13 : πνὸς ἢ ὁμίχλη. Τούτων δὲ τὸ μὲν ἐξ ἀέρος εἰς ὕδωρ
11505   1.54.4.14 : ἰὸν ὁμίχλη, τὸ δ´ ἐξ ὕδατος εἰς ἀέρα καπνός. Ὅθεν
11506   1.54.4.15 : λεπτότεραι μὲν ὕδατος, παχύτεραι δὲ ὀσμαὶ ξύμπασαι
11507   1.54.4.16 : γεγόνασιν ἀέρος. Δηλοῦται δέ, ὁπόταν τινὸς ἀντιφραχ–
11508   1.54.4.17 : θέντος περὶ τὴν ἀναπνοὴν ἄγῃ τις βίᾳ τὸ πνεῦμα
11509   1.54.4.18 : εἰς αὐτόν· τότε γὰρ ὀσμὴ μὲν οὐδεμία ξυνδιηθεῖται, τὸ
11510   1.54.4.19 : δὲ πνεῦμα τῶν ὀσμῶν ἐρημωθὲν αὐτὸ μόνον ἕπεται.
11511   1.54.4.20 : Δι´ οὖν ταῦτα ἀνώνυμα τούτων ποικίλματα γέγονεν, οὐκ
11512   1.54.4.21 : ἐκ πολλῶν οὐδὲ ἁπλῶν εἰδῶν ὄντα, ἀλλὰ διχῇ τό τε ἡδὺ
11513   1.54.4.22 : καὶ τὸ λυπηρὸν αὐτόθι μόνω διαφανῆ λέγεσθον, τὸ μὲν
11514   1.54.4.23 : τραχῦνόν τε καὶ βιαζόμενον τὸ κύτος ἅπαν, ὅσον ἡμῶν
11515   1.54.4.24 : μεταξὺ κορυφῆς τοῦ τε ὀμφαλοῦ κεῖται, τὸ δὲ ταὐτὸν
11516   1.54.4.25 : τοῦτο καταπραῧνον καὶ πάλιν ᾗ πέφυκεν ἀγαπητῶς
11517   1.54.4.26 : ἀποδιδόν. 
11518   1.55.t.1 : {1Περὶ γεύσεως.}1
11519   1.55.1.1 : <21Didymi>21 (epit. phys. fr. 17 p. 456
11520   1.55.1.2 : Diels.).
11521   1.55.1.3 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Γεύεσθαι διὰ τοῦ μεταξὺ τῶν γευ–
11522   1.55.1.4 : στῶν ὑγρῶν.
11523   1.55.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τι–
11524   1.55.2.2 : μαίου>20 (p. 65C–66D).
11525   1.55.2.3 : Πρῶτον οὖν ὅσα τῶν χυμῶν πέρι λέγοντες ἐν τοῖς
11526   1.55.2.4 : πρόσθεν ἀπελίπομεν, ἴδια ὄντα παθήματα περὶ τὴν γλῶτ–
11527   1.55.2.5 : ταν, ἐμφανιστέον εἰ δυνατόν. Φαίνεται δὲ καὶ ταῦτα,
11528   1.55.2.6 : ὥσπερ οὖν καὶ τὰ πολλά, διὰ συγκρίσεών τέ τινων καὶ
11529   1.55.2.7 : διακρίσεων γίγνεσθαι, πρὸς δὲ αὐταῖς κεχρῆσθαι μᾶλλόν
11530   1.55.2.8 : τι τῶν ἄλλων τραχύτησί τε καὶ λειότησιν. Ὅσα μὲν γὰρ
11531   1.55.2.9 : εἰσιόντα περὶ τὰ φλέβια, οἷόν περ δοκίμια τῆς γλώττης
11532   1.55.2.10 : τεταμένα ἐπὶ τὴν καρδίαν, εἰς τὰ νοτερὰ τῆς σαρκὸς καὶ
11533   1.55.2.11 : ἁπαλὰ ἐμπίπτοντα γήινα μέρη κατατηκόμενα ξυνάγει τὰ
11534   1.55.2.12 : φλέβια καὶ ἀποξηραίνει, τραχύτερα μὲν ὄντα στρυφνά,
11535   1.55.2.13 : ἧττον δὲ τραχύνοντα αὐστηρὰ φαίνεται. Τὰ δὲ τούτων
11536   1.55.2.14 : τε ῥυπτικὰ καὶ πᾶν τὸ περὶ τὴν γλῶτταν ἀποπλύνοντα
11537   1.55.2.15 : πέρα μὲν τοῦ μετρίου τοῦτο δρῶντα καὶ προσεπιλαμβα–
11538   1.55.2.16 : νόμενα, ὥστε ἀποτήκειν αὐτῆς τῆς φύσεως, οἷον ἡ τῶν
11539   1.55.2.17 : νίτρων δύναμις, πικρὰ πάνθ´ οὕτως ὠνόμασται· τὰ δ´
11540   1.55.2.18 : ὑποδεέστερα τῆς νιτρώδους ἕξεως ἐπὶ τὸ μέτριόν τε τῇ
11541   1.55.2.19 : ῥύψει χρώμενα ἁλυκὰ ἄνευ πικρότητος τραχείας καὶ
11542   1.55.2.20 : φίλα μᾶλλον ἡμῖν φαντάζεται. Τὰ δὲ τοῦ στόματος θερ–
11543   1.55.2.21 : μότητι κοινωνήσαντα καὶ λίαν μὲν ὑπ´ αὐτοῦ συνεκπυ– 
11544   1.55.2.22 : ρούμενα καὶ πάλιν αὐτὰ ἀντικάοντα τὸ διαθερμῆναν,
11545   1.55.2.23 : φερόμενά τε ὑπὸ κουφότητος ἄνω πρὸς τὰς κεφαλῆς αἰσθή–
11546   1.55.2.24 : σεις, τέμνοντα πάνθ´ ὅσοις ἂν προσπίπτῃ, διὰ ταύτας
11547   1.55.2.25 : τὰς δυνάμεις δριμέα πάντα τὰ τοιαῦτα ἐλέχθη. Τῶν δὲ
11548   1.55.2.26 : αὐτῶν προλελεπτυσμένων μὲν ὑπὸ σηπεδόνος, εἰς δὲ τὰς
11549   1.55.2.27 : στενὰς φλέβας ἐνδυομένων, καὶ τοῖς ἐνοῦσιν αὐτόθι μέρεσι
11550   1.55.2.28 : γεώδεσι καὶ ὅσα ἀέρος ξυμμετρίαν ἔχοντα, ὥστε κινή–
11551   1.55.2.29 : σαντα περὶ ἄλληλα ποιεῖν κυκᾶσθαι, κυκώμενα δὲ περι–
11552   1.55.2.30 : πίπτειν τε, καὶ εἰς ἕτερα ἐνδυόμενα ἕτερα κοῖλα ἀπερ–
11553   1.55.2.31 : γάζεσθαι, περιγιγνόμενα τοῖς εἰσιοῦσιν· ἃ δὴ νοτίδος
11554   1.55.2.32 : περὶ ἀέρα κοίλης περιταθείσης, τοτὲ μὲν γεώδους, τοτὲ
11555   1.55.2.33 : δὲ καθαρᾶς, νοτερὰ ἀγγεῖα ἀέρος ὕδατα κοῖλα περιφερῆ
11556   1.55.2.34 : τε γενέσθαι, καὶ τὰ μὲν τῆς καθαρᾶς διαφανεῖς περι–
11557   1.55.2.35 : στῆναι, κληθείσας ὄνομα πομφόλυγας, τὰ δὲ τῆς γεώ–
11558   1.55.2.36 : δους, ὁμοῦ κινουμένης τε καὶ ἀναιρουμένης, ζέσιν τε καὶ
11559   1.55.2.37 : ζύμωσιν ἐπικληθῆναι· τὸ δὲ τούτων αἴτιον τῶν παθημά–
11560   1.55.2.38 : των ὀξὺ προσρηθῆναι. Ξύμπασι δὲ περὶ ταῦτα εἰρημένοις
11561   1.55.2.39 : πάθος ἐναντίον ἀπ´ ἐναντίας ἐστὶ προφάσεως, ὁπόταν
11562   1.55.2.40 : ἡ τῶν εἰσιόντων σύστασις ἐν ὑγροῖς, οἰκεία τῇ τῆς γλώτ–
11563   1.55.2.41 : της ἕξει πεφυκυῖα, λειαίνῃ μὲν ἐπαλείφουσα τὰ τραχυ–
11564   1.55.2.42 : θέντα, τὰ δὲ παρὰ φύσιν συνεστῶτα ἢ κεχυμένα τὰ μὲν
11565   1.55.2.43 : συνάγῃ, τὰ δὲ χαλᾷ, καὶ πάνθ´ ὅτι μάλιστα ἱδρύῃ κατὰ
11566   1.55.2.44 : φύσιν, ἡδὺ καὶ προσφιλὲς πάντῃ πᾶν τὸ τοιοῦτον ἴαμα
11567   1.55.2.45 : τῶν βιαίων παθημάτων γιγνόμενον, κέκληται γλυκύ. Καὶ
11568   1.55.2.46 : τὰ μὲν ταύτῃ ταῦτα. 
11569   1.55.3.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τι–
11570   1.55.3.2 : μαίου>20 (p. 75D. E).
11571   1.55.3.3 : Τὴν δὲ δὴ τοῦ στόματος ἡμῶν δύναμιν ὀδοῦσι καὶ
11572   1.55.3.4 : γλώττῃ καὶ χείλεσιν ἕνεκα τῶν ἀναγκαίων καὶ τῶν ἀρίστων
11573   1.55.3.5 : διεκόσμησαν οἱ διακοσμοῦντες, ᾗ νῦν διατέτακται, τὴν
11574   1.55.3.6 : μὲν εἴσοδον τῶν ἀναγκαίων μηχανώμενοι χάριν, τὴν δ´
11575   1.55.3.7 : ἔξοδον τῶν ἀρίστων· ἀναγκαῖον μὲν γὰρ πᾶν ὅσον εἰσ–
11576   1.55.3.8 : έρχεται τροφὴν διδὸν τῷ σώματι, τὸ δὲ λόγων νᾶμα ἔξω
11577   1.55.3.9 : ῥέον καὶ ὑπηρετοῦν φρονήσει κάλλιστον καὶ ἄριστον πάν–
11578   1.55.3.10 : των ναμάτων.
11579   1.56.t.1 : {1Περὶ ἁφῆς.}1
11580   1.56.1.1 : 〈<21Didymi>21 (phys. fr. 17 p. 456
11581   1.56.1.2 : Diels.).〉
11582   1.56.1.3 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἅπτεσθαι δὲ διὰ τοῦ μεταξὺ
11583   1.56.1.4 : σώματος τῆς σαρκὸς καὶ τοῦ ἁπτοῦ. τὸ δὴ τοιοῦτον 〈ἢ
11584   1.56.1.5 : τὸν〉 ἀέρα ἢ τὸ ὕδωρ ὑπάρχειν, ἢ ἐκ τούτων τι κοι–
11585   1.56.1.6 : νόν. Λανθάνειν δὲ ἐπί τε τῆς γεύσεως καὶ τῆς ἁφῆς
11586   1.56.1.7 : διὰ τὸ μὴ διὰ μακροῦ γίγνεσθαι, καθάπερ ἐπὶ τῶν ὁρα–
11587   1.56.1.8 : τῶν καὶ ἀκουστῶν καὶ ὀσφραντῶν. Τοῦ δὲ κινητικοῦ
11588   1.56.1.9 : κατὰ τόπον ὃ δὴ προσείπομεν ὁρμητικόν, τὸ πρῶτον
11589   1.56.1.10 : κινοῦν, καὶ ἐν ἡμῖν καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις ἀκίνητον
11590   1.56.1.11 : εἶναι. 
11591   1.57.t.1 : {1Περὶ φωνῆς καὶ εἰ ἀσώματος ἡ φωνὴ καὶ 〈πόθεν
11592   1.57.t.2 : αἰσθητικὴ ἡ ψυχὴ καὶ〉 τί αὐτῆς τὸ ἡγεμονικόν.}1
11593   1.57.1.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 19, 11 p. 407, 13 Diels.).〉
11594   1.57.1.2 : <20Πλάτων>20 τὴν φωνὴν ὁρίζεται πνεῦμα διὰ στόματος
11595   1.57.1.3 : ἀπὸ διανοίας καὶ πληγὴν ὑπ´ ἀέρος δι´ ὤτων καὶ ἐγ–
11596   1.57.1.4 : κεφάλου καὶ αἵματος μέχρι ψυχῆς διαδιδομένην.
11597   1.57.1.5 : Λέγεται δὲ καὶ καταχρηστικῶς ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζῴων
11598   1.57.1.6 : φωνὴ καὶ τῶν ἀψύχων, ὡς χρεμετισμοὶ καὶ ψόφοι. Κυ–
11599   1.57.1.7 : ρίως δὲ φωνὴ ἔναρθρός ἐστιν, ἔστι γὰρ φωτίζουσα τὸ
11600   1.57.1.8 : νοούμενον.
11601   1.58.t.1 : {1Περὶ φαντασίας καὶ κριτηρίου.}1
11602   1.58.1.1 : 〈<21Didymi>21 (epit. phys. fr. 16 p. 456 Diels.).〉
11603   1.58.1.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Φαντασίαν δ´ εἶναι πάθος τι καὶ
11604   1.58.1.3 : κίνησιν τῆς κατ´ ἐνέργειαν αἰσθήσεως. Ὠνομάσθαι δ´ ἀπὸ
11605   1.58.1.4 : μιᾶς τῶν αἰσθήσεων τῆς ὁράσεως· τὸ 〈γὰρ〉 φαίνεσθαι
11606   1.58.1.5 : παρὰ τὸ φάος ἔχειν τὴν ἐπίρρησιν. τοῦτο δ´ οἰκεῖον
11607   1.58.1.6 : εἶναι τῆς ὄψεως, διατείνειν δὲ 〈εἰς〉 πάσας τὰς αἰσθήσεις
11608   1.58.1.7 : καὶ τὰς διανοητικὰς κινήσεις· καὶ γὰρ ταύτας ὁμωνύμως
11609   1.58.1.8 : λέγεσθαι φαντασίας. Κριτήρια δ´ εἶναι τῆς τούτων γνώ–
11610   1.58.1.9 : σεως τόν τε νοῦν καὶ τὴν αἴσθησιν, τὸν μὲν τῶν νοητῶν,
11611   1.58.1.10 : τὴν δὲ τῶν αἰσθητῶν. Οὔτε γὰρ τὸ καθόλου δύναιτ´ ἂν
11612   1.58.1.11 : αἴσθησις ἐπικρίνειν οὔτε τὸ καθ´ ἕκαστον νοῦς. Πάντα
11613   1.58.1.12 : δ´ ἐκ τούτων συνεστάναι καὶ διὰ τούτων. 
11614   1.59.t.1 : {1Περὶ δόξης.}1
11615   1.59.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σοφιστοῦ>20 (p. 263E–264B).
11616   1.59.1.2 : Τί δὲ δή; διάνοιά τε καὶ δόξα καὶ φαντασία, μῶν οὐκ
11617   1.59.1.3 : ἤδη δῆλον ὅτι ταῦτά γε ψευδῆ τε καὶ ἀληθῆ πάνθ´ ἡμῶν
11618   1.59.1.4 : ἐν ταῖς ψυχαῖς ἐγγίγνεται; Ὧδ´ εἴσει ῥᾷον, 〈ἂν〉 πρῶτον
11619   1.59.1.5 : λάβῃς αὐτά, τί ποτ´ ἔστι καὶ τί διαφέρουσιν ἕκαστα
11620   1.59.1.6 : ἀλλήλων. —Δίδου μόνον. —Οὐκοῦν διάνοια μὲν καὶ
11621   1.59.1.7 : λόγος ταὐτόν· πλὴν ὁ μὲν ἐντὸς τῆς ψυχῆς πρὸς αὑτὴν
11622   1.59.1.8 : διάλογος ἄνευ φωνῆς γιγνόμενος τοῦτ´ αὐτὸ ἡμῖν ἐπω–
11623   1.59.1.9 : νομάσθη διάνοια; —Πάνυ μὲν οὖν. —Τὸ δ´ ἀπ´ ἐκεί–
11624   1.59.1.10 : νης ῥεῦμα διὰ τοῦ στόματος ἰὸν μετὰ φθόγγου κέκληται
11625   1.59.1.11 : λόγος; —Ἀληθῆ. —Καὶ μὴν ἐν λόγοις γε αὐτὸ ἴσμεν
11626   1.59.1.12 : ἐνόν. —Τὸ ποῖον; —Φάσιν τε καὶ ἀπόφασιν. —Ἴσμεν.
11627   1.59.1.13 : —Ὅταν οὖν τοῦτο ἐν ψυχῇ κατὰ διάνοιαν ἐγγίγνηται
11628   1.59.1.14 : μετὰ σιγῆς, πλὴν δόξης ἔχεις ὅ τι προσείπῃς αὐτό; —
11629   1.59.1.15 : Καὶ πῶς; —Τί δ´ ὅταν δόξα μὴ καθ´ αὑτὴν ἀλλὰ δι´
11630   1.59.1.16 : αἰσθήσεως παρῇ τινι τὸ τοιοῦτον αὖ πάθος, οἷόν τε
11631   1.59.1.17 : ὀρθῶς εἰπεῖν ἕτερόν τι πλὴν φαντασίαν; —Οὐδέν. —
11632   1.59.1.18 : Οὐκοῦν ἐπείπερ λόγος ἀληθὴς ἦν καὶ ψευδής, τούτων δ´
11633   1.59.1.19 : ἐφάνη διάνοια μὲν αὐτῆς πρὸς ἑαυτὴν ψυχῆς διάλογος,
11634   1.59.1.20 : δόξα δὲ διανοίας ἀποτελεύτησις, φαίνεται δὲ ὃ λέγομεν
11635   1.59.1.21 : σύμμιξις αἰσθήσεως καὶ δόξης, ἀνάγκη δὴ καὶ τούτων τῶν
11636   1.59.1.22 : λόγων συγγενῶν ὄντων, ψευδῆ τε αὐτῶν ἔνια καὶ ἐνίοτε
11637   1.59.1.23 : εἶναι; —Πῶς δ´ οὔ; —Κατανοεῖς οὖν, ὅτι πρότερον
11638   1.59.1.24 : εὑρέθη ψευδὴς δόξα καὶ λόγος. 
11639   1.59.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Συμποσίου>20 (p. 219A).
11640   1.59.2.2 : Ἤτοι τῆς διανοίας 〈ὄψις ἄρχεται〉 ὀξὺ βλέπειν, ὅταν
11641   1.59.2.3 : ἡ τῶν ὀμμάτων τῆς ἀκμῆς λήγειν ἐπιχειρῇ.
11642   1.59.3.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 γʹ (p. 412E–413A).
11643   1.59.3.2 : Φαίνεταί μοι δόξα ἐξιέναι ἐκ διανοίας ἢ ἑκουσίως
11644   1.59.3.3 : ἢ ἀκουσίως, ἑκουσίως μὲν ἡ ψευδὴς τοῦ μεταμανθά–
11645   1.59.3.4 : νοντος, ἀκουσίως δὲ πᾶσα ἡ ἀληθής. —Τὸ μὲν τῆς
11646   1.59.3.5 : ἑκουσίου, ἔφη, μανθάνω, τὸ δὲ τῆς ἀκουσίου [οὐ] δέομαι
11647   1.59.3.6 : μαθεῖν. —Τί δαί; οὐ καὶ σὺ ἡγῇ, ἔφην ἐγώ, τῶν μὲν
11648   1.59.3.7 : ἀγαθῶν ἀκουσίως στέρεσθαι τοὺς ἀνθρώπους, τῶν δὲ
11649   1.59.3.8 : κακῶν ἑκουσίως; ἢ οὐ τὸ μὲν ἐψεῦσθαι τῆς ἀληθείας
11650   1.59.3.9 : κακόν, τὸ δὲ ἀληθεύειν ἀγαθόν; ἢ οὐ τὸ τὰ ὄντα δοξά–
11651   1.59.3.10 : ζειν ἀληθεύειν δοκεῖ σοι εἶναι; —Ἀλλ´, ἦ δ´ ὅς, ὀρθῶς
11652   1.59.3.11 : λέγεις, καί μοι δοκοῦσιν ἄκοντες ἀληθοῦς δόξης στερί–
11653   1.59.3.12 : σκεσθαι.
11654   1.60.t.1 : {1Περὶ ἀναπνοῆς καὶ παθῶν.}1
11655   1.60.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 79A–81A).
11656   1.60.1.2 : Πάλιν δὲ τὸ τῆς ἀναπνοῆς ἴδωμεν πάθος, αἷς χρώ–
11657   1.60.1.3 : μενον αἰτίαις τοιοῦτον γέγονεν οἷόνπερ τὰ νῦν ἐστιν.
11658   1.60.1.4 : Ὧδ´ οὖν. Ἐπειδὴ κενὸν οὐδέν ἐστιν, εἰς ὃ τῶν φερομένων
11659   1.60.1.5 : δύναιτ´ ἂν εἰσελθεῖν τι, τὸ δὲ πνεῦμα φέρεται παρ´ ἡμῶν 
11660   1.60.1.6 : ἔξω, τὸ μετὰ τοῦτο ἤδη παντὶ δῆλον ὡς οὐκ εἰς κενόν,
11661   1.60.1.7 : ἀλλὰ τὸ πλησίον ἐκ τῆς ἕδρας ὠθεῖ· τὸ δ´ ὠθούμενον
11662   1.60.1.8 : ἐξελαύνει τὸ πλησίον ἀεί, καὶ κατ´ αὐτὴν τὴν ἀνάγκην πᾶν
11663   1.60.1.9 : περιελαυνόμενον εἰς τὴν ἕδραν, ὅθεν ἐξῆλθε τὸ πνεῦμα,
11664   1.60.1.10 : εἰσιὸν ἐκεῖσε καὶ ἀναπληροῦν αὐτὴν ξυνέπεται τῷ πνεύ–
11665   1.60.1.11 : ματι, καὶ τοῦτο ἅμα πᾶν οἷον τροχοῦ περιαγομένου γίγνε–
11666   1.60.1.12 : ται διὰ τὸ κενὸν μηδὲν εἶναι. Διὸ δὴ τῶν μὲν στηθῶν
11667   1.60.1.13 : καὶ τοῦ πνεύμονος ἔξω μεθιὲν τὸ πνεῦμα πάλιν ὑπὸ τοῦ
11668   1.60.1.14 : περὶ τὸ σῶμα ἀέρος, εἴσω διὰ μανῶν τῶν σαρκικῶν δυο–
11669   1.60.1.15 : μένου καὶ περιελαυνομένου, γίγνεται πλῆρες· αὖθις δὲ
11670   1.60.1.16 : ἀποτρεπόμενος ὁ ἀὴρ καὶ διὰ τοῦ σώματος ἔξωθεν ἰὼν
11671   1.60.1.17 : εἴσω τὴν ἀναπνοὴν περιωθεῖ κατὰ τὴν στόματος καὶ τὴν
11672   1.60.1.18 : τῶν μυκτήρων δίοδον. Τὴν δ´ αἰτίαν τῆς ἀρχῆς αὐτῶν
11673   1.60.1.19 : θετέον τήνδε. Πᾶν ζῷον αὑτοῦ τὰ ἐντὸς περὶ τὸ αἷμα
11674   1.60.1.20 : καὶ τὰς φλέβας θερμότατα ἔχει, οἷον ἐν αὑτῷ πηγήν τινα
11675   1.60.1.21 : ἐνοῦσαν πυρός· ὃ δὴ καὶ προσεικάζομεν τῷ τοῦ κύρτου
11676   1.60.1.22 : πλέγματι κατὰ μέσον διατεταμένον ἐκ πυρὸς πεπλέχθαι
11677   1.60.1.23 : πᾶν, τὰ δὲ ἄλλα, ὅσα ἔξωθεν, ἀέρος. Τὸ θερμὸν δὴ
11678   1.60.1.24 : κατὰ φύσιν εἰς τὴν αὑτοῦ χώραν ἔξω πρὸς τὸ ξυγγενὲς
11679   1.60.1.25 : ὁμολογητέον ἰέναι. Δυοῖν δὲ ταῖν διεξόδοιν οὔσαιν, τῆς
11680   1.60.1.26 : μὲν κατὰ τὸ σῶμα ἔξω, τῆς δὲ αὖ κατὰ στόμα καὶ τὰς
11681   1.60.1.27 : ῥῖνας, ὅταν μὲν ἐπὶ θάτερα ὁρμήσῃ, θάτερα περιωθεῖ·
11682   1.60.1.28 : τὸ δὲ περιωσθὲν εἰς τὸ πῦρ ἐμπῖπτον θερμαίνεται, τὸ
11683   1.60.1.29 : δ´ ἐξιὸν ψύχεται. Μεταβαλλούσης δὲ τῆς θερμότητος
11684   1.60.1.30 : καὶ τῶν κατὰ τὴν ἑτέραν ἔξοδον θερμοτέρων γιγνομένων
11685   1.60.1.31 : πάλιν ἐκείνῃ ῥέπον αὖ τὸ θερμότερον μᾶλλον, πρὸς τὴν
11686   1.60.1.32 : αὑτοῦ φύσιν φερόμενον, περιωθεῖ τὸ κατὰ θάτερα· τὸ 
11687   1.60.1.33 : δὲ τὰ αὐτὰ πάσχον καὶ τὰ αὐτὰ ἀνταποδιδὸν ἀεί, κύκλον
11688   1.60.1.34 : ἀεὶ σαλευόμενον, ἔνθα καὶ ἔνθα ἀπειργασμένον ὑπ´ ἀμ–
11689   1.60.1.35 : φοτέρων τὴν ἀναπνοὴν καὶ ἐκπνοὴν γίγνεσθαι παρέχεται.
11690   1.60.1.36 : Καὶ δὴ καὶ τὰ τῶν περὶ τὰς ἰατρικὰς σικύας παθη–
11691   1.60.1.37 : μάτων αἴτια καὶ τὰ τῆς πόσεως τά τε τῶν ῥιπτουμένων,
11692   1.60.1.38 : ὅσα ἀφεθέντα μετέωρα καὶ ὅσα ἐπὶ γῆς φέρεται, ταύτῃ
11693   1.60.1.39 : διωκτέον, καὶ ὅσοι φθόγγοι ταχεῖς καὶ βραδεῖς, ὀξεῖς τε
11694   1.60.1.40 : καὶ βαρεῖς φαίνονται, τοτὲ μὲν ἀνάρμοστοι φερόμενοι
11695   1.60.1.41 : δι´ ἀνομοιότητα τῆς ἐν ἡμῖν ὑπ´ αὐτῶν κινήσεως· τοτὲ
11696   1.60.1.42 : δὲ ξύμφωνοι δι´ ὁμοιότητα. Τὰς γὰρ τῶν προτέρων
11697   1.60.1.43 : καὶ θαττόνων οἱ βραδύτεροι κινήσεις ἀποπαυομένας
11698   1.60.1.44 : ἤδη τε εἰς ὅμοιον ἐληλυθυίας, αἷς ὕστερον αὐτοὶ προσ–
11699   1.60.1.45 : φερόμενοι κινοῦσιν ἐκείνας, καταλαμβάνουσι, καταλαμβά–
11700   1.60.1.46 : νοντες δὲ οὐκ ἄλλην ἐπεμβάλλοντες ἀνετάραξαν κίνησιν,
11701   1.60.1.47 : ἀλλ´ ἀρχὴν βραδυτέρας φορᾶς [καὶ] κατὰ 〈τὴν〉 τοῦ θάττονος,
11702   1.60.1.48 : ἀποληγούσης δὲ ὁμοιότητα προσάψαντες μίαν ἐξ ὀξείας
11703   1.60.1.49 : καὶ βαρείας συνεκεράσαντο πάθην· ὅθεν ἡδονὴν μὲν τοῖς
11704   1.60.1.50 : ἄφροσιν, εὐφροσύνην δὲ τοῖς ἔμφροσι διὰ τὴν τῆς θείας
11705   1.60.1.51 : ἁρμονίας κίνησιν ἐν θνηταῖς γενομένην φοραῖς παρέσχον.
11706   1.60.1.52 : Καὶ δὴ καὶ τὰ τῶν ὑδάτων πάντα ῥεύματα, ἔτι τε τὰ
11707   1.60.1.53 : τῶν κεραυνῶν πτώματα καὶ τὰ θαυμαζόμενα ἠλέκτρων
11708   1.60.1.54 : περὶ τῆς ἕλξεως καὶ τῶν Ἡρακλείων λίθων, πάντων τού–
11709   1.60.1.55 : των ὁλκὴ μὲν οὐκ ἔστιν οὐδενί ποτε· τὸ δὲ κενὸν εἶναι
11710   1.60.1.56 : μηδὲν περιωθεῖν τε αὑτὰ ταῦτα εἰς ἄλληλα, [τὰ] τὸ δὲ δια–
11711   1.60.1.57 : κρινόμενα καὶ συγκρινόμενα πρὸς τὴν αὑτῶν διαμειβόμενα
11712   1.60.1.58 : ἕδραν ἕκαστα ἰέναι πάντα, τούτοις τοῖς παθήμασι πρὸς
11713   1.60.1.59 : ἄλληλα συμπλεχθεῖσι τεθαυματουργημένα τῷ κατὰ τρό– 
11714   1.60.1.60 : πον φανήσεται ζητοῦντι. Καὶ δὴ καὶ τὸ τῆς ἀναπνοῆς
11715   1.60.1.61 : (ὅθεν ὁ λόγος ὥρμησε) κατὰ ταὐτὰ καὶ διὰ τούτων γέγο–
11716   1.60.1.62 : νεν, ὥσπερ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται, τέμνοντος μὲν τὰ
11717   1.60.1.63 : σῖτα τοῦ πυρός, αἰωρουμένου δὲ ἐντὸς τῷ πνεύματι συνε–
11718   1.60.1.64 : πομένου, τὰς φλέβας δ´ ἐκ τῆς κοιλίας τῇ συναιωρήσει
11719   1.60.1.65 : πληροῦντος τῷ τὰ τετμημένα αὐτόθεν ἐπαντλεῖν καὶ διὰ
11720   1.60.1.66 : ταῦτα δὴ καθ´ ὅλον τὸ σῶμα πᾶσι τοῖς ζῴοις τὰ τῆς
11721   1.60.1.67 : τροφῆς νάματα οὕτως ἐπίρρυτα γεγονέναι. Νεότμητα δὲ
11722   1.60.1.68 : καὶ ἀπὸ ξυγγενῶν ὄντα, τὰ μὲν καρπῶν, τὰ δὲ χλόης,
11723   1.60.1.69 : ἃ ὁ θεὸς ἐπ´ αὐτὸ τοῦθ´ ἡμῖν ἐφύτευσεν, εἶναι τροφήν,
11724   1.60.1.70 : παντοδαπὰ μὲν χρώματα ἔχει διὰ τὴν σύμμιξιν, ἡ δ´
11725   1.60.1.71 : ἐρυθρὰ πλείστη περὶ αὐτὰ χρόα διαθεῖ, τῆς τοῦ πυρὸς
11726   1.60.1.72 : τομῆς τε καὶ ἐξομόρξεως ἐν ὑγρῷ δεδημιουργημένη φύσις.
11727   1.60.1.73 : Ὅθεν τοῦ κατὰ σῶμα ῥέοντος τὸ χρῶμα ἔσχεν οἵαν ὄψιν
11728   1.60.1.74 : διεληλύθαμεν, ὃ καλοῦμεν αἷμα, νομὴν σαρκῶν καὶ ξύμ–
11729   1.60.1.75 : παντος τοῦ σώματος, ὅθεν ὑδρευόμενα ἕκαστα πληροῖ
11730   1.60.1.76 : τὴν τοῦ κενουμένου βάσιν. 
11731   2.1.t.1 : {1Περὶ τῶν τὰ θεῖα ἑρμηνευόντων, καὶ ὡς εἴη
11732   2.1.t.2 : ἀνθρώποις ἀκατάληπτος ἡ τῶν νοητῶν κατὰ
11733   2.1.t.3 : τὴν οὐσίαν ἀλήθεια.}1
11734   2.1.1.1 : <20Ἀριστάρχου ἐκ Ταντάλου>20 ( 1 N. p. 564).
11735   2.1.1.2 : Καὶ ταῦτ´ ἴσον μὲν εὖ λέγειν, ἴσον δὲ μή·
11736   2.1.1.3 : ἴσον δ´ ἐρευνᾶν, ἐξ ἴσου δὲ μὴ εἰδέναι.
11737   2.1.1.4 : πλεῖον γὰρ οὐδὲν οἱ σοφοὶ τῶν μὴ σοφῶν
11738   2.1.1.5 : εἰς ταῦτα γιγνώσκουσιν. Εἰ δ´ ἄλλου λέγει
11739   2.1.1.6 : ἄμεινον ἄλλος, τῷ λέγειν ὑπερφέρει.
11740   2.1.2.1 : <20Εὐριπίδου Φιλοκτήτῃ>20 (fr. 793 N.).
11741   2.1.2.2 : Τί δῆτα θάκοις ἀρχικοῖς ἐνήμενοι
11742   2.1.2.3 : σαφῶς διόμνυσθ´ εἰδέναι τὰ δαιμόνων;
11743   2.1.2.4 : οἱ τῶνδε χειρώνακτες ἄνθρωποι λόγων.
11744   2.1.2.5 : ὅστις γὰρ αὐχεῖ θεῶν ἐπίστασθαι πέρι,
11745   2.1.2.6 : οὐδέν τι μᾶλλον οἶδεν, ἢ πείθειν λέγων. 
11746   2.1.3.1 : <20Ἀναξανδρίδου Κανηφόρῳ>20 (Com. III p. 171).
11747   2.1.3.2 : Ἅπαντες ἐσμὲν πρὸς τὰ θεῖ´ ἀβέλτεροι,
11748   2.1.3.3 : κοὐκ ἴσμεν οὐδέν.
11749   2.1.4.1 : <20Σοφοκλέους>20 (fr. 834 N.).
11750   2.1.4.2 : Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἂν τὰ θεῖα κρυπτόντων θεῶν
11751   2.1.4.3 : μάθοις ἄν, οὐδ´ εἰ πάντ´ ἐπεξέλθοις σκοπῶν.
11752   2.1.5a.1 : <20Φιλήμονος>20 (Com. IV p. 43, fr. 26, 1. 2).
11753   2.1.5a.2 : Θεὸν νόμιζε καὶ σέβου, ζήτει δὲ μή·
11754   2.1.5a.3 : πλεῖον γὰρ οὐδὲν ἄλλο τοῦ ζητεῖν ἔχεις.
11755   2.1.6.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20〉 (ibid., 3. 4).
11756   2.1.6.2 : Εἴτ´ ἔστιν εἴτ´ οὐκ ἔστι μὴ βούλου μαθεῖν·
11757   2.1.6.3 : ὡς 〈δ´〉 ὄντα τοῦτον καὶ παρόντ´ ἀεὶ σέβου.
11758   2.1.7.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20〉 (Com. IV p. 59, fr. 86).
11759   2.1.7.2 : Τί ἐστιν, ὁ θεὸς οὐ θέλει σε μανθάνειν.
11760   2.1.6.1 : <20Μενάνδρου Ὑποβολιμαίου>20 (Com. IV p. 215, fr. 10).
11761   2.1.6.2 : Δυσπαρακολούθητόν τι πρᾶγμ´ ἐστὶν τύχη.
11762   2.1.7.1 : <20Ἡσιόδου>20 (Op. et Di. 42).
11763   2.1.7.2 : Κρύψαντες γὰρ ἔχουσι θεοὶ βίον ἀνθρώποισι.
11764   2.1.8.1 : <20Πινδάρου Παιάνων>20 (fr. 39 B.).
11765   2.1.8.2 : Τί ἔλπεαι σοφίαν ἔμμεναι, ᾇ τ´ ὀλίγον τοι 
11766   2.1.8.3 : ἀνὴρ ὑπὲρ ἀνδρὸς ἰσχύει;
11767   2.1.8.4 : οὐ γὰρ ἔσθ´ ὅπως τὰ θεῶν βουλεύματ´ ἐρευνᾶσαι βρο–
11768   2.1.8.5 : τέᾳ φρενί.
11769   2.1.9.1 : <20Ἰοφῶντος Βακχῶν>20 (fr. 2 p. 590 N.).
11770   2.1.9.2 : Ἐπίσταμαι δὲ καὶ τάδ´, οὖσά περ γυνή,
11771   2.1.9.3 : ὡς μᾶλλον ὅστις εἰδέναι τὰ τῶν θεῶν
11772   2.1.9.4 : ζητεῖ, τοσούτῳ μᾶλλον ἧσσον εἴσεται.
11773   2.1.10.1 : <20Σιμωνίδου>20 (fr. 42 B. 3).
11774   2.1.10.2 : Ῥεῖα θεοὶ κλέπτοισιν ἀνθρώπων νόον.
11775   2.1.11.1 : <20Δημώνακτος.>20
11776   2.1.11.2 : 〈Δημῶναξ〉 ἐξεταζόντων τινῶν, εἰ ὁ κόσμος ἔμψυχος,
11777   2.1.11.3 : καὶ αὖθις εἰ σφαιροειδής, Ὑμεῖς, ἔφη, περὶ μὲν τοῦ
11778   2.1.11.4 : κόσμου πολυπραγμονεῖτε, περὶ δὲ τῆς αὑτῶν ἀκοσμησίας
11779   2.1.11.5 : οὐ φροντίζετε;
11780   2.1.12.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. 142 Mullach.).
11781   2.1.12.2 : Μὴ πάντα ἐπίστασθαι προθύμεο, μὴ πάντων ἀμα–
11782   2.1.12.3 : θὴς γένῃ.
11783   2.1.13.1 : <20Πλουτάρχου ἐκ τοῦ περὶ Ἴσιδος>20 (c. 79 p. 382F).
11784   2.1.13.2 : Ἀνθρώπων δὲ ψυχαῖς ἐνταυθοῖ μὲν ὑπὸ σωμάτων
11785   2.1.13.3 : καὶ παθῶν περιεχομέναις οὐκ ἔστι μετουσία θεοῦ, πλὴν
11786   2.1.13.4 : ὅσον ὀνείρατος ἀμαυροῦ θιγεῖν νοήσει διὰ φιλοσοφίας. 
11787   2.1.14.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πολιτικοῦ>20 (p. 277D).
11788   2.1.14.2 : Χαλεπόν, ὦ δαιμόνιε, μὴ παραδείγμασι χρώμενον ἱκα–
11789   2.1.14.3 : νῶς ἐνδείξασθαί τι τῶν μειζόνων. Κινδυνεύει γὰρ ἡμῶν
11790   2.1.14.4 : ἕκαστος, οἷον ὄναρ εἰδὼς ἕκαστα, πάντα αὖ πάλιν ὥσπερ
11791   2.1.14.5 : ὕπαρ ἀγνοεῖν.
11792   2.1.15.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 28C).
11793   2.1.15.2 : Τὸν μὲν οὖν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῦδε τοῦ παντὸς
11794   2.1.15.3 : εὑρεῖν τε ἔργον, καὶ εὑρόντα εἰς πάντας ἀδύνατον λέγειν.
11795   2.1.16.1 : <20Ἰαμβλίχου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχῆς.>20
11796   2.1.16.2 : Πόσῳ δὴ οὖν βέλτιον Ἡράκλειτος (fr. 429 Schleierm.,
11797   2.1.16.3 :  79 Bywat.) παίδων ἀθύρματα νενόμικεν εἶναι τὰ ἀνθρώ–
11798   2.1.16.4 : πινα δοξάσματα.
11799   2.1.17.1 : <20Διδύμου ἐκ τοῦ Περὶ αἱρέσεων.>20
11800   2.1.17.2 : Ξενοφάνους πρώτου λόγος ἦλθεν εἰς τοὺς Ἕλληνας
11801   2.1.17.3 : ἄξιος γραφῆς, ἅμα παιδιᾷ τάς τε τῶν ἄλλων τόλμας ἐπι–
11802   2.1.17.4 : πλήττοντος καὶ τὴν αὑτοῦ παριστάντος εὐλάβειαν, ὡς ἄρα
11803   2.1.17.5 : θεὸς μὲν οἶδε τὴν ἀλήθειαν,
11804   2.1.17.6 : δοκὸς δ´ ἐπὶ πᾶσι τέτυκται (fr. XIII Brandis.).
11805   2.1.17.7 : Ἡ μὲν γὰρ φιλοσοφία θήρα τῆς ἀληθείας
11806   2.1.17.8 : ἐστὶ καὶ ὄρεξις. | Τῶν δὲ φιλοσοφησάντων ἔνιοι εὑρεῖν 
11807   2.1.17.9 : φασι τὸ θήραμα, ὡς Ἐπίκουρος καὶ οἱ Στωικοί· οἱ δὲ
11808   2.1.17.10 : ἀκμὴν ἔτι ζητεῖν ὥς που παρὰ θεοῖς ὄν, καὶ τῆς σοφίας
11809   2.1.17.11 : οὐκ ἀνθρωπίνου χρήματος ὄντος· οὕτως ἔλεγε Σωκράτης
11810   2.1.17.12 : καὶ Πύρρων.
11811   2.1.19.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 29CD).
11812   2.1.19.2 : Ἐὰν οὖν, ὦ Σώκρατες, πολλὰ πολλῶν εἰπόντων περὶ
11813   2.1.19.3 : θεῶν καὶ τῆς τοῦ παντὸς γενέσεως, μὴ δυνατοὶ γιγνώμεθα
11814   2.1.19.4 : πάντῃ πάντως αὐτοὺς ἑαυτοῖς ὁμολογουμένους λόγους καὶ
11815   2.1.19.5 : ἀπηκριβωμένους ἀποδοῦναι, μὴ θαυμάσῃς· ἀλλ´ ἐὰν ἄρα
11816   2.1.19.6 : μηδενὸς ἧττον παρεχώμεθα εἰκότας, ἀγαπᾶν χρὴ μεμνη–
11817   2.1.19.7 : μένους, ὡς ὁ λέγων ὑμεῖς τε οἱ κριταὶ φύσιν ἀνθρωπίνην
11818   2.1.19.8 : ἔχομεν· ὥστε περὶ τούτων τὸν εἰκότα μῦθον ἀποδεχομένους
11819   2.1.19.9 : πρέπει τούτου μηδὲν ἔτι πέρα ζητεῖν.
11820   2.1.20.1 : <20Βίωνος.>20
11821   2.1.20.2 : Βίων ἔλεγε γελοιοτάτους εἶναι τοὺς ἀστρονομοῦντας,
11822   2.1.20.3 : οἳ [τοὺς πὰρ ποσὶ] τοὺς ἐν τοῖς αἰγιαλοῖς ἰχθῦς οὐ βλέ–
11823   2.1.20.4 : ποντες τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ φάσκουσιν εἰδέναι.
11824   2.1.21.1 : <20Πινδάρου.>20
11825   2.1.21.2 : Τοὺς φυσιολογοῦντας ἔφη Πίνδαρος (fr. 193 B.).
11826   2.1.21.3 : ἀτελῆ σοφίας καρπὸν δρέπειν. 
11827   2.1.22.1 : <20Ἐκ τῶν Σερήνου Ἀπομνημονευμάτων.>20
11828   2.1.22.2 : Θαλῆν εἰς τὸν οὐρανὸν ὁρῶντα καὶ ἐμπεσόντα εἰς βό–
11829   2.1.22.3 : θρον ἡ θεράπαινα, Θρᾷττα οὖσα, δίκαια παθεῖν ἔφη, ὃς
11830   2.1.22.4 : τὰ παρὰ ποσὶν ἀγνοῶν τὰ ἐν οὐρανῷ ἐσκόπει.
11831   2.1.23.1 : <20Διογένους.>20
11832   2.1.23.2 : Ἀστρολόγου δέ τινος κατ´ ἀγορὰν ἐπιδεικνύντος ἔν
11833   2.1.23.3 : τινι πινακίῳ καταγράφους τοὺς ἀστέρας, καὶ φάσκοντος
11834   2.1.23.4 : ὅτι οὗτοί εἰσιν οἱ πλανώμενοι τῶν ἀστέρων, ἐπακούσας,
11835   2.1.23.5 : „Μὴ ψεύδου“, εἶπεν, „ὦ ἑταῖρε· οὐ γὰρ οὗτοί εἰσιν οἱ
11836   2.1.23.6 : πλανώμενοι, ἀλλὰ οὗτοι“, δείξας αὐτῷ τοὺς παρακαθε–
11837   2.1.23.7 : ζομένους.
11838   2.1.24.1 : <20Ἀρίστωνος.>20
11839   2.1.24.2 : Ἀρίστων ἔφη τῶν ζητουμένων παρὰ τοῖς φιλοσόφοις
11840   2.1.24.3 : τὰ μὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς, τὰ δὲ μηδὲν πρὸς ἡμᾶς, τὰ δ´
11841   2.1.24.4 : ὑπὲρ ἡμᾶς. Πρὸς ἡμᾶς μὲν τὰ ἠθικά, μὴ πρὸς ἡμᾶς δὲ
11842   2.1.24.5 : τὰ διαλεκτικά· μὴ γὰρ συμβάλλεσθαι πρὸς ἐπανόρθωσιν
11843   2.1.24.6 : βίου· ὑπὲρ ἡμᾶς δὲ τὰ φυσικά· ἀδύνατα γὰρ ἐγνῶσθαι
11844   2.1.24.7 : καὶ οὐδὲ παρέχειν χρείαν.
11845   2.1.25.1 : <20Εὐσεβίου.>20
11846   2.1.25.2 : Θεοὶ οἷοι ἔασιν οὐ χρὴ δίζησθαι· αὐτόθεν δὲ ἄριστον
11847   2.1.25.3 : πεπιστευκέναι. Ζητήσιος γὰρ προτεθείσης καὶ ὁ τῷ ἀνο– 
11848   2.1.25.4 : σιωτάτῳ τῶν λόγων τῷ μὴ εἶναι αὐτοὺς συνιστάμενος
11849   2.1.25.5 : ἐθέλει κρατέειν.
11850   2.1.26.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ Πρὸς Τάτ>20 (deest ap. Patric.).
11851   2.1.26.2 : Θεὸν νοῆσαι μὲν χαλεπόν, φράσαι δὲ ἀδύνατον. Τὸ
11852   2.1.26.3 : γὰρ ἀσώματον σώματι σημῆναι ἀδύνατον· καὶ τὸ τέλειον
11853   2.1.26.4 : τῷ ἀτελεῖ καταλαβέσθαι οὐ δυνατόν· καὶ τὸ ἀίδιον τῷ
11854   2.1.26.5 : ὀλιγοχρονίῳ συγγενέσθαι δύσκολον. Τὸ μὲν γὰρ ἀεί ἐστι,
11855   2.1.26.6 : τὸ δὲ παρέρχεται· καὶ τὸ μὲν ἀληθείᾳ ἐστί, τὸ δὲ ὑπὸ
11856   2.1.26.7 : φαντασίας σκιάζεται. Τὸ δὲ ἀσθενέστερον τοῦ ἰσχυροτέρου
11857   2.1.26.8 : καὶ τὸ ἔλαττον τοῦ κρείττονος 〈οὐ〉 διέστηκε τοσοῦτον, ὅσον
11858   2.1.26.9 : τὸ θνητὸν τοῦ θείου. Ἡ δὲ μέση τούτων διάστασις ἀμαυροῖ
11859   2.1.26.10 : τὴν τοῦ καλοῦ θέαν. Ὀφθαλμοῖς μὲν γὰρ τὰ σώματα
11860   2.1.26.11 : θεατά, γλώττῃ δὲ τὰ ὁρατὰ λεκτά· τὸ δὲ ἀσώματον καὶ
11861   2.1.26.12 : ἀφανὲς καὶ ἀσχημάτιστον καὶ μηδὲ ἐξ ὕλης ὑποκείμενον
11862   2.1.26.13 : ὑπὸ τῶν ἡμετέρων αἰσθήσεων καταληφθῆναι οὐ δύναται.
11863   2.1.26.14 : Ἐννοοῦμαι, ὦ Τάτ, ἐννοοῦμαι, ὃ ἐξειπεῖν ἀδύνατον, τοῦτό
11864   2.1.26.15 : ἐστιν ὁ θεός.
11865   2.1.27.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 48B–D).
11866   2.1.27.2 : Τὴν δὴ πρὸ τῆς οὐρανοῦ γενέσεως, πυρὸς ὕδατός τε
11867   2.1.27.3 : καὶ ἀέρος καὶ γῆς φύσιν, θεατέον αὐτὴν καὶ τὰ πρὸ τού–
11868   2.1.27.4 : του πάθη. Νῦν γὰρ οὐδείς πω γένεσιν αὐτῶν μεμήνυκεν,
11869   2.1.27.5 : ἀλλ´ ὡς εἰδόσι πῦρ ὅ τί ποτέ ἐστι, καὶ ἕκαστον αὐτῶν
11870   2.1.27.6 : λέγομεν ἀρχὰς αὐτὰ τιθέμενοι, στοιχεῖα τοῦ παντός, προσ–
11871   2.1.27.7 : ῆκον αὐτοῖς, οὐδ´ 〈ἂν〉 ὡς ἐν συλλαβῆς εἴδεσι μόνον εἰκό–
11872   2.1.27.8 : τως ὑπὸ τοῦ καὶ βραχὺ φρονοῦντος ἀπεικασθῆναι. Νῦν
11873   2.1.27.9 : δ´ οὖν τό γε παρ´ ἡμῶν ὧδε ἐχέτω· τὴν μὲν οὖν ἁπάν– 
11874   2.1.27.10 : των εἴτε ἀρχὴν εἴτε ἀρχὰς εἴτε ὅπη δοκεῖ, τούτων πέρι
11875   2.1.27.11 : τὸ νῦν οὐ ῥητέον· δι´ ἄλλο μὲν οὐδέν, διὰ δὲ τὸ χαλεπὸν
11876   2.1.27.12 : εἶναι κατὰ τὸν παρόντα τρόπον τῆς διεξόδου δηλῶσαι τὰ
11877   2.1.27.13 : δοκοῦντα. Μήτε οὖν ὑμεῖς οἴεσθε δεῖν ἐμὲ λέγειν, οὔτε
11878   2.1.27.14 : αὐτὸς αὖ πείθειν ἐμαυτὸν ἂν εἴην δυνατός, ὡς ὀρθῶς
11879   2.1.27.15 : ἐγχειροῖμ´ ἂν τοσοῦτον ἐπιβαλλόμενος ἔργον. Τὸ δὲ κατ´
11880   2.1.27.16 : ἀρχὰς ῥηθὲν διαφυλάττων, τὴν τῶν εἰκότων λόγων δύναμιν,
11881   2.1.27.17 : πειράσομαι μηδενὸς ἧττον εἰκότα, μᾶλλον δὲ καὶ ἔμπρο–
11882   2.1.27.18 : σθεν ἀπ´ ἀρχῆς περὶ ἑκάστου καὶ ξυμπάντων λέγειν.
11883   2.1.28.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κριτίου ἢ Ἀτλαντικοῦ>20
11884   2.1.28.2 : (p. 107AB).
11885   2.1.28.3 : Περὶ θεῶν γάρ, ὦ Τίμαιε, λέγοντά τι πρὸς ἀνθρώ–
11886   2.1.28.4 : πους δοκεῖν ἱκανῶς λέγειν ῥᾷον, ἢ περὶ θνητῶν πρὸς
11887   2.1.28.5 : ἡμᾶς. Ἡ γὰρ ἀπειρία καὶ σφόδρα ἄγνοια τῶν ἀκουόντων,
11888   2.1.28.6 : περὶ ὧν ἂν οὕτως ἔχωσι, πολλὴν εὐπορίαν παρέχεσθον
11889   2.1.28.7 : τῷ μέλλοντι λέγειν τι περὶ αὐτῶν.
11890   2.1.29.1 : <20Ξενοφῶντος ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς Πρὸς
11891   2.1.29.2 : Αἰσχίνην.>20
11892   2.1.29.3 : Συντυχών μοι Ἑρμογένης τά τε ἄλλα διεξῄει, καὶ
11893   2.1.29.4 : περὶ σοῦ δὲ πυθομένῳ, ἥν τινα ἔχοις φιλοσοφίας ἐπι–
11894   2.1.29.5 : μέλειαν, ἀπεκρίνατο, τὴν αὐτὴν Σωκράτει. Ἐγὼ δὲ καὶ
11895   2.1.29.6 : ἡνίκα Ἀθήνῃσι διέτριβον, τῆς γνώμης σε ἠγάσθην. Ὥσπερ
11896   2.1.29.7 : οὖν ἠρξάμην σε θαυμάζων, οὕτω καὶ νῦν παρ´ ὁντινοῦν
11897   2.1.29.8 : τῶν σοφίαν ἀσπασαμένων τεθαύμακα τὸ ἀμετάκλαστόν σου
11898   2.1.29.9 : τῆς γνώμης (μέγιστον γάρ, ὡς ἐγᾦμαι, τεκμήριον ἀρε–
11899   2.1.29.10 : τῆς) ἁλόντος ὑπὸ τἀνδρὸς ἐκείνου, εἴπερ θνητοῦ καλεῖν 
11900   2.1.29.11 : τὸν Σωκράτους οἷόντε βίον. Ὅτι μὲν γὰρ τὰ θεῖα ὑπὲρ
11901   2.1.29.12 : ἡμᾶς, παντὶ δῆλον· ἀπόχρη δὲ τὸ κρεῖττον τῆς δυνάμεως
11902   2.1.29.13 : αὐτοὺς σέβειν. Οἷοι δ´ εἰσίν, οὔτε εὑρεῖν ῥᾴδιον οὔτε ζη–
11903   2.1.29.14 : τεῖν θεμιτόν· οὐδὲ γὰρ δεσποτῶν φύσιν ἢ πρᾶξιν δούλους
11904   2.1.29.15 : δεῖ εἰδέναι, οἷς οὐδὲν πλέον ὑπηρεσίας προσήκει. Πότε
11905   2.1.29.16 : γάρ, ὦ Αἰσχίνη, Σωκράτους ἀκήκοέ τις οὐρανίων πέρι λέ–
11906   2.1.29.17 : γοντος ἢ γραμμὰς εἰς ἐπανόρθωσιν παραινοῦντος μαν–
11907   2.1.29.18 : θάνειν; Μουσικῆς 〈μὲν〉 γὰρ ἴσμεν αὐτὸν μέχρις ὤτων
11908   2.1.29.19 : ξυνιέντα. Διετέλει δὲ ἑκάστοτε αὐτὸς λέγων τί καλὸν καὶ
11909   2.1.29.20 : τί ἀνδρεία τε καὶ δικαιοσύνη καὶ αἱ ἄλλαι ἀρεταί. Ἀνθρώ–
11910   2.1.29.21 : πινα γοῦν ταῦτα ἀγαθὰ ἐκάλει· τὰ δ´ ἄλλα ἢ ἀδύνατα
11911   2.1.29.22 : ἀνθρώποις ἁλῶναι ἔφασκεν ἢ μύθων εἶναι συγγενῆ, μετὰ
11912   2.1.29.23 : ὀφρύος σοφιστῶν 〈παίγνια〉 διεξιόντων. Καὶ οὐκ ἔλεγε
11913   2.1.29.24 : μὲν ταῦτα, οὐκ ᾔδει δὲ πράττειν. Παυσάσθωσαν οὖν
11914   2.1.29.25 : ἐλεγχόμενοι 〈ἢ〉 πρὸς τὸ εἰκὸς ἴτωσαν, οἷς Σωκράτης οὐκ
11915   2.1.29.26 : ἤρεσκεν, ᾧ ζῶντι μὲν ὁ θεὸς σοφίαν ἐμαρτύρησεν· οἱ δὲ
11916   2.1.29.27 : ἑ κτείναντες τῆς μετανοίας ἀποκάθαρσιν οὐχ εὗρον. Τὸ δὲ
11917   2.1.29.28 : καλὸν ἄρα, Αἰγύπτου ἠράσθησαν, καὶ τῆς Πυθαγόρου τερα–
11918   2.1.29.29 : τώδους σοφίας, ὧν τὸ μὲν περιττὸν καὶ τὸ μὴ μόνιμον
11919   2.1.29.30 : ἐπὶ Σωκράτει ἤλεγξεν ἔρως τυραννίδος καὶ ἀντὶ λιτῆς
11920   2.1.29.31 : διαίτης Σικελιῶτις γαστρὸς ἀμέτρου τράπεζα.
11921   2.1.30.1 : <20Ξενοφῶντος ἐν <α> Σωκρατικῶν Ἀπομνημο–
11922   2.1.30.2 : νευμάτων>20 (I 1, 11–14).
11923   2.1.30.3 : Οὐδὲ γὰρ περὶ τῆς τῶν πάντων φύσεως ᾗπερ τῶν 
11924   2.1.30.4 : ἄλλων οἱ πλεῖστοι διελέγετο, σκοπῶν ὅπως ὁ καλούμενος
11925   2.1.30.5 : ὑπὸ τῶν σοφιστῶν κόσμος ἔχει, καὶ τίσιν ἀνάγκαις ἕκαστα
11926   2.1.30.6 : γίγνεται τῶν οὐρανίων, ἀλλὰ καὶ τοὺς φροντίζοντας τὰ
11927   2.1.30.7 : τοιαῦτα μωραίνοντας ἐπεδείκνυεν. Ἐθαύμαζε δ´ εἰ μὴ
11928   2.1.30.8 : φανερόν ἐστιν αὐτοῖς, ὅτι ταῦτα ἀδύνατόν ἐστιν ἀνθρώ–
11929   2.1.30.9 : ποις εὑρεῖν, εἴ γε καὶ τοὺς μέγιστον φρονοῦντας ἐπὶ τῷ
11930   2.1.30.10 : περὶ τούτων λέγειν οὐ ταὐτὰ δοξάζειν ἀλλήλοις, ἀλλὰ τοῖς
11931   2.1.30.11 : μαινομένοις ὁμοίως διακεῖσθαι πρὸς ἀλλήλους. Τῶν τε
11932   2.1.30.12 : γὰρ μαινομένων τοὺς μὲν οὐδὲ τὰ δεινὰ δεδιέναι, τοὺς δὲ
11933   2.1.30.13 : καὶ τὰ μὴ δεινὰ φοβεῖσθαι· καὶ τοῖς μὲν οὐδ´ ἐν ὄχλῳ
11934   2.1.30.14 : δοκεῖν αἰσχρὸν εἶναι λέγειν ἢ ποιεῖν ὁτιοῦν, τοῖς δ´ οὐκ
11935   2.1.30.15 : ἐξιτητέον εἰς ἀνθρώπους εἶναι δοκεῖν· καὶ τοὺς μὲν οὔθ´
11936   2.1.30.16 : ἱερὸν οὔτε βωμὸν οὔτε ἄλλο τῶν θείων οὐδὲν τιμᾶν,
11937   2.1.30.17 : τοὺς δὲ καὶ λίθους καὶ ξύλα τὰ τυχόντα καὶ θηρία σέ–
11938   2.1.30.18 : βεσθαι· τῶν τε περὶ τῆς τῶν πάντων φύσεως μεριμνών–
11939   2.1.30.19 : των τοῖς μὲν δοκεῖν ἓν μόνον τὸ ὂν εἶναι, τοῖς δ´ ἄπειρα
11940   2.1.30.20 : τὸ πλῆθος· καὶ τοῖς μὲν ἀεὶ πάντα κινεῖσθαι, τοῖς δ´
11941   2.1.30.21 : οὐδὲν ἄν ποτε κινηθῆναι· καὶ τοῖς μὲν πάντα γίγνεσθαί 
11942   2.1.30.22 : τε καὶ ἀπόλλυσθαι, τοῖς δ´ οὔτ´ ἂν γενέσθαι ποτὲ οὐδὲν
11943   2.1.30.23 : οὔτε ἀπολέσθαι.
11944   2.1.31.1 : <20Ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου Πρὸς τὸν περὶ οὐ–
11945   2.1.31.2 : σίας 〈διαλεγόμενον>20〉 (fr. 175).
11946   2.1.31.3 : Τί μοι μέλει, φησί, πότερον ἐξ ἀτόμων, ἢ ἐξ ἀμέτρων,
11947   2.1.31.4 : ἢ ἐκ πυρὸς καὶ γῆς συνέστηκε τὰ ὄντα; οὐ γὰρ ἀρκεῖ μα–
11948   2.1.31.5 : θεῖν τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ, καὶ τὰ μέτρα τῶν
11949   2.1.31.6 : ὀρέξεων καὶ ἐκκλίσεων, καὶ ἔτι ὁρμῶν καὶ ἀφορμῶν, καὶ
11950   2.1.31.7 : τούτοις ὥσπερ κανόσι χρώμενον διοικεῖν τὰ τοῦ βίου, τὰ
11951   2.1.31.8 : δ´ ὑπὲρ ἡμᾶς ταῦτα χαίρειν ἐᾶν, ἅ τινα τυχὸν μὲν ἀκα–
11952   2.1.31.9 : τάληπτά ἐστι τῇ ἀνθρωπίνῃ γνώμῃ, εἰ δὲ καὶ τὰ μάλιστα
11953   2.1.31.10 : θείη τις εἶναι καταληπτά, ἀλλ´ οὖν τί ὄφελος καταλη–
11954   2.1.31.11 : φθέντων; οὐχὶ δὲ διακενῆς πράγματα ἔχειν φατέον τοὺς
11955   2.1.31.12 : ταῦτα ὡς ἀναγκαῖα τῷ τοῦ φιλοσόφου λόγῳ προσνέμον–
11956   2.1.31.13 : τας; Μή τι οὖν καὶ τὸ ἐν Δελφοῖς παράγγελμα παρέλκον
11957   2.1.31.14 : ἐστί, τὸ γνῶθι σαυτόν; {—}Τοῦτο δὲ μὲν οὔ φησι. {—}Τίς
11958   2.1.31.15 : οὖν ἡ δύναμις αὐτοῦ; Εἰ χορευτῇ τις παρήγγελλε τὸ γνῶ–
11959   2.1.31.16 : ναι ἑαυτόν, οὐκ ἄν, εἰ τῇ προστάξει προσεῖχε, τὸ ἐπιστρα– 
11960   2.1.31.17 : φῆναι καὶ τῶν συγχορευτῶν καὶ τῆς πρὸς
11961   2.1.31.18 : αὐτοὺς συμφωνίας φησίν; εἰ δὲ ναύτῃ; εἰ δὲ στρατιώτῃ;
11962   2.1.31.19 : Πότερον οὖν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἐφ´ αὑτοῦ πεποιῆσθαί
11963   2.1.31.20 : σοι δοκεῖ ζῷον, ἢ πρὸς κοινωνίαν; {—}〈Πρὸς κοινωνίαν.〉
11964   2.1.31.21 : {—}Ὑπὸ τίνος; {—}Ὑπὸ τῆς φύσεως. {—}Τίνος οὔσης καὶ
11965   2.1.31.22 : ποίας; {—}Διοικούσης τὰ ὅλα. {—}Καὶ πότερον 〈κατα–
11966   2.1.31.23 : ληπτοῦ〉 οὔσης ἢ μή; {—}Ταῦτα οὐκέτι ἀναγκαῖον πολυ–
11967   2.1.31.24 : πραγμονεῖν.
11968   2.1.32.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ Στυγός.>20
11969   2.1.32.2 : Ἔστι δὲ ἡ τοῦ ποιητοῦ δόξα οὐχ ὡς ἄν τις νομίσειεν
11970   2.1.32.3 : εὔληπτος. Πάντες μὲν γὰρ οἱ παλαιοὶ τὰ περὶ τῶν θεῶν
11971   2.1.32.4 : καὶ δαιμόνων δι´ αἰνιγμῶν ἐσήμαναν, Ὅμηρος δὲ καὶ μᾶλ–
11972   2.1.32.5 : λον τὰ περὶ τούτων ἀπέκρυψε, τῷ μὴ προηγουμένως περὶ
11973   2.1.32.6 : αὐτῶν διαλέγεσθαι, καταχρῆσθαι δὲ τοῖς λεγομένοις εἰς
11974   2.1.32.7 : παράστασιν ἄλλων. Τῶν οὖν ἀναπτύσσειν ἐπιχειρησάντων
11975   2.1.32.8 : τὰ δι´ ὑπονοίας παρ´ αὐτῷ λεγόμενα ἱκανώτατα δοκῶν
11976   2.1.32.9 : ὁ Πυθαγόρειος Κρόνιος τοῦτ´ ἀπεργάσασθαι, ὅμως ἐν τοῖς
11977   2.1.32.10 : πλείστοις ἄλλα τε ἐφαρμόζει ταῖς τεθείσαις ὑποθέσεσι, 
11978   2.1.32.11 : τὰ Ὁμήρου μὴ δυνάμενος, οὔ〈τε τοῖς〉 παρὰ τοῦ ποιητοῦ
11979   2.1.32.12 : τὰς δόξας, τοῖς δὲ παρ´ ἑαυτοῦ προσάγειν τὸν ποιητὴν
11980   2.1.32.13 : πεφιλοτίμηται.
11981   2.1.33.1 : <20Ξενοφῶντος.>20
11982   2.1.33.2 : Δαίμονες οἱ τὰ μέγιστα διαπρασσόμενοι ἥκιστα ἀν–
11983   2.1.33.3 : θρώποισιν ἐπιφαίνονται. Ὁ γοῦν πάντα σείων καὶ ἀτρε–
11984   2.1.33.4 : μίζων ὡς μὲν μέγας τις καὶ δυνατός, φανερός· ὁποῖος δὲ
11985   2.1.33.5 : τὴν μορφήν, ἀφανής. Οὐδὲ μὴν ὁ παμφαὴς δοκῶν εἶναι
11986   2.1.33.6 : ἥλιος, οὐδ´ οὗτος αὑτὸν ὡς ἔοικεν ὁρᾶν ἐπιτρέπει, ἀλλ´
11987   2.1.33.7 : ἤν τις ἀναιδῶς αὐτὸν θεάσηται, τὴν ὄψιν ἀφαιρεῖται.
11988   2.2.t1-7.1 : {1〈Περὶ διαλεκτικῆς.〉}1
11989   2.2.t1-7.2 : PARS PRIOR.
11990   2.2.1.1 : <20Πλάτωνος περὶ Πολιτείας>20 (p. 533BC).
11991   2.2.1.2 : Οὐκοῦν ἡ διαλεκτικὴ μέθοδος μόνη ταύτῃ πορεύεται, 
11992   2.2.1.3 : τὰς ὑποθέσεις ἀναιροῦσα ἐπ´ αὐτὴν τὴν ἀρχήν, ἵνα βε–
11993   2.2.1.4 : βαιώσηται, τῷ ὄντι ἐν βορβόρῳ βαρβαρικῷ τινι τὸ τῆς
11994   2.2.1.5 : ψυχῆς ὄμμα κατορωρυγμένον ἠρέμα ἕλκει καὶ ἀνάγει ἄνω,
11995   2.2.1.6 : ξυνερίθοις καὶ συμπεριαγωγοῖς χρωμένη αἷς διήλθομεν
11996   2.2.1.7 : τέχναις· ἃς ἐπιστήμας μὲν πολλάκις προσείπομεν διὰ τὸ
11997   2.2.1.8 : ἔθος, δέονται δὲ ὀνόματος ἄλλου, ἐνεργεστέρου μὲν ἢ δόξης,
11998   2.2.1.9 : ἀμυδροτέρου δ´ ἢ ἐπιστήμης. Διάνοιαν δὲ αὐτὴν ἔν γε
11999   2.2.1.10 : τῷ πρόσθεν που ὡρισάμεθα.
12000   2.2.2.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 534E).
12001   2.2.2.2 : Ἆρ´ οὖν δοκεῖ σοι, ἔφην ἐγώ, ὥσπερ θριγκὸς τοῖς
12002   2.2.2.3 : μαθήμασιν ἡ διαλεκτικὴ ἡμῖν ἐπάνω κεῖσθαι, καὶ οὐκέτι
12003   2.2.2.4 : ἄλλο τούτου ἀνωτέρω μάθημα ὀρθῶς ἂν ἐπιτίθεσθαι,
12004   2.2.2.5 : ἀλλὰ ἔχειν ἤδη τέλος τὰ τῶν μαθημάτων;
12005   2.2.3.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 265C–266C).
12006   2.2.3.2 : Τούτων δέ τινων ἐκ τύχης ῥηθέντων δυοῖν εἰδοῖν, εἰ
12007   2.2.3.3 : αὐτοῖν τὴν δύναμιν τέχνην λαβεῖν δύναιτό τις, οὐκ ἄχαρι.
12008   2.2.3.4 : {—}Τίνων δή; {—}Εἰς μίαν τε ἰδέαν συνορῶντα ἄγειν τὰ
12009   2.2.3.5 : πολλαχῇ διεσπαρμένα, ἵνα ἕκαστον ὁριζόμενος δῆλον ποιῇ
12010   2.2.3.6 : περὶ οὗ ἂν ἀεὶ διδάσκειν ἐθέλῃ. Ὥσπερ τὰ νῦν δὴ περὶ
12011   2.2.3.7 : Ἔρωτος, ὅ ἐστιν, ὁρισθέν, εἴτε εὖ εἴτε κακῶς ἐλέχθη. Τὸ
12012   2.2.3.8 : γοῦν σαφὲς καὶ τὸ αὐτὸ αὑτῷ ὁμολογούμενον διὰ ταῦτα
12013   2.2.3.9 : ἔσχεν εἰπεῖν ὁ λόγος. {—}Τὸ δ´ ἕτερον δὴ εἶδος τί λέγεις,
12014   2.2.3.10 : ὦ Σώκρατες; {—}Τὸ πάλιν κατ´ εἴδη δύνασθαι διατέμνειν,
12015   2.2.3.11 : κατ´ ἄρθρα, ᾗ πέφυκε, καὶ μὴ ἐπιχειρεῖν καταγνύναι μέρος
12016   2.2.3.12 : μηδὲν κακοῦ μαγείρου τρόπῳ χρώμενον· ἀλλὰ ὥσπερ ἄρτι
12017   2.2.3.13 : τὼ λόγω τὸ μὲν ἄφρον τῆς διανοίας ἕν τι κοινῇ εἶδος
12018   2.2.3.14 : ἐλαβέτην, ὥσπερ δὲ σώματι ἐξ ἑνὸς διπλᾶ καὶ ὁμώνυμα
12019   2.2.3.15 : πέφυκε, σκαιά, τὰ δὲ δεξιὰ κληθέντα· οὕτω καὶ τὰ τῆς 
12020   2.2.3.16 : παροινίας ὡς ἡμῖν πεφυκὸς εἶδος ἡγησαμένω τὼ λόγω, ὁ
12021   2.2.3.17 : μὲν ἐπ´ ἀριστερᾷ τεμνόμενος μέρος, πάλιν τοῦτο τέμνων
12022   2.2.3.18 : οὐκ ἀνῆκε, πρὶν ἐν αὐτοῖς ἐφευρὼν ὀνομαζόμενον σκαιόν
12023   2.2.3.19 : τινα ἔρωτα ἐλοιδόρησε μάλ´ ἐν δίκῃ· ὁ δ´ εἰς τὸ ἐν δεξιᾷ
12024   2.2.3.20 : τῆς μανίας ἀγαγὼν ἡμᾶς, ὁμώνυμον μὲν ἐκείνῳ, θεῖον δ´
12025   2.2.3.21 : αὖ τινα ἔρωτα ἐφευρὼν καὶ προτεινόμενος ἐπῄνεσεν ὡς
12026   2.2.3.22 : μεγίστων αἴτιον ἡμῖν ἀγαθῶν. {—}Ἀληθέστατα λέγεις. {—}
12027   2.2.3.23 : Τούτων δὴ ἔγωγε αὐτός τε ἐραστής, ὦ Φαῖδρε, τῶν διαι–
12028   2.2.3.24 : ρέσεων καὶ συναγωγῶν, ἵν´ οἷός τε ὦ λέγειν τε καὶ φρονεῖν·
12029   2.2.3.25 : ἐάν τέ τινα ἄλλον ἡγήσωμαι δυνατὸν εἰς ἓν καὶ ἐπὶ πολλὰ
12030   2.2.3.26 : πεφυκόθ´ ὁρᾶν, τοῦτον διώκω κατόπισθεν ‘μετ´ ἴχνιον ὥστε
12031   2.2.3.27 : θεοῖο’. Καὶ μέντοι καὶ τοὺς δυναμένους αὐτὸ δρᾶν, εἰ μὲν
12032   2.2.3.28 : ὀρθῶς ἢ μὴ προσαγορεύω, θεὸς οἶδε· καλῶ δὲ οὖν μέχρι
12033   2.2.3.29 : τοῦδε διαλεκτικούς.
12034   2.2.4.1 : <20Ἀρχύτου περὶ τοῦ ὄντος>20 (Mullach. Ph. I p. 569).
12035   2.2.4.2 : Παντᾷ μοι δοκέοντι ἁμαρτάνεν οἱ λέγοντες δύο λόγως
12036   2.2.4.3 : περὶ παντὸς λεγέσθαι ἀντίως ἀλλάλοις καὶ ναμαρτέας
12037   2.2.4.4 : ἀμφοτέρως. Ἐγὼ δὲ πρᾶτον τοῦτ´ ἀδύνατον νομίζω, ἀμφο–
12038   2.2.4.5 : τέρων πιστῶν ἐόντων ἀντίως εἶμεν ἀλλάλοις, τὸ καλὸν τῷ
12039   2.2.4.6 : καλῷ καὶ τὸ λευκὸν τῷ λευκῷ. Ἀλλὰ γὰρ οὐχ οὕτως ἔχει·
12040   2.2.4.7 : ἀλλὰ ἔστι τὸ καλὸν καὶ 〈τὸ〉 αἰσχρὸν ἀντία, καὶ τὸ λευκὸν
12041   2.2.4.8 : καὶ τὸ μέλαν. Οὕτω δὲ καὶ τὸ ναμαρτὲς τῷ ψεύδει φαμές, 
12042   2.2.4.9 : οὐδὲ ναμαρτέας 〈ἀντίως〉 δύο λόγως λεγέσθαι ἢ δύο ψευ–
12043   2.2.4.10 : δέας, ἀλλὰ τὸν μὲν ἀλαθέα, τὸν δὲ ψεύσταν. Ὁ γὰρ τὰν
12044   2.2.4.11 : ψυχὰν ἐπαινέων τῶ ἀνθρώπω καὶ 〈ὁ〉 τὸ σῶμα μεμφό–
12045   2.2.4.12 : μενος οὐχ ὑπὲρ τὠυτῶ λέγοντι· αἱ μὴ καὶ αἴ τι περὶ τᾶς
12046   2.2.4.13 : γᾶς λέγοιεν καὶ τῶ οὐρανῶ, τὠυτόν. Ταῦτα γὰρ δύο ἐντί,
12047   2.2.4.14 : ἀλλ´ οὐχ ἕν. Ὀνομαστὶ δὲ θέλω καὶ τοῦτο δείξαι. Ὁ γὰρ
12048   2.2.4.15 : λέγων περὶ Ἀθαναίων ὡς ἐντὶ κατὰ λόγον ἄνδρες ἀγαθοί,
12049   2.2.4.16 : καὶ ὁ λέγων ὡς ἐντὶ περὶ χάριτας φαύλοι, οὐκ ἀντία
12050   2.2.4.17 : λέγοντι· τὰ γὰρ ἀντία περὶ τὠυτῶ πράγματος ἀντικέα–
12051   2.2.4.18 : ται ἀλλάλοις, ταῦτα δὲ δύο ἐντὶ πράγματα.
12052   2.2.5.1 : <20Ἐκ τῆς Ἰαμβλίχου ἐπιστολῆς πρὸς Δέξιπ–
12053   2.2.5.2 : πον περὶ διαλεκτικῆς.>20
12054   2.2.5.3 : Θεὸς ἦν τις ὡς ἀληθῶς ὁ καταδείξας τὴν διαλεκτικὴν
12055   2.2.5.4 : καὶ καταπέμψας τοῖς ἀνθρώποις· ὡς μὲν λέγουσί τινες,
12056   2.2.5.5 : ὁ λόγιος Ἑρμῆς, ὁ φέρων ἐν ταῖν χεροῖν τὸ σύνθημα αὐτῆς
12057   2.2.5.6 : 〈τὸ〉 τῶν εἰς ἀλλήλους ἀποβλεπόντων δρακόντων· ὡς δ´
12058   2.2.5.7 : οἱ δεδοκιμασμένοι καὶ πρόκριτοι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ δια–
12059   2.2.5.8 : τείνονται, ἡ τῶν Μουσῶν πρεσβυτάτη Καλλιόπη τὴν
12060   2.2.5.9 : ἄπταιστον ἀσφάλειαν τοῦ λόγου καὶ ἀνέλεγκτον ‘αἰδοῖ
12061   2.2.5.10 : μειλιχίῃ’ (Hom. θ  172) διαπρέπουσαν παρέσχηκεν. Ὡς δὲ
12062   2.2.5.11 : τὰ ἔργα αὐτὰ δείκνυσιν, αὐτὸς ὁ ἐν Δελφοῖς θεὸς οὔτε
12063   2.2.5.12 : λέγων καθ´ Ἡράκλειτον (fr. 10 Schlei., 11 Byw.), οὔτε κρύ– 
12064   2.2.5.13 : πτων ἀλλὰ σημαίνων τὰς μαντείας, ἐγείρει πρὸς δια–
12065   2.2.5.14 : λεκτικὴν διερεύνησιν τοὺς ἐπηκόους τῶν χρησμῶν, ἀφ´ ἧς
12066   2.2.5.15 : ἀμφιβολία τε καὶ ὁμωνυμία ἐκρίθησαν καὶ διττὸν πᾶν
12067   2.2.5.16 : ἀνερευνηθὲν φῶς ἐπιστήμης ἀνῆψεν· ὃ κατιδὼν καὶ Θε–
12068   2.2.5.17 : μιστοκλῆς καλῶς καὶ διερευνήσας δεόντως τὸ ξύλινον τεῖ–
12069   2.2.5.18 : χος, αἴτιος ἀναμφισβητήτως κατέστη τῆς σωτηρίας τοῖς
12070   2.2.5.19 : Ἕλλησιν. Ἀδελφὰ δὲ τούτων καὶ ὁ ἐν Βραγχίδαις θεὸς
12071   2.2.5.20 : ἐκφαίνει τῆς διαλεκτικῆς ἔργα, περιφανῆ τὴν ἐπαγωγὴν
12072   2.2.5.21 : παραδηλῶν, ὅταν λέγῃ· „οὔτ´ ἂν ὠκυπέτης ἰὸς οὔτε λύρη
12073   2.2.5.22 : οὔτε νηῦς οὔτ´ ἄλλο οὐδὲν ἄνευ ἐπιστημονικῆς χρήσιος
12074   2.2.5.23 : γένοιτ´ ἄν κοτε ὠφέλιμον“.
12075   2.2.6.1 : <20Ἐκ τῆς Ἰαμβλίχου ἐπιστολῆς πρὸς Σώπα–
12076   2.2.6.2 : τρον περὶ διαλεκτικῆς.>20
12077   2.2.6.3 : Πάντες ἄνθρωποι χρῶνται τῷ διαλέγεσθαι, ἔμφυτον
12078   2.2.6.4 : ἐκ νέων ἔχοντες τήνδε τὴν δύναμιν καὶ μέχρι τινός, οἳ μὲν
12079   2.2.6.5 : μᾶλλον οἳ δὲ ἧττον αὐτῆς μετέχοντες. Τὸ δὴ τῶν θεῶν
12080   2.2.6.6 : δῶρον οὐδένα τρόπον δεῖ προΐεσθαι· ἀλλὰ καὶ ἐν μελέ–
12081   2.2.6.7 : ταις καὶ ἐμπειρίαις καὶ τέχναις αὐτὸ κρατύνειν ἄξιον.
12082   2.2.6.8 : Ὅρα γὰρ ὅτι καὶ παρ´ ὅλον τὸν βίον διατελεῖ χρησιμώ–
12083   2.2.6.9 : τατον ὂν διαφερόντως, ἐν μὲν ταῖς ἐντεύξεσι προσομιλοῦν
12084   2.2.6.10 : τοῖς ἀνθρώποις κατὰ τὰς κοινὰς ἐννοίας καὶ δόξας· ἐν δὲ
12085   2.2.6.11 : ταῖς εὑρέσεσι τῶν τεχνῶν τὰς πρώτας ἀρχὰς αὐτῶν ἀνευ–
12086   2.2.6.12 : ρίσκον· λογιζόμενον δὲ πρὸ τῶν ἔργων, ὅπως αὐτὰ χρὴ
12087   2.2.6.13 : πράττειν· προγυμνασίᾳ δὲ καὶ πρὸς τὰς κατὰ φιλοσοφίαν
12088   2.2.6.14 : ἐπιστήμας θαυμασίας οἵας μεθόδους παρεχόμενον. Εἰ δὲ
12089   2.2.6.15 : δεῖ καὶ τὰ πρὸ τούτων ἐννοεῖν, οὐκ ἔστιν οὐδὲν μόριον
12090   2.2.6.16 : φιλοσοφίας ἄνευ τοῦ κατὰ διαλεκτικὴν λόγου παραγιγνό–
12091   2.2.6.17 : μενον· ἀλλὰ καὶ εἴ τι φυσικὸν δόγμα ἀνευρίσκομεν, λογι– 
12092   2.2.6.18 : κῶς αὐτὸ βεβαιούμεθα, καὶ ὅσα περὶ θεῶν σκεπτόμεθα,
12093   2.2.6.19 : λόγος διαλεκτικός ἐστιν ὁ συγκατασκευάσας· ὅλως δὲ οὐδὲν
12094   2.2.6.20 : οὔτε εἰπεῖν οὔτε ἀκοῦσαι δυνατὸν ἀπαλλαγέντας τῆς με–
12095   2.2.6.21 : θόδου ταύτης· καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ μὴ διδάσκειν διαλεκτικὴν
12096   2.2.6.22 : διαλεκτικῶς ἐπιχειροῦντας δεῖ καταμανθάνειν. Εἴτε οὖν
12097   2.2.6.23 : ἐπιτηδευτέον, εἴτε μή, διαλεκτικὴν ἀσκεῖν 〈ἄξιον〉· καὶ γάρ
12098   2.2.6.24 : ἐστιν ἄτοπον, εἰ τὰ μὲν ἅπαντα λόγῳ κρίνομεν, αὐτὴν
12099   2.2.6.25 : 〈δὲ〉 ἀφήσομεν τὴν ἀκριβεστάτην τοῦ λόγου θεωρίαν· καὶ
12100   2.2.6.26 : λόγῳ προέχοντες τῶν ἄλλων ζῴων καὶ τοῦτο ἐξαίρετον
12101   2.2.6.27 : ἀγαθὸν κεκτημένοι τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, εἰκῇ καὶ ὡς
12102   2.2.6.28 : ἔτυχε τὰ κατ´ αὐτὸν ἐνεργήσομεν· καὶ τὴν συμμεμιγμένην
12103   2.2.6.29 : διάσκεψιν τοῦ λόγου πρὸς τὰ ὅλα πράγματα ἀγαπῶμεν,
12104   2.2.6.30 : αὐτὴν δὲ τὴν ἑαυτοῦ γνῶσιν τοῦ λόγου, καθ´ ἣν ἀφέμενος
12105   2.2.6.31 : τῶν ἄλλων τὴν περὶ αὑτοῦ ἐπιστήμην κατεστήσατο σεμνο–
12106   2.2.6.32 : τάτην οὖσαν καὶ τιμιωτάτην, ὡς μαρτυρεῖ καὶ τὸ ἐν Πυ–
12107   2.2.6.33 : θοῖ γράμμα, ἀποδοκιμάσομεν ὡς ἀπόβλητον.
12108   2.2.7.1 : <20Ἐν τῷ αὐτῷ.>20
12109   2.2.7.2 : Μετίωμεν δὴ οὖν ἐπὶ τὰς κατὰ φιλοσοφίαν διατριβάς.
12110   2.2.7.3 : Πασῶν πρῶταί εἰσιν αἱ πρὸς ἀνάμνησιν ἀναγόμεναι· ταύτας
12111   2.2.7.4 : δὴ οὖν, 〈ὡς〉 καὶ ὁ Σωκράτης ἐπιδεικνύει τῷ Μένωνι, διὰ 
12112   2.2.7.5 : τοῦ καλῶς ἐρωτᾶν ὁρῶμεν ἐκφαινομένας. Δεύτεραι δ´ ἂν
12113   2.2.7.6 : εἶεν αἱ μαιείας ἕνεκα προσαγόμεναι καὶ τὰ γεννηθέντα
12114   2.2.7.7 : εἰς φῶς προάγουσαι καὶ διακρίνουσαι τίνα μὲν αὐτῶν
12115   2.2.7.8 : ἀληθῆ, τίνα δὲ ψευδῆ. ἀλλὰ καὶ αὗται πᾶσαι διὰ τῆς
12116   2.2.7.9 : διαλεκτικῆς τὸ κῦρος ἔχουσιν· ἐπειδὴ αὗταί εἰσιν αἱ διὰ
12117   2.2.7.10 : τῶν ἐλέγχων καθάρσεις τῆς διανοίας, παρατιθεῖσαι τἀναν–
12118   2.2.7.11 : τία δοξάσματα τῶν προσδιαλεγομένων καὶ συγκρούουσαι
12119   2.2.7.12 : αὐτὰ πρὸς ἄλληλα. Ἄλλαι δὲ πείρας ἕνεκα καὶ γυμνασίας
12120   2.2.7.13 : προσφερόμεναι τοῖς ἐπηκόοις, ἢ ὅσαι εἰς θέσιν ἐπιχει–
12121   2.2.7.14 : ροῦσιν, ἢ εἴ τινες ἐξετάζουσι τὰς τῶν παλαιῶν ἀκροάσεις·
12122   2.2.7.15 : ὧν οὐδεμία 〈δίχα〉 διαλεκτικῆς περαίνει τὸ ἑαυτῆς ἔργον.
12123   2.2.7.16 : Ὅλως δὲ οὐχ οἷόν τε λόγον διδόναι καὶ λαμβάνειν δεόν–
12124   2.2.7.17 : τως, εἰ μή τις κτήσαιτο ταύτην τὴν περὶ τὸν λόγον ἐπι–
12125   2.2.7.18 : στήμην.
12126   2.2.t8-25.1 : {1Εἰς τὸ ἐναντίον.}1
12127   2.2.8.1 : <20Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ>20 (fr. 442 N.).
12128   2.2.8.2 : Φεῦ φεῦ, τὸ μὴ τὰ πράγματ´ ἀνθρώποις ἔχειν
12129   2.2.8.3 : φωνήν, ἵν´ ἦσαν μηδὲν οἱ δεινοὶ λέγειν.
12130   2.2.8.4 : νῦν δ´ εὐρύθμοισι στόμασι τἀληθέστατα
12131   2.2.8.5 : κλέπτουσιν, ὥστε μὴ δοκεῖν ἃ χρὴ δοκεῖν. 
12132   2.2.9.1 : <20Εὐριπίδου Ἀντιόπῃ>20 (fr. 189 N.).
12133   2.2.9.2 : Ἐκ παντὸς ἄν τις πράγματος δισσῶν λόγων
12134   2.2.9.3 : ἀγῶνα θεῖτ´ ἄν, εἰ λέγειν εἴη σοφός.
12135   2.2.10.1 : <20Εὐήνου>20 (fr. 1 B. p. 594 3).
12136   2.2.10.2 : Πολλοῖς ἀντιλέγειν μὲν ἔθος περὶ παντὸς ὁμοίως,
12137   2.2.10.3 : ὀρθῶς δ´ ἀντιλέγειν οὐκέτι τοῦτ´ ἐν ἔθει.
12138   2.2.10.4 : καὶ πρὸς μὲν τούτους ἀρκεῖ λόγος εἷς ὁ παλαιός·
12139   2.2.10.5 : „σοὶ μὲν ταῦτα δοκοῦντ´ ἔστω, ἐμοὶ δὲ τάδε.“
12140   2.2.11.1 : Ἀρκεσίλαος ὁ φιλόσοφος ἔφη, Τοὺς διαλεκτικοὺς
12141   2.2.11.2 : ἐοικέναι τοῖς ψηφοπαίκταις, οἵ τινες χαριέντως παρα–
12142   2.2.11.3 : λογίζονται.
12143   2.2.12.1 : <20Ζήνωνος.>20
12144   2.2.12.2 : Ζήνων τὰς τῶν διαλεκτικῶν τέχνας εἴκαζε τοῖς δι–
12145   2.2.12.3 : καίοις μέτροις οὐ πυρὸν οὐδ´ ἄλλο τι τῶν σπουδαίων
12146   2.2.12.4 : μετροῦσιν, ἄλλ´ ἄχυρα καὶ κόπρια.
12147   2.2.13.1 : <20Πυθαγόρου.>20
12148   2.2.13.2 : Κενὸς ἐκείνου φιλοσόφου λόγος, ὑφ´ οὗ μηδὲν ἀν–
12149   2.2.13.3 : θρώπου πάθος θεραπεύεται. Ὥσπερ γὰρ ἰατρικῆς οὐκ
12150   2.2.13.4 : ὄφελος μὴ τὰς νόσους ἐκβαλλούσης ἀπὸ τῶν σωμάτων·
12151   2.2.13.5 : οὕτως οὐδὲ φιλοσοφίας, εἰ μὴ τὸ τῆς ψυχῆς κακὸν ἐκ–
12152   2.2.13.6 : βάλλοι.
12153   2.2.14.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος Ὁμοιωμάτων.>20
12154   2.2.14.2 : Οἱ ἐν διαλεκτικῇ βαθύνοντες ἐοίκασι καρκίνους μα– 
12155   2.2.14.3 : σωμένοις, οἳ δι´ ὀλίγον τρόφιμον περὶ πολλὰ ὀστᾶ ἀσχο–
12156   2.2.14.4 : λοῦνται.
12157   2.2.15.1 : <20Ἀντισθένους.>20
12158   2.2.15.2 : Οὐκ ἀντιλέγοντα δεῖ τὸν ἀντιλέγοντα παύειν, ἀλλὰ
12159   2.2.15.3 : διδάσκειν· οὐδὲ γὰρ τὸν μαινόμενον ἀντιμαινόμενός τις
12160   2.2.15.4 : ἰᾶται.
12161   2.2.16.1 : <20Κλεάνθους.>20
12162   2.2.16.2 : Κλεάνθης ἐρωτώμενος διὰ τί παρὰ τοῖς ἀρχαίοις οὐ
12163   2.2.16.3 : πολλῶν φιλοσοφησάντων ὅμως πλείους διέλαμψαν ἢ νῦν,
12164   2.2.16.4 : Ὅτι, εἶπε, τότε μὲν ἔργον ἠσκεῖτο, νῦν δὲ λόγος.
12165   2.2.17.1 : <20Ἐκ τῶν Σερήνου ἀπομνημονευμάτων· Ἀρ–
12166   2.2.17.2 : κεσιλάου.>20
12167   2.2.17.3 : Διαλεκτικὴν δὲ φεῦγε, συγκυκᾷ τἄνω κάτω.
12168   2.2.18.1 : <20Ἀρίστωνος.>20
12169   2.2.18.2 : Ἀρίστων ἔλεγεν ἐοικέναι τὴν διαλεκτικὴν τῷ ἐν ταῖς
12170   2.2.18.3 : ὁδοῖς πηλῷ· πρὸς οὐδὲν γὰρ οὐδ´ ἐκεῖνον χρήσιμον ὄντα
12171   2.2.18.4 : καταβάλλειν τοὺς βαδίζοντας.
12172   2.2.19.1 : <20Θεοκρίτου.>20
12173   2.2.19.2 : Θεόκριτος πρός τινα διαλεκτικὸν συντεταμένως αὐτῷ
12174   2.2.19.3 : καὶ ἐριστικῶς ἀποκρινόμενον ἔφη,
12175   2.2.19.4 : „Ὡς ἔρις ἔκ τε θεῶν ἔκ τ´ ἀνθρώπων ἀπόλοιτο“
12176   2.2.19.5 : (Hom. Σ  107).
12177   2.2.20.1 : <20Καρνεάδου.>20
12178   2.2.20.2 : Καρνεάδης τὴν διαλεκτικὴν ἔλεγε πουλύποδι ἐοικέναι· 
12179   2.2.20.3 : καὶ γὰρ ἐκεῖνον αὐξηθείσας τὰς πλεκτάνας κατεσθίειν, καὶ
12180   2.2.20.4 : τούτους προϊούσης τῆς δυνάμεως καὶ τὰ σφέτερα ἀνα–
12181   2.2.20.5 : τρέπειν.
12182   2.2.21.1 : <20Κλειτομάχου.>20
12183   2.2.21.2 : Κλειτόμαχος εἴκαζε τὴν διαλεκτικὴν τῇ σελήνῃ· καὶ
12184   2.2.21.3 : γὰρ ταύτην οὐ παύεσθαι φθίνουσαν καὶ αὐξομένην.
12185   2.2.22.1 : <20Ἀρίστωνος.>20
12186   2.2.22.2 : Ἀρίστων τοὺς λόγους τῶν διαλεκτικῶν εἴκαζεν τοῖς
12187   2.2.22.3 : τῶν ἀραχνίων ὑφάσμασιν οὐδὲν μὲν χρησίμοις, λίαν δὲ
12188   2.2.22.4 : τεχνικοῖς.
12189   2.2.23.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος Ὁμοιωμάτων.>20
12190   2.2.23.2 : Ὁ ἑλλέβορος ὁλοσχερέστερος μὲν ληφθεὶς καθαίρει,
12191   2.2.23.3 : εἰς δὲ πάνυ σμικρὰ τριφθεὶς πνίγει· οὕτω καὶ ἡ κατὰ φι–
12192   2.2.23.4 : λοσοφίαν λεπτολογία.
12193   2.2.24.1 : <20Πλάτωνος>20 (Sophist. p. 231A).
12194   2.2.24.2 : Τὸν δὲ ἀσφαλῆ δεῖ πάντων μάλιστα περὶ τὰς ὁμοιό–
12195   2.2.24.3 : τητας ποιεῖσθαι τὴν φυλακήν· ὀλισθηρότατον γὰρ τὸ
12196   2.2.24.4 : γένος.
12197   2.2.25.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Phaedon. p. 92D).
12198   2.2.25.2 : Ἐγὼ δὲ τοῖς διὰ τῶν εἰκότων τὰς ἀποδείξεις ποι–
12199   2.2.25.3 : ουμένοις λόγοις ξύνοιδα οὖσιν ἀλαζόσι, καὶ ἄν τις αὐτοὺς
12200   2.2.25.4 : μὴ φυλάττηται, εὖ μάλ´ ἐξαπατῶσι καὶ ἐν γεωμετρίᾳ καὶ
12201   2.2.25.5 : ἐν 〈τοῖς〉 ἄλλοις ἅπασι. 
12202   2.3.t.1 : {1〈Περὶ ῥητορικῆς.〉}1
12203   2.3.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἀλκιβιάδου>20 βʹ (p. 145E).
12204   2.3.1.2 : Ποίαν οὖν οἴει πολιτείαν εἶναι τοξοτῶν τε ἀγαθῶν
12205   2.3.1.3 : καὶ αὐλητῶν, ἔτι δὲ καὶ ἀθλητῶν τε καὶ τῶν ἄλλων τε–
12206   2.3.1.4 : χνιτῶν, ἀναμεμιγμένων ἐν τούτοις οἷς ἄρτι εἰρήκαμεν, τῶν
12207   2.3.1.5 : τε αὐτὸ τὸ πολεμεῖν εἰδότων καὶ αὐτὸ τὸ ἀποκτιννύναι,
12208   2.3.1.6 : πρὸς δὲ καὶ ἀνδρῶν ῥητορικῶν πολιτικὸν φύσημα φυσών–
12209   2.3.1.7 : των, ἁπάντων δὲ τούτων ὄντων ἄνευ τῆς τοῦ βελτίστου
12210   2.3.1.8 : ἐπιστήμης καὶ τοῦ εἰδότος ὁπότε βέλτιστον ἑνὶ ἑκάστῳ
12211   2.3.1.9 : τούτων χρήσασθαι καὶ πρὸς τίνα; —Φαύλην τινὰ ἔγωγε,
12212   2.3.1.10 : ὦ Σώκρατες.
12213   2.3.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Γοργίου>20 (p. 452E–453A).
12214   2.3.2.2 : Νῦν μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία, ἐγγύτατα, τὴν
12215   2.3.2.3 : ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ τι ἐγὼ συνίημι,
12216   2.3.2.4 : λέγεις ὅτι πειθοῦς δημιουργός ἐστιν ἡ ῥητορική, καὶ ἡ
12217   2.3.2.5 : πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ τὸ κεφάλαιον εἰς τοῦτο τε–
12218   2.3.2.6 : λευτᾷ. ἢ ἔχεις τι λέγειν ἐπὶ πλέον τὴν ῥητορικὴν δύνα–
12219   2.3.2.7 : σθαι, ἢ πειθὼ τοῖς ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ ποιεῖν; —
12220   2.3.2.8 : Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι.
12221   2.3.3a.1 : <20Πλάτωνος>20 (Com. II p. 680 fr. inc. 4).
12222   2.3.3a.2 : ἂν γὰρ ἀποθάνῃ
12223   2.3.3a.3 : εἷς τις πονηρὸς, δύ´ ἀνέφυσαν ῥήτορες·
12224   2.3.3a.4 : οὐδεὶς γὰρ ἡμῖν Ἰόλεως ἐν τῇ πόλει,
12225   2.3.3a.5 : ὅστις ἐπικαύσει τὰς κεφαλὰς τῶν ῥητόρων. 
12226   2.3.4.1 : 〈Incerti comici (=Plat. fr. inc. l. s. v. 5)〉.
12227   2.3.4.2 : Κεκολλόπευκας· τοιγαροῦν ῥήτωρ ἔσῃ.
12228   2.3.4.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20
12229   2.3.4.2 : Ἰδών τινα Πλάτων φαῦλα μὲν πράττοντα, δίκας δὲ
12230   2.3.4.3 : ὑπὲρ ἑτέρων λέγοντα, εἶπεν, Οὗτος νοῦν „ἐπὶ γλώσσῃ φέρει“.
12231   2.4.t.1 : {1〈Περὶ λόγου καὶ γραμμάτων〉.}1
12232   2.4.1.1 : 〈<20Ἡσιόδου>20 (Theog. 85–92)〉.
12233   2.4.1.2 : Πάντες ἐς αὐτὸν ὁρῶσι διακρίνοντα θέμιστας
12234   2.4.1.3 : ἰθείῃσι δίκῃσιν· ὁ δ´ ἀσφαλέως ἀγορεύων
12235   2.4.1.4 : αἶψά τε καὶ μέγα νεῖκος ἐπισταμένως κατέπαυσε.
12236   2.4.1.5 : τοὔνεκα γὰρ βασιλῆες ἐχέφρονες, οὕνεκα λαοῖς
12237   2.4.1.6 : βλαπτομένοις ἀγορῇφι μετάτροπα ἔργα τελεῦσι,
12238   2.4.1.7 : ῥηιδίως μαλακοῖσι παραιφάμενοι ἐπέεσσιν.
12239   2.4.1.8 : ἐρχόμενον δ´ ἀνὰ ἄστυ θεὸν ὡς ἱλάσκονται
12240   2.4.1.9 : αἰδοῖ μειλιχίῃ· μετὰ δὲ πρέπει ἀγρομένοισιν.
12241   2.4.2.1 : <20Αἰσχύλου Προμηθέως>20 ( 459–461).
12242   2.4.2.2 : Καὶ μὴν ἀριθμὸν ἔξοχον σοφισμάτων 
12243   2.4.2.3 : ἐξηῦρον αὐτοῖς γραμμάτων τε σύνθεσιν,
12244   2.4.2.4 : μνήμην ἁπάντων μουσομήτορ´ ἐργάνην.
12245   2.4.3.1 : <20Φιλήμονος>20 (Com. IV p. 42, fr. inc. sed. 25ab).
12246   2.4.3.2 : Ἆρ´ ἔστι τοῖς νοσοῦσι χρήσιμος λόγος.
12247   2.4.3.3 : ὡς σπληνίον πρὸς ἕλκος οἰκείως τεθὲν
12248   2.4.3.4 : τὴν φλεγμονὴν ἔπαυσεν, οὕτω καὶ λόγος.
12249   2.4.4.1 : <20Εὐριπίδου>20 (fr. 1049 N.).
12250   2.4.4.2 : Καὶ τῶν παλαιῶν πόλλ´ ἔπη καλῶς ἔχει·
12251   2.4.4.3 : λόγοι γὰρ ἐσθλοὶ φάρμακον φόβου βροτοῖς.
12252   2.4.5.1 : <20Φιλητᾶ Παιγνίων>20 (fr. 1 p. 41 ed. Bach.).
12253   2.4.5.2 : Οὐ μέ τις ἐξ ὀρέων ἀποφώλιος ἀγροιώτης
12254   2.4.5.3 : αἱρήσει κλήθρην, αἰρόμενος μακέλην·
12255   2.4.5.4 : ἀλλ´ ἐπέων εἰδὼς κόσμον καὶ πολλὰ μογήσας,
12256   2.4.5.5 : μύθων παντοίων οἶμον ἐπιστάμενος.
12257   2.4.6.1 : <20Εὐριπίδου Ἡρακλέους>20 ( 673–676).
12258   2.4.6.2 : Οὐ παύσομαι τὰς Χάριτας
12259   2.4.6.3 : Μούσαις συγκαταμιγνὺς
12260   2.4.6.4 : ἁδίσταν συζυγίαν.
12261   2.4.6.5 : μὴ ζῴην μετ´ ἀμουσίας. 
12262   2.4.7.1 : <20Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας>20 (fr. 148 N.).
12263   2.4.7.2 : Ὦ τλῆμον, ὡς σοὶ τὰς τύχας μὲν ἀσθενεῖς
12264   2.4.7.3 : ἔδωχ´ ὁ δαίμων· μέγα φρονοῦσι δ´ οἱ λόγοι.
12265   2.4.8.1 : <20Εὐριπίδου Παλαμήδῃ>20 (fr. 582 N.).
12266   2.4.8.2 : Τὰ τῆς γε λήθης φάρμακ´ ὀρθώσας μόνος
12267   2.4.8.3 : ἄφωνα καὶ φωνοῦντα συλλαβάς τε θεὶς
12268   2.4.8.4 : ἐξεῦρον ἀνθρώποισι γράμματ´ εἰδέναι,
12269   2.4.8.5 : ὥστ´ οὐ παρόντα ποντίας ὑπὲρ πλακὸς
12270   2.4.8.6 : τἀκεῖ κατ´ οἴκους πάντ´ ἐπίστασθαι καλῶς,
12271   2.4.8.7 : παισίν τ´ ἀποθνῄσκοντα χρημάτων μέτρον
12272   2.4.8.8 : γράψαντας εἰπεῖν, τὸν λαβόντα δ´ εἰδέναι.
12273   2.4.8.9 : ἃ δ´ εἰς ἔριν πίπτουσιν ἀνθρώποις κακά,
12274   2.4.8.10 : δέλτος διαιρεῖ, κοὐκ ἐᾷ ψευδῆ λέγειν.
12275   2.4.9.1 : <20Καλλιμάχου 〈αἰτίων>20〉 βʹ (fr. 106 Bentl. p. 371 Schn.).
12276   2.4.9.2 : Καὶ γὰρ ἐγὼ τὰ μὲν ὅσσα καρήατι τῆμος ἔδωκα
12277   2.4.9.3 : ξανθὰ σὺν εὐόδμοις ἁβρὰ λίπη στεφάνοις,
12278   2.4.9.4 : ἄπνοα πάντ´ ἐγένοντο παραχρῆμ´· ὅσσα τ´ ὀδόντων
12279   2.4.9.5 : ἔνδοθι νειαίρην τ´ εἰς ἀχάριστον ἔδυ,
12280   2.4.9.6 : καὶ τῶν οὐδὲν ἔμεινεν ἐς αὔριον· ὅσσα δ´ ἀκουαῖς
12281   2.4.9.7 : εἰσεθέμην, ἔτι μοι μοῦνα πάρεστι τάδε. 
12282   2.4.10.1 : <20Φιλήμονος ἐξ Ἀπόλιδος>20 (Com. IV p. 6).
12283   2.4.10.2 : Οὐχὶ μόνον οὗτος εὗρε πῶς λαλήσομεν
12284   2.4.10.3 : αὑτοῖς, ἀπέχοντες πολὺν ἀπ´ ἀλλήλων χρόνον,
12285   2.4.10.4 : οὐδ´ ὃν τρόπον μηδέποτε μηδὲ εἷς πάλιν
12286   2.4.10.5 : ἐπιλήσεθ´ ἡμῶν μηδέν, ἐμβλέψας δέ που
12287   2.4.10.6 : τἀκ τοῦ χρόνου τοῦ παντὸς εἴσετ´· ἀλλὰ καὶ
12288   2.4.10.7 : ψυχῆς ἰατρὸν κατέλιπεν τὰ γράμματα.
12289   2.4.11.1 : <20Ἰσοκράτους Εὐαγόρᾳ>20 ( 73).
12290   2.4.11.2 : Ἐγὼ δέ, ὦ Νικόκλεις, ἡγοῦμαι μὲν εἶναι καλὰ μνη–
12291   2.4.11.3 : μεῖα καὶ τὰς τῶν σωμάτων εἰκόνας· πολὺ μέντοι πλείονος
12292   2.4.11.4 : ἀξίας 〈τὰς〉 τῶν πράξεων καὶ τῆς διανοίας, ἃς ἐν τοῖς
12293   2.4.11.5 : λόγοις ἄν τις μόνον τοῖς τεχνικῶς ἔχουσι θεωρήσειεν.
12294   2.4.12.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 222 Mullach.).
12295   2.4.12.2 : Ἰσχυρὸν ἐς πειθὼ λόγος γίγνεται.
12296   2.4.13.1 : <20Σωκράτους.>20 
12297   2.4.13.2 : Ἐν μὲν πολέμῳ πρὸς ἀσφάλειαν σίδηρος χρυσοῦ κρείτ–
12298   2.4.13.3 : των, ἐν δὲ τῷ ζῆν ὁ λόγος τοῦ πλούτου.
12299   2.4.14.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20
12300   2.4.14.2 : Ὁ λόγος ὥσπερ πλάστης ἀγαθὸς καλὸν τῇ ψυχῇ
12301   2.4.14.3 : περιτίθησι σχῆμα.
12302   2.4.15.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου>20 (p. 18B–D).
12303   2.4.15.2 : Ἐπειδὴ φωνὴν ἄπειρον κατενόησεν, εἴτε τις θεός, εἴτε
12304   2.4.15.3 : καὶ θεῖος ἄνθρωπος, ὡς ὁ λόγος ἐν Αἰγύπτῳ Θεὺθ τινὰ
12305   2.4.15.4 : τοῦτον γενέσθαι λέγων, ὃς πρῶτος τὰ φωνήενται ἐν τῷ
12306   2.4.15.5 : ἀπείρῳ κατενόησεν, οὐχ ἓν ὄντα, ἀλλὰ πλείω· καὶ πάλιν
12307   2.4.15.6 : ἕτερα, φωνῆς μὲν οὔ, φθόγγου δὲ μετέχοντά τινος, ἀριθ–
12308   2.4.15.7 : μὸν δέ τινα καὶ τούτων εἶναι· τρίτον δὲ εἶδος γραμμάτων
12309   2.4.15.8 : διεστήσατο τὰ νῦν λεγόμενα ἄφωνα ἡμῖν· τὸ μετὰ τοῦτο
12310   2.4.15.9 : διῄρει τά τε ἄφθογγα καὶ ἄφωνα μέχρι καὶ ἑνὸς ἑκάστου
12311   2.4.15.10 : καὶ τὰ φωνήεντα καὶ τὰ μέσα κατὰ τὸν 〈αὐτὸν〉 τρόπον,
12312   2.4.15.11 : ἕως ἀριθμὸν αὐτῶν λαβὼν ἑνί τε ἑκάστῳ καὶ ξύμπασι
12313   2.4.15.12 : στοιχεῖον ἐπωνόμασε. Καθορῶν δὲ ὡς οὐδεὶς ἡμῶν οὐδ´
12314   2.4.15.13 : ἂν ἓν αὐτὸ καθ´ αὑτὸ ἄνευ πάντων αὐτῶν μάθοι, τοῦτον
12315   2.4.15.14 : τὸν δεσμὸν αὖ λογισάμενος ὡς ὄντα ἕνα καὶ πάντα ταῦτα
12316   2.4.15.15 : ἕν πως ποιοῦντα, μίαν ἐπ´ αὐτοῖς ὡς οὖσαν γραμματικὴν
12317   2.4.15.16 : τέχνην ἐπεφθέγξατο προσειπών. 
12318   2.4.16.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Θεαιτήτου>20 (p. 202BC).
12319   2.4.16.2 : Ὀνομάτων γὰρ συμπλοκὴν εἶναι λόγου οὐσίαν. Οὕτω
12320   2.4.16.3 : δὴ τὰ μὲν στοιχεῖα ἄλογα καὶ ἄγνωστα εἶναι, αἰσθητὰ δέ·
12321   2.4.16.4 : τὰς δὲ συλλαβὰς γνωστάς τε καὶ ῥητὰς καὶ ἀληθεῖ δόξῃ
12322   2.4.16.5 : δοξαστάς. Ὅταν μὲν οὖν ἄνευ λόγου τὴν ἀληθῆ δόξαν
12323   2.4.16.6 : τινός τις λάβῃ, ἀληθεύειν μὲν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν περὶ αὐτό,
12324   2.4.16.7 : γιγνώσκειν δ´ οὔ. Τὸν γὰρ μὴ δυνάμενον δοῦναί τε καὶ
12325   2.4.16.8 : δέξασθαι λόγον, ἀνεπιστήμονα εἶναι περὶ τούτου· προσλα–
12326   2.4.16.9 : βόντα δὲ λόγον δυνατόν τε ταῦτα πάντα γεγονέναι καὶ
12327   2.4.16.10 : τελέως πρὸς ἐπιστήμην ἔχειν.
12328   2.4.17.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σοφιστοῦ>20 (p. 261D–p. 262E).
12329   2.4.17.2 : Φέρε δή, καθάπερ περὶ τῶν εἰδῶν καὶ τῶν γραμμά–
12330   2.4.17.3 : των ἐλέγομεν, περὶ τῶν ὀνομάτων πάλιν ὡσαύτως ἐπι–
12331   2.4.17.4 : σκεψώμεθα· φαίνεται γάρ πῃ ταύτῃ τὸ νῦν ζητούμενον.
12332   2.4.17.5 : {—}Τὸ ποῖον οὖν δὴ περὶ τῶν ὀνομάτων ὑπακουστέον; {—}
12333   2.4.17.6 : Εἴτε πάντα ἀλλήλοις ξυναρμόττει, εἴτε μηδέν, εἴτε τὰ μὲν
12334   2.4.17.7 : ἐθέλει, τὰ δὲ μή. {—}Δῆλον τοῦτό γε, ὅτι τὰ μὲν ἐθέλει,
12335   2.4.17.8 : τὰ δ´ οὔ. {—}Τὸ τοιόνδε λέγεις ἴσως, ὅτι τὰ μὲν ἐφεξῆς
12336   2.4.17.9 : λεγόμενα καὶ δηλοῦντά τι ξυναρμόττει· τὰ δὲ τῇ συνεχείᾳ
12337   2.4.17.10 : μηδὲν σημαίνοντα ἀναρμοστεῖ. {—}Πῶς τί τοῦτ´ εἶπας;
12338   2.4.17.11 : {—}Ὅπερ ᾠήθην ὑπολαβόντα σὲ προσομολογεῖν· ἔστι γὰρ
12339   2.4.17.12 : ἡμῖν που τῶν τῇ φωνῇ περὶ τὴν οὐσίαν δηλωμάτων διτ–
12340   2.4.17.13 : τὸν γένος. {—}Πῶς; {—}Τὸ μὲν ὀνόματα, τὸ δὲ ῥήματα
12341   2.4.17.14 : κληθέν. {—}Εἰπὲ ἑκάτερον. {—}Τὸ μὲν ἐπὶ ταῖς πράξεσιν
12342   2.4.17.15 : ὂν δήλωμα, ῥῆμά που λεγόμενον. {—}Ναί. {—}Τὸ δέ γε
12343   2.4.17.16 : ἐπ´ αὐτοῖς τοῖς ἐκείνας πράττουσι σημεῖον τῆς φωνῆς
12344   2.4.17.17 : ἐπιτηθὲν ὄνομα. {—}Κομιδῇ μὲν οὖν. {—}Οὐκοῦν ἐξ ὀνο–
12345   2.4.17.18 : μάτων μὲν μόνων συνεχῶς λεγομένων οὐκ ἔστι ποτὲ λόγος,
12346   2.4.17.19 : οὐδ´ αὖ ῥημάτων χωρὶς ὀνομάτων λεχθέντων. {—}Ταῦτ´
12347   2.4.17.20 : οὐκ ἔμαθον. {—}Δῆλον γὰρ ὡς πρὸς ἕτερόν τι βλέπων 
12348   2.4.17.21 : ἄρτι ξυνωμολόγεις· ἐπεὶ τοῦτ´ αὐτὸ ἐβουλόμην εἰπεῖν,
12349   2.4.17.22 : ὅτι ξυνεχῶς ὧδε λεγόμενα ταῦτ´ οὐκ ἔστι λόγος. {—}Πῶς;
12350   2.4.17.23 : {—}Οἷον, βαδίζει, τρέχει, καθεύδει, καὶ τἆλλα ὅσα πράξεις
12351   2.4.17.24 : σημαίνει ῥήματα, κἂν πάντα τις ἐφεξῆς αὐτὰ εἴπῃ, λόγον
12352   2.4.17.25 : οὐδέν τι μᾶλλον ἀπεργάζεται. {—}Πῶς γάρ; {—}Οὐκοῦν καὶ
12353   2.4.17.26 : πάλιν ὅταν λέγηται, λέων, ἔλαφος, ἵππος, ὅσα τε ὀνόματα
12354   2.4.17.27 : τῶν τὰς πράξεις αὖ πραττόντων ὠνομάσθη, καὶ κατὰ ταύ–
12355   2.4.17.28 : την δὴ τὴν συνέχειαν οὐδείς πω ξυνέστη λόγος. Οὐδεμίαν
12356   2.4.17.29 : γὰρ οὔτε οὕτως οὔτ´ ἐκείνως πρᾶξιν οὐδ´ ἀπραξίαν, οὐδὲ
12357   2.4.17.30 : οὐσίαν ὄντος οὐδὲ μὴ ὄντος δηλοῖ τὰ φωνηθέντα, πρὶν
12358   2.4.17.31 : ἄν τις τοῖς ὀνόμασι τὰ ῥήματα κεράσῃ· τότε δ´ ἥρμοσέ
12359   2.4.17.32 : τε καὶ λόγος ἐγένετο εὐθὺς ἡ πρώτη συμπλοκὴ σχεδὸν
12360   2.4.17.33 : τῶν λόγων, ὁ πρῶτός τε καὶ σμικρότατος. {—}Πῶς ἄρ´
12361   2.4.17.34 : ὧδε λέγεις; {—}Ὅταν εἴπῃ τις, ἄνθρωπος μανθάνει, λόγον
12362   2.4.17.35 : εἶναι φὴς τοῦτον ἐλάχιστόν τε καὶ πρῶτον; {—}Ἔγωγε. {—}
12363   2.4.17.36 : Δηλοῖ γὰρ ἤδη που τότε περὶ τῶν ὄντων ἢ γιγνομένων
12364   2.4.17.37 : ἢ γεγονότων ἢ μελλόντων· καὶ οὐκ ὀνομάζει μόνον, ἀλλά
12365   2.4.17.38 : τι περαίνει συμπλέκων τὰ ῥήματα τοῖς ὀνόμασι. Διὸ
12366   2.4.17.39 : λέγειν τε αὐτόν, ἀλλ´ οὐ μόνον ὀνομάζειν εἴπομεν· καὶ
12367   2.4.17.40 : δὴ καὶ τῷ πλέγματι τούτῳ τὸ ὄνομα ἐπεφθεγξάμεθα λό–
12368   2.4.17.41 : γον. {—}Ὀρθῶς. {—}Οὕτω δὴ καθάπερ τὰ πράγματα τὰ
12369   2.4.17.42 : μὲν ἀλλήλοις ἥρμοττε, τὰ δ´ οὔ· καὶ περὶ τὰ τῆς φωνῆς
12370   2.4.17.43 : αὖ σημεῖα τὰ μὲν οὐχ ἁρμόττει, τὰ δὲ ἁρμόττοντα αὐτῶν
12371   2.4.17.44 : λόγον ἀπειργάσατο. {—}Παντάπασι μὲν οὖν.
12372   2.4.18.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 274B–275D). 
12373   2.4.18.2 : Οὐκοῦν τὸ μὲν τέχνης τε καὶ ἀτεχνίας λόγων πέρι
12374   2.4.18.3 : ἱκανῶς ἐχέτω. {—}Τί μήν; {—}Τὸ δ´ εὐπρεπείας 〈δὴ γρα–
12375   2.4.18.4 : φῆς πέρι καὶ ἀπρεπείας〉, πῇ γιγνόμενον καλῶς ἂν ἔχοι,
12376   2.4.18.5 : καὶ ὅπῃ ἀπρεπῶς, λοιπόν. ἦ γάρ; {—}Ναί. {—}Οἶσθ´ οὖν
12377   2.4.18.6 : ὅπῃ μάλιστα θεῷ χαριεῖ λόγων πέρι πράττων ἢ λέγων;
12378   2.4.18.7 : {—}Οὐδαμῶς· σὺ δέ; {—}Ἀκοήν γ´ ἔχω λέγειν τῶν προτέ–
12379   2.4.18.8 : ρων· τὸ δ´ ἀληθὲς αὐτοὶ ἴσασιν. Εἰ δὲ τοῦτο εὕροιμεν
12380   2.4.18.9 : αὐτοί, ἆρά γ´ ἂν ἔθ´ ἡμῖν μέλοι τι τῶν ἀνθρωπίνων
12381   2.4.18.10 : δοξασμάτων; {—}Γελοῖον ἤρου· ἀλλ´ ἃ φὴς ἀκηκοέναι,
12382   2.4.18.11 : λέγε. {—}Ἤκουσα τοίνυν περὶ Ναύκρατιν τῆς Αἰγύπτου
12383   2.4.18.12 : γενέσθαι τῶν ἐκεῖ παλαιῶν τινα θεῶν, οὗ καὶ τὸ ὄρνεον
12384   2.4.18.13 : ἱερόν, ὃ δὴ καλοῦσιν Ἶβιν· αὐτῷ δὲ ὄνομα τῷ δαίμονι εἶναι
12385   2.4.18.14 : Θεύθ. Τοῦτον δὴ πρῶτον ἀριθμόν τε καὶ λογισμὸν εὑρεῖν,
12386   2.4.18.15 : καὶ γεωμετρίαν καὶ ἀστρονομίαν, ἔτι δὲ πεττείας τε καὶ
12387   2.4.18.16 : κυβείας, καὶ δὴ καὶ γράμματα. Βασιλέως δ´ αὖ τότε ὄντος
12388   2.4.18.17 : Αἰγύπτου ὅλης Θαμοῦ περὶ τὴν μεγάλην πόλιν τοῦ ἄνω
12389   2.4.18.18 : τόπου, ἣν οἱ Ἕλληνες Αἰγυπτίας Θήβας καλοῦσι, καὶ τὸν
12390   2.4.18.19 : θεὸν Ἄμμωνα, παρὰ τοῦτον ἐλθὼν ὁ Θεὺθ τὰς τέχνας
12391   2.4.18.20 : ἐπέδειξε, καὶ ἔφη δεῖν διαδοθῆναι τοῖς ἄλλοις Αἰγυπτίοις.
12392   2.4.18.21 : Ὁ δὲ ἤρετο ἣν δὴ ἑκάστη ἔχει ὠφέλειαν. Διεξιόντος δέ,
12393   2.4.18.22 : ὅτι καλῶς ἢ μὴ καλῶς δοκοίη λέγειν, τὸ μὲν ἔψεγε, τὸ
12394   2.4.18.23 : δ´ ἐπῄνει. Πολλὰ μὲν δὴ περὶ ἑκάστης τῆς τέχνης ἐπ´
12395   2.4.18.24 : ἀμφότερα Θαμοῦν τῷ Θεὺθ λέγεται ἀποφήνασθαι, ἃ λό–
12396   2.4.18.25 : γος πολὺς μὲν ἂν εἴη διελθεῖν· ἐπειδὴ δ´ ἐπὶ τοῖς γράμ–
12397   2.4.18.26 : μασιν ἦν, Τοῦτο δέ, ὦ βασιλεῦ, τὸ μάθημα, ἔφη ὁ Θεύθ,
12398   2.4.18.27 : σοφωτέρους Αἰγυπτίους καὶ μνημονικωτέρους παρέξει,
12399   2.4.18.28 : μνήμης τε γὰρ καὶ σοφίας φάρμακον εὑρέθη. Ὁ δ´ εἶπεν, 
12400   2.4.18.29 : Ὦ τεχνικώτατε Θεύθ, ἄλλος μὲν δυνατὸς τεκεῖν τὰ τέχνης,
12401   2.4.18.30 : ἄλλος δὲ κρῖναι, τίν´ ἔχει μοῖραν βλάβης τε καὶ ὠφελείας
12402   2.4.18.31 : τοῖς μέλλουσι χρῆσθαι. Καὶ νῦν σὺ πατὴρ ὢν γραμμά–
12403   2.4.18.32 : των δι´ εὔνοιαν τοὐναντίον εἶπες ἢ δύναται. Τοῦτο γὰρ
12404   2.4.18.33 : τῶν μαθόντων λήθην μὲν ἐν ψυχαῖς παρέξει, μνήμης ἀμε–
12405   2.4.18.34 : λετησίᾳ, ἅτε διὰ πίστιν γραφῆς ἔξωθεν ὑπ´ ἀλλοτρίων
12406   2.4.18.35 : τύπων, οὐκ ἔνδοθεν αὐτοὺς ὑφ´ αὑτῶν ἀναμιμνησκομένους.
12407   2.4.18.36 : Οὐκοῦν οὐ μνήμης ἀλλ´ ὑπομνήσεως φάρμακον εὗρες, σο–
12408   2.4.18.37 : φίας δὲ τοῖς μαθηταῖς δόξαν οὐκ ἀλήθειαν πορίζεις.
12409   2.4.18.38 : πολυήκοοι γάρ σοι γενόμενοι ἄνευ διδαχῆς πολυγνώμονες
12410   2.4.18.39 : εἶναι δόξουσιν, ἀγνώμονες ὡς ἐπὶ πλῆθος ὄντες καὶ
12411   2.4.18.40 : χαλεποὶ ξυνεῖναι, δοξόσοφοι γεγονότες ἀντὶ σοφῶν. {—}Ὦ
12412   2.4.18.41 : Σώκρατες, ῥᾳδίως σὺ Αἰγυπτίους καὶ ὁποδαποὺς ἂν ἐθέ–
12413   2.4.18.42 : λῃς λόγους ποιεῖς. {—}Οἱ δέ γ´, ὦ φίλε, ἐν τῷ τοῦ Διὸς
12414   2.4.18.43 : τοῦ Δωδωναίου ἱερῷ δρυὸς λόγους ἔφησαν μαντικοὺς πρώ–
12415   2.4.18.44 : τους γενέσθαι. Τοῖς μὲν οὖν τότε, ἅτε οὐκ οὖσι σοφοῖς,
12416   2.4.18.45 : ὥσπερ ὑμεῖς οἱ νέοι, ἀπέχρη δρυὸς καὶ πέτρας ἀκούειν
12417   2.4.18.46 : ὑπ´ εὐηθείας, εἰ μόνον ἀληθῆ λέγοιεν· σοὶ δ´ ἴσως δια–
12418   2.4.18.47 : φέρει, τίς ὁ λέγων καὶ ποδαπός. Οὐ γὰρ ἐκεῖνο μόνον
12419   2.4.18.48 : σκοπεῖς, εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως ἔχει. {—}Ὀρθῶς ἐπέπληξας.
12420   2.4.18.49 : Καί μοι δοκεῖ περὶ γραμμάτων ἔχειν ᾗπερ ὁ Θηβαῖος
12421   2.4.18.50 : λέγει. {—}Οὐκοῦν ὁ τέχνην οἰόμενος ἐν γράμμασι κατα–
12422   2.4.18.51 : λείπειν, καὶ αὖ ὁ παραδεχόμενος, ὥς τι σαφὲς καὶ βέβαιον
12423   2.4.18.52 : ἐκ γραμμάτων ἐσόμενον, πολλῆς ἂν εὐηθείας γέμοι· καὶ
12424   2.4.18.53 : τῷ ὄντι τὴν Ἄμμωνος μαντείαν ἀγνοοῖ, πλέον τι οἰόμενος
12425   2.4.18.54 : εἶναι λόγους γεγραμμένους καὶ τοῦ τὸν εἰδότα ὑπομνῆσαι
12426   2.4.18.55 : περὶ ὧν ἂν ᾖ τὰ γεγραμμένα. {—}Ὀρθότατα. 
12427   2.4.19.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 275DE).
12428   2.4.19.2 : Δεινὸν γάρ που, ὦ Φαῖδρε, τοῦτ´ ἔχει γραφὴ καὶ
12429   2.4.19.3 : ὡς ἀληθῶς ὅμοιον ζωγραφίᾳ. Καὶ γὰρ τὰ ἐκείνης ἔκγονα
12430   2.4.19.4 : ἕστηκεν μὲν ὡς ζῶντα· ἐὰν δὲ ἔρῃ τι, σεμνῶς πάνυ σιγᾷ.
12431   2.4.19.5 : Ταὐτὸν δὲ καὶ οἱ λόγοι· δόξαις μὲν ἂν ὥς τι φρονοῦντας
12432   2.4.19.6 : αὐτοὺς λέγειν· ἐὰν δέ τι ἔρῃ τῶν λεγομένων βουλόμενος
12433   2.4.19.7 : μαθεῖν, ἕν τι σημαίνει μόνον ταὐτὸν ἀεί. Ὅταν δὲ ἅπαξ
12434   2.4.19.8 : γραφῇ, κυλινδεῖται μὲν πανταχοῦ πᾶς λόγος ὁμοίως παρὰ
12435   2.4.19.9 : τοῖς ἐπαΐουσιν.
12436   2.5.t.1 : {1〈Περὶ ποιητικῆς〉.}1
12437   2.5.1.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 δʹ (p. 719C).
12438   2.5.1.2 : Παλαιὸς μῦθος, ὦ νομοθέτα, ὑπό τε αὐτῶν ἡμῶν
12439   2.5.1.3 : ἀεὶ λεγόμενός ἐστι καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν ξυνδεδογμένος,
12440   2.5.1.4 : ὅτι ποιητὴς ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται,
12441   2.5.1.5 : τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν, οἷον δὲ κρήνη τις τὸ ἐπιὸν ῥεῖν
12442   2.5.1.6 : ἑτοίμως ἐᾷ· καὶ τῆς τέχνης οὔσης μιμήσεως ἀναγκάζεται,
12443   2.5.1.7 : ἐναντίως ἀλλήλοις ἀνθρώπους ποιῶν διατιθεμένους, ἐναν–
12444   2.5.1.8 : τία λέγειν αὑτῷ πολλάκις· οἶδε δὲ οὔτ´ εἰ ταῦτα οὔτ´ εἰ
12445   2.5.1.9 : θάτερα ἀληθῆ τῶν λεγομένων.
12446   2.5.2.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 245A).
12447   2.5.2.2 : Ὃς δ´ ἂν ἄνευ μανίας Μουσῶν ἐπὶ ποιητικὰς θύρας
12448   2.5.2.3 : ἀφίκηται, πεισθεὶς ἄρα ὡς ἐκ τέχνης ἱκανὸς ποιητὴς ἐσό–
12449   2.5.2.4 : μενος, ἀτελὴς αὐτός τε καὶ ἡ ποίησις.
12450   2.5.3.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἴωνος>20 (p. 533D–534D).
12451   2.5.3.2 : Ἔστι γὰρ τοῦτο τέχνη μὲν οὐκ ἂν παρά σοι περὶ 
12452   2.5.3.3 : Ὁμήρου εὖ λέγειν, ὃ νῦν δὴ ἔλεγον, θεία δὲ δύναμις ἥ σε
12453   2.5.3.4 : κινεῖ, ὥσπερ ἐν τῇ λίθῳ, ἣν Εὐριπίδης μὲν Μαγνῆτιν
12454   2.5.3.5 : ὠνόμασεν, οἱ δὲ πολλοὶ Ἡρακλείαν· καὶ γὰρ αὕτη ἡ λίθος
12455   2.5.3.6 : οὐ μόνον αὐτοὺς τοὺς δακτυλίους ἄγει τοὺς σιδηροῦς, ἀλλὰ
12456   2.5.3.7 : καὶ δύναμιν ἐντίθησι τοῖς δακτυλίοις, ὥστε δύνασθαι ταὐ–
12457   2.5.3.8 : τὸν τοῦτο ποιεῖν, ὅπερ ἡ λίθος, ἄλλους ἄγειν δακτυλίους·
12458   2.5.3.9 : ὥστ´ ἐνίοτε ὁρμαθὸς πάνυ μακρὸς σιδηρίων καὶ δακτυλίων
12459   2.5.3.10 : ἐξ ἀλλήλων ἤρτηται, πᾶσι δὲ τούτοις ἐξ ἐκείνης τῆς λίθου
12460   2.5.3.11 : ἡ δύναμις ἀνήρτηται. Οὕτω δὲ καὶ ἡ Μοῦσα ἐνθέους
12461   2.5.3.12 : μὲν ποιεῖ αὐτή, διὰ δὲ τῶν ἐνθέων τούτων ἄλλος ἐνθου–
12462   2.5.3.13 : σιαζόντων ὁρμαθὸς ἐξαρτᾶται. Πάντες γὰρ τῶν ἐπῶν
12463   2.5.3.14 : ποιηταὶ οἱ ἀγαθοὶ οὐκ ἐκ τέχνης, ἀλλ´ ἔνθεοι ὄντες καὶ
12464   2.5.3.15 : κατεχόμενοι πάντα ταῦτα τὰ καλὰ λέγουσι ποιήματα· καὶ
12465   2.5.3.16 : οἱ μελοποιοὶ οἱ ἀγαθοὶ ὡσαύτως, ὥσπερ οἱ κορυβαντιῶν–
12466   2.5.3.17 : τες οὐκ ἔμφρονες ὄντες 〈ὀρχοῦνται, οὕτω καὶ οἱ μελοποιοὶ
12467   2.5.3.18 : οὐκ ἔμφρονες ὄντες〉 τὰ καλὰ μέλη ταῦτα ποιοῦσιν, ἀλλ´
12468   2.5.3.19 : ἐπειδὰν ἐμβῶσιν εἰς τὴν ἁρμονίαν καὶ εἰς τὸν ῥυθμόν,
12469   2.5.3.20 : βακχεύουσι καὶ κατεχόμενοι ὥσπερ ἀρύτονται ἐκ τῶν πο–
12470   2.5.3.21 : ταμῶν μέλι καὶ γάλα κατεχόμενοι, ἔμφρονες δὲ οὔ, καὶ
12471   2.5.3.22 : τῶν μελοποιῶν ἡ ψυχὴ τοῦτο ἐργάζεται, ὅπερ αὐτοὶ λέ–
12472   2.5.3.23 : γουσι. Λέγουσι γὰρ δήπουθεν πρὸς ἡμᾶς οἱ ποιηταί,
12473   2.5.3.24 : ὅτι ἀπὸ κρηνῶν μελιρρύτων ἢ ἐκ Μουσῶν κήπων τινῶν
12474   2.5.3.25 : καὶ ναπῶν δρεπόμενοι τὰ μέλη ἡμῖν φέρουσιν ὥσπερ αἱ
12475   2.5.3.26 : μέλιτται. καὶ αὐτοὶ οὕτω πετόμενοι, καὶ ἀληθῆ λέγουσι.
12476   2.5.3.27 : Κοῦφον γὰρ χρῆμα ποιητής ἐστι καὶ πτηνὸν καὶ ἱερὸν
12477   2.5.3.28 : καὶ οὐ πρότερον οἷός τε ποιεῖν πρὶν ἂν ἔνθεος γένηται
12478   2.5.3.29 : καὶ ἔκφρων, καὶ ὁ νοῦς ἐν αὐτῷ μηκέτι ᾖ ...... Ἐπεὶ 
12479   2.5.3.30 : εἰ περὶ ἑνὸς τέχνῃ καλῶς ἠπίσταντο λέγειν, κἂν περὶ τῶν
12480   2.5.3.31 : ἄλλων πάντων. Διὰ ταῦτα δὲ ὁ θεὸς ἐξαιρούμενος τού–
12481   2.5.3.32 : των τὸν νοῦν τούτοις χρῆται ὑπηρέταις καὶ τοῖς χρη–
12482   2.5.3.33 : σμῳδοῖς καὶ τοῖς μάντεσι τοῖς θείοις, ἵνα ἡμεῖς οἱ ἀκού–
12483   2.5.3.34 : οντες εἰδῶμεν, ὅτι οὐχ οὗτοί εἰσιν οἱ ταῦτα λέγοντες, τὰ
12484   2.5.3.35 : οὕτω πολλοῦ ἄξια, οἷς νοῦς μὴ πάρεστιν, ἀλλὰ ὁ θεός
12485   2.5.3.36 : ἐστιν αὐτὸς ὁ λέγων ταῦτα, διὰ τούτων δὲ φθέγγεται
12486   2.5.3.37 : πρὸς ἡμᾶς.
12487   2.6.t.1 : {1〈Περὶ χαρακτῆρος τῶν παλαιῶν〉.}1
12488   2.6.1.1 : <20Πλάτων>20 τὰ πολλὰ ὧν τινες συγγράφουσι τοῖς Ἀδω–
12489   2.6.1.2 : νιακοῖς κήποις εἴκαζεν, οἳ τὴν χάριν ἐφήμερον ἔχοντες
12490   2.6.1.3 : ῥᾳδίως μαραίνονται.
12491   2.7.t.1 : {1Περὶ τοῦ ἠθικοῦ εἴδους τῆς φιλοσοφίας.}1
12492   2.7.1.1 : 〈<20Ἐκ τῆς Διδύμου ἐπιτομῆς>20〉.
12493   2.7.1.2 : <20Ἠθική>20 ἐστι δύναμις ψυχῆς, δι´ ἧς ἀσκηθείσης καλῶς 
12494   2.7.1.3 : ἡ πρακτικὴ κατασκευάζεται ἀρετή, ἢ λόγος καθ´ ὃν χρη–
12495   2.7.1.4 : σόμεθα ἐθιστῇ ἀρετῇ.
12496   2.7.1.5 : <20Ἦθος>20 δέ ἐστι ποιότης τοῦ ἀλόγου μέρους τῆς ψυχῆς
12497   2.7.1.6 : ὑποτακτικῶς ἔχειν ἐθιζομένου τῷ λόγῳ.
12498   2.7.1.7 : <20Ἄλλως·>20 Ἄλογον μέρος τῆς ψυχῆς εἰθισμένον ὑπα–
12499   2.7.1.8 : κούειν τῷ λόγῳ· ἢ πάθος ἢ παθητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς
12500   2.7.1.9 : εἰθισμένον ὑπακούειν τῷ λογικῷ.
12501   2.7.1.10 : <20Ἄλλως·>20 Πάθος ἢ τὸ ὀρεκτικὸν μέρος τῆς ψυχῆς
12502   2.7.1.11 : εἰθισμένον ὑπακούειν τοῦ λογικοῦ.
12503   2.7.1.12 : Πάρεστι δὲ κἀκείνως ὁρίζεσθαι· ὁρμὴ ψυχῆς πρα–
12504   2.7.1.13 : κτικὴ ἢ κίνησις τῆς ψυχῆς καθ´ ὁρμὴν ἢ ποιότης ἀλόγου
12505   2.7.1.14 : μορίου ψυχῆς ἢ ψυχῆς τοῦ ἀλόγου μέρους ποιότης καθ´
12506   2.7.1.15 : ὑποτακτικὸν λόγον δυναμένη τῷ λογικῷ ἐπακολουθεῖν.
12507   2.7.1.16 : Οὕτως μὲν οὖν οἱ κατὰ <20Πλάτωνα>20 φιλοσοφοῦντες
12508   2.7.1.17 : ὁρίζονται· οἱ δὲ κατὰ <20Ζήνωνα τὸν Στωϊκὸν>20 τροπικῶς·
12509   2.7.1.18 : <20ἦθός>20 ἐστι πηγὴ βίου, ἀφ´ ἧς αἱ κατὰ μέρος πράξεις
12510   2.7.1.19 : ῥέουσι.
12511   2.7.1.20 : <20Πάθος>20 δ´ ἐστίν, ὡς μὲν <20Ἀριστοτέλης,>20 ἄλογος
12512   2.7.1.21 : ψυχῆς κίνησις πλεοναστική. Τὸ μὲν οὖν ‘ἄλογον’ κατὰ
12513   2.7.1.22 : τοῦ μὴ ἔχοντος τὸν ἀρχικὸν λόγον τάττει, τὸν γὰρ ὑπο–
12514   2.7.1.23 : τακτικὸν ἔχει, καθ´ ὃν ὑπακούειν πέφυκε τοῦ λογικοῦ· τὸ
12515   2.7.1.24 : δὲ ‘πλεοναστικόν’ κατὰ τοῦ πεφυκότος ἐπιδέχεσθαι πλεο–
12516   2.7.1.25 : νασμόν, οὐ κατὰ τοῦ ἤδη πλεονάζοντος· ποτὲ μὲν γὰρ
12517   2.7.1.26 : πλεονάζει, ποτὲ δ´ ἐλλείπει. 
12518   2.7.1.27 : Κἀκείνως δὲ ὁρίζεται· πάθος ἐστὶ κίνησις τοῦ ἀλόγου
12519   2.7.1.28 : μέρους τῆς ψυχῆς πλεοναστικὴ κατὰ φαντασίαν ἡδέος ἢ
12520   2.7.1.29 : λυπηροῦ.
12521   2.7.1.30 : Οἱ μὲν οὖν <20Περιπατητικοὶ>20 οὕτως· ὡς δ´ ὁ <20Στωϊ–
12522   2.7.1.31 : κὸς>20 ὡρίσατο <20Ζήνων, πάθος>20 ἐστὶν ὁρμὴ πλεονάζουσα.
12523   2.7.1.32 : Οὐ λέγει ‘πεφυκυῖα πλεονάζειν’, ἀλλ´ ἤδη ἐν πλεονασμῷ
12524   2.7.1.33 : οὖσα· οὐ γὰρ δυνάμει, μᾶλλον δ´ ἐνεργείᾳ. Ὡρίσατο δὲ
12525   2.7.1.34 : κἀκείνως· πάθος ἐστὶ πτοία ψυχῆς, ἀπὸ τῆς τῶν πτηνῶν
12526   2.7.1.35 : φορᾶς τὸ εὐκίνητον τοῦ παθητικοῦ παρεικάσας.
12527   2.7.1.36 : <20Ἠθοποιία>20 δ´ ἐστὶν ἤθους ἐμποίησις.
12528   2.7.1.37 : <20Ἠθικὴ>20 δ´ ἐστὶν ἀρετὴ μεσότης παθῶν, ἢ ἕξις ὁρί–
12529   2.7.1.38 : ζουσα τοῦ πάθους τὴν ὑπερβολὴν καὶ τὴν ἔλλειψιν τῷ
12530   2.7.1.39 : τῆς φρονήσεως λόγῳ· ἢ ἕξις προαιρετικὴ τοῦ καλοῦ περὶ
12531   2.7.1.40 : ἡδονὰς καὶ λύπας.
12532   2.7.1.41 : Ταῦτα μὲν οὖν αὐτάρκη περὶ τῶν <20ὅρων,>20 πολλάκις
12533   2.7.1.42 : γὰρ οἱ περὶ αὐτῶν λόγοι παρεμπεσοῦνται. Χωρητέον δὲ
12534   2.7.1.43 : ἐπὶ τὴν <20διαίρεσιν τοῦ ἠθικοῦ τόπου,>20 εὐθὺς ἀπ´
12535   2.7.1.44 : αὐτοῦ τοῦ κατὰ διαφορὰν ἐνδεικνύμενον.
12536   2.7.2.1 : <20Διαίρεσις ἠθικοῦ τόπου.
12537   2.7.2.2 : Φίλων>20 ἐγένετο Λαρισαῖος, φιλόσοφος Ἀκαδημιακός,
12538   2.7.2.3 : ἀκουστὴς Κλειτομάχου, τῶν ἱκανὴν εἰσενεγκαμένων προκο–
12539   2.7.2.4 : πὴν ἐν τοῖς λοιποῖς. Οὗτος ὁ Φίλων τά τε ἄλλα πεπρα–
12540   2.7.2.5 : γμάτευται δεξιῶς καὶ διαίρεσιν τοῦ κατὰ φιλοσοφίαν
12541   2.7.2.6 : λόγου, ἣν ἐγὼ προχειριοῦμαι περὶ ἧς ὁ λόγος. Ἐοικέναι 
12542   2.7.2.7 : δή φησι τὸν φιλόσοφον ἰατρῷ. Καθάπερ οὖν ἔργον ἰατροῦ
12543   2.7.2.8 : πρῶτον μὲν πεῖσαι τὸν κάμνοντα παραδέξασθαι τὴν θερα–
12544   2.7.2.9 : πείαν, δεύτερον δὲ τοὺς τῶν ἀντισυμβουλευόντων λόγους
12545   2.7.2.10 : ὑφελέσθαι, οὕτως καὶ τοῦ φιλοσόφου. Κεῖται τοίνυν ἑκά–
12546   2.7.2.11 : τερον τούτων ἐν τῷ προσαγορευομένῳ <20προτρεπτικῷ>20
12547   2.7.2.12 : λόγῳ, ἔστι γὰρ ὃ προτρεπτικὸς ὁ παρορμῶν ἐπὶ τὴν ἀρε–
12548   2.7.2.13 : τήν. Τούτου δ´ ὃ μὲν ἐνδείκνυται τὸ μεγαλωφελὲς αὐτῆς,
12549   2.7.2.14 : ὃ δὲ τοὺς ἀνασκευάζοντας ἢ κατηγοροῦντας ἤ πως ἄλλως
12550   2.7.2.15 : κακοηθιζομένους 〈εἰς〉 τὴν φιλοσοφίαν ἀπελέγχει. <20Δεύ–
12551   2.7.2.16 : τερος>20 δὲ μετὰ τοῦτον ὁ 〈τῇ〉 πρὸς τὴν ἰατρικὴν ἀνα–
12552   2.7.2.17 : λογίᾳ δευτέραν ἔχων τάξιν. Ὡς γὰρ ἰατροῦ μετὰ τὸ πεῖ–
12553   2.7.2.18 : σαι παραδέξασθαι τὴν θεραπείαν τὸ προσάγειν ἐστὶ ταύ–
12554   2.7.2.19 : την [τοῦ μὲν θεραπευτικοῦ] τὰ μὲν ἐν τῷ προεκκομίσαι
12555   2.7.2.20 : τὰ νοσοποιὰ τῶν αἰτίων, τὰ δ´ ἐν τῷ τὰ παρασκευαστικὰ
12556   2.7.2.21 : τῆς ὑγιείας ἐνθεῖναι, οὕτως αὖ κἀπὶ τῆς ἐπιστήμης ἔχει·
12557   2.7.2.22 : μετὰ γὰρ τὰ προτρεπτικὰ πειρᾶται τὰ θεραπευτικὰ προσ–
12558   2.7.2.23 : άγειν, ἐφ´ ὃ καὶ τοῖς παρορμητικοῖς κέχρηται διμερῶς·
12559   2.7.2.24 : τὸ μὲν γὰρ ὑπεξαιρετικὸν τῶν ψευδῶς γεγενημένων δοξῶν,
12560   2.7.2.25 : δι´ ἃς τὰ κριτήρια νοσοποιεῖται τῆς ψυχῆς, προσάγει
12561   2.7.2.26 : λόγον, τὸ δὲ τῶν ὑγιῶς ἐχουσῶν ἐνθετικόν. <20Δεύτερος>20
12562   2.7.2.27 : οὖν ὁ <20περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν>20 τόπος, ἐφ´ ὃν καὶ δι´
12563   2.7.2.28 : ὃν ἡ προτροπή. Τῷ δὲ τρίτῳ πάλιν ὁ <20τρίτος>20 ἀναλογήσει.
12564   2.7.2.29 : Καὶ γὰρ τῇ ἰατρικῇ σπουδὴ πᾶσα περὶ τὸ τέλος, τοῦτο 
12565   2.7.2.30 : δ´ ἦν ὑγίεια, καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ περὶ τὴν εὐδαιμονίαν. Συνά–
12566   2.7.2.31 : πτεται δὲ τῷ <20περὶ τελῶν>20 λόγῳ <20λόγος 〈ὁ〉 περὶ βίων.>20
12567   2.7.2.32 : Ἐπί τε γὰρ τῆς ἰατρικῆς οὐκ ἀρκεῖ τὴν ὑγίειαν ἐμποιῆσαι,
12568   2.7.2.33 : χρεία δὲ καὶ τοῦ παρασχεῖν παραγγέλματα περὶ τῆς ὑγι–
12569   2.7.2.34 : είας, οἷς προσέχοντες τὸν νοῦν τὴν εὐεξίαν τοῦ σώματος
12570   2.7.2.35 : διαφυλάξουσι· καὶ δὴ κἀπὶ τοῦ βίου θεωρημάτων τινῶν
12571   2.7.2.36 : ἐστι χρεία, δι´ ὧν ἡ φυλακὴ γενήσεται τοῦ τέλους. Διττὸς
12572   2.7.2.37 : δὲ καὶ ὁ περὶ βίων λόγος, ὃ μὲν <20ἴδιος,>20 ὃ δὲ <20κοινός·>20
12573   2.7.2.38 : ὧν τὸν μὲν <20ἴδιον>20 ἐπισκοπεῖν δέον ἐστὶ τὰ πρὸς ἕκαστον,
12574   2.7.2.39 : οἷον εἰ τῷ νοῦν ἔχοντι πολιτευτέον ἢ τοῖς ἡγεμονικοῖς
12575   2.7.2.40 : συμβιωτέον, ἢ γαμητέον τῷ σοφῷ· τὸν δὲ <20κοινὸν>20 〈τὰ〉
12576   2.7.2.41 : πρὸς ἅπαντας, οἷόν ἐστι· τίς ἀρίστη πολιτεία; εἰ κοινὰς
12577   2.7.2.42 : ποιητέον τὰς ἀρχὰς ἢ τιμητάς; Τοῦτον δὲ τὸν κοινὸν
12578   2.7.2.43 : προσαγορευτέον μὲν <20πολιτικόν,>20 τακτέον δὲ καθ´ αὑτὸν
12579   2.7.2.44 : καίπερ ὄντα μέρος τοῦ περὶ βίων διά τε τὸ μέγεθος καὶ
12580   2.7.2.45 : τὴν κοινότητα. Εἰ μὲν οὖν ἐνεδέχετο πάντας εἶναι σοφούς,
12581   2.7.2.46 : οὐκ ἂν ἐδέησε πλειόνων ἔτι τόπων· οἱ γὰρ κατὰ λεπτὸν
12582   2.7.2.47 : διαιρούμενοι παραφυάδες εἰσὶ τῶν προκειμένων. ἐπεὶ δὲ
12583   2.7.2.48 : καὶ τῶν μέσως διακειμένων ἀνθρώπων πρόνοιαν ποιητέον,
12584   2.7.2.49 : οὕς τινας ἐκ τῶν παραινετικῶν λόγων ὠφελεῖσθαι συμ–
12585   2.7.2.50 : βαίνει, μὴ δυναμένους προσευκαιρεῖν τοῖς διεξοδικοῖς πλά–
12586   2.7.2.51 : τεσιν ἢ διὰ χρόνου στενοχωρίας ἢ διά τινας ἀναγκαίας
12587   2.7.2.52 : ἀσχολίας, ἐπεισενεκτέον <20τὸν ὑποθετικὸν λόγον,>20 δι´
12588   2.7.2.53 : οὗ τὰς πρὸς τὴν ἀσφάλειαν καὶ τὴν ὀρθότητα τῆς ἑκάστου
12589   2.7.2.54 : χρήσεως ὑποθήκας ἐν ἐπιτομαῖς ἕξουσιν.
12590   2.7.2.55 : Οὕτως μὲν οὖν ἡ <20Φίλωνος>20 ἔχει διαίρεσις. Ἐγὼ δ´
12591   2.7.2.56 : εἰ μὲν ἀργοτέρως διεκείμην, ἀρκεσθεὶς ἂν αὐτῇ συνεῖρον
12592   2.7.2.57 : ἤδη τὰ περὶ τῶν ἀρεσκόντων, τῇ τῆς ἑξαμερείας ἐπικου– 
12593   2.7.2.58 : φιζόμενος περιγραφῇ· ἡγούμενος δ´ ἐμαυτῷ πρέπειν πρὸ
12594   2.7.2.59 : παντὸς τὴν οὐσίαν δεῖν ἐπισκοπεῖν οὗ τις πραγματεύεται,
12595   2.7.2.60 : κἄπειτα ποιότητα τὴν περὶ αὐτὴν καὶ ποσότητα, καὶ τού–
12596   2.7.2.61 : τοις ἐφεξῆς τὸ πρὸς τί, νομίζω προσεπιπονητέον [τε] εἶναι
12597   2.7.2.62 : καὶ τὰ τῶν ἄλλων ἐπισκοπεῖν, καθάπερ οὐ πάντων, οὕτως
12598   2.7.2.63 : τῶν περὶ ταῦτα διενεγκάντων.
12599   2.7.2.64 : Ἔστιν οὖν <20Εὐδώρου>20 τοῦ Ἀλεξανδρέως, Ἀκαδημιακοῦ
12600   2.7.2.65 : φιλοσόφου, διαίρεσις τοῦ κατὰ φιλοσοφίαν λόγου, βιβλίον
12601   2.7.2.66 : ἀξιόκτητον, ἐν ᾧ πᾶσαν ἐπεξελήλυθε προβληματικῶς τὴν
12602   2.7.2.67 : ἐπιστήμην, ἧς ἐγὼ διαιρέσεως ἐκθήσομαι τὸ τῆς ἠθικῆς
12603   2.7.2.68 : οἰκεῖον. Ἔχει δ´ οὕτως. Τριμεροῦς ὄντος τοῦ κατὰ φιλο–
12604   2.7.2.69 : σοφίαν λόγου τὸ μέν ἐστιν αὐτοῦ ἠθικόν, τὸ δὲ φυσικόν,
12605   2.7.2.70 : τὸ δὲ λογικόν. Τοῦ δ´ <20ἠθικοῦ>20 τὸ μὲν <20περὶ τὴν θεω–
12606   2.7.2.71 : ρίαν>20 τῆς καθ´ ἕκαστον ἀξίας, 〈τὸ δὲ <20περὶ τὴν ὁρμήν>20〉,
12607   2.7.2.72 : τὸ δὲ <20περὶ τὴν πρᾶξιν.>20 ⁋ Ταῦτ´ ἐστὶν ἁδρομερῆ τῆς
12608   2.7.2.73 : ἠθικῆς εἴδη, πρῶτον μὲν τὸ θεάσασθαι τὴν ἀξίαν τοῦ
12609   2.7.2.74 : πράγματος ὅπερ αἱρεῖσθαι μέλλομεν, οὐδὲ γὰρ οἷόν τε
12610   2.7.2.75 : γενέσθαι τὴν ὁρμὴν εὔλογον, εἰ μὴ μετὰ τὴν θεωρίαν· ἡ
12611   2.7.2.76 : θεωρία δ´ ἐστὶ περίσκεψις τοῦ πράγματος καὶ οἷον ἐπί–
12612   2.7.2.77 : κρισις κατὰ τὸν περὶ αὐτοῦ λογισμόν· δεύτερον δὲ τὸ τὴν
12613   2.7.2.78 : ὁρμὴν τῷ περινοηθέντι καλῶς ἐπιβαλεῖν· τρίτον τὸ τὴν
12614   2.7.2.79 : πρᾶξιν αὐτοῖς ἐπισυνάψαι. ⁋ Ταῦτ´ ἐστὶ <20τὰ πρῶτα μέρη
12615   2.7.2.80 : τοῦ ἠθικοῦ λόγου>20 θεωρητικόν, ὁρμητικόν, πρακτικόν.
12616   2.7.2.81 : Τούτων δ´ ἕκαστον <20ὑποδιαιρεῖται.>20 
12617   2.7.2.82 : <20Τοῦ γὰρ περὶ τὴν θεωρίαν>20 τῆς καθ´ ἕκαστον
12618   2.7.2.83 : ἀξίας τὸ μὲν <20περὶ τῶν σκοπῶν>20 καὶ τῶν λεγομένων
12619   2.7.2.84 : τελῶν τοῦ βίου, τὸ δὲ <20περὶ>20 τῶν <20συμβαλλομένων>20 εἰς
12620   2.7.2.85 : τὴν τῶν τελῶν περιποίησιν. 〈καὶ τὸ μὲν περὶ <20τῶν τελῶν>20
12621   2.7.2.86 : διαιρεῖται εἴς τε τὸ <20περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν>20 καὶ τὸ
12622   2.7.2.87 : ...... τοῦ δὲ περὶ <20τῶν συμβαλλομένων>20 εἰς τὴν τῶν
12623   2.7.2.88 : τελῶν περιποίησιν〉 τὸ μέν ἐστι περὶ <20τῶν ἀρετῶν καὶ
12624   2.7.2.89 : τῶν κακιῶν,>20 τὸ δὲ περὶ <20τῶν κατὰ τὰς ἀρετὰς
12625   2.7.2.90 : ποιῶν>20 (ὅπερ καὶ καλεῖται χαρακτηριστικόν), τὸ δὲ περὶ
12626   2.7.2.91 : <20τεχνῶν,>20 τὸ δὲ περὶ <20ἐπιτηδευμάτων.>20 Τοῦ μὲν περὶ
12627   2.7.2.92 : <20ἀρετῶν>20 τὸ μὲν <20ἴδιον,>20 τὸ δὲ <20κοινόν· ἴδιον>20 μέν, οἷον
12628   2.7.2.93 : περὶ δικαιοσύνης, περὶ ἀνδρείας, σωφροσύνης, φρονήσεως,
12629   2.7.2.94 : τῶν ἄλλων· <20κοινὸν>20 δὲ τὸ προτρεπτικόν, τοῦτο γὰρ εἰς
12630   2.7.2.95 : τὸ μόνως ἐνδείξασθαι τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν κακίαν. Καὶ ὁ
12631   2.7.2.96 : μὲν περὶ τὴν θεωρίαν τῆς καθ´ ἕκαστον ἀξίας λόγος εἰς
12632   2.7.2.97 : τοσούτους τόπους γενικοὺς τέμνεται· ὁ γὰρ <20περὶ ἀγα–
12633   2.7.2.98 : θῶν καὶ κακῶν>20 πολλὰς περιέχει <20διαιρέσεις,>20 αὐτίκα
12634   2.7.2.99 : τὸν περὶ τῶν λεγομένων προηγμένων, τὸν περὶ φιλίας·
12635   2.7.2.100 : καὶ ἡδονῆς καὶ δόξης καὶ εὐφυΐας. Τῷ δὲ περὶ φιλίας
12636   2.7.2.101 : κατὰ γειτνίασιν ὑπάγει τὸν περὶ ἔρωτος τόν 〈τε〉 περὶ 
12637   2.7.2.102 : συμποσίων. Οὐ μὴν ἀλλ´ ὁμοίως τούσδε σύμπαντας εἰς
12638   2.7.2.103 : τὸν περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν ὡς γενικώτατον ὑπέταξε λόγον.
12639   2.7.2.104 : Τοῦ δὲ <20περὶ τῆς ὁρμῆς>20 λόγου ὁ μέν ἐστι περὶ
12640   2.7.2.105 : <20τῆς εἰδικῆς ὁρμῆς,>20 ὁ δὲ περὶ <20παθῶν.>20 Ἤτοι γὰρ πᾶν
12641   2.7.2.106 : πάθος ὁρμὴ πλεονάζουσα, ἢ τά γε πλεῖστα μεθ´ ὁρμῆς
12642   2.7.2.107 : καὶ [τὰ] ἀρρωστήματα.
12643   2.7.2.108 : Τοῦ δὲ <20περὶ τῆς πράξεως>20 λόγου ὃ μέν ἐστι περὶ
12644   2.7.2.109 : <20τῶν οἰκειούντων>20 πρός τινας πράξεις, ὃ δὲ περὶ τῶν
12645   2.7.2.110 : <20ἀλλοτριούντων>20 ἀπό τινων πράξεων, ὃ δὲ <20τῶν αἰτίων
12646   2.7.2.111 : ἀποδοτικὸς>20 τῶν ἐπιτελούντων τινὰς σχέσεις ἢ κινήσεις,
12647   2.7.2.112 : ὃ δὲ περὶ <20τῆς ἀσκήσεως,>20 ὃ δὲ περὶ τῆς ἰδίως καὶ
12648   2.7.2.113 : ὁμωνύμως τῷ γένει λεγομένης <20πράξεως.>20 Καὶ ὁ μὲν
12649   2.7.2.114 : περὶ <20τῶν οἰκειούντων>20 πρός τινας πράξεις διαιρεῖται
12650   2.7.2.115 : εἴς τε <20τὸν ὑποθετικὸν>20 καὶ <20τὸν προτρεπτικόν·>20
12651   2.7.2.116 : ἔνιοι γὰρ καὶ τοῦτον ὑπὸ τόνδε τάττουσιν. Ὁ δὲ περὶ
12652   2.7.2.117 : τῶν <20ἀποτρεπόντων>20 καλεῖται <20παραμυθητικός,>20 ὃς
12653   2.7.2.118 : καλούμενός ἐστι πρὸς ἐνίων παθολογικός· τοῦ δὲ περὶ
12654   2.7.2.119 : τῆς ὁμωνύμως λεγομένης <20πράξεως>20 καὶ εἰδικῆς ὃ μέν
12655   2.7.2.120 : ἐστι περὶ <20τῶν καθηκόντων,>20 ὃ δὲ περὶ <20τῶν κατορ–
12656   2.7.2.121 : θωμάτων.>20 Ἐπεὶ δὲ τῶν καθηκόντων καὶ τῶν κατορ–
12657   2.7.2.122 : θωμάτων ἃ μέν ἐστι καθ´ ἑαυτά, ἃ δὲ κατὰ τὴν πρὸς
12658   2.7.2.123 : τοὺς πλησίον σχέσιν, συνέστη τόπος ὁ περὶ τῶν <20χαρίτων>20
12659   2.7.2.124 : ἐκ τοῦ λόγου τοῦ κατὰ τὴν πρὸς τοὺς πλησίον σχέσιν
12660   2.7.2.125 : ὑπάρχων. Πάλιν δ´ ἐπεὶ τῶν καθηκόντων καὶ τῶν κατορ–
12661   2.7.2.126 : θωμάτων ἃ μὲν λέγεται σύνθετα, ἃ δὲ ἀσύνθετα, συνέστη
12662   2.7.2.127 : 〈ἐκ τοῦ〉 κατὰ τὰ σύνθετα ὁ περὶ <20βίων>20 λόγος, οὗ μέρος 
12663   2.7.2.128 : ὢν ὁ περὶ <20γάμου>20 κατ´ ἰδίαν ἐτάχθη διὰ τὸ πλῆθος τῶν
12664   2.7.2.129 : ἐν αὐτῷ ζητημάτων. Ὥστ´ εἶναι τοὺς πάντας τόπους
12665   2.7.2.130 : κατὰ τὸν 〈περὶ〉 τῆς πράξεως λόγον, 〈ὑποθετικόν, προτρε–
12666   2.7.2.131 : πτικόν〉, παραμυθητικὸν 〈ἢ〉 παθολογικόν, 〈αἰτιολογικόν〉,
12667   2.7.2.132 : περὶ ἀσκήσεως, περὶ καθηκόντων, περὶ κατορθωμάτων.
12668   2.7.2.133 : περὶ χαρίτων, περὶ βίων, περὶ γάμου.
12669   2.7.2.134 : Ὁ μὲν οὖν ἠθικὸς λόγος εἰς ταῦτα καὶ τοσαῦτα τέ–
12670   2.7.2.135 : μνοιτ´ ἄν· ἀρκτέον δὲ τῶν προβλημάτων, προτάττοντα τὰ
12671   2.7.2.136 : γένη κατὰ τὴν <20ἐμοὶ>20 φαινομένην <20διάταξιν,>20 ἥν τινα πεί–
12672   2.7.2.137 : θομαι πρὸς τὸ σαφέστερον διῃρηκέναι.
12673   2.7.3a.1 : <20Περὶ τέλους.>20
12674   2.7.3a.2 : Τέλος λέγεται πολλαχῶς· ὡς τὸ πέρας, ᾧ ἀντιδιαι–
12675   2.7.3a.3 : ρεῖται ἀρχὴ καὶ μέσον· καὶ ὡς τὸ τέλεσμα 〈τὸ〉 φορικόν·
12676   2.7.3a.4 : ὡς τὸ ἀνάλωμα, καθὸ λέγεται αὐτοτελής τε καὶ εὐτελής·
12677   2.7.3a.5 : ὡς ὁ γάμος παρὰ τοῖς Δωριεῦσιν, ἤτοι παρὰ τὸ συμπέ–
12678   2.7.3a.6 : ρασμα τῆς νεότητος, ἢ διὰ τὸ τελειοῦν τὸν ἄνδρα τῇ πρὸς
12679   2.7.3a.7 : τὴν γυναῖκα συνόδῳ, καθὸ τὴν γαμήλιον Ἥραν 〈ἢ〉 συζυ–
12680   2.7.3a.8 : γίαν καὶ τελείαν ἐπονομάζουσι· τέλος δὲ καὶ γνώσεως καὶ
12681   2.7.3a.9 : πράξεως καὶ ποιήματος τὸ ἀποβαῖνον, ὡς παρ´ Εὐρι–
12682   2.7.3a.10 : πίδῃ (Bacch. 386–388)
12683   2.7.3a.11 : Ἀχαλίνων στομάτων
12684   2.7.3a.12 : ἀνόμου τ´ ἀφροσύνας
12685   2.7.3a.13 : τὸ τέλος δυστυχία.
12686   2.7.3a.14 : Τέλη δὲ λέγονται καὶ αἱ τῶν πολιτειῶν ἀρχαί, τὰ τέλη 
12687   2.7.3a.15 : Λακεδαιμονίων εἰ τύχοι. Παρὰ δ´ Ὁμήρῳ ἐν τῷ τῆς
12688   2.7.3a.16 : Ἰλιάδος δεκάτῳ ( 470)
12689   2.7.3a.17 : Αἶψα δ´ ἐπὶ Θρηικῶν ἀνδρῶν τέλος ἷξον ἰόντες·
12690   2.7.3a.18 : τοῦτο δ´ ἐστὶν ἔναρχον τάγμα.
12691   2.7.4.1 : Λέγεται δ´ ὑπὸ μὲν τῶν <20Στωϊκῶν>20 ὁρικῶς „τέλος
12692   2.7.4.2 : ἐστὶν οὗ ἕνεκα πάντα πράττεται καθηκόντως, αὐτὸ δὲ
12693   2.7.4.3 : πράττεται οὐδενὸς ἕνεκα“· κἀκείνως „οὗ χάριν τἆλλα,
12694   2.7.4.4 : αὐτὸ δ´ οὐδενὸς ἕνεκα“· καὶ πάλιν „ἐφ´ ὃ πάντα τὰ ἐν
12695   2.7.4.5 : τῷ βίῳ πραττόμενα καθηκόντως τὴν ἀναφορὰν λαμβάνει,
12696   2.7.4.6 : αὐτὸ δ´ ἐπ´ οὐδέν“. Ὑπὸ δὲ τῶν νεωτέρων <20Περιπα–
12697   2.7.4.7 : τητικῶν>20 τῶν ἀπὸ <20Κριτολάου>20 „τὸ ἐκ πάντων <20τῶν>20
12698   2.7.4.8 : ἀγαθῶν συμπεπληρωμένον“ (τοῦτο δὲ ἦν „τὸ ἐκ <20τῶν>20
12699   2.7.4.9 : τριῶν γενῶν“), οὐκ ὀρθῶς. Οὐ γὰρ πάντα τἀγαθὰ μέρη
12700   2.7.4.10 : γίνεται τοῦ τέλους· οὔτε γὰρ τὰ σωματικὰ, οὔτε τᾲ ἀπὸ
12701   2.7.4.11 : τῶν ἐκτός, τὰ δὲ τῆς ψυχικῆς ἀρετῆς ἐνεργήματα μόνης.
12702   2.7.4.12 : Κρεῖττον οὖν ἦν εἰπεῖν ἀντὶ τοῦ „συμπληρούμενον“ „ἐνερ–
12703   2.7.4.13 : γούμενον“, ἵνα τὸ χρηστικὸν τῆς ἀρετῆς ἐμφαίνηται. Τοῦτο
12704   2.7.4.14 : δ´ οἱ κατ´ <20Ἐπίκουρον>20 φιλοσοφοῦντες οὐ προσδέχονται
12705   2.7.4.15 : λέγειν „ἐνεργούμενον“, διὰ τὸ παθητικὸν ὑποτίθεσθαι τὸ
12706   2.7.4.16 : τέλος, οὐ πρακτικόν (ἡδονὴ γάρ)· ὅθεν καὶ τὴν ἔννοιαν
12707   2.7.4.17 : ἀποδιδόασι τοῦ τέλους „τὸ οἰκείως διατιθέναι ἐξ ἑαυ–
12708   2.7.3b.18 : τοῦ πρὸς αὑτὸ χωρὶς τῆς ἐπ´ ἄλλο τι ἁπάσης ἐπιβολῆς“. 
12709   2.7.4.1 : Τὸ μὲν οὖν ὄνομα τοῦ τέλους εὑρίσκεται καὶ παρ´
12710   2.7.4.2 : <20Ὁμήρῳ>20 (ι  5)·
12711   2.7.4.3 : Οὐ γὰρ ἔγωγέ τι φημὶ τέλος χαριέστερον εἶναι.
12712   2.7.4.4 : Ἀλλ´ <20οὗτος>20 μὲν <20δημοτελὲς>20 εἰσήγαγε τὸ τέλος, <20Πλά–
12713   2.7.4.5 : των>20 δὲ διέστιξε πρῶτος τὸ κατ´ ἄνδρα καὶ βίον <20ἰδιάζον>20
12714   2.7.4.6 : ἔν τε τῷ Τιμαίῳ (p. 90D) κἀν τῷ Πρωταγόρᾳ (p. 354D).
12715   2.7.4.7 : Καὶ 〈σημειωτέον〉 γε τὴν τοῦ <20σκοποῦ>20 διαφορὰν πρὸς
12716   2.7.4.8 : τὸ <20τέλος.>20 Καὶ ἔστι σκοπὸς μὲν τὸ προκείμενον εἰς τὸ
12717   2.7.4.9 : τυχεῖν, οἷον ἀσπὶς τοξόταις· τέλος δ´ 〈ἡ〉 τοῦ προκειμένου
12718   2.7.4.10 : τεῦξις. Βούλονται γὰρ ἐνέργημα ἡμέτερον εἶναι πρὸς τὸ
12719   2.7.4.11 : τέλος.
12720   2.7.4.12 : <20Ὑποτελὶς>20 δ´ ἐστὶ τὸ πρῶτον οἰκεῖον τοῦ ζῴου
12721   2.7.4.13 : πάθος, ἀφ´ οὗ κατήρξατο συναισθάνεσθαι τὸ ζῷον τῆς
12722   2.7.4.14 : συστάσεως αὑτοῦ, οὔπω λογικὸν 〈ὂν〉 ἀλλ´ ἄλογον, κατὰ
12723   2.7.4.15 : τοὺς φυσικοὺς καὶ σπερματικοὺς λόγους, ὥσπερ τὸ θρε–
12724   2.7.4.16 : πτικὸν καὶ τὸ αἰσθητικόν, καὶ τῶν τοιούτων ἕκαστον ῥίζης
12725   2.7.4.17 : τόπον ἐπέχει, οὐδέ πω φυτοῦ· γενόμενον γὰρ τὸ ζῷον
12726   2.7.4.18 : ᾠκειώθη τινὶ πάντως εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ὅπερ ἐστὶν ὑποτελίς,
12727   2.7.4.19 : κεῖται δ´ ἔν τινι <20τῶν τριῶν·>20 ἢ γὰρ ἐν <20ἡδονῇ>20 ἢ ἐν
12728   2.7.4.20 : <20ἀοχλησίᾳ>20 ἢ ἐν <20τοῖς πρώτοις κατὰ φύσιν.>20 Πρῶτα
12729   2.7.4.21 : δ´ ἐστὶ κατὰ φύσιν περὶ μὲν τὸ σῶμα ἕξις, κίνησις, σχέ–
12730   2.7.4.22 : σις, ἐνέργεια, δύναμις, ὄρεξις, ὑγίεια, ἰσχύς, εὐεξία, εὐαι–
12731   2.7.4.23 : σθησία, κάλλος, τάχος, ἀρτιότης, αἱ τῆς ζωτικῆς ἁρμονίας 
12732   2.7.4.24 : ποιότητες· περὶ δὲ τὴν ψυχὴν εὐσυνεσία, εὐφυΐα, φιλο–
12733   2.7.4.25 : πονία, ἐπιμονή, μνήμη, τὰ τούτοις παραπλήσια, ὧν οὐδέπω
12734   2.7.4.26 : τεχνοειδὲς οὐδέν, σύμφυτον δὲ μᾶλλον. Τὴν δ´ ὑποτελίδα
12735   2.7.4.27 : τῶν ἀρχαίων οὐδεὶς ὠνόμασε καίτοι τὸ πρᾶγμα γιγνω–
12736   2.7.4.28 : σκόντων.
12737   2.7.5.1 : Τὴν δ´ <20εὐδαιμονίαν>20 συνωνυμεῖν τῷ τέλει λέ–
12738   2.7.5.2 : γουσιν. Εὐδαιμονία δ´ ἐστὶ τὸ ἄριστον ἐν τῷ βίῳ, ἢ τὸ
12739   2.7.5.3 : μέγιστον τῶν ἀγαθῶν, ἢ τὸ κράτιστον. Ταῦτα γάρ ἐστι
12740   2.7.5.4 : τῶν περὶ αὐτῆς ἐννοημάτων ἁπλούστερα. Κἂν λέγῃ δέ
12741   2.7.5.5 : τις <20μακαριότητα>20 καὶ τὸ μακαρίως ζῆν, εἰς ταὐτὸ συν–
12742   2.7.5.6 : δραμεῖται τοῖς τελικοῖς. Προσδιαιρετέον οὖν.
12743   2.7.5.7 : Τῶν περὶ τέλους διαλεχθέντων οἱ μὲν <20ψυχικὸν>20 εἶναι
12744   2.7.5.8 : διενοήθησαν, οἱ δὲ <20σωματικόν,>20 οἱ δὲ <20μικτὸν>20 ἐξ ἀμ–
12745   2.7.5.9 : φοῖν. Φράσω δὲ παραδείγματος χάριν· ὁ μὲν τοίνυν
12746   2.7.5.10 : ἀρετὴν λέγων τουτέστιν ἐν ἀρετῇ κείμενον ψυχικὸν ὑπεί–
12747   2.7.5.11 : ληφεν· ὁ δ´ ἡδονὴν σωματικόν· ὁ δὲ τὸ καλῶς καὶ ἡδέως
12748   2.7.5.12 : ζῆν κοινόν. Εἴποι δ´ ἄν τις αὖ κἀκείνως· οἱ μὲν <20λογι–
12749   2.7.5.13 : κόν,>20 οἱ δ´ <20ἄλογον,>20 οἱ μὲν <20διανοητικόν,>20 οἱ δὲ <20πα–
12750   2.7.5.14 : θητικόν.>20 Πάντα δὲ τὴν ἐν τούτοις ὀνόμασιν ἔχοντα
12751   2.7.5.15 : διαφορὰν εἰς ταὐτὸ συντρέχει. Ἐκ γὰρ σώματος καὶ ψυχῆς
12752   2.7.5.16 : τἀνθρώπου συνεστῶτος, ἀνάγκη καὶ τὴν εὐζωΐαν αὐτοῦ
12753   2.7.5.17 : περὶ ταῦτα καὶ διὰ τούτων συνίστασθαι.
12754   2.7.6.1 : Λέγωμεν οὖν περὶ τῶν πρώτων εὐθύς, ὁποῖοι ἦσαν
12755   2.7.6.2 : οἱ ἀπὸ τῶν ψυχικῶν ἀναγόμενοι. <20Ὅμηρος,>20 δεδόσθω
12756   2.7.6.3 : γὰρ τῇ ἀρχαιότητι προνομία, ψυχικὸν ἀπεφήνατο τὸ τῆς
12757   2.7.6.4 : εὐδαιμονίας τέλος, καὶ ταῦτα διὰ τοῦ παρεισαγομένου
12758   2.7.6.5 : προσώπου σοφωτάτου παρ´ αὐτῷ. πεποίηται γὰρ Ὀδυσ–
12759   2.7.6.6 : σεὺς ἀναφωνῶν (ι  5. 6)· 
12760   2.7.6.7 : Οὐ γὰρ ἔγωγέ τι φημὶ τέλος χαριέστερον εἶναι
12761   2.7.6.8 : ἢ ὅταν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κατὰ δῆμον ἅπαντα.
12762   2.7.6.9 : Ἡ δ´ εὐφροσύνη ψυχική τίς ἐστι διάθεσις, ἣν ἄν τις ἐξη–
12763   2.7.6.10 : γήσαιτο καλὴν φρόνησιν, τοῦτο δ´ ἂν ἐκδέξαιτο τὴν ἐπὶ
12764   2.7.6.11 : τοῖς καλοῖς φρόνησιν. Ὁμήρῳ μὲν ἀρκέσει προμετρηθὲν
12765   2.7.6.12 : τὸ τῆς τιμῆς διὰ τὴν ἀρχαιότητα, ἐπὶ δὲ τοὺς <20φιλοσό–
12766   2.7.6.13 : φους>20 ἰτέον.
12767   2.7.7.1 : <20Σωκράτης, Πλάτων>20 ταὐτὰ τῷ <20Πυθαγόρᾳ,>20
12768   2.7.7.2 : τέλος ὁμοίωσιν θεῷ. Σαφέστερον δ´ αὐτὸ διήρθρωσε
12769   2.7.7.3 : <20Πλάτων>20 προσθεὶς τὸ ‘κατὰ τὸ δυνατόν’ (Theaet. p. 176B),
12770   2.7.7.4 : φρονήσει δ´ ἐστὶ μόνως δυνατόν, τοῦτο δ´ ἦν τὸ κατ´
12771   2.7.7.5 : ἀρετὴν 〈ζῆν〉. Ἐν μὲν γὰρ θεῷ τὸ κοσμοποιὸν καὶ κοσμο–
12772   2.7.7.6 : διοικητικόν· ἐν δὲ τῷ σοφῷ βίου κατάστασις καὶ ζωῆς
12773   2.7.7.7 : διαγωγή· ὅπερ αἰνίξασθαι μὲν Ὅμηρον εἰπόντα (ε  193)
12774   2.7.7.8 : κατ´ ἴχνια βαῖνε θεοῖο·
12775   2.7.7.9 : <20Πυθαγόραν>20 δὲ παρ´ αὐτὸν εἰπεῖν· Ἕπου θεῷ· δῆλον
12776   2.7.7.10 : ὡς οὐχ ὁρατῷ καὶ προηγουμένῳ, νοητῷ δὲ καὶ τῆς κοσμικῆς
12777   2.7.7.11 : εὐταξίας ἁρμονικῷ. Εἴρηται δὲ παρὰ <20Πλάτωνι>20 κατὰ τὸ
12778   2.7.7.12 : τῆς φιλοσοφίας τριμερές, ἐν Τιμαίῳ μὲν (p. 90A–D) φυσι–
12779   2.7.7.13 : κῶς (προσθήσω δὲ καὶ Πυθαγορικῶς), σημαίνοντος ἀφθό–
12780   2.7.7.14 : νως τὴν ἐκείνου προεπίνοιαν· ἐν δὲ τῇ Πολιτείᾳ (IX
12781   2.7.7.15 : p. 585B sqq.; X p. 608C sqq.) ἠθικῶς· ἐν δὲ τῷ Θεαιτήτῳ
12782   2.7.7.16 : (p. 176D–E) λογικῶς· περιπέφρασται δὲ κἀν τῷ τετάρτῳ
12783   2.7.7.17 : περὶ Νόμων (p. 716A sq.) ἐπὶ τῆς ἀκολουθίας τοῦ θεοῦ
12784   2.7.7.18 : σαφῶς ἅμα καὶ πλουσίως. Τὸ δέ γε πολύφωνον τοῦ 
12785   2.7.7.19 : Πλάτωνος 〈οὐ πολύδοξον〉. Εἴρηται δὲ καὶ τὰ περὶ τοῦ
12786   2.7.7.20 : τέλους αὐτῷ πολλαχῶς. Καὶ τὴν μὲν ποικιλίαν τῆς φρά–
12787   2.7.7.21 : σεως ἔχει διὰ τὸ λόγιον καὶ μεγαλήγορον, εἰς δὲ ταὐτὸ
12788   2.7.7.22 : καὶ σύμφωνον τοῦ δόγματος συντελεῖ. Τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ
12789   2.7.7.23 : κατ´ ἀρετὴν ζῆν. Τοῦτο δ´ αὖ κτῆσις ἅμα καὶ χρῆσις
12790   2.7.7.24 : τῆς τελείας ἀρετῆς. Ὅτι δὲ <20τέλος>20 αὐτὴν ἡγεῖται, τέταχεν
12791   2.7.7.25 : ἐν Τιμαίῳ (l. s.) 〈εἰπὼν〉 καὶ τοὔνομα· φράσω δὲ καὶ τἀκρο–
12792   2.7.7.26 : τελεύτιον τῆς περιοχῆς· ἔχει δ´ οὕτως· „ὁμοιώσαντα δὲ
12793   2.7.7.27 : τέλος ἔχειν τοῦ προτεθέντος ἀνθρώποις ὑπὸ θεῶν ἀρίστου
12794   2.7.7.28 : βίου πρός τε τὸν παρόντα καὶ τὸν μέλλοντα“.
12795   2.7.8.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 χρῆσιν ἀρετῆς τελείας ἐν 〈βίῳ τε–
12796   2.7.8.2 : λείῳ〉 χορηγουμένην. Ἡ μὲν οὖν <20‘χρῆσίς’>20 ἐστι πλέον
12797   2.7.8.3 : τῆς κτήσεως· ἐνέργειαν γὰρ εἶναι βούλεται τὴν εὐδαιμο– 
12798   2.7.8.4 : νίαν, καὶ τὸ τέλος ἡμετέραν 〈πρᾶξιν〉. Ἡ δ´ <20‘ἀρετὴ’>20
12799   2.7.8.5 : ἕξις ἡ βελτίστη ψυχῆς· <20‘τελεία’>20 δὲ τριχῶς, καὶ γὰρ ᾗ
12800   2.7.8.6 : σύνθετος ἐκ τῶν θεωρητικῶν καὶ πρακτικῶν καὶ ἠθικῶν
12801   2.7.8.7 : (τρία γὰρ ὑποτίθεται γένη), ἣν ἂν εἴποις ἀρετὴν κατὰ
12802   2.7.8.8 : σύνθεσιν· καὶ ᾗ ἐκ τῶν οἰκείων δυνάμεων συμπεπληρω–
12803   2.7.8.9 : μένη, φύσεως, λόγου, ἔθους (ταύτην κατ´ ἀριθμὸν ἐρεῖ τις)·
12804   2.7.8.10 : καὶ ᾗ κατὰ συμφωνίαν τοῦ λογικοῦ μέρους πρὸς τἄλογον
12805   2.7.8.11 : τῆς ψυχῆς, περὶ ὧν ὑποβὰς διαρθρώσω. Πολλαχῶς δ´
12806   2.7.8.12 : ἔξεστι τὴν εὐδαιμονίαν ὁρίζεσθαι κατ´ αὐτόν· „ἐνέργειαν
12807   2.7.8.13 : κατ´ ἀρετὴν τελείαν ἐν βίῳ τελείῳ χορηγουμένην“ καὶ „βίος
12808   2.7.8.14 : καλὸς καὶ τέλειος χορηγούμενος“· καὶ τὸ πάντων σαφέ–
12809   2.7.8.15 : στατον „χρῆσις ἀρετῆς τελείας ἐν βίῳ τελείῳ χορηγουμένη“.
12810   2.7.8.16 : <20‘〈ἐν〉 βίῳ δὲ τελείῳ’>20 λέγει πρὸς τὴν διάστασιν τῆς χρή–
12811   2.7.8.17 : σεως τῶν ἀγαθῶν· <20‘χορηγουμένην’>20 δὲ χάριν τοῦ τὴν χρῆ–
12812   2.7.8.18 : σιν ἐν ἀγαθοῖς γίγνεσθαι, μὴ ἐν κακοῖς. Τοῦτο μὲν οὖν τὸ
12813   2.7.8.19 : <20τέλος·>20 τὸ δ´ αὐτὸ συνωνύμως <20εὐδαιμονία>20 παρὰ Πλά–
12814   2.7.8.20 : τωνος (Gorg. p. 470E) μετηγμένον.
12815   2.7.8.21 : <20Σκοποὺς>20 δ´ ὑποτίθεται τῆς ἐφέσεως τῶν ἀνθρω–
12816   2.7.8.22 : πίνων ὀρέξεων τρεῖς, τὸν τοῦ καλοῦ, τοῦ συμφέροντος, 
12817   2.7.8.23 : τοῦ ἡδέος. <20Καλὸν>20 μὲν οὖν ἐστιν ἀρετὴ καὶ τὸ μέτοχον
12818   2.7.8.24 : τῆς ἀρετῆς, ὥσπερ αὐτὸς ὁ σπουδαῖος, καὶ τὸ ἀπ´ ἀρετῆς
12819   2.7.8.25 : ἔργον· καὶ τὸ ἀγαθὸν [τὸ] καλόν, καθὸ ἐπαινετὸν ἤτοι παρέ–
12820   2.7.8.26 : χον ἐπαινετούς· <20συμφέρον>20 δὲ 〈τὸ〉 πρὸς τὸ ζῆν εὔχρηστον·
12821   2.7.8.27 : συμπαρατείνοι δ´ ἂν ἡ ἔννοια καὶ πρὸς τὸ εὖ ζῆν. Ταῦτα
12822   2.7.8.28 : δ´ ἐστὶ πρῶτα κατὰ φύσιν ψυχῆς καὶ σώματος, περὶ ὧν
12823   2.7.8.29 : προείρηται (p. 47, 20–48, 3). <20Ἡδὺ>20 δ´ ἐστὶν οἰκεῖον ψυχῆς
12824   2.7.8.30 : καὶ σώματος πάθος, εἰς τὸ κατὰ φύσιν ἐκ τοῦ παρὰ φύσιν
12825   2.7.8.31 : ἀγωγόν, ὥσπερ ὁ Πλάτων ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 64D) ὡρίσατο.
12826   2.7.9.1 : Ἀριστοτέλης ἐν τῷ δεκάτῳ τῶν Νικομαχείων (c. 2
12827   2.7.9.2 : init.) <20Εὔδοξον>20 τὸν ἀστρόλογον οἴεται τέλος δογματίζειν
12828   2.7.9.3 : τὴν ἡδονήν.
12829   2.7.10.1 : <20Δημόκριτος>20 καὶ <20Πλάτων>20 κοινῶς ἐν τῇ ψυχῇ
12830   2.7.10.2 : τὴν εὐδαιμονίαν τίθενται. Γέγραφε δ´ ὃ μὲν οὕτως (fr.
12831   2.7.10.3 : mor. 1 Mullach.)· „Εὐδαιμονίη ψυχῆς καὶ κακοδαιμονίη.“
12832   2.7.10.4 : „Εὐδαιμονίη οὐκ ἐν βοσκήμασι οἰκέει, οὐδὲ ἐν χρυσῷ· ψυχὴ
12833   2.7.10.5 : οἰκητήριον δαίμονος“. Τὴν δ´ 〈εὐδαιμονίαν καὶ〉 εὐθυμίαν
12834   2.7.3i.6 : καὶ εὐεστὼ καὶ ἁρμονίαν, συμμετρίαν τε καὶ ἀταραξίαν
12835   2.7.3i.7 : καλεῖ· συνίστασθαι δ´ αὐτὴν ἐκ τοῦ διορισμοῦ καὶ τῆς
12836   2.7.3i.8 : διακρίσεως τῶν ἡδονῶν· καὶ τοῦτ´ εἶναι τὸ κάλλιστόν τε 
12837   2.7.3i.9 : καὶ συμφορώτατον ἀνθρώποις. Ὁ δὲ Πλάτων τῷ Δημο–
12838   2.7.3i.10 : κρίτῳ κατὰ τοῦτο συνᾴδων γράφει (Tim. p. 90A) περὶ τοῦ
12839   2.7.3i.11 : κυριωτάτου τῶν ἐν ἡμῖν δεῖν ὑπολαβεῖν „ὡς ἄρ´ αὐτὸ
12840   2.7.3i.12 : δαίμονα ἡμῖν δέδωκεν ὁ θεός“ καὶ ἐν αὐτῷ τὸ εὔδαιμον.
12841   2.7.3i.13 : Λέγει δὲ τοῦτ´ ἐν τῷ ἡγεμονικῷ τῆς ψυχῆς ἕξιν τινὰ
12842   2.7.3i.14 : ποιὰν καὶ διάθεσιν· τούτου δὲ τἀγαθοῦ τὰ μὲν πάθη
12843   2.7.3i.15 : κατάρχειν, ὅρον δὲ καὶ πέρας εἶναι τὸν λογισμόν. Ἀκού–
12844   2.7.3i.16 : ειν γοῦν πάρεστι (Leg. I p. 636D)· „Δύο γὰρ αὗται φύσει πη–
12845   2.7.3i.17 : γαὶ μεθεῖνται ῥεῖν (ἡδονὴ καὶ λύπη), ὧν ὁ μὲν ἀρυτόμενος
12846   2.7.3i.18 : 〈ὅθεν τε δεῖ καὶ ὅπῃ καὶ ὅπως〉 εὐδαιμονεῖ, ὁ δὲ μή, τοὐ–
12847   2.7.3i.19 : ναντίον“. Ἐν μὲν τοίνυν τῷ τὴν ἡδονὴν καὶ τὴν λύπην
12848   2.7.3i.20 : ὀνομάσαι τὴν ἀπὸ τῶν παθῶν συνίστησι τῆς εὐδαιμονίας
12849   2.7.3i.21 : ἀρχήν· ἐν δὲ τῷ τὸν ἀρυτόμενον ὅθεν τε δεῖ καὶ ὅπῃ
12850   2.7.3i.22 : καὶ ὅπως εὐδαιμονεῖν, τὸ τῷ λογιστικῷ διοριστικὸν εἴρηκε
12851   2.7.3i.23 : τῆς εὐδαιμονίας. Κατὰ τοῦτο μὲν οὖν ἀλλήλοις συμφέ–
12852   2.7.3i.24 : ρονται· καθὰ δὲ Πλάτων ἐν μὲν τῇ εὐλογιστίᾳ τίθεται
12853   2.7.3i.25 : τὸ προηγούμενον ἀγαθὸν καὶ δι´ αὑτὸ αἱρετόν, ἐν δὲ τῇ
12854   2.7.3i.26 : ἡδονῇ τὸ ἐπιγεννηματικόν, ὅπερ οἴεται καὐτὸς εἶναι χαράν
12855   2.7.3i.27 : τε καὶ ἀταραξίαν συνωνύμως, ἐξ ἐπακολουθήματος 〈ἀλλή–
12856   2.7.3i.28 : λοις διαφέρονται〉.
12857   2.7.4a.1 : <20Περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν.>20
12858   2.7.4a.2 : <20Ἀγαθόν>20 ἐστιν ἀφ´ οὗ συμβαίνει τὸ ὠφελεῖσθαι·
12859   2.7.4a.3 : καὶ οὗ πάντ´ ἐφίεται τὰ λόγον ἔχοντα προηγουμένως· καὶ
12860   2.7.4a.4 : ὃ ἤτοι κατὰ φύσιν ἐστίν, ἢ ποιητικὸν τοῦ κατὰ φύσιν· 
12861   2.7.4a.5 : καὶ τὸ ὀρεκτικὸν κατὰ φύσιν· καὶ τὸ κινητικὸν τῆς κατὰ
12862   2.7.4a.6 : φύσιν ἐχούσης ὀρέξεως, καὶ καθ´ ὃ ἕκαστον εὖ ἔχει ὅσον
12863   2.7.4a.7 : ἐπὶ τῇ ἐκείνου παρουσίᾳ, ἢ ποιητικόν ἐστι τοῦ τοιούτου·
12864   2.7.4a.8 : καὶ ὃ ἤτοι δι´ αὑτό ἐστιν αἱρετόν, ἢ τοῦ αἱρετοῦ ποιη–
12865   2.7.4a.9 : τικόν· καὶ ὃ ἤτοι εὐδαιμονία ἐστίν, ἢ συμβαλλόμενον
12866   2.7.4a.10 : πρὸς εὐδαιμονίαν· καὶ καθάπερ Στράτων, τὸ τελειοῦν τὴν
12867   2.7.4a.11 : δύναμιν, δι´ ἣν τῆς ἐνεργείας τυγχάνομεν· καὶ τὸ σωστι–
12868   2.7.4a.12 : κὸν τῆς ἑκάστου οὐσίας, καθ´ ὃ κριθήσεται τῶν κατὰ μέρος
12869   2.7.4a.13 : τὰ μετέχοντα τῆς τοιαύτης δυνάμεως· καὶ πολλαχῶς ἄλλως.
12870   2.7.4a.14 : <20Πλάτων>20 δὲ τοιαύτῃ χρῆται διαιρέσει, θήσω δὲ κατὰ
12871   2.7.4a.15 : λέξιν ἐκ τοῦ πρώτου τῶν Νόμων καὶ διὰ τὸ κάλλος τῆς
12872   2.7.4a.16 : φράσεως καὶ διὰ τὴν σαφήνειαν (p. 631B–D)· „Διττὰ δ´
12873   2.7.4a.17 : ἀγαθά ἐστι, τὰ μὲν ἀνθρώπινα, τὰ δὲ θεῖα, ἤρτηται
12874   2.7.4a.18 : δ´ ἐκ τῶν θείων θάτερα· καὶ ἐὰν μὲν δέχηταί τις τὰ
12875   2.7.4a.19 : μείζονα, παρίσταται καὶ τὰ ἐλάττονα· εἰ δὲ μή, στέ–
12876   2.7.4a.20 : ρεται ἀμφοῖν. Ἔστι δὲ τὰ μὲν ἐλάττονα, ὧν ἡγεῖται
12877   2.7.4a.21 : μὲν ὑγίεια, κάλλος δὲ δεύτερον, τὸ δὲ τρίτον ἰσχὺς εἴς
12878   2.7.4a.22 : τε δρόμον καὶ εἰς τὰς ἄλλας πάσας κινήσεις τῷ σώματι,
12879   2.7.4a.23 : τέταρτον δὲ δὴ πλοῦτος οὐ τυφλός, ἀλλ´ ὀξὺ βλέπων,
12880   2.7.4a.24 : ἄν περ ἅμα ἕπηται φρονήσει. Ὃ δὴ πρῶτον αὖ τῶν
12881   2.7.4a.25 : θείων ἡγεμονοῦν ἐστιν ἀγαθῶν, ἡ φρόνησις· δεύτερον δὲ 
12882   2.7.4a.26 : μετὰ νοῦ σώφρων ψυχῆς ἕξις· ἐκ δὲ τούτων μετ´ ἀν–
12883   2.7.4a.27 : δρείας κραθέντων τρίτον ἂν εἴη δικαιοσύνη, τέταρτον
12884   2.7.4a.28 : ἀνδρεία. Ταῦτα δὲ πάντα ἐκείνων ἔμπροσθεν τέτακται
12885   2.7.4a.29 : φύσει, καὶ δὴ καὶ τῷ νομοθέτῃ τακτέον οὕτως.“
12886   2.7.4a.30 : Ἔτι καὶ τοῦτον ἐνδιαστελοῦμαι τὸν τρόπον· Πλάτων
12887   2.7.4a.31 : πολύφωνος ὤν, οὐχ ὥς τινες οἴονται πολύδοξος, πολλαχῶς
12888   2.7.4a.32 : διῄρηται τἀγαθόν. Διχῶς μὲν τῷ γένει· τῶν ἀγαθῶν τὰ
12889   2.7.4a.33 : μὲν θεῖα, τὰ δὲ ἀνθρώπινα· θεῖα μὲν τὰς περὶ τὴν ψυχὴν
12890   2.7.4a.34 : ἀρετὰς λέγων, ἀνθρώπινα δὲ τὰς περὶ τὸ σωματικὸν μέρος
12891   2.7.4a.35 : εὐεξίας καὶ τὰς ἀπὸ τῶν ἐκτὸς λεγομένων εὐπορίας. Τρι–
12892   2.7.4a.36 : χῶς δὲ τοῖς τόποις. Τῶν γὰρ ἀγαθῶν τὰς μὲν περὶ
12893   2.7.4a.37 : ψυχήν, τὰς δὲ περὶ σῶμα, τὰς δ´ ἐν τοῖς ἐκτὸς ἀρετὰς
12894   2.7.4a.38 : εἴποις ἂν καὶ εὐεξίας καὶ εὐπορίας. Πενταχῶς δὲ τοῖς
12895   2.7.4a.39 : εἴδεσι. Πρῶτον μὲν γὰρ τἀγαθὸν τὴν ἰδέαν αὐτὴν ἀπο–
12896   2.7.4a.40 : φαίνεται, ὅπερ ἐστὶ θεῖον καὶ χωριστόν· δεύτερον δὲ τὸ
12897   2.7.4a.41 : ἐκ φρονήσεως καὶ ἡδονῆς σύνθετον, ὅπερ ἐνίοις δοκεῖ κατ´
12898   2.7.4a.42 : αὐτὸν εἶναι τέλος τῆς ἀνθρωπίνου ζωῆς· τρίτον αὐτὴν
12899   2.7.4a.43 : καθ´ αὑτὴν τὴν φρόνησιν· τέταρτον τὸ ἐκ τῶν ἐπιστημῶν
12900   2.7.4a.44 : καὶ τεχνῶν σύνθετον· πέμπτον αὐτὴν καθ´ αὑτὴν τὴν
12901   2.7.4a.45 : ἡδονήν. Ταύταις κέχρηται ταῖς διαστολαῖς ἐν τῷ πρώτῳ
12902   2.7.4a.46 : τῶν Νόμων μάλιστα κἀν τῷ Φιλήβῳ.
12903   2.7.4a.47 : Ἄλλως· Μόνον μὲν τὸ καλὸν ἀγαθόν· καθότι τῶν
12904   2.7.4a.48 : ὄντων οὐδὲν ἀγαθόν, εἰ μή τι μεταλάβοι τῆς ἀρετῆς, ὥσπερ ὁ 
12905   2.7.4a.49 : δαλὸς καὶ ὁ σίδηρος τοῦ πυρός, οὗ χωρὶς οὐδὲν ἁπλῶς
12906   2.7.4a.50 : θερμόν· μετὰ δ´ ἄλλων ἀγαθῶν τῶν τριῶν γενῶν, ὅσον
12907   2.7.4a.51 : μετείληφεν αὐτῆς τὰ δύο, τὰ σωματικὰ σὺν τοῖς ἐκτός.
12908   2.7.4a.52 : Ὡς γὰρ τῆς σελήνης ἀφώτιστος μὲν ἡ οὐσία καθ´ αὑτήν,
12909   2.7.4a.53 : μεταλήψει δὲ τῆς ἡλιακῆς αὐγῆς φωτίζεται, οὕτως οὐδὲν
12910   2.7.4a.54 : ὃ μὴ μετέχει τῆς ἀρετῆς ἀγαθόν. Τοῖς γὰρ ἀνθρωπίνοις
12911   2.7.4a.55 : τὸ δύνασθαι ὠφελεῖν ἐκ τῶν θείων πάρεστιν.
12912   2.7.4a.56 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὴν μὲν τριάδα τῶν ἀγαθῶν καὐτὸς
12913   2.7.4a.57 : ὁμοίως Πλάτωνι κατὰ τοὺς τόπους. Ἔτι τῶν ἀγαθῶν τὰ
12914   2.7.4a.58 : μέν ἐστι δι´ ἑαυτὰ αἱρετά, τὰ δὲ δι´ ἕτερα. <20Δι´ ἑαυτὰ>20
12915   2.7.4a.59 : μὲν οὖν ἐστιν <20αἱρετά,>20 ὅσα πρὸς τὴν αἵρεσιν αὑτῶν οὐ
12916   2.7.4a.60 : δι´ ἄλλο τι κινεῖ ἢ προτρέπεται· τοιαῦτα δ´ ἐστὶν ἥ τ´
12917   2.7.4a.61 : εὐδαιμονία, καὶ τὸ γένος τῶν ἀρετῶν, καὶ τὰ σωματικὰ τῶν
12918   2.7.4a.62 : 〈πρώτων〉 κατὰ φύσιν, ὑγίεια, εὐεξία, εὐαισθησία, κάλλος,
12919   2.7.4a.63 : τάχος, ἀρτιότης, ἰσχύς, τὰ παραπλήσια τούτοις, καὶ τῶν
12920   2.7.4a.64 : σωματικῶν ἡδονῶν αἱ μηδεμίαν βλάβην ἐπιφέρουσαι. Ταῦτα
12921   2.7.4a.65 : γὰρ ὁ νοῦν ἔχων ἕλοιτ´ ἂν 〈δι´〉 αὑτά, κἂν μηδὲν ἄλλο
12922   2.7.4a.66 : κεχωρισμένον αὐτῶν περιποιῇ. <20Δι´ ἄλλα>20 δ´ ἐστὶν <20αἱρε–
12923   2.7.4a.67 : τὰ>20 τὰ δι´ ἕτερόν τι κεχωρισμένον αὑτῶν προκαλούμενα
12924   2.7.4a.68 : πρὸς τὴν αἵρεσιν, περίπατος, γυμνασία, μάθησις, ἀνά–
12925   2.7.4a.69 : γνωσις, ἰατρεῖαι, θεραπεῖαι, τροφαί, σκέπαι. Τούτων γὰρ
12926   2.7.4a.70 : οὐδὲν δι´ αὑτὸ ληπτόν, κατὰ δὲ τὴν ἀναφορὰν τὴν ἐφ´
12927   2.7.4a.71 : ἃ παρέχεται.
12928   2.7.5.1 : <20Εἰ πᾶν τὸ καλὸν δι´ αὑτὸ αἱρετόν;>20 
12929   2.7.5.2 : Κατὰ μὲν <20Πλάτωνα>20 πᾶν. Καὶ γὰρ ἀρετὴν πᾶσαν
12930   2.7.5.3 : καὶ τὴν καθ´ ἑκάστην ἕξιν σπουδαίαν καὶ τὴν ἐνέργειαν,
12931   2.7.5.4 : ἥτις ἐστὶ πρᾶξις μετὰ λόγου. Ὠνομάσθαι γοῦν καλόν, ὅτι
12932   2.7.5.5 : κλητικόν ἐστιν ἐφ´ αὑτό. Τῷ δ´ <20Ἀριστοτέλει>20 δοκεῖ
12933   2.7.5.6 : τὰς μὲν ἕξεις οὐκ εἶναι δι´ αὑτὰς αἱρετάς, δι´ ἄλλο γάρ τι,
12934   2.7.5.7 : τὴν ἐνέργειαν. Πᾶσα γὰρ ἕξις διὰ ταύτην ὡς τὸ οὗ ἕνεκα,
12935   2.7.5.8 : τοῦτο 〈δὲ〉 δι´ αὑτὸ αἱρετὸν ὑπάρχει, ὡς χρῆσις καὶ τέλος
12936   2.7.5.9 : τοῦ βίου. Καὶ τὴν εὐδαιμονίαν οὗτος μὲν ἀπὸ τῆς χρή–
12937   2.7.5.10 : σεως ἀναφωνεῖ, <20Πλάτων>20 δὲ καὶ ἀπὸ τῆς κτήσεως. Ἀλλ´
12938   2.7.5.11 : ὁ μὲν πρεσβύτερος ἐν τοῖς Νόμοις καὶ ἐν τῷ Τιμαίῳ
12939   2.7.5.12 : καί τισιν ἄλλοις ταῦτα κατακεχώρικεν, ὁ δὲ νεώτερος ἐν
12940   2.7.5.13 : τοῖς Ἠθικοῖς.
12941   2.7.5.1 : <20Ζήνωνος καὶ τῶν λοιπῶν Στωικῶν δόγμα–
12942   2.7.5.2 : τα περὶ τοῦ ἠθικοῦ μέρους τῆς φιλοσοφίας.>20
12943   2.7.5.3 : Περὶ δὲ τῶν ἠθικῶν ἑξῆς ποιήσομαι τὸν ὑπομνη–
12944   2.7.5.4 : ματισμὸν τὰ κεφάλαια τῶν ἀναγκαίων δογμάτων ἀναλα–
12945   2.7.5.5 : βών. Ἄρξομαι δ´ ἐντεῦθεν·
12946   2.7.5a.1 : Ταῦτ´ <20εἶναί>20 φησιν ὁ Ζήνων, ὅσα οὐσίας μετέχει·
12947   2.7.5a.2 : τῶν δ´ ὄντων τὰ μὲν <20ἀγαθά,>20 τὰ δὲ <20κακά,>20 τὰ δὲ <20ἀδιά–
12948   2.7.5a.3 : φορα. Ἀγαθὰ>20 μὲν τὰ τοιαῦτα· φρόνησιν, σωφροσύνην,
12949   2.7.5a.4 : δικαιοσύνην, ἀνδρείαν καὶ πᾶν ὅ ἐστιν ἀρετὴ ἢ μετέχον
12950   2.7.5a.5 : ἀρετῆς· κακὰ δὲ τὰ τοιαῦτα· ἀφροσύνην, ἀκολασίαν, 
12951   2.7.5a.6 : ἀδικίαν, δειλίαν καὶ πᾶν ὅ ἐστι κακία ἢ μετέχον κακίας·
12952   2.7.5a.7 : <20ἀδιάφορα>20 δὲ τὰ τοιαῦτα· ζωὴν θάνατον, δόξαν ἀδο–
12953   2.7.5a.8 : ξίαν, ἡδονὴν πόνον, πλοῦτον πενίαν, ὑγίειαν νόσον, καὶ
12954   2.7.5a.9 : τὰ τούτοις ὅμοια.
12955   2.7.6.1 : Τῶν δὲ <20ἀγαθῶν>20 τὰ μὲν εἶναι <20ἀρετάς,>20 τὰ δ´
12956   2.7.6.2 : <20οὔ.>20 Φρόνησιν μὲν οὖν καὶ σωφροσύνην 〈καὶ δικαιοσύνην〉
12957   2.7.6.3 : καὶ ἀνδρείαν 〈καὶ μεγαλοψυχίαν καὶ ῥώμην καὶ ἰσχὺν ψυ–
12958   2.7.6.4 : χῆς〉 <20ἀρετάς·>20 χαρὰν δὲ καὶ εὐφροσύνην καὶ θάρρος
12959   2.7.6.5 : καὶ βούλησιν καὶ τὰ παραπλήσια <20οὐκ>20 εἶναι ἀρετάς. Τῶν
12960   2.7.5b.6 : δὲ <20ἀρετῶν>20 τὰς μὲν <20ἐπιστήμας>20 τινῶν καὶ <20τέχνας,>20
12961   2.7.5b.7 : τὰς δ´ οὔ. Φρόνησιν μὲν οὖν καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιο–
12962   2.7.5b.8 : σύνην καὶ ἀνδρείαν <20ἐπιστήμας>20 εἶναι τινῶν καὶ <20τέχνας·>20
12963   2.7.5b.9 : μεγαλοψυχίαν δὲ καὶ ῥώμην καὶ ἰσχὺν ψυχῆς <20οὔτ´ ἐπι–
12964   2.7.5b.10 : στήμας>20 τινῶν εἶναι <20οὔτε τέχνας.>20 Ἀνάλογον δὲ καὶ τῶν
12965   2.7.5b.11 : <20κακῶν>20 τὰ μὲν εἶναι <20κακίας,>20 τὰ δ´ <20οὔ.>20 Ἀφροσύνην
12966   2.7.5b.12 : μὲν οὖν καὶ ἀδικίαν καὶ δειλίαν καὶ μικροψυχίαν καὶ
12967   2.7.5b.13 : ἀδυναμίαν <20κακίας>20 εἶναι· λύπην δὲ καὶ φόβον καὶ τὰ
12968   2.7.5b.14 : παραπλήσια <20οὐκ>20 εἶναι κακίας. Τῶν δὲ κακιῶν τὰς μὲν
12969   2.7.5b.15 : εἶναι <20ἀγνοίας>20 τινῶν καὶ <20ἀτεχνίας,>20 τὰς δ´ <20οὔ.>20 Ἀφρο–
12970   2.7.5b.16 : σύνην μὲν οὖν καὶ ἀκολασίαν καὶ ἀδικίαν καὶ δειλίαν 
12971   2.7.5b.17 : <20ἀγνοίας>20 εἶναι τινῶν καὶ <20ἀτεχνίας·>20 μικροψυχίαν δὲ καὶ
12972   2.7.5b.18 : ἀδυναμίαν 〈καὶ ἀσθένειαν〉 <20οὔτε ἀγνοίας>20 τινῶν <20οὔτε
12973   2.7.5b.19 : ἀτεχνίας.>20
12974   2.7.5b1.1 : <20Φρόνησιν>20 δ´ εἶναι ἐπιστήμην ὧν ποιητέον καὶ
12975   2.7.5b1.2 : οὐ ποιητέον καὶ οὐδετέρων, ἢ ἐπιστήμην ἀγαθῶν καὶ
12976   2.7.5b1.3 : κακῶν καὶ οὐδετέρων φύσει πολιτικοῦ 〈λογικοῦ〉 ζῴου (καὶ
12977   2.7.5b1.4 : ἐπὶ τῶν λοιπῶν δὲ ἀρετῶν οὕτως ἀκούειν παραγγέλλουσι)·
12978   2.7.5b1.5 : <20σωφροσύνην>20 δ´ εἶναι ἐπιστήμην αἱρετῶν καὶ φευκτῶν
12979   2.7.5b1.6 : καὶ οὐδετέρων· <20δικαιοσύνην>20 δὲ ἐπιστήμην ἀπονεμητικὴν
12980   2.7.5b1.7 : τῆς ἀξίας ἑκάστῳ· <20ἀνδρείαν>20 δὲ ἐπιστήμην δεινῶν καὶ
12981   2.7.5b1.8 : οὐ δεινῶν καὶ οὐδετέρων· <20ἀφροσύνην>20 δὲ 〈ἄγνοιαν〉 ἀγαθῶν 
12982   2.7.5b1.9 : καὶ κακῶν καὶ οὐδετέρων, ἢ ἄγνοιαν ὧν ποιητέον καὶ οὐ
12983   2.7.5b1.10 : ποιητέον καὶ οὐδετέρων· <20ἀκολασίαν>20 δὲ ἄγνοιαν αἱρετῶν
12984   2.7.5b1.11 : καὶ φευκτῶν καὶ οὐδετέρων· 〈<20ἀδικίαν>20 δὲ ἄγνοιαν μὴ
12985   2.7.5b1.12 : ἀπονεμητικὴν τῆς ἀξίας ἑκάστῳ〉· <20δειλίαν>20 δὲ ἄγνοιαν
12986   2.7.5b1.13 : δεινῶν καὶ οὐ δεινῶν καὶ οὐδετέρων. Παραπλησίως δὲ
12987   2.7.5b1.14 : καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς καὶ κακίας ὁρίζονται, τῶν εἰρημένων
12988   2.7.5b1.15 : ἐχόμενοι. Κοινότερον δὲ τὴν <20ἀρετὴν>20 διάθεσιν εἶναί
12989   2.7.5b1.16 : φασι ψυχῆς σύμφωνον αὑτῇ περὶ ὅλον τὸν βίον.
12990   2.7.6.1 : Τῶν δ´ <20ἀρετῶν>20 τὰς μὲν εἶναι <20πρώτας,>20 τὰς
12991   2.7.6.2 : δὲ ταῖς πρώταις <20ὑποτεταγμένας· πρώτας>20 δὲ τέττα–
12992   2.7.6.3 : ρας εἶναι, φρόνησιν, σωφροσύνην, ἀνδρείαν, δικαιοσύνην.
12993   2.7.6.4 : Καὶ τὴν μὲν <20φρόνησιν>20 περὶ τὰ καθήκοντα γίνεσθαι·
12994   2.7.6.5 : τὴν δὲ <20σωφροσύνην>20 περὶ τὰς ὁρμὰς τοῦ ἀνθρώπου·
12995   2.7.6.6 : τὴν δὲ <20ἀνδρείαν>20 περὶ τὰς ὑπομονάς· τὴν δὲ <20δικαιο–
12996   2.7.6.7 : σύνην>20 περὶ τὰς ἀπονεμήσεις. Τῶν δὲ ὑποτεταγμένων
12997   2.7.6.8 : ταῖς ἀρεταῖς ταύταις τὰς μὲν τῇ φρονήσει ὑποτετάχθαι,
12998   2.7.6.9 : τὰς δὲ τῇ σωφροσύνῃ, τὰς δὲ τῇ ἀνδρείᾳ, τὰς δὲ τῇ
12999   2.7.6.10 : δικαιοσύνῃ. Τῇ μὲν οὖν <20φρονήσει>20 ὑποτάττεσθαι εὐβου–
13000   2.7.6.11 : λίαν, εὐλογιστίαν, ἀγχίνοιαν, νουνέχειαν, 〈εὐστοχίαν,〉 εὐμη–
13001   2.7.6.12 : χανίαν· τῇ δὲ <20σωφροσύνῃ>20 εὐταξίαν, κοσμιότητα, αἰδη–
13002   2.7.6.13 : μοσύνην, ἐγκράτειαν· τῇ δὲ <20ἀνδρείᾳ>20 καρτερίαν, θαρρα–
13003   2.7.6.14 : λεότητα, μεγαλοψυχίαν, εὐψυχίαν, φιλοπονίαν· τῇ δὲ
13004   2.7.6.15 : <20δικαιοσύνῃ>20 εὐσέβειαν, χρηστότητα, εὐκοινωνησίαν, εὐσυν–
13005   2.7.6.16 : αλλαξίαν. <20Εὐβουλίαν>20 μὲν οὖν εἶναι λέγουσιν ἐπιστή–
13006   2.7.6.17 : μην τοῦ ποῖα καὶ πῶς πράττοντες πράξομεν συμφερόντως· 
13007   2.7.6.18 : <20εὐλογιστίαν>20 δὲ ἐπιστήμην ἀνταναιρετικὴν καὶ συγκε–
13008   2.7.6.19 : φαλαιωτικὴν τῶν γινομένων καὶ ἀποτελουμένων· <20ἀγχί–
13009   2.7.6.20 : νοιαν>20 δὲ ἐπιστήμην εὑρετικὴν τοῦ καθήκοντος ἐκ τοῦ
13010   2.7.6.21 : παραχρῆμα· <20νουνέχειαν>20 δὲ ἐπιστήμην 〈τῶν χειρόνων
13011   2.7.6.22 : καὶ βελτιόνων· <20εὐστοχίαν>20 δὲ ἐπιστήμην〉 ἐπιτευκτικὴν
13012   2.7.6.23 : τοῦ ἐν ἑκάστῳ σκοποῦ· <20εὐμηχανίαν>20 δὲ ἐπιστήμην εὑρε–
13013   2.7.6.24 : τικὴν διεξόδου πραγμάτων· <20εὐταξίαν>20 δὲ ἐπιστήμην τοῦ
13014   2.7.6.25 : πότε πρακτέον, καὶ τί μετὰ τί, καὶ καθόλου τῆς τάξεως
13015   2.7.6.26 : τῶν πράξεων· <20κοσμιότητα>20 δὲ 〈ἐπιστήμην〉 πρεπουσῶν
13016   2.7.6.27 : καὶ ἀπρεπῶν κινήσεων· <20αἰδημοσύνην>20 δὲ ἐπιστήμην
13017   2.7.6.28 : εὐλαβητικὴν ὀρθοῦ ψόγου· <20ἐγκράτειαν>20 δὲ ἐπιστήμην
13018   2.7.6.29 : ἀνυπέρβατον τῶν κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον φανέντων· <20καρ–
13019   2.7.6.30 : τερίαν>20 δὲ ἐπιστήμην ἐμμενητικὴν τοῖς ὀρθῶς κριθεῖσι·
13020   2.7.6.31 : <20θαρραλεότητα>20 δὲ ἐπιστήμην καθ´ ἣν οἴδαμεν ὅτι
13021   2.7.6.32 : οὐδενὶ δεινῷ μὴ περιπέσωμεν· <20μεγαλοψυχίαν>20 δὲ
13022   2.7.6.33 : ἐπιστήμην ὑπεράνω ποιοῦσαν τῶν πεφυκότων ἐν σπου–
13023   2.7.6.34 : δαίοις τε γίνεσθαι καὶ φαύλοις· <20εὐψυχίαν>20 δὲ ἐπιστή–
13024   2.7.6.35 : μην ψυχῆς παρεχομένης ἑαυτὴν ἀήττητον· <20φιλοπονίαν>20 
13025   2.7.6.36 : δὲ ἐπιστήμην ἐξεργαστικὴν τοῦ προκειμένου, οὐ κωλυο–
13026   2.7.6.37 : μένην διὰ πόνον· <20εὐσέβειαν>20 δὲ ἐπιστήμην θεῶν θερα–
13027   2.7.6.38 : πείας· <20χρηστότητα>20 δὲ ἐπιστήμην εὐποιητικήν· <20εὐκοι–
13028   2.7.6.39 : νωνησίαν>20 δὲ ἐπιστήμην ἰσότητος ἐν κοινωνίᾳ· <20εὐσυν–
13029   2.7.6.40 : αλλαξίαν>20 δὲ ἐπιστήμην τοῦ συναλλάττειν ἀμέμπτως τοῖς
13030   2.7.6.41 : πλησίον.
13031   2.7.7.1 : Πασῶν δὲ τούτων τῶν ἀρετῶν τὸ <20τέλος>20 εἶναι
13032   2.7.7.2 : τὸ ἀκολούθως τῇ φύσει ζῆν· <20ἑκάστην>20 δὲ τούτου διὰ
13033   2.7.7.3 : τῶν ἰδίων παρέχεσθαι τυγχάνοντα τὸν ἄνθρωπον. Ἔχειν
13034   2.7.7.4 : γὰρ ἀφορμὰς παρὰ τῆς φύσεως καὶ πρὸς τὴν τοῦ καθή–
13035   2.7.7.5 : κοντος εὕρεσιν καὶ πρὸς τὴν τῶν ὁρμῶν εὐστάθειαν καὶ
13036   2.7.7.6 : πρὸς τὰς ὑπομονὰς καὶ πρὸς τὰς ἀπονεμήσεις. Καὶ 〈κατὰ〉
13037   2.7.7.7 : τὸ σύμφωνον καὶ τὸ ἑαυτῆς ἑκάστη τῶν ἀρετῶν πράτ–
13038   2.7.7.8 : τουσα παρέχεται τὸν ἄνθρωπον ἀκολούθως τῇ φύσει ζῶντα.
13039   2.7.8.1 : Ταύτας μὲν οὖν τὰς ῥηθείσας ἀρετὰς <20τελείας>20
13040   2.7.8.2 : εἶναι λέγουσι περὶ τὸν βίον καὶ συνεστηκέναι ἐκ θεωρη–
13041   2.7.8.3 : μάτων· ἄλλας δὲ <20ἐπιγίνεσθαι>20 ταύταις, οὐκ ἔτι τέχνας
13042   2.7.8.4 : οὔσας, ἀλλὰ δυνάμεις τινάς, ἐκ τῆς ἀσκήσεως περιγιγνο–
13043   2.7.8.5 : μένας, οἷον τὴν ὑγίειαν τῆς ψυχῆς καὶ τὴν ἀρτιότητα
13044   2.7.8.6 : καὶ τὴν ἰσχὺν αὐτῆς καὶ τὸ κάλλος. Ὥσπερ γὰρ τὴν τοῦ
13045   2.7.8.7 : σώματος ὑγίειαν εὐκρασίαν εἶναι τῶν ἐν τῷ σώματι θερ–
13046   2.7.8.8 : μῶν καὶ ψυχρῶν καὶ ξηρῶν καὶ ὑγρῶν, οὕτω καὶ τὴν τῆς
13047   2.7.8.9 : ψυχῆς <20ὑγίειαν>20 εὐκρασίαν εἶναι τῶν ἐν τῇ ψυχῇ δογμά–
13048   2.7.8.10 : των. Καὶ ὁμοίως ὥσπερ ἰσχὺς τοῦ σώματος τόνος ἐστὶν
13049   2.7.8.11 : ἱκανὸς ἐν νεύροις, οὕτω καὶ ἡ τῆς ψυχῆς <20ἰσχὺς>20 τόνος 
13050   2.7.8.12 : ἐστὶν ἱκανὸς ἐν τῷ κρίνειν καὶ πράττειν ἢ μή. Ὥσπερ
13051   2.7.8.13 : τε τὸ κάλλος τοῦ σώματός ἐστι συμμετρία τῶν μελῶν
13052   2.7.8.14 : καθεστώτων αὐτῷ πρὸς ἄλληλά τε καὶ πρὸς τὸ ὅλον, οὕτω
13053   2.7.8.15 : καὶ τὸ τῆς ψυχῆς <20κάλλος>20 ἐστὶ συμμετρία τοῦ λόγου καὶ
13054   2.7.8.16 : τῶν μερῶν αὐτοῦ πρὸς 〈τὸ〉 ὅλον τε αὐτῆς καὶ πρὸς ἄλληλα.
13055   2.7.9.1 : Πάσας δὲ τὰς ἀρετάς, ὅσαι ἐπιστῆμαί εἰσι καὶ
13056   2.7.9.2 : τέχναι, κοινά τε θεωρήματα ἔχειν καὶ τέλος, ὡς εἴρηται
13057   2.7.9.3 : (p. 62, 7), τὸ αὐτό, διὸ καὶ <20ἀχωρίστους>20 εἶναι· τὸν
13058   2.7.9.4 : γὰρ μίαν ἔχοντα πάσας ἔχειν, καὶ τὸν κατὰ μίαν πράτ–
13059   2.7.9.5 : τοντα κατὰ πάσας πράττειν. <20Διαφέρειν>20 δ´ ἀλλήλων
13060   2.7.9.6 : <20τοῖς κεφαλαίοις. Φρονήσεως>20 μὲν γὰρ εἶναι κεφά–
13061   2.7.9.7 : λαια τὸ μὲν θεωρεῖν καὶ πράττειν, ὃ ποιητέον, προηγου–
13062   2.7.9.8 : μένως, κατὰ δὲ τὸν δεύτερον λόγον τὸ θεωρεῖν καὶ ἃ δεῖ
13063   2.7.9.9 : ἀπονέμειν 〈καὶ ἃ δεῖ αἱρεῖσθαι καὶ ἃ δεῖ ὑπομένειν〉,
13064   2.7.9.10 : χάριν τοῦ ἀδιαπτώτως πράττειν ὃ ποιητέον. τῆς δὲ
13065   2.7.9.11 : <20σωφροσύνης>20 ἴδιον κεφάλαιόν ἐστι τὸ παρέχεσθαι
13066   2.7.9.12 : τὰς ὁρμὰς εὐσταθεῖς καὶ θεωρεῖν αὐτὰς προηγουμένως,
13067   2.7.9.13 : κατὰ δὲ τὸν δεύτερον λόγον τὰ ὑπὸ τὰς ἄλλας ἀρετάς,
13068   2.7.9.14 : ἕνεκα τοῦ ἀδιαπτώτως ἐν ταῖς ὁρμαῖς ἀναστρέφεσθαι·
13069   2.7.9.15 : καὶ ὁμοίως τὴν <20ἀνδρείαν>20 προηγουμένως μὲν πᾶν ὃ
13070   2.7.9.16 : δεῖ ὑπομένειν, κατὰ δὲ τὸν δεύτερον λόγον τὰ ὑπὸ
13071   2.7.9.17 : τὰς ἄλλας· καὶ τὴν <20δικαιοσύνην>20 προηγουμένως μὲν
13072   2.7.9.18 : τὸ κατ´ ἀξίαν ἑκάστῳ σκοπεῖν, κατὰ δὲ τὸν δεύτερον
13073   2.7.9.19 : λόγον καὶ τὰ λοιπά. <20Πάσας>20 γὰρ τὰς ἀρετὰς <20τὰ πασῶν>20
13074   2.7.9.20 : βλέπειν καὶ τὰ ὑποτεταγμένα ἀλλήλαις. Ὅμοιον γὰρ ἔλε–
13075   2.7.9.21 : γεν εἶναι ὁ Παναίτιος (p. 75 ed. Lynden) τὸ συμβαῖνον ἐπὶ 
13076   2.7.9.22 : τῶν ἀρετῶν, ὡς εἰ πολλοῖς τοξόταις εἷς σκοπὸς εἴη κεί–
13077   2.7.9.23 : μενος, ἔχοι δ´ οὗτος ἐν αὑτῷ γραμμὰς διαφόρους τοῖς
13078   2.7.9.24 : χρώμασιν· εἶθ´ ἕκαστος μὲν στοχάζοιτο τοῦ τυχεῖν τοῦ
13079   2.7.9.25 : σκοποῦ, ἤδη δ´ ὁ μὲν διὰ τοῦ πατάξαι εἰς τὴν λευκὴν εἰ
13080   2.7.9.26 : τύχοι γραμμήν, ὁ δὲ διὰ τοῦ εἰς τὴν μέλαιναν, ἄλλος 〈δὲ〉
13081   2.7.9.27 : διὰ τοῦ εἰς ἄλλο τι χρῶμα γραμμῆς. Καθάπερ γὰρ τού–
13082   2.7.9.28 : τους ὡς μὲν ἀνωτάτω τέλος ποιεῖσθαι τὸ τυχεῖν τοῦ σκο–
13083   2.7.5b5.29 : ποῦ, ἤδη δ´ ἄλλον κατ´ ἄλλον τρόπον προτίθεσθαι τὴν
13084   2.7.5b5.30 : τεῦξιν, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὰς ἀρετὰς <20πάσας>20 ποιεῖ–
13085   2.7.5b5.31 : σθαι μὲν <20τέλος>20 τὸ εὐδαιμονεῖν, ὅ ἐστι κείμενον ἐν τῷ
13086   2.7.5b5.32 : ζῆν ὁμολογουμένως τῇ φύσει, τούτου δ´ <20ἄλλην κατ´
13087   2.7.5b5.33 : ἄλλον>20 τυγχάνειν.
13088   2.7.6.1 : Διττῶς δέ φησιν ὁ Διογένης (ap. Thierry, de Dio-
13089   2.7.6.2 : gene Babyl. p. 72) λέγεσθαι τὰ <20δι´ αὑτὰ αἱρετά,>20 〈τὰ〉
13090   2.7.6.3 : <20καὶ τελικῶς>20 αἱρετά, ὡς ἔχει τὰ ἐν τῇ προειρημένῃ
13091   2.7.6.4 : διαιρέσει κατατεταγμένα, τὰ δὲ ὅσα ἐν <20αὑτοῖς>20 ἔχει τὴν
13092   2.7.6.5 : αἰτίαν τοῦ αἱρετὰ εἶναι, ὅπερ παντὶ ἀγαθῷ ὑπάρχει.
13093   2.7.7.1 : Ἀρετὰς δ´ εἶναι πλείους φασὶ καὶ ἀχωρίστους
13094   2.7.7.2 : ἀπ´ ἀλλήλων, καὶ τὰς αὐτὰς τῷ ἡγεμονικῷ μέρει τῆς
13095   2.7.7.3 : ψυχῆς καθ´ ὑπόστασιν, καθ´ ὃ δὴ καὶ <20σῶμα>20 πᾶσαν ἀρε–
13096   2.7.7.4 : τὴν εἶναί τε καὶ λέγεσθαι, τὴν γὰρ διάνοιαν καὶ τὴν ψυ–
13097   2.7.7.5 : χὴν σῶμα εἶναι· τὸ γὰρ συμφυὲς πνεῦμα ἡμῖν ἔνθερμον
13098   2.7.7.6 : ὂν ψυχὴν ἡγοῦνται. 
13099   2.7.7.7 : Βούλονται δὲ καὶ τὴν ἐν ἡμῖν ψυχὴν ζῷον εἶναι, ζῆν
13100   2.7.7.8 : τε γὰρ καὶ αἰσθάνεσθαι· καὶ μάλιστα τὸ ἡγεμονικὸν μέρος
13101   2.7.7.9 : αὐτῆς, ὃ δὴ καλεῖται διάνοια. Διὸ καὶ πᾶσαν ἀρετὴν
13102   2.7.7.10 : ζῷον εἶναι, ἐπειδὴ ἡ αὐτὴ διανοίᾳ ἐστὶ κατὰ τὴν οὐσίαν.
13103   2.7.7.11 : Κατὰ τοῦτο γάρ φασι καὶ τὴν φρόνησιν φρονεῖν, ἀκολουθεῖ
13104   2.7.7.12 : γὰρ αὐτοῖς τὸ οὕτως λέγειν.
13105   2.7.8.1 : Ἀρετῆς δὲ καὶ κακίας <20οὐδὲν>20 εἶναι <20μεταξύ.>20
13106   2.7.8.2 : Πάντας γὰρ ἀνθρώπους ἀφορμὰς ἔχειν ἐκ φύσεως πρὸς
13107   2.7.8.3 : ἀρετήν, καὶ οἱονεὶ τὸν τῶν ἡμιαμβείων λόγον ἔχειν κατὰ
13108   2.7.8.4 : τὸν Κλεάνθην· ὅθεν ἀτελεῖς μὲν ὄντας εἶναι φαύλους,
13109   2.7.8.5 : τελειωθέντας δὲ σπουδαίους.
13110   2.7.8.6 : Φασὶ δὲ καὶ πάντα ποιεῖν τὸν σοφὸν 〈κατὰ〉 <20πάσας
13111   2.7.8.7 : τὰς ἀρετάς.>20 Πᾶσαν γὰρ πρᾶξιν τελείαν αὐτοῦ εἶναι,
13112   2.7.8.8 : διὸ καὶ μηδεμιᾶς ἀπολελεῖφθαι ἀρετῆς.
13113   2.7.9.1 : Ἀκολούθως γὰρ τούτοις δογματίζουσι καὶ ὅτι
13114   2.7.9.2 : καὶ νουνεχόντως καὶ <20διαλεκτικῶς>20 ποιεῖ καὶ <20συμπο–
13115   2.7.9.3 : τικῶς>20 καὶ <20ἐρωτικῶς.>20 Τὸν δὲ <20ἐρωτικὸν>20 καὶ διχῇ
13116   2.7.9.4 : λέγεσθαι, τὸν μὲν κατὰ τὴν ἀρετὴν ποιὸν σπουδαῖον
13117   2.7.9.5 : ὄντα, τὸν δὲ κατὰ τὴν κακίαν ἐν ψόγῳ, ὡς ἂν ἐρωτομανῆ
13118   2.7.9.6 : τινα. εἶναι δ´ <20ἔρωτα>20 **· τόν τ´ ἀξιέραστον ὁμοίως 
13119   2.7.9.7 : λέγεσθαι τῷ ἀξιοφιλήτῳ, καὶ οὐ τῷ ἀξιαπολαύστῳ· τὸν
13120   2.7.9.8 : γὰρ ἄξιον σπουδαίου ἔρωτος, τοῦτον εἶναι ἀξιέραστον.
13121   2.7.9.9 : Ὁμοίως δὲ <20τῇ ἐρωτικῇ>20 τὴν <20συμποτικὴν>20 παραλαμ–
13122   2.7.9.10 : βάνουσιν εἰς τὰς ἀρετάς, <20τὴν μὲν>20 περὶ τὸ ἐν συμποσίῳ
13123   2.7.9.11 : καθῆκον ἀναστρεφομένην ἐπιστήμην οὖσαν τοῦ πῶς δεῖ
13124   2.7.9.12 : ἐξάγεσθαι τὰ συμπόσια καὶ τοῦ πῶς δεῖ συμπίνειν· <20τὴν>20
13125   2.7.9.13 : δ´ ἐπιστήμην νέων θήρας εὐφυῶν, προτρεπτικὴν οὖσαν ἐπὶ
13126   2.7.9.14 : τὴν κατ´ ἀρετήν, καὶ καθόλου ἐπιστήμην τοῦ καλῶς ἐρᾶν·
13127   2.7.9.15 : διὸ καί φασιν ἐρασθήσεσθαι τὸν νοῦν ἔχοντα. <20Τὸ δὲ ἐρᾶν>20
13128   2.7.9.16 : αὐτὸ μόνον ἀδιάφορον εἶναι, ἐπειδὴ γίνεταί ποτε καὶ περὶ
13129   2.7.9.17 : φαύλους. Τὸν δὲ ἔρωτα οὔτε ἐπιθυμίαν εἶναι οὔτε τινὸς
13130   2.7.9.18 : φαύλου πράγματος, ἀλλ´ ἐπιβολὴν φιλοποιίας διὰ κάλλους
13131   2.7.9.19 : ἔμφασιν.
13132   2.7.5b10.1 : Λέγουσι δὲ καὶ <20πάντ´ εὖ>20 ποιεῖν τὸν <20σοφόν,>20
13133   2.7.5b10.2 : ἃ ποιεῖ· δῆλον. Ὃν τρόπον γὰρ λέγομεν πάντ´ εὖ ποιεῖν
13134   2.7.5b10.3 : τὸν αὐλητὴν ἢ κιθαρῳδόν, συνυπακουομένου τοῦ ὅτι τὰ
13135   2.7.5b10.4 : μὲν κατὰ τὴν αὔλησιν, τὰ δὲ κατὰ τὴν κιθαρῳδίαν, τὸν
13136   2.7.5b10.5 : αὐτὸν τρόπον πάντ´ εὖ ποιεῖν τὸν φρόνιμον, καὶ ὅσα
13137   2.7.5b10.6 : ποιεῖ ναὶ [οὔ] μὰ Δία, καὶ ἃ μὴ ποιεῖ. Τῷ γὰρ κατὰ
13138   2.7.5b10.7 : λόγον ὀρθὸν ἐπιτελεῖν πάντα καὶ οἷον κατ´ ἀρετήν, περὶ 
13139   2.7.5b10.8 : ὅλον οὖσαν τὸν βίον τέχνην, ἀκόλουθον ᾠήθησαν τὸ περὶ
13140   2.7.5b10.9 : τοῦ πάντ´ εὖ ποιεῖν τὸν σοφὸν δόγμα. Κατὰ τὸ ἀνάλογον
13141   2.7.5b10.10 : δὲ καὶ τὸν φαῦλον πάντα ὅσα ποιεῖ κακῶς ποιεῖν καὶ
13142   2.7.5b10.11 : κατὰ πάσας τὰς κακίας.
13143   2.7.6.1 : Φιλομουσίαν δὲ καὶ φιλογραμματίαν καὶ φιλιπ–
13144   2.7.6.2 : πίαν καὶ φιλοκυνηγίαν καὶ καθόλου ἐγκυκλίους λεγομένας
13145   2.7.6.3 : τέχνας <20ἐπιτηδεύματα>20 μὲν καλοῦσιν, ἐπιστήμας δ´ οὔ,
13146   2.7.6.4 : ἔν 〈τε〉 ταῖς σπουδαίαις ἕξεσι ταῦτα καταλείπουσι, καὶ
13147   2.7.6.5 : ἀκολούθως μόνον <20τὸν σοφὸν>20 φιλόμουσον εἶναι λέγουσι
13148   2.7.6.6 : καὶ φιλογράμματον, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων κατὰ τὸ ἀνάλογον.
13149   2.7.6.7 : Τό τε <20ἐπιτήδευμα>20 τοῦτον ὑπογράφουσι τὸν τρόπον·
13150   2.7.6.8 : ὁδὸν διὰ τέχνης ἢ μέρους ἄγουσαν ἐπὶ 〈τὰ〉 κατ´ ἀρετήν.
13151   2.7.7.1 : Μόνον δέ φασι τὸν <20σοφὸν>20 καὶ <20μάντιν>20 ἀγαθὸν
13152   2.7.7.2 : εἶναι καὶ <20ποιητὴν>20 καὶ <20ῥήτορα>20 καὶ <20διαλεκτικὸν>20
13153   2.7.7.3 : καὶ <20κριτικόν,>20 οὐ πάντα δέ, διὰ τὸ προσδεῖσθαι ἔτι
13154   2.7.7.4 : τινὰ τούτων καὶ θεωρημάτων τινῶν ἀναλήψεως. Εἶναι
13155   2.7.7.5 : δὲ τὴν <20μαντικήν>20 φασιν ἐπιστήμην θεωρητικὴν σημείων
13156   2.7.7.6 : τῶν ἀπὸ θεῶν ἢ δαιμόνων πρὸς ἀνθρώπινον βίον συν–
13157   2.7.7.7 : τεινόντων. Ὁμοίως δὲ καὶ τὰ εἴδη τῆς μαντικῆς.
13158   2.7.7.8 : Λέγουσι δὲ καὶ <20ἱερέα>20 μόνον εἶναι τὸν σοφόν, φαῦ–
13159   2.7.7.9 : λον δὲ μηδένα. Τὸν γὰρ ἱερέα εἶναι δεῖν ἔμπειρον νόμων
13160   2.7.7.10 : τῶν περὶ θυσίας καὶ εὐχὰς καὶ καθαρμοὺς καὶ ἱδρύσεις 
13161   2.7.7.11 : καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, πρὸς δὲ τούτοις καὶ ἁγιστείας τε
13162   2.7.7.12 : καὶ εὐσεβείας δεῖσθαι καὶ ἐμπειρίας τῆς τῶν θεῶν θερα–
13163   2.7.7.13 : πείας, καὶ 〈τοῦ〉 ἐντὸς εἶναι τῆς φύσεως τῆς θείας. Μηδ´ ἓν
13164   2.7.7.14 : 〈δέ τ〉ι τούτων ὑπάρχειν τῷ φαύλῳ, διὸ καὶ πάντας εἶναι
13165   2.7.7.15 : τοὺς ἄφρονας ἀσεβεῖς. Τὴν γὰρ ἀσέβειαν κακίαν οὖσαν,
13166   2.7.7.16 : ἄγνοιαν εἶναι θεῶν θεραπείας, τὴν δ´ εὐσέβειαν, ὡς
13167   2.7.7.17 : εἴπομεν (p. 62, 2), ἐπιστήμην θεῶν θεραπείας.
13168   2.7.7.18 : Ὁμοίως δὲ μηδ´ <20ὁσίους>20 εἶναί φασι τοὺς φαύλους.
13169   2.7.7.19 : Τὴν γὰρ ὁσιότητα ὑπογράφεσθαι δικαιοσύνην πρὸς θεούς·
13170   2.7.7.20 : τοὺς δὲ φαύλους παρεκβαίνειν πολλὰ τῶν πρὸς θεοὺς δι–
13171   2.7.7.21 : καίων, παρ´ ὃ καὶ ἀνοσίους εἶναι καὶ ἀκαθάρους καὶ
13172   2.7.7.22 : ἀνάγνους καὶ μιαροὺς καὶ ἀνεορτάστους.
13173   2.7.7.23 : Τὸ γὰρ <20ἑορτάζειν>20 ἀστείου φασὶν εἶναι, τῆς ἑορτῆς
13174   2.7.7.24 : οὔσης χρόνου τινὸς ἐν ᾧ χρὴ περὶ τὸ θεῖον γίγνεσθαι
13175   2.7.7.25 : τιμῆς χάριν καὶ καθηκούσης ἐπισημασίας, ὅθεν καὶ τὸν
13176   2.7.7.26 : ἑορτάζοντα συγκαθεικέναι δεῖ μετ´ εὐσεβείας εἰς τὴν τοι–
13177   2.7.7.27 : αύτην τάξιν.
13178   2.7.8.1 : Ἔτι δὲ λέγουσι πάντα <20φαῦλον μαίνεσθαι,>20
13179   2.7.8.2 : ἄγνοιαν ἔχοντα αὑτοῦ καὶ τῶν καθ´ αὑτόν, ὅπερ ἐστὶ μανία.
13180   2.7.8.3 : Τὴν δ´ ἄγνοιαν εἶναι ἐναντίαν κακίαν τῇ φρονήσει· ταύτην
13181   2.7.8.4 : δὲ πρός τί πως ἔχουσαν ἀκαταστάτους καὶ πτοιώδεις
13182   2.7.8.5 : παρεχομένην τὰς ὁρμὰς μανίαν εἶναι· διὸ καὶ ὑπογρά–
13183   2.7.8.6 : φουσι τὴν μανίαν οὕτως· ἄγνοιαν πτοιώδη.
13184   2.7.5c.1 : Ἔτι δὲ τῶν <20ἀγαθῶν>20 τὰ μὲν <20πᾶσι τοῖς φρο–
13185   2.7.5c.2 : νίμοις ὑπάρχειν>20 καὶ αἰεί, τὰ δὲ οὔ. Ἀρετὴν μὲν 
13186   2.7.5c.3 : πᾶσαν καὶ φρονίμην αἴσθησιν καὶ φρονίμην ὁρμὴν καὶ
13187   2.7.5c.4 : τὰ ὅμοια <20πᾶσι>20 τοῖς φρονίμοις ὑπάρχειν καὶ ἐν <20παντὶ
13188   2.7.5c.5 : καιρῷ·>20 χαρὰν δὲ καὶ εὐφροσύνην καὶ φρονίμην περι–
13189   2.7.5c.6 : πάτησιν <20οὔτε πᾶσι>20 τοῖς φρονίμοις ὑπάρχειν <20οὔτε αἰεί.>20
13190   2.7.5c.7 : Ἀνάλογον δὲ καὶ τῶν <20κακῶν>20 τὰ μὲν <20πᾶσι τοῖς ἄφρο–
13191   2.7.5c.8 : σιν>20 ὑπάρχειν καὶ αἰεί, τὰ δ´ <20οὔ.>20 Κακίαν μὲν οὖν πᾶσαν
13192   2.7.5c.9 : καὶ ἄφρονα αἴσθησιν καὶ ἄφρονα ὁρμὴν καὶ τὰ παρα–
13193   2.7.5c.10 : πλήσια πᾶσι τοῖς ἄφροσιν ὑπάρχειν 〈καὶ〉 <20αἰεί·>20 λύπην
13194   2.7.5c.11 : δὲ καὶ φόβον καὶ ἄφρονα ἀπόκρισιν <20οὔτε πᾶσι>20 τοῖς
13195   2.7.5c.12 : ἄφροσιν ὑπάρχειν <20οὔτ´ ἐν παντὶ καιρῷ.>20
13196   2.7.6.1 : Πάντα δὲ <20τἀγαθὰ ὠφέλιμα>20 εἶναι καὶ εὔχρηστα
13197   2.7.6.2 : καὶ συμφέροντα καὶ λυσιτελῆ καὶ σπουδαῖα καὶ πρέ–
13198   2.7.6.3 : ποντα καὶ καλὰ καὶ οἰκεῖα· τὰ δὲ <20κακὰ>20 ἐκ τῶν ἐναν–
13199   2.7.6.4 : τίων πάντα <20βλαβερὰ>20 καὶ δύσχρηστα καὶ ἀσύμφορα
13200   2.7.6.5 : καὶ ἀλυσιτελῆ καὶ φαῦλα καὶ ἀπρεπῆ καὶ αἰσχρὰ καὶ
13201   2.7.6.6 : ἀνοίκεια.
13202   2.7.6.7 : Τὸ δ´ <20ἀγαθὸν>20 λέγεσθαί φασι <20πλεοναχῶς,>20 τὸ μὲν
13203   2.7.6.8 : <20πρῶτον,>20 οἷον πηγῆς ἔχον χώραν, ὅπερ οὕτως ἀποδί–
13204   2.7.6.9 : δοσθαι· ἀφ´ οὗ συμβαίνει ὠφελεῖσθαι ἢ ὑφ´ οὗ (τὸ δὲ 
13205   2.7.6.10 : πρώτως εἶναι αἴτιον)· τὸ 〈δὲ〉 <20δεύτερον,>20 καθ´ ὃ συμ–
13206   2.7.6.11 : βαίνει ὠφελεῖσθαι· <20κοινότερον>20 δὲ καὶ διατεῖνον καὶ
13207   2.7.6.12 : ἐπὶ τὰ προειρημένα, τὸ οἷον ὠφελεῖν. <20Ὁμοίως>20 δὲ καὶ
13208   2.7.6.13 : τὸ <20κακὸν>20 κατὰ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ ἀναλογίαν ὑπογράφε–
13209   2.7.6.14 : σθαι. <20Τὸ μὲν>20 οὖν ἀφ´ οὗ συμβαίνει βλάπτεσθαι ἢ
13210   2.7.6.15 : ὑφ´ οὗ· <20τὸ δὲ>20 καθ´ ὃ συμβαίνει βλάπτεσθαι· <20κοινό–
13211   2.7.6.16 : τερον>20 δὲ τούτων τὸ οἷον βλάπτειν.
13212   2.7.5e.1 : Τῶν δ´ ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι <20περὶ ψυχήν,>20 τὰ
13213   2.7.5e.2 : δ´ <20ἐκτός,>20 τὰ δ´ <20οὔτε περὶ ψυχὴν οὔτ´>20 ἐκτός. <20Περὶ
13214   2.7.5e.3 : ψυχὴν>20 μὲν τὰς ἀρετὰς καὶ 〈τὰς〉 σπουδαίας ἕξεις καὶ καθό–
13215   2.7.5e.4 : λου τὰς ἐπαινετὰς ἐνεργείας· ἐκτὸς δὲ τούς τε φίλους καὶ
13216   2.7.5e.5 : τοὺς γνωρίμους καὶ τὰ παραπλήσια· <20οὔτε>20 δὲ <20περὶ
13217   2.7.5e.6 : ψυχὴν οὔτ´ ἐκτός,>20 τοὺς σπουδαίους καὶ καθόλου 〈τοὺς〉
13218   2.7.5e.7 : τὰς ἀρετὰς ἔχοντας. <20Ὁμοίως>20 δὲ καὶ <20τῶν κακῶν>20 τὰ
13219   2.7.5e.8 : μὲν <20περὶ ψυχήν,>20 τὰ δ´ <20ἐκτός,>20 τὰ δ´ <20οὔτε περὶ
13220   2.7.5e.9 : ψυχὴν οὔτ´ ἐκτός· περὶ ψυχὴν>20 μὲν τάς τε κακίας
13221   2.7.5e.10 : σὺν ταῖς μοχθηραῖς ἕξεσι καὶ καθόλου τὰς ψεκτὰς ἐνερ–
13222   2.7.5e.11 : γείας· <20ἐκτὸς>20 δὲ τοὺς ἐχθροὺς σὺν τοῖς εἴδεσιν· <20οὔτε>20
13223   2.7.5e.12 : 〈δὲ〉 <20περὶ ψυχὴν οὔτ´ ἐκτὸς>20 τοὺς φαύλους καὶ πάν–
13224   2.7.5e.13 : τας τοὺς τὰς κακίας ἔχοντας.
13225   2.7.6.1 : <20Τῶν δὲ περὶ ψυχὴν ἀγαθῶν>20 τὰ μὲν εἶναι
13226   2.7.6.2 : <20διαθέσεις,>20 τὰ δὲ <20ἕξεις>20 μὲν διαθέσεις δ´ οὔ, τὰ δ´ 
13227   2.7.6.3 : <20οὔτε ἕξεις οὔτε διαθέσεις. Διαθέσεις>20 μὲν τὰς
13228   2.7.6.4 : ἀρετὰς πάσας, <20ἕξεις>20 δὲ μόνον καὶ οὐ διαθέσεις τὰ ἐπι–
13229   2.7.6.5 : τηδεύματα, ὡς τὴν μαντικὴν καὶ τὰ παραπλήσια· <20οὔτε
13230   2.7.6.6 : δὲ ἕξεις οὔτε διαθέσεις>20 τὰς κατ´ ἀρετὰς ἐνεργείας,
13231   2.7.6.7 : οἷον φρονίμευμα καὶ τὴν τῆς σωφροσύνης κτῆσιν καὶ τὰ
13232   2.7.6.8 : παραπλήσια. Ὁμοίως δὲ καὶ <20τῶν περὶ ψυχὴν κακῶν>20
13233   2.7.6.9 : τὰ μὲν εἶναι <20διαθέσεις,>20 τὰ δ´ <20ἕξεις>20 μὲν διαθέσεις δ´
13234   2.7.6.10 : οὔ, τὰ δὲ <20οὔτε ἕξεις οὔτε διαθέσεις. Διαθέσεις>20
13235   2.7.6.11 : μὲν τὰς κακίας πάσας, <20ἕξεις>20 δὲ μόνον τὰς εὐκαταφορίας,
13236   2.7.6.12 : οἷον τὴν φθονερίαν, τὴν ἐπιλυπίαν καὶ τὰ ὅμοια καὶ ἔτι
13237   2.7.6.13 : τὰ νοσήματα καὶ ἀρρωστήματα, οἷον φιλαργυρίαν, οἰνο–
13238   2.7.6.14 : φλυγίαν καὶ τὰ παραπλήσια. <20Οὔτε 〈δ´〉 ἕξεις οὔτε δια–
13239   2.7.6.15 : θέσεις>20 τὰς κατὰ κακίας ἐνεργείας, οἷον ἀφρόνευσιν, ἀδί–
13240   2.7.6.16 : κευσιν καὶ τὰ ταύταις παραπλήσια.
13241   2.7.7.1 : Τῶν τε <20ἀγαθῶν>20 τὰ μὲν εἶναι <20τελικά,>20 τὰ δὲ <20ποι–
13242   2.7.7.2 : ητικά,>20 τὰ δὲ <20ἀμφοτέρως>20 ἔχοντα. Ὁ μὲν οὖν φρόνι– 
13243   2.7.7.3 : μος ἄνθρωπος καὶ ὁ φίλος <20ποιητικὰ>20 μόνον ἐστὶν ἀγαθά·
13244   2.7.7.4 : χαρὰ δὲ καὶ εὐφροσύνη καὶ θάρρος καὶ φρονίμη περιπά–
13245   2.7.7.5 : τησις <20τελικὰ>20 μόνον ἐστὶν ἀγαθά· αἱ δ´ ἀρεταὶ πᾶσαι
13246   2.7.7.6 : <20καὶ ποιητικά>20 ἐστιν ἀγαθὰ <20καὶ τελικά,>20 καὶ γὰρ ἀπο–
13247   2.7.7.7 : γεννῶσι τὴν εὐδαιμονίαν καὶ συμπληροῦσι, μέρη αὐτῆς
13248   2.7.7.8 : γινόμεναι. Ἀνάλογον δὲ καὶ <20τῶν κακῶν>20 τὰ μέν ἐστι
13249   2.7.7.9 : <20ποιητικὰ>20 τῆς κακοδαιμονίας, τὰ δὲ <20τελικά,>20 τὰ δὲ
13250   2.7.7.10 : <20ἀμφοτέρως>20 ἔχοντα. Ὁ μὲν οὖν ἄφρων ἄνθρωπος καὶ
13251   2.7.7.11 : ὁ ἐχθρὸς <20ποιητικὰ>20 μόνον ἐστὶ κακά· λύπη δὲ καὶ φόβος
13252   2.7.7.12 : καὶ κλοπὴ καὶ ἄφρων ἐρώτησις καὶ τὰ ὅμοια <20τελικά>20
13253   2.7.7.13 : 〈μόνον ἐστὶ κακά〉· αἱ δὲ κακίαι <20καὶ ποιητικὰ καὶ τε–
13254   2.7.7.14 : λικά>20 ἐστι κακά· ἀπογεννῶσι γὰρ τὴν κακοδαιμονίαν καὶ
13255   2.7.7.15 : συμπληροῦσι, μέρη αὐτῆς γινόμεναι.
13256   2.7.8.1 : Ἔτι δὲ τῶν <20ἀγαθῶν>20 τὰ μὲν εἶναι <20δι´
13257   2.7.8.2 : αὑτὰ αἱρετά,>20 τὰ δὲ <20ποιητικά.>20 Ὁπόσα μὲν οὖν οὐδε–
13258   2.7.8.3 : νὸς ἄλλου ἕνεκεν εἰς εὔλογον αἵρεσιν ἔρχεται, <20δι´ αὑτὰ
13259   2.7.8.4 : αἱρετά·>20 ὁπόσα δὲ τῷ ἑτέρων τινῶν παρασκευαστικὰ γί–
13260   2.7.8.5 : νεσθαι, κατὰ τὸ <20ποιητικὸν>20 λέγεσθαι.
13261   2.7.9.1 : Καὶ πᾶν μὲν <20ἀγαθὸν αἱρετὸν>20 εἶναι· ἀρεστὸν
13262   2.7.9.2 : γὰρ καὶ δοκιμαστὸν καὶ ἐπαινετὸν ὑπάρχειν· πᾶν δὲ
13263   2.7.9.3 : <20κακὸν φευκτόν.>20 Τὸ γὰρ <20ἀγαθὸν>20 καθ´ ὃ μὲν αἵρε–
13264   2.7.9.4 : σιν εὔλογον κινεῖ, <20αἱρετόν>20 ἐστι· καθ´ ὃ δὲ ἀνυπόπτως
13265   2.7.9.5 : εἰς αἵρεσιν ἔρχεται, <20ἀρεστόν·>20 〈καθ´ ὃ δὲ ...., <20δοκι–
13266   2.7.9.6 : μαστόν>20〉· καθ´ ὃ δὲ πάλιν εὐλόγως ἄν τις περὶ αὐτοῦ
13267   2.7.9.7 : καθυπολαμβάνοι τῶν ἀπ´ ἀρετῆς εἶναι, 〈<20ἐπαινετόν>20〉. 
13268   2.7.5k.1 : Ἔτι δὲ τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι <20ἐν κινήσει,>20 τὰ
13269   2.7.5k.2 : δὲ <20ἐν σχέσει. Ἐν κινήσει>20 μὲν τὰ τοιαῦτα, χαράν,
13270   2.7.5k.3 : εὐφροσύνην, σώφρονα ὁμιλίαν· <20ἐν σχέσει>20 δὲ τὰ τοιαῦτα,
13271   2.7.5k.4 : εὔτακτον ἡσυχίαν, μονὴν ἀτάραχον, προσοχὴν ἔπανδρον.
13272   2.7.5k.5 : <20Τῶν δὲ ἐν σχέσει>20 τὰς μὲν <20καὶ ἐν ἕξει>20 εἶναι, οἷον
13273   2.7.5k.6 : τὰς ἀρετάς· τὰς δ´ <20ἐν σχέσει μόνον,>20 ὡς τὰ ῥηθέντα.
13274   2.7.5k.7 : Ἐν ἕξει δὲ οὐ μόνας εἶναι τὰς ἀρετάς, ἀλλὰ καὶ τὰς
13275   2.7.5k.8 : τέχνας τὰς ἐν τῷ σπουδαίῳ ἀνδρὶ ἀλλοιωθείσας ὑπὸ τῆς
13276   2.7.5k.9 : ἀρετῆς καὶ γενομένας ἀμεταπτώτους, οἱονεὶ γὰρ ἀρετὰς
13277   2.7.5k.10 : γίνεσθαι. Φασὶ δὲ καὶ <20τῶν ἐν ἕξει>20 ἀγαθῶν εἶναι καὶ
13278   2.7.5k.11 : τὰ <20ἐπιτηδεύματα>20 καλούμενα, οἷον φιλομουσίαν, φιλο–
13279   2.7.5k.12 : γραμματίαν, φιλογεωμετρίαν καὶ τὰ παραπλήσια. Εἶναι
13280   2.7.5k.13 : γὰρ ὁδόν τινα ἐκλεκτικὴν τῶν ἐν ταύταις ταῖς τέχναις
13281   2.7.5k.14 : οἰκείων πρὸς ἀρετήν, ἀναφέρουσαν αὐτὰ ἐπὶ τὸ τοῦ βίου
13282   2.7.5k.15 : τέλος.
13283   2.7.6.1 : Ἔτι δὲ τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι <20καθ´ ἑαυτά,>20 τὰ
13284   2.7.6.2 : δὲ <20πρός τί πως ἔχειν. Καθ´ ἑαυτὰ>20 μὲν <20ἐπιστή–
13285   2.7.6.3 : μην,>20 <20δικαιοπραγίαν>20 καὶ τὰ ὅμοια· <20πρός τι>20 δὲ <20τι–
13286   2.7.6.4 : μήν, εὔνοιαν, φιλίαν, 〈συμφωνίαν〉.>20 Εἶναι δὲ <20τὴν
13287   2.7.6.5 : ἐπιστήμην>20 κατάληψιν ἀσφαλῆ καὶ ἀμετάπτωτον ὑπὸ
13288   2.7.6.6 : λόγου· ἑτέρως δὲ ἐπιστήμην σύστημα ἐκ καταλήψεων τοι–
13289   2.7.6.7 : ούτων, οἷον ἡ τῶν κατὰ μέρος, λογικὴ ἐν τῷ σπουδαίῳ
13290   2.7.6.8 : ὑπάρχουσα· ἄλλως δὲ σύστημα ἐξ ἐπιστημῶν τεχνικῶν 
13291   2.7.6.9 : ἐξ αὑτοῦ ἔχον τὸ βέβαιον, ὡς ἔχουσιν αἱ ἀρεταί· ἄλλως
13292   2.7.6.10 : δὲ ἕξιν φαντασιῶν δεκτικὴν ἀμετάπτωτον ὑπὸ λόγου, ἥν
13293   2.7.6.11 : τινά φασιν ἐν τόνῳ καὶ δυνάμει κεῖσθαι. <20Φιλίαν>20 δ´ εἶναι
13294   2.7.6.12 : κοινωνίαν βίου· <20συμφωνίαν>20 δὲ ὁμοδογματίαν περὶ τῶν
13295   2.7.6.13 : κατὰ τὸν βίον. Τῆς δὲ <20φιλίας>20 εἶναι <20γνωριμότητα>20
13296   2.7.6.14 : μὲν φιλίαν ἐγνωσμένων· <20συνήθειαν>20 δὲ φιλίαν συνει–
13297   2.7.6.15 : θισμένων· <20ἑταιρίαν>20 δὲ φιλίαν καθ´ αἵρεσιν, ὡς ἂν
13298   2.7.6.16 : ὁμηλίκων· <20ξενίαν>20 δὲ φιλίαν ἀλλοδαπῶν. Εἶναι δὲ καὶ
13299   2.7.6.17 : <20συγγενικήν>20 τινα φιλίαν ἐκ συγγενῶν· καὶ <20ἐρωτικὴν>20
13300   2.7.6.18 : ἐξ ἔρωτος. Ἀλυπίαν δὲ καὶ εὐταξίαν τὰς αὐτὰς εἶναι τῇ
13301   2.7.6.19 : σωφροσύνῃ, νοῦν δὲ καὶ φρένας φρονήσει, μεταδοτικὴν δὲ
13302   2.7.6.20 : καὶ ἐπιδοτικὴν χρηστότητι· τῷ μέντοι γε <20πρός τί πως
13303   2.7.6.21 : ἔχειν>20 ὠνομάσθησαν· ὅπερ καθήκει καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
13304   2.7.6.22 : ἀρετῶν παρατηρεῖν.
13305   2.7.7.1 : Ἔτι δὲ <20τῶν ἀγαθῶν>20 τὰ μὲν εἶναι <20ἄμικτα,>20
13306   2.7.7.2 : οἷον ἐπιστήμην, τὰ δὲ <20μεμιγμένα,>20 οἷον <20εὐτεκνίαν,
13307   2.7.7.3 : εὐγηρίαν, εὐζωίαν.>20 Ἔστι δ´ ἡ μὲν <20εὐτεκνία>20 κτῆσις
13308   2.7.7.4 : τέκνων κατὰ φύσιν ἔχουσα σπουδαία, ἡ δὲ <20εὐγηρία>20
13309   2.7.7.5 : χρῆσις σπουδαία γήρως κατὰ φύσιν ἔχουσα, καὶ ὁμοίως
13310   2.7.7.6 : ἡ <20εὐζωία.>20
13311   2.7.8.1 : Φανερὸν δὲ αἰεὶ ἐπὶ τούτων, ὅτι καὶ τῶν κακῶν
13312   2.7.8.2 : αἱ ὅμοιαι διαιρέσεις ἔσονται. 
13313   2.7.9.1 : Διαφέρειν δὲ λέγουσιν <20αἱρετὸν>20 καὶ <20ληπτόν.
13314   2.7.9.2 : Αἱρετὸν>20 μὲν γὰρ εἶναι τὸ ὁρμῆς αὐτοτελοῦς κινητικόν,
13315   2.7.9.3 : 〈<20ληπτὸν>20 δὲ ὃ εὐλογίστως ἐκλεγόμεθα〉. Ὅσῳ δὲ διαφέρει
13316   2.7.9.4 : τὸ αἱρετὸν τοῦ ληπτοῦ, τοσούτῳ καὶ τὸ 〈καθ´〉 αὕθ´ αἱρε–
13317   2.7.9.5 : τὸν τοῦ καθ´ αὑτὸ ληπτοῦ, καὶ καθόλου <20τὸ ἀγαθὸν>20 τοῦ
13318   2.7.9.6 : <20ἀξίαν ἔχοντος.>20
13319   2.7.6.1 : Τοῦ δὲ ἀνθρώπου ὄντος ζῴου λογικοῦ θνητοῦ,
13320   2.7.6.2 : φύσει πολιτικοῦ, φασὶ καὶ τὴν <20ἀρετὴν>20 πᾶσαν τὴν περὶ
13321   2.7.6.3 : ἄνθρωπον καὶ τὴν <20εὐδαιμονίαν>20 ζωὴν ἀκόλουθον ὑπάρ–
13322   2.7.6.4 : χειν καὶ ὁμολογουμένην <20φύσει.>20
13323   2.7.6a.1 : Τὸ δὲ <20τέλος>20 ὁ μὲν <20Ζήνων>20 οὕτως ἀπέδωκε· ‘τὸ
13324   2.7.6a.2 : ὁμολογουμένως ζῆν’· τοῦτο δ´ ἐστὶ καθ´ ἕνα λόγον καὶ
13325   2.7.6a.3 : σύμφωνον ζῆν, ὡς τῶν μαχομένως ζώντων κακοδαιμονούν– 
13326   2.7.6a.4 : των. Οἱ δὲ <20μετὰ τοῦτον>20 προσδιαρθροῦντες οὕτως
13327   2.7.6a.5 : ἐξέφερον ‘ὁμολογουμένως τῇ φύσει ζῆν’ ὑπολαβόντες ἔλατ–
13328   2.7.6a.6 : τον εἶναι κατηγόρημα τὸ ὑπὸ τοῦ Ζήνωνος ῥηθέν. <20Κλε–
13329   2.7.6a.7 : άνθης>20 γὰρ πρῶτος διαδεξάμενος αὐτοῦ τὴν αἵρεσιν
13330   2.7.6a.8 : προσέθηκε ‘τῇ φύσει’ καὶ οὕτως ἀπέδωκε· ‘τέλος ἐστὶ τὸ
13331   2.7.6a.9 : ὁμολογουμένως τῇ φύσει ζῆν’. Ὅπερ ὁ <20Χρύσιππος>20
13332   2.7.6a.10 : σαφέστερον βουλόμενος ποιῆσαι, ἐξήνεγκε τὸν τρόπον
13333   2.7.6a.11 : τοῦτον· ‘ζῆν κατ´ ἐμπειρίαν τῶν φύσει συμβαινόντων’.
13334   2.7.6a.12 : <20Διογένης>20 δέ· ‘εὐλογιστεῖν ἐν τῇ τῶν κατὰ φύσιν ἐκλογῇ
13335   2.7.6a.13 : καὶ ἀπεκλογῇ’. <20Ἀρχέδημος>20 δέ· ‘πάντα τὰ καθήκοντα
13336   2.7.6a.14 : ἐπιτελοῦντας ζῆν’. <20Ἀντίπατρος>20 δέ· ‘ζῆν ἐκλεγομένους
13337   2.7.6a.15 : μὲν τὰ κατὰ φύσιν, ἀπεκλεγομένους δὲ τὰ παρὰ φύσιν
13338   2.7.6a.16 : διηνεκῶς’. Πολλάκις δὲ καὶ οὕτως ἀπεδίδου· ‘πᾶν τὸ καθ´
13339   2.7.6a.17 : αὑτὸν ποιεῖν διηνεκῶς καὶ ἀπαραβάτως πρὸς τὸ τυγχάνειν
13340   2.7.6a.18 : τῶν προηγουμένων κατὰ φύσιν’.
13341   2.7.7.1 : Τὸ δὲ <20τέλος>20 λέγεσθαι <20τριχῶς>20 ὑπὸ τῶν ἐκ τῆς
13342   2.7.7.2 : αἱρέσεως ταύτης· <20τό τε γὰρ>20 τελικὸν ἀγαθὸν λέγεσθαι
13343   2.7.7.3 : τέλος ἐν τῇ φιλολόγῳ συνηθείᾳ, ὡς τὴν ὁμολογίαν λέγουσι
13344   2.7.7.4 : τέλος εἶναι· λέγουσι <20δὲ καὶ>20 τὸν σκοπὸν τέλος, οἷον τὸν
13345   2.7.7.5 : ὁμολογούμενον βίον ἀναφορικῶς λέγοντες ἐπὶ τὸ παρα–
13346   2.7.7.6 : κείμενον κατηγόρημα· κατὰ δὲ τὸ <20τρίτον>20 σημαινόμενον
13347   2.7.7.7 : λέγουσι τέλος τὸ ἔσχατον τῶν ὀρεκτῶν, ἐφ´ ὃ πάντα τὰ
13348   2.7.7.8 : ἄλλα ἀναφέρεσθαι. 
13349   2.7.8.1 : Διαφέρειν δὲ <20τέλος>20 καὶ <20σκοπὸν>20 ἡγοῦνται· <20σκο–
13350   2.7.8.2 : πὸν>20 μὲν γὰρ εἶναι τὸ ἐκκείμενον σῶμα, οὗ τυχεῖν ἐφί–
13351   2.7.8.3 : εσθαι *** τοὺς τῆς εὐδαιμονίας στοχαζομένους, διὰ τὸ
13352   2.7.8.4 : πάντα μὲν σπουδαῖον εὐδαιμονεῖν, πάντα δὲ φαῦλον ἐκ
13353   2.7.8.5 : τῶν ἐναντίων κακοδαιμονεῖν.
13354   2.7.9.1 : Καὶ τῶν <20ἀγαθῶν>20 τὰ μὲν <20ἀναγκαῖα>20 εἶναι <20πρὸς
13355   2.7.9.2 : εὐδαιμονίαν,>20 τὰ δὲ <20μή.>20 Καὶ <20ἀναγκαῖα>20 μὲν τάς τε
13356   2.7.9.3 : ἀρετὰς πάσας καὶ τὰς ἐνεργείας τὰς χρηστικὰς αὐτῶν·
13357   2.7.9.4 : <20οὐκ ἀναγκαῖα>20 δὲ χαράν τε καὶ εὐφροσύνην καὶ τὰ ἐπι–
13358   2.7.9.5 : τηδεύματα. Παραπλησίως δὲ καὶ τῶν <20κακῶν>20 τὰ μὲν
13359   2.7.9.6 : <20ἀναγκαῖα>20 ὡς ἂν κακὰ πρὸς <20κακοδαιμονίαν>20 εἶναι,
13360   2.7.9.7 : τὰ δ´ <20οὐκ ἀναγκαῖα· ἀναγκαῖα>20 μὲν τάς τε κακίας
13361   2.7.9.8 : πάσας καὶ τὰς ἐνεργείας τὰς ἐπ´ αὐτῶν· <20οὐκ ἀναγκαῖα>20
13362   2.7.9.9 : δὲ τά τε πάθη πάντα καὶ τὰ ἀρρωστήματα καὶ τὰ τού–
13363   2.7.9.10 : τοις παραπλήσια.
13364   2.7.10.1 : Τέλος δέ φασιν εἶναι τὸ <20εὐδαιμονεῖν,>20 οὗ ἕνεκα
13365   2.7.10.2 : πάντα πράττεται, αὐτὸ δὲ πράττεται μὲν οὐδενὸς δὲ ἕνεκα·
13366   2.7.10.3 : τοῦτο δὲ ὑπάρχειν ἐν τῷ κατ´ ἀρετὴν ζῆν, ἐν τῷ ὁμολο–
13367   2.7.10.4 : γουμένως ζῆν, ἔτι, ταὐτοῦ ὄντος, ἐν τῷ κατὰ φύσιν ζῆν.
13368   2.7.10.5 : Τὴν δὲ <20εὐδαιμονίαν>20 ὁ Ζήνων ὡρίσατο τὸν τρόπον
13369   2.7.10.6 : τοῦτον· εὐδαιμονία δ´ ἐστὶν εὔροια βίου. Κέχρηται δὲ
13370   2.7.10.7 : καὶ Κλεάνθης τῷ ὅρῳ τούτῳ ἐν τοῖς ἑαυτοῦ συγγράμμασι
13371   2.7.10.8 : καὶ ὁ Χρύσιππος καὶ οἱ ἀπὸ τούτων πάντες, τὴν εὐδαι–
13372   2.7.10.9 : μονίαν εἶναι λέγοντες οὐχ ἑτέραν τοῦ εὐδαίμονος βίου,
13373   2.7.10.10 : καίτοι γε λέγοντες, τὴν μὲν εὐδαιμονίαν σκοπὸν ἐκκεῖσθαι,
13374   2.7.10.11 : τέλος δ´ εἶναι τὸ τυχεῖν τῆς εὐδαιμονίας, ὅπερ ταυτὸν
13375   2.7.10.12 : εἶναι τῷ εὐδαιμονεῖν. 
13376   2.7.10.13 : Δῆλον οὖν ἐκ τούτων, ὅτι ἰσοδυναμεῖ ‘τὸ κατὰ φύσιν
13377   2.7.10.14 : ζῆν’ καὶ ‘τὸ καλῶς ζῆν’ καὶ ‘τὸ εὖ ζῆν’ καὶ πάλιν ‘τὸ
13378   2.7.10.15 : καλὸν κἀγαθόν’ καὶ ‘ἡ ἀρετὴ καὶ τὸ μέτοχον ἀρετῆς’· καὶ
13379   2.7.10.16 : ὅτι πᾶν ἀγαθὸν καλόν, ὁμοίως δὲ καὶ πᾶν αἰσχρὸν κακόν·
13380   2.7.10.17 : δι´ ὃ καὶ τὸ Στωικὸν τέλος ἶσον δύνασθαι τῷ κατ´ ἀρε–
13381   2.7.10.18 : τὴν βίῳ.
13382   2.7.11.1 : Διαφέρειν δὲ λέγουσι τὸ <20αἱρετὸν>20 καὶ τὸ <20αἱρε–
13383   2.7.11.2 : τέον. Αἱρετὸν>20 μὲν εἶναι 〈ἀγαθὸν〉 πᾶν, <20αἱρετέον>20 δὲ
13384   2.7.11.3 : ὠφέλημα πᾶν, ὃ θεωρεῖται παρὰ τὸ ἔχειν τὸ ἀγαθόν. Δι´
13385   2.7.11.4 : ὃ αἱρούμεθα μὲν τὸ <20αἱρετέον,>20 οἷον τὸ φρονεῖν, ὃ θεω–
13386   2.7.11.5 : ρεῖται παρὰ τὸ ἔχειν φρόνησιν· τὸ δὲ <20αἱρετὸν>20 οὐχ αἱρού–
13387   2.7.11.6 : μεθα, ἀλλ´ εἰ ἄρα, ἔχειν αὐτὸ αἱρούμεθα.
13388   2.7.11.7 : Ὁμοίως δὲ καὶ τὰ μὲν ἀγαθὰ πάντα ἐστὶν <20ὑπομε–
13389   2.7.11.8 : νετὰ>20 καὶ <20ἐμμενετὰ>20 καὶ ἀνάλογον ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀρε–
13390   2.7.11.9 : τῶν ἐστιν, εἰ καὶ μὴ κατωνόμασται· τὰ δὲ ὠφελήματα πάντα
13391   2.7.11.10 : <20ὑπομενετέα>20 καὶ <20ἐμμενετέα.>20 Καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν
13392   2.7.11.11 : λόγον ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν κατὰ τὰς κακίας. 
13393   2.7.7.1 : Διεληλυθότες δ´ ἱκανῶς περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν
13394   2.7.7.2 : καὶ αἱρετῶν καὶ φευκτῶν καὶ περὶ τέλους καὶ εὐδαιμονίας,
13395   2.7.7.3 : ἀναγκαῖον ἡγησάμεθα καὶ τὰ περὶ τῶν <20ἀδιαφόρων>20 λε–
13396   2.7.7.4 : γόμενα κατὰ τὴν οἰκείαν τάξιν ἐπελθεῖν. <20Ἀδιάφορα>20 δ´
13397   2.7.7.5 : εἶναι λέγουσι τὰ μεταξὺ τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν, <20δι–
13398   2.7.7.6 : χῶς>20 τὸ ἀδιάφορον νοεῖσθαι φάμενοι, καθ´ <20ἕνα>20 μὲν τρό–
13399   2.7.7.7 : πον τὸ μήτε ἀγαθὸν μήτε κακὸν καὶ τὸ μήτε αἱρετὸν μήτε
13400   2.7.7.8 : φευκτόν· καθ´ <20ἕτερον>20 δὲ τὸ μήτε ὁρμῆς μήτε ἀφορμῆς
13401   2.7.7.9 : κινητικόν, καθ´ ὃ καὶ λέγεσθαί τινα καθάπαξ ἀδιάφορα
13402   2.7.7.10 : εἶναι, οἷον τὸ 〈ἀρτίας ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τρίχας ἢ
13403   2.7.7.11 : περιττάς, ἢ τὸ〉 προτεῖναι τὸν δάκτυλον ὡδὶ ἢ ὡδί, ἢ τὸ
13404   2.7.7.12 : ἀνελέσθαι τι τῶν ἐμποδών, κάρφος ἢ φύλλον. Κατὰ τὸ <20πρό–
13405   2.7.7.13 : τερον>20 δὴ λεκτέον τὰ μεταξὺ ἀρετῆς καὶ κακίας <20ἀδιά–
13406   2.7.7.14 : φορα>20 λέγεσθαι κατὰ τοὺς ἀπὸ τῆς αἱρέσεως ταύτης, οὐ
13407   2.7.7.15 : μὴν πρὸς ἐκλογὴν καὶ ἀπεκλογήν· δι´ ὃ καὶ τὰ μὲν <20ἀξίαν>20
13408   2.7.7.16 : ἐκλεκτικὴν ἔχειν, τὰ δ´ <20ἀπαξίαν>20 ἀπεκλεκτικήν, συμβλη–
13409   2.7.7.17 : τικὴν δ´ οὐδαμῶς πρὸς τὸν εὐδαίμονα βίον.
13410   2.7.7a.1 : Καὶ τὰ μὲν εἶναι <20κατὰ φύσιν,>20 τὰ δὲ <20παρὰ
13411   2.7.7a.2 : φύσιν,>20 τὰ δὲ <20οὔτε παρὰ φύσιν οὔτε κατὰ φύσιν.
13412   2.7.7a.3 : Κατὰ φύσιν>20 μὲν οὖν τὰ τοιαῦτα· ὑγίειαν, ἰσχύν, αἰσθη– 
13413   2.7.7a.4 : τηρίων ἀρτιότητα, καὶ τὰ παραπλήσια τούτοις· <20παρὰ
13414   2.7.7a.5 : φύσιν>20 δὲ τὰ τοιαῦτα· νόσον, ἀσθένειαν, πήρωσιν καὶ τὰ
13415   2.7.7a.6 : τοιαῦτα· <20οὔτε>20 δὲ <20παρὰ φύσιν οὔτε κατὰ φύσιν·>20
13416   2.7.7a.7 : ψυχῆς κατάστασιν καὶ σώματος, καθ´ ἣν ἡ μέν ἐστι φαν–
13417   2.7.7a.8 : τασιῶν ψευδῶν δεκτική, τὸ δὲ τραυμάτων καὶ πηρώσεων
13418   2.7.7a.9 : δεκτικόν, καὶ τὰ τούτοις ὅμοια. Ποιεῖσθαι δὲ λέγουσι
13419   2.7.7a.10 : τὸν περὶ τούτων λόγον 〈ἀπὸ〉 <20τῶν πρώτων κατὰ φύσιν>20
13420   2.7.7a.11 : καὶ <20παρὰ φύσιν.>20 Τὸ γὰρ διαφέρον καὶ τὸ ἀδιάφορον
13421   2.7.7a.12 : τῶν πρός τι λεγομένων εἶναι. Διότι κἄν, φασί, λέγωμεν
13422   2.7.7a.13 : ἀδιάφορα τὰ σωματικὰ καὶ τὰ ἐκτός, πρὸς τὸ εὐσχημόνως
13423   2.7.7a.14 : ζῆν (ἐν ᾧπέρ ἐστι τὸ εὐδαιμόνως) ἀδιάφορά φαμεν αὐτὰ
13424   2.7.7a.15 : εἶναι, οὐ μὰ Δία πρὸς τὸ κατὰ φύσιν ἔχειν οὐδὲ πρὸς
13425   2.7.7a.16 : ὁρμὴν καὶ ἀφορμήν.
13426   2.7.8.1 : Ἔτι δὲ τῶν ἀδιαφόρων τὰ μὲν <20πλείω ἀξίαν>20
13427   2.7.8.2 : ἔχειν, τὰ δ´ <20ἐλάττω·>20 καὶ τὰ μὲν <20καθ´ αὑτά,>20 τὰ δὲ
13428   2.7.8.3 : <20ποιητικά·>20 καὶ τὰ μὲν <20προηγμένα,>20 τὰ δ´ <20ἀποπρο–
13429   2.7.8.4 : ηγμένα,>20 τὰ δ´ <20οὐδετέρως>20 ἔχοντα. <20Προηγμένα>20 μέν,
13430   2.7.8.5 : ὅσα ἀδιάφορα ὄντα πολλὴν ἔχει ἀξίαν, ὡς ἐν ἀδιαφόροις·
13431   2.7.8.6 : <20ἀποπροηγμένα>20 δέ, ὅσα πολλὴν ἔχει ἀπαξίαν ὁμοίως·
13432   2.7.8.7 : <20οὔτε>20 δὲ <20προηγμένα οὔτε ἀποπροηγμένα,>20 ὅσα μήτε
13433   2.7.8.8 : πολλὴν ἔχει 〈ἀξίαν μήτε〉 ἀπαξίαν.
13434   2.7.8.9 : <20Τῶν>20 δὲ <20προηγμένων>20 τὰ μὲν εἶναι <20περὶ ψυχήν,>20
13435   2.7.8.10 : τὰ δὲ περὶ <20σῶμα,>20 τὰ δ´ <20ἐκτός.>20 Περὶ ψυχὴν μὲν εἶναι 
13436   2.7.8.11 : τὰ τοιαῦτα· εὐφυίαν, προκοπήν, μνήμην, ὀξύτητα διανοίας,
13437   2.7.8.12 : ἕξιν καθ´ ἣν ἐπίμονοί εἰσιν ἐπὶ τῶν καθηκόντων καὶ
13438   2.7.8.13 : τέχνας ὅσαι δύνανται συνεργεῖν ἐπιπλεῖον πρὸς τὸν κατὰ
13439   2.7.8.14 : φύσιν βίον· περὶ <20σῶμα>20 δ´ εἶναι προηγμένα ὑγίειαν,
13440   2.7.8.15 : εὐαισθησίαν καὶ τὰ παραπλήσια τούτοις· τῶν δ´ <20ἐκτὸς>20
13441   2.7.8.16 : γονεῖς, τέκνα, κτῆσιν σύμμετρον, ἀποδοχὴν παρὰ ἀνθρώπων.
13442   2.7.8.17 : Τῶν δ´ <20ἀποπροηγμένων>20 περὶ ψυχὴν μὲν εἶναι τὰ
13443   2.7.8.18 : <20ἐναντία>20 τοῖς εἰρημένοις· περὶ <20σῶμα>20 δὲ καὶ <20ἐκτὸς>20 τὰ
13444   2.7.8.19 : ὁμοίως ἀντιτιθέμενα τοῖς εἰρημένοις περί τε σῶμα καὶ
13445   2.7.8.20 : τοῖς ἐκτὸς προηγμένοις.
13446   2.7.8.21 : <20Οὔτε>20 δὲ <20προηγμένα>20 οὔτ´ <20ἀποπροηγμένα>20 περὶ
13447   2.7.8.22 : <20ψυχὴν>20 〈μὲν〉 φαντασίαν καὶ συγκατάθεσιν καὶ ὅσα τοι–
13448   2.7.8.23 : αῦτα· περὶ δὲ σῶμα λευκότητα καὶ μελανότητα καὶ χαρο–
13449   2.7.8.24 : πότητα καὶ ἡδονὴν πᾶσαν καὶ πόνον καὶ εἴ τι ἄλλο τοι–
13450   2.7.8.25 : οῦτο. Τῶν δ´ <20ἐκτὸς>20 οὔτε προηγμένα 〈οὔτε ἀποπροηγ–
13451   2.7.8.26 : μένα〉 εἶναι τὰ τοιαῦτα, ὅσα εὐτελῆ ὄντα καὶ μηδὲν χρή–
13452   2.7.8.27 : σιμον προσφερόμενα μικρὰν παντελῶς ἔχει τὴν ἀφ´ αὑτῶν
13453   2.7.8.28 : χρείαν.
13454   2.7.8.29 : Τῆς δὲ ψυχῆς οὔσης κυριωτέρας τοῦ σώματος καὶ
13455   2.7.8.30 : πρὸς τὸ κατὰ φύσιν ζῆν φασὶ τὰ περὶ τὴν <20ψυχὴν>20 κατὰ 
13456   2.7.8.31 : φύσιν ὄντα καὶ προηγμένα πλείονα τὴν <20ἀξίαν>20 ἔχειν τῶν
13457   2.7.8.32 : περὶ <20σῶμα>20 καὶ τῶν <20ἐκτός,>20 οἷον εὐφυίαν ψυχῆς πρὸς
13458   2.7.8.33 : ἀρετὴν ὑπεράγειν τῆς τοῦ σώματος εὐφυίας καὶ ὁμοίως
13459   2.7.8.34 : ἐπὶ τῶν ἄλλων ἔχειν.
13460   2.7.9.1 : Ἔτι δὲ τῶν ἀδιαφόρων φασὶ τὰ μὲν εἶναι <20ὁρμῆς
13461   2.7.9.2 : κινητικά,>20 τὰ δὲ <20ἀφορμῆς,>20 τὰ δὲ <20οὔτε ὁρμῆς οὔτε
13462   2.7.9.3 : ἀφορμῆς. Ὁρμῆς>20 μὲν οὖν κινητικά, ἅπερ ἐλέγομεν
13463   2.7.9.4 : εἶναι κατὰ φύσιν· <20ἀφορμῆς>20 δὲ ὅσα παρὰ φύσιν· <20οὔτε
13464   2.7.9.5 : δὲ ὁρμῆς οὔτε ἀφορμῆς>20 τὰ <20μηδετέρως>20 ἔχοντα, οἷά
13465   2.7.7c.6 : ἐστι τὸ περιττὰς ἢ ἀρτίας ἔχειν τὰς τρίχας.
13466   2.7.8.1 : Τῶν δὲ <20κατὰ φύσιν>20 ἀδιαφόρων ὄντων τὰ μέν
13467   2.7.8.2 : ἐστι <20πρῶτα κατὰ φύσιν,>20 τὰ δὲ <20κατὰ μετοχήν. Πρῶτα>20
13468   2.7.8.3 : μέν ἐστι <20κατὰ φύσιν>20 κίνησις ἢ σχέσις κατὰ τοὺς σπερ–
13469   2.7.8.4 : ματικοὺς λόγους γινομένη, οἷον 〈ἀρτιότης καὶ〉 ὑγίεια καὶ
13470   2.7.8.5 : αἴσθησις (λέγω δὲ τὴν κατάληψιν) καὶ ἰσχύς. <20Κατὰ
13471   2.7.8.6 : μετοχὴν>20 δέ, ὅσα μετέχει κινήσεως καὶ σχέσεως κατὰ τοὺς
13472   2.7.8.7 : σπερματικοὺς λόγους, οἷον χεὶρ ἀρτία καὶ σῶμα ὑγιεινὸν
13473   2.7.8.8 : καὶ αἰσθήσεις μὴ πεπηρωμέναι. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν
13474   2.7.8.9 : <20παρὰ φύσιν>20 κατὰ τὸ ἀνάλογον.
13475   2.7.9.1 : Πάντα δὲ 〈τὰ〉 κατὰ φύσιν <20ληπτὰ>20 εἶναι καὶ πάντα
13476   2.7.9.2 : τὰ 〈παρὰ〉 φύσιν <20ἄληπτα.>20 Τῶν δὲ <20κατὰ φύσιν>20 τὰ 
13477   2.7.9.3 : μὲν <20καθ´ αὑτὰ ληπτὰ>20 εἶναι, τὰ δὲ <20δι´ ἕτερα. Καθ´
13478   2.7.9.4 : αὑτὰ>20 μέν, ὅσα ἐστὶν ὁρμῆς κινητικὰ προτρεπτικῶς ἐφ´
13479   2.7.9.5 : ἑαυτὰ ἢ ἐπὶ τὸ ἀντέχεσθαι αὑτῶν, οἷον ὑγίειαν, εὐαισθη–
13480   2.7.9.6 : σίαν, ἀπονίαν καὶ κάλλος σώματος. <20Ποιητικὰ>20 〈δὲ〉,
13481   2.7.9.7 : ὅσα ἐστὶν ὁρμῆς κινητικὰ ἀνετικῶς ἐφ´ ἕτερα καὶ μὴ προ–
13482   2.7.9.8 : τρεπτικῶς 〈ἐφ´ ἑαυτά〉, οἷον πλοῦτον, δόξαν καὶ τὰ τού–
13483   2.7.9.9 : τοις ὅμοια. Παραπλησίως δὲ καὶ τῶν <20παρὰ φύσιν>20 τὰ
13484   2.7.9.10 : μὲν εἶναι <20καθ´ αὑτὰ ἄληπτα,>20 τὰ δὲ τῷ <20ποιητικὰ>20
13485   2.7.9.11 : εἶναι τῶν <20καθ´ αὑτὰ>20 ἀλήπτων.
13486   2.7.10.1 : Πάντα δὲ τὰ κατὰ φύσιν <20ἀξίαν>20 ἔχειν καὶ πάντα
13487   2.7.10.2 : τὰ παρὰ φύσιν <20ἀπαξίαν.>20 Τὴν δὲ <20ἀξίαν>20 λέγεσθαι <20τρι–
13488   2.7.10.3 : χῶς,>20 τήν τε <20δόσιν>20 καὶ <20τιμὴν καθ´ αὑτὸ>20 καὶ τὴν
13489   2.7.10.4 : <20ἀμοιβὴν>20 τοῦ δοκιμαστοῦ· καὶ τὴν <20τρίτην,>20 ἣν ὁ Ἀντί–
13490   2.7.10.5 : πατρος ἐκλεκτικὴν προσαγορεύει, καθ´ ἣν διδόντων τῶν
13491   2.7.10.6 : πραγμάτων τάδε τινὰ μᾶλλον ἀντὶ τῶνδε αἱρούμεθα, οἷον
13492   2.7.10.7 : ὑγίειαν ἀντὶ νόσου καὶ ζωὴν ἀντὶ θανάτου καὶ πλοῦτον 
13493   2.7.10.8 : ἀντὶ πενίας. Κατὰ τὸ ἀνάλογον δὲ καὶ <20τὴν ἀπαξίαν
13494   2.7.10.9 : τριχῶς>20 φασὶ λέγεσθαι, ἀντιτιθεμένων τῶν σημαινομένων
13495   2.7.10.10 : τοῖς ἐπὶ τῆς τριττῆς ἀξίας εἰρημένοις.
13496   2.7.10.11 : Τὴν δὲ <20δόσιν>20 φησὶν ὁ <20Διογένης>20 κρίσιν εἶναι, ἐφ´
13497   2.7.10.12 : ὅσον κατὰ φύσιν ἐστὶν ἢ ἐφ´ ὅσον χρείαν τῇ φύσει παρ–
13498   2.7.10.13 : έχεται. Τὸ δὲ <20δοκιμαστόν,>20 οὐχ ὡς λέγεται τὰ πράγ–
13499   2.7.10.14 : ματα δοκιμαστὰ παραλαμβάνεσθαι, ἀλλ´ ὡς δοκιμαστήν
13500   2.7.10.15 : φαμεν εἶναι τὸν τὰ πράγματα δοκιμάζοντα· τῆς οὖν ἀμοι–
13501   2.7.10.16 : βῆς τὸν τοιοῦτόν φησι δοκιμαστὴν εἶναι. Καὶ ταύτας
13502   2.7.10.17 : μὲν <20τὰς δύο>20 ἀξίας καθ´ ἃς λέγομέν τινα τῇ ἀξίᾳ προ–
13503   2.7.10.18 : ῆχθαι, <20τρίτην>20 δέ φησιν εἶναι, καθ´ ἥν φαμεν ἀξίωμά
13504   2.7.10.19 : τινα ἔχειν καὶ ἀξίαν, ἥπερ περὶ ἀδιάφορα οὐ γίνεται,
13505   2.7.10.20 : ἀλλὰ περὶ μόνα τὰ σπουδαῖα. Χρῆσθαι δ´ ἡμᾶς φησιν
13506   2.7.10.21 : ἐνίοτε τῷ ὀνόματι τῆς <20ἀξίας>20 ἀντὶ τοῦ <20ἐπιβάλλοντος·>20
13507   2.7.10.22 : ὡς ἐν τῷ τῆς δικαιοσύνης ὅρῳ παρείληπται, ὅταν λέγηται
13508   2.7.10.23 : εἶναι ἕξις ἀπονεμητικὴ τοῦ κατ´ ἀξίαν ἑκάστῳ· ἔστι γὰρ
13509   2.7.10.24 : οἷον τοῦ ἐπιβάλλοντος ἑκάστῳ.
13510   2.7.11.1 : Τῶν δ´ <20ἀξίαν ἐχόντων>20 τὰ μὲν ἔχειν <20πολλὴν
13511   2.7.11.2 : ἀξίαν,>20 τὰ δὲ <20βραχεῖαν.>20 Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν <20ἀπαξίαν>20
13512   2.7.11.3 : ἐχόντων ἃ μὲν ἔχειν <20πολλὴν ἀπαξίαν,>20 ἃ δὲ <20βραχεῖαν.>20
13513   2.7.11.4 : Τὰ μὲν 〈οὖν〉 <20πολλὴν>20 ἔχοντα <20ἀξίαν προηγμένα>20 λέ–
13514   2.7.11.5 : γεσθαι, τὰ δὲ <20πολλὴν ἀπαξίαν ἀποπροηγμένα,>20
13515   2.7.11.6 : Ζήνωνος ταύτας τὰς ὀνομασίας θεμένου πρώτου τοῖς
13516   2.7.11.7 : πράγμασι. <20Προηγμένον>20 δ´ εἶναι λέγουσιν, ὃ ἀδιάφορον 
13517   2.7.11.8 : 〈ὂν〉 ἐκλεγόμεθα κατὰ προηγούμενον λόγον. Τὸν δ´ ὅμοιον
13518   2.7.11.9 : λόγον ἐπὶ τῷ <20ἀποπροηγμένῳ>20 εἶναι, καὶ τὰ παραδείγ–
13519   2.7.11.10 : ματα κατὰ τὴν ἀναλογίαν ταὐτά. Οὐδὲν δὲ τῶν ἀγαθῶν
13520   2.7.11.11 : εἶναι προηγμένον διὰ τὸ τὴν μεγίστην ἀξίαν αὐτὰ ἔχειν.
13521   2.7.11.12 : Τὸ δὲ <20προηγμένον,>20 τὴν δευτέραν χώραν καὶ ἀξίαν ἔχον,
13522   2.7.11.13 : συνεγγίζειν πως τῇ τῶν <20ἀγαθῶν>20 φύσει· οὐδὲ γὰρ ἐν
13523   2.7.11.14 : αὐλῇ τῶν προηγμένων εἶναι τὸν βασιλέα, ἀλλὰ τοὺς μετ´
13524   2.7.11.15 : αὐτὸν τεταγμένους. <20Προηγμένα>20 δὲ λέγεσθαι, οὐ τῷ
13525   2.7.11.16 : πρὸς εὐδαιμονίαν τινὰ συμβάλλεσθαι συνεργεῖν τε πρὸς
13526   2.7.11.17 : αὐτήν, ἀλλὰ τῷ ἀναγκαῖον εἶναι τούτων τὴν ἐκλογὴν ποι–
13527   2.7.11.18 : εῖσθαι παρὰ τὰ ἀποπροηγμένα.
13528   2.7.8.1 : Ἀκόλουθος δ´ ἐστὶ τῷ λόγῳ τῷ περὶ τῶν προηγ–
13529   2.7.8.2 : μένων ὁ περὶ <20τοῦ καθήκοντος>20 τόπος. Ὁρίζεται δὲ
13530   2.7.8.3 : τὸ καθῆκον· ‘τὸ ἀκόλουθον ἐν ζωῇ, ὃ πραχθὲν εὔλογον
13531   2.7.8.4 : ἀπολογίαν ἔχει’· παρὰ τὸ καθῆκον δὲ τὸ ἐναντίως. Τοῦτο
13532   2.7.8.5 : διατείνει καὶ εἰς τὰ ἄλογα τῶν ζῴων, ἐνεργεῖ γάρ τι κἀ–
13533   2.7.8.6 : κεῖνα ἀκολούθως τῇ ἑαυτῶν φύσει· ἐπὶ 〈δὲ〉 τῶν λογικῶν
13534   2.7.8.7 : ζῴων οὕτως ἀποδίδοται· ‘τὸ ἀκόλουθον ἐν βίῳ’. Τῶν δὲ
13535   2.7.8.8 : <20καθηκόντων>20 τὰ μὲν εἶναί φασι <20τέλεια,>20 ἃ δὴ καὶ
13536   2.7.8.9 : <20κατορθώματα>20 λέγεσθαι. Κατορθώματα δ´ εἶναι τὰ
13537   2.7.8.10 : κατ´ ἀρετὴν ἐνεργήματα, οἷον τὸ φρονεῖν, τὸ δικαιοπρα– 
13538   2.7.8.11 : γεῖν. Οὐκ εἶναι δὲ κατορθώματα τὰ μὴ οὕτως ἔχοντα,
13539   2.7.8.12 : ἃ δὴ οὐδὲ τέλεια καθήκοντα προσαγορεύουσιν, ἀλλὰ <20μέσα,>20
13540   2.7.8.13 : οἷον τὸ γαμεῖν, τὸ πρεσβεύειν, τὸ διαλέγεσθαι, τὰ τούτοις
13541   2.7.8.14 : ὅμοια.
13542   2.7.8a.1 : Τῶν δὲ <20κατορθωμάτων>20 τὰ μὲν εἶναι <20ὧν χρή,>20
13543   2.7.8a.2 : τὰ δ´ οὔ. Ὧν χρὴ μὲν εἶναι κατηγορούμενα ὠφελήματα,
13544   2.7.8a.3 : οἷον τὸ φρονεῖν, τὸ σωφρονεῖν· οὐκ εἶναι δὲ ὧν χρὴ τὰ
13545   2.7.8a.4 : μὴ οὕτως ἔχοντα. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν <20παρὰ τὸ καθῆ–
13546   2.7.8a.5 : κον τὴν αὐτὴν>20 γίνεσθαι τεχνολογίαν.
13547   2.7.8a.6 : Πᾶν δὲ τὸ <20παρὰ τὸ καθῆκον>20 ἐν λογικῷ 〈ζῴῳ〉
13548   2.7.8a.7 : γινόμενον <20ἁμάρτημα>20 εἶναι· τὸ δὲ <20καθῆκον τελειω–
13549   2.7.8a.8 : θὲν κατόρθωμα>20 γίνεσθαι. Παραμετρεῖσθαι δὲ τὸ
13550   2.7.8a.9 : <20μέσον καθῆκον ἀδιαφόροις>20 τισί, ἐκλεγομένοις δὲ
13551   2.7.8a.10 : παρὰ φύσιν καὶ κατὰ φύσιν, τοιαύτην δ´ εὐθηνίαν προσ–
13552   2.7.8a.11 : φερομένοις, ὥστ´ εἰ μὴ λαμβάνοιμεν αὐτὰ ἢ διωθοίμεθα
13553   2.7.8a.12 : ἀπεριστάτως, μὴ ἂν εὐδαιμονεῖν.
13554   2.7.9.1 : Τὸ δὲ κινοῦν τὴν <20ὁρμὴν>20 οὐδὲν ἕτερον εἶναι λέγου–
13555   2.7.9.2 : σιν ἀλλ´ ἢ φαντασίαν ὁρμητικὴν τοῦ καθήκοντος αὐτόθεν,
13556   2.7.9.3 : τὴν δὲ ὁρμὴν εἶναι φορὰν ψυχῆς ἐπί τι κατὰ τὸ γένος.
13557   2.7.9.4 : ταύτης δ´ ἐν εἴδει θεωρεῖσθαι τήν τε <20ἐν>20 τοῖς <20λογικοῖς>20 
13558   2.7.9.5 : γιγνομένην ὁρμὴν καὶ τὴν <20ἐν>20 τοῖς <20ἀλόγοις>20 ζῴοις· οὐ
13559   2.7.9.6 : κατωνομασμέναι δ´ εἰσίν. ἡ γὰρ <20ὄρεξις>20 οὐκ ἔστι λογικὴ
13560   2.7.9.7 : ὁρμή, ἀλλὰ λογικῆς ὁρμῆς εἶδος. Τὴν δὲ <20λογικὴν ὁρμὴν>20
13561   2.7.9.8 : δεόντως ἄν τις ἀφορίζοιτο, λέγων εἶναι φορὰν διανοίας
13562   2.7.9.9 : ἐπί τι τῶν ἐν τῷ πράττειν· ταύτῃ δ´ ἀντιτίθεσθαι <20ἀφορ–
13563   2.7.9.10 : μήν,>20 φοράν τινα 〈διανοίας ἀπό τινος τῶν ἐν τῷ μὴ
13564   2.7.9.11 : πράττειν〉. Ἰδίως δὲ καὶ τὴν <20ὄρουσιν>20 ὁρμὴν λέγουσι τῆς
13565   2.7.9.12 : πρακτικῆς ὁρμῆς οὖσαν εἶδος. εἶναι δὲ τὴν ὄρουσιν φορὰν
13566   2.7.9.13 : διανοίας ἐπί τι μέλλον. Ὥστε μέχρι μὲν τούτων <20τετρα–
13567   2.7.9.14 : χῶς ὁρμὴν>20 λέγεσθαι, <20διχῶς δ´ ἀφορμήν·>20 προστε–
13568   2.7.9.15 : θείσης δὲ καὶ τῆς <20ἕξεως>20 τῆς <20ὁρμητικῆς,>20 ἣν δὴ καὶ
13569   2.7.9.16 : ἰδίως ὁρμὴν λέγουσιν, ἀφ´ ἧς συμβαίνει ὁρμᾶν, 〈ὁρμὴν〉
13570   2.7.9.17 : <20πενταχῶς.>20
13571   2.7.9a.1 : Τῆς δὲ <20πρακτικῆς ὁρμῆς>20 εἴδη πλείονα εἶναι,
13572   2.7.9a.2 : ἐν οἷς καὶ ταῦτα· πρόθεσιν, ἐπιβολήν, παρασκευήν, ἐγχεί–
13573   2.7.9a.3 : ρησιν, 〈αἵρεσιν,〉 προαίρεσιν, βούλησιν, θέλησιν. <20Πρό–
13574   2.7.9a.4 : θεσιν>20 μὲν οὖν εἶναι λέγουσι σημείωσιν ἐπιτελέσεως·
13575   2.7.9a.5 : <20ἐπιβολὴν>20 δὲ ὁρμὴν πρὸ ὁρμῆς· <20παρασκευὴν>20 δὲ
13576   2.7.9a.6 : πρᾶξιν πρὸ πράξεως· <20ἐγχείρησιν>20 δὲ ὁρμὴν ἐπί τινος
13577   2.7.9a.7 : ἐν χερσὶν ἤδη ὄντος· <20αἵρεσιν>20 δὲ βούλησιν ἐξ ἀναλο–
13578   2.7.9a.8 : γισμοῦ· <20προαίρεσιν>20 δὲ αἵρεσιν πρὸ αἱρέσεως· <20βού–
13579   2.7.9a.9 : λησιν>20 δὲ εὔλογον ὄρεξιν· <20θέλησιν>20 δὲ ἑκούσιον βούλησιν. 
13580   2.7.10.1 : Πάσας δὲ τὰς ὁρμὰς <20συγκαταθέσεις>20 εἶναι,
13581   2.7.10.2 : τὰς δὲ <20πρακτικὰς>20 καὶ τὸ <20κινητικὸν>20 περιέχειν. Ἤδη
13582   2.7.10.3 : δὲ ἄλλῳ μὲν εἶναι <20συγκαταθέσεις,>20 ἐπ´ ἄλλο δὲ <20ὁρμάς·>20
13583   2.7.10.4 : καὶ <20συγκαταθέσεις>20 μὲν ἀξιώμασί τισιν, <20ὁρμὰς>20 δὲ ἐπὶ
13584   2.7.10.5 : κατηγορήματα, τὰ περιεχόμενά πως ἐν τοῖς ἀξιώμασιν,
13585   2.7.10.6 : οἷς συγκατατίθεσθαι. Ἐπεὶ δ´ ἐν εἴδει τὸ <20πάθος>20 τῆς
13586   2.7.10.7 : ὁρμῆς ἐστι, λέγωμεν ἑξῆς περὶ παθῶν.
13587   2.7.10.1 : <20Πάθος>20 δ´ εἶναί φασιν ὁρμὴν πλεονάζουσαν καὶ
13588   2.7.10.2 : ἀπειθῆ τῷ αἱροῦντι λόγῳ ἢ κίνησιν ψυχῆς 〈ἄλογον〉 παρὰ
13589   2.7.10.3 : φύσιν (εἶναι δὲ πάθη πάντα τοῦ ἡγεμονικοῦ τῆς ψυχῆς),
13590   2.7.10.4 : διὸ καὶ πᾶσαν πτοίαν πάθος εἶναι, 〈καὶ〉 πάλιν 〈πᾶν〉
13591   2.7.10.5 : πάθος πτοίαν. Τοῦ δὲ πάθους τοιούτου ὄντος ὑπολη–
13592   2.7.10.6 : πτέον, τὰ μὲν <20πρῶτα>20 εἶναι καὶ ἀρχηγά, τὰ δ´ εἰς ταῦτα
13593   2.7.10.7 : τὴν <20ἀναφορὰν>20 ἔχειν. <20Πρῶτα>20 δ´ εἶναι τῷ γένει ταῦτα
13594   2.7.10.8 : τὰ τέσσαρα, <20ἐπιθυμίαν, φόβον, λύπην, ἡδονήν.
13595   2.7.10.9 : Ἐπιθυμίαν>20 μὲν οὖν καὶ <20φόβον προηγεῖσθαι,>20 τὴν
13596   2.7.10.10 : μὲν πρὸς τὸ φαινόμενον ἀγαθόν, τὸν δὲ πρὸς τὸ φαινό–
13597   2.7.10.11 : μενον κακόν. <20Ἐπιγίγνεσθαι>20 δὲ τούτοις <20ἡδονὴν>20 καὶ
13598   2.7.10.12 : <20λύπην,>20 ἡδονὴν μὲν ὅταν τυγχάνωμεν ὧν ἐπεθυμοῦμεν
13599   2.7.10.13 : ἢ ἐκφύγωμεν ἃ ἐφοβούμεθα· λύπην δέ, ὅταν ἀποτυγχά–
13600   2.7.10.14 : νωμεν ὧν ἐπεθυμοῦμεν ἢ περιπέσωμεν οἷς ἐφοβούμεθα.
13601   2.7.10.15 : Ἐπὶ <20πάντων>20 δὲ τῶν τῆς ψυχῆς παθῶν, ἐπεὶ <20δόξας>20 
13602   2.7.10.16 : αὐτὰ λέγουσιν εἶναι, παραλαμβάνεσθαι τὴν <20δόξαν>20 ἀντὶ
13603   2.7.10.17 : τῆς ἀσθενοῦς ὑπολήψεως, τὸ δὲ <20πρόσφατον>20 ἀντὶ τοῦ
13604   2.7.10.18 : κινητικοῦ συστολῆς ἀλόγου 〈ἢ〉 ἐπάρσεως.
13605   2.7.10a.1 : Τὸ δὲ <20‘ἄλογον’>20 καὶ τὸ <20‘παρὰ φύσιν’>20 οὐ κοι–
13606   2.7.10a.2 : νῶς, ἀλλὰ τὸ μὲν <20‘ἄλογον’>20 ἴσον τῷ ἀπειθὲς τῷ λόγῳ.
13607   2.7.10a.3 : Πᾶν γὰρ πάθος βιαστικόν ἐστι, ὡς πολλάκις ὁρῶντας
13608   2.7.10a.4 : τοὺς ἐν τοῖς πάθεσιν ὄντας ὅτι συμφέρει τόδε οὐ ποιεῖν,
13609   2.7.10a.5 : ὑπὸ τῆς σφοδρότητος ἐκφερομένους, καθάπερ ὑπό τινος
13610   2.7.10a.6 : ἀπειθοῦς ἵππου, ἀνάγεσθαι πρὸς τὸ ποιεῖν αὐτό, παρ´
13611   2.7.10a.7 : ὃ καὶ πολλάκις τινὰς ἐξομολογεῖσθαι λέγοντας τὸ θρυ–
13612   2.7.10a.8 : λούμενον τοῦτο (Eurip. fr. 837 Nauck.)·
13613   2.7.10a.9 : Γνώμην δ´ ἔχοντά μ´ ἡ φύσις βιάζεται·
13614   2.7.10a.10 : γνώμην γὰρ λέγει νῦν τὴν εἴδησιν καὶ γνῶσιν τῶν ὀρθῶν
13615   2.7.10a.11 : πραγμάτων. Καὶ τὸ <20‘παρὰ φύσιν’>20 δ´ εἴληπται ἐν τῇ
13616   2.7.10a.12 : τοῦ πάθους ὑπογραφῇ, ὡς συμβαίνοντος παρὰ τὸν ὀρθὸν
13617   2.7.10a.13 : καὶ κατὰ φύσιν λόγον. Πάντες δ´ οἱ ἐν τοῖς πάθεσιν
13618   2.7.10a.14 : ὄντες ἀποστρέφονται τὸν λόγον, οὐ παραπλησίως δὲ τοῖς
13619   2.7.10a.15 : ἐξηπατημένοις ἐν ὁτῳοῦν, ἀλλ´ ἰδιαζόντως. Οἱ μὲν γὰρ
13620   2.7.10a.16 : ἠπατημένοι, λόγου χάριν περὶ 〈τοῦ〉 τὰς ἀτόμους ἀρχὰς 
13621   2.7.10a.17 : εἶναι, διδαχθέντες ὅτι οὔκ εἰσιν, ἀφίστανται τῆς κρίσεως·
13622   2.7.10a.18 : οἱ δ´ ἐν τοῖς πάθεσιν ὄντες, κἂν μάθωσι, κἂν μεταδι–
13623   2.7.10a.19 : δαχθῶσιν ὅτι οὐ δεῖ λυπεῖσθαι ἢ φοβεῖσθαι, ἢ ὅλως ἐν
13624   2.7.10a.20 : τοῖς πάθεσιν εἶναι τῆς ψυχῆς, ὅμως οὐκ ἀφίστανται τού–
13625   2.7.10a.21 : των, ἀλλ´ ἄγονται ὑπὸ τῶν παθῶν εἰς τὸ ὑπὸ τῆς τού–
13626   2.7.10a.22 : των κρατεῖσθαι τυραννίδος.
13627   2.7.11.1 : Τὴν μὲν οὖν <20ἐπιθυμίαν>20 λέγουσιν ὄρεξιν εἶναι
13628   2.7.11.2 : ἀπειθῆ λόγῳ· αἴτιον δ´ αὐτῆς τὸ δοξάζειν ἀγαθὸν ἐπι–
13629   2.7.11.3 : φέρεσθαι, οὗ παρόντος εὖ ἀπαλλάξομεν, τῆς δόξης αὐτῆς
13630   2.7.11.4 : ἐχούσης τὸ ἀτάκτως κινητικὸν 〈πρόσφατον τοῦ ὄντως αὐτὸ
13631   2.7.11.5 : ὀρεκτὸν εἶναι〉. <20Φόβον>20 δ´ εἶναι ἔκκλισιν ἀπειθῆ λόγῳ,
13632   2.7.11.6 : αἴτιον δ´ αὐτοῦ τὸ δοξάζειν κακὸν ἐπιφέρεσθαι, τῆς δόξης
13633   2.7.11.7 : τὸ κινητικὸν [καὶ] πρόσφατον ἐχούσης τοῦ ὄντως αὐτὸ
13634   2.7.11.8 : φευκτὸν εἶναι. <20Λύπην>20 δ´ εἶναι συστολὴν ψυχῆς ἀπειθῆ
13635   2.7.11.9 : λόγῳ, αἴτιον δ´ αὐτῆς τὸ δοξάζειν πρόσφατον κακὸν παρεῖ–
13636   2.7.11.10 : ναι, ἐφ´ ᾧ καθήκει 〈συστέλλεσθαι. <20Ἡδονὴν>20 δ´ εἶναι ἔπαρ–
13637   2.7.11.11 : σιν ψυχῆς ἀπειθῆ λόγῳ, αἴτιον δ´ αὐτῆς τὸ δοξάζειν
13638   2.7.11.12 : πρόσφατον ἀγαθὸν παρεῖναι, ἐφ´ ᾧ καθήκει〉 ἐπαίρεσθαι.
13639   2.7.11.13 : Ὑπὸ μὲν οὖν τὴν <20ἐπιθυμίαν>20 ὑπάγεται τὰ τοιαῦτα· 
13640   2.7.11.14 : ὀργὴ καὶ τὰ εἴδη αὐτῆς, (θυμὸς καὶ χόλος καὶ μῆνις καὶ
13641   2.7.11.15 : κότος καὶ πικρίαι καὶ τὰ τοιαῦτα,) ἔρωτες σφοδροὶ καὶ
13642   2.7.11.16 : πόθοι καὶ ἵμεροι καὶ φιληδονίαι καὶ φιλοπλουτίαι καὶ
13643   2.7.11.17 : φιλοδοξίαι καὶ τὰ ὅμοια· ὑπὸ δὲ τὴν <20ἡδονὴν>20 ἐπιχαιρε–
13644   2.7.11.18 : κακίαι καὶ ἀσμενισμοὶ καὶ γοητεῖαι καὶ τὰ ὅμοια· ὑπὸ
13645   2.7.11.19 : δὲ τὸν <20φόβον>20 ὄκνοι καὶ ἀγωνίαι καὶ ἔκπληξις καὶ αἰσ–
13646   2.7.11.20 : χύναι καὶ θόρυβοι καὶ δεισιδαιμονίαι καὶ δέος καὶ δείματα·
13647   2.7.11.21 : ὑπὸ δὲ τὴν <20λύπην>20 φθόνος, ζῆλος, ζηλοτυπία, ἔλεος,
13648   2.7.11.22 : πένθος, ἄχθος, ἄχος, ἀνία, ὀδύνη, ἄση.
13649   2.7.12.1 : <20Ὀργὴ>20 μὲν οὖν ἐστιν ἐπιθυμία τιμωρήσασθαι
13650   2.7.12.2 : τὸν δοκοῦντα ἠδικηκέναι παρὰ τὸ προσῆκον· <20θυμὸς>20 δὲ
13651   2.7.12.3 : ὀργὴ ἐναρχομένη· <20χόλος>20 δὲ ὀργὴ διοιδοῦσα· <20μῆνις>20 δὲ
13652   2.7.12.4 : ὀργὴ εἰς παλαίωσιν ἀποτεθειμένη ἢ ἐναποκειμένη· <20κότος>20
13653   2.7.12.5 : δὲ ὀργὴ ἐπιτηροῦσα καιρὸν εἰς τιμωρίαν· <20πικρία>20 δὲ
13654   2.7.12.6 : ὀργὴ παραχρῆμα ἐκρηγνυμένη· <20ἔρως>20 δὲ ἐπιβολὴ φιλο–
13655   2.7.12.7 : ποιίας διὰ κάλλος ἐμφαινόμενον· <20πόθος>20 δὲ ἐπιθυμία
13656   2.7.12.8 : κατ´ ἔρωτα ἀπόντος· <20ἵμερος>20 δὲ ἐπιθυμία φίλου ἀπόν–
13657   2.7.12.9 : τος ὁμιλίας· <20φιληδονία>20 δὲ ἐπιθυμία ἡδονῶν· <20φιλο–
13658   2.7.12.10 : πλουτία>20 δὲ πλούτου· <20φιλοδοξία>20 δὲ δόξης.
13659   2.7.12.11 : <20Ἐπιχαιρεκακία>20 δὲ ἡδονὴ ἐπ´ ἀλλοτρίοις κακοῖς·
13660   2.7.12.12 : <20ἀσμενισμὸς>20 δὲ ἡδονὴ ἐπὶ ἀπροσδοκήτοις· <20γοητεία>20
13661   2.7.12.13 : δὲ ἡδονὴ δι´ ὄψεως κατὰ ἀπάτην. 
13662   2.7.12.14 : <20Ὄκνος>20 δὲ φόβος μελλούσης ἐνεργείας· <20ἀγωνία>20 δὲ
13663   2.7.12.15 : φόβος διαπτώσεως καὶ ἑτέρως φόβος ἥττης· <20ἔκπληξις>20
13664   2.7.12.16 : δὲ φόβος ἐξ ἀσυνήθους φαντασίας· <20αἰσχύνη>20 δὲ φόβος
13665   2.7.12.17 : ἀδοξίας· <20θόρυβος>20 δὲ φόβος μετὰ φωνῆς κατεπείγων· <20δει–
13666   2.7.12.18 : σιδαιμονία>20 δὲ φόβος θεῶν ἢ δαιμόνων· <20δέος>20 δὲ φό–
13667   2.7.12.19 : βος δεινοῦ· <20δεῖμα>20 δὲ φόβος ἐκ λόγου.
13668   2.7.12.20 : <20Φθόνος>20 δὲ λύπη ἐπ´ ἀλλοτρίοις ἀγαθοῖς· <20ζῆλος>20
13669   2.7.12.21 : δὲ λύπη ἐπὶ τῷ ἕτερον ἐπιτυγχάνειν ὧν αὐτὸς ἐπιθυμεῖ,
13670   2.7.12.22 : αὐτὸν δὲ μή· λέγεσθαι δὲ καὶ ἑτέρως ζῆλον, μακαρισμὸν
13671   2.7.12.23 : ἐνδεοῦς καὶ ἔτι ἄλλως μίμησιν ὡς ἂν κρείττονος· <20ζηλο–
13672   2.7.12.24 : τυπίαν>20 δὲ λύπην ἐπὶ τῷ 〈καὶ〉 ἕτερον ἐπιτυγχάνειν ὧν
13673   2.7.12.25 : αὐτὸς ἐπεθύμει· <20ἔλεον>20 δὲ λύπην ἐπὶ τῷ δοκοῦντι ἀνα–
13674   2.7.12.26 : ξίως κακοπαθεῖν· <20πένθος>20 δὲ λύπην ἐπὶ θανάτῳ ἀώρῳ·
13675   2.7.12.27 : <20ἄχθος>20 δὲ λύπην βαρύνουσαν· <20ἄχος>20 δὲ λύπην ἀφωνίαν
13676   2.7.12.28 : ἐμποιοῦσαν· <20ἀνίαν>20 δὲ λύπην κατὰ διαλογισμόν· <20ὀδύνην>20
13677   2.7.12.29 : δὲ λύπην εἰσδύνουσαν καὶ καθικνουμένην· <20ἄσην>20 δὲ λύπην
13678   2.7.12.30 : μετὰ ῥιπτασμοῦ.
13679   2.7.13.1 : Τούτων δὲ τῶν παθῶν τὰ μὲν ἐμφαίνειν τὸ ἐφ´
13680   2.7.13.2 : ᾧ γίγνεται, οἷον ἔλεον, φθόνον, ἐπιχαιρεκακίαν, αἰσχύνην·
13681   2.7.13.3 : τὰ δὲ τὴν ἰδιότητα τῆς κινήσεως, οἷον ὀδύνην, δεῖμα. 
13682   2.7.14.1 : <20Εὐεμπτωσίαν>20 δ´ εἶναι εὐκαταφορίαν εἰς πά–
13683   2.7.14.2 : θος, ὥς τι τῶν παρὰ φύσιν ἔργων, οἷον ἐπιλυπίαν, ὀργι–
13684   2.7.14.3 : λότητα, φθονερίαν, ἀκροχολίαν καὶ τὰ ὅμοια. Γίγνεσθαι
13685   2.7.14.4 : δὲ εὐεμπτωσίας καὶ εἰς ἄλλα ἔργα τῶν παρὰ φύσιν, οἷον
13686   2.7.14.5 : εἰς κλοπὰς καὶ μοιχείας καὶ ὕβρεις, καθ´ ἃς κλέπται τε
13687   2.7.14.6 : καὶ μοιχοὶ καὶ ὑβρισταὶ λέγονται. <20Νόσημα>20 δ´ εἶναι δό–
13688   2.7.14.7 : ξαν ἐπιθυμίας ἐρρυηκυῖαν εἰς ἕξιν καὶ ἐνεσκιρωμένην, καθ´
13689   2.7.14.8 : ἣν ὑπολαμβάνουσι τὰ μὴ αἱρετὰ σφόδρα αἱρετὰ εἶναι,
13690   2.7.14.9 : οἷον φιλογυνίαν, φιλοινίαν, φιλαργυρίαν· εἶναι δέ τινα
13691   2.7.14.10 : καὶ ἐναντία 〈τούτοις〉 τοῖς νοσήμασι κατὰ προσκοπὴν
13692   2.7.14.11 : γινόμενα, οἷον μισογυνίαν, μισοινίαν, μισανθρωπίαν. Τὰ
13693   2.7.14.12 : δὲ νοσήματα μετ´ ἀσθενείας συμβαίνοντα <20ἀρρωστή–
13694   2.7.14.13 : ματα>20 καλεῖσθαι.
13695   2.7.11a.1 : <20Κατόρθωμα>20 δ´ εἶναι λέγουσι καθῆκον πάντας
13696   2.7.11a.2 : ἐπέχον τοὺς ἀριθμούς, ἢ καθάπερ προείπομεν (p. 85, 19),
13697   2.7.11a.3 : τέλειον καθῆκον· <20ἁμάρτημά>20 τε τὸ παρὰ τὸν ὀρθὸν
13698   2.7.11a.4 : λόγον πραττόμενον, ἢ ἐν ᾧ παραλέλειπταί τι καθῆκον
13699   2.7.11a.5 : ὑπὸ λογικοῦ ζῴου.
13700   2.7.12.1 : Τά τε <20ἀγαθὰ>20 πάντα τῶν <20σπουδαίων>20 εἶναι
13701   2.7.12.2 : 〈<20κοινὰ>20〉 λέγουσι, καθ´ ὃ καὶ τὸν ὠφελοῦντά τινα τῶν 
13702   2.7.12.3 : πλησίον καὶ ἑαυτὸν ὠφελεῖν. Τήν τε <20ὁμόνοιαν>20 ἐπιστή–
13703   2.7.12.4 : μην εἶναι κοινῶν ἀγαθῶν, δι´ ὃ καὶ τοὺς <20σπουδαίους>20
13704   2.7.12.5 : πάντας <20ὁμονοεῖν>20 ἀλλήλοις διὰ τὸ συμφωνεῖν ἐν τοῖς
13705   2.7.12.6 : κατὰ τὸν βίον· τοὺς δὲ φαύλους διαφωνοῦντας πρὸς ἀλ–
13706   2.7.12.7 : λήλους ἐχθροὺς εἶναι καὶ κακοποιητικοὺς ἀλλήλων καὶ
13707   2.7.12.8 : πολεμίους.
13708   2.7.12.9 : Τό τε <20δίκαιόν>20 φασι φύσει εἶναι καὶ μὴ θέσει.
13709   2.7.12.10 : Ἑπόμενον δὲ τούτοις ὑπάρχειν καὶ τὸ <20πολιτεύεσθαι
13710   2.7.12.11 : τὸν σοφὸν>20 καὶ μάλιστ´ ἐν ταῖς τοιαύταις πολιτείαις
13711   2.7.12.12 : ταῖς ἐμφαινούσαις τινὰ προκοπὴν πρὸς τὰς τελείας πολι–
13712   2.7.12.13 : τείας· καὶ τὸ <20νομοθετεῖν>20 δὲ καὶ τὸ <20παιδεύειν>20 ἀν–
13713   2.7.12.14 : θρώπους, ἔτι δὲ <20συγγράφειν>20 τὰ δυνάμενα ὠφελεῖν τοὺς
13714   2.7.12.15 : ἐντυγχάνοντας τοῖς γράμμασιν οἰκεῖον εἶναι τοῖς <20σπου–
13715   2.7.12.16 : δαίοις>20 καὶ τὸ συγκαταβαίνειν καὶ εἰς <20γάμον>20 καὶ εἰς
13716   2.7.12.17 : <20τεκνογονίαν>20 καὶ αὑτοῦ χάριν καὶ τῆς πατρίδος καὶ
13717   2.7.11b.18 : <20ὑπομένειν περὶ ταύτης,>20 ἐὰν ᾖ μετρία, καὶ πόνους
13718   2.7.11b.19 : καὶ θάνατον. Παρακεῖσθαι δὲ τούτοις <20φαῦλα,>20 τό τε
13719   2.7.11b.20 : δημοκοπεῖν καὶ τὸ σοφιστεύειν καὶ τὸ συγγράφειν ἐπι–
13720   2.7.11b.21 : βλαβῆ τοῖς ἐντυγχάνουσιν, ἅπερ εἰς σπουδαίους οὐκ ἂν
13721   2.7.11b.22 : πέσοι.
13722   2.7.12.1 : Τριχῶς δὲ λεγομένης τῆς <20φιλίας,>20 καθ´ <20ἕνα>20
13723   2.7.12.2 : μὲν <20τρόπον>20 τῆς κοινῆς ἕνεκ´ ὠφελείας, καθ´ ἣν φίλοι
13724   2.7.12.3 : εἶναι λέγονται, ταύτην μὲν οὔ φασι τῶν ἀγαθῶν εἶναι,
13725   2.7.12.4 : διὰ τὸ μηδὲν ἐκ διεστηκότων ἀγαθὸν εἶναι κατ´ αὐτούς·
13726   2.7.12.5 : τὴν δὲ <20κατὰ τὸ δεύτερον>20 σημαινόμενον λεγομένην φι–
13727   2.7.12.6 : λίαν, κατάσχεσιν οὖσαν φιλικὴν πρὸς τῶν πέλας, τῶν
13728   2.7.12.7 : ἐκτὸς λέγουσιν ἀγαθῶν· <20τὴν δὲ>20 περὶ αὐτὸν φιλίαν, καθ´ 
13729   2.7.12.8 : ἣν φίλος ἐστὶ τῶν πέλας, τῶν περὶ ψυχὴν ἀποφαίνουσιν
13730   2.7.12.9 : ἀγαθῶν.
13731   2.7.13.1 : Εἶναι δὲ καὶ θάτερον τρόπον <20κοινὰ τὰ ἀγαθά.>20
13732   2.7.13.2 : Πάντα γὰρ τὸν ὁντινοῦν ὠφελοῦντα ἴσην ὠφέλειαν ἀπο–
13733   2.7.13.3 : λαμβάνειν νομίζουσι παρ´ αὐτὸ τοῦτο, μηδένα δὲ φαῦλον
13734   2.7.13.4 : μήτε ὠφελεῖσθαι μήτε ὠφελεῖν. Εἶναι γὰρ τὸ ὠφελεῖν
13735   2.7.13.5 : ἴσχειν κατ´ ἀρετὴν καὶ τὸ ὠφελεῖσθαι κινεῖσθαι κατ´
13736   2.7.13.6 : ἀρετήν.
13737   2.7.13.7 : <20Οἰκονομικὸν>20 δ´ εἶναι μόνον λέγουσι τὸν σπου–
13738   2.7.13.8 : δαῖον καὶ ἀγαθὸν <20οἰκονόμον,>20 ἔτι δὲ <20χρηματιστικόν.>20
13739   2.7.13.9 : Τὴν μὲν γὰρ <20οἰκονομικὴν>20 εἶναι θεωρητικὴν ἕξιν καὶ
13740   2.7.13.10 : πρακτικὴν τῶν οἴκῳ συμφερόντων· τὴν δ´ <20οἰκονομίαν>20
13741   2.7.13.11 : διάταξιν περὶ ἀναλωμάτων καὶ ἔργων καὶ κτήσεως ἐπι–
13742   2.7.13.12 : μέλειαν καὶ τῶν κατ´ ἀγρὸν ἐργαζομένων· τὴν δὲ <20χρη–
13743   2.7.13.13 : ματιστικὴν>20 ἐμπειρίαν περιποιήσεως χρημάτων ἀφ´
13744   2.7.13.14 : ὧν δέον καὶ ἕξιν ὁμολογουμένως ἀναστρέφεσθαι ποιοῦσαν
13745   2.7.13.15 : ἐν συναγωγῇ χρημάτων καὶ τηρήσει καὶ ἀναλώσει πρὸς
13746   2.7.13.16 : εὐπορίαν· τὸ δὲ χρηματίζεσθαί τινες μὲν μέσον εἶπον
13747   2.7.13.17 : εἶναι, τινὲς δὲ ἀστεῖον. <20Φαῦλον>20 δὲ μηδένα προστάτην
13748   2.7.13.18 : ἀγαθὸν οἴκου γίνεσθαι, μηδὲ δύνασθαι οἰκίαν εὖ οἰκονου–
13749   2.7.13.19 : μένην παρασχεῖν. Μόνον δὲ τὸν <20σπουδαῖον>20 ἄνδρα χρη–
13750   2.7.13.20 : ματιστικὸν εἶναι, γινώσκοντα ἀφ´ ὧν χρηματιστέον καὶ
13751   2.7.13.21 : πότε καὶ πῶς καὶ μέχρι πότε.
13752   2.7.13.22 : Φασὶ 〈δὲ〉 <20μηδὲ συγγνώμην ἔχειν>20 〈μηδενὶ τὸν
13753   2.7.13.23 : νοῦν ἔχοντα· τοῦ γὰρ αὐτοῦ συγγνώμην τε ἔχειν〉 καὶ νο– 
13754   2.7.13.24 : μίζειν τὸν ἡμαρτηκότα μὴ παρ´ αὑτὸν ἡμαρτηκέναι, πάν–
13755   2.7.13.25 : των ἁμαρτανόντων παρὰ τὴν ἰδίαν κακίαν· διὸ καὶ δεόν–
13756   2.7.13.26 : τως λέγεσθαι τὸ μηδὲ συγγνώμην ἔχειν τοῖς ἁμαρτάνουσιν.
13757   2.7.13.27 : Οὐκ ἐπιεικῆ δέ φασιν εἶναι τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα, τὸν γὰρ
13758   2.7.13.28 : ἐπιεικῆ παραιτητικὸν εἶναι τῆς κατ´ ἀξίαν κολάσεως καὶ
13759   2.7.13.29 : τοῦ αὐτοῦ εἶναι ἐπιεικῆ τε εἶναι καὶ ὑπολαμβάνειν τὰς
13760   2.7.13.30 : ἐκ τοῦ νόμου τεταγμένας κολάσεις τοῖς ἀδικοῦσι σκληρο–
13761   2.7.13.31 : τέρας εἶναι καὶ τὸ ἡγεῖσθαι παρὰ τὴν ἀξίαν ἀπονέμειν
13762   2.7.13.32 : τὰς κολάσεις τὸν νομοθέτην.
13763   2.7.13.33 : Τόν τε <20νόμον>20 σπουδαῖον εἶναί φασι, λόγον ὀρθὸν
13764   2.7.13.34 : ὄντα προστακτικὸν μὲν ὧν ποιητέον, ἀπαγορευτικὸν δὲ
13765   2.7.13.35 : ὧν οὐ ποιητέον. Τοῦ δὲ νόμου ἀστείου ὄντος καὶ ὁ νό–
13766   2.7.13.36 : μιμος ἀστεῖος ἂν 〈εἴη〉· <20νόμιμον>20 μὲν γὰρ εἶναι ἄνδρα καὶ
13767   2.7.13.37 : ἀκολουθητικὸν τῷ νόμῳ καὶ πρακτικὸν τῶν ὑπ´ αὐτοῦ
13768   2.7.13.38 : προσταττομένων· <20νομικὸν>20 δὲ τὸν ἐξηγητικὸν τοῦ νόμου.
13769   2.7.13.39 : Μηδένα δὲ τῶν <20φαύλων>20 μήτε νόμιμον εἶναι μήτε νο–
13770   2.7.13.40 : μικόν.
13771   2.7.14.1 : Ἔτι δὲ τῶν ἐνεργημάτων φασὶ τὰ μὲν εἶναι <20κα–
13772   2.7.14.2 : τορθώματα,>20 τὰ δὲ <20ἁμαρτήματα,>20 τὰ δ´ <20οὐδέτερα.
13773   2.7.14.3 : Κατορθώματα>20 μὲν τὰ τοιαῦτα· φρονεῖν, σωφρονεῖν,
13774   2.7.14.4 : δικαιοπραγεῖν, χαίρειν, εὐεργετεῖν, εὐφραίνεσθαι, φρονίμως
13775   2.7.14.5 : περιπατεῖν, πάνθ´ ὅσα κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον πράττεται·
13776   2.7.14.6 : <20ἁμαρτήματα>20 δ´ εἶναι, τό τε ἀφραίνειν καὶ τὸ ἀκολα– 
13777   2.7.14.7 : σταίνειν καὶ τὸ ἀδικεῖν καὶ τὸ λυπεῖσθαι καὶ τὸ φοβεῖ–
13778   2.7.14.8 : σθαι καὶ τὸ κλέπτειν καὶ καθόλου ὅσα παρὰ τὸν ὀρθὸν
13779   2.7.14.9 : λόγον πράττεται· <20οὔτε>20 δὲ <20κατορθώματα οὔτε ἁμαρ–
13780   2.7.14.10 : τήματα>20 τὰ τοιαῦτα· λέγειν, ἐρωτᾶν, ἀποκρίνεσθαι, περι–
13781   2.7.14.11 : πατεῖν, ἀποδημεῖν καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια. Πάντα
13782   2.7.14.12 : δὲ τὰ <20κατορθώματα>20 δικαιοπραγήματα εἶναι καὶ εὐνο–
13783   2.7.14.13 : μήματα καὶ εὐτακτήματα καὶ εὐεπιτηδεύματα καὶ εὐτυχή–
13784   2.7.14.14 : ματα καὶ εὐδαιμονήματα καὶ εὐκαιρήματα καὶ εὐσχημονή–
13785   2.7.14.15 : ματα· οὐκ ἔτι μέντοι γε φρονιμεύματα, ἀλλὰ μόνα τὰ ἀπὸ
13786   2.7.14.16 : φρονήσεως καὶ ὁμοίως ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν, εἰ καὶ μὴ
13787   2.7.14.17 : ὠνόμασται, οἷον σωφρονήματα μὲν τὰ ἀπὸ σωφροσύνης,
13788   2.7.14.18 : δικαιώματα δὲ τὰ ἀπὸ δικαιοσύνης. Τὰ δὲ <20ἁμαρτή–
13789   2.7.14.19 : ματα>20 ἐκ τῶν ἀντικειμένων ἀδικοπραγήματα καὶ ἀνομή–
13790   2.7.14.20 : ματα καὶ ἀτακτήματα.
13791   2.7.15.1 : Διαφέρειν δὲ λέγουσιν, ὥσπερ <20αἱρετὸν>20 καὶ <20αἱρε–
13792   2.7.15.2 : τέον,>20 οὕτω καὶ <20ὀρεκτὸν>20 καὶ <20ὀρεκτέον>20 καὶ <20βουλη–
13793   2.7.15.3 : τὸν>20 καὶ <20βουλητέον>20 καὶ ἀποδεκτὸν καὶ ἀποδεκτέον.
13794   2.7.15.4 : Αἱρετὰ μὲν γὰρ εἶναι καὶ βουλητὰ καὶ ὀρεκτὰ 〈καὶ ἀπο–
13795   2.7.15.5 : δεκτὰ τἀγαθά· τὰ δ´ ὠφελήματα αἱρετέα καὶ βουλητέα καὶ
13796   2.7.15.6 : ὀρεκτέα〉 καὶ ἀποδεκτέα, κατηγορήματα ὄντα, παρακείμενα
13797   2.7.15.7 : δ´ ἀγαθοῖς. Αἱρεῖσθαι μὲν γὰρ ἡμᾶς τὰ αἱρετέα καὶ
13798   2.7.15.8 : βούλεσθαι τὰ βουλητέα καὶ ὀρέγεσθαι τὰ ὀρεκτέα. Κατη–
13799   2.7.15.9 : γορημάτων γὰρ αἵ τε αἱρέσεις καὶ ὀρέξεις καὶ βουλήσεις 
13800   2.7.15.10 : γίνονται, ὥσπερ καὶ αἱ ὁρμαί· ἔχειν μέντοι αἱρούμεθα
13801   2.7.15.11 : καὶ βουλόμεθα καὶ ὁμοίως ὀρεγόμεθα τἀγαθά, διὸ καὶ
13802   2.7.15.12 : αἱρετὰ καὶ βουλητὰ καὶ ὀρεκτὰ τἀγαθά ἐστι. Τὴν γὰρ
13803   2.7.15.13 : φρόνησιν αἱρούμεθα ἔχειν καὶ τὴν σωφροσύνην, οὐ μὰ
13804   2.7.15.14 : Δία τὸ φρονεῖν καὶ σωφρονεῖν, ἀσώματα ὄντα καὶ κατη–
13805   2.7.15.15 : γορήματα.
13806   2.7.15.16 : Λέγουσι δὲ ὁμοίως καὶ τἀγαθὰ πάντα εἶναι <20ὑπο–
13807   2.7.15.17 : μενετὰ>20 καὶ <20ἐμμενετὰ>20 καὶ ἀνάλογον ἐπὶ τῶν ἄλλων
13808   2.7.15.18 : ἀρετῶν, εἰ καὶ μὴ κατωνόμασται· τὰ δὲ ὠφελήματα πάντα
13809   2.7.15.19 : <20ὑπομενετέα>20 καὶ <20ἐμμενετέα>20 καὶ τὰ ὅμοια. Ὡσαύτως
13810   2.7.15.20 : δὲ διαφέρειν ὑπολαμβάνουσι καὶ τὰ <20εὐλαβητὰ>20 καὶ τὰ
13811   2.7.15.21 : <20εὐλαβητέα>20 καὶ <20ἀνυπομενετὰ>20 καὶ <20ἀνυπομενετέα.>20
13812   2.7.15.22 : Τῶν δ´ ἄλλων τῶν κατὰ τὰς κακίας ὁ αὐτὸς λόγος.
13813   2.7.16.1 : Πάντα δὲ τὸν καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα <20τέλειον>20
13814   2.7.16.2 : εἶναι λέγουσι διὰ τὸ μηδεμιᾶς ἀπολείπεσθαι ἀρετῆς· τὸν
13815   2.7.16.3 : δὲ φαῦλον τοὐναντίον <20ἀτελῆ>20 διὰ τὸ μηδεμιᾶς μετέχειν
13816   2.7.16.4 : ἀρετῆς. Δι´ ὃ καὶ πάντως <20εὐδαιμονεῖν>20 ἀεὶ τῶν ἀν–
13817   2.7.16.5 : θρώπων τοὺς ἀγαθούς, τοὺς δὲ φαύλους <20κακοδαιμο–
13818   2.7.16.6 : νεῖν.>20 καὶ 〈ἐκείνων〉 τὴν εὐδαιμονίαν μὴ διαφέρειν τῆς
13819   2.7.16.7 : θείας εὐδαιμονίας, μηδὲ τὴν ἀμεριαίαν ὁ Χρύσιππός
13820   2.7.16.8 : φησι διαφέρειν τῆς τοῦ Διὸς εὐδαιμονίας, 〈καὶ〉 κατὰ 
13821   2.7.16.9 : μηδὲν αἱρετωτέραν εἶναι μήτε καλλίω μήτε σεμνοτέραν
13822   2.7.16.10 : τὴν τοῦ Διὸς εὐδαιμονίαν τῆς τῶν σοφῶν ἀνδρῶν.
13823   2.7.16.11 : Ἀρέσκει γὰρ τῷ τε Ζήνωνι καὶ τοῖς ἀπ´ αὐτοῦ Στωι–
13824   2.7.16.12 : κοῖς φιλοσόφοις δύο γένη τῶν ἀνθρώπων εἶναι, τὸ μὲν
13825   2.7.16.13 : τῶν <20σπουδαίων,>20 τὸ δὲ τῶν <20φαύλων·>20 καὶ τὸ μὲν τῶν
13826   2.7.16.14 : <20σπουδαίων>20 διὰ παντὸς τοῦ βίου χρῆσθαι ταῖς ἀρεταῖς,
13827   2.7.16.15 : τὸ δὲ τῶν <20φαύλων>20 ταῖς κακίαις· ὅθεν <20τὸ μὲν>20 ἀεὶ κα–
13828   2.7.16.16 : τορθοῦν ἐν ἅπασιν οἷς προστίθεται, <20τὸ δὲ>20 ἁμαρτάνειν.
13829   2.7.16.17 : Καὶ τὸν μὲν <20σπουδαῖον>20 ταῖς περὶ τὸν βίον ἐμπειρίαις
13830   2.7.16.18 : χρώμενον ἐν τοῖς πραττομένοις ὑπ´ αὐτοῦ πάντ´ εὖ ποι–
13831   2.7.16.19 : εῖν, καθάπερ φρονίμως καὶ σωφρόνως καὶ κατὰ τὰς ἄλλας
13832   2.7.16.20 : ἀρετάς· τὸν δὲ <20φαῦλον>20 κατὰ τοὐναντίον κακῶς. Καὶ
13833   2.7.16.21 : τὸν μὲν <20σπουδαῖον>20 μέγαν εἶναι καὶ ἁδρὸν καὶ ὑψηλὸν
13834   2.7.16.22 : καὶ ἰσχυρόν. Μέγαν μέν, ὅτι δύναται ἐφικνεῖσθαι τῶν
13835   2.7.16.23 : κατὰ προαίρεσιν ὄντων αὐτῷ καὶ προκειμένων· ἁδρὸν δέ,
13836   2.7.16.24 : ὅτι ἐστὶν ηὐξημένος πάντοθεν· ὑψηλὸν δ´, ὅτι μετείληφε
13837   2.7.16.25 : τοῦ ἐπιβάλλοντος ὕψους ἀνδρὶ γενναίῳ καὶ σοφῷ· καὶ
13838   2.7.16.26 : ἰσχυρὸν δ´, ὅτι τὴν ἐπιβάλλουσαν ἰσχὺν περιπεποίηται,
13839   2.7.16.27 : ἀήττητος ὢν καὶ ἀκαταγώνιστος. Παρ´ ὃ καὶ οὔτε ἀναγ–
13840   2.7.16.28 : κάζεται ὑπό τινος οὔτε ἀναγκάζει τινά, οὔτε κωλύεται
13841   2.7.16.29 : οὔτε κωλύει, οὔτε βιάζεται ὑπό τινος οὔτ´ αὐτὸς βιάζει
13842   2.7.16.30 : τινά, οὔτε δεσπόζει οὔτε δεσπόζεται, οὔτε κακοποιεῖ τινα
13843   2.7.16.31 : οὔτ´ αὐτὸς κακοποιεῖται, οὔτε κακοῖς περιπίπτει 〈οὔτ´
13844   2.7.16.32 : ἄλλον ποιεῖ κακοῖς περιπίπτειν〉, οὔτ´ ἐξαπατᾶται οὔτε 
13845   2.7.16.33 : ἐξαπατᾷ ἄλλον, οὔτε διαψεύδεται οὔτε ἀγνοεῖ οὔτε λαν–
13846   2.7.11g.34 : θάνει ἑαυτὸν οὔτε καθόλου ψεῦδος ὑπολαμβάνει· εὐδαί–
13847   2.7.11g.35 : μων δ´ ἐστὶ μάλιστα καὶ εὐτυχὴς καὶ μακάριος καὶ ὄλβιος
13848   2.7.11g.36 : καὶ εὐσεβὴς καὶ θεοφιλὴς καὶ ἀξιωματικός, βασιλικός τε
13849   2.7.11g.37 : καὶ στρατηγικὸς καὶ πολιτικὸς καὶ οἰκονομικὸς καὶ χρημα–
13850   2.7.11g.38 : τιστικός. Τοὺς δὲ <20φαύλους>20 ἅπαντα τούτοις ἐναντία ἔχειν.
13851   2.7.11g.39 : Καθόλου δὲ τοῖς μὲν <20σπουδαίοις>20 πάντα τἀγαθὰ
13852   2.7.11g.40 : ὑπάρχειν, τοῖς δὲ <20φαύλοις>20 πάντα τὰ κακά. Οὐ νομι–
13853   2.7.11g.41 : στέον δὲ λέγειν αὐτοὺς οὕτως, ὡς εἴ τινά ἐστιν ἀγαθά,
13854   2.7.11g.42 : ἐκεῖνα ὑπάρχει τοῖς σπουδαίοις, ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
13855   2.7.11g.43 : κακῶν· ἀλλά τοι τοὺς μὲν τοσαῦτα ἔχειν ἀγαθὰ ὥστε μη–
13856   2.7.11g.44 : δὲν ἐλλείπειν εἰς τὸ τέλειον αὐτοῖς εἶναι τὸν βίον 〈καὶ
13857   2.7.11g.45 : εὐδαίμονα〉, τοὺς δὲ τοσαῦτα κακά, ὥστε τὸν βίον ἀτελῆ
13858   2.7.11g.46 : εἶναι καὶ κακοδαίμονα.
13859   2.7.12.1 : Τὴν δ´ <20ἀρετὴν>20 πολλοῖς ὀνόμασι προσαγορεύ–
13860   2.7.12.2 : ουσιν. <20Ἀγαθόν>20 τε γὰρ λέγουσιν αὐτήν, ὅτι ἄγει ἡμᾶς
13861   2.7.12.3 : ἐπὶ τὸν ὀρθὸν βίον· καὶ <20ἀρεστόν,>20 ὅτι δοκιμαστόν ἐστιν
13862   2.7.12.4 : ἀνυπόπτως· καὶ <20πολλοῦ ἄξιον,>20 〈ὅτι〉 ἀνυπέρβλητον
13863   2.7.12.5 : ἔχει τὴν ἀξίαν· καὶ <20σπουδαῖον,>20 ἄξιον γὰρ εἶναι πολλῆς
13864   2.7.12.6 : σπουδῆς· καὶ <20ἐπαινετόν,>20 εὐλόγως γὰρ ἄν τις αὐτὴν
13865   2.7.12.7 : ἐπαινοίη· καὶ <20καλόν,>20 ὅτι πρὸς ἑαυτὴν καλεῖν πέφυκε τοὺς
13866   2.7.12.8 : ὀρεγομένους αὐτῆς· καὶ <20συμφέρον,>20 φέρειν γὰρ τοιαῦτα
13867   2.7.12.9 : ἃ συντείνει πρὸς τὸ εὖ ζῆν· καὶ <20χρήσιμον,>20 ὅτι ἐν τῇ
13868   2.7.12.10 : χρείᾳ ὠφέλιμόν ἐστι· καὶ <20αἱρετόν,>20 συμβαίνειν γὰρ ἀπ´
13869   2.7.12.11 : αὐτῆς ἃ εὐλόγως ἔστιν αἱρεῖσθαι· καὶ <20ἀναγκαῖον,>20 ὅτι
13870   2.7.12.12 : παροῦσά τε ὠφελεῖ καὶ μὴ παρούσης οὐκ ἔστιν ὠφελεῖ–
13871   2.7.12.13 : σθαι· καὶ <20λυσιτελές,>20 τὰς γὰρ ἀπ´ αὐτῆς ὠφελείας
13872   2.7.12.14 : κρείττους εἶναι τῆς πραγματείας τῆς εἰς ταύτας συντει– 
13873   2.7.12.15 : νούσης· καὶ <20αὔταρκες,>20 ἐξαρκεῖν γὰρ τῷ ἔχοντι· καὶ
13874   2.7.12.16 : <20ἀνενδεές,>20 ὅτι ἐνδείας ἀπαλλάττει πάσης· καὶ <20ἀπο–
13875   2.7.12.17 : χρῶν>20 διὰ τὸ ἐν τῇ χρήσει ἱκανὸν εἶναι καὶ διατείνειν
13876   2.7.12.18 : εἰς πᾶσαν τὴν κατὰ τὸν βίον χρείαν.
13877   2.7.13.1 : Τῶν τε <20ἀγαθῶν>20 μηδενὸς μετέχειν τοὺς <20φαύ–
13878   2.7.13.2 : λους,>20 ἐπειδὴ τὸ ἀγαθὸν ἀρετή ἐστιν ἢ τὸ μετέχον ἀρε–
13879   2.7.13.3 : τῆς· τά τε παρακείμενα τοῖς ἀγαθοῖς, ἅπερ ἐστὶν ὧν χρή,
13880   2.7.13.4 : <20ὠφελήματα>20 ὄντα, μόνοις τοῖς <20σπουδαίοις>20 συμβαί–
13881   2.7.13.5 : νειν· καθάπερ καὶ τὰ παρακείμενα τοῖς <20κακοῖς,>20 ἅπερ
13882   2.7.13.6 : ἐστὶν ὧν οὐ χρή, μόνοις τοῖς κακοῖς· <20βλάμματα>20 γὰρ
13883   2.7.13.7 : εἶναι, καὶ διὰ τοῦτο τοὺς μὲν ἀγαθοὺς ἀβλαβεῖς πάντας
13884   2.7.13.8 : εἶναι κατ´ ἀμφότερα, οὔτε βλάπτειν οἵους τε ὄντας οὔτε
13885   2.7.13.9 : βλάπτεσθαι, τοὺς δὲ φαύλους κατὰ τοὐναντίον.
13886   2.7.13.10 : Τὸν δὲ κατ´ ἀλήθειαν <20πλοῦτον>20 ἀγαθὸν εἶναι λέ–
13887   2.7.13.11 : γουσι, καὶ τὴν κατ´ ἀλήθειαν πενίαν κακόν. Καὶ τὴν
13888   2.7.13.12 : μὲν κατ´ ἀλήθειαν <20ἐλευθερίαν>20 ἀγαθόν, τὴν δὲ κατ´
13889   2.7.13.13 : ἀλήθειαν δουλείαν κακόν. Δι´ ὃ δὴ καὶ τὸν <20σπουδαῖον>20
13890   2.7.13.14 : εἶναι μόνον <20πλούσιον καὶ ἐλεύθερον,>20 τὸν δὲ φαῦλον
13891   2.7.13.15 : τοὐναντίον πένητα, τῶν εἰς τὸ πλουτεῖν ἀφορμῶν ὑστε–
13892   2.7.13.16 : ρημένον καὶ δοῦλον διὰ τὴν ὑποπτωτικὴν ἐν αὐτῷ διάθεσιν.
13893   2.7.13.17 : Τὰ δ´ <20ἀγαθὰ πάντα κοινὰ>20 εἶναι τῶν <20σπου–
13894   2.7.13.18 : δαίων,>20 τῶν δὲ φαύλων τὰ κακά. Δι´ ὃ καὶ τὸν ὠφε–
13895   2.7.13.19 : λοῦντά τινα καὶ αὐτὸν ὠφελεῖσθαι, τὸν δὲ βλάπτοντα καὶ
13896   2.7.13.20 : ἑαυτὸν βλάπτειν. Πάντας δὲ τοὺς σπουδαίους ὠφελεῖν
13897   2.7.13.21 : ἀλλήλους, οὔτε φίλους ὄντας ἀλλήλων πάντως οὔτε εὔνους
13898   2.7.13.22 : 〈οὔτε〉 εὐδοκίμους οὔτε ἀποδεχομένους παρὰ τὸ μήτε
13899   2.7.13.23 : καταλαμβάνεσθαι μήτ´ ἐν ταὐτῷ κατοικεῖν τόπῳ, εὐνοη– 
13900   2.7.13.24 : τικῶς μέντοι γε πρὸς ἀλλήλους διακεῖσθαι καὶ φιλικῶς
13901   2.7.13.25 : καὶ δοκιμαστικῶς καὶ ἀποδεκτικῶς· τοὺς δὲ <20ἄφρονας>20 ἐν
13902   2.7.13.26 : τοῖς ἐναντίοις τούτων ὑπάρχειν.
13903   2.7.13.27 : Τοῦ δὲ νόμου ὄντος σπουδαίου, καθάπερ εἴπομεν
13904   2.7.13.28 : (p. 96, 10–12), ἐπειδὴ λόγος ὀρθός ἐστι προστακτικὸς
13905   2.7.13.29 : μὲν ὧν ποιητέον, ἀπαγορευτικὸς δὲ ὧν οὐ ποιητέον, μόνον
13906   2.7.13.30 : τὸν σοφὸν εἶναι λέγουσι <20νόμιμον,>20 πρακτικὸν ὄντα τῶν
13907   2.7.13.31 : ὑπὸ τοῦ νόμου προσταττομένων καὶ μόνον ἐξηγητικὸν
13908   2.7.13.32 : τούτου, δι´ ὃ καὶ <20νομικὸν>20 εἶναι· τοὺς δ´ <20ἠλιθίους>20
13909   2.7.13.33 : ἐναντίως ἔχειν.
13910   2.7.13.34 : <20Ἀστείοις>20 δ´ ἔτι καὶ <20τὴν ἀρχικὴν>20 κατανέμουσιν
13911   2.7.13.35 : <20ἐπιστασίαν>20 καὶ τὰ ταύτης εἴδη, βασιλείαν, στρατηγίαν,
13912   2.7.13.36 : ναυαρχίαν καὶ τὰς ταύταις παραπλησίους. Κατὰ τοῦτο
13913   2.7.13.37 : δὴ καὶ μόνος ὁ σπουδαῖος ἄρχει καὶ εἰ μὴ πάντως κατ´
13914   2.7.13.38 : ἐνέργειαν, κατὰ διάθεσιν δὲ καὶ πάντως. Καὶ πειθαρχι–
13915   2.7.13.39 : κὸς μόνος ὁ σπουδαῖός ἐστιν, ἀκολουθητικὸς ὢν ἄρχοντι.
13916   2.7.13.40 : Τῶν δ´ ἀφρόνων οὐδεὶς τοιοῦτος· οὔτε γὰρ ἄρχειν οὔτ´
13917   2.7.13.41 : ἄρχεσθαι οἷός 〈τ´〉 ἐστιν ὁ ἄφρων, αὐθάδης τις ὢν καὶ
13918   2.7.13.42 : ἀνάγωγος.
13919   2.7.13.43 : <20Πάντα>20 τε <20εὖ>20 ποιεῖ ὁ <20νοῦν ἔχων,>20 καὶ γὰρ φρονίμως
13920   2.7.13.44 : καὶ ἐγκρατῶς καὶ κοσμίως καὶ εὐτάκτως ταῖς περὶ τὸν
13921   2.7.13.45 : βίον ἐμπειρίαις χρώμενος συνεχῶς. ὁ δὲ <20φαῦλος,>20 ἄπει–
13922   2.7.13.46 : ρος ὢν τῆς ὀρθῆς χρήσεως, <20πάντα κακῶς>20 ποιεῖ καθ´
13923   2.7.13.47 : ἣν ἔχει διάθεσιν ἐνεργῶν, εὐμετάπτωτος ὢν καὶ παρ´
13924   2.7.13.48 : ἕκαστα μεταμελείᾳ συνεχόμενος. Εἶναι δὲ τὴν <20μεταμέλειαν>20
13925   2.7.13.49 : λύπην ἐπὶ πεπραγμένοις ὡς παρ´ αὑτοῦ ἡμαρτημένοις, 
13926   2.7.13.50 : κακοδαιμονικόν τι πάθος ψυχῆς καὶ στασιῶδες· ἐφ´ ὅσον
13927   2.7.13.51 : γὰρ ἄχθεται τοῖς συμβεβηκόσιν ὁ ἐν ταῖς μεταμελείαις
13928   2.7.13.52 : ὤν, ἐπὶ τοσοῦτον ἀγανακτεῖ πρὸς ἑαυτὸν ὡς αἴτιον γεγο–
13929   2.7.13.53 : νότα τούτων· δι´ ὃ καὶ <20ἄτιμον>20 εἶναι πάντα <20φαῦλον,>20
13930   2.7.13.54 : μήτε τιμῆς ἄξιον ὄντα μήτε τίμιον ὑπάρχοντα. Τὴν γὰρ
13931   2.7.13.55 : τιμὴν εἶναι γέρως ἀξίωσιν, τὸ δὲ γέρας ἆθλον ἀρετῆς
13932   2.7.13.56 : εὐεργετικῆς. Τὸ οὖν ἀρετῆς ἀμέτοχον ἄτιμον δικαίως
13933   2.7.13.57 : λέγεσθαι.
13934   2.7.13.58 : Λέγουσι δὲ καὶ <20φυγάδα>20 πάντα <20φαῦλον>20 εἶναι, καθ´
13935   2.7.13.59 : ὅσον στέρεται νόμου καὶ πολιτείας κατὰ φύσιν ἐπιβαλ–
13936   2.7.13.60 : λούσης. Τὸν γὰρ νόμον εἶναι, καθάπερ εἴπομεν (p. 96, 10),
13937   2.7.13.61 : σπουδαῖον, ὁμοίως δὲ καὶ τὴν <20πόλιν.>20 Ἱκανῶς δὲ καὶ
13938   2.7.13.62 : Κλεάνθης περὶ τὸ σπουδαῖον εἶναι τὴν πόλιν λόγον ἠρώ–
13939   2.7.13.63 : τησε τοιοῦτον· Πόλις μὲν 〈εἰ〉 ἔστιν οἰκητήριον κατασκεύ–
13940   2.7.13.64 : ασμα, εἰς ὃ καταφεύγοντας ἔστι δίκην δοῦναι καὶ λαβεῖν,
13941   2.7.13.65 : οὐκ ἀστεῖον δὴ πόλις ἐστίν; ἀλλὰ μὴν τοιοῦτόν ἐστιν ἡ
13942   2.7.13.66 : πόλις οἰκητήριον· ἀστεῖον ἄρ´ ἔστιν ἡ πόλις. Τριχῶς
13943   2.7.13.67 : δὲ λεγομένης τῆς <20πόλεως,>20 τῆς τε κατὰ τὸ οἰκητήριον
13944   2.7.13.68 : καὶ τῆς κατὰ τὸ σύστημα τῶν ἀνθρώπων καὶ τρίτον τῆς
13945   2.7.13.69 : κατ´ ἀμφότερα τούτων, κατὰ δύο σημαινόμενα λέγεσθαι
13946   2.7.13.70 : τὴν πόλιν ἀστείαν, κατά τε τὸ σύστημα τῶν ἀνθρώπων
13947   2.7.13.71 : καὶ κατὰ τὸ συναμφότερον διὰ 〈τὴν εἰς〉 τοὺς ἐνοικοῦντας
13948   2.7.13.72 : ἀναφοράν.
13949   2.7.11k.1 : Φασὶ δὲ καὶ <20ἄγροικον>20 εἶναι πάντα <20φαῦλον·>20 τὴν
13950   2.7.11k.2 : γὰρ ἀγροικίαν ἀπειρίαν εἶναι τῶν κατὰ πόλιν ἐθῶν καὶ 
13951   2.7.11k.3 : νόμων· ᾗ πάντα φαῦλον ἔνοχον ὑπάρχειν. εἶναι δὲ καὶ
13952   2.7.11k.4 : <20ἄγριον,>20 ἐναντιωτικὸν ὄντα τῇ κατὰ νόμον διεξαγωγῇ καὶ
13953   2.7.11k.5 : θηριώδη καὶ βλαπτικὸν ἄνθρωπον. Τὸν δ´ αὐτὸν τοῦτον
13954   2.7.11k.6 : καὶ <20ἀνήμερον>20 ὑπάρχειν καὶ <20τυραννικόν,>20 οὕτως δια–
13955   2.7.11k.7 : κείμενον ὥστε δεσποτικὰ ποιεῖν, ἔτι δὲ ὠμὰ καὶ βίαια καὶ
13956   2.7.11k.8 : παράνομα καιρῶν ἐπιλαβόμενον. Εἶναι δὲ καὶ <20ἀχάρι–
13957   2.7.11k.9 : στον,>20 οὔτε πρὸς ἀνταπόδοσιν χάριτος οἰκείως ἔχοντα
13958   2.7.11k.10 : οὔτε πρὸς μετάδοσιν διὰ τὸ μήτε κοινῶς τι ποιεῖν μήτε
13959   2.7.11k.11 : φιλικῶς μήτ´ ἀμελετήτως.
13960   2.7.11k.12 : Μηδὲ <20φιλόλογον>20 εἶναι τὸν <20φαῦλον>20 μηδὲ <20φιλή–
13961   2.7.11k.13 : κοον,>20 παρὰ τὸ μηδ´ ἀρχὴν παρεσκευάσθαι πρὸς τὴν τῶν
13962   2.7.11k.14 : ὀρθῶν λόγων παραδοχὴν διὰ τὴν ὑπείκουσαν ἐκ τῆς δια–
13963   2.7.11k.15 : στροφῆς ἀφροσύνην, παρὰ τὸ μήτε προτετράφθαι τινὰ
13964   2.7.11k.16 : τῶν φαύλων μήτε προτρέπειν πρὸς ἀρετήν· τὸν γὰρ προ–
13965   2.7.11k.17 : τετραμμένον ἢ προτρέποντα ἑτέρους ἕτοιμον εἶναι δεῖ
13966   2.7.11k.18 : πρὸς τὸ φιλοσοφεῖν, τὸν δ´ ἕτοιμον ἀνεμποδίστως ἔχειν,
13967   2.7.11k.19 : μηδένα 〈δὲ〉 τῶν ἀφρόνων εἶναι τοιοῦτον. Οὐ γὰρ τὸν
13968   2.7.11k.20 : προθύμως ἀκούοντα καὶ ὑπομνηματιζόμενον τὰ λεγόμενα
13969   2.7.11k.21 : ὑπὸ τῶν φιλοσόφων ἕτοιμον εἶναι πρὸς τὸ φιλοσοφεῖν,
13970   2.7.11k.22 : ἀλλὰ τὸν ἑτοίμως ἔχοντα πρὸς τὸ τὰ διὰ τῆς φιλοσοφίας
13971   2.7.11k.23 : παραγγελλόμενα μεταφέρειν ἐπὶ τὰ ἔργα καὶ κατ´ αὐτὰ
13972   2.7.11k.24 : βιοῦν. Οὐδένα δὲ τῶν φαύλων τοιοῦτον εἶναι, προκατει–
13973   2.7.11k.25 : λημμένον τοῖς τῆς κακίας δόγμασιν. Εἰ γὰρ προετέτραπτό
13974   2.7.11k.26 : τις τῶν φαύλων καὶ ἀπὸ τῆς κακίας ἂν ἐτέτραπτο. Οὐδεὶς
13975   2.7.11k.27 : δ´ ἔχων τὴν κακίαν πρὸς ἀρετὴν τέτραπται, ὡς οὐδὲ νοσῶν 
13976   2.7.11k.28 : πρὸς ὑγίειαν. Μόνον δὲ προτετράφθαι τὸν σοφὸν καὶ
13977   2.7.11k.29 : μόνον προτρέπειν δύνασθαι, τῶν δ´ ἀφρόνων μηδένα·
13978   2.7.11k.30 : κατὰ γὰρ 〈ἀρετῆς〉 παραγγέλματα βιοῦν μηδένα τῶν ἀφρό–
13979   2.7.11k.31 : νων. Μηδ´ εἶναι φιλόλογον, λογόφιλον δὲ μᾶλλον, μέχρι
13980   2.7.11k.32 : λαλιᾶς ἐπιπολαίου προβαίνοντα, μηκέτι δὲ καὶ τοῖς ἔργοις
13981   2.7.11k.33 : ἐκβεβαιούμενον τὸν τῆς ἀρετῆς λόγον.
13982   2.7.11k.34 : Μηδὲ γὰρ <20φιλόπονόν>20 τινα τῶν <20φαύλων>20 εἶναι·
13983   2.7.11k.35 : τὴν γὰρ φιλοπονίαν διάθεσιν ἐξεργαστικὴν εἶναι τῶν ἐπι–
13984   2.7.11k.36 : βαλλόντων ἀνυπόπτως διὰ πόνον, οὐδένα δὲ τῶν φαύλων
13985   2.7.11k.37 : ἀνυπόπτως ἔχειν πρὸς τὸν πόνον.
13986   2.7.11k.38 : Μηδὲ γὰρ τὴν κατ´ ἀξίαν ποιεῖσθαι <20δόσιν τῆς
13987   2.7.11k.39 : ἀρετῆς>20 τῶν <20φαύλων>20 τινά, σπουδαῖον μὲν γὰρ εἶναι
13988   2.7.11k.40 : τὴν δόσιν, ἐπιστήμην οὖσαν, καθ´ ἣν ἀξιόλογόν τι ἡγού–
13989   2.7.11k.41 : μεθα περιποιεῖσθαι. Τῶν δὲ σπουδαίων μηδὲν εἰς φαύ–
13990   2.7.11k.42 : λους πίπτειν, ὥστε μηδὲ τὴν ἀξίαν τῆς ἀρετῆς δόσιν ποι–
13991   2.7.11k.43 : εῖσθαί τινα τῶν φαύλων. Εἰ γὰρ τὴν κατ´ ἀξίαν τις
13992   2.7.11k.44 : ἐποιεῖτο δόσιν τῶν ἀφρόνων τῆς ἀρετῆς, ἐφ´ ὅσον ἐτίμα
13993   2.7.11k.45 : ταύτην, ἀπῳκονομεῖτο ἂν τὴν κακίαν. Πᾶς δέ τις ἄφρων
13994   2.7.11k.46 : σύνεστιν ἡδέως τῇ ἑαυτοῦ κακίᾳ. Σκοπεῖν γὰρ δεῖ μὴ
13995   2.7.11k.47 : τὸν ἐξώφορον αὐτῶν λόγον, φαῦλον ὄντα, ἀλλὰ τὸν τῶν
13996   2.7.11k.48 : πράξεων. Ἐκ τούτων γὰρ ἀπελέγχονται [καὶ] μὴ περὶ τὰ
13997   2.7.11k.49 : καλὰ καὶ σπουδαῖα παρωρμημένοι, ἀλλὰ περὶ τὰς ἀνδρα–
13998   2.7.11k.50 : ποδώδεις ἀμέτρους ἀπολαύσεις.
13999   2.7.11k.51 : Ἀρέσκει δὲ καὶ πᾶν ἁμάρτημα <20ἀσέβημα>20 εἶναι. Τὸ
14000   2.7.11k.52 : γὰρ παρὰ τὴν βούλησίν τι πράττεσθαι τοῦ θεοῦ, ἀσεβείας
14001   2.7.11k.53 : εἶναι τεκμήριον. Τῶν γὰρ θεῶν οἰκειουμένων μὲν τῇ
14002   2.7.11k.54 : ἀρετῇ καὶ τοῖς ταύτης ἔργοις, ἀλλοτριουμένων δὲ τῇ κακίᾳ 
14003   2.7.11k.55 : καὶ τοῖς ἀπὸ ταύτης συντελουμένοις, τοῦ δ´ ἁμαρτήματος
14004   2.7.11k.56 : ὄντος ἐνεργήματος κατὰ κακίαν, κατεφαίνετο πᾶν ἁμάρ–
14005   2.7.11k.57 : τημα ἀπαρεστὸν θεοῖς ὑπάρχον (τοῦτο δ´ ἐστὶν ἀσέβημα)·
14006   2.7.11k.58 : [καὶ] καθ´ ἕκαστον γὰρ ἁμάρτημα ὁ <20φαῦλος>20 ἀπαρεστόν
14007   2.7.11k.59 : τι ποιεῖ θεοῖς.
14008   2.7.11k.60 : Ἔτι δὲ ἐπεὶ πᾶς φαῦλος ὅσα ποιεῖ κατὰ κακίαν ποιεῖ,
14009   2.7.11k.61 : καθάπερ ὁ σπουδαῖος κατ´ ἀρετήν, καὶ ὁ <20μίαν>20 ἔχων <20κα–
14010   2.7.11k.62 : κίαν πάσας>20 ἔχει. Ἐν δὲ ταύταις ὁρᾶσθαι καὶ τὴν <20ἀσέ–
14011   2.7.11k.63 : βειαν,>20 οὐ τὴν τεταγμένην κατὰ τὴν ἐνέργειαν, ἀλλὰ τὴν
14012   2.7.11k.64 : τῇ εὐσεβείᾳ ἐναντίαν ἕξιν. Τὸ δὲ κατὰ ἀσέβειαν πεπραγ–
14013   2.7.11k.65 : μένον ἀσέβημα εἶναι, πᾶν 〈οὖν〉 ἁμάρτημα ἀσέβημα εἶναι.
14014   2.7.11k.66 : Ἔτι δ´ ἀρέσκει αὐτοῖς καὶ πάντ´ εἶναι τὸν <20ἄφρονα
14015   2.7.11k.67 : θεοῖς ἐχθρόν·>20 τὴν γὰρ ἔχθραν ἀσυμφωνίαν εἶναι 〈περὶ〉
14016   2.7.11k.68 : τῶν κατὰ τὸν βίον καὶ διχόνοιαν, ὥσπερ καὶ τὴν φιλίαν
14017   2.7.11k.69 : συμφωνίαν καὶ ὁμόνοιαν. Διαφωνοῦσι δ´ οἱ φαῦλοι πρὸς
14018   2.7.11k.70 : τοὺς θεοὺς περὶ τῶν κατὰ τὸν βίον, διόπερ πᾶς ἄφρων
14019   2.7.11k.71 : θεοῖς ἐχθρός ἐστιν. Ἔτι εἰ πάντες τοὺς ἐναντίους αὐτοῖς
14020   2.7.11k.72 : ἐχθροὺς εἶναι νομίζουσι, τῷ δὲ σπουδαίῳ ὁ φαῦλός ἐστιν
14021   2.7.11k.73 : ἐναντίος καὶ σπουδαῖός ἐστιν ὁ θεός, ὁ φαῦλος θεοῖς
14022   2.7.11k.74 : ἐστιν ἐχθρός.
14023   2.7.12.1 : <20Ἶσά>20 τε πάντα λέγουσιν εἶναι <20τὰ ἁμαρτήματα,>20
14024   2.7.12.2 : οὐκέτι δ´ ὅμοια. Καθάπερ γὰρ ἀπὸ μιᾶς τινος πηγῆς
14025   2.7.12.3 : τῆς κακίας φέρεσθαι πέφυκε, τῆς κρίσεως οὔσης ἐν πᾶσι
14026   2.7.12.4 : τοῖς ἁμαρτήμασι τῆς αὐτῆς· παρὰ δὲ τὴν ἔξωθεν αἰτίαν,
14027   2.7.12.5 : τῶν ἐφ´ οἷς αἱ κρίσεις ἀποτελοῦνται μέσων διαλλαττόν–
14028   2.7.12.6 : των, διάφορα κατὰ ποιότητα γίνεσθαι τὰ ἁμαρτήματα. 
14029   2.7.12.7 : Λάβοις δ´ ἂν εἰκόνα σαφῆ τοῦ δηλουμένου τῷδ´ ἐπιστή–
14030   2.7.12.8 : σας· πᾶν γὰρ τὸ ψεῦδος ἐπ´ ἴσης ψεῦδος συμβέβηκεν, οὐ
14031   2.7.12.9 : γὰρ εἶναι ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον διεψευσμένον· τὸ [τε] γὰρ
14032   2.7.12.10 : νύκτ´ 〈ἀεὶ〉 εἶναι ψεῦδός ἐστι, καθάπερ τὸ ἱπποκένταυρον
14033   2.7.12.11 : ζῆν· καὶ οὐ μᾶλλον εἰπεῖν ἔστι ψεῦδος εἶναι θάτερον
14034   2.7.12.12 : θατέρου· ἀλλ´ οὐχὶ τὸ ψευδὲς ἐπίσης ψευδές ἐστιν, οὐχὶ
14035   2.7.12.13 : δὲ καὶ οἱ διεψευσμένοι ἐπίσης εἰσὶ διεψευσμένοι. Καὶ
14036   2.7.12.14 : ἁμαρτάνειν δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον οὐκ ἔστι, πᾶσαν γὰρ
14037   2.7.12.15 : ἁμαρτίαν κατὰ διάψευσιν πράττεσθαι. Ἔτι οὐχὶ κατόρ–
14038   2.7.12.16 : θωμα μὲν μεῖζον καὶ ἔλαττον οὐ γίγνεσθαι, ἁμάρτημα δὲ
14039   2.7.12.17 : μεῖζον καὶ ἔλαττον γίγνεσθαι· πάντα γάρ ἐστι τέλεια, δι–
14040   2.7.12.18 : όπερ οὔτ´ ἐλλείπειν οὔθ´ ὑπερέχειν δύναιτ´ ἂν ἀλλήλων.
14041   2.7.12.19 : Ἶσα τοίνυν ἐστὶ πάντα τὰ ἁμαρτήματα.
14042   2.7.13.1 : Περὶ δὲ <20εὐφυοῦς,>20 ἔτι δὲ <20εὐγενοῦς>20 οἳ μὲν
14043   2.7.13.2 : τῶν ἐκ τῆς αἱρέσεως ἐπηνέχθησαν ἐπὶ τὸ λέγειν πάντα
14044   2.7.13.3 : <20σοφὸν>20 τοιοῦτον εἶναι, οἳ δ´ οὔ. Οἳ μὲν γὰρ οἴονται
14045   2.7.13.4 : οὐ μόνον εὐφυεῖς γίγνεσθαι πρὸς ἀρετὴν ἐκ φύσεως, ἀλλὰ
14046   2.7.13.5 : καί τινας ἐκ κατασκευῆς, καὶ τὸ ἐν ταῖς παροιμίαις λεγό–
14047   2.7.13.6 : μενον τοῦτο ἀπεδέξαντο (frg. trg. adesp. n. 227 N.)
14048   2.7.13.7 : μελέτη χρονισθεῖς´ εἰς φύσιν καθίσταται.
14049   2.7.13.8 : Τὸ δ´ ὅμοιον καὶ περὶ εὐγενείας ὑπέλαβον, ὥστε <20εὐφυΐαν>20 
14050   2.7.13.9 : μὲν εἶναι κοινῶς ἕξιν ἐκ φύσεως ἢ ἐκ κατασκευῆς οἰκείαν
14051   2.7.13.10 : πρὸς ἀρετήν, ἢ ἕξιν καθ´ ἣν εὐανάληπτοι ἀρετῆς εἰσί
14052   2.7.13.11 : τινες· τὴν δ´ <20εὐγένειαν>20 ἕξιν ἐκ γένους ἢ ἐκ κατασκευῆς
14053   2.7.13.12 : οἰκείαν πρὸς ἀρετήν.
14054   2.7.13.13 : Τὸν δὲ <20σπουδαῖον, ὁμιλητικὸν>20 ὄντα καὶ ἐπι–
14055   2.7.13.14 : δέξιον καὶ προτρεπτικὸν καὶ θηρευτικὸν διὰ τῆς ὁμιλίας
14056   2.7.13.15 : εἰς εὔνοιαν καὶ φιλίαν, ὡς δυνατὸν <20εὐάρμοστον>20 εἶναι
14057   2.7.13.16 : πρὸς πλῆθος ἀνθρώπων, παρ´ ὃ καὶ ἐπαφρόδιτον εἶναι
14058   2.7.13.17 : καὶ ἐπίχαριν καὶ πιθανόν, ἔτι δὲ αἱμύλον καὶ εὔστο–
14059   2.7.13.18 : χον καὶ εὔκαιρον καὶ ἀγχίνουν καὶ ἀφελῆ καὶ ἀπερίεργον
14060   2.7.13.19 : καὶ ἁπλοῦν καὶ <20ἄπλαστον·>20 τὸν δὲ <20φαῦλον>20 ἔνοχον πᾶσι
14061   2.7.13.20 : τοῖς <20ἐναντίοις.>20 Τὸ δ´ <20εἰρωνεύεσθαι>20 φαύλων εἶναί
14062   2.7.13.21 : φασιν, οὐδένα γὰρ ἐλεύθερον καὶ σπουδαῖον εἰρωνεύεσθαι·
14063   2.7.13.22 : ὁμοίως δὲ καὶ τὸ <20σαρκάζειν,>20 ὅ ἐστιν εἰρωνεύεσθαι μετ´
14064   2.7.13.23 : ἐπισυρμοῦ τινος. Ἐν μόνοις τε τοῖς <20σοφοῖς>20 ἀπολεί–
14065   2.7.13.24 : πουσι <20φιλίαν,>20 ἐπεὶ ἐν μόνοις τούτοις ὁμόνοια γίνεται
14066   2.7.13.25 : περὶ τῶν κατὰ τὸν βίον· τὴν δ´ ὁμόνοιαν εἶναι κοινῶν
14067   2.7.13.26 : ἀγαθῶν ἐπιστήμην. Φιλίαν γὰρ ἀληθινὴν καὶ μὴ ψευ–
14068   2.7.13.27 : δώνυμον ἀδύνατον χωρὶς πίστεως καὶ βεβαιότητος ὑπάρ–
14069   2.7.13.28 : χειν· ἐν δὲ τοῖς φαύλοις, ἀπίστοις καὶ ἀβεβαίοις οὖσι
14070   2.7.13.29 : καὶ δόγματα πολεμικὰ κεκτημένοις, οὐκ εἶναι φιλίαν, ἑτέ–
14071   2.7.13.30 : ρας δέ τινας ἐπιπλοκὰς καὶ συνδέσεις ἔξωθεν ἀνάγκαις
14072   2.7.13.31 : καὶ δόξαις κατεχομένας γίνεσθαι. Φασὶ δὲ καὶ τὸ ἀγα–
14073   2.7.13.32 : πᾶν καὶ τὸ ἀσπάζεσθαι καὶ τὸ φιλεῖν μόνων εἶναι σπου–
14074   2.7.13.33 : δαίων.
14075   2.7.13.34 : Καὶ μόνον εἶναι τὸν <20σοφὸν βασιλέα>20 τε καὶ βασι–
14076   2.7.13.35 : λικόν, τῶν δὲ φαύλων μηδένα· τὴν γὰρ βασιλείαν ἀρχὴν
14077   2.7.13.36 : ἀνυπεύθυνον εἶναι καὶ τὴν ἀνωτάτω καὶ τὴν ἐπὶ πάσαις. 
14078   2.7.13.37 : Λέγουσι δὲ καὶ ἄριστον αὑτοῦ <20ἰατρὸν>20 εἶναι τὸν
14079   2.7.13.38 : σπουδαῖον ἄνδρα· ἐπιμελῆ γὰρ ὄντα τῆς ἰδίας φύσεως
14080   2.7.13.39 : παρατηρητὴν ὑπάρχειν καὶ τῶν πρὸς ὑγίειαν ἐπιστήμονα
14081   2.7.13.40 : συμφερόντων.
14082   2.7.13.41 : Οὐχ οἷον δὲ <20μεθυσθήσεσθαι>20 τὸν νοῦν ἔχοντα·
14083   2.7.13.42 : τὴν γὰρ μέθην ἁμαρτητικὸν περιέχειν, λήρησιν εἶναι 〈γὰρ〉
14084   2.7.13.43 : παρὰ τὸν οἶνον, ἐν μηδενὶ δὲ τὸν σπουδαῖον ἁμαρτάνειν,
14085   2.7.13.44 : δι´ ὃ πάντα κατ´ ἀρετὴν ποιεῖν καὶ τὸν ἀπὸ ταύτης ὀρ–
14086   2.7.13.45 : θὸν λόγον.
14087   2.7.13.46 : Τρεῖς δὲ προηγουμένους εἶναι βίους, τόν τε βασιλι–
14088   2.7.13.47 : κὸν καὶ τὸν πολιτικὸν καὶ τρίτον τὸν ἐπιστημονικόν·
14089   2.7.13.48 : ὁμοίως δὲ καὶ <20χρηματισμοὺς τρεῖς>20 προηγουμένους,
14090   2.7.13.49 : τόν τε ἀπὸ τῆς <20βασιλείας,>20 καθ´ ὃν ἢ αὐτὸς βασιλεύσει
14091   2.7.13.50 : ἢ μοναρχικῶν χρημάτων εὐπορήσει· δεύτερον δὲ τὸν ἀπὸ
14092   2.7.13.51 : τῆς <20πολιτείας,>20 πολιτεύσεσθαι γὰρ κατὰ τὸν προηγού–
14093   2.7.13.52 : μενον λόγον· καὶ γὰρ γαμήσειν καὶ παιδοποιήσεσθαι, ἀκο–
14094   2.7.13.53 : λουθεῖν 〈γὰρ〉 ταῦτα τῇ τοῦ λογικοῦ ζῴου καὶ κοινωνικοῦ
14095   2.7.13.54 : καὶ φιλαλλήλου 〈φύσει〉. Χρηματιεῖσθαι οὖν καὶ ἀπὸ
14096   2.7.13.55 : τῆς πολιτείας καὶ ἀπὸ τῶν φίλων, τῶν ἐν ὑπεροχαῖς
14097   2.7.13.56 : ὄντων. Περὶ δὲ τοῦ <20σοφιστεύσειν>20 καὶ ἀπὸ σοφιστείας
14098   2.7.13.57 : εὐπορήσειν χρημάτων διέστησαν οἱ ἀπὸ τῆς αἱρέσεως
14099   2.7.13.58 : κατὰ τὸ σημαινόμενον. Τὸ μὲν γὰρ χρηματιεῖσθαι ἀπὸ
14100   2.7.13.59 : τῶν κατὰ τὴν παιδείαν καὶ μισθούς ποτε λήψεσθαι παρὰ
14101   2.7.13.60 : τῶν φιλομαθούντων διωμολογήσαντο· περὶ δὲ τὸ σημαι– 
14102   2.7.11m.61 : νόμενον ἐγένετό τις ἐν αὐτοῖς ἀμφισβήτησις, τῶν μὲν αὐτὸ
14103   2.7.11m.62 : τοῦτο λεγόντων σοφιστεύειν, τὸ ἐπὶ μισθῷ μεταδιδόναι
14104   2.7.11m.63 : τῶν τῆς φιλοσοφίας δογμάτων, τῶν δ´ ὑποτοπησάντων
14105   2.7.11m.64 : ἐν τῷ σοφιστεύειν περιέχεσθαί τι φαῦλον, οἱονεὶ λόγους
14106   2.7.11m.65 : καπηλεύειν, οὐ φαμένων δεῖν ἀπὸ παιδείας παρὰ τῶν
14107   2.7.11m.66 : ἐπιτυχόντων χρηματίζεσθαι, καταδεέστερον γὰρ εἶναι τὸν
14108   2.7.11m.67 : τρόπον τοῦτον τοῦ χρηματισμοῦ τοῦ τῆς φιλοσοφίας
14109   2.7.11m.68 : ἀξιώματος.
14110   2.7.11m.69 : Φασὶ δέ ποτε καὶ τὴν <20ἐξαγωγὴν>20 τὴν ἐκ τοῦ βίου
14111   2.7.11m.70 : τοῖς <20σπουδαίοις>20 καθηκόντως 〈γίγνεσθαι〉 κατὰ πολλοὺς
14112   2.7.11m.71 : τρόπους, τοῖς 〈δὲ〉 φαύλοις μονὴν 〈τὴν〉 ἐν τῷ ζῆν καὶ οἳ
14113   2.7.11m.72 : μὴ μέλλοιεν ἔσεσθαι σοφοί· οὔτε γὰρ τὴν ἀρετὴν κατέχειν
14114   2.7.11m.73 : ἐν τῷ ζῆν οὔτε τὴν κακίαν ἐκβάλλειν· τοῖς δὲ καθήκουσι
14115   2.7.11m.74 : καὶ τοῖς παρὰ τὸ καθῆκον 〈παρα〉μετρεῖσθαι τήν τε ζωὴν
14116   2.7.11m.75 : καὶ τὸν θάνατον.
14117   2.7.11m.76 : Λέγουσι δὲ καὶ τὸν <20σοφὸν ἀνύβριστον>20 εἶναι·
14118   2.7.11m.77 : οὔθ´ ὑβρίζεσθαι γὰρ οὔθ´ ὑβρίζειν διὰ τὸ τὴν ὕβριν ἀδι–
14119   2.7.11m.78 : κίαν εἶναι καταισχύνουσαν καὶ βλάβην· μήτε δὲ ἀδικεῖσθαι
14120   2.7.11m.79 : μήτε βλάπτεσθαι τὸν σπουδαῖον (ἀδικητικῶς μέντοι γέ
14121   2.7.11m.80 : τινας αὐτῷ προσφέρεσθαι καὶ ὑβριστικῶς) καὶ κατὰ τοῦτο
14122   2.7.11m.81 : δικαιοπραγεῖν. Πρὸς τούτῳ μηδὲ 〈τὴ〉ν τυχοῦσαν ἀδικίαν
14123   2.7.11m.82 : εἶναι τὴν ὕβριν, ἀλλὰ καταισχύνουσαν καὶ ὑβριστικὴν
14124   2.7.11m.83 : οὖσαν. Ἀπερίπτωτον δ´ ὑπάρχειν τὸν νοῦν ἔχοντα τού–
14125   2.7.11m.84 : τοις καὶ μηδαμῶς καταισχύνεσθαι· ἐν ἑαυτῷ γὰρ ἔχειν τὸ 
14126   2.7.11m.85 : ἀγαθὸν καὶ τὴν θείαν ἀρετήν, δι´ ὃ καὶ πάσης ἀπηλλάχ–
14127   2.7.11m.86 : θαι κακίας καὶ βλάβης.
14128   2.7.11m.87 : Καὶ <20βασιλεύσειν>20 τέ ποτε τὸν νοῦν 〈ἔχοντα〉 καὶ
14129   2.7.11m.88 : βασιλεῖ συμβιώσεσθαι καὶ εὐφυΐαν ἐμφαίνοντι καὶ φιλο–
14130   2.7.11m.89 : μάθειαν. Ἔφαμεν (p. 94, 8–11 et 15) δ´ ὅτι καὶ <20πολι–
14131   2.7.11m.90 : τεύεσθαι>20 κατὰ τὸν προηγούμενον λόγον οἷόν ἐστι, μὴ
14132   2.7.11m.91 : πολιτεύεσθαι δὲ ἐάν τι 〈κωλύῃ〉 καὶ μάλιστ´ ἂν μηδὲν ὠφε–
14133   2.7.11m.92 : λεῖν μέλλῃ τὴν πατρίδα, κινδύνους δὲ παρακολουθεῖν ὑπο–
14134   2.7.11m.93 : λαμβάνῃ μεγάλους καὶ χαλεποὺς ἐκ τῆς πολιτείας.
14135   2.7.11m.94 : Λέγεσθαι δὲ <20μὴ ψεύδεσθαι τὸν σοφόν,>20 ἀλλ´ ἐν
14136   2.7.11m.95 : πᾶσιν ἀληθεύειν· οὐ γὰρ ἐν τῷ λέγειν τι ψεῦδος τὸ ψεύ–
14137   2.7.11m.96 : δεσθαι ὑπάρχειν, ἀλλ´ ἐν τῷ διαψευστῶς τὸ ψεῦδος λέ–
14138   2.7.11m.97 : γειν καὶ ἐπὶ ἀπάτῃ τῶν πλησίον. Τῷ μέντοι <20ψεύδει>20
14139   2.7.11m.98 : ποτὲ <20συγχρήσεσθαι>20 νομίζουσιν αὐτὸν κατὰ πολλοὺς
14140   2.7.11m.99 : τρόπους ἄνευ συγκαταθέσεως· καὶ γὰρ κατὰ στρατηγίαν
14141   2.7.11m.100 : 〈κατὰ〉 τῶν ἀντιπάλων καὶ κατὰ τὴν τοῦ συμφέροντος
14142   2.7.11m.101 : προόρασιν καὶ κατ´ ἄλλας οἰκονομίας τοῦ βίου πολλάς.
14143   2.7.11m.102 : <20Ψεῦδος δ´ ὑπολαμβάνειν>20 οὐδέποτέ φασι τὸν σοφόν,
14144   2.7.11m.103 : οὐδὲ τὸ παράπαν ἀκαταλήπτῳ τινὶ συγκατατίθεσθαι, διὰ
14145   2.7.11m.104 : τὸ μηδὲ δοξάζειν αὐτόν, μηδ´ ἀγνοεῖν μηδέν. Τὴν γὰρ
14146   2.7.11m.105 : <20ἄγνοιαν>20 μεταπτωτικὴν εἶναι συγκατάθεσιν καὶ ἀσθενῆ. 
14147   2.7.11m.106 : Μηδὲν δ´ ὑπολαμβάνειν ἀσθενῶς, ἀλλὰ μᾶλλον ἀσφαλῶς
14148   2.7.11m.107 : καὶ βεβαίως, διὸ καὶ μηδὲ <20δοξάζειν>20 τὸν σοφόν. Διττὰς
14149   2.7.11m.108 : γὰρ εἶναι δόξας, τὴν μὲν ἀκαταλήπτῳ συγκατάθεσιν, τὴν
14150   2.7.11m.109 : δὲ ὑπόληψιν ἀσθενῆ· ταύτας 〈δ´〉 ἀλλοτρίους εἶναι τῆς
14151   2.7.11m.110 : τοῦ σοφοῦ διαθέσεως· δι´ ὃ καὶ τὸ προπίπτειν πρὸ κατα–
14152   2.7.11m.111 : λήψεως 〈καὶ〉 συγκατατίθεσθαι κατὰ τὸν προπετῆ φαῦλον
14153   2.7.11m.112 : εἶναι καὶ μὴ πίπτειν εἰς τὸν εὐφυῆ καὶ τέλειον ἄνδρα καὶ
14154   2.7.11m.113 : σπουδαῖον. Οὐδὲ <20λανθάνειν>20 δὲ αὐτόν τι, τὴν γὰρ λῆσιν
14155   2.7.11m.114 : εἶναι ψεύδους ὑπόληψιν ἀποφαντικὴν πράγματος. Τούτοις
14156   2.7.11m.115 : δ´ ἀκολούθως <20οὐκ ἀπιστεῖν,>20 τὴν γὰρ ἀπιστίαν εἶναι
14157   2.7.11m.116 : ψεύδους ὑπόληψιν· τὴν δὲ πίστιν ἀστεῖον ὑπάρχειν, εἶναι
14158   2.7.11m.117 : γὰρ κατάληψιν ἰσχυράν, βεβαιοῦσαν τὸ ὑπολαμβανόμενον·
14159   2.7.11m.118 : Ὁμοίως δὲ καὶ τὴν <20ἐπιστήμην>20 ἀμετάπτωτον ὑπὸ λόγου·
14160   2.7.11m.119 : διὰ ταῦτά φασι μήτε ἐπίστασθαί τι τὸν φαῦλον μήτε
14161   2.7.11m.120 : πιστεύειν. Ἐχομένως δὲ τούτων οὔτε <20πλεονεκτεῖσθαι>20
14162   2.7.11m.121 : τὸν σοφὸν οὔτε <20βουκολεῖσθαι>20 οὔτε διαιτᾶσθαι οὔτε
14163   2.7.11m.122 : <20παραριθμεῖν>20 οὔτε ὑφ´ ἑτέρου παραριθμεῖσθαι· ταῦτα
14164   2.7.11m.123 : γὰρ πάντα τὴν ἀπάτην περιέχειν καὶ τοῖς κατὰ τὸν τόπον
14165   2.7.11m.124 : ψεύδεσι πρόσθεσιν. Οὐδένα δὲ τῶν ἀστείων οὔθ´ <20ὁδοῦ
14166   2.7.11m.125 : διαμαρτάνειν>20 οὔτ´ οἰκίας οὔτε σκοποῦ· ἀλλ´ οὐδὲ
14167   2.7.11m.126 : <20παρορᾶν>20 [ἀλλ´] οὐδὲ <20παρακούειν>20 νομίζουσι τὸν σοφόν, 
14168   2.7.11m.127 : οὐδὲ τὸ σύνολον παραπαίειν κατά τι τῶν αἰσθητηρίων, καὶ
14169   2.7.11m.128 : γὰρ τούτων ἕκαστον ἔχεσθαι νομίζουσι τῶν[δε] ψευδῶν
14170   2.7.11m.129 : συγκαταθέσεων. Οὐδ´ <20ὑπονοεῖν>20 δέ φασι τὸν σοφόν, καὶ
14171   2.7.11m.130 : γὰρ τὴν ὑπόνοιαν ἀκαταλήπτῳ εἶναι τῷ γένει συγκατά–
14172   2.7.11m.131 : θεσιν· οὐδὲ <20μετανοεῖν>20 δ´ ὑπολαμβάνουσι τὸν νοῦν ἔχοντα,
14173   2.7.11m.132 : καὶ γὰρ τὴν μετάνοιαν ἔχεσθαι ψευδοῦς συγκαταθέσεως,
14174   2.7.11m.133 : 〈ὡς〉 ἂν προδιαπεπτωκότος. Οὐδὲ <20μεταβάλλεσθαι>20
14175   2.7.11m.134 : δὲ κατ´ οὐδένα τρόπον, οὐδὲ μετατίθεσθαι, οὐδὲ σφάλ–
14176   2.7.11m.135 : λεσθαι· ταῦτα γὰρ εἶναι πάντα τῶν τοῖς δόγμασι μετα–
14177   2.7.11m.136 : πιπτόντων, ὅπερ ἀλλότριον εἶναι τοῦ νοῦν ἔχοντος· οὐδὲ
14178   2.7.11m.137 : δοκεῖν αὐτῷ τι φασὶ παραπλησίως τοῖς εἰρημένοις.
14179   2.7.12.1 : Γίνεσθαι δὲ καὶ <20διαλεληθότα>20 τινὰ <20σοφὸν>20
14180   2.7.12.2 : νομίζουσι κατὰ τοὺς πρώτους χρόνους οὔτε ὀρεγόμενόν
14181   2.7.12.3 : τινος οὔτε νομίζειν βουλόμενον ἔν τινι τῶν ἐν τῷ βούλεσθαι
14182   2.7.12.4 : εἰδικῶν ὄντων, διὰ τὸ μὴ κρίνοντι αὐτῷ παρεῖναι ὧν
14183   2.7.12.5 : χρή. Οὐ μόνον δ´ ἐπὶ τῆς φρονήσεως ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν
14184   2.7.12.6 : ἄλλων τεχνῶν τὰς τοιαύτας ἔσεσθαι διαλήψεις.
14185   2.7.13.1 : [Ἐκ] πάντων τε τῶν <20ἁμαρτημάτων ἴσων>20 ὄν–
14186   2.7.13.2 : των καὶ τῶν κατορθωμάτων, καὶ τοὺς ἄφρονας ἐπίσης
14187   2.7.13.3 : πάντας ἄφρονας εἶναι, τὴν αὐτὴν καὶ ἴσην ἔχοντας διά–
14188   2.7.13.4 : θεσιν. Ἴσων δὲ ὄντων τῶν ἁμαρτημάτων, εἶναί τινας ἐν
14189   2.7.13.5 : αὐτοῖς <20διαφοράς,>20 καθ´ ὅσον τὰ μὲν αὐτῶν ἀπὸ σκληρᾶς
14190   2.7.13.6 : καὶ δυσιάτου διαθέσεως γίνεται, τὰ δ´ οὔ.
14191   2.7.14.1 : Καὶ τῶν <20σπουδαίων>20 δὲ <20ἄλλους ἄλλων προ– 
14192   2.7.14.2 : τρεπτικωτέρους>20 γίγνεσθαι καὶ <20πειστικωτέρους,>20 ἔτι
14193   2.7.14.3 : δὲ καὶ <20ἀγχινουστέρους>20 κατὰ τὰ μέσα τὰ ἐμπεριλαμ–
14194   2.7.14.4 : βανόμενα τῶν ἐπιτάσεων συμβαινουσῶν.
14195   2.7.15.1 : <20Εὐτεκνεῖν>20 δὲ μόνον τὸν ἀστεῖον, οὔ τι μὴν
14196   2.7.15.2 : πάντα ἀστεῖα τέκνα ἔχοντα, δεῖν γὰρ τὸν εὐτεκνοῦντα
14197   2.7.15.3 : χρήσασθαι αὐτοῖς ὡς τοιούτοις. <20Εὐγηρεῖν>20 τε μόνον
14198   2.7.15.4 : καὶ <20εὐθανατεῖν>20 τὸν σπουδαῖον· <20εὐγηρεῖν>20 γὰρ εἶναι
14199   2.7.15.5 : τὸ μετὰ ποιοῦ γήρως διεξάγειν κατ´ ἀρετήν, <20εὐθανατεῖν>20
14200   2.7.15.6 : δὲ τὸ μετὰ ποιοῦ θανάτου κατ´ ἀρετὴν τελευτᾶν.
14201   2.7.16.1 : Καὶ τά τε <20ὑγιεινὰ>20 καὶ <20νοσερὰ>20 πρὸς ἄνθρωπον
14202   2.7.16.2 : λέγεσθαι καὶ ὡς <20τρόφιμα,>20 καὶ τὰ <20λυτικὰ>20 καὶ <20στατικὰ>20
14203   2.7.16.3 : καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια. Ὑγιεινὰ μὲν γὰρ εἶναι τὰ
14204   2.7.16.4 : εὐφυῶς ἔχοντα πρὸς τὸ περιποιεῖν ὑγίειαν ἢ συνέχειν·
14205   2.7.16.5 : νοσερὰ δὲ τὰ ἐναντίως ἔχοντα τούτοις. Παραπλήσιον δ´
14206   2.7.16.6 : εἶναι καὶ τὸν ἐπὶ τῶν ἄλλων λόγον.
14207   2.7.17.1 : Καὶ <20μαντικὸν>20 δὲ μόνον εἶναι τὸν <20σπουδαῖον,>20
14208   2.7.17.2 : ὡς ἂν ἐπιστήμην ἔχοντα διαγνωστικὴν σημείων τῶν ἐκ
14209   2.7.17.3 : θεῶν ἢ δαιμόνων πρὸς ἀνθρώπινον βίον τεινόντων. Δι´
14210   2.7.17.4 : ὃ καὶ τὰ εἴδη τῆς μαντικῆς εἶναι περὶ αὐτόν, τό τε ὀνει–
14211   2.7.17.5 : ροκριτικὸν καὶ τὸ οἰωνοσκοπικὸν καὶ θυτικὸν καὶ εἴ τινα
14212   2.7.17.6 : ἄλλα τούτοις ἐστὶ παραπλήσια.
14213   2.7.17.7 : <20Αὐστηρόν>20 τε λέγεσθαι τὸν σπουδαῖον καθ´ ὅσον
14214   2.7.17.8 : οὔτε προσφέρει τινὶ οὔτε προσίεται τὸν πρὸς χάριν λόγον.
14215   2.7.17.9 : <20Κυνιεῖν>20 τε τὸν σοφὸν λέγουσιν, ἶσον 〈ὂν〉 τῷ ἐπιμένειν
14216   2.7.17.10 : τῷ κυνισμῷ, οὐ μὴν σοφὸν ὄντα ἐνάρξεσθαι τοῦ κυνισμοῦ. 
14217   2.7.17.11 : Τὸν δὲ <20ἔρωτά>20 φασιν ἐπιβολὴν εἶναι φιλοποιίας διὰ
14218   2.7.17.12 : κάλλος ἐμφαινόμενον νέων ὡραίων· δι´ ὃ καὶ ἐρωτικὸν
14219   2.7.17.13 : εἶναι τὸν σοφὸν καὶ ἐρασθήσεσθαι τῶν ἀξιεράστων, εὐγε–
14220   2.7.17.14 : νῶν ὄντων καὶ εὐφυῶν.
14221   2.7.17.15 : Λέγουσι δὲ μήτε παρὰ τὴν ὄρεξιν μήτε παρὰ τὴν
14222   2.7.17.16 : ὁρμὴν μήτε παρὰ τὴν ἐπιβολὴν γίνεσθαί τι περὶ τὸν
14223   2.7.17.17 : <20σπουδαῖον,>20 διὰ τὸ <20μεθ´ ὑπεξαιρέσεως>20 πάντα ποι–
14224   2.7.17.18 : εῖν τὰ τοιαῦτα καὶ μηδὲν αὐτῷ τῶν ἐναντιουμένων ἀπρό–
14225   2.7.17.19 : ληπτον προσπίπτειν.
14226   2.7.17.20 : Εἶναι δὲ καὶ <20πρᾶον,>20 τῆς πραότητος οὔσης ἕξεως
14227   2.7.17.21 : καθ´ ἣν πράως ἔχουσι πρὸς τὸ ποιεῖν τὰ ἐπιβάλλοντα
14228   2.7.17.22 : ἐν πᾶσι καὶ μὴ ἐκφέρεσθαι εἰς ὀργὴν ἐν μηδενί. Καὶ
14229   2.7.17.23 : <20ἡσύχιον>20 δὲ καὶ <20κόσμιον>20 εἶναι, τῆς κοσμιότητος οὔσης
14230   2.7.17.24 : ἐπιστήμης κινήσεων πρεπουσῶν, ἡσυχιότητος δὲ εὐταξίας
14231   2.7.11s.25 : περὶ τὰς κατὰ φύσιν κινήσεις καὶ μονὰς ψυχῆς καὶ σώ–
14232   2.7.11s.26 : ματος, τῶν ἐναντίων τούτοις ἐπὶ πάντων φαύλων γιγνο–
14233   2.7.11s.27 : μένων.
14234   2.7.11s.28 : <20Ἀδιάβολον>20 δ´ εἶναι πάντα τὸν <20καλὸν κἀγαθόν,>20
14235   2.7.11s.29 : ἀπαράδεκτον ὄντα διαβολῆς, ὅθεν καὶ ἀδιάβολον εἶναι
14236   2.7.11s.30 : κατά τε τοῦτον τὸν τρόπον καὶ τῷ μὴ διαβάλλειν ἕτερον.
14237   2.7.11s.31 : Εἶναι δὲ τὴν διαβολὴν διάστασιν φαινομένων φίλων ψευ–
14238   2.7.11s.32 : δεῖ λόγῳ· τοῦτο δὲ μὴ γίνεσθαι περὶ τοὺς ἀγαθοὺς ἄν–
14239   2.7.11s.33 : δρας, μόνους δὲ τοὺς φαύλους καὶ διαβάλλεσθαι καὶ δια–
14240   2.7.11s.34 : βάλλειν, δι´ ὃ καὶ τοὺς μὲν κατ´ ἀλήθειαν φίλους μήτε
14241   2.7.11s.35 : διαβάλλειν μήτε διαβάλλεσθαι, τοὺς δὲ δοκοῦντας καὶ
14242   2.7.11s.36 : φαινομένους. 
14243   2.7.11s.37 : Οὐδ´ <20ἀναβάλλεσθαι>20 δέ ποτε τὸν σπουδαῖον οὐδέν,
14244   2.7.11s.38 : εἶναι γὰρ τὴν ἀναβολὴν ὑπέρθεσιν ἐνεργείας δι´ ὄκνον,
14245   2.7.11s.39 : ὑπερτίθεσθαι δέ τινα μόνον ἀνεγκλήτου τῆς ὑπερθέσεως
14246   2.7.11s.40 : οὔσης. Ἐπὶ γὰρ τοῦ ἀναβάλλεσθαι τὸν Ἡσίοδον ταῦτ´
14247   2.7.11s.41 : εἰρηκέναι (Op. et Di. 408)·
14248   2.7.11s.42 : Μήδ´ ἀναβάλλεσθαι ἔς τ´ αὔριον ἔς τ´ ἔννηφι·
14249   2.7.11s.43 : καὶ (ibid. 411),
14250   2.7.11s.44 : Αἰεὶ δ´ ἀμβολιεργὸς ἀνὴρ ἄτῃσι παλαίει·
14251   2.7.11s.45 : τῆς [δ´] ἀναβολῆς ἔκπτωσίν τινα τῶν προσηκόντων ἔργων
14252   2.7.11s.46 : ἐμποιούσης.
14253   2.7.12.1 : Ταῦτα μὲν ἐπὶ τοσοῦτον. Περὶ γὰρ πάντων τῶν
14254   2.7.12.2 : παραδόξων δογμάτων ἐν πολλοῖς μὲν καὶ ἄλλοις ὁ Χρύ–
14255   2.7.12.3 : σιππος διελέχθη· καὶ γὰρ ἐν τῷ Περὶ δογμάτων καὶ ἐν τῇ
14256   2.7.12.4 : Ὑπογραφῇ τοῦ λόγου καὶ ἐν ἄλλοις πολλοῖς τῶν κατὰ
14257   2.7.12.5 : μέρος συγγραμμάτων. Ἐγὼ δ´ ὁπόσα προὐθέμην ἐπελθεῖν
14258   2.7.12.6 : ἐν κεφαλαίοις τῶν ἠθικῶν δογμάτων 〈τῶν〉 κατὰ τὴν τῶν
14259   2.7.12.7 : Στωικῶν φιλοσόφων αἵρεσιν διεληλυθὼς ἱκανῶς ἤδη τοῦ–
14260   2.7.12.8 : τον τὸν ὑπομνηματισμὸν αὐτόθι καταπαύσω.
14261   2.7.13.1 : <20Ἀριστοτέλους καὶ τῶν λοιπῶν Περιπα–
14262   2.7.13.2 : τητικῶν περὶ τῶν ἠθικῶν.>20
14263   2.7.13.3 : Τὸ μὲν οὖν <20ἦθος>20 τοὔνομα λαβεῖν φησιν ἀπὸ τοῦ
14264   2.7.13.4 : <20ἔθους·>20 ὧν γὰρ ἐκ φύσεως ἀρχὰς ἔχομεν καὶ σπέρματα, 
14265   2.7.13.5 : τούτων τὰς τελειότητας περιποιεῖσθαι τοῖς ἔθεσι καὶ ταῖς
14266   2.7.13.6 : ὀρθαῖς ἀγωγαῖς· δι´ ὃ καὶ τὴν ἠθικὴν ἐθικὴν εἶναι καὶ
14267   2.7.13.7 : περὶ μόνα τὰ ζῷα γίνεσθαι καὶ μάλιστα περὶ ἄνθρωπον.
14268   2.7.13.8 : Τὰ μὲν γὰρ λοιπὰ ἐθισθέντα οὐ λόγῳ ἀλλὰ τῇ ἀνάγκῃ
14269   2.7.13.9 : γίνεσθαι ποιὰ ἄττα, τὸν δ´ ἄνθρωπον τῷ λόγῳ πλαττό–
14270   2.7.13.10 : μενον ἐκ τοῦ <20ἐθισμοῦ,>20 〈τοῦ ἀλόγου〉 μέρους τῆς ψυχῆς
14271   2.7.13.11 : διακειμένου κατὰ τὸν λόγον. Ἄλογον δὲ λέγεσθαι ψυχῆς
14272   2.7.13.12 : μέρος οὐ τὸ καθάπαξ ἄλογον, ἀλλὰ τὸ οἷόν τε πείθεσθαι
14273   2.7.13.13 : λόγῳ, ὁποῖόν ἐστι τὸ παθητικόν, τοῦτο 〈δὲ〉 καὶ τῆς ἀρε–
14274   2.7.13.14 : τῆς δεκτικόν.
14275   2.7.13.15 : Τῆς γὰρ ψυχῆς τὸ μὲν εἶναι <20λογικόν,>20 τὸ δ´ <20ἄλο–
14276   2.7.13.16 : γον·>20 λογικὸν μὲν τὸ κριτικόν, ἄλογον δὲ τὸ ὁρμητικόν.
14277   2.7.13.17 : Τοῦ δὲ <20λογικοῦ>20 τὸ μὲν περὶ τὰ ἀίδια καὶ τὰ θεῖα θεω–
14278   2.7.13.18 : ρητικὸν <20ἐπιστημονικὸν>20 καλεῖσθαι· τὸ δὲ περὶ τὰ ἀν–
14279   2.7.13.19 : θρώπινα καὶ τὰ 〈φθαρτὰ〉 πρακτικὸν <20βουλευτικόν.>20
14280   2.7.13.20 : Καὶ τοῦ ἀλόγου τὸ μὲν ὀρεκτικὸν τῶν ἐφ´ ἡμῖν <20ἐπιθυ–
14281   2.7.13.21 : μητικόν·>20 τὸ δὲ πρὸς τοὺς πλησίον οἷον ἀμυντικὸν <20θυ–
14282   2.7.13.22 : μικόν.>20 Ὥστε διττὸν εἶναι καὶ τῶν ἀρετῶν τὸ εἶδος, τὸ 
14283   2.7.13.23 : μὲν λογικόν, τὸ δ´ ἄλογον, ἐπειδὴ κατὰ ταῦτα πεφυκέναι
14284   2.7.13.24 : θεωρίαν καὶ πρᾶξιν· ὅθεν καὶ τὴν ἠθικὴν ἀρετὴν οὐκ
14285   2.7.13.25 : εἶναι μὲν ἐπιστήμην, προαιρετικὴν δὲ τῶν καλῶν ὑπάρ–
14286   2.7.13.26 : χειν 〈ἕξιν〉.
14287   2.7.13.27 : Ἐκ τριῶν δὲ συμβεβηκέναι τὴν <20ἀρετὴν>20 τελειοῦσθαι,
14288   2.7.13.28 : <20φύσεως, ἔθους, λόγου.>20 Τὸν γὰρ ἄνθρωπον διαφέ–
14289   2.7.13.29 : ροντα κατά τε σῶμα καὶ ψυχὴν τῶν ἄλλων ζῴων διὰ τὸ
14290   2.7.13.30 : μεταξὺ τῶν ἀθανάτων ὄντα καὶ τῶν θνητῶν κοινωνίαν
14291   2.7.13.31 : ἐξῆφθαι πρὸς ἄμφω, πρὸς μὲν τὰ λογικὰ τῷ κατὰ τὴν
14292   2.7.13.32 : ψυχὴν θείῳ, πρὸς δὲ τὰ ἄλογα τῷ κατὰ τὸ σῶμα θνητῷ,
14293   2.7.13.33 : κατὰ λόγον ἀμφοῖν τῆς τελειότητος ἐφίεσθαι. Καὶ πρῶ–
14294   2.7.13.34 : τον μὲν ὀρέγεσθαι τοῦ εἶναι, <20φύσει>20 γὰρ ᾠκειῶσθαι πρὸς
14295   2.7.13.35 : ἑαυτόν, δι´ ὃ καὶ προσηκόντως ἀσμενίζειν μὲν ἐν τοῖς
14296   2.7.13.36 : <20κατὰ φύσιν,>20 δυσχεραίνειν δὲ ἐπὶ τοῖς <20παρὰ φύσιν.>20
14297   2.7.13.37 : Τήν τε γὰρ ὑγίειαν περιποιεῖσθαι σπουδάζειν καὶ τῆς
14298   2.7.13.38 : ἡδονῆς ἔφεσιν ἔχειν καὶ τοῦ ζῆν ἀντιποιεῖσθαι τῷ ταῦτα
14299   2.7.13.39 : μὲν εἶναι κατὰ φύσιν καὶ 〈δι´〉 αὕθ´ αἱρετὰ καὶ ἀγαθά.
14300   2.7.13.40 : Κατὰ δὲ τἀναντία τὴν νόσον καὶ τὴν ἀλγηδόνα καὶ τὴν
14301   2.7.13.41 : φθορὰν διακρούεσθαι καὶ παρακλίνειν τῷ παρὰ φύσιν
14302   2.7.13.42 : ὑπάρχειν καὶ δι´ αὑτὰ φευκτὰ καὶ κακά. Φίλον γὰρ εἶναι 
14303   2.7.13.43 : ἡμῖν τὸ σῶμα, φίλην δὲ τὴν ψυχήν, φίλα δὲ τὰ τούτων
14304   2.7.13.44 : μέρη καὶ τὰς δυνάμεις καὶ τὰς ἐνεργείας, 〈δι´〉 ὧν κατὰ
14305   2.7.13.45 : τὴν πρόνοιαν τῆς σωτηρίας τὴν ἀρχὴν γίγνεσθαι τῆς ὁρμῆς
14306   2.7.13.46 : καὶ τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς ἀρετῆς. Εἰ μὲν γὰρ περὶ
14307   2.7.13.47 : τὰς τῶν εἰρημένων αἱρέσεις καὶ φυγὰς μηδεμία συνέβαινε
14308   2.7.13.48 : πλάνη καθάπαξ, ἀλλὰ τῶν μὲν ἀγαθῶν ἐπήβολοι, τῶν δὲ
14309   2.7.13.49 : κακῶν ἄμοιροι διετελοῦμεν ὄντες, οὐδέποτ´ ἂν τὴν ὀρθὴν
14310   2.7.13.50 : καὶ ἄπταιστον ἐν τούτοις ἐπεζητήσαμεν ἐκλογήν. Ἐπεὶ
14311   2.7.13.51 : δὲ πολλάκις δι´ ἄγνοιαν περὶ τὰς αἱρέσεις καὶ φυγὰς
14312   2.7.13.52 : ἠπατώμεθα καὶ τὰ μὲν ἀγαθὰ παρεπέμπομεν, τοῖς κακοῖς
14313   2.7.13.53 : δ´ ὡς ἀγαθοῖς ἐνετυγχάνομεν, ἀναγκαίως τὴν τῆς ἐπικρί–
14314   2.7.13.54 : σεως βέβαιον εἴδησιν ἐπεζητήσαμεν, ἣν καὶ συνῳδὸν εὑρό–
14315   2.7.13.55 : μενοι τῇ φύσει διὰ τὸ τῆς ἐνεργείας μεγαλοπρεπὲς <20ἀρε–
14316   2.7.13.56 : τὴν>20 προσηγορεύσαμεν καὶ δαιμονίως θαυμάσαντες ἐτι–
14317   2.7.13.57 : μήσαμεν πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων. Τὰς γὰρ πράξεις
14318   2.7.13.58 : ἀπό τε τῆς τῶν <20κατὰ φύσιν>20 ἐκλογῆς καὶ τῆς ἀπεκλογῆς
14319   2.7.13.59 : τῶν <20παρὰ φύσιν>20 τὰς ἀρχὰς ἔχειν συμβέβηκε καὶ τὰ λε–
14320   2.7.13.60 : γόμενα <20καθήκοντα·>20 δι´ ὃ καὶ τάς τε <20κατορθώσεις>20
14321   2.7.13.61 : καὶ τὰς <20ἁμαρτίας>20 ἐν τούτοις καὶ περὶ ταῦτα γίνεσθαι.
14322   2.7.13.62 : Σχεδὸν γὰρ τὴν ὅλην τῆς αἱρέσεως ὑπογραφὴν ἀπὸ τού–
14323   2.7.13.63 : των ὡρμῆσθαι, καθάπερ ἐπιδείξω διὰ βραχυτάτων.
14324   2.7.13.64 : Ὅτι γὰρ οὐ μόνον αἱρετὰ τὰ <20τέκνα>20 τοῖς γειναμένοις
14325   2.7.13.65 : ἐστὶ διὰ τὰς χρείας, ἀλλὰ καὶ δι´ ἑαυτά, γνώριμον ἐκ τῆς
14326   2.7.13.66 : ἐναργείας. Οὐδένα γοῦν οὕτως ὠμὸν εἶναι καὶ θηριώδη 
14327   2.7.13.67 : τὴν φύσιν, ὃς οὐκ ἂν σπουδάζοι μετὰ τὴν ἑαυτοῦ τελευ–
14328   2.7.13.68 : τὴν εὐδαιμονεῖν τὰ τέκνα καὶ καλῶς ἔτι διάγειν, μᾶλλον ἢ
14329   2.7.13.69 : τοὐναντίον. Ἀπὸ ταύτης γοῦν τῆς φιλοστοργίας καὶ δια–
14330   2.7.13.70 : θήκας τελευτᾶν μέλλοντας τίθεσθαι καὶ τῶν ἔτι κυοφο–
14331   2.7.13.71 : ρουμένων φροντίζειν, ἐπιτρόπους ἀπολείποντας καὶ κηδε–
14332   2.7.13.72 : μόνας καὶ τοῖς φιλτάτοις παρατιθεμένους καὶ παρακα–
14333   2.7.13.73 : λοῦντας ἐπικουρεῖν αὐτοῖς καί τινας μὴν ἀποθνῄσκουσι
14334   2.7.13.74 : τοῖς τέκνοις συναποθνῄσκειν. Τῶν δὲ <20τέκνων>20 οὕτως
14335   2.7.13.75 : ἀγαπωμένων κατὰ τὸ 〈δι´〉 αὕθ´ αἱρετόν, ἀναγκαῖον καὶ
14336   2.7.13.76 : τοὺς <20γονεῖς>20 καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὴν τοῦ λέχους κοι–
14337   2.7.13.77 : νωνὸν καὶ τοὺς <20συγγενεῖς>20 καὶ τοὺς ἄλλους <20οἰκείους>20
14338   2.7.13.78 : καὶ <20πολίτας>20 ὡς δι´ αὑτοὺς <20φιλίας>20 τυγχάνειν· ἔχειν
14339   2.7.13.79 : γὰρ ἐκ φύσεως ἡμᾶς καὶ πρὸς τούτους τινὰς οἰκειότητας·
14340   2.7.13.80 : φιλάλληλον γὰρ εἶναι καὶ κοινωνικὸν ζῷον τὸν ἄνθρωπον.
14341   2.7.13.81 : Εἰ δὲ τῶν φιλιῶν τὰς μὲν εἶναι πόρρω συμβέβηκε, τὰς
14342   2.7.13.82 : δὲ προσεχεῖς ἡμῖν, οὐδὲν πρὸς ἔπος· πᾶσαν γὰρ δι´ αὑτὴν
14343   2.7.13.83 : αἱρετὴν ὑπάρχειν καὶ μὴ μόνον διὰ 〈τὰς〉 χρείας. Εἰ δ´ ἡ
14344   2.7.13.84 : πρὸς τοὺς πολίτας <20φιλία>20 δι´ αὑτὴν αἱρετή, ἀναγκαῖον
14345   2.7.13.85 : εἶναι καὶ τὴν πρὸς ὁμοεθνεῖς καὶ ὁμοφύλους, ὥστε καὶ
14346   2.7.13.86 : τὴν πρὸς <20πάντας ἀνθρώπους.>20 Καὶ γὰρ δὴ πάντας 
14347   2.7.13.87 : τοὺς σῴζοντας οὕτως ἔχειν πρὸς τοὺς πλησίον, ὥστε μὴ
14348   2.7.13.88 : πρὸς ἀξίαν, ἀλλὰ κατὰ τὸ δι´ αὕθ´ αἱρετὸν τὰ πλεῖστα
14349   2.7.13.89 : δρᾶν. Τίνα γὰρ οὐκ ἂν ἐξελεῖσθαι θεασάμενον ἄνθρωπον
14350   2.7.13.90 : ὑπὸ θηρίου καταδυναστευόμενον, εἰ δύναιτο; τίνα δ´ οὐκ
14351   2.7.13.91 : ἂν ὁδὸν πλανωμένῳ μηνύσειν; τίνα δ´ οὐκ 〈ἂν〉 ἐπαρκέ–
14352   2.7.13.92 : σειν ὑπ´ ἐνδείας ἀπολλυμένῳ; τίνα δ´ οὐκ ἂν ἐπ´ ἐρημίας
14353   2.7.13.93 : ἀνύδρου νάματι περιτυχόντα γνωρίσμασι διαδηλώσειν τοῖς
14354   2.7.13.94 : τὴν αὐτὴν ὁδὸν βαδίζουσι; τίνα δ´ οὐ τῆς μετὰ τὸν βίον
14355   2.7.13.95 : εὐφημίας πολὺν ποιεῖσθαι λόγον; τίνα δ´ οὐκ ἀποστυγεῖν
14356   2.7.13.96 : τὰς τοιαύτας φωνάς, ὡς παρὰ τὴν ἀνθρωπίνην οὔσας
14357   2.7.13.97 : φύσιν,
14358   2.7.13.98 : „Ἐμοῦ θανόντος γαῖα μιχθήτω πυρί (fr. trag. adesp. n.
14359   2.7.13.99 :  430, 1 N.)“
14360   2.7.13.100 : „Οὐδὲν μέλει μοι, τἀμὰ γὰρ καλῶς ἔχει (fr. trag. adesp.
14361   2.7.13.101 : n. 430, 2 N.).“
14362   2.7.13.102 : Φανερὸν οὖν ὅτι πρὸς πάντας ἐστὶν ἡμῖν εὔνοια φυσικὴ
14363   2.7.13.103 : καὶ φιλία, τὸ δι´ αὕθ´ αἱρετὸν ἐμφαίνουσα καὶ τὸ κατὰ
14364   2.7.13.104 : λόγον·
14365   2.7.13.105 : „ἓν“ γὰρ „ἀνδρῶν, ἓν θεῶν γένος· ἐκ μιᾶς δὲ πνέομεν
14366   2.7.13.106 : ματρὸς ἀμφότεροι (Pindar. Nem. VI 1, 1. 2)“,
14367   2.7.13.107 : τῆς φύσεως.
14368   2.7.13.108 : Ἐπεὶ δὲ κοινή τις ἡμῖν ὑπάρχει φιλανθρωπία, πολὺ
14369   2.7.13.109 : μᾶλλον πρὸς τοὺς ἐν συνηθείᾳ <20φίλους>20 τὸ δι´ αὕθ´ αἱρετὸν
14370   2.7.13.110 : φανερώτερον· εἰ δ´ ὁ φίλος δι´ αὑτὸν αἱρετός, καὶ ἡ <20φιλία>20 
14371   2.7.13.111 : καὶ ἡ <20εὔνοια>20 καὶ ἡ παρὰ πάντων τῶν τοῦ βίου κοινω–
14372   2.7.13.112 : νούντων καὶ 〈ἡ〉 παρὰ τῶν πλείστων ἀνθρώπων· ὥστε
14373   2.7.13.113 : καὶ τὸν <20ἔπαινον>20 εἶναι δι´ αὑτὸν αἱρετόν, οἰκειοῦσθαι
14374   2.7.13.114 : γὰρ ἡμᾶς πρὸς τοὺς ἐπαινοῦντας. Εἰ δ´ ὁ ἔπαινος δι´
14375   2.7.13.115 : ἑαυτὸν αἱρετός, καὶ ἡ <20εὐδοξία·>20 καὶ γὰρ οὐδὲν ἕτερον τὴν
14376   2.7.13.116 : εὐδοξίαν κατὰ τὴν ὑπογραφὴν παρειλήφαμεν, εἰ μὴ τὸν
14377   2.7.13.117 : παρὰ τῶν πολλῶν ἔπαινον. Ὥστε ταύτῃ μὲν τὰ γινό–
14378   2.7.13.118 : μενα τῶν ἀγαθῶν <20ἔξωθεν>20 ὅτι δι´ αὕθ´ αἱρετὰ πέφυκεν
14379   2.7.13.119 : ἐπιδεδεῖχθαι σαφῶς· πῶς οὖν οὐ πολὺ μᾶλλον τὰ <20περὶ
14380   2.7.13.120 : ἡμᾶς>20 καὶ <20ἐν ἡμῖν;>20 λέγω δὴ τὰ περὶ σῶμά τε καὶ ψυχήν.
14381   2.7.13.121 : Εἰ γὰρ ὁ <20ἄνθρωπος>20 δι´ αὑτὸν αἱρετός, καὶ τὰ <20μέρη>20
14382   2.7.13.122 : τοῦ ἀνθρώπου δι´ αὑτὰ ἂν εἴη αἱρετά. Μέρη δ´ ἐστὶν
14383   2.7.13.123 : ἀνθρώπου ὁλοσχερέστατα <20σῶμα>20 καὶ <20ψυχή.>20 Ὥστε καὶ
14384   2.7.13.124 : τὸ σῶμα δι´ αὑτὸ ἂν αἱρετὸν εἴη. Πῶς γὰρ τὸ μὲν τοῦ
14385   2.7.13.125 : πλησίον σῶμα δι´ αὑτὸ αἱρετόν ἐστιν ἡμῖν, τὸ δ´ ἡμέ–
14386   2.7.13.126 : τερον οὐκέτι; Ἢ πῶς ὁ μὲν πλησίον ἄνθρωπος δι´ αὑτόν
14387   2.7.13.127 : ἐστιν αἱρετός, οὐχὶ δὲ καὶ ἕκαστος ἡμῶν αὑτῷ δι´ αὑτὸν
14388   2.7.13.128 : αἱρετός; Ἢ πῶς τοῦτο μέν, οὐχὶ δὲ καὶ τὰ μέρη τὰ τοῦ
14389   2.7.13.129 : σώματος καὶ αἱ τῶν μερῶν ἀρεταὶ καὶ αἱ τοῦ ὅλου σώ–
14390   2.7.13.130 : ματος ἂν εἶεν αἱρεταί; Ὥστε δι´ αὑτὰ αἱρετὰ ἡμῖν εἶναι
14391   2.7.13.131 : τὴν <20ὑγίειαν,>20 τὴν <20ἰσχύν,>20 τὸ <20κάλλος,>20 τὴν <20ποδώκειαν,>20
14392   2.7.13.132 : τὴν εὐεξίαν, τὴν <20εὐαισθησίαν,>20 καθόλου πάσας ὡς ἔπος 
14393   2.7.13.133 : εἰπεῖν 〈τὰς σωματικὰς ἀρετάς〉. Καὶ γὰρ ὅλως οὐδεὶς
14394   2.7.13.134 : ἂν εὖ φρονῶν δέξαιτο ἄμορφος καὶ λελωβημένος εἶναι κατὰ
14395   2.7.13.135 : τὸ εἶδος, κἂν εἰ μηδεμία μέλλοι δυσχρηστία τὸ παράπαν
14396   2.7.13.136 : ἐπακολουθεῖν διὰ τὴν τοιαύτην εἰδέχθειαν. Ὥστε καὶ δίχα
14397   2.7.13.137 : τῆς δυσχρηστίας εὔλογον φυγὴν φαίνεσθαι τοῦ αἴσχους.
14398   2.7.13.138 : Εἰ δὲ δι´ αὑτὸ φευκτόν ἐστι τὸ αἶσχος, καὶ τὸ <20κάλλος>20
14399   2.7.13.139 : οὐ μόνον διὰ τὴν χρείαν αἱρετὸν ἀλλὰ καὶ δι´ αὑτό· ὅτι
14400   2.7.13.140 : γὰρ ἐξ αὑτοῦ προσκλητικόν 〈τι〉 ἔχει τὸ κάλλος, ἐμφανές·
14401   2.7.13.141 : πάντας γοῦν φυσικῶς οἰκειοῦσθαι τοῖς καλοῖς χωρὶς πά–
14402   2.7.13.142 : σης χρείας, καὶ γὰρ πρὸς τὸ εὖ ποιεῖν αὐτοὺς καὶ εὐερ–
14403   2.7.13.143 : γετεῖν ἑτοίμως ἔχειν, ὅθεν δὴ καὶ δοκεῖν εὐνοίας εἶναι
14404   2.7.13.144 : παρασκευαστικόν· ὥστε καὶ κατὰ τοῦτον τὸν λόγον τὸ μὲν
14405   2.7.13.145 : κάλλος τῶν δι´ αὑτὰ αἱρετῶν ὑπάρχειν, τὸ δὲ αἶσχος τῶν
14406   2.7.13.146 : δι´ αὑτὰ φευκτῶν. Τὸν δ´ αὐτὸν λόγον καὶ ἐπὶ <20ὑγιείας>20
14407   2.7.13.147 : εἶναι καὶ νόσου καὶ <20ἰσχύος>20 καὶ ἀσθενείας καὶ <20ποδω–
14408   2.7.13.148 : κείας>20 καὶ βραδυτῆτος καὶ <20αἰσθήσεως>20 καὶ πηρώσεως.
14409   2.7.13.149 : Ὥστ´ εἰ καὶ τὰ <20σωματικὰ>20 τῶν ἀγαθῶν δέδεικται δι´
14410   2.7.13.150 : αὕθ´ αἱρετὰ καὶ τἀναντία τούτων κακὰ δι´ αὑτὰ φευκτά,
14411   2.7.13.151 : καὶ τὰ τῆς <20ψυχῆς>20 ἀναγκαῖον μέρη δι´ αὕθ´ αἱρετὰ ὑπάρ–
14412   2.7.13.152 : χειν καὶ τὰς ἀρετὰς αὐτῶν καὶ 〈τὰς〉 τῆς ὅλης ψυχῆς.
14413   2.7.13.153 : Τὴν γὰρ εἴσοδον ἡ ἀρετὴ λαβοῦσα, καθάπερ ὑπεδεί–
14414   2.7.13.154 : ξαμεν (p. 118 sq.), ἀπὸ τῶν σωματικῶν καὶ τῶν ἔξωθεν ἀγα–
14415   2.7.13.155 : θῶν καὶ πρὸς ἑαυτὴν ἐπιστρέψασα καὶ θεασαμένη, διότι καὶ
14416   2.7.13.156 : αὐτὴν τῶν κατὰ φύσιν πολὺ μᾶλλον τῶν τοῦ σώματος ἀρε–
14417   2.7.13.157 : τῶν, ᾠκειώθη πρὸς ἑαυτὴν ὡς πρὸς δι´ αὑτὴν αἱρετὴν καὶ
14418   2.7.13.158 : μᾶλλον γε πρὸς ἑαυτὴν ἢ πρὸς τὰς τοῦ σώματος ἀρετάς·
14419   2.7.13.159 : ὥστε παρὰ πολὺ τιμιωτέρας εἶναι 〈τὰς〉 τῆς ψυχῆς ἀρετάς. 
14420   2.7.13.160 : Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν προεφωδευμένων τοῦτ´
14421   2.7.13.161 : ἄν τις ἐπιλογίσαιτο. Εἰ γὰρ ἡ τοῦ <20σώματος ὑγίεια>20
14422   2.7.13.162 : αἱρετὴ δι´ αὑτήν, καὶ πολὺ μᾶλλον ἡ τῆς <20ψυχῆς·>20 〈ὑγίεια
14423   2.7.13.163 : δὲ ψυχῆς〉 σωφροσύνη τῆς σφοδρότητος ἀπολύουσα τῶν
14424   2.7.13.164 : παθῶν ἡμᾶς. Καὶ εἰ ἡ <20ἰσχὺς ἡ σωματικὴ>20 τῶν ἀγα–
14425   2.7.13.165 : θῶν ἐστί, πολὺ μᾶλλον ἡ <20ψυχικὴ>20 δι´ αὑτὴν ἂν εἴη αἱρετὴ
14426   2.7.13.166 : καὶ ἀγαθόν· ψυχῆς δέ ἐστιν ἰσχὺς ἀνδρεία καὶ καρτερία,
14427   2.7.13.167 : εὐρώστους τὰς ψυχὰς κατασκευάζουσα· διόπερ ἂν εἴη καὶ
14428   2.7.13.168 : ἡ ἀνδρεία δι´ αὑτὴν αἱρετὴ καὶ ἡ καρτερία. Κατὰ τὸ
14429   2.7.13.169 : ἀνάλογον εἰ τὸ <20κάλλος>20 τὸ <20σωματικὸν>20 δι´ αὑτὸ αἱρετόν,
14430   2.7.13.170 : καὶ τὸ τῆς <20ψυχῆς>20 κάλλος εἴη ἂν δι´ αὑτὸ αἱρετόν, κάλ–
14431   2.7.13.171 : λος δὲ ψυχῆς ἐστιν ἡ δικαιοσύνη· „τὸ“ γὰρ „μηθὲν ἀδι–
14432   2.7.13.172 : κεῖν καὶ καλοὺς ἡμᾶς ποιεῖ“ (Menandr. frg. fab. inc. 34
14433   2.7.13.173 : Com. IV p. 244).
14434   2.7.14.1 : [<20Ὅτι τὰ τρία γένη τῶν ἀγαθῶν, τὰ περὶ
14435   2.7.14.2 : σῶμα, τὰ περὶ ψυχήν, τὰ ἐκτός, ἀναλογίαν πρὸς
14436   2.7.14.3 : ἄλληλα ἔχει, καίτοι διαφέροντα.>20]
14437   2.7.14.4 : Τὸν παραπλήσιον δ´ εἶναι λόγον καὶ ἐπὶ τῶν ἀρετῶν,
14438   2.7.14.5 : διὰ τὸ δοκεῖν τὰ <20τρία γένη τῶν ἀγαθῶν>20 ἐκ πλείστης
14439   2.7.14.6 : διαφορᾶς τῆς ἐν ἀλλήλοις ὅμως ἔχειν τινὰ πρὸς τὸν λόγον 
14440   2.7.14.7 : <20ἀναλογίαν,>20 ἣν καὶ δὴ πειράσομαι δηλῶσαι σαφῶς.
14441   2.7.14.8 : Ὅπερ μὲν ἐν 〈τῷ〉 σώματί φαμεν ὑγίειαν, τοῦτ´ ἐν τῇ
14442   2.7.14.9 : ψυχῇ καλεῖσθαι σωφροσύνην, ἐν δὲ τοῖς ἐκτὸς πλοῦτον·
14443   2.7.14.10 : περιστέλλειν γὰρ τὰ πολλὰ τῶν ἁμαρτημάτων καὶ τοῦτον.
14444   2.7.14.11 : Ὅπερ δ´ ἐν τῷ σώματι ἰσχύν, τοῦτ´ ἐν τῇ ψυχῇ [τὴν] ἀν–
14445   2.7.14.12 : δρείαν, ἐν δὲ τοῖς ἐκτὸς [τὴν] ἀρχήν· ὅπερ δ´ ἐν τῷ σώ–
14446   2.7.14.13 : ματι εὐαισθησίαν, τοῦτ´ ἐν 〈τῇ〉 ψυχῆ φρόνησιν, ἐν δὲ τοῖς
14447   2.7.14.14 : ἐκτὸς εὐτυχίαν· ὅ τι δ´ ἐν 〈τῷ〉 σώματι κάλλος, τοῦτ´ ἐν
14448   2.7.14.15 : 〈τῇ〉 ψυχῇ δικαιοσύνην, ἐν δὲ τοῖς ἐκτὸς [τὴν] φιλίαν·
14449   2.7.14.16 : ὥστε τρία γένη τῶν ἀγαθῶν δι´ αὕθ´ αἱρετὰ ὑπάρχειν,
14450   2.7.14.17 : τά τε περὶ 〈τὴν〉 ψυχὴν καὶ τὰ περὶ τὸ σῶμα καὶ τὰ ἐκ–
14451   2.7.14.18 : τός· καὶ μακρῷ αἱρετώτερα τὰ περὶ ψυχὴν τῶν ἄλλων,
14452   2.7.14.19 : ἐπειδὴ καὶ ἡγεμονικώτερον καὶ αἱρετώτερον ψυχὴ σώματος.
14453   2.7.14.20 : Δῆλον οὖν ὅτι τῶν τοῦ σώματος ἀρετῶν καὶ τῶν ἐκ–
14454   2.7.14.21 : τὸς αἱ τῆς ψυχῆς ὑπάρχουσιν αἱρετώτεραι, ὑπεροχὴν ὁμοίως
14455   2.7.14.22 : φερόμεναι· στοχάζονται 〈δὲ〉 καὶ τῶν ἄλλων πρῶτον μὲν
14456   2.7.14.23 : ὡς δι´ αὕθ´ αἱρετῶν, ἔπειθ´ ὡς χρησίμων πρός τε τὸν
14457   2.7.14.24 : <20πολιτικὸν>20 καὶ τὸν <20κοινωνικὸν>20 βίον καὶ δὴ καὶ πρὸς
14458   2.7.14.25 : τὸν <20θεωρητικόν.>20 Παραμετρεῖσθαι γὰρ τὸν βίον ταῖς
14459   2.7.14.26 : πολιτικαῖς καὶ ταῖς κοινωνικαῖς πράξεσι καὶ ταῖς θεω–
14460   2.7.14.27 : ρητικαῖς. Οὐ γὰρ φίλαυτον εἶναι τὴν ἀρετὴν κατὰ τὴν
14461   2.7.14.28 : αἵρεσιν ταύτην, ἀλλὰ κοινωνικὴν καὶ πολιτικήν· ἐπειδὴ
14462   2.7.14.29 : δὲ πρὸς ἑαυτὴν ᾠκειῶσθαι μάλιστα πάντων ἔφαμεν (p. 123, 
14463   2.7.14.30 :  23–26) τὴν ἀρετήν, δῆλον ὡς καὶ πρὸς τὴν τῆς ἀληθείας
14464   2.7.14.31 : ἐπιστήμην ἀναγκαίως ᾠκείωται φυσικῶς αὐτή. Τούτοις
14465   2.7.14.32 : δ´ ἀκολούθως καὶ τὰς <20μονὰς>20 τὰς <20ἐν τῷ ζῆν>20 παρα–
14466   2.7.14.33 : μετρεῖσθαι ταῖς κοινωνικαῖς καὶ πολιτικαῖς καὶ θεωρητι–
14467   2.7.14.34 : καῖς πράξεσι καὶ τὰς <20ἀφόδους>20 ἐκ τῶν ἐναντίων· ὥστε
14468   2.7.14.35 : κακῶς τοῖς σοφοῖς εὔλογον ἐξαγωγὴν ἐκ τοῦ ζῆν θεωρεῖ–
14469   2.7.14.36 : σθαι καὶ τοῖς φαύλοις εὔλογον ἐν τῷ ζῆν μονήν· τοῖς
14470   2.7.14.37 : γὰρ ἐκτελεῖν δυναμένοις τὰς κοινωνικὰς καὶ πολιτικὰς
14471   2.7.14.38 : πράξεις καὶ θεωρητικὰς καὶ τῶν σπουδαίων καὶ τῶν φαύ–
14472   2.7.14.39 : λων εὔλογον ἐν τῷ ζῆν εἶναι μονήν, τοῖς δὲ μὴ δυναμέ–
14473   2.7.14.40 : νοις εὔλογον ἐκ τοῦ ζῆν ἀπαλλαγήν.
14474   2.7.14.41 : Ἐπεὶ δὴ μεγάλη τῆς ἀρετῆς ἐστιν ὑπεροχὴ κατά τε
14475   2.7.14.42 : τὸ ποιητικὸν καὶ κατὰ τὸ δι´ αὕθ´ αἱρετὸν παρὰ τὰ σω–
14476   2.7.14.43 : ματικὰ καὶ τὰ ἔξωθεν ἀγαθά, κατὰ τὸν λόγον οὐκ εἶναι
14477   2.7.14.44 : συμπλήρωμα τὸ <20τέλος>20 ἐκ τῶν σωματικῶν καὶ ἐκ τῶν
14478   2.7.14.45 : ἔξωθεν ἀγαθῶν οὐδὲ τὸ τυγχάνειν ἁπάντων, ἀλλὰ μᾶλλον
14479   2.7.14.46 : τὸ κατ´ ἀρετὴν ζῆν ἐν τοῖς περὶ σῶμα καὶ τοῖς ἔξωθεν
14480   2.7.14.47 : ἀγαθοῖς ἢ πᾶσιν ἢ τοῖς πλείστοις καὶ κυριωτάτοις. Ὅθεν
14481   2.7.14.48 : ἐνέργειαν εἶναι τὴν <20εὐδαιμονίαν>20 κατ´ ἀρετὴν ἐν πρά–
14482   2.7.14.49 : ξεσι χορηγουμέναις κατ´ εὐχήν· τὰ δὲ περὶ σῶμα καὶ τὰ
14483   2.7.14.50 : ἔξωθεν ἀγαθὰ ποιητικὰ λέγεσθαι τῆς εὐδαιμονίας τῷ
14484   2.7.14.51 : συμβάλλεσθαί τι παρόντα· τοὺς δὲ νομίζοντας αὐτὰ συμ–
14485   2.7.14.52 : πληροῦν τὴν εὐδαιμονίαν ἀγνοεῖν, ὅτι ἡ μὲν εὐδαιμονία
14486   2.7.14.53 : βίος ἐστίν, ὁ δὲ βίος ἐκ πράξεως συμπεπλήρωται. Τῶν 
14487   2.7.14.54 : δὲ σωματικῶν ἢ τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν οὐδὲν οὔτε πρᾶξιν
14488   2.7.14.55 : εἶναι καθ´ ἑαυτὸ οὔθ´ ὅλως ἐνέργειαν.
14489   2.7.14.56 : Τούτων δὴ τοῦτον τὸν λόγον ἐχόντων ἥ τε εὐεργεσία
14490   2.7.14.57 : συστήσεται καὶ ἡ χάρις καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ φιλανθρωπία
14491   2.7.14.58 : καὶ φιλοτεκνία καὶ φιλαδελφία καὶ πρὸς ταύταις τό τε
14492   2.7.14.59 : φιλόπατρι καὶ φιλόπατορ καὶ φιλοίκειον καὶ κατὰ τὸ προσ–
14493   2.7.14.60 : ῆκον ἥ τ´ εὐκοινωνησία καὶ ἡ εὔνοια καὶ ἡ φιλία καὶ ἡ
14494   2.7.14.61 : ἰσότης καὶ ἡ δικαιοσύνη καὶ πᾶς ὁ τῶν ἀρετῶν θεῖος
14495   2.7.14.62 : χορός, οὗ τοὺς κατολιγωρήσαντας <20ἁμαρτάνειν>20 φανερῶς
14496   2.7.14.63 : περί τε τὰς <20αἱρέσεις>20 τῶν ἀγαθῶν καὶ τὰς φυγὰς τῶν
14497   2.7.14.64 : κακῶν καὶ περὶ τὴν <20κτῆσιν>20 καὶ περὶ τὴν <20χρῆσιν>20 τῶν
14498   2.7.14.65 : ἀγαθῶν, ὁμολογουμένως τε διασφάλλεσθαι περὶ μὲν τὴν
14499   2.7.14.66 : αἵρεσιν παρὰ τὴν κρίσιν, περὶ δὲ τὴν κτῆσιν παρὰ τὸν
14500   2.7.14.67 : τρόπον, περὶ δὲ τὴν χρῆσιν παρὰ τὴν ἀμαθίαν. Περὶ
14501   2.7.14.68 : μὲν οὖν τὴν <20αἵρεσιν>20 ἁμαρτάνειν, ὅταν τὸ μηδ´ ὅλως ὂν
14502   2.7.14.69 : ἀγαθὸν αἱρῶνται, ἢ τὸ ἧττον σφοδρότερον ἢ δεῖ. τοῦτο
14503   2.7.14.70 : δὲ περὶ τοὺς πλείστους ὑπάρχειν τὸ μὲν ἡδὺ τοῦ συμφέ–
14504   2.7.14.71 : ροντος, τὸ δὲ συμφέρον τοῦ καλοῦ προκρίνοντας καὶ ταῖς
14505   2.7.14.72 : ὁρμαῖς ἀμέτρως προεκφοιτῶντας. Περὶ δὲ τὴν <20κτῆσιν,>20
14506   2.7.14.73 : ὅταν μήτε ὅθεν μήθ´ ὅπως μήτε ἐφ´ ὅσον χρὴ περι–
14507   2.7.14.74 : ποιεῖσθαι ταῦτα προδιαλάβωσι. Περὶ δὲ τὴν <20χρῆσιν,>20
14508   2.7.14.75 : ἐπεὶ πᾶσα χρῆσις ἢ πρὸς αὑτὴν ἔχει τὴν ἀναφορὰν ἢ
14509   2.7.14.76 : πρὸς ἕτερον, ἐν μὲν 〈τῇ〉 πρὸς ἑαυτήν, ὅταν μὴ προσφέ–
14510   2.7.14.77 : ρωνται τοῖς πράγμασι συμμέτρως· ἐν δὲ τῇ πρὸς ἕτερον,
14511   2.7.14.78 : ὅταν τὸ κατ´ ἀξίαν μὴ φυλάττωσι τοῦ πρέποντος. Εἰ
14512   2.7.14.79 : δὲ περὶ ταῦτα ἁμαρτάνουσιν οἱ φαῦλοι, περὶ τὰ ἐναντία 
14513   2.7.14.80 : πάντως <20κατορθοῦσιν>20 οἱ σπουδαῖοι, καθηγεμόνα τῶν
14514   2.7.14.81 : πράξεων ἔχοντες τὴν ἀρετήν. Πάσαις γοῦν ὡς ἔοικε ταῖς
14515   2.7.14.82 : ἀρεταῖς κοινὸν ὑπάρχειν τό τε κρίνειν καὶ τὸ προαιρεῖσθαι
14516   2.7.14.83 : καὶ 〈τὸ〉 πράττειν. Οὔτε γὰρ ἄκριτον οὔτ´ ἀπροαίρετον
14517   2.7.14.84 : οὔτ´ ἄπρακτον εἶναι τὴν ἀρετήν, ἀλλὰ τὴν μὲν φρόνησιν
14518   2.7.14.85 : ἐξάρχειν ὥσπερ ἡγεμονικὴν οὖσαν καὶ τῶν ὑφ´ ἑαυτὴν
14519   2.7.14.86 : καὶ τῶν ὑπὸ τὰς ἄλλας αἱρετῶν καὶ φευκτῶν καὶ πρακτῶν
14520   2.7.14.87 : καὶ οὐ πρακτῶν καὶ τῶν μᾶλλον καὶ ἧττον· τῶν δ´ ἄλλων
14521   2.7.14.88 : ἑκάστην ἀποτέμνεσθαι μόνα τὰ καθ´ ἑαυτήν.
14522   2.7.15.1 : [<20Περὶ ἀρετῆς.]
14523   2.7.15.2 : Ἀρετὴν>20 δ´ ὠνομάσθαι τὴν ἀρίστην διάθεσιν ἢ καθ´
14524   2.7.15.3 : ἣν ἄριστα διάκειται τὸ ἔχον. Τοῦτο δ´ ἐκ τῆς ἐπαγω–
14525   2.7.15.4 : γῆς δῆλον· σκυτοτόμου γὰρ ἀρετὴν λέγεσθαι καθ´ ἣν ἀπο–
14526   2.7.15.5 : τελεῖν ἄριστον ὑπόδημα δύναται, καὶ οἰκοδόμου καθ´ ἣν
14527   2.7.15.6 : ἄριστα διάκειται πρὸς οἰκοδόμησιν οἰκίας καλῆς. Ὅτι μὲν
14528   2.7.15.7 : τὸ ἄριστα διατιθέναι ἐστὶν ἀρετῆς, ὁμολογούμενόν ἐστι.
14529   2.7.15.8 : Δύο δ´ ὥσπερ <20ἀρχὰς>20 τῶν ἀρετῶν ὑπάρχειν, τὸν <20λόγον>20
14530   2.7.15.9 : καὶ τὸ <20πάθος·>20 ταῦτα δὲ ὁτὲ μὲν ἀλλήλοις ὁμονοητικῶς
14531   2.7.15.10 : συμφωνεῖν, ὁτὲ δὲ στασιαστικῶς διαφωνεῖν· τὴν δ´ ἀντί–
14532   2.7.15.11 : ταξιν αὐτῶν γίνεσθαι δι´ ἡδονὰς καὶ λύπας. Τὴν μὲν
14533   2.7.15.12 : οὖν τοῦ λόγου νίκην ἀπὸ τοῦ κράτους παρωνύμως <20ἐγκρά–
14534   2.7.15.13 : τειαν>20 ἐπωνυμίαν ἔχειν, τὴν δὲ τοῦ ἀλόγου διὰ τὸ τῆς
14535   2.7.15.14 : ὁρμῆς ἀπειθὲς <20ἀκρασίαν·>20 τὴν δ´ ἀμφοῖν ἁρμονίαν καὶ
14536   2.7.15.15 : συμφωνίαν <20ἀρετήν,>20 τοῦ μὲν ἄγοντος ἐφ´ ὃ δεῖ, τοῦ δ´
14537   2.7.15.16 : ἑπομένου πειθηνίως.
14538   2.7.16.1 : [<20Περὶ αἱρετῶν καὶ φευκτῶν.]
14539   2.7.16.2 : Αἱρετὸν>20 δὲ λέγεσθαι, τὸ ὁρμὴν ἐφ´ ἑαυτὸ κινοῦν, 
14540   2.7.16.3 : φευκτὸν δὲ τὸ ἀφ´ ἑαυτοῦ, ὅταν ὁ λόγος σύμψηφος ἦ.
14541   2.7.16.4 : Καθάπερ γὰρ τὸ βουλητὸν κατὰ τὴν βούλησιν ἔχειν τὴν
14542   2.7.16.5 : ἐπωνυμίαν ταύτην, οὕτως καὶ τὸ αἱρετὸν κατὰ τὴν αἵρεσιν.
14543   2.7.16.6 : Τὸ δὲ αἱρετὸν καὶ <20ἀγαθὸν>20 ταὐτὸν ἐδόκει τοῖς ἀρχαίοις
14544   2.7.16.7 : εἶναι. Τὸ γοῦν ἀγαθὸν ὑπογράφοντες οὕτως ἀφωρίζοντο·
14545   2.7.16.8 : ‘ἀγαθόν ἐστιν οὗ πάντ´ ἐφίεται’. Τῶν δ´ <20ἀγαθῶν>20 ἔλεγον
14546   2.7.16.9 : τὰ μὲν <20δι´ ἡμᾶς αἱρετὰ>20 ὑπάρχειν, τὰ δὲ <20διὰ τοὺς
14547   2.7.16.10 : πλησίον·>20 τῶν δὲ <20δι´ ἡμᾶς>20 τὰ μὲν <20καλά,>20 τὰ δ´ <20ἀν–
14548   2.7.16.11 : αγκαῖα. Καλὰ>20 μὲν τάς τε ἀρετὰς καὶ τὰς ἐνεργείας τὰς
14549   2.7.16.12 : ἀπ´ αὐτῶν, φρόνησίν τε καὶ τὸ φρονεῖν καὶ δικαιοσύνην
14550   2.7.16.13 : καὶ τὸ δικαιοπραγεῖν καὶ κατὰ τὸ ἀνάλογον ἐπὶ τῶν ἄλλων·
14551   2.7.16.14 : <20ἀναγκαῖα>20 δὲ τό τε ζῆν καὶ τὰ πρὸς τοῦτο συντείνοντα
14552   2.7.16.15 : καὶ τὴν τῶν ποιητικῶν ἔχοντα χώραν, οἷον τό τε σῶμα
14553   2.7.16.16 : καὶ τὰ τούτου μέρη καὶ τὰς χρήσεις αὐτῶν, καὶ τῶν ἐκτὸς
14554   2.7.16.17 : λεγομένων εὐγένειαν, πλοῦτον, δόξαν, εἰρήνην, ἐλευθερίαν,
14555   2.7.16.18 : φιλίαν, τούτων γὰρ ἕκαστον συμβάλλεσθαί τι πρὸς τὴν
14556   2.7.16.19 : τῆς ἀρετῆς χρῆσιν.
14557   2.7.17.1 : [<20Ἐκ τίνων ἡ εὐδαιμονία.>20]
14558   2.7.17.2 : Τὴν δ´ <20εὐδαιμονίαν>20 ἐκ τῶν <20καλῶν>20 γίνεσθαι καὶ
14559   2.7.17.3 : <20προηγουμένων πράξεων·>20 διὸ καὶ <20δι´ ὅλων>20 εἶναι
14560   2.7.17.4 : <20καλήν,>20 καθάπερ καὶ τὴν ἐν τοῖς αὐλοῖς ἐνέργειαν δι´
14561   2.7.17.5 : ὅλων ἔντεχνον. Οὐ γὰρ ἐκβιβάζειν τὴν παράληψιν τῶν 
14562   2.7.17.6 : ὑλικῶν τῆς εἰλικρινείας τοῦ καλοῦ τὴν εὐδαιμονίαν, ὡς
14563   2.7.17.7 : οὐδὲ τὴν τῆς ἰατρικῆς ἔντεχνον δι´ ὅλων ἐνέργειαν τὴν
14564   2.7.17.8 : τῶν ὀργάνων χρῆσιν. Πᾶσαν μὲν γὰρ πρᾶξιν ἐνέργειαν
14565   2.7.17.9 : εἶναί τινα ψυχῆς. Ἐπεὶ δ´ ὁ πράττων συγχρῆταί τισι
14566   2.7.17.10 : πρὸς τὴν τελείωσιν τῆς προθέσεως, μέρη ταῦτα οὐ χρὴ
14567   2.7.17.11 : νομίζειν τῆς ἐνεργείας, καίτοι γε ἐπιζητούσης ἑκατέρας τῶν
14568   2.7.17.12 : εἰρημένων 〈τεχνῶν〉 ἑκάτερον, οὐ μὴν ὡς μέρος, ὡς δὲ ποι–
14569   2.7.17.13 : ητικὸν τῆς τέχνης. Τὰ γὰρ ὧν ἄνευ πράττειν ὁτιοῦν ἀδύ–
14570   2.7.17.14 : νατον, μέρη τῆς ἐνεργείας λέγειν οὐκ ὀρθόν. Τὸ μὲν γὰρ
14571   2.7.17.15 : μέρος ἐπινοεῖσθαι κατὰ τὸ συμπληρωτικὸν εἶναι τοῦ ὅλου,
14572   2.7.17.16 : τὰ δ´ ὧν οὐκ ἄνευ κατὰ τὸ ποιητικόν, τῷ φέρειν καὶ συν–
14573   2.7.17.17 : εργεῖν εἰς τὸ τέλος.
14574   2.7.18.1 : [<20Πόσα μέρη τοῦ ἀγαθοῦ· καὶ περὶ σκο–
14575   2.7.18.2 : ποῦ.>20]
14576   2.7.18.3 : Διαιρεῖσθαι δὲ τἀγαθὸν εἴς τε τὸ <20καλὸν>20 καὶ εἰς τὸ
14577   2.7.18.4 : <20συμφέρον>20 καὶ εἰς τὸ <20ἡδύ·>20 καὶ τῶν μὲν κατὰ μέρος
14578   2.7.18.5 : πράξεων τούτους εἶναι σκοπούς· τὸ δ´ ἐκ πάντων αὐτῶν
14579   2.7.18.6 : εὐδαιμονίαν. <20Εὐδαιμονίαν>20 δ´ εἶναι ‘χρῆσιν ἀρετῆς τε–
14580   2.7.18.7 : λείας ἐν βίῳ τελείῳ χορηγουμένην’ ἢ ‘ζωῆς τελείας ἐνέρ–
14581   2.7.18.8 : γειαν κατ´ ἀρετήν’ ἢ ‘χρῆσιν ἀρετῆς ἐν τοῖς κατὰ φύσιν
14582   2.7.18.9 : ἀνεμπόδιστον’. Τὸ δ´ αὐτὸ καὶ <20τέλος>20 ὑπάρχειν. Εἰ
14583   2.7.18.10 : δὲ τὸ μὲν εὐδαιμονεῖν <20τέλος,>20 ἡ δ´ εὐδαιμονία λέγεται
14584   2.7.18.11 : <20σκοπὸς>20 καὶ ὁ μὲν πλοῦτος <20ἀγαθόν,>20 τὸ δὲ πλουτεῖν 
14585   2.7.18.12 : <20ὧν χρή,>20 τοῖς μὲν οὕτω διορίζουσι τῆς ἀκριβείας τῶν
14586   2.7.18.13 : ὀνομάτων χάριν· ἀκολουθητέον μέντοι τῇ τῶν ἀρχαίων
14587   2.7.18.14 : συνηθείᾳ καὶ λεκτέον <20τέλος>20 εἶναι ‘οὗ χάριν πάντα πράτ–
14588   2.7.18.15 : τομεν, αὐτὸ δὲ οὐδενός’, ἢ ‘τὸ ἔσχατον τῶν ὀρεκτῶν’, ἢ
14589   2.7.18.16 : ‘τὸ κατ´ ἀρετὴν ζῆν ἐν ἀγαθοῖς τοῖς περὶ σῶμα καὶ τοῖς
14590   2.7.18.17 : ἔξωθεν ἢ πᾶσιν ἢ τοῖς πλείστοις καὶ κυριωτάτοις’. Τοῦτο
14591   2.7.18.18 : δὲ μέγιστον ὂν τῶν ἀγαθῶν καὶ τελειότατον ἐκ τῶν ἄλλων
14592   2.7.18.19 : ἁπάντων ὑπηρετεῖσθαι. Τὰ μὲν γὰρ συμβαλλόμενα πρὸς
14593   2.7.18.20 : αὐτὸ τῶν <20ἀγαθῶν>20 ὁμολογουμένως χρὴ λέγειν, τὰ δ´ ἐναν–
14594   2.7.18.21 : τιούμενα 〈αὐτῷ τῶν <20κακῶν,>20 τὰ δὲ μήτε συμβαλλόμενα
14595   2.7.18.22 : μήτε ἐναντιούμενα〉 οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε 〈τῶν〉 κακῶν,
14596   2.7.18.23 : ἀλλὰ τῶν <20ἀδιαφόρων.>20 Οὐ πᾶσαν δὲ καλὴν πρᾶξιν
14597   2.7.18.24 : εὐδαιμονικὴν ὑπάρχειν.
14598   2.7.18.25 : <20‘Τελείας’>20 δ´ εἶπον ἀρετῆς χρῆσιν τὴν εὐδαιμονίαν,
14599   2.7.18.26 : ὅτι τῶν <20ἀρετῶν>20 τὰς μὲν ἔλεγον εἶναι <20τελείας,>20 τὰς δὲ
14600   2.7.18.27 : <20ἀτελεῖς·>20 τελείας μὲν τήν τε δικαιοσύνην καὶ τὴν καλο–
14601   2.7.18.28 : κἀγαθίαν· ἀτελεῖς δὲ τὴν εὐφυΐαν καὶ τὴν προκοπήν·
14602   2.7.18.29 : τῷ δὲ τελείῳ τὸ τέλειον ἁρμόττειν. Τέλος οὖν εἶναι τῆς
14603   2.7.18.30 : τοιαύτης ἀρετῆς ἐνέργειαν, ἧς οὐθὲν ἄπεστι μέρος. Καὶ
14604   2.7.18.31 : τὸ <20‘ἐν βίῳ>20 δὲ <20τελείῳ’>20 προσέθεσαν ἐνδείξασθαι βουλη–
14605   2.7.18.32 : θέντες, ὅτι περὶ τοὺς ἤδη προήκοντας ἄνδρας ἡ εὐδαιμονία
14606   2.7.18.33 : γίγνεται· τὸ γὰρ μειράκιον ἀτελὲς καὶ ὁ τούτου βίος, δι´
14607   2.7.18.34 : ὃ οὐκ ἂν γενέσθαι περὶ τοῦτ´ εὐδαιμονίαν, οὐδ´ ὅλως ἐν 
14608   2.7.18.35 : ἀτελεῖ χρόνῳ, ἀλλ´ ἐν τῷ τελείῳ. Τέλειον δ´ εἶναι τοῦ–
14609   2.7.18.36 : τον, ὅσον ὥρισεν ἡμῖν 〈τὸ〉 πλεῖστον ὁ θεός· ‘ὥρισε’ δὲ κατὰ
14610   2.7.18.37 : πλάτος, καθάπερ καὶ τὸ τοῦ σώματος μέγεθος. Ὡς οὖν
14611   2.7.18.38 : ἕνα στίχον μὴ ἂν συστήσειν ὑπόκρισιν μηδὲ μίαν χειρὸς
14612   2.7.18.39 : ἔκτασιν ὄρχησιν, μηδὲ μίαν χελιδόνα ποιήσειν ἔαρ, οὕτως
14613   2.7.18.40 : μηδὲ βραχὺν χρόνον εὐδαιμονίαν. Τελείαν γὰρ εἶναι δεῖν
14614   2.7.18.41 : τὴν εὐδαιμονίαν ἐκ τελείου συνεστῶσαν ἀνδρὸς καὶ χρόνου
14615   2.7.18.42 : καὶ δαίμονος. <20‘Χορηγουμένην’>20 δὲ τὴν τῆς ἀρετῆς ἐνέρ–
14616   2.7.18.43 : γειαν διὰ τὸ πάντως ἀναγκαῖον ἐν τοῖς κατὰ φύσιν ἀγα–
14617   2.7.18.44 : θοῖς ὑπάρχειν, ἐπεὶ καὶ ἐν κακοῖς ἀρετῇ χρήσαιτ´ ἂν κα–
14618   2.7.18.45 : λῶς ὁ σπουδαῖος, οὐ μήν γε μακάριος ἔσται καὶ ἐν αἰκίαις
14619   2.7.18.46 : ἀποδείξαιτ´ ἂν τὸ γενναῖον, οὐ μήν 〈γ´〉 εὐδαιμονήσει.
14620   2.7.18.47 : Αἴτιον δ´ ὅτι ἡ μὲν ἀρετὴ καλῶν μόνον ἐστὶν ἀπεργα–
14621   2.7.18.48 : στικὴ καθ´ ἑαυτήν, ἡ δ´ εὐδαιμονία καὶ καλῶν κἀγαθῶν.
14622   2.7.18.49 : Οὐ γὰρ ἐγκαρτερεῖν βούλεται τοῖς δεινοῖς, ἀλλὰ τῶν ἀγα–
14623   2.7.18.50 : θῶν ἀπολαύειν πρὸς τῷ καὶ σῴζειν τὸ ἐν κοινωνίᾳ δί–
14624   2.7.18.51 : καιον καὶ μήτε ἀποστερεῖν ἑαυτὴν τῶν ἐν τῇ θεωρίᾳ κα–
14625   2.7.18.52 : λῶν μήτε τῶν κατὰ τὸν βίον ἀναγκαίων.
14626   2.7.18.53 : Ἥδιστον γάρ τι καὶ κάλλιστον εἶναι τὴν εὐδαιμονίαν,
14627   2.7.18.54 : οὔτε δ´ ἐπιτείνεσθαι καθάπερ τέχνην ὀργάνων πλήθει καὶ
14628   2.7.18.55 : παρασκευῇ· οὔτε τὴν αὐτὴν εἶναι θεοῦ καὶ ἀνθρώπου,
14629   2.7.18.56 : οὐδὲ γὰρ τὴν ἀρετὴν ἀναπόβλητον ἔτι τῶν σπουδαίων 
14630   2.7.18.57 : τὸ παράπαν, δύνασθαι γὰρ ὑπὸ πλήθους καὶ μεγέθους
14631   2.7.18.58 : ἀφαιρεθῆναι κακῶν. Ὅθεν ἐνδοιάσειεν ἄν τις, μήποτ´
14632   2.7.18.59 : οὐδὲ κυρίως εὐδαιμονιστέον τὸν ἔτι ζῶντα, διὰ τὸ τῆς
14633   2.7.18.60 : τύχης ἄδηλον. Τὸ γὰρ τοῦ Σόλωνος εὖ ἔχειν· τέλος ὅρα
14634   2.7.18.61 : μακροῦ βίου. Μαρτυρεῖν δὲ τούτῳ καὶ τὸν βίον, εὐδαιμο–
14635   2.7.18.62 : νίζοντα τοὺς ἀνθρώπους ἡνίκ´ ἂν θνήσκωσι. Τὸν 〈δ´〉
14636   2.7.18.63 : ἀφαιρεθέντα τὴν εὐδαιμονίαν οὐκ εἶναι κακοδαίμονα, κα–
14637   2.7.18.64 : θάπερ τὸν μηδ´ ὅλως ἔχοντα ταύτην, ἀλλ´ ἔσθ´ ὅτε
14638   2.7.18.65 : μέσον. Βιοῦν γάρ ποτε καὶ σοφὸν καὶ μὴ σοφὸν τὸν
14639   2.7.18.66 : <20μέσον>20 λεγόμενον βίον, τὸν μήτε εὐδαίμονα μήτε κακο–
14640   2.7.18.67 : δαίμονα. Περὶ δὲ <20τοὺς κοιμωμένους>20 οὐκ εἶναι τὴν
14641   2.7.18.68 : εὐδαιμονίαν ἢ οὐκ ἐντελεχείᾳ γε. Τὴν γὰρ ἐνέργειαν τῆς
14642   2.7.18.69 : ψυχῆς περὶ τὴν ἐγρήγορσιν εἶναι, ταύτῃ δὲ προστίθε–
14643   2.7.18.70 : σθαι τὸ ‘κατὰ φύσιν’, διὰ τὸ μὴ πᾶσαν τὴν ἐγρήγορσιν
14644   2.7.18.71 : τῶν σπουδαίων τελείας εἶναι χρῆσιν ἀρετῆς, ἀλλὰ τὴν
14645   2.7.18.72 : κατὰ φύσιν. Ταύτην δ´ εἶναι τὴν τοῦ μὴ μαινομένου
14646   2.7.18.73 : μηδ´ ἐξεστηκότος, ἐπεὶ τήν τε μανίαν καὶ τὴν ἔκστασιν
14647   2.7.18.74 : ὡς τὸν ὕπνον ἐξιστάνειν αὐτὸν ταύτης τῆς χρήσεως, τάχα
14648   2.7.18.75 : δὲ καὶ τῆς τοῦ λόγου καὶ ποιεῖν θηρίον. Οἷς γὰρ λογικόν
14649   2.7.18.76 : ἐστι τὸ ζῆν, τούτοις καὶ τὸ εὐδαιμονεῖν ὑπάρχειν· οὐκ
14650   2.7.18.77 : αἰεὶ δὲ οὐδὲ τούτοις, ἀλλ´ ὁπότε χορηγούμενον ἔχοιεν τὸ
14651   2.7.18.78 : ζῆν. Ὡς δὲ τὴν εὐδαιμονίαν λέγεσθαι χρῆσιν ἀρετῆς,
14652   2.7.18.79 : οὕτως καὶ τὴν <20κακοδαιμονίαν>20 χρῆσιν κακίας· οὐ μὴν ὡς
14653   2.7.18.80 : τὴν κακίαν αὐτάρκη πρὸς κακοδαιμονίαν, οὕτως καὶ τὴν 
14654   2.7.18.81 : ἀρετήν, πρὸς εὐδαιμονίαν. Ὡς δὲ τὸν σπουδαῖον τἀγαθὰ
14655   2.7.18.82 : ἔχειν καὶ αὐτῷ συμφέρειν καὶ τοῖς ἄλλοις. Φευκτὸν δὲ
14656   2.7.18.83 : τὸν βίον γίνεσθαι τοῖς μὲν ἀγαθοῖς ἐν ταῖς ἄγαν ἀτυ–
14657   2.7.18.84 : χίαις, τοῖς δὲ κακοῖς καὶ ἐν ταῖς ἄγαν εὐτυχίαις. Πλεῖον
14658   2.7.18.85 : γὰρ ἁμαρτάνειν· δι´ ὃ καὶ μηδὲ κυρίως εὐτυχεῖς εἶναι [καὶ]
14659   2.7.18.86 : τοὺς φαύλους.
14660   2.7.19.1 : [<20Ποσαχῶς λέγεται τὸ ἀγαθόν.>20]
14661   2.7.19.2 : Ἐπεὶ δ´ ἡμῖν εὐδαιμονία τὸ μέγιστον ἀγαθόν, διαι–
14662   2.7.19.3 : ρετέον ποσαχῶς λέγεται <20τὸ ἀγαθόν. Τριχῶς>20 δή φασι
14663   2.7.19.4 : λέγεσθαι τό τε γὰρ πᾶσι τοῖς οὖσι σωτηρίας αἴτιον καὶ τὸ
14664   2.7.19.5 : κατηγορούμενον παντὸς ἀγαθοῦ καὶ τὸ δι´ αὕθ´ αἱρετόν· ὧν
14665   2.7.19.6 : τὸ μὲν θεῖον εἶναι τὸ πρῶτον, τὸ δὲ γένος τῶν ἀγαθῶν 〈τὸ
14666   2.7.19.7 : δεύτερον〉, τὸ δὲ 〈τρίτον τὸ〉 τέλος, ἐφ´ ὃ πάντα ἀναφέρο–
14667   2.7.19.8 : μεν, ὅπερ ἐστὶν εὐδαιμονία. Καὶ τὸ <20δι´ αὕθ´ αἱρετὸν>20
14668   2.7.19.9 : δὲ <20τριχῶς>20 λέγεσθαι· ἢ οὗ χάριν τινὰ πράττομεν ὡς ἐσχά–
14669   2.7.19.10 : του· ἢ οὗ χάριν πάντα· ἢ τρίτον ὃ μέρος γίγνεται τούτων.
14670   2.7.19.11 : Τῶν δὲ δι´ αὕθ´ αἱρετῶν τὰ μὲν εἶναι <20τελικά,>20 τὰ δὲ
14671   2.7.19.12 : <20ποιητικά.>20 Τελικὰ μὲν τὰς κατ´ ἀρετὴν προηγουμένας
14672   2.7.19.13 : πράξεις· ποιητικὰ δὲ τὰ ὑλικὰ τῶν ἀρετῶν.
14673   2.7.19.14 : Τῶν δ´ <20ἀγαθῶν>20 τὰ μὲν εἶναι <20τίμια,>20 τὰ δὲ <20ἐπαι–
14674   2.7.19.15 : νετά,>20 τὰ δὲ <20δυνάμεις,>20 τὰ δὲ <20ὠφέλιμα.>20 Τίμια μὲν
14675   2.7.19.16 : οἷον θεόν, ἄρχοντα, πατέρα· ἐπαινετὰ δὲ οἷον δικαιοσύνην,
14676   2.7.19.17 : φρόνησιν· δυνάμεις δὲ οἷον πλοῦτον, ἀρχήν, ἐξουσίαν·
14677   2.7.19.18 : ὠφέλιμα δὲ τὰ ποιητικὰ τούτων καὶ φυλακτικά, οἷον ὑγιείας
14678   2.7.19.19 : καὶ εὐεξίας. 
14679   2.7.19.20 : Ἔτι τῶν [αἱρετῶν καὶ] ἀγαθῶν τὰ μὲν <20καθ´ ἑαυτὰ>20
14680   2.7.19.21 : εἶναι αἱρετά, τὰ δὲ <20δι´ ἕτερα.>20 Τὰ μὲν γὰρ τίμια καὶ
14681   2.7.19.22 : ἐπαινετὰ καὶ τὰς δυνάμεις καθ´ αὑτά· (καὶ γὰρ τὰς δυνά–
14682   2.7.19.23 : μεις ὑπάρχειν τῶν καθ´ αὑτὰ ἀγαθῶν, οἷον πλοῦτον καὶ
14683   2.7.19.24 : ἀρχάς, οἷς 〈εὖ〉 ἂν χρήσαιτο καὶ ἃν ζητήσειεν ὁ ἀγαθὸς
14684   2.7.19.25 : ἀνήρ· καὶ οἷς δύναται εὖ χρῆσθαι ἀγαθὸς [καὶ] καθ´
14685   2.7.19.26 : αὑτὰ ἀγαθὰ πεφυκέναι, ὥσπερ ὑγιεινά, ἃ καὶ ζητήσειεν
14686   2.7.19.27 : ἂν ὁ ἰατρὸς καὶ δύναιτο χρῆσθαι·) τὰ δὲ ὠφέλιμα δι´
14687   2.7.19.28 : ἕτερα· τῷ γὰρ ποιεῖν ἕτερα καὶ σῴζειν τῶν αἱρετῶν
14688   2.7.19.29 : ὑπάρχειν.
14689   2.7.19.30 : Ἄλλη διαίρεσις· τῶν καθ´ αὑτὰ ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι
14690   2.7.19.31 : <20τέλη,>20 τὰ δὲ <20οὐ τέλη·>20 οἷον δικαιοσύνην μὲν καὶ ἀρετὴν
14691   2.7.19.32 : καὶ ὑγίειαν τέλη καὶ ἁπλῶς ὅσα ἐκ τῶν καθ´ ἕκαστα
14692   2.7.19.33 : γενομένων κεκεφαλαιωμένα ὑπάρχειν, ὥσπερ τὴν ὑγίειαν,
14693   2.7.19.34 : οὐ μὴν τό γε ὑγιεινὸν οὐδὲ τὴν θεραπείαν τοῦ κάμνοντος.
14694   2.7.19.35 : Εὐφυΐαν δὲ καὶ ἀναμνήσεις καὶ μαθήσεις οὐ τέλη.
14695   2.7.19.36 : Ἄλλη διαίρεσις· τῶν τελῶν τὰ μὲν <20παντὶ ἀγαθὰ>20
14696   2.7.19.37 : εἶναι, τὰ δ´ <20οὐ παντί.>20 Τὴν μὲν ἀρετὴν καὶ φρόνησιν
14697   2.7.19.38 : παντὶ ἀγαθά, ὅτῳ γὰρ ἂν παραγένηται ὠφελεῖν· πλοῦτον 
14698   2.7.19.39 : δὲ καὶ ἀρχὰς καὶ δυνάμεις οὐ παντὶ ὁπωσοῦν ἀγαθά, καθ´
14699   2.7.19.40 : ὅσον ἀφώρισται τὸ εἶναι ἀγαθὰ τῇ τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς
14700   2.7.19.41 : χρήσει. Φαίνεσθαι δὲ ταῦτα καὶ ζητεῖν καὶ χρωμένους
14701   2.7.19.42 : ὠφελεῖν. Οἷς δὲ τὸν ἀγαθὸν εὖ χρῆσθαι, τούτοις τὸν
14702   2.7.19.43 : κακὸν κακῶς· ὥσπερ οἷς ἂν εὖ τὸν μουσικόν, τούτοις τὸν
14703   2.7.19.44 : ἄμουσον κακῶς. Ἅμα δὲ κακῶς χρώμενον βλάπτεσθαι,
14704   2.7.19.45 : καθάπερ ἵππον ἀγαθὸν ὄντα τὸν μὲν ἱππικὸν ὠφελεῖν,
14705   2.7.19.46 : βλάπτειν δὲ τὸν ἄφιππον οὐ μετρίως.
14706   2.7.19.47 : Ἔτι τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι <20περὶ>20 ψυχήν, τὰ δὲ
14707   2.7.19.48 : <20περὶ σῶμα,>20 τὰ δ´ <20ἐκτός.>20 Περὶ ψυχὴν μέν, οἷον
14708   2.7.19.49 : εὐφυΐαν τε καὶ τέχνην καὶ ἀρετὴν καὶ σοφίαν καὶ φρόνησιν
14709   2.7.19.50 : καὶ ἡδονήν· περὶ σῶμα δὲ ὑγίειαν καὶ εὐαισθησίαν καὶ
14710   2.7.19.51 : κάλλος καὶ ἰσχὺν καὶ ἀρτιότητα καὶ πάντα τὰ μόρια σὺν
14711   2.7.19.52 : ταῖς δυνάμεσι καὶ ἐνεργείαις· ἐκτὸς δὲ πλοῦτον καὶ δόξαν
14712   2.7.19.53 : καὶ εὐγένειαν καὶ δυναστείαν καὶ φίλους καὶ συγγενεῖς καὶ
14713   2.7.19.54 : πατρίδα. Τῶν δὲ περὶ <20ψυχὴν>20 ἀγαθῶν τὰ μὲν αἰεὶ <20φύσει
14714   2.7.19.55 : παρεῖναι,>20 καθάπερ [γὰρ] ὀξύτητα καὶ μνήμην, τό τε ὅλον
14715   2.7.19.56 : εὐφυΐαν· τὰ δ´ <20ἐξ ἐπιμελείας παραγίνεσθαι,>20 ὡς τάς
14716   2.7.19.57 : τε προπαιδεύσεις καὶ διαίτας ἐλευθερίους· τὰ δ´ <20ἐκ τε–
14717   2.7.19.58 : λειότητος ὑπάρχειν,>20 οἷον φρόνησιν, δικαιοσύνην, τε–
14718   2.7.19.59 : λευταῖον δὲ σοφίαν.
14719   2.7.19.60 : Ἔτι δὲ τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι καὶ <20κτήσασθαι>20
14720   2.7.19.61 : καὶ <20ἀποβαλεῖν,>20 ὡς πλοῦτον· τὰ δὲ <20κτήσασθαι>20 μὲν
14721   2.7.19.62 : <20ἀποβαλεῖν δ´ οὔ,>20 ὡς εὐψυχίαν, ἀθαυμαστίαν· τὰ δὲ 
14722   2.7.19.63 : <20ἀποβαλεῖν>20 μὲν <20κτήσασθαι δ´ οὔ,>20 ὡς αἴσθησιν καὶ
14723   2.7.19.64 : τὸ ζῆν· τὰ δ´ <20οὔτε κτήσασθαι οὔτ´ ἀποβαλεῖν,>20 ὡς
14724   2.7.19.65 : εὐγένειαν.
14725   2.7.19.66 : Ἔτι τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι <20δι´ αὕθ´ αἱρετὰ>20
14726   2.7.19.67 : μόνον, ὡς ἡδονὴν καὶ ἀοχλησίαν· τὰ δὲ <20ποιητικὰ>20 μόνον,
14727   2.7.19.68 : ὡς πλοῦτον· τὰ δὲ 〈καὶ〉 <20ποιητικὰ καὶ δι´ αὕθ´ αἱρε–
14728   2.7.19.69 : τά,>20 ὡς ἀρετήν, φίλους, ὑγίειαν.
14729   2.7.19.70 : Καὶ ἄλλως δὲ πολλαχῶς διαιρεῖσθαι τἀγαθά, διὰ τὸ
14730   2.7.19.71 : μὴ ἓν εἶναι γένος αὐτῶν, ἀλλὰ κατὰ τὰς δέκα λέγεσθαι
14731   2.7.19.72 : κατηγορίας· ἐν ὁμωνυμίᾳ γὰρ ἐκφέρεσθαι τἀγαθόν, τά τε
14732   2.7.19.73 : τοιαῦτα πάντα ὄνομα κοινὸν ἔχειν μόνον, τὸν δὲ κατὰ
14733   2.7.19.74 : τοὔνομα λόγον ἕτερον.
14734   2.7.20.1 : [<20Περὶ τῆς ἠθικῆς ἀρετῆς, ὅτι μεσότητες.>20]
14735   2.7.20.2 : Τούτων δὲ δὴ διωρισμένων, ἐπελθεῖν ἀκριβέστερον
14736   2.7.20.3 : ἀναγκαῖον τὰ περὶ τῆς <20ἠθικῆς ἀρετῆς>20 λεγόμενα. Ταύ–
14737   2.7.20.4 : την γὰρ ὑπολαμβάνουσι περὶ τὸ ἄλογον μέρος γίνεσθαι
14738   2.7.20.5 : τῆς ψυχῆς, ἐπειδὴ διμερῆ πρὸς τὴν παροῦσαν θεωρίαν
14739   2.7.20.6 : ὑπέθεντο τὴν ψυχήν, τὸ μὲν λόγον ἔχουσαν, τὸ δ´ ἄλογον.
14740   2.7.20.7 : Καὶ περὶ μὲν τὸ <20λογικὸν>20 τὴν καλοκἀγαθίαν γίνεσθαι
14741   2.7.20.8 : καὶ τὴν φρόνησιν καὶ τὴν ἀγχίνοιαν καὶ σοφίαν καὶ εὐμά–
14742   2.7.20.9 : θειαν καὶ μνήμην καὶ τὰς ὁμοίας· περὶ δὲ τὸ <20ἄλογον>20
14743   2.7.20.10 : σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ τὰς ἄλλας
14744   2.7.20.11 : τὰς <20ἠθικὰς>20 καλουμένας <20ἀρετάς.>20
14745   2.7.20.12 : Ταύτας δή φασιν ὑπ´ <20ἐνδείας>20 καὶ <20ὑπερβολῆς>20 
14746   2.7.20.13 : φθείρεσθαι. Πρὸς δὲ τὴν ἔνδειξιν τούτου τοῖς ἐκ τῶν
14747   2.7.20.14 : αἰσθήσεων μαρτυρίοις χρῶνται, βουλόμενοι 〈ὑπὲρ〉 τῶν
14748   2.7.20.15 : ἀφανῶν τὴν ἐκ τῶν φανερῶν παρέχεσθαι πίστιν. Αὐτίκα
14749   2.7.20.16 : γὰρ ὑπὸ τῶν γυμνασίων πλειόνων τε γινομένων καὶ ἐλατ–
14750   2.7.20.17 : τόνων φθείρεσθαι τὴν ἰσχύν· καὶ ἐπὶ τῶν ποτῶν καὶ σι–
14751   2.7.20.18 : τίων ὡσαύτως· πλειόνων γὰρ προσφερομένων ἢ ἐλαττόνων
14752   2.7.20.19 : φθείρεσθαι τὴν ὑγίειαν, συμμέτρων δὲ τῶν εἰρημένων ὄν–
14753   2.7.20.20 : των σῴζεσθαι τήν τε ἰσχὺν καὶ τὴν ὑγίειαν· παραπλησίως
14754   2.7.20.21 : οὖν ἔχειν καὶ ἐπὶ τῆς σωφροσύνης καὶ ἀνδρείας καὶ τῶν
14755   2.7.20.22 : ἄλλων ἀρετῶν. Τὸν μὲν γὰρ τοιοῦτον ὄντα τὴν φύσιν,
14756   2.7.20.23 : ὥστε μηδὲ τὸν κεραυνὸν φοβεῖσθαι, μαινόμενον, ἀλλ´ οὐκ
14757   2.7.20.24 : ἀνδρεῖον εἶναι· τὸν δ´ ἔμπαλιν πάντα φοβούμενον, ὥστε
14758   2.7.20.25 : καὶ τὴν σκιάν, ἀγεννῆ καὶ δειλόν· ἀνδρεῖον δ´ ὁμολογου–
14759   2.7.20.26 : μένως τὸν μήτε πάντα μήτε μηδὲν φοβούμενον.
14760   2.7.20.27 : Ταῦτ´ ἄρα καὶ αὔξειν καὶ φθείρειν τὴν ἀρετήν, ὥστε
14761   2.7.20.28 : τοὺς μὲν μετρίους φόβους αὔξειν τὴν ἀνδρείαν, τοὺς δὲ
14762   2.7.20.29 : μείζονας ἢ ἐλάττονας φθείρειν. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
14763   2.7.20.30 : ἄλλων ἀρετῶν τὰς μὲν οὔσας κατὰ ταύτας ὑπερβολὰς
14764   2.7.20.31 : καὶ ἐλλείψεις φθείρειν αὐτάς, τὰς δὲ <20μετριότητας>20
14765   2.7.20.32 : αὔξειν.
14766   2.7.20.33 : Οὐ μόνον δὲ τούτοις ἀφορίζεσθαι τὴν ἀρετήν, ἀλλὰ
14767   2.7.20.34 : καὶ <20ἡδονῇ καὶ λύπῃ.>20 Διὰ γὰρ τὴν ἡδονὴν τὰ φαῦλα
14768   2.7.20.35 : πράττειν ἡμᾶς, διὰ δὲ τὴν λύπην ἀπέχεσθαι τῶν καλῶν·
14769   2.7.20.36 : οὐκ εἶναι δὲ λαβεῖν οὔτ´ ἀρετὴν οὔτε κακίαν ἄνευ λύπης
14770   2.7.20.37 : καὶ ἡδονῆς. Τὴν οὖν ἀρετὴν περὶ ἡδονὰς καὶ λύπας
14771   2.7.20.38 : ὑπάρχειν. 
14772   2.7.20.39 : Πρὸς δὲ τὸ σαφῶς δηλῶσαι τὰ περὶ τούτων ἀναγ–
14773   2.7.20.40 : καῖον ἡγοῦντο τὰ περὶ ψυχὴν γινόμενα προσλαβεῖν τῷ
14774   2.7.20.41 : λόγῳ. ταῦτα δή φασιν ὑπάρχειν ἐν ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀν–
14775   2.7.20.42 : θρώπων· <20πάθη, δυνάμεις, ἕξεις. Πάθη>20 δ´ εἶναι
14776   2.7.20.43 : ὀργήν, φόβον, μῖσος, πόθον, ζῆλον, ἔλεον, τὰ παραπλήσια
14777   2.7.20.44 : τούτοις, οἷς καὶ παρακολουθεῖν ἡδονὴν καὶ λύπην· <20δυνά–
14778   2.7.20.45 : μεις>20 〈δε〉, καθ´ ἃς παθητικοὶ τούτων εἶναι λεγόμεθα,
14779   2.7.20.46 : οἷον καθ´ ἃς ὀργιζόμεθα, φοβούμεθα, ζηλοῦμεν, τῶν τοι–
14780   2.7.20.47 : ούτων ὁτιοῦν πεπόνθαμεν· <20ἕξεις>20 δέ, καθ´ ἃς πρὸς ταῦτά
14781   2.7.20.48 : πως ἔχομεν καὶ ἀφ´ ὧν ἡ τούτων ἐνέργεια εὖ ἢ κακῶς
14782   2.7.20.49 : ἀποτελεῖται. Δι´ ὃ εἰ μὲν οὕτως τις ὀργίζοιτο ῥᾳδίως,
14783   2.7.20.50 : ὥστε ἐπὶ παντὶ καὶ πάντως, τὴν ἕξιν ἂν ἔχων φανείη τὴν
14784   2.7.20.51 : τῆς ὀργιλότητος· εἰ δὲ οὕτως, ὥστε μηθὲν μηδὲ ἐφ´ ὁτῳ–
14785   2.7.20.52 : οῦν, τὴν τῆς ῥᾳθυμίας· ἀμφοτέρας δ´ εἶναι ψεκτάς, ἐπαι–
14786   2.7.20.53 : νουμένην δὲ ἕξιν ὑπάρχειν τὴν πραότητα, καθ´ ἣν ὅτε δεῖ
14787   2.7.20.54 : καὶ ὡς δεῖ καὶ ᾧ δεῖ ὀργιζόμεθα. Διόπερ ἕξεις εἶναι τὰς
14788   2.7.20.55 : ἀρετάς, ἀφ´ ὧν τὰς ἐν τοῖς πάθεσιν ἐνεργείας ἐπαινεῖ–
14789   2.7.20.56 : σθαι συμβέβηκεν.
14790   2.7.20.57 : Ἐπεὶ οὖν ἡ ἀρετὴ τῶν πρακτῶν, πᾶσαν δὲ πρᾶξιν
14791   2.7.20.58 : ἐν συνεχείᾳ θεωρεῖσθαι συμβέβηκε, παντὸς δὲ συνεχοῦς
14792   2.7.20.59 : ὥσπερ ἐν τοῖς μεγέθεσιν εἶναί τινα ὑπερβολὴν καὶ ἔλλει–
14793   2.7.20.60 : ψιν καὶ μεσότητα καὶ ταῦτα ἢ πρὸς ἄλληλα ὑπάρχειν ἢ
14794   2.7.20.61 : πρὸς ἡμᾶς, ἐν πᾶσι δὴ τὸ <20μέσον>20 τὸ πρὸς ἡμᾶς βέλτι–
14795   2.7.20.62 : στον, τοῦτο γάρ ἐστιν ὡς ἡ ἐπιστήμη κελεύει καὶ ὁ λόγος·
14796   2.7.20.63 : (τὸ γὰρ μέσον οὐ τὸν τοῦ ποσοῦ τόπον ὁρίζειν, ἀλλὰ τὸν 
14797   2.7.20.64 : 〈τοῦ〉 ποιοῦ, δι´ ὃ καὶ τέλειον εἶναι τῷ οὕτω καὶ ἄκρως
14798   2.7.20.65 : ἔχειν· τὰ δ´ ἐναντία πως καὶ ἀλλήλοις ἀντικεῖσθαι καὶ τῷ
14799   2.7.20.66 : μέσῳ· ἐναντία δ´ εἶναι τήν τ´ ἔλλειψιν καὶ τὴν ὑπερ–
14800   2.7.20.67 : βολήν, τὸ δὲ μέσον πρὸς ἑκάτερον ἔχειν, ὅπερ τὸ ἶσον
14801   2.7.20.68 : πρὸς τὸ ἄνισον πέπονθε, τοῦ μὲν ἐλάττονος πλεῖον ὄν,
14802   2.7.20.69 : τοῦ δὲ πλείονος ἔλαττον.)
14803   2.7.20.70 : Τὸ οὖν <20πρὸς ἡμᾶς μέσον ἄριστον,>20 οἷον, φησὶν
14804   2.7.20.71 : ὁ Θεόφραστος, ἐν ταῖς ἐντυχίαις ὁδὶ μὲν πολλὰ διελθὼν
14805   2.7.20.72 : καὶ μακρῶς ἀδολεσχήσας, ὁδὶ δ´ ὀλίγα καὶ οὐδὲ τἀναγκαῖα,
14806   2.7.20.73 : οὗτος δὲ αὐτὰ ἃ ἔδει μόνα τὸν καιρὸν ἔλαβεν. Αὕτη 〈ἡ〉
14807   2.7.20.74 : μεσότης πρὸς ἡμᾶς 〈ἀρίστη〉, αὕτη γὰρ ὑφ´ ἡμῶν ὥρισται
14808   2.7.20.75 : τῷ λόγῳ. Διὸ ἔστιν ἡ ἀρετὴ ‘ἕξις προαιρετική, ἐν μεσό–
14809   2.7.20.76 : τητι οὖσα τῇ πρὸς ἡμᾶς, ὡρισμένῃ λόγῳ καὶ ὡς ἂν ὁ
14810   2.7.20.77 : φρόνιμος ὁρίσειεν’ (Arist. Eth. Ni. II 6 p. 1106b 36–p. 1107a 2)·
14811   2.7.20.78 : εἶτα παραθέμενος τινὰς συζυγίας, ἀκολούθως τῷ ὑφηγητῇ
14812   2.7.20.79 : (Arist. l. s. 7 p. 1107a 28 sqq.) σκοπῶν ἔπειτα καθ´ ἕκαστα
14813   2.7.20.80 : ἐπάγειν ἐπειράθη τὸν τρόπον τοῦτον· ἐλήφθησαν δὲ παρα–
14814   2.7.20.81 : δειγμάτων χάριν αἵδε· <20σωφροσύνη,>20 ἀκολασία, ἀναισθη–
14815   2.7.20.82 : σία· <20πραότης,>20 ὀργιλότης, ἀναλγησία· <20ἀνδρεία,>20 θρασύ–
14816   2.7.20.83 : της, δειλία· <20δικαιοσύνη ***** ἐλευθεριότης,>20 
14817   2.7.20.84 : ἀσωτία, ἀνελευθερία· <20μεγαλοψυχία,>20 μικροψυχία, χαυ–
14818   2.7.20.85 : νότης· <20μεγαλοπρέπεια,>20 μικροπρέπεια, σαλακωνία.
14819   2.7.20.86 : Τούτων δὴ τῶν ἕξεων αἱ μὲν τῷ ὑπερβάλλειν ἢ ἐλλείπειν
14820   2.7.20.87 : περὶ πάθη φαῦλαί εἰσιν, αἱ δὲ σπουδαῖαι, τῷ μεσότητες
14821   2.7.20.88 : εἶναι δηλονότι. <20Σώφρονά>20 τε γὰρ εἶναι οὔτε τὸν καθά–
14822   2.7.20.89 : παξ ἀνεπιθύμητον οὔτε τὸν ἐπιθυμητικόν· (τὸν μὲν γὰρ
14823   2.7.20.90 : λίθου δίκην μηδὲ τῶν κατὰ φύσιν ὀρέγεσθαι, τὸν δὲ τῷ
14824   2.7.20.91 : ὑπερβάλλειν ταῖς ἐπιθυμίαις ἀκόλαστον εἶναι)· τὸν δὲ
14825   2.7.20.92 : μέσον τούτων, ὧν δεῖ καὶ ὁπότε καὶ ὁπόσον ἐπιθυμοῦντα
14826   2.7.20.93 : καὶ τῷ λόγῳ κατὰ τὸ προσῆκον ὁρίζοντα καθάπερ κανόνι
14827   2.7.20.94 : σώφρονα λέγεσθαί τε καὶ κατὰ φύσιν εἶναι. <20πρᾶόν>20 τε
14828   2.7.20.95 : 〈οὔτε τὸν ἀνάλγητον καὶ μηδενὶ μηδέποτε ὀργιζόμενον〉
14829   2.7.20.96 : οὔτε τὸν ἐπὶ παντὶ ὀργιζόμενον, κἂν μικρότατον ᾖ, ἀλλὰ
14830   2.7.20.97 : τὸν τὴν μέσην ἔχοντα ἕξιν. <20ἀνδρεῖόν>20 τε οὔτε τὸν μηδὲν
14831   2.7.20.98 : φοβούμενον, κἂν ᾖ θεὸς ὁ ἐπιών, οὔτε τὸν πάντα καὶ τὸ
14832   2.7.20.99 : δὴ λεγόμενον τὴν σκιάν ..., <20δίκαιόν>20 τε οὔτε τὸν τὸ πλεῖον
14833   2.7.20.100 : ἑαυτῷ νέμοντα οὔτε τὸν τὸ ἔλαττον, ἀλλὰ τὸν τὸ ἶσον·
14834   2.7.20.101 : τὸ δ´ ἶσον τὸ κατὰ τὸ ἀνάλογον, οὐ κατ´ ἀριθμόν· 〈<20ἐλευ–
14835   2.7.20.102 : θέριόν>20〉 τε οὔτε τὸν προετικὸν ὅπως ἔτυχεν οὔτε τὸν
14836   2.7.20.103 : ἀπρόετον .., <20μεγαλόψυχόν>20 τε οὔτε τὸν μεγάλων 
14837   2.7.20.104 : πάντων ἀξιοῦντα ἑαυτὸν οὔτε τὸν μηθενὸς ὅλως, ἀλλὰ
14838   2.7.20.105 : τὸν τὸ δέον ἐφ´ ἑκάστου λαμβάνοντα καὶ εἰς τὸ κατ´
14839   2.7.20.106 : ἀξίαν. <20μεγαλοπρεπῆ>20 τε οὔτε τὸν πάντοτε καὶ ἔνθα
14840   2.7.20.107 : μὴ δεῖ λαμπρὸν οὔτε τὸν μηδαμοῦ, ἀλλὰ τὸν κατὰ καιρὸν
14841   2.7.20.108 : ἁρμόττοντα εἰς ἕκαστον.
14842   2.7.20.109 : Τοιοῦτο μὲν τὸ τῶν ἠθικῶν ἀρετῶν εἶδος παθητικὸν
14843   2.7.20.110 : καὶ κατὰ μεσότητα θεωρούμενον, ὃ δὴ καὶ τὴν <20ἀντακο–
14844   2.7.20.111 : λουθίαν>20 ἔχει 〈τῇ <20φρονήσει>20〉, πλὴν οὐχ ὁμοίως ἀλλ´ ἡ
14845   2.7.20.112 : μὲν φρόνησις ταῖς ἠθικαῖς κατὰ τὸ ἴδιον, αὗται δ´ ἐκείνῃ
14846   2.7.20.113 : κατὰ συμβεβηκός. ὁ μὲν γὰρ δίκαιός ἐστι καὶ φρόνιμος,
14847   2.7.20.114 : ὁ γὰρ τοιόσδε αὐτὸν λόγος εἰδοποιεῖ· οὐ μὴν ὁ φρόνιμος
14848   2.7.20.115 : καὶ δίκαιος κατὰ τὸ ἴδιον, ἀλλ´ ὅτι τῶν καλῶν κἀγαθῶν
14849   2.7.20.116 : κοινῶς πρακτικός, φαύλου δ´ οὐδενός.
14850   2.7.21.1 : [<20Περὶ παθῶν ψυχῆς>20].
14851   2.7.21.2 : Τῶν δὲ <20παθῶν>20 καὶ ὁρμῶν τὰ μὲν εἶναι <20ἀστεῖα,>20
14852   2.7.21.3 : τὰ δὲ <20φαῦλα,>20 τὰ δὲ <20μέσα.>20 Ἀστεῖα μὲν φιλίαν, χάριν,
14853   2.7.21.4 : νέμεσιν, αἰδῶ, θάρσος, ἔλεον· φαῦλα δὲ φθόνον, ἐπιχαι–
14854   2.7.21.5 : ρεκακίαν, ὕβριν· μέσα δὲ λύπην, φόβον, ὀργήν, ἡδονήν,
14855   2.7.21.6 : ἐπιθυμίαν. Τούτων δὲ τὰ μὲν <20αἱρετέον>20 καθάπαξ, τὰ
14856   2.7.21.7 : δὲ <20ὁριστέον.>20 Πᾶν δὲ πάθος περὶ <20ἡδονὴν>20 συνίστασθαι
14857   2.7.21.8 : καὶ <20λύπην,>20 δι´ ὃ καὶ περὶ ταύτας τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς
14858   2.7.21.9 : ὑπάρχειν. Φιλαργυρίαν δὲ καὶ φιληδονίαν καὶ ἐρωτομα–
14859   2.7.21.10 : νίαν καὶ τὰ τοιαῦτα ἕξεις εἶναι ἀλλοίας περὶ τὰς κακίας.
14860   2.7.21.11 : <20Ἔρωτα>20 δ´ εἶναι τὸν μὲν φιλίας, τὸν δὲ συνουσίας, τὸν
14861   2.7.21.12 : δὲ ἀμφοῖν· δι´ ὃ καὶ τὸν μὲν <20σπουδαῖον,>20 τὸν δὲ <20φαῦ–
14862   2.7.21.13 : λον,>20 τὸν δὲ <20μέσον.>20 
14863   2.7.22.1 : [<20Περὶ φιλίας>20].
14864   2.7.22.2 : Τῆς <20φιλίας>20 δ´ εἶναι διαφορὰς <20τέσσαρας,>20 ἑταιρι–
14865   2.7.22.3 : κήν, συγγενικήν, ξενικήν, ἐρωτικήν· εἰ δὲ καὶ τὴν εὐεργε–
14866   2.7.22.4 : τικὴν καὶ θαυμαστικὴν συγκαταριθμητέον, λόγου δεῖν.
14867   2.7.22.5 : Ἀρχὴν δὲ τῆς μὲν ἑταιρικῆς εἶναι τὴν συνήθειαν, τῆς δὲ
14868   2.7.22.6 : συγγενικῆς τὴν φύσιν, τῆς δὲ ξενικῆς τὴν χρείαν, τῆς δὲ
14869   2.7.22.7 : ἐρωτικῆς τὸ πάθος, τῆς δ´ εὐεργετικῆς τὴν χάριν, τῆς δὲ
14870   2.7.22.8 : θαυμαστικῆς τὴν δύναμιν. Πασῶν δὲ συλλήβδην εἶναι τέλη
14871   2.7.22.9 : τρία, τὸ καλόν, τὸ συμφέρον, τὸ ἡδύ. Πάντα γὰρ τὸν ὁπωσ–
14872   2.7.22.10 : οῦν πρὸς φιλίαν ἰόντα δι´ ἕν τι τούτων ἢ διὰ πάντα τὴν φι–
14873   2.7.22.11 : λίαν αἱρεῖσθαι. Πρώτην μὲν οὖν, ὡς προέφην (p. 118, 11sq.),
14874   2.7.22.12 : εἶναι τὴν πρὸς ἑαυτὸν φιλίαν, δευτέραν δὲ τὴν πρὸς τοὺς
14875   2.7.22.13 : γειναμένους· ἐφεξῆς δὲ τὰς πρὸς τοὺς ἄλλους οἰκείους καὶ
14876   2.7.22.14 : ὀθνείους· διὸ καὶ ἐν μὲν τῇ πρὸς ἑαυτὸν εὐλαβεῖσθαι δεῖ
14877   2.7.22.15 : τὴν ὑπερβολήν, ἐν δὲ ταῖς πρὸς τοὺς ἄλλους τὴν ἔλλειψιν·
14878   2.7.22.16 : Τὸ μὲν γὰρ φιλαυτίας, τὸ δὲ φειδωλίας ἔχει διαβολήν.
14879   2.7.23.1 : [<20Περὶ χάριτος>20].
14880   2.7.23.2 : <20Χάριν>20 δὲ λέγεσθαι <20τριχῶς,>20 τὴν μὲν ὑπουργίαν
14881   2.7.23.3 : ὠφελίμου αὐτοῦ ἐκείνου ἕνεκα, τὴν δ´ ἄμειψιν ὑπουργίας
14882   2.7.23.4 : ὠφελίμου, τὴν δὲ μνήμην ὑπουργίας τοιαύτης. Διὰ τοῦτο
14883   2.7.23.5 : δὲ καὶ τὰς δαίμονας τρεῖς ὁ βίος κατεφήμισε. Λέγεσθαι
14884   2.7.23.6 : δὲ χάριν καὶ τὴν ἐν ὄψει ἢ ἐν λόγοις, καθ´ ἣν τὸν μὲν
14885   2.7.23.7 : εὔχαριν ὀνομάζεσθαι, τὸν δ´ ἐπίχαριν.
14886   2.7.24.1 : Βίον δ´ αἱρήσεσθαι τὸν σπουδαῖον τὸν μετ´ ἀρετῆς,
14887   2.7.24.2 : εἴτ´ ἐφ´ ἡγεμονίας ποτὲ γένοιτο, τῶν καιρῶν αὐτὸν προ– 
14888   2.7.24.3 : αγαγόντων, εἴτε τινὶ βασιλεῖ δέοι συμβιοῦν εἴτε καὶ νομο–
14889   2.7.24.4 : θετεῖν ἢ ἄλλως πολιτεύεσθαι. Τούτων δὲ μὴ τυγχάνοντα
14890   2.7.24.5 : πρὸς τὸ δημοτικὸν τραπήσεσθαι σχῆμα διαγωγῆς ἢ τὸ
14891   2.7.24.6 : θεωρητικὸν ἢ μέσον 〈τὸ〉 παιδευτικόν. Προαιρήσεσθαι μὲν
14892   2.7.24.7 : γὰρ καὶ πράττειν καὶ θεωρεῖν τὰ καλά. Κωλυόμενον δὲ
14893   2.7.24.8 : περὶ ἄμφω γίνεσθαι διὰ καιρούς, θατέρῳ χρήσεσθαι,
14894   2.7.24.9 : προτιμῶντα μὲν τὸν θεωρητικὸν βίον, διὰ δὲ τὸ κοινωνικὸν
14895   2.7.24.10 : ἐπὶ τὰς πολιτικὰς ὁρμῶντα πράξεις. Δι´ ὃ καὶ γαμήσειν
14896   2.7.24.11 : καὶ παιδοποιήσεσθαι καὶ πολιτεύσεσθαι καὶ ἐρασθήσεσθαι
14897   2.7.24.12 : τὸν σώφρονα ἔρωτα καὶ μεθυσθήσεσθαι κατὰ συμπερι–
14898   2.7.24.13 : φοράς, κἂν εἰ μὴ προηγουμένως. καὶ καθόλου τὴν ἀρετὴν
14899   2.7.24.14 : ἀσκοῦντα καὶ μενεῖν ἐν τῷ βίῳ, καὶ πάλιν, εἰ δέοι ποτὲ
14900   2.7.24.15 : δι´ ἀνάγκας, ἀπαλλαγήσεσθαι, ταφῆς προνοήσαντα κατὰ
14901   2.7.24.16 : νόμον καὶ τὸ πάτριον ἔθος καὶ τῶν ἄλλων, ὅσα τοῖς κατ–
14902   2.7.24.17 : οιχομένοις ἐπιτελεῖν ὅσιον.
14903   2.7.24.18 : Βίων δὲ τριττὰς ἰδέας εἶναι, πρακτικόν, θεωρητικόν,
14904   2.7.24.19 : σύνθετον ἐξ ἀμφοῖν. Τὸν μὲν γὰρ ἀπολαυστικὸν ἥττονα
14905   2.7.24.20 : ἢ κατ´ ἄνθρωπον εἶναι, προκρίνεσθαι δὲ τῶν ἄλλων τὸν
14906   2.7.24.21 : θεωρητικόν. Πολιτεύσεσθαί τε τὸν σπουδαῖον προηγου–
14907   2.7.24.22 : μένως, μὴ κατὰ περίστασιν· τὸν γὰρ πρακτικὸν βίον τὸν
14908   2.7.24.23 : αὐτὸν εἶναι τῷ πολιτικῷ. <20Βίον>20 δὲ κράτιστον μὲν τὸν
14909   2.7.24.24 : κατ´ <20ἀρετὴν>20 ἐν τοῖς κατὰ φύσιν· δεύτερον δὲ τὸν κατὰ
14910   2.7.24.25 : τὴν <20μέσην ἕξιν,>20 τὰ πλεῖστα καὶ κυριώτατα τῶν κατὰ 
14911   2.7.24.26 : φύσιν ἔχοντα· τούτους μὲν οὖν αἱρετούς, φευκτὸν δὲ τὸν
14912   2.7.24.27 : κατὰ κακίαν.
14913   2.7.24.28 : Διαφέρειν δὲ τὸν <20εὐδαίμονα βίον>20 τοῦ <20καλοῦ,>20
14914   2.7.24.29 : καθ´ ὅσον ὃ μὲν ἐν τοῖς κατὰ φύσιν εἶναι βούλεται διὰ
14915   2.7.24.30 : παντός, ὃ δὲ καὶ ἐν τοῖς παρὰ φύσιν· καὶ πρὸς ὃν μὲν
14916   2.7.24.31 : οὐκ αὐτάρκης ἡ ἀρετή, πρὸς ὃν δὲ αὐτάρκης. <20Μέσον>20
14917   2.7.24.32 : δέ τινα <20βίον>20 εἶναι τὸν κατὰ τὴν μέσην ἕξιν, ἐν ᾧ καὶ τὰ
14918   2.7.24.33 : <20καθήκοντα>20 ἀποδίδοσθαι· τὰ μὲν γὰρ κατορθώματα ἐν
14919   2.7.24.34 : τῷ κατ´ ἀρετὴν εἶναι βίῳ, τὰ δ´ ἁμαρτήματα ἐν τῷ κατὰ
14920   2.7.24.35 : κακίαν, τὰ δὲ καθήκοντα ἐν τῷ μέσῳ καλουμένῳ βίῳ.
14921   2.7.25.1 : Τεθεωρημένων δὲ τούτων καὶ ταῦτα διαλάβωμεν·
14922   2.7.25.2 : εἶναι μὲν γὰρ τὴν <20ἠθικὴν>20 ἀρετὴν κοινῶς ἕξιν προαιρε–
14923   2.7.25.3 : τικὴν τῶν μέσων ἡδονῶν τε καὶ λυπῶν, στοχαστικὴν τοῦ
14924   2.7.25.4 : καλοῦ ᾗ καλόν, τὴν δὲ κακίαν ὑπεναντίαν εἶναι ταύτῃ·
14925   2.7.25.5 : κοινὴν δὲ <20δοξαστικῆς>20 καὶ <20ἠθικῆς>20 ἕξιν θεωρητικὴν καὶ
14926   2.7.25.6 : προαιρετικὴν καὶ πρακτικὴν τῶν ἐν ταῖς πράξεσι καλῶν·
14927   2.7.25.7 : τὴν δὲ <20διανοητικὴν>20 καὶ τοῦ <20ἐπιστημονικοῦ>20 ** κοινὴν
14928   2.7.25.8 : ἀκρότητα λογικῆς κατασκευῆς εἶναι θεωρητικὴν καὶ πρα–
14929   2.7.25.9 : κτικήν· <20σοφίαν>20 δὲ ἐπιστήμην τῶν πρώτων αἰτίων· <20φρό–
14930   2.7.25.10 : νησιν>20 δὲ ἕξιν βουλευτικὴν καὶ πρακτικὴν ἀγαθῶν καὶ
14931   2.7.25.11 : καλῶν ᾗ 〈ἀγαθὰ καὶ〉 καλά· <20ἀνδρείαν>20 δὲ ἕξιν ἐν θάρρεσι 
14932   2.7.25.12 : καὶ φόβοις τοῖς μέσοις ἄμεμπτον· <20σωφροσύνην>20 δὲ ἕξιν
14933   2.7.25.13 : ἐν αἱρέσει καὶ φυγῇ ἀμέμπτους ποιοῦσαν δι´ αὐτὸ τὸ κα–
14934   2.7.25.14 : λόν· <20πραότητα>20 δὲ ἕξιν μέσην ὀργιλότητος καὶ ἀναλγη–
14935   2.7.25.15 : σίας· <20ἐλευθεριότητα>20 δὲ μεσότητα ἀσωτίας καὶ ἀνελευ–
14936   2.7.25.16 : θερίας· <20μεγαλοψυχίαν>20 δὲ μεσότητα χαυνότητος καὶ
14937   2.7.25.17 : μικροψυχίας· <20μεγαλοπρέπειαν>20 δὲ 〈μεσότητα σαλακω–
14938   2.7.25.18 : νείας καὶ μικροπρεπείας· <20νέμεσιν>20 δὲ〉 μεσότητα φθονε–
14939   2.7.25.19 : ρίας καὶ ἐπιχαιρεκακίας· <20σεμνότητα>20 δὲ μεσότητα αὐθα–
14940   2.7.25.20 : δείας καὶ ἀρεσκείας· <20αἰδῶ>20 δὲ μεσότητα ἀναισχυντίας καὶ
14941   2.7.25.21 : καταπλήξεως· <20εὐτραπελίαν>20 δὲ 〈μεσότητα〉 βωμολοχίας
14942   2.7.25.22 : καὶ ἀγροικίας· <20φιλίαν>20 δὲ μεσότητα κολακείας καὶ ἔχθρας·
14943   2.7.25.23 : <20ἀλήθειαν>20 δὲ μεσότητα εἰρωνείας καὶ ἀλαζονείας· <20δι–
14944   2.7.25.24 : καιοσύνην>20 δὲ μεσότητα ὑπεροχῆς καὶ ἐλλείψεως καὶ
14945   2.7.25.25 : πολλοῦ καὶ ὀλίγου.
14946   2.7.25.26 : Πολλῶν δὲ καὶ ἄλλων οὐσῶν ἀρετῶν, τῶν μὲν καθ´
14947   2.7.25.27 : αὑτάς, τῶν δ´ ἐν <20εἴδεσι>20 τῶν εἰρημένων (οἷον ὑπὸ μὲν
14948   2.7.25.28 : τὴν <20δικαιοσύνην>20 εὐσεβείας, ὁσιότητος, χρηστότητος,
14949   2.7.25.29 : εὐκοινωνησίας, εὐσυναλλαξίας· ὑπὸ δὲ τὴν <20σωφροσύνην>20
14950   2.7.25.30 : εὐκοσμίας, εὐταξίας, αὐταρκείας· 〈ὑπὸ δὲ τὴν <20ἀνδρείαν>20
14951   2.7.25.31 : εὐψυχίας, φιλοπονίας〉), ἐπιδραμεῖν οὐκ ἄτοπον καὶ τοὺς 
14952   2.7.25.32 : τούτων ὅρους. <20Εὐσέβειαν>20 μὲν οὖν εἶναι ἕξιν θεῶν καὶ
14953   2.7.25.33 : δαιμόνων θεραπευτικήν, μεταξὺ οὖσαν ἀθεότητος καὶ δει–
14954   2.7.25.34 : σιδαιμονίας· <20ὁσιότητα>20 δὲ ἕξιν δικαίων τῶν πρὸς τοὺς
14955   2.7.25.35 : θεοὺς καὶ κατοιχομένους τηρητικήν, μεταξὺ ἀνοσιότητος
14956   2.7.25.36 : οὖσαν καὶ ἀνωνύμου τινός· <20χρηστότητα>20 δὲ ἕξιν ἑκου–
14957   2.7.25.37 : σίως εὐποιητικὴν ἀνθρώπων, αὐτῶν ἐκείνων χάριν, μεταξὺ
14958   2.7.25.38 : πονηρίας οὖσαν καὶ ἀνωνύμου· <20εὐκοινωνησίαν>20 δὲ ἕξιν
14959   2.7.25.39 : ἀμέμπτους ἐν κοινωνίᾳ παρεχομένην, μεταξὺ ἀκοινωνη–
14960   2.7.25.40 : σίας οὖσαν καὶ ἀνωνύμου· <20εὐσυναλλαξίαν>20 δὲ ἕξιν εὐλα–
14961   2.7.25.41 : βητικὴν τῆς ἐν τοῖς συμβολαίοις ἀδικίας, μεταξὺ ἀσυν–
14962   2.7.25.42 : αλλαξίας οὖσαν καὶ ἀνωνύμου, (τὴν δὲ ἀνώνυμον κατὰ
14963   2.7.25.43 : τὸ ἀκριβοδίκαιον εἶναί πως)· <20εὐκοσμίαν>20 δὲ ἕξιν περί
14964   2.7.25.44 : τε κινήσεις καὶ σχέσεις τηρητικὴν τοῦ πρέποντος, μεταξὺ
14965   2.7.25.45 : οὖσαν ἀκοσμίας καὶ ἀνωνύμου· <20εὐταξίαν>20 δὲ ἕξιν στο–
14966   2.7.25.46 : χαστικὴν τοῦ περὶ τάξιν καλοῦ, μεταξὺ ἀταξίας οὖσαν καὶ
14967   2.7.25.47 : ἀνωνύμου· <20αὐτάρκειαν>20 δὲ ἕξιν ἀρκουμένην τοῖς τυχοῦσι
14968   2.7.25.48 : μετὰ ἐλευθεριότητος, μεταξὺ πτωχείας οὖσαν καὶ πολυ–
14969   2.7.25.49 : τελείας· <20εὐψυχίαν>20 δὲ ἕξιν ἀήττητον ἐν δεινῶν ὑπομο–
14970   2.7.25.50 : ναῖς, μεταξὺ ἀψυχίας καὶ ἀρειμανιότητος· <20φιλοπονίαν>20
14971   2.7.25.51 : δὲ ἕξιν ἀνένδοτον πόνοις ἐξεργαστικὴν τοῦ καλοῦ, μεταξὺ
14972   2.7.25.52 : μαλακίας τε καὶ ματαιοπονίας.
14973   2.7.25.53 : Τὴν δὲ ἐκ πασῶν τῶν ἠθικῶν ἀρετὴν συνεστηκυῖαν
14974   2.7.25.54 : λέγεσθαι μὲν <20καλοκἀγαθίαν,>20 τελείαν δ´ ἀρετὴν εἶναι,
14975   2.7.25.55 : τά τε ἀγαθὰ ὠφέλιμα καὶ καλὰ ποιοῦσαν τά τε καλὰ δι´
14976   2.7.25.56 : αὑτὰ αἱρουμένην.
14977   2.7.26.1 : Διωρισμένων δ´ ἱκανῶς τῶν περὶ τὰς ἀρετὰς καὶ 
14978   2.7.26.2 : σχεδὸν τῶν πλείστων ἀνειλημμένων κεφαλαίων τοῦ ἠθικοῦ
14979   2.7.26.3 : τόπου, ἀναγκαῖον ἐφεξῆς καὶ περὶ τοῦ <20οἰκονομικοῦ>20 τε
14980   2.7.26.4 : καὶ <20πολιτικοῦ>20 διελθεῖν, ἐπειδὴ φύσει πολιτικὸν ζῷον
14981   2.7.26.5 : ἄνθρωπος.
14982   2.7.26.6 : Πολιτεία δὲ πρώτη σύνοδος ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς κατὰ
14983   2.7.26.7 : νόμον ἐπὶ τέκνων γεννήσει καὶ βίου κοινωνίᾳ. Τοῦτο δὲ
14984   2.7.26.8 : προσονομάζεται μὲν <20οἶκος,>20 ἀρχὴ δὲ πόλεώς ἐστι· περὶ
14985   2.7.26.9 : οὗ δὴ καὶ λεκτέον. Μικρὰ γάρ τις ἔοικεν εἶναι πόλις ὁ
14986   2.7.26.10 : οἶκος, εἴ γε κατ´ εὐχὴν αὐξομένου τοῦ γάμου καὶ τῶν παί–
14987   2.7.26.11 : δων ἐπιδιδόντων καὶ συνδυαζομένων ἀλλήλοις ἕτερος οἶκος
14988   2.7.26.12 : ὑφίσταται καὶ τρίτος οὕτω καὶ τέταρτος, ἐκ δὲ τούτων
14989   2.7.26.13 : κώμη καὶ πόλις. Πλειόνων γὰρ γενομένων <20κωμῶν πό–
14990   2.7.26.14 : λις>20 ἀπετελέσθη. Διὸ καὶ τὰ σπέρματα καθάπερ τῆς γε–
14991   2.7.26.15 : νέσεως τῇ πόλει παρέσχεν ὁ οἶκος, οὕτω καὶ τῆς πολι–
14992   2.7.26.16 : τείας. Καὶ γὰρ βασιλείας ὑπογραφὴν εἶναι περὶ τὸν <20οἶκον>20
14993   2.7.26.17 : καὶ ἀριστοκρατίας καὶ δημοκρατίας. Γονέων μὲν γὰρ πρὸς
14994   2.7.26.18 : τέκνα κοινωνίας τὸ σχῆμα βασιλικόν· ἀνδρῶν δὲ πρὸς γυ–
14995   2.7.26.19 : ναῖκας ἀριστοκρατικόν· παίδων δὲ πρὸς ἀλλήλους δημο–
14996   2.7.26.20 : κρατικόν. Συνέρχεσθαι γὰρ τῷ θήλει τὸ ἄρρεν κατὰ πόθον
14997   2.7.26.21 : τεκνώσεως καὶ τῆς τοῦ γένους διαμονῆς· ἐφίεσθαι γὰρ
14998   2.7.26.22 : ἑκάτερον γεννήσεως. Συνελθόντων δὲ καὶ συνεργὸν τῆς 
14999   2.7.26.23 : κοινωνίας προσλαβομένων, εἴτε φύσει <20δοῦλον,>20 (ἰσχυρὸν
15000   2.7.26.24 : μὲν τῷ σώματι πρὸς ὑπηρεσίαν, νωθῆ δὲ καὶ καθ´ ἑαυτὸν
15001   2.7.26.25 : ἀδύνατον διαζῆν, ᾧ τὸ ἄρχεσθαι συμφέρειν,) εἴτε καὶ νόμῳ
15002   2.7.26.26 : δοῦλον, ἐκ τῆς ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνόδου καὶ τῆς πάντων πρὸς
15003   2.7.26.27 : ἓν συμφέρον προμηθείας, οἶκον συνίστασθαι. Τούτου δὲ
15004   2.7.26.28 : τὴν ἀρχὴν κατὰ φύσιν ἔχειν τὸν ἄνδρα. Τὸ γὰρ βουλευ–
15005   2.7.26.29 : τικὸν ἐν γυναικὶ μὲν χεῖρον, ἐν παισὶ δ´ οὐδέπω, περὶ
15006   2.7.26.30 : δούλους 〈δ´〉 οὐδ´ ὅλως· τὴν δ´ <20οἰκονομικὴν>20 φρόνησιν,
15007   2.7.26.31 : διοικητικὴν οὖσαν αὐτοῦ τε 〈οἴκου〉 καὶ τῶν κατ´ οἶκον,
15008   2.7.26.32 : οἰκείαν ἀνδρὸς ὑπάρχειν. Ταύτης δὲ τὸ μὲν εἶναι πατρι–
15009   2.7.26.33 : κόν, τὸ δὲ γαμικόν, τὸ δὲ δεσποτικόν, τὸ δὲ χρηματιστικόν.
15010   2.7.26.34 : Δεῖν γάρ, ὥσπερ στρατιᾷ μὲν παρασκευῆς, πόλει δὲ προ–
15011   2.7.26.35 : σόδων, τέχνῃ δ´ ὀργάνων, οὕτω καὶ οἴκῳ τῶν ἀναγκαίων.
15012   2.7.26.36 : Διττὰ δὲ ταῦτα, πρός τε τὸ κοινότερον ζῆν καὶ πρὸς τὸ
15013   2.7.26.37 : εὖ. Τούτων γὰρ πρῶτον ἔχειν δεῖν πρόνοιαν τὸν οἰκονο–
15014   2.7.26.38 : μικόν, ἢ τὰς προσόδους αὔξοντα διὰ πορισμῶν ἐλευθερίων
15015   2.7.26.39 : ἢ τὰ δαπανήματα συστέλλοντα· μέγιστον γὰρ δὴ τοῦτο
15016   2.7.26.40 : τὸ κεφάλαιον τῆς οἰκονομικῆς. Διὸ καὶ πολλῶν ἔμπειρον
15017   2.7.26.41 : 〈δεῖν〉 εἶναι τὸν οἰκονομικόν, γεωργίας, προβατείας, μεταλ–
15018   2.7.26.42 : λείας, ἵνα τοὺς λυσιτελεστάτους καρποὺς ἅμα καὶ δικαιο–
15019   2.7.26.43 : τάτους διαγινώσκῃ. Τῆς δὲ <20χρηματιστικῆς>20 τὴν μὲν
15020   2.7.26.44 : εἶναι κρείττω, τὴν δὲ χείρω· κρείττω μὲν τὴν φύσει
15021   2.7.26.45 : γιγνομένην, χείρω δὲ τὴν διὰ καπηλικῆς. 〈Καὶ ταῦτα
15022   2.7.26.46 : μὲν περὶ <20οἰκονομικῆς>20〉 ἀπόχρη. 
15023   2.7.26.47 : Περὶ δὲ <20πολιτικῆς>20 ταῦτ´ ἂν εἴη κεφάλαια· πρῶ–
15024   2.7.26.48 : τον μέν, ὅτι συνέστησαν αἱ πόλεις τῇ μὲν διὰ τὸ φύσει
15025   2.7.26.49 : κοινωνικὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον, τῇ δὲ διὰ τὸ συμφέρον.
15026   2.7.26.50 : Εἶτα ὅτι ἡ τελειοτάτη κοινωνία πόλις ἐστὶ καὶ ὅτι πολίτης
15027   2.7.26.51 : ἐστὶν ᾧ μέτεστι πολιτικῆς ἀρχῆς. Πόλις δὲ τὸ ἐκ τῶν
15028   2.7.26.52 : τοιούτων πλῆθος ἱκανὸν πρὸς αὐτάρκειαν ζωῆς. Τοῦ δὲ
15029   2.7.26.53 : πλήθους ὅρον εἶναι τοιοῦτον, ὥστε μήτε τὴν πόλιν ἀσυμ–
15030   2.7.26.54 : παθῆ μήτ´ εὐκαταφρόνητον ὑπάρχειν, παρεσκευάσθαι δὲ
15031   2.7.26.55 : καὶ τὰ πρὸς τὴν ζωὴν ἀνενδεῶς καὶ τὰ πρὸς τοὺς ἔξωθεν
15032   2.7.26.56 : ἐπιόντας ἱκανῶς. Εἶναι γὰρ τῆς φρονήσεως τὸ μὲν οἰκο–
15033   2.7.26.57 : νομικόν, τὸ δὲ νομοθετικόν, τὸ δὲ πολιτικόν, τὸ δὲ στρα–
15034   2.7.26.58 : τηγικόν. Οἰκονομικὸν μέν, ὡς εἶπον (p. 149, 8–10), τὸ
15035   2.7.26.59 : διοικητικὸν αὐτοῦ τε 〈οἴκου〉 καὶ τῶν περὶ οἶκον, νομο–
15036   2.7.26.60 : θετικὸν δὲ ... 〈πολιτικὸν δὲ ..., στρατηγικὸν δὲ〉 τὸ
15037   2.7.26.61 : περὶ τὴν θεωρίαν καὶ διοίκησιν τῶν στρατοπέδῳ συμφε–
15038   2.7.26.62 : ρόντων.
15039   2.7.26.63 : <20Ἄρχειν>20 δ´ ἀναγκαῖον τῶν πόλεων ἢ <20ἕνα ἢ ὀλί–
15040   2.7.26.64 : γους ἢ πάντας.>20 Τούτων δ´ ἕκαστον ὀρθῶς ἢ φαύλως
15041   2.7.26.65 : ἔχειν. Ὀρθῶς μέν, ὅταν οἱ ἄρχοντες τοῦ κοινῇ συμφέροντος
15042   2.7.26.66 : στοχάζωνται· φαύλως δέ, ὅταν τοῦ ἰδίου. Τὸ δὲ φαῦλον
15043   2.7.26.67 : παρέκβασιν εἶναι τοῦ ὀρθοῦ. Βασιλείαν μὲν οὖν καὶ ἀρι–
15044   2.7.26.68 : στοκρατίαν καὶ δημοκρατίαν ἐφίεσθαι τοῦ ὀρθοῦ· τυραν–
15045   2.7.26.69 : νίδα δὲ καὶ ὀλιγαρχίαν καὶ ὀχλοκρατίαν τοῦ φαύλου. Γί– 
15046   2.7.26.70 : νεσθαι δέ τινα καὶ μικτὴν ἐκ τῶν ὀρθῶν πολιτείαν ἀρίστην.
15047   2.7.26.71 : Μεταβάλλειν δὲ τὰς πολιτείας πολλάκις πρὸς τὸ ἄμεινον
15048   2.7.26.72 : καὶ τὸ χεῖρον. Καθόλου δ´ <20ἀρίστην>20 εἶναι πολιτείαν
15049   2.7.26.73 : τὴν κατ´ ἀρετὴν διακεκοσμημένην, χειρίστην δὲ τὴν κατὰ
15050   2.7.26.74 : κακίαν. Ἄρχειν δὲ καὶ βουλεύειν καὶ δικάζειν ἐν μὲν ταῖς
15051   2.7.26.75 : δημοκρατίαις ἐκ πάντων, ἢ αἱρέσει ἢ κλήρῳ· ἐν δὲ ταῖς
15052   2.7.26.76 : ὀλιγαρχίαις ἐκ τῶν εὐπόρων· ἐν δὲ ταῖς ἀριστοκρατίαις
15053   2.7.26.77 : ἐκ τῶν ἀρίστων.
15054   2.7.26.78 : <20Στάσεις>20 δ´ ἐν ταῖς πόλεσι γίνεσθαι τὰς μὲν κατὰ
15055   2.7.26.79 : λόγον, τὰς δὲ κατὰ πάθος. Κατὰ <20λόγον>20 μέν, ὅταν οἱ
15056   2.7.26.80 : ἴσοι ὄντες 〈ἄνισα, οἱ δὲ ἄνισοι ὄντες〉 ἴσα ἔχειν ἀναγκά–
15057   2.7.26.81 : ζωνται· κατὰ <20πάθος>20 δὲ διὰ τιμὴν ἢ φιλαρχίαν ἢ κέρ–
15058   2.7.26.82 : δος ἢ εὐπορίαν. Καταλύεσθαι δὲ τὰς πολιτείας διὰ δύο
15059   2.7.26.83 : αἰτίας, ἢ βίᾳ ἢ ἀπάτῃ. Μονιμωτέρας δὲ γίνεσθαι τοῦ
15060   2.7.26.84 : κοινῇ συμφέροντος ἐπιμελουμένας.
15061   2.7.26.85 : Δικαστήρια δὲ καὶ βουλευτήρια καὶ ἐκκλησίας καὶ
15062   2.7.26.86 : ἀρχὰς διωρίσθαι ταῖς πολιτείαις οἰκείως. Κοινοτάτας δ´
15063   2.7.26.87 : <20ἀρχὰς>20 εἶναι ἱερωσύνην θεῶν, στρατηγίαν, ναυαρχίαν,
15064   2.7.26.88 : ἀγορανομίαν, γυμνασιαρχίαν, γυναικονομίαν, παιδονομίαν,
15065   2.7.26.89 : ἀστυνομίαν, ταμιείαν, νομοφυλακίαν, πρακτορείαν. Τού–
15066   2.7.26.90 : των δ´ εἶναι τὰς μὲν κατὰ πόλεις, τὰς δὲ κατὰ πόλεμον,
15067   2.7.26.91 : τὰς δὲ περὶ τοὺς λιμένας καὶ τὰς ἐμπορίας.
15068   2.7.26.92 : <20Πολιτικοῦ>20 δ´ ἀνδρὸς ἔργον εἶναι καὶ τὸ διορθῶσαι
15069   2.7.26.93 : πολιτείαν, ὃ πολὺ χαλεπώτερον φαίνεσθαι τοῦ κτίσαι· 
15070   2.7.26.94 : καὶ τὸ διανεῖμαι τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων τὸ μὲν πρὸς
15071   2.7.26.95 : <20τἀναγκαῖα,>20 τὸ δὲ πρὸς τὰ <20σπουδαῖα.>20 Δημιουργοὺς
15072   2.7.26.96 : μὲν γὰρ καὶ θῆτας καὶ γεωργοὺς καὶ ἐμπόρους πρὸς τὸ
15073   2.7.26.97 : ἀναγκαῖον, ὑπηρέτας γὰρ εἶναι τοῖς πολιτικοῖς τούτους· τὸ
15074   2.7.26.98 : δὲ μάχιμον πᾶν καὶ βουλευτικὸν κυριώτερον εἶναι διὰ τὸ
15075   2.7.26.99 : ἀρετῆς ἐπιμελεῖσθαι καὶ περὶ τὰ καλὰ σπουδάζειν. Τούτων
15076   2.7.26.100 : δὲ τὸ μὲν πρεσβύτερον προβουλεύειν, τὸ δὲ γεραρώτερον θε–
15077   2.7.26.101 : ραπεύειν τὸ θεῖον, τὸ δὲ νέον ἁπάντων προπολεμεῖν. Ταύ–
15078   2.7.26.102 : την δ´ ἀρχαίαν εἶναι πάνυ τὴν διάταξιν, Αἰγυπτίων πρώ–
15079   2.7.26.103 : των καταστησαμένων.
15080   2.7.26.104 : Πολιτικὸν δὲ καὶ τῶν ἄλλων οὐχ ἧττον καὶ τὸ τὰ
15081   2.7.26.105 : ἱερὰ τῶν θεῶν ἐν τοῖς ἐπιφανεστάτοις ἱδρῦσθαι τόποις·
15082   2.7.26.106 : καὶ τὸ τῆς τῶν ἰδιωτῶν χώρας τὸ μὲν ἕτερον πρὸς ταῖς
15083   2.7.26.107 : ἐσχατιαῖς διατετάχθαι, τὸ δ´ ἕτερον πρὸς τῇ πόλει, ἵνα
15084   2.7.26.108 : δύο κλήρων ἑνὶ ἑκάστῳ νεμηθέντων, ἀμφότερα τὰ μέρη
15085   2.7.26.109 : τῆς χώρας εὐσύνοπτα ὑπάρχῃ. Χρήσιμον δὲ καὶ τὸ νομο–
15086   2.7.26.110 : θετεῖν συσσίτια ποιεῖσθαι καὶ τὸ περὶ τῆς κοινῆς παι–
15087   2.7.26.111 : δείας τῶν τέκνων σπουδάζειν· καὶ τὸ πρὸς τὴν ῥώμην
15088   2.7.26.112 : τῶν σωμάτων καὶ τελειότητα δεῖν μήτε νεωτέρων ἄγαν
15089   2.7.26.113 : μήτε πρεσβυτέρων τοὺς γάμους ποιεῖσθαι, ἀτελῆ γὰρ γί–
15090   2.7.26.114 : γνεσθαι κατ´ ἀμφοτέρας τὰς ἡλικίας καὶ τελείως ἀσθενῆ
15091   2.7.26.115 : τὰ ἔκγονα. Καὶ τὸ νομοθετεῖν δὲ μηθὲν ἐκτρέφειν πεπη–
15092   2.7.26.116 : ρωμένον μηδ´ ἐκτιθέναι τέλειον μηδ´ ἐξαμβλοῦν συμ–
15093   2.7.26.117 : φορώτατον δήπου. Καὶ τῶν μὲν πολιτικῶν τὰ κεφάλαια
15094   2.7.26.118 : ταῦτα. 
15095   2.8.t.1 : {1Περὶ τῶν ἐφ´ ἡμῖν.}1
15096   2.8.1.1 : <20Φιλήμονος>20 (Com. IV p. 54, fr. 57).
15097   2.8.1.2 : Ὅσα διὰ τοὺς πράττοντας αὐτοὺς γίγνεται,
15098   2.8.1.3 : οὐδενὶ πρόσεστιν οὐδὲ κοινωνεῖ τύχη.
15099   2.8.2.1 : <20Εὐριπίδου Πελιάσιν>20 (fr. 609 N.).
15100   2.8.2.2 : Οὐκ ἔστι τὰ θεῶν ἄδικ´· ἐν ἀνθρώποισι δὲ
15101   2.8.2.3 : κακῶς νοσοῦντα σύγχυσιν πολλὴν ἔχει.
15102   2.8.3.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 254, fr. 74).
15103   2.8.3.2 : Εἰ πάντες ἐβοηθοῦμεν ἀλλήλοις ἀεί,
15104   2.8.3.3 : οὐδεὶς ἂν ὢν ἄνθρωπος ἐδεήθη τύχης.
15105   2.8.4.1 : <20Εὐριπίδου Πειρίθῳ>20 (fr. 601 N.).
15106   2.8.4.2 : Ὁ πρῶτος εἰπὼν οὐκ ἀγυμνάστῳ φρενὶ
15107   2.8.4.3 : ἔρριψεν ὅστις τόνδ´ ἐκαίνισεν λόγον,
15108   2.8.4.4 : ὡς τοῖσιν εὖ φρονοῦσι συμμαχεῖ τύχη.
15109   2.8.5.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 247, fr. 43).
15110   2.8.5.2 : Ἀδύνατον ὡς ἔστιν τι σῶμα τῆς τύχης·
15111   2.8.5.3 : ὁ μὴ φέρων δὲ κατὰ φύσιν τὰ πράγματα
15112   2.8.5.4 : τύχην προσηγόρευσε τὸν ἑαυτοῦ τρόπον.
15113   2.8.6.1 : <20Φιλήμονος Παγκρατιαστῇ>20 (Com. IV p. 16, fr. 1).
15114   2.8.6.2 : Καὐτόν τι πράττειν· οὐ μὲν οὖν τὰς ἐλπίδας
15115   2.8.6.3 : ἐπὶ τῇ τύχῃ 〈χρὴ〉, παιδίον, πάντως ἔχειν, 
15116   2.8.6.4 : ὧν βούλεταί τις, ἀλλὰ καὐτὸν τῇ τύχῃ
15117   2.8.6.5 : συλλαμβάνεσθαι· ῥᾷον ἡ τύχη πονεῖ,
15118   2.8.6.6 : ἐὰν μεθ´ ἑτέρου τοῦτο, μὴ μόνη, ποιῇ.
15119   2.8.7.1 : <20Μενάνδρου>20 (=<20Ῥαπιζομ.>20 Com. IV p. 189, fr. 2).
15120   2.8.7.2 : Ἀτύχημα κἀδίκημα διαφορὰν ἔχει·
15121   2.8.7.3 : τὸ μὲν διὰ τύχην γίγνεται, τὸ δ´ αἱρέσει.
15122   2.8.8.1 : <20Εὐριπίδου Ὀρέστῃ>20 ( 251. 252).
15123   2.8.8.2 : Σὺ νῦν διάφερε τῶν κακῶν, ἔξεστι γὰρ
15124   2.8.8.3 : καὶ μὴ μόνον λέγ´, ἀλλὰ καὶ φρόνει τάδε.
15125   2.8.9.1 : <20Μενάνδρου Ῥαπιζομένῃ>20 (Com. IV p. 197, fr. 1, v.1. 2).
15126   2.8.9.2 : Ὁ μὴ δεχόμενος τῶν θεῶν τὸ σύμφορον
15127   2.8.9.3 : αὐτῶν διδόντων ἕνεκα τοῦ ζῆν οὐ βούλεται.
15128   2.8.9a.1 : 〈Anonymi (=Menander fr. s. s., v. 3. 4)〉.
15129   2.8.9a.2 : τὸ δ´ ἀτυχεῖν ἢ τὸ μὴ
15130   2.8.9a.3 : θεὸς δίδωσιν, οὐ τρόπου ´σθ´ ἁμαρτία. 
15131   2.8.10.1 : <20Αἰσχύλου>20 (fr. 380 N.).
15132   2.8.10.2 : Κοινὸν τύχη, γνώμη δὲ τῶν κεκτημένων.
15133   2.8.11.1 : 〈Euripidis (fr. 1015 N.)〉.
15134   2.8.11.2 : Τὰ πλεῖστα θνητοῖς τῶν κακῶν αὐθαίρετα.
15135   2.8.12.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (=Ῥαδαμάνθ. fr. 660 N.).
15136   2.8.12.2 : Ἔρωτες ἡμῖν εἰσὶ παντοῖοι βίου·
15137   2.8.12.3 : ὃ μὲν γὰρ εὐγένειαν ἱμείρει λαβεῖν,
15138   2.8.12.4 : τῷ δ´ οὐχὶ τούτου φροντίς, ἀλλὰ χρημάτων
15139   2.8.12.5 : πολλῶν κεκλῆσθαι βούλεται πάτωρ δόμοις·
15140   2.8.12.6 : ἄλλῳ δ´ ἀρέσκει μηδὲν ὑγιὲς ἐκ φρενῶν
15141   2.8.12.7 : λέγοντι πείθειν τοὺς πέλας τόλμῃ κακῇ·
15142   2.8.12.8 : οἳ δ´ αἰσχρὰ κέρδη πρόσθε τοῦ καλοῦ βροτῶν
15143   2.8.12.9 : ζητοῦσιν· οὕτω βίοτος ἀνθρώπων πλάνη.
15144   2.8.12.10 : Ἐγὼ 〈δὲ〉 τούτων οὐδενὸς χρῄζω τυχεῖν,
15145   2.8.12.11 : δόξαν δὲ βουλοίμην ἂν εὐκλείας ἔχειν.
15146   2.8.13.1 : <20Ὁμήρου Ὀδυσσείας>20 (λʹ  110–112).
15147   2.8.13.2 : Εἰ μέν κε ἀσινέας ἐάας, νόστου τε μέδηαι,
15148   2.8.13.3 : καί κεν ἔτ´ εἰς Ἰθάκην κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε·
15149   2.8.13.4 : εἰ δέ κε σίνηαι, τότε τοι τεκμαίρομ´ ὄλεθρον.
15150   2.8.14.1 : <20Ὁμήρου Ἰλιάδος>20 (I 410–416).
15151   2.8.14.2 : Μήτηρ γάρ τέ μέ φησι, θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα,
15152   2.8.14.3 : διχθαδίας κῆρας φερέμεν θανάτοιο τέλοσδε.
15153   2.8.14.4 : Εἰ μέν κ´ αὖθι μένων Τρώων πόλιν ἀμφιμάχωμαι,
15154   2.8.14.5 : ὤλετο μέν μοι νόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφθιτον ἔσται.
15155   2.8.14.6 : Εἰ δέ κεν οἴκαδ´ ἵκωμαι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, 
15156   2.8.14.7 : ὤλετό μοι κλέος ἐσθλόν, ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰὼν
15157   2.8.14.8 : ἔσσεται, οὐδέ κέ μ´ ὦκα τέλος θανάτοιο κιχείη.
15158   2.8.15.1 : <20Δημοσθένους ἐν τῷ ὑπὲρ τοῦ στεφάνου>20
15159   2.8.15.2 : (XVIII 208 p. 297).
15160   2.8.15.3 : Ὃ μὲν γὰρ ἦν ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἔργον ἅπασι πέπρα–
15161   2.8.15.4 : κται· τῇ τύχῃ δ´, ἣν ὁ δαίμων ἔνειμεν ἑκάστῳ, ταύτῃ
15162   2.8.15.5 : κέχρηνται.
15163   2.8.16.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. eth. 14 ap. Mullach. p. 167).
15164   2.8.16.2 : Ἄνθρωποι Τύχης εἴδωλον ἐπλάσαντο, πρόφασιν ἰδίης
15165   2.8.16.3 : ἀβουλίης. Βαιὰ γὰρ φρονήσι τύχη μάχεται, τὰ δὲ πλεῖστα
15166   2.8.16.4 : ἐν βίῳ εὐξύνετος ὀξυδερκίῃ κατιθύνει.
15167   2.8.17.1 : <20Ἀναξιμένους.>20
15168   2.8.17.2 : Τὸ γὰρ δυσλόγιστον τοῦ βίου τοῖς ἀνθρώποις τύχην
15169   2.8.17.3 : προσαγορεύειν εἰώθαμεν. Εἰ γὰρ ταῖς γνώμαις πάντα
15170   2.8.17.4 : κατωρθοῦμεν, ὄνομα τῆς τύχης οὐκ ἂν ἦν.
15171   2.8.18.1 : <20Ἐπανδρίδου.>20
15172   2.8.18.2 : Φρόνιμος ὁ δι´ ἑαυτὸν εὖ πρήσσων, ὁ δὲ διὰ τὴν
15173   2.8.18.3 : τύχην μακάριος. 
15174   2.8.19.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20
15175   2.8.19.2 : Φρόνησις εὐτυχίην ὡς τὰ πολλὰ χαρίζεται, τύχη δὲ
15176   2.8.19.3 : φρόνησιν οὐ ποιέει.
15177   2.8.20.1 : <20Θουκυδίδου δημηγορίας Ἀθηναίων>20 (I 75, 4).
15178   2.8.20.2 : Πᾶσι δὲ ἀνεπίφθονον τὰ ξυμφέροντα τῶν μεγίστων
15179   2.8.20.3 : πέρι κινδύνων εὖ τίθεσθαι.
15180   2.8.21.1 : <20Διογένους.>20
15181   2.8.21.2 : Διογένης ἔφη νομίζειν ὁρᾶν τὴν Τύχην ἐνορούουσαν
15182   2.8.21.3 : αὐτῷ καὶ λέγουσαν (Θ  299)
15183   2.8.21.4 : Τοῦτον δ´ οὐ δύναμαι βαλέειν κύνα λυσσητῆρα.
15184   2.8.22.1 : <20Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου>20 (c. 9).
15185   2.8.22.2 : Νόσος σώματός ἐστιν ἐμπόδιον, προαιρέσεως δὲ οὐκ
15186   2.8.22.3 : ἔστιν, ἐὰν μὴ αὐτὴ θελήσῃ. Χώλωσις σκέλους ἐστὶν ἐμ–
15187   2.8.22.4 : πόδιον, 〈προαιρέσεως δὲ οὔ. Καὶ τοῦτο ἐφ´ ἑκάστου τῶν
15188   2.8.22.5 : ἐμπιπτόντων ἐπίλεγε· εὑρήσεις γὰρ αὐτὸ ἄλλου τινὸς ἐμ–
15189   2.8.22.6 : πόδιον,〉 σὸν δ´ οὔ.
15190   2.8.23.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20〉 (c. 8).
15191   2.8.23.2 : Μὴ ζήτει τὰ γιγνόμενα γίγνεσθαι ὡς θέλεις, ἀλλὰ
15192   2.8.23.3 : θέλε ὡς τὰ γιγνόμενα γίγνεται καὶ εὐροήσεις.
15193   2.8.24.1 : <20Κρίτωνος Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ φρο–
15194   2.8.24.2 : νήσιος>20 (fr. 3 ap. Mullach, phil. Gr. II p. 25).
15195   2.8.24.3 : Ὁ γὰρ θεὸς οὕτως ἐτεχνάσατο τὸν ἄνθρωπον, δηλό– 
15196   2.8.24.4 : μενος αὐτὸν μήτ´ ἀδυνάτως ἔχεν ποττὰν τῶν καλῶν ὁρ–
15197   2.8.24.5 : μάν, μήτε μὰν πάλιν ἀπροαιρέτως. Ἀρχὰν γὰρ αὐτῷ ἐνε–
15198   2.8.24.6 : φύτευσε τοιαύταν, ἅ τις καὶ τὸ δυνατὸν ἅμα περιέχει καὶ
15199   2.8.24.7 : τὸ προαιρετόν, ἵνα τᾶς μὲν δυνάμιος καὶ κατοχᾶς τῶν
15200   2.8.24.8 : ἀγαθῶν αὐτὸς αἴτιος ἔῃ, τᾶς δ´ ἐπὶ ταῦτα παρορμάσιος
15201   2.8.24.9 : καὶ κατ´ ὀρθὸν λόγον ὀπαδήσιος ὁ θεός. Καὶ διὰ τοῦτο
15202   2.8.24.10 : ἀναθρῴσκοντα αὐτὸν ἐποίησεν εἰς [τὸν] ὠρανὸν καὶ αὐτὸ
15203   2.8.24.11 : νοατὸν καὶ ὄψιν αὐτῷ ἐνέφυσε τοιαύταν, τὸν προσαγο–
15204   2.8.24.12 : ρευόμενον νόον, ᾧ τὸν θεὸν ὀψεῖται. Οὔτε γὰρ ἄνευ θεῶ
15205   2.8.24.13 : τὸ ἄριστον καὶ τὸ κάλλιστον ἦν εὑρὲν οὔτ´ ἄνευ νόω ἰδὲν
15206   2.8.24.14 : τὸν θεὸν αὐτόν, ἐπειδὴ πᾶν τὸ θνατὸν φύσιν ἔχει μετὰ
15207   2.8.24.15 : ἀφροσύνας συγγενέος ῥιζοῦσθαι· καὶ ταύταν οὐχ ὁ θεός
15208   2.8.24.16 : ἐστιν ὁ δωρούμενος, ἀλλ´ ἁ τᾶς γενέσιος οὐσία καὶ τᾶς
15209   2.8.24.17 : αὐτῶν ψυχᾶς ἁ προαίρεσις.
15210   2.8.25.1 : <20Ἐκ τοῦ Πλουτάρχου εἰ ἡ τῶν μελλόντων
15211   2.8.25.2 : πρόγνωσις ὠφέλιμος>20 (fr. XV, 3).
15212   2.8.25.3 : Ὁ δὲ Νέστωρ οὐκ ἀβέλτερος; ὕπνου φθονῶν τοῖς
15213   2.8.25.4 : τὰς ναῦς φυλάσσουσι καὶ διακελευόμενος,
15214   2.8.25.5 : οὕτω νῦν φίλα τέκνα φυλάσσετε, μηδέ τιν´ ὕπνος
15215   2.8.25.6 : αἱρείτω, μὴ χάρμα γενώμεθα δυσμενέεσσιν (Κ  192. 193);
15216   2.8.25.7 : Οὐ γενησόμεθα, φησί τις, οὐδ´ ἂν καθεύδωμεν, εἰ πεπρω–
15217   2.8.25.8 : μένον ἐστὶ μὴ ἁλῶναι τὸν ναύσταθμον. Τίς οὐκ ἂν εἴποι
15218   2.8.25.9 : πρὸς τοὺς ταῦτα ληροῦντας, ὅτι καθείμαρται μὲν ἴσως 
15219   2.8.25.10 : ἅπαντα ταῦτα, συγκαθείμαρται δὲ ἑκάστῳ τὸ διὰ τούτων
15220   2.8.25.11 : καὶ τὸ ἐν τούτοις καὶ 〈τὸ〉 οὕτω καὶ τὸ μὴ ἄλλως συντελεῖ–
15221   2.8.25.12 : σθαι δίχα τούτων; Οὐ γὰρ ἔστι φυλακὴ καθευδόντων οὐδὲ
15222   2.8.25.13 : νίκη φευγόντων οὐδὲ θερίσαι μὴ σπειράντων τὴν ἀγαθὴν
15223   2.8.25.14 : γῆν καὶ καθαρὰν οὐδὲ γεννῆσαι μὴ συγγενόμενον γυναικὶ
15224   2.8.25.15 : ἡλικίαν ἐχούσῃ καὶ σώματος φύσιν γόνιμον οὐδὲ ἄγρας
15225   2.8.25.16 : τυχεῖν ἐν ἀθήροις χωρίοις.
15226   2.8.26.1 : <20Αἰσχίνου>20 (C. F. Hermann. Aesch. Socr. reliqu. p. 26)
15227   2.8.26.2 : Ἀνθρώπῳ δέ τοι οὐκ ἄπορον καλὸν κἀγαθὸν εἶναι.
15228   2.8.27.1 : <20Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου>20 (c. 17).
15229   2.8.27.2 : Μέμνησο ὅτι ὑποκριτὴς εἶ δράματος, οἷον ἂν θέλῃ ὁ
15230   2.8.27.3 : διδάσκαλος· ἂν βραχύ, βραχέος· ἂν μακρόν, μακροῦ· ἂν
15231   2.8.27.4 : πτωχὸν ὑποκρίνασθαί 〈σε〉 θέλῃ, τοῦτον ἵνα καλῶς ὑπο–
15232   2.8.27.5 : κρίνῃ· ἂν χωλόν, ἂν ἄρχοντα, ἂν ἰδιώτην. Σὸν γάρ ἐστι
15233   2.8.27.6 : τὸ δοθὲν πρόσωπον ὑποκρίνασθαι καλῶς, ἐκλέξασθαι δὲ
15234   2.8.27.7 : τὸ πρόσωπον ἄλλου.
15235   2.8.28.1 : <20Ἐπικούρου>20 (sent. select. XVI p. 74 Usener.)
15236   2.8.28.2 : Βραχεῖα σοφῷ τύχη παρεμπίπτει, τὰ δὲ μέγιστα καὶ
15237   2.8.28.3 : κυριώτατα λογισμὸς διῴκηκε κατὰ τὸν βίου συνεχῆ χρόνον.
15238   2.8.29.1 : <20Σωκράτους.>20
15239   2.8.29.2 : Σωκράτης ἔφη μεγίστην μὲν ἀρχὴν εἶναι τὴν βασι–
15240   2.8.29.3 : λείαν, ἀρίστην δὲ τὸ ἑαυτοῦ ἄρχειν.
15241   2.8.30.1 : <20Ῥούφου ἐκ τῶν Ἐπικτήτου Περὶ φιλίας>20
15242   2.8.30.2 : (=Epictet. fr. 169 Schw.).
15243   2.8.30.3 : Τῶν ὄντων τὰ μὲν ἐφ´ ἡμῖν ἔθετο ὁ θεός, τὰ δ´ οὐκ 
15244   2.8.30.4 : ἐφ´ ἡμῖν. Ἐφ´ ἡμῖν μὲν τὸ κάλλιστον καὶ σπουδαιότατον,
15245   2.8.30.5 : ᾧ δὴ καὶ αὐτὸς εὐδαίμων ἐστὶ τὴν χρῆσιν τῶν φαντασιῶν.
15246   2.8.30.6 : Τοῦτο γὰρ ὀρθῶς γιγνόμενον ἐλευθερία ἐστίν, εὔροια, εὐθυ–
15247   2.8.30.7 : μία, εὐστάθεια, τοῦτο δὲ καὶ δίκη ἐστὶ καὶ νόμος καὶ
15248   2.8.30.8 : σωφροσύνη καὶ ξύμπασα ἀρετή. Τὰ δ´ ἄλλα πάντα οὐκ
15249   2.8.30.9 : ἐφ´ ἡμῖν ἐποιήσατο. Οὐκοῦν καὶ ἡμᾶς συμψήφους χρὴ
15250   2.8.30.10 : τῷ θεῷ γενέσθαι καὶ ταύτῃ διελόντας τὰ πράγματα, τῶν
15251   2.8.30.11 : μὲν ἐφ´ ἡμῖν πάντα τρόπον ἀντιποιεῖσθαι, τὰ δὲ μὴ ἐφ´
15252   2.8.30.12 : ἡμῖν ἐπιτρέψαι τῷ κόσμῳ, καὶ εἴτε τῶν παίδων δέοιτο,
15253   2.8.30.13 : εἴτε τῆς πατρίδος, εἴτε τοῦ σώματος, εἴτε ὁτουοῦν, ἀσμέ–
15254   2.8.30.14 : νους παραχωρεῖν.
15255   2.8.31.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 42 Patric.).
15256   2.8.31.2 : Ἔστι τοίνυν οὐσία καὶ λόγος καὶ νόημα καὶ διάνοια.
15257   2.8.31.3 : Φέρεται δ´ ἐπὶ τὴν διάνοιαν καὶ δόξα καὶ αἴσθησις. Ἵεται
15258   2.8.31.4 : δ´ ὁ λόγος ἐπὶ τὴν οὐσίαν, τὸ δὲ νόημα δι´ αὑτοῦ ἵεται.
15259   2.8.31.5 : Ἐπιπλέκεται δὲ τὸ νόημα τῇ διανοίᾳ, ἐλθόντα δὲ δι´ ἀλ–
15260   2.8.31.6 : λήλων μία ἰδέα ἐγένοντο, αὕτη δέ ἐστιν ἡ τῆς ψυχῆς.
15261   2.8.31.7 : Φέρεται δ´ ἐπὶ τὴν αὐτῆς διάνοιαν δόξα καὶ αἴσθησις·
15262   2.8.31.8 : ταῦτα δὲ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ οὐ μένει, ἔνθεν καὶ ὑπερβάλλει
15263   2.8.31.9 : καὶ ἐλλείπει καὶ ἑαυτῷ διαφέρεται· χεῖρον μὲν γίνεται,
15264   2.8.31.10 : ὅταν ἀποσπασθῇ τῆς διανοίας· ὅταν δὲ ἀκολουθῇ καὶ πεί–
15265   2.8.31.11 : θηται, κοινωνεῖ τῷ νοηματικῷ λόγῳ διὰ τῶν μαθημάτων. Τὸ
15266   2.8.31.12 : δὲ αἱρεῖσθαι ἔχομεν, τὸ γὰρ αἱρεῖσθαι τὸ κρεῖττον ἐφ´ ἡμῖν
15267   2.8.31.13 : ἐστίν, ὁμοίως δὲ καὶ τὸ χεῖρον ἀκουσίως· ἐχομένη γὰρ αἵρε–
15268   2.8.31.14 : σις τῶν κακῶν πλησιάζει τῇ σωματικῇ φύσει, διά 〈τε〉 τοῦτο
15269   2.8.31.15 : τῷ ἑλομένῳ εἱμαρμένη δυναστεύει. Ἐπεὶ τοίνυν ἡ ἐν ἡμῖν 
15270   2.8.31.16 : ἀσώματος οὐσία αὐτεξούσιός ἐστιν ὥσπερ ὁ νοηματικὸς λό–
15271   2.8.31.17 : γος, αὕτη δ´ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχει, διὰ τοῦτο
15272   2.8.31.18 : εἱμαρμένη ταύτης οὐχ ἄπτεται, παραθεῖσα δὲ τὸν πρῶτον
15273   2.8.31.19 : ἀπὸ τοῦ πρώτου θεοῦ διανοητικὸν λόγον, προίησι καὶ ὅλον
15274   2.8.31.20 : τὸν λόγον ὃν συνέταξε φύσις τοῖς γιγνομένοις· τούτοις
15275   2.8.31.21 : ψυχὴ κοινωνήσασα κοινωνεῖται ταῖς τούτων εἱμαρμέναις,
15276   2.8.31.22 : ἀμέτοχος οὖσα τῆς τῶν γινομένων φύσεως.
15277   2.8.32.1 : <20Ἐκ τοῦ Πλουτάρχου Περὶ φιλίας>20 (fr. XVII
15278   2.8.32.2 : p. 550= 827).
15279   2.8.32.3 : Ὅθεν οὐ δεῖ παντάπασι ταπεινοῦν τὴν φύσιν ὧς
15280   2.8.32.4 : μηδὲν ἰσχυρὸν μηδὲ μόνιμον μηδὲ ὑπὲρ τὴν τύχην ἔχουσαν,
15281   2.8.32.5 : ἀλλὰ τοὐναντίον εἰδότας ὅτι μικρόν ἐστι μέρος τοῦ ἀνθρώ–
15282   2.8.32.6 : που σαθρόν τε καὶ ἐπίκηρον ὃ δέχεται τὴν τύχην, τῆς δὲ
15283   2.8.32.7 : βελτίονος μερίδος αὐτοὶ κρατοῦμεν, ἐν ᾗ τὰ μέγιστα τῶν
15284   2.8.32.8 : ἀγαθῶν ἱδρυνθέντα, δόξαι τε χρησταὶ καὶ μαθήματα καὶ
15285   2.8.32.9 : λόγοι τελευτῶντες εἰς ἀρετὴν ἀναφαίρετον ἔχουσι τὴν
15286   2.8.32.10 : οὐσίαν καὶ ἀδιάφθορον, ἀνεκπλήκτους πρὸς τὸ μέλλον
15287   2.8.32.11 : εἶναι καὶ θαρραλέους καὶ πρὸς τὴν τύχην λέγοντας, 〈ἃ〉
15288   2.8.32.12 : Σωκράτης, δοκῶν πρὸς τοὺς κατηγόρους λέγειν, πρὸς τοὺς
15289   2.8.32.13 : δικαστὰς ἔλεγεν, ὡς ἀποκτεῖναι μὲν Ἄνυτος καὶ Μέλητος
15290   2.8.32.14 : δύνανται, βλάψαι δὲ οὐ δύνανται. Καὶ γὰρ ἡ τύχη δύνα–
15291   2.8.32.15 : ται νόσῳ περιβαλεῖν, ἀφελέσθαι χρήματα, διαβαλεῖν πρὸς 
15292   2.8.32.16 : δῆμον ἢ τύραννον· κακὸν δὲ καὶ δειλὸν καὶ ταπεινόφρονα
15293   2.8.32.17 : καὶ ἀγεννῆ καὶ φθονερὸν οὐ δύναται ποιῆσαι τὸν ἀγαθὸν
15294   2.8.32.18 : καὶ ἀνδρώδη καὶ μεγαλόψυχον 〈καὶ γενναῖον καὶ ἐλευθέ–
15295   2.8.32.19 : ριον〉, οὐδὲ παρελέσθαι τὴν διάθεσιν τῶν καλῶν.
15296   2.8.33.1 : <20Πλάτωνος>20 (Meno p. 99A).
15297   2.8.33.2 : Τὰ ἀπὸ τύχης γιγνόμενα οὐκ ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ
15298   2.8.33.3 : γίγνεται, ᾧ δ´ ἄνθρωπος ἡγεμών ἐστιν ἐπὶ τὸ ὀρθόν, δύο
15299   2.8.33.4 : ταῦτα ἡγεῖται, δόξα ἀληθὴς καὶ ἐπιστήμη.
15300   2.8.34.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (ibid. p. 97E–98A)〉.
15301   2.8.34.2 : Αἱ δόξαι αἱ ἀληθεῖς, ὅσον μὲν ἂν χρόνον παραμένωσι,
15302   2.8.34.3 : καλὸν τὸ χρῆμα καὶ πάντα τἀγαθὰ ἀπεργάζονται· πολὺν
15303   2.8.34.4 : δὲ χρόνον οὐκ ἐθέλουσι παραμένειν, ἀλλὰ δραπετεύουσιν
15304   2.8.34.5 : ἐκ τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου· ὥστε οὐ πολλοῦ ἄξιαί εἰσιν,
15305   2.8.34.6 : ἕως ἄν τις αὐτὰς δήσῃ αἰτίας λογισμῷ. Ἐπειδὰν δὲ δε–
15306   2.8.34.7 : θῶσι, πρῶτον μὲν ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἔπειτα μόνιμοι.
15307   2.8.34.8 : Καὶ διὰ ταῦτα δὴ τιμιώτερον ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης ἐστὶ
15308   2.8.34.9 : καὶ διαφέρει δεσμῷ.
15309   2.8.35.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Rep. VI p. 506C).
15310   2.8.35.2 : Τί δέ; οὐκ ᾔσθησαι τὰς ἄνευ ἐπιστήμης δόξας ὡς
15311   2.8.35.3 : ἅπασαι αἰσχραί, ὧν αἱ βέλτισται τυφλαί; Ἢ δοκοῦσί τι
15312   2.8.35.4 : τυφλῶν διαφέρειν ὁδὸν ὀρθῶς πορευομένων οἱ ἄνευ νοῦ
15313   2.8.35.5 : ἀληθές τι δοξάζοντες;
15314   2.8.36.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20〉 (Rep. VII p. 534B–D)
15315   2.8.36.2 : Ὃς ἂν μὴ ἔχῃ διορίσασθαι τῷ λόγῳ ἀπὸ τῶν ἄλλων
15316   2.8.36.3 : ἁπάντων ἀφελὼν τὴν τοῦ ἀγαθοῦ ἰδέαν καὶ ὥσπερ ἐν
15317   2.8.36.4 : μάχῃ διὰ πάντων ἐλέγχων διεξιὼν μὴ κατὰ δόξαν ἀλλὰ 
15318   2.8.36.5 : κατ´ οὐσίαν προθυμούμενος ἐλέγχειν, ἐν πᾶσι τούτοις
15319   2.8.36.6 : ἀπτῶτι τῷ λόγῳ διαπορεύηται, οὔτε αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν φή–
15320   2.8.36.7 : σει εἰδέναι τὸν οὕτως ἔχοντα οὔτε ἄλλο ἀγαθὸν οὐδέν,
15321   2.8.36.8 : ἀλλ´ εἴ πῃ αὐτοῦ εἰδώλου τινὸς ἐφάπτεται, δόξῃ οὐκ
15322   2.8.36.9 : ἐπιστήμῃ ἐφάπτεσθαι καὶ τὸν νῦν βίον ὀνειροπολοῦντα
15323   2.8.36.10 : καὶ ὑπνώττοντα, πρὶν ἐνθάδε ἐξέγρεσθαι, εἰς ᾅδου πρό–
15324   2.8.36.11 : τερον ἀφικόμενον τελέως ἐπικαταδαρθεῖν.
15325   2.8.37.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Politic. p. 309C).
15326   2.8.37.2 : Τὴν τῶν καλῶν καὶ δικαίων πέρι 〈καὶ〉 ἀγαθῶν καὶ
15327   2.8.37.3 : τῶν τούτοις ἐναντίων ὄντων οὖσαν ἀληθῆ δόξαν μετὰ βε–
15328   2.8.37.4 : βαιώσεως, ὁπόταν ἐν ψυχαῖς ἐγγίγνηται, θείαν φημὶ ἐν
15329   2.8.37.5 : δαιμονίῳ γίγνεσθαι γένει.
15330   2.8.38.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Rep. I p. 340E)〉.
15331   2.8.38.2 : Ἐπιλιπούσης γὰρ ἐπιστήμης ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει,
15332   2.8.38.3 : ἐν ᾧ 〈οὐκ〉 ἔστι δημιουργός.
15333   2.8.39.1 : <20Πορφυρίου περὶ τοῦ ἐφ´ ἡμῖν.>20
15334   2.8.39.2 : Ἐν ταῖς πρῴην ἡμῖν γεγονυίαις, Χρυσαόριε, πρὸς ἀλ–
15335   2.8.39.3 : λήλους διαλέξεσι τὸν περὶ τῆς αἱρέσεως τῶν βίων ἀνακι–
15336   2.8.39.4 : νήσαντες λόγον, ἣν ταῖς ἔξω ψυχαῖς ἀπονείμας ὁ Πλάτων
15337   2.8.39.5 : κινδυνεύει τὸ ἐφ´ ἡμῖν καὶ ὅλως τὸ αὐτεξούσιον λεγόμενον
15338   2.8.39.6 : ἀναιρεῖν, εἴγε ἐκ τῶν προβεβιωμένων κατὰ τὴν προτέραν
15339   2.8.39.7 : περίοδον καὶ ὧν ἠγάπησαν ἢ ἐμίσησαν ἢ ἐφ´ οἷς ἥσθησαν
15340   2.8.39.8 : ἢ ἐλυπήθησαν ἠθοπεποιημέναι ἐπὶ τὴν αἵρεσιν ἔρχονται, 
15341   2.8.39.9 : ταῦτα μὲν ἐδόκει ἐᾶν, ὡς εἰς ἀπολογίαν δυνάμενα παρα–
15342   2.8.39.10 : σχεῖν τινας πιθανότητας· ἃ δὲ μετὰ τὸ ἑλέσθαι καὶ μέλ–
15343   2.8.39.11 : λειν τοὺς κατὰ μέρος ἀνθρώπους ἀποφαίνειν, διὰ τῆς
15344   2.8.39.12 : αὐτῶν εἰς τὰ σώματα εἰσκρίσεως παθεῖν αὐτὰς ἔφη, χα–
15345   2.8.39.13 : λεπὰ ἡμῖν ἐφαίνετο, ποτὲ μὲν λέγοντος (Rep. X p. 617E)·
15346   2.8.39.14 : „ὁ πρῶτος αἱρείσθω βίον ᾧ συνέσται ἐξ ἀνάγκης“, ποτὲ
15347   2.8.39.15 : δὲ (ibid. p. 620D–621A), ὅτι ὃν εἰλήχαμεν δαίμονα ἀναπό–
15348   2.8.39.16 : δραστός τις ἡμῖν φρουρός. Τὴν γὰρ Λάχεσιν, ἥτις τῆς
15349   2.8.39.17 : Ἀνάγκης ἐστὶ θυγάτηρ, τῷ λαχόντι καὶ ἑλομένῳ τινὰ βίον
15350   2.8.39.18 : συμπέμπειν φύλακά τε τοῦ βίου καὶ ἐκ παντὸς ἀποπλη–
15351   2.8.39.19 : ρωτὴν τοῦ αἱρεθέντος· ὁ δὲ παραλαβὼν αὐτὸν καὶ πρὸς
15352   2.8.39.20 : Κλωθὼ ὑπὸ τὴν ἐκείνης χεῖρα καὶ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ
15353   2.8.39.21 : ἀτράκτου ἀγαγὼν καὶ μετὰ ταῦτα πρὸς τὴν Ἄτροπον, τὴν
15354   2.8.39.22 : τὰ ἐπικλωσθέντα ποιοῦσαν ἀμετάτροπα, ἐντεῦθεν ἤδη
15355   2.8.39.23 : ἀμεταστρεπτὶ ὑπὸ τὸν τῆς Ἀνάγκης ἄγει θρόνον καὶ δι´
15356   2.8.39.24 : ἐκείνου διεξελθεῖν ποιήσας ἅμα τοῖς ἄλλοις, ἀπάγει εἰς
15357   2.8.39.25 : τὸ τῆς Λήθης πεδίον παρὰ τὸν Ἀμέλητα ποταμόν, ἀφ´
15358   2.8.39.26 : οὗ μέτρον μὲν ἀναγκαῖον εἶναι πιεῖν, τοὺς δὲ πιόντας
15359   2.8.39.27 : πάντων ἐκλανθάνεσθαι. Οὕτω δὲ τούτων ἐπικεκλωσμένων
15360   2.8.39.28 : καὶ κατηναγκασμένων καὶ ἐπικεκυρωμένων ὑπὸ Μοιρῶν τε
15361   2.8.39.29 : καὶ Λήθης καὶ Ἀνάγκης, ἑπομένου καὶ παραφυλάττοντος
15362   2.8.39.30 : τὴν εἱμαρμένην τοῦ δαίμονος, τίνος ἂν εἴημεν κύριοι ἢ
15363   2.8.39.31 : πῶς ἔτι „ἡ ἀρετὴ ἀδέσποτος, ἣν τιμῶν καὶ ἀτιμάζων
15364   2.8.39.32 : πλέον καὶ ἔλαττον αὐτῆς ἕκαστος ἕξει“ (Rep. X p. 617E);
15365   2.8.39.33 : Ἐπεὶ τοίνυν τὰ τοῦ Πλάτωνος εἰς τὰς χεῖρας λαβὼν
15366   2.8.39.34 : μακρὰν ἡμᾶς ἀπεσφάλθαι τῆς τοῦ φιλοσόφου γνώμης
15367   2.8.39.35 : κατεῖδον, ἐθαυμάσαμεν τοὺς ἀπορήσαντας. Βίους γὰρ 
15368   2.8.39.36 : αὐτοὺς μόνον λέγειν ἡγησάμενοι καὶ καθάπερ οἱ τὰ περὶ
15369   2.8.39.37 : βίων πραγματευσάμενοι μέμνηνται γεωργικοῦ τινος βίου
15370   2.8.39.38 : καὶ πάλιν πολιτικοῦ καὶ ἄλλου στρατιωτικοῦ, οὕτω καὶ
15371   2.8.39.39 : τὸν Πλάτωνα πολλῶν καὶ διαφόρων ἐν ἀνθρώποις θεω–
15372   2.8.39.40 : ρουμένων βίων καὶ τούτων τῆς αἱρέσεως ἐφ´ ἡμῖν ἐν πολ–
15373   2.8.39.41 : λοῖς οὔσης καὶ πάλιν τῆς ἐξ αὐτῶν μεταθέσεως, εἰκότως
15374   2.8.39.42 : θαυμάζουσι πῶς ὁ τούτων ἑλόμενός τινα κατηνάγκασται
15375   2.8.39.43 : ἐκ παντὸς τοῦτον ἀποπλῆσαι μόνον. Οἱ μὲν γὰρ ἀπὸ
15376   2.8.39.44 : τῆς Στοᾶς βίον λέγεσθαι ὑπολαμβάνουσι καθ´ ἕν τι σημαι–
15377   2.8.39.45 : νόμενον λογικῆς ζωῆς, διέξοδον αὐτῷ ἀποδιδόντες ἐξ ἐνερ–
15378   2.8.39.46 : γειῶν καὶ σχέσεων καὶ ποιήσεων καὶ παθημάτων συνεστῶ–
15379   2.8.39.47 : σαν, ὁ δὲ Πλάτων καὶ τὰς τῶν ἀλόγων ζωὰς λέγει βίους
15380   2.8.39.48 : (l. s. p. 620A B). Βίος γὰρ κατ´ αὐτὸν καὶ ἡ τοῦ κύκνου
15381   2.8.39.49 : ζωὴ καὶ πάλιν ἄλλος βίος ὁ λέοντος, καθ´ ὃ λέων, καὶ
15382   2.8.39.50 : ἄλλος ὁ ἀηδόνος· βίος δὲ καὶ ὁ ἀνθρώπειος καὶ τούτου
15383   2.8.39.51 : ὁ μέν τις γυναικεῖος, ὁ δὲ ἀνδρεῖος· λέγει γὰρ εἶναι παν–
15384   2.8.39.52 : τοδαπὰ τῶν βίων τὰ παραδείγματα. Ἓν μὲν οὖν τοιοῦτον
15385   2.8.39.53 : παρ´ αὐτῷ σημαινόμενον βίου, ἕτερον δὲ (l. s. p. 618A) ὃ
15386   2.8.39.54 : παρίστησι συμβεβηκός τι τούτων καὶ δεύτερόν τινα χαρα–
15387   2.8.39.55 : κτῆρα ἐπὶ προηγουμένῳ τῷ ῥηθέντι βίῳ. Προηγούμενος
15388   2.8.39.56 : μὲν γὰρ βίος κυνὶ ὁ κατὰ τὴν κυνὸς ζωήν· ἐπισυμβαίνει
15389   2.8.39.57 : δὲ τῷ τοιούτῳ βίῳ ἢ τῶν θηρευτικῶν κυνῶν ἢ τῶν ἰχνευ–
15390   2.8.39.58 : τικῶν ἢ τῶν περὶ τράπεζαν ἢ τῶν οἰκοφυλάκων, καὶ δεύ–
15391   2.8.39.59 : τερος ἂν εἴη οὗτος βίος. Ἀλλὰ τοῖς μὲν ἀλόγοις, ἀφῃρη–
15392   2.8.39.60 : μένοις τοῦ αὐτεξουσίου, ἢ διὰ φύσεως ὁ χαρακτὴρ οὗτος
15393   2.8.39.61 : ἐπισυνίσταται ἢ διὰ κατατάξεως τοῦ κτησαμένου· ἐπὶ δὲ
15394   2.8.39.62 : τῶν ἀνθρώπων τὸ μὲν ἢ ἐκ προγόνων γενέσθαι ἀγαθῶν
15395   2.8.39.63 : ἢ κάλλους τυχεῖν σωματικοῦ διὰ φύσεως ἐπορίσθη ἢ
15396   2.8.39.64 : τύχης, πλὴν ὅτι τούτων οὐδὲν ἦν ἐφ´ ἡμῖν δῆλον. Τὰς
15397   2.8.39.65 : δέ γε τῶν τεχνῶν ἀναλήψεις καὶ τὰς τῶν ἐπιτηδευμάτων 
15398   2.8.39.66 : ἐπιστημῶν τε καὶ 〈τὰς〉 τῶν πολιτικῶν βίων ἀρχῶν τε
15399   2.8.39.67 : διώξεις καὶ ὅσα τοιαῦτα, ἐκ τοῦ ἐφ´ ἡμῖν ἠρτῆσθαι συμ–
15400   2.8.39.68 : βέβηκεν, εἰ καί τινα δυσεπίτευκτα, τῷ καὶ τῆς ἔξωθεν
15401   2.8.39.69 : προσδεῖσθαι συλλήψεως, δι´ οὗ εἰς τὸ τυχεῖν δύσκολα
15402   2.8.39.70 : καὶ ἀποθέσθαι οὐ ῥᾴδια, ὥσπερ ἀρχὰς καὶ τυραννίδας
15403   2.8.39.71 : καὶ δημαγωγίας. Πάντα μὲν οὖν τὰ τοιαῦτα ἠρτῆσθαι
15404   2.8.39.72 : συμβέβηκεν 〈ἐκ〉 τῆς προαιρέσεως, ἡ δὲ τεῦξις αὐτῶν οὐ
15405   2.8.39.73 : πάντως ἐφ´ ἡμῖν, ἀφ´ οὗ δ´ ἄν τινος τύχωμεν, τῇ τάξει
15406   2.8.39.74 : αὐτοῦ ἕπεσθαι ἀνάγκη. Δέδοται μέντοι ἐπὶ πάντων σχεδὸν
15407   2.8.39.75 : τῶν ἐχόντων μεσότητα καὶ μὴ ἤδη εἰς κακίαν ἀνηγμένων
15408   2.8.39.76 : τὸ χρήσασθαι τοῖς βίοις οὗ τις μέτεισιν, ἢ κακῶς ἢ καλῶς.
15409   2.8.39.77 : Καὶ γὰρ ἐπὶ τυραννίδας τινὲς προαχθέντες ἤπιοι καὶ πρᾶοι
15410   2.8.39.78 : γεγόνασι καὶ βασιλείαις πονηρῶς ἐχρήσαντο. Τούτων 〈δὲ〉
15411   2.8.39.79 : οὕτως ἐχόντων ἡ μὲν αἵρεσις τῶν βίων ταῖς ἔξω ψυχαῖς
15412   2.8.39.80 : προηγουμένως τῶν πρώτων ἐστί, κἄπειτα αἱρεθέντος ἥ τε
15413   2.8.39.81 : Ἀνάγκη τὸ ἀπαραίτητον ἐκύρωσεν, ὅ τε δαίμων ἐπηκολού–
15414   2.8.39.82 : θησεν, ὡς ἂν δὴ τοῦ βίου προστάτης ὢν καὶ ἐπόπτης
15415   2.8.39.83 : ἕκαστος ἑκάστου, συναναγκάσων ἐμμένειν τὰς ψυχὰς τῷ
15416   2.8.39.84 : αἱρεθέντι καὶ μὴ προβλέπειν, αἵ τε Μοῖραι τὸν τοιοῦτον
15417   2.8.39.85 : ἐπένησαν ἑκάστῳ βίον, 〈οἷον〉 τά [τε] γιγνόμενα διὰ παντὸς
15418   2.8.39.86 : μαρτυρεῖ τοῦ χρόνου. Οὔτε γὰρ ἀνήρ, κἂν σφόδρα δι´ ἀσέλ–
15419   2.8.39.87 : γειαν μαλακίζηται καὶ πάντ´ αὐτῷ ἡ προαίρεσις μετασχη–
15420   2.8.39.88 : ματίζῃ τὰ ἔξωθεν 〈εἰς〉 τὰ τῆς θηλείας συνήθη, γυνή ποτ´
15421   2.8.39.89 : ἂν γένοιτο, οὔτε γυνὴ τὰ ἀνδρῶν ἐγχειροῦσα δρᾶν, ἀνήρ
15422   2.8.39.90 : ποτ´ ἂν γένοιτο. Ζῶσι μὲν οὖν τοῦτον τὸν βίον αἱ ψυχαὶ
15423   2.8.39.91 : μετ´ ἀνάγκης, διὰ λήθης αὐτὸν διεξάγουσαι καὶ ὅτι ἐπ´
15424   2.8.39.92 : αὐταῖς ἡ αἵρεσις αὐτοῦ ποτε γέγονε, παντελῶς ἐπιλελη– 
15425   2.8.39.93 : σμέναι. Ἔρχεται δὲ ἐπ´ ἀνθρώπου μάλιστα ἀνειμένον
15426   2.8.39.94 : [ἐλεύθερον] τὸ ἐθελούσιον πρὸς μὲν τὰ τῆς ψυχῆς, ὡς
15427   2.8.39.95 : καθ´ ἑαυτὴν καὶ μὴ ἐν σώματι [δεδεμένην] πεπεδημένην,
15428   2.8.39.96 : πρὸς δὲ τὰ τοῦ ζῴου καὶ συναμφοτέρου 〈πρὸς〉 αὐτεξούσια
15429   2.8.39.97 : ἔργα λελυμένου. Σὺν γὰρ τούτῳ διεξάγει τὸν ἀνθρώπειον
15430   2.8.39.98 : βίον ἕκαστος ἡμῶν, σὺν τῷ ἔχειν πρὸς τὰ τοῦ συναμφο–
15431   2.8.39.99 : τέρου αὐτεξούσια ἔργα τὴν ὁρμὴν προσήκουσαν.
15432   2.8.40.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
15433   2.8.40.2 : Διοικεῖται γὰρ τὸ ζῷον ἕκαστον κατὰ τὴν τῇδε προσή–
15434   2.8.40.3 : κουσαν αὐτῷ διάζησιν. Ἔχει δὲ ὁ βίος ὁ τοῦ ἀνθρώπου
15435   2.8.40.4 : τὸ κατάλληλον τῷ ἀνθρώπῳ αὐτεξούσιον ἐφ´ ἑαυτῷ. Διὸ
15436   2.8.40.5 : κἂν ἄγηται ὑπὸ προθυμιῶν φυσικῶν πρός τινα τῶν ἐν–
15437   2.8.40.6 : ταῦθα ἐν αἱρέσει πιπτόντων βίων, ἀλλ´ ἐφ´ αὑτῷ ἔχει
15438   2.8.40.7 : τὸ μὴ ἐμπεσεῖν, κἂν πάντως ἐμπέσῃ. Ὅσα γὰρ τῇ πιθανῇ
15439   2.8.40.8 : φαντασίᾳ συγκατατιθέμεθα διὰ τὸ πιθανόν, ἀλλ´ ἐφ´
15440   2.8.40.9 : ἡμῖν καὶ τὸ μὴ συγκατατίθεσθαι, ὅ τι μὴ ἡ φαντασία
15441   2.8.40.10 : σύρει ἡμᾶς καὶ νευροσπαστεῖ πρὸς αὑτήν.
15442   2.8.41.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
15443   2.8.41.2 : Τὸ γὰρ ὅλον βούλημα τοιοῦτ´ ἔοικεν εἶναι τὸ τοῦ
15444   2.8.41.3 : Πλάτωνος· ἔχειν μὲν τὸ αὐτεξούσιον τὰς ψυχάς, πρὶν εἰς
15445   2.8.41.4 : σώματα καὶ βίους διαφόρους ἐμπεσεῖν, εἰς τὸ 〈τοῦτον〉
15446   2.8.41.5 : ἢ τοῦτον ἑλέσθαι τὸν βίον, ὃν μετὰ ποιᾶς ζωῆς καὶ σώ–
15447   2.8.41.6 : ματος οἰκείου τῇ ζωῇ ἐκτελέσειν μέλλει (καὶ γὰρ λέοντος
15448   2.8.41.7 : βίον ἐπ´ αὐταῖς εἶναι ἑλέσθαι καὶ ἀνδρός)· κἀκεῖνο μὲν
15449   2.8.41.8 : τὸ αὐτεξούσιον ἅμα τῇ πρός τινα τῶν τοιούτων βίων 
15450   2.8.41.9 : πτώσει ἐμπεπόδισται. Κατελθοῦσαι δὲ εἰς τὰ σώματα
15451   2.8.41.10 : καὶ ἀντὶ ψυχῶν ἀπολύτων γεγονυῖαι ψυχαὶ ζῴων, τὸ αὐτεξ–
15452   2.8.41.11 : ούσιον φέρουσιν οἰκεῖον τῇ τοῦ ζῴου κατασκευῇ καὶ ἐφ´
15453   2.8.41.12 : ὧν μὲν εἶναι πολύνουν καὶ πολυκίνητον ὡς ἐπ´ ἀνθρώπου,
15454   2.8.41.13 : ἐφ´ ὧν δὲ ὀλιγοκίνητον καὶ μονότροπον ὡς ἐπὶ τῶν ἄλλων
15455   2.8.41.14 : σχεδὸν πάντων ζῴων. Ἐξηρτῆσθαι δὲ τὸ αὐτεξούσιον
15456   2.8.41.15 : τοῦτο τῆς κατασκευῆς, κινούμενον μὲν ἐξ ἑαυτοῦ, φερό–
15457   2.8.41.16 : μενον δὲ κατὰ τὰς ἐκ τῆς κατασκευῆς γιγνομένας προθυμίας.
15458   2.8.42.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
15459   2.8.42.2 : Πανταχοῦ δὲ τὰς ὑπερβολὰς φεύγειν προσήκει, διώκειν
15460   2.8.42.3 : δὲ τὸ μέσον, ἂν μὴ ἤδη τὸ ἐφ´ ἡμῖν πάθεσι κακίας ἀνηκέ–
15461   2.8.42.4 : στοις δεδεμένον δουλεύῃ καὶ ὑποτεταγμένον ᾖ τούτοις.
15462   2.8.42.5 : Ἀρέσκει καὶ τὸ μὴ ἀτάκτως κληροῦσθαι τὰς ψυχὰς
15463   2.8.42.6 : τοὺς βίους καὶ λαμβάνειν αὐτούς, ἀλλὰ τάξει καὶ ὡς ἄγει
15464   2.8.42.7 : αὐτὰς ἡ περίοδος. Ἡ μὲν γὰρ πρώτη παυσαμένη ἐν τῇ
15465   2.8.42.8 : πρώτῃ περιόδῳ πρώτη ἥξει, ἡ δὲ δευτέρα 〈δευτέρα〉 ἐν τῇ
15466   2.8.42.9 : δευτέρᾳ κληρωσομένη· στρεφομένας γὰρ ὑπὸ τοῦ παντὸς
15467   2.8.42.10 : καὶ καταληγούσας τῇ τούτου φορᾷ περιάγεσθαι ὡς εἰς
15468   2.8.42.11 : τάξιν, κλήρων σημαινόντων τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον.
15469   2.8.42.12 : Διὸ καὶ τῆς Λαχέσεως οἱ κλῆροι λαμβάνονται τῷ προφήτῃ
15470   2.8.42.13 : (Plat. Rep. X p. 617D), ἥτις ἀπὸ τοῦ λαγχάνειν καὶ κληροῦ–
15471   2.8.42.14 : σθαι κέκληται. Λάχεσιν δὲ τὴν τοῦ παντὸς περιστροφὴν
15472   2.8.42.15 : πολλοὶ εἶναι εἰρήκασιν.
15473   2.8.42.16 : Ἀρέσκει καὶ τὸ χραίνεσθαι τὸ μὲν ἐπὶ ταῖς ψυχαῖς
15474   2.8.42.17 : αὐτεξούσιον ὑπὸ τῆς ἐγγινομένης ἐνταῦθα προβιοτῆς, τὸ
15475   2.8.42.18 : δ´ ἐπὶ τοῖς ἀνθρώποις αὐτεξούσιον ἐκ τῆς πρός τινα τῶν 
15476   2.8.42.19 : τῇδε βίων τῆς 〈ψυχῆς〉 ἔξω ἔτι οὔσης ῥοπῆς, ἣν αἵρεσιν
15477   2.8.42.20 : ὁ Πλάτων λέγει.
15478   2.8.42.21 : Ἀρέσκει καὶ τὸ τοιαύτην εἶναι τὴν εἱμαρμένην, ἐοι–
15479   2.8.42.22 : κυῖαν ταῖς τῶν νόμων διαγορεύσεσι, νόμον οὖσαν καὶ
15480   2.8.42.23 : αὐτὴν καὶ,
15481   2.8.42.24 : θεῶν ψήφισμα παλαιόν,
15482   2.8.42.25 : ἀΐδιον, πλατέεσσι κατεσφρηγισμένον ὅρκοις,
15483   2.8.42.26 : φησὶν Ἐμπεδοκλῆς (v. 369. 370 Stein.). Οἵ τε γὰρ νόμοι,
15484   2.8.42.27 : οὐκ ἀναγκάζοντες, διαγορεύουσιν, ὡς ἐὰν λῃστεύσῃς, τάδε
15485   2.8.42.28 : πείσῃ· ἐὰν δὲ ἀριστεύσῃς, τῶνδε τεύξῃ· οἵ τε καθ´ εἱμαρ–
15486   2.8.42.29 : μένην θεσμοί, ἐὰν βίον ἕλῃ ἀνδρός, οὕτως ζήσῃ, οὐ μὴν ἔτι
15487   2.8.42.30 : καὶ ἑλοῦ ἐκ παντὸς ἀναγκάζουσι· καὶ ἐὰν 〈ἐν〉 ἀνδράσι γενό–
15488   2.8.42.31 : μενος βίον ἕλῃ στρατιώτου, τάδε σε παθεῖν καὶ δρᾶσαι
15489   2.8.42.32 : ἀνάγκη, οὐ μὴν ἔτι βίον σε ἀνάγκη ἑλέσθαι στρατιώτου
15490   2.8.42.33 : καὶ τάδε παθεῖν 〈καὶ δρᾶσαι〉 ἐξ ἀνάγκης. Δι´ ὃ κεῖται
15491   2.8.42.34 : μὲν τὰ παραδείγματα καὶ τῶν πρώτων καὶ δευτέρων· ἐπὶ
15492   2.8.42.35 : δὲ ταῖς ψυχαῖς ἐστι, τούς τε πρώτους ἑλέσθαι βίους καὶ
15493   2.8.42.36 : ζῆσαι, φέρε, βίον ἀνθρώπου, τῶν τε δευτέρων ἑλέσθαι
15494   2.8.42.37 : βίον τινά· ἑλομένῳ δὲ καὶ ζῶντι κατὰ τοῦτον, ἀνάγκη τἀ–
15495   2.8.42.38 : κόλουθα καὶ δρᾶσαι καὶ παθεῖν.
15496   2.8.42.39 : Εἰ μέντοι ἐνδέχεται καταμαντευσάμενον τῆς Πλάτω–
15497   2.8.42.40 : νος γνώμης, ἐπιτυχῶς στοχάσασθαι, πόθεν ταῦτα λαβὼν
15498   2.8.42.41 : Πλάτων περὶ αὐτῶν διελέχθη ὡς τοῖς γιγνομένοις ὄντων
15499   2.8.42.42 : συμφώνων, φαίην ἄν, οἶμαι, ὅτι 〈παρὰ〉 τῶν παρ´ Αἰγυ– 
15500   2.8.42.43 : πτίοις σοφῶν τοὺς βίους ἐκ τῶν ὡροσκόπων σημειουμένων
15501   2.8.42.44 : καὶ τῆς ἐν ταῖς γενέσεσι τῶν ἀστέρων πρὸς τὰ ἐν τῷ ζῳ–
15502   2.8.42.45 : διακῷ ἄστρα διαθέσεως, 〈ὡς〉 ἀκολούθους τῇ τοῦ ὡροσκό–
15503   2.8.42.46 : που ἀνατολῇ. Ἀναγκάζειν μὲν τὴν ποιὰν διάθεσιν τῶν
15504   2.8.42.47 : σχηματισμῶν ποιοὺς εἶναι τοὺς βίους ταῖς διὰ τῆς ὡρο–
15505   2.8.42.48 : σκοπούσης μοίρας ἰούσαις ψυχαῖς εἰς τὴν γένεσιν, πὼς
15506   2.8.42.49 : ἐχόντων τότε τῶν σχηματισμῶν, μὴ συντίθεσθαι αὐτὸν
15507   2.8.42.50 : τοῖς Αἰγυπτίοις· τῶν δὲ ψυχῶν κατὰ τὰς ἐνούσας διαθέ–
15508   2.8.42.51 : σεις ἐπὶ τοὺς ὡροσκόπους φερομένων καὶ βίους, 〈οὓς〉
15509   2.8.42.52 : σημαίνουσιν οἱ σχηματισμοί, βλεπουσῶν ὥσπερ ἐν πίνακι
15510   2.8.42.53 : [γεγραμμένα] ἐν τῇ οὐρανίᾳ γῇ γεγραμμένους, τὰς ἑλομένας
15511   2.8.42.54 : διὰ μὲν τὸ αὐτεξούσιον δύνασθαι καὶ μὴ βιῶναι οὕτως,
15512   2.8.42.55 : ἑλομένας δὲ τὰ ἐν τῇ στροφῇ κατὰ στιγμὴν τοῦ χρόνου
15513   2.8.42.56 : τῆς ἀναφορᾶς τοῦ ὡροσκόπου ἐναλλαττόμενα ἀνάγκῃ ἐκτε–
15514   2.8.42.57 : λεῖν τὰ γεγραμμένα. Διὰ τί οὖν ἐν τῇ αὐτῇ ἀναφορᾷ
15515   2.8.42.58 : φέρε καὶ κύων γεννᾶται καὶ ἀνὴρ καὶ γυνὴ καὶ πολλοὶ
15516   2.8.42.59 : ἄνδρες καὶ πάντων οὔτε ὁ πρῶτος βίος ὁ αὐτὸς οὔτε ὁ
15517   2.8.42.60 : δεύτερος; Πρῶτον μὲν οὖν εἴποιμ´ ἂν οὐχ οὕτως ταχυτέραν
15518   2.8.42.61 : ταῖς ψυχαῖς πορείαν πάσαις, ὡς μὴ φθάσαι τὴν ἀναφορὰν
15519   2.8.42.62 : τοῦ ὡροσκόπου τὴν ἐκείνων εἴσοδον· προλαμβανούσης δὲ
15520   2.8.42.63 : ἀεὶ τῆς φορᾶς καὶ ἑκάστης κατὰ κλῆρον διαφορᾶς ἄλλο
15521   2.8.42.64 : παράδειγμα βίου φερούσης, ἀνάγκη μηδέποτε συντρέχειν
15522   2.8.42.65 : πάντῃ τοὺς δοκοῦντας ἐν τῇ 〈αὐτῇ〉 ὥρᾳ εἰς τὸν κόσμον
15523   2.8.42.66 : ἐμβάλλειν. Ἔπειτα ὁ μὲν κλῆρος ἔξω ** πρὶν εἰς τὸν 
15524   2.8.42.67 : τῆς σελήνης ὑποκάτω τόπον πεσεῖν· τοῦ 〈δὲ〉 πρώτου
15525   2.8.42.68 : βίου ἡ διέξοδος διὰ τῶν ἑπτὰ σφαιρῶν γιγνομένη, ἄλλως
15526   2.8.42.69 : ἄλλης κατ´ αὐτὰ κινουμένης κατὰ τὰς προθυμίας πρός
15527   2.8.42.70 : τινας τῶν δευτέρων βίων, οὐχ ὁμοίως προσέχειν πάσας
15528   2.8.42.71 : ποιεῖ τοῖς γεγραμμένοις. Ἤδη οὖν ἡ μὲν ἑλομένη κυνὸς
15529   2.8.42.72 : βίον ἔρχεται ἐπὶ τόνδε τὸν ὡροσκόπον· ἡ δὲ ἀνθρώπου
15530   2.8.42.73 : κατὰ τὴν παράκλισιν τῆς στιγμῆς ἐπὶ τόνδε· φέρει δ´
15531   2.8.42.74 : αὐτὴν ἡ Δίκη κατὰ τῆς ἠθοποιίας ἰδιότητα ἐπί τινα μοῖ–
15532   2.8.42.75 : ραν τῆς περιφορᾶς, ἣ βίον ἔχει γεγραμμένον πρόσφορον
15533   2.8.42.76 : ταῖς αὐτῆς προθυμίαις. Ἡ δὲ Δίκη Τύχη λέγεται, αἰτία
15534   2.8.42.77 : οὖσα ἄδηλος ἀνθρωπείῳ λογισμῷ. Ζῳδίων δὲ ὄντων δώ–
15535   2.8.42.78 : δεκα, δι´ ὧν ἡ ὁδὸς ταῖς ψυχαῖς πεπίστευται τοῖς Αἰγυ–
15536   2.8.42.79 : πτίοις γίγνεσθαι τῇδε πανταχοῦ σχεδόν, αἱ μὲν πρῶται
15537   2.8.42.80 : τοῦ ζῳδιακοῦ μοῖραι, ὡς ἂν ἀγαθῷ νενεμημέναι τῷ κυρίῳ
15538   2.8.42.81 : τοῦ ζῳδίου, παρεδόθησαν εἶναι ἀμφιλαφεῖς· αἱ δὲ τελευ–
15539   2.8.42.82 : ταῖαι ἐπὶ πάντων τοῖς κακοποιοῖς λεγομένοις ἀστράσιν
15540   2.8.42.83 : ἀπενεμήθησαν. Ἐντεῦθεν οὖν ἡ τῶν πρώτων κλήρων
15541   2.8.42.84 : εὐμοιρία ἀποδοχῆς ἠξίωται καὶ ἡ τῶν ὑστέρων ἐστενοχω–
15542   2.8.42.85 : ρεῖσθαι λέγεται. Σημαίνειν μὲν οὖν τὰ ποιὰ σχήματα
15543   2.8.42.86 : τοὺς βίους τίθεται Πλάτων· ἀναγκάζειν δὲ οὐκέτι, ἀλλὰ
15544   2.8.42.87 : τὰς ἑλομένας ζῆν καὶ καθὰ σημαίνει ἐξ ἀνάγκης ἔχειν
15545   2.8.42.88 : τὸν εἱρμὸν τῶν γεγραμμένων. Αἰτία τοίνυν ἑλομένων ἢ
15546   2.8.42.89 : γυναικὸς ἢ ἀνδρὸς βίον ἢ ἄλλου τινὸς ζῴου τῆς εἰς
15547   2.8.42.90 : τὸν ὡροσκόπον φορᾶς· αἰτία δὲ καὶ τῆς ἐνεχθείσης εἰς
15548   2.8.42.91 : τόνδε τὸν ὡροσκόπον τὸ ἑλέσθαι τὸν δεύτερον βίον, ὃν
15549   2.8.42.92 : γεγραμμένον δεικνύει ἡ κατὰ τὸν ὡροσκόπον τεταγμένη
15550   2.8.42.93 : διακόσμησις τῶν ἀστέρων. Εἰ μή τις τὴν μὲν κατὰ τὴν 
15551   2.8.42.94 : σπορὰν ὡροσκοπίαν τοῦ ἀνθρώπου ἢ κυνὸς ἑλέσθαι ἐμ–
15552   2.8.42.95 : φαίνειν τὸν κλῆρον εἴποι, τὴν δὲ τῆς ἐκ γαστρὸς ἐκτροπῆς
15553   2.8.42.96 : ὡροσκοπίαν τοῦ δευτέρου βίου καὶ ἐπὶ τῷ προαιρεθέντι
15554   2.8.42.97 : ἐνδεικνύναι τὴν αἵρεσιν. Ἀλλ´ ὅτι μὲν ἐκ τῶν παρ´
15555   2.8.42.98 : Αἰγυπτίοις παραδεδομένων ἡ τοῦ μύθου πλάσις ἐσκευ–
15556   2.8.42.99 : ώρηται, συγχωρήσειεν ἄν τις· εἰ δὲ κατ´ αὐτὰ τὰ νοήματα
15557   2.8.42.100 : κατὰ μέρος τῷ Πλάτωνι διεσκευάσθη, χαλεπὸν τὸ ἀπο–
15558   2.8.42.101 : φήνασθαι.
15559   2.8.42.102 : Ἐπεὶ δὲ καὶ Ὁμήρου τυγχάνεις ὢν ἐραστής τε καὶ
15560   2.8.42.103 : ἐπαινέτης, ὅρα μοι μὴ καὶ αὐτὸς πρὸ τοῦ Πλάτωνος τὸ
15561   2.8.42.104 : διττὸν οἶδε τῶν βίων, τὸν μέν τινα ἀκίνητον, ὃν ἑλέσθαι
15562   2.8.42.105 : ἡ ψυχὴ ἢ μὴ ἑλέσθαι δύναται, ὅταν δὲ ἕληται ἀφύκτως
15563   2.8.42.106 : ἔχουσα ** μεταβάλλειν, ἢ δι´ ἀρετῆς αὐτὸν διοικεῖ ἢ κα–
15564   2.8.42.107 : κίας· τούτου γὰρ μεμνημένος φησί (Ζ  488. 489)·
15565   2.8.42.108 : Μοῖραν δ´ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν
15566   2.8.42.109 : οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
15567   2.8.42.110 : Τοῦτο μὲν οὖν περὶ τοῦ πρώτου καὶ ἀπαραβάτου εἴη
15568   2.8.42.111 : ἂν λέγων βίου· περὶ δὲ τοῦ δευτέρου, ὅτι ἐστὶν ἐφ´ ἡμῖν,
15569   2.8.42.112 : τί οὖν φησὶν Ὅμηρος (α  32–34);
15570   2.8.42.113 : οἷον δή νυ θεοὺς βροτοὶ αἰτιόωνται.
15571   2.8.42.114 : ἐξ ἡμέων γάρ φασι κάκ´ ἔμμεναι· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
15572   2.8.42.115 : σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγε´ ἔχουσι.
15573   2.8.42.116 : Διὰ τί οὖν „οἱ δὲ καὶ αὐτοί“; Δηλοῖ γὰρ ὅτι καὶ ἀπὸ
15574   2.8.42.117 : θεῶν τι ἔρχεται εἰς αὐτούς, εἰ καὶ τὸ πλέον δι´ αὐτούς·
15575   2.8.42.118 : ἢ ὅτι τὰ παραδείγματα τῶν βίων παρὰ θεῶν, οὐδὲ αὐτοὺς
15576   2.8.42.119 : ἔξω τῆς αἰτίας τοῦ εἰς κακὰ ἐμπίπτειν; ἀλλ´ ἀπολύεται
15577   2.8.42.120 : αὐτούς, τῷ αὐτεξουσίους ποιῆσαι τὰς ψυχὰς καὶ αὐταῖς 
15578   2.8.42.121 : ἐπιτρέψαι ἑλέσθαι βίους, οἱ δὲ ἐξ ἐπιδρομῆς καὶ ἀμαθίας
15579   2.8.42.122 : „σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγε´ ἔχουσιν“.
15580   2.8.43.1 : Ἐκ <20τῆς Ἰαμβλίχου ἐπιστολῆς πρὸς
15581   2.8.43.2 : Μακεδόνιον περὶ εἱμαρμένης.>20
15582   2.8.43.3 : Οὐσία ἐστὶν ἄϋλος ἡ τῆς ψυχῆς καθ´ ἑαυτήν, ἀσώ–
15583   2.8.43.4 : ματος, ἀγέννητος πάντῃ καὶ ἀνώλεθρος, παρ´ ἑαυτῆς
15584   2.8.43.5 : ἔχουσα τὸ εἶναι καὶ τὸ ζῆν, αὐτοκίνητος παντελῶς καὶ
15585   2.8.43.6 : ἀρχὴ τῆς φύσεως καὶ τῶν ὅλων κινήσεων. Αὕτη δὴ οὖν
15586   2.8.43.7 : καθ´ ὅσον ἐστὶ τοιαύτη, καὶ τὴν αὐτεξούσιον καὶ τὴν ἀπό–
15587   2.8.43.8 : λυτον περιείληφεν ἐν ἑαυτῇ ζωήν. 〈Καὶ〉 καθ´ ὅσον μὲν
15588   2.8.43.9 : δίδωσιν ἑαυτὴν εἰς τὰ γιγνόμενα καὶ ὑπὸ τὴν τοῦ παντὸς
15589   2.8.43.10 : φορὰν ἑαυτὴν ὑποτάττει, κατὰ τοσοῦτον καὶ ὑπὸ τὴν
15590   2.8.43.11 : εἱμαρμένην ἄγεται καὶ δουλεύει ταῖς τῆς φύσεως ἀνάγκαις·
15591   2.8.43.12 : καθ´ ὅσον δὲ αὖ τὴν νοερὰν ἑαυτῆς καὶ τῷ ὄντι ἄφετον
15592   2.8.43.13 : ἀπὸ πάντων καὶ αὐθαίρετον ἐνέργειαν ἐνεργεῖ, κατὰ το–
15593   2.8.43.14 : σοῦτον τὰ ἑαυτῆς ἑκουσίως πράττει καὶ τοῦ θείου καὶ
15594   2.8.43.15 : ἀγαθοῦ καὶ νοητοῦ μετ´ ἀληθείας ἐφάπτεται.
15595   2.8.44.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
15596   2.8.44.2 : Τὸν κατὰ νοῦν ἄρα βίον καὶ τὸν ἐχόμενον τῶν θεῶν
15597   2.8.44.3 : διαζῆν μελετητέον· οὗτος γὰρ ἡμῖν μόνος ἀποδίδωσι τὴν
15598   2.8.44.4 : ἀδέσποτον τῆς ψυχῆς ἐξουσίαν, ἀπολύει τε ἡμᾶς τῶν
15599   2.8.44.5 : ἀναγκαίων δεσμῶν καὶ ποιεῖ ζῆν οὐκ ἀνθρώπινόν τινα
15600   2.8.44.6 : βίον, ἀλλὰ τὸν θεῖον καὶ τῇ βουλήσει τῶν θεῶν ἀγαθῶν
15601   2.8.44.7 : ἀποπληρούμενον.
15602   2.8.45.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20
15603   2.8.45.2 : Καὶ γὰρ ἤδη τὸ ὅλον εἰπεῖν, αἱ μὲν κινήσεις αἱ περὶ
15604   2.8.45.3 : τὸν κόσμον τῆς πεπρωμένης πρὸς τὰς ἀΰλους καὶ νοερὰς
15605   2.8.45.4 : ἐνεργείας καὶ περιφορὰς ἀφομοιοῦνται, ἡ δὲ τάξις αὐτῆς 
15606   2.8.45.5 : πρὸς τὴν νοητὴν καὶ ἄχραντον εὐταξίαν ἀπείκασται· τὰ
15607   2.8.45.6 : δ´ αἴτια τὰ δεύτερα τοῖς προηγουμένοις αἰτίοις συνήρτη–
15608   2.8.45.7 : ται καὶ τὸ ἐν γενέσει πλῆθος πρὸς τὴν ἀμέριστον οὐσίαν
15609   2.8.45.8 : καὶ πάντα οὕτω τὰ τῆς εἱμαρμένης συνῆπται πρὸς τὴν
15610   2.8.45.9 : προηγουμένην πρόνοιαν. Κατ´ αὐτὴν τὴν οὐσίαν ἄρα
15611   2.8.45.10 : ἐπιπλέκεται ἡ εἱμαρμένη τῇ προνοίᾳ καὶ τῷ εἶναι τὴν
15612   2.8.45.11 : πρόνοιάν ἐστιν ἡ εἱμαρμένη καὶ ἀπ´ αὐτῆς καὶ περὶ αὐτὴν
15613   2.8.45.12 : ὑφέστηκε.
15614   2.8.45.13 : Τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων καὶ ἡ τῶν ἀνθρώπων ἀρχὴ
15615   2.8.45.14 : τοῦ πράττειν ἔχει μὲν συμφωνίαν πρὸς ἀμφοτέρας ταύτας
15616   2.8.45.15 : τὰς τοῦ παντὸς ἀρχάς· ἔστι δὲ καὶ ἀφειμένη ἀπὸ τῆς
15617   2.8.45.16 : φύσεως καὶ ἀπόλυτος ἀπὸ τῆς τοῦ παντὸς κινήσεως ἐν
15618   2.8.45.17 : ἡμῖν τῶν πράξεων ἀρχή. Διὰ τοῦτο οὐκ ἔνεστιν ἐν τῇ
15619   2.8.45.18 : τοῦ παντός. Διότι μὲν γὰρ 〈οὐκ〉 ἀπὸ τῆς φύσεως παρά–
15620   2.8.45.19 : γεται οὐδὲ ἀπὸ τῆς τοῦ παντὸς κινήσεως, πρεσβυτέρα καὶ
15621   2.8.45.20 : οὐκ ἀπὸ τοῦ παντὸς ἐνδιδομένη, προτέτακται· διότι γε
15622   2.8.45.21 : μὴν ἀφ´ ὅλων τῶν τοῦ κόσμου μερίδων καὶ ἀπὸ πάντων
15623   2.8.45.22 : στοιχείων μοίρας τινὰς κατενείματο καὶ ταύταις πάσαις
15624   2.8.45.23 : χρῆται, περιέχεται αὐτὴ καὶ ἐν τῇ τῆς εἱμαρμένης διατάξει,
15625   2.8.45.24 : συντελεῖ τε εἰς αὐτὴν καὶ συμπληροῖ τὴν ἐν αὐτῇ κατα–
15626   2.8.45.25 : σκευὴν καὶ χρῆται αὐτῇ δεόντως. Καὶ καθ´ ὅσον μὲν λό–
15627   2.8.45.26 : γον καθαρὸν αὐθυπόστατον καὶ αὐτοκίνητον ἀφ´ ἑαυτοῦ
15628   2.8.45.27 : τε ἐνεργοῦντα καὶ τέλειον ἡ ψυχὴ συνείληφεν ἐν ἑαυτῇ,
15629   2.8.45.28 : κατὰ τοσοῦτον ἀπόλυτός ἐστι πάντων τῶν ἔξωθεν· καθ´
15630   2.8.45.29 : ὅσον γε μὴν καὶ ζωὰς ἄλλας προβάλλει ῥεπούσας εἰς τὴν
15631   2.8.45.30 : γένεσιν καὶ ἐπικοινωνεῖ τῷ σώματι, κατὰ τοσοῦτον ἔχει
15632   2.8.45.31 : συμπλοκὴν καὶ πρὸς τὴν τοῦ κόσμου διάταξιν. 
15633   2.8.46.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
15634   2.8.46.2 : Εἰ δέ τις ταὐτόματον καὶ τὴν τύχην ἐπεισάγων ἀναι–
15635   2.8.46.3 : ρεῖν οἴεται τὴν τάξιν, μαθέτω ὡς οὐδέν ἐστιν ἐν τῷ παντὶ
15636   2.8.46.4 : ἄτακτον οὐδ´ ἐπεισοδιῶδες οὐδὲ ἄνευ αἰτίας οὐδὲ ἀόριστον
15637   2.8.46.5 : οὐδὲ εἰκῇ οὐδ´ ἀπὸ τοῦ μηδενὸς ἐπεισιὸν οὐδὲ κατὰ συμ–
15638   2.8.46.6 : βεβηκός. Οὔκουν ἀναιρεῖται ἡ τάξις καὶ συνέχεια τῶν
15639   2.8.46.7 : αἰτιῶν καὶ ἡ τῶν ἀρχῶν ἕνωσις καὶ ἡ δι´ ὅλων διατεί–
15640   2.8.46.8 : νουσα τῶν πρώτων ἐπικράτεια. Βέλτιον οὖν ἀφορίζεσθαι·
15641   2.8.46.9 : ἡ τύχη τῶν πλειόνων τάξεων ἢ καὶ ἄλλων δή τινων [ἥ]
15642   2.8.46.10 : ἐστιν ἔφορος καὶ συναγωγὸς αἰτία, πρεσβυτέρα τῶν συνι–
15643   2.8.46.11 : όντων, ἣν τότε μὲν θεὸν ἐπικαλοῦμεν, 〈τότε δὲ δαίμονα〉
15644   2.8.46.12 : παρειλήφαμεν. Ἡνίκα μὲν γὰρ ἂν τὰ κρείττονα αἴτια τῶν
15645   2.8.46.13 : συνι〈όντων〉 ᾖ, θεός ἐστιν αὐτῶν ἔφορος, ὁπόταν δὲ τὰ ἐν
15646   2.8.46.14 : τῇ φύσει, δαίμων. Ἀεὶ οὖν μετ´ αἰτίας πάντα ἐπιτελεῖται
15647   2.8.46.15 : καὶ οὐδ´ ὁτιοῦν ἄτακτον ἐν τοῖς γιγνομένοις ἐπεισέρχεται.
15648   2.8.47.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20
15649   2.8.47.2 : Διὰ τί οὖν παρ´ ἀξίαν αἱ διανομαὶ ἀποδίδονται; ἢ
15650   2.8.47.3 : τοῦτο οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ἀμφισβητεῖν ὅσιον; οὐ γὰρ ἐπ´
15651   2.8.47.4 : ἄλλῳ τινὶ κεῖται, ἐπ´ αὐτῷ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ καὶ τῇ τοῦ
15652   2.8.47.5 : ἀνθρώπου αἱρέσει τἀγαθά, καὶ ταῦτα ἐν τῇ προαιρέσει
15653   2.8.47.6 : μόνον κυριώτατα δὴ ἀφώρισται, τὰ δ´ ἀπορούμενα παρὰ
15654   2.8.47.7 : τοῖς πολλοῖς δι´ ἄγνοιαν ἀμφισβητεῖται. Οὐκ ἄλλη οὖν
15655   2.8.47.8 : ἐπικαρπία τῆς ἀρετῆς ἐστιν ἢ αὐτὴ ἑαυτῆς. Οὐ μὴν οὐδὲ
15656   2.8.47.9 : ἐλαττοῦται ὅστις σπουδαῖος ἀπὸ τῆς τύχης, κρείττονα γὰρ 
15657   2.8.47.10 : αὐτὸν πάσης συντυχίας ἡ μεγαλοψυχία ἀπεργάζεται. Οὐδὲ
15658   2.8.47.11 : γὰρ παρὰ φύσιν γίγνεται· ἐξαρκεῖ γὰρ ἡ τῆς ψυχῆς ἀκρό–
15659   2.8.47.12 : της καὶ τελειότης τὴν ἀρίστην φύσιν συμπληρῶσαι τοῦ
15660   2.8.47.13 : ἀνθρώπου. Καὶ μὴν τά γε ἐναντία εἶναι δοκοῦντα γυμνά–
15661   2.8.47.14 : ζει καὶ συνέχει καὶ συναύξει τὴν ἀρετὴν καὶ οὐχ οἷόν ἐστι
15662   2.8.47.15 : χωρὶς αὐτῶν καλοὺς κἀγαθοὺς γίγνεσθαι. Καὶ αὕτη τοί–
15663   2.8.47.16 : νυν ἡ διάθεσις τοῦ σπουδαίου τὸ καλὸν προτιμᾷ τε δια–
15664   2.8.47.17 : φερόντως καὶ τὴν τοῦ λόγου τελειότητα μόνην ἐν μακα–
15665   2.8.47.18 : ρίᾳ ζωῇ τίθεται, τὰ δὲ ἄλλα ἐν οὐδενὸς μέρει περιορᾷ
15666   2.8.47.19 : καὶ ἀτιμάζει.
15667   2.8.48.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20〉
15668   2.8.48.2 : Ἐπεὶ τοίνυν ἐν ψυχῇ μέν ἐστιν ὁ ἄνθρωπος, ἡ δὲ
15669   2.8.48.3 : ψυχὴ νοερά τε ἐστὶ καὶ ἀθάνατος, καὶ τὸ καλὸν ἄρα αὐτῆς
15670   2.8.48.4 : καὶ τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ τέλος ἐνυπάρχει τῇ θείᾳ ζωῇ, τῶν
15671   2.8.48.5 : δὲ θνητοειδῶν οὐδὲν κύριον ἢ συμβάλλεσθαί τι πρὸς
15672   2.8.48.6 : τὴν τελείαν ζωήν ἐστιν, ἢ παραιρεῖν αὐτῆς τὴν εὐδαιμο–
15673   2.8.48.7 : νίαν. Ὅλως γὰρ ἐν νοερᾷ μὲν ζωῇ τὸ μακάριον ἡμῖν
15674   2.8.48.8 : ὑπάρχει· ταύτην δὲ οὐδὲν τῶν μέσων οὔτε ἐπιδιδόναι
15675   2.8.48.9 : ποιεῖ οὔτ´ ἐστὶν ἀφαιρεῖσθαι. Μάτην ἄρα αἱ τύχαι καὶ
15676   2.8.48.10 : τὰ ἄνισα δῶρα τῆς τύχης διατεθρύληται παρὰ τοῖς ἀν–
15677   2.8.48.11 : θρώποις.
15678   2.9.t.1 : {1Ὅτι οὐδεὶς ἑκὼν πονηρός.}1
15679   2.9.1.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 12 ap. Mullach. p. 166).
15680   2.9.1.2 : Ἀπ´ ὧν ἡμῖν τἀγαθὰ γίνεται, ἀπὸ τῶν αὐτῶν τούτων 
15681   2.9.1.3 : καὶ τὰ κακὰ ἐπαυρισκοίμεθ´ ἄν· τῶν δὲ κακῶν ἐκτὸς εἴημεν.
15682   2.9.1.4 : Αὐτίκα ὕδωρ βαθὺ ἐς πολλὰ χρήσιμον καὶ δηὖτε κακόν,
15683   2.9.1.5 : κίνδυνος γὰρ ἀποπνιγῆναι· μηχανὴ ὦν εὑρέθη, νήχεσθαι
15684   2.9.1.6 : διδάσκειν.
15685   2.9.2.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. mor. 11 p. 166 Mullach.).
15686   2.9.2.2 : Ἀνθρώποισι κακὰ ἐξ ἀγαθῶν φύεται, ἐπήν τις τἀγα–
15687   2.9.2.3 : θὰ μὴ ποτῆται ποδηγετέειν μηδὲ ὀχέειν εὐπόρως. Οὐ
15688   2.9.2.4 : δίκαιον 〈ὦν〉 ἐν κακοῖσι τὰ τοιάδε κρίνειν, ἀλλ´ ἐν ἀγαθοῖσι·
15689   2.9.2.5 : τοῖσι δὲ ἀγαθοῖσι οἷόν τε χρῆσθαι καὶ πρὸς τὰ κακά, ᾧ
15690   2.9.2.6 : τινι βουλομένῳ ἂν εἴη.
15691   2.9.3.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. mor. 118 p. 183 Mullach.).〉
15692   2.9.3.2 : Ὁ μὲν εὔθυμος ἐς ἔργα ἐπιφερόμενος δίκαια καὶ νό–
15693   2.9.3.3 : μιμα καὶ ὕπαρ καὶ ὄναρ χαίρει τε καὶ ἔρρωται καὶ νηκη–
15694   2.9.3.4 : δής ἐστιν· ὃς δ´ ἂν καὶ δίκης ἀλογέῃ καὶ τὰ χρέοντα μὴ 
15695   2.9.3.5 : ἔρδῃ, τούτῳ πάντα τὰ τοιάδε ἀτερπέα· ὅταν τ´ εὖ ἀναμνη–
15696   2.9.3.6 : σθῇ, καὶ δέδοικε καὶ ἑωυτὸν κακίζει.
15697   2.9.4.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. mor. 13 p. 167 Mullach.).〉
15698   2.9.4.2 : Οἱ θεοὶ τοῖσι ἀνθρώποισι διδοῦσι τἀγαθὰ πάντα καὶ
15699   2.9.4.3 : πάλαι καὶ νῦν, πλὴν ὁκόσα κακὰ καὶ βλαβερὰ καὶ ἀνω–
15700   2.9.4.4 : φελέα. Τάδε δ´ οὔτε πάλαι οὔτε νῦν θεοὶ ἀνθρώποισι
15701   2.9.4.5 : δωρέονται, ἀλλ´ αὐτοὶ τοῖσδεσι ἐμπελάζουσι διὰ νόου
15702   2.9.4.6 : τυφλότητα καὶ ἀγνωμοσύνην.
15703   2.9.5.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. mor. 15 p. 167 Mullach.).〉
15704   2.9.5.2 : Τύχη μεγαλόδωρος, ἀλλ´ ἀβέβαιος, φύσις δὲ αὐτάρ–
15705   2.9.5.3 : κης· διόπερ νικᾷ τῷ ἥσσονι καὶ βεβαίῳ τὸ μέζον τῆς
15706   2.9.5.4 : ἐλπίδος.
15707   2.9.6.1 : <20Εὐσεβίου>20 (fr. 63 III p. 17 Mullach.).
15708   2.9.6.2 : Θεοῦ ἐξ ἀρχῆς φήναντος τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων
15709   2.9.6.3 : κατὰ τὰ φατιζόμενα ὄψεϊ ἐοῦσαι διαφανέες ὁδοὶ <20διφάσιαι>20
15710   2.9.6.4 : προκέαται βίου ψυχῇσι ἀνθρώπων, ἀδαμαντίνῃ αἱμασιῇ
15711   2.9.6.5 : παχυτάτῃ καὶ ἐς πολλὸν ὕψος ἀνηκούσῃ [κατὰ τὰ ὑπὸ
15712   2.9.6.6 : τοῦ ἐξ ἀρχῆς φήναντος] ἀπ´ ἀλληλέων τὰ πρῶτα διειργό–
15713   2.9.6.7 : μεναι. Καὶ ἡ μὲν αὐτέων ἐστίν, ὁκοῖα δὴ τὴν τιμιωτέρην 
15714   2.9.6.8 : τάξιν λαχοῦσα, ἐκ δεξιῆς χερὸς ἐσιόντων· αὕτη ἐπὶ τὴν
15715   2.9.6.9 : ἀρετὴν αὐτῇσι ἡγέεται· ἡτέρη δὲ λαιὴ ἐοῦσα ἐπὶ τὴν
15716   2.9.6.10 : κακίην ἐστὶ παραπέμπουσα. Φατίζονται δὲ εἶναι τοιαίδε.
15717   2.9.6.11 : Ἡ μὲν <20τῆς ἀρετῆς>20 τὰ πρῶτα οὐκ εὐήλατά κως παρέχειν
15718   2.9.6.12 : δοκέει οἷά τε μέντοι εὐτυκέι πόνῳ ἀνυσθῆναι, ἀλλὰ καὶ
15719   2.9.6.13 : τοὺς κατηγεομένους ἔχει καὶ παραπέμψαντας 〈ἂν〉 ἀκινδύ–
15720   2.9.6.14 : νως· τὸ δὲ μετὰ τοῦτό ἐστιν ὁδὸς ἰθέη τε καὶ εὐρέη μέχρι
15721   2.9.6.15 : τῆς ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν αὐτοῦ τοῦ καλοῦ· ἐπ´ ἣν ἀνελθὼν ἐν
15722   2.9.6.16 : τοῖσι καλλίστοισι ἔσεαι καὶ 〈ἐν〉 θέῃ ἄλλων τε μυρίων ἀγα–
15723   2.9.6.17 : θῶν [καὶ] τῶν εὐδαιμονεστάτων, ἀτὰρ δὴ καὶ φωτός, παντὸς
15724   2.9.6.18 : τοῦ λοιποῦ κάλλει μυρίῳ προήκοντος καὶ αὐγοειδεστάτου.
15725   2.9.6.19 : Πέριξ δὲ καὶ ἐπὶ πᾶσαν γῆν ἀναπεπταμένην αἱ πόλιες
15726   2.9.6.20 : ἔασι καὶ οἱ τὴν γῆν κατοικέοντες καὶ ἐργαζόμενοι, περὶ
15727   2.9.6.21 : τῶν, ὡς ἕκαστα ἔχει, ὁ ἐπὶ συμβουλίῃ τῶν ψυχέων προ–
15728   2.9.6.22 : πεμφθεὶς ἐρέει λόγος. Καὶ ἥδε μὲν ὧδέ κως ἔχει· ἡ δὲ
15729   2.9.6.23 : ἐπὶ <20τὴν κακίην>20 ἄγουσα ἔστιν οἵη τὰ μὲν κατ´ ἀρχὰς
15730   2.9.6.24 : ὀλίγου πάγχυ καὶ τούτου οὐ γνησίου, ἀπατηλοῦ δὲ καὶ
15731   2.9.6.25 : ἐπὶ παραγωγῇ τῶν προσιόντων γεῦσαί τευ ἡδέος· ὥστε
15732   2.9.6.26 : δὲ μηδενὸς μετὰ ταῦτα ἡγεμόνος εὑρισκομένου εὐθὺς ἄγει 
15733   2.9.6.27 : ἐς ὁδὸν σκολίην, σκόλοπάς τε ἔχουσαν, οἵτινες δὴ ὀξέες,
15734   2.9.6.28 : μεγάλοι καὶ πυκνοὶ καταπεπήγασι, καὶ χαράδρας καὶ κρημ–
15735   2.9.6.29 : νοὺς κατὰ κεφαλῆς ὠθέοντας τοὺς ἐπαυρισκομένους κατὰ
15736   2.9.6.30 : τοῦ συμψήσοντος καὶ παρασυρέοντος τοὺς κατενεχθέντας
15737   2.9.6.31 : ἐς αὐτὸν ποταμοῦ κάτω βορβόρῳ καὶ λίθοις ῥέοντος, ὥστε
15738   2.9.6.32 : πολλοὺς εὐθὺς οὕτω διαφθείρεσθαι. Οἱ δὲ λοιποὶ τύχῃ,
15739   2.9.6.33 : οὔ τἄρ´ οἰκείῃ προμηθείῃ, ἐπὶ τὰς αὐτόθι ἐούσας πόλιας
15740   2.9.6.34 : διασκεδαννύαται ἄλλοι ἄλλοσε καὶ ἐπὶ πᾶσαν, πολλὴν
15741   2.9.6.35 : ἐοῦσαν, τὴν χώρην, περὶ τῶν δὴ καὶ αὐτῶν ὁ προειρημένος
15742   2.9.6.36 : ἄγγελος ἀπηγήσεται. Τουτέων ἐουσέων τῶν ὁδῶν τοιουτέων,
15743   2.9.6.37 : ἄγει ὁ προειρημένος καὶ ἔστιν ἐν μέσῳ θεοῦ μεγάλου κῆρυξ
15744   2.9.6.38 : 〈καὶ〉 σύμβουλος λόγος, 〈ὃς〉 ψυχῇσι τῇσι μελλούσῃσι κατι–
15745   2.9.6.39 : έναι τοιάδε προφωνέει· „ψυχαὶ ἀνθρώπων, φύσιν ἔχου–
15746   2.9.6.40 : σαι θνηταί τε εἶναι καὶ ἀθάνατοι καὶ ζωῇ μὲν τῇ ἐπὶ γῆς
15747   2.9.6.41 : νομιζομένῃ θανάτῳ ἐγκυρέουσαι, θανάτῳ δὲ τῷ δοκέοντι
15748   2.9.6.42 : αὐτόθι ζωὴν ἀπολαμβάνουσαι, ἐπεὰν χρόνου τοῦ τετα–
15749   2.9.6.43 : γμένου ὑμῖν ἀνυσθέντος αὖτις ἀπολυθῆτε σώματος, τοῦ
15750   2.9.6.44 : ἐν τῷ αὐτόθι θανάτῳ ὑποδεξαμένου ὑμέας, διαδέξονται
15751   2.9.6.45 : αὖτις ὑμέας τρόπον τῆς ἐπὶ γῆς ζωῆς βίοι οἱ ὀφειλόμενοι·
15752   2.9.6.46 : καὶ διὰ τοῦτο παραινέω, θεοῦ μεγάλου Ἑρμέω καὶ θεῶν
15753   2.9.6.47 : τῶν λοιπῶν προφήτης τε καὶ σύμβουλος λόγος, καὶ ἀπει–
15754   2.9.6.48 : θεούσῃσι μὲν προλέγω θνητὰ κακά, πειθομένῃσι δὲ ἀγαθὰ
15755   2.9.6.49 : ἔσεσθαι τοῖσι τῶν θεῶν ὁμοιεύμενα. Οὐ χρὴ ὦν βραχυ– 
15756   2.9.6.50 : τάτης κιβδήλου τε καὶ εὐδιασκεδάστου τεῦ ἡδονῆς ἕνεκα
15757   2.9.6.51 : κακὰ μεγάλα καὶ τὰ παραμενέοντα τὸν πάντα χρόνον
15758   2.9.6.52 : αἱρέεσθαι καὶ βίῳ τῷ βραχυτάτῳ βίον βλάψαι τὸν μετὰ
15759   2.9.6.53 : ταῦτα μακρότατον, οὐδ´ αὖ πόνον ὀλίγον καταδεισάσας
15760   2.9.6.54 : ἀγαθὰ μεγάλα καὶ τὰ παραμενέοντα τὸν πάντα χρόνον
15761   2.9.6.55 : καὶ εὐδαιμονίην βιοτῆς μηκίστης τῆς μετὰ ταῦτα προἵ–
15762   2.9.6.56 : εσθαι.“
15763   2.9.7.1 : <20Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ Τίνα τρόπον θεοῖς χρη–
15764   2.9.7.2 : στέον.>20
15765   2.9.7.3 : Πολὺ δέ μοι δοκεῖ συμβάλλεσθαι πρὸς τὸ καλῶς
15766   2.9.7.4 : χρῆσθαι θεοῖς καὶ τὸ διειληφέναι, ὡς οὐδενός ποτε κακοῦ
15767   2.9.7.5 : γίγνεται θεὸς αἴτιος, ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐκ τῆς κακίας ἀπαν–
15768   2.9.7.6 : τᾷ μόνης, οἱ δὲ θεοὶ τὸ ἐφ´ ἑαυτοῖς ἀγαθῶν τέ εἰσιν
15769   2.9.7.7 : αἴτιοι καὶ τῶν εὐχρήστων, ἡμεῖς δέ ἐσμεν οἱ τὰς εὐεργε–
15770   2.9.7.8 : σίας αὐτῶν οὐ προσιέμενοι, περιβάλλοντες δ´ ἑαυτοὺς
15771   2.9.7.9 : κακοῖς αὐθαιρέτοις. Ἤδη καιρὸν ἔχειν μοι τὸ ποιητικὸν
15772   2.9.7.10 : ἐκεῖνο δοκεῖ κατὰ τὸν τόπον τοῦτον, ὡς δὴ οἱ ‘βροτοὶ’
15773   2.9.7.11 : τοὺς ‘θεοὺς αἰτιόωνται’ (Od. α  32) ὡς ἐξ αὐτῶν ἐπιπεμ–
15774   2.9.7.12 : πομένων τῶν κακῶν,
15775   2.9.7.13 : οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
15776   2.9.7.14 : σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγε´ ἔχουσιν (αʹ  33. 34).
15777   2.9.7.15 : ἐπείτοιγε ὡς ὁ θεὸς οὐδαμῇ οὐδαμῶς κακῶν αἴτιός ἐστιν,
15778   2.9.7.16 : ἐκ πολλῶν 〈ἂν〉 νοήσειέ τις, πρὸς δὲ τὸ παρὸν ἀποχρή–
15779   2.9.7.17 : σειεν ἂν ἴσως ὁ Πλάτωνος ἐκεῖνος λόγος (Rep. I p. 335D).
15780   2.9.7.18 : Οὐ γὰρ θερμοῦ φησι τὸ ψύχειν ἀλλὰ τοὐναντίου, οὐδὲ
15781   2.9.7.19 : ψυχροῦ τὸ θερμαίνειν ἀλλὰ τοὐναντίου· οὕτως οὖν οὐδὲ
15782   2.9.7.20 : ἀγαθοποιοῦ τὸ κακοποιεῖν, ἀλλὰ τοὐναντίου. Καὶ μὴν 
15783   2.9.7.21 : ἀγαθὸς ὁ θεός, πεπληρωμένος εὐθὺς ἀπ´ ἀρχῆς ταῖς
15784   2.9.7.22 : ἁπάσαις ἀρεταῖς, ὥστ´ οὐκ ἂν κακοποιητικὸς ὁ θεὸς εἴη,
15785   2.9.7.23 : οὐδέ τινι κακῶν αἴτιος, πάντα δὲ τοὐναντίον παρέχων
15786   2.9.7.24 : ἀγαθὰ τοῖς λαβεῖν βουλομένοις ἅπασι, χαριζόμενος δὲ σὺν
15787   2.9.7.25 : τοῖς ἀγαθοῖς καὶ τῶν μέσων, ὅσα κατὰ φύσιν ἡμῖν ἐστι
15788   2.9.7.26 : [τὰ] ποιητικά τε τῶν κατὰ φύσιν. Ἓν δὲ καὶ μόνον αἴτιον
15789   2.9.7.27 : τῶν κακῶν 〈ἡ κακία〉.
15790   2.9.7.28 : Ταῦτα χρὴ διειληφέναι, ὡς τῶν μὲν ἀγαθῶν αἰτίων
15791   2.9.7.29 : ὄντων τῶν θεῶν, τῶν δὲ κακῶν τῆς κακίας. Τίνα οὖν
15792   2.9.7.30 : ἡμῖν τοῦ κακῶς πάσχειν αἴτια; Ἐπεὶ δὲ τῶν μέσων ἐστί
15793   2.9.7.31 : τινα παρὰ φύσιν καὶ δύσχρηστα ἢ νὴ Δία ποιητικὰ τῶν
15794   2.9.7.32 : τοιούτων, ἄξιον καὶ περὶ τούτων τὴν νυνὶ διάληψιν ἔχειν,
15795   2.9.7.33 : οἷον νόσου λέγω, πηρώσεως, θανάτου, πενίας, δόξης καὶ
15796   2.9.7.34 : τῶν παραπλησίων. Πολλὰ τοίνυν πέφυκεν αὐτῶν περαί–
15797   2.9.7.35 : νειν καὶ ἡ κακία, καὶ 〈δὴ〉 δι´ ἀκρασίαν καὶ λαγνείαν πολ–
15798   2.9.7.36 : λαὶ μὲν γίνονται νόσοι, πολλαὶ δὲ πηρώσεις· διά τε ἀδι–
15799   2.9.7.37 : κίαν πολλοὶ μὲν ἐχειροκοπήθησαν καὶ ἄλλας τοιαύτας
15800   2.9.7.38 : ἀνεδέξαντο λώβας, πολλοὶ δὲ καὶ ὅλως ἀπέθανον. Ἐμ–
15801   2.9.7.39 : ποδίζεται δὲ πυκνὰ καὶ ἡ φιλάνθρωπος ἰατρικὴ παρὰ τὴν
15802   2.9.7.40 : ἑαυτῆς πρόθεσιν ὑπὸ τῆς κακίας. Ἄπρακτα γὰρ γίνεται
15803   2.9.7.41 : τὰ βοηθήματα τῆς τέχνης δι´ ἀπείθειαν καὶ ἀκρασίαν καὶ
15804   2.9.7.42 : φυγοπονίαν τῶν νοσούντων· καὶ μὴν πολλοὺς μὲν ἀπειρ–
15805   2.9.7.43 : γάσατο πτωχοὺς καὶ ἀπόρους ἀσωτία καὶ πολυτέλεια, πολ–
15806   2.9.7.44 : λοὺς δὲ ἀδόξους αἰσχροκέρδεια καὶ μικροπρέπεια. Μετά
15807   2.9.7.45 : γε μὴν τὴν κακίαν δευτέρα τῶν τοιούτων πρόφασις ἡ ὕλη.
15808   2.9.7.46 : Τὰ μὲν γὰρ μετέωρα καὶ ὑπὲρ ἡμᾶς, ὡς ἂν ἐκ τῆς εἰλι–
15809   2.9.7.47 : κρινεστάτης οὐσίας γεγονότα, δι´ ὁμαλοῦ πορεύεται, πάν–
15810   2.9.7.48 : των ἐν αὐτοῖς κατὰ τοὺς τῆς φύσεως λόγους περαινομένων·
15811   2.9.7.49 : τὰ δ´ ἐπίγεια καθάπερ ὑποστάθμην καὶ ἰλὺν ἔχοντα τῶν
15812   2.9.7.50 : ὅλων τὴν οὐσίαν *** 
15813   2.9.8.1 : <20Μουσωνίου>20 (apomn. I c. 1 p. 141 Peerlkamp.).
15814   2.9.8.2 : Πάντες, ἔφη, φύσει πεφύκαμεν οὕτως, ὥστε ζῆν ἀνα–
15815   2.9.8.3 : μαρτήτως καὶ καλῶς, οὐχ ὁ μὲν ἡμῶν ὁ δ´ οὔ· καὶ τούτου
15816   2.9.8.4 : μέγα τεκμήριον ὅτι πᾶσιν ὁμοίως οἱ νομοθέται καὶ προσ–
15817   2.9.8.5 : τάττουσιν ἃ χρὴ ποιεῖν καὶ ἀπαγορεύουσιν ἃ μὴ χρή, οὐχ
15818   2.9.8.6 : ὑπεξαιρούμενοι οὐδένα τῶν ἀπειθούντων ἢ τῶν ἁμαρτα–
15819   2.9.8.7 : νόντων, ὥστε ἀτιμώρητον εἶναι οὐ νέον, οὐ πρεσβύτην,
15820   2.9.8.8 : οὐκ ἰσχυρόν, οὐκ ἀσθενῆ, οὐχ ὁντιναοῦν. Καίτοι ἐχρῆν,
15821   2.9.8.9 : εἰ ὅλον ἐπείσακτον τὸ τῆς ἀρετῆς ἦν, καὶ μηδὲν αὐτοῦ
15822   2.9.8.10 : φύσει ἡμῖν μετῆν, ὥσπερ οὐδ´ ἐν τοῖς ὑπὸ τὰς ἄλλας
15823   2.9.8.11 : τέχνας οὖσιν ἔργοις οὐδεὶς ἀπαιτεῖται εἶναι ἀναμάρτητος,
15824   2.9.8.12 : μὴ μεμαθηκὼς τὴν τέχνην, οὕτως μηδ´ ἐν τοῖς κατὰ τὸν
15825   2.9.8.13 : βίον μηδένα ἀπαιτεῖσθαι εἶναι ἀναρμάρτητον, ὅστις ἀρε–
15826   2.9.8.14 : τὴν μὴ ἐξέμαθεν, ἐπείπερ ἀρετὴ μόνη ποιεῖ μὴ ἁμαρτά–
15827   2.9.8.15 : νειν ἐν βίῳ. Νῦν δὲ ἐν μὲν θεραπείᾳ καμνόντων οὐδεὶς
15828   2.9.8.16 : ἀναμάρτητον ἀξιοῖ εἶναι ἄλλον ἢ τὸν ἰατρὸν καὶ ἐν χρήσει
15829   2.9.8.17 : λύρας οὐδένα ἄλλον ἢ τὸν μουσικόν, 〈καὶ〉 ἐν χρήσει πη–
15830   2.9.8.18 : δαλίων οὐδένα ἄλλον ἢ τὸν κυβερνήτην· ἐν δὲ τῷ βίῳ
15831   2.9.8.19 : οὐκέτι μόνον ἀναμάρτητον εἶναι τὸν φιλόσοφον ἀξιοῦσιν,
15832   2.9.8.20 : ὃς δοκεῖ μόνος ἐπιμελεῖσθαι ἀρετῆς, ἀλλ´ ὁμοίως ἅπαντας
15833   2.9.8.21 : καὶ τοὺς μηδεμίαν ἐπιμέλειαν ταύτης πεποιημένους. Δῆ–
15834   2.9.8.22 : λον οὖν, ὡς οὐδὲν ἕτερον τούτου αἴτιον ἢ τὸ πρὸς ἀρετὴν
15835   2.9.8.23 : γεγονέναι τὸν ἄνθρωπον. Καὶ μὴν κἀκεῖνο μέγα τεκμήριον
15836   2.9.8.24 : τοῦ μετεῖναι ἀρετῆς φύσει ἡμῖν, τὸ πάντας οὕτως διαλέ–
15837   2.9.8.25 : γεσθαι περὶ ἑαυτῶν, ὡς ἐχόντων ἀρετὴν καὶ ὄντων ἀγα–
15838   2.9.8.26 : θῶν. Οὐδεὶς γάρ ἐστι τῶν πολλῶν, ὃς ἐρωτώμενος πό–
15839   2.9.8.27 : τερον ἄφρων ἢ φρόνιμος τυγχάνει ὤν, ἄφρων ὁμολογήσει
15840   2.9.8.28 : εἶναι· οὐδ´ αὖ ἐρωτώμενος πότερον ἄδικος ἢ δίκαιος τυγ–
15841   2.9.8.29 : χάνει ὤν, φήσει ὅτι ἄδικος. Ὁμοίως δὲ κἂν ἐρωτᾷ τις 
15842   2.9.8.30 : πότερα σώφρων ἢ ἀκόλαστος, εἶθ´ ἅπας ἀποκρίνεται ἐρω–
15843   2.9.8.31 : τηθείς, ὅτι σώφρων. Καὶ ἁπλῶς ἂν ἐρωτᾶται τις πό–
15844   2.9.8.32 : τερον ἀγαθὸς εἴη ἢ φαῦλος, φαίη ἂν ἀγαθός, καὶ ταῦτ´
15845   2.9.8.33 : οὐκ ἂν ἔχων εἰπεῖν οὔτε διδάσκαλον αὑτοῦ καλοκἀγαθίας,
15846   2.9.8.34 : οὔτε μάθησιν ἀρετῆς ἢ ἄσκησιν τίνα τυγχάνει πεποιημένος.
15847   2.9.8.35 : Τοῦτ´ οὖν τίνος ἄλλου τεκμήριόν ἐστιν, ἢ τοῦ φυσικὴν
15848   2.9.8.36 : εἶναι ὑποβολὴν τῇ τοῦ ἀνθρώπου ψυχῇ πρὸς καλοκἀγα–
15849   2.9.8.37 : θίαν καὶ σπέρμα ἀρετῆς ἑκάστῳ ἡμῶν ἐνεῖναι. Διὰ δὲ
15850   2.9.8.38 : τὸ πάντως ἀγαθοὺς ὑπάρχειν προσήκειν ἡμῖν, οἱ μὲν
15851   2.9.8.39 : ἀπατώμεθα ὡς καὶ δὴ ὄντες ἀγαθοί, οἱ δὲ αἰσχυνόμεθα
15852   2.9.8.40 : ὁμολογεῖν 〈ὡς〉 οὐκ ἐσμέν. Ἐπεὶ διὰ τί, πρὸς θεῶν,
15853   2.9.8.41 : γράμματα μὲν ἢ μουσικὴν ἢ παλαιστρικὴν οὐδεὶς μὴ μα–
15854   2.9.8.42 : θὼν εἰδέναι φησίν, οὐδὲ ἔχειν τὰς τέχνας ταύτας προσποι–
15855   2.9.8.43 : εῖται, μὴ καὶ διδάσκαλον παρ´ ὃν ἐφοίτα ἔχων εἰπεῖν,
15856   2.9.8.44 : ἀρετὴν δὲ ἔχειν πᾶς ὑπισχνεῖται; ὅτι ἐκείνων μὲν οὐδενὸς
15857   2.9.8.45 : φύσει τῷ ἀνθρώπῳ μέτεστιν, οὐδὲ ἥκει 〈τις〉 εἰς τὸν βίον
15858   2.9.8.46 : ἔχων ὑποβολὰς ***
15859   2.10.t.1 : {1Ὁποῖον χρὴ εἶναι τὸν φιλόσοφον.}1
15860   2.10.1.1 : deest.
15861   2.11.t.1 : {1Ὅτι χρὴ σέβειν τὸ θεῖον.}1
15862   2.11.1.1 : deest. 
15863   2.12.t.1 : {1Ὅτι τοῖς εὐσεβέσι καὶ δικαίοις βοηθεῖ τὸ
15864   2.12.t.2 : κρεῖττον.}1
15865   2.12.1.1 : deest.
15866   2.13.t.1 : {1Περὶ μαντικῆς καὶ ὡς εἴη ἀναγκαία τῶι βίωι [καὶ]
15867   2.13.t.2 : ἡ τῶν μελλόντων πρόγνωσις.}1
15868   2.13.1.1 : deest.
15869   2.14.t.1 : {1Ὅτι χρὴ περὶ πολλοῦ ποιεῖσθαι τὰς τῶν σοφῶν
15870   2.14.t.2 : συνουσίας, ἐκκλίνειν δὲ τοὺς φαύλους καὶ ἀπαι–
15871   2.14.t.3 : δεύτους}1
15872   2.14.1.1 : deest.
15873   2.15.t.1 : {1Περὶ τοῦ δοκεῖν καὶ τοῦ εἶναι καὶ ὅτι οὐ τῶι λό–
15874   2.15.t.2 : γωι χρὴ κρίνειν τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τῶι τρόπωι·
15875   2.15.t.3 : ἐκτὸς γὰρ ἔργου πᾶς λόγος περιττός.}1
15876   2.15.1.1 : <20Ἀστυδάμαντος Ἀλκμαίωνος>20 ( 1 N. p. 603).
15877   2.15.1.2 : 〈Οὐ〉 τοῦ δοκεῖν μοι, τῆς δ´ ἀληθείας μέλει.
15878   2.15.2.1 : <20Εὐριπίδου Ἱκέτισιν>20 ( 901; 907. 908).
15879   2.15.2.2 : Τυδέως δ´ ἔπαινον ἐν βραχεῖ θήσω μέγαν· 
15880   2.15.2.3 : φιλότιμον ἦθος, πλούσιον, φρόνημα δὲ
15881   2.15.2.4 : ἐν τοῖσιν ἔργοις, οὐχὶ τοῖς λόγοις ἔχων.
15882   2.15.3.1 : <20Αἰσχύλου Ἕπτα ἐπὶ Θήβας>20 ( 598–600).
15883   2.15.3.2 : 〈Οὐ〉 γὰρ δοκεῖν ἄριστος, ἀλλ´ εἶναι θέλω
15884   2.15.3.3 : βαθεῖαν ἄλοκα διὰ φρενὸς καρπούμενος,
15885   2.15.3.4 : ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα.
15886   2.15.4.1 : 〈<20Εὐ〉ήνου>20 (fr. 3 B. p. 595 3).
15887   2.15.4.2 : Ἡγοῦμαι σοφίης εἶναι μέρος οὐκ ἐλάχιστον
15888   2.15.4.3 : ὀρθῶς γιγνώσκειν, οἷος ἕκαστος ἀνήρ.
15889   2.15.5.1 : <20Σοφοκλέους Οἰδίποδος>20 (Colon. 1143. 1144).
15890   2.15.5.2 : Οὐ γὰρ λόγοισι τὸν βίον σπουδάζομεν
15891   2.15.5.3 : λαμπρὸν ποιεῖσθαι μᾶλλον ἢ τοῖς δρωμένοις.
15892   2.15.6.1 : <21Poetae incerti.>21
15893   2.15.6.2 : Ὁ βίος ἔστ´ ἀλαζονείας δεόμενος.
15894   2.15.7.1 : <20Ἐπιχάρμου>20 (fr. inc. 39*, p. 266 Lorenz.).
15895   2.15.7.2 : Πρὸς 〈δὲ〉 τοὺς πέλας πορεύου λαμπρὸν ἱμάτιον ἔχων,
15896   2.15.7.3 : καὶ φρονεῖν πολλοῖσι δόξεις τυχὸν ἴσως 〈οὐδὲν φρονῶν〉.
15897   2.15.8.1 : <20Φωκυλίδου>20 (fr. 9 B. p. 447 3).
15898   2.15.8.2 : Πολλοί τοι δοκέουσι σαόφρονες ἔμμεναι ἄνδρες,
15899   2.15.8.3 : σὺν κόσμῳ στείχοντες, ἐλαφρόνοοί περ ἐόντες.
15900   2.15.9.1 : <20Εὐριπίδου>20 (Com. IV p. 693, fr. adesp. 360)
15901   2.15.9.2 : Πᾶς ὁ καθ´ ἑαυτὸν τεχνολογῶν θαυμάζεται,
15902   2.15.9.3 : διακρινόμενος δὲ πρὸς ἑτέρους ἐλέγχεται,
15903   2.15.9.4 : ὑποβολιμαίαν σύνεσιν ἠμφιεσμένος. 
15904   2.15.10.1 : <20Φιλήμονος Ἀδελφοῖς>20 (Com. IV p. 5, fr. 2).
15905   2.15.10.2 : Οὐκ ἂν λαλῇ τις μικρόν, ἐστὶ κόσμιος,
15906   2.15.10.3 : οὐδ´ ἂν πορεύηταί τις εἰς τὴν γῆν βλέπων·
15907   2.15.10.4 : ὁ δ´ ἥλικον μὲν ἡ φύσις φέρει λαλῶν,
15908   2.15.10.5 : μηθὲν ποιῶν δ´ ἄσχημον, οὗτος κόσμιος.
15909   2.15.11.1 : <20Εὐριπίδου Φοίνικι>20 (fr. 806 N.).
15910   2.15.11.2 : 〈Οἱ〉 πεῖραν οὐ δεδωκότες
15911   2.15.11.3 : μᾶλλον δοκοῦντες ἢ πεφυκότες σοφοί.
15912   2.15.12.1 : <20Εὐριπίδου Ἀντιόπῃ>20 (fr. 205 N.).
15913   2.15.12.2 : Ὃς δ´ εὐγλωσσίᾳ
15914   2.15.12.3 : νικᾷ, σοφὸς μέν, ἀλλ´ ἐγὼ τὰ πράγματα
15915   2.15.12.4 : κρείττω νομίζω τῶν λόγων ἀεί ποτε.
15916   2.15.13.1 : <20Εὐριπίδου>20 (Electr. 383–390).
15917   2.15.13.2 : 〈Οὐ〉 μὴ φρονήσεθ´, οἳ κενῶν δοξασμάτων
15918   2.15.13.3 : πλήρεις πλανᾶσθε, τῇ δ´ ὁμιλίᾳ βροτοὺς
15919   2.15.13.4 : κρινεῖτε καὶ τοῖς ἤθεσιν τοὺς εὐγενεῖς;
15920   2.15.13.5 : οἱ γὰρ τοιοίδε τὰς πόλεις οἰκοῦσιν εὖ
15921   2.15.13.6 : καὶ δώμαθ´, αἱ δὲ σάρκες αἱ κεναὶ φρενῶν
15922   2.15.13.7 : ἀγάλματ´ ἀγορᾶς εἰσιν. οὐδὲ γὰρ δόρυ
15923   2.15.13.8 : μᾶλλον βραχίων σθεναρὸς ἀσθενοῦς μένει·
15924   2.15.13.9 : ἐν τῇ φύσει δὲ τοῦτο κἀν εὐψυχίᾳ.
15925   2.15.14.1 : <20ίωνος>20 (=Com. IV p. 48, Philem. fr. 40C).
15926   2.15.14.2 : Ἐκ τῶν λόγων μὴ κρίνε, Κλεινοφῶν, σοφὸν
15927   2.15.14.3 : ἢ χρηστὸν ἄνδρα, τὸν βίον ἐξέταζ´ ἀεί· 
15928   2.15.14.4 : πολλοὶ γὰρ 〈εὖ〉 λέγουσιν ἀδικίας χάριν,
15929   2.15.14.5 : τὰ δ´ ἔργ´ ἔχουσι φαῦλα, κοὐ φρονοῦσιν εὖ,
15930   2.15.15.1 : <20Εὐριπίδου Παλαμήδῃ>20 (fr. 587 N.).
15931   2.15.15.2 : Ὅστις λέγει μὲν εὖ, τὰ δ´ ἔργ´ ἐφ´ οἷς λέγει
15932   2.15.15.3 : αἴσχρ´ ἐστί, τούτου τὸ σοφὸν οὐκ αἰνῶ ποτέ.
15933   2.15.16.1 : <20Σοφοκλέους>20 (Electr. 624. 625).
15934   2.15.16.2 : Σύ τοι λέγεις νιν, οὐκ ἐγώ· σὺ γὰρ ποιεῖς
15935   2.15.16.3 : τοὖργον, τὰ δ´ ἔργα τοὺς λόγους εὑρίσκεται.
15936   2.15.17.1 : <20Εὐριπίδου Θυέστῃ>20 (fr. 398 N.).
15937   2.15.17.2 : 〈Οὐ〉 πώποτ´ ἔργου μᾶλλον εἱλόμην λόγους.
15938   2.15.18.1 : 〈<21Poetae incerti.>21〉
15939   2.15.18.2 : Τῷ λόγῳ μὲν εὖ διέρχῃ πάντα, τῷ δ´ ἔργῳ κακῶς.
15940   2.15.19.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 324, fr. 463).
15941   2.15.19.2 : Οὐχ ὁ λόγος αὔξει τὴν τέχνην περισσὸς ὤν,
15942   2.15.19.3 : ἀλλ´ αὐτὰ κοσμεῖ τὴν τέχνην τὰ πράγματα.
15943   2.15.20.1 : <20Εὐριπίδου Πελιάσιν>20 (fr. 613 N.).
15944   2.15.20.2 : Φθείρου· τὸ γὰρ δρᾶν οὐκ ἔχων, λόγους ἔχεις.
15945   2.15.21.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 324, fr. 464).
15946   2.15.21.2 : Τί δ´ ὄφελος 〈εὖ〉 λαλοῦντος, ἂν κακῶς φρονῇ.
15947   2.15.22.1 : <20Εὐριπίδου Μηδείας>20 ( 579–583).
15948   2.15.22.2 : Ἦ πολλὰ πολλοῖς εἰμι διάφορος βροτῶν·
15949   2.15.22.3 : ἐμοὶ γὰρ ὅστις ἄδικος ὢν σοφὸς λέγειν
15950   2.15.22.4 : πέφυκε, πλείστην ζημίαν ὀφλισκάνει·
15951   2.15.22.5 : γλώσσῃ γὰρ αὐχῶν τἄδικ´ εὖ περιστελεῖν,
15952   2.15.22.6 : τολμᾷ πανουργεῖν, ἔστι δ´ οὐκ ἄγαν σοφός. 
15953   2.15.23.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 324, fr. 465).
15954   2.15.23.2 : Ὁ μὲν λόγος 〈σου〉 συνέσεως πολλῆς γέμει·
15955   2.15.23.3 : τὰ δ´ ἔργα σύνεσιν οὐκ ἔχοντα φαίνεται.
15956   2.15.24.1 : <20Ποσειδίππου>20 (Com. IV p. 526, fr. 7).
15957   2.15.24.2 : Οὐκ ἔργον ἐστὶν εὖ λέγειν, ἀλλ´ εὖ φρονεῖν·
15958   2.15.24.3 : πολλοὶ γὰρ εὖ λέγοντες οὐκ ἔχουσι νοῦν.
15959   2.15.25.1 : <20Εὐριπίδου>20 (fr. 809 N.).
15960   2.15.25.2 : Ἤδη δὲ πολλῶν ᾑρέθην κρίτης λόγων,
15961   2.15.25.3 : καὶ πόλλ´ ἁμιλληθέντα μαρτύρων ὕπο
15962   2.15.25.4 : τἀναντί´ ἔγνων συμφορᾶς μιᾶς πέρι.
15963   2.15.25.5 : κἀγὼ μὲν οὕτω χὥστις ἔστ´ ἀνὴρ σοφὸς
15964   2.15.25.6 : λογίζομαι τἀληθές, εἰς ἀνδρὸς φύσιν
15965   2.15.25.7 : βλέπων δίαιτάν θ´ ἥντιν´ ἡμερεύεται.
15966   2.15.25a.1 : 〈<21Incerti tragici>21 (fr. adesp. 222 N.).〉
15967   2.15.25a.2 : Καὶ τῷδε δηλώσαιμ´ ἄν, εἰ βούλοιο σύ,
15968   2.15.25a.3 : τἀληθές, ὡς ἔγωγε καὐτὸς ἄχθομαι,
15969   2.15.25a.4 : ὅστις λέγειν μὲν εὐπρεπῶς ἐπίσταται,
15970   2.15.25a.5 : τὰ δ´ ἔργα χείρω τῶν λόγων παρέσχετο.
15971   2.15.26.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 324, fr. 467).
15972   2.15.26.2 : Ὁ μὲν λόγος σου, παῖ, κατ´ ὀρθὸν εὐδρομεῖ,
15973   2.15.26.3 : τὸ δ´ ἔργον ἄλλην οἶμον ἐκπορεύεται.
15974   2.15.27.1 : <20Σοφοκλέους Ἐριφύλῃ>20 (fr. 193 N.).
15975   2.15.27.2 : Γλῶσς´ ἐν κενοῖσιν ἀνδράσιν τιμὴν ἔχει,
15976   2.15.27.3 : ὅπου λόγοι σθένουσι τῶν ἔργων πλέον. 
15977   2.15.28.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 324, fr. 466).
15978   2.15.28.2 : 〈Ὁ〉 μὴ φρονῶν μέν, πολλὰ δ´ ἐφ´ ἑκάστου λαλῶν,
15979   2.15.28.3 : δείκνυσιν αὐτοῖς τὸν τρόπον τοῖς ῥήμασι.
15980   2.15.29.1 : <20Θεμιστίου ἐκ τοῦ Μετριοπαθοῦς ἢ Φιλο–
15981   2.15.29.2 : τέκνου>20 (p. 261D).
15982   2.15.29.3 : Ὅτι ὁ λόγος ἐὰν μὴ τῷ τρόπῳ σύμφωνος ᾖ, ἀλλότριος
15983   2.15.29.4 : γίνεται καὶ οὐ τοῦ λέγοντος, ὥσπερ ἐκεῖνος ὃν Θερσίτης
15984   2.15.29.5 : ἔλεγε τοῖς Ἀχαιοῖς,
15985   2.15.29.6 : ὅν κεν ἐγὼ δήσας ἀγάγω (B 231)·
15986   2.15.29.7 : οὗτος γὰρ Ἀχιλλέως καὶ Αἴαντος ἦν· ὁ κυφὸς δὲ αὐτὸν
15987   2.15.29.8 : οὐδὲν προσήκοντα ὑπεβάλετο.
15988   2.15.30.1 : <20Μύσωνος.>20
15989   2.15.30.2 : Μύσων ὁ Χηνεὺς ἔφη δεῖν οὐκ ἐκ τῶν λόγων τὰ〈ς
15990   2.15.30.3 : πράξεις〉 κρίνειν, ἀλλ´ ἐκ τῶν πράξεων τοὺς λόγους.
15991   2.15.31.1 : <20Θεοφράστου.>20
15992   2.15.31.2 : 〈Οὐ〉 τὸν βίον ἐκ τῆς τοῦ λόγου δεινότητος πιστοῦμεν,
15993   2.15.31.3 : ἀλλὰ τὸν λόγον ἐκ τῆς περὶ τὸν βίον εὐταξίας.
15994   2.15.32.1 : <20Δημοσθένους>20 (II § 12 p. 21, 19).
15995   2.15.32.2 : Ὡς ἅπας μὲν λόγος, ἂν ἀπῇ τὸ ἔργον, μάταιόν τι φαί–
15996   2.15.32.3 : νεται καὶ κενόν.
15997   2.15.33.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 103 Mullach.).
15998   2.15.33.2 : Πολλοὶ δρῶντες τὰ αἴσχιστα λόγους τοὺς ἀρίστους
15999   2.15.33.3 : ἀσκέουσιν. 
16000   2.15.34.1 : 〈<20Ἀ〉πολλώνιος Γλαύκ〈ῳ>20〉.
16001   2.15.34.2 : 〈Κ〉αλὸν μάζα καὶ τρίβων, μὴ κατ´ ἐπιτήδευμα δοξο–
16002   2.15.34.3 : κοπικὸν καλούμενα, ἀλλ´ ὅταν τὰ πράγματα ἄγῃ πρὸς
16003   2.15.34.4 : αὐτά, σεμνῶς φορούμενα.
16004   2.15.35.1 : <20Πυθαγόρου.>20
16005   2.15.35.2 : Ἐπιδείκνυσο μὴ ἐν τοῖς λόγοις ἃ φρονεῖς, ἀλλ´ ἐν
16006   2.15.35.3 : τοῖς ἔργοις ἃ ποιεῖς.
16007   2.15.36.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 105 Mullach.).
16008   2.15.36.2 : Ἔργα καὶ πρήξιας ἀρετῆς, οὐ λόγους ζηλοῦν χρεών.
16009   2.15.37.1 : <20Σωκράτους.>20
16010   2.15.37.2 : Σωκράτης ἐρωτηθείς, τίνων μάλιστα ὁ λόγος ἰσχύει,
16011   2.15.37.3 : „ὧν ἡ πρᾶξις“, εἶπε, „συνακολουθεῖ τῷ λόγῳ.“
16012   2.15.38.1 : 〈<20Εὐ〉ξιθέου.>20
16013   2.15.38.2 : 〈Εὐ〉ξίθεος ὁ Ἀθηναῖος τοὺς χρηστοὺς μὲν ἐν τοῖς
16014   2.15.38.3 : 〈λόγοις〉, ἀχρήστους δὲ κατὰ τὸν βίον ὁμοίους ἔφη εἶναι
16015   2.15.38.4 : τοῖς ἀγαθοῖς ἐνυπνίοις.
16016   2.15.39.1 : <20Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου>20 (c. 46).
16017   2.15.39.2 : Τὰ πρόβατα οὐ χόρτον φέροντα τοῖς ποιμέσιν ἐπι–
16018   2.15.39.3 : δείκνυσι πόσον ἔφαγεν, ἀλλὰ πέψαντα τὴν νομὴν 〈ἔσω〉, 
16019   2.15.39.4 : ἔρια ἔξω φέρει καὶ τυρόν· καὶ σὺ μὴ τὰ θεωρήματα τοῖς
16020   2.15.39.5 : ἰδιώταις ἐπιδείκνυε, ἀλλὰ τὰ ἀπ´ αὐτῶν πραχθέντα ἔργα.
16021   2.15.40.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 104 Mullach.).
16022   2.15.40.2 : Οὔτε λόγος ἐσθλὸς φαύλην πρῆξιν ἀμαυρίσκει, οὔτε
16023   2.15.40.3 : πρῆξις ἀγαθὴ λόγου βλασφημίῃ λυμαίνεται.
16024   2.15.41.1 : <20Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν>20 (III § 15 p. 32, 17).
16025   2.15.41.2 : Τὸ γὰρ πράττειν τοῦ λέγειν καὶ χειροτονεῖν ὕστερον
16026   2.15.41.3 : ὂν τῇ τάξει, πρότερον τῇ δυνάμει καὶ κρεῖττόν ἐστι.
16027   2.15.42.1 : <20Φαλάριδος>20 (Ep. 35 p. 417 Hercher.).
16028   2.15.42.2 : Οὐδὲ τοῦτο συνιείς, ὅτι λόγος ἔργου σκιὰ παρὰ τοῖς
16029   2.15.42.3 : σοφοῖς πεπίστευται.
16030   2.15.43.1 : <20Διογένους.>20
16031   2.15.43.2 : Διογένης λόγον τινὰ διεξῄει περὶ σωφροσύνης καὶ
16032   2.15.43.3 : ἐγκρατείας καὶ ὡς ἐπῄνουν αὐτὸν οἱ Ἀθηναῖοι, ὃ δὲ „κά–
16033   2.15.43.4 : κιστα ἀπόλοισθε“ εἶπε, „τοῖς ἔργοις μοι ἀντιλέγοντες.“
16034   2.15.44.1 : <20Πολυαίνου.>20
16035   2.15.44.2 : Ὅταν μὲν γὰρ τῇ σεμνότητι τῶν λόγων καὶ ἡ πεῖρα
16036   2.15.44.3 : τῶν ἔργων ἕπηται, τοῦτό τοι χρὴ καλεῖν δόγμα φιλοσόφου
16037   2.15.44.4 : ὅταν δὲ ὁ μὲν λόγος ἐπαγγέλληται μεγάλα, ὁ δὲ βίος
16038   2.15.44.5 : πράττῃ μηδὲ τοὐλάχιστον, ἆρα οὐ κόμπος ταῦτα καὶ τερα–
16039   2.15.44.6 : τεία σοφιστοῦ καὶ μειρακίων ἀκοὰς ἐκπλήττειν ἐσπου–
16040   2.15.44.7 : δακότος;
16041   2.15.45.1 : <20Ἐν ταὐτῷ περὶ Δημοσθένους.>20
16042   2.15.45.2 : .. τοῖς λόγοις καλλωπιζόμενος, ἀλλὰ τοῖς ἔργοις 
16043   2.15.45.3 : ὑπερβάλλων τοὺς λόγους, εἴγε δὴ βάσανον τῆς ἀληθείας
16044   2.15.45.4 : εἶναι χρὴ νομίζειν ὅταν τῷ λέγειν καὶ τὸ πράττειν ἕπηται.
16045   2.15.46.1 : <20Λυκίου ἐκ τῶν Μουσωνίου, Πότερον ἰσχυ–
16046   2.15.46.2 : ρότερον ἔθος ἢ λόγος>20 (apomn. III c. 6 p. 239 Peerl-
16047   2.15.46.3 : kamp.).
16048   2.15.46.4 : Αὖθις ἐνέπεσεν ἡμῖν ζήτησις, πότερον ἀνυσιμώτερον
16049   2.15.46.5 : πρὸς κτῆσιν ἀρετῆς ἔθος ἢ λόγος 〈εἴη〉, εἰ ὁ μὲν λόγος διδά–
16050   2.15.46.6 : σκοι ὀρθῶς τί εἴη ποιητέον, τὸ δὲ ἔθος γίνοιτο κατὰ τοι–
16051   2.15.46.7 : οῦτον λόγον πράττειν ἐθιζομένων. Τῷ δὲ Μουσωνίῳ τὸ
16052   2.15.46.8 : ἔθος ἐδόκει εἶναι ἀνυσιμώτερον, καὶ συνηγορῶν τῇ ἑαυτοῦ
16053   2.15.46.9 : δόξῃ ἤρετο τῶν παρόντων τινὰ οὕτως· Δυοῖν ὄντοιν
16054   2.15.46.10 : ἰατροῖν, τοῦ μὲν ἱκανοῦ λέγειν καὶ περὶ τῶν ἰατρικῶν
16055   2.15.46.11 : ὡς ὅτι ἐμπειρότατα, περὶ δὲ θεραπείαν τῶν καμνόντων
16056   2.15.46.12 : μηδὲν τετριμμένου, τοῦ δ´ εἰπεῖν μὲν ἀδυνάτου, θεραπεύ–
16057   2.15.46.13 : ειν δ´ εἰθισμένου κατὰ τὸν λόγον τὸν ἰατρικόν, πότερον,
16058   2.15.46.14 : ἔφη, μᾶλλον ἕλοιο ἂν παρεῖναί σοι νοσοῦντι; Ὁ δ´ ἀπε–
16059   2.15.46.15 : κρίνατο, τὸν θεραπεύειν εἰθισμένον. Καὶ ὁ Μουσώνιος·
16060   2.15.46.16 : Τί δέ; δυοῖν ἀνδροῖν τοῦ μὲν πεπλευκότος πολλάκις καὶ
16061   2.15.46.17 : κυβερνήσαντος ἤδη πλοῖα ἱκανά, τοῦ δὲ ὀλιγάκις μὲν πε–
16062   2.15.46.18 : πλευκότος, κυβερνήσαντος δὲ μηδέποτε· ἐὰν οὗτος ὁ μὴ
16063   2.15.46.19 : κυβερνήσας ἱκανώτατα λέγῃ ὃν τρόπον χρὴ κυβερνᾶν, ὁ
16064   2.15.46.20 : δ´ ἕτερος ἐνδεῶς καὶ παντάπασιν ἀσθενῶς, ποτέρῳ ἂν 
16065   2.15.46.21 : πλέων χρήσαιο κυβερνήτῃ; Καὶ ὃς εἶπεν, ὅτι τῷ κυβερνή–
16066   2.15.46.22 : σαντι πολλάκις. Πάλιν ὁ Μουσώνιος· Μουσικοῖν δὲ
16067   2.15.46.23 : δυοῖν, τοῦ μὲν τοὺς λόγους ἐπισταμένου τοὺς μουσικοὺς
16068   2.15.46.24 : καὶ λέγοντος αὐτοὺς πιθανώτατα, ᾄδειν δὲ ἢ κιθαρίζειν
16069   2.15.46.25 : ἢ λυρίζειν ἀδυνατοῦντος, τοῦ δὲ περὶ μὲν τοὺς λόγους
16070   2.15.46.26 : ὄντος ἥττονος, κιθαρίζοντος δὲ καλῶς καὶ λυρίζοντος, ἔτι
16071   2.15.46.27 : δὲ ᾄδοντος· ποτέρῳ ἂν ἐπιτρέψαις ἔργον μουσικόν, ἢ
16072   2.15.46.28 : πότερον ἂν ἐθέλοις γενέσθαι διδάσκαλον τῶν μουσικῶν
16073   2.15.46.29 : παιδὸς οὐκ εἰδότος; Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο, ὅτι τὸν ἐν τοῖς
16074   2.15.46.30 : 〈ἔργοις〉 ἱκανόν. Τί οὖν, εἶπεν ὁ Μουσώνιος, ταῦτα μὲν
16075   2.15.46.31 : ταύτῃ ἔχει· περὶ δὲ σωφροσύνης ἢ ἐγκρατείας τοῦ ἃ χρὴ
16076   2.15.46.32 : δύνασθαι λέγειν οὐ πολὺ κρεῖττον τὸ ἐγκρατῆ γενέσθαι
16077   2.15.46.33 : καὶ σώφρονα περὶ τὰ πραττόμενα πάντα; Συνεχώρει κἀν–
16078   2.15.46.34 : ταῦθα ὁ νεανίσκος, ἧττον καὶ φαυλότερον εἶναι τοῦ σω–
16079   2.15.46.35 : φρονεῖν ἔργῳ τὸ λέγειν περὶ σωφροσύνης ἱκανῶς. Ὅθεν
16080   2.15.46.36 : ὁ Μουσώνιος συνάπτων τοῖς προειρημένοις, πῶς οὖν ἐπὶ
16081   2.15.46.37 : τούτοις, ἔφη, τὸ τὸν ἑκάστου λόγον ἐπίστασθαι πράγματος
16082   2.15.46.38 : κρεῖττον ἂν εἴη τοῦ ἐθίζεσθαι καὶ πράττειν τὰ πράγματα
16083   2.15.46.39 : κατὰ τὴν ὑφήγησιν τὴν τοῦ λόγου; ἐπείπερ τὸ μὲν ἔθος
16084   2.15.46.40 : πρὸς τὸ δύνασθαι πράττειν ἄγει, τὸ δ´ ἐπίστασθαι λόγον
16085   2.15.46.41 : τοῦ πράγματος πρὸς τὸ δύνασθαι λέγειν. Συνεργεῖ μὲν
16086   2.15.46.42 : γὰρ καὶ τῇ πράξει ὁ λόγος διδάσκων ὅπως πρακτέον καὶ
16087   2.15.46.43 : ἔστι τῇ τάξει πρότερος τοῦ ἔθους· οὐ γὰρ ἐθισθῆναί τι
16088   2.15.46.44 : καλὸν οἷόν τε μὴ κατὰ λόγον ἐθιζόμενον· δυνάμει μέντοι
16089   2.15.46.45 : τὸ ἔθος προτερεῖ τοῦ λόγου, ὅτι ἐστὶ κυριώτερον ἐπὶ τὰς
16090   2.15.46.46 : πράξεις ἄγειν τὸν ἄνθρωπον ἤπερ ὁ λόγος.
16091   2.15.47.1 : <20Ἐκ τοῦ Θεοδώρου τῶν Τέλητος ἐπιτομῆς,
16092   2.15.47.2 : Περὶ τοῦ δοκεῖν καὶ τοῦ εἶναι.>20
16093   2.15.47.3 : Κρεῖττόν φασι τὸ δοκεῖν δίκαιον εἶναι τοῦ εἶναι· μὴ καὶ 
16094   2.15.47.4 : τὸ δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι τοῦ εἶναι κρεῖττόν ἐστιν; —Ἀμέλει.
16095   2.15.47.5 : —Πότερον οὖν διὰ τὸ δοκεῖν ἀγαθοὶ ὑποκριταὶ εἶναι 〈εὖ〉
16096   2.15.47.6 : ὑποκρίνονται ἢ διὰ τὸ εἶναι; —〈Διὰ τὸ εἶναι. —〉 Κιθα–
16097   2.15.47.7 : ρίζουσι δὲ 〈εὖ〉 πότερον διὰ τὸ δοκεῖν ἀγαθοὶ κιθαρισταὶ
16098   2.15.47.8 : 〈εἶναι〉 ἢ διὰ τὸ εἶναι; —Διὰ τὸ εἶναι. —Τὰ δ´ ἄλλα πάντα
16099   2.15.47.9 : ἁπλῶς διὰ τὸ δοκεῖν ἀγαθοὶ 〈εἶναι〉 εὖ πράττουσιν ἢ διὰ
16100   2.15.47.10 : τὸ εἶναι; —Διὰ τὸ εἶναι. —Δι´ ὃ δ´ εὖ βιοῦσι κρεῖττον ἢ
16101   2.15.47.11 : δι´ ὃ μή· ὥστε κρεῖττον φαίνοιτ´ ἂν τὸ ἀγαθὸν εἶναι τοῦ
16102   2.15.47.12 : δοκεῖν· ὁ γὰρ δίκαιος ἀγαθός, οὐχ ὁ δοκῶν δίκαιος εἶναι.
16103   2.15.47.13 : Καὶ τί πότε ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν, ὅσα δοκοῦσιν ἄνθρω–
16104   2.15.47.14 : ποι; μᾶλλον ἂν βούλοιο εἶναι ἐν αὐτοῖς 〈ἢ δοκεῖν εἶναι〉
16105   2.15.47.15 : καὶ ἔχειν αὐτὰ μᾶλλον ἢ δοκεῖν ἔχειν; εὐθέως, ὁρᾶν ἂν
16106   2.15.47.16 : βούλοιο, ἢ δοκεῖν ὁρᾶν; ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ δοκεῖν; ἰσχύειν
16107   2.15.47.17 : μᾶλλον ἢ δοκεῖν; εὔπορος εἶναι, φίλους ἔχειν μᾶλλον ἢ
16108   2.15.47.18 : δοκεῖν; ἐπὶ τῶν ψυχικῶν πάλιν, φρονεῖν μᾶλλον ἢ δοκεῖν;
16109   2.15.47.19 : ἄλυπος εἶναι μᾶλλον ἢ δοκεῖν; θαρσαλέος εἶναι, ἄφοβος
16110   2.15.47.20 : εἶναι, ἀνδρεῖος εἶναι μᾶλλον ἢ δοκεῖν; ἐπὶ τῆς δικαιο–
16111   2.15.47.21 : σύνης δὲ οὐκέτι δίκαιος εἶναι μᾶλλον ἢ δοκεῖν; —Ἀλλὰ
16112   2.15.47.22 : καὶ ἀνδρεῖος ἂν μᾶλλον βουλοίμην δοκεῖν ἢ εἶναι. —Ἦ
16113   2.15.47.23 : οὐχ ὁ ἀνδρεῖος καὶ ἄφοβος καὶ ἄλυπος, οὐχ ὁ δοκῶν; διὰ
16114   2.15.47.24 : τί δὲ βούλει ἀνδρεῖος δοκεῖν εἶναι; —Τιμήσουσί με. —
16115   2.15.47.25 : Καὶ γὰρ πρωτοστάτην σὲ καταστήσουσι καὶ μονομαχεῖν
16116   2.15.47.26 : κελεύσουσι καὶ ἵνα λάχῃς μηχανήσονται καὶ λαχόντος ἐπι–
16117   2.15.47.27 : χαρήσονται καθάπερ τῷ Αἴαντι· εἶτα τί οἴει πείσεσθαι,
16118   2.15.47.28 : δειλὸς μὲν ὢν, κινδυνεύων δέ; καὶ ἐὰν αἰχμάλωτος γένῃ
16119   2.15.47.29 : δοκῶν ἀνδρεῖος εἶναι πέδας ἕξεις μεγάλας καὶ χειροπέδας,
16120   2.15.47.30 : καὶ οὐθείς σοι μὴ πιστεύσει, ἀλλὰ καὶ κατακεκλεισμένος
16121   2.15.47.31 : ἔσῃ, κἂν βασανίζωσί σε πολλὰς λήψῃ, καὶ λέγων τὴν ἀλή–
16122   2.15.47.32 : θειαν οὐ μὴ πιστευθήσῃ, ἀλλὰ δόξεις μωκᾶσθαι διὰ τὸ 
16123   2.15.47.33 : δοκεῖν καρτερικὸς εἶναι· καὶ κελεύσουσί σε δέρειν καὶ ἐπι–
16124   2.15.47.34 : τείνειν καὶ παροπτᾶν. ὅρα πόσα λήψῃ δοκῶν ἀνδρεῖος
16125   2.15.47.35 : εἶναι καὶ καρτερικός· σὺ δὲ ἐκεῖνο μὲν προφέρῃ, ταῦτα
16126   2.15.47.36 : δὲ ἀποκρύπτεις, ὥσπερ οἱ ῥήτορες.
16127   2.15.48.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τῆς πρὸς Ἀριστόδωρον ἐπι–
16128   2.15.48.2 : στολῆς>20 (ep. 10 p. 358C).
16129   2.15.48.3 : Ἀκούω Δίωνος ἐν τοῖς μάλιστα ἑταῖρον εἶναί τέ σε
16130   2.15.48.4 : νῦν καὶ γεγονέναι διὰ παντός, τὸ σοφώτατον ἦθος τῶν
16131   2.15.48.5 : εἰς φιλοσοφίαν παρεχόμενον· τὸ γὰρ βέβαιον καὶ πιστὸν
16132   2.15.48.6 : καὶ ὑγιές, τοῦτο ἐγώ φημι εἶναι τὴν ἀληθινὴν φιλοσοφίαν,
16133   2.15.48.7 : τὰς δὲ ἄλλας τε καὶ εἰς ἄλλα τεινούσας σοφίας τε καὶ δεινό–
16134   2.15.48.8 : τητας κομψότητας οἶμαι προσαγορεύων ὀρθῶς ὀνομάζειν.
16135   2.15.49.1 : <20Αἰσχίνου περὶ Δημοσθένους>20 (III 173. 174 p. 78)
16136   2.15.49.2 : Πλεῖστον δὲ ἐκ πολιτείας εἰληφὼς ἀργύριον ἐλάχιστα
16137   2.15.49.3 : περιεποιήσατο. Νῦν μέντοι τὸ βασιλικὸν χρυσίον ἐπι–
16138   2.15.49.4 : κέκλυκε τὴν δαπάνην αὐτοῦ. Ἔσται δὲ οὐδὲ τοῦθ´ ἱκα–
16139   2.15.49.5 : νόν· οὐδεὶς γὰρ πώποτε πλοῦτος τρόπου περιεγένετο· καὶ
16140   2.15.49.6 : τὸ κεφάλαιον, τὸν βίον οὐκ ἐκ τῶν ἰδίων προσόδων πορί–
16141   2.15.49.7 : ζεται, ἀλλ´ ἐκ τῶν ἡμετέρων κινδύνων. Πρὸς δὲ εὐγνωμο–
16142   2.15.49.8 : σύνην καὶ λόγων δύναμιν πῶς πέφυκε; δεινὸς λέγειν, κα–
16143   2.15.49.9 : κὸς βιῶναι. Οὕτω γὰρ κέχρηται καὶ τῷ αὑτοῦ σώματι
16144   2.15.49.10 : καὶ παιδοποιίᾳ, ὥστ´ 〈ἐμὲ〉 μὴ βούλεσθαι λέγειν ἃ τούτῳ
16145   2.15.49.11 : πέπρακται. Ἤδη γάρ ποτε εἶδον μισηθέντας τοὺς τὰ τῶν
16146   2.15.49.12 : πλησίον αἰσχρὰ λίαν σαφῶς λέγοντας. Ἔπειτα τί συμβαί–
16147   2.15.49.13 : νει τῇ πόλει; οἱ μὲν λόγοι καλοί, τὰ δὲ ἔργα φαῦλα. 
16148   2.16.1t.1 : {1Ὅτι οἱ ἄλλοις ἐπιβουλεύοντες ἑαυτοὺς λανθά–
16149   2.16.1t.2 : νουσι καταβλάπτοντες.}1
16150   2.16.1.1 : deest.
16151   2.17.t.1 : {1Περὶ εὐδοξίας.}1
16152   2.17.1.1 : deest.
16153   2.18.t.1 : {1Περὶ φήμης.}1
16154   2.18.1.1 : deest.
16155   2.19.t.1 : {1Ὅτι μέτρον ἄριστον.}1
16156   2.19.1.1 : deest.
16157   2.20.t.1 : {1Ὅτι δυσκατόρθωτον ἡ ἀρετή, εὐμεταχείριστον
16158   2.20.t.2 : δὲ ἡ κακία.}1
16159   2.20.1.1 : deest.
16160   2.21.t.1 : {1Ὅτι οὐ χρὴ λόγον ποιεῖσθαι τῆς τῶν ἀσυνέτων
16161   2.21.t.2 : δοκιμασίας.}1
16162   2.21.1.1 : deest. 
16163   2.22.t.1 : {1Ὅτι τὴν ὑπόκρισιν τοῖς κεχρημένοις ἐπι–
16164   2.22.t.2 : βλαβῆ οὖσαν καὶ πρὸς οὓς γίγνεται τῆς ψυχῆς
16165   2.22.t.3 : ἐκβλητέον.}1
16166   2.22.1.1 : deest.
16167   2.23.t.1 : {1Ὅτι οὐ χρὴ πολυπραγμονεῖν, φθόνου γὰρ καὶ δια–
16168   2.23.t.2 : βολῆς αἴτιον γίνεται τὸ τοιοῦτον.}1
16169   2.23.1.1 : deest.
16170   2.24.t.1 : {1Ὅτι ἐν οἷς πλημμελεῖ τις τὸ μεταμελεῖσθαι κάλ–
16171   2.24.t.2 : λιστον.}1
16172   2.24.1.1 : deest.
16173   2.25.t.1 : {1Περὶ λοιδορίας ὡς οὐκ ἀγαθόν.}1
16174   2.25.1.1 : deest.
16175   2.26.t.1 : {1Ὅτι ἐν τῶι λοιδορεῖσθαι χρὴ σκοπεῖν
16176   2.26.t.2 : μὴ τοῖς αὐτοῖς περιπεπτώκαμεν ἐλαττώμασι.}1
16177   2.26.1.1 : deest.
16178   2.27.t.1 : {1Περὶ ἀνάγκης τῆς κατὰ τὸν βίον.}1
16179   2.27.1.1 : deest. 
16180   2.28.t.1 : {1Ὅτι εὐκαίρως δεῖ πράττειν.}1
16181   2.28.1.1 : deest.
16182   2.29.t.1 : {1Περὶ τοῦ βούλεσθαι ὅτι οὐ δεῖ ὡς ἔτυχεν ἀνα–
16183   2.29.t.2 : βάλλεσθαι.}1
16184   2.29.1.1 : deest.
16185   2.30.t.1 : {1Ὅτι καὶ τὸ δυστυχῆσαι πολλάκις ἐπωφελὲς γίνε–
16186   2.30.t.2 : ται καὶ μάλιστα τοῖς ἄφροσι.}1
16187   2.30.1.1 : deest.
16188   2.31.t.1 : {1Περὶ ἀγωγῆς καὶ παιδείας.}1
16189   2.31.1.1 : <20Εὐριπίδου Ἑκάβῃ>20 ( 600–602).
16190   2.31.1.2 : Ἔχει γέ 〈τοί〉 τι καὶ τὸ θρεφθῆναι καλῶς
16191   2.31.1.3 : δίδαξιν ἐσθλοῦ· τοῦτο δ´ ἤν τις εὖ μάθῃ,
16192   2.31.1.4 : οἶδεν τό γ´ αἰσχρὸν κανόνι τοῦ καλοῦ μαθών.
16193   2.31.2.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. 926 N.).
16194   2.31.2.2 : Παῖς ὢν φυλάττου πραγμάτων αἰσχρῶν ἄπο·
16195   2.31.2.3 : ὡς ἢν τραφῇ τις μὴ κακῶς, αἰσχύνεται
16196   2.31.2.4 : ἀνὴρ γενόμενος αἰσχρὰ δρᾶν· νέος δ´ ὅταν 
16197   2.31.2.5 : πόλλ´ ἐξαμάρτῃ, τὴν ἁμαρτίαν ἔχει
16198   2.31.2.6 : εἰς γῆρας αὐτοῖς τοῖς τρόποισιν ἔμφυτον.
16199   2.31.3.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ Ἱκετίδων>20 ( 911–917).
16200   2.31.3.2 : Τὸ γὰρ τραφῆναι μὴ κακῶς αἰδῶ φέρει·
16201   2.31.3.3 : αἰσχύνεται γὰρ τἀγάθ´ ἀσκήσας ἀνὴρ
16202   2.31.3.4 : κακὸς κεκλῆσθαι πᾶς τις· ἡ δ´ εὐανδρία
16203   2.31.3.5 : διδακτόν, εἴπερ καὶ βρέφη διδάσκεται
16204   2.31.3.6 : λέγειν τ´ ἀκούειν θ´ ὧν μάθησις ἐν λόγῳ.
16205   2.31.3.7 : ἃ δ´ ἂν μάθῃ τις ταῦτα σῴζεσθαι φιλεῖ
16206   2.31.3.8 : εἰς γῆρας· οὕτω παῖδας εὖ παιδεύετε.
16207   2.31.4.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ Πελιάσιν>20 (fr. 612 N.).
16208   2.31.4.2 : Ὁ γὰρ ξυνών, κακὸς μὲν ἢν τύχῃ γεγώς,
16209   2.31.4.3 : τοιούσδε τοὺς ξυνόντας ἐκπαιδεύεται,
16210   2.31.4.4 : χρηστοὺς δ´ ὁ χρηστός· ἀλλὰ τὰς ὁμιλίας
16211   2.31.4.5 : ἐσθλὰς διώκειν, ὦ νέοι, σπουδάζετε.
16212   2.31.5.1 : <20Σοφοκλέους>20 (fr. 736 N.).
16213   2.31.5.2 : Ἐπεὶ πέπρακται πᾶν τὸ τοῦ θεοῦ καλῶς,
16214   2.31.5.3 : χωρῶμεν ἤδη, παῖδες, ἐς τὰ τῶν σοφῶν
16215   2.31.5.4 : διδασκαλεῖα μουσικῆς. παιδεύματα
16216   2.31.5.5 : προσλαμβάνειν γὰρ δεῖ καθ´ ἡμέραν ἀεί,
16217   2.31.5.6 : ἕως 〈τ´〉 ἂν ἐξῇ μανθάνειν βελτίονα.
16218   2.31.5.7 : παῖς δ´ οὖν κακὸν μὲν δρᾶν τι προῖκ´ ἐπίσταται, 
16219   2.31.5.8 : αὐτὸς παρ´ αὑτοῦ μανθάνων ἄνευ πόνου·
16220   2.31.5.9 : τὰ χρηστὰ δ´, οὐδ´ ἢν τὸν διδάσκαλον λάβῃ,
16221   2.31.5.10 : ἐμνημόνευσεν, ἀλλὰ κέκτηται μόλις.
16222   2.31.5.11 : ταῦτ´ οὖν φυλαξώμεσθα καὶ μοχθητέον,
16223   2.31.5.12 : ὦ παῖδες, ὡς ἂν μήτ´ ἀπαιδεύτων βροτῶν
16224   2.31.5.13 : δοκῶμεν εἶναι, κἀποδημοῦντος πατρός
16225   2.31.5.14 : ..............
16226   2.31.6.1 : <20Ἐμπεδοκλέους>20 (v. 74 Stein.).
16227   2.31.6.2 : Ἀλλ´ ἄγε, μύθων κλῦθι, μάθησις γὰρ φρένας αὔξει.
16228   2.31.7.1 : <20Σοφοκλέους Αἴαντος>20 ( 964. 965).
16229   2.31.7.2 : Οἱ γὰρ κακοὶ γνώμαισι τἀγαθὸν χεροῖν
16230   2.31.7.3 : ἔχοντες οὐκ ἴσασι πρίν τις ἐκβάλῃ.
16231   2.31.8.1 : <20Εὐριπίδου Ἱππολύτου>20 ( 916–920).
16232   2.31.8.2 : Ὦ πόλλ´ ἁμαρτάνοντες ἄνθρωποι μάτην,
16233   2.31.8.3 : τί δὴ τέχνας μὲν μυρίας διδάσκετε
16234   2.31.8.4 : καὶ πάντα μηχανᾶσθε κἀξευρίσκετε,
16235   2.31.8.5 : ἓν δ´ οὐκ ἐπίστασθ´, οὐδ´ ἐθηράσασθέ πω,
16236   2.31.8.6 : φρονεῖν διδάσκειν οἷσιν οὐκ ἔνεστι νοῦς;
16237   2.31.9.1 : <20Ἀντιφάνους>20 (Com. III p. 156, fr. 73).
16238   2.31.9.2 : Τὸ γὰρ πεπαιδεῦσθαι, μόνον ἄν τις τοῦτ´ ἔχῃ,
16239   2.31.9.3 : ἀληθές ἐστι καὶ τὸ 〈τῶν〉 ἀδικημάτων 
16240   2.31.9.4 : μὴ λαμβάνειν τὰς ἀξίας τιμωρίας,
16241   2.31.9.5 : ἐλεεῖν δὲ πάντως.
16242   2.31.10.1 : <20Παροιμία>20 (trag. fr. adesp. n. 227 N.).
16243   2.31.10.2 : Μελέτη χρονισθεῖς´ εἰς φύσιν καθίσταται.
16244   2.31.11.1 : <20Ἀλέξιδος>20 (Com. III p. 522, fr. 47).
16245   2.31.11.2 : Ὦ παῖ, μέγιστος ἔρανός ἐστί μοι τὸ σὲ
16246   2.31.11.3 : θρέψαι κατὰ τρόπον· ὃν γὰρ αὐτὸς ἀπέλαβον
16247   2.31.11.4 : παρὰ τοῦ πατρός, δεῖ τοῦτον ἀποδοῦναί με σοί.
16248   2.31.12.1 : <20Ἀριστοφάνους Νεφελῶν>20 ( 961–1008).
16249   2.31.12.2 : Λέξω τοίνυν τὴν ἀρχαίαν παιδείαν, ὡς διέκειτο,
16250   2.31.12.3 : ὅτ´ ἐγὼ τὰ δίκαια λέγων ἤνθουν καὶ σωφροσύνη ´νενόμιστο.
16251   2.31.12.4 : πρῶτον μὲν ἔδει παιδὸς φωνὴν γρύξαντος μηδέν´ ἀκοῦσαι
16252   2.31.12.5 : εἶτα βαδίζειν ἐν ταῖσιν ὁδοῖς εὐτάκτως εἰς κιθαριστοῦ
16253   2.31.12.6 : τοὺς κωμήτας γυμνοὺς ἀθρόους, κεἰ κριμνώδη κατανίφοι.
16254   2.31.12.7 : εἶτ´ αὖ προμαθεῖν ᾆσμ´ ἐδίδασκεν τὼ μηρὼ 〈μὴ〉 ξυνέχοντας,
16255   2.31.12.8 : ἢ Παλλάδα περσέπτολιν δεινάν, ἢ Τηλέπορόν τι βόημα
16256   2.31.12.9 : ἐντειναμένους τὴν ἁρμονίαν ἣν οἱ πατέρες παρέδωκαν.
16257   2.31.12.10 : εἰ δέ τις αὐτῶν βωμολοχεύσαιτ´ ἢ κάμψειέν τινα καμπήν,
16258   2.31.12.11 : οἵας οἱ νῦν τὰς κατὰ Φρῦνιν ταύτας τὰς δυσκολοκάμπτους,
16259   2.31.12.12 : ἐπετρίβετο τυπτόμενος πολλάς, ὡς τὰς Μούσας βασανίζων.
16260   2.31.12.13 : ἐν παιδοτρίβου δὲ καθίζοντας τὸν μηρὸν ἔδει προβαλέσθαι
16261   2.31.12.14 : τοὺς παῖδας, ὅπως τοῖς ἔξωθεν μηδὲν δείξειαν ἀπηνές·
16262   2.31.12.15 : εἶτ´ αὖ πάλιν αὖθις ἀνισταμένους συμψῆσαι καὶ προνοῆσαι
16263   2.31.12.16 : εἴδωλον τοῖσιν ἐρασταῖσιν τῆς ἥβης μὴ καταλείπειν.
16264   2.31.12.17 : ἠλείψατο δ´ ἂν τοὐμφαλοῦ οὐδεὶς παῖς ὑπένερθεν τότ´
16265   2.31.12.18 : ἄν, ὥστε
16266   2.31.12.19 : τοῖς αἰδοίοισι δρόσος καὶ χνοῦς ὥσπερ μήλοισιν ἐπήνθει.
16267   2.31.12.20 : οὐδ´ ἂν μαλακὴν φυρασάμενος 〈τὴν〉 φωνὴν πρὸς τὸν
16268   2.31.12.21 : ἐραστὴν 
16269   2.31.12.22 : αὐτὸς ἑαυτὸν προαγωγεύων τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐβάδιζεν·
16270   2.31.12.23 : οὐδ´ ἀνελέσθαι δειπνοῦντ´ ἐξῆν κεφάλαιον τῆς ῥαφανῖδος,
16271   2.31.12.24 : οὐδ´ ἄννηθον τῶν πρεσβυτέρων ἁρπάζειν οὐδὲ σέλινον,
16272   2.31.12.25 : οὐδ´ ὀψοφαγεῖν, οὐδὲ κιχλίζειν, οὐδ´ ἴσχειν τὼ πόδ´
16273   2.31.12.26 : ἐναλλάξ. —
16274   2.31.12.27 : Ἀρχαῖα γε καὶ Διιπολιώδη καὶ τεττίγων ἀνάμεστα,
16275   2.31.12.28 : καὶ Κηκείδου καὶ Βουφονίων. —Ἀλλ´ οὖν ταῦτ´ ἐστὶν ἐκεῖνα
16276   2.31.12.29 : ἐξ ὧν ἄνδρας Μαραθωνομάχους ἡμὴ παίδευσις ἔθρεψε.
16277   2.31.12.30 : σὺ δὲ τοὺς νῦν εὐθὺς ἐν ἱματίοισι διδάσκεις ἐντετυλίχθαι·
16278   2.31.12.31 : ὥστε μ´ ἀπάγχεσθ´, ὅταν, ὀρχεῖσθαι Παναθηναίους δέον
16279   2.31.12.32 : αὐτούς,
16280   2.31.12.33 : τὴν ἀσπίδα τῆς αἰδοῦς προέχων ἀμελῇ τῆς Τριτογενείης.
16281   2.31.12.34 : πρὸς ταῦτ´, ὦ μειράκιον, θαρρῶν ἐμὲ τὸν κρείττω λόγον
16282   2.31.12.35 : αἱροῦ·
16283   2.31.12.36 : κἀπιστήσῃ μισεῖν ἀγορὰν καὶ βαλανείων ἀπέχεσθαι,
16284   2.31.12.37 : καὶ τοῖς αἰσχροῖς αἰσχύνεσθαι, κἂν σκώπτῃ τίς σε φλέ–
16285   2.31.12.38 : γεσθαι·
16286   2.31.12.39 : καὶ τῶν θάκων τοῖς πρεσβυτέροις ὑπανίστασθαι προσι–
16287   2.31.12.40 : οῦσιν,
16288   2.31.12.41 : καὶ 〈μὴ〉 περὶ τοὺς σαυτοῦ γονέας σκαιουργεῖν, ἄλλο τε μηδὲν
16289   2.31.12.42 : αἰσχρὸν ποιεῖν, ὅτι τῆς Αἰδοῦς μέλλεις τἄγαλμ´ ἀνα–
16290   2.31.12.43 : πλάττειν·
16291   2.31.12.44 : μηδ´ εἰς ὀρχηστρίδος εἰσᾴττειν, ἵνα μὴ πρὸς ταῦτα κεχηνὼς
16292   2.31.12.45 : μήλῳ βληθῇς ὑπὸ πορνιδίου τῆς εὐκλείας ἀποθραυσθείς·
16293   2.31.12.46 : μηδ´ ἀντειπεῖν τῷ πατρὶ μηδέν, μηδ´ Ἰαπετὸν καλέσαντα
16294   2.31.12.47 : μνησικακῆσαι τὴν ἡλικίαν ἐξ ἧς ἐνεοττοτροφήθης. —
16295   2.31.12.48 : Εἰ ταῦτ´, ὦ μειράκιον, πείσῃ τούτῳ, νὴ τὸν Διόνυσον
16296   2.31.12.49 : τοῖς Ἱπποκράτους υἱέσιν εἴξεις καί σε καλοῦσιν βλιτο–
16297   2.31.12.50 : μάμμαν. — 
16298   2.31.12.51 : Ἀλλ´ οὖν λιπαρός γε καὶ εὐανθὴς ἐν γυμνασίοις διατρίψεις,
16299   2.31.12.52 : οὐ στωμύλλων κατὰ τὴν ἀγορὰν τριβολεκτράπελ´, οἷά
16300   2.31.12.53 : περ οἱ νῦν,
16301   2.31.12.54 : οὐδ´ ἑλκόμενος περὶ πραγματίου γλισχαντιλογεξεπιτρίπτου·
16302   2.31.12.55 : ἀλλ´ εἰς Ἀκαδήμειαν κατιὼν ὑπὸ ταῖς μορίαις ἀποθρέξει
16303   2.31.12.56 : στεφανωσάμενος καλάμῳ λευκῷ μετὰ σώφρονος ἡλικιώτου
16304   2.31.12.57 : σμίλακος ὄζων καὶ ἀπραγμοσύνης καὶ λεύκης φυλλοβολούσης
16305   2.31.12.58 : ἦρος ἐν ὥρᾳ χαίρων, ὁπόταν πλάτανος πτελέᾳ ψιθυρίζῃ.
16306   2.31.13.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 326, fr. 473).
16307   2.31.13.2 : [Μανθάνειν]
16308   2.31.13.3 : ὅτου δ´ ἂν ἔργου τυγχάνῃς ἄπειρος ὤν,
16309   2.31.13.4 : τὸ πυνθάνεσθαι τῶν κατειδότων καλόν.
16310   2.31.14.1 : <20Εὐριπίδου Ῥήσῳ>20 ( 206).
16311   2.31.14.2 : Σοφοῦ παρ´ ἀνδρὸς χρὴ σοφόν τι μανθάνειν.
16312   2.31.15.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 326, fr. 474).
16313   2.31.15.2 : Πολὺ κρεῖττόν ἐστιν ἓν καλῶς μεμαθηκέναι,
16314   2.31.15.3 : ἢ πολλὰ φαύλως περιβεβλῆσθαι πράγματα.
16315   2.31.16.1 : <20Σοφοκλέους Φθιωτίδων>20 (fr. 627 N.).
16316   2.31.16.2 : Νέος πέφυκας· πολλὰ καὶ μαθεῖν σε δεῖ,
16317   2.31.16.3 : καὶ πόλλ´ ἀκοῦσαι καὶ διδάσκεσθαι μακρά.
16318   2.31.16a.1 : 〈Tragici incerti (fr. adesp. 228 N.)〉
16319   2.31.16a.2 : Ἀεί τι βούλου χρήσιμον προσμανθάνειν.
16320   2.31.17.1 : <20Φιλήμονος>20 (Com. IV p. 34, fr. 6).
16321   2.31.17.2 : Ἤκουσα τούτων αὐτός· οὐδὲ φύεται
16322   2.31.17.3 : αὐτόματον ἀνθρώποισιν, ὦ βέλτιστε, νοῦς,
16323   2.31.17.4 : ὥσπερ ἐν ἀγρῷ θύμ´· ἐκ δὲ τοῦ λέγειν τι καὶ
16324   2.31.17.5 : ἑτέρων ἀκούειν καὶ θεωρῆσαί 〈τί που〉
16325   2.31.17.6 : κατὰ μικρὸν ἀεί, φασί, φύονται φρένες. 
16326   2.31.18.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 326, fr. 475).
16327   2.31.18.2 : Ὅταν λέγῃς μὲν πολλά, μανθάνῃς δὲ μή,
16328   2.31.18.3 : τὸ σὸν διδάξας τοὐμὸν οὐ μαθὼν ἔσῃ.
16329   2.31.19.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ Καρχηδονίῳ>20 (Com. IV p. 146, fr. 3).
16330   2.31.19.2 : Ἔργον ἐκ πολλοῦ χρόνου
16331   2.31.19.3 : ἄνοιαν ἡμέρᾳ μεταστῆσαι μιᾷ.
16332   2.31.20.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ Φιλαδέλφοις>20 (Com. IV p. 219, fr. 3).
16333   2.31.20.2 : Οὐ ῥᾴδιον
16334   2.31.20.3 : ἄνοιαν ἐν μικρῷ μεταστῆσαι χρόνῳ.
16335   2.31.21.1 : <20Εὐριπίδου Μελεάγρῳ>20 (fr. 529 N.).
16336   2.31.21.2 : Ἐκ γὰρ πατρὸς καὶ μητρὸς ὅστις ἐκπονεῖ
16337   2.31.21.3 : σκληρὰς διαίτας, οἱ γόνοι βελτίονες.
16338   2.31.22.1 : <20Ξενοκράτης>20 νέον φιλοσοφεῖν βουλόμενον ἤρετο,
16339   2.31.22.2 : εἰ γεγεωμέτρηκε· τοῦ δὲ ἀποφήσαντος, ἀλλ´ εἰ ἠστρονόμηκε·
16340   2.31.22.3 : καὶ τοῦτο ἀπειπόντος, ἀλλ´ εἰ τὰ τῶν ποιητῶν ἀνέγνωκεν·
16341   2.31.22.4 : ὁ δὲ καὶ τοῦτο ἔξαρνος ἦν· ἄλλως δὲ εἰ γράμματα οἶδεν·
16342   2.31.22.5 : 〈οὐδὲ〉 ταῦτα ἔφη ἐκεῖνος εἰδέναι. „Πόκος τοίνυν“, εἶπεν
16343   2.31.22.6 : ὁ Ξενοκράτης, „ὑπὸ γναφέως οὐ πλύνεται“.
16344   2.31.23.1 : <20Αἰσχίνου Σωκρατικοῦ>20 (Hermann., Aesch. rel. p. 10).
16345   2.31.23.2 : Οὗτός ἐστι Μιλτιάδης ὁ Στησαγόρου, ὃς παῖς μὲν
16346   2.31.23.3 : ὢν ἤσκει Ὀλύμπια καὶ κρείττων ἦν τοὺς πόνους πονῶν
16347   2.31.23.4 : ἢ παιδοτρίβης ἐπιτάττων· ἐκεῖ δὲ μείζους παῖδας αὑτοῦ
16348   2.31.23.5 : καὶ πρεσβυτέρους κατεμαχέσατο καὶ ἀγωνιζόμενος ὑπὲρ τοῦ
16349   2.31.23.6 : στεφάνου ἄκων ὑπὸ τοῦ παιδοτρίβου ἐξήχθη· ἔτι δὲ ἐπί– 
16350   2.31.23.7 : τροποι αὐτοῦ ἐγένοντο οὔτε τὰς αὐτὰς ἡλικίας ἔχοντες
16351   2.31.23.8 : οὔτε τοὺς αὐτοὺς τρόπους· καὶ τούτων ἁπάντων ἦν κατή–
16352   2.31.23.9 : κοος. Παιδαγωγὸς αὐτῷ ἠκολούθει οὐ πάνυ σπουδαῖος καὶ
16353   2.31.23.10 : τούτῳ οὐδὲν πώποτε ἠναντιώθη. Ταῦτα μὲν παιδὶ ὄντι
16354   2.31.23.11 : αὐτῷ ἐπιτετήδευται· ἐπεὶ δὲ μειράκιον ἤρχετο γίγνεσθαι,
16355   2.31.23.12 : σιωπᾶν καλὸν ἡγήσατο εἶναι· σεσιώπηται αὐτῷ μᾶλλον
16356   2.31.23.13 : ἢ τοῖς χαλκοῖς ἀνδριᾶσι. Τοῦ σώματος αὐτῷ καλὸν ἐδόκει
16357   2.31.23.14 : εἶναι ἐπιμελεῖσθαι· ἐπιμεμέληται τούτου, ὥστ´ ἔτι καὶ
16358   2.31.23.15 : νῦν τῶν ἡλικιωτῶν ἄριστα ἔχει τὸ σῶμα.
16359   2.31.24.1 : <20Εὐριπίδου κωμ̃>20 (fr. 927 N.).
16360   2.31.24.2 : Ὅστις νέος ὢν Μουσῶν ἀμελεῖ,
16361   2.31.24.3 : τόν τε παρελθόντ´ ἀπόλωλε χρόνον,
16362   2.31.24.4 : καὶ τὸν μέλλοντα τέθνηκε.
16363   2.31.25.1 : 〈<21Comici incerti.>21〉
16364   2.31.25.2 : Φύσιν ἔχειν ἄριστόν ἐστι· δεύτερον δὲ 〈μανθάνειν.〉
16365   2.31.26.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 ζʹ (p. 794DE).
16366   2.31.26.2 : Ἀγνοεῖται παρὰ τοῖς πᾶσιν ὀλίγου. —Τὸ ποῖον; —
16367   2.31.26.3 : Ὡς τὰ δεξιὰ καὶ τὰ ἀριστερὰ διαφέροντά ἐστιν ἡμῶν
16368   2.31.26.4 : φύσει πρὸς τὰς χρείας εἰς ἑκάστας τῶν πράξεων τὰ περὶ
16369   2.31.26.5 : τὰς χεῖρας· ἐπεὶ τά γε περὶ πόδας τε καὶ 〈τὰ〉 κάτω τῶν
16370   2.31.26.6 : μελῶν, οὐδὲν διαφέροντα εἰς τοὺς πόνους φαίνεται· τὰ
16371   2.31.26.7 : δὲ κατὰ χεῖρας ἀνοίᾳ τροφῶν καὶ μητέρων οἷον χωλοὶ γε–
16372   2.31.26.8 : γόναμεν ἕκαστοι. τῆς φύσεως γὰρ ἑκατέρων τῶν μελῶν
16373   2.31.26.9 : σχεδὸν ἰσορροπούσης, αὐτοὶ διὰ τὰ ἔθη διάφορα αὐτὰ
16374   2.31.26.10 : πεποιήκαμεν οὐκ ὀρθῶς χρώμενοι.
16375   2.31.27.1 : <20Κράντωρ>20 ἔλεγε μήτε δύνασθαί τινα τὰ μεγάλα
16376   2.31.27.2 : πρὸ τῶν μικρῶν μυηθῆναι, μήτ´ ἂν ἐπὶ φιλοσοφίαν ἐλθεῖν
16377   2.31.27.3 : πρὶν ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις διαπονηθῆναι. 
16378   2.31.28.1 : <20Ἀρκεσίλαος>20 ὁρῶν τινα νεανίσκον φιλοσόφων λό–
16379   2.31.28.2 : γων κατακούοντα πρὶν παιδευθῆναι, οὐδὲ τοὺς τῆς Δήμη–
16380   2.31.28.3 : τρος, ἔφη, καρποὺς καλλίστους καὶ τροφιμωτάτους ὄντας
16381   2.31.28.4 : εὐθὺς ἐκ γενετῆς τοῖς παισὶν ἁρμόζειν, τὸ δὲ γάλα τῶν
16382   2.31.28.5 : τιτθῶν.
16383   2.31.29.1 : <20Δημοσθένης>20 ὁ ῥήτωρ ἔφη τὴν μὲν ῥίζαν τῆς
16384   2.31.29.2 : παιδείας εἶναι πικράν, τοὺς δὲ καρποὺς γλυκεῖς.
16385   2.31.30.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 ὁ Περιπατητικὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό
16386   2.31.30.2 : τινος, τί μάλιστα δεῖ ἀσκεῖν τοὺς νέους, εἶπε· „παιδείαν“.
16387   2.31.31.1 : <20Θεοφράστου.>20
16388   2.31.31.2 : Ἀναγκαιοτάτη δ´ ἐπὶ γυναικῶν ἡ τῶν γραμμάτων
16389   2.31.31.3 : δοκεῖ παίδευσις εἶναι καὶ αὐτὴ μέχρι χρησίμου πρὸς οἰκο–
16390   2.31.31.4 : νομίαν· τὸ δ´ ἐξακριβούμενον ἐπὶ πλέον ἀργοτέρας τε
16391   2.31.31.5 : ποιεῖ πρὸς τἆλλα καὶ λάλους καὶ περιέργους.
16392   2.31.32.1 : <20Ἰαμβλίχου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχῆς.>20
16393   2.31.32.2 : Ἡ γὰρ συνακολουθοῦσα παντὶ τῷ βουλήματι τοῦ δι–
16394   2.31.32.3 : δάσκοντος τῶν μανθανόντων, αὕτη πασῶν ἐστι μουσικω–
16395   2.31.32.4 : τάτη τε καὶ ἀρίστη ἀκρόασις.
16396   2.31.33.1 : <20Ἀντισθένης>20 ὁ Σωκρατικὸς φιλόσοφος ἐρωτηθεὶς
16397   2.31.33.2 : ὑπό τινος, ποῖος στέφανος κάλλιστός ἐστιν, εἶπεν, „ὁ ἀπὸ
16398   2.31.33.3 : παιδείας“.
16399   2.31.34.1 : Ὁ <20αὐτὸς>20 (apophth. 32 Winckelm.) ἐρωτηθείς, τί
16400   2.31.34.2 : ἀναγκαιότατον εἴη μάθημα, „τὸ ἀπομαθεῖν, εἶπε, τὰ κακά“.
16401   2.31.35.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἔφη τὴν παιδείαν εὐτυχοῦσι μὲν
16402   2.31.35.2 : κόσμον εἶναι, πταίσασι δὲ καταφυγὴν ἐλευθέριον.
16403   2.31.36.1 : <20Πλάτωνος>20 (Legg. V p. 728CD).
16404   2.31.36.2 : Ψυχῆς ἀνθρώπῳ κτῆμα οὐκ ἔστιν εὐφυέστερον εἰς τὸ 
16405   2.31.36.3 : φυγεῖν μὲν τὸ κακόν, ἰχνεῦσαι δὲ καὶ ἑλεῖν τὰ πάντων
16406   2.31.36.4 : ἄριστα καὶ ἑλόντα αὖ κοινῇ ξυνοικεῖν τὸν ἐπίλοιπον βίον.
16407   2.31.37.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20 (Menex. p. 246E–247A.)
16408   2.31.37.2 : Πᾶσα ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης
16409   2.31.37.3 : ἀρετῆς πανουργία, ἀλλ´ οὐ σοφία φαίνεται.
16410   2.31.38.1 : <20Αἰλιανοῦ>20 (Var. hist. frg. 4 ed. Teubner.).
16411   2.31.38.2 : Σωκράτης ὁ γενναῖος ᾐτιᾶτο τῶν πατέρων ἐκείνους,
16412   2.31.38.3 : ὅσοι 〈μὴ〉 παιδεύσαντες αὑτῶν τοὺς υἱεῖς, εἶτα ἀπορού–
16413   2.31.38.4 : μενοι ἦγον ἐπὶ τὰς ἀρχὰς τοὺς νεανίσκους καὶ ἔκρινον
16414   2.31.38.5 : αὐτοὺς ἀχαριστίας, ὅτι οὐ τρέφονται ὑπ´ αὐτῶν· εἶπε γὰρ
16415   2.31.38.6 : ἀδύνατον ἀξιοῦν τοὺς πατέρας, μὴ γὰρ οἵους τε εἶναι τοὺς
16416   2.31.38.7 : μὴ μαθόντας τὰ δίκαια ποιεῖν αὐτά.
16417   2.31.39.1 : <20Ἀντιφῶντος>20 (fr. 134 Blass.).
16418   2.31.39.2 : Πρῶτον, οἶμαι, τῶν ἐν ἀνθρώποις ἐστὶ παίδευσις·
16419   2.31.39.3 : ὅταν γάρ τις πράγματος κἂν ὁτουοῦν τὴν ἀρχὴν ὀρθῶς
16420   2.31.39.4 : ποιήσηται, εἰκὸς καὶ τὴν τελευτὴν ὀρθῶς γίγνεσθαι· καὶ
16421   2.31.39.5 : γὰρ τῇ γῇ οἷον ἄν τις τὸ σπέρμα ἐναρόσῃ, τοιαῦτα καὶ
16422   2.31.39.6 : τὰ ἔκφορα δεῖ προσδοκᾶν· καὶ ἐν νέῳ σώματι ὅταν τις
16423   2.31.39.7 : τὴν παίδευσιν γενναίαν ἐναρόσῃ, ζῇ τοῦτο καὶ θάλλει διὰ
16424   2.31.39.8 : παντὸς τοῦ βίου, καὶ αὐτὸ οὔτε ὄμβρος οὔτε ἀνομβρία
16425   2.31.39.9 : ἀφαιρεῖται.
16426   2.31.40.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. 135 Blass.).
16427   2.31.40.2 : Ἀναρχίας δ´ οὐδὲν κάκιον ἀνθρώποις· ταῦτα γινώ–
16428   2.31.40.3 : σκοντες οἱ πρόσθεν ἄνθρωποι ἀπὸ τῆς ἀρχῆς εἴθιζον
16429   2.31.40.4 : τοὺς παῖδας ἄρχεσθαι καὶ τὸ κελευόμενον ποιεῖν, ἵνα μὴ
16430   2.31.40.5 : ἐξανδρούμενοι εἰς μεγάλην μεταβολὴν ἰόντες ἐκπλήσσοιντο. 
16431   2.31.41.1 : Οἵῳ τις ἂν τὸ πλεῖστον τῆς ἡμέρας συνῇ, τοιοῦτον
16432   2.31.41.2 : ἀνάγκη γενέσθαι καὶ αὐτὸν τοὺς τρόπους.
16433   2.31.42.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 ζ (p. 537B).
16434   2.31.42.2 : Κόποι καὶ ὕπνοι μαθήμασι πολέμιοι.
16435   2.31.43.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (Rep. VII p. 537C).
16436   2.31.43.2 : Τά τε χύδην μαθήματα ἐν τῇ παιδείᾳ γενόμενα τούτοις
16437   2.31.43.3 : συνακτέον εἰς σύνοψιν οἰκειότητός τε ἀλλήλων τῶν μαθη–
16438   2.31.43.4 : μάτων καὶ τῆς τοῦ ὄντος φύσεως.
16439   2.31.44.1 : <20Σωκράτους.>20
16440   2.31.44.2 : Πανήγυρίς ἐστι ψυχῆς ἡ παιδεία· πολλὰ γάρ ἐστιν
16441   2.31.44.3 : ἐν αὐτῇ [ψυχῆς] θεάματα καὶ ἀκούσματα.
16442   2.31.45.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20
16443   2.31.45.2 : Τοῖς μὲν σταδιοδρομοῦσιν ἐπὶ τῷ τέρματι τὸ βρα–
16444   2.31.45.3 : βεῖον τῆς νίκης, τοῖς δὲ φιλοπονήσασιν ἐπὶ τοῦ γήρως
16445   2.31.45.4 : τὸ πρωτεῖον τῆς φρονήσεως ἀπόκειται.
16446   2.31.46.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20
16447   2.31.46.2 : Οὗτος ἰδὼν πλούσιον ἀπαίδευτον, ἔφη· „ἰδοῦ καὶ τὸ
16448   2.31.46.3 : χρυσοῦν ἀνδράποδον“.
16449   2.31.47.1 : <20Ἀριστοτέλους.>20
16450   2.31.47.2 : Οὗτος ἐρωτηθείς, τί τῶν ζῴων κάλλιστον, ἔφη· „ἄν–
16451   2.31.47.3 : θρωπος τὴν ψυχὴν παιδείᾳ κεκοσμημένος“.
16452   2.31.48.1 : Ὁ <20αὐτὸς>20 ὀνειδιζόμενος ὑπό τινος, ὅτι βαρβαρίζει,
16453   2.31.48.2 : ἔφη· „ἐγὼ μὲν τῷ λόγῳ, ὑμεῖς δὲ τῷ τρόπῳ“. 
16454   2.31.49.1 : 〈<21Demosthenis>21 (XIII 14 p. 169).〉
16455   2.31.49.2 : Οὐ μικρὸν ὠφελεῖ τὸ τὰ βέλτιστα ἀκούειν ὑμᾶς συνε–
16456   2.31.49.3 : θίζειν.
16457   2.31.50.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 ([Ps.] Demosth. LXI p. 1413, 27–1414, 2).
16458   2.31.50.2 : Ἅπασα φύσις βελτίων γίγνεται παιδείαν προσλαβοῦσα
16459   2.31.50.3 : τὴν προσήκουσαν, πολὺ δὲ μάλιστα ὅσοις ἐξ ἀρχῆς εὐφυ–
16460   2.31.50.4 : έστερον τῶν ἄλλων ἔχειν ὑπῆρξε· τοῖς μὲν γὰρ αὑτῶν
16461   2.31.50.5 : μόνον βελτίοσι γίγνεσθαι, τοῖς δὲ καὶ τῶν ἄλλων συμ–
16462   2.31.50.6 : βαίνει διενεγκεῖν.
16463   2.31.51.1 : <20Θουκυδίδου>20 (I 84, 4).
16464   2.31.51.2 : Κράτιστον δὲ εἶναι ἐν τοῖς ἀναγκαίοις παιδεύεσθαι.
16465   2.31.52.1 : <20Εὐκλείδου.>20
16466   2.31.52.2 : Οὗτοι γὰρ τῶν ἀνθρώπων κάλλιστα μανθάνουσιν, οἵ
16467   2.31.52.3 : τινες καὶ τὰ κάλλιστα μιμοῦνται.
16468   2.31.53.1 : <20Δημώνακτος Ὑψαίου καὶ Σωκράτους.>20
16469   2.31.53.2 : Τὰς μὲν πόλεις ἀναθήμασι, τὰς δὲ ψυχὰς μαθήμασι
16470   2.31.53.3 : κοσμεῖν δεῖ.
16471   2.31.54.1 : <20Σωκράτης>20 ἐρωτηθείς, πῶς ἄν τις ἄγοι καλῶς τοὺς
16472   2.31.54.2 : ἰδίους παῖδας, εἶπε· „νέους μὲν ὄντας παιδεύσας, ἄνδρας
16473   2.31.54.3 : δὲ γενομένους διδάξας συμπεριφέρεσθαι τοῖς ἀποβαίνουσι
16474   2.31.54.4 : καὶ τὴν οὐσίαν διανείμας αὐτοῖς, ἵνα μὴ διὰ τοῦτο ἐχθροὶ
16475   2.31.54.5 : γένωνται“.
16476   2.31.55.1 : <20Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον>20 (§ 12 p. 4C).
16477   2.31.55.2 : Τὰ μὲν γὰρ σώματα τοῖς συμμέτροις πόνοις, ἡ δὲ
16478   2.31.55.3 : ψυχὴ σπουδαίοις λόγοις αὔξεσθαι πέφυκε. 
16479   2.31.56.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 134 Mullach.).
16480   2.31.56.2 : Πάντων κάκιστον ἡ εὐπετείη παιδεῦσαι τὴν νεότητα,
16481   2.31.56.3 : αὕτη γάρ ἐστι ἣ τίκτει τὰς ἡδονὰς ταύτας, ἐκ τῶν ἡ κα–
16482   2.31.56.4 : κότης γίνεται.
16483   2.31.57.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. mor. 235 Mullach.).
16484   2.31.57.2 : Ζηλωτικῶς ὁμῆ πονέειν παῖδες ἀνιέντες, οὔτε γράμ–
16485   2.31.57.3 : ματ´ ἂν μάθοιεν οὔτε μουσικὴν οὔτε ἀγωνίην, οὐδ´, ὅπερ
16486   2.31.57.4 : μάλιστα τὴν ἀρετὴν ξυνέχει, τὸ αἰδέεσθαι· μάλα γὰρ ἐκ
16487   2.31.57.5 : τούτου φιλέει γίνεσθαι ἡ αἰδώς.
16488   2.31.58.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. mor. 132 Mullach).
16489   2.31.58.2 : Ἡ παιδεία εὐτυχοῦσι μέν ἐστι κόσμος, ἀτυχοῦσι δὲ
16490   2.31.58.3 : καταφύγιον.
16491   2.31.59.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. mor. 135 Mullach.).
16492   2.31.59.2 : Κρέσσων ἐπ´ ἀρετὴν φανέεται προτροπῇ χρώμενος
16493   2.31.59.3 : καὶ λόγου πειθοῖ ἤπερ νόμῳ καὶ ἀνάγκῃ. Λάθρῃ μὲν
16494   2.31.59.4 : γὰρ ἁμαρτέειν εἰκὸς τὸν εἰργμένον ἀδικίης ὑπὸ νόμου, τὸν
16495   2.31.59.5 : δὲ ἐς τὸ δέον ἠγμένον πειθοῖ οὐκ εἰκὸς οὔτε λάθρῃ οὔτε
16496   2.31.59.6 : φανερῶς ἔρδειν τι πλημμελές· διόπερ ξυνέσι τε καὶ ἐπι–
16497   2.31.59.7 : στήμῃ ὀρθοπρηγέων τις ἀνδρήιος ἅμα καὶ εὐθύγνωμος
16498   2.31.59.8 : γίνεται. 
16499   2.31.60.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Θεάγους>20 (p. 121BC).
16500   2.31.60.2 : Πάντα τὰ φυτὰ κινδυνεύει τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχειν
16501   2.31.60.3 : καὶ τὰ ἐκ τῆς γῆς φυόμενα καὶ τὰ ζῷα, τά τε ἄλλα καὶ
16502   2.31.60.4 : ἄνθρωπος. καὶ γὰρ ἐν τοῖς φυτοῖς ῥᾷστον ἡμῖν τοῦτο
16503   2.31.60.5 : γίγνεται, ὅσοι τὴν γῆν γεωργοῦμεν, τὸ παρασκευάσασθαι
16504   2.31.60.6 : πάντα τὰ πρὸ τοῦ φυτεύειν καὶ αὐτὸ τὸ φυτεῦσαι· ἐπει–
16505   2.31.60.7 : δὰν δὲ τὸ φυτευθὲν βιῷ, μετὰ τοῦτο θεραπεία τοῦ φύντος
16506   2.31.60.8 : καὶ πολλὴ καὶ χαλεπὴ καὶ δύσκολος γίγνεται. οὕτως δὲ
16507   2.31.60.9 : ἔχειν ἔοικε καὶ τὸ περὶ τῶν ἀνθρώπων· ἀπὸ τῶν ἐμαυ–
16508   2.31.60.10 : τοῦ ἐγὼ πραγμάτων τεκμαίρομαι καὶ ἐς τὰ ἄλλα. καὶ γὰρ
16509   2.31.60.11 : ἐμοὶ ἡ τοῦ υἱέος τούτου, εἴτε φυτείαν εἴτε παιδοποιίαν
16510   2.31.60.12 : δεῖ αὐτὴν ὀνομάζειν, πάντων ῥᾴστη γέγονεν, ἡ δὲ τροφὴ
16511   2.31.60.13 : δύσκολός τε καὶ ἐν φόβῳ περὶ αὐτοῦ δεδιότι.
16512   2.31.61.1 : <20Διογένους.>20
16513   2.31.61.2 : Ὅταν ἄλλου τινὸς φροντίζῃς, τότε ἀμελεῖς σαυτοῦ.
16514   2.31.62.1 : <20Πλάτων>20 παρεκελεύετο τοῖς μαθηταῖς τρία ταῦτα
16515   2.31.62.2 : ἔχειν· ἐπὶ μὲν τῆς γνώμης σωφροσύνην, ἐπὶ δὲ τῆς γλώτ–
16516   2.31.62.3 : της σιγήν, ἐπὶ δὲ τῶν ὀφθαλμῶν αἰδῶ.
16517   2.31.63.1 : <20Κλεάνθης>20 ἑταίρου ἀπιέναι μέλλοντος καὶ ἐρωτῶν–
16518   2.31.63.2 : τος πῶς ἂν ἥκιστα ἁμαρτάνοι, εἶπεν· „εἰ παρ´ ἕκαστα ὧν
16519   2.31.63.3 : πράττοις δοκοίης με παρεῖναι“.
16520   2.31.64.1 : Ὁ <20αὐτὸς>20 ἔφη τοὺς ἀπαιδεύτους μόνῃ τῇ μορφῇ
16521   2.31.64.2 : τῶν θηρίων διαφέρειν. 
16522   2.31.65.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 133 Mullach.).
16523   2.31.65.2 : Ἡ φύσις καὶ ἡ διδαχὴ παραπλήσιόν ἐστι· καὶ γὰρ
16524   2.31.65.3 : ἡ διδαχὴ μεταρρυσμοῖ τὸν ἄνθρωπον, μεταρρυσμοῦσα
16525   2.31.65.4 : δὲ 〈καὶ〉 φύσις ποιέει.
16526   2.31.66.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. mor. 236 Mullach.).
16527   2.31.66.2 : Τὰ μὲν καλὰ ἔργματα τοῖσι πόνοισι ἡ μάθησις ἐξερ–
16528   2.31.66.3 : γάζεται, τὰ δ´ αἰσχρὰ ἄνευ πόνων αὐτόματα 〈ἡ ἀμαθίη〉
16529   2.31.66.4 : καρποῦται· καὶ γὰρ ὦν οὐκ ἐθέλοντα πολλάκις ἐξέργει τοι–
16530   2.31.66.5 : οῦτον εἶναι· οὕτω μεγάλης τε τῆς φυτικῆς ἐστι.
16531   2.31.67.1 : <20Μητροδώρου.>20
16532   2.31.67.2 : Νέος ἐν πολυτελέσι βρώμασι καὶ ποτοῖς ἔτι δὲ ἀφρο–
16533   2.31.67.3 : δισίοις ἀναστρεφόμενος λέληθεν ἑαυτὸν ἐν τῷ θέρει τὴν
16534   2.31.67.4 : χλαῖναν κατατρίβων.
16535   2.31.68.1 : <20Ἀντισθένους>20 (apophth. 48 p. 65 Winckelm.).
16536   2.31.68.2 : Δεῖ τοὺς μέλλοντας ἀγαθοὺς ἄνδρας γενήσεσθαι τὸ
16537   2.31.68.3 : μὲν σῶμα γυμνασίοις ἀσκεῖν, τὴν δὲ ψυχὴν παιδεύσει.
16538   2.31.69.1 : <20Δημοσθένης Φιλιππικῶν>20 (XIII 25 p. 173, 22).
16539   2.31.69.2 : Ἔστι δὲ οὐδέποτ´, οἶμαι, δυνατὸν μικρὰ καὶ φαῦλα 
16540   2.31.69.3 : πράττοντας μέγα καὶ νεανικὸν φρόνημα λαβεῖν, ὥσπερ
16541   2.31.69.4 : οὐδὲ λαμπρὰ καὶ καλὰ πράττοντας μικρὸν καὶ ταπεινὸν
16542   2.31.69.5 : φρονεῖν. Ὁποῖα γὰρ ἂν τὰ ἐπιτηδεύματα τῶν ἀνθρώπων
16543   2.31.69.6 : ᾖ, τοιοῦτον ἀνάγκη καὶ τὸ φρόνημα ἔχειν.
16544   2.31.70.1 : <20Ξενοφῶντος>20 (Cyneg. 13, 4).
16545   2.31.70.2 : Κράτιστον μέν ἐστι παρὰ τῆς ἑαυτοῦ φύσεως τὸ ἀγα–
16546   2.31.70.3 : θὸν διδάσκεσθαι· δεύτερον δὲ παρὰ τῶν ἀληθῶς ἀγαθῶν.
16547   2.31.71.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 131 Mullach.).
16548   2.31.71.2 : Οὔτε τέχνη οὔτε σοφίη ἐφικτόν, ἢν μὴ μάθῃ τις.
16549   2.31.72.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. mor. 139 Mullach.).
16550   2.31.72.2 : Ἔστι κου νέων ξύνεσις καὶ γερόντων ἀξυνεσίη· χρόνος
16551   2.31.72.3 : γὰρ οὐ διδάσκει φρονέειν, ἀλλ´ ὡραίη τροφὴ καὶ φύσις.
16552   2.31.73.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. mor. 143 Mullach).
16553   2.31.73.2 : Ὁ ἀντιλογεόμενος καὶ πολλὰ λεσχηνευόμενος ἀφυὴς
16554   2.31.73.3 : ἐς μάθησιν.
16555   2.31.74.1 : <20Διογένης>20 ἄτοπον ἔφησεν εἶναι ἐπὶ μὲν τὸν λύχνον
16556   2.31.74.2 : ἐπιχεῖν ἔλαιον, ἵνα ἐπὶ τῆς τραπέζης ὁρῶμεν, ὅπως δὲ τῇ
16557   2.31.74.3 : διανοίᾳ φρονιμώτεροι γενόμενοι κατανοήσομεν τὰ τῷ βίῳ
16558   2.31.74.4 : βέλτιστα, μηδὲν ἐθέλειν ἀναλίσκειν.
16559   2.31.75.1 : Ὁ <20αὐτὸς>20 ἐρωτηθείς, τί ἡ γῆ βαστάζει βαρύτατον,
16560   2.31.75.2 : ἔφη, „ἄνθρωπον ἀπαίδευτον“. 
16561   2.31.76.1 : <20Ἀντισθένης>20 (apophth. 49 Winckelm.) ἐρωτηθεὶς ὑπό
16562   2.31.76.2 : τινος, τί διδάξει τὸν υἱόν, εἶπεν, „εἰ μὲν θεοῖς μέλλει συμ–
16563   2.31.76.3 : βιοῦν, φιλόσοφον, εἰ δὲ ἀνθρώποις, ῥήτορα“.
16564   2.31.77.1 : <20Σόλων>20 ἐπετίμα τινὶ κυβεύοντι· τοῦ δὲ λέγοντος
16565   2.31.77.2 : περὶ μικροῦ παίζειν, „ἀλλὰ τὸ ἔθος οὐ μικρόν“, ἔφη.
16566   2.31.78.1 : <20Ὑπερίδης>20 (fr. 209 Blass.) ὁ ῥήτωρ ἔλεγε μὴ δύνα–
16567   2.31.78.2 : σθαι καλῶς ζῆν, μὴ μαθόντα 〈τὰ〉 καλὰ τὰ ἐν τῷ βίῳ.
16568   2.31.79.1 : <20Σωκράτης>20 ἐρωτηθείς, τί ἐπιστήμη, ἔφη· „ἐπιμέλεια
16569   2.31.79.2 : ψυχῆς“· πόθεν δὲ μάλιστα κακοὶ γίνονται, „ἐξ ἀγωγῆς
16570   2.31.79.3 : κακῆς καὶ ὁμιλίας πονηρᾶς“ ἔφη.
16571   2.31.80.1 : <20Πλάτων>20 εἶπε τὴν παιδείαν τοῖς ἀνθρώποις δεύ–
16572   2.31.80.2 : τερον ἥλιον εἶναι.
16573   2.31.81.1 : <20Ζήνων>20 ἐρωτηθείς, πῶς ἄν τις νέος ἐλάχιστα ἁμαρ–
16574   2.31.81.2 : τάνοι, „εἰ πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχει“, ἔφη, „οὓς μάλιστα τιμᾷ
16575   2.31.81.3 : καὶ αἰσχύνεται“.
16576   2.31.82.1 : <20Ἐκ τῆς Περὶ φιλίας ἐπιστολῆς>20 (Plut. fr. 18, 15).
16577   2.31.82.2 : Ἡ παιδεία κἂν μηδὲν ἕτερον ἀγαθὸν ἔχῃ, τό γε συμ–
16578   2.31.82.3 : φοιτᾶν αὐτὴν νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἐκσῴζει κακίας, οἷς ἂν
16579   2.31.82.4 : ᾖ τις αἰδώς· καὶ πολλοὶ σφᾶς αὐτοὺς καὶ ἄλλους **
16580   2.31.83.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος Ὁμοιωμάτων.>20
16581   2.31.83.2 : Τὸ κύμινον, φασί, δεῖ σπείρειν βλασφημοῦντας, οὕτω
16582   2.31.83.3 : γὰρ καλὸν φύεσθαι· καὶ τοὺς νέους χρὴ παιδεύειν ἐπι–
16583   2.31.83.4 : σκώπτοντας, οὕτω γὰρ χρήσιμοι ἔσονται.
16584   2.31.84.1 : <20Πλάτωνος>20 (Legg. VII p. 791BC).
16585   2.31.84.2 : Πᾶσα ψυχὴ δείμασι συνοῦσα ἐκ νέων μᾶλλον ἂν διὰ
16586   2.31.84.3 : φόβων ἐθίζοιτο γίγνεσθαι· τοῦτο δέ που πᾶς ἂν φαίη
16587   2.31.84.4 : δειλίας ἄσκησιν ἀλλ´ οὐκ ἀνδρίας εἶναι. Τὸ δ´ ἐξ ἐναν– 
16588   2.31.84.5 : τίας ἀνδρίας ἂν φαῖμεν ἐκ νέων εὐθὺς ἐπιτήδευμα εἶναι,
16589   2.31.84.6 : τὸ νικᾶν τὰ προσπίπτοντα ἡμῖν δείματά τε καὶ φόβους.
16590   2.31.85.1 : Ἐκ τῶν <20Ἀριστωνύμου τομαρίων καὶ Σωκράτους.>20
16591   2.31.85.2 : Ταῖς μὲν πόλεσι τὰ τείχη, ταῖς δὲ ψυχαῖς ὁ ἐκ παι–
16592   2.31.85.3 : δείας νοῦς κόσμον καὶ ἀσφάλειαν παρέχει.
16593   2.31.86.1 : <20Φιλόξενος>20 ὁ μουσικὸς ἐρωτηθείς, τί μάλιστα
16594   2.31.86.2 : συνεργεῖ παιδείᾳ, εἶπε, „χρόνος“.
16595   2.31.87.1 : <20Διογένης>20 ἔλεγε τὴν τῶν παίδων ἀγωγὴν ἐοικέναι
16596   2.31.87.2 : τοῖς τῶν κεραμέων πλάσμασιν· ὡς γὰρ ἐκεῖνοι ἁπαλὸν
16597   2.31.87.3 : μὲν τὸν πηλὸν ὄντα ὅπως θέλουσι σχηματίζουσι καὶ ῥυθ–
16598   2.31.87.4 : μίζουσιν, ὀπτηθέντα δὲ οὐκέτι δύνανται πλάσσειν, οὕτω
16599   2.31.87.5 : καὶ τοὺς ἐν νεότητι μὴ διὰ πόνων παιδαγωγηθέντας, τε–
16600   2.31.87.6 : λείους γενομένους ἀμεταπλάστους γίνεσθαι.
16601   2.31.88.1 : <20Μόνιμος>20 ὁ Κυνικὸς φιλόσοφος ἔφη, κρεῖττον εἶναι
16602   2.31.88.2 : τυφλὸν 〈εἶναι〉 ἢ ἀπαίδευτον· τὸν μὲν γὰρ εἰς τὸν βόθρον,
16603   2.31.88.3 : τὸν δὲ εἰς τὸ βάραθρον ἐμπίπτειν.
16604   2.31.89.1 : <20Ἐκ τῶν Δίωνος Χρειῶν.>20
16605   2.31.89.2 : Ἀθηναίοις ἐρομένοις, ὅπως λῷον 〈ἂν〉 αὐτοῖς γίγνοιτο,
16606   2.31.89.3 : ἔχρησεν ἡ Πυθία· εἰ τὸ κάλλιστον εἰς τὸ δεξιὸν οὖς τῶν
16607   2.31.89.4 : παίδων ἐντιθέναι βούλοιντο· οἱ δὲ τρήσαντες αὐτὸ χρυ–
16608   2.31.89.5 : σίον ἐνέβαλλον, ἀγνοήσαντες, ὅτι τὸν φιλόσοφον λόγον
16609   2.31.89.6 : ἐμήνυσε.
16610   2.31.90.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 234 Mullach.).
16611   2.31.90.2 : Φαύλων ὁμιλίη ξυνεχὴς ἕξιν κακίης συναέξει.
16612   2.31.91.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 αʹ (p. 641BC).
16613   2.31.91.2 : Ἢ τοῦτο οὕτως ἐρωτηθέντες εἴποιμεν 〈ἄν〉, ὡς ἑνὸς μὲν
16614   2.31.91.3 : βραχὺ τῇ πόλει γίγνοιτ´ ἂν ὄφελος, εἰ δ´ ὅλως ἐρωτᾷς 
16615   2.31.91.4 : παιδείαν τῶν παιδευθέντων, τί μέγα τὴν πόλιν ὀνίνησιν,
16616   2.31.91.5 : οὐ χαλεπὸν εἰπεῖν, ὅτι παιδευθέντες μὲν εὖ γίγνοιντ´ ἂν
16617   2.31.91.6 : ἄνδρες ἀγαθοί, γενόμενοι δὲ τοιοῦτοι τά τε ἄλλα ἂν πράτ–
16618   2.31.91.7 : τοιεν καλῶς, ἔτι δὲ κἂν νικῷεν τοὺς πολεμίους μαχόμενοι.
16619   2.31.91.8 : παιδεία μὲν οὖν φέρει καὶ νίκην, νίκη δὲ ἐνίοτε ἀπαι–
16620   2.31.91.9 : δευσίαν· πολλοὶ γὰρ ὑβριστότεροι διὰ πολέμων νίκας γενό–
16621   2.31.91.10 : μενοι, μυρίων ἄλλων κακῶν δι´ ὕβριν ἐνεπλήσθησαν, καὶ
16622   2.31.91.11 : παιδεία μὲν οὐδεπώποτε γέγονε Καδμεία, νῖκαι δὲ ἀν–
16623   2.31.91.12 : θρώποις πολλαὶ δὴ τοιαῦται γεγόνασί τε καὶ ἔσονται.
16624   2.31.92.1 : <20Διογένους.>20
16625   2.31.92.2 : Ἡ παιδεία ὁμοία ἐστὶ χρυσῷ στεφάνῳ· καὶ γὰρ τιμὴν
16626   2.31.92.3 : ἔχει καὶ πολυτέλειαν.
16627   2.31.93a.1 : <20Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον>20 (§ 40 p. 10E).
16628   2.31.93a.2 : Πάντων μὲν ἐπιμελοῦ τῶν περὶ τὸν βίον, μάλιστα
16629   2.31.93a.3 : δὲ τὴν σαυτοῦ φρόνησιν ἄσκει· μέγιστον γὰρ ἐν ἐλαχίστῳ
16630   2.31.93a.4 : νοῦς ἀγαθὸς ἐν ἀνθρώπου σώματι.
16631   2.31.94.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (§ 19 p. 5E).〉
16632   2.31.94.2 : Ἡγοῦ τῶν ἀκουσμάτων πολλὰ πολλῶν εἶναι χρημά–
16633   2.31.94.3 : των κρείττω· τὰ μὲν γὰρ ταχέως ἀπολείπεται, τὰ δὲ πάν–
16634   2.31.94.4 : τα τὸν χρόνον παραμένει· σοφία γὰρ μόνη τῶν κτημάτων
16635   2.31.94.5 : ἀθάνατος.
16636   2.31.95.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (§ 52 p. 13B).〉
16637   2.31.95.2 : Ὥσπερ τὴν μέλιτταν ὁρῶμεν ἐφ´ ἅπαντα μὲν τὰ βλα–
16638   2.31.95.3 : στήματα καθιζάνουσαν, ἀφ´ ἑκάστου δὲ τὰ χρήσιμα λαμ–
16639   2.31.95.4 : βάνουσαν, οὕτω χρὴ καὶ τοὺς παιδείας ὀρεγομένους μηδε–
16640   2.31.95.5 : νὸς μὲν ἀπείρως ἔχειν, πανταχόθεν δὲ τὰ χρήσιμα συλ–
16641   2.31.95.6 : λέγειν. 
16642   2.31.96.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (§ 22 p. 6D).〉
16643   2.31.96.2 : Μᾶλλον τήρει τὰς τῶν λόγων ἢ τὰς τῶν χρημάτων
16644   2.31.96.3 : παρακαταθήκας.
16645   2.31.94.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 136 Mullach.).
16646   2.31.94.2 : Κρέσσονές εἰσι αἱ τῶν πεπαιδευμένων ἐλπίδες ἢ ὁ
16647   2.31.94.3 : τῶν ἀμαθέων πλοῦτος.
16648   2.31.95.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος Ὁμοιωμάτων.>20
16649   2.31.95.2 : Κυβερνήτης μὲν οὔτε ἐν μεγάλῳ πλοίῳ οὔτε ἐν μικρῷ
16650   2.31.95.3 : ναυτιάσει, οἱ δὲ ἄπειροι ἐν ἀμφοῖν· οὕτως ὁ μὲν πεπαι–
16651   2.31.95.4 : δευμένος καὶ ἐν πλούτῳ καὶ ἐν πενίᾳ οὐ ταράττεται, ὁ δ´
16652   2.31.95.5 : ἀπαίδευτος ἐν ἀμφοῖν.
16653   2.31.96.1 : <20Πυθαγόρου.>20
16654   2.31.96.2 : Ἀπαιδευσία πάντων τῶν παθῶν μήτηρ· τὸ δὲ πε–
16655   2.31.96.3 : παιδεῦσθαι οὐκ ἐν πολυμαθείας λόγων ἀναλήψει, ἐν
16656   2.31.96.4 : ἀπαλλάξει δὲ τῶν φύσει παθῶν θεωρεῖται.
16657   2.31.97.1 : <20Βίων>20 ἔλεγε κατὰ Ἡσίοδον τρία γένη εἶναι μαθητῶν,
16658   2.31.97.2 : χρυσοῦν, ἀργυροῦν, χαλκοῦν· χρυσοῦν μὲν τὸ τῶν διδόν–
16659   2.31.97.3 : των καὶ [μὴ] μανθανόντων· ἀργυροῦν δὲ τὸ τῶν διδόντων
16660   2.31.97.4 : καὶ 〈μὴ〉 μανθανόντων· χαλκοῦν δὲ τὸ τῶν μανθανόντων
16661   2.31.97.5 : μέν, οὐ διδόντων δέ.
16662   2.31.98.1 : <20Σωκράτης>20 παρῄνει τοῖς νέοις πολλάκις ἐσοπτρί–
16663   2.31.98.2 : ζεσθαι καὶ τοὺς μὲν εὐπρεπεῖς ὅμοιον ποιεῖν τῷ εἴδει
16664   2.31.98.3 : καὶ 〈τὸν〉 τρόπον, τοὺς δὲ ἀμόρφους περιστέλλειν τὸ δυσ–
16665   2.31.98.4 : ειδὲς τῇ εὐτροπίᾳ. 
16666   2.31.99.1 : Ὁ <20αὐτὸς>20 ἐρωτηθείς, τί ἥδιστον ἐν τῷ βίῳ, ἔφη·
16667   2.31.99.2 : „παιδεία καὶ ἀρετὴ καὶ ἱστορία τῶν ἀγνοουμένων“.
16668   2.31.100.1 : <20Πιττακὸς>20 συνεβούλευε πρὸς τὸ γῆρας ἐφόδιον
16669   2.31.100.2 : παρατίθεσθαι παιδείαν· γηροκομικωτάτη γὰρ αὕτη καὶ
16670   2.31.100.3 : εὐκόλως ποιοῦσα ὑποφέρειν τὰς τοῦ γήρως δυσκολίας.
16671   2.31.101.1 : <20Σωκράτης>20 Ξενοφῶντα νέον 〈ὄντα〉 ὁρῶν εὐφυῆ
16672   2.31.101.2 : ἠρώτησεν, εἰ οἶδεν ὅπου τῆς ἀγορᾶς οἱ ἰχθύες εἶεν, τοῦ δὲ
16673   2.31.101.3 : εἰπόντος, ναί, ἑξῆς ἤρετο, τί δὲ τὰ λάχανα; ὡς δ´ εἶπε
16674   2.31.101.4 : καὶ τοῦτο καὶ τὰ ἄλλα, ἐπὶ πᾶσιν ἤρετο, εἰ οἶδεν ὅπου
16675   2.31.101.5 : οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ διατρίβουσι· σιωπῶντος δὲ ἐπιπλήξας
16676   2.31.101.6 : αὐτὸν κατέλιπεν· ὁ δὲ διατραπεὶς ἀπ´ ἐκείνου ἤρξατο
16677   2.31.101.7 : φιλοσοφεῖν.
16678   2.31.102.1 : <20Σωκράτης>20 πρός τινα πάντα εἰδέναι φάσκοντα
16679   2.31.102.2 : καὶ πολυμάθειαν ὑπισχνούμενον (ἐτύγχανε δὲ εἰς Ἀκαδή–
16680   2.31.102.3 : μειαν συγκατιὼν αὐτῷ) ἐπιστὰς χωρίῳ πεφυτευμένῳ, ἤρετο
16681   2.31.102.4 : αὐτόν „οὐ δοκεῖ σοι ὁ γεωργὸς ἀμελῆσαι μὴ καταφυτεύσας
16682   2.31.102.5 : πᾶσαν τὴν γῆν, ἀλλὰ διαλείμματα μεταξὺ τῶν δένδρων
16683   2.31.102.6 : καταλιπών;“· τοῦ δὲ εἰπόντος „καὶ μὴν εἰ μὴ τοῦτο ἐποί–
16684   2.31.102.7 : ησεν, οὐδὲν ἂν τούτων ἔτι ἐβίω, ἀλλ´ ὑπ´ ἀλλήλων ἀπώ–
16685   2.31.102.8 : λετο“, „εἶτα“, ἔφη, „σὺ ἐν τῇ σαυτοῦ ψυχῇ οὐδὲ μικρὸν
16686   2.31.102.9 : τόπον παραλιπών, ἄλλα δ´ ἐπ´ ἄλλοις μαθήματα σω–
16687   2.31.102.10 : ρεύων, οἴει τινὰ καρπὸν ἐξ αὐτῶν δρέψασθαι“;
16688   2.31.103.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ.>20
16689   2.31.103.2 : Ἡ παιδεία καθάπερ εὐδαίμων χώρα πάντα τὰ ἀγαθὰ
16690   2.31.103.3 : φέρει.
16691   2.31.104.1 : Τῷ μὲν Ὀρέστῃ μαινομένῳ τὴν Ἠλέκτραν ὁ μῦθος,
16692   2.31.104.2 : τῇ δὲ τῶν νέων ὁρμῇ τὴν εὐβουλίαν ὁ κατὰ φιλοσοφίαν
16693   2.31.104.3 : λόγος παρίστησιν εἰς ἀντίληψιν. 
16694   2.31.105.1 : Ἐν τῷ βίῳ, καθάπερ ἐν ὁδῷ μακρᾷ, δεῖ που καὶ
16695   2.31.105.2 : ἀνάπαυσιν εὐσχήμονα εἶναι.
16696   2.31.106.1 : 〈<20Πλάτωνος>20 (Rep. II p. 370C).〉
16697   2.31.106.2 : Πλείω τε ἕκαστα γίγνεται καὶ ῥᾷον καὶ κάλλιον, ὅταν
16698   2.31.106.3 : εἷς ἓν κατὰ φύσιν καὶ ἐν καιρῷ σχολὴν τῶν ἄλλων ἄγων
16699   2.31.106.4 : πράττῃ.
16700   2.31.107a.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Leg. VIII p. 846DE).〉
16701   2.31.107a.2 : Δύο ἐπιτηδεύματα ἢ δύο τέχνας ἀκριβῶς διαπονεῖσθαι
16702   2.31.107a.3 : σχεδὸν οὐδεμία φύσις ἱκανὴ τῶν ἀνθρωπείων· οὐδ´ αὖ
16703   2.31.107a.4 : τὴν μὲν αὑτὸς ἱκανὸς ἀσκεῖν, τὴν δὲ ἄλλον ἀσκοῦντα ἐπι–
16704   2.31.107a.5 : τροπεύειν.
16705   2.31.108.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Leg. VII p. 812E).〉
16706   2.31.108.2 : Τὰ γὰρ ἐναντία ἄλληλα ταράττοντα δυσμάθειαν
16707   2.31.108.3 : παρέχει.
16708   2.31.108.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Rep. III p. 394E).〉
16709   2.31.108.2 : Πολλὰ ὁ αὐτὸς μιμεῖσθαι 〈εὖ〉 ὥσπερ ἓν οὐ δυνατός.
16710   2.31.109a.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Sophist. p. 218C).〉
16711   2.31.109a.2 : Ὅσα δ´ αὖ τῶν μεγάλων δεῖ διαπονεῖσθαι καλῶς,
16712   2.31.109a.3 : περὶ τούτων δέδοκται πᾶσι καὶ πάλαι τὸ πρότερον ἐν
16713   2.31.109a.4 : σμικροῖς καὶ ῥᾴοσιν αὐτὰ δεῖν μελετᾶν, πρὶν ἐν αὐτοῖς
16714   2.31.109a.5 : τοῖς μεγίστοις.
16715   2.31.110.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Polit. p. 286A).〉
16716   2.31.110.2 : Ῥᾴων δ´ ἐν τοῖς ἐλάττοσι μελέτη παντὸς πέρι μᾶλλον
16717   2.31.110.3 : ἢ περὶ τὰ μείζω.
16718   2.31.111.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Theaet. p. 187E).〉
16719   2.31.111.2 : Κρεῖττον γάρ που σμικρὸν εὖ, ἢ πολὺ μὴ ἱκανῶς
16720   2.31.111.3 : περᾶναι. 
16721   2.31.110a.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 ζʹ (p. 791D–792D).
16722   2.31.110a.2 : Ἡ μὲν τρυφὴ δύσκολα καὶ ἀκράχολα καὶ σφόδρα ἀπὸ
16723   2.31.110a.3 : σμικρῶν κινούμενα τὰ τῶν νέων ἤθη ἀπεργάζεται, τὸ δὲ
16724   2.31.110a.4 : τούτου ἐναντίον ἥ τε σφοδρὰ καὶ ἀγρία δούλωσις ταπει–
16725   2.31.110a.5 : νούς τε καὶ ἀνελευθέρους καὶ μισανθρώπους ποιοῦσα ἀν–
16726   2.31.110a.6 : επιτηδείους ξυνοίκους ἀποτελεῖ .... τοῖς δὲ παιδίοις
16727   2.31.110a.7 : τὸ δήλωμα ὧν ἐρᾷ καὶ μισεῖ κλαυθμοναὶ καὶ βοαί, σημεῖα
16728   2.31.110a.8 : οὐδαμῶς εὐτυχῆ· ἔστι δὲ ὁ χρόνος οὗτος τριῶν οὐκ ἐλάττων
16729   2.31.110a.9 : ἐτῶν, μόριον οὐ σμικρὸν τοῦ βίου διαγαγεῖν χεῖρον ἢ μὴ
16730   2.31.110a.10 : χεῖρον. —Ὀρθῶς λέγεις. —Ὁ δὴ δύσκολος οὐδαμῶς τε
16731   2.31.110a.11 : ἵλεως ἆρ´ οὐ δοκεῖ σφῷν θρηνώδης τε εἶναι καὶ ὀδυρμῶν
16732   2.31.110a.12 : ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ πλήρης μᾶλλον ἢ χρεών ἐστι τὸν ἀγαθόν;
16733   2.31.110a.13 : ... ὁ μὲν γὰρ ἐμὸς λόγος οὔθ´ ἡδονάς φησι δεῖν διώκειν
16734   2.31.110a.14 : τὸν ὀρθὸν βίον οὔτ´ αὖ τὸ παράπαν φεύγειν τὰς λύπας,
16735   2.31.110a.15 : ἀλλ´ αὐτὸ ἀσπάζεσθαι τὸ μέσον, ὃ νῦν δὴ προσεῖπον ὡς
16736   2.31.110a.16 : ἵλεων ὀνομάσας.
16737   2.31.111.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Leg. VII p. 819A).〉
16738   2.31.111.2 : Οὐδαμοῦ γὰρ δεινὸν ἀπειρία τῶν πάντων οὐδὲ μέ–
16739   2.31.111.3 : γιστον κακῶν, ἀλλ´ ἡ πολυπειρία καὶ πολυμάθεια μετὰ
16740   2.31.111.4 : κακῆς ἀγωγῆς γίγνεται πολὺ τούτων μείζων ζημία.
16741   2.31.112.1 : <20Πλάτων>20 λέγοντός ποτε Ἰσοκράτους, ὡς δίκαια
16742   2.31.112.2 : ποιεῖ πολὺν μισθὸν τοὺς μαθητὰς εἰσπραττόμενος, τοὺς
16743   2.31.112.3 : μὲν γὰρ εὐφυεῖς ὠφελοῦν, περὶ δὲ τοὺς ἀφυεῖς πονεῖν,
16744   2.31.112.4 : „τοὐναντίον“ ἔφη, „ποιεῖς, Ἰσόκρατες· περὶ μὲν γὰρ τοὺς
16745   2.31.112.5 : εὐφυεῖς οὐ πονεῖς, τοὺς δὲ ἀφυεῖς οὐκ ὠφελεῖς“.
16746   2.31.113.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Εὐθύφρονος>20 (p. 2D).
16747   2.31.113.2 : Ὀρθῶς γάρ ἐστι τῶν νέων πρῶτον ἐπιμεληθῆναι,
16748   2.31.113.3 : ὅπως ἔσονται ὅτι ἄριστοι, ὥσπερ γεωργὸν ἀγαθὸν τῶν 
16749   2.31.113.4 : νέων φυτῶν εἰκὸς πρῶτον ἐπιμεληθῆναι, μετὰ δὲ ταῦτα
16750   2.31.113.5 : καὶ τῶν ἄλλων.
16751   2.31.114.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Rep. VI p. 504D).〉
16752   2.31.114.2 : Οὐχ ἧττον μανθάνοντι πονητέον ἢ γυμναζομένῳ.
16753   2.31.115.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Phileb. p. 52R).〉
16754   2.31.115.2 : Τὰς τῶν μαθημάτων ἡδονὰς ἀμίκτους τε εἶναι λύπαις
16755   2.31.115.3 : ῥητέον καὶ οὐδαμῶς πολλῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τῶν σφόδρα
16756   2.31.115.4 : ὀλίγων.
16757   2.31.116.1 : <20Πολιτείας>20 ϛʹ (p. 491D–E).
16758   2.31.116.2 : Παντὸς σπέρματος πέρι ἢ φυτοῦ εἴτ´ ἐγγείων εἴτε
16759   2.31.116.3 : τῶν ζῴων ἴσμεν, ὅτι τὸ μὴ τυχὸν τροφῆς ἧς προσήκει
16760   2.31.116.4 : μηδὲ ὥρας μηδὲ τόπου, ὅσῳ ἂν ἐρρωμενέστερον ᾖ, τοσούτῳ
16761   2.31.116.5 : πλειόνων ἐνδεῖ τῶν πρεπόντων· ἀγαθῷ γάρ που κακὸν
16762   2.31.116.6 : ἐναντιώτερον ἢ τῷ μὴ ἀγαθῷ. —Πῶς δ´ οὔ; —Ἔχει
16763   2.31.116.7 : δή, οἶμαι, λόγον τὴν ἀρίστην φύσιν ἐν ἀλλοτριωτέρᾳ οὖσαν
16764   2.31.116.8 : τροφῇ κακίον´ ἀπαλλάττειν τῆς φαύλης. —Ἔχει. —Οὐκοῦν,
16765   2.31.116.9 : καὶ τὰς ψυχὰς φῶμεν οὕτω τὰς εὐφυεστάτας κακῆς παιδα–
16766   2.31.116.10 : γωγίας τυχούσας διαφερόντως κακὰς γίγνεσθαι; ἢ οἴει τὰ
16767   2.31.116.11 : μεγάλα ἀδικήματα καὶ τὴν ἄκρατον πονηρίαν ἐκ φαύλης,
16768   2.31.116.12 : ἀλλ´ οὐκ ἐκ νεανικῆς φύσεως τροφῇ διολομένης γίγνεσθαι,
16769   2.31.116.13 : ἀσθενῆ δὲ φύσιν μεγάλων οὔτε ἀγαθῶν οὔτε κακῶν ποτε
16770   2.31.116.14 : αἰτίαν ἔσεσθαι;
16771   2.31.117.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 495A).
16772   2.31.117.2 : Ὁρᾶς οὖν ὅτι οὐ καλῶς ἐλέγομεν, ὡς ἄρα καὶ αὐτὰ
16773   2.31.117.3 : τὰ τῆς φιλοσόφου φύσεως μέρη, ὅταν ἐν κακῇ τροφῇ γέ–
16774   2.31.117.4 : νηται, αἴτια τρόπον τινὰ τοῦ ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύ–
16775   2.31.117.5 : ματος καὶ τὰ λεγόμενα ἀγαθὰ πλοῦτοί τε καὶ πᾶσα ἡ τοι–
16776   2.31.117.6 : αύτη παρασκευή.
16777   2.31.118.1 : <20Νόμων>20 ϛʹ (p. 765E–766A).
16778   2.31.118.2 : Παντὸς φυτοῦ ἡ πρώτη βλάστη καλῶς ὁρμηθεῖσα 
16779   2.31.118.3 : πρὸς ἀρετὴν τῆς αὑτοῦ φύσεως κυριωτάτη τέλος ἐπιθεῖναι
16780   2.31.118.4 : τὸ πρόσφορον τῶν τε ἄλλων φυτῶν καὶ τῶν ζῴων ἡμέρων
16781   2.31.118.5 : καὶ ἀγρίων 〈καὶ ἀνθρώπων〉· ἄνθρωπος δέ, ὥς φαμεν,
16782   2.31.118.6 : ἥμερον, ὅμως μὴν παιδείας μὲν ὀρθῆς τυχὸν καὶ φύσεως
16783   2.31.118.7 : εὐτυχοῦς θειότατον ἡμερώτατόν τε ζῷον γίγνεσθαι φιλεῖ,
16784   2.31.118.8 : μὴ ἱκανῶς δὲ ἢ μὴ καλῶς τραφὲν ἀγριώτατον ὁπόσα
16785   2.31.118.9 : φύει γῆ.
16786   2.31.110k.1 : <20Ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 26B).
16787   2.31.110k.2 : Ὡς δή τοι, τὸ λεγόμενον, τὰ παίδων μαθήματα θαυ–
16788   2.31.110k.3 : μαστὸν ἔχει τι μνημεῖον.
16789   2.31.111.1 : 〈<20Νόμων>20 αʹ (p. 643B).〉
16790   2.31.111.2 : Λέγω δὴ καί φημι τὸν ὁτιοῦν ἀγαθὸν ἄνδρα μέλλοντα
16791   2.31.111.3 : ἔσεσθαι, τοῦτο αὐτὸ ἐκ παίδων εὐθὺς μελετᾶν δεῖν παί–
16792   2.31.111.4 : ζοντά τε καὶ σπουδάζοντα ἐν τοῖς τοῦ πράγματος ἑκά–
16793   2.31.111.5 : στοις προσήκουσι.
16794   2.31.112.1 : <20Πολιτείας>20 ζʹ (p. 536D).
16795   2.31.112.2 : Σόλωνι γὰρ οὐ πειστέον, ὡς γηράσκων τις πολλὰ
16796   2.31.112.3 : δυνατὸς μανθάνειν, ἀλλ´ ἧττον ἢ τρέχειν, νέων δὲ πάντες
16797   2.31.112.4 : οἱ μεγάλοι καὶ οἱ πολλοὶ πόνοι.
16798   2.31.113.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (II p. 377AB).〉
16799   2.31.113.2 : Ἀρχὴ παντὸς ἔργου μέγιστον, ἄλλως τε δὴ καὶ νέῳ
16800   2.31.113.3 : καὶ ἁπαλῷ ὁτῳοῦν· μάλιστα γὰρ δὴ τότε πλάττεται καὶ
16801   2.31.113.4 : ἐνδύεται τύπος, ὃν ἄν τις βούληται ἐνσημήνασθαι ἑκάστῳ.
16802   2.31.114.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (IV p. 425BC).〉
16803   2.31.114.2 : Κινδυνεύει γοῦν ἐκ τῆς παιδείας, ὅποι ἄν τις ὁρμήσῃ,
16804   2.31.114.3 : τοιαῦτα καὶ τὰ ἑπόμενα εἶναι. ἢ οὐκ ἀεὶ τὸ ὅμοιον τὸ
16805   2.31.114.4 : ὅμοιον παρακαλεῖ; 
16806   2.31.115.1 : <20Πολιτείας>20 ζʹ (p. 536E).
16807   2.31.115.2 : Μὴ τοίνυν βίᾳ, ὦ ἄριστε, εἶπον τοὺς παῖδας ἐν τοῖς
16808   2.31.115.3 : μαθήμασιν ἀλλὰ παίζοντας τρέφε, ἵνα καὶ μᾶλλον οἷός
16809   2.31.115.4 : τ´ ᾖς καθορᾶν, ἐφ´ ᾧ ἕκαστος πέφυκε.
16810   2.31.116.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (VII p. 535B).〉
16811   2.31.116.2 : Πολὺ γάρ τοι μᾶλλον ἀποδειλιῶσιν αἱ ψυχαὶ ἐν
16812   2.31.116.3 : ἰσχυροῖς μαθήμασιν ἢ ἐν γυμνασίοις· οἰκειότερος γὰρ
16813   2.31.116.4 : ὁ πόνος αὐταῖς, ἴδιος ἀλλ´ οὐ κοινὸς ὢν μετὰ τοῦ σώματος.
16814   2.31.117.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (III p. 394E).〉
16815   2.31.117.2 : Εἷς ἕκαστος ἓν μὲν ἂν ἐπιτήδευμα καλῶς ἐπιτηδεύοι,
16816   2.31.117.3 : πολλὰ δὲ οὔ· ἀλλ´ εἰ τοῦτ´ ἐπιχειροῖ, πολλῶν ἐφαπτό–
16817   2.31.117.4 : μενος πάντων ἀποτυγχάνοι ἂν, ὥστ´ εἶναί που ἐλλόγιμος.
16818   2.31.118.1 : <20Νόμων>20 ζʹ (p. 808D).
16819   2.31.118.2 : Ἄνευ ποιμένος δὲ οὔτε πρόβατα οὔτε ἄλλο οὐδέν
16820   2.31.118.3 : πω βιωτέον, οὐδὲ δὴ παῖδας ἄνευ τινῶν παιδαγωγῶν οὐδὲ
16821   2.31.118.4 : δούλους ἄνευ δεσποτῶν. ὁ δὲ παῖς πάντων θηρίων ἐστὶ
16822   2.31.118.5 : δυσμεταχειριστότατον· ὅσῳ γὰρ μάλιστα ἔχει πηγὴν τοῦ
16823   2.31.118.6 : φρονεῖν μήπω κατηρτυμένην, ἐπίβουλον καὶ δριμὺ καὶ
16824   2.31.118.7 : ὑβριστότατον θηρίον γίγνεται· διὸ πολλοῖς αὐτὸ οἷον
16825   2.31.118.8 : χαλινοῖς τισι δεῖ δεσμεύειν.
16826   2.31.110t.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (VII p. 788C–789A).〉
16827   2.31.110t.2 : Οὐκοῦν ὅτι μὲν σώματα καὶ ψυχὰς τήν γε ὀρθὴν
16828   2.31.110t.3 : πάντως δεῖ τροφὴν φαίνεσθαι δυναμένην ὡς κάλλιστα
16829   2.31.110t.4 : καὶ ἄριστα ἐργάζεσθαι, τοῦτο μὲν ὀρθῶς εἴρηταί που. {—}
16830   2.31.110t.5 : Τί μήν; {—}Σώματα δὲ κάλλιστα, οἶμαι, τό γε ἁπλούστατον,
16831   2.31.110t.6 : ὡς ὀρθότατα δεῖ νέων ὄντων εὐθὺς φύεσθαι τῶν παίδων.
16832   2.31.110t.7 : {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Τί δέ; τόδε οὐκ ἐννοοῦμεν, ὡς ἡ
16833   2.31.110t.8 : πρώτη βλάστη παντὸς ζῴου πολὺ μεγίστη καὶ πλείστη
16834   2.31.110t.9 : φύεται, ὥστε καὶ ἔριν πολλοῖς παρέσχηκε μὴ γίγνεσθαι 
16835   2.31.110t.10 : τά γ´ ἀνθρώπινα μήκη διπλάσια ἀπὸ πέντε ἐτῶν ἐν τοῖς
16836   2.31.110t.11 : λοιποῖς εἴκοσιν ἔτεσιν αὐξανόμενα; {—}Ἀληθῆ. {—}Τί
16837   2.31.110t.12 : οὖν; πολλὴ αὔξη ὅταν ἐπιρρέῃ πόνων χωρὶς πολλῶν καὶ
16838   2.31.110t.13 : συμμέτρων, οὐκ ἴσμεν ὅτι μυρία κακὰ ἐν τοῖς σώμασιν
16839   2.31.110t.14 : ἀποτελεῖ; {—}Καὶ πάνυ γε. {—}Οὐκοῦν τότε δεῖται πλείστων
16840   2.31.110t.15 : πόνων, ὅταν ἡ πλείστη τροφὴ προσγίγνηται τοῖς σώμασιν.
16841   2.31.111.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (VII p. 817E–818C).〉
16842   2.31.111.2 : Ἔτι δὴ τοίνυν τοῖς ἐλευθέροις ἔστι τρία μαθήματα,
16843   2.31.111.3 : λογισμοὶ μὲν καὶ τὰ περὶ ἀριθμοὺς ἓν μάθημα, μετρητικὴ
16844   2.31.111.4 : δὲ μήκους καὶ ἐπιπέδου καὶ βάθους ὡς ἓν αὖ δεύτερον,
16845   2.31.111.5 : τρίτον δὲ τῆς τῶν ἄστρων περιόδου πρὸς ἄλληλα ὡς πέ–
16846   2.31.111.6 : φυκε πορεύεσθαι. ταῦτα δὲ ξύμπαντα, οὐχ ὡς ἀκριβείας
16847   2.31.111.7 : ἐχόμενα δεῖ διαπονεῖν τοὺς πολλούς, ἀλλά τινας ὀλίγους·
16848   2.31.111.8 : οὓς δέ, προϊόντες ἐπὶ τῷ τέλει φράσομεν. οὕτω γὰρ πρέ–
16849   2.31.111.9 : πον ἂν εἴη· τῷ δὲ πλήθει ὅσα αὐτῶν ἀναγκαῖα ... ἀλλ´
16850   2.31.111.10 : ἔοικεν ὁ τὸν θεὸν πρῶτος παροιμιασάμενος εἰς ταῦτα
16851   2.31.111.11 : ἀποβλέψας εἰπεῖν, ὡς οὐδὲ θεὸς ἀνάγκῃ μή ποτε φανῇ
16852   2.31.111.12 : μαχόμενος, ὅσαι θεῖαί γε, οἶμαι, τῶν ἀναγκῶν εἰσιν· ἐπεὶ
16853   2.31.111.13 : τῶν γε ἀνθρωπίνων, εἰς ἃς οἱ πολλοὶ βλέποντες λέγουσι
16854   2.31.111.14 : τὸ τοιοῦτον, οὗτος πάντων 〈τῶν〉 λόγων εὐηθέστατός ἐστι
16855   2.31.111.15 : μακρῷ. {—}Τίνες οὖν, ὦ ξένε, αἱ μὴ τοιαῦται ἀνάγκαι τῶν
16856   2.31.111.16 : μαθημάτων, θεῖαι δέ; {—}Δοκῶ μέν, ἃς μή τις πράξας
16857   2.31.111.17 : μηδὲ αὖ μαθὼν οὐκ ἄν ποτε γένοιτο ἐν ἀνθρώποις θεὸς
16858   2.31.111.18 : οὐδὲ δαίμων οὐδὲ ἥρως.
16859   2.31.112.1 : <20Πολιτείας>20 βʹ (p. 376E–377D).
16860   2.31.112.2 : Τίς οὖν ἡ παιδεία; ἢ χαλεπὸν εὑρεῖν βελτίω τῆς ὑπὸ
16861   2.31.112.3 : τοῦ πολλοῦ χρόνου εὑρημένης; ἔστι δέ που ἡ μὲν ἐπὶ τοῖς
16862   2.31.112.4 : σώμασι γυμναστική, ἡ δὲ ἐπὶ τῇ ψυχῇ μουσική. {—}Ἔστι
16863   2.31.112.5 : γάρ. {—}Ἆρ´ οὖν οὐ μουσικῇ πρότερον ἀρχόμεθα παιδεύ– 
16864   2.31.112.6 : οντες ἢ γυμναστικῇ; {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}Μουσικῆς δ´,
16865   2.31.112.7 : εἶπον, τίθης λόγους ἢ οὔ; {—}Ἔγωγε. {—}Λόγων δὲ διττὸν
16866   2.31.112.8 : εἶδος, τὸ μὲν ἀληθές, ψεῦδος δὲ θάτερον; {—}Ναί. {—}
16867   2.31.112.9 : Παιδευτέον δ´ ἐν ἀμφοτέροις, πρότερον δὲ ἐν τοῖς ψευ–
16868   2.31.112.10 : δέσιν; {—}Οὐ μανθάνω, ἔφη, πῶς λέγεις. {—}Οὐ μανθά–
16869   2.31.112.11 : νεις, ἦν δ´ ἐγώ, ὅτι πρῶτον τοῖς παιδίοις μύθους λέγο–
16870   2.31.112.12 : μεν; τοῦτο δέ που ὡς τὸ ὅλον εἰπεῖν ψεῦδος, ἔνι δὲ καὶ
16871   2.31.112.13 : ἀληθές. πρότερον δὲ μύθοις πρὸς τὰ παιδία ἢ γυμνα–
16872   2.31.112.14 : σίοις χρώμεθα. {—}Ἔστι ταῦτα. {—}Τοῦτο δὴ ἔλεγον, ὅτι
16873   2.31.112.15 : μουσικῆς πρότερον ἁπτέον ἢ γυμναστικῆς. {—}Ὀρθῶς, ἔφη.
16874   2.31.112.16 : {—}Οὐκοῦν οἶσθα ὅτι ἀρχὴ παντὸς ἔργου μέγιστον, ἄλλως
16875   2.31.112.17 : τε δὴ καὶ νέῳ καὶ ἁπαλῷ ὁτῳοῦν· μάλιστα γὰρ δὴ τό–
16876   2.31.112.18 : τε πλάττεται καὶ ἐνδύεται τύπος ὃν ἄν τις βούληται ἐν–
16877   2.31.112.19 : σημήνασθαι ἑκάστῳ. {—}Κομιδῇ μὲν οὖν. {—}Ἆρ´ οὖν
16878   2.31.112.20 : ῥᾳδίως οὕτω παρήσομεν τοὺς ἐπιτυχόντας ὑπὸ τῶν ἐπι–
16879   2.31.112.21 : τυχόντων μύθους πλασθέντας ἀκούειν τοὺς παῖδας καὶ
16880   2.31.112.22 : λαμβάνειν ἐν ταῖς ψυχαῖς ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἐναντίας δόξας
16881   2.31.112.23 : ἐκείναις, ἃς ἐπειδὰν τελειωθῶσιν ἔχειν οἰησόμεθα δεῖν
16882   2.31.112.24 : αὐτούς; {—}Οὐδ´ ὁπωστιοῦν παρήσομεν. {—}Πρῶτον δὴ
16883   2.31.112.25 : ἡμῖν, ὡς ἔοικεν, ἐπιστατητέον τοῖς μυθοποιοῖς, καὶ ὃν μὲν
16884   2.31.112.26 : ἂν καλὸν μῦθον ποιήσωσιν, ἐγκριτέον, ὃν δ´ ἂν μή, ἀπο–
16885   2.31.112.27 : κριτέον· τοὺς δ´ ἐγκριθέντας πείσομεν τὰς τροφούς τε
16886   2.31.112.28 : καὶ μητέρας λέγειν τοῖς παισὶ καὶ πλάττειν τὰς ψυχὰς
16887   2.31.112.29 : αὐτῶν τοῖς μύθοις πολὺ μᾶλλον ἢ τὰ σώματα ταῖς χερ–
16888   2.31.112.30 : σίν· ὧν δὲ νῦν λέγουσι, τοὺς πολλοὺς ἐκβλητέον.
16889   2.31.113.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (II p. 378C–E).〉
16890   2.31.113.2 : Ἀλλ´ εἴ πως μέλλομεν πείσειν, 〈ὡς〉 οὐδεὶς πώποτε
16891   2.31.113.3 : πολίτης ἕτερος ἑτέρῳ ἀπήχθετο οὐδ´ ἔστι τοῦτο ὅσιον,
16892   2.31.113.4 : τοιαῦτα μᾶλλον λεκτέα πρὸς τὰ παιδία εὐθὺς ἃ καὶ γέ– 
16893   2.31.113.5 : ρουσι καὶ γραυσὶ καὶ πρεσβυτέροις γιγνομένοις καὶ τοὺς
16894   2.31.113.6 : ποιητὰς ἐγγὺς τούτων ἀναγκαστέον λογοποιεῖν. Ἥρας δὲ
16895   2.31.113.7 : δεσμοὺς ὑπὸ υἱέος καὶ Ἡφαίστου ῥίψεις ὑπὸ πατρὸς
16896   2.31.113.8 : μέλλοντος τῇ μητρὶ τυπτομένῃ ἀμύνειν, καὶ θεομαχίας
16897   2.31.113.9 : ὅσας Ὅμηρος πεποίηκεν οὐ παραδεκτέον εἰς τὴν πόλιν,
16898   2.31.113.10 : οὔτε ἐν ὑπονοίαις πεποιημένας οὔτε ἄνευ ὑπονοιῶν. ὁ
16899   2.31.113.11 : γὰρ νέος οὐχ οἷός τε κρίνειν ὅ τί τε ὑπόνοια καὶ μή, ἀλλ´
16900   2.31.113.12 : 〈ἃ〉 ἂν τηλικοῦτος ὢν λάβῃ ἐν ταῖς δόξαις, δυσέκνιπτά τε
16901   2.31.113.13 : καὶ ἀμετάστατα φιλεῖ γίγνεσθαι. ὧν δὴ ἴσως ἕνεκα περὶ
16902   2.31.113.14 : παντὸς ποιητέον ἃ πρῶτον ἀκούουσιν, ὅ τι κάλλιστα μεμυ–
16903   2.31.113.15 : θολογημένα πρὸς ἀρετὴν ἀκούειν. {—}Ἔχει γάρ, ἔφη, λόγον.
16904   2.31.114.1 : <20Πολιτείας>20 γʹ (p. 403C).
16905   2.31.114.2 : Μετὰ μουσικὴν γυμναστικῇ θρεπτέοι οἱ νεανίαι. {—}
16906   2.31.114.3 : Τί μήν; {—}Δεῖ μὲν δὴ καὶ ταύτῃ ἀκριβῶς τρέφεσθαι ἐκ
16907   2.31.114.4 : παίδων διὰ βίου· ἔχει δέ πως, ὡς ἐγᾦμαι, ὧδε· σκόπει
16908   2.31.114.5 : δὲ καὶ σύ. ἐμοὶ μὲν γὰρ οὐ φαίνεται, ὃ ἂν χρηστὸν ᾖ
16909   2.31.114.6 : σῶμα, τῇ αὑτοῦ ἀρετῇ ψυχὴν ἀγαθὴν ἐμποιεῖν, ἀλλὰ τοὐ–
16910   2.31.114.7 : ναντίον ψυχὴ ἀγαθὴ τῇ αὑτῆς ἀρετῇ σῶμα παρέχειν ὡς
16911   2.31.114.8 : οἷόν τε βέλτιστον· σοὶ δὲ πῶς φαίνεται; {—}Καὶ ἐμοὶ οὕτως,
16912   2.31.114.9 : ἔφη. {—}Οὐκοῦν εἰ τὴν διάνοιαν ἱκανῶς θεραπεύσαντες
16913   2.31.114.10 : παραδοῖμεν αὐτῇ τὰ περὶ τὸ σῶμα ἀκριβολογεῖσθαι ....
16914   2.31.115.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (III p. 395CD).
16915   2.31.115.2 : Οὐδὲν δὲ δέοι ἂν αὐτοὺς ἄλλο πράττειν οὐδὲ μιμεῖ–
16916   2.31.115.3 : σθαι ἢ τὰ τούτοις προσήκοντα εὐθὺς ἐκ παίδων ἀνδρείους,
16917   2.31.115.4 : σώφρονας, ὁσίους, ἐλευθέρους καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα, τὰ
16918   2.31.115.5 : δὲ ἀνελεύθερα μήτε ποιεῖν μήτε δεινοὺς εἶναι μιμήσασθαι,
16919   2.31.115.6 : μηδ´ ἄλλο μηδὲν τῶν αἰσχρῶν, ἵνα μὴ ἐκ τῆς μιμήσεως
16920   2.31.115.7 : τοῦ εἶναι ἀπολαύωσιν. ἢ οὐκ ᾔσθησαι, ὅτι αἱ μιμήσεις,
16921   2.31.115.8 : ἐὰν ἐκ νέων πόρρω διατελέσωσιν, εἰς ἤθη τε καὶ φύσιν 
16922   2.31.115.9 : καθίστανται καὶ κατὰ σῶμα καὶ φωνὰς καὶ κατὰ τὴν διά–
16923   2.31.115.10 : νοιαν; {—}Καὶ μάλα, ἦ δ´ ὅς.
16924   2.31.116.1 : <20Πολιτείας>20 ζʹ (p. 536DE).
16925   2.31.116.2 : Τὰ μὲν τοίνυν λογισμῶν τε καὶ γεωμετριῶν καὶ πάσης
16926   2.31.116.3 : τῆς προπαιδείας, ἣν τῆς διαλεκτικῆς δεῖ προπαιδευθῆναι,
16927   2.31.116.4 : παισὶν οὖσι χρὴ προβάλλειν, οὐχ ὡς ἐπάναγκες μαθεῖν
16928   2.31.116.5 : τὸ σχῆμα τῆς διδαχῆς ποιουμένους. {—}Τί δή; {—}Ὅτι,
16929   2.31.116.6 : ἦν δ´ ἐγώ, οὐδὲν μάθημα μετὰ δουλείας τὸν ἐλεύθερον
16930   2.31.116.7 : χρὴ μανθάνειν. οἱ μὲν γὰρ τοῦ σώματος πόνοι βίᾳ πο–
16931   2.31.116.8 : νούμενοι χεῖρον οὐδὲν τὸ σῶμα ἀπεργάζονται, ψυχῇ δὲ
16932   2.31.116.9 : βίαιον οὐδὲν ἔμμονον μάθημα. {—}Ἀληθῆ, ἔφη. {—}Μὴ
16933   2.31.116.10 : τοίνυν βίᾳ, εἶπον, ὦ ἄριστε, τοὺς παῖδας ἐν τοῖς μαθή–
16934   2.31.116.11 : μασιν ἀλλὰ παίζοντας τρέφε, ἵνα καὶ μᾶλλον οἷός τ´ ᾖς
16935   2.31.116.12 : καθορᾶν, ἐφ´ ᾧ ἕκαστος πέφυκε.
16936   2.31.111.1 : <20Ξενοκράτης,>20 ὁπότε τις αὐτῷ σχολάζειν ἤθελεν
16937   2.31.111.2 : οὐδενὸς τῶν ἐγκυκλίων μαθημάτων μετειληφώς, „ἄπιθι“,
16938   2.31.111.3 : εἶπε, „λαβὰς οὐκ ἔχεις πρὸς φιλοσοφίαν· δεῖ γὰρ προμε–
16939   2.31.111.4 : μαλάχθαι διὰ τούτων τὴν ψυχήν“.
16940   2.31.112.1 : <20Ἰσοκράτης>20 τοῖς μαθηταῖς παρεκελεύετο μὴ πραγ–
16941   2.31.112.2 : ματολογεῖν ἀλλὰ 〈τὰ〉 πράγματα παρέχειν τοῖς ἀκροωμένοις.
16942   2.31.113.1 : <20Ἀγησίλαος>20 ἐρωτηθείς, τίνα χρὴ τοὺς ἐλευθέρους
16943   2.31.113.2 : παῖδας ἐκμανθάνειν, „ἃ αἰσχρόν“, ἔφη, „γέροντας μὴ
16944   2.31.113.3 : εἰδέναι“.
16945   2.31.114.1 : <20Ἐκ τῶν Σερήνου.>20
16946   2.31.114.2 : Παρ´ Εὐκλείδῃ τις ἀρξάμενος γεωμετρεῖν, ὡς τὸ πρῶ–
16947   2.31.114.3 : τον θεώρημα ἔμαθεν, ἤρετο τὸν Εὐκλείδην· „τί δέ μοι πλέον
16948   2.31.114.4 : ἔσται ταῦτα μαθόντι;“, καὶ ὁ Εὐκλείδης τὸν παῖδα κα–
16949   2.31.114.5 : λέσας „δός“, ἔφη, „αὐτῷ τριώβολον, ἐπειδὴ δεῖ αὐτῷ ἐξ ὧν
16950   2.31.114.6 : μανθάνει κερδαίνειν“.
16951   2.31.115.1 : <20Μέναιχμον>20 τὸν γεωμέτρην Ἀλέξανδρος ἠξίου
16952   2.31.115.2 : συντόμως αὐτῷ παραδοῦναι τὴν γεωμετρίαν· ὁ δέ „ὦ βα–
16953   2.31.115.3 : σιλεῦ“, εἶπε, „κατὰ μὲν τὴν χώραν ὁδοί εἰσιν ἰδιωτικαὶ καὶ
16954   2.31.115.4 : βασιλικαί, ἐν δὲ τῇ γεωμετρίᾳ πᾶσίν ἐστιν ὁδὸς μία“. 
16955   2.31.116.1 : <20Ἐκ τῶν Σερήνου.>20
16956   2.31.116.2 : Ἡράκλειτος (fr. 16 Bywater.) μὲν ἔλεγε πολυμάθειαν
16957   2.31.116.3 : νοῦν μὴ ἐμποιεῖν· Ἀνάξαρχος δὲ πολυμάθειαν κάρτα μὲν
16958   2.31.116.4 : ὠφελεῖν, κάρτα δὲ βλάπτειν.
16959   2.31.117.1 : <20Ἰαμβλίχου Εὐσταθίῳ περὶ μουσικῆς.>20
16960   2.31.117.2 : .... 〈ἓ〉ν ἐκεῖνο εἰδότας, ὡς αἵ τε μεγάλαι φύσεις τὰ
16961   2.31.117.3 : μεγάλα κακὰ γεννῶσι διαφθαρεῖσαι καὶ τὰ κράτιστα ἐπιτη–
16962   2.31.117.4 : δεύματα πάντως ἐστὶ βλαβερώτατα ἐπὶ τὸ κακὸν ῥέψαντα.
16963   2.31.118.1 : Γεωμέτρης τις τὸν <20Διογένην>20 ἀπαίδευτον καὶ ἀμα–
16964   2.31.118.2 : θῆ ἐκάλει· ὁ δέ „συγγίνωσκέ μοι“, ἔφη, „μὴ μαθόντι ἃ
16965   2.31.118.3 : μηδὲ Χείρων τὸν Ἀχιλλέα ἐδίδαξε [τουτέστι γεωμετρεῖν]“.
16966   2.31.119.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου Πυθαγορικῶν ἀπο–
16967   2.31.119.2 : φάσεων.>20
16968   2.31.119.3 : Ἔφασκον δὲ καὶ τὰς μαθήσεις πάσας τῶν τε ἐπιστη–
16969   2.31.119.4 : μῶν καὶ τῶν τεχνῶν τὰς μὲν ἑκουσίους ὀρθάς τε εἶναι
16970   2.31.119.5 : καὶ εἰς τέλος ἀφικνεῖσθαι, τὰς δὲ ἀκουσίους φαύλους τε
16971   2.31.119.6 : καὶ ἀτελεῖς γίνεσθαι.
16972   2.31.120.1 : <20Ἀρχύτα Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ παι–
16973   2.31.120.2 : δεύσεως ἠθικῆς>20 (fr. 8, phil. II p. 120 Mull.).
16974   2.31.120.3 : Φιλοσοφίαν φαντὶ ὄρεξιν εἶμεν τῶ ἀναλαμβάνεν ἢ
16975   2.31.120.4 : συνέχεν αὔταυτον ἐν ἀρετᾷ πρακτικᾷ καττὰν ἔφεσιν τᾶς
16976   2.31.120.5 : σοφίας δι´ αὐταύταν· ταύτας δ´ ἀρχὰν μὲν τὰν φύσιν προ–
16977   2.31.120.6 : ειδέμεν, μέσα δὲ τὰν ἄσκησιν, τέρμα δὲ τὰν εἴδησιν φέρεν.
16978   2.31.120.7 : Εὐτυχὲς μὲν ὦν εἶμεν φῦναι εὖ, τραφῆμέν τε καὶ ἀχθῆμεν
16979   2.31.120.8 : καττὸν ὀρθὸν νόμον καθομόλογά τε τᾷ φύσι ἔθεα· δεῖ δ´
16980   2.31.120.9 : ἀσκηθῆμεν ὑπό τε γενέτορας ἢ ἐπιτρόπως, παιδευτάς τε 
16981   2.31.120.10 : σώφρονας γενέσθαι· καλὸν δὲ τὸ αὐτὸν αὑτῷ ποτιτάσσεν
16982   2.31.120.11 : τὰ ἄριστα, μηδὲ ποτιδέεσθαι ἀνάγκας, εὐπειθέα δ´ εἶμεν
16983   2.31.120.12 : τοῖς ὑφαγεομένοις τὰ ἄριστα ποτὶ πρᾶξιν καὶ εἴδησιν· ταὶ
16984   2.31.120.13 : γὰρ εὐφυΐαι καὶ ταὶ καλαὶ τροφαὶ πολλάκις φθάνοντι τὰς
16985   2.31.120.14 : διδασκαλίας ἐς ὀρθότατα ἄγοισαι, ἀποδέοντι δὲ μόνον λό–
16986   2.31.120.15 : γω ἁγεμόνος, τὸν ἐντίθητι ἐπιστάμα. Δύο μὲν ὦν ἔντι
16987   2.31.120.16 : βίοι ἀντίπαλοι, τοὶ τῶν πρατήων ἀντιποιεύμενοι, πρακτι–
16988   2.31.120.17 : κός τε καὶ φιλόσοφος· πολὺ δὲ κάρρων δοκέει εἶμεν ὁ ἐξ
16989   2.31.120.18 : ἀμφοτέρων κεκραμένος ποτὶ καιρὼς τὼς ἁρμόσδοντας συν–
16990   2.31.120.19 : τεταγμένος καθ´ ἑκατέραν διέξοδον. Γεγόναμες γὰρ ποτ´
16991   2.31.120.20 : ἐνέργειαν νοεράν, ἃν καλέομες πρᾶξιν· τᾶς δὲ διανοίας ἁ
16992   2.31.120.21 : μὲν πρακτικὰ ἐπὶ τὰν πολιτικὰν φέρεται, ἁ δὲ ἐπισταμο–
16993   2.31.120.22 : νικὰ ἐπὶ τὰν θέαν τῶν συμπάντων, αὐτὸς δ´ ὁ καθόλω νόος
16994   2.31.120.23 : ταύτας τὰς δύο δυνάμιας ἀμπέχων ἐπὶ τὰν εὐδαιμονίαν,
16995   2.31.120.24 : τὰν φαμὲς ἐνέργειαν ἀρετᾶς ἐν εὐτυχίᾳ εἶμεν, οὔτε πρακ–
16996   2.31.120.25 : τικὰν ἔασαν μόνον ὥστε καὶ μὴ τὰν ἐπιστάμαν περιέχεν,
16997   2.31.120.26 : οὔτε θεωρητικὰν ὡς ἄπρακτον εἶμεν· ἁ γὰρ τέλῃος διάνοια
16998   2.31.120.27 : ποτὶ δύο ἀρχὰς ἐπικρατέας ῥέπει, ποθ´ ἃς καὶ ὁ ἄνθρωπος
16999   2.31.120.28 : πέφυκε, τάν τε κοινανικὰν καὶ τὰν εἰδημονικάν· καὶ γὰρ
17000   2.31.120.29 : αἰ κατὰ τοίας ἀντιλήψιας δοκέοντι ἀντιθλίβεν ἀλλάλας
17001   2.31.120.30 : ταὶ ἀγωγαί (ταὶ μὲν γὰρ πολιτικαὶ ἀφέλκοισαι τᾶς θεω–
17002   2.31.120.31 : ρίας, ταὶ δὲ θεωρητικαὶ ἀπὸ τᾶς πολιτείας μετάγοισαι ἐς
17003   2.31.120.32 : ἁσυχίαν), ἀλλ´ ὦν τὰ πέρατα συναψαμένα ἁ φύσις ἀπέ– 
17004   2.31.120.33 : δειξεν ἐν τὠυτῷ ἁνωμένα· οὐ γὰρ ἀντιπαθέες ἔντι ταὶ
17005   2.31.120.34 : ἀρεταί, ἀλλ´ ἁρμονίας ἁπάσας συμφωνότεραι. Αἰ δέ κά
17006   2.31.120.35 : τις ἐκ νέω ὁρμαθεὶς αὐτὸς ἁρμόσδηται ἐς τὰς ἀρχὰς τᾶν
17007   2.31.120.36 : ἀρετᾶν καὶ τὸν θεῖον νόμον τᾶς τῶ κόσμω ἁρμονίας, εὔροον
17008   2.31.120.37 : βίον διεξαξεῖ· αἰ δέ κα αὐτὸς καθ´ αὑτὸν πλαζόμενος τύχῃ
17009   2.31.120.38 : ἁγεμόνων καρρόνων, ἀπευθύνεν τὸν δρόμον δυνασεῖται ποτὶ
17010   2.31.120.39 : μακαριότατα, ὥσπερ τοὶ ἀτυχέοντες ἐν πλόῳ ἀνύοντι τὰν
17011   2.31.120.40 : θάλασσαν διὰ τᾶς κυβερνατικᾶς 〈τᾶς〉 εὐπλοίας ἐφιέμενοι,
17012   2.31.120.41 : ὅπερ ἐν βίῳ τᾶς εὐδαιμονίας. Αἰ δὲ μήτ´ αὐτὸς νοέοι
17013   2.31.120.42 : τὰ ποτίφορα, μήτ´ ἐπιτρόπων τύχοι ἐμφρόνων, οὐδὲν
17014   2.31.120.43 : ὄφελος χοραγίας ἀφθόνω· ἀφροσύνα γάρ, αἰ καὶ ἐς τἆλλα
17015   2.31.120.44 : εὐτυχεῖ, κακοδαίμων ἐσαιεί ἐστιν. Ἐπεὶ δ´ ἐν ἅπαντι πρᾶ–
17016   2.31.120.45 : τον ἀνάγκα σκοπᾶν μὲν τὸ τέλος (τοῦτο γὰρ ποιέοντι κυβερ–
17017   2.31.120.46 : νᾶται μὲν λιμένα [νεὼς] ἐς ὃν καταχθήσονται προτιθέμενοι,
17018   2.31.120.47 : ἁνίοχοι δὲ τέρμα δρόμω, τοξόται δὲ καὶ σφενδονᾶται σκο–
17019   2.31.120.48 : πόν, ποθ´ ὃν παντᾷ ἁρμόσδονται), ἀνάγκα καὶ τᾷ ἀρετᾷ
17020   2.31.120.49 : προκέεσθαί τινα ὥσπερ τέχνᾳ τῶ βίω σκοπὸν ἢ πρόθεσιν,
17021   2.31.120.50 : ταῦτα γὰρ ὀνυμαίνω καθ´ ἑκατέρων· τοῦτο δὲ φαμὶ εἶμεν
17022   2.31.120.51 : τῶν μὲν πρακτικῶν τὸ κράτιστον, 〈τῶν δὲ ἐπισταμονικῶν 
17023   2.31.120.52 : τὸ σοφώτατον〉, τῶ δὲ βίω τὸ τέλῃον ἀγαθόν, τὸ λέγοντι
17024   2.31.120.53 : 〈τοὶ〉 τἀνθρώπεια σοφοὶ εὐδαιμονίαν. Ταύταν δὲ οὔτε
17025   2.31.120.54 : καττὰν ἀλάθειαν κρίνεν δύνανται τοὶ κακῶς ἔχοντες, οὔτε
17026   2.31.120.55 : ἑλέσθαι ἰσχύοντι τοὶ μὴ ἐκδαλότατα ὁρέοντες αὐτάν· τίνοντι
17027   2.31.120.56 : δὲ δίκας ἀφροσύνας τοὶ ἁδονᾷ τὸ ἄριστον διδόντες, κολά–
17028   2.31.120.57 : σδονται τοὶ τὰν ἀναλγησίαν πάντων προτιμέοντες, καθόλω
17029   2.31.120.58 : δ´ εἰπέν, ἄγχονται ἐν κακᾷ ζάλᾳ τοὶ ἐν εὐπαθείᾳ σωμάτων
17030   2.31.120.59 : ἢ ἐν ψυχᾶς ἀλόγῳ κατασκευᾷ ἀπολιπόντες τὰν εὐδαίμονα
17031   2.31.120.60 : ζωάν. Οὐδὲ πολλὸν ἀπὸ τούτων εὐτυχέστεροί ἐντι τοὶ ἐξαί–
17032   2.31.120.61 : ροντες μὲν τὸ καλόν, ὡς καττούτω τί μὴ λέγεν, ὁμότιμον
17033   2.31.120.62 : δὲ αὐτῷ τὰν ἁδονὰν καὶ τὰν ἀναλγησίαν καὶ τὰς εὐπαθείας
17034   2.31.120.63 : τὰς πράτας καὶ φυσικὰς καὶ ἀλόγως ὁρμὰς ἢ σώματος
17035   2.31.120.64 : ἢ ψυχᾶς ἀντέχοντες· ἑκάτερα γὰρ ἀδικέοντι, τὰν μὲν ψυ–
17036   2.31.120.65 : χικὰν ἀκρότατα καὶ τὰ ἔργα αὐτᾶς κατάγοντες ἐς ἰσότατα
17037   2.31.120.66 : ποττὰν τοῦ σώματος τελῃότατα, τὰν δὲ σωματικὰν εὐεξίαν
17038   2.31.120.67 : ἐς ὕψος ἀντικαθιστάντες τᾷ ψυχικᾷ ἁδονᾷ· ἐνεμεσήθη δὲ
17039   2.31.120.68 : καὶ ἁ φύσις καὶ τὸ θεῖον τᾷ τούτων διακράσι· οὐ γὰρ
17040   2.31.120.69 : φυλάσσοντι τὰν ἀξίαν τῶ κάρρονος ποττὸ χεῖρον. Ἀλλ´
17041   2.31.120.70 : ἁμές γε λέγομες σῶμα μὲν εἶμεν ψυχᾶς ὄργανον, νόον δὲ
17042   2.31.120.71 : ἁγεμόνα τᾶς τε ἄλλας ψυχᾶς καὶ τῶ σκάνεος αὐτᾶς, τὰν
17043   2.31.120.72 : δ´ ἐς τἆλλα εὐτυχίαν φυσικὰν ὀργανικὰν τᾷ νοερᾷ ἐνερ–
17044   2.31.120.73 : γείᾳ εἶμεν, αἴ κα παντελὴς δυνάμι τε καὶ χρόνῳ καὶ χορα–
17045   2.31.120.74 : γίᾳ ᾖ. 
17046   2.31.121.1 : <20Ἱερωνύμου>20 (fr. 16 ap. Hiller. in Satura Saupp. p. 103).
17047   2.31.121.2 : Δεῦρο δὴ καὶ σκεψώμεθα περὶ τῆς τῶν παίδων ἀγω–
17048   2.31.121.3 : γῆς, τίνα τρόπον διειλήφασιν οἱ πατέρες· οὐ γὰρ μόνον
17049   2.31.121.4 : ἐν τοῖς πρότερον, ἀλλὰ καὶ ἐν τούτοις εὑρήσομεν αὐτοὺς
17050   2.31.121.5 : οὐ μικρὰ διαφωνοῦντας· οἵτινες πρῶτον μὲν βαρβάροις
17051   2.31.121.6 : παραβαλόντες 〈τοὺς παῖδας〉 παιδαγωγοῖς καὶ τούτων ἀκού–
17052   2.31.121.7 : ειν κελεύσαντες, ἱκανῶς ἐπιμελεῖσθαι νομίζουσιν, ὥσπερ
17053   2.31.121.8 : τοῦ κατὰ πόδας ἀκολουθήσοντος, ἀλλ´ οὐ τοῦ καλῶς ἡγη–
17054   2.31.121.9 : σομένου δεομένων τῶν παιδίων καὶ τοῦ φυλάττοντος καθά–
17055   2.31.121.10 : περ συβώτου μὴ πλανηθῇ, ἀλλ´ οὐχὶ ... διὸ καὶ τὸν ἐκ
17056   2.31.121.11 : τῶν ἐργατῶν ἀποδοκιμασθέντα, τοῦτον ἐπὶ παιδαγωγίᾳ
17057   2.31.121.12 : κατατάττουσι, τὰ φύσει τιμιώτατα τοῖς εὐτελεστάτοις δι–
17058   2.31.121.13 : δόντες· ὅθεν καὶ Περικλῆς, οἰκέτου ποτὲ πεσόντος ἀπὸ
17059   2.31.121.14 : ἐλαίας καὶ τὸ σκέλος συντρίψαντος· „νέος ἄρα“, ἔφη,
17060   2.31.121.15 : „παιδαγωγὸς πέφηνεν“, οὐκ ἀπιθάνως τῆς ὑπουργίας
17061   2.31.121.16 : τὴν ἀτιμίαν σκώψας.
17062   2.31.122.1 : <20Ἐκ τῆς Ἰαμβλίχου ἐπιστολῆς Σωπάτρῳ
17063   2.31.122.2 : Περὶ παίδων ἀγωγῆς.>20
17064   2.31.122.3 : Παντὸς ζῴου καὶ φυτοῦ ἡ πρώτη βλάστη καλῶς ὁρμη–
17065   2.31.122.4 : θεῖσα πρὸς τὴν ἑκάστου ἀρετὴν κυριωτάτη πασῶν ἐστι 
17066   2.31.122.5 : τέλος ἐπιθεῖναι τὸ πρόσφορον, καὶ τῆς τῶν παίδων τοίνυν
17067   2.31.122.6 : εὐεξίας ἡ πρώτη βελτίστη τῆς φύσεως πρόοδος ὁδῷ 〈τε〉
17068   2.31.122.7 : πρόεισιν ἐπὶ τὴν τελειότητα τεταγμένως, ἐφ´ ἥνπερ αὐτὴν
17069   2.31.122.8 : προχωρεῖν ἄξιον· ταύτην τοίνυν ἡ ὀρθὴ παιδεία δεόντως
17070   2.31.122.9 : προοδηγεῖ, σπέρματα τῶν ἀρετῶν ἤδη προκαταβαλλομένη
17071   2.31.122.10 : καὶ ἐν ἁπαλαῖς ἔτι καὶ ἀβάτοις ψυχαῖς θαυμαστὴν οἰκεί–
17072   2.31.122.11 : ωσιν ἐμποιοῦσα πρὸς τὴν τῶν καλῶν ἐπιτήδευσιν. Πρῶ–
17073   2.31.122.12 : τον μὲν οὖν διὰ τῶν αἰσθήσεων ἐν πατρὶ καὶ μητρὶ καὶ
17074   2.31.122.13 : παιδαγωγῷ καὶ διδασκάλῳ προτείνει παράδειγμα τῶν κα–
17075   2.31.122.14 : λῶν ἔργων, ἵνα οἱ θεώμενοι παῖδες αὐτὰ ζηλῶσι τὴν πρὸς
17076   2.31.122.15 : αὐτοὺς ἀφομοίωσιν· ἔπειτα τοῖς ἔθεσιν ἄγει καλῶς καὶ
17077   2.31.122.16 : ἐμποιεῖ τὰ σπουδαῖα ἤθη, μήπω δυναμένων αὐτῶν λόγῳ
17078   2.31.122.17 : λαμβάνειν, διά [τε] τῆς συνηθείας τῶν καλῶν τρέπουσα
17079   2.31.122.18 : αὐτῶν τὰς ψυχὰς πρὸς τὸ βέλτιον, ἐπὶ δὲ τούτοις συμ–
17080   2.31.122.19 : φωνίαν ἡδονῆς καὶ λύπης πρὸς τὰ καλὰ 〈καὶ αἰσχρὰ〉 ἔργα
17081   2.31.122.20 : παρασκευάζει, ὥστε μὴ μόνον πράττειν τὰ καλὰ ἔργα,
17082   2.31.122.21 : ἀλλὰ καὶ χαίρειν ἐπ´ αὐτοῖς συμμέτρως, μηδὲ ἀποφεύγειν
17083   2.31.122.22 : μόνον τὰ αἰσχρά, ἀλλὰ καὶ δυσχεραίνειν αὐτὰ ἐγκαιρότατα·
17084   2.31.122.23 : προάγουσι δὲ αὐτοῖς ἐνταῦθα, ὃ χρὴ προηγεῖσθαι παντὸς
17085   2.31.122.24 : [τοῦ] ὀρθοῦ βίου, τὴν ἐπὶ τοῖς αἰσχροῖς αἰσχύνην καὶ ἐπὶ
17086   2.31.122.25 : τοῖς καλοῖς φιλοτιμίαν ἐντίθησι, δι´ ὧν ἀπάγονται μὲν
17087   2.31.122.26 : πάντων τῶν αἰσχρῶν καὶ εὐλάβειάν τινα πρὸς αὐτὰ κτῶν–
17088   2.31.122.27 : ται, ἐφίενται δὲ τῶν ἀγαθῶν καὶ πρὸς αὐτὰ σύντονον
17089   2.31.122.28 : ὁρμὴν προσλαμβάνουσι· μετὰ δὴ ταῦτα προστάγματά τινα
17090   2.31.122.29 : νουθετητικά, μικρὰ μὲν ὄντα τοῖς ῥήμασι, μεγάλην δέ
17091   2.31.122.30 : τινα δύναμιν τοῖς τηλικούτοις παρεχόμενα, οἷον τὸ „δεῖ“
17092   2.31.122.31 : καί ποτε „οὐ δεῖ“ καὶ τὸ „μέχρι πόσου;“ καὶ „ποῖόν τι τὸ
17093   2.31.122.32 : ἄριστόν ἐστι [μέτρον];“ καί „τίς τὰ τοιαῦτα;“ συμμετρίαν
17094   2.31.122.33 : αὐτοῖς ἐναρμόζει τὴν πρὸς ἀλλότριον λόγον συνταττομένην, 
17095   2.31.122.34 : οἷον τοῦ νομοθέτου καὶ διδασκάλου· καὶ τό γε δὴ κράτι–
17096   2.31.122.35 : στόν ἐστι τὰ οἰκεῖα παραγγέλματα καὶ νουθετήματα 〈τὰ〉
17097   2.31.122.36 : φέροντα πρὸς ἑκάστην ἀρετὴν παραδιδόναι δεόντως, τὰ μὲν
17098   2.31.122.37 : ἐν κοιναῖς γνώμαις, τὰ δ´ ἐν ἔργων ἀσκήσει, τὰ δ´ ἐν
17099   2.31.122.38 : τῇ τῶν λόγων μελέτῃ, τὰ δ´ ἐν ταῖς ὑποθήκαις περὶ
17100   2.31.122.39 : τῶν πρακτέων ἢ μὴ πρακτέων, τὰ δ´ ἐν ταῖς τῆς ζωῆς
17101   2.31.122.40 : κατασκευαῖς. Ἐπειδὰν δὲ τούτων ἕνεκα ἱκανῶς ἔχωσι,
17102   2.31.122.41 : τοῖς λόγοις αὐτοὺς παιδευτέον, ἀρχομένους ἀπὸ τῶν
17103   2.31.122.42 : ἁπλουστέρων καὶ γνωριμωτέρων, ἔπειτα προϊόντας ὁση–
17104   2.31.122.43 : μέραι καὶ κατὰ βραχὺ πρὸς τοὺς τῆς αἰτίας ἀπολογι–
17105   2.31.122.44 : σμούς· καὶ ἐπὶ τούτων τὸ μὲν δι´ εὐκρινείας ἐπιστημο–
17106   2.31.122.45 : νικῆς τελέως φυλακτέον ἔτι ἀτελέσι διανοίαις παρακατατί–
17107   2.31.122.46 : θεσθαι, τὸ δ´ ὡς ἔπος εἰπεῖν ... καὶ διὰ πειθοῦς ἐμμελοῦς
17108   2.31.122.47 : [καὶ] προσαγόμενον τὴν διάνοιαν τῶν ἀκουόντων καταβλητέον
17109   2.31.122.48 : εἰς αὐτοὺς ὡς οἷόν τ´ ἐστὶ μάλιστα· γεγυμνασμένων δ´
17110   2.31.122.49 : αὐτῶν ἱκανῶς ἐν τούτοις ἐπὶ τῷ τέλει τῆς εἰς ἀρετὴν
17111   2.31.122.50 : ἀγωγῆς οἱ ὅροι τῶν ἀρετῶν ἀφοριζέσθωσαν καὶ τῆς αἰτίας
17112   2.31.122.51 : ἡ ἀκροτάτη παραδιδόσθω θεωρία, τελειότης τε τῶν λογι–
17113   2.31.122.52 : σμῶν καὶ ἀναμάρτητος καὶ ἀνέλεγκτος ἐπιστήμη 〈καὶ〉 βε–
17114   2.31.122.53 : βαιότης ἐντιθέσθω τῆς γνώσεως, ἀλήθεια· ἡ γὰρ εἰς τοῦτο
17115   2.31.122.54 : ἀγωγὴ [τῆς παιδείας] τέλος ἔχει τῆς τῶν παίδων ἀγωγῆς
17116   2.31.122.55 : τὸ κράτιστον.
17117   2.31.123.1 : <20Μουσωνίου ἐκ τοῦ Εἰ παραπλησίως παι–
17118   2.31.123.2 : δευτέον τὰς θυγατέρας τοῖς υἱοῖς>20 (apomn. III c. 7
17119   2.31.123.3 : p. 242 Peerlkamp.).
17120   2.31.123.4 : Λόγου δέ ποτέ τινος ἐμπεσόντος, εἰ τὴν αὐτὴν παι–
17121   2.31.123.5 : δείαν παιδευτέον τοὺς υἱέας καὶ τὰς θυγατέρας· Ἵππους
17122   2.31.123.6 : μέν, ἔφη, καὶ κύνας ὁμοῦ οὐδὲν διαφερόντως παιδεύ–
17123   2.31.123.7 : ουσιν οἵ τε ἱππικοὶ καὶ οἱ κυνηγετικοὶ τοὺς ἄρρενας τῶν
17124   2.31.123.8 : θηλειῶν· ἀλλ´ αἵ τε κύνες αἱ θήλειαι παραπλησίως τοῖς 
17125   2.31.123.9 : ἄρρεσι διδάσκονται θηρᾶν· ἵππους τε θηλείας ἄν τις θέλῃ
17126   2.31.123.10 : τὰ ἵππων ἔργα ἀποτελεῖν καλῶς, οὐ διάφορον τῶν ἀρρέ–
17127   2.31.123.11 : νων διδασκαλίαν διδασκομένας ἰδεῖν ἔστιν· ἀνθρώπους δὲ
17128   2.31.123.12 : τοὺς ἄρρενας ἐξαίρετόν τι ἄρα δεήσει ἔχειν ἐν τῇ παιδείᾳ
17129   2.31.123.13 : καὶ τροφῇ παρὰ τὰς θηλείας, ὥσπερ οὐχὶ τὰς αὐτὰς παρα–
17130   2.31.123.14 : γίνεσθαι δέον ἀρετὰς ἀμφοῖν ὁμοίως ἀνδρὶ καὶ γυναικί,
17131   2.31.123.15 : ἢ ἐπὶ τὰς αὐτὰς ἀρετὰς μὴ διὰ τῶν αὐτῶν παιδευμάτων
17132   2.31.123.16 : ἀλλὰ δι´ ἑτέρων οἷόν τε ὂν ἐλθεῖν. Ὅτι δὲ οὐκ ἄλλαι
17133   2.31.123.17 : ἀρεταὶ ἀνδρός, ἄλλαι δὲ γυναικός, ῥᾴδιον μαθεῖν. Αὐτίκα,
17134   2.31.123.18 : φρονεῖν δεῖ μὲν τὸν ἄνδρα, δεῖ δὲ καὶ τὴν γυναῖκα· ἢ τί
17135   2.31.123.19 : ὄφελος εἴη ἂν ἄφρονος ἀνδρὸς ἢ γυναικός; Εἶτα 〈δεῖ〉 δικαίως
17136   2.31.123.20 : βιοῦν οὐδέτερον ἧττον θατέρου· ἀλλ´ ὅ τε ἀνὴρ οὐκ ἂν
17137   2.31.123.21 : εἴη πολίτης ἀγαθὸς ἄδικος ὤν, ἥ τε γυνὴ οὐκ ἂν οἰκονο–
17138   2.31.123.22 : μοίη χρηστῶς, ἣ μὴ δίκαιος ἀλλ´ ἄδικος οὖσα πρῶτον
17139   2.31.123.23 : ἀδικήσει τὸν ἄνδρα, ὥσπερ τὴν Ἐριφύλην φασί. Σωφρο–
17140   2.31.123.24 : νεῖν μὲν αὖ καλὸν τὴν γυναῖκα, καλὸν δ´ ὁμοίως καὶ τὸν
17141   2.31.123.25 : ἄνδρα· τὸ γοῦν μοιχεύειν τῷ μοιχεύεσθαι ἐπίσης κολά–
17142   2.31.123.26 : ζουσιν οἱ νόμοι. Καὶ λιχνεῖαι καὶ οἰνοφλυγίαι καὶ ἄλλα
17143   2.31.123.27 : παραπλήσια κακά, ἀκολαστήματα ὄντα καὶ καταισχύνοντα
17144   2.31.123.28 : μεγάλως τοὺς ἐνεχομένους αὐτοῖς, ἀποφαίνει τὴν σωφρο–
17145   2.31.123.29 : σύνην ἀναγκαιοτάτην οὖσαν ἀνθρώπῳ παντί, τῷ τε θήλει
17146   2.31.123.30 : καὶ τῷ ἄρρενι· διὰ γὰρ σωφροσύνης μόνης ἐκφεύγομεν
17147   2.31.123.31 : ἀκολασίαν, ἄλλως δ´ οὐδαμῶς. Τὴν ἀνδρείαν φαίη τις ἂν
17148   2.31.123.32 : ἴσως μόνοις προσήκειν τοῖς ἀνδράσιν· ἔχει δὲ οὐδὲ τοῦτο
17149   2.31.123.33 : ταύτῃ. Δεῖ γὰρ ἀνδρίζεσθαι καὶ τὴν γυναῖκα 〈καὶ〉 καθα–
17150   2.31.123.34 : ρεύειν δειλίας τήν γε ἀρίστην, ὡς μήθ´ ὑπὸ πόνου μήθ´
17151   2.31.123.35 : ὑπὸ φόβου κάμπτεσθαι· εἰ δὲ μή, πῶς ἔτι σωφρονήσει, ἐάν
17152   2.31.123.36 : τις ἢ φοβῶν ἢ προσάγων πόνους βιάσασθαι δύνηται 
17153   2.31.123.37 : αὐτὴν ὑπομεῖναί 〈τι〉 τῶν αἰσχρῶν. Δεῖ δὲ δὴ καὶ ἀμυν–
17154   2.31.123.38 : τικῶς ἔχειν τὰς γυναῖκας, εἰ μὴ νὴ Δία φαίνεσθαι μέλλουσι
17155   2.31.123.39 : κακίους ἀλεκτορίδων καὶ ἄλλων ὀρνίθων θηλειῶν, αἳ πολὺ
17156   2.31.123.40 : μείζοσι ζῴοις ἑαυτῶν ὑπὲρ τῶν νεοττῶν διαμάχονται. Πῶς
17157   2.31.123.41 : οὖν οὐκ ἂν ἀνδρείας αἱ γυναῖκες δέοιντο; Ὅτι δὲ καὶ ἀλκῆς
17158   2.31.123.42 : τῆς δι´ ὅπλων μέτεστιν αὐταῖς, ἐδήλωσε τὸ Ἀμαζόνων
17159   2.31.123.43 : γένος, ἔθνη πολλὰ δι´ ὅπλων καταστρεψάμενον· ὥστ´ εἴ
17160   2.31.123.44 : τι ἐνδεῖ πρὸς τοῦτο ταῖς ἄλλαις γυναιξίν, ἀνασκησία μᾶλ–
17161   2.31.123.45 : λον ἢ τὸ μὴ πεφυκέναι 〈πρὸς ἀνδρείαν αἰτία ἂν εἴη.
17162   2.31.123.46 : Εἰ μὲν οὖν τὰς αὐτὰς εἶναι πέφυκεν〉 ἀρετὰς ἀνδρὸς καὶ
17163   2.31.123.47 : γυναικός, ἀνάγκη πᾶσα καὶ τροφὴν καὶ παιδείαν τὴν αὐτὴν
17164   2.31.123.48 : προσήκειν ἀμφοῖν. Παντὶ γὰρ δὴ ζῴῳ καὶ φυτῷ τὴν ἐπι–
17165   2.31.123.49 : μέλειαν τὴν προσαγομένην ὀρθῶς ἐμποιεῖν χρὴ τὴν ἐκείνῳ
17166   2.31.123.50 : προσήκουσαν ἀρετήν. Ἢ εἰ μὲν ἔδει αὐλεῖν δύνασθαι
17167   2.31.123.51 : παραπλησίως ἄνδρα καὶ γυναῖκα καὶ εἰ τοῦθ´ ἑκατέρῳ
17168   2.31.123.52 : αὐτοῖν ἀναγκαῖον ἦν πρὸς τὸν βίον, ἀμφοτέρους ἂν ἐπ´
17169   2.31.123.53 : ἴσον τὴν αὐλητικὴν τέχνην ἐξεδιδάσκομεν, καὶ εἰ κιθαρίζειν
17170   2.31.123.54 : ἔδει ἑκάτερον, ...· ἀμφοτέρους δὲ εἰ δεῖ γενέσθαι ἀγαθοὺς
17171   2.31.123.55 : τὴν ἀνθρώπῳ προσήκουσαν ἀρετὴν καὶ φρονεῖν ὁμοίως δύ–
17172   2.31.123.56 : νασθαι καὶ σωφρονεῖν καὶ ἀνδρείας μετέχειν καὶ δικαιοσύνης
17173   2.31.123.57 : μηδὲν ἧττον θατέρου θάτερον, οὐκ ἄρ´ ὁμοίως ἑκάτερον παι–
17174   2.31.123.58 : δεύσομεν; οὐδὲ τὴν τέχνην, ἀφ´ ἧς γένοιτ´ ἂν ἄνθρωπος
17175   2.31.123.59 : ἀγαθός, ἐπ´ ἴσον ἀμφοτέρους διδάξομεν; Ἀλλὰ χρὴ οὕτω
17176   2.31.123.60 : ποιεῖν καὶ οὐχ ἑτέρως. Τί οὖν καὶ ταλασίαν, φησί τις 
17177   2.31.123.61 : ἴσως, ἀξιοῖς σὺ παραπλησίως ἐκμανθάνειν ταῖς γυναιξὶν
17178   2.31.123.62 : τοὺς ἄνδρας καὶ γυμναστικὴν μετέρχεσθαι τοῖς ἀνδράσιν
17179   2.31.123.63 : ὁμοίως τὰς γυναῖκας; Τοῦτο μὲν οὐκέτι ἀξιώσω ἐγώ· φημὶ
17180   2.31.123.64 : δὲ ὅτι οὔσης ἐν τῷ γένει 〈τῷ〉 ἀνθρωπίνῳ τῆς μὲν ἰσχυρο–
17181   2.31.123.65 : τέρας φύσεως τῆς τῶν ἀρρένων, τῆς δ´ ἀσθενεστέρας τῆς
17182   2.31.123.66 : τῶν θηλειῶν, ἑκατέρᾳ φύσει τῶν ἔργων ἀπονεμητέον τὰ
17183   2.31.123.67 : προσφορώτατα καὶ τὰ μὲν βαρύτερα τοῖς ἰσχυροτέροις
17184   2.31.123.68 : ἀποδοτέον, τὰ δὲ ἐλαφρότερα τοῖς ἀσθενεστέροις· διὰ
17185   2.31.123.69 : τοῦτο ταλασία μὲν ταῖς γυναιξὶ μᾶλλον πρέποι ἂν ἤπερ
17186   2.31.123.70 : ἀνδράσιν, ὥσπερ 〈καὶ〉 οἰκουρία· γυμναστικὴ δὲ ἀνδράσι
17187   2.31.123.71 : μᾶλλον ἢ γυναιξίν, ὥσπερ καὶ θυραυλία· ἐνίοτε μέντοι
17188   2.31.123.72 : καὶ ἄνδρες τινὲς τῶν ἐλαφροτέρων ἔργων ἔνια καὶ δο–
17189   2.31.123.73 : κούντων γυναικείων μεταχειρίσαιντ´ ἂν εἰκότως, καὶ γυ–
17190   2.31.123.74 : ναῖκες αὖ τῶν σκληροτέρων καὶ δοκούντων μᾶλλον προσή–
17191   2.31.123.75 : κειν ἀνδράσιν ἐργάσαιντ´ ἄν, ὅταν ἢ τὰ τοῦ σώματος
17192   2.31.123.76 : οὕτως ὑφηγῆται ἢ τὰ τῆς χρείας ἢ τὰ τοῦ καιροῦ. Πάντα
17193   2.31.123.77 : μὲν γὰρ ἴσως ἐν κοινῷ κεῖται τὰ ἀνθρώπεια ἔργα [καὶ ἔστι
17194   2.31.123.78 : κοινὰ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν] καὶ οὐδὲν ἀποτακτὸν ἐξ ἀνάγ–
17195   2.31.123.79 : κης τῷ ἑτέρῳ· ἔνια δὲ δὴ ἐπιτηδειότερα τὰ μὲν τῇδε
17196   2.31.123.80 : τῇ φύσει, τὰ δὲ τῇδε· δι´ ὃ τὰ μὲν ἀνδρεῖα καλεῖται, τὰ
17197   2.31.123.81 : δὲ γυναικεῖα· ὅσα μέντοι τὴν ἀναφορὰν ἔχει εἰς ἀρετήν,
17198   2.31.123.82 : ταῦτα φαίη τις ἂν ὀρθῶς ἐπ´ ἴσον ἑκατέρᾳ προσήκειν
17199   2.31.123.83 : φύσει, εἴγε καὶ τὰς ἀρετὰς προσήκειν φαμὲν οὐδὲν τοῖς
17200   2.31.123.84 : ἑτέροις μᾶλλον ἢ τοῖς ἑτέροις. Ὅθεν εἰκότως οἶμαι καὶ
17201   2.31.123.85 : παιδευτέον ὅσα πρὸς ἀρετὴν παραπλησίως τό τε θῆλυ
17202   2.31.123.86 : καὶ τὸ ἄρρεν· καὶ ἀρξαμένους ἀπὸ νηπίων εὐθὺς διδακτέον,
17203   2.31.123.87 : ὅτι τοῦτο μὲν ἀγαθόν, τοῦτο δὲ κακὸν [κακὸν ταὐτὸν ἀμ–
17204   2.31.123.88 : φοῖν], καὶ τοῦτο μὲν ὠφέλιμον, τοῦτο δὲ βλαβερόν, καὶ τόδε
17205   2.31.123.89 : μὲν πρακτέον, τόδε δὲ οὔ· ἐξ ὧν περιγίνεται φρόνησις 
17206   2.31.123.90 : τοῖς μανθάνουσιν ὁμοίως κόραις καὶ κόροις καὶ οὐδὲν δια–
17207   2.31.123.91 : φορώτερον τοῖς ἑτέροις· εἶτα δὲ ἐμποιητέον αἰδῶ πρὸς
17208   2.31.123.92 : ἅπαν αἰσχρόν. ὧν ἐγγενομένων ἀνάγκη σώφρονας εἶναι
17209   2.31.123.93 : καὶ ἄνδρα καὶ γυναῖκα. Καὶ μὴν τὸν παιδευόμενον ὀρθῶς,
17210   2.31.123.94 : ὅστις ἂν ᾖ, εἴτε ἄρρην εἴτε θήλεια, ἐθιστέον μὲν ἀνέχεσθαι
17211   2.31.123.95 : πόνου, ἐθιστέον δὲ μὴ φοβεῖσθαι θάνατον, ἐθιστέον δὲ
17212   2.31.123.96 : μὴ ταπεινοῦσθαι πρὸς συμφορὰν μηδεμίαν· δι´ ὅσων ἄν
17213   2.31.123.97 : τις εἴη ἀνδρεῖος. Ἀνδρείας δὲ μικρῷ πρότερον ἐδείχθη
17214   2.31.123.98 : δεῖν μετεῖναι καὶ γυναιξίν. Ἔτι τοίνυν πλεονεξίαν μὲν
17215   2.31.123.99 : φεύγειν, ἰσότητα δὲ τιμᾶν καὶ εὐποιεῖν μὲν θέλειν, κακο–
17216   2.31.123.100 : ποιεῖν δὲ μὴ θέλειν ἄνθρωπον ὄντα ἀνθρώπους, ἔστι μὲν
17217   2.31.123.101 : δίδαγμα κάλλιστον καὶ δικαίους ἐπιτελεῖ τοὺς μανθάνον–
17218   2.31.123.102 : τας· τί δὲ μᾶλλον ἄνδρα μεμαθηκέναι χρὴ ταῦτα ἢ γυ–
17219   2.31.123.103 : ναῖκα; εἰ γὰρ νὴ Δία πρέπει δικαίας εἶναι γυναῖκας, καὶ
17220   2.31.123.104 : ταὐτὰ δεῖ μεμαθηκέναι ἄμφω τά γε κυριώτατα καὶ μέγιστα.
17221   2.31.123.105 : Εἰ γάρ τί που μικρὸν ὁ μὲν εἴσεται, ἡ δὲ οὔ, ἢ ἀνάπαλιν
17222   2.31.123.106 : ἡ μὲν εἴσεται, ὁ δὲ οὔ, τεχνίτου τινὸς ἐχόμενον, οὔπω τοῦτο
17223   2.31.123.107 : διάφορον ἀποφαίνει τὴν ἑκατέρου παιδείαν· μόνον περὶ
17224   2.31.123.108 : μηδενὸς τῶν μεγίστων ἕτερος ἕτερα μεμαθηκέτω, ἀλλὰ
17225   2.31.123.109 : ταὐτά. Ἂν δέ τις ἐρωτᾷ με, τίς ἐπιστήμη τῆς παιδείας
17226   2.31.123.110 : ταύτης ἐπιστατεῖ, λέξω πρὸς αὐτόν, ὅτι φιλοσοφίας ἄνευ
17227   2.31.123.111 : ὥσπερ ἀνὴρ οὐκ ἂν οὐδείς, οὕτως οὐδ´ ἂν γυνὴ παιδευ–
17228   2.31.123.112 : θείη ὀρθῶς. Καὶ οὐ τοῦτο βούλομαι λέγειν, ὅτι τρανό–
17229   2.31.123.113 : τητα περὶ λόγους καὶ δεινότητά τινα περιττὴν χρὴ προσ–
17230   2.31.123.114 : εῖναι ταῖς γυναιξίν, ᾗπερ φιλοσοφήσουσιν αἱ γυναῖκες
17231   2.31.123.115 : (οὐδὲ γὰρ ἐπ´ ἀνδρῶν ἐγὼ πάνυ τι τοῦτο ἐπαινῶ), ἀλλ´
17232   2.31.123.116 : ὅτι ἤθους χρηστότητα καὶ καλοκαγαθίαν τρόπου κτητέον
17233   2.31.123.117 : ταῖς γυναιξίν· ἐπειδὴ καὶ φιλοσοφία καλοκαγαθίας ἐστὶν
17234   2.31.123.118 : ἐπιτήδευσις καὶ οὐδὲν ἕτερον. 
17235   2.31.124.1 : <20Θεοφράστου.>20
17236   2.31.124.2 : Δοκεῖ γὰρ ἡ παιδεία, καὶ τοῦτο πάντες ὁμολογοῦσιν,
17237   2.31.124.3 : ἡμεροῦν τὰς ψυχάς, ἀφαιροῦσα τὸ θηριῶδες καὶ ἄγνωμον,
17238   2.31.124.4 : ὅθεν καὶ τὰ ἤθη κοινότερα καὶ ὑγρότερα γίνεται. Τοῖς μὲν
17239   2.31.124.5 : γὰρ πολλοῖς οὐκ ἄν τις ἴσως ἐπιτιμῴη διὰ τὸ μὴ ἔχειν
17240   2.31.124.6 : ἐξουσίαν ...· ὅσοι δὲ τραφέντες ἐλευθερίως καὶ χορηγίαν
17241   2.31.124.7 : ἔχοντες ἱκανὴν ὥστ´ εἰς ὁποιονοῦν βίον ἐλθεῖν, ἄσκεπτοι περὶ
17242   2.31.124.8 : τοῦ ἀρίστου τυγχάνουσι, τούτοις ἤδη δίκαιον ἐγκαλεῖν.
17243   2.31.124.9 : Ἄτοπον γὰρ ὥστ´ ἀληθῶς, εἰ αἱρέσεως αὐτοῖς διδομένης
17244   2.31.124.10 : πόλιν μὲν ἂν ἕλοιντο τὴν ἐνδοξοτάτην καὶ φίλους καὶ
17245   2.31.124.11 : οἰκείους τοὺς ἀρίστους, βίον δὲ ἐξὸν ἑλέσθαι τὸν ἄριστον,
17246   2.31.124.12 : κατολιγωρήσαντες τούτου, πρὸς τὸ τυχὸν τὰ ἑαυτῶν ἀπο–
17247   2.31.124.13 : διδοίησαν, μηδὲ εἰς αὐτὸ τὸ κρίνειν καὶ σκοπεῖν ἐλθόντες.
17248   2.31.124.14 : Ἀλλ´ ὁδὸν μὲν βαδίζειν εἰ δέοι, ἄλλων πύθοιντ´ ἂν πολ–
17249   2.31.124.15 : λάκις καὶ ἀναζητήσαιεν ἡγεμόνα μεθ´ οὗ ποιήσαιντο τὴν
17250   2.31.124.16 : κομιδὴν ἀσφαλῶς, ὑπὲρ δὲ τοῦ βίου παντός, τὸ λεγόμενον
17251   2.31.124.17 : δὴ τοῦτο, κυβεύοντες, οὐδενὶ κοινωσάμενοι πρὸς τὸν χεί–
17252   2.31.124.18 : ριστον, ἂν οὕτω τύχῃ, προσπίπτουσι. Καὶ μὴν καὶ πολλῷ
17253   2.31.124.19 : γ´ ἐπισφαλεστέρα τῆς διαιρέσεως ἡ ἐκτροπὴ τῷ μὴ τὴν
17254   2.31.124.20 : ὀρθὴν βαδίζοντι· καὶ γὰρ αἱ βλάβαι μεγάλαι καὶ ἡ ἀνα–
17255   2.31.124.21 : στροφὴ χαλεπή, μᾶλλον δὲ σχεδὸν ἀδύνατος· οὔτε γὰρ ὁ
17256   2.31.124.22 : χρόνος δίδωσιν ἐξουσίαν μεταθέσεως, οὔθ´ ἡ φύσις δύνα–
17257   2.31.124.23 : ται μεταμανθάνειν τὸ βέλτιον ὅταν ἐντραφῇ τοῖς χείροσιν,
17258   2.31.124.24 : ἀλλὰ προαιρεῖται 〈μὲν〉 καὶ ἕτερά γε προκρίνει βελτίω,
17259   2.31.124.25 : καταζῇ δ´ ὅμως ἐν τοῖς εἰωθόσιν· ἀλλ´ ὅπερ πολλάκις
17260   2.31.124.26 : λέγεται, τοῦτο ἀληθὲς ἔοικεν εἶναι, διότι πάντες ἥκιστα
17261   2.31.124.27 : περὶ ἑαυτῶν βουλεύονται.
17262   2.31.125.1 : <20Μουσωνίου ἐκ τοῦ Ὅτι οὐ δεῖ πολλαῖς
17263   2.31.125.2 : ἀποδείξεσι πρὸς ἓν πρᾶγμα χρήσασθαι>20 (apomn.
17264   2.31.125.3 : III c. 5 p. 234 Peerlkamp.).
17265   2.31.125.4 : Λόγου δέ ποτε γενομένου περὶ ἀποδείξεων, ἃς χρὴ 
17266   2.31.125.5 : ἀκούειν τοὺς νέους παρὰ τῶν φιλοσόφων πρὸς κατάληψιν
17267   2.31.125.6 : ὧν μανθάνουσιν, ἔφη ὁ Μουσώνιος, οὐχὶ πολλὰς ἐφ´ ἑκά–
17268   2.31.125.7 : στου πράγματος ζητεῖν ἀποδείξεις προσήκειν, ἀλλ´ ἀνυσί–
17269   2.31.125.8 : μους καὶ ἐναργεῖς. Οὔτε γὰρ ἰατρὸς ἐκεῖνος, ἔφη, ἐπαι–
17270   2.31.125.9 : νετὸς ὁ φάρμακα πολλὰ προσφέρων τοῖς νοσοῦσιν, ἀλλ´
17271   2.31.125.10 : ὁ δι´ ὀλίγων ὧν προσφέρει λόγου ἀξίως ὠφελῶν· οὔτε
17272   2.31.125.11 : φιλόσοφος ὁ διὰ πολλῶν ἀποδείξεων διδάσκων τοὺς ἀκού–
17273   2.31.125.12 : οντας, ἀλλ´ ὁ δι´ ὀλίγων ἐπάγων αὐτοὺς ἐφ´ ὃ μέντοι
17274   2.31.125.13 : βούλεται· καὶ ὁ ἀκουστὴς ὅσῳπερ ἂν ᾖ συνετώτερος, το–
17275   2.31.125.14 : σούτῳ μειόνων δεήσεται τῶν ἀποδείξεων καὶ τοσούτῳ
17276   2.31.125.15 : θᾶττον συναινέσει τῷ κεφαλαίῳ τοῦ λόγου, ὄντι γε ὑγιεῖ.
17277   2.31.125.16 : Ὅστις δὲ πανταχοῦ δεῖται ἀποδείξεως καὶ ὅπου σαφῆ τὰ
17278   2.31.125.17 : πράγματά ἐστιν, ἢ διὰ πολλῶν ἀποδείκνυσθαι βούλεται
17279   2.31.125.18 : αὐτῷ τὰ δι´ ὀλίγων δυνάμενα, παντάπασιν ἄτοπος καὶ
17280   2.31.125.19 : δυσμαθής. Θεοὺς μὲν οὖν εἰκὸς οὐδεμιᾶς ἀποδείξεως
17281   2.31.125.20 : δεῖσθαι πρὸς οὐδέν, ὅτι μήτε ἀσαφὲς μήτε ἄδηλόν ἐστιν
17282   2.31.125.21 : αὐτοῖς μηδέν, πρὸς 〈οἷα〉 μόνα δεῖ τῶν ἀποδείξεων· τοὺς
17283   2.31.125.22 : δὲ ἀνθρώπους ἀνάγκη τὰ μὴ φανερὰ μηδ´ αὐτόθεν γνώ–
17284   2.31.125.23 : ριμα διὰ τῶν φανερῶν καὶ προδήλων ζητεῖν ἀνευρίσκειν,
17285   2.31.125.24 : ὅπερ ἔργον ἀποδείξεώς ἐστιν. Οἷον, ὅτι ἡδονὴ οὐκ ἔστιν
17286   2.31.125.25 : ἀγαθόν, αὐτόθεν μὲν οὐ δοκεῖ εἶναι γνώριμον, ἐπείπερ
17287   2.31.125.26 : ἔργῳ προσκαλεῖται ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸν οὖσα, ἡ ἡδονή· λα–
17288   2.31.125.27 : βόντος δέ τινος λῆμμα γνώριμον, τὸ πᾶν ἀγαθὸν αἱρετὸν
17289   2.31.125.28 : εἶναι καὶ προσλαβόντος ἕτερον γνώριμον τούτῳ, τὸ τινὰς
17290   2.31.125.29 : ἡδονὰς οὐχ αἱρετὰς εἶναι, ἀποδεικνύομεν τὸ μὴ ἀγαθὸν
17291   2.31.125.30 : εἶναι τὴν ἡδονήν, διὰ τῶν γνωρίμων τὸ μὴ γνώριμον.
17292   2.31.125.31 : Πάλιν ὡς ὁ πόνος οὐκ ἔστι κακόν, αὐτόθεν μὲν οὐ φαί–
17293   2.31.125.32 : νεται πιθανόν· τοὐναντίον γὰρ τούτου δοκεῖ πιθανώτερον,
17294   2.31.125.33 : τὸ κακὸν εἶναι τὸν πόνον· τεθέντος δὲ φανεροῦ λήμματος,
17295   2.31.125.34 : τοῦ πᾶν τὸ κακὸν φευκτὸν εἶναι καὶ προστεθέντος αὐτῷ
17296   2.31.125.35 : φανερωτέρου, τοῦ πόνους πολλοὺς οὐκ εἶναι φευκτούς, 
17297   2.31.125.36 : περαίνεται τὸ μὴ κακὸν εἶναι τὸν πόνον. Τοιούτου δ´
17298   2.31.125.37 : ὄντος τοῦ γένους τοῦ τῆς ἀποδείξεως, ἐπειδὴ τῶν ἀνθρώ–
17299   2.31.125.38 : πων οἱ μὲν ὀξύτεροι οἱ δ´ ἀμβλύτεροί εἰσι καὶ οἱ μὲν ἐν
17300   2.31.125.39 : ἔθεσι κρείττοσιν, οἱ δὲ ἐν χείροσι τεθραμμένοι, οἱ μὲν
17301   2.31.125.40 : ἤθους ἢ φύσεως· ὄντες χείρονος, πλειόνων δέοιντ´ ἂν
17302   2.31.125.41 : ἀποδείξεων καὶ πραγματείας μείζονος, ὥστε δέξασθαι
17303   2.31.125.42 : ταυτὶ τὰ δόγματα καὶ τυπωθῆναι κατὰ ταῦτα, καθάπερ
17304   2.31.125.43 : οἶμαι καὶ τὰ πονηρὰ τῶν σωμάτων, ὁπόταν μέλλῃ καλῶς
17305   2.31.125.44 : ἕξειν, πάνυ πολλῆς ἐπιμελείας δεῖται· ὅσοι δὲ τῶν νέων
17306   2.31.125.45 : εὐφυέστεροι καὶ ἀγωγῆς μετεσχηκότες κρείττονος, οὗτοι
17307   2.31.125.46 : ῥᾷόν τε καὶ θᾶττον καὶ δι´ ὀλίγων ἀποδείξεων συναινοῖεν
17308   2.31.125.47 : ἂν τοῖς λεγομένοις ὀρθῶς καὶ ἀκολουθοῖεν. Ὅτι δ´ οὕτως
17309   2.31.125.48 : ἔχει ταῦτα, γνοίημεν ἂν ῥᾳδίως, εἰ νοήσαιμεν μειράκιον
17310   2.31.125.49 : ἢ νεανίαν, τὸν μὲν ἐν τρυφῇ πάσῃ τεθραμμένον καὶ τό τε
17311   2.31.125.50 : σῶμα τεθηλυμμένον καὶ τὴν ψυχὴν ἐκλελυμένον ὑπὸ ἐθῶν
17312   2.31.125.51 : ἀγόντων εἰς μαλακίαν, ἔτι δὲ νωθῆ παρεχόμενον καὶ δυσ–
17313   2.31.125.52 : μαθῆ τὴν φύσιν· τὸν δ´ αὖ Λακωνικῶς πως ἠγμένον καὶ
17314   2.31.125.53 : τρυφᾶν οὐκ εἰθισμένον καὶ καρτερεῖν μεμελετηκότα καὶ
17315   2.31.125.54 : τῶν λεγομένων ὀρθῶς εὐήκοον ὄντα· εἶτα τοὺς δύο τούτους
17316   2.31.125.55 : νεανίας εἰ θείημεν ἀκούοντας φιλοσόφου λέγοντος περὶ
17317   2.31.125.56 : θανάτου, περὶ πόνου, περὶ πενίας, περὶ τῶν ὁμοίων, ὡς
17318   2.31.125.57 : οὐ κακῶν ὄντων· πάλιν δ´ αὖ περὶ ζωῆς, περὶ ἡδονῆς, περὶ
17319   2.31.125.58 : πλούτου, περὶ τῶν παραπλησίων τούτοις, ὡς οὐκ ἀγαθά
17320   2.31.125.59 : ἐστιν, ἆρά γε ὁμοίως ἄμφω προσήσονται τοὺς λόγους καὶ
17321   2.31.125.60 : παραπλησίως ἑκάτερος 〈ἂν〉 πίθοιτο τοῖς λεγομένοις; Οὐκ
17322   2.31.125.61 : ἔστιν εἰπεῖν. Ἀλλ´ ὁ μὲν μόγις καὶ βραδέως καὶ ὥσπερ
17323   2.31.125.62 : μοχλευόμενος ὑπὸ μυρίων λόγων τάχ´ ἂν ἐπινεύσειεν, ὁ
17324   2.31.125.63 : νωθέστερος· ὁ δ´ αὖ ταχέως καὶ ἑτοίμως δέξεται τὰ λε–
17325   2.31.125.64 : γόμενα ὡς οἰκεῖα καὶ προσήκοντα αὑτῷ, μήτε ἀποδείξεων
17326   2.31.125.65 : δεόμενος πολλῶν, μήτε πραγματείας μείζονος. Ἢ οὐ τοι– 
17327   2.31.125.66 : οῦτος παῖς ἐκεῖνος ὁ Λάκων; ὃς Κλεάνθην τὸν φιλόσοφον
17328   2.31.125.67 : ἠρώτησεν, εἰ ἀγαθὸν ὁ πόνος ἐστίν· οὕτω γὰρ ἐκεῖνος φαί–
17329   2.31.125.68 : νεται φύσει πεφυκὼς καλῶς καὶ τεθραμμένος εὖ πρὸς
17330   2.31.125.69 : ἀρετήν, ὥστε ἔγγιον εἶναι νομίζειν τὸν πόνον τῆς τἀγαθοῦ
17331   2.31.125.70 : φύσεως ἢ τῆς τοῦ κακοῦ· ὅς γε ὡς ὁμολογουμένου τοῦ
17332   2.31.125.71 : μὴ κακὸν ὑπάρχειν αὐτόν, εἰ ἀγαθὸν τυγχάνει ὤν, ἐπυν–
17333   2.31.125.72 : θάνετο. Ὅθεν καὶ ὁ Κλεάνθης ἀγασθεὶς τοῦ παιδὸς
17334   2.31.125.73 : εἶπεν ἄρα πρὸς αὐτόν·
17335   2.31.125.74 : Αἵματος εἰς ἀγαθοῖο, φίλον τέκος, οἷ´ ἀγορεύεις (Od. δ  611).
17336   2.31.125.75 : Πῶς οὖν ὁ τοιοῦτος οὐ ῥᾳδίως ἐπείσθη ἂν μήτε πενίαν
17337   2.31.125.76 : μήτε θάνατον δεδιέναι μήτ´ ἄλλο μηδὲν τῶν δοκούντων
17338   2.31.125.77 : φοβερῶν, μηδ´ αὖ διώκειν πλοῦτον ἢ ζωὴν ἢ ἡδονήν;
17339   2.31.125.78 : Ἵνα δὲ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἐπανέλθω τοῦ λόγου, φημὶ δεῖν
17340   2.31.125.79 : τὸν διδάσκαλον τὸν φιλόσοφον μὴ λόγων πλῆθος μηδ´
17341   2.31.125.80 : ἀποδείξεων ζητεῖν διεξιέναι πρὸς τοὺς μανθάνοντας, ἀλλὰ
17342   2.31.125.81 : καιρίως περὶ ἑκάστου λέγειν καὶ 〈ἃ〉 καθικνεῖται τῆς δια–
17343   2.31.125.82 : νοίας τοῦ ἀκούοντος καὶ *** στικὰ εἶναι λέγειν καὶ
17344   2.31.125.83 : ἀνατραπῆναι μὴ ῥᾴδια· καὶ μάλιστά γε τῷ παρέχειν αὑτὸν
17345   2.31.125.84 : περί τε τῶν χρησιμωτάτων λέγοντα καὶ ὁμολογούμενα οἷς
17346   2.31.125.85 : λέγει πράττοντα, τούτῳ μεταχειριζόμενον τοὺς ἀκούοντας·
17347   2.31.125.86 : τὸν δὲ μαθητὴν ἐντετάσθαι πρὸς τὰ λεγόμενα καὶ σκο–
17348   2.31.125.87 : πεῖν μὲν ὅπως μὴ λάθῃ ψεῦδός τι παραδεξάμενος· τῶν
17349   2.31.125.88 : δὲ ἀληθῶν μὴ μὰ Δία πολλὰς ζητεῖν ἀποδείξεις ἀκούειν, 
17350   2.31.125.89 : ἀλλ´ ἐναργεῖς· καὶ ἅπερ ἂν πεισθῇ τῶν παραινουμένων
17351   2.31.125.90 : ἑαυτῷ εἶναι καὶ ἀληθῆ, τούτοις ἐπακολουθεῖν ἐν τῷ βίῳ.
17352   2.31.125.91 : Οὕτω γὰρ μόνως ἔσται τις ἐκ φιλοσοφίας ὠφελημένος,
17353   2.31.125.92 : ἂν οἷς παραδέδεκται λόγοις οὖσιν ὑγιέσι τὰ ἔργα παρέ–
17354   2.31.125.93 : χηται συνῳδά.
17355   2.31.126.1 : <20Μουσωνίου ἐκ τοῦ Ὅτι καὶ γυναιξὶ φιλο–
17356   2.31.126.2 : σοφητέον>20 (apomn. III c. 8 p. 249 Peerlkamp.).
17357   2.31.126.3 : Ἐπεὶ δ´ ἐπύθετό τις αὐτοῦ, εἰ καὶ γυναιξὶ φιλοσο–
17358   2.31.126.4 : φητέον. οὕτω πως ἤρξατο διδάσκειν ὡς φιλοσοφητέον
17359   2.31.126.5 : αὐταῖς. Λόγον μέν, ἔφη, τὸν αὐτὸν εἰλήφασι παρὰ θεῶν
17360   2.31.126.6 : αἱ γυναῖκες τοῖς ἀνδράσιν, ᾧ τε χρώμεθα πρὸς ἀλλήλους
17361   2.31.126.7 : καὶ καθ´ ὃν διανοούμεθα περὶ ἑκάστου πράγματος, 〈εἰ〉
17362   2.31.126.8 : ἀγαθὸν ἢ κακόν ἐστι καὶ καλὸν ἢ αἰσχρόν. Ὁμοίως δὲ
17363   2.31.126.9 : καὶ αἰσθήσεις τὰς αὐτὰς ἔχει τὸ θῆλυ τῷ ἄρρενι, ὁρᾶν,
17364   2.31.126.10 : ἀκούειν, ὀσφραίνεσθαι καὶ τὰ ἄλλα. Ὁμοίως δὲ καὶ μέρη
17365   2.31.126.11 : σώματος τὰ αὐτὰ ὑπάρχει ἑκατέρῳ καὶ οὐδὲν θατέρῳ πλέον.
17366   2.31.126.12 : Ἔτι δὲ ὄρεξις καὶ οἰκείωσις φύσει πρὸς ἀρετὴν οὐ μόνον
17367   2.31.126.13 : γίνεται τοῖς ἀνδράσιν, ἀλλὰ καὶ γυναιξίν· οὐδὲν γὰρ ἧττον
17368   2.31.126.14 : αὗταί γε τῶν ἀνδρῶν τοῖς μὲν καλοῖς καὶ δικαίοις ἔργοις
17369   2.31.126.15 : ἀρέσκεσθαι πεφύκασι, τὰ δ´ ἐναντία τούτων προβάλλεσθαι.
17370   2.31.126.16 : Τούτων δὲ ταύτῃ ἐχόντων, διὰ τί [πρότερον] τοῖς μὲν
17371   2.31.126.17 : ἀνδράσι προσήκοι ἂν ζητεῖν καὶ σκοπεῖν ὅπως βιώσονται
17372   2.31.126.18 : καλῶς, ὅπερ τὸ φιλοσοφεῖν ἐστι, γυναιξὶ δὲ οὔ; πότερον,
17373   2.31.126.19 : ὅτι ἄνδρας μὲν προσήκει ἀγαθοὺς εἶναι, γυναῖκας δὲ οὔ;
17374   2.31.126.20 : Σκοπῶμεν δὲ καὶ καθ´ ἓν ἕκαστον τῶν προσηκόντων γυ–
17375   2.31.126.21 : ναικὶ τῇ ἐσομένῃ ἀγαθῇ· φανεῖται γὰρ ἀπὸ φιλοσοφίας
17376   2.31.126.22 : τούτων ἕκαστον μάλιστ´ ἂν αὐτῇ περιγινόμενον. Αὐτίκα
17377   2.31.126.23 : δεῖ οἰκονομικὴν εἶναι τὴν γυναῖκα καὶ ἐκλογιστικὴν τῶν 
17378   2.31.126.24 : οἴκῳ συμφερόντων καὶ ἀρχικὴν τῶν οἰκετῶν. Ταῦτα δ´
17379   2.31.126.25 : ἐγώ φημι τῇ φιλοσοφούσῃ ὑπάρξαι ἂν μάλιστα· εἴγε ἕκα–
17380   2.31.126.26 : στον μὲν τούτων μέρος τοῦ βίου ἐστίν, ἐπιστήμη δὲ περὶ
17381   2.31.126.27 : βίον οὐχ ἑτέρα τις ἢ φιλοσοφία ἐστὶ καὶ ὁ φιλόσοφος,
17382   2.31.126.28 : ὥσπερ ἔλεγε Σωκράτης, τοῦτο διατελεῖ σκοπῶν,
17383   2.31.126.29 : Ὅττι τοι ἐν μεγάροισι κακόν τ´ ἀγαθόν τε τέτυκται
17384   2.31.126.30 : (Od. δ  392).
17385   2.31.126.31 : Ἀλλὰ δεῖ δὴ καὶ σώφρονα εἶναι τὴν γυναῖκα· οἵαν καθα–
17386   2.31.126.32 : ρεύειν μὲν ἀφροδισίων παρανόμων, καθαρεύειν δὲ τῆς περὶ
17387   2.31.126.33 : τὰς ἄλλας ἡδονὰς ἀκρασίας, μὴ δουλεύειν ἐπιθυμίαις,
17388   2.31.126.34 : μηδὲ φιλόνεικον εἶναι, μὴ πολυτελῆ, μὴ καλλωπίστριαν.
17389   2.31.126.35 : Ταῦτα μὲν ἔργα τῆς σώφρονός ἐστι· καὶ ἔτι πρὸς τούτοις
17390   2.31.126.36 : ἐκεῖνα· κρατεῖν μὲν ὀργῆς, μὴ κρατεῖσθαι δ´ ὑπὸ λύπης,
17391   2.31.126.37 : κρείττονα δὲ πάθους παντὸς εἶναι. Ταῦτα δ´ ὁ φιλό–
17392   2.31.126.38 : σοφος παρεγγυᾷ λόγος· ὁ δὲ μαθὼν αὐτὰ καὶ ἀσκήσας
17393   2.31.126.39 : ἐμοὶ μὲν δοκεῖ γενέσθαι ἂν κοσμιώτατος, εἴτ´ ἀνὴρ εἴη
17394   2.31.126.40 : εἴτε γύνη. Τί οὖν; ταῦτα μὲν ταύτῃ ἔχει· δικαία δ´ οὐκ
17395   2.31.126.41 : ἂν εἴη γυνὴ φιλοσοφοῦσα, οὐδ´ ἄμεμπτος βίου κοινωνός,
17396   2.31.126.42 : οὐδ´ ὁμονοίας ἀγαθὴ συνεργός, οὐδὲ ἀνδρός γε καὶ τέκνων
17397   2.31.126.43 : ἐπιμελὴς κηδεμών, οὐδὲ φιλοκερδείας ἢ πλεονεξίας πάντῃ
17398   2.31.126.44 : καθαρά; Καὶ τίς ἂν μᾶλλον τῆς φιλοσόφου τοιαύτη γέ–
17399   2.31.126.45 : νοιτο, ἥν γε ἀνάγκη πᾶσα, εἴπερ εἴη τῷ ὄντι φιλόσοφος,
17400   2.31.126.46 : τὸ μὲν ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι χεῖρον νομίζειν, ὅσῳπερ
17401   2.31.126.47 : αἴσχιον, τὸ δὲ ἐλαττοῦσθαι τοῦ πλεονεκτεῖν κρεῖττον ὑπο–
17402   2.31.126.48 : λαμβάνειν, τὸ δὲ καὶ τέκνα μᾶλλον ἀγαπᾶν ἢ τὸ ζῆν; Τῆς
17403   2.31.126.49 : δὲ ἐχούσης οὕτω τίς ἂν εἴη γυνὴ δικαιοτέρα; Καὶ μὴν
17404   2.31.126.50 : καὶ ἀνδρειοτέραν εἶναι προσήκει γυναῖκα τῆς ἀπαιδεύτου
17405   2.31.126.51 : τὴν πεπαιδευμένην καὶ τὴν φιλόσοφον τῆς ἰδιώτιδος· ὡς
17406   2.31.126.52 : μήτε θανάτου φόβῳ, μήτε ὄκνῳ τῷ πρὸς πόνον ὑπομεῖναι 
17407   2.31.126.53 : τι αἰσχρόν, μηδ´ ὑποπτῆξαι μηδενὶ ὅτι εὐγενής, ἢ ὅτι
17408   2.31.126.54 : δυνατός, ἢ ὅτι πλούσιος, ἢ καὶ νὴ Δία ὅτι τύραννος.
17409   2.31.126.55 : Ὑπάρχει γὰρ αὐτῇ μεμελετηκέναι μέγα φρονεῖν, καὶ τὸν
17410   2.31.126.56 : μὲν θάνατον ἡγεῖσθαι μὴ κακόν, τὴν δὲ ζωὴν μὴ ἀγαθόν·
17411   2.31.126.57 : ὡσαύτως δὲ καὶ τὸν μὲν πόνον μὴ ἐκτρέπεσθαι, τὴν δὲ
17412   2.31.126.58 : ἀπονίαν μὴ διώκειν ἐξ ἅπαντος. Ὅθεν εἰκὸς εἶναι τὴν
17413   2.31.126.59 : γυναῖκα ταύτην καὶ αὐτουργικὴν καὶ κακόπαθον, οἵαν ἃ
17414   2.31.126.60 : μὲν ἂν τέκῃ τρέφειν μαστῷ τῷ ἑαυτῆς, τῷ δὲ ἀνδρὶ ὑπη–
17415   2.31.126.61 : ρετεῖν χερσὶ ταῖς ἑαυτῆς· ἃ δὲ δουλικὰ νομίζουσιν ἔνιοι,
17416   2.31.126.62 : ταῦτα ἀόκνως ποιεῖν. Ἆρ´ οὐκ ἂν ἡ τοιαύτη γυνὴ μέγα
17417   2.31.126.63 : μὲν ὄφελος εἴη τῷ γεγαμηκότι, κόσμος δὲ τοῖς προσήκουσι
17418   2.31.126.64 : γένει, παράδειγμα δὲ χρηστὸν ταῖς ἐπισταμέναις αὐτήν;
17419   2.31.126.65 : Ἀλλὰ νὴ Δία, φασί τινες, ὅτι αὐθάδεις ὡς ἐπὶ πολὺ καὶ
17420   2.31.126.66 : θρασείας εἶναι ἀνάγκη τὰς προσιούσας τοῖς φιλοσόφοις
17421   2.31.126.67 : γυναῖκας, ὅταν ἀφέμεναι τοῦ οἰκουρεῖν ἐν μέσοις ἀναστρέ–
17422   2.31.126.68 : φωνται τοῖς ἀνδράσι καὶ μελετῶσι λόγους καὶ σοφίζωνται
17423   2.31.126.69 : καὶ ἀναλύωσι συλλογισμούς, δέον οἴκοι καθημένας ταλα–
17424   2.31.126.70 : σιουργεῖν. Ἐγὼ δὲ οὐχ ὅπως τὰς γυναῖκας τὰς φιλοσο–
17425   2.31.126.71 : φούσας, ἀλλ´ οὐδὲ τοὺς ἄνδρας ἀξιώσαιμ´ ἄν, ἀφεμένους
17426   2.31.126.72 : τῶν προσηκόντων ἔργων, εἶναι περὶ λόγους μόνον· ἀλλὰ
17427   2.31.126.73 : καὶ ὅσους μεταχειρίζονται λόγους, τῶν ἔργων φημὶ δεῖν
17428   2.31.126.74 : ἕνεκα μεταχειρίζεσθαι αὐτούς. Ὥσπερ γὰρ ἰατρικοῦ λόγου
17429   2.31.126.75 : ὄφελος οὐδέν, ἐὰν μὴ πρὸς ὑγίειαν φέρῃ σώματος ἀνθρω–
17430   2.31.126.76 : πίνου, οὕτως οὐδ´ εἴ τινα φιλόσοφος ἔχει ἢ διδάσκει λό–
17431   2.31.126.77 : γον, οὐδὲν ὄφελος αὐτοῦ, ἐὰν μὴ φέρῃ πρὸς ἀρετὴν ψυχῆς
17432   2.31.126.78 : ἀνθρωπίνης. Πρὸ παντὸς δὲ σκοπεῖν τὸν λόγον χρή, ᾧ
17433   2.31.126.79 : ἕπεσθαι τὰς φιλοσοφούσας ἀξιοῦμεν, εἰ δύναται θρασείας
17434   2.31.126.80 : ποιεῖν ὁ τὴν αἰδῶ μέγιστον ἀποφαίνων ἀγαθόν· εἰ ζῆν
17435   2.31.126.81 : ἰταμώτερον ἐθίζει ὁ καταστολὴν πλείστην ὑφηγούμενος·
17436   2.31.126.82 : εἰ μὴ διδάσκει σωφρονεῖν ὁ κακὸν ἀποδεικνὺς ἔσχατον
17437   2.31.126.83 : τὴν ἀκολασίαν· εἰ μὴ προτρέπει οἰκονομεῖν ὁ παριστὰς 
17438   2.31.126.84 : ἀρετὴν εἶναι τὴν οἰκονομικήν. καὶ στέργειν δὲ ... καὶ αὐτουρ–
17439   2.31.126.85 : γεῖν ὁ τῶν φιλοσόφων λόγος παρακαλεῖ τὴν γυναῖκα.
17440   2.31.127.1 : <20Ξενοφῶντος ἐν δ´ Σωκρατικῶν ἀπομνη–
17441   2.31.127.2 : μονευμάτων>20 (IV 7, 2–10 fin.).
17442   2.31.127.3 : Γεωμετρίαν μέχρι μὲν τούτου ἔφη δεῖν μανθάνειν,
17443   2.31.127.4 : ἕως ἱκανός 〈τις〉 γένοιτο, εἴ ποτε δεήσειε, γῆν μέτρῳ ὀρ–
17444   2.31.127.5 : θῶς ἢ παραλαβεῖν ἢ παραδοῦναι ἢ διανεῖμαι ἢ ἔργον
17445   2.31.127.6 : ἀποδείξασθαι. οὕτω δὲ τοῦτο ῥᾴδιον εἶναι μαθεῖν, ὥστε
17446   2.31.127.7 : τὸν προσέχοντα τὸν νοῦν τῇ μετρήσει ἅμα τήν τε γῆν
17447   2.31.127.8 : ὁπόση ἐστὶν εἰδέναι καὶ ὡς μετρεῖται ἐπιστάμενον ἀπιέναι.
17448   2.31.127.9 : τὸ δὲ μέχρι τῶν δυσξυνέτων διαγραμμάτων γεωμετρίαν
17449   2.31.127.10 : μανθάνειν ἀπεδοκίμαζεν. ὅ τι μὲν γὰρ ὠφελοίη ταῦτα, οὐκ
17450   2.31.127.11 : ἔφη ὁρᾶν· καίτοι οὐκ ἄπειρός γε αὐτῶν ἦν. ἔφη δὲ ἱκανὰ
17451   2.31.127.12 : εἶναι ἀνθρώπου βίον κατατρίβειν καὶ ἄλλων πολλῶν τε
17452   2.31.127.13 : καὶ ὠφελίμων μαθημάτων ἀποκωλύειν. ἐκέλευε δὲ καὶ
17453   2.31.127.14 : ἀστρολογίας ἐμπείρους γίγνεσθαι καὶ ταύτης μέντοι μέχρι
17454   2.31.127.15 : τοῦ νυκτός τε ὥραν καὶ μηνὸς καὶ ἐνιαυτοῦ δύνασθαι
17455   2.31.127.16 : γιγνώσκειν ἕνεκα πορείας τε καὶ πλοῦ καὶ φυλακῆς, καὶ
17456   2.31.127.17 : ὅσα ἄλλα ἢ νυκτὸς ἢ μηνὸς ἢ ἐνιαυτοῦ πράττεται, πρὸς
17457   2.31.127.18 : ταῦτ´ ἔχειν τεκμηρίοις χρῆσθαι, τὰς ὥρας τῶν εἰρημένων
17458   2.31.127.19 : διαγιγνώσκοντας. καὶ ταῦτα δὲ ῥᾴδια εἶναι μαθεῖν παρά
17459   2.31.127.20 : τε νυκτοθηρῶν καὶ κυβερνητῶν καὶ ἄλλων πολλῶν οἷς
17460   2.31.127.21 : ἐπιμελὲς ταῦτα εἰδέναι. τὸ δὲ μέχρι τούτου ἀστρονομίαν
17461   2.31.127.22 : μανθάνειν, μέχρι τοῦ καὶ τὰ 〈μὴ〉 ἐν τῇ αὐτῇ περιφορᾷ
17462   2.31.127.23 : ὄντα καὶ τοὺς πλάνητάς τε καὶ ἀσταθμήτους ἀστέρας
17463   2.31.127.24 : γνῶναι, καὶ τὰς ἀποστάσεις αὐτῶν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ τὰς
17464   2.31.127.25 : περιόδους καὶ τὰς αἰτίας αὐτῶν ζητοῦντας κατατρίβεσθαι, 
17465   2.31.127.26 : ἰσχυρῶς ἀπέτρεπεν. ὠφέλειαν οὐδεμίαν οὐδ´ ἐν τούτοις
17466   2.31.127.27 : ἔφη ὁρᾶν· καίτοι οὐδὲ τούτων γε ἀνήκοος ἦν· ἔφη δὲ καὶ
17467   2.31.127.28 : ταῦτα ἱκανὰ εἶναι κατατρίβειν ἀνθρώπου βίον καὶ πολλῶν
17468   2.31.127.29 : καὶ ὠφελίμων ἀποκωλύειν. ὅλως δὲ τῶν οὐρανίων, ᾗ
17469   2.31.127.30 : ἕκαστα ὁ θεὸς μηχανᾶται, φρονιστὴν γίγνεσθαι ἀπέτρεπεν·
17470   2.31.127.31 : οὔτε γὰρ εὑρετὰ ἀνθρώποις αὐτὰ ἐνόμιζεν εἶναι οὔτε χαρί–
17471   2.31.127.32 : ζεσθαι θεοῖς ἂν ἡγεῖτο τὸν ζητοῦντα ἃ ἐκεῖνοι σαφηνίσαι
17472   2.31.127.33 : οὐκ ἠβουλήθησαν. κινδυνεῦσαι δ´ ἂν ἔφη καὶ παραφρο–
17473   2.31.127.34 : νῆσαι τὸν ταῦτα μεριμνῶντα οὐδὲν ἧττον ἢ Ἀναξαγόρας
17474   2.31.127.35 : παρεφρόνησεν ὁ μέγιστον φρονήσας ἐπὶ τῷ τὰς τῶν θεῶν
17475   2.31.127.36 : μηχανὰς ἐξηγεῖσθαι. ἐκεῖνος γὰρ λέγων μὲν τὸ αὐτὸ εἶναι
17476   2.31.127.37 : πῦρ τε καὶ ἥλιον ἠγνόει, ὅτι τὸ μὲν πῦρ οἱ ἄνθρωποι
17477   2.31.127.38 : ῥᾳδίως καθορῶσιν, εἰς δὲ τὸν ἥλιον οὐ δύνανται ἀντι–
17478   2.31.127.39 : βλέπειν, καὶ ὑπὸ μὲν τοῦ ἡλίου καταλαμπόμενοι τὰ χρώ–
17479   2.31.127.40 : ματα μελάντερα ἔχουσιν, ὑπὸ δὲ τοῦ πυρὸς οὔ· ἠγνόει
17480   2.31.127.41 : δὲ καὶ ὅτι τῶν ἐκ τῆς γῆς φυομένων ἄνευ ἡλίου αὐγῆς
17481   2.31.127.42 : οὐδὲν δύναται καλῶς αὔξεσθαι, ὑπὸ δὲ τοῦ πυρὸς θερμαι–
17482   2.31.127.43 : νόμενα πάντα ἀπόλλυται· φάσκων δὲ τὸν ἥλιον λίθον
17483   2.31.127.44 : διάπυρον εἶναι καὶ τοῦτο ἠγνόει, ὅτι λίθος μὲν ἐν πυρὶ
17484   2.31.127.45 : ὢν οὔτε λάμπει οὔτε πολὺν χρόνον ἀντέχει, ὁ δὲ ἥλιος
17485   2.31.127.46 : πάντα τὸν χρόνον πάντων λαμπρότατος ὢν διαμένει. ἐκέ–
17486   2.31.127.47 : λευε δὲ καὶ λογισμοὺς μανθάνειν· καὶ τούτων δὲ ὁμοίως
17487   2.31.127.48 : τοῖς ἄλλοις ἐκέλευε φυλάττεσθαι τὴν μάταιον πραγματείαν,
17488   2.31.127.49 : μέχρι δὲ τοῦ ὠφελίμου πάντα καὶ αὐτὸς συνεσκόπει καὶ
17489   2.31.127.50 : συνδιεξῄει τοῖς συνοῦσι. προύτρεπε δὲ σφόδρα καὶ ὑγιείας
17490   2.31.127.51 : ἐπιμελεῖσθαι τοὺς συνόντας παρά τε τῶν εἰδότων μανθά–
17491   2.31.127.52 : νοντας ὅσα ἐνδέχοιτο καὶ ἑαυτῷ ἕκαστον προσέχοντα διὰ
17492   2.31.127.53 : παντὸς τοῦ βίου, τί βρῶμα ἢ τί πῶμα ἢ ποῖος πόνος
17493   2.31.127.54 : συμφέροι αὐτῷ, καὶ πῶς τούτοις χρώμενος ὑγιεινότατα 
17494   2.31.127.55 : 〈ἂν〉 διάγοι. τοῦ γὰρ οὕτω προσέχοντος ἑαυτῷ ἔργον ἔφη
17495   2.31.127.56 : εἶναι εὑρεῖν ἰατρὸν τὰ πρὸς ὑγίειαν συμφέροντα αὐτῷ
17496   2.31.127.57 : μᾶλλον διαγιγνώσκοντα ἑαυτοῦ. εἰ δέ τις μᾶλλον ἢ κατὰ
17497   2.31.127.58 : τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ὠφελεῖσθαι βούλοιτο, συνεβούλευε
17498   2.31.127.59 : μαντικῆς ἐπιμελεῖσθαι. τὸν γὰρ εἰδότα, δι´ ὧν 〈οἱ〉 θεοὶ
17499   2.31.127.60 : τοῖς ἀνθρώποις περὶ τῶν πραγμάτων σημαίνουσιν, οὐδέ–
17500   2.31.127.61 : ποτε ἔρημον ἔφη γίγνεσθαι συμβουλῆς θεῶν.
17501   2.31.128.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τῆς πρὸς Ἀγησίλαον ἐπι–
17502   2.31.128.2 : στολῆς>20 ( 7 p. 790 ap. Herch. Epistol. Gr.).
17503   2.31.128.3 : Ἀπέστειλάς μοι δεόμενος παρὰ σὲ ἰέναι, φάσκων ἐθέ–
17504   2.31.128.4 : λειν περὶ τοῦ υἱέος συμβουλεύεσθαι, ὅπῃ τε καὶ ὅπως
17505   2.31.128.5 : σῴζων τὰ Λακωνικὰ ἔθη καὶ ξενικῶν παιδευμάτων κοι–
17506   2.31.128.6 : νωνήσει· κάμνω δὲ οὐ μετρίως κἀγώ· καὶ γὰρ τῆς ἡλικίας,
17507   2.31.128.7 : ὥσπερ οἶσθα, πόρρω ἥκω καὶ οἱ ἰατροὶ εὐθυμίας πέρι φρον–
17508   2.31.128.8 : τίζουσιν, ὡς ἐμοῦ βουλευομένου ἄλλο τι ἢ ζωὴν δικαίαν
17509   2.31.128.9 : αἱρουμένου θάνατόν τε μέχρι μὴ αἰσχρός ἐστι τιμῶντος·
17510   2.31.128.10 : ἀλλ´ εἰ μὲν σῳζοίμεθα, ἅπερ ἐπέστειλα [διὰ στόματος] καὶ
17511   2.31.128.11 : συγγινομένων ἀκούσῃ ἡμῶν· εἰ δέ τι 〈τῶν〉 εἰωθότων γέ–
17512   2.31.128.12 : νοιτο κακόν, τότε σοι δίδαγμα ἔστω ἡ ἐπιστολὴ φράζουσα
17513   2.31.128.13 : ὑπὲρ ὧν μαθεῖν ἐβουλήθης. Νόμος μὲν 〈ὁ〉 πρὸς τὸ εἰκὸς
17514   2.31.128.14 : ἄγων, ὦ Ἀγησίλαε, ἀνθρώπου δόγμα πάντως· παντὸς δὲ
17515   2.31.128.15 : ἀμείνων ὃν Λυκοῦργος εὗρε· νόθα δὲ ἐπὶ νόθοις θηρεύειν
17516   2.31.128.16 : κενὸς ὁ πόνος. Μηθὲν οὖν ἀνθρώπινον παίδευμα τῷ
17517   2.31.128.17 : παιδὶ πρόσφερε, ἴθι δὲ ἐπὶ τὸν δεύτερον μὲν ἀναγεγραμ–
17518   2.31.128.18 : μένον, πρῶτον δὲ καὶ μόνον ἐν θεοῖς κείμενον, ὅς ἐστι
17519   2.31.128.19 : νοῦς ἐπιστήμων 〈ἀεὶ〉 κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχων. Πόθεν 
17520   2.31.128.20 : δέ, ὦ γενναῖε, φήσεις, ἔστι τοῦτον λαβεῖν; Παρὰ φιλοσό–
17521   2.31.128.21 : φων ἀνδρῶν, οὓς θείους λέγων ὅσι´ ἂν εἴποιμι. Τούτων
17522   2.31.128.22 : γὰρ νόμος οὐδεὶς ἄρχει γραφεὶς ὑπὸ φαύλων ἀνδρῶν δόξῃ
17523   2.31.128.23 : ψευδεῖ ἐπικεχρωσμένος, τὸ δὲ ξυγγενὲς τῆς φύσεως ἄγει
17524   2.31.128.24 : πρὸς τὰ κρείττω μαθήματα· 〈οὐδὲ〉 φεύξῃ φωραθεὶς παρα–
17525   2.31.128.25 : νόμων δίκην· οὐ γὰρ ἀνθρωπίνων νόμων ἐραστὴς ἁλώσῃ,
17526   2.31.128.26 : οὐδὲ ξενικῶν ἔσῃ ἐπαινέτης, θείων δὲ καὶ αἰωνίων παν–
17527   2.31.128.27 : τὸς πάντῃ ἀξιομαθητοτέρων εἶναι νομιζομένων. Ὁδὸς
17528   2.31.128.28 : μὲν οὖν ὧδέ σοι δεδηλώσθω· δύναμαι δέ σοι ἀφηγήσασθαι,
17529   2.31.128.29 : ὅσα ἀρετῆς ἔρωτα ἐμβάλλει, τὰ δὲ μείζω καὶ πλείω κρειτ–
17530   2.31.128.30 : τόνων ἂν εἴη. Τροφὴ μὲν οὖν ἔστω σώματος ἥπερ ἐν
17531   2.31.128.31 : Λάκωσι· ψυχῆς δὲ νέας καὶ ἀρτιφυοῦς λόγοι ὁδὰς ἔχοντες
17532   2.31.128.32 : ἀνδρῶν ἐπ´ ἀρετῇ τὸν βίον διενηνοχότων· παιδιαὶ δὲ
17533   2.31.128.33 : ἄκοσμοι ἢ μῦθοι γραῶν ἐμβάλλοντες φρόνημα ταπεινὸν
17534   2.31.128.34 : ἀπίτωσαν· τὸ δὲ πλέον ἔστω σὺν ἀνδράσι σώφροσιν, ἔνθα
17535   2.31.128.35 : ὅμοια ὄψεται ἴσα τε ἀκούσεται. Πέφυκε δὲ πάντων μὲν
17536   2.31.128.36 : ζῴων κρατεῖν τὸ ἔθος, παντὸς δὲ μᾶλλον ἀνθρώπου. Κιν–
17537   2.31.128.37 : δυνεύομεν δέ, ὦ Ἀγησίλαε, μιμηταὶ εἶναι τῶν λεγομένων
17538   2.31.128.38 : τε καὶ δρωμένων.
17539   2.31.129.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σοφιστοῦ>20 (p. 227D–230E).
17540   2.31.129.2 : Δύο μὲν εἴδη κακίας περὶ ψυχὴν ῥητέον. {—}Ποῖα; {—}
17541   2.31.129.3 : Τὸ μὲν οἷον νόσον ἐν σώματι, τὸ δ´ οἷον αἶσχος ἐγγιγνό–
17542   2.31.129.4 : μενον. {—}Οὐκ ἔμαθον. {—}Νόσον ἴσως καὶ στάσιν οὐ
17543   2.31.129.5 : ταὐτὸν νενόμικας. {—}Οὐδ´ αὖ πρὸς τοῦτο ἔχω τί χρή με
17544   2.31.129.6 : ἀποκρίνασθαι. {—}Πότερον ἄλλο τι στάσιν ἡγούμενος ἢ 
17545   2.31.129.7 : τὴν τοῦ φύσει ξυγγενοῦς ἔκ τινος διαφορᾶς διαφθοράν;
17546   2.31.129.8 : {—}Οὐδέν. {—}Ἀλλ´ αἶσχος ἄλλο τι πλὴν τὸ τῆς ἀμετρίας
17547   2.31.129.9 : πανταχοῦ δυσειδὲς ἓν ὂν γένος; {—}Οὐδαμῶς ἄλλο. {—}Τί
17548   2.31.129.10 : δέ; ἐν ψυχῇ δόξας ἐπιθυμίαις καὶ θυμὸν ἡδοναῖς καὶ
17549   2.31.129.11 : λόγον λύπαις καὶ πάντ´ ἀλλήλοις ταῦτα τῶν φλαύρως
17550   2.31.129.12 : ἐχόντων οὐκ ᾐσθήμεθα διαφερόμενα; {—}Καὶ σφόδρα γε.
17551   2.31.129.13 : {—}Ξυγγενῆ γε μὴν ἐξ ἀνάγκης ξύμπαντα γέγονε. {—}Πῶς
17552   2.31.129.14 : γὰρ οὔ; {—}Στάσιν ἄρα καὶ νόσον τῆς ψυχῆς πονηρίαν
17553   2.31.129.15 : λέγοντες ὀρθῶς ἐροῦμεν. {—}Ὀρθότατα μὲν οὖν. {—}Τί δ´;
17554   2.31.129.16 : ὅσα κινήσεως μετασχόντα καὶ σκοπόν τινα θέμενον πει–
17555   2.31.129.17 : ρώμενα τούτου τυγχάνειν καὶ καθ´ ἑκάστην ὁρμὴν παρά–
17556   2.31.129.18 : φορα αὐτοῦ γίγνεται καὶ ἀποτυγχάνει, πότερον αὐτὰ φή–
17557   2.31.129.19 : σομεν ὑπὸ συμμετρίας τῆς πρὸς ἄλληλα ἢ τοὐναντίον ὑπὸ
17558   2.31.129.20 : ἀμετρίας αὐτὰ πάσχειν; {—}Δῆλον ὡς ὑπὸ ἀμετρίας. {—}
17559   2.31.129.21 : Ἀλλὰ μὴν ψυχήν γε ἴσμεν ἄκουσαν πᾶσαν πᾶν ἀγνοοῦσαν.
17560   2.31.129.22 : {—}Σφόδρα γε. {—}Τό γε μὴν ἀγνοεῖν ἔστιν ἐπ´ ἀλήθειαν
17561   2.31.129.23 : ὁρμωμένης ψυχῆς, παραφόρου ξυνέσεως γιγνομένης, οὐδὲν
17562   2.31.129.24 : ἄλλο πλὴν παραφροσύνη. {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Ψυχὴν
17563   2.31.129.25 : ἄρα ἀνόητον αἰσχρὰν καὶ ἄμετρον θετέον. {—}Ἔοικεν. {—}
17564   2.31.129.26 : Ἔστι δὴ δύο ταῦτα, ὡς φαίνεται, κακῶν ἐν αὐτῇ γένη, τὸ
17565   2.31.129.27 : μὲν πονηρία καλούμενον ὑπὸ τῶν πολλῶν, νόσος αὐτῆς
17566   2.31.129.28 : σαφέστατα ὄν. {—}Ναί. {—}Τὸ δέ γε ἄγνοιαν μὲν καλοῦσι,
17567   2.31.129.29 : κακίαν δὲ αὐτὸ ἐν ψυχῇ μόνον γιγνόμενον οὐκ ἐθέλουσιν
17568   2.31.129.30 : ὁμολογεῖν. {—}Κομιδῇ συγχωρητέον, ὃ δὴ νῦν λέξαντος
17569   2.31.129.31 : ἠμφεγνόησά σου, τὸ δύο εἶναι γένη κακίας ἐν ψυχῇ, καὶ
17570   2.31.129.32 : δειλίαν μὲν καὶ ἀκολασίαν καὶ ἀδικίαν ξύμπαντα ἡγητέον
17571   2.31.129.33 : νόσον ἐν ἡμῖν, τὸ δὲ τῆς πολλῆς καὶ παντοδαπῆς ἀγνοίας 
17572   2.31.129.34 : πάθος αἶσχος θετέον. {—}Οὐκοῦν ἔν γε σώματι περὶ δύο
17573   2.31.129.35 : παθήματε ταὐτὼ δύο τέχνα τινὲ ἐγενέσθην; {—}Τίνε τού–
17574   2.31.129.36 : τω; {—}Περὶ μὲν αἶσχος γυμναστική, περὶ δὲ νόσον ἰατρι–
17575   2.31.129.37 : κή. {—}Φαίνεται. {—}Οὐκοῦν καὶ περὶ μὲν ὕβριν καὶ ἀδι–
17576   2.31.129.38 : κίαν καὶ δειλίαν ἡ κολαστικὴ πέφυκε τεχνῶν μάλιστα δὴ
17577   2.31.129.39 : πασῶν προσήκουσα δίκη; {—}Τὸ γοῦν εἰκός, ὡς εἰπεῖν
17578   2.31.129.40 : κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν. {—}Τί δέ; περὶ ξύμπασαν
17579   2.31.129.41 : ἄγνοιαν μῶν ἄλλην τινὰ ἢ διδασκαλικὴν ὀρθότερον εἴποι
17580   2.31.129.42 : τις ἄν; {—}Οὐδεμίαν. {—}Φέρε δή· διδασκαλικῆς δὲ ἆρα
17581   2.31.129.43 : ἓν μόνον γένος φατέον ἢ πλείω, δύο δέ τινε αὐτῆς εἶναι
17582   2.31.129.44 : μεγίστω; σκόπει. {—}Σκοπῶ. {—}Καί μοι δοκοῦμεν τῇδε
17583   2.31.129.45 : ἄν πῃ τάχιστα εὑρεῖν. {—}Πῇ; {—}Τὴν ἄγνοιαν ἰδόντες
17584   2.31.129.46 : εἴ πῃ κατὰ μέσον αὕτη τομὴν ἔχει τινά. διπλῆ γὰρ αὕτη
17585   2.31.129.47 : γιγνομένη δῆλον ὅτι καὶ τὴν διδασκαλικὴν δύο ἀναγκάζει
17586   2.31.129.48 : μόρια ἔχειν, ἓν ἐφ´ ἑνὶ τῶν αὐτῆς ἑκατέρῳ. {—}Τί οὖν;
17587   2.31.129.49 : καταφανές πῄ σοι τὸ νῦν ζητούμενον; {—}Ἀγνοίας δ´ οὖν
17588   2.31.129.50 : μέγα τί μοι δοκῶ καὶ χαλεπὸν ἀφοριζόμενον ὁρᾶν εἶδος,
17589   2.31.129.51 : πᾶσι τοῖς ἄλλοις αὐτῆς ἀντισταθμοῦν μέρεσι. {—}Ποῖον
17590   2.31.129.52 : δή; {—}Τὸ μὴ κατειδότα τι δοκεῖν εἰδέναι· δι´ οὗ κινδυ–
17591   2.31.129.53 : νεύει πάντα ὅσα διανοίᾳ σφαλλόμεθα γίγνεσθαι πᾶσιν.
17592   2.31.129.54 : {—}Ἀληθῆ. {—}Καὶ δὴ καὶ τούτῳ γε οἶμαι μόνῳ τῆς
17593   2.31.129.55 : ἀγνοίας ἀμαθίαν τοὔνομα προσρηθῆναι. {—}Πάνυ γε. {—}
17594   2.31.129.56 : Τί δὲ δὴ 〈τῷ〉 τῆς διδασκαλικῆς ἄρα μέρει τῷ τοῦτο ἀπαλ–
17595   2.31.129.57 : λάττοντι λεκτέον; {—}Οἶμαι μὲν, ὦ ξένε, τὸ μὲν ἄλλο
17596   2.31.129.58 : δημιουργικὰς διδασκαλίας, τοῦτο δὲ ἐνθάδε γε παιδείαν
17597   2.31.129.59 : ὑφ´ ἡμῶν κεκλῆσθαι. {—}Καὶ γὰρ σχεδόν, ὦ Θεαίτητε, ἐν
17598   2.31.129.60 : πᾶσιν Ἕλλησιν. ἀλλὰ γὰρ ἡμῖν καὶ τοῦτο ἐπισκεπτέον, 
17599   2.31.129.61 : εἰ ἄτομόν ἐστιν ἤδη πᾶν ἤ τινα ἔχει διαίρεσιν ἀξίαν
17600   2.31.129.62 : ἐπωνυμίας. {—}Οὐκοῦν χρὴ σκοπεῖν. {—}Δοκεῖ τοίνυν μοι
17601   2.31.129.63 : κατὰ τοῦτο ἔτι πῃ σχίζεσθαι. {—}Κατὰ τί; {—}Τῆς ἐν τοῖς
17602   2.31.129.64 : λόγοις διδασκαλικῆς ἡ μὲν τραχυτέρα τις ἔοικεν ὁδὸς εἶναι,
17603   2.31.129.65 : τὸ δὲ ἕτερον μόριον αὐτῆς λειότερον. {—}Τὸ ποῖον δὴ
17604   2.31.129.66 : τούτων ἑκάτερον λέγωμεν; {—}〈Τὸ μὲν〉 ἀρχαιοπρεπές
17605   2.31.129.67 : τι πάτριον, ᾧ πρὸς τοὺς υἱεῖς μάλιστ´ ἐχρῶντό τε καὶ
17606   2.31.129.68 : ἔτι πολλοὶ χρῶνται τὰ νῦν, ὅταν αὐτοῖς ἐξαμαρτάνωσί τι,
17607   2.31.129.69 : τὰ μὲν χαλεπαίνοντες, τὰ δὲ μαλθακωτέρως παραμυθού–
17608   2.31.129.70 : μενοι· τὸ δ´ οὖν ξύμπαν αὐτὸ ὀρθότατα εἴποι τις ἂν
17609   2.31.129.71 : νουθετητικήν. {—}Ἔστιν οὕτω. {—}Τὸ δέ γε εἴξασί τινες
17610   2.31.129.72 : αὖ λόγον ἑαυτοῖς δόντες ἡγήσασθαι πᾶσαν ἀκούσιον ἀμα–
17611   2.31.129.73 : θίαν εἶναι, καὶ μαθεῖν οὐδέν ποτ´ ἂν ἐθέλειν τὸν οἰόμενον
17612   2.31.129.74 : 〈σοφὸν εἶναι〉 τούτων 〈ὧν〉 οἴοιτο πέρι δεινὸς εἶναι, μετὰ
17613   2.31.129.75 : δὲ πολλοῦ πόνου τὸ νουθετητικὸν εἶδος τῆς παιδείας
17614   2.31.129.76 : σμικρὸν ἀνύτειν. {—}Ὀρθῶς γε νομίζοντες. {—}Τῷ τοι ταύτης
17615   2.31.129.77 : τῆς δόξης ἐπὶ ἐκβολὴν ἄλλῳ τρόπῳ στέλλονται. {—}Τίνι
17616   2.31.129.78 : δή; {—}Διερωτῶσιν ὧν ἂν οἴηταί τίς τι πέρι λέγειν λέγων
17617   2.31.129.79 : μηδέν· εἶθ´ ἅτε πλανωμένων τὰς δόξας ῥᾳδίως ἐξετάζουσι,
17618   2.31.129.80 : καὶ συνάγουσι δὴ τοῖς λόγοις εἰς ταὐτόν τε τιθέασι παρ´
17619   2.31.129.81 : ἀλλήλας, τιθέντες δ´ ἐπιδεικνύουσιν αὐτὰς αὑταῖς ἅμα
17620   2.31.129.82 : περὶ τῶν αὐτῶν πρὸς τὰ αὐτὰ κατὰ ταὐτὰ ἐναντίας· οἱ
17621   2.31.129.83 : δὲ ὁρῶντες ἑαυτοῖς μὲν χαλεπαίνουσι, πρὸς δὲ τοὺς ἄλλους
17622   2.31.129.84 : ἡμεροῦνται καὶ τούτῳ δὴ τῷ τρόπῳ τῶν περὶ αὐτοὺς μεγά–
17623   2.31.129.85 : λων καὶ σκληρῶν δοξῶν ἀπαλλάττονται πασῶν ἀπαλλαγῶν 
17624   2.31.129.86 : ἀκούειν τε ἡδίστην καὶ τῷ πάσχοντι βεβαιότατα γιγνο–
17625   2.31.129.87 : μένην. νομίζοντες γάρ, ὦ παῖ φίλε, οἱ καθαίροντες αὐτούς,
17626   2.31.129.88 : ὥσπερ οἱ περὶ τὰ σώματα ἰατροὶ νενομίκασι μὴ πρότερον
17627   2.31.129.89 : ἂν τῆς προσφερομένης τροφῆς ἀπολαύειν δύνασθαι σῶμα,
17628   2.31.129.90 : πρὶν 〈ἂν〉 τὰ ἐμποδίζοντα ἐντός τις ἐκβάλῃ, ταὐτὸν καὶ
17629   2.31.129.91 : περὶ ψυχῆς διενοήθησαν ἐκεῖνοι, μὴ πρότερον αὐτὴν ἕξειν
17630   2.31.129.92 : τῶν προσφερομένων μαθημάτων ὄνησιν, πρὶν ἂν ἐλέγχων
17631   2.31.129.93 : τις τὸν ἐλεγχόμενον εἰς αἰσχύνην καταστήσας, τὰς τοῖς
17632   2.31.129.94 : μαθήμασιν ἐμποδίους δόξας ἐξελών, καθαρὸν ἀποφήνῃ καὶ
17633   2.31.129.95 : ταῦτα ἡγούμενον, ἅπερ οἶδεν, εἰδέναι μόνα, πλείω δὲ μή. {—}
17634   2.31.129.96 : Βελτίστη γοῦν καὶ σωφρονεστάτη τῶν ἕξεων αὕτη. {—}Διὰ
17635   2.31.129.97 : ταῦτα δὴ πάντα ἡμῖν, ὦ Θεαίτητε, καὶ τὸν ἔλεγχον λεκτέον
17636   2.31.129.98 : ὡς ἄρα μεγίστη καὶ κυριωτάτη τῶν καθάρσεών ἐστι, καὶ τὸν
17637   2.31.129.99 : ἀνέλεγκτον αὖ νομιστέον, ἂν καὶ τυγχάνῃ βασιλεὺς ὁ μέγας
17638   2.31.129.100 : ὤν, τὰ μέγιστα ἀκάθαρτον ὄντα, ἀπαίδευτόν τε καὶ αἰσχρὸν
17639   2.31.129.101 : γεγονέναι ταῦτα, ἃ καθαρώτατον καὶ κάλλιστον ἔπρεπε
17640   2.31.129.102 : τὸν ὄντως ἐσόμενον εὐδαίμονα εἶναι.
17641   2.31.130.1 : <20Ξενοφῶντος>20 (Cyneg. XII 14–17).
17642   2.31.130.2 : Παίδευσις γὰρ καλὴ διδάσκει χρῆσθαι νόμοις καὶ
17643   2.31.130.3 : λέγειν περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀκούειν. οἱ μὲν οὖν παρα–
17644   2.31.130.4 : σχόντες ἑαυτοὺς ἐπὶ τὸ μοχθεῖν τε καὶ διδάσκεσθαι αὐτοὶ
17645   2.31.130.5 : μὲν μαθήσεις καὶ ἐπιπόνους μελέτας ἔχουσι, σωτηρίαν δὲ
17646   2.31.130.6 : ταῖς αὑτῶν πόλεσιν· οἱ δὲ μὴ θέλοντες διὰ τὸ ἐπίπονον
17647   2.31.130.7 : διδάσκεσθαι, ἀλλ´ ἐν ἡδοναῖς ἀκαίροις διάγειν, φύσει οὗτοι
17648   2.31.130.8 : κάκιστοι· οὔτε γὰρ νόμοις οὔτε λόγοις ἀγαθοῖς πείθονται·
17649   2.31.130.9 : οὐ γὰρ εὑρίσκουσι διὰ τὸ μὴ πονεῖν οἷον χρὴ τὸν ἀγαθὸν
17650   2.31.130.10 : εἶναι· ὥστε οὔτε θεοσεβεῖς δύναιντ´ ἂν εἶναι οὔτε σοφοί.
17651   2.31.130.11 : τῷ τε ἀπαιδεύτῳ χρώμενοι πολλὰ ἐπιτιμῶσι τοῖς πεπαι–
17652   2.31.130.12 : δευμένοις. διὰ μὲν οὖν τούτων οὐδὲν ἂν καλῶς ἔχοι·
17653   2.31.130.13 : διὰ δὲ τῶν ἀμεινόνων ἅπασαι 〈αἱ〉 ὠφέλειαι τοῖς ἀνθρώ–
17654   2.31.130.14 : ποις εὕρηνται· ἀμείνους δὲ οἱ θέλοντες πονεῖν. 
17655   2.32.t.1 : {1Ὅτι κάλλιστον ἡ φιλία τῶν ἀγαθῶν.}1
17656   2.32.1.1 : deest.
17657   2.33.t.1 : {1Ὅτι ἡ ὁμοιότης τῶν τρόπων φιλίαν ἀπεργάζεται.}1
17658   2.33.1.1 : <20Εὐριπίδου>20 (fr. 809 N.).
17659   2.33.1.2 : Ὅστις δ´ ὁμιλῶν ἥδεται κακοῖς ἀνήρ,
17660   2.33.1.3 : οὐ πώποτ´ ἠρώτησα, γιγνώσκων ὅτι
17661   2.33.1.4 : τοιοῦτός ἐστιν, οἷσπερ ἥδεται ξυνών.
17662   2.33.2.1 : <20Εὐριπίδου Βελλεροφόντῃ>20 (fr. 298 N.).
17663   2.33.2.2 : Ἀνὴρ δὲ χρηστὸς χρηστὸν οὐ μισεῖ ποτε,
17664   2.33.2.3 : κακῷ κακὸς δὲ συντέτηκεν ἡδοναῖς·
17665   2.33.2.4 : φιλεῖ δὲ θοὑμόφυλον ἀνθρώπους ἄγειν.
17666   2.33.3.1 : <20Εὐριπίδου Πελιάσιν>20 (fr. 612 N.).
17667   2.33.3.2 : 〈Ὁ〉 γὰρ ξυνὼν κακὸς 〈μὲν〉 ἢν τύχῃ γεγὼς
17668   2.33.3.3 : τοιούσδε τοὺς ξυνόντας ἐκπαιδεύεται,
17669   2.33.3.4 : χρηστοὺς δ´ ὁ χρηστός· ἀλλὰ τὰς ὁμιλίας
17670   2.33.3.5 : ἐσθλὰς διώκειν, ὦ νέοι, σπουδάζετε. 
17671   2.33.4.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 324, fr. inc. 468).
17672   2.33.4.2 : Ἡ τῶν ὁμοίων αἵρεσις μάλιστά πως
17673   2.33.4.3 : τὴν τοῦ βίου σύγκρασιν ὁμόνοιαν ποιεῖ.
17674   2.33.5.1 : <20Εὐριπίδου Ἀντιγόνῃ>20 (fr. 160 N.).
17675   2.33.5.2 : Νέοι νέοισι συννοσοῦσι τἄφρονα.
17676   2.33.6.1 : <20Μενάνδρου Περικειρομένῃ>20 (Com. IV p. 185, fr. 1).
17677   2.33.6.2 : 〈Οὕ〉τω ποθεινόν ἐστιν ὁμότροπος φίλος.
17678   2.33.7.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. l. s. s. fr. 2).
17679   2.33.7.2 : Οὐδείς ἐστί μοι
17680   2.33.7.3 : ἀλλότριος, ἂν ᾖ χρηστός· ἡ φύσις μία
17681   2.33.7.4 : πάντων, τὸ δ´ οἰκεῖον συνίστησιν τρόπος.
17682   2.33.8.1 : <20Ὁμήρου>20 (ρ  218).
17683   2.33.8.2 : Ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον.
17684   2.33.9.1 : <20Δημοκρίτου>20 (fr. mor. 153 Mullach.).
17685   2.33.9.2 : Ὁμοφροσύνη φιλίην ποιέει.
17686   2.33.10.1 : <20Διογένης>20 ἐρωτηθείς, τί ἐστι φίλος, „μία ψυχή,
17687   2.33.10.2 : 〈ἔφη,〉 ἐν δυσὶ σώμασι κειμένη“.
17688   2.33.11.1 : 〈<20Θουκυδίδου>20 (III 10).〉
17689   2.33.11.2 : Εἰδότες οὔτε φιλίαν ἰδιώταις βεβαίαν γιγνομένην οὔτε
17690   2.33.11.3 : κοινωνίαν πόλεσιν, εἰ μὴ μετὰ ἀρετῆς δοκούσης ἐς ἀλλή–
17691   2.33.11.4 : λους γίγνοιντο καὶ τἆλλα ὁμοιότροποι εἶεν· ἐν γὰρ τῷ διαλ–
17692   2.33.11.5 : λάσσοντι τῆς γνώμης καὶ αἱ διαφοραὶ τῶν ἔργων καθί–
17693   2.33.11.6 : στανται.
17694   2.33.12.1 : <20Ἀριστοτέλους.>20
17695   2.33.12.2 : Ὥσπερ ὁ οἶνος κίρναται τοῖς τῶν πινόντων τρόποις,
17696   2.33.12.3 : οὕτω καὶ ἡ φιλία τοῖς τῶν χρωμένων ἤθεσι. 
17697   2.33.13.1 : <20Πυθαγόρας>20 ἐρωτηθείς, τί ἐστι φίλος, ἀπεκρίνατο·
17698   2.33.13.2 : „Ἄλλος ἐγώ“.
17699   2.33.14.1 : Τὴν φιλίαν ἔφη ἰσότητα εἶναι.
17700   2.33.15.1 : <20Ἰάμβλιχος Μακεδονίῳ περὶ Ὁμονοίας.>20
17701   2.33.15.2 : Ἡ ὁμόνοια, καθάπερ αὐτὸ τὸ ὄνομα βούλεται ἐνδείκ–
17702   2.33.15.3 : νυσθαι, συναγωγὴν ὁμοίου τοῦ νοῦ κοινωνίαν τε καὶ ἕνωσιν
17703   2.33.15.4 : ἐν ἑαυτῇ συνείληφεν· ἀφορμηθεῖσα δὴ οὖν ἐντεῦθεν ἐπὶ
17704   2.33.15.5 : πόλεις καὶ οἴκους, κοινούς τε συλλόγους πάντας καὶ ἰδίους
17705   2.33.15.6 : [οἴκους], φύσεις τε καὶ συγγενείας πάσας ἐπιπορεύεται,
17706   2.33.15.7 : κοινάς τε καὶ ἰδίας ὡσαύτως· ἔτι δὲ περιέχει καὶ τὴν ἑνὸς
17707   2.33.15.8 : ἑκάστου πρὸς ἑαυτὸν ὁμογνωμοσύνην· ὑφ´ ἑνὸς μὲν γάρ
17708   2.33.15.9 : τις νοήματος καὶ μιᾶς γνώμης κυβερνώμενος ὁμονοεῖ πρὸς
17709   2.33.15.10 : ἑαυτόν, διχογνωμονῶν δὲ πρὸς ἑαυτὸν καὶ ἀνόμοια λογι–
17710   2.33.15.11 : ζόμενος διαστασιάζει· καὶ ὁ μὲν ἐπὶ τῆς ἀεὶ αὐτῆς ἐπι–
17711   2.33.15.12 : μένων διανοήσεως ὁμοφροσύνης ἐστὶ πλήρης· ὁ δὲ ἄστα–
17712   2.33.15.13 : τος τοῖς λογισμοῖς καὶ ἄλλοτε ἐπ´ ἄλλην δόξην φερόμενος
17713   2.33.15.14 : ἀστάθμητός ἐστι καὶ πολέμιος πρὸς ἑαυτόν.
17714   2.33.15a.1 : 〈<20Πλάτωνος>20 (Leg. VIII p. 837B).〉
17715   2.33.15a.2 : Φιλία ἡ μὲν ἀπὸ ἐναντίων δεινὴ καὶ ἀγρία καὶ τὸ
17716   2.33.15a.3 : κοινὸν οὐ πολλάκις ἔχουσα ἐν ἡμῖν, ἡ δ´ ἐκ τῶν ὁμοίων
17717   2.33.15a.4 : ἥμερός τε καὶ κοινὴ διὰ βίου.
17718   2.33.16.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 255B).
17719   2.33.16.2 : 〈Οὐ〉 γὰρ δή ποτε εἵμαρται κακὸν κακῷ φίλον οὐδ´
17720   2.33.16.3 : ἀγαθὸν μὴ φίλον ἀγαθῷ εἶναι. 
17721   2.34.t.1 : {1Ὅτι χρὴ ἐν ταῖς δυστυχίαις καὶ τοῖς κινδύνοις
17722   2.34.t.2 : μὴ περιορᾶν τοὺς φίλους.}1
17723   2.34.1.1 : deest.
17724   2.35.t.1 : {1Ὅτι οὐ χρὴ συναδικεῖν τοῖς φίλοις.}1
17725   2.35.1.1 : deest.
17726   2.36.t.1 : {1Περὶ γνησίων καὶ ἀβεβαίων φίλων.}1
17727   2.36.1.1 : deest.
17728   2.37.t.1 : {1Ὅτι χρὴ ταχείας ποιεῖσθαι τὰς πρὸς τοὺς φίλους
17729   2.37.t.2 : διαλλαγὰς τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν ῥαῖον φέρον–
17730   2.37.t.3 : τας μετὰ τῆς ἀμνηστίας.}1
17731   2.37.1.1 : deest.
17732   2.38.t.1 : {1Ὅτι ἐν ταῖς ἀτυχίαις τοὺς γνησίους τῶν φίλων
17733   2.38.t.2 : διαγινώσκομεν.}1
17734   2.38.1.1 : deest.
17735   2.39.t.1 : {1Φιλικὰ παραγγέλματα.}1
17736   2.39.1.1 : deest. 
17737   2.40.t.1 : {1Περὶ ἔχθρας καὶ τοῦ ὁποῖόν τινα χρὴ εἶναι πρὸς
17738   2.40.t.2 : τοὺς ἐχθρούς.}1
17739   2.40.1.1 : deest.
17740   2.41.t.1 : {1Περὶ τοῦ πῶς ἔστιν ἀπ´ ἐχθρῶν ὠφεληθῆναι.}1
17741   2.41.1.1 : deest.
17742   2.42.t.1 : {1Περὶ τοῦ εὐεργετεῖν.}1
17743   2.42.1.1 : deest.
17744   2.43.t.1 : {1Ὅτι μείζων ἡ χάρις ἐν καιρῶι δοθεῖσα.}1
17745   2.43.1.1 : deest.
17746   2.44.t.1 : {1Περὶ τοῦ ἀντευεργετεῖν.}1
17747   2.44.1.1 : deest.
17748   2.45.t.1 : {1Ὅτι τοὺς πονηροὺς οὐ χρὴ εὖ ποιεῖν οὐδὲ παρ´
17749   2.45.t.2 : αὐτῶν εὐεργετεῖσθαι.}1
17750   2.45.1.1 : deest. 
17751   2.46.t.1 : {1Περὶ ἀχαριστίας.}1
17752   2.46.1.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 325, fr. inc. 470).
17753   2.46.1.2 : Ἀχάριστος ἄνθρωπος μὴ νομιζέσθω φίλος·
17754   2.46.1.3 : μήθ´ ὃς πονηρός, κατεχέτω χρηστοῦ τόπον.
17755   2.46.2.1 : <20Σοφοκλέους Οἰδίποδος>20 (Tyr. 611. 612).
17756   2.46.2.2 : Φίλον γὰρ ἐσθλὸν ἐκβαλεῖν ἴσον λέγω
17757   2.46.2.3 : καὶ τὸν παρ´ αὑτῷ βίοτον, ὃν πλεῖστον φιλεῖ.
17758   2.46.3.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ Αἴαντος>20 ( 522–524).
17759   2.46.3.2 : Χάρις χάριν γάρ ἐστιν ἡ τίκτους´ ἀεί.
17760   2.46.3.3 : Ὅτου δ´ ἀπορρεῖ μνῆστις εὖ πεπονθότος,
17761   2.46.3.4 : οὐκ ἂν γένοιτ´ ἔθ´ οὗτος εὐγενὴς ἀνήρ.
17762   2.46.4.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Ai. 1267).〉
17763   2.46.4.2 : Χάρις διαρρεῖ καὶ προδοῦς´ ἁλίσκεται.
17764   2.46.5.1 : <20Ἀναξανδρίδου>20 (Com. III p. 200, fr. inc. 15).
17765   2.46.5.2 : Οὐχὶ παρὰ πολλοῖς ἡ χάρις τίκτει χάριν.
17766   2.46.6.1 : <20Σοφοκλέους>20 (fr. 735 N.).
17767   2.46.6.2 : Ἀμνήμονος γὰρ ἀνδρὸς ὄλλυται χάρις.
17768   2.46.7.1 : <20Θεοκρίτου>20 (V 38).
17769   2.46.7.2 : Θρέψαι 〈κα〉 λυκιδεῖς, θρέψαι κύνας ὥς ἑ φάγωντι. 
17770   2.46.8.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 325, fr. inc. 471).
17771   2.46.8.2 : Οὐχὶ τὴν αὐτὴν ἔχει
17772   2.46.8.3 : διάνοιαν αἰτῶν εἷς ἕκαστος καὶ λαβών.
17773   2.46.9.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Com. IV p. 325, fr. inc. 472, v. 1).
17774   2.46.9.2 : Ἀεὶ δ´ ὁ σωθείς ἐστιν ἀχάριστος φύσει.
17775   2.46.9a.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (l. s. fr. inc. 472, v. 2. 3).
17776   2.46.9a.2 : Ἅμ´ ἠλέηται καὶ τέθνηκεν ἡ χάρις,
17777   2.46.9a.3 : ἣν δεόμενος τότ´ ἀθάνατον σχήσειν ἔφη.
17778   2.46.10.1 : <20Εὐριπίδου Πελιάσιν>20 (fr. 611 N.).
17779   2.46.10.2 : Ἐν τοῖσι μὲν δεινοῖσιν ὡς φίλοι φίλων·
17780   2.46.10.3 : ὅταν δὲ πράξως´ εὖ, διωθοῦνται χάριν,
17781   2.46.10.4 : αὐτοὶ δι´ αὑτοὺς εὐτυχεῖν ἡγούμενοι.
17782   2.46.11.1 : <20Φιλήμονος>20 (Com. IV p. 239, Menandr. fr. inc. 20).
17783   2.46.11.2 : Ὅταν τις ἡμῶν ἀμέριμνον ἔχῃ βίον,
17784   2.46.11.3 : οὐκ ἐπικαλεῖται τὴν τύχην εὐδαίμονα·
17785   2.46.11.4 : ἐπὴν δὲ λύπαις περιπέσῃ καὶ πράγμασιν,
17786   2.46.11.5 : εὐθὺς προσάπτει τῇ τύχῃ τὴν αἰτίαν.
17787   2.46.12.1 : <20Θεόγνιδος>20 (v. 955. 956).
17788   2.46.12.2 : Δείλους εὖ ἔρδοντι δύω κακά· τῶν τε γὰρ αὐτοῦ
17789   2.46.12.3 : χήρωσις κτεάνων καὶ χάρις οὐδεμία.
17790   2.46.13.1 : <20Διογένης>20 ἐρωτηθείς, τί τάχιστα γηράσκει
17791   2.46.13.2 : παρ´ ἀνθρώποις, εἶπε· „Χάρις“. 
17792   2.46.14.1 : <20Αἰλιανοῦ>20 (Var. hist. IX 18).
17793   2.46.14.2 : Θεμιστοκλῆς ὁ Νεοκλέους ἑαυτὸν εἴκαζε ταῖς δρυσί,
17794   2.46.14.3 : λέγων ὅτι καὶ ἐκείνας ὑπέρχονται οἱ ἄνθρωποι καὶ δέονται
17795   2.46.14.4 : αὐτῶν, εἰ ὕει, στέγην τὴν ἐκ τῶν κλάδων ποθοῦντες· ὅταν
17796   2.46.14.5 : δὲ οὔσης εὐδίας παρίωσι, τίλλουσιν αὐτὰς καὶ περικλῶσι.
17797   2.46.14.6 : καὶ αὐτὸς οὖν ἔλεγεν ὑπὸ τοῦ δήμου τὰ αὐτὰ πάσχειν.
17798   2.46.15.1 : <20Ἐκ τῆς περὶ φιλίας Ἐπιστολῆς>20 (Plu-
17799   2.46.15.2 : tarch. fragm. XVIII, 16 Dübn.).
17800   2.46.15.3 : Ὡς μέντοι λαμπρόν ἐστιν εὖ ποιεῖν, οὕτως ἀμειπτέον·
17801   2.46.15.4 : ... ἵνα μὴ μόνον ἀχαριστίας ὄφλῃ τις δίκην, ἀλλὰ καὶ βλά–
17802   2.46.15.5 : βους κοινοῦ τῶν εὖ πεισομένων εἰς αὐτοὺς ἑτέρων ἀνα–
17803   2.46.15.6 : κοπῇ πρὸς εὐεργεσίαν.
17804   2.46.16.1 : <20Ἰαμβλίχου Σωπάτρῳ.>20
17805   2.46.16.2 : Φευκτὴ μὲν οὖν ἐστιν ἡ ἀχαριστία δι´ ἑαυτήν· ἀχθε–
17806   2.46.16.3 : σθείη δ´ ἄν τις πρὸς αὐτὴν δικαιότερον, ἐπειδὴ κωλύει
17807   2.46.16.4 : τἀγαθὸν προϊέναι καὶ ἐκφαίνεσθαι, τήν τε χώραν αὐτῶν
17808   2.46.16.5 : παντελῶς ἀνατρέπει καὶ κατακλείει πως εἰς στενὸν τὰς
17809   2.46.16.6 : ἔξω διαφαινομένας τῶν καλῶν ἐνεργείας, ἀποστερεῖ δὲ
17810   2.46.16.7 : καὶ τὸ κοινὸν τῆς θείας βοηθείας πάσης· διὰ τοῦτ´ ἔστι
17811   2.46.16.8 : πάνδεινον. παντὶ 〈δ´〉 ἀνδρὶ παρακελεύομαι πρῶτον, λόγον
17812   2.46.16.9 : ὀρθὸν κατέχειν εὐεργεσιῶν μετὰ φιλίας· δεύτερον, εὐχαρί–
17813   2.46.16.10 : στως τὰς εὐεργεσίας παραλαμβάνειν καὶ προκαλεῖσθαι
17814   2.46.16.11 : τὰς μείζονας εὐποιΐας διὰ τῆς εὐχαριστίας.
17815   2.46.17.1 : <20Θεμιστοκλῆς,>20 διαβαλλόντων αὐτὸν ἐπ´ 
17816   2.46.17.2 : ἐκκλησίας τινῶν ὡς εἶδεν τοὺς πολλοὺς ἡδέως ἀκούον–
17817   2.46.17.3 : τας, „κοπιᾶν“, ἔφη, „μοι δοκεῖτε, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εὐερ–
17818   2.46.17.4 : γετούμενοι“· κόπος γὰρ ὡς ἀληθῶς εὐεργεσίας κόρος, δι´
17819   2.46.17.5 : ὃν συμβαίνει καινότητος ἐπιθυμεῖν.
17820   2.46.18.1 : <20Ἐκ τῶν Ὑψαίου ὑποθηκῶν περὶ τοῦ
17821   2.46.18.2 : εὐεργετεῖν.>20
17822   2.46.18.3 : Οὐδένα μισήσεις ὡς ἀχάριστον, ἐὰν ὡς ἀληθῶς χαρίζῃ.
17823   2.46.18a.1 : Τοὺς μηδεμίαν ὧν ἂν εὖ πάθωσιν ὑπὸ σοῦ χάριν
17824   2.46.18a.2 : ἐκτίνοντας ἄλλοι λεγέτωσαν ἀχαρίστους, σὺ δ´ ἀνοήτους,
17825   2.46.18a.3 : ὅτι τοῦ καλλίστου τῶν ἀγαθῶν οὐ συνιᾶσιν.
17826   2.46.19.1 : Εἰκότως οἱ νομοθέται μόνης ἀχαριστίας δίκας
17827   2.46.19.2 : οὐχ ὁρίζουσιν, ὡς τοῦ μὲν εὖ ποιοῦντος τὴν μεγίστην
17828   2.46.19.3 : ἀμοιβὴν ἐν οἷς ἔτυχεν εὖ ποιῶν ἀπειληφότος, τοῦ δὲ
17829   2.46.19.4 : ἀχαρίστου τὴν ἀξίαν τίνοντος δίκην ἐν ᾧ λανθάνει τῷ
17830   2.46.19.5 : μεγίστῳ κακῷ συνεχόμενος, ἀχαριστίᾳ.
17831   2.46.20.1 : <20Ἀπολλώνιος Ἡρωδιανῷ.>20
17832   2.46.20.2 : Μὴ φεῦγε διὰ τοὺς ἀσημάντους χρήσιμος εἶναι τοῖς
17833   2.46.20.3 : ἀγαθοῖς· ἱκανοὶ γὰρ οὗτοι καὶ τὰς ὑπὲρ ἐκείνων χάριτας
17834   2.46.20.4 : ἀποδοῦναι.
17835   2.46.21.1 : <20Ἀπολλώνιος Νουμηνίῳ.>20
17836   2.46.21.2 : Οὐ παρὰ πολλοῖς ἡ χάρις τίκτει χάριν.
17837   2.46.22.1 : <20Ξενοφῶντος Κύρου παιδείᾳ>20 (I 2, 7).
17838   2.46.22.2 : ... δικάζονται δὲ [οὐχ] ἥκιστα ἀχαριστίας· καὶ ὃν ἂν
17839   2.46.22.3 : γνῶσι δυνάμενον μὲν χάριν ἀποδοῦναι, μὴ ἀποδιδόντα δέ,
17840   2.46.22.4 : κολάζουσι τοῦτον ἰσχυρῶς· οἴονται γὰρ τοὺς ἀχαρίστους 
17841   2.46.22.5 : καὶ περὶ θεοὺς ἂν μάλιστα ἀμελῶς ἔχειν καὶ περὶ πατρίδα
17842   2.46.22.6 : καὶ περὶ γονέας καὶ περὶ φίλους· ἕπεσθαι δὲ δοκεῖ μά–
17843   2.46.22.7 : λιστα τῇ ἀχαριστίᾳ 〈ἡ〉 ἀναισχυντία, καὶ γὰρ αὕτη δοκεῖ
17844   2.46.22.8 : εἶναι μεγίστη ἐπὶ πάντα τὰ αἰσχρὰ ἡγεμών. 
17845   3.1.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ.}1
17846   3.1.1.1 : Σοφοκλῆς ἐν Ἐριφύλῃ (fr. 195 N. 2).
17847   3.1.1.2 : Ἀρετῆς βέβαιαι δ´ εἰσὶν αἱ κτήσεις μόναι.
17848   3.1.2.1 : Εὐριπίδου ἐξ Ἀνδρομάχης ( 761–764).
17849   3.1.2.2 : Οὔ τοι λείψανα τῶν ἀγαθῶν 
17850   3.1.2.3 : ἀνδρῶν ἀφαιρεῖται χρόνος· ἁ δ´ ἀρετὰ
17851   3.1.2.4 : καὶ θανοῦσι λάμπει.
17852   3.1.3.1 : Εὐριπίδου Οἰδίποδος (fr. 542 N. 2).
17853   3.1.3.2 : Οὔ τοι νόμισμα λευκὸς ἄργυρος μόνον
17854   3.1.3.3 : καὶ χρυσός ἐστιν, ἀλλὰ χἁρετὴ βροτοῖς
17855   3.1.3.4 : νόμισμα κεῖται πᾶσιν, ᾗ χρῆσθαι χρεών.
17856   3.1.4.1 : Εὐριπίδου Τημενίδαις (fr. 734 N. 2).
17857   3.1.4.2 : Ἀρετὴ δέ, κἂν θάνῃ τις, οὐκ ἀπόλλυται,
17858   3.1.4.3 : ζῇ δ´ οὐκέτ´ ὄντος σώματος· κακοῖσι δὲ
17859   3.1.4.4 : ἅπαντα φροῦδα συνθανόνθ´ ὑπὸ χθονός.
17860   3.1.5.1 : Εὐριπίδου (Suppl. 914–919).
17861   3.1.5.2 : Αἰσχύνεται δὲ τἀγάθ´ ἀσκήσας ἀνὴρ
17862   3.1.5.3 : κακὸς κεκλῆσθαι πᾶς τις· ἡ δ´ εὐανδρία
17863   3.1.5.4 : διδακτόν, εἴπερ καὶ βρέφος διδάσκεται
17864   3.1.5.5 : λέγειν ἀκούειν θ´, ὧν μάθησιν οὐκ ἔχει.
17865   3.1.5.6 : ἃ δ´ ἂν μάθῃ τις, ταῦτα σῴζεσθαι φιλεῖ
17866   3.1.5.7 : πρὸς γῆρας. οὕτω παῖδας εὖ παιδεύετε. 
17867   3.1.6.1 : (Eur. fr. 1029 N. 2)
17868   3.1.6.2 : Οὐκ ἔστιν ἀρετῆς κτῆμα τιμιώτερον.
17869   3.1.6.3 : οὐ γὰρ πέφυκε δοῦλον οὔτε χρημάτων
17870   3.1.6.4 : οὔτ´ ἀσφαλείας οὔτε θωπείας ὄχλου.
17871   3.1.6.5 : ἀρετὴ δ´ ὅσῳ περ μᾶλλον ἂν χρῆσθαι θέλῃς,
17872   3.1.6.6 : τοσῷδε μᾶλλον αὔξεται τελουμένη.
17873   3.1.7.1 : Σοφοκλῆς Αἴαντι ( 1352).
17874   3.1.7.2 : Κλύειν τὸν ἐσθλὸν ἄνδρα χρὴ τῶν ἐν τέλει.
17875   3.1.8.1 : Θεόγνιδος ( 315–318).
17876   3.1.8.2 : Πολλοί 〈τοι〉 πλουτοῦσι κακοί, ἀγαθοὶ δὲ πένονται,
17877   3.1.8.3 : ἀλλ´ ἡμεῖς τούτοις οὐ διαμειψόμεθα
17878   3.1.8.4 : τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον· ἐπεὶ τὸ μὲν ἔμπεδον αἰεί,
17879   3.1.8.5 : χρήματα δ´ ἀνθρώπων ἄλλοτε ἄλλος ἔχει.
17880   3.1.9.1 : Φιλιππίδου Ἀνανεούσης (fr. 3 com. IV
17881   3.1.9.2 : p. 469). 
17882   3.1.9.3 : Ὅταν 〈δ´〉 ἁμαρτάνῃς τι, χαῖρ´ ἡττώμενος
17883   3.1.9.4 : μάλιστα γὰρ οὕτω σῴζεται τὸ συμφέρον.
17884   3.1.10.1 : Ἐπιχάρμου (fr. inc. * 20 p. 260 Lor.).
17885   3.1.10.2 : Οὐ μετανοεῖν, ἀλλὰ προνοεῖν χρὴ τὸν ἄνδρα τὸν σοφόν.
17886   3.1.11.1 : Πυθαγόρου (Aur. carm. 9–16 ed. Nauck.).
17887   3.1.11.2 : Κρατεῖν δὲ ἐθίζεο τῶνδε,
17888   3.1.11.3 : γαστρὸς 〈μὲν〉 πρώτιστα καὶ ὕπνου λαγνείης τε
17889   3.1.11.4 : καὶ θυμοῦ· πρήξεις δ´ αἰσχρόν ποτε μήτε μετ´ ἄλλου
17890   3.1.11.5 : μήτ´ αὐτός· πάντων δὲ μάλιστ´ αἰσχύνεο σαυτόν.
17891   3.1.11.6 : εἶτα δικαιοσύνην ἄσκει ἔργῳ τε λόγῳ τε.
17892   3.1.11.7 : μήτ´ ἀλογίστως σαυτὸν ἔχειν περὶ μηδὲν ἔθιζε·
17893   3.1.11.8 : ἀλλὰ γνῶθι μὲν ὡς θανέειν πέπρωται ἅπασιν,
17894   3.1.11.9 : χρήματα δ´ ἄλλοτε μὲν κτᾶσθαι φιλεῖ, ἄλλοτ´ ὀλέσθαι.
17895   3.1.12.1 : Βακχυλίδου (fr. 19 p. l. 4 III p. 575). 
17896   3.1.12.2 : Εἷς ὅρος, μία βροτοῖσιν ἐστὶν εὐτυχίας ὁδός,
17897   3.1.12.3 : θυμὸν εἴ τις ἔχων ἀπενθῆ δύναται διατελεῖν βίον.
17898   3.1.13.1 : Εὐριπίδου (fr. 1030 N. 2).
17899   3.1.13.2 : Ἀρετὴ μέγιστον τῶν ἐν ἀνθρώποις καλόν.
17900   3.1.14.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 44 com. IV p. 248).
17901   3.1.14.2 : Κἂν σφόδρα σαφῶς εἰδῇς 〈τι〉, τὸν κρύπτοντά σε
17902   3.1.14.3 : μηδέποτ´ ἐλέγξῃς· δύσκολον πρᾶγμ´ ἐστὶ γάρ,
17903   3.1.14.4 : ἃ λανθάνειν τις βούλεται, ταῦτ´ εἰδέναι.
17904   3.1.15.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον (§ 7
17905   3.1.15.2 : p. 3 c).
17906   3.1.15.3 : Ἡ δὲ τῆς ἀρετῆς κτῆσις οἷς ἂν ἀκιβδήλως ταῖς δια–
17907   3.1.15.4 : νοίαις συναυξηθῇ, μόνη μὲν συγγηράσκει, πλούτου δὲ
17908   3.1.15.5 : κρείττων, χρησιμωτέρα δ´ εὐγενείας ἐστί, τὰ μὲν τοῖς
17909   3.1.15.6 : ἄλλοις ἀδύνατα δυνατὰ καθιστᾶσα, τὰ δὲ τῷ πλήθει
17910   3.1.15.7 : φοβερὰ θαρσαλέως ὑπομένουσα, καὶ τὸν μὲν ὄκνον ψόγον
17911   3.1.15.8 : τὸν δὲ πόνον ἔπαινον ἡγουμένη.
17912   3.1.16.1 : Ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους Παναθηναϊκοῦ
17913   3.1.16.2 : (§§ 30–32 p. 239 a–c). 
17914   3.1.16.3 : Τίνας οὖν καλῶ πεπαιδευμένους, ἐπεὶ τὰς τέχνας καὶ
17915   3.1.16.4 : τὰς ἐπιστήμας καὶ τὰς δυνάμεις ἀποδοκιμάζω; πρῶτον
17916   3.1.16.5 : μὲν τοὺς καλῶς χρωμένους τοῖς πράγμασι τοῖς κατὰ τὴν
17917   3.1.16.6 : ἡμέραν ἑκάστην προσπίπτουσι, καὶ τὴν δόξαν ἐπιτυχῆ
17918   3.1.16.7 : τῶν καιρῶν ἔχοντας καὶ δυναμένην ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ στο–
17919   3.1.16.8 : χάζεσθαι τοῦ συμφέροντος· ἔπειτα τοὺς πρεπόντως καὶ
17920   3.1.16.9 : δικαίως ὁμιλοῦντας τοῖς ἀεὶ πλησιάζουσι, καὶ τὰς μὲν
17921   3.1.16.10 : τῶν ἄλλων ἀηδίας καὶ βαρύτητας εὐκόλως καὶ ῥᾳδίως
17922   3.1.16.11 : φέροντας, σφᾶς δ´ αὐτοὺς ὡς δυνατὸν ἐλαφροτάτους καὶ
17923   3.1.16.12 : μετριωτάτους τοῖς συνοῦσι παρέχοντας· ἔτι τοὺς τῶν μὲν
17924   3.1.16.13 : ἡδονῶν ἀεὶ κρατοῦντας, τῶν δὲ συμφορῶν μὴ λίαν ἡττω–
17925   3.1.16.14 : μένους, ἀλλ´ ἀνδρωδῶς ἐν αὐταῖς διακειμένους καὶ τῆς
17926   3.1.16.15 : φύσεως ἀξίως, ἧς μετέχοντες τυγχάνομεν· τέταρτον, ὅπερ
17927   3.1.16.16 : μέγιστον, 〈τοὺς〉 μὴ διαφθειρομένους ὑπὸ τῶν εὐπραγιῶν
17928   3.1.16.17 : μηδ´ ἐξισταμένους αὑτῶν μηδ´ ὑπερηφάνους γιγνομένους
17929   3.1.16.18 : ἀλλ´ ἐμμένοντας τῇ τάξει τῶν εὖ φρονούντων, καὶ μὴ
17930   3.1.16.19 : μᾶλλον χαίροντας τοῖς διὰ τύχην ὑπάρξασιν ἀγαθοῖς ἢ
17931   3.1.16.20 : τοῖς διὰ τὴν αὑτῶν φύσιν καὶ φρόνησιν ἐξ ἀρχῆς γιγνο–
17932   3.1.16.21 : μένοις. τοὺς δὲ μὴ μόνον πρὸς ἓν τούτων ἀλλὰ πρὸς
17933   3.1.16.22 : ἅπαντα ταῦτα τὴν ἕξιν τῆς ψυχῆς εὐάρμοστον ἔχοντας, 
17934   3.1.16.23 : τούτους φημὶ φρονίμους εἶναι καὶ τελείους ἄνδρας καὶ
17935   3.1.16.24 : πάσας ἔχειν τὰς ἀρετάς.
17936   3.1.17.1 : Ἐκ τῶν Ἰαμβλίχου πρὸς Σώπατρον
17937   3.1.17.2 : περὶ ἀρετῆς.
17938   3.1.17.3 : Ψυχῆς μὲν οὖν ἂν εἴη ἀρετὴ τελεότης καὶ εὐμετρία
17939   3.1.17.4 : τῆς ζωῆς, λόγου τε καὶ νοῦ καὶ διανοήσεως ἡ ἀκροτάτη
17940   3.1.17.5 : καὶ καθαρωτάτη ἐνέργεια. τὰ δ´ ἔργα τῆς ἀρετῆς ἀγα–
17941   3.1.17.6 : θοειδῆ, κάλλιστα, νοερά, σπουδαῖα, πλήρη μεσότητος,
17942   3.1.17.7 : εὐκαιρίας μετέχοντα, προηγούμενα, τέλους ἀρίστου στοχα–
17943   3.1.17.8 : ζόμενα, χαρίεντα ὅτι μάλιστα θεωρείσθω.
17944   3.1.18.1 : Ἰσοκράτους.
17945   3.1.18.2 : Ἰσοκράτης εἶπεν, ὅτι τὸν χρηστὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα
17946   3.1.18.3 : δεῖ τῶν μὲν προγεγενημένων μεμνῆσθαι, τὰ δὲ ἐνεστῶτα
17947   3.1.18.4 : πράττειν, περὶ δὲ τῶν μελλόντων φυλάττεσθαι. 
17948   3.1.19.1 : Ἀριστοτέλους.
17949   3.1.19.2 : Ἀριστοτέλης εἶπεν, ἐπειδὴ μὴ γίνεται τὰ πράγματα
17950   3.1.19.3 : ὡς βουλόμεθα, δεῖ βούλεσθαι ὡς γίνεται.
17951   3.1.20.1 : Χίλωνος.
17952   3.1.20.2 : Ζημίαν αἱροῦ μᾶλλον ἢ κέρδος αἰσχρόν· τὸ μὲν γὰρ
17953   3.1.20.3 : ἅπαξ σε λυπήσει, τὸ δὲ διὰ παντός.
17954   3.1.21.1 : Βίαντος.
17955   3.1.21.2 : Βραδέως ἐγχείρει τοῖς πραττομένοις, ἐγχειρήσας δὲ
17956   3.1.21.3 : πρᾶττε βεβαίως.
17957   3.1.22.1 : Θεοβούλου.
17958   3.1.22.2 : Τὰ ἀφανῆ τοῖς φανεροῖς τεκμαίρου.
17959   3.1.23.1 : Σωκράτους.
17960   3.1.23.2 : Σωκράτης παρῄνει ὡς ἥκιστα τοῖς δυνάσταις ἢ ὡς
17961   3.1.23.3 : ἥδιστα ὁμιλεῖν. 
17962   3.1.24.1 : Πλάτωνος (de re publ. X p. 618 B).
17963   3.1.24.2 : Μάλιστα ἐπιμελεῖσθαι χρή, ὅπως ἕκαστος ἡμῶν τῶν
17964   3.1.24.3 : ἄλλων μαθημάτων ἀμελήσας τούτου τοῦ μαθήματος καὶ
17965   3.1.24.4 : μιμητὴς καὶ μαθητὴς ἔσται, ἐάν ποθεν οἷός τ´ ᾖ μαθεῖν
17966   3.1.24.5 : καὶ ἐξευρεῖν τίς αὐτὸν ποιήσει δυνατὸν καὶ ἐπιστήμονα,
17967   3.1.24.6 : βίον χρηστὸν καὶ πονηρὸν διαγινώσκοντα, τὰ βελτίω ἐκ
17968   3.1.24.7 : τῶν δυνατῶν ἀεὶ πανταχοῦ αἱρεῖσθαι.
17969   3.1.25.1 : Ἰσαίου (Isaei orat. ed. Schoem. p. 168
17970   3.1.25.2 : fr. III).
17971   3.1.25.3 : Ἡγοῦμαι μεγίστην εἶναι τῶν λειτουργιῶν τὸ καθ´
17972   3.1.25.4 : ἡμέραν βίον κόσμιον καὶ σώφρονα παρέχειν.
17973   3.1.26.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον (§ 21 p. 6 c;
17974   3.1.26.2 : § 46 p. 12 b; § 16 p. 5 b).
17975   3.1.26.3 : Ὑφ´ ὧν κρατεῖσθαι τὴν ψυχὴν αἰσχρόν, τούτων ἐγ–
17976   3.1.26.4 : κράτειαν ἄσκει, κέρδους, ὀργῆς, ἡδονῆς, λύπης. ἔσῃ δὲ
17977   3.1.26.5 : τοιοῦτος, ἐὰν κέρδη μὲν εἶναι νομίζῃς δι´ ὧν εὐδοκιμή–
17978   3.1.26.6 : σεις, ἀλλὰ μὴ δι´ ὧν εὐπορήσεις, τῇ δ´ ὀργῇ παραπλη–
17979   3.1.26.7 : σίως ἔχῃς πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας, ᾗ περὶ σὲ τοὺς ἄλλους 
17980   3.1.26.8 : ἔχειν ἀξιώσειας. ἐν δὲ τοῖς τερπνοῖς, ἐὰν αἰσχρὸν ὑπο–
17981   3.1.26.9 : λάβῃς, τῶν μὲν οἰκετῶν ἄρχειν, ταῖς δ´ ἡδοναῖς δουλεύειν.
17982   3.1.26.10 : ἐν δὲ τοῖς λυπηροῖς, ἐὰν τὰς τῶν ἄλλων ἀτυχίας ἐπι–
17983   3.1.26.11 : βλέπῃς καὶ σαυτὸν ὡς ἄνθρωπος ὢν ὑπομιμνήσκῃς. Μά–
17984   3.1.26.12 : λιστα δ´ ἂν παροξυνθείης ὀρεχθῆναι τῶν καλῶν ἔργων,
17985   3.1.26.13 : εἰ καταμάθοις ὅτι καὶ τὰς ἡδονὰς ἐκ τούτων γνησίως
17986   3.1.26.14 : ἔχομεν. ἐν μὲν γὰρ τῷ ῥᾳθυμεῖν καὶ τὰς πλησμονὰς
17987   3.1.26.15 : ἀγαπᾶν εὐθὺς αἱ λῦπαι ταῖς ἡδοναῖς παραπεπήγασι, τὸ
17988   3.1.26.16 : δὲ περὶ τὴν ἀρετὴν φιλοπονεῖν καὶ σωφρόνως τὸν αὑτοῦ
17989   3.1.26.17 : βίον οἰκονομεῖν ἀεὶ τὰς τέρψεις εἰλικρινεῖς καὶ βεβαιο–
17990   3.1.26.18 : τέρας ἀποδίδωσι. Τοὺς μὲν θεοὺς φοβοῦ, τοὺς δὲ γονεῖς
17991   3.1.26.19 : τίμα, τοὺς δὲ φίλους αἰσχύνου. τὰς ἡδονὰς θήρευε τὰς
17992   3.1.26.20 : μετὰ δόξης· τέρψις γὰρ σὺν τῷ καλῷ μὲν ἄριστον, ἄνευ
17993   3.1.26.21 : δὲ τούτου κάκιστον. 
17994   3.1.27.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 128 Mullach.).
17995   3.1.27.2 : Ἀνθρώποις ἁρμόδιον ψυχῆς μᾶλλον ἢ σώματος λόγον
17996   3.1.27.3 : ποιέεσθαι. ψυχὴ μὲν γὰρ τελεωτάτη σκήνεος μοχθηρίην
17997   3.1.27.4 : ὀρθοῖ, σκήνεος δὲ ἰσχὺς ἄνευ λογισμοῦ ψυχὴν οὐδέν τι
17998   3.1.27.5 : ἀμείνω τίθησι.
17999   3.1.28.1 : Ἀντισθένους (apophth. 6 Winckelm.).
18000   3.1.28.2 : Οὔτε συμπόσιον χωρὶς ὁμιλίας οὔτε πλοῦτος χωρὶς
18001   3.1.28.3 : ἀρετῆς ἡδονὴν ἔχει.
18002   3.1.29.1 : Πυθαγόρου. 
18003   3.1.29.2 : Πυθαγόρας ἔφη, ὅτι χρὴ βίον αἱρεῖσθαι τὸν ἄριστον,
18004   3.1.29.3 : ἡδὺν γὰρ αὐτὸν ἡ συνήθεια ποιήσει. πλοῦτος ἀσθενὴς
18005   3.1.29.4 : ἄγκυρα, δόξα ἔτι ἀσθενεστέρα· τὸ σῶμα ὁμοίως, αἱ ἀρχαί,
18006   3.1.29.5 : αἱ τιμαί, πάντα ταῦτα ἀσθενῆ καὶ ἀδύνατα. τίνες οὖν
18007   3.1.29.6 : ἄγκυραι δυναταί; φρόνησις, μεγαλοψυχία, ἀνδρεία· ταύ–
18008   3.1.29.7 : τας οὐδεὶς χειμὼν σαλεύει. οὗτος θεοῦ νόμος, ἀρετὴν
18009   3.1.29.8 : εἶναι τὸ ἰσχυρὸν καὶ βέβαιον, τὰ δ´ ἄλλα λῆρον.
18010   3.1.30.1 : Πυθαγόρου γνῶμαι.
18011   3.1.30.2 : Ἀνανεούσθω σοι ὁ περὶ τῶν ἀγαθῶν λόγος καθ´
18012   3.1.30.3 : ἡμέραν μᾶλλον ἢ τὰ σιτία. 
18013   3.1.31.1 : Ἄγρυπνος ἔσο κατὰ νοῦν· συγγενὴς γὰρ τοῦ ἀληθι–
18014   3.1.31.2 : νοῦ θανάτου ὁ περὶ τοῦτον ὕπνος.
18015   3.1.32.1 : Ἃ μὴ δεῖ ποιεῖν, μηδὲ ὑπονοοῦ ποιεῖν.
18016   3.1.33.1 : Ζητεῖν δεῖ καὶ ἄνδρα καὶ τέκνα καὶ φίλους τοὺς
18017   3.1.33.2 : μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου παραμένοντας. 
18018   3.1.34.1 : Ζῆν κρεῖττόν ἐστιν ἐπὶ στιβάδος κατακείμενον καὶ
18019   3.1.34.2 : θαῤῥεῖν ἢ ταράττεσθαι χρυσῆν ἔχοντα κλίνην.
18020   3.1.35.1 : Ἰσχύειν τῇ ψυχῇ αἱροῦ μᾶλλον ἢ τῷ σώματι.
18021   3.1.36.1 : Πέπεισο μὴ εἶναι σὸν κτῆμα, ὅπερ μὴ ἐντὸς δια–
18022   3.1.36.2 : νοίας ἔχεις.
18023   3.1.37.1 : Πρᾶττε μεγάλα μὴ ὑπισχνούμενος μεγάλα.
18024   3.1.38.1 : Τέκνα μάθε τίκτειν οὐ τὰ γηροβοσκήσοντα τὸ σῶμα,
18025   3.1.38.2 : τὰ δὲ τὴν ψυχὴν θρέψοντα τῇ ἀιδίῳ τροφῇ. 
18026   3.1.39.1 : Τὰ ἐπίπονα τῶν ἡδέων μᾶλλον ἡγοῦ συντελεῖν εἰς
18027   3.1.39.2 : ἀρετήν.
18028   3.1.40.1 : Χαλεπὸν πολλὰς ὁδοὺς ἅμα τοῦ βίου βαδίζειν.
18029   3.1.41.1 : Ψυχῆς πᾶν πάθος εἰς σωτηρίαν αὐτῆς πολεμιώτατον.
18030   3.1.42.1 : Ὧν ἡ τύχη κυρία καὶ δοῦναι καὶ ἀφελέσθαι, οὐ δεήσῃ
18031   3.1.42.2 : οὐδενός.
18032   3.1.43.1 : Ὧν τοῦ σώματος ἀπαλλαγεὶς οὐ δεήσῃ, ἐκείνων κατα–
18033   3.1.43.2 : φρόνει πάντων· καὶ ὧν ἀπαλλαγεὶς δεήσῃ, πρὸς ταῦτά σοι
18034   3.1.43.3 : ἀσκουμένῳ τοὺς θεοὺς παρακάλει γίνεσθαι συλλήπτορας. 
18035   3.1.44.1 : Ὧν ἕνεκα ζῆν ἐθέλεις, τούτων χάριν καὶ ἀποθανεῖν
18036   3.1.44.2 : μὴ κατόκνει.
18037   3.1.45.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 189 Mullach.).
18038   3.1.45.2 : Νόμῳ καὶ ἄρχοντι καὶ σοφωτέρῳ εἴκειν κόσμιον.
18039   3.1.46.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 8 Mullach.).
18040   3.1.46.2 : Ὅρος συμφόρων καὶ ἀσυμφόρων τέρψις καὶ ἀτερπίη.
18041   3.1.47.1 : (Democr. fr. mor. 2 Mullach.)
18042   3.1.47.2 : Ἄριστον ἀνθρώπῳ τὸν βίον διάγειν ὡς πλεῖστα εὐ–
18043   3.1.47.3 : θυμηθέντι καὶ ἐλάχιστα ἀνιηθέντι. τοῦτο δ´ ἂν εἴη, εἴ
18044   3.1.47.4 : τις μὴ ἐπὶ τοῖσι θνητοῖσι τὰς ἡδονὰς ποιέοιτο. 
18045   3.1.48.1 : Μουσωνίου (rel. p. 254 Peerlk.).
18046   3.1.48.2 : Οὐκ ἔστι τὴν ἐνεστηκυῖαν ἡμέραν καλῶς βιῶναι μὴ
18047   3.1.48.3 : προθέμενον αὐτὴν ὡς ἐσχάτην [βιῶσαι].
18048   3.1.49.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς πρὸς Σώπατρον ἐπι–
18049   3.1.49.2 : στολῆς περὶ ἀρετῆς.
18050   3.1.49.3 : Οὐκοῦν καὶ διὰ νοῦ καθαροῦ καὶ ἀπολυομένου πά–
18051   3.1.49.4 : σης σωματοειδοῦς διαμορφώσεως ἡ θέα τῆς ἀρετῆς
18052   3.1.49.5 : περιγίγνεται· τὸ δ´ ὁποῖον τί ἐστιν ὧδε ἄν τις κατα–
18053   3.1.49.6 : μάθοι· κάλλος καὶ συμμετρία καὶ ἀλήθεια, ταυτότης τε
18054   3.1.49.7 : ἀμετάστατος καὶ ἁπλότης, ἐξῃρημένη τε ἀπὸ τῶν ἄλλων
18055   3.1.49.8 : ὑπεροχή, τελειότης τε ἀνυπέρβλητος καὶ ἀκρότης τῶν
18056   3.1.49.9 : ὄντων, καθαρότης τε ὑπεραίρουσα πάντα καὶ ἄμικτος. εἰ
18057   3.1.49.10 : δὲ ἅπαντα τὰ τοιαῦτα, ἓν δεῖγμα αὐτοῦ παρέχεται ἱκανόν.
18058   3.1.49.11 : ὁπότε δὴ οὖν τὸ νοητὸν εἶδος κατίδοις τῆς ἀρετῆς, θεώρει
18059   3.1.49.12 : τοῦτο λοιπὸν ἀφ´ ἑαυτοῦ περὶ πᾶσαν ζωὴν ἀμερίστως
18060   3.1.49.13 : μεριζόμενον τρόπον τινὰ τοιοῦτον, ὡς πληθυομένων τῶν
18061   3.1.49.14 : μεταλαμβανόντων μένειν αὐτὸ ἕν, καὶ πάντῃ μεριζομένων
18062   3.1.49.15 : 〈τῶν〉 περὶ αὐτὸ ἀμέριστον αὐτὸ ὑπάρχειν, καὶ γιγνομέ–
18063   3.1.49.16 : νων καὶ ἀπολλυμένων ἐκείνων ἀγέννητον αὐτὸ εἶναι καὶ
18064   3.1.49.17 : ἄφθαρτον, καὶ εἰς ἀνομοιότητα προχωρούντων τὸ αὐτὸ
18065   3.1.49.18 : ἀεὶ διαμένειν μήτε κινούμενον ἀπὸ τῆς προόδου τῶν
18066   3.1.49.19 : γιγνομένων μήτε διιστάμενον ἀφ´ ἑαυτοῦ διὰ τὴν ἐν πᾶσι 
18067   3.1.49.20 : τοῖς διεστηκόσι παρουσίαν μήτε αὐτοῖς συναφαιρούμενον ἢ
18068   3.1.49.21 : συναυξανόμενον ἤ τινα ἄλλην ἀπ´ αὐτῶν δεχόμενον ἀλ–
18069   3.1.49.22 : λοίωσιν. καίτοι οὕτως αὐτὸ κατόψει τὸ αὐτὸ ὅλον ἐν
18070   3.1.49.23 : πᾶσι παρὸν μετὰ τοῦ μένειν ἑκάστου τὴν οὐσίαν τῶν
18071   3.1.49.24 : μετεχόντων καὶ κατὰ τὴν οἰκείαν ὑπόστασιν ἕκαστον βέλ–
18072   3.1.49.25 : τιστον γίγνεσθαι. κατὰ δὴ τοῦτον τὸν λόγον καὶ τοὺς
18073   3.1.49.26 : ἀνθρώπους διακοσμεῖ τοῖς καλλίστοις ὅροις, νοεραῖς μὲν
18074   3.1.49.27 : ἐνεργείαις ἀκροτάταις, λόγοις δὲ τῆς ψυχῆς τελειοτάτοις,
18075   3.1.49.28 : ζωῆς δὲ δυνάμεσιν ὑπερεχούσαις πᾶσαν γένεσιν.
18076   3.1.50.1 : Ἐκ τῶν Ἰαμβλίχου (protr. 2 p. 8, 17 Pist.).
18077   3.1.50.2 : Ψυχῇ ζῶντας ἡμᾶς τῇ ταύτης ἀρετῇ ῥητέον εὖ ζῆν,
18078   3.1.50.3 : ὡς ὀφθαλμοῖς ὁρῶντας τῇ τούτων ἀρετῇ καλῶς ὁρᾷν.
18079   3.1.51.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῶν προτρεπτικῶν εἰς
18080   3.1.51.2 : φιλοσοφίαν λόγων ( 2 p. 8, 20 Pist.).
18081   3.1.51.3 : Καθάπερ εἰς ἄσυλον τέμενος τὴν ἀρετὴν ὁρμητέον,
18082   3.1.51.4 : ὅπως πρὸς μηδεμίαν ἀγεννῆ τύχης ὕβριν ὦμεν ἔκδοτοι.
18083   3.1.52.1 : Φωκίωνος.
18084   3.1.52.2 : Οὔτε ἐξ ἱεροῦ βωμὸν οὔτε ἐκ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως
18085   3.1.52.3 : ἀφαιρετέον τὸν ἔλεον. 
18086   3.1.53.1 : Πλάτωνος Πολιτείας γʹ (p. 388 E).
18087   3.1.53.2 : Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ φιλογέλωτα δεῖ εἶναι. σχεδὸν γὰρ ὅταν
18088   3.1.53.3 : τις ἐφιῇ ἰσχυρῷ γέλωτι, ἰσχυρὰν καὶ μεταβολὴν ζητεῖ τὸ
18089   3.1.53.4 : τοιοῦτον. Δοκεῖ μοι, ἔφη. Οὔτε ἄρα ἀνθρώπους ἀξίους
18090   3.1.53.5 : λόγου κρατουμένους ὑπὸ γέλωτος ἄν τις ποιῇ, ἀπο–
18091   3.1.53.6 : δεκτέον, πολὺ δὲ ἧττον, ἐὰν θεούς.
18092   3.1.54.1 : (trag. adesp. fr. 521 N. 2)
18093   3.1.54.2 : ............
18094   3.1.54.3 : θάλλουσα λυπῇ τοὺς ἄγαν ὑπέρφρονας.
18095   3.1.55.1 : Διογένους.
18096   3.1.55.2 : Πυνθανομένου τινός, πῶς ἄν τις ἑαυτοῦ διδάσκαλος
18097   3.1.55.3 : γένοιτο ‘εἰ ὑπὲρ ὧν ἐπιτιμᾷ τοῖς ἄλλοις’ ἔφη ‘καὶ ἑαυτῷ
18098   3.1.55.4 : ἐπιτιμῴη μάλιστα’.
18099   3.1.56.1 : Πλάτωνος ἐν Πολιτείᾳ πέμπτῃ (p. 452 D).
18100   3.1.56.2 : Ὅτι μάταιος ὃς γελοῖον ἄλλο τι ἡγεῖται ἢ τὸ κακόν,
18101   3.1.56.3 : καὶ ὁ γελωτοποιεῖν ἐπιχειρῶν εἰς ἄλλην τινὰ ὄψιν ἀπο– 
18102   3.1.56.4 : βλέπων ὡς γελοίου 〈ἢ〉 τὴν τοῦ ἄφρονός τε καὶ κακοῦ,
18103   3.1.56.5 : καὶ καλοῦ αὖ σπουδάζει εἰς ἄλλον τινὰ σκοπὸν στησά–
18104   3.1.56.6 : μενος ἢ τὸν τοῦ ἀγαθοῦ.
18105   3.1.57.1 : Τοῦ αὐτοῦ (rei p. 6IX p. 571 B).
18106   3.1.57.2 : Τῶν μὴ ἀναγκαίων ἡδονῶν τε καὶ ἐπιθυμιῶν δοκοῦσί
18107   3.1.57.3 : τινες ἐμοὶ εἶναι παράνομοι, αἳ κινδυνεύουσιν ἐγγίνεσθαι
18108   3.1.57.4 : μὲν ἐν παντί, κολαζόμεναι δὲ ὑπὸ τῶν τυγχανόντων βελ–
18109   3.1.57.5 : τιόνων ἐπιθυμιῶν μετὰ λόγου ἐνίων μὲν ἀνθρώπων ἢ
18110   3.1.57.6 : παντάπασιν ἀπαλλάττεσθαι ἢ ὀλίγαι λείπεσθαι καὶ ἀσθε–
18111   3.1.57.7 : νεῖς, τῶν δὲ ἰσχυρότεραι καὶ πλείους. Λέγεις δὴ τίνας,
18112   3.1.57.8 : ἔφη, ταύτας; Τὰς περὶ τὸν ὕπνον, ἦν δ´ ἐγώ, ἐγειρομένας,
18113   3.1.57.9 : ὅταν τὸ μὲν ἄλλο τῆς ψυχῆς εὕδῃ, ὅσον λογιστικὸν καὶ
18114   3.1.57.10 : ἥμερον καὶ ἄρχον ἐκείνου, τὸ δὲ θηριῶδές τε καὶ ἄγριον,
18115   3.1.57.11 : ἢ σίτου ἢ μέθης πλησθέν, σκιρτᾷ τε καὶ ἀπωσάμενον
18116   3.1.57.12 : τὸν ὕπνον ζητῇ ἰέναι καὶ ἀποπιμπλάναι τὰ αὑτοῦ ἤθη·
18117   3.1.57.13 : οἶσθ´ ὅτι πάντα ἐν τῷ τοιούτῳ τολμᾷ ποιεῖν, ὡς ἀπὸ
18118   3.1.57.14 : πάσης λελυμένον τε καὶ ἀπηλλαγμένον αἰσχύνης καὶ φρο–
18119   3.1.57.15 : νήσεως· μητρί τε γὰρ ἐπιθυμεῖν μίγνυσθαι, ὡς οἴεται,
18120   3.1.57.16 : οὐδὲν ὀκνεῖ, ἄλλῳ τε ὁτῳοῦν ἀνθρώπων καὶ θεῶν καὶ
18121   3.1.57.17 : θηρίων, μιαιφονεῖν τε ὁτιοῦν, βρώματός τε ἀπέχεσθαι
18122   3.1.57.18 : μηδενός· καὶ ἑνὶ λόγῳ οὔτε ἀνοίας οὐδὲν ἐλλείπει οὔτ´
18123   3.1.57.19 : ἀναισχυντίας. Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. Ὅταν δέ γ´, οἶμαι, 
18124   3.1.57.20 : ὑγιεινῶς τις ἔχῃ αὐτὸς αὑτοῦ καὶ σωφρόνως, καὶ εἰς τὸν
18125   3.1.57.21 : ὕπνον ἴῃ τὸ λογιστικὸν μὲν ἐγείρας αὑτοῦ καὶ ἑστιάσας
18126   3.1.57.22 : λόγων καλῶν καὶ σκέψεων, εἰς σύννοιαν αὐτὸς αὑτῷ ἀφι–
18127   3.1.57.23 : κόμενος, τὸ ἐπιθυμητικὸν δὲ μήτ´ ἐνδείᾳ δοὺς μήτε
18128   3.1.57.24 : πλησμονῇ, ὅπως ἂν κοιμηθῇ καὶ μὴ παρέχῃ θόρυβον
18129   3.1.57.25 : τῷ βελτίστῳ χαῖρον ἢ λυπούμενον, ἀλλ´ ἐᾷ αὐτὸ καθ´
18130   3.1.57.26 : ἑαυτὸ μόνον καθαρὸν σκοπεῖν καὶ ὀρέγεσθαι τοῦ αἰσθά–
18131   3.1.57.27 : νεσθαι ὃ μὴ οἶδεν ἤ τι τῶν γεγονότων ἢ ὄντων ἢ καὶ
18132   3.1.57.28 : μελλόντων, ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ θυμοειδὲς πραΰνας καὶ
18133   3.1.57.29 : μή τισιν εἰς ὀργὴν ἐλθὼν κεκινημένῳ τῷ θυμῷ καθεύδῃ,
18134   3.1.57.30 : ἀλλ´ ἡσυχάσας μὲν τὼ δύο εἴδη, τὸ τρίτον 〈δὲ κινήσας〉,
18135   3.1.57.31 : ἐν ᾧ τὸ φρονεῖν ἐγγίνεται, οὕτως ἀναπαύηται, οἶσθ´ ὅτι
18136   3.1.57.32 : τῆς 〈τ´〉 ἀληθείας ἐν τῷ τοιούτῳ μάλιστα ἅπτεται καὶ
18137   3.1.57.33 : ἥκιστα παράνομοι τότε αἱ ὄψεις φαντάζονται τῶν ἐνυπ–
18138   3.1.57.34 : νίων. Παντελῶς μὲν οὖν, ἔφη, οὕτω. Ταῦτα μέν τοι ἐπὶ
18139   3.1.57.35 : πλέον ἐξήχθημεν εἰπεῖν· ὃ δὲ βουλόμεθα γνῶναι, τόδ´
18140   3.1.57.36 : ἐστίν, ὡς ἄρα δεινόν τι καὶ ἄγριον καὶ ἄνομον ἐπι–
18141   3.1.57.37 : θυμιῶν εἶδος ἑκάστῳ ἔνεστι, καὶ πάνυ δοκοῦσιν ἡμῶν
18142   3.1.57.38 : ἐνίοις μετρίοις εἶναι· τοῦτο δὲ ἄρα ἐν τοῖς ὕπνοις γίνε–
18143   3.1.57.39 : ται ἔνδηλον.
18144   3.1.58.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Κλειτοφῶντος
18145   3.1.58.2 : (p. 407 E–408 B).
18146   3.1.58.3 : Καὶ ὅταν λέγῃς, ὡς ὅτῳ τις μὴ ἐπίσταται χρῆσθαι,
18147   3.1.58.4 : κρεῖττον ἐᾶν τὴν τούτου χρῆσιν. 〈εἰ δή〉 τις μὴ ἐπί– 
18148   3.1.58.5 : σταται ὀφθαλμοῖς χρῆσθαι μηδὲ ὠσὶ μηδὲ ξύμπαντι τῷ
18149   3.1.58.6 : σώματι, τούτῳ μήτε ἀκούειν μήθ´ ὁρᾶν μήτε ἄλλην
18150   3.1.58.7 : χρείαν μηδεμίαν [μὴ] χρῆσθαι τῷ σώματι κρεῖττον ἢ
18151   3.1.58.8 : ὁπῃοῦν χρῆσθαι. καὶ δὴ 〈καὶ〉 περὶ τέχνην ὡσαύτως·
18152   3.1.58.9 : ὅστις γὰρ δὴ μὴ ἐπίσταται τῇ ἑαυτοῦ λύρᾳ χρῆσθαι,
18153   3.1.58.10 : δῆλον ὡς οὐδὲ τῇ τοῦ γείτονος, οὐδὲ ὅστις μὴ τῇ τῶν
18154   3.1.58.11 : ἄλλων, οὐδὲ τῇ ἑαυτοῦ, οὐδὲ ἄλλῳ τῶν ὀργάνων, οὐδὲ
18155   3.1.58.12 : κτημάτων οὐδενί. καὶ τελευτᾷ δὴ καλῶς ὁ λόγος οὗτός
18156   3.1.58.13 : σοι, ὡς ὅστις ψυχῇ μὴ ἐπίσταται χρῆσθαι, τούτῳ τὸ
18157   3.1.58.14 : ἄγειν ἡσυχίαν τῇ ψυχῇ καὶ μὴ ζῆν κρεῖττον ἢ ζῆν πράτ–
18158   3.1.58.15 : τοντι καθ´ αὑτόν· εἰ δέ τις ἀνάγκη ζῆν, δούλῳ ἄμεινον
18159   3.1.58.16 : ἢ ἐλευθέρῳ διάγειν τῷ τοιούτῳ τὸν βίον.
18160   3.1.59.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἀλκιβιάδου (p. 146 C).
18161   3.1.59.2 : Οὐκοῦν φαμὲν πάλιν τοὺς πολλοὺς διημαρτηκέναι
18162   3.1.59.3 : τοῦ βελτίστου, ὡς τὰ πολλά γε, οἶμαι, ἄνευ νοῦ δόξῃ πε–
18163   3.1.59.4 : πιστευκότας; {—}Φαμὲν γάρ. {—}Λυσιτελεῖ ἄρα τοῖς πολ–
18164   3.1.59.5 : λοῖς μήτε εἰδέναι μηδὲν μήτε οἴεσθαι εἰδέναι, εἴπερ γε
18165   3.1.59.6 : προθυμήσονται μᾶλλον πράττειν μὲν ταῦτα, ἅττ´ ἂν εἰ– 
18166   3.1.59.7 : δῶσιν ἢ οἰηθῶσιν εἰδέναι, πράττοντες δὲ βλάπτεσθαι
18167   3.1.59.8 : τὰ πλείω μᾶλλον ἢ ὠφελεῖσθαι. {—}Ἀληθέστατα λέγεις. {—}
18168   3.1.59.9 : Ὁρᾷς οὖν, ὅτ´ ἔφην κινδυνεύειν τό γε τῶν ἄλλων ἐπιστη–
18169   3.1.59.10 : μῶν κτῆμα, ἐάν τις ἄνευ τῆς τοῦ βελτίστου ἐπιστήμης
18170   3.1.59.11 : κεκτημένος ᾖ, ὀλιγάκις μὲν ὠφελεῖν, βλάπτειν δὲ τὰ πλείω
18171   3.1.59.12 : τὸν ἔχοντα αὐτό, ἆρ´ οὐχὶ τῷ ὄντι ὀρθῶς ἐφαινόμην
18172   3.1.59.13 : λέγων; {—}Καὶ εἰ μὴ τότε, ἀλλὰ νῦν μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.
18173   3.1.59.14 : δεῖ ἄρα καὶ πόλιν καὶ ψυχὴν τὴν μέλλουσαν ὀρθῶς βιώ–
18174   3.1.59.15 : σεσθαι ταύτης τῆς ἐπιστήμης ἀντέχεσθαι, ἀτεχνῶς ὥσπερ
18175   3.1.59.16 : ἀσθενοῦντα ἰατροῦ ἤ τινος κυβερνήτου τὸν ἀσφαλῶς μέλ–
18176   3.1.59.17 : λοντα πλεῖν.
18177   3.1.60.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κλειτοφῶντος (p. 408 B).
18178   3.1.60.2 : Τούτοις δὴ τοῖς λόγοις παγκάλως λεγομένοις, ὡς
18179   3.1.60.3 : διδακτὸν ἀρετὴ καὶ πάντων ἑαυτοῦ δεῖ μάλιστα ἐπιμε–
18180   3.1.60.4 : λεῖσθαι, σχεδὸν οὔτ´ ἀντεῖπον πώποτε οὔτ´ οἶμαι μή
18181   3.1.60.5 : ποτε ὕστερον ἀντείπω.
18182   3.1.61.1 : Εὐριπίδου Αἰγεῖ (fr. 11 N. 2).
18183   3.1.61.2 : Ἔστι καὶ πταίσαντ´ ἀρετὰν
18184   3.1.61.3 : ἀποδείξασθαι θανάτῳ. 
18185   3.1.62.1 : Μενάνδρου Γεωργῷ (fr. 3 com. 6IV p. 96).
18186   3.1.62.2 : Οὗτος κράτιστός ἐστ´ ἀνήρ, ὦ Γοργία,
18187   3.1.62.3 : ὅστις ἀδικεῖσθαι πλεῖστ´ ἐπίσταται βροτῶν.
18188   3.1.63.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπῃ (fr. 202 N. 2).
18189   3.1.63.2 : Ἐγὼ μὲν οὖν ᾄδοιμι καὶ λέγοιμί τι
18190   3.1.63.3 : σοφόν, ταράσσων μηδὲν ὧν πόλις νοσεῖ.
18191   3.1.64.1 : (Eur. El. 294–96)
18192   3.1.64.2 : Ἔνεστι δ´ οἶκτος ἀμαθίᾳ μὲν οὐδαμοῦ,
18193   3.1.64.3 : σοφοῖσι δ´ ἀνδρῶν. καὶ γὰρ οὐδ´ ἀζήμιον
18194   3.1.64.4 : γνώμην ἐνεῖναι τοῖς σοφοῖς λίαν σοφόν.
18195   3.1.65.1 : Θεόγνιδος ( 963–968).
18196   3.1.65.2 : Μή ποτ´ ἐπαινήσῃς, πρὶν ἂν εἰδῇς ἄνδρα σαφηνέως,
18197   3.1.65.3 : ὀργὴν καὶ θυμὸν καὶ τρόπον ὅντιν´ ἔχει.
18198   3.1.65.4 : πολλοί τοι κίβδηλον ἐπίκλοπον ἦθος ἔχοντες
18199   3.1.65.5 : κρύπτους´ ἐνθέμενοι θυμὸν ἐφημέριον. 
18200   3.1.65.6 : τούτων δ´ ἐκφαίνει πάντων χρόνος ἦθος ἑκάστου.
18201   3.1.65.7 : καὶ γὰρ ἐγὼ γνώμης πολλὸν ἄρ´ ἐκτὸς ἔβην.
18202   3.1.66.1 : Σωτάδου.
18203   3.1.66.2 : Τῆς τύχης σκοπεῖν δεῖ τὸ μέγιστον ὡς ἔλαττον·
18204   3.1.66.3 : καὶ τὸ μὴ παρὸν μὴ θέλειν, οὐδὲ γὰρ σόν ἐστιν.
18205   3.1.66.4 : ἀμφότερα μένειν οὐκ οἶδεν· ἕστηκε γὰρ οὐδέν.
18206   3.1.66.5 : ἂν πλούσιος ὢν καθ´ ἡμέραν σκοπῇς τὸ πλεῖον,
18207   3.1.66.6 : ἐς τοσοῦτον εἶ πενιχρός, ἐς ὅσον εἶ περισσός.
18208   3.1.66.7 : ὡς πένης θέλει σχεῖν καὶ πλούσιος πλέον σχεῖν,
18209   3.1.66.8 : ἴσον ἔχουσιν αὐτῶν αἱ ψυχαὶ τὸ μεριμνᾶν.
18210   3.1.67.1 : Λύπη σε μακρὰν προφεύξεται ἀγαθὰ φρονοῦντα.
18211   3.1.67.2 : Μιμοῦ τὸ καλόν, καὶ μενεῖς ἐν βροτοῖς ἄριστος.
18212   3.1.67.3 : Νόμος ἐστὶ θεός, τοῦτον ἀεὶ πάντοτε τίμα.
18213   3.1.67.4 : Ξένος ὀφείλεις εἶναι τῶν οὐ καλῶς φρονούντων.
18214   3.1.67.5 : Οὗ καλῶς βιοῖς, παράμενε, κεὐτυχεῖς τὰ πάντα.
18215   3.1.67.6 : Παρατήρει τὰ πάντων καλά, καὶ ταῦτα σὺ μιμοῦ.
18216   3.1.67.7 : Ῥῆσιν δ´ ἀγαθὴν δεδομένην 〈εὖ〉 φύλασσε σαυτῷ.
18217   3.1.67.8 : Σοὶ τοῦτο γενέσθω, 〈τὸ〉 φίλων μηδέν´ ἀτακτεῖν. 
18218   3.1.67.9 : Τὴν ἡσυχίαν κατὰ βίον ἵνα πάντοτε τηρῇς.
18219   3.1.67.10 : Ὑγιαίνειν εὔχου τοῖς θεοῖς, ἐφ´ ὅσον ἔχεις ζῆν.
18220   3.1.68.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος (p. 67 E).
18221   3.1.68.2 : Τῷ ὄντι ἄρα, ἔφη, ὦ Σιμμία, οἱ ὀρθῶς φιλοσοφοῦντες
18222   3.1.68.3 : ἀποθνῄσκειν μελετῶσι, καὶ 〈τὸ〉 τεθνάναι ἥκιστα αὐτοῖς
18223   3.1.68.4 : ἀνθρώπων φοβερόν.
18224   3.1.69.1 : Ἰσοκράτους Νικοκλῆς ἢ Κύπριοι (§ 59
18225   3.1.69.2 : p. 39 b).
18226   3.1.69.3 : Μὴ τὴν κακίαν οἴεσθε μᾶλλον τῆς ἀρετῆς ὠφελεῖν,
18227   3.1.69.4 : τὸ δ´ ὄνομα ἀτυχέστερον ἔχειν· ἀλλ´ οἵων περ ὀνομάτων
18228   3.1.69.5 : ἕκαστα τῶν πραγμάτων τετύχηκε, τοιαύτας ἡγεῖσθε καὶ
18229   3.1.69.6 : τὰς δυνάμεις αὐτῶν εἶναι.
18230   3.1.70.1 : Λίνου ἐκ τῶν περὶ φύσεως κόσμου
18231   3.1.70.2 : (fragm. phil. gr. I p. 156 Mull.).
18232   3.1.70.3 : Φράζεο δὴ σπουδὴν ἐντυνάμενος δι´ ἀκουῆς
18233   3.1.70.4 : μύθων ἡμετέρων ἀτραπὸν περὶ παντὸς ἀληθῆ, 
18234   3.1.70.5 : κῆρας ἀπωσάμενος πολυπήμονας, αἵ τε βεβήλων
18235   3.1.70.6 : ὄχλον ἀιστῶσαι ἄταις περὶ πάντα πεδῶσι
18236   3.1.70.7 : παντοίαις, 〈δολερῶν〉 μορφῶν ἀπατήματ´ ἔχουσαι·
18237   3.1.70.8 : τὰς μὲν ἀπὸ ψυχῆς εἴργειν φυλακαῖσι νόοιο.
18238   3.1.70.9 : οὗτος γάρ σε καθαρμὸς ὄντως δικαίως ὁσιώσει,
18239   3.1.70.10 : εἴ περ ἀληθείῃ μισεῖς ὀλοὸν γένος αὐτῶν.
18240   3.1.70.11 : νηδὺν μὲν πρώτιστ´ αἰσχρῶν δώτειραν ἁπάντων,
18241   3.1.70.12 : ἣν ἐπιθυμία ἡνιοχεῖ μάργοισι χαλινοῖς ....
18242   3.1.71.1 : (auctoris ignoti)
18243   3.1.71.2 : Ἐκ μὲν τῆς μαντικῆς πρόνοιαν ἔφασαν δεῖν ἐπιζη–
18244   3.1.71.3 : τεῖν, ἐκ δὲ τῆς ἰατρικῆς τῆς τε προνοίας ἐπανόρθωσιν·
18245   3.1.71.4 : ταῦτα γὰρ εἶναι πέρατα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης· ἐκ δὲ
18246   3.1.71.5 : τῆς μουσικῆς αἴσθησιν ἀκριβῆ τε καὶ ἐπιστημονικήν, ἐκ
18247   3.1.71.6 : δὲ τῶν μαθηματικῶν ὀνομαζομένων συλλογισμόν τε καὶ
18248   3.1.71.7 : ἀπόδειξιν τῶν δι´ αὐτῶν νοημάτων.
18249   3.1.72.1 : Ἰσοκράτους Νικοκλῆς ἢ Κύπριοι (§ 61
18250   3.1.72.2 : p. 39 c). 
18251   3.1.72.3 : Ἃ πάσχοντες ὑφ´ ἑτέρων ὀργίζεσθε, ταῦτα τοῖς ἄλλοις
18252   3.1.72.4 : μὴ ποιεῖτε.
18253   3.1.73.1 : Σωκράτους.
18254   3.1.73.2 : Μόνῳ τῷ λόγῳ καθάπερ ἐπιτρόπῳ σώφρονι παρα–
18255   3.1.73.3 : καταθετέον τὸν βίον καὶ τὴν νεότητα.
18256   3.1.74.1 : Καὶ ὑποδήματα καὶ βίος ἁρμόζων ἀλυπότερος.
18257   3.1.75.1 : 〈Κλεινίου〉 Πυθαγορείου Ταραντίνου
18258   3.1.75.2 : (fr. 6 II p. 24 Mullach.).
18259   3.1.75.3 : Πᾶσα μὲν ὦν ἀρετὰ τελεοῦται, καθάπερ ἐν ἀρχᾷ 
18260   3.1.75.4 : διώρισται, ἐκ λόγω καὶ προαιρέσιος καὶ δυνάμιος. τούτων
18261   3.1.75.5 : δὲ καθ´ ἑαυτὸ ἕκαστον οὐκ ἀρετᾶς μέρος ἐντί, ἀλλ´
18262   3.1.75.6 : αἴτιον ἀρετᾶς. ὅσοι μὲν ὦν ἔχοντι τὸ νοατικὸν καὶ γνω–
18263   3.1.75.7 : στικὸν μέρος αὐτᾶς, δεινοί τε καὶ συνετοὶ ὀνυμαίνονται·
18264   3.1.75.8 : ὅσοι δὲ τὸ ἠθικόν τε καὶ προαιρετικόν, χρήσιμοί τε καὶ
18265   3.1.75.9 : ἐπιεικέες ....
18266   3.1.76.1 : Κλεινίου Πυθαγορείου Ταραντίνου ἐκ τοῦ
18267   3.1.76.2 : Περὶ ὁσιότητος καὶ εὐσεβείας (fr. 6 1. c. Mull.).
18268   3.1.76.3 : Ὁπόσας δεῖ τὰς αἰτίας ἀναιρέν, δι´ ἃς ἀδικὲν πέφυ–
18269   3.1.76.4 : κεν ἄνθρωπος. αὗται δὲ τρεῖς τυγχάνοντι· φιλαδονία μὲν
18270   3.1.76.5 : ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι ταῖς διὰ σώματος, πλεονεξία δὲ
18271   3.1.76.6 : ἐν τῷ κερδαίνεν· φιλοδοξία δὲ ἐν τῷ καθυπερέχεν καὶ 
18272   3.1.76.7 : 〈ἄρχεν τῶν〉 ἴσων τε καὶ ὁμοίων. δεῖ τοιγαρῶν γνωρίζεν,
18273   3.1.76.8 : ὅτι τούτοις ἀντιτιθέμεν οἷόν τέ ἐστιν, ἃ μὲν φόβον ἐμ–
18274   3.1.76.9 : παρασκευάζοντι τοῖς ἀνθρώποις, ἃ δὲ αἰσχύναν, ἃ δὲ καὶ
18275   3.1.76.10 : ἐπιθυμίαν· φόβον μὲν δὴ τῶν νόμων, αἰσχύναν δὲ τῶν
18276   3.1.76.11 : θεῶν, ἐπιθυμίαν δὲ τῶν λόγων. διδάσκεν ὦν δεῖ τὼς
18277   3.1.76.12 : νέως ἐξ ἀρχᾶς τάν τε τῶν θεῶν τιμὰν καὶ τὰν τῶν νόμων·
18278   3.1.76.13 : ἐκ τῶνδε κα φανερὸν [ἂν] εἴη, ὅτι πᾶν ἔργον ἀνθρώπινον
18279   3.1.76.14 : καὶ βίος 〈ὃς〉 ὁσιότατός. τε καὶ εὐσεβείας μεθέξει, καὶ
18280   3.1.76.15 : ὀρθοπλοιεῖ.
18281   3.1.77.1 : Μουσωνίου (rel. p. 254 Peerlk.).
18282   3.1.77.2 : Οὐκ ἔστι τὴν ἐνεστηκυῖαν ἡμέραν καλῶς βιῶναι μὴ
18283   3.1.77.3 : προθέμενον αὐτὴν ὡς ἐσχάτην [βιῶσαι].
18284   3.1.78.1 : Πλάτωνος Πολιτείας εʹ (p. 450 E).
18285   3.1.78.2 : Ἐν γὰρ φρονίμοις τε καὶ φίλοις περὶ τῶν μεγίστων
18286   3.1.78.3 : τἀληθῆ εἰδότα λέγειν ἀσφαλὲς καὶ θαῤῥαλέον, ἀπιστοῦντα
18287   3.1.78.4 : δὲ καὶ ζητοῦντα ἅμα τοὺς λόγους ποιεῖσθαι, ὃ δὴ ἐγὼ
18288   3.1.78.5 : δρῶ, φοβερόν τε καὶ σφαλερὸν οὔ τι γέλωτα ὀφλεῖν. 
18289   3.1.79.1 : Ξενοφῶντος ἐν βʹ Ἀπομνημονευμάτων
18290   3.1.79.2 : (II 6, 39).
18291   3.1.79.3 : Ὅσαι δ´ ἐν ἀνθρώποις ἀρεταὶ λέγονται, σκοπούμενος
18292   3.1.79.4 : εὑρήσεις πάσας μαθήσει τε καὶ μελέτῃ αὐξανομένας.
18293   3.1.80.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλείδαις (inc. fab. fr.
18294   3.1.80.2 :  853 N. 2).
18295   3.1.80.3 : Τρεῖς εἰσὶν ἀρεταί, τὰς χρεών ς´ ἀσκεῖν, τέκνον·
18296   3.1.80.4 : θεούς τε τιμᾶν τούς τε θρέψαντας γονεῖς
18297   3.1.80.5 : νόμους τε κοινοὺς Ἑλλάδος· καὶ ταῦτα δρῶν
18298   3.1.80.6 : κάλλιστον ἕξεις στέφανον εὐκλείας ἀεί.
18299   3.1.81.1 : Ἐκ τῆς Ξενοφῶντος Σωκράτους ἀπο–
18300   3.1.81.2 : λογίας ( 28. 29).
18301   3.1.81.3 : Παρὼν δέ τις Ἀπολλόδωρος, ἐπιθυμητὴς μὲν ὢν
18302   3.1.81.4 : ἰσχυρῶς αὐτοῦ ἄλλως δ´ εὐήθης, εἶπεν· Ἀλλὰ τοῦτο
18303   3.1.81.5 : ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, χαλεπώτατα φέρω 〈ὅτι ὁρῶ〉 σε ἀδί–
18304   3.1.81.6 : κως ἀποθνῄσκοντα. τὸν δὲ λέγεται καταψήσαντα αὐτοῦ
18305   3.1.81.7 : τὴν κεφαλὴν εἰπεῖν· σὺ δέ, ὦ φίλτατε Ἀπολλόδωρε, μᾶλ–
18306   3.1.81.8 : λον ἂν ἐβούλου με ὁρᾶν δικαίως ἀποθνήσκοντα; καὶ ἅμα 
18307   3.1.81.9 : ἐπιγελάσαι. λέγεται δὲ καὶ Ἄνυτον παριόντα ἰδὼν εἰπεῖν·
18308   3.1.81.10 : ἀλλ´ ὁ μὲν ἀνὴρ ὅδε γε κυδρός, ὡς μέγα τι καὶ καλὸν
18309   3.1.81.11 : διαπεπραγμένος, εἰ ἀπέκτονέ με οὕτως, ὅτι τῶν μεγί–
18310   3.1.81.12 : στων αὐτὸν ὑπὸ τῆς πόλεως ὁρῶν ἀξιούμενον, οὐκ ἔφην
18311   3.1.81.13 : χρῆναι τὸν υἱὸν περὶ βύρσας παιδεύειν. ὦ μοχθηρὸς
18312   3.1.81.14 : οὗτος, ἔφη, ὃς οὐκ ἔοικεν εἰδέναι, ὅτι ὁπότερος ἡμῶν καὶ
18313   3.1.81.15 : συμφορώτερα καὶ καλλίω εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον διαπέπρα–
18314   3.1.81.16 : κται, [χείρων δέ] ἐστιν ὁ νικῶν.
18315   3.1.82.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Μενεξένου ἢ Ἐπι–
18316   3.1.82.2 : ταφίου (p. 240 D).
18317   3.1.82.3 : Ἀλλὰ πᾶν πλῆθος καὶ πᾶς πλοῦτος ἀρετῇ ὑπείκει.
18318   3.1.83.1 : Τοῦ αὐτοῦ Πολιτείας εʹ (p. 457 B).
18319   3.1.83.2 : Κάλλιστα γὰρ δὴ τοῦτο καὶ λέγεται καὶ λελέξεται,
18320   3.1.83.3 : ὅτι τὸ μὲν ὠφέλιμον καλόν, τὸ δὲ βλαβερὸν αἰσχρόν.
18321   3.1.83.4 : Παντάπασι μὲν οὖν.
18322   3.1.84.1 : Σωκράτους.
18323   3.1.84.2 : Οὔτε ἵππος εὐγενὴς κρίνοιτ´ ἂν ὁ πολυτελῆ σκευὴν
18324   3.1.84.3 : ἔχων, ἀλλ´ ὁ τῇ φύσει λαμπρός, οὔτε ἀνὴρ σπουδαῖος 
18325   3.1.84.4 : ὁ πολύτιμον οὐσίαν κεκτημένος ἀλλ´ ὁ τὴν ψυχὴν γεν–
18326   3.1.84.5 : ναῖος.
18327   3.1.85.1 : Τοῦ σοφοῦ στόματος ἀνοιχθέντος καθάπερ ἱεροῦ τὰ
18328   3.1.85.2 : τῆς ψυχῆς καλὰ βλέπεται ὥσπερ ἀγάλματα.
18329   3.1.86.1 : Ἐν μὲν τῷ πλεῖν πείθεσθαι δεῖ τῷ κυβερνήτῃ, ἐν
18330   3.1.86.2 : δὲ τῷ ζῆν τῷ λογίζεσθαι δυναμένῳ βέλτιον.
18331   3.1.87.1 : Οὔτε συμπόσιον ἄνευ ὁμιλίας οὔτε πλοῦτος χωρὶς
18332   3.1.87.2 : ἀρετῆς ἡδονὴν ἔχει.
18333   3.1.88.1 : Ὁδὸν μὲν τὴν λειοτάτην ἐκλέγεσθαι δεῖ, βίον δὲ τὸν
18334   3.1.88.2 : ἀλυπότατον.
18335   3.1.89.1 : Τοῦ βίου καθάπερ ἀγάλματος πάντα τὰ μέρη καλὰ
18336   3.1.89.2 : εἶναι δεῖ. 
18337   3.1.90.1 : Ἀνδριὰς μὲν ἐπὶ βάσεως, σπουδαῖος δὲ ἀνὴρ ἐπὶ
18338   3.1.90.2 : καλῆς προαιρέσεως ἑστὼς ἀμετακίνητος ὀφείλει εἶναι.
18339   3.1.91.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 97 Mull.).
18340   3.1.91.2 : Φαύλων ἔργων καὶ τοὺς λόγους παραιτητέον.
18341   3.1.92.1 : Θεοβούλου.
18342   3.1.92.2 : Ἀδικούμενος διαλλάσσου, ὑβριζόμενος ἀμύνου.
18343   3.1.93.1 : Βίαντος.
18344   3.1.93.2 : Οὕτω πειρῶ ζῆν ὡς καὶ ὀλίγον καὶ πολὺν χρόνον
18345   3.1.93.3 : βιωσόμενος.
18346   3.1.94.1 : Πιττακοῦ.
18347   3.1.94.2 : Πιττακὸς ἔφη ‘παρακαταθήκην λαβὼν δικαίως ἀπό–
18348   3.1.94.3 : δος’.
18349   3.1.95.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 117 Mull.).
18350   3.1.95.2 : Μὴ διὰ φόβον, ἀλλὰ διὰ τὸ δέον ἀπέχεσθαι χρεὼν
18351   3.1.95.3 : ἁμαρτημάτων. 
18352   3.1.96.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
18353   3.1.96.2 : Γυμναζόμενον φυλάξασθαι δεῖ τὸν κόπον, εὖ πράτ–
18354   3.1.96.3 : τοντα δὲ τὸν φθόνον.
18355   3.1.97.1 : Ἐν ταὐτῷ.
18356   3.1.97.2 : Κυβερνήτου μὲν ἔργον ἀγαθοῦ πρὸς τὰς τῶν πνευ–
18357   3.1.97.3 : μάτων μεταβολὰς ἁρμόσασθαι, ἀνδρὸς δὲ σοφοῦ πρὸς
18358   3.1.97.4 : τὰς τῆς τύχης.
18359   3.1.98.1 : Ἐκ τοῦ Τέλητος περὶ αὐταρκείας (Te-
18360   3.1.98.2 : letis rel. p. 3 sqq. ed. Hense).
18361   3.1.98.3 : Δεῖ ὥσπερ τὸν ἀγαθὸν ὑποκριτὴν ὅ τι ἂν ὁ ποιητὴς
18362   3.1.98.4 : περιθῇ πρόσωπον τοῦτο ἀγωνίζεσθαι καλῶς, οὕτω καὶ 
18363   3.1.98.5 : τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα ὅ τι ἂν περιθῇ ἡ τύχη. καὶ γὰρ αὕτη.
18364   3.1.98.6 : φησὶν ὁ Βίων, ὥσπερ ποιήτρια, ὁτὲ μὲν πρωτολόγου, ὁτὲ
18365   3.1.98.7 : δὲ δευτερολόγου περιτίθησι πρόσωπον, καὶ ὁτὲ μὲν βασι–
18366   3.1.98.8 : λέως, ὁτὲ δὲ ἀλήτου. μὴ οὖν βούλου δευτερολόγος ὢν τὸ
18367   3.1.98.9 : πρωτολόγου πρόσωπον· εἰ δὲ μή, ἀνάρμοστόν τι ποιή–
18368   3.1.98.10 : σεις. σὺ μὲν ἄρχεις καλῶς, ἐγὼ δὲ ἄρχομαι, φησί, καὶ
18369   3.1.98.11 : σὺ μὲν πολλῶν, ἐγὼ δὲ ἑνὸς τουτουῒ παιδαγωγὸς γενό–
18370   3.1.98.12 : μενος, καὶ σὺ μὲν εὔπορος γενόμενος δίδως ἐλευθερίως,
18371   3.1.98.13 : ἐγὼ δὲ λαμβάνω εὐθαρσῶς παρὰ σοῦ οὐχ ὑποπίπτων
18372   3.1.98.14 : οὐδὲ ἀγεννίζων οὐδὲ μεμψιμοιρῶν. σὺ κέχρησαι τοῖς πολ–
18373   3.1.98.15 : λοῖς καλῶς, ἐγὼ δὲ τοῖς ὀλίγοις· οὐ γὰρ τὰ πολυτελῆ,
18374   3.1.98.16 : φησί, τρέφει, οὐδὲ ἐκείνοις μὲν ἔστι μετ´ ὠφελείας χρῆ–
18375   3.1.98.17 : σθαι, τοῖς δὲ ὀλίγοις καὶ εὐτελέσι μετὰ σωφροσύνης οὐκ
18376   3.1.98.18 : ἔστι καὶ ἀτυφίας. διὸ καὶ εἰ λάβοι, φησὶν ὁ Βίων, φωνὴν
18377   3.1.98.19 : τὰ πράγματα, ὃν τρόπον καὶ ἡμεῖς, καὶ δύναιτο δικαιο–
18378   3.1.98.20 : λογεῖσθαι, οὐκ ἂν εἴποι, φησίν, [πρῶτον ἡ πενία, ἄνθρωπε,
18379   3.1.98.21 : τί μοι μάχῃ;] ὥσπερ οἰκέτης πρὸς κύριον ἐφ´ ἱερὸν
18380   3.1.98.22 : καθίσας δικαιολογεῖται ‘τί μοι μάχῃ; μή τί σοι κέκλοφα; 
18381   3.1.98.23 : οὐ πᾶν τὸ προσταττόμενον ὑπὸ σοῦ ποιῶ; οὐ τὴν ἀποφορὰν
18382   3.1.98.24 : εὐτάκτως σοι φέρω;’ καὶ ἡ Πενία 〈ἂν〉 εἴποι πρὸς τὸν
18383   3.1.98.25 : ἐγκαλοῦντα ‘τί μοι μάχῃ; μὴ καλοῦ τινος δι´ ἐμὲ στε–
18384   3.1.98.26 : ρίσκῃ; μὴ σωφροσύνης; μὴ δικαιοσύνης; 〈μὴ〉 ἀνδρείας;
18385   3.1.98.27 : ἀλλὰ μὴ τῶν ἀναγκαίων ἐνδεὴς εἶ; ἢ οὐ μεσταὶ μὲν αἱ
18386   3.1.98.28 : ὁδοὶ λαχάνων; πλήρεις δὲ αἱ κρῆναι ὕδατος; οὐκ εὐνάς
18387   3.1.98.29 : σοι τοσαύτας παρέχω ὁπόση γῆ; καὶ στρωμνὰς φύλλα;
18388   3.1.98.30 : ἢ εὐφραίνεσθαι μετ´ ἐμοῦ οὐκ ἔστιν; ἢ οὐχ ὁρᾷς γρᾴδια
18389   3.1.98.31 : φυστὴν φαγόντα τερετίζοντα; ἢ οὐκ ὄψον ἀδάπανον καὶ
18390   3.1.98.32 : ἀτρύφερον παρασκευάζω σοι τὴν πεῖναν; ἢ οὐχ ὁ πεινῶν
18391   3.1.98.33 : ἥδιστα ἐσθίει καὶ ἥκιστα ὄψου δεῖται; καὶ ὁ διψῶν
18392   3.1.98.34 : ἥδιστα πίνει καὶ ἥκιστα τὸ μὴ παρὸν ποτὸν ἀναμένει; ἢ
18393   3.1.98.35 : πεινᾷ τις πλακοῦντα ἢ διψᾷ Χῖον; ἀλλ´ οὐ ταῦτα διὰ
18394   3.1.98.36 : τρυφὴν ζητοῦσιν ἄνθρωποι; ἢ οἰκήσεις οὐ παρέχω σοι
18395   3.1.98.37 : προῖκα, τὸν μὲν χειμῶνα τὰ βαλανεῖα, θέρους δὲ τὰ ἱερά; 
18396   3.1.98.38 : ποῖον γάρ σοι τοιοῦτον οἰκητήριον, φησὶν ὁ Διογένης,
18397   3.1.98.39 : τοῦ θέρους, οἷον ἐμοὶ ὁ παρθενὼν οὗτος, εὔπνους καὶ
18398   3.1.98.40 : πολυτελής;’ εἰ ταῦτα λέγοι ἡ Πενία, τί ἂν ἔχοις ἀντει–
18399   3.1.98.41 : πεῖν; ἐγὼ μὲν γὰρ 〈ἂν〉 δοκῶ ἄφωνος γενέσθαι. ἀλλ´
18400   3.1.98.42 : ἡμεῖς πάντα μᾶλλον αἰτιώμεθα ἢ τὴν ἑαυτῶν δυστροπίαν
18401   3.1.98.43 : καὶ κακοδαιμονίαν, τὸ γῆρας, τὴν πενίαν, τὸν ἀπαντή–
18402   3.1.98.44 : σαντα, τὴν ἡμέραν, τὴν ὥραν, τὸν τόπον. διό φησιν ὁ
18403   3.1.98.45 : Διογένης φωνῆς ἀκηκοέναι κακίας ἑαυτὴν αἰτιωμένης,
18404   3.1.98.46 : οὔτις ἐμοὶ τῶνδ´ ἄλλος ἐπαίτιος, ἀλλ´ ἐγὼ αὐτή.
18405   3.1.98.47 : παράφοροι δὲ πολλοὶ οὐχ ἑαυτοῖς ἀλλὰ τοῖς πράγμασι
18406   3.1.98.48 : τὴν αἰτίαν ἐπάγουσιν. ὁ δὲ Βίων, ὥσπερ τῶν θηρίων, 
18407   3.1.98.49 : φησί, παρὰ τὴν λῆψιν ἡ δῆξις γίνεται, κἂν μέσου τοῦ
18408   3.1.98.50 : ὄφεως ἐπιλαμβάνῃ, δηχθήσῃ, ἐὰν τοῦ τραχήλου, οὐδὲν
18409   3.1.98.51 : πείσῃ· οὕτω καὶ τῶν πραγμάτων, φησί, παρὰ τὴν ὑπό–
18410   3.1.98.52 : ληψιν ἡ ὀδύνη γίνεται, καὶ ἐὰν μὲν οὕτως ὑπολάβῃς περὶ
18411   3.1.98.53 : αὐτῶν, ὡς ὁ Σωκράτης, οὐκ ὀδυνήσῃ, ἐὰν δὲ ὡς ἑτέρως,
18412   3.1.98.54 : ἀνιάσῃ, οὐχ ὑπὸ τῶν πραγμάτων ἀλλ´ ὑπὸ τῶν ἰδίων
18413   3.1.98.55 : τρόπων καὶ τῆς ψευδοῦς δόξης. διὸ δεῖ μὴ τὰ πράγματα
18414   3.1.98.56 : πειρᾶσθαι μετατιθέναι, ἀλλ´ αὑτὸν παρασκευάζειν πρὸς
18415   3.1.98.57 : ταῦτά πως ἔχοντα, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ ναυτικοί· οὐ γὰρ
18416   3.1.98.58 : τοὺς ἀνέμους καὶ τὴν θάλατταν πειρῶνται μετατιθέναι,
18417   3.1.98.59 : ἀλλὰ παρασκευάζουσιν αὑτοὺς δυναμένους πρὸς ἐκεῖνα
18418   3.1.98.60 : στρέφεσθαι. εὐδία, γαλήνη· ταῖς κώπαις πλέουσι. κατὰ
18419   3.1.98.61 : ναῦν ἄνεμος· ἐπῆραν τὰ ἄρμενα. ἀντιπέπνευκεν· ἐστεί–
18420   3.1.98.62 : λαντο [μεθείλαντο]. καὶ σὺ πρὸς τὰ παρόντα χρῶ. γέρων
18421   3.1.98.63 : γέγονας· μὴ ζήτει τὰ τοῦ νέου. ἀσθενὴς πάλιν· μὴ ζήτει
18422   3.1.98.64 : τὰ τοῦ ἰσχυροῦ [φορτία βαστάζειν καὶ διατραχηλίζεσθαι], 
18423   3.1.98.65 : ἀλλ´ ὥσπερ Διογένης, ἐπεί τις ὤθει καὶ ἐτραχήλιζεν
18424   3.1.98.66 : ἀσθενῶς ἔχοντα, οὐ διετραχηλίζετο, ἀλλὰ δείξας αὐτῷ
18425   3.1.98.67 : τὸν κίονα ‘βέλτιστε’ ἔφη ‘τοῦτον ὤθει προσστάς’. ἄπο–
18426   3.1.98.68 : ρος πάλιν γέγονας· μὴ ζήτει τὴν τοῦ εὐπόρου δίαιταν,
18427   3.1.98.69 : ἀλλ´ ὡς πρὸς τὸν ἀέρα φράττῃ (εὐδία, καὶ διεστείλω·
18428   3.1.98.70 : ψῦχος, συνεστείλω), οὕτω καὶ πρὸς τὰ ὑπάρχοντα· εὐ–
18429   3.1.98.71 : πορία, διάστειλον· ἀπορία, σύστειλον. ἀλλ´ ἡμεῖς οὐ
18430   3.1.98.72 : δυνάμεθα ἀρκεῖσθαι τοῖς παροῦσιν, ὅταν καὶ τρυφῇ πολὺ
18431   3.1.98.73 : διδῶμεν, καὶ τὸ ἐργάζεσθαι ....αί κρίνωμεν καὶ τὸν
18432   3.1.98.74 : θάνατον ἔσχατόν [τι] τῶν κακῶν. ἐὰν δὲ ποιήσῃ καὶ τῆς
18433   3.1.98.75 : ἡδονῆς καταφρονοῦντά τινα, καὶ πρὸς τοὺς πόνους μὴ 
18434   3.1.98.76 : διαβεβλημένον, καὶ πρὸς δόξαν καὶ ἀδοξίαν ἴσως ἔχοντα,
18435   3.1.98.77 : καὶ τὸν θάνατον μὴ φοβούμενον, ὅ τι ἂν θέλῃς ἐξέσται
18436   3.1.98.78 : σοι ἀνωδύνῳ ὄντι ποιεῖν. διὸ ἅπερ λέγω, οὐχ ὁρῶ πῶς
18437   3.1.98.79 : αὐτὰ τὰ πράγματα ἔχει τι δύσκολον, ἢ γῆρας ἢ πενία ἢ
18438   3.1.98.80 : ξενία. οὐκ ἀηδῶς γὰρ Ξενοφῶν ‘ἐάν σοι’ φησί ‘δείξω
18439   3.1.98.81 : δύο ἀδελφῶν τὴν ἴσην οὐσίαν διελομένων τὸν μὲν ἐν τῇ
18440   3.1.98.82 : πάσῃ ἀπορίᾳ, τὸν δὲ ἐν εὐκολίᾳ, οὐ φανερὸν ὅτι οὐ τὰ
18441   3.1.98.83 : χρήματα αἰτιατέον ἀλλ´ ἕτερόν τι;’ οὕτως ἐάν σοι δείξω
18442   3.1.98.84 : δύο γέροντας, δύο πένητας, δύο φεύγοντας, τὸν μὲν ἐν
18443   3.1.98.85 : τῇ πάσῃ εὐκολίᾳ καὶ ἀπαθείᾳ ὄντα, τὸν δὲ ἐν τῇ πάσῃ
18444   3.1.98.86 : ταραχῇ, οὐ φανερὸν ὅτι οὐ τὸ γῆρας, οὐ τὴν πενίαν, οὐ
18445   3.1.98.87 : τὴν ξενίαν αἰτιατέον ἀλλ´ ἕτερόν τι; καὶ ὅπερ Διογένης
18446   3.1.98.88 : ἐποίησεν πρὸς τὸν πολυτελῆ φάμενον πόλιν εἶναι τὰς 
18447   3.1.98.89 : Ἀθήνας· λαβὼν γὰρ αὐτὸν ἦγεν εἰς τὸ μυροπωλεῖον καὶ
18448   3.1.98.90 : ἐπυνθάνετο πόσου τῆς κύπρου ἡ κοτύλη. ‘μνᾶς’ φησιν
18449   3.1.98.91 : ὁ μυροπώλης· ἀνέκραγε ‘πολυτελής γε ἡ πόλις’. ἀπῆγεν
18450   3.1.98.92 : αὐτὸν πάλιν εἰς τὸ μαγειρεῖον καὶ ἐπυνθάνετο πόσου τὸ
18451   3.1.98.93 : ἀκροκώλιον. ‘τριῶν δραχμῶν’· ἐβόα ‘πολυτελής γε ἡ
18452   3.1.98.94 : πόλις’. εἰς τὰ ἔρια πάλιν τὰ μαλακὰ καὶ πόσου τὸ πρό–
18453   3.1.98.95 : βατον. ‘μνᾶς’ φησίν· ἐβόα ‘πολυτελής γε ἡ πόλις’. ‘δεῦρο
18454   3.1.98.96 : δή’ φησί. κἀνταῦθα ἄγει αὐτὸν καὶ εἰς τοὺς θέρμους.
18455   3.1.98.97 : ‘πόσου ἡ χοῖνιξ;’ ‘χαλκοῦ’ φησίν· ἀνέκραγεν ὁ Διογένης
18456   3.1.98.98 : ‘εὐτελής γε ἡ πόλις’. πάλιν εἰς τὰς ἰσχάδας, ‘δύο χαλ–
18457   3.1.98.99 : κῶν’· ‘τῶν δὲ μύρτων;’ ‘δύο χαλκῶν’· ‘εὐτελής γε ἡ πόλις’.
18458   3.1.98.100 : ὃν τρόπον οὖν ὧδε οὐχ ἡ πόλις εὐτελὴς καὶ 〈πολυτελής,
18459   3.1.98.101 : ἀλλ´ ἐὰν μὲν οὕτω ζῇ〉 πολυτελής, ἐὰν δὲ οὕτως, εὐτε–
18460   3.1.98.102 : λής, οὕτω καὶ τὰ πράγματα, ἐὰν μὲν αὐτοῖς οὕτω χρῆ–
18461   3.1.98.103 : ται, εὐπετῆ καὶ ῥᾴδια φανεῖται, ἐὰν δὲ οὕτως, δυσχερῆ.
18462   3.1.98.104 : —Ἀλλ´ ὅμως δοκεῖ μοι ἔχειν τι ἡ πενία δυσχερὲς καὶ
18463   3.1.98.105 : ἐπίπονον· καὶ μᾶλλον ἄν τις ἐπαινέσαι τὸν μετὰ πενίας
18464   3.1.98.106 : εὐκόλως 〈τὸ〉 γῆρας ἐνεγκόντα ἢ τὸν μετὰ πλούτου. —
18465   3.1.98.107 : Καὶ τί ἔχει δυσχερὲς ἢ ἐπίπονον ἡ πενία; ἢ οὐ Κράτης 
18466   3.1.98.108 : καὶ Διογένης πένητες ἦσαν; καὶ πῶς ῥᾳδίως διεξήγαγον;
18467   3.1.98.109 : ἄτυφοι γενόμενοι καὶ ἐπαῖται καὶ διαίτῃ εὐτελεῖ καὶ λιτῇ
18468   3.1.98.110 : δυνάμενοι χρήσασθαι. ἀπορίᾳ καὶ δάνεια περιέστηκεν·
18469   3.1.98.111 : κόγχον καὶ κύαμον συνάγαγε, φησὶν ὁ Κράτης, καὶ τὰ
18470   3.1.98.112 : τούτοις πρόσφορα· κἂν τάδε δράσῃς, ῥᾳδίως στήσεις τρό–
18471   3.1.98.113 : παιον κατὰ πενίας. ἢ τί δεῖ μᾶλλον ἐπαινέσαι τὸν μετὰ
18472   3.1.98.114 : πενίας εὐκόλως 〈τὸ〉 γῆρας ἐνεγκόντα ἢ τὸν μετὰ πλού–
18473   3.1.98.115 : του; ἐπεί τοι οὐδὲ γνῶναι ῥᾳδιέστερόν ἐστι, ποῖόν τι
18474   3.1.98.116 : ἐστὶ πλοῦτος ἢ ποῖόν τι πενία· ἀλλὰ καὶ πλούτῳ πολλοὶ
18475   3.1.98.117 : μετὰ γήρως δυσκόλως χρῶνται καὶ πενίᾳ ἀγεννῶς καὶ
18476   3.1.98.118 : ὀδυρτικῶς· καὶ οὔτε τούτῳ ῥᾴδιον, ὥστε τῷ πλούτῳ ἐλευ– 
18477   3.1.98.119 : θερίως καὶ ἀφόρτως, οὔτε ἐκείνῳ, ὥστε 〈τῇ〉 πενίᾳ γεν–
18478   3.1.98.120 : ναίως, ἀλλὰ τοῦ αὐτοῦ ἀμφότερα, καὶ ὅσπερ τοῖς πολλοῖς
18479   3.1.98.121 : δύναται κατὰ τρόπον, οὗτος καὶ τοῖς ἀνάπαλιν. καὶ ἐὰν
18480   3.1.98.122 : μὲν ἐκποιῇ πενητεύουσι 〈δεῖ〉 μένειν ἐν τῷ βίῳ, εἰ δὲ μή,
18481   3.1.98.123 : ῥᾳδίως ἀπαλλάττεσθαι ὥσπερ ἐκ πανηγύρεως [οὕτω καὶ
18482   3.1.98.124 : ἐκ τοῦ βίου]. καθάπερ καὶ ἐξ οἰκίας, φησὶν ὁ Βίων, ἐξοι–
18483   3.1.98.125 : κιζόμεθα, ὅταν τὸ ἐνοίκιον ὁ μισθώσας οὐ κομιζόμενος
18484   3.1.98.126 : τὴν θύραν ἀφέλῃ, τὸν κέραμον ἀφέλῃ, τὸ φρέαρ ἐγκλείσῃ,
18485   3.1.98.127 : οὕτω, φησί, καὶ ἐκ τοῦ σωματίου ἐξοικίζομαι, ὅταν ἡ
18486   3.1.98.128 : μισθώσασα φύσις τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀφαιρῆται τὰ ὦτα τὰς
18487   3.1.98.129 : χεῖρας τοὺς πόδας· οὐχ ὑπομένω, ἀλλ´ ὥσπερ ἐκ συμ–
18488   3.1.98.130 : ποσίου ἀπαλλάττομαι οὐθὲν δυσχεραίνων, οὕτω καὶ ἐκ
18489   3.1.98.131 : τοῦ βίου, ὅταν [ἡ] ὥρα ᾖ, ‘ἔμβα πορθμίδος ἕρμα.’ ὥσπερ 
18490   3.1.98.132 : 〈ὁ〉 ἀγαθὸς ὑποκριτὴς εὖ καὶ τὸν πρόλογον εὖ καὶ τὰ
18491   3.1.98.133 : μέσα εὖ καὶ τὴν καταστροφήν, οὕτω καὶ ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ
18492   3.1.98.134 : εὖ καὶ τὰ πρῶτα τοῦ βίου εὖ καὶ τὰ μέσα εὖ καὶ τὴν
18493   3.1.98.135 : τελευτήν· καὶ ὥσπερ ἱμάτιον τρίβωνα γενόμενον ἀπε–
18494   3.1.98.136 : θέμην καὶ οὐ .... παρέλκω οὐδὲ φιλοψυχῶ, ἀλλὰ μὴ
18495   3.1.98.137 : δυνάμενος ἔτι εὐδαιμονεῖν ἀπαλλάττομαι. καθάπερ καὶ
18496   3.1.98.138 : Σωκράτης· ἦν αὐτῷ ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου, εἰ ἐβούλετο,
18497   3.1.98.139 : ἐξελθεῖν· καὶ τῶν δικαστῶν κελευόντων ἀργυρίου τιμή–
18498   3.1.98.140 : σασθαι οὐ προσεῖχεν, ἀλλὰ τῆς ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως
18499   3.1.98.141 : ἐτιμήσατο· καὶ τριῶν ἡμερῶν αὐτῷ δοθεισῶν τῇ πρώτῃ
18500   3.1.98.142 : ἔπιεν καὶ οὐ προσέμεινεν τῆς τρίτης ἡμέρας τὴν ἐσχάτην
18501   3.1.98.143 : ὥραν παρατηρῶν, εἰ ἔτι ἥλιος ἐπὶ τῶν ὀρῶν, ἀλλ´ εὐ–
18502   3.1.98.144 : θαρσῶς [τῇ πρώτῃ], 〈ὡς Πλάτων φη〉σίν, οὐδὲν τρέσας
18503   3.1.98.145 : 〈οὐδὲ διαφθείρας〉 οὔτε τοῦ προσώπου οὔτε τοῦ χρώ– 
18504   3.1.98.146 : ματος, ἀλλὰ μάλα ἱλαρῶς τε καὶ εὐκόλως λαβὼν τὸ ποτή–
18505   3.1.98.147 : ριον ἐξέπιεν, καὶ τὸ τελευταῖον ἀποκοτταβίσας ‘τουτὶ δέ’
18506   3.1.98.148 : φησίν ‘Ἀλκιβιάδῃ τῷ καλῷ’· ὅρα σχολὴν καὶ παιδιάν.
18507   3.1.98.149 : ἡμεῖς δέ, κἂν ἄλλον ἴδωμεν, πεφρίκαμεν. καὶ μέλλων
18508   3.1.98.150 : ἀποθνῄσκειν, ἐκάθευδε βαθέως, ὥστε μόλις διεγεῖραι
18509   3.1.98.151 : τινά. ταχύ γ´ ἂν καὶ ἡμῶν τις ἂν κοιμηθείη; καὶ γυ–
18510   3.1.98.152 : ναικὸς χαλεπότητα πρᾴως ἔφερε κἀκείνης βοώσης οὐκ
18511   3.1.98.153 : ἐφρόντιζεν, ἀλλὰ Κριτοβούλου εἰπόντος ‘πῶς ἀνέχῃ ταύτης
18512   3.1.98.154 : συμβιούσης;’ ‘πῶς δὲ σὺ τῶν παρὰ σοὶ χηνῶν;’ ‘τί δέ
18513   3.1.98.155 : μοι μέλει ἐκείνων;’ φησίν ‘οὕτως οὐδ´ ἐμοὶ ταύτης, ἀλλ´
18514   3.1.98.156 : ἀκούω ὥσπερ χηνός’. καὶ πάλιν παρειληφότος αὐτοῦ
18515   3.1.98.157 : Ἀλκιβιάδην ἐπ´ ἄριστον, ὡς ἐκείνη παρελθοῦσα τὴν τρά–
18516   3.1.98.158 : πεζαν ἀνέτρεψεν, οὐκ ἐβόα οὐδ´ ὠδυνᾶτο δεινοπαθῶν ‘ὢ
18517   3.1.98.159 : τῆς παρανομίας, ὥστε ταύτῃ πάσχειν’, ἀλλ´ ἀναλέξας τὰ 
18518   3.1.98.160 : πεσόντα, ἀποθέσθαι πάλιν ἐκέλευσε τὸν Ἀλκιβιάδην· ὡς
18519   3.1.98.161 : δὲ ἐκεῖνος οὐ προσεῖχεν ἀλλ´ ἐγκαλυψάμενος ἐκάθητο
18520   3.1.98.162 : αἰσχυνόμενος, ‘προάγωμεν δή’ φησίν ‘ἔξω· φαίνεται γὰρ
18521   3.1.98.163 : ἡ Ξανθίππη ὀξυρεγμίᾳ σπαράττειν ἡμᾶς.’ εἶτα μετ´ ὀλί–
18522   3.1.98.164 : γας ἡμέρας αὐτὸς ἀριστῶν παρὰ τῷ Ἀλκιβιάδῃ, ὡς ἡ
18523   3.1.98.165 : ὄρνις ἡ γενναία ἐπιπτᾶσα κατέβαλε τὸν πίνακα, ἐγκαλυ–
18524   3.1.98.166 : ψάμενος ἐκάθητο καὶ οὐκ ἠρίστα· ὡς δὲ ἐκεῖνος ἐγέλα
18525   3.1.98.167 : καὶ ἐπυνθάνετο εἰ διὰ τοῦτο οὐκ ἀριστᾷ ὅτι ἡ ὄρνις ἐπι–
18526   3.1.98.168 : πτᾶσα καταβάλοι, ‘δῆλον ὅτι’ φησί ‘σὺ μὲν πρῴην Ξαν–
18527   3.1.98.169 : θίππης ἀνατρεψάσης οὐκ ἐβούλου ἀριστᾶν, ἐμὲ δὲ οἴει
18528   3.1.98.170 : νῦν 〈ἂν〉 ἀριστᾶν τῆς ὄρνιθος ἀνατρεψάσης; ἢ διαφέρειν
18529   3.1.98.171 : τι ἐκείνην ὄρνιθος κορυζώσης ἡγῇ;’ ‘ἀλλ´ εἰ μὲν ὗς’
18530   3.1.98.172 : φησίν ‘ἀνέτρεψεν, οὐκ ἂν ὠργίζου, οὐκ ἂν διηνέχθης, εἰ
18531   3.1.98.173 : δὲ γυνὴ ὑώδης;’ ὅρα παιδιάν.
18532   3.1.99.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 43).
18533   3.1.99.2 : Πᾶν πρᾶγμα καὶ πρόσωπον δύο ἔχει λαβάς, μίαν
18534   3.1.99.3 : φορητήν, μίαν ἀφόρητον· ὁ ἀδελφὸς ἐὰν ἀδικῇ, ἔνθεν 
18535   3.1.99.4 : αὐτὸ μὴ λάμβανε ὅτι ἀδικεῖ, ἀλλ´ ἐκεῖθεν ὅτι ἀδελφός·
18536   3.1.99.5 : καὶ οὕτω λήψῃ αὐτὸ καθ´ ὃ φορητόν ἐστι.
18537   3.1.100.1 : Διωτογένους Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ
18538   3.1.100.2 : ὁσιότητος (fr. 4 I p. 535 Mullach.).
18539   3.1.100.3 : Περὶ βίω ἐκλογισμὸς καθ´ ὅν κα εἴη ὁ ἀνθρώπινος
18540   3.1.100.4 : βίος ὁσιώτατός τε καὶ νομιμώτατος. πρᾶτον μὲν αἴκα τις
18541   3.1.100.5 : μὴ πολυπραγμονῇ μηδὲ ταχὺ ἐπὶ τὰς δίκας ὁρμῴη, ἀλλὰ
18542   3.1.100.6 : πολὺν χρόνον ἀμβαλλόμενος αὐτός τε προκαλεόμενος ἄνευ
18543   3.1.100.7 : δίκας οἷς τε ὁ ἀντίδικος προεκαλέσατο, ἐμμένων· καὶ
18544   3.1.100.8 : αἴκα τὰ πολλὰ † ἐξηταγόρεν τῷ πράγματι † καμαύλη ἀλλ´
18545   3.1.100.9 : αὐτὸ τὸ πρᾶγμα· καὶ ἐπὶ μὲν τᾶς ἀλλοτρίας ζαμίας τὸ
18546   3.1.100.10 : ἀκριβὲς μῷτο, ἐπὶ δὲ τᾶς ἰδίας τὸ μέτριον· τὸ γὰρ αὐτὸν
18547   3.1.100.11 : παρ´ αὑτῷ διαιτῆσθαι μετριωτέρω ἤθεος. καὶ μὴ ἐπὶ τᾷ
18548   3.1.100.12 : ζαμίᾳ οὕτως ὡς ἐπὶ τᾷ αἰσχύνᾳ λυποῖτο· τὸ μὲν γὰρ ἐπ´
18549   3.1.100.13 : ἀργυρίῳ ὀδυνῆσθαι φαύλω ἤθεος, τὸ δὲ ἐπὶ τᾷ αἰσχύνᾳ
18550   3.1.100.14 : καὶ τᾷ ἀτιμίᾳ καλοκαγάθω.
18551   3.1.101.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου Πυθαγορικῶν
18552   3.1.101.2 : ἀποφάσεων. 
18553   3.1.101.3 : Τὴν ἀληθῆ φιλοκαλίαν ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι καὶ ἐν
18554   3.1.101.4 : ταῖς ἐπιστήμαις ἔλεγεν εἶναι· τὸ γὰρ ἀγαπᾶν καὶ στέρ–
18555   3.1.101.5 : γειν τῶν καλῶν ἐθῶν τε καὶ ἐπιτηδευμάτων ὑπάρχειν·
18556   3.1.101.6 : ὡσαύτως δὲ καὶ τῶν ἐπιστημῶν τε καὶ ἐμπειριῶν τὰς
18557   3.1.101.7 : καλὰς καὶ εὐσχήμονας ἀληθῶς εἶναι φιλοκάλους, τὴν δὲ
18558   3.1.101.8 : λεγομένην ὑπὸ τῶν πολλῶν φιλοκαλίαν, οἷον 〈ἐν〉 τοῖς
18559   3.1.101.9 : ἀναγκαίοις καὶ χρησίμοις πρὸς τὸν βίον γινομένην, λάφυρά
18560   3.1.101.10 : που τῆς ἀληθινῆς κεῖσθαι φιλοκαλίας.
18561   3.1.102.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 33).
18562   3.1.102.2 : Τὰ πολλὰ δὲ καὶ τὸ γελᾶν ἀπέστω καὶ τὸ γέλωτα
18563   3.1.102.3 : κινεῖν· ὀλισθηρὸς γὰρ ὁ τόπος εἰς ἰδιωτισμὸν καὶ ἅμα
18564   3.1.102.4 : τὴν αἰδῶ τὴν πρὸς σὲ τῶν πλησίον ἱκανὸς ἀνεῖναι καὶ
18565   3.1.102.5 : διαφθεῖραι. καὶ ἄλλος παράκειται τόπος ἐπισφαλὴς ταῖς
18566   3.1.102.6 : τοιαύταις ἀνέσεσι, τὸ εἰς αἰσχρολογίαν εὐκόλως προ–
18567   3.1.102.7 : αγαγεῖν τὸν πλησίον. ὅταν οὖν τι συμβῇ τοιοῦτον, ἂν
18568   3.1.102.8 : μὲν εὔκαιρον ᾖ, καὶ ἐπίπληξον τῷ αἰσχρολογήσαντι· ἐὰν
18569   3.1.102.9 : δὲ τοιαῦτα ᾖ τὰ πρόσωπα ὥστε μὴ καιρὸν εἶναι, τῷ
18570   3.1.102.10 : ἀποσιωπῆσαι καὶ σκυθρωπάσαι καὶ ἐρυθριᾶσαι δῆλος
18571   3.1.102.11 : γενοῦ δυσαρεστῶν τῷ ῥηθέντι. 
18572   3.1.103.1 : Εὐσεβίου (fr. 1 III p. 7 sq. Mullach.).
18573   3.1.103.2 : Ἐχθρὸς γενοίμην μηδενός, φίλος δὲ τοῦ αἰεὶ [καὶ]
18574   3.1.103.3 : παραμενέοντος· καὶ μήκοτε μὲν διενεχθείην πρὸς τοὺς
18575   3.1.103.4 : οἰκειοτάτους, διενεχθεὶς δὲ διαλλαχθείην ὡς τάχιστα.
18576   3.1.103.5 : Μηδενὶ ἐπιβουλεύσαιμι, ἐπιβουλευόμενος δὲ ἄνευ ἀνάγκης
18577   3.1.103.6 : τοῦ τι ἀντιδρᾶσαι ἀνήκεστον ἀπαθὴς διαφύγοιμι. Ὀργῆς
18578   3.1.103.7 : κρατοίην. Ἐρῴην καὶ ἐπιθυμέοιμι καὶ τυγχάνοιμι μού–
18579   3.1.103.8 : νων τῶν καλῶν, τῶν δὲ ἀπ´ ἐναντίης, τῆς ἐπιθυμίης
18580   3.1.103.9 : μηδὲ ἁμαρτών κοτε ὥστε εὔξασθαι τύχοιμι [ἐπιθυμίης]
18581   3.1.103.10 : μόγου. Βουλοίμην πάντας εὐτυχέειν, φθονήσαιμι μηδενὶ
18582   3.1.103.11 : τῶν εὐτυχεόντων. Μήκοτέ τις ἐμὲ τῶν νομιζομένων παρα–
18583   3.1.103.12 : λόγως εὖ πρήσσειν ἐκπλήξειε μηδὲ ἀνιήσειε· τί γὰρ δεῖ
18584   3.1.103.13 : τοῖσι παρὰ τῆς τύχης δεδομένοισι φθονέειν; φίλοι δέ με
18585   3.1.103.14 : καὶ οἱ κατ´ ἀξίην εὐτυχέοντες εὐφραίνοιεν. Μήκοτε τῷ
18586   3.1.103.15 : ἀπὸ οἰκείης γνώμης ἔχθρην κατ´ ἐμέο ἐπανελομένῳ δυσ–
18587   3.1.103.16 : τυχήσαντι ἐπησθείην. Μήκοτε συγγνοίην ἐμεωυτῷ κακοῦ
18588   3.1.103.17 : τευ τινὶ αἰτίην παρασχόντι. Λαθών κοτε ἐμεωυτὸν ὡς 
18589   3.1.103.18 : παρὰ μέλος ἤτοι τι εἴπας ἢ πρήξας, μὴ περιμείναιμι τοὺς
18590   3.1.103.19 : μωμησομένους καὶ ἐπιπλήξοντας· αὐτὸς δὲ ἐμεωυτὸν
18591   3.1.103.20 : μωμησαίμην μέχρι τοῦ ἀκέσασθαι. Εἰδείην γενναίως φέ–
18592   3.1.103.21 : ρειν τὰ προσπίπτοντα, καὶ τὰ μὲν μέτρια ἐκδεχοίμην
18593   3.1.103.22 : ὥσπερ αὐτῶν ἔχει ἡ φύσις, τοῖσι δὲ ὑπερβάλλουσι μὴ καὶ
18594   3.1.103.23 : τὸ παρ´ ἐμεωυτοῦ προστιθείην. Εὐτυχίην εἰδείην φέρειν
18595   3.1.103.24 : σωφρόνως· μήκοτε ὑπὸ εὐπρηγίης ἐς ὑπερηφανίην ἄλογον
18596   3.1.103.25 : ἀερθείην. Πλοῦτον νομίζοιμι τὸν ἀρκέοντα βίον τῷ σώ–
18597   3.1.103.26 : φρονι. Ἄπαυστον καὶ ἀκόρεστον ἐπιθυμίην χρημάτων μὲν
18598   3.1.103.27 : μήκοτε σχοίην, μούνων δὲ τῶν ὠφελεόντων τὴν ψυχὴν
18599   3.1.103.28 : μαθημάτων ἐθέλοιμι ἃ δεῖ ἔσεσθαι. Νικῴην νίκην τὴν
18600   3.1.103.29 : καὶ ἐμοὶ καὶ τῷ προσδιαλεγομένῳ ἀβλαβέα. Φιλοτιμέεσθαι
18601   3.1.103.30 : παρὰ καιρὸν πρὸς φίλους καὶ ἐν τῇσι ζητήσεσι φυλασ–
18602   3.1.103.31 : σοίμην. Μήκοτε καὶ παρὰ τὸ ἐμοὶ δοκέον ἐν τῇσι ζητή–
18603   3.1.103.32 : σεσι τοῦ νικᾶν ἕνεκα ἔριν ἀσπασαίμην. Μήκοτε ἐπὶ
18604   3.1.103.33 : βλάβῃ τοῦ ἀληθέος καὶ ὥστε παρ´ ἃ αὐτὸς οἶδα παραλογί–
18605   3.1.103.34 : σασθαι τὸν προσδιαλεγόμενον ἐρίσαι ἐπαρθείην. Τοῖσι
18606   3.1.103.35 : τὸ ἀληθὲς λόγοισι ξυνιστᾶσιν αἰεὶ ξυμμαχοίμην. Ἀκο– 
18607   3.1.103.36 : λάστου ἐπιθυμίης μήκοτε τι μηδὲ ἐννοηθείην. Ξυνείην
18608   3.1.103.37 : αἰεὶ τοῖσι σώφροσιν· εἴη τέ μοι αἰεὶ προσδιαλέγεσθαι,
18609   3.1.103.38 : παρ´ ὧν ἔστι τι πάντως ἀπελθεῖν χρηστὸν προσλαβόντι.
18610   3.1.103.39 : Μήκοτε ἐπαρθείην κέρδεος ἕνεκα πλημμελῆσαι. Φίλους
18611   3.1.103.40 : διαφερομένους καταρτίζοιμι. Φίλοισι δυνάμενος καὶ τοῖσι
18612   3.1.103.41 : δεομένοισι τὰ δέοντα ἐπαρκέοιμι. Φίλους ἐν κινδύνοισι
18613   3.1.103.42 : καταστάντας δυνάμενος ὠφελέειν, μήκοτε ἐγκαταλίποιμι.
18614   3.1.103.43 : Φίλων ξυμφοράς, ἀπ´ ὧν οἷόν τε, ἐπανορθοῦσθαι προ–
18615   3.1.103.44 : θυμοίμην. Λυπεομένοισι παρεὼν ἐλαφρύνοιμι ἠπίῳ καὶ
18616   3.1.103.45 : ἀκεσίμῳ λόγῳ τὰς ἀνίας. Εἰδείην ἐμεωυτὸν αἰδέεσθαι.
18617   3.1.103.46 : Τῶν καλῶν φιλομαθείην ἀσκέοιμι. Ζητοίην μὴ τὰ πε–
18618   3.1.103.47 : ρισσά, ἀλλὰ περὶ ὧν ἄριστον καὶ ἃ μαθὼν ὠφελησοίμην.
18619   3.1.103.48 : Θεοὺς τιμώην καὶ νόμῳ πόλιος καὶ σπουδῇ οἰκείῃ νόῳ
18620   3.1.103.49 : εὐσεβέι. Αἰεὶ τὸν ἐν ἐμοὶ θυμὸν ἀγριούμενον ἡμεροίην.
18621   3.1.103.50 : Ἐθίζοιμι ἐμεωυτὸν ἵλεω εἶναι καὶ μὴ πρὸς τὰ πρήγματα
18622   3.1.103.51 : ἔχειν δυσκόλως. Τίς πονηρός, καὶ τίνι τούτων τί πέ–
18623   3.1.103.52 : πρηκται, μὴ μέλοι μοι· εἰδείην δὲ τοὺς ἀγαθούς, καὶ
18624   3.1.103.53 : τούτους μεταδιώκοιμι. Ὀφείλοιμι μηδενὶ μηδέν· εἰ δέ
18625   3.1.103.54 : κοτε ὑπ´ ἀνάγκης μεγάλης ἐς τοῦτο κατασταίην, γένοιτό 
18626   3.1.103.55 : μοι τάχιστα ἐλευθέρῳ γενέσθαι δυνηθῆναι. Αἰνέοιμι τοὺς
18627   3.1.103.56 : ἀγαθοὺς ἀφθόνως· φιλόψογον δὲ γλῶσσαν παντὸς ἀπο–
18628   3.1.103.57 : στυγοίην. Εἰδείην σιγᾶν περὶ ὧν ἄμεινον.
18629   3.1.104.1 : Σωκράτους.
18630   3.1.104.2 : Οὔτε ναῦν ἐξ ἑνὸς ἀγκυρίου οὔτε βίον ἐκ μιᾶς ἐλπίδος
18631   3.1.104.3 : ὁρμιστέον.
18632   3.1.105.1 : Ἀρχύτα Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ
18633   3.1.105.2 : παιδεύσεως ἠθικῆς (fr. 12 phil. Gr. I p. 557
18634   3.1.105.3 : Mullach.).
18635   3.1.105.4 : Φαμὶ τὰν ἀρετὰν ἦμεν ποττὸ μὴ κακοδαιμονὲν ἱκα–
18636   3.1.105.5 : νάν, τὰν δὲ κακίαν ποττὸ μὴ εὐδαιμονέν, αἴκα τὰς ἕξιας
18637   3.1.105.6 : αὐτὰς κρίνωμες. αἰεὶ μὲν γὰρ κακοδαιμονὲν ἀνάγκα τὸν
18638   3.1.105.7 : κακόν, αἴτε ἔχει ὕλαν (κακῶς τε γὰρ αὐτᾷ χρέεται) αἴτε
18639   3.1.105.8 : σπανίζει· ὡς καὶ τὸν τυφλόν ..., αἴτε φῶς ἔχει καὶ λαμ–
18640   3.1.105.9 : πρότατα ὁρατάν, αἴτε ἐν σκότει διατελεῖ· οὐκ αἰεὶ δὲ 
18641   3.1.105.10 : εὐδαιμονὲν τὸν ἀγαθόν. οὐ γὰρ ἁ κτᾶσις τᾶς ἀρετᾶς
18642   3.1.105.11 : εὐδαιμονία ἦς, ἀλλ´ ἁ χρᾶσις. καὶ γὰρ ὁ ἔχων τὴν ὄψιν
18643   3.1.105.12 : οὐχ ὁρῇ αἰεί· αἰ γὰρ μὴ ἔχει φῶς, οὐκ ὄψεται. δύο δ´
18644   3.1.105.13 : ὁδοὶ τέμνονται ἐν βίῳ, ἃ μὲν σκυθρωποτέρα, τὰν ὁ τλά–
18645   3.1.105.14 : μων ἐβάδιζεν Ὀδυσσεύς, ἃ δὲ εὐδιεινοτέρα, τὰν ἐπορεύετο
18646   3.1.105.15 : Νέστωρ. τὰν ὦν ἀρετάν φαμι δήλεσθαι μὲν ταύταν, δύ–
18647   3.1.105.16 : νασθαι δὲ καὶ τήναν. ἀλλὰ τὰν εὐδαιμονίαν καρύσσει ἁ
18648   3.1.105.17 : φύσις βίον εὐκταῖον καὶ εὐσταθέα διὰ τὸ γνώμας τελε–
18649   3.1.105.18 : σθῆμεν· ὥστε ἃ μὴ δήληταί τις παριόντα, οὐκ εὐδαίμων
18650   3.1.105.19 : μέν, οὐ μὰν πάντα κακοδαίμων.
18651   3.1.106.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 12 phil. Gr. I p. 558 Mul-
18652   3.1.106.2 : lach.).
18653   3.1.106.3 : Μὴ ὦν ἄνοσον καὶ ἀνάλγητον τολμώντων τὸν ἀγαθὸν
18654   3.1.106.4 : εἰπέν, μηδὲ ἄλυπον θρασυνέσθωσαν λέγεν· ὡς γὰρ σώματι
18655   3.1.106.5 : ἀλγεινά τινα ἀπολείπομες, οὕτω καὶ ψυχᾷ ἐπώδυνα. ἀλλὰ
18656   3.1.106.6 : ταὶ μὲν ἀφρόνων λῦπαι ἀλόγιστοι πέλοντι· ταὶ δὲ φρο–
18657   3.1.106.7 : νίμων ἐς ὅσον κα λόγος ἐπιτρέποι ὁρίδδων τὰ πράγματα. 
18658   3.1.106.8 : ἀλλὰ μὰν καὶ τὸ καύχαμα αὐτῶν τᾶς ἀπαθείας ἐκλύει
18659   3.1.106.9 : τᾶς ἀρετᾶς τὸ γενναῖον, αἴκα ἀδιαφόροις καὶ μὴ κακοῖς
18660   3.1.106.10 : θανάτῳ τε καὶ ἀλγηδόνι καὶ πενίᾳ ἀντιβεβάκῃ. εὐκα–
18661   3.1.106.11 : ταγώνιστα γὰρ τὰ μὴ κακά. ἀσκητέον ὦν ποττὰν μετριο–
18662   3.1.106.12 : πάθειαν ἴμεν, ὡς τό τε ἀνάλγητον ἐς ἴσον τῷ ἐμπαθεῖ
18663   3.1.106.13 : φεύγωμες, μηδὲ μέζον φύσιος τᾶς ἁμετέρας φθεγγώμεθα.
18664   3.1.107.1 : Τοῦ αὐτοῦ Περὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ
18665   3.1.107.2 : εὐδαίμονος (fr. 1 ap. Mullach phil. Gr. I p. 553).
18666   3.1.107.3 : Πρᾶτον μὲν ὦν χρὴ τοῦτο γινώσκεν, ὅτι ὁ μὲν ἀγα–
18667   3.1.107.4 : θὸς ἀνὴρ οὐκ εὐθέως εὐδαίμων ἐξ ἀνάγκας ἐστίν, ὁ δὲ
18668   3.1.107.5 : εὐδαίμων καὶ ἀγαθὸς ἀνήρ ἐστιν. ὁ μὲν γὰρ εὐδαίμων ἐξ
18669   3.1.107.6 : ἐπαινετῶ καὶ μακαριστῶ γίνεται, ὁ δὲ ἀγαθὸς ἀνὴρ ἐξ
18670   3.1.107.7 : ἐπαινετῶ μόνον. γίνεται δὲ ὁ μὲν ἔπαινος ἐπ´ ἀρετᾷ, ὁ
18671   3.1.107.8 : δὲ μακαρισμὸς ἐπ´ εὐτυχίᾳ. καὶ ὁ μὲν ἀγαθὸς ἀνὴρ ἐπὶ
18672   3.1.107.9 : τοῖς παρ´ ἀρετᾶς ἀγαθοῖς γίνεται τοιοῦτος, ὁ δ´ εὐδαί–
18673   3.1.107.10 : μων καὶ ἐπὶ τοῖς διὰ τύχαν· καὶ ὁ μὲν ἀγαθὸς ἀνὴρ
18674   3.1.107.11 : ἀναφαίρετον ἔχει τὰν ἀρετάν, ὁ δ´ εὐδαίμων ἔστιν ὅκ´
18675   3.1.107.12 : ἀφαιρέεται τὰν εὐδαιμοσύναν. τᾶς μὲν γὰρ ἀρετᾶς ἀνυπ– 
18676   3.1.107.13 : εύθυνος ἁ δύναμις, τᾶς δ´ εὐδαιμοσύνας εὐθυνομένα.
18677   3.1.107.14 : νόσοι τε γὰρ μακραὶ σώματος καὶ πηρώσιες αἰσθαταρίων
18678   3.1.107.15 : ἀπομαραίνοντι τὰν εὐθάλειαν τᾶς εὐδαιμοσύνας.
18679   3.1.108.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 2 phil. Gr. I p. 553 Mul-
18680   3.1.108.2 : lach.).
18681   3.1.108.3 : Διαφέρει δὲ θεὸς ἀνθρώπω ἀγαθῶ, ὅτι θεὸς μὲν
18682   3.1.108.4 : οὐ μόνον εἰλικρινῆ καὶ διυλισμέναν ἔχει τὰν ἀρετὰν
18683   3.1.108.5 : ἀπὸ παντὸς τῶ θνατῶ πάθεος, ἀλλὰ καὶ τὰν δύναμιν
18684   3.1.108.6 : αὐτᾶς ἄτρυτον πέπαται καὶ ἀνυπεύθυνον, ὡς ποτ´ αἰω–
18685   3.1.108.7 : νίων ἔργων σεμνότατά τε καὶ μεγαλοπρέπειαν· ἄνθρωπος
18686   3.1.108.8 : δ´ οὐ μόνον τῷ θνατῷ τᾶς φύσιος καταστάματι μῄονα
18687   3.1.108.9 : ταύταν πέπαται, ἔστι δ´ ὅκα καὶ δι´ ἀγαθῶν ἀμετρίαν
18688   3.1.108.10 : καὶ διὰ συνήθειαν ἰσχυρὰν καὶ διὰ φύσιν μοχθηρὰν καὶ
18689   3.1.108.11 : δι´ ἄλλας αἰτίας πολλὰς ἀδυνατέει κατ´ ἄκρας γεναθῆ–
18690   3.1.108.12 : μεν παναλαθέως ἀγαθός.
18691   3.1.109.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 3 l. s. c. p. 553).
18692   3.1.109.2 : Φαμὶ δὴ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα τοῦτον ἦμεν, τὸν πράγ–
18693   3.1.109.3 : μασι μεγάλοις καὶ καιροῖς καλῶς χρεόμενον. οὗτος δέ κα
18694   3.1.109.4 : εἴη ὁ εὐτυχίαν τε δυνάμενος καλῶς φέρεν καὶ πάλιν ἀτυ–
18695   3.1.109.5 : χίαν, καὶ ὁ ἔν τε τοῖς καλοῖς καὶ τιμίοις ἄξιος γενόμενος
18696   3.1.109.6 : τῶν ὑποκειμένων καὶ μεταβαλοίσας τᾶς τύχας εὖ τὸ παρὸν
18697   3.1.109.7 : ἐκδεχόμενος. εἰ δὲ συντόμως τε καὶ κεφαλαιωδῶς δεῖ
18698   3.1.109.8 : φράσαι, ὁ ἐν πάντεσσι τοῖς καιροῖς καλῶς ἀγωνιζόμενος 
18699   3.1.109.9 : ἐκ τῶν ἐνδεχομένων, καὶ μὴ μόνον αὔταυτον οὕτως δια–
18700   3.1.109.10 : τιθείς, ἀλλὰ καὶ τὼς ἐμπιστεύσαντας αὐτῷ καὶ συναγω–
18701   3.1.109.11 : νισαμένως.
18702   3.1.110.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 4 l. s. c. p. 553 sq.).
18703   3.1.110.2 : Ἐπεὶ ὦν τῶν ἀγαθῶν ἃ μὲν αὐτά ἐντι δι´ αὔταυτα
18704   3.1.110.3 : αἱρετά, οὐ μὰν δι´ ἅτερον· ἃ δὲ δι´ ἅτερον, οὐ μὰν δι´
18705   3.1.110.4 : αὔταυτα· εἴη [ὦν] 〈κα〉 καὶ τρίτον τι εἶδος ἅτερον ἀγα–
18706   3.1.110.5 : θῶν, ὃ καὶ δι´ αὔταυτον αἱρετόν ἐντι καὶ δι´ ἅτερον.
18707   3.1.110.6 : τίν´ ὦν [οὖν] ἐντὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ἀγαθῶν, ἅπερ αὐτὰ δι´
18708   3.1.110.7 : αὔταυτα αἱρετὰ πέφυκεν ἦμεν, οὐ μὰν δι´ ἅτερον; φα–
18709   3.1.110.8 : νερὸν ὅτι ἁ εὐδαιμοσύνα. ταύτας γὰρ ἕνεκα τὰ ἄλλα
18710   3.1.110.9 : αἱρεόμεθα, αὐτὰν δὲ ταύταν οὐδενὸς ἁτέρω. τίνα δὲ πάλιν
18711   3.1.110.10 : ἐντί, ἃ δι´ ἅτερον μὲν αἱρεόμεθα [αὐτὰν δὲ ταύταν αἱ–
18712   3.1.110.11 : ρεόμεθα] οὐ μὰν δι´ αὔταυτά γε; δᾶλον ὅτι τὰ ὠφέλιμα 
18713   3.1.110.12 : καὶ τὰ προαιρετικὰ τῶν ἀγαθῶν, ἅπερ αἴτια γίνεται τῶν
18714   3.1.110.13 : ἁτέρων, οἷον πόνοι μὲν σώματος καὶ γυμνάσια καὶ τρίψιες
18715   3.1.110.14 : εὐεκτίας, ἀναγνώσιες δὲ καὶ μελέται καὶ ἐπιταδεύσιες
18716   3.1.110.15 : καλῶν καὶ ἀρετᾶς. τίνα δὲ καὶ δι´ αὔταυτα αἱρετὰ καὶ
18717   3.1.110.16 : [τὰ] δι´ ἅτερον; .... οἷον αἵ τε ἀρεταὶ καὶ αἱ ἕξιες αὐ–
18718   3.1.110.17 : τῶν, καὶ αἱ προαιρέσιες, καὶ αἱ πράξιες, καὶ πᾶν τὸ
18719   3.1.110.18 : ἐχόμενον τᾶς τῶ καλῶ οὐσίας. τὸ μὲν ὦν δι´ αὔταυτο
18720   3.1.110.19 : αἱρετόν, οὐ μὰν δι´ ἅτερον, μονῆρες ἀγαθόν ἐντι καὶ ἕν·
18721   3.1.110.20 : τὸ δὲ καὶ δι´ αὔταυτο καὶ δι´ ἅτερον, τριχᾷ δέδασται.
18722   3.1.110.21 : τὸ μὲν γάρ τι αὐτῶ περὶ ψυχάν ἐστι, τὸ δὲ περὶ σῶμα,
18723   3.1.110.22 : τὸ δέ τι ἐκτός· περὶ ψυχὰν μὲν αἱ τᾶς ψυχᾶς ἀρεταί,
18724   3.1.110.23 : περὶ σῶμα δὲ αἱ τῶ σώματος, ἐκτὸς δὲ φίλοι δόξα τιμὰ
18725   3.1.110.24 : πλοῦτος. παραπλησίως δὲ καὶ τὸ δι´ ἅτερον αἱρετόν· τὸ
18726   3.1.110.25 : μὲν γάρ τι αὐτῶ τὰ ποιητικὰ τῶν τᾶς ψυχᾶς ἀγαθῶν,
18727   3.1.110.26 : περὶ σῶμα δὲ τὰ τῶ σώματος, ἐκτὸς δὲ τὰ αἴτια πλούτω
18728   3.1.110.27 : καὶ δόξας καὶ τιμᾶς καὶ φιλίας. ὅτι δὲ τὰν ἀρετὰν
18729   3.1.110.28 : ἦμεν συμβέβακεν αὐτὰν δι´ αὐταύταν αἱρετάν, δᾶλον
18730   3.1.110.29 : καὶ ἐκ τῶνδε. εἰ γὰρ τὰ καταδεέστερα τᾷ φύσει, λέγω 
18731   3.1.110.30 : δὲ τὰ σώματος ἀγαθά, αὐτὰ δι´ αὔταυτα αἱρεόμεθα, κρέσ–
18732   3.1.110.31 : σων δὲ ψυχὰ σώματος, φανερὸν ὅτι καὶ τὰ τᾶς ψυχᾶς
18733   3.1.110.32 : ἀγαθὰ αὐτὰ δι´ αὔταυτα ἀγαπέομες, ἀλλ´ οὐ διὰ τὰ ἀπο–
18734   3.1.110.33 : βαίνοντα ἀπ´ αὐτῶν.
18735   3.1.111.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 7 l. c. p. 555).
18736   3.1.111.2 : Ὅτι ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ οὕτω διάκειται ποτ´ εὐτυχίαν,
18737   3.1.111.3 : ὥσπερ καὶ ὁ τῷ σώματι καλῶς ἔχων καὶ ῥωμαλέως. καὶ
18738   3.1.111.4 : γὰρ ἐκεῖνος οἷός τε καὶ θάλπος καὶ ψῦχος ὑπομένεν καὶ
18739   3.1.111.5 : βάρος ἆραι μέγα καὶ πολλὰς ἁτέρας εὐχερῶς ὑπομένεν
18740   3.1.111.6 : κακοπαθείας.
18741   3.1.112.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 5 l. c. p. 554).
18742   3.1.112.2 : Τῶ δ´ ἀνθρωπίνω βίω καιροὶ τρεῖς, ὃ μὲν ἐν εὐτυχίᾳ
18743   3.1.112.3 : ὃ δ´ ἐν ἀτυχίᾳ ὃ δὲ μεταξὺ τούτων. ἐπεὶ ὦν ἀγαθὸς
18744   3.1.112.4 : ἀνὴρ ὁ ἔχων ἀρετὰν καὶ ὁ χρεόμενος ἀρετᾷ, χρέεται δὲ
18745   3.1.112.5 : αὐτᾷ κατὰ τὼς τρεῖς καιρώς· ἢ γὰρ ἐν ἀτυχίᾳ ἢ ἐν εὐ–
18746   3.1.112.6 : τυχίᾳ ἢ ἐν τοῖς μεταξὺ τούτων· καὶ ἐν ἀτυχίᾳ μέν ἐντι
18747   3.1.112.7 : κακοδαίμων, ἐν δ´ εὐτυχίᾳ εὐδαίμων, ἐν δὲ τᾷ μέσᾳ κατα–
18748   3.1.112.8 : στάσει οὐκ εὐδαίμων· φανερὸν [οὖν] ὅτι οὐδὲν ἅτερόν
18749   3.1.112.9 : ἐστιν εὐδαιμοσύνα ἀλλ´ ἢ χρᾶσις ἀρετᾶς ἐν εὐτυχίᾳ. λέ–
18750   3.1.112.10 : γομες δὲ νῦν εὐδαιμοσύναν τὰν τῶ ἀνθρώπω. ὁ δ´ ἄν– 
18751   3.1.112.11 : θρωπος οὐχ ἁ ψυχὰ μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα· τὸ γὰρ
18752   3.1.112.12 : ἐξ ἀμφοτέρων ζῷον καὶ τὸ ἐκ τοιούτων ἄνθρωπος. καὶ
18753   3.1.112.13 : γὰρ εἰ τᾶς ψυχᾶς ὄργανον τὸ σῶμα πέφυκεν, ἀλλὰ καὶ
18754   3.1.112.14 : τῶ ἀνθρώπω μέρος καὶ τοῦτο καὶ ἁ ψυχά. διὸ καὶ τῶν
18755   3.1.112.15 : ἀγαθῶν ἃ μὲν ἔντι τῶ ἀνθρώπω, ἃ δὲ τῶν μερέων. καὶ
18756   3.1.112.16 : ἀνθρώπω μὲν ἀγαθὸν εὐδαιμοσύνα· τῶν δὲ μερέων τῶ
18757   3.1.112.17 : ἀνθρώπω ψυχᾶς μὲν φρόνασις ἀνδρεία δικαιοσύνα σω–
18758   3.1.112.18 : φροσύνα, σώματος δὲ κάλλος ὑγίεια εὐεκτία εὐαισθησία.
18759   3.1.112.19 : τὰ δ´ ἐκτὸς πλοῦτος καὶ δόξα καὶ τιμὰ καὶ εὐγένεια
18760   3.1.112.20 : πέφυκεν ἐπιγεννάματα ἦμεν τῶ ἀνθρώπω καὶ ἀκόλουθα
18761   3.1.112.21 : 〈τοῖς〉 φύσει προϋφεστακόσιν ἀγαθοῖς· δορυφορεῖ τε τὰ
18762   3.1.112.22 : μῄονα τῶν ἀγαθῶν τὰ μέζονα· φιλία μὲν καὶ δόξα καὶ
18763   3.1.112.23 : πλοῦτος σῶμα καὶ ψυχάν, ὑγίεια δὲ καὶ ἰσχὺς καὶ εὐαι–
18764   3.1.112.24 : σθησία ψυχάν, φρόνασις δὲ καὶ ἀνδρεία καὶ σωφροσύνα
18765   3.1.112.25 : καὶ δικαιοσύνα τὸν νόον τᾶς ψυχᾶς, ὁ δὲ νόος τὸν θεόν·
18766   3.1.112.26 : οὗτος γὰρ ὁ κράτιστός ἐστι καὶ ὁ ἁγεμονεύων. καὶ τούτω
18767   3.1.112.27 : ἕνεκα καὶ τὰ ἄλλα τῶν ἀγαθῶν δεῖ παρῆμεν. στρατεύ–
18768   3.1.112.28 : ματος μὲν γὰρ ἁγεῖται στραταγός, πλωτήρων δὲ κυβερ–
18769   3.1.112.29 : νάτας, τῶ δὲ κόσμω θεός, τᾶς δὲ ψυχᾶς νόος, τᾶς δὲ
18770   3.1.112.30 : περὶ τὸν βίον εὐδαιμοσύνας φρόνασις· οὐδὲν γὰρ ἅτερόν 
18771   3.1.112.31 : ἐστι φρόνασις, εἰ μὴ ἐπιστάμα τᾶς περὶ τὸν βίον εὐδαι–
18772   3.1.112.32 : μοσύνας, ἢ ἐπιστάμα τῶν κατὰ φύσιν ἀνθρώπω ἀγαθῶν.
18773   3.1.113.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 6 l. s. s. p. 555).
18774   3.1.113.2 : Καὶ θεῶ μὲν εὐδαιμοσύνα καὶ βίος ἄριστος, τῶ δ´
18775   3.1.113.3 : ἀνθρώπω ἐξ ἐπιστάμας καὶ ἀρετᾶς καὶ τρίτω εὐτυχίας
18776   3.1.113.4 : σωματουμένα παραγίνεται. λέγω δὲ ἐπιστάμαν σοφίαν
18777   3.1.113.5 : μὲν τῶν θείων καὶ δαιμονίων, φρόνασιν δὲ τῶν ἀνθρω–
18778   3.1.113.6 : πίνων καὶ 〈τῶν〉 περὶ τὸν βίον· τὰς γὰρ λόγοις καὶ
18779   3.1.113.7 : ἀποδειξίεσσι ποτιχρεομένας ἀρετὰς δέον ἐπιστάμας πο–
18780   3.1.113.8 : ταγορεύεν· ἀρετὰν δὲ τὰν ἠθικὰν καὶ βελτίσταν ἕξιν τῶ
18781   3.1.113.9 : ἀλόγω μέρεος τᾶς ψυχᾶς, καθ´ ἃν καὶ ποιοί τινες ἦμεν
18782   3.1.113.10 : λεγόμεθα κατὰ τὸ ἦθος, οἷον ἐλευθέριοι δίκαιοι καὶ σώ–
18783   3.1.113.11 : φρονες· εὐτυχίαν δὲ τὰν παρὰ τὸν λόγον τῶν ἀγαθῶν
18784   3.1.113.12 : παρουσίαν καὶ μὴ δι´ αὐτὸν γινομέναν. ἐπεὶ ὦν ἁ μὲν
18785   3.1.113.13 : ἀρετὰ καὶ ἐπιστάμα ἐφ´ ἁμῖν, ἁ δ´ εὐτυχία οὐκ ἐφ´ ἁμῖν·
18786   3.1.113.14 : ἐν δὲ θεωρίαις καὶ πράξεσι τῶν καλῶν τὸ εὐδαιμονέν·
18787   3.1.113.15 : αἱ δὲ θεωρίαι καὶ αἱ πράξιες ποτάντεις μὲν οὖσαι λει–
18788   3.1.113.16 : τουργίαν καὶ ἀνάγκαν ἐπιφέροντι, εὐοδοῦσαι δὲ διαγωγὰν
18789   3.1.113.17 : καὶ εὐδαιμοσύναν· γίνεται δὲ ταῦτα ἐν εὐτυχίᾳ· φανερὸν
18790   3.1.113.18 : ὅτι οὐδὲν ἅτερόν ἐστιν εὐδαιμοσύνα, εἰ μὴ χρᾶσις ἀρετᾶς
18791   3.1.113.19 : ἐν εὐτυχίᾳ. 
18792   3.1.114.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 8 l. s. c. p. 555).
18793   3.1.114.2 : Ἐπεὶ ὦν εὐδαιμοσύνα χρᾶσις ἀρετᾶς ἐν εὐτυχίᾳ, περὶ
18794   3.1.114.3 : ἀρετᾶς καὶ εὐτυχίας λέγωμες, καὶ πρᾶτον περὶ εὐτυχίας.
18795   3.1.114.4 : τῶν γὰρ ἀγαθῶν ἃ μὲν οὐκ ἐπιδέχεται ὑπερβολάν, οἷον
18796   3.1.114.5 : ἀρετά· οὐ γάρ ἐστιν ὑπερβάλλοισά τις ἀρετὰ καὶ ὑπερ–
18797   3.1.114.6 : βαλλόντως τις ἀγαθός· ἁ γὰρ ἀρετὰ στάθμαν ἔχει τὸ
18798   3.1.114.7 : δέον, καὶ ἔστι τῶ δέοντος ἕξις ἐν τοῖς πρακτοῖς· ἁ δ´
18799   3.1.114.8 : εὐτυχία καὶ τὰν ὑπερβολὰν ἐπιδέχεται καὶ τὰν μῄωσιν.
18800   3.1.114.9 : ὑπερβάλλοισα δὲ γεννᾷ τινας κακίας καὶ ἐξίστησι τὸν
18801   3.1.114.10 : ἄνθρωπον ἐκ τᾶς κατὰ φύσιν ἕξιος, ὥστε πολλάκις ἀντι–
18802   3.1.114.11 : βαίνεν καὶ τᾷ συστάσει τᾶς ἀρετᾶς. καὶ οὐ μόνον ἁ εὐ–
18803   3.1.114.12 : τυχία, ἀλλὰ καὶ ἅτεραι αἰτίαι πλείονες. οὐδέποκα γὰρ
18804   3.1.114.13 : δεῖ θαυμαίνεν περὶ μὲν αὐλητικὰν ἦμέν τινας ἀλαζόνας,
18805   3.1.114.14 : οἳ τὰ ποτ´ ἀλάθειαν ἐάσαντες φαντασίᾳ τινὶ ψευδεῖ τὼς
18806   3.1.114.15 : ἀμώσως αἱρέοντι, περὶ δὲ τὰν ἀρετὰν μὴ ἦμεν τὸ τοι–
18807   3.1.114.16 : οῦτον γένος, ἀλλ´ ὅσῳ περ σεμνότερόν ἐστι, τοσούτῳ καὶ
18808   3.1.114.17 : τὸ ποτιποιούμενον περὶ αὐτὰν πλέον ἦμεν γένος. πολλὰ 
18809   3.1.114.18 : γάρ ἐστι τὰ διαστρέφοντα τὰς περὶ τὰν ἀρετὰν ἐπιφα–
18810   3.1.114.19 : νείας, ὧν ἓν μέν ἐστι τὸ τῶν ἐπιβουλευόντων καὶ ποτι–
18811   3.1.114.20 : ποιουμένων γένος· ἅτερα δὲ φυσικὰ πάθεα παρακολου–
18812   3.1.114.21 : θέοντα ἐνίοκα ποιέοντι ἐναντίαν ἐπιπρέπειαν τᾶς ἀλαθινᾶς
18813   3.1.114.22 : διαθέσιος· τινὰ δὲ καὶ δι´ ἔθος συνεκτεθραμμένα ἐκ
18814   3.1.114.23 : παλαιῶν χρόνων· οὐκ ὀλίγα δὲ καὶ δι´ ἁλικίας ἁβατικάς
18815   3.1.114.24 : τε καὶ γεροντικάς, καὶ δι´ εὐτυχίας ἢ καὶ ἀτυχίας, καὶ
18816   3.1.114.25 : δι´ ἁτέρως παμπληθέας τρόπως. ὥστε οὐδέποκα δεῖ
18817   3.1.114.26 : θαυμαίνεν, εἰ πάντ´ ἀντεστραμμένως ἐνίοκα κρίνεται, τᾶς
18818   3.1.114.27 : ἀλαθινᾶς διαθέσιος μεταπιπτοίσας. ὥσπερ καὶ τέκτονα
18819   3.1.114.28 : τὸν ἄριστον ἦμεν δοκέοντα πολλὰ ἐν τοῖς ὑποκειμένοις
18820   3.1.114.29 : ἔργοις ὁρέομες ἁμαρτάνοντα, καὶ στραταγὸν καὶ κυβερ–
18821   3.1.114.30 : νάταν καὶ γραφέα καὶ πάντας ἁπλῶς, καὶ ὅμως οὐκ ἀπο–
18822   3.1.114.31 : στερέομες τᾶς ὑπαρχοίσας ἕξιος· οὕτως οὐδὲ τὸν ἀκο–
18823   3.1.114.32 : λασταίνοντα ἔν τισι καιροῖς οὐδὲ τὸν ἀδικήσαντα οὐδὲ
18824   3.1.114.33 : τὸν ἀποδειλιάσαντα ἐς τὼς κακὼς τακτέον ἄνδρας, οὐδὲ
18825   3.1.114.34 : μὰν τὼς τούτων τι κατορθώσαντας ἐς τὼς ἀγαθώς· ἀλλὰ
18826   3.1.114.35 : τοῖς τε φαύλοις τὸ τυχὲν ποτὲ δοτέον τοῖς τε ἀγαθοῖς 
18827   3.1.114.36 : τὸ διαμαρτάνεν· τὰν δὲ ἀλαθινὰν κρίσιν 〈κριτέον〉 οὐ
18828   3.1.114.37 : ποθ´ ἕνα καιρὸν ἐπιβλέποντας οὐδ´ ἐπὶ χρόνου τι πλᾶ–
18829   3.1.114.38 : θος, ἀλλ´ ἐπὶ πάντα τὸν βίον. ὥσπερ δὲ τὸ σῶμα βλά–
18830   3.1.114.39 : πτει μὲν καὶ τὸ τᾶς ἐνδείας καὶ τὸ τᾶς ὑπερβολᾶς εἶδος,
18831   3.1.114.40 : οὐ μὰν ἀλλὰ νόσως γε μέζονας ἐμποιὲν πέφυκεν ἁ ὑπερ–
18832   3.1.114.41 : βολὰ καὶ τὰ καλεόμενα περισσώματα· οὕτω καὶ 〈τὰν〉 ψυχὰν
18833   3.1.114.42 : βλάπτει μὲν καὶ τὸ τᾶς εὐτυχίας ἢ ἀτυχίας εἶδος ἀκαί–
18834   3.1.114.43 : ρως παραγενόμενον, οὐ μὰν ἀλλὰ νόσως γε μέζονας ποὲν
18835   3.1.114.44 : πέφυκεν ἁ λεγομένα παρὰ πάντεσσιν εὐτυχία, ὥσπερ οἶνος
18836   3.1.114.45 : καταμεθύσκουσα τοῖς ἀγαθοῖς τὰν διάνοιαν.
18837   3.1.115.1 : Μετώπου Πυθαγορείου Μεταπον–
18838   3.1.115.2 : τίνου ἐκ τοῦ Περὶ ἀρετῆς (fr. 5 phil. Gr. II p. 23 Mullach.)
18839   3.1.115.3 : Ἀρετά ἐντι ἀνθρώπω τελειότας φύσιος ἀνθρώπω.
18840   3.1.115.4 : ἕκαστον γὰρ τῶν ἐόντων τέλειον καὶ ἄκρον γίνεται κατ–
18841   3.1.115.5 : τὰν οἰκείαν τᾶς φύσιος ἀρετάν. ἵππω τε γὰρ ἀρετά ἐντι 
18842   3.1.115.6 : ἁ ἐς τὸ ἄκρον ἄγοισα τὰν τῶ ἵππω φύσιν, καὶ ἐπὶ τῶν
18843   3.1.115.7 : μερέων δὲ τῶν καθ´ ἕκαστον ὁ αὐτὸς λόγος. ὀπτίλων
18844   3.1.115.8 : τε γὰρ ἀρετὰ ὀξυδορκία· αὕτα δ´ ἀκρότας ἐντὶ τᾶς ὀπτί–
18845   3.1.115.9 : λων φύσιος. καὶ οὐάτων ἀρετὰ ὀξυακοΐα· αὕτα δ´ ἀκρό–
18846   3.1.115.10 : τας ἐντὶ τᾶς οὐάτων φύσιος. καὶ ποδῶν ἀρετὰ ποδώ–
18847   3.1.115.11 : κεια· [καὶ] αὕτα δ´ ἀκρότας ἐντὶ τᾶς ποδῶν φύσιος,
18848   3.1.115.12 : ἀνάγκα δ´ ἀρετὰν πᾶσαν τρία ταῦτα ἔχεν, λόγον καὶ
18849   3.1.115.13 : δύναμιν καὶ προαίρεσιν· λόγον μέν, ᾧ κρίνει καὶ θεωρεῖ·
18850   3.1.115.14 : δύναμιν δέ, ᾇ ἀντέχει καὶ κρατεῖ· προαίρεσιν δέ, ᾇ στέρ–
18851   3.1.115.15 : γει καὶ ἀγαπῇ. τὸ μὲν ὦν κρίνεν καὶ θεωρὲν ἐντὶ τῶ
18852   3.1.115.16 : διανοητικῶ μέρεος τᾶς ψυχᾶς, τὸ δ´ ἀντέχεν καὶ κρατὲν
18853   3.1.115.17 : ἴδιον τῶ ἀλόγω μέρεος τᾶς ψυχᾶς, τὸ δὲ στέργεν καὶ
18854   3.1.115.18 : ἀγαπῆν κοινὸν καὶ τῶ διανοητικῶ καὶ τῶ ἀλόγω μέρεος
18855   3.1.115.19 : τᾶς ψυχᾶς. συνέστακε γὰρ προαίρεσις ἐκ διανοίας καὶ
18856   3.1.115.20 : ὀρέξιος· ὧν ἁ μὲν διάνοια ἀπὸ τῶ λογικῶ μέρεός ἐντι
18857   3.1.115.21 : τᾶς ψυχᾶς, ἁ δὲ ὄρεξις ἀπὸ τῶ ἀλόγω. τὸ δὲ πλῆθος
18858   3.1.115.22 : τᾶν ἀρετᾶν ἁπασᾶν ἐκ τῶν μερέων τᾶς ψυχᾶς κατίδοιτο 
18859   3.1.115.23 : κά τις, ὡσαύτως δὲ καὶ τὰν γένεσιν καὶ τὰν σύστασιν
18860   3.1.115.24 : τᾶς ἀρετᾶς. ἐπεὶ γὰρ τῶν μερέων τᾶς ψυχᾶς δύο τὰ
18861   3.1.115.25 : πρᾶτα, τὸ μὲν λογιστικὸν τὸ δ´ ἄλογον· καὶ λογιστικὸν
18862   3.1.115.26 : μέν, ᾧ κρίνομες καὶ θεωρέομες· ἄλογον δέ, ᾧ ὁρμῶμες
18863   3.1.115.27 : καὶ ὀρεγόμεθα· ταῦτα δ´ ἀλλάλοις ἢ συμφωνοῦντι ἢ
18864   3.1.115.28 : διαφωνοῦντι, ἁ δὲ μάχα καὶ διαφωνία γίνεται αὐτοῖς
18865   3.1.115.29 : δι´ ὑπερβολὰν καὶ ἔλλειψιν· φανερὸν ὡς, ὅκκα μὲν τὸ
18866   3.1.115.30 : λογιστικὸν μέρος τᾶς ψυχᾶς ἐπικρατῇ τῶ ἀλόγω, γίνεται
18867   3.1.115.31 : καρτερία καὶ ἐγκράτεια· ὅκκα δὲ τὸ ἄλογον μέρος
18868   3.1.115.32 : τᾶς ψυχᾶς τῶ λογιστικῶ, ἀκρατία καὶ μαλακία· ὅκκα
18869   3.1.115.33 : δὲ τὸ μὲν ἁγῆται, τὸ δ´ ἕπηται, καὶ ἀμφότερα συμ–
18870   3.1.115.34 : φωνῇ ἀλλάλοις, τὸ τανικαῦτα ἀρετά. ἁ μὲν ὦν καρτερία
18871   3.1.115.35 : καὶ ἐγκράτεια γίνεται μετὰ λύπας· ἀλλ´ ἁ μὲν καρτερία
18872   3.1.115.36 : ἐν τῷ ἀντέχεν πόνῳ, ἁ δ´ ἐγκράτεια ἐν τῷ ἀντέχεν ἁδονᾷ.
18873   3.1.115.37 : ἁ δ´ ἀκρατία καὶ μαλακία ἐν τῷ μὴ ἀντέχεν μηδὲ κρατέν.
18874   3.1.115.38 : καὶ διὰ τοῦτο συμβαίνει φεύγεν τἀγαθὰ τὼς ἀνθρώπως
18875   3.1.115.39 : διὰ λύπαν, ἀποβάλλεν δ´ αὐτὰ διὰ ἁδονάν. καὶ τοὶ ἔπαινοι
18876   3.1.115.40 : δὲ καὶ ψόγοι καὶ τὰ καλὰ 〈καὶ κακὰ〉 πάντα τὰ περὶ
18877   3.1.115.41 : τὸν ἄνθρωπον γίνεται ἐν τούτοις τοῖς μέρεσι τᾶς ψυχᾶς.
18878   3.1.115.42 : καὶ καθόλω μὲν ἁ τᾶς ἀρετᾶς σύστασις γίνεται τοῦτον 
18879   3.1.115.43 : τὸν τρόπον· τὰ δ´ εἴδεα αὐτᾶς καὶ τὰ μέρεα οὕτως κά
18880   3.1.115.44 : τις ἀθρήσαιτο. ἐπεὶ γὰρ τᾶς ψυχᾶς δύο μέρεα, τὸ μὲν
18881   3.1.115.45 : λογιστικὸν τὸ δὲ ἄλογον, καὶ τὸ μὲν λογιστικόν ἐντι, ᾧ
18882   3.1.115.46 : κρίνομες καὶ θεωρέομες, τὸ δ´ ἄλογον, ᾧ ὁρμῶμες καὶ
18883   3.1.115.47 : ὀρεγόμεθα, τῶ δὲ ἀλόγω τὸ μὲν θυμοειδὲς τὸ δ´ ἐπιθυ–
18884   3.1.115.48 : μητικόν, καὶ τούτω τὸ μὲν οἷον ἀμυντικὸν καὶ ὑπερμα–
18885   3.1.115.49 : χητικὸν ποττὼς πλατίον θυμοειδὲς ὀνυμάζεται, τὸ δ´
18886   3.1.115.50 : οἷον ὀρεκτικὸν καὶ ποθητικὸν τᾶς οἰκείας τῶ σώματος
18887   3.1.115.51 : συστάσιος ἐπιθυμητικόν· φανερὸν ὡς κατὰ λόγον τοῖς
18888   3.1.115.52 : μέρεσι τούτοις τᾶς ψυχᾶς καὶ τὸ πλῆθος τᾶν ἀρετᾶν
18889   3.1.115.53 : ἀκολούθακεν καὶ ταὶ διαφοραὶ καὶ ἰδιότατες αὐτῶν. τῶ
18890   3.1.115.54 : μὲν γὰρ λογιστικῶ μέρεος τᾶς ψυχᾶς ἀρετὰ ἁ φρόνησις,
18891   3.1.115.55 : κριτικὰ γὰρ ἐντὶ καὶ θεωρητικὰ ἕξις· τῶ δὲ θυμοειδέος
18892   3.1.115.56 : 〈ἁ〉 ἀνδρεία· ἕξις γὰρ ἐντὶ ἀντερειστικὰ καὶ ὑποστατικὰ
18893   3.1.115.57 : τῶν δεινῶν· τῶ δ´ ἐπιθυμητικῶ ἁ σωφροσύνα· μετριότας 
18894   3.1.115.58 : γὰρ ἐντὶ καὶ κατοχὰ ποθ´ ἁδονὰν τὰν διὰ σώματος· ὅλας
18895   3.1.115.59 : δὲ τᾶς ψυχᾶς ἁ δικαιοσύνα. φαῦλοι μὲν γὰρ τοὶ ἄν–
18896   3.1.115.60 : θρωποι γίνονται ἢ διὰ κακίαν ἢ δι´ ἀκρατίαν ἢ διὰ
18897   3.1.115.61 : θηριότατα· ἀδικοῦντι δ´ ἀλλάλως ἢ διὰ κέρδος ἢ δι´
18898   3.1.115.62 : ἁδονὰν ἢ διὰ φιλοτιμίαν. ἁ μὲν ὦν κακία τῶ λογιστικῶ
18899   3.1.115.63 : μέρεος τᾶς ψυχᾶς ἐντὶ οἰκειοτέρα· ποτέοικε γὰρ ἁ μὲν
18900   3.1.115.64 : φρόνησις τᾷ τέχνᾳ, ἁ δὲ κακία τᾷ κακοτεχνίᾳ· ἕξιν μα–
18901   3.1.115.65 : χανάσιος γὰρ ποθὲν εὑρίσκει τὸ ἄδικον· ἁ δ´ ἀκρατία
18902   3.1.115.66 : μᾶλλον τῶ ἐπιθυμητικῶ· ἐν γὰρ τῷ κρατὲν ἁ ἐγκρά–
18903   3.1.115.67 : τεια, καὶ ἐν τῷ μὴ κρατὲν ἁ ἀκρατία, κρατοῦντι δὲ
18904   3.1.115.68 : ἁδονᾶς. ἁ δὲ θηριότας τῶ θυμοειδέος· ὅκκα γὰρ τᾷ
18905   3.1.115.69 : ἐπιθυμίᾳ τῶ κακῶς ποιῆσαι χαρίζηταί τις, οὐχ ὡς ἄν–
18906   3.1.115.70 : θρωπος ἀλλ´ ὡς θηρίον, τὸ τοιόνδε ὀνυμάζεται θηριῶ–
18907   3.1.115.71 : δες. ἀκόλουθα δὲ καὶ τὰ ἀποτελέσματα τᾶν διαθεσίων 
18908   3.1.115.72 : ταυτᾶν, ἇν περ ἕνεκα πράσσοντι. ἁ μὲν γὰρ πλεονεξία
18909   3.1.115.73 : ἀπὸ κακίας, ἁ δὲ κακία ἀπὸ τῶ λογιστικῶ μέρεος τᾶς
18910   3.1.115.74 : ψυχᾶς. καὶ ἁ μὲν φιλοτιμία ἀπὸ τῶ θυμοειδέος· αὐτὰ δ´
18911   3.1.115.75 : ἐν ὑπερβολᾷ γενομένα, γεννῇ τὰν θηριότατα, πάλιν δὲ ἁ
18912   3.1.115.76 : μὲν ἁδονὰ ἐν τῷ ἐπιθυμητικῷ, σφοδρότερον δὲ μαστευο–
18913   3.1.115.77 : μένα, γεννῇ τὴν ἀκρατίαν. ὥστ´ ἐπεὶ τὸ ἀδικὲν γίνεται
18914   3.1.115.78 : δι´ αἰτίας τοσαύτας, φανερὸν ὅτι τὸ δικαιοπραγὲν γίνεται
18915   3.1.115.79 : διὰ τὰς ἴσας. φύσει γὰρ ἁ μὲν ἀρετὰ ἀγαθοποιὸς καὶ
18916   3.1.115.80 : ὠφελητικά, ἁ δὲ κακία κακοποιὸς καὶ βλαπτικά. ἐπεὶ
18917   3.1.115.81 : δὲ τῶν τᾶς ψυχᾶς μερέων τὸ μὲν ἐντὶ ἁγεόμενον τὸ δ´
18918   3.1.115.82 : ἑπόμενον, αἱ δ´ ἀρεταὶ καὶ αἱ κακίαι περὶ ταῦτα καὶ ἐν
18919   3.1.115.83 : τούτοις· φανερὸν ὅτι καὶ τᾶν ἀρετᾶν ταὶ μὲν ἐντὶ ἁγε–
18920   3.1.115.84 : μονικαὶ ταὶ δ´ ἑπητικαὶ ταὶ δὲ σύνθετοι ἐκ τούτων.
18921   3.1.115.85 : ἁγεμονικαὶ μὲν οἷον ἁ φρόνησις· ἑπητικαὶ δέ, οἷον 〈ἁ〉
18922   3.1.115.86 : ἀνδρεία καὶ σωφροσύνα, σύνθετοι δ´ ἐκ τούτων, οἷον ἁ
18923   3.1.115.87 : δικαιότας. τὰ δὲ πάθεα τᾶς ἀρετᾶς ὕλα· περὶ ταῦτα 
18924   3.1.115.88 : γὰρ καὶ ἐν τούτοις ἁ ἀρετά. τῶν δὲ παθέων τὸ μὲν
18925   3.1.115.89 : ἑκούσιον τὸ δ´ ἀκούσιον· καὶ ἑκούσιον μὲν ἁδονά, ἀκού–
18926   3.1.115.90 : σιον δὲ λύπα. ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ ἐπιτείνοντι καὶ ἀνίεντι
18927   3.1.115.91 : τοὶ πολιτικοὶ συναρμοζόμενοι τὰ ἄλογα μέρεα τᾶς ψυχᾶς
18928   3.1.115.92 : ποτὶ τὰ λόγον ἔχοντα. τᾶς δὲ συναρμογᾶς ὅρος τὸ μήτε
18929   3.1.115.93 : διὰ τὰν ἔνδειαν μήτε διὰ τὰν ὑπερβολὰν ἀπείργεσθαι τὸν
18930   3.1.115.94 : νόον τὸ ἴδιον ἔργον ἐπιτελέν. συντέτακται γὰρ τὸ χέρηον
18931   3.1.115.95 : ἕνεκα τῶ βελτίονος, ὡς ἐν μὲν τῷ κόσμῳ τὸ ἀειπαθὲς
18932   3.1.115.96 : πᾶν μέρος ἕνεκα τῶ ἀεικινάτω, ἐν δὲ τᾷ συζυγίᾳ τῶν
18933   3.1.115.97 : ζῴων τὸ θῆλυ ἕνεκα τῶ ἄρρενος· τὸ μὲν γὰρ σπείρει τὰν
18934   3.1.115.98 : ψυχὰν γεννῶν, τὸ δὲ μόνον τὰν ὕλαν παρέχεται τῷ γεν–
18935   3.1.115.99 : νωμένῳ· ἐν δέ γε τᾷ ψυχᾷ τὸ ἄλογον 〈ἕνεκα〉 τῶ λογικῶ.
18936   3.1.115.100 : συντέτακται γὰρ καὶ ὁ θυμὸς καὶ ἁ ἐπιθυμία ποτὶ τὸ
18937   3.1.115.101 : πρᾶτον μέρος τᾶς ψυχᾶς, τὸ μὲν ὥσπερ δορυφόρος τις
18938   3.1.115.102 : καὶ σωματοφύλαξ, τὸ δ´ ὡς οἰκονόμος καὶ οἰκουρὸς τῶν
18939   3.1.115.103 : ἀναγκαίων· ὁ δὲ νόος ἐπ´ ἄκρας τᾶς κορυφᾶς τῶ σώ–
18940   3.1.115.104 : ματος ἱδρυμένος καὶ ἔχων περιαυγέα καὶ διαυγέα τὰν
18941   3.1.115.105 : ἔποψιν, μαστεύεται τὰν τῶν ἐόντων φρόνησιν· καὶ τοῦτ´
18942   3.1.115.106 : ἔργον ἐντὶ αὐτῷ κατὰ φύσιν, τὸ μαστευσάμενον καὶ κτη–
18943   3.1.115.107 : σάμενον ἀκολουθῆσαι τοῖς βελτίοσιν αὐτῶ καὶ τιμιω– 
18944   3.1.115.108 : τάτοις. ἀρχὰ γὰρ καὶ αἰτία καὶ κανών ἐντι τᾶς ἀνθρω–
18945   3.1.115.109 : πίνας εὐδαιμοσύνας ἁ τῶν θείων καὶ τιμιωτάτων ἐπί–
18946   3.1.115.110 : γνωσις.
18947   3.1.116.1 : Ἐν ταὐτῷ (phil. Graec. II p. 22 Mullach.).
18948   3.1.116.2 : Καθόλω μὲν ὦν ἀρετὰ συναρμογά τις ἐντὶ τῶ ἀλόγω
18949   3.1.116.3 : μέρεος τᾶς ψυχᾶς ποτὶ τὸ λόγον ἔχον. γίνεται δὲ αὐτὰ
18950   3.1.116.4 : τῷ καττὰν ἁδονὰν καὶ τὰν λύπαν ὅρον ἐπιδέξασθαι τὸν
18951   3.1.116.5 : τῶ δέοντος. οὐδὲν γὰρ ἅτερον ἁ ἠθικὰ ἀρετὰ εἰ μὴ ἕξις
18952   3.1.116.6 : τῶ δέοντος· αὐτὸ δὲ τὸ δέον ἐντὶ ὅπερ δεῖ ἦμεν, τὸ δὲ
18953   3.1.116.7 : μὴ δέον ὅπερ οὐ δεῖ ἦμεν. τῶ δὲ μὴ δέοντος εἴδεε δύο,
18954   3.1.116.8 : τὸ μὲν ὑπερβολὰ τὸ δ´ ἔλλειψις. καὶ ὑπερβολὰ μὲν ἐντὶ
18955   3.1.116.9 : τὸ πλέον τῶ δέοντος, ἔλλειψις δὲ τὸ ἔλασσον τῶ δέοντος.
18956   3.1.116.10 : τὸ δὲ δέον αὐτὸ ἐὸν ὅπερ δεῖ ἦμεν καὶ ἄκρον [ἂν] ὑπάρ–
18957   3.1.116.11 : χοι 〈κα〉 καὶ μέσον· ἄκρον μὲν ὅτι οὔτ´ ἀφαιρέσιος οὔτε 
18958   3.1.116.12 : προσθέσιος δέεται, μέσον δὲ ὅτι μεταξύ ἐντι τᾶς ὑπερ–
18959   3.1.116.13 : βολᾶς καὶ τᾶς ἐλλείψιος. ἔχει δὲ τὸ δέον καὶ 〈τὸ〉 μὴ
18960   3.1.116.14 : δέον ποτ´ ἄλλαλα οὕτως ὥσπερ τὸ ἴσον καὶ τὸ ἄνισον,
18961   3.1.116.15 : καὶ τὸ τεταγμένον καὶ τὸ ἄτακτον, ταῦτα δ´ ἐντὶ ἀμφό–
18962   3.1.116.16 : τερα τὸ πεπερασμένον καὶ τὸ ἄπειρον καὶ διὰ τοῦτο τῶ
18963   3.1.116.17 : ἀνίσω τὰ μέρεα λέγεται ποτὶ τὸ μέσον, ἀλλ´ οὐ ποτ´
18964   3.1.116.18 : ἄλλαλα. ἀμβλεῖά τε γὰρ ὀνυμάζεται γωνία ἁ μέζων ὀρ–
18965   3.1.116.19 : θᾶς, ὀξεῖα δὲ ἁ μῄων ὀρθᾶς, καὶ μέζων μὲν εὐθεῖα ἁ
18966   3.1.116.20 : ὑπερέχουσα τὰν ἐκ τῶ κέντρω καὶ μακροτέρα μὲν ἁμέρα
18967   3.1.116.21 : ἰσαμερινᾶς. καὶ ταὶ νόσοι δὲ γίνονται τῶ σώματος 〈τῷ〉
18968   3.1.116.22 : θερμότερον ἢ κρυμωδέστερον γίνεσθαι τὸ σῶμα. τὸ μὲν
18969   3.1.116.23 : γὰρ θερμότερόν ἐντι τὸ πλέον τῶ μετρίω, τὸ δὲ κρυ–
18970   3.1.116.24 : μωδέστερον ἔλασσον τούτω. ἔχει δέ γε καὶ ἁ ψυχὰ καὶ
18971   3.1.116.25 : ἁ περὶ αὐτὰν διάθεσις τὰν ἀναλογίαν ταύταν. ἁ μὲν γὰρ
18972   3.1.116.26 : θρασύτας ἐντὶ ὑπερβολὰ τῶ δέοντος ἐν ὑποστάσει δει– 
18973   3.1.116.27 : νῶν, ἁ δὲ δειλότας ἔλλειψις τῶ αὐτῶ. καὶ ἁ μὲν ἀσωτία
18974   3.1.116.28 : ὑπερβολὰ τῶ δέοντος ἐν δαπάνᾳ χρημάτων, ἁ δ´ ἀνελευ–
18975   3.1.116.29 : θερία ἔλλειψις τῶ αὐτῶ. καὶ ἁ μὲν ὀργὰ ἐντὶ ὑπερβολὰ
18976   3.1.116.30 : τῶ δέοντος ἐν ὁρμᾷ θυμῶ, ἁ δ´ ἀναλγησία ἔλλειψις τούτω.
18977   3.1.116.31 : ὁ δ´ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ τᾶν ἄλλων διαθεσίων τᾶν ἀντι–
18978   3.1.116.32 : κειμένων. δεῖ δ´ ἕξιν τῶ δέοντος ὑπάρχοισαν τὰν ἀρετὰν
18979   3.1.116.33 : καὶ μεσότατα τῶν παθέων μήτ´ ἀπαθέα μήτ´ ἐμπαθέα
18980   3.1.116.34 : ἦμεν. ἁ μὲν γὰρ ἀπάθεια ἀπαρόρματον καὶ ἀνενθουσία–
18981   3.1.116.35 : στον παρέχεται τὰν ψυχὰν ποτὶ τὸ καλόν, ἁ δ´ ἐμπάθεια
18982   3.1.116.36 : συντεταραγμέναν καὶ ἀνεπιλόγιστον. δεῖ ὦν τὸ πάθος
18983   3.1.116.37 : οὕτω παρεμφαίνεσθαι ἐν τᾷ ἀρετᾷ, ὥσπερ καὶ τὰν σκιὰν
18984   3.1.116.38 : καὶ τὰν γραμμὰν ἐπὶ τᾶς γραφᾶς· τὸ γὰρ ἔμψυχον καὶ
18985   3.1.116.39 : τὸ ἁπαλὸν καὶ τὸ μεμιμαμένον τὰν ἀλάθειαν σὺν τᾷ
18986   3.1.116.40 : χρηστότατι τῶν χρωμάτων μάλιστα γίνεται διὰ τούτων. 
18987   3.1.116.41 : ἔμψυχα δὲ ἐκ παρορμάσιος καὶ ἐνθουσιασμῶ ἀρετᾶς τᾶς
18988   3.1.116.42 : κατὰ φύσιν τὰ πάθεα τᾶς ψυχᾶς. γίνεται γὰρ ἐκ τῶν
18989   3.1.116.43 : παθέων ἁ ἀρετά, καὶ γενναθεῖσα πάλιν συναύξεται τού–
18990   3.1.116.44 : τοις, ὡς καὶ τὸ ἁρμοσμένον ἐκ τῶ ὀξέος καὶ βαρέος, καὶ
18991   3.1.116.45 : τὸ εὔκρατον ἐκ τῶ θερμῶ καὶ ψυχρῶ, καὶ τὸ ἰσόρροπον
18992   3.1.116.46 : ἐκ τῶ βαρέος καὶ κούφω. οὐκ ἀφελὲν ὦν δεῖ τὰ πάθεα
18993   3.1.116.47 : τᾶς ψυχᾶς, οὐδὲ γὰρ ὠφέλιμον αὐτὰ ἀφελέν, ἀλλὰ συναρ–
18994   3.1.116.48 : μόξασθαι ποτὶ τὸ λόγον ἔχον τῶ δέοντος καὶ τῶ μετρίω.
18995   3.1.117.1 : Θεάγους Πυθαγορείου ἐκ τοῦ περὶ
18996   3.1.117.2 : ἀρετῆς (fr. 4 phil. Graec. II p. 18 sqq. Mullach.).
18997   3.1.117.3 : Ἀρχαὶ τᾶς συμπάσας ἀρετᾶς τρεῖς· γνῶσις καὶ δύνα–
18998   3.1.117.4 : μις καὶ προαίρεσις. καὶ ἔντι ἁ μὲν γνῶσις οἷον ὄψις
18999   3.1.117.5 : ᾇ θεωρέομες καὶ κρίνομες τὰ πράγματα, ἁ δὲ δύναμις 
19000   3.1.117.6 : οἷον ἀλκά τις τῶ σκάνεος ᾇ ὑφιστάμεθα καὶ ἐμμένομες
19001   3.1.117.7 : τοῖς πράγμασιν, ἁ δὲ προαίρεσις, οἷον χεῖρες ψυχᾶς τινες
19002   3.1.117.8 : αἷς ὁρμῶμες καὶ ἀντιλαζύμεθα τῶν πραγμάτων. ἔχει δὲ
19003   3.1.117.9 : καὶ ὁ τᾶς ψυχᾶς διάκοσμος οὕτως. τὸ μὲν γάρ τι αὐτᾶς
19004   3.1.117.10 : ἐντι λογισμὸς τὸ δὲ θυμὸς τὸ δ´ ἐπιθυμία, λογισμὸς μὲν
19005   3.1.117.11 : ὁ κρατέων τᾶς γνώσιος, θυμὸς δὲ ὁ κρατέων τῶ μένεος,
19006   3.1.117.12 : ἐπιθυμία δὲ ἁ κρατεῦσα τῶ ἐπιθυμητικῶ εἴδεος. ὅκκα
19007   3.1.117.13 : ὦν ἐς τὸ ἓν τὰ τρία ταῦτα μόλῃ μίαν ἐπιδεξάμενα συναρ–
19008   3.1.117.14 : μογάν, τόκα δὲ γίνεται ἀρετὰ καὶ ὁμολογία ἐν τᾷ ψυχᾷ·
19009   3.1.117.15 : ὅκκα δὲ στασιάζοντα καὶ ἀπ´ ἀλλάλων ἀπόσπαστα ᾖ,
19010   3.1.117.16 : τόκα δὲ γίνεται κακία καὶ ἀναρμοστία ἐν τᾷ ψυχᾷ. καὶ
19011   3.1.117.17 : ὅκκα μὲν ὁ λογισμὸς ἐπικρατέῃ τῶν ἀλόγων μερέων τᾶς
19012   3.1.117.18 : ψυχᾶς, τόκα δὲ γίνεται καρτερία καὶ ἐγκράτεια, καρτερία
19013   3.1.117.19 : μὲν ἐν τᾷ κατοχᾷ τῶν πόνων, ἐγκράτεια δὲ ἐν τᾷ κατοχᾷ 
19014   3.1.117.20 : τῶν ἁδέων. ὅκκα δὲ τὰ ἄλογα μέρεα τᾶς ψυχᾶς ἐπι–
19015   3.1.117.21 : κρατῇ τῶ λογισμῶ, τόκα δὲ γίνεται μαλακία καὶ ἀκρατία·
19016   3.1.117.22 : μαλακία μὲν ἐν τῷ φεύγεν τὼς πόνως, ἀκρατία δὲ ἐν
19017   3.1.117.23 : τῷ νικῆσθαι ὑπὸ τῶν ἁδέων. ὅκκα δὲ τὸ μὲν κρέσσον
19018   3.1.117.24 : ἄρχῃ μέρος τᾶς ψυχᾶς, τὸ δὲ χέρηον ἄρχηται, καὶ τὸ
19019   3.1.117.25 : μὲν ἁγῆται τὸ δ´ ἕπηται, ἀμφότερα δὲ συνευδοκῆται καὶ
19020   3.1.117.26 : συνομολογῆται ἀλλάλοις, τόκα δὲ γίνεται ἀρετὰ καὶ παν–
19021   3.1.117.27 : αγαθία περὶ ὅλαν τὰν ψυχάν. καὶ ὅκκα μὲν τὸ ἐπιθυ–
19022   3.1.117.28 : μητικὸν ἕπηται μέρος τᾶς ψυχᾶς τῷ λογιστικῷ, γίνεται
19023   3.1.117.29 : σωφροσύνα· ὅκκα δὲ τὸ θυμοειδές, ἀνδρειότας· ὅκκα δὲ
19024   3.1.117.30 : τὰ μέρεα πάντα, δικαιότας. αὕτα γάρ ἐστιν ἁ διείργουσα
19025   3.1.117.31 : τάς τε κακίας πάσας τᾶς ψυχᾶς καὶ τὰς ἀρετὰς ἀπ´
19026   3.1.117.32 : ἀλλάλων. καὶ ἔστιν ἁ δικαιότας οἷον σύσταμά τι τᾶς
19027   3.1.117.33 : ἁρμογᾶς τῶν μερέων τᾶς ψυχᾶς καὶ ἀρετὰ τελεία καὶ 
19028   3.1.117.34 : πανυπερτάτα· πάντα γὰρ ἐν ταύτᾳ, τὰ δ´ ἄλλ´ ἀγαθὰ
19029   3.1.117.35 : τᾶς ψυχᾶς οὐκ ἄτερθε ταύτας· διόπερ καὶ ἐν θεοῖς μέγα
19030   3.1.117.36 : κράτος ἔχει ἁ δικαιότας καὶ ἐν ἀνθρώποις· τῶ γὰρ ὅλω
19031   3.1.117.37 : καὶ τῶ παντὸς ἅδ´ ἁρετὰ συνέχει τὰν κοινωνίαν καὶ
19032   3.1.117.38 : τὰν ἐν θεοῖς καὶ τὰν ἐν ἀνθρώποις. θέμις γῶν φατί–
19033   3.1.117.39 : ζεται παρὰ τοῖς οὐρανίοις θεοῖς, δίκα δὲ παρὰ τοῖς χθο–
19034   3.1.117.40 : νίοις, νόμος δὲ παρὰ τοῖς ἀνθρώποις. ταῦτα δ´ ἐντὶ
19035   3.1.117.41 : σαμεῖα καὶ σύμβολα τῶ τὰν δικαιότατα πανυπερτάταν
19036   3.1.117.42 : ἦμεν ἀρετάν. καὶ ἄλλως δὲ πιστοῦται ὁ λόγος ἐξ αὐτῶν·
19037   3.1.117.43 : ὅκκα μὲν γὰρ ὁ νόος τᾶς ψυχᾶς ἀμβλακίσκῃ, ὀνυμάζεται
19038   3.1.117.44 : ἁ τοιάδε διάθεσις ἀφροσύνα· ὅκκα δὲ ὁ θυμός, θρα–
19039   3.1.117.45 : σύτας ἢ δειλία· ὅκκα δὲ 〈ἁ〉 ἐπιθυμία, ἀκρασία· καὶ ὅκκα
19040   3.1.117.46 : μὲν ἐπὶ τὸ μῇον ἀμβλακίσκῃ ὁ νόος, ἀφροσύνα, ὅκκα δ´
19041   3.1.117.47 : ἐπὶ τὸ μέζον, πανουργία· καὶ ὅκκα μὲν ἐπὶ τὸ μῇον
19042   3.1.117.48 : ἀμβλακίσκῃ ὁ θυμός, δειλία, ὅκκα δ´ ἐπὶ τὸ μέζον, θρά–
19043   3.1.117.49 : σος· καὶ ὅκκα μὲν ἐπὶ τὸ μῇον ἀμβλακίσκῃ ἁ ἐπιθυμία, 
19044   3.1.117.50 : μισαδονία· ὅκκα δ´ ἐπὶ τὸ μέζον, ἀκολασία· ὅλως δὲ ἁ
19045   3.1.117.51 : μὲν οὐ κατ´ ὀρθὸν λόγον συναρμογά, κακία· αὕτα δ´ ὅκκα
19046   3.1.117.52 : μὲν μηδενὸς ἕκατι γένηται, καλέεται ἀβελτηρία· ὅκκα δὲ
19047   3.1.117.53 : φόβω, δειλία, ὅκκα δὲ ἁδονᾶς, ἀκολασία, ὅκκα δὲ κέρ–
19048   3.1.117.54 : δεος, ἀδικία. ἁ δὲ κατ´ ὀρθὸν λόγον αὐτᾶς σύνταξις,
19049   3.1.117.55 : ὅκκα μὲν ἐν τῷ θεωρὲν καὶ κρίνεν γένηται, καλέεται φρό–
19050   3.1.117.56 : νασις· ὅκκα δὲ ἐν τῷ ὑφίστασθαι ...... τὰ ἁδέα, σαο–
19051   3.1.117.57 : φροσύνα· ὅκκα δ´ ἐν τῷ κέρδεος ἀποσχέσθαι καὶ βλάβας
19052   3.1.117.58 : τᾶς ἐς τὸν πλατίον, δικαιότας. ἁ δὲ κατὰ τὸν ὀρθὸν
19053   3.1.117.59 : λόγον αὐτᾶς σύνταξις καὶ παρὰ τὸν ὀρθὸν λόγον παρά–
19054   3.1.117.60 : βασις, τῶ δέοντός ἐντι στοχασμὸς καὶ τῶ μὴ δέοντος
19055   3.1.117.61 : ἀπόπτωσις. ἔστι δὲ τὸ μὲν δέον, ὃ δεῖ ἦμεν· τοῦτο δὲ
19056   3.1.117.62 : οὐκ ἀφαιρέσιος οὐδὲ προσθέσιος δέεται· αὐτὸ γάρ ἐστιν
19057   3.1.117.63 : ὃ δεῖ ἦμεν. τῶ δὲ μὴ δέοντος εἴδεα δύο, τὸ μὲν ὑπερ–
19058   3.1.117.64 : βολά, τὸ δ´ ἔλλειψις. καὶ ἁ μὲν ὑπερβολὰ τὸ πλέον τῶ 
19059   3.1.117.65 : δέοντός ἐντι, ἁ δ´ ἔλλειψις τὸ ἔλαττον. ἁ δ´ ἀρετὰ ἕξις
19060   3.1.117.66 : τίς ἐντι τῶ δέοντος· διόπερ καὶ ἀκρότας καὶ μεσότας
19061   3.1.117.67 : εὐθέως ἐντί· ἀκρότας μέν, διότι τῶ δέοντος ἔχεται·
19062   3.1.117.68 : μεσότας δέ, ὅτι μεταξὺ τᾶς ὑπερβολᾶς καὶ τᾶς ἐλλείψιός
19063   3.1.117.69 : ἐντι. οὕτως γὰρ καὶ μεσότατες τυγχάνοντι καὶ ἀκρότατες·
19064   3.1.117.70 : μεσότατες μέν, ὅτι ἐκτὸς τᾶς ὑπερβολᾶς καὶ τᾶς ἐλλεί–
19065   3.1.117.71 : ψιος πίπτοντι· ἀκρότατες δέ, ὅτι οὔτε προσθέσιος οὔτ´
19066   3.1.117.72 : ἀφαιρέσιος δέονται· αὐτὰ γὰρ ἐντὶ ταῦτα, ἃ δεῖ αὐτὰ
19067   3.1.117.73 : ἦμεν.
19068   3.1.118.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. mor. 4 II p. 20 Mullach.).
19069   3.1.118.2 : Ἐπεὶ δὲ ἁ τῶ ἤθεος ἀρετὰ περὶ πάθεα, τῶν δὲ
19070   3.1.118.3 : παθέων ἁδονὰ καὶ λύπα ὑπέρτατα, φανερὸν ὅτι οὐκ ἐν
19071   3.1.118.4 : τῷ ὑπεξελέσθαι τὰ πάθεα τᾶς ψυχᾶς, ἁδονὰν καὶ λύπαν,
19072   3.1.118.5 : ἁ ἀρετὰ πέπτωκεν, ἀλλ´ ἐν τῷ ταῦτα συναρμόξασθαι.
19073   3.1.118.6 : οὐδὲ γὰρ ὑγίεια, εὐκρατία τις ἔασα τᾶν τῶ σώματος 
19074   3.1.118.7 : δυναμίων, ἐν τῷ ὑπεξελέσθαι τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν
19075   3.1.118.8 : καὶ τὸ ὑγρὸν καὶ τὸ ξηρόν, πέπτωκεν, ἀλλ´ ἐν τῷ ταῦτα
19076   3.1.118.9 : συγκερασθῆμεν· ἔντι γὰρ οἷον συμμετρία τις τούτων·
19077   3.1.118.10 : οὐδ´ ἐν τᾷ μωσικᾷ ἐν τῷ ὑπεξελέσθαι τὸ ὀξὺ καὶ τὸ
19078   3.1.118.11 : βαρὺ τὸ σύμφωνον πέπτωκεν, ἀλλ´ ἐν τῷ ταῦτά πως
19079   3.1.118.12 : συναρμόξασθαι. συναρμοσμένων γὰρ τῶ ὀξέος καὶ τῶ
19080   3.1.118.13 : βαρέος τὸ μὲν σύμφωνον ἐναπολαμβάνεται, τὸ δὲ διά–
19081   3.1.118.14 : φωνον ἐκκρούεται· συναρμοσμένων δὲ καὶ τῶ θερμῶ καὶ
19082   3.1.118.15 : τῶ ψυχρῶ καὶ τῶ ὑγρῶ καὶ τῶ ξηρῶ ἁ μὲν ὑγίεια γί–
19083   3.1.118.16 : νεται, ἁ δὲ νόσος ἀπόλλυται· συναρμοσμένων δὲ καὶ τῶ
19084   3.1.118.17 : θυμῶ καὶ τᾶς ἐπιθυμίας ταὶ μὲν κακίαι καὶ τὰ πάθεα
19085   3.1.118.18 : ἐξαιρέονται, ταὶ δ´ ἀρεταὶ καὶ τὰ ἤθεα ἐγγίνονται.
19086   3.1.118.19 : ἰδιαίτατον δὲ τᾶς τῶ ἤθεος ἀρετᾶς ἁ προαίρεσις ἁ ἐν
19087   3.1.118.20 : τοῖς καλοῖς. λόγῳ γὰρ καὶ δυνάμει συγχρέεσθαι δυνατὸν
19088   3.1.118.21 : καὶ ἄνευ ἀρετᾶς, προαιρέσει δ´ οὐ δυνατόν· τὸ γὰρ 
19089   3.1.118.22 : ἀξίωμα τῶ ἤθεος ἁ προαίρεσις σαμαίνει. διὸ καὶ μετὰ
19090   3.1.118.23 : βίας μὲν ἐπικρατέων ὁ λογισμὸς θυμῶ καὶ ἐπιθυμίας
19091   3.1.118.24 : ἐγκράτειαν καὶ καρτερίαν ἐμποιεῖ, μετὰ βίας δὲ πάλιν
19092   3.1.118.25 : ἐκβιασθεὶς αὐτὸς ὑπὸ τῶ ἀλόγω, ἀκρατίαν καὶ μαλα–
19093   3.1.118.26 : κίαν. ταὶ δὲ τοιαῦται διαθέσιες τᾶς ψυχᾶς ἡμιτελέες
19094   3.1.118.27 : μὲν ἀρεταί, ἡμιτελέες δὲ κακίαι τυγχάνοντι. ὁ μὲν γὰρ
19095   3.1.118.28 : λογισμὸς ὑγιαίνει, τὰ δ´ ἄλογα μέρεα τᾶς ψυχᾶς νοσεῖ.
19096   3.1.118.29 : καὶ καθὸ μὲν ἄρχεται καὶ ἄγεται ὁ θυμὸς καὶ ἁ ἐπι–
19097   3.1.118.30 : θυμία ὑπὸ τῶ λόγον ἔχοντος μέρεος τᾶς ψυχᾶς, ἁ ἐγκρά–
19098   3.1.118.31 : τεια καὶ ἁ καρτερία ἀρεταὶ τυγχάνοντι, καθὸ δὲ μετὰ
19099   3.1.118.32 : βίας ἀλλ´ οὐχ ἑκουσίως τοῦτο πράσσοντι, κακίαι τυγχά–
19100   3.1.118.33 : νοντι. δεῖ γὰρ τὰν ἀρετὰν μὴ μετὰ λύπας ἀλλὰ μεθ´
19101   3.1.118.34 : ἁδονᾶς τὰ δέοντα πράσσεν. πάλιν δέ, καθὸ μὲν ἐπικρα–
19102   3.1.118.35 : τεῖ ὁ θυμὸς καὶ ἁ ἐπιθυμία τῶ λογισμῶ, μαλακίαν καὶ
19103   3.1.118.36 : ἀκρατίαν ἐπιφέροντα, κακίαι τινὲς τυγχάνοντι· καθὸ δὲ
19104   3.1.118.37 : μετὰ λύπας χαρίζονται τοῖς πάθεσιν, εἰδότες ὅτι ἀμβλα–
19105   3.1.118.38 : κίσκοντι τῶ ὑγιὲς ἦμεν τὸ ὄμμα τᾶς ψυχᾶς, ταύτᾳ δ´
19106   3.1.118.39 : οὐ κακίαι. πάλιν ὦν αὐτό γε τοῦτο φανερόν, ὅτι ἑκου– 
19107   3.1.118.40 : σίως δεῖ τὰν ἀρετὰν τὰ δέοντα πράσσεν. τὸ μὲν ἀκού–
19108   3.1.118.41 : σιον οὐκ ἄνευ λύπας καὶ φόβω· τὸ δ´ ἑκούσιον οὐκ ἄνευ
19109   3.1.118.42 : ἁδονᾶς καὶ φιλοφροσύνας. ἅμα δὲ καὶ ὁ λόγος ὁ τᾶς
19110   3.1.118.43 : διαιρέσιος συμπέσοι κα † παρείτω ταῦθ´ οὕτως ἔχεν. ἁ μὲν
19111   3.1.118.44 : γὰρ γνῶσις καὶ ἁ ὅρασις τῶν πραγμάτων τῶ λόγον ἔχον–
19112   3.1.118.45 : τος μέρεος ἐντὶ τᾶς ψυχᾶς· ἁ δὲ δύναμις τῶ ἀλόγω.
19113   3.1.118.46 : τὸ γὰρ ἀντέχεν μὲν δύνασθαι τοῖς πόνοις, ἐπικρατὲν δὲ
19114   3.1.118.47 : τᾶν ἁδονᾶν, οἰκῇόν ἐντι τῶ ἀλόγω μέρεος τᾶς ψυχᾶς. ἁ
19115   3.1.118.48 : δὲ προαίρεσις ἐν ἀμφοτέροις αὐτοῖς γίνεται, καὶ τῷ λόγον
19116   3.1.118.49 : ἔχοντι μέρει τᾶς ψυχᾶς καὶ τῷ ἀλόγῳ· σύγκειται γὰρ ἐκ
19117   3.1.118.50 : διανοίας καὶ ὀρέξιος, ὧν ἁ μὲν διάνοια τῶ λόγον ἔχον–
19118   3.1.118.51 : τός ἐντι, ἁ δ´ ὄρεξις τῶ ἀλόγω. διὸ καὶ ἀρετὰ πᾶσα ἐν
19119   3.1.118.52 : συναρμογᾷ γίνεται τῶν μερέων τᾶς ψυχᾶς, καὶ τὸ ἑκού–
19120   3.1.118.53 : σιον δὲ καὶ τὸ προαιρετὸν πάντως ἐν τᾷ ἀρετᾷ.
19121   3.1.119.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου ἐγχειριδίου (c. 42).
19122   3.1.119.2 : Ὅταν τις κακῶς τι ποιῇ ἢ κακῶς τι λέγῃ, μέμνησο 
19123   3.1.119.3 : ὅτι καθήκειν αὐτῷ οἰόμενος ποιεῖ. τί οὖν; ἀκολουθήσει
19124   3.1.119.4 : τῷ σοὶ φαινομένῳ ἢ τῷ αὑτῷ; ἀλλὰ κακῶς αὐτῷ φαί–
19125   3.1.119.5 : νεται. τίς οὖν ἐξηπάτηται; ἐκεῖνος. τίς οὖν βέβλαπται;
19126   3.1.119.6 : ὁ ἐξηπατημένος. καὶ γὰρ τὸ ἀληθὲς συμπεπλεγμένον ἐάν
19127   3.1.119.7 : τις ὑπολάβῃ ψεῦδος, οὐ τὸ συμπεπλεγμένον βλάπτεται,
19128   3.1.119.8 : ἀλλ´ ὁ ὑπολαβών.
19129   3.1.120.1 : Περικτιόνης Πυθαγορείας περὶ σο–
19130   3.1.120.2 : φίας (fr. 13 phil. Gr. II p. 32 sq. Mullach.).
19131   3.1.120.3 : Γέγονε δὲ καὶ συνέστα ὁ ἄνθρωπος ποττὸ θεωρῆσαι
19132   3.1.120.4 : τὸν λόγον τᾶς τῶ ὅλω φύσιος· καὶ τᾶς σοφίας ἔργον ἐστὶν 
19133   3.1.120.5 : αὐτὸ τοῦτο κτήσασθαι καὶ θεωρῆσαι τὰν τῶν ἐόντων
19134   3.1.120.6 : φρόνασιν.
19135   3.1.121.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 13 l. c. p. 33).
19136   3.1.121.2 : Γαμετρία μὲν ὦν καὶ ἀριθμητικὰ καὶ τἄλλα τὰ θεω–
19137   3.1.121.3 : ρητικὰ καὶ ἐπισταμονικὰ περὶ ... τῶν ἐόντων κατασχο–
19138   3.1.121.4 : λέονται, ἁ δὲ σοφία περὶ πάντα τὰ γένεα τῶν ἐόντων.
19139   3.1.121.5 : οὕτως γὰρ ἔχει σοφία περὶ πάντα τὰ ἐόντα, ὡς ὄψις
19140   3.1.121.6 : περὶ πάντα τὰ ὁρατὰ καὶ ἀκοὰ περὶ πάντα τὰ ἀκουστά.
19141   3.1.121.7 : τὰ δὲ συμβεβακότα τοῖς ἐοῦσιν ἃ μὲν καθόλω πᾶσι συμ–
19142   3.1.121.8 : βέβακεν, ἃ δὲ πλείστοις αὐτῶν, ἃ δέ πᾳ ἑνὶ ἑκάστῳ.
19143   3.1.121.9 : τὰ μὲν ὦν καθόλω πᾶσι συμβεβακότα συνιδὲν καὶ θεω– 
19144   3.1.121.10 : ρῆσαι τᾶς σοφίας οἰκῇον, τὰ δὲ τοῖς πλείστοις τᾶς περὶ
19145   3.1.121.11 : φύσιν ἐπιστάμας, τὰ δ´ ἴδια καθ´ ἕκαστον τᾶς περί τι
19146   3.1.121.12 : ἀφωρισμένον ἐπιστάμας. καὶ διὰ τοῦτο σοφία μὲν τὰς
19147   3.1.121.13 : τῶν ἐόντων ἁπάντων ἀρχὰς ἀνευρίσκει, φυσικὰ δὲ τὰς
19148   3.1.121.14 : τῶν φύσει γινομένων, γαμετρία δὲ καὶ ἀριθμητικὰ καὶ
19149   3.1.121.15 : μωσικὰ τὰς περὶ τὸ ποσὸν καὶ τὸ ἐμμελές. ὅστις ὦν
19150   3.1.121.16 : ἀναλῦσαι οἷός 〈τ´〉 ἐστὶ πάντα 〈τὰ〉 γένεα ὑπὸ μίαν καὶ
19151   3.1.121.17 : τὰν αὐτὰν ἀρχάν, καὶ πάλιν ἐκ ταύτας συνθεῖναι καὶ σύν–
19152   3.1.121.18 : αρθμήσασθαι, οὗτος δοκεῖ 〈μοι〉 καὶ σοφώτατος ἦμεν
19153   3.1.121.19 : καὶ ἀλαθέστατος, ἔτι δὲ καὶ καλὰν σκοπιὰν εὑρηκέ–
19154   3.1.121.20 : ναι, ἀφ´ ἇς δυνατὸς ἐσσεῖται τόν τε θεὸν κατοψεῖσθαι
19155   3.1.121.21 : καὶ πάντα τὰ ἐν τᾷ συστοιχίᾳ τε καὶ τάξει τᾷ ἐκείνω
19156   3.1.121.22 : κατακεχωρισμένα. 
19157   3.1.122.1 : Θεμιστίου ἐκ τοῦ Μετριοπαθοῦς ἢ
19158   3.1.122.2 : Φιλοτέκνου (p. 434, 14 Dind.).
19159   3.1.122.3 : Οὕτω δὲ καὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐγκεχρῶσθαί ἐστιν ἀναγ–
19160   3.1.122.4 : καῖον ἡδονὴν καὶ λύπην καὶ ξύμπαντα τὰ ἄλλα παθή–
19161   3.1.122.5 : ματα, πλείω δὲ καὶ ἐμμονωτέραν τὴν λύπην. καὶ τοῦτο
19162   3.1.122.6 : αὖ πάλιν Αἴσωπος λέγει· τὸν γὰρ πηλὸν αὐτῷ ὁ Προ–
19163   3.1.122.7 : μηθεύς, ἀφ´ οὗ τὸν ἄνθρωπον διεπλάσατο, οὐκ ἐφύρασεν
19164   3.1.122.8 : ὕδατι, ἀλλὰ δακρύοις. οὐχὶ οὖν ἐκκόπτειν αὐτὰ πειρᾶ–
19165   3.1.122.9 : σθαι χρεών, ἀμήχανον γάρ. ἀλλ´ εἴπερ ἄρα, ἐπι–
19166   3.1.122.10 : κόπτειν τε καὶ πραΰνειν κοιμίζειν τε ἐφ´ ὅσον δυνατὸν
19167   3.1.122.11 : καὶ νουθετεῖν· ταύτην γὰρ εὐμενῶς προσίεται τὴν ἐπι–
19168   3.1.122.12 : μέλειαν. καὶ οὕτως σοι αὐτὰ παιδαγωγοῦντι ἀναφανή–
19169   3.1.122.13 : σεται χρήσιμά τε καὶ ὠφέλιμα ἀντὶ ἀχρήστων καὶ βλα–
19170   3.1.122.14 : βερῶν. οὐ γὰρ ὁ θεὸς αὐτὰ ἐνεκεράσατο τῷ ἀνθρώπῳ,
19171   3.1.122.15 : ὅπως λώβην τε αὐτῷ καὶ αἶσχος προσθείη, ἀλλὰ καὶ
19172   3.1.122.16 : ταῦτα πρὸς διαμονὴν καὶ σωτηρίαν τοῦ γένους προσύ–
19173   3.1.122.17 : φηνέ τε καὶ προσῳκοδόμησε τῇ ψυχῇ. θυμὸν μέν, ὅπως
19174   3.1.122.18 : ἂν τὰ βλάπτοντα ἀμυνώμεθα· ἐπιθυμίαν δὲ ἐδωδῆς καὶ
19175   3.1.122.19 : ποτῶν πρὸς τὴν ξύμφυτον καὶ ἀναγκαίαν ἀπορροήν· καὶ
19176   3.1.122.20 : οὕτω δὴ ἄλλο πρὸς ἄλλην τινὰ τεταγμένον τοῦ σώματος
19177   3.1.122.21 : κῆρα. μένειν δὲ ἕκαστον χρὴ ἐν τῷ μέτρῳ· καὶ τὸ μέ–
19178   3.1.122.22 : τρον τοῦτο ἑκάστου γίνεται ἀρετή· τοῦ μὲν θυμοειδοῦς
19179   3.1.122.23 : ἀνδρεία, τοῦ δὲ ἐπιθυμητικοῦ σωφροσύνη, τοῦ δ´ αὖ
19180   3.1.122.24 : φιλοχρημάτου καὶ φιλοκερδοῦς ἐλευθεριότης τε καὶ μεγα–
19181   3.1.122.25 : λοπρέπεια· ὅσον δὲ ἐπτόηται περὶ τιμὰς καὶ δυνάμεις 
19182   3.1.122.26 : καὶ προεδρίας, τούτου ἐστὶ τὸ μέτρον μεγαλοψυχία. εἰ
19183   3.1.122.27 : δὲ ἀκόσμητα ἐαθείη καὶ ἀθεράπευτα ὑπὸ τοῦ λόγου,
19184   3.1.122.28 : καθάπερ φυτὰ ἥμερα καὶ χρηστὰ ἐξαμελήσαντος γεωρ–
19185   3.1.122.29 : γοῦ, ἀπαγριοῦται εὐθὺς καὶ ἐξυβρίζει καὶ παραβλαστάνει
19186   3.1.122.30 : τὰς κακίας καθάπερ ἀκάνθας χαλεπὰς καὶ φαρμακώδεις
19187   3.1.122.31 : τοῖς τε ἄλλοις καὶ μάλιστα τῷ κεκτημένῳ. ἔστι δ´ ἐφ´
19188   3.1.122.32 : ὧν ἔμπαλιν καταφθίνει καὶ ἀπομαραίνεται εἴσω τῆς
19189   3.1.122.33 : ἀκμῆς· καὶ δέονται οὗτοι τοῦ λόγου οὐ 〈τοῦ〉 κολούοντος
19190   3.1.122.34 : καὶ θλίβοντος καὶ πιέζοντος, 〈ἀλλὰ τοῦ ἐπάρδοντός τε
19191   3.1.122.35 : καὶ ἐπανάγοντος καὶ ἐρεθίζοντος〉 πρὸς τὴν αὔξην τὴν
19192   3.1.122.36 : ἐοικυῖαν. καὶ διὰ τοῦτο ἄρα ἑκάστην ἀρετὴν περικάθην–
19193   3.1.122.37 : ται ἔνθεν καὶ ἔνθεν δύο κακίαι, ἡ μὲν τὸ ἐνδεὲς τοῦ
19194   3.1.122.38 : παθήματος ἀγαπῶσα, ἡ δὲ τὸ πλεονάζον ἀσπαζομένη.
19195   3.1.122.39 : δεῖ δ´ οὐ πρὸς τὰ φαῦλα καὶ διεστραμμένα ὁρῶντας
19196   3.1.122.40 : ἅπαντα ὁμοίως ὑποπτεύειν καὶ διεξελαύνειν, ἀλλὰ τὸ βού–
19197   3.1.122.41 : λημα ἐξετάζειν τῆς φύσεως, καὶ πρὸς ὅ τι ἕκαστον τῶν
19198   3.1.122.42 : παθημάτων ἐνεφύτευσε καὶ ἐνεσημήνατο τῇ ψυχῇ.
19199   3.1.123.1 : Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ τῶν πρὸς τὰ
19200   3.1.123.2 : νοητὰ ἀφορμῶν (opusc. Porphyr. p. 80 ed. Holsten.).
19201   3.1.123.3 : Ἄλλαι αἱ ἀρεταὶ τοῦ πολιτικοῦ, καὶ ἄλλαι αἱ τοῦ 
19202   3.1.123.4 : πρὸς θεωρίαν ἀνιόντος καὶ διὰ τοῦτο λεγομένου θεωρη–
19203   3.1.123.5 : τικοῦ, καὶ ἄλλαι αἱ τοῦ ἤδη τελείου θεωρητικοῦ καὶ ἤδη
19204   3.1.123.6 : θεατοῦ, καὶ ἄλλαι αἱ τοῦ νοῦ, καθὸ νοῦς, καὶ ἀπὸ ψυχῆς
19205   3.1.123.7 : καθαροῦ. αἱ μὲν τοῦ πολιτικοῦ ἐν μετριοπαθείᾳ τοῦ
19206   3.1.123.8 : ἀλόγου κείμεναι, τῷ ἕπεσθαι καὶ ἀκολουθεῖν τῷ λογισμῷ
19207   3.1.123.9 : τοῦ καθήκοντος κατὰ τὰς πράξεις. διὸ πρὸς κοινωνίαν
19208   3.1.123.10 : βλέπουσαι τὴν ἀβλαβῆ τῶν πλησίον ἐκ τοῦ συναγελασμοῦ
19209   3.1.123.11 : καὶ τῆς κοινωνίας πολιτικαὶ λέγονται. καὶ ἔστι φρόνησις
19210   3.1.123.12 : μὲν περὶ τὸ λογιζόμενον, ἀνδρεία δὲ περὶ τὸ θυμούμε–
19211   3.1.123.13 : νον, σωφροσύνη δ´ 〈ἐν ὁμολογίᾳ καὶ συμφωνίᾳ ἐπιθυ–
19212   3.1.123.14 : μητικοῦ πρὸς λογισμόν, δικαιοσύνη δ´〉 ἡ ἑκάστου τού–
19213   3.1.123.15 : των ὁμοῦ οἰκειοπραγία, ἀρχῆς πέρι καὶ τοῦ ἄρχεσθαι.
19214   3.1.123.16 : αἱ δὲ τοῦ πρὸς θεωρίαν προκόπτοντος θεωρητικοῦ ἐν
19215   3.1.123.17 : ἀποστάσει κεῖνται τῶν ἐντεῦθεν· διὸ καὶ καθάρσεις
19216   3.1.123.18 : αὗται λέγονται ἐν ἀποχῇ θεωρούμεναι τῶν τοῦ σώματος
19217   3.1.123.19 : πράξεων καὶ συμπαθειῶν τῶν πρὸς αὐτό. αὗται μὲν γὰρ
19218   3.1.123.20 : τῆς ψυχῆς ἀφισταμένης πρὸς τὸ ὄντως ὄν, αἱ δὲ πολι–
19219   3.1.123.21 : τικαὶ τὸν θνητὸν ἄνθρωπον κατακοσμοῦσι. καὶ πρόδρο–
19220   3.1.123.22 : μοι δ´ αἱ πολιτικαὶ τῶν καθάρσεων· δεῖ γὰρ κοσμη– 
19221   3.1.123.23 : θέντα κατ´ αὐτὰς ἀποστῆναι τοῦ σὺν σώματι πράττειν
19222   3.1.123.24 : τι προηγουμένως. διὸ ἐν ταῖς καθάρσεσι τὸ μὲν μὴ συν–
19223   3.1.123.25 : δοξάζειν τῷ σώματι, ἀλλὰ μόνην ἐνεργεῖν, ὑφίστησι τὸ
19224   3.1.123.26 : φρονεῖν, ὃ διὰ τοῦ καθαρῶς νοεῖν τελειοῦται· τὸ δέ γε
19225   3.1.123.27 : μὴ ὁμοπαθεῖν συνίστησι τὸ σωφρονεῖν, τὸ δὲ μὴ φο–
19226   3.1.123.28 : βεῖσθαι ἀφισταμένην τοῦ σώματος ὡς εἰς κενόν τι καὶ
19227   3.1.123.29 : μὴ ὂν τὴν ἀνδρείαν. ἡγουμένου δὲ λόγου καὶ νοῦ καὶ
19228   3.1.123.30 : μηδενὸς ἀντιτείνοντος, δικαιοσύνη τὸ τοιοῦτον. ἡ μὲν
19229   3.1.123.31 : οὖν κατὰ τὰς πολιτικὰς ἀρετὰς διάθεσις ἐν μετριοπα–
19230   3.1.123.32 : θείᾳ θεωρεῖται, τέλος ἔχουσα τὸ ζῆν ὡς ἄνθρωπον κατὰ
19231   3.1.123.33 : φύσιν· ἡ δὲ κατὰ τὰς θεωρητικὰς ἐν ἀπαθείᾳ, ἧς τέλος
19232   3.1.123.34 : ἡ πρὸς θεὸν ὁμοίωσις. ἐπεὶ δὲ κάθαρσις ἣ μέν τις ἦν
19233   3.1.123.35 : καθαίρουσα ἣ δὲ κεκαθαρμένων, αἱ καθαρτικαὶ ἀρεταὶ
19234   3.1.123.36 : κατ´ ἄμφω θεωροῦνται τὰ σημαινόμενα τῆς καθάρσεως·
19235   3.1.123.37 : καθαίρουσί τε γὰρ τὴν ψυχὴν καὶ καθαρθείσῃ σύνεισι·
19236   3.1.123.38 : τέλος γὰρ τὸ κεκαθάρθαι τοῦ καθαίρειν. ἀλλ´ ἐπεὶ τὸ
19237   3.1.123.39 : καθαίρειν καὶ κεκαθάρθαι ἀφαίρεσις ἦν παντὸς τοῦ ἀλλο–
19238   3.1.123.40 : τρίου, τὸ ἀγαθὸν ἕτερον ἂν εἴη τοῦ καθαίροντος· ὥστ´ εἴ
19239   3.1.123.41 : γε πρὸ τῆς ἀκαθαρσίας 〈ἀγαθὸν ἦν τὸ καθαιρόμενον, ἡ 
19240   3.1.123.42 : κάθαρσις〉 ἀρκεῖ· ἀλλ´ ἀρκέσει μὲν ἡ κάθαρσις, τὸ δὲ
19241   3.1.123.43 : καταλειπόμενον ἔσται τὸ ἀγαθόν, καὶ οὐχ ἡ κάθαρσις.
19242   3.1.123.44 : ἀλλ´ ἡ ψυχῆς φύσις οὐκ ἦν ἀγαθόν, ἀλλ´ ἀγαθοῦ μετέχειν
19243   3.1.123.45 : δυνάμενον καὶ ἀγαθοειδές· οὐ γὰρ ἂν ἐγένετο ἐν κακῷ.
19244   3.1.123.46 : τὸ οὖν ἀγαθὸν αὐτῇ ἐν τῷ συνεῖναι τῷ γεννήσαντι, κακία
19245   3.1.123.47 : δὲ τὸ τοῖς ὑστέροις. καὶ διπλῆ γε κακία, τό τε τούτοις
19246   3.1.123.48 : συνεῖναι καὶ μετὰ παθῶν ὑπερβολῆς· διόπερ αἱ πολιτικαὶ
19247   3.1.123.49 : ἀρεταὶ μιᾶς γοῦν αὐτὴν κακίας ἀπαλλάττουσαι ἀρεταὶ
19248   3.1.123.50 : ἐκρίθησαν καὶ τίμιαι, αἱ δὲ καθαρτικαὶ τιμιώτεραι καὶ
19249   3.1.123.51 : τῆς ὡς ψυχικῆς κακίας ἀπαλλάττουσαι. δεῖ τοίνυν καθη–
19250   3.1.123.52 : ραμένην αὐτὴν συνεῖναι τῷ γεννήσαντι. καὶ ἀρετὴ ἄρα
19251   3.1.123.53 : αὐτῆς μετὰ τὴν ἐπιστροφὴν αὕτη, ἥπερ ἐστὶν ἐν γνώσει
19252   3.1.123.54 : καὶ εἰδήσει τοῦ ὄντος· οὐχ ὅτι οὐκ ἔχει παρ´ αὐτῇ ταύ–
19253   3.1.123.55 : την, ἀλλ´ ὅτι ἄνευ τοῦ πρὸ αὐτῆς οὐχ ὁρᾷ τὰ αὐτῆς.
19254   3.1.123.56 : ἀλλ´ οὖν γένος τρίτον ἀρετῶν μετὰ τὰς καθαρτικὰς καὶ
19255   3.1.123.57 : τὰς πολιτικὰς νοερῶς τῆς ψυχῆς ἐνεργούσης· σοφία μὲν
19256   3.1.123.58 : καὶ φρόνησις ἐν θεωρίᾳ ὧν νοῦς ἔχει, δικαιοσύνη δὲ ἐν
19257   3.1.123.59 : οἰκειοπραγίᾳ μὲν ἐν τῇ πρὸς τὸν νοῦν 〈δ´〉 ἀκολουθίᾳ καὶ
19258   3.1.123.60 : τῷ πρὸς νοῦν ἐνεργεῖν. σωφροσύνη δὲ ἡ εἴσω πρὸς νοῦν
19259   3.1.123.61 : στροφή· ἡ δὲ ἀνδρεία ἀπάθεια, καθ´ ὁμοίωσιν τοῦ πρὸς 
19260   3.1.123.62 : ὃ βλέπει ἀπαθὲς ὂν τὴν φύσιν. καὶ ἀντακολουθοῦσί γε
19261   3.1.123.63 : αὗται ἀλλήλαις ὥσπερ καὶ 〈αἱ〉 ἄλλαι. τέταρτον 〈δ´〉 εἶδος
19262   3.1.123.64 : ἀρετῶν τὸ τῶν παραδειγματικῶν, αἵπερ ἦσαν ἐν τῷ νῷ
19263   3.1.123.65 : κρείττους οὖσαι τῶν ψυχικῶν, καὶ τούτων παραδείγματα
19264   3.1.123.66 : 〈ὧν καὶ τῆς ψυχῆς ἦσαν ὁμοιώματα· νοῦς μέν, ἐν ᾧ
19265   3.1.123.67 : ἅπαντα〉 ὥσπερ παραδείγματα· ἐπιστήμη δὲ ἡ νόησις,
19266   3.1.123.68 : σοφία δὲ γιγνώσκων ὁ νοῦς· τὸ δὲ πρὸς αὐτὸν ἡ σωφρο–
19267   3.1.123.69 : σύνη, τὸ δ´ οἰκεῖον ἔργον ἡ οἰκειοπραγία, ἡ δὲ ἀνδρεία
19268   3.1.123.70 : ἡ ταυτότης καὶ τὸ ἐφ´ ἑαυτοῦ μένειν καθαρὸν διὰ δυνά–
19269   3.1.123.71 : μεως περιουσίαν. τέτταρα τοίνυν ἀρετῶν γένη πέφηνεν·
19270   3.1.123.72 : 〈ὧν〉 αἱ μὲν ἦσαν αἱ τοῦ νοῦ αἱ παραδειγματικαὶ καὶ
19271   3.1.123.73 : σύνδρομοι αὐτοῦ τῇ οὐσίᾳ· αἱ δὲ ψυχῆς πρὸς νοῦν ἐνο–
19272   3.1.123.74 : ρώσης ἤδη καὶ πληρουμένης ἀπ´ αὐτοῦ· αἱ δὲ ψυχῆς
19273   3.1.123.75 : ἀνθρώπου καθαιρομένης τε καὶ καθαρθείσης ἀπὸ σώ–
19274   3.1.123.76 : ματος καὶ τῶν ἀλόγων παθῶν· αἱ δὲ ψυχῆς ἀνθρώπου
19275   3.1.123.77 : κατακοσμούσης τὸν ἄνθρωπον διὰ τοῦ τὰ μέτρα τῇ ἀλο–
19276   3.1.123.78 : γίᾳ ἀφορίζειν καὶ μετριοπάθειαν ἐνεργάζεσθαι. καὶ ὁ
19277   3.1.123.79 : μὲν ἔχων τὰς μείζους ἐξ ἀνάγκης ἔχει καὶ τὰς ἐλάττους·
19278   3.1.123.80 : οὐ μὴν καὶ ἔμπαλιν. οὐκέτι μέντοι τῷ ἔχειν καὶ τὰς
19279   3.1.123.81 : ἐλάττους ὁ ἔχων τὰς μείζους ἐνεργήσει καὶ κατὰ τὰς 
19280   3.1.123.82 : ἐλάττους προηγουμένως, ἀλλὰ μόνον κατὰ περίστασιν τῆς
19281   3.1.123.83 : γενέσεως. ἄλλοι γὰρ οἱ σκοποί, ὥσπερ εἴρηται, καὶ κατὰ
19282   3.1.123.84 : γένος διάφοροι. τῶν μὲν γὰρ πολιτικῶν, μέτρον ἐπιθεῖναι
19283   3.1.123.85 : τοῖς πάθεσι πρὸς τὰς ἐν τοῖς κατὰ φύσιν ἐνεργείας· τῶν
19284   3.1.123.86 : δὲ καθαρτικῶν, τελέως τῶν παθῶν ἀποστῆσαι, τὸ τέως
19285   3.1.123.87 : μέτρον λαμβανουσῶν· τῶν δὲ πρὸς νοῦν ἐνεργῆσαι μηδὲ
19286   3.1.123.88 : τοῦ ἀποστῆσαι ἐκ τῶν παθῶν εἰς ἔννοιαν ἐρχομένους· τῶν
19287   3.1.123.89 : δὲ μηδὲ πρὸς νοῦν ἐχουσῶν τὴν ἐνέργειαν, ἀλλὰ τῇ αὐτοῦ
19288   3.1.123.90 : οὐσίᾳ εἰς συνδρομὴν ἀφιγμένων. διὸ καὶ ὁ μὲν κατὰ
19289   3.1.123.91 : τὰς πρακτικὰς ἐνεργῶν σπουδαῖος ἦν ἄνθρωπος, ὁ δὲ
19290   3.1.123.92 : κατὰ τὰς καθαρτικὰς δαιμόνιος ἦν ἄνθρωπος ἢ καὶ δαί–
19291   3.1.123.93 : μων ἀγαθός, ὁ δὲ κατὰ μόνας τὰς πρὸς τὸν νοῦν θεός,
19292   3.1.123.94 : ὁ δὲ κατὰ τὰς παραδειγματικὰς θεῶν πατήρ. ἐπιμελη–
19293   3.1.123.95 : τέον οὖν μάλιστα τῶν καθαρτικῶν ἡμῖν, σκεψαμένοις
19294   3.1.123.96 : ὅτι τούτων μὲν ἡ τεῦξις ἐν τῷ βίῳ τούτῳ, διὰ τούτων
19295   3.1.123.97 : δὲ καὶ ἡ εἰς τὰς τιμιωτέρας ἄνοδος. διὸ θεωρητέον ἄχρι
19296   3.1.123.98 : τίνος καὶ 〈ἐπὶ〉 πόσον οἵα τε παραλαμβάνεσθαι ἡ κά–
19297   3.1.123.99 : θαρσις. ἔστι μὲν γὰρ ἐν ἀποστάσει σώματος καὶ τῆς
19298   3.1.123.100 : ἀλόγου παθητικῆς κινήσεως. πῶς δ´ ἂν γένοιτο καὶ ἄχρι
19299   3.1.123.101 : τίνος, ῥητέον. πρῶτον μὲν οἷον θεμέλιος καὶ ὑποβάθρα
19300   3.1.123.102 : τῆς καθάρσεως τὸ γνῶναι ἑαυτὸν ψυχὴν ὄντα ἐν ἀλλο– 
19301   3.1.123.103 : τρίῳ [τῷ] πράγματι καὶ ἑτερουσίῳ συνδεδεμένον· δεύτερον
19302   3.1.123.104 : δὲ τὸ ἀπὸ τούτου ὁρμώμενον τοῦ πείσματος συναγαγεῖν
19303   3.1.123.105 : αὑτὸν ἀπὸ τοῦ σώματος καὶ τοῖς οἷον τόποις, πάντως γε
19304   3.1.123.106 : μὴν ἀπαθῶς πρὸς αὐτὸ διατιθέμενον. ἐνεργῶν μὲν γὰρ
19305   3.1.123.107 : συνεχῶς τις κατ´ αἴσθησιν, εἰ καὶ μὴ μετὰ προσπαθείας
19306   3.1.123.108 : καὶ τῆς τοῦ ἥδεσθαι ἀπολαύσεως τοῦτο ποιεῖ, ἀλλ´ οὖν
19307   3.1.123.109 : ἐσκέδασται περὶ τὸ σῶμα συναφὴς αὐτῷ κατὰ ταύτην
19308   3.1.123.110 : γινόμενος, προσπάσχων δὲ ταῖς τῶν αἰσθημάτων ἡδοναῖς
19309   3.1.123.111 : ἢ λύπαις σὺν προθυμίᾳ καὶ ἐπινεύσει συμπαθεῖ· ἀφ´ ἧς
19310   3.1.123.112 : δὴ μάλιστα διαθέσεως αὑτὸν προσήκει καθαίρειν. τοῦτο
19311   3.1.123.113 : δ´ ἂν γένοιτο, εἰ καὶ τὰς ἀναγκαίας τῶν ἡδονῶν καὶ τὰς
19312   3.1.123.114 : αἰσθήσεις ἰατρείας ἕνεκα μόνον τις παραλαμβάνοι ἢ ἀπαλ–
19313   3.1.123.115 : λαγῆς πόνων, ἵνα μὴ ἐμποδίζοιτο. ἀφαιρετέον δὲ καὶ
19314   3.1.123.116 : τὰς ἀλγηδόνας· εἰ δὲ μὴ οἷόν τε εἴη, πρᾴως οἰστέον
19315   3.1.123.117 : ἐλάττους τιθέντα τῷ μὴ συμπάσχειν. τὸν δὲ θυμὸν ὡς
19316   3.1.123.118 : οἷόν τε ἀφαιρετέον καὶ 〈μὴ〉 μελετητέον πάντῃ—εἰ
19317   3.1.123.119 : δὲ μή, αὐτὸν γοῦν συναναμιγνύναι τὴν προαίρεσιν, ἀλλ´
19318   3.1.123.120 : ἄλλου εἶναι τὸ ἀπροαίρετον· τὸ δ´ ἀπροαίρετον ἀσθενὲς 
19319   3.1.123.121 : καὶ ὀλίγον—τὸν δὲ φόβον πάντῃ, περὶ οὐδενὸς γὰρ φο–
19320   3.1.123.122 : βήσεται· τὸ δ´ ἀπροαίρετον καὶ ἐνταῦθα. χρηστέον δὴ
19321   3.1.123.123 : ἄρα καὶ θυμῷ καὶ φόβῳ ἐν νουθετήσει· ἐπιθυμίαν δὲ
19322   3.1.123.124 : παντὸς φαύλου ἐξοριστέον· σίτων δὲ καὶ ποτῶν οὐκ
19323   3.1.123.125 : αὐτὸς ἕξει ᾗπερ αὐτός· ἀφροδισίων δὲ τῶν φυσικῶν οὐδὲ
19324   3.1.123.126 : τὸ ἀπροαίρετον, εἰ δ´ ἄρα, ὅσον μέχρι φαντασίας προ–
19325   3.1.123.127 : πετοῦς τῆς κατὰ τοὺς ὕπνους. ὅλως δ´ αὐτὴν μὲν πάν–
19326   3.1.123.128 : των ἡ ψυχὴ 〈ἡ〉 νοερὰ τοῦ καθαιρομένου τούτων ἔστω
19327   3.1.123.129 : καθαρά. βουλέσθω δὲ καὶ τὸ κινούμενον πρὸς τὸ ἄλογον
19328   3.1.123.130 : τῶν σωματικῶν παθῶν ἀσυμπαθῶς κινεῖσθαι καὶ ἀπροσ–
19329   3.1.123.131 : έκτως, ὥστε καὶ τὰς κινήσεις εὐθύς [τε] λύεσθαι τῇ
19330   3.1.123.132 : γειτνιάσει τοῦ λογιζομένου.
19331   3.1.124.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς Σωκράτους ἀπο–
19332   3.1.124.2 : λογίας (p. 29 A–B).
19333   3.1.124.3 : Τὸ γάρ τοι θάνατον δεδιέναι, ὦ ἄνδρες, οὐδὲν ἄλλο 
19334   3.1.124.4 : ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ εἰδέναι
19335   3.1.124.5 : ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν. οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν θάνατον
19336   3.1.124.6 : οὐδ´ εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ πάντων μέγιστον ὂν τῶν
19337   3.1.124.7 : ἀγαθῶν· δεδίασι δὲ ὡς εὖ εἰδότες, ὅτι μέγιστον τῶν
19338   3.1.124.8 : κακῶν ἐστι. καὶ τοῦτο πῶς οὐκ ἀμαθία ἐστὶν αὕτη ἡ
19339   3.1.124.9 : ἐπονείδιστος, ἡ τοῦ οἴεσθαι εἰδέναι ἃ οὐκ οἶδεν; ἐγὼ
19340   3.1.124.10 : δέ, ὦ ἄνδρες, τούτῳ καὶ ἐνταῦθα ἴσως διαφέρω τῶν πολ–
19341   3.1.124.11 : λῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰ δή τῳ σοφώτερός του φαίην εἶναι,
19342   3.1.124.12 : τούτῳ ἄν, ὅτι οὐκ εἰδὼς ἱκανῶς περὶ τῶν ἐν Ἅιδου οὕτω
19343   3.1.124.13 : καὶ οἴομαι οὐκ εἰδέναι· τὸ δὲ ἀδικεῖν καὶ ἀπειθεῖν τῷ
19344   3.1.124.14 : βελτίονι, καὶ θεῷ καὶ ἀνθρώπῳ, ὅτι κακὸν καὶ αἰσχρόν
19345   3.1.124.15 : ἐστιν οἶδα. πρὸ οὖν τῶν κακῶν, ὧν οἶδα ὅτι κακά ἐστιν,
19346   3.1.124.16 : ἃ μὴ οἶδα εἰ καὶ ἀγαθὰ ὄντα τυγχάνει, οὐδέποτε φοβή–
19347   3.1.124.17 : σομαι οὐδὲ φεύξομαι.
19348   3.1.125.1 : Ἐπικτήτου (fr. 1 III p. 65 ed. Schweigh.).
19349   3.1.125.2 : Ὁ τύχῃ βίος συμπεπλεγμένος ἔοικε χειμάρρῳ ποταμῷ·
19350   3.1.125.3 : καὶ γὰρ ταραχώδης καὶ ἰλύος ἀνάμεστος καὶ δυσέμβατος
19351   3.1.125.4 : καὶ τυραννικὸς καὶ πολύηχος καὶ ὀλιγοχρόνιος. 
19352   3.1.126.1 : (fr. 2)
19353   3.1.126.2 : Ψυχὴ ὁμιλοῦσα ἀρετῇ ἔοικεν ἀενάῳ πηγῇ· καὶ γὰρ
19354   3.1.126.3 : καθαρὸν καὶ ἀτάραχον καὶ πότιμον καὶ νόστιμον καὶ κοι–
19355   3.1.126.4 : νωνικὸν καὶ πλούσιον καὶ ἀβλαβὲς καὶ ἀνώλεθρον.
19356   3.1.127.1 : (fr. 3)
19357   3.1.127.2 : Εἰ βούλει ἀγαθὸς εἶναι, πρῶτον πίστευσον ὅτι κακὸς εἶ.
19358   3.1.128.1 : (fr. 4 l. c. p. 66)
19359   3.1.128.2 : Βέλτιον ὀλιγάκις πλημμελεῖν ὁμολογοῦντα σωφρονεῖν
19360   3.1.128.3 : πλεονάκις ἢ ὀλιγάκις ἁμαρτάνειν λέγοντα πλημμελεῖν
19361   3.1.128.4 : πολλάκις.
19362   3.1.129.1 : (fr. 5)
19363   3.1.129.2 : Κόλαζε τὰ πάθη, ἵνα μὴ ὑπ´ αὐτῶν τιμωρῇ.
19364   3.1.130.1 : (fr. 6)
19365   3.1.130.2 : Μὴ οὕτω τὸ ἐκ τῆς δόξης 〈αἰσχρὸν〉 αἰσχύνου, ὡς
19366   3.1.130.3 : τὸ ἐκ τῆς ἀληθείας ἀπόφευγε.
19367   3.1.131.1 : (fr. 7)
19368   3.1.131.2 : Εἰ βούλει καλῶς ἀκούειν, μάθε καλῶς λέγειν. μα– 
19369   3.1.131.3 : θὼν δὲ καλῶς λέγειν, πειρῶ καλῶς πράττειν, καὶ οὕτω
19370   3.1.131.4 : καρπώσῃ τὸ καλῶς ἀκούειν.
19371   3.1.132.1 : (fr. 19 l. c. p. 71)
19372   3.1.132.2 : Ἐξέταζε σαυτὸν πότερον πλουτεῖν θέλεις ἢ εὐδαιμο–
19373   3.1.132.3 : νεῖν. καὶ εἰ μὲν πλουτεῖν, ἴσθι ὅτι οὔτε ἀγαθὸν οὔτε
19374   3.1.132.4 : ἐπὶ σοὶ πάντῃ, εἰ δὲ εὐδαιμονεῖν, ὅτι καὶ ἀγαθὸν καὶ ἐπὶ
19375   3.1.132.5 : σοί. ἐπεὶ τὸ μὲν τύχης ἐπίκαιρον δάνειον, τὸ δὲ [τῆς
19376   3.1.132.6 : εὐδαιμονίας] προαιρέσεως.
19377   3.1.133.1 : (fr. 20)
19378   3.1.133.2 : Καθάπερ ἔχιν ἢ ἀσπίδα ἢ σκορπίον ἐν ἐλεφαντίνῃ
19379   3.1.133.3 : ἢ χρυσῇ θεώμενος κίστῃ οὐ διὰ τὸ πολυτελὲς τῆς ὕλης
19380   3.1.133.4 : ἀγαπᾷς καὶ εὐδαιμονίζεις, ἀλλ´ ὅτι λυμαντικὴ ἡ φύσις
19381   3.1.133.5 : ἐκτρέπῃ καὶ μυσάττῃ, οὕτω καὶ ἐπειδὰν ἐν πλούτῳ καὶ
19382   3.1.133.6 : ὄγκῳ τύχης θεάσῃ κακίαν ἐνοῦσαν, μὴ καταπλαγῇς τὸ
19383   3.1.133.7 : περιλαμπὲς τῆς ὕλης, ἀλλὰ καταφρόνει τῆς ἐν τῷ τρόπῳ
19384   3.1.133.8 : κιβδηλίας.
19385   3.1.134.1 : (fr. 21)
19386   3.1.134.2 : Ὁ πλοῦτος οὐ τῶν ἀγαθῶν, ἡ πολυτέλεια τῶν κακῶν,
19387   3.1.134.3 : ἡ σωφροσύνη τῶν ἀγαθῶν. καλεῖ δὲ ἡ μὲν σωφροσύνη 
19388   3.1.134.4 : ἐπὶ τὴν εὐτέλειαν καὶ τὴν κτῆσιν τῶν ἀγαθῶν· ὁ δὲ
19389   3.1.134.5 : πλοῦτος ἐπὶ τὴν πολυτέλειαν, καὶ ἀφέλκει τῆς σωφρο–
19390   3.1.134.6 : σύνης. δυσχερὲς ἄρα πλουτοῦντα σωφρονεῖν ἢ σωφρο–
19391   3.1.134.7 : νοῦντα πλουτεῖν.
19392   3.1.135.1 : (fr. 22)
19393   3.1.135.2 : Ὥσπερ εἰ ἐν νηὶ ἐσπάρης ἢ ἐτέχθης, οὐκ ἂν ἔσπευ–
19394   3.1.135.3 : δες αὐτῆς κυβερνήτης ὑπάρχειν ...... οὔτε γὰρ ἐκεῖ
19395   3.1.135.4 : σοι φύσει ἡ ναῦς συνέστη οὔτε ἐνταῦθα ὁ πλοῦτος, ἀλλὰ
19396   3.1.135.5 : πάντῃ ὁ λόγος. ὅπερ οὖν σοι φυσικὸν καὶ συγγενές, ὁ
19397   3.1.135.6 : λόγος, τοῦτο καὶ οἰκεῖον ἡγησάμενος τούτου ἐπιμελοῦ.
19398   3.1.136.1 : (fr. 23 l. c. p. 73)
19399   3.1.136.2 : Ἐν Πέρσαις μὲν γεννηθεὶς οὐκ 〈ἂν〉 ἔσπευδες οἰκεῖν
19400   3.1.136.3 : τὴν Ἑλλάδα ἀλλ´ αὐτόθι διάγων εὐτυχεῖν· ἐν πενίᾳ δὲ
19401   3.1.136.4 : γεννηθείς, τί σπεύδεις πλουτεῖν, ἀλλ´ οὐκ αὐτόθι μένων
19402   3.1.136.5 : εὐτυχεῖν;
19403   3.1.137.1 : (fr. 24)
19404   3.1.137.2 : Ὥσπερ ἐπὶ σμικροῦ σκίμποδος θλιβόμενον ὑγιαίνειν
19405   3.1.137.3 : ἄμεινον ἢ ἐπὶ πλατείας κλίνης κυλινδούμενον νοσεῖν· οὕτω 
19406   3.1.137.4 : καὶ ἐν μικρᾷ περιουσίᾳ βέλτιον συστελλόμενον εὐθυμεῖν
19407   3.1.137.5 : ἢ ἐν μεγάλῃ τυγχάνοντα δυσθυμεῖν.
19408   3.1.138.1 : (fr. 25)
19409   3.1.138.2 : Οὐ πενία λύπην ἐργάζεται, ἀλλὰ ἐπιθυμία· οὐδὲ
19410   3.1.138.3 : πλοῦτος φόβου ἀπαλλάττει, ἀλλὰ λογισμός. κτησάμενος
19411   3.1.138.4 : τοιγαροῦν τὸν λογισμὸν οὔτε πλούτου ἐπιθυμήσεις οὔτε
19412   3.1.138.5 : πενίαν μέμψῃ.
19413   3.1.139.1 : (fr. 26 l. c. p. 74)
19414   3.1.139.2 : Οὔτε ἵππος ἐπὶ φάτνῃ καὶ φαλάροις καὶ τάπησιν
19415   3.1.139.3 : οὔτε ὄρνις ἐπὶ βρώμῃ καὶ καλιᾷ ὑψοῦται καὶ γαυριᾷ, ἀλλ´
19416   3.1.139.4 : ἄμφω ἐπὶ ὠκύτητι, ὁ μὲν ποδῶν ὁ δὲ πτερῶν. καὶ σὺ
19417   3.1.139.5 : τοιγαροῦν μὴ ἐπὶ τροφῇ καὶ σκέπῃ καὶ ἁπλῶς τῇ ἔξωθεν
19418   3.1.139.6 : περιουσίᾳ μέγα ὀγκύλλου ἀλλ´ ἐπὶ χρηστότητι καὶ εὐποιίᾳ.
19419   3.1.140.1 : (fr. 27)
19420   3.1.140.2 : Τὸ καλῶς ζῆν τοῦ πολυτελῶς διαφέρει· τὸ μὲν γὰρ
19421   3.1.140.3 : ἐκ σωφροσύνης καὶ αὐταρκείας καὶ εὐταξίας καὶ κοσμιό–
19422   3.1.140.4 : τητος [καὶ εὐτελείας] παραγίνεται, τὸ δὲ ἐξ ἀκολασίας
19423   3.1.140.5 : καὶ τρυφῆς καὶ ἀταξίας καὶ ἀκοσμίας· τέλος δὲ τοῦ μὲν 
19424   3.1.140.6 : ἔπαινος ἀληθὴς τοῦ δὲ ψόγος. εἰ τοίνυν βούλει καλῶς
19425   3.1.140.7 : ζῆν, μὴ ζήτει μετὰ πολυτελείας ἐπαινεῖσθαι.
19426   3.1.141.1 : (fr. 28 l. c. p. 75)
19427   3.1.141.2 : Μέτρον ἔστω σοι παντὸς σίτου καὶ ποτοῦ ἡ πρώτη
19428   3.1.141.3 : τῆς ὀρέξεως ἔκπλησις, ὄψον δὲ καὶ ἡδονὴ αὐτὴ ἡ ὄρεξις·
19429   3.1.141.4 : καὶ οὔτε πλείονα τῶν δεόντων προσοίσῃ, οὔτε ὀψοποιῶν
19430   3.1.141.5 : δεήσῃ, ποτῷ τε τῷ παραπεσόντι ἀρκεσθήσῃ.
19431   3.1.142.1 : (fr. 29)
19432   3.1.142.2 : Τὰς σιτήσεις ποιοῦ μὴ πολυτελεῖς καὶ σκυθρωπάς,
19433   3.1.142.3 : ἀλλὰ λαμπρὰς καὶ εὐτελεῖς, ἵνα μήτε διὰ τὰ σωματικὰ
19434   3.1.142.4 : αἱ ψυχαὶ ταράττωνται μήτε φενακιζόμεναι πρὸς τῶν
19435   3.1.142.5 : ἡδονῶν τῶν σωματικῶν ὀλιγωρῶσιν, ἐπεί τοι βλάπτον–
19436   3.1.142.6 : ται τρυφῶντα μὲν παραυτίκα νοσοῦντα δὲ εἰσαῦθις τὰ
19437   3.1.142.7 : σώματα.
19438   3.1.143.1 : (fr. 30)
19439   3.1.143.2 : Φρόντιζε ὅπως σε μὴ τὰ ἐν τῇ γαστρὶ σιτία πιαίνῃ,
19440   3.1.143.3 : ἀλλ´ ἡ ἐν τῇ ψυχῇ εὐφρασία, ἐπεὶ τὰ μὲν ἀποσκυβαλί– 
19441   3.1.143.4 : ζεται, καὶ συνεκρεῖ ὁ ἔπαινος· ἣ δὲ κἂν ἡ ψυχὴ χωρισθῇ
19442   3.1.143.5 : διὰ παντὸς ἀκήρατος μένει.
19443   3.1.144.1 : (fr. 31 l. c. p. 76)
19444   3.1.144.2 : Ἐν ταῖς ἑστιάσεσι μέμνησο ὅτι δύο ὑποδέχῃ, σῶμα
19445   3.1.144.3 : καὶ ψυχήν, καὶ ὅ τι ἂν τῷ σώματι δῷς τοῦτο εὐθὺς
19446   3.1.144.4 : ἐξέχεας, ὅ τι δ´ ἂν τῇ ψυχῇ διὰ παντὸς τηρεῖς.
19447   3.1.145.1 : (fr. 32)
19448   3.1.145.2 : Μὴ συγκεράσας ἅμα ὀργὴν πολυτελείᾳ προσενέγκῃς·
19449   3.1.145.3 : πολυτέλεια μὲν ἐμπηδήσασα τῷ σώματι μετ´ οὐ πολὺ
19450   3.1.145.4 : οἴχεται, ἡ δὲ ὀργὴ ἐνδῦσα τῇ ψυχῇ ἐπὶ τὸ μήκιστον
19451   3.1.145.5 : μένει. σκόπει τοιγαροῦν, ὅπως μὴ ὑπ´ ὀργῆς ἐξαχθεὶς
19452   3.1.145.6 : τοὺς δαιτυμόνας πολυτελῶς ὑβρίσῃς, ἀλλὰ μᾶλλον μεθ´
19453   3.1.145.7 : ἡμερότητος εὐτελῶς εὐφράνῃς.
19454   3.1.146.1 : (fr. 12 l. c. p. 68)
19455   3.1.146.2 : Αἰσχρὸν τοῖς τῶν μελιττῶν δωρήμασι γλυκάζοντα
19456   3.1.146.3 : τὴν κατάποσιν, τὸ τῶν θεῶν δῶρον πικράζειν, τὸν λόγον,
19457   3.1.146.4 : τῇ κακίᾳ. 
19458   3.1.147.1 : (fr. 33 l. c. p. 77)
19459   3.1.147.2 : Μελέτω σοι ἐν τοῖς σιτίοις, ὅπως [σοι] οἱ ὑπουρ–
19460   3.1.147.3 : γοῦντες μὴ πλείους τῶν ὑπουργουμένων ὑπάρχωσιν· ἄτο–
19461   3.1.147.4 : πον γὰρ ὀλίγαις στιβάσι πολλὰς δουλεύειν ψυχάς.
19462   3.1.148.1 : (fr. 34)
19463   3.1.148.2 : Ἄριστον μὲν εἰ κἀν ταῖς παρασκευαῖς χειρουργῶν
19464   3.1.148.3 : κἀν ταῖς τροφαῖς ἑστιώμενος κοινωνεῖς τοῖς θεράπουσι
19465   3.1.148.4 : τῶν παρόντων. εἰ δὲ τὸ τοιόνδε δυσχερὲς τῷ καιρῷ
19466   3.1.148.5 : ὑπάρχοι, μέμνησο ὅτι μὴ κάμνων ὑπὸ καμνόντων ὑπουργῇ,
19467   3.1.148.6 : ἐσθίων ὑπὸ μὴ ἐσθιόντων, πίνων ὑπὸ μὴ πινόντων,
19468   3.1.148.7 : [ἐσθίων] λαλῶν ὑπὸ σιωπώντων, ἀνειμένος ὑπὸ συνεσταλ–
19469   3.1.148.8 : μένων· καὶ οὔτε αὐτὸς φλεγμήνας ἄτοπον πείσῃ οὔθ´
19470   3.1.148.9 : ἕτερον ἀγριάνας χαλεπὸν ἐργάσῃ.
19471   3.1.149.1 : (fr. 35 l. c. p. 78)
19472   3.1.149.2 : Ἐρίζειν καὶ φιλονεικεῖν πάντῃ μὲν ἀνοίκειον, μάλιστα
19473   3.1.149.3 : δὲ ἐν ταῖς παρὰ πότον ὁμιλίαις ἀπρεπές. οὔτε γὰρ ἂν
19474   3.1.149.4 : μεθύων νήφοντα διδάξειέ τις οὔτ´ αὖ μεθύων πρὸς νή–
19475   3.1.149.5 : φοντος πεισθείη. ἔνθα δ´ ἂν μὴ παρῇ πειθοῦς τέλος,
19476   3.1.149.6 : εἰκῇ σε παρέχεις διατείνεσθαι. 
19477   3.1.150.1 : (fr. 36)
19478   3.1.150.2 : Οἱ τέττιγες μουσικοὶ οἱ δὲ κοχλίαι ἄφωνοι, χαίρουσι
19479   3.1.150.3 : δὲ οἳ μὲν ὑγραινόμενοι οἳ δὲ ἀλεαινόμενοι. ἔπειτα προ–
19480   3.1.150.4 : καλεῖται τοὺς μὲν ἡ δρόσος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ ἐκδύνουσι·
19481   3.1.150.5 : τοὺς δ´ αὖ διεγείρει ἀκμάζων ὁ ἥλιος, καὶ ἐπ´ αὐτῷ
19482   3.1.150.6 : ᾄδουσι. τοιγαροῦν εἰ βούλει μουσικὸς καὶ εὐάρμοστος
19483   3.1.150.7 : ὑπάρχειν ἀνήρ, ἡνίκ´ ἂν ἐν τοῖς πότοις ὑπὸ τοῦ οἴνου δρο–
19484   3.1.150.8 : σισθῇ ἡ ψυχή, τότε αὐτὴν μὴ ἔα προϊοῦσαν μολύνεσθαι·
19485   3.1.150.9 : ἀλλ´ ἡνίκ´ ἂν ἐν τοῖς συνεδρίοις ὑπὸ τοῦ λόγου δια–
19486   3.1.150.10 : πυρωθῇ, τότε θεσπίζειν καὶ ᾄδειν τὰ τῆς δικαιοσύνης
19487   3.1.150.11 : κέλευε λόγια.
19488   3.1.151.1 : (fr. 37 l. c. p. 79)
19489   3.1.151.2 : Τὸν προσομιλοῦντα τριχῇ διασκοποῦ, ἢ ὡς ἀμείνονα
19490   3.1.151.3 : ἢ ὡς ἥττονα ἢ ὡς ἴσον. καὶ εἰ μὲν ἀμείνονα, ἀκούειν
19491   3.1.151.4 : χρὴ καὶ πείθεσθαι αὐτῷ εἰ δὲ ἥττονα, πείθειν, εἰ δὲ
19492   3.1.151.5 : ἴσον, συμφωνεῖν· καὶ οὔ ποτε ἁλώσῃ φιλονεικίας. 
19493   3.1.152.1 : (fr. 38)
19494   3.1.152.2 : Ἄμεινον τῇ ἀληθείᾳ συγχωρήσαντα τὴν δόξαν νικᾶν
19495   3.1.152.3 : ἢ τῇ δόξῃ συγχωρήσαντα πρὸς τῆς ἀληθείας ἡττᾶσθαι.
19496   3.1.153.1 : (fr. 39)
19497   3.1.153.2 : Ζητῶν τὴν ἀλήθειαν οὐ ζητήσεις τὸ ἐκ παντὸς τρό–
19498   3.1.153.3 : που νικᾶν· καὶ εὑρὼν τὴν ἀλήθειαν ἕξεις τὸ μὴ νικᾶσθαι.
19499   3.1.154.1 : (fr. 40 l. c. p. 80)
19500   3.1.154.2 : Ἡ ἀλήθεια παρ´ αὑτῇ νικᾷ, ἡ δὲ δόξα παρὰ τοῖς
19501   3.1.154.3 : ἔξω.
19502   3.1.155.1 : (fr. 8 l. c. p. 66)
19503   3.1.155.2 : Ἐλευθερία καὶ δουλεία τὸ μὲν ἀρετῆς ὄνομα τὸ δὲ
19504   3.1.155.3 : κακίας, ἄμφω δὲ προαιρέσεως ἔργα. οἷς δὲ προαίρεσις
19505   3.1.155.4 : οὐ κοινωνεῖ, τούτων ψαύει μὲν οὐδέτερον· ψυχὴ δὲ δεσπό–
19506   3.1.155.5 : ζειν εἴωθε σώματος καὶ ὅσα τῶν ἀμφὶ σῶμα προαιρέ–
19507   3.1.155.6 : σεως ἀκοινώνητα. οὐδεὶς γὰρ δοῦλος, τὴν προαίρεσιν
19508   3.1.155.7 : ὑπάρχων ἐλεύθερος.
19509   3.1.156.1 : (fr. 9 l. c. p. 67)
19510   3.1.156.2 : [Κακὸς] δεσμὸς σώματος μὲν τύχη ψυχῆς δὲ κακία.
19511   3.1.156.3 : ὁ μὲν γὰρ τὸ σῶμα λελυμένος τὴν δὲ ψυχὴν δεδεμένος
19512   3.1.156.4 : δοῦλος, ὁ δ´ αὖ τὸ σῶμα δεδεμένος τὴν δὲ ψυχὴν λελυ–
19513   3.1.156.5 : μένος ἐλεύθερος.
19514   3.1.157.1 : (fr. 10)
19515   3.1.157.2 : Τὸν μὲν τοῦ σώματος δεσμὸν λύει καὶ φύσις διὰ 
19516   3.1.157.3 : θανάτου καὶ κακία διὰ χρημάτων, τὸν δὲ τῆς ψυχῆς ἀρετὴ
19517   3.1.157.4 : διὰ μαθήσεως καὶ ἐμπειρίας καὶ ἀσκήσεως.
19518   3.1.158.1 : (fr. 11)
19519   3.1.158.2 : Εἰ βούλει ἀταράχως καὶ εὐαρέστως ζῆν, πειρῶ τοὺς
19520   3.1.158.3 : συνοικοῦντάς σοι σύμπαντας ἀγαθοὺς ἔχειν. ἕξεις δὲ
19521   3.1.158.4 : ἀγαθούς, εἰ τοὺς μὲν ἑκόντας παιδεύοις, τοὺς δὲ ἄκον–
19522   3.1.158.5 : τας ἔπειτα κεχειρωμένους ἀπολύοις. συμφεύξεται γὰρ
19523   3.1.158.6 : τοῖς φυγοῦσιν ἡ μοχθηρία ἅμα καὶ ἡ δουλεία, συνυπο–
19524   3.1.158.7 : λειφθήσεται δὲ τοῖς συμμένουσί σοι ἡ χρηστότης καὶ ἡ
19525   3.1.158.8 : ἐλευθερία.
19526   3.1.159.1 : (fr. 41 l. c. p. 80)
19527   3.1.159.2 : Βέλτιον μετὰ ἑνὸς ἐλευθέρου ζῶντα ἄφοβον καὶ ἐλεύ–
19528   3.1.159.3 : θερον ὑπάρχειν ἢ μετὰ πολλῶν ... δουλεύειν.
19529   3.1.160.1 : (fr. 42)
19530   3.1.160.2 : Ὅπερ φεύγεις παθεῖν, τοῦτο μὴ ἐπιχείρει διατιθέναι·
19531   3.1.160.3 : φεύγεις δὲ δουλείαν, φυλάσσου τὸ δουλεύεσθαι. ὑπομέ– 
19532   3.1.160.4 : νων γὰρ δουλεύεσθαι, αὐτὸς ὑπάρχειν πρότερον ἔοικας
19533   3.1.160.5 : δοῦλος· οὔτε γὰρ κακία ἀρετῇ κοινωνεῖ οὔτε ἐλευθερία
19534   3.1.160.6 : δουλείᾳ.
19535   3.1.161.1 : (fr. 43)
19536   3.1.161.2 : Ὥσπερ ὁ ὑγιαίνων οὐκ ἂν ὑπὸ νοσούντων βούλοιτο
19537   3.1.161.3 : θεραπεύεσθαι οὐδὲ τοὺς συνοικοῦντας ἑαυτῷ νοσεῖν,
19538   3.1.161.4 : οὕτως οὐδ´ ὁ ἐλεύθερος ἀνάσχοιτ´ ἂν ὑπὸ δούλων ὑπη–
19539   3.1.161.5 : ρετεῖσθαι ἢ τοὺς συμβιοῦντας ἑαυτῷ δουλεύειν.
19540   3.1.162.1 : (fr. 44 l. c. p. 81)
19541   3.1.162.2 : Εἰ βούλει δούλων ἐκτὸς ὑπάρχειν, αὐτὸς ἀπολύθητι
19542   3.1.162.3 : δουλείας· ἔσῃ δ´ ἐλεύθερος, ἐὰν ἀπολυθῇς ἐπιθυμίας. οὔτε
19543   3.1.162.4 : γὰρ Ἀριστείδης οὔτε Ἐπαμεινώνδας οὔτε Λυκοῦργος πλου–
19544   3.1.162.5 : τοῦντες καὶ δουλευόμενοι ὃ μὲν δίκαιος ὃ δὲ σωτὴρ ὃ δὲ
19545   3.1.162.6 : θεὸς ἀνηγορεύθησαν, ἀλλ´ ὅτι πενόμενοι τὴν Ἑλλάδα
19546   3.1.162.7 : δουλείας ἀπέλυον.
19547   3.1.163.1 : (fr. 45)
19548   3.1.163.2 : Εἰ βούλει σοι τὴν οἰκίαν εὖ οἰκεῖσθαι, μιμοῦ τὸν
19549   3.1.163.3 : Σπαρτιάτην Λυκοῦργον· ὃν γὰρ τρόπον οὗτος οὐ τείχεσι 
19550   3.1.163.4 : τὴν πόλιν ἔφραξεν, ἀλλ´ ἀρετῇ τοὺς ἐνοικοῦντας ὠχύ–
19551   3.1.163.5 : ρωσε καὶ διὰ παντὸς ἐτήρησεν ἐλευθέραν τὴν πόλιν· οὕτω
19552   3.1.163.6 : καὶ σὺ μὴ μεγάλην αὐλὴν περιβάλλου καὶ πύργους ὑψη–
19553   3.1.163.7 : λοὺς ἀνίστα, ἀλλὰ τοὺς ἐνοικοῦντας εὐνοίᾳ καὶ πίστει καὶ
19554   3.1.163.8 : φιλίᾳ στήριζε, καὶ οὐδὲν εἰς αὐτὴν εἰσελεύσεται βλαβε–
19555   3.1.163.9 : ρόν, οὐδ´ ἂν τὸ σύμπαν τῆς κακίας παρατάξηται στῖφος.
19556   3.1.164.1 : (fr. 46 l. c. p. 82)
19557   3.1.164.2 : Μὴ πίναξι καὶ γραφαῖς τὴν οἰκίαν σου περίβαλλε,
19558   3.1.164.3 : ἀλλὰ σωφροσύνῃ κατάγραφε· τὸ μὲν γὰρ ἀλλοῖον, τῶν
19559   3.1.164.4 : ὀφθαλμῶν ἐστιν ἐπίκαιρος γοητεία· τὸ δὲ σύμφυτος καὶ
19560   3.1.164.5 : ἀνεξάλειπτος καὶ ἀίδιος οἰκίας κόσμος.
19561   3.1.165.1 : (fr. 47)
19562   3.1.165.2 : Ἀντὶ βοῶν ἀγέλης πειρῶ φίλων ἀγέλας ἐναγελά–
19563   3.1.165.3 : ζεσθαί σου τῇ οἰκίᾳ.
19564   3.1.166.1 : (fr. 48)
19565   3.1.166.2 : Ὥσπερ λύκος ὅμοιον κυνί, οὕτω καὶ κόλαξ καὶ μοιχὸς
19566   3.1.166.3 : καὶ παράσιτος ὅμοιον φίλῳ. πρόσεχε τοιγαροῦν, μὴ ἀντὶ
19567   3.1.166.4 : κυνῶν φυλάκων λάθῃς λυμεῶνας εἰσδεχόμενος λύκους. 
19568   3.1.167.1 : (fr. 49)
19569   3.1.167.2 : Τὸ μὲν γύψῳ λευκανθίζουσαν σπουδάζειν θαυμά–
19570   3.1.167.3 : ζεσθαι τὴν οἰκίαν ἀπειροκάλου, τὸ δὲ ἦθος χρηστότητι
19571   3.1.167.4 : κοινωνίας λαμπρύνειν φιλοκάλου ἅμα καὶ φιλανθρώπου.
19572   3.1.168.1 : (fr. 50)
19573   3.1.168.2 : Ἐὰν θαυμάζῃς τὰ μικρὰ πρὸ τῶν μεγάλων, κατα–
19574   3.1.168.3 : φρονήσῃ, ἐὰν δὲ καταφρονήσῃς τῶν μικρῶν, μεγάλως θαυ–
19575   3.1.168.4 : μασθήσῃ.
19576   3.1.169.1 : (fr. 51)
19577   3.1.169.2 : Οὐδὲν μικρότερον φιληδονίας καὶ φιλοκερδείας καὶ
19578   3.1.169.3 : ἀλαζονείας· οὐδὲν κρεῖσσον μεγαλοψυχίας καὶ πρᾳότητος
19579   3.1.169.4 : καὶ φιλανθρωπίας.
19580   3.1.170.1 : (fr. 13 l. c. p. 68) 
19581   3.1.170.2 : Οὐδεὶς φιλοχρήματος καὶ φιλήδονος καὶ φιλόδοξος
19582   3.1.170.3 : φιλάνθρωπος, ἀλλὰ μόνος ὁ φιλόκαλος.
19583   3.1.171.1 : (fr. 14 l. c. p. 69)
19584   3.1.171.2 : Ὥσπερ οὐκ ἂν ἐβούλου ἐν νηὶ μεγάλῃ καὶ γλαφυρᾷ
19585   3.1.171.3 : καὶ πολυχρύσῳ πλέων βαπτίζεσθαι, οὕτω μηδὲ ἐν οἰκίᾳ
19586   3.1.171.4 : αἱροῦ ὑπερμεγέθει καὶ πολυτελεῖ αὐλιζόμενος χειμά–
19587   3.1.171.5 : ζεσθαι.
19588   3.1.172.1 : Δημητρίου Φαληρέως τῶν ἑπτὰ σοφῶν
19589   3.1.172.2 : ἀποφθέγματα. 
19590   3.1.172.3 : αʹ Κλεόβουλος Εὐαγόρου Λίνδιος ἔφη·
19591   3.1.172.4 : Μέτρον ἄριστον. Πατέρα δεῖ αἰδεῖσθαι. Εὖ τὸ σῶμα
19592   3.1.172.5 : ἔχειν καὶ τὴν ψυχήν. Φιλήκοον εἶναι καὶ μὴ πολύλαλον.
19593   3.1.172.6 : Πολυμαθῆ † ἢ ἀμαθῆ. Γλῶσσαν εὔφημον κεκτῆσθαι. Ἀρε–
19594   3.1.172.7 : τῆς οἰκεῖον 〈εἶναι〉, κακίας ἀλλότριον. Ἀδικίαν μισεῖν.
19595   3.1.172.8 : Εὐσέβειαν φυλάσσειν. Πολίταις τὰ βέλτιστα συμβουλεύειν.
19596   3.1.172.9 : Ἡδονῆς κρατεῖν. Βίᾳ μηδὲν πράττειν. Τέκνα παιδεύειν. 
19597   3.1.172.10 : Τύχῃ εὔχεσθαι. Ἔχθρας διαλύειν. Τὸν τοῦ δήμου ἐχ–
19598   3.1.172.11 : θρὸν πολέμιον νομίζειν. Γυναικὶ μὴ μάχεσθαι μηδὲ
19599   3.1.172.12 : ἄγαν † φρονεῖν ἀλλοτρίων παρόντων· τὸ μὲν γὰρ ἄνοιαν,
19600   3.1.172.13 : τὸ δὲ μανίαν δύναται παρέχειν. Οἰκέτας μεθύοντας μὴ
19601   3.1.172.14 : κολάζειν· εἰ δὲ μή, δόξεις παροινεῖν. Γαμεῖν ἐκ τῶν 
19602   3.1.172.15 : ὁμοίων· ἐὰν γὰρ ἐκ τῶν κρειττόνων, δεσπότας, οὐ συγ–
19603   3.1.172.16 : γενεῖς κτήσῃ. Μὴ ἐπιγέλα τῷ σκώπτοντι· ἀπεχθὴς γὰρ
19604   3.1.172.17 : ἔσῃ τοῖς σκωπτομένοις. Εὐποροῦντα μὴ ὑπερήφανον
19605   3.1.172.18 : εἶναι, ἀποροῦντα μὴ ταπεινοῦσθαι.
19606   3.1.172.19 : βʹ Σόλων Ἐξηκεστίδου Ἀθηναῖος ἔφη·
19607   3.1.172.20 : Μηδὲν ἄγαν. Κριτὴς μὴ κάθησο· εἰ δὲ μή, τῷ
19608   3.1.172.21 : ληφθέντι ἐχθρὸς ἔσῃ. Ἡδονὴν φεῦγε, ἥτις λύπην τίκτει.
19609   3.1.172.22 : Φύλασσε τρόπου καλοκαγαθίαν ὅρκου πιστοτέραν. Σφρα–
19610   3.1.172.23 : γίζου τοὺς μὲν λόγους σιγῇ, τὴν δὲ σιγὴν καιρῷ. Μὴ
19611   3.1.172.24 : ψεύδου, ἀλλ´ ἀλήθευε. Τὰ σπουδαῖα μελέτα. Τῶν γο–
19612   3.1.172.25 : νέων μὴ λέγε δικαιότερα. Φίλους μὴ ταχὺ κτῶ, οὓς δ´
19613   3.1.172.26 : ἂν κτήσῃ, μὴ ταχὺ ἀποδοκίμαζε. Ἄρχεσθαι μαθών, ἄρχειν 
19614   3.1.172.27 : ἐπιστήσῃ. Εὐθύνας ἑτέρους ἀξιῶν διδόναι, καὶ αὐτὸς
19615   3.1.172.28 : ὕπεχε. Συμβούλευε μὴ τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ βέλτιστα. Τοῖς
19616   3.1.172.29 : πολίταις μὴ θρασύνου. Μὴ κακοῖς ὁμίλει. Χρῶ τοῖς θεοῖς.
19617   3.1.172.30 : Φίλους εὐσέβει. Ὃ ἂν 〈μὴ〉 ἴδῃς μὴ λέγε. Εἰδὼς σίγα.
19618   3.1.172.31 : Τοῖς ἑαυτοῦ πρᾷος ἴσθι. Τὰ ἀφανῆ τοῖς φανεροῖς τεκ–
19619   3.1.172.32 : μαίρου. 
19620   3.1.172.33 : γʹ Χείλων Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος ἔφη·
19621   3.1.172.34 : Γνῶθι σαυτόν. Πίνων, μὴ πολλὰ λάλει· ἁμαρτήσῃ
19622   3.1.172.35 : γάρ. Μὴ ἀπείλει τοῖς ἐλευθέροις· οὐ γὰρ δίκαιον. Μὴ
19623   3.1.172.36 : κακολόγει τοὺς πλησίον· εἰ δὲ μή, ἀκούσῃ ἐφ´ οἷς λυπη–
19624   3.1.172.37 : θήσῃ. Ἐπὶ τὰ δεῖπνα τῶν φίλων βραδέως πορεύου, ἐπὶ
19625   3.1.172.38 : δὲ τὰς ἀτυχίας ταχέως. Γάμους εὐτελεῖς ποιοῦ. Τὸν
19626   3.1.172.39 : τετελευτηκότα μακάριζε. Πρεσβύτερον σέβου. Τὸν τὰ
19627   3.1.172.40 : ἀλλότρια περιεργαζόμενον μίσει. Ζημίαν αἱροῦ μᾶλλον
19628   3.1.172.41 : ἢ κέρδος αἰσχρόν· τὸ μὲν γὰρ ἅπαξ λυπήσει, τὸ δὲ ἀεί. 
19629   3.1.172.42 : Τῷ δυστυχοῦντι μὴ ἐπιγέλα. Τραχὺς ὤν, ἥσυχον σεαυτὸν
19630   3.1.172.43 : πάρεχε, ὅπως σε αἰσχύνωνται μᾶλλον, ἢ φοβῶνται. Τῆς
19631   3.1.172.44 : ἰδίας οἰκίας προστάτει. Ἡ γλῶσσά σου μὴ προτρεχέτω
19632   3.1.172.45 : τοῦ νοῦ. Θυμοῦ κράτει. Μὴ ἐπιθύμει ἀδύνατα. Ἐν
19633   3.1.172.46 : ὁδῷ μὴ σπεῦδε προάγειν, μηδὲ τὴν χεῖρα κινεῖν· μανικὸν 
19634   3.1.172.47 : γάρ. Νόμοις πείθου. Ἀδικούμενος διαλλάσσου· ὑβρι–
19635   3.1.172.48 : ζόμενος τιμωροῦ.
19636   3.1.172.49 : δʹ Θαλῆς Ἐξαμίου Μιλήσιος ἔφη·
19637   3.1.172.50 : Ἐγγύα, πάρα δ´ ἄτα. Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων
19638   3.1.172.51 : μέμνησο. Μὴ τὴν ὄψιν καλλωπίζου, ἀλλ´ ἐν τοῖς ἐπι–
19639   3.1.172.52 : τηδεύμασιν ἴσθι καλός. Μὴ πλούτει κακῶς. Μή σε δια–
19640   3.1.172.53 : βαλλέτω λόγος πρὸς τοὺς πίστεως κεκοινωνηκότας. Κο–
19641   3.1.172.54 : λακεύειν γονεῖς μὴ ὄκνει. Μὴ προσδέχου τὸ φαῦλον. 
19642   3.1.172.55 : Οἵους ἂν ἐράνους ἐνέγκῃς τοῖς γονεῦσι, τούτους αὐτοὺς
19643   3.1.172.56 : ἐν τῷ γήρᾳ παρὰ τῶν τέκνων προσδέχου. Χαλεπὸν τὸ
19644   3.1.172.57 : εὖ γνῶναι. Ἥδιστον τὸ ἐπιθυμίας τυχεῖν. Ἀνιαρὸν ἀργία.
19645   3.1.172.58 : Βλαβερὸν ἀκρασία. Βαρὺ ἀπαιδευσία. Δίδασκε καὶ μάν–
19646   3.1.172.59 : θανε τὸ ἄμεινον. Ἀργὸς μὴ ἴσθι, μηδ´ ἂν πλουτῇς.
19647   3.1.172.60 : Κακὰ ἐν οἴκῳ κρύπτε. † Φθόνου χάριν μὴ οἰκτείρου.
19648   3.1.172.61 : Μέτρῳ χρῷ. Μὴ πᾶσι πίστευε. Ἄρχων κόσμει σεαυτόν. 
19649   3.1.172.62 : εʹ Πιττακὸς ᾿Υρραδίου Λέσβιος ἔφη·
19650   3.1.172.63 : Καιρὸν γνῶθι. Ὃ μέλλεις ποιεῖν, μὴ λέγε· ἀποτυχὼν
19651   3.1.172.64 : γὰρ καταγελασθήσῃ. Τοῖς ἐπιτηδείοις χρῶ. Ὅσα νεμε–
19652   3.1.172.65 : σᾷς τῷ πλησίον, αὐτὸς μὴ ποίει. Ἀπραγοῦντα μὴ ὀνεί–
19653   3.1.172.66 : διζε· ἐπὶ γὰρ τούτοις νέμεσις θεῶν κάθηται. Παρα–
19654   3.1.172.67 : καταθήκας ἀπόδος. Ἀνέχου ὑπὸ τῶν πλησίον μικρὰ
19655   3.1.172.68 : ἐλαττούμενος. Τὸν φίλον κακῶς μὴ λέγε, μηδ´ εὖ τὸν
19656   3.1.172.69 : ἐχθρόν· ἀσυλλόγιστον γὰρ τὸ τοιοῦτον. Δεινὸν συνιδεῖν 
19657   3.1.172.70 : τὸ μέλλον, ἀσφαλὲς τὸ γενόμενον. Πιστὸν γῆ, ἄπιστον
19658   3.1.172.71 : θάλασσα. Ἄπληστον κέρδος. Κτῆσαι ἀίδια· θεραπείαν,
19659   3.1.172.72 : εὐσέβειαν, παιδείαν, σωφροσύνην, φρόνησιν, ἀλήθειαν,
19660   3.1.172.73 : πίστιν, ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα, ἑταιρείαν, ἐπιμέλειαν,
19661   3.1.172.74 : οἰκονομίαν, τέχνην.
19662   3.1.172.75 : ζʹ Βίας Τευταμίδου Πριηνεὺς ἔφη·
19663   3.1.172.76 : Οἱ πλεῖστοι ἄνθρωποι κακοί. Ἐς τὸ ἔσοπτρον [ἔφη] 
19664   3.1.172.77 : ἐμβλέψαντα δεῖ, εἰ μὲν καλὸς φαίνῃ, καλὰ ποιεῖν, εἰ δὲ
19665   3.1.172.78 : αἰσχρός, τὸ τῆς φύσεως ἐλλιπὲς διορθοῦσθαι τῇ καλο–
19666   3.1.172.79 : καγαθίᾳ. Βραδέως ἐγχείρει· ὃ δ´ ἂν ἄρξῃ, διαβεβαιοῦ.
19667   3.1.172.80 : Μίσει τὸ ταχὺ λαλεῖν, μὴ ἁμάρτῃς· μετάνοια γὰρ ἀκο–
19668   3.1.172.81 : λουθεῖ. Μήτ´ εὐήθης ἴσθι, μήτε κακοήθης. Ἀφροσύνην
19669   3.1.172.82 : μὴ προσδέχου. Φρόνησιν ἀγάπα. Περὶ θεῶν λέγε, ὡς
19670   3.1.172.83 : εἰσὶ θεοί. Νόει τὸ πραττόμενον. Ἄκουε πολλά. Λάλει
19671   3.1.172.84 : καίρια. Πένης ὢν πλουσίοις μὴ ἐπιτίμα, ἢν μὴ μέγα
19672   3.1.172.85 : ὠφελῇς. Ἀνάξιον ἄνδρα μὴ ἐπαίνει διὰ πλοῦτον. Πεί– 
19673   3.1.172.86 : σας λάβε, μὴ βιασάμενος. Ὅ τι ἂν ἀγαθὸν πράσσῃς, θεούς.
19674   3.1.172.87 : μὴ σεαυτὸν αἰτιῶ. Κτῆσαι ἐν μὲν νεότητι εὐπραξίαν, ἐν
19675   3.1.172.88 : δὲ τῷ γήρᾳ σοφίαν. Ἕξεις ἔργῳ μνήμην, καιρῷ εὐλά–
19676   3.1.172.89 : βειαν, τρόπῳ γενναιότητα, πόνῳ ἐγκράτειαν, φόβῳ εὐσέ–
19677   3.1.172.90 : βειαν, πλούτῳ φιλίαν, λόγῳ πειθώ, σιγῇ κόσμον, γνώμῃ
19678   3.1.172.91 : δικαιοσύνην, τόλμῃ ἀνδρείαν, πράξει δυναστείαν, δόξῃ
19679   3.1.172.92 : ἡγεμονίαν.
19680   3.1.172.93 : ηʹ Περίανδρος Κυψέλου Κορίνθιος ἔφη·
19681   3.1.172.94 : Μελέτα τὸ πᾶν. Καλὸν ἡσυχία· ἐπισφαλὲς προ– 
19682   3.1.172.95 : πέτεια. Κέρδος αἰσχρὸν φύσεως κατηγορία. Δημοκρατία
19683   3.1.172.96 : κρεῖττον τυραννίδος. Αἱ μὲν ἡδοναὶ θνηταί, αἱ δ´ ἀρεταὶ
19684   3.1.172.97 : ἀθάνατοι. Εὐτυχῶν μὲν μέτριος ἴσθι, ἀτυχῶν δὲ φρό–
19685   3.1.172.98 : νιμος. Φειδόμενον κρεῖττον ἀποθανεῖν ἢ ζῶντα ἐνδεῖ–
19686   3.1.172.99 : σθαι. Σεαυτὸν ἄξιον παρασκεύαζε τῶν γονέων. Ζῶν μὲν
19687   3.1.172.100 : ἐπαινοῦ, ἀποθανὼν δὲ μακαρίζου. Φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ
19688   3.1.172.101 : ἀτυχοῦσιν ὁ αὐτὸς ἴσθι. Ὃν ἂν ἑκὼν ὁμολογήσῃς πονη–
19689   3.1.172.102 : ρόν, παράβαινε. Λόγων ἀποῤῥήτων ἐκφορὰν μὴ ποιοῦ.
19690   3.1.172.103 : Λοιδοροῦ ὡς ταχὺ φίλος ἐσόμενος. Τοῖς μὲν νόμοις
19691   3.1.172.104 : παλαιοῖς χρῶ, τοῖς δ´ ὄψοις προσφάτοις. Μὴ μόνον 
19692   3.1.172.105 : τοὺς ἁμαρτάνοντας κόλαζε, ἀλλὰ καὶ τοὺς μέλλοντας
19693   3.1.172.106 : κώλυε. Δυστυχῶν κρύπτε, ἵνα μὴ τοὺς ἐχθροὺς εὐφράνῃς.
19694   3.1.173.1 : Σωσιάδου τῶν ἑπτὰ σοφῶν ὑπο–
19695   3.1.173.2 : θῆκαι.
19696   3.1.173.3 : Ἕπου θεῷ. Νόμῳ πείθου. Θεοὺς σέβου. Γονεῖς
19697   3.1.173.4 : αἰδοῦ. Ἡττῶ ὑπὸ δικαίου. Γνῶθι μαθών. Ἀκούσας νόει.
19698   3.1.173.5 : Σαυτὸν ἴσθι. Γαμεῖν μέλλε. Καιρὸν γνῶθι. Φρόνει
19699   3.1.173.6 : θνητά. Ξένος ὢν ἴσθι. Ἑστίαν τίμα. Ἄρχε σεαυτοῦ.
19700   3.1.173.7 : Φίλοις βοήθει. Θυμοῦ κράτει. Φρόνησιν ἄσκει. Πρό–
19701   3.1.173.8 : νοιαν τίμα. Ὅρκῳ μὴ χρῶ. Φιλίαν ἀγάπα. Παιδείας
19702   3.1.173.9 : ἀντέχου. Δόξαν δίωκε. Σοφίαν ζήλου. Καλὸν εὖ λέγε.
19703   3.1.173.10 : Ψέγε μηδένα. Ἐπαίνει ἀρετήν. Πρᾶττε δίκαια. Φίλοις
19704   3.1.173.11 : εὐνόει. Ἐχθροὺς ἀμύνου. Εὐγένειαν ἄσκει. Κακίας ἀπέ–
19705   3.1.173.12 : χου. Κοινὸς γίνου. Ἴδια φύλαττε. Ἀλλοτρίων ἀπέχου.
19706   3.1.173.13 : Ἄκουε πάντα. Εὔφημος ἴσθι. Φίλῳ χαρίζου. Μηδὲν 
19707   3.1.173.14 : ἄγαν. Χρόνου φείδου. Ὅρα τὸ μέλλον. Ὕβριν μίσει.
19708   3.1.173.15 : Ἱκέτας αἰδοῦ. Πᾶσιν ἁρμόζου. Υἱοὺς παίδευε. Ἔχων
19709   3.1.173.16 : χαρίζου. Δόλον φοβοῦ. Εὐλόγει πάντας. Φιλόσοφος γίνου.
19710   3.1.173.17 : Ὅσια κρῖνε. Γνοὺς πρᾶττε. Φόνου ἀπέχου. Εὔχου δυ–
19711   3.1.173.18 : νατά. Σοφοῖς χρῶ. Ἦθος δοκίμαζε. Λαβὼν ἀπόδος.
19712   3.1.173.19 : Ὑφορῶ μηδένα. Τέχνῃ χρῶ. Ὃ μέλλεις, δός. Εὐεργεσίας
19713   3.1.173.20 : τίμα. Φθόνει μηδενί. Φυλακῇ πρόσεχε. Ἐλπίδα αἴνει.
19714   3.1.173.21 : Διαβολὴν μίσει. Δικαίως κτῶ. Ἀγαθοὺς τίμα. Κριτὴν
19715   3.1.173.22 : γνῶθι. Γάμους κράτει. Τύχην νόμιζε. Ἐγγύην φεῦγε.
19716   3.1.173.23 : Ἁπλῶς διαλέγου. Ὁμοίοις χρῶ. Δαπανῶν ἄρχου. Κτώ–
19717   3.1.173.24 : μενος ἥδου. Αἰσχύνην σέβου. Χάριν ἐκτέλει. Εὐτυχίαν
19718   3.1.173.25 : εὔχου. Τύχην στέργε. Ἀκούων ὅρα. Ἐργάζου κτητά. Ἔριν
19719   3.1.173.26 : μίσει. Ὄνειδος ἔχθαιρε. Γλῶτταν ἴσχε. Ὕβριν ἀμύνου.
19720   3.1.173.27 : Κρῖνε δίκαια. Χρῶ χρήμασιν. Ἀδωροδόκητος δίκαζε.
19721   3.1.173.28 : Αἰτιῶ παρόντα. Λέγε εἰδώς. Βίας μὴ ἔχου. Ἀλύπως 
19722   3.1.173.29 : βίου. Ὁμίλει πρᾴως. Πέρας ἐπιτέλει μὴ ἀποδειλιῶν.
19723   3.1.173.30 : Φιλοφρόνει πᾶσιν. Υἱοῖς μὴ καταρῶ. Γυναικὸς ἄρχε.
19724   3.1.173.31 : Σεαυτὸν εὖ ποίει. Εὐπροσήγορος γίνου. Ἀποκρίνου ἐν
19725   3.1.173.32 : καιρῷ. Πόνει μετ´ εὐκλείας. Πρᾶττε ἀμετανοήτως. Ἁμαρ–
19726   3.1.173.33 : τάνων μετανόει. Ὀφθαλμοῦ κράτει. Βουλεύου χρόνῳ.
19727   3.1.173.34 : Πρᾶττε συντόμως. Φιλίαν φύλαττε. Εὐγνώμων γίνου.
19728   3.1.173.35 : Ὁμόνοιαν δίωκε. Ἄῤῥητον κρύπτε. Τὸ κρατοῦν φοβοῦ.
19729   3.1.173.36 : Τὸ συμφέρον θηρῶ. Καιρὸν προσδέχου. Ἔχθρας διάλυε.
19730   3.1.173.37 : Γῆρας προσδέχου. Ἐπὶ ῥώμῃ μὴ καυχῶ. Εὐφημίαν ἄσκει.
19731   3.1.173.38 : Ἀπέχθειαν φεῦγε. Πλούτει δικαίως. Δόξαν μὴ λεῖπε.
19732   3.1.173.39 : Κακίαν μίσει. Κινδύνευε φρονίμως. Μανθάνων μὴ κάμνε.
19733   3.1.173.40 : Φειδόμενος μὴ λεῖπε. Χρησμοὺς θαύμαζε. Οὓς τρέφεις, 
19734   3.1.173.41 : ἀγάπα. Ἀπόντι μὴ μάχου. Πρεσβύτερον αἰδοῦ. Νεώ–
19735   3.1.173.42 : τερον δίδασκε. Πλούτῳ ἀπίστει. Σεαυτὸν αἰδοῦ. Μὴ
19736   3.1.173.43 : ἄρχε ὑβρίζειν. Προγόνους στεφάνου. Θνῆσκε ὑπὲρ πα–
19737   3.1.173.44 : τρίδος. Τῷ βίῳ μὴ ἄχθου. Ἐπὶ νεκρῷ μὴ γέλα. Ἀτυ–
19738   3.1.173.45 : χοῦντι συνάχθου. Χαρίζου ἀβλαβῶς. Μὴ ἐπὶ παντὶ λυ–
19739   3.1.173.46 : ποῦ. Ἐξ εὐγενῶν γέννα. Ἐπαγγέλλου μηδενί. Φθιμέ–
19740   3.1.173.47 : νους μὴ ἀδίκει. Εὖ πάσχε ὡς θνητός. Τύχῃ μὴ πίστευε.
19741   3.1.173.48 : Παῖς ὢν κόσμιος ἴσθι, ἡβῶν ἐγκρατής, μέσος δίκαιος,
19742   3.1.173.49 : πρεσβύτης εὔλογος, τελευτῶν ἄλυπος. 
19743   3.1.174.1 : Ἡρακλείτου (Heraclit. Eph. fr. XVIII
19744   3.1.174.2 : Byw.).
19745   3.1.174.3 : Ὁκόσων λόγους ἤκουσα, οὐδεὶς ἀφικνέεται ἐς τοῦτο,
19746   3.1.174.4 : ὥστε γινώσκειν ὅτι σοφόν ἐστι πάντων κεχωρισμένον.
19747   3.1.175.1 : (Heraclit. fr. CIX)
19748   3.1.175.2 : Κρύπτειν ἀμαθίην κρέσσον ἢ ἐς τὸ μέσον φέρειν.
19749   3.1.176.1 : (Heraclit. fr. CIV)
19750   3.1.176.2 : Ἀνθρώποισι γίνεσθαι ὁκόσα θέλουσιν, οὐκ ἄμεινον.
19751   3.1.177.1 : (Heraclit. fr. CIV)
19752   3.1.177.2 : Νοῦσος ὑγιείην ἐποίησεν ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, λιμὸς
19753   3.1.177.3 : κόρον, κάματος ἀνάπαυσιν.
19754   3.1.178.1 : (Heraclit. fr. CVII)
19755   3.1.178.2 : Σωφρονεῖν ἀρετὴ μεγίστη· καὶ σοφίη ἀληθέα λέγειν
19756   3.1.178.3 : καὶ ποιεῖν κατὰ φύσιν ἐπαΐοντας.
19757   3.1.179.1 : (Heraclit. fr. XCI)
19758   3.1.179.2 : Ξυνόν ἐστι πᾶσι τὸ φρονέειν. ξὺν νόῳ λέγοντας
19759   3.1.179.3 : ἰσχυρίζεσθαι χρὴ τῷ ξυνῷ πάντων, ὅκως περ νόμῳ πόλις 
19760   3.1.179.4 : καὶ πολὺ ἰσχυροτέρως. τρέφονται γὰρ πάντες οἱ ἀνθρώ–
19761   3.1.179.5 : πειοι νόμοι ὑπὸ ἑνὸς τοῦ θείου· κρατέει γὰρ τοσοῦτον
19762   3.1.179.6 : ὁκόσον ἐθέλει καὶ ἐξαρκέει πᾶσι καὶ περιγίνεται.
19763   3.1.180.1 : Σωκράτους.
19764   3.1.180.2 : Ψυχῆς ἐστὶ λόγος ἑαυτὸν αὔξων. ἐν τῷ βίῳ καθά–
19765   3.1.180.3 : περ ἐν δράματι χρῆν τὰ πρῶτα λέγειν οὐ τὸν πλουσιώ–
19766   3.1.180.4 : τατον ἀλλὰ τὸν φρονιμώτατον.
19767   3.1.181.1 : Καλὸν ἐπὶ μὲν τῆς ἑστίας φαίνεσθαι τὸ πῦρ λαμ–
19768   3.1.181.2 : πρόν, ἐπὶ δὲ τῆς εὐτυχίας τὸν νοῦν.
19769   3.1.182.1 : Δεῖ ὥσπερ 〈ἐξ〉 εὐνομουμένης πόλεως φυγαδεύειν
19770   3.1.182.2 : στασιαστὴν ἄνθρωπον, οὕτως ἐκ τῆς σωθησομένης ψυχῆς
19771   3.1.182.3 : τὸν πρὸς τὰ φαῦλα κεκλικότα νοῦν.
19772   3.1.183.1 : Πλάτωνος ἐκ Γοργίου (p. 448 C).
19773   3.1.183.2 : Πολλαὶ τέχναι ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ τῶν ἐμπει–
19774   3.1.183.3 : ριῶν, ἐμπείρως εὑρημέναι. ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ τὸν 
19775   3.1.183.4 : αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ἀπειρία δὲ κατὰ
19776   3.1.183.5 : τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων
19777   3.1.183.6 : ἄλλως, τῶν δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι.
19778   3.1.184.1 : Τοῦ αὐτοῦ 〈ἐκ τοῦ〉 Σοφιστοῦ
19779   3.1.184.2 : (p. 232 E).
19780   3.1.184.3 : Σὺ δὴ πρὸς θεῶν, ὦ παῖ, δυνατὸν ἡγῇ τοῦτο; τάχα
19781   3.1.184.4 : γὰρ 〈ἂν〉 ὑμεῖς μὲν ὀξύτερον οἱ νέοι πρὸς αὐτὸ βλέ–
19782   3.1.184.5 : ποιτε, ἡμεῖς δὲ ἀμβλύτερον. {—}Τὸ ποῖον, καὶ πρὸς τί
19783   3.1.184.6 : μάλιστα λέγεις; οὐ γάρ πω κατανοῶ τὸ νῦν ἐρωτώμενον.
19784   3.1.184.7 : {—}Εἰ πάντα ἐπίστασθαί τινα ἄνθρωπόν ἐστι δυνατόν.
19785   3.1.184.8 : {—}Μακάριον μέντἂν ἡμῶν, ὦ ξένε, ἦν τὸ γένος.
19786   3.1.185.1 : Σωκράτους.
19787   3.1.185.2 : Οὔτε ἵππῳ χωρὶς χαλινοῦ οὔτε πλούτῳ χωρὶς λογι–
19788   3.1.185.3 : σμοῦ δυνατὸν ἀσφαλῶς χρήσασθαι.
19789   3.1.186.1 : Ὁ βίος ὥσπερ ὄργανον ἀνέσει καὶ ἐπιτάσει ἁρμοτ–
19790   3.1.186.2 : τόμενος ἡδίων γίνεται. 
19791   3.1.187.1 : Τὸν λιβανωτὸν τοῖς θεοῖς, τὸν δὲ ἔπαινον τοῖς ἀγα–
19792   3.1.187.2 : θοῖς ἀπονέμειν δεῖ.
19793   3.1.188.1 : Οἱ τὸ ἀπὸ τῶν αἰσχρῶν ἔργων κέρδος εἰς τὰς καλὰς
19794   3.1.188.2 : ἀναλίσκοντες λειτουργίας ὅμοιόν τι ποιοῦσι τοῖς ἀπὸ
19795   3.1.188.3 : ἱεροσυλίας εὐσεβοῦσιν.
19796   3.1.189.1 : Ἀπολογεῖσθαι μὲν γὰρ χρὴ 〈ὑπὲρ〉 τῶν ἀδίκως περὶ
19797   3.1.189.2 : τὸ ἀδικεῖν αἰτίαν ἐχόντων, ἐπαινεῖν δὲ τοὺς ἐπ´ ἀγαθῷ
19798   3.1.189.3 : τινι διαφέροντας.
19799   3.1.190.1 : Ἐπαινεῖν χρὴ τὸ κατὰ τέχνην γινόμενον.
19800   3.1.191.1 : Πλάτωνος (Alcib. I p. 109 E).
19801   3.1.191.2 : Τί δ´ εἰ μὴ ἔχω; οὐκ ἂν οἴει με ἄλλως εἰδέναι περὶ
19802   3.1.191.3 : τῶν 〈δικαίων καὶ〉 ἀδίκων; {—}Ναί, εἴ γε εὕροις. {—}Ἀλλ´ 
19803   3.1.191.4 : οὐκ ἂν εὑρεῖν με ἡγῇ; {—}Καὶ μάλα 〈γ´〉, εἰ ζητήσαις.
19804   3.1.191.5 : {—}Εἶτα ζητῆσαι 〈οὐκ ἂν〉 οἴει με; {—}Ἔγωγε, εἰ οἰηθείης
19805   3.1.191.6 : γε μὴ εἰδέναι.
19806   3.1.192.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 110 D).
19807   3.1.192.2 : Εὑρὼν μὲν ἄρα οὐκ οἶσθα τὰ δίκαια καὶ τἄδικα; {—}
19808   3.1.192.3 : Οὐ πάνυ φαίνομαι. {—}Ἀλλὰ μὴν ἄρτι γε οὐδὲ μαθὼν
19809   3.1.192.4 : ἔφησθα εἰδέναι· 〈εἰ δὲ〉 μήθ´ εὗρες μήτ´ ἔμαθες, πῶς
19810   3.1.192.5 : οἶσθα καὶ πόθεν; {—}Ἀλλ´ ἴσως τοῦτό σοι οὐκ ὀρθῶς
19811   3.1.192.6 : ἀπεκρίθην, τὸ φάναι εἰδέναι αὐτὸς ἐξευρών. {—}Τὸ δὲ
19812   3.1.192.7 : πῶς εἶχεν; {—}Ἔμαθον, οἶμαι, καὶ ἐγώ, ὥσπερ καὶ οἱ
19813   3.1.192.8 : ἄλλοι. {—}Πάλιν 〈εἰς〉 τὸν αὐτὸν ἥκομεν λόγον· παρὰ
19814   3.1.192.9 : τοῦ; φράζε κἀμοί. {—}Παρὰ τῶν πολλῶν. {—}Οὐκ † εἰ
19815   3.1.192.10 : σπουδαίους γε νομίζεις τοὺς φαύλους καταφεύγεις εἰς
19816   3.1.192.11 : τοὺς πολλούς.
19817   3.1.193.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 114 E–116 D).
19818   3.1.193.2 : Ἀποκρίνου δή· καὶ ἂν μὴ αὐτὸς ταῦτα ἀκούσῃς, ὅτι
19819   3.1.193.3 : τὰ δίκαια καὶ συμφέροντά ἐστιν, ἄλλῳ γε λέγοντι μὴ 
19820   3.1.193.4 : πιστεύσῃς. {—}Οὔ τοι, ἀλλ´ ἀποκριτέον· καὶ γὰρ οὐδὲν
19821   3.1.193.5 : οἶμαι βλαβήσεσθαι. {—}Μαντικὸς γὰρ εἶ. καί μοι λέγε·
19822   3.1.193.6 : τῶν δικαίων φῂς ἔνια μὲν συμφέρειν, ἔνια 〈δ´ οὔ; {—}
19823   3.1.193.7 : Ναί. {—}Τί δέ; τὰ μὲν καλὰ εἶναι αὐτῶν τὰ〉 δ´ οὔ; πῶς
19824   3.1.193.8 : τοῦτο ἐρωτᾷς; {—}Εἴ τις σοι ἤδη ἔδοξεν αἰσχρὰ μέν,
19825   3.1.193.9 : δίκαια δὲ πράττειν; {—}Οὐκ ἔμοιγε. {—}Ἀλλὰ πάντα τὰ
19826   3.1.193.10 : δίκαια καλά; {—}〈Ναί.〉 {—}Τί δ´ αὖ τὰ καλά; πότερον
19827   3.1.193.11 : πάντα ἀγαθά, ἢ τὰ μέν, τὰ δ´ οὔ; {—}Οἶμαι ἔγωγε, ὦ
19828   3.1.193.12 : Σώκρατες, ἔνια τῶν καλῶν κακὰ εἶναι. {—}Ἦ καὶ αἰσχρὰ
19829   3.1.193.13 : ἀγαθά; {—}Ναί. {—}Ἆρα λέγεις τὰ τοιάδε, οἷον πολλοὶ
19830   3.1.193.14 : ἐν πολέμῳ βοηθήσαντες ἑταίρῳ ἢ οἰκείῳ τραύματά τε
19831   3.1.193.15 : ἔλαβον καὶ ἀπέθανον, οἱ δ´ οὐ βοηθήσαντες δέον ὑγι–
19832   3.1.193.16 : εῖς ἀπῆλθον; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Οὐκοῦν τὴν τοιαύτην
19833   3.1.193.17 : βοήθειαν καλὴν μὲν λέγεις κατὰ τὴν ἐπιχείρησιν τοῦ
19834   3.1.193.18 : σῶσαι οὓς ἔδει· τοῦτο δέ ἐστιν 〈ἀνδρεία· ἢ οὔ; {—}Ναί.
19835   3.1.193.19 : {—}Κακὴν δέ γε κατὰ τοὺς θανάτους τε καὶ τὰ ἕλκη·
19836   3.1.193.20 : ἦ γάρ; {—}Ναί. {—}Ἆρ´ οὖν οὐκ ἄλλο μὲν ἡ〉 ἀνδρεία,
19837   3.1.193.21 : ἄλλο δὲ ὁ θάνατος; {—}Πάνυ γε. {—}Οὐκ ἄρα κατ´ αὐτόν 
19838   3.1.193.22 : γ´ ἐστὶ καλὸν καὶ κακόν, τὸ τοῖς φίλοις βοηθεῖν. {—}Οὐ
19839   3.1.193.23 : φαίνεται. {—}Ὅρα τοίνυν εἰ, 〈ᾗ〉 γε καλόν, καὶ ἀγαθόν,
19840   3.1.193.24 : ὥσπερ καὶ ἐνταῦθα· κατὰ τὴν ἀνδρείαν γὰρ ὁμολογεῖς
19841   3.1.193.25 : καλὸν εἶναι τὴν βοήθειαν· τοῦτ´ οὖν αὐτὸ σκόπει, 〈τὴν
19842   3.1.193.26 : ἀνδρείαν,〉 ἀγαθὸν ἢ κακόν; ὧδε δὲ 〈σκόπει·〉 πότερ´
19843   3.1.193.27 : ἂν δέξαιο σοι εἶναι ἀγαθὰ ἢ κακά; {—}Ἀγαθά. {—}Οὐκ–
19844   3.1.193.28 : οῦν τὰ μέγιστα μάλιστα, καὶ ἥκιστα τῶν τοιούτων δέξαι´
19845   3.1.193.29 : ἂν στέρεσθαι; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Πῶς οὖν λέγεις περὶ
19846   3.1.193.30 : ἀνδρείας; ἐπὶ πόσῳ ἂν αὐτοῦ δέξαιο στέρεσθαι; {—}Οὐδὲ
19847   3.1.193.31 : ζῆν 〈ἂν〉 ἔγωγε δεξαίμην δειλὸς ὤν. {—}Ἔσχατον ἄρα σοι
19848   3.1.193.32 : δοκεῖ κακὸν εἶναι ἡ δειλία. {—}Ἔμοιγε. {—}Ἐξ ἴσου τῷ
19849   3.1.193.33 : τεθνάναι, ὡς ἔοικε. {—}Φημί. {—}Οὐκοῦν θανάτῳ τε καὶ
19850   3.1.193.34 : δειλίᾳ ἐναντιώτατον ζωὴ καὶ ἀνδρεία; {—}Ναί. {—}Καὶ
19851   3.1.193.35 : τὰ μὲν μάλιστα εἶναι βούλοιό σοι, τὰ δὲ ἥκιστα; {—}
19852   3.1.193.36 : 〈Ναί.〉 {—}Ἆρ´ οὖν τὰ μὲν ἄριστα ἡγῇ, τὰ δὲ κάκιστα; {—}
19853   3.1.193.37 : Πάνυ γε. {—}Ἐν τοῖς ἀρίστοις ἄρα σὺ ἡγῇ ἀνδρείαν εἶναι,
19854   3.1.193.38 : κἀν τοῖς κακίστοις θάνατον; {—}Ἔγωγε. {—}Τὸ ἄρα βοη–
19855   3.1.193.39 : θεῖν 〈ἐν〉 πολέμῳ τοῖς φίλοις, ᾗ μὲν καλόν, κατὰ ἀγαθοῦ 
19856   3.1.193.40 : πρᾶξιν τὴν τῆς ἀνδρείας καλὸν αὐτὸ προσεῖπας; {—}Φαί–
19857   3.1.193.41 : νομαι γε. {—}Κατὰ δὲ κακοῦ πρᾶξιν τὴν τοῦ θανάτου
19858   3.1.193.42 : κακόν; {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν δίκαιον ὧδε προσαγορεύειν
19859   3.1.193.43 : ἑκάστην τῶν πράξεων· εἴπερ ᾗ κακὸν ἀπεργάζεται κακὴν
19860   3.1.193.44 : καλεῖς, καὶ ᾗ ἀγαθὸν ἀγαθὴν κλητέον. {—}Ἔμοιγε δοκεῖ.
19861   3.1.193.45 : {—}Ἆρ´ οὖν καὶ ᾗ ἀγαθόν, καλόν· ᾗ δὲ κακόν, αἰσχρόν;
19862   3.1.193.46 : {—}Πάνυ γε. {—}Τὴν ἄρ´ ἐν τῷ πολέμῳ τοῖς φίλοις βοή–
19863   3.1.193.47 : θειαν λέγων καλὴν μὲν εἶναι, κακὴν δέ, οὐδὲν διαφε–
19864   3.1.193.48 : ρόντως λέγεις, † ἆρ´ οὖν ἀγαθὴν μέν, κακὴν δὲ οὐδα–
19865   3.1.193.49 : μῶς; {—}Ἀληθῆ μοι δοκεῖς λέγειν, ὦ Σώκρατες. {—}Οὐδὲν
19866   3.1.193.50 : ἄρα τῶν καλῶν, καθ´ ὅσον καλόν, κακόν; οὐδὲ τῶν αἰ–
19867   3.1.193.51 : σχρῶν, καθ´ ὅσον αἰσχρόν, ἀγαθόν; {—}Οὐ φαίνεται. {—}
19868   3.1.193.52 : Ἔτι τοίνυν καὶ ὧδε σκέψαι· ὃς ἀγαθὸν πράττει, οὐχὶ καὶ
19869   3.1.193.53 : εὖ πράττει; {—}Ναί. {—}Οἱ δ´ εὖ πράττοντες οὐκ εὐδαί–
19870   3.1.193.54 : μονες; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Οὐκοῦν ἡ εὐδαιμονία δι´
19871   3.1.193.55 : ἀγαθῶν κτῆσιν; {—}Μάλιστα. {—}Κτῶνται δὲ ταῦτα τῷ
19872   3.1.193.56 : εὖ καὶ καλῶς πράττειν; {—}Ναί. {—}Τὸ γοῦν καλῶς πράτ–
19873   3.1.193.57 : τειν ἀγαθόν; {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}Οὐκοῦν καλὸν ἡ εὐπρα–
19874   3.1.193.58 : γία; {—}Ναί. {—}Ταὐτὸν ἄρα ἐφάνη ἡμῖν πάλιν 〈αὖ καλόν
19875   3.1.193.59 : τε καὶ〉 ἀγαθόν. {—}Φαίνεται. {—}Ὅ τι ἂν ἄρα εὕρωμεν
19876   3.1.193.60 : καλόν, καὶ ἀγαθὸν εὑρήσομεν ἔκ γε τούτου τοῦ παρα– 
19877   3.1.193.61 : δείγματος. τί δέ; τὰ ἀγαθὰ συμφέρει ἢ οὔ; {—}Συμ–
19878   3.1.193.62 : φέρει. {—}Μνημονεύεις οὖν περὶ τῶν δικαίων, πῶς ὡμο–
19879   3.1.193.63 : λόγησας; {—}Τοὺς τὰ δίκαια πράττοντας ἀναγκαῖον εἶναι
19880   3.1.193.64 : καλὰ πράττειν. {—}Οὐκοῦν καὶ τοὺς † τὰ καίρια λέγοντας.
19881   3.1.193.65 : τὰ δίκαια ἄρα, ὦ Ἀλκιβιάδη, συμφέροντά ἐστιν.
19882   3.1.194.1 : Ἀριστοτέλους Περὶ ἀρετῆς 〈καὶ κα–
19883   3.1.194.2 : κίας〉 (p. 1249a 26–1251b 37).
19884   3.1.194.3 : Ἐπαινετά ἐστι τὰ καλά, ψεκτὰ δὲ τὰ αἰσχρά· καὶ
19885   3.1.194.4 : τῶν μὲν καλῶν ἡγοῦνται αἱ ἀρεταί, τῶν δὲ αἰσχρῶν
19886   3.1.194.5 : αἱ κακίαι. ἐπαινετὰ δέ ἐστι καὶ τὰ αἴτια τῶν ἀρετῶν
19887   3.1.194.6 : καὶ τὰ παρεπόμενα ταῖς ἀρεταῖς καὶ τὰ γινόμενα ἀπ´
19888   3.1.194.7 : αὐτῶν καὶ τὰ ἔργα αὐτῶν, ψεκτὰ δὲ τὰ ἐναντία. τρι– 
19889   3.1.194.8 : μεροῦς δὲ τῆς ψυχῆς λαμβανομένης κατὰ Πλάτωνα, τοῦ
19890   3.1.194.9 : μὲν λογιστικοῦ ἀρετή ἐστιν ἡ φρόνησις, τοῦ δὲ θυμοει–
19891   3.1.194.10 : δοῦς ἥ τε πρᾳότης καὶ ἡ ἀνδρεία, τοῦ δὲ ἐπιθυμητικοῦ
19892   3.1.194.11 : ἥ τε σωφροσύνη καὶ ἡ ἐγκράτεια, ὅλης δὲ τῆς ψυχῆς ἥ
19893   3.1.194.12 : τε δικαιοσύνη καὶ ἡ ἐλευθεριότης καὶ 〈ἡ〉 μεγαλοψυχία.
19894   3.1.194.13 : κακία δέ ἐστι τοῦ μὲν λογιστικοῦ ἡ ἀφροσύνη, τοῦ δὲ
19895   3.1.194.14 : θυμοειδοῦς ἥ τε ὀργιλότης καὶ ἡ δειλία, τοῦ δὲ ἐπιθυ–
19896   3.1.194.15 : μητικοῦ ἥ τε ἀκολασία καὶ ἡ ἀκρασία, ὅλης δὲ τῆς ψυχῆς
19897   3.1.194.16 : ἥ τε ἀδικία καὶ ἡ ἀνελευθερία καὶ ἡ μικροψυχία.
19898   3.1.194.17 : Ἔστι δὲ φρόνησις μὲν ἀρετὴ τοῦ λογιστικοῦ παρα–
19899   3.1.194.18 : σκευαστικὴ τῶν πρὸς εὐδαιμονίαν τεινόντων. πρᾳότης
19900   3.1.194.19 : δέ ἐστιν ἀρετὴ τοῦ θυμοειδοῦς, καθ´ ἣν ὑπὸ ὀργῆς γί–
19901   3.1.194.20 : νονται δυσκίνητοι. ἀνδρεία δέ ἐστιν ἀρετὴ τοῦ θυμοει–
19902   3.1.194.21 : δοῦς, καθ´ ἣν δυσέκπληκτοί εἰσιν ὑπὸ φόβων τῶν περὶ
19903   3.1.194.22 : θάνατον. σωφροσύνη δέ ἐστιν ἀρετὴ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ,
19904   3.1.194.23 : καθ´ ἣν ἀνόρεκτοι γίνονται τῶν περὶ τὰς ἀπολαύσεις
19905   3.1.194.24 : φαύλων ἡδονῶν. ἐγκράτεια δέ ἐστιν ἀρετὴ τοῦ ἐπιθυ–
19906   3.1.194.25 : μητικοῦ, καθ´ ἣν κατέχουσι τῷ λογισμῷ τὴν ἐπιθυμίαν
19907   3.1.194.26 : ὁρμῶσαν ἐπὶ τὰς φαύλας ἡδονάς. δικαιοσύνη δέ ἐστιν
19908   3.1.194.27 : ἀρετὴ ψυχῆς διανεμητικὴ τοῦ κατ´ ἀξίαν. ἐλευθεριότης 
19909   3.1.194.28 : δέ ἐστιν ἀρετὴ ψυχῆς εὐδάπανος εἰς τὰ καλά. μεγαλο–
19910   3.1.194.29 : ψυχία δέ ἐστιν ἀρετὴ ψυχῆς, καθ´ ἣν δύναται φέρειν
19911   3.1.194.30 : εὐτυχίαν καὶ δυστυχίαν καὶ τιμὴν καὶ ἀτιμίαν.
19912   3.1.194.31 : Ἀφροσύνη δέ ἐστι κακία τοῦ λογιστικοῦ, αἰτία τοῦ
19913   3.1.194.32 : ζῆν κακῶς. ὀργιλότης δέ ἐστι κακία τοῦ θυμοειδοῦς,
19914   3.1.194.33 : καθ´ ἣν εὐκίνητοι γίνονται πρὸς ὀργήν. δειλία δέ ἐστι
19915   3.1.194.34 : κακία τοῦ θυμοειδοῦς, καθ´ ἣν ἐκπλήττονται ὑπὸ φόβων
19916   3.1.194.35 : τῶν περὶ θάνατον. ἀκολασία δέ ἐστι κακία τοῦ ἐπι–
19917   3.1.194.36 : θυμητικοῦ, καθ´ ἣν ὀρεκτικοὶ γίνονται τῶν περὶ τὰς
19918   3.1.194.37 : ἀπολαύσεις φαύλων ἡδονῶν. ἀκρασία δέ ἐστι κακία τοῦ
19919   3.1.194.38 : ἐπιθυμητικοῦ, καθ´ ἣν αἱροῦνται τὰς φαύλας ἡδονὰς μὴ
19920   3.1.194.39 : κωλύοντος τοῦ λογισμοῦ. ἀδικία δέ ἐστι κακία ψυχῆς,
19921   3.1.194.40 : καθ´ ἣν πλεονεκτικοὶ γίνονται παρὰ τὴν ἀξίαν. ἀνελευ–
19922   3.1.194.41 : θερία δέ ἐστι κακία ψυχῆς, καθ´ ἣν αἱρετικοὶ γίνονται
19923   3.1.194.42 : κέρδους αἰσχροῦ. μικροψυχία δέ ἐστι κακία ψυχῆς, καθ´
19924   3.1.194.43 : ἣν ἀδύνατοί εἰσι φέρειν καὶ εὐτυχίαν καὶ ἀτυχίαν καὶ
19925   3.1.194.44 : τιμὴν καὶ ἀτιμίαν. 
19926   3.1.194.45 : Ἔργα δὲ τῆς φρονήσεώς ἐστι τὸ εὖ βουλεύεσθαι, τὸ
19927   3.1.194.46 : 〈εὖ〉 κρῖναι τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ κακὰ καὶ πάντα τὰ ἐν τῷ βίῳ
19928   3.1.194.47 : αἱρετὰ καὶ φευκτά, τὸ χρῆσθαι καλῶς πᾶσι τοῖς ὑπάρ–
19929   3.1.194.48 : χουσιν ἀγαθοῖς, τὸ ὁμιλῆσαι ὀρθῶς, τὸ συνιδεῖν τοὺς
19930   3.1.194.49 : καιρούς, τὸ ἀγχινόως χρῆσθαι καὶ λόγῳ καὶ ἔργω, τὸ τὴν
19931   3.1.194.50 : ἐμπειρίαν ἔχειν τῶν χρησίμων πάντων. μνήμη δὲ καὶ
19932   3.1.194.51 : ἐμπειρία καὶ ἀγχίνοια καὶ δεξιότης καὶ εὐβουλία ἤτοι
19933   3.1.194.52 : ἀπὸ τῆς φρονήσεως ἕκαστον αὐτῶν ἐστὶν ἢ παρέπεται
19934   3.1.194.53 : τῇ φρονήσει. καὶ τὰ μὲν αὐτῶν οἷον παραίτια τῆς φρο–
19935   3.1.194.54 : νήσεώς ἐστι, καθάπερ ἡ ἐμπειρία καὶ ἡ μνήμη· τὰ δὲ
19936   3.1.194.55 : οἷον μέρη, οἷον εὐβουλία τε καὶ ἀγχίνοια.
19937   3.1.194.56 : Πρᾳότητος δέ ἐστι τὸ δύνασθαι φέρειν μετρίως
19938   3.1.194.57 : ἐγκλήματα καὶ ὀλιγωρίας μετρίας, καὶ τὸ μὴ ταχέως
19939   3.1.194.58 : ὁρμᾶν ἐπὶ τὰς τιμωρίας, καὶ τὸ μὴ εὐκίνητον εἶναι πρὸς
19940   3.1.194.59 : τὰς ὀργάς, ἄπικρον δὲ τῷ ἤθει καὶ ἀφιλόνεικον, ἔχοντα
19941   3.1.194.60 : τὸ ἠρεμαῖον ἐν τῇ ψυχῇ καὶ τὸ στάσιμον. 
19942   3.1.194.61 : Ἀνδρείας δέ ἐστι τὸ δυσέκπληκτον εἶναι ὑπὸ φόβων
19943   3.1.194.62 : τῶν περὶ θάνατον, καὶ τὸ εὐθαρσῆ εἶναι ἐν τοῖς δεινοῖς,
19944   3.1.194.63 : καὶ τὸ εὔτολμον πρὸς τοὺς κινδύνους, καὶ τὸ μᾶλλον
19945   3.1.194.64 : αἱρεῖσθαι τεθνάναι καλῶς ἢ αἰσχρῶς σωθῆναι, καὶ τὸ
19946   3.1.194.65 : νίκης αἴτιον εἶναι. ἔστι δὲ ἀνδρείας καὶ τὸ πονεῖν καὶ
19947   3.1.194.66 : τὸ καρτερεῖν καὶ αἱρεῖσθαι † καὶ δύνασθαι. παρέ–
19948   3.1.194.67 : πεται δὲ τῇ ἀνδρείᾳ ἥ τε εὐτολμία καὶ ἡ εὐψυχία καὶ τὸ
19949   3.1.194.68 : θάρσος, ἔτι δὲ ἡ φιλοπονία καὶ ἡ καρτερία.
19950   3.1.194.69 : Σωφροσύνης δέ ἐστι τὸ μὴ θαυμάζειν τὰς ἀπολαύ–
19951   3.1.194.70 : σεις τῶν σωματικῶν ἡδονῶν, καὶ τὸ εἶναι πάσης ἀπο–
19952   3.1.194.71 : λαυστικῆς αἰσχρᾶς ἡδονῆς ἀνόρεκτον, καὶ τὸ φοβεῖσθαι
19953   3.1.194.72 : τὴν ἀδοξίαν καὶ τὸ τετάχθαι περὶ τὸν βίον ὁμοίως ἐν
19954   3.1.194.73 : μικροῖς καὶ μεγάλοις. παρέπεται δὲ τῇ σωφροσύνῃ εὐ–
19955   3.1.194.74 : ταξία, κοσμιότης, αἰδώς, εὐλάβεια.
19956   3.1.194.75 : Ἐγκρατείας δέ ἐστι τὸ δύνασθαι κατασχεῖν τῷ λο– 
19957   3.1.194.76 : γισμῷ τὴν ἐπιθυμίαν ὁρμῶσαν ἐπὶ φαύλας ἀπολαύσεις
19958   3.1.194.77 : ἡδονῶν, καὶ τὸ καρτερεῖν, καὶ τὸ ὑπομονητικὸν εἶναι τῆς
19959   3.1.194.78 : κατὰ φύσιν ἐνδείας τε καὶ λύπης.
19960   3.1.194.79 : Δικαιοσύνης δέ ἐστι τὸ διανεμητικὸν εἶναι τοῦ κατ´
19961   3.1.194.80 : ἀξίαν, τὸ σῴζειν τὰ πάτρια ἔθη καὶ τὰ νόμιμα, τὸ
19962   3.1.194.81 : σῴζειν τοὺς γεγραμμένους νόμους, τὸ ἀληθεύειν ἐν τῷ
19963   3.1.194.82 : διαφέροντι, τὸ διαφυλάττειν τὰς ὁμολογίας. ἔστι δὲ πρῶτα
19964   3.1.194.83 : τῶν δικαίων τὰ πρὸς τοὺς θεούς, εἶτα πρὸς δαίμονας,
19965   3.1.194.84 : εἶτα πρὸς πατρίδα καὶ γονεῖς, εἶτα πρὸς τοὺς κατοιχο–
19966   3.1.194.85 : μένους· ἐν οἷς ἐστι καὶ 〈ἡ〉 εὐσέβεια, ἤτοι μέρος οὖσα
19967   3.1.194.86 : τῆς δικαιοσύνης ἢ παρακολουθοῦσα. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ
19968   3.1.194.87 : δικαιοσύνῃ καὶ ἡ ὁσιότης καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ πίστις καὶ
19969   3.1.194.88 : ἡ μισοπονηρία.
19970   3.1.194.89 : Ἐλευθεριότητος δέ ἐστι τὸ προετικὸν εἶναι χρημά–
19971   3.1.194.90 : των εἰς τὰ ἐπαινετά, καὶ τὸ ἐπιδαψιλεῖν ἐπὶ τῷ εἰς δέον
19972   3.1.194.91 : τι ἀναλωθῆναι, καὶ τὸ βοηθητικὸν εἶναι ἐν τῷ διαφόρῳ,
19973   3.1.194.92 : καὶ τὸ φιλάνθρωπον, καὶ τὸ μὴ λαβεῖν ὅθεν μὴ δεῖ καὶ 
19974   3.1.194.93 : ὅθεν δεῖ λαβεῖν. ἔστι δὲ ὁ ἐλευθέριος καὶ περὶ ἐσθῆτα
19975   3.1.194.94 : καθάριος καὶ περὶ οἴκησιν, κατασκευαστικός τε τῶν
19976   3.1.194.95 : περιττῶν καὶ καλῶν καὶ διαγωγὴν ἐχόντων ἡδεῖαν ἄνευ
19977   3.1.194.96 : τοῦ λυσιτελοῦντος· καὶ θρεπτικὸς τῶν ζῴων τῶν ἴδιόν
19978   3.1.194.97 : τι ἐχόντων ἢ θαυμαστόν. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἐλευθεριότητι
19979   3.1.194.98 : ἡ τοῦ ἤθους ὑγρότης καὶ εὐαγωγία καὶ φιλανθρωπία
19980   3.1.194.99 : καὶ τὸ εἶναι ἐλεητικὸν καὶ φιλόφιλον καὶ φιλόξενον καὶ
19981   3.1.194.100 : φιλόκαλον.
19982   3.1.194.101 : Μεγαλοψυχίας δέ ἐστι τὸ καλῶς ἐνεγκεῖν καὶ εὐψύχως
19983   3.1.194.102 : καὶ ἀτυχίαν καὶ εὐτυχίαν καὶ τιμὴν καὶ ἀτιμίαν, καὶ τὸ
19984   3.1.194.103 : μὴ θαυμάζειν μήτε τρυφὴν μήτε θεραπείαν μήτε ἐξου–
19985   3.1.194.104 : σίαν μήτε τὰς νίκας τὰς ἐναγωνίους, ἔχειν δέ τι βάθος
19986   3.1.194.105 : τῆς ψυχῆς καὶ μέγεθος. ἔστι δὲ ὁ μεγαλόψυχος οὐδὲ τὸ
19987   3.1.194.106 : ζῆν περὶ πολλοῦ ποιούμενος οὐδὲ φιλόζωος, ἁπλοῦς δὲ
19988   3.1.194.107 : τῷ ἤθει καὶ γενναῖος, καὶ ἀδικεῖσθαι δυνάμενος, καὶ οὐ
19989   3.1.194.108 : τιμωρητικός. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ μεγαλοψυχίᾳ ἁπλότης καὶ
19990   3.1.194.109 : γενναιότης καὶ ἀλήθεια.
19991   3.1.194.110 : Ἀφροσύνης δέ ἐστι τὸ κρῖναι κακῶς τὰ πράγματα,
19992   3.1.194.111 : τὸ βουλεύεσθαι κακῶς, τὸ ὁμιλῆσαι κακῶς, τὸ χρῆσθαι
19993   3.1.194.112 : κακῶς τοῖς παροῦσιν ἀγαθοῖς, τὸ ψευδῶς δοξάζειν περὶ
19994   3.1.194.113 : τῶν εἰς τὸν βίον ἀγαθῶν καὶ καλῶν. παρακολουθεῖ δὲ 
19995   3.1.194.114 : τῇ ἀφροσύνῃ ἀπειρία, ἀμαθία, ἀκρασία, ἐπαριστερότης,
19996   3.1.194.115 : ἀμνημοσύνη.
19997   3.1.194.116 : Ὀργιλότητος δέ ἐστιν εἴδη τρία· ἀκροχολία, πικρία,
19998   3.1.194.117 : βαρυθυμία. ἔστι δὲ τοῦ ὀργίλου τὸ μὴ δύνασθαι φέρειν
19999   3.1.194.118 : μήτε τὰς μικρὰς ὀλιγωρίας μήτε τὰς ἐλαττώσεις, εἶναι
20000   3.1.194.119 : δὲ κολαστικὸν καὶ τιμωρητικὸν καὶ εὐκίνητον πρὸς ὀργὴν
20001   3.1.194.120 : καὶ ὑπὸ λόγου καὶ ἔργου τοῦ τυχόντος. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ
20002   3.1.194.121 : ὀργιλότητι τὸ πάροξυ τοῦ ἤθους καὶ εὐμετάβολον, καὶ ἡ
20003   3.1.194.122 : πικρολογία, καὶ ἡ μεταμέλεια, καὶ τὸ ἐπὶ μικροῖς λυπεῖ–
20004   3.1.194.123 : σθαι καὶ ἥδεσθαι καὶ ταῦτα πάσχειν ταχέως καὶ παρὰ
20005   3.1.194.124 : βραχὺν καιρόν.
20006   3.1.194.125 : Δειλίας δέ ἐστι τὸ ὑπὸ τῶν τυχόντων φόβων εὐκί–
20007   3.1.194.126 : νητον εἶναι, καὶ μάλιστα τῶν περὶ θάνατον καὶ τὰς
20008   3.1.194.127 : σωματικὰς πηρώσεις, καὶ τὸ ὑπολαβεῖν κρεῖττον εἶναι
20009   3.1.194.128 : ὁπωσοῦν σωθῆναι ἢ τελευτῆσαι καλῶς. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ
20010   3.1.194.129 : δειλίᾳ μαλακία, ἀνανδρία, φιλοψυχία καὶ ἀπονία· ὕπεστι
20011   3.1.194.130 : δέ τις καὶ εὐλάβεια καὶ τὸ ἀφιλόνεικον τοῦ ἤθους.
20012   3.1.194.131 : Ἀκολασίας δέ ἐστι τὸ αἱρεῖσθαι τὰς ἀπολαύσεις τῶν
20013   3.1.194.132 : ἡδονῶν τῶν βλαβερῶν καὶ αἰσχρῶν, καὶ ὑπολαμβάνειν 
20014   3.1.194.133 : εὐδαιμονεῖν μάλιστα τοὺς ἐν ταῖς τοιαύταις ἡδοναῖς ζῶν–
20015   3.1.194.134 : τας, καὶ φιλόγελων εἶναι καὶ φιλόσκωπτον καὶ φιλευτρά–
20016   3.1.194.135 : πελον, καὶ ῥᾳδιουργὸν εἶναι ἐν τοῖς λόγοις καὶ ἐν τοῖς
20017   3.1.194.136 : ἔργοις. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀκολασίᾳ ἀταξία, ἀναίδεια,
20018   3.1.194.137 : ἀκοσμία, τρυφή, ῥᾳθυμία, ἀμέλεια, ὀλιγωρία, ἔκλυσις.
20019   3.1.194.138 : Ἀκρασίας δέ ἐστι τὸ κωλύοντος τοῦ λογισμοῦ τὰς
20020   3.1.194.139 : ἀπολαύσεις τῶν ἡδονῶν αἱρεῖσθαι, καὶ ὑπολαμβάνοντα
20021   3.1.194.140 : κρεῖττον εἶναι μὴ μετασχεῖν αὐτῶν, μετέχειν μηδὲν ἧττον,
20022   3.1.194.141 : καὶ τὸ οἴεσθαι μὲν δεῖν πράττειν καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ συμ–
20023   3.1.194.142 : φέροντα, ἀφίστασθαι δὲ αὐτῶν διὰ τὰς ἡδονάς. ἀκολουθεῖ
20024   3.1.194.143 : δὲ τῇ ἀκρασίᾳ μαλακία, μεταμέλεια καὶ τὰ πλεῖστα τὰ
20025   3.1.194.144 : αὐτά, ἃ καὶ τῇ ἀκολασίᾳ.
20026   3.1.194.145 : Ἀδικίας δέ ἐστιν εἴδη τρία· ἀσέβεια, πλεονεξία,
20027   3.1.194.146 : ὕβρις. ἀσέβεια μὲν ἡ περὶ θεοὺς πλημμέλεια καὶ περὶ
20028   3.1.194.147 : δαίμονας καὶ τοὺς κατοιχομένους καὶ περὶ γονεῖς καὶ
20029   3.1.194.148 : πατρίδα. πλεονεξία δὲ ἡ περὶ τὰ συμβόλαια παρὰ τὴν
20030   3.1.194.149 : ἀξίαν αἱρουμένη τὸ διάφορον. ὕβρις δέ, καθ´ ἣν τὰς 
20031   3.1.194.150 : ἡδονὰς αὑτοῖς παρασκευάζουσιν εἰς ὄνειδος ἄγοντες ἑτέ–
20032   3.1.194.151 : ρους. ὅθεν καὶ Εὔηνος περὶ αὐτῆς λέγει
20033   3.1.194.152 : ἥτις κερδαίνους´ οὐδὲν ὅμως ἀδικεῖ.
20034   3.1.194.153 : ἔστι δὲ τῆς ἀδικίας τὸ παραβαίνειν τὰ πάτρια ἔθη καὶ
20035   3.1.194.154 : τὰ νόμιμα, τὸ ἀπειθεῖν τοῖς νόμοις καὶ τοῖς ἄρχουσι, τὸ
20036   3.1.194.155 : ψεύδεσθαι, τὸ ἐπιορκεῖν, τὸ παραβαίνειν τὰς ὁμολογίας καὶ
20037   3.1.194.156 : τὰς πίστεις. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀδικίᾳ συκοφαντία, ἀλαζο–
20038   3.1.194.157 : νεία, ἀφιλανθρωπία, προσποίησις, κακοήθεια, πανουργία.
20039   3.1.194.158 : Ἀνελευθερίας δέ ἐστιν εἴδη τρία· αἰσχροκέρδεια,
20040   3.1.194.159 : φειδωλία, κιμβικία. ἔστι δὲ αἰσχροκέρδεια μέν, καθ´ ἣν
20041   3.1.194.160 : κερδαίνειν ζητοῦσι πανταχόθεν καὶ τὸ κέρδος τῆς αἰ–
20042   3.1.194.161 : σχύνης περὶ πλείονος ποιοῦνται. φειδωλία δέ, καθ´ ἣν
20043   3.1.194.162 : ἀδάπανοι γίνονται τῶν χρημάτων εἰς τὸ δέον. κιμβικία
20044   3.1.194.163 : δέ ἐστι, καθ´ ἣν δαπανῶσι μέν, κατὰ μικρὸν 〈δὲ〉 καὶ
20045   3.1.194.164 : κακῶς, καὶ πλείω βλάπτονται τῷ μὴ κατὰ καιρὸν ποι–
20046   3.1.194.165 : εῖσθαι τὸ διάφορον. ἔστι δὲ τῆς ἀνελευθερίας τὸ περὶ
20047   3.1.194.166 : πλείστου ποιεῖσθαι χρήματα, καὶ τὸ μηδὲν ὄνειδος ἡγεῖ–
20048   3.1.194.167 : σθαι τῶν ποιούντων κέρδος, καὶ βίος θητικὸς καὶ δου– 
20049   3.1.194.168 : λοπρεπὴς καὶ ῥυπαρὸς καὶ φιλοτιμίας καὶ ἐλευθερίας
20050   3.1.194.169 : ἀλλότριος. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀνελευθερίᾳ μικρολογία,
20051   3.1.194.170 : βαρυθυμία, μικροψυχία, ταπεινότης, ἀμετρία, ἀγένεια,
20052   3.1.194.171 : μισανθρωπία.
20053   3.1.194.172 : Μικροψυχίας δέ ἐστι τὸ μήτε τιμὴν μήτε ἀτιμίαν
20054   3.1.194.173 : μήτε εὐτυχίαν μήτε ἀτυχίαν δύνασθαι φέρειν, ἀλλὰ τιμώ–
20055   3.1.194.174 : μενον μὲν ἀναχαυνοῦσθαι καὶ μικρὰ εὐτυχήσαντα ἐξορ–
20056   3.1.194.175 : χεῖσθαι, ἀτιμίαν δὲ μηδὲ τὴν ἐλαχίστην ἐνεγκεῖν δύνασθαι,
20057   3.1.194.176 : ἀπότευγμα δὲ ὁτιοῦν ἀτυχίαν κρίνειν μεγάλην, ὀδύρεσθαι
20058   3.1.194.177 : δὲ ἐπὶ πᾶσι καὶ δυσφορεῖν. ἔτι δὲ καὶ τοιοῦτός ἐστιν
20059   3.1.194.178 : ὁ μικρόψυχος, οἷος πάντα τὰ ὀλιγωρήματα καλεῖν ὕβριν
20060   3.1.194.179 : καὶ ἀτιμίαν, καὶ τὰ δι´ ἄγνοιαν ἢ λήθην ἢ ἄνοιαν γινόμενα.
20061   3.1.194.180 : ἀκολουθεῖ δὲ τῇ μικροψυχίᾳ μικρολογία, μεμψιμοιρία,
20062   3.1.194.181 : δυσελπιστία, ταπεινότης.
20063   3.1.194.182 : Καθόλου δὲ τῆς μὲν ἀρετῆς ἐστι τὸ ποιεῖν σπου–
20064   3.1.194.183 : δαίαν τὴν διάθεσιν περὶ τὴν ψυχὴν ἠρεμαίαις καὶ τεταγμέ–
20065   3.1.194.184 : ναις κινήσεσι χρωμένην καὶ συμφωνοῦσαν κατὰ πάντα
20066   3.1.194.185 : τὰ μέρη· διὸ καὶ δοκεῖ παράδειγμα πολιτείας ἀγαθῆς 
20067   3.1.194.186 : εἶναι ψυχῆς σπουδαίας διάθεσις. ἔστι δὲ τῆς ἀρετῆς
20068   3.1.194.187 : καὶ τὸ εὐεργετεῖν τοὺς ἀξίους, καὶ τὸ φιλεῖν τοὺς ἀγα–
20069   3.1.194.188 : θούς, καὶ τὸ μισεῖν τοὺς κακούς, καὶ τὸ μήτε κολαστικὸν
20070   3.1.194.189 : εἶναι μήτε τιμωρητικόν, ἀλλὰ ἐλεητικὸν καὶ εὐμενικὸν καὶ
20071   3.1.194.190 : εὐγνωμονικόν. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀρετῇ χρηστότης, ἐπι–
20072   3.1.194.191 : είκεια, εὐγνωμοσύνη, ἐλπὶς ἀγαθή, μνήμη ἀγαθή· ἔτι
20073   3.1.194.192 : δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα· φιλοίκειον εἶναι καὶ φιλόφιλον καὶ
20074   3.1.194.193 : φιλέταιρον καὶ φιλόξενον καὶ φιλάνθρωπον καὶ φιλόκαλον,
20075   3.1.194.194 : ἃ δὴ πάντα τῶν ἐπαινουμένων ἐστί· τῆς δὲ κακίας ἐστὶ
20076   3.1.194.195 : τὰ ἐναντία, καὶ παρακολουθεῖ τὰ ἐναντία αὐτῇ. πάντα
20077   3.1.194.196 : δὲ τὰ τῆς κακίας καὶ τὰ ἀκολουθοῦντα αὐτῇ τῶν ψεγο–
20078   3.1.194.197 : μένων ἐστίν.
20079   3.1.195.1 : Ἀρχύτα Πυθαγορείου Περὶ ἀνδρὸς
20080   3.1.195.2 : ἀγαθοῦ καὶ εὐδαίμονος (fr. 9 I p. 556 Mullach.).
20081   3.1.195.3 : Ὅθεν οὐκ ἀτυχίαν ἐνεγκὲν ἐμμελῶς χαλεπώτερόν ἐστιν,
20082   3.1.195.4 : ἀλλ´ εὐτυχίαν. πάντες [μὲν] γὰρ ἐν ἀτυχίᾳ μὲν ἐόντες ὡς 
20083   3.1.195.5 : ἐπὶ πολὺ μέτριοι καὶ κόσμιοι τὸ ἦθος ἦμεν φαίνονται,
20084   3.1.195.6 : ἐν δ´ εὐπραγίαις ἀνδρεῖοι, μεγαλόφρονες, μεγαλόψυχοι.
20085   3.1.195.7 : δεινὰ γὰρ 〈ἁ〉 ἀτυχία συναγαγὲν καὶ καταρτίσαι τὰν
20086   3.1.195.8 : ψυχάν, ἁ δ´ εὐπραγία τοὐναντίον ἐπᾶραι καὶ κενῶσαι.
20087   3.1.195.9 : διὸ ποθεκτικοὶ μὲν ἅπαντες καὶ συνετοὶ τὸν τρόπον ἀτυ–
20088   3.1.195.10 : χέοντες, ἐπιθετικοὶ δὲ καὶ θαρσαλέοι τὸν τρόπον εὐτυ–
20089   3.1.195.11 : χέοντες.
20090   3.1.196.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 10 l. c. Mullach.).
20091   3.1.196.2 : Ὅρος δέ ἐστιν εὐτυχίας, ἃν προέλοιτο ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ
20092   3.1.196.3 : συνεργὸν αὐτῷ γινομέναν ποττὰς ἰδίας πράξιας· ὥσπερ
20093   3.1.196.4 : καὶ μέγεθος ναὸς καὶ μέγεθος παδαλίω, ᾧ καθικνεῖσθαι
20094   3.1.196.5 : δύναται ὁ ἀγαθὸς κυβερνάτας μεγάλα πελάγεα διαπεραι–
20095   3.1.196.6 : ούμενος καὶ μεγάλαν ναυκλαρίαν στελλόμενος. ἁ δ´ ὑπερ–
20096   3.1.196.7 : βολὰ τᾶς εὐτυχίας τοῖς ἀγαθοῖς οὐ κρατεῖσθαι πέφυκεν
20097   3.1.196.8 : ὑπὸ τᾶς ψυχᾶς, ἀλλὰ κρατὲν αὐτᾶς. ὥσπερ γὰρ τὸ λαμ–
20098   3.1.196.9 : πρὸν φάος μαραυγίαν περιτίθησι τοῖς ὀφθαλμοῖς, οὕτω
20099   3.1.196.10 : καὶ ἁ ὑπερβάλλοισα εὐτυχία τῷ νόῳ τᾶς ψυχᾶς. καὶ περὶ
20100   3.1.196.11 : μὲν ὦν εὐτυχίας ἅλις εἰρήσθω.
20101   3.1.197.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς Σωκράτους ἀπο–
20102   3.1.197.2 : λογίας (p. 30 A). 
20103   3.1.197.3 : Οὐδὲν γὰρ ἄλλο πράττων ἐγὼ περιέρχομαι ἢ πεί–
20104   3.1.197.4 : θων ὑμῶν καὶ νεωτέρους καὶ πρεσβυτέρους μήτε σωμά–
20105   3.1.197.5 : των ἐπιμελεῖσθαι μήτε χρημάτων πρότερον μηδὲ οὕτω
20106   3.1.197.6 : σφόδρα ὡς τῆς ψυχῆς, ὅπως ὡς ἀρίστη ἔσται, λέγων ὅτι
20107   3.1.197.7 : οὐκ ἐκ χρημάτων ἡ ἀρετὴ γίνεται, ἀλλ´ ἐξ ἀρετῆς χρή–
20108   3.1.197.8 : ματα καὶ τὰ ἄλλα ἀγαθὰ τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ καὶ
20109   3.1.197.9 : δημοσίᾳ.
20110   3.1.198.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 30 C–D).
20111   3.1.198.2 : Ἀλλὰ μηδαμῶς ποιεῖτε τοῦτο. εὖ γὰρ ἴστε, ἐὰν ἐμὲ
20112   3.1.198.3 : ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα, οἷον ἐγὼ λέγω, οὐκ ἐμὲ μείζω
20113   3.1.198.4 : βλάψετε ἢ ὑμᾶς αὐτούς· ἐμὲ μὲν γὰρ οὐδὲν ἂν βλάψειεν
20114   3.1.198.5 : οὔτε Μέλητος οὔτε Ἄνυτος· οὐδὲ γὰρ ὂν δύναιντο· οὐ
20115   3.1.198.6 : γὰρ οἶμαι θεμιτὸν εἶναι ἀμείνονι ἀνδρὶ ὑπὸ χείρονος
20116   3.1.198.7 : βλάπτεσθαι. ἀποκτείνειε μεντἂν ἴσως ἢ ἐξελάσειεν ἢ
20117   3.1.198.8 : ἀτιμώσειεν.
20118   3.1.199.1 : Πυθαγορικά.
20119   3.1.199.2 : Καὶ μὴν οὐδέν ἐστιν οὕτω τῆς Πυθαγορικῆς φιλο– 
20120   3.1.199.3 : σοφίας ἴδιον ὡς τὸ συμβολικόν, οἷον ἐν τελετῇ μεμιγμέ–
20121   3.1.199.4 : νον φωνῇ καὶ σιωπῇ διδασκαλίας γένος, ὥστε μὴ λέγειν
20122   3.1.199.5 : ἀείσω ξυνετοῖσι, θύρας δ´ ἐπίθεσθε βέβηλοι,
20123   3.1.199.6 : ἀλλ´ αὐτόθεν ἔχειν φῶς καὶ χαρακτῆρα τοῖς συνήθεσι τὸ
20124   3.1.199.7 : φραζόμενον, τυφλὸν δὲ καὶ ἄσημον εἶναι τοῖς ἀπείροις.
20125   3.1.199.8 : ὡς γὰρ ὁ ἄναξ ὁ ἐν Δελφοῖς οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει
20126   3.1.199.9 : ἀλλὰ σημαίνει κατὰ τὸν Ἡράκλειτον, οὕτω τῶν Πυθαγο–
20127   3.1.199.10 : ρικῶν συμβόλων καὶ τὸ φράζεσθαι δοκοῦν κρυπτόμενόν
20128   3.1.199.11 : ἐστι καὶ τὸ κρύπτεσθαι νοούμενον.
20129   3.1.200.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου Ἐθῶν συναγωγῆς
20130   3.1.200.2 : (hist. gr. min. ed. L. Dindorf v. I p. 145 fr. 3).
20131   3.1.200.3 : Γαλακτοφάγοι, Σκυθικὸν ἔθνος, ἄοικοί τε εἰσίν, ὥσπερ
20132   3.1.200.4 : καὶ οἱ πλεῖστοι Σκυθῶν, τροφὴν δ´ ἔχουσι γάλα μόνον
20133   3.1.200.5 : ἵππειον, ἐξ οὗ τυροποιοῦντες ἐσθίουσι καὶ πίνουσι, καὶ
20134   3.1.200.6 : εἰσὶ διὰ τοῦτο δυσμαχώτατοι, σὺν αὑτοῖς πάντῃ τὴν τρο–
20135   3.1.200.7 : φὴν ἔχοντες. οὗτοι καὶ Δαρεῖον ἐτρέψαντο. εἰσὶ δὲ καὶ
20136   3.1.200.8 : δικαιότατοι, κοινὰ ἔχοντες τά τε κτήματα καὶ τὰς γυναῖ–
20137   3.1.200.9 : κας, ὥστε τοὺς μὲν πρεσβυτέρους αὐτῶν πατέρας νομί–
20138   3.1.200.10 : ζειν, τοὺς δὲ νεωτέρους παῖδας, τοὺς δ´ ἥλικας ἀδελφούς.
20139   3.1.200.11 : ὧν ἦν καὶ Ἀνάχαρσις, εἷς τῶν ἑπτὰ σοφῶν νομισθείς· 
20140   3.1.200.12 : ὃς ἦλθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἵνα ἱστορήσῃ τὰ τῶν ἄλλων
20141   3.1.200.13 : νόμιμα. τούτων καὶ Ὅμηρος μέμνηται ἐν οἷς φησι
20142   3.1.200.14 : Μυσῶν τ´ ἀγχεμάχων καὶ ἀγαυῶν Ἱππημολγῶν,
20143   3.1.200.15 : γλακτοφάγων, ἀβίων τε, δικαιοτάτων ἀνθρώπων.
20144   3.1.200.16 : ἀβίους δ´ αὐτοὺς λέγει, ἢ διὰ τὸ γῆν μὴ γεωργεῖν ἢ διὰ
20145   3.1.200.17 : τὸ ἀοίκους εἶναι ἢ διὰ τὸ χρῆσθαι τούτους μόνους τό–
20146   3.1.200.18 : ξοις· βιὸν γὰρ λέγει τὸ τόξον. παρὰ τούτοις οὐδὲ εἷς
20147   3.1.200.19 : οὔτε φθονῶν, ὥς φασιν, οὔτε μισῶν οὔτε φοβούμενος
20148   3.1.200.20 : ἱστορήθη διὰ τὴν τοῦ βίου κοινότητα καὶ δικαιοσύνην.
20149   3.1.200.21 : μάχιμοι δ´ οὐχ ἧττον αὐτῶν αἱ γυναῖκες ἢ οἱ ἄνδρες,
20150   3.1.200.22 : καὶ συμπολεμοῦσιν αὐτοῖς ὅταν δέῃ, καὶ διὰ τοῦτο Ἀμα–
20151   3.1.200.23 : ζόνας γενναιοτάτας εἶναι, ὥστε ποτὲ ἐλάσαι μέχρι Ἀθη–
20152   3.1.200.24 : νῶν καὶ Κιλικίας, ὅτι τούτων παρῴκουν ἐγγὺς τῆς Μαι–
20153   3.1.200.25 : ώτιδος λίμνης.
20154   3.1.201.1 : Πλάτωνος Νόμων εʹ (p. 727 E–728 A).
20155   3.1.201.2 : Οὐδέ γε ὁπόταν χρήματά τις ἐρᾷ κτᾶσθαι μὴ καλῶς
20156   3.1.201.3 : ἢ μὴ δυσχερῶς φέρῃ κτώμενος, δώροις ἄρα τιμᾷ τότε 
20157   3.1.201.4 : τὴν αὑτοῦ ψυχήν· παντὸς μὲν οὖν λείπει· τὸ γὰρ αὐτῆς
20158   3.1.201.5 : τίμιον ἅμα καὶ καλὸν ἀποδίδοται σμικροῦ χρυσοῦ· πᾶς
20159   3.1.201.6 : γὰρ ὅ τ´ ἐπὶ γῆς καὶ ὑπὸ γῆς χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος.
20160   3.1.202.1 : (Plat. de leg. V p. 728 D–729 C; 730 B
20161   3.1.202.2 : –732 B)
20162   3.1.202.3 : Τίμιον εἶναι σῶμα οὐ τὸ καλὸν οὐδὲ τὸ ἰσχυρὸν οὐδὲ
20163   3.1.202.4 : τάχος ἔχον οὐδὲ μέγα οὐδὲ τὸ ὑγιεινὸν (καί τοι πολλοῖς
20164   3.1.202.5 : ἂν τοῦτό γε δοκοῖ), καὶ μὴν οὐδὲ τὰ τούτων γε ἐναντία,
20165   3.1.202.6 : τὰ δ´ ἐν τῷ μέσῳ ἁπάσης ταύτης τῆς ἕξεως ἐφαπτόμενα
20166   3.1.202.7 : σωφρονέστατα ἅμα τε ἀσφαλέστατα εἶναι μακρῷ· τὰ μὲν
20167   3.1.202.8 : γὰρ χαύνους τὰς ψυχὰς καὶ θρασείας ποιεῖ, τὰ δὲ τα–
20168   3.1.202.9 : πεινάς τε καὶ ἀνελευθέρους· ὡς δ´ αὕτως ἡ τῶν χρημά–
20169   3.1.202.10 : των κτῆσις καὶ τιμήσεων κατὰ τὸν αὐτὸν ῥυθμὸν ἔχει.
20170   3.1.202.11 : τὰ μὲν ὑπέρογκα γὰρ ἑκάστων τούτων ἔχθρας καὶ στάσεις
20171   3.1.202.12 : ἀπεργάζεται ταῖς πόλεσιν καὶ ἰδίᾳ, τὰ δ´ ἐλλείποντα 
20172   3.1.202.13 : δουλείας ὡς τὸ πολύ. μὴ δή τις φιλοχρηματείτω παί–
20173   3.1.202.14 : δων γε ἕνεκα † ὅτι πλουσιωτάτους καταλείπει· οὔτε
20174   3.1.202.15 : γὰρ ἐκείνοις οὔτε αὖ τῇ πόλει ἄμεινον. ἡ γὰρ τῶν νέων
20175   3.1.202.16 : ἀκολάκευτος οὐσία, τῶν δὲ ἀναγκαίων μὴ ἐνδεής, αὕτη
20176   3.1.202.17 : πασῶν μουσικωτάτη τε καὶ ἀρίστη· ξυμφωνοῦσα γὰρ
20177   3.1.202.18 : ἡμῖν καὶ ξυναρμόττουσα εἰς πάντα ἄλυπον τὸν βίον
20178   3.1.202.19 : ἀπεργάζεται· παισὶ δὲ αἰδῶ χρὴ πολλήν, οὐ χρυσὸν κα–
20179   3.1.202.20 : ταλείπειν. οἰόμεθα δὲ ἐπιπλήττοντες τοῖς νέοις ἀναι–
20180   3.1.202.21 : σχυντοῦσιν τοῦτο καταλείψειν· τὸ δ´ ἔστιν οὐκ ἐκ τοῦ
20181   3.1.202.22 : νῦν παρακελεύσματος τοῖς νέοις γιγνόμενον, ὃ παρα–
20182   3.1.202.23 : κελεύονται λέγοντες ὡς δεῖ πάντα αἰσχύνεσθαι † τοὺς
20183   3.1.202.24 : νέους, καὶ πάντων μάλιστα εὐλαβεῖσθαι, μὴ ποτέ τις
20184   3.1.202.25 : αὐτὸν ἴδῃ τῶν νέων ἢ καὶ ἐπακούσῃ δρῶντα ἢ λέγοντά
20185   3.1.202.26 : τι τῶν αἰσχρῶν, ὡς ὅπου ἀναισχυντοῦσι γέροντες, ἀνάγκη
20186   3.1.202.27 : καὶ νέους ἐνταῦθα εἶναι ἀναιδεστάτους· παιδεία γὰρ
20187   3.1.202.28 : νέων διαφέρουσά ἐστιν ἅμα καὶ αὐτῶν οὐ τὸ νουθετεῖν, 
20188   3.1.202.29 : ἀλλ´ ἅπερ ἂν ἄλλον νουθετῶν εἴποι τις, φαίνεσθαι ταῦτα
20189   3.1.202.30 : αὐτὸν δρῶντα διὰ βίου.
20190   3.1.202.31 : Ἀλήθεια δὴ πάντων μὲν ἀγαθῶν θεοῖς ἡγεῖται, πάν–
20191   3.1.202.32 : των δὲ ἀνθρώποις· ἧς ὁ γενήσεσθαι μέλλων μακάριός
20192   3.1.202.33 : τε καὶ εὐδαίμων ἐξ ἀρχῆς εὐθὺς μέτοχος εἴη, ἵνα ὡς
20193   3.1.202.34 : ὅ τι πλεῖστον χρόνον ἀληθὴς ὢν διαβιοῖ. πιστὸς γάρ·
20194   3.1.202.35 : ὁ δὲ ἄπιστος, ᾧ φίλον ψεῦδος ἑκούσιον, ὅτῳ δὲ ἀκού–
20195   3.1.202.36 : σιον, ἄνους· ὧν οὐδέτερον ζηλωτόν. ἄφιλος γὰρ δὴ πᾶς
20196   3.1.202.37 : ὅ γε ἄπιστος καὶ ἀμαθής, χρόνου δὲ προϊόντος γνωσθεὶς
20197   3.1.202.38 : εἰς τὸ χαλεπὸν γῆρας ἐρημίαν αὑτῷ πᾶσαν κατεσκευά–
20198   3.1.202.39 : σατο ἐπὶ τέλει τοῦ βίου, ὥστε ζώντων καὶ μὴ ἑταίρων
20199   3.1.202.40 : καὶ παίδων σχεδὸν ὁμοίως ὀρφανὸν αὐτῷ γενέσθαι τὸν
20200   3.1.202.41 : βίον. τίμιος μὲν δὴ καὶ ὁ μηδὲν ἀδικῶν· ὁ δὲ μηδ´ ἐπι–
20201   3.1.202.42 : τρέπων τοῖς ἀδικοῦσιν ἀδικεῖν πλέον ἢ διπλασίας τιμῆς
20202   3.1.202.43 : ἄξιος ἐκείνου· ὁ μὲν γὰρ ἑνός, ὁ δὲ πολλῶν ἀντάξιος
20203   3.1.202.44 : ἑτέρων, μηνύων τὴν τῶν ἄλλων τοῖς ἄρχουσιν ἀδικίαν· ὁ 
20204   3.1.202.45 : δὲ καὶ ξυγκολάζων εἰς δύναμιν τοῖς ἄρχουσιν, ὁ μέγας
20205   3.1.202.46 : ἀνὴρ ἐν πόλει καὶ τέλειος, οὗτος ἀναγορευέσθω νικη–
20206   3.1.202.47 : φόρος ἀρετῇ. τὸν αὐτὸν δὴ τοῦτον ἔπαινον καὶ περὶ
20207   3.1.202.48 : σωφροσύνης χρὴ λέγειν καὶ περὶ φρονήσεως, καὶ ὅσα
20208   3.1.202.49 : ἄλλα ἀγαθά τις κέκτηται δυνατὰ μὴ μόνον αὐτὸν ἔχειν
20209   3.1.202.50 : ἀλλὰ καὶ ἄλλοις μεταδιδόναι· καὶ τὸν μὲν μεταδιδόντα
20210   3.1.202.51 : ὡς ἀκρότατον χρὴ τιμᾶν, τὸν δ´ αὖ μὴ δυνάμενον, ἐθέ–
20211   3.1.202.52 : λοντα δέ, ἐᾶν δεύτερον, τὸν δὲ φθονοῦντα καὶ ἑκόντα
20212   3.1.202.53 : μηδενὶ κοινωνὸν διὰ φιλίας γιγνόμενον ἀγαθῶν τινῶν
20213   3.1.202.54 : αὐτὸν μὲν ψέγειν, τὸ δὲ κτῆμα μηδὲν μᾶλλον διὰ τὸν
20214   3.1.202.55 : κεκτημένον ἀτιμάζειν, ἀλλὰ κτᾶσθαι κατὰ δύναμιν. φιλο–
20215   3.1.202.56 : νεικείτω δὲ ἡμῖν πᾶς πρὸς ἀρετὴν ἀφθόνως. ὁ μὲν γὰρ
20216   3.1.202.57 : τοιοῦτος τὰς πόλεις αὔξει, ἁμιλλώμενος μὲν αὐτός, τοὺς
20217   3.1.202.58 : ἄλλους δὲ οὐ κολούων διαβολαῖς· ὁ δὲ φθονερὸς τῇ τῶν
20218   3.1.202.59 : ἄλλων διαβολῇ δεῖν οἰόμενος ὑπερέχειν αὐτός τε ἧττον
20219   3.1.202.60 : ξυντείνει πρὸς ἀρετὴν τὴν ἀληθῆ, τούς τε ἀνταμιλλωμέ–
20220   3.1.202.61 : νους εἰς ἀθυμίαν καθίστησι τῷ ἀδίκως ψέγεσθαι, καὶ
20221   3.1.202.62 : διὰ ταῦτα ἀγύμναστον τὴν πόλιν ὅλην εἰς ἅμιλλαν ἀρετῆς 
20222   3.1.202.63 : ποιῶν σμικροτέραν αὐτὴν πρὸς εὐδοξίαν τὸ ἑαυτοῦ μέρος
20223   3.1.202.64 : ἀπεργάζεται. θυμοειδῆ μὲν δὴ χρὴ πάντα ἄνδρα εἶναι,
20224   3.1.202.65 : πρᾷον δὲ ὡς ὅ τι μάλιστα. τὰ γὰρ τῶν ἄλλων χαλεπὰ
20225   3.1.202.66 : καὶ δυσίατα ἢ καὶ τὸ παράπαν ἀνίατα ἀδικήματα οὐκ
20226   3.1.202.67 : ἔστιν ἄλλως ἐκφυγεῖν, ἢ μαχόμενον καὶ ἀμυνόμενον νι–
20227   3.1.202.68 : κῶντα καὶ τῷ μηδὲν ἀνιέναι κολάζοντα, τοῦτο δὲ ἄνευ
20228   3.1.202.69 : θυμοῦ γενναίου ψυχὴ πᾶσα ἀδύνατος δρᾶν. τὰ δ´ αὖ
20229   3.1.202.70 : τῶν ὅσοι ἀδικοῦσι μέν, ἰατὰ δέ, γιγνώσκειν χρὴ πρῶτον
20230   3.1.202.71 : μέν, ὅτι πᾶς ὁ ἄδικος οὐχ ἑκὼν ἄδικος. τῶν γὰρ μεγί–
20231   3.1.202.72 : στων κακῶν οὐδεὶς οὐδαμῶς οὐδὲν ἑκὼν κεκτῇτο ἄν ποτε,
20232   3.1.202.73 : πολὺ δὲ ἥκιστα ἐν τοῖς τῶν αὑτοῦ τιμιωτάτοις· ψυχὴ
20233   3.1.202.74 : δ´, ὡς εἴπομεν, ἀληθείᾳ γ´ ἐστὶ πᾶσι τιμιώτατον· ἐν οὖν
20234   3.1.202.75 : τῷ τιμιωτάτῳ τὸ μέγιστον κακὸν οὐδεὶς ἑκὼν μή ποτε
20235   3.1.202.76 : λάβῃ καὶ ζῇ διὰ βίου κεκτημένος αὐτό· ἀλλὰ ἐλεεινὸς
20236   3.1.202.77 : μὲν πάντως ὅ γε ἄδικος καὶ ὁ κακὰ ἔχων, ἐλεεῖν δὲ τὸν
20237   3.1.202.78 : μὲν ἰάσιμα ἔχοντα ἐγχωρεῖ καὶ ἀνείργοντα τὸν θυμὸν
20238   3.1.202.79 : πραΰνειν καὶ μὴ ἀκροχολοῦντα, γυναικείως πικραινόμενον,
20239   3.1.202.80 : διατελεῖν, τῷ δὲ ἀκράτως καὶ ἀπαραμυθήτως πλημμελεῖ
20240   3.1.202.81 : καὶ κακῷ ἐφιέναι δεῖ τὴν ὀργήν· διὸ δὴ θυμοειδῆ πρέ–
20241   3.1.202.82 : πειν καὶ πρᾷον ἑκάστοτε φαμὲν εἶναι δεῖν τὸν ἀγαθόν. 
20242   3.1.202.83 : πάντων δὲ μέγιστον κακῶν ἀνθρώποις τοῖς πολλοῖς ἔμ–
20243   3.1.202.84 : φυτον ἐν ταῖς ψυχαῖς ἐστιν, οὗ πᾶς αὑτῷ συγγνώμην
20244   3.1.202.85 : ἔχων ἀποφυγὴν οὐδεμίαν μηχανᾶται· τοῦτο δ´ ἔστιν ὃ
20245   3.1.202.86 : λέγουσιν ὡς φίλος αὑτῷ πᾶς ἄνθρωπος φύσει τέ ἐστι καὶ
20246   3.1.202.87 : ὀρθῶς ἔχει τὸ δεῖν εἶναι τοιοῦτον· τὸ δὲ ἀληθείᾳ γε
20247   3.1.202.88 : πάντων ἁμαρτημάτων διὰ τὴν σφόδρα ἑαυτοῦ φιλίαν
20248   3.1.202.89 : αἴτιον ἑκάστῳ γίγνεται ἑκάστοτε. τυφλοῦται γὰρ περὶ τὸ
20249   3.1.202.90 : φιλούμενον ὁ φιλῶν, ὥστε τὰ δίκαια 〈καὶ τὰ〉 ἀγαθὰ καὶ
20250   3.1.202.91 : τὰ καλὰ κακῶς κρίνει, τὸ αὑτοῦ πρὸ τοῦ ἀληθοῦς ἀεὶ
20251   3.1.202.92 : τιμᾶν δεῖν ἡγούμενος· οὔτε γὰρ ἑαυτὸν οὔτε τὰ ἑαυτοῦ
20252   3.1.202.93 : χρὴ τόν γε μέγαν ἄνδρα ἐσόμενον στέργειν, ἀλλὰ τὰ δί–
20253   3.1.202.94 : καια, ἐάν τε παρ´ αὑτῷ ἐάν τε παρ´ ἄλλῳ μᾶλλον πρατ–
20254   3.1.202.95 : τόμενα τυγχάνῃ. ἐκ ταὐτοῦ δὲ ἁμαρτήματος τούτου καὶ
20255   3.1.202.96 : τὸ τὴν ἀμαθίαν τὴν παρ´ αὑτῷ δοκεῖν σοφίαν εἶναι †
20256   3.1.202.97 : γεγονέναι πᾶσιν· ὅθεν οὐκ εἰδότες ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν
20257   3.1.202.98 : οἰόμεθα τὰ πάντα εἰδέναι, οὐκ ἐπιτρέποντες δὲ ἄλλοις
20258   3.1.202.99 : ἃ μὴ ἐπιστάμεθα πράττειν, ἀναγκαζόμεθα ἁμαρτάνειν
20259   3.1.202.100 : αὐτοὶ πράττοντες. διὸ πάντα ἄνθρωπον χρὴ φεύγειν τὸ 
20260   3.1.202.101 : σφόδρα φιλεῖν αὑτόν, τὸν δ´ ἑαυτοῦ βελτίω διώκειν
20261   3.1.202.102 : ἀεί, μηδεμίαν αἰσχύνην ἐπὶ τῷ τοιούτῳ πρόσθεν ποιού–
20262   3.1.202.103 : μενον.
20263   3.1.203.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων ζʹ (p. 808 B).
20264   3.1.203.2 : Ὕπνος δὲ πολὺς οὔτε τοῖς σώμασιν οὔτε ταῖς ψυχαῖς
20265   3.1.203.3 : ἡμῶν οὐδ´ αὖ ταῖς πράξεσι ταῖς περὶ ταῦτα πάντα ἁρ–
20266   3.1.203.4 : μόττων ἐστὶ κατὰ φύσιν. καθεύδων γὰρ οὐδεὶς οὐδενὸς
20267   3.1.203.5 : ἄξιος, οὐδὲν μᾶλλον τοῦ μὴ ζῶντος· ἀλλ´ ὅστις τοῦ ζῆν
20268   3.1.203.6 : ἡμῶν καὶ τοῦ φρονεῖν μάλιστά ἐστι κηδεμών, ἐγρήγορε
20269   3.1.203.7 : χρόνον ὡς πλεῖστον τὸ πρὸς ὑγίειαν αὐτοῦ μόνον φυλάτ–
20270   3.1.203.8 : των χρήσιμον. ἔστι δ´ οὐ πολὺ καλῶς εἰς ἔθος ἰόν.
20271   3.1.203.9 : ἐγρηγορότες δὲ ἄρχοντες ἐν πόλεσι νύκτωρ φοβεροὶ μὲν
20272   3.1.203.10 : κακοῖς πολεμίοις τε ἅμα καὶ πολίταις, ἀγαστοὶ δὲ καὶ
20273   3.1.203.11 : τίμιοι τοῖς δικαίοις τε καὶ σώφροσιν, ὠφέλιμοι δὲ αὑτοῖς
20274   3.1.203.12 : τε καὶ ξυμπάσῃ τῇ πόλει.
20275   3.1.204.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Περὶ ἀρετῆς
20276   3.1.204.2 : (p. 379 C–D).
20277   3.1.204.3 : Πῶς οὖν ἄν, ὦ Σώκρατες, σοὶ δοκοῦσι γίγνεσθαι,
20278   3.1.204.4 : εἰ μήτε φύσει μήτε μαθήσει γίγνονται οἱ ἀγαθοί;
20279   3.1.204.5 : οἶμαι μὲν οὐκ 〈ἂν〉 ῥᾳδίως αὐτὸ δηλωθῆναι· τοπάζω
20280   3.1.204.6 : μέντοι μάλιστα θεῖόν τι εἶναι τὸ κτῆμα καὶ γίγνεσθαι 
20281   3.1.204.7 : τοὺς ἀγαθοὺς ὥσπερ οἱ θεῖοι τῶν μάντεων καὶ οἱ χρη–
20282   3.1.204.8 : σμολόγοι. οὗτοι γὰρ οὔτε φύσει τοιοῦτοι γίγνονται οὔτε
20283   3.1.204.9 : τέχνῃ, ἀλλ´ ἔπιπνοι ἐκ τῶν θεῶν γιγνόμενοι τοιοῦτοί
20284   3.1.204.10 : εἰσιν· οὕτω δὲ καὶ οἱ ἄνδρες οἱ ἀγαθοὶ λέγουσι ταῖς
20285   3.1.204.11 : πόλεσιν ἑκάστοτε τὰ ἀποβησόμενα καὶ τὰ μέλλοντα
20286   3.1.204.12 : ἔσεσθαι ἐκ θεοῦ ἐπιπνοίας πολὺ μᾶλλον καὶ ἐναργέ–
20287   3.1.204.13 : στερον ἢ οἱ χρησμῳδοί. λέγουσι δέ που καὶ αἱ γυ–
20288   3.1.204.14 : ναῖκες ὅτι θεῖος ἀνὴρ οὗτός ἐστι· καὶ Λακεδαιμόνιοι
20289   3.1.204.15 : ὅταν τινὰ μεγαλοπρεπῶς ἐπαινῶσι, θεῖον ἄνδρα φασὶν
20290   3.1.204.16 : εἶναι. πολλαχοῦ δὲ καὶ Ὅμηρος τῷ αὐτῷ τούτῳ κατα–
20291   3.1.204.17 : χρῆται καὶ οἱ ἄλλοι ποιηταί. καὶ ὅταν βούληται θεὸς
20292   3.1.204.18 : εὖ πρᾶξαι πόλιν, ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐνεποίησεν· ὅταν δὲ
20293   3.1.204.19 : μέλλῃ κακῶς πράξειν πόλις. ἐξεῖλε τοὺς ἄνδρας τοὺς
20294   3.1.204.20 : ἀγαθοὺς ἐκ ταύτης τῆς πόλεως ὁ θεός. οὕτως ἔοικεν
20295   3.1.204.21 : οὔτε διδακτὸν εἶναι οὔτε φύσει ἀρετή, ἀλλὰ θείᾳ μοίρᾳ
20296   3.1.204.22 : παραγίγνεται κτωμένοις.
20297   3.1.205a.1 : Ξενοφῶντος ἐν αʹ Ἀπομνημονευ–
20298   3.1.205a.2 : μάτων (I 6, 13–15).
20299   3.1.205a.3 : Ὁ δὲ Σωκράτης πρὸς ταῦτα εἶπεν· Ὦ Ἀντιφῶν,
20300   3.1.205a.4 : παρ´ ἡμῖν νομίζεται τὴν ὥραν καὶ τὴν σοφίαν ὁμοίως
20301   3.1.205a.5 : μὲν καλόν, ὁμοίως δὲ αἰσχρὸν διατίθεσθαι εἶναι. τήν τε
20302   3.1.205a.6 : γὰρ ὥραν ἐὰν μέν τις ἀργυρίου πωλῇ τῷ βουλομένῳ,
20303   3.1.205a.7 : πόρνον αὐτὸν ἀποκαλοῦσιν, ἐὰν δέ τις, ὃν ἂν γνῷ καλόν 
20304   3.1.205a.8 : τε κἀγαθὸν ἐραστὴν ὄντα, τοῦτον φίλον ἑαυτῷ ποιῆται,
20305   3.1.205a.9 : σώφρονα νομίζομεν· καὶ τὴν σοφίαν ὡσαύτως τοὺς μὲν
20306   3.1.205a.10 : ἀργυρίου τῷ βουλομένῳ πωλοῦντας σοφιστὰς ὥσπερ
20307   3.1.205a.11 : πόρνους ἀποκαλοῦσιν, ὅστις δέ, ὃν ἂν γνῷ εὐφυῆ ὄντα,
20308   3.1.205a.12 : διδάσκων ὅ τι ἂν ἔχῃ ἀγαθὸν φίλον ποιεῖται, τοῦτον
20309   3.1.205a.13 : νομίζομεν ἃ τῷ καλῷ κἀγαθῷ πολίτῃ προσήκει, ταῦτα
20310   3.1.205a.14 : ποιεῖν. ἐγὼ δ´ οὖν καὶ αὐτός, ὦ Ἀντιφῶν, ὥσπερ ἄλλος
20311   3.1.205a.15 : τις ἢ ἵππῳ ἀγαθῷ ἢ κυνὶ ἢ ὄρνιθι ἥδεται, οὕτω καὶ
20312   3.1.205a.16 : ἔτι μᾶλλον ἥδομαι φίλοις ἀγαθοῖς, καὶ ἐάν τι ἔχω ἀγα–
20313   3.1.205a.17 : θόν, διδάσκω καὶ ἄλλοις συνίστημι, παρ´ ὧν ἂν ἡγῶμαι
20314   3.1.205a.18 : ὠφελήσεσθαί τι αὐτοὺς εἰς ἀρετήν. καὶ τοὺς θησαυροὺς
20315   3.1.205a.19 : τῶν πάλαι σοφῶν ἀνδρῶν, οὓς ἐκεῖνοι κατέλιπον ἐν
20316   3.1.205a.20 : βιβλίοις γράψαντες, ἀνελίττων κοινῇ σὺν τοῖς φίλοις
20317   3.1.205a.21 : διέρχομαι, καὶ ἄν τι ὁρῶμεν ἀγαθόν, ἐκλεγόμεθα, καὶ
20318   3.1.205a.22 : μέγα νομίζομεν κέρδος, ἐὰν ἀλλήλοις φίλοι γινώμεθα.
20319   3.1.205a.23 : Πάλιν ποτὲ τοῦ Ἀντιφῶντος ἐρομένου αὐτὸν πῶς ἄλλους
20320   3.1.205a.24 : μὲν ἡγοῖτο πολιτικοὺς ποιεῖν, αὐτὸς δὲ οὐ πράττοι τὰ
20321   3.1.205a.25 : πολιτικά, εἴπερ ἐπίσταιτο· Ποτέρως δ´ ἄν, ἔφη, ὦ Ἀντι–
20322   3.1.205a.26 : φῶν, μᾶλλον τὰ πολιτικὰ πράττοιμι, εἰ μόνος αὐτὰ πράτ–
20323   3.1.205a.27 : τοιμι, ἢ εἰ ἐπιμελοίμην τοῦ ὡς πλείστους ἱκανοὺς εἶναι
20324   3.1.205a.28 : πράττειν αὐτά; 
20325   3.1.206.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐν τῷ δευτέρῳ Ἀπο–
20326   3.1.206.2 : μνημονευμάτων (II 1, 18–34).
20327   3.1.206.3 : Ἔπειτα ὁ μὲν ἑκουσίως ταλαιπωρῶν ἐπ´ ἀγαθῇ ἐλπίδι
20328   3.1.206.4 : πονῶν εὐφραίνεται, οἷον οἱ τὰ θηρία θηρῶντες ἐλπίδι
20329   3.1.206.5 : τοῦ λήψεσθαι ἡδέως μοχθοῦσι. καὶ τὰ μὲν τοιαῦτα ἆθλα
20330   3.1.206.6 : τῶν πόνων μικροῦ τινος ἄξιά ἐστι· τοὺς δὲ πονοῦντας,
20331   3.1.206.7 : ἢ ἵνα φίλους ἀγαθοὺς κτήσωνται, ἢ ὅπως ἐχθροὺς χει–
20332   3.1.206.8 : ρώσονται, 〈ἢ〉 ἵνα δυνατοὶ γενόμενοι καὶ τοῖς σώμασι
20333   3.1.206.9 : καὶ ταῖς ψυχαῖς καὶ τὸν ἑαυτῶν οἶκον καλῶς οἰκῶσι καὶ
20334   3.1.206.10 : τοὺς φίλους εὖ ποιῶσι καὶ τὴν πατρίδα εὐεργετῶσι, πῶς
20335   3.1.206.11 : οὐκ οἴεσθαι χρὴ τούτους καὶ πονεῖν ἡδέως εἰς τὰ τοι–
20336   3.1.206.12 : αῦτα καὶ ζῆν εὐφραινομένους, ἀγαμένους μὲν ἑαυτούς,
20337   3.1.206.13 : ἐπαινουμένους δὲ καὶ ζηλουμένους ὑπὸ τῶν ἄλλων; ἔτι
20338   3.1.206.14 : δὲ αἱ μὲν ῥᾳδιουργίαι καὶ ἐκ τοῦ παραχρῆμα ἡδοναὶ οὔτε
20339   3.1.206.15 : σώματι εὐεξίαν ἱκαναί εἰσιν ἐνεργάζεσθαι, ὥς φασιν οἱ
20340   3.1.206.16 : γυμνασταί, οὔτε ψυχῇ ἐπιστήμην ἀξιόλογον οὐδεμίαν
20341   3.1.206.17 : ἐμποιοῦσιν· αἱ δὲ διὰ καρτερίας ἐπιμέλειαι τῶν καλῶν 
20342   3.1.206.18 : τε κἀγαθῶν ἔργων ἐξικνεῖσθαι ποιοῦσιν, ὡς φασὶν οἱ
20343   3.1.206.19 : ἀγαθοὶ ἄνδρες. λέγει δέ που καὶ Ἡσίοδος
20344   3.1.206.20 : Τὴν μὲν γὰρ κακότητα καὶ ἰλαδὸν ἔστιν ἑλέσθαι
20345   3.1.206.21 : ῥηιδίως· λείη μὲν ὁδός, μάλα δ´ ἐγγύθι ναίει.
20346   3.1.206.22 : τῆς δ´ ἀρετῆς ἱδρῶτα θεοὶ προπάροιθεν ἔθηκαν
20347   3.1.206.23 : ἀθάνατοι· μακρὸς δὲ καὶ ὄρθιος οἶμος ἐς αὐτὴν
20348   3.1.206.24 : καὶ τρηχὺς τὸ πρῶτον· ἐπὴν δ´ εἰς ἄκρον ἵκηται
20349   3.1.206.25 : ῥηιδίη δ´ ἤπειτα πέλει χαλεπή περ ἐοῦσα.
20350   3.1.206.26 : μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ἐπίχαρμος ἐν τῷδε·
20351   3.1.206.27 : Τῶν πόνων πωλοῦσιν ἡμῖν πάντα τἀγάθ´ οἱ θεοί.
20352   3.1.206.28 : καὶ ἐν ἄλλῳ δὲ τόπῳ φησίν·
20353   3.1.206.29 : Ὦ πονηρὲ μὴ τὰ μαλακὰ μῶσο, μὴ τὰ σκλήρ´ ἔχῃς. 
20354   3.1.206.30 : καὶ Πρόδικος δὲ ὁ σοφὸς ἐν τῷ συγγράμματι τῷ περὶ
20355   3.1.205b.31 : τοῦ Ἡρακλέους, ὅπερ δὴ καὶ πλείστοις ἐπιδείκνυται,
20356   3.1.205b.32 : ὡσαύτως περὶ τῆς ἀρετῆς ἀποφαίνεται, ὧδέ πως λέγων,
20357   3.1.205b.33 : ὅσα ἐγὼ μέμνημαι. φησὶ γὰρ Ἡρακλέα, ἐπεὶ ἐκ παίδων
20358   3.1.205b.34 : εἰς ἥβην ὡρμᾶτο, ἐν ᾗ οἱ νέοι ἤδη αὐτοκράτορες γιγνό–
20359   3.1.205b.35 : μενοι δηλοῦσιν εἴτε τὴν δι´ ἀρετῆς ὁδὸν τρέψονται ἐπὶ
20360   3.1.205b.36 : τὸν βίον εἴτε τὴν διὰ κακίας, ἐξελθόντα εἰς ἡσυχίαν κα–
20361   3.1.205b.37 : θῆσθαι ἀποροῦντα ὁποτέραν τῶν ὁδῶν τράπηται· καὶ
20362   3.1.205b.38 : φανῆναι αὐτῷ δύο γυναῖκας προσιέναι μεγάλας, τὴν μὲν
20363   3.1.205b.39 : ἑτέραν εὐπρεπῆ τε ἰδεῖν καὶ ἐλευθέριον φύσει, κεκοσμη–
20364   3.1.205b.40 : μένην τὸ μὲν χρῶμα καθαριότητι, τὰ δὲ ὄμματα αἰδοῖ,
20365   3.1.205b.41 : τὸ δὲ σχῆμα σωφροσύνῃ, ἐσθῆτι δὲ λευκῇ, τὴν δὲ ἑτέραν
20366   3.1.205b.42 : τεθραμμένην εἰς πολυσαρκίαν τε καὶ ἁπαλότητα, κεκαλ–
20367   3.1.205b.43 : λωπισμένην δὲ τὸ μὲν χρῶμα, ὥστε λευκοτέραν τε καὶ
20368   3.1.205b.44 : ἐρυθροτέραν τοῦ ὄντος δοκεῖν φαίνεσθαι, τὸ δὲ σχῆμα
20369   3.1.205b.45 : ὥστε δοκεῖν ὀρθοτέραν τῆς φύσεως εἶναι, τὰ δὲ ὄμματα
20370   3.1.205b.46 : ἔχειν ἀναπεπταμένα, ἐσθῆτα δὲ ἐξ ἧς ἂν μάλιστα ἡ ὥρα
20371   3.1.205b.47 : διαλάμποι· κατασκοπεῖσθαι δὲ θαμὰ ἑαυτήν, ἐπισκοπεῖν
20372   3.1.205b.48 : δὲ καὶ εἴ τις ἄλλος αὐτὴν θεᾶται, πολλάκις δὲ καὶ εἰς 
20373   3.1.205b.49 : τὴν ἑαυτῆς σκιὰν ἀποβλέπειν. ὡς δ´ ἐγένοντο πλησιαί–
20374   3.1.205b.50 : τερον τοῦ Ἡρακλέους, τὴν μὲν πρόσθεν ῥηθεῖσαν ἰέναι
20375   3.1.205b.51 : τὸν αὐτὸν τρόπον, τὴν δὲ ἑτέραν φθάσαι βουλομένην
20376   3.1.205b.52 : προσδραμεῖν τῷ Ἡρακλεῖ καὶ εἰπεῖν· Ὁρῶ σε, ὦ Ἡρά–
20377   3.1.205b.53 : κλεις, ἀποροῦντα ποίαν ὁδὸν ἐπὶ τὸν βίον τραπῇς· ἐὰν
20378   3.1.205b.54 : οὖν ἐμὲ φίλην ποιησάμενος, ἐπὶ τὴν ἡδίστην τε καὶ
20379   3.1.205b.55 : ῥᾴστην ὁδὸν ἄξω σε, καὶ τῶν μὲν τερπνῶν οὐδενὸς ἄγευ–
20380   3.1.205b.56 : στος ἔσῃ, τῶν δὲ χαλεπῶν ἄπειρος διαβιώσῃ. πρῶτον
20381   3.1.205b.57 : μὲν γὰρ οὐ πολέμων οὐδὲ πραγμάτων φροντιεῖς, ἀλλὰ
20382   3.1.205b.58 : σκοπούμενος † διέσῃ τί ἂν κεχαρισμένον ἢ σῖτον ἢ ποτὸν
20383   3.1.205b.59 : εὕροις, ἢ τί ἂν ἰδὼν ἢ ἀκούσας τερφθείης, ἢ τίνων
20384   3.1.205b.60 : ὀσφραινόμενος ἢ ἁπτόμενος, τίσι δὲ παιδικοῖς ὁμιλῶν
20385   3.1.205b.61 : μάλιστ´ ἂν εὐφρανθείης, καὶ πῶς ἂν μαλακώτατα καθεύδοις,
20386   3.1.205b.62 : καὶ πῶς ἂν ἀπονώτατα τούτων πάντων τυγχάνοις. ἐὰν
20387   3.1.205b.63 : δέ ποτε γένηταί τις ὑποψία σπάνεως ἀφ´ ὧν ἔσται ταῦτα,
20388   3.1.205b.64 : οὐ φόβος μή σε ἀγάγω ἐπὶ τὸ πονοῦντα καὶ ταλαιπω–
20389   3.1.205b.65 : ροῦντα τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ ταῦτα πορίζεσθαι, ἀλλ´
20390   3.1.205b.66 : οἷς ἂν οἱ ἄλλοι ἐργάζωνται, τούτοις σὺ χρήσῃ, οὐδενὸς
20391   3.1.205b.67 : ἀπεχόμενος ὅθεν ἂν δυνατὸν ᾖ τι κερδᾶναι. πανταχόθεν
20392   3.1.205b.68 : γὰρ ὠφελεῖσθαι τοῖς ἐμοὶ συνοῦσιν ἐξουσίαν ἐγὼ παρέχω.
20393   3.1.205b.69 : καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἀκούσας ταῦτα, Ὦ γύναι, ἔφη, ὄνομα δέ 
20394   3.1.205b.70 : σοι τί ἐστιν; ἡ δέ· Οἱ μὲν ἐμοὶ φίλοι καλοῦσί με Εὐ–
20395   3.1.205b.71 : δαιμονίαν, οἱ δὲ μισοῦντές με ὑποκοριζόμενοι ὀνομάζουσι
20396   3.1.205b.72 : Κακίαν. καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἑτέρα γυνὴ προσελθοῦσα εἶπε·
20397   3.1.205b.73 : Καὶ ἐγὼ ἥκω πρὸς σέ, ὦ Ἡράκλεις, εἰδυῖα τοὺς γεννή–
20398   3.1.205b.74 : σαντάς σε καὶ τὴν φύσιν τὴν σὴν ἐν τῇ παιδείᾳ κατα–
20399   3.1.205b.75 : μαθοῦσα, ἐξ ὧν ἐλπίζω, εἰ τὴν πρὸς ἐμὲ ὁδὸν τράποιο,
20400   3.1.205b.76 : σφόδρ´ ἄν σε τῶν καλῶν καὶ σεμνῶν ἀγαθὸν ἐργάτην
20401   3.1.205b.77 : γενέσθαι, καὶ ἐμὲ ἔτι πολὺ ἐντιμοτέραν καὶ ἐπ´ ἀγαθοῖς
20402   3.1.205b.78 : διαπρεπεστέραν φανῆναι. οὐκ ἐξαπατήσω δέ σε προοι–
20403   3.1.205b.79 : μίοις ἡδονῆς, ἀλλ´ ᾗπερ οἱ θεοὶ διέθεσαν τὰ ὄντα διη–
20404   3.1.205b.80 : γήσομαι μετὰ ἀληθείας. τῶν γὰρ ὄντων ἀγαθῶν καὶ
20405   3.1.205b.81 : καλῶν οὐδὲν ἄνευ πόνου καὶ ἐπιμελείας οἱ θεοὶ διδόασιν
20406   3.1.205b.82 : ἀνθρώποις, ἀλλ´ εἴτε τοὺς θεοὺς ἵλεως εἶναί σοι βούλει,
20407   3.1.205b.83 : θεραπευτέον τοὺς θεούς, εἴτε ὑπὸ φίλων ἐθέλεις ἀγα–
20408   3.1.205b.84 : πᾶσθαι, τοὺς φίλους εὐεργετητέον, εἴτε ὑπό τινος πό–
20409   3.1.205b.85 : λεως ἐπιθυμεῖς τιμᾶσθαι, τὴν πόλιν ὠφελητέον, εἴτε
20410   3.1.205b.86 : ὑπὸ τῆς Ἑλλάδος πάσης ἀξιοῖς ἐπ´ ἀρετῇ θαυμάζεσθαι,
20411   3.1.205b.87 : τὴν Ἑλλάδα πειρατέον εὖ ποιεῖν, εἴτε γῆν βούλει σοι
20412   3.1.205b.88 : καρποὺς ἀφθόνους φέρειν, τὴν γῆν θεραπευτέον, εἴτε
20413   3.1.205b.89 : ἀπὸ βοσκημάτων οἴει δεῖν πλουτίζεσθαι, τῶν βοσκημά–
20414   3.1.205b.90 : των ἐπιμελητέον, εἴτε διὰ πολέμου ὁρμᾷς αὔξεσθαι καὶ
20415   3.1.205b.91 : βούλει δύνασθαι τούς τε φίλους ἐλευθεροῦν καὶ τοὺς
20416   3.1.205b.92 : ἐχθροὺς χειροῦσθαι, τὰς πολεμικὰς τέχνας αὐτάς τε παρὰ
20417   3.1.205b.93 : τῶν ἐπισταμένων μαθητέον καὶ ὅπως δεῖ αὐταῖς χρῆσθαι
20418   3.1.205b.94 : ἀσκητέον εἰ δὲ τῷ σώματι βούλει δυνατὸς εἶναι, τῇ
20419   3.1.205b.95 : γνώμῃ ὑπηρετεῖν ἐθιστέον τὸ σῶμα καὶ γυμναστέον σὺν 
20420   3.1.205b.96 : πόνοις καὶ ἱδρῶτι. καὶ ἡ Κακία ὑπολαβοῦσα εἶπεν, ὥς
20421   3.1.205b.97 : φησι Πρόδικος, Ἐννοεῖς, ὦ Ἡράκλεις, ὡς χαλεπὴν καὶ
20422   3.1.205b.98 : μακρὰν ὁδὸν ἐπὶ τὰς εὐφροσύνας ἡ γυνή σοι αὕτη διη–
20423   3.1.205b.99 : γεῖται; ἐγὼ δὲ ῥᾳδίαν καὶ βραχεῖαν ὁδὸν ἐπὶ τὴν εὐδαι–
20424   3.1.205b.100 : μονίαν ἄξω σε. καὶ ἡ Ἀρετὴ εἶπεν, Ὦ τλῆμον, τί δὲ σὺ
20425   3.1.205b.101 : ἀγαθὸν ἔχεις ἢ τί ἡδὺ οἶσθα μηδὲν τούτων ἕνεκα πράτ–
20426   3.1.205b.102 : τειν ἐθέλουσα; ἥ τις οὐδὲ τὴν τῶν ἡδέων ἐπιθυμίαν
20427   3.1.205b.103 : ἀναμένεις, ἀλλὰ πρὶν ἐπιθυμῆσαι πάντων ἐμπίμπλασαι,
20428   3.1.205b.104 : πρὶν μὲν πεινῆν ἐσθίουσα, πρὶν δὲ διψῆν πίνουσα· ἵνα
20429   3.1.205b.105 : μὲν ἡδέως φάγῃς, ὀψοποιοὺς μηχανωμένη, ἵνα δὲ ἡδέως
20430   3.1.205b.106 : πίῃς, οἴνους τε πολυτελεῖς παρασκευάζῃ καὶ τοῦ θέρους
20431   3.1.205b.107 : χιόνα περιθέουσα ζητεῖς, ἵνα δὲ καθυπνώσῃς ἡδέως, οὐ
20432   3.1.205b.108 : μόνον τὰς στρωμνὰς μαλακάς, ἀλλὰ καὶ τὰς κλίνας καὶ
20433   3.1.205b.109 : τὰ ὑπόβαθρα ταῖς κλίναις παρασκευάζεις· οὐ γὰρ διὰ
20434   3.1.205b.110 : τὸ πονεῖν, ἀλλὰ διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν ὅ τι ποιήσεις, ὕπνου
20435   3.1.205b.111 : ἐπιθυμεῖς. τὰ δ´ ἀφροδίσια πρὸ τοῦ δεῖσθαι ἀναγκάζεις
20436   3.1.205b.112 : πάντα μηχανωμένη καὶ γυναιξὶ τοῖς ἀνδράσι χρωμένη·
20437   3.1.205b.113 : οὕτω γὰρ παιδεύεις τοὺς ἑαυτῆς φίλους, τῆς μὲν νυκτὸς
20438   3.1.205b.114 : ὑβρίζουσα, τῆς δὲ ἡμέρας τὸ χρησιμώτατον κατακοιμί– 
20439   3.1.205b.115 : ζουσα· ἀθάνατος δὲ οὖσα ἐκ θεῶν μὲν ἀπέῤῥιψαι, ὑπὸ
20440   3.1.205b.116 : δὲ ἀνθρώπων ἀγαθῶν ἀτιμάζῃ· τοῦ δὲ πάντων ἡδίστου
20441   3.1.205b.117 : ἀκούσματος, ἐπαίνου σεαυτῆς, ἀνήκοος εἶ, καὶ τοῦ πάν–
20442   3.1.205b.118 : των ἡδίστου θεάματος 〈ἀθέατος〉· οὐδὲν γὰρ πώποτε
20443   3.1.205b.119 : σεαυτῆς ἔργον καλὸν τεθέασαι. τίς δ´ ἄν σοι λεγούσῃ
20444   3.1.205b.120 : 〈τι〉 πιστεύσειε; τίς δ´ ἂν δεομένῃ τινὸς ἐπαρκέσειεν;
20445   3.1.205b.121 : ἢ τίς ἂν εὖ φρονῶν τοῦ σοῦ θιάσου τολμήσειεν εἶναι;
20446   3.1.205b.122 : οἱ νέοι μὲν ὄντες τοῖς σώμασιν ἀδύνατοί εἰσι, πρεσβύ–
20447   3.1.205b.123 : τεροι δὲ γενόμενοι ταῖς ψυχαῖς ἀνόητοι, ἀπόνως μὲν
20448   3.1.205b.124 : λιπαροὶ διὰ νεότητος τρεφόμενοι, ἐπιπόνως δὲ αὐχμηροὶ
20449   3.1.205b.125 : διὰ γήρως περῶντες, τοῖς μὲν πεπραγμένοις αἰσχυνόμενοι,
20450   3.1.205b.126 : τοῖς δὲ πραττομένοις βαρυνόμενοι, τὰ μὲν ἡδέα ἐν τῇ
20451   3.1.205b.127 : νεότητι διαδραμόντες, τὰ δὲ χαλεπὰ εἰς τὸ γῆρας ἀπο–
20452   3.1.205b.128 : θέμενοι. ἐγὼ δὲ σύνειμι μὲν θεοῖς, σύνειμι δὲ ἀνθρώ–
20453   3.1.205b.129 : ποις τοῖς ἀγαθοῖς· ἔργον δὲ καλὸν οὔτε θεῖον οὔτε
20454   3.1.205b.130 : ἀνθρώπειον χωρὶς ἐμοῦ γίγνεται. τιμῶμαι δὲ μάλιστα
20455   3.1.205b.131 : πάντων καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ´ ἀνθρώποις οἷς προσ–
20456   3.1.205b.132 : ήκει, ἀγαπητὴ μὲν γὰρ συνεργὸς τεχνίταις, πιστὴ δὲ
20457   3.1.205b.133 : φύλαξ οἴκων δεσπόταις, εὐμενὴς δὲ παραστάτις οἰκέταις,
20458   3.1.205b.134 : ἀγαθὴ δὲ συλλήπτειρα τῶν ἐν εἰρήνῃ πόνων, βεβαία δὲ
20459   3.1.205b.135 : τῶν ἐν πολέμῳ σύμμαχος ἔργων. ἔστι δὲ τοῖς ἐμοῖς φίλοις
20460   3.1.205b.136 : ἡδεῖα μὲν καὶ ἀπράγμων σίτων καὶ ποτῶν ἀπόλαυσις,
20461   3.1.205b.137 : ἀνέχονται γὰρ ἕως ἂν ἐπιθυμήσωσιν αὐτῶν, ὕπνος δὲ
20462   3.1.205b.138 : αὐτοῖς πάρεστιν ἡδίων ἢ τοῖς ἀμόχθοις, καὶ οὔτε ἀπο–
20463   3.1.205b.139 : λιπόντες αὐτὸν ἄχθονται οὔτε διὰ τοῦτον μεθιᾶσι τὰ 
20464   3.1.205b.140 : δέοντα πράττειν. καὶ οἱ μὲν νέοι τοῖς τῶν πρεσβυτέρων
20465   3.1.205b.141 : ἐπαίνοις χαίρουσιν, οἱ δὲ γεραίτεροι ταῖς τῶν νέων τι–
20466   3.1.205b.142 : μαῖς ἀγάλλονται, καὶ ἡδέως μὲν τῶν παλαιῶν πράξεων
20467   3.1.205b.143 : μέμνηνται, εὖ δὲ τὰς παρούσας ἥδονται πράττοντες, δι´
20468   3.1.205b.144 : ἐμὲ φίλοι μὲν θεοῖς ὄντες, ἀγαπητοὶ δὲ φίλοις, τίμιοι
20469   3.1.205b.145 : δὲ πατρίσιν. ὅταν δὲ δὴ ἔλθῃ τὸ πεπρωμένον τέλος, οὐ
20470   3.1.205b.146 : μετὰ λήθης ἄτιμοι κεῖνται, ἀλλὰ μετὰ μνήμης τὸν ἀεὶ
20471   3.1.205b.147 : χρόνον ὑμνούμενοι θάλλουσι. τοιαῦτά σοι, ὦ παῖ τοκέων
20472   3.1.205b.148 : ἀγαθῶν Ἡράκλεις, ἔξεστι διαπονησαμένῳ τὴν μακαρι–
20473   3.1.205b.149 : στοτάτην εὐδαιμονίαν κτήσασθαι. οὕτω πως διοικεῖ Πρό–
20474   3.1.205b.150 : δικος τὴν ὑπ´ Ἀρετῆς Ἡρακλέους παίδευσιν.
20475   3.1.206.1 : Ξενοφῶντος Ἀπομνημονευμάτων γʹ
20476   3.1.206.2 : (III 9, 14–15).
20477   3.1.206.3 : Ἐρομένου δέ τινος αὐτὸν τί δοκοίη αὐτῷ κράτιστον
20478   3.1.206.4 : ἀνδρὶ ἐπιτήδευμα εἶναι, ἀπεκρίνατο· Εὐπραξία. ἐρομένου
20479   3.1.206.5 : δὲ πάλιν, εἰ καὶ τὴν εὐτυχίαν ἐπιτήδευμα νομίζοι εἶναι·
20480   3.1.206.6 : Πᾶν μὲν οὖν τοὐναντίον ἔγωγ´, ἔφη, πρᾶξιν καὶ τύχην
20481   3.1.206.7 : ἡγοῦμαι εἶναι· τὸ μὲν γὰρ μὴ ζητοῦντα ἐπιτυχεῖν τινι
20482   3.1.206.8 : τῶν δεόντων εὐτυχίαν οἴομαι εἶναι, τὸ δὲ μαθόντα τι 
20483   3.1.206.9 : καὶ μελετήσαντα εὖ ποιεῖν εὐπραξίαν νομίζω, καὶ οἱ
20484   3.1.206.10 : τοῦτο ἐπιτηδεύοντες δοκοῦσί μοι εὖ πράττειν. καὶ ἀρί–
20485   3.1.206.11 : στους δὲ καὶ θεοφιλεστάτους ἔφη εἶναι ἐν μὲν γεωργίᾳ
20486   3.1.206.12 : τοὺς τὰ γεωργικὰ εὖ πράττοντας, ἐν δ´ ἰατρείᾳ τοὺς τὰ
20487   3.1.206.13 : ἰατρικά, ἐν δὲ πολιτείᾳ τοὺς τὰ πολιτικά· τὸν δὲ μηδὲν
20488   3.1.206.14 : εὖ πράττοντα οὔτε χρήσιμον οὐδὲν ἔφη εἶναι οὔτε θεο–
20489   3.1.206.15 : φιλῆ.
20490   3.1.207.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐν δʹ Ἀπομνημονευμά–
20491   3.1.207.2 : των (IV 1).
20492   3.1.207.3 : Οὕτω δὲ Σωκράτης ἦν ἐν παντὶ πράγματι καὶ πάντα
20493   3.1.207.4 : τρόπον ὠφέλιμος, ὥστε σκοπουμένῳ τῷ καὶ μετρίως
20494   3.1.207.5 : αἰσθανομένῳ φανερὸν εἶναι, διότι οὐδὲν ὠφελιμώτερον
20495   3.1.207.6 : ἦν τοῦ Σωκράτει συνεῖναι. καὶ γὰρ παίζων οὐδὲν ἧττον
20496   3.1.207.7 : ἢ σπουδάζων ἐλυσιτέλει τοῖς συνδιατρίβουσι. πολλάκις
20497   3.1.207.8 : γὰρ ἔφη μὲν ἄν τινος ἐρᾶν, φανερὸς δ´ ἦν οὐ τῶν τὰ
20498   3.1.207.9 : σώματα πρὸς ὥραν ἀλλὰ τῶν τὰς ψυχὰς πρὸς ἀρετὴν εὖ
20499   3.1.207.10 : πεφυκότων ἐφιέμενος. ἐτεκμαίρετο δὲ τὰς ἀγαθὰς φύσεις
20500   3.1.207.11 : ἐκ τοῦ ταχύτερον μανθάνειν οἷς προσέχοιεν καὶ μνημο– 
20501   3.1.207.12 : νεύειν ἃ μάθοιεν καὶ ἐπιθυμεῖν τῶν μαθημάτων πάντων
20502   3.1.207.13 : δι´ ὧν ἔστιν οἰκίαν τε καλῶς οἰκεῖν καὶ πόλιν καὶ τὸ
20503   3.1.207.14 : ὅλον ἀνθρώποις τε καὶ τοῖς ἀνθρωπίνοις πράγμασιν εὖ
20504   3.1.207.15 : χρῆσθαι· τοὺς γὰρ τοιούτους ἡγεῖτο παιδευθέντας οὐκ
20505   3.1.207.16 : ἂν μόνον αὐτούς τε εὐδαίμονας εἶναι καὶ τοὺς ἑαυτῶν
20506   3.1.207.17 : οἴκους καλῶς οἰκεῖν, ἀλλὰ καὶ ἄλλους ἀνθρώπους καὶ
20507   3.1.207.18 : πόλεις δύνασθαι εὐδαίμονας ποιεῖν. οὐ τὸν αὐτὸν δὲ
20508   3.1.207.19 : τρόπον ἐπὶ πάντας ᾔει, ἀλλὰ τοὺς μὲν οἰομένους φύσει
20509   3.1.207.20 : ἀγαθοὺς εἶναι μαθήσεως δὲ καταφρονοῦντας ἐδίδασκεν
20510   3.1.207.21 : ὅτι αἱ ἄρισται δοκοῦσαι εἶναι φύσεις μάλιστα παιδείας
20511   3.1.207.22 : δέονται, ἐπιδεικνύων τῶν τε ἵππων τοὺς εὐφυεστάτους,
20512   3.1.207.23 : θυμοειδεῖς τε καὶ σφοδροὺς ὄντας, εἰ μὲν ἐκ νέων δα–
20513   3.1.207.24 : μασθεῖεν, εὐχρηστοτάτους καὶ ἀρίστους γιγνομένους, εἰ
20514   3.1.207.25 : δὲ ἀδάμαστοι γένοιντο, δυσκαθεκτοτάτους καὶ φαυλοτά–
20515   3.1.207.26 : τους· καὶ τῶν κυνῶν τῶν εὐφυεστάτων, φιλοπόνων τε
20516   3.1.207.27 : οὐσῶν καὶ ἐπιθετικῶν τοῖς θηρίοις, τὰς μὲν καλῶς
20517   3.1.207.28 : ἀχθείσας ἀρίστας γίγνεσθαι πρὸς τὰς θήρας καὶ χρησι–
20518   3.1.207.29 : μωτάτας, ἀναγώγους δὲ γιγνομένας ματαίους τε καὶ μα–
20519   3.1.207.30 : νιώδεις καὶ δυσπειθεστάτας. ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἀνθρώ–
20520   3.1.207.31 : πων τοὺς εὐφυεστάτους, ἐρρωμενεστάτους τε ταῖς ψυχαῖς
20521   3.1.207.32 : ὄντας καὶ ἐξεργαστικωτάτους ὧν ἂν ἐγχειρῶσι, παιδευ–
20522   3.1.207.33 : θέντας μὲν καὶ μαθόντας ἃ δεῖ πράττειν, ἀρίστους τε
20523   3.1.207.34 : καὶ ὠφελιμωτάτους γίγνεσθαι· πλεῖστα γὰρ καὶ μέγιστα
20524   3.1.207.35 : ἀγαθὰ ἐξεργάζεσθαι· ἀπαιδεύτους δὲ καὶ ἀμαθεῖς γενο– 
20525   3.1.207.36 : μένους κακίστους τε καὶ βλαβερωτάτους γίγνεσθαι· κρίνειν
20526   3.1.207.37 : γὰρ οὐκ ἐπισταμένους ἃ δεῖ πράττειν, πολλάκις πονη–
20527   3.1.207.38 : ροῖς ἐπιχειρεῖν πράγμασιν, μεγαλείους δὲ καὶ σφοδροὺς
20528   3.1.207.39 : ὄντας δυσκαθέκτους τε καὶ δυσαποτρέπτους εἶναι· διὸ
20529   3.1.207.40 : πλεῖστά τε καὶ μέγιστα κακὰ ἐργάζεσθαι. τοὺς δ´ ἐπὶ
20530   3.1.207.41 : πλούτῳ μέγα φρονοῦντας καὶ νομίζοντας οὐδὲν προσδεῖ–
20531   3.1.207.42 : σθαι παιδείας, ἐξαρκέσειν δὲ σφίσι τὸν πλοῦτον οἰομέ–
20532   3.1.207.43 : νους πρὸς τὸ διαπράττεσθαι ὅτι ἂν βούλωνται καὶ τιμᾶ–
20533   3.1.207.44 : σθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, ἐφρένου λέγων ὅτι μῶρος μὲν
20534   3.1.207.45 : εἴη, εἴ τις οἴεται μὴ μαθὼν τά τε ὠφέλιμα καὶ τὰ βλα–
20535   3.1.207.46 : βερὰ τῶν πραγμάτων διαγνώσεσθαι, μῶρος δέ, εἴ τις
20536   3.1.207.47 : μὴ διαγιγνώσκων μὲν ταῦτα, διὰ δὲ τὸν πλοῦτον ὅ τι
20537   3.1.207.48 : ἂν βούληται ποριζόμενος οἴεται δυνήσεσθαι τὰ συμφέ–
20538   3.1.207.49 : ροντα πράττειν, ἠλίθιος δέ, εἴ τις μὴ δυνάμενος τὰ συμ–
20539   3.1.207.50 : φέροντα πράττειν εὖ τε πράττειν οἴεται καὶ τὰ πρὸς τὸν
20540   3.1.207.51 : βίον αὐτῷ ἱκανῶς ἢ καλῶς παρεσκευάσθαι, ἠλίθιος δὲ
20541   3.1.207.52 : καί, εἴ τις οἴεται διὰ τὸν πλοῦτον μηδὲν ἐπιστάμενος
20542   3.1.207.53 : δόξειν τι ἀγαθὸς εἶναι ἢ μηδὲν ἀγαθὸς εἶναι δοκῶν
20543   3.1.207.54 : εὐδοκιμήσειν. 
20544   3.1.208.1 : Πλάτωνος Πολιτείας εʹ (p. 457 B).
20545   3.1.208.2 : Κάλλιστα γὰρ δὴ τοῦτο καὶ λέγεται καὶ λελέξεται,
20546   3.1.208.3 : ὅτι τὸ μὲν ὠφέλιμον καλόν, τὸ δὲ βλαβερὸν αἰσχρόν.
20547   3.1.209.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Περὶ σκέπης (rel.
20548   3.1.209.2 : p. 199 Peerlkamp.).
20549   3.1.209.3 : Ταῦτα μὲν περὶ τροφῆς εἶπεν. ἠξίου δὲ καὶ σκέπην
20550   3.1.209.4 : τὴν σώφρονα τῷ σώματι ζητεῖν, οὐ τὴν πολυτελῆ καὶ
20551   3.1.209.5 : περιττήν· εὐθὺς γὰρ ἐσθῆτι καὶ ὑποδέσει τὸν αὐτὸν τρό–
20552   3.1.209.6 : πον ἔφη εἶναι χρηστέον, ὅνπερ πανοπλίᾳ, φυλακῆς ἕνεκεν
20553   3.1.209.7 : τοῦ σώματος, ἀλλ´ οὐκ ἐπιδείξεως. ὥσπερ οὖν ὅπλα
20554   3.1.209.8 : κάλλιστα τὰ ἰσχυρότατα καὶ σῴζειν μάλιστα δυνάμενα τὸν
20555   3.1.209.9 : χρώμενον, οὐ τὰ περίβλεπτα καὶ λαμπρά, οὕτως ἀμπεχόνη
20556   3.1.209.10 : καὶ ὑπόδεσις ἡ χρησιμωτάτη τῷ σώματι κρατίστη καὶ
20557   3.1.209.11 : οὐχ ἡ δυναμένη τὰς τῶν ἀνοήτων ὄψεις ἐπιστρέφειν. δεῖ
20558   3.1.209.12 : γὰρ τὴν σκέπην ἑαυτῆς κρεῖττον ἀποφαίνειν τὸ σκεπό–
20559   3.1.209.13 : μενον καὶ ἰσχυρότερον, ἀλλ´ οὐκ ἀσθενέστερόν τε καὶ
20560   3.1.209.14 : χεῖρον. οἱ μὲν οὖν λειότητά τε καὶ ἁπαλότητα σαρκὸς 
20561   3.1.209.15 : διὰ τῶν σκεπασμάτων μηχανώμενοι χείρω τὰ σώματα
20562   3.1.209.16 : ποιοῦσιν, εἴγε τὸ τεθρυμμένον σῶμα καὶ μαλακὸν πολὺ
20563   3.1.209.17 : κάκιον τοῦ σκληροῦ τε καὶ διαπεπονημένου ἐστίν· οἱ δὲ
20564   3.1.209.18 : ῥωννύντες καὶ κρατύνοντες τῇ σκέπῃ, οὗτοι τὰ σκεπό–
20565   3.1.209.19 : μενα μόνοι ὠφελοῦσιν. διὰ τοῦτο οὐδαμῶς καλὸν οὔτε
20566   3.1.209.20 : ἐσθῆσι πολλαῖς κατασκέπειν τὸ σῶμα οὔτε ταινίαις κα–
20567   3.1.209.21 : τειλεῖν οὔτε χεῖράς τε καὶ πόδας περιδέσει πίλων ἢ
20568   3.1.209.22 : ὑφασμάτων τινῶν μαλακύνειν, τούς γε μὴ νοσοῦντας· οὐδ´
20569   3.1.209.23 : ὅλως εἶναι ἀγεύστους καλὸν ψύχους τε καὶ θάλπους,
20570   3.1.209.24 : ἀλλὰ ῥιγοῦν χρὴ τὰ μέτρια χειμῶνος καὶ ἡλιοῦσθαι θέ–
20571   3.1.209.25 : ρους καὶ σκιατροφεῖσθαι ἥκιστα. καὶ τὸ μὲν ἑνὶ χρῆ–
20572   3.1.209.26 : σθαι χιτῶνι τοῦ δεῖσθαι δυοῖν προτιμητέον, τοῦ δ´ ἑνὶ
20573   3.1.209.27 : χρῆσθαι χιτῶνι τὸ μηδενί, ἀλλὰ ἱματίῳ μόνον. καὶ τοῦ
20574   3.1.209.28 : γε ὑποδεδέσθαι τὸ ἀνυποδετεῖν τῷ δυναμένῳ κρεῖττον·
20575   3.1.209.29 : κινδυνεύει γὰρ τὸ μὲν ὑποδεδέσθαι τῷ δεδέσθαι ἐγγὺς
20576   3.1.209.30 : εἶναι, ἡ δ´ ἀνυποδησία πολλὴν εὐλυσίαν τινὰ καὶ εὐκο–
20577   3.1.209.31 : λίαν παρέχει τοῖς ποσίν, ὅταν ἠσκημένοι ὦσιν. ὅθεν καὶ
20578   3.1.209.32 : τοὺς ἡμεροδρόμους ὁρᾶν ἔστιν οὐ χρωμένους ὑποδήμασιν
20579   3.1.209.33 : ἐν ταῖς ὁδοῖς καὶ τῶν ἀθλούντων τοὺς δρομεῖς οὐκ ἂν
20580   3.1.209.34 : δυναμένους σῴζειν τὸ τάχος, εἰ δέοι τρέχειν αὐτοὺς ἐν 
20581   3.1.209.35 : ὑποδήμασιν. ἐπεὶ δὲ σκέπης ἕνεκα καὶ τὰς οἰκίας ποι–
20582   3.1.209.36 : ούμεθα, φημὶ καὶ ταύτας δεῖν ποιεῖσθαι πρὸς τὸ τῆς
20583   3.1.209.37 : χρείας ἀναγκαῖον, ὡς ἀπερύκειν μὲν κρύος, ἀπερύκειν δὲ
20584   3.1.209.38 : θάλπους τὸ σφοδρόν, εἶναι δ´ ἡλίου καὶ ἀνέμων ἐπικού–
20585   3.1.209.39 : ρημα τοῖς δεομένοις. καθόλου δὲ ὅπερ ἂν παρέχοι σπή–
20586   3.1.209.40 : λαιον αὐτοφυές, ἔχον μετρίαν ὑπόδυσιν ἀνθρώπῳ, τοῦτο
20587   3.1.209.41 : χρὴ παρέχειν ἡμῖν τὴν οἰκίαν, τοσοῦτον εἴπερ ἄρα περιτ–
20588   3.1.209.42 : τεύουσαν, ὅσον καὶ ἀπόθεσιν τροφῆς ἀνθρωπίνης ἐπι–
20589   3.1.209.43 : τηδείαν ἔχειν. τί δ´ αἱ περίστυλοι αὐλαί; τί δ´ αἱ ποικίλαι
20590   3.1.209.44 : χρίσεις; τί δ´ αἱ χρυσόροφοι στέγαι; τί δ´ αἱ πολυτέλειαι
20591   3.1.209.45 : τῶν λίθων, τῶν μὲν χαμαὶ συνηρμοσμένων, τῶν δ´ εἰς
20592   3.1.209.46 : τοίχους ἐγκειμένων, ἐνίων καὶ πάνυ πόρρωθεν ἠγμένων
20593   3.1.209.47 : [λίθων] καὶ δι´ ἀναλωμάτων πλείστων; οὐ ταῦτα πάντα
20594   3.1.209.48 : περιττὰ καὶ οὐκ ἀναγκαῖα ὧν τε χωρὶς καὶ ζῇν καὶ ὑγι–
20595   3.1.209.49 : αίνειν ἔστι, πραγματείαν δ´ ἔχει πλείστην, καὶ διὰ χρη–
20596   3.1.209.50 : μάτων γίνεται πολλῶν, ἀφ´ ὧν ἄν τις ἐδυνήθη καὶ δη–
20597   3.1.209.51 : μοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ πολλοὺς ἀνθρώπους εὐεργετῆσαι; καί τοι
20598   3.1.209.52 : πόσῳ μὲν εὐκλεέστερον τοῦ πολυτελῶς οἰκεῖν τὸ πολλοὺς 
20599   3.1.209.53 : εὐεργετεῖν; πόσῳ δὲ καλοκαγαθικώτερον τοῦ ἀναλίσκειν
20600   3.1.209.54 : εἰς ξύλα καὶ λίθους τὸ εἰς ἀνθρώπους ἀναλίσκειν; πόσῳ
20601   3.1.209.55 : δὲ ὠφελιμώτερον τοῦ περιβεβλῆσθαι μεγάλην οἰκίαν τὸ
20602   3.1.209.56 : κεκτῆσθαι φίλους πολλούς; ὃ περιγίνεται τῷ προθύμως
20603   3.1.209.57 : εὐεργετοῦντι. τί δ´ ἂν ὄναιτό τις τηλικοῦτον ἀπ´ οἰκίας
20604   3.1.209.58 : μεγέθους τε καὶ κάλλους, ἡλίκον ἀπὸ τοῦ χαρίζεσθαι
20605   3.1.209.59 : πόλει καὶ πολίταις ἐκ τῶν ἑαυτοῦ;
20606   3.1.210.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 20 Mullach.).
20607   3.1.210.2 : Ἀνθρώποισι γὰρ εὐθυμίη γίνεται μετριότητι τέρψιος
20608   3.1.210.3 : καὶ βίου συμμετρίῃ τὰ δ´ ἐλλείποντα καὶ ὑπερβάλλοντα
20609   3.1.210.4 : μεταπίπτειν τε φιλέει καὶ μεγάλας κινήσιας ἐμποιέειν τῇ
20610   3.1.210.5 : ψυχῇ. αἱ δ´ ἐκ μεγάλων διαστημάτων κινεόμεναι τῶν
20611   3.1.210.6 : ψυχέων οὔτε εὐσταθέες εἰσὶν οὔτε εὔθυμοι. ἐπὶ τοῖσι
20612   3.1.210.7 : δυνατοῖς ὦν δεῖ ἔχειν τὴν γνώμην καὶ τοῖσι παρεοῦσιν
20613   3.1.210.8 : ἀρκέεσθαι τῶν μὲν ζηλουμένων καὶ θαυμαζομένων ὀλίγην
20614   3.1.210.9 : μνήμην ἔχοντα καὶ τῇ διανοίῃ μὴ προσεδρεύοντα, τῶν
20615   3.1.210.10 : δὲ ταλαιπωρεόντων τοὺς βίους θεωρέειν, ἐννοούμενον ἃ
20616   3.1.210.11 : πάσχουσι κάρτα, ὅκως ἂν τὰ παρεόντα σοὶ καὶ ὑπάρ–
20617   3.1.210.12 : χοντα μεγάλα καὶ ζηλωτὰ φαίνηται, καὶ μηκέτι πλεόνων 
20618   3.1.210.13 : ἐπιθυμέοντι συμβαίνῃ κακοπαθέειν τῇ ψυχῆ. ὁ γὰρ θαυ–
20619   3.1.210.14 : μάζων τοὺς ἔχοντας καὶ μακαριζομένους ὑπὸ τῶν ἄλλων
20620   3.1.210.15 : ἀνθρώπων, καὶ τῇ μνήμῃ πᾶσαν ὥραν προσεδρεύων.
20621   3.1.210.16 : αἰεὶ ἐπικαινουργέειν ἀναγκάζεται, καὶ ἐπιβάλλεσθαι δ´
20622   3.1.210.17 : ἐπιθυμίην τοῦ τι πρήσσειν ἀνήκεστον ὧν νόμοι κωλύ–
20623   3.1.210.18 : ουσιν. διόπερ τὰ μὲν μὴ δίζησθαι χρεών, ἐπὶ δὲ τοῖς
20624   3.1.210.19 : εὐθυμέεσθαι χρεὼν παραβάλλοντα τὸν ἑωυτοῦ βίον πρὸς
20625   3.1.210.20 : τὸν τῶν φαυλότερον πρησσόντων καὶ μακαρίζειν ἑωυτὸν
20626   3.1.210.21 : ἐνθυμεύμενον ἃ πάσχουσιν, ὁκόσῳ αὐτῶν βέλτιον πρήσσει
20627   3.1.210.22 : τε καὶ διάγει. ταύτης γὰρ ἐχόμενος τῆς γνώμης εὐθυ–
20628   3.1.210.23 : μότερόν τε διάξεις καὶ οὐκ ὀλίγας κῆρας ἐν τῷ βίῳ διώ–
20629   3.1.210.24 : σεαι, φθόνον καὶ ζῆλον καὶ δυσμενίην. 
20630   3.2.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΚΑΚΙΑΣ.}1
20631   3.2.1.1 : Δημητρίου (fab. inc. fr. 2 com. II 2 p. 878).
20632   3.2.1.2 : Σφόδρ´ εὐάλωτόν ἐστιν ἡ πονηρία·
20633   3.2.1.3 : εἰς γὰρ τὸ κέρδος μόνον ἀποβλέπους´ ἀεὶ
20634   3.2.1.4 : ἀφρόνως ἅπαντα καὶ προπετῶς συμπείθεται.
20635   3.2.2.1 : Ἀξιονίκου (fab. inc. fr. 1 com. III p. 536).
20636   3.2.2.2 : Ὅταν δανείζῃ τὶς πονηρῷ χρήματα
20637   3.2.2.3 : ἀνήρ, δικαίως ἂν τόκον λύπας ἔχοι.
20638   3.2.3.1 : Ἀντιφάνους (fab. inc. fr. 60 com. III p. 153). 
20639   3.2.3.2 : Ὅταν εὐπορῶν τις αἰσχρὰ πράττῃ πράγματα.
20640   3.2.3.3 : τί τοῦτον ἀπορήσαντα πράξειν προσδοκᾷς;
20641   3.2.4.1 : Μενάνδρου Παλλακή (fr. 1 com. IV p. 182).
20642   3.2.4.2 : Πολλοὺς λογισμοὺς ἡ πονηρία κυκλοῖ.
20643   3.2.5.1 : Μενάνδρου.
20644   3.2.5.2 : Μισῶ πονηρόν, χρηστὸν ὅταν εἴπῃ λόγον.
20645   3.2.6.1 : Μενάνδρου.
20646   3.2.6.2 : Ἀσυλλόγιστόν ἐστιν ἡ πονηρία.
20647   3.2.7.1 : Σκληρίου.
20648   3.2.7.2 : Πολλοῖσι θνητῶν ἡ μὲν ὄψις εὐγενής,
20649   3.2.7.3 : ὁ νοῦς δ´ ἐν αὐτοῖς δυσγενὴς εὑρίσκεται.
20650   3.2.8.1 : Φιλιππίδου (fab. inc. fr. 7 com. IV p. 476).
20651   3.2.8.2 : Ὁ τραχύτατος δὲ συκοφάντης μνᾶς δύο
20652   3.2.8.3 : λαβὼν ἄπεισιν ἀρνίου μαλακώτερος. 
20653   3.2.9.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 190–96).
20654   3.2.9.2 : Οὐδέ τις εὐόρκου χάρις ἔσσεται οὐδὲ δικαίου
20655   3.2.9.3 : οὐδ´ ἀγαθοῦ· μᾶλλον δὲ κακῶν ῥεκτῆρα καὶ ὕβριν
20656   3.2.9.4 : ἀνέρα τιμήσουσι· δίκη δ´ ἐν χερσὶ καὶ αἰδὼς
20657   3.2.9.5 : οὐκ ἔσται· βλάψει δ´ ὁ κακὸς τὸν ἀρείονα φῶτα
20658   3.2.9.6 : μύθοισι σκολιοῖς ἐνέπων, ἐπὶ δ´ ὅρκον ὀμεῖται.
20659   3.2.9.7 : ζῆλος δ´ ἀνθρώποισιν ὀιζυροῖσιν ἅπασιν
20660   3.2.9.8 : δυσκέλαδος κακόχαρτος ὁμαρτήσει στυγερώπης.
20661   3.2.10.1 : Ζηνοδότου (fr. 1 p. 831 N. 2).
20662   3.2.10.2 : Κηρύσσεται ἀεὶ ἡ ἀρετή· κακὸς δ´ ἀνὴρ
20663   3.2.10.3 : σιγηλὸν ἔσχε ζῶν τε καὶ θανὼν βίον.
20664   3.2.11.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 270–72).
20665   3.2.11.2 : Νῦν δὴ ἐγὼ μήτ´ αὐτὸς ἐν ἀνθρώποισι δίκαιος
20666   3.2.11.3 : εἴην, μήτ´ ἐμὸς υἱός· ἐπεὶ κακὸν ἄνδρα δίκαιον
20667   3.2.11.4 : ἔμμεναι, εἰ μείζω τιμὴν ἀδικώτερος ἕξει.
20668   3.2.12.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 346–48).
20669   3.2.12.2 : Πῆμα κακὸς γείτων, ὅσσον τ´ ἀγαθὸς μέγ´ ὄνειαρ.
20670   3.2.12.3 : ἔμμορέ τοι τιμῆς, ὅς κ´ ἔμμορε γείτονος ἐσθλοῦ.
20671   3.2.12.4 : οὐδ´ ἂν βοῦς ἀπόλοιτ´, εἰ μὴ γείτων κακὸς εἴη. 
20672   3.2.13.1 : Εὐριπίδου ἐκ Βελλεροφόντου (fr. 303 N. 2).
20673   3.2.13.2 : Οὐδέ ποτ´ εὐτυχίαν κακοῦ ἀνδρὸς ὑπέρφρονά τ´ ὄλβον
20674   3.2.13.3 : βέβαιον εἰκάσαι χρεών,
20675   3.2.13.4 : οὐδ´ ἀδίκων γενεάν· ὁ γὰρ οὐδενὸς ἐκφὺς
20676   3.2.13.5 : Χρόνος δικαίους ἐπάγων κανόνας
20677   3.2.13.6 : δείκνυσιν ἀνθρώπων κακότητας ἐμοί.
20678   3.2.14.1 : Εὐριπίδου Μηδείᾳ ( 516–519).
20679   3.2.14.2 : Ὦ Ζεῦ, τί δὴ χρυσοῦ μέν, ὃς κίβδηλος ἦν,
20680   3.2.14.3 : τεκμήρι´ ἀνθρώποισιν ὤπασας σαφῆ,
20681   3.2.14.4 : ἀνδρῶν δ´ ὅτῳ χρὴ τὸν κακὸν διειδέναι,
20682   3.2.14.5 : οὐδεὶς χαρακτὴρ ἐμπέφυκε σώματι.
20683   3.2.15.1 : Εὐριπίδου Τέννῃ (fr. 695 N. 2).
20684   3.2.15.2 : Φεῦ·
20685   3.2.15.3 : οὐδὲν δίκαιόν ἐστιν ἐν τῷ νῦν γένει.
20686   3.2.16.1 : Σοφοκλέους (fr. 835 N. 2).
20687   3.2.16.2 : Σκαιοῖσι πολλοῖς εἷς σοφὸς διόλλυται. 
20688   3.2.17.1 : Δίωνος ἐκ τοῦ Εὐβοϊκοῦ (or. VII p. 269
20689   3.2.17.2 : Reisk.).
20690   3.2.17.3 : Ὡς οὔποτε φιλεῖ τὰ μοχθηρὰ μένειν ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς·
20691   3.2.17.4 : ἀλλ´ ἀεὶ κινεῖται καὶ πρόεισιν ἐπὶ τὸ ἀσελγέστερον μη–
20692   3.2.17.5 : δενὸς ἀναγκαίου μέτρου τυγχάνοντα.
20693   3.2.18.1 : Φιλίππου.
20694   3.2.18.2 : Φίλιππος ἐρωτώμενος ὑπὸ Βυζαντίων τί ἀδικηθεὶς
20695   3.2.18.3 : πολιορκεῖ αὐτούς, εὐήθεις ἔφησεν εἶναι καὶ ὁμοίους τῷ
20696   3.2.18.4 : εἴ τις ἔχων καλὴν γυναῖκα τοὺς ἐπικωμάζοντας ἐρωτῴη
20697   3.2.18.5 : διὰ τί ἐπικωμάζουσιν.
20698   3.2.19.1 : Θαλῆς (Plut. septem sap. conv. p. 153 D).
20699   3.2.19.2 : Θαλῆς ἐρωτηθεὶς τί βλαβερώτατον, ἔφη ‘κακία· καὶ
20700   3.2.19.3 : γὰρ τὰ χρηστὰ βλάπτει παραγενομένη’.
20701   3.2.20.1 : Δημοσθένους.
20702   3.2.20.2 : Δημοσθένης ἔλεγεν ὡς πολλάκις ἐπιὸν αὐτῷ εὔξασθαι
20703   3.2.20.3 : τοὺς πονηροὺς ἀπολέσθαι φοβοῖτο μὴ ἔρημον ἄρδην ἐκ
20704   3.2.20.4 : τῆς εὐχῆς ποιήσῃ τὴν πόλιν.
20705   3.2.21.1 : Πυθαγόρου.
20706   3.2.21.2 : Νόμου θείου τὸ φαῦλον ἀνήκοον, διὸ καὶ παρανομεῖ.
20707   3.2.22.1 : Λυσίου (fr. 266 ed. Bait. et Saupp.).
20708   3.2.22.2 : Ὅστις τοῦ μὲν μὴ ἀδικεῖν οὐ προνοεῖται, τοῦ δὲ μὴ
20709   3.2.22.3 : δοῦναι δίκην ἐπιμελεῖται, κακουργεῖ. 
20710   3.2.23.1 : Δημοσθένους Φιλιππικῶν (IX § 17
20711   3.2.23.2 : p. 115).
20712   3.2.23.3 : Ὁ γὰρ οἷς ἂν ἐγὼ ληφθείην ταῦτα πράττων καὶ κατα–
20713   3.2.23.4 : σκευαζόμενος, οὗτος ἐμοὶ πολεμεῖ, κἂν μή πω βάλλῃ μηδὲ
20714   3.2.23.5 : τοξεύῃ.
20715   3.2.24.1 : Φιλήμονος Ἀγύρτου (com. IV p. 3).
20716   3.2.24.2 : Ὦ πῶς πονηρόν ἐστιν ἀνθρώπου φύσις
20717   3.2.24.3 : τὸ σύνολον· οὐ γὰρ ἄν ποτ´ ἐδεήθη νόμου.
20718   3.2.25.1 : (comici incerti)
20719   3.2.25.2 : Οἴει τι τῶν ἄλλων διαφέρειν θηρίων
20720   3.2.25.3 : ἄνθρωπον; οὐδὲ μικρόν, ἀλλ´ ἢ σχήματι·
20721   3.2.25.4 : πλάγι´ ἐστὶ τἄλλα, τοῦτο δ´ ὀρθὸν θηρίον.
20722   3.2.26.1 : Φιλήμονος (fab. inc. fr. 3 com. IV p. 32).
20723   3.2.26.2 : Τί ποτε Προμηθεύς, ὃν λέγους´ ἡμᾶς πλάσαι 
20724   3.2.26.3 : καὶ τἄλλα πάντα ζῷα, τοῖς μὲν θηρίοις
20725   3.2.26.4 : ἔδωχ´ ἑκάστῳ κατὰ γένος μίαν φύσιν;
20726   3.2.26.5 : ἅπαντες οἱ λέοντές εἰσιν ἄλκιμοι·
20727   3.2.26.6 : δειλοὶ πάλιν ἑξῆς πάντες εἰσὶν οἱ λαγοί·
20728   3.2.26.7 : οὐκ ἔστ´ ἀλώπηξ ἡ μὲν εἴρων τῇ φύσει,
20729   3.2.26.8 : ἡ δ´ αὐθέκαστος· ἀλλ´ ἐὰν τρισμυρίας
20730   3.2.26.9 : ἀλωπεκάς τις συναγάγῃ, μίαν φύσιν
20731   3.2.26.10 : ἁπαξαπασῶν ὄψεται τρόπον θ´ ἕνα.
20732   3.2.26.11 : ἡμῶν δ´ ὅσα καὶ τὰ σώματ´ ἐστί, τὸν ἀριθμὸν
20733   3.2.26.12 : καθ´ ἑνός, τοσούτους ἐστὶ καὶ τρόπους ἰδεῖν.
20734   3.2.27.1 : Σοφοκλῆς Αἴαντι ( 1159–1160).
20735   3.2.27.2 : Ἄπειμι· καὶ γὰρ αἰσχρὸν εἰ πύθοιτό τις
20736   3.2.27.3 : λόγοις κολάζειν, ᾧ βιάζεσθαι παρῇ.
20737   3.2.28.1 : Ὁ αὐτὸς ἐν Φαίδρᾳ.
20738   3.2.28.2 : *** 
20739   3.2.29.1 : (Soph. El. 1050 sq.)
20740   3.2.29.2 : Ἄπειμι τοίνυν· οὔτε γὰρ σὺ τἄμ´ ἔπη
20741   3.2.29.3 : τολμᾷς ἐπαινεῖν, οὔτ´ ἐγὼ τοὺς σοὺς τρόπους.
20742   3.2.30.1 : Λυκούργου (fr. 96 Saupp.).
20743   3.2.30.2 : Ὅσοι τοῖς ἀπὸ τῆς φύσεως ἀγαθοῖς ἐπὶ τὰ χείρω
20744   3.2.30.3 : χρῶνται, τούτοις πολέμια τὰ εὐτυχήματά ἐστιν. ὡς εἴ τις
20745   3.2.30.4 : ἀνδρεῖος ὢν λῄζεσθαι μᾶλλον ἢ στρατεύεσθαι προῄρηται,
20746   3.2.30.5 : καὶ ἰσχυρὸς ὢν λωποδυτεῖν μᾶλλον ἢ ... συμβουλεύειν,
20747   3.2.30.6 : ἢ καλὸς ὢν μοιχεύειν μᾶλλον ἢ γαμεῖν, οὗτος τῶν ἀπὸ
20748   3.2.30.7 : τῆς φύσεως ἀγαθῶν ὑπαρξάντων προδότης ἐστίν.
20749   3.2.31.1 : Μουσωνίου (rel. p. 254 Peerlk.).
20750   3.2.31.2 : Τί προβαλλόμεθα τοὺς τυράννους μακρῷ χείρονες
20751   3.2.31.3 : αὐτῶν καθεστῶτες; τὰς γὰρ ὁμοίας αὐτοῖς ἔχομεν ὁρμὰς
20752   3.2.31.4 : ἐν ταῖς οὐχ ὁμοίαις τύχαις.
20753   3.2.32.1 : Θεοδώρου.
20754   3.2.32.2 : Θεόδωρος ὁ Κυρηναϊκὸς Λυσιμάχου τοῦ βασιλέως
20755   3.2.32.3 : ἀπειλήσαντος αὐτὸν ἀναιρήσειν ‘ἐλελήθεις με’ εἶπεν ‘οὐ
20756   3.2.32.4 : βασιλέως, ἀλλὰ κωνείου δύναμιν ἔχων’.
20757   3.2.33.1 : Θεοκρίτου.
20758   3.2.33.2 : Θεόκριτος ἐρωτηθεὶς ποῖα τῶν θηρίων ἐστὶ τὰ χαλε– 
20759   3.2.33.3 : πώτατα, εἶπεν ‘ἐν μὲν τοῖς ὄρεσιν ἄρκοι καὶ λέοντες,
20760   3.2.33.4 : ἐν δὲ ταῖς πόλεσι τελῶναι καὶ συκοφάνται.’
20761   3.2.34.1 : Ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς Περὶ φιλίας
20762   3.2.34.2 : (Plut. fr. XVIII 1).
20763   3.2.34.3 : Κακίας αὑτῶν πλάσσονταί τινες ῥημάτων εὐπρεπείᾳ,
20764   3.2.34.4 : τὸ μὲν φιλοσώματον ἁπλοῦν, τὸ δὲ φιλάργυρον προμηθὲς
20765   3.2.34.5 : ἀποκαλούμενοι.
20766   3.2.35.1 : Ἐν ταὐτῷ (Plut. fr. XVIII 2).
20767   3.2.35.2 : Πολύβουλον εἶναι καὶ πολύτροπον, ἔνθα δεῖ καὶ τέχνης,
20768   3.2.35.3 : κατ´ ἀλλοφύλων πολεμίων χρήσιμον καὶ ἀναγκαῖον· ἐπί–
20769   3.2.35.4 : βουλον δ´ ἦθος καὶ κακομηχανώτατον διὰ παντὸς ἔχειν
20770   3.2.35.5 : καὶ κατὰ πάντων, οὐ τῇ τῶν ἀγχινόων, ὥς τινες οἴονται,
20771   3.2.35.6 : τῇ δὲ τοῦ πονηροτάτου μερίδι προστίθημι.
20772   3.2.36.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 120 Mullach.).
20773   3.2.36.2 : Ἔστι ῥηίδιον μὲν ἐπαινέειν ἃ μὴ χρὴ καὶ ψέγειν,
20774   3.2.36.3 : ἑκάτερον δὲ πονηροῦ τινος ἤθεος. 
20775   3.2.37.1 : Διονυσίου Ἁλικαρνασέως.
20776   3.2.37.2 : Ἀπὸ γὰρ τῆς αὐτῆς διανοίας οἱ ἄνθρωποι ἀπογι–
20777   3.2.37.3 : γνώσκουσί τε ἑαυτῶν καὶ ἑτέροις ἀπιστοῦσιν.
20778   3.2.38.1 : Βίωνος ἐν τῷ Περὶ δουλείας.
20779   3.2.38.2 : Φησὶν ὁ Βίων· οἱ ἀγαθοὶ οἰκέται ἐλεύθεροι, οἱ δὲ
20780   3.2.38.3 : πονηροὶ ἐλεύθεροι δοῦλοι πολλῶν ἐπιθυμιῶν.
20781   3.2.39.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῶν Προτρεπτικῶν εἰς
20782   3.2.39.2 : φιλοσοφίαν λόγων (c. 2 p. 9, 8 Pist.). 
20783   3.2.39.3 : Ὁμοίως ἐπισφαλὲς μαινομένῳ δοῦναι μάχαιραν καὶ
20784   3.2.39.4 : μοχθηρῷ δύναμιν.
20785   3.2.40.1 : Σωκρατικοῦ.
20786   3.2.40.2 : Σωκρατικὸς ὁ κυνικὸς ἀκούσας ποτὲ πονηροῦ τὸν
20787   3.2.40.3 : τρόπον κακῶς λέγοντος Πλάτωνα ‘παῦσαι’ ἔφη ‘οὔτε
20788   3.2.40.4 : γὰρ κακῶς λέγων ἐκεῖνον πιστευθήσῃ οὔτε ἐκεῖνος σὲ
20789   3.2.40.5 : ἐπαινῶν’.
20790   3.2.41.1 : Σιμωνίδου.
20791   3.2.41.2 : Σιμωνίδης ὁ μελοποιὸς εἰπόντος τινός, ὅτι πολλοὶ
20792   3.2.41.3 : αὐτὸν παρ´ αὐτῷ κακῶς λέγουσιν· ‘οὐ παύσῃ’ ἔφη ‘ποτὲ
20793   3.2.41.4 : σὺ τοῖς ὠσί με βλασφημῶν;’
20794   3.2.42.1 : Ἀνάχαρσις.
20795   3.2.42.2 : Ἀνάχαρσις ὁ Σκύθης ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, τί ἐστι
20796   3.2.42.3 : πολέμιον ἀνθρώποις, ‘αὐτοί’ ἔφη ‘ἑαυτοῖς’. 
20797   3.2.43.1 : Πλάτωνος Πολιτείας γʹ (p. 405 B).
20798   3.2.43.2 : .................
20799   3.2.43.3 : Πάντων μὲν οὖν, ἔφη, αἴσχιστον. Ἢ δοκεῖ σοι, ἦν
20800   3.2.43.4 : δ´ ἐγώ, τούτου αἴσχιον εἶναι τοῦτο; ὅταν δή τις μὴ μόνον
20801   3.2.43.5 : τὸ πολὺ τοῦ βίου ἐν δικαστηρίοις φεύγων τε καὶ διώκων
20802   3.2.43.6 : κατατρίβηται, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ ἀπειροκαλίας ἐπ´ αὐτῷ δὴ
20803   3.2.43.7 : τούτῳ πεισθῇ καλλωπίζεσθαι, ὡς δεινὸς ὢν περὶ τὸ ἀδι–
20804   3.2.43.8 : κεῖν καὶ ἱκανὸς πάσας μὲν στροφὰς στρέφεσθαι, πάσας
20805   3.2.43.9 : δὲ διεξόδους διεξελθὼν ἀποστραφῆναι λογιζόμενος, 〈ὥστε〉
20806   3.2.43.10 : μὴ παρασχεῖν δίκην, καὶ ταῦτα σμικρῶν τε καὶ οὐδενὸς
20807   3.2.43.11 : ἀξίων ἕνεκα, ἀγνοῶν, ὅσῳ κάλλιον καὶ ἄμεινον τὸ παρα–
20808   3.2.43.12 : σκευάζειν τὸν βίον αὑτῷ μηδὲν δεῖσθαι νυστάζοντος δι–
20809   3.2.43.13 : καστοῦ; Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτ´, ἔφη, ἐκείνου ἔτι αἴσχιον.
20810   3.2.44.1 : Πλάτωνος Νόμων βʹ (p. 661 D).
20811   3.2.44.2 : Ἐγὼ μὲν γὰρ λέγω σαφῶς τὰ μὲν κακὰ λεγόμενα
20812   3.2.44.3 : ἀγαθὰ τοῖς ἀδίκοις εἶναι, τοῖς δὲ δικαίοις κακά, τὰ δὲ
20813   3.2.44.4 : ἀγαθὰ τοῖς μὲν ἀγαθοῖς ὄντως ἀγαθά, τοῖς δὲ κακοῖς
20814   3.2.44.5 : κακά.
20815   3.2.45.1 : Σωκράτους. 
20816   3.2.45.2 : Ταὐτὸν ἐξ ἀσθενοῦς ἀγκυρίου σκάφος ὁρμίζειν καὶ
20817   3.2.45.3 : ἐκ φαύλης γνώμης ἐλπίδα.
20818   3.2.46.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς Κύρου ἀναβάσεως
20819   3.2.46.2 : (II 6, 21–25).
20820   3.2.46.3 : Μένων δ´ ὁ Θετταλὸς 〈δῆλος〉 ἦν ἐπιθυμῶν 〈μὲν〉
20821   3.2.46.4 : πλούτου ἰσχυρῶς, ἐπιθυμῶν δὲ ἄρχειν, ὅπως [ὡς] πλείω
20822   3.2.46.5 : λαμβάνοι· ἐπιθυμῶν δὲ τιμᾶσθαι, ἵνα [ἐπὶ] πλείω κερ–
20823   3.2.46.6 : δαίνοι· φίλος δ´ ἐβούλετο εἶναι τοῖς μέγιστον δυναμένοις,
20824   3.2.46.7 : ἵνα ἀδικῶν μὴ διδοίη δίκην· ἐπὶ δὲ τὸ κατεργάζεσθαι
20825   3.2.46.8 : ὧν ἐπιθυμοίη συντομωτάτην ᾤετο ὁδὸν εἶναι διὰ τοῦ ἐπι–
20826   3.2.46.9 : ορκεῖν τε καὶ ψεύδεσθαι καὶ ἐξαπατᾶν, τὸ δὲ ἁπλοῦν
20827   3.2.46.10 : καὶ ἀληθὲς ἐνόμιζε τὸ αὐτὸ τῷ ἠλιθίῳ εἶναι. στέργων
20828   3.2.46.11 : δὲ φανερὸς μὲν ἦν οὐδένα, ὅτῳ δὲ φαίη φίλος εἶναι,
20829   3.2.46.12 : τούτῳ ἔνδηλος ἦν ἐπιβουλεύων. καὶ πολεμίου μὲν οὐδενὸς 
20830   3.2.46.13 : κατεγέλα, τῶν δὲ συνόντων πάντων ὡς καταγελῶν ἀεὶ
20831   3.2.46.14 : διελέγετο. καὶ τοῖς μὲν τῶν πολεμίων κτήμασιν οὐκ ἐπε–
20832   3.2.46.15 : βούλευεν· χαλεπὸν γὰρ ᾤετο εἶναι τὰ τῶν φυλαττομένων
20833   3.2.46.16 : λαμβάνειν· τὰ δὲ τῶν φίλων μόνος ᾤετο εἰδέναι ὅτι
20834   3.2.46.17 : ῥᾷστον ἀφύλακτα λαμβάνειν. καὶ ὅσους μὲν αἰσθάνοιτο
20835   3.2.46.18 : ἐπιόρκους καὶ ἀδίκους, ὡς εὖ ὡπλισμένους ἐφοβεῖτο· τοῖς
20836   3.2.46.19 : δὲ ὁσίοις καὶ ἀλήθειαν ἀσκοῦσιν ὡς ἀνάνδροις ἐπειρᾶτο
20837   3.2.46.20 : χρῆσθαι.
20838   3.2.47.1 : Αἰσχίνου (III 99).
20839   3.2.47.2 : Καὶ γὰρ τοῦτ´ ἄνθρωπος ἴδιον καὶ οὐ κοινὸν ποιεῖ·
20840   3.2.47.3 : οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι ἀλαζόνες ὁπόταν τι ψεύδωνται, ἀόριστα
20841   3.2.47.4 : καὶ ἀσαφῆ πειρῶνται λέγειν, φοβούμενοι τὸν ἔλεγχον·
20842   3.2.47.5 : Δημοσθένης δὲ ὅταν ἀλαζονεύηται, πρῶτον 〈μὲν〉 μεθ´
20843   3.2.47.6 : ὅρκου ψεύδεται ἐξώλειαν ἐπαρώμενος αὑτῷ· δεύτερον δέ,
20844   3.2.47.7 : ἃ οἶδεν οὐδέποτε ἐσόμενα, τολμᾷ λέγειν εἰς ὁπότε ἔσται,
20845   3.2.47.8 : καὶ ὧν τὰ σώματα οὐχ ἑώρακε, τούτων τὰ ὀνόματα λέγει
20846   3.2.47.9 : κλέπτων τὴν ἀκρόασιν καὶ μιμούμενος τοὺς τἀληθῆ λέ–
20847   3.2.47.10 : γοντας. ᾗ καὶ σφόδρα ἄξιός ἐστι μισεῖσθαι, ὅτι πονηρὸς
20848   3.2.47.11 : ὢν καὶ τὰ τῶν χρηστῶν σημεῖα διαφθείρει. 
20849   3.3.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΦΡΟΝΗΣΕΩΣ.}1
20850   3.3.1.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 276 com. IV
20851   3.3.1.2 : p. 292).
20852   3.3.1.3 : Ἅπαντα δοῦλα τῷ φρονεῖν καθίσταται.
20853   3.3.2.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπῃ (fr. 199 N. 2).
20854   3.3.2.2 : Τὸ δ´ ἀσθενές μου καὶ τὸ θῆλυ σώματος
20855   3.3.2.3 : κακῶς ἐμέμφθης· εἰ γὰρ εὖ φρονεῖν ἔχω,
20856   3.3.2.4 : κρεῖσσον τόδ´ ἐστὶ καρτεροῦ βραχίονος.
20857   3.3.3.1 : (Aristot. top. I 17 p. 108a 11)
20858   3.3.3.2 : Ὡς ὄψις ἐν ὀφθαλμῷ, νοῦς ἐν ψυχῇ.
20859   3.3.4.1 : Σοφοκλέους (fr. 836 N. 2).
20860   3.3.4.2 : Ἐσθλοῦ γὰρ ἀνδρὸς τοὺς πονοῦντας ὠφελεῖν.
20861   3.3.4.3 : —Ἀλλ´ ἡ φρόνησις ἁγαθὴ θεὸς μέγας. 
20862   3.3.5.1 : Σοφοκλῆς Αἴαντι ( 1246–54).
20863   3.3.5.2 : Ἐκ τῶνδε μέντοι τῶν τρόπων οὐκ ἄν ποτε
20864   3.3.5.3 : κατάστασις γένοιτ´ ἂν οὐδενὸς νόμου·
20865   3.3.5.4 : εἰ τοὺς δίκῃ νικῶντας ἐξωθήσομεν
20866   3.3.5.5 : καὶ τοὺς ὄπισθεν εἰς τὸ πρόσθεν ἄξομεν.
20867   3.3.5.6 : ἀλλ´ εἰρκτέον τάδ´ ἐστίν· οὐ γὰρ οἱ πλατεῖς
20868   3.3.5.7 : οὐδ´ εὐρύνωτοι φῶτες ἀσφαλέστατοι,
20869   3.3.5.8 : ἀλλ´ οἱ φρονοῦντες εὖ κρατοῦσι πανταχοῦ.
20870   3.3.5.9 : μέγας δὲ πλευρὰ βοῦς ὑπὸ σμικρᾶς ὅμως
20871   3.3.5.10 : μάστιγος ὀρθὸς εἰς ὁδὸν πορεύεται.
20872   3.3.6.1 : Μενάνδρου Θεοφορουμένῃ (fr. 1 com. IV p. 134).
20873   3.3.6.2 : Ὁ πλεῖστον νοῦν ἔχων
20874   3.3.6.3 : μάντις τ´ ἄριστός ἐστι σύμβουλός θ´ ἅμα.
20875   3.3.7.1 : Μενάνδρου (fr. 4 com. IV p. 198).
20876   3.3.7.2 : Ἆρ´ ἔστιν ἀγαθῶν πᾶσι πλείστων αἰτία
20877   3.3.7.3 : ἡ σύνεσις, ἂν ᾖ πρὸς τὰ βελτίω σοφή. 
20878   3.3.8.1 : Σοφοκλῆς Ἀλήτῃ (fr. 97 N. 2).
20879   3.3.8.2 : Ψυχὴ γὰρ εὔνους καὶ φρονοῦσα τοὔνδικον
20880   3.3.8.3 : κρείσσων σοφιστοῦ παντός ἐστιν εὑρέτις.
20881   3.3.9.1 : Μενάνδρου Ἰμβρίοις (fr. 1 com. IV p. 141).
20882   3.3.9.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδέν, πάτερ, ἐν ἀνθρώπου φύσει
20883   3.3.9.3 : μεῖζον λογισμοῦ· τῷ διαθέσθαι πράγματα
20884   3.3.9.4 : ἕκαστός ἐστιν καὶ λογίσασθαι κατὰ τρόπον
20885   3.3.9.5 : ἄρχων, στρατηγός, ἡγεμὼν δήμου, πάλιν
20886   3.3.9.6 : σύμβουλος ὁ λογισμῷ διαφέρων πάντ´ ἔχει.
20887   3.3.10.1 : Αἰσχύλου (trag. adesp. fr. 517 N. 2).
20888   3.3.10.2 : Ἃ δεῖ παρὼν φρόντιζε, μὴ παρὼν ἀπῇς.
20889   3.3.11.1 : Αἰσχύλου (Aesch. fr. 390 N. 2).
20890   3.3.11.2 : Ὁ χρήσιμ´ εἰδώς, οὐχ ὁ πόλλ´ εἰδὼς σοφός. 
20891   3.3.12.1 : (comici ignoti)
20892   3.3.12.2 : Ἦ χαρίεν ἔστ´ ἄνθρωπος, ἂν ἄνθρωπος ᾖ.
20893   3.3.13.1 : Αἰσχύλου (fr. 301 N. 2).
20894   3.3.13.2 : Ἀπάτης δικαίας οὐκ ἀποστατεῖ θεός.
20895   3.3.14.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 391 N. 2).
20896   3.3.14.2 : Ἁμαρτάνει τι καὶ σοφοῦ σοφώτερος.
20897   3.3.15.1 : Ἀγάθωνος (inc. fab. fr. 20 p. 767 N. 2).
20898   3.3.15.2 : Οὐ τῇ φρονήσει, τῇ τύχῃ δ´ ἐσφάλμεθα.
20899   3.3.16.1 : (trag. adesp. fr. 518 N. 2)
20900   3.3.16.2 : Οὐχ ὡς νομίζεις, τὸ φρονεῖν εἶπας κακῶς. 
20901   3.3.17.1 : Χαιρήμονος (trag. adesp. fr. 518 N. 2 Chaerem. fr. 23
20902   3.3.17.2 : p. 788 N. 2).
20903   3.3.17.3 : Τό τοι κράτιστον πανταχοῦ τιμητέον·
20904   3.3.17.4 : ὁ γὰρ φρονῶν εὖ πάντα συλλαβὼν ἔχει.
20905   3.3.18.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθέως (fr. 362 N. 2).
20906   3.3.18.2 : Ὀρθῶς μ´ ἐπήρου, βούλομαι δέ σοι, τέκνον,
20907   3.3.18.3 : φρονεῖς γὰρ ἤδη κἀποσώσαι´ ἂν πατρὸς
20908   3.3.18.4 : γνώμας φράσαντος, ἂν θάνω, παραινέσαι
20909   3.3.18.5 : κειμήλι´ ἐσθλὰ καὶ νέοισι χρήσιμα.
20910   3.3.18.6 : βραχεῖ δὲ μύθῳ πολλὰ συλλαβὼν ἐρῶ.
20911   3.3.18.7 : πρῶτον φρένας μὲν ἠπίους ἔχειν χρεών·
20912   3.3.18.8 : τῷ πλουσίῳ τε τῷ τε μὴ διδοὺς μέρος
20913   3.3.18.9 : ἴσον σεαυτὸν εὐσεβεῖν πᾶσιν δίδου.
20914   3.3.18.10 : δυοῖν παρόντοιν πραγμάτοιν πρὸς θάτερον
20915   3.3.18.11 : γνώμην προσάπτων, τὴν ἐναντίαν μέθες. 
20916   3.3.18.12 : ἀδίκως δὲ μὴ κτῶ χρήματ´, ἢν βούλῃ πολὺν
20917   3.3.18.13 : χρόνον μελάθροις ἐμμένειν· τὰ γὰρ κακῶς
20918   3.3.18.14 : οἴκους ἐσελθόντ´ οὐκ ἔχει σωτηρίαν.
20919   3.3.18.15 : ἔχειν δὲ πειρῶ· τοῦτο γὰρ τό τ´ εὐγενὲς
20920   3.3.18.16 : 〈καὶ τοὺς γάμους δίδωσι τοὺς πρώτους ἔχειν.〉
20921   3.3.18.17 : ἐν τῷ πένεσθαι δ´ ἐστὶν ἥ τ´ ἀδοξία,
20922   3.3.18.18 : κἂν ᾖ σοφός τις, ἥ τ´ ἀτιμία βίου.
20923   3.3.18.19 : φίλους δὲ τοὺς μὲν μὴ χαλῶντας ἐν λόγοις
20924   3.3.18.20 : κέκτησο· τοὺς δὲ πρὸς χάριν σὺν ἡδονῇ
20925   3.3.18.21 : τῇ σῇ πονηροὺς κλῇθρον εἰργέτω στέγης.
20926   3.3.18.22 : ὁμιλίας τε τὰς γεραιτέρας φίλει. 
20927   3.3.18.23 : βραχεῖα τέρψις ἡδονῆς τίκτει λύπην.
20928   3.3.18.24 : ἐξουσίᾳ δὲ μή ποτ´ ἐντυχών, τέκνον,
20929   3.3.18.25 : αἰσχροὺς ἔρωτας δημοτῶν διωκαθεῖν·
20930   3.3.18.26 : ὃ καὶ σίδηρον ἀγχόνας τ´ ἐφέλκεται,
20931   3.3.18.27 : χρηστῶν πενήτων ἤν τις αἰσχύνῃ τέκνα.
20932   3.3.18.28 : καὶ τοὺς πονηροὺς μή ποτ´ αὔξαν´ ἐν πόλει·
20933   3.3.18.29 : κακοὶ γὰρ ἐμπλησθέντες ἢ νομίσματος
20934   3.3.18.30 : ἢ πόλεος ἐμπεσόντες εἰς ἀρχήν τινα
20935   3.3.18.31 : σκιρτῶσιν ἀδίκως εὐτυχησάντων δόμων.
20936   3.3.18.32 : ἀλλ´ ὦ τέκνον μοι δὸς χέρ´, ὡς θίγῃ πατήρ,
20937   3.3.18.33 : καὶ χαῖρ´· ὑπ´ αἰδοῦς δ´ οὐ λίαν ἀσπάζομαι·
20938   3.3.18.34 : γυναικόφρων γὰρ θυμὸς ἀνδρὸς οὐ σοφοῦ.
20939   3.3.19.1 : Θεόγνιδος ( 1163–1164).
20940   3.3.19.2 : Ὀφθαλμοὶ καὶ γλῶσσα καὶ οὔατα καὶ νόος ἀνδρὸς
20941   3.3.19.3 : ἐν μέσσῳ στηθέων εὐξύνετος φύεται.
20942   3.3.20.1 : Εὐριπίδου Πολυείδῳ (fr. 634 N. 2). 
20943   3.3.20.2 : Ὅστις νέμει κάλλιστα τὴν αὑτοῦ φύσιν,
20944   3.3.20.3 : οὗτος σοφὸς πέφυκε πρὸς τὸ συμφέρον.
20945   3.3.21.1 : Πυθαγόρου ἐκ τῶν Χρυσῶν ἐπῶν ( 21–26. 39
20946   3.3.21.2 : ed. Nauck).
20947   3.3.21.3 : Πολλοὶ δ´ ἀνθρώποισι λόγοι δειλοί τε καὶ ἐσθλοὶ
20948   3.3.21.4 : προσπίπτους´, ὧν μήτ´ ἐκπλήσσεο μήτ´ ἄρ´ ἐάσῃς
20949   3.3.21.5 : εἴργεσθαι σαυτόν· ψεῦδος δ´ ἤν σοί τι γένηται,
20950   3.3.21.6 : πρᾴως εἶχ´. ὃ δέ τοι ἐρέω, ἐπὶ πᾶσι τελείσθω·
20951   3.3.21.7 : μηδεὶς μήτε λόγῳ σε παρείπῃ μήτε τι ἔργῳ
20952   3.3.21.8 : πρῆξαι μηδ´ εἰπεῖν ὅ τι τοι μὴ βέλτερόν ἐστι.
20953   3.3.21.9 : πρῆσσε δὲ ταῦθ´ ἅ σε μὴ βλάπτει· λόγισαι δὲ πρὸ ἔργου.
20954   3.3.22.1 : Εὐριπίδου Πελιάσιν (fr. 604 N. 2).
20955   3.3.22.2 : Πρὸς κέντρα μὴ λάκτιζε τοῖς κρατοῦσί σου.
20956   3.3.23.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 45 com. IV p. 248).
20957   3.3.23.2 : Ὅταν ἕτερός σοι μηδὲν ἔμπλεων διδῷ,
20958   3.3.23.3 : δέξαι τὸ μόριον· τοῦ λαβεῖν γὰρ μηδὲ ἓν
20959   3.3.23.4 : τὸ λαβεῖν ἔλαττον πλεῖον ἔσται σοι πολύ. 
20960   3.3.24.1 : Πυθαγόρου.
20961   3.3.24.2 : Ἰσχὺς καὶ τεῖχος καὶ ὅπλον σοφοῦ ἡ φρόνησις.
20962   3.3.25.1 : Ἀριστοτέλους (fr. 57 Rose 3).
20963   3.3.25.2 : Νόμιζε δὲ τὴν εὐδαιμονίαν οὐκ ἐν τῷ πολλὰ κεκτῆ–
20964   3.3.25.3 : σθαι γίγνεσθαι, μᾶλλον δ´ ἐν τῷ τὴν ψυχὴν εὖ διακεῖσθαι.
20965   3.3.25.4 : καὶ γὰρ οὐδὲ τὸ σῶμα οὐ τὸ λαμπρᾷ ἐσθῆτι κεκοσμη–
20966   3.3.25.5 : μένον φαίη τις ἂν εἶναι μακάριον, ἀλλὰ τὸ τὴν ὑγίειαν
20967   3.3.25.6 : ἔχον καὶ σπουδαίως διακείμενον, κἂν μηδὲν τῶν προ–
20968   3.3.25.7 : ειρημένων αὐτῷ παρῇ· τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ψυχὴν
20969   3.3.25.8 : ἐὰν ᾖ πεπαιδευμένη, τὴν τοιαύτην καὶ τὸν τοιοῦτον
20970   3.3.25.9 : ἄνθρωπον εὐδαίμονα προσαγορευτέον ἐστίν, οὐκ ἂν τοῖς
20971   3.3.25.10 : ἐκτὸς ᾖ λαμπρῶς κεκοσμημένος, αὐτὸς μηδενὸς ἄξιος ὤν. 
20972   3.3.25.11 : οὐδὲ γὰρ ἵππον, ἐὰν ψέλλια χρυσᾶ καὶ σκευὴν ἔχῃ
20973   3.3.25.12 : πολυτελῆ φαῦλος ὤν, τὸν τοιοῦτον ἄξιόν τινος νομί–
20974   3.3.25.13 : ζομεν εἶναι· ἀλλ´ ὃς ἂν διακείμενος ᾖ σπουδαίως, τοῦτον
20975   3.3.25.14 : μᾶλλον ἐπαινοῦμεν. ὥσπερ γὰρ εἴ τις τῶν οἰκετῶν αὑτοῦ
20976   3.3.25.15 : χείρων εἴη, καταγέλαστος ἂν γένοιτο, τὸν αὐτὸν τρόπον
20977   3.3.25.16 : οἷς πλείονος ἀξίαν τὴν κτῆσιν εἶναι συμβέβηκε τῆς ἰδίας
20978   3.3.25.17 : φύσεως, ἀθλίους τούτους εἶναι δεῖ νομίζειν. καὶ τοῦτο
20979   3.3.25.18 : κατ´ ἀλήθειαν οὕτως ἔχει· τίκτει γάρ, ὥσπερ φησὶν ἡ
20980   3.3.25.19 : παροιμία, κόρος μὲν ὕβριν, ἀπαιδευσία δὲ μετ´ ἐξουσίας
20981   3.3.25.20 : ἄνοιαν. τοῖς γὰρ διακειμένοις τὰ περὶ τὴν ψυχὴν κακῶς
20982   3.3.25.21 : οὔτε πλοῦτος οὔτ´ ἰσχὺς οὔτε κάλλος τῶν ἀγαθῶν ἐστίν·
20983   3.3.25.22 : ἀλλ´ ὅσῳ περ ἂν αὗται μᾶλλον αἱ διαθέσεις καθ´ ὑπερ–
20984   3.3.25.23 : βολὴν ὑπάρξωσι, τοσούτῳ καὶ πλείω καὶ μείζω τὸν κεκτη–
20985   3.3.25.24 : μένον βλάπτουσι χωρὶς φρονήσεως παραγενόμεναι.
20986   3.3.26.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς πρὸς
20987   3.3.26.2 : Ἀσφάλιον περὶ φρονήσεως.
20988   3.3.26.3 : Τὴν ἡγεμόν´ οὖσαν τῶν ἀρετῶν φρόνησιν καὶ χρω–
20989   3.3.26.4 : μένην αὐταῖς ὅλαις, καθάπερ ὄμμα νοερόν, τάξεις τε καὶ
20990   3.3.26.5 : μέτρα αὐτῶν καὶ τὴν ἐγκαιροτάτην διάθεσιν εὖ διακο–
20991   3.3.26.6 : σμοῦσαν ἐπιδείκνυσιν ὁ λόγος ὑπ´ αὐγὰς ἐν τῷ παρόντι.
20992   3.3.26.7 : αὕτη τοίνυν προηγουμένη μὲν παραδέχεται τὴν ἀπογέν– 
20993   3.3.26.8 : νησιν ἀπὸ τοῦ καθαροῦ καὶ τελείου νοῦ· γενομένη δ´
20994   3.3.26.9 : οὕτως εἰς αὐτὸν τὸν νοῦν ἀποβλέπει καὶ τελειοῦται ἀπ´
20995   3.3.26.10 : αὐτοῦ μέτρον τε καὶ παράδειγμα αὐτὸν ἔχει κάλλιστον
20996   3.3.26.11 : τῶν ἐν αὐτῇ πασῶν ἐνεργειῶν. εἰ δέ τίς ἐστι καὶ πρὸς
20997   3.3.26.12 : θεοὺς ἡμῖν κοινωνία, διὰ ταύτης μάλιστα τῆς ἀρετῆς
20998   3.3.26.13 : αὕτη συνίσταται, καὶ κατὰ ταύτην διαφερόντως πρὸς
20999   3.3.26.14 : αὐτοὺς ἀφομοιούμεθα· ἀγαθῶν τε καὶ συμφερόντων καὶ
21000   3.3.26.15 : καλῶν καὶ τῶν ἐναντίων διάγνωσις ἀπὸ ταύτης ἡμῖν
21001   3.3.26.16 : πάρεστιν, ἔργων τε προσηκόντων κρίσις καὶ κατόρθωσις
21002   3.3.26.17 : δι´ αὐτῆς κατευθύνεται. καὶ συλλήβδην φάναι, κυβερ–
21003   3.3.26.18 : νητική τις ἐστὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς ὅλης ἐν αὐτοῖς
21004   3.3.26.19 : διατάξεως ἀρχηγός, πόλεις τε καὶ οἴκους καὶ τὸν ἴδιον
21005   3.3.26.20 : ἑκάστου βίον εἰς παράδειγμα τὸ θεῖον ἀναφέρουσα δια–
21006   3.3.26.21 : ζωγραφεῖ κατὰ τὴν ἀρίστην ὁμοιότητα, τὸ μὲν ἐξαλεί–
21007   3.3.26.22 : φουσα, τὸ δὲ ἐναπομοργνυμένη, τὰ δὲ ἀμφότερα συμ–
21008   3.3.26.23 : μέτρως ἀπεικάζουσα. εἰκότως ἄρα καὶ θεοειδεῖς ἀπερ–
21009   3.3.26.24 : γάζεται τοὺς ἔχοντας αὐτὴν ἡ φρόνησις.
21010   3.3.27.1 : Φωκυλίδου (Ps.–Phoc. 111. 113
21011   3.3.27.2 : Bergk).
21012   3.3.27.3 : Πάντες ἴσον νέκυες, ψυχῶν δὲ θεὸς βασιλεύει.
21013   3.3.27.4 : κοινὸς χῶρος ἅπασι, πένησί τε καὶ βασιλεῦσιν. 
21014   3.3.28.1 : (Ps.–Phoc. 125–130 Bergk)
21015   3.3.28.2 : Ὅπλον ἑκάστῳ νεῖμε θεός, φύσιν ἠερόφοιτον
21016   3.3.28.3 : ὄρνισιν, πολλὴν ταχυτῆτ´ ἀλκήν τε λέουσι,
21017   3.3.28.4 : ταύροις δ´ † αὐτοχύτοις κεράεσσιν, κέντρα μελίσσαις
21018   3.3.28.5 : ἔμφυτον ἄλκαρ ἔδωκε, λόγον δ´ † ὃς ἐστὶν ἄριστος
21019   3.3.28.6 : ἀνθρώπῳ νεῖμεν.
21020   3.3.28.7 : βέλτερος ἀλκήεντος ἔφυ σεσοφισμένος ἀνήρ.
21021   3.3.29.1 : † Μενάνδρου (Eur. fr. 959 N. 2). 
21022   3.3.29.2 : Ἐγὼ δ´
21023   3.3.29.3 : οὐδὲν πρεσβύτερον νομί–
21024   3.3.29.4 : ζω τῆς σωφροσύνης, ἐπεὶ
21025   3.3.29.5 : τοῖς ἀγαθοῖς ἀεὶ ξύνεστι.
21026   3.3.30.1 : (trag. adesp. fr. 356 N. 2)
21027   3.3.30.2 : Φόβος [δὲ] τὰ θεῖα τοῖσι σώφροσιν βροτῶν.
21028   3.3.31.1 : (Eur. fr. 20 N. 2)
21029   3.3.31.2 : Μὴ πλοῦτον εἴπῃς· οὐχὶ θαυμάζω θεόν,
21030   3.3.31.3 : ὃν χὡ κάκιστος ῥᾳδίως ἐκτήσατο. 
21031   3.3.32.1 : (Soph. fr. 755 N. 2)
21032   3.3.32.2 : Οὐκ ἔστ´ ἀπ´ ἔργων μὴ καλῶν ἔπη καλά.
21033   3.3.33.1 : (Eur. fr. 841 N. 2)
21034   3.3.33.2 : Αἰαῖ, τόδ´ ἤδη θεῖον ἀνθρώποις κακόν,
21035   3.3.33.3 : ὅταν τις εἰδῇ τἀγαθόν, χρῆται δὲ μή.
21036   3.3.34.1 : (Eur. fr. 892 N. 2)
21037   3.3.34.2 : Ἐπεὶ τί δεῖ βροτοῖσι, πλὴν δυοῖν μόνον,
21038   3.3.34.3 : Δήμητρος ἀκτῆς, πώματός θ´ ὑδρηχόου;
21039   3.3.35.1 : (trag. adesp. fr. 352 N. 2) 
21040   3.3.35.2 : Εἱμαρμένον δὲ τῶν κακῶν βουλευμάτων
21041   3.3.35.3 : κακὰς ἀμοιβάς ἐστι καρποῦσθαι βροτοῖς.
21042   3.3.36.1 : (Eur. fr. 972 N. 2)
21043   3.3.36.2 : Πολλαῖσι μορφαῖς οἱ θεοὶ σοφισμάτων
21044   3.3.36.3 : σφάλλουσιν ἡμᾶς, κρείσσονες πεφυκότες.
21045   3.3.37.1 : (Aesch. fr. 156 N. 2)
21046   3.3.37.2 : Θεὸς μὲν αἰτίαν φύει βροτοῖς,
21047   3.3.37.3 : ὅταν κακῶσαι δῶμα παμπήδην θέλῃ.
21048   3.3.38.1 : (trag. adesp. fr. 4 N. 2)
21049   3.3.38.2 : Τοῦ μὲν δικαίου τὴν δόκησιν ἄρνυσο,
21050   3.3.38.3 : τὰ δ´ ἔργα τοῦ πᾶν δρῶντος, ἔνθα κερδανεῖς.
21051   3.3.39.1 : Εὐριπίδου (fr. 130 N. 2).
21052   3.3.39.2 : Τὰς συμφορὰς γὰρ τῶν κακῶς πεπραγότων
21053   3.3.39.3 : οὐ πώποθ´ ὕβρις´, αὐτὸς ὀρρωδῶν παθεῖν.
21054   3.3.40.1 : (Eur. fr. 654 N. 2)
21055   3.3.40.2 : Δυοῖν λεγόντοιν, θατέρου θυμουμένου,
21056   3.3.40.3 : ὁ μὴ ἀντιτείνων τοῖς λόγοις σοφώτερος. 
21057   3.3.41.1 : Ἐκ τοῦ Πλουτάρχου Εἰ ἡ τῶν μελ–
21058   3.3.41.2 : λόντων πρόγνωσις ὠφέλιμος (fr. XV, 1).
21059   3.3.41.3 : Ἀλλὰ μὴν ἡ φρόνησις οὐ σωμάτων ἀλλὰ πραγμάτων
21060   3.3.41.4 : ὄψις ἐστί, πρὶν ἐν αὐτοῖς γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον, ὅπως
21061   3.3.41.5 : ἄριστα χρήσεται τοῖς ἀπαντῶσι καὶ προστυγχάνουσι, παρέ–
21062   3.3.41.6 : χουσα διασκοπεῖν τὸ μέλλον. τὸ μὲν οὖν σῶμα πρόσω
21063   3.3.41.7 : μόνον ὠμμάτωται, τοῖς δ´ ὄπισθεν τυφλόν ἐστιν ἀτεχνῶς·
21064   3.3.41.8 : ἡ δὲ διάνοια καὶ τὰ παρῳχημένα βλέπειν τῇ μνήμῃ πέ–
21065   3.3.41.9 : φυκεν. ὁ γὰρ ἐγκαθήμενος ἀεὶ καὶ οἰκουρῶν γραμματεὺς
21066   3.3.41.10 : ἐν ἡμῖν, ὥς φησιν ὁ Πλάτων, οὗτός ἐστι, καὶ προγεγονὸς
21067   3.3.41.11 : ἐνταῦθα τῆς ψυχῆς εἴτε μέρος εἴτε ὄργανον, ᾧ τῶν
21068   3.3.41.12 : πραγμάτων ἀντιλαμβάνεται φερομένων καὶ φυλάττει καὶ
21069   3.3.41.13 : ἵστησι καὶ κυκλοποιεῖ τὸ παρῳχημένον ἐπιστρέφουσα,
21070   3.3.41.14 : καὶ συνάπτουσα τῷ παρόντι, καὶ παραρρεῖν εἰς τὸ ἄπει–
21071   3.3.41.15 : ρον οὐκ ἐῶσα καὶ ἀνύπαρκτον καὶ ἄγνωστον.
21072   3.3.42.1 : Θεοφράστου (fr. CLII ed. Wimmer).
21073   3.3.42.2 : Χρὴ τοίνυν τὸν μέλλοντα θαυμασθήσεσθαι περὶ τὸ 
21074   3.3.42.3 : θεῖον φιλοθύτην εἶναι, μὴ τῷ πολλὰ θύειν, ἀλλὰ τῷ
21075   3.3.42.4 : πυκνὰ τιμᾶν τὸ θεῖον· τὸ μὲν γὰρ εὐπορίας, τὸ δ´ ὁσιό–
21076   3.3.42.5 : τητος σημεῖον. ἔπειτα γονεῖς γηροτροφεῖν καλῶς ταῖς
21077   3.3.42.6 : 〈τ´〉 ἐκείνων βουλήσεσι τὸν αὑτοῦ βίον εὐπειθῆ κατα–
21078   3.3.42.7 : σκευάζειν. ὁ γὰρ μὴ τοιοῦτος, ἀλλὰ τῶν τε τῆς φύσεως
21079   3.3.42.8 : τῶν τε τῆς πόλεως νόμων ὀλιγωρῶν ἀμφοτέρους τοὺς
21080   3.3.42.9 : τῆς δικαιοσύνης τρόπους παραβέβηκε. καὶ μὴν καὶ γυ–
21081   3.3.42.10 : ναικὸς καὶ παίδων ἐπιμελητέον καλῶς καὶ φιλανθρώπως·
21082   3.3.42.11 : οἱ μὲν γὰρ εἰς τὸ γῆρας ἀμείβονται ταῖς θεραπείαις, ἡ
21083   3.3.42.12 : δ´ ἐν ταῖς νόσοις καὶ ταῖς καθ´ ἡμέραν οἰκονομίαις ἀπο–
21084   3.3.42.13 : δώσει τὴν εὐεργεσίαν ..... ἐάν τινι συμβάλλειν ἀνάγκη
21085   3.3.42.14 : ᾖ, μετὰ τοῦ βεβαίου πειρῶ τοῦτο πράττειν· φρονιμωτέρου
21086   3.3.42.15 : γὰρ ἀνδρὸς δανείσαντα φρονίμως ἀπολαβεῖν φιλικῶς, ἢ
21087   3.3.42.16 : συναλλάξαντα φιλανθρώπως κομίσασθαι φιλαπεχθημόνως.
21088   3.3.43.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 201 Mullach).
21089   3.3.43.2 : Φρονήσιος ἔργον 〈τὸ〉 μέλλουσαν ἀδικίην φυλάξασθαι,
21090   3.3.43.3 : ἀναλγησίης δὲ τὸ γενομένην μὴ ἀμύνασθαι.
21091   3.3.44.1 : Σωκράτους.
21092   3.3.44.2 : Σωκράτης ἐρωτηθείς[, τί φρόνησις, εἶπεν ‘εὐαρμο– 
21093   3.3.44.3 : στία ψυχῆς’. Σωκράτης ἐρωτηθείς], τίνες φρόνιμοι, εἶπεν
21094   3.3.44.4 : οἱ μὴ ῥᾳδίως ἐξαμαρτάνοντες‘.
21095   3.3.45.1 : Περιάνδρου.
21096   3.3.45.2 : Περίανδρος ἐρωτηθείς, τί μέγιστον ἐν ἐλαχίστῳ, εἶπε
21097   3.3.45.3 : ’φρένες ἀγαθαὶ ἐν σώματι ἀνθρώπου‘.
21098   3.3.46.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 17 Mull.).
21099   3.3.46.2 : Αἱ μεγάλαι τέρψιες ἀπὸ τοῦ θεᾶσθαι τὰ καλὰ τῶν
21100   3.3.46.3 : ἔργων γίνονται.
21101   3.3.47.1 : Πλάτωνος (Phaedr. p. 239 A–B).
21102   3.3.47.2 : Φθονερὸν δὴ ἀνάγκη εἶναι, καὶ πολλῶν μὲν ἄλλων
21103   3.3.47.3 : συνουσιῶν ἀπείργοντα καὶ ὠφελίμων, ὅθεν ἂν μάλιστ´
21104   3.3.47.4 : ἀνὴρ γίγνοιτο, μεγάλης αἴτιον εἶναι βλάβης, μεγίστης δὲ
21105   3.3.47.5 : τῆς ὅθεν ἂν φρονιμώτατός [τις] εἴη. τοῦτο δὲ ἡ θεία
21106   3.3.47.6 : φιλοσοφία τυγχάνει ὄν, ἧς ἐραστὴν παιδικὰ ἀνάγκη πόρ–
21107   3.3.47.7 : ρωθεν εἴργειν, περίφοβον ὄντα τοῦ καταφρονηθῆναι.
21108   3.3.48.1 : Τοῦ αὐτοῦ (epist. 2 p. 493 Herch.).
21109   3.3.48.2 : Πέφυκε ξυνιέναι εἰς τὸ αὐτὸ φρόνησίς τε καὶ δύ–
21110   3.3.48.3 : ναμις μεγάλη· καὶ ταῦτα ἄλληλα ἀεὶ διώκει καὶ ζητεῖ καὶ
21111   3.3.48.4 : συγγίνεται.
21112   3.3.49.1 : Πυθαγόρου.
21113   3.3.49.2 : Ὑπομίμνησκε σεαυτὸν ὅτι πάντες ἄνθρωποι μέγιστον 
21114   3.3.49.3 : ἀγαθὸν τὴν φρόνησιν εἶναι λέγουσιν, ὀλίγοι δέ εἰσιν οἱ
21115   3.3.49.4 : τὸ μέγιστον ἀγαθὸν τοῦτο κτήσασθαι εὐτονήσαντες.
21116   3.3.50.1 : Σωκράτους.
21117   3.3.50.2 : Σωκράτης ὁ φιλόσοφος, πολλὰ τῶν φίλων αὐτῷ πεμ–
21118   3.3.50.3 : πόντων, ἐπειδὴ μηδὲν δεχόμενος ἐπὶ τούτῳ παρὰ τῆς
21119   3.3.50.4 : Ξανθίππης ηὐθύνετο, ἔφη ’ἂν τὰ διδόμενα πάντα ἑτοί–
21120   3.3.50.5 : μως λαμβάνωμεν, οὐδ´ αἰτοῦντες τοὺς διδόντας ἕξομεν‘.
21121   3.3.51.1 : Διογένους.
21122   3.3.51.2 : Ἔφη τις τὸν Διογένην ἀνόητον εἶναι· ὃ δὲ ’ἀνόητος
21123   3.3.51.3 : μὲν οὐκ εἰμί‘ ἔφη ’τὸν δὲ αὐτὸν ὑμῖν νοῦν οὐκ ἔχω‘.
21124   3.3.52.1 : Διογένης πωλούμενος ἐν Κορίνθῳ, ἐρομένου τοῦ κή–
21125   3.3.52.2 : ρυκος ’τί ἐπίστασαι;‘ ’ἀνθρώπων‘ ἔφη ’ἄρχειν‘. καὶ ὁ
21126   3.3.52.3 : κῆρυξ γελάσας ’μέγα ἐπιτήδευμα πωλῶ, εἴ τις θέλει
21127   3.3.52.4 : πρίασθαι κύριον‘.
21128   3.3.53.1 : Γαΐου ὑπὲρ δεσποτῶν.
21129   3.3.53.2 : Σωφρονέστερον δὲ οἶμαι τοῦ μετὰ τὸ παθεῖν ἐγκα–
21130   3.3.53.3 : λεῖν τὸ πρὶν παθεῖν φυλάξασθαι τὸ μὴ παθεῖν. 
21131   3.3.54.1 : Διονυσίου (Ps.–Plut. apophth. reg. et duc.
21132   3.3.54.2 : p. 175 F).
21133   3.3.54.3 : Ξένου τινὸς ἰδίᾳ φράσειν φάσκοντος αὐτῷ, ὅπως
21134   3.3.54.4 : προειδήσει τοὺς ἐπιβουλεύοντας, ἐκέλευσεν εἰπεῖν. ὃ δὲ
21135   3.3.54.5 : προελθὼν ’δός‘ ἔφη ’μοι τάλαντον, ἵνα δόξῃς μεμαθη–
21136   3.3.54.6 : κέναι τὰ σημεῖα τῶν ἐπιβουλευόντων‘. ἔδωκεν οὖν θαυ–
21137   3.3.54.7 : μάζων τὴν μέθοδον τοῦ ἀνθρώπου.
21138   3.3.55.1 : Χρυσίππου.
21139   3.3.55.2 : Χρύσιππος ὁ Στωϊκὸς ἔφη τὴν διάνοιαν εἶναι λόγου
21140   3.3.55.3 : πηγήν.
21141   3.3.56.1 : Σωκράτους.
21142   3.3.56.2 : Ὥσπερ οἱ ἐν εὐδίᾳ πλέοντες καὶ τὰ πρὸς τὸν χει–
21143   3.3.56.3 : μῶνα ἔχουσιν ἕτοιμα, οὕτως οἱ ἐν εὐτυχίᾳ φρονοῦντες
21144   3.3.56.4 : καὶ τὰ πρὸς τὴν ἀτυχίαν ἡτοιμάκασι βοηθήματα. 
21145   3.3.57.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ζʹ (VII 16).
21146   3.3.57.2 : Ἶσον ἐκεῖνο, ὦ βασιλεῦ, παρ´ ἐμοὶ κέκριται φρονέειν
21147   3.3.57.3 : τε εὖ καὶ τῷ λέγοντι χρηστὰ ἐθέλειν πείθεσθαι.
21148   3.3.58.1 : Ἡροδότου ἱστορίας γʹ (III 52).
21149   3.3.58.2 : Σὺ δὲ μαθὼν ὅσῳ φθονέεσθαι κρέσσον ἐστὶν ἢ οἰ–
21150   3.3.58.3 : κτείρεσθαι, ἅμα τε ὁκοῖον ἐς τοὺς τοκέας καὶ ἐς τοὺς
21151   3.3.58.4 : κρέσσονας τεθυμῶσθαι, ἄπιθι ἐς τὰ οἰκεῖα.
21152   3.3.59.1 : Πλάτωνος Νόμων ιβʹ (p. 963 C).
21153   3.3.59.2 : Οἷον ὅτε τέτταρα ἐφήσαμεν ἀρετῆς εἴδη γεγονέναι,
21154   3.3.59.3 : δῆλον ὡς ἓν ἕκαστον ἀνάγκη φάναι, τεττάρων ὄντων. {—}
21155   3.3.59.4 : Τί μήν; {—}Καὶ μὴν ἕν γε ἅπαντα ταῦτα προσαγορεύο–
21156   3.3.59.5 : μεν· ἀνδρείαν γὰρ φαμὲν ἀρετὴν εἶναι, καὶ τὴν φρόνησιν
21157   3.3.59.6 : ἀρετήν, καὶ τὰ δύο τἄλλα, ὡς 〈ὄντως〉 ὄντα οὐ πολλά,
21158   3.3.59.7 : ἀλλ´ ἓν τοῦτο μόνον ἀρετήν. {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Ἧι
21159   3.3.59.8 : μὲν τοίνυν διαφέρετον αὐτοῖν τούτω τὼ δύο καὶ δύ´ ὀνό–
21160   3.3.59.9 : ματα ἐλαβέτην καὶ τὰ ἄλλα, οὐδὲν χαλεπὸν εἰπεῖν· ᾗ δὲ
21161   3.3.59.10 : ἓν ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν ἀρετὴν καὶ τοῖς ἄλλοις, οὐκ
21162   3.3.59.11 : εὐπετὲς ἔτι. {—}Πῶς λέγεις; {—}Οὐδὲν χαλεπὸν ὅ γε λέγω
21163   3.3.59.12 : δηλῶσαι· διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν καὶ
21164   3.3.59.13 : ἀπόκρισιν. {—}Πῶς αὖ φράζεις; {—}Ἐρώτησόν με, τί ποτε 
21165   3.3.59.14 : ἓν προσαγορεύοντες ἀρετὴν ἀμφότερα δύο πάλιν αὐτὰ
21166   3.3.59.15 : προσείπομεν, τὸ μὲν ἀνδρείαν, τὸ δὲ φρόνησιν. ἐρῶ γάρ
21167   3.3.59.16 : σοι τὴν αἰτίαν, ὅτι τὸ μέν ἐστι περὶ φόβον, οὗ καὶ τὰ
21168   3.3.59.17 : θηρία μετέχει τῆς ἀνδρείας, καὶ τά γε τῶν παίδων ἤθη
21169   3.3.59.18 : τῶν πάνυ νέων· ἄνευ γὰρ λόγου καὶ φύσει γίγνεται ἀν–
21170   3.3.59.19 : δρεία ψυχή· ἄνευ δὲ αὖ λόγου ψυχὴ φρόνιμός τε καὶ
21171   3.3.59.20 : νοῦν ἔχουσα οὔτ´ ἐγένετο πώποτε, οὔτ´ ἔστιν, οὐδ´ αὖθίς
21172   3.3.59.21 : ποτε γενήσεται, ὡς ὄντος ἑτέρου. {—}Ἀληθῆ λέγεις.
21173   3.3.60.1 : (scriptoris nescio cuius)
21174   3.3.60.2 : Πῶς γὰρ, ὦ φίλε, δύναιτο ἄν τις ἀρχόμενος ἀπὸ δό–
21175   3.3.60.3 : ξης ψευδοῦς ἐπί τι τῆς ἀληθείας καὶ μικρὸν μέρος ἀφι–
21176   3.3.60.4 : κόμενος κτήσασθαι σχεδὸν φρόνησιν; Οὐδαμῶς.
21177   3.3.61.1 : Σωκράτους.
21178   3.3.61.2 : Ὥσπερ εἰς κενὸν σκάφος τὸ ἀπὸ τῆς φρονήσεως
21179   3.3.61.3 : ἕρμα δεῖ προσεμβάλλειν. 
21180   3.3.62.1 : Ὁ φρόνιμος ὥσπερ εἰς ὁδὸν τὸν βίον οὐ τὰ πολλοῦ
21181   3.3.62.2 : ἄξια συντίθησιν ἐφόδια, ἀλλὰ τὰ ἀναγκαιότερα.
21182   3.3.63.1 : Κρίτωνος ἤτοι Δαμίππου Πυθαγορείου
21183   3.3.63.2 : ἐκ τοῦ Περὶ φρονήσεως καὶ εὐτυχίας (fr. 1
21184   3.3.63.3 : phil. Gr. II p. 25 Mull.).
21185   3.3.63.4 : Φρόνασις καὶ εὐτυχία ὧδε ἔχοντι ποτ´ ἄλλαλα. φρό–
21186   3.3.63.5 : νασις μὲν τὸ ῥητὸν καὶ λόγον ἔχον· τεταγμένον γάρ τι
21187   3.3.63.6 : καὶ ὡρισμένον ἐντί· εὐτυχία δὲ τὸ ἄρρητον καὶ τὸ ἄλο–
21188   3.3.63.7 : γον· ἄτακτον γάρ τι καὶ ἀόριστόν ἐντι. καὶ τὸ μὲν ἀρχᾷ καὶ
21189   3.3.63.8 : δυνάμει πρᾶτον, τὸ δὲ ἀρχᾷ καὶ δυνάμει δεύτερον· τὸ μὲν
21190   3.3.63.9 : γὰρ κυβερνῆν καὶ ὁρίζεν πέφυκε, τὸ δὲ κυβερνῆσθαι καὶ
21191   3.3.63.10 : ὁρίζεσθαι. λαμβάνοντι μάν τοί γε συναρμογὰν ἀμφότερα,
21192   3.3.63.11 : φρονάσιος καὶ εὐτυχίας ἐς ταυτὸ συνδραμοίσας. αἰεὶ γὰρ
21193   3.3.63.12 : δεῖ τὰν μὲν ῥητὰν καὶ λόγον ἔχοισαν φύσιν ἔχεν ὃ περανεῖ
21194   3.3.63.13 : τε καὶ συντάξει, τὰν δὲ ἄρρητον καὶ ἄλογον ἔχεν ὑφ´ ὧ
21195   3.3.63.14 : περανθήσεταί τε καὶ συνταχθήσεται. ἔχει γὰρ οὕτως ὁ
21196   3.3.63.15 : λόγος κατὰ πάντων, ὅ τε τᾶς ἀπείρω φύσιος καὶ τᾶς
21197   3.3.63.16 : περαινοίσας. τὰ μὲν γὰρ ἄπειρα φύσιν ἔχει περαίνεσθαί
21198   3.3.63.17 : τε καὶ συντετάχθαι ὑπὸ τῶν λόγον ἐχόντων αἰεὶ καὶ φρό– 
21199   3.3.63.18 : νασιν· ὕλας γὰρ καὶ οὐσίας ἔχοντι τάξιν· τὰ δὲ περαί–
21200   3.3.63.19 : νοντα [τε], ἐξ αὐτῶν συντετάχθαι τε καὶ ὡρίσθαι· τέχνας
21201   3.3.63.20 : γὰρ καὶ αἰτίας ἐνεργατικᾶς ἐπέχοντι τάξιν.
21202   3.3.64.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 2 phil. Graec. II p. 25
21203   3.3.64.2 : Mull.).
21204   3.3.64.3 : Ἁ δὲ συναρμογὰ ταυτᾶν τᾶν φυσίων κατ´ ἄλλα καὶ
21205   3.3.64.4 : ἄλλα γινομένα μεγάλαν καὶ ποικίλαν πεποίηκε τὰν δια–
21206   3.3.64.5 : φορὰν τῶν συναρμοσμένων. ἔν τε γὰρ τᾷ τῶ ὅλω περι–
21207   3.3.64.6 : οχᾷ 〈ἁ〉 συναρμογὰ ἀμφοτερᾶν [συναμφοτέρων] τᾶν φυ–
21208   3.3.64.7 : σίων, τᾶς τε ἀεικινάτω φύσιος καὶ τᾶς ἀειπαθέος, κό–
21209   3.3.64.8 : σμος ἐντί· ἄλλως γὰρ οὐκ ἐνεδέχετο σῴζεσθαι τό τε
21210   3.3.64.9 : ὅλον καὶ τὸ πᾶν, μὴ συναρμογὰν ἔχοντος τῶ γεννατῶ
21211   3.3.64.10 : ποτὶ τὸ θεῖον καὶ τῶ ἀειπαθέος ποτὶ τὸ ἀεικίνατον.
21212   3.3.64.11 : ἔν τε τῷ ἀνθρώπῳ ἁ συναρμογὰ τῶ ἀλόγω μέρεος τᾶς
21213   3.3.64.12 : ψυχᾶς ποτὶ τὸ λόγον ἔχον, ἀρετά. οὔτε γὰρ ἐν τούτοις
21214   3.3.64.13 : ἐνδέχεται στάσιος ἐοίσας ἐν ἀμφοτέροις τοῖς μέρεσιν
21215   3.3.64.14 : ἀποτελεσθῆμεν ἀρετάν. καὶ ἐν πόλει δὲ τῶν μὲν ἀρχο–
21216   3.3.64.15 : μένων ποτὶ τὼς ἄρχοντας ἀποτελεῖ κράτος καὶ ὁμόνοιαν· 
21217   3.3.64.16 : τὸ μὲν γὰρ ἄρχεν ἴδιον τῶ κρέσσονος, τὸ δ´ ἄρχεσθαι
21218   3.3.64.17 : ἴδιον τῶ χερῄονος, τὸ δὲ κρατὲν καὶ ὁμονοὲν κοινὸν
21219   3.3.64.18 : ἀμφοτέρων. ὁ δὲ αὐτὸς τρόπος τᾶς ἐπὶ τῶ ὅλω καὶ τᾶς
21220   3.3.64.19 : ἐπὶ τῶ οἴκω συναρμογᾶς συντίθεταί τε καὶ συντάσσεται
21221   3.3.64.20 : σπωδᾶς καὶ παιδιᾶς ποτὶ λόγον ἐς τὸ αὐτὸ συνδραμοίσας,
21222   3.3.64.21 : καὶ λύπας δὲ καὶ ἁδονᾶς, καὶ εὐτυχίας καὶ ἀτυχίας. χρῄζει
21223   3.3.64.22 : γὰρ ὁ βίος τυγχάνεν καὶ ἀνέσιος καὶ ἐπιτάσιος, καὶ σκυ–
21224   3.3.64.23 : θρωπότατος καὶ διαχύσιος, καὶ εὐτυχίας δὲ καὶ ἀτυχίας.
21225   3.3.64.24 : ἃ μὲν γὰρ συνέχεν καὶ συνάγεν δύναται τὸν νόον ἐς τὰν
21226   3.3.64.25 : εὐμαχανίαν καὶ ἐς τὰν φρόνασιν, ἃ δ´ ἄμπαυσιν καὶ διά–
21227   3.3.64.26 : χυσιν παρεχόμενα καινότερον καὶ εὔψυχον αὐτὸν αὖ παρα–
21228   3.3.64.27 : σκευάζοντι ποτὶ τὰς πράξιας. αἰ δέ κα τὸ ἓν τούτων
21229   3.3.64.28 : ἐνδυναστεύῃ κατὰ τὸν βίον, ἁτερομερής τε καὶ ἁτεροκλι– 
21230   3.3.64.29 : νὴς γίνεται ὁ βίος, ὅκα μὲν ἐπὶ τὸ σκυθρωπόν τε καὶ
21231   3.3.64.30 : χαλεπὸν καταφερόμενος, ὅκα δὲ ἐπὶ τὸ ἀνειμένον καὶ
21232   3.3.64.31 : κοῦφον· ἁ δὲ συναρμογὰ τούτων ἁπάντων ὀφείλει γίνε–
21233   3.3.64.32 : σθαι ποττὰν φρόνασιν· αὕτα γὰρ ἁ διενεργοῦσα ἐντὶ τό
21234   3.3.64.33 : τε ἄπειρον καὶ τὸ περαῖνον ἐν ταῖς πράξεσι, διόπερ καὶ
21235   3.3.64.34 : τᾶν ἀλλᾶν ἀρετᾶν αὕτα ἁγεμών ἐντι καὶ μάτηρ. πᾶσαι
21236   3.3.64.35 : γὰρ ποτὶ τὸν λόγον καὶ νόμον τὸν ταύτας συναρμοσμέναι
21237   3.3.64.36 : τε καὶ συντεταγμέναι τυγχάνοντι. περαίνεται δὴ ὁ λόγος
21238   3.3.64.37 : ἤδη μοι κατ´ εὐθεῖαν· τὸ γὰρ ἄλογον καὶ τὸ ῥητὸν ἐν
21239   3.3.64.38 : πᾶσιν ἔνι, καὶ τὸ μὲν ὁρίζει καὶ περαίνει, τὸ δ´ ὁρίζεται
21240   3.3.64.39 : καὶ περαίνεται· τὸ δ´ ἐξ ἀμφοτέρων αὐτῶν συγκείμενον
21241   3.3.64.40 : ἁ τῶ τε ὅλω καὶ τῶ παντὸς συναρμογά ἐντι.
21242   3.3.65.1 : Ἀρχύτα Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ
21243   3.3.65.2 : ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ εὐδαίμονος (fr. 11 phil.
21244   3.3.65.3 : Graec. I p. 556 Mull.).
21245   3.3.65.4 : Φρόνιμος δὲ ἀνὴρ οὕτως ἂν μάλιστα γένοιτο· φύσιος 
21246   3.3.65.5 : πρᾶτον εὐστόχω τε καὶ μναμονικᾶς καὶ φιλοπόνω τυχὼν,
21247   3.3.65.6 : ἐν λογισμοῖς τε καὶ μαθημάτεσσι καὶ ταῖς ποτ´ ἀκρί–
21248   3.3.65.7 : βειαν θεωρίαις εὐθὺς ἐκ νέω γυμνάσαιτο τὰν διάνοιαν,
21249   3.3.65.8 : φιλοσοφίας ἁπτόμενος ὀρθᾶς, μετὰ δὲ ταῦτα ἐθέων τε
21250   3.3.65.9 : καὶ νόμων καὶ βίων ἀνθρωπίνων ἐμπειρίαν λάβοι. δύο
21251   3.3.65.10 : γάρ ἐντι ἐξ ὧν τῶ φρονίμω διάθεσις παραγίνεται, ὧν
21252   3.3.65.11 : τὸ μέν ἐντι ἕξιν μαθηματικάν τε καὶ γνωστικὰν λαβέν,
21253   3.3.65.12 : τὸ δὲ θεωρήματα καὶ πράγματα πολλὰ ἐπελθέν, τὰ μὲν
21254   3.3.65.13 : καὶ αὐτὸν ἰδόντα, τὰ δὲ καὶ δι´ ἁτέρω τινὸς τρόπω
21255   3.3.65.14 : κατανοήσαντα. οὔτε γὰρ ὁ ἐν λογισμοῖς καὶ μαθημά–
21256   3.3.65.15 : τεσσι καὶ ταῖς ποτ´ ἀκρίβειαν θεωρίαις εὐθὺς ἐκ νέω
21257   3.3.65.16 : γυμνάσας τὰν διάνοιαν ἱκανός ἐντι ποτὶ φρόνασιν· οὔθ´
21258   3.3.65.17 : ὁ τούτων μὲν ἀπολειφθεὶς, ἐν〈δ´〉 ἀκροαμάτεσσι πολλοῖς 
21259   3.3.65.18 : καὶ πραγμάτεσσιν ἀναστρεφθείς. ἀλλ´ ὁ μὲν ἐν τῷ καθ´
21260   3.3.65.19 : ἕκαστα κρίνεν τυφλὸς ἐγένετο τὰν διάνοιαν· ὁ δ´ ἐν τῷ
21261   3.3.65.20 : καθόλω θεωρὲν αἰεί. καθάπερ 〈γὰρ ἔνι〉 ἐπὶ τῶν λογι–
21262   3.3.65.21 : σμῶν τὰ μέρεα συντιθέντας τὸ ὅλον ἐξ αὐτῶν λογίζεσθαι,
21263   3.3.65.22 : οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν πραγμάτων δύναται ὁ μὲν λόγος τὰν
21264   3.3.65.23 : καθόλω θεωρίαν ὑπογράφεν, ἁ δ´ ἐμπειρία καθ´ ἕκαστα
21265   3.3.65.24 : κρίνεν.
21266   3.3.66.1 : [(Bacchyl. fr. * 9 p. 1. 4 III p. 571)
21267   3.3.66.2 : Βακχυλίδης δὲ τὴν Νίκην γλυκύδωρόν φησι καὶ ἐν
21268   3.3.66.3 : πολυχρύσῳ Ὀλύμπῳ Ζηνὶ παρισταμένην κρίνειν τέλος
21269   3.3.66.4 : ἀθανάτοισί τε καὶ θνητοῖς ἀρετῆς.]
21270   3.4.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΦΡΟΣΥΝΗΣ.}1
21271   3.4.1.1 : Σοφοκλέους (inc. fab. fr. 837 N. 2).
21272   3.4.1.2 : Ἀλλ´ οἱ κακῶς πράσσοντες οὐ κωφοὶ μόνον,
21273   3.4.1.3 : ἀλλ´ οὐδ´ ὁρῶντες εἰσορῶσι τἀμφανῆ. 
21274   3.4.2.1 : Εὐριπίδου (inc. fab. fr. 1031 N. 2).
21275   3.4.2.2 : Τὸ μὴ εἰδέναι σε μηδὲν ὧν ἁμαρτάνεις,
21276   3.4.2.3 : ἔκκαυμα τόλμης ἱκανόν ἐστι καὶ θράσους.
21277   3.4.3.1 : Ἡσιόδου (op. 210–211).
21278   3.4.3.2 : Ἄφρων δ´ ὅς κ´ ἐθέλῃ πρὸς κρείσσονας ἀντιφερίζειν·
21279   3.4.3.3 : νίκης τε στέρεται πρός τ´ αἴσχεσιν ἄλγεα πάσχει.
21280   3.4.4.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 116 com. IV p. 262).
21281   3.4.4.2 : Ἄνοια θνητοῖς δυστύχημ´ αὐθαίρετον.
21282   3.4.5.1 : Σοφοκλέους (fr. 838 N. 2).
21283   3.4.5.2 : Ὡς δυσπάλαιστον ἀμαθία κακόν.
21284   3.4.6.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 116 com. IV p. 262).
21285   3.4.6.2 : Τί σαυτὸν ἀδικῶν τὴν τύχην καταιτιᾷ;
21286   3.4.7.1 : Τοῦ αὐτοῦ Στρατιῶται (fr. 2 com. IV p. 202).
21287   3.4.7.2 : Οὐδεὶς ξύνοιδεν ἐξαμαρτάνων πόσον
21288   3.4.7.3 : ἁμαρτάνει τὸ μέγεθος, ὕστερον δ´ ὁρᾷ. 
21289   3.4.8.1 : Μενάνδρου (fab. inc. 75 com. IV p. 254).
21290   3.4.8.2 : Χαλεπόν γε τοιαῦτ´ ἐστὶν ἐξαμαρτάνειν,
21291   3.4.8.3 : ἃ καὶ λέγειν ὀκνοῦμεν οἱ πεπραχότες.
21292   3.4.9.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῦς (fr. 416 N. 2).
21293   3.4.9.2 : Πολλοί γε θνητῶν τῷ θράσει τὰς συμφορὰς
21294   3.4.9.3 : ζητοῦς´ ἀμαυροῦν κἀποκρύπτεσθαι κακά.
21295   3.4.10.1 : Εὐριπίδου Τημενίδαις (fr. 735 N. 2).
21296   3.4.10.2 : Ἀσύνετος, ὅστις ἐν φόβῳ μὲν ἀσθενής,
21297   3.4.10.3 : λαβὼν δὲ μικρὸν τῆς τύχης φρονεῖ μέγα.
21298   3.4.11.1 : Τοῦ αὐτοῦ Αἰόλῳ (fr. 32 N. 2).
21299   3.4.11.2 : Κακῆς 〈ἀπ´〉 ἀρχῆς γίγνεται τέλος κακόν.
21300   3.4.12.1 : Σαπφοῦς πρὸς ἀπαίδευτον γυναῖκα (fr. 68 p. I. 4 III
21301   3.4.12.2 : p. 111).
21302   3.4.12.3 : Κατθανοῖσα δὲ κείσεαι, οὐδέ ποτε μναμοσύνα σέθεν 
21303   3.4.12.4 : ἔσσετ´, οὐδέποκ´ ὔστερον· οὐ γὰρ πεδέχεις ῥόδων
21304   3.4.12.5 : τῶν ἐκ Πιερίας· ἀλλ´ ἀφανὴς κἠν ´ΐδα δόμοις
21305   3.4.12.6 : φοιτάσεις πεδ´ ἀμαυρῶν νεκύων ἐκπεποταμένα.
21306   3.4.13.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 248 com. IV p. 289).
21307   3.4.13.2 : Τυφλόν τι τἀνόητον εἶναί μοι δοκεῖ.
21308   3.4.14.1 : Χαιρήμονος (inc. fab. fr. 24 N. 2).
21309   3.4.14.2 : Οὐ ζῶσιν οἵ τι μὴ συνιέντες σοφόν.
21310   3.4.15.1 : Τοῦ αὐτοῦ (inc. fab. fr. 25 N. 2).
21311   3.4.15.2 : Πρὶν γὰρ φρονεῖν εὖ, καταφρονεῖν ἐπίστασαι.
21312   3.4.16.1 : (trag. adesp. fr. 519 N. 2) 
21313   3.4.16.2 : Οὐ χρὴ ποδώκη τὸν τρόπον λίαν φορεῖν.
21314   3.4.17.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Chaerem. fr. 26 N. 2).
21315   3.4.17.2 : Σφαλεὶς γὰρ οὐδεὶς εὖ βεβουλεῦσθαι δοκεῖ.
21316   3.4.18.1 : Αἰσχύλου (inc. fab. fr. 392 N. 2).
21317   3.4.18.2 : Ἦ βαρὺ φόρημ´ ἄνθρωπος εὐτυχῶν ἄφρων.
21318   3.4.19.1 : Σοφοκλέους (inc. fab. fr. 839 N. 2).
21319   3.4.19.2 : Ἡ δὲ μωρία
21320   3.4.19.3 : μάλιστ´ ἀδελφὴ τῆς πονηρίας ἔφυ.
21321   3.4.20.1 : Εὐριπίδου (Bacch. 480).
21322   3.4.20.2 : Δόξει τις ἀμαθεῖ σοφὰ λέγων οὐκ εὖ λέγειν.
21323   3.4.21.1 : Τοῦ αὐτοῦ (inc. fab. fr. 1032 N. 2).
21324   3.4.21.2 : Τὸ δ´ ὠκὺ τοῦτο καὶ τὸ λαιψηρὸν φρενῶν
21325   3.4.21.3 : εἰς συμφορὰν καθῆκε πόλλ´ ἤδη βροτούς. 
21326   3.4.22.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Iph. T. 1193).
21327   3.4.22.2 : Θάλασσα κλύζει πάντα τἀνθρώπων κακά.
21328   3.4.22.3 : [φέρεται δὲ εἰς τοὺς δεισιδαίμονας οἳ θαλάσσῃ περι–
21329   3.4.22.4 : καθαίρονται.]
21330   3.4.23.1 : Αἰσχύλος ἐν Φρυξί.
21331   3.4.23.2 : .....................
21332   3.4.24.1 : (poetae ignoti)
21333   3.4.24.2 : Πολλάκι τοι καὶ μωρὸς ἀνὴρ κατακαίριον εἶπεν.
21334   3.4.25.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 293–297).
21335   3.4.25.2 : Κεῖνος μὲν πανάριστος, ὃς αὑτῷ πάντα νοήσῃ,
21336   3.4.25.3 : φρασσάμενος, τά κ´ ἔπειτα καὶ ἐς τέλος ᾖσιν ἀμείνω. 
21337   3.4.25.4 : ἐσθλὸς δ´ αὖ κἀκεῖνος, ὃς εὖ εἰπόντι πίθηται.
21338   3.4.25.5 : ὃς δέ κε μήτ´ αὐτὸς νοέῃ μήτ´ ἄλλου ἀκούων
21339   3.4.25.6 : ἐν θυμῷ βάλληται, ὁ δ´ αὖτ´ ἀχρήιος ἀνήρ.
21340   3.4.26.1 : Θεόγνιδος ( 221–226).
21341   3.4.26.2 : Ὅστις τοι δοκέει τὸν πλησίον ἔμμεναι οὐδέν,
21342   3.4.26.3 : ἀλλ´ αὐτὸς μοῦνος ποικίλα δήνε´ ἔχειν,
21343   3.4.26.4 : κεῖνός γ´ ἄφρων ἐστί, νόου βεβλαμμένος ἐσθλοῦ.
21344   3.4.26.5 : ἴσως γὰρ πάντες ποικίλ´ ἐπιστάμεθα,
21345   3.4.26.6 : ἀλλ´ ὁ μὲν οὐκ ἐθέλει κακοκερδείῃσιν ἕπεσθαι,
21346   3.4.26.7 : τῷ δὲ δολοπλοκίαι μᾶλλον ἔτ´ εἰσὶ φίλαι.
21347   3.4.27.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 76 com. IV p. 255).
21348   3.4.27.2 : Εὐηθία μοι φαίνεται, Φιλουμένη,
21349   3.4.27.3 : τὸ νοεῖν μὲν ὅσα δεῖ, μὴ φυλάττεσθαι δ´ ἃ δεῖ.
21350   3.4.28.1 : (fab. inc. fr. 171 com. IV p. 272). 
21351   3.4.28.2 : Ἐπὰν ἐν ἀγαθοῖς εὐνοούμενός τις ὢν
21352   3.4.28.3 : ζητῇ τι κρεῖττον ὧν ἔχει, ζητεῖ κακά.
21353   3.4.29.1 : Εὐριπίδου (inc. fab. fr. 899 N. 2).
21354   3.4.29.2 : Οὐκ ἂν δυναίμην μὴ στέγοντα πιμπλάναι,
21355   3.4.29.3 : σοφοὺς ἐπαντλῶν ἀνδρὶ μὴ σοφῷ λόγους.
21356   3.4.30.1 : Τοῦ αὐτοῦ (inc. fab. fr. 1033 N. 2).
21357   3.4.30.2 : Εὖ γὰρ τόδ´ ἴσθι, κεἴ ς´ ἐλάνθανεν πάρος,
21358   3.4.30.3 : τὸ σκαιὸν εἶναι πρῶτ´ ἀμουσίαν ἔχει.
21359   3.4.31.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 47 N. 2).
21360   3.4.31.2 : Ὅθεν δὲ νικᾶν χρῆν σε, δυστυχεῖς, ἄναξ·
21361   3.4.31.3 : ὅθεν δέ ς´ οὐ χρῆν, εὐτυχεῖς· δούλοισι γὰρ
21362   3.4.31.4 : τοῖς σοῖσι νικᾷς, τοῖς δ´ ἐλευθέροισιν οὔ.
21363   3.4.32.1 : Εὐπόλιδος (fab. inc. fr. 1 com. II 1 p. 546).
21364   3.4.32.2 : Ἀλλ´ ἀκούετ´, ὦ θεαταί, τἀμὰ καὶ ξυνίετε
21365   3.4.32.3 : ῥήματ´, εὐθὺ γὰρ πρὸς ὑμᾶς πρῶτον ἀπολογήσομαι,
21366   3.4.32.4 : ὅ τι παθόντες τοὺς ξένους μὲν λέγετε ποιητὰς σοφούς· 
21367   3.4.32.5 : ἢν δέ τις τῶν ἐνθάδ´ αὐτοῦ, μηδὲ ἓν χεῖρον φρονῶν,
21368   3.4.32.6 : ἐπιτιθῆται τῇ ποιήσει, πάνυ δοκεῖ κακῶς φρονεῖν,
21369   3.4.32.7 : μαίνεταί τε καὶ παραρρεῖ τῶν φρενῶν τῷ σῷ λόγῳ.
21370   3.4.32.8 : ἀλλ´ ἐμοὶ πείθεσθε, πάντως μεταβαλόντες τοὺς τρόπους,
21371   3.4.32.9 : μὴ φθονεῖθ´ ὅταν τις ἡμῶν μουσικῇ χαίρῃ νέων.
21372   3.4.33.1 : Ῥιανοῦ (Meineke anal. Al. p. 199).
21373   3.4.33.2 : Ἦ ἄρα δὴ μάλα πάντες ἁμαρτίνοοι πελόμεσθα
21374   3.4.33.3 : ἄνθρωποι, φέρομεν δὲ θεῶν ἑτερόρροπα δῶρα
21375   3.4.33.4 : ἀφραδέι κραδίῃ· βιότοιο μὲν ὅς κ´ ἐπιδευὴς
21376   3.4.33.5 : στρωφᾶται, μακάρεσσιν ἐπὶ ψόγον αἰνὸν ἰάπτει
21377   3.4.33.6 : ἀχνύμενος, σφετέρην δ´ ἀρετὴν καὶ θυμὸν ἀτίζει,
21378   3.4.33.7 : οὐδέ τι θαρσαλέος νοέειν ἔπος οὐδέ τι ῥέξαι
21379   3.4.33.8 : ἐρριγώς, ὅθι τ´ ἄνδρες ἐχεκτέανοι παρέωσι,
21380   3.4.33.9 : καί οἱ θυμὸν ἔδουσι κατηφείη καὶ ὀιζύς.
21381   3.4.33.10 : ὃς δέ κεν εὐοχθῇσι, θεὸς δέ οἱ ὄλβον ὀπάζῃ
21382   3.4.33.11 : καὶ πολυκοιρανίην, ἐπιλήθεται οὕνεκα γαῖαν
21383   3.4.33.12 : ποσσὶν ἐπιστείβει, θνητοὶ δέ οἱ εἰσὶ τοκῆες·
21384   3.4.33.13 : ἀλλ´ ὑπεροπλίῃ [τε] καὶ ἁμαρτωλῇσι νόοιο 
21385   3.4.33.14 : ἶσα Διὶ βρομέει, κεφαλὴν δ´ ὑπέραυχον ἀνίσχει
21386   3.4.33.15 : καί περ ἐὼν ὀλίγος, μνᾶται δ´ εὔπηχυν Ἀθήνην,
21387   3.4.33.16 : ἠέ τιν´ ἀτραπιτὸν τεκμαίρεται Οὔλυμπόνδε,
21388   3.4.33.17 : ὥς κε μετ´ ἀθανάτοισιν ἀρίθμιος εἰλαπινάζῃ.
21389   3.4.33.18 : ἡ δ´ Ἄτη ἁπαλοῖσι μετατρωχῶσα πόδεσσιν
21390   3.4.33.19 : ἄκρῃς ἐν κεφαλῇσιν ἀνώιστος καὶ ἄφαντος
21391   3.4.33.20 : ἄλλοτε μὲν γραίῃσι νεωτέρη, ἄλλοτε δ´ αὖτε
21392   3.4.33.21 : ὁπλοτέρῃσι γρηῢς ἐφίσταται ἀμπλακίῃσι,
21393   3.4.33.22 : Ζηνὶ θεῶν κρείοντι Δίκῃ τ´ ἐπίηρα φέρουσα.
21394   3.4.34.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 194 com. IV
21395   3.4.34.2 : p. 277).
21396   3.4.34.3 : Οὐκ ἔστ´ ἀνοίας οὐδέν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
21397   3.4.34.4 : τολμηρότερον.
21398   3.4.35.1 : Ἡσιόδου (scut. 92).
21399   3.4.35.2 : Σχέτλιος· ἦ που πολλὰ μετεστοναχίζετ´ ὀπίσσω,
21400   3.4.35.3 : ἣν ἄτην ἀχέων· ἡ δ´ οὐ παλινάγρετός ἐστιν.
21401   3.4.36.1 : Σοφοκλέους (fr. 74 N. 2).
21402   3.4.36.2 : Ἐνταῦθα μέντοι πάντα τἀνθρώπων νοσεῖ,
21403   3.4.36.3 : κακοῖς ὅταν θέλωσιν ἰᾶσθαι κακά. 
21404   3.4.37.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 324 N. 2).
21405   3.4.37.2 : Ταῦτ´ ἐστὶν ἄλγιστ´, ἢν παρὸν θέσθαι καλῶς
21406   3.4.37.3 : αὐτός τις αὑτῷ τὴν βλάβην προσθῇ φέρων.
21407   3.4.38.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 77 com. IV
21408   3.4.38.2 : p. 255).
21409   3.4.38.3 : Ὁ μὴ φέρων γὰρ εὖ τι τῶν ἐν τῷ βίῳ
21410   3.4.38.4 : ἀγαθῶν, ἀλόγιστός ἐστιν, 〈ἀλλ´〉 οὐ μακάριος.
21411   3.4.39.1 : Μενάνδρου Θετταλῇ (fr. 1 com. IV p. 133).
21412   3.4.39.2 : Μικρά γε πρόφασίς ἐστι τοῦ πρᾶξαι κακῶς.
21413   3.4.40.1 : Φιλήμονος (com. IV p. 54 fab. inc. fr. 58).
21414   3.4.40.2 : Ἐπὰν ὁ νοῦς ᾖ μὴ καθεστηκώς τινι,
21415   3.4.40.3 : οὐκ ἔστ´ ἀκούειν τοῦτον οὐθὲν οὐδ´ ὁρᾶν.
21416   3.4.41.1 : Κερκίδας (p. l. 4 II p. 514 B.).
21417   3.4.41.2 : Νοῦς ὁρῇ καὶ νοῦς ἀκούει, 
21418   3.4.41.3 : πῶς κεν ἴδοιεν τὰν σοφίαν πέλας ἑστακυῖαν
21419   3.4.41.4 : ἀνέρες, ὧν τὸ κέαρ
21420   3.4.41.5 : παλῶ σέσακται καὶ δυσεκνίπτω τρυγός;
21421   3.4.42.1 : Παροιμία.
21422   3.4.42.2 : Ὄνος λύρας ἤκουε καὶ σάλπιγγος ὗς.
21423   3.4.43.1 : Θεόγνιδος ( 693–694).
21424   3.4.43.2 : Πολλούς τοι κόρος ἄνδρας ἀπώλεσεν ἀφραίνοντας·
21425   3.4.43.3 : γνῶναι γὰρ χαλεπὸν † παῦρον, ὅτ´ ἐσθλὰ παρῇ.
21426   3.4.44.1 : Ῥηγίνου ἐκ τοῦ Περὶ φιλίας.
21427   3.4.44.2 : Καθάπερ δὲ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς οὐκ ἔστι θεάσασθαι
21428   3.4.44.3 : ἀσθενεῖ καὶ ἀδυνάτῳ τῇ ὄψει· οὕτω καὶ ἔτι μᾶλλον τὴν
21429   3.4.44.4 : ἀλήθειαν οὐκ ἔστιν ἰδεῖν ἀσθενεῖ καὶ ἀδυνάτῳ τῇ
21430   3.4.44.5 : διανοίᾳ.
21431   3.4.45.1 : Κορνηλιανοῦ κατὰ Βερονίκης.
21432   3.4.45.2 : Ἀλλ´ ὅμως τὰ μεγάλα ταῦτα καὶ δεινὰ ὡμολόγει
21433   3.4.45.3 : Κοίτη καθ´ αὑτῆς. τοῦτο γὰρ αὐτῶν καὶ μόνον τῇ προ– 
21434   3.4.45.4 : αιρέσει πρόσεστιν ἀγαθόν, ὅπερ ἐστὶ μέγιστον τῶν κακῶν,
21435   3.4.45.5 : ὅτι περὶ ὧν πράττουσι κακῶν καὶ παρρησιάζονται.
21436   3.4.46.1 : Ἰσοκράτους Βουσίριδι (§ 3 p. 221 sq).
21437   3.4.46.2 : Γιγνώσκω μὲν οὖν ὅτι τοῖς πλείστοις τῶν νουθετου–
21438   3.4.46.3 : μένων ἔμφυτόν ἐστι μὴ πρὸς τὰς ὠφελείας ἀποβλέπειν,
21439   3.4.46.4 : ἀλλὰ τοσούτῳ χαλεπώτερον ἀκούειν τῶν λεγομένων, ὅσῳ
21440   3.4.46.5 : περ ἄν τις αὐτῶν ἀκριβέστερον ἐξετάζῃ τὰς ἁμαρτίας.
21441   3.4.47.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος (p. 89 C-
21442   3.4.47.2 :  90 A).
21443   3.4.47.3 : Ἀλλὰ πρῶτον μὲν εὐλαβηθῶμέν τι πάθος μὴ πάθω–
21444   3.4.47.4 : μεν. Τὸ ποῖον; ἦν δ´ ἐγώ. Μὴ γενώμεθα, ἦ δ´ ὅς,
21445   3.4.47.5 : μισόλογοι, ὥσπερ οἱ μισάνθρωποι γιγνόμενοι· ὡς οὐκ
21446   3.4.47.6 : ἔστιν, ἔφη, ὅ τι ἄν τις μεῖζον τούτου κακὸν πάθοι ἢ
21447   3.4.47.7 : λόγους μισήσας. γίγνεται δὲ ἐκ τοῦ αὐτοῦ τρόπου μισο–
21448   3.4.47.8 : λογία τε καὶ μισανθρωπία. ἥ τε γὰρ μισανθρωπία ἐν–
21449   3.4.47.9 : δύεται ἐκ τοῦ σφόδρα τινὶ πιστεῦσαι ἄνευ τέχνης, καὶ
21450   3.4.47.10 : ἡγήσασθαι παντάπασί τε ἀληθῆ εἶναι καὶ ὑγιῆ καὶ πιστὸν
21451   3.4.47.11 : τὸν ἄνθρωπον, ἔπειτα ὀλίγον ὕστερον εὑρεῖν τοῦτον πο–
21452   3.4.47.12 : νηρόν τε καὶ ἄπιστον καὶ αὖθις ἕτερον· καὶ ὅταν τοῦτο
21453   3.4.47.13 : πολλάκις πάθῃ τις, καὶ ὑπὸ τούτων μάλιστα οὓς ἂν
21454   3.4.47.14 : ἡγήσαιτο οἰκειοτάτους καὶ ἑταιροτάτους, τελευτῶν δὴ
21455   3.4.47.15 : θαμὰ προσκρούων μισεῖ τε πάντας καὶ ἡγεῖται οὐδενὸς 
21456   3.4.47.16 : οὐδὲν ὑγιὲς εἶναι. ἢ οὐκ ᾔσθησαι σὺ τοῦτο γιγνόμενον;
21457   3.4.47.17 : Πάνυ γε, ἦν δ´ ἐγώ. Οὐκοῦν, ἦ δ´ ὅς, αἰσχρόν, καὶ δῆ–
21458   3.4.47.18 : λον ὅτι ἄνευ τέχνης τῆς περὶ τὰ ἀνθρώπεια ὁ τοιοῦτος
21459   3.4.47.19 : χρῆσθαι ἐπεχείρει τοῖς ἀνθρώποις; εἰ γάρ που μετὰ
21460   3.4.47.20 : τέχνης ἐχρῆτο, ὥσπερ ἔχει, οὕτως ἂν ἡγήσατο, τοὺς μὲν
21461   3.4.47.21 : χρηστοὺς καὶ πονηροὺς σφόδρα ὀλίγους εἶναι ἑκατέρους,
21462   3.4.47.22 : τοὺς δὲ μεταξὺ [τούτων] πλείστους.
21463   3.4.48.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 91 A).
21464   3.4.48.2 : Ὡς κινδυνεύω ἔγωγε ἐν τῷ παρόντι περὶ αὐτοῦ τού–
21465   3.4.48.3 : του οὐ φιλοσόφως ἔχειν, ἀλλ´ ὥσπερ οἱ πάνυ ἀπαίδευτοι
21466   3.4.48.4 : φιλονείκως. καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ὅταν περί του ἀμφισβη–
21467   3.4.48.5 : τῶσιν, ὅπῃ μὲν ἔχει περὶ ὧν ἂν ὁ λόγος ᾖ οὐ φροντί–
21468   3.4.48.6 : ζουσιν, ὅπως δὲ ἃ αὐτοὶ ἔθεντο ταῦτα δόξει τοῖς παροῦσι,
21469   3.4.48.7 : τοῦτο προθυμοῦνται.
21470   3.4.49.1 : Δημοσθένους.
21471   3.4.49.2 : Δημοσθένης ὁ ῥήτωρ θεασάμενός τινα δημαγωγὸν
21472   3.4.49.3 : ἀφυῆ μέγα βοῶντα ἔφη ’ἀλλ´ οὐ τὸ μέγα εὖ ἐστι, τὸ δὲ
21473   3.4.49.4 : εὖ μέγα‘.
21474   3.4.50.1 : Κράτητος. 
21475   3.4.50.2 : Κράτης ἀπείκαζε τοὺς ἀνοήτους τῶν ἀνθρώπων τοῖς
21476   3.4.50.3 : τρυπάνοις· ἄνευ γὰρ δεσμοῦ καὶ ἀνάγκης μηδὲν ἐθέλειν
21477   3.4.50.4 : τῶν δεόντων ποιεῖν.
21478   3.4.51.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 11 Mullach.).
21479   3.4.51.2 : Ἀνθρώποισι κακὰ ἐξ ἀγαθῶν φύεται, ἐπήν τις τἀ–
21480   3.4.51.3 : γαθὰ μὴ ´πίστηται ποδηγετέειν μηδὲ ὀχέειν εὐπόρως.
21481   3.4.52.1 : Βίωνος.
21482   3.4.52.2 : Βίων ἔλεγε τοὺς γραμματικοὺς ζητοῦντας περὶ τῆς
21483   3.4.52.3 : Ὀδυσσέως πλάνης μὴ ἐξετάζειν τὴν ἰδίαν μηδὲ καθορᾶν
21484   3.4.52.4 : ὅτι καὶ ἐν αὐτῷ τούτῳ πλανῶνται πονοῦντες περὶ τὰ
21485   3.4.52.5 : μηδὲν χρήσιμα.
21486   3.4.53.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κλειτοφῶντος (p. 407 E).
21487   3.4.53.2 : Καὶ ὁπόταν αὖ φῇς τοὺς ἀσκοῦντας μὲν τὰ σώματα,
21488   3.4.53.3 : τῆς δὲ ψυχῆς ἠμεληκότας ἕτερόν τι πράττειν τοιοῦτον,
21489   3.4.53.4 : τοῦ μὲν ἄρξοντος ἀμελεῖν, περὶ δὲ τὸ ἀρξόμενον ἐσπου–
21490   3.4.53.5 : δακέναι.
21491   3.4.54.1 : Ἡρακλείτου (fr. IV p. 3 ed. Byw.).
21492   3.4.54.2 : Κακοὶ γίνονται ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα ἀφρόνων ἀνθρώ–
21493   3.4.54.3 : πων ψυχὰς βαρβάρους ἐχόντων. 
21494   3.4.55.1 : Σωκράτους.
21495   3.4.55.2 : Ὁ μὲν δειλὸς τῆς πατρίδος, ὁ δὲ φιλόδοξος τῆς πα–
21496   3.4.55.3 : τρῴας οὐσίας ἐστὶ προδότης.
21497   3.4.56.1 : Οἱ δραπέται κἂν μὴ διώκωνται φοβοῦνται, οἱ δὲ
21498   3.4.56.2 : ἄφρονες κἂν μὴ κακῶς πράττωσι ταράττονται.
21499   3.4.57.1 : Ἐν μὲν ταῖς μέθαις παροινοῦσιν, ἐν δὲ ταῖς εὐτυ–
21500   3.4.57.2 : χίαις παρανοοῦσιν οἱ ἀνόητοι.
21501   3.4.58.1 : Οὔθ´ οἱ ἄμουσοι τοῖς ὀργάνοις οὔθ´ οἱ ἀπαίδευτοι
21502   3.4.58.2 : ταῖς τύχαις δύνανται συναρμόσασθαι.
21503   3.4.59.1 : Τῷ τῶν ἀπαιδεύτων βίῳ καθάπερ ὑποκριτῇ πολλὰ
21504   3.4.59.2 : τύφου μετεκδύματα παράκειται. 
21505   3.4.60.1 : Τοῖς ἄφροσιν ὥσπερ τοῖς παιδίοις μικρὰ πρόφασις
21506   3.4.60.2 : εἰς τὸ κλαίειν ἱκανή.
21507   3.4.61.1 : Οἱ μὲν ξένοι ἐν ταῖς ὁδοῖς, οἱ δὲ ἀπαίδευτοι ἐν τοῖς
21508   3.4.61.2 : πράγμασι πλανῶνται.
21509   3.4.62.1 : Ταὐτόν ἐστιν ἀρρωστοῦντι φορτίον ἀναθέσθαι καὶ
21510   3.4.62.2 : ἀπαιδεύτοις εὐτυχίαν.
21511   3.4.63.1 : Οὔτε πλέοντας παρὰ τόπον ὁρμεῖν ἀσφαλὲς οὔτε
21512   3.4.63.2 : ζῶντας παρὰ τὸν νόμον βιοῦν ἀκίνδυνον.
21513   3.4.64.1 : Ὁ μὲν Πρωτεὺς τῇ μορφῇ, ὁ δ´ ἀπαίδευτος τῇ ψυχῇ
21514   3.4.64.2 : παρ´ ἕκαστον ἀλλοιοῦται.
21515   3.4.65.1 : Πολλοὺς ὥσπερ ἀσθενοῦντας οὕτω καὶ εὐτυχοῦντας
21516   3.4.65.2 : τὸ πλῆθος τῶν παρακειμένων λυπεῖ.
21517   3.4.66.1 : Φίλιππος τοὺς Ἀθηναίους εἴκαζε τοῖς ἑρμαῖς ὡς
21518   3.4.66.2 : στόμα μόνον ἔχουσι καὶ αἰδοῖα μεγάλα.
21519   3.4.67.1 : Δημάδου. 
21520   3.4.67.2 : Δημάδης τοὺς Ἀθηναίους εἴκαζεν αὐλοῖς, ὧν εἴ τις
21521   3.4.67.3 : ἀφέλοι τὴν γλῶτταν τὸ λοιπὸν οὐδέν ἐστι.
21522   3.4.68.1 : Θεόκριτος γραμματοδιδασκάλῳ φαύλως ἀναγινώσκοντι
21523   3.4.68.2 : προσελθὼν εἶπε ’διὰ τί γεωμετρεῖν οὐ διδάσκεις;‘ τοῦ
21524   3.4.68.3 : δ´ εἰπόντος ὅτι οὐκ οἶδα, ’καὶ τί τοῦτ´;‘ εἶπεν· ’οὐδὲ
21525   3.4.68.4 : γὰρ ἀναγινώσκειν‘.
21526   3.4.69.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 18 Mullach.).
21527   3.4.69.2 : Εἴδωλα ἐσθῆτι καὶ κόσμῳ διαπρεπέα πρὸς θεωρίην,
21528   3.4.69.3 : ἀλλὰ καρδίης κενεά.
21529   3.4.70.1 : (fr. 93)
21530   3.4.70.2 : Λήθη τῶν ἰδίων κακῶν θρασύτητα γεννᾷ.
21531   3.4.71.1 : (fr. 16)
21532   3.4.71.2 : Ἀνοήμονες ῥυσμοῦνται τοῖσι τῆς τύχης κέρδεσιν, οἱ
21533   3.4.71.3 : δὲ τῶν τοιῶνδε δαήμονες τοῖσι τῆς σοφίης.
21534   3.4.72.1 : (fr. 28)
21535   3.4.72.2 : Τὸ χρῇζον οἶδεν ὁκόσον χρῄζει, ὁ δὲ χρῄζων οὐ
21536   3.4.72.3 : γινώσκει.
21537   3.4.73.1 : (fr. 54)
21538   3.4.73.2 : Ἀνοήμονες τὸ ζῆν ὡς στυγέοντες, ζῆν ἐθέλουσι δεί–
21539   3.4.73.3 : ματι ἀίδεω. 
21540   3.4.74.1 : (fr. 51)
21541   3.4.74.2 : Ἀνοήμονες βιοῦσιν οὐ τερπόμενοι βιοτῇ.
21542   3.4.75.1 : (fr. 52)
21543   3.4.75.2 : Ἀνοήμονες δηναιότητος ὀρέγονται οὐ τερπόμενοι
21544   3.4.75.3 : δηναιότητι.
21545   3.4.76.1 : (fr. 31)
21546   3.4.76.2 : Ἀνοήμονες τῶν ἀπεόντων ὀρέγονται, τὰ δὲ παρεόντα
21547   3.4.76.3 : καὶ παρῳχημένων κερδαλεώτερα ἐόντα ἀμαλδύνουσιν.
21548   3.4.77.1 : (fr. 55)
21549   3.4.77.2 : Ἄνθρωποι τὸν θάνατον φεύγοντες διώκουσιν.
21550   3.4.78.1 : (fr. 56)
21551   3.4.78.2 : Ἀνοήμονες οὐδὲν † ἁνδάνουσιν ἐν ὅλῃ τῇ βιοτῇ.
21552   3.4.79.1 : Ἀνοήμονες ζωῆς ὀρέγονται γήραος θάνατον δεδοι–
21553   3.4.79.2 : κότες. 
21554   3.4.80.1 : (fr. 53)
21555   3.4.80.2 : Ἀνοήμονες θάνατον δεδοικότες γηράσκειν ἐθέλουσι.
21556   3.4.81.1 : (fr. 140)
21557   3.4.81.2 : Πολλοὶ πολυμαθέες νόον οὐκ ἔχουσι.
21558   3.4.82.1 : (fr. 58)
21559   3.4.82.2 : Δόξα καὶ πλοῦτος ἄνευ ξυνέσιος οὐκ ἀσφαλέα κτήματα.
21560   3.4.83.1 : Διογένους.
21561   3.4.83.2 : Ἐπεὶ δὲ ἐν τῇ στοᾷ ἀνάπαλιν περιπατοῦντος αὐτοῦ
21562   3.4.83.3 : ἐγέλων τινές, ’εἶτ´ οὐκ αἰσχύνεσθε‘ εἶπεν ’ὑμεῖς τὴν ἐν
21563   3.4.83.4 : τῷ βίῳ ὁδὸν ἀνάπαλιν πορευόμενοι, ἐμοῦ τὴν ἐν τῷ περι–
21564   3.4.83.5 : πατεῖν κατεγνωκότες;‘
21565   3.4.84.1 : Σωκράτης ἰδὼν μειράκιον πλούσιον καὶ ἀπαίδευτον
21566   3.4.84.2 : ’ἰδού‘ φησίν ’χρυσοῦν ἀνδράποδον‘. 
21567   3.4.85.1 : Διογένους.
21568   3.4.85.2 : Διογένης ἔλεγε τοὺς ἀνθρώπους τὰ μὲν πρὸς τὸ ζῆν
21569   3.4.85.3 : πορίζεσθαι, τὰ δὲ πρὸς τὸ εὖ ζῆν οὐ πορίζεσθαι.
21570   3.4.86.1 : Ἀριστοτέλους.
21571   3.4.86.2 : Ἀριστοτέλης τοὺς τὰ ἐναργῆ πράγματα πειρωμένους
21572   3.4.86.3 : δεικνύναι ὅμοιον ἔφη ποιεῖν τοῖς διὰ λύχνου τὸν ἥλιον
21573   3.4.86.4 : φιλοτιμουμένοις δεικνύναι.
21574   3.4.87.1 : Βίωνος.
21575   3.4.87.2 : Βίων ἐρωτηθεὶς τί ἐστιν ἄνοια, εἶπε ’προκοπῆς
21576   3.4.87.3 : ἐμπόδιον‘.
21577   3.4.88.1 : Στίλπωνος Σωκρατικοῦ. 
21578   3.4.88.2 : Στίλπων ἐρωτηθεὶς τί ἰσχυρότερον ἀνδριάντος, εἶπεν
21579   3.4.88.3 : ’ἄνθρωπος ἀναίσθητος‘.
21580   3.4.89.1 : Κλεάνθους.
21581   3.4.89.2 : Κλεάνθης ἔφη τοὺς ἀπαιδεύτους μόνῃ τῇ μορφῇ τῶν
21582   3.4.89.3 : θηρίων διαφέρειν.
21583   3.4.90.1 : Φαβωρίνου (fr. 103 Marres.).
21584   3.4.90.2 : Φαβωρῖνος εἶπε τοὺς ἀνθρώπους πῇ μὲν εἶναι
21585   3.4.90.3 : γελοίους, πῇ δὲ μισητούς, πῇ δὲ ἐλεεινούς· γελοίους μὲν
21586   3.4.90.4 : θρασύτητι μειζόνων ὀρεγομένους, μισητοὺς δὲ ἐπιτυχόν–
21587   3.4.90.5 : τας, ἐλεεινοὺς δὲ ἁμαρτάνοντας, ζηλωτοὺς δὲ πότε;
21588   3.4.91.1 : Ἐπικτήτου (fr. 15 III p. 69 ed.
21589   3.4.91.2 : Schweigh.).
21590   3.4.91.3 : Εἰς συμπόσιον μὲν οὖν παρακληθέντες τῷ παρόντι
21591   3.4.91.4 : χρώμεθα, εἰ δέ τις κελεύοι τὸν ὑποδεχόμενον ἰχθῦς αὐτῷ 
21592   3.4.91.5 : παρατιθέναι ἢ πλακοῦντας, ἄτοπος ἂν δόξειεν· ἐν δὲ τῷ
21593   3.4.91.6 : κόσμῳ αἰτοῦμεν τοὺς θεοὺς ἃ μὴ διδόασι, καὶ ταῦτα
21594   3.4.91.7 : πολλῶν ὄντων ἅ γε ἡμῖν δεδώκασι.
21595   3.4.92.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 16).
21596   3.4.92.2 : Χαρίεντες, ἔφη, εἰσὶν οἱ μέγα φρονοῦντες ἐπὶ τοῖς
21597   3.4.92.3 : οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. ’ἐγώ σου‘ φησί ’κρείττων εἰμί, ἀγροὺς
21598   3.4.92.4 : γὰρ ἔχω πολλούς, σὺ δὲ λιμῷ παρατείνῃ‘. ἄλλος λέγει
21599   3.4.92.5 : ’ἐγὼ ὑπατικός εἰμι‘. ἄλλος ’ἐγὼ ἐπίτροπος.‘ ἄλλος ’ἐγὼ
21600   3.4.92.6 : ... οὔλας τρίχας‘. ἵππος δ´ ἵππῳ οὐ λέγει ὅτι ’κρείτ–
21601   3.4.92.7 : των εἰμί σου· πολὺν γὰρ κέκτημαι χιλὸν καὶ κριθὰς
21602   3.4.92.8 : πολλάς, καὶ χαλινοί μοι εἰσὶ χρυσοῖ καὶ ἐφίππια ποικίλα‘,
21603   3.4.92.9 : ἀλλ´ ὅτι ’ὠκύτερός σου εἰμί‘. καὶ πᾶν ζῷον κρεῖττον καὶ
21604   3.4.92.10 : χεῖρόν ἐστιν ἐκ τῆς ἑαυτοῦ ἀρετῆς καὶ κακίας. ἆρ´ οὖν
21605   3.4.92.11 : ἀνθρώπου μόνου ἀρετὴ οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ δεῖ ἡμᾶς εἰς 〈τὰς〉
21606   3.4.92.12 : τρίχας ἀφορᾶν καὶ τὰ ἱμάτια καὶ τοὺς πάππους;
21607   3.4.93.1 : (fr. 17 l. c. p. 70)
21608   3.4.93.2 : Τῷ μὲν ἰατρῷ μηδὲν συμβουλεύοντι ἄχθονται οἱ
21609   3.4.93.3 : κάμνοντες καὶ ἡγοῦνται ἀπεγνῶσθαι ὑπ´ αὐτοῦ· πρὸς δὲ
21610   3.4.93.4 : τὸν φιλόσοφον διὰ τί οὐκ ἄν τις οὕτω διατεθείη, ὥστε 
21611   3.4.93.5 : οἰηθῆναι ἀπεγνῶσθαι ὑπ´ αὐτοῦ σωφρονήσειν, εἰ μηδὲν
21612   3.4.93.6 : λέγοι [τι] πρὸς αὐτὸν τῶν χρησίμων;
21613   3.4.94.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 18 l. c. p. 71).
21614   3.4.94.2 : Οἱ τὸ σῶμα εὖ διακείμενοι καὶ καύματα καὶ ψύχη
21615   3.4.94.3 : ὑπομένουσιν· οὕτω δὲ καὶ οἱ τὴν ψυχὴν καλῶς διακεί–
21616   3.4.94.4 : μενοι καὶ ὀργὴν καὶ λύπην καὶ περιχάρειαν καὶ τἄλλα
21617   3.4.94.5 : πάθη φέρουσι.
21618   3.4.95.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Εὐθύφρονος (P. 3 A).
21619   3.4.95.2 : Βουλοίμην ἄν, ὦ Σώκρατες, ἀλλ´ ὀρρωδῶ μὴ τοὐναν–
21620   3.4.95.3 : τίον γένηται· ἀτεχνῶς γάρ μοι δοκεῖ ἀφ´ ἑστίας ἄρχεσθαι
21621   3.4.95.4 : κακουργεῖν τὴν πόλιν, ἐπιχειρῶν ἀδικεῖν σέ. καί μοι
21622   3.4.95.5 : λέγε, τί καὶ ποιοῦντά σέ φησι διαφθείρειν τοὺς νέους;
21623   3.4.95.6 : —Ἄτοπα, ὦ θαυμάσιε, ὡς οὕτως ἀκοῦσαι. φησὶ γάρ
21624   3.4.95.7 : με ποιητὴν εἶναι θεῶν, καὶ ὡς καινοὺς ποιοῦντα θεούς,
21625   3.4.95.8 : τοὺς δ´ ἀρχαίους οὐ νομίζοντα ἐγράψατο.
21626   3.4.96.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 3 C).
21627   3.4.96.2 : Ἀθηναίοις γάρ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐ σφόδρα μέλει, ἄν
21628   3.4.96.3 : τινα δεινὸν οἴωνται 〈εἶναι〉, μὴ μέντοι διδασκαλικὸν τῆς
21629   3.4.96.4 : αὑτοῦ σοφίας· ὃν δ´ ἂν καὶ ἄλλους οἴωνται ποιεῖν τοιού–
21630   3.4.96.5 : τους, θυμοῦνται, εἴτ´ οὖν φθόνῳ, ὡς σὺ λέγεις, εἴτε δι´
21631   3.4.96.6 : ἄλλο τι.
21632   3.4.97.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σοφιστοῦ (p. 228 D). 
21633   3.4.97.2 : Ψυχὴν ἀνόητον αἰσχρὰν καὶ ἄμετρον θετέον.
21634   3.4.98.1 : (Plat. Tim. p. 86 B)
21635   3.4.98.2 : Νόσον μὲν ψυχῆς ἄνοιαν συγχωρητέον, δύο δὲ ἀνοίας
21636   3.4.98.3 : γένη, τὸ μὲν μανίαν τὸ δὲ ἀμαθίαν.
21637   3.4.99.1 : Εὐσεβίου (fr. 2 phil. graec. III p. 8
21638   3.4.99.2 : Mullach).
21639   3.4.99.3 : Ἄνθρωποι πολυμαθίης ἔχειν δόξαν ἢ τοῦ ἀληθί–
21640   3.4.99.4 : ζεσθαι ἔρωτα πλεῦνα ἐκτέαται. πολλοὶ γοῦν τοῖσι πρὸ
21641   3.4.99.5 : ἑωυτῶν ἐναντίας δόξας συστησάμενοι τὴν γνῶσιν τοῦ
21642   3.4.99.6 : ἀληθέος περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων ἀφείλοντο, τὴν πίστιν
21643   3.4.99.7 : αὐτῶν μὴ ἐν βεβαίῳ ἑστάναι, ὑπὸ δὲ τοῦ ἀπὸ τῆς
21644   3.4.99.8 : προτέρης δόξης περιτρέψαι ἐς τοὐναντίον 〈τὸν〉 λόγον
21645   3.4.99.9 : παρασκευάσαντες ἐν τῷ ἀσταθμητοτάτῳ αἰωρέεσθαι.
21646   3.4.100.1 : Εὐσεβίου (fr. 3 III p. 8 Mullach).
21647   3.4.100.2 : Πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν τῇσι ζητήσεσι τῶν πρηγ–
21648   3.4.100.3 : μάτων ὁμοίως τοῖς ἀλόγοισι τῶν ζῴων, ὥσπερ ἐκεῖνα
21649   3.4.100.4 : μαχόμενα, οὕτω καὶ αὐτοὶ μούνου τοῦ νικᾶν μεταποιέον–
21650   3.4.100.5 : ται· ὅκως δὲ (τοῦ περ χρὴ πάντα ἄνδρα προμηθέεσθαι
21651   3.4.100.6 : καὶ λέγοντα καὶ πρήσσοντα) μὴ παρὰ τὸ ξυμφέρον καὶ
21652   3.4.100.7 : σφέων αὐτῶν καὶ τῶν παρεόντων, καὶ ὥστε μὴ τὸ ἀλη–
21653   3.4.100.8 : θὲς αὐτὸ βλάψαι, οὐκέτι λόγον τούτου ποιέονται. 
21654   3.4.101.1 : (fr. 4)
21655   3.4.101.2 : Ἀνθρώποισιν ἔριδες προσφιλέες, καὶ τοῦ περὶ παν–
21656   3.4.101.3 : τὸς τοῦ προτεθέντος ἀντιλέγοντας ἐθέλειν κρατέειν ἄπλε–
21657   3.4.101.4 : τος καὶ ἄλογος ἐπιθυμίη, ὁκότε πολλοὶ οὐκ αἰδέονται καὶ
21658   3.4.101.5 : κατὰ τῶν σπουδαιεστάτων καὶ τῶν οὐ χρὴ τῷ χείρονι
21659   3.4.101.6 : λόγῳ νικᾶν, νικῶντες ἀξίην κεκλῆσθαι νίκην Καδμηίην.
21660   3.4.102.1 : (fr. 5 l. c. p. 9)
21661   3.4.102.2 : Ἄνθρωποι τοὺς μὲν παρὰ φύσιν καὶ ἐν τεράτων
21662   3.4.102.3 : λόγῳ ἐόντας ἀσπάζονται, καὶ μεγάλων χρημάτων ὠνεό–
21663   3.4.102.4 : μενοι ὡς ἐπὶ μεγίστῳ κτήματι χαίρουσι καὶ μεγαλοφρο–
21664   3.4.102.5 : νέονται, περὶ δὲ τὰ σπουδαιότατα καὶ [τὰ] σμικρὰ ἄχθον–
21665   3.4.102.6 : ται ἀναλίσκοντες.
21666   3.4.103.1 : (fr. 6)
21667   3.4.103.2 : Οἱ πλεῦνες τῶν ἀνθρώπων περὶ πάντα τὰ λοιπὰ
21668   3.4.103.3 : φειδωλοὺς σφέας παρεχόμενοι καὶ εἰ δαπανοῖεν ἀσχάλ–
21669   3.4.103.4 : λοντες, ὑπὲρ τοῦ παρὰ τῶν δήμων κροτηθῆναι καὶ τὰ
21670   3.4.103.5 : ἐόντα σφι πάντα ἡδέως προΐενται.
21671   3.4.104.1 : (fr. 7) 
21672   3.4.104.2 : Οἱ μάταιοι τῶν ἀνθρώπων τοὺς μὲν μεγάλα χρήματα
21673   3.4.104.3 : ἔχοντας καὶ φαύλους ἐόντας τιμῶσί τε καὶ τεθωυμάκασι·
21674   3.4.104.4 : τῶν δὲ σπουδαίων, ἐπειδὰν ἀχρηματίην καταγνῶσιν, ὑπερ–
21675   3.4.104.5 : φρονέουσιν.
21676   3.4.105.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
21677   3.4.105.2 : Πολλοὶ ἀδικηθέντες ὑπὸ ῥητόρων τοὺς υἱοὺς ῥήτορας
21678   3.4.105.3 : διδάσκουσιν, οὐδεὶς δὲ δηχθεὶς ὑπὸ λύκου αὐτὸς λύκος
21679   3.4.105.4 : γίνεται καὶ ἀντιδάκνει.
21680   3.4.106.1 : Ζήνωνος.
21681   3.4.106.2 : Ζήνων δὲ ἔφη γελοῖον ἑκάστου μὲν τοῖς παραγγέλμα–
21682   3.4.106.3 : σιν ὡς δεῖ ζῆν μὴ προσέχειν, ὡς οὐκ εἰδότων, τὸν δὲ
21683   3.4.106.4 : παρὰ πάντων ἔπαινον θαυμάζειν, ὡς ἐχόμενον κρίσεως.
21684   3.4.107.1 : Σωκράτους.
21685   3.4.107.2 : Οἱ μὲν ἀκρατεῖς ἐν ταῖς ἀρρωστίαις, οἱ δὲ ἄφρονες
21686   3.4.107.3 : ἐν ταῖς ἀτυχίαις εἰσὶ δυσθεράπευτοι.
21687   3.4.108.1 : Πυθαγόρου.
21688   3.4.108.2 : Θυηπολίαι ἀφρόνων πυρὸς τροφή, τὰ δὲ ἀναθήματα
21689   3.4.108.3 : ἱεροσύλων χορηγία. 
21690   3.4.109.1 : Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος Ὁμοιωμάτων.
21691   3.4.109.2 : Ἀρίστων ὁ Χῖος τοὺς περὶ τὰ ἐγκύκλια μαθήματα
21692   3.4.109.3 : πονουμένους, ἀμελοῦντας δὲ φιλοσοφίας, ἔλεγεν ὁμοίους
21693   3.4.109.4 : εἶναι τοῖς μνηστῆρσι τῆς Πηνελόπης, οἳ ἀποτυγχάνοντες
21694   3.4.109.5 : ἐκείνης περὶ τὰς θεραπαίνας ἐγίνοντο.
21695   3.4.110.1 : Ὁ αὐτὸς τοὺς πολλοὺς εἴκαζε τῷ Λαέρτῃ, ὅστις τῶν
21696   3.4.110.2 : κατὰ τὸν ἀγρὸν ἐπιμελούμενος πάντων, ὀλιγώρως εἶχεν
21697   3.4.110.3 : ἑαυτοῦ· καὶ γὰρ τούτους τῶν κτημάτων πλείστην ἐπιμέ–
21698   3.4.110.4 : λειαν ποιουμένους περιορᾶν τὴν ψυχὴν ἑαυτῶν πλήρη
21699   3.4.110.5 : παθῶν ἀγρίων οὖσαν.
21700   3.4.111.1 : Διογένους. 
21701   3.4.111.2 : Διογένης ἔλεγε διαπαλαίοντας μὲν πολλοὺς ὁρᾶν καὶ
21702   3.4.111.3 : διατρέχοντας, διακαλοκἀγαθιζομένους δὲ οὔ.
21703   3.4.112.1 : Πλάτωνος (Men. p. 77 B–78 B).
21704   3.4.112.2 : Ἆρα λέγεις τὸν τῶν καλῶν ἐπιθυμοῦντα ἀγαθῶν
21705   3.4.112.3 : ἐπιθυμητὴν εἶναι; {—}Μάλιστά γε. {—}Ἆρα ὡς ὄντων
21706   3.4.112.4 : τινῶν οἳ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων δὲ οἳ τῶν
21707   3.4.112.5 : ἀγαθῶν; οὐ πάντες, ὦ ἄριστε, δοκοῦσί σοι τῶν ἀγαθῶν
21708   3.4.112.6 : ἐπιθυμεῖν; {—}Οὐκ ἔμοιγε. {—}Ἀλλά τινες τῶν κακῶν; {—}
21709   3.4.112.7 : Ναί. {—}Οἰόμενοι τὰ κακὰ ἀγαθὰ εἶναι λέγεις, ἢ καὶ
21710   3.4.112.8 : γιγνώσκοντες ὅτι κακά ἐστιν, ὅμως ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν; {—}
21711   3.4.112.9 : Ἀμφότερα ἔμοιγε δοκεῖ. {—}Ἦ γὰρ δοκεῖ τίς σοι, ὦ Μέ–
21712   3.4.112.10 : νων, γιγνώσκων τὰ κακὰ ὅτι κακά ἐστιν, ὅμως ἐπιθυ–
21713   3.4.112.11 : μεῖν αὐτῶν; {—}Μάλιστα. {—}Τί ἐπιθυμεῖν λέγεις; ἦ γε–
21714   3.4.112.12 : νέσθαι αὐτῷ; {—}Γενέσθαι· τί γὰρ ἄλλο; {—}Πότερον
21715   3.4.112.13 : ἡγούμενος τὰ κακὰ ὠφελεῖν ἐκεῖνον ᾧ ἂν γένηται, ἢ γι–
21716   3.4.112.14 : γνώσκων τὰ κακά, ὅτι βλάπτει ᾧ ἂν παρῇ; {—}Εἰσὶ μὲν
21717   3.4.112.15 : οἳ ἡγούμενοι τὰ κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶ δὲ καὶ οἳ γιγνώ–
21718   3.4.112.16 : σκοντες ὅτι βλάπτει. {—}Ἦ καὶ δοκοῦσί σοι γιγνώσκειν
21719   3.4.112.17 : τὰ κακά, ὅτι κακά ἐστιν, οἱ ἡγούμενοι τὰ κακὰ ὠφελεῖν; {—}
21720   3.4.112.18 : Οὐ πάνυ μοι δοκεῖ τοῦτό γε. {—}Οὐκοῦν δῆλον ὅτι οὗ–
21721   3.4.112.19 : τοι μὲν οὐ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν οἱ ἀγνοοῦντες αὐτά,
21722   3.4.112.20 : ἀλλ´ ἐκείνων, ἃ ᾤοντο ἀγαθὰ εἶναι· ἔστι δὲ ταῦτά γε
21723   3.4.112.21 : κακά· ὥστε οἱ ἀγνοοῦντες αὐτὰ καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ
21724   3.4.112.22 : εἶναι δῆλον ὅτι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν. ἢ οὔ; {—}Κιν–
21725   3.4.112.23 : δυνεύουσιν οὗτοί γε. {—}Τί δαί; οἱ τῶν κακῶν μὲν ἐπι–
21726   3.4.112.24 : θυμοῦντες, ὡς φῂς σύ, ἡγούμενοι δὲ τὰ κακὰ βλάπτειν
21727   3.4.112.25 : ἐκεῖνον, ᾧ ἂν γίγνηται, γιγνώσκουσι δήπου ὅτι βλαβή–
21728   3.4.112.26 : σονται ὑπ´ αὐτῶν; {—}Ἀνάγκη. {—}Ἀλλὰ τοὺς βλαπτο–
21729   3.4.112.27 : μένους οὗτοι οὐκ οἴονται ἀθλίους εἶναι καθόσον βλάπ– 
21730   3.4.112.28 : τονται; {—}Καὶ τοῦτο ἀνάγκη. {—}Τους δὲ ἀθλίους οὐ
21731   3.4.112.29 : κακοδαίμονας; {—}Οἶμαι ἔγωγε. {—}Ἔστιν οὖν ὅστις βού–
21732   3.4.112.30 : λεται ἄθλιος καὶ κακοδαίμων εἶναι; {—}Οὔ μοι δοκεῖ, ὦ
21733   3.4.112.31 : Σώκρατες. {—}Οὐκ ἄρα βούλεται τὰ κακά, ἆ Μένων,
21734   3.4.112.32 : οὐδείς, εἴπερ μὴ βούλεται τοιοῦτος εἶναι. τί γὰρ ἄλλο
21735   3.4.112.33 : ἐστὶν ἄθλιον εἶναι, ἢ ἐπιθυμεῖν τε τῶν κακῶν καὶ κτᾶ–
21736   3.4.112.34 : σθαι; {—}Κινδυνεύεις ἀληθῆ λέγειν, ὦ Σώκρατες, καὶ
21737   3.4.112.35 : οὐδεὶς βούλεται τὰ κακά.
21738   3.4.113.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς πρὸς τοὺς Δίωνος
21739   3.4.113.2 : οἰκείους ἐπιστολῆς (p. 511 Herch.).
21740   3.4.113.3 : Νῦν δὲ ἤ πού τις δαίμων ἤ τις ἀλιτήριος ἐμπεσὼν
21741   3.4.113.4 : ἀνομίᾳ καὶ ἀθεότητι, καὶ τὸ μέγιστον τόλμαις ἀμαθίας,
21742   3.4.113.5 : ἐξ ἧς πάντα κακὰ πᾶσιν ἐρρίζωται καὶ βλαστάνει καὶ
21743   3.4.113.6 : εἰς ὕστερον ἀποτελεῖ καρπὸν τοῖς γεννήσασι πικρότατον,
21744   3.4.113.7 : αὕτη πάντα τὸ δεύτερον ἀνέτρεψέ τε καὶ ἀπώλεσεν.
21745   3.4.114.1 : Σωκράτους.
21746   3.4.114.2 : Ὁ μὲν δειλὸς καθ´ ἑαυτοῦ τὰ ὅπλα ἔχει, ὁ δὲ ἀνόητος
21747   3.4.114.3 : τὰ χρήματα.
21748   3.4.115.1 : Οὔθ´ ὁ αὐστηρὸς οἶνος εἰς πόσιν εὔθετος, οὔθ´ ὁ
21749   3.4.115.2 : ἄγροικος τρόπος εἰς ὁμιλίαν. 
21750   3.4.116.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ εὐθυμίας
21751   3.4.116.2 : (p. 466 C–D).
21752   3.4.116.3 : Ἀλλ´ ὥσπερ οἱ δειλοὶ καὶ ναυτιῶντες ἐν τῷ πλεῖν
21753   3.4.116.4 : † ἀνομοιότερον οἰόμενοι διάξειν, ἐὰν εἰς γαῦλον ἐξ ἀκάτου,
21754   3.4.116.5 : καὶ πάλιν ἐὰν εἰς τριήρη μεταβῶσιν, οὐδὲν περαίνουσι,
21755   3.4.116.6 : τὴν χολὴν καὶ τὴν δειλίαν συμμεταφέροντες ἑαυτοῖς·
21756   3.4.116.7 : οὕτως αἱ τῶν βίων ἀντιμεταλήψεις οὐκ ἐξαιροῦσι τῆς
21757   3.4.116.8 : ψυχῆς τὰ λυποῦντα καὶ ταράττοντα· ταῦτα δέ ἐστιν
21758   3.4.116.9 : ἀπειρία πραγμάτων καὶ ἀλογιστία, τὸ μὴ δύνασθαι
21759   3.4.116.10 : μηδὲ ἐπίστασθαι χρῆσθαι τοῖς παροῦσιν ὀρθῶς. ταῦτα
21760   3.4.116.11 : καὶ πλουσίους χειμάζει καὶ πένητας, ταῦτα καὶ γεγαμη–
21761   3.4.116.12 : κότας ἀνιᾷ καὶ ἀγάμους· 〈διὰ ταῦτα φεύγουσι τὴν ἀγο–
21762   3.4.116.13 : ράν, εἶτα τὴν ἡσυχίαν οὐ φέρουσι·〉 διὰ ταῦτα προαγωγὰς
21763   3.4.116.14 : ἐν αὐλαῖς διώκουσι, καὶ παρελθόντες εὐθὺς βαρύνονται.
21764   3.4.116.15 : δυσάρεστον οἱ νοσοῦντες ἀπορίας ὕπο·
21765   3.4.116.16 : καὶ γὰρ ἡ γυνὴ λυπεῖ, καὶ τὸν ἰατρὸν αἰτιῶνται, καὶ
21766   3.4.116.17 : δυσχεραίνει πρὸς τὸ κλινίδιον·
21767   3.4.116.18 : φίλων δ´ ὅ τ´ ἐλθὼν † λυπηρὸς ὅ τ´ ἀπιὼν βαρύς,
21768   3.4.116.19 : ὡς ὁ Ἴων φησίν. εἶτα τῆς νόσου διαλυθείσης καὶ κρά–
21769   3.4.116.20 : σεως ἑτέρας ἐγγενομένης, ἦλθεν ἡ ὑγίεια φίλα πάντα 
21770   3.4.116.21 : ποιοῦσα καὶ προσηνῆ· ὁ γὰρ χθὲς ᾠὰ καὶ ἀμύλια καὶ
21771   3.4.116.22 : σίτινον ἄρτον διαπτύων, σήμερον αὐτόπυρον ἐπ´ ἐλαίαις
21772   3.4.116.23 : ἢ καρδαμίδι ἐσθίει καὶ προθύμως. τοιαύτην ὁ λογισμὸς
21773   3.4.116.24 : εὐκολίαν καὶ μεταβολὴν ἐγγενόμενος ποιεῖ πρὸς τὸν βίον.
21774   3.4.117.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἀλκιβιάδου βʹ
21775   3.4.117.2 : (p. 140 E).
21776   3.4.117.3 : Ἆρ´ οὖν τούτους φρονίμους ὑπολαμβάνεις, οἳ ἂν εἰ–
21777   3.4.117.4 : δῶσιν ἅττα δεῖ πράττειν ἢ λέγειν; —Ἔγωγε. —Ἄφρονας
21778   3.4.117.5 : δὲ ποτέρους; ἆρά γε τοὺς μηδ´ ἕτερα τούτων εἰδότας; —
21779   3.4.117.6 : Τούτους. —Οὐκοῦν οἵ γε μὴ εἰδότες μηδ´ ἕτερα τούτων
21780   3.4.117.7 : λήσουσιν αὑτοὺς καὶ λέγοντες καὶ πράττοντες ἅττα μὴ
21781   3.4.117.8 : δεῖ; —Φαίνεται.
21782   3.4.118.1 : Σωκράτους.
21783   3.4.118.2 : Οὔτε τὰ τοῦ Ἀχιλλέως ὅπλα τῷ Θερσίτῃ οὔτε τὰ
21784   3.4.118.3 : τῆς τύχης ἀγαθὰ τῷ ἄφρονι ἁρμόττει.
21785   3.4.119.1 : Νοσοῦντος δίαιτα καὶ ἄφρονος εὐτυχία πολὺ ἔχει τὸ
21786   3.4.119.2 : δυσάρεστον. 
21787   3.4.120.1 : Αἱ μὲν βρονταὶ μάλιστα τοὺς παῖδας, αἱ δ´ ἀπειλαὶ
21788   3.4.120.2 : τοὺς ἄφρονας καταπλήττουσιν.
21789   3.4.121.1 : Ἱέρακος ἐκ τοῦ Περὶ δικαιοσύνης.
21790   3.4.121.2 : Ἢ τί φαίη τις ἂν περὶ τοῦ τοὺς τρόπους ἐριστικοῦ,
21791   3.4.121.3 : κἂν μηδενὸς πώποτε κτήματος τῶν μηδὲν αὐτῷ προση–
21792   3.4.121.4 : κόντων ἐφίηται; πῶς ἂν δίκαιόν τι πράττοι, εἰ καθ´
21793   3.4.121.5 : αὑτὸν ἐνθυμοῖτο μηδενὶ συντίθεσθαι τῶν ὁμολογουμένων
21794   3.4.121.6 : ἀξίων, ἀλλ´ ἐρίζειν πρὸς ἅπαντας παρεσκευασμένος,
21795   3.4.121.7 : μέτρον δὲ οὐδέν, ἀλλ´ οὐδὲ καιρὸν οὐδένα τιθέμενος εἰς
21796   3.4.121.8 : φιλονεικίαν; οὐ γὰρ δὴ μόνον ἐν τοῖς λόγοις τὸ ὀρθῶς
21797   3.4.121.9 : ἔχον ὁ τοιοῦτος ἀναιρεῖν πειρᾶται, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ πράτ–
21798   3.4.121.10 : τειν τὰ πολλὰ τῷ φιλονεικεῖν διδοὺς βιαίους πολλάκις
21799   3.4.121.11 : καὶ διαστρόφους τὰς πράξεις ποιήσεται, ἑαυτὸν μὴ συναι–
21800   3.4.121.12 : νοῦντα ταῖς τῶν πολλῶν δόξαις ἐπιδεικνύς· ἐκ τούτων 
21801   3.4.121.13 : δὲ αὐτὸς μὲν τοῖς ἄλλοις ἀπεχθής, τοὺς φεύγοντας δὲ
21802   3.4.121.14 : αὐτὸν καὶ τὰς τοιαύτας συνουσίας μισήσει· τοὺς δ´ ὑπ´
21803   3.4.121.15 : ἐλευθερίας ἐλέγχοντας αὐτοῦ τὸ σκαιὸν τοῦ ἤθους οὐδὲ
21804   3.4.121.16 : ὀρθοῖς ἰδεῖν ὀφθαλμοῖς ἀνέξεται· εἰ δὲ εἰς τοὺς ὁμοίους
21805   3.4.121.17 : ἐμπέσοι (οὐ γὰρ δὴ πολλὴ σπάνις τῶν τοιούτων) εὐθὺς
21806   3.4.121.18 : στάσεις, λοιδορίαι καὶ πόλεμος ἄσπονδος, ἑξῆς ψευδεῖς
21807   3.4.121.19 : διαβολαὶ καὶ πᾶν εἶδος ἐπιβουλῆς καὶ σκέψεις, ὅπως
21808   3.4.121.20 : ἂν ἀλλήλους ἀπολέσειαν. τὰ γὰρ μεγάλα κακὰ οὐκ ἄλ–
21809   3.4.121.21 : λως ἢ ἐκ τῆς τυχούσης φιλονεικίας συνίσταται.
21810   3.4.122.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος (p. 68 B).
21811   3.4.122.2 : Οὐκοῦν ἱκανόν σοι τεκμήριον, ἔφη, τοῦτο ἀνδρὸς ὃν
21812   3.4.122.3 : ἂν ἴδῃς ἀγανακτοῦντα μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι, ὅτι οὐκ
21813   3.4.122.4 : ἄρ´ ἦν φιλόσοφος ἀλλά τις φιλοσώματος; 〈ὁ〉 αὐτὸς δέ
21814   3.4.122.5 : που οὗτος τυγχάνει ὢν καὶ φιλοχρήματος καὶ φιλότιμος,
21815   3.4.122.6 : ἤτοι τὰ ἕτερα τούτων ἢ ἀμφότερα. Πάνυ, ἔφη, ἔχει, οὕ–
21816   3.4.122.7 : τως ὡς λέγεις. Ἆρ´ οὖν, ἔφη, ὦ Σιμμία, οὐ καὶ ἡ ὀνο– 
21817   3.4.122.8 : μαζομένη ἀνδρεία τοῖς οὕτω διακειμένοις μάλιστα προσ–
21818   3.4.122.9 : ήκει; Πάντως 〈δή〉 που, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ἡ σωφροσύνη,
21819   3.4.122.10 : ἣν καὶ οἱ πολλοὶ ὀνομάζουσι σωφροσύνην, τὸ περὶ τὰς
21820   3.4.122.11 : ἐπιθυμίας μὴ ἐπτοῆσθαι, ἀλλ´ ὀλιγώρως ἔχειν καὶ κοσ–
21821   3.4.122.12 : μίως, ἆρ´ οὐ τούτοις μόνοις προσήκει τοῖς μάλιστα τοῦ
21822   3.4.122.13 : σώματος ὀλιγωροῦσί τε καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ ζῶσιν; Ἀνάγκη,
21823   3.4.122.14 : ἔφη. Εἰ γὰρ ἐθέλεις, ἦ δ´ ὅς, ἐννοῆσαι τήν γε τῶν
21824   3.4.122.15 : ἄλλων ἀνδρείαν τε καὶ σωφροσύνην, δόξει σοι εἶναι ἄτο–
21825   3.4.122.16 : πος. Πῶς δή, ὦ Σώκρατες; Οἶσθα, ἦ δ´ ὅς, ὅτι τὸν
21826   3.4.122.17 : θάνατον ἡγοῦνται πάντες οἱ ἄλλοι τῶν μεγάλων κακῶν;
21827   3.4.122.18 : Καὶ μάλ´, ἔφη. Οὐκοῦν φόβῳ μειζόνων κακῶν ὑπο–
21828   3.4.122.19 : μένουσιν αὐτῶν οἱ ἀνδρεῖοι τὸν θάνατον, ὅταν ὑπο–
21829   3.4.122.20 : μένωσιν; Ἔστι ταῦτα. Τῷ δεδιέναι ἄρα καὶ δέει ἀν–
21830   3.4.122.21 : δρεῖοί εἰσι πάντες πλὴν οἱ φιλόσοφοι. καίτοι ἄλογόν γε
21831   3.4.122.22 : δέει τινὰ καὶ δειλίᾳ ἀνδρεῖον εἶναι. Πάνυ μὲν οὖν. Τί
21832   3.4.122.23 : δὲ οἱ κόσμιοι αὐτῶν; οὐ ταὐτὸ τοῦτο πεπόνθασιν· ἀκο–
21833   3.4.122.24 : λασίᾳ τινὶ σώφρονές εἰσι; καίτοι φαμέν γε ἀδύνατον
21834   3.4.122.25 : εἶναι, ἀλλ´ ὅμως 〈αὐτοῖς〉 συμβαίνει τούτῳ ὅμοιον τὸ
21835   3.4.122.26 : πάθος τὸ περὶ ταύτην τὴν εὐήθη σωφροσύνην· φοβού–
21836   3.4.122.27 : μενοι γὰρ ἑτέρων ἡδονῶν στερηθῆναι καὶ ἐπιθυμοῦντες
21837   3.4.122.28 : ἐκείνων, ἄλλων ἀπέχονται ὑπ´ ἄλλων κρατούμενοι. καί–
21838   3.4.122.29 : τοι καλοῦσί γε ἀκολασίαν τὸ ὑπὸ τῶν ἡδονῶν ἄρχεσθαι·
21839   3.4.122.30 : ἀλλ´ ὅμως συμβαίνει αὐτοῖς κρατουμένοις ὑφ´ ἡδονῶν 
21840   3.4.122.31 : 〈κρατεῖν ἄλλων ἡδονῶν〉. τοῦτο δὲ ὅμοιόν ἐστιν ᾧ νῦν
21841   3.4.122.32 : δὴ ἐλέγετο, τῷ τρόπον τινὰ δι´ ἀκολασίαν αὐτοὺς σεσω–
21842   3.4.122.33 : φρονίσθαι. Ἔοικε γάρ. Ὦ μακάριε Σιμμία, μὴ γὰρ οὐχ
21843   3.4.122.34 : αὕτη 〈ᾖ〉 ἡ ὀρθὴ πρὸς ἀρετὴν ἀλλαγή, ἡδονὰς 〈πρὸς
21844   3.4.122.35 : ἡδονὰς〉 καὶ λύπας 〈πρὸς λύπας〉 καὶ φόβον πρὸς φόβον
21845   3.4.122.36 : καταλλάττεσθαι, μείζω πρὸς ἐλάττω, ὥσπερ νομίσματα,
21846   3.4.122.37 : ἀλλ´ ᾖ ἐκεῖνο μόνον τὸ νόμισμα ὀρθόν, ἀντὶ οὗ δεῖ ταῦτα
21847   3.4.122.38 : πάντα καταλλάττεσθαι, φρόνησις, καὶ τούτου μὲν πάντα
21848   3.4.122.39 : καὶ μετὰ τούτου ὠνούμενά τε καὶ πιπρασκόμενα τῷ ὄντι ᾖ
21849   3.4.122.40 : καὶ ἀνδρεία καὶ σωφροσύνη καὶ δικαιοσύνη καὶ ξυλλήβδην
21850   3.4.122.41 : ἀληθὴς ἀρετὴ μετὰ φρονήσεως, καὶ προσγινομένων καὶ
21851   3.4.122.42 : ἀπογινομένων καὶ ἡδονῶν καὶ φόβων καὶ τῶν ἄλλων πάν–
21852   3.4.122.43 : των τῶν τοιούτων· χωριζόμενα δὲ φρονήσεως καὶ ἀλλατ–
21853   3.4.122.44 : τόμενα ἀντὶ ἀλλήλων, μὴ σκιαγραφία τις ᾖ 〈ἡ〉 τοιαύτη
21854   3.4.122.45 : ἀρετὴ καὶ τῷ ὄντι ἀνδραποδώδης τε καὶ οὐδὲν ὑγιὲς
21855   3.4.122.46 : οὐδ´ ἀληθὲς ἔχῃ, τὸ δ´ ἀληθὲς τῷ ὄντι ᾖ κάθαρσίς
21856   3.4.122.47 : 〈τις〉 τῶν τοιούτων πάντων, καὶ ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ
21857   3.4.122.48 : δικαιοσύνη καὶ ἔτι αὐτὴ ἡ φρόνησις μὴ καθαρμός τις ᾖ. 
21858   3.4.122.49 : καὶ κινδυνεύουσι καὶ οἱ τὰς τελετὰς ἡμῖν οὗτοι κατα–
21859   3.4.122.50 : στήσαντες οὐ φαῦλοι εἶναι, ἀλλὰ τῷ ὄντι πάλαι αἰνίτ–
21860   3.4.122.51 : τεσθαι ὅτι ὃς ἂν ἀμύητος καὶ ἀτέλεστος εἰς Ἅιδου
21861   3.4.122.52 : ἀφίκηται, ἐν βορβόρῳ κείσεται, ὁ δὲ κεκαθαρμένος τε
21862   3.4.122.53 : καὶ τετελεσμένος ἐκεῖσε ἀφικόμενος μετὰ θεῶν οἰκήσει.
21863   3.4.122.54 : εἰσὶ γὰρ δή, ὥς φασιν οἱ περὶ τὰς τελετάς, ναρθηκο–
21864   3.4.122.55 : φόροι μὲν πολλοί, βάκχοι δέ τε παῦροι· οὗτοι δ´ εἰσὶ
21865   3.4.122.56 : κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν οὐκ ἄλλοι ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες.
21866   3.5.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗΣ.}1
21867   3.5.1.1 : Εὐριπίδου Βακχῶν ( 307–309).
21868   3.5.1.2 : Οὐχ ὁ Διόνυσος † μὴ σωφρονεῖν ἀναγκάσει
21869   3.5.1.3 : γυναῖκας εἰς τὴν Κύπριν, ἀλλ´ ἐν τῇ φύσει 
21870   3.5.1.4 : τὸ σωφρονεῖν ἔνεστιν εἰς τὰ πάντ´ ἀεί.
21871   3.5.2.1 : Εὐριπίδου ἐξ Ἱππολύτου (fr. 446 N. 2).
21872   3.5.2.2 : Ὦ μάκαρ, οἵας ἔλαχες τιμάς,
21873   3.5.2.3 : Ἱππόλυθ´ ἥρως, διὰ σωφροσύνην.
21874   3.5.2.4 : οὔ ποτε θνητοῖς ἀρετῆς ἄλλη
21875   3.5.2.5 : δύναμις μείζων. ἦλθε γὰρ ἢ πρόσθ´
21876   3.5.2.6 : ἢ μετόπισθεν
21877   3.5.2.7 : τῆς εὐσεβίας χάρις ἐσθλή.
21878   3.5.3.1 : Σοφοκλέους (fr. 840 N. 2).
21879   3.5.3.2 : Χαίρειν ἐπ´ αἰσχραῖς ἡδοναῖς οὐ χρή ποτε.
21880   3.5.4.1 : Σοφοκλέους ἐξ Αἴαντος ( 131–133).
21881   3.5.4.2 : Ὡς ἡμέρα κλίνει τε κἀνάγει πάλιν
21882   3.5.4.3 : ἅπαντα τἀνθρώπεια· τοὺς δὲ σώφρονας
21883   3.5.4.4 : θεοὶ φιλοῦσι, καὶ στυγοῦσι τοὺς κακούς.
21884   3.5.5.1 : Μενάνδρου. 
21885   3.5.5.2 : Ταμιεῖόν ἐστιν ἀρετῆς ἡ σωφροσύνη.
21886   3.5.6.1 : Ἡρακλείτου (fr. CVI Byw.).
21887   3.5.6.2 : Ἀνθρώποισι πᾶσι μέτεστι γινώσκειν ἑωυτοὺς καὶ
21888   3.5.6.3 : σωφρονεῖν.
21889   3.5.7.1 : (eiusd. fr. LXXIII Byw.)
21890   3.5.7.2 : Ἀνὴρ ὁκόταν μεθυσθῇ, ἄγεται ὑπὸ παιδὸς ἀνήβου
21891   3.5.7.3 : σφαλλόμενος, οὐκ ἐπαΐων ὅκη βαίνει, ὑγρὴν τὴν ψυχὴν
21892   3.5.7.4 : ἔχων.
21893   3.5.8.1 : (eiusd. fr. LXXIV Byw.)
21894   3.5.8.2 : Αὔη ψυχὴ σοφωτάτη καὶ ἀρίστη.
21895   3.5.9.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς πρὸς
21896   3.5.9.2 : Ἀρετὴν περὶ σωφροσύνης.
21897   3.5.9.3 : Τὰ αὐτὰ δὴ οὖν καὶ περὶ πασῶν τῶν δυνάμεων τῆς
21898   3.5.9.4 : ψυχῆς ἀποφαίνομαι, τὴν συμμετρίαν αὐτῶν πρὸς ἀλλή– 
21899   3.5.9.5 : λας καὶ εὐταξίαν θυμοῦ τε καὶ ἐπιθυμίας καὶ λόγου κατὰ
21900   3.5.9.6 : τὴν προσήκουσαν ἑκάστῳ τάξιν εὐκοσμίαν· καὶ τούτων
21901   3.5.9.7 : ἡ τοῦ ἄρχειν τε καὶ ἄρχεσθαι ἐν δέοντι γιγνομένη δια–
21902   3.5.9.8 : νομὴ σωφροσύνη ἂν εἴη πολυειδής.
21903   3.5.10.1 : Ξενοκράτους.
21904   3.5.10.2 : Χρημάτων αὐτῷ κομισθέντων ἀπ´ Ἀλεξάνδρου, ἑστιά–
21905   3.5.10.3 : σας τοὺς κομίζοντας τὸν αὑτοῦ τρόπον ’ἀπαγγείλατε‘ ἔφη
21906   3.5.10.4 : ’Ἀλεξάνδρῳ, ὅτι ἔστ´ ἂν οὕτω ζῶ, οὐ δέομαι ταλάντων
21907   3.5.10.5 : πεντήκοντα‘. τοσαῦτα γὰρ ἦν τὰ πεμφθέντα.
21908   3.5.11.1 : Πλάτωνος Πολιτείας γʹ (p. 389 D).
21909   3.5.11.2 : Τί δέ; σωφροσύνης ἆρα οὐ δεήσει ἡμῖν τοῖς νεανίαις;
21910   3.5.11.3 : Πῶς δὲ οὔ; Σωφροσύνης δὲ ὡς πλήθει οὐ τὰ τοιάδε
21911   3.5.11.4 : μέγιστα, ἀρχόντων μὲν ὑπηκόους εἶναι, αὐτοὺς δὲ ἄρ–
21912   3.5.11.5 : χοντας τῶν περὶ πότους καὶ ἀφροδίσια καὶ περὶ ἐδωδὰς
21913   3.5.11.6 : ἡδονῶν; Ἔμοιγε δοκεῖ.
21914   3.5.12.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Συμποσίου (p. 181 A). 
21915   3.5.12.2 : Πᾶσα γὰρ πρᾶξις ὧδε ἔχει· αὐτὴ ἐφ´ ἑαυτὴς πραττο–
21916   3.5.12.3 : μένη οὔτε καλὴ οὔτε αἰσχρά. οἷον ὃ νῦν ἡμεῖς ποιοῦ–
21917   3.5.12.4 : μεν, ἢ πίνειν ἢ ᾄδειν ἢ διαλέγεσθαι, οὐκ ἔστι τούτων
21918   3.5.12.5 : αὐτὸ καλὸν οὐδέν, ἀλλ´ ἐν 〈τῇ〉 πράξει, ὡς ἂν πραχθῇ,
21919   3.5.12.6 : τοιοῦτον ἀπέβη· καλῶς μὲν γὰρ πραττόμενον καὶ ὀρθῶς
21920   3.5.12.7 : καλὸν γίγνεται, μὴ ὀρθῶς δὲ αἰσχρόν· οὕτω δὴ καὶ τὸ
21921   3.5.12.8 : ἐρᾶν καὶ ὁ Ἔρως οὐ πᾶς ἐστι καλὸς οὐδὲ ἄξιος ἐγκω–
21922   3.5.12.9 : μιάζεσθαι, ἀλλ´ ὁ καλῶς προτρέπων ἐρᾶν.
21923   3.5.13.1 : Πλάτωνος (Gorg. p. 507 C–508 A).
21924   3.5.13.2 : Ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι καί φημι ταῦτα
21925   3.5.13.3 : ἀληθῆ εἶναι· εἰ δ´ ἔστιν ἀληθῆ, τὸν βουλόμενον, ὡς
21926   3.5.13.4 : ἔοικεν, εὐδαίμονα εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον καὶ
21927   3.5.13.5 : ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς ἔχει ποδῶν ἕκα–
21928   3.5.13.6 : στος ἡμῶν, καὶ παρασκευαστέον ἑαυτὸν μάλιστα μὲν μη–
21929   3.5.13.7 : δὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ δεηθῇ ἢ αὐτὸς ἢ
21930   3.5.13.8 : ἄλλος τις τῶν οἰκείων, ἢ ἰδιώτης ἢ πόλις, ἐπιθετέον
21931   3.5.13.9 : δίκην καὶ κολαστέον, εἰ μέλλει εὐδαίμων εἶναι. οὗτος
21932   3.5.13.10 : ἔμοιγε δοκεῖ 〈ὁ〉 σκοπὸς εἶναι, πρὸς ὃν βλέποντα δεῖ ζῇν, 
21933   3.5.13.11 : καὶ πάντα εἰς τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ τῆς
21934   3.5.13.12 : πόλεως, ὅπως δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη τῷ
21935   3.5.13.13 : μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω πράττειν, οὐκ ἐπιθυ–
21936   3.5.13.14 : μίας ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα
21937   3.5.13.15 : πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ βίον ζῶντα. οὔτε γὰρ
21938   3.5.13.16 : ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ προσφιλὴς εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε θεῷ·
21939   3.5.13.17 : κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος· ὅτῳ δὲ μὴ ἔνι κοινωνία, φιλία
21940   3.5.13.18 : οὐκ ἂν εἴη. φασὶ δ´ οἱ σοφοί, ὦ Καλλίκλεις, καὶ οὐρα–
21941   3.5.13.19 : νὸν καὶ γῆν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν
21942   3.5.13.20 : συνέχειν καὶ φιλίαν καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ
21943   3.5.13.21 : δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον τοῦτο διὰ ταῦτα κόσμον καλοῦ–
21944   3.5.13.22 : σιν, ὦ ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ δέ μοι
21945   3.5.13.23 : δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν νοῦν τούτοις, καὶ ταῦτα σοφὸς
21946   3.5.13.24 : ὤν· ἀλλὰ λέληθέν σε ὅτι 〈ἡ〉 ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ καὶ
21947   3.5.13.25 : ἐν θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται· σὺ δὲ πλεο–
21948   3.5.13.26 : νεξίαν οἴει δεῖν ἀσκεῖν· γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς.
21949   3.5.14.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου Ἐθῶν συναγωγῆς.
21950   3.5.14.2 : Ἰβήρων αἱ γυναῖκες κατ´ ἔτος ὅ τι ἂν ἐξυφήνωσιν
21951   3.5.14.3 : ἐν κοινῷ δεικνύουσιν· ἄνδρες δὲ χειροτονητοὶ κρίναντες 
21952   3.5.14.4 : τὴν πλεῖστα ἐργασαμένην προτιμῶσιν. ἔχουσι δὲ καὶ
21953   3.5.14.5 : μέτρον τι ζώνης, ᾗ τὴν γαστέρα περιλαβεῖν ἂν μὴ δυνη–
21954   3.5.14.6 : θῶσιν, αἰσχρὸν ἡγοῦνται.
21955   3.5.15.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου Ἐθῶν συναγωγῆς
21956   3.5.15.2 : (hist. gr. min. ed. L. Dind. v. I p. 145 fr. 1).
21957   3.5.15.3 : Ἀρίτονοι τῶν ἐμψύχων οὐδὲν ἀποκτείνουσι, τὰ δὲ
21958   3.5.15.4 : κεράμεα τῶν χρηστηρίων ἐν χρυσοῖς ἐλύτροις φυλάτ–
21959   3.5.15.5 : τουσιν.
21960   3.5.16.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. fr. 2).
21961   3.5.16.2 : Δαρδανεῖς, Ἰλλυρικὸν ἔθνος, τρὶς ἐν τῷ βίῳ λούον–
21962   3.5.16.3 : ται μόνον, ὅταν γεννῶνται καὶ ἐπὶ γάμοις καὶ τελευτῶντες.
21963   3.5.17.1 : Θουκυδίδου δημηγορίας Λακεδαιμο–
21964   3.5.17.2 : νίων (IV 18, 4).
21965   3.5.17.3 : Σωφρόνων δὲ ἀνδρῶν, οἵ τινες τἀγαθὰ ἐς ἀμφίβολον
21966   3.5.17.4 : ἀσφαλῶς ἔθεντο, καὶ ταῖς ξυμφοραῖς οἱ αὐτοὶ εὐξυνετώ–
21967   3.5.17.5 : τερον ἂν προσφέροιντο.
21968   3.5.18.1 : Μενεδήμου. 
21969   3.5.18.2 : Μενέδημος νεανίσκου τινὸς εἰπόντος ’μέγα ἐστὶ τὸ
21970   3.5.18.3 : τυχεῖν ὧν ἄν τις ἐπιθυμῇ‘ εἶπε ’πολλῷ μεῖζόν ἐστι τὸ
21971   3.5.18.4 : μηδ´ ἐπιθυμεῖν ὧν μὴ δεῖ‘.
21972   3.5.19.1 : Αἰσχίνου ἐν τῷ Κατὰ Τιμάρχου ( 48).
21973   3.5.19.2 : Οὕτω γὰρ χρὴ καθαρὸν εἶναι τὸν βίον τοῦ σώφρο–
21974   3.5.19.3 : νος ἀνδρός, ὥστε μήδ´ ἐνδέχεσθαι δόξαν αἰτίας πονηρᾶς.
21975   3.5.20.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 15).
21976   3.5.20.2 : Ἐν συμποσίῳ σε οὕτω δεῖ ἀναστρέφεσθαι· περι–
21977   3.5.20.3 : φερόμενόν τι γέγονε κατὰ σέ· ἐκτείνας τὴν χεῖρα μετρίως
21978   3.5.20.4 : ἔφαψαι. παρέρχεται· μὴ κάτεχε. οὔπω ἐλήλυθε· μὴ ἐπί–
21979   3.5.20.5 : βαλλε πόρρω τὴν ὄρεξιν, ἀλλ´ ἐκδέχου κατὰ σὲ γενέσθαι
21980   3.5.20.6 : αὐτό. οὕτω πρὸς πλοῦτον, οὕτω πρὸς ἀρχάς, οὕτω 
21981   3.5.20.7 : πρὸς γάμον, καὶ ἔσῃ ἄξιος συμπότης τῶν θεῶν. [ἂν δὲ
21982   3.5.20.8 : καὶ παρατεθέντων σοι μὴ λάβῃς, ἀλλ´ ὑπερίδῃς, τότε
21983   3.5.20.9 : οὐ μόνον συμπότης τῶν θεῶν ἔσῃ, ἀλλὰ καὶ συνάρχων·
21984   3.5.20.10 : οὕτω γὰρ ποιῶν Διογένης καὶ Ἡράκλειτος καὶ οἱ ὅμοιοι
21985   3.5.20.11 : ἀξίως θεῖοί τε ἦσαν καὶ ἐλέγοντο.]
21986   3.5.21.1 : Μουσωνίου (Muson. rel. p. 255 ed. Peerlk.).
21987   3.5.21.2 : Κἂν ἡδονῇ κανονιστέον ᾖ τὰ ἀρεστά, οὐδὲν τῆς σω–
21988   3.5.21.3 : φροσύνης ἥδιον· κἂν πόνῳ κανονιστέον ᾖ τὰ φευκτά,
21989   3.5.21.4 : οὐδὲν τῆς ἀκρασίας ἐπιπονώτερον.
21990   3.5.22.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 3 Mullach).
21991   3.5.22.2 : Ἡδονὴν οὐ πᾶσαν, ἀλλὰ τὴν ἐπὶ τῷ καλῷ αἱρέεσθαι
21992   3.5.22.3 : χρεών.
21993   3.5.23.1 : (fr. 4)
21994   3.5.23.2 : Δίκαιος ἔρως, ἀνυβρίστως ἐφίεσθαι τῶν καλῶν.
21995   3.5.24.1 : (fr. 72) 
21996   3.5.24.2 : Πατρὸς σωφροσύνη μέγιστον τέκνοισι παράγγελμα.
21997   3.5.25.1 : (fr. 39)
21998   3.5.25.2 : Αὐταρκείῃ τροφῆς μακρὴ νὺξ οὐδέκοτε γίνεται.
21999   3.5.26.1 : (fr. 36)
22000   3.5.26.2 : Τράπεζαν πολυτελέα μὲν τύχη παρατίθησιν, αὐταρ–
22001   3.5.26.3 : κέα δὲ σωφροσύνη.
22002   3.5.27.1 : (fr. 35)
22003   3.5.27.2 : Σωφροσύνη τὰ τερπνὰ ἀέξει καὶ ἡδονὴν ἐπιμέζονα
22004   3.5.27.3 : ποιέει.
22005   3.5.28.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς πρὸς Λαμπροκλέα
22006   3.5.28.2 : ἐπιστολῆς (epistologr. gr. rec. Hercher p. 789, IV).
22007   3.5.28.3 : Πρῶτον γὰρ ἂν δέξαιο Σωκράτους ὑπερφυὲς δίδαγμα,
22008   3.5.28.4 : πλοῦτον μετρεῖν χρήσει. οὐ γὰρ ἔφη Σωκράτης εἶναι τὴν
22009   3.5.28.5 : ὑπέρμετρον κτῆσιν πλοῦτον, τὸ δ´ ὅσοις προσήκει χρῆ– 
22010   3.5.28.6 : σθαι, ἔπειτα δὲ τούτων μὴ διαμαρτάνειν· τῷ γὰρ ὄντι
22011   3.5.28.7 : τούτους κεκλῆσθαι εὐπόρους. τοὺς δ´ ἄλλους πένητας
22012   3.5.28.8 : ἀπεκάλει καὶ ἀνίατον αὐτοὺς ἔφασκε πενίαν πένεσθαι·
22013   3.5.28.9 : ψυχῆς γὰρ εἶναι τὸ ἀρρώστημα, οὐ κτήσεως.
22014   3.5.29.1 : Ἐν ταὐτῷ (ibid. V).
22015   3.5.29.2 : Κακὸν οὐδὲν φύεται ἐν ἀνδρὶ θεμέλια θεμένῳ σο–
22016   3.5.29.3 : φίας σωφροσύνην καὶ ἐγκράτειαν.
22017   3.5.30.1 : Σωκράτους.
22018   3.5.30.2 : Δεῖ ὥσπερ Σειρῆνας τὰς ἡδονὰς παρελθεῖν τὸν σπεύ–
22019   3.5.30.3 : δοντα τὴν ἀρετὴν ἰδεῖν ὥσπερ πατρίδα.
22020   3.5.31.1 : Σωκράτους.
22021   3.5.31.2 : Σωκράτης πρὸς τὸν πυθόμενον τίς πλουσιώτατος
22022   3.5.31.3 : εἶπεν ’ὁ ἐλαχίστοις ἀρκούμενος.‘ αὐτάρκεια γὰρ φύσεώς
22023   3.5.31.4 : ἐστι πλοῦτος.
22024   3.5.32.1 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τίνων δεῖ μάλιστα ἀπέχεσθαι,
22025   3.5.32.2 : ’τῶν αἰσχρῶν καὶ ἀδίκων ἡδονῶν‘ ἔφη. 
22026   3.5.33.1 : Σωκράτης ἔλεγεν θεοῦ μὲν εἶναι τὸ μηδενὸς δεῖ–
22027   3.5.33.2 : σθαι, τὸ δ´ ὡς ἐλαχίστων ἐγγυτάτω θεοῦ.
22028   3.5.34.1 : Ἡ αὐτάρκεια καθάπερ ὁδὸς βραχεῖα καὶ ἐπιτερπὴς
22029   3.5.34.2 : χάριν μὲν ἔχει μεγάλην πόνον δὲ μικρόν.
22030   3.5.35.1 : Σωκράτης ἔλεγε δεῖν τὰς ἡδονὰς μὴ παρ´ ἄλλων
22031   3.5.35.2 : ἀλλὰ παρ´ ἑαυτῶν θηρᾶσθαι, προδιατίθεσθαι δὲ τὸ
22032   3.5.35.3 : σῶμα ὃν χρὴ τρόπον.
22033   3.5.36.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου.
22034   3.5.36.2 : Εὐριπίδης ηὐδοκίμησεν ἐν θεάτρῳ εἰπών,
22035   3.5.36.3 : Τί δ´ αἰσχρόν, ἂν μὴ τοῖς γε χρωμένοις δοκῇ; 
22036   3.5.36.4 : καὶ Πλάτων ἐντυχὼν αὐτῷ ’ὦ Εὐριπίδη‘ ἔφη
22037   3.5.36.5 : ’αἰσχρὸν τό γ´ αἰσχρόν, κἂν δοκῇ κἂν μὴ δοκῇ‘.
22038   3.5.37.1 : Ἡ Φωκίωνος γυνὴ πρὸς τὴν ἐπιδεικνυμένην αὐτῇ τὸν
22039   3.5.37.2 : κόσμον χρυσοῦν ὄντα καὶ διάλιθον ’ἐμοὶ δ´‘ ἔφη ’κόσμος
22040   3.5.37.3 : ὑπέρλαμπρός ἐστι Φωκίων πένης ὢν καὶ εἰκοστὸν ἤδη
22041   3.5.37.4 : τοῦτο ἔτος Ἀθηναίων στρατηγῶν.‘
22042   3.5.38.1 : Διονύσιος Ἀρίστιππον ἔπειθεν ἀποθέμενον τὸν τρί–
22043   3.5.38.2 : βωνα πορφυροῦν ἱμάτιον περιβαλέσθαι, καὶ ἐπείσθη
22044   3.5.38.3 : ἐκεῖνος. τὰ αὐτὰ καὶ Πλάτωνα ποιεῖν ἠξίου, ὃ δὲ ἔφη
22045   3.5.38.4 : ’οὐκ ἂν δυναίμην θῆλυν ἐνδῦναι στολήν‘.
22046   3.5.38.5 : καὶ Ἀρίστιππος ’τοῦ αὐτοῦ‘ ἔφη ’ἐστὶ ποιητοῦ
22047   3.5.38.6 : καὶ γὰρ ἐν βακχεύμασιν
22048   3.5.38.7 : οὖς´ ἥ γε σώφρων, οὐ διαφθαρήσεται.‘
22049   3.5.39.1 : Διογένους. 
22050   3.5.39.2 : Δεινὸν ἔλεγεν ὁ Διογένης, εἰ οἱ μὲν ἀθληταὶ καὶ οἱ
22051   3.5.39.3 : κιθαρῳδοὶ γαστρὸς καὶ ἡδονῶν κρατοῦσιν, οἳ μὲν τῆς
22052   3.5.39.4 : φωνῆς χάριν οἳ δὲ τοῦ σώματος, σωφροσύνης δ´ ἕνεκα
22053   3.5.39.5 : οὐδεὶς τούτων καταφρονήσει.
22054   3.5.40.1 : Πυθαγόρου.
22055   3.5.40.2 : Ῥώμη ψυχῆς σωφροσύνη· αὕτη γὰρ ψυχῆς ἀπαθοῦς
22056   3.5.40.3 : φῶς ἐστιν.
22057   3.5.41.1 : Ἀλεξάνδρου.
22058   3.5.41.2 : Ἀλέξανδρος προτρεπομένων τινῶν αὐτὸν ἰδεῖν τὰς
22059   3.5.41.3 : Δαρείου θυγατέρας καὶ τὴν γυναῖκα διαφέρουσαν κάλλει
22060   3.5.41.4 : ’αἰσχρόν‘ ἔφη ’τοὺς ἄνδρας νικήσαντας ὑπὸ γυναικῶν
22061   3.5.41.5 : ἡττᾶσθαι.‘
22062   3.5.42.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Χρειῶν. 
22063   3.5.42.2 : Γέλων ὁ Σικελίας τύραννος σαπρόστομος ἦν. ὡς οὖν
22064   3.5.42.3 : τῶν φίλων τις εἶπεν αὐτῷ, ὠργίζετο τῇ γυναικὶ ὅτι οὐκ
22065   3.5.42.4 : ἐμήνυσεν αὐτῷ· ἣ δὲ ἔφη, ’ᾤμην γὰρ καὶ τῶν λοιπῶν
22066   3.5.42.5 : ὁμοίως ὄζειν τὸ στόμα.‘
22067   3.5.43.1 : Ἐκ τῆς Ἑρμίππου συναγωγῆς τῶν κα–
22068   3.5.43.2 : λῶς ἀναφωνηθέντων ἐξ Ὁμήρου.
22069   3.5.43.3 : Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς εἰς σωφροσύνην ἔλεγεν ταῦτα
22070   3.5.43.4 : ποιεῖν,
22071   3.5.43.5 : ἀσπάσιοι λέκτροιο παλαιοῦ θεσμὸν ἵκοντο.
22072   3.5.44.1 : Ἱέρακος ἐκ τοῦ Περὶ δικαιοσύνης.
22073   3.5.44.2 : Ὅθεν τὴν λειπομένην ἀρετὴν ἐπιστῆσαι δεῖ τῇ τῶν
22074   3.5.44.3 : ἡδονῶν φυλακῇ, μὴ συγχωροῦσαν ἀποδιδράσκειν τῇ φρο–
22075   3.5.44.4 : νήσει τὸ ἑαυτῆς ἔργον. ἕως μὲν γὰρ φρονεῖ τις, οὐδὲ
22076   3.5.44.5 : ἀνακύπτειν συγχωρήσει ταῖς ἐπὶ τὰ τοιαῦτα φερούσαις
22077   3.5.44.6 : ἐπιθυμίαις· ἐν δὲ τῷ καταδαρθάνειν ὑπὸ γοητείας ἐπ–
22078   3.5.44.7 : ανίστασθαι εἴωθεν ἀφροσύνη συγχορεύειν αὑτῇ παρακα– 
22079   3.5.44.8 : λοῦσα τὴν ἀκολασίαν. ὅθεν τὴν ἀρετὴν τὴν ἀμφοτέρας
22080   3.5.44.9 : φυγαδεύουσαν σωφροσύνην ἐκάλεσαν οἱ σοφοί, σωτηρίαν
22081   3.5.44.10 : οὖσαν φρονήσεως· κυριώτερον δὴ κεκλήκασι ποιητῶν
22082   3.5.44.11 : παῖδες σαοφροσύνην· σαῶσαι γὰρ τὸ σῶσαι λέγουσι.
22083   3.5.44.12 : τὴν οὖν σαοφροσύνην, τήρησιν οὖσαν φρονήσεως καὶ
22084   3.5.44.13 : σωτηρίαν, ὅταν τις προσλάβῃ, τελείαν ἔσχε παρ´ ἑαυτῷ
22085   3.5.44.14 : τὴν τῆς δικαιοσύνης κτῆσιν· εἰ δὲ μή, σφάλλεται πολλὰ
22086   3.5.44.15 : καὶ ἀδικεῖ πολυτρόπως, τὰ μὲν ὑπὲρ χρημάτων, τὰ δὲ
22087   3.5.44.16 : ὑπὲρ δόξης, τὰ δὲ ὑπὲρ ἡδονῶν.
22088   3.5.45.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς περὶ
22089   3.5.45.2 : σωφροσύνης.
22090   3.5.45.3 : Πᾶσα μὲν γὰρ ἀρετὴ τὸ θνητοειδὲς μὲν ἀτιμάζει, τὸ
22091   3.5.45.4 : δὲ ἀθάνατον ἀσπάζεται· πολὺ δὲ διαφερόντως ἡ σωφρο–
22092   3.5.45.5 : σύνη ταύτην ἔχει τὴν σπουδήν, ἅτε δὴ τὰς προσηλούσας
22093   3.5.45.6 : τῷ σώματι τὴν ψυχὴν ἡδονὰς ἀτιμάζουσα, καὶ ἐν ἁγνοῖς
22094   3.5.45.7 : βάθροις βεβῶσα, ὡς φησὶ Πλάτων.
22095   3.5.46.1 : Ἐν ταὐτῷ.
22096   3.5.46.2 : Πῶς γὰρ ἡ σωφροσύνη τελέους ἡμᾶς οὐ ποιεῖ, τὸ
22097   3.5.46.3 : ἀτελὲς καὶ ἐμπαθὲς ὅλον ἀφ´ ἡμῶν ἐξορίζουσα; γνοίης
22098   3.5.46.4 : δ´ ἂν ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει, τὸν Βελλεροφόντην ἐννοή– 
22099   3.5.46.5 : σας, ὃς μετὰ τῆς κοσμιότητος συναγωνιζομένης τὴν Χί–
22100   3.5.46.6 : μαιραν καὶ τὸ θηριῶδες καὶ ἄγριον καὶ ἀνήμερον φῦλον
22101   3.5.46.7 : πᾶν ἀνεῖλεν. ὅλως γὰρ ἡ τῶν παθῶν ἄμετρος ἐπικρά–
22102   3.5.46.8 : τεια οὐδὲ ἀνθρώπους ἐφίησιν εἶναι τοὺς ἀνθρώπους,
22103   3.5.46.9 : πρὸς δὲ τὴν ἀλόγιστον αὐτοὺς ἕλκει φύσιν καὶ θηριώδη
22104   3.5.46.10 : καὶ ἄτακτον.
22105   3.5.47.1 : Ἐν ταὐτῷ.
22106   3.5.47.2 : Ἡ δὲ μέτροις ὡρισμένοις κατέχουσα τὰς ἡδονὰς εὐ–
22107   3.5.47.3 : ταξία σῴζει μὲν οἴκους σῴζει δὲ πόλεις κατὰ τὴν Κρά–
22108   3.5.47.4 : τητος γνώμην· ἔτι δὲ πλησιάζει πως ἤδη πρὸς τὸ τῶν
22109   3.5.47.5 : θεῶν εἶδος. τοιγὰρ οὖν Περσεὺς ἐπ´ αὐτὸ τὸ ἀκρότατον
22110   3.5.47.6 : ἐλαύνων τῆς σωφροσύνης ἀγαθὸν ἡγουμένης τῆς Ἀθηνᾶς
22111   3.5.47.7 : ἀπέκοψε τὴν Γοργόνα, τὴν εἰς τὴν ὕλην οἶμαι καθέλ–
22112   3.5.47.8 : κουσαν καὶ ἀπολιθοῦσαν τοὺς ἀνθρώπους ἀνοήτῳ τῶν
22113   3.5.47.9 : παθημάτων πλησμονῇ.
22114   3.5.48.1 : Ἐν ταὐτῷ.
22115   3.5.48.2 : Ὅτι τοίνυν κρηπὶς τῆς ἀρετῆς, ὡς ἔλεγε Σωκράτης,
22116   3.5.48.3 : ἡ ἐγκράτειά ἐστι τῆς γλυκυθυμίας· κόσμος δὲ τῶν ἀγα–
22117   3.5.48.4 : θῶν πάντων ἡ σωφροσύνη θεωρεῖται, ὥσπερ δὴ ἀπεφή–
22118   3.5.48.5 : νατο Πλάτων. ἀσφάλεια δὲ τῶν καλλίστων ἕξεων ἡ αὐτή
22119   3.5.48.6 : ἐστιν ἀρετή, ὥσπερ ἐγὼ λέγω.
22120   3.5.49.1 : Ἐν ταὐτῷ.
22121   3.5.49.2 : Ὃ δ´ ἐστὶν ὄντως ὁμολογούμενον θαρρῶν διισχυρί–
22122   3.5.49.3 : ζομαι, ὅτι δὴ δι´ ὅλων τῶν ἀρετῶν τὸ κάλλος διατείνει
22123   3.5.49.4 : τῆς σωφροσύνης καὶ συναρμόζει τὰς πάσας ἀρετὰς κατὰ
22124   3.5.49.5 : μίαν ἁρμονίαν συμμετρίαν τε αὐταῖς καὶ κρᾶσιν πρὸς 
22125   3.5.49.6 : ἀλλήλας ἐντίθησι. τοιαύτη δὴ οὖν οὖσα καὶ ἀφορμὴν
22126   3.5.49.7 : παρέχει ταῖς ὅλαις ὥστε ἐγγενέσθαι, καὶ ἐγγενομέναις
22127   3.5.49.8 : αὐταῖς ἀσφαλῆ παρέχει σωτηρίαν.
22128   3.5.50.1 : Ἐν ταὐτῷ.
22129   3.5.50.2 : Καὶ ἡ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ σύστασις καὶ ἡ
22130   3.5.50.3 : τῶν στοιχείων πρὸς ἄλληλα σύγκρασις συμφωνίαν ἀπο–
22131   3.5.50.4 : σῴζει καλλίστην καὶ σώφρονα. καὶ τό γε πᾶν τοῦτο
22132   3.5.50.5 : διὰ τὴν κοσμιότητα τῶν καλλίστων μέτρων κόσμος ἐπι–
22133   3.5.50.6 : καλεῖται.
22134   3.5.51.1 : Ἐπαμεινώνδου.
22135   3.5.51.2 : Πρέσβεις ἧκον παρὰ βασιλέως χρυσίον κομίζοντες
22136   3.5.51.3 : βουλόμενοι δωροδοκῆσαι τὸν Ἐπαμεινώνδαν. ὃ δὲ αὐ–
22137   3.5.51.4 : τοὺς εἰς ἄριστον εἰσεδέξατο, ᾔδει γὰρ ἐφ´ ᾧ τινι ἧκον.
22138   3.5.51.5 : καὶ ἐκέλευσεν αὐτοὺς πρότερον ἀριστᾶν, εἶτα λέγειν περὶ
22139   3.5.51.6 : ὅτου βούλοιντο. παρακειμένης δὲ τραπέζης φαύλης καὶ
22140   3.5.51.7 : ὀξίνην ἔπινον. οἳ μὲν οὖν οὐκ εἶχον ὅ τι καὶ εἴποιεν
22141   3.5.51.8 : ἐπὶ τούτοις, ὃ δὲ διαμειδιάσας ’ἄπιτε‘ ἔφη ’καὶ λέγετε 
22142   3.5.51.9 : τῷ δεσπότῃ τῷ ὑμετέρῳ οἷα ἄριστα ἀριστῶ, καὶ συνήσει,
22143   3.5.51.10 : ὅτι οὐκ ἂν προδοίη ὁ τούτοις ἀρκούμενος.‘
22144   3.5.52.1 : Κράτητος.
22145   3.5.52.2 : Κράτης εἰς τὴν ἀγορὰν ἐμβαλὼν καὶ ὁρῶν τοὺς μὲν
22146   3.5.52.3 : πιπράσκοντας τοὺς δὲ ὠνουμένους ’οὗτοι‘ ἔφη ’διὰ τὸ
22147   3.5.52.4 : ἐναντίον πρᾶγμα ἀλλήλους μακαρίζουσιν, ἐγὼ δ´ ἐμαυ–
22148   3.5.52.5 : τόν, ὅτι ἀμφοτέρων ἀπήλλαγμαι, μήτε ὠνούμενος μήτε
22149   3.5.52.6 : πωλῶν.‘
22150   3.5.53.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Συμποσίου (p. 184 B).
22151   3.5.53.2 : Ἔστι γὰρ ἡμῖν νόμος ὅσπερ ἐπὶ τοῖς ἐρασταῖς ἦν,
22152   3.5.53.3 : δουλεύειν ἐθελοντὰς ἡντινοῦν δουλείαν παιδικοῖς μὴ κο–
22153   3.5.53.4 : λακείαν μηδὲ ἐπονείδιστον εἶναι, οὕτω δὴ καὶ ἄλλη 
22154   3.5.53.5 : μόνη μία δουλεία ἑκούσιος λείπεται οὐκ ἐπονείδιστος·
22155   3.5.53.6 : αὕτη δ´ ἐστὶν ἡ περὶ τὴν ἀρετήν. νενόμισται γὰρ δὴ
22156   3.5.53.7 : ἡμῖν, ἐάν τίς τινα θέλῃ θεραπεύειν ἡγούμενος δι´ ἐκεῖ–
22157   3.5.53.8 : νον ἀμείνων ἔσεσθαι ἢ κατὰ σοφίαν τινὰ ἢ κατὰ ἄλλο
22158   3.5.53.9 : ὁτιοῦν μέρος ἀρετῆς, αὕτη αὖ ἡ ἐθελοδουλεία οὐκ αἰσχρὰ
22159   3.5.53.10 : εἶναι οὐδὲ κολακεία.
22160   3.5.54.1 : Ἐκ τοῦ Φιλήβου (p. 63–64).
22161   3.5.54.2 : Εἰ δέ γε καὶ καθάπερ τὰς τέχνας πάσας ἀβλαβές
22162   3.5.54.3 : τε καὶ ὠφέλιμον ἦν ἐπίστασθαι διὰ βίου, καὶ νῦν δὴ
22163   3.5.54.4 : ταὐτὰ λέγομεν περὶ τῶν ἡδονῶν, εἴ περ πάσας ἡδονὰς
22164   3.5.54.5 : ἥδεσθαι διὰ βίου συμφέρον τε ἡμῖν ἐστὶ καὶ ἀβλαβὲς
22165   3.5.54.6 : ἅπασι, πάσας συγκρατέον. {—}Πῶς οὖν δὴ περὶ αὐτῶν
22166   3.5.54.7 : τούτων λέγομεν; καὶ πῶς ποιῶμεν; {—}Οὐχ ἡμᾶς, ὦ
22167   3.5.54.8 : Πρώταρχε, διερωτᾶν χρή, τὰς ἡδονὰς δὲ αὐτὰς καὶ τὰς
22168   3.5.54.9 : φρονήσεις διαπυνθανομένους τὸ τοιόνδε ἀλλήλων πέρι. {—}
22169   3.5.54.10 : Τὸ ποῖον; {—}Ὦ φίλαι, εἴτε ἡδονὰς ὑμᾶς χρὴ προσαγο–
22170   3.5.54.11 : ρεύειν εἴτε ἄλλῳ ὁτῳοῦν ὀνόματι, μῶν οὐκ ἂν δέξαισθε
22171   3.5.54.12 : οἰκεῖν μετὰ φρονήσεως πάσης ἢ χωρὶς τοῦ φρονεῖν; οἶ–
22172   3.5.54.13 : μαι μὲν πρὸς ταῦτα τόδ´ αὐτὰς ἀναγκαιότατον εἶναι
22173   3.5.54.14 : λέγειν. {—}Τὸ ποῖον; {—}Ὅτι καθάπερ ἔμπροσθεν ἐρρήθη,
22174   3.5.54.15 : τὸ μόνον καὶ ἔρημον [καὶ] εἰλικρινὲς εἶναί τι γένος οὔτε
22175   3.5.54.16 : πάνυ τι δυνατὸν οὔτ´ ὠφέλιμον· πάντων γε μὴν ἡγού–
22176   3.5.54.17 : μεθα γενῶν ἄριστον ἓν ἀνθ´ ἑνὸς συνοικεῖν ἡμῖν τὸ
22177   3.5.54.18 : τοῦ γιγνώσκειν τὰ ἄλλα τε πάντα καὶ αὐτὴν ἡμῶν 
22178   3.5.54.19 : τελέως εἰς δύναμιν ἑκάστην. {—}Καὶ καλῶς γε εἰρή–
22179   3.5.54.20 : κατε τὰ νῦν, φήσομεν. {—}Ὀρθῶς. πάλιν τοίνυν μετὰ
22180   3.5.54.21 : τοῦτο τὴν φρόνησιν καὶ τὸν νοῦν ἀνερωτητέον· ἆρ´ ἡδο–
22181   3.5.54.22 : νῶν τι προσδεῖσθε ἐν τῇ συγκράσει; φαῖμεν ἂν αὖ τὸν
22182   3.5.54.23 : νοῦν τε καὶ τὴν φρόνησιν ἀνερωτῶντες. ποίων, φαῖεν
22183   3.5.54.24 : ἂν ἴσως, ἡδονῶν; {—}Εἰκός. {—}Ὁ δέ γ´ ἡμέτερος λόγος
22184   3.5.54.25 : [ὁ] μετὰ τοῦτ´ ἐστὶν ὅδε. πρὸς ταῖς ἀληθέσιν ἐκείναις
22185   3.5.54.26 : ἡδοναῖς, φήσομεν, ἆρ´ ἔτι προσδεῖσθε ἡμῖν τὰς μεγίστας
22186   3.5.54.27 : 〈ἡδονὰς〉 ξυνοίκους εἶναι καὶ τὰς σφοδροτάτας; 〈καὶ
22187   3.5.54.28 : πῶς,〉 ὦ 〈Σώκρατες;〉 φαῖεν ἂν ἴσως, αἵ γ´ ἐμποδίσματά
22188   3.5.54.29 : τε μυρία ἡμῖν ἔχουσι, τὰς ψυχὰς ἐν αἷς οἰκοῦμεν ταράτ–
22189   3.5.54.30 : τουσαι διὰ μανικὰς ἡδονάς, καὶ γίγνεσθαί τε ἡμᾶς τὴν
22190   3.5.54.31 : ἀρχὴν οὐκ ἐῶσι, τά τε γιγνόμενα ἡμῶν τέκνα ὡς τὸ
22191   3.5.54.32 : πολύ, δι´ ἀμέλειαν λήθην ἐμποιοῦσαι, παντάπασι δια–
22192   3.5.54.33 : φθείρουσιν; ἄλλας τε ἡδονὰς ἀληθεῖς καὶ καθαρὰς ἃς
22193   3.5.54.34 : εἶπες, σχεδὸν οἰκείας ἡμῖν νόμιζε, καὶ πρὸς ταύταις τὰς
22194   3.5.54.35 : μεθ´ ὑγιείας καὶ τοῦ σωφρονεῖν, καὶ δὴ καὶ ξυμπάσης
22195   3.5.54.36 : ἀρετῆς ὁπόσαι καθάπερ θεοῦ ὀπαδοὶ γιγνόμεναι αὐτῇ
22196   3.5.54.37 : συνακολουθοῦσι πάντῃ, ταύτας † μιγνύντας ἀεὶ μετ´ ἀφρο–
22197   3.5.54.38 : σύνης καὶ τῆς ἄλλης κακίας ἑπομένας πολλή που ἀλογία
22198   3.5.54.39 : τῷ νῷ μιγνύναι τὸν βουλόμενον ὅ τι καλλίστην ἰδόντα 
22199   3.5.54.40 : καὶ ἀστασιαστοτάτην μῖξιν καὶ κρᾶσιν ἐν ταύτῃ μαθεῖν
22200   3.5.54.41 : πειρᾶσθαι, τί ποτε ἔν τε ἀνθρώπῳ καὶ τῷ παντὶ πέ–
22201   3.5.54.42 : φυκεν ἀγαθὸν καὶ τίνα ἰδέαν αὐτὴν εἶναί ποτε μαντευ–
22202   3.5.54.43 : τέον. ἆρ´ οὐκ ἐμφρόνως ταῦτα καὶ ἐχόντως ἑαυτὸν τὸν
22203   3.5.54.44 : νοῦν φήσομεν ὑπέρ τε ἑαυτοῦ καὶ μνήμης καὶ δόξης
22204   3.5.54.45 : ὀρθῆς ἀποκρίνασθαι τὰ νῦν ῥηθέντα; {—}Παντάπασι
22205   3.5.54.46 : μὲν οὖν.
22206   3.5.55.1 : Ἐκ τοῦ Χαρμίδου (p. 173 A–D).
22207   3.5.55.2 : Ἄκουε δή, ἔφην, τὸ ἐμὸν ὄναρ, εἴτε διὰ κεράτων
22208   3.5.55.3 : εἴτε δι´ ἐλέφαντος ἐλήλυθεν. εἰ γὰρ ὅ τι μάλιστα ἡμῶν
22209   3.5.55.4 : ἄρχοι ἡ σωφροσύνη, οὖσα οἵαν δὴ νῦν ὁριζόμεθα, ἄλλο
22210   3.5.55.5 : τι κατὰ τὰς ἐπιστήμας ἂν πράττοιτο, καὶ οὔτε τις κυ–
22211   3.5.55.6 : βερνήτης φάσκων εἶναι, οὔτε ἰατρὸς οὔτε στρατηγὸς
22212   3.5.55.7 : οὔτ´ ἄλλος τις οὐδείς, προσποιούμενός τι εἰδέναι ὃ μὴ
22213   3.5.55.8 : οἶδε, λανθάνοι ἄν· ἐκ δὴ τούτων οὕτως ἐχόντων ἄλλο
22214   3.5.55.9 : τι ἂν ἡμῖν συμβαίνοι ἢ ὑγιέσι τε τὰ σώματα εἶναι
22215   3.5.55.10 : μᾶλλον ἢ νῦν, καὶ ἐν θαλάττῃ κινδυνεύοντας καὶ ἐν πο–
22216   3.5.55.11 : λέμῳ σῴζεσθαι, καὶ τά τε σκεύη καὶ τὴν ἀμπεχόνην καὶ
22217   3.5.55.12 : ὑπόδεσιν πᾶσαν καὶ τὰ χρήματα 〈πάντα〉 τεχνικῶς ἡμῖν
22218   3.5.55.13 : εἰργασμένα εἶναι καὶ 〈ἄλλα〉 πολλὰ διὰ τὸ ἀληθινοῖς 
22219   3.5.55.14 : δημιουργοῖς χρῆσθαι; εἰ δὲ βούλοιό γε, καὶ τὴν μαντι–
22220   3.5.55.15 : κὴν εἶναι συγχωρήσωμεν ἐπιστήμην τοῦ μέλλοντος ἔσε–
22221   3.5.55.16 : σθαι, καὶ τὴν σωφροσύνην, αὐτῆς ἐπιστατοῦσαν, τοὺς μὲν
22222   3.5.55.17 : ἀλαζόνας ἀποτρέπειν, τοὺς δὲ ὡς ἀληθεῖς μάντεις καθι–
22223   3.5.55.18 : στάναι ἡμῖν 〈προφήτας τῶν μελλόντων. κατεσκευασμέ–
22224   3.5.55.19 : νον δὴ οὕτω τὸ ἀνθρώπινον γένος ὅτι μὲν〉 ἐπιστημόνως
22225   3.5.55.20 : ἂν πράττοι καὶ ζῴη, ἕπομαι· ἡ γὰρ σωφροσύνη φυλάτ–
22226   3.5.55.21 : τουσα οὐκ ἂν ἐῴη παρεμπίπτουσαν τὴν ἀνεπιστημοσύνην
22227   3.5.55.22 : συνεργὸν ἡμῖν εἶναι.
22228   3.5.56.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Γοργίου (p. 499 C
22229   3.5.56.2 : –500 B).
22230   3.5.56.3 : Ἔστι δὲ 〈δή〉, ὡς ἔοικεν, ὃ νῦν λέγεις, ὅτι ἡδοναὶ
22231   3.5.56.4 : εἰσί τινες, αἳ μὲν ἀγαθαὶ αἳ δὲ κακαί· ἦ γάρ; {—}Ναί. {—}
22232   3.5.56.5 : Ἆρ´ οὖν ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ βλα–
22233   3.5.56.6 : βεραί; {—}Πάνυ γε. {—}Ὠφέλιμοι δὲ αἱ ἀγαθόν 〈τι〉
22234   3.5.56.7 : ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ αἱ κακόν τι; {—}Φημί. {—}Ἆρ´ οὖν
22235   3.5.56.8 : τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ τὸ σῶμα ἃς δὴ νῦν ἐλέγο–
22236   3.5.56.9 : μεν ἐν τῷ ἐσθίειν καὶ πίνειν ἡδονάς, εἰ ἄρα τούτων αἱ
22237   3.5.56.10 : μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν τῷ σώματι, ἢ ἰσχὺν ἢ ἄλλην
22238   3.5.56.11 : τινὰ ἀρετὴν τοῦ σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ
22239   3.5.56.12 : τἀναντία τούτων, κακαί; {—}Πάνυ γε. {—}Οὐκοῦν καὶ λῦ–
22240   3.5.56.13 : παι ὡσαύτως αἳ μὲν χρησταί εἰσιν αἳ δὲ πονηραί; {—} 
22241   3.5.56.14 : Πῶς γὰρ οὔ; {—}Οὐκοῦν τὰς μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ
22242   3.5.56.15 : λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶ καὶ πρακτέον; {—}Πάνυ γε, {—}
22243   3.5.56.16 : Τὰς δὲ πονηρὰς οὔ; {—}Δῆλον δή. {—}Ἕνεκα γάρ που
22244   3.5.56.17 : τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξε πρακτέον εἶναι, εἰ μνη–
22245   3.5.56.18 : μονεύεις, ἐμοί τε καὶ Πώλῳ. ἆρα καὶ σοὶ 〈συν〉δοκεῖ οὕ–
22246   3.5.56.19 : τως, 〈τέλος εἶναι〉 ἁπασῶν τῶν πράξεων τὸ ἀγαθόν, καὶ
22247   3.5.56.20 : ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα τἄλλα πράττεσθαι, ἀλλ´ οὐκ
22248   3.5.56.21 : ἐκεῖνο τῶν ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ καὶ σὺ ἐκ τρί–
22249   3.5.56.22 : των; {—}Ἔγωγε. {—}Τῶν ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ τἄλλα
22250   3.5.56.23 : καὶ τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ´ οὐ τἀγαθὰ τῶν ἡδέων; {—}
22251   3.5.56.24 : Πάνυ γε. {—}Ἆρ´ οὖν παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι,
22252   3.5.56.25 : ποῖα ἀγαθὰ τῶν ἡδέων ἐστὶ καὶ ποῖα κακά, ἢ τεχνικοῦ
22253   3.5.56.26 : δεῖ εἰς ἕκαστον; {—}Τεχνικοῦ. {—}Ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν
22254   3.5.56.27 : αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων· ἔλεγε
22255   3.5.56.28 : γὰρ αὐτός, εἰ μνημονεύεις, ὅτι εἶεν παρασκευαί, αἳ μὲν
22256   3.5.56.29 : μέχρι ἡδονῆς αὐτὸ τοῦτο παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι
22257   3.5.56.30 : δὲ τὸ βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον, αἳ δὲ γινώσκουσαι ὅ τι τε
22258   3.5.56.31 : ἀγαθὸν καὶ ὅ τι κακόν· καὶ ἐτίθουν τῶν μὲν περὶ τὰς
22259   3.5.56.32 : ἡδονὰς τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν, ἀλλ´ οὐ τέχνην· τῶν δὲ
22260   3.5.56.33 : περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν τέχνην.
22261   3.5.57.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 130 Blass. 2). 
22262   3.5.57.2 : Ὅστις δὲ τῶν αἰσχρῶν ἢ τῶν κακῶν μήτε ἐπεθύ–
22263   3.5.57.3 : μησε μήτε ἥψατο, οὐκ ἔστι σώφρων· οὐ γὰρ ἔσθ´ ὅπου
22264   3.5.57.4 : κρατήσας αὐτὸς ἑαυτὸν κόσμιον παρέχεται.
22265   3.5.58.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος (p. 68 C).
22266   3.5.58.2 : Ἄριστον δὲ τὸ περὶ τὰς ἐπιθυμίας μὴ ἐπτοῆσθαι,
22267   3.5.58.3 : ἀλλ´ ὀλιγώρως ἔχειν καὶ κοσμίως.
22268   3.5.59.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου
22269   3.5.59.2 : (c. 33, 4).
22270   3.5.59.3 : Γέλως μὴ πολὺς ἔστω μηδὲ ἐπὶ πολλοῖς.
22271   3.5.60.1 : (ibid. 6)
22272   3.5.60.2 : Δείπνοις τοῖς ἔξω καὶ ἰδιωτικοῖς τὸ πολὺ ἀπόταξαι·
22273   3.5.60.3 : ἂν δὲ γίνηται καιρός, φυλάσσου. ἴσθι γὰρ ὅτι ἂν ἕτε– 
22274   3.5.60.4 : ρος ᾖ μεμολυσμένος, καὶ τὸν ἕτερον ἐμπλησθῆναι ἀνάγκη,
22275   3.5.60.5 : ὅταν γυμνοὶ συνδιατρίβωνται.
22276   3.5.61.1 : Εὐριπίδου Θησέως (fr. 388 N. 2).
22277   3.5.61.2 : Ἀλλ´ ἔστι δή τις ἄλλος ἐν βροτοῖς ἔρως
22278   3.5.61.3 : ψυχῆς δικαίας σώφρονός τε κἀγαθῆς.
22279   3.6.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ.}1
22280   3.6.1.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπῃ (fr. 201 N. 2).
22281   3.6.1.2 : Καὶ μὴν ὅσοι μὲν σαρκὸς εἰς εὐεξίαν
22282   3.6.1.3 : ἀσκοῦσι βίοτον, ἢν σφαλῶσι χρημάτων,
22283   3.6.1.4 : κακοὶ πολῖται· δεῖ γὰρ ἄνδρ´ εἰθισμένον
22284   3.6.1.5 : ἀκόλαστον ἦθος γαστρὸς ἐν ταὐτῷ μένειν.
22285   3.6.2.1 : Φιλήμονος (fab. inc. fr. 27a com. IV p. 43).
22286   3.6.2.2 : Σοὶ γὰρ τίς ἐστιν, εἰπέ μοι, παρρησία;
22287   3.6.2.3 : σὺ λαλεῖς ἐν ἀνθρώποισιν ὡς ἄνθρωπος ὤν,
22288   3.6.2.4 : τὸ δ´ ὅλον περιπατεῖς, ἢ τὸν αὐτὸν ἀέρα
22289   3.6.2.5 : ἑτέροισιν ἕλκεις, εἰπέ μοι, τοιοῦτος ὤν; 
22290   3.6.3.1 : Κλεάνθους.
22291   3.6.3.2 : Ὅστις ἐπιθυμῶν ἀνέχετ´ αἰσχροῦ πράγματος,
22292   3.6.3.3 : οὗτος ποιήσει τοῦτ´ ἐὰν καιρὸν λάβῃ.
22293   3.6.4.1 : Πόθεν ποτ´ ἆρα γίνεται μοιχῶν γένος;
22294   3.6.4.2 : ἐκ κριθιῶντος ἀνδρὸς ἐν ἀφροδισίοις.
22295   3.6.5.1 : Εὔφρονος (fab. inc. fr. 2 com. IV p. 495).
22296   3.6.5.2 : Οὐκ ἔστι μοιχοῦ μεῖζον οὐδὲ ἓν κακόν·
22297   3.6.5.3 : ἐν ταῖς γὰρ ἑτέρων βούλετ´ ἀτυχίαις τρυφᾶν.
22298   3.6.6.1 : Ἀναξανδρίδου (fab. inc. fr. 9 com. III
22299   3.6.6.2 : p. 199).
22300   3.6.6.3 : Μηδέποτε δοῦλον ἡδονῆς σαυτὸν ποίει.
22301   3.6.6.4 : λάγνης γυναικός ἐστιν, οὐκ ἀνδρὸς τόδε.
22302   3.6.7.1 : Ἀλέξιδος (fab. inc. fr. 44 com. III p. 522).
22303   3.6.7.2 : Φεῦγ´ ἡδονὴν φέρουσαν ὕστερον βλάβην.
22304   3.6.8.1 : Μενάνδρου Ὀργῇ (fr. 5 com. IV p. 180).
22305   3.6.8.2 : Οὐκ ἔστι μοιχοῦ πρᾶγμα τιμιώτερον,
22306   3.6.8.3 : θανάτου γάρ ἐστιν ὤνιον.
22307   3.6.9.1 : (fab. inc. fr. 217 com. IV p. 282)
22308   3.6.9.2 : Ὄνειδος αἰσχρὸς βίος ὅμως, κἂν ἡδὺς ᾖ. 
22309   3.6.10.1 : Ἀριστοφῶντος Ἰατροῦ (fr. 2 com. III
22310   3.6.10.2 : p. 358).
22311   3.6.10.3 : Αἱ τῶν ἑταιρῶν γὰρ διοπετεῖς οἰκίαι·
22312   3.6.10.4 : γεγόνασιν ἄβατοι τοῖς ἔχουσι μηδὲ ἕν.
22313   3.6.11.1 : Ἀπολλοδώρου Διαβόλου (fr. 1 com. IV
22314   3.6.11.2 : p. 444).
22315   3.6.11.3 : Καὶ κλείεθ´ ἡ θύρα μοχλοῖς· ἀλλ´ οὐδὲ εἷς
22316   3.6.11.4 : τέκτων ὀχυρὰν οὕτως ἐποίησεν θύραν,
22317   3.6.11.5 : δι´ ἧς γαλῆ καὶ μοιχὸς οὐκ εἰσέρχεται.
22318   3.6.12.1 : Βάθωνος (fab. inc. fr. 2 com. IV p. 503).
22319   3.6.12.2 : Πολλῶν σφόδρ´ ὄντων χἀτέρων ἐν τῷ βίῳ,
22320   3.6.12.3 : ἐφ´ οἷς ἅπαντες εἰκότως θορυβούμεθα,
22321   3.6.12.4 : μάλιστ´ ἐμοὶ δήπουθε κινοῦσιν χολὴν
22322   3.6.12.5 : οἱ τῶν τρόπων φάσκοντες ἐπιεικῶς ἐρᾶν,
22323   3.6.12.6 : καὶ λανθάνειν δοκοῦντες, ὅτι πεπλασμένως
22324   3.6.12.7 : τὸ πρᾶγμα παρακεντοῦσι κοὐκ ἀληθινῶς.
22325   3.6.12.8 : τίνα γὰρ ἔχει, πρὸς τῆς Ἀθηνᾶς, διαφορὰν
22326   3.6.12.9 : ὁ τῶν νεωτέρων τε καὶ λείων τρόπος 
22327   3.6.12.10 : παρ´ ὃν οἱ δασεῖς ἔχουσι καὶ προβεβηκότες;
22328   3.6.13.1 : Φοινικίδου (com. IV p. 511).
22329   3.6.13.2 : Μὰ τὴν Ἀφροδίτην, οὐκ ἂν ὑπομείναιμ´ ἔτι,
22330   3.6.13.3 : Πυθιάς, ἑταιρεῖν· χαιρέτω· μή μοι λέγε,
22331   3.6.13.4 : ἀπέτυχον, οὐδὲν πρὸς ἐμέ, καταλῦσαι θέλω.
22332   3.6.13.5 : εὐθὺς ἐπιχειρήσασα φίλον ἔσχον τινὰ
22333   3.6.13.6 : στρατιωτικόν· διαπαντὸς οὗτος τὰς μάχας
22334   3.6.13.7 : ἔλεγεν, ἐδείκνυ 〈δ´〉 ἅμα λέγων τὰ τραύματα,
22335   3.6.13.8 : εἰσέφερε δ´ οὐδέν. δωρεὰν ἔφη τινὰ
22336   3.6.13.9 : παρὰ τοῦ βασιλέως λαμβάνειν, καὶ ταῦτ´ ἀεὶ
22337   3.6.13.10 : ἔλεγεν· διὰ ταύτην ἣν λέγει τὴν δωρεὰν
22338   3.6.13.11 : ἐνιαυτὸν ἔσχε μ´ ὁ κακοδαίμων δωρεάν.
22339   3.6.13.12 : ἀφῆκα τοῦτον, λαμβάνω δ´ ἄλλον τινά,
22340   3.6.13.13 : ἰατρόν. οὗτος εἰσάγων πολλούς τινας
22341   3.6.13.14 : ἔτεμν´ ἔκαε· πτωχὸς ἦν καὶ δήμιος.
22342   3.6.13.15 : δεινότερος οὗτος θατέρου μοι κατεφάνη.
22343   3.6.13.16 : ὁ μὲν διήγημ´ ἔλεγεν, ὁ δ´ ἐποίει νεκρούς.
22344   3.6.13.17 : τρίτῳ συνέζευξ´ ἡ τύχη με φιλοσόφῳ
22345   3.6.13.18 : πώγων´ ἔχοντι καὶ τρίβωνα καὶ λόγον·
22346   3.6.13.19 : εἰς προῦπτον ἦλθον ἐμπεσοῦσα δὴ κακόν.
22347   3.6.13.20 : οὐδὲν ἐδίδου γάρ· † ταῦτ´ ἀλλ´ ἂν αἰτῶντι ἔφη, 
22348   3.6.13.21 : οὐκ ἀγαθὸν εἶναι τἀργύριον. ἔστω κακόν,
22349   3.6.13.22 : διὰ τοῦτο δός μοι, ῥῖψον· οὐκ ἐπείθετο.
22350   3.6.14.1 : Σωκράτους.
22351   3.6.14.2 : Οὔτε πῦρ ἱματίῳ περιστεῖλαι δυνατὸν οὔτε αἰσχρὸν
22352   3.6.14.3 : ἁμάρτημα χρόνῳ.
22353   3.6.15.1 : Τὸ μὲν πῦρ ὁ ἄνεμος, τὸν δὲ ἔρωτα ἡ συνήθεια
22354   3.6.15.2 : ἐκκαίει.
22355   3.6.16.1 : Σωκράτης ἔφη τοὺς μοιχοὺς ὅμοιόν τι ποιεῖν τοῖς
22356   3.6.16.2 : μὴ βουλομένοις ἐκ τῶν ἀπορρεουσῶν πίνειν, ἀλλ´ ἐκ τοῦ
22357   3.6.16.3 : ὕδατος τοῦ ἐν τῷ βάθει χείρονος ὑπάρχοντος.
22358   3.6.17.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου.
22359   3.6.17.2 : Διογένης κατεγέλα τῶν τὰ μὲν ταμιεῖα κατασημαι–
22360   3.6.17.3 : νομένων μοχλοῖς καὶ κλεισὶ καὶ σημάντροις, τὸ δὲ σῶμα
22361   3.6.17.4 : τὸ αὑτῶν πολλαῖς θυρίσι καὶ θύραις ἀνοιγόντων διά τε
22362   3.6.17.5 : στόματος καὶ αἰδοίων καὶ ὤτων καὶ ὀφθαλμῶν. 
22363   3.6.18.1 : Περὶ Εὐριπίδου τις ἔλεγεν ὅτι μισογύνης εἴη· καὶ ὁ
22364   3.6.18.2 : Σοφοκλῆς ’ἀλλ´ οὐκ ἔν γε τῇ κλίνῃ‘ ἔφη.
22365   3.6.19.1 : Χαλεπὸν ἔλεγεν εἶναι ὁ Πλάτων εὑρεῖν τοῖς μὲν ἀκο–
22366   3.6.19.2 : λάστοις ἀγαθὴν ἡδονὴν τοῖς δὲ νοσοῦσιν ὑγιεινήν.
22367   3.6.20.1 : Ζήνωνος.
22368   3.6.20.2 : Ὁ Ζήνων ᾐτιᾶτο τοὺς πλείστους λέγων ἐξὸν ἀπὸ
22369   3.6.20.3 : τῶν πόνων τὰς ἡδονὰς φέρειν ἀπὸ τῶν μαγειρείων
22370   3.6.20.4 : λαμβάνοντας.
22371   3.6.21.1 : Μουσωνίου (rel. p. 255 Peerlk.).
22372   3.6.21.2 : Μουσώνιος ἔλεγεν ὑπερβολὴν ἀναισχυντίας εἶναι
22373   3.6.21.3 : τὸ πρὸς μὲν τὰς τῶν πόνων ὑπομονὰς μεμνῆσθαι τῆς
22374   3.6.21.4 : τοῦ σώματος ἀσθενείας, πρὸς δὲ τὰς τῶν ἡδονῶν ἐκ–
22375   3.6.21.5 : λανθάνεσθαι.
22376   3.6.22.1 : Μουσωνίου (ibid. p. 255).
22377   3.6.22.2 : Ἀρχὴ τοῦ μὴ κατοκνεῖν τὰ ἀσχήμονα 〈πράττειν〉 τὸ
22378   3.6.22.3 : μὴ κατοκνεῖν τὰ ἀσχήμονα λέγειν. 
22379   3.6.23.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Περὶ ἀφροδισίων
22380   3.6.23.2 : (rel. p. 210 Peerlk.).
22381   3.6.23.3 : Μέρος μέντοι τρυφῆς οὐ μικρότατον κἀν τοῖς ἀφρο–
22382   3.6.23.4 : δισίοις ἐστίν, ὅτι ποικίλων δέονται παιδικῶν οἱ τρυ–
22383   3.6.23.5 : φῶντες οὐ νομίμων μόνον ἀλλὰ καὶ παρανόμων, οὐδὲ
22384   3.6.23.6 : θηλειῶν μόνον ἀλλὰ καὶ ἀρρένων, ἄλλοτε ἄλλους θη–
22385   3.6.23.7 : ρῶντες ἐρωμένους, καὶ τοῖς μὲν ἐν ἑτοίμῳ οὖσιν οὐκ
22386   3.6.23.8 : ἀρκούμενοι, τῶν δὲ σπανίων ἐφιέμενοι, συμπλοκὰς δ´
22387   3.6.23.9 : ἀσχήμονας ζητοῦντες, ἅπερ ἅπαντα μεγάλα ἐγκλήματα
22388   3.6.23.10 : ἀνθρώπου ἐστίν. χρὴ δὲ τοὺς μὴ τρυφῶντας ἢ μὴ κα–
22389   3.6.23.11 : κοὺς μόνα μὲν ἀφροδίσια νομίζειν δίκαια τὰ ἐν γάμῳ
22390   3.6.23.12 : καὶ ἐπὶ γενέσει παίδων συντελούμενα, ὅτι καὶ νόμιμά
22391   3.6.23.13 : ἐστιν· τὰ δέ γε ἡδονὴν θηρώμενα ψιλὴν ἄδικα καὶ
22392   3.6.23.14 : παράνομα, κἂν ἐν γάμῳ ᾖ. συμπλοκαὶ δ´ ἄλλαι αἱ μὲν
22393   3.6.23.15 : κατὰ μοιχείαν παρανομώταται, καὶ μετριώτεραι τούτων
22394   3.6.23.16 : οὐδὲν αἱ πρὸς ἄρρενας τοῖς ἄρρεσιν, ὅτι παρὰ φύσιν
22395   3.6.23.17 : τὸ τόλμημα· ὅσαι δὲ μοιχείας ἐκτὸς συνουσίαι πρὸς
22396   3.6.23.18 : θηλείας εἰσὶν ἐστερημέναι τοῦ γίνεσθαι κατὰ νόμον,
22397   3.6.23.19 : καὶ αὗται πᾶσαι αἰσχραί, αἵγε πράττονται δι´ ἀκολα–
22398   3.6.23.20 : σίαν· ὡς μετά γε σωφροσύνης οὔτ´ ἂν ἑταίρᾳ πλησιά–
22399   3.6.23.21 : ζειν ὑπομείνειέ τις, οὔτ´ ἂν ἐλευθέρᾳ γάμου χωρὶς οὔτε
22400   3.6.23.22 : μὰ Δία θεραπαίνῃ τῇ αὑτοῦ. τὸ γὰρ μὴ νόμιμον μηδ´ 
22401   3.6.23.23 : εὐπρεπὲς τῶν συνουσιῶν τούτων αἶσχός τε καὶ ὄνειδος
22402   3.6.23.24 : μέγα τοῖς θηρωμένοις αὐτάς· ὅθεν οὐδὲ πράττειν φα–
22403   3.6.23.25 : νερῶς οὐδὲν ἀνέχεται τῶν τοιούτων οὐδείς, κἂν ἐπ´
22404   3.6.23.26 : ὀλίγον ἐρυθριᾶν οἷός τε ᾖ, ἐπικρυπτόμενοι δὲ καὶ λάθρᾳ
22405   3.6.23.27 : οἵγε μὴ τελέως ἀπερρωγότες ταῦτα τολμῶσιν. καίτοι
22406   3.6.23.28 : τό γε πειρᾶσθαι λανθάνειν ἐφ´ οἷς πράττει τις ὁμο–
22407   3.6.23.29 : λογοῦντος ἁμαρτάνειν ἐστί. ’νὴ Δία·‘ φησίν ’ἀλλ´ οὐχ
22408   3.6.23.30 : ὥσπερ ὁ μοιχεύων ἀδικεῖ τὸν ἄνδρα τῆς διεφθαρμένης
22409   3.6.23.31 : γυναικός, οὐχ οὕτως καὶ ὁ τῇ ἑταίρᾳ συνὼν ἀδικεῖ τινὰ
22410   3.6.23.32 : ἢ νὴ Δία τῇ μὴ ἐχούσῃ ἄνδρα· οὐδὲ γὰρ ἐλπίδα παί–
22411   3.6.23.33 : δων οὐδενὸς διαφθείρει οὗτος.‘ ἐγὼ δ´ ἐπέχω μὲν λέ–
22412   3.6.23.34 : γειν, ὡς πᾶς ὅστις ἁμαρτάνει καὶ ἀδικεῖ εὐθύς, εἰ 
22413   3.6.23.35 : καὶ μηδένα τῶν πέλας, ἀλλ´ αὑτόν γε πάντως χείρονα
22414   3.6.23.36 : ἀποφαίνων καὶ ἀτιμότερον· ὁ γὰρ ἁμαρτάνων, παρ´ ὅσον
22415   3.6.23.37 : ἁμαρτάνει, χείρων καὶ ἀτιμότερος. ἵνα οὖν ἐῶ τὴν ἀδι–
22416   3.6.23.38 : κίαν, ἀλλ´ ἀκολασίαν γε πᾶσα ἀνάγκη πάντως προσεῖναι
22417   3.6.23.39 : τῷ ἡττωμένῳ αἰσχρᾶς ἡδονῆς καὶ χαίροντι τῷ μολύνε–
22418   3.6.23.40 : σθαι ὥσπερ αἱ ὕες· οἷος οὐχ ἥκιστά ἐστι καὶ ὁ δούλῃ
22419   3.6.23.41 : ἰδίᾳ πλησιάζων, ὅπερ νομίζουσί τινες μάλιστά πως εἶναι
22420   3.6.23.42 : ἀναίτιον, ἐπεὶ καὶ δεσπότης πᾶς αὐτεξούσιος εἶναι δοκεῖ
22421   3.6.23.43 : ὅ τι βούλεται χρῆσθαι δούλῳ τῷ ἑαυτοῦ. πρὸς τοῦτο
22422   3.6.23.44 : δὲ ἁπλοῦς μοι ὁ λόγος· εἰ γάρ τῳ δοκεῖ μὴ αἰσχρὸν
22423   3.6.23.45 : μηδ´ ἄτοπον εἶναι δούλῃ δεσπότην πλησιάζειν τῇ ἑαυ–
22424   3.6.23.46 : τοῦ, καὶ μάλιστα εἰ τύχοι οὖσα χήρα, λογισάσθω ποῖόν
22425   3.6.23.47 : τι καταφαίνεται αὐτῷ, εἰ δέσποινα δούλῳ πλησιάζοι.
22426   3.6.23.48 : οὐ γὰρ ἂν δόξειεν εἶναι ἀνεκτόν, οὐ μόνον εἰ κεκτημένη
22427   3.6.23.49 : ἄνδρα νόμιμον ἡ γυνὴ προσοῖτο δοῦλον, ἀλλ´ εἰ καὶ
22428   3.6.23.50 : ἄνανδρος οὖσα τοῦτο πράττοι; καίτοι τοὺς ἄνδρας οὐ
22429   3.6.23.51 : δήπου τῶν γυναικῶν ἀξιώσει τις εἶναι χείρονας, οὐδ´
22430   3.6.23.52 : ἧττον δύνασθαι τὰς ἐπιθυμίας παιδαγωγεῖν τὰς ἑαυτῶν,
22431   3.6.23.53 : τοὺς ἰσχυροτέρους τὴν γνώμην τῶν ἀσθενεστέρων, τοὺς
22432   3.6.23.54 : ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. πολὺ γὰρ κρείττονας εἶναι
22433   3.6.23.55 : προσήκει τοὺς ἄνδρας, εἴπερ καὶ προεστάναι ἀξιοῦνται
22434   3.6.23.56 : τῶν γυναικῶν· ἂν μέντοι ἀκρατέστεροι φαίνωνται ὄν–
22435   3.6.23.57 : τες, ... καὶ κακίονες. ὅτι δ´ ἀκρασίας ἔργον καὶ οὐδενὸς 
22436   3.6.23.58 : ἄλλου ἐστὶ τὸ δεσπότην δούλῃ πλησιάζειν, τί δεῖ καὶ
22437   3.6.23.59 : λέγειν; [γνώριμον γάρ.]
22438   3.6.24.1 : Ἐκ τοῦ Περὶ κουρᾶς (Musonii rel. p. 207
22439   3.6.24.2 : Peerlk.).
22440   3.6.24.3 : Ἔφη μὲν παραπλησίως τὸν ἄνδρα χρῆναι τῇ κεφαλῇ
22441   3.6.24.4 : προσφέρειν κουράν, ὡς ἀμπέλῳ προσφέρομεν τομήν, τοῦ
22442   3.6.24.5 : μόνον ἀφαιρεῖν χάριν τὸ ἄχρηστον ...... οὔτε γενείῳ
22443   3.6.24.6 : πώγωνα, ἀλλ´ εἶναί τινα καὶ ταύτην σκέπην ὑπὸ τῆς
22444   3.6.24.7 : φύσεως ἡμῖν πεπορισμένην· τὸν δὲ πώγωνα καὶ σύμ–
22445   3.6.24.8 : βολον γεγονέναι τοῦ ἄρρενος, ὥσπερ ἀλεκτρυόνι λόφον
22446   3.6.24.9 : καὶ λέοντι χαίτην· ὅθεν τῆς μὲν κόμης ἀφαιρετέον εἶναι
22447   3.6.24.10 : τὸ ἐνοχλοῦν, τοῦ δὲ πώγωνος οὐδέν. οὐδὲ γὰρ ἐνοχλεῖν
22448   3.6.24.11 : αὐτὸν οὐδέν, ἕως ἂν ὑγιαίνῃ τὸ σῶμα ἢ νόσον μὴ τοι–
22449   3.6.24.12 : αύτην νοσῇ, ἧς ἕνεκα γένοιτ´ ἂν ἀφαίρεσις τῶν ἐπὶ τοῦ
22450   3.6.24.13 : γενείου τριχῶν. εὖ γὰρ εἴρηται, ἔφη, τὸ τοῦ Ζήνωνος,
22451   3.6.24.14 : ὅτι τούτου ἕνεκα καρτέον οὗ καὶ κομητέον, τοῦ κατὰ 
22452   3.6.24.15 : φύσιν, ἵνα μὴ βαρούμενός τις ὑπὸ τῆς κόμης μηδ´ ἐνο–
22453   3.6.24.16 : χλούμενος ᾖ πρὸς μηδεμίαν ἐνέργειαν. ἡ γὰρ δὴ φύσις
22454   3.6.24.17 : τὸ μὲν ἐνδεὲς μᾶλλον φαίνεται φυλαξαμένη, τὸ δὲ περιτ–
22455   3.6.24.18 : τὸν ἧττον, ἐπί τε φυτῶν καὶ ἐπὶ ζῴων, ὅτι τῆς προσθέ–
22456   3.6.24.19 : σεως τοῦ ἐνδεοῦς ἡ ἀφαίρεσις τοῦ περιττοῦ πολὺ ῥᾴων
22457   3.6.24.20 : καὶ εὐπετεστέρα ἐστίν. χρὴ δ´ ἐφ´ ἑκάτερα τὸν λογισ–
22458   3.6.24.21 : μὸν τὸν ἀνθρώπινον τῇ φύσει βοηθεῖν, ὥστ´ ἀναπιμ–
22459   3.6.24.22 : πλάναι τὰς ἐνδείας ἐφ´ ὅσον οἷόν τε ἀναπληροῦν, ἐλατ–
22460   3.6.24.23 : τοῦν δὲ καὶ ἀφαιρεῖν τὰς περιττότητας. ὅθεν καὶ
22461   3.6.24.24 : καρτέον μόνης ἕνεκα τῆς ἀφαιρέσεως τοῦ περιττοῦ καὶ
22462   3.6.24.25 : οὐχὶ κόσμου χάριν, ὅπερ οἴονται δεῖν ἔνιοι τὰ μὲν
22463   3.6.24.26 : γένεια λεαινόμενοι καὶ μιμούμενοι τοὺς ἀγενείους ἢ νὴ
22464   3.6.24.27 : Δία τοὺς ἄρτι γενειάσκοντας, τὴν δὲ κεφαλὴν οὐχ ὁμοίως
22465   3.6.24.28 : κειρόμενοι, διαφόρως δὲ τὰ πρόσω τῶν ὀπίσω. καὶ γάρ
22466   3.6.24.29 : τοι δοκῶν εἶναι κόσμος οὗτος πολλὴν ἀκοσμίαν ἔχει
22467   3.6.24.30 : καὶ διαφέρει οὐδὲν τοῦ καλλωπισμοῦ τοῦ τῶν γυναικῶν.
22468   3.6.24.31 : ἐκεῖναί τε γὰρ τὰ μέν τινα μέρη πλέκουσι τῶν τριχῶν
22469   3.6.24.32 : τὰ δὲ καθιᾶσι τὰ δὲ ἕτερόν τινα σκευάζουσι τρόπον,
22470   3.6.24.33 : ἵνα φαίνωνται καλλίονες, οἵ τε κειρόμενοι οὕτως ἄνδρες
22471   3.6.24.34 : κατάδηλοί εἰσι δι´ ἐπιθυμίαν τοῦ φαίνεσθαι καλοὶ οἷς
22472   3.6.24.35 : βούλονται ἀρέσκειν, τὰς μὲν τέλεον ἀφαιροῦντες τῶν
22473   3.6.24.36 : τριχῶν, τὰς δὲ πλάττοντες οὕτως ὡς ἂν εὐοπτότατα ᾖ 
22474   3.6.24.37 : γυναιξί τε καὶ παισὶν ὑφ´ ὧν ἐπαινεῖσθαι δέονται. ἤδη
22475   3.6.24.38 : δέ τινες καὶ αὐτῷ τῷ βαρύνεσθαι τὰς τρίχας κείρον–
22476   3.6.24.39 : ται, καὶ λεαίνουσι τὰ γένεια, σαφῶς οὗτοί γε κατεα–
22477   3.6.24.40 : γότες ὑπὸ τῆς τρυφῆς καὶ ἐκνενευρισμένοι παντάπασιν,
22478   3.6.24.41 : οἵ γε ἀνέχονται ἀνδρόγυνοι καὶ γυναικώδεις ὁρᾶσθαι ὄν–
22479   3.6.24.42 : τες, ὅπερ ἔδει φεύγειν ἐξ ἅπαντος, εἰ δὴ τῷ ὄντι ἄν–
22480   3.6.24.43 : δρες ἦσαν. τί γὰρ δὴ καὶ εἰσὶν αἱ τρίχες ἀνθρώποις
22481   3.6.24.44 : βάρος; εἰ μὴ νὴ Δία καὶ τοῖς ὀρνέοις τὰ πτερὰ φαίη
22482   3.6.24.45 : τις [ἂν] εἶναι βάρος.
22483   3.6.25.1 : Σόλωνος.
22484   3.6.25.2 : Ἡδονὴν φεῦγε ἥ τις ὕστερον λύπην τίκτει.
22485   3.6.26.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 181 Mull.).
22486   3.6.26.2 : Ἔνιοι πολίων μὲν δεσπόζουσι, γυναιξὶ δὲ δουλεύουσι.
22487   3.6.27.1 : (fr. mor. 91 Mull.)
22488   3.6.27.2 : Ἡμερήσιοι ὕπνοι σώματος ὄχλησιν ἢ ψυχῆς ἀδημο–
22489   3.6.27.3 : σύνην ἢ ἀργίην ἢ ἀπαιδευσίην σημαίνουσι.
22490   3.6.28.1 : (fr. mor. 50 Mull.) 
22491   3.6.28.2 : Ξυνουσίη ἀποπληξίη σμικρή· ἐξέσσυται γὰρ ἄνθρω–
22492   3.6.28.3 : πος ἐξ ἀνθρώπου.
22493   3.6.29.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος (p. 68 E).
22494   3.6.29.2 : Καίτοι καλοῦσί γε ἀκολασίαν τὸ ὑπὸ τῶν ἡδονῶν
22495   3.6.29.3 : ἄρχεσθαι.
22496   3.6.30.1 : Εὐσεβίου (fr. 8 III p. 9 Mullach).
22497   3.6.30.2 : Τῶν τῇσιν αἰσχρῇσιν ἐπιθυμίῃσιν ἐπιχειρεόντων
22498   3.6.30.3 : ἐλεύθερον μηδένα νόμιζε. τῶν γὰρ τοὺς τῇ τύχῃ δού–
22499   3.6.30.4 : λους κεκτημένων πολὺ βαρυτέροις οὗτοι δεσπόταις τοῖσι
22500   3.6.30.5 : καταναγκάζουσι ταῦτα δουλεύουσιν.
22501   3.6.31.1 : (fr. 9 l. c.)
22502   3.6.31.2 : Γαστριμαργίη σῶμα πιαίνει, ἀλογίην ἐγείρει, ψυχῆς
22503   3.6.31.3 : δὲ τὸ κάλλιστον λογισμὸν κοιμίζει.
22504   3.6.32.1 : (fr. 10 l. c.) 
22505   3.6.32.2 : Ψυχῇ σῶμα ἀνθρώπου ἔδοσαν οἱ θεοί, ὥστε τῇ ψυχῇ
22506   3.6.32.3 : τὸ σῶμα ὑπηρετέεσθαι. οἱ δὲ πολλοὶ τὸ ἔμπαλιν ποι–
22507   3.6.32.4 : έουσι, σώματι πρὸς πάντα καὶ ἐς μοῦνα τὰ ἐκείνου
22508   3.6.32.5 : ὑπουργήματα τὸ κρέσσον τῷ χείρονι καὶ θνητῷ ἀθάνα–
22509   3.6.32.6 : τον ψυχὴν καταδουλεύμενοι.
22510   3.6.33.1 : (fr. 11 l. c.)
22511   3.6.33.2 : Ἀκολασίη ψυχὴν λυμαίνεται καὶ σῶμα διαφθείρει,
22512   3.6.33.3 : τόπερ ἕνεκα τῆς ἡδονῆς καὶ ὥστε αὐτῷ χαρίζεσθαι τὸν
22513   3.6.33.4 : ἔχοντά μιν καταναγκάσει τὰ αἴσχιστα πάντα ποιέειν.
22514   3.6.34.1 : (fr. 12 l. c.)
22515   3.6.34.2 : Ἀκολασίη ψυχὴν ὥσπερ νῆα ἄνεμοι ὑπολαβόντες
22516   3.6.34.3 : τῇ καὶ τῇ φορέοντες συγκλονέουσι καὶ ἀπειθέα ποιέουσι
22517   3.6.34.4 : τῷ κυβερνήτῃ, οὕτω καὶ ψυχὴν δονέουσα καὶ ἀπειθέα
22518   3.6.34.5 : νόῳ εἶναι καταναγκάζουσα εἰρηνεύειν καὶ ἐν τῷ εὐδίῳ
22519   3.6.34.6 : καὶ ἀσφαλεστάτῳ ὁρμέειν οὐ ξυγχωρέει.
22520   3.6.35.1 : Διογένους.
22521   3.6.35.2 : Διογένης ’παρὰ μὲν τῶν θεῶν‘ φησίν ’ὑγίειαν εὔ– 
22522   3.6.35.3 : χονται· πάντα δὲ οἱ πλεῖστοι τἀναντία τῇ ὑγιείᾳ πράτ–
22523   3.6.35.4 : τουσιν‘
22524   3.6.36.1 : Ὁ Διογένης τοὺς πολλοὺς ἔφασκεν ζῶντας μὲν ἑαυ–
22525   3.6.36.2 : τοὺς σήπειν λουτροῖς τέγγοντας καὶ ἀφροδισίοις τήκον–
22526   3.6.36.3 : τας, ἀποθνῄσκοντας δ´ ἐν θυμιάμασι τὸ σῶμα κελεύειν
22527   3.6.36.4 : ἀποτίθεσθαι, τοὺς δ´ ἐν μέλιτι, ὑπὲρ τοῦ μὴ ταχέως
22528   3.6.36.5 : κατασαπῆναι.
22529   3.6.37.1 : Διογένης ἔλεγεν τῶν οἴκων ἔνθα πλείστη τροφὴ
22530   3.6.37.2 : πολλοὺς μῦς εἶναι καὶ γαλᾶς· καὶ σώματα δὲ τὰ πολλὴν
22531   3.6.37.3 : τροφὴν δεχόμενα καὶ νόσους ἴσας ἐφέλκεσθαι.
22532   3.6.38.1 : Διογένης πρός τινα νέον περιττῶς καλλωπιζόμενον
22533   3.6.38.2 : ’εἰ μὲν πρὸς ἄνδρας, ἀτυχεῖς‘ εἶπεν, ’εἰ δὲ πρὸς γυναῖ–
22534   3.6.38.3 : κας, ἀδικεῖς‘. 
22535   3.6.39.1 : Διογένης οὐδὲν εὐωνότερον εἶναι μοιχοῦ διωρίζετο
22536   3.6.39.2 : τὴν ψυχὴν τῶν δραχμῆς ὠνίων προϊεμένου.
22537   3.6.40.1 : Διογένης ἐσθίειν ἔλεγε τοὺς ἀνθρώπους τοῦ ἥδεσθαι
22538   3.6.40.2 : ἕνεκα, ἀποπαύεσθαι δὲ αὐτοῦ τούτου χάριν μὴ ἐθέλειν.
22539   3.6.41.1 : Διογένης τοὺς μὲν ἄλλους ἔφησε ζῆν, ἵνα ἐσθίωσιν,
22540   3.6.41.2 : αὐτὸν δὲ ἐσθίειν, ἵνα ζῇ.
22541   3.6.42.1 : Σοφοκλέους.
22542   3.6.42.2 : Σοφοκλῆν ἤρετό τις πρεσβύτην ὄντα, εἰ ἔτι πλη–
22543   3.6.42.3 : σιάζοι γυναικί· ὃ δ´ ’εὐφήμει‘ ἔφη ’ἀσμενέστατα ἀπέ–
22544   3.6.42.4 : φυγον ὥσπερ λυττῶντα καὶ ἄγριον δεσπότην‘.
22545   3.6.43.1 : Ἀντισθένους (apophth. 8 Winckelm.).
22546   3.6.43.2 : Ἀντισθένης ἔλεγεν τὰς μὴ κατὰ θύραν εἰσιούσας
22547   3.6.43.3 : ἡδονὰς ἀναγκαῖον μὴ κατὰ θύραν πάλιν ἐξιέναι· δεήσει
22548   3.6.43.4 : οὖν τμηθῆναι ἢ ἐλλεβορισθῆναι.
22549   3.6.44.1 : Ἐρυξιμάχου. 
22550   3.6.44.2 : Ἐρυξίμαχος τὴν συνουσίαν μικρὰν ἐπιληψίαν ἔλεγεν,
22551   3.6.44.3 : καὶ χρόνῳ μόνῳ διαλλάττειν.
22552   3.6.45.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 130 Blass 2).
22553   3.6.45.2 : Ἔνθα τὸ ἡδύ ἐστι, πλησίον που καὶ τὸ λυπηρόν· αἱ
22554   3.6.45.3 : γὰρ ἡδοναὶ οὐκ ἐπὶ σφῶν αὐτῶν ἐμπορεύονται, ἀλλ´ ἀκο–
22555   3.6.45.4 : λουθοῦσιν αὐταῖς λῦπαι καὶ πόνοι.
22556   3.6.46.1 : Κράτης (Plut. de Alex. fort. p. 336 C).
22557   3.6.46.2 : Κράτης ἰδὼν χρυσῆν εἰκόνα Φρύνης τῆς ἑταίρας ἐν
22558   3.6.46.3 : Δελφοῖς ἑστῶσαν ἀνέκραγεν ὅτι τοῦτο τῆς Ἑλλήνων ἀκρα–
22559   3.6.46.4 : σίας τρόπαιον ἕστηκεν.
22560   3.6.47.1 : Αἰσώπου.
22561   3.6.47.2 : Αἴσωπος πρὸς τὸν τῷ κάλλει κακῶς κεχρημένον εἶ–
22562   3.6.47.3 : πεν ’ὁποίῳ ἱματίῳ ἠμφιεσμένος κακῶς αὐτὸ ἀποδύῃ‘. 
22563   3.6.48.1 : 〈Ἰαμβλίχου ἐκ τῶν προτρεπτικῶν〉 εἰς
22564   3.6.48.2 : φιλοσοφίαν λόγων (p. 32, 13 Pist.).
22565   3.6.48.3 : Καὶ μὴν τό γε ἀκολασταίνειν πάλαι ψέγεται, ὅτι
22566   3.6.48.4 : ἀνίεται ἐν τῷ τοιούτῳ τὸ ἐπιθυμητικὸν εἰς ἐλευθερίαν
22567   3.6.48.5 : πέρα τοῦ δέοντος.
22568   3.6.49.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Κατὰ ἡδονῆς
22569   3.6.49.2 : (fr. XX 1 Wyttenb.).
22570   3.6.49.3 : Ὅτι τὰ σώματα ἀνίησιν ἡ ἡδονὴ καθ´ ἡμέραν ἐκ–
22571   3.6.49.4 : μαλάττουσα ταῖς τρυφαῖς, ὧν ἡ συνέχεια παραιρεῖται
22572   3.6.49.5 : τὸν τόνον ἀναχαλῶσα τὴν ἰσχὺν αὐτῶν. ἐξ ὧν ῥᾳστώνη
22573   3.6.49.6 : μὲν νόσων, ῥᾳστώνη δὲ καμάτων, προμελετώμενον δ´ ἐν
22574   3.6.49.7 : νεότητι γῆρας.
22575   3.6.50.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. XX 2 Wyttenb.).
22576   3.6.50.2 : Θηρίον ἐστὶ δουλαγωγὸν 〈ἡ〉 ἡδονή, ἀλλ´ οὐκ ἄγριον·
22577   3.6.50.3 : εἴθε γὰρ ἦν· φανερῶς ἂν πολεμοῦσα ταχέως ἑάλω· νῦν
22578   3.6.50.4 : δὲ καὶ ταύτῃ μισητότερον, ὅτι κλέπτει τὴν ἔχθραν ὑπο–
22579   3.6.50.5 : δυομένη σχῆμα εὐνοίας. ὥστε διχῇ ἀποτρόπαιον, καὶ ὧν
22580   3.6.50.6 : βλάπτει καὶ ὧν ψεύδεται. 
22581   3.6.51.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. XX 3 Wyttenb.).
22582   3.6.51.2 : Τὰς μὲν οὖν δικαίας ἡδονὰς οὐκ ἔτ´ ἂν ἡδονὰς οὔτε
22583   3.6.51.3 : καλέσαιμεν οὔτε ἴσμεν, ἀλλὰ θεραπείας. ὅσαι δὲ παρὰ
22584   3.6.51.4 : ταύτας πᾶσαι ὕβρεις περιτταί εἰσι πεπηρωμέναι, βια–
22585   3.6.51.5 : ζόμεναι καὶ ταῖς ποικιλίαις κολακεύουσαι, λανθάνουσι
22586   3.6.51.6 : βλάπτουσαι. οὐδ´ εἰς τὰ ἡμέτερα νόμος ὁ καὶ τῶν
22587   3.6.51.7 : ἀλόγων ζῴων, 〈ὧν〉 μετὰ τὸ ἀκέσασθαι τὰς ἐπιθυμίας
22588   3.6.51.8 : οὐδενὸς ὄρεξις, ἀλλὰ κόρος τῶν ἐπειγόντων ἀβιάστοις
22589   3.6.51.9 : ἡδοναῖς.
22590   3.6.52.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. XX 4 Wyttenb.).
22591   3.6.52.2 : Μή τις προδότας ἐπαινεῖ; τοιοῦτόν ἐστιν ἡ ἡδονή,
22592   3.6.52.3 : προδίδωσι τὰ τῆς ἀρετῆς. μή τις βασανιστάς; τοιοῦτόν
22593   3.6.52.4 : ἐστιν τὸ ἥδεσθαι, βασανίζει τὰ τῆς σωφροσύνης. μή τις
22594   3.6.52.5 : φιλαργυρίαν; ἀπλήρωτόν ἐστιν ἑκάτερον. τί τηλικούτῳ
22595   3.6.52.6 : χαίρομεν θηρίῳ, ὃ κολακεῦον ἡμᾶς ἀναλίσκει; 
22596   3.6.53.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. XX 5 Wyttenb.).
22597   3.6.53.2 : Τί δ´ οὐ πάντων ὁρώντων ἀκρατεύεις, ἀλλὰ καὶ
22598   3.6.53.3 : σαυτὸν αἰδούμενος φεύγεις νυκτὶ καὶ σκότῳ τοῖς ἀμαρ–
22599   3.6.53.4 : τύροις πιστεύων τὴν ὕβριν; οὐδεὶς γὰρ τῶν καλῶν ἔργων
22600   3.6.53.5 : σκότος προβάλλει τὸ φῶς αὐτοῖς μαρτυρεῖν αἰσχυνό–
22601   3.6.53.6 : μενος, ἀλλ´ ὅλον ἅμα τὸν κόσμον ἥλιον γενέσθαι πρὸς
22602   3.6.53.7 : ἃ κατορθοῖ βούλοιτ´ ἄν· ἅπασα δὲ κακία ὁρᾶσθαι γυμνὴ
22603   3.6.53.8 : φυλάττεται σκέπην προβαλλομένη τὰ πάθη. ἀποκόψαν–
22604   3.6.53.9 : τες οὖν αὐτὰ γυμνὰς βλέπωμεν τὰς ἡδονάς· μεθύουσιν
22605   3.6.53.10 : εἰς ἀναισθησίαν, λαγνεύουσιν εἰς † αἰῶνα, καθεύδουσιν
22606   3.6.53.11 : εἰς † ἔργα, οὐκ ἐπιστρέφονται πόλεων, οὐ φροντίζουσι
22607   3.6.53.12 : γονέων, οὐκ αἰσχύνονται νόμους.
22608   3.6.54.1 : Πυθαγόρου.
22609   3.6.54.2 : Δουλεύειν πάθεσι χαλεπώτερον ἢ τυράννοις. 
22610   3.6.55.1 : Ἐλεύθερον ἀδύνατον εἶναι τὸν πάθεσι δουλεύοντα
22611   3.6.55.2 : καὶ ὑπὸ παθῶν κρατούμενον.
22612   3.6.56.1 : Οὐδεὶς ἐλεύθερος ἑαυτοῦ μὴ κρατῶν.
22613   3.6.57.1 : Ἐκ τῶν Ἐπικτήτου (fr. 52 III p. 83
22614   3.6.57.2 : Schweigh.).
22615   3.6.57.3 : Τοὺς δυσχερεῖς δὲ φιλοσόφους εἰς μέσον ἄγοντες,
22616   3.6.57.4 : οἷς οὐ δοκεῖ κατὰ φύσιν ἡδονὴ εἶναι, ἀλλ´ ἐπιγίγνεσθαι
22617   3.6.57.5 : τοῖς κατὰ φύσιν, δικαιοσύνῃ σωφροσύνῃ ἐλευθερίᾳ. τί
22618   3.6.57.6 : ποτ´ οὖν ἡ ψυχὴ ἐπὶ μὲν τοῖς τοῦ σώματος ἀγαθοῖς
22619   3.6.57.7 : μικροτέροις οὖσι χαίρει καὶ γαληνιᾷ, ὥς φησιν Ἐπίκου–
22620   3.6.57.8 : ρος, ἐπὶ δὲ τοῖς αὑτῆς ἀγαθοῖς μεγίστοις οὖσιν οὐχ
22621   3.6.57.9 : ἥδεται; καί τοι καὶ δέδωκέ μοι ἡ φύσις αἰδῶ, καὶ
22622   3.6.57.10 : πολλὰ ὑπερυθριῶ, ὅταν τι ὑπολάβω αἰσχρὸν λέγειν.
22623   3.6.57.11 : τοῦτό με τὸ κίνημα οὐκ ἐᾷ τὴν ἡδονὴν θέσθαι ἀγαθὸν
22624   3.6.57.12 : καὶ τέλος τοῦ βίου.
22625   3.6.58.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τῶν Ἀπομνημονευμάτων (fr. 53 l. c.
22626   3.6.58.2 : p. 84). 
22627   3.6.58.3 : Ἐν Ῥώμῃ αἱ γυναῖκες μετὰ χεῖρας ἔχουσι τὴν Πλά–
22628   3.6.58.4 : τωνος πολιτείαν, ὅτι κοινὰς ἀξιοῖ εἶναι τὰς γυναῖκας.
22629   3.6.58.5 : τοῖς γὰρ ῥήμασι προσέχουσι τὸν νοῦν, οὐ τῇ διανοίᾳ
22630   3.6.58.6 : τἀνδρός, ὅτι οὐ γαμεῖν κελεύων καὶ συνοικεῖν ἕνα μιᾷ
22631   3.6.58.7 : εἶτα κοινὰς εἶναι βούλεται τὰς γυναῖκας, ἀλλ´ ἐξαιρῶν
22632   3.6.58.8 : τὸν τοιοῦτον γάμον καὶ ἄλλο τι εἶδος γάμου εἰσφέρων.
22633   3.6.58.9 : καὶ τὸ ὅλον οἱ ἄνθρωποι χαίρουσιν ἀπολογίας τοῖς ἑαυ–
22634   3.6.58.10 : τῶν ἁμαρτήμασι πορίζοντες. ἐπεί τοι φιλοσοφία φησὶν
22635   3.6.58.11 : ὅτι οὐδὲ τὸν δάκτυλον ἐκτείνειν εἰκῆ προσήκει.
22636   3.6.59.1 : † Τοῦ αὐτοῦ (Democriti fr. mor. 34 Mull.).
22637   3.6.59.2 : Τῶν ἡδέων τὰ σπανιώτατα γινόμενα μάλιστα τέρπει.
22638   3.6.60.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. mor. 37 Mull.).
22639   3.6.60.2 : Εἴ τις ὑπερβάλλοι τὸ μέτριον, τὰ ἐπιτερπέστατα
22640   3.6.60.3 : ἀτερπέστατα ἂν γίνοιτο.
22641   3.6.61.1 : Κάτωνος πρεσβυτέρου (Ps. –Plut. apo-
22642   3.6.61.2 : phth. reg. et duc. p. 198 D). 
22643   3.6.61.3 : Κάτων τῆς πολυτελείας καθαπτόμενος εἶπεν ’ὡς χαλε–
22644   3.6.61.4 : πόν ἐστι λέγειν πρὸς γαστέρα ὦτα μὴ ἔχουσαν‘.
22645   3.6.62.1 : (Ps.–Plut. l. c. p. 199 A)
22646   3.6.62.2 : Τοὺς σπουδάζοντας ἐν τοῖς γελοίοις ἔλεγεν ἐν τοῖς
22647   3.6.62.3 : σπουδαίοις γίγνεσθαι καταγελάστους.
22648   3.6.63.1 : Εὐκλείδου.
22649   3.6.63.2 : Ἔστι δὲ ὁ μὲν ὕπνος νεώτερος καὶ μειρακιώδης
22650   3.6.63.3 : δαίμων, εὔπειστος καὶ ῥᾴδιος ἀποφυγεῖν· ὁ δὲ ἕτερος
22651   3.6.63.4 : οὗτος πολιὸς καὶ γέρων, ἐν τοῖς πρεσβυτέροις τῶν ἀν–
22652   3.6.63.5 : θρώπων μάλιστα ἐμπεφυκώς, ἄσπειστος καὶ ἀπαραίτη–
22653   3.6.63.6 : τος. τούτου δὲ τοῦ δαίμονος ἐργῶδες ἐστὶν ἀπαλλα–
22654   3.6.63.7 : γῆναι, ὅταν ἅπαξ παρῇ· οὔτε γὰρ λόγοις προσέχει
22655   3.6.63.8 : οὐδὲν [οὔτε ἀκούειν τὸ σύνολον δύναται]· κωφὸς γάρ
22656   3.6.63.9 : ἐστιν. οὔτ´ αὖ δεικνύων αὐτῷ ἐμφανίσαις τὶ ἄν· τυφλὸς
22657   3.6.63.10 : γάρ ἐστιν.
22658   3.6.64.1 : Εὐσεβίου (fr. 62 III p. 17 Mull.).
22659   3.6.64.2 : Σωφροσύνην, τό περ δὴ καὶ ἀναγκαιότατον, παρὰ
22660   3.6.64.3 : τῶν ξυνοικουσέων γυναικῶν ἄνδρες ἀπαιτέουσι, καὶ ὡς
22661   3.6.64.4 : κρέσσονες ὑποδεεστέρων ἄρχειν ἀξιεῦσι· ταῦτα δὲ ἀξιεῦν– 
22662   3.6.64.5 : τες οὐκ αἰδέονται ὁκόσα ἑκαστάτω ἐστὶ σωφροσύνης καὶ
22663   3.6.64.6 : τῶν ἐν τῇ τοῦ χείρονος ἐόντων μοίρᾳ τὸ ἐξαμαρτάνειν
22664   3.6.64.7 : ταῦτα αὐτοί, ὥσπερ σφίσι μούνοις ἐξεόν, καὶ μετὰ τοῦ
22665   3.6.64.8 : ἀνεπιπλήκτου παρὰ σφέων παντελέως καὶ ἀνέδην οὕτω
22666   3.6.64.9 : πλημμελέοντες.
22667   3.6.65.1 : † Ἐπικτήτου Ἀπομνημονευμάτων (De-
22668   3.6.65.2 : mocr. fr. mor. 47 Mullach).
22669   3.6.65.3 : Ὅσοι ἀπὸ γαστρὸς τὰς ἡδονὰς ποιέονται, ὑπερβε–
22670   3.6.65.4 : βληκότες τὸν καιρόν, ἐπὶ βρώσεσιν ἢ ἐπὶ πόσεσιν ἢ ἐπὶ
22671   3.6.65.5 : ἀφροδισίοισιν, τούτοισι πᾶσιν αἱ μὲν ἡδοναὶ βραχέαι
22672   3.6.65.6 : τε καὶ δι´ ὀλίγου γίνονται, ὁκόσον ἂν χρόνον ἐσθίωσιν
22673   3.6.65.7 : ἢ πίνωσιν, αἱ δὲ λῦπαι πολλαί. τοῦτο μὲν γὰρ τὸ ἐπι–
22674   3.6.65.8 : θυμέειν αἰεὶ τῶν αὐτῶν πάρεστι, καὶ ὁκόταν γένηται,
22675   3.6.65.9 : ὁκοίων ἐπιθυμέουσι, διὰ ταχέος γε ἡ ἡδονὴ παροίχεται,
22676   3.6.65.10 : καὶ οὐδὲν ἐν αὐτοῖσι χρηστόν ἐστιν, ἀλλ´ ἢ τέρψις βρα–
22677   3.6.65.11 : χέα, καὶ αὖτις τῶν αὐτῶν δεῖ.
22678   3.6.66.1 : Κλεάνθους. 
22679   3.6.66.2 : Κλεάνθης ἔλεγεν, εἰ τέλος ἐστὶν ἡ ἡδονή, πρὸς κα–
22680   3.6.66.3 : κοῦ τοῖς ἀνθρώποις τὴν φρόνησιν δεδόσθαι.
22681   3.6.67.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πρωταγόρου
22682   3.6.67.2 : (p. 357 B–E).
22683   3.6.67.3 : Τοσοῦτον ἐξαρκεῖ πρὸς τὴν ἀπόδειξιν, ἣν ἐμὲ δεῖ
22684   3.6.67.4 : καὶ Πρωταγόραν ὑμῖν ἀποδεῖξαι περὶ ὧν ἤρεσθε ἡμᾶς.
22685   3.6.67.5 : ἤρεσθε δέ, εἰ μέμνησθε, ἡνίκα ἡμεῖς ἀλλήλοις ὡμολο–
22686   3.6.67.6 : γοῦμεν ἐπιστήμης μὴ εἶναι μηδὲν κρεῖττον, ἀλλὰ τοῦτο
22687   3.6.67.7 : ἀεὶ κρατεῖν, ὅπου ἂν ἐνῇ, καὶ ἡδονῆς καὶ τῶν ἄλλων
22688   3.6.67.8 : ἁπάντων· ὑμεῖς δὲ δὴ ἔφατε τὴν ἡδονὴν πολλάκις κρα–
22689   3.6.67.9 : τεῖν καὶ τοῦ εἰδότος ἀνθρώπου. ἐπειδὴ 〈δὲ〉 ὑμῖν οὐχ
22690   3.6.67.10 : ὡμολογοῦμεν, μετὰ τοῦτ´ ἤρεσθε ἡμᾶς· ὦ Πρωταγόρα
22691   3.6.67.11 : τε καὶ Σώκρατες, εἰ δὲ μὴ ἔστι τοῦτο τὸ πάθημα ἡδο–
22692   3.6.67.12 : νῆς ἡττᾶσθαι, ἀλλὰ τί ποτ´ ἐστὶ καὶ τί ὑμεῖς αὐτό φατε
22693   3.6.67.13 : εἶναι; εἴπατε ἡμῖν. εἰ μὲν οὖν τότε εὐθὺς ὑμῖν εἴπομεν
22694   3.6.67.14 : ὅτι ἀμαθία, κατεγελᾶτε ἂν ἡμῶν· νῦν δὲ ἂν ἡμῶν κατα–
22695   3.6.67.15 : γελᾶτε, καὶ ὑμῶν αὐτῶν καταγελάσεσθε. καὶ γὰρ ὑμεῖς 
22696   3.6.67.16 : ὡμολογήκατε ἐπιστήμης ἐνδείᾳ ἐξαμαρτάνειν περὶ τὴν
22697   3.6.67.17 : τῶν ἡδονῶν αἵρεσιν καὶ λυπῶν τοὺς ἐξαμαρτάνοντας·
22698   3.6.67.18 : ταῦτα δ´ ἐστὶν ἀγαθά τε καὶ κακά· καὶ οὐκέτι ἐπιστή–
22699   3.6.67.19 : μης, ἀλλὰ καὶ ἧς τὸ πρόσθεν ἔτι ὡμολογήκατε ὅτι μετρη–
22700   3.6.67.20 : τικῆς· ἡ δὲ ἐξαμαρτανομένη πρᾶξις ἄνευ ἐπιστήμης ἴστε
22701   3.6.67.21 : που καὶ αὐτοὶ ὅτι ἀμαθίᾳ πράττεται· ὥστε τοῦτ´ ἐστὶ
22702   3.6.67.22 : τὸ ἡδονῆς ἥττω εἶναι ἀμαθία ἡ μεγίστη.
22703   3.6.68.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου (p. 65 B–66 C).
22704   3.6.68.2 : Καθ´ ἓν ἕκαστον τοίνυν τῶν τριῶν πρὸς τὴν ἡδονὴν
22705   3.6.68.3 : καὶ τὸν νοῦν κρίνωμεν. δεῖ γὰρ ἰδεῖν ποτέρῳ μᾶλλον
22706   3.6.68.4 : ξυγγενὲς ἕκαστον αὐτῶν ἀπονεμοῦμεν. {—}Κάλλους καὶ
22707   3.6.68.5 : ἀληθείας καὶ μετριότητος πέρι λέγεις; {—}Ναί. πρῶτον
22708   3.6.68.6 : δέ γε ἀληθείας σὺ λαβοῦ, ὦ Πρώταρχε· καὶ λαβόμενος
22709   3.6.68.7 : βλέψας εἰς τρία, νοῦν καὶ ἀλήθειαν καὶ ἡδονήν, πολὺν
22710   3.6.68.8 : ἐπισχὼν χρόνον ἀπόκριναι σαυτῷ, πότερον ἡδονὴ ξυγγενέ–
22711   3.6.68.9 : στερον ἢ νοῦς ἀληθείᾳ. {—}Τί δὲ χρόνου δεῖ; πολὺ γάρ,
22712   3.6.68.10 : οἶμαι, διαφέρετον. ἡδονὴ μὲν γὰρ ἁπάντων ἀλαζονέστα–
22713   3.6.68.11 : τον, ὡς δὲ λόγος, καὶ ἐν ταῖς ἡδοναῖς ταῖς περὶ τὰ
22714   3.6.68.12 : ἀφροδίσια, αἳ δὴ μέγισται δοκοῦσιν εἶναι, καὶ τὸ ἐπιορ–
22715   3.6.68.13 : κεῖν συγγνώμην εἴληφε παρὰ θεῶν, ὡς καθάπερ παίδων
22716   3.6.68.14 : 〈τῶν〉 ἡδονῶν νοῦν οὐδὲ τὸν ὀλίγιστον κεκτημένων. νοῦς
22717   3.6.68.15 : δὲ ἤτοι ταὐτὸν καὶ ἀλήθειά ἐστιν ἢ πάντων ὁμοιότατόν 
22718   3.6.68.16 : τε καὶ ἀληθέστατον. {—}Οὐκοῦν τὸ [μὴ] μετὰ τοῦτο τὴν με–
22719   3.6.68.17 : τριότητα ὡσαύτως σκέψαι, πότερον ἡδονὴ φρονήσεως ἢ
22720   3.6.68.18 : φρόνησις ἡδονῆς πλείω κέκτηται; {—}Εὔσκεπτόν γε καὶ
22721   3.6.68.19 : ταύτην σκέψιν προβέβληκας. οἶμαι γὰρ ἡδονῆς μὲν καὶ
22722   3.6.68.20 : περιχαρείας οὐδὲν τῶν ὄντων πεφυκὸς ἀμετρότερον εὑρεῖν
22723   3.6.68.21 : ἄν τινα, νοῦ δὲ καὶ ἐπιστήμης ἐμμετρότερον οὐδ´ ἂν ἕν
22724   3.6.68.22 : ποτε. {—}Καλῶς εἴρηκας. ὅμως δ´ ἔτι λέγε τὸ τρίτον.
22725   3.6.68.23 : νοῦς ἡμῖν κάλλους μετείληφε πλεῖον ἢ τὸ τῆς ἡδονῆς
22726   3.6.68.24 : γένος, ὥστ´ εἶναι καλλίω νοῦν ἡδονῆς, ἢ τοὐναντίον; {—}
22727   3.6.68.25 : Ἆρ´ οὖν φρόνησιν μὲν καὶ νοῦν, ὦ Σώκρατες, οὐδεὶς
22728   3.6.68.26 : πώποτε οὔθ´ ὕπαρ οὔτ´ ὄναρ αἰσχρὸν οὔτε εἶδεν οὔτε
22729   3.6.68.27 : ἐπενόησεν οὐδαμῇ οὐδαμῶς οὔτε γιγνόμενον οὔτε ὄντ´
22730   3.6.68.28 : οὔτ´ ἐσόμενον; {—}Ὀρθῶς. {—}Ἡδονὰς δέ 〈γέ〉 που, καὶ
22731   3.6.68.29 : ταύτας σχεδὸν τὰς μεγίστας, ὅταν ἴδωμεν ἡδόμενον ὁντι–
22732   3.6.68.30 : νοῦν, ἢ τὸ γελοῖον ἐπ´ αὐταῖς ἢ τὸ πάντων αἴσχιστον
22733   3.6.68.31 : ἑπόμενον ὁρῶντες αὐτοί τε αἰσχυνόμεθα καὶ ἀφανίζον–
22734   3.6.68.32 : τες κρύπτομεν ὅ τι μάλιστα, νυκτὶ πάντα τὰ τοιαῦτα 
22735   3.6.68.33 : διδόντες, ὡς φῶς οὐ δέον ὁρᾶν αὐτά. {—}Πάντῃ δὴ φή–
22736   3.6.68.34 : σεις, ὦ Πρώταρχε, ὑπό τε ἀγγέλων πέμπων καὶ παροῦσι
22737   3.6.68.35 : φράζων, ὡς ἡδονὴ κτῆμα οὐκ ἔστι πρῶτον οὐδ´ αὖ δεύ–
22738   3.6.68.36 : τερον, ἀλλὰ πρῶτον μέν πῃ περὶ μέτρον καὶ τὸ μέτριον
22739   3.6.68.37 : καὶ καίριον καὶ πάντα ὁπόσα τοιαῦτα χρὴ νομίζειν, τὴν
22740   3.6.68.38 : ἀίδιον ᾑρῆσθαι 〈φύσιν〉. {—}Φαίνεται γοῦν ἐκ τῶν νῦν
22741   3.6.68.39 : λεγομένων. {—}Δεύτερον μὴν περὶ τὸ σύμμετρον καὶ κα–
22742   3.6.68.40 : λὸν καὶ τὸ τέλεον καὶ ἱκανὸν καὶ πάνθ´ ὁπόσα τῆς γε–
22743   3.6.68.41 : νέσεως αὖ ταύτης ἐστίν. {—}Ἔοικε γοῦν. {—}Τὸ τοίνυν τρί–
22744   3.6.68.42 : τον, ὡς 〈ἡ〉 ἐμὴ μαντεία, νοῦν καὶ φρόνησιν τιθεὶς οὐκ
22745   3.6.68.43 : ἂν μέγα τι τῆς ἀληθείας παρεξέλθοις. {—}Ἴσως. {—}Ἆρ´
22746   3.6.68.44 : οὖν οὐ τέταρτα, ἃ τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἔθεμεν, ἐπιστήμας
22747   3.6.68.45 : τε καὶ τέχνας καὶ δόξας ὀρθὰς λεχθείσας, ταῦτ´ εἶναι
22748   3.6.68.46 : τὰ πρὸς τοῖς τρισὶ τέταρτα, εἴπερ τοῦ ἀγαθοῦ γέ ἐστι
22749   3.6.68.47 : μᾶλλον ἢ τῆς ἡδονῆς ξυγγενῆ; {—}Τάχ´ ἄν. {—}Πέμπτας
22750   3.6.68.48 : τοίνυν, ἃς ἡδονὰς ἔθεμεν ἀλύπους ὁρισάμενοι, καθαρὰς 
22751   3.6.68.49 : ἐπονομάσαντες τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἐπιστήμας, ταῖς 〈δὲ〉
22752   3.6.68.50 : αἰσθήσεσιν ἑπομένας. {—}Ἴσως. {—}
22753   3.6.68.51 : Ἕκτῃ δ´ ἐν γενεᾷ
22754   3.6.68.52 : φησὶν Ὀρφεύς,
22755   3.6.68.53 : καταπαύσατε κόσμον ἀοιδῆς·
22756   3.6.68.54 : ἀτὰρ κινδυνεύει καὶ ὁ ἡμέτερος λόγος ἐν ἕκτῃ καταπε–
22757   3.6.68.55 : παυμένος εἶναι κρίσει.
22758   3.7.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΝΔΡΕΙΑΣ.}1
22759   3.7.1.1 : Εὐριπίδης Βελλεροφόντῃ (fr. 302 N. 2).
22760   3.7.1.2 : Θάρσος δὲ πρὸς τὰς συμφορὰς μέγα σθένει.
22761   3.7.2.1 : Σοφοκλέους Αἴαντος ( 473–80).
22762   3.7.2.2 : Αἰσχρὸν γὰρ ἄνδρα τοῦ μακροῦ χρῄζειν βίου.
22763   3.7.2.3 : κακοῖσιν ὅστις μηδὲν ἐξαλλάσσεται.
22764   3.7.2.4 : τί γὰρ παρ´ ἦμαρ ἡμέρα τέρπειν ἔχει
22765   3.7.2.5 : προσθεῖσα κἀναθεῖσα τοῦ γε κατθανεῖν;
22766   3.7.2.6 : οὐκ ἂν πριαίμην οὐδενὸς λόγου βροτόν,
22767   3.7.2.7 : ὅστις καλαῖσιν ἐλπίσιν θερμαίνεται· 
22768   3.7.2.8 : ἀλλ´ ἢ καλῶς ζῆν ἢ καλῶς τεθνηκέναι
22769   3.7.2.9 : τὸν εὐγενῆ χρή. πάντ´ ἀκήκοας λόγον.
22770   3.7.3.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 47 com. IV p. 248).
22771   3.7.3.2 : Ὅταν τι πράττῃς ὅσιον, ἀγαθὴν ἐλπίδα
22772   3.7.3.3 : πρόβαλλε σαυτῷ, τοῦτο γιγνώσκων ὅτι
22773   3.7.3.4 : τόλμῃ δικαίᾳ καὶ θεὸς συλλαμβάνει.
22774   3.7.4.1 : Εὐριπίδης Ἀρχελάῳ (fr. 245 N. 2).
22775   3.7.4.2 : Ἓν δέ σοι μόνον προφωνῶ, μὴ ´πὶ δουλείαν ποτὲ
22776   3.7.4.3 : ζῶν ἑκὼν ἔλθῃς παρὸν σοὶ κατθανεῖν ἐλευθέρως.
22777   3.7.5.1 : Εὐριπίδης Δανάῃ (fr. 329 N. 2).
22778   3.7.5.2 : Φεῦ, τοῖσι γενναίοισιν ὡς ἁπανταχοῦ
22779   3.7.5.3 : πρέπει χαρακτὴρ χρηστὸς εἰς εὐψυχίαν.
22780   3.7.6.1 : Σοφοκλῆς Ἐριφύλῃ (fr. 196 N. 2).
22781   3.7.6.2 : Ἀνδρῶν γὰρ ἐσθλῶν στέρνον οὐ μαλάσσεται.
22782   3.7.7.1 : Σοφοκλῆς Κρέουσα (fr. 325 N. 2).
22783   3.7.7.2 : Ὅστις δὲ τόλμῃ πρὸς τὸ δεινὸν ἔρχεται,
22784   3.7.7.3 : ὀρθὴ μὲν ἡ γλῶσς´ ἐστίν, ἀσφαλὴς δ´ ὁ νοῦς.
22785   3.7.8.1 : Εὐριπίδης Ἡρακλεῖ (fr. 854 N. 2). 
22786   3.7.8.2 : Τὸ μὲν σφαγῆναι δεινόν, εὔκλειαν δ´ ἔχει·
22787   3.7.8.3 : τὸ μὴ θανεῖν δὲ δειλόν, ἡδονὴ δ´ ἔνι.
22788   3.7.9.1 : Εὐριπίδου Οἰδίποδι (fr. 552 N. 2).
22789   3.7.9.2 : Πότερα γενέσθαι δῆτα χρησιμώτερον
22790   3.7.9.3 : συνετὸν ἄτολμον ἢ θρασύν τε κἀμαθῆ;
22791   3.7.9.4 : τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν σκαιόν, ἀλλ´ ἀμύνεται·
22792   3.7.9.5 : τὸ δ´ ἡσυχαῖον ἀργόν· ἐν δ´ ἀμφοῖν νόσος.
22793   3.7.10.1 : Αἰσχύλου (Septem 42–56).
22794   3.7.10.2 : Ἄνδρες γὰρ ἑπτά, θούριοι λοχαγέται,
22795   3.7.10.3 : ταυροσφαγοῦντες εἰς μελάνδετον σάκος
22796   3.7.10.4 : καὶ θιγγάνοντες χερσὶ ταυρείου φόνου,
22797   3.7.10.5 : Ἄρη τ´, Ἐνυώ, καὶ φιλαίματον Φόβον
22798   3.7.10.6 : ὡρκωμότησαν ἢ πόλει κατασκαφὰς
22799   3.7.10.7 : θέντες λαπάξειν ἄστυ Καδμείων βίᾳ,
22800   3.7.10.8 : ἢ γῆν θανόντες πρόσθε φυράσειν φόνῳ.
22801   3.7.10.9 : σημεῖα δ´ αὐτῶν τοῖς τεκοῦσιν εἰς δόμους
22802   3.7.10.10 : πρὸς ἅρμ´ Ἀδράστου χερσὶν ἔστεφον, δάκρυ
22803   3.7.10.11 : λείβοντες· οἶκτος δ´ οὔ τις ἦν ἀνὰ στόμα.
22804   3.7.10.12 : σιδηρόφρων γὰρ θυμὸς ἀνδρείᾳ φλέγων 
22805   3.7.10.13 : ἔπνει, λεόντων ὡς Ἄρη δεδορκότων.
22806   3.7.10.14 : καὶ τῷδε πίστις οὐκ ὄκνῳ χρονίζεται.
22807   3.7.10.15 : κληρουμένους δ´ ἔλειπον, ὡς πάλῳ λαχὼν
22808   3.7.10.16 : ἕκαστος αὐτῶν πρὸς πύλας ἄγοι λόχον.
22809   3.7.11.1 : Μιμνέρμου (p. l. 4 II p. 31 Bergk. fr. 14).
22810   3.7.11.2 : Οὐ μὲν δὴ κείνου γε μένος καὶ ἀγήνορα θυμὸν
22811   3.7.11.3 : τοῖον ἐμεῦ προτέρων πεύθομαι, οἵ μιν ἴδον
22812   3.7.11.4 : Λυδῶν ἱππομάχων πυκινὰς κλονέοντα φάλαγγας,
22813   3.7.11.5 : Ἕρμιον ἂμ πεδίον φῶτα φερεμμελίην.
22814   3.7.11.6 : τοῦ μὲν ἄρ´ οὔ ποτε πάμπαν ἐμέμψατο Παλλὰς Ἀθήνη
22815   3.7.11.7 : δριμὺ μένος κραδίης, εὖθ´ ὅγ´ ἀνὰ προμάχους
22816   3.7.11.8 : σεύαιθ´ αἱματόεντος ἐν ὑσμίνῃ πολέμοιο,
22817   3.7.11.9 : πικρὰ βιαζομένου δυσμενέων βέλεα.
22818   3.7.11.10 : οὐ γάρ τις κείνου δηίων ἔτ´ ἀμεινότερος φὼς
22819   3.7.11.11 : ἔσκεν ἐποίχεσθαι φυλόπιδος κρατερῆς
22820   3.7.11.12 : ἔργον, ὅτ´ αὐγῇσιν φέρετ´ ὠκέος ἠελίοιο. 
22821   3.7.12.1 : Μελιννοῦς Λεσβίας εἰς Ῥώμην (anth.
22822   3.7.12.2 : lyr. 2 p. 520 Bergk).
22823   3.7.12.3 : Χαῖρέ μοι Ῥώμα, θυγάτηρ Ἄρηος,
22824   3.7.12.4 : χρυσεομίτρα δαΐφρων ἄνασσα,
22825   3.7.12.5 : σεμνὸν ἃ ναίεις ἐπὶ γᾶς Ὄλυμπον
22826   3.7.12.6 : αἰὲν ἄθραυστον.
22827   3.7.12.7 : σοὶ μόνᾳ, πρέσβιστα, δέδωκε Μοῖρα
22828   3.7.12.8 : κῦδος ἀρρήκτω βασιλῇον ἀρχᾶς·
22829   3.7.12.9 : ὄφρα κοιρανῇον ἔχοισα κάρτος
22830   3.7.12.10 : ἀγεμονεύῃς.
22831   3.7.12.11 : σᾷ δ´ ὐπὰ σδεύγλᾳ κρατερῶν λεπάδνων
22832   3.7.12.12 : στέρνα γαίας καὶ πολιᾶς θαλάσσας
22833   3.7.12.13 : σφίγγεται· σὺ δ´ ἀσφαλέως κυβερνᾷς
22834   3.7.12.14 : ἄστεα λαῶν.
22835   3.7.12.15 : πάντα δὲ σφάλλων ὁ μέγιστος αἰὼν
22836   3.7.12.16 : καὶ μεταπλάσσων βίον ἄλλοτ´ ἄλλως
22837   3.7.12.17 : σοὶ μόνᾳ πλησίστιον οὖρον ἀρχᾶς
22838   3.7.12.18 : οὐ μεταβάλλει.
22839   3.7.12.19 : ἦ γὰρ ἐκ πάντων σὺ μόνα κρατίστους 
22840   3.7.12.20 : ἄνδρας αἰχματὰς μεγάλους λοχεύεις,
22841   3.7.12.21 : εὔσταχυν Δάματρος ὅπως ἀνεῖσα
22842   3.7.12.22 : καρπὸν ἀπ´ ἀνδρῶν.
22843   3.7.13.1 : Ὁμήρου (Il. XIII 288–291).
22844   3.7.13.2 : Εἴπερ γάρ κε βλεῖο πονεύμενος ἠὲ τυπείης,
22845   3.7.13.3 : οὐκ ἂν ἐπ´ αὐχέν´ ὄπισθε πέσοι 〈βέλος〉 οὐδ´ ἐνὶ νώτῳ,
22846   3.7.13.4 : ἀλλά κεν ἢ στέρνων ἢ νηδύος ἀντιάσειεν
22847   3.7.13.5 : πρόσσω ἱεμένοιο μετὰ προμάχων ὀαριστύν.
22848   3.7.14.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Il. XXII 283 sq.).
22849   3.7.14.2 : Οὐ μέν μοι φεύγοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξεις,
22850   3.7.14.3 : ἀλλ´ ἰθὺς μεμαῶτι διὰ στήθεσφιν ἔλασσον.
22851   3.7.15.1 : Σωκράτους.
22852   3.7.15.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τί ῥώμη, εἶπε ’κίνησις ψυχῆς
22853   3.7.15.3 : μετὰ σώματος‘.
22854   3.7.16.1 : Ἐπικτήτου (fr. 56 III p. 85 Schweigh.).
22855   3.7.16.2 : Διὰ τοῦτο ἐπαινεῖν Ἀγριππῖνον δίκαιον, ὅτι πλεί–
22856   3.7.16.3 : στου ἄξιος ἀνὴρ γενόμενος οὐδεπώποτε ἐπῄνεσεν ἑαυ–
22857   3.7.16.4 : τόν· ἀλλ´ εἰ καὶ ἄλλος τις αὐτὸν ἐπῄνει, ἠρυθρία. οὗτος
22858   3.7.16.5 : δ´, ἔφη, ὁ ἀνὴρ τοιοῦτος ἦν, ὥστε τοῦ συμβαίνοντος ἀεὶ
22859   3.7.16.6 : ἑαυτῷ δυσκόλου ἔπαινον γράφειν· εἰ μὲν πυρέττοι, πυ–
22860   3.7.16.7 : ρετοῦ, εἰ δὲ ἀδοξοῖ, ἀδοξίας, εἰ δὲ φεύγοι, φυγῆς. καί
22861   3.7.16.8 : ποτε μέλλοντι, ἔφη, αὐτῷ ἀριστήσειν ἐπέστη ὁ λέγων 
22862   3.7.16.9 : ὅτι φεύγειν αὐτὸν κελεύει Νέρων· καὶ ὃς [ἔφη] ’οὐκοῦν‘
22863   3.7.16.10 : εἶπεν ’ἐν Ἀρικίᾳ ἀριστήσομεν‘.
22864   3.7.17.1 : Διογένους.
22865   3.7.17.2 : Οὐδένα καλὸν ἔφησεν εἶναι πόνον, οὗ μὴ τέλος
22866   3.7.17.3 : εἴη εὐψυχία καὶ τόνος ψυχῆς, ἀλλ´ οὐχὶ σώματος.
22867   3.7.18.1 : Θουκυδίδου δημηγορίας Περικλέους
22868   3.7.18.2 : (II 63).
22869   3.7.18.3 : Τὸ γὰρ ἄπραγμον οὐ σῴζεται μὴ μετὰ τοῦ δραστη–
22870   3.7.18.4 : ρίου τεταγμένον.
22871   3.7.19.1 : Ἀντιγόνου.
22872   3.7.19.2 : Ἀντίγονος δὲ ἔφη τὰ μέγιστα καλὰ ἄνευ μεγάλων
22873   3.7.19.3 : κακῶν οὐκ εἶναι.
22874   3.7.20.1 : Χρυσίππου.
22875   3.7.20.2 : Ἔλεγεν δὲ ὁ Χρύσιππος ἀλγεῖν μὲν τὸν σοφόν, μὴ
22876   3.7.20.3 : βασανίζεσθαι δέ· μὴ γὰρ ἐνδιδόναι τῇ ψυχῇ. καὶ δεῖσθαι
22877   3.7.20.4 : μέν, μὴ προσδέχεσθαι δέ.
22878   3.7.21.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 90 Mullach.).
22879   3.7.21.2 : Ἀνδρείη τὰς ἄτας σμικρὰς ἔρδει.
22880   3.7.22.1 : Μουσωνίου (rel. p. 256 Peerlk.).
22881   3.7.22.2 : Καὶ ἂν τοῦ συμφέροντος μάλιστα προαιρῇ ἔχεσθαι,
22882   3.7.22.3 : μὴ δυσχέραινε ταῖς περιστάσεσιν, ἐνθυμούμενος πόσα ἤδη 
22883   3.7.22.4 : σοι τῶν ἐν βίῳ οὐχ ὡς σὺ ἐβούλου συνέπεσεν, ἀλλ´ ὡς
22884   3.7.22.5 : συνέφερεν.
22885   3.7.23.1 : Μουσωνίου (ibid. p. 256).
22886   3.7.23.2 : Ἅρπαζε τὸ καλῶς ἀποθνῄσκειν, ὅτε ἔξεστι, μὴ μετὰ
22887   3.7.23.3 : μικρὸν τὸ μὲν ἀποθνῄσκειν σοι παρῇ, τὸ δὲ καλῶς μη–
22888   3.7.23.4 : κέτι ἐξῇ.
22889   3.7.24.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. p. 256).
22890   3.7.24.2 : Οὐκ ἔστιν ἐπὶ πολλῶν συμφέροντι ζῶντα καθηκόν–
22891   3.7.24.3 : τως ἀποθανεῖν, μὴ ἐπὶ πλειόνων ἀποθνῄσκοντα συμ–
22892   3.7.24.4 : φέροντι.
22893   3.7.25.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 76. 181 Mullach.).
22894   3.7.25.2 : Ἀνδρήιος οὐχ ὁ τῶν πολεμίων [κρατῶν] μόνον ἀλλὰ
22895   3.7.25.3 : καὶ ὁ τῶν ἡδονέων κρέσσων. ἔνιοι δὲ πολίων μὲν δε–
22896   3.7.25.4 : σπόζουσι, γυναιξὶ δὲ δουλεύουσιν.
22897   3.7.26.1 : Πλάτωνος. 
22898   3.7.26.2 : Πλάτων ἔφη τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας βίου μὴ μακροῦ,
22899   3.7.26.3 : ἀλλὰ λαμπροῦ δεῖσθαι.
22900   3.7.27.1 : Δαρείου (Ps.–Plut. apophth. reg. et duc.
22901   3.7.27.2 : p. 172 F).
22902   3.7.27.3 : Δαρεῖος ὁ Ξέρξου πατὴρ ἑαυτὸν ἐγκωμιάζων ἔλεγεν
22903   3.7.27.4 : ἐν ταῖς μάχαις καὶ παρὰ τὰ δεινὰ γίγνεσθαι φρονι–
22904   3.7.27.5 : μώτερος.
22905   3.7.28.1 : Ἐκ τῶν Δίωνος Χρειῶν.
22906   3.7.28.2 : Λάκαινα γυνὴ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς ἐν παρατάξει χωλω–
22907   3.7.28.3 : θέντος καὶ δυσφοροῦντος ἐπὶ τούτῳ ’μὴ λυποῦ, τέκνον‘
22908   3.7.28.4 : εἶπεν ’καθ´ ἕκαστον γὰρ βῆμα τῆς ἰδίας ἀρετῆς ὑπο–
22909   3.7.28.5 : μνησθήσῃ‘.
22910   3.7.29.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Χρειῶν.
22911   3.7.29.2 : Ἀνάξαρχος ὁ φυσικός, εἰπόντος αὐτῷ Ἀλεξάνδρου
22912   3.7.29.3 : ὅτι κρεμῶ σε, ’ἀπείλει τούτοις‘ ἔφη ’τοῖς πολλοῖς· 
22913   3.7.29.4 : ἐμοὶ δὲ οὐδὲν διαφέρει ὑπὲρ γῆς ἢ κατὰ γῆς σή–
22914   3.7.29.5 : πεσθαι‘.
22915   3.7.30.1 : Ἐν ταὐτῷ.
22916   3.7.30.2 : Γοργὼ ἡ Λακεδαιμονία Λεωνίδου γυνή, τοῦ υἱοῦ αὐ–
22917   3.7.30.3 : τῆς ἐπὶ στρατείαν πορευομένου, τὴν ἀσπίδα ἐπιδιδοῦσα
22918   3.7.30.4 : εἶπεν ’ἢ ταύταν ἢ ἐπὶ ταύτας‘.
22919   3.7.31.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 111 Mullach.).
22920   3.7.31.2 : Δίκης κῦδος γνώμης θάρσος καὶ ἀθαμβίη, ἀδικίης
22921   3.7.31.3 : δὲ δεῖμα ξυμφορῆς τέρμα.
22922   3.7.32.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ζʹ (VII 50).
22923   3.7.32.2 : Μεγάλα γὰρ πρήγματα μεγάλοισι κινδύνοισιν ἐθέλει
22924   3.7.32.3 : καταιρέεσθαι.
22925   3.7.33.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς Ἀπολογίας Σω–
22926   3.7.33.2 : κράτους (p. 28 B). 
22927   3.7.33.3 : Ἴσως ἂν οὖν εἴποι τις· εἶτ´ οὐκ αἰσχύνῃ, ὦ Σώκρα–
22928   3.7.33.4 : τες, τοιοῦτον ἐπιτήδευμα ἐπιτηδεύσας, ἐξ οὗ κινδυνεύεις
22929   3.7.33.5 : νυνὶ ἀποθανεῖν; ἐγὼ δὲ τούτῳ ἂν δίκαιον λόγον ἀντεί–
22930   3.7.33.6 : ποιμι, ὅτι οὐ καλῶς λέγεις, ὦ ἄνθρωπε, εἰ οἴει δεῖν
22931   3.7.33.7 : κίνδυνον ὑπολογίζεσθαι τοῦ ζῆν ἢ τεθνάναι ἄνδρα ὅτου
22932   3.7.33.8 : τι καὶ σμικρὸν ὄφελός ἐστιν, ἀλλ´ οὐκ ἐκεῖνο 〈μόνον〉
22933   3.7.33.9 : σκοπεῖν, ὅταν πράττῃ, πότερον δίκαια ἢ ἄδικα πράττει,
22934   3.7.33.10 : καὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ ἔργα ἢ κακοῦ.
22935   3.7.34.1 : Θουκυδίδου δημηγορίας Κνήμου (II 87, 4).
22936   3.7.34.2 : Ἄνευ δὲ εὐψυχίας οὐδεμία τέχνη πρὸς τοὺς κινδύνους
22937   3.7.34.3 : ἰσχύει· φόβος γὰρ μνήμην ἐκπλήσσει, τέχνη δὲ ἄνευ αὐ–
22938   3.7.34.4 : τῆς οὐδὲν ὠφελεῖ.
22939   3.7.35.1 : Θουκυδίδου ἐκ τοῦ Ἐπιταφίου (II 43, 6).
22940   3.7.35.2 : Ἀλγεινοτέρα γὰρ ἀνδρὶ φρόνημα ἔχοντι ἡ μετὰ τοῦ
22941   3.7.35.3 : ἐν τῷ μαλακισθῆναι κάκωσις ἢ ὁ μετὰ ῥώμης καὶ κοι–
22942   3.7.35.4 : νῆς ἐλπίδος ἅμα γιγνόμενος ἀναίσθητος θάνατος.
22943   3.7.36.1 : Ἐν ταὐτῷ (II 40, 3).
22944   3.7.36.2 : Διαφερόντως γὰρ δὴ καὶ τόδε ἔχομεν ὥστε τολμᾶν
22945   3.7.36.3 : τε οἱ αὐτοὶ μάλιστα καὶ περὶ ὧν ἐπιχειρήσομεν ἐκλογί–
22946   3.7.36.4 : ζεσθαι· ὃ τοῖς ἄλλοις ἀμαθία μὲν θράσος, λογισμὸς δὲ 
22947   3.7.36.5 : ὄκνον φέρει. κράτιστοι δ´ ἂν 〈τὴν〉 ψυχὴν δικαίως κρι–
22948   3.7.36.6 : θεῖεν οἱ τά τε δεινὰ καὶ ἡδέα σαφέστατα γινώσκοντες
22949   3.7.36.7 : καὶ διὰ ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν κινδύνων.
22950   3.7.37.1 : Ζήνωνος.
22951   3.7.37.2 : Ζήνων ὁ Ἐλεάτης ὑπὸ τοῦ τυράννου στρεβλούμενος,
22952   3.7.37.3 : ὅπως εἴποι τοὺς συνωμότας· ’εἰ γὰρ ἦσαν‘ εἶπεν 〈’οὐκ ἂν〉
22953   3.7.37.4 : ἐτυράννεις‘.
22954   3.7.38.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου Ἐθῶν συναγωγῆς
22955   3.7.38.2 : (hist. gr. min. ed. L. Dindorf I p. 146 fr. 4).
22956   3.7.38.3 : Ὀμβρικοὶ ἐν ταῖς πρὸς τοὺς πολεμίους μάχαις αἴ–
22957   3.7.38.4 : σχιστον ἡγοῦνται ἡττημένοι ζῆν, ἀλλ´ ἀναγκαῖον ἢ νι–
22958   3.7.38.5 : κᾶν ἢ ἀποθνῄσκειν.
22959   3.7.39.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ib. fr. 5).
22960   3.7.39.2 : Κελτοὶ οἱ τῷ ὠκεανῷ γειτνιῶντες αἰσχρὸν ἡγοῦνται
22961   3.7.39.3 : τοῖχον καταπίπτοντα ἢ οἰκίαν φεύγειν, πλημμυρίδος δὲ
22962   3.7.39.4 : ἐκ τῆς ἔξω θαλάττης ἐπερχομένης μεθ´ ὅπλων ἀπαν–
22963   3.7.39.5 : τῶντες ὑπομένουσιν ἕως κατακλύζονται, ἵνα μὴ δοκῶσι
22964   3.7.39.6 : φεύγοντες τὸν θάνατον φοβεῖσθαι.
22965   3.7.40.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς πρὸς
22966   3.7.40.2 : Ὀλύμπιον περὶ ἀνδρείας.
22967   3.7.40.3 : Ἀνδρεία νοείσθω ἡ κυριωτάτη, ὅση τέ ἐστιν ἄτρεπτος 
22968   3.7.40.4 : νοερὰ δύναμις, καὶ ὅση ἀκμαιοτάτη νοερὰ ἐνέργεια, ἥτε
22969   3.7.40.5 : τοῦ νοῦ ταυτότης καὶ μόνιμος ἕξις ἐν ἑαυτῇ· τοιαῦτα ἂν
22970   3.7.40.6 : εἴη τὰ περὶ τὴν ζωὴν εἴδη θεωρούμενα τῆς ἀνδρείας, ἤτοι
22971   3.7.40.7 : καθ´ ἑαυτὰ ὑφεστηκότα ἢ κοινωνήσαντα τὴν ἑαυτῶν ῥώ–
22972   3.7.40.8 : μην πρὸς τὴν ἐν τοῖς λόγοις μόνιμον κατάστασιν.
22973   3.7.41.1 : Ἐν ταὐτῷ.
22974   3.7.41.2 : Ἀπὸ δὴ τούτων τὰ ἐν τοῖς πάθεσιν περί τε δεινὰ
22975   3.7.41.3 : καὶ μὴ δεινὰ καὶ περὶ φόβον καὶ θάρσος περί τε ἡδονὴν
22976   3.7.41.4 : καὶ λύπην γενναίως ἀνθιστάμενα, καὶ τὰ διαφυλάττοντα
22977   3.7.41.5 : ἀεὶ τὰς αὐτὰς ὀρθὰς δόξας, τά τε σύμμετρα καὶ μέσα
22978   3.7.41.6 : ἤδη διασῴζοντα, καὶ τὰ πραΰνοντα τὸν ὑπὸ τῷ λόγῳ
22979   3.7.41.7 : καὶ ἀνεγείροντα αὐτὸν κατὰ καιρόν, καὶ τὰ κοινὰ τούτων
22980   3.7.41.8 : ἐκ πάθους καὶ λόγου καὶ προαιρέσεως, τίθεμαι εἶναι
22981   3.7.41.9 : πολυμέριστα εἴδη τῆς ἀνδρείας· ἀφ´ ὧν ἐπιρρεῖ τοῖς
22982   3.7.41.10 : βίοις ἡ ἀνδραγαθία τῶν πράξεων ἀήττητος πάντῃ καὶ
22983   3.7.41.11 : ἀβίαστος, ἑκουσίως τὰ καλὰ καὶ δι´ ἑαυτὰ αἱρουμένη καὶ
22984   3.7.41.12 : πράττουσα, καὶ τῶν ἀγαθῶν ἕνεκα πάντας πόνους καὶ
22985   3.7.41.13 : κινδύνους ὑπομένουσα διδοῦσά τε ἑαυτὴν ἑτοίμως εἰς
22986   3.7.41.14 : τὰ δοκοῦντα εἶναι δυσχερῆ, καὶ θαρροῦσα τὸν θάνατον
22987   3.7.41.15 : καὶ μελετῶσα τάς τε ἀλγηδόνας εὐκόλως φέρουσα καὶ
22988   3.7.41.16 : μεταχειριζομένη.
22989   3.7.42.1 : Πλάτωνος.
22990   3.7.42.2 : Πλάτων ἐρωτηθεὶς πῶς ἔχειν δεῖ πρὸς τὰ περιπτώ–
22991   3.7.42.3 : ματα, ’οὕτως‘ εἶπεν ’ὥστε προϊδόντα μὴ ἐμβῆναι, ἐμ–
22992   3.7.42.4 : βάντα δὲ κατ´ ἄγνοιαν μηδὲ φροντίσαι‘.
22993   3.7.43.1 : Τοῦ αὐτοῦ. 
22994   3.7.43.2 : Οὐ τὸ ζῆν περὶ πλείστου ποιητέον, ἀλλὰ τὸ εὖ ζῆν.
22995   3.7.44.1 : Ζήνωνος.
22996   3.7.44.2 : Ζήνων ὡς ἤδη γέρων ὢν πταίσας κατέπεσεν ’ἔρχο–
22997   3.7.44.3 : μαι‘ εἶπε ’τί με αὔεις;‘ καὶ εἰσελθὼν ἑαυτὸν ἐξήγαγεν.
22998   3.7.45.1 : Λεωνίδου.
22999   3.7.45.2 : Λεωνίδης ἀκούσας ἐπισκιάζεσθαι τὸν ἥλιον τοῖς Περ–
23000   3.7.45.3 : σῶν τοξεύμασιν ’χαρίεν‘ ἔφη ’ὅτι καὶ ὑπὸ σκιᾷ μαχού–
23001   3.7.45.4 : μεθα‘.
23002   3.7.46.1 : Διογένους.
23003   3.7.46.2 : Ὁρῶν Μεγαρέας ὁ Διογένης τὰ μακρὰ τείχη ἱστάν–
23004   3.7.46.3 : τας ’ὦ μοχθηροί‘ εἶπε ’μὴ τοῦ μεγέθους προνοεῖτε τῶν
23005   3.7.46.4 : τειχῶν, ἀλλὰ τῶν ἐπ´ αὐτῶν στησομένων‘.
23006   3.7.47.1 : Ἆγις (Ps.–Plut. apophth. reg. et imp.
23007   3.7.47.2 : p. 190 C. D).
23008   3.7.47.3 : Ἆγις ὁ βασιλεὺς ἔφη τοὺς Λακεδαιμονίους μὴ ἐρω–
23009   3.7.47.4 : τᾶν ὁπόσοι εἰσίν, ἀλλὰ ποῦ εἰσὶν οἱ πολέμιοι. καὶ ἐρω–
23010   3.7.47.5 : τῶντός τινος πόσοι εἰσὶν Λακεδαιμόνιοι, ἔφη ’ἱκανοὶ τοὺς
23011   3.7.47.6 : κακοὺς ἀπερύκειν‘. 
23012   3.7.48.1 : Ξενοφῶντος.
23013   3.7.48.2 : Ξενοφῶντι ἐν Σκιλλοῦντι ἐστεφανωμένῳ καὶ θύοντι
23014   3.7.48.3 : ἀπήγγειλέ τις Γρύλλον τὸν υἱὸν περὶ Μαντίνειαν πολε–
23015   3.7.48.4 : μοῦντα ἀνῃρῆσθαι. ὃ δὲ ἀποθέμενος τὸν στέφανον ἤρετο
23016   3.7.48.5 : ὅπως ἀγωνιζόμενος τελευτήσειε· τοῦ δ´ εἰπόντος ’ἄριστα‘
23017   3.7.48.6 : ἐπιθέμενος τὸν στέφανον πάλιν ἔθυεν.
23018   3.7.49.1 : Δημοσθένους ἐν τῷ Ὑπὲρ τοῦ στε–
23019   3.7.49.2 : φάνου (XVIII § 97 p. 258).
23020   3.7.49.3 : Πέρας μὲν γὰρ ἅπασιν ἀνθρώποις τοῦ βίου θάνατος,
23021   3.7.49.4 : κἂν ἐν οἰκίσκῳ τις ἑαυτὸν καθείρξας τηρῇ. δεῖ δὲ τοὺς
23022   3.7.49.5 : ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγχειρεῖν μὲν ἅπασιν ἀεὶ τοῖς καλοῖς,
23023   3.7.49.6 : τὴν ἀγαθὴν προβαλλομένους ἐλπίδα, φέρειν δ´ ὃ ἂν ὁ
23024   3.7.49.7 : θεὸς διδῷ γενναίως.
23025   3.7.50.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς Σωκράτους ἀπολο–
23026   3.7.50.2 : γίας (p. 28 D–29 B).
23027   3.7.50.3 : Οὕτω γὰρ ἔχει, ὦ Ἀθηναῖοι, τῇ ἀληθείᾳ· οὗ ἄν 
23028   3.7.50.4 : τις ἑαυτὸν τάξῃ ἡγησάμενος βέλτιστον εἶναι ἢ ὑπὸ ἄρ–
23029   3.7.50.5 : χοντος ταχθῇ, ἐνταῦθα δεῖ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, μένοντα κιν–
23030   3.7.50.6 : δυνεύειν, μηδὲν ὑπολογιζόμενον μήτε θάνατον μήτε ἄλλο
23031   3.7.50.7 : μηδὲν πρὸ τοῦ αἰσχροῦ. ἐγὼ οὖν δεινὰ ἂν εἴην εἰργασ–
23032   3.7.50.8 : μένος, ὦ Ἀθηναῖοι, εἰ ὅτε μέν με οἱ ἄρχοντες ἔταττον,
23033   3.7.50.9 : οὓς ὑμεῖς εἵλεσθε ἄρχειν μου, καὶ ἐν Ποτιδαίᾳ καὶ ἐν
23034   3.7.50.10 : Ἀμφιπόλει καὶ ἐπὶ Δηλίῳ, τότε μὲν οὗ ἐκεῖνοι ἔταττον
23035   3.7.50.11 : ἔμενον ὥσπερ καὶ ἄλλος 〈τις〉 καὶ ἐκινδύνευον ἀποθα–
23036   3.7.50.12 : νεῖν, τοῦ δὲ θεοῦ τάττοντος, ὡς ἐγὼ ᾠήθην τε καὶ
23037   3.7.50.13 : ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά με δεῖν ζῆν καὶ ἐξετάζοντα
23038   3.7.50.14 : ἐμαυτὸν καὶ τοὺς ἄλλους, ἐνταῦθα δὲ [εἰ] φοβηθεὶς ἢ
23039   3.7.50.15 : θάνατον ἢ ἄλλο ὁτιοῦν πρᾶγμα λίποιμι τὴν τάξιν. δει–
23040   3.7.50.16 : νὸν ἂν εἴη, καὶ ὡς ἀληθῶς τότ´ ἄν με δικαίως εἰσαγάγοι
23041   3.7.50.17 : τις εἰς δικαστήριον, ὅτι οὐ νομίζω θεοὺς εἶναι ἀπειθῶν
23042   3.7.50.18 : τῇ μαντείᾳ καὶ δεδιὼς θάνατον καὶ οἰόμενος σοφὸς εἶναι
23043   3.7.50.19 : οὐκ ὤν. τὸ γάρ τοι θάνατον δεδιέναι, ὦ Ἀθηναῖοι, 
23044   3.7.50.20 : οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι, μὴ ὄντα· δοκεῖν
23045   3.7.50.21 : γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν. οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς
23046   3.7.50.22 : τὸν θάνατον οὐδ´ εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ 〈πάντων〉
23047   3.7.50.23 : μέγιστον ὂν τῶν ἀγαθῶν· δεδίασι δ´ ὡς εὖ εἰδότες ὅτι
23048   3.7.50.24 : μέγιστον τῶν κακῶν ἐστί. καὶ τοῦτο πῶς οὐκ ἀμαθία
23049   3.7.50.25 : ἐστὶν αὕτη ἡ ἐπονείδιστος, ἡ τοῦ οἴεσθαι εἰδέναι ἃ
23050   3.7.50.26 : οὐκ οἶδεν;
23051   3.7.51.1 : Πλάτωνος (Phaedr. p. 274 A).
23052   3.7.51.2 : Ἀλλὰ καὶ ἐπιχειροῦντα τοῖς καλοῖς καλὸν καὶ πά–
23053   3.7.51.3 : σχειν ὅ τι ἂν ξυμβῇ τῳ παθεῖν.
23054   3.7.52.1 : Ἀλεξάνδρου.
23055   3.7.52.2 : Ἐν Ἰλίῳ θύοντι τῷ Ἀλεξάνδρῳ ἔφη ὁ ἱερεὺς δείξειν
23056   3.7.52.3 : τὴν Πάριδος λύραν· ὃ δὲ ’τὴν Ἀχιλλέως‘ εἶπεν ’εἰ ἔχεις,
23057   3.7.52.4 : δεῖξον, καὶ πρό γε τῆς λύρας τὴν μελίαν‘.
23058   3.7.53.1 : Κορίσκου.
23059   3.7.53.2 : Κορίσκος εὖ μάλα γέρων ὢν ὡς ἀπό τινος χαλεπῆς
23060   3.7.53.3 : ἀρρωστίας ἀνερράισεν ’ἄπαγε‘ ἔφη ’ὡς ἀηδῶς ἀνέστροφα, 
23061   3.7.53.4 : ἤδη πολὺ τῆς ὁδοῦ προκεκοφὼς ἣν δεῖ πάντως πορευ–
23062   3.7.53.5 : θῆναι‘.
23063   3.7.54.1 : Κλεάνθους.
23064   3.7.54.2 : Κλεάνθης ὑπὸ γλώττης ἕλκους αὐτῷ γενομένου τὴν
23065   3.7.54.3 : τροφὴν οὐκ ἐδύνατο παραπέμπειν· ὡς δὲ ῥᾷον ἔσχε, καὶ
23066   3.7.54.4 : ὁ ἰατρὸς αὐτῷ τροφὴν προσήγαγεν ’σὺ δέ με‘ ἔφη ’βού–
23067   3.7.54.5 : λει ἤδη τὸ πλέον τῆς ὁδοῦ κατανύσαντα ἀναστρέφειν,
23068   3.7.54.6 : εἶτα πάλιν ἐξ ὑπαρχῆς τὴν αὐτὴν ἔρχεσθαι;‘ καὶ ἐξῆλθεν
23069   3.7.54.7 : τοῦ βίου.
23070   3.7.55.1 : Κλειτομάχου.
23071   3.7.55.2 : Κλειτόμαχος νοσήσας καὶ ληθάργῳ περιπεσὼν ὡς
23072   3.7.55.3 : ἀνένηψεν ’οὐδέν με‘ ἔφη ’ἐξαπατήσει ἡ φιλοζωία‘, καὶ
23073   3.7.55.4 : ἐξήγαγεν ἑαυτὸν τοῦ βίου.
23074   3.7.56.1 : Σωκράτους.
23075   3.7.56.2 : Σωκράτους φεύγοντος τὴν δίκην, Λυσίας λόγον τινὰ
23076   3.7.56.3 : συγγράψας ἦλθεν αὐτῷ κομίζων καὶ ἐκέλευε χρήσασθαι·
23077   3.7.56.4 : τοῦ δὲ Λυσίου εἰπόντος καὶ μὴν κάλλιστον αὐτὸν εἶναι·
23078   3.7.56.5 : ’καὶ τὰ ῥόδα‘ ἔφη ’κάλλιστά ἐστιν‘, ἀλλ´ οὐ πρέπειν
23079   3.7.56.6 : αὑτῷ τὸ στεφάνωμα. ’τεθνήξῃ τοίνυν‘ ἔφη ὁ Λυσίας
23080   3.7.56.7 : ’εἰ μὴ οὕτως ἀπολογήσῃ‘· ὃ δὲ ’οὐ γάρ‘ ἔφη ’κἂν μὴ νῦν,
23081   3.7.56.8 : πάντως τεθνήξομαι;‘
23082   3.7.57.1 : Ἐρασιστράτου.
23083   3.7.57.2 : Ἐρασίστρατος ὁ Κῷος ἤδη γηραιὸς ὢν ἕλκος ἐπὶ τοῦ 
23084   3.7.57.3 : ποδὸς δυσίατον ἔχων ’εὖ γε‘ εἶπεν ’ὅτι τῆς πατρίδος
23085   3.7.57.4 : ὑπομιμνήσκομαι‘, καὶ κώνειον πιὼν κατέστρεψεν.
23086   3.7.58.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς Σωκράτους ἀπο–
23087   3.7.58.2 : λογίας (p. 25–26 init. 27).
23088   3.7.58.3 : Θαυμαστὸν ἔμοιγε δοκεῖ εἶναι ὅπως ποτὲ ὑμῖν
23089   3.7.58.4 : ἐφάνη τοῦ θανάτου ἔργον ἄξιον ἐμοὶ εἰργασμένον. ἀλλ´
23090   3.7.58.5 : οὐδὲ μέντοι ὅτι ἀδίκως ἀποθνῄσκω, διὰ τοῦτο μεῖον
23091   3.7.58.6 : φρονητέον· οὐ γὰρ ἐμοὶ ἀλλὰ τοῖς καταγνοῦσι τοῦτο
23092   3.7.58.7 : αἰσχρόν ἐστιν. Εἰπὼν δὴ ταῦτα μάλα ὁμολογουμένως
23093   3.7.58.8 : τοῖς εἰρημένοις ἀπῄει καὶ ὄμματι καὶ σχήματι καὶ βα–
23094   3.7.58.9 : δίσματι φαιδρός. ὡς δὲ ᾔσθετο ἄρα τοὺς παρεπομένους
23095   3.7.58.10 : δακρύοντας, τί τοῦτο; εἰπεῖν αὐτόν, ἢ ἄρτι δακρύετε;
23096   3.7.58.11 : οὐ γὰρ πάλαι ἴστε, ὅτι ἐξ ὅτουπερ ἐγενόμην, κατεψη–
23097   3.7.58.12 : φισμένος ἦν μου ὑπὸ τῆς φύσεως θάνατος; 
23098   3.7.59.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ζʹ (VII 102).
23099   3.7.59.2 : Λέγει Δημάρατος τάδε· ’ἐπειδὴ ἀληθείῃ διαχρήσα–
23100   3.7.59.3 : σθαι πάντως κελεύεις ταῦτα λέγοντα τὰ μὴ ψευδόμενός
23101   3.7.59.4 : τις ὕστερον ὑπὸ σεῦ ἁλώσεται, τῇ Ἑλλάδι πενίη μὲν
23102   3.7.59.5 : αἰεί κοτε σύντροφος σύνεστιν, ἀρετὴ δὲ ἔπακτός ἐστιν,
23103   3.7.59.6 : ἀπό τε σοφίης κατεργασμένη καὶ νόμου ἰσχυροῦ· τῇ δια–
23104   3.7.59.7 : χρεωμένη 〈ἡ〉 Ἑλλὰς τήν τε πενίην ἀπαμύνεται καὶ τὴν
23105   3.7.59.8 : δεσποσύνην‘.
23106   3.7.60.1 : Φιλίππου.
23107   3.7.60.2 : Φίλιππος ἦλθεν ἐπὶ Λακεδαίμονα καὶ προσστρατο–
23108   3.7.60.3 : πεδεύσας, ἔπεμψεν ἀπειλῶν πολλὰ καὶ χαλεπά, ἢν μὴ
23109   3.7.60.4 : ποιῶσι τὰ προστασσόμενα· τῶν δὲ Λακεδαιμονίων τις
23110   3.7.60.5 : ἀκούσας τῶν ἀπειλῶν χάριν αὐτῷ ἔφη εἰδέναι, ὅτι οὐ
23111   3.7.60.6 : κωλύει ὃ ἐπὶ τοῖς μαχομένοις ἐστὶν ἀποθανεῖν.
23112   3.7.61.1 : Πύρρου.
23113   3.7.61.2 : Πύρρου ἐπιστρατεύσαντος Λακεδαιμονίοις καὶ πολλὰ
23114   3.7.61.3 : ἀπειλοῦντος, Δερκυλλίδας εἷς τῶν γερόντων ἀναστὰς ἐν
23115   3.7.61.4 : τῇ ἐκκλησίᾳ εἶπεν ’εἰ μὲν θεός ἐστιν ὁ ἀπειλῶν, μὴ φο– 
23116   3.7.61.5 : βώμεθα, οὐδὲν γὰρ ἀδικοῦμεν· εἰ δ´ ἄνθρωπος, γνώτω
23117   3.7.61.6 : ἀνδράσιν ἀπειλῶν‘.
23118   3.7.62.1 : Σερήνου.
23119   3.7.62.2 : Ἀλέξανδρον τὸν Φεραίων τύραννον Θήβη ἀπέκτεινε
23120   3.7.62.3 : γυνὴ καὶ τοὺς Φεραίους ἠλευθέρωσεν. συνέβη δὲ καὶ
23121   3.7.62.4 : θεωροὺς ἥκοντας αὐτῶν παρ´ Ἄμμωνος λέγειν αὐτοῖς
23122   3.7.62.5 : κελεύειν τὸν Ἄμμωνα Ἥβης ἱερὸν ἱδρύσασθαι. τῶν δὲ
23123   3.7.62.6 : πρεσβυτέρων τις παρακοῦσαι ἔφη τοὺς θεωρούς· τὸν
23124   3.7.62.7 : γὰρ Ἄμμωνα Θήβης εἰπεῖν τῆς αὐτοὺς ἐξελομένης τῆς
23125   3.7.62.8 : δουλείας.
23126   3.7.63.1 : Ἐκ τῶν Πλουτάρχου διηγήσεων (Plut.
23127   3.7.63.2 : parall. min. p. 305 B).
23128   3.7.63.3 : Δαρεῖος ὁ Περσῶν βασιλεὺς μετὰ τριάκοντα μυριά–
23129   3.7.63.4 : δων ἐν Μαραθῶνι ἐστρατοπεδεύσατο. Ἀθηναῖοι δὲ χι– 
23130   3.7.63.5 : λίους ἔπεμψαν στρατηγοὺς αὐτοῖς δόντες Πολύζηλον
23131   3.7.63.6 : Καλλίμαχον Κυνέγειρον Μιλτιάδην· συμβληθείσης δὲ τῆς
23132   3.7.63.7 : παρατάξεως, Πολύζηλος μὲν ὑπεράνθρωπον φαντασίαν
23133   3.7.63.8 : θεασάμενος τὴν ὅρασιν ἀπέβαλεν καὶ τυφλὸς ὢν ἀνεῖλε
23134   3.7.63.9 : τεσσαράκοντα καὶ ὀκτώ· Καλλίμαχος δὲ πολλοῖς περι–
23135   3.7.63.10 : πεπαρμένος δόρασιν καὶ νεκρὸς ἐστάθη· Κυνέγειρος δὲ
23136   3.7.63.11 : Περσικὴν ἀναγομένην ναῦν κατέχων ἐχειροκοπήθη. ὅθεν
23137   3.7.63.12 : καὶ εἰς αὐτοὺς ὑπὸ Παντελέου τοιάδε γεγράφθαι λέγεται·
23138   3.7.63.13 : ὦ κενεοῦ καμάτοιο καὶ ἀπρήκτου πολέμοιο,
23139   3.7.63.14 : ἡμετέρῳ βασιλῆι τί λέξομεν ἀντιάσαντες;
23140   3.7.63.15 : ὦ βασιλεῦ, τί μ´ ἔπεμπες ἐπ´ ἀθανάτους πολεμιστάς;
23141   3.7.63.16 : βάλλομεν, οὐ πίπτουσι· τιτρώσκομεν, οὐ φοβέονται.
23142   3.7.63.17 : μοῦνος ἀνὴρ σύλησεν ὅλον στρατόν· ἐν δ´ ἄρα μέσσῳ
23143   3.7.63.18 : αἱματόεις ἕστηκεν ἀτειρέος Ἄρεος εἰκών.
23144   3.7.63.19 : δένδρον δ´ ὡς ἕστηκε σιδηρείαις ὑπὸ ῥίζαις,
23145   3.7.63.20 : κοὐκ ἐθέλει πεσέειν, τάχα δ´ ἔρχεται ἔνδοθι νηῶν. 
23146   3.7.63.21 : λῦε, κυβερνῆτα, νέκυος προφύγωμεν ἀπειλάς.
23147   3.7.64.1 : Ἀγαθαρχίδου Σαμίου ἐν δʹ Περσικῶν
23148   3.7.64.2 : (Plut. parall. min. p. 305 D).
23149   3.7.64.3 : Ξέρξης μετὰ πεντακοσίων μυριάδων. Ἀρτεμισίῳ προσ–
23150   3.7.64.4 : ορμίσας πόλεμον τοῖς ἐγχωρίοις κατήγγειλεν. Ἀθηναῖοι
23151   3.7.64.5 : δὲ συγκεχυμένοι κατάσκοπον ἔπεμψαν Ἀγησίλαον τὸν
23152   3.7.64.6 : Θεμιστοκλέους ἀδελφόν, καίπερ Νεοκλέους τοῦ πατρὸς
23153   3.7.64.7 : αὐτοῦ κατ´ ὄναρ ἑωρακότος ἀμφοτέρας ἀποβεβληκέναι
23154   3.7.64.8 : τὰς χεῖρας. παραγενόμενος δὲ ὁ ἀνὴρ εἰς πλῆθος τῶν
23155   3.7.64.9 : βαρβάρων ἐν σχήματι Περσικῷ Μαρδόνιον ἕνα τῶν σω–
23156   3.7.64.10 : ματοφυλάκων ἀνεῖλεν, ὑπολαβὼν Ξέρξην ὑπάρχειν. συλ–
23157   3.7.64.11 : ληφθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν δορυφόρων πρὸς τὸν βασιλέα δέσ–
23158   3.7.64.12 : μιος ἤχθη. βουθυτεῖν δὲ τοῦ προειρημένου μέλλοντος
23159   3.7.64.13 : ἐπὶ τὸν βωμὸν τοῦ Ἡλίου τὴν δεξιὰν ἐπέθηκε χεῖρα καὶ
23160   3.7.64.14 : ἀστένακτος ὑπομείνας τὴν ἀνάγκην τῶν βασάνων ἠλευ–
23161   3.7.64.15 : θερώθη καὶ τῶν δεσμῶν εἰπών ’τοιοῦτοι πάντες ἐσμὲν
23162   3.7.64.16 : Ἀθηναῖοι· εἰ δ´ ἀπιστεῖς, καὶ τὴν ἀριστερὰν ἐπιθήσω‘.
23163   3.7.64.17 : φοβηθεὶς δ´ ὁ Ξέρξης φρουρεῖσθαι τὸν Ἀγησίλαον προσ–
23164   3.7.64.18 : έταξεν.
23165   3.7.65.1 : Ἀριστείδου ἐν τῷ γʹ Περσικῶν (Plut.
23166   3.7.65.2 : parall. min. p. 306 C). 
23167   3.7.65.3 : Περσῶν μετὰ πεντακοσίων μυριάδων ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα
23168   3.7.65.4 : φερομένων, Λακεδαιμόνιοι τριακοσίους εἰς Θερμοπύλας
23169   3.7.65.5 : ἔπεμψαν στρατηγὸν αὐτοῖς δόντες Λεωνίδαν. οὗτος τὸ
23170   3.7.65.6 : ἐπερχόμενον θεασάμενος τῶν πολεμίων πλῆθος εὐωχου–
23171   3.7.65.7 : μένοις εἶπε τοῖς συμμάχοις ’οὕτως ἀριστᾶτε, ὦ τρια–
23172   3.7.65.8 : κόσιοι, ὡς ἐν ᾅδου δειπνήσοντες‘. ἐπιφανέντων οὖν
23173   3.7.65.9 : τῶν βαρβάρων Λεωνίδας πολλοῖς περιπεπαρμένος δό–
23174   3.7.65.10 : ρασι μεθ´ ὁρμῆς ἐπὶ Ξέρξην ἠνέχθη καὶ περιελόμενος
23175   3.7.65.11 : αὐτοῦ τὸ διάδημα πρὸ τῶν τραυμάτων κατέσχε καὶ αἱ–
23176   3.7.65.12 : μορραγήσας ἐξέπνευσεν. ἀνατεμὼν δὲ ὁ βασιλεὺς τοῦ
23177   3.7.65.13 : προειρημένου τὸ στῆθος εὗρεν αὐτοῦ τὴν καρδίαν τριχῶν
23178   3.7.65.14 : γέμουσαν.
23179   3.7.66.1 : Καλλισθένους ἐν δευτέρῳ Μεταμορ–
23180   3.7.66.2 : φώσεων (Plut. parall. min. p. 306 E).
23181   3.7.66.3 : Κατὰ Κελαινάς, πόλιν τῆς Φρυγίας, διὰ μῆνιν Ἰδαίου
23182   3.7.66.4 : Διὸς χάσμα μεθ´ ὕδατος γενόμενον πολλὰς οἰκίας αὐτάν–
23183   3.7.66.5 : δρους εἰς τὸν βυθὸν καθείλκυσε. τοῦ δὲ δήμου κινδυ–
23184   3.7.66.6 : νεύοντος, Μίδας ὁ βασιλεὺς χρησμὸν ἔλαβε, συνελεύσεσθαι
23185   3.7.66.7 : τὴν γῆν, ἐὰν εἰς τὸ βάραθρον βάλῃ τὸ τιμιώτατον ἐν
23186   3.7.66.8 : ἀνθρωπίνῳ βίῳ. τῶν δὲ Κελαινιτῶν χρυσόν τε καὶ ἄρ–
23187   3.7.66.9 : γυρον καὶ τὸν κόσμον τῶν γυναικῶν εἰς τὸ χάσμα ῥιψάν–
23188   3.7.66.10 : των, καὶ μηδ´ οὕτω τοῦ κακοῦ λήξαντος, Ἀγχοῦρος ὁ
23189   3.7.66.11 : υἱὸς Μίδα λογισάμενος μηδὲν εἶναι τιμιώτερον ἐν βίῳ 
23190   3.7.66.12 : ψυχῆς ἀνθρωπίνης, δοὺς περιπλοκὰς τῷ γεννήσαντι καὶ
23191   3.7.66.13 : ἀποταξάμενος τῇ γυναικὶ Τιμοθέᾳ, μεθ´ ὁρμῆς ἔφιππος
23192   3.7.66.14 : εἰς τὸν τόπον τοῦ χάσματος ἠνέχθη. τῆς δὲ γῆς εἰς τὴν
23193   3.7.66.15 : φυσικὴν ἁρμονίαν συνελθούσης, Μίδας βωμὸν ἱδρύσατο
23194   3.7.66.16 : Διὸς Ἰδαίου, ὃν χρύσεον ἐποίησε ταῖς χερσὶν ἁψάμενος.
23195   3.7.66.17 : οὗτος ὁ βωμὸς περὶ ἐκεῖνον τὸν καιρόν, ἐν ᾧ τὸ χάσμα
23196   3.7.66.18 : συνέβη γενέσθαι, λίθινος γίνεται· τῆς δ´ ὡρισμένης προ–
23197   3.7.66.19 : θεσμίας παρελθούσης, χρύσεος ὁρᾶται.
23198   3.7.67a.1 : Καλλισθένους ἐν τρίτῳ Μακεδονικῶν
23199   3.7.67a.2 : (Plut. parall. min. p. 307 D).
23200   3.7.67a.3 : Φίλιππος ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς δύο καὶ τριά–
23201   3.7.67a.4 : κοντα Χαλκιδικὰς πόλεις τοῖς ἰδίοις ὑποτάξας σκήπτροις,
23202   3.7.67a.5 : Μεθωναίους καὶ Ὀλυνθίους λεηλατεῖν ἤρξατο. γενόμενος
23203   3.7.67a.6 : δὲ κατὰ γέφυραν ποταμοῦ Σάρδωνος καὶ εἰς τὸ πέραν
23204   3.7.67a.7 : διαβῆναι βιαζόμενος, ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν Ὀλυνθίων
23205   3.7.67a.8 : ἐπεσχέθη. τοξότης δέ τις, Ἀστὴρ τοὔνομα, τόξον ἐν–
23206   3.7.67a.9 : τείνας ἐτύφλωσε τὸν Φίλιππον εἰπών·
23207   3.7.67a.10 : Ἀστὴρ Φιλίππῳ θανάσιμον πέμπει βέλος.
23208   3.7.67a.11 : ἀποβαλὼν δὲ ὁ βασιλεὺς τὸν ὀφθαλμὸν εἰς τὸν ποτα–
23209   3.7.67a.12 : μὸν ἑαυτὸν ἔρριψε καὶ πρὸς τοὺς οἰκείους διανηξάμενος
23210   3.7.67a.13 : τὸν κίνδυνον ἐξέφυγεν.
23211   3.7.68.1 : Σωστράτου ἐν δευτέρῳ Θρᾳκικῶν (Plut.
23212   3.7.68.2 : parall. min. p. 310 A). 
23213   3.7.68.3 : Ἀθηναῖοι πρὸς Θρᾷκας πόλεμον ἔχοντες στρατηγὸν
23214   3.7.68.4 : ἐχειροτόνησαν Κόδρον. οὗτος ἀκούσας ὅτι χρησμὸν εἰλή–
23215   3.7.68.5 : φασιν οἱ πολέμιοι ἐγκρατεῖς γενήσεσθαι τῆς νίκης αὐ–
23216   3.7.68.6 : τούς, ἐὰν τοῦ στρατηγοῦ φείσωνται τῶν Ἀθηναίων, ἐν
23217   3.7.68.7 : δρυτόμου σχήματι συνέβαλε μάχην μετά τινων Θρᾳκῶν
23218   3.7.68.8 : ξυλιζομένων καὶ τῷ δρεπάνῳ καιρίως ἐξ αὐτῶν ἕνα
23219   3.7.68.9 : πλήξας ἀνεῖλεν· οἱ δὲ λοιποὶ τὴν περίστασιν τοῦ στρα–
23220   3.7.68.10 : τηγήματος μὴ γινώσκοντες ἀπέκτειναν τὸν Κόδρον θέ–
23221   3.7.68.11 : λοντα· συμβαλόντες δὲ τὸν πόλεμον Ἀθηναῖοι τῆς νίκης
23222   3.7.68.12 : ἐγκρατεῖς ἐγένοντο.
23223   3.7.68.1 : Ἐκ τῶν Θησέως (fragm. hist. gr. ed.
23224   3.7.68.2 : Mueller. IV p. 519 fr. 3).
23225   3.7.68.3 : Λακεδαιμόνιοι καὶ Ἀργεῖοι περὶ χωρίου Θυρέας ἐν
23226   3.7.68.4 : μεθορίῳ κειμένης μέχρι μέν τινος ὅλοις τοῖς στρατεύ–
23227   3.7.68.5 : μασι παρετάσσοντο πρὸς ἀλλήλους, τέλος ἔδοξεν αὐτοῖς
23228   3.7.68.6 : ἐπιλέξαι παρ´ ἑκατέρων τριακοσίους, κἀκείνων μαχεσα–
23229   3.7.68.7 : μένων τοῖς κρατήσασιν διαφέρειν τὸ χωρίον· οὗπερ γενο–
23230   3.7.68.8 : μένου, Ὀθρυάδης Λακεδαιμόνιος στρατιώτης πολλοὺς
23231   3.7.68.9 : ἀποκτείνας καὶ πολλὰ τετρωμένος ἔκειτο μεταξὺ τῶν
23232   3.7.68.10 : ἀνῃρημένων Λακεδαιμονίων μόνος περιλειφθείς, Ἀρ–
23233   3.7.68.11 : γείων δὲ δύο Ἀλκήνωρ καὶ Χρόμιος· ὧν ἀπελθόντων
23234   3.7.68.12 : εἰς Ἄργος ἀπαγγεῖλαι τὴν νίκην, Ὀθρυάδης πολλοὺς σκυ–
23235   3.7.68.13 : λεύσας τῶν πολεμίων τρόπαιον ἔστησε καὶ χρησάμενος 
23236   3.7.68.14 : τῷ τῶν τραυμάτων αἵματι ἐπέγραψεν ’Λακεδαιμόνιοι
23237   3.7.68.15 : κατ´ Ἀργείων‘, καὶ τοῦτο πράξας ἀπέθανεν.
23238   3.7.69.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
23239   3.7.69.2 : Λοιμοῦ κατασχόντος τὴν Λακεδαίμονα διὰ τὴν ἀναί–
23240   3.7.69.3 : ρεσιν τῶν κηρύκων τῶν ἀποσταλέντων παρὰ Ξέρξου αἰ–
23241   3.7.69.4 : τοῦντος γῆν καὶ ὕδωρ ὥσπερ ἀπαρχὰς δουλείας, χρησμὸς
23242   3.7.69.5 : ἐδόθη, ἀπαλλαγήσεσθαι αὐτούς, εἴ γέ τινες ἕλοιντο Λακε–
23243   3.7.69.6 : δαιμονίων παρὰ τοῦ βασιλέως ἀναιρεθῆναι. τότε Βοῦλις
23244   3.7.69.7 : καὶ Σπερθίης ἀφικόμενοι πρὸς βασιλέα ἠξίουν ἀναιρε–
23245   3.7.69.8 : θῆναι· ὃ δὲ θαυμάσας αὐτῶν τὴν ἀρετὴν ἐπανιέναι
23246   3.7.69.9 : προσέταξεν.
23247   3.7.70.1 : Ἐκ τῆς Φαλάριδος ἐπιστολῆς πρὸς Περι–
23248   3.7.70.2 : σθένην (epistologr. gr. LXXII p. 427 sq. Herch.).
23249   3.7.70.3 : Τὴν Εὐβούλου καὶ τὴν Ἀριστοφῶντος γυναῖκα τῶν
23250   3.7.70.4 : ἐπιβουλευσάντων μοι ἔπεμψας ὡς ἀπολουμένας· πάντως
23251   3.7.70.5 : που θαυμάζεις ὅτι ὑφῄρηκα τῆς ὀργῆς. εἰ δὲ πύθοιο
23252   3.7.70.6 : τὴν αἰτίαν, ὅτι δι´ εὐγενείας ὑπερβάλλουσαν ἀπόκρισιν 
23253   3.7.70.7 : οὐδὲν πρὸς ἐμοῦ πεπόνθασι, 〈μᾶλλον ἂν ἔτι θαυμάσειας·〉
23254   3.7.70.8 : ἐρωτώμεναι γὰρ παρ´ ἐμοῦ τὴν ἐπιβουλὴν εἰ συνῄδεσαν
23255   3.7.70.9 : τοῖς ἀνδράσιν, οὐ μόνον ἔφασαν, ἀλλὰ καὶ συνορμῆσαι
23256   3.7.70.10 : τυραννοκτονεῖν, ’ἀντὶ ποίας ἀδικίας;‘ εἰπόντος μου ’ἰδίας
23257   3.7.70.11 : μὲν οὐδεμιᾶς, τῆς δὲ κοινῆς‘ ἀπεκρίναντο· κοινὴν γὰρ
23258   3.7.70.12 : ἀδικίαν εἶναι τὸ καταδουλοῦσθαι πόλεις ἐλευθέρας. ’τί
23259   3.7.70.13 : παθοῦσαι τοιγάρτοι‘ πάλιν ἐπανερομένου μου ’δίκην
23260   3.7.70.14 : ἀποτίσαιτ´ ἄν μοι τοῦ μίσους τὴν κατ´ ἀξίαν;‘ ’ἀποθα–
23261   3.7.70.15 : νοῦσαι‘ προσέθηκαν. ζῆν δή, οὐ τεθνάναι ἔκρινα τὰς
23262   3.7.70.16 : μετὰ τοιαύτης ἀρετῆς ἀποθνῃσκούσας.
23263   3.7.71.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς Σωκράτους ἀπολο–
23264   3.7.71.2 : γίας (p. 38 E–39 A).
23265   3.7.71.3 : Οὔτε γὰρ ἐν δίκῃ οὔτ´ ἐν πολέμῳ οὔτ´ ἐμὲ οὔτ´ ἄλ–
23266   3.7.71.4 : λων οὐδένα δεῖ τοῦτο μηχανήσασθαι, ὅπως ἀποφεύξεται
23267   3.7.71.5 : πᾶν ποιῶν θάνατον. καὶ γὰρ ἐν ταῖς μάχαις πολλάκις
23268   3.7.71.6 : δῆλον γίγνεται ὅτι τό γε ἀποθανεῖν ἄν τις ὑπεκφύγοι 
23269   3.7.71.7 : καὶ ὅπλα ἀφεὶς καὶ ἐφ´ ἱκετείαν τραπόμενος τῶν διω–
23270   3.7.71.8 : κόντων· καὶ ἄλλαι μηχαναὶ πολλαί εἰσιν ἐν ἑκάστοις 〈τοῖς〉
23271   3.7.71.9 : κινδύνοις, ὥστε διαφυγεῖν θάνατον, ἐάν τις τολμᾷ πᾶν
23272   3.7.71.10 : ποιεῖν καὶ λέγειν. ἀλλὰ μὴ οὐ τοῦτ´ ᾖ χαλεπόν, ὦ ἄν–
23273   3.7.71.11 : δρες, θάνατον ἐκφυγεῖν, ἀλλὰ πολὺ χαλεπώτερον πονη–
23274   3.7.71.12 : ρίαν· θᾶττον γὰρ θανάτου θεῖ.
23275   3.7.72.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος (p. 84 D–E).
23276   3.7.72.2 : Βαβαί, ὦ Σιμμία, ἦ που χαλεπῶς ἂν τοὺς ἄλλους
23277   3.7.72.3 : ἀνθρώπους πείσαιμι ὡς οὐ συμφορὰν ἡγοῦμαι τὴν παροῦ–
23278   3.7.72.4 : σαν τύχην, ὅτε γε μηδ´ ὑμᾶς δύναμαι πείθειν· ἀλλὰ φο–
23279   3.7.72.5 : βεῖσθε μὴ δυσκολώτερον νῦν διάκειμαι ἢ ἐν τῷ πρό–
23280   3.7.72.6 : σθεν βίῳ.
23281   3.7.73.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πρωταγόρου (p. 350 E
23282   3.7.73.2 : –351 B).
23283   3.7.73.3 : Ἐγὼ δὲ οὐδαμοῦ οὐδ´ ἐνταῦθα ὁμολογῶ τοὺς δυνα– 
23284   3.7.73.4 : τοὺς ἰσχυροὺς εἶναι, τοὺς μέντοι ἰσχυροὺς δυνατούς. οὐ
23285   3.7.73.5 : γὰρ ταὐτὸν εἶναι δύναμίν τε καὶ ἰσχύν, ἀλλὰ τὸ μὲν καὶ
23286   3.7.73.6 : ἀπὸ ἐπιστήμης γίγνεσθαι, τὴν δύναμιν, καὶ ἀπὸ μανίας
23287   3.7.73.7 : γε καὶ θυμοῦ, ἰσχὺν δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ [ἀπὸ] εὐτροφίας
23288   3.7.73.8 : τῶν σωμάτων. οὕτω δὲ κἀκεῖ οὐ ταὐτὸν εἶναι θάρσος
23289   3.7.73.9 : τε καὶ ἀνδρείαν· ὥστε συμβαίνει τοὺς μὲν ἀνδρείους
23290   3.7.73.10 : θαρραλέους εἶναι, μὴ μέντοι τούς γε θαρραλέους ἀν–
23291   3.7.73.11 : δρείους 〈πάντας〉. θάρσος μὲν γὰρ καὶ ἀπὸ τέχνης γί–
23292   3.7.73.12 : γνεται ἀνθρώποις καὶ ἀπὸ θυμοῦ γε καὶ ἀπὸ μανίας,
23293   3.7.73.13 : ὥσπερ ἡ δύναμις, ἀνδρεία δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας
23294   3.7.73.14 : τῶν ψυχῶν γίγνεται.
23295   3.7.74.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 81 Mullach.).
23296   3.7.74.2 : Σοφίη ἄθαμβος ἀξίη πάντων τιμιωτάτη ἐοῦσα.
23297   3.7.75.1 : Ξενοφῶντος Ἀπομνημονευμάτων (III 9, 1).
23298   3.7.75.2 : Πάλιν δὲ ἐρωτώμενος, ἡ ἀνδρεία πότερον εἴη διδακτὸν 
23299   3.7.75.3 : ἢ φυσικόν· οἶμαι μέν, ἔφη, ὥσπερ σῶμα σώματος ἰσχυρό–
23300   3.7.75.4 : τερον πρὸς τοὺς πόνους φύεται, οὕτω καὶ ψυχὴν ψυχῆς
23301   3.7.75.5 : ἐρρωμενεστέραν πρὸς τὰ δεινὰ φύσει γίγνεσθαι· ὁρῶ γὰρ
23302   3.7.75.6 : ἐν τοῖς αὐτοῖς νόμοις τε καὶ ἔθεσι τρεφομένους, πολὺ
23303   3.7.75.7 : διαφέροντας ἀλλήλων τόλμῃ. νομίζω μέντοι πᾶσαν φύ–
23304   3.7.75.8 : σιν μαθήσει καὶ μελέτῃ πρὸς ἀνδρείαν αὔξεσθαι· δῆλον
23305   3.7.75.9 : μὲν γὰρ ὅτι Σκύθαι καὶ Θρᾷκες οὐκ ἂν τολμήσειαν
23306   3.7.75.10 : ἀσπίδας καὶ δόρατα λαβόντες Λακεδαιμονίοις διαμάχε–
23307   3.7.75.11 : σθαι· φανερὸν δ´ ὅτι Λακεδαιμόνιοι οὔτ´ ἂν Θρᾳξὶν πέλ–
23308   3.7.75.12 : ταις καὶ ἀκοντίοις, οὔτε Σκύθαις τόξοις ἐθέλοιεν δια–
23309   3.7.75.13 : γωνίζεσθαι. ὁρῶ δ´ ἔγωγε καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων πάντων
23310   3.7.75.14 : ὁμοίως καὶ φύσει διαφέροντας ἀλλήλων τοὺς ἀνθρώπους,
23311   3.7.75.15 : καὶ ἐπιμελείᾳ πολὺ ἐπιδιδόντας. ἐκ δὲ τούτων δῆλόν
23312   3.7.75.16 : ἐστιν ὅτι πάντας χρὴ καὶ τοὺς εὐφυεστέρους καὶ τοὺς
23313   3.7.75.17 : ἀμβλυτέρους φύσιν, ἐν οἷς ἂν ἀξιόλογοι βούλωνται γενέ–
23314   3.7.75.18 : σθαι, ταῦτα καὶ μανθάνειν καὶ μελετᾶν. 
23315   3.7.76.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐν δʹ Ἀπομνημονευμάτων
23316   3.7.76.2 : (IV 6, 10).
23317   3.7.76.3 : Ἀνδρείαν, ὦ Εὐθύδημε, ἆρα τῶν καλῶν νομίζεις
23318   3.7.76.4 : εἶναι; Κάλλιστον μὲν οὖν ἔγωγ´, ἔφη. Χρήσιμον ἄρα οὐ
23319   3.7.76.5 : πρὸς τὰ ἐλάχιστα νομίζεις τὴν ἀνδρείαν; Νὴ Δί´, ἔφη,
23320   3.7.76.6 : πρὸς τὰ μέγιστα μὲν οὖν. Ἆρ´ οὖν δοκεῖ σοι πρὸς τὰ
23321   3.7.76.7 : δεινά τε καὶ ἐπικίνδυνα χρήσιμον εἶναι τὸ ἀγνοεῖν αὐτά;
23322   3.7.76.8 : Ἥκιστά γ´, ἔφη. Οἱ ἄρα μὴ φοβούμενοι τὰ τοιαῦτα διὰ
23323   3.7.76.9 : τὸ μὴ εἰδέναι τί ἐστιν οὐκ ἀνδρεῖοι εἰσίν; Νὴ Δί´, ἔφη·
23324   3.7.76.10 : πολλοὶ γὰρ ἂν οὕτω γε τῶν τε μαινομένων καὶ τῶν δει–
23325   3.7.76.11 : λῶν ἀνδρεῖοι εἶεν. Τί δὲ οἱ καὶ τὰ μὴ δεινὰ δεδοικό–
23326   3.7.76.12 : τες; Ἔτι γε, νὴ Δία, ἧττον, ἔφη. Ἆρ´ οὖν τοὺς μὲν
23327   3.7.76.13 : ἀγαθοὺς πρὸς τὰ δεινὰ καὶ ἐπικίνδυνα ὄντας ἀνδρείους
23328   3.7.76.14 : ἡγῇ εἶναι, τοὺς δὲ κακοὺς δειλούς; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
23329   3.7.76.15 : Ἀγαθοὺς δὲ πρὸς τὰ τοιαῦτα νομίζεις ἄλλους τινὰς ἢ
23330   3.7.76.16 : τοὺς δυναμένους αὐτοῖς καλῶς χρῆσθαι; Οὐκ ἀλλὰ τού–
23331   3.7.76.17 : τους, ἔφη. Κακοὺς δὲ ἄρα τοὺς οἵους τούτοις κακῶς
23332   3.7.76.18 : χρῆσθαι; Τίνας γὰρ ἄλλους; ἔφη. Ἆρ´ οὖν ἕκαστοι ἑκά–
23333   3.7.76.19 : στοις χρῶνται ὡς οἴονται δεῖν; Πῶς γὰρ ἄλλως; ἔφη.
23334   3.7.76.20 : Ἆρ´ οὖν οἱ μὴ δυνάμενοι καλῶς χρῆσθαι ἴσασιν ὡς δεῖ 
23335   3.7.76.21 : χρῆσθαι; Οὐ δήπου γε, ἔφη. Οἱ ἄρα εἰδότες ὡς δεῖ χρῆ–
23336   3.7.76.22 : σθαι, οὗτοι καὶ δύνανται; Μόνοι γ´, ἔφη. Τί δαὶ οἱ μὴ
23337   3.7.76.23 : διημαρτηκότες, ἆρα κακῶς χρῶνται τοῖς τοιούτοις; Οὐκ
23338   3.7.76.24 : οἴομαι, ἔφη. Οἱ ἄρα κακῶς χρώμενοι διημαρτήκασιν;
23339   3.7.76.25 : Εἰκός γ´, ἔφη. Οἱ μὲν ἄρα ἐπιστάμενοι τοῖς δεινοῖς τε
23340   3.7.76.26 : καὶ ἐπικινδύνοις καλῶς χρῆσθαι ἀνδρεῖοί εἰσιν, οἱ δὲ δια–
23341   3.7.76.27 : μαρτάνοντες τούτου δειλοί; Ἔμοιγε δοκοῦσιν, ἔφη.
23342   3.8.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΔΕΙΛΙΑΣ.}1
23343   3.8.1.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντῃ (fr. 288 N. 2).
23344   3.8.1.2 : Δόλοι δὲ καὶ σκοτεινὰ μηχανήματα
23345   3.8.1.3 : χρείας ἀνάνδρου φάρμαχ´ εὕρηται βροτοῖς.
23346   3.8.2.1 : Σοφοκλέους Ἀκρίσιος (fr. 58 N. 2).
23347   3.8.2.2 : ΧΟ. Βοᾷ τις, ὦ·
23348   3.8.2.3 : ἀκούετ´; ἢ μάτην ὑλακτῶ; 
23349   3.8.2.4 : ἅπαντα γάρ τοι τῷ φοβουμένῳ ψοφεῖ.
23350   3.8.3.1 : Εὐριπίδου Μελεάγρῳ (fr. 519 N. 2).
23351   3.8.3.2 : Δειλοὶ γὰρ ἄνδρες οὐκ ἔχουσιν ἐν μάχῃ
23352   3.8.3.3 : ἀριθμόν, ἀλλ´ ἄπεισι κἂν παρῶς´ ὅμως.
23353   3.8.4.1 : Ὁμήρου Ἰλιάδος μʹ ( 244–247).
23354   3.8.4.2 : Τίπτε σὺ δείδοικας πόλεμον καὶ δηιοτῆτα;
23355   3.8.4.3 : εἴπερ γάρ τ´ ἄλλοι γε περὶ κτεινώμεθα πάντες
23356   3.8.4.4 : νηυσὶν ἐπ´ Ἀργείων, σοὶ δ´ οὐ δέος ἔστ´ ἀπολέσθαι.
23357   3.8.4.5 : οὐ γάρ τοι κραδίη μενεδήιος οὐδὲ μαχήμων.
23358   3.8.5.1 : Σοφοκλέους Φρυγῶν (fr. 657 N. 2).
23359   3.8.5.2 : Τοὺς εὐγενεῖς γὰρ κἀγαθούς, ὦ παῖ, φιλεῖ
23360   3.8.5.3 : Ἄρης ἐναίρειν. οἱ δὲ τῇ γλώσσῃ θρασεῖς
23361   3.8.5.4 : φεύγοντες ἄτας ἐκτός εἰσι τῶν κακῶν·
23362   3.8.5.5 : Ἄρης γὰρ οὐδὲν τῶν κακῶν λωτίζεται.
23363   3.8.6.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείᾳ (Taur. 472–473).
23364   3.8.6.2 : Οὔ τοι νομίζω σοφόν, ὃς ἂν μέλλων θανεῖν
23365   3.8.6.3 : οἴκτῳ τὸ δεῖμα τοὐλέθρου νικᾶν θέλῃ.
23366   3.8.7.1 : Τοῦ αὐτοῦ Φρίξῳ (fr. 829 N. 2).
23367   3.8.7.2 : Ἀνὴρ δ´ ὃς εἶναι φής, † ἀνδρὸς οὐκ ἄξιον 
23368   3.8.7.3 : δειλὸν κεκλῆσθαι καὶ νοσεῖν αἰσχρὰν νόσον.
23369   3.8.8.1 : Μενάνδρου Ἀδελφοῖς (fr. 7 com. IV p. 71).
23370   3.8.8.2 : Τί πολλὰ τηρεῖν πολλὰ δεῖ [τὸν] δεδοικότα;
23371   3.8.9.1 : Θεόγνιδος (( 1221–1222)).
23372   3.8.9.2 : Πολλὰ φέρειν εἴωθε λόγος θνητοῖσι βροτοῖσι
23373   3.8.9.3 : πταίσματα τῆς γνώμης, Κύρνε, ταρασσομένης.
23374   3.8.10.1 : Φιλήμονος ἐν Ἐγχειριδίῳ (com. IV p. 8).
23375   3.8.10.2 : Κακὴ μὲν ὄψις, ἐν δὲ δείλαιαι φρένες.
23376   3.8.11.1 : Σοφοκλέους (fr. 841 N. 2).
23377   3.8.11.2 : Οὐ τοῖς ἀθύμοις ἡ τύχη ξυλλαμβάνει.
23378   3.8.12.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμέωνος (fr. 67 N. 2).
23379   3.8.12.2 : Ὁ φόβος, ὅταν τις αἵματος μέλλῃ πέρι 
23380   3.8.12.3 : λέγειν καταστὰς εἰς ἀγῶν´ ἐναντίον,
23381   3.8.12.4 : τό τε στόμ´ εἰς ἔκπληξιν ἀνθρώπων ἄγει,
23382   3.8.12.5 : τὸν νοῦν τ´ ἀπείργει μὴ λέγειν ἃ βούλεται·
23383   3.8.12.6 : τῷ μὲν γὰρ ἔνι κίνδυνος, ὃ δ´ ἀθῷος μένει.
23384   3.8.12.7 : ὅμως δ´ ἀγῶνα τόνδε δεῖ μ´ ὑπεκδραμεῖν.
23385   3.8.12.8 : ψυχὴν γὰρ ἆθλα τιθεμένην ἐμὴν ὁρῷ.
23386   3.8.13.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 239 N. 2).
23387   3.8.13.2 : Ὁ δ´ ἡδὺς αἰὼν ἡ κακή τ´ ἀνανδρία
23388   3.8.13.3 : οὔτ´ οἶκον οὔτε πόλιν ἀνορθώσειεν ἄν. 
23389   3.8.14.1 : Ἀντισθένους (apophth. 9 Winckelm.).
23390   3.8.14.2 : Ὅστις δὲ ἑτέρους δέδοικε, δοῦλος ὢν λέληθεν ἑαυτόν.
23391   3.8.15.1 : Διογένους (Dionis Chrys. or. VI p. 212 sq. R. 104, 12-
23392   3.8.15.2 :  14; 18–21 Dind.).
23393   3.8.15.3 : Πάντα μὲν οὖν τὰ δεινὰ πέφυκε μᾶλλον ἐκπλήττειν
23394   3.8.15.4 : τοὺς προσδεχομένους ἢ λυπεῖν τοὺς πειραθέντας. ὁ δὲ
23395   3.8.15.5 : φόβος οὕτω χαλεπός ἐστιν, ὥστε πολλοὶ ἤδη προέλαβον
23396   3.8.15.6 : τὸ ἔργον, οἱ μὲν ἐν νηὶ χειμαζόμενοι οὐ περιμείναντες
23397   3.8.15.7 : καταδῦναι τὴν ναῦν, ἀλλὰ πρότερον αὑτοὺς ἀποσφάξαντες.
23398   3.8.16.1 : Ὑπερείδου (fr. 205 Blass 2).
23399   3.8.16.2 : Ὑπερείδης ὁ ῥήτωρ τὴν ἀγωνίαν ἔφησε τοῦ λέγειν
23400   3.8.16.3 : πέδην εἶναι.
23401   3.8.17.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας βʹ δημηγορίας Φορμίωνος
23402   3.8.17.2 : ( 89, 11).
23403   3.8.17.3 : Ἡσσημένων δὲ ἀνδρῶν οὐκ ἐθέλουσιν αἱ γνῶμαι πρὸς
23404   3.8.17.4 : τοὺς αὐτοὺς κινδύνους ὅμοιαι εἶναι.
23405   3.8.18.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 125 Blass 2).
23406   3.8.18.2 : Νόσος δειλοῖσιν ἑορτή· οὐ γὰρ ἐκπορεύονται ἐπὶ
23407   3.8.18.3 : πρᾶξιν.
23408   3.8.19.1 : Ἱέρακος ἐκ τοῦ Περὶ δικαιοσύνης. 
23409   3.8.19.2 : Ἴδωμεν γὰρ εἰ τοὺς δειλοὺς οἷόν τε δικαίους εἶναι·
23410   3.8.19.3 : τοὺς γὰρ ἐναντίως ἔχοντας τούτοις, τοὺς θρασεῖς, ἀδί–
23411   3.8.19.4 : κους ὄντας εὑρίσκομεν, διὰ τὸ πρὸς βίαν τὰ πολλὰ ποιεῖν.
23412   3.8.19.5 : δειλία τοίνυν ἐστὶ διαφθορὰ δόξης ἐννόμου δεινῶν τε
23413   3.8.19.6 : πέρι καὶ μή· ἢ ἄγνοια δεινῶν τε καὶ οὐ δεινῶν καὶ οὐδε–
23414   3.8.19.7 : τέρων. πῶς ἂν οὖν οἱ δόξαις διεφθαρμέναις καὶ παρα–
23415   3.8.19.8 : νόμοις συζῶντες εἶεν ἂν δίκαιοι; οὐ γὰρ δὴ εἰκάζοιεν ἂν
23416   3.8.19.9 : περὶ ὅτου δήποτε καλῶς, μὴ συγχωροῦντος αὐτοῖς τοῦ
23417   3.8.19.10 : περὶ τὴν ψυχὴν δέους εἰς ἥντινα ζήτησιν προκύπτειν.
23418   3.8.20.1 : Δημητρίου.
23419   3.8.20.2 : Αὐτίκα γὰρ εἰ τῷ πολεμοῦντι καὶ παρατεταγμένῳ
23420   3.8.20.3 : παρασταῖεν ἥ τε Ἀνδρεία καὶ ἡ Δειλία, πόσον ἂν οἴεσθε
23421   3.8.20.4 : διαφόρους εἰπεῖν λόγους; ἆρ´ οὐχ ἡ μὲν Ἀνδρεία μένειν
23422   3.8.20.5 : 〈ἂν〉 κελεύοι καὶ τὴν τάξιν διαφυλάττειν; "Ἀλλὰ βάλλου–
23423   3.8.20.6 : σιν"· ’Ὑπόμενε.‘ "Ἀλλὰ τρωθήσομαι"· ’Καρτέρει.‘ "Ἀλλ´
23424   3.8.20.7 : ἀποθανοῦμαι"· ’Ἀπόθανε μᾶλλον ἢ λίπῃς τὴν τάξιν.‘
23425   3.8.20.8 : Ἀτενὴς οὗτος ὁ λόγος καὶ σκληρός. ἀλλ´ ὁ τῆς Δειλίας
23426   3.8.20.9 : νὴ Δία φιλάνθρωπος καὶ μαλακός· ὑπάγειν γὰρ δῆτα
23427   3.8.20.10 : κελεύει τὸν φοβούμενον. "Ἀλλ´ ἡ ἀσπὶς ἐνοχλεῖ"· ’Ῥῖ–
23428   3.8.20.11 : ψον.‘ "Ἀλλὰ καὶ ὁ θώραξ"· ’Παράλυσον.‘ Παντὶ δήπου 
23429   3.8.20.12 : πραΰτερα ταῦτ´ ἐκείνων. ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.
23430   3.8.20.13 : ’μὴ λάβῃς‘ φησὶν ἡ Ἐγκράτεια ’ὅθεν οὐ δεῖ· μὴ φάγῃς,
23431   3.8.20.14 : μὴ πίῃς, ἀνέχου, καρτέρει· τὸ τελευταῖον, ἀπόθανε πρό–
23432   3.8.20.15 : τερον ἢ πράξῃς ὅπερ οὐ δεῖ.‘ ἡ δ´ Ἀκρασία ’πῖθι, ὅτε
23433   3.8.20.16 : βούλει, φάγε, ὅ τι ἂν ἥδιστα φάγοις. ἡ τοῦ γείτονος
23434   3.8.20.17 : ἀρέσκει σοι γυνή· πέραινε. χρημάτων ἀπορεῖς· δάνει–
23435   3.8.20.18 : σαι. δανεισάμενος ἀδυναμεῖς· μὴ ἀποδῷς. οὐ πιστεύου–
23436   3.8.20.19 : σιν ἔτι δανείζειν· ἅρπασον.‘ πολύ γε κἀνταῦθα τὸ με–
23437   3.8.20.20 : ταξύ. ἀλλὰ τίς οὐκ οἶδεν ὅτι ἡ μὲν τοιαύτη χάρις
23438   3.8.20.21 : ὀλέθριος γίνεται τοῖς προσδεξαμένοις, ἡ δ´ ἐκ τῶν ἐναν–
23439   3.8.20.22 : τίων σωτήριος;
23440   3.9.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.}1
23441   3.9.1.1 : Σοφοκλέους Ἀλεάδαι (fr. 75 N. 2).
23442   3.9.1.2 : Τοῖς γὰρ δικαίοις ἀντέχειν οὐ ῥᾴδιον.
23443   3.9.2.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῦς (fr. 417 N. 2).
23444   3.9.2.2 : Κέκτησο δ´ ὀρθῶς· ἃν 〈δ´〉 ἔχῃς ἄνευ ψόγου, 
23445   3.9.2.3 : κἂν σμικρὰ σῴζου τῇ δίκῃ ξυνοῦς´ ἀεί.
23446   3.9.3.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 827–28).
23447   3.9.3.2 : Ἐσθλοῦ γὰρ ἀνδρὸς τῇ δίκῃ θ´ ὑπηρετεῖν
23448   3.9.3.3 : καὶ τοὺς κακοὺς δρᾶν πανταχοῦ κακῶς ἀεί.
23449   3.9.4.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 1334–35).
23450   3.9.4.2 : Μηδ´ ἡ βία σε μηδαμῶς νικησάτω
23451   3.9.4.3 : τοσόνδε μισεῖν ὥστε τὴν δίκην πατεῖν.
23452   3.9.5.1 : Εὐριπίδου Θησεῖ (Aegei fr. 7 N. 2).
23453   3.9.5.2 : Κρεῖσσον δὲ πλούτου καὶ πολυχρύσου χλιδῆς
23454   3.9.5.3 : ἀνδρῶν δικαίων κἀγαθῶν παρουσίαι.
23455   3.9.6.1 : Μενάνδρου.
23456   3.9.6.2 : Δίκαιος ἂν ᾖς, τῷ τρόπῳ χρήσῃ νόμῳ.
23457   3.9.7.1 : Μενάνδρου.
23458   3.9.7.2 : Χρηστοῦ πρὸς ἀνδρὸς μηδὲν ἐννοεῖν κακόν. 
23459   3.9.8.1 : Δίκαιος ἀδικεῖν οὐκ ἐπίσταται τρόπος.
23460   3.9.9.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 282 com. IV
23461   3.9.9.2 : p. 293).
23462   3.9.9.3 : Τὸ μηδὲν ἀδικεῖν πᾶσιν ἀνθρώποις πρέπει.
23463   3.9.10.1 : Μενάνδρου Δεισιδαίμονι (fr. 3 com. IV
23464   3.9.10.2 : p. 102).
23465   3.9.10.3 : Οὐ δεῖ γὰρ ἀδικεῖν τοὺς ἱκέτας· ἄλλως τε καὶ
23466   3.9.10.4 : ὅταν μετ´ εὐνοίας τι μὴ πονηρίᾳ
23467   3.9.10.5 : πταίσωσιν. αἰσχρὸν τοῦτο τἆρ´ ἐστιν πάνυ.
23468   3.9.11.1 : Μενάνδρου (Epitrep. fr. 1 com. IV p. 119).
23469   3.9.11.2 : Ἐν παντὶ δεῖ
23470   3.9.11.3 : καιρῷ τὸ δίκαιον ἐπικρατεῖν.
23471   3.9.12.1 : Εὐριπίδου Παλαμήδει (fr. 584 N. 2).
23472   3.9.12.2 : Εἷς τοι δίκαιος μυρίων οὐκ ἐνδίκων
23473   3.9.12.3 : κρατεῖ τὸ θεῖον τὴν δίκην τε συλλαβών.
23474   3.9.13.1 : Φιλωνίδου (com. II 1 p. 425).
23475   3.9.13.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδεὶς δειλὸς 〈ὁ〉 δεδοικὼς νόμον· 
23476   3.9.13.3 : πρὸς τοὺς πολεμίους δ´ ἐστὶν ἀνδρείας κρίσις.
23477   3.9.13.4 : ὑπὸ τοῦ δικαίου δ´ ἐστὶν ἡττᾶσθαι καλόν.
23478   3.9.14.1 : Εὐριπίδου (fr. 1034 N. 2).
23479   3.9.14.2 : Φεῦ φεῦ, τὸ νικᾶν τἄνδιχ´ ὡς καλὸν γέρας,
23480   3.9.14.3 : τὰ μὴ δίκαια δ´ ὡς ἁπανταχοῦ κακόν·
23481   3.9.14.4 : καὶ γλῶσσα φλαύρα καὶ φθόνος τοῦ μὴ φθονεῖν
23482   3.9.14.5 : ὅσῳ κάκιον μὴ καλῶς ὠγκωμένοις.
23483   3.9.15.1 : Ἀντιφάνους (fab. inc. 39 com. III p. 148).
23484   3.9.15.2 : Ὁ μηδὲν ἀδικῶν οὐδενὸς δεῖται νόμου.
23485   3.9.16.1 : Μενάνδρου Καρχηδονίου (fr. 5 com. IV
23486   3.9.16.2 : p. 146).
23487   3.9.16.3 : Τὸ καλῶς ἔχον που κρεῖττόν ἐστι καὶ νόμου.
23488   3.9.17.1 : Μενάνδρου Κιθαριστῇ (fr. 3 com. IV
23489   3.9.17.2 : p. 150).
23490   3.9.17.3 : Εἰ τοὺς ἀδικηθέντας, πάτερ, φευξούμεθα,
23491   3.9.17.4 : τίσιν ἂν βοηθήσαιμεν ἄλλοις ῥᾳδίως;
23492   3.9.18.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 4 l. c.).
23493   3.9.18.2 : Τὸ μηδὲν ἀδικεῖν ἐκμαθεῖν γάρ, ὦ Λάχης, 
23494   3.9.18.3 : ἀστεῖον ἐπιτήδευμα κρίνω τῷ βίῳ.
23495   3.9.19.1 : Μενάνδρου Τροφωνίῳ (fr. 2 com. IV
23496   3.9.19.2 : p. 207).
23497   3.9.19.3 : Τὸ μηδὲν ἀδικεῖν καὶ φιλανθρώπους ποιεῖ.
23498   3.9.20.1 : † Φιλήμονος ἐκ Παλαμήδους (Eur.
23499   3.9.20.2 : fr. 585 N. 2).
23500   3.9.20.3 : Τοῦ γὰρ δικαίου κἀν βροτοῖσι κἀν θεοῖς
23501   3.9.20.4 : ἀθάνατος ἀεὶ δόξα διατελεῖ μόνου.
23502   3.9.21.1 : Φιλήμονος (fab. inc. 10 com. IV p. 37).
23503   3.9.21.2 : Ἀνὴρ δίκαιός ἐστιν οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν,
23504   3.9.21.3 : ἀλλ´ ὅστις ἀδικεῖν δυνάμενος μὴ βούλεται·
23505   3.9.21.4 : οὐδ´ ὃς τὰ μικρὰ λαμβάνειν ἀπέσχετο,
23506   3.9.21.5 : ἀλλ´ ὃς τὰ μεγάλα καρτερεῖ μὴ λαμβάνων
23507   3.9.21.6 : ἔχειν δυνάμενος καὶ κρατεῖν ἀζημίως·
23508   3.9.21.7 : οὐδ´ ὅς γε ταῦτα πάντα διατηρεῖ μόνον, 
23509   3.9.21.8 : ἀλλ´ ὅστις ἄδολον γνησίαν τ´ ἔχων φύσιν
23510   3.9.21.9 : εἶναι δίκαιος κοὐ δοκεῖν εἶναι θέλει.
23511   3.9.22.1 : Ἱππάρχου (inscr. gr. m. 197 Pr.).
23512   3.9.22.2 : Μνῆμα τόδ´ Ἱππάρχου· στεῖχε δίκαια φρονῶν.
23513   3.9.23.1 : Σόλωνος (fr. 13 p. l. 4 II p. 41 Bergk).
23514   3.9.23.2 : Μνημοσύνης καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα,
23515   3.9.23.3 : Μοῦσαι Πιερίδες, κλῦτέ μοι εὐχομένῳ·
23516   3.9.23.4 : ὄλβον μοι πρὸς θεῶν μακάρων δότε καὶ πρὸς ἁπάντων
23517   3.9.23.5 : ἀνθρώπων αἰεὶ δόξαν ἔχειν ἀγαθήν·
23518   3.9.23.6 : εἶναι δὲ γλυκὺν ὧδε φίλοις, ἐχθροῖσι δὲ πικρόν,
23519   3.9.23.7 : τοῖσι μὲν αἰδοῖον, τοῖσι δὲ δεινὸν ἰδεῖν.
23520   3.9.23.8 : χρήματα δ´ ἱμείρω μὲν ἔχειν, ἀδίκως δὲ πεπᾶσθαι
23521   3.9.23.9 : οὐκ ἐθέλω· πάντως ὕστερον ἦλθε δίκη.
23522   3.9.23.10 : πλοῦτον δ´ ὃν μὲν δῶσι θεοί, παραγίγνεται ἀνδρὶ
23523   3.9.23.11 : ἔμπεδος ἐκ νεάτου πυθμένος ἐς κορυφήν·
23524   3.9.23.12 : ὃν δ´ ἄνδρες τιμῶσιν ὑφ´ ὕβριος, οὐ κατὰ κόσμον
23525   3.9.23.13 : ἔρχεται, ἀλλ´ ἀδίκοις ἔργμασι πειθόμενος
23526   3.9.23.14 : οὐκ ἐθέλων ἕπεται· ταχέως δ´ ἀναμίσγεται ἄτῃ·
23527   3.9.23.15 : ἀρχὴ δ´ ἐξ ὀλίγου γίγνεται ὥστε πυρός,
23528   3.9.23.16 : φλαύρη μὲν τὸ πρῶτον, ἀνιηρὴ δὲ τελευτᾷ· 
23529   3.9.23.17 : οὐ γὰρ δὴν θνητοῖς ὕβριος ἔργα πέλει.
23530   3.9.23.18 : ἀλλὰ Ζεὺς πάντων ἐφορᾷ τέλος, ἐξαπίνης δὲ
23531   3.9.23.19 : ὥστ´ ἄνεμος νεφέλας αἶψα διεσκέδασεν
23532   3.9.23.20 : ἠρινός, ὃς πόντου πολυκύμονος ἀτρυγέτοιο
23533   3.9.23.21 : πυθμένα κινήσας, γῆν κατὰ πυροφόρον
23534   3.9.23.22 : δῃώσας καλὰ ἔργα, θεῶν ἕδος αἰπὺν ἱκάνει
23535   3.9.23.23 : οὐρανόν, αἰθρίην δ´ αὖτις ἔθηκεν ἰδεῖν·
23536   3.9.23.24 : λάμπει δ´ ἠελίοιο μένος κατὰ πίονα γαῖαν
23537   3.9.23.25 : καλόν, ἀτὰρ νεφέων οὐδὲν ἔτ´ ἔστιν ἰδεῖν·
23538   3.9.23.26 : τοιαύτη Ζηνὸς πέλεται τίσις, οὐδ´ ἐφ´ ἑκάστῳ,
23539   3.9.23.27 : ὥσπερ θνητὸς ἀνήρ, γίγνεται ὀξύχολος.
23540   3.9.23.28 : αἰεὶ δ´ οὔ ἑ λέληθε διαμπερές, ὅστις ἀλιτρὸν
23541   3.9.23.29 : θυμὸν ἔχει, πάντως δ´ ἐς τέλος ἐξεφάνη·
23542   3.9.23.30 : ἀλλ´ ὁ μὲν αὐτίκ´ ἔτισεν, ὁ δ´ ὕστερον· οἳ δὲ φύγωσιν
23543   3.9.23.31 : αὐτοί, μηδὲ θεῶν μοῖρ´ ἐπιοῦσα κίχῃ,
23544   3.9.23.32 : ἤλυθε πάντως αὖτις· ἀναίτιοι ἔργα τίνουσιν
23545   3.9.23.33 : ἢ παῖδες τούτων ἢ γένος ἐξοπίσω.
23546   3.9.23.34 : θνητοὶ δ´ ὧδε νοεῦμεν ὁμῶς ἀγαθός τε κακός τε,
23547   3.9.23.35 : † ἐν δηνην αὐτὸς δόξαν ἕκαστος ἔχει, 
23548   3.9.23.36 : πρίν τι παθεῖν· τότε δ´ αὐτίκ´ ὀδύρεται· ἄχρι δὲ τούτου
23549   3.9.23.37 : χάσκοντες κούφαις ἐλπίσι τερπόμεθα.
23550   3.9.23.38 : χὤστις μὲν νούσοισιν ὑπ´ ἀργαλέῃσι πιεσθῇ,
23551   3.9.23.39 : ὡς ὑγιὴς ἔσται, τοῦτο κατεφράσατο·
23552   3.9.23.40 : ἄλλος δειλὸς ἐὼν ἀγαθὸς δοκεῖ ἔμμεναι ἀνήρ,
23553   3.9.23.41 : καὶ καλλός, μορφὴν οὐ χαρίεσσαν ἔχων·
23554   3.9.23.42 : εἰ δέ τις ἀχρήμων, πενίης δέ μιν ἔργα βιᾶται,
23555   3.9.23.43 : κτήσεσθαι πάντως χρήματα πολλὰ δοκεῖ.
23556   3.9.23.44 : σπεύδει δ´ ἄλλοθεν ἄλλος· ὁ μὲν κατὰ πόντον ἀλᾶται
23557   3.9.23.45 : ἐν νηυσὶν χρῄζων οἴκαδε κέρδος ἄγειν·
23558   3.9.23.46 : ἰχθυόεντ´ ἀνέμοισι φορεύμενος ἀργαλέοισι,
23559   3.9.23.47 : φειδωλὴν ψυχῆς οὐδεμίην θέμενος·
23560   3.9.23.48 : ἄλλος γῆν τέμνων πολυδένδρεον εἰς ἐνιαυτὸν
23561   3.9.23.49 : λατρεύει, τοῖσιν καμπύλ´ ἄροτρα μέλει·
23562   3.9.23.50 : ἄλλος Ἀθηναίης τε καὶ Ἡφαίστου πολυτέχνεω
23563   3.9.23.51 : ἔργα δαεὶς χειροῖν ξυλλέγεται βίοτον·
23564   3.9.23.52 : ἄλλος Ὀλυμπιάδων Μουσέων πάρα δῶρα διδαχθείς, 
23565   3.9.23.53 : ἱμερτῆς σοφίης μέτρον ἐπιστάμενος·
23566   3.9.23.54 : ἄλλον μάντιν ἔθηκεν ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων,
23567   3.9.23.55 : ἔγνω δ´ ἀνδρὶ κακὸν τηλόθεν ἐρχόμενον,
23568   3.9.23.56 : ᾧ συνομαρτήσωσι θεοί· τὰ δὲ μόρσιμα πάντως
23569   3.9.23.57 : οὔτε τὶς οἰωνὸς ῥύσεται οὔθ´ ἱερά·
23570   3.9.23.58 : ἄλλοι Παιῶνος πολυφαρμάκου ἔργον ἔχοντες
23571   3.9.23.59 : ἰητροί· καὶ τοῖς οὐδὲν ἔπεστι τέλος·
23572   3.9.23.60 : πολλάκι δ´ ἐξ ὀλίγης ὀδύνης μέγα γίγνεται ἄλγος,
23573   3.9.23.61 : κοὐκ ἄν τις λύσαιτ´ ἤπια φάρμακα δούς.
23574   3.9.23.62 : τὸν δὲ κακαῖς νούσοισι κυκώμενον ἀργαλέαις τε
23575   3.9.23.63 : ἁψάμενος χειροῖν αἶψα τίθης´ ὑγιῆ.
23576   3.9.23.64 : μοῖρα δέ τοι θνητοῖσι κακὸν φέρει ἠδὲ καὶ ἐσθλόν·
23577   3.9.23.65 : δῶρα δ´ ἄφυκτα θεῶν γίγνεται ἀθανάτων.
23578   3.9.23.66 : πᾶσι δέ τοι κίνδυνος ἐπ´ ἔργμασιν, οὐδέ τις οἶδεν,
23579   3.9.23.67 : ᾗ μέλλει σχήσειν, χρήματος ἀρχομένου.
23580   3.9.23.68 : ἀλλ´ ὁ μὲν εὖ ἕρδειν πειρώμενος οὐ προνοήσας
23581   3.9.23.69 : εἰς μεγάλην ἄτην καὶ χαλεπὴν ἔπεσεν,
23582   3.9.23.70 : τῷ δὲ καλῶς ἕρδοντι θεὸς περὶ πάντα δίδωσι 
23583   3.9.23.71 : συντυχίην ἀγαθήν, ἔκλυσιν ἀφροσύνης.
23584   3.9.23.72 : πλούτου δ´ οὐδὲν τέρμα πεφασμένον ἀνδράσι κεῖται·
23585   3.9.23.73 : οἳ γὰρ νῦν ἡμέων πλεῖστον ἔχουσι βίον,
23586   3.9.23.74 : διπλασίως σπεύδουσι· τίς ἂν κορέσειεν ἅπαντας;
23587   3.9.23.75 : κέρδεά τοι θνητοῖς ὤπασαν ἀθάνατοι·
23588   3.9.23.76 : ἄτη δ´ ἐξ αὐτῶν ἀναφαίνεται, ἣν ὁπόταν Ζεὺς
23589   3.9.23.77 : πέμψῃ τισομένην, ἄλλοτεν ἄλλος ἔχει.
23590   3.9.24.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ αʹ τῆς πολιτείας
23591   3.9.24.2 : (p. 336 E).
23592   3.9.24.3 : Μὴ γὰρ δὴ οἴου, εἰ μὲν χρυσὸν ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν
23593   3.9.24.4 : ποτε ἡμᾶς ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν
23594   3.9.24.5 : τῇ ζητήσει καὶ διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιο–
23595   3.9.24.6 : σύνην δὲ ζητοῦντας, πρᾶγμα πολλῷ χρυσίου τιμιώτερον,
23596   3.9.24.7 : ἔπειθ´ οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις 〈καὶ〉 οὐ σπου–
23597   3.9.24.8 : δάζειν ὅ τι μάλιστα φανῆναι αὐτό.
23598   3.9.25.1 : Ἀγησιλάου (Plut. Agesil. c. 23). 
23599   3.9.25.2 : Ἀνδρείας μὲν γὰρ οὐδὲν ὄφελος μὴ παρούσης δι–
23600   3.9.25.3 : καιοσύνης· εἰ δὲ δίκαιοι πάντες γένοιντο, μηδὲν ἀνδρείας
23601   3.9.25.4 : δεήσεσθαι.
23602   3.9.26.1 : Ἰσοκράτους Κατὰ τῶν σοφιστῶν (§ 21
23603   3.9.26.2 : p. 295 d).
23604   3.9.26.3 : Καὶ μηδεὶς οἰέσθω με λέγειν, ὡς ἔστι δικαιοσύνη
23605   3.9.26.4 : διδακτόν· ὅλως μὲν γὰρ οὐδεμίαν ἡγοῦμαι τοιαύτην τέχ–
23606   3.9.26.5 : νην εἶναι, ἥ τις τοῖς κακῶς πεφυκόσι πρὸς αὐτὴν δι–
23607   3.9.26.6 : καιοσύνην ἂν ἐμποιήσειεν.
23608   3.9.27.1 : Δημοσθένους (fr. 20 Sauppe).
23609   3.9.27.2 : Ἄξιον τούτους ἐπαινεῖν τῶν ἀνθρώπων, οἳ μηδεμίαν
23610   3.9.27.3 : ὠφέλειαν προαιροῦνται τοῦ δικαίου. χρήματα μὲν γὰρ
23611   3.9.27.4 : ἔστι κτήσασθαι, δόξαν δὲ χρημάτων οὐ ῥᾴδιον πρίασθαι.
23612   3.9.28.1 : Πλάτωνος (Menex. p. 246 E). 
23613   3.9.28.2 : Πᾶσα ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλ–
23614   3.9.28.3 : λης ἀρετῆς πανουργία, ἀλλ´ οὐ σοφία φαίνεται.
23615   3.9.29.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 109 Mullach.).
23616   3.9.29.2 : Ἀγαθὸν οὐ τὸ μὴ ἀδικέειν ἀλλὰ τὸ μηδὲ ἐθέλειν.
23617   3.9.30.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 107 Mullach.).
23618   3.9.30.2 : Μοῦνοι θεοφιλέες, ὅσοις ἐχθρὸν τὸ ἀδικέειν.
23619   3.9.31.1 : Πιττακοῦ.
23620   3.9.31.2 : Πιττακὸς ἔφη ’ἡδονὴ σὺν τῷ καλῷ δίκαιον‘.
23621   3.9.32.1 : Ἀριστείδου.
23622   3.9.32.2 : Ἀριστείδης ὁ δίκαιος ἐρωτηθεὶς τί ἐστι τὸ δίκαιον
23623   3.9.32.3 : ’τὸ μὴ ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν‘ ἔφη.
23624   3.9.33.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πρωταγόρου (p. 331 B).
23625   3.9.33.2 : Ἐγὼ μὲν γὰρ αὐτὸς ὑπέρ γε ἐμαυτοῦ φαίην ἂν καὶ
23626   3.9.33.3 : τὴν δικαιοσύνην ὅσιον εἶναι καὶ τὴν ὁσιότητα δίκαιον·
23627   3.9.33.4 : καὶ ὑπὲρ σοῦ δέ, εἴ με ἐῴης, ταῦτα ἂν αὐτὰ ἀποκρινοί–
23628   3.9.33.5 : μην, ὅτι ἤτοι ταὐτόν γ´ ἐστὶ δικαιότης ὁσιότητι ἢ ὅ τι
23629   3.9.33.6 : ὁμοιότατον, καὶ μάλιστα πάντων ἥ τε δικαιοσύνη οἷον
23630   3.9.33.7 : ὁσιότης καὶ ἡ ὁσιότης οἷον δικαιοσύνη.
23631   3.9.34.1 : Πυθαγόρου. 
23632   3.9.34.2 : Ξένος ἀνὴρ δίκαιος οὐ μόνον πολίτου ἀλλὰ καὶ συγ–
23633   3.9.34.3 : γενοῦς διαφέρει.
23634   3.9.35.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς πρὸς
23635   3.9.35.2 : Ἀνατόλιον περὶ δικαιοσύνης.
23636   3.9.35.3 : Ἐπ´ αὐτὸ δὴ τὸ τῶν ὅλων ἀρετῶν τέλος καὶ τὴν
23637   3.9.35.4 : συναγωγὴν αὐτῶν συμπασῶν, ἐν ᾗ δὴ πᾶσαι ἔνεισι συλ–
23638   3.9.35.5 : λήβδην κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον, γένοιτο ἄν τις εἰς τὴν
23639   3.9.35.6 : δικαιοσύνην ἀγόμενος.
23640   3.9.36.1 : Ἐν ταὐτῷ.
23641   3.9.36.2 : Ἐν δὲ τῷ ἀνθρωπίνῳ βίῳ διανομὴ τῶν κατ´ ἀξίαν
23642   3.9.36.3 : ἔργων τε καὶ τιμῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἐπιβαλλόντων
23643   3.9.36.4 : ἑκάστοις ὑφίστησι τὴν εἰς τὸν ἀνθρώπινον βίον τείνουσαν
23644   3.9.36.5 : δικαιοσύνην. ἔργα τοίνυν τῇ δικαιοσύνῃ τὰ πρόσφορα
23645   3.9.36.6 : καὶ ἐπιτηδεύματα εἴη ἄν, ὅσα κοινωνικὰ καὶ ἥμερα τυγ–
23646   3.9.36.7 : χάνει καὶ εὐσύμβολα καὶ εὐσυνάλλακτα καὶ ὠφέλιμα, τῶν
23647   3.9.36.8 : βλαβερῶν κωλυτικὰ διαπράξεων, τῶν δ´ ἐναντίων τὴν ὅλην
23648   3.9.36.9 : κατάστασιν εὐτρεπῆ παρασκευάζοντα.
23649   3.9.37.1 : Ἐπικτήτου (fr. 58 t. III p. 86 Schweigh.).
23650   3.9.37.2 : Ὥσπερ ἀληθὴς ζυγὸς οὔτε πρὸς ἀληθοῦς εὐθύνεται ζυ–
23651   3.9.37.3 : γοῦ οὔθ´ ὑπὸ ψευδοῦς κρίνεται, οὕτω καὶ ὁ δίκαιος κριτὴς
23652   3.9.37.4 : οὔθ´ ὑπὸ δικαίων εὐθύνεται οὔτε παρ´ ἀδίκοις δικάζεται. 
23653   3.9.38.1 : (fr. 59 l. c.)
23654   3.9.38.2 : Ὥσπερ τὸ εὐθὺ εὐθέος οὐ δεῖται, οὕτως οὐδὲ τὸ δί–
23655   3.9.38.3 : καιον δικαίου.
23656   3.9.39.1 : (fr. 60 l. c. p. 87)
23657   3.9.39.2 : Μὴ πρότερον ἑτέρῳ δικαστηρίῳ δικάσῃς, πρὶν 〈ἂν〉
23658   3.9.39.3 : αὐτὸς παρὰ τῇ δίκη κριθῇς.
23659   3.9.40.1 : (fr. 61 l. c.)
23660   3.9.40.2 : Εἰ βούλει τὰς κρίσεις δικαίας ποιεῖσθαι, μηδένα
23661   3.9.40.3 : τῶν δικαζομένων καὶ δικαιολογούντων ἐπιγίγνωσκε, ἀλλ´
23662   3.9.40.4 : αὐτὴν τὴν δίκην.
23663   3.9.41.1 : (fr. 62 l. c.)
23664   3.9.41.2 : Ἥκιστα πταίσεις ἐν ταῖς κρίσεσιν, ἐὰν αὐτὸς ἐν τῷ
23665   3.9.41.3 : βίῳ ἄπταιστος διατελῇς.
23666   3.9.42.1 : (fr. 63 l. c.)
23667   3.9.42.2 : Ἄμεινον δικαίως κρίναντα πρὸς τοῦ καταδικασθέν–
23668   3.9.42.3 : τος ἀδίκως μεμφθῆναι ἢ ἀδίκως κρίναντα παρὰ τῇ φύσει
23669   3.9.42.4 : δικαίως ψέγεσθαι.
23670   3.9.43.1 : (fr. 64 l. c.)
23671   3.9.43.2 : Καθάπερ ἡ τὸν χρυσὸν δοκιμάζουσα λίθος οὐκέτι
23672   3.9.43.3 : καὶ αὐτὴ πρὸς τοῦ χρυσοῦ δοκιμάζεται, οὕτω καὶ ὁ τὸ
23673   3.9.43.4 : κριτήριον ἔχων.
23674   3.9.44.1 : (fr. 65 l. c. p. 88) 
23675   3.9.44.2 : Αἰσχρὸν τὸν δικαστὴν πρὸς ἑτέρων δικάζεσθαι.
23676   3.9.45.1 : (fr. 66 l. c.)
23677   3.9.45.2 : Καθάπερ ὀρθοῦ οὐδὲν ὀρθότερον, οὕτως οὐδὲ δι–
23678   3.9.45.3 : καίου οὐδὲν δικαιότερον.
23679   3.9.46.1 : Διογένους.
23680   3.9.46.2 : Ἡ τοίνυν δικαιοσύνη πολλὴν ἔχει ῥᾳστώνην τῇ ψυχῇ.
23681   3.9.46.3 : τὸ γὰρ μηδένα μήτε φοβούμενον μήτε αἰσχυνόμενον ζῆν
23682   3.9.46.4 : ἡδονή τις ἐστὶν καὶ ἱκανότης τῷ βίῳ· ὁ δὲ τὴν δικαιο–
23683   3.9.46.5 : σύνην ἔχων ἐν τῇ ψυχῇ οὐ μόνον τοῖς ἄλλοις ὠφέλιμός
23684   3.9.46.6 : ἐστιν, ἀλλὰ πολὺ μάλιστα αὐτὸς αὑτῷ· οὐ γὰρ πειράσε–
23685   3.9.46.7 : ται αὑτὸν ἀδικεῖν οὐδὲ καθ´ ἓν μέρος. οὐδὲ γὰρ λύπης
23686   3.9.46.8 : αὑτῷ αἴτιός ἐστιν οὐδὲ νόσου· ἀλλὰ τὰ αἰσθητήρια τὰ
23687   3.9.46.9 : τῆς φύσεως θεοὺς ὑπολαμβάνων εἶναι, δικαίως χρήσεται
23688   3.9.46.10 : αὐτοῖς· οὐδὲν μὲν ὑπὲρ τὴν δύναμιν πράττων, φυλάττων
23689   3.9.46.11 : δὲ τὰ μάλιστα καὶ ἡδονὰς καὶ ὠφελείας λαμβάνων διὰ
23690   3.9.46.12 : τούτων. καὶ γὰρ ἀπὸ ἀκοῆς καὶ ἀπὸ ὁράσεως καὶ ἀπὸ
23691   3.9.46.13 : τῆς τροφῆς καὶ ἀπὸ 〈τῶν〉 ἀφροδισίων ἡδοναὶ ἔσονται
23692   3.9.46.14 : τῷ δικαίως ἑαυτῷ χρωμένῳ ... καὶ κίνδυνοι γίνονται
23693   3.9.46.15 : περὶ τὰ πλείστου ἄξια καὶ ἀναγκαιότατα. ἢ οὐχ ἑώρα–
23694   3.9.46.16 : κας τὴν ψυχὴν ταραττομένους καὶ νυκτὸς καὶ ἡμέρας,
23695   3.9.46.17 : καὶ εἰς τὴν θάλατταν ἑαυτοὺς ῥιπτοῦντας εἰκῆ καὶ εἰς
23696   3.9.46.18 : † ἑταίραν; 
23697   3.9.47.1 : Λυκούργου (fr. 8 Sauppe).
23698   3.9.47.2 : Ζηλωτὸν ἴσως ὁ πλοῦτος· τίμιον μέντοι καὶ θαυμα–
23699   3.9.47.3 : στὸν ἡ δικαιοσύνη.
23700   3.9.48.1 : Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν βʹ (II § 10
23701   3.9.48.2 : p. 21).
23702   3.9.48.3 : Ὥσπερ γὰρ οἰκίας οἶμαι καὶ πλοίου καὶ τῶν ἄλλων
23703   3.9.48.4 : τῶν τοιούτων τὰ κάτωθεν ἰσχυρότατα εἶναι δεῖ, οὕτω
23704   3.9.48.5 : καὶ τῶν πράξεων τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ὑποθέσεις ἀληθεῖς
23705   3.9.48.6 : καὶ δικαίας.
23706   3.9.49.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου Ἐθῶν συναγωγῆς
23707   3.9.49.2 : (hist. gr. min. ed. L. Dindorf v. I p. 146 fr. 6).
23708   3.9.49.3 : Ἐν Παιδαλίοις, Ἰνδικῷ ἔθνει, οὐχ ὁ θύων, ἀλλ´ ὁ
23709   3.9.49.4 : συνετώτατος τῶν παρόντων κατάρχεται τῶν ἱερῶν. αἰ–
23710   3.9.49.5 : τεῖται δ´ ἀεὶ παρὰ τῶν θεῶν οὐδὲν ἄλλο πλὴν δικαιο–
23711   3.9.49.6 : σύνης.
23712   3.9.50.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Θεαιτήτου (p. 176 C).
23713   3.9.50.2 : Θεὸς οὐδαμῆ οὐδαμῶς ἄδικος, ἀλλ´ ὡς οἷόν τε δι–
23714   3.9.50.3 : καιότατος, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτῷ ὁμοιότερον οὐδὲν, ἢ ὃς ἂν
23715   3.9.50.4 : ἡμῶν αὖ γένηται ὅ τι δικαιότατος περὶ τοῦτο. 
23716   3.9.51.1 : Ἐκ Πώλου Πυθαγορείου Λευκανοῦ Περὶ
23717   3.9.51.2 : δικαιοσύνης (fr. 8 phil. Gr. II p. 26 Mullach.).
23718   3.9.51.3 : Δοκεῖ μοι τῶν ἀνδρῶν τὰν δικαιοσύναν ματέρα τε
23719   3.9.51.4 : καὶ τιθηνὰν τᾶν ἀλλᾶν ἀρετᾶν προσειπέν· ἄτερ γὰρ ταύ–
23720   3.9.51.5 : τας οὔτε σώφρονα οὔτε ἀνδρεῖον οὔτε φρόνιμον οἷόν τε
23721   3.9.51.6 : ἦμεν. ἁρμονία γάρ ἐστι καὶ εἰράνα τᾶς ὅλας ψυχᾶς μετ´
23722   3.9.51.7 : εὐρυθμίας. διαφανέστερον δέ κα γένοιτο τὸ ταύτας κρά–
23723   3.9.51.8 : τος ἐτάζουσιν ἁμῖν τὰς ἄλλας ἕξιας. μερικὰν γὰρ ἔχοντι
23724   3.9.51.9 : αὗται τὰν ὠφέλειαν, καὶ ποθ´ ἕν· ἃ δὲ ποθ´ ὅλα τὰ
23725   3.9.51.10 : συστάματα, καὶ ἐν πλάθει. ἐν κόσμῳ μὲν ὦν αὐτὰ τὰν
23726   3.9.51.11 : ὅλαν ἀρχὰν διαστραταγοῦσα πρόνοιά τε καὶ ἁρμονία καὶ 
23727   3.9.51.12 : δίκα καὶ νῶς τινὸς θεῶν οὕτω ψαφιξαμένω· ἐν πόλει
23728   3.9.51.13 : δὲ εἰράνα τε καὶ εὐνομία δικαίως κέκληται· ἐν οἴκῳ δ´
23729   3.9.51.14 : ἔστι ἀνδρὸς μὲν καὶ γυναικὸς ποτ´ ἀλλάλως ὁμοφροσύνα.
23730   3.9.51.15 : οἰκετᾶν δὲ ποτὶ δεσπότας εὔνοια, δεσποτᾶν δὲ ποτὶ
23731   3.9.51.16 : θεράποντας καδεμονία· ἐν σώματι δὲ καὶ ψυχᾷ πρᾶτα
23732   3.9.51.17 : μὲν ἃ πᾶσιν ἀγαπατότατα ζῴοις, ἅ τε ὑγίεια καὶ ἀρ–
23733   3.9.51.18 : τιότας, σοφία τ´ ἐκ τᾶς ἐπιστάμας τε καὶ δικαιοσύνας
23734   3.9.51.19 : γενομένα † τε παρ´ ἀνθρώποις. εἰ δ´ αὐτὰ τὸ ὅλον καὶ
23735   3.9.51.20 : τὰ μέρεα οὕτω παιδαγωγεῖ τε καὶ σῴζει ὁμόφρονα καὶ
23736   3.9.51.21 : ποτάγορα ἀλλάλοις ἀπεργαζομένα, πῶς οὔ 〈κα〉 μάτηρ καὶ
23737   3.9.51.22 : τιθηνὰ πασᾶν τε καὶ πάντων παμψαφεὶ λέγοιτο;
23738   3.9.52.1 : Πλάτωνος Νόμων εʹ (p. 730 D). 
23739   3.9.52.2 : Τίμιος μὲν δὴ καὶ ὁ μηδὲν ἀδικῶν· ὁ δὲ μηδ´ ἐπι–
23740   3.9.52.3 : τρέπων τοῖς ἀδικοῦσιν ἀδικεῖν πλέον ἢ διπλασίας τιμῆς
23741   3.9.52.4 : ἄξιος ἐκείνου. ὁ μὲν γὰρ ἑνός, ὁ δὲ πολλῶν ἀντάξιος
23742   3.9.52.5 : ἑτέρων, μηνύων τὴν τῶν ἄλλων τοῖς ἄρχουσιν ἀδικίαν·
23743   3.9.52.6 : ὁ δὲ καὶ ξυγκολάζων εἰς δύναμιν τοῖς ἄρχουσιν, ὁ μέγας
23744   3.9.52.7 : ἀνὴρ ἐν πόλει καὶ τέλειος οὗτος ἀναγορευέσθω νικηφό–
23745   3.9.52.8 : ρος ἀρετῇ.
23746   3.9.53.1 : Ἱέρακος ἐκ τοῦ Περὶ δικαιοσύνης.
23747   3.9.53.2 : Φέρε γὰρ ἴδωμεν, τί τοῖς πολλοῖς δοκεῖ περὶ δι–
23748   3.9.53.3 : καιοσύνης. οἱ μὲν οὖν ἕξιν· εἶναι φασὶ ψυχῆς ἀδωροδό–
23749   3.9.53.4 : κητον, τοῦ κατὰ δύναμιν ἑκάστου στοχαζομένην· οἱ δὲ
23750   3.9.53.5 : ἕξιν ἐν ψυχῇ, μήτε τῇ χείρονι τύχῃ μήτε τῇ κρείττονι
23751   3.9.53.6 : πλέον ἢ ἔλαττον ἀπονέμουσαν, τὸ δ´ ἴσον πᾶσι φυλάτ–
23752   3.9.53.7 : τουσαν. δοκοῦσι δέ μοι οἱ μὲν πρότεροι τὸν μὴ ἀλλο–
23753   3.9.53.8 : τρίων ἐπιθυμοῦντα χρημάτων θαυμάζειν, τηρήσαντα δ´
23754   3.9.53.9 : ἂν καὶ τὸ κατὰ δύναμιν ἑκάστῳ, εἰ κελεύειν τισὶ συγχω–
23755   3.9.53.10 : ρηθείη· οἱ δεύτεροι δὲ, τὸν μὴ τῇ τύχῃ τὸ πλέον με–
23756   3.9.53.11 : τροῦντα, πάντας δὲ τῶν αὐτῶν ἀξιοῦντα. τί οὖν εἰ τοῦτο
23757   3.9.53.12 : μαθών τις ἐν τοῖς ἄλλοις ἀδικώτατος εἴη; καὶ εἰ χρη–
23758   3.9.53.13 : μάτων μὲν 〈μη〉δ´ ἅπαξ ἀλλοτρίων ἐπιθυμοῖ, ὑβριστὴς δὲ 
23759   3.9.53.14 : ὑπάρχοι καὶ ἀκόλαστος περὶ ἡδονάς, ἆρα ὁ τοιούτων κακῶν
23760   3.9.53.15 : ἀνάπλεως δίκαιος ἂν εἴη; ὅταν δὲ καὶ τῶν αὐτῶν ἀξιώσῃ
23761   3.9.53.16 : πάντας, πῶς μὲν οὐκ ἄφρων, πῶς δὲ οὐκ ἄδικος, εἰ
23762   3.9.53.17 : ὁμοίως τιμήσει τόν τε σώφρονα καὶ τὸν ἀκόλαστον, καὶ
23763   3.9.53.18 : τὸν ἄφρονα καὶ τὸν φρόνιμον; ἀλλ´ οὐδὲ τὸ μὴ χρη–
23764   3.9.53.19 : μάτων ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν δικαιοσύνης ὅρος, εὐτύχημα
23765   3.9.53.20 : δὲ περὶ ἕν τι τῶν παθῶν. ὑποκείσθω γὰρ ὑπερβολῇ
23766   3.9.53.21 : πλούσιον εἶναί τινα, δυνάμενον ἄλλοις ἐπαρκεῖν πολλοῖς
23767   3.9.53.22 : ἐκ τῶν ἰδίων, δόξης δὲ τοῦτον ἡττώμενον καὶ φιλοτι–
23768   3.9.53.23 : μίας, καὶ μηδενὸς ἐλευθεριάζοντος ἀνέχεσθαι, ἀλλὰ τοὺς
23769   3.9.53.24 : μὲν ὑβρίζειν, τοὺς δὲ τύπτειν, τοῖς δὲ κελεύειν, τερπό–
23770   3.9.53.25 : μενον τῷ πάντας ὑπακούειν αὐτῷ· τί οὖν ἄν τις τοῦτον
23771   3.9.53.26 : εἴποι, ὅταν μηδενὸς μὲν τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμῇ, βίαιος
23772   3.9.53.27 : δὲ ἄλλως ᾖ καὶ τύραννος; καὶ πρώτοις μὲν τοῖς οἰκέ–
23773   3.9.53.28 : ταις καὶ ταῖς θεραπαινίσι χρῆσθαι κακῶς, τοὺς μὲν ὑπὲρ
23774   3.9.53.29 : τὸ μέτρον κολάζοντα, ταῖς δὲ συγγιγνόμενον ἀνέδην,
23775   3.9.53.30 : ἔπειτα μηδὲν ἀδικεῖν ἡγεῖσθε ταῦτα ποιοῦντα;
23776   3.9.54.1 : Ἐν ταὐτῷ.
23777   3.9.54.2 : Οἱ μὲν ἀπὸ τοῦ περιπάτου μεσότητα πλεονεξίας καὶ
23778   3.9.54.3 : μειονεξίας τὴν δικαιοσύνην εἰρήκασιν· οἱ δὲ ἀπὸ τῆς 
23779   3.9.54.4 : στοᾶς ἕξιν ἰσότητος ἀπονεμητικήν. καὶ ὡς μὲν οὐ μόνον
23780   3.9.54.5 : οὐ δίκαιον, ἀλλὰ καὶ ἀδικώτατον τὸ πάντας τῶν αὐτῶν
23781   3.9.54.6 : ἀξιοῦν, ἐν τοῖς ἔμπροσθεν εἴρηται· τὸ δὲ μεταξὺ πλεο–
23782   3.9.54.7 : νεξίας καὶ μειονεξίας, ἔκβασίς ἐστι πράξεως ἀκατονό–
23783   3.9.54.8 : μαστος, ἀλλ´ οὐκ ἀρετὴ ψυχῆς. πᾶσα δὲ πρᾶξις ἐνέργεια
23784   3.9.54.9 : ψυχῆς διὰ σώματος· ἡ δ´ ἐνέργεια οὐκ ἀρετή, ἢ πᾶς´ ἂν
23785   3.9.54.10 : ἐνέργεια ἦν ἀρετή. τὴν δὲ δικαιοσύνην πάντες ἁπαξα–
23786   3.9.54.11 : πλῶς ἀρετὴν ψυχῆς ὁμολογοῦσιν, ἀλλ´ οὐ πρᾶξιν, οὐδὲ
23787   3.9.54.12 : πράξεως ἀποτέλεσμα. τρία γάρ ἐστι περὶ ἕκαστον, ἢ
23788   3.9.54.13 : ἕξις ἢ πρᾶξις ἢ ἀποτέλεσμα. ἕξις μέν, καθ´ ἣν πλεο–
23789   3.9.54.14 : νεκτικοί τινες ἢ μειονεκτικοὶ ἐσμέν· πρᾶξις δὲ τὸ μειο–
23790   3.9.54.15 : νεκτεῖν καὶ 〈τὸ〉 πλεονεκτεῖν· ἀποτέλεσμα δὲ ἡ μειονεξία
23791   3.9.54.16 : καὶ ἡ πλεονεξία. ὥσπερ ἕξις μὲν ἡ ζωγραφική, πρᾶξις
23792   3.9.54.17 : δὲ ἡ ζωγραφία, ἀποτέλεσμα δὲ ἡ γραφή. καὶ πάλιν·
23793   3.9.54.18 : ἕξις μὲν ἡ ἀγαλματοποιική, πρᾶξις δὲ τὸ ἀγαλματοποιεῖν,
23794   3.9.54.19 : ἀποτέλεσμα δὲ τὸ ἄγαλμα. εἰ δέ τις τὴν ἕξιν ὁρίζοιτο
23795   3.9.54.20 : γραφὴν καὶ ἄγαλμα, τῷ τοῦ ἀποτελέσματος ὀνόματι κα–
23796   3.9.54.21 : λῶν, σφάλλεσθαι ἂν ὁμολογοῖτο καὶ σύγχυσιν ποιεῖν·
23797   3.9.54.22 : οὕτως ὁ πλεονεξίαν καὶ μειονεξίαν τὴν ἕξιν ὀνομάζων,
23798   3.9.54.23 : τῷ τοῦ ἀποτελέσματος ὀνόματι χρῆται κατὰ τῆς ἐν τῇ
23799   3.9.54.24 : ψυχῇ ἕξεως. καὶ ἡ μεσότης τοίνυν τῶν ἀποτελεσμάτων
23800   3.9.54.25 : ἀποτέλεσμα ἂν εἴη· τεταγμένων γὰρ ἐν τοῖς ἐκ τῶν
23801   3.9.54.26 : πραγμάτων ἀποτελουμένοις πλεονεξίας καὶ μειονεξίας,
23802   3.9.54.27 : καὶ ἡ τούτων μεσότης εἴη ἂν ἀποτέλεσμα, οὐχ ἕξις.
23803   3.9.54.28 : ἔστω δὲ μὴ ἔκβασις, ἀλλ´ ἕξις ψυχῆς, οὔτε πλεονεκτικὴ
23804   3.9.54.29 : 〈οὔτε μειονεκτική〉· ὁ περί τι τοίνυν, ἢ τινὶ μήτε πλεο– 
23805   3.9.54.30 : νεκτῶν μήτε μειονεκτῶν, ἔσται δίκαιος. περὶ μὲν δὴ
23806   3.9.54.31 : τὰ σωματικὰ ἀγαθὰ οὐκ ἂν φαῖεν εἶναι ταύτην, οὔτε ὡς
23807   3.9.54.32 : τούτων ἀκρότητα οὔτε ὡς μεσότητα· οὐ γὰρ δὴ κτητὰ
23808   3.9.54.33 : ταῦτα γίγνεται κατὰ τὴν ἡμετέραν πρόθεσίν τε καὶ
23809   3.9.54.34 : σπουδήν, ἀλλὰ τὰ πολλὰ τούτων ἐστὶ φύσεως. κάλλος
23810   3.9.54.35 : μὲν γάρ ἐστι φύσει καὶ ἰσχὺς σώματος καὶ ὑγίεια· εἰ δὲ
23811   3.9.54.36 : πειρώμεθα τὴν μὲν ἰσχὺν ἐπιτείνειν τροφαῖς τε καὶ
23812   3.9.54.37 : γυμνασίοις, τὴν δὲ ὑγίειαν διαίτῃ ποιᾷ τηρεῖν καὶ ἐκ–
23813   3.9.54.38 : πίπτουσαν ἀνακαλέσασθαι, ἀλλ´ ὅμως ὡς οὐκ ἐφ´ ἡμῖν
23814   3.9.54.39 : οὔσης ἐξ ἀρχῆς τῆς τούτων κτήσεως, ἀπονεμητέον τῇ τοῦ
23815   3.9.54.40 : σώματος φύσει. καίτοι καὶ τούτοις πλεονεκτεῖν λέγον–
23816   3.9.54.41 : ταί τινες, ἰσχύι μὲν, εἰ τύχοι, Μίλων ὁ Κροτωνιάτης,
23817   3.9.54.42 : κάλλει δὲ Λαῒς ἡ Κορινθία, καὶ εἴ τινες τούτοις παρα–
23818   3.9.54.43 : πλήσιοι. τίς οὖν ἂν γένοιτο Μίλωνος ἀδικία; ἢ τίς
23819   3.9.54.44 : Λαΐδος πλεονεξία; ἆρα εἰ μὲν Μίλων περιέλθοι τοὺς
23820   3.9.54.45 : ἀσθενεστέρους τύπτων τε καὶ τὰ τούτων χρήματα διαρ–
23821   3.9.54.46 : πάζων καὶ τὰς τούτων γυναῖκας, καὶ Λαῒς ὁμοίως, μι–
23822   3.9.54.47 : σθὸν μὲν πλεῖστον εἰσπράττουσα παρὰ τῶν ἐραστῶν,
23823   3.9.54.48 : ἐνίων δὲ γυναικῶν καὶ γάμους διαλύουσα, τοῦτ´ ἂν εἴη
23824   3.9.54.49 : τὸ πλεονεκτεῖν; περὶ ποίαν οὖν ὕλην τὴν αἵρεσίν τις
23825   3.9.54.50 : ποιήσεται τοῦ μήτε ὑπερβάλλοντος μήτ´ αὖ ἐλλείποντος;
23826   3.9.54.51 : ἢ τὸ ἀγελαῖον ἐκεῖνο καὶ κοινόν ’ἀρκοῦ τοῖς αὑτοῦ, καὶ 
23827   3.9.54.52 : μὴ διάρπαζε τὰ 〈τῶν〉 πλησίον. μηδ´ αὖ προΐεσο τῶν
23828   3.9.54.53 : σῶν ὡς κατὰ τοῦτο μειονεκτῶν‘; τὸ μὲν δὴ μὴ βιάζε–
23829   3.9.54.54 : σθαι [δυναίμην], εἴποι τις ἄν, ἐπ´ ἐμοὶ [γὰρ τοῦτο]· τὸ
23830   3.9.54.55 : δὲ μὴ πλεονεκτεῖσθαι πῶς ἂν γένοιτο; πολλοὶ γὰρ οἱ
23831   3.9.54.56 : κρείττους. ἀλλ´ εἴ τις βούλοιτο δεομένοις ἐπαρκεῖν καὶ
23832   3.9.54.57 : ὀρφανὰς συνεκδιδόναι καὶ αἰχμαλώτους λύσασθαι, ταῦτα
23833   3.9.54.58 : μὲν ἴσως δυνατόν ἐστι ποιεῖν, ἀλλ´ οὐ τῷ γε τιμῶντι
23834   3.9.54.59 : τὴν προειρημένην μεσότητα· πλεονεκτεῖσθαι γάρ ἐστι
23835   3.9.54.60 : καὶ μειονεκτεῖν τὸν ταῦτα ποιεῖν ἀνεχόμενον.
23836   3.9.55.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
23837   3.9.55.2 : Πῶς οὖν αὐτὴν ὁρίζεται ὁ καθ´ ἡμᾶς λόγος; ἕξιν
23838   3.9.55.3 : εὔλογον ψυχῆς ὀρθότητος ἐπιμελουμένην· ἢ τιμωρίας
23839   3.9.55.4 : ἀπαίτησιν παρὰ τῶν προηδικηκότων· οὐχ ὡς τοῦ ἢ συν–
23840   3.9.55.5 : δέσμου τὴν ἑτέραν τῶν προτάσεων ....
23841   3.9.56.1 : Ξενοφῶντος ἐν δʹ Ἀπομνημονευμά–
23842   3.9.56.2 : των (IV 2, 11).
23843   3.9.56.3 : Καὶ ὁ Σωκράτης ἔφη· Οὐ δήπου, ὦ Εὐθύδημε, ταύ–
23844   3.9.56.4 : της τῆς ἀρετῆς ἐφίεσαι, δι´ ἣν ἄνθρωποι πολιτικοὶ
23845   3.9.56.5 : γίγνονται καὶ οἰκονομικοὶ καὶ ἄρχειν ἱκανοὶ καὶ ὠφέλι–
23846   3.9.56.6 : μοι τοῖς τε ἄλλοις ἀνθρώποις καὶ ἑαυτοῖς; καὶ ὁ Εὐθύ–
23847   3.9.56.7 : δημος· Σφόδρα γ´, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ταύτης τῆς ἀρετῆς 
23848   3.9.56.8 : δέομαι. Νὴ Δί´, ἔφη ὁ Σωκράτης, 〈τῆς〉 καλλίστης ἀρετῆς
23849   3.9.56.9 : καὶ μεγίστης ἐφίεσαι τέχνης· ἔστι γὰρ τῶν βασιλέων
23850   3.9.56.10 : αὕτη καὶ καλεῖται βασιλική. ἀτάρ, ἔφη, κατανενόηκας,
23851   3.9.56.11 : εἰ οἷόν τέ ἐστι μὴ ὄντα δίκαιον ἀγαθὸν ταῦτα γενέσθαι;
23852   3.9.56.12 : Καὶ μάλα, ἔφη· οὐχ οἷόν τέ γε ἄνευ δικαιοσύνης ἀγα–
23853   3.9.56.13 : θὸν πολίτην γενέσθαι. Τί οὖν, ἔφη, σὺ ἤδη τοῦτο κατ–
23854   3.9.56.14 : είργασαι; Οἶμαί γε, ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὐδενὸς ἂν ἧτ–
23855   3.9.56.15 : τον φανῆναι δίκαιος. Ἆρ´ οὖν, ἔφη, τῶν δικαίων ἐστὶν
23856   3.9.56.16 : ἔργα ὥσπερ τῶν τεκτόνων; Ἔστι μέντοι, ἔφη. Ἆρ´ οὖν,
23857   3.9.56.17 : ἔφη, ὥσπερ οἱ τέκτονες ἔχουσι τὰ ἑαυτῶν ἔργα ἐπιδεῖξαι,
23858   3.9.56.18 : οὕτως οἱ δίκαιοι τὰ ἑαυτῶν ἔχοιεν ἂν ἐξηγήσασθαι;
23859   3.9.56.19 : Μὴ οὖν, ἔφη 〈ὁ〉 Εὐθύδημος, ἐγὼ οὐ δύναμαι τὰ τῆς δι–
23860   3.9.56.20 : καιοσύνης ἔργα ἐξηγήσασθαι; καὶ νὴ Δί´ ἔγωγε τὰ τῆς
23861   3.9.56.21 : ἀδικίας· ἐπεὶ οὐκ ὀλίγα ἔστι καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ὁρᾶν
23862   3.9.56.22 : τε τοιαῦτα καὶ ἀκούειν. Βούλει οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης,
23863   3.9.56.23 : γράψωμεν ἐνταυθοῖ μὲν δέλτα, ἐνταυθοῖ δὲ ἄλφα, εἶτα ὅ
23864   3.9.56.24 : τι μὲν ἂν δοκῇ ἡμῖν τῆς δικαιοσύνης ἔργον εἶναι, πρὸς
23865   3.9.56.25 : τὸ δέλτα τιθῶμεν, ὅ τι δ´ ἂν τῆς ἀδικίας, πρὸς τὸ ἄλφα;
23866   3.9.56.26 : Εἴ τί σοι, ἔφη, δοκεῖ προσδεῖν τούτων, ποίει ταῦτα. καὶ
23867   3.9.56.27 : ὁ Σωκράτης γράψας ὥσπερ εἶπεν· Οὐκοῦν, ἔφη, ἔστιν ἐν 
23868   3.9.56.28 : ἀνθρώποις ψεύδεσθαι; Ἔστι μέντοι, ἔφη. Ποτέρωσε οὖν,
23869   3.9.56.29 : ἔφη, θῶ τοῦτο; Δῆλον ὅτι, ἔφη, πρὸς τὴν ἀδικίαν.
23870   3.9.56.30 : Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ ἐξαπατᾶν ἔστι; Καὶ μάλα, ἔφη. Τοῦτο
23871   3.9.56.31 : οὖν ποτέρωσε θῶ; Καὶ τοῦτο δῆλον ὅτι, ἔφη, πρὸς τὴν
23872   3.9.56.32 : ἀδικίαν. Τί δαί; τὸ κλέπτειν; Καὶ τοῦτο, ἔφη. Τί δ´ ἀν–
23873   3.9.56.33 : δραποδίζεσθαι; Καὶ τοῦτο. Πρὸς δὲ τῇ δικαιοσύνῃ οὐ–
23874   3.9.56.34 : δὲν ἡμῖν τούτων κείσεται, ὦ Εὐθύδημε; Δεινὸν γὰρ ἂν
23875   3.9.56.35 : εἴη, ἔφη. Τί δαί, ἐὰν στρατηγὸς αἱρεθεὶς ἄδικόν τε καὶ
23876   3.9.56.36 : αἰσχρὰν πόλιν ἐξανδραποδίσηται, φήσομεν τοῦτον ἀδι–
23877   3.9.56.37 : κεῖν; Οὐ δῆτα, ἔφη. Δίκαια δὲ ποιεῖν οὐ φήσομεν; Καὶ
23878   3.9.56.38 : μάλα. Τί δ´; ἐὰν ἐξαπατᾷ πολεμῶν αὐτοῖς; Δίκαιον, ἔφη,
23879   3.9.56.39 : καὶ τοῦτο. Ἐὰν δὲ κλέπτῃ τε καὶ ἁρπάζῃ τὰ τούτων, οὐ
23880   3.9.56.40 : δίκαια ποιήσει; Καὶ μάλα, ἔφη· ἀλλ´ ἐγώ σε τὸ πρῶτον
23881   3.9.56.41 : ὑπέλαβον πρὸς τοὺς φίλους μόνους ταῦτα ἐρωτᾶν. Οὐκ–
23882   3.9.56.42 : οῦν, ἔφη, ὅσα πρὸς τῇ ἀδικίᾳ ἐθήκαμεν, ταῦτα καὶ πρὸς
23883   3.9.56.43 : τῇ δικαιοσύνῃ θετέον ἂν εἴη; Ἔοικεν, ἔφη. Βούλει οὖν,
23884   3.9.56.44 : ἔφη, ταῦτα οὕτω θέντες, διορισώμεθα πάλιν πρὸς μὲν 
23885   3.9.56.45 : τοὺς πολεμίους δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν, πρὸς δὲ τοὺς
23886   3.9.56.46 : φίλους ἄδικον, ἀλλὰ δεῖν πρός γε τούτους ὡς ἁπλού–
23887   3.9.56.47 : στατον εἶναι; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Τί οὖν; ἔφη ὁ Σω–
23888   3.9.56.48 : κράτης, ἐάν τις στρατηγὸς ὁρῶν ἀθύμως ἔχον τὸ στρά–
23889   3.9.56.49 : τευμα ψευσάμενος φήσῃ συμμάχους προσιέναι καὶ τῷ
23890   3.9.56.50 : ψεύδει τούτῳ παύσῃ τῆς ἀθυμίας τοὺς στρατιώτας, ποτέ–
23891   3.9.56.51 : ρωθι τὴν ἀπάτην ταύτην θήσομεν; Δοκεῖ μοι, ἔφη, πρὸς
23892   3.9.56.52 : τὴν δικαιοσύνην. Ἐὰν δέ τις υἱὸν ἑαυτοῦ δεόμενον φαρ–
23893   3.9.56.53 : μακείας 〈καὶ μὴ προσιέμενον φάρμακον〉 ἐξαπατήσας ὡς
23894   3.9.56.54 : σῖτον τὸ φάρμακον δῷ καὶ τῷ ψεύδει χρησάμενος οὕ–
23895   3.9.56.55 : τως ὑγιῆ ποιήσῃ, ταύτην αὖ τὴν ἀπάτην ποῖ θετέον;
23896   3.9.56.56 : Δοκεῖ μοι, ἔφη, καὶ ταύτην εἰς τὸ αὐτό. Τί δαί, ἐάν τις,
23897   3.9.56.57 : ἐν ἀθυμίᾳ ὄντος φίλου, δείσας μὴ διαχρήσηται ἑαυτόν,
23898   3.9.56.58 : κλέψῃ ἢ ἁρπάσῃ 〈ἢ〉 ξίφος ἢ ἄλλο τι τοιοῦτον, τοῦτο
23899   3.9.56.59 : αὖ ποτέρωσε θετέον; Καὶ τοῦτο νὴ Δία πρὸς τὴν δι–
23900   3.9.56.60 : καιοσύνην. Λέγεις, ἔφη, σὺ οὐδὲ πρὸς τοὺς φίλους ἅπαντα
23901   3.9.56.61 : δεῖν ἁπλοίζεσθαι; Μὰ Δί´ οὐ δῆτα, ἔφη· ἀλλὰ μετατί–
23902   3.9.56.62 : θεμαι τὰ εἰρημένα, εἴπερ ἔξεστιν. Δεῖ γέ τοι, ἔφη ὁ
23903   3.9.56.63 : Σωκράτης, ἐξεῖναι πολὺ μᾶλλον ἢ μὴ ὀρθῶς τιθέναι. 
23904   3.9.56.64 : τῶν δὲ δὴ τοὺς φίλους ἐξαπατώντων ἐπὶ βλάβῃ, ἵνα
23905   3.9.56.65 : μηδὲ τοῦτο παραλίπωμεν ἄσκεπτον, πότερος ἀδικώτερός
23906   3.9.56.66 : ἐστιν, ὁ ἑκὼν ἢ ὁ ἄκων; Ἀλλ´, ὦ Σώκρατες, οὐκέτι μὲν
23907   3.9.56.67 : ἔγωγε πιστεύω οἷς ἀποκρίνομαι· καὶ γὰρ τὰ πρόσθεν
23908   3.9.56.68 : πάντα νῦν ἄλλως· ἔχειν δοκεῖ μοι ἢ ὡς ἐγὼ τότε ᾤμην·
23909   3.9.56.69 : ὅμως δὲ εἰρήσθω μοι ἀδικώτερον εἶναι τὸν ἑκόντα ψευ–
23910   3.9.56.70 : δόμενον τοῦ ἄκοντος. Δοκεῖ δέ σοι μάθησις καὶ ἐπιστήμη
23911   3.9.56.71 : τοῦ δικαίου εἶναι ὥσπερ τῶν γραμμάτων; Ἔμοιγε. Πό–
23912   3.9.56.72 : τερον δὲ γραμματικώτερον κρίνεις, ὃς ἂν ἑκὼν μὴ ὀρθῶς
23913   3.9.56.73 : γράφῃ καὶ ἀναγινώσκῃ ἢ ὃς ἂν ἄκων; Ὃς ἂν ἑκών,
23914   3.9.56.74 : ἔγωγε· δύναιτο γάρ, ὁπότε βούλοιτο, καὶ ὀρθῶς αὐτὰ
23915   3.9.56.75 : ποιεῖν. Οὐκοῦν ὁ μὲν ἑκὼν μὴ ὀρθῶς γράφων γραμ–
23916   3.9.56.76 : ματικὸς ἂν εἴη, ὁ δὲ ἄκων ἀγράμματος; Πῶς γὰρ οὔ;
23917   3.9.56.77 : Τὰ δίκαια δὲ πότερον ὁ ἑκὼν ψευδόμενος καὶ ἐξαπατῶν
23918   3.9.56.78 : οἶδεν ἢ ὁ ἄκων; Δῆλον ὅτι ὁ ἑκών. Οὐκοῦν γραμματι–
23919   3.9.56.79 : κώτερον μὲν τὸν ἐπιστάμενον γράμματα τοῦ μὴ ἐπιστα–
23920   3.9.56.80 : μένου φὴς εἶναι; Ναί. Δικαιότερον δὲ τὸν ἐπιστάμενον
23921   3.9.56.81 : τὰ δίκαια τοῦ μὴ ἐπισταμένου; Φαίνεται· δοκῶ δέ μοι
23922   3.9.56.82 : καὶ ταῦτα οὐκ οἶδ´ ὅπως λέγειν. Τί δὲ δή, ὃς ἂν βου–
23923   3.9.56.83 : λόμενος τἀληθῆ λέγειν μηδέποτε ταὐτὰ περὶ τῶν αὐτῶν
23924   3.9.56.84 : λέγῃ, ἀλλ´ ὁδόν τε φράζων τὴν αὐτὴν τοτὲ μὲν πρὸς
23925   3.9.56.85 : ἕω, τοτὲ δὲ πρὸς ἑσπέραν φράζῃ, καὶ λογισμὸν ἀπο–
23926   3.9.56.86 : φαινόμενος τὸν αὐτὸν τοτὲ μὲν πλείω, τοτὲ δὲ ἐλάττω
23927   3.9.56.87 : ἀποφαίνηται, τί σοι δοκεῖ ὁ τοιοῦτος; Δῆλος νὴ δί´ εἶ–
23928   3.9.56.88 : ναι ὅτι ἃ ᾤετο εἰδέναι οὐκ οἶδεν. Οἶσθα δέ τινας ἀν– 
23929   3.9.56.89 : δραποδώδεις καλουμένους; Ἔγωγε. Πότερον δι´ ἀμαθίαν
23930   3.9.56.90 : ἢ διὰ σοφίαν; Δῆλον ὅτι δι´ ἀμαθίαν. Ἆρ´ οὖν διὰ τὴν
23931   3.9.56.91 : τοῦ χαλκεύειν ἀμαθίαν τοῦ ὀνόματος τούτου τυγχάνουσιν;
23932   3.9.56.92 : Οὐ δῆτα. Ἀλλ´ ἄρα διὰ τὴν τοῦ τεκταίνεσθαι; Οὐδὲ διὰ
23933   3.9.56.93 : ταύτην. Ἀλλὰ διὰ τὴν τοῦ σκυτεύειν; Οὐδὲ δι´ ἓν τού–
23934   3.9.56.94 : των, ἔφη, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον· οἱ γὰρ πλεῖστοι τῶν τὰ
23935   3.9.56.95 : τοιαῦτα ἐπισταμένων ἀνδραποδώδεις εἰσίν. Ἆρ´ οὖν
23936   3.9.56.96 : τῶν τὰ καλὰ καὶ ἀγαθὰ καὶ τὰ δίκαια μὴ εἰδότων τὸ
23937   3.9.56.97 : ὄνομα τοῦτό ἐστιν; Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη. Οὐκοῦν δεῖ
23938   3.9.56.98 : παντὶ τρόπῳ διατειναμένους φεύγειν, ὅπως μὴ ἀνδρά–
23939   3.9.56.99 : ποδα ὦμεν;
23940   3.9.57.1 : Ἐν ταὐτῷ (IV 4, 5–25).
23941   3.9.57.2 : Οἶδα δέ ποτε αὐτὸν καὶ πρὸς Ἱππίαν τὸν Ἠλεῖον
23942   3.9.57.3 : περὶ τοῦ δικαίου τοιάδε διαλεχθέντα. διὰ χρόνου γὰρ
23943   3.9.57.4 : ἀφικόμενος ὁ Ἱππίας Ἀθήναζε παρεγένετο τῷ Σωκράτει
23944   3.9.57.5 : λέγοντι πρός τινας, ὡς θαυμαστὸν εἴη τὸ εἰ μέν τις
23945   3.9.57.6 : βούλοιτο σκυτέα διδάξασθαί τινα ἢ τέκτονα ἢ χαλκέα ἢ
23946   3.9.57.7 : ἱππέα, μὴ ἀπορεῖν ὅποι ἂν πέμψας τούτου τύχοι· φασὶ
23947   3.9.57.8 : δέ τινες καὶ ἵππον καὶ βοῦν τῷ βουλομένῳ δικαίους
23948   3.9.57.9 : ποιήσασθαι πάντα μεστὰ εἶναι τῶν διδαξόντων· ἐὰν δέ
23949   3.9.57.10 : τις βούληται ἢ αὐτὸς μαθεῖν τὸ δίκαιον ἢ υἱὸν ἢ οἰκέ–
23950   3.9.57.11 : την διδάξασθαι, μὴ εἰδέναι ποῖ ἂν ἐλθὼν τύχοι τούτου. 
23951   3.9.57.12 : καὶ ὁ μὲν Ἱππίας ἀκούσας ταῦτα ὥσπερ ἐπισκώπτων
23952   3.9.57.13 : αὐτόν· Ἔτι γὰρ σύ, ὦ Σώκρατες, ἐκεῖνα τὰ αὐτὰ λέγεις
23953   3.9.57.14 : ἃ ἐγὼ πάλαι ποτέ σου ἤκουσα; καὶ ὁ Σωκράτης· Ὃ δέ
23954   3.9.57.15 : γε τούτου δεινότερον, ἔφη, 〈ὦ〉 Ἱππία, οὐ μόνον ἀεὶ
23955   3.9.57.16 : ταὐτὰ λέγω, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν αὐτῶν· σὺ δ´ ἴσως διὰ
23956   3.9.57.17 : τὸ πολυμαθὴς εἶναι περὶ τῶν αὐτῶν οὐδέποτε τὰ αὐτὰ
23957   3.9.57.18 : λέγεις. Ἀμέλει, ἔφη, πειρῶμαι καινόν τι λέγειν ἀεί.
23958   3.9.57.19 : Πότερον, ἔφη, καὶ περὶ ὧν ἐπίστασαι; οἷον περὶ γραμ–
23959   3.9.57.20 : μάτων ἐάν τις ἔρηταί σε, πόσα καὶ ποῖα Σωκράτους
23960   3.9.57.21 : ἐστίν, ἄλλα μὲν πρίν, ἄλλα δὲ νῦν λέγειν; ἢ περὶ
23961   3.9.57.22 : ἀριθμῶν τοῖς ἐρωτῶσιν εἰ τὰ δὶς πέντε δέκα γίνον–
23962   3.9.57.23 : ται, οὐ τὰ αὐτὰ νῦν καὶ πρότερον ἀποκρίνῃ; Περὶ
23963   3.9.57.24 : μὲν τούτων, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὥσπερ σύ, καὶ ἐγὼ ἀεὶ
23964   3.9.57.25 : τὰ αὐτὰ λέγω· περὶ μέντοι τοῦ δικαίου πάνυ οἶμαι νῦν
23965   3.9.57.26 : ἔχειν εἰπεῖν, πρὸς ἃ οὔτε σὺ οὔτ´ ἂν ἄλλος οὐδεὶς δύ–
23966   3.9.57.27 : ναιτο εἰπεῖν. Νὴ τὴν Ἥραν, ἔφη, μέγα λέγεις ἀγαθὸν
23967   3.9.57.28 : εὑρηκέναι, εἰ παύσονται μὲν οἱ δικασταὶ δίχα ψηφιζό–
23968   3.9.57.29 : μενοι, παύσονται δ´ οἱ πολῖται περὶ τῶν δικαίων ἀντι–
23969   3.9.57.30 : λέγοντές τε καὶ ἀντιδικοῦντες καὶ στασιάζοντες, παύ–
23970   3.9.57.31 : σονται δ´ αἱ πόλεις διαφερόμεναι περὶ τῶν δικαίων καὶ
23971   3.9.57.32 : πολεμοῦσαι. καὶ ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδ´ ὅπως ἀπολειφθείην
23972   3.9.57.33 : ἄν σου πρὸ τοῦ ἀκοῦσαι τηλικοῦτον ἀγαθὸν εὑρηκότος.
23973   3.9.57.34 : Ἀλλὰ μὰ Δί´, ἔφη, οὐκ ἀκούσῃ, πρίν γ´ ἂν αὐτὸς ἀπο–
23974   3.9.57.35 : φήνῃ ὅ τι νομίζεις τὸ δίκαιον εἶναι. ἀρκεῖ γάρ, ὅτι τῶν 
23975   3.9.57.36 : ἄλλων καταγελᾷς ἐρωτῶν μὲν καὶ ἐλέγχων πάντας, αὐ–
23976   3.9.57.37 : τὸς δ´ οὐδενὶ ἐθέλων ὑπέχειν λόγον οὐδὲ γνώμην ἀπο–
23977   3.9.57.38 : φαίνεσθαι περὶ οὐδενός. Τί δαί, ὦ Ἱππία, 〈ἔφη,〉 οὐκ
23978   3.9.57.39 : ᾔσθησαι, ὅτι ἐγὼ ἃ δοκεῖ μοι δίκαια εἶναι οὐδὲν παύο–
23979   3.9.57.40 : μαι ἀποδεικνύμενος; Καὶ ποῖος δή σοι, ἔφη, οὗτος ὁ
23980   3.9.57.41 : λόγος ἐστίν; Εἰ δὲ μὴ λόγῳ, ἔφη, ἀλλ´ ἔργῳ ἀποδείκνυ–
23981   3.9.57.42 : μαι· ἢ οὐ δοκεῖ σοι ἀξιοτεκμαρτότερον τοῦ λόγου τὸ ἔργον
23982   3.9.57.43 : εἶναι; Πολύ γε νὴ Δί´, ἔφη· δίκαια μὲν γὰρ λέγοντες
23983   3.9.57.44 : πολλοὶ ἄδικα ποιοῦσι, δίκαια δὲ πράττων οὐδ´ ἂν εἷς
23984   3.9.57.45 : ἄδικος εἴη. Ἤισθησαι οὖν πώποτέ μου ἢ ψευδομαρτυ–
23985   3.9.57.46 : ροῦντος ἢ συκοφαντοῦντος ἢ πόλιν ἢ φίλους εἰς στάσιν
23986   3.9.57.47 : ἐμβάλλοντος ἢ ἄλλο τι ἄδικον πράττοντος; Οὐκ ἔγωγ´,
23987   3.9.57.48 : ἔφη. Τὸ δὲ τῶν ἀδίκων ἀπέχεσθαι οὐ δίκαιον ἡγῇ;
23988   3.9.57.49 : Δῆλος εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ νῦν διαφεύγειν ἐγχει–
23989   3.9.57.50 : ρῶν τὸ ἀποδείκνυσθαι γνώμην ὅ τι νομίζεις τὸ δίκαιον·
23990   3.9.57.51 : οὐ γὰρ ἃ πράττουσιν οἱ δίκαιοι, ἀλλ´ ἃ μὴ πράττουσι,
23991   3.9.57.52 : ταῦτα λέγεις. Ἀλλ´ ᾤμην ἔγωγε, ἔφη ὁ Σωκράτης, τὸ μὴ
23992   3.9.57.53 : θέλειν ἀδικεῖν ἱκανὸν δικαιοσύνης ἐπίδειγμα εἶναι. εἰ
23993   3.9.57.54 : δέ σοι μὴ δοκεῖ, σκέψαι, ἐὰν τόδε σοι μᾶλλον ἀρέσκῃ·
23994   3.9.57.55 : φημὶ γὰρ ἐγὼ τὸ νόμιμον δίκαιον εἶναι. Ἆρα τὸ αὐτὸ
23995   3.9.57.56 : λέγεις, ὦ Σώκρατες, νόμιμόν τε καὶ δίκαιον εἶναι; Ἔγωγε,
23996   3.9.57.57 : ἔφη. Οὐκ ἄρα αἰσθάνομαί σου ὁποῖον νόμιμον ἢ ποῖον 
23997   3.9.57.58 : δίκαιον λέγεις. Νόμους δὲ πόλεως, ἔφη, γιγνώσκεις;
23998   3.9.57.59 : Ἔγωγε, ἔφη. Καὶ τίνας τούτους νομίζεις; Ἃ οἱ πολῖται,
23999   3.9.57.60 : ἔφη, συνθέμενοι ἅ τε δεῖ ποιεῖν καὶ ὧν ἀπέχεσθαι
24000   3.9.57.61 : ἐγράψαντο. Οὐκοῦν, ἔφη, νόμιμος μὲν ἂν εἴη ὁ κατὰ
24001   3.9.57.62 : ταῦτα πολιτευόμενος, ἄνομος δὲ ὁ ταῦτα παραβαίνων;
24002   3.9.57.63 : Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ δίκαια μὲν ἂν πράτ–
24003   3.9.57.64 : τοι ὁ πειθόμενος, ἄδικα δὲ ὁ τούτοις ἀπειθῶν; Πάνυ
24004   3.9.57.65 : μὲν οὖν. Οὐκοῦν ὁ μὲν τὰ δίκαια πράττων δίκαιος, ὁ
24005   3.9.57.66 : δὲ τὰ ἄδικα ἄδικος; Πῶς γὰρ οὔ; Ὁ μὲν ἄρα νόμιμος
24006   3.9.57.67 : δίκαιός ἐστιν, ὁ δὲ ἄνομος ἄδικος; καὶ ὁ Ἱππίας, Νό–
24007   3.9.57.68 : μους δ´, ἔφη, ὦ Σώκρατες, πῶς ἄν τις ἡγήσαιτο σπου–
24008   3.9.57.69 : δαῖον πρᾶγμα εἶναι ἢ τὸ πείθεσθαι αὐτοῖς, οὕς γε πολ–
24009   3.9.57.70 : λάκις αὐτοὶ οἱ θέμενοι ἀποδοκιμάσαντες μετατίθενται;
24010   3.9.57.71 : Καὶ γὰρ πόλεμον, ἔφη ὁ Σωκράτης, πολλάκις ἀράμεναι
24011   3.9.57.72 : 〈αἱ〉 πόλεις πάλιν εἰρήνην ποιοῦνται. καὶ μάλα, ἔφη.
24012   3.9.57.73 : Διάφορον οὖν τι οἴει ποιεῖν, ἔφη, τοὺς τοῖς νόμοις πει–
24013   3.9.57.74 : θομένους φαυλίζων, ὅτι καταλυθεῖεν ἂν οἱ νόμοι, ἢ εἰ
24014   3.9.57.75 : τοὺς ἐν τοῖς πολέμοις εὐτακτοῦντας ψέγοις, ὅτι γένοιτ´
24015   3.9.57.76 : ἂν εἰρήνη; 〈ἢ〉 καὶ τοὺς ἐν τοῖς πολέμοις ταῖς πατρίσι
24016   3.9.57.77 : προθύμως βοηθοῦντας μέμφῃ; Μὰ Δί´ οὐκ ἔγωγ´, ἔφη.
24017   3.9.57.78 : Λυκοῦργον δὲ τὸν Λακεδαιμόνιον, ἔφη ὁ Σωκράτης, κατα– 
24018   3.9.57.79 : μεμάθηκας ὅτι οὐδὲν ἂν διάφορον τῶν ἄλλων πόλεων
24019   3.9.57.80 : τὴν Σπάρτην ἐποίησεν, εἰ μὴ τὸ πείθεσθαι τοῖς νόμοις
24020   3.9.57.81 : μάλιστα ἐνειργάσατο αὐτῇ; τῶν δὲ ἀρχόντων ἐν ταῖς
24021   3.9.57.82 : πόλεσιν οὐκ οἶσθα ὅτι οἵ τινες ἂν τοῖς πολίταις αἰτιώ–
24022   3.9.57.83 : τατοι ὦσι 〈τοῦ〉 τοῖς νόμοις πείθεσθαι, οὗτοι ἄριστοί
24023   3.9.57.84 : εἰσι, καὶ πόλις, ἐν ᾗ μάλιστα οἱ πολῖται τοῖς νόμοις
24024   3.9.57.85 : πείθονται, ἐν εἰρήνῃ τε ἄριστα διάγει καὶ ἐν πολέμῳ
24025   3.9.57.86 : ἀνυπόστατός ἐστιν; ἀλλὰ μὴν καὶ ὁμόνοιά γε μέγιστόν
24026   3.9.57.87 : τε ἀγαθὸν δοκεῖ ταῖς πόλεσιν εἶναι καὶ πλειστάκις ἐν
24027   3.9.57.88 : αὐταῖς αἵ 〈τε〉 γερουσίαι καὶ οἱ ἄριστοι ἄνδρες παρα–
24028   3.9.57.89 : κελεύονται τοῖς πολίταις ὁμονοεῖν, καὶ πανταχοῦ ἐν τῇ
24029   3.9.57.90 : Ἑλλάδι νόμος κεῖται τοὺς πολίτας ὀμνύναι ὁμονοήσειν,
24030   3.9.57.91 : καὶ πανταχοῦ ὀμνύουσι τὸν ὅρκον τοῦτον· οἶμαι δ´ ἐγὼ
24031   3.9.57.92 : ταῦτα γίγνεσθαι οὐχ ὅπως τοὺς αὐτοὺς χοροὺς κρίνωσιν
24032   3.9.57.93 : οἱ πολῖται, οὐδ´ ὅπως τοὺς αὐτοὺς αὐλητὰς ἐπαινῶσιν,
24033   3.9.57.94 : οὐδ´ ὅπως τοὺς αὐτοὺς ποιητὰς αἱρῶνται, οὐδ´ ἵνα τοῖς
24034   3.9.57.95 : αὐτοῖς ἥδωνται, ἀλλ´ ἵνα τοῖς νόμοις πείθωνται. τού–
24035   3.9.57.96 : τοις γὰρ τῶν πολιτῶν ἐμμενόντων, αἱ πόλεις ἰσχυρόταταί
24036   3.9.57.97 : τε καὶ εὐδαιμονέσταται γίγνονται· ἄνευ δ´ ὁμονοίας οὔτ´
24037   3.9.57.98 : ἂν πόλις εὖ πολιτευθείη οὔτ´ οἶκος καλῶς οἰκηθείη. 
24038   3.9.57.99 : ἰδία δὲ πῶς μὲν ἄν τις ἧττον ὑπὸ πόλεως ζημιοῖτο,
24039   3.9.57.100 : πῶς δ´ ἂν μᾶλλον τιμῷτο, ἢ εἰ τοῖς νόμοις πείθοιτο;
24040   3.9.57.101 : πῶς δ´ ἂν ἧττον ἐν τοῖς δικαστηρίοις ἡττῷτο ἢ πῶς ἂν
24041   3.9.57.102 : μᾶλλον νικῴη; τίνι δ´ ἄν τις μᾶλλον πιστεύσειεν παρα–
24042   3.9.57.103 : καταθέσθαι ἢ χρήματα ἢ θυγατέρας ἢ υἱούς; τίνα δ´
24043   3.9.57.104 : ἂν ἡ πόλις ὅλη ἀξιοπιστότερον ἡγήσαιτο τοῦ νομίμου;
24044   3.9.57.105 : παρὰ τίνος δ´ ἂν μᾶλλον τῶν δικαίων τύχοιεν ἢ γονεῖς
24045   3.9.57.106 : ἢ οἰκεῖοι ἢ οἰκέται ἢ φίλοι ἢ πολῖται ἢ ξένοι; τίνι δ´
24046   3.9.57.107 : ἂν μᾶλλον πολέμιοι πιστεύσειαν ἢ ἀνοχὰς ἢ σπονδὰς ἢ
24047   3.9.57.108 : συνθήκας περὶ εἰρήνης; τίνι δ´ ἂν μᾶλλον ἢ τῷ νομίμῳ
24048   3.9.57.109 : σύμμαχοι ἐθέλοιεν γίγνεσθαι; τίνι δ´ ἂν μᾶλλον οἱ σύμ–
24049   3.9.57.110 : μαχοι πιστεύσειαν 〈ἢ〉 ἡγεμονίαν ἢ φρουραρχίαν ἢ πό–
24050   3.9.57.111 : λεις; τίνα δ´ ἄν τις εὐεργετήσας ὑπολάβοι κομιεῖσθαι
24051   3.9.57.112 : χάριν μᾶλλον ἢ τὸν νόμιμον; ἢ τίνα μᾶλλον ἄν τις εὐ–
24052   3.9.57.113 : εργετήσειεν ἢ παρ´ οὗ χάριν ἀπολήψεσθαι νομίζει; τῷ
24053   3.9.57.114 : δ´ ἄν τις βούλοιτο μᾶλλον φίλος εἶναι ἢ τῷ τοιούτῳ ἢ
24054   3.9.57.115 : τῷ ἧττον ἐχθρός; τῷ δ´ ἄν τις ἧττον πολεμήσειεν ἢ ᾧ
24055   3.9.57.116 : μάλιστα μὲν φίλος εἶναι βούλοιτο, ἥκιστα δ´ ἐχθρός, καὶ
24056   3.9.57.117 : ᾧ πλεῖστοι μὲν φίλοι καὶ σύμμαχοι βούλοιντο εἶναι, ἐλά–
24057   3.9.57.118 : χιστοι δ´ ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι; ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Ἱππία,
24058   3.9.57.119 : τὸ αὐτὸ ἀποδείκνυμαι νόμιμόν τε καὶ δίκαιον εἶναι· σὺ 
24059   3.9.57.120 : δὲ τἀναντία ἃ γιγνώσκεις, δίδασκε. καὶ ὁ Ἱππίας,
24060   3.9.57.121 : Ἀλλὰ μὰ τὸν Δί´, ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὔ μοι δοκῶ τἀναν–
24061   3.9.57.122 : τία γιγνώσκειν οἷς εἴρηκας περὶ τοῦ δικαίου. Ἀγράφους
24062   3.9.57.123 : δέ τινας οἶσθα, ἔφη, ὦ Ἱππία, νόμους; Τούς γε ἐν
24063   3.9.57.124 : πάσῃ χώρᾳ, ἔφη, κατὰ ταὐτὰ νομιζομένους. Ἔχοις ἂν
24064   3.9.57.125 : οὖν εἰπεῖν, ἔφη, ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὺς ἔθεντο; Καὶ
24065   3.9.57.126 : πῶς ἂν, ἔφη, οἵ γε οὔτε συνελθεῖν ἅπαντες δυνηθεῖεν
24066   3.9.57.127 : οὔτε ὁμόφωνοί εἰσι; Τίνας, ἔφη, νομίζεις τοὺς νόμους
24067   3.9.57.128 : τεθεικέναι τούτους; Ἐγὼ μὲν, ἔφη, θεοὺς οἶμαι τοὺς
24068   3.9.57.129 : νόμους τούτους τοῖς ἀνθρώποις θεῖναι· καὶ γὰρ παρὰ
24069   3.9.57.130 : πᾶσιν ἀνθρώποις πρῶτον νομίζεται θεοὺς εὐσεβεῖν. Οὐκ–
24070   3.9.57.131 : οῦν καὶ γονέας τιμᾶν πανταχοῦ νομίζεται; Καὶ τοῦτο,
24071   3.9.57.132 : ἔφη. Οὐκοῦν καὶ μήτε γονεῖς παισὶ μίγνυσθαι μήτε
24072   3.9.57.133 : παῖδας γονεῦσιν; Οὐκέτι μοι δοκεῖ, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
24073   3.9.57.134 : οὗτος θεοῦ νόμος εἶναι. Τί δή; ἔφη. Ὅτι, ἔφη, αἰσθά–
24074   3.9.57.135 : νομαί τινας παραβαίνοντας αὐτόν. Καὶ γὰρ ἄλλα πολλά,
24075   3.9.57.136 : ἔφη, παρανομοῦσιν· ἀλλὰ δίκην γέ τοι διδόασιν οἱ παρα–
24076   3.9.57.137 : βαίνοντες τοὺς ὑπὸ τῶν θεῶν κειμένους νόμους, ἣν οὐ–
24077   3.9.57.138 : δενὶ τρόπῳ δυνατὸν ἀνθρώπῳ διαφυγεῖν, ὥσπερ τοὺς
24078   3.9.57.139 : ὑπ´ ἀνθρώπων κειμένους νόμους ἔνιοι παραβαίνοντες 
24079   3.9.57.140 : διαφεύγουσι τὸ δίκην δοῦναι. Καὶ ποίαν, ἔφη, δίκην, ὦ
24080   3.9.57.141 : Σώκρατες, οὐ δύνανται διαφεύγειν γονεῖς τε παισὶ καὶ
24081   3.9.57.142 : παῖδες γονεῦσι μιγνύμενοι; Τὴν μεγίστην νὴ Δί´, 〈ἔφη〉·
24082   3.9.57.143 : τί γὰρ ἂν μεῖζον πάθοιεν ἄνθρωποι τεκνοποιούμενοι
24083   3.9.57.144 : τοῦ κακῶς τεκνοποιεῖσθαι; Πῶς οὖν, ἔφη, κακῶς οὗτοι
24084   3.9.57.145 : τεκνοποιοῦνται, ὅτε οὐδὲν κωλύει ἀγαθοὺς αὐτοὺς ὄντας
24085   3.9.57.146 : ἐξ ἀγαθῶν τεκνοποιεῖσθαι; Ὅτι νὴ Δί´, ἔφη, οὐ μόνον
24086   3.9.57.147 : ἀγαθοὺς δεῖ τοὺς ἐξ ἀλλήλων παιδοποιουμένους εἶναι,
24087   3.9.57.148 : ἀλλὰ καὶ ἀκμάζοντας τοῖς σώμασιν· ἢ δοκεῖ σοι ὅμοια
24088   3.9.57.149 : τὰ σπέρματα εἶναι τὰ τῶν ἀκμαζόντων τοῖς τῶν μήπω
24089   3.9.57.150 : ἀκμαζόντων ἢ τῶν παρηκμακότων; Ἀλλὰ μὰ Δί´, ἔφη,
24090   3.9.57.151 : οὐκ εἰκὸς ὅμοια εἶναι. Πότερα οὖν, 〈ἔφη, βελτίω; Δῆλον,〉
24091   3.9.57.152 : ἔφη, ὅτι τὰ τῶν 〈ἀκμαζόντων. Τὰ τῶν μὴ〉 ἀκμαζόντων
24092   3.9.57.153 : ἄρα οὐ σπουδαῖα; Οὐκ εἰκὸς μὰ Δί´, ἔφη. Οὐκοῦν οὕτω
24093   3.9.57.154 : γε οὐ δεῖ παιδοποιεῖσθαι; Οὐ γὰρ οὖν, ἔφη. Οὐκοῦν οἵ
24094   3.9.57.155 : γε οὕτω παιδοποιούμενοι ὡς οὐ δεῖ παιδοποιοῦνται;
24095   3.9.57.156 : Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη. Τίνες οὖν, ἔφη, ἄλλοι κακῶς ἂν
24096   3.9.57.157 : παιδοποιοῖντο, εἴ γε μὴ οὗτοι; Ὁμογνωμονῶ σοι, ἔφη,
24097   3.9.57.158 : καὶ τοῦτο. Τί δαί; τοὺς εὖ ποιοῦντας ἀντευεργετεῖν οὐ
24098   3.9.57.159 : πανταχοῦ νόμιμόν ἐστι; Νόμιμον, ἔφη· παραβαίνεται δὲ 
24099   3.9.57.160 : καὶ τοῦτο. Οὐκοῦν καὶ οἱ τοῦτο παραβαίνοντες δίκην
24100   3.9.57.161 : διδόασι, φίλων μὲν ἀγαθῶν ἔρημοι γιγνόμενοι, τοὺς δὲ
24101   3.9.57.162 : μισοῦντας ἑαυτοὺς ἀναγκαζόμενοι διώκειν; ἢ οὐχ οἱ μὲν
24102   3.9.57.163 : εὖ ποιοῦντες τοὺς χρωμένους ἑαυτοῖς ἀγαθοὶ φίλοι εἰσίν,
24103   3.9.57.164 : οἱ δὲ μὴ ἀντευεργετοῦντες τοὺς τοιούτους διὰ μὲν τὴν
24104   3.9.57.165 : ἀχαριστίαν μισοῦνται ὑπ´ αὐτῶν, διὰ δὲ τὸ μάλιστα
24105   3.9.57.166 : λυσιτελεῖν τοῖς τοιούτοις χρῆσθαι τούτους μάλιστα διώ–
24106   3.9.57.167 : κουσι; Νὴ τὸν Δί´, ὦ Σώκρατες, ἔφη, θεοῖς πάντα
24107   3.9.57.168 : ταῦτ´ ἔοικε· τὸ γὰρ τοὺς νόμους αὐτοὺς τοῖς παραβαί–
24108   3.9.57.169 : νουσι τὰς τιμωρίας ἔχειν βελτίονος ἢ κατὰ ἄνθρωπον
24109   3.9.57.170 : νομοθέτου δοκεῖ μοι εἶναι. Πότερον οὖν, ὦ Ἱππία, τοὺς
24110   3.9.57.171 : θεοὺς ἡγεῖ τὰ δίκαια νομοθετεῖν ἢ ἄλλα τῶν δικαίων;
24111   3.9.57.172 : Οὐκ ἄλλα μὰ Δί´, ἔφη· σχολῇ γὰρ ἂν ἄλλος γέ τις
24112   3.9.57.173 : τὰ δίκαια νομοθετήσειεν, εἰ μὴ θεός. Καὶ τοῖς θεοῖς
24113   3.9.57.174 : ἄρα, ὦ Ἱππία, τὸ αὐτὸ δίκαιόν τε καὶ νόμιμον 〈εἶναι〉
24114   3.9.57.175 : ἀρέσκει.
24115   3.9.58.1 : Πλάτωνος Πολιτείας αʹ (p. 348 E).
24116   3.9.58.2 : Τοῦτο, ἦν δ´ ἐγώ, ἤδη στερεώτερον, ὦ ἑταῖρε, καὶ
24117   3.9.58.3 : οὐκ ἔτι ῥᾴδιον ἔχειν, ὅ τί τις εἴπῃ. εἰ γὰρ λυσιτελεῖν
24118   3.9.58.4 : μὲν τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι ἢ αἰσχρὸν αὐτὸ
24119   3.9.58.5 : ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν ἄν τι λέ–
24120   3.9.58.6 : γειν κατὰ τὰ νομιζόμενα λέγοντες· νῦν δὲ δῆλος εἶ ὅτι
24121   3.9.58.7 : φήσεις αὐτὸ καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι καὶ τἄλλα
24122   3.9.58.8 : αὐτῷ πάντα προσθήσεις, ἃ ἡμεῖς τῷ δικαίῳ προσετίθε–
24123   3.9.58.9 : μεν, ἐπειδή γε καὶ ἐν ἀρετῇ αὐτὸ καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας 
24124   3.9.58.10 : θεῖναι. Ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ. Ἀλλὰ τόδε μοι
24125   3.9.58.11 : πειρῶ ἀποκρίνασθαι· ὁ δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ τί σοι
24126   3.9.58.12 : ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν; Οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ γὰρ ἂν ἦν
24127   3.9.58.13 : ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ εὐήθης. Τί δαί; τῆς δικαίας
24128   3.9.58.14 : πράξεως; Οὐδὲ τῆς δικαίας, ἔφη. Τοῦ δὲ ἀδίκου πότε–
24129   3.9.58.15 : ρον ἀξιοῖ ἂν πλέον ἔχειν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι, ἢ
24130   3.9.58.16 : οὐκ ἂν ἡγοῖτο 〈δίκαιον〉; Ἡγοῖτ´ ἄν, ἦ δ´ ὅς, καὶ ἀξιοῖ,
24131   3.9.58.17 : ἀλλ´ οὐκ ἂν δύναιτο. Ἀλλ´ οὐ τοῦτο, ἦν δ´ ἐγώ, ἐρωτῶ,
24132   3.9.58.18 : ἀλλὰ εἰ τοῦ μὲν δικαίου μὴ ἀξιοῖ πλέον ἔχειν μηδὲ βού–
24133   3.9.58.19 : λεται ὁ δίκαιος, τοῦ δὲ ἀδίκου; Ἀλλ´ οὕτως, ἔφη, ἔχει
24134   3.9.58.20 : Τί δὲ δὴ ὁ ἄδικος; ἆρα ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν
24135   3.9.58.21 : καὶ τῆς δικαίας πράξεως; Πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη, ὅς γε
24136   3.9.58.22 : πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοῖ; Οὐκοῦν καὶ ἀδίκου γε ἀνθρώ–
24137   3.9.58.23 : που τε καὶ πράξεως ὁ ἄδικος πλεονεκτήσει; Ἔστι ταῦτα.
24138   3.9.58.24 : Ὧδε δὴ λέγωμεν, ἔφην, ὁ δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ
24139   3.9.58.25 : πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ ἀνομοίου, ὁ δὲ ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου
24140   3.9.58.26 : καὶ τοῦ ἀνομοίου. Ἄριστα, ἔφη, εἴρηκας. Ἔστι δέ γε,
24141   3.9.58.27 : 〈ἔφην,〉 φρόνιμός τε καὶ ἀγαθὸς ὁ ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος 
24142   3.9.58.28 : οὐδέτερα; Καὶ τοῦτ´, ἔφη, εὖ. Οὐκοῦν, ἦν δ´ ἐγώ, καὶ
24143   3.9.58.29 : ἔοικε τῷ φρονίμῳ καὶ ἀγαθῷ ὁ ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος
24144   3.9.58.30 : οὐκ ἔοικε; Πῶς γὰρ οὐ μέλλει, ἔφη, 〈ὁ〉 τοιοῦτος ὢν
24145   3.9.58.31 : καὶ ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις, ὁ δὲ μὴ ἐοικέναι; Καλῶς.
24146   3.9.58.32 : τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν. Ἀλλὰ
24147   3.9.58.33 : τί μέλλει; ἔφη. Εἶεν, ὦ Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ τινα
24148   3.9.58.34 : λέγεις, ἕτερον δὲ ἄμουσον; Ἔγωγε. Πότερον φρόνιμον,
24149   3.9.58.35 : καὶ πότερον ἄφρονα; Τὸν μὲν μουσικὸν δήπου φρόνι–
24150   3.9.58.36 : μον, τὸν δὲ ἄμουσον ἄφρονα. Οὐκοῦν ἅπερ φρόνιμον,
24151   3.9.58.37 : ἀγαθόν, ἃ δὲ ἄφρονα, κακόν; 〈Ναί.〉 Τί δὲ ἰατρικόν;
24152   3.9.58.38 : οὐχ οὕτως; Οὕτως. Ἆρ´ οὖν τίς σοι, ὦ ἄριστε, δοκεῖ
24153   3.9.58.39 : μουσικὸς ἀνὴρ ἁρμοττόμενος λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ἀν–
24154   3.9.58.40 : δρὸς ἐν τῇ ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν
24155   3.9.58.41 : ἢ ἀξιοῦν πλέον ἔχειν; Οὐκ ἔμοιγε. Τί δαί, ἀμούσου;
24156   3.9.58.42 : Ἀνάγκη, ἔφη. Περὶ πάσης δὴ ὅρα ἐπιστήμης τε καὶ ἀν–
24157   3.9.58.43 : επιστημοσύνης εἴ τίς σοι δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισοῦν
24158   3.9.58.44 : πλείω ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι ἢ ὅς´ ἄλλος ἐπιστήμων ἢ
24159   3.9.58.45 : πράττειν ἢ λέγειν, καὶ οὐ ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ εἰς τὴν
24160   3.9.58.46 : αὐτὴν [ὁμοίαν] πρᾶξιν; Ἀλλ´ ἴσως, ἔφη, ἀνάγκη τοῦτό 
24161   3.9.58.47 : γε οὕτως ἔχειν. Τί δ´ ὁ ἀνεπιστήμων; οὐχ ὁμοίως μὲν
24162   3.9.58.48 : ἐπιστήμονος πλεονεκτήσειεν ἄν, ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμο–
24163   3.9.58.49 : νος; Ἴσως. Ὁ δ´ ἐπιστήμων σοφός; Ναί. Ὁ δὲ σοφὸς
24164   3.9.58.50 : ἀγαθός; Φημί. Ὁ ἄρα ἀγαθός τε καὶ σοφὸς τοῦ μὲν
24165   3.9.58.51 : ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν, τοῦ δ´ ἀνομοίου τε
24166   3.9.58.52 : καὶ ἐναντίου; Ἔοικεν, ἔφη. Ὁ δὲ κακός τε καὶ ἀμαθὴς
24167   3.9.58.53 : τοῦ τε ὁμοίου καὶ τοῦ ἐναντίου; Φαίνεται. Οὐκοῦν, ὦ
24168   3.9.58.54 : Θρασύμαχε, ἦν δ´ ἐγώ, ὁ ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε
24169   3.9.58.55 : καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ; ἢ οὐχ οὕτως ἔλεγες; Ἔγωγε, ἔφη.
24170   3.9.58.56 : Ὁ δὲ δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτήσει, τοῦ δ´
24171   3.9.58.57 : ἀνομοίου; Ναί. Ἔοικεν ἄρα, ἦν δ´ ἐγώ, ὁ μὲν δίκαιος
24172   3.9.58.58 : τῷ σοφῷ τε καὶ ἀγαθῷ, ὁ δὲ ἄδικος τῷ κακῷ τε καὶ
24173   3.9.58.59 : ἀμαθεῖ. Κινδυνεύει. Ἀλλὰ μὴν ὡμολογοῦμεν, ᾧ γε ὅμοιος
24174   3.9.58.60 : ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον εἶναι. Ὡμολογοῦμεν
24175   3.9.58.61 : γάρ. Ὁ μὲν ἄρα δίκαιος ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός
24176   3.9.58.62 : τε καὶ σοφός, ὁ δ´ ἄδικος ἀμαθής τε καὶ κακός.
24177   3.9.59.1 : (eiusdem p. 350 D)
24178   3.9.59.2 : Ἐπειδὴ δ´ οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην
24179   3.9.59.3 : ἀρετὴν εἶναι καὶ σοφίαν, τὴν δ´ ἀδικίαν κακίαν τε καὶ
24180   3.9.59.4 : ἀμαθίαν, Εἶεν, ἦν δ´ ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω·
24181   3.9.59.5 : ἔφαμεν δὲ δὴ καὶ ἰσχυρότερον εἶναι τὴν ἀδικίαν. 
24182   3.9.60.1 : (eiusdem p. 351 A–354 A)
24183   3.9.60.2 : Ἀλλὰ τῇδέ πῃ σκέψασθαι χρή. πόλιν φαίης ἂν ἄδι–
24184   3.9.60.3 : κον εἶναι καὶ ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδί–
24185   3.9.60.4 : κως; Πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη· πότερον οὖν ἡ κρείττων γιγνο–
24186   3.9.60.5 : μένη πόλις πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης τὴν δύναμιν ταύτην
24187   3.9.60.6 : ἕξει, ἢ ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης; Εἰ μὲν, ἔφη, ὡς
24188   3.9.60.7 : σὺ ἄρτι ἔλεγες ἔχει, ἡ δικαιοσύνη σοφία, μετὰ δικαιο–
24189   3.9.60.8 : σύνης, εἰ δ´ ὡς ἐγώ, μετ´ ἀδικίας. Πάνυ γε ἄγαμαι, ἦν
24190   3.9.60.9 : δ´ ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, δοκεῖς ἂν οὖν ἢ πόλιν ἢ στρατό–
24191   3.9.60.10 : πεδον ἢ λῃστὰς ἢ κλέπτας ἢ ἄλλο τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ 
24192   3.9.60.11 : ἐπί τι ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν τι δύνασθαι, εἰ ἀδι–
24193   3.9.60.12 : κοῖεν ἀλλήλους; Οὐ δῆτα, ἦ δ´ ὅς. Τί δ´ εἰ μὴ ἀδικοῖεν;
24194   3.9.60.13 : οὐ μᾶλλον; Πάνυ γε. Στάσεις γάρ που, ὦ Θρασύμαχε, ἥ
24195   3.9.60.14 : γε ἀδικία καὶ μίση καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει, ἡ
24196   3.9.60.15 : δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν. ἦ γάρ; Ἔστω, ἦ δ´
24197   3.9.60.16 : ὅς, ἆρα εἰ τοῦτο ἔργον ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου
24198   3.9.60.17 : ἂν ἐνῇ ....... Πάνυ γε. Καὶ ἐν ἑνὶ δή, οἶμαι, ἐνοῦσα
24199   3.9.60.18 : ταῦτα 〈πάντα〉 ποιήσει, ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι· πρῶ–
24200   3.9.60.19 : τον μὲν ἀδύνατον αὐτὸν ποιήσει πράττειν στασιάζοντα
24201   3.9.60.20 : καὶ οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ
24202   3.9.60.21 : ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις. ἦ γάρ; Ναί. Δίκαιοι δέ γ´ εἰ–
24203   3.9.60.22 : σίν, ὦ φίλε, καὶ οἱ θεοί; Ἔστωσαν, ἔφη. Καὶ θεοῖς ἄρα
24204   3.9.60.23 : ἐχθρὸς ἔσται, ὦ Θρασύμαχε, ὁ ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος, φί– 
24205   3.9.60.24 : λος. Εὐωχοῦ τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν· οὐ γὰρ ἔγωγέ σοι
24206   3.9.60.25 : ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι. Ἴθι δή, ἠν δ´
24207   3.9.60.26 : ἐγώ, καὶ τὰ λοιπά μοι τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀπο–
24208   3.9.60.27 : κρινόμενος ὥσπερ καὶ νῦν. ὅτι μὲν γὰρ καὶ σοφώτεροι
24209   3.9.60.28 : καὶ ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι φαί–
24210   3.9.60.29 : νονται, οἱ δὲ ἄδικοι οὐδὲν πράττειν μετ´ ἀλλήλων οἷοί
24211   3.9.60.30 : τε, ἀλλὰ καὶ οὕς φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ τι μετ´ ἀλ–
24212   3.9.60.31 : λήλων κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους ὄντας, τοῦτο οὐ παντάπασιν
24213   3.9.60.32 : ἀληθὲς λέγομεν· οὐ γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῆ
24214   3.9.60.33 : ὄντες ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐνῆν τις αὐτοῖς δικαιοσύνη,
24215   3.9.60.34 : ἣ αὐτοὺς ἐποίει μή τοι καὶ ἀλλήλους γε καὶ ἐφ´ οὓς
24216   3.9.60.35 : ᾔεσαν, ἀδικεῖν ἅμα, δι´ ἣν ἔπραξαν 〈ἃ ἔπραξαν〉, ὥρμη–
24217   3.9.60.36 : σαν δὲ ἐπὶ τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ οἵ
24218   3.9.60.37 : γε παμπόνηροι καὶ τελέως 〈ἄδικοι τελέως〉 εἰσὶ καὶ πράτ–
24219   3.9.60.38 : τειν ἀδύνατοι· ταῦτα μὲν οὖν ὅτι οὕτως ἔχει, μανθάνω,
24220   3.9.60.39 : εἰ δὲ καὶ ἄμεινον ζῶσιν οἱ δίκαιοι τῶν ἀδίκων καὶ εὐ–
24221   3.9.60.40 : δαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ τὸ ὕστερον προὐθέμεθα σκέ–
24222   3.9.60.41 : ψασθαι, σκεπτέον. δοκεῖ τί σοι εἶναι ἵππου ἔργον;
24223   3.9.60.42 : Ἔμοιγε. Ἆρ´ οὖν τοῦτο ἂν θείης καὶ ἵππου καὶ ἄλλου
24224   3.9.60.43 : ὁτουοῦν ἔργον, ὃ ἂν ἢ μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ τις ἢ ἄριστα; 
24225   3.9.60.44 : Οὐ μανθάνω. Ἀλλ´ ὧδε· ἔσθ´ ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἴδοις ἢ
24226   3.9.60.45 : ὀφθαλμοῖς; Οὐ δῆτα. Τί δαί; ἀκούσαις ἄλλῳ ἢ ὠσίν;
24227   3.9.60.46 : Οὐδαμῶς. Οὐκοῦν δικαίως ἂν ταῦτα τούτων φαμὲν ἔργα
24228   3.9.60.47 : εἶναι; Πάνυ γε. Τί δαί; μαχαίρᾳ ἂν ἀμπέλου κλῆμα ἀπο–
24229   3.9.60.48 : τέμοις καὶ σμίλῃ καὶ ἄλλοις πολλοῖς; Πῶς γὰρ οὔ; Ἀλλ´
24230   3.9.60.49 : οὐδενί γ´ ἄν, οἶμαι, οὕτω καλῶς, ὡς δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ
24231   3.9.60.50 : τούτῳ ἐργασθέντι. Ἀληθῆ. Ἆρ´ οὖν οὐ τοῦτο τούτου
24232   3.9.60.51 : ἔργον θήσομεν; Θήσομεν μὲν οὖν. Ὀφθαλμῶν μὲν ἔστι
24233   3.9.60.52 : τὶ ἔργον; Ἔστιν. Ἆρ´ οὖν καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἐστιν;
24234   3.9.60.53 : Καὶ ἀρετή. Τί δέ; ὤτων ἦν τι ἔργον; Ναί. Οὐκοῦν καὶ
24235   3.9.60.54 : ἀρετή; Καὶ ἀρετή. Τί δὲ πάντων περὶ τῶν ἄλλων; οὐχ
24236   3.9.60.55 : οὕτως; Οὕτως. Ἔχε δή· ἆρ´ ἄν ποτε ὄμματα τὸ αὑτῶν
24237   3.9.60.56 : ἔργον καλῶς ἀπεργάσαιντο μὴ ἔχοντα τὴν αὑτῶν οἰκείαν
24238   3.9.60.57 : ἀρετήν, ἀλλ´ ἀντὶ τῆς ἀρετῆς κακίαν; Καὶ πῶς ἄν; ἔφη· 
24239   3.9.60.58 : τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς ὄψεως. Ἥτις ἦν
24240   3.9.60.59 : 〈δ´〉 ἐγώ, 〈αὐτῶν ἡ〉 ἀρετή· οὐ γάρ πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλὰ
24241   3.9.60.60 : εἰ τῇ οἰκείᾳ ἀρετῇ τὸ αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται τὰ ἐργα–
24242   3.9.60.61 : ζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς. Ἀληθές, ἔφη, τοῦτό 〈γε〉 λέ–
24243   3.9.60.62 : γεις. Οὐκοῦν καὶ ὦτα στερόμενα τῆς αὑτῶν ἀρετῆς
24244   3.9.60.63 : κακῶς τὸ 〈αὑτῶν〉 ἔργον ἀπεργάσεται; Πάνυ γε. Τίθε–
24245   3.9.60.64 : μεν οὖν καὶ τὰ ἄλλα πάντα εἰς τὸν αὐτὸν τοῦτον λόγον;
24246   3.9.60.65 : Ἔμοιγε δοκεῖ. Ἴθι δή, μετὰ ταῦτα τόδε σκέψαι· ψυχῆς
24247   3.9.60.66 : ἔστι τι ἔργον, ὃ ἄλλῳ τῶν ὄντων οὐδ´ ἂν ἑνὶ πράξαις,
24248   3.9.60.67 : οἷον τὸ τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν καὶ [τὸ] βου–
24249   3.9.60.68 : λεύεσθαι καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα, ἔστιν ὅτῳ ἄλλῳ ἢ ψυχῇ
24250   3.9.60.69 : δικαίως ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια ἐκείνης εἶ–
24251   3.9.60.70 : ναι; Οὐδενὶ ἄλλῳ. Τί δ´ αὖ τὸ ζῆν; οὐ ψυχῆς ἔργον
24252   3.9.60.71 : φήσομεν εἶναι; Μάλιστά γ´, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ἀρετήν
24253   3.9.60.72 : φαμέν τινα ψυχῆς εἶναι; Φαμέν. Ἄρ´ οὖν ποτε, ὦ Θρα–
24254   3.9.60.73 : σύμαχε, ψυχὴ τὰ αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη
24255   3.9.60.74 : τῆς οἰκείας ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον; Ἀδύνατον. Ἀνάγκη ἄρα 
24256   3.9.60.75 : κακῇ ψυχῇ κακῶς ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ ἀγαθῇ
24257   3.9.60.76 : πάντα ταῦτα εὖ πράττειν. Ἀνάγκη. Οὐκοῦν ἀρετὴν μὲν
24258   3.9.60.77 : ξυνεχωρήσαμεν ψυχῆς εἶναι δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδι–
24259   3.9.60.78 : κίαν; Ξυνεχωρήσαμεν γάρ. Ἡ μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ καὶ
24260   3.9.60.79 : ὁ δίκαιος ἀνὴρ εὖ βιώσεται, κακῶς δὲ ὁ ἄδικος; Φαί–
24261   3.9.60.80 : νεται, ἔφη, κατὰ τὸν σὸν λόγον. Ἀλλὰ μὴν ὅ γε εὖ
24262   3.9.60.81 : ζῶν μακάριός τε καὶ εὐδαίμων, ὁ δὲ μὴ τἀναντία; Πῶς
24263   3.9.60.82 : γὰρ οὔ; Ὁ μὲν δίκαιος ἄρα εὐδαίμων, ὁ δ´ 〈ἄδικος〉 ἄθ–
24264   3.9.60.83 : λιος; Ἔστω, ἔφη. Ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε οὐ λυσιτελεῖ εἶ–
24265   3.9.60.84 : ναι, εὐδαίμονα δέ. Πῶς γὰρ οὔ; Οὐδέποτε ἄρα, ὦ μα–
24266   3.9.60.85 : κάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον ἀδικία δικαιοσύνης.
24267   3.9.61.1 : Ἐν ταὐτῷ (IV p. 441 C–445 B).
24268   3.9.61.2 : Ταῦτα μὲν ἄρα, ἦν δ´ ἐγὼ, μόγις διανενεύκαμεν,
24269   3.9.61.3 : καὶ ἡμῖν ἐπιεικῶς ὡμολόγηται, ταὐτὰ μὲν ἐν πόλει, ταὐτὰ
24270   3.9.61.4 : δὲ ἐν ἑνὸς ἑκάστου τῇ ψυχῇ γένη ἐνεῖναι καὶ ἴσα τὸν
24271   3.9.61.5 : ἀριθμόν. Ἔστι ταῦτα. Οὐκοῦν ἐκεῖνό γε ἤδη ἀναγκαῖον,
24272   3.9.61.6 : ὡς πόλις ἦν σοφὴ καὶ ᾧ, οὕτω καὶ τὸν ἰδιώτην καὶ
24273   3.9.61.7 : τούτῳ σοφὸν εἶναι; Τί μήν; Καὶ ᾧ δὴ ἀνδρεῖος ἰδιώτης
24274   3.9.61.8 : καὶ ὥς, τούτῳ καὶ πόλιν ἀνδρείαν καὶ οὕτω καὶ τἄλλα
24275   3.9.61.9 : πάντα πρὸς ἀρετὴν ὡσαύτως ἀμφότερα ἔχειν. Ἀνάγκη.
24276   3.9.61.10 : Καὶ δίκαιον δή, [ἔφη,] ὦ Γλαύκων, οἶμαι, φήσομεν ἄνδρα
24277   3.9.61.11 : εἶναι τῷ αὐτῷ τρόπῳ, ᾧπερ καὶ πόλις ἦν δικαία; Καὶ 
24278   3.9.61.12 : τοῦτο πᾶσα ἀνάγκη. Ἀλλ´ οὔ πω μὴν τοῦτό γε ἐπιλε–
24279   3.9.61.13 : λήσμεθα, ὅτι ἐκείνη γε τῷ τὸ ἑαυτοῦ ἕκαστον ἐν αὐτῇ
24280   3.9.61.14 : πράττειν τριῶν ὄντων γενῶν δικαία ἦν. Οὔ μοι δοκοῦ–
24281   3.9.61.15 : μεν, ἔφη, ἐπιλελῆσθαι. Μνημονευτέον ἄρα ἡμῖν, ὅτι καὶ
24282   3.9.61.16 : ἡμῶν ἕκαστος, ὅτου ἂν τὰ αὑτοῦ ἕκαστον τῶν ἐν αὐτῷ
24283   3.9.61.17 : πράττῃ, οὗτος δικαιότερός τε ἔσται καὶ τὰ αὑτοῦ πράτ–
24284   3.9.61.18 : των. Καὶ μάλα, ἦ δ´ ὅς, μνημονευτέον. Οὐκοῦν τῷ μὲν
24285   3.9.61.19 : λογιστικῷ ἄρχειν προσῆκον, σοφῷ ὄντι καὶ ἔχοντι τὴν
24286   3.9.61.20 : ὑπὲρ ἁπάσης τῆς ψυχῆς προμήθειαν; τῷ δὲ θυμοει–
24287   3.9.61.21 : δεῖ ὑπηκόῳ εἶναι ξυμμάχῳ τούτου; Πάνυ γε. Ἆρ´ οὖν
24288   3.9.61.22 : οὐχ, ὥσπερ ἐλέγομεν, μουσικῆς καὶ γυμναστικῆς κρᾶσις
24289   3.9.61.23 : σύμφωνα αὐτὰ ποιήσει, τὸ μὲν ἐπιτείνουσα καὶ τρέ–
24290   3.9.61.24 : φουσα λόγοις τε καλοῖς καὶ μαθήμασι, τὸ δ´ ἀνιεῖσα
24291   3.9.61.25 : καὶ παραμυθουμένη, ἡμεροῦσα ἁρμονίᾳ τε καὶ ῥυθμῷ;
24292   3.9.61.26 : Κομιδῇ γε, ἦ δ´ ὅς. Καὶ τούτω δὴ οὕτω τραφέντε καὶ
24293   3.9.61.27 : ὡς ἀληθῶς τὰ αὑτῶν μαθόντε καὶ παιδευθέντε προστή–
24294   3.9.61.28 : σετον τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, ὃ δὴ πλεῖστον τῆς ψυχῆς ἐν
24295   3.9.61.29 : ἑκάστῳ ἐστὶ καὶ χρημάτων φύσει ἀπληστότατον· ὃ τηρή–
24296   3.9.61.30 : σετον μὴ τῷ πίμπλασθαι τῶν περὶ τὸ σῶμα καλουμέ–
24297   3.9.61.31 : νων ἡδονῶν πολὺ καὶ ἰσχυρὸν γενόμενον οὐκ αὖ τὰ αὑτοῦ 
24298   3.9.61.32 : πράττῃ, καταδουλώσασθαι καὶ ἄρχειν ἐθέλῃ ὧν οὐ
24299   3.9.61.33 : προσῆκεν αὐτῷ γένει, καὶ ξύμπαντα τὸν βίον πάντων
24300   3.9.61.34 : ἀνατρέψῃ. Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Ἆρ´ οὖν, ἦν δ´ ἐγώ,
24301   3.9.61.35 : καὶ τοὺς ἔξωθεν πολεμίους τούτω ἂν κάλλιστα φυλατ–
24302   3.9.61.36 : τοίτην ὑπὲρ ἁπάσης τῆς ψυχῆς τε καὶ τοῦ σώματος, τὸ
24303   3.9.61.37 : μὲν βουλευόμενον, τὸ δὲ προπολεμοῦν ἑπόμενον τῷ ἄρ–
24304   3.9.61.38 : χοντι καὶ τῇ ἀνδρείᾳ ἐπιτελοῦν τὰ βουλευθέντα; Ἔστι
24305   3.9.61.39 : ταῦτα. Καὶ ἀνδρεῖον δή, οἶμαι, τούτῳ τῷ μέρει καλοῦμεν
24306   3.9.61.40 : ἕνα ἕκαστον, ὅταν αὐτοῦ τὸ θυμοειδὲς διασῴζῃ διά τε
24307   3.9.61.41 : λυπῶν καὶ ἡδονῶν τὸ ὑπὸ τοῦ λόγου παραγγελθὲν δει–
24308   3.9.61.42 : νόν τε καὶ μή. Ὀρθῶς γ´, ἔφη. Σοφὸν δέ γε ἐκείνῳ τῷ
24309   3.9.61.43 : σμικρῷ μέρει, τῷ ὃ ἦρχέ τε ἐν αὐτῷ καὶ ταῦτα παρήγ–
24310   3.9.61.44 : γελλεν, ἔχον αὖ κἀκεῖνο ἐπιστήμην ἐν αὑτῷ τὴν τοῦ ξυμ–
24311   3.9.61.45 : φέροντος ἑκάστῳ τε καὶ ὅλῳ τῷ κοινῷ σφῶν αὐτῶν τριῶν
24312   3.9.61.46 : ὄντων. Πάνυ μὲν οὖν. Τί δαί; σώφρονα οὐ τῇ φιλίᾳ καὶ
24313   3.9.61.47 : τῇ ξυμφωνίᾳ τῇ αὐτῶν τούτων, ὅταν τό τε ἄρχον καὶ τὼ
24314   3.9.61.48 : ἀρχομένω τὸ λογιστικὸν ὁμοδοξῶσι δεῖν ἄρχειν καὶ μὴ 
24315   3.9.61.49 : στασιάζωσιν αὐτῷ; Σωφροσύνη γοῦν, ἦ δ´ ὅς, οὐκ ἄλλο
24316   3.9.61.50 : 〈τί〉 ἐστιν ἢ τοῦτο, πόλεώς τε καὶ ἰδιώτου. Ἀλλὰ μὲν
24317   3.9.61.51 : δὴ δίκαιός γε, ᾧ πολλάκις λέγομεν, τούτῳ καὶ οὕτως
24318   3.9.61.52 : ἔσται. Πολλὴ ἀνάγκη. Τί οὖν; εἶπον ἐγώ· μή πῃ ἡμῖν
24319   3.9.61.53 : ἀπαμβλύνεται ἄλλο τι δικαιοσύνη δοκεῖν εἶναι ἢ ὅπερ
24320   3.9.61.54 : ἐν τῇ πόλει ἐφάνη; Οὐκ ἔμοιγε, ἔφη, δοκεῖ. Ὧδε γὰρ, ἦν
24321   3.9.61.55 : δ´ ἐγώ, πάντα παντάπασιν ἂν βεβαιωσαίμεθα, εἴ τι ἡμῶν
24322   3.9.61.56 : ἔτι ἐν τῇ ψυχῇ ἀμφισβητεῖ, τὰ φορτικὰ αὐτῷ προσφέ–
24323   3.9.61.57 : ροντες. Ποῖα δή; Οἷον εἰ δέοι ἡμᾶς ἀνομολογεῖσθαι
24324   3.9.61.58 : περί τε ἐκείνης τῆς πόλεως καὶ τοῦ ἐκείνῃ ὁμοίως πε–
24325   3.9.61.59 : φυκότος τε καὶ τεθραμμένου ἀνδρός, εἰ δοκεῖ ἂν παρα–
24326   3.9.61.60 : καταθήκην χρυσίου ἢ ἀργυρίου δεξάμενος ὁ τοιοῦτος
24327   3.9.61.61 : ἀποστερῆσαι, τίνα ἂν οἴει οἰηθῆναι τοῦτο αὐτὸν δρᾶσαι
24328   3.9.61.62 : μᾶλλον ἢ ὅσοι μὴ τοιοῦτοι; Οὐδένα ἄν, ἔφη. Οὐκοῦν
24329   3.9.61.63 : καὶ ἱεροσυλιῶν καὶ κλοπῶν καὶ προδοσιῶν, ἢ ἰδίᾳ ἑταί–
24330   3.9.61.64 : ρων ἢ δημοσίᾳ πόλεων, ἐκτὸς ἂν οὗτος εἴη; Ἐκτός. Καὶ
24331   3.9.61.65 : μὴν οὐδ´ ὁπωστισγεοῦν ἄπιστος ἢ κατὰ ὅρκους, ἢ κατὰ
24332   3.9.61.66 : τὰς ἄλλας ὁμολογίας. Πῶς γὰρ ἄν; Μοιχεῖαί γε μὴν
24333   3.9.61.67 : καὶ γονέων ἀμέλειαι καὶ θεῶν ἀθεραπευσίαι παντὶ ἄλλῳ
24334   3.9.61.68 : μᾶλλον ἢ τῷ τοιούτῳ προσήκουσιν. Παντὶ μέντοι, ἔφη.
24335   3.9.61.69 : Οὐκοῦν τούτων πάντων αἴτιον, ὅτι αὐτοῦ τῶν ἐν αὐτῷ
24336   3.9.61.70 : ἕκαστον 〈τὰ〉 αὑτοῦ πράττει ἀρχῆς τε πέρι καὶ τοῦ ἄρ–
24337   3.9.61.71 : χεσθαι; Τοῦτο μὲν οὖν, καὶ οὐδὲν ἄλλο. Ἔτι οὖν ἕτε– 
24338   3.9.61.72 : ρον ζητεῖς δικαιοσύνην εἶναι ἢ ταύτην τὴν δύναμιν, ἣ
24339   3.9.61.73 : τοὺς τοιούτους ἄνδρας τε παρέχεται καὶ πόλεις; Μὰ
24340   3.9.61.74 : Δί´, ἦ δ´ ὅς, οὐκ ἔγωγε. Τέλεον ἄρα ἡμῖν τὸ ἐνύπνιον
24341   3.9.61.75 : ἀποτετέλεσται, ὃ ἔφαμεν ὑποπτεῦσαι, ὡς εὐθὺς ἀρχό–
24342   3.9.61.76 : μενοι τῆς πόλεως οἰκίζειν κατὰ θεόν τινα εἰς ἀρχήν τε
24343   3.9.61.77 : καὶ τύπον τινὰ τῆς δικαιοσύνης κινδυνεύομεν ἐμβεβη–
24344   3.9.61.78 : κέναι. Παντάπασι μὲν οὖν. Τὸ δέ γε ἦν ἄρα, ὦ Γλαύ–
24345   3.9.61.79 : κων, δι´ ὃ καὶ ὠφελεῖ, εἴδωλόν τι τῆς δικαιοσύνης, τὸ
24346   3.9.61.80 : τὸν μὲν σκυτοτομικὸν φύσει ὀρθῶς ἔχειν σκυτοτομεῖν καὶ
24347   3.9.61.81 : ἄλλο μηδὲν πράττειν, τὸν δὲ τεκτονικὸν τεκταίνεσθαι,
24348   3.9.61.82 : καὶ τὰ ἄλλα δὴ οὕτω. Φαίνεται. Τὸ δέ γε ἀληθὲς τοιοῦ–
24349   3.9.61.83 : τόν τι ἦν, ὡς ἔοικεν, ἡ δικαιοσύνη, ἀλλ´ οὐ [τι] περὶ τὴν
24350   3.9.61.84 : ἔξω πρᾶξιν τῶν αὑτοῦ, ἀλλὰ περὶ τὴν ἐντὸς ὡς ἀληθῶς
24351   3.9.61.85 : περὶ ἑαυτὸν καὶ τὰ αὑτοῦ, μὴ ἐάσαντα τὰ ἀλλότρια πράτ–
24352   3.9.61.86 : τειν ἕκαστον ἐν ἑαυτῷ μηδὲ πολυπραγμονεῖν πρὸς ἄλ–
24353   3.9.61.87 : ληλα τὰ ἐν τῇ ψυχῇ γένη, ἀλλὰ τῷ ὄντι τὰ οἰκεῖα ἐν–
24354   3.9.61.88 : θυμούμενον καὶ ἄρξαντα αὐτὸν αὑτοῦ καὶ κοσμήσαντα
24355   3.9.61.89 : καὶ φίλον γενόμενον ἑαυτῷ καὶ συναρμόσαντα 〈τρία ὄντα〉
24356   3.9.61.90 : ὥσπερ ὅρους, τρεῖς ἁρμονίας ἀτεχνῶς νεάτης τε καὶ ὑπά–
24357   3.9.61.91 : της καὶ μέσης, καὶ εἰ ἄλλ´ ἄττα μεταξὺ τυγχάνει ὄντα,
24358   3.9.61.92 : πάντα ταῦτα ξυνδήσαντα καὶ παντάπασιν ἕνα γενόμενον
24359   3.9.61.93 : ἐκ πολλῶν, σώφρονα καὶ ἡρμοσμένον, οὕτω δὴ πράττειν
24360   3.9.61.94 : ἤδη, ἐάν τι πράττῃ ἢ περὶ χρημάτων κτῆσιν ἢ περὶ σώ– 
24361   3.9.61.95 : ματος θεραπείαν ἢ καὶ πολιτικόν τι ἢ περὶ τὰ ἴδια
24362   3.9.61.96 : ξυμβόλαια, ἐν πᾶσι τούτοις ἡγούμενον καὶ ὀνομάζοντα
24363   3.9.61.97 : δικαίαν μὲν καὶ καλὴν πρᾶξιν, ἣ ἂν ταύτην τὴν ἕξιν
24364   3.9.61.98 : σῴζῃ τε καὶ συναπεργάζηται, σοφίαν δὲ τὴν ἐπιστατοῦ–
24365   3.9.61.99 : σαν ταύτῃ τῇ πράξει ἐπιστήμην, ἄδικον δὲ πρᾶξιν, ἣ ἂν
24366   3.9.61.100 : ἀεὶ ταύτην λύῃ, ἀμαθίαν δὲ τὴν ταύτῃ αὖ ἐπιστατοῦσαν
24367   3.9.61.101 : δόξαν. Παντάπασιν, ἦ δ´ ὅς, ὦ Σώκρατες, ἀληθῆ λέ–
24368   3.9.61.102 : γεις. Εἶεν, ἦν δ´ ἐγώ· τὸν μὲν δίκαιον καὶ ἄνδρα καὶ
24369   3.9.61.103 : πόλιν καὶ δικαιοσύνην, ὃ τυγχάνει ἐν αὐτοῖς ὄν, εἰ φαῖ–
24370   3.9.61.104 : μεν εὑρηκέναι, οὐκ ἂν πάνυ τι, οἶμαι, δόξαιμεν ψεύδε–
24371   3.9.61.105 : σθαι. Μὰ Δί´ οὐ μέντοι, ἔφη. Φῶμεν ἄρα; Φῶμεν.
24372   3.9.61.106 : Ἔστω δή, ἦν δ´ ἐγώ· μετὰ γὰρ τοῦτο σκεπτέον, οἶμαι,
24373   3.9.61.107 : ἀδικίαν. Δῆλον 〈ὅτι〉. Οὐκοῦν στάσιν τινὰ αὖ τριῶν ὄν–
24374   3.9.61.108 : των τούτων δεῖ αὐτὴν εἶναι καὶ πολυπραγμοσύνην 〈καὶ
24375   3.9.61.109 : ἀλλοτριοπραγμοσύνην〉 καὶ ἐπανάστασιν μέρους τινὸς τῷ
24376   3.9.61.110 : ὅλῳ τῆς ψυχῆς, ἵνα ἄρχῃ ἐν αὐτῇ οὐ προσῆκον, ἀλλὰ
24377   3.9.61.111 : τοιούτου ὄντος φύσει, οἵου πρέπειν αὐτῷ δουλεύειν τοῦ
24378   3.9.61.112 : δ´ αὖ δουλεύειν ἀρχικοῦ γένους ὄντι· τοιαῦτ´ ἄττα, οἶ–
24379   3.9.61.113 : μαι, φήσομεν καὶ τὴν τούτων ταραχὴν καὶ πλάνην εἶναι 
24380   3.9.61.114 : τήν τε ἀδικίαν καὶ ἀκολασίαν καὶ δειλίαν καὶ ἀμαθίαν
24381   3.9.61.115 : καὶ ξυλλήβδην πᾶσαν κακίαν. Ταὐτὰ μὲν οὖν ταῦτα, ἔφη.
24382   3.9.61.116 : Οὐκοῦν, ἦν δ´ ἐγώ, καὶ τὸ ἄδικα πράττειν καὶ τὸ ἀδικεῖν
24383   3.9.61.117 : καὶ αὖ τὸ δίκαια ποιεῖν, πάντα ταῦτα τυγχάνει ὄντα κα–
24384   3.9.61.118 : τάδηλα ἤδη σαφῶς, ᾗπερ καὶ ἡ ἀδικία καὶ δικαιοσύνη;
24385   3.9.61.119 : Πῶς δή; Ὅτι, ἦν δ´ ἐγώ, τυγχάνει οὐδὲν διαφέροντα τῶν
24386   3.9.61.120 : ὑγιεινῶν τε καὶ νοσωδῶν, ὡς ἐκεῖνα ἐν σώματι, ταῦτα ἐν
24387   3.9.61.121 : ψυχῇ. Πῆ; ἔφη. Τὰ μέν που ὑγιεινὰ ὑγίειαν ἐμποιεῖ,
24388   3.9.61.122 : τὰ δὲ νοσώδη νόσον. Ναί. Οὐκοῦν καὶ τὸ μὲν δίκαια
24389   3.9.61.123 : πράττειν δικαιοσύνην ἐμποιεῖ, τὸ δὲ ἄδικα ἀδικίαν;
24390   3.9.61.124 : Ἀνάγκη. Ἔστι δὲ τὸ μὲν ὑγίειαν ἐμποιεῖν τὰ ἐν τῷ σώ–
24391   3.9.61.125 : ματι κατὰ φύσιν καθιστάναι κρατεῖν τε καὶ κρατεῖσθαι
24392   3.9.61.126 : ὑπ´ ἀλλήλων, τὸ δὲ νόσον παρὰ φύσιν ἄρχειν τε καὶ ἄρ–
24393   3.9.61.127 : χεσθαι ἄλλο ὑπ´ ἄλλου. Ἔστι γάρ. Οὐκοῦν αὖ, ἔφην, τὸ
24394   3.9.61.128 : δικαιοσύνην ἐμποιεῖν τὰ ἐν τῇ ψυχῇ κατὰ φύσιν καθι–
24395   3.9.61.129 : στάναι κρατεῖν 〈τε〉 καὶ κρατεῖσθαι ὑπ´ ἀλλήλων, τὸ δὲ
24396   3.9.61.130 : ἀδικίαν παρὰ φύσιν ἄρχειν τε καὶ ἄρχεσθαι 〈ἄλλο〉 ὑπ´
24397   3.9.61.131 : ἄλλου; Κομιδῆ, ἔφη. Ἀρετὴ μὲν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὑγίειά
24398   3.9.61.132 : τέ τις ἂν εἴη καὶ κάλλος καὶ εὐεξία ψυχῆς, κακία δὲ
24399   3.9.61.133 : νόσος τε καὶ αἶσχος καὶ ἀσθένεια. Ἔστιν οὕτως. Ἆρ´
24400   3.9.61.134 : οὖν οὐ καὶ τὰ μὲν καλὰ ἐπιτηδεύματα εἰς ἀρετῆς κτῆσιν
24401   3.9.61.135 : φέρει, τὰ δὲ αἰσχρὰ εἰς κακίας; Ἀνάγκη. Τὸ δὴ λοι– 
24402   3.9.61.136 : πὸν ἤδη, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἐστὶ σκέψασθαι, πότερον αὖ
24403   3.9.61.137 : λυσιτελεῖ δίκαιά τε πράττειν καὶ καλὰ ἐπιτηδεύειν καὶ
24404   3.9.61.138 : εἶναι δίκαιον, ἐάν τε λανθάνῃ ἐάν τε μὴ τοιοῦτος ὤν, ἢ
24405   3.9.61.139 : ἀδικεῖν τε καὶ ἄδικον εἶναι, ἐάν περ μὴ διδῷ δίκην
24406   3.9.61.140 : μηδὲ βελτίων γίγνηται κολαζόμενος. Ἀλλά, ἔφη, ὦ Σώ–
24407   3.9.61.141 : κρατες, γελοῖον ἔμοιγε φαίνεται τὸ σκέμμα γίγνεσθαι
24408   3.9.61.142 : ἤδη, εἰ τοῦ μὲν σώματος τῆς φύσεως διαφθειρομένης
24409   3.9.61.143 : δοκεῖ οὐ βιωτὸν εἶναι οὐδὲ μετὰ πάντων σιτίων τε καὶ
24410   3.9.61.144 : ποτῶν καὶ παντὸς πλούτου καὶ πάσης ἀρχῆς, τῆς δὲ αὐ–
24411   3.9.61.145 : τοῦ τούτου ᾧ ζῶμεν φύσεως ταραττομένης τε καὶ δια–
24412   3.9.61.146 : φθειρομένης βιωτὸν ἄρα ἔσται, ἄνπερ τις ποιῇ ὃ ἂν βου–
24413   3.9.61.147 : ληθῇ ἄλλο πλὴν τοῦτο, ὁπόθεν κακίας μὲν καὶ ἀδικίας
24414   3.9.61.148 : ἀπαλλαγήσεται, δικαιοσύνην δὲ καὶ ἀρετὴν κτήσεται, ἐπ–
24415   3.9.61.149 : ειδή περ ἐφάνη γε ὄντα ἑκάτερα οἷα ἡμεῖς διεληλύθαμεν.
24416   3.9.61.150 : 〈Γελοῖον γάρ, ἦν δ´ ἐγώ· ἀλλ´ ὅμως ἐπείπερ ἐνταῦθα
24417   3.9.61.151 : ἐληλύθαμεν,〉 ὅσον οἷόν τε σαφέστατα κατιδεῖν ὅτι ταῦτα
24418   3.9.61.152 : οὕτως ἔχει, οὐ χρὴ ἀποκάμνειν. Ἥκιστα, νὴ τὸν Δί´, ἔφη,
24419   3.9.61.153 : πάντων ἀποκνητέον.
24420   3.9.62.1 : Πλάτωνος πολιτείας θʹ (IX p. 588 B).
24421   3.9.62.2 : Εἶεν δή, εἶπον· ἐπειδὴ ἐνταῦθα λόγου γεγόναμεν,
24422   3.9.62.3 : ἀναλάβωμεν τὰ πρῶτα λεχθέντα, δι´ ἃ δεῦρ´ ἥκομεν· ἦν
24423   3.9.62.4 : δέ που λεγόμενον λυσιτελεῖν ἀδικεῖν τῷ τελέως μὲν ἀδίκῳ,
24424   3.9.62.5 : δοξαζομένῳ δὲ δικαίῳ. ἢ οὐχ οὕτως ἐλέχθη; Οὕτω μὲν 
24425   3.9.62.6 : οὖν. Νῦν δή, ἔφην, αὐτῷ διαλεγώμεθα, ἐπειδὴ διωμολο–
24426   3.9.62.7 : γησάμεθα τό τε ἀδικεῖν καὶ τὸ δίκαια πράττειν ἣν ἑκά–
24427   3.9.62.8 : τερον ἔχει δύναμιν. Πῶς; ἔφη. Εἰκόνα πλάσαντες τῆς
24428   3.9.62.9 : ψυχῆς λόγῳ, ἵνα εἰδῇ ὁ ἐκεῖνα λέγων οἷα ἔλεγεν. Ποίαν
24429   3.9.62.10 : τινά; ἦ δ´ ὅς. Τῶν τοιούτων τινά, ἦν δ´ ἐγώ, οἷαι μυθο–
24430   3.9.62.11 : λογοῦνται παλαιαὶ γενέσθαι φύσεις, ἥ τε Χιμαίρας καὶ
24431   3.9.62.12 : ἡ Σκύλλης καὶ Κερβέρου, καὶ ἄλλαι τινὲς συχναὶ λέγονται
24432   3.9.62.13 : ξυμπεφυκυῖαι ἰδέαι πολλαὶ εἰς ἓν γενέσθαι. Λέγονται
24433   3.9.62.14 : γάρ, ἔφη. Πλάττε τοίνυν μίαν μὲν ἰδέαν θηρίου ποικί–
24434   3.9.62.15 : λου καὶ πολυκεφάλου, ἡμέρων δὲ θηρίων ἔχοντος κεφα–
24435   3.9.62.16 : λὰς κύκλῳ καὶ ἀγρίων, καὶ δυνατοῦ μεταβάλλειν καὶ φύειν
24436   3.9.62.17 : ἐξ αὑτοῦ πάντα ταῦτα. Δεινοῦ πλάστου, ἔφη, τὸ ἔργον·
24437   3.9.62.18 : ὅμως δ´ ἐπειδὴ εὐπλαστότερον κηροῦ καὶ τῶν τοιούτων
24438   3.9.62.19 : λόγος, πεπλάσθω. Μίαν δὴ τοίνυν ἄλλην ἰδέαν λέοντος,
24439   3.9.62.20 : μίαν δὲ ἀνθρώπου· πολὺ δὲ μέγιστον ἔστω τὸ πρῶτον
24440   3.9.62.21 : καὶ δεύτερον τὸ δεύτερον. Ταῦτα, ἔφη, ῥᾴω· καὶ πέπλα–
24441   3.9.62.22 : σται. Σύναπτε τοίνυν αὐτὰ εἰς ἓν τρία ὄντα, ὥστε πῃ
24442   3.9.62.23 : ξυμπεφυκέναι ἀλλήλοις. Συνῆπται, ἔφη. Περίπλασον δὴ
24443   3.9.62.24 : αὐτοῖς ἔξωθεν ἑνὸς εἰκόνα, τὴν τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε
24444   3.9.62.25 : τῷ μὴ δυναμένῳ τὰ ἐντὸς ὁρᾶν, ἀλλὰ τὸ ἔξω μόνον ἔλυ–
24445   3.9.62.26 : τρον ὁρῶντι ἓν ζῷον φαίνεσθαι, ἄνθρωπον. Περιπέ–
24446   3.9.62.27 : πλασται, ἔφη. Λέγωμεν δὴ τῷ λέγοντι ὡς λυσιτελεῖ
24447   3.9.62.28 : τούτῳ ἀδικεῖν τῷ ἀνθρώπῳ, δίκαια δὲ πράττειν οὐ ξυμ–
24448   3.9.62.29 : φέρει, ὅτι οὐδὲν ἄλλο φησὶν ἢ λυσιτελεῖν αὐτῷ τὸ παν–
24449   3.9.62.30 : τοδαπὸν θηρίον εὐωχοῦντι ποιεῖν ἰσχυρὸν καὶ τὸν λέοντα 
24450   3.9.62.31 : καὶ τὰ περὶ τὸν λέοντα, τὸν δὲ ἄνθρωπον λιμοκτονεῖν
24451   3.9.62.32 : καὶ ποιεῖν ἀσθενῆ, ὥστε ἕλκεσθαι ὅπη ἂν ἐκείνων ὁπό–
24452   3.9.62.33 : τερον ἄγῃ, καὶ μηδὲν ἕτερον ἑτέρῳ συνεθίζειν μηδὲ φίλον
24453   3.9.62.34 : ποιεῖν, ἀλλ´ ἐᾶν αὐτὰ ἐν αὑτοῖς δάκνεσθαί τε καὶ μαχό–
24454   3.9.62.35 : μενα ἐσθίειν ἄλληλα. Παντάπασι γάρ, ἔφη, ταῦτ´ ἂν
24455   3.9.62.36 : λέγοι ὁ τὸ ἀδικεῖν ἐπαινῶν. Οὐκοῦν αὖ ὁ τὰ δίκαια
24456   3.9.62.37 : λέγων λυσιτελεῖν φαίη ἂν δεῖν ταῦτα 〈πράττειν〉 καὶ
24457   3.9.62.38 : ταῦτα λέγειν, ὅθεν τοῦ ἀνθρώπου ὁ ἐντὸς ἄνθρωπος
24458   3.9.62.39 : ἔσται ἐγκρατέστατος, καὶ τοῦ πολυκεφάλου θρέμματος
24459   3.9.62.40 : ἐπιμελήσεται ὥσπερ γεωργός, τὰ μὲν ἥμερα τρέφων καὶ
24460   3.9.62.41 : τιθασσεύων, τὰ δ´ ἄγρια ἀποκωλύων φύεσθαι, ξύμμαχον
24461   3.9.62.42 : ποιησάμενος τὴν τοῦ λέοντος φύσιν, καὶ κοινῇ πάντων
24462   3.9.62.43 : κηδόμενος, φίλα ποιησάμενος ἀλλήλοις τε καὶ αὑτῷ,
24463   3.9.62.44 : οὕτω θρέψει; Κομιδῇ γὰρ αὖ λέγει ταῦτα ὁ τὸ δίκαιον
24464   3.9.62.45 : ἐπαινῶν. Κατὰ πάντα δὴ τρόπον ὁ μὲν τὰ δίκαια ἐγκω–
24465   3.9.62.46 : μιάζων ἀληθῆ ἂν λέγοι, ὁ δὲ τὰ ἄδικα ψεύδοιτο. πρὸς
24466   3.9.62.47 : γὰρ ἡδονὴν καὶ πρὸς εὐδοξίαν καὶ ὠφέλειαν σκοπου–
24467   3.9.62.48 : μένῳ ὁ μὲν ἐπαινέτης τοῦ δικαίου ἀληθεύει. ὁ δὲ ψέκτης
24468   3.9.62.49 : οὐδὲν ὑγιὲς οὐδὲ εἰδὼς ψέγει ὅ τι ψέγει. Οὔ μοι δοκεῖ,
24469   3.9.62.50 : ἦ δ´ ὅς, οὐδαμῇ γε. Πείθωμεν τοίνυν αὐτὸν πρᾴως, οὐ
24470   3.9.62.51 : γὰρ ἑκὼν ἁμαρτάνει, ἐρωτῶντες· ὦ μακάριε, οὐ καὶ τὰ
24471   3.9.62.52 : καλὰ καὶ αἰσχρὰ νόμιμα διὰ τὰ τοιαῦτ´ ἂν φαῖμεν γε– 
24472   3.9.62.53 : γονέναι· τὰ μὲν καλὰ τὰ ὑπὸ τῷ ἀνθρώπῳ, μᾶλλον δ´
24473   3.9.62.54 : ἴσως τὰ ὑπὸ τῷ θείῳ τὰ θηριώδη ποιοῦντα τῆς φύσεως,
24474   3.9.62.55 : αἰσχρὰ δὲ 〈τὰ〉 ὑπὸ τῷ ἀγρίῳ τὸ ἥμερον δουλούμενα;
24475   3.9.62.56 : ξυμφήσει ἢ πῶς; Ἐὰν ἐμοί, ἔφη, πίθηται. Ἔστιν οὖν,
24476   3.9.62.57 : εἶπον, ὅτῳ λυσιτελεῖ ἐκ τούτου τοῦ λόγου χρυσίον λαμ–
24477   3.9.62.58 : βάνειν ἀδίκως, εἴπερ τοιόνδε 〈τι〉 γίγνεται, λαμβάνων
24478   3.9.62.59 : τὸ χρυσίον ἅμα καταδουλοῦται τὸ βέλτιστον ἑαυτοῦ τῷ
24479   3.9.62.60 : μοχθηροτάτῳ; ἢ εἰ μὲν λαβὼν χρυσίον υἱὸν ἢ θυγατέρα
24480   3.9.62.61 : ἐδουλοῦτο, καὶ ταῦτ´ εἰς ἀγρίων τε καὶ κακῶν ἀνδρῶν,
24481   3.9.62.62 : οὐκ ἂν αὐτῷ ἐλυσιτέλει οὐδ´ ἂν πάμπολυ ἐπὶ τούτῳ λαμ–
24482   3.9.62.63 : βάνειν, εἰ δὲ τὸ αὑτοῦ θειότατον ὑπὸ τῷ ἀθεωτάτῳ τε
24483   3.9.62.64 : καὶ μιαρωτάτῳ δουλοῦται καὶ μηδὲν ἐλεεῖ, οὐκ ἄρα ἄθλιός
24484   3.9.62.65 : ἐστι καὶ πολὺ ἐπὶ δεινοτέρῳ ὀλέθρῳ χρυσὸν δωροδοκεῖ
24485   3.9.62.66 : ἢ Ἐριφύλη ἐπὶ τῇ τοῦ ἀνδρὸς ψυχῇ τὸν ὅρμον δεξαμένη;
24486   3.9.62.67 : Πολὺ μέντοι, ἦ δ´ ὃς ὁ Γλαύκων· ἐγὼ γάρ σοι ὑπὲρ ἐκ–
24487   3.9.62.68 : είνου ἀποκρινοῦμαι. Οὐκοῦν καὶ τὸ ἀκολασταίνειν οἴει
24488   3.9.62.69 : διὰ τὰ τοιαῦτα πάλαι ψέγεσθαι, ὅτι ἀνίεται ἐν τῷ τοι–
24489   3.9.62.70 : ούτῳ τὸ δεινὸν τὸ μέγα ἐκεῖνο καὶ πολυειδὲς θρέμμα εἰς
24490   3.9.62.71 : ἐλευθερίαν πέρα τοῦ δέοντος; Δῆλον, ἔφη. Ἡ δ´ αὐθά–
24491   3.9.62.72 : δεια καὶ δυσκολία ψέγεται οὐχ ὅταν τὸ λεοντῶδές τε καὶ
24492   3.9.62.73 : ὀφεῶδες αὔξηται καὶ συντείνηται ἀναρμόστως; Πάνυ μὲν 
24493   3.9.62.74 : οὖν. Τρυφὴ μὲν οὖν καὶ μαλθακία οὐκ ἐπὶ τῇ αὐτοῦ
24494   3.9.62.75 : τούτου χαλάσει τε καὶ ἀνέσει ψέγεται, ὅταν ἐν αὐτῷ
24495   3.9.62.76 : δειλίαν ἐμποιῇ; Τί μήν; Κολακεία δὲ καὶ ἀνελευθερία
24496   3.9.62.77 : οὐχ ὅταν τις τὸ αὐτὸ τοῦτο, τὸ θυμοειδές, ὑπὸ τῷ ὀχ–
24497   3.9.62.78 : λώδει θηρίῳ 〈ποιῇ〉, καὶ ἕνεκα χρημάτων καὶ τῆς ἐκείνου
24498   3.9.62.79 : ἀπληστίας προπηλακιζόμενον ἐθίζῃ ἐκ νέου ἀντὶ λέοντος
24499   3.9.62.80 : πίθηκον γίγνεσθαι; Καὶ μάλα, ἔφη. Βαναυσία δὲ καὶ
24500   3.9.62.81 : χειροτεχνία διὰ τί, οἴει, ὄνειδος φέρει; ἢ δι´ ἄλλο τι
24501   3.9.62.82 : φήσομεν ἢ ὅταν τις ἀσθενὲς φύσει ἔχῃ τὸ τοῦ βελτί–
24502   3.9.62.83 : στου εἶδος, ὥστε μὴ ἂν δύνασθαι ἄρχειν τῶν ἐν αὑτῷ
24503   3.9.62.84 : θρεμμάτων, ἀλλὰ θεραπεύειν ἐκεῖνα, καὶ τὰ θωπεύματα
24504   3.9.62.85 : αὐτῶν μόνον δύνηται μανθάνειν; Ἔοικεν, ἔφη. Οὐκοῦν
24505   3.9.62.86 : ἵνα καὶ ὁ τοιοῦτος ὑφ´ ὁμοίου ἄρχηται οἵουπερ ὁ βέλ–
24506   3.9.62.87 : τιστος, δοῦλον αὐτὸν φαμὲν δεῖν εἶναι ἐκείνου τοῦ βελ–
24507   3.9.62.88 : τίστου καὶ ἔχοντος ἐν αὑτῷ τὸ θεῖον ἄρχον, οὐκ ἐπὶ
24508   3.9.62.89 : βλάβῃ τῇ τοῦ δούλου οἰόμενοι δεῖν ἄρχεσθαι αὐτόν, ὥσπερ
24509   3.9.62.90 : Θρασύμαχος ᾤετο τοὺς ἀρχομένους, ἀλλ´ ὡς ἄμεινον 〈ὂν〉
24510   3.9.62.91 : παντὶ ὑπὸ θείου καὶ φρονίμου ἄρχεσθαι, μάλιστα μὲν
24511   3.9.62.92 : οἰκεῖον ἔχοντος ἐν ἑαυτῷ, εἰ δὲ μή, ἔξωθεν ἐφεστῶτος,
24512   3.9.62.93 : ἵνα εἰς δύναμιν πάντες ὅμοιοι ὦμεν καὶ φίλοι τῷ αὐτῷ
24513   3.9.62.94 : κυβερνώμενοι; Καὶ ὀρθῶς γ´, ἔφη. Δηλοῖ δέ γε, ἦν δ´
24514   3.9.62.95 : ἐγώ, καὶ ὁ νόμος, ὅτι τοιοῦτον βούλεται, πᾶσι τοῖς ἐν
24515   3.9.62.96 : τῇ πόλει ξύμμαχος ὤν· καὶ ἡ τῶν παίδων ἀρχή, τὸ μὴ
24516   3.9.62.97 : ἐᾶν ἐλευθέρως εἶναι, ἕως ἂν ἐν αὐτοῖς ὥσπερ ἐν πόλει
24517   3.9.62.98 : πολιτείαν καταστήσωμεν, καὶ τὸ βέλτιστον θεραπεύσαντες
24518   3.9.62.99 : τῷ παρ´ ἡμῖν τοιούτῳ ἀντικαταστήσωμεν φύλακα ὅμοιον 
24519   3.9.62.100 : καὶ ἄρχοντα ἐν αὐτῷ, καὶ τότε δὴ ἐλεύθερον ἀφίεμεν.
24520   3.9.62.101 : Δηλοῖ γάρ, ἦ δ´ ὅς.
24521   3.9.63.1 : Πλάτωνος Πολιτείας ιʹ (X p. 612 A).
24522   3.9.63.2 : Οὐκοῦν, ἦν δ´ ἐγώ, τά τε ἄλλα ἀπελυσάμεθα ἐν τῷ
24523   3.9.63.3 : λόγῳ, καὶ οὐ τοὺς μισθοὺς οὐδὲ τὰς δόξας δικαιοσύνης
24524   3.9.63.4 : ἀπηνέγκαμεν, ὥσπερ Ἡσίοδόν τε καὶ Ὅμηρον ὑμεῖς ἔφατε,
24525   3.9.63.5 : ἀλλ´ αὐτὸ δικαιοσύνην αὐτῇ ψυχῇ ἄριστον εὕρομεν, καὶ
24526   3.9.63.6 : ποιητέον εἶναι αὐτῇ τὰ δίκαια, ἐάν τ´ ἔχῃ τὸν Γύγου δακ–
24527   3.9.63.7 : τύλιον, ἐάν τε μή, καὶ πρὸς τοιούτῳ δακτυλίῳ τὴν Ἄιδος
24528   3.9.63.8 : κυνέην; Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. Ἆρ´ οὖν, ἦν δ´ ἐγώ,
24529   3.9.63.9 : ὦ Γλαύκων, νῦν ἤδη ἀνεπιφθονόν ἐστι πρὸς ἐκείνοις καὶ
24530   3.9.63.10 : τοὺς μισθοὺς τῇ δικαιοσύνῃ καὶ τῇ ἄλλῃ ἀρετῇ ἀποδοῦ–
24531   3.9.63.11 : ναι, ὅσους καὶ οἵους τῇ ψυχῇ παρέχει παρ´ ἀνθρώπων
24532   3.9.63.12 : τε καὶ θεῶν, ζῶντός τε ἔτι τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐπειδὰν
24533   3.9.63.13 : τελευτήσῃ; Παντάπασι μὲν οὖν, ἦ δ´ ὅς. Ἆρ´ οὖν ἀπο–
24534   3.9.63.14 : δώσετέ μοι ἃ ἐδανείσασθε ἐν τῷ λόγῳ; Τί μάλιστα;
24535   3.9.63.15 : Ἔδωκα ὑμῖν τὸν δίκαιον δοκεῖν ἄδικον εἶναι καὶ τὸν
24536   3.9.63.16 : ἄδικον δίκαιον. ὑμεῖς γὰρ ἡγεῖσθε, κἂν εἰ μὴ δυνατὸν
24537   3.9.63.17 : εἴη ταῦτα λανθάνειν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους, ὅμως
24538   3.9.63.18 : δοτέον εἶναι τοῦ λόγου ἕνεκα, ἵνα αὐτὴ δικαιοσύνη πρὸς
24539   3.9.63.19 : ἀδικίαν αὐτὴν κριθείη. ἢ οὐ μνημονεύεις; Ἀδικοίην
24540   3.9.63.20 : μέντἂν, ἔφη, 〈εἰ μή〉. Ἐπειδὴ τοίνυν, ἦν δ´ ἐγώ, κεκρι–
24541   3.9.63.21 : μέναι εἰσίν, ἐγὼ πάλιν ἀπαιτῶ ὑπὲρ δικαιοσύνης, ὥσπερ
24542   3.9.63.22 : ἔχει δόξης καὶ παρὰ θεῶν καὶ παρ´ ἀνθρώπων, καὶ ἡμᾶς 
24543   3.9.63.23 : ὁμολογεῖν περὶ αὐτῆς δοκεῖσθαι οὕτως, ἵνα καὶ τὰ νικη–
24544   3.9.63.24 : τήρια κομίσηται, ἃ ἀπὸ τοῦ δοκεῖν κτωμένη δίδωσι τοῖς
24545   3.9.63.25 : ἔχουσιν αὐτήν, ἐπειδὴ καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ εἶναι ἀγαθὰ δι–
24546   3.9.63.26 : δοῦσα ἐφάνη καὶ οὐκ ἐξαπατῶσα τοὺς τῷ ὄντι λαμβά–
24547   3.9.63.27 : νοντας αὐτήν. Δίκαια, ἔφη, αἰτῇ. Οὐκοῦν, ἦν δ´ ἐγώ,
24548   3.9.63.28 : πρῶτον μὲν τοῦτο ἀποδώσετε, ὅτι θεούς γε οὐ λανθάνει
24549   3.9.63.29 : ἑκάτερος αὐτῶν οἷός ἐστιν; Ἀποδώσομεν, ἔφη. Εἰ δὲ μὴ
24550   3.9.63.30 : λανθάνετον, ὁ μὲν θεοφιλὴς ἂν εἴη, ὁ δὲ θεομισής, ὥσπερ
24551   3.9.63.31 : καὶ κατ´ ἀρχὰς ὡμολογοῦμεν. Ἔστι ταῦτα. Τῷ δὲ θεο–
24552   3.9.63.32 : φιλεῖ οὐχ ὁμολογήσομεν, ὅσα γε ἀπὸ θεῶν γίγνεται,
24553   3.9.63.33 : πάντα γίγνεσθαι ὡς οἷόν τε ἄριστα, εἰ μή τι ἀναγκαῖον
24554   3.9.63.34 : αὐτῷ κακὸν ἐκ προτέρας ἁμαρτίας ὑπῆρχεν; Πάνυ μὲν
24555   3.9.63.35 : οὖν. Οὕτως ἄρα ὑποληπτέον περὶ τοῦ δικαίου ἀνδρός,
24556   3.9.63.36 : ἐάν τ´ ἐν πενίᾳ γίγνηται, ἐάν τ´ ἐν νόσοις ἤ τινι ἄλλῳ
24557   3.9.63.37 : τῶν δοκούντων κακῶν, ὡς τούτῳ ταῦτα εἰς ἀγαθόν τι
24558   3.9.63.38 : τελευτήσει ζῶντι ἢ καὶ ἀποθανόντι. οὐ γὰρ δὴ ὑπό γε
24559   3.9.63.39 : θεῶν ποτε ἀμελεῖται, ὃς ἂν προθυμεῖσθαι ἐθέλῃ δίκαιος
24560   3.9.63.40 : γίγνεσθαι καὶ ἐπιτηδεύων ἀρετὴν εἰς ὅσον δυνατὸν ἀν–
24561   3.9.63.41 : θρώπῳ ὁμοιοῦσθαι θεῷ. Εἰκός γ´, ἔφη, τὸν τοιοῦτον
24562   3.9.63.42 : μὴ ἀμελεῖσθαι ὑπὸ τοῦ ὁμοίου. Οὐκοῦν περὶ τοῦ ἀδίκου
24563   3.9.63.43 : τἀναντία τούτων δεῖ διανοεῖσθαι; Σφόδρα γε. Τὰ μὲν
24564   3.9.63.44 : δὴ παρὰ θεῶν τοιαῦτ´ ἄττ´ ἂν εἴη νικητήρια τῷ δικαίῳ.
24565   3.9.63.45 : Κατὰ γοῦν ἐμὴν δόξαν, ἔφη. Τί δ´, ἦν δ´ ἐγώ, παρ´ ἀν–
24566   3.9.63.46 : θρώπων; ἆρα οὐχ ὧδε ἔχει, εἰ δεῖ τὸ ὂν τιθέναι; οὐχ 
24567   3.9.63.47 : οἱ μὲν δεινοί τε καὶ ἄδικοι δρῶσιν ὅπερ οἱ δρομεῖς, ὅσοι
24568   3.9.63.48 : ἂν θέωσιν εὖ ἀπὸ τῶν κάτω, ἀπὸ δὲ τῶν ἄνω μή; τὸ
24569   3.9.63.49 : μὲν πρῶτον ὀξέως ἀποπηδῶσι, τελευτῶντες δὲ καταγέ–
24570   3.9.63.50 : λαστοι γίγνονται, τὰ ὦτα ἐπὶ τῶν ὤμων ἔχοντες καὶ
24571   3.9.63.51 : ἀστεφάνωτοι ἀποτρέχοντες. οἱ δὲ τῇ ἀληθείᾳ δρομικοὶ
24572   3.9.63.52 : εἰς τέλος ἐλθόντες τά τε ἆθλα λαμβάνουσι καὶ στεφα–
24573   3.9.63.53 : νοῦνται. οὐχ οὕτω καὶ περὶ τῶν δικαίων τὸ πολὺ ξυμ–
24574   3.9.63.54 : βαίνει· πρὸς τὸ τέλος ἑκάστης πράξεως καὶ ὁμιλίας καὶ
24575   3.9.63.55 : τοῦ βίου εὐδοκιμοῦσί τε καὶ τὰ ἆθλα παρὰ τῶν ἀνθρώ–
24576   3.9.63.56 : πων φέρονται; Καὶ μάλα. Ἀνέξῃ ἄρα λέγοντος ἐμοῦ περὶ
24577   3.9.63.57 : τούτων, ἅπερ αὐτὸς ἔλεγες περὶ τῶν ἀδίκων; ἐρῶ γὰρ δή,
24578   3.9.63.58 : ὅτι οἱ μὲν δίκαιοι, ἐπειδὰν πρεσβύτεροι γένωνται, ἐν τῇ
24579   3.9.63.59 : αὑτῶν πόλει ἄρχουσί τε ἃς ἂν βούλωνται ἀρχάς, γαμοῦσί
24580   3.9.63.60 : τε ὁπόθεν ἂν βούλωνται, ἐκδιδόασί τε εἰς οὓς ἂν ἐθέ–
24581   3.9.63.61 : λωσι, καὶ πάντα ἃ σὺ περὶ ἐκείνων, ἐγὼ νῦν λέγω περὶ
24582   3.9.63.62 : τῶνδε· καὶ αὖ 〈καὶ〉 περὶ τῶν ἀδίκων, ὅτι οἱ πολλοὶ αὐ–
24583   3.9.63.63 : τῶν, καὶ ἐὰν νέοι ὄντες λάθωσιν, ἐπὶ τέλους τοῦ δρόμου
24584   3.9.63.64 : αἱρεθέντες καταγέλαστοί εἰσι καὶ γέροντες γιγνόμενοι
24585   3.9.63.65 : ἄθλιοι προπηλακίζονται ὑπὸ ξένων τε καὶ ἀστῶν, μαστι–
24586   3.9.63.66 : γούμενοι καὶ ἃ ἄγροικα ἔφησθα σὺ εἶναι, ἀληθῆ λέγων,
24587   3.9.63.67 : εἶτα στρεβλώσονται καὶ ἐκκαυθήσονται· πάντα ἐκεῖνα
24588   3.9.63.68 : οἴου καὶ ἐμοῦ ἀκηκοέναι ὡς πάσχουσιν. ἀλλ´, ὃ λέγω, 
24589   3.9.63.69 : ὅρα, εἰ ἀνέξῃ. Καὶ πάνυ, ἔφη· δίκαια γὰρ λέγεις. Ἃ
24590   3.9.63.70 : μὲν τοίνυν, ἦν δ´ ἐγώ, ζῶντι τῷ δικαίῳ παρὰ θεῶν τε
24591   3.9.63.71 : καὶ ἀνθρώπων ἆθλά τε καὶ μισθοὶ καὶ δῶρα γίγνεται
24592   3.9.63.72 : πρὸς ἐκείνοις τοῖς ἀγαθοῖς οἷς αὐτὴ παρείχετο ἡ δικαιο–
24593   3.9.63.73 : σύνη, τοιαῦτ´ ἂν εἴη. Καὶ μάλα, ἔφη, καλά τε καὶ βέβαια.
24594   3.9.63.74 : Ταῦτα τοίνυν, ἦν δ´ ἐγώ, οὐδέν ἐστι πλήθει οὐδὲ μεγέθει
24595   3.9.63.75 : πρὸς ἐκεῖνα, ἃ τελευτήσαντα ἑκάτερον περιμένει.
24596   3.9.64.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κλειτοφῶντος (p. 408 E
24597   3.9.64.2 : –410 B).
24598   3.9.64.3 : Τί τοὐντεῦθεν; πῶς ἄρχεσθαι δεῖν φαμὲν δικαιο–
24599   3.9.64.4 : σύνης περὶ μαθήσεως; ὥσπερ ἂν εἴ τις ἡμᾶς προὔτρεπεν
24600   3.9.64.5 : τοῦ σώματος ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι, μηδὲν προνοοῦντας
24601   3.9.64.6 : ὁρῶν καθάπερ παῖδας, ὡς ἔστι τις γυμναστικὴ καὶ ἰατρική,
24602   3.9.64.7 : καὶ ἔπειτα ὠνείδιζε λέγων, ὡς αἰσχρὸν πυρῶν μὲν καὶ
24603   3.9.64.8 : κριθῶν καὶ ἀμπέλων ἐπιμέλειαν πᾶσαν ποιεῖσθαι, καὶ
24604   3.9.64.9 : ὅσα τοῦ σώματος ἕνεκα διαπονούμεθά τε καὶ κτώμεθα,
24605   3.9.64.10 : τούτου δ´ αὐτοῦ μηδεμίαν τέχνην μηδὲ μηχανήν, ὅπως
24606   3.9.64.11 : ὡς βέλτιστον ἔσται τὸ σῶμα, ἐξευρίσκειν, καὶ ταῦτα οὖ–
24607   3.9.64.12 : σαν· εἰ δ´ ἐπανηρόμεθα τὸν ταῦθ´ ἡμᾶς προτρέποντα·
24608   3.9.64.13 : λέγεις δὲ εἶναι τίνας ταύτας τὰς τέχνας; εἶπεν ἂν ἴσως
24609   3.9.64.14 : ὅτι γυμναστικὴ καὶ ἰατρική. καὶ νῦν δὴ τίνα φαμὲν εἶ–
24610   3.9.64.15 : ναι τὴν ἐπὶ τῇ τῆς ψυχῆς ἀρετῇ τέχνην; λεγέσθω. Ὁ δὴ
24611   3.9.64.16 : δοκῶν αὐτῶν ἐρρωμενέστατος εἶναι πρὸς ταῦτα ἀποκρι–
24612   3.9.64.17 : νόμενος εἶπεν, ταύτην τὴν τέχνην εἶναι ἥνπερ ἀκούεις 
24613   3.9.64.18 : σὺ λέγοντος, ἔφη, Σωκράτους, οὐκ ἄλλην ἢ δικαιοσύνην.
24614   3.9.64.19 : εἰπόντος δέ μου· μή μοι τὸ ὄνομα εἴπῃς μόνον, ἀλλὰ
24615   3.9.64.20 : ὡδί· ἰατρική πού τις λέγεται τέχνη, ταύτης δέ ἐστι διττὰ
24616   3.9.64.21 : τὰ ἀποτελούμενα, τὸ μὲν ἰατροὺς ἀεὶ πρὸς τοῖς οὖσιν
24617   3.9.64.22 : ἑτέρους ἐξεργάζεσθαι, τὸ δὲ ὑγίειαν· ἔστι δὲ τούτων
24618   3.9.64.23 : θάτερον οὐκέτι τέχνη, τῆς τέχνης δὲ τῆς διδασκούσης
24619   3.9.64.24 : τε καὶ διδασκομένης ἔργον, ὃ δὴ λέγομεν ὑγίειαν· καὶ
24620   3.9.64.25 : τεκτονικῆς δὲ κατὰ ταὐτὰ οἰκία τε καὶ τεκτονικὴ τὸ μὲν
24621   3.9.64.26 : ἔργον, τὸ δὲ δίδαγμα· τῆς δὴ δικαιοσύνης ὡσαύτως τὸ
24622   3.9.64.27 : μὲν δικαίους ἔστω ποιεῖν, καθάπερ ἐκεῖ τοὺς τεχνίτας
24623   3.9.64.28 : ἑκάστους· τὸ δ´ ἕτερον, ὃ δύναται ποιεῖν ἡμῖν ἔργον ὁ
24624   3.9.64.29 : δίκαιος, τί τοῦτό φαμεν; εἰπέ· —οὗτος μὲν, ὡς οἶμαι, τὸ
24625   3.9.64.30 : συμφέρον ἀπεκρίνατο· ἄλλος δὲ τὸ δέον· ἕτερος δὲ τὸ
24626   3.9.64.31 : ὠφέλιμον· ὃ δὲ τὸ λυσιτελοῦν. ἐπανῄειν δὴ ἐγὼ λέγων,
24627   3.9.64.32 : ὅτι ἐκεῖ τά γε ὀνόματα ταῦτ´ ἐστὶν ἐν ἑκάστῃ τῶν τεχ–
24628   3.9.64.33 : νῶν, ὀρθῶς πράττειν, λυσιτελοῦντα, ὠφέλιμα, καὶ τὰ
24629   3.9.64.34 : τοιαῦτα· ἀλλὰ πρὸς ὅ τι ταῦτα πάντα τείνει, ἐρεῖ τὸ ἴδιον
24630   3.9.64.35 : ἑκάστη ἡ τέχνη, οἷον ἡ τεκτονικὴ τὸ εὖ, τὸ καλῶς, τὸ
24631   3.9.64.36 : δεόντως, ὥστε τὰ ξύλινα, φήσει, σκεύη γίγνεσθαι, ἃ δὴ
24632   3.9.64.37 : οὐκ ἔστι τέχνη· λεγέσθω δὴ καὶ τὸ τῆς δικαιοσύνης
24633   3.9.64.38 : ὡσαύτως. Τελευτῶν ἀπεκρίνατό τις ὦ Σώκρατές μοι τῶν
24634   3.9.64.39 : σῶν ἑταίρων, ὃς δὴ κομψότατα ἔδοξεν εἰπεῖν, ὅτι τοῦτ´
24635   3.9.64.40 : εἴη τὸ τῆς δικαιοσύνης ἴδιον ἔργον, ὃ τῶν ἄλλων οὐδε–
24636   3.9.64.41 : μιᾶς, φιλίαν ἐν ταῖς πόλεσι ποιεῖν· οὗτος δ´ αὖ ἐρω– 
24637   3.9.64.42 : τώμενος τὴν φιλίαν ἀγαθόν τ´ ἔφη εἶναι καὶ οὐδέποτε
24638   3.9.64.43 : κακόν, τὰς δὲ τῶν παίδων φιλίας καὶ τὰς τῶν θηρίων,
24639   3.9.64.44 : ἃς ἡμεῖς τοῦτο τοὔνομα ἐπονομάζομεν, οὐκ ἀπεδέχετο
24640   3.9.64.45 : εἶναι φιλίας ἐπανερωτώμενος· συνέβαινε γὰρ αὐτῷ τὰ
24641   3.9.64.46 : πλείω τὰς τοιαύτας βλαβερὰς ἢ ἀγαθὰς εἶναι. φεύγων
24642   3.9.64.47 : δὴ τὸ τοιοῦτον οὐδὲ φιλίας ἔφη τὰς τοιαύτας εἶναι,
24643   3.9.64.48 : ψευδῶς δὲ ὀνομάζειν αὐτὰς τοὺς οὕτως ὀνομάζοντας·
24644   3.9.64.49 : τὴν δὲ ὄντως καὶ ἀληθῶς φιλίαν εἶναι σαφέστατα ὁμό–
24645   3.9.64.50 : νοιαν. τὴν δὲ ὁμόνοιαν ἐρωτώμενος εἰ ὁμοδοξίαν εἶναι
24646   3.9.64.51 : λέγοι ἢ ἐπιστήμην, τὴν μὲν ὁμοδοξίαν ἠτίμαζεν· ἠναγκά–
24647   3.9.64.52 : ζοντο γὰρ πολλαὶ καὶ βλαβεραὶ γίγνεσθαι ὁμοδοξίαι ἀν–
24648   3.9.64.53 : θρώπων, τὴν δὲ φιλίαν ἀγαθὸν ὡμολογήκει πάντως εἶναι
24649   3.9.64.54 : καὶ δικαιοσύνης ἔργον, ὥστε ταὐτὸν ἔφησεν εἶναι ὁμό–
24650   3.9.64.55 : νοιαν καὶ ἐπιστήμην οὖσαν, ἀλλὰ οὐ δόξαν. ὅτε δὴ ἐν–
24651   3.9.64.56 : ταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου ἀποροῦντες, οἱ παρόντες ἱκανοὶ
24652   3.9.64.57 : ἦσαν ἐπιπλήττειν τε αὐτῷ καὶ λέγειν, ὅτι περιδεδράμηκεν
24653   3.9.64.58 : εἰς ταὐτὸν ὁ λόγος τοῖς πρώτοις· καὶ ἔλεγον ὅτι καὶ ἡ
24654   3.9.64.59 : ἰατρικὴ ὁμόνοιά τίς ἐστιν καὶ ἅπασαι αἱ τέχναι, καὶ
24655   3.9.64.60 : περὶ ὅτου εἰσὶν ἔχουσι λέγειν· τὴν δὲ ὑπὸ σοῦ λεγομένην
24656   3.9.64.61 : δικαιοσύνην ἢ ὁμόνοιαν, ὅπου τείνουσά ἐστιν, διαπέ–
24657   3.9.64.62 : φευγεν, καὶ ἄδηλον αὐτῆς ὅ τί ποτε ἔστι τὸ ἔργον.
24658   3.9.64.63 : Ταῦτα, ὦ Σώκρατες, ἐγὼ τελευτῶν καὶ σὲ αὐτὸν ἠρώ–
24659   3.9.64.64 : των, καὶ εἶπάς μοι δικαιοσύνης εἶναι τοὺς μὲν ἐχθροὺς
24660   3.9.64.65 : βλάπτειν, τοὺς δὲ φίλους εὖ ποιεῖν· ὕστερον δ´ ἐφάνη
24661   3.9.64.66 : βλάπτειν γε οὐδέποτε ὁ δίκαιος οὐδένα· πάντα γὰρ ἐπ´
24662   3.9.64.67 : ὠφελείᾳ πάντας δρᾶν. 
24663   3.10.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΔΙΚΙΑΣ [ΚΑΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ].}1
24664   3.10.1.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν ( 1–4).
24665   3.10.1.2 : Πάλαι ποτ´ ἐστὶ τοῦτό μοι δεδογμένον·
24666   3.10.1.3 : ὁ μὲν δίκαιος τοῖς πέλας πέφυκ´ ἀνήρ,
24667   3.10.1.4 : ὁ δ´ εἰς τὸ κέρδος λῆμ´ ἔχων ἀνειμένον
24668   3.10.1.5 : φίλοις τ´ ἄχρηστος καὶ συναλλάξαι βαρύς.
24669   3.10.2.1 : Σεραπίωνος (fr. 1 p. 831 N. 2).
24670   3.10.2.2 : Οὐ τῆς ἐμῆς ἕκατι καρδίας φέρεις
24671   3.10.2.3 : λόγους προσηνεῖς, τοῦ δὲ σοῦ κέρδους χάριν.
24672   3.10.3.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 31 com. IV p. 243).
24673   3.10.3.2 : Πλεονεξία μέγιστον ἀνθρώποις κακόν· 
24674   3.10.3.3 : οἱ γὰρ θέλοντες προσλαβεῖν τὰ τῶν πέλας
24675   3.10.3.4 : ἀποτυγχάνουσι πολλάκις νικώμενοι,
24676   3.10.3.5 : τὰ δ´ ἴδια προστιθέασι τοῖς ἀλλοτρίοις.
24677   3.10.4.1 : Διφίλου (fab. inc. fr. 13 com. IV p. 421).
24678   3.10.4.2 : Ἆρ´ ἔστιν ἀνοητότατον αἰσχροκερδία·
24679   3.10.4.3 : πρὸς τῷ λαβεῖν γὰρ ὢν ὁ νοῦς τἄλλ´ οὐχ ὁρᾷ.
24680   3.10.5.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fab. inc. fr. 14 com. IV p. 421).
24681   3.10.5.2 : Εἰ μὴ τὸ λαβεῖν ἦν, οὐδὲ εἷς πονηρὸς ἦν.
24682   3.10.5.3 : φιλαργυρία τοῦτ´ ἐστίν, ὅταν ἀφεὶς σκοπεῖν
24683   3.10.5.4 : τὰ δίκαια τοῦ κέρδους διὰ παντὸς δοῦλος ᾖς.
24684   3.10.6.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 284 com. IV p. 294).
24685   3.10.6.2 : Λέγεις, ἃ δὲ λέγεις, ἕνεκα τοῦ λαβεῖν λέγεις.
24686   3.10.7.1 : Εὐριπίδου Ἰξίονος (fr. 425 N. 2).
24687   3.10.7.2 : Ὅστις γὰρ ἐπὶ τὸ πλέον ἔχειν πέφυκ´ ἀνήρ,
24688   3.10.7.3 : οὐδὲν φρονεῖ δίκαιον οὐδὲ βούλεται, 
24689   3.10.7.4 : φίλοις τ´ ἄμικτός ἐστι καὶ πάσῃ πόλει.
24690   3.10.8.1 : Θεοδέκτου (inc. fab. fr. 10 p. 805 N. 2).
24691   3.10.8.2 : Ὦ καλλιφεγγῆ λαμπάδ´ εἱλίσσων φλογὸς
24692   3.10.8.3 : Ἥλιε, ποθεινὸν πᾶσιν ἀνθρώποις σέλας.
24693   3.10.8.4 : εἶδές τιν´ ἄλλον πώποτ´ εἰς οὕτω μέγαν
24694   3.10.8.5 : ἐλθόντ´ ἀγῶνα καὶ δυσέκφευκτον κρίσιν;
24695   3.10.8.6 : ὅπου κατηγορεῖ μὲν ἐν λόγοισί μου
24696   3.10.8.7 : γυνή, πρὸς ὃν δ´ εἴρηκε. τυγχάνει πόσις,
24697   3.10.8.8 : κρινοῦσι δ´ οἵπερ καὶ κατηγοροῦσί μου;
24698   3.10.9.1 : Ἀριστοφάνους (Eccles. 206–8).
24699   3.10.9.2 : Τὰ δημόσια γὰρ μισθοφοροῦντες χρήματα
24700   3.10.9.3 : ἴδια σκοπεῖσθ´ ἕκαστος ὅ τι τις κερδανεῖ·
24701   3.10.9.4 : τὸ δὲ κοινὸν ὥσπερ Αἴσιμος κυλίνδεται.
24702   3.10.10.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 320).
24703   3.10.10.2 : Χρήματα δ´ οὐχ ἁρπακτά, θεόσδοτα πολλὸν ἀμείνω.
24704   3.10.11.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 40–41).
24705   3.10.11.2 : Νήπιοι, οὐδὲ ἴσασιν, ὅσῳ πλέον ἥμισυ παντὸς
24706   3.10.11.3 : οὐδ´ ὅσον ἐν μαλάχῃ τε καὶ ἀσφοδέλῳ ἒν ὄνειαρ.
24707   3.10.12.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 352).
24708   3.10.12.2 : Μὴ κακὰ κερδαίνειν· κακὰ κέρδεα ἶσα ἄτῃσιν. 
24709   3.10.13.1 : Ἐπιχάρμου (fr. 53 p. 274 Lorenz).
24710   3.10.13.2 : Ἁ δὲ χεὶρ τὰν χεῖρα νίζει.
24711   3.10.14.1 : Βακχυλίδου Ἐπινίκων (p. l. 4 III p. 570 fr. 4 Bergk).
24712   3.10.14.2 : Ὡς δ´ ἅπαξ εἰπεῖν; φρένα καὶ πυκινὰν
24713   3.10.14.3 : κέρδος ἀνθρώπων βιᾶται.
24714   3.10.15.1 : Πινδάρου (Pyth. 3, 54).
24715   3.10.15.2 : Ἀλλὰ κέρδει καὶ σοφία δέδεται.
24716   3.10.16.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 356–60).
24717   3.10.16.2 : Δὼς ἀγαθή, ἅρπαξ δὲ κακή, θανάτοιο δότειρα.
24718   3.10.16.3 : ὃς μὲν γάρ κεν ἀνὴρ ἐθέλων ὅ γε καὶ μέγα δοίη·
24719   3.10.16.4 : χαίρει τῷ δώρῳ καὶ τέρπεται ὃν κατὰ θυμόν·
24720   3.10.16.5 : ὃς δέ κεν αὐτὸς ἕληται ἀναιδείηφι πιθήσας,
24721   3.10.16.6 : καί τε σμικρὸν ἐόν, τό γ´ ἐπάχνωσεν φίλον ἦτορ.
24722   3.10.17.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντου (fr. 297 N. 2).
24723   3.10.17.2 : Ὡς ἔμφυτος μὲν πᾶσιν ἀνθρώποις κάκη· 
24724   3.10.17.3 : ὅστις δὲ μεῖστον μισθὸν εἰς χεῖρας λαβὼν
24725   3.10.17.4 : κακὸς γένηται, τῷδε συγγνώμη μὲν οὔ,
24726   3.10.17.5 : πλείω δὲ μισθὸν μείζονος τόλμης ἔχων
24727   3.10.17.6 : τὸν τῶν ψεγόντων ῥᾷον ἂν φέροι λόγον.
24728   3.10.18.1 : Εὐριπίδου Δανάης (fr. 325 N. 2).
24729   3.10.18.2 : Κρείσσων γὰρ οὐδεὶς χρημάτων πέφυκ´ ἀνήρ,
24730   3.10.18.3 : πλὴν εἷς τις· ὅστις δ´ οὗτός ἐστιν οὐχ ὁρῶ.
24731   3.10.19.1 : Σοφοκλέους Οἰδίποδος (tyr. 387–89).
24732   3.10.19.2 : Ὑφεὶς μάγον τοιόνδε μηχανορράφον,
24733   3.10.19.3 : δόλιον ἀγύρτην, ὅστις ἐν τοῖς κέρδεσιν
24734   3.10.19.4 : μόνον δέδορκε, τὴν τέχνην δ´ ἔφυ τυφλός.
24735   3.10.20.1 : Μενάνδρου Λευκαδίᾳ (fr. 2 com. IV p. 159).
24736   3.10.20.2 : Ὅστις ὑπέχει χρυσίῳ
24737   3.10.20.3 : τὴν χεῖρα, κἂν μὴ φῇ, πονηρὰ βούλεται. 
24738   3.10.21.1 : Μενάνδρου Κόλακι (fr. 6 com. IV p. 154).
24739   3.10.21.2 : Οὐδεὶς ἐπλούτησεν ταχέως δίκαιος ὤν·
24740   3.10.21.3 : ὁ μὲν γὰρ αὑτῷ συλλέγει, καὶ φείδεται,
24741   3.10.21.4 : ὁ δὲ τὸν πάλαι τηροῦντ´ ἐνεδρεύσας πάντ´ ἔχει.
24742   3.10.22.1 : Ἀντιφάνους (fab. inc. fr. 40 com. III p. 148).
24743   3.10.22.2 : Τὰ πονηρὰ κέρδη τὰς μὲν ἡδονὰς ἔχει
24744   3.10.22.3 : μικράς, κριθέντα δ´ ὕστερον [τὰς] λύπας μακράς.
24745   3.10.23.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῦς (fr. 419 N. 2).
24746   3.10.23.2 : Βίᾳ νυν ἕλκετ´ ὦ κακοὶ τιμὰς βροτοί,
24747   3.10.23.3 : καὶ κτᾶσθε πλοῦτον πάντοθεν θηρώμενοι,
24748   3.10.23.4 : σύμμικτα μὴ δίκαια καὶ δίκαι´ ὁμοῦ·
24749   3.10.23.5 : ἔπειτ´ ἀμᾶσθε τῶνδε δύστηνον θέρος.
24750   3.10.24.1 : Μενάνδρου Ἀδελφοῖς (fr. 8 com. IV p. 71).
24751   3.10.24.2 : Ἔργον εὑρεῖν συγγενῆ
24752   3.10.24.3 : πένητός ἐστιν· οὐδὲ εἷς γὰρ ὁμολογεῖ 
24753   3.10.24.4 : αὐτῷ προσήκειν τὸν βοηθείας τινὸς
24754   3.10.24.5 : δεόμενον, αἰτεῖσθαι γὰρ ἅμα τι προσδοκᾷ.
24755   3.10.25.1 : Σοφοκλέους Τηρεῖ (fr. 528 N. 2).
24756   3.10.25.2 : Φιλάργυρον μὲν πᾶν τὸ βάρβαρον γένος.
24757   3.10.26.1 : Εὐριπίδου Ὑψιπύλῃ (fr. 758 N. 2).
24758   3.10.26.2 : Κακοῖς τὸ κέρδος τῆς δίκης ὑπέρτερον.
24759   3.10.27.1 : Πλάτωνος ἐν τῷ Κρίτωνι (p. 49 B).
24760   3.10.27.2 : Ὅμως τό γε ἀδικεῖν τῷ ἀδικοῦντι καὶ κακὸν καὶ
24761   3.10.27.3 : αἰσχρὸν τυγχάνει ὂν παντὶ τρόπῳ; φαμὲν, ἢ οὔ; —Φα–
24762   3.10.27.4 : μέν. —Οὐδαμῶς ἄρα δεῖ ἀδικεῖν; —Οὐ δῆτα. —Οὐδὲ
24763   3.10.27.5 : ἀδικούμενον ἄρα ἀνταδικεῖν, ὡς οἱ πολλοὶ οἴονται, ἐπειδή
24764   3.10.27.6 : γε οὐδαμῶς δεὶ ἀδικεῖν; —Οὐ φαίνεται. —Τί δαὶ δή;
24765   3.10.27.7 : κακουργεῖν δεῖ, ὦ Κρίτων, ἢ οὔ; —Οὐ δεῖ δήπου, ὦ
24766   3.10.27.8 : Σώκρατες. —Τί δαί; ἀντικακουργεῖν κακῶς πάσχοντα, ὡς
24767   3.10.27.9 : οἱ πολλοί φασι, δίκαιον, ἢ οὐ δίκαιον; —Οὐδαμῶς. —
24768   3.10.27.10 : Τὸ γάρ που κακῶς ποιεῖν ἀνθρώπους τοῦ ἀδικεῖν οὐδὲν
24769   3.10.27.11 : διαφέρει. —Ἀληθῆ λέγεις. —Οὔτε ἄρα ἀνταδικεῖν δεῖ,
24770   3.10.27.12 : οὔτε κακῶς ποιεῖν οὐδέν´ ἀνθρώπων, οὐδ´ ἂν ὁτιοῦν
24771   3.10.27.13 : πάσχῃ ὑπ´ αὐτῶν. καὶ ὅρα, ὦ Κρίτων, ταῦτα καθομο–
24772   3.10.27.14 : λογῶν, ὅπως μὴ παρὰ δόξαν ὁμολογῇς· οἶδα γὰρ ὅτι
24773   3.10.27.15 : ὀλίγοις τισὶ ταῦτα καὶ 〈δοκεῖ καὶ〉 δόξει. οἷς οὖν οὕτω
24774   3.10.27.16 : δέδοκται καὶ οἷς μή, τούτοις οὐκ ἔστι κοινὴ βουλή, ἀλλ´
24775   3.10.27.17 : ἀνάγκη τούτους ἀλλήλων καταφρονεῖν, ὁρῶντας τὰ ἀλλή–
24776   3.10.27.18 : λων βουλεύματα. 
24777   3.10.28.1 : Εὐσεβίου (fr. 12 phil. gr. III p. 9 Mull.).
24778   3.10.28.2 : Φιλοχρηματίη τοῦ κτήσασθαι εὑρεῖν ἀρκέοντα οὖρον
24779   3.10.28.3 : οὐκ οἶδεν.
24780   3.10.29.1 : (fr. 13)
24781   3.10.29.2 : Φιλοχρηματίην ἐπ´ ἡμέρῃ ἑκάστῃ ἐπιρρέων πλοῦτος
24782   3.10.29.3 : οὐκ ἵστησιν, ὥσπερ οὐδὲ πυρκαϊὴν ὕλη ἐπιβαλλομένη·
24783   3.10.29.4 : ἐπιγινόμενος δ´ αἰεὶ ἐκ τοῦ πλεῦνος τὴν ἐπιθυμίην ἐξ–
24784   3.10.29.5 : άπτει μεζόνως. νόος δὲ μοῦνος παραστὰς καὶ τοῦτο οἶδεν
24785   3.10.29.6 : ἀκέσασθαι.
24786   3.10.30.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 15 p. 10).
24787   3.10.30.2 : Φιλοχρηματίην ἄλογον τὰ κτώμενα ἀποβαλλόμενα
24788   3.10.30.3 : μᾶλλον ἂν ἄσειεν ἢ ὁ ἐπ´ ἑκάστῃ ἡμέρῃ πλοῦτος ἄπλε–
24789   3.10.30.4 : τος ἐπιγινόμενος.
24790   3.10.31.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 16).
24791   3.10.31.2 : Τὸ οἰκονομέειν τὰ παρεόντα ἀνδρὸς προνόου· τὸ δὲ
24792   3.10.31.3 : μηδ´ ὅλως ἐθέλειν ἔς τι τῶν δεόντων χρέεσθαι οὐ δεσπό– 
24793   3.10.31.4 : τεω τῶν κτηθέντων, καταδεδουλωμένου δὲ ἑωυτὸν τῶν
24794   3.10.31.5 : χρημάτων ἐστὶ τῇ κτήσει.
24795   3.10.32.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 17).
24796   3.10.32.2 : Οἱ πλεῦνες τῶν ἀνθρώπων παρὰ λόγον φειδόμενοι
24797   3.10.32.3 : ἀξιεῦσι πολυχρήματοι πεπιστευμένοι ἠλίθιοι καὶ σκαιοὶ
24798   3.10.32.4 : νομίζεσθαι ἢ περὶ τὰ δεῖ ἀναλίσκοντες δεξιοὶ κεκλῆσθαι.
24799   3.10.33.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ζ (VII 18).
24800   3.10.33.2 : Ἐγὼ μέν, ὦ βασιλεῦ, οἷα ἄνθρωπος· ἰδὼν ἤδη πολλά
24801   3.10.33.3 : τε καὶ μεγάλα πεσόντα πρήγματα ὑπὸ ἡσσόνων, οὐκ ἔων
24802   3.10.33.4 : σε τὰ πάντα τῇ ἡλικίῃ εἴκειν, ἐπιστάμενος ὡς κακὸν εἴη
24803   3.10.33.5 : τὸ πολλῶν ἐπιθυμέειν.
24804   3.10.34.1 : Προδίκου.
24805   3.10.34.2 : Δός τι. καὶ λάβοις τι.
24806   3.10.35.1 : Εὐσεβίου (fr. 18 l. c. p. 10).
24807   3.10.35.2 : Πλούσιον χρὴ νομίζειν τὸν ἡγεόμενον ἔχειν τὰ ἀρ–
24808   3.10.35.3 : κέοντα· τὸν δὲ αἰεὶ ἐπιθυμέοντα προσκτήσασθαι καὶ
24809   3.10.35.4 : πληθώρην μηδέκοτε τοῦ τοιούτου λαμβάνοντα, καὶ εἰ
24810   3.10.35.5 : Μίδεω πλουτέοι μᾶλλον, πένητα καλέω, καὶ Ἴρου ἣν
24811   3.10.35.6 : ἐκεῖνος ἐξ ἀνάγκης εἶχεν τύχην κεκτῆσθαι. 
24812   3.10.36.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 63 Mullach.).
24813   3.10.36.2 : Πλοῦτος ἀπὸ κακῆς ἐργασίης περιγινόμενος ἐπιφανέ–
24814   3.10.36.3 : στερον τὸ ὄνειδος κέκτηται.
24815   3.10.37.1 : Βίωνος.
24816   3.10.37.2 : Βίων ὁ σοφιστὴς τὴν φιλαργυρίαν μητρόπολιν ἔλεγε
24817   3.10.37.3 : πάσης κακίας εἶναι.
24818   3.10.38.1 : Σιμωνίδου. 
24819   3.10.38.2 : Σιμωνίδην παρακαλοῦντος τινὸς ἐγκώμιον ποιῆσαι
24820   3.10.38.3 : καὶ χάριν ἕξειν λέγοντος. ἀργύριον δὲ μὴ διδόντος ’δύο‘
24821   3.10.38.4 : εἶπεν οὗτος ’ἔχω κιβωτούς, τὴν μὲν χαρίτων, τὴν δὲ ἀρ–
24822   3.10.38.5 : γυρίου· καὶ πρὸς τὰς χρείας τὴν μὲν τῶν χαρίτων κενὴν
24823   3.10.38.6 : εὑρίσκω, ὅταν ἀνοίξω, τὴν δὲ χρησίμην μόνην‘.
24824   3.10.39.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 126 Blass. 2).
24825   3.10.39.2 : Οἱ δὲ ἐργαζόμενοι μὲν καὶ φειδόμενοι καὶ ταλαιπω–
24826   3.10.39.3 : ροῦντες καὶ προστιθέντες ἥδονται οἷα δή τις ἂν εἰκά–
24827   3.10.39.4 : σειεν ἥδεσθαι· ἀφαιροῦντες δὲ καὶ χρώμενοι ἀλγοῦσιν,
24828   3.10.39.5 : ὥσπερ ἀπὸ τῶν σαρκῶν ἀφαιρούμενοι.
24829   3.10.40.1 : Ἡροδότου (VII 16).
24830   3.10.40.2 : Ὡς κακὸν εἴη, διδάσκειν τὴν ψυχὴν πλέον τὶ δίζεσθαι
24831   3.10.40.3 : καὶ ἔχειν τοῦ παρεόντος.
24832   3.10.41.1 : Ἀντισθένους (apophth. 10 Winckelm.).
24833   3.10.41.2 : Φιλάργυρος οὐδεὶς ἀγαθὸς οὔτε βασιλεὺς οὔτε ἐλεύ–
24834   3.10.41.3 : θερος.
24835   3.10.42.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 59 Mullach.).
24836   3.10.42.2 : Χρυσοῦ τὸν οἰόμενον νόον ἔχειν ὁ νουθετέων τι μα–
24837   3.10.42.3 : ταιοπονέει. 
24838   3.10.43.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. mor. 66 Mullach.).
24839   3.10.43.2 : Χρημάτων ὄρεξις, ἢν μὴ ὁρίζηται κόρῳ, πενίης ἐσχά–
24840   3.10.43.3 : της πολλὸν χαλεπωτέρη· μέζονες γὰρ ὀρέξιες μέζονας ἐν–
24841   3.10.43.4 : δείας ποιεῦσιν.
24842   3.10.44.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 64 Mullach.).
24843   3.10.44.2 : Κακὰ κέρδεα ζημίην ἀρετῆς φέρει.
24844   3.10.45.1 : Διογένους.
24845   3.10.45.2 : Διογένης ὡμοίου τοὺς φιλαργύρους τοῖς ὑδρωπικοῖς.
24846   3.10.45.3 : ἐκείνους μὲν γὰρ πλήρεις ὄντας ὑγροῦ ἐπιθυμεῖν ποτοῦ
24847   3.10.45.4 : τούς τε φιλαργύρους πλήρεις ὄντας ἀργυρίου ἐπιθυμεῖν
24848   3.10.45.5 : πλείονος, ἀμφοτέρους δὲ πρὸς κακοῦ. ἐπιτείνεσθαι γὰρ
24849   3.10.45.6 : μᾶλλον τὰ πάθη, ὅσῳ τὰ ἐπιθυμούμενα πορίζεται. 
24850   3.10.46.1 : Σωκράτους.
24851   3.10.46.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τίνες φιλοχρήματοι, ’οἱ τὰ αἰσχρὰ
24852   3.10.46.3 : κέρδη θηρώμενοι‘ εἶπε ’καὶ τοὺς ἀναγκαίους τῶν φίλων
24853   3.10.46.4 : ὑπερορῶντες‘.
24854   3.10.47.1 : Πιττακός.
24855   3.10.47.2 : Ἄπληστον τὸ διὰ παντὸς κέρδος.
24856   3.10.48.1 : Περίανδρος.
24857   3.10.48.2 : Κέρδος αἰσχρὸν βαρὺ κειμήλιον.
24858   3.10.49.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
24859   3.10.49.2 : Ἀριστοτέλης φησὶν ὅτι ὀκτώ τινες κοινῇ λῃστεύον–
24860   3.10.49.3 : τες ἐστασίασαν πρὸς ἀλλήλους περὶ τῶν σύλων καὶ τέσ–
24861   3.10.49.4 : σαρες αὐτῶν κατελείφθησαν· πάλιν οὗτοι πρὸς ἀλλήλους
24862   3.10.49.5 : διηνέχθησαν, καὶ δύο κατελείφθησαν, εἶτα εἷς· καὶ τί ὑπό–
24863   3.10.49.6 : λοιπον ἢ στασιάσαι τὰ δεξιὰ πρὸς τὰ εὐώνυμα;
24864   3.10.50.1 : Ἐν τῷ αὐτῷ.
24865   3.10.50.2 : Τοῦ Πύρρου ὀνειροπολοῦντος αὑτῷ Σικελίαν καὶ μετὰ
24866   3.10.50.3 : ταῦτα Καρχηδόνα καὶ πολλὴν γῆν, ὁ συζῶν αὐτῷ Κεινέας 
24867   3.10.50.4 : ἔφη ’εἶτα μετὰ τοῦτο τί;‘ τοῦ δὲ εἰπόντος ὅτι ζησό–
24868   3.10.50.5 : μεθα λοιπόν, ὃ δὲ ἔφη ’τί οὖν κωλύει ἀπὸ τοῦ νῦν ζῆν
24869   3.10.50.6 : πρὶν πολλὰς πόλεις ἀπολέσαι;‘
24870   3.10.51.1 : Ἔοικεν οὖν ὁ τῶν φιλαργύρων βίος νεκροῦ δείπνῳ·
24871   3.10.51.2 : πάντα γὰρ ἔχων τὸν εὐφρανθησόμενον οὐκ ἔχει.
24872   3.10.52.1 : Σεμιράμιδος (Ps.–Plut. apophth. reg. et
24873   3.10.52.2 : duc. p. 173 A. B).
24874   3.10.52.3 : Σεμίραμις δὲ ἑαυτῇ κατασκευάσασα τάφον ἐπέγρα–
24875   3.10.52.4 : ψεν· ὅστις 〈ἂν〉 χρημάτων δεηθῇ βασιλεύς, διελόντα τὸ
24876   3.10.52.5 : μνημεῖον ὅσα βούλεται λαβεῖν. Δαρεῖος οὖν διελὼν χρή–
24877   3.10.52.6 : ματα μὲν οὐχ εὗρε, γράμμασι δὲ ἑτέροις ἐνέτυχε τάδε
24878   3.10.52.7 : φράζουσιν· εἰ μὴ κακὸς ἦσθ´ ἀνὴρ καὶ χρημάτων ἄπλη–
24879   3.10.52.8 : στος, οὐκ ἂν νεκρῶν θήκας ἐκίνεις.
24880   3.10.53.1 : Τίμωνος.
24881   3.10.53.2 : Τίμων ὁ μισάνθρωπος στοιχεῖα ἔφη τῶν κακῶν εἶ–
24882   3.10.53.3 : ναι ἀπληστίαν καὶ φιλοδοξίαν. 
24883   3.10.54.1 : Σωκράτους.
24884   3.10.54.2 : Ὑποστάθμη ἐστὶν οἴνου μὲν τρύξ, φιλαργύρου δὲ
24885   3.10.54.3 : ἀνελευθερία.
24886   3.10.55.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
24887   3.10.55.2 : Οὔτε παρὰ νεκροῦ ὁμιλίαν οὔτε παρὰ φιλαργύρου
24888   3.10.55.3 : χάριν δεῖ ζητεῖν.
24889   3.10.56.1 : Ξενοφῶντος ἐν δʹ ἀπομνημονευμάτων
24890   3.10.56.2 : (IV 2, 37).
24891   3.10.56.3 : Τί νομίζεις δῆμον εἶναι; Τοὺς πένητας τῶν πολι–
24892   3.10.56.4 : τῶν ἔγωγε. Καὶ τοὺς πένητας ἄρα οἶσθα; Πῶς γὰρ οὔ;
24893   3.10.56.5 : Ἆρ´ οὖν καὶ τοὺς πλουσίους οἶσθα; Οὐδέν γε ἧττον ἢ
24894   3.10.56.6 : καὶ τοὺς πένητας. Ποίους δὲ πένητας, καὶ ποίους πλου–
24895   3.10.56.7 : σίους καλεῖς; Τοὺς μὲν, οἶμαι, μὴ ἱκανὰ ἔχοντας εἰς ἃ
24896   3.10.56.8 : δεῖ τελεῖν πένητας, τοὺς δὲ πλείω τῶν ἱκανῶν πλου–
24897   3.10.56.9 : σίους. Καταμεμάθηκας οὖν ὅτι ἐνίοις μὲν πάνυ ὀλίγα
24898   3.10.56.10 : ἔχουσιν οὐ μόνον ἀρκεῖ ταῦτα, ἀλλὰ καὶ περιποιοῦνται
24899   3.10.56.11 : ἀπ´ αὐτῶν, ἐνίοις δὲ πάνυ πολλὰ οὐχ ἱκανά ἐστι; Καὶ
24900   3.10.56.12 : νὴ Δι´, ἔφη ὁ Εὐθύδημος· ὀρθῶς γάρ με ἀναμιμνήσκεις·
24901   3.10.56.13 : οἶδα καὶ τυράννους τινάς, οἳ δι´ ἔνδειαν ὥσπερ οἱ ἀπορώ–
24902   3.10.56.14 : τατοι ἀναγκάζονται ἀδικεῖν. Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Σωκράτης,
24903   3.10.56.15 : εἴ γε ταῦτα οὕτως ἔχει, τοὺς μὲν τυράννους εἰς τὸν δῆ–
24904   3.10.56.16 : μον θήσομεν, τοὺς δὲ ὀλίγα κεκτημένους, ἐὰν οἰκονομικοὶ
24905   3.10.56.17 : ὦσιν, εἰς τοὺς πλουσίους.
24906   3.10.57.1 : Διογένους.
24907   3.10.57.2 : Οἱ φιλάργυροι καθάπερ μαχαίρᾳ τῷ βίῳ χρῶνται,
24908   3.10.57.3 : πάντα ποιοῦντες κατὰ τὴν λαβήν. 
24909   3.10.58.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 65 Mullach.).
24910   3.10.58.2 : Ἐλπὶς κακοῦ κέρδεος ἀρχὴ ζημίης.
24911   3.10.59.1 : Πλάτωνος.
24912   3.10.59.2 : Πλάτων πρὸς τὸν ἀεὶ ζητοῦντα χρηματίζεσθαι ’ὦ
24913   3.10.59.3 : πονηρέ‘ εἶπε ’μὴ πειρῶ τὴν κτῆσιν αὔξειν, ἀλλὰ τὴν ἐπι–
24914   3.10.59.4 : θυμίαν μειῶσαι.‘
24915   3.10.60.1 : Διογένους.
24916   3.10.60.2 : Διογένης ὁ κύων θεασάμενός τινα πλουσίας γραίας
24917   3.10.60.3 : προσποιούμενον ἐρᾶν ἔφη ’ταύτῃ οὐ τὸν ὀφθαλμόν, ἀλλὰ
24918   3.10.60.4 : τὸν ὀδόντα ἐπιβέβληκεν.‘
24919   3.10.61.1 : Σιμωνίδου.
24920   3.10.61.2 : Σιμωνίδης ἐρωτηθεὶς διὰ τί ἐσχατογήρως ὢν φιλάρ–
24921   3.10.61.3 : γυρος εἴη, ’ὅτι‘ εἶπε ’βουλοίμην ἂν ἀποθανὼν τοῖς
24922   3.10.61.4 : ἐχθροῖς μᾶλλον ἀπολιπεῖν ἢ ζῶν δεῖσθαι τῶν φίλων‘
24923   3.10.61.5 : κατεγνωκὼς τῆς τῶν πολλῶν φιλίας τὸ ἀβέβαιον.
24924   3.10.62.1 : Διογένους.
24925   3.10.62.2 : Διογένης τοὺς μεγάλα καὶ ἀθρόα λαμβάνοντας μεγα–
24926   3.10.62.3 : λοπτώχους ἐκάλει. 
24927   3.10.63.1 : Ἀπολλώνιος Εὐφράτῃ (epistologr. gr.
24928   3.10.63.2 : LXXIX p. 125 Herch.).
24929   3.10.63.3 : Οὐκ ἐπιλογιζομένη ἡ ψυχὴ τὸ τοῦ σώματος αὔταρκες
24930   3.10.63.4 : οὐ δύναται ἑαυτὴν αὐτάρκη ποιῆσαι.
24931   3.10.64.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 69 Mullach.).
24932   3.10.64.2 : Ἡ τέκνοις ἄγαν χρημάτων συναγωγὴ πρόφασίς ἐστι
24933   3.10.64.3 : φιλαργυρίης τρόπον ἴδιον ἐλέγχουσα.
24934   3.10.65.1 : Τοῦ αὐτοῦ (l. c. 22).
24935   3.10.65.2 : Ὧν τὸ σκῆνος χρῄζει, πᾶσι πάρεστιν εὐμαρέως ἄτερ
24936   3.10.65.3 : μόχθου καὶ ταλαιπωρίης· ὁκόσα δὲ μόχθου καὶ ταλαι–
24937   3.10.65.4 : πωρίης χρῄζει καὶ βίον ἀλγύνει, τούτων οὐκ ἱμείρεται
24938   3.10.65.5 : τὸ σκῆνος, ἀλλ´ ἡ τῆς γνώμης κακοηθίη.
24939   3.10.66.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου Πυθαγορικῶν
24940   3.10.66.2 : ἀποφάσεων (Aristox. p. 17 Muell.).
24941   3.10.66.3 : Περὶ δὲ ἐπιθυμίας τάδε ἔλεγον· εἶναι τὸ πάθος
24942   3.10.66.4 : τοῦτο ποικίλον καὶ πολυειδέστατον· εἶναι δὲ τῶν ἐπι–
24943   3.10.66.5 : θυμιῶν τὰς μὲν ἐπικτήτους τε καὶ παρασκευαστάς, τὰς
24944   3.10.66.6 : δὲ συμφύτους· αὐτὴν μέντοι τὴν ἐπιθυμίαν ἐπιφοράν 
24945   3.10.66.7 : τινα τῆς ψυχῆς καὶ ὁρμὴν καὶ ὄρεξιν εἶναι πληρώσεως
24946   3.10.66.8 : ἢ παρουσίας αἰσθήσεως, ἢ κενώσεως καὶ ἀπουσίας καὶ
24947   3.10.66.9 : τοῦ μὴ αἰσθάνεσθαι. ἐπιθυμίας δὲ ἡμαρτημένης τε καὶ
24948   3.10.66.10 : φαύλης τρία εἶναι εἴδη τὰ γνωριμώτατα, ἀσχημοσύνην
24949   3.10.66.11 : ἀσυμμετρίαν ἀκαιρίαν· ἢ γὰρ αὐτόθεν εἶναι τὴν ἐπιθυ–
24950   3.10.66.12 : μίαν ἀσχήμονά τε καὶ φορτικὴν καὶ ἀνελεύθερον· ἢ τοῦτο
24951   3.10.66.13 : μὲν οὔ, σφοδρότερον δὲ καὶ χρονιώτερον τοῦ προσήκον–
24952   3.10.66.14 : τος· ἢ τρίτον πρὸς ταῦτα ὅτε οὐ δεῖ καὶ πρὸς ἃ οὐ δεῖ.
24953   3.10.67.1 : Πλάτωνος (leg. V p. 736 E).
24954   3.10.67.2 : Πενίαν ἡγητέον εἶναι μὴ τὸ τὴν οὐσίαν ἐλάττω ποιεῖν,
24955   3.10.67.3 : ἀλλὰ τὸ τὴν ἀπληστίαν πλείω.
24956   3.10.68.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 21 Mullach.).
24957   3.10.68.2 : 〈Ἡ〉 τοῦ πλέονος ἐπιθυμίη τὸ παρεὸν ἀπόλλυσι, τῇ
24958   3.10.68.3 : Αἰσωπίῃ κυνὶ ἰκέλη γινομένη. 
24959   3.10.69.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου Ἐθῶν συναγωγῆς
24960   3.10.69.2 : (hist. gr. min. ed. L. Dindorf v. I p. 146 fr. 7).
24961   3.10.69.3 : Ὀμβρικοὶ ὅταν πρὸς ἀλλήλους ἔχωσιν ἀμφισβήτησιν,
24962   3.10.69.4 : καθοπλισθέντες ὡς ἐν πολέμῳ μάχονται· καὶ δοκοῦσι
24963   3.10.69.5 : δικαιότερα λέγειν οἱ τοὺς ἐναντίους ἀποσφάξαντες.
24964   3.10.70.1 : Κλειτοφῶντος ἐκ τοῦ εʹ Ἰταλικῶν.
24965   3.10.70.2 : Βρέννος ὁ τῶν Γαλατῶν βασιλεὺς λεηλατῶν τὴν
24966   3.10.70.3 : Ἀσίαν εἰς Ἔφεσον ἦλθε καὶ στρατοπεδευσάμενος περιέ–
24967   3.10.70.4 : μενε τοῦ πολέμου τὴν προθεσμίαν. παρθένος δέ τις
24968   3.10.70.5 : τῶν ἐπισήμων, τοὔνομα Δημονίκη, εἰς ἐπιθυμίαν ἐμπε–
24969   3.10.70.6 : σοῦσα τοῦ βαρβάρου, προδώσειν αὐτῷ τὴν Ἔφεσον ὑπέ–
24970   3.10.70.7 : σχετο, ἐὰν μισθὸν λάβῃ τὰ ψέλια καὶ τοὺς ὅρμους· ὁ δὲ
24971   3.10.70.8 : Βρέννος δεξάμενος αὐτὴν εἰς τόπον ὡρισμένον ἤγαγε
24972   3.10.70.9 : τοὺς ὑποτεταγμένους, καὶ προσέταξεν αὐτοῖς τὸν χρυσὸν
24973   3.10.70.10 : ὅσον εἶχον κόσμου χάριν βάλλειν εἰς τὸν τῆς φιλαργύρου
24974   3.10.70.11 : κόλπον. ποιησάντων δὲ αὐτῶν τὸ παραγγελθὲν ἡ Δη–
24975   3.10.70.12 : μονίκη ὑπὸ τῆς δαψιλείας τοῦ βαλλομένου χρυσίου ζῶσα
24976   3.10.70.13 : κατεχώσθη.
24977   3.10.71.1 : Πλάτωνος Πολιτείας βʹ (p. 361 A). 
24978   3.10.71.2 : Ἐσχάτη γὰρ ἀδικία δοκεῖν δίκαιον εἶναι μὴ ὄντα.
24979   3.10.72.1 : Πλάτωνος Πολιτείας αʹ (p. 347 B).
24980   3.10.72.2 : Ἢ οὐκ οἶσθα ὅτι φιλάργυρόν τε καὶ φιλότιμον εἶ–
24981   3.10.72.3 : ναι ὄνειδος λέγεταί τε καὶ ἐστίν;
24982   3.10.73.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 350 D).
24983   3.10.73.2 : Ἐπειδὴ δ´ οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρε–
24984   3.10.73.3 : τὴν εἶναι καὶ σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν τε καὶ ἀμα–
24985   3.10.73.4 : θίαν· εἶεν, ἦν δ´ ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω.
24986   3.10.74.1 : Πλάτωνος Πολιτείας ιʹ.
24987   3.10.74.2 : ***
24988   3.10.75.1 : (eiusd. leg. XII p. 941 B)
24989   3.10.75.2 : Κλοπὴ μὲν χρημάτων ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ δὲ ἀναί–
24990   3.10.75.3 : σχυντον.
24991   3.10.76.1 : Ἐν ταὐτῷ (leg. XII p. 941 C).
24992   3.10.76.2 : Ἐάν τίς τι κλέπτῃ δημόσιον μέγα ἢ καὶ σμικρόν, τῆς
24993   3.10.76.3 : αὐτῆς δίκης δεῖ. σμικρόν τι γὰρ ὁ κλέπτων ἔρωτι μὲν
24994   3.10.76.4 : ταὐτῷ, δυνάμει δὲ ἐλάττονι κέκλοφεν. 
24995   3.10.77.1 : Ἱέρακος ἐκ τοῦ Περὶ δικαιοσύνης.
24996   3.10.77.2 : Ἐπειδὴ δὲ ὁ κατάρχων αὐτὸς πρὸ τῶν ἀδικεῖσθαι
24997   3.10.77.3 : μελλόντων ἑαυτὸν ἀδικῶν ἀγνοεῖ, ἴστω ὡς διπλῆς οὔσης
24998   3.10.77.4 : τῆς ἀδικίας αὐτὸς ἀπολαύει πρότερος, ἔπειτα καὶ τὸ ἀδι–
24999   3.10.77.5 : κούμενον ὑπ´ αὐτοῦ μέρος· μὴ γὰρ οὕτως ἀναισθητεῖν
25000   3.10.77.6 : εἴη μηδενὶ τῶν ἀνοήτων, εἰ δυνατὸν δέ, μηδὲ τῶν πονη–
25001   3.10.77.7 : ρῶν, ὑπὲρ γὰρ ὑγείας ψυχῆς ἡ εὐχή, ὡς δι´ ἀναισθη–
25002   3.10.77.8 : σίαν νομίζειν τοὺς ἀδικουμένους μᾶλλον τῶν ἀδικούντων
25003   3.10.77.9 : βλάπτεσθαι. ἓν μὲν γὰρ μόνον ἐστὶ τὸ ἀδικούμενον ἐκ
25004   3.10.77.10 : παντός, ἡ ψυχή· τὸ δὲ ἀδικοῦν καὶ ἐπιβουλεῦον, ἡ κακία,
25005   3.10.77.11 : καὶ ἐν τῷ ἀδικοῦντι καὶ κατὰ τοῦ ἀδικουμένου, ἀλλὰ
25006   3.10.77.12 : τὸν μὲν ἔλαττον, τὸν δὲ πλεῖστον· ἔλαττον μὲν τὸν ἀδι–
25007   3.10.77.13 : κεῖσθαι μέλλοντα, πλεῖστον δὲ τὸν ἀδικεῖν διανοούμε–
25008   3.10.77.14 : νον, ἐπεὶ καὶ ἀπ´ αὐτοῦ τὴν κίνησιν λαμβάνει καὶ τὴν
25009   3.10.77.15 : ἔπαρσιν. ἐγειρομένη τοίνυν τὸν τεκόντα πρῶτον ἀνάπτει,
25010   3.10.77.16 : καὶ πρὶν τεκεῖν ἐν ταῖς ὠδῖσι φλέγει, καὶ διιοῦσα λυμαί–
25011   3.10.77.17 : νεται, καὶ τῷ ἀπ´ αὐτῆς ἰῷ χρῴζει δευσοποιῷ τῇ βαφῇ.
25012   3.10.77.18 : οὔτε γὰρ τῷ πυρὶ τὴν τεκοῦσαν ὕλην διελθεῖν δυνατὸν
25013   3.10.77.19 : ἐπὶ τὴν τῶν ἄλλων λύμην, πρὶν παντελῶς αὐτὴν ἀναλῶ–
25014   3.10.77.20 : σαι, οὔτε τῇ μυραίνῃ τοὺς ἐνύδρους ὄφεις εἰς ἄλλων
25015   3.10.77.21 : ὄλεθρον ἀπογεννᾶν, πρὶν τὴν κυήσασαν γαστέρα κατα–
25016   3.10.77.22 : φαγεῖν, ὡς Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος καὶ Ἀρχέλαος ὁ 
25017   3.10.77.23 : φυσικὸς γράφουσιν· οὕτω καὶ πᾶς ἄδικος αὐτὸς πρῶ–
25018   3.10.77.24 : τος τῆς κακίας γεύεται πρὶν εἰς ἄλλους ἀφιέναι. πολ–
25019   3.10.77.25 : λοὶ γοῦν ἀνεγείραντες τὴν ἐν αὐτοῖς χολὴν ἐκ τῆς πρὸς
25020   3.10.77.26 : ἄλλους ὀργῆς αὐτοὶ προαπέθανον πρὶν τοὺς ἐχθροὺς τι–
25021   3.10.77.27 : μωρήσασθαι. τοῦτο τοίνυν ἀγνοήσαντες πολλοὶ ταῖς κατὰ
25022   3.10.77.28 : τῶν ἀσθενεστέρων ἀδικίαις ἀνέδην ἐχρήσαντο, μηδὲν εἶ–
25023   3.10.77.29 : ναι πρὸς αὑτοὺς οἰηθέντες τὸ λυπηρόν. τούτου δὲ ὁμο–
25024   3.10.77.30 : λογουμένου δεῖ καθάπαξ παραιτεῖσθαι τὸ ἀδικεῖν.
25025   3.11.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.}1
25026   3.11.1.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις ( 470–73).
25027   3.11.1.2 : Ἁπλοῦς ὁ μῦθος τῆς ἀληθείας ἔφυ,
25028   3.11.1.3 : κοὐ ποικίλων δεῖ τἄνδιχ´ ἑρμηνευμάτων·
25029   3.11.1.4 : ἔχει γὰρ αὐτὰ καιρόν· ὁ δ´ ἄδικος λόγος
25030   3.11.1.5 : νοσῶν ἐν αὑτῷ φαρμάκων δεῖται σοφῶν.
25031   3.11.2.1 : Ἰλιάδος Ὁμήρου αʹ ( 526–27). 
25032   3.11.2.2 : Οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον οὐδ´ ἀπατηλὸν
25033   3.11.2.3 : οὐδ´ ἀτελεύτητον, ὅ τι κεν κεφαλῇ κατανεύσω.
25034   3.11.3.1 : (Hom. Od. III 20).
25035   3.11.3.2 : Ψεῦδος δ´ οὐκ ἐρέει, μάλα γὰρ πεπνυμένος ἐστί.
25036   3.11.4.1 : (Hom. Od. XVII 14–15).
25037   3.11.4.2 : Ὁ ξεῖνος δ´ εἴπερ μάλα μηνίει, ἄλγιον αὐτῷ
25038   3.11.4.3 : ἔσσεται· ἦ γὰρ ἐμοὶ φίλ´ ἀληθέα μυθήσασθαι.
25039   3.11.5.1 : Σοφοκλέους (fr. 869 N. 2).
25040   3.11.5.2 : Τἀληθὲς ἀεὶ πλεῖστον ἰσχύει λόγου.
25041   3.11.6.1 : Σοφοκλέους Ἠλέκτρα ( 466–67).
25042   3.11.6.2 : Δράσω· τὸ γὰρ δίκαιον οὐκ ἔχει λόγον
25043   3.11.6.3 : δυοῖν ἐρίζειν, ἀλλ´ ἐπισπεύδει τὸ δρᾶν.
25044   3.11.7.1 : Σοφοκλέους Οἰδίποδι (Col. 880).
25045   3.11.7.2 : Τοῖς τοι δικαίοις χὡ βραχὺς νικᾷ μέγαν.
25046   3.11.8.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 476 com. IV
25047   3.11.8.2 : p. 326).
25048   3.11.8.3 : Οὐδὲν γὰρ αἰσχρόν ἐστι τἀληθῆ λέγειν.
25049   3.11.9.1 : (fab. inc. fr. 477 l. c.). 
25050   3.11.9.2 : Ἀδύνατον ὡς ἔοικε τἀληθὲς λαθεῖν.
25051   3.11.10.1 : (fab. inc. fr. 478 l. c. p. 327).
25052   3.11.10.2 : Ἐὰν ἐγὼ φῶ νῦν ἔχειν βακτηρίαν
25053   3.11.10.3 : χρυσῆν, τί μοι σεμνότερον ἔσται τὸ ξύλον;
25054   3.11.10.4 : ἀληθὲς εἶναι δεῖ τὸ σεμνόν, οὐ κενόν.
25055   3.11.11.1 : Μενάνδρου Ὑποβολιμαίῳ (fr. 7 com. IV p. 214).
25056   3.11.11.2 : Ἀεὶ κράτιστόν ἐστι τἀληθῆ λέγειν,
25057   3.11.11.3 : ἐν παντὶ καιρῷ· τοῦτ´ ἐγὼ παρεγγυῶ
25058   3.11.11.4 : εἰς ἀσφάλειαν τῷ βίῳ πλεῖστον μέρος.
25059   3.11.12.1 : Μιμνέρμου Ναννοῦς (p. l. 4 II p. 28 fr. 8).
25060   3.11.12.2 : Ἀληθείη δὲ παρέστω
25061   3.11.12.3 : σοὶ καὶ ἐμοί, πάντων χρῆμα δικαιότατον.
25062   3.11.13.1 : Μενάνδρου Ῥαπιζομένη (fr. 3 com. IV
25063   3.11.13.2 : p. 198).
25064   3.11.13.3 : Ἔρχεται τἀληθὲς εἰς φῶς ἐνίοτ´ οὐ ζητούμενον.
25065   3.11.14.1 : Αἰσχύλου Ὅπλων κρίσεως (fr. 176 N. 2).
25066   3.11.14.2 : Ἁπλᾶ γάρ ἐστι τῆς ἀληθείας ἔπη.
25067   3.11.15.1 : Πινδάρου (Ol. 10, 65).
25068   3.11.15.2 : Ὅ τ´ ἐξελέγχων μόνος 
25069   3.11.15.3 : ἀλάθειαν ἐτήτυμον
25070   3.11.15.4 : Χρόνος τό τε σαφανὲς ἰὼν πρόσω κατέφρασεν.
25071   3.11.16.1 : (Pind. Nem. 5, 30)
25072   3.11.16.2 : Οὔ τοι ἅπασα κερδίων
25073   3.11.16.3 : φαίνουσα πρόσωπον ἀλάθει´ ἀτρεκές·
25074   3.11.16.4 : καίτοι σιγᾶν πολλάκις σοφώτατον ἀνδρὶ νοῆσαι.
25075   3.11.17.1 : (Pind. Pyth. 1, 165)
25076   3.11.17.2 : Μὴ παρίει καλά. νώμα δικαίῳ πηδαλίῳ στρατόν.
25077   3.11.17.3 : ἀψευδεῖ δὲ πρὸς ἄκμονι χάλκευε γλῶσσαν.
25078   3.11.18.1 : Πινδάρου (fr. inc. 205 Bergk 4).
25079   3.11.18.2 : Ἀρχὰ μεγάλας ἀρετᾶς, ὤνασς´ Ἀλάθεια,
25080   3.11.18.3 : μὴ πταίσῃς ἐμὰν σύνθεσιν τραχεῖ ποτὶ ψεύδει.
25081   3.11.19.1 : Βακχυλίδου Ὑπορχημάτων (p. l. 4 III
25082   3.11.19.2 : p. 576 fr. 22 Bergk).
25083   3.11.19.3 : Λυδία μὲν γὰρ λίθος μανύει χρυσόν· 
25084   3.11.19.4 : ἀνδρῶν δ´ ἀρετὰν σοφίαν τε παγκρατὴς ἐλέγχει ἀλήθεια.
25085   3.11.20.1 : Ὀλυμπιάδος.
25086   3.11.20.2 : Ἀλάθεια θεῶν ὁμόπολις, μόνα θεοῖς συνδιαιτωμένα.
25087   3.11.21.1 : Ἰσοκράτους (Nicocl. § 22 p. 19 b).
25088   3.11.21.2 : Διὰ παντὸς 〈τοῦ〉 χρόνου τὴν ἀλήθειαν φαίνου προτι–
25089   3.11.21.3 : μῶν, ὡς πιστοτέρους εἶναι τοὺς σοὺς λόγους ἢ τοὺς ἄλλων
25090   3.11.21.4 : ὅρκους.
25091   3.11.22.1 : Θουκυδίδου (VI 33, 1).
25092   3.11.22.2 : Οἱ τὰ μὴ πιστὰ δοκοῦντα εἶναι λέγοντες ἢ ἀπαγ–
25093   3.11.22.3 : γέλλοντες οὐ μόνον οὐ πείθουσιν ἀλλὰ καὶ ἄφρονες
25094   3.11.22.4 : δοκοῦσιν.
25095   3.11.23.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου Ἀπομνημονευμάτων. 
25096   3.11.23.2 : Πλάτων μὲν ἥδιστον εἶναι τῶν ἀκουσμάτων τὴν ἀλή–
25097   3.11.23.3 : θειαν ἔλεγε, Πολέμων δὲ πολὺ ἥδιον τοῦ ἀκούειν τὸ λέ–
25098   3.11.23.4 : γειν εἶναι τἀληθῆ.
25099   3.11.24.1 : Αἰσχίνου κατὰ Τιμάρχου (I 84).
25100   3.11.24.2 : Ὑμεῖς δ´ ἐξεβάλετε αὐτὸν ὑπολαμβάνοντες· ἴσμεν,
25101   3.11.24.3 : ὦ Πύρρανδρε, ὅτι οὐ δεῖ γελᾶν τούτων ἐναντίον· ἀλλ´
25102   3.11.24.4 : οὕτως ἰσχυρόν ἐστιν ἀλήθεια, ὥστε πάντων ἐπικρατεῖν
25103   3.11.24.5 : τῶν ἀνθρωπίνων λογισμῶν.
25104   3.11.25.1 : Γαΐου ἐκ τοῦ Κατὰ Μουσαίου μοι–
25105   3.11.25.2 : χείας.
25106   3.11.25.3 : Τότ´ οὖν ἀπολαβὼν ἤδη θεράπαιναν, ἠρώτα πῶς
25107   3.11.25.4 : ἔχοι τὰ περὶ τὴν γυναῖκα· ἣ δὲ οὐδὲ μελλήσασα εὐθὺς
25108   3.11.25.5 : εἶπεν. οὕτω τὸ ἀληθὲς ἀμελέτητόν ἐστιν.
25109   3.11.26.1 : Πλάτωνος Νόμων εʹ (p. 730 B–C).
25110   3.11.26.2 : Ἀλήθεια δὴ πάντων μὲν ἀγαθῶν θεοῖς ἡγεῖται, πάν–
25111   3.11.26.3 : των δὲ ἀνθρώποις· ἧς ὁ γενήσεσθαι μέλλων μακάριός
25112   3.11.26.4 : τε καὶ εὐδαίμων ἐξ ἀρχῆς εὐθὺς μέτοχος εἴη, ἵνα ὅ τι 
25113   3.11.26.5 : πλεῖστον χρόνον ἀληθὴς ὢν διαβιοῖ. πιστὸς γάρ· ὁ δὲ
25114   3.11.26.6 : ἄπιστος, ᾧ φίλον ψεῦδος ἑκούσιον· ὅτῳ δ´ ἀκούσιον,
25115   3.11.26.7 : ἄνους· ὧν οὐδέτερον ζηλωτόν. ἄφιλος γὰρ δὴ πᾶς ὅ γε
25116   3.11.26.8 : ἄπιστος καὶ ἀμαθής.
25117   3.11.27.1 : (eiusdem de rep. p. 490 C)
25118   3.11.27.2 : Ἡγουμένης δὲ ἀληθείας οὐκ ἄν ποτε, οἶμαι, φαμὲν
25119   3.11.27.3 : αὐτῇ χορὸν κακῶν ἀκολουθῆσαι.
25120   3.11.28.1 : Ἀπολλώνιος Δηλίῳ (ep. 83 p. 126
25121   3.11.28.2 : Herch.).
25122   3.11.28.3 : Ψεύδεσθαι ἀνελεύθερον, ἀλήθεια γενναῖον.
25123   3.11.29.1 : Εὐσεβίου (fr. 19 phil. graec. III p. 10
25124   3.11.29.2 : Mullach.).
25125   3.11.29.3 : Ἀληθείην νόος ἀσπάζεται, καὶ αἰεὶ αὐτῇ συνοικέει·
25126   3.11.29.4 : ἐὼν δὲ ἐν τοῖς ἑωυτοῦ ἀψευδέστατος, ὅμως ἔστιν ὅτε καὶ
25127   3.11.29.5 : ψεῦδος ἀγαθῷ κεράσας παρέχεται ἐπ´ ὠφελείῃ ἀνθρώ–
25128   3.11.29.6 : πων τῶν τούτου χρῃζόντων καὶ ἐπὶ χρηστῷ τῷ σφετέρῳ
25129   3.11.29.7 : παραλογισθησομένων πρὸς αὐτοῦ. τότε γὰρ δὴ μοῦνον
25130   3.11.29.8 : καὶ οὔκοτε ἄλλοτε νόος, καὶ ἐν καιρῷ τῷ αὐτὸς οἶδεν,
25131   3.11.29.9 : πάντα τὰ ἄλλα ψεύδεα ἀποστυγέων, ψεῦδος τὸ τοιοῦτον
25132   3.11.29.10 : εἰσφέρεται, ἀπὸ τῆς τῶν λοιπῶν ἁπάντων ψευδέων φύ– 
25133   3.11.29.11 : σιος ἐς ἄλλο εἶδος μεταμειφθὲν χρησιμώτατον τέχνῃ καὶ
25134   3.11.29.12 : σοφίῃ αὐτοῦ τοῦ νόου τοῦ φαῦλον πρῆγμα ἐς τοῦτο μετα–
25135   3.11.29.13 : κοσμήσαντος.
25136   3.11.30.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 20 l. c. p. 10).
25137   3.11.30.2 : Ψεύδεσθαι ἐν πόλει μηδὲ εἷς νόμος ξυγχωρεέτω μη–
25138   3.11.30.3 : δενὶ πλὴν τοῦ φιλαληθέος καὶ νοήμονος ἐπισταμένου τε
25139   3.11.30.4 : ὁκότε καὶ ὅκως ὠφελείη ψεύδεος, τῆς δὲ ἀπὸ τούτου γινο–
25140   3.11.30.5 : μένης χρείης ἀναγκαίης καὶ τοῦτο ποιέειν.
25141   3.11.31.1 : Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ (p. 46 b
25142   3.11.31.2 : Patrit.).
25143   3.11.31.3 : Περὶ ἀληθείας, ὦ Τάτ, οὐκ ἔστι δυνατὸν ἄνθρωπον
25144   3.11.31.4 : ὄντα ζῶον ἀτελὲς ἐξ ἀτελῶν συγκείμενον μελῶν καὶ ἐξ
25145   3.11.31.5 : ἀλλοτρίων σωμάτων καὶ πολλῶν τὸ σκῆνος συνεστός, τολ–
25146   3.11.31.6 : μήσαντα εἰπεῖν· ὃ δέ ἐστι δυνατὸν ἢ δίκαιον, τοῦτο φημί,
25147   3.11.31.7 : ἀλήθειαν εἶναι ἐν μόνοις τοῖς ἀιδίοις σώμασιν, ὧν καὶ 
25148   3.11.31.8 : τὰ σώματα αὐτὰ ἀληθῆ ἐστι, πῦρ αὐτόπυρ μόνον καὶ
25149   3.11.31.9 : οὐδὲν ἄλλο, γῆ αὐτόγη καὶ οὐδὲν ἄλλο, ἀὴρ αὐτοάηρ 〈καὶ
25150   3.11.31.10 : οὐδὲν ἄλλο〉, ὕδωρ αὐτοΰδωρ καὶ οὐδὲν ἄλλο· τὰ δὲ ἡμέ–
25151   3.11.31.11 : τερα σώματα ἐκ πάντων τούτων συνέστηκεν· ἔχει μὲν
25152   3.11.31.12 : γὰρ πυρός, ἔχει δὲ καὶ γῆς, ἔχει καὶ ὕδατος καὶ ἀέρος,
25153   3.11.31.13 : καὶ οὔτε πῦρ ἐστιν οὔτε γῆ οὔτε ὕδωρ οὔτε ἀὴρ οὔτε
25154   3.11.31.14 : οὐδὲν ἀληθές· εἰ δὲ μὴ τὴν ἀρχὴν ἡ σύσταοις ἡμῶν ἔσχε
25155   3.11.31.15 : τὴν ἀλήθειαν, πῶς ἂν δύναιτο ἀλήθειαν ἢ ἰδεῖν ἢ εἰ–
25156   3.11.31.16 : πεῖν; νοήσει δὲ μόνον, ἐὰν ὁ θεὸς θέλῃ. πάντα οὖν,
25157   3.11.31.17 : ὦ Τάτ, τὰ ἐπὶ γῆς ἀλήθεια μὲν οὐκ ἔστι, τῆς δὲ ἀλη–
25158   3.11.31.18 : θείας μιμήματα· καὶ οὐ πάντα, ὀλίγα δὲ ταῦτα, ἄλλα
25159   3.11.31.19 : 〈δὲ〉 ψεῦδος καὶ πλάνος, ὦ Τάτ, καὶ δόξαι φαντασίας
25160   3.11.31.20 : καθάπερ εἰκόνες συνεστῶτα. ὅταν δ´ ἄνωθεν τὴν ἐπίρ–
25161   3.11.31.21 : ροιαν ἔχῃ ἡ φαντασία, τῆς ἀληθείας γίγνεται μίμησις·
25162   3.11.31.22 : χωρὶς δὲ τῆς ἄνωθεν ἐνεργείας, ψεῦδος καταλείπεται·
25163   3.11.31.23 : καθάπερ καὶ ἡ εἰκὼν τὸ μὲν σῶμα τῆς γραφῆς δείκνυ– 
25164   3.11.31.24 : σιν, αὐτὴ δὲ οὐκ ἔστι σῶμα κατὰ τὴν φαντασίαν τοῦ
25165   3.11.31.25 : ὁρωμένου. καὶ ὀφθαλμοὺς μὲν ὁρᾶται ἔχουσα, βλέπει
25166   3.11.31.26 : δὲ οὐδέν· 〈καὶ ὦτα,〉 ἀκούει δὲ οὐδὲν ὅλως. καὶ τὰ ἄλλα
25167   3.11.31.27 : πάντα ἔχει μὲν ἡ γραφή, ψευδῆ δέ ἐστι τὰς τῶν ὁρών–
25168   3.11.31.28 : των ὄψεις ἐξαπατῶντα, τῶν μὲν δοκούντων ἀλήθειαν
25169   3.11.31.29 : ὁρᾶν, τῶν δὲ ὡς ἀληθῶς ὄντων ψευδῶν. ὅσοι μὲν οὖν
25170   3.11.31.30 : οὐ ψεῦδος ὁρῶσιν, ἀλήθειαν ὁρῶσιν. ἐὰν οὖν ἕκαστον
25171   3.11.31.31 : τούτων οὕτω νοῶμεν ἢ ὁρῶμεν ὡς ἔστιν, ἀληθῆ καὶ
25172   3.11.31.32 : νοοῦμεν καὶ ὁρῶμεν· ἐὰν δὲ παρὰ τὸ ὄν, οὐδὲν ἀληθὲς
25173   3.11.31.33 : οὔτε νοήσομεν οὔτ´ εἰσόμεθα. —Ἔστιν οὖν, πάτερ, ἀλή–
25174   3.11.31.34 : θεια καὶ ἐν τῇ γῇ, καὶ οὐκ ἀσκόπως; —Σφάλλῃ, ὦ
25175   3.11.31.35 : τέκνον. ἀλήθεια μὲν οὐδαμῶς ἐστιν ἐν τῇ γῇ, ὦ Τάτ,
25176   3.11.31.36 : οὔτε γενέσθαι δύναται· περὶ δὲ ἀληθείας νοῆσαι ἐνίους
25177   3.11.31.37 : τῶν ἀνθρώπων, οἷς ἂν ὁ θεὸς τὴν θεοπτικὴν δωρήσηται
25178   3.11.31.38 : δύναμιν, 〈δύναται〉 γενέσθαι. οὕτως ἀληθὲς οὐδὲν ἔστιν
25179   3.11.31.39 : ἐν τῇ γῇ. νοῶ καὶ λέγω· φαντασίαι εἰσὶ καὶ δόξαι πάντα,
25180   3.11.31.40 : ἀληθῆ νοῶ καὶ λέγω. —Οὐκ οὖν τό τε ἀληθῆ νοεῖν καὶ
25181   3.11.31.41 : λέγειν, τοῦτο ἀλήθειαν δεῖ καλεῖν; —Τί δέ; τὰ ὄντα δεῖ
25182   3.11.31.42 : νοεῖν καὶ λέγειν· ἔστι δὲ οὐδὲν ἀληθὲς ἐπὶ τῆς γῆς.
25183   3.11.31.43 : τοῦτο ἀληθές ἐστι τὸ μὴ εἶναι μηδὲν ἀληθὲς ἐνθάδε.
25184   3.11.31.44 : πῶς ἂν καὶ δύναιτο γενέσθαι, ὦ τέκνον; ἡ γὰρ ἀλήθεια
25185   3.11.31.45 : τελεωτάτη ἀρετή ἐστιν, αὐτὸ τὸ ἄκρατον ἀγαθόν, τὸ μὴ 
25186   3.11.31.46 : ὑπὸ ὕλης θολούμενον μήτε ὑπὸ σώματος περιβαλλόμε–
25187   3.11.31.47 : νον, γυμνὸν φανὸν ἄτρεπτον σεμνὸν ἀναλλοίωτον ἀγα–
25188   3.11.31.48 : θόν· τὰ δὲ ἐνθάδε, ὦ τέκνον, οἷά ἐστιν ὁρᾷς ἄδεκτα
25189   3.11.31.49 : τούτου τοῦ ἀγαθοῦ, φθαρτὰ παθητὰ διαλυτὰ τρεπτὰ
25190   3.11.31.50 : ἀεὶ ἐναλλοιούμενα, ἄλλα ἐξ ἄλλων γινόμενα. ἃ οὖν μηδὲ
25191   3.11.31.51 : πρὸς ἑαυτὰ ἀληθῆ ἐστι, πῶς 〈ἂν〉 δύναιτο ἀληθῆ εἶναι;
25192   3.11.31.52 : πᾶν γὰρ τὸ ἀλλοιούμενον ψεῦδός ἐστι, μὴ μένον ἐν ᾧ
25193   3.11.31.53 : ἐστί, φαντασίας δὲ μετατρεπόμενον ἄλλας καὶ ἄλλας
25194   3.11.31.54 : ἐπιδείκνυται ἡμῖν. —Οὐδὲ ἄνθρωπος ἀληθές ἐστιν, ὦ
25195   3.11.31.55 : πάτερ; —Καθότι ἄνθρωπος, οὐκ ἔστιν ἀληθές, ὦ τέκνον.
25196   3.11.31.56 : τὸ γὰρ ἀληθές ἐστι τὸ ἐξ αὑτοῦ μόνον τὴν σύστασιν
25197   3.11.31.57 : ἔχον, καὶ μένον καθ´ αὑτὸ οἷον ἐστίν· ὁ δὲ ἄνθρωπος
25198   3.11.31.58 : ἐκ πολλῶν συνέστηκε καὶ οὐ μένει καθ´ αὑτόν, τρέπε–
25199   3.11.31.59 : ται δὲ καὶ μεταβάλλεται ἡλικίαν ἐξ ἡλικίας καὶ ἰδέαν ἐξ
25200   3.11.31.60 : ἰδέας, καὶ ταῦτα ἔτι ὢν ἐν τῷ σκήνει. καὶ πολλοὶ τέκνα
25201   3.11.31.61 : οὐκ ἐγνώρισαν χρόνου ὀλίγου μεταξὺ γενομένου, καὶ πά–
25202   3.11.31.62 : λιν τέκνα γονεῖς ὁμοίως. τὸ οὖν οὕτως μεταβαλλόμενον
25203   3.11.31.63 : ὥστε ἀγνοεῖσθαι, δύναται ἀληθὲς εἶναι, ὦ Τάτ; οὐ
25204   3.11.31.64 : τοὐναντίον ψεῦδός ἐστιν ἐν ποικίλαις γιγνόμενον φαντα–
25205   3.11.31.65 : σίαις τῶν μεταβολῶν; σὺ δὲ νόει ἀληθές τι εἶναι τὸ
25206   3.11.31.66 : μένον καὶ ἀίδιον· ὁ δὲ ἄνθρωπος οὐκ ἔστιν ἀεί· ἄρα 
25207   3.11.31.67 : οὐδὲ ἀληθές ἐστι. φαντασία δέ ἐστι τὶς 〈ὁ〉 ἄνθρωπος,
25208   3.11.31.68 : ἡ δὲ φαντασία ψεῦδος ἂν εἴη ἀκρότατον. —Οὐδὲ ταῦτα
25209   3.11.31.69 : οὖν, ὦ πάτερ, τὰ ἀίδια σώματα, ἐπεὶ μεταβάλλεται,
25210   3.11.31.70 : ἀληθῆ ἐστι; —Πᾶν μὲν οὖν τὸ γεννητὸν καὶ μεταβλη–
25211   3.11.31.71 : τὸν οὐκ ἀληθές· ὑπὸ δὲ τοῦ προπάτορος γενόμενα τὴν
25212   3.11.31.72 : ὕλην δύναται ἀληθῆ ἐσχηκέναι. ἔχει δέ τι καὶ ταῦτα
25213   3.11.31.73 : ψεῦδος ἐν τῇ μεταβολῇ· οὐδὲν γὰρ μὴ μένον ἐφ´ ἑαυτῷ
25214   3.11.31.74 : ἀληθές ἐστιν. —Ἀληθές, ὦ πάτερ, τί οὖν ἂν εἴποι τις;
25215   3.11.31.75 : —Μόνον τὸν ἥλιον παρὰ τὰ ἄλλα πάντα μὴ μεταβαλλό–
25216   3.11.31.76 : μενον, μένοντα δὲ ἐφ´ ἑαυτῷ, [ἀλήθειαν,] διὸ καὶ τὴν ἐν
25217   3.11.31.77 : τῷ κόσμῳ πάντων δημιουργίαν αὐτὸς μόνος πεπίστευται,
25218   3.11.31.78 : ἄρχων πάντων καὶ ποιῶν πάντα, ὃν καὶ σέβομαι καὶ
25219   3.11.31.79 : προσκυνῶ· αὐτοῦ τὴν ἀλήθειαν μετὰ τὸν ἕνα καὶ πρῶ–
25220   3.11.31.80 : τον τοῦτον δημιουργὸν γνωρίζω. —Τί οὖν ἂν † εἶναι
25221   3.11.31.81 : τὴν πρώτην ἀλήθειαν, ὦ πάτερ; —Ἕνα καὶ μόνον, ὦ
25222   3.11.31.82 : Τάτ, τὸν μὴ ἐξ ὕλης, τὸν μὴ ἐν σώματι, τὸν ἀχρώματον,
25223   3.11.31.83 : τὸν ἀσχημάτιστον, τὸν ἄτρεπτον, τὸν μὴ ἀλλοιούμενον,
25224   3.11.31.84 : τὸν ἀεὶ ὄντα. τὸ δὲ ψεῦδος, ὦ τέκνον, φθείρεται. πάντα
25225   3.11.31.85 : δὲ τὰ ἐπὶ γῆς φθορᾷ κατέλαβε καὶ ἐμπεριέχει καὶ ἐμ–
25226   3.11.31.86 : περιέξει ἡ τοῦ ἀληθοῦς πρόνοια. χωρὶς γὰρ φθορᾶς
25227   3.11.31.87 : οὐδὲ γένεσις δύναται συστῆναι· πάσῃ δὲ γενέσει φθορὰ
25228   3.11.31.88 : ἕπεται, ἵνα πάλιν γένηται· τὰ γὰρ γιγνόμενα ἐκ τῶν 
25229   3.11.31.89 : φθειρομένων ἀνάγκη γίγνεσθαι, φθείρεσθαι δὲ τὰ γιγνό–
25230   3.11.31.90 : μενα ἀνάγκη, ἵνα μὴ στῇ ἡ γένεσις τῶν ὄντων. πρῶτον
25231   3.11.31.91 : οὖν τὸν δημιουργὸν γνώριζε εἰς τὴν γένεσιν τῶν ὄντων.
25232   3.11.31.92 : τὰ οὖν ἐκ φθορᾶς γιγνόμενα ψευδῆ ἂν εἴη, ὡς ποτὲ
25233   3.11.31.93 : μὲν ἄλλα ποτὲ δὲ ἄλλα γιγνόμενα· τὰ γὰρ αὐτὰ γίγνε–
25234   3.11.31.94 : σθαι ἀδύνατον· τὸ δὲ μὴ αὐτό, πῶς ἂν ἀληθὲς εἴη;
25235   3.11.31.95 : φαντασίας οὖν καλεῖν δεῖ ταῦτα, ὦ τέκνον, εἴ γε ὀρθῶς
25236   3.11.31.96 : προσαγορεύομεν, τὸν ἄνθρωπον ἀνθρωπότητος φαντα–
25237   3.11.31.97 : σίαν, τὸ δὲ παιδίον παιδίου φαντασίαν, τὸν δὲ νεανίσκον
25238   3.11.31.98 : νεανίσκου φαντασίαν, τὸν δὲ ἄνδρα ἀνδρὸς φαντασίαν,
25239   3.11.31.99 : τὸν δὲ γέροντα γέροντος φαντασίαν. οὔτε γὰρ ὁ ἄνθρω–
25240   3.11.31.100 : πος ἄνθρωπος, οὔτε τὸ παιδίον παιδίον, οὔτε ὁ νεανί–
25241   3.11.31.101 : σκος νεανίσκος, οὔτε ὁ ἀνὴρ ἀνήρ, οὔτε ὁ γέρων γέρων·
25242   3.11.31.102 : μεταβαλλόμενα δὲ ψεύδεται καὶ τὰ προόντα καὶ τὰ ὄντα.
25243   3.11.31.103 : ταῦτα μέντοι οὕτω νόει, ὦ τέκνον, ὡς καὶ τῶν ψευδῶν
25244   3.11.31.104 : τούτων ἐνεργειῶν ἄνωθεν ἠρτημένων ἀπ´ αὐτῆς τῆς ἀλη–
25245   3.11.31.105 : θείας· τούτου δὲ οὕτως ἔχοντος, τὸ ψεῦδος φημὶ τῆς
25246   3.11.31.106 : ἀληθείας ἐνέργημα εἶναι. 
25247   3.11.32.1 : Ἐκ τῶν Ὁμήρου.
25248   3.11.32.2 : Ὅτι ἡ ἀλήθεια κάλλιστον, ὡς καὶ ἐν θεοῖς ὑπάρχειν
25249   3.11.32.3 : μέγιστον· δηλοῖ δὲ διὰ τῶν ἐπῶν τούτων
25250   3.11.32.4 : τοῦτο γὰρ ἐξ ἐμέθεν γε μετ´ ἀθανάτοισι μέγιστον
25251   3.11.32.5 : τέκμωρ· οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον οὐδ´ ἀπατηλὸν
25252   3.11.32.6 : οὐδ´ ἀτελεύτητον, ὅ τι κεν κεφαλῇ κατανεύσω.
25253   3.11.32.7 : τριῶν γὰρ αἰτιῶν οὐσῶν, δι´ ἃς ἄνθρωποι παραβαίνουσιν
25254   3.11.32.8 : ὑποσχέσεις καὶ ψεύδονται· ἢ γὰρ εὐθὺς ἐξαπατῶν τις
25255   3.11.32.9 : ἔφησεν ἢ φήσας ὕστερον μετενόησεν ἢ βουλόμενος ἐξη–
25256   3.11.32.10 : σθένησε· τούτων δὲ τὸ μέν ἐστι φαύλης προαιρέσεως
25257   3.11.32.11 : τὸ δὲ ἀσθενοῦς κρίσεως τὸ δὲ ἐνδεοῦς δυνάμεως. πάντα
25258   3.11.32.12 : δὲ ὁ θεὸς ἐκπέφευγε· τῷ φιλαγάθῳ τὸ ἀπατηλόν, καὶ
25259   3.11.32.13 : τῷ βεβαίῳ τὸ παλινάγρετον, καὶ τῷ τελεσιουργῷ τὸ
25260   3.11.32.14 : ἀτελεύτητον.
25261   3.11.33.1 : Πυθαγόρου.
25262   3.11.33.2 : Πυθαγόρας ἐρωτηθεὶς τί ποιοῦσιν ἄνθρωποι θεοῖς
25263   3.11.33.3 : ὅμοιον, ἔφη ’ἐὰν ἀληθεύωσιν‘. οἱ δὲ μάγοι ἀποφαίνον– 
25264   3.11.33.4 : ται τοῦ μεγίστου τῶν θεῶν, ὃν Ὠρομάγδην καλοῦσιν,
25265   3.11.33.5 : ἐοικέναι τὸ μὲν σῶμα φωτὶ τὴν δὲ ψυχὴν ἀληθείᾳ.
25266   3.11.34.1 : Ἡροδότου ἱστοριῶν γʹ (III 72).
25267   3.11.34.2 : Ἔνθα γάρ τι δεῖ καὶ ψεῦδος λέγεσθαι, λεγέσθω.
25268   3.11.35.1 : Ἰαμβλίχου Σωπάτρῳ.
25269   3.11.35.2 : Ἀλήθεια μέν, ὥσπερ καὶ τοὔνομα δηλοῖ, περὶ θεοὺς
25270   3.11.35.3 : ποιεῖ τὴν ἐπιστροφὴν καὶ τῶν θεῶν τὴν ἀκήρατον ἐνέρ–
25271   3.11.35.4 : γειαν· ἡ δὲ δοξομιμητικὴ αὕτη εἰδωλοποιία, ὥς φησι
25272   3.11.35.5 : Πλάτων, περὶ τὸ ἄθεον καὶ σκοτεινὸν πλανᾶται. καὶ ἣ
25273   3.11.35.6 : μὲν τοῖς νοητικοῖς εἴδεσι καὶ θείοις καὶ τοῖς ὄντως
25274   3.11.35.7 : οὖσι καὶ κατὰ τὰ αὐτὰ ἀεὶ ἔχουσι τελεοῦται, ἣ δὲ τὸ
25275   3.11.35.8 : ἀνείδεον καὶ μὴ ὂν καὶ ἄλλοτε ἄλλως ἔχον ἀποβλέπει
25276   3.11.35.9 : καὶ περὶ αὐτοῦ ἀμβλυώττει. καὶ ἣ μὲν αὐτὸ ὃ ἐστὶ
25277   3.11.35.10 : θεωρεῖ, ἣ δ´ οἷον φαίνεται τοῖς πολλοῖς τοιοῦτον ὑπο–
25278   3.11.35.11 : δύεται πρόσχημα. διόπερ δὴ ἣ μὲν πρὸς νοῦν ὁμιλεῖ καὶ
25279   3.11.35.12 : τὸ ἐν ἡμῖν νοερὸν αὔξει, ἣ δὲ τῷ ἀεὶ δοκοῦντι θηρεύε–
25280   3.11.35.13 : ται τὴν ἄνοιαν καὶ ἐξαπατᾷ. 
25281   3.12.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΨΕΥΔΟΥΣ.}1
25282   3.12.1.1 : Εὐριπίδου (fr: 1035 N. 2).
25283   3.12.1.2 : Δύστηνος, ὅστις τὰ καλὰ καὶ ψευδῆ λέγων
25284   3.12.1.3 : οὐ τοῖσδε χρῆται τοῖς καλοῖς ἀληθέσιν.
25285   3.12.2.1 : Σοφοκλέους Ἀκρισίῳ (fr. 59 N. 2).
25286   3.12.2.2 : Ἀλλ´ οὐδὲν ἕρπει ψεῦδος εἰς γῆρας χρόνου.
25287   3.12.3.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἀλεάδαις (fr. 76 N. 2).
25288   3.12.3.2 : Κακὸν τὸ κεύθειν κοὐ πρὸς ἀνδρὸς εὐγενοῦς.
25289   3.12.4.1 : Τοῦ αὐτοῦ Κρέουσα (fr. 326 N. 2).
25290   3.12.4.2 : Καλὸν μὲν οὖν οὐκ ἔστι τὰ ψευδῆ λέγειν·
25291   3.12.4.3 : ὅτῳ δ´ ὄλεθρον δεινὸν ἡ ἀλήθει´ ἄγει,
25292   3.12.4.4 : συγγνωστὸν εἰπεῖν ἐστι καὶ τὸ μὴ καλόν.
25293   3.12.5.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 270 com. IV p. 292).
25294   3.12.5.2 : Κρεῖττον 〈δ´〉 ἑλέσθαι ψεῦδος ἢ ἀληθὲς κακόν. 
25295   3.12.6.1 : Πεισάνδρου (fr. 8 Kink.).
25296   3.12.6.2 : Οὐ νέμεσις καὶ ψεῦδος ὑπὲρ ψυχῆς ἀγορεύειν.
25297   3.12.7.1 : Ὁμήρου (Od. III 20).
25298   3.12.7.2 : Ψεῦδος δ´ οὐκ ἐρέει· μάλα γὰρ πεπνυμένος ἐστί.
25299   3.12.8.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 78 com. IV p. 255).
25300   3.12.8.2 : Τἀπιθανὸν ἰσχὺν τῆς ἀληθείας ἔχει
25301   3.12.8.3 : ἐνίοτε μείζω καὶ πιθανωτέραν ὄχλῳ.
25302   3.12.9.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 270 com. IV p. 292).
25303   3.12.9.2 : Ἦ πού 〈τι〉 χαλεπόν ἐστι τὸ ψευδῆ λέγειν.
25304   3.12.10.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτου (fr. 433 N. 2).
25305   3.12.10.2 : Ἔγωγέ φημι καὶ νόμον γε μὴ σέβειν
25306   3.12.10.3 : ἐν τοῖσι δεινοῖς τῶν ἀναγκαίων πλέον.
25307   3.12.11.1 : Διφίλου (fab. inc. fr. 30 com. IV p. 425).
25308   3.12.11.2 : Καιρῷ τιθέμενον κέρδος ὡς καρπὸν φέρει.
25309   3.12.12.1 : Διφίλου Θησαυροῦ (com. IV p. 399).
25310   3.12.12.2 : Ὑπολαμβάνω τὸ ψεῦδος ἐπὶ σωτηρίᾳ
25311   3.12.12.3 : λεγόμενον οὐθὲν περιποιεῖσθαι δυσχερές. 
25312   3.12.13.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 125 Mullach.).
25313   3.12.13.2 : Ἀληθομυθέειν χρεών, ὃ πολὺ λώιον.
25314   3.12.14.1 : Θαλῆς.
25315   3.12.14.2 : Θαλῆς ὁ Μιλήσιος ἐρωτηθεὶς πόσον ἀπέχει τὸ ψεῦ–
25316   3.12.14.3 : δος τοῦ ἀληθοῦς ’ὅσον‘ ἔφη ’ὀφθαλμοὶ τῶν ὤτων.‘
25317   3.12.15.1 : Χαιρήμονος (fr. 27 p. 789 N. 2).
25318   3.12.15.2 : Ψευδῆ δὲ τοῖς ἐσθλοῖσιν οὐ πρέπει λέγειν.
25319   3.12.16.1 : Θεόγνιδος ( 607–610).
25320   3.12.16.2 : Ἀρχῇ ἔπι ψεύδους μικρὰ χάρις, εἰς δὲ τελευτὴν
25321   3.12.16.3 : αἰσχρὸν δὴ κέρδος καὶ κακὸν ἀμφότερα
25322   3.12.16.4 : γίνεται. οὐδέ τι καλὸν ὅτῳ ψεῦδος προσομαρτῇ
25323   3.12.16.5 : ἀνδρὶ καὶ ἐξέλθῃ πρῶτον ἀπὸ στόματος.
25324   3.12.17.1 : Θεοφράστου (fr. 153 Wimm.).
25325   3.12.17.2 : Ἐκ διαβολῆς καὶ φθόνου ψεῦδος ἐπ´ ὀλίγον ἰσχῦ–
25326   3.12.17.3 : σαν ἀπεμαράνθη.
25327   3.12.18.1 : Δημητρίου.
25328   3.12.18.2 : Δημήτριος ἐρωτηθεὶς τί φαῦλον τοῖς ψευδομένοις 
25329   3.12.18.3 : παρακολουθεῖ, εἶπε ’τὸ μηδ´ ἂν τἀληθῆ λέγωσιν ἔτι
25330   3.12.18.4 : πιστεύεσθαι‘.
25331   3.12.19.1 : Αἰλιανοῦ (var. hist. VII 20).
25332   3.12.19.2 : Ἀνὴρ εἰς Λακεδαίμονα ἀφίκετο Κεῖος γέρων ἤδη
25333   3.12.19.3 : ὤν, τὰ μὲν ἄλλα ἀλαζών, ᾐδεῖτο δὲ ἐπὶ τῷ γήρᾳ καὶ τὴν
25334   3.12.19.4 : τρίχα πολιὰν οὖσαν ἐπειρᾶτο βαφῇ ἀφανίζειν. παρελ–
25335   3.12.19.5 : θὼν οὖν εἶπεν ἐκεῖνα ὑπὲρ ὧν καὶ ἀφίκετο. ἀναστὰς
25336   3.12.19.6 : οὖν ὁ Ἀρχίδαμος ’τί ἄν‘ ἔφη ’οὗτος ὑγιὲς εἴποι, ὃς οὐ
25337   3.12.19.7 : μόνον ἐπὶ τῇ ψυχῇ τὸ ψεῦδος, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ
25338   3.12.19.8 : περιφέρει;‘
25339   3.12.20.1 : Λυσίου (fr. 267 Sauppe).
25340   3.12.20.2 : Ψεύδεσθαι προχειρότατον τοῖς πολλάκις ἁμαρτά–
25341   3.12.20.3 : νουσιν.
25342   3.12.21.1 : Θεμιστίου ἐκ τοῦ Μετριοπαθοῦς ἢ
25343   3.12.21.2 : Φιλοτέκνου (Themist. p. 258 b). 
25344   3.12.21.3 : Οὐδεμία γὰρ μοχθηρία μᾶλλον δυσκοινώνητος ἀπι–
25345   3.12.21.4 : στίας· ἀλλ´ αὕτη ἐστὶν ἡ κακία, πρὸς ἣν μόνην καὶ φυ–
25346   3.12.21.5 : λακῆς ἐξαποροῦμεν. καὶ γὰρ δὴ ὃ μόνον ἐπορισάμεθα
25347   3.12.21.6 : φυλακτήριον, λέγω δὲ τὸν ὅρκον, τούτῳ αὐτῷ μάλιστα
25348   3.12.21.7 : καταχρῆται, ὅταν δέῃ τι ἄπιστον ἄνδρα κακῶς δράσαντα
25349   3.12.21.8 : ἐξαρνήσασθαι. Ἔστι δὲ δή τι καὶ ἕτερον ψεῦδος, ὃ
25350   3.12.21.9 : τοὺς μὲν ἄλλους οὐ πάνυ δή τι λυμαίνεται, αἶσχος δέ
25351   3.12.21.10 : ἐστι τοῦ χρωμένου· γίνεται γὰρ οὐκ ἐν τῷ καθ´ ἑτέρου
25352   3.12.21.11 : τὶ λέγειν ἢ πράττειν, ἀλλ´ ἐν τῷ περὶ ἑαυτοῦ τε καὶ
25353   3.12.21.12 : τῶν ἑαυτοῦ. διπλοῦν δὲ τοῦτο καὶ δισχιδές· ἢ γὰρ ἐν
25354   3.12.21.13 : τῷ φαυλότερα καὶ ἐλάττω λέγειν τῶν προσόντων ἀλη–
25355   3.12.21.14 : θινῶς, ἢ ἐν τῷ μείζω τε καὶ σεμνότερα. καλεῖται δὲ
25356   3.12.21.15 : τὸ μὲν ἐνδεέστερον εἰρωνεία, τὸ δὲ πλέον ἀλαζονεία. τὸ
25357   3.12.21.16 : μὲν δὴ ἐλλεῖπον τοῦ ἀληθοῦς κομψόν τέ ἐστι καὶ αἱμύ–
25358   3.12.21.17 : λον καὶ ἐνίοτε οὐκ ἄχρηστον τῷ φιλοσόφῳ, καὶ διὰ τοῦτο
25359   3.12.21.18 : αὐτὸ καὶ Σωκράτης παρελάμβανεν ἐν τοῖς λόγοις, ὁπότε
25360   3.12.21.19 : ἐδεῖτο ἐπισκῶψαί τινα σοφιστὴν τύφου μεστὸν καὶ γέ–
25361   3.12.21.20 : μοντα περιφροσύνης. μᾶλλον γάρ τι αἰσθάνονται τῆς 
25362   3.12.21.21 : ἑαυτῶν οὐδενείας, ὅταν ἀμαθέστεροι ἐξελέγχωνται τοῦ
25363   3.12.21.22 : μηδὲν εἰδέναι προσποιουμένου. τὸ δὲ ἕτερον τὸ ὑπερ–
25364   3.12.21.23 : βάλλον βαρύ τε καὶ ἐπαχθές, καὶ οὐδὲν οὕτως ἄκουσμα
25365   3.12.21.24 : φορτικὸν ὡς ὁ καθ´ ἑαυτοῦ ἔπαινος, καὶ ταῦτα ἐπὶ παι–
25366   3.12.21.25 : δείᾳ, ἐφ´ ᾗ καὶ ἄλλων ἐπαινούντων ἐρυθριᾶν χρεὼν
25367   3.12.21.26 : τοὺς ἀληθινῶς αὐτῆς ἐπηβόλους.
25368   3.12.22.1 : (Platonis de rep. VII p. 535 D–E)
25369   3.12.22.2 : Οὐκοῦν καὶ πρὸς ἀλήθειαν ταὐτὸν τοῦτο ἀνάπηρον
25370   3.12.22.3 : ψυχὴν θήσομεν, ἣ ἂν τὸ μὲν ἑκούσιον ψεῦδος μισῇ καὶ
25371   3.12.22.4 : χαλεπῶς φέρῃ αὐτή τε καὶ ἑτέρων ψευδομένων ὑπερ–
25372   3.12.22.5 : αγανακτῇ, τὸ δὲ ἀκούσιον εὐκόλως προσδέχηται καὶ ἀμα–
25373   3.12.22.6 : θαίνουσά που ἁλισκομένη μὴ ἀγανακτῇ, ἀλλ´ εὐχερῶς
25374   3.12.22.7 : ὥσπερ θηρίον ὕειον ἐν ἀμαθίᾳ μολύνηται;
25375   3.12.23.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σοφιστοῦ (p. 240 C–E).
25376   3.12.23.2 : Ὁρᾷς γοῦν ὅτι καὶ νῦν διὰ τῆς ἐπαλλάξεως ταύτης
25377   3.12.23.3 : πολυκέφαλος σοφιστὴς ἠνάγκασεν ἡμᾶς τὸ μὴ ὂν οὐχ 
25378   3.12.23.4 : ἑκόντας ὁμολογεῖν εἶναί πως; {—}Ὁρῶ καὶ μάλα. {—}Τί
25379   3.12.23.5 : δαὶ δή; τὴν τέχνην αὐτοῦ τίνα ἀφορίζοντες ἡμῖν αὐτοῖς
25380   3.12.23.6 : συμφωνεῖν οἷοί τε ἐσόμεθα; {—}Πῇ καὶ τὸ ποῖόν τι φο–
25381   3.12.23.7 : βούμενος οὕτω λέγεις; {—}Ὅταν περὶ τὸ φάντασμα αὐτὸν
25382   3.12.23.8 : ἀπατᾶν φῶμεν καὶ τὴν τέχνην εἶναί τινα ἀπατητικὴν
25383   3.12.23.9 : αὐτοῦ, τότε πότερον ψευδῆ δοξάζειν τὴν ψυχὴν ἡμῶν
25384   3.12.23.10 : φήσομεν ὑπὸ τῆς ἐκείνου τέχνης, ἢ τί ποτ´ ἐροῦμεν; {—}
25385   3.12.23.11 : Τοῦτο· τί γὰρ ἂν ἄλλο εἴποιμεν; {—}Ψευδὴς δ´ αὖ δόξα
25386   3.12.23.12 : ἔσται τἀναντία τοῖς οὖσι δοξάζουσα, ἢ πῶς; {—}[οὕτως] Τὰ
25387   3.12.23.13 : ἐναντία. {—}Λέγεις ἄρα 〈τὰ〉 μὴ ὄντα δοξάζειν τὴν ψευδῆ
25388   3.12.23.14 : δόξαν; {—}Ἀνάγκη. {—}Πότερον μὴ εἶναι τὰ μὴ ὄντα
25389   3.12.23.15 : δοξάζουσαν, ἢ πῶς λέγεις εἶναι τὰ μηδαμῶς ὄντα; {—}
25390   3.12.23.16 : Εἶναί πως τὰ μὴ ὄντα δή γε, εἴπερ ψεύσεταί ποτέ τίς
25391   3.12.23.17 : τι καὶ κατὰ βραχύ. {—}Τί δ´; οὐ καὶ μηδαμῶς εἶναι τὰ
25392   3.12.23.18 : πάντως ὄντα δοξάζεται; {—}Ναί. {—}Καὶ τοῦτο δὴ ψεῦ–
25393   3.12.23.19 : δος; {—}Καὶ τοῦτο. {—}Καὶ λόγος, οἶμαι, ψευδὴς οὕτω
25394   3.12.23.20 : κατὰ ταὐτὰ νομισθήσεται τά τε ὄντα λέγων μὴ εἶναι
25395   3.12.23.21 : καὶ τὰ μὴ ὄντα εἶναι. {—}Πῶς γὰρ ἂν ἄλλως τοιοῦτος
25396   3.12.23.22 : γένοιτο;
25397   3.12.24.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 260 B–C).
25398   3.12.24.2 : Τὸ μὲν μὴ ὂν ἡμῖν ἕν τι τῶν ἄλλων γένος ὂν ἀνε–
25399   3.12.24.3 : φάνη, κατὰ πάντα τὰ ὄντα διεσπαρμένον. {—}Οὕτως. {—} 
25400   3.12.24.4 : Οὐκοῦν τὸ μετὰ τοῦτο σκεπτέον, εἰ δόξῃ τε καὶ λόγῳ
25401   3.12.24.5 : μίγνυται; {—}Τί δή; {—}Μὴ μιγνυμένου μὲν αὐτοῦ τού–
25402   3.12.24.6 : τοις ἀναγκαῖον ἀληθῆ πάντ´ εἶναι, μιγνυμένου δὲ δόξα
25403   3.12.24.7 : τε ψευδὴς γίγνεται καὶ λόγος· τὸ γὰρ τὰ μὴ ὄντα δοξά–
25404   3.12.24.8 : ζειν ἢ λέγειν, τοῦτ´ ἐστί που τὸ ψεῦδος ἐν διανοίᾳ τε
25405   3.12.24.9 : καὶ λόγοις γιγνόμενον. {—}Οὕτως. {—}Ὄντος δέ γε ψεύ–
25406   3.12.24.10 : δους ἔστιν ἀπάτη. {—}Ναί. {—}Καὶ μὴν ἀπάτης οὔσης εἰ–
25407   3.12.24.11 : δώλων τε καὶ εἰκόνων ἤδη καὶ φαντασίας ἅπαντα ἀνάγκη
25408   3.12.24.12 : μεστὰ εἶναι. {—}Πῶς γὰρ οὔ;
25409   3.12.25.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Περὶ δικαίου
25410   3.12.25.2 : (p. 374 B–375 B).
25411   3.12.25.3 : Φέρε δή, πότερον ἡγῇ δίκαιον εἶναι ψεύδεσθαι ἢ
25412   3.12.25.4 : ἀληθῆ λέγειν; Ἀληθῆ ἔγωγε. Ψεύδεσθαι ἄρα ἄδικον;
25413   3.12.25.5 : Ναί. Πότερον δὲ ἐξαπατᾶν δίκαιον ἢ μὴ ἐξαπατᾶν; Μὴ
25414   3.12.25.6 : ἐξαπατᾶν δήπου. Ἐξαπατᾶν ἄρα ἄδικον; Ναί. Τί δαί;
25415   3.12.25.7 : βλάπτειν δίκαιον ἢ ὠφελεῖν; Ὠφελεῖν. Βλάπτειν ἄρα
25416   3.12.25.8 : ἄδικον; Ναί. Ἔστιν ἄρα ἀληθῆ μὲν λέγειν καὶ μὴ ἐξαπα–
25417   3.12.25.9 : τᾶν καὶ ὠφελεῖν δίκαιον, ψεύδεσθαι δὲ καὶ βλάπτειν
25418   3.12.25.10 : καὶ ἐξαπατᾶν ἄδικον; Ναὶ μὰ Δία σφόδρα γε. Ἢ καὶ
25419   3.12.25.11 : τοὺς πολεμίους; Οὐδαμῶς. Ἀλλὰ βλάπτειν δίκαιον τοὺς
25420   3.12.25.12 : πολεμίους, ὠφελεῖν δὲ ἄδικον; Ναί. Οὐκοῦν καὶ ἐξαπα–
25421   3.12.25.13 : τῶντας δίκαιον βλάπτειν τοὺς πολεμίους; Πῶς γὰρ οὔ;
25422   3.12.25.14 : Τί δαί; ψεύδεσθαι, ἵνα ἐξαπατῶμεν καὶ βλάπτωμεν αὐ–
25423   3.12.25.15 : τούς, οὐ δίκαιον; Ναί. Τί δαί; τοὺς φίλους οὐκ ὠφε–
25424   3.12.25.16 : λεῖν φὴς δίκαιον εἶναι; Ἔγωγε. Πότερον μὴ ἐξαπα– 
25425   3.12.25.17 : τῶντας ἢ καὶ ἐξαπατῶντας ἐπ´ ὠφελείᾳ τῇ ἐκείνων; Καὶ
25426   3.12.25.18 : ἐξαπατῶντας νὴ Δία. Ἀλλ´ ἐξαπατῶντας μὲν δίκαιον
25427   3.12.25.19 : ἄρα ὠφελεῖν, οὐ μέντοι ψευδομένους γε· ἢ καὶ ψευδο–
25428   3.12.25.20 : μένους; Καὶ ψευδομένους δίκαιον. Ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικεν,
25429   3.12.25.21 : ψεύδεσθαί τε, καὶ ἀληθῆ λέγειν δίκαιον καὶ ἄδικον;
25430   3.12.25.22 : Ναί. Καὶ μὴ ἐξαπατᾶν καὶ ἐξαπατᾶν δίκαιον καὶ ἄδι–
25431   3.12.25.23 : κον; Ἔοικεν. Καὶ βλάπτειν καὶ ὠφελεῖν δίκαιον καὶ ἄδι–
25432   3.12.25.24 : κον; Ναί. Ταὐτὰ δή, ὡς ἔοικε πάντα τὰ τοιαῦτα ὄντα,
25433   3.12.25.25 : καὶ δίκαια καὶ ἄδικά ἐστιν; Ἔμοιγε φαίνεται. Ἄκουε
25434   3.12.25.26 : δή. ὀφθαλμὸν ἐγὼ ἔχω δεξιὸν καὶ ἀριστερόν, ὥσπερ καὶ
25435   3.12.25.27 : οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι; Ναί. Καὶ μυκτῆρα δεξιὸν καὶ ἀρι–
25436   3.12.25.28 : στερὸν καὶ χεῖρα δεξιὰν καὶ ἀριστεράν; Ναί. Οὐκοῦν
25437   3.12.25.29 : ἐπειδὴ ταὐτὰ ὀνομάζων τὰ μὲν δεξιὰ φὴς εἶναι, τὰ δὲ
25438   3.12.25.30 : ἀριστερὰ τῶν ἐμῶν, εἴ σε ἐγὼ ἐροίμην, ὁπότερα, 〈ἆρ´〉
25439   3.12.25.31 : ἂν ἔχοις εἰπεῖν ὅτι τὰ μὲν πρὸς τοῦ δεξιά ἐστι, τὰ δὲ
25440   3.12.25.32 : πρὸς τοῦ ἀριστερά; 〈Ναί.〉 Ἴθι δὴ καὶ ἐκεῖ. ἐπειδὴ
25441   3.12.25.33 : ταὐτὰ ὀνομάζων τὰ μὲν δίκαια φὴς εἶναι, τὰ δὲ ἄδικα,
25442   3.12.25.34 : ἔχεις εἰπεῖν ὁπότερα τὰ δίκαια καὶ ὁπότερα τὰ ἄδικα;
25443   3.12.25.35 : Ἐμοὶ μὲν τοίνυν δοκεῖ, ἐν μὲν τῷ δέοντι καιρῷ ἕκαστα
25444   3.12.25.36 : τούτων γιγνόμενα δίκαια εἶναι, ἐν δὲ τῷ μὴ δέοντι
25445   3.12.25.37 : ἄδικα. Καλῶς γέ σοι δοκοῦν. ὁ μὲν ἄρα ἐν τῷ δέοντι 
25446   3.12.25.38 : ἕκαστα τούτων ποιῶν δίκαια ποιεῖ, ὁ δὲ μὴ ἐν τῷ
25447   3.12.25.39 : δέοντι ἄδικα; Ναί. Οὐκοῦν ὁ μὲν τὰ δίκαια ποιῶν δί–
25448   3.12.25.40 : καιος, ὁ δὲ τὰ ἄδικα ἄδικος; Ἔστι ταῦτα. Τίς οὖν ὁ
25449   3.12.25.41 : ἐν τῷ δέοντι καιρῷ οἷός τε τέμνειν καὶ κάειν καὶ ἰσχναί–
25450   3.12.25.42 : νειν; Ὁ ἰατρός. Ὅτι ἐπίσταται ἢ δι´ ἄλλο τι; Ὅτι ἐπί–
25451   3.12.25.43 : σταται. Τίς δὲ ἐν τῷ δέοντι σκάπτειν καὶ ἀροῦν καὶ
25452   3.12.25.44 : φυτεύειν οἷός τε; Ὁ γεωργός. Ὅτι ἐπίσταται ἢ ὅτι οὔ;
25453   3.12.25.45 : Ὅτι ἐπίσταται. Οὐκοῦν καὶ τὰ ἄλλα οὕτως; ὁ μὲν ἐπι–
25454   3.12.25.46 : στάμενος οἷός τε τὰ δέοντα ποιεῖν ἐστὶ καὶ ἐν τῷ δέοντι
25455   3.12.25.47 : καιρῷ, ὁ δὲ μὴ ἐπιστάμενος οὔ; Οὕτως. Καὶ ψεύδε–
25456   3.12.25.48 : σθαι ἄρα καὶ ἐξαπατᾶν καὶ ὠφελεῖν, [ὁ ἐπιστάμενος] ὁ
25457   3.12.25.49 : μὲν ἐπιστάμενος οἷός τε ποιεῖν ἕκαστα τούτων ἐν τῷ
25458   3.12.25.50 : δέοντι καιρῷ, ὁ δὲ μὴ ἐπιστάμενος οὔ; Ἀληθῆ λέγεις.
25459   3.13.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ.}1
25460   3.13.1.1 : Εὐριπίδου (fr. 1036 N. 2).
25461   3.13.1.2 : Πότερα θέλεις σοι μαλθακὰ ψευδῆ λέγω
25462   3.13.1.3 : ἢ σκλήρ´ ἀληθῆ; φράζε· σὴ γὰρ ἡ κρίσις. 
25463   3.13.2.1 : Εὐριπίδου ἐκ Τημενιδῶν (fr. 737 N. 2).
25464   3.13.2.2 : Καλόν γ´ ἀληθὴς κἀτενὴς παρρησία.
25465   3.13.3.1 : Εὐριπίδου ἐκ Τηλέφου (fr. 706 N. 2).
25466   3.13.3.2 : Ἀγάμεμνον, οὐδ´ εἰ πέλεκυν ἐν χεροῖν ἔχων
25467   3.13.3.3 : μέλλοι τις εἰς τράχηλον ἐμβαλεῖν ἐμόν,
25468   3.13.3.4 : σιγήσομαι δίκαιά γ´ ἀντειπεῖν ἔχων.
25469   3.13.4.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 1216–1217).
25470   3.13.4.2 : Φεῦ φεῦ· βροτοῖσιν ὡς τὰ χρηστὰ πράγματα
25471   3.13.4.3 : χρηστῶν ἀφορμὰς ἐνδίδως´ ἀεὶ λόγων.
25472   3.13.5.1 : Εὐριπίδου ἐκ Δικτύος (fr. 343 N. 2).
25473   3.13.5.2 : Θάρσει· τό τοι δίκαιον ἰσχύει μέγα.
25474   3.13.6.1 : Εὐριπίδου (fr. 1037 N. 2).
25475   3.13.6.2 : Ἀτὰρ σιωπᾶν τά γε δίκαι´ οὐ χρή ποτε.
25476   3.13.7.1 : Ἐξ Ἀντιγόνης (fr. 165 N. 2).
25477   3.13.7.2 : Ἄκουσον· οὐ γὰρ οἱ κακῶς πεπραγότες
25478   3.13.7.3 : σὺν ταῖς τύχαισι τοὺς λόγους ἀπώλεσαν. 
25479   3.13.8.1 : (fr. adesp. 553 N. 2)
25480   3.13.8.2 : Ἐπέχω· τὸ γὰρ πρᾶγμ´ αὐτό μοι καλῶς ἔχον
25481   3.13.8.3 : καλοὺς παρασχεῖν τοὺς λόγους δυνήσεται.
25482   3.13.9.1 : (Eur. Archel. fr. 253 N. 2)
25483   3.13.9.2 : Ἁπλοῦς ὁ μῦθος, μὴ λέγ´ εὖ· τὸ γὰρ λέγειν
25484   3.13.9.3 : εὖ δεινόν ἐστιν, εἰ φέρει τινὰ βλάβην.
25485   3.13.10.1 : (Eur. Or. 899–902)
25486   3.13.10.2 : Ὅταν γὰρ ἡδὺς τοῖς λόγοις φρονῶν κακῶς
25487   3.13.10.3 : πείθῃ τὸ πλῆθος, τῇ πόλει κακὸν τόδε·
25488   3.13.10.4 : ὅσοι δὲ σὺν νῷ χρηστὰ βουλεύους´ ἀεί,
25489   3.13.10.5 : κἂν μὴ παραυτίκ´, αὖθις εἰσὶ χρήσιμοι,
25490   3.13.11.1 : (Eur. Phoen. 393)
25491   3.13.11.2 : Δούλου τάδ´ εἶπας μὴ λέγειν ἅ τις φρονεῖ.
25492   3.13.12.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῦς (fr. 412 N. 2).
25493   3.13.12.2 : Ἐμοὶ γένοιτο πτωχός, εἰ δὲ βούλεται,
25494   3.13.12.3 : πτωχοῦ κακίων, ὅστις ὢν εὔνους ἐμοὶ
25495   3.13.12.4 : φόβον παρελθὼν τἀπὸ καρδίας ἐρεῖ. 
25496   3.13.13.1 : (Eur. Phoen. 527 sq.)
25497   3.13.13.2 : Οὐκ εὖ λέγειν χρὴ μὴ ´πὶ τοῖς ἔργοις καλοῖς.
25498   3.13.13.3 : οὐ γὰρ καλὸν τόδ´, ἀλλὰ τῇ δίκῃ βαρύ.
25499   3.13.14.1 : (trag. adesp. 515 N. 2)
25500   3.13.14.2 : Ὅστις λέγειν μὲν εὐπρεπῶς ἐπίσταται,
25501   3.13.14.3 : τὰ δ´ ἔργα χείρω τῶν λόγων παρέσχετο.
25502   3.13.15.1 : Σοφοκλέους (Oed. Col. 806–809).
25503   3.13.15.2 : Γλώσσῃ σὺ δεινός· ἄνδρα δ´ οὐδέν´ οἶδ´ ἐγὼ
25504   3.13.15.3 : δίκαιον ὅστις ἐξ ἅπαντος εὖ λέγει.
25505   3.13.16.1 : (trag. adesp. fr. 554 N. 2)
25506   3.13.16.2 : Ἐλευθέρα γὰρ γλῶσσα τῶν ἐλευθέρων.
25507   3.13.17.1 : (trag. adesp. fr. 555 N. 2)
25508   3.13.17.2 : Ἐλευθερία Διὸς ὄλβιον τέκος.
25509   3.13.18.1 : Σοφοκλέους ἐξ Οἰδίποδος (tyr. 354
25510   3.13.18.2 : –356).
25511   3.13.18.3 : Οὕτως ἀναιδῶς ἐξεκίνησας τόδε
25512   3.13.18.4 : τὸ ῥῆμα· καὶ ποῦ τοῦτο φεύξεσθαι δοκεῖς; 
25513   3.13.18.5 : {—}Πέφευγα· τἀληθὲς γὰρ ἰσχυρὸν τρέφω.
25514   3.13.19.1 : Σοφοκλέους ἐξ Αἴαντος ( 1118–1119).
25515   3.13.19.2 : Οὐδ´ αὖ τοιαύτην γλῶσσαν ἐν κακοῖς φιλῶ·
25516   3.13.19.3 : τὰ σκληρὰ γάρ τοι, κἂν ὑπέρδικ´ ᾖ, δάκνει.
25517   3.13.20.1 : Ἐν τῷ αὐτῷ ( 1124–1125).
25518   3.13.20.2 : Ἡ γλῶσσά σου τὸν θυμὸν ὡς δεινὸν τρέφει.
25519   3.13.20.3 : {—}Ξὺν τᾷ δικαίῳ γὰρ μέγ´ ἔξεστιν φρονεῖν.
25520   3.13.21.1 : Σοφοκλέους ἐκ Τηρέως (fr. 529 N. 2).
25521   3.13.21.2 : Θάρσει· λέγων τἀληθὲς οὐ σφαλῇ ποτε.
25522   3.13.22.1 : Σοφοκλέους ἐξ Ἀλεαδῶν (fr. 77 N. 2).
25523   3.13.22.2 : Καὶ γὰρ δικαία γλῶσς´ ἔχει κράτος μέγα.
25524   3.13.23.1 : Φιλήμονος Ἐπιδικαζομένου (fr. 2 com. IV
25525   3.13.23.2 : p. 9).
25526   3.13.23.3 : Πρόχειρον ἐπὶ τὴν γλῶτταν εὐλόγῳ τρέχειν.
25527   3.13.24.1 : (com. V 1 p. CCCLXX)
25528   3.13.24.2 : Περὶ μεγάλων 〈γὰρ〉 πραγμάτων σκοπουμένοις
25529   3.13.24.3 : εὐνουστάτη σύμβουλος ἡ παρρησία. 
25530   3.13.25.1 : (com. V 1 p. CCCLXX)
25531   3.13.25.2 : Παρρησίαν δὲ παντὸς ὠνοῦ χρυσίου.
25532   3.13.26.1 : Νικοστράτου (fr. 5 com. III p. 289).
25533   3.13.26.2 : Ἆρ´ οἶσθ´ ὅτι τῆς πενίας ὅπλον ἐστὶν ἡ
25534   3.13.26.3 : παρρησία; ταύτην ἐάν τις ἀπολέσῃ,
25535   3.13.26.4 : τὴν ἀσπίδ´ ἀποβέβληκεν οὗτος τοῦ βίου.
25536   3.13.27.1 : Σοφοκλέους (fr. 842 N. 2).
25537   3.13.27.2 : Αἰδὼς γὰρ ἐν κακοῖσιν οὐδὲν ὠφελεῖ·
25538   3.13.27.3 : ἡ γὰρ σιωπὴ τὠγκαλοῦντι σύμμαχος.
25539   3.13.28.1 : (Soph. Phil. 96–99)
25540   3.13.28.2 : Ἐσθλοῦ πατρὸς παῖ, καὐτὸς ὢν νέος ποτὲ
25541   3.13.28.3 : γλῶσσαν μὲν ἀργὸν χεῖρα δ´ εἶχον ἐργάτιν·
25542   3.13.28.4 : νῦν δ´ εἰς ἔλεγχον ἐξιὼν ὁρῶ βροτοῖς
25543   3.13.28.5 : τὴν γλῶσσαν, οὐχὶ τἄργα, πάνθ´ ἡγουμένην.
25544   3.13.29.1 : Ἀριστοφάνους (Thesm. 528–530).
25545   3.13.29.2 : Τὴν παροιμίαν ἐπαινῶ
25546   3.13.29.3 : τὴν παλαιάν· ὑπὸ λίθῳ γὰρ
25547   3.13.29.4 : παντί που χρὴ
25548   3.13.29.5 : μὴ δάκῃ ῥήτωρ ἀθρεῖν.
25549   3.13.30.1 : Μοσχίωνος (fr. 4 p. 813 N. 2).
25550   3.13.30.2 : Ὅμως τό γ´ ὀρθὸν καὶ δίκαιον οὔποτε 
25551   3.13.30.3 : σιγῇ παρήσω· τὴν γὰρ ἐντεθραμμένην
25552   3.13.30.4 : ἀστοῖς Ἀθάνας τῇ τε Θησέως πόλει
25553   3.13.30.5 : καλὸν φυλάξαι γνησίως παρρησίαν.
25554   3.13.31.1 : Φιλοξένου.
25555   3.13.31.2 : Φιλόξενος παραδοθεὶς ὑπὸ Διονυσίου ποτὲ εἰς τὰς
25556   3.13.31.3 : λατομίας διὰ τὸ φαυλίζειν τὰ ποιήματα αὐτοῦ, καὶ ἀνα–
25557   3.13.31.4 : κληθεὶς ἔπειτα πάλιν ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν αὐτῶν [ἐκλήθη],
25558   3.13.31.5 : μέχρι τινὸς ὑπομείνας ἀνέστη· πυθομένου δὲ τοῦ Διονυ–
25559   3.13.31.6 : σίου ’ποῖ δὴ σύ;‘ ’εἰς τὰς λατομίας‘ εἶπεν.
25560   3.13.32.1 : Δημοσθένους (fr. 21 Sauppe).
25561   3.13.32.2 : Οὐδὲν ἂν εἴη τοῖς ἐλευθέροις μεῖζον ἀτύχημα τοῦ
25562   3.13.32.3 : στέρεσθαι τῆς παρρησίας.
25563   3.13.33.1 : Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν γʹ (III § 21
25564   3.13.33.2 : p. 34).
25565   3.13.33.3 : Ἀλλὰ δικαίου πολίτου κρίνω τὴν τῶν πραγμάτων
25566   3.13.33.4 : σωτηρίαν ἀντὶ τῆς ἐν τῷ λέγειν χάριτος αἱρεῖσθαι.
25567   3.13.34.1 : Ἐκ τοῦ Περὶ στεφάνου (XVIII § 280–81
25568   3.13.34.2 : p. 319).
25569   3.13.34.3 : Ἔστι δὲ οὐχ ὁ λόγος τοῦ ῥήτορος, Αἰσχίνη, τίμιον,
25570   3.13.34.4 : οὐδ´ ὁ τόνος τῆς φωνῆς, ἀλλὰ τὸ τὰ αὐτὰ αἱρεῖσθαι
25571   3.13.34.5 : τοῖς πολλοῖς, καὶ τὸ τοὺς αὐτοὺς μισεῖν καὶ φιλεῖν
25572   3.13.34.6 : οὕσπερ ἂν ἡ πατρίς. ὁ γὰρ οὕτως ἔχων τὴν ψυχήν, 
25573   3.13.34.7 : οὗτος ὑπ´ εὐνοίας πάντ´ ἐρεῖ· ὁ δ´ ἀφ´ ὧν ἡ πόλις
25574   3.13.34.8 : προορᾶταί τινα κίνδυνον ἑαυτῇ, τούτους θεραπεύων, οὐκ
25575   3.13.34.9 : ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὁρμεῖ τοῖς πολλοῖς, οὔκουν οὐδὲ τῆς ἀσφα–
25576   3.13.34.10 : λείας τὴν αὐτὴν ἔχει προσδοκίαν.
25577   3.13.35.1 : (Demosth. XIX § 184 p. 399)
25578   3.13.35.2 : Οἷς γάρ ἐστιν ἐν λόγοις ἡ πολιτεία, πῶς ἐὰν οὗτοι
25579   3.13.35.3 : μὴ ἀληθεῖς ὦσιν, ἀσφαλῶς ἔστι πολιτεύεσθαι; εἰ δὲ δὴ
25580   3.13.35.4 : καὶ πρὸς ἃ τοῖς ἐχθροῖς συμφέρει δῶρά τις λαμβάνων
25581   3.13.35.5 : λέγει, πῶς οὐχὶ καὶ κινδυνεύσεται;
25582   3.13.36.1 : (Thucyd. III 42, 2)
25583   3.13.36.2 : Τοὺς δὲ λόγους ὅστις διαμάχεται μὴ διδασκάλους
25584   3.13.36.3 : τῶν πραγμάτων γενέσθαι, ἢ ἀξύνετός ἐστιν ἢ ἰδίᾳ τι αὐ–
25585   3.13.36.4 : τῷ διαφέρει [ἢ χρήμασι διέφθαρται καὶ ὑπὲρ τοῦ ἰδίου
25586   3.13.36.5 : κέρδους ἀγωνίζεται].
25587   3.13.37.1 : Ἐκ τῶν Διογένους Διατριβῶν (Dionis
25588   3.13.37.2 : Chrys. or. IX p. 289 sq. R.). 
25589   3.13.37.3 : Ὥσπερ οὖν τοῦ Ποντικοῦ μέλιτος γεύσασθαι ἐπι–
25590   3.13.37.4 : χειροῦσιν οἱ ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυ–
25591   3.13.37.5 : σαν δυσχεράναντες, ὅτι πικρόν ἐστι καὶ ἀηδές, οὕτω καὶ
25592   3.13.37.6 : τοῦ Διογένους ἀποπειρᾶσθαι μὲν ἤθελον διὰ πολυπραγ–
25593   3.13.37.7 : μοσύνην, ἐλεγχόμενοι δὲ ἀπεστρέφοντο καὶ ἔφευγον. καὶ
25594   3.13.37.8 : ἄλλων μὲν ἥδοντο λοιδορουμένων, αὐτοὶ δ´ ἐφοβοῦντο
25595   3.13.37.9 : καὶ ἀνεχώρουν. καὶ εἰ μὲν ἔσκωπτε καὶ ἔπαιζεν, ὥσπερ
25596   3.13.37.10 : εἰώθει ἐνίοτε, ὑπερφυῶς ἔχαιρον· ἀνατειναμένου δὲ καὶ
25597   3.13.37.11 : σπουδάσαντος οὐχ ὑπέμενον τὴν παρρησίαν.
25598   3.13.38.1 : Ἐν ταὐτῷ (Dionis Chrys. or. VIII p. 275 R.).
25599   3.13.38.2 : Ἐπεὶ αὐτόν γε τὸν Ἀντισθένην παραβάλλων πρὸς
25600   3.13.38.3 : τοὺς λόγους ἐνίοτε ἤλεγχεν ὡς πολὺ μαλακώτερον, καὶ
25601   3.13.38.4 : ἔφη αὐτὸν εἶναι σάλπιγγα λοιδορῶν· αὑτοῦ γὰρ οὐκ
25602   3.13.38.5 : ἀκούειν φθεγγομένου μέγιστον. καὶ 〈ὁ〉 Ἀντισθένης ἀμυ–
25603   3.13.38.6 : νόμενος ἀντὶ τῆς σάλπιγγος ἔλεγε σφηξὶν ὅμοιον αὐτὸν
25604   3.13.38.7 : εἶναι. καὶ γὰρ τῶν σφηκῶν τὸν μὲν ψόφον τῶν πτερῶν
25605   3.13.38.8 : εἶναι μικρόν, τὸ δὲ κέντρον δριμύτατον. ἔχαιρεν οὖν τῇ
25606   3.13.38.9 : παρρησίᾳ τοῦ Διογένους.
25607   3.13.39.1 : Σόλωνος. 
25608   3.13.39.2 : Συμβούλευε μὴ τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ ἄριστα.
25609   3.13.40.1 : Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος Ὁμοιωμάτων.
25610   3.13.40.2 : Ὅμοιον ἀψινθίου τὸ δριμὺ καὶ λόγου παρρησίαν
25611   3.13.40.3 : ἐκκόψαι.
25612   3.13.41.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
25613   3.13.41.2 : Ὥσπερ τὸ μέλι τὰ ἡλκωμένα δάκνει, τοῖς δὲ κατὰ
25614   3.13.41.3 : φύσιν ἡδύ ἐστιν, οὕτω καὶ οἱ ἐκ φιλοσοφίας λόγοι.
25615   3.13.42.1 : Ἐκ τῶν Δίωνος Χρειῶν.
25616   3.13.42.2 : Τὴν ἐπιτίμησιν ὁ Διογένης ἀλλότριον ἀγαθὸν ἔλεγεν
25617   3.13.42.3 : εἶναι.
25618   3.13.43.1 : Διογένους.
25619   3.13.43.2 : Διογένης Ἀττικοῦ τινὸς ἐγκαλοῦντος αὐτῷ διότι Λακε–
25620   3.13.43.3 : δαιμονίους μᾶλλον ἐπαινῶν παρ´ ἐκείνοις οὐ διατρίβει
25621   3.13.43.4 : ’οὐδὲ γὰρ ἰατρός‘ εἶπεν ’ὑγιείας ὢν ποιητικὸς ἐν τοῖς
25622   3.13.43.5 : ὑγιαίνουσι τὴν διατριβὴν ποιεῖται.‘
25623   3.13.44.1 : Διογένους.
25624   3.13.44.2 : Ὁ Διογένης ἔλεγεν, ὅτι οἱ μὲν ἄλλοι κύνες τοὺς
25625   3.13.44.3 : ἐχθροὺς δάκνουσιν, ἐγὼ δὲ τοὺς φίλους, ἵνα σώσω. 
25626   3.13.45.1 : Διογένους.
25627   3.13.45.2 : Διογένης ἤρετο Πλάτωνα εἰ νόμους γράφει· ὃ δὲ
25628   3.13.45.3 : ἔφη. Τί δαί; πολιτείαν ἔγραψας; Πάνυ μὲν οὖν. Τί
25629   3.13.45.4 : οὖν, ἡ πολιτεία νόμους οὐκ εἶχεν; Εἶχεν. Τί οὖν ἔδει
25630   3.13.45.5 : σε πάλιν νόμους γράφειν;
25631   3.13.46.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 94 Mullach.).
25632   3.13.46.2 : Κρέσσον τὰ οἰκήια ἁμαρτήματα ἐλέγχειν ἢ τὰ ὀθνήια.
25633   3.13.47.1 : Δημοκρίτου (l. c. 124).
25634   3.13.47.2 : Οἰκήιον ἐλευθερίης παρρησίη, κίνδυνος δὲ ἡ τοῦ
25635   3.13.47.3 : καιροῦ διάγνωσις.
25636   3.13.48.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου.
25637   3.13.48.2 : Ἀντιπάτρῳ ἀγροῖκος ἄνθρωπος ἐπεδίδου βιβλίον ἐν–
25638   3.13.48.3 : τυχίαν ἔχον, ὃ δὲ οὐ σχολάζειν ἔφη. ’καὶ μὴ βασίλευε‘
25639   3.13.48.4 : εἶπεν ἐκεῖνος ’εἰ μὴ σχολὴν ἄγεις.‘
25640   3.13.49.1 : Ἐν ταὐτῷ. 
25641   3.13.49.2 : Πρεσβῦτις δικαζομένη ἐπὶ Φιλίππου, ὡς ἑώρα νυ–
25642   3.13.49.3 : στάζοντα ἔπειτα μέλλοντα ἀποφαίνεσθαι, ἐδεῖτο συγ–
25643   3.13.49.4 : χωρῆσαι αὐτῇ ἐφεῖναι. ὃ δὲ ’ἐπὶ τίνα;‘ εἶπεν. ’ἐπὶ
25644   3.13.49.5 : Φίλιππον‘ ἀπεκρίνατο ’ἐγρηγορότα‘.
25645   3.13.50.1 : Δημοκράτους.
25646   3.13.50.2 : Δημοκράτης ἰδὼν κλέπτην ὑπὸ τῶν ἕνδεκα ἀπαγό–
25647   3.13.50.3 : μενον ’ἄθλιε‘ εἶπε ’τί γὰρ τὰ μικρὰ ἔκλεπτες, ἀλλ´ οὐ
25648   3.13.50.4 : τὰ μεγάλα, ἵνα καὶ σὺ ἄλλους ἀπῆγες;‘
25649   3.13.51.1 : Ἱπποκράτους.
25650   3.13.51.2 : Ἱπποκράτην ἔπειθέ τις πρὸς Ξέρξην ἀπαίρειν χρη–
25651   3.13.51.3 : στὸν εἶναι φάσκων βασιλέα, ὃ δέ ’οὐ δέομαι‘ ἔφη ’χρη–
25652   3.13.51.4 : στοῦ δεσπότου‘.
25653   3.13.52.1 : Δημοσθένους (fr. 59 Sauppe).
25654   3.13.52.2 : Δημοσθένης πρὸς κλέπτην εἰπόντα ’οὐκ ᾔδειν ὅτι
25655   3.13.52.3 : σόν ἐστιν‘ ’ὅτι δέ‘ ἔφη ’σὸν οὐκ ἔστιν ᾔδεις‘.
25656   3.13.53.1 : Πυθαγόρου.
25657   3.13.53.2 : Τὰ ἁμαρτήματά σου πειρῶ μὴ λόγοις ἐπικαλύπτειν,
25658   3.13.53.3 : ἀλλὰ θεραπεύειν ἐλέγχοις.
25659   3.13.54.1 : Τοῦ αὐτοῦ. 
25660   3.13.54.2 : Οὐχ οὕτω χαλεπὸν ἁμαρτάνειν ὡς τὸν ἁμαρτάνοντα
25661   3.13.54.3 : μὴ ἐξελέγχειν.
25662   3.13.55.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
25663   3.13.55.2 : Ὥσπερ σωματικὸν πάθος οὐ κρυπτόμενον οὐδὲ ἐπαι–
25664   3.13.55.3 : νούμενον ὑγιάζεται, οὕτως οὐδὲ ψυχὴ κακῶς φρουρου–
25665   3.13.55.4 : μένη καὶ συναγορευομένη θεραπεύεται.
25666   3.13.56.1 : Πλάτωνος.
25667   3.13.56.2 : Διονύσιος ὁ τύραννος ἀτιμάζων αὐτὸν διὰ τὴν πρὸς
25668   3.13.56.3 : Δίωνα φιλίαν, κατέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ χώρᾳ· καὶ
25669   3.13.56.4 : μυκτηρίζων 〈εἶπεν〉 ’ἦ που, ὦ Πλάτων, ἐνθένδε ἀπελ–
25670   3.13.56.5 : θὼν πολὺν ἐν Ἀκαδημείᾳ λόγον καθ´ ἡμῶν διαθήσεις‘.
25671   3.13.56.6 : ὃ δέ ’μὴ γένοιτο‘ ἔφη ’τοσαύτη λόγων ἀπορία, ὥστε περὶ
25672   3.13.56.7 : σοῦ διαλέγεσθαι.‘
25673   3.13.57.1 : Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος Ὁμοιωμάτων.
25674   3.13.57.2 : Φήσαντός τινος ’λίαν μοι ἐπισκώπτεις‘ ἔφη ’καὶ 
25675   3.13.57.3 : γὰρ τοῖς σπληνικοῖς τὰ μὲν δριμέα καὶ πικρὰ ὠφέλιμα,
25676   3.13.57.4 : τὰ δὲ γλυκέα βλαβερά‘.
25677   3.13.58.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου.
25678   3.13.58.2 : Ἡ Λάκαινα πωλουμένη πρὸς τὸν ἐρόμενον τί ἐπί–
25679   3.13.58.3 : σταται, ’ἐλευθέρα‘ ἔφη ’εἶναι‘.
25680   3.13.59.1 : Εὐσεβίου (fr. 21 phil. Graec. III p. 10
25681   3.13.59.2 : Mullach).
25682   3.13.59.3 : Παρρησίη ἀπὸ γνώμης ἐλευθέρης καὶ ἀληθείην
25683   3.13.59.4 : ἀσπαζομένης προέρχεται· παρέξεαι δὲ αὐτὴν ἀμώμητον,
25684   3.13.59.5 : οὐ τῷ πᾶσι καὶ ὡς ἔτυχεν ἐπιτιμᾶν καὶ λοιδορέεσθαι
25685   3.13.59.6 : νομίζων τοῦτο εἶναι τὴν παρρησίην· ἀλλ´ εἰ πρὸς οὓς
25686   3.13.59.7 : δεῖ καὶ ὑπὲρ τίνων χρὴ καὶ ἐν ᾧ χρὴ μετὰ τοῦ χρησίμου
25687   3.13.59.8 : [περὶ] τῶν παρισταμένων ξὺν νόῳ προσδιαλέγοιο.
25688   3.13.60.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 22 l. c. p. 11).
25689   3.13.60.2 : Ἐχθρὸς τἀληθέα εἰπὼν τοῦ προσποιευμένου φίλου
25690   3.13.60.3 : πρὸς χάριν εἰπόντος αἱρετώτερος.
25691   3.13.61.1 : Σωκράτους. 
25692   3.13.61.2 : Τῆς παρρησίας, ὥσπερ ὥρας, ἐν καιρῷ ἡ χάρις
25693   3.13.61.3 : ἡδίων.
25694   3.13.62.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
25695   3.13.62.2 : Οὔτε μάχαιραν ἀμβλεῖαν οὔτε παρρησίαν ἄπρακτον
25696   3.13.62.3 : ἔχειν δεῖ.
25697   3.13.63.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
25698   3.13.63.2 : Οὔτε ἐκ τοῦ κόσμου τὸν ἥλιον οὔτε ἐκ τῆς παι–
25699   3.13.63.3 : δείας ἀρτέον τὴν παρρησίαν.
25700   3.13.64.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
25701   3.13.64.2 : Ἔστιν ὥσπερ τρίβωνα ῥυπαρὸν ἀμπεχόμενον εὐεκτεῖν,
25702   3.13.64.3 : οὑτωσὶ καὶ βίον ἔχοντα πενιχρὸν παρρησιάζεσθαι.
25703   3.13.65.1 : Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ Ἴσιδος πρὸς Ὧρον
25704   3.13.65.2 : (p. 45 a Patrit.).
25705   3.13.65.3 : Ἔλεγχος γὰρ ἐπιγνωσθείς, ὦ μέγιστε βασιλεῦ, εἰς
25706   3.13.65.4 : ἐπιθυμίαν φέρει τὸν ἐλεγχθέντα ὧν πρότερον οὐκ ᾔδει.
25707   3.13.66.1 : Πυθαγόρου.
25708   3.13.66.2 : Συγγενεῖ καὶ ἄρχοντι πλὴν ἐλευθερίας πάντα εἶκε.
25709   3.13.67.1 : Αἰλιανοῦ (v. h. XIV 3 Herch.). 
25710   3.13.67.2 : Τιμόθεος ὁ Κόνωνος πρὸς Ἀριστοφῶντα τὸν Ἀζηνιέα
25711   3.13.67.3 : πάντων ἄριστα ἔχοντα λόγον εἶπεν. ἐπεὶ γὰρ ἄσωτος
25712   3.13.67.4 : ἦν ὁ Ἀριστοφῶν, πικρότατα αὐτοῦ καθίκετο ὁ Τιμόθεος
25713   3.13.67.5 : εἰπών ’ᾧ ἱκανὸν οὐδέν, τούτῳ γε αἰσχρὸν οὐδέν‘.
25714   3.13.68.1 : Θεμιστίου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχῆς.
25715   3.13.68.2 : Εἰ μὲν οὖν ὀρθῶς ἐπὶ Πλάτωνος εἶπε Διογένης ’τί
25716   3.13.68.3 : δαὶ ὄφελος ἡμῖν ἀνδρός, ὃς πολὺν ἤδη χρόνον φιλοσοφῶν
25717   3.13.68.4 : οὐδένα λελύπηκεν;‘ ἕτεροι κρινοῦσιν. ἴσως γὰρ ὡς τὸ
25718   3.13.68.5 : μέλι δεῖ καὶ τὸν λόγον τοῦ φιλοσόφου τὸ γλυκὺ δηκτι–
25719   3.13.68.6 : κὸν ἔχειν τῶν ἡλκωμένων.
25720   3.14.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΚΟΛΑΚΕΙΑΣ.}1
25721   3.14.1.1 : Ποσειδίππου (fab. inc. fr. 5 com. IV p. 526).
25722   3.14.1.2 : Τὴν χλανίδα πάντες, ὡς ἔοικεν, οὐκ ἐμὲ
25723   3.14.1.3 : προσηγόρευον. οὐδὲ εἷς νῦν μοι λαλεῖ.
25724   3.14.2.1 : Κριτίου (fr. 3 p. 774 N. 2). 
25725   3.14.2.2 : Ὅστις δὲ τοῖς φίλοισι πάντα πρὸς χάριν
25726   3.14.2.3 : πράσσων ὁμιλεῖ, τὴν παραυτίχ´ ἡδονὴν
25727   3.14.2.4 : ἔχθραν καθίστης´ εἰς τὸν ὕστερον χρόνον.
25728   3.14.3.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθεῖ (fr. 362 N. 2).
25729   3.14.3.2 : Φίλους δὲ τοὺς μὲν μὴ χαλῶντας ἐν λόγοις
25730   3.14.3.3 : κέκτησο· τοὺς δὲ πρὸς χάριν σὺν ἡδονῇ
25731   3.14.3.4 : τῇ σῇ πονηροὺς κλῇθρον εἰργέτω στέγης.
25732   3.14.4.1 : Ζήνωνος.
25733   3.14.4.2 : Ἔλεγχε σαυτὸν ὅστις εἶ, [καὶ] μὴ πρὸς χάριν
25734   3.14.4.3 : ἄκου´, ἀφαιροῦ δὲ κολάκων παρρησίαν.
25735   3.14.5.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείας (Aul. 979–980).
25736   3.14.5.2 : Αἰνούμενοι γὰρ ἁγαθοὶ τρόπον τινὰ
25737   3.14.5.3 : μισοῦσι τοὺς αἰνοῦντας, ἢν αἰνῶς´ ἄγαν.
25738   3.14.6.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστου ( 1163).
25739   3.14.6.2 : Βάρος τι καὶ τόδ´ ἐστίν, αἰνεῖσθαι λίαν.
25740   3.14.7.1 : Νικολάου (com. IV p. 579).
25741   3.14.7.2 : Τὸ τῶν παρασίτων, ἄνδρες, ἐξεῦρεν γένος
25742   3.14.7.3 : Διὸς πεφυκώς, ὡς λέγουσι, Τάνταλος.
25743   3.14.7.4 : οὐ δυνάμενος δὲ τῇ τέχνῃ χρῆσθαι καλῶς
25744   3.14.7.5 : ἀκόλαστον ἔσχε γλῶσσαν, εἶτ´ ἀκουσίῳ 
25745   3.14.7.6 : δίφρῳ περιπεσὼν δυναμένῳ λιμὸν ποεῖν,
25746   3.14.7.7 : ἀπὸ τῆς τραπέζης ἐξαπίνης ἀπεστράφη.
25747   3.14.7.8 : ἄφνω δὲ πληγεὶς εἰς μέσην τὴν γαστέρα
25748   3.14.7.9 : ἔδοξεν αὐτῷ γεγονέναι τἄνω κάτω
25749   3.14.7.10 : Σίπυλόν τε τοῦτον ἀνατετράφθαι τὸν τρόπον,
25750   3.14.7.11 : καὶ μάλα δικαίως· Φρὺξ γὰρ ὢν οὐχ ἱκανὸς ἦν
25751   3.14.7.12 : τὴν τοῦ τρέφοντος εὖ φέρειν παρρησίαν.
25752   3.14.7.13 : διὸ δὴ τοιαύτης παντελῶς καχεξίας
25753   3.14.7.14 : ἐν τοῖς βίοις παρὰ πᾶσιν ἐζηλωμένης,
25754   3.14.7.15 : πικρῶς ἐπιπλῆξαι βούλομ´, ἄν περ νὴ Δία
25755   3.14.7.16 : παρρησίαν μοι δῶτε, τοὺς ἀσυμβόλους
25756   3.14.7.17 : τἀλλότρια δειπνεῖν ἑλομένους ἄνευ πόνου.
25757   3.14.7.18 : τί γὰρ μαθών, ἄνθρωπε, πρὸς τῶν δαιμόνων
25758   3.14.7.19 : βούλει παρασιτεῖν; ἢ τί τῶν ἐν τῷ βίῳ
25759   3.14.7.20 : ηὔξηκας; εἶπον· ἄξιον γὰρ εἰδέναι·
25760   3.14.7.21 : τίνος μαθητὴς γέγονας; αἵρεσιν τίνα
25761   3.14.7.22 : ζηλοῖς; ἀπὸ τίνων δογμάτων ὁρμώμενος
25762   3.14.7.23 : τολμᾷς παρασιτεῖν; ἃ μόλις ἡμεῖς τὸν βίον
25763   3.14.7.24 : ἅπαντα κατατρίψαντες, οὐδὲ νῦν ἔτι
25764   3.14.7.25 : ἀνεῳγμένην δυνάμεθα τὴν θύραν ἰδεῖν,
25765   3.14.7.26 : διὰ τοὺς ἀνοδίᾳ τἀλλότρια μασωμένους.
25766   3.14.7.27 : οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐπὶ τράπεζαν ἔσθ´ ὁ πλοῦς. 
25767   3.14.7.28 : πλευρὰν ἔχειν πρώτιστον ἐν τούτοισι δεῖ.
25768   3.14.7.29 : πρόσωπον ἰταμόν, χρῶμα διαμένον, γνάθον
25769   3.14.7.30 : ἀκάματον, εὐθὺς δυναμένην πληγὰς φέρειν·
25770   3.14.7.31 : στοιχεῖα μὲν ταῦτ´ ἐστὶ τῆς ὅλης τέχνης.
25771   3.14.7.32 : ἔπειτα δεῖ σκωπτόμενον ἐφ´ ἑαυτῷ γελᾶν·
25772   3.14.7.33 : αἰσχρὸν γὰρ οἶμαι δοῦλον εἶναι σκώμματος.
25773   3.14.7.34 : ἀπὸ τῶν ἐτῶν κλέπτει τις ἢ καὶ βάπτεται
25774   3.14.7.35 : θέλων καλὸς εἶναι, καὶ παρ´ ἡλικίαν νοσεῖ·
25775   3.14.7.36 : ἔστω Γανυμήδης οὗτος ἀποθεούμενος·
25776   3.14.7.37 : πρὸς χάριν ὁμίλει τοῦ τρέφοντος. ἐπ´ ὀλέθρῳ
25777   3.14.7.38 : παρατάττεταί τις καὶ ποεῖ πάντας νεκροὺς
25778   3.14.7.39 : δείπνῳ· σιωπῇ τοῦτον ὑπομυκτηρίσας
25779   3.14.7.40 : εἰς τὴν τράπεζαν καὶ σὺ τὴν χολὴν ἄφες.
25780   3.14.7.41 : οἶμαι δ´ ἐμαυτὸν εὔθετον τῷ πράγματι,
25781   3.14.7.42 : παῖδες, γεγονέναι· πάντα γὰρ πρόσεστί μοι
25782   3.14.7.43 : ὅσα περ ἔχειν τἀλλότρια τὸν δειπνοῦντα δεῖ,
25783   3.14.7.44 : λιμός, ἀπόνοια, τόλμα, γαστήρ, ἀργία.
25784   3.14.7.45 : καὶ νῦν μ´ ὁ Λυδῶν τῶν πολυχρύσων ἄναξ
25785   3.14.7.46 : σύνδειπνον αὐτῷ κέκρικεν εἶναι 〈καὶ〉 φίλον.
25786   3.14.8.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 122 Mullach.). 
25787   3.14.8.2 : Εὐλογέειν ἐπὶ καλοῖς ἔργμασι καλόν· τὸ γὰρ ἐπὶ
25788   3.14.8.3 : φλαύροισι κίβδηλον καὶ ἀπατεῶνος ἔργον.
25789   3.14.9.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
25790   3.14.9.2 : Τὰ μὲν ξύλα τὸ πῦρ αὔξοντα ὑπ´ αὐτοῦ καταναλί–
25791   3.14.9.3 : σκεται, ὁ δὲ πλοῦτος ἐκτρέφων τοὺς κόλακας ὑπ´ αὐτῶν
25792   3.14.9.4 : τούτων διαφθείρεται.
25793   3.14.10.1 : Σωτίωνος ἐκ τοῦ Περὶ ὀργῆς.
25794   3.14.10.2 : Οἱ δελφῖνες μέχρι τοῦ κλύδωνος συνδιανήχονται τοῖς
25795   3.14.10.3 : κολυμβῶσι, πρὸς δὲ τὸ ξηρὸν οὐκ ἐξοκέλλουσιν· οὕτως
25796   3.14.10.4 : οἱ κόλακες ἐν εὐδίᾳ παραμένουσιν, ὡς καὶ οἱ τοὺς φίλους
25797   3.14.10.5 : εἰς ἀποδημίαν προπέμποντες μέχρι τῆς λείας συμπαρα–
25798   3.14.10.6 : κολουθοῦσιν, ἐπειδὰν δὲ εἰς τραχεῖαν ἔλθωσιν, ἀπίασιν.
25799   3.14.11.1 : Φαβωρίνου (fr. 104 Marres.).
25800   3.14.11.2 : Ἔστι δὲ οὐκ ἀξιόπιστος ἔπαινος, ὃν ἐπαινεῖ τις
25801   3.14.11.3 : ἕτερον διὰ τὸ ἑαυτοῦ συμφέρον. 
25802   3.14.12.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 105 Marres.).
25803   3.14.12.2 : Ὥσπερ ὁ Ἀκταίων ὑπὸ τῶν τρεφομένων ὑπ´ αὐτοῦ
25804   3.14.12.3 : κυνῶν ἀπέθανεν, οὕτως οἱ κόλακες τοὺς τρέφοντας κατε–
25805   3.14.12.4 : σθίουσιν.
25806   3.14.13.1 : Θεοδώρου ὑπὲρ Ἐλπιδηφοριανῆς.
25807   3.14.13.2 : Εἴσοδος δὲ ἦν παρ´ αὐτὴν οὐκ ὀλίγη τῶν μὲν τοῦ
25808   3.14.13.3 : ἤθους τὴν ἀφέλειαν ἀποδεχομένων, τῶν δέ τι καὶ δεο–
25809   3.14.13.4 : μένων ἴσως, τῶν δὲ πολλῶν συνήθη νοσούντων καὶ οἰ–
25810   3.14.13.5 : κείᾳ φύσει χρωμένων, οἳ τοὺς πλουτοῦντας ὥσπερ τι
25811   3.14.13.6 : κρεῖττον θαυμάζοντες, φθείρεσθαι πρὸς τὰς τούτων
25812   3.14.13.7 : θύρας εἰώθασιν, κἂν μηδ´ ὁτιοῦν τῆς εὐπορίας μεθέξειν
25813   3.14.13.8 : μέλλωσιν.
25814   3.14.14.1 : Διογένους.
25815   3.14.14.2 : Ἐπὶ τῆς κολακείας ὥσπερ ἐπὶ μνήματος αὐτὸ μόνον
25816   3.14.14.3 : τὸ ὄνομα τῆς φιλίας ἐπιγέγραπται.
25817   3.14.15.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον (§ 30 p. 8 c).
25818   3.14.15.2 : Μίσει τοὺς κολακεύοντας ὥσπερ τοὺς ἐξαπατῶν–
25819   3.14.15.3 : τας· ἀμφότεροι γὰρ πιστευθέντες τοὺς πιστεύσαντας
25820   3.14.15.4 : ἀδικοῦσιν. 
25821   3.14.16.1 : Κράτητος.
25822   3.14.16.2 : Κράτης τοὺς κόλακάς φησι συγκατανευσιφάγους.
25823   3.14.17.1 : Ἀντισθένους.
25824   3.14.17.2 : Ἀντισθένης αἱρετώτερόν φησιν εἰς κόρακας ἐμπε–
25825   3.14.17.3 : σεῖν ἢ εἰς κόλακας· οἱ μὲν γὰρ ἀποθανόντος τὸ σῶμα,
25826   3.14.17.4 : οἱ δὲ ζῶντος τὴν ψυχὴν λυμαίνονται.
25827   3.14.18.1 : Πυθαγόρου.
25828   3.14.18.2 : Χαῖρε τοῖς ἐλέγχουσί σε μᾶλλον ἢ τοῖς κολακεύου–
25829   3.14.18.3 : σιν· ὡς δ´ ἐχθρῶν χείρονας ἐκτρέπου τοὺς κολακεύοντας.
25830   3.14.19.1 : Ἀντισθένους (apophth. 11 Winckelm.).
25831   3.14.19.2 : Ἀντισθένης ἔλεγεν, ὥσπερ τὰς ἑταίρας τἀγαθὰ πάντα
25832   3.14.19.3 : εὔχεσθαι τοῖς ἐρασταῖς παρεῖναι, πλὴν νοῦ καὶ φρονή–
25833   3.14.19.4 : σεως, οὕτω καὶ τοὺς κόλακας οἷς σύνεισιν.
25834   3.14.20.1 : Κράτητος. 
25835   3.14.20.2 : Κράτης πρὸς νέον πλούσιον πολλοὺς κόλακας ἐπι–
25836   3.14.20.3 : συρόμενον ’νεανίσκε‘ εἶπεν ’ἐλεῶ σου τὴν ἐρημίαν‘.
25837   3.14.21.1 : Σωκράτους.
25838   3.14.21.2 : Ἡ τῶν κολάκων εὔνοια καθάπερ ἐκ τροπῆς φεύγει
25839   3.14.21.3 : τὰς ἀτυχίας.
25840   3.14.22.1 : Σωκράτους.
25841   3.14.22.2 : Θηρεύουσι τοῖς μὲν κυσὶ τοὺς λαγωοὺς οἱ κυνηγοί,
25842   3.14.22.3 : τοῖς δὲ ἐπαίνοις τοὺς ἀνοήτους οἱ πολλοί.
25843   3.14.23.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
25844   3.14.23.2 : Οἱ μὲν λύκοι τοῖς κυσίν, οἱ δὲ κόλακες τοῖς φίλοις
25845   3.14.23.3 : ὄντες ὅμοιοι, ἀνομοίων ἐπιθυμοῦσιν.
25846   3.14.24.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
25847   3.14.24.2 : Ἔοικεν ἡ κολακεία γραπτῇ πανοπλίᾳ, διὸ τέρψιν μὲν
25848   3.14.24.3 : ἔχει, χρείαν δὲ οὐδεμίαν παρέχεται.
25849   3.14.25.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς πρὸς Διόνυσον ἐπιστολῆς (episto-
25850   3.14.25.2 : logr. gr. rec. Herch. p. 498, 23).
25851   3.14.25.3 : Ἑώρων γὰρ καὶ τότε καὶ νῦν ὁρῶ τὰς μεγάλας οὐ–
25852   3.14.25.4 : σίας καὶ ὑπερόγκους τῶν τε ἰδιωτῶν καὶ τῶν μονάρχων,
25853   3.14.25.5 : σχεδὸν ὅσῳ περ ἂν μείζους ὦσι, τοσούτῳ πλείους καὶ
25854   3.14.25.6 : μείζους τοὺς διαβάλλοντας καὶ πρὸς ἡδονὴν μετὰ αἰ–
25855   3.14.25.7 : σχρᾶς βλάβης τοὺς ὁμιλοῦντας τρεφούσας, οὗ κακὸν οὐ–
25856   3.14.25.8 : δὲν μεῖζον γεννᾷ πλοῦτός τε καὶ ἡ τῆς ἄλλης ἐξουσίας
25857   3.14.25.9 : δύναμις. 
25858   3.14.26.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Μενεξένου ἢ Ἐπιταφίου (p. 235 D).
25859   3.14.26.2 : Ὅταν δέ τις ἐν τούτοις ἀγωνίζηται, οὕσπερ καὶ ἐπαι–
25860   3.14.26.3 : νεῖ, οὐδὲν μέγα δοκεῖν εὖ λέγειν.
25861   3.15.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΣΩΤΙΑΣ.}1
25862   3.15.1.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 79 com. IV p. 255).
25863   3.15.1.2 : Τοὺς τὸν ἴδιον δαπανῶντας ἀλογίστως βίον
25864   3.15.1.3 : τὸ καλῶς ἀκούειν ταχὺ ποεῖ πράττειν κακῶς.
25865   3.15.2.1 : Εὔφρονος Διδύμων (fr. 1 com. IV p. 490).
25866   3.15.2.2 : Ὁ γὰρ τὸν ἴδιον οἰκονομῶν κακῶς βίον,
25867   3.15.2.3 : πῶς οὗτος ἂν σώσειε τῶν ἔξω τινά;
25868   3.15.3.1 : Διφίλου (fab. inc. fr. 19 com. IV p. 422).
25869   3.15.3.2 : Ἔργον συναγαγεῖν σωρὸν ἐν πολλῷ χρόνῳ,
25870   3.15.3.3 : ἐν ἡμέρᾳ δὲ διαφορῆσαι ῥᾴδιον. 
25871   3.15.4.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 172 com. IV p. 272).
25872   3.15.4.2 : Λαμπρῶς ἐνίοτε ζῶσιν, οἷς χαλεπώτερον
25873   3.15.4.3 : τοῦ περιποιήσασθαί τι τὸ φυλάξαι βίον.
25874   3.15.5.1 : Φιλήμονος (fr. 120 com. II p. 516 Kock.).
25875   3.15.5.2 : Ἂν μὲν πλέωμεν ἡμερῶν που τεττάρων,
25876   3.15.5.3 : σκεπτόμεθα τἀναγκαῖ´ ἑκάστης ἡμέρας·
25877   3.15.5.4 : ἂν ᾖ δὲ φείσασθαί τι τοῦ γήρως χάριν,
25878   3.15.5.5 : οὐ φεισόμεσθ´ ἐφόδια περιποιούμενοι;
25879   3.15.6.1 : Θεόγνιδος ( 331–332).
25880   3.15.6.2 : Ὥσπερ ἐγώ, μέσσην ὁδὸν ἔρχεο ποσσίν.
25881   3.15.6.3 : μηδ´ ἑτέροισι δίδου, Κύρνε, τὰ τῶν ἑτέρων.
25882   3.15.7.1 : Πυθαγόρου (aur. carm. 37–38 ed. Nauck).
25883   3.15.7.2 : Μὴ δαπανᾶν παρὰ καιρὸν ὁποῖα καλῶν ἀδαήμων.
25884   3.15.7.3 : μηδ´ ἀνελεύθερος ἴσθι· μέτρον δ´ ἐπὶ πᾶσιν ἄριστον. 
25885   3.15.8.1 : Σωκράτους.
25886   3.15.8.2 : Σωκράτης ἰδών τινα προχείρως πᾶσι χαριζόμενον
25887   3.15.8.3 : καὶ ἀνεξετάστως ὑπηρετούμενον ’κακῶς‘ εἶπεν ’ἀπόλοιο,
25888   3.15.8.4 : ὅτι τὰς Χάριτας, παρθένους οὔσας, πόρνας ἐποίησας‘.
25889   3.15.9.1 : Διογένους.
25890   3.15.9.2 : Διογένης ἄσωτον ᾔτει μνᾶν· τοῦ δὲ εἰπόντος ’διὰ
25891   3.15.9.3 : τί τοὺς ἄλλους τριώβολα, ἐμὲ δὲ μνᾶν αἰτεῖς;‘ ἔφη
25892   3.15.9.4 : ’παρὰ μὲν τῶν ἄλλων ἐλπίζω πάλιν λαβεῖν, παρὰ δὲ
25893   3.15.9.5 : σοῦ οὐκέτι‘.
25894   3.15.10.1 : Κράτητος.
25895   3.15.10.2 : Κράτης τὰ τῶν πλουσίων καὶ ἀσώτων χρήματα ταῖς
25896   3.15.10.3 : ἐπὶ τῶν κρημνῶν συκαῖς εἴκαζεν, ἀφ´ ὧν ἄνθρωπον μη– 
25897   3.15.10.4 : δὲν λαμβάνειν, κόρακας δὲ καὶ ἰκτίνους· ὥσπερ παρὰ
25898   3.15.10.5 : τούτων ἑταίρας καὶ κόλακας.
25899   3.15.11.1 : Δημοσθένους ἐν τῷ πρὸς Λεπτίνην (XX § 50
25900   3.15.11.2 : p. 472).
25901   3.15.11.3 : Τῶν γὰρ ἀνθρώπων οἱ πλεῖστοι κτῶνται μὲν τἀγαθὰ
25902   3.15.11.4 : τῷ καλῶς βουλεύεσθαι καὶ μηδενὸς καταφρονεῖν, φυ–
25903   3.15.11.5 : λάττειν δ´ οὐκ ἐθέλουσι τοῖς αὐτοῖς τούτοις.
25904   3.15.12.1 : Ζήνωνος.
25905   3.15.12.2 : Ζήνων πρὸς τοὺς ἀπολογουμένους ὑπὲρ τῆς αὑτῶν
25906   3.15.12.3 : ἀσωτίας καὶ λέγοντας ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντος ἀναλί–
25907   3.15.12.4 : σκειν ἔλεγεν ’ἦ που καὶ τοῖς μαγείροις συγγνώσεσθε.
25908   3.15.12.5 : ἐὰν ἁλμυρὰ λέγωσι πεποιηκέναι τὰ ὄψα, ὅτι πλῆθος
25909   3.15.12.6 : ἁλῶν αὐτοῖς ὑπῆρχεν;‘
25910   3.15.13.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ ζʹ τῆς Κύρου παιδείας (VII
25911   3.15.13.2 :  5, 82).
25912   3.15.13.3 : Οὐ γὰρ τὸ μὴ λαβεῖν τἀγαθὰ οὕτω χαλεπὸν ὡς τὸ
25913   3.15.13.4 : λαβόντα στερηθῆναι. 
25914   3.16.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΦΕΙΔΩΛΙΑΣ.}1
25915   3.16.1.1 : Φιλήμονος (fab. inc. fr. 41 com. IV p. 49).
25916   3.16.1.2 : Ἂν οἷς ἔχομεν τούτοισι μηδὲ χρώμεθα,
25917   3.16.1.3 : ἃ δ´ οὐκ ἔχομεν ζητῶμεν, ὧν μὲν διὰ τύχην,
25918   3.16.1.4 : ὧν δὲ δι´ ἑαυτοὺς ἐσόμεθ´ ἐστερημένοι.
25919   3.16.2.1 : Ἀπολλοδώρου (fab. inc. fr. 3 com. IV p. 456).
25920   3.16.2.2 : Μισῶ τύχην συνοῦσαν ἀτυχεῖ σώματι·
25921   3.16.2.3 : ὅστις γὰρ εὐπορῶν, παρὸν ζῆν ἡδέως,
25922   3.16.2.4 : κακῶς διάγει, τί ἄν τις ἄλλ´ ἢ τῇ τύχῃ
25923   3.16.2.5 : μέμφοιτο, διότι δυστυχεῖ συνδυστυχεῖ;
25924   3.16.3.1 : scriptoris nescio cuius.
25925   3.16.3.2 : Ἐγὼ γὰρ οὐ τὸν πλοῦτον ἴδοιμι ὅσος ἐστίν, ἀλλ´
25926   3.16.3.3 : ὅστις αὐτὸν κέκτηται εἰ ὑπέρτερός ἐστιν ὧν ἔχει.
25927   3.16.4.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπης (fr. 198 N. 2). 
25928   3.16.4.2 : Εἰ δ´ εὐτυχῶν τις καὶ βίον κεκτημένος
25929   3.16.4.3 : μηδὲν δόμοισι τῶν καλῶν θηράσεται,
25930   3.16.4.4 : ἐγὼ μὲν αὐτὸν οὔποτ´ ὄλβιον καλῶ,
25931   3.16.4.5 : φύλακα δὲ μᾶλλον χρημάτων εὐδαίμονα.
25932   3.16.5.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἰνοῖ (fr. 407 N. 2).
25933   3.16.5.2 : Ἀμουσία τοι μηδ´ ἐπ´ οἰκτροῖσιν δάκρυ
25934   3.16.5.3 : στάζειν. κακὸν δὲ χρημάτων ὄντων ἅλις
25935   3.16.5.4 : φειδοῖ πονηρᾷ μηδέν´ εὖ ποιεῖν βροτῶν.
25936   3.16.6.1 : Τοῦ αὐτοῦ Δανάης (fr. 328 N. 2).
25937   3.16.6.2 : Ὅστις δόμους μὲν ἥδεται πληρουμένους,
25938   3.16.6.3 : γαστρὸς δ´ ἀφαιρῶν σῶμα δύστηνος κακοῖ,
25939   3.16.6.4 : τοῦτον νομίζω κἂν θεῶν συλᾶν βρέτη
25940   3.16.6.5 : τοῖς φιλτάτοις τε πολέμιον πεφυκέναι.
25941   3.16.7.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 81 com. IV p. 256).
25942   3.16.7.2 : Οὐ πώποτ´ ἐζήλωσα πλουτοῦντα σφόδρα
25943   3.16.7.3 : ἄνθρωπον, ἀπολαύοντα μηδὲν ὧν ἔχει. 
25944   3.16.8.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fab. inc. fr. 80 a com. IV p. 255).
25945   3.16.8.2 : Μὴ πάντοθεν κέρδαιν´· ἐπαισχύνου δέ μοι·
25946   3.16.8.3 : τὸ μὴ δικαίως εὐτυχεῖν ἔχει φόβον.
25947   3.16.9.1 : (fr. 80 b l. c.)
25948   3.16.9.2 : Ὦ τρὶς κακοδαίμων, ὅστις ἐκ φειδωλίας
25949   3.16.9.3 : κατέθετο μῖσος διπλάσιον τῆς οὐσίας.
25950   3.16.10.1 : Θεοκρίτου (X 54).
25951   3.16.10.2 : Κάλλιον, ὦ ´πιμελητὰ φιλάργυρε, τὸν φακὸν ἑψῆν,
25952   3.16.10.3 : μὴ ´πιτάμῃς τὰν χεῖρα διαπρίων τὸ κύμινον.
25953   3.16.11.1 : Μενάνδρου ἐν Ψευδηρακλεῖ (fr. 5 com. IV
25954   3.16.11.2 : p. 224).
25955   3.16.11.3 : Ἀστοργίαν ἔχει τιν´ ὁ σκληρὸς βίος.
25956   3.16.12.1 : Ἀπολλοδώρου Ἀποκαρτερῶν (fr. 2
25957   3.16.12.2 : com. IV p. 439).
25958   3.16.12.3 : Ἀλλὰ σχεδόν τι τὸ κεφάλαιον τῶν κακῶν
25959   3.16.12.4 : εἴρηκας, ἐν φιλαργυρίᾳ γὰρ πάντ´ ἔνι.
25960   3.16.13.1 : Ἀντιφάνους (fab. inc. fr. 41 com. III
25961   3.16.13.2 : p. 148).
25962   3.16.13.3 : Ὡς δυστυχεῖς, ὅσοισι τοῦ κέρδους χάριν
25963   3.16.13.4 : ἐπίπροσθε τᾀσχρὰ φαίνετ´ εἶναι τῶν καλῶν·
25964   3.16.13.5 : ἐπισκοτεῖ γὰρ τῷ φρονεῖν τὸ λαμβάνειν. 
25965   3.16.14.1 : Μενάνδρου ἐκ Δυσκόλου (fr. 2
25966   3.16.14.2 : com. IV p. 107).
25967   3.16.14.3 : Περὶ χρημάτων λαλεῖς, ἀβεβαίου πράγματος·
25968   3.16.14.4 : εἰ μὲν γὰρ οἶσθα ταῦτα παραμενοῦντά σοι
25969   3.16.14.5 : εἰς πάντα τὸν χρόνον, φύλαττε μηδενὶ
25970   3.16.14.6 : ἄλλῳ μεταδιδούς, αὐτὸς ὢν δὲ κύριος·
25971   3.16.14.7 : εἰ μὴ δὲ σεαυτοῦ, τῆς Τύχης δὲ πάντ´ ἔχεις,
25972   3.16.14.8 : τί ἂν φθονοίης, ὦ πάτερ, τούτων τινί;
25973   3.16.14.9 : αὐτὴ γὰρ ἄλλῳ τυχὸν ἀναξίῳ τινὶ
25974   3.16.14.10 : παρελομένη σοῦ πάντα προσθήσει πάλιν.
25975   3.16.14.11 : διόπερ ἔγωγέ φημι δεῖν, ὅσον χρόνον
25976   3.16.14.12 : εἶ κύριος, χρῆσθαί σε γενναίως, πάτερ,
25977   3.16.14.13 : αὐτόν, ἐπικουρεῖν πᾶσιν, εὐπόρους ποιεῖν
25978   3.16.14.14 : ὡς ἂν δύνῃ πλείστους διὰ σαυτοῦ· τοῦτο γὰρ
25979   3.16.14.15 : ἀθάνατόν ἐστι, κἄν ποτε πταίσας τύχῃς,
25980   3.16.14.16 : ἐκεῖθεν ἔσται ταὐτὸ τοῦτό σοι πάλιν.
25981   3.16.14.17 : πολλῷ δὲ κρεῖττόν ἐστιν ἐμφανὴς φίλος
25982   3.16.14.18 : ἢ πλοῦτος ἀφανής, ὃν σὺ κατορύξας ἔχεις.
25983   3.16.15.1 : Εὐσεβίου (fr. 23 phil. graec. III p. 11 Mull.).
25984   3.16.15.2 : Ἀνὴρ μεγάλα ἔχων χρήματα ἀποτεθησαυρισμένα, 
25985   3.16.15.3 : ἔπειτα γνώμῃ [μὴ] τῇ ἑωυτοῦ ἐς μηδὲν τῶν δεόντων οἷός
25986   3.16.15.4 : τε ἐὼν αὐτοῖσι χρέεσθαι, ἔοικε τῷ τὰ ἐν τοῖσι δημοσίοις
25987   3.16.15.5 : ἀποκείμενα πεπιστευκότι ἑωυτοῦ εἶναι. δόξῃ μὲν γὰρ
25988   3.16.15.6 : ὁμοίῃ πλουτέουσι· τόπερ δὲ τοῦ κεκτῆσθαί ἐστιν οἰκήιον,
25989   3.16.15.7 : τοῦ αὐτοῖσι χρέεσθαι ἀπεστερέαται ὁμοίως ἀμφότεροι.
25990   3.16.16.1 : Θεοπόμπου (fr. 284 hist. gr. v. I p. 327
25991   3.16.16.2 : Muell.).
25992   3.16.16.3 : Εἴ τις πλεῖστα τῶν ἀγαθῶν κεκτημένος μετὰ τοῦ
25993   3.16.16.4 : λυπεῖσθαι διάγοι τὸν βίον, ἁπάντων ἂν εἴη καὶ τῶν ὄν–
25994   3.16.16.5 : των καὶ τῶν ἐσομένων ἀθλιώτατος.
25995   3.16.17.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 68 Mullach.).
25996   3.16.17.2 : Οἱ φειδωλοὶ τὸν τῆς μελίσσης οἶτον ἔχουσιν ἐργα–
25997   3.16.17.3 : ζόμενοι ὡς αἰεὶ βλισσόμενοι.
25998   3.16.18.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. mor. 70 Mullach.).
25999   3.16.18.2 : Οἱ τῶν φειδωλῶν παῖδες ἀμαθέες γινόμενοι, ὥσπερ
26000   3.16.18.3 : οἱ ὀρχησταὶ οἱ ἐς τὰς μαχαίρας ὀρούοντες, ἢν ἑνὸς μού–
26001   3.16.18.4 : νου μὴ τύχωσι καταφερόμενοι, ἔνθα δεῖ τοὺς πόδας
26002   3.16.18.5 : ἐρεῖσαι, ἀπόλλυνται· χαλεπὸν δὲ τυχεῖν ἑνός, τὸ γὰρ
26003   3.16.18.6 : ἴχνιον μοῦνον λέλειπται τῶν ποδῶν· οὕτω δὲ καὶ οὗτοι,
26004   3.16.18.7 : ἢν ἁμάρτωσι τοῦ πατρικοῦ τύπου τοῦ ἐπιμελέος καὶ φει–
26005   3.16.18.8 : δωλοῦ, φιλέουσι διαφθείρεσθαι.
26006   3.16.19.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. mor. 33 Mullach.). 
26007   3.16.19.2 : Φειδώ τοι καὶ λιμὸς χρηστή, ἐν καιρῷ δὲ καὶ δα–
26008   3.16.19.3 : πάνη· γινώσκειν δὲ ἀγαθοῦ.
26009   3.16.20.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 127 Blass. 2).
26010   3.16.20.2 : Εἰσί τινες οἳ τὸν παρόντα μὲν βίον οὐ ζῶσιν, ἀλλὰ
26011   3.16.20.3 : παρασκευάζονται πολλῇ σπουδῇ ὡς ἕτερόν τινα βίον
26012   3.16.20.4 : βιωσόμενοι, οὐ τὸν παρόντα· καὶ ἐν τούτῳ παραλειπό–
26013   3.16.20.5 : μενος ὁ χρόνος οἴχεται.
26014   3.16.21.1 : Μητροδώρου (fr. 53 Koerte).
26015   3.16.21.2 : Ἑτοιμάζονταί τινες διὰ βίου τὰ πρὸς τὸν βίον 〈ὡς〉
26016   3.16.21.3 : βιωσόμενοι μετὰ τὸ λεγόμενον ζῆν οὐ συνορῶντες ὡς
26017   3.16.21.4 : πᾶσιν ἡμῖν θανάσιμον ἐγκέχυται τὸ τῆς γενέσεως φάρ–
26018   3.16.21.5 : μακον.
26019   3.16.22.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 32 Mullach.).
26020   3.16.22.2 : Βίος ἀνεόρταστος μακρὴ ὁδὸς ἀπανδόκευτος.
26021   3.16.23.1 : Πλουτάρχου ἐκ τῶν Ὑγιεινῶν παραγ–
26022   3.16.23.2 : γελμάτων (p. 125 E).
26023   3.16.23.3 : Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ μικρολογία καὶ γλισχρότης ἐνίους
26024   3.16.23.4 : ἀναγκάζει πιεζομένους οἴκοι τὰς ἐπιθυμίας καὶ κατισχναί– 
26025   3.16.23.5 : νοντας, ἐμπίπλασθαι παρ´ ἑτέροις τῶν πολυτελῶν καὶ
26026   3.16.23.6 : ἀπολαύειν καθάπερ ἐκ πολεμίας ἀφειδῶς ἐπισιτιζομέ–
26027   3.16.23.7 : νους· εἶτα κακῶς διατεθέντες ἀπίασιν εἰς τὴν ὑστεραίαν
26028   3.16.23.8 : ἐφόδιον τῆς ἀσωτίας τὴν ἀπεψίαν ἔχοντες.
26029   3.16.24.1 : Θεοκρίτου.
26030   3.16.24.2 : Θεόκριτος τοὺς πολλοὺς τῶν πλουσίων ἔλεγεν ἐπι–
26031   3.16.24.3 : τρόπους εἶναι, ἀλλὰ μὴ δεσπότας τῶν χρημάτων.
26032   3.16.25.1 : Εὐσεβίου (fr. 24 phil. graec. III p. 11
26033   3.16.25.2 : Mullach).
26034   3.16.25.3 : Ἄνδρα χρήματα μεγάλα ἔχοντα ἀποτεθησαυρισμένα,
26035   3.16.25.4 : καὶ [τοῦ θησαυρίζειν] αὐτοῦ τούτου μούνου εἵνεκα ἐπι–
26036   3.16.25.5 : κτώμενον, καὶ ὅκως αἰεί τι τοῖσι παρεοῦσι προσθέῃ, 
26037   3.16.25.6 : χρήματα ἔχοντα, μήτε δὲ ἐς ἑωυτὸν μήτε ἐς ἄλλο τι
26038   3.16.25.7 : τῶν χρησίμων ἀναλίσκοντα, μήκοτε πλουτέειν ἀποφήνῃ,
26039   3.16.25.8 : φύλακα δὲ καὶ ποριστὴν εἶναι ἀλλοτρίων χρημάτων, καὶ
26040   3.16.25.9 : πόνους ἔχειν αἱρέεσθαι πολλάκις καὶ τοῖς ἑωυτῷ μηδὲν
26041   3.16.25.10 : προσήκουσιν ἐπικτώμενον.
26042   3.16.26.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ ηʹ περὶ παιδείας
26043   3.16.26.2 : (VIII 2, 23).
26044   3.16.26.3 : Ὅπως δὲ καὶ τοῦτο εἰδείης, ὦ Κροῖσε, ἐγὼ οὐ τοὺς
26045   3.16.26.4 : πλεῖστα ἔχοντας καὶ φυλάττοντας πλεῖστα εὐδαιμονεστά–
26046   3.16.26.5 : τους ἡγοῦμαι· οἱ γὰρ τὰ τείχη φυλάττοντες οὕτως ἂν
26047   3.16.26.6 : εὐδαιμονέστατοι εἴησαν· πάντα γὰρ τὰ ἐν ταῖς πόλεσι
26048   3.16.26.7 : φυλάττουσιν· ἀλλ´ ὃς ἂν πλεῖστα κτᾶσθαί τε δύνηται
26049   3.16.26.8 : σὺν τῷ δικαίῳ καὶ χρῆσθαι πλείστοις σὺν τῷ καλῷ,
26050   3.16.26.9 : τοῦτον ἐγὼ εὐδαιμονέστατον νομίζω κατὰ χρήματα.
26051   3.16.27.1 : Σωκράτους. 
26052   3.16.27.2 : Ὁ τῶν φιλαργύρων βίος ἔοικε νεκροῦ δείπνῳ· πάντα
26053   3.16.27.3 : γὰρ ἔχων, τὸν εὐφρανθησόμενον οὐκ ἔχει.
26054   3.16.28.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
26055   3.16.28.2 : Ὁ τῶν φιλαργύρων πλοῦτος, ὥσπερ ὁ ἥλιος καταδὺς
26056   3.16.28.3 : εἰς τὴν γῆν, οὐδένα τῶν ζώντων εὐφραίνει.
26057   3.16.29.1 : Ἐπικούρου (fr. 204 Vsener.).
26058   3.16.29.2 : Γεγόναμεν ἅπαξ, δὶς οὐκ ἔστι γενέσθαι· δεῖ δὲ τὸν
26059   3.16.29.3 : αἰῶνα μηκέτ´ εἶναι. σὺ δὲ τῆς αὔριον οὐκ ὢν κύριος
26060   3.16.29.4 : ἀναβάλλῃ τὸν καιρόν· ὁ δὲ πάντων βίος μελλησμῷ παρα–
26061   3.16.29.5 : πόλλυται καὶ διὰ τοῦτο ἕκαστος ἡμῶν ἀσχολούμενος ἀπο–
26062   3.16.29.6 : θνῄσκει.
26063   3.16.30.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 128 Blass 2).
26064   3.16.30.2 : Ἔστι δέ τις λόγος, ὡς ἄρα ἰδὼν ἀνὴρ ἄνδρα ἕτερον
26065   3.16.30.3 : ἀργύριον ἀναιρούμενον πολὺ ἐδεῖτό οἱ δανεῖσαι ἐπὶ τόκῳ,
26066   3.16.30.4 : ὃ δ´ οὐκ ἠθέλησεν, ἀλλ´ ἦν οἷος ἀπιστεῖν τε καὶ μὴ
26067   3.16.30.5 : ὠφελεῖν μηδένα, φέρων δ´ ἀπέθετο ὅποι δή· καί τις
26068   3.16.30.6 : καταμαθὼν τοῦτο ποιοῦντα ὑφείλετο· ὑστέρῳ δὲ χρόνῳ
26069   3.16.30.7 : ἐλθὼν οὐχ εὕρισκε τὰ χρήματα ὁ καταθέμενος. περιαλ–
26070   3.16.30.8 : γῶν οὖν τῇ συμφορᾷ τά τε ἄλλα καὶ ὅτι οὐκ ἔχρησε
26071   3.16.30.9 : τῷ δεομένῳ, ὃ ἂν αὐτῷ καὶ σῷον ἦν καὶ ἕτερον προσ– 
26072   3.16.30.10 : έφερεν, ἀπαντήσας δὴ τῷ ἀνδρὶ τῷ τότε δανειζομένῳ
26073   3.16.30.11 : ἀπωλοφύρετο τὴν συμφοράν, ὅτι ἐξήμαρτε καὶ ὅτι οἱ
26074   3.16.30.12 : μεταμέλει οὐ χαρισαμένῳ, ἀλλ´ ἀχαριστήσαντι, ὡς πάν–
26075   3.16.30.13 : τως οἱ ἀπολόμενον τὸ ἀργύριον. ὃ δ´ αὐτὸν ἐκέλευε μὴ
26076   3.16.30.14 : φροντίζειν, ἀλλὰ νομίζειν αὑτῷ εἶναι καὶ μὴ ἀπολωλέναι,
26077   3.16.30.15 : καταθέμενον λίθον εἰς τὸ αὐτὸ χωρίον· πάντως γὰρ οὐδ´
26078   3.16.30.16 : ὅτε ἦν σοι ἐχρῶ αὐτῷ, ὅθεν μηδὲ νῦν νόμιζε στέρεσθαι
26079   3.16.30.17 : μηδενός. ὅτῳ γάρ τις μὴ ἐχρήσατο μηδὲ χρήσεται, ὄν–
26080   3.16.30.18 : τος ἢ μὴ ὄντος αὐτῷ οὐδὲν οὔτε πλέον οὔτε ἔλασσον
26081   3.16.30.19 : βλάπτεται. ὅταν γὰρ ὁ θεὸς μὴ παντελῶς βούληται ἀγαθὰ
26082   3.16.30.20 : διδόναι ἀνδρί, χρημάτων πλοῦτον παρασχών, τοῦ φρονεῖν
26083   3.16.30.21 : 〈δὲ〉 καλῶς πένητα ποιήσας, τὸ ἕτερον ἀφελόμενος ἑκα–
26084   3.16.30.22 : τέρων ἀπεστέρησεν.
26085   3.17.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑΣ.}1
26086   3.17.1.1 : Σοφοκλέους Ἠλέκτρας ( 989).
26087   3.17.1.2 : Ζῆν αἰσχρὸν αἰσχρῶς τοῖς καλῶς πεφυκόσιν. 
26088   3.17.2.1 : Σοφοκλέους Φαίδρα (fr. 616 N. 2).
26089   3.17.2.2 : Οὐ γὰρ δίκαιον ἄνδρα γενναῖον φρένας
26090   3.17.2.3 : τέρπειν, ὅπου γε μὴ δίκαια τέρψεται.
26091   3.17.3.1 : Χάρητος (fr. 1 p. 826 N. 2).
26092   3.17.3.2 : Γαστρὸς δὲ πειρῶ πᾶσαν ἡνίαν κρατεῖν·
26093   3.17.3.3 : μόνη γὰρ ὧν πέπονθεν οὐκ ἔχει χάριν,
26094   3.17.3.4 : ἀεὶ δὲ τοῦ δέοντος ἐνδεῖται πλέον.
26095   3.17.3.5 : ὅστις δὲ γαστρὸς μὴ κρατεῖν ἐπίσταται,
26096   3.17.3.6 : οὗτος τὰ πλείω τῶν κακῶν ἔχει κακά.
26097   3.17.4.1 : Σοφοκλέους Οἰδίποδι (tyr. 1410).
26098   3.17.4.2 : Ἀλλ´ οὐ γὰρ αὐδᾶν ἔσθ´, ἃ μηδὲ δρᾶν καλά.
26099   3.17.5.1 : (trag. fr. adesp. 522 N. 2).
26100   3.17.5.2 : Ὅσοι δὲ φιλοσοφοῦντες ἐκμοχθοῦσί τι,
26101   3.17.5.3 : ἐνταῦθ´ ὑπάρχει τῷ βίῳ γαστρὸς κρατεῖν·
26102   3.17.5.4 : διδάσκαλος γὰρ [οὖσα] ἡ εὐτέλεια τῶν σοφῶν
26103   3.17.5.5 : καὶ τῶν ἀρίστων γίνεται βουλευμάτων. 
26104   3.17.6.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθεῖ (fr. 362 N. 2).
26105   3.17.6.2 : Ἐξουσίᾳ δὲ μή ποτ´ ἐντυχών, τέκνον,
26106   3.17.6.3 : αἰσχροὺς ἔρωτας δημοτῶν διωκαθεῖν.
26107   3.17.6.4 : ὃ καὶ σίδηρον ἀγχόνας τ´ ἐφέλκεται,
26108   3.17.6.5 : χρηστῶν πενήτων ἤν τις αἰσχύνῃ τέκνα.
26109   3.17.7.1 : Πυθαγόρου.
26110   3.17.7.2 : Παντὸς καλοῦ κτήματος πόνος προηγεῖται ὁ κατ´ ἐγ–
26111   3.17.7.3 : κράτειαν.
26112   3.17.8.1 : Ἰαμβλίχου.
26113   3.17.8.2 : Τί δαὶ τοῖς ἀνθρώποις χρωμένοις; ἐμμελῆ καὶ εὐάρ–
26114   3.17.8.3 : μοστον ἕξιν, πρός τε τοὺς διαφέροντας τρόπους εὐκοι–
26115   3.17.8.4 : νώνητον, ἄρχειν τε καὶ ἄρχεσθαι δυναμένην ἐν μέρει τῷ
26116   3.17.8.5 : προσήκοντι· τούτοις δ´ ἕπεται τὰ ἔθη καὶ τὰ ἐπιτηδεύ–
26117   3.17.8.6 : ματα περί τε ἐγκράτειαν ἡδονῶν καὶ περὶ τὴν ἀρχὴν
26118   3.17.8.7 : τῶν ἐπιθυμιῶν, ἄλλα δ´ εἴδη τῶν ἡδονῶν τὸ ἀκόλαστον
26119   3.17.8.8 : ἐξ ἅπαντος τρόπου καὶ ἄμετρον ἐξορίζοντα.
26120   3.17.9.1 : Φωκίωνος.
26121   3.17.9.2 : Φωκίωνι ὁ παῖς πλείω τῶν εἰωθότων ὄψων ἐπρίατο.
26122   3.17.9.3 : ὃ δέ ’οἰμώξῃ‘ ἔφη ’ἐὰν τοῦ φαγεῖν πλείω ἐπιφαγεῖν παρα–
26123   3.17.9.4 : σκευάζῃς‘. 
26124   3.17.10.1 : Ἐκ τῆς Σίμωνος ἐπιστολῆς πρὸς Ἀρί–
26125   3.17.10.2 : στιππον (epistologr. gr. rec. Herch. p. 618).
26126   3.17.10.3 : Μέμνησο μέντοι λιμοῦ καὶ δίψης· ταῦτα γὰρ δύνα–
26127   3.17.10.4 : ται μεγάλα τοῖς σωφροσύνην διώκουσιν.
26128   3.17.11.1 : Πυθαγόρου.
26129   3.17.11.2 : Ῥώμην μεγίστην καὶ πλοῦτον τὴν ἐγκράτειαν κτῆσαι.
26130   3.17.12.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
26131   3.17.12.2 : Πυθαγόρας παρηγγύα, μὴ πυκνὰ τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ
26132   3.17.12.3 : τοῦ ἀνθρώπου, μὴ δεῖν συνεχῶς ἀφροδισιάζειν αἰνιτ–
26133   3.17.12.4 : τόμενος.
26134   3.17.13.1 : Ἀπολλώνιος Εἰδομένῃ (epistologr. gr.
26135   3.17.13.2 : rec. Herch. p. 126).
26136   3.17.13.3 : Ἐζηλώσαμεν τὴν αὐτάρκειαν οὐχ ὅπως τοῖς εὐτελέσι
26137   3.17.13.4 : καὶ λιτοῖς πάντως χρώμεθα, ἀλλ´ ὅπως θαρρῶμεν πρὸς
26138   3.17.13.5 : αὐτά.
26139   3.17.14.1 : Ἀπολλώνιος τοῖς γνωρίμοις (ib. p. 126).
26140   3.17.14.2 : Μηδέν με δόξητε ῥᾳδίως ἄλλοις παραινεῖν· αὐτὸς 
26141   3.17.14.3 : γὰρ ἐπὶ τῆς μάζης καὶ τῆς ἄλλης τῆς ἀκολούθου ταύτῃ
26142   3.17.14.4 : διαίτης ὢν τοιαῦτα ὑμῖν παρεγγυῶ.
26143   3.17.15.1 : Διογένους.
26144   3.17.15.2 : Ὁ Διογένης καθαρὸν λαβὼν ἄρτον, ἐξέβαλε τῆς πή–
26145   3.17.15.3 : ρας τὸν αὐτόπυρον εἰπών
26146   3.17.15.4 : ὦ ξένε, τυράννοις ἐκποδὼν μεθίστασο.
26147   3.17.16.1 : Σωκράτους (Aelian. var. hist. IX 29).
26148   3.17.16.2 : Ἑορτῆς οὔσης παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις ἐφιλοτιμήσατο
26149   3.17.16.3 : ὁ Ἀλκιβιάδης δῶρα πολλὰ πέμψαι τῷ Σωκράτει. τῆς οὖν
26150   3.17.16.4 : Ξανθίππης καταπλαγείσης καὶ τὸν Σωκράτην λαβεῖν αὐτὰ
26151   3.17.16.5 : ἀξιούσης ἔφη ’ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς τῇ φιλοτιμίᾳ τῇ τοῦ Ἀλκι–
26152   3.17.16.6 : βιάδου παραταξώμεθα, μὴ λαβεῖν τὰ πεμφθέντα ἀντι–
26153   3.17.16.7 : φιλοτιμησάμενοι‘.
26154   3.17.17.1 : Ἀριστίππου.
26155   3.17.17.2 : Κρατεῖ ἡδονῆς οὐχ ὁ ἀπεχόμενος, ἀλλ´ ὁ χρώμενος
26156   3.17.17.3 : μέν, μὴ παρεκφερόμενος δέ· ὥσπερ καὶ νεὼς καὶ ἵππου
26157   3.17.17.4 : οὐχ ὁ μὴ χρώμενος, ἀλλ´ ὁ μετάγων ὅποι βούλεται.
26158   3.17.18.1 : Περικλέους. 
26159   3.17.18.2 : Περικλῆς Σοφοκλέους εὐπρεπῆ παῖδα δεικνύντος αὐ–
26160   3.17.18.3 : τῷ ’ὦ Σοφόκλεις‘ εἶπε ’τὸν σώφρονα στρατηγὸν οὐ μόνον
26161   3.17.18.4 : τὰς χεῖρας, ἀλλὰ καὶ τὴν ὄψιν ἔχειν παρ´ ἑαυτῷ δεῖ‘.
26162   3.17.19.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 34).
26163   3.17.19.2 : Ὅταν ἡδονῆς τινος φαντασίαν λάβῃς, ὅπερ καὶ ἐπὶ
26164   3.17.19.3 : τῶν ἄλλων φαντασιῶν, φυλάσσου, μὴ συναρπάζου ταχέως,
26165   3.17.19.4 : ἀλλὰ ἐκδεξάσθω σε τὸ πρᾶγμα, καὶ μικρὰν ἀναβολὴν αὐ–
26166   3.17.19.5 : τὸς παρὰ σαυτοῦ λάβε· εἶτα ἐπισκοπήσας τὴν φαντασίαν
26167   3.17.19.6 : καθ´ οὓς ἔχεις κανόνας, μνήσθητι ἀμφοτέρων τῶν χρό–
26168   3.17.19.7 : νων, καθ´ ὧν ἀπολαύσας μὲν τῆς ἡδονῆς ἡττημένος μετα–
26169   3.17.19.8 : νοήσεις καὶ λοιδορήσεις σεαυτῷ, ἀπεσχημένος δὲ χαίρεις
26170   3.17.19.9 : καὶ ἐπαινεῖς αὐτὸς ἑαυτόν. ἐὰν δὲ εὔκαιρον φαίνηται
26171   3.17.19.10 : ἅψασθαι τοῦ πράγματος, μέμνησο ἵνα σου μὴ κρατήσῃ
26172   3.17.19.11 : τὸ προσηνὲς αὐτοῦ καὶ ἀγωγόν, ἀλλὰ πειρῶ κρατεῖν τῶν
26173   3.17.19.12 : ἡνιῶν. 
26174   3.17.20.1 : Δημοσθένους (prooem. XXVIII p. 1438, 11).
26175   3.17.20.2 : Δεῖ τὸν εὖ φρονοῦντα τὸν λογισμὸν ἀεὶ τῶν ἐπιθυ–
26176   3.17.20.3 : μιῶν κρείττω πειρᾶσθαι ποιεῖν.
26177   3.17.21.1 : Σωκράτους.
26178   3.17.21.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τίνι τῶν ἄλλων ἀνθρώπων δια–
26179   3.17.21.3 : φέρει, εἶπε ’καθόσον οἱ μὲν λοιποὶ ζῶσιν, ἵν´ ἐσθίωσιν,
26180   3.17.21.4 : αὐτὸς δὲ ἐσθίω, ἵνα ζῶ‘.
26181   3.17.22.1 : Ἐπικούρου (fr. 469 p. 300 Vsener.).
26182   3.17.22.2 : Χάρις τῇ μακαρίᾳ Φύσει, ὅτι τὰ ἀναγκαῖα ἐποίησεν
26183   3.17.22.3 : εὐπόριστα, τὰ δὲ δυσπόριστα οὐκ ἀναγκαῖα.
26184   3.17.23.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 135 p. 142 Vsener.).
26185   3.17.23.2 : Εἰ βούλει πλούσιόν τινα ποιῆσαι, μὴ χρημάτων προσ–
26186   3.17.23.3 : τίθει, τῆς δὲ ἐπιθυμίας ἀφαίρει.
26187   3.17.24.1 : Ξενοκράτους.
26188   3.17.24.2 : Ξενοκράτης εἴ ποτε σταμνίον οἴνου ἀνοίξειεν, ἔφθα–
26189   3.17.24.3 : νεν ὁ οἶνος τρεπόμενος πρὶν ἀναλωθῆναι· καὶ τὰ ὄψα δὲ 
26190   3.17.24.4 : πολλάκις ἕωλα ἐξέρριπτεν. ἔνθεν καὶ ἡ παροιμία, τὸ
26191   3.17.24.5 : Ξενοκράτους τυρίον, ἐπὶ τῶν ἐπὶ πολὺ παραμενόντων καὶ
26192   3.17.24.6 : μὴ τάχιστα ἀναλισκομένων.
26193   3.17.25.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 29 Mullach.).
26194   3.17.25.2 : Εὐγνώμων ὁ μὴ λυπεόμενος ἐπ´ οἷσιν οὐκ ἔχει, ἀλλὰ
26195   3.17.25.3 : χαίρων ἐπ´ οἷσιν ἔχει.
26196   3.17.26.1 : Πυθαγόρου.
26197   3.17.26.2 : Τεθνάναι πολλῷ κρεῖττον ἢ δι´ ἀκρασίαν τὴν ψυχὴν
26198   3.17.26.3 : ἀμαυρῶσαι.
26199   3.17.27.1 : Σωκράτους.
26200   3.17.27.2 : Σωκράτης ἐγκράτειαν τὸ κρατεῖν τῆς ἐν τῷ σώματι
26201   3.17.27.3 : ἡδονῆς ἔφη.
26202   3.17.28.1 : Αἰλιανοῦ ἐκ τῆς συμμίκτου ἱστορίας
26203   3.17.28.2 : (fr. 1 ed. Teubn.). 
26204   3.17.28.3 : Χρύσιππος ὁ Σολεὺς ἐποιεῖτο τὸν βίον ἐκ πάνυ ὀλί–
26205   3.17.28.4 : γων, Κλεάνθης δὲ καὶ ἀπὸ ἐλαττόνων.
26206   3.17.29.1 : (eiusd. v. h. IV 13)
26207   3.17.29.2 : Ἐπίκουρος ὁ Γαργήττιος ἐκεκράγει λέγων ’ᾧ ὀλίγον
26208   3.17.29.3 : οὐχ ἱκανόν, τούτῳ γε οὐδὲν ἱκανόν‘. ἔλεγε δὲ ἑτοίμως
26209   3.17.29.4 : ἔχειν καὶ τῷ Διὶ ὑπὲρ εὐδαιμονίας διαγωνίζεσθαι μᾶζαν
26210   3.17.29.5 : ἔχων καὶ ὕδωρ.
26211   3.17.30.1 : Σωκράτους.
26212   3.17.30.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς πῶς ἂν γένοιτό τις πλούσιος,
26213   3.17.30.3 : ’εἰ τῶν ἐπιθυμιῶν‘ ἔφη ’εἴη πένης‘.
26214   3.17.31.1 : Ξενοφῶντος ἐν αʹ Ἀπομνημονευμάτων
26215   3.17.31.2 : (I 5, 1). 
26216   3.17.31.3 : Εἰ δὲ δὴ καὶ ἐγκράτεια καλόν τε κἀγαθὸν ἀνδρὶ
26217   3.17.31.4 : κτῆμά ἐστιν, ἐπισκεψώμεθα, εἴ πη προυβίβαζε λέγων εἰς
26218   3.17.31.5 : ταύτην τοιάδε· Ὦ ἄνδρες, εἰ πολέμου ἡμῖν γενομένου βου–
26219   3.17.31.6 : λοίμεθα ἑλέσθαι ἄνδρα, ὑφ´ οὗ μάλιστ´ ἂν αὐτοὶ μὲν
26220   3.17.31.7 : σῳζοίμεθα, τοὺς δὲ πολεμίους χειροίμεθα, ἆρ´ ὅντινα ἂν
26221   3.17.31.8 : αἰσθανοίμεθα ἥττω γαστρὸς ἢ οἴνου ἢ ἀφροδισίων ἢ
26222   3.17.31.9 : πόνου ἢ ὕπνου, τοῦτον 〈ἂν〉 αἱροίμεθα; καὶ πῶς ἂν οἰη–
26223   3.17.31.10 : θείημεν τὸν τοιοῦτον ἢ ἡμᾶς σῶσαι ἢ τοὺς πολεμίους
26224   3.17.31.11 : κρατῆσαι; εἰ δὲ ἐπὶ τελευτῇ τοῦ βίου γενόμενοι βουλοί–
26225   3.17.31.12 : μεθά τῳ ἐπιτρέψαι ἢ παῖδας ἄρρενας παιδεῦσαι ἢ θυγα–
26226   3.17.31.13 : τέρας παρθένους διαφυλάξαι ἢ χρήματα διασῶσαι, ἆρ´
26227   3.17.31.14 : ἀξιόπιστον εἰς ταῦτα ἡγησαίμεθ´ ἂν τὸν ἀκρατῆ; δούλῳ
26228   3.17.31.15 : δ´ ἀκρατεῖ ἐπιτρέψαιμεν ἂν ἢ βοσκήματα ἢ ταμιεῖα ἢ
26229   3.17.31.16 : ἔργων ἐπιστασίαν; διάκονον δὲ καὶ ἀγοραστὴν τὸν τοι–
26230   3.17.31.17 : οῦτον ἐθελήσαιμεν ἂν προῖκα λαβεῖν; ἀλλὰ μὴν εἴ γε
26231   3.17.31.18 : μηδὲ δοῦλον ἀκρατῆ δεξαίμεθ´ ἄν, πῶς οὐκ ἄξιον αὐτόν 
26232   3.17.31.19 : γε φυλάξασθαι τοιοῦτον γενέσθαι; καὶ γὰρ οὐχ ὥσπερ
26233   3.17.31.20 : οἱ πλεονέκται τῶν ἄλλων ἀφαιρούμενοι χρήματα ἑαυτοὺς
26234   3.17.31.21 : δοκοῦσι πλουτίζειν, οὕτως ὁ ἀκρατὴς τοῖς μὲν ἄλλοις βλα–
26235   3.17.31.22 : βερός, ἑαυτῷ δ´ ὠφέλιμος, ἀλλὰ κακοῦργος μὲν τῶν ἄλλων,
26236   3.17.31.23 : ἑαυτοῦ δὲ πολὺ κακουργότερος, εἴ γε κακουργότατόν ἐστι
26237   3.17.31.24 : μὴ μόνον τὸν οἶκον τὸν ἑαυτοῦ φθείρειν, ἀλλὰ καὶ τὸ
26238   3.17.31.25 : σῶμα καὶ τὴν ψυχήν. ἐν συνουσίᾳ δὲ τίς ἂν ἡσθείη τῷ
26239   3.17.31.26 : τοιούτῳ, ὃν εἰδείη τῷ ὄψῳ καὶ τῷ οἴνῳ χαίροντα μᾶλλον
26240   3.17.31.27 : ἢ τοῖς φίλοις καὶ τὰς πόρνας ἀγαπῶντα μᾶλλον ἢ τοὺς
26241   3.17.31.28 : ἑταίρους; ἆρά γε οὐ χρὴ πάντα ἄνδρα ἡγησάμενον τὴν
26242   3.17.31.29 : ἐγκράτειαν ἀρετῆς εἶναι κρηπῖδα, ταύτην πρώτην ἐν τῇ
26243   3.17.31.30 : ψυχῇ κατασκευάσασθαι; τίς γὰρ 〈ἂν〉 ἄνευ ταύτης ἢ μάθοι
26244   3.17.31.31 : τι ἀγαθὸν ἢ μελετήσειεν ἀξιολόγως; ἢ τίς οὐκ ἂν ταῖς
26245   3.17.31.32 : ἡδοναῖς δουλεύων αἰσχρῶς διατεθείη καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν
26246   3.17.31.33 : ψυχήν; ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, νὴ τὴν Ἥραν, ἐλευθέρῳ μὲν ἀνδρὶ
26247   3.17.31.34 : εὐκτὸν εἶναι μὴ τυχεῖν δούλου τοιούτου, δουλεύοντι δὲ
26248   3.17.31.35 : ταῖς τοιαύταις ἡδοναῖς ἱκετευτέον τοὺς θεοὺς δεσποτῶν
26249   3.17.31.36 : ἀγαθῶν τυχεῖν· οὕτω γὰρ ἂν μόνως ὁ τοιοῦτος σωθείη. 
26250   3.17.32.1 : Ξενοφῶντος ἐν αʹ Ἀπομνημονευμά–
26251   3.17.32.2 : των (I 6, 5).
26252   3.17.32.3 : Οὐκ οἶσθ´ ὅτι ὁ μὲν ἥδιστα ἐσθίων ἥκιστα ὄψου
26253   3.17.32.4 : δεῖται, ὁ δὲ ἥδιστα πίνων ἥκιστα τοῦ μὴ παρόντος ἐπι–
26254   3.17.32.5 : θυμεῖ ποτοῦ; τά γε μὴν ἱμάτια οἶσθ´ ὅτι οἱ μεταβαλλό–
26255   3.17.32.6 : μενοι ψύχους καὶ θάλπους ἕνεκα μεταβάλλονται, καὶ ὑπο–
26256   3.17.32.7 : δήματα ὑποδοῦνται, ὅπως μὴ διὰ τὰ λυποῦντα τοὺς πόδας
26257   3.17.32.8 : κωλύωνται πορεύεσθαι ... οὐκ οἶσθ´ ὅτι οἱ φύσει ἀσθε–
26258   3.17.32.9 : νέστατοι τῷ σώματι μελετήσαντες τῶν ἰσχυροτάτων ἀμε–
26259   3.17.32.10 : λησάντων κρείττους τε γίνονται πρὸς ἃ ἂν μελετήσωσι
26260   3.17.32.11 : καὶ ῥᾷον αὐτὰ φέρουσιν; ... ἐὰν δὲ δὴ φίλους ἢ πόλιν 
26261   3.17.32.12 : ὠφελεῖν δέῃ, ποτέρῳ πλείων σχολὴ τούτων ἐπιμελεῖσθαι,
26262   3.17.32.13 : τῷ ὡς ἐγὼ νῦν ἢ τῷ ὡς σὺ μακαρίζεις διαιτωμένῳ;
26263   3.17.32.14 : στρατεύοιτο δὲ πότερος ἂν ῥᾷον, ὁ μὴ δυνάμενος ἄνευ
26264   3.17.32.15 : πολυτελοῦς διαίτης ζῆν ἢ ᾧ τὸ παρὸν ἀρκοίη; ἐκπολι–
26265   3.17.32.16 : ορκηθείη δὲ πότερος ἂν θᾶττον, ὁ τῶν χαλεπωτάτων
26266   3.17.32.17 : εὑρεῖν δεόμενος, ἢ ὁ τοῖς ῥᾴστοις ἐντυγχάνειν ἀρκούντως
26267   3.17.32.18 : χρώμενος; ἔοικας, ὦ Ἀντιφῶν, τὴν εὐδαιμονίαν οἰομένῳ
26268   3.17.32.19 : τρυφὴν καὶ πολυτέλειαν εἶναι· ἐγὼ δὲ νομίζω τὸ μὲν
26269   3.17.32.20 : μηδενὸς δέεσθαι θεῖον εἶναι, τὸ δὲ ὡς ἐλαχίστων ἐγγυ–
26270   3.17.32.21 : τάτω τοῦ θείου, καὶ τὸ μὲν θεῖον κράτιστον, τὸ δ´ ἐγγυ–
26271   3.17.32.22 : τάτω τοῦ θείου ἐγγυτάτω τοῦ κρατίστου.
26272   3.17.33.1 : Ἐπικούρου (fr. 181 p. 156 Vsener.).
26273   3.17.33.2 : Βρυάζω τῷ κατὰ τὸ σωμάτιον ἡδεῖ, ὕδατι καὶ ἄρτῳ
26274   3.17.33.3 : χρώμενος, καὶ προσπτύω ταῖς ἐκ πολυτελείας ἡδοναῖς οὐ
26275   3.17.33.4 : δι´ αὐτάς, ἀλλὰ διὰ τὰ ἐξακολουθοῦντα αὐταῖς δυσχερῆ.
26276   3.17.34.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 422 p. 283 Vsener.).
26277   3.17.34.2 : Τότε χρείαν ἔχομεν τῆς ἡδονῆς, ὅταν ἐκ τοῦ μὴ
26278   3.17.34.3 : παρεῖναι αὐτὴν ἀλγῶμεν· ὅταν δὲ τοῦτο μὴ πάσχωμεν, ἐν
26279   3.17.34.4 : αἰσθήσει καθεστῶτες, τότε οὐδεμία χρεία τῆς ἡδονῆς· οὐ
26280   3.17.34.5 : γὰρ ἡ τῆς φύσεως ἔνδεια τὴν ἀδικίαν ποιεῖ ἔξωθεν, ἀλλ´
26281   3.17.34.6 : ἡ περὶ τὰς κενὰς δόξας ὄρεξις.
26282   3.17.35.1 : Πλάτωνος. 
26283   3.17.35.2 : Πλάτων πολλάκις διψῶν ἐκ τοῦ φρέατος ἀνιμᾶτο
26284   3.17.35.3 : 〈τὸ〉 ὕδωρ, καὶ ἐξέχει, κολάζων τὴν ἐπιθυμίαν.
26285   3.17.36.1 : Ἐπικούρου.
26286   3.17.36.2 : Ἐπίκουρος ἐρωτηθεὶς πῶς ἄν τις πλουτήσειεν, ’οὐ
26287   3.17.36.3 : τοῖς οὖσι προστιθείς‘ ἔφη ’τῆς δὲ χρείας τὰ πολλὰ περι–
26288   3.17.36.4 : τέμνων‘.
26289   3.17.37.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 34 Mullach.).
26290   3.17.37.2 : Τῶν ἡδέων τὰ σπανιώτατα γινόμενα μάλιστα τέρπει.
26291   3.17.38.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. mor. 37 Mullach.).
26292   3.17.38.2 : Εἴ τις ὑπερβάλλοι τὸ μέτριον, τὰ ἐπιτερπέστατα
26293   3.17.38.3 : ἀτερπέστατα ἂν γίνοιτο.
26294   3.17.39.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. mor. 76 Mullach.).
26295   3.17.39.2 : Ἀνδρήιος οὐχ ὁ τῶν πολεμίων μόνον, ἀλλὰ καὶ ὁ τῶν
26296   3.17.39.3 : ἡδονέων κρέσσων. 
26297   3.17.40.1 : Εὐσεβίου (fr. 25 phil. graec. III p. 11
26298   3.17.40.2 : Mullach.).
26299   3.17.40.3 : Γνώμης ἀνδρὸς ἀρίστου ἀπόδεξις ἥδε· μὴ ἐπὶ τῷ
26300   3.17.40.4 : σιτέεσθαι ἑωυτὸν νομίζειν γεγονέναι μηδὲ ἐν τούτῳ τὴν
26301   3.17.40.5 : ζωὴν ἡγέεσθαι, μούνου δὲ αὐτοῦ τοῦ ζώειν ἕνεκα ἀν–
26302   3.17.40.6 : θρώποισι τροφὴν νομίζειν εὑρῆσθαι.
26303   3.17.41.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 26 Mullach.).
26304   3.17.41.2 : Ἐγκράτεια καὶ σώματι ἀγαθόν, πρὸς γὰρ ὑγιείην
26305   3.17.41.3 : αὐτῷ ξυμμάχεται καὶ σωφροσύνην ἐν ψυχῇ τίκτει· σω–
26306   3.17.41.4 : φροσύνη δὲ ἀστασίαστον καὶ εὔδιον, καὶ βίον εἰρηναῖον
26307   3.17.41.5 : ψυχῇ παρασκευάζει.
26308   3.17.42.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Περὶ τροφῆς (rel.
26309   3.17.42.2 : p. 189 Peerlk.).
26310   3.17.42.3 : Περὶ δὲ τροφῆς εἰώθει μὲν πολλάκις λέγειν καὶ πάνυ
26311   3.17.42.4 : ἐντεταμένως ὡς οὐ περὶ μικροῦ πράγματος οὐδ´ εἰς μικρὰ
26312   3.17.42.5 : διαφέροντος· ᾤετο γὰρ ἀρχὴν καὶ ὑποβολὴν τοῦ σωφρο–
26313   3.17.42.6 : νεῖν εἶναι τὴν ἐν σίτοις καὶ ποτοῖς ἐγκράτειαν. ἅπαξ
26314   3.17.42.7 : δέ ποτε τῶν ἄλλων ἀφέμενος λόγων, οὓς ἑκάστοτε διεξῄει,
26315   3.17.42.8 : τοιάδε τινὰ εἶπεν· ὡς χρὴ καθάπερ τὴν εὐτελῆ τῆς πο–
26316   3.17.42.9 : λυτελοῦς τροφὴν προτιμᾶν καὶ τὴν εὐπόριστον τῆς δυσ– 
26317   3.17.42.10 : πορίστου, οὕτω καὶ τὴν σύμφυλον ἀνθρώπῳ τῆς μὴ τοι–
26318   3.17.42.11 : αύτης· εἶναι δὲ σύμφυλον ἡμῖν τὴν ἐκ τῶν φυομένων
26319   3.17.42.12 : ἐκ γῆς, ὅσα τε σιτώδη ὄντα καὶ ὅσα μὴ τοιαῦτα ὄντα
26320   3.17.42.13 : δύναται τρέφειν οὐ κακῶς τὸν ἄνθρωπον· καὶ τὴν ἀπὸ
26321   3.17.42.14 : τῶν ζῴων οὐκ ἀναιρουμένων, ἄλλως δὲ χρησιμευόντων.
26322   3.17.42.15 : τούτων δὲ τῶν βρωμάτων ἐπιτηδειότατα μὲν οἷς αὐτόθεν
26323   3.17.42.16 : χρῆσθαι ὑπάρχει δίχα πυρός, ἐπεὶ καὶ ἑτοιμότατα· οἷα
26324   3.17.42.17 : δὴ τά τε ὡραῖα καὶ τῶν λαχάνων ἔνια καὶ γάλα καὶ τυ–
26325   3.17.42.18 : ρὸς καὶ κηρία. καὶ ὅσα μέντοι δεῖται πυρὸς ἢ σιτώδη
26326   3.17.42.19 : ἢ λαχανώδη ὄντα, καὶ ταῦτ´ οὐκ ἀνεπιτήδεια, ἀλλὰ σύμ–
26327   3.17.42.20 : φυλα ἀνθρώπῳ πάντα. τὴν μέντοι κρεώδη τροφὴν θη–
26328   3.17.42.21 : ριωδεστέραν ἀπέφηνε καὶ τοῖς ἀγρίοις ζῴοις προσφορω–
26329   3.17.42.22 : τέραν. εἶναι δὲ ταύτην ἔλεγε καὶ βαρυτέραν καὶ τῷ νοεῖν
26330   3.17.42.23 : τι καὶ φρονεῖν ἐμπόδιον· τὴν γὰρ ἀναθυμίασιν τὴν ἀπ´
26331   3.17.42.24 : αὐτῆς θολωδεστέραν οὖσαν ἐπισκοτεῖν τῇ ψυχῇ· παρὸ
26332   3.17.42.25 : καὶ βραδυτέρους φαίνεσθαι τὴν διάνοιαν τοὺς πλείονι
26333   3.17.42.26 : ταύτῃ χρωμένους. δεῖν δὲ τὸν ἄνθρωπον, ὥσπερ συγ– 
26334   3.17.42.27 : γενέστατον τοῖς θεοῖς τῶν ἐπιγείων ἐστίν, οὕτω καὶ
26335   3.17.42.28 : ὁμοιότατα τρέφεσθαι τοῖς θεοῖς. ἐκείνοις μὲν οὖν ἀρ–
26336   3.17.42.29 : κεῖν τοὺς ἀπὸ γῆς καὶ ὕδατος ἀναφερομένους ἀτμούς,
26337   3.17.42.30 : ἡμᾶς δ´ ὁμοιοτάτην ταύτῃ προσφέρεσθαι τροφὴν ἂν εἶπεν
26338   3.17.42.31 : τὴν κουφοτάτην καὶ καθαρωτάτην· οὕτω δ´ ἂν καὶ τὴν
26339   3.17.42.32 : ψυχὴν ἡμῶν ὑπάρχειν καθαράν τε καὶ ξηράν, ὁποία οὖσα
26340   3.17.42.33 : ἀρίστη καὶ σοφωτάτη εἴη ἄν, καθάπερ Ἡρακλείτῳ δοκεῖ
26341   3.17.42.34 : λέγοντι οὕτως ’αὐγὴ ξηρὴ ψυχὴ σοφωτάτη καὶ ἀρίστη‘·
26342   3.17.42.35 : νῦν δέ, ἔφη, πολὺ χεῖρον ἡμεῖς τῶν ἀλόγων ζῴων τρεφό–
26343   3.17.42.36 : μεθα. τὰ μὲν γάρ, εἰ καὶ σφόδρα τῇ ἐπιθυμίᾳ ὥσπερ
26344   3.17.42.37 : μάστιγί τινι ἐλαυνόμενα φέρεται πρὸς τὴν τροφήν, ὅμως
26345   3.17.42.38 : τοῦ γε πανουργεῖν περὶ τὰ βρώματα καὶ τοῦ τεχνιτεύειν
26346   3.17.42.39 : ἀπήλλακται, ἀρκούμενα τοῖς παραπεσοῦσι καὶ πλησμο–
26347   3.17.42.40 : νὴν θηρώμενα μόνον, προσωτέρω δ´ οὐδέν. ἡμεῖς δὲ τέχ–
26348   3.17.42.41 : νας καὶ μηχανὰς ποικίλας ἐπινοοῦμεν, ὥστε τὴν ἐδωδὴν
26349   3.17.42.42 : τῆς τροφῆς ἐφηδύνειν καὶ τὴν κατάποσιν κολακεύειν μει–
26350   3.17.42.43 : ζόνως. εἰς τοῦτο δὲ προεληλύθαμεν λιχνείας καὶ ὀψο– 
26351   3.17.42.44 : φαγίας, ὥστε καθάπερ μουσικὰ καὶ ἰατρικὰ οὕτω καὶ
26352   3.17.42.45 : μαγειρικὰ πεποίηνται τινὲς συγγράμματα, ἃ τὴν μὲν ἡδο–
26353   3.17.42.46 : νὴν καὶ πάνυ αὔξει τὴν ἐν τῷ φάρυγι, τὴν δ´ ὑγίειαν
26354   3.17.42.47 : διαφθείρει. πολὺ γοῦν κάκιον διακειμένους ὁρᾶν ἔστι
26355   3.17.42.48 : τὰ σώματα τοὺς περὶ τὰ βρώματα τρυφῶντας, ὧν εἰσιν
26356   3.17.42.49 : ἔνιοι παραπλήσιοι ταῖς κιττώσαις γυναιξίν· καὶ γὰρ οὗτοι,
26357   3.17.42.50 : καθάπερ ἐκεῖναι, τὰ συνηθέστατα τῶν βρωμάτων δυσχε–
26358   3.17.42.51 : ραίνουσι, καὶ τοὺς στομάχους διεφθαρμένους ἔχουσιν,
26359   3.17.42.52 : ὅθεν ὥσπερ ὁ ἀχρεῖος σίδηρος συνεχῶς δεῖται στομώ–
26360   3.17.42.53 : σεως, οὕτω καὶ οἱ ἐκείνων στόμαχοι ἐν τῷ ἐσθίειν συνεχὲς
26361   3.17.42.54 : στομοῦσθαι θέλουσιν ἢ ὑπὸ ἀκράτου ἢ ὑπὸ ὄξους ἢ ὑπὸ
26362   3.17.42.55 : βρώματός τινος στρυφνοῦ. ἀλλ´ οὐχὶ ὁ Λάκων τοιοῦτος,
26363   3.17.42.56 : ὃς ἰδών τινα, παρακειμένου αὐτῷ ὀρνιθίου τῶν πιόνων
26364   3.17.42.57 : καὶ πολυτελῶν, ὑπὸ τρυφῆς ἀναινόμενον φαγεῖν αὐτὸ καὶ
26365   3.17.42.58 : φάσκοντα μὴ δύνασθαι, ’ἀλλ´ ἐγώ‘ ἔφη ’καὶ γυπὸς δύνα–
26366   3.17.42.59 : μαι καὶ τόργου‘. Ζήνων δέ γε ὁ Κιτιεὺς οὐδὲ νοσῶν
26367   3.17.42.60 : ᾤετο δεῖν τροφὴν προσφέρεσθαι τρυφερωτέραν, ἀλλ´ ἐπεὶ
26368   3.17.42.61 : ὁ θεραπεύων ἰατρὸς ἐκέλευεν αὐτὸν φαγεῖν νεοττὸν περι–
26369   3.17.42.62 : στερᾶς, οὐκ ἀνασχόμενος ’ὡς Μάνην‘ ἔφη ’με θεράπευε‘. 
26370   3.17.42.63 : ἠξίου γὰρ οἶμαι μηδὲν μαλακώτερον ἐν τῇ θεραπείᾳ
26371   3.17.42.64 : γίνεσθαι αὐτῷ ἢ τῶν δούλων τινὶ νοσοῦντι· ὡς γὰρ
26372   3.17.42.65 : ἐκεῖνοι θεραπεύεσθαι δύνανται δίχα τοῦ τροφὴν λαμβά–
26373   3.17.42.66 : νειν πολυτελεστέραν, δύνασθαι ἂν καὶ ἡμᾶς. δεῖ γὰρ
26374   3.17.42.67 : μηδαμῶς τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα δούλου μηδενὸς εἶναι μαλα–
26375   3.17.42.68 : κώτερον. διόπερ ὁ Ζήνων εἰκότως ἠξίου εὐλαβεῖσθαι τὴν
26376   3.17.42.69 : πολυτέλειαν ἐν τῇ τροφῇ καὶ μηδ´ ἐπ´ ὀλίγον ἐνδιδόναι
26377   3.17.42.70 : πρὸς τὸ τοιοῦτον· ἐπείπερ ὁ ἐνδοὺς ἅπαξ προέλθοι ἂν
26378   3.17.42.71 : ἐπὶ πλεῖστον, ἅτε τῆς ἡδονῆς πολλὴν ἐχούσης αὔξησιν ἔν
26379   3.17.42.72 : τε πόμασι καὶ βρώμασι. ταῦτα μὲν τότε καινότερα ἔδοξεν
26380   3.17.42.73 : ἡμῖν εἰπεῖν περὶ τροφῆς, ὧν εἰώθει λέγειν ἑκάστοτε.
26381   3.17.43.1 : Ξενοφῶντος ἐν αʹ Ἀπομνημονευμά–
26382   3.17.43.2 : των (I 3, 5).
26383   3.17.43.3 : Διαίτῃ δὲ τήν τε ψυχὴν ἐπαίδευσε καὶ τὸ σῶμα ᾗ
26384   3.17.43.4 : χρώμενος ἄν τις, εἰ μή τι δαιμόνιον εἴη, θαρραλέως καὶ
26385   3.17.43.5 : ἀσφαλῶς διάγοι καὶ οὐκ ἂν ἀπορήσειε τοσαύτης δαπά–
26386   3.17.43.6 : νης. οὕτω γὰρ εὐτελὴς ἦν, ὥστ´ οὐκ οἶδ´ εἴ τις οὕτως
26387   3.17.43.7 : ἂν ὀλίγα ἐργάζοιτο ὥστε μὴ λαμβάνειν τὰ Σωκράτει
26388   3.17.43.8 : ἀρκοῦντα. σίτῳ μὲν γὰρ τοσούτῳ ἐχρῆτο, ὅσον ἡδέως
26389   3.17.43.9 : ἤσθιε, καὶ ἐπὶ τούτῳ οὕτω παρεσκευασμένος ᾔει ὥστε
26390   3.17.43.10 : τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ σίτου ὄψον αὐτῷ εἶναι· ποτὸν δὲ πᾶν 
26391   3.17.43.11 : ἡδὺ ἦν αὐτῷ διὰ τὸ μὴ πίνειν, εἰ μὴ διψῴη. εἰ δέ ποτε
26392   3.17.43.12 : κληθεὶς ἐθελήσειεν ἐλθεῖν ἐπὶ δεῖπνον, ὃ τοῖς πλείστοις
26393   3.17.43.13 : ἐργωδέστατόν ἐστιν, ὥστε φυλάξασθαι τὸ ὑπὲρ τὸν και–
26394   3.17.43.14 : ρὸν ἐμπίμπλασθαι, τοῦτο ῥᾳδίως πάνυ ἐφυλάττετο. τοῖς
26395   3.17.43.15 : δὲ μὴ δυναμένοις· τοῦτο ποιεῖν συνεβούλευε φυλάττεσθαι
26396   3.17.43.16 : τὰ ἀναπείθοντα μὴ πεινῶντας ἐσθίειν μηδὲ διψῶντας
26397   3.17.43.17 : πίνειν· καὶ γὰρ τὰ λυμαινόμενα γαστέρας καὶ κεφαλὰς
26398   3.17.43.18 : καὶ ψυχὰς ταῦτα ἔφη εἶναι. οἴεσθαι δ´ ἔφη ἐπισκώ–
26399   3.17.43.19 : πτων καὶ τὴν Κίρκην ὗς ποιεῖν τοιούτοις πολλοῖς δει–
26400   3.17.43.20 : πνίζουσαν· τὸν δὲ Ὀδυσσέα Ἑρμοῦ τε ὑποθημοσύνῃ καὶ
26401   3.17.43.21 : αὐτὸν ἐγκρατῆ ὄντα καὶ ἀποσχόμενον τοῦ ὑπὲρ τὸν και–
26402   3.17.43.22 : ρὸν τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι, διὰ ταῦτα οὐ γενέσθαι ὗν.
26403   3.17.43.23 : τοιαῦτα μὲν περὶ τούτων ἔπαιζεν ἅμα σπουδάζων. ἀφρο–
26404   3.17.43.24 : δισίων δὲ παρῄνει τῶν καλῶν ἰσχυρῶς ἀπέχεσθαι· οὐ γὰρ
26405   3.17.43.25 : ἔφη ῥᾴδιον εἶναι τῶν τοιούτων ἁπτόμενον σωφρονεῖν. 
26406   3.17.44.1 : Ξενοφῶντος ἐν δʹ Ἀπομνημονευμάτων
26407   3.17.44.2 : (IV 5, 2–12).
26408   3.17.44.3 : Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Εὐθύδημε, ἆρα καλὸν καὶ μεγα–
26409   3.17.44.4 : λεῖον νομίζεις εἶναι καὶ ἀνδρὶ καὶ πόλει κτῆμα ἐλευθε–
26410   3.17.44.5 : ρίαν; Ὡς οἷόν τέ γε μάλιστα, 〈ἔφη〉. Ὅστις οὖν ἄρχεται
26411   3.17.44.6 : ὑπὸ τῶν τοῦ σώματος ἡδονῶν καὶ διὰ ταύτας μὴ δύναται
26412   3.17.44.7 : πράττειν τὰ βέλτιστα, νομίζεις τοῦτον ἐλεύθερον εἶναι;
26413   3.17.44.8 : Ἥκιστα, ἔφη. Ἴσως γὰρ ἐλευθέριον φαίνεταί σοι τὸ πράτ–
26414   3.17.44.9 : τειν τὰ βέλτιστα· εἶτα τὸ ἔχειν τοὺς κωλύσοντας τὸ ταῦτα
26415   3.17.44.10 : ποιεῖν ἀνελεύθερον νομίζεις; Παντάπασί γ´, ἔφη. Παν–
26416   3.17.44.11 : τάπασιν ἄρα σοι δοκοῦσιν οἱ ἀκρατεῖς ἀνελεύθεροι εἶ–
26417   3.17.44.12 : ναι; Νὴ τὸν Δί´ εἰκότως. Πότερα δέ σοι δοκοῦσιν οἱ
26418   3.17.44.13 : ἀκρατεῖς κωλύεσθαι μόνον τὰ κάλλιστα πράττειν, ἢ καὶ
26419   3.17.44.14 : ἀναγκάζεσθαι τὰ αἴσχιστα ποιεῖν; Οὐδὲν ἧττον ἔμοιγ´,
26420   3.17.44.15 : ἔφη, δοκοῦσι ταῦτα ἀναγκάζεσθαι ἢ ἐκεῖνα κωλύεσθαι.
26421   3.17.44.16 : Ποίους δέ τινας δεσπότας ἡγῇ τοὺς τὰ μὲν ἄριστα κω–
26422   3.17.44.17 : λύοντας, τὰ δὲ κάκιστα ἀναγκάζοντας; Ὡς δυνατὸν νὴ
26423   3.17.44.18 : Δί´, ἔφη, κακίστους. Δουλείαν 〈δὲ〉 ποίαν κακίστην νο–
26424   3.17.44.19 : μίζεις εἶναι; Ἐγὼ μέν, ἔφη, τὴν παρὰ τοῖς κακίστοις
26425   3.17.44.20 : δεσπόταις. Τὴν κακίστην ἄρα δουλείαν οἱ ἀκρατεῖς δου– 
26426   3.17.44.21 : λεύουσιν; Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη. Σοφίαν δὲ τὸ μέγιστον
26427   3.17.44.22 : ἀγαθὸν οὐ δοκεῖ σοι ἀπείργουσα τῶν ἀνθρώπων ἡ ἀκρα–
26428   3.17.44.23 : σία εἰς τοὐναντίον αὐτοὺς ἐμβάλλειν; ἢ οὐ δοκεῖ σοι
26429   3.17.44.24 : προσέχειν τε τοῖς ὠφελοῦσι καὶ καταμανθάνειν αὐτὰ κω–
26430   3.17.44.25 : λύειν ἀφέλκουσα ἐπὶ τὰ ἡδέα, καὶ πολλάκις αἰσθανομέ–
26431   3.17.44.26 : νους τῶν ἀγαθῶν τε καὶ τῶν κακῶν ἐκπλήξασα ποιεῖν
26432   3.17.44.27 : τὸ χεῖρον ἀντὶ τοῦ βελτίονος αἱρεῖσθαι; Γίνεται τοῦτο,
26433   3.17.44.28 : ἔφη. Σωφροσύνην δέ, ὦ Εὐθύδημε, τίνι ἂν φαίημεν ἧτ–
26434   3.17.44.29 : τον ἢ τῷ ἀκρατεῖ προσήκειν; αὐτὰ γὰρ δήπου τὰ ἐναντία
26435   3.17.44.30 : σωφροσύνης καὶ ἀκρασίας ἔργα ἐστίν. Ὁμολογῶ καὶ τοῦτο,
26436   3.17.44.31 : ἔφη. Τοῦ δ´ ἐπιμελεῖσθαι ὧν προσήκει οἴει τι κωλυτι–
26437   3.17.44.32 : κώτερον ἀκρασίας εἶναι; Οὔκουν ἔγωγ´, ἔφη. Τοῦ δὲ ἀντὶ
26438   3.17.44.33 : τῶν ὠφελούντων τὰ βλάπτοντα προαιρεῖσθαι ποιοῦντος,
26439   3.17.44.34 : καὶ τούτων μὲν ἐπιμελεῖσθαι, ἐκείνων δὲ ἀμελεῖν πεί–
26440   3.17.44.35 : θοντος, καὶ τοῖς σωφρονοῦσι τὰ ἐναντία ποιεῖν ἀναγκά–
26441   3.17.44.36 : ζοντος οἴει τι ἀνθρώπῳ κάκιον εἶναι; Οὐδέν, ἔφη. Οὐκ–
26442   3.17.44.37 : οῦν τὴν ἐγκράτειαν τῶν ἐναντίων ἢ τὴν ἀκρασίαν εἰκὸς
26443   3.17.44.38 : τοῖς ἀνθρώποις αἰτίαν εἶναι; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Οὐκοῦν
26444   3.17.44.39 : καὶ τῶν ἐναντίων τὸ αἴτιον εἰκὸς ἄριστον εἶναι; Εἰκὸς
26445   3.17.44.40 : γάρ, ἔφη. Ἔοικεν ἄρα, ἔφη, ὦ Εὐθύδημε, ἄριστον ἀν–
26446   3.17.44.41 : θρώπῳ ἐγκράτειαν εἶναι; Εἰκότως γάρ, ἔφη, ὦ Σώκρατες.
26447   3.17.44.42 : Ἐκεῖνο δ´, ἔφη, ὦ Εὐθύδημε, ἤδη πώποτε ἐνεθυμήθης;
26448   3.17.44.43 : Ποῖον; ἔφη. Ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἡδέα, ἐφ´ ἅπερ μόνα δοκεῖ
26449   3.17.44.44 : ἡ ἀκρασία τοὺς ἀνθρώπους ἄγειν, αὐτὴ μὲν οὐ δύναται
26450   3.17.44.45 : ἄγειν, ἡ δ´ ἐγκράτεια πάντων μάλιστα ἥδεσθαι ποιεῖ.
26451   3.17.44.46 : Πῶς; ἔφη. Ἡ μὲν ἀκρασία οὐκ ἐῶσα καρτερεῖν οὔτε λι– 
26452   3.17.44.47 : μὸν οὔτε δίψος οὔτε ἀφροδισίων ἐπιθυμίαν οὔτε ἀγρυ–
26453   3.17.44.48 : πνίαν, δι´ ὧν μόνων ἔστιν ἡδέως μὲν φαγεῖν τε καὶ πιεῖν
26454   3.17.44.49 : καὶ ἀφροδισιάσαι, ἡδέως δ´ ἀναπαύσασθαί τε καὶ κοι–
26455   3.17.44.50 : μηθῆναι, περιμείναντας καὶ ἀνασχομένους, ἕως ἂν ταῦτα
26456   3.17.44.51 : ὡς ἔνι ἥδιστα γένηται, κωλύει τοῖς ἀναγκαιοτάτοις τε
26457   3.17.44.52 : καὶ συνεχεστάτοις ἀξιολόγως ἥδεσθαι. ἡ δ´ ἐγκράτεια
26458   3.17.44.53 : μόνη ποιοῦσα καρτερεῖν τὰ εἰρημένα, μόνη καὶ ἥδεσθαι
26459   3.17.44.54 : ποιεῖ ἀξίως μνήμης ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις. Παντάπασιν,
26460   3.17.44.55 : ἔφη, ἀληθῆ λέγεις. Ἀλλὰ μὴν τοῦ μαθεῖν τι καλὸν καὶ
26461   3.17.44.56 : ἀγαθὸν καὶ τοῦ ἐπιμεληθῆναι τῶν τοιούτων τινός, δι´
26462   3.17.44.57 : ὧν ἄν τις καὶ τὸ ἑαυτοῦ σῶμα καλῶς διοικήσειε καὶ τὸν
26463   3.17.44.58 : ἑαυτοῦ οἶκον καλῶς οἰκονομήσειε καὶ φίλοις καὶ πόλει
26464   3.17.44.59 : ὠφέλιμος γένοιτο καὶ ἐχθροὺς κρατήσειεν, ἀφ´ ὧν οὐ
26465   3.17.44.60 : μόνον ὠφέλειαι, ἀλλὰ καὶ ἡδοναὶ μέγισται γίγνονται, οἱ
26466   3.17.44.61 : μὲν ἐγκρατεῖς ἀπολαύουσι πράττοντες αὐτά, οἱ δὲ ἀκρα–
26467   3.17.44.62 : τεῖς οὐδενὸς μετέχουσι. τῷ γὰρ ἂν ἧττον φήσαιμεν τῶν
26468   3.17.44.63 : τοιούτων προσήκειν, ἢ ᾧ ἥκιστα ἔξεστι ταῦτα πράττειν,
26469   3.17.44.64 : κατεχομένῳ ἐπὶ τῷ σπουδάζειν περὶ τὰς ἐγγυτάτω ἡδο–
26470   3.17.44.65 : νάς; καὶ ὁ Εὐθύδημος, Δοκεῖς μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
26471   3.17.44.66 : λέγειν, ὡς ἀνδρὶ ἥττονι τῶν διὰ τοῦ σώματος ἡδονῶν πάμ–
26472   3.17.44.67 : παν οὐδεμιᾶς ἀρετῆς προσήκει. Τί γὰρ διαφέρει, 〈ἔφη,〉 ὦ 
26473   3.17.44.68 : Εὐθύδημε, ἄνθρωπος ἀκρατὴς θηρίου τοῦ ἀκρατεστάτου;
26474   3.17.44.69 : ὅστις γὰρ τὰ μὲν κράτιστα μὴ σκοπεῖ, τὰ ἥδιστα δ´ ἐκ
26475   3.17.44.70 : παντὸς τρόπου ζητεῖ ποιεῖν, τί ἂν διαφέροι τῶν ἀφρο–
26476   3.17.44.71 : νεστάτων βοσκημάτων; ἀλλὰ τοῖς ἐγκρατέσι μόνοις ἔξεστι
26477   3.17.44.72 : σκοπεῖν τὰ κράτιστα τῶν πραγμάτων, καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ,
26478   3.17.44.73 : καὶ διαλέγοντας κατὰ γένη τὰ μὲν ἀγαθὰ προαιρεῖσθαι,
26479   3.17.44.74 : τῶν δὲ κακῶν ἀπέχεσθαι. καὶ οὕτως ἔφη ἀρίστους τε
26480   3.17.44.75 : καὶ εὐδαιμονεστάτους ἄνδρας γίγνεσθαι καὶ διαλέγεσθαι
26481   3.17.44.76 : δυνατωτάτους. ἔφη δὲ καὶ τὸ διαλέγεσθαι ὀνομασθῆναι
26482   3.17.44.77 : ἐκ τοῦ συνιόντας κοινῇ βουλεύεσθαι διαλέγοντας κατὰ
26483   3.17.44.78 : γένη τὰ πράγματα.
26484   3.18.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΚΡΑΣΙΑΣ.}1
26485   3.18.1.1 : Σοφοκλέους (fr. 843 N. 2).
26486   3.18.1.2 : Τί ταῦτ´ ἐπαινεῖς; πᾶς γὰρ οἰνωθεὶς ἀνὴρ
26487   3.18.1.3 : ἥσσων μὲν ὀργῆς ἐστι, τοῦ δὲ νοῦ κενός·
26488   3.18.1.4 : φιλεῖ δὲ πολλὴν γλῶσσαν ἐκχέας μάτην 
26489   3.18.1.5 : ἄκων ἀκούειν, οὓς ἑκὼν εἶπεν κακῶς.
26490   3.18.2.1 : Σκληρίου.
26491   3.18.2.2 : Ὡς οὐκ ἀνεκτός, ὅστις ἢ πάροινος ὢν
26492   3.18.2.3 : ἢ καὶ μεμηνὼς εἰς μὲν αὑτὸν ἀσφαλὴς
26493   3.18.2.4 : ἀεί ποτ´ ἐστίν, εἰς δὲ τοὺς πέλας νοσεῖ.
26494   3.18.3.1 : Ἐρατοσθένους (fr. XXXIV Hiller).
26495   3.18.3.2 : Οἶνός τοι πυρὶ ἶσον ἔχει μένος, εὖτ´ ἂν ἐς ἄνδρα
26496   3.18.3.3 : ἔλθῃ, κυμαίνει δ´ οἷα Λίβυσσαν ἅλα
26497   3.18.3.4 : βορρῆς ἠὲ νότος· τὰ δὲ καὶ κεκρυμμένα φαίνει
26498   3.18.3.5 : βυσσόθεν· ἐκ δ´ ἀνδρῶν πάντ´ ἐτίναξε νόον.
26499   3.18.4.1 : Μενάνδρου (fr. 779 p. 216 K.).
26500   3.18.4.2 : Ὁ πολὺς ἄκρατος ὀλίγ´ ἀναγκάζει φρονεῖν.
26501   3.18.5.1 : (Men. fab. inc. fr. 82 com. IV p. 256 M.) 
26502   3.18.5.2 : Οὐ γὰρ τὸ πλῆθος, ἂν σκοπῇ τις, τοῦ ποτοῦ
26503   3.18.5.3 : ποιεῖ παροινεῖν, τοῦ πιόντος δ´ ἡ φύσις.
26504   3.18.6.1 : Φιλήμονος (fab. inc. fr. 42 com. IV p. 49).
26505   3.18.6.2 : Τί δὴ
26506   3.18.6.3 : ζῆν ὄφελος ᾧ 〈γε〉 μή ´στι τὸ ζῆν εἰδέναι;
26507   3.18.6.4 : {—}Ἀλλ´ οἶνος ἦν· οὐδεὶς δὲ μεθύων, ἂν σκοπῇς,
26508   3.18.6.5 : ὃς οὐχὶ δοῦλός ἐστι τοῦ πεπωκέναι.
26509   3.18.6.6 : ὅσα μ´ οὗτος ἠνάγκαζεν, ἐποίουν ταῦτ´ ἐγώ.
26510   3.18.6.7 : {—}Ὁ πονηρὸς οἶνος οὗτός ἐστι, Νικοφῶν.
26511   3.18.7.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fab. inc. fr. 99 com. IV p. 62).
26512   3.18.7.2 : Ἅπας πονηρὸς οἶνος ὁ πολὺς ἔστ´ ἀεί.
26513   3.18.8.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. fr. 100).
26514   3.18.8.2 : Ἐμέθυον· ἱκανὴ πρόφασις εἰς θἀμαρτάνειν.
26515   3.18.9.1 : Θεόγνιδος ( 605–606). 
26516   3.18.9.2 : Πολλῷ τοι πλέονας λιμοῦ κόρος ὤλεσεν ἤδη
26517   3.18.9.3 : ἄνδρας, ὅσοι μοίρης πλεῦν ἐθέλουσιν ἔχειν.
26518   3.18.10.1 : Τοῦ αὐτοῦ ( 627–628).
26519   3.18.10.2 : Αἰσχρόν τοι μεθύοντα παρ´ ἀνδράσι νήφοσιν εἶναι,
26520   3.18.10.3 : αἰσχρὸν δ´ εἰ νήφων πὰρ μεθύουσι μένει.
26521   3.18.11.1 : Τοῦ αὐτοῦ ( 509–510).
26522   3.18.11.2 : Οἶνος πινόμενος πουλύς, κακός· ἢν δέ τις αὐτὸν
26523   3.18.11.3 : πίνῃ ἐπισταμένως, οὐ κακός, ἀλλ´ ἀγαθός.
26524   3.18.12.1 : Αἰσχύλου (fr. 393 N. 2).
26525   3.18.12.2 : Κάτοπτρον εἴδους χαλκός ἐστ´, οἶνος δὲ νοῦ.
26526   3.18.13.1 : Θεόγνιδος ( 479–486). 
26527   3.18.13.2 : Ὃς δ´ ἂν ὑπερβάλλῃ πόσιος μέτρον, οὐκέτ´ ἐκεῖνος
26528   3.18.13.3 : τῆς αὐτοῦ γλώσσης καρτερὸς οὐδὲ νόου·
26529   3.18.13.4 : μυθεῖται δ´ ἀπάλαμνα, τὰ νήφοσι γίνεται αἰσχρά·
26530   3.18.13.5 : αἰδεῖται δ´ ἕρδων οὐδέν, ὅταν μεθύῃ,
26531   3.18.13.6 : τὸ πρὶν ἐὼν σώφρων, τότε νήπιος· ἀλλὰ σὺ ταῦτα
26532   3.18.13.7 : γινώσκων μὴ πῖν´ οἶνον ὑπερβολάδην,
26533   3.18.13.8 : ἀλλ´ ἢ πρὶν μεθύειν ὑπανίστασο, μὴ σὲ βιάσθω
26534   3.18.13.9 : γαστήρ, ὥστε κακὸν λάτριν ἐφημέριον.
26535   3.18.14.1 : (Theogn. 497–98)
26536   3.18.14.2 : Ἄφρονος ἀνδρὸς ἄγαν καὶ σώφρονος οἶνος, ὅταν δὴ
26537   3.18.14.3 : πίνῃ ὑπὲρ μέτρον, κοῦφον ἔθηκε νόον.
26538   3.18.15.1 : Τοῦ αὐτοῦ ( 499–502).
26539   3.18.15.2 : Ἐν πυρὶ μὲν χρυσόν τε καὶ ἄργυρον ἴδριες ἄνδρες
26540   3.18.15.3 : γινώσκους´, ἀνδρὸς δ´ οἶνος ἔδειξε νόον,
26541   3.18.15.4 : καὶ μάλα περ πινυτοῦ· κακότητα δὲ πᾶσαν ἐλέγχει,
26542   3.18.15.5 : ὥστε καταισχύνειν καὶ τὸν ἐόντα σοφόν.
26543   3.18.16.1 : ( 503–508) 
26544   3.18.16.2 : Οἰνοβαρέω κεφαλήν, Ὀνομάκριτε, καί με βιᾶται
26545   3.18.16.3 : οἶνος, ἀτὰρ γνώμης οὐκέτ´ ἐγὼ ταμίης
26546   3.18.16.4 : ἡμετέρης, τὸ δὲ δῶμα περιτρέχει· ἀλλ´ ἄγ´ ἀναστὰς
26547   3.18.16.5 : πειρήσω, μή πως καὶ πόδας οἶνος ἔχῃ
26548   3.18.16.6 : καὶ νόον ἐν στήθεσσι· δέδοικα δὲ μή τι μάταιον
26549   3.18.16.7 : ἔρξω θωρηχθεὶς καὶ μέγ´ ὄνειδος ἔχω.
26550   3.18.17.1 : Ὁμήρου (Od. XIV 463–466).
26551   3.18.17.2 : Οἶνος πολύφρονά περ μάλ´ ἀεῖσαι,
26552   3.18.17.3 : καί θ´ ἁπαλὸν γελάσαι, καί τ´ ὀρχήσασθαι ἀνῆκεν,
26553   3.18.17.4 : καί τι ἔπος προέηκεν ὅ πέρ τ´ ἄρρητον ἄμεινον.
26554   3.18.18.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 83 com. IV p. 256).
26555   3.18.18.2 : Χαλεπὸν ὅταν τις ὧν πίῃ πλέον λαλῇ,
26556   3.18.18.3 : μηδὲν κατειδώς, ἀλλὰ προσποιούμενος.
26557   3.18.19.1 : Εὐριπίδου Αὔγης (fr. 265 N. 2).
26558   3.18.19.2 : Νῦν δ´ οἶνος ἐξέστησέ μ´· ὁμολογῶ δέ σε
26559   3.18.19.3 : ἀδικεῖν, τὸ δ´ ἀδίκημ´ ἐγένετ´ οὐχ ἑκούσιον.
26560   3.18.20.1 : Φιλιππίδου (fab. inc. fr. 4 com. IV p. 475).
26561   3.18.20.2 : Οὐκ ἔστιν ’ἐμεθύσθην, πάτερ‘ λέγοντά 〈ς´ ἢ〉 
26562   3.18.20.3 : ’ἥμαρτον‘, ὥστε πρὸς ἐμὲ συγγνώμης τυχεῖν.
26563   3.18.20.4 : ὁ γὰρ εἰς τὸν ἀσθενῆ βίᾳ τι, Πάμφιλε,
26564   3.18.20.5 : ποιῶν ὑβρίζειν, οὐχ ἁμαρτάνειν δοκεῖ.
26565   3.18.21.1 : Πανυάσσιδος (fr. 12 Kink.).
26566   3.18.21.2 : Ξεῖν´ ἄγε δὴ καὶ πῖν´, ἀρετὴ νύ τις ἔστι καὶ αὐτή,
26567   3.18.21.3 : ὅς κ´ ἀνδρῶν πολὺ πλεῖστον ἐν εἰλαπίνῃ μέθυ πίνῃ
26568   3.18.21.4 : εὖ καὶ ἐπισταμένως, ἅμα τ´ ἄλλον φῶτα κελεύῃ.
26569   3.18.21.5 : ἶσόν θ´ ὅστ´ ἐν δαιτὶ καὶ ἐν πολέμῳ θοὸς ἀνὴρ
26570   3.18.21.6 : ὑσμίνας διέπων ταλαπενθέας, ἔνθα τε παῦροι
26571   3.18.21.7 : θαρσαλέοι τελέθουσι μένουσί τε θοῦρον Ἄρηα.
26572   3.18.21.8 : τοῦ κεν ἐγὼ θείμην ἶσον κλέος, ὅστ´ ἐνὶ δαιτὶ
26573   3.18.21.9 : τέρπηται παρεὼν ἅμα τ´ ἄλλον λαὸν ἀνώγῃ.
26574   3.18.21.10 : οὐ γάρ μοι ζώειν γε δοκεῖ βροτὸς οὐδὲ βιῶναι
26575   3.18.21.11 : ἀνθρώποιο βίον ταλασίφρονος, ὅστις ἀπ´ οἴνου
26576   3.18.21.12 : θυμὸν ἐρητύσας πίνει ποτόν, ἀλλ´ ἐνεόφρων.
26577   3.18.21.13 : οἶνος γὰρ πυρὶ ἶσον ἐπιχθονίοισιν ὄνειαρ
26578   3.18.21.14 : ἐσθλόν, ἀλεξίκακον, πάσης συνοπηδὸν ἀοιδῆς. 
26579   3.18.21.15 : ἐν μὲν γὰρ θαλίης ἱλαρὸν μέρος ἀγλαΐης τε,
26580   3.18.21.16 : ἐν δὲ χοροιτυπίης, ἐν δ´ ἱμερτῆς φιλότητος.
26581   3.18.21.17 : ἐν δέ τε μενθήρης καὶ δυσφροσύνης ἀλεωρή·
26582   3.18.21.18 : τῷ σε χρὴ παρὰ δαιτὶ δεδεγμένον εὔφρονι θυμῷ
26583   3.18.21.19 : πίνειν, μηδὲ βορῇ κεκακωμένον ἠύτε γῦπα
26584   3.18.21.20 : ἧσθαι πλημμύροντα, λελασμένον εὐφροσυνάων.
26585   3.18.22.1 : Πυθαγόρου.
26586   3.18.22.2 : Ἐλεύθερον ἀδύνατον εἶναι τὸν πάθεσι δουλεύοντα
26587   3.18.22.3 : καὶ ὑπὸ παθῶν κρατούμενον.
26588   3.18.23.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
26589   3.18.23.2 : Πυθαγόρας ἔλεγε τὴν μέθην μανίας εἶναι μελέτην.
26590   3.18.24.1 : Χρυσίππου.
26591   3.18.24.2 : Μικρὰν φασὶ μανίαν εἶναι τὴν μέθην.
26592   3.18.25.1 : Ἀναχάρσιδος. 
26593   3.18.25.2 : Ἀνάχαρσις ἔφη, κιρναμένου κρατῆρος ἐφεστίου, τὸν
26594   3.18.25.3 : μὲν πρῶτον ὑγιείας πίνεσθαι, τὸν δὲ δεύτερον ἡδονῆς,
26595   3.18.25.4 : τὸν δὲ τρίτον ὕβρεως, τὸν δὲ τελευταῖον μανίας.
26596   3.18.26.1 : Ἀντισθένους (apophth. 8 Winckelm.).
26597   3.18.26.2 : Τὰς μὴ κατὰ θύραν, φησὶν ὁ Ἀντισθένης, εἰσιούσας
26598   3.18.26.3 : ἀπολαύσεις δεήσει ἢ σχασθῆναι ἢ ἐλλεβορισθῆναι ἢ πάν–
26599   3.18.26.4 : τως λιμαγχονηθῆναι, κακὰς ἀμοιβὰς ἐκτίνοντα τῆς προ–
26600   3.18.26.5 : γεγενημένης ἀπληστίας ἕνεκα μικρᾶς καὶ ὀλιγοχρονίου
26601   3.18.26.6 : ἡδονῆς.
26602   3.18.27.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Ὅτι καὶ γυναῖκα
26603   3.18.27.2 : παιδευτέον (fr. XXII 4).
26604   3.18.27.3 : Τῷ Διονύσῳ νάρθηκα καὶ λήθην συγκαθιεροῦσιν, ὡς
26605   3.18.27.4 : μὴ δέον μνημονεύειν τῶν ἐν οἴνῳ πλημμεληθέντων, ἀλλὰ
26606   3.18.27.5 : νουθεσίας παιδικῆς δεομένων. ᾧ συνᾴδει καὶ τὸ
26607   3.18.27.6 : μισῶ μνήμονα συμπόταν.
26608   3.18.27.7 : ὁ δ´ Εὐριπίδης τῶν ἀτόπων τὴν λήθην σοφὴν εἴρηκεν.
26609   3.18.28.1 : Πλάτωνος (leg. I p. 640 E–641 A).
26610   3.18.28.2 : Μεθύων κυβερνήτης καὶ πᾶς παντὸς ἄρχων ἀνατρέ–
26611   3.18.28.3 : πει πάντα, εἴτε πλοῖον εἴτε ἅρμα εἴτε στρατόπεδον εἴτε ὅ
26612   3.18.28.4 : τί ποτε εἴη τὸ κυβερνώμενον ὑπ´ αὐτοῦ. 
26613   3.18.29.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. I p. 646 A).
26614   3.18.29.2 : Οὐ μόνον ὡς ἔοικεν ὁ γέρων δὶς παῖς γίνοιτ´ ἄν,
26615   3.18.29.3 : ἀλλὰ καὶ ὁ μεθυσθείς.
26616   3.18.30.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 46 Mullach.).
26617   3.18.30.2 : Ὑγιηίην εὐχῇσι παρὰ θεῶν αἰτέονται ἄνθρωποι, τὴν
26618   3.18.30.3 : δὲ ταύτης δύναμιν ἐν ἑωυτοῖς ἔχοντες οὐκ ἴσασιν· ἀκρα–
26619   3.18.30.4 : σίῃ δὲ τἀναντία πρήσσοντες αὐτοὶ προδόται τῆς ὑγιηίης
26620   3.18.30.5 : τῇσιν ἐπιθυμίῃσι γίνονται.
26621   3.18.31.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Ὅτι καὶ γυναῖκα
26622   3.18.31.2 : παιδευτέον (fr. XXII 1).
26623   3.18.31.3 : Ἀμαθίην, ὥς φησιν Ἡράκλειτος, καὶ ἄλλως κρύπτειν
26624   3.18.31.4 : ἔργον ἐστίν, ἐν οἴνῳ δὲ χαλεπώτερον· καὶ Πλάτων δέ φη–
26625   3.18.31.5 : σιν ἐν οἴνῳ τὰ ἤθη φανερὰ γίνεσθαι. ὥσπερ καὶ Ὅμηρος 
26626   3.18.31.6 : οὐδὲ τραπέζῃ
26627   3.18.31.7 : γνώτην ἀλλήλων.
26628   3.18.32.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. XXII 2).
26629   3.18.32.2 : Σοφοκλῆς ἐμέμφετο Αἰσχύλῳ, ὅτι μεθύων ἔγραφε·
26630   3.18.32.3 : ’καὶ γὰρ εἰ τὰ δέοντα ποιεῖ‘ φησίν ’ἀλλ´ οὐκ εἰδώς γε‘.
26631   3.18.33.1 : Πυθαγόρου.
26632   3.18.33.2 : Πυθαγόρας ἐρωτηθεὶς πῶς ἂν οἰνόφλυξ τοῦ μεθύειν
26633   3.18.33.3 : παύσαιτο, ’εἰ συνεχῶς‘ ἔφη ’θεωροίη τὰ ὑπ´ αὐτοῦ πρασ–
26634   3.18.33.4 : σόμενα‘.
26635   3.18.34.1 : Ἀνάχαρσις.
26636   3.18.34.2 : Ἀνάχαρσις ἐρωτηθεὶς πῶς ἄν τις μὴ μεθύσκοιτο,
26637   3.18.34.3 : ’εἰ‘ φησίν ’ὁρῴη τοὺς μεθύοντας οἷα ποιοῦσιν‘.
26638   3.18.35.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 47 Mullach.).
26639   3.18.35.2 : Ὅσοι ἀπὸ γαστρὸς τὰς ἡδονὰς ποιέονται ὑπερβε– 
26640   3.18.35.3 : βληκότες τὸν καιρὸν ἐπὶ βρώσεσιν ἢ πόσεσιν ἢ ἀφροδι–
26641   3.18.35.4 : σίοισιν, τούτοισι πᾶσιν αἱ μὲν ἡδοναὶ βραχέαι τε καὶ δι´
26642   3.18.35.5 : ὀλίγου γίνονται, ὁκόσον ἂν χρόνον ἐσθίωσιν ἢ πίνωσιν,
26643   3.18.35.6 : αἱ δὲ λῦπαι πολλαί. τοῦτο μὲν γὰρ τὸ ἐπιθυμέειν αἰεὶ
26644   3.18.35.7 : τῶν αὐτῶν πάρεστι, καὶ ὁκόταν γένηται ὁκοίων ἐπιθυ–
26645   3.18.35.8 : μέουσι, διὰ ταχέος τε ἡ ἡδονὴ παροίχεται, καὶ οὐδὲν [ἐν]
26646   3.18.35.9 : αὐτοῖσι χρηστόν ἐστιν ἀλλ´ ἢ τέρψις βραχέα καὶ αὖτις
26647   3.18.35.10 : τῶν αὐτῶν δέει.
26648   3.18.36.1 : Πλάτωνος (Alcib. I p. 131 B).
26649   3.18.36.2 : Ὅστις σῶμα θεραπεύει, τὸ ἑαυτοῦ, οὐχ ἑαυτὸν θερα–
26650   3.18.36.3 : πεύει· ὅστις δὲ χρήματα, οὔθ´ ἑαυτὸν οὔτε τὰ ἑαυτοῦ,
26651   3.18.36.4 : ἀλλ´ ἔτι πορρωτέρω τῶν ἑαυτοῦ.
26652   3.18.37.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Περὶ τροφῆς (rel.
26653   3.18.37.2 : ed. Peerlkamp. p. 193 sqq.).
26654   3.18.37.3 : Αἴσχιστον, ἔφη, γαστριμαργία καὶ ὀψοφαγία ἐστίν,
26655   3.18.37.4 : οὐκ ἀντερεῖ οὐδείς· σκοποῦντας δὲ ὅπως διαφεύξονται 
26656   3.18.37.5 : ταῦτα πάνυ ὀλίγους ᾔσθημαι ἐγώ, τοὺς δὲ πολλοὺς ὁρῶ
26657   3.18.37.6 : καὶ ἀπόντων ὀρεγομένους τῶν τοιούτων βρωμάτων, καὶ
26658   3.18.37.7 : παρόντων ἀπέχεσθαι μὴ δυναμένους, καὶ χρωμένους αὐ–
26659   3.18.37.8 : τοῖς, ὅταν χρῶνται, ἀφειδῶς, ὡς καὶ πρὸς βλάβην χρῆσθαι
26660   3.18.37.9 : τὴν τοῦ σώματος. καίτοι γαστριμαργία τί ἂν εἴη ἄλλο
26661   3.18.37.10 : ἢ ἀκρασία περὶ τροφήν, δι´ ἣν ἄνθρωποι τὸ ἡδὺ τὸ ἐν
26662   3.18.37.11 : σίτῳ τοῦ ὠφελίμου προτιμῶσιν; καὶ ὀψοφαγία δὲ οὐδὲν
26663   3.18.37.12 : ἕτερόν ἐστιν ἢ ἀμετρία περὶ χρῆσιν ὄψου. πανταχοῦ δὲ
26664   3.18.37.13 : κακὸν οὖσα ἡ ἀμετρία ἐν τοῖς μάλιστα τῇδε τὴν ἑαυτῆς
26665   3.18.37.14 : ἐπιδείκνυται φύσιν, παρεχομένη τοὺς ὀψοφάγους ἀντὶ ἀν–
26666   3.18.37.15 : θρώπων ὑσὶν ἢ κυσὶν ὁμοιουμένους τὴν λαβρότητα καὶ
26667   3.18.37.16 : εὐσχημονεῖν μὴ δυναμένους, οὐ ταῖς χερσίν, οὐ τοῖς ὄμ–
26668   3.18.37.17 : μασιν, οὐ τῇ καταπόσει· οὕτως ἄρα αὐτοὺς ἐξίστησιν ἡ
26669   3.18.37.18 : ἐπιθυμία τῆς ἐν ὄψῳ ἡδονῆς. ὅτι μὲν δὴ οὕτως ἔχειν
26670   3.18.37.19 : πρὸς τροφὴν αἴσχιστόν ἐστιν, γνώριμον, ἐν ᾧ γε ζῴοις
26671   3.18.37.20 : ἄφροσι μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις φρονίμοις ὁμοιούμεθα. αἰ–
26672   3.18.37.21 : σχίστου δὲ τούτου ὄντος, κάλλιστον ἂν εἴη τοὐναντίον,
26673   3.18.37.22 : τάξει καὶ κοσμίως ἐσθίειν καὶ τὴν σωφροσύνην ἐνταῦθα
26674   3.18.37.23 : ἐπιδείκνυσθαι πρῶτον, οὐκ ὂν ῥᾴδιον, ἀλλὰ δεόμενον πολ–
26675   3.18.37.24 : λῆς ἐπιμελείας καὶ ἀσκήσεως [καὶ καθόλου μὲν ἴσως τὸ 
26676   3.18.37.25 : σωφρονεῖν]. διὰ τί δὴ τοῦτο; ὅτι πολλῶν ἡδονῶν οὐσῶν,
26677   3.18.37.26 : αἳ τὸν ἄνθρωπον ἀναπείθουσιν ἁμαρτάνειν καὶ ἐνδιδόναι
26678   3.18.37.27 : αὐταῖς βιάζονται παρὰ τὸ συμφέρον, δυσμαχωτάτη εἶναι
26679   3.18.37.28 : κινδυνεύει πασῶν ἡ περὶ τροφὴν ἡδονή. ταῖς μὲν γὰρ
26680   3.18.37.29 : ἄλλαις ἡδοναῖς σπανιώτερον ὁμιλοῦμεν, καὶ ἐνίων γε μῆ–
26681   3.18.37.30 : νας καὶ ἐνιαυτοὺς ὅλους ἀπέχεσθαι δυνάμεθα· ταύτης δὲ
26682   3.18.37.31 : ἀνὰ πᾶσαν ἡμέραν πάντως πειρᾶσθαι ἀνάγκη, καὶ τά γε
26683   3.18.37.32 : πολλὰ δὶς ἑκάστης ἡμέρας· οὐ γὰρ ἔνι ζῆν ἄλλως τὸν ἄν–
26684   3.18.37.33 : θρωπον. ὥσθ´ ὅσῳ πλεονάκις τῆς ἐν βρώσει ἡδονῆς
26685   3.18.37.34 : πειρώμεθα, τοσούτῳ πλείους οἱ ἐνταῦθα κίνδυνοι. καὶ
26686   3.18.37.35 : μὴν καθ´ ἑκάστην προσφορὰν τροφῆς οὐχ εἷς κίνδυνος
26687   3.18.37.36 : ἁμαρτήματος, ἀλλὰ πλείονες. καὶ γὰρ ὁ παρὰ πλέον ἢ δεῖ
26688   3.18.37.37 : ἐσθίων ἁμαρτάνει, καὶ ὁ κατασπεύδων ἐν τῷ ἐσθίειν
26689   3.18.37.38 : οὐδὲν ἧττον, καὶ ὁ μολυνόμενος ὑπὸ τοῦ ὄψου μᾶλλον ἢ
26690   3.18.37.39 : χρή, καὶ ὁ τὰ ἡδίω τῶν ὑγιεινοτέρων βρώματα προτιμῶν,
26691   3.18.37.40 : καὶ ὁ μὴ νέμων τὰ ἴσα τοῖς συνεσθίουσιν. ἔστι δὲ καὶ
26692   3.18.37.41 : ἄλλη τις ἁμαρτία περὶ τροφήν, ὅταν παρὰ καιρὸν προσ– 
26693   3.18.37.42 : φερώμεθα αὐτήν, καὶ δέον ἄλλο τι πράττειν, ἀφέμενοι
26694   3.18.37.43 : τούτου ἐσθίωμεν. τοσούτων δὴ καὶ ἔτι ἄλλων ἁμαρτιῶν
26695   3.18.37.44 : οὐσῶν περὶ τροφήν, δεῖ μὲν ἁπασῶν καθαρεύειν αὐτῶν
26696   3.18.37.45 : καὶ μηδεμιᾷ ἔνοχον εἶναι τὸν μέλλοντα σωφρονήσειν.
26697   3.18.37.46 : καθαρεύοι δ´ ἄν τις καὶ ἀναμάρτητος εἴη ἀσκῶν καὶ
26698   3.18.37.47 : ἐθίζων αὑτὸν αἱρεῖσθαι σῖτον οὐχ ἵνα ἥδηται, ἀλλ´ ἵνα
26699   3.18.37.48 : τρέφηται, οὐδ´ ἵνα λεαίνηται τὴν κατάποσιν, ἀλλ´ ἵνα
26700   3.18.37.49 : ῥωννύηται τὸ σῶμα. καὶ γὰρ γέγονεν ἡ μὲν κατάποσις
26701   3.18.37.50 : δίοδος εἶναι τροφῆς, οὐχ ἡδονῆς ὄργανον, ἡ δὲ γαστὴρ
26702   3.18.37.51 : τοῦ αὐτοῦ χάριν οὗπερ ἕνεκα καὶ φυτῷ παντὶ ῥίζα γέ–
26703   3.18.37.52 : γονεν. καθάπερ γὰρ ἐκεῖ τρέφει τὸ φυτὸν ἡ ῥίζα ἀπὸ
26704   3.18.37.53 : τῶν ἐκτὸς τὴν τροφὴν λαμβάνουσα· οὕτω τρέφει τὸ ζῷον
26705   3.18.37.54 : ἡ γαστὴρ ἀπὸ τῶν εἰσφερομένων σίτων καὶ ποτῶν. ὥσπερ
26706   3.18.37.55 : τε αὖ τούτοις διαμονῆς ἕνεκα συμβαίνει τρέφεσθαι, καὶ
26707   3.18.37.56 : οὐχ ἡδονῆς, παραπλησίως καὶ ἡμῖν ζωῆς καὶ φάρμακον
26708   3.18.37.57 : ἡ τροφὴ [τῷ ἀνθρώπῳ] ἐστί. διὸ καὶ προσήκει ἐσθίειν
26709   3.18.37.58 : ἡμῖν ἵνα ζῶμεν, οὐχ ἵνα ἡδώμεθα, εἴ γε μέλλομεν στοι– 
26710   3.18.37.59 : χεῖν ἀρίστῳ ὄντι τῷ λόγῳ Σωκράτους, ὃς ἔφη τοὺς μὲν
26711   3.18.37.60 : πολλοὺς ἀνθρώπους ζῆν ἵνα ἐσθίωσιν, αὐτὸς δὲ ἐσθίειν
26712   3.18.37.61 : ἵνα ζῇ. οὐ γὰρ δὴ ἐπιεικής τις βουλόμενος εἶναι ἄνθρω–
26713   3.18.37.62 : πος, ἀξιώσει παραπλήσιός τις εἶναι τοῖς πολλοῖς, καὶ
26714   3.18.37.63 : ζῆν ἐπὶ τῷ ἐσθίειν, ὥσπερ ἐκεῖνοι θηρώμενοι ἐξ ἅπαν–
26715   3.18.37.64 : τος τὴν ἀπὸ τῆς τροφῆς ἡδονήν.
26716   3.18.37.65 : Ὅτι δὲ καὶ θεὸς ὁ ποιήσας τὸν ἄνθρωπον τοῦ σῴ–
26717   3.18.37.66 : ζεσθαι χάριν, οὐχὶ τοῦ ἥδεσθαι σῖτα καὶ ποτὰ παρεσκεύα–
26718   3.18.37.67 : σεν αὐτοῖς, μάθοι τις ἂν ἐκεῖθεν μάλιστα. ἡ γὰρ δὴ τροφὴ
26719   3.18.37.68 : ὅτε ἐργάζεται μάλιστα τὸ ἑαυτῆς ἔργον, τότε οὐδαμῶς ἥδει
26720   3.18.37.69 : τὸν ἄνθρωπον κατά τε τὴν πέψιν καὶ τὴν ἀνάδοσιν, ἀλλὰ
26721   3.18.37.70 : τρεφόμεθα μὲν τότε ὑπ´ αὐτῆς καὶ ῥωννύμεθα, ἡδόμεθα
26722   3.18.37.71 : δὲ τότε οὐδεμίαν ἡδονήν, καίτοι πλείων ὁ χρόνος οὗτός
26723   3.18.37.72 : ἐστιν ἢ ἐν ᾧ ἐσθίομεν. ἔδει δέ γε, εἴπερ ὁ θεὸς ἡδονῆς
26724   3.18.37.73 : χάριν τὴν τροφὴν ἐμηχανήσατο ἡμῖν, τὸν πλείω τοῦτον
26725   3.18.37.74 : χρόνον ἥδεσθαι ἡμᾶς ὑπ´ αὐτῆς, καὶ οὐ τὸν ἐλάχιστον
26726   3.18.37.75 : ἐκεῖνον ἐν ᾧ καταπίνομεν. ἀλλ´ ὅμως χάριν ἐκείνου τοῦ 
26727   3.18.37.76 : ἐλαχίστου χρόνου, ὃν ἡδόμεθα, παρασκευὴ μὲν ὄψων γί–
26728   3.18.37.77 : νεται μυρίων· πλεῖται δ´ ἡ θάλαττα μέχρι περάτων· μά–
26729   3.18.37.78 : γειροι δὲ γεωργῶν περισπουδαστότεροί εἰσιν· δεῖπνα δὲ
26730   3.18.37.79 : παρατίθενταί τινες ἀγρῶν ἀναλίσκοντες τιμάς, καὶ ταῦτ´
26731   3.18.37.80 : οὐδαμῶς ὠφελουμένων τῶν σωμάτων ἐκ τῆς πολυτελείας
26732   3.18.37.81 : τῶν βρωμάτων. πᾶν γὰρ τοὐναντίον οἱ ταῖς εὐτελεστά–
26733   3.18.37.82 : ταις χρώμενοι τροφαῖς ἰσχυρότατοί εἰσιν. τοὺς γοῦν οἰκέ–
26734   3.18.37.83 : τας τῶν δεσποτῶν καὶ τοὺς χωρίτας τῶν ἀστικῶν καὶ
26735   3.18.37.84 : τοὺς πένητας τῶν πλουσίων ἴδοις ἂν ὡς ἐπὶ τὸ πλῆθος
26736   3.18.37.85 : ῥωμαλεωτέρους ὄντας καὶ μᾶλλον μὲν πονεῖν δυναμένους,
26737   3.18.37.86 : ἧττον δὲ κάμνοντας ἐν τοῖς ἔργοις, νοσοῦντας δὲ σπα–
26738   3.18.37.87 : νιώτερον, ἀνεχομένους δὲ εὐκολώτερον κρύος, θάλπος,
26739   3.18.37.88 : ἀγρυπνίαν, πᾶν εἴ τι τοιοῦτον. καίτοι κἂν ἐπίσον ἥ τε
26740   3.18.37.89 : πολυτελὴς καὶ ἡ εὐτελὴς τροφὴ ῥωννύῃ τὸ σῶμα, ὅμως
26741   3.18.37.90 : αἱρετέον ἐστὶ τὴν εὐτελῆ, ὅτι αὕτη σωφρονικωτέρα καὶ
26742   3.18.37.91 : πρέπει ἀνδρὶ ἀγαθῷ μᾶλλον, ᾗ καὶ τὸ εὐπόριστον τοῦ
26743   3.18.37.92 : δυσπορίστου, καὶ τὸ ἀπραγμάτευτον τοῦ μετὰ πραγμάτων, 
26744   3.18.37.93 : καὶ τὸ ἕτοιμον τοῦ ἀνετοίμου πρὸς τροφὴν πρεπωδέστε–
26745   3.18.37.94 : ρον τοῖς ἐπιεικέσιν. ἵνα δὲ συνελὼν εἴπω περὶ τροφῆς
26746   3.18.37.95 : τὸ πᾶν, φημὶ δεῖν σκοπὸν μὲν αὐτῆς ποιεῖσθαι ὑγίειάν
26747   3.18.37.96 : τε καὶ ἰσχύν, ὡς τούτων μόνον ἕνεκα βρωτέον, ἃ δὴ δεῖ–
26748   3.18.37.97 : ται πολυτελείας οὐδεμιᾶς· ἐσθίοντα δ´ ἐπιμελεῖσθαι κόσ–
26749   3.18.37.98 : μου τε καὶ μέτρου τοῦ προσήκοντος καὶ τοῦ διαφέρειν
26750   3.18.37.99 : πλεῖστον τῷ τε ἀμολύντῳ καὶ τῷ σχολαίῳ.
26751   3.19.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΝΕΞΙΚΑΚΙΑΣ.}1
26752   3.19.1.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 642–644).
26753   3.19.1.2 : Σμικρᾶς ἀπ´ ἀρχῆς νεῖκος ἀνθρώποις μέγα
26754   3.19.1.3 : γλῶσς´ ἐκπορίζει· τοῦτο δ´ οἱ σοφοὶ βροτῶν
26755   3.19.1.4 : ἐξευλαβοῦνται, μὴ φίλοις τεύχειν ἔριν.
26756   3.19.2.1 : Φιλήμονος Ἐπιδικαζομένου (fr. 1 com. IV p. 9).
26757   3.19.2.2 : Ἥδιον οὐδὲν οὐδὲ μουσικώτερον
26758   3.19.2.3 : ἔστ´ ἢ δύνασθαι λοιδορούμενον φέρειν. 
26759   3.19.2.4 : ὁ λοιδορῶν γὰρ, ἂν ὁ λοιδορούμενος
26760   3.19.2.5 : μὴ προσποιῆται, λοιδορεῖται [ὁ] λοιδορῶν.
26761   3.19.3.1 : Εὐριπίδου ἐκ Πρωτεσιλάου (fr. 654 N. 2).
26762   3.19.3.2 : Δυοῖν λεγόντοιν, θατέρου θυμουμένου,
26763   3.19.3.3 : ὁ μὴ ἀντιτείνων τοῖς λόγοις σοφώτερος.
26764   3.19.4.1 : Δημοσθένους.
26765   3.19.4.2 : Δημοσθένης λοιδορουμένου τινὸς αὐτῷ ’οὐ συγκατα–
26766   3.19.4.3 : βαίνω‘ εἶπεν ’εἰς ἀγῶνα, ἐν ᾧ ὁ ἡττώμενος τοῦ νικῶν–
26767   3.19.4.4 : τός ἐστι κρείττων‘.
26768   3.19.5.1 : Πλάτωνος.
26769   3.19.5.2 : Πλάτων λοιδορούμενος ὑπό τινος ’λέγε‘ ἔφη ’κακῶς,
26770   3.19.5.3 : ἐπεὶ καλῶς οὐκ ἔμαθες‘.
26771   3.19.6.1 : Ἀριστίππου.
26772   3.19.6.2 : Ἀρίστιππος λοιδοροῦντος αὐτὸν τινὸς ἔφη ’τοῦ μὲν
26773   3.19.6.3 : λέγειν κακῶς σὺ κύριος εἶ, τοῦ δὲ δικαίως ἀκούειν ἐγώ‘.
26774   3.19.7.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Πῶς ἔστιν ἀπ´ ἐχθρῶν ὠφελη–
26775   3.19.7.2 : θῆναι (p. 90 C–D).
26776   3.19.7.3 : Λόγων δέ, κουφοτάτου πράγματος, βαρυτάτη ζημία 
26777   3.19.7.4 : κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα, καὶ παρὰ θεῶν ἕπεται καὶ
26778   3.19.7.5 : παρ´ ἀνθρώπων. ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυ–
26779   3.19.7.6 : νον, οὐ μόνον ἄδιψον, ὥς φησιν Ἱπποκράτης, ἐν δὲ λοι–
26780   3.19.7.7 : δορίαις σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον δὲ Ἡράκλειον,
26781   3.19.7.8 : 〈εἴ γε κἀκεῖνος〉
26782   3.19.7.9 : οὐδ´ ὅσσον μυίας στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων.
26783   3.19.8.1 : Πυθαγόρου.
26784   3.19.8.2 : Μεγάλην παιδείαν νόμιζε, δι´ ἧς δυνήσῃ φέρειν ἀπαι–
26785   3.19.8.3 : δευσίαν.
26786   3.19.9.1 : Εὐσεβίου (fr. 27 phil. graec. III p. 11 Mullach.).
26787   3.19.9.2 : Ὀργῆς κρατέειν ἄριστον ἐθίζειν ἑωυτόν, μάλιστα μὲν
26788   3.19.9.3 : καὶ πρὸς τὸ μὴ εὐπετέως πρὸς αὐτῆς ξυγκινέεσθαι· εἰ δὲ
26789   3.19.9.4 : μή, ἀλλ´ ὥστε γε πάντως μὴ τὸ καταναγκαζόμενον ὑπ´
26790   3.19.9.5 : αὐτῆς αὐτίκα καὶ ἐν τῷ ἀλογίστῳ ἀποπιμπλάναι.
26791   3.19.10.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 1357).
26792   3.19.10.2 : Νικᾷ γὰρ ἁρετή με τῆς ἔχθρας πολύ.
26793   3.19.11.1 : Θεόγνιδος ( 695–696).
26794   3.19.11.2 : Οὐ δύναμαί σοι, θυμέ, παρασχεῖν ἄρμενα πάντα,
26795   3.19.11.3 : τέτλαθι· τῶν δὲ καλῶν οὐχὶ σὺ μοῦνος ἐρᾷς. 
26796   3.19.12.1 : Θεοφράστου (fr. CLIV Wimmer.).
26797   3.19.12.2 : Οὐ μὴν οὐδὲ μετ´ ὀργῆς πρακτέον τοῖς φρονίμοις
26798   3.19.12.3 : οὐδέν. ἀλόγιστον γὰρ θυμός, καὶ μετὰ προνοίας οὐδὲν
26799   3.19.12.4 : ἄν ποτε ποιήσειεν, ἀλλὰ μεθύων ταῖς φιλονεικίαις, ὡς
26800   3.19.12.5 : ἔτυχε, χρῆται ταῖς ὁρμαῖς. ὥστε δεῖ μὴ ἐξ ὑπογύου
26801   3.19.12.6 : τῶν ἁμαρτημάτων τὰς τιμωρίας μήτε παρὰ τῶν οἰκετῶν
26802   3.19.12.7 : μήτε παρὰ τῶν ἄλλων λαμβάνειν, ἵνα τὸ τῷ λογισμῷ
26803   3.19.12.8 : κράτιστον, μὴ τὸ τῷ θυμῷ φίλον, ἀεὶ πράττῃς καὶ δίκην
26804   3.19.12.9 : παρὰ τῶν ἐχθρῶν λαμβάνῃς, ἐξ ἧς μέλλεις σαυτὸν μὴ
26805   3.19.12.10 : λυπῶν ἐκείνους βλάψειν. τὸ γὰρ τιμωρεῖσθαί τινα κα–
26806   3.19.12.11 : κῶς ἑαυτὸν ποιοῦντα, δίκην διδόναι οὐχ ἧττον ἢ λαμβά–
26807   3.19.12.12 : νειν ἐστίν. ὥστε δεῖ σχολῇ μᾶλλον ἀμύνεσθαι ζητεῖν ἢ
26808   3.19.12.13 : ταχέως ἀλυσιτελῶς ἑαυτῷ κολάσαι τὸν ἐχθρόν.
26809   3.19.13.1 : Ῥούφου ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου περὶ Φιλίας (Epict. fr. 67
26810   3.19.13.2 : III p. 88 Schweigh.).
26811   3.19.13.3 : Τὸ δὲ Λυκούργου τοῦ Λακεδαιμονίου τίς ἡμῶν οὐ
26812   3.19.13.4 : θαυμάζει; πηρωθεὶς γὰρ ὑπό τινος τῶν πολιτῶν τῶν
26813   3.19.13.5 : ὀφθαλμῶν τὸν ἕτερον καὶ παραλαβὼν τὸν νεανίσκον παρὰ 
26814   3.19.13.6 : τοῦ δήμου, ἵνα τιμωρήσαιτο ὅπως αὐτὸς βούλεται· τού–
26815   3.19.13.7 : του μὲν ἀπέσχετο, παιδεύσας δὲ αὐτὸν καὶ ἀποφήνας
26816   3.19.13.8 : ἄνδρα ἀγαθόν, παρήγαγεν εἰς τὸ θέατρον. θαυμαζόντων
26817   3.19.13.9 : δὲ τῶν Λακεδαιμονίων ’τοῦτον μέν τοι λαβών‘ ἔφη ’παρ´
26818   3.19.13.10 : ὑμῶν ὑβριστὴν καὶ βίαιον, ἀποδίδωμι ὑμῖν ἐπιεικῆ καὶ
26819   3.19.13.11 : δημοτικόν‘.
26820   3.19.14.1 : Πιττακοῦ.
26821   3.19.14.2 : Πιττακὸς ἀδικηθεὶς ὑπό τινος καὶ ἔχων ἐξουσίαν αὐ–
26822   3.19.14.3 : τὸν κολάσαι ἀφῆκεν εἰπών ’συγγνώμη τιμωρίας ἀμείνων·
26823   3.19.14.4 : τὸ μὲν γὰρ ἡμέρου φύσεώς ἐστι, τὸ δὲ θηριώδους‘.
26824   3.19.15.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 12).
26825   3.19.15.2 : Ἄρξαι οὖν ἀπὸ τῶν μικρῶν. ἐκχεῖται τὸ ἔλαιον,
26826   3.19.15.3 : κλέπτεται τὸ οἰνάριον· λέγε, ὅτι τοσοῦδε πωλεῖται ἀπά–
26827   3.19.15.4 : θεια, τοσούτου ἀταραξία, προῖκα οὐθὲν γίνεται. ὅταν δὲ
26828   3.19.15.5 : καλῇς τὸν παῖδα, προεπινόει, ὅτι δύναται καὶ μὴ ὑπα–
26829   3.19.15.6 : κοῦσαι καὶ μηδὲν ποιῆσαι ὧν θέλεις. ἀλλ´ οὐχ οὕτως
26830   3.19.15.7 : ἐστὶν αὐτῷ 〈καλῶς〉, ἵνα ἐπ´ ἐκείνῳ ᾖ τὸ ἐμὲ ταραχθῆναι. 
26831   3.19.16.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Εἰ γραφὴν ὕβρεως γράψεταί τινα
26832   3.19.16.2 : ὁ φιλόσοφος (Musonii rel. p. 159 ed. Peerlkamp.).
26833   3.19.16.3 : Ὕβρεως δὲ γραφὴν οὔτ´ ἂν αὐτὸς ἔφη γράψασθαί
26834   3.19.16.4 : τινά ποτε οὔτ´ ἂν ἑτέρῳ συμβουλεῦσαι οὐδενὶ τῶν φιλο–
26835   3.19.16.5 : σοφεῖν ἀξιούντων. ἃ γὰρ πάσχοντές τινες ὑβρίζεσθαι
26836   3.19.16.6 : δοκοῦσιν, τούτων οὐδὲν εἶναι ὕβριν ἢ αἰσχύνην τοῖς πά–
26837   3.19.16.7 : σχουσιν· οἷον λοιδορηθῆναι ἢ πληγῆναι ἢ ἐμπτυσθῆναι,
26838   3.19.16.8 : ὧν τὸ χαλεπώτατον πληγαί. ὡς δὲ οὔτε αἰσχρὸν οὔτε
26839   3.19.16.9 : ὑβριστικὸν ἔχουσιν οὐδέν, δηλοῦν Λακεδαιμονίων παῖδας
26840   3.19.16.10 : δημοσίᾳ μαστιγουμένους καὶ ἐπ´ αὐτῷ τούτῳ ἀγαλλομέ–
26841   3.19.16.11 : νους. ὁ δὲ φιλόσοφος εἰ μὴ δύναιτο καταφρονεῖν πλη–
26842   3.19.16.12 : γῶν ἢ λοιδορίας, τί ἂν ὄφελος αὐτοῦ εἴη, ὅν γε φαίνε–
26843   3.19.16.13 : σθαι δεῖ καὶ θανάτου καταφρονοῦντα; νὴ Δία, ἀλλ´ ἡ
26844   3.19.16.14 : διάνοια τοῦ δρῶντος αὐτὰ δεινή, τὸ ἐπεγγελῶντα καὶ
26845   3.19.16.15 : ὑβρίζειν νομίζοντα ῥαπίσαι ἢ λοιδορῆσαι ἤ τι τοιοῦτον
26846   3.19.16.16 : ποιῆσαι· Δημοσθένης γοῦν καὶ τῷ βλέμματι ὑβρίζειν τι– 
26847   3.19.16.17 : νάς, καὶ ἀφόρητα εἶναι τὰ τοιαῦτα, καὶ ἐξίστασθαι τοὺς
26848   3.19.16.18 : ἀνθρώπους ὑπ´ αὐτῶν ταύτῃ ἢ ἐκείνῃ οἴεται. ταῦτα δὲ
26849   3.19.16.19 : οἱ μὲν τὸ καλὸν καὶ τὸ αἰσχρὸν ὅ τι τῇ ἀληθείᾳ ἐστὶν
26850   3.19.16.20 : ἀγνοοῦντες καὶ πρὸς τὴν δόξαν κεχηνότες, καὶ αὐτοὶ
26851   3.19.16.21 : ὑβρίζεσθαι νομίζουσιν, εἴ τις ἢ προσβλέποι αὐτοὺς πι–
26852   3.19.16.22 : κρότερον ἢ καταγελῴη αὐτῶν ἢ πλήττοι ἢ λοιδοροίη.
26853   3.19.16.23 : ἀνὴρ δὲ εὖ φρονῶν καὶ νοῦν ἔχων, οἷον εἶναι δεῖ τὸν
26854   3.19.16.24 : φιλόσοφον, ὑπὸ οὐδενὸς τούτων ταράττεται, οὐδ´ οἴεται
26855   3.19.16.25 : τὸ πάσχειν αὐτὰ αἰσχρόν, ἀλλὰ τὸ ποιεῖν μᾶλλον· ἐπεὶ τί
26856   3.19.16.26 : καὶ ὁ πάσχων ἁμαρτάνει; ὁ δὲ ἁμαρτάνων εὐθὺς καὶ ἐν
26857   3.19.16.27 : αἰσχύνῃ ἐστίν, ὁ μέντοι πάσχων ὡς οὖν οὐχ ἁμαρτάνει
26858   3.19.16.28 : καθόσον πάσχει, οὕτως οὐδὲ ἐν αἰσχρῷ οὐδενὶ γίνεται.
26859   3.19.16.29 : ὅθεν οὐδ´ ἐπὶ δίκας οὐδ´ ἐπ´ ἐγκλήματα προέλθοι ἂν ὁ
26860   3.19.16.30 : νοῦν ἔχων, ἐπείπερ οὐδ´ ὑβρίσθαι ἂν δόξειεν· καὶ γὰρ
26861   3.19.16.31 : μικρόψυχον τὸ ἀγανακτεῖν ἢ ἐπιτείνεσθαι περὶ τῶν τοι–
26862   3.19.16.32 : ούτων· πρᾴως δὲ καὶ ἡσύχως οἴσει τὸ συμβάν, ἐπεὶ καὶ
26863   3.19.16.33 : πρέπον τοῦτο τῷ βουλομένῳ εἶναι μεγαλόφρονι. Σωκρά– 
26864   3.19.16.34 : της γοῦν οὕτω διακείμενος φανερὸς ἦν, ὃς δημοσίᾳ λοι–
26865   3.19.16.35 : δορηθεὶς ὑπ´ Ἀριστοφάνους, οὐχ ὅπως ἠγανάκτησεν, ἀλλὰ
26866   3.19.16.36 : καὶ ἐντυχὼν ἠξίου αὐτὸν εἰ καὶ πρὸς ἄλλο τι τοιοῦτον
26867   3.19.16.37 : βούλοιτο χρῆσθαι αὐτῷ. ταχύ γ´ ἂν ἐκεῖνος ἐν ὀλίγοις
26868   3.19.16.38 : λοιδορούμενος ἐχαλέπηνεν, ὃς οὐδὲ ἐν θεάτρῳ λοιδορη–
26869   3.19.16.39 : θεὶς ἠγανάκτει; Φωκίων δὲ ὁ χρηστός, τῆς γυναικὸς αὐ–
26870   3.19.16.40 : τοῦ προπηλακισθείσης πρός τινος, τοσοῦτον ἐδέησεν ἐγ–
26871   3.19.16.41 : καλεῖν τῷ προπηλακίσαντι, ὥστε ἐπεὶ δείσας ἐκεῖνος
26872   3.19.16.42 : προσῆλθέ τε καὶ συγγνώμην ἔχειν ἠξίου τὸν Φωκίωνα,
26873   3.19.16.43 : φάσκων ἠγνοηκέναι ὅτι ἦν ἐκείνου γυνή, εἰς ἣν ἐπλημ–
26874   3.19.16.44 : μέλει· ’ἀλλὰ ἥ γε ἐμὴ γυνὴ οὐδέν‘ ἔφη ’ὑπὸ σοῦ πέπονθεν,
26875   3.19.16.45 : ἑτέρα δέ τις ἴσως, ὥστε οὐδὲ χρὴ ἐμοί σε ἀπολογεῖσθαι.‘
26876   3.19.16.46 : καὶ ἄλλους δὲ παλαιοὺς ἄνδρας ἔχοιμ´ ἂν λέγειν πειρα–
26877   3.19.16.47 : θέντας ὕβρεως, τοὺς μὲν ἔκ τινων γλώσσῃ πλημμεληθέν–
26878   3.19.16.48 : τας, τοὺς δὲ χερσὶν ὥστε αἰκισθῆναι τὸ σῶμα· καὶ οὔτε
26879   3.19.16.49 : ἀμυνάμενοι φαίνονται τοὺς πλημμελήσαντας οὔτε ἄλλον
26880   3.19.16.50 : τρόπον ἐπεξελθόντες, ἀλλὰ πάνυ πρᾴως ἐνεγκόντες τὴν
26881   3.19.16.51 : ἀδικίαν αὐτῶν. καὶ γὰρ δὴ τὸ μὲν σκοπεῖν ὅπως ἀντι–
26882   3.19.16.52 : δήξεταί τις τὸν δακόντα καὶ ἀντιποιήσει κακῶς τὸν ὑπάρ– 
26883   3.19.16.53 : ξαντα, θηρίου τινὸς οὐκ ἀνθρώπου ἐστίν, ὡς οὐδὲ τοῦτο
26884   3.19.16.54 : λογίσασθαι δύναται, ὅτι τὰ πολλὰ τῶν ἁμαρτανομένων
26885   3.19.16.55 : ὑπ´ ἀγνοίας τε καὶ ἀμαθίας τοῖς ἀνθρώποις ἁμαρτάνεται,
26886   3.19.16.56 : ὧν ὁ μεταδιδαχθεὶς εὐθὺς παύεται· τὸ δὲ δέχεσθαι τὰς
26887   3.19.16.57 : ἁμαρτίας μὴ ἀγρίως, μηδὲ ἀνήκεστον εἶναι τοῖς πλημ–
26888   3.19.16.58 : μελήσασιν, ἀλλ´ αἴτιον εἶναι αὐτοῖς ἐλπίδος χρηστῆς,
26889   3.19.16.59 : ἡμέρου τρόπου καὶ φιλανθρώπου ἐστίν. πόσῳ δὴ κρεῖτ–
26890   3.19.16.60 : τον οὕτως ἔχοντα φαίνεσθαι τὸν φιλόσοφον, ὥστε συγ–
26891   3.19.16.61 : γνώμης ἀξιοῦν εἴ τις πλημμελήσειεν εἰς αὐτόν, ἢ δοκεῖν
26892   3.19.16.62 : μὲν ἀμύνειν ἑαυτῷ δικαζόμενον καὶ ἐγκαλοῦντα, τῇ δὲ ἀλη–
26893   3.19.16.63 : θείᾳ ἀσχημονεῖν, ἀνακόλουθα τοῖς ἑαυτοῦ λόγοις πράτ–
26894   3.19.16.64 : τοντα; εἴ γε λέγει μέν, ὡς οὐκ ἂν ἀδικηθείη ποτὲ ὁ ἀγα–
26895   3.19.16.65 : θὸς ἀνὴρ ὑπὸ κακοῦ ἀνδρός· ἐγκαλεῖ δ´ ὡς ἀδικούμενος
26896   3.19.16.66 : ὑπὸ ἀνθρώπων πονηρῶν αὐτὸς ἀξιῶν ἀγαθὸς εἶναι.
26897   3.19.17.1 : Δίωνος.
26898   3.19.17.2 : Δίωνι τῷ Ἀκαδημιακῷ ἀπὸ συμποσίου ἀναστρέφοντι
26899   3.19.17.3 : παρεπόμενος κακῶς τις ἔλεγε καὶ βλασφημίας οὐδὲν ἀπε–
26900   3.19.17.4 : λίμπανεν· ὃ δ´ ἡσύχως εἶχεν. ὡς δὲ καὶ ἐπὶ τὴν οἰκίαν
26901   3.19.17.5 : ἦλθε, μέλλοντι αὐτῷ εἰσιέναι ὁ λοιδορῶν ’τί δαί;‘ ἔφη·
26902   3.19.17.6 : πρὸς ὃν εἶπεν ὁ Δίων ’οὐδὲ γρῦ‘. 
26903   3.19.18.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ Συμποσίου (II 24–26).
26904   3.19.18.2 : Ὁ δ´ αὖ Σωκράτης εἶπεν· Ἀλλὰ πίνειν μὲν, ὦ ἄν–
26905   3.19.18.3 : δρες, κἀμοὶ πάνυ δοκεῖ· τῷ γὰρ ὄντι ὁ οἶνος ἄρδων τὰς
26906   3.19.18.4 : ψυχὰς τὰς μὲν λύπας, ὥσπερ ὁ μανδραγόρας τοὺς ἀν–
26907   3.19.18.5 : θρώπους, κοιμίζει, τὰς δὲ φιλοφροσύνας, ὥσπερ ἔλαιον
26908   3.19.18.6 : φλόγα, ἐγείρει. δοκεῖ γε μέντοι μοι καὶ τὰ τῶν ἀνδρῶν
26909   3.19.18.7 : συμπόσια ταῦτα πάσχειν, ἅπερ καὶ τὰ τῶν ἐν τῇ γῇ φυο–
26910   3.19.18.8 : μένων. καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ὅταν μὲν αὐτὰ ὁ θεὸς ἄγαν
26911   3.19.18.9 : ἀθρόως ποτίζῃ, οὐ δύναται ὀρθοῦσθαι οὐδὲ ταῖς αὔραις
26912   3.19.18.10 : διαπνεῖσθαι· ὅταν δὲ ὅσῳ ἥδεται τοσοῦτον πίνῃ, καὶ μάλα
26913   3.19.18.11 : ὀρθά τε αὔξεται καὶ θάλλοντα ἀφικνεῖται εἰς τὴν καρ–
26914   3.19.18.12 : πογονίαν· οὕτω δὲ καὶ ἡμεῖς ἢν μὲν ἀθρόον τὸ ποτὸν
26915   3.19.18.13 : ἐγχεώμεθα, ταχὺ ἡμῶν καὶ τὰ σώματα καὶ αἱ γνῶμαι
26916   3.19.18.14 : σφάλλονται, καὶ οὐδὲ ἀναπνεῖν, μὴ ὅτι λέγειν τι δυνησό–
26917   3.19.18.15 : μεθα· ἢν δὲ ἡμῖν οἱ παῖδες μικραῖς κύλιξι πυκνὰ ἐπι–
26918   3.19.18.16 : ψακάζωσιν, ἵνα καὶ ἐγὼ ἐν Γοργιείοις ῥήμασιν εἴπω, οὕτως
26919   3.19.18.17 : οὐ βιαζόμενοι μεθύειν ὑπὸ τοῦ οἴνου, ἀλλ´ ἀναπειθόμενοι
26920   3.19.18.18 : πρὸς τὸ παιγνιωδέστερον ἀφιξόμεθα.
26921   3.19.19.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ζʹ (VII 160). 
26922   3.19.19.2 : Ὦ ξεῖνε Σπαρτιῆτα, ὀνείδεα κατιόντα ἀνθρώπῳ φιλέει
26923   3.19.19.3 : ἐπανάγειν τὸν θυμόν. σὺ μέντοι ἀποδεξάμενος ὑβρίσ–
26924   3.19.19.4 : ματα ἐν τῷ λόγῳ, οὔ μ´ ἔπεισας ἀσχήμονα ἐν τῇ ἀμοιβῇ
26925   3.19.19.5 : γενέσθαι.
26926   3.20.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΟΡΓΗΣ.}1
26927   3.20.1.1 : Θεόγνιδος ( 1223).
26928   3.20.1.2 : Οὐδέν, Κύρν´, ὀργῆς ἀδικώτερον, ἣ τὸν ἔχοντα
26929   3.20.1.3 : πημαίνει. θυμῷ δειλὰ χαριζομένη.
26930   3.20.2.1 : Εὐήνου (fr. 5 p. l. 4 II p. 270 Bergk.).
26931   3.20.2.2 : Πολλάκις ἀνθρώπων ὀργὴ νόον ἐξεκάλυψεν
26932   3.20.2.3 : κρυπτόμενον, μανίας 〈οὐ〉 πολὺ χειρότερον.
26933   3.20.3.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 64 com. IV p. 252).
26934   3.20.3.2 : Ὀργῇ παραλογισμός ποτ´ οὐδεὶς φεύγεται.
26935   3.20.3.3 : αὕτη κρατεῖ νῦν, ἂν δὲ μικρὸν παρακμάσῃ, 
26936   3.20.3.4 : κατόψεταί τι μᾶλλον εἰς τὸ συμφέρον.
26937   3.20.4.1 : Φιλήμονος (fab. inc. 59a. b com. IV p. 54).
26938   3.20.4.2 : Μαινόμεθα πάντες, ὁπόταν ὀργιζώμεθα.
26939   3.20.4.3 : τὸ γὰρ κατασχεῖν ἐστι τὴν ὀργὴν πόνος.
26940   3.20.5.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
26941   3.20.5.2 : Ἅπανθ´ ὅς´ ὀργιζόμενος ἄνθρωπος ποεῖ,
26942   3.20.5.3 : ταῦθ´ ὕστερον λάβοις ἂν ἡμαρτημένα.
26943   3.20.6.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 629 Kock.).
26944   3.20.6.2 : Ἐπίσχες ὀργιζόμενος. {—}Ἀλλὰ βούλομαι.
26945   3.20.6.3 : {—}Οὐδεὶς γὰρ ὀργῆς χάριν ἀπείληφεν, πάτερ.
26946   3.20.7.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 31 N. 2).
26947   3.20.7.2 : Ὀργῇ γὰρ ὅστις εὐθέως χαρίζεται,
26948   3.20.7.3 : κακῶς τελευτᾷ· πλεῖστα γὰρ σφάλλει βροτούς.
26949   3.20.8.1 : Ἐπιχάρμου (fr. * 21 p. 261 Lor.).
26950   3.20.8.2 : Μὴ ´πὶ μικροῖς αὐτὸς αὑτὸν ὀξύθυμον δείκνυε.
26951   3.20.9.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. * 22 ibid.).
26952   3.20.9.2 : Ἐπιπολάζειν οὔ τι χρὴ τὸν θυμόν, ἀλλὰ τὸν νόον.
26953   3.20.10.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. * 23 ibid.).
26954   3.20.10.2 : Οὐδὲ εἷς οὐδὲν μετ´ ὀργῆς κατὰ τρόπον βουλεύεται. 
26955   3.20.11.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 257 N. 2).
26956   3.20.11.2 : Πολλοὺς δ´ ὁ θυμὸς ὁ μέγας ὤλεσεν βροτῶν
26957   3.20.11.3 : ἥ τ´ ἀξυνεσία, δύο κακὼ τοῖς χρωμένοις.
26958   3.20.12.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 259 N. 2).
26959   3.20.12.2 : Ὀργῇ δὲ φαύλῃ πόλλ´ ἔνεστ´ ἀσχήμονα.
26960   3.20.12a.1 : (Eur. Hypsip. fr. 760 N. 2)
26961   3.20.12a.2 : Ἔξω γὰρ ὀργῆς πᾶς ἀνὴρ σοφώτερος.
26962   3.20.13.1 : (trag. fr. adesp. 523 N. 2)
26963   3.20.13.2 : Πόλλ´ ἐστὶν ὀργῆς ἐξ ἀπαιδεύτου κακά.
26964   3.20.13.1 : Αἰσχύλου.
26965   3.20.13.2 : Ὀργῆς ματαίας εἰσὶν αἴτιοι λόγοι.
26966   3.20.14.1 : Σοφοκλέους (Ant. 1028). 
26967   3.20.14.2 : Αὐθαδία τοι σκαιότητ´ ὀφλισκάνει.
26968   3.20.15.1 : Χαιρήμονος (fr. 28 p. 789 N. 2).
26969   3.20.15.2 : Ἡγοῦ δ´ ἐν ὀργῇ πάντα γίγνεσθαι κακά.
26970   3.20.16.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 29 p. 789 N. 2).
26971   3.20.16.2 : Ὀργὴ δὲ πολλοὺς δρᾶν ἀναγκάζει κακά.
26972   3.20.17.1 : Εὐριπίδου Φιλοκτήτου (fr. 799 N. 2).
26973   3.20.17.2 : Ὥσπερ δὲ θνητὸν καὶ τὸ σῶμ´ ἡμῶν ἔφυ,
26974   3.20.17.3 : οὕτω προσήκει μηδὲ τὴν ὀργὴν ἔχειν
26975   3.20.17.4 : ἀθάνατον, ὅστις σωφρονεῖν ἐπίσταται.
26976   3.20.18.1 : Σωσιφάνους (fr. 2 p. 820 N. 2).
26977   3.20.18.2 : Νῦν σοι πρὸς ὄψιν θυμὸς ἡβάτω, γέρον,
26978   3.20.18.3 : νυνὶ † δεῖ γ´ ὀργήν, ἡνίκ´ † ουδείκου, λαβεῖν.
26979   3.20.19.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 285 com. IV p. 294).
26980   3.20.19.2 : Ὅσος τὸ κατέχειν ἐστὶ τὴν ὀργὴν πόνος.
26981   3.20.20.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fab. inc. fr. 84 com. IV p. 256).
26982   3.20.20.2 : Οὐκ ἔστιν ὀργῆς, ὡς ἔοικε, φάρμακον 
26983   3.20.20.3 : ἄλλ´ ἢ λόγος σπουδαῖος ἀνθρώπου φίλου.
26984   3.20.21.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fab. inc. fr. 25 com. IV p. 241).
26985   3.20.21.2 : Εἰ καὶ σφόδρ´ ἀλγεῖς, μηδὲν ἠρεθισμένος
26986   3.20.21.3 : πράξῃς [τι] προπετῶς· ὀργῆς γὰρ ἀλογίστου κρατεῖν
26987   3.20.21.4 : ἐν ταῖς ταραχαῖς μάλιστα τὸν φρονοῦντα δεῖ.
26988   3.20.22.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Georg. fr. 3 com. IV p. 96).
26989   3.20.22.2 : Τὸ δ´ ὀξύθυμον τοῦτο καὶ λίαν πικρὸν
26990   3.20.22.3 : δεῖγμ´ ἐστὶν εὐθὺς πᾶσι μικροψυχίας.
26991   3.20.23.1 : Θεοκρίτου (I 15).
26992   3.20.23.2 : Οὐ θέμις, ὦ ποιμήν, τὸ μεσαμβρινόν, οὐ θέμις ἇμιν
26993   3.20.23.3 : συρίσδειν· τὸν Πᾶνα δεδοίκαμες· ἦ γὰρ ἀπ´ ἄγρας
26994   3.20.23.4 : τανίκα κεκμακὼς ἀμπαύεται, ἔστι δὲ πικρός,
26995   3.20.23.5 : καί οἱ ἀεὶ δριμεῖα χολὰ ποτὶ ῥῖνα κάθηται.
26996   3.20.24.1 : Ὁμήρου (Il. I 103–104).
26997   3.20.24.2 : Ἀχνύμενος, μένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναι
26998   3.20.24.3 : πίμπλαντ´, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐίκτην.
26999   3.20.25.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 258 N. 2).
27000   3.20.25.2 : Τῷ γὰρ βιαίῳ κἀγρίῳ τὸ μαλθακὸν
27001   3.20.25.3 : εἰς ταὐτὸν ἐλθὸν τοῦ λίαν παρείλετο. 
27002   3.20.26.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 1038 N. 2).
27003   3.20.26.2 : Ὀργαὶ γὰρ ἀνθρώποισι συμφορᾶς ὕπο
27004   3.20.26.3 : δειναί, πλάνος τε καρδίᾳ προσίσταται.
27005   3.20.27.1 : Σοφοκλέους Οἰδίποδος (Col. 592).
27006   3.20.27.2 : Ὦ μωρέ, θυμὸς ἐν κακοῖς οὐ ξύμφορος.
27007   3.20.28.1 : Ἀρχιλόχου (fr. 66 p. l. II 4 p. 400).
27008   3.20.28.2 : Θυμέ, θύμ´ ἀμηχάνοισι κήδεσιν κυκώμενε,
27009   3.20.28.3 : † ἀναδευ, δυσμενῶν δ´ ἀλέξευ προσβαλὼν ἐναντίον
27010   3.20.28.4 : στέρνον, ἐνδόκοισιν ἐχθρῶν πλησίον κατασταθεὶς
27011   3.20.28.5 : ἀσφαλέως· καὶ μήτε νικῶν ἀμφάδην ἀγάλλεο,
27012   3.20.28.6 : μήτε νικηθεὶς ἐν οἴκῳ καταπεσὼν ὀδύρεο,
27013   3.20.28.7 : ἀλλὰ χαρτοῖσίν τε χαῖρε καὶ κακοῖσιν ἀσχάλα
27014   3.20.28.8 : μὴ λίην· γίγνωσκε δ´ οἷος ῥυσμὸς ἀνθρώπους ἔχει.
27015   3.20.29.1 : Σοφοκλέους ἐν Τυροῖ (fr. 600 N. 2).
27016   3.20.29.2 : Πόλλ´ ἐν κακοῖσι θυμὸς εὐνηθεὶς ὁρᾷ. 
27017   3.20.30.1 : Εὐριπίδου Μηδείας ( 109–110).
27018   3.20.30.2 : Μεγαλόσπλαγχνος δυσκατάπαυστος
27019   3.20.30.3 : ψυχὴ δηχθεῖσα κακοῖσιν.
27020   3.20.31.1 : Εὐριπίδου Ὑψιπύλῃ (fr. 760 N. 2).
27021   3.20.31.2 : Ἔξω γὰρ ὀργῆς πᾶς ἀνὴρ σοφώτερος.
27022   3.20.32.1 : Σοφοκλέους Τηρεῖ (fr. 530 N. 2).
27023   3.20.32.2 : Ἄνους ἐκεῖνος, αἱ δ´ ἀνούστεραί γ´ ἔτι
27024   3.20.32.3 : ἐκεῖνον ἠμύναντο † καρτερόν.
27025   3.20.32.4 : ὅστις γὰρ ἐν κακοῖσι θυμωθεὶς βροτῶν
27026   3.20.32.5 : μεῖζον προσάπτει τῆς νόσου τὸ φάρμακον,
27027   3.20.32.6 : ἰατρός ἐστιν οὐκ ἐπιστήμων ἀκῶν.
27028   3.20.33.1 : Νεόφρονος ἐν Μηδείᾳ (fr. 2 p. 730 N. 2).
27029   3.20.33.2 : Εἶεν· τί δράσεις, θυμέ; βούλευσαι καλῶς
27030   3.20.33.3 : πρὶν ἐξαμαρτεῖν καὶ τὰ προσφιλέστατα
27031   3.20.33.4 : ἔχθιστα θέσθαι. ποῖ ποτ´ ἐξῇξας, τάλας;
27032   3.20.33.5 : κάτισχε λῆμα καὶ σθένος θεοστυγές.
27033   3.20.33.6 : καὶ πρὸς τί ταῦτα δύρομαι, ψυχὴν ἐμὴν
27034   3.20.33.7 : ὁρῶς´ ἔρημον καὶ παρημελημένην
27035   3.20.33.8 : πρὸς ὧν ἐχρῆν ἥκιστα; μαλθακοὶ δὲ δὴ 
27036   3.20.33.9 : τοιαῦτα γιγνόμεσθα πάσχοντες κακά;
27037   3.20.33.10 : οὐ μὴ προδώσεις, θυμέ, σαυτὸν ἐν κακοῖς;
27038   3.20.33.11 : οἴμοι, δέδοκται· παῖδες, ἐκτὸς ὀμμάτων
27039   3.20.33.12 : ἀπέλθετ´· ἤδη γάρ με φοινία μέγαν
27040   3.20.33.13 : δέδυκε λύσσα θυμόν. ὦ χέρες χέρες,
27041   3.20.33.14 : πρὸς οἷον ἔργον ἐξοπλιζόμεσθα· φεῦ,
27042   3.20.33.15 : τάλαινα τόλμης, ἣ πολὺν πόνον βραχεῖ
27043   3.20.33.16 : διαφθεροῦσα τὸν ἐμὸν ἔρχομαι χρόνῳ.
27044   3.20.34.1 : Εὐριπίδου Μηδείας ( 446–447).
27045   3.20.34.2 : Οὐ νῦν κατεῖδον πρῶτον, ἀλλὰ πολλάκις,
27046   3.20.34.3 : τραχεῖαν ὀργὴν ὡς ἀμήχανον κακόν.
27047   3.20.35.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 520–521).
27048   3.20.35.2 : Δεινή τις ὀργὴ καὶ δυσίατος πέλει,
27049   3.20.35.3 : ὅταν φίλοι φίλοισι συμβάλως´ ἔριν. 
27050   3.20.36.1 : Εὐριπίδου Τήλεφος (fr. 718 N. 2).
27051   3.20.36.2 : Ὥρα σε θυμοῦ κρείσσονα γνώμην ἔχειν.
27052   3.20.37.1 : (Eur. Med. 1079–1080)
27053   3.20.37.2 : Θυμὸς δὲ κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων,
27054   3.20.37.3 : ὅσπερ μεγίστων αἴτιος κακῶν βροτοῖς.
27055   3.20.38.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 1039 N. 2).
27056   3.20.38.2 : Ὁ θυμὸς ἀλγῶν ἀσφάλειαν οὐκ ἔχει.
27057   3.20.39.1 : (trag. adesp. fr. 524 N. 2)
27058   3.20.39.2 : Ἐν τοῖς κακοῖσι δ´ ηὑγένει´ ὅταν παρῇ
27059   3.20.39.3 : τραχεῖα καὶ ὀξύθυμος, ἀμαθίαν ἔχει.
27060   3.20.40.1 : Ὁμήρου (Il. IX 496–497).
27061   3.20.40.2 : Ἀλλ´ Ἀχιλεῦ, δάμασον θυμὸν μέγαν· οὐδέ τί σε χρὴ
27062   3.20.40.3 : νηλεὲς ἦτορ ἔχειν· στρεπτοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί.
27063   3.20.41.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Il. XV 201–203).
27064   3.20.41.2 : Οὕτω γὰρ δή τοι, γαιήοχε κυανοχαῖτα,
27065   3.20.41.3 : τόνδε φέρω Διὶ μῦθον ἀπηνέα τε κρατερόν τε,
27066   3.20.41.4 : ἤ τι μεταστρέψεις; στρεπταὶ δέ τε φρένες ἐσθλῶν.
27067   3.20.42.1 : Πλάτωνος. 
27068   3.20.42.2 : Πλάτων ὀργισθείς ποτέ τινι τῶν δούλων, χάριν ἔχειν
27069   3.20.42.3 : τοῖς θεοῖς ἐκέλευεν αὐτὸν ὅτι ὀργίζεται· κολασθῆναι γὰρ
27070   3.20.42.4 : ἂν πάντως, εἰ μὴ ὠργίζετο.
27071   3.20.43.1 : Ἀντιφῶντος (de caede Herodis 72).
27072   3.20.43.2 : Οὐκ ἔστιν ὅ τι ἂν ὀργιζόμενος ἄνθρωπος εὖ γνοίη·
27073   3.20.43.3 : αὐτὸ γὰρ ὃ βουλεύεται, τὴν γνώμην διαφθείρει τοῦ ἀν–
27074   3.20.43.4 : θρώπου.
27075   3.20.44.1 : Ἡροδότου (VII 160).
27076   3.20.44.2 : Τὰ ὀνείδεα κατιόντα ἀνθρώπῳ φιλέει ἐπανάγειν τὸν
27077   3.20.44.3 : θυμόν.
27078   3.20.45.1 : Τοῦ αὐτοῦ (VII 39).
27079   3.20.45.2 : Ὡς ἐν τοῖσιν ὠσὶ τῶν ἀνθρώπων οἰκέει ὁ θυμός·
27080   3.20.45.3 : χρηστὰ μὲν ἀκούσας τέρψιος ἐμπιπλεῖ τὸ σῶμα, ὑπεναν–
27081   3.20.45.4 : τία δὲ τουτέοισιν ἀκούσας ἀνοιδαίνει.
27082   3.20.46.1 : Ἀριστοτέλους (fr. 661 Rose 3). 
27083   3.20.46.2 : Ἢ οὐχ ὁρᾷς, ὅτι τῶν ἐν ὀργῇ διαπραττομένων ἁπάν–
27084   3.20.46.3 : των ὁ λογισμὸς ἀποδημεῖ φεύγων τὸν θυμὸν ὡς πικρὸν
27085   3.20.46.4 : τύραννον;
27086   3.20.47.1 : Ἀρριανοῦ (deest ap. Schweigh.).
27087   3.20.47.2 : Μεγαλόθυμοι πρᾴως εἰσί τινες, ἡσυχῇ καὶ οἷον ἀορ–
27088   3.20.47.3 : γήτως πράττοντες ὅσα καὶ οἱ σφόδρα τῷ θυμῷ φερό–
27089   3.20.47.4 : μενοι. φυλακτέον οὖν καὶ τὸ τούτων ἀβλέπτημα ὡς πολὺ
27090   3.20.47.5 : χεῖρον ὂν τοῦ διατεινόμενον ὀργίζεσθαι. οὗτοι μὲν γὰρ
27091   3.20.47.6 : ταχὺ κόρον τῆς τιμωρίας λαμβάνουσιν, οἳ δὲ εἰς μακρὸν
27092   3.20.47.7 : παρατείνουσιν ὡς οἱ λεπτῶς πυρέττοντες.
27093   3.20.48.1 : Ἀπολλώνιος Μακεδόνι (p. 126 Herch.).
27094   3.20.48.2 : Τῆς ὀξυθυμίας τὸ ἄνθος μανία.
27095   3.20.49.1 : Ἀπολλώνιος Ἀριστοκλεῖ (ibid. p. 126).
27096   3.20.49.2 : Τὸ τῆς ὀργῆς πόθος μὴ καθομιλούμενον μηδὲ θερα–
27097   3.20.49.3 : πευόμενον φυσικὴ νόσος γίνεται.
27098   3.20.50.1 : Ἀπολλώνιος Δημοκράτει (ibid. p. 127).
27099   3.20.50.2 : Ὁ ὑπὲρ μικρῶν ἁμαρτημάτων ἀνυπερβλήτως ὀργιζό–
27100   3.20.50.3 : μενος οὐκ ἐᾷ διαγνῶναι τὸν ἁμαρτάνοντα, πότε ἔλαττον
27101   3.20.50.4 : καὶ πότε μεῖζον ἠδίκησεν. 
27102   3.20.51.1 : Διονυσίου Ἁλικαρνασέως.
27103   3.20.51.2 : ***
27104   3.20.52.1 : (Plut. quomodo adol. poetas audire debeat p. 31 A)
27105   3.20.52.2 : Ὅτι μεγάλου καὶ δοκοῦντος εἶναι καὶ ὄντος τοῦ κρα–
27106   3.20.52.3 : τεῖν ὀργῆς ἡ πρόνοια καὶ ἡ φυλακὴ τοῦ μὴ περιπεσεῖν
27107   3.20.52.4 : μεῖζον.
27108   3.20.53.1 : Σωτίωνος ἐκ τοῦ Περὶ ὀργῆς βʹ.
27109   3.20.53.2 : Τοῖς δὲ σοφοῖς ἀντὶ ὀργῆς Ἡρακλείτῳ μὲν δάκρυα,
27110   3.20.53.3 : Δημοκρίτῳ δὲ γέλως ἐπῄει.
27111   3.20.54.1 : Ὥσπερ δὲ πλοῖα γενναῖα οὐχ ὅσα ἐν εὐδίᾳ πλεῖ, ἀλλ´
27112   3.20.54.2 : ὅσα πρὸς χειμῶνα ἀντέχει καὶ σῴζεται· οὕτω καὶ ἄνθρω–
27113   3.20.54.3 : ποι ὀργῇ καὶ κινήσει ἀντέχοντες μεγάλοι καὶ ἀνδρεῖοι.
27114   3.20.54a.1 : Ὑποκριταῖς μὲν οὖν καὶ μὴ ὀργιζομένοις ὑποκρινα–
27115   3.20.54a.2 : μένοις ὀργὴν συνήνεγκεν, οἱ δὲ σπουδαῖοι ἄνδρες, οὐδ´
27116   3.20.54a.3 : ἐὰν ὡς ἀληθῶς ὀργίζωνται, οὕτω χρῶνται τῷ σχήματι.
27117   3.20.55.1 : Ἀριστοτέλους (fr. 660 Rose 3). 
27118   3.20.55.2 : Ὥσπερ ὁ καπνὸς ἐπιδάκνων τὰς ὄψεις οὐκ ἐᾷ βλέ–
27119   3.20.55.3 : πειν τὸ κείμενον ἐν τοῖς ποσίν· οὕτως ὁ θυμὸς ἐπαιρό–
27120   3.20.55.4 : μενος τῷ λογισμῷ ἐπισκοτεῖ καὶ τὸ συμβησόμενον ἐξ αὐτοῦ
27121   3.20.55.5 : ἄτοπον οὐκ ἐφίησι τῇ διανοίᾳ προλαβεῖν.
27122   3.20.56.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 77 Mullach.).
27123   3.20.56.2 : Θυμῷ μάχεσθαι μὲν χαλεπόν· ἀνδρὸς δὲ τὸ κρατέειν
27124   3.20.56.3 : εὐλογίστου.
27125   3.20.57.1 : Πλάτων ὀργιζόμενος ποτὲ τῷ οἰκέτῃ ἐπιστάντος Ξενο–
27126   3.20.57.2 : κράτους ’λαβών‘ ἔφη ’τοῦτον μαστίγωσον· ἐγὼ γὰρ ὀργί–
27127   3.20.57.3 : ζομαι‘
27128   3.20.58.1 : Πλουτάρχου (de cohib. ira p. 458 F).
27129   3.20.58.2 : Ἀριστοτέλης φησὶ Σατύρου τοῦ Σαμίου τοὺς φίλους
27130   3.20.58.3 : φράξαι τὰ ὦτα κηρῷ δίκην ἔχοντος, ὅπως μὴ συγχέῃ τὸ
27131   3.20.58.4 : πρᾶγμα διὰ θυμὸν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν λοιδορούμενος.
27132   3.20.59.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ διαβολῆς (fr. XXIII 1
27133   3.20.59.2 : Wyttenb.). 
27134   3.20.59.3 : Οἱ νεώνητοι δοῦλοι πυνθάνονται οὐκ εἰ δεισιδαίμων
27135   3.20.59.4 : ἢ φθονερὸς ὁ δεσπότης, ἀλλ´ εἰ ὀργίλος.
27136   3.20.60.1 : Ῥούφου ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Περὶ φιλίας (fr. 69 III
27137   3.20.60.2 : p. 89 Schweigh.).
27138   3.20.60.3 : Ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον τῆς μὲν φύσεως ἐκεῖνο τὸ ἔργον,
27139   3.20.60.4 : συνδῆσαι καὶ συναρμόσαι τὴν ὁρμὴν τῇ τοῦ προσήκον–
27140   3.20.60.5 : τος καὶ ὠφελίμου φαντασίᾳ.
27141   3.20.61.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 70 l. c.).
27142   3.20.61.2 : Τὸ δὲ οἴεσθαι εὐκαταφρονήτους τοῖς ἄλλοις ἔσεσθαι,
27143   3.20.61.3 : ἐὰν μὴ τοὺς πρώτους ἐχθροὺς παντὶ τρόπῳ βλάψωμεν,
27144   3.20.61.4 : σφόδρα ἀγεννῶν καὶ ἀνοήτων ἀνθρώπων. φαμὲν γὰρ τὸν
27145   3.20.61.5 : εὐκαταφρόνητον νοεῖσθαι μὲν καὶ κατὰ τὸ ἀδύνατον εἶ–
27146   3.20.61.6 : ναι βλάψαι· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον νοεῖται κατὰ τὸ ἀδύνατον
27147   3.20.61.7 : εἶναι ὠφελεῖν.
27148   3.20.62.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 147 Mullach.).
27149   3.20.62.2 : Φιλονεικίη πᾶσα ἀνόητος· τὸ γὰρ κατὰ τοῦ δυσμενέος
27150   3.20.62.3 : βλαβερὸν θεωρεῦσα τὸ ἴδιον συμφέρον οὐ βλέπει.
27151   3.20.63.1 : Ἀριστίππου. 
27152   3.20.63.2 : Ἀρίστιππος ὁ Κυρηναῖος φιλόσοφος θεασάμενός τινα
27153   3.20.63.3 : ὀργιζόμενον καὶ διὰ τῶν λόγων χαλεπαίνοντα ἔφη ’μὴ
27154   3.20.63.4 : τοὺς λόγους δι´ ὀργῆς ἄγωμεν, ἀλλὰ τὴν ὀργὴν διὰ τῶν
27155   3.20.63.5 : λόγων καταπαύωμεν‘.
27156   3.20.64.1 : Ναυκράτους.
27157   3.20.64.2 : Ναυκράτης ὁ σοφὸς τοὺς ὀξυθύμους ἔφη παραπλή–
27158   3.20.64.3 : σιον τοῖς λύχνοις πάσχειν· καὶ γὰρ τούτους πλείονι ἐλαίῳ
27159   3.20.64.4 : ἐκκαίεσθαι.
27160   3.20.65.1 : Ἀριστοτέλους.
27161   3.20.65.2 : Ὁ θυμός ἐστι πάθος θηριῶδες μὲν τῇ διαθέσει,
27162   3.20.65.3 : συνεχὲς 〈δὲ〉 τῇ λήψει, σκληρὸν δὲ καὶ βίαιον τῇ δυνάμει,
27163   3.20.65.4 : φόνων αἴτιον, συμφορᾶς σύμμαχον, βλάβης συνεργόν, ἀτι–
27164   3.20.65.5 : μίας καὶ χρημάτων ἀπωλείας ἔτι δὲ καὶ φθορᾶς ἀρχηγόν.
27165   3.20.66.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 129 Blass. 2).
27166   3.20.66.2 : Ὅστις δὲ ἰὼν ἐπὶ τὸν πλησίον κακῶς ποιήσων δει–
27167   3.20.66.3 : μαίνει, μὴ ἃ θέλει ποιῆσαι, ἁμαρτὼν τούτων, ἃ μὴ θέλει
27168   3.20.66.4 : ἀπενέγκηται, σωφρονέστερος. ἐν ᾧ γὰρ δειμαίνει, μέλ–
27169   3.20.66.5 : λει· ἐν ᾧ δὲ μέλλει, πολλάκις ὁ διὰ μέσου χρόνος ἀπέ–
27170   3.20.66.6 : στρεψε τὸν νοῦν τῶν θελημάτων· καὶ ἐν μὲν τῷ γεγενῆσθαι 
27171   3.20.66.7 : οὐκ ἔνεστιν, ἐν δὲ τῷ μέλλειν ἐνδέχεται 〈μὴ〉 γενέσθαι.
27172   3.20.66.8 : ὅστις δὲ δράσειν μὲν οἴεται τοὺς πέλας κακῶς, πείσεσθαι
27173   3.20.66.9 : δ´ οὔ, 〈οὐ〉 σωφρονεῖ. ἐλπίδες δ´ οὐ πανταχοῦ ἀγαθόν·
27174   3.20.66.10 : πολλοὺς γὰρ τοιαῦται ἐλπίδες κατέβαλον εἰς ἀνηκέστους
27175   3.20.66.11 : συμφοράς, ἃ δ´ ἐδόκουν τοὺς πέλας ποιήσειν, παθόντες
27176   3.20.66.12 : ταῦτα ἀνεφάνησαν αὐτοί. σωφροσύνην δὲ ἀνδρὸς οὐκ ἂν
27177   3.20.66.13 : ἄλλος ὀρθότερόν τις κρίνειεν, ἢ ὅστις τοῦ θυμοῦ ταῖς
27178   3.20.66.14 : παραχρῆμα ἡδοναῖς ἐμφράσσει αὐτὸς ἑαυτὸν κρατεῖν τε
27179   3.20.66.15 : καὶ νικᾶν ἠδυνήθη αὐτὸς ἑαυτόν. ὃς δὲ θέλει χαρίσα–
27180   3.20.66.16 : σθαι τῷ θυμῷ, παραχρῆμα θέλει τὰ κακίω ἀντὶ τῶν
27181   3.20.66.17 : ἀμεινόνων.
27182   3.20.67.1 : Ἐπικτήτου (fr. 71 III p. 90 Schweigh.).
27183   3.20.67.2 : Ὅτῳ μετὰ ἀνατάσεως καὶ ἀπειλῆς ἐπιχειρεῖς, μέμνησο
27184   3.20.67.3 : προλέγειν, ὅτι ἥμερος εἶ· καὶ οὐδὲν ἄγριον δράσας ἀμετα–
27185   3.20.67.4 : νόητος καὶ ἀνεύθυνος διαγενήσῃ.
27186   3.20.68.1 : Κάτωνος πρεσβυτέρου (Ps.–Plut. apophth. reg. et duc.
27187   3.20.68.2 : p. 199 A).
27188   3.20.68.3 : Τὸν ὀργιζόμενον ἐνόμιζε τοῦ μαινομένου χρόνῳ δια–
27189   3.20.68.4 : φέρειν.
27190   3.20.69.1 : Ἀρίστωνος.
27191   3.20.69.2 : Τὴν κακολογίαν ἡ ὀργὴ φαίνεται ἀπογεννῶσα ὥστε
27192   3.20.69.3 : † ἡ μήτηρ οὐκ ἀστεῖα. 
27193   3.20.70.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ ὀργῆς (fr. XXVII Wyttenb.).
27194   3.20.70.2 : Ὅσα δὲ ὀργῇ χρώμενοι πράττουσιν ἄνθρωποι, ταῦτα
27195   3.20.70.3 : ἀνάγκη τυφλὰ εἶναι καὶ ἀνόητα καὶ τοῦ παντὸς ἁμαρ–
27196   3.20.70.4 : τάνειν. οὐ γὰρ οἷόν τε ὀργῇ χρώμενον λογισμῷ χρῆσθαι·
27197   3.20.70.5 : τὸ δὲ ἄνευ λογισμοῦ ποιούμενον πᾶν ἄτεχνόν τε καὶ
27198   3.20.70.6 : διεστραμμένον. λόγον οὖν ἡγεμόνα χρὴ ποιησάμενον οὕ–
27199   3.20.70.7 : τως ἐπιχειρεῖν τοῖς κατὰ τὸν βίον ἔργοις τὰς ἑκάστοτε
27200   3.20.70.8 : προσπιπτούσας ὀργὰς διωθούμενον καὶ διανέοντα ὥσπερ
27201   3.20.70.9 : οἱ κυβερνῆται τὰ κύματα προσφερόμενα. ἔστι γοῦν οὐκ
27202   3.20.70.10 : ἔλαττον τὸ δέος ὀργῆς ἀντιπρώρου κυλινδομένης, αὑτόν
27203   3.20.70.11 : τε καὶ σύμπαντα οἶκον ἔστιν ἄρδην ἀπολέσαι καὶ ἀνα–
27204   3.20.70.12 : τρέψαι μὴ διαπλεύσαντα δεξιῶς. οὐ μὴν ἀλλ´ ἐπιμελείας
27205   3.20.70.13 : εἰς αὐτὰ δεῖ καὶ μελέτης. ᾗ καὶ μάλιστα ἁλίσκονται κατ´
27206   3.20.70.14 : ἄκρας οἱ παραδεξάμενοι τὸν θυμὸν ὡς σύμμαχον ἀρε–
27207   3.20.70.15 : τῆς, ἀπολαύοντες ὅσον αὐτοῦ χρήσιμόν ἐστιν ἔν τε πο–
27208   3.20.70.16 : λέμῳ καὶ νὴ Δία ἐν πολιτείαις, τὸ πολὺ δὲ αὐτοῦ καὶ
27209   3.20.70.17 : τὸ ἐπιπόλαιον ἐκκρίνειν καὶ ἐκβάλλειν τῆς ψυχῆς, ὅπερ
27210   3.20.70.18 : ὀργή τε καὶ πικρία δι´ ὀξυθυμίαν λέγεται, νομίσματα
27211   3.20.70.19 : ἥκιστα ταῖς ἀνδρείαις ψυχαῖς πρέποντα. τίς οὖν ἐν
27212   3.20.70.20 : ἡλικίᾳ τούτων γίγνεται μελέτη; ἐμοὶ μὲν δοκεῖ μάλιστ´
27213   3.20.70.21 : ἂν ὧδε γίγνεσθαι πόρρωθεν ἡμῶν προμελετώντων καὶ 
27214   3.20.70.22 : προαπλούντων πλεῖστον οἷον ἐν οἰκέταις τε καὶ πρὸς
27215   3.20.70.23 : γυναῖκας τὰς γαμετάς. ὁ γὰρ οἴκοι πρᾷος καὶ δημοσίᾳ
27216   3.20.70.24 : πρᾷος πολὺ μᾶλλον ἔσται, τοιοῦτος ἔνδοθεν καὶ ὑπὸ
27217   3.20.70.25 : τῶν οἴκοι πεποιημένος αὐτῷ τῆς αὑτοῦ ψυχῆς † εἶναι
27218   3.20.70.26 : ἀγαθός.
27219   3.21.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ.}1
27220   3.21.1.1 : Φιλήμονος (fab. inc. fr. 101 com. IV p. 62).
27221   3.21.1.2 : Ἄνθρωπος ὢν τοῦτ´ ἴσθι καὶ μέμνης´ ἀεί.
27222   3.21.2.1 : Μενάνδρου Κωνειαζομέναις (fr. 2 com. IV p. 156).
27223   3.21.2.2 : Τὸ γνῶθι σαυτὸν ἔστιν, ἂν τὰ πράγματα
27224   3.21.2.3 : ἴδῃς τὰ σαυτοῦ, καὶ τί σοὶ ποιητέον.
27225   3.21.3.1 : Διφίλου (fab. inc. fr. 31 com. IV p. 425).
27226   3.21.3.2 : Ἂν γνῷς τί ἐστ´ ἄνθρωπος, ἡδίων ἔσῃ.
27227   3.21.4.1 : Ἀντιφάνους (fr. inc. 42a com. III p. 148). 
27228   3.21.4.2 : Εἰ θνητὸς εἶ, βέλτιστε, θνητὰ καὶ φρόνει.
27229   3.21.5.1 : Μενάνδρου Θρασυλέοντος (fr. 1 com. IV p. 139).
27230   3.21.5.2 : Κατὰ πόλλ´ ἄρ´ ἐστὶν οὐ καλῶς εἰρημένον
27231   3.21.5.3 : τὸ γνῶθι σαυτόν· χρησιμώτερον γὰρ ἦν
27232   3.21.5.4 : τὸ γνῶθι τοὺς ἄλλους.
27233   3.21.6.1 : Ἐκ τῆς Αἰλιανοῦ συμμίκτου ἱστορίας (VIII 15).
27234   3.21.6.2 : Ἐν Χαιρωνείᾳ τοὺς Ἀθηναίους ἡνίκα ἐνίκησεν ὁ Φί–
27235   3.21.6.3 : λιππος, ἐπαρθεὶς τῇ εὐπραγίᾳ, ὅμως λογισμοῦ ἐκράτησε
27236   3.21.6.4 : καὶ οὐχ ὕβρισε, καὶ διὰ ταῦτα ᾤετο δεῖν αὐτὸν ὑπομι–
27237   3.21.6.5 : μνήσκεσθαι ὑπό τινος τῶν παίδων ἕωθεν, ὅτι ἄνθρω–
27238   3.21.6.6 : πός ἐστιν.
27239   3.21.7.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
27240   3.21.7.2 : Ἡράκλειτος νέος ὢν πάντων γέγονε σοφώτερος, ὅτι
27241   3.21.7.3 : ᾔδει ἑαυτὸν μηδὲν εἰδότα. 
27242   3.21.8.1 : Δημῶναξ ἐρωτηθεὶς πότε ἤρξατο φιλοσοφεῖν, ’ὅτε
27243   3.21.8.2 : καταγιγνώσκειν‘ ἔφη ’ἐμαυτοῦ ἠρξάμην‘.
27244   3.21.9.1 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς διὰ τί οὐ συγγράφει, ’ὅτι‘ εἶ–
27245   3.21.9.2 : πεν ’ὁρῶ τὰ χαρτία πολὺ τῶν γραφησομένων τιμιώτερα‘.
27246   3.21.10.1 : Θεόκριτος ἐρωτηθεὶς διὰ τί οὐ συγγράφει, ’ὅτι‘ εἶ–
27247   3.21.10.2 : πεν ’ὡς μὲν βούλομαι, οὐ δύναμαι· ὡς δὲ δύναμαι, οὐ
27248   3.21.10.3 : βούλομαι‘.
27249   3.21.11.1 : Βίαντος.
27250   3.21.11.2 : Θεώρει ὥσπερ ἐν κατόπτρῳ τὰς σαυτοῦ πράξεις, ἵνα
27251   3.21.11.3 : τὰς μὲν καλὰς ἐπικοσμῇς, τὰς δὲ αἰσχρὰς καλύπτῃς.
27252   3.21.12.1 : Γνῶθι σαυτὸν ὡς παροιμία παραλαμβάνεται, μαρ–
27253   3.21.12.2 : τυρεῖ Θεόφραστος ἐν τῷ περὶ παροιμιῶν. οἱ πολλοὶ δὲ 
27254   3.21.12.3 : Χείλωνος εἶναι τὸ ἀπόφθεγμα, Κλέαρχος δὲ ὑπὸ τοῦ
27255   3.21.12.4 : θεοῦ λεχθῆναι Χείλωνι.
27256   3.21.13.1 : Χείλωνος.
27257   3.21.13.2 : Χείλων ἐρωτηθεὶς τί χαλεπώτατον, ’τὸ γιγνώσκειν
27258   3.21.13.3 : ἑαυτόν‘ ἔφη· πολλὰ γὰρ ὑπὸ φιλαυτίας ἕκαστον ἑαυτῷ
27259   3.21.13.4 : προστιθέναι.
27260   3.21.14.1 : Βίαντος.
27261   3.21.14.2 : Τὸ δὲ γνῶθι σαυτὸν χρήσιμον εἰς νουθεσίαν τῶν
27262   3.21.14.3 : ἀλαζόνων, οἳ ὑπὲρ τὴν ἑαυτῶν δύναμιν φλυαροῦσιν.
27263   3.21.15.1 : Ἀλεξάνδρου (Ps.–Plut. apophth. reg. et duc. p. 182 B).
27264   3.21.15.2 : Ἀλέξανδρος νοσήσας μακρὰν νόσον ὡς ἀνέρρωσεν,
27265   3.21.15.3 : οὐδὲν ἔφη διατεθῆναι χεῖρον· ’ὑπέμνησε γὰρ ἡμᾶς ἡ νό–
27266   3.21.15.4 : σος μὴ μέγα φρονεῖν ὡς θνητοὺς ὄντας‘.
27267   3.21.16.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ εὐθυμίας (p. 472 B–C).
27268   3.21.16.2 : Καὶ μὴν οἶνοί τε καὶ σαρκῶν ἐμφορήσεις σῶμα μὲν
27269   3.21.16.3 : ἰσχυρὸν ποιοῦσι καὶ ῥωμαλέον, ψυχὴν δὲ ἀσθενῆ· καὶ 
27270   3.21.16.4 : χρημάτων ἐπιμέλεια μὲν συνεχὴς καὶ τήρησις αὔξει πλοῦ–
27271   3.21.16.5 : τον, ὑπεροψία δὲ καὶ σωφροσύνη μέγα πρὸς φιλοσοφίαν
27272   3.21.16.6 : ἐφόδιον. ὅθεν οὐ πάντα πάντων ἐστίν, ἀλλὰ δεῖ τῷ Πυ–
27273   3.21.16.7 : θικῷ γράμματι πειθόμενον αὑτὸν καταμαθεῖν, εἶτα χρῆ–
27274   3.21.16.8 : σθαι πρὸς ἓν ὃ πέφυκε, καὶ μὴ πρὸς ἄλλον ἄλλοτε βίου
27275   3.21.16.9 : ζῆλον ἕλκειν καὶ παραβιάζεσθαι τὴν φύσιν.
27276   3.21.17.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 6).
27277   3.21.17.2 : Ἐπὶ μηδενὶ ἐπαρθῇς ἀλλοτρίῳ προτερήματι. εἰ ὁ
27278   3.21.17.3 : ἵππος ἔλεγεν ἐπαιρόμενος ὅτι ’καλός εἰμι‘, ἀνεκτὸν ἂν
27279   3.21.17.4 : ἦν· σὺ δὲ ὅταν λέγῃς ὅτι ’ἵππον καλὸν ἔχω‘, ἴσθι ὅτι
27280   3.21.17.5 : ἐφ´ ἵππῳ ἀγαθῷ μέγα φρονεῖς. τί οὖν ἐστι σόν; χρῆσις
27281   3.21.17.6 : φαντασιῶν, ἣν ὅταν κατὰ φύσιν ἔχῃς, τότε ἐπάρθητι·
27282   3.21.17.7 : τότε γὰρ ἐπὶ τῷ σῷ πλεονεκτήματι ἐπαρθήσῃ.
27283   3.21.18.1 : Δημοσθένους ἐν τῷ Πρὸς Λεπτίνην (XX § 161 p. 506).
27284   3.21.18.2 : Καὶ τὰ ἀγαθὰ μὲν προσδοκᾶν, καὶ τοῖς θεοῖς εὔχε–
27285   3.21.18.3 : σθαι διδόναι· πάντα δ´ ἀνθρώπινα ἡγεῖσθαι.
27286   3.21.19.1 : Ἐν ταὐτῷ (XX § 162 p. 506).
27287   3.21.19.2 : Ἀλλ´ οἶμαι τὸ μέλλον ἅπασιν ἀνθρώποις ἄδηλον, καὶ
27288   3.21.19.3 : μικροὶ καιροὶ μεγάλων πραγμάτων αἴτιοι γίγνονται· διὸ
27289   3.21.19.4 : δεῖ μετριάζειν ἐν ταῖς εὐπραξίαις καὶ προορωμένους τὸ
27290   3.21.19.5 : μέλλον φαίνεσθαι.
27291   3.21.20.1 : Πλάτωνος ἐκ τῶν Ἀντεραστῶν (p. 137 E–138 B). 
27292   3.21.20.2 : Τί δ´; ἐπειδὰν ἄνθρωπος ὤν τις ἀγνοῇ τοὺς χρη–
27293   3.21.20.3 : στοὺς καὶ τοὺς μοχθηροὺς ἀνθρώπους, ἆρ´ οὐ καὶ αὑτὸν
27294   3.21.20.4 : ἀγνοεῖ, πότερον χρηστός ἐστιν ἢ μοχθηρός, ἐπειδὴ καὶ
27295   3.21.20.5 : αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι; Συνεχώρει. Τὸ δὲ αὑτὸν ἀγνοεῖν
27296   3.21.20.6 : σωφρονεῖν ἢ οὐ σωφρονεῖν ἐστιν; Οὐ σωφρονεῖν. Τὸ
27297   3.21.20.7 : ἑαυτὸν ἄρα γιγνώσκειν ἐστὶ σωφρονεῖν; Φημί, ἔφη. Τοῦτο
27298   3.21.20.8 : ἄρα, ὡς ἔοικε, καὶ τὸ ἐν Δελφοῖς γράμμα παρακελεύε–
27299   3.21.20.9 : ται, σωφροσύνην ἀσκεῖν καὶ δικαιοσύνην. Ἔοικεν. Τῇ
27300   3.21.20.10 : αὐτῇ δὲ ταύτῃ καὶ κολάζειν ὀρθῶς ἐπιστάμεθα; Φημί.
27301   3.21.20.11 : Οὐκοῦν ᾗ μὲν κολάζειν ὀρθῶς ἐπιστάμεθα, δικαιοσύνη
27302   3.21.20.12 : αὕτη ἐστίν, ᾗ δὲ γιγνώσκειν καὶ ἑαυτὸν καὶ ἄλλους, σω–
27303   3.21.20.13 : φροσύνη; Ἔοικεν, ἔφη. Ταὐτὸν ἄρα ἐστὶ δικαιοσύνῃ σω–
27304   3.21.20.14 : φροσύνη; Φαίνεται. Καὶ μὴν οὕτω γε καὶ αἱ πόλεις
27305   3.21.20.15 : εὖ οἰκοῦνται, ὅταν οἱ ἀδικοῦντες δίκην διδῶσιν. Ἀληθῆ
27306   3.21.20.16 : λέγεις.
27307   3.21.21.1 : Ξενοφῶντος ἐν δ´ Ἀπομνημονευμάτων (IV 2, 24–36).
27308   3.21.21.2 : Καὶ ὁ Σωκράτης, Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Εὐθύδημε, εἰς Δελ– 
27309   3.21.21.3 : φοὺς δὲ ἤδη πώποτε ἀφίκου; Καὶ δίς γε νὴ Δί´, ἔφη.
27310   3.21.21.4 : Κατέμαθες οὖν πρὸς τῷ ναῷ που γεγραμμένον 〈τὸ〉 Γνῶθι
27311   3.21.21.5 : σαυτόν; Ἔγωγε. Πότερον οὖν οὐδέν σοι τοῦ γράμματος
27312   3.21.21.6 : ἐμέλησεν, ἢ προσέσχες τε καὶ ἐπεχείρησας σεαυτὸν ἐπι–
27313   3.21.21.7 : σκοπεῖν ὅστις εἴης; Μὰ Δί´ οὐ δῆτα, ἔφη· καὶ γὰρ δὴ
27314   3.21.21.8 : τοῦτο πάνυ ᾤμην εἰδέναι· σχολῇ γὰρ ἂν ἄλλο τι ᾔδειν,
27315   3.21.21.9 : εἴ γε μηδ´ ἐμαυτὸν ἐγίγνωσκον. Πότερα δέ σοι δοκεῖ
27316   3.21.21.10 : γιγνώσκειν ἑαυτὸν ὅστις τοὔνομα μόνον τὸ ἑαυτοῦ οἶδεν,
27317   3.21.21.11 : ἢ ὅστις, ὥσπερ οἱ τοὺς ἵππους ὠνούμενοι οὐ πρότερον
27318   3.21.21.12 : οἴονται γιγνώσκειν ὃν ἂν βούλωνται γνῶναι, πρὶν ἂν ἐπι–
27319   3.21.21.13 : σκέψωνται πότερον εὐπειθής ἐστιν ἢ δυσπειθής, καὶ πό–
27320   3.21.21.14 : τερον ἰσχυρὸς ἢ ἀσθενής, καὶ πότερον ταχὺς ἢ βραδύς,
27321   3.21.21.15 : καὶ τἄλλα τὰ πρὸς τὴν τοῦ ἵππου χρείαν ἐπιτήδειά τε
27322   3.21.21.16 : καὶ ἀνεπιτήδεια ὅπως ἔχει, οὕτως ἑαυτὸν ἐπισκεψάμε–
27323   3.21.21.17 : νος ὁποῖός ἐστι πρὸς τὴν ἀνθρωπίνην χρείαν, ἔγνωκε
27324   3.21.21.18 : τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν; Οὕτως ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη, ὁ μὴ εἰ–
27325   3.21.21.19 : δὼς τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ἀγνοεῖν ἑαυτόν. Ἐκεῖνο δὲ οὐ
27326   3.21.21.20 : φανερόν, ἔφη, ὅτι διὰ μὲν τὸ εἰδέναι ἑαυτοὺς πλεῖστα
27327   3.21.21.21 : ἀγαθὰ ἴσχουσιν ἄνθρωποι, διὰ δὲ τὸ ἐψεῦσθαι ἑαυτῶν
27328   3.21.21.22 : πλεῖστα κακά; οἱ μὲν γὰρ εἰδότες ἑαυτοὺς τὰ ἐπιτήδεια
27329   3.21.21.23 : ἑαυτοῖς ἴσασι καὶ διαγιγνώσκουσιν ἅ τε δύνανται καὶ ἃ
27330   3.21.21.24 : μή. καὶ ἃ μὲν ἐπίστανται πράττοντες πορίζονταί τε ὧν 
27331   3.21.21.25 : δέονται καὶ εὖ πράττουσιν, ὧν δὲ μὴ ἐπίστανται ἀπεχό–
27332   3.21.21.26 : μενοι ἀναμάρτητοι γίγνονται καὶ διαφεύγουσι τὸ κακῶς
27333   3.21.21.27 : πράττειν· διὰ τὸ αὐτὸ δὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους
27334   3.21.21.28 : δυνάμενοι δοκιμάζειν καὶ διὰ τῆς τῶν ἄλλων χρείας τά
27335   3.21.21.29 : τε ἀγαθὰ πορίζονται καὶ τὰ κακὰ φυλάττονται. οἱ δὲ μὴ
27336   3.21.21.30 : εἰδότες, ἀλλὰ διεψευσμένοι τῆς αὑτῶν δυνάμεως πρός τε
27337   3.21.21.31 : τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ τἄλλα ἀνθρώπινα πράγματα
27338   3.21.21.32 : ὁμοίως διάκεινται, καὶ οὔτε ὧν δέονται ἴσασιν οὔτε ὅ τι
27339   3.21.21.33 : πράττουσιν οὔτε οἷς χρῶνται, ἀλλὰ πάντων τούτων δια–
27340   3.21.21.34 : μαρτάνοντες τῶν τε ἀγαθῶν ἀποτυγχάνουσι καὶ τοῖς κα–
27341   3.21.21.35 : κοῖς περιπίπτουσι. καὶ οἱ μὲν εἰδότες ὅ τι ποιοῦσιν,
27342   3.21.21.36 : ἐπιτυγχάνοντες ὧν πράττουσιν, εὔδοξοί τε καὶ τίμιοι
27343   3.21.21.37 : γίγνονται· καὶ οἵ τε ὅμοιοι τούτοις ἡδέως χρῶνται, οἵ
27344   3.21.21.38 : τε ἀποτυγχάνοντες τῶν πραγμάτων ἐπιθυμοῦσι καὶ ἐλ–
27345   3.21.21.39 : πίδας τῶν ἀγαθῶν ἐν τούτοις ἔχουσι, καὶ διὰ ταῦτα πάν–
27346   3.21.21.40 : των μάλιστα τούτους ἀγαπῶσιν. οἱ δὲ μὴ εἰδότες τί
27347   3.21.21.41 : ποιοῦσι, κακῶς τε αἱρούμενοι καὶ οἷς ἂν ἐπιχειρήσωσιν
27348   3.21.21.42 : ἀποτυγχάνοντες, οὐ μόνον ἐν αὐτοῖς τούτοις ζημιοῦν–
27349   3.21.21.43 : ταί τε καὶ κολάζονται, ἀλλὰ καὶ ἀδοξοῦσι διὰ ταῦτα καὶ
27350   3.21.21.44 : καταγέλαστοι γίγνονται καὶ καταφρονούμενοι καὶ ἀτιμα–
27351   3.21.21.45 : ζόμενοι ζῶσιν. ὁρᾷς δὲ καὶ τῶν πόλεων ὅτι ὅσαι ἂν
27352   3.21.21.46 : ἀγνοήσασαι τὴν ἑαυτῶν δύναμιν κρείττοσι πολεμήσωσιν, 
27353   3.21.21.47 : αἱ μὲν ἀνάστατοι γίγνονται, αἱ δὲ ἐξ ἐλευθέρων δοῦλαι.
27354   3.21.21.48 : καὶ ὁ Εὐθύδημος, ὡς πάνυ μοι δοκοῦν, ὦ Σώκρατες,
27355   3.21.21.49 : ἔφη, περὶ πολλοῦ ποιητέον εἶναι τὸ ἑαυτὸν γιγνώσκειν,
27356   3.21.21.50 : οὕτως ἴσθι· ὁπόθεν δὲ χρὴ ἄρξασθαι ἐπισκοπεῖν ἑαυτόν,
27357   3.21.21.51 : τοῦτο πρὸς σὲ ἀποβλέπω εἴ μοι ἐθελήσαις ἂν ἐξηγή–
27358   3.21.21.52 : σασθαι. Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Σωκράτης, τὰ μὲν ἀγαθὰ καὶ
27359   3.21.21.53 : τὰ κακὰ ὁποῖά ἐστι πάντως που γιγνώσκεις; Νὴ Δί´, ἔφη·
27360   3.21.21.54 : εἰ γὰρ μηδὲ ταῦτα οἶδα, καὶ τῶν ἀνδραπόδων φαυλότε–
27361   3.21.21.55 : ρος ἂν εἴην. Ἴθι δή, ἔφη, καὶ ἐμοὶ ἐξήγησαι ταῦτα. Ἀλλ´
27362   3.21.21.56 : οὐ χαλεπόν, ἔφη· πρῶτον μὲν γὰρ τὸ ὑγιαίνειν ἀγαθὸν
27363   3.21.21.57 : εἶναι νομίζω, τὸ δὲ νοσεῖν κακόν. ἔπειτα τὰ αἴτια ἑκα–
27364   3.21.21.58 : τέρου αὐτῶν καὶ ποτὰ καὶ βρωτὰ καὶ ἐπιτηδεύματα τὰ
27365   3.21.21.59 : μὲν πρὸς τὸ ὑγιαίνειν φέροντα ἀγαθά, τὰ δὲ πρὸς τὸ
27366   3.21.21.60 : νοσεῖν κακά. Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ τὸ ὑγιαίνειν καὶ τὸ νο–
27367   3.21.21.61 : σεῖν, ὅταν μὲν ἀγαθοῦ τινος αἴτια γίγνηται, ἀγαθὰ ἂν
27368   3.21.21.62 : εἴη, ὅταν δὲ κακοῦ, κακά; Πότε δ´ ἂν, ἔφη, τὸ μὲν ὑγιαί–
27369   3.21.21.63 : νειν κακοῦ αἴτιον γένοιτο, τὸ δὲ νοσεῖν ἀγαθοῦ; Ὅταν
27370   3.21.21.64 : νὴ Δί´, ἔφη, στρατείας τε αἰσχρᾶς καὶ ναυτιλίας βλαβερᾶς
27371   3.21.21.65 : καὶ ἄλλων πολλῶν τοιούτων οἱ μὲν διὰ ῥώμην μετασχόν–
27372   3.21.21.66 : τες ἀπόλωνται, οἱ δὲ δι´ ἀσθένειαν ἀπολειφθέντες σω–
27373   3.21.21.67 : θῶσιν. Ἀληθῆ λέγεις· ἀλλ´ ὁρᾷς, ἔφη, ὅτι καὶ τῶν ὠφε–
27374   3.21.21.68 : λίμων οἱ μὲν διὰ ῥώμην μετέχουσιν, οἱ δὲ δι´ ἀσθένειαν
27375   3.21.21.69 : ἀπολείπονται. Ταῦτα οὖν, ἔφη, ποτὲ μὲν ὠφελοῦντα, ποτὲ
27376   3.21.21.70 : δὲ βλάπτοντα, τί μᾶλλον ἀγαθὰ ἢ κακά ἐστιν; Οὐδὲν μὰ 
27377   3.21.21.71 : Δία φαίνεται κατά γε τοῦτον τὸν λόγον. ἀλλ´ ἥ γέ τοι
27378   3.21.21.72 : σοφία, ὦ Σώκρατες, ἀναμφισβητήτως ἀγαθόν ἐστιν· ποῖον
27379   3.21.21.73 : γὰρ ἄν τις πρᾶγμα οὐ βέλτιον πράττοι σοφὸς ὢν ἢ ἀμα–
27380   3.21.21.74 : θής; Τί δαί; τὸν Δαίδαλον, ἔφη, οὐκ ἀκήκοας ὅτι ληφθεὶς
27381   3.21.21.75 : ὑπὸ Μίνω διὰ τὴν σοφίαν ἠναγκάζετο ἐκείνῳ δουλεύειν,
27382   3.21.21.76 : καὶ τῆς τε πατρίδος ἅμα καὶ τῆς ἐλευθερίας ἐστερήθη,
27383   3.21.21.77 : καὶ ἐπιχειρῶν ἀποδιδράσκειν μετὰ τοῦ υἱοῦ τόν τε παῖδα
27384   3.21.21.78 : ἀπώλεσε καὶ αὐτὸς οὐκ ἠδυνήθη σωθῆναι, ἀλλ´ ἀπενεχ–
27385   3.21.21.79 : θεὶς εἰς τοὺς βαρβάρους, πάλιν ἐκεῖ ἐδούλευεν; Λέγεται
27386   3.21.21.80 : νὴ Δί´, ἔφη, ταῦτα. Τὰ δὲ Παλαμήδους οὐκ ἀκήκοας
27387   3.21.21.81 : πάθη; τοῦτον γὰρ δὴ πάντες ὑμνοῦσιν ὡς διὰ σοφίαν
27388   3.21.21.82 : φθονηθεὶς ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως ἀπόλλυται. Λέγεται καὶ
27389   3.21.21.83 : ταῦτα, ἔφη. Ἄλλους δὲ πόσους οἴει διὰ σοφίαν ἀνασπά–
27390   3.21.21.84 : στους πρὸς βασιλέα γεγονέναι καὶ ἐκεῖ δουλεύειν; Κινδυ–
27391   3.21.21.85 : νεύει, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἀναμφιλογώτατον ἀγαθὸν εἶναι
27392   3.21.21.86 : τὸ εὐδαιμονεῖν. Εἴ γε μή τις αὐτό, ἔφη, ὦ Εὐθύδημε,
27393   3.21.21.87 : ἐξ ἀμφιλόγων ἀγαθῶν συντιθείη. Τί δ´ ἄν, ἔφη, τῶν εὐ–
27394   3.21.21.88 : δαιμονικῶν ἀμφίλογον εἴη; Οὐδέν, 〈ἔφη,〉 εἴ γε μὴ προσ–
27395   3.21.21.89 : θήσομεν αὐτῷ κάλλος ἢ ἰσχὺν ἢ πλοῦτον ἢ δόξαν ἢ καί
27396   3.21.21.90 : τι ἄλλο τῶν τοιούτων. Ἀλλὰ νὴ Δία προσθήσομεν, ἔφη·
27397   3.21.21.91 : πῶς γὰρ ἄν τις ἄνευ τούτων εὐδαίμων εἴη; Νὴ Δί´, ἔφη,
27398   3.21.21.92 : προσθήσομεν ἄρα, ἐξ ὧν πολλὰ καὶ χαλεπὰ συμβαίνει
27399   3.21.21.93 : τοῖς ἀνθρώποις· πολλοὶ μὲν γὰρ διὰ τὸ κάλλος ὑπὸ τῶν
27400   3.21.21.94 : ἐπὶ τοῖς ὡραίοις παρακεκινημένων διαφθείρονται, πολλοὶ
27401   3.21.21.95 : δὲ διὰ τὴν ἰσχὺν μείζοσιν ἔργοις ἐπιχειροῦντες οὐ μικροῖς 
27402   3.21.21.96 : κακοῖς περιπίπτουσιν, πολλοὶ δὲ διὰ τὸν πλοῦτον δια–
27403   3.21.21.97 : θρυπτόμενοί τε καὶ ἐπιβουλευόμενοι ἀπόλλυνται, πολλοὶ
27404   3.21.21.98 : δὲ διὰ δόξαν καὶ πολιτικὴν δύναμιν μεγάλα κακὰ πε–
27405   3.21.21.99 : πόνθασιν. Ἀλλὰ μήν, ἔφη, εἴ γε μηδὲ τὸ εὐδαιμονεῖν
27406   3.21.21.100 : ἐπαινῶν ὀρθῶς λέγω, ὁμολογῶ μηδὲ ὅ τι πρὸς τοὺς θεοὺς
27407   3.21.21.101 : εὔχεσθαι χρὴ εἰδέναι. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν, ἔφη ὁ Σωκράτης,
27408   3.21.21.102 : ἴσως διὰ τὸ σφόδρα πιστεύειν εἰδέναι οὐδ´ ἔσκεψαι.
27409   3.21.22.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου (p. 48 C).
27410   3.21.22.2 : Τῆς δ´ αὖ πάσης πονηρίας ἐστὶ τοὐναντίον πάθος
27411   3.21.22.3 : ἔχον, ἢ τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν ἐν Δελφοῖς γραμμάτων. {—}
27412   3.21.22.4 : Τὸ Γνῶναι σαυτὸν λέγεις, ὦ Σώκρατες; {—}Ἔγωγε. τοὐ–
27413   3.21.22.5 : ναντίον μὴν ἐκεῖνο δῆλον ὅτι τὸ μηδαμῆ γινώσκειν αὑτὸν
27414   3.21.22.6 : λεγόμενον ὑπὸ τοῦ γράμματος ἂν εἴη. {—}Τί μήν; {—}Ὦ
27415   3.21.22.7 : Πρώταρχε, πειρῶ δὲ αὐτὸ τοῦτο τριχῇ τέμνειν. {—}Πῇ
27416   3.21.22.8 : φής; οὐ γὰρ μὴ δυνατὸς ὦ. {—}Λέγεις δὴ δεῖν ἐμὲ τοῦτο
27417   3.21.22.9 : διελέσθαι τὰ νῦν; {—}Λέγω καὶ δέομαί γε πρὸς τῷ λέ–
27418   3.21.22.10 : γειν. {—}Ἆρ´ οὖν οὐ τῶν ἀγνοούντων αὑτοὺς κατὰ τρία
27419   3.21.22.11 : ἀνάγκη τοῦτο τὸ πάθος πάσχειν ἕκαστον; {—}Πῶς; {—}Πρῶ–
27420   3.21.22.12 : τον μὲν κατὰ χρήματα δοξάζειν εἶναι πλουσιώτερον ἢ
27421   3.21.22.13 : κατὰ τὴν αὐτῶν οὐσίαν. {—}Πολλοὶ γοῦν εἰσι τοιοῦτον
27422   3.21.22.14 : πάθος ἔχοντες. {—}Πλείους δέ γε, οἳ μείζους καὶ καλλίους
27423   3.21.22.15 : αὑτοὺς δοξάζουσι καὶ πάντα ὅσα κατὰ τὸ σῶμα εἶναι
27424   3.21.22.16 : διαφερόντως τῆς οὔσης αὐτοῖς ἀληθείας. {—}Πάνυ γε. {—}
27425   3.21.22.17 : Πολὺ δὲ πλεῖστοί γε, οἶμαι, περὶ τὸ τρίτον εἶδος τούτων
27426   3.21.22.18 : ἐν ταῖς ψυχαῖς διημαρτήκασιν, ἀρετῇ δοξάζοντες βελτίους
27427   3.21.22.19 : ἑαυτοὺς οὐκ ὄντες. {—}Σφόδρα μὲν οὖν. {—}Τῶν ἀρετῶν 
27428   3.21.22.20 : δ´ ἆρα οὐ σοφίας πέρι τὸ πλῆθος πᾶν ἀντεχόμενον, μεστὸν
27429   3.21.22.21 : ἐρίδων καὶ δοξοσοφίας ἐστὶ ψευδοῦς; {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}
27430   3.21.22.22 : Κακὸν μὲν δὴ πᾶν ἄν τις τὸ τοιοῦτον εἰπὼν ὀρθῶς ἂν
27431   3.21.22.23 : εἴποι πάθος. {—}Σφόδρα γε.
27432   3.21.23.1 : Πλάτωνος Ἀλκιβιάδου αʹ (p. 127 E–p. 131 D).
27433   3.21.23.2 : Φέρε δή, τί ἐστι τὸ ἑαυτοῦ ἐπιμελεῖσθαι; μὴ πολ–
27434   3.21.23.3 : λάκις λάθωμεν οὐχ ἡμῶν αὐτῶν ἐπιμελούμενοι, οἰόμενοι
27435   3.21.23.4 : δέ· καὶ πότ´ ἄρ´ αὐτὸ ποιεῖ ἅνθρωπος; ἆρ´ ὅταν τῶν
27436   3.21.23.5 : ἑαυτοῦ ἐπιμελῆται, τότε καὶ αὑτοῦ; {—}Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ. {—}
27437   3.21.23.6 : Τί δαί; ποδῶν ἅνθρωπος πότε ἐπιμελεῖται; ἆρ´ ὅταν
27438   3.21.23.7 : ἐκείνων ἐπιμελῆται ἅ ἐστι τῶν ποδῶν; {—}Οὐ μανθάνω. {—}
27439   3.21.23.8 : Καλεῖς δέ τι χειρός· οἷον δακτύλιον ἔστιν ὅτου ἂν ἄλλου
27440   3.21.23.9 : τῶν τοῦ ἀνθρώπου φαίης ἢ δακτύλου; {—}Οὐ δῆτα. {—}
27441   3.21.23.10 : Οὐκοῦν καὶ ποδὸς ὑπόδημα τὸν αὐτὸν τρόπον; {—}Ναί. {—}
27442   3.21.23.11 : [Καὶ ἱμάτια καὶ στρώματα τοῦ ἄλλου σώματος ὁμοίως; {—}
27443   3.21.23.12 : Ναί.] {—}Ἆρ´ οὖν ὅταν ὑποδημάτων ἐπιμελώμεθα, τότε
27444   3.21.23.13 : ποδῶν ἐπιμελούμεθα; {—}Οὐ πάνυ μανθάνω, ὦ Σώκρα–
27445   3.21.23.14 : τες. {—}Τί δ´, ὦ Ἀλκιβιάδη; ὀρθῶς ἐπιμελεῖσθαι καλεῖς
27446   3.21.23.15 : τι ὁτουοῦν πράγματος; {—}Ἔγωγε. {—}Ἆρ´ οὖν ὅταν τις
27447   3.21.23.16 : βέλτιον ποιῇ, τότε ὀρθὴν λέγεις ἐπιμέλειαν; {—}Ναί. {—}
27448   3.21.23.17 : Τίς οὖν τέχνη ὑποδήματα βελτίω ποιεῖ; {—}Σκυτική. {—}
27449   3.21.23.18 : Σκυτικῇ ἄρα ὑποδημάτων ἐπιμελούμεθα; {—}Ναί. {—}Ἦ
27450   3.21.23.19 : καὶ ποδὸς σκυτικῇ, ἢ ἐκείνῃ ᾗ πόδας βελτίους ποιοῦμεν; 
27451   3.21.23.20 : {—}Ἐκείνῃ. {—}Βελτίους δὲ πόδας οὐχ ᾗπερ καὶ τὸ ἄλλο
27452   3.21.23.21 : σῶμα; {—}Ἔμοιγε δοκεῖ. {—}Αὕτη δ´ οὐ γυμναστική; {—}
27453   3.21.23.22 : Μάλιστα. {—}Γυμναστικῇ μὲν ἄρα ποδὸς ἐπιμελούμεθα,
27454   3.21.23.23 : σκυτικῇ δὲ τῶν τοῦ ποδός; {—}Πάνυ γε. {—}Καὶ γυμνα–
27455   3.21.23.24 : στικῇ μὲν χειρῶν, δακτυλιογλυφίᾳ δὲ τῶν τῆς χειρός; {—}
27456   3.21.23.25 : Ναί. {—}Καὶ γυμναστικῇ μὲν σώματος, ὑφαντικῇ δὲ καὶ
27457   3.21.23.26 : ταῖς ἄλλαις τῶν τοῦ σώματος; {—}Παντάπασιν. {—}Ἄλλῃ
27458   3.21.23.27 : μὲν ἄρα τέχνῃ αὐτοῦ ἑκάστου ἐπιμελούμεθα, ἄλλῃ δὲ τῶν
27459   3.21.23.28 : αὐτοῦ. {—}Φαίνεται. {—}Οὐκ ἄρα, ὅταν τῶν ἑαυτοῦ ἐπι–
27460   3.21.23.29 : μελῇ, σαυτοῦ ἐπιμελῇ. {—}Οὐδαμῶς. {—}Οὐ γὰρ ἡ αὐτὴ
27461   3.21.23.30 : τέχνη, ὡς ἔοικεν, ᾗ τις ἂν αὑτοῦ τε ἐπιμελοῖτο καὶ τῶν
27462   3.21.23.31 : αὑτοῦ. {—}Οὐ φαίνεται. {—}Φέρε δή, ποίᾳ ποτ´ ἂν ἡμῶν
27463   3.21.23.32 : αὐτῶν ἐπιμεληθείημεν; {—}Οὐκ ἔχω λέγειν. {—}Ἀλλὰ το–
27464   3.21.23.33 : σόνδε γε ὡμολόγηται, ὅτι οὐχ ᾗ ἂν τῶν ἡμετέρων καὶ
27465   3.21.23.34 : ὁτιοῦν βέλτιον ποιῶμεν, ἀλλ´ ᾗ ἡμᾶς αὐτούς. {—}Ἀληθῆ
27466   3.21.23.35 : λέγεις. {—}Ἦ οὖν ἔγνωμεν ἄν ποτε, τίς τέχνη ὑπόδημα
27467   3.21.23.36 : βέλτιον ποιεῖ, μὴ εἰδότες ὑπόδημα; {—}Ἀδύνατον. {—}Οὐδέ
27468   3.21.23.37 : γε τίς τέχνη δακτυλίους βελτίους ποιεῖ, ἀγνοοῦντες δακτύ–
27469   3.21.23.38 : λιον; {—}Ἀληθῆ. {—}Τί δέ; τίς τέχνη βελτίω ποιεῖ αὐ– 
27470   3.21.23.39 : τόν, ἆρ´ ἄν ποτε γνοίημεν ἀγνοοῦντες τί ποτ´ ἐσμὲν
27471   3.21.23.40 : αὐτοί; {—}Ἀδύνατον. {—}Πότερον οὖν ῥᾴδιον τυγχάνει τὸ
27472   3.21.23.41 : γνῶναι ἑαυτόν, καί τις ἦν φαῦλος ὁ τοῦτο ἀναθεὶς εἰς τὸν
27473   3.21.23.42 : ἐν Πυθοῖ νεών, ἢ χαλεπόν τι καὶ οὐχὶ παντός; {—}Ἐμοὶ
27474   3.21.23.43 : μέν, ὦ Σώκρατες, πολλάκις μὲν ἔδοξε παντὸς εἶναι, πολ–
27475   3.21.23.44 : λάκις δὲ παγχάλεπον. {—}Ἀλλ´ ὦ Ἀλκιβιάδη, εἴτε ῥᾴδιον
27476   3.21.23.45 : εἴτε μή ἐστιν, ὅμως γε ἡμῖν ὧδ´ ἔχει· γνόντες μὲν αὐτὸ
27477   3.21.23.46 : τάχ´ ἂν γνοίημεν τὴν ἐπιμέλειαν ἡμῶν αὐτῶν, ἀγνοοῦν–
27478   3.21.23.47 : τες δὲ οὐκ ἄν ποτε. {—}Ἔστι ταῦτα. {—}Φέρε δή, τίν´ ἂν
27479   3.21.23.48 : τρόπον εὑρεθείη αὐτὸ τοῦτο; οὕτω μὲν γὰρ ἂν τάχ´ εὕ–
27480   3.21.23.49 : ροιμεν τί ποτ´ ἐσμὲν αὐτοί, τούτου δ´ ἔτι ὄντες ἐν ἀγνοίᾳ
27481   3.21.23.50 : ἀδύνατοί που. {—}Ὀρθῶς λέγεις. {—}Ἔχε οὖν πρὸς Διός,
27482   3.21.23.51 : τῷ διαλέγῃ σὺ νῦν; ἄλλο τι ἢ ἐμοί; {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν
27483   3.21.23.52 : καὶ ἐγὼ σοί; {—}Ναί. {—}Σωκράτης ἄρ´ ἐστὶν ὁ διαλεγό–
27484   3.21.23.53 : μενος; {—}Πάνυ γε. {—}Ἀλκιβιάδης δ´ ὁ ἀκούων; {—}Ναί. {—}
27485   3.21.23.54 : Οὐκοῦν λόγῳ διαλέγεται ὁ Σωκράτης; {—}Τί μήν; {—}Τὸ
27486   3.21.23.55 : δὲ διαλέγεσθαι καὶ τὸ λόγῳ χρῆσθαι ταὐτόν που κα–
27487   3.21.23.56 : λεῖς; {—}Πάνυ γε. {—}Ὁ δὲ χρώμενος καὶ ᾧ χρῆται οὐκ
27488   3.21.23.57 : ἄλλο; {—}Πῶς λέγεις; {—}Ὥσπερ σκυτοτόμος τέμνει που
27489   3.21.23.58 : τομεῖ καὶ σμίλῃ καὶ ἄλλοις ὀργάνοις. {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν
27490   3.21.23.59 : ἄλλο μὲν ὁ τέμνων καὶ χρώμενος, ἄλλο δὲ οἷς τέμνων
27491   3.21.23.60 : χρῆται; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Ἆρ´ οὖν οὕτως καὶ οἷς ὁ κι– 
27492   3.21.23.61 : θαριστὴς κιθαρίζει καὶ αὐτὸς ὁ καθαριστὴς ἄλλο ἂν εἴη;
27493   3.21.23.62 : {—}Ναί. {—}Τοῦτο τοίνυν ἀρτίως ἠρώτων, εἰ ὁ χρώμενός
27494   3.21.23.63 : τε καὶ ᾧ χρῆται ἀεὶ δοκεῖ ἕτερον εἶναι. {—}Δοκεῖ. {—}Τί
27495   3.21.23.64 : οὖν; φῶμεν τὸν σκυτοτόμον τέμνειν ὀργάνοις μόνον ἢ καὶ
27496   3.21.23.65 : χερσί; {—}Καὶ χερσί. {—}Χρῆται ἄρα καὶ ταύταις; {—}Ναί. {—}
27497   3.21.23.66 : Ἦ καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς χρώμενος σκυτοτομεῖ; {—}Ναί. {—}
27498   3.21.23.67 : Τὸν δὲ χρώμενον καὶ οἷς χρῆται ἕτερα ὁμολογοῦμεν; {—}
27499   3.21.23.68 : 〈Ναί.〉 {—}Ἕτερον ἄρα σκυτοτόμος καὶ κιθαριστὴς χειρῶν
27500   3.21.23.69 : καὶ ὀφθαλμῶν οἷς ἐργάζονται; {—}Φαίνεται. {—}Οὐκοῦν καὶ
27501   3.21.23.70 : παντὶ τῷ σώματι χρῆται ἅνθρωπος; {—}Πάνυ γε. {—}Ἕτε–
27502   3.21.23.71 : ρον δ´ ἦν τό τε χρώμενον καὶ ᾧ χρῆται; {—}Ναί. {—}Ἕτε–
27503   3.21.23.72 : ρον ἄρ´ ἅνθρωπός ἐστι τοῦ ἑαυτοῦ σώματος; {—}Ἔοικεν. {—}
27504   3.21.23.73 : Τί ποτ´ οὖν ἐστιν ἅνθρωπος; {—}Οὐκ ἔχω λέγειν. {—}Ἔχεις
27505   3.21.23.74 : μὲν οὖν, ὅτι γε 〈τὸ〉 τῷ σώματι χρώμενον. {—}Ναί. {—}Ἦ
27506   3.21.23.75 : οὖν ἄλλο τι χρῆται αὐτῷ ἢ ψυχή; {—}Οὐκ ἄλλο. {—}Οὐκοῦν
27507   3.21.23.76 : ἄρχουσα; {—}Ναί. {—}Καὶ μὴν τόδε γ´ οἶμαι οὐδένα ἂν
27508   3.21.23.77 : ἄλλως οἰηθῆναι. {—}Τὸ ποῖον; {—}Μὴ οὐ τριῶν ἕν γέ τι
27509   3.21.23.78 : εἶναι τὸν ἄνθρωπον. {—}Τίνων; {—}Ψυχὴν ἢ σῶμα ἢ συναμ–
27510   3.21.23.79 : φότερον, τὸ ὅλον τοῦτο. {—}Τί μήν; {—}Ἀλλὰ μὴν αὐτό
27511   3.21.23.80 : γε 〈τὸ〉 τοῦ σώματος ἄρχον ὡμολογήσαμεν ἄνθρωπον εἶ–
27512   3.21.23.81 : ναι; {—}Ὡμολογήσαμεν. {—}Ἆρ´ οὖν σῶμα αὐτὸ αὑτοῦ ἄρ–
27513   3.21.23.82 : χει; {—}Οὐδαμῶς. {—}Ἄρχεσθαι γὰρ αὐτὸ εἴπομεν; {—}
27514   3.21.23.83 : 〈Ναί.〉 {—}Οὐκ ἂν δὴ τοῦτό γε εἴη τὸ ζητούμενον. {—}Οὐκ 
27515   3.21.23.84 : ἔοικεν. {—}Ἀλλὰ τὸ συναμφότερον τοῦ σώματος ἄρχει, καὶ
27516   3.21.23.85 : ἔστι δὴ τοῦτο ὁ ἄνθρωπος; {—}Ἴσως δῆτα. {—}Πάντων γε
27517   3.21.23.86 : ἥκιστα· μὴ γὰρ συνάρχοντος τοῦ ἑτέρου οὐδεμία που
27518   3.21.23.87 : μηχανὴ τὸ συναμφότερον ἄρχειν. {—}Ὀρθῶς. {—}Ἐπειδὴ δὲ
27519   3.21.23.88 : οὔτε τὸ σῶμα οὔτε τὸ συναμφότερόν ἐστιν ἄνθρωπος,
27520   3.21.23.89 : λείπεται, οἶμαι, ἢ μηδὲν αὐτὸ εἶναι, ἢ εἴπερ τί ἐστι, μη–
27521   3.21.23.90 : δὲν ἄλλο 〈τὸν〉 ἄνθρωπον συμβαίνειν ἢ ψυχήν. {—}Κομιδῆ
27522   3.21.23.91 : μὲν οὖν. {—}Ἔτι οὖν σαφέστερον δεῖ ἀποδειχθῆναί σοι,
27523   3.21.23.92 : ὅτι 〈ἡ〉 ψυχή ἐστιν ἄνθρωπος; {—}Μὰ Δί´, ἀλλ´ ἱκανῶς
27524   3.21.23.93 : μοι δοκεῖ ἔχειν. {—}Εἰ δέ γε μὴ ἀκριβῶς ἀλλὰ καὶ μετρίως,
27525   3.21.23.94 : ἐξαρκεῖ ἡμῖν· ἀκριβῶς μὲν γὰρ εἰσόμεθα τότε, ὅταν εὕρω–
27526   3.21.23.95 : μεν ὃ νῦν δὴ παρήλθομεν διὰ τὸ πολλῆς εἶναι σκέψεως. {—}
27527   3.21.23.96 : Τί τοῦτο; {—}Ὃ ἄρτι οὕτω πως ἐρρήθη, ὅτι πρῶτον σκε–
27528   3.21.23.97 : πτέον εἴη αὐτὸ τὸ αὐτό· νῦν δ´ ἀντὶ τοῦ αὐτοῦ † αὑτὸν
27529   3.21.23.98 : ἕκαστον ἐσκέμμεθα ὅ τι ἐστίν, καὶ ἴσως ἐξαρκέσει· οὐ γάρ
27530   3.21.23.99 : που κυριώτερόν γε οὐδὲν ἂν ἡμῶν αὐτῶν φήσαιμεν ἢ τὴν
27531   3.21.23.100 : ψυχήν. {—}Οὐ δῆτα. {—}Οὐκοῦν καλῶς ἔχει οὕτω νομίζειν,
27532   3.21.23.101 : ἐμὲ καὶ σὲ προσομιλεῖν ἀλλήλοις τοῖς λόγοις χρωμένους
27533   3.21.23.102 : τῇ ψυχῇ πρὸς τὴν ψυχήν; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Τοῦτο δ´
27534   3.21.23.103 : ἄρα ἦν, ὃ ἔγωγε καὶ ὀλίγῳ ἔμπροσθεν εἶπον, ὅτι Σωκρά– 
27535   3.21.23.104 : της Ἀλκιβιάδῃ διαλέγεται λόγῳ χρώμενος, οὐ πρὸς τὸ
27536   3.21.23.105 : σὸν πρόσωπον, ὡς ἔοικεν, ἀλλὰ πρὸς τὸν Ἀλκιβιάδην
27537   3.21.23.106 : ποιούμενος τοὺς λόγους· τοῦτο δ´ ἐστὶν 〈ἡ〉 ψυχή. {—}Ἐμοὶ
27538   3.21.23.107 : γοῦν δοκεῖ. {—}Ψυχὴν ἄρα ἡμᾶς κελεύει γνωρίζειν [καὶ] ὁ
27539   3.21.23.108 : ἐπιτάττων γνῶναι ἑαυτόν. {—}Ἔοικεν. {—}Ὅστις ἄρα τῶν
27540   3.21.23.109 : τοῦ σώματός τι γιγνώσκει, τὰ αὑτοῦ ἀλλ´ οὐχ ἑαυτὸν
27541   3.21.23.110 : ἔγνωκεν. {—}Οὕτως. {—}Οὐδεὶς ἄρα τῶν ἰατρῶν ἑαυτὸν γι–
27542   3.21.23.111 : γνώσκει, καθ´ ὅσον ἰατρός, οὐδὲ τῶν παιδοτριβῶν, καθ´
27543   3.21.23.112 : ὅσον παιδοτρίβης. {—}Οὐκ ἔοικεν. {—}Πολλοῦ ἄρα δέουσιν
27544   3.21.23.113 : οἱ γεωργοὶ καὶ οἱ ἄλλοι δημιουργοὶ γιγνώσκειν ἑαυτούς·
27545   3.21.23.114 : οὐδὲ γὰρ τὰ ἑαυτῶν οὗτοί γε, ὡς ἔοικε, γιγνώσκουσιν,
27546   3.21.23.115 : ἀλλ´ ἔτι πορρωτέρω τῶν ἑαυτῶν κατά γε τὰς τέχνας ἃς
27547   3.21.23.116 : ἔχουσιν· τὰ γὰρ τοῦ σώματος γιγνώσκουσιν, οἷς τοῦτο
27548   3.21.23.117 : θεραπεύεται. {—}Ἀληθῆ λέγεις. {—}Εἰ ἄρα σωφροσύνης
27549   3.21.23.118 : ἐστὶ τὸ ἑαυτὸν γιγνώσκειν, οὐδεὶς τούτων σώφρων κατὰ
27550   3.21.23.119 : τὴν τέχνην. {—}Οὔ μοι δοκεῖ. {—}Διὰ ταῦτα δὴ καὶ βά–
27551   3.21.23.120 : ναυσοι αὗται αἱ τέχναι δοκοῦσιν εἶναι, καὶ οὐκ ἀνδρὸς
27552   3.21.23.121 : ἀγαθοῦ μαθήματα. {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Οὐκοῦν πάλιν
27553   3.21.23.122 : ὅστις αὖ σῶμα θεραπεύει, τὰ ἑαυτοῦ ἀλλ´ οὐχ ἑαυτὸν 
27554   3.21.23.123 : θεραπεύει; {—}Κινδυνεύει. {—}Ὅστις δέ γε τὰ χρήματα,
27555   3.21.23.124 : οὔτε ἑαυτὸν οὔτε τὰ ἑαυτοῦ, ἀλλ´ ἔτι πορρωτέρω τῶν ἑαυ–
27556   3.21.23.125 : τοῦ; {—}Ἔμοιγε δοκεῖ. {—}Οὐ τὰ αὑτοῦ ἄρ´ ἔτι πράττει
27557   3.21.23.126 : ὁ χρηματιστής. {—}Ὀρθῶς. {—}Εἰ δ´ ἄρα τις γέγονεν ἐρα–
27558   3.21.23.127 : στὴς τοῦ Ἀλκιβιάδου σώματος, οὐχὶ Ἀλκιβιάδου ἠράσθη,
27559   3.21.23.128 : ἀλλά τινος τῶν Ἀλκιβιάδου; {—}Ἀληθῆ λέγεις. {—}Ὅστις
27560   3.21.23.129 : δὲ σοῦ, τῆς ψυχῆς ἐρᾷ; {—}Ἀνάγκη φαίνεται ἐκ τοῦ λό–
27561   3.21.23.130 : γου. {—}Οὐκοῦν ὁ μὲν τοῦ σώματός σου ἐρῶν, ἐπειδὴ λήγει
27562   3.21.23.131 : ἀνθοῦν, ἀπιὼν οἴχεται; {—}Φαίνεται. {—}Ὁ δὲ τῆς ψυχῆς
27563   3.21.23.132 : ἐρῶν οὐκ ἄπεισιν, ἕως ἂν ἐπὶ τὸ βέλτιον ἴῃ; {—}Εἰκός
27564   3.21.23.133 : γε. {—}Οὐκοῦν ἐγώ εἰμι ὁ οὐκ ἀπιὼν ἀλλὰ παραμένων λή–
27565   3.21.23.134 : γοντος τοῦ σώματος τῶν ἄλλων ἀπεληλυθότων;
27566   3.21.24.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 132 B–p. 134 B).
27567   3.21.24.2 : Εὖ μοι δοκεῖς λέγειν, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πειρῶ ἐξ–
27568   3.21.24.3 : ηγεῖσθαι ὅντιν´ ἂν τρόπον ἐπιμεληθείημεν ἡμῶν αὐτῶν. {—}
27569   3.21.24.4 : Οὐκοῦν τοσοῦτον μὲν ἡμῖν εἰς τὸ πρόσθεν πεπέρανται; ὃ
27570   3.21.24.5 : γὰρ ἐσμέν, ἐπιεικῶς ὡμολόγηται· ἐφοβούμεθα δὲ μὴ τού–
27571   3.21.24.6 : του σφαλέντες λάθωμεν ἑτέρου τινὸς ἐπιμελόμενοι, ἀλλ´
27572   3.21.24.7 : οὐχ ἡμῶν. {—}Ἔστι ταῦτα. {—}Καὶ μετὰ τοῦτο δὴ ὅτι ψυχῆς
27573   3.21.24.8 : ἐπιμελητέον καὶ εἰς τοῦτο βλεπτέον. {—}Δῆλον. {—}Σωμά– 
27574   3.21.24.9 : των δὲ καὶ χρημάτων τὴν ἐπιμέλειαν ἑτέροις παραδοτέον.
27575   3.21.24.10 : {—}Τί μήν; {—}Τίν´ οὖν ἂν τρόπον γνοίημεν αὐτὰ ἐναρ–
27576   3.21.24.11 : γέστατα; ἐπειδὴ τοῦτο γνόντες, ὡς ἔοικεν, ἡμᾶς αὐ–
27577   3.21.24.12 : τοὺς γνωσόμεθα. ἆρα πρὸς θεῶν εὖ λέγοντος οὗ νῦν δὴ
27578   3.21.24.13 : ἐμνήσθημεν τοῦ Δελφικοῦ γράμματος οὐ ξυνίεμεν; {—}Τὸ
27579   3.21.24.14 : ποῖόν τι διανοούμενος λέγεις, ὦ Σώκρατες; {—}Ἐγώ σοι
27580   3.21.24.15 : φράσω, ὅ γε ὑποπτεύω λέγειν καὶ συμβουλεύειν ἡμῖν τοῦτο
27581   3.21.24.16 : τὸ γράμμα· κινδυνεύει γὰρ οὐδὲ πολλαχοῦ εἶναι παρά–
27582   3.21.24.17 : δειγμα αὐτοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὴν ὄψιν μόνον. {—}Πῶς τοῦτο
27583   3.21.24.18 : λέγεις; {—}Σκόπει καὶ σύ. εἰ ἡμῶν τῷ ὄμματι ὥσπερ ἀν–
27584   3.21.24.19 : θρώπῳ συμβουλεύων εἶπεν ἰδὲ ἑαυτόν, πῶς ἂν ὑπελά–
27585   3.21.24.20 : βομεν τί παραινεῖν; ἆρ´ οὐχὶ εἰς τοῦτο βλέπειν, εἰς ὃ
27586   3.21.24.21 : βλέπων ὁ ὀφθαλμὸς ἔμελλεν αὑτὸν ἰδεῖν; {—}Δῆλον. {—}
27587   3.21.24.22 : Ἐννοῶμεν δή, εἰς τί βλέποντες τῶν ὄντων ἐκεῖνό τε ὁρῷ–
27588   3.21.24.23 : μεν ἅμα ἂν καὶ ἡμᾶς αὐτούς; {—}Δῆλον δή, ὦ Σώκρατες,
27589   3.21.24.24 : ὅτι εἰς κάτοπτρά τε καὶ τὰ τοιαῦτα. {—}Ὀρθῶς λέγεις.
27590   3.21.24.25 : οὐκοῦν καὶ τῷ ὀφθαλμῷ, ᾧ ὁρῶμεν, ἔνεστι τῶν τοιού–
27591   3.21.24.26 : των; {—}Πάνυ γε. {—}Ἐννενόηκας οὖν ὅτι τοῦ ἐμβλέποντος
27592   3.21.24.27 : εἰς τὸν ὀφθαλμὸν τὸ πρόσωπον ἐμφαίνεται ἐν τῇ τοῦ
27593   3.21.24.28 : καταντικρὺ ὄψει ὥσπερ ἐν κατόπτρῳ; ὃ δὴ καὶ κόρην 
27594   3.21.24.29 : καλοῦμεν, εἴδωλον ὂν τοῦ ἐμβλέποντος. {—}Ἀληθῆ λέγεις.
27595   3.21.24.30 : {—}Ὀφθαλμὸς ἄρ´ ὀφθαλμὸν θεώμενος, καὶ ἐμβλέπων εἰς
27596   3.21.24.31 : τουτὶ ὅπερ βέλτιστον αὐτοῦ καὶ ᾧ ὁρᾷ, οὕτως ἂν αὑτὸν
27597   3.21.24.32 : ἴδοι. {—}Φαίνεται. {—}Εἰ δέ γ´ εἰς ἄλλο τῶν τοῦ ἀν–
27598   3.21.24.33 : θρώπου βλέποι ἤ τι τῶν ὄντων, πλὴν εἰς ἐκεῖνο ὃ τυγ–
27599   3.21.24.34 : χάνει ὅμοιον, οὐχὶ ὄψεται αὑτόν; {—}Ἀληθῆ λέγεις. {—}
27600   3.21.24.35 : Ὀφθαλμὸς ἄρα εἰ μέλλει ἰδεῖν αὑτόν, εἰς ὀφθαλμὸν αὐτῷ
27601   3.21.24.36 : βλεπτέον, καὶ τοῦ ὄμματος εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον, ἐν ᾧ
27602   3.21.24.37 : τυγχάνει ἡ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀρετὴ ἐγγιγνομένη; ἔστι δὲ
27603   3.21.24.38 : τοῦτό που ὄψις. {—}Οὕτως. {—}Ἆρ´ οὖν, ὦ Ἀλκιβιάδη,
27604   3.21.24.39 : καὶ ψυχὴ εἰ μέλλει γνώσεσθαι αὑτήν, εἰς ψυχὴν αὐτῇ
27605   3.21.24.40 : βλεπτέον, καὶ μάλιστα εἰς τοῦτον αὐτῆς τὸν τόπον, ἐν ᾧ
27606   3.21.24.41 : ἐγγίγνεται ἡ ψυχῆς ἀρετή, σοφία, καὶ εἰς ἄλλο ᾧ τοῦτο
27607   3.21.24.42 : τυγχάνει ὅμοιον ὄν; {—}Ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. {—}Ἔχο–
27608   3.21.24.43 : μεν οὖν εἰπεῖν, ὅ τι ἐστὶ τῆς ψυχῆς θειότερον ἢ τοῦτο,
27609   3.21.24.44 : περὶ ὃ τὸ εἰδέναι καὶ φρονεῖν ἐστιν; {—}Οὐκ ἔχομεν. {—}
27610   3.21.24.45 : Τῷ θείῳ ἄρα τοῦτ´ ἔοικεν αὐτῆς, καί τις εἰς τοῦτο βλέ– 
27611   3.21.24.46 : πων καὶ πᾶν τὸ θεῖον γνούς, θεόν τε καὶ φρόνησιν, οὕτω
27612   3.21.24.47 : καὶ ἑαυτὸν 〈ἂν〉 γνοίη μάλιστα. {—}Φαίνεται. {—}Τὸ δὲ
27613   3.21.24.48 : γιγνώσκειν αὑτὸν ὡμολογοῦμεν σωφροσύνην εἶναι; {—}Πάνυ
27614   3.21.24.49 : γε. {—}Ἆρ´ ὥσπερ κάτοπτρα σαφέστερά ἐστι τοῦ ἐν τῷ
27615   3.21.24.50 : ὀφθαλμῷ ἐνόπτρου καὶ καθαρώτερά τε καὶ λαμπρότερα,
27616   3.21.24.51 : οὕτω καὶ ὁ θεὸς τοῦ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ ψυχῇ βελτίστου καθα–
27617   3.21.24.52 : ρώτερόν τε καὶ λαμπρότερον τυγχάνει ὄν. {—}Ἔοικέ γε, ὦ
27618   3.21.24.53 : Σώκρατες. {—}Εἰς τὸν θεὸν ἄρα βλέποντες, ἐκείνῳ καλ–
27619   3.21.24.54 : λίστῳ ἐνόπτρῳ χρῴμεθ´ ἂν καὶ τῶν ἀνθρωπίνων εἰς τὴν
27620   3.21.24.55 : ψυχῆς ἀρετήν, καὶ οὕτως ἂν μάλιστα ὁρῷμεν καὶ γιγνώ–
27621   3.21.24.56 : σκοιμεν ἡμᾶς αὐτούς; {—}Ναί. {—}Τὸ δὲ γιγνώσκειν αὑτὸν
27622   3.21.24.57 : ὡμολογοῦμεν σωφροσύνην εἶναι; {—}Πάνυ γε. {—}Ἆρ´ οὖν
27623   3.21.24.58 : μὴ γιγνώσκοντες ἡμᾶς αὐτοὺς μηδὲ σώφρονες ὄντες δυνά–
27624   3.21.24.59 : μεθα εἰδέναι τὰ ἡμέτερα αὐτῶν κακά τε καὶ ἀγαθά; {—}
27625   3.21.24.60 : Καὶ πῶς ἂν τοῦτο γένοιτο, ὦ Σώκρατες; {—}Ἀδύνατον
27626   3.21.24.61 : ἴσως σοι φαίνεται μὴ γιγνώσκοντα Ἀλκιβιάδην τὰ Ἀλκι– 
27627   3.21.24.62 : βιάδου γιγνώσκειν ὅτι Ἀλκιβιάδου ἐστίν. {—}Ἀδύνατον μέν–
27628   3.21.24.63 : τοι νὴ Δία. {—}Οὐδ´ ἄρα τὰ ἡμέτερα, ὅτι ἡμέτερα, εἰ μὴ
27629   3.21.24.64 : δι´ ἡμᾶς αὐτούς; {—}Πῶς γάρ; {—}Εἰ ἄρα μηδὲ τὰ ἡμέ–
27630   3.21.24.65 : τερα, οὐδὲ τὰ τῶν ἡμετέρων; {—}Οὐ φαίνεται. {—}Οὐκ
27631   3.21.24.66 : ἄρα πάνυ τι ὀρθῶς ὡμολογοῦμεν ὁμολογοῦντες ἄρτι εἶ–
27632   3.21.24.67 : ναι τινάς, οἳ ἑαυτοὺς μὲν οὐ γιγνώσκουσι, τὰ δὲ αὑτῶν·
27633   3.21.24.68 : ἄλλους δὲ τὰ τῶν ἑαυτῶν· ἔοικε γὰρ πάντα ταῦτ´ εἶναι
27634   3.21.24.69 : κατιδεῖν ἑνός τε καὶ μιᾶς τέχνης, ἑαυτόν, τὰ αὑτοῦ, τὰ
27635   3.21.24.70 : τῶν ἑαυτοῦ. {—}Κινδυνεύει. {—}Ὅστις δὲ τὰ αὑτοῦ ἀγνοεῖ,
27636   3.21.24.71 : καὶ τὰ τῶν ἄλλων που 〈ἂν〉 ἀγνοοῖ κατὰ ταῦτα. {—}Τί
27637   3.21.24.72 : μήν; {—}Οὐκοῦν εἰ τὰ τῶν ἄλλων, καὶ τὰ τῶν πόλεων
27638   3.21.24.73 : ἀγνοήσει; {—}Ἀνάγκη. {—}Οὐκ ἄρα ἂν γένοιτο ὁ τοιοῦτος
27639   3.21.24.74 : ἀνὴρ πολιτικός. {—}Οὐ δῆτα. {—}Οὐ μὴν οὐδὲ οἰκονομικός
27640   3.21.24.75 : γε. {—}Οὐ δῆτα. {—}Οὐδέ γ´ εἴσεται ὅ τι πράττει. {—}Οὐ
27641   3.21.24.76 : γὰρ οὖν. {—}Ὁ δὲ μὴ εἰδώς, τί πράττει, οὐχ ἁμαρτήσε–
27642   3.21.24.77 : ται; {—}Πάνυ γε. {—}Ἐξαμαρτάνων δὲ οὐ κακῶς πράξει
27643   3.21.24.78 : ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ; {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}Κακῶς δὲ πράτ–
27644   3.21.24.79 : των οὐκ ἄθλιος; {—}Σφόδρα γε. {—}Τί δ´ οἷς οὗτος πράτ–
27645   3.21.24.80 : τει; {—}Καὶ οὗτοι. {—}Οὐκ ἄρα οἷόν τε, ἐὰν μή τις σώφρων
27646   3.21.24.81 : καὶ ἀγαθὸς ᾖ, εὐδαίμονα εἶναι. {—}Οὐχ οἷόν τε. {—}Οἱ ἄρα
27647   3.21.24.82 : κακοὶ τῶν ἀνθρώπων ἄθλιοι. {—}Σφόδρα γε. {—}Οὐκ ἄρα
27648   3.21.24.83 : οὐδὲ ὁ πλουτήσας ἀθλιότητος ἀπαλλάττεταί γε, ἀλλ´ ὁ
27649   3.21.24.84 : σωφρονήσας. {—}Φαίνεται. 
27650   3.21.25.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Χαρμίδου (p. 164 D–165 A).
27651   3.21.25.2 : Καὶ οὐκ ἂν αἰσχυνθείην μὴ οὐχὶ ὀρθῶς φάναι ποτὲ
27652   3.21.25.3 : ἢ τοῦτο συγχωρήσαιμ´ ἂν ἀγνοοῦντα ἄνθρωπον αὐτὸν ἑαυ–
27653   3.21.25.4 : τὸν σωφρονεῖν. σχεδὸν γάρ τι ἔγωγε αὐτὸ τοῦτό φημι
27654   3.21.25.5 : εἶναι σωφροσύνην, τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν, καὶ συμφέρομαι
27655   3.21.25.6 : τῷ ἐν Δελφοῖς ἀναθέντι τὸ τοιοῦτον γράμμα. καὶ γὰρ
27656   3.21.25.7 : τοῦτο οὕτω μοι δοκεῖ τὸ γράμμα ἀνακεῖσθαι, ὡς δὴ πρόσ–
27657   3.21.25.8 : ρησις οὖσα τοῦ θεοῦ τῶν εἰσιόντων ἀντὶ τοῦ χαῖρε· ὡς
27658   3.21.25.9 : τούτου μὲν οὐκ ὀρθοῦ ὄντος τοῦ προσρήματος, τοῦ χαί–
27659   3.21.25.10 : ρειν, οὐδὲ δεῖν τοῦτο παρακελεύεσθαι ἀλλήλοις ἀλλὰ σω–
27660   3.21.25.11 : φρονεῖν. οὕτω μὲν δὴ ὁ θεὸς προσαγορεύει τοὺς εἰσιόντας
27661   3.21.25.12 : εἰς τὸ ἱερὸν διαφέρον τι ἢ οἱ ἄνθρωποι, ὡς διανοούμενος
27662   3.21.25.13 : ἀνέθηκεν 〈ὁ〉 ἀναθείς, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ· καὶ λέγει πρὸς τὸν
27663   3.21.25.14 : ἀεὶ εἰσιόντα οὐκ ἄλλο τι ἢ ’σωφρόνει‘, φησίν. αἰνιγματω–
27664   3.21.25.15 : δέστερον δὲ δή, ὡς μάντις, λέγει· τὸ γὰρ ’γνῶθι σαυτόν‘
27665   3.21.25.16 : καὶ τὸ ’σωφρόνει‘ ἔστι μὲν ταὐτόν, ὡς τὰ γράμματά φησι
27666   3.21.25.17 : καὶ ἐγώ, τάχα δ´ ἄν τις οἰηθείη ἄλλο εἶναι, ὃ δή μοι
27667   3.21.25.18 : δοκοῦσι παθεῖν καὶ οἱ τὰ ὕστερον γράμματα ἀναθέντες, 
27668   3.21.25.19 : τό τε ’μηδὲν ἄγαν‘ καὶ τὸ ’ἐγγύα, πάρα δ´ ἄτα‘. καὶ γὰρ
27669   3.21.25.20 : οὗτοι συμβουλὴν ᾠήθησαν εἶναι τὸ ’γνῶθι σαυτόν‘, ἀλλ´
27670   3.21.25.21 : οὐ τῶν εἰσιόντων ἕνεκεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ πρόσρησιν· ἵνα
27671   3.21.25.22 : δὴ καὶ αὐτοὶ μηδὲν ἧττον χρησίμους συμβουλὰς ἀναθεῖεν,
27672   3.21.25.23 : ταῦτα γράψαντες ἀνέθεσαν.
27673   3.21.26.1 : Πορφυρίου ἐκ τοῦ αʹ 〈Περὶ τοῦ γνῶθι σαυτόν〉.
27674   3.21.26.2 : Τί ποτε ἦν ἄρα καὶ τίνος τὸ ἱερὸν πρόσταγμα τὸ ἐν
27675   3.21.26.3 : Πυθοῖ, ὃ γνῶναι ἑαυτὸν τοῖς τοῦ θεοῦ δεησομένοις προσ–
27676   3.21.26.4 : αγορεύει; μήτε γὰρ τιμῆσαι θεὸν τὰ προσήκοντα μηδ´
27677   3.21.26.5 : αὖ τυχεῖν τοῦ θεοῦ δεηθέντα τὸν ἀγνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ ἐνι–
27678   3.21.26.6 : σχόμενον παραγγέλλειν ἔοικεν. ἀλλ´ εἴτε Φημονόη ἐπὶ
27679   3.21.26.7 : πάντα λυσιτελοῦν τὰ ἀνθρώπινα τοῦτο ἐθέσπισεν, δι´ ἧς
27680   3.21.26.8 : πρώτης ὁ Πύθιος λέγεται τὰς εἰς ἀνθρώπους διαδοῦναι
27681   3.21.26.9 : χάριτας, εἴτε Φανοθέα ἡ Δελφοῦ, εἴτε καὶ Βίαντος ἢ Θα–
27682   3.21.26.10 : λοῦ ἢ Χείλωνος ἦν ἀνάθημα, ὁρμηθὲν ἀπό τινος θείας
27683   3.21.26.11 : ἐπιπνοίας· εἴτε Κλεάρχῳ προσεκτέον μᾶλλον τοῦ μὲν Πυ–
27684   3.21.26.12 : θίου φράζοντι εἶναι παράγγελμα, χρησθῆναι δὲ Χείλωνι,
27685   3.21.26.13 : τί ἄριστον ἀνθρώποις μαθεῖν πυνθανομένῳ· εἴτε καὶ πρὸ
27686   3.21.26.14 : Χείλωνος ἦν ἔτι ἀνάγραπτον ἐν τῷ ἱδρυθέντι νεῷ μετὰ
27687   3.21.26.15 : τὸν πτέρινόν τε καὶ χαλκοῦν, καθάπερ Ἀριστοτέλης ἐν
27688   3.21.26.16 : τοῖς περὶ φιλοσοφίας εἴρηκεν· τὸ μὲν ὅτου ἂν εἴη, Ἰάμ– 
27689   3.21.26.17 : βλιχε, ἀμφισβητήσιμον ἔστω· πάντως δ´ ὅτι ὑπὸ θεοῦ
27690   3.21.26.18 : ἢ οὐκ ἄνευ θεοῦ ἐρρήθη, ἐξ αὐτοῦ φαίνοιτ´ ἂν τοῦ ἐν
27691   3.21.26.19 : τοῖς Πυθίοις αὐτὸ κεῖσθαι ἀμφήριστον. τί ποτε δ´ ἐστὶν
27692   3.21.26.20 : ὃ φράζει καὶ πρό γε τῶν περιρραντηρίων προτελεῖσθαι
27693   3.21.26.21 : τῷ θεῷ ἐπιτάττει, ἀναγκαῖον ἂν εἴη γνῶναι.
27694   3.21.27.1 : Πορφυρίου ἐκ τοῦ αʹ Περὶ τοῦ Γνῶθι σαυτόν.
27695   3.21.27.2 : Ἀλλὰ μήποτε ’σωφρόνει‘ ἔνεστιν ἀκοῦσαι λέγοντος ἀντὶ
27696   3.21.27.3 : τοῦ ’σῷζε τὴν φρόνησιν‘· καὶ γὰρ σωφροσύνη σαοφροσύνη
27697   3.21.27.4 : τις ἦν· οὕτω δὲ πρὸς τὸ φρονοῦν καὶ τοῦ φρονεῖν αἴτιον
27698   3.21.27.5 : διαλέγοιτ´ ἂν, σῴζειν ἑαυτὸ παρακελευόμενος· τοῦτο δ´
27699   3.21.27.6 : ἂν εἴη ὁ νοῦς. ἀλλ´ εἰ τοῦτο, δεῖ πάλιν γνῶναι τὴν οὐ–
27700   3.21.27.7 : σίαν ἡμῶν ἥ τις ἐστίν. ἄλλοι γε μὴν μικρὸν διάκοσμον
27701   3.21.27.8 : καλῶς εἰρῆσθαι φάμενοι τὸν ἄνθρωπον, παρακελεύεσθαι
27702   3.21.27.9 : μέν φασι τὸ γράμμα γνῶναι τὸν ἄνθρωπον· ὄντος δὲ
27703   3.21.27.10 : μικροῦ διακόσμου τοῦ ἀνθρώπου, οὐδὲν ἄλλο κελεύειν ἢ
27704   3.21.27.11 : φιλοσοφεῖν· εἴπερ οὖν ἀπταίστως φιλοσοφεῖν σπουδάζο–
27705   3.21.27.12 : μεν, προθυμώμεθα γνῶναι ἑαυτούς, καὶ ἔσται ἡμῖν τεῦξις
27706   3.21.27.13 : ὀρθῆς φιλοσοφίας ἐκ τῆς ἡμετέρας κατανοήσεως ἀναβαί–
27707   3.21.27.14 : νουσιν ἐπὶ τὴν τοῦ παντὸς θεωρίαν. ἀλλ´ ὅτι μὲν ἀπὸ
27708   3.21.27.15 : τῶν ἐν ἡμῖν συλλογιζόμεθα καὶ περὶ τῶν ἐν τῷ ὅλῳ καὶ
27709   3.21.27.16 : ἡμᾶς ἐτάζοντες καὶ εὑρίσκοντες ῥᾷον μεταβαίνομεν ἐπὶ
27710   3.21.27.17 : τὴν τοῦ παντὸς θεωρίαν, λέγεται ὀρθῶς· μήποτε δὲ τὴν
27711   3.21.27.18 : ἑαυτοῦ θεωρίαν οὐ φιλοσοφίας ἕνεκα θεὸς ποιεῖσθαι παρα–
27712   3.21.27.19 : κελεύεται, ἄλλου δέ τινος μείζονος ἕνεκα, δι´ ὃ καὶ φιλο– 
27713   3.21.27.20 : σοφία παρελήφθη. φιλοσοφία μὲν γὰρ ἐπετηδεύθη ἐκ
27714   3.21.27.21 : προσπαθείας ἡμῶν τῆς πρὸς τὸ σοφὸν καὶ τῆς πρὸς τὴν
27715   3.21.27.22 : θεωρητικὴν σοφίαν ἀγαπήσεως· ἡ δὲ σπουδὴ τῆς πρὸς
27716   3.21.27.23 : τὸ γνῶναι ἑαυτὸν παρακελεύσεως εἰς τεῦξιν τῆς ἀληθι–
27717   3.21.27.24 : νῆς εὐδαιμονίας ἀποτείνεται, ἥ τις συνίστατο ἐκ τῆς
27718   3.21.27.25 : κατὰ σοφίαν διαθέσεως καὶ κατὰ κτῆσιν τῆς σοφίας
27719   3.21.27.26 : θεωρίας τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τῶν ὄντως ὄντων γνώσεως. θεω–
27720   3.21.27.27 : ρεῖν οὖν καὶ μανθάνειν παρακελεύεται τοὺς ὄντως ἑαυ–
27721   3.21.27.28 : τούς, οὐχ ἵνα φιλοσοφήσωμεν, ἀλλ´ ἵνα σοφοὶ γενόμενοι
27722   3.21.27.29 : εὐδαιμονήσωμεν. ἡ γὰρ τεῦξις τῆς ὄντως οὔσης οὐσίας
27723   3.21.27.30 : ἡμῶν καὶ ἡ ταύτης ἀληθὴς γνῶσις σοφίας ἦν τεῦξις, εἴ
27724   3.21.27.31 : γε σοφίας ἴδιον ἡ τῆς ὄντως οὐσίας τῶν πραγμάτων ἀλη–
27725   3.21.27.32 : θὴς ἐπιστήμη, διὰ σοφίας δὲ ἡ τῆς τελείας εὐδαιμονίας
27726   3.21.27.33 : γίγνεται κτῆσις.
27727   3.21.28.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ δʹ.
27728   3.21.28.2 : Ἐπεὶ δὲ ἦν τις κατάβασις ἡμῖν εἰς τὰ τῇδε, καὶ τὸν
27729   3.21.28.3 : ἐκτὸς περικειμένοις ἄνθρωπον καὶ ἠπατημένοις γε, ὅτι
27730   3.21.28.4 : τοῦτό ἐσμεν τὸ ὁρώμενον, παραίνεσις οἰκεία εἰς τὴν γνῶ–
27731   3.21.28.5 : σιν τῆς ἑαυτοῦ δυνάμεως. ὁ γὰρ δὴ Πλάτων ἐν τῷ Φι–
27732   3.21.28.6 : λήβῳ μνησθεὶς τοῦ γνῶθι σαυτὸν τριχῇ διαιρεῖται τὴν
27733   3.21.28.7 : ἄγνοιαν. πανταχοῦ τοίνυν ἡ ἑαυτοῦ ἄγνοια πονηρόν, ἄν
27734   3.21.28.8 : τε κατὰ τὸ εἴσω τὸ μέγεθος τῆς ἀξίας ἀγνοήσας τις τα– 
27735   3.21.28.9 : πεινώσῃ τὸ θεῖον, ἄν τε κατὰ τὸ ἔξω ἀγνοήσας τὸ φύσει
27736   3.21.28.10 : προσὸν αὑτῷ ταπεινὸν ἐπαίρηται ἐπ´ αὐτῷ. ἢ οὐ πᾶν
27737   3.21.28.11 : γε τὸ θνητὸν ἄντικρυς
27738   3.21.28.12 : ὡς ὅτε τις ψάμαθον πάις ἄγχι θαλάσσης;
27739   3.21.28.13 : ὅς τ´ ἐπεὶ οὖν ποιήσῃ ἀθύρματα νηπιέῃσιν,
27740   3.21.28.14 : ἂψ αὖτις συνέχευε ποσὶν καὶ χερσὶν ἀθύρων.
27741   3.21.28.15 : πᾶς οὖν ἀγνοίᾳ ἑαυτοῦ τὸ καθ´ αὑτὸν ἐπαίρων ἁλίσκεται
27742   3.21.28.16 : ὑπὲρ τῆς δημιουργησάσης αὐτὸν φύσεως πλεῖον ἢ ἐκείνη
27743   3.21.28.17 : βεβούληται, τὰ αὐτῆς ὡς σεμνὰ θαυμάζων παίγνια· ἣ δὲ
27744   3.21.28.18 : τηρεῖν ἔοικεν ἐν πᾶσι τῆς ἀξίας τὸ πρέπον, οὐδὲν τοῖς
27745   3.21.28.19 : ἐπαίρουσι συνεξαπατωμένη. τὸ γνῶθι οὖν σαυτὸν διήκει
27746   3.21.28.20 : εἰς πᾶσαν ὑπόληψιν τῆς προσούσης δυνάμεως, παραγγέλ–
27747   3.21.28.21 : λον γιγνώσκειν τὰ μέτρα ἐπὶ πάντων. τὸ μὲν οὖν γιγνώ–
27748   3.21.28.22 : σκειν ἑαυτὸν τὴν ἀναφορὰν ἔοικεν ἔχειν ἐπὶ τὸ γιγνώσκειν
27749   3.21.28.23 : δεῖν τὴν ψυχὴν καὶ τὸν νοῦν, ὡς ἐν τούτῳ ἡμῶν οὐσιω–
27750   3.21.28.24 : μένων· τὸ δὲ πάντῃ γιγνώσκειν ἑαυτὸν συμπεριλαμβάνειν
27751   3.21.28.25 : ἔοικεν ἡμᾶς καὶ τὰ ἡμέτερα καὶ τὰ τῶν ἡμετέρων. τοι–
27752   3.21.28.26 : αύτη μὲν καὶ ἡ ἐν τούτοις τοῦ Πλάτωνος ἀκρίβεια φιλο–
27753   3.21.28.27 : τιμηθέντος ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶ δίχα τῶν περὶ ἡμᾶς
27754   3.21.28.28 : ἁπάντων γνῶναι ἑαυτόν, καὶ πάλιν πάντῃ γνῶναι ἑαυ–
27755   3.21.28.29 : τόν, ἵνα καὶ ὁ ἐντὸς ἀθάνατος γνωσθῇ ἄνθρωπος καὶ ὁ
27756   3.21.28.30 : ἐκτὸς εἰκονικὸς μὴ ἀγνοηθῇ καὶ τὰ τούτοις διαφέροντα
27757   3.21.28.31 : γνώριμα γένηται. διαφέρει μὲν γὰρ τῷ ἐντὸς παντέλειος
27758   3.21.28.32 : νοῦς, ἐν ᾧ αὐτὸς ἄνθρωπος, οὗ εἰκὼν ἕκαστος ἡμῶν· δια–
27759   3.21.28.33 : φέρει δὲ τῷ ἐκτὸς εἰδώλῳ τὰ περὶ τὸ σῶμα καὶ τὰς κτή–
27760   3.21.28.34 : σεις. ὧν δεῖ καὶ τὰς δυνάμεις γιγνώσκειν καὶ τὸ ἄχρι
27761   3.21.28.35 : τίνος τούτων φροντιστέον, ἵνα μήτε τὴν τοῦ ἀθανάτου
27762   3.21.28.36 : ἀξίαν περιτιθέντες τῷ φθαρτῷ καὶ γηίνῳ καταγέλαστον 
27763   3.21.28.37 : αὐτὸ ποιῶμεν καὶ πάλιν ἄξιον δακρύων ἐν τῇ κωμῳδο–
27764   3.21.28.38 : τραγῳδίᾳ τῇ τῶν ἀνοήτων βίων ἐνεχόμενον, μήτε τὴν τοῦ
27765   3.21.28.39 : θνητοῦ ταπεινότητα τῷ ἀθανάτῳ προσάπτοντες ἐλεεινοὶ
27766   3.21.28.40 : ὦμεν καὶ διὰ πάντων ἄδικοι τῇ τοῦ κατ´ ἀξίαν ἀγνοίᾳ.
27767   3.22.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΥΠΕΡΟΨΙΑΣ.}1
27768   3.22.1.1 : Εὐριπίδου Γλαύκῳ (fr. 643 N. 2).
27769   3.22.1.2 : Βαρὺ τὸ φόρημ´ οἴησις ἀνθρώπου κακοῦ.
27770   3.22.2.1 : (Eur. fr. 425 N. 2)
27771   3.22.2.2 : Ὅστις γὰρ ἀστῶν πλέον ἔχειν πέφυκ´ ἀνήρ,
27772   3.22.2.3 : φίλοις τ´ ἄμικτός ἐστι καὶ πάσῃ πόλει.
27773   3.22.3.1 : Σωσιφάνους (fr. 3 p. 820 N. 2).
27774   3.22.3.2 : Ὦ δυστυχεῖς μὲν πολλά, παῦρα δ´ ὄλβιοι
27775   3.22.3.3 : βροτοί, τί σεμνύνεσθε ταῖς ἐξουσίαις,
27776   3.22.3.4 : ἃς ἕν τ´ ἔδωκε φέγγος ἕν τ´ ἀφείλετο;
27777   3.22.3.5 : ἢν δ´ εὐτυχῆτε, μηδὲν ὄντες εὐθέως 
27778   3.22.3.6 : ἴς´ οὐρανῷ φρονεῖτε, τὸν δὲ κύριον
27779   3.22.3.7 : Ἅιδην παρεστῶτ´ οὐχ ὁρᾶτε πλησίον.
27780   3.22.4.1 : Φιλήμονος (fab. inc. fr. 60 com. IV p. 55).
27781   3.22.4.2 : Τὸ γνῶθι σαυτόν, οὐ μάτην εὖ ἴσθ´ ὅτι
27782   3.22.4.3 : τὸ ῥῆμα τοῦτο δόξαν ἐν Δελφοῖς ἔχει.
27783   3.22.5.1 : Εὐριπίδου (fr. 1040 N. 2).
27784   3.22.5.2 : Ὅταν ἴδῃς πρὸς ὕψος ἠρμένον τινὰ
27785   3.22.5.3 : λαμπρῷ τε πλούτῳ καὶ γένει γαυρούμενον
27786   3.22.5.4 : ὀφρύν τε μείζω τῆς τύχης ἐπηρκότα,
27787   3.22.5.5 : τούτου ταχεῖαν νέμεσιν εὐθὺς προσδόκα.
27788   3.22.6.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 1041 N. 2).
27789   3.22.6.2 : Κρινεῖ τίς αὑτὸν πώποτ´ ἀνθρώπων μέγαν, 
27790   3.22.6.3 : ὃν ἐξαλείφει πρόφασις ἡ τυχοῦς´ ὅλον;
27791   3.22.7.1 : Τοῦ αὐτοῦ Αὔγης (fr. 277 N. 2).
27792   3.22.7.2 : Ποῖ; πῶς δὲ λήσει; τίς δὲ νῷν πιστὸς φίλος;
27793   3.22.7.3 : ζητῶμεν· ἡ δόκησις ἀνθρώποις κακόν,
27794   3.22.7.4 : καὶ τοὐπιχειρεῖν γ´ ἐξαμαρτάνειν φιλεῖ.
27795   3.22.8.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἀλκμέωνι (fr. 79 N. 2).
27796   3.22.8.2 : Βροτοῖς τὰ μείζω τῶν μέσων τίκτει νόσους·
27797   3.22.8.3 : θεῶν δὲ θνητοὺς κόσμον οὐ πρέπει φέρειν.
27798   3.22.9.1 : Μενάνδρου Τίτθῃ (fr. 2 com. IV p. 205).
27799   3.22.9.2 : Οἱ τὰς ὀφρῦς αἴροντες ὡς ἀβέλτεροι,
27800   3.22.9.3 : καὶ ’σκέψομαι‘ λέγοντες· ἄνθρωπος γὰρ ὢν
27801   3.22.9.4 : σκέψῃ σὺ περί του; δυστυχὴς ὅταν τύχῃ;
27802   3.22.9.5 : αὐτόματα γὰρ τὰ πράγματ´ ἐπὶ τὸ συμφέρον
27803   3.22.9.6 : ῥεῖ, κἂν καθεύδῃς, ἢ πάλιν τἀναντία.
27804   3.22.10.1 : Χαιρήμονος (fr. 30 N. 2). 
27805   3.22.10.2 : Ὅλως τὸ κρεῖσσον οὐκ ἐᾷ φρονεῖν μέγα.
27806   3.22.11.1 : Μενάνδρου Κυβερνήταις (fr. 2 com. IV p. 157).
27807   3.22.11.2 : Ὦ τρισάθλιοι
27808   3.22.11.3 : ἅπαντες οἱ φυσῶντες ἐφ´ ἑαυτοῖς μέγα.
27809   3.22.11.4 : αὐτοὶ γὰρ οὐκ ἴσασιν ἀνθρώπου φύσιν.
27810   3.22.12.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 195 com. IV p. 277).
27811   3.22.12.2 : Πᾶς ὁ μὴ φρονῶν
27812   3.22.12.3 : ἀλαζονείᾳ καὶ ψόφοις ἁλίσκεται.
27813   3.22.13.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμέωνος (fr. 76 N. 2).
27814   3.22.13.2 : Ὁρᾶτε τὸν τύραννον, ὡς ἄπαις γέρων
27815   3.22.13.3 : φεύγει· φρονεῖν δὲ θνητὸν ὄντ´ οὐ χρὴ μέγα.
27816   3.22.14.1 : Εὐριπίδου Αἰόλου (fr. 29 N. 2).
27817   3.22.14.2 : Σιγᾶν φρονοῦντα κρεῖσσον εἰς ὁμιλίαν
27818   3.22.14.3 : πεσόντα· τούτῳ δ´ ἀνδρὶ μήτ´ εἴην φίλος
27819   3.22.14.4 : μήτε ξυνείην, ὅστις αὐτάρκη φρονεῖν
27820   3.22.14.5 : πέποιθε δούλους τοὺς φίλους ἡγούμενος.
27821   3.22.15.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 189).
27822   3.22.15.2 : Οἱ γὰρ πνέοντες μεγάλα τοὺς κρείσσους λόγους 
27823   3.22.15.3 : πικρῶς φέρουσι τῶν ἐλασσόνων ὕπο.
27824   3.22.16.1 : Δημώνακτος (fr. 1 p. 827 N. 2).
27825   3.22.16.2 : Θνητοὶ γεγῶτες μὴ φρονεῖθ´ ὑπὲρ θεούς.
27826   3.22.17.1 : Εὐριπίδου Βάκχαις ( 395).
27827   3.22.17.2 : Τὸ σοφὸν οὐ σοφία
27828   3.22.17.3 : τό τε μὴ θνητὰ φρονεῖν.
27829   3.22.17.4 : βραχὺς αἰών· ἐπὶ τούτῳ
27830   3.22.17.5 : δέ τις ἂν μεγάλα διώκων
27831   3.22.17.6 : τὰ παρόντ´ οὐχὶ φέρει.
27832   3.22.17.7 : μαινομένων δ´ οἵδε τρόποι
27833   3.22.17.8 : καὶ κακοβούλων παρ´ ἔμοιγε φωτῶν.
27834   3.22.18.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλεῖδαι ( 388).
27835   3.22.18.2 : Ὁ Ζεὺς κολαστὴς τῶν ἄγαν ὑπερφρόνων.
27836   3.22.19.1 : Μενάνδρου (gubernat. fr. 1 com. IV p. 156).
27837   3.22.19.2 : Τἀργύριον εἶναι, μειράκιόν, σοι φαίνεται
27838   3.22.19.3 : οὐ τῶν ἀναγκαίων καθ´ ἡμέραν μόνον
27839   3.22.19.4 : τιμὴν παρασχεῖν δυνατόν, ἄρτων, ἀλφίτων,
27840   3.22.19.5 : ὄξους, ἐλαίου, μείζονος 〈δ´〉 ἄλλου τινός.
27841   3.22.19.6 : ἀθανασίας δ´ οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν συναγάγῃς 
27842   3.22.19.7 : τὰ Ταντάλου τάλαντ´ ἐκεῖνα λεγόμενα·
27843   3.22.19.8 : ἀλλ´ ἂν ἀποθάνῃς, ταῦτα καταλείψεις τισίν.
27844   3.22.19.9 : τί οὖν λέγω; μήτ´ αὐτὸς εἰ σφόδρ´ εὐπορεῖς
27845   3.22.19.10 : πίστευε τούτῳ μήτε τῶν πτωχῶν πάλιν
27846   3.22.19.11 : ἡμῶν καταφρόνει, τοῦ δέ γ´ εὐτυχεῖν ἀεὶ
27847   3.22.19.12 : πάρεχε σεαυτὸν τοῖς ὁρῶσιν ἄξιον.
27848   3.22.20.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 125–130).
27849   3.22.20.2 : Ὁρῶ γὰρ ἡμᾶς οὐδὲν ὄντας ἄλλο πλὴν
27850   3.22.20.3 : εἴδωλ´, ὅσοι περ ζῶμεν, ἢ κούφην σκιάν.
27851   3.22.20.4 : {—}Τοιαῦτα τοίνυν εἰσορῶν ὑπέρκοπον
27852   3.22.20.5 : μηδέν ποτ´ εἴπῃς αὐτὸς εἰς θεοὺς ἔπος,
27853   3.22.20.6 : μηδ´ ὄγκον ἄρῃ μηδέν´, εἴ τινος πλέον
27854   3.22.20.7 : ἢ χειρὶ βρίθεις ἢ μακροῦ πλούτου βάθει.
27855   3.22.21.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 758–761).
27856   3.22.21.2 : Τὰ γὰρ περισσὰ κἀνόνητα σώματα
27857   3.22.21.3 : πίπτειν βαρείαις πρὸς θεῶν δυσπραγίαις 
27858   3.22.21.4 : ἔφασχ´ ὁ μάντις, ὅστις ἀνθρώπου φύσει
27859   3.22.21.5 : βλαστὼν ἔπειτα μὴ κατ´ ἄνθρωπον φρονῇ.
27860   3.22.22.1 : Σοφοκλέους Τηρεῖ (fr. 531 N. 2).
27861   3.22.22.2 : ΧΟΡ. Θνητὰ φρονεῖν χρὴ θνητὴν † φύσιν
27862   3.22.22.3 : τοῦτο κατειδότας, ὡς οὐκ ἔστιν
27863   3.22.22.4 : πλὴν Διὸς οὐδεὶς τῶν μελλόντων
27864   3.22.22.5 : ταμίας ὅ τι χρὴ τετελέσθαι.
27865   3.22.23.1 : Σοφοκλέους Κολχίδες (fr. 321 N. 2).
27866   3.22.23.2 : Καλὸν φρονεῖν τὸν θνητὸν ἀνθρώποις ἴσα.
27867   3.22.24.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμέωνι (fr. 81 N. 2).
27868   3.22.24.2 : Ταπεινὰ γὰρ χρὴ τοὺς κακῶς πεπραγότας
27869   3.22.24.3 : λέγειν, ἐξ ὄγκον δ´ οὐκ ἄνω βλέπειν τύχης.
27870   3.22.25.1 : Ἱπποθόου (Hippothoont. fr. 1 p. 827 N. 2). 
27871   3.22.25.2 : Ἄνθρωπος ὢν μέμνησο τῆς κοινῆς τύχης.
27872   3.22.26.1 : Σωτᾶ.
27873   3.22.26.2 : Εἰ καὶ βασιλεὺς πέφυκας, ὡς θνητὸς ἄκουσον.
27874   3.22.26.3 : ἂν μακρὰ πτύῃς, φλέγματί τῳ κρατεῖ περισσῷ.
27875   3.22.26.4 : ἂν εὐιματῇς, ταῦτα πρὸ σοῦ προβάτιον εἶχεν.
27876   3.22.26.5 : ἂν χρυσοφορῇς, τοῦτο τύχης ἐστὶν ἔπαρμα.
27877   3.22.26.6 : ἂν πλούσιος ᾖς, τοῦτο χρόνων ἄδηλος ἰσχύς.
27878   3.22.26.7 : ἂν ἀλαζὼν ᾖς, τοῦτ´ ἀνοίας ἐστὶ φρύαγμα.
27879   3.22.26.8 : ἂν δὲ σωφρονῇς, τοῦτο θεῶν δῶρον ὑπάρχει.
27880   3.22.26.9 : ἡ σωφροσύνη πάρεστιν, ἂν μετρῇς σεαυτόν.
27881   3.22.27.1 : Ἰσιδώρου (fr. 2 p. 829 N. 2).
27882   3.22.27.2 : Θνητὸς πεφυκὼς τὰ ὀπίσω πειρῶ βλέπειν.
27883   3.22.28.1 : Μενάνδρου Ἐμπιμπραμένη (fr. 3 com. IV p. 114). 
27884   3.22.28.2 : Ἐφ´ ᾧ φρονεῖς μέγιστον, ἀπολεῖ τοῦτό σε,
27885   3.22.28.3 : τὸ δοκεῖν τιν´ εἶναι· καὶ γὰρ ἄλλους μυρίους.
27886   3.22.29.1 : Μενάνδρου Ἐπαγγελλόμενος (fr. 1 com. IV p. 115).
27887   3.22.29.2 : Τὸ σὸν ταπεινόν, ἂν σὺ σεμνύνῃ, καλὸν
27888   3.22.29.3 : ἔξω φανεῖται, φίλ´ ἄνερ· ἂν δ´ αὐτὸς ποιῇς
27889   3.22.29.4 : ταπεινὸν αὐτὸ καὶ τιθῇς ἐν μηδενί,
27890   3.22.29.5 : οἰκεῖος οὗτος κατάγελως νομίζεται.
27891   3.22.30-31.1 : Τοῦ αὐτοῦ Κανηφόρος (fr. 1 com. IV p. 143).
27892   3.22.30-31.2 : Τὸ γὰρ προθύμως μὴ πονήσαντας τυχεῖν
27893   3.22.30-31.3 : εὐδαιμονίας εἴωθ´ ὑπερηφανίας ποιεῖν.
27894   3.22.32.1 : Εὐριπίδου Τηλέφου (fr. 716 N. 2).
27895   3.22.32.2 : Σὺ δ´ εἶκ´ ἀνάγκῃ καὶ θεοῖσι μὴ μάχου·
27896   3.22.32.3 : τόλμα δὲ προσβλέπειν με καὶ φρονήματος
27897   3.22.32.4 : χάλα. τά τοι μέγιστα πολλάκις θεὸς
27898   3.22.32.5 : ταπείν´ ἔθηκε καὶ συνέστειλεν πάλιν.
27899   3.22.33.1 : Αἰλιανοῦ ἱστοριῶν (var. hist. III 28).
27900   3.22.33.2 : Ὁρῶν ὁ Σωκράτης τὸν Ἀλκιβιάδην τετυφωμένον ἐπὶ
27901   3.22.33.3 : τῷ πλούτῳ, καὶ μέγα φρονοῦντα ἐπὶ τῇ περιουσίᾳ καὶ 
27902   3.22.33.4 : ἔτι πλέον ἐπὶ τοῖς ἀγροῖς, ἤγαγεν αὐτὸν εἴς τινα τῆς
27903   3.22.33.5 : πόλεως τόπον, ἔνθα ἀνέκειτο πινάκιον ἔχον γῆς περίοδον,
27904   3.22.33.6 : καὶ προσέταξε τῷ Ἀλκιβιάδῃ τὴν Ἀττικὴν ἐνταῦθ´ ἀνα–
27905   3.22.33.7 : ζητεῖν. ὡς δ´ εὗρε, προσέταξεν αὐτῷ καὶ τοὺς ἀγροὺς
27906   3.22.33.8 : τοὺς ἰδίους αὐτοῦ διαθρῆσαι· τοῦ δὲ εἰπόντος ’ἀλλ´ οὐ–
27907   3.22.33.9 : δαμοῦ γεγραμμένοι εἰσίν‘ ’ἐπὶ τούτοις οὖν‘ εἶπε ’μέγα
27908   3.22.33.10 : φρονεῖς, οἵπερ οὐδὲν μέρος τῆς γῆς εἰσίν;‘
27909   3.22.34.1 : Δημοσθένους (XVIII § 128 p. 269 sq.).
27910   3.22.34.2 : Παιδείας τῶν μὲν ἀληθῶς τετυχηκότων οὐδ´ ἂν εἷς
27911   3.22.34.3 : εἴποι μέγα οὐδὲν περὶ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἑτέρου λέγοντος
27912   3.22.34.4 : ἐρυθριάσειεν ἄν· τοῖς δ´ ἀπολειφθεῖσι μέν, προσποιου–
27913   3.22.34.5 : μένοις δὲ ὑπὸ ἀναισθησίας τοὺς ἀκούοντας ἀλγεῖν ποιεῖ.
27914   3.22.35.1 : Σωκράτους.
27915   3.22.35.2 : Παρὰ τῷ τύφῳ, καθάπερ παρὰ κακῷ πλάστῃ, διε–
27916   3.22.35.3 : στραμμένας τὰς τῶν πραγμάτων εἰκόνας ἰδεῖν ἔστιν.
27917   3.22.36.1 : Σωκράτους. 
27918   3.22.36.2 : Ἡ δεισιδαιμονία καθάπερ πατρὶ τῷ τύφῳ πείθεται.
27919   3.22.37.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
27920   3.22.37.2 : Τοὺς μὲν κενοὺς ἀσκοὺς τὸ πνεῦμα διίστησι, τοὺς
27921   3.22.37.3 : δὲ ἀνοήτους ἀνθρώπους τὸ οἴημα.
27922   3.22.38.1 : Σωκράτους.
27923   3.22.38.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τίνες βάναυσοι, ’οἱ τῶν ὁμοίων‘
27924   3.22.38.3 : ἔφη ’καταφρονοῦντες‘.
27925   3.22.39.1 : Φαβωρίνου (fr. 106 Marres.).
27926   3.22.39.2 : Φρονήσῃς μὲν οὖν μηδέποτε ἐπὶ σεαυτῷ μέγα· ἀλλὰ
27927   3.22.39.3 : μηδὲ καταφρονήσῃς σεαυτοῦ.
27928   3.22.40.1 : Διογένους.
27929   3.22.40.2 : Τῆς ἀλαζονείας καθάπερ τῶν κεχρυσωμένων ὅπλων
27930   3.22.40.3 : οὐχ ὅμοιά ἐστι τὰ ἐντὸς τοῖς ἐκτός.
27931   3.22.41.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
27932   3.22.41.2 : Ὁ τῦφος ὥσπερ ποιμὴν οὗ θέλει τοὺς πολλοὺς ἄγει.
27933   3.22.42.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 190 Mullach.). 
27934   3.22.42.2 : Τελευτᾷ γὰρ ἐς κακοδοξίην κακὴν ὁ παρεκτεινόμενος
27935   3.22.42.3 : τῷ κρέσσονι.
27936   3.22.43.1 : Δημοκράτους.
27937   3.22.43.2 : Δημοκράτης ἀναβαίνων εἰς τὴν ἀκρόπολιν ἐν γήρᾳ καὶ
27938   3.22.43.3 : πνευστιῶν ποιεῖν ἔφη ὅπερ καὶ σύμπασα ἡ Ἀθηναίων
27939   3.22.43.4 : πόλις· πνεῖν μὲν γὰρ μέγα, ἰσχύειν δὲ μικρόν.
27940   3.22.44.1 : Ξενοφῶντος ἐν βʹ Κύρου παιδείας (II 2, 12).
27941   3.22.44.2 : Ὁ μὲν γὰρ ἀλαζὼν ἔμοιγε δοκεῖ ὄνομα κεῖσθαι ἐπὶ
27942   3.22.44.3 : τοῖς προσποιουμένοις καὶ πλουσιωτέροις εἶναι ἢ εἰσὶ καὶ
27943   3.22.44.4 : ἀνδρειοτέροις, καὶ ποιήσειν ἃ μὴ ἱκανοί εἰσιν ὑπισχνου–
27944   3.22.44.5 : μένοις, καὶ ταῦτα φανεροῖς γιγνομένοις, ὅτι τοῦ λαβεῖν
27945   3.22.44.6 : τι ἕνεκα καὶ κερδᾶναι ποιοῦσιν· οἱ δὲ μηχανώμενοι γέλωτα
27946   3.22.44.7 : τοῖς συνοῦσι μήτε ἐπὶ τῷ αὑτῶν κέρδει μήτε ἐπὶ ζημίᾳ
27947   3.22.44.8 : τῶν ἀκουόντων μήτ´ ἐπὶ βλάβῃ μηδεμιᾷ, πῶς οὐχ οὗτοι
27948   3.22.44.9 : ἀστεῖοι ἂν καὶ εὐχάριτοι δικαιότερον ὀνομάζοιντο ἢ ἀλα–
27949   3.22.44.10 : ζόνες;
27950   3.22.45.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ ηʹ τῆς Κύρου παιδείας (VIII 4, 14). 
27951   3.22.45.2 : Δοκεῖ δέ μοι, ὦ Κῦρε, χαλεπώτερον εἶναι εὑρεῖν ἄνδρα
27952   3.22.45.3 : τἀγαθὰ καλῶς ἢ τὰ κακὰ φέροντα. τὰ μὲν γὰρ ὕβριν τοῖς
27953   3.22.45.4 : πολλοῖς, τὰ δὲ σωφροσύνην τοῖς πᾶσιν ἐμποιεῖ.
27954   3.22.46.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ζʹ (VII 10).
27955   3.22.46.2 : Ὁρᾷς τὰ ὑπερέχοντα ζῷα ὡς κεραυνοῖ ὁ θεὸς οὐδὲ
27956   3.22.46.3 : ἐᾷ φαντάζεσθαι, τὰ δὲ σμικρὰ οὐδέν μιν κνίζει· ὁρᾷς δὲ
27957   3.22.46.4 : ὡς ἐς οἰκήματα τὰ μέγιστα αἰεὶ καὶ δένδρεα τὰ τοιαῦτα
27958   3.22.46.5 : ἀποσκήπτει βέλεα· φιλέει γὰρ ὁ θεὸς τὰ ὑπερέχοντα
27959   3.22.46.6 : πάντα κολούειν. οὕτω δὲ καὶ στρατὸς πολὺς ὑπὸ ὀλί–
27960   3.22.46.7 : γου διαφθείρεται κατὰ τοιόνδε· ἐπεάν σφιν ὁ θεὸς φθο–
27961   3.22.46.8 : νήσας φόβον ἐμβάλῃ ἢ βροντήν, δι´ ὧν ἐφθάρησαν ἀν–
27962   3.22.46.9 : αξίως ἑωυτῶν. οὐ γὰρ ἐᾷ φρονέειν μέγα ὁ θεὸς ἄλλον ἢ
27963   3.22.46.10 : ἑωυτόν. 
27964   3.23.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΥΤΙΑΣ.}1
27965   3.23.1.1 : Κριτίου (fr. 4 p. 774 N. 2).
27966   3.23.1.2 : Δεινὸν δ´, ὅταν τις μὴ φρονῶν δοκῇ φρονεῖν.
27967   3.23.2.1 : Σωσικράτους (inc. fab. com. IV p. 592).
27968   3.23.2.2 : Ἀγαθοὶ δὲ τὸ κακὸν ἐσμὲν ἐφ´ ἑτέρων ἰδεῖν·
27969   3.23.2.3 : αὐτοὶ δ´ ὅταν ποιῶμεν, οὐ γιγνώσκομεν.
27970   3.23.3.1 : Μενάνδρου (inc. fab. fr. 85 com. IV p. 256).
27971   3.23.3.2 : Οὐθεὶς ἑαυτοῦ τὰ κακὰ συνορᾷ, Πάμφιλε,
27972   3.23.3.3 : σαφῶς, ἑτέρου δ´ ἀσχημονοῦντος ὄψεται.
27973   3.23.4.1 : Μενάνδρου Ἀσπίδος (fr. 4 com. IV p. 92).
27974   3.23.4.2 : Ὃ βούλεται γὰρ μόνον ὁρῶν καὶ προσδοκῶν
27975   3.23.4.3 : ἀλόγιστος ἔσται τῆς ἀληθείας κριτής.
27976   3.23.5.1 : Εὐριπίδου (inc. fab. fr. 1042 N. 2). 
27977   3.23.5.2 : Ἅπαντές ἐσμεν εἰς τὸ νουθετεῖν σοφοί,
27978   3.23.5.3 : αὐτοὶ δ´ ὅταν σφαλῶμεν, οὐ γιγνώσκομεν.
27979   3.23.6.1 : Αἰσώπου.
27980   3.23.6.2 : Αἴσωπος ἔφη δύο πήρας ἕκαστον ἡμῶν φέρειν, τὴν
27981   3.23.6.3 : μὲν ἔμπροσθεν, τὴν δὲ ὄπισθεν· καὶ εἰς μὲν τὴν ἔμ–
27982   3.23.6.4 : προσθεν ἀποτιθέναι τὰ τῶν ἄλλων ἁμαρτήματα, εἰς δὲ
27983   3.23.6.5 : τὴν ὄπισθεν τὰ ἑαυτῶν, διὸ οὐδὲ καθορῶμεν αὐτά.
27984   3.23.7.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
27985   3.23.7.2 : Οὕτως ἔνιοι αὑτοῖς δοκοῦσι φιλοσοφεῖν ὡς καὶ νήφειν
27986   3.23.7.3 : οἱ μεθύοντες.
27987   3.23.8.1 : Σωκράτους.
27988   3.23.8.2 : Σωκράτης ἔλεγεν, εἴ τις ἐν θεάτρῳ ὑποκηρύττοι ἀνί–
27989   3.23.8.3 : στασθαι τοὺς σκυτοτόμους, ἐκείνους μόνους ἀναστήσεσθαι,
27990   3.23.8.4 : ὁμοίως εἰ τοὺς χαλκοτύπους, τοὺς ὑφάντας, τοὺς ἄλλους
27991   3.23.8.5 : κατὰ γένος· εἰ δὲ τοὺς φρονίμους ἢ δικαίους, πάντας
27992   3.23.8.6 : ἀναστήσεσθαι. καὶ ἔστιν ἐν βίῳ βλάπτον μάλιστα τὸ
27993   3.23.8.7 : ἀνοήτους ὄντας τοὺς πολλοὺς οἴεσθαι φρονίμους εἶναι. 
27994   3.23.9.1 : Δημοσθένους (III § 19 p. 33).
27995   3.23.9.2 : Διόπερ ῥᾷστόν ἐστιν ἁπάντων ἑαυτὸν ἐξαπατᾶν· ὃ
27996   3.23.9.3 : γὰρ βούλεται, τοῦθ´ ἕκαστος καὶ οἴεται, τὰ δὲ πράγματα
27997   3.23.9.4 : πολλάκις οὐχ οὕτω πέφυκεν.
27998   3.23.10.1 : Διογένους.
27999   3.23.10.2 : Διογένης ἔφη τῶν ἀνθρώπων ἐνίους τὰ δέοντα λέγον–
28000   3.23.10.3 : τας ἑαυτῶν οὐκ ἀκούειν, ὥσπερ καὶ τὰς λύρας καλὸν
28001   3.23.10.4 : φθεγγομένας οὐκ αἰσθάνεσθαι.
28002   3.23.11.1 : Ἡροδότου ἱστορίας γʹ (III 38).
28003   3.23.11.2 : Εἰ γάρ τις προθείη πᾶσιν ἀνθρώποισιν ἐκλέξασθαι
28004   3.23.11.3 : κελεύων νόμους τοὺς καλλίστους ἐκ τῶν πάντων νόμων,
28005   3.23.11.4 : διασκεψάμενοι ἂν ἑλοίατο ἕκαστοι τοὺς ἑαυτῶν· οὕτω
28006   3.23.11.5 : νομίζουσι πολύ τι καλλίστους τοὺς ἑαυτῶν νόμους ἕκαστοι
28007   3.23.11.6 : εἶναι.
28008   3.23.12.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 53).
28009   3.23.12.2 : Ἡ φιλοτιμίη κτῆμα σκαιόν. μὴ τῷ κακῷ τὸ κακὸν
28010   3.23.12.3 : ἰῶ. πολλοὶ τῶν δικαίων τὰ ἐπιεικέστερα προτιθέασι,
28011   3.23.12.4 : πολλοὶ δὲ ἤδη τὰ μητρώια διζήμενοι τὰ πατρώια ἀπέ–
28012   3.23.12.5 : βαλον. 
28013   3.23.13.1 : Πλάτωνος.
28014   3.23.13.2 : Πλάτων συνεβούλευεν, ὅτε καταγελάσομεν τινῶν, ἐπι–
28015   3.23.13.3 : στρέφειν ἐφ´ ἑαυτοὺς καὶ σκοπεῖν, μὴ καὶ αὐτοὶ τοῖς
28016   3.23.13.4 : αὐτοῖς ἐσμὲν ἔνοχοι. πολλὰ γὰρ τὸ φίλαυτον ἐπικρύπτει
28017   3.23.13.5 : καὶ περιβάλλει † παρὰ τῷ μᾶλλον καταγελῶντι.
28018   3.23.14.1 : Ἀπολλώνιος Σατύρῳ (ep. LXXXVIII p. 126 Herch.).
28019   3.23.14.2 : Οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων τῶν μὲν ἰδίων ἁμαρτη–
28020   3.23.14.3 : μάτων συνήγοροι γίνονται, τῶν δὲ ἀλλοτρίων κατήγοροι.
28021   3.23.15.1 : Εὐσεβίου (fr. 28 phil. Graec. III p. 11 Mullach.).
28022   3.23.15.2 : Πολλοὶ δοκέοντες ἑωυτοὺς φιλέειν οὐ φιλέουσιν ἀλη–
28023   3.23.15.3 : θέως· πάντα γοῦν αὐτοῦ τούτου ἕνεκα εἴκοντες ἑωυτοῖσι
28024   3.23.15.4 : καὶ παρὰ τὸ ἀτρεκὲς χαριζόμενοι αὐτοῖσι τοῖς ἐναντιωτά–
28025   3.23.15.5 : τοισι περιπίπτουσιν.
28026   3.23.16.1 : Εὐσεβίου (ib. fr. 29).
28027   3.23.16.2 : Πολλοὶ βουλόμενοι δοκέειν εἶναι εὐβουλότατοι πρὸς
28028   3.23.16.3 : τῶν οἰκειοτάτων καὶ εὖ φρονεόντων ἀναποδιζόμενοι οὐκ
28029   3.23.16.4 : ἀξιεῦσιν ἀπὸ τῶν δοξάντων ἅπαξ ἀναχωρέειν· ἀλλ´ ὅκως
28030   3.23.16.5 : μὴ ἐλεγχοίατο ὡς ἀπὸ ἡμαρτημένης ἀφιστάμενοι ἐμμέ–
28031   3.23.16.6 : νουσι τῇ γνώμῃ, ἐς ὃ δὴ καὶ τοῖς ἀπ´ αὐτῆς κακοῖς
28032   3.23.16.7 : ἐγκυρήσωσιν. 
28033   3.23.17.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου (p. 428 D).
28034   3.23.17.2 : Τὸ ἐξαπατᾶσθαι αὐτὸν ὑφ´ αὑτοῦ πάντων χαλεπώτα–
28035   3.23.17.3 : τον· ὅταν γὰρ μηδὲ σμικρὸν ἀποστατῇ, ἀλλ´ ἀεὶ παρῇ
28036   3.23.17.4 : ὁ ἐξαπατήσων, πῶς οὐ δεινόν;
28037   3.23.18.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων εʹ (p. 731 D–732 B).
28038   3.23.18.2 : Πάντων δὲ μέγιστον κακὸν ἀνθρώποις τοῖς πολλοῖς
28039   3.23.18.3 : ἔμφυτον ἐν ταῖς ψυχαῖς ἐστιν, οὗ πᾶς αὑτῷ ξυγγνώμην
28040   3.23.18.4 : ἔχων ἀποφυγὴν οὐδεμίαν μηχανᾶται· τοῦτο δ´ ἔστιν ὃ
28041   3.23.18.5 : λέγουσιν ὡς φίλος αὑτῷ πᾶς ἄνθρωπος φύσει τέ ἐστι
28042   3.23.18.6 : καὶ ὀρθῶς ἔχει τὸ δεῖν εἶναι τοιοῦτον· τὸ δὲ ἀληθείᾳ γε
28043   3.23.18.7 : πάντων ἁμαρτημάτων διὰ τὴν σφόδρα ἑαυτοῦ φιλίαν
28044   3.23.18.8 : αἴτιον ἑκάστῳ γίγνεται ἑκάστοτε. τυφλοῦται γὰρ περὶ τὸ
28045   3.23.18.9 : φιλούμενον ὁ φιλῶν, ὥστε τὰ δίκαια καὶ τὰ ἀγαθὰ καὶ
28046   3.23.18.10 : τὰ καλὰ κακῶς κρίνει, τὸ αὑτοῦ πρὸ τοῦ ἀληθοῦς ἀεὶ
28047   3.23.18.11 : τιμᾶν δεῖν ἡγούμενος· οὔτε γὰρ ἑαυτὸν οὔτε τὰ ἑαυ–
28048   3.23.18.12 : τοῦ χρὴ τὸν μέγαν ἄνδρα ἐσόμενον στέργειν, ἀλλὰ τὰ
28049   3.23.18.13 : δίκαια, ἐάν τε παρ´ αὑτῷ ἐάν τε παρ´ ἄλλῳ μᾶλλον
28050   3.23.18.14 : πραττόμενα τυγχάνῃ. ἐκ ταὐτοῦ δὲ ἁμαρτήματος τούτου
28051   3.23.18.15 : καὶ τὸ τὴν ἀμαθίαν τὴν παρ´ αὑτῷ δοκεῖν σοφίαν εἶναι 
28052   3.23.18.16 : † γεγονέναι πᾶσιν· ὅθεν οὐκ εἰδότες ὡς ἔπος εἰπεῖν
28053   3.23.18.17 : οὐδὲν οἰόμεθα τὰ πάντα εἰδέναι, οὐκ ἐπιτρέποντες δὲ
28054   3.23.18.18 : ἄλλοις ἃ μὴ ἐπιστάμεθα πράττειν, ἀναγκαζόμεθα ἁμαρ–
28055   3.23.18.19 : τάνειν αὐτοὶ πράττοντες. διὸ πάντα ἄνθρωπον χρὴ φεύ–
28056   3.23.18.20 : γειν τὸ σφόδρα φιλεῖν αὑτόν, τὸν δ´ ἑαυτοῦ βελτίω διώ–
28057   3.23.18.21 : κειν δεῖ, μηδεμίαν αἰσχύνην ἐπὶ τῷ τοιούτῳ πρόσθεν
28058   3.23.18.22 : ποιούμενον.
28059   3.24.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΥΝΕΙΔΟΤΟΣ.}1
28060   3.24.1.1 : Διφίλου (fab. inc. fr. 15 com. IV p. 421).
28061   3.24.1.2 : Ὅστις γὰρ αὐτὸς αὑτὸν οὐκ αἰσχύνεται
28062   3.24.1.3 : συνειδόθ´ αὑτῷ φαῦλα διαπεπραγμένῳ,
28063   3.24.1.4 : πῶς τόν γε μηδὲν εἰδότ´ αἰσχυνθήσεται;
28064   3.24.2.1 : Πυθαγόρου (Aur. carm. 12 ed. Nauck.).
28065   3.24.2.2 : Πάντων δὲ μάλιστ´ αἰσχύνεο σαυτόν. 
28066   3.24.3.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 86 com. IV p. 257).
28067   3.24.3.2 : Ὁ συνιστορῶν αὑτῷ τι κἂν ᾖ θρασύτατος,
28068   3.24.3.3 : ἡ σύνεσις αὐτὸν δειλότατον εἶναι ποιεῖ.
28069   3.24.4.1 : Σοφοκλέους (fr. 844 N. 2).
28070   3.24.4.2 : Κλέπτων δ´ ὅταν τις ἐμφανῶς ἐφευρεθῇ,
28071   3.24.4.3 : σιγᾶν ἀνάγκη, κἂν καλὸν φορῇ στόμα.
28072   3.24.5.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστῃ ( 395–396).
28073   3.24.5.2 : Ὀρέστα τλῆμον, τίς ς´ ἀπόλλυσιν νόσος;
28074   3.24.5.3 : {—}Ἡ σύνεσις, ὅτι σύνοιδα δείν´ εἰργασμένος.
28075   3.24.6.1 : Σοφοκλέους (fr. 845 N. 2).
28076   3.24.6.2 : Ἦ δεινὸν ἀργεῖν, ἡνίκ´ ἄν τις ἐσθλὸς ὢν
28077   3.24.6.3 : αὑτῷ συνειδῇ.
28078   3.24.7.1 : Ἀντιφάνους (fab. inc. 42 b com. III p. 149).
28079   3.24.7.2 : Τὸ μὴ συνειδέναι γὰρ αὑτοῦ τῷ βίῳ
28080   3.24.7.3 : ἀδίκημα μηδὲν ἡδονὴν πολλὴν ἔχει.
28081   3.24.8.1 : Πυθαγόρου. 
28082   3.24.8.2 : Κακὰ μείζω πάσχει διὰ τοῦ συνειδότος ὁ ἀδικῶν
28083   3.24.8.3 : βασανιζόμενος ἢ [ὁ] τῷ σώματι [καὶ ταῖς] πληγαῖς μαστι–
28084   3.24.8.4 : γούμενος.
28085   3.24.9.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον (§ 16 p. 5 b).
28086   3.24.9.2 : Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσας ἔλπιζε λήσειν· καὶ
28087   3.24.9.3 : γὰρ ἂν τοὺς ἄλλους λάθῃς, σαυτῷ συνειδήσεις.
28088   3.24.10.1 : Ἰσοκράτους Νικοκλῆς ἢ Κύπριοι (§ 52 p. 37 d).
28089   3.24.10.2 : Μηδὲν ἀποκρύπτεσθε μήθ´ ὧν κέκτησθε μήθ´ ὧν
28090   3.24.10.3 : ποιεῖτε μήθ´ ὧν μέλλετε πράττειν, εἰδότες ὅτι περὶ τὰ
28091   3.24.10.4 : κεκρυμμένα τῶν πραγμάτων ἀναγκαῖόν ἐστι πολλοὺς φό–
28092   3.24.10.5 : βους γίγνεσθαι.
28093   3.24.11.1 : Βίαντος.
28094   3.24.11.2 : Βίας ἐρωτηθεὶς τί ἂν εἴη τῶν κατὰ τὸν βίον ἄφοβον,
28095   3.24.11.3 : εἶπεν ’ὀρθὴ συνείδησις‘. 
28096   3.24.12.1 : Περιάνδρου.
28097   3.24.12.2 : Περίανδρος ἐρωτηθεὶς τί ἐστιν ἐλευθερία, εἶπεν
28098   3.24.12.3 : ’ἀγαθὴ συνείδησις‘.
28099   3.24.13.1 : Σωκράτους.
28100   3.24.13.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τίνες ἀταράχως ζῶσιν, εἶπεν
28101   3.24.13.3 : ’οἱ μηδὲν ἑαυτοῖς ἄτοπον συνειδότες‘.
28102   3.24.14.1 : Διογένους.
28103   3.24.14.2 : Τίς γὰρ ἂν ἧττον φοβοῖτό τι ἢ θαρσοίη μάλιστα, ἢ
28104   3.24.14.3 : ὅστις αὑτῷ μηδὲν συνειδείη κακόν;
28105   3.24.15.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ εὐθυμίας (p. 476 F–477 A).
28106   3.24.15.2 : Τὸ γὰρ συνειδὸς οἷον ἕλκος ἐν σαρκὶ τῇ ψυχῇ τὴν
28107   3.24.15.3 : μεταμέλειαν αἱμάσσουσαν ἀεὶ καὶ νύσσουσαν ἐναπολείπει.
28108   3.24.15.4 : τὰς μὲν γὰρ ἄλλας ἀναιρεῖ λύπας ὁ λόγος, τὴν δὲ μετά–
28109   3.24.15.5 : νοιαν αὐτὸς ἐνεργάζεται δακνομένῃ σὺν αἰσχύνῃ καὶ
28110   3.24.15.6 : κολαζομένῃ ὑφ´ αὑτῆς. ὡς γὰρ οἱ ῥιγοῦντες καὶ πυρε–
28111   3.24.15.7 : τοῖς διακαιόμενοι τῶν ταὐτὰ πασχόντων ἔξωθεν ὑπὸ καύ–
28112   3.24.15.8 : ματος ἢ κρύους μᾶλλον ἐνοχλοῦνται καὶ κάκιον ἔχουσιν, 
28113   3.24.15.9 : οὕτως ἐλαφροτέρας ἔχει τὰ τυχηρὰ τὰς λύπας ὥσπερ ἔξω–
28114   3.24.15.10 : θεν ἐπιφερομένας. τὸ δὲ
28115   3.24.15.11 : οὔ τις ἐμοὶ τῶν ἄλλος ἐπαίτιος, ἀλλ´ ἐγὼ αὐτός
28116   3.24.15.12 : ἐπιθρηνούμενον τοῖς ἁμαρτανομένοις ἔνδοθεν ἐξ αὐτοῦ,
28117   3.24.15.13 : βαρύτερον ποιεῖ τῷ αἰσχρῷ τὸ ἀλγεινόν.
28118   3.24.16.1 : Ἰσοκράτους Νικοκλῆς ἢ Κύπριοι (§ 59 p. 39 a).
28119   3.24.16.2 : Ζηλοῦτε μὴ τοὺς πλεῖστα κεκτημένους, ἀλλὰ τοὺς
28120   3.24.16.3 : μηδὲν κακὸν σφίσιν αὐτοῖς συνειδότας· μετὰ γὰρ τοιαύ–
28121   3.24.16.4 : της ψυχῆς ἥδιστα ἄν τις δύναιτο τὸν βίον διαγαγεῖν.
28122   3.25.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΗΣ.}1
28123   3.25.1.1 : Ἐκ τοῦ Πορφυρίου Περὶ τῶν τῆς ψυχῆς δυνάμεων.
28124   3.25.1.2 : Ὥσπερ γὰρ ἐκ τῶν ἐνεργειῶν καὶ τὰς ἄλλας κατελα–
28125   3.25.1.3 : βόμεθα, οὕτως ἀναθεωροῦντες κατὰ συναναφορὰν γιγνο–
28126   3.25.1.4 : μένην καὶ μνήμην τῶν ἢ δι´ αἰσθήσεως καταληφθέντων 
28127   3.25.1.5 : ἢ διὰ λόγου, ἐθέμεθα καὶ ταύτην ψυχῆς δύναμιν, ἣ τῇ
28128   3.25.1.6 : συναναφορᾷ καλεῖται μνήμη, ἣν ἀφορίζεται Ἀριστοτέλης
28129   3.25.1.7 : κατοχὴν φαντάσματος, ὡς εἰκόνος, οὗ φάντασμα εἰκών,
28130   3.25.1.8 : οἷον ὅταν γένηται ἡ αἴσθησις, ἀνεδόθη ἐπὶ τὴν φαντα–
28131   3.25.1.9 : στικὴν κατασκευήν· τὸ γενόμενον ἐν τῇ φανταστικῇ τὸ
28132   3.25.1.10 : πάθος ὅ τι δή ποτε ὄν, φάντασμα καλεῖται, ἔτι οὖν καὶ
28133   3.25.1.11 : ἀρθέντος τοῦ αἰσθητικοῦ ἐκ τῆς αἰσθήσεως, τὸ προσπῖπτον
28134   3.25.1.12 : ἐν τῇ εἰκόνι τοῦ αἰσθητοῦ, ἀφ´ οὗ συνέστηκε τὸ φάν–
28135   3.25.1.13 : τασμα, εἰκόνος λόγον ἔχον πρὸς τὸ φανταστόν· οἷον γὰρ
28136   3.25.1.14 : εἰκών τις ἐγένετο ἐν τῇ φανταστικῇ τοῦ ὑποπεσόντος
28137   3.25.1.15 : ὑπὸ τὴν αἴσθησιν. ὅταν οὖν γένηται κατοχὴ περὶ τὴν
28138   3.25.1.16 : φανταστικὴν τοῦ φαντάσματος, καλεῖται μνήμη. τοῦτο
28139   3.25.1.17 : μὲν οὖν κοινὸν καὶ ἐν τοῖς ἀλόγοις ζῴοις· ἡ δὲ διηρθρω–
28140   3.25.1.18 : μένη, καθ´ ἣν καὶ ἀναμιμνησκόμεθα, ἐν μόνοις ἐστὶ τοῖς
28141   3.25.1.19 : λογικοῖς· ἴδιον γὰρ λογισμοῦ τὸ διηρθρωμένον. διὸ καὶ
28142   3.25.1.20 : φασὶν οἱ περὶ τὸν Ἀριστοτέλην τὰ ἄλογα ζῷα μεμνῆσθαι
28143   3.25.1.21 : μέν, ἀναμιμνήσκεσθαι δὲ μή, μόνον δὲ τὸν ἄνθρωπον
28144   3.25.1.22 : καὶ μνημονεύειν καὶ ἀναμιμνήσκεσθαι.
28145   3.25.2.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου (p. 437 B).
28146   3.25.2.2 : Ἡ μνήμη παντί που μηνύει ὅτι μονή ἐστιν ἐν τῇ
28147   3.25.2.3 : ψυχῇ, ἀλλ´ οὐ φορά. 
28148   3.25.3.1 : Ἀριστοτέλους Περὶ μνήμης (I p. 450 ed. Berol.).
28149   3.25.3.2 : Τὴν δὲ κατοχὴν τῶν φαντασμάτων μνήμην ἐπονο–
28150   3.25.3.3 : μάζεσθαι, τὴν δ´ ἀναπόλησιν τούτων ἀνάμνησιν· οὐ τοὺς
28151   3.25.3.4 : αὐτοὺς δ´ εἶναι μνημονικούς τε καὶ ἀναμνηστικούς, ἀλλ´
28152   3.25.3.5 : ὡς ἐπὶ πολὺ μνημονικωτέρους μὲν ὑπάρχειν τοὺς βραδεῖς,
28153   3.25.3.6 : ἀναμνηστικωτέρους δὲ τοὺς ταχεῖς καὶ εὐμαθεῖς. δια–
28154   3.25.3.7 : φέρειν δὲ τῆς φαντασίας τὴν μνήμην, ὅτι ἣ μὲν κίνησίς
28155   3.25.3.8 : ἐστιν αἰσθήσεως ἐνεργούσης ἢ διανοίας· φαντάσματα
28156   3.25.3.9 : γὰρ ἄμφω λέγειν ὁμοίως ἡμᾶς· ἣ δ´ οἷον ζωγράφημά τι
28157   3.25.3.10 : τῆς ψυχῆς· τὴν γὰρ γινομένην κίνησιν τῆς αἰσθήσεως
28158   3.25.3.11 : σημαίνεσθαί τινα τύπον ἐν αὐτῇ παραπλησίως τοῖς
28159   3.25.3.12 : σφραγιζομένοις διὰ τῶν δακτυλίων. διὸ καὶ τοῖς μὲν ἐν
28160   3.25.3.13 : κινήσει πολλῇ διὰ πάθος ἢ δι´ ἡλικίαν οὖσιν οὐ γίνεσθαι,
28161   3.25.3.14 : καθάπερ εἰς ὕδωρ ῥέον ἐμπιπτούσης τῆς κινήσεως καὶ
28162   3.25.3.15 : τῆς σφραγῖδος, τοῖς δὲ διὰ τὸ ψύχεσθαι, καθάπερ καὶ
28163   3.25.3.16 : τὰ παλαιὰ τῶν οἰκοδομημάτων, καὶ διὰ σκληρότητα δὲ
28164   3.25.3.17 : τοῦ δεχομένου τὸ πάθος οὐ γίνεσθαι τοὺς τύπους. διόπερ
28165   3.25.3.18 : τούς τε νέους σφόδρα καὶ τοὺς γέροντας ἀμνήμονας εἶναι·
28166   3.25.3.19 : ὑπορρεῖν γὰρ τῶν μὲν διὰ τὴν αὔξησιν, τῶν δὲ διὰ τὴν
28167   3.25.3.20 : φθίσιν. ὁμοίως δὲ καὶ [διὰ] τοὺς λίαν ταχεῖς ἢ βραδεῖς·
28168   3.25.3.21 : οὐδετέρους γὰρ τούτων φαίνεσθαι μνημονεύοντας· τοὺς
28169   3.25.3.22 : μὲν γὰρ ὑγροτέρους εἶναι τοῦ δέοντος, τοὺς δὲ σκληρο–
28170   3.25.3.23 : τέρους, παρ´ ὃ καὶ τῶν μὲν οὐ μένειν ἐν τῇ ψυχῇ τὸ
28171   3.25.3.24 : φάντασμα, τῶν δ´ οὐχ ἅπτεσθαι τὸ παράπαν. 
28172   3.25.4.1 : Ἐκ τῆς Πλάτωνος πρὸς Διονύσιον ἐπιστολῆς (ep. II
28173   3.25.4.2 : p. 496 Herch.).
28174   3.25.4.3 : Μεγίστη δὲ φυλακὴ τὸ μὴ γράφειν ἀλλ´ ἐκμανθάνειν·
28175   3.25.4.4 : οὐ γὰρ ἔστι τὰ γραφέντα μὴ οὐκ ἐκπεσεῖν. διὰ ταῦτ´
28176   3.25.4.5 : οὐδὲν πώποτ´ ἐγὼ περὶ τούτων γέγραφα, οὐδ´ ἔστι σύγ–
28177   3.25.4.6 : γραμμα Πλάτωνος οὐδὲν οὐδ´ ἔσται, τὰ δὲ νῦν λεγόμενα
28178   3.25.4.7 : Σωκράτους ἐστὶ καλοῦ καὶ νέου γεγονότος.
28179   3.25.5.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου (p. 34 A–C).
28180   3.25.5.2 : Τὸ δ´ ἐν ἑνὶ πάθει τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα κοινῇ
28181   3.25.5.3 : γιγνόμενον κοινῇ καὶ κινεῖσθαι, ταύτην δὴ τὴν κίνησιν
28182   3.25.5.4 : ὀνομάζων αἴσθησιν οὐκ ἀπὸ τρόπου φθέγγοι´ ἄν. {—}
28183   3.25.5.5 : Ἀληθέστατα λέγεις. {—}Οὐκοῦν ἤδη μανθάνομεν, ὃ βουλό–
28184   3.25.5.6 : μεθα καλεῖν τὴν αἴσθησιν; {—}Τί μήν; {—}Σωτηρίαν
28185   3.25.5.7 : τοίνυν αἰσθήσεως τὴν μνήμην λέγων ὀρθῶς ἄν τις λέγοι
28186   3.25.5.8 : κατά γε τὴν ἐμὴν γνώμην. {—}Ὀρθῶς γὰρ οὖν. {—}Μνήμης
28187   3.25.5.9 : δὲ ἀνάμνησιν ἆρ´ οὐ διαφέρουσαν λέγομεν; {—}Ἴσως. {—}
28188   3.25.5.10 : Ἆρ´ οὐ τόδε; {—}Τὸ ποῖον; {—}Ὅταν ἃ μετὰ τοῦ σώματος
28189   3.25.5.11 : ἔπασχε πάθη ψυχή, ταῦτα ἄνευ σώματος αὐτὴ ἐν ἑαυτῇ
28190   3.25.5.12 : ὅ τι μάλιστα ἀναλαμβάνῃ, τότε ἀναμιμνήσκεσθαί που
28191   3.25.5.13 : λέγομεν. ἦ γάρ; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Καὶ μὴν καὶ ὅταν
28192   3.25.5.14 : ἀπολέσασα μνήμην, εἴτ´ αἰσθήσεως εἴτ´ αὖ μαθήματος,
28193   3.25.5.15 : αὖθις ταύτην ἀναπολήσῃ πάλιν αὐτὴ ἐν ἑαυτῇ, καὶ ταῦτα
28194   3.25.5.16 : ξύμπαντα ἀναμνήσεις καὶ μνήμας που λέγομεν. {—}Ὀρθῶς
28195   3.25.5.17 : λέγεις.
28196   3.25.6.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχῆς.
28197   3.25.6.2 : Τούτων οὐσῶν τῶν κοινοτάτων δυνάμεων εἰσὶ καὶ 
28198   3.25.6.3 : ἄλλαι τῆς ψυχῆς δυνάμεις, κατ´ αὐτὴν μέν, οὐ μὴν συμ–
28199   3.25.6.4 : πληρωτικαὶ αὐτῆς, ὡς ἡ μνήμη κατοχὴ οὖσα φαντάσ–
28200   3.25.6.5 : ματος.
28201   3.26.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΛΗΘΗΣ.}1
28202   3.26.1.1 : Σοφοκλέους ἐκ Συνδείπνου (fr. 145 N. 2).
28203   3.26.1.2 : Λάθα Πιερίδων στυγερὰ καὶ ἀνάρατος·
28204   3.26.1.3 : ὦ δύνασις θανάτοις εὐποτμοτάτα μελέων
28205   3.26.1.4 : ἀνέχουσα βίου βραχὺν ἰσθμόν. 
28206   3.26.2.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστου ( 213–214).
28207   3.26.2.2 : Ὦ πότνια λήθη τῶν κακῶν, ὡς εἶ σοφή,
28208   3.26.2.3 : καὶ τοῖσι δυστυχοῦσιν εὐκταία θεός.
28209   3.26.3.1 : Σοφοκλέους Ὕβρεως σατύρου (fr. 609 N. 2).
28210   3.26.3.2 : Λήθην τε τὴν πάντ´ ἀπεστερημένην,
28211   3.26.3.3 : κωφὴν ἄναυδον.
28212   3.26.4.1 : Τοῦ αὐτοῦ Μυσῶν (fr. 375 N. 2).
28213   3.26.4.2 : Ὡς τοῖς κακῶς πράσσουσιν ἡδὺ κἂν βραχὺν
28214   3.26.4.3 : χρόνον λαθέσθαι τῶν παρεστώτων κακῶν.
28215   3.26.5.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου (p. 33 E).
28216   3.26.5.2 : Ἔστι γὰρ λήθη μνήμης ἔξοδος.
28217   3.26.6.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Συμποσίου (p. 208 A).
28218   3.26.6.2 : Ὃ γὰρ καλεῖται μελετᾶν, ὡς ἐξιούσης ἐστὶ τῆς ἐπιστή–
28219   3.26.6.3 : μης· λήθη γὰρ ἐπιστήμης ἔξοδός ἐστιν. 
28220   3.27.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΟΡΚΟΥ.}1
28221   3.27.1.1 : Χοιρίλου Περσηίδος (fr. 7 Kink.).
28222   3.27.1.2 : Ὅρκον δ´ οὔτ´ ἄδικον χρεὼν ὀμνύναι οὔτε δίκαιον.
28223   3.27.2.1 : Αἰσχύλου (fr. 394 N. 2).
28224   3.27.2.2 : Οὐκ ἀνδρὸς ὅρκοι πίστις, ἀλλ´ ὅρκων ἀνήρ.
28225   3.27.3.1 : Ἀλέξιδος ἐκ Θητευόντων (com. III p. 420).
28226   3.27.3.2 : Ὅρκος βέβαιός ἐστιν, ἂν νεύσω μόνον.
28227   3.27.4.1 : Ἄμφιδος (fab. inc. fr. 8 com. III p. 319).
28228   3.27.4.2 : Ὅστις γὰρ ὀμνύοντι μηδὲν πείθεται,
28229   3.27.4.3 : αὐτὸς ἐπιορκεῖν ῥᾳδίως ἐπίσταται.
28230   3.27.5.1 : Ἀντιφάνους (fab. inc. fr. 43 com. III p. 149).
28231   3.27.5.2 : Δέσποιν´, ὅταν τις ὀμνύοντος καταφρονῇ,
28232   3.27.5.3 : ᾧ μὴ σύνοιδε πρότερον ἐπιωρκηκότι,
28233   3.27.5.4 : οὗτος καταφρονεῖν τῶν θεῶν ἐμοὶ δοκεῖ
28234   3.27.5.5 : καὶ πρότερον ὀμόσας αὐτὸς ἐπιωρκηκέναι. 
28235   3.27.6.1 : Σοφοκλέους Ἱπποδαμείας (fr. 431 N. 2).
28236   3.27.6.2 : Ὅρκου δὲ προστεθέντος ἐπιμελεστέρα
28237   3.27.6.3 : ψυχὴ κατέστη· δισσὰ γὰρ φυλάσσεται,
28238   3.27.6.4 : φίλων τε μέμψιν κεἰς θεοὺς ἁμαρτάνειν.
28239   3.27.7.1 : Ἀπολλοδώρου (fab. inc. fr. 6 com. IV p. 457).
28240   3.27.7.2 : Μάστιγος οὔσης ὅρκον οἰκέτῃ δίδως;
28241   3.27.8.1 : Ἀντιφάνους (fab. inc. fr. 44 com. III p. 149).
28242   3.27.8.2 : Ὁ διδοὺς τὸν ὅρκον τῷ πονηρῷ μαίνεται·
28243   3.27.8.3 : τοὐναντίον γὰρ νῦν ποιοῦσιν οἱ θεοί.
28244   3.27.8.4 : ἐὰν ἐπιορκήσῃ τις, αὐτὸς εὐθέως
28245   3.27.8.5 : ὁ δοὺς τὸν ὅρκον ἐγένετ´ ἐμβρόντητος, 〈ὡς〉
28246   3.27.8.6 : οἶμαι, δικαίως, ὅτι πεπίστευκέν τινι.
28247   3.27.9.1 : Ἀλέξιδος Ὀλυνθίων (fr. 3 com. III p. 458).
28248   3.27.9.2 : Οὐ τοῖς γὰρ ὀμνύουσι τὸν φρονοῦντα δεῖ,
28249   3.27.9.3 : τοῖς πράγμασιν δ´ αὐτοῖσι πιστεύειν ἀεί.
28250   3.27.10.1 : Λυκούργου (fr. 98 Sauppe).
28251   3.27.10.2 : Δεῖ φίλοις καὶ τοῖς οἰκείοις βοηθεῖν ἄχρι τοῦ μὴ
28252   3.27.10.3 : ἐπιορκεῖν.
28253   3.27.11.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον (§ 23 p. 6 e). 
28254   3.27.11.2 : Ὅρκον ἐπακτὸν προσδέχου διὰ δύο προφάσεις, ἢ
28255   3.27.11.3 : σαυτὸν αἰτίας αἰσχρᾶς ἀπολύων, ἢ φίλους ἐκ μεγάλων
28256   3.27.11.4 : κινδύνων διασῴζων. ἕνεκα δὲ χρημάτων μηδένα θεῶν
28257   3.27.11.5 : ὀμόσῃς, μηδ´ ἂν εὐορκεῖν μέλλῃς· δόξεις γὰρ τοῖς μὲν
28258   3.27.11.6 : ἐπιορκεῖν, τοῖς δὲ φιλοχρημάτως ἔχειν.
28259   3.27.12.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 33, 5).
28260   3.27.12.2 : Ὅρκον παραίτησαι, εἰ μὲν οἷόν τε, εἰς ἅπαν· εἰ δὲ
28261   3.27.12.3 : μή, ἐκ τῶν ἐνόντων.
28262   3.27.13.1 : Εὐσεβίου (fr. 30 phil. graec. III p. 12 Mullach.).
28263   3.27.13.2 : Οἱ πολλοὶ τοῖς ἀνθρώποισι τὸ εὐόρκους εἶναι αὐτοῖς
28264   3.27.13.3 : παραινέουσιν, ἐγὼ δὲ καὶ τὸ ἀρχὴν μηδ´ εὐπετέως ὀμνύναι
28265   3.27.13.4 : ὅσιον ἀποφαίνομαι.
28266   3.27.14.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ϛʹ (VI 86).
28267   3.27.14.2 : Ἔλεξέ σφιν Λευτυχίδης τάδε· ὦ Ἀθηναῖοι, ποιέετε
28268   3.27.14.3 : μὲν ὁκότερα βούλεσθε αὐτοί· καὶ γὰρ ἀποδιδόντες ποιέετε
28269   3.27.14.4 : ὅσια, καὶ μὴ ἀποδιδόντες τὰ ἐναντία τούτων. ὁκοῖον 
28270   3.27.14.5 : μέντοι τι ἐν τῇ Σπάρτῃ συνηνέχθη γενέσθαι περὶ παρα–
28271   3.27.14.6 : θήκης, βούλομαι ὑμῖν εἰπεῖν. λέγομεν ἡμεῖς οἱ Σπαρτιῆται
28272   3.27.14.7 : [μὴ] γενέσθαι ἐν Λακεδαίμονι κατὰ τρίτην γενεὴν τὴν
28273   3.27.14.8 : ἀπ´ ἐμέο Γλαῦκον Ἐπικυδέος παῖδα· τοῦτον τὸν ἄνδρα
28274   3.27.14.9 : φαμὲν τά τε ἄλλα πάντα περιήκειν τὰ πρῶτα, καὶ δὴ
28275   3.27.14.10 : 〈καὶ〉 ἀκούειν ἄριστα δικαιοσύνης πέρι πάντων ὅσοι τὴν
28276   3.27.14.11 : Λακεδαίμονα τοῦτον τὸν χρόνον οἴκεον. συνενεχθῆναι
28277   3.27.14.12 : δέ οἱ χρόνῳ ἱκνευμένῳ τάδε λέγομεν. ἄνδρα Μιλήσιον
28278   3.27.14.13 : ἀπικόμενον ἐς Σπάρτην βούλεσθαί οἱ ἐλθεῖν ἐς λόγους
28279   3.27.14.14 : προϊσχόμενον τοιάδε· εἰμὶ μὲν Μιλήσιος, ἥκω δὲ τῆς
28280   3.27.14.15 : σῆς, Γλαῦκε, δικαιοσύνης βουλόμενος ἀπολαῦσαι· ἔδοξέ
28281   3.27.14.16 : μοι οὖν τὰ ἡμίσεα τῆς οὐσίης ἐξαργυρώσαντα θέσθαι
28282   3.27.14.17 : παρὰ σέ. χρόνου δὲ διελθόντος ἦλθον ἐς Σπάρτην τοῦ 
28283   3.27.14.18 : παραθεμένου τὰ χρήματα οἱ παῖδες, ἐλθόντες δὲ ἐς λόγους
28284   3.27.14.19 : τῷ Γλαύκῳ, ἀπῄτεον τὰ χρήματα· ὃ δὲ διωθέετο· οἱ μὲν
28285   3.27.14.20 : Μιλήσιοι συμφορὴν ποιεύμενοι ἀπηλλάσσοντο, Γλαῦκος
28286   3.27.14.21 : δ´ ἐπορεύετο ἐς Δελφοὺς χρησόμενος τῷ χρηστηρίῳ.
28287   3.27.14.22 : ἐπερωτῶντα δὲ αὐτόν, εἰ ὅρκῳ τὰ χρήματα ληίσεται, ἡ
28288   3.27.14.23 : Πυθίη μετέρχεται τοῖσδε τοῖς ἔπεσι·
28289   3.27.14.24 : Γλαῦκ´ Ἐπικυδείδη, τὸ μὲν αὐτίκα κέρδιον οὕτω
28290   3.27.14.25 : ὅρκῳ νικῆσαι καὶ χρήματα ληίσσασθαι.
28291   3.27.14.26 : ὄμνυ´, ἐπεὶ θάνατός γε καὶ εὔορκον μένει ἄνδρα.
28292   3.27.14.27 : ἀλλ´ ὅρκου πάις ἐστίν, ἀνώνυμος, οὐδ´ ἔπι χεῖρες
28293   3.27.14.28 : οὐδὲ πόδες· κραιπνῶς δὲ μετέρχεται, εἰς ὅ κε πᾶσαν
28294   3.27.14.29 : συμμάρψας ὀλέσῃ γενεὴν καὶ οἶκον ἅπαντα.
28295   3.27.14.30 : ἀνδρὸς δ´ εὐόρκου γενεὴ κατόπισθεν ἀμείνων.
28296   3.27.14.31 : ταῦτα ἀκούσας ὁ Γλαῦκος συγγνώμην τὸν θεὸν παραι– 
28297   3.27.14.32 : τέετο αὐτῷ ἴσχειν τῶν ῥηθέντων. ἡ δὲ Πυθίη ἔφη τὸ
28298   3.27.14.33 : πειρηθῆναι τοῦ θεοῦ καὶ 〈τὸ〉 ποιῆσαι ἴσον δύνασθαι.
28299   3.27.14.34 : Γλαῦκος μὲν δὴ μεταπεμψάμενος τοὺς Μιλησίους ξείνους
28300   3.27.14.35 : ἀποδίδωσί σφιν τὰ χρήματα. τοῦ δὲ εἵνεκα ὁ λόγος ὅδε,
28301   3.27.14.36 : ὦ Ἀθηναῖοι, ὡρμήθη λέγεσθαι ἐς ὑμέας, εἰρήσεται·
28302   3.27.14.37 : Γλαύκου νῦν οὔτε τι ἀπόγονόν ἐστιν οὐδὲν οὔτε ἱστίη
28303   3.27.14.38 : οὐδεμία νομιζομένη εἶναι Γλαύκου, ἐκτέτριπταί τε πρόρρι–
28304   3.27.14.39 : ζος ἐκ Σπάρτης. οὕτω ἀγαθὸν μηδὲ διανοέεσθαι περὶ
28305   3.27.14.40 : παραθήκης ἄλλο γε ἢ ἀπαιτεόντων ἀποδιδόναι.
28306   3.28.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΕΠΙΟΡΚΙΑΣ.}1
28307   3.28.1.1 : Εὐριπίδου (Hippol. 612).
28308   3.28.1.2 : Ἡ γλῶσς´ ὀμώμοχ´, ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος.
28309   3.28.2.1 : Εὐριπίδου (Iph. Aul. 394–395). 
28310   3.28.2.2 : Οὐ γὰρ ἀσύνετον τὸ θεῖον, ἀλλ´ ἔχει συνιέναι
28311   3.28.2.3 : τοὺς κακῶς παγέντας ὅρκους καὶ κατηναγκασμένους.
28312   3.28.3.1 : Εὐριπίδου (fr. 645 N. 2).
28313   3.28.3.2 : Συγγνώμονάς τοι τοὺς θεοὺς εἶναι δόκει,
28314   3.28.3.3 : ἐάν τις ὅρκοις θάνατον ἐκφεύγειν θέλῃ
28315   3.28.3.4 : ἢ δεσμὸν ἢ βίαια πολεμίων κακά.
28316   3.28.4.1 : Σοφοκλέους (fr. 846 N. 2).
28317   3.28.4.2 : Ὅρκοισι γάρ τοι καὶ γυνὴ φεύγει πικρὰν
28318   3.28.4.3 : ὠδῖνα παίδων, ἀλλ´ ἐπὰν λήξῃ κακοῦ,
28319   3.28.4.4 : ἐν τοῖσιν αὐτοῖς δικτύοις ἁλίσκεται
28320   3.28.4.5 : πρὸς τοῦ παρόντος ἱμέρου νικωμένη.
28321   3.28.5.1 : (trag. adesp. fr. 525 N. 2).
28322   3.28.5.2 : Ἀφροδίσιος 〈γὰρ〉 ὅρκος οὐκ ἐμποίνιμος. 
28323   3.28.6.1 : Σοφοκλέους (fr. 847 N. 2).
28324   3.28.6.2 : Ὅρκος γὰρ οὐδεὶς ἀνδρὶ φιλήτῃ βαρύς.
28325   3.28.7.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 286 com. IV p. 294).
28326   3.28.7.2 : Συγκέχυκε νυν τὴν πίστιν ὁ καθ´ ἡμᾶς βίος.
28327   3.28.8.1 : Ἡσιόδου Θεογονίας ( 231–232).
28328   3.28.8.2 : Ὅρκον θ´, ὃς δὴ πλεῖστον ἐπιχθονίους ἀνθρώπους
28329   3.28.8.3 : πημαίνει, ὅτε κέν τις ἑκὼν ἐπίορκον ὀμόσσῃ.
28330   3.28.9.1 : Καλλιμάχου (epigr. 25 Wilam.).
28331   3.28.9.2 : Ὤμοσεν, ἀλλὰ λέγουσιν ἀλαθέα τοὺς ἐν ἔρωτι
28332   3.28.9.3 : ὅρκους μὴ δύνειν οὔατ´ ἐς ἀθανάτων.
28333   3.28.10.1 : Διφίλου (fab. inc. fr. 16 com. IV p. 421).
28334   3.28.10.2 : Ὅρκος δ´ ἑταίρας ταὐτὸ καὶ δημηγόρου·
28335   3.28.10.3 : ἑκάτερος αὐτῶν ὀμνύει πρὸς ὃν λαλεῖ.
28336   3.28.11.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 469 com. IV
28337   3.28.11.2 : p. 325).
28338   3.28.11.3 : Γυναικὶ δ´ ὅστις ὅρκον ὀμνύων ἀνὴρ 
28339   3.28.11.4 : μηδὲν ποιεῖ δίκαιον, οὗτος εὐσεβής;
28340   3.28.12.1 : Τιμοθέου (com. III p. 589).
28341   3.28.12.2 : θ´ ὁ πτερωτὸς ἰξὸς ὀμμάτων ἔρως,
28342   3.28.12.3 : ὁ Κύπριδος κυναγός, ἡ φρενῶν ἀκίς,
28343   3.28.12.4 : ὁ μὴ τίνων θεοῖσιν ὁρκίων δίκας.
28344   3.28.13.1 : Δημοκρίτου.
28345   3.28.13.2 : Ὅρκους οὓς ποιέονται ἐν ἀνάγκῃσιν ἐόντες, οὐ τηρέ–
28346   3.28.13.3 : ουσιν οἱ φλαῦροι ἐπὴν διαφύγωσιν.
28347   3.28.14.1 : Εὔφρονος Θεῶν ἀγορᾶς (com. IV p. 491).
28348   3.28.14.2 : Καινοὺς πορίζου πρός με θεῶν θεούς, 
28349   3.28.14.3 : ἵνα τοὺς παλαιοὺς μὴ ἐπιορκῇς πολλάκις.
28350   3.28.15.1 : Χρησμός (Herodot. VI 86).
28351   3.28.15.2 : Γλαῦκ´ Ἐπικυδείδη, τὸ μὲν αὐτίκα κέρδιον οὕτω
28352   3.28.15.3 : ὅρκῳ νικῆσαι καὶ χρήματα ληίσσασθαι.
28353   3.28.15.4 : ὄμνυ´, ἐπεὶ θάνατός γε καὶ εὔορκον μένει ἄνδρα.
28354   3.28.15.5 : ἀλλ´ ὅρκου πάις ἐστίν, ἀνώνυμος, οὐδ´ ἔπι χεῖρες
28355   3.28.15.6 : οὐδὲ πόδες· κραιπνῶς δὲ μετέρχεται, εἰς ὅ κε πᾶσαν
28356   3.28.15.7 : συμμάρψας γενεὴν ὀλέσῃ καὶ οἶκον ἅπαντα.
28357   3.28.15.8 : ἀνδρὸς δ´ εὐόρκου γενεὴ μετόπισθεν ἀμείνων.
28358   3.28.16.1 : Εὐσεβίου (fr. 31 phil. graec. III p. 12
28359   3.28.16.2 : Mullach.).
28360   3.28.16.3 : Φημὶ πάντα τὸν προαίρεσιν τοῦ ἐπιορκῆσαι ἀνα–
28361   3.28.16.4 : δεξάμενον καὶ ἐπορμήσαντα ἐπὶ τὸν ὅρκον, εἰ καὶ μὴ
28362   3.28.16.5 : ἐπελάσει τὸ ἔργον τῆς ἐπιορκίης τύχῃ τινὶ ἢ καὶ τῷ μὴ
28363   3.28.16.6 : βουληθῆναι τὸν ἀπαιτέοντα, ὅμως αὐτὸν ἔχειν γνώμην
28364   3.28.16.7 : τὴν τοῦ ψευδόρκου καὶ εἶναι τῆς ἐπὶ τῇ ἐπιορκίῃ ἁμαρ– 
28365   3.28.16.8 : τάδος τῇς ὀφειλομένῃσι κατὰ τῶν καὶ ἔργῳ ἐπιορκησάν–
28366   3.28.16.9 : των ἔνοχον τιμωρίῃς.
28367   3.28.17.1 : Κλεάνθους.
28368   3.28.17.2 : Κλεάνθης ἔφη τὸν ὀμνύοντα ἤτοι εὐορκεῖν ἢ ἐπιορ–
28369   3.28.17.3 : κεῖν καθ´ ὃν ὄμνυσι χρόνον. ἐὰν μὲν γὰρ οὕτως ὀμνύῃ
28370   3.28.17.4 : ὡς ἐπιτελέσων τὰ κατὰ τὸν ὅρκον, εὐορκεῖν· ἐὰν δὲ
28371   3.28.17.5 : πρόθεσιν ἔχων μὴ ἐπιτελεῖν, ἐπιορκεῖν.
28372   3.28.18.1 : Χρυσίππου.
28373   3.28.18.2 : Χρύσιππος διαφέρειν ἔφη τὸ ἀληθορκεῖν τοῦ εὐορ–
28374   3.28.18.3 : κεῖν καὶ τὸ ἐπιορκεῖν τοῦ ψευδορκεῖν· τὸν μὲν ὀμνύντα
28375   3.28.18.4 : καθ´ ὃν ὀμνύει καιρὸν πάντως ἢ ἀληθορκεῖν ἢ ψευδορ–
28376   3.28.18.5 : κεῖν· τὸ γὰρ ὀμνύμενον ὑπ´ αὐτοῦ ἢ ἀληθὲς εἶναι ἢ
28377   3.28.18.6 : ψεῦδος, ἐπειδὴ ἀξίωμα τυγχάνει ὄν· τὸν δὲ ὀμνύντα μὴ
28378   3.28.18.7 : πάντως καθ´ ὃν ὀμνύει χρόνον ἢ εὐορκεῖν ἢ ἐπιορκεῖν,
28379   3.28.18.8 : ὅτε μὴ πάρεστιν ὁ χρόνος, εἰς ὃν ἡ ἀναφορὰ τῶν ὅρκων
28380   3.28.18.9 : ἐγίγνετο. ὃν τρόπον γὰρ λέγεσθαί τινα εὐσυνθετεῖν ἢ
28381   3.28.18.10 : ἀσυνθετεῖν, οὐχ ὅτε συντίθεται, ἀλλ´ ὅτε οἱ χρόνοι ἐνί–
28382   3.28.18.11 : στανται τῶν κατὰ τὰς ὁμολογίας· οὕτω καὶ εὐορκεῖν τις
28383   3.28.18.12 : καὶ ἐπιορκεῖν ῥηθήσεται, ὅταν οἱ καιροὶ παραστῶσι, καθ´
28384   3.28.18.13 : οὓς ὡμολόγησεν ἐπιτελέσειν τὰ κατὰ τοὺς ὅρκους.
28385   3.28.19.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῇ Κύρου ἀναβάσει
28386   3.28.19.2 : βιβλίον βʹ (II 5, 7). 
28387   3.28.19.3 : Πρῶτον μὲν γὰρ καὶ μέγιστον οἱ θεῶν ὅρκοι κω–
28388   3.28.19.4 : λύουσιν ἡμᾶς πολεμίους εἶναι ἀλλήλοις· ὅστις δὲ τούτων
28389   3.28.19.5 : σύνοιδεν ἑαυτῷ παρημεληκώς, τοῦτον οὔ ποτ´ ἂν ἐγὼ
28390   3.28.19.6 : εὐδαιμονίσαιμι. τὸν γὰρ θεῶν πόλεμον οὐκ οἶδα οὔτε
28391   3.28.19.7 : ἀπὸ ποίου ἂν τάχους φεύγων τις ἀποφεύγοι, οὔτε εἰς
28392   3.28.19.8 : ὁποῖον ἂν σκότος ἀποδραίη, οὔτε ὅπως ἂν εἰς ὀχυρὸν
28393   3.28.19.9 : χωρίον ἀποσταίη. πάντη γὰρ πάντα τοῖς θεοῖς ὕποχα,
28394   3.28.19.10 : καὶ πάντη πάντων ἴσον οἱ θεοὶ κρατοῦσιν.
28395   3.28.20.1 : Ἡροδότου ἱστορίας αʹ ( 74).
28396   3.28.20.2 : Ἄνευ γὰρ ἀναγκαίης ἰσχυρῆς πίστιες ἰσχυραὶ οὐκ
28397   3.28.20.3 : ἐθέλουσι συμμένειν.
28398   3.28.21.1 : [Ἡροδότου]. 
28399   3.28.21.2 : Χρυσὸν μὲν ἄνθρωποι βαναύσῳ τέχνῃ προσθάλψαν–
28400   3.28.21.3 : τες ἔγνωσαν τὸ κρήγυον· ἄνδρα δὲ οὐκ ἔστι δεξιὸν γνώμῃ
28401   3.28.21.4 : σταθμησάμενον ἀθρῆσαι. τοιήδε τις τὸ παλαιὸν ἡμέας
28402   3.28.21.5 : ἐκ θεῶν συνέστησε μοῖρα. χρὴ δὲ πίστιν ἐν φιλίῃ τί–
28403   3.28.21.6 : θεσθαι κραδίῃ μὴ διπλόῃ πεφυρμένους, μηδ´ ὅρκον ἐπι–
28404   3.28.21.7 : ορκίης προσφιλέστερον ἡγεομένους· ὁ τοιόσδε τῶν ἀν–
28405   3.28.21.8 : δρῶν τὴν μὲν ἐκ θεῶν ἀναβάλλεται τιμωρίην, ἐπὶ δὲ τοῦ
28406   3.28.21.9 : κατεστεῶτος πικρὴν ψυχαγωγίην ἔχων τέρπεται μωρὸς
28407   3.28.21.10 : ἐών. τίς γὰρ οὐκ οἶδεν, ὡς μένει τὸν κακὸν δίκη; εἰ δ´
28408   3.28.21.11 : οὐ παρὰ πόδα τιμωρίης ἔτυχεν, ἀλλ´ ἐν χρόνῳ· κέρ–
28409   3.28.21.12 : δος ἡγεέσθω τοὺς διεστεῶτας ἡλίους, οὓς περιεὼν ἐκτὸς
28410   3.28.21.13 : ἀμηρύτους ἄθεος παρεπιδημέειν εἶχεν ἐν ζωοῖς. ὡς δ´
28411   3.28.21.14 : οὐ νωθρὴν ἔχει τὸ δαιμόνιον ἀνθρώπων ἐπίσκεψιν, ἐξ
28412   3.28.21.15 : ἔργων ἀληθείης εὐόρητόν ἐστι. λέγεται γὰρ ἐν Τενέδῳ
28413   3.28.21.16 : παρεπιδημίην ποιησάμενον Ἀρχέτιμον ἐξ Ἐρυθραίης τῆς 
28414   3.28.21.17 : Ἰώνων πόλιος ἐπιξένωσιν θέσθαι Κυδίῃ, χρυσοῦ δ´ ἠλισ–
28415   3.28.21.18 : μένην οὐκ ὀλίγην ἐμπολὴν ἔχοντα, ταύτην δὲ παραθέσθαι
28416   3.28.21.19 : Κυδίῃ οὕτως ἔχοντα, ’ὡς οὐδὲν ἂν βίαιον ἐξ ἀνδρὸς πά–
28417   3.28.21.20 : θοι‘, δοκέοντός γε δὴ ὡς τὰ πρὸς ἑωυτὸν ἀρτίως ἐν φιλίῃ
28418   3.28.21.21 : συγκεκρῆσθαι. ἔνθα Κυδίῃ κακὴν βουλὴν ἐς φρένας ἐμ–
28419   3.28.21.22 : βάλλει φιλοκερδίη. ἀπαιτεύμενος γὰρ τὸν δοθέντα χρυ–
28420   3.28.21.23 : σὸν ἐν παραθέσει, σκληρὴν ἄρνησιν ἐποιήσατο, τῶν δ´
28421   3.28.21.24 : ἐς ἀμφιβολίην πιπτόντων τέλος ἔδοξεν ὅρκῳ κυρῶσαι.
28422   3.28.21.25 : Κυδίης μὲν ὦν ἐς τρίτην ἡμέρην ἀναβαλλόμενος κυρώσειν
28423   3.28.21.26 : πίστιν τοῖς θεοῖς ἐπιτρεφθεῖσαν, ἀπελθὼν ἐς οἶκον μη–
28424   3.28.21.27 : χανὴν τοιήνδε ἔθετο. νάρθηκα γὰρ κοιλήνας παντὸς χρυ–
28425   3.28.21.28 : σοῦ φόρτον ἐς αὐτὸν ἤρεισε· πρὸς δὲ χερὸς ἀντίληψιν
28426   3.28.21.29 : εἵλημα μίτρης ἐδέσμευσε πάντοθεν, ὡς ἂν κρύπτοιτο τὴν
28427   3.28.21.30 : κατεσκευασμένην πρόφασιν· ἐπεὶ δ´ ἡ τεταγμένη παρῆν 
28428   3.28.21.31 : ἡμέρη, ’νωθρὴν πορείης ἔκλυσιν ποιεύμενος‘, διήρειδε
28429   3.28.21.32 : τὸν νάρθηκα † νοσευτίην ἐπιφέρων σώματι· καταστὰς δὲ
28430   3.28.21.33 : ἐναντίον τοῦ νεώ, ὅνπερ ἔμελλε συνίστορα ποιέεσθαι,
28431   3.28.21.34 : δίδωσι Κυδίης Ἀρχετίμῳ νάρθηκα, τὸν ἐντὸς ἀδικίην
28432   3.28.21.35 : πᾶσαν κεύθοντα, μέχρι περ τελευτήσῃ τὸν τεταγμένον
28433   3.28.21.36 : ὅρκον· ἀνατείνας δὲ τῶν ἑῶν χερῶν φορὴν εἶπεν, ὡς λά–
28434   3.28.21.37 : βοι μὲν παρ´ Ἀρχετίμου παραθήκην, ἀποδοίη δὲ ταύ–
28435   3.28.21.38 : την· ὅπερ ἦν ἐκ τέχνης πεπλασμένον ψεῦδος. βαρυν–
28436   3.28.21.39 : θεὶς δ´ ἐπὶ τοῖς λελεγμένοις Ἀρχέτιμος, ῥήσσει πρὸς
28437   3.28.21.40 : ἔδαφος νάρθηκα πληγῇ βαρείῃ· τοῦ δὲ ἀραχθέντος ἐκτὸς
28438   3.28.21.41 : ἐρρύη παραθήκης ὄγκος. Ἀρχέτιμος μὲν ὦν ἐκ θεῶν
28439   3.28.21.42 : προνοίης τοιῆσδε ἔτυχε, Κυδίῃ δὲ λέγεται κακὴν βίου
28440   3.28.21.43 : καταστροφὴν γενέσθαι. ἐς ἃ δεῖ βλέποντας μὴ κατα–
28441   3.28.21.44 : φρόνησιν ποιέεσθαι πρὸς πίστιν ὅρκων ἰόντας ἀνθρώ– 
28442   3.28.21.45 : πους, οἷς ἐπισφαλὴς ὀπηδέει τύχη παντοίῃ φορῇ πνεύ–
28443   3.28.21.46 : ματος αἰωρευμένη.
28444   3.29.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΠΟΝΙΑΣ [ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΟΤΙ
28445   3.29.t.2 : ΑΣΥΜΦΟΡΟΝ ΤΟ ΟΚΝΕΙΝ].}1
28446   3.29.1.1 : Σοφοκλέους Θυέστῃ (fr. 236 N. 2).
28447   3.29.1.2 : Ὡς νῦν τάχος στείχωμεν· οὐ γὰρ ἔσθ´ ὅπως
28448   3.29.1.3 : σπουδῆς δικαίας μῶμος ἅψεταί ποτε.
28449   3.29.2.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 21–24).
28450   3.29.2.2 : Εἰς ἕτερον γὰρ τίς τε ἰδὼν ἔργοιο χατίζων
28451   3.29.2.3 : πλούσιον ὃς σπεύδει μὲν ἀρώμεναι ἠδὲ φυτεύειν
28452   3.29.2.4 : οἶκόν τ´ εὖ θέσθαι· ζηλοῖ δέ τε γείτονα γείτων
28453   3.29.2.5 : εἰς ἄφενον σπεύδων. ἀγαθὴ δ´ ἔρις ἥδε βροτοῖσιν. 
28454   3.29.3.1 : Τοῦ αὐτοῦ ( 308–313).
28455   3.29.3.2 : Ἐξ ἔργων δ´ ἄνδρες πολύμηλοί τ´ ἀφνειοί τε.
28456   3.29.3.3 : καί τ´ ἐργαζόμενος πολὺ φίλτερος ἀθανάτοισιν.
28457   3.29.3.4 : ἔργον δ´ οὐδὲν ὄνειδος, ἀεργίη δέ τ´ ὄνειδος.
28458   3.29.3.5 : εἰ δέ κεν ἐργάζῃ, τάχα σὲ ζηλώσει ἀεργὸς
28459   3.29.3.6 : πλουτεῦντα· πλούτῳ δ´ ἀρετὴ καὶ κῦδος ὀπηδεῖ.
28460   3.29.4.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 317–320).
28461   3.29.4.2 : Αἰδὼς δ´ οὐκ ἀγαθὴ κεχρημένον ἄνδρα κομίζει,
28462   3.29.4.3 : αἰδώς, ἥ τ´ ἄνδρας μέγα σίνεται ἠδ´ ὀνίνησιν.
28463   3.29.4.4 : αἰδώς τοι πρὸς ἀνολβίῃ, θάρσος δὲ πρὸς ὄλβῳ.
28464   3.29.4.5 : χρήματα δ´ οὐχ ἁρπακτά, θεόσδοτα, πολλὸν ἀμείνω.
28465   3.29.5.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν ( 625).
28466   3.29.5.2 : Ἁ δ´ ἀρετὰ βαίνει διὰ μόχθων. 
28467   3.29.6.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείας (Taur. 114–115).
28468   3.29.6.2 : Τοὺς πόνους γὰρ ἁγαθοὶ
28469   3.29.6.3 : τολμῶσι, δειλοὶ δ´ εἰσὶν οὐδὲν οὐδαμοῦ.
28470   3.29.7.1 : Εὐριπίδης Λικυμνίῳ (fr. 474 N. 2).
28471   3.29.7.2 : Πόνος γάρ, ὡς λέγουσιν, εὐκλείας πατήρ.
28472   3.29.8.1 : Ἐπιχάρμου (fr. 364 N. 2).
28473   3.29.8.2 : Τῶν πόνων πωλοῦσιν ἁμὶν πάντα τἀγάθ´ οἱ θεοί.
28474   3.29.9.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθέως (fr. 264 N. 2).
28475   3.29.9.2 : Ἐκ τῶν πόνων τοι τἀγάθ´ αὔξεται βροτοῖς.
28476   3.29.10.1 : Εὐριπίδου Τηλέφῳ (fr. 701 N. 2). 
28477   3.29.10.2 : Μοχθεῖν ἀνάγκη τοὺς θέλοντας εὐτυχεῖν.
28478   3.29.11.1 : Κριτίου (p. l. 4 II p. 282 fr. 6).
28479   3.29.11.2 : Ἐκ μελέτης πλείους ἢ φύσεως ἀγαθοί.
28480   3.29.12.1 : Ἀναξανδρίδου (fr. 12 com. III p. 199).
28481   3.29.12.2 : Τὸ συνεχὲς ἔργου παντὸς εὑρίσκει τέλος.
28482   3.29.13.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 233 N. 2).
28483   3.29.13.2 : Σοὶ δ´ εἶπον, ὦ παῖ, τὰς τύχας ἐκ τῶν πόνων
28484   3.29.13.3 : θηρᾶν· ὁρᾷς γὰρ πατέρα σὸν τιμώμενον.
28485   3.29.14.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάου (fr. 238 N. 2).
28486   3.29.14.2 : Οὐκ ἔστιν ὅστις ἡδέως ζητῶν βιοῦν
28487   3.29.14.3 : εὔκλειαν εἶτ´ ἐκτήσατ´, ἀλλὰ χρὴ πονεῖν.
28488   3.29.15.1 : Τοῦ αὐτοῦ Φιλοκτήτῃ (fr. 788 N. 2).
28489   3.29.15.2 : Τοὺς γὰρ περισσοὺς καί τι πράττοντας πλέον
28490   3.29.15.3 : τιμῶμεν ἄνδρας τ´ ἐν πόλει νομίζομεν.
28491   3.29.16.1 : (eiusdem fr. 789 N. 2). 
28492   3.29.16.2 : Ὀκνῶ δὲ μόχθων τῶν πρὶν ἐκχέαι χάριν.
28493   3.29.17.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 93 com. IV p. 258).
28494   3.29.17.2 : Δεῖ τούς 〈γε〉 πενομένους, μέχρι ἂν ζῶσιν, πονεῖν.
28495   3.29.17.3 : ἀπραξία γὰρ λιτὸν οὐ τρέφει βίον.
28496   3.29.18.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 361–362).
28497   3.29.18.2 : Εἰ γάρ κεν καὶ σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ καταθεῖο,
28498   3.29.18.3 : καὶ θαμὰ τοῦτ´ ἔρδοις, τάχα κεν μέγα καὶ τὸ γένοιτο.
28499   3.29.19.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 191 com. IV p. 276).
28500   3.29.19.2 : Πάντα γὰρ
28501   3.29.19.3 : ταῖς ἐνδελεχείαις καταπονεῖται πράγματα.
28502   3.29.20.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 134 N. 2).
28503   3.29.20.2 : Εὔκλειαν ἔλαβον οὐκ ἄνευ πολλῶν πόνων.
28504   3.29.21.1 : Αἰσχύλου (fr. 395 N. 2).
28505   3.29.21.2 : Φιλεῖ δὲ τῷ κάμνοντι συσπεύδειν θεός. 
28506   3.29.22.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθεῖ (fr. 364 N. 2).
28507   3.29.22.2 : Ἐκ τῶν πόνων τοι τἀγάθ´ αὔξεται βροτοῖς.
28508   3.29.22.3 : ὁ δ´ ἡδὺς αἰὼν ἡ κακή τ´ ἀτολμία
28509   3.29.22.4 : οὔτ´ οἶκον οὔτε βίοτον οὐδὲν ὠφελεῖ.
28510   3.29.23.1 : Εὐριπίδου Κρήσσαις (fr. 461 N. 2).
28511   3.29.23.2 : Οὐκ ἂν δύναιο μὴ καμὼν εὐδαιμονεῖν,
28512   3.29.23.3 : αἰσχρόν τε μοχθεῖν μὴ θέλειν νεανίαν.
28513   3.29.24.1 : Αἰσχύλου (fr. 396 N. 2). 
28514   3.29.24.2 : Καλὸν δὲ καὶ γέροντα μανθάνειν σοφά.
28515   3.29.25.1 : Σοφοκλέους Μάντεων (fr. 365 N. 2).
28516   3.29.25.2 : Οὔτοι ποθ´ ἥξει τῶν ἄκρων ἄνευ πόνου.
28517   3.29.25a.1 : (Eur. fr. 701 N. 2).
28518   3.29.25a.2 : Μοχθεῖν ἀνάγκη τοὺς θέλοντας εὐτυχεῖν.
28519   3.29.26.1 : (fr. 343a com. IV p. 689)
28520   3.29.26.2 : Ἅπαντα τὰ καλὰ τοῦ πονοῦντος γίνεται.
28521   3.29.27.1 : (fr. 343b com. IV p. 689)
28522   3.29.27.2 : Ἅπανθ´ ὁ τοῦ ζητοῦντος εὑρίσκει πόνος.
28523   3.29.28.1 : Φιλήμονος Καταψευδομένου (com. IV p. 13).
28524   3.29.28.2 : Πάντ´ ἐστὶν ἐξευρεῖν, ἐὰν μὴ τὸν πόνον
28525   3.29.28.3 : φεύγῃ τις, ὃς πρόσεστι τοῖς ζητουμένοις.
28526   3.29.29.1 : (Philem. fab. inc. fr. 102 com. IV p. 62)
28527   3.29.29.2 : Ἐκ τοῦ φιλοπονεῖν γίνεθ´ ὧν θέλεις κρατεῖν.
28528   3.29.30.1 : Φιλήμονος (fab. inc. fr. 61 com. IV p. 55).
28529   3.29.30.2 : Ὡς ἡδέως μοι γέγονε τὰ πρότερον κακά.
28530   3.29.30.3 : εἰ μὴ τότ´ ἐπόνουν, νῦν ἂν οὐκ εὐφραινόμην.
28531   3.29.31.1 : Καρκίνου
28532   3.29.31.2 : *** 
28533   3.29.31a.1 : (Eur. fr. inc. fab. 1043 N. 2)
28534   3.29.31a.2 : Οὐδεὶς ἔπαινον ἡδοναῖς ἐκτήσατο.
28535   3.29.32.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάου (fr. 237 N. 2).
28536   3.29.32.2 : Οὐδεὶς γὰρ ὢν ῥᾴθυμος εὐκλεὴς ἀνήρ,
28537   3.29.32.3 : ἀλλ´ οἱ πόνοι τίκτουσι τὴν εὐανδρίαν.
28538   3.29.33.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτου (fr. 432 N. 2).
28539   3.29.33.2 : Τῷ γὰρ πονοῦντι καὶ θεὸς συλλαμβάνει. 
28540   3.29.34.1 : Ἀλέξιδος Ἀχαιίδος (fr. 1 com. III p. 397).
28541   3.29.34.2 : Ὅτι πάντα τὰ ζητούμεν´ ἐξευρίσκεται,
28542   3.29.34.3 : ἂν μὴ προαποστῇς μηδὲ τὸν πόνον φύγῃς.
28543   3.29.34.4 : ὅπου γὰρ εὑρήκασιν ἄνθρωποί τινες
28544   3.29.34.5 : μέρος τι τῶν θείων, τοσούτῳ τῷ τόπῳ
28545   3.29.34.6 : ἀπέχοντες, ἄστρων ἐπιτολάς, δύσεις, τροπάς,
28546   3.29.34.7 : ἔκλειψιν ἡλίου· τί τῶν κοινῶν ...
28547   3.29.34.8 : καὶ συγγενικῶν δύναιτ´ ἂν ἄνθρωπον φυγεῖν;
28548   3.29.35.1 : Θεοδέκτου (fr. 11 p. 805 N. 2).
28549   3.29.35.2 : Πολλὰ δεῖ
28550   3.29.35.3 : μοχθεῖν τὸν ἥξοντ´ εἰς ἔπαινον εὐκλεῶς·
28551   3.29.35.4 : ῥᾳθυμία δὲ τὴν παραυτίχ´ ἡδονὴν
28552   3.29.35.5 : λαβοῦσα λύπας τῷ χρόνῳ τίκτειν φιλεῖ.
28553   3.29.36.1 : Εὐριπίδου Σθενεβοίας (fr. 668 N. 2).
28554   3.29.36.2 : Ἄνευ τύχης γάρ, ὥσπερ ἡ παροιμία,
28555   3.29.36.3 : πόνος μονωθεὶς οὐκέτ´ ἀλγύνει βροτούς. 
28556   3.29.37.1 : Σοφοκλέους Λαοκόωντος (fr. 346 N. 2).
28557   3.29.37.2 : Μόχθου γὰρ οὐδεὶς τοῦ παρελθόντος λόγος.
28558   3.29.38.1 : Σοφοκλέους Λαοκόωντος (fr. 345 N. 2).
28559   3.29.38.2 : Πόνου μεταλλαχθέντος οἱ πόνοι γλυκεῖς.
28560   3.29.39.1 : Ἀγάθωνος (fr. 21 p. 767 N. 2).
28561   3.29.39.2 : Ἰδίας ὁδοὺς ζητοῦσι φιλόπονοι φύσεις.
28562   3.29.40.1 : Φιλίσκου (p. 819 N. 2).
28563   3.29.40.2 : Οὐκ ἔστιν, ὦ μάταιε, σὺν ῥᾳθυμίᾳ
28564   3.29.40.3 : τὰ τῶν πονούντων μὴ πονήσαντας λαβεῖν.
28565   3.29.41.1 : Ξενοφάνους (fr. XII Brandis. p. 60).
28566   3.29.41.2 : Οὔ τοι ἀπ´ ἀρχῆς πάντα θεοὶ θνητοῖς ὑπέδειξαν,
28567   3.29.41.3 : ἀλλὰ χρόνῳ ζητοῦντες ἐφευρίσκουσιν ἄμεινον.
28568   3.29.42.1 : Ἱππώνακτος (fr. 28 p. l. 4 II p. 472 B.).
28569   3.29.42.2 : Χρόνος δὲ φευγέτω σε μηδὲ εἷς ἀργός.
28570   3.29.43.1 : Ἀπολλοδώρου (fr. 7 com. IV p. 457). 
28571   3.29.43.2 : Χρόνον γὰρ εἰς τὰ πράγματ´ ἂν λάβῃς βραχύν,
28572   3.29.43.3 : ἅπαντα λήξει καὶ κατασταλήσεται.
28573   3.29.44.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 236 N. 2).
28574   3.29.44.2 : Σὺν μυρίοισι τὰ καλὰ γίγνεται πόνοις.
28575   3.29.45.1 : Μενάνδρου Δυσκόλου (fr. 5 com. IV p. 109).
28576   3.29.45.2 : Οὐδενὸς χρὴ πράγματος
28577   3.29.45.3 : τὸν εὖ ποιοῦνθ´ ὅλως ἀπογνῶναί ποτε.
28578   3.29.46.1 : (ibid.)
28579   3.29.46.2 : Ἁλωτὰ γίνετ´ ἐπιμελείᾳ καὶ πόνῳ
28580   3.29.46.3 : ἅπαντα.
28581   3.29.47.1 : Μενάνδρου Εὐνούχου (fr. 4 com. IV p. 124).
28582   3.29.47.2 : Πάντα τὰ ζητούμενα
28583   3.29.47.3 : δεῖσθαι μερίμνης φασὶν οἱ σοφώτεροι.
28584   3.29.48.1 : Σοφοκλέους Οἰδίποδος (tvr. 110–111).
28585   3.29.48.2 : Τὸ ζητούμενον
28586   3.29.48.3 : ἁλωτόν, ἐκφεύγει δὲ τἀμελούμενον.
28587   3.29.48a.1 : Ἐπιχάρμου (fr. 15 Lor.). 
28588   3.29.48a.2 : Τῶν πόνων πωλοῦσιν ἁμὶν πάντα τἀγάθ´ οἱ θεοί.
28589   3.29.49-50.1 : (Eur. Suppl. 323–325)
28590   3.29.49-50.2 : Σὴ πατρὶς ἐν γὰρ τοῖς πόνοισιν αὔξεται·
28591   3.29.49-50.3 : αἳ δ´ ἥσυχοι σκοτεινὰ πράσσουσιν πόλεις.
28592   3.29.49-50.4 : σκοτεινὰ καὶ βλέπουσιν εὐλαβούμεναι.
28593   3.29.51.1 : Ἀντιφάνους (fab. inc. fr. 45 com. III p. 149).
28594   3.29.51.2 : Τῆς ἐπιμελείας δοῦλα πάντα γίνεται.
28595   3.29.52.1 : Ἐκ τῶν Βίωνος Σμυρναίου βουκολικῶν (fr. XV Mein.).
28596   3.29.52.2 : Ἐκ θαμινᾶς ῥαθάμιγγος, ὅκως λόγος, ἀισσοίσας
28597   3.29.52.3 : χἁ λίθος ἐς ῥωχμὸν κοιλαίνεται.
28598   3.29.53.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. XIII Mein.).
28599   3.29.53.2 : Οὐ καλόν, ὦ φίλε, πάντα λόγον ποτὶ τέκτονα φοιτῆν,
28600   3.29.53.3 : μηδ´ ἐπὶ πάντ´ ἄλλω χρέος ἰσχέμεν· ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
28601   3.29.53.4 : τεχνᾶσθαι σύριγγα, πέλει δέ τοι εὐμαρὲς ἔργον. 
28602   3.29.54.1 : Ἐπιχάρμου (fr. * 24 p. 261 Lorenz.).
28603   3.29.54.2 : Ἁ δὲ μελέτα φύσιος ἀγαθᾶς πλέονα δωρεῖται φίλοις.
28604   3.29.55.1 : Εὐριπίδου Τηλέφῳ (fr. 715 N. 2).
28605   3.29.55.2 : Οὐ τἄρ´ Ὀδυσσεύς ἐστιν αἱμύλος μόνος.
28606   3.29.55.3 : χρεία διδάσκει, κἂν βραδύς τις ᾖ, σοφόν.
28607   3.29.56.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 757, 9 N. 2).
28608   3.29.56.2 : Οὐκ αἰσχρὸν οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς.
28609   3.29.57.1 : Ἀνδρομέδᾳ (fr. 133 N. 2).
28610   3.29.57.2 : Ἀλλ´ ἡδύ τοι σωθέντα μεμνῆσθαι πόνων.
28611   3.29.58.1 : Αἰλιανοῦ (fr. 187 ed. Teubn.).
28612   3.29.58.2 : Σόλων ὁ Ἀθηναῖος ὁ Ἐξηκεστίδου παρὰ πότον τοῦ 
28613   3.29.58.3 : ἀδελφιδοῦ αὐτοῦ μέλος τι Σαπφοῦς ᾄσαντος. ἥσθη τῷ
28614   3.29.58.4 : μέλει καὶ προσέταξε τῷ μειρακίῳ διδάξαι αὐτόν. ἐρω–
28615   3.29.58.5 : τήσαντος δέ τινος διὰ ποίαν αἰτίαν τοῦτο ἐσπούδασεν,
28616   3.29.58.6 : ὃ δὲ ἔφη ’ἵνα μαθὼν αὐτὸ ἀποθάνω‘.
28617   3.29.59.1 : Εὐσεβίου (fr. 32 phil. graec. III p. 12 Mullach).
28618   3.29.59.2 : Πόνοι οἱ ἑκούσιοι πόνοισι τοῖσι μετὰ ταῦτα ἀναγ–
28619   3.29.59.3 : καίοις, ὥστε αὐτοὺς εὐπετεστέρους παρασκευασθῆναι,
28620   3.29.59.4 : προπονέονται.
28621   3.29.60.1 : Αἰλιανοῦ (var. hist. VII 7).
28622   3.29.60.2 : Δημοσθένης ὁ Δημοσθένους, εἰ ἔμελλε τῆς ὑστεραίας
28623   3.29.60.3 : ἔσεσθαι ἐκκλησία, ἀλλὰ ἐκεῖνός γε διὰ τῆς νυκτὸς ἠγρύ–
28624   3.29.60.4 : πνει πάσης, διαφροντίζων δηλονότι καὶ ἐκμανθάνων ταῦτα,
28625   3.29.60.5 : ἃ ἔμελλεν ἐρεῖν. ὁ τοίνυν Πυθέας ἐκ τούτων ἐμοὶ δο–
28626   3.29.60.6 : κεῖν ἐπέσκωπτεν εἰς αὐτὸν ἐπιλέγων αὐτοῦ τὰ ἐνθυμή–
28627   3.29.60.7 : ματα ἐλλυχνίων ὄζειν.
28628   3.29.61.1 : Δημοσθένους κατὰ Φιλίππου (IV § 5 p. 41).
28629   3.29.61.2 : Φύσει δ´ ὑπάρχει τοῖς παροῦσι τὰ τῶν ἀπόντων,
28630   3.29.61.3 : καὶ τοῖς ἐθέλουσι πονεῖν καὶ κινδυνεύειν τὰ τῶν ἀμε–
28631   3.29.61.4 : λούντων.
28632   3.29.62.1 : Θουκυδίδου (V 69).
28633   3.29.62.2 : Ἔργων ἐκ πολλοῦ μελέτη πλεῖον σῴζει ἢ λόγων δι´
28634   3.29.62.3 : ὀλίγου καλῶς ῥηθέντων παραίνεσις.
28635   3.29.63.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 86 Mullach.). 
28636   3.29.63.2 : Οἱ ἑκούσιοι πόνοι τὴν τῶν ἀκουσίων ὑπομονὴν ἐλα–
28637   3.29.63.3 : φροτέρην παρασκευάζουσι.
28638   3.29.64.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. mor. 84 Mullach.).
28639   3.29.64.2 : Πόνος συνεχὴς ἐλαφρότερος ἑωυτοῦ συνηθίῃ γίνεται.
28640   3.29.65.1 : Ἀντισθένους.
28641   3.29.65.2 : Ἡδονὰς τὰς μετὰ τοὺς πόνους διωκτέον, ἀλλ´ οὐχὶ
28642   3.29.65.3 : τὰς πρὸ τῶν πόνων.
28643   3.29.66.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 115 Mullach.).
28644   3.29.66.2 : Πλέονες ἐξ ἀσκήσιος ἀγαθοὶ γίνονται ἢ ἀπὸ φύσιος.
28645   3.29.67.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. mor. 88 Mullach.).
28646   3.29.67.2 : Τὸ αἰεὶ μέλλειν ἀτελέας ποιέει τὰς πρήξιας.
28647   3.29.68.1 : Σωκράτους.
28648   3.29.68.2 : 〈Σωκράτης〉 ἐν γήρᾳ κιθαρίζων παρὰ Κόννῳ τῷ κι– 
28649   3.29.68.3 : θαρῳδῷ καί τινος εἰπόντος ’κιθαρίζεις τηλικοῦτος ὤν;
28650   3.29.68.4 : ‘κρεῖττον’ εἶπεν ‘ὀψιμαθῆ εἶναι ἢ ἀμαθῆ’.
28651   3.29.69.1 : Φαβωρίνου (fr. 107 Marres.).
28652   3.29.69.2 : Γραῦν τινά φασι μόσχον μικρὸν ἀραμένην καὶ τοῦτο
28653   3.29.69.3 : καθ´ ἡμέραν ποιοῦσαν λαθεῖν βοῦν φέρουσαν.
28654   3.29.70.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Χρειῶν.
28655   3.29.70.2 : Λᾶσος 〈ὁ〉 Ἑρμιονεὺς ἐρωτηθεὶς τί εἴη σοφώτατον,
28656   3.29.70.3 : ‘πεῖρα’ ἔφη.
28657   3.29.71.1 : Ξενοφῶντος ἐξ Ἀγησιλάου (XI 9).
28658   3.29.71.2 : Δόξης δ´ οὐδεμιᾶς ἤρα, ἧς οὐκ ἐξεπονεῖτο.
28659   3.29.72.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ πρώτου τῆς Παιδείας (I 4, 5).
28660   3.29.72.2 : Οὐκ ἀπεδίδρασκεν ἐκ τοῦ ἡττᾶσθαι εἰς τὸ μὴ ποιεῖν
28661   3.29.72.3 : ἃ ἡττῷτο· ἀλλ´ ἐκαλινδεῖτο ἐν τῷ πειρᾶσθαι αὖθις ἄμει–
28662   3.29.72.4 : νον ποιεῖν. 
28663   3.29.73.1 : Ξενοφῶντος.
28664   3.29.73.2 : Κῦρος ἐστὶ βασιλέως καὶ ἀδελφὸς καὶ υἱὸς καὶ ἄρχει
28665   3.29.73.3 : πολλῆς χώρας, κἀκεῖνος οὔτ´ ἂν ἀριστήσειεν οὔτε δει–
28666   3.29.73.4 : πνήσειεν, πρὶν ἱδρῶσαι.
28667   3.29.74.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ αʹ τῆς Κύρου παιδείας (I 5. 9–10).
28668   3.29.74.2 : Καίτοι ἔγωγε οἶμαι οὐδεμίαν ἀρετὴν ἀσκεῖσθαι ὑπ´
28669   3.29.74.3 : ἀνθρώπων, ὡς μηδὲν πλέον ἔχωσιν οἱ ἀγαθοὶ γενόμενοι
28670   3.29.74.4 : τῶν πονηρῶν· ἀλλ´ οἵ τε τῶν παραυτίκα ἡδονῶν ἀπεχό–
28671   3.29.74.5 : μενοι οὐχ ἵνα μηδέποτ´ εὐφρανθῶσι, τοῦτο πράττουσιν,
28672   3.29.74.6 : ἀλλ´ ὅπως διὰ ταύτην τὴν ἐγκράτειαν πολλαπλάσια εἰς
28673   3.29.74.7 : τὸν ἔπειτα χρόνον εὐφραίνωνται, οὕτω παρασκευάζονται·
28674   3.29.74.8 : οἵ τε λέγειν προθυμούμενοι δεινοὶ γενέσθαι οὐχ ἵνα εὖ
28675   3.29.74.9 : λέγοντες μηδέποτε παύσωνται, τοῦτο μελετῶσιν, ἀλλ´ ἐλ–
28676   3.29.74.10 : πίζοντες τῷ λέγειν εὖ πείθοντες πολλοὺς ἀνθρώπους
28677   3.29.74.11 : μεγάλα ἀγαθὰ διαπράξασθαι· οἵ τ´ αὖ τὰ πολεμικὰ
28678   3.29.74.12 : ἀσκοῦντες οὐχ ὡς μαχόμενοι μηδέποτε παύσωνται, τοῦτ´
28679   3.29.74.13 : ἐκπονοῦνται, ἀλλὰ νομίζουσι καὶ οὗτοι τὰ πολεμικὰ ἀγα–
28680   3.29.74.14 : θοὶ γενόμενοι πολὺν μὲν ὄλβον, πολλὴν δὲ εὐδαιμονίαν,
28681   3.29.74.15 : μεγάλας δὲ τιμὰς καὶ τῇ πόλει καὶ αὑτοῖς περιάψειν. 
28682   3.29.74.16 : εἰ δέ τινες ταῦτα ἐκπονήσαντες, πρίν τινα ἀπ´ αὐτῶν
28683   3.29.74.17 : καρπὸν κομίσασθαι περιεῖδον αὑτοὺς γήρᾳ ἀδυνάτους
28684   3.29.74.18 : γενομένους, ὅμοιον ἔμοιγε δοκοῦσι πεπονθέναι, οἷον εἴ
28685   3.29.74.19 : τις γεωργὸς ἀγαθὸς προθυμηθεὶς γενέσθαι καὶ εὖ σπεί–
28686   3.29.74.20 : ρων καὶ εὖ φυτεύων, ὅτε ἀποκαρποῦσθαι ταῦτα δέοι,
28687   3.29.74.21 : ἐῴη τὸν καρπὸν ἀσυγκόμιστον εἰς τὴν γῆν πάλιν καταρ–
28688   3.29.74.22 : ρεῖν· καὶ εἴ τις ἀθλητὴς πολλὰ πονήσας καὶ ἀξιόνικος
28689   3.29.74.23 : γενόμενος ἀναγώνιστος διατελέσειεν, οὐδ´ ἂν οὗτος ἔμοιγε
28690   3.29.74.24 : δοκεῖ δικαίως ἀναίτιος εἶναι ἀφροσύνης.
28691   3.29.75.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Ὅτι πόνου καταφρονητέον (rel.
28692   3.29.75.2 : p. 182 Peerlk.).
28693   3.29.75.3 : Πρὸς δὲ τὸ ῥᾷον καὶ προθυμότερον ὑφίστασθαι τῶν
28694   3.29.75.4 : πόνων ἐκείνους, οὓς ἂν ὑπὲρ ἀρετῆς καὶ καλοκαγαθίας
28695   3.29.75.5 : μέλλωμεν πονεῖν, ταῦτα λελογίσθαι χρήσιμα· πόσα μὲν
28696   3.29.75.6 : πονοῦσιν ἔνιοι δι´ ἐπιθυμίας κακάς, ὥσπερ οἱ ἐρῶντες
28697   3.29.75.7 : ἀκολάστως, πόσα δ´ ὑπομένουσιν ἄλλοι τοῦ κερδαίνειν
28698   3.29.75.8 : χάριν, πόσα δ´ αὖ κακοπαθοῦσιν ἔνιοι θηρώμενοι δόξαν·
28699   3.29.75.9 : καὶ ὅτι οὗτοι πάντες ὑπομένουσιν αὐθαίρετοι πᾶσαν τα–
28700   3.29.75.10 : λαιπωρίαν. ἆρ´ οὖν οὐχὶ δεινὸν ἐκείνους μὲν ὑπὲρ οὐ–
28701   3.29.75.11 : δενὸς τῶν καλῶν ἀνέχεσθαι ταῦτα πάσχοντας, ἡμᾶς δ´
28702   3.29.75.12 : ὑπὲρ καλοκαγαθίας καὶ τοῦ κακίαν μὲν ἐκφυγεῖν τὴν λυ–
28703   3.29.75.13 : μαινομένην ἡμῶν τὸν βίον, κτήσασθαι δὲ ἀρετήν, ἥ τις 
28704   3.29.75.14 : ἁπάντων τῶν ἀγαθῶν ἐστι χορηγός, μὴ πάντα πόνον ἑτοί–
28705   3.29.75.15 : μως ὑφίστασθαι; καίτοι οὐδ´ ἂν εἴποι τις ὅσῳ κρεῖττον,
28706   3.29.75.16 : ἀντὶ μὲν τοῦ πονεῖν ἵνα τύχῃ τις γυναικὸς ἀλλοτρίας,
28707   3.29.75.17 : τὸ πονεῖν ἵνα παιδαγωγήσῃ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἑαυτοῦ·
28708   3.29.75.18 : ἀντὶ δὲ τοῦ περὶ χρημάτων ταλαιπωρεῖν τὸ ἀσκεῖν ὥστε
28709   3.29.75.19 : ὀλίγων δεῖσθαι· πρὸ δὲ τοῦ πράγματα ἔχειν ὑπὲρ δόξης
28710   3.29.75.20 : τὸ πραγματεύεσθαι ὅπως μὴ δοξοκόπος ᾖ· πρὸ δέ γε
28711   3.29.75.21 : τοῦ ζητεῖν ὅπως ᾧ φθονεῖ τις κακοποιήσῃ τοῦτον, τὸ
28712   3.29.75.22 : σκοπεῖν ὅπως μηδὲν φθονήσῃ μηδενί· καὶ πρό γε τοῦ
28713   3.29.75.23 : δουλεύειν τισὶ καλουμένοις φίλοις, ὥσπερ οἱ κόλακες, τὸ
28714   3.29.75.24 : κακοπαθεῖν ἵνα κτήσηται φίλους ἀληθινούς· καθόλου δὲ
28715   3.29.75.25 : τοῦ πονεῖν πᾶσιν ἀνθρώποις ἀναγκαίου ὄντος, τοῖς τε
28716   3.29.75.26 : τῶν κρειττόνων ὀρεγομένοις καὶ τοῖς τῶν χειρόνων, τὸ
28717   3.29.75.27 : μὴ πολλῷ εἶναι προθυμοτέρους πονεῖν τοὺς τὰ κρείττω
28718   3.29.75.28 : μετιόντας 〈ἢ〉 οἷς ἐλπίδες μικραὶ τῶν πόνων εἰσίν, ἀτο–
28719   3.29.75.29 : πώτατον. ἀλλ´ οἱ μὲν ἄρα θαυματοποιοὶ δύσκολα οὕτως
28720   3.29.75.30 : ὑφίστανται πράγματα καὶ τὴν ζωὴν παραβάλλονται τὴν
28721   3.29.75.31 : ἑαυτῶν, οἱ μὲν εἰς μαχαίρας κυβιστῶντες, οἱ δ´ ἐπὶ κά– 
28722   3.29.75.32 : λων μετέωροι βαδίζοντες, οἱ δ´ ὥσπερ ὄρνεα πετόμενοι
28723   3.29.75.33 : διὰ τοῦ ἀέρος, ὧν τὸ σφάλμα θάνατός ἐστιν. καὶ ταῦτα
28724   3.29.75.34 : πάντα δρῶσι μικροῦ χάριν μισθοῦ· ἡμεῖς δ´ οὐκ ἀνεξό–
28725   3.29.75.35 : μεθα ταλαιπωρεῖν ὑπὲρ εὐδαιμονίας ὅλης; οὐ γὰρ ἄλλο
28726   3.29.75.36 : τί γε τέλος ἐστὶ τοῦ γενέσθαι ἀγαθὸν ἢ τὸ εὐδαιμονεῖν
28727   3.29.75.37 : καὶ ζῆν μακαρίως εἰς τὸ λοιπόν. εἰκότως δ´ ἄν τις λογί–
28728   3.29.75.38 : ζοιτο καὶ τὸ τῶν ζῴων ἐνίων ὁποῖόν ἐστι, πάνυ τι δυνά–
28729   3.29.75.39 : μενον ἐντρέπειν ἡμᾶς φιλοπόνους εἶναι. οἱ γοῦν ὄρτυγες
28730   3.29.75.40 : καὶ ἀλεκτρυόνες οὔτ´ ἀρετῆς ἐπαΐοντες οὐδὲν ὥσπερ ὁ
28731   3.29.75.41 : ἄνθρωπος οὔτε τὸ καλὸν καὶ δίκαιον εἰδότες οὐδ´ ὑπὲρ
28732   3.29.75.42 : τοιούτου πονοῦντες οὐθενός, ὅμως μαχόμενοι πρὸς ἀλλή–
28733   3.29.75.43 : λους καὶ πηρούμενοι ἀνέχονται καὶ μέχρι θανάτου καρτε–
28734   3.29.75.44 : ροῦσιν, ὥστε μὴ ἡττᾶσθαι θατέρου ὁ ἕτερος. πόσῳ δὴ
28735   3.29.75.45 : μᾶλλον εἰκὸς ἡμᾶς ἀνέχεσθαί τε καὶ καρτερεῖν, ὅταν ἐπι–
28736   3.29.75.46 : στώμεθα διά τι τῶν καλῶν κακοπαθοῦντες, ἢ ἵνα φίλοις
28737   3.29.75.47 : βοηθήσωμεν ἢ πόλιν ὠφελήσωμεν ἢ ἵνα γυναικῶν ἢ τέκ–
28738   3.29.75.48 : νων ὑπερμαχήσωμεν, τὸ δὲ μέγιστον καὶ κυριώτατον, ἵνα
28739   3.29.75.49 : ἀγαθοὶ ὦμεν καὶ δίκαιοι καὶ σώφρονες; ὃ δίχα πόνων οὐ
28740   3.29.75.50 : παραγίνεται οὐδενί. ὅθεν ἔπεισί μοι λέγειν, ὡς ὁ μὴ
28741   3.29.75.51 : θέλων πονεῖν σχεδὸν καταδικάζει αὐτὸς αὑτοῦ μηδενὸς
28742   3.29.75.52 : εἶναι ἀγαθοῦ ἄξιος, ὅτι τὰ ἀγαθὰ πόνῳ πάντα κτώμεθα. 
28743   3.29.75.53 : ταῦτα μὲν καὶ τοιαῦθ´ ἕτερα εἶπε τότε, ἐπεγείρων καὶ
28744   3.29.75.54 : παρορμῶν τοὺς παρόντας πόνου καταφρονεῖν.
28745   3.29.76.1 : Ξενοφῶντος (Cyneg. XII 1–5).
28746   3.29.76.2 : Περὶ μὲν αὐτῶν τῶν πράξεων τῶν ἐν τοῖς κυνηγε–
28747   3.29.76.3 : σίοις εἴρηται. ὠφελήσονται δ´ οἱ ἐπιθυμήσαντες τούτου
28748   3.29.76.4 : τοῦ ἔργου πολλά. ὑγείαν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρα–
28749   3.29.76.5 : σκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧτ–
28750   3.29.76.6 : τον, τὰ δὲ πρὸς τὸν πόλεμον μάλιστα παιδεύει. πρῶτον
28751   3.29.76.7 : μὲν γὰρ τὰ ὅπλα ὅταν ἔχοντες πορεύωνται ὁδοὺς χαλε–
28752   3.29.76.8 : πάς, οὐκ ἀποροῦσιν· ἀνέξονται γὰρ τοὺς πόνους διὰ τὸ
28753   3.29.76.9 : εἰθίσθαι μετὰ τούτων αἱρεῖν τὰ θηρία. ἔπειτα εὐνάζε–
28754   3.29.76.10 : σθαί τε σκληρῶς δυνατοὶ ἔσονται καὶ φύλακες εἶναι ἀγα–
28755   3.29.76.11 : θοὶ τοῦ ἐπιταττομένου. ἐν δὲ ταῖς προσόδοις ταῖς πρὸς
28756   3.29.76.12 : τοὺς πολεμίους ἅμ´ οἷοί τε ἔσονται ἐπιέναι καὶ τὰ παραγ–
28757   3.29.76.13 : γελλόμενα ποιεῖν διὰ τὸ οὕτω καὶ αὐτοὶ αἱρεῖν τὰς ἄγρας.
28758   3.29.76.14 : τεταγμένοι δὲ ἐν τῷ πρόσθεν οὐ λείψουσι τὰς τάξεις
28759   3.29.76.15 : διὰ τὸ καρτερεῖν δύνασθαι. ἐν φυγῇ δὲ τῶν πολεμίων
28760   3.29.76.16 : ὀρθῶς καὶ ἀσφαλῶς διώξονται τοὺς ἐναντίους ἐν παντὶ
28761   3.29.76.17 : χωρίῳ διὰ συνήθειαν. δυστυχήσαντος δὲ οἰκείου στρατο–
28762   3.29.76.18 : πέδου ἐν χωρίοις ὑλώδεσι καὶ ἀποκρήμνοις ἢ ἄλλως χα–
28763   3.29.76.19 : λεποῖς οἷοί τ´ ἔσονται [τε] καὶ αὐτοὶ σῴζεσθαι μὴ αἰ–
28764   3.29.76.20 : σχρῶς καὶ ἑτέρους σῴζειν· ἡ γὰρ συνήθεια τοῦ ἔργου
28765   3.29.76.21 : παρέξει αὐτοῖς πλέον τι εἰδέναι. καὶ ἤδη τινὲς τῶν
28766   3.29.76.22 : τοιούτων πολλοῦ ὄχλου συμμάχων τρεφθέντος τῇ αὑτῶν 
28767   3.29.76.23 : εὐταξίᾳ καὶ θράσει διὰ δυσχωρίαν ἁμαρτόντας τοὺς πο–
28768   3.29.76.24 : λεμίους νενικηκότας ἀναμαχόμενοι ἐτρέψαντο· αἰεὶ γάρ
28769   3.29.76.25 : ἐστι τοῖς τὰ σώματα καὶ τὰς ψυχὰς εὖ ἔχουσιν ἐγγὺς τὸ
28770   3.29.76.26 : εὐτυχῆσαι.
28771   3.29.77.1 : (ibidem XII 10–13).
28772   3.29.77.2 : Λέγουσι δέ τινες, ὡς οὐ χρὴ ἐρᾶν κυνηγεσίων, ἵνα
28773   3.29.77.3 : μὴ τῶν οἰκείων ἀμελῶσιν, οὐκ εἰδότες ὅτι οἱ τὰς πόλεις
28774   3.29.77.4 : καὶ τοὺς φίλους εὖ ποιοῦντες πάντες τῶν οἰκείων ἐπι–
28775   3.29.77.5 : μελέστεροί εἰσιν. εἰ οὖν οἱ φιλοκυνηγέται παρασκευά–
28776   3.29.77.6 : ζουσιν αὑτοὺς τῇ πατρίδι χρησίμσυς εἶναι εἰς τὰ μέγιστα,
28777   3.29.77.7 : οὐδ´ ἂν τὰ ἴδια ἀργοῖεν· σὺν γὰρ τῇ πόλει καὶ σῴζε–
28778   3.29.77.8 : ται καὶ ἀπόλλυται τὰ οἰκεῖα ἑκάστου· ὥστε πρὸς τοῖς
28779   3.29.77.9 : αὑτῶν καὶ τὰ τῶν ἄλλων ἰδιωτῶν οἱ τοιοῦτοι σῴζουσιν.
28780   3.29.77.10 : πολλοὶ δὲ ὑπὸ φόβου ἀλόγιστοι τῶν ταῦτα λεγόντων αἱ–
28781   3.29.77.11 : ροῦνται διὰ τὴν αὑτῶν κακίαν ἀπολέσθαι μᾶλλον ἢ ἑτέ–
28782   3.29.77.12 : ρων ἀρετῇ σῴζεσθαι. αἱ γὰρ ἡδοναὶ 〈αἱ〉 πολλαὶ καὶ
28783   3.29.77.13 : κακαί, ὧν ἡττώμενοι λέγειν ἢ πράττειν ἐπαίρονται τὰ
28784   3.29.77.14 : χείρω. εἶτα ἐκ μὲν τῶν ματαίων λόγων ἔχθρας ἀναιροῦν–
28785   3.29.77.15 : ται, ἐκ δὲ τῶν κακῶν ἔργων νόσους καὶ ζημίας καὶ θα–
28786   3.29.77.16 : νάτους καὶ αὑτῶν καὶ παίδων καὶ φίλων, ἀναισθήτως
28787   3.29.77.17 : μὲν τῶν κακῶν ἔχοντες, τῶν δὲ ἡδονῶν πλέον τῶν πολ–
28788   3.29.77.18 : λῶν αἰσθανόμενοι. 
28789   3.29.78.1 : Μουσωνίου Περὶ ἀσκήσεως (rel. p. 177 Peerlk.).
28790   3.29.78.2 : Παρώρμα δὲ πρὸς ἄσκησιν τοὺς συνόντας ἐντεταμένως
28791   3.29.78.3 : ἀεὶ τοιοῖσδέ τισι λόγοις χρώμενος. ἡ ἀρετή, ἔφη, ἐπι–
28792   3.29.78.4 : στήμη ἐστὶν οὐ θεωρητικὴ μόνον, ἀλλὰ καὶ πρακτικὴ
28793   3.29.78.5 : καθάπερ ἥ τε ἰατρικὴ καὶ ἡ μουσική. δεῖ οὖν ὥσπερ
28794   3.29.78.6 : τὸν ἰατρὸν καὶ τὸν μουσικὸν μὴ μόνον ἀνειληφέναι τὰ
28795   3.29.78.7 : θεωρήματα τῆς αὑτοῦ τέχνης ἑκάτερον, ἀλλὰ καὶ γεγυμ–
28796   3.29.78.8 : νάσθαι πράττειν κατὰ τὰ θεωρήματα, οὕτω καὶ τὸν ἐσό–
28797   3.29.78.9 : μενον ἀγαθὸν ἄνδρα μὴ μόνον ἐκμανθάνειν ὅσα μαθή–
28798   3.29.78.10 : ματα φέρει πρὸς ἀρετήν, ἀλλὰ καὶ γυμνάζεσθαι κατὰ
28799   3.29.78.11 : ταῦτα φιλοτίμως καὶ φιλοπόνως. ἐπεὶ πῶς μὲν ἂν εὐθὺς
28800   3.29.78.12 : γένοιτό τις σώφρων, εἰ μόνον εἰδείη ὅτι οὐ χρὴ ἡττᾶσθαι
28801   3.29.78.13 : ἡδονῶν, ἀγύμναστος δ´ εἴη ἀντέχειν ταῖς ἡδοναῖς; πῶς
28802   3.29.78.14 : δ´ ἂν δίκαιός τις γένοιτο, μεμαθηκὼς μὲν ὅτι χρὴ τὸ
28803   3.29.78.15 : ἴσον ἀγαπᾶν, μὴ μεμελετηκὼς δὲ φεύγειν τὸ πλεονεκτεῖν;
28804   3.29.78.16 : πῶς δ´ ἂν ἀνδρείαν κτησαίμεθα, τὸ μὲν ὅτι μὴ φοβερὰ
28805   3.29.78.17 : τὰ δοκοῦντα τοῖς πολλοῖς δεινὰ κατανενοηκότες, ἄφοβοι
28806   3.29.78.18 : δ´ εἶναι εἰς αὐτὰ μὴ μεμελετηκότες; πῶς δ´ ἂν φρόνι–
28807   3.29.78.19 : μοι γενοίμεθα, τὰ μὲν ὡς ἀληθῶς ἀγαθὰ καὶ κακὰ τίνα
28808   3.29.78.20 : ἐστὶν ἐγνωκότες, μὴ γεγυμνασμένοι δὲ καταφρονεῖν τῶν
28809   3.29.78.21 : δοκούντων ἀγαθῶν; διὸ χρὴ τῇ μαθήσει τῶν προσηκόν–
28810   3.29.78.22 : των ἀρετῇ ἑκάστῃ μαθημάτων καὶ τὴν ἄσκησιν ἐπακο– 
28811   3.29.78.23 : λουθεῖν πάντως, εἴγε μέλλει καὶ αὐτῆς τῆς μαθήσεως
28812   3.29.78.24 : ὄφελός τι γενήσεσθαι ἡμῖν. καὶ τοσούτῳ γε χρὴ μᾶλλον
28813   3.29.78.25 : ἀσκεῖν τὸν φιλοσοφεῖν ἀξιοῦντα ἤπερ τὸν ἰατρικῆς ἤ
28814   3.29.78.26 : τινος τέχνης ὁμοίας ἐφιέμενον, ὅσῳ μεῖζον καὶ δυσκα–
28815   3.29.78.27 : τεργαστότερον φιλοσοφία παντὸς ἐπιτηδεύματος ἑτέρου.
28816   3.29.78.28 : καὶ γὰρ οὖν ἐπὶ μὲν τὰς ἄλλας τέχνας † εἶναι οἱ ἐφιέμε–
28817   3.29.78.29 : νοι αὐτῶν, οὐ προδιεφθαρμένοι τὰς ψυχὰς οὐδ´ ἐναντία
28818   3.29.78.30 : μεμαθηκότες οἷς μαθήσεσθαι μέλλουσιν· οἱ δὲ φιλοσο–
28819   3.29.78.31 : φεῖν ἐπιχειροῦντες, ἐν διαφθορᾷ γεγενημένοι πρότερον
28820   3.29.78.32 : πολλῇ καὶ ἐμπεπλησμένοι κακίας, οὕτω μετίασι τὴν ἀρε–
28821   3.29.78.33 : τήν, ὥστε καὶ ταύτῃ πλείονος δεηθῆναι τῆς ἀσκήσεως.
28822   3.29.78.34 : πῶς οὖν καὶ τίνα τρόπον τούτοις ἀσκητέον; ἐπεὶ τὸν
28823   3.29.78.35 : ἄνθρωπον οὔτε ψυχὴν μόνον εἶναι συμβέβηκεν οὔτε σῶμα
28824   3.29.78.36 : μόνον, ἀλλά τι σύνθετον ἐκ τοῖν δυοῖν τούτοιν, ἀνάγκη
28825   3.29.78.37 : τὸν ἀσκοῦντα ἀμφοῖν ἐπιμελεῖσθαι, τοῦ μὲν κρείττονος
28826   3.29.78.38 : μᾶλλον, ὥσπερ ἄξιον, τουτέστι τῆς ψυχῆς· καὶ θατέρου
28827   3.29.78.39 : δέ, εἴγε μέλλει μηδὲν ἐνδεῶς ἔχειν τοῦ ἀνθρώπου μέρος.
28828   3.29.78.40 : δεῖ γὰρ δὴ καὶ τὸ σῶμα παρεσκευάσθαι καλῶς πρὸς τὰ
28829   3.29.78.41 : σώματος ἔργα τὸ τοῦ φιλοσοφοῦντος, ὅτι πολλάκις αἱ
28830   3.29.78.42 : ἀρεταὶ καταχρῶνται τούτῳ ὄντι ὀργάνῳ ἀναγκαίῳ πρὸς 
28831   3.29.78.43 : τὰς τοῦ βίου πράξεις. τῆς οὖν ἀσκήσεως ἡ μέν τις ἰδία
28832   3.29.78.44 : τῆς ψυχῆς μόνης γίνοιτ´ ἂν ὀρθῶς· ἡ δέ τις κοινὴ ταύ–
28833   3.29.78.45 : της τε καὶ τοῦ σώματος. κοινὴ μὲν οὖν ἄσκησις ἀμφοῖν
28834   3.29.78.46 : γενήσεται, συνεθιζομένων ἡμῶν ῥίγει θάλπει, δίψει λι–
28835   3.29.78.47 : μῷ, τροφῆς λιτότητι κοίτης σκληρότητι, ἀποχῇ τῶν ἡδέων
28836   3.29.78.48 : ὑπομονῇ τῶν ἐπιπόνων. διὰ γὰρ τούτων καὶ τῶν τοιού–
28837   3.29.78.49 : των ῥώννυται μὲν τὸ σῶμα καὶ γίνεται δυσπαθές τε καὶ
28838   3.29.78.50 : στερεὸν καὶ χρήσιμον πρὸς ἅπαν ἔργον, ῥώννυται δὲ ἡ
28839   3.29.78.51 : ψυχὴ γυμναζομένη διὰ μὲν τῆς ὑπομονῆς τῶν ἐπιπόνων
28840   3.29.78.52 : πρὸς ἀνδρείαν, διὰ δὲ τῆς ἀποχῆς τῶν ἡδέων πρὸς σω–
28841   3.29.78.53 : φροσύνην. ἰδία δὲ τῆς ψυχῆς ἄσκησίς ἐστι πρῶτον μὲν
28842   3.29.78.54 : τὰς ἀποδείξεις προχείρους ποιεῖσθαι τάς τε περὶ τῶν
28843   3.29.78.55 : ἀγαθῶν τῶν δοκούντων ὡς οὐκ ἀγαθά, καὶ τὰς περὶ τῶν
28844   3.29.78.56 : κακῶν τῶν δοκούντων ὡς οὐ κακά, καὶ τὰ ἀληθῶς ἀγαθὰ
28845   3.29.78.57 : γνωρίζειν τε καὶ διακρίνειν ἀπὸ τῶν μὴ ἀληθῶς ἐθίζε–
28846   3.29.78.58 : σθαι· εἶτα δὲ μελετᾶν μήτε φεύγειν μηδὲν τῶν δοκούν–
28847   3.29.78.59 : των κακῶν μήτε διώκειν μηδὲν τῶν δοκούντων ἀγαθῶν,
28848   3.29.78.60 : καὶ τὰ μὲν ἀληθῶς κακὰ πάσῃ μηχανῇ ἐκτρέπεσθαι, τὰ
28849   3.29.78.61 : δὲ ἀληθῶς ἀγαθὰ παντὶ τρόπῳ μετέρχεσθαι.
28850   3.29.78.62 : Ἐν κεφαλαίῳ μὲν οὖν σχεδὸν εἴρηται ὁποῖος ἑκάτε–
28851   3.29.78.63 : ρος τρόπος ἀσκήσεως· οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κατὰ μέρος ὡς
28852   3.29.78.64 : ποιητέον ἕκαστα. πειράσομαι εἰπεῖν, οὐ διακρίνων οὐδὲ
28853   3.29.78.65 : χωρίζων οὐκέτι τά τε κοινὰ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος
28854   3.29.78.66 : ἀσκήματα καὶ τὰ ἴδια τῆς ψυχῆς, ἀλλὰ ἀναμὶξ τὰ ἑκα–
28855   3.29.78.67 : τέρου μέρους διεξιών. οὐκοῦν ἐπειδὴ ταῦτα μὲν τυγχάνο– 
28856   3.29.78.68 : μεν ἀκηκοότες τε καὶ ὑπειληφότες, ὅσοι γε φιλοσόφου
28857   3.29.78.69 : διατριβῆς μετεσχήκαμεν, ὡς οὔτε πόνος οὔτε θάνατος
28858   3.29.78.70 : οὔτε πενία κακὸν οὐδαμῶς ἐστιν οὐδ´ ἄλλο τι τῶν κακίας
28859   3.29.78.71 : ἀπηλλαγμένων, οὐδ´ αὖ πάλιν ἀγαθὸν πλοῦτος ζωὴ ἡδονὴ
28860   3.29.78.72 : ἤ τι ἕτερον τῶν μὴ μετεχόντων ἀρετῆς· ὅμως δὲ καὶ
28861   3.29.78.73 : ταῦθ´ ὑπειληφότες διὰ τὴν ἀπὸ παίδων εὐθὺς γεγονυῖαν
28862   3.29.78.74 : ἡμῖν διαφθορὰν καὶ τὴν ὑπὸ τῆς διαφθορᾶς συνήθειαν
28863   3.29.78.75 : πονηρὰν πόνου μὲν προσερχομένου κακὸν ἡγούμεθα προσ–
28864   3.29.78.76 : έρχεσθαι ἑαυτοῖς, ἡδονῆς δὲ παραγινομένης ἀγαθὸν
28865   3.29.78.77 : ἡγούμεθα παραγίνεσθαι ἡμῖν, καὶ τὸν μὲν θάνατον ὡς
28866   3.29.78.78 : ἐσχάτην συμφορὰν πεφρίκαμεν, τὴν δὲ ζωὴν ὡς τῶν ἀγα–
28867   3.29.78.79 : θῶν μέγιστον ἀσπαζόμεθα, καὶ διδόντες μὲν ἀργύριον
28868   3.29.78.80 : ὡς βλαπτόμενοι λυπούμεθα, λαμβάνοντες δὲ ὡς ὠφελού–
28869   3.29.78.81 : μενοι χαίρομεν, παραπλησίως δὲ καὶ ἐπὶ πλειόνων ἄλλων
28870   3.29.78.82 : οὐκ ἀκολούθως ταῖς ὀρθαῖς ὑπολήψεσι τοῖς πράγμασι
28871   3.29.78.83 : χρώμεθα, τῷ δὲ φαύλῳ ἔθει μᾶλλον ἀκολουθοῦμεν· ἐπεὶ
28872   3.29.78.84 : οὖν ταῦτα φημὶ ταύτῃ ἔχειν, δεῖ τὸν ἀσκοῦντα ζητεῖν
28873   3.29.78.85 : περιγίνεσθαι ἑαυτῷ τῇ μὲν ἡδονῇ μὴ ἀσμενίζειν, τὸν
28874   3.29.78.86 : πόνον δὲ μὴ ἐκτρέπεσθαι, καὶ τῷ μὲν ζῆν μὴ φιληδεῖν,
28875   3.29.78.87 : τὸν δὲ θάνατον μὴ δεδιέναι, καὶ ἐπὶ χρημάτων μὴ προ–
28876   3.29.78.88 : τιμᾶν τοῦ προΐεσθαι τὸ λαμβάνειν.
28877   3.29.79.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ εὐθυμίας (p. 465 C–D).
28878   3.29.79.2 : Ὁ μὲν οὖν εἰπὼν ὅτι δεῖ τὸν εὐθυμεῖσθαι μέλλοντα 
28879   3.29.79.3 : μὴ πολλὰ πρήσσειν μήτε ἰδίῃ μήτε ξυνῇ, πρῶτον μὲν
28880   3.29.79.4 : ἡμῖν πολυτελῆ τὴν εὐθυμίαν καθίστησι γινομένην ὤνιον
28881   3.29.79.5 : ἀπραξίας, οἷον ἀρρώστῳ παραινῶν ἑκάστῳ
28882   3.29.79.6 : μέν´ ὦ ταλαίπωρ´ ἀτρέμα σοῖς ἐν δεμνίοις.
28883   3.29.79.7 : καίτοι κακὸν μὲν ἀναισθησία σώματι φάρμακον ἀπο–
28884   3.29.79.8 : νίας· οὐδὲν δὲ βελτίων ψυχῆς ἰατρὸς ὁ ῥαθυμίᾳ καὶ μα–
28885   3.29.79.9 : λακίᾳ καὶ προδοσίᾳ φίλων καὶ οἰκείων καὶ πατρίδος
28886   3.29.79.10 : ἐξαίρων τὸ ταραχῶδες αὐτῆς καὶ λυπηρόν.
28887   3.29.79a.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 465 F).
28888   3.29.79a.2 : Ὅθεν οὐδὲ Ἐπίκουρος οἴεται δεῖν ἡσυχάζειν, ἀλλὰ
28889   3.29.79a.3 : τῇ φύσει χρῆσθαι πολιτευομένους καὶ πράσσοντας τὰ
28890   3.29.79a.4 : κοινὰ τοὺς φιλοτίμους καὶ φιλοδόξους, ὡς μᾶλλον ὑπὸ
28891   3.29.79a.5 : ἀπραγμοσύνης ταράττεσθαι καὶ κακοῦσθαι πεφυκότας, ἂν
28892   3.29.79a.6 : ὧν ὀρέγονται μὴ τυγχάνωσιν. ἀλλ´ ἐκεῖνος μὲν ἄτοπος
28893   3.29.79a.7 : οὐ τοὺς δυναμένους τὰ κοινὰ πράττειν προτρεπόμενος,
28894   3.29.79a.8 : ἀλλὰ τοὺς ἡσυχίαν ἄγειν μὴ δυναμένους. δεῖ δὲ μὴ πλή–
28895   3.29.79a.9 : θει μηδὲ ὀλιγότητι πραγμάτων, ἀλλὰ τῷ καλῷ καὶ τῷ
28896   3.29.79a.10 : αἰσχρῷ τὸ εὔθυμον ὁρίζειν καὶ τὸ δύσθυμον. τῶν γὰρ
28897   3.29.79a.11 : καλῶν 〈ἡ〉 παράλειψις οὐχ ἧττον ἢ τῶν βλαβερῶν ἡ
28898   3.29.79a.12 : πρᾶξις ἀνιαρόν ἐστι καὶ ταραχῶδες.
28899   3.29.80.1 : Πρωταγόρου.
28900   3.29.80.2 : Πρωταγόρας ἔλεγε μηδὲν εἶναι μήτε τέχνην ἄνευ
28901   3.29.80.3 : μελέτης μήτε μελέτην ἄνευ τέχνης.
28902   3.29.81.1 : Πλάτωνος (de republ. VII p. 535 D). 
28903   3.29.81.2 : Πρῶτον μὲν φιλοπονίᾳ οὐ χωλὸν δεῖ εἶναι τὸν ἁψό–
28904   3.29.81.3 : μενον, τὰ μὲν ἡμίσεα φιλόπονον, τὰ δὲ ἡμίσεα ἄπονον.
28905   3.29.81.4 : ἔστι δὲ τοῦτο, ὅταν τις φιλογυμναστὴς μὲν ᾖ καὶ φιλο–
28906   3.29.81.5 : μόχθηρος καὶ πάντα τὰ διὰ τοῦ σώματος διαπονῇ, φιλο–
28907   3.29.81.6 : μαθὴς δὲ 〈μή〉, μηδὲ φιλήκοος μηδὲ ζητητικός, ἀλλ´ ἐν
28908   3.29.81.7 : πᾶσι τούτοις μισοπονῇ. χωλὸς δὲ καὶ ὁ τἀναντία τούτου
28909   3.29.81.8 : μεταβεβληκὼς τὴν φιλοπονίαν.
28910   3.29.82.1 : Ἀπολλώνιος Δίωνι (epist. XC p. 126 Herch.).
28911   3.29.82.2 : Τὸ μὴ γενέσθαι οὐδέν, τὸ δὲ γενέσθαι πόνος.
28912   3.29.83.1 : Ἀπολλώνιος Δαναῷ (epist. LXXXIX p. 126 Herch.).
28913   3.29.83.2 : Οὐ κάμνει τὰ πράγματα πρασσόμενα.
28914   3.29.84.1 : Ἐκ τῶν Ἐπικτήτου Ἀπομνημονευμάτων (fr. 72 III
28915   3.29.84.2 : p. 90 Schweigh.).
28916   3.29.84.3 : Εἰδέναι χρή, ὅτι οὐ ῥᾴδιον δόγμα παραγενέσθαι ἀν–
28917   3.29.84.4 : θρώπῳ, εἰ μὴ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν τὰ αὐτὰ καὶ λέγοι
28918   3.29.84.5 : τις καὶ ἀκούοι καὶ ἅμα χρῷτο πρὸς τὸν βίον.
28919   3.29.85.1 : Νικίας (Plut. an seni res p. gerenda sit p. 786 B).
28920   3.29.85.2 : Νικίας οὕτως ἦν φιλόπονος, ὥστε πολλάκις ἐρωτᾶν
28921   3.29.85.3 : τοὺς οἰκέτας, εἰ λέλουται καὶ εἰ ἠρίστηκεν. 
28922   3.29.86.1 : Ἀρχιμήδης (Plut. l. c. p. 786 C).
28923   3.29.86.2 : Ἀρχιμήδην δὲ τῇ σανίδι προσκείμενον ἀποσπῶντες
28924   3.29.86.3 : βίᾳ οἱ θεράποντες ἤλειφον· ὃ δὲ ἐπὶ τοῦ σώματος ἀλη–
28925   3.29.86.4 : λιμμένου διέγραφε τὰ σχήματα.
28926   3.29.87.1 : Λάμπις (Plut. l. c. p. 787 A).
28927   3.29.87.2 : Λάμπις ὁ ναύκληρος ἐρωτηθεὶς πῶς ἐκτήσατο τὸν
28928   3.29.87.3 : πλοῦτον, ‘οὐ χαλεπῶς’ ἔφη ‘τὸν μέγαν, τὸν δὲ βραχὺν
28929   3.29.87.4 : ἐπιπόνως’.
28930   3.29.88.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 87 Mullach.).
28931   3.29.88.2 : Τῆς ἡσυχίης πάντες οἱ πόνοι ἡδίονες, ὅταν ὧν
28932   3.29.88.3 : εἵνεκεν πονέουσι τυγχάνωσιν ἢ εἰδέωσι κύρσοντες. ἓν δὲ
28933   3.29.88.4 : ἄκος τῇ ἀποτυχίῃ τὸ πᾶν ὁμοίως ἀνιηρὸν καὶ ταλαί–
28934   3.29.88.5 : πωρον.
28935   3.29.89.1 : Αἰσχύλου (Plut. mor. p. 79 E).
28936   3.29.89.2 : Αἰσχύλος ἐν Ἰσθμῷ ἀγῶνα ὁρῶν πυκτῶν καὶ ἐπὶ τῇ
28937   3.29.89.3 : πληγῇ τοῦ θεάτρου ἐκβοήσαντος, πρὸς Ἴωνα ἔφη ‘ὁρᾷς 
28938   3.29.89.4 : οἷόν ἐστιν ἡ ἄσκησις; ὁ πεπληγὼς σιωπᾷ, οἱ δὲ θεώ–
28939   3.29.89.5 : μενοι βοῶσιν’.
28940   3.29.90.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Χρειῶν.
28941   3.29.90.2 : Δημοσθένης ἐρωτηθεὶς ‘πῶς τῆς ῥητορικῆς περιεγέ–
28942   3.29.90.3 : νου;’ ‘πλέον’ ἔφη ‘ἔλαιον οἴνου δαπανήσας’.
28943   3.29.91.1 : Δημάδης.
28944   3.29.91.2 : Δημάδης ἐρωτηθεὶς τίς αὐτοῦ διδάσκαλος γεγονὼς
28945   3.29.91.3 : εἴη, ‘τὸ τῶν Ἀθηναίων’ ἔφη ‘βῆμα’, ἐμφαίνων, ὅτι ἡ διὰ
28946   3.29.91.4 : τῶν πραγμάτων ἐμπειρία κρείττων πάσης σοφιστικῆς δι–
28947   3.29.91.5 : δασκαλίας ἐστίν.
28948   3.29.92.1 : Διογένους.
28949   3.29.92.2 : Ὁ Διογένης ἔλεγε τὴν Μήδειαν σοφήν, ἀλλ´ οὐ φαρ–
28950   3.29.92.3 : μακίδα γενέσθαι· λαμβάνουσαν γὰρ μαλακοὺς ἀνθρώπους
28951   3.29.92.4 : καὶ τὰ σώματα διεφθαρμένους ὑπὸ τρυφῆς ἐν τοῖς γυμ–
28952   3.29.92.5 : νασίοις καὶ τοῖς πυριατηρίοις διαπονεῖν καὶ ἰσχυροὺς
28953   3.29.92.6 : ποιεῖν σφριγῶντας· ὅθεν περὶ αὐτῆς ῥυῆναι τὴν δόξαν,
28954   3.29.92.7 : ὅτι τὰ κρέα ἕψουσα νέους ἐποίει.
28955   3.29.93.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου (p. 258 D). 
28956   3.29.93.2 : Τίς οὖν ὁ τρόπος τοῦ καλῶς τε καὶ μὴ γράφειν;
28957   3.29.93.3 : δεόμεθά τι, ὦ Φαῖδρε, Λυσίαν τε περὶ τούτων ἐξετάσαι
28958   3.29.93.4 : 〈καὶ ἄλλον, ὅστις πώποτέ τι γέγραφεν ἢ γράψει, εἴτε
28959   3.29.93.5 : πολιτικὸν σύγγραμμα εἴτε ἰδιωτικόν, ἐν μέτρῳ ὡς ποιη–
28960   3.29.93.6 : τής, ἢ ἄνευ μέτρου ὡς ἰδιώτης; —Ἐρωτᾷς εἰ δεόμεθα;〉
28961   3.29.93.7 : τίνος μὲν οὖν ἕνεκα 〈κἄν〉 τις ὡς εἰπεῖν ζῴη, ἀλλ´ ἢ τῶν
28962   3.29.93.8 : τοιούτων ἡδονῶν ἕνεκα; οὐ γάρ που ἐκείνων γε ὧν προ–
28963   3.29.93.9 : λυπηθῆναι δεῖ ἢ μὴ ἡσθῆναι, ὃ δὴ ὀλίγου πᾶσαι αἱ
28964   3.29.93.10 : περὶ τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἔχουσι· διὸ καὶ δικαίως ἀνδραπο–
28965   3.29.93.11 : δώδεις κέκληνται.
28966   3.29.94.1 : Ξενοφῶντος ἐν αʹ Ἀπομνημονευμάτων (I 2, 57).
28967   3.29.94.2 : Σωκράτης ἐπεὶ διομολογήσαιτο τὸ μὲν ἐργάτην εἶναι
28968   3.29.94.3 : ὠφέλιμόν τε ἀνθρώπῳ καὶ ἀγαθόν, τὸ δὲ ἀργὸν βλαβε–
28969   3.29.94.4 : ρόν τε καὶ κακόν, καὶ τὸ μὲν ἐργάζεσθαι ἀγαθόν, τὸ δὲ
28970   3.29.94.5 : ἀργεῖν κακόν, τοὺς μὲν ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἐργάζεσθαι
28971   3.29.94.6 : ἔφη καὶ ἐργάτας ἀγαθοὺς εἶναι, τοὺς δὲ κυβεύοντας ἤ
28972   3.29.94.7 : τι ἄλλο πονηρὸν καὶ ἐπιζήμιον ποιοῦντας ἀργοὺς ἀπεκά–
28973   3.29.94.8 : λει. ἐκ δὲ τούτων ὀρθῶς ἂν ἔχοι 〈τὸ〉
28974   3.29.94.9 : ἔργον δ´ οὐδὲν ὄνειδος, ἀεργίη δέ τ´ ὄνειδος.
28975   3.29.95.1 : Ξενοφῶντος ἐν αʹ Ἀπομνημονευμάτων (I 2, 19–23).
28976   3.29.95.2 : Ἴσως οὖν εἴποιεν ἂν πολλοὶ τῶν φασκόντων φιλοσο– 
28977   3.29.95.3 : φεῖν, ὅτι οὐκ ἄν ποτε ὁ δίκαιος ἄδικος γένοιτο, οὐδὲ ὁ
28978   3.29.95.4 : σώφρων ὑβριστής, οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν ὧν μάθησίς ἐστιν ὁ
28979   3.29.95.5 : μαθὼν ἀνεπιστήμων ἄν ποτε γένοιτο. ἐγὼ δὲ περὶ τού–
28980   3.29.95.6 : των οὐχ οὕτω γιγνώσκω· ὁρῶ γὰρ ὥσπερ τὰ τοῦ σώμα–
28981   3.29.95.7 : τος ἔργα τοὺς μὴ τὰ τοῦ σώματος ἀσκοῦντας οὐ δυνα–
28982   3.29.95.8 : μένους ποιεῖν, οὕτω καὶ τὰ τῆς ψυχῆς ἔργα τοὺς μὴ τὴν
28983   3.29.95.9 : ψυχὴν ἀσκοῦντας οὐ δυναμένους· οὔτε γὰρ ἃ δεῖ πράτ–
28984   3.29.95.10 : τειν οὔτε ὧν δεῖ ἀπέχεσθαι δύνανται. διὸ 〈καὶ〉 τοὺς
28985   3.29.95.11 : υἱεῖς οἱ πατέρες, κἂν ὦσι σώφρονες, ὅμως ἀπὸ τῶν πο–
28986   3.29.95.12 : νηρῶν ἀνθρώπων εἴργουσιν, ὡς τὴν μὲν τῶν χρηστῶν
28987   3.29.95.13 : ὁμιλίαν, ἄσκησιν οὖσαν τῆς ἀρετῆς, τὴν δὲ τῶν πονηρῶν
28988   3.29.95.14 : κατάλυσιν. μαρτυρεῖ δὲ καὶ τῶν ποιητῶν ὅ τε λέγων
28989   3.29.95.15 : ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἀπ´ ἐσθλὰ μαθήσεαι· ἢν δὲ κακοῖσι
28990   3.29.95.16 : † συμμιγῇς, ἀπολεῖς καὶ τὸν ἐόντα νόον
28991   3.29.95.17 : καὶ ὁ λέγων
28992   3.29.95.18 : αὐτὰρ ἀνὴρ ἀγαθὸς τοτὲ μὲν κακός, ἄλλοτε δ´ ἐσθλός.
28993   3.29.95.19 : κἀγὼ δὲ μαρτυρῶ τοῦτό γε· ὁρῶ γὰρ ὥσπερ τῶν ἐν
28994   3.29.95.20 : μέτρῳ πεποιημένων ἐπῶν τοὺς μὴ μελετῶντας ἐπιλαν– 
28995   3.29.95.21 : θανομένους, οὕτω καὶ τῶν διδασκαλικῶν λόγων τοῖς ἀμε–
28996   3.29.95.22 : λοῦσι λήθην ἐγγιγνομένην. ὅταν δὲ τῶν νουθετικῶν λό–
28997   3.29.95.23 : γων ἐπιλάθηταί τις, ἐπιλέλησται καὶ ὧν ἡ ψυχὴ πάσχουσα
28998   3.29.95.24 : τῆς σωφροσύνης ἐπιθυμεῖ· τούτων δ´ ἐπιλαθόμενον οὐδὲν
28999   3.29.95.25 : θαυμαστὸν καὶ τῆς σωφροσύνης ἐπιλαθέσθαι. ὁρῶ δὲ
29000   3.29.95.26 : καὶ τοὺς εἰς φιλοποσίαν προαχθέντας καὶ τοὺς εἰς ἔρω–
29001   3.29.95.27 : τας ἐγκυλισθέντας ἧττον δυναμένους τῶν τε δεόντων
29002   3.29.95.28 : ἐπιμελεῖσθαι καὶ τῶν μὴ δεόντων ἀπέχεσθαι. πολλοὶ
29003   3.29.95.29 : γὰρ καὶ χρημάτων δυνάμενοι φείδεσθαι πρὶν ἐρᾶν, ἐρα–
29004   3.29.95.30 : σθέντες οὐκέτι δύνανται, καὶ τὰ χρήματα καταναλώσαν–
29005   3.29.95.31 : τες, ὧν πρόσθεν ἀπείχοντο κερδῶν, αἰσχρὰ νομίζοντες
29006   3.29.95.32 : εἶναι, τούτων οὐκ ἀπέχονται. πῶς οὖν οὐκ ἐνδέχεται
29007   3.29.95.33 : σωφρονήσαντα πρόσθεν αὖθις μὴ σωφρονεῖν καὶ δίκαια
29008   3.29.95.34 : δυνηθέντα πράττειν αὖθις ἀδυνατεῖν; πάντα μὲν οὖν
29009   3.29.95.35 : ἔμοιγε δοκεῖ τὰ καλὰ καὶ τὰ ἀγαθὰ ἀσκητὰ εἶναι, οὐχ
29010   3.29.95.36 : ἥκιστα δὲ σωφροσύνη· ἐν τῷ γὰρ αὐτῷ σώματι συμπε–
29011   3.29.95.37 : φυτευμέναι τῇ ψυχῇ αἱ ἡδοναὶ πείθουσιν αὐτὴν μὴ σω–
29012   3.29.95.38 : φρονεῖν, ἀλλὰ τὴν ταχίστην ἑαυταῖς τε καὶ τῷ σώματι
29013   3.29.95.39 : χαρίζεσθαι.
29014   3.29.96.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου.
29015   3.29.96.2 : Συβαρίτης ἐπιδημήσας Λακεδαίμοσι καὶ τὰ ἔθη ἰδὼν
29016   3.29.96.3 : καὶ τὰς καρτερήσεις οἷς ἐκ παίδων ἀνατρέφονται, οὐδὲν
29017   3.29.96.4 : ἔφη θαυμαστὸν αὐτοὺς ποιεῖν ῥᾳδίως ἐν τοῖς πολέμοις
29018   3.29.96.5 : ἀποθνῄσκοντας ὑπὲρ τοῦ μὴ οὕτω ζῆν. 
29019   3.29.97.1 : Πλάτωνος (Theaet. p. 153 B).
29020   3.29.97.2 : Ἡ τῶν σωμάτων ἕξις ὑπὸ ἡσυχίας μὲν καὶ ἀργίας
29021   3.29.97.3 : διόλλυται, ὑπὸ γυμνασίων δὲ καὶ κινήσεων ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
29022   3.29.97.4 : σῴζεται· ἡ δ´ ἐν τῇ ψυχῇ ἕξις ὑπὸ μαθήσεως μὲν καὶ
29023   3.29.97.5 : μελέτης, κινήσεων οὐσῶν, κτᾶται μαθήματα καὶ σῴζεται
29024   3.29.97.6 : καὶ γίγνεται βελτίων· ὑπὸ δ´ ἡσυχίας, ἀμελετησίας τε καὶ
29025   3.29.97.7 : ἀμαθίας οὔσης, οὔτε τι μανθάνει ἅ τε ἂν μάθῃ ἐπιλαν–
29026   3.29.97.8 : θάνεται.
29027   3.29.98.1 : Κηφισοδώρου.
29028   3.29.98.2 : Κηφισόδωρος ἔλεγεν, ὅτι οὐδεὶς οὐσίαν, ἣν αὐτὸς
29029   3.29.98.3 : ἐκτήσατο, κατέφαγεν, ἣν δὲ παρ´ ἄλλου παρέλαβεν.
29030   3.29.99.1 : Πυθαγόρου.
29031   3.29.99.2 : Πυθαγόρας παρῄνει τοῖς ἑταίροις αἱρεῖσθαι βίον τὸν
29032   3.29.99.3 : ἄριστον· καὶ γὰρ εἰ ὁ ἐπιπονώτατος εἴη, ἀλλὰ τῇ συνη–
29033   3.29.99.4 : θείᾳ ἡδὺν αὐτὸν ποιήσειν.
29034   3.29.100.1 : Διονυσίου.
29035   3.29.100.2 : Διονύσιος Λακωνικὸν μάγειρον πριάμενος, ἐκέλευσεν 
29036   3.29.100.3 : αὐτὸν σκευάσαι τὸν Λακωνικὸν ζωμόν· καὶ σκευάσαντος
29037   3.29.100.4 : οὐκ ἤσθιεν, ἤρετο δὲ κατί αὐτῷ ἥδονται ἀηδεστάτῳ ὄντι
29038   3.29.100.5 : οἱ Λάκωνες· ὃ δὲ οὐκ ἔχειν ἔφη τοῦτον τὰ ἡδύσματα,
29039   3.29.100.6 : ἃ ἐκείνους ἔχειν, διὰ τοῦτο αὐτῷ μὴ ἀρέσαι. καὶ ὃς ἐπύ–
29040   3.29.100.7 : θετο τίνα εἴη ταῦτα, αὐτὸς γὰρ κελεῦσαι τῷ ταμίᾳ πάντα
29041   3.29.100.8 : ἔκπλεα αὐτῷ δοῦναι· ὃ δ´ εἶπεν ‘ἃ μὴ ἔστι παρὰ σοί,
29042   3.29.100.9 : 〈οἱ〉 πρὸ τοῦ δείπνου πόνοι καὶ τὸ ἐν τῷ Εὐρώτᾳ λουτρόν’.
29043   3.29.101.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Λάχητος (p. 188 A).
29044   3.29.101.2 : Καὶ οὐδὲν οἶμαι κακὸν εἶναι τὸ ὑπομιμνήσκεσθαι
29045   3.29.101.3 : ὅ τι μὴ καλῶς ἢ πεποιήκαμεν ἢ ποιοῦμεν· ἀλλ´ εἰς τὸν
29046   3.29.101.4 : ἔπειτα βίον προμηθέστερον ἀνάγκη εἶναι τὸν ταῦτα μὴ
29047   3.29.101.5 : φεύγοντα, ἀλλ´ ἐθέλοντα κατὰ τὸ τοῦ Σόλωνος καὶ ἀξι–
29048   3.29.101.6 : οῦντα μανθάνειν ἕωσπερ ἂν ζῇ, καὶ μὴ οἰόμενον αὐτῷ τὸ
29049   3.29.101.7 : γῆρας νοῦν ἔχον προσιέναι.
29050   3.29.102.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 194 D).
29051   3.29.102.2 : Πολλάκις ἀκήκοά σου λέγοντος, ὅτι ταὐτὰ ἀγαθὸς
29052   3.29.102.3 : ἕκαστος ἡμῶν, ἅπερ σοφός· ἃ δὲ ἀμαθής, ταῦτα δὲ κακός. 
29053   3.29.103.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου (p. 258 E–259 D).
29054   3.29.103.2 : Σχολὴ μὲν δή, ὡς ἔοικεν· καὶ ἅμα μοι δοκοῦσιν ὡς
29055   3.29.103.3 : ἐν τῷ πνίγει ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν οἱ τέττιγες ᾄδοντες
29056   3.29.103.4 : καὶ ἀλλήλοις διαλεγόμενοι καθορᾶν καὶ ἡμᾶς. εἰ οὖν
29057   3.29.103.5 : ἴδοιεν καὶ νὼ καθάπερ τοὺς πολλοὺς ἐν μεσημβρίᾳ μὴ
29058   3.29.103.6 : διαλεγομένους, ἀλλὰ νυστάζοντας καὶ κηλουμένους ὑφ´
29059   3.29.103.7 : αὑτῶν δι´ ἀργίαν τῆς διανοίας, δικαίως ἂν καταγελῷεν,
29060   3.29.103.8 : ἡγούμενοι ἀνδράποδ´ ἄττα σφίσιν ἐλθόντα εἰς τὸ κατα–
29061   3.29.103.9 : γώγιον ὥσπερ προβάτια μεσημβριάζοντα περὶ τὴν κρή–
29062   3.29.103.10 : νην εὕδειν· ἐὰν δὲ ὁρῶσι διαλεγομένους καὶ παραπλέον–
29063   3.29.103.11 : τας σφᾶς ὥσπερ Σειρῆνας ἀκηλήτους, ὃ γέρας παρὰ θεῶν
29064   3.29.103.12 : ἔχουσιν ἀνθρώποις διδόναι, τάχ´ ἂν δοῖεν ἀγασθέντες. —
29065   3.29.103.13 : Ἔχουσι δὲ δὴ τί τοῦτο; ἀνήκοος γάρ, ὡς ἔοικε, τυγχάνω
29066   3.29.103.14 : ὤν. —Οὐ μὲν δὴ πρέπει γε φιλόμουσον ἄνδρα τῶν τοι–
29067   3.29.103.15 : ούτων ἀνήκοον εἶναι· λέγεται δ´ ὥς ποτ´ ἦσαν οὗτοι
29068   3.29.103.16 : ἄνθρωποι τῶν πρὶν Μούσας γεγονέναι, γενομένων δὲ
29069   3.29.103.17 : Μουσῶν καὶ φανείσης ᾠδῆς οὕτως ἄρα τινὲς τῶν τότε
29070   3.29.103.18 : ἐξεπλάγησαν ὑφ´ ἡδονῆς, ὥστε ᾄδοντες ἠμέλησαν σίτων
29071   3.29.103.19 : τε καὶ ποτῶν, καὶ ἔλαθον τελευτήσαντες αὑτούς· ἐξ ὧν
29072   3.29.103.20 : τὸ τεττίγων γένος μετ´ ἐκεῖνο φύεται, γέρας τοῦτο παρὰ
29073   3.29.103.21 : Μουσῶν λαβόν, μηδὲν τροφῆς δεῖσθαι γενόμενον, ἀλλ´
29074   3.29.103.22 : ἄσιτόν τε καὶ ἄποτον εὐθὺς ᾄδειν, ἕως ἂν τελευτήσῃ, καὶ
29075   3.29.103.23 : μετὰ ταῦτα ἐλθὸν παρὰ Μούσας ἀπαγγέλλειν, τίς τίνα 
29076   3.29.103.24 : αὐτῶν τιμᾷ τῶν ἐνθάδε. Τερψιχόρᾳ μὲν οὖν τοὺς ἐν τοῖς
29077   3.29.103.25 : χοροῖς τετιμηκότας αὐτὴν ἀπαγγέλλοντες ποιοῦσι προσ–
29078   3.29.103.26 : φιλεστέρους, τῇ δὲ Ἐρατοῖ τοὺς ἐν τοῖς ἐρωτικοῖς, καὶ
29079   3.29.103.27 : ταῖς ἄλλαις οὕτω, κατὰ τὸ εἶδος ἑκάστης τιμῆς· τῇ δὲ
29080   3.29.103.28 : πρεσβυτάτῃ Καλλιόπῃ καὶ τῇ μετ´ αὐτὴν Οὐρανίᾳ τοὺς
29081   3.29.103.29 : ἐν φιλοσοφίᾳ διάγοντάς τε καὶ τιμῶντας τὴν ἐκείνων
29082   3.29.103.30 : μουσικὴν ἀγγέλλουσιν, αἳ δὴ μάλιστα τῶν Μουσῶν περί
29083   3.29.103.31 : τε οὐρανὸν καὶ λόγους οὖσαι θείους τε καὶ ἀνθρωπίνους
29084   3.29.103.32 : ἱᾶσι καλλίστην φωνήν.
29085   3.30.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΡΓΙΑΣ.}1
29086   3.30.1.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπῃ (fr. 187 N. 2).
29087   3.30.1.2 : Ἀνὴρ γὰρ ὅστις εὖ βίον κεκτημένος
29088   3.30.1.3 : τὰ μὲν κατ´ οἴκους ἀμελίᾳ παρεὶς ἐᾷ,
29089   3.30.1.4 : μολπαῖσι δ´ ἡσθεὶς τοῦτ´ ἀεὶ θηρεύεται,
29090   3.30.1.5 : ἀργὸς μὲν οἴκοις καὶ πόλει γενήσεται,
29091   3.30.1.6 : φίλοισι δ´ οὐδείς· ἡ φύσις γὰρ οἴχεται,
29092   3.30.1.7 : ὅταν γλυκείας ἡδονῆς ἥσσων τις ᾖ.
29093   3.30.2.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτου ( 380–384). 
29094   3.30.2.2 : Τὰ χρήστ´ ἐπιστάμεσθα καὶ γιγνώσκομεν,
29095   3.30.2.3 : οὐκ ἐκπονοῦμεν δ´· οἱ μὲν ἀργίας ὕπο,
29096   3.30.2.4 : οἱ δ´ ἡδονὴν προθέντες ἀντὶ τοῦ καλοῦ
29097   3.30.2.5 : ἄλλην τιν´· εἰσὶ δ´ ἡδοναὶ πολλαὶ βίου,
29098   3.30.2.6 : μακραὶ δὲ λέσχαι καὶ σχολὴ τερπνὸν κακόν.
29099   3.30.3.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβῃ ( 375–378).
29100   3.30.3.2 : Ὅστις γὰρ οὐκ εἴωθε γεύεσθαι πόνων,
29101   3.30.3.3 : φέρει μέν, ἀλγεῖ δ´ αὐχέν´ ἐντιθεὶς ζυγῷ·
29102   3.30.3.4 : θανὼν δ´ ἂν εἴη μᾶλλον εὐτυχέστερος
29103   3.30.3.5 : ἢ ζῶν· τὸ γὰρ ζῆν ἐν κακοῖς πόνος μέγας.
29104   3.30.4.1 : Φιλήμονος (fab. inc. fr. 1 com. IV p. 30).
29105   3.30.4.2 : Ὦ Κλέων, παῦσαι φλυαρῶν· ἂν ὀκνῇς τὸ μανθάνειν,
29106   3.30.4.3 : ἀνεπικούρητον σεαυτοῦ τὸν βίον λήσεις ποῶν.
29107   3.30.4.4 : οὔτε γὰρ ναυαγός, ἂν μὴ γῆς λάβηται φερόμενος,
29108   3.30.4.5 : οὔποτ´ ἂν σώσειεν αὑτόν· οὔτ´ ἀνὴρ πένης γεγώς,
29109   3.30.4.6 : μὴ οὐ τέχνην μαθὼν δύναιτ´ ἂν ἀσφαλῶς ζῆν τὸν βίον.
29110   3.30.4.7 : ἀλλὰ χρήματ´ ἔστιν ἡμῖν. ἅ γε τάχιστ´ ἀπόλλυται.
29111   3.30.4.8 : κτήματ´, οἰκίαι. τύχης δὲ μεταβολὰς οὐκ ἀγνοεῖς,
29112   3.30.4.9 : ὅτι τὸν εὔπορον τίθησι πτωχὸν εἰς τὴν αὔριον· 
29113   3.30.4.10 : κἂν μὲν ὁρμισθῇ τις ἡμῶν εἰς λιμένα τὸν 〈τῆς〉 τύχης,
29114   3.30.4.11 : ἐβάλετ´ ἄγκυραν καθάψας ἀσφαλείας εἵνεκα·
29115   3.30.4.12 : ἂν δ´ ἀπαιδεύτου μετάσχῃ πνεύματος φορούμενος,
29116   3.30.4.13 : τῆς ἀπορίας εἰς τὸ γῆρας οὐκ ἔχει σωτηρίαν.
29117   3.30.4.14 : ἀλλ´ ἑταῖροι καὶ φίλοι σοι καὶ συνήθεις, νὴ Δία,
29118   3.30.4.15 : ἔρανον εἰσοίσουσιν. εὔχου μὴ λαβεῖν πεῖραν φίλων.
29119   3.30.4.16 : εἰ δὲ μή, γνώσῃ σεαυτὸν ἄλλο μηδὲν πλὴν σκιάν.
29120   3.30.5.1 : Ἡσιόδου Ἔργων καὶ ἡμερῶν ( 303 sqq.).
29121   3.30.5.2 : Τῷ δὲ θεοὶ νεμεσῶσι καὶ ἀνέρες, ὅστις ἀεργὸς
29122   3.30.5.3 : ζώῃ, κηφήνεσσι κοθούροις εἴκελος ὀργήν,
29123   3.30.5.4 : οἵ τε μελισσάων κάματον νήποινον ἔδουσιν.
29124   3.30.6.1 : Σοφοκλέους Ἰφιγενείας (fr. 287 N. 2).
29125   3.30.6.2 : Τίκτει γὰρ οὐδὲν ἐσθλὸν εἰκαία σχολή.
29126   3.30.6a.1 : (trag. adesp. fr. 527 N. 2) 
29127   3.30.6a.2 : Θεὸς δὲ τοῖς ἀργοῦσιν οὐ παρίσταται.
29128   3.30.7.1 : Μενάνδρου Ἐπιτρεπόντων (fr. 2 com. IV p. 119).
29129   3.30.7.2 : Ἀργὸς δ´ ὑγιαίνων τοῦ πυρέττοντος πολὺ
29130   3.30.7.3 : ἔστ´ ἀθλιώτερος, διπλάσια † γοῦν ἐσθίει μάτην.
29131   3.30.8.1 : Ἀλέξιδος ἐξ Ἀτθίδος (fr. 3 com. V 1 p. CCII).
29132   3.30.8.2 : Ὅστις ἥδεται γὰρ ἐσθίων
29133   3.30.8.3 : ὁσημέραι, δεῖ καὶ ποιεῖν τῶν σιτίων
29134   3.30.8.4 : ἐπάξιόν τι, μηδὲ περινοστεῖν [δὲ] σχολὴν
29135   3.30.8.5 : ἄγοντα, τῷ ζῆν πολεμιώτατον κακόν.
29136   3.30.9.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπης (fr. 220 N. 2).
29137   3.30.9.2 : Πολλοὶ δὲ θνητῶν τοῦτο πάσχουσιν κακόν·
29138   3.30.9.3 : γνώμῃ φρονοῦντες οὐ θέλους´ ὑπηρετεῖν
29139   3.30.9.4 : ψυχῇ, τὰ πολλὰ πρὸς φίλων νικώμενοι.
29140   3.30.10.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 498–501).
29141   3.30.10.2 : Πολλὰ δ´ ἀεργὸς ἀνὴρ κενεὴν ἐπὶ ἐλπίδα μίμνων,
29142   3.30.10.3 : χρηίζων βιότοιο, κακὰ προσελέξατο θυμῷ.
29143   3.30.10.4 : ἐλπὶς δ´ οὐκ ἀγαθὴ κεχρημένον ἄνδρα κομίζει 
29144   3.30.10.5 : ἥμενον ἐν λέσχῃ, τῷ μὴ βίος ἄρκιος εἴη.
29145   3.30.11.1 : Εὐριπίδου Μελανίππῃ (fr. 512 N. 2).
29146   3.30.11.2 : Ἀργὸς πολίτης κεῖνος, ὡς κακός γ´ ἀνήρ.
29147   3.30.12.1 : (Eur. El. 80–81)
29148   3.30.12.2 : Ἀργὸς γὰρ οὐδεὶς θεοὺς ἔχων ἀνὰ στόμα
29149   3.30.12.3 : βίον δύναιτ´ ἂν συλλέγειν ἄνευ πόνων.
29150   3.30.13.1 : Ἀναξάρχου.
29151   3.30.13.2 : Ἀνάξαρχος ἔλεγεν, εἰ μέν τινί τις καταράσαιτο ἀχρή–
29152   3.30.13.3 : στους αὐτῷ γενέσθαι τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας, ὀργί–
29153   3.30.13.4 : ζεσθαι ἂν αὐτῷ, τοὺς δὲ πλουσίους ἔργῳ ἀχρήστους τοὺς
29154   3.30.13.5 : πόδας καὶ τὰς χεῖρας ποιοῦντας αὑτῶν μακαρίζειν σφᾶς
29155   3.30.13.6 : ἐπὶ τούτῳ.
29156   3.30.14.1 : Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν αʹ (I § 15 p. 13).
29157   3.30.14.2 : Πρὸς θεῶν, τίς οὕτως εὐήθης ὑμῶν, ὅστις ἀγνοεῖ τὸν
29158   3.30.14.3 : ἐκεῖθεν πόλεμον δεῦρ´ ἥξοντα, ἂν ἀμελήσωμεν; ἀλλὰ μὴν
29159   3.30.14.4 : εἰ τοῦτο γενήσεται, δέδοικα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μὴ τὸν
29160   3.30.14.5 : αὐτὸν τρόπον ὥσπερ οἱ δανειζόμενοι ῥᾳδίως ἐπὶ τοῖς με– 
29161   3.30.14.6 : γάλοις τόκοις, μικρὸν εὐπορήσαντες χρόνον ὕστερον καὶ
29162   3.30.14.7 : τῶν ἀρχαίων ἀπέστησαν, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἂν ἐπὶ πολὺ
29163   3.30.14.8 : φανῶμεν ἐρρᾳθυμηκότες, καὶ ἅπαντα πρὸς ἡδονὴν ζη–
29164   3.30.14.9 : τοῦντες, πολλὰ καὶ χαλεπὰ ὧν ἐβουλόμεθα ὕστερον εἰς
29165   3.30.14.10 : ἀνάγκην ἔλθωμεν ποιεῖν, καὶ κινδυνεύσωμεν περὶ τῶν ἐν
29166   3.30.14.11 : αὐτῇ τῇ χώρᾳ.
29167   3.30.15.1 : Εὐσεβίου (fr. 33 phil. gr. III p. 12 Mull.).
29168   3.30.15.2 : Σῶμα ἀργίη τήκει, ψυχὴν δὲ ἀμελετησίη ἀσκήσιος
29169   3.30.15.3 : τῶν αὐτὴν ἀειρόντων πρὸς τὸ θεοειδέστατον.
29170   3.30.16.1 : Ξενοφῶντος ἐν γʹ Ἀπομνημονευμάτων (III 9, 9).
29171   3.30.16.2 : Σχολὴν δὲ σκοπῶν τί εἴη, ποιοῦντας μέν τι τοὺς
29172   3.30.16.3 : πλείστους εὑρίσκειν ἔφη· καὶ γὰρ τοὺς πεττεύοντας καὶ
29173   3.30.16.4 : τοὺς γελωτοποιοῦντας ποιεῖν τι, πάντας δὲ τούτους ἔφη
29174   3.30.16.5 : σχολάζειν ἰέναι πράξοντας τὰ βελτίω τούτων· ἀπὸ μέν–
29175   3.30.16.6 : τοι τῶν βελτιόνων ἐπὶ τὰ χείρω ἰέναι οὐδένα σχολά–
29176   3.30.16.7 : ζειν· εἰ δέ τις ἴοι, τοῦτον ἀσχολίας αὐτῷ οὔσης τοῦτο
29177   3.30.16.8 : πράττειν.
29178   3.30.17.1 : Πλάτωνος (de leg. VII p. 807 E–808 C). 
29179   3.30.17.2 : Τὸ γὰρ ὅλην διατελεῖν ἡντινοῦν νύκτα καθεύδοντα,
29180   3.30.17.3 : καὶ ὁντινοῦν τῶν πολιτῶν, καὶ μὴ φανερὸν εἶναι πᾶσι
29181   3.30.17.4 : τοῖς οἰκέταις ἐγειρόμενόν τε καὶ ἐξανιστάμενον αἰεὶ πρῶ–
29182   3.30.17.5 : τον, τοῦτ´ αἰσχρὸν δεῖ δεδόχθαι πᾶσι, καὶ οὐκ ἐλευθέρου,
29183   3.30.17.6 : εἴτ´ οὖν νόμον εἴτ´ ἐπιτήδευμα τὸ τοιοῦτον καλεῖν ἐστι
29184   3.30.17.7 : χρεών. καὶ δέσποιναν ἐν οἰκίᾳ ὑπὸ θεραπαινίδων ἐγεί–
29185   3.30.17.8 : ρεσθαί τινων, καὶ μὴ πρώτην αὐτὴν ἐγείρειν τὰς ἄλλας,
29186   3.30.17.9 : αἰσχρὸν λέγειν χρὴ πρὸς αὑτοὺς δούλην τε καὶ δοῦλον
29187   3.30.17.10 : καὶ παῖδα καὶ εἴ πως οἷόν τε ὅλην καὶ πᾶσαν τὴν οἰ–
29188   3.30.17.11 : κίαν. ἐξεγειρομένους δὲ νύκτωρ δεῖ πάντας πράττειν
29189   3.30.17.12 : τῶν τε πολιτικῶν μέρη πολλὰ καὶ τῶν οἰκονομικῶν, ἄρ–
29190   3.30.17.13 : χοντας μὲν κατὰ πόλιν, δεσποίνας δὲ καὶ δεσπότας ἐν
29191   3.30.17.14 : ἰδίαις οἰκίαις. ὕπνος γὰρ δὴ πολὺς οὔτε τοῖς σώμασιν
29192   3.30.17.15 : οὔτε ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν οὐδ´ αὖ ταῖς πράξεσι ταῖς περὶ
29193   3.30.17.16 : ταῦτα πάντα ἁρμόττων ἐστὶ κατὰ φύσιν. καθεύδων γὰρ
29194   3.30.17.17 : οὐδεὶς οὐδενὸς ἄξιος, οὐδὲν μᾶλλον τοῦ μὴ ζῶντος· ἀλλ´
29195   3.30.17.18 : ὅστις τοῦ ζῆν ἡμῶν καὶ τοῦ φρονεῖν μάλιστά ἐστι κηδε–
29196   3.30.17.19 : μών, ἐγρήγορε χρόνον ὡς πλεῖστον, τὸ πρὸς ὑγίειαν αὐ–
29197   3.30.17.20 : τοῦ φυλάττων μόνον χρήσιμον· ἔστι δὲ τοῦτο οὐ πολὺ
29198   3.30.17.21 : καλῶς εἰς ἔθος ἰόν. ἐγρηγορότες δὲ ἄρχοντες ἐν πόλεσι 
29199   3.30.17.22 : νύκτωρ φοβεροὶ μὲν κακοῖς, πολεμίοις ἅμα καὶ πολίταις,
29200   3.30.17.23 : ἀγαστοὶ δὲ καὶ τίμιοι τοῖς δικαίοις τε καὶ σώφροσιν,
29201   3.30.17.24 : ὠφέλιμοι δὲ αὑτοῖς τε καὶ ξυμπάσῃ τῇ πόλει.
29202   3.31.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΙΔΟΥΣ.}1
29203   3.31.1.1 : Εὐριπίδου Τημένῳ (fr. 746 N. 2).
29204   3.31.1.2 : Αἰδὼς γὰρ ὀργῆς πλείον´ ὠφελεῖ βροτούς.
29205   3.31.2.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείας (Aul. 378–380).
29206   3.31.2.2 : Βούλομαί ς´ εἰπεῖν κακῶς εὖ, βραχέα, μὴ λίαν ἄνω
29207   3.31.2.3 : βλέφαρα πρὸς τἀναιδὲς ἀγαγών, ἀλλὰ σωφρονεστέρως,
29208   3.31.2.4 : ὡς ἀδελφὸν ὄντ´. ἀνὴρ γὰρ χρηστὸς αἰδεῖσθαι φιλεῖ.
29209   3.31.3.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτου (fr. 436 N. 2).
29210   3.31.3.2 : Ὦ πότνι´ αἰδώς, εἴθε τοῖς πᾶσιν βροτοῖς 
29211   3.31.3.3 : συνοῦσα τἀναίσχυντον ἐξῄρου φρενῶν.
29212   3.31.4.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 318).
29213   3.31.4.2 : Αἰδώς, ἥ τ´ ἄνδρας μέγα σίνεται ἠδ´ ὀνίνησιν.
29214   3.31.5.1 : Μενάνδρου Ὁμοπάτριοι (fr. 1 com. IV p. 178).
29215   3.31.5.2 : Πᾶς ἐρυθριῶν χρηστὸς εἶναί μοι δοκεῖ.
29216   3.31.6.1 : Μουσωνίου (p. 256 Peerlk.).
29217   3.31.6.2 : Αἰδοῦς παρὰ πᾶσιν ἄξιος ἔσῃ, ἐὰν πρῶτον ἄρξῃ
29218   3.31.6.3 : σαυτὸν αἰδεῖσθαι.
29219   3.31.7.1 : Δημοκρίτου (cf. fr. mor. 98 Mullach.).
29220   3.31.7.2 : Φαῦλον, κἂν μόνος ᾖς, μήτε λέξῃς μήτ´ ἐργάσῃ·
29221   3.31.7.3 : μάθε δὲ πολὺ μᾶλλον τῶν ἄλλων σεαυτὸν αἰσχύνεσθαι.
29222   3.31.8.1 : Πυθιάδος.
29223   3.31.8.2 : Πυθιὰς ἡ Ἀριστοτέλους τοῦ φιλοσόφου θυγάτηρ ἐρω–
29224   3.31.8.3 : τηθεῖσα ποῖον κάλλιστον χρῶμα, ἔφη ‘τὸ διὰ τὴν αἰδῶ
29225   3.31.8.4 : τοῖς ἐλευθέροις ἐπιγιγνόμενον’. 
29226   3.31.9.1 : Ἰαμβλίχου Σωπάτρῳ περὶ ἀρετῆς.
29227   3.31.9.2 : Τοιαῦτα δ´ ἂν εἴη καὶ τὰ τῆς αἰδοῦς ἀντεχόμενα,
29228   3.31.9.3 : τιμῶντα δὲ τὰ χρηστὰ ἤθη, δι´ ἣν τῶν αἰσχρῶν πάντων
29229   3.31.9.4 : ἀπεχόμεθα· τὴν δὲ ἀναίδειαν ἐξορίζοντα τῆς ψυχῆς, δι´
29230   3.31.9.5 : ἣν ὑπὸ τῶν αἰσχρῶν οἱ πολλοὶ ἁλίσκονται.
29231   3.31.10.1 : Θεοφράστου (fr. CLV Wimmer.).
29232   3.31.10.2 : Αἰδοῦ σαυτόν, καὶ ἄλλον οὐκ αἰσχυνθήσῃ.
29233   3.31.11.1 : Κάτωνος.
29234   3.31.11.2 : Μάλιστα δ´ ἐνόμιζε δεῖν ἕκαστον αἰδεῖσθαι ἑαυτόν·
29235   3.31.11.3 : μηδένα γὰρ ἑαυτοῦ μηδέποτε χωρὶς εἶναι.
29236   3.31.12.1 : Στασίνου ἐκ τῶν Κυπρίων (fr. 20 Kinkel.).
29237   3.31.12.2 : Ζῆνα δὲ τὸν ῥέξαντα καὶ ὃς τάδε πάντ´ ἐφύτευσεν,
29238   3.31.12.3 : οὐκ ἐθέλεις εἰπεῖν· ἵνα γὰρ δέος, ἔνθα καὶ αἰδώς.
29239   3.31.13.1 : Ὁμήρου (Il. III 172).
29240   3.31.13.2 : Αἰδοῖός τέ μοι ἐσσί, φίλε ἑκυρέ, δεινός τε.
29241   3.31.14.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Od. XVII 188).
29242   3.31.14.2 : Ἀλλὰ τὸν αἰδέομαι καὶ δείδια. 
29243   3.31.15.1 : Εὐριπίδου ἐκ Κρεσφόντου (fr. 457 N. 2).
29244   3.31.15.2 : Αἰδὼς ἐν ὀφθαλμοῖσι γίγνεται, τέκνον.
29245   3.31.16.1 : Θεόγνιδος ( 1161–1162).
29246   3.31.16.2 : Οὐδένα θησαυρὸν καταθήσεαι ἔνδον ἀμείνω
29247   3.31.16.3 : αἰδοῦς, ἢν ἀγαθοῖς ἀνδράσι, Κύρνε, διδῷς.
29248   3.31.17.1 : Ἀγάθωνος (fr. 22 p. 767 N. 2).
29249   3.31.17.2 : Ἀδικεῖν νομίζων ὄψιν αἰδοῦμαι φίλων.
29250   3.31.18.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Εὐθύφρονος (p. 12 A–C).
29251   3.31.18.2 : Λέγω γὰρ δὴ τὸ ἐναντίον ἢ ὁ ποιητὴς ἐποίησεν ὁ
29252   3.31.18.3 : ποιήσας
29253   3.31.18.4 : Ζῆνα δὲ τὸν ῥέξαντα καὶ ὃς τάδε πάντ´ ἐφύτευσεν,
29254   3.31.18.5 : οὐκ ἐθέλεις εἰπεῖν· ἵνα γὰρ δέος, ἔνθα καὶ αἰδώς.
29255   3.31.18.6 : ἐγὼ οὖν τούτῳ διαφέρομαι τῷ ποιητῇ. εἴπω σοι ὅπῃ; 
29256   3.31.18.7 : {—}Πάνυ γε. {—}Οὐ δοκεῖ μοι εἶναι ἵνα δέος, ἔνθα καὶ
29257   3.31.18.8 : αἰδώς· πολλοὶ γάρ μοι δοκοῦσι καὶ νόσους καὶ πενίας καὶ
29258   3.31.18.9 : ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα δεδιότες δεδιέναι μέν, αἰδεῖσθαι
29259   3.31.18.10 : δὲ μηδὲν ταῦτα ἃ δεδίασιν. οὐ καὶ σοὶ δοκεῖ; {—}Πάνυ
29260   3.31.18.11 : γε. {—}Ἀλλ´ ἵνα γε αἰδώς, ἔνθα καὶ δέος εἶναι· ἐπεὶ ἔστιν
29261   3.31.18.12 : ὅστις αἰδούμενός τι πρᾶγμα καὶ αἰσχυνόμενος οὐ πεφό–
29262   3.31.18.13 : βηταί τε καὶ δέδοικεν ἅμα δόξαν πονηρίας; {—}Δέδοικε
29263   3.31.18.14 : μὲν οὖν. {—}Οὐκ ἄρα ὀρθῶς ἔχει λέγειν· ἵνα γὰρ δέος,
29264   3.31.18.15 : ἔνθα καὶ αἰδώς· ἀλλ´ ἵνα μὲν αἰδώς, ἔνθα καὶ δέος, οὐ
29265   3.31.18.16 : μέντοι γε ἵνα γε δέος, πανταχοῦ αἰδώς· ἐπὶ πλέον γὰρ
29266   3.31.18.17 : οἶμαι δέος αἰδοῦς· μόριον γὰρ αἰδὼς δέους, ὥσπερ ἀριθ–
29267   3.31.18.18 : μοῦ περιττόν, ὥστε οὐχ ἵνα περ ἀριθμός, ἔνθα καὶ περιτ–
29268   3.31.18.19 : τόν, ἵνα δὲ περιττόν, ἔνθα καὶ ἀριθμός.
29269   3.32.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΝΑΙΔΕΙΑΣ.}1
29270   3.32.1.1 : Εὐριπίδου Μηδείᾳ ( 469–472).
29271   3.32.1.2 : Οὔ τοι θράσος τόδ´ ἐστὶν, οὐδ´ εὐτολμία,
29272   3.32.1.3 : φίλους κακῶς δράσαντ´ ἐναντίον βλέπειν·
29273   3.32.1.4 : ἀλλ´ ἡ μεγίστη τῶν ἐν ἀνθρώποις νόσων
29274   3.32.1.5 : πασῶν, ἀναίδει´. εὖ δ´ ἐποίησας μολών. 
29275   3.32.2.1 : (trag. fr. adesp. 556 N. 2)
29276   3.32.2.2 : Αἰδὼς ἀπώλες´ αὐτόν, ἐρρέτω κακή·
29277   3.32.2.3 : πολλὴν γὰρ αὐτὴν δειλὸς ὢν ἐκτήσατο.
29278   3.32.3.1 : (Eur. fr. 285 N. 2)
29279   3.32.3.2 : ***
29280   3.32.3.3 : κἀγὼ μετ´ ἀνδρῶν ἡνίκ´ εὐτύχουν βίῳ.
29281   3.32.4.1 : (trag. fr. adesp. 557 N. 2)
29282   3.32.4.2 : Τοῖς γὰρ κακῶς πράσσουσιν οἱ σεμνοὶ λόγοι
29283   3.32.4.3 : κόσμον μὲν ἂν δοίησαν· ἡ δ´ εὐπραξία
29284   3.32.4.4 : ξὺν τοῖς ἀναισχύντοισιν ὥρισται βροτῶν.
29285   3.32.5.1 : (trag. fr. adesp. 558 N. 2)
29286   3.32.5.2 : Ὦ παῖ, τὸ δεῖσθαι τῶν πέλας θνητοῖς μέγα
29287   3.32.5.3 : διδασκαλεῖον τῆς ἀναιδείας ἔφυ. 
29288   3.32.6.1 : Ὁμήρου (Il. XXIV 44–45).
29289   3.32.6.2 : Ὣς Ἀχιλεὺς ἔλεον μὲν ἀπώλεσεν, οὐδέ οἱ αἰδὼς
29290   3.32.6.3 : γίνεται, ἥ τ´ ἄνδρας μέγα σίνεται ἠδ´ ὀνίνησιν.
29291   3.32.7.1 :  *ωκειῶν.
29292   3.32.7.2 : Αἰδώς τοι ξυνετοῖσιν ἐπὶ βλεφάροισι κάθηται,
29293   3.32.7.3 : ὕβρις δ´ ἀξυνέτοισι· σοφὸς δέ κε τοῦτο δαείη.
29294   3.32.8.1 : Θεόγνιδος ( 647–648).
29295   3.32.8.2 : Ἤδη νῦν αἰδὼς μὲν ἐν ἀνθρώποισιν ὄλωλεν,
29296   3.32.8.3 : αὐτὰρ ἀναιδείη γαῖαν ἐπέρχεθ´ ὁμῶς.
29297   3.32.9.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 287 com. IV p. 294).
29298   3.32.9.2 : Ἀπερυθριᾷ πᾶς, ἐρυθριᾷ δ´ οὐδεὶς ἔτι.
29299   3.32.10.1 : (Menandri fab. inc. fr. 173 com. IV p. 273).
29300   3.32.10.2 : Ὃς
29301   3.32.10.3 : οὔτ´ ἐρυθριᾶν ἐπίστατ´ οὔτε δεδιέναι, 
29302   3.32.10.4 : τὰ πρῶτα πάσης τῆς ἀναιδείας ἔχει.
29303   3.32.11.1 : Μενάνδρου Καρίνῃ (fr. 2 com. IV p. 144).
29304   3.32.11.2 : Ὦ μεγίστη τῶν θεῶν
29305   3.32.11.3 : νῦν οὖς´ ἀναίδει´, εἰ θεὸν καλεῖν σε δεῖ.
29306   3.32.11.4 : δεῖ δέ· τὸ κρατοῦν γὰρ νῦν νομίζεται θεός.
29307   3.32.11.5 : ἐφ´ ὅσον βαδίζεις, ἐφ´ ὅσον ἥξειν μοι δοκεῖς.
29308   3.32.12.1 : Διφίλου (fr. 29 com. IV p. 425).
29309   3.32.12.2 : Οὐκ ἔστ´ ἀναιδοῦς ζῷον εὐθαρσέστερον.
29310   3.32.13.1 : (trag. fr. adesp. 528 N. 2)
29311   3.32.13.2 : Κακὴ γὰρ αἰδὼς ἔνθα τἀναιδὲς κρατεῖ.
29312   3.32.14.1 : Θεοδέκτου (fr. 12 p. 805 N. 2).
29313   3.32.14.2 : Ἅπαντ´ ἐν ἀνθρώποισι γηράσκειν ἔφυ
29314   3.32.14.3 : καὶ πρὸς τελευτὴν ἔρχεται τακτοῦ χρόνου,
29315   3.32.14.4 : πλὴν, ὡς ἔοικε, τῆς ἀναιδείας μόνον.
29316   3.32.14.5 : αὕτη δ´ ὅσῳπερ αὔξεται θνητῶν γένος,
29317   3.32.14.6 : τοσῷδε μείζων γίγνεται καθ´ ἡμέραν.
29318   3.32.15.1 : Ἡροδότου ἱστορίας αʹ (I 8). 
29319   3.32.15.2 : Ἅμα δὲ κιθῶνι ἐκδυομένῳ ἐκδύεται καὶ τὴν αἰδῶ γυνή.
29320   3.32.16.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς Κύρου παιδείας
29321   3.32.16.2 : (I 2, 7).
29322   3.32.16.3 : Ἕπεσθαι δὲ δοκεῖ μάλιστα τῇ ἀχαριστίᾳ ἀναισχυντία·
29323   3.32.16.4 : καὶ γὰρ αὕτη δοκεῖ εἶναι μεγίστη ἐπὶ πάντα τὰ αἰσχρὰ
29324   3.32.16.5 : ἡγεμών.
29325   3.32.17.1 : Δημοσθένους (I § 27 p. 17).
29326   3.32.17.2 : Καὶ ἔτι ἡ τῶν πραγμάτων αἰσχύνη οὐδεμιᾶς ἐλάττων
29327   3.32.17.3 : ζημίας τοῖς γε σώφροσιν.
29328   3.32.18.1 : (Demosth. IV § 10 p. 43)
29329   3.32.18.2 : Ἐγὼ μὲν οἶμαι τοῖς ἐλευθέροις μεγίστην ἀνάγκην τὴν
29330   3.32.18.3 : ὑπὸ τῶν πραγμάτων αἰσχύνην εἶναι.
29331   3.32.19.1 : Θουκυδίδου (I 84).
29332   3.32.19.2 : Πολεμικοί τε καὶ εὔβουλοι διὰ τὸ εὔκοσμον γινόμεθα,
29333   3.32.19.3 : τὸ μὲν ὅτι αἰδὼς σωφροσύνης πλεῖστον μετέχει, αἰσχύνης
29334   3.32.19.4 : δὲ εὐψυχία. 
29335   3.33.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΣΙΓΗΣ.}1
29336   3.33.1.1 : Καρκίνου (fr. 7 p. 800 N. 2).
29337   3.33.1.2 : Πολλοῖς γὰρ ἀνθρώποισι φάρμακον κακῶν
29338   3.33.1.3 : σιγή, μάλιστα δ´ ἐστὶ σώφρονος τρόπου.
29339   3.33.1a.1 : (deest Mein.: Soph. Ai. 293)
29340   3.33.1a.2 : Γύναι, γυναιξὶ κόσμον ἡ σιγὴ φέρει.
29341   3.33.2.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 288 com. IV p. 294).
29342   3.33.2.2 : Οὐθὲν σιωπῆς ἔστι χρησιμώτερον.
29343   3.33.3.1 : Σοφοκλέους Ἀλεάδαις (fr. 78 N. 2).
29344   3.33.3.2 : Ὦ παῖ, σιώπα· πόλλ´ ἔχει σιγὴ καλά.
29345   3.33.4.1 : Χάρητος (fr. 2 p. 826 N. 2).
29346   3.33.4.2 : Γλώσσης μάλιστα πανταχοῦ πειρῶ κρατεῖν, 
29347   3.33.4.3 : ὃ καὶ γέροντι καὶ νέῳ τιμὴν φέρει,
29348   3.33.4.4 : ἡ γλῶσσα σιγὴν καιρίαν κεκτημένη.
29349   3.33.5.1 : Ἀθηνοδώρου (Ps.–Plut. apophth. reg. et duc. p. 207 C).
29350   3.33.5.2 : Ἔστι καὶ τὸ σιγᾶν ἀκίνδυνον γέρας.
29351   3.33.6.1 : Ἄμφιδος (fab. inc. fr. 9 com. III p. 319).
29352   3.33.6.2 : Οὐκ ἔστι κρεῖττον τοῦ σιωπᾶν οὐδὲ ἕν.
29353   3.33.7.1 : Φιλωνίδου (com. II 1 p. 425).
29354   3.33.7.2 : Κρεῖττον σιωπᾶν ἐστιν ἢ λαλεῖν μάτην.
29355   3.33.8.1 : Κλεάνθους.
29356   3.33.8.2 : Σιωπῶντος τοῦ Κλεάνθους, ἐπεί τις ἔφη ‘τί σιγᾷς;
29357   3.33.8.3 : καὶ μὴν ἡδὺ τοῖς φίλοις ὁμιλεῖν’, ‘ἡδύ’ ἔφη ‘ἀλλ´ ὅσῳ
29358   3.33.8.4 : ἥδιον, τοσῷδε μᾶλλον αὐτοῦ τοῖς φίλοις παραχωρητέον’.
29359   3.33.9.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Πῶς ἔστιν ἀπὸ ἐχθρῶν ὠφελη–
29360   3.33.9.2 : θῆναι (p. 90 B).
29361   3.33.9.3 : Ἄνευ δὲ τούτου τὴν περὶ τὴν γλῶτταν ἐγκράτειαν, οὐ 
29362   3.33.9.4 : μικρὸν ἀρετῆς μέρος οὖσαν, ὑπήκοον ἀεὶ τῷ λογισμῷ καὶ
29363   3.33.9.5 : πειθήνιον ἔχειν ***
29364   3.33.10.1 : Ζήνωνος.
29365   3.33.10.2 : Ζήνων Ἀντιγόνου πρέσβεις Ἀθήναζε πέμψαντος,
29366   3.33.10.3 : κληθεὶς ὑπ´ αὐτῶν σὺν ἄλλοις φιλοσόφοις ἐπὶ δεῖπνον,
29367   3.33.10.4 : κἀκείνων παρὰ πότον σπευδόντων ἐπιδείκνυσθαι τὴν αὑ–
29368   3.33.10.5 : τῶν ἕξιν, αὐτὸς ἐσίγα. τῶν δὲ πρέσβεων ζητούντων τί
29369   3.33.10.6 : ἀπαγγείλωσι περὶ αὐτοῦ πρὸς Ἀντίγονον ‘τοῦτ´ αὐτό’
29370   3.33.10.7 : ἔφη ‘ὃ βλέπετε’ δυσκρατέστατον γὰρ πάντων ὁ λόγος.
29371   3.33.11.1 : Ξενοκράτους.
29372   3.33.11.2 : Ξενοκράτης διαιρῶν ἕκαστον μέρος τῆς ἡμέρας εἰς
29373   3.33.11.3 : πρᾶξίν τινα καὶ τῇ σιωπῇ μέρος ἀπένεμεν.
29374   3.33.12.1 : Σιμωνίδου (Plut. de tuenda sanit. p. 125 D).
29375   3.33.12.2 : Σιμωνίδης ἔλεγε μηδέποτε αὐτῷ μεταμελῆσαι σιγή–
29376   3.33.12.3 : σαντι, φθεγξαμένῳ δὲ πολλάκις. 
29377   3.33.13.1 : Ἀπολλώνιος τοῖς γνωρίμοις (deest edit. Hercher.).
29378   3.33.13.2 : Πολλὴν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθε περὶ τοῦ μὴ λέγειν ἃ
29379   3.33.13.3 : μὴ δεῖ. παντελῶς γὰρ ἀπαιδεύτου τινός ἐστι τὸ μὴ δύ–
29380   3.33.13.4 : νασθαι σιωπᾶν, ἀλλ´ ἐκλαλεῖν τὰ μὴ καλῶς ἔχοντα.
29381   3.33.14.1 : Διογένους.
29382   3.33.14.2 : Διογένης πρὸς τὸν φιλόσοφον εἶναι φήσαντα, ἐρω–
29383   3.33.14.3 : τῶντα δὲ ἐριστικῶς ‘κακόδαιμον’ ἔφη ‘τὸ βέλτιστον τῶν
29384   3.33.14.4 : ἐν τῷ βίῳ τοῦ φιλοσόφου λυμαινόμενος τῷ λόγῳ φιλο–
29385   3.33.14.5 : σοφεῖν φής’.
29386   3.33.15.1 : Θεοκρίτου.
29387   3.33.15.2 : Θεόκριτος ἐρωτηθεὶς ὑπὸ ἀδολέσχου ὅπου αὐτὸν αὔ–
29388   3.33.15.3 : ριον ὄψοιτο, ‘ὅπου’ ἔφη ‘ἐγὼ σὲ οὐκ ὄψομαι’.
29389   3.33.16.1 : Πλουτάρχου (fr. XXXIV 1).
29390   3.33.16.2 : Περὶ τῆς καθ´ Ὅμηρον ἐχεμυθίας διὰ τούτων σαφῶς
29391   3.33.16.3 : δείκνυται. λέγει γάρ
29392   3.33.16.4 : Θερσῖτ´ ἀκριτόμυθε, λιγύς περ ἐὼν ἀγορητὴς
29393   3.33.16.5 : ἴσχεο μηδ´ ἔθελ´ οἶος ἐριζέμεναι βασιλῆι.
29394   3.33.16.6 : καὶ τοῦ Τηλεμάχου εἰπόντος
29395   3.33.16.7 : ἦ μάλα τις θεῶν ἔνδον, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν
29396   3.33.16.8 : ἐπιλαμβανόμενος ὁ πατὴρ ἔφη
29397   3.33.16.9 : σίγα καὶ κατὰ σὸν νόον ἴσχανε μηδ´ ἐρέεινε·
29398   3.33.16.10 : αὕτη τοι δίκη ἐστὶ θεῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχουσι.
29399   3.33.16.11 : τοῦτο ἐκσίγησιν οἱ Πυθαγορικοὶ καλοῦντες οὐδὲν ἀπεκρί– 
29400   3.33.16.12 : νοντο τοῖς περὶ θεῶν ὅ τι τύχοιεν ἰταμῶς καὶ εὐχερῶς
29401   3.33.16.13 : ἐρωτῶσιν.
29402   3.33.17.1 : Δημοσθένους (?).
29403   3.33.17.2 : Μὴ νομίσητέ με, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀγνοεῖν, ὅτι ἀσφαλὲς
29404   3.33.17.3 : τὸ σιγᾶν ἐστι.
29405   3.34.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΥΚΑΙΡΩΣ ΛΕΓΕΙΝ.}1
29406   3.34.1.1 : Διονυσίου (fr. 6 p. 795 N. 2).
29407   3.34.1.2 : Ἢ λέγε τι σιγῆς κρεῖττον ἢ σιγὴν ἔχε.
29408   3.34.2.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 253 N. 2).
29409   3.34.2.2 : Ἁπλοῦς ὁ μῦθος, μὴ λέγ´ εὖ· τὸ γὰρ λέγειν
29410   3.34.2.3 : εὖ δεινόν ἐστιν, εἰ φέροι τινὰ βλάβην.
29411   3.34.3.1 : Εὐριπίδου Αἰγέως (fr. 5 N. 2). 
29412   3.34.3.2 : Εἰ μὴ καθέξεις γλῶσσαν, ἔσται σοι κακά.
29413   3.34.4.1 : Ἀντιφάνους (fab. inc. fr. 46 com. III p. 149).
29414   3.34.4.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν λεγόμενον μακρῶς, ὅτε
29415   3.34.4.3 : ὁ λέγων ὑποτάττει τοῖς λόγοις τὰ πράγματα.
29416   3.34.5.1 : Αἰσχύλου (fr. 397 N. 2).
29417   3.34.5.2 : Πρὸ τῶν τοιούτων χρὴ λόγων δάκνειν στόμα.
29418   3.34.6.1 : Ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον (§ 41 p. 11 b).
29419   3.34.6.2 : Δύο ποιοῦ καιροὺς τοῦ λέγειν, ἢ περὶ ὧν οἶσθα σα–
29420   3.34.6.3 : φῶς, ἢ περὶ ὧν ἀναγκαῖον εἰπεῖν. ἐν τούτοις γὰρ μόνοις
29421   3.34.6.4 : ὁ λόγος τῆς σιγῆς κρείττων, ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις ἄμεινον
29422   3.34.6.5 : σιγᾶν ἢ λέγειν.
29423   3.34.7.1 : Πυθαγόρου.
29424   3.34.7.2 : Ἔλεγεν ὁ Πυθαγόρας ‘χρὴ σιγᾶν ἢ κρείσσονα σιγῆς
29425   3.34.7.3 : λέγειν’.
29426   3.34.8.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
29427   3.34.8.2 : Ἢ σιγὴν καίριον ἢ λόγον ὠφέλιμον ἔχε.
29428   3.34.9.1 : Σόλωνος. 
29429   3.34.9.2 : Σφραγίζου τοὺς μὲν λόγους σιγῇ, τὴν δὲ σιγὴν καιρῷ.
29430   3.34.10.1 : Αἰσχίνου (C. Fr. Hermann. disput. de Aesch. Socrat.
29431   3.34.10.2 : rel. p. 11).
29432   3.34.10.3 : Αἰσχίνης ὁ Σωκρατικὸς ἐπιπληχθείς. ὅτι Σωκράτει
29433   3.34.10.4 : ἐσχολακὼς σιωπᾷ, ‘οὐ γὰρ μόνον’ εἶπε ‘λέγειν ἔμαθον
29434   3.34.10.5 : παρὰ Σωκράτει, ἀλλὰ καὶ σιωπᾶν’.
29435   3.34.11.1 : Πυθαγόρου.
29436   3.34.11.2 : Αἱρετώτερόν σοι ἔστω λίθον εἰκῆ βάλλειν, ἢ λόγον
29437   3.34.11.3 : ἀργόν.
29438   3.34.12.1 : Εὐριπίδου ἐν Ἀνδρομέδᾳ (fr. 126 N 2.).
29439   3.34.12.2 : Σιγᾷς· σιωπὴ δ´ ἄπορος ἑρμηνεὺς λόγων.
29440   3.34.13.1 : Θεόγνιδος ( 625–626).
29441   3.34.13.2 : Ἀργαλέον φρονέοντα παρ´ ἄφροσι πόλλ´ ἀγορεύειν,
29442   3.34.13.3 : καὶ σιγᾶν αἰεί· τοῦτο γὰρ οὐ δυνατόν.
29443   3.34.14.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 33).
29444   3.34.14.2 : Τάξον τινὰ ἤδη σεαυτῷ χαρακτῆρα καὶ τύπον, ὃν 
29445   3.34.14.3 : φυλάξεις ἐπί τε σαυτοῦ ὢν καὶ ἀνθρώποις ἐντυγχάνων.
29446   3.34.14.4 : σιωπὴ τὰ πολλὰ ἔστω ἢ λαλείσθω τὰ ἀναγκαῖα καὶ δι´
29447   3.34.14.5 : ὀλίγων. σπανίως δέ ποτε καιροῦ καλοῦντος ἐπὶ τὸ λέ–
29448   3.34.14.6 : γειν τι ἥξομεν, ἀλλὰ περὶ οὐδενὸς τῶν εἰκαίων, μὴ περὶ
29449   3.34.14.7 : ἀθλητῶν ἢ μονομάχων ἢ περὶ ἵππων ἢ βρωμάτων ἢ πο–
29450   3.34.14.8 : μάτων τῶν ἑκασταχοῦ, μὴ περὶ ἀνθρώπων ψέγοντα ἢ
29451   3.34.14.9 : ἐπαινοῦντα ἢ συγκρίνοντα. λοιπὸν ἐκείνου ἔχου τοῦ μὴ
29452   3.34.14.10 : καθιέναι εἰς ὁμιλίας ἰδιωτικάς, ἀλλὰ ἂν οἷός τε ᾖς, μέ–
29453   3.34.14.11 : ταγε τοὺς λόγους ἐπὶ τὸ προσῆκον· εἰ δὲ μή, ἀπόλειπε
29454   3.34.14.12 : σιωπᾶν.
29455   3.34.15.1 : Σόλωνος.
29456   3.34.15.2 : Σόλων ἐρωτηθεὶς ὑπὸ Περιάνδρου παρὰ πότον, ἐπεὶ 
29457   3.34.15.3 : σιωπῶν ἐτύγχανε, πότερα διὰ λόγων σπάνιν ἢ διὰ μω–
29458   3.34.15.4 : ρίαν σιωπᾷ, ‘ἀλλ´ οὐδεὶς ἄν’ εἶπε ‘μωρὸς σιωπᾶν ἐν
29459   3.34.15.5 : συμποσίῳ δύναιτο’.
29460   3.34.16.1 : Ἐκ τῶν Δίωνος Χρειῶν.
29461   3.34.16.2 : Τῶν συνόντων τις μειρακίων Διογένει, ἐρωτώμενος
29462   3.34.16.3 : ὑπ´ αὐτοῦ ἐσιώπα· ὃ δὲ ἔφη ‘οὐκ οἴει τοῦ αὐτοῦ εἶναι
29463   3.34.16.4 : εἰδέναι τε ἃ λεκτέον καὶ πότε, καὶ τίνα σιωπητέον, καὶ
29464   3.34.16.5 : πρὸς τίνα;
29465   3.34.17.1 : Κλεοστράτου.
29466   3.34.17.2 : Κλεόστρατος πρὸς τὸν εἰπόντα ’οὐκ αἰσχύνῃ μεθύων;‘
29467   3.34.17.3 : ’σὺ δὲ οὐκ αἰσχύνῃ‘ ἔφη ’μεθύοντα νουθετῶν;‘
29468   3.34.18.1 : Σωκράτους.
29469   3.34.18.2 : Τῷ γελοίῳ καθάπερ ἁλὶ πεφεισμένως δεῖ χρῆσθαι.
29470   3.34.19.1 : Ἀναξάρχου.
29471   3.34.19.2 : Πολυμαθίη κάρτα μὲν ὠφελέει, κάρτα δὲ βλάπτει τὸν
29472   3.34.19.3 : ἔχοντα. ὠφελέει μὲν τὸν δεξιὸν ἄνδρα, βλάπτει δὲ τὸν 
29473   3.34.19.4 : ῥηιδίως φωνεῦντα πᾶν ἔπος καὶ ἐν παντὶ δήμῳ. χρὴ δὲ
29474   3.34.19.5 : καιροῦ μέτρα εἰδέναι· σοφίης γὰρ οὗτος ὅρος. οἳ δὲ ἔξω
29475   3.34.19.6 : καιροῦ ῥῆσιν μουσικὴν 〈ἀείδουσιν, κἢν〉 πεπνυμένως ἀεί–
29476   3.34.19.7 : σωσιν, οὐ παραδέκονται ἐναργίῃ γνώμην, αἰτίην δ´ ἔχουσι
29477   3.34.19.8 : μωρίης.
29478   3.35.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΒΡΑΧΥΛΟΓΙΑΣ.}1
29479   3.35.1.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 719–720).
29480   3.35.1.2 : Γλώσσης τοι θησαυρὸς ἐν ἀνθρώποισι μέγιστος 
29481   3.35.1.3 : φειδωλῆς, πλείστη δὲ χάρις κατὰ μέτρον ἰούσης.
29482   3.35.2.1 : Εὔπολις ἐν Δήμοις (fr. 18 com. II 1 p. 467).
29483   3.35.2.2 : Καὶ τοῦ μὲν 〈ἐν〉 κύκλῳ γε παύσομαι λόγου,
29484   3.35.2.3 : φράσω δέ σοι τὸ πρᾶγμα διὰ τῶν χωρίων.
29485   3.35.3.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 28 N. 2).
29486   3.35.3.2 : Παῖδες, σοφοῦ πρὸς ἀνδρός, ὅστις ἐν βραχεῖ
29487   3.35.3.3 : πολλοὺς λόγους οἷός τε συντέμνειν καλῶς.
29488   3.35.4.1 : Σοφοκλέους Ἀλήτῃ (fr. 98 N. 2).
29489   3.35.4.2 : Βραχεῖ λόγῳ δὲ πολλὰ πρόσκειται σοφά.
29490   3.35.5.1 : Μενάνδρου Ἐπαγγελλομένῳ (fr. 3 com. IV p. 115).
29491   3.35.5.2 : Τοῖς ἀναιδέσιν βοηθεῖ γὰρ λόγοις τοῦθ´ ἓν μόνον,
29492   3.35.5.3 : ἂν βραχεῖς αὐτοὺς ποῇ τις τόν τε καιρὸν εὖ λάβῃ.
29493   3.35.6.1 : Φιλωνίδου (com II 1 p. 425).
29494   3.35.6.2 : Ἅπαντ´ ἐρίζεις καὶ συνίης οὐδὲ ἕν.
29495   3.35.6a.1 : Γράμματα μαθεῖν δεῖ καὶ μαθόντα νοῦν ἔχειν. 
29496   3.35.7.1 : Φιλωνίδου (com. IV p. 690).
29497   3.35.7.2 : Οὐκ ἄν τις εἴπῃ πολλά, θαυμασθήσεται,
29498   3.35.7.3 : ὁ μικρὰ δ´ εἰπὼν μᾶλλον, ἂν ᾖ χρήσιμα.
29499   3.35.8.1 : Πυθαγόρου.
29500   3.35.8.2 : Μὴ ἐν πολλοῖς ὀλίγα λέγε, ἀλλ´ ἐν ὀλίγοις πολλά.
29501   3.35.9.1 : Λυκούργου.
29502   3.35.9.2 : Λυκοῦργος πρὸς τὸν εἰπόντα ’διὰ τί Λακεδαιμόνιοι
29503   3.35.9.3 : τὴν βραχυλογίαν ἀσκοῦσιν;‘ εἶπεν ’ὅτι ἐγγύς ἐστι τοῦ σιγᾶν‘.
29504   3.35.10.1 : (Epict. fr. 77 Schweigh.)
29505   3.35.10.2 : Μηδενὸς οὕτως ἐν παντὶ προνόει ὡς τοῦ ἀσφαλοῦς·
29506   3.35.10.3 : ἀσφαλέστερον γὰρ τοῦ λέγειν τὸ σιγᾶν. ἔα δὲ τὸ λέγειν
29507   3.35.10.4 : ὅσα δίχα ἔσται νοῦ καὶ ψόγου ....
29508   3.35.10a.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 33).
29509   3.35.10a.2 : Ἀπέστω δὲ τὸ πολὺ καὶ αὑτοῦ τινων ἔργων μεμνῆ– 
29510   3.35.10a.3 : σθαι ἢ κινδύνων, οὐ γὰρ ὡς σοὶ ἡδύ ἐστι τὸ τῶν σῶν
29511   3.35.10a.4 : κινδύνων μεμνῆσθαι, οὕτω καὶ τοῖς ἄλλοις ἡδύ ἐστι τὸ
29512   3.35.10a.5 : τῶν σοὶ συμβαινόντων ἀκούειν.
29513   3.35.11.1 : Πλάτωνος Νόμων αʹ (I p. 641 E).
29514   3.35.11.2 : Τὴν πόλιν ἅπαντες ἡμῶν Ἕλληνες ὑπολαμβάνουσιν,
29515   3.35.11.3 : ὡς φιλόλογός τέ ἐστι καὶ πολύλογος, Λακεδαίμονα δὲ καὶ
29516   3.35.11.4 : Κρήτην, τὴν μὲν βραχύλογον, τὴν δὲ πολύνοιαν μᾶλλον ἢ
29517   3.35.11.5 : πολυλογίαν ἀσκοῦσαν.
29518   3.36.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΔΟΛΕΣΧΙΑΣ.}1
29519   3.36.1.1 : Θεόγνιδος ( 421–424).
29520   3.36.1.2 : Πολλοῖς ἀνθρώπων γλώσσῃ θύρα οὐκ ἐπίκειται
29521   3.36.1.3 : ἁρμοδίη, καί σφιν πόλλ´ ἀλάλητα μέλει. 
29522   3.36.1.4 : πολλάκι γὰρ τὸ κακὸν κατακείμενον ἔνδοθεν ἦλθεν·
29523   3.36.1.5 : ἐσθλὸν δ´ ἐξελθεῖν λώιον ἢ τὸ κακόν.
29524   3.36.2.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ ( 395–397).
29525   3.36.2.2 : Γλώσσῃ γὰρ οὐδὲν πιστόν, ἣ θυραῖα μὲν
29526   3.36.2.3 : φρονήματ´ ἀνδρῶν νουθετεῖν ἐπίσταται,
29527   3.36.2.4 : αὐτὴ δ´ ὑφ´ αὑτῆς πλεῖστα κέκτηται κακά.
29528   3.36.3.1 : Εὐριπίδου Μηδείας ( 292–293).
29529   3.36.3.2 : Οὐ νῦν με πρῶτον, ἀλλὰ πολλάκις, Κρέον,
29530   3.36.3.3 : ἔβλαψε γλῶσσα, μεγάλα τ´ εἴργασται κακά.
29531   3.36.4.1 : Ἀστυδάμαντος (fr. 7 p. 780 N. 2).
29532   3.36.4.2 : Γλώσσης περίπατός ἐστιν ἀδολεσχία.
29533   3.36.5.1 : (comici ignoti fr. 345 IV p. 690)
29534   3.36.5.2 : Ληρεῖς ἐν οὐ δέοντι καιρῷ φιλοσοφῶν.
29535   3.36.6.1 : Ὁμήρου (Od. XIV 466).
29536   3.36.6.2 : Καί τι ἔπος προέηκεν ὅ πέρ τ´ ἄρρητον ἄμεινον.
29537   3.36.7.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Il. XXIII 478–479).
29538   3.36.7.2 : Ἀλλ´ αἰεὶ μύθοις λαβρεύεαι. οὐδέ τι σε χρὴ
29539   3.36.7.3 : λαβραγόρην [τ´] ἔμεναι. 
29540   3.36.8.1 : Νικοστράτου (inc. fab. fr. 1 com. III p. 288).
29541   3.36.8.2 : Εἰ τὸ συνεχῶς καὶ πολλὰ καὶ ταχέως λαλεῖν
29542   3.36.8.3 : ἦν τοῦ φρονεῖν παράσημον, αἱ χελιδόνες
29543   3.36.8.4 : ἐλέγοντ´ ἂν ἡμῶν σωφρονέστεραι πολύ.
29544   3.36.9.1 : Εὐριπίδου Πενθεῖ (Bacch. 268–269).
29545   3.36.9.2 : Σὺ δ´ εὔτροχον μὲν γλῶσσαν ὡς φρονῶν ἔχεις,
29546   3.36.9.3 : ἐν τοῖς λόγοισι δ´ οὐκ ἔνεισί σοι φρένες.
29547   3.36.10.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπῃ (fr. 219 N. 2).
29548   3.36.10.2 : Κόσμος δὲ σιγὴ στεγανὸς ἀνδρὸς οὐ κακοῦ.
29549   3.36.10.3 : τὸ δ´ ἐκλαλοῦν τοῦθ´ ἡδονῆς μὲν ἅπτεται,
29550   3.36.10.4 : κακὸν δ´ ὁμίλημ´, ἀσθενὲς δὲ καὶ πόλει.
29551   3.36.11.1 : Σοφοκλέους Ἀλεάδαις (fr. 79 N. 2).
29552   3.36.11.2 : Τί ταῦτα πολλῶν ῥημάτων ἔτ´ ἔστι σοι;
29553   3.36.11.3 : τὰ γὰρ περισσὰ πανταχοῦ λυπήρ´ ἔπη. 
29554   3.36.12.1 : Μενάνδρου.
29555   3.36.12.2 : ***
29556   3.36.12a.1 : (trag. adesp. 529 N. 2).
29557   3.36.12a.2 : Αἰσχρόν γ´ ὅταν τις † ἐπὶ γλώσσῃ φυεὶς
29558   3.36.12a.3 : γλώσσῃ ματαίους ἐξακοντίσῃ λόγους.
29559   3.36.13.1 : Εὐριπίδου Βάκχαις ( 386–388).
29560   3.36.13.2 : Ἀχαλίνων στομάτων
29561   3.36.13.3 : ἀνόμου τ´ ἀφροσύνας
29562   3.36.13.4 : τὸ τέλος δυστυχία.
29563   3.36.14.1 : Μενάνδρου.
29564   3.36.14.2 : *** 
29565   3.36.14a.1 : (Eur. fr. 1044 N. 2)
29566   3.36.14a.2 : Οὔτ´ ἐκ χερὸς μεθέντα καρτερὸν λίθον
29567   3.36.14a.3 : ῥᾷον κατασχεῖν οὔτ´ ἀπὸ γλώσσης λόγον.
29568   3.36.15.1 : Τοῦ αὐτοῦ Δικτύος (fr. 335 N. 2).
29569   3.36.15.2 : Τυραννικόν τοι πόλλ´ ἐπίστασθαι λέγειν.
29570   3.36.16.1 : Σοφοκλῆς Ἀλήτῃ (fr. 99 N. 2).
29571   3.36.16.2 : Ἀνὴρ γὰρ ὅστις ἥδεται λέγων ἀεί,
29572   3.36.16.3 : λέληθεν αὑτὸν τοῖς ξυνοῦσιν ὢν βαρύς.
29573   3.36.17.1 : Αἰσχύλου (Prom. 329).
29574   3.36.17.2 : Γλώσσῃ ματαίᾳ ζημία προστρίβεται.
29575   3.36.18.1 : Φιλήμονος (fab. inc. fr. 11 com. IV p. 37).
29576   3.36.18.2 : Τὸν μὴ λέγοντα τῶν δεόντων μηδὲ ἓν
29577   3.36.18.3 : μακρὸν νόμιζε, κἂν δύ´ εἴπῃ συλλαβάς·
29578   3.36.18.4 : τὸν δ´ εὖ λέγοντα μὴ νόμιζ´ εἶναι μακρόν,
29579   3.36.18.5 : μηδ´ ἂν σφόδρ´ εἴπῃ πολλὰ καὶ πολὺν χρόνον.
29580   3.36.18.6 : τεκμήριον δὲ τοῦδε τὸν Ὅμηρον λάβε·
29581   3.36.18.7 : οὗτος γὰρ ἡμῖν μυριάδας ἐπῶν γράφει,
29582   3.36.18.8 : ἀλλ´ οὐδὲ εἷς Ὅμηρον εἴρηκεν μακρόν.
29583   3.36.19.1 : Ζήνωνος. 
29584   3.36.19.2 : Ζήνων πρὸς τὸν πλείω λαλεῖν θέλοντα ἢ ἀκούειν
29585   3.36.19.3 : ’νεανίσκε‘ εἶπεν ’ἡ φύσις ἡμῖν γλῶτταν μὲν μίαν, δύο δὲ
29586   3.36.19.4 : ὦτα παρέσχεν, ἵνα διπλασίονα ὧν λέγομεν ἀκούωμεν‘.
29587   3.36.20.1 : Θεοκρίτου.
29588   3.36.20.2 : Θεόκριτος Ἀναξιμένους λέγειν μέλλοντος ’ἄρχεται‘
29589   3.36.20.3 : εἶπεν ’λέξεων μὲν ποταμός, νοῦ δὲ σταλαγμός‘.
29590   3.36.21.1 : Διογένους.
29591   3.36.21.2 : Διογένης ᾔτησέν ποτε Πλάτωνα τῶν ἐκ τοῦ κήπου ἰσχά–
29592   3.36.21.3 : δων τρεῖς· ὡς δ´ ἐκεῖνος μέδιμνον ἀπέστειλεν, ’οὕτως‘ ἔφη
29593   3.36.21.4 : ’καὶ ἀποκρίνῃ 〈ἓν〉 ἐρωτηθεὶς μυρία‘.
29594   3.36.22.1 : Πλάτωνος.
29595   3.36.22.2 : Πλάτων Ἀντισθένους ἐν τῇ διατριβῇ ποτε μακρο–
29596   3.36.22.3 : λογήσαντος ’ἀγνοεῖς‘ εἶπεν ’ὅτι τοῦ λόγου μέτρον ἐστὶν
29597   3.36.22.4 : οὐχ ὁ λέγων, ἀλλ´ ὁ ἀκούων‘. 
29598   3.36.23.1 : Ζήνωνος.
29599   3.36.23.2 : Τῶν τις ἐν Ἀκαδημίᾳ νεανίσκων περὶ ἐπιτηδευμάτων
29600   3.36.23.3 : διελέγετο ἀφρόνων· ὁ δὲ Ζήνων ’ἐὰν μὴ τὴν γλῶσσαν‘
29601   3.36.23.4 : ἔφη ’εἰς νοῦν ἀποβρέξας διαλέγῃ, πολὺ πλείω ἔτι καὶ ἐν
29602   3.36.23.5 : τοῖς λόγοις πλημμελήσεις‘.
29603   3.36.24.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 144 Mullach.).
29604   3.36.24.2 : Πλεονεξίη τὸ πάντα λέγειν, μηδὲν δὲ ἐθέλειν ἀκούειν.
29605   3.36.25.1 : Ἰσοκράτους.
29606   3.36.25.2 : Ἰσοκράτης ὁ ῥήτωρ Καρίωνος ὄντος λάλου καὶ σχο–
29607   3.36.25.3 : λάζειν αὐτῷ βουλομένου, διττοὺς ᾔτησε μισθούς. τοῦ δὲ
29608   3.36.25.4 : τὴν αἰτίαν πυθομένου ’ἕνα μέν‘ ἔφη ’ἵνα λαλεῖν μάθῃ·
29609   3.36.25.5 : τὸν δ´ ἕτερον, ἵνα σιγᾶν‘.
29610   3.36.26.1 : Ζήνωνος. 
29611   3.36.26.2 : Ζήνων τῶν μαθητῶν ἔφασκεν τοὺς μὲν φιλολόγους
29612   3.36.26.3 : εἶναι, τοὺς δὲ λογοφίλους.
29613   3.36.27.1 : Θεοκρίτου.
29614   3.36.27.2 : 〈Θεόκριτος〉 ἐριστικοῦ ἀνδρὸς ἐρωτῶντος αὐτόν, εἰ ἡ
29615   3.36.27.3 : ἀρετὴ ὠφέλιμος, ἀνένευσεν, οὐ βουλόμενος παρασχεῖν αὐτῷ
29616   3.36.27.4 : ἐκ τῆς ἀποκρίσεως ἀφορμὴν εἰς ἔριν.
29617   3.36.28.1 : Ἀπολλώνιος τοῖς γνωρίμοις (epistologr. gr. p. 126
29618   3.36.28.2 : Herch.).
29619   3.36.28.3 : Πολυλογία πολλὰ σφάλματα ἔχει, τὸ δὲ σιγᾶν ἀσφαλές.
29620   3.36.29.1 : Ἀπολλώνιος Εὐφράτῃ (ibid. p. 125).
29621   3.36.29.2 : Οἱ κράτιστοι τῶν ἀνθρώπων βραχυλογώτατοι. οἱ
29622   3.36.29.3 : οὖν ἀδολέσχαι, εἰ ἠνιῶντο ὡς ἀνιῶσιν, οὐκ ἂν ἐμακρη–
29623   3.36.29.4 : γόρουν.
29624   3.36.30.1 : Εὐσεβίου (fr. 34 phil. graec. III p. 12 Mull.).
29625   3.36.30.2 : Ἄνθρωποι λόγων κούφων μέγα ὀδόντας ἕρκος ἐκτέα– 
29626   3.36.30.3 : ται. ἀλλὰ γὰρ ἐπὶ παντὶ νόου χρῄζομεν· ἐπεὶ ἐὰν οὗτος
29627   3.36.30.4 : μὴ κατιθύνῃ αὐτὰ τὰ ἔπεα, πρὶν βουλευθῆναι ἐκφεύγει
29628   3.36.30.5 : πολλάκις καὶ κατηλογήσαντα τοσούτου ἕρκεος ἄκριτα προ–
29629   3.36.30.6 : εκθρώσκει.
29630   3.36.31.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς Κύρου παιδείας (I 4, 3).
29631   3.36.31.2 : Ἔτι δὲ καὶ διὰ τὸ φιλομαθὴς εἶναι πολλὰ μὲν αὐ–
29632   3.36.31.3 : τὸς τοὺς παρόντας ἀνηρώτα, πῶς ἔχοντα τυγχάνοι, καὶ
29633   3.36.31.4 : ὅσα αὐτὸς ὑπὸ ἄλλων ἐρωτῷτο, διὰ τὸ ἀγχίνους εἶναι,
29634   3.36.31.5 : ταχὺ ἀπεκρίνετο, ὥστ´ ἐκ πάντων τούτων πολυλογία συνε–
29635   3.36.31.6 : λέγετο αὐτῷ. ἀλλ´ ὥσπερ ἐν σώμασιν, ὅσοι νέοι ὄντες
29636   3.36.31.7 : μέγεθος ἔλαβον, ὅμως ἐμφαίνεταί τι αὐτοῖς νεαρὸν ὃ κατη–
29637   3.36.31.8 : γορεῖ τὴν ὀλιγοετίαν, οὕτω καὶ Κύρου ἐκ τῆς πολυλογίας
29638   3.36.31.9 : οὐ θράσος διεφαίνετο, ἀλλὰ πρᾳότης τις καὶ φιλοστορ–
29639   3.36.31.10 : γία, ὥστ´ ἐπεθύμει ἄν τις ἔτι πλείω ἀκούειν αὐτοῦ ἢ
29640   3.36.31.11 : σιωπῶντι παρεῖναι. 
29641   3.37.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΟΣ.}1
29642   3.37.1.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 273 com. IV p. 292).
29643   3.37.1.2 : Οὐθεὶς πονηρὸν πρᾶγμα χρηστὸς ὢν ποεῖ.
29644   3.37.2.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. fr. 274).
29645   3.37.2.2 : Ὡς ἡδὺ συνέσει χρηστότης κεκραμένη.
29646   3.37.3.1 : Θεόγνιδος ( 319–322).
29647   3.37.3.2 : Κύρν´, ἀγαθὸς μὲν ἀνὴρ γνώμην ἔχει ἔμπεδον αἰεί,
29648   3.37.3.3 : τολμᾷ δ´ ἔν τ´ ἀγαθοῖς κείμενος ἔν τε κακοῖς.
29649   3.37.3.4 : εἰ δὲ θεὸς κακῷ ἀνδρὶ βίον καὶ πλοῦτον ὀπάσσῃ,
29650   3.37.3.5 : ἀφραίνων βίοτον οὐ δύναται κατέχειν.
29651   3.37.4.1 : Σοφοκλῆς Ἠλέκτρᾳ ( 1082 sq.).
29652   3.37.4.2 : ΧΟΡ. Οὐδεὶς τῶν ἀγαθῶν ζῶν κακῶς
29653   3.37.4.3 : εὔκλειαν αἰσχῦναι θέλει.
29654   3.37.5.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 48 com. IV p. 249).
29655   3.37.5.2 : Σὺ μὲν παραινεῖς ταῦτα· πῶς οὔ; σοὶ πρέπει. 
29656   3.37.5.3 : ἐμὲ δὲ ποιεῖν τὸ καθῆκον οὐχ ὁ σὸς λόγος,
29657   3.37.5.4 : εὖ ἴσθ´ ἀκριβῶς, ὁ δ´ ἴδιος πείθει τρόπος.
29658   3.37.6.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 246 com. IV p. 288).
29659   3.37.6.2 : Ὁ χρηστός ἐστι πολλαχοῦ σωτήριος.
29660   3.37.7.1 : Μενάνδρου (ibid. fr. 246 b).
29661   3.37.7.2 : Τὸ χρηστὰ πράττειν ἔργον ἔστ´ ἐλευθέρου.
29662   3.37.8.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. fr. 246 c).
29663   3.37.8.2 : Μέγιστον ἀγαθόν ἐστι μετὰ νοῦ χρηστότης.
29664   3.37.9.1 : Διφίλου (fab. inc. fr. 32 com. IV p. 425).
29665   3.37.9.2 : Ὡς μακάριον φρόνησις ἐν χρηστῷ τρόπῳ.
29666   3.37.10.1 : Μενάνδρου Ὁμοπάτριοι (fr. 2 com. IV p. 178).
29667   3.37.10.2 : Χρηστοὺς νομιζομένους, ἐφόδιον ἀσφαλὲς
29668   3.37.10.3 : εἰς πάντα καιρὸν καὶ τύχης πᾶσαν ῥοπήν.
29669   3.37.11.1 : Μενάνδρου Παλλακῇ (fr. 2 com. IV p. 182).
29670   3.37.11.2 : Ἀλλὰ τῶν χρηστῶν ἔχει τιν´ ἐπιμέλειαν καὶ θεός.
29671   3.37.12.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 479 com. IV p. 327).
29672   3.37.12.2 : Κἀν ταῖς ἀπορίαις ἔσθ´ ὁ χρηστὸς χρήσιμος.
29673   3.37.13.1 : Ἀντιφάνους (fab. inc. fr. 47 com. III p. 150).
29674   3.37.13.2 : Τρόπος δίκαιος κτῆμα τιμιώτατον. 
29675   3.37.14.1 : Ποσειδίππου (fab. inc. fr. 6 com. IV p. 526).
29676   3.37.14.2 : Διὰ τὴν τέχνην μὲν γνωρίμους ἐκτησάμην
29677   3.37.14.3 : πολλούς, διὰ τὸν τρόπον δὲ τοὺς πλείστους φίλους.
29678   3.37.15.1 : Πειρίθου (Eur. fr. 597 N. 2).
29679   3.37.15.2 : Τρόπος δὲ χρηστὸς ἀσφαλέστερος νόμου·
29680   3.37.15.3 : τὸν μὲν γὰρ οὐδεὶς ἂν διαστρέψαι ποτὲ
29681   3.37.15.4 : ῥήτωρ δύναιτο, τὸν δ´ ἄνω τε καὶ κάτω
29682   3.37.15.5 : λόγοις ταράσσων πολλάκις λυμαίνεται.
29683   3.37.16.1 : Θεόγνιδος ( 635–636).
29684   3.37.16.2 : Ἀνδράσι τοῖς ἀγαθοῖς ἕπεται γνώμη τε καὶ αἰδώς,
29685   3.37.16.3 : οἳ νῦν ἐν πολλοῖς ἀτρεκέως ὀλίγοι.
29686   3.37.17.1 : Μενάνδρου Ὕμνις (fr. 1 com. IV p. 209).
29687   3.37.17.2 : Νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, μακάριόν τι χρηστότης 
29688   3.37.17.3 : πρὸς πάντα καὶ θαυμαστὸν ἐφόδιον [τῷ] βίῳ.
29689   3.37.17.4 : τούτῳ λαλήσας ἡμέρας σμικρὸν μέρος
29690   3.37.17.5 : εὔνους ἐγὼ νῦν εἰμι. ’πειστικὸν λόγος‘
29691   3.37.17.6 : πρὸς τοῦτ´ ἂν εἴποι τις μάλιστα τῶν σοφῶν·
29692   3.37.17.7 : τί οὖν ἑτέρους λαλοῦντας εὖ βδελύττομαι;
29693   3.37.17.8 : τρόπος ἔσθ´ ὁ πείθων τοῦ λέγοντος, οὐ λόγος.
29694   3.37.18.1 : Ἐπιχάρμου (fr. * 25 p. 261 Lorenz.).
29695   3.37.18.2 : Ὁ τρόπος ἀνθρώποισι δαίμων ἀγαθός, οἷς δὲ καὶ κακός.
29696   3.37.19.1 : Εὐριπίδου Αὔγης (fr. 274 N. 2).
29697   3.37.19.2 : Τὸ δ´ ἐπιεικὲς ὠφελεῖ τὰς ξυμφοράς.
29698   3.37.20.1 : Θεοφράστου (fr. CVI Wimmer.).
29699   3.37.20.2 : Ὀλίγων οἱ ἀγαθοὶ νόμων δέονται· οὐ γὰρ τὰ πράγ–
29700   3.37.20.3 : ματα πρὸς τοὺς νόμους, ἀλλ´ οἱ νόμοι πρὸς τὰ πράγματα
29701   3.37.20.4 : τίθενται.
29702   3.37.21.1 : Δημοσθένους (XXXVI § 52 p. 960). 
29703   3.37.21.2 : Πολλῶν χρημάτων τὸ χρηστὸν εἶναι λυσιτελέστερόν
29704   3.37.21.3 : ἐστιν.
29705   3.37.22.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 114 Mullach.).
29706   3.37.22.2 : Ἀγαθὸν ἢ εἶναι χρεὼν ἢ μιμέεσθαι.
29707   3.37.23.1 : Λυκούργου.
29708   3.37.23.2 : Λυκοῦργος ὁ νομοθέτης εἶπεν τὸ μὲν ἀξιόχρεων τῶν
29709   3.37.23.3 : ἀνθρώπων ἐν τῇ οὐσίᾳ κεῖσθαι, τὸ δὲ ἀξιόπιστον ἐν τοῖς
29710   3.37.23.4 : τρόποις.
29711   3.37.24.1 : Ἀριστίππου.
29712   3.37.24.2 : Ἀρίστιππος ἐρωτηθεὶς τί θαυμαστόν ἐστιν ἐν τῷ βίῳ,
29713   3.37.24.3 : εἶπεν ’ἄνθρωπος ἐπιεικὴς καὶ μέτριος, ὅτι ἐν πολλοῖς
29714   3.37.24.4 : ὑπάρχων μοχθηροῖς οὐ διέστραπται‘.
29715   3.37.25.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 45 Mullach.).
29716   3.37.25.2 : Οἷσιν ὁ τρόπος ἐστὶν εὔτακτος, τουτέοισι καὶ 〈ὁ〉 βίος
29717   3.37.25.3 : εὖ τέτακται.
29718   3.37.26.1 : Σωκράτους. 
29719   3.37.26.2 : Ἡ μὲν ἐσθὴς τὴν ἀρρυθμίαν, ἡ δὲ εὔνοια τὴν ἁμαρ–
29720   3.37.26.3 : τίαν περιστέλλει.
29721   3.37.27.1 : Ἐκτοῦ Ξενοφῶντος Οἰκονομικοῦ (VI 12–16).
29722   3.37.27.2 : Τί οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης, ὦ Κριτόβουλε, ἐάν σοι ἐξ
29723   3.37.27.3 : ἀρχῆς διηγήσωμαι ὡς συνεγενόμην ποτὲ ἀνδρί, ὃς ἐμοὶ
29724   3.37.27.4 : ἐδόκει εἶναι τῷ ὄντι τούτων τῶν ἀνδρῶν ἐφ´ οἷς τοῦτο
29725   3.37.27.5 : τοὔνομα δικαίως ἐστὶν ὃ καλεῖται καλός τε καὶ ἀγαθὸς
29726   3.37.27.6 : ἀνήρ; Πάνυ ἄν, ἔφη, βουλοίμην, ὁ Κριτόβουλος, οὕτως
29727   3.37.27.7 : σου ἀκούειν, ὡς καὶ ἔγωγε ἐρῶ τούτου τοῦ ὀνόματος ἄξιος
29728   3.37.27.8 : γενέσθαι. Λέξω τοίνυν ἔφη σοι ὁ Σωκράτης, ὡς καὶ ἦλ–
29729   3.37.27.9 : θον ἐπὶ τὴν σκέψιν αὐτοῦ. τοὺς μὲν γὰρ ἀγαθοὺς τέκτο–
29730   3.37.27.10 : νας, ἀγαθοὺς χαλκεῖς, ἀγαθοὺς ζωγράφους, ἀγαθοὺς ἀν–
29731   3.37.27.11 : δριαντοποιούς, καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, πάνυ ὀλίγος μοι
29732   3.37.27.12 : χρόνος ἐγένετο περιελθεῖν τε καὶ θεάσασθαι τὰ δεδοκι–
29733   3.37.27.13 : μασμένα καλὰ ἔργα αὐτῶν εἶναι. ὅπως δὲ δὴ καὶ τοὺς
29734   3.37.27.14 : ἔχοντας τὸ σεμνὸν ὄνομα τοῦτο 〈τὸ〉 καλός τε κἀγαθὸς
29735   3.37.27.15 : ἐπισκεψαίμην, τί ποτε ἐργασάμενοι τοῦτο ἀξιοῦνται καλεῖ–
29736   3.37.27.16 : σθαι, πάνυ μοι ἡ ψυχὴ ἐπεθύμει αὐτῶν τινι συγγενέσθαι.
29737   3.37.27.17 : καὶ πρῶτον μὲν ὅτι προσέκειτο τὸ καλὸς τῷ ἀγαθῷ, ὅν–
29738   3.37.27.18 : τινα ἴδοιμι καλόν, τούτῳ προσῄειν καὶ ἐπειρώμην κατα– 
29739   3.37.27.19 : μανθάνειν εἴ που ἴδοιμι προσηρτημένον τῷ καλῷ τὸ ἀγα–
29740   3.37.27.20 : θόν. ἀλλ´ οὐκ ἄρα εἶχεν οὕτως, ἀλλ´ ἐνίους ἐδόκουν κατα–
29741   3.37.27.21 : μανθάνειν τῶν καλῶν τὰς μορφὰς πάνυ μοχθηροὺς ὄντας
29742   3.37.27.22 : τὰς ψυχάς. ἔδοξεν οὖν μοι ἀφέμενον τῆς καλῆς ὄψεως,
29743   3.37.27.23 : ἐπ´ αὐτῶν τινα ἐλθεῖν τῶν καλουμένων καλῶν τε κἀγαθῶν.
29744   3.37.28.1 : (eiusd. VII 43)
29745   3.37.28.2 : Τὰ γὰρ καλά τε καὶ ἀγαθά, ἔφην ἐγώ, οὐ διὰ τὰς
29746   3.37.28.3 : ὡραιότητας, ἀλλὰ διὰ τὰς ἐν τῷ βίῳ ἀρετὰς τοῖς ἀνθρώ–
29747   3.37.28.4 : ποις ἐπαύξεται.
29748   3.37.29.1 : Θεμιστοκλέους (Ps.–Plut. apophth. reg. et
29749   3.37.29.2 : duc. p. 185 E).
29750   3.37.29.3 : Θεμιστοκλῆς χωρίον πωλῶν ἐκέλευσε κηρύττειν, ὅτι
29751   3.37.29.4 : καὶ γείτονα χρηστὸν ἔχει.
29752   3.37.30.1 : Σόλωνος.
29753   3.37.30.2 : Τρόπου καλοκαγαθίαν ὅρκου πιστοτέραν ἔχε.
29754   3.37.31.1 : Ἀριστοτέλους.
29755   3.37.31.2 : Ἀριστοτέλης ὁ φιλόσοφος αἰτηθείς ποτε ἔρανον ὑπὸ
29756   3.37.31.3 : μοχθηροῦ καὶ παρασχόμενος, ἐπειδὴ ἐπελάβετό τις αὐ– 
29757   3.37.31.4 : τοῦ ὅτι τοιούτῳ ἔδωκεν, ’οὐ τῷ ἀνθρώπῳ‘ ἔφη ’ἀλλὰ τῷ
29758   3.37.31.5 : ἀνθρωπίνῳ‘.
29759   3.37.32.1 : Ἐκ τῆς Ἰαμβλίχου Σωπάτρῳ περὶ ἀρετῆς.
29760   3.37.32.2 : Ἀγαθὸς νομιζέσθω ὁ τὴν τελειοτάτην κατὰ τὸν χω–
29761   3.37.32.3 : ριστὸν νοῦν ἐνέργειαν διασῴζων καὶ τὴν μετουσίαν τοῦ
29762   3.37.32.4 : νοητοῦ κάλλους παραδεχόμενος καὶ τῆς τοῦ θεοῦ οὐσίας
29763   3.37.32.5 : καὶ δυνάμεως μέτοχος.
29764   3.37.33.1 : Δημοσθένους.
29765   3.37.33.2 : Δημοσθένης λέγων ποτὲ ἐπ´ ἐκκλησίας ὡς εἶδε Φω–
29766   3.37.33.3 : κίωνα παριόντα, ’ἔρχεται‘ εἶπεν ’ἡ τῶν ἐμῶν λόγων σφῦρα
29767   3.37.33.4 : καὶ κοπίς‘. οὕτως οὐ τοσοῦτον ὁ λόγος, ὅσον ὁ τρόπος
29768   3.37.33.5 : πείθειν δύναται.
29769   3.37.34.1 : Σκηπίωνος (Ps.–Plut. apophth. reg. et duc.
29770   3.37.34.2 : p. 199 F).
29771   3.37.34.3 : Ὁ Σκηπίων τὸ Πολυβίου παράγγελμα διαφυλάττων
29772   3.37.34.4 : ἐπειρᾶτο μὴ πρότερον ἐξ ἀγορᾶς ἀνελθεῖν, ἢ ποιήσασθαί
29773   3.37.34.5 : τινα συνήθη καὶ φίλον.
29774   3.37.35.1 : Βίαντος. 
29775   3.37.35.2 : Βίας ἔφη ’οἱ ἀγαθοὶ εὐαπάτητοι‘.
29776   3.37.36.1 : Φωκίωνος (Ps.–Plut. apophth. reg. et duc.
29777   3.37.36.2 : p. 188 C).
29778   3.37.36.3 : Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως ἑκατὸν τάλαντα δωρεὰν τῷ
29779   3.37.36.4 : Φωκίωνι πέμψαντος, ἠρώτησεν τοὺς κομίσαντας τί δὴ
29780   3.37.36.5 : πολλῶν ὄντων Ἀθηναίων αὐτῷ μόνῳ ταῦτα δίδωσιν· εἰ–
29781   3.37.36.6 : πόντων δ´ ἐκείνων, ὅτι μόνον αὐτὸν ἡγεῖται καλόν τε
29782   3.37.36.7 : κἀγαθόν, ’οὐκοῦν‘ ἔφη ’ἐασάτω με καὶ δοκεῖν καὶ εἶναι
29783   3.37.36.8 : τοιοῦτον‘.
29784   3.37.37.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου Ἐθῶν συναγωγῆς (hist.
29785   3.37.37.2 : gr. min. ed. L. Dindorf. v. I p. 146 fr. 8. 9).
29786   3.37.37.3 : Πραΰσιοι τοὺς ἀστυγείτονας, ἐὰν λιμῷ πιεσθῶσιν, τρέ–
29787   3.37.37.4 : φουσιν. Θῦνοι τοὺς ναυαγοὺς φιλανθρώπως δεχόμενοι φί–
29788   3.37.37.5 : λους ποιοῦνται, τῶν δὲ ξένων τοὺς μὲν ἀκουσίως ἐλθόν–
29789   3.37.37.6 : τας σφόδρα τιμῶσιν, τοὺς δ´ ἑκουσίως κολάζουσιν. 
29790   3.38.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΦΘΟΝΟΥ.}1
29791   3.38.1.1 : Φιλήμονος (inc. fab. fr. 43 com. IV p. 50).
29792   3.38.1.2 : Ὁ φθόνος [ἐν] ἑαυτῷ τοῦθ´ ἓν ἐπιεικῶς ποεῖ·
29793   3.38.1.3 : τὸν αἱρετιστὴν ὄντα τῶν αὑτοῦ τρόπων
29794   3.38.1.4 : λυμαίνεται μάλιστα διὰ παντὸς συνών.
29795   3.38.2.1 : Διονυσίου (com. III p. 555).
29796   3.38.2.2 : Ἔπειτα δ´ οὐδὲ τοῦτο γινώσκεις, ὅτι
29797   3.38.2.3 : τοῖς οὐδὲν οὖσιν οὐδὲ εἷς ὅλως φθονεῖ;
29798   3.38.2a.1 : (trag. adesp. fr. 530 N. 2)
29799   3.38.2a.2 : Ἀεὶ τὰ σεμνὰ πάντα κέκτηται φθόνον.
29800   3.38.3.1 : (trag. adesp. fr. 531 N. 2)
29801   3.38.3.2 : Ἅπαν τὸ λίαν συνετόν ἐστ´ ἐπίφθονον.
29802   3.38.3.1 : Χάρητος (fr. 3 p. 826 N. 2).
29803   3.38.3.2 : Μὴ φθόνει τοῖς εὐτυχοῦσι, μὴ δοκῇς εἶναι κακός.
29804   3.38.4.1 : (trag. adesp. fr. 532 N. 2)
29805   3.38.4.2 : Ἀδικώτατον πρᾶγμ´ ἐστὶ τῶν πάντων φθόνος.
29806   3.38.5.1 : (com. adesp. fr. 385 Kock.) 
29807   3.38.5.2 : Ἐγὼ δ´ ἐν ἀνθρώποισι μέχρι τοῦδ´ οὐ δοκῶ
29808   3.38.5.3 : πράττειν 〈τιν´〉 εὖ, μέχρι ἂν φθονεῖσθαί μοι δοκῇ.
29809   3.38.6.1 : Διονυσίου (fr. 8 p. 725 N. 2).
29810   3.38.6.2 : Αὐτὸς πενόμενος τοῖς ἔχουσι μὴ φθόνει.
29811   3.38.6a.1 : (trag. adesp. fr. 533 N. 2)
29812   3.38.6a.2 : Εἰσίν τινες νῦν οὓς τὸ βασκαίνειν τρέφει.
29813   3.38.7.1 : Ἀγάθωνος (fr. 23 p. 768 N. 2).
29814   3.38.7.2 : Ὄλοιθ´ ὁ τοῖς ἔχουσι τἀγαθὰ φθονῶν.
29815   3.38.8.1 : Εὐριπίδου ἐξ Ἰνοῦς (fr. 403 N. 2).
29816   3.38.8.2 : Τίς ἆρα μήτηρ ἢ πατὴρ κακὸν μέγα
29817   3.38.8.3 : βροτοῖς ἔφυσε τὸν δυσώνυμον φθόνον;
29818   3.38.8.4 : ποῦ καί ποτ´ οἰκεῖ σώματος λαχὼν μέρος;
29819   3.38.8.5 : ἐν χερσὶν ἢ σπλάγχνοισιν ἢ παρ´ ὄμματα 
29820   3.38.8.6 : ᾐσθημένοις ἦν μόχθος ἰατροῖς μέγας
29821   3.38.8.7 : τομαῖς ἀφαιρεῖν ἢ ποτοῖσι φαρμάκοις
29822   3.38.8.8 : πασῶν μεγίστην τῶν ἐν ἀνθρώποις νόσων.
29823   3.38.9.1 : Εὐριπίδου Οἰδίποδι (fr. 555 N. 2).
29824   3.38.9.2 : Φθόνος δ´ ὁ πολλῶν φρένα διαφθείρων βροτῶν
29825   3.38.9.3 : ἀπώλες´ αὐτὸν κἀμὲ συνδιώλεσεν.
29826   3.38.10.1 : Νικομάχου Ναυμαχίας (com. IV p. 587).
29827   3.38.10.2 : Ἐργῶδές ἐστιν ἐν βίῳ βεβιωκότα
29828   3.38.10.3 : τοὺς τῶν φθονούντων πάντας ὀφθαλμοὺς λαθεῖν.
29829   3.38.11.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 70 com. IV p. 254).
29830   3.38.11.2 : Ὁ φθονερὸς αὑτῷ πολέμιος καθίσταται.
29831   3.38.11.3 : αὐθαιρέτοις γὰρ συνέχεται λύπαις ἀεί.
29832   3.38.12.1 : Ἀγάθωνος (fr. 24 p. 768 N. 2).
29833   3.38.12.2 : Οὐκ ἦν ἂν ἀνθρώποισιν ἐν βίῳ φθόνος,
29834   3.38.12.3 : εἰ πάντες ἦμεν ἐξ ἴσου πεφυκότες.
29835   3.38.13.1 : Εὐριπίδου (fr. 294 N. 2). 
29836   3.38.13.2 : Φθονοῦσιν αὐτοὶ χείρονες πεφυκότες.
29837   3.38.13.3 : εἰς τἀπίσημα δ´ ὁ φθόνος πηδᾶν φιλεῖ.
29838   3.38.14.1 : Εὐριπίδου Φοίνικι (fr. 814 N. 2).
29839   3.38.14.2 : ΧΟΡ. Φθόνον οὐ σέβω, φθονεῖσθαι δὲ
29840   3.38.14.3 : θέλοιμ´ ἂν ἐπ´ ἐσθλοῖς.
29841   3.38.15.1 : Ἱπποθόωντος (fr. 2 p. 827 N. 2).
29842   3.38.15.2 : Φθόνος κάκιστος κἀδικώτατος θεός.
29843   3.38.15.3 : κακοῖς τε χαίρει κἀγαθοῖς ἀλγύνεται.
29844   3.38.16.1 : (trag. adesp. fr. 534 N. 2)
29845   3.38.16.2 : Οὐδεὶς ἂν εἴποι κεῖνον ἀνθρώπων κακῶς,
29846   3.38.16.3 : οὐδ´ εἰ Φθόνου γένοιτο δυσμενέστερος.
29847   3.38.17.1 : (trag. adesp. fr. 534 N. 2)
29848   3.38.17.2 : Χρὴ δ´ ἢ λέγειν τι χρηστὸν ἢ λέγουσιν εὖ
29849   3.38.17.3 : μὴ δυσμεναίνειν τῷ φθόνῳ νικώμενον.
29850   3.38.18.1 : Καρκίνου (fr. 8 p. 800 N. 2).
29851   3.38.18.2 : Χαίρω ς´ ὁρῶν φθονοῦντα, τοῦτ´ εἰδὼς ὅτι 
29852   3.38.18.3 : ἓν δρᾷ μόνον δίκαιον ὧν ποιεῖ φθόνος·
29853   3.38.18.4 : λυπεῖ γὰρ αὐτὸ τὸ κτῆμα τοὺς κεκτημένους.
29854   3.38.19.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντης (fr. 295 N. 2).
29855   3.38.19.2 : Ἤδη γὰρ εἶδον καὶ δίκης παραστάτας
29856   3.38.19.3 : ἐσθλοὺς πονηρῷ τῷ φθόνῳ νικωμένους.
29857   3.38.20.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 58 N. 2).
29858   3.38.20.2 : Οἴμοι, θανοῦμαι διὰ τὸ χρήσιμον φρενῶν,
29859   3.38.20.3 : ἣ τοῖσιν ἄλλοις γίγνεται σωτηρία.
29860   3.38.21.1 : Ἐπιχάρμου (fr. * 33 Lorenz.).
29861   3.38.21.2 : Τίς δέ κα λῴη γενέσθαι μὴ φθονούμενος, φίλοι;
29862   3.38.21.3 : δῆλον ὡς ἀνὴρ παρ´ οὐδέν ἐσθ´ ὁ μὴ φθονούμενος.
29863   3.38.21.4 : τυφλὸν ἠλέης´ ἰδών τις, ἐφθόνησε δ´ οὐδὲ εἷς.
29864   3.38.22.1 : Πινδάρου (Pyth. I 164).
29865   3.38.22.2 : Κρέσσων γὰρ οἰκτιρμοῦ φθόνος.
29866   3.38.23.1 : Ἀγάθωνος (fr. 25 p. 768 N. 2).
29867   3.38.23.2 : Σοφίας φθονῆσαι μᾶλλον ἢ πλούτου καλόν.
29868   3.38.24.1 : Φιλήμονος (fab. inc. fr. 62 com. IV p. 55). 
29869   3.38.24.2 : Πολλά με διδάσκεις ἀφθόνως διὰ φθόνον,
29870   3.38.24.3 : ὅπως ἀκούων πολλὰ μηδὲ ἓν μάθω.
29871   3.38.25.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 25 sq.).
29872   3.38.25.2 : Καὶ κεραμεὺς κεραμεῖ κοτέει καὶ τέκτονι τέκτων,
29873   3.38.25.3 : καὶ πτωχὸς πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸς ἀοιδῷ.
29874   3.38.26.1 : Σοφοκλέους Κρέουσα (fr. 327 N. 2).
29875   3.38.26.2 : ΧΟΡ. Οὔτε γὰρ γάμον, ὦ φίλαι,
29876   3.38.26.3 : οὔτ´ ἂν ἔκμετρον ὄλβον
29877   3.38.26.4 : ἔνδον εὐξαίμαν ἔχειν·
29878   3.38.26.5 : φθονεραὶ γὰρ ὁδοὶ ..
29879   3.38.27.1 : Σοφοκλέους Ἐπίγονοι (fr. 186 N. 2).
29880   3.38.27.2 : Φιλεῖ γὰρ ἡ δύσκλεια τοῖς φθονουμένοις
29881   3.38.27.3 : νικᾶν ἐπ´ αἰσχροῖς ἢ ἐπὶ τοῖς καλοῖς πλέον.
29882   3.38.28.1 : Αἰσχύλου (Agam. 796–797).
29883   3.38.28.2 : Παύροις γὰρ ἀνδρῶν ἐστι συγγενὲς τόδε,
29884   3.38.28.3 : φίλον τὸν εὐτυχοῦντ´ ἄνευ ψόγου σέβειν.
29885   3.38.29.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 12 com. IV p. 235).
29886   3.38.29.2 : Μειράκιον, οὔ μοι κατανοεῖν δοκεῖς ὅτι
29887   3.38.29.3 : ὑπὸ τῆς ἰδίας ἕκαστα κακίας σήπεται, 
29888   3.38.29.4 : καὶ πᾶν τὸ λυμαινόμενον ἐστὶν ἔνδοθεν.
29889   3.38.29.5 : οἷον ὁ μὲν ἰὸς τὸν σίδηρον ἂν σκοπῇς,
29890   3.38.29.6 : τὸ δ´ ἱμάτιον οἱ σῆτες, ὁ δὲ θρὶψ τὸ ξύλον.
29891   3.38.29.7 : ᾧ δὲ τὸ κάκιστον τῶν κακῶν πάντων φθόνος,
29892   3.38.29.8 : φθισικὸν πεποίηκε καὶ ποήσει καὶ ποεῖ,
29893   3.38.29.9 : ψυχῆς πονηρᾶς δυσσεβὴς παράστασις.
29894   3.38.30.1 : Θεοφράστου (deest ap. Wimmer.).
29895   3.38.30.2 : Θεόφραστος ἔφη τοὺς μοχθηροὺς τῶν ἀνθρώπων οὐχ
29896   3.38.30.3 : οὕτως ἥδεσθαι ἐπὶ τοῖς ἰδίοις ἀγαθοῖς ὡς ἐπὶ τοῖς ἀλλο–
29897   3.38.30.4 : τρίοις κακοῖς.
29898   3.38.31.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ διαβάλλειν (fr. XXIII 2).
29899   3.38.31.2 : Τὸν φθόνον ἔνιοι τῷ καπνῷ εἰκάζουσι· πολὺς γὰρ ἐν 
29900   3.38.31.3 : τοῖς ἀρχομένοις ὤν, ὅταν ἐκλάμψωσιν, ἀφανίζεται. ἥκιστα
29901   3.38.31.4 : γοῦν τοῖς πρεσβυτέροις φθονοῦσιν.
29902   3.38.32.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ διαβάλλειν (fr. XXIII 3).
29903   3.38.32.2 : Ἱππίας λέγει δύο εἶναι φθόνους· τὸν μὲν δίκαιον,
29904   3.38.32.3 : ὅταν τις τοῖς κακοῖς φθονῇ τιμωμένοις· τὸν δὲ ἄδικον,
29905   3.38.32.4 : ὅταν τοῖς ἀγαθοῖς. καὶ διπλᾶ τῶν ἄλλων οἱ φθονεροὶ
29906   3.38.32.5 : κακοῦνται· οὐ γὰρ μόνον τοῖς ἰδίοις κακοῖς ἄχθονται,
29907   3.38.32.6 : ὥσπερ ἐκεῖνοι, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἀλλοτρίοις ἀγαθοῖς.
29908   3.38.33.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου (p. 29 E).
29909   3.38.33.2 : Ἀγαθὸς ἦν· ἀγαθῷ δὲ οὐδεὶς περὶ οὐδενὸς οὐδέ–
29910   3.38.33.3 : ποτε ἐγγίνεται φθόνος.
29911   3.38.34.1 : Σωκράτους.
29912   3.38.34.2 : Τὸ τῆς δόξης κάλλος ὥσπερ ὑπὸ νόσου τοῦ φθόνου
29913   3.38.34.3 : ταχὺ μαραίνεται.
29914   3.38.35.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
29915   3.38.35.2 : Τοῖς μὲν διὰ τοῦ ἡλίου πορευομένοις ἕπεται κατ´
29916   3.38.35.3 : ἀνάγκην σκιά, τοῖς δὲ διὰ τῆς δόξης βαδίζουσιν ἀκο–
29917   3.38.35.4 : λουθεῖ φθόνος. 
29918   3.38.36.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
29919   3.38.36.2 : Ὁ φθόνος, ὥσπερ φαῦλος δημαγωγός, ταῖς καλαῖς
29920   3.38.36.3 : ἀντιπολιτεύεται πράξεσιν.
29921   3.38.37.1 : Ἐκ τῶν κοινῶν Ἀριστοτέλους διατριβῶν.
29922   3.38.37.2 : Οὐχ ἡ λύπη μέγιστον κακὸν ἀκολουθεῖ τῷ φθόνῳ,
29923   3.38.37.3 : ἀλλὰ πολὺ μεῖζον τὸ καὶ πρὸς τοὺς γνωρίμους γίνεσθαι·
29924   3.38.37.4 : τῷ γὰρ αἰσχρῷ καὶ φαύλῳ τὴν ὑπεροχὴν δοτέον, οὐ τῇ
29925   3.38.37.5 : λύπῃ.
29926   3.38.38.1 : Εὐσεβίου (fr. 35 phil. graec. III p. 12 Mullach.).
29927   3.38.38.2 : Ἀνδρὶ ἀγαθῷ εὖ πρήσσοντι φθονέων τις καὶ πατρίδι
29928   3.38.38.3 : καὶ παντὶ τῷ κοινῷ καὶ ἑωυτῷ φθονέει.
29929   3.38.38.4 : ἀνὴρ ἀγαθὸς γὰρ εὖ πρήσσων πόλιος καὶ παντὸς
29930   3.38.38.5 : τοῦ δυναμένου τῆς εὐμοιρίης αὐτοῦ μεταλαγχάνειν κοινὴ
29931   3.38.38.6 : εὐδαιμονίη.
29932   3.38.39.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 36 l. s. p. 12).
29933   3.38.39.2 : Φθόνος ὁ κατὰ τῶν εὐδοκιμεόντων ἐπὶ τοῖσι καλλί–
29934   3.38.39.3 : στοις ἀργῶν καὶ ἀπράκτων, τῶν δὲ ἀγαθῶν καὶ οἵων τε
29935   3.38.39.4 : τεκέειν τι παρ´ ἑωυτῶν χρηστὸν οὐκ ἅπτεται.
29936   3.38.40.1 : Ἰσοκράτους Νικοκλῆς ἢ Κύπριοι (§ 60 p. 39 b). 
29937   3.38.40.2 : Μὴ φθονεῖτε τοῖς παρ´ ἐμοὶ πρωτεύουσιν, ἀλλ´ ἁμιλ–
29938   3.38.40.3 : λᾶσθε χρηστοὺς ὑμᾶς αὐτοὺς παρέχοντες ἐξισοῦσθαι τοῖς
29939   3.38.40.4 : προέχουσιν.
29940   3.38.40a.1 : Δημοσθένους (Lept. § 151).
29941   3.38.40a.2 : Πολὺ γὰρ βελτίονος ἀνδρός ἐστιν ἐφ´ οἷς αὐτὸς εὖ
29942   3.38.40a.3 : πεποίηκεν ἀξιοῦν τιμᾶσθαι ἢ ἐφ´ οἷς ἕτεροι ποιήσαντες
29943   3.38.40a.4 : ἐτιμήθησαν φθονεῖν.
29944   3.38.41.1 : Θουκυδίδου (II 45, 1).
29945   3.38.41.2 : Φθόνος τοῖς ζῶσι πρὸς τὸ ἀντίπαλον, τὸ δὲ μὴ ἐμ–
29946   3.38.41.3 : ποδὼν ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ τετίμηται.
29947   3.38.42.1 : Ἰσοκράτους Εὐαγόρᾳ (§ 6 p. 190 b).
29948   3.38.42.2 : Τούτων δ´ αἴτιος ὁ φθόνος, ᾧ τοῦτο μόνον ἀγαθὸν
29949   3.38.42.3 : πρόσεστιν, ὅτι μέγιστον κακὸν τοῖς ἔχουσίν ἐστιν.
29950   3.38.43.1 : Θεοφράστου (fr. CLVI Wimmer.).
29951   3.38.43.2 : Τοσούτῳ δέ εἰσιν οἱ φθονεροὶ δυστυχέστεροι τῶν
29952   3.38.43.3 : ἄλλων, ὅσον οἱ μὲν ἐπὶ ταῖς αὑτῶν συμφοραῖς ἀλγοῦσιν·
29953   3.38.43.4 : οἱ δὲ φθονοῦντες πρὸς τοῖς ἑαυτῶν κακοῖς καὶ ἐπὶ τοῖς
29954   3.38.43.5 : τῶν ἄλλων ἀγαθοῖς λυπούμενοι διατελοῦσιν. 
29955   3.38.44.1 : Ἀναξιμένους.
29956   3.38.44.2 : Οἱ γὰρ μετὰ φθόνου κρίνοντες τὸ πρωτεῖον ἀπονέ–
29957   3.38.44.3 : μουσι τοῖς χειρίστοις, οὐ τοῖς βελτίστοις.
29958   3.38.45.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
29959   3.38.45.2 : Ὅσοι γὰρ τὰ καλῶς ῥηθέντα ἢ πραχθέντα διὰ φθό–
29960   3.38.45.3 : νον οὐκ ἐπαινοῦσι, πῶς οὗτοι ἂν τοῖς ἔργοις ὠφελήσειαν;
29961   3.38.46.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 123 Mullach.).
29962   3.38.46.2 : Μωμεομένων φλαύρων ὁ ἀγαθὸς οὐ ποιέεται λόγον.
29963   3.38.47.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. mor. 30 Mullach.).
29964   3.38.47.2 : Ὁ φθονέων ἑωυτὸν ὡς ἐχθρὸν λυπέει.
29965   3.38.48.1 : Σωκράτους.
29966   3.38.48.2 : Σωκράτης τὸν φθόνον εἶπεν ἕλκος εἶναι τῆς ψυχῆς.
29967   3.38.49.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Μενεξένου ἢ Ἐπιταφίου (p. 242 A).
29968   3.38.49.2 : Εἰρήνης δὲ γενομένης καὶ τῆς πόλεως τιμωμένης
29969   3.38.49.3 : ἦλθεν ἐπ´ αὐτήν, ὃ δὴ φιλεῖ ἐκ τῶν ἀνθρώπων τοῖς εὖ
29970   3.38.49.4 : πράττουσι προσπίπτειν, πρῶτον μὲν ζῆλος, ἀπὸ ζήλου δὲ
29971   3.38.49.5 : φθόνος.
29972   3.38.50.1 : Βίωνος. 
29973   3.38.50.2 : Βίων ὁ σοφιστὴς ἰδών τινα φθονερὸν σφόδρα κεκυ–
29974   3.38.50.3 : φότα εἶπεν ’ἢ τούτῳ μέγα κακὸν συμβέβηκεν ἢ ἄλλῳ
29975   3.38.50.4 : μέγα ἀγαθόν‘.
29976   3.38.51.1 : Κάτωνος πρεσβυτέρου (Ps.–Plut. apophth.
29977   3.38.51.2 : reg. et duc. p. 199 A).
29978   3.38.51.3 : Ἥκιστα φθονεῖσθαι ἔλεγε τοὺς τῇ τύχῃ χρωμένους
29979   3.38.51.4 : ἐπιεικῶς καὶ μετρίως· οὐ γὰρ ἡμῖν, ἀλλὰ τοῖς περὶ ἡμᾶς
29980   3.38.51.5 : φθονοῦσιν.
29981   3.38.52.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου ἐθῶν συναγωγῆς
29982   3.38.52.2 : (Hist. gr. min. ed. L. Dindorf v. I p. 147 fr. 10).
29983   3.38.52.3 : Τελχῖνες ἄνθρωποι ὀνομαζόμενοι τὸ ἀνέκαθεν Κρῆ–
29984   3.38.52.4 : τες, οἰκήσαντες δὲ καὶ ἐν Κύπρῳ, μεταναστάντες δ´ εἰς
29985   3.38.52.5 : Ῥόδον καὶ πρῶτοι τὴν νῆσον κατασχόντες, βάσκανοί τε
29986   3.38.52.6 : σφόδρα ἦσαν καὶ φθονεροί· τεχνῖται δὲ ὄντες καὶ τὰ τῶν
29987   3.38.52.7 : προτέρων ἔργα μωμησάμενοι Ἀθηνᾶς Τελχινίας ἄγαλμα
29988   3.38.52.8 : πρῶτοι ἱδρύσαντο, ὥσπερ εἴ τις λέγοι Ἀθηνᾶς βασκάνου.
29989   3.38.53.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 196 Mullach.).
29990   3.38.53.2 : Οὐκ ἂν ἐκώλυον οἱ νόμοι ζῆν ἕκαστον κατ´ ἰδίην
29991   3.38.53.3 : ἐξουσίην, εἰ μὴ ἕτερος ἕτερον ἐλυμαίνετο. φθόνος γὰρ
29992   3.38.53.4 : στάσιος ἀρχὴν ἀπεργάζεται. 
29993   3.38.54.1 : Ἀπολλώνιος τοῖς ἀδελφοῖς (ep. XCI
29994   3.38.54.2 : p. 127 Herch.).
29995   3.38.54.3 : Οὐδενὶ φθονητέον. ἀγαθοὶ μὲν γὰρ 〈εὐπραξιῶν〉
29996   3.38.54.4 : ἄξιοι, κακοὶ δ´ ἐὰν εὐτυχῶσι, κακῶς ζῶσιν.
29997   3.38.55.1 : Εὐσεβίου (fr. 37 phil. graec. III p. 12 Mull.).
29998   3.38.55.2 : Ἀνὴρ πολλὰ ἔχων χρηστὰ μαθήματα, ἔπειτα γνώμῃ
29999   3.38.55.3 : πονηρῇ διαχρεόμενος καὶ μὴ βουλόμενος τοῖσι μεταποιευ–
30000   3.38.55.4 : μένοις ὑπὸ φθόνου μεταδιδόναι, ἔοικεν ἀγγείῳ πονηρῷ
30001   3.38.55.5 : πολλὰ καὶ χρηστὰ ἔχοντι ἐν ἑωυτῷ ἀποκείμενα καὶ τὰ
30002   3.38.55.6 : ἐνεόντα πρὶν φανῆναι διαφθείροντι.
30003   3.38.56.1 : Ξενοφῶντος ἐν τρίτῳ Ἀπομνημονευ–
30004   3.38.56.2 : μάτων (III 9, 8).
30005   3.38.56.3 : Φθόνον δὲ σκοπῶν ὅ τι εἴη, λύπην μέν τινα ἐξεύρι–
30006   3.38.56.4 : σκεν αὐτὸν ὄντα, οὔτε μέντοι τὴν ἐπὶ φίλων ἀτυχίαις
30007   3.38.56.5 : οὔτε τὴν ἐπ´ ἐχθρῶν εὐτυχίαις γιγνομένην, ἀλλὰ μόνους
30008   3.38.56.6 : ἔφη φθονεῖν τοὺς ἐπὶ ταῖς τῶν φίλων εὐπραξίαις ἀνιω–
30009   3.38.56.7 : μένους. θαυμαζόντων δέ τινων εἴ τις φιλῶν τινα ἐπὶ τῇ
30010   3.38.56.8 : εὐπραξίᾳ αὐτοῦ λυποῖτο, ὑπεμίμνησκεν ὅτι πολλοὶ οὕτω
30011   3.38.56.9 : πρός τινας ἔχουσιν ὥστε κακῶς μὲν πράττοντας μὴ δύ–
30012   3.38.56.10 : νασθαι περιορᾶν, ἀλλὰ βοηθεῖν ἀτυχοῦσιν, εὐτυχούντων 
30013   3.38.56.11 : δὲ λυπεῖσθαι. τοῦτο μέντοι φρονίμῳ μὲν ἀνδρὶ οὐκ ἂν
30014   3.38.56.12 : συμβῆναι, τοὺς ἠλιθίους δὲ πάσχειν αὐτό.
30015   3.38.57.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ζʹ (VII 237).
30016   3.38.57.2 : Ὅτι πολιήτης μὲν πολιήτῃ εὖ πρήσσοντι φθονέει
30017   3.38.57.3 : καὶ ἔστι δυσμενὴς τῇ σιγῇ· οὐδ´ ἂν συμβουλευομένου τοῦ
30018   3.38.57.4 : ἀστοῦ πολιήτης ἀνὴρ τὰ ἄριστά οἱ δοκέοντα ὑποθέοιτο,
30019   3.38.57.5 : εἰ μὴ πρόσω ἀρετῆς ἀνήκοι· σπάνιοι δέ εἰσιν οἱ τοιοῦ–
30020   3.38.57.6 : τοι. ξεῖνος δὲ ξείνῳ εὖ πρήσσοντί ἐστιν εὐμενέστατον πάν–
30021   3.38.57.7 : των· συμβουλευομένου τε ἂν συμβουλεύσειε τὰ ἄριστα.
30022   3.38.58.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου (p. 48 D).
30023   3.38.58.2 : Ἀλλὰ μὴν ὁ φθονῶν γε ἐπὶ κακοῖς τοῖς τῶν πέλας
30024   3.38.58.3 : ἡδόμενος ἀναφανήσεται. —Σφόδρα γε.
30025   3.38.59.1 : Ἰωσήπου ἐκ τῆς Ἁλώσεως (I 3, 4).
30026   3.38.59.2 : Οὐδὲν οὕτως τῶν ἀγαθῶν παθῶν ἰσχυρὸν ὃ τῷ
30027   3.38.59.3 : φθόνῳ μέχρι παντὸς ἀντέχει.
30028   3.39.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.}1
30029   3.39.1.1 : Εὐριπίδου Τημενίδαις (fr. 729 N. 2).
30030   3.39.1.2 : Εἰκὸς δὲ παντὶ καὶ λόγῳ καὶ μηχανῇ
30031   3.39.1.3 : πατρίδος ἐρῶντας ἐκπονεῖν σωτηρίαν. 
30032   3.39.2.1 : 〈Εὐριπίδου (fr. 1045 N. 2).〉
30033   3.39.2.2 : Μὴ κάμνε πατρίδα σὴν λαβεῖν πειρώμενος.
30034   3.39.3.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις ( 406–407).
30035   3.39.3.2 : Ἡ πατρίς, ὡς ἔοικε, φίλτατον βροτοῖς·
30036   3.39.3.3 : οὐδ´ ὀνομάσαι δύναι´ ἂν ὡς ἔστιν φίλον.
30037   3.39.4.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 1046 N. 2).
30038   3.39.4.2 : Πολλοῦ γὰρ χρυσοῦ καὶ πλούτου
30039   3.39.4.3 : κρείσσων πάτρα σώφρονι ναίειν.
30040   3.39.4.4 : τὸ δὲ σύντροφον ἁδύ τι θνητοῖς
30041   3.39.4.5 : ἐν βίῳ χωρεῖ.
30042   3.39.5.1 : Τοῦ αὐτοῦ Αἰόλου (fr. 30 N. 2).
30043   3.39.5.2 : Ἀλλ´ ὅμως
30044   3.39.5.3 : οἰκτρός τις αἰὼν πατρίδος ἐκλιπεῖν ὅρους.
30045   3.39.6.1 : Εὐριπίδου Αἰγέως (fr. 6 N. 2).
30046   3.39.6.2 : Τί γὰρ πατρῴας ἀνδρὶ φίλτερον χθονός; 
30047   3.39.7.1 : Εὐριπίδου Δίκτυος (fr. 347 N. 2).
30048   3.39.7.2 : Εἰ δ´ ἦσθα μὴ κάκιστος, οὔποτ´ ἂν πάτραν
30049   3.39.7.3 : τὴν σὴν ἀτίζων, τήνδ´ ἂν εὐλόγεις πόλιν.
30050   3.39.8.1 : Εὐριπίδου Δίκτυος (fr. 347 N. 2).
30051   3.39.8.2 : Ὡς ἔν γ´ ἐμοὶ κρίνοιτ´ ἂν οὐ καλῶς φρονεῖν,
30052   3.39.8.3 : ὅστις πατρῴας γῆς ἀτιμάζων ὅρους
30053   3.39.8.4 : ἄλλην ἐπαινεῖ καὶ τρόποισιν ἥδεται.
30054   3.39.9.1 : Εὐριπίδου Τήλεφος (fr. 723 N. 2).
30055   3.39.9.2 : Σπάρτην ἔλαχες, κείνην κόσμει,
30056   3.39.9.3 : τὰς δὲ Μυκήνας ἡμεῖς ἰδίᾳ.
30057   3.39.10.1 : Εὐριπίδου Φοίνικι (fr. 817 N. 2).
30058   3.39.10.2 : Σὺ δ´ ὦ πατρῴα χθὼν ἐμῶν γεννητόρων,
30059   3.39.10.3 : χαῖρ´. ἀνδρὶ γάρ τοι, κἂν ὑπερβάλλῃ κακοῖς,
30060   3.39.10.4 : οὐκ ἔστι τοῦ θρέψαντος ἥδιον πέδον. 
30061   3.39.11.1 : Μενάνδρου Ἑαυτὸν τιμωρουμένου (fr. 6 com. IV
30062   3.39.11.2 : p. 111).
30063   3.39.11.3 : Οἴκοι μένειν χρὴ καὶ μένειν ἐλεύθερον,
30064   3.39.11.4 : ἢ μηκέτ´ εἶναι τὸν καλῶς εὐδαίμονα.
30065   3.39.12.1 : Σοφοκλέους Τηρέως (fr. 525 N. 2).
30066   3.39.12.2 : Πολλά σε ζηλῶ βίου,
30067   3.39.12.3 : μάλιστα δ´ εἰ γῆς μὴ πεπείρασαι ξένης.
30068   3.39.13.1 : Εὐριπίδου Φιλοκτήτῃ (fr. 793 N. 2).
30069   3.39.13.2 : Μακάριος ὅστις εὐτυχῶν οἴκοι μένει.
30070   3.39.14.1 : Σοφοκλέους (fr. 848 N. 2).
30071   3.39.14.2 : Οἴκοι μένειν δεῖ τὸν καλῶς εὐδαίμονα.
30072   3.39.15.1 : Θεόγνιδος ( 947–948).
30073   3.39.15.2 : Πατρίδα κοσμήσω λιπαρὴν πόλιν οὔτ´ ἐπὶ δήμῳ
30074   3.39.15.3 : τρέψας, οὔτ´ ἀδίκοις ἀνδράσι πειθόμενος.
30075   3.39.16.1 : Σοφοκλέους (Ant. 187–191).
30076   3.39.16.2 : Οὔτ´ ἂν φίλον ποτ´ ἄνδρα δυσμενῆ χθονὸς 
30077   3.39.16.3 : θείμην ἐμαυτῷ, τοῦτο γιγνώσκων ὅτι
30078   3.39.16.4 : ἥδ´ ἐστὶν ἡ σῴζουσα, καὶ ταύτης ἔπι
30079   3.39.16.5 : πλέοντες ὀρθῆς τοὺς λόγους ποιούμεθα.
30080   3.39.16.6 : τοιοῖσδ´ ἐγὼ νόμοισι τήνδ´ αὔξω πόλιν.
30081   3.39.17.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις ( 388–391).
30082   3.39.17.2 : Τί τὸ στέρεσθαι πατρίδος, ἦ κακὸν μέγα;
30083   3.39.17.3 : {—}Μέγιστον· ἔργῳ δ´ ἐστὶ μεῖζον ἢ λόγῳ.
30084   3.39.17.4 : {—}Τίς ὁ τρόπος αὐτοῦ; τί φυγάσιν τὸ δυσχερές;
30085   3.39.17.5 : {—}Ἓν μὲν μέγιστον, οὐκ ἔχει παρρησίαν.
30086   3.39.18.1 : Ὁμήρου (Il. XII 243).
30087   3.39.18.2 : Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης.
30088   3.39.19.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Il. XV 494–496).
30089   3.39.19.2 : Ἀλλὰ μάχεσθ´ ἐπὶ νηυσὶν ἀολλέες, εἰσόκεν ὑμέων
30090   3.39.19.3 : βλήμενος ἠὲ τυπεὶς θάνατον καὶ πότμον ἐπίσπῃ,
30091   3.39.19.4 : τεθνάτω· οὔ οἱ ἀεικὲς ἀμυνομένῳ περὶ πάτρης.
30092   3.39.20.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Od. I 57–59).
30093   3.39.20.2 : Αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς ἱμείρετο
30094   3.39.20.3 : ἧς γαίης καὶ καπνὸν ἀποθρῴσκοντα νοῆσαι. 
30095   3.39.21.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Od. IX 34).
30096   3.39.21.2 : Ὡς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος ἠδὲ τοκήων.
30097   3.39.22.1 : Εὐριπίδου (Phoen. 357–360).
30098   3.39.22.2 : Μῆτερ, φρονῶν εὖ κοὐ φρονῶν ἀφικόμην
30099   3.39.22.3 : ἐχθροὺς ἐς ἄνδρας· ἀλλ´ ἀναγκαίως ἔχει
30100   3.39.22.4 : πατρίδος ἐρᾶν ἅπαντας· ὃς δ´ ἄλλως λέγει,
30101   3.39.22.5 : λόγοισι χαίρει, τὸν δὲ νοῦν ἐκεῖς´ ἔχει.
30102   3.39.23.1 : Πλάτωνος ἐν τῷ Κρίτωνι (p. 51 A).
30103   3.39.23.2 : Ἢ οὕτως εἶ σοφός, ὥστε λέληθέν σε ὅτι μητρός τε
30104   3.39.23.3 : καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτε–
30105   3.39.23.4 : ρον πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι
30106   3.39.23.5 : μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ´ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν
30107   3.39.23.6 : ἔχουσι, καὶ σέβεσθαι δεῖ καὶ μᾶλλον ὑπείκειν καὶ θω–
30108   3.39.23.7 : πεύειν πατρίδα χαλεπαίνουσαν ἢ πατέρα καὶ μητέρα, καὶ
30109   3.39.23.8 : ἢ πείθειν ἢ ποιεῖν ᾗ ἂν κελεύῃ, καὶ πάσχειν, ἐάν τι
30110   3.39.23.9 : προστάττῃ παθεῖν, ἡσυχίαν ἄγοντα, ἐάν τε τύπτεσθαι
30111   3.39.23.10 : ἐάν τε δεῖσθαι, ἐάν τε εἰς πόλεμον ἄγῃ τρωθησόμενον
30112   3.39.23.11 : ἢ ἀποθανούμενον, ποιητέα ταῦτα, καὶ τὸ δίκαιον οὕτως
30113   3.39.23.12 : ἔχει, καὶ οὐχ ὑπεικτέον οὐδ´ ἀναχωρητέον οὐδὲ λειπτέον 
30114   3.39.23.13 : τὴν τάξιν, ἀλλὰ καὶ ἐν πολέμῳ καὶ ἐν δικαστηρίῳ καὶ
30115   3.39.23.14 : πανταχοῦ ποιητέον ὃ ἂν κελεύῃ ἡ πόλις καὶ ἡ πατρίς;
30116   3.39.23.15 : ἢ καὶ πείθειν αὐτὴν δίκαιον πέφυκε, βιάζεσθαι δὲ οὐχ
30117   3.39.23.16 : ὅσιον οὔτε μητέρα οὔτε πατέρα, πολὺ δὲ τούτων ἔτι ἧτ–
30118   3.39.23.17 : τον τὴν πατρίδα.
30119   3.39.24.1 : Εὐσεβίου (fr. 38 phil. gr. III p. 13 Mull.).
30120   3.39.24.2 : Πατράσι παῖδας ἐπιζώειν εὐτυχές, καὶ χρὴ τοῦτο
30121   3.39.24.3 : παρὰ τῆς Τύχης αἰτέειν καὶ τοὺς μετὰ ταῦτα διαδεξομέ–
30122   3.39.24.4 : νους, καὶ ὅκως καὶ αὐτῶν ἕκαστοι τάξι τῇ εἰρημένῃ τοὺς
30123   3.39.24.5 : πρὸ ἑωυτῶν διαδεχοίατο. κοινὴ δὲ εὐχὴ δικαιοτάτη αὕτη
30124   3.39.24.6 : ἂν παρὰ πάντων φυλαχθείη ἐπὶ τῇ διαμονῇ τοῦ μηκίστου,
30125   3.39.24.7 : τὴν ὑποδεχομένην ἑκάστοτε καὶ ἐκτρέφουσαν πάντας πα–
30126   3.39.24.8 : τρίδα καὶ δοῦσαν τοὺς προηγησαμένους αὐτήν τε καὶ
30127   3.39.24.9 : θεῶν τῶν ἐγχωρίων τὰς κατεστεώσας τιμὰς τῷ πλεῦνι
30128   3.39.24.10 : αἰεὶ ὑπερβάλλειν.
30129   3.39.25.1 : Πυθαγόρου.
30130   3.39.25.2 : Πυθαγόρας ἐρωτηθεὶς πῶς δεῖ ἀγνωμονούσῃ πατρίδι
30131   3.39.25.3 : προσφέρεσθαι, εἶπεν ’ὡς μητρί‘.
30132   3.39.26.1 : Τιμοθέου.
30133   3.39.26.2 : Τιμόθεος ὁ τῶν Ἀθηναίων στρατηγὸς ἀκούσας τινὸς
30134   3.39.26.3 : τῶν συστρατηγούντων αὐτῷ λέγοντος ’ἆρά γε, Τιμόθεε,
30135   3.39.26.4 : ἡ πατρὶς ἡμῶν χάριτας ἀποδώσει;‘ ἔφη ’ἀλλ´ ἡμῖν γέ–
30136   3.39.26.5 : νοιτο τὰς ἀξίας ἀποδοῦναι‘. 
30137   3.39.27.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου.
30138   3.39.27.2 : Οἱ Λάκωνες οἱ ἐπὶ τῷ ὑποσχεῖν δίκας ὑπὲρ τῶν
30139   3.39.27.3 : κηρύκων ὡς τὸν μέγαν βασιλέα ἐλθόντες ἀφείθησάν τε
30140   3.39.27.4 : καὶ διὰ τὴν ἀρετὴν ἠξίου αὐτοὺς παρ´ αὑτῷ μένειν. ’καὶ
30141   3.39.27.5 : πῶς‘ ἔφασαν ’ἂν δυναίμεθα τοιαύτην πατρίδα καταλι–
30142   3.39.27.6 : πεῖν, ὑπὲρ ἧς τοσαύτην ὁδὸν ἤλθομεν ἀποθανούμενοι;‘
30143   3.39.28.1 : Ἀριστείδου.
30144   3.39.28.2 : Ἀριστείδης ἐρωτώμενος τί μάλιστα αὐτὸν ἐν τῇ φυγῇ
30145   3.39.28.3 : ἐλύπει, τὸ τῆς πατρίδος ὄνειδος ἔφη κακῶς ἀκουούσης
30146   3.39.28.4 : ἐπὶ τῇ αὑτοῦ φυγῇ.
30147   3.39.29.1 : Σεριφίου.
30148   3.39.29.2 : Σερίφιος ὀνειδιζόμενος ὑπὸ Ἀθηναίου τὴν μικρο–
30149   3.39.29.3 : πολιτείαν, ’ἐμοὶ μέν‘ ἔφη ’ἡ πατρὶς ὄνειδος, σὺ δὲ τῇ
30150   3.39.29.4 : πατρίδι‘.
30151   3.39.30.1 : Ἀριστείδου.
30152   3.39.30.2 : Ἡ γυνὴ τῷ Ἀριστείδῃ περὶ τὰ πολιτικὰ διατρί–
30153   3.39.30.3 : βοντι ’εἴθε‘ ἔφη ’τὰ μὲν ἴδια κοινὰ ἐνόμισας, τὰ δὲ
30154   3.39.30.4 : κοινὰ ἴδια‘.
30155   3.39.31.1 : Χρυσέρμου ἐν βʹ Περσικῶν (Plut. parall. min. p. 308 B).
30156   3.39.31.2 : Περσῶν τὴν Ἑλλάδα λεηλατούντων καὶ πάντων τῶν
30157   3.39.31.3 : ἐγχωρίων συγκεχυμένων, Παυσανίας ὁ τῶν Λακεδαιμο–
30158   3.39.31.4 : νίων στρατηγὸς ἀπὸ Ξέρξου πεντακόσια τάλαντα χρυσίου 
30159   3.39.31.5 : λαβὼν ἔμελλε προδιδόναι τὴν Σπάρτην. τῶν δὲ ἐπιστο–
30160   3.39.31.6 : λῶν μεσολαβηθεισῶν, Ἡγησίλαος ὁ πατὴρ τοῦ προειρη–
30161   3.39.31.7 : μένου περὶ τῶν συμβεβηκότων ἀκούσας τὸν υἱὸν μέχρι
30162   3.39.31.8 : τοῦ ναοῦ τῆς χαλκιοίκου συνεδίωξεν Ἀθηνᾶς, καὶ τὰς
30163   3.39.31.9 : θύρας τοῦ τεμένους πλίνθοις ἐμφράξας μετὰ τῆς γυναι–
30164   3.39.31.10 : κὸς τὴν εἴσοδον ἐφρούρησε καὶ λιμῷ τὸν προδότην ἀνεῖ–
30165   3.39.31.11 : λεν, ὃν ἡ μήτηρ ἀείρασα ὑπὲρ τοὺς ὅρους ἔρριψεν.
30166   3.39.32.1 : Δημαράτου 〈ἐν〉 βʹ Ἀρκαδικῶν (ib. p. 309 C).
30167   3.39.32.2 : Τεγεατῶν πρὸς Φενεάτας πόλεμον ἐχόντων καὶ χρο–
30168   3.39.32.3 : νίου τῆς παρατάξεως ὑπαρχούσης, συνεφώνησε τοῖς δήμοις
30169   3.39.32.4 : τριδύμους ἀδελφοὺς πέμψαι τοὺς μαχησομένους ὑπὲρ τῆς
30170   3.39.32.5 : νίκης. ἀρέσαντος δὲ τοῦ δόγματος ἔπεμψαν Τεγεᾶται
30171   3.39.32.6 : μὲν τοὺς Ῥηξιμάχου παῖδας, Φενεᾶται δὲ τοὺς Δημο–
30172   3.39.32.7 : στράτου. συμβληθείσης δὲ τῆς παρατάξεως ἐφονεύθησαν
30173   3.39.32.8 : ἐκ τῶν Ῥηξιμάχου δύο, ὁ δὲ τρίτος, τοὔνομα Κριτόλαος,
30174   3.39.32.9 : στρατηγήματι τῶν ἀντιπάλων περιεγένετο· προσποιητὴν
30175   3.39.32.10 : γὰρ σκηψάμενος φυγὴν καθ´ ἕνα τῶν ἐπιδιωκόντων
30176   3.39.32.11 : ἀνεῖλεν, καὶ ἐγκρατὴς γενόμενος τῆς νίκης περιχαρὴς 
30177   3.39.32.12 : πρὸς τοὺς οἰκείους ἔδραμε· πάντων δ´ αὐτῷ περιπλοκὰς
30178   3.39.32.13 : συμπαθεῖς διδόντων, οὐ συνεχάρη μόνη τῷ προειρημένῳ
30179   3.39.32.14 : ἡ ἀδελφὴ Δημοδίκη· πεφονεύκει γὰρ αὐτῆς τὸν κατηγ–
30180   3.39.32.15 : γυημένον ἄνδρα Δημόδικον. ἀναξιοπαθήσας δὲ ἐπὶ τού–
30181   3.39.32.16 : τοις ὁ νέος τὴν παρθένον ἀπέκτεινε, καὶ ὑπὸ τῆς μητρὸς
30182   3.39.32.17 : φόνου κριθεὶς ἀπελύθη τοῦ ἐγκλήματος.
30183   3.39.33.1 : Δημαράτου ἐν τρίτῳ Τραγῳδουμένων (Plut. parall.
30184   3.39.33.2 : min. p. 310 D).
30185   3.39.33.3 : Ἀθηναίων πρὸς Εὔμολπον τὸν Θρᾳκῶν βασιλέα πό–
30186   3.39.33.4 : λεμον ἐχόντων, Ἐρεχθεὺς ὁ τῆς Ἀττικῆς προϊστάμενος
30187   3.39.33.5 : χρησμὸν ἔλαβεν, ὅτι νικήσει τοὺς ἐχθρούς, ἐὰν τὴν πρεσ–
30188   3.39.33.6 : βυτάτην τῶν θυγατέρων Περσεφόνῃ θύσῃ. παραγενόμε–
30189   3.39.33.7 : νος [ὁ] δ´ εἰς Ἀθήνας Πραξιθέᾳ τῇ γυναικὶ τὴν πυθό–
30190   3.39.33.8 : χρηστον μαντείαν ἀπήγγειλεν· εἶθ´ οὕτω τὴν κόρην
30191   3.39.33.9 : προσαγαγὼν τοῖς βωμοῖς ἀνεῖλεν, καὶ συμβαλὼν τὸν πό–
30192   3.39.33.10 : λεμον ἐγκρατὴς ἐγένετο τῆς νίκης.
30193   3.39.34.1 : Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ Πῶς πατρίδι χρηστέον. 
30194   3.39.34.2 : Μετὰ τὸν περὶ θεῶν λόγον εὐλογώτατόν ἐστιν ὑπο–
30195   3.39.34.3 : θέσθαι πῶς πατρίδι χρηστέον. ἔστι γὰρ ὡσανεὶ δεύτερός
30196   3.39.34.4 : τις θεὸς αὕτη 〈ἢ〉 νὴ Δία πρῶτος καὶ μείζων γονεύς· παρ´
30197   3.39.34.5 : ὃ δὴ καὶ ὁ τοὔνομα τῷ πράγματι θέμενος οὐκ ἀνεντρε–
30198   3.39.34.6 : χὲς ἔθετο, παρασχηματίσας μὲν τῷ πατρί, θηλυκῶς δ´
30199   3.39.34.7 : ἐξενεγκών, ἵν´ οἷον μῖγμα τυγχάνοι τῆς τε τοῦ πατρὸς
30200   3.39.34.8 : καὶ τῆς μητρῴας ... καὶ δὴ οὗτος μὲν ὁ λόγος ὑπαγορεύει
30201   3.39.34.9 : πατρίδα τιμᾶν ἐπίσης τοῖς δυσὶ γονεῦσι τὴν μίαν, ὥστε
30202   3.39.34.10 : θατέρου μὲν τῶν γειναμένων ὁποτερουοῦν καὶ δὴ προ–
30203   3.39.34.11 : κρίνειν τὴν πατρίδα, προτιμᾶν δ´ αὐτῆς μηδ´ ἅμα τοὺς
30204   3.39.34.12 : δύο, δι´ ἴσης δὲ μοίρας ἄγειν. ἀλλ´ ἕτερος αὖ λόγος
30205   3.39.34.13 : ἐστίν, ὃς παρακαλεῖ καὶ προτιμᾶν αὐτὴν τῶν γονέων
30206   3.39.34.14 : ἅμα τοῖν δυεῖν, καὶ οὔ τοι μόνον τούτων, ἀλλὰ καὶ γυ–
30207   3.39.34.15 : ναικὸς σὺν αὐτοῖς καὶ τέκνων καὶ φίλων καὶ ἁπαξαπλῶς
30208   3.39.34.16 : μετὰ θεοὺς τῶν ἄλλων ἁπάντων.
30209   3.39.35.1 : Ἐν ταὐτῷ. 
30210   3.39.35.2 : Ὥσπερ οὖν ἀνόητος μὲν ὁ τῶν πέντε δακτύλων τὸν
30211   3.39.35.3 : ἕνα προκρίνων, εὐλόγιστος δὲ ὁ τοὺς πέντε τοῦ ἑνός· ὁ
30212   3.39.35.4 : μὲν γὰρ ἀτιμάζει καὶ τὸν προκεκριμένον, ὁ δ´ ἐν τοῖς
30213   3.39.35.5 : πέντε καὶ τὸν ἕνα περισῴζει· τοῦτον δ´ αὖ τὸν τρόπον
30214   3.39.35.6 : καὶ ὁ μὲν ἑαυτὸν τῆς πατρίδος πλέον σῴζειν βουλόμενος
30215   3.39.35.7 : πρὸς τῷ δρᾶν ἀθέμιτα καὶ ἄλλως ἀνόητος ἱμείρων ἀδυ–
30216   3.39.35.8 : νάτων, ὁ δὲ ἑαυτοῦ προτιμῶν τὴν πατρίδα θεοφιλής τε
30217   3.39.35.9 : καὶ τοῖς λογισμοῖς ἀραρώς. εἴρηται δ´ ὅμως, ὡς κἂν εἰ
30218   3.39.35.10 : μὴ συναριθμοῖτό τις τῷ συστήματι, κατ´ ἰδίαν δ´ ἐξετά–
30219   3.39.35.11 : ζοιτο, καθήκειν τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας τὴν τοῦ συστήμα–
30220   3.39.35.12 : τος προκρίνειν, ὅτι τὴν ὡς πολίτου σωτηρίαν ἀνύπαρκτον
30221   3.39.35.13 : ἀπέφαινεν ἡ τῆς πόλεως ἀπώλεια, καθάπερ καὶ τὴν ὡς
30222   3.39.35.14 : δακτύλου, ὡς μέρους χειρός, ἡ τῆς χειρὸς ἀναίρεσις. καὶ
30223   3.39.35.15 : δὴ κατὰ τούτων ἡμῖν συγκεκεφαλαιώσθω, διότι χρὴ τὸ
30224   3.39.35.16 : κοινῇ συμφέρον τοῦ ἰδίᾳ μὴ χωρίζειν, ἀλλ´ ἓν ἡγεῖσθαι
30225   3.39.35.17 : καὶ ταὐτόν· τό τε γὰρ τῇ πατρίδι συμφέρον κοινόν ἐστι
30226   3.39.35.18 : καὶ τῶν κατὰ μέρος ἑκάστῳ, τὸ γὰρ ὅλον δίχα τῶν με–
30227   3.39.35.19 : ρῶν ἐστιν οὐδέν, τό τε τῷ πολίτῃ συμφέρον προσήκει 
30228   3.39.35.20 : καὶ τῇ πόλει, ἐάν γε ὡς πολίτῃ συμφέρον λαμβάνηται.
30229   3.39.35.21 : καὶ γὰρ 〈τὸ〉 τῷ χορευτῇ ὡς χορευτῇ λυσιτελὲς καὶ τῷ
30230   3.39.35.22 : ὅλῳ χορῷ κερδαλέον ἂν εἴη. τοῦτον οὖν τὸν λόγον ἐν–
30231   3.39.35.23 : θέμενοι πάντα ταῖς διανοίαις πολὺ φῶς ἕξομεν ἐν τοῖς
30232   3.39.35.24 : κατὰ μέρος, ὥστε ἐν μηδενὶ παραλιπεῖν καιρῷ τὸ πρὸς
30233   3.39.35.25 : τὴν πατρίδα καθῆκον.
30234   3.39.36.1 : Ἐν ταὐτῷ.
30235   3.39.36.2 : Ὧν οὕνεκα φημὶ δεῖν ἀποικονομεῖσθαι πᾶν καὶ πά–
30236   3.39.36.3 : θος καὶ νόσημα τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς τὸν πατρίδι χρησόμενον
30237   3.39.36.4 : καλῶς. δεῖ δὲ καὶ τοὺς νόμους τῆς πατρίδος καθάπερ
30238   3.39.36.5 : τινὰς θεοὺς δευτέρους συντηρεῖν αὐτόν τε βιοῦντα κατὰ
30239   3.39.36.6 : τὴν τούτων ὑφήγησιν, κἂν εἰ παραβαίνειν τις αὐτοὺς ἢ
30240   3.39.36.7 : νεοχμοῦν ἐπιχειροίη σπουδῇ πάσῃ κωλύοντα καὶ πάντα
30241   3.39.36.8 : τρόπον ἐναντιούμενον. οὐ γὰρ ἀγαθὸν ἐπιτήδευμα πόλει
30242   3.39.36.9 : δι´ ἀτιμίας ἀγόμενοι νόμοι καὶ τὰ νέα προκρινόμενα
30243   3.39.36.10 : τῶν παλαιῶν. ὅθεν καὶ τῶν ψηφισμάτων καὶ τῆς παρα–
30244   3.39.36.11 : θέρμου ταύτης καινουργίας εἰρκτέον τοὺς αὐθαδέστερον
30245   3.39.36.12 : ἐπὶ τοῦτ´ ἰόντας. ἀποδέχομαι δ´ οὖν ἔγωγε καὶ τὸν τῶν
30246   3.39.36.13 : Λοκρῶν νομοθέτην Ζάλευκον, ὃς ἐνομοθέτησε τὸν και–
30247   3.39.36.14 : νὸν εἰσοίσοντα νόμον βρόχου περικειμένου τῷ τραχήλῳ
30248   3.39.36.15 : τοῦτο ποιεῖν, ὡς ἀκαρὴς οἴχοιτο πνιγείς, εἰ μὴ μάλα 
30249   3.39.36.16 : σφόδρα λυσιτελῶς τῷ κοινῷ παραδιατάττοιτο τὴν ἐξ ἀρ–
30250   3.39.36.17 : χῆς τῆς πολιτείας κατάστασιν. οὐδὲν δ´ ἧττον τῶν νό–
30251   3.39.36.18 : μων καὶ τὰ ἔθη φυλακτέον τά γε ὄντως πάτρια καὶ τάχα
30252   3.39.36.19 : που πρεσβύτερα καὶ τῶν νόμων αὐτῶν· ἐπεὶ τά τε χθιζὰ
30253   3.39.36.20 : ταῦτα καὶ πρωιζά, τὰ νῦν εἰς ἅπασαν εἰσηγμένα πόλιν
30254   3.39.36.21 : οὔτε πάτρια ἡγητέον καὶ τάχ´ οὐδὲ ἔθη τὸ σύνολον. εἶτα
30255   3.39.36.22 : τὸ μὲν ἔθος ἄγραφός τις εἶναι βούλεται νόμος, καλὸν
30256   3.39.36.23 : ἐπιγεγραμμένος νομοθέτην, τὴν τῶν χρωμένων ἁπάντων
30257   3.39.36.24 : εὐαρέστησιν, ἴσως δέ που καὶ τοῖς φύσει δικαίοις ἐγγὺς
30258   3.39.36.25 : βάλλων.
30259   3.40.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΞΕΝΗΣ.}1
30260   3.40.1.1 : Εὐριπίδου Φιλοκτήτῃ (fr. 798 N. 2).
30261   3.40.1.2 : Πατρὶς καλῶς πράσσουσα τὸν † εὐτυχοῦντ´ ἀεὶ
30262   3.40.1.3 : μείζω τίθησι, δυστυχοῦσα δ´ ἀσθενῆ.
30263   3.40.2.1 : Τοῦ αὐτοῦ Φαέθοντι (fr. 777 N. 2). 
30264   3.40.2.2 : Ὡς πανταχοῦ γε πατρὶς ἡ βόσκουσα γῆ.
30265   3.40.2a.1 : Ἀριστοφάνους.
30266   3.40.2a.2 : Πατρὶς δὲ πᾶσα τῷ πένητι προσφιλής,
30267   3.40.2a.3 : ἀφ´ ἧς τροφήν τε καὶ τὸ μὴ πεινῆν ἔχει.
30268   3.40.3-4.1 : Ἐκ τῶν Πλουτάρχου Περὶ φυγῆς (p. 600 F. 601 C.
30269   3.40.3-4.2 :  601 F. 602 B. 605 A–B).
30270   3.40.3-4.3 : Ὅθεν εὖ μὲν ὁ Ἡρακλῆς εἶπεν ἐρωτηθεὶς
30271   3.40.3-4.4 : Ἀργεῖος, ἢ Θηβαῖος; οὐ γὰρ εὔχομαι
30272   3.40.3-4.5 : μιᾶς· ἅπας μοι πύργος Ἑλλήνων πατρίς.
30273   3.40.3-4.6 : ἀλλ´ ἡμεῖς, ὥσπερ μύρμηκες ἢ μέλιτται μυρμηκιᾶς μιᾶς
30274   3.40.3-4.7 : ἢ κυψέλης ἐκπεσόντες, ἀδημονοῦμεν 〈καὶ ξενοπαθοῦμεν〉,
30275   3.40.3-4.8 : οὐκ εἰδότες οὐδὲ μεμαθηκότες οἰκεῖα τὰ πάντα ποιεῖσθαι,
30276   3.40.3-4.9 : καὶ νομίζειν ὥσπερ ἐστίν. εἶτα· ἐὰν ἀμφιγνοῶμεν ἐπὶ ξένης
30277   3.40.3-4.10 : γενόμενοι τὴν γῆν, τὴν θάλατταν, τὸν ἀέρα, τὸν οὐρανόν, ὡς 
30278   3.40.3-4.11 : ἕτερα καὶ διαφέροντα τῶν συνήθων. ἡ μὲν γὰρ φύσις ἐλευ–
30279   3.40.3-4.12 : θέρους ἡμᾶς καὶ λελυμένους ἀφίησιν, αὐτοὶ δὲ ἡμεῖς συν–
30280   3.40.3-4.13 : δέομεν ἑαυτοὺς στενοχωροῦμεν ... πλοῦτον δὲ ἀποβαλόντα
30281   3.40.3-4.14 : ῥᾳδίως καὶ ταχέως οὐκ ἔστιν ἄλλον συναγαγεῖν· πατρὶς
30282   3.40.3-4.15 : δὲ γίνεται πᾶσα πόλις εὐθὺς ἀνθρώπῳ χρῆσθαι μεμα–
30283   3.40.3-4.16 : θηκότι· ἂν γὰρ σκοπῇς ἄνευ κενῆς δόξης τὴν ἀλήθειαν,
30284   3.40.3-4.17 : ὁ μίαν πόλιν ἔχων, ξένος ἐστὶ τῶν ἄλλων ἁπασῶν καὶ
30285   3.40.3-4.18 : ἀλλότριος. Ἀριστοτέλης ἦν ἐκ Σταγείρων, Θεόφραστος
30286   3.40.3-4.19 : ἐξ Ἐρέσου, Στράτων ἐκ Λαμψάκου, Γλαύκων [δὲ] ἐκ
30287   3.40.3-4.20 : Τρωάδος, Ἀρίστων ἐκ Κέω. τίς οὖν τούτους ἐδίωξεν;
30288   3.40.3-4.21 : οὐδείς, ἀλλ´ αὐτοὶ διώκοντες ἡσυχίαν καὶ σπουδήν, ἧς 
30289   3.40.3-4.22 : οὐ πάνυ μέτεστιν οἴκοι τοῖς ἡντινοῦν δόξαν ἢ δύναμιν
30290   3.40.3-4.23 : ἔχουσι, τὰ μὲν ἄλλα λόγοις, τοῦτο δὲ ἡμᾶς ἔργῳ διδά–
30291   3.40.3-4.24 : σκουσι. καὶ γὰρ νῦν οἱ δοκιμώτατοι καὶ κράτιστοι ζῶσιν
30292   3.40.3-4.25 : ἐπὶ ξένης, οὐ μετασταθέντες, ἀλλὰ μεταστάντες.
30293   3.40.5.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 607 D).
30294   3.40.5.2 : Τὸ δ´ ἀληθέστατον, ἡ ψυχὴ φεύγει καὶ πλανᾶται
30295   3.40.5.3 : θείοις ἐλαυνομένη δόγμασι καὶ νόμοις, εἶτα ὥσπερ ἐν
30296   3.40.5.4 : νήσῳ σάλον ἐχούσῃ, καθάπερ φησὶν ὁ Πλάτων, ὀστρέου
30297   3.40.5.5 : τρόπον ἐνδεδεμένη τῷ σώματι, διὰ τὸ μὴ ἀναφέρειν μηδὲ
30298   3.40.5.6 : μνημονεύειν,
30299   3.40.5.7 : ἐξ οἵης τιμῆς τε καὶ ὅσσου μήκεος ὄλβου
30300   3.40.5.8 : μεθέστηκεν, οὐ Σάρδεων Ἀθήνας οὐδὲ Κορίνθου Λῆμνον,
30301   3.40.5.9 : ἀλλ´ οὐρανοῦ καὶ σελήνης γῆν ἀμειψαμένη καὶ τὸν ἐπὶ
30302   3.40.5.10 : γῆς βίον· ἂν μικρὸν δὲ ἐνταῦθα τόπον ἐκ τόπου παραλ–
30303   3.40.5.11 : λάξῃ, δυσανασχετεῖ καὶ ξενοπαθεῖ, καθάπερ φυτὸν ἀγεν–
30304   3.40.5.12 : νὲς ἀπομαραινομένη. καίτοι φυτῷ μὲν ἔστι τις χώρα
30305   3.40.5.13 : μᾶλλον ἑτέρας ἑτέρα πρόσφορος, ἐν ᾗ τρέφεται καὶ βλα–
30306   3.40.5.14 : στάνει βέλτιον· ἀνθρώπου δὲ οὐδεὶς ἀφαιρεῖται τόπος
30307   3.40.5.15 : εὐδαιμονίαν, ὥσπερ οὐδὲ ἀρετὴν οὐδὲ φρόνησιν. 
30308   3.40.6.1 : Δημοκρίτου (fr. mor. 38 Mullach.).
30309   3.40.6.2 : Ξενιτείη βίου αὐταρκείην διδάσκει· μᾶζα γὰρ καὶ
30310   3.40.6.3 : στιβὰς λιμοῦ καὶ κόπου γλυκύτατα ἰήματα.
30311   3.40.7.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. mor. 225 Mullach.).
30312   3.40.7.2 : Ἀνδρὶ σοφῷ πᾶσα γῆ βατή· ψυχῆς γὰρ ἀγαθῆς
30313   3.40.7.3 : πατρὶς ὁ ξύμπας κόσμος.
30314   3.40.8.1 : Τέλητος περὶ φυγῆς (p. 14 Hense.).
30315   3.40.8.2 : Μήποτε πρὸς μὲν τὸν οἰόμενον ἀλογιστοτέρους τὴν
30316   3.40.8.3 : φυγὴν ποιεῖν ὀρθῶς ἂν παραβάλλοιτο τὰ ἐπὶ τῶν τεχνῶν,
30317   3.40.8.4 : ὅτι ὃν τρόπον οὐδὲ αὐλεῖν οὐδὲ ὑποκρίνεσθαι χεῖρον ἔστιν
30318   3.40.8.5 : ἐπὶ ξένης ὄντα, οὕτως οὐδὲ βουλεύεσθαι· πρὸς δὲ τὸν
30319   3.40.8.6 : κατ´ ἄλλο τι ἡγούμενον τὴν φυγὴν βλαβερὸν εἶναι, μὴ
30320   3.40.8.7 : οὐδὲν λέγηται παρὰ τὸ τοῦ Στίλπωνος, ὃ καὶ πρῴην εἶπον·
30321   3.40.8.8 : τί λέγεις, φησί, καὶ τίνων ἡ φυγὴ 〈ἢ〉 ποίων ἀγαθῶν
30322   3.40.8.9 : στερίσκει; τῶν περὶ 〈τὴν〉 ψυχήν, ἢ τῶν περὶ τὸ σῶμα, ἢ 
30323   3.40.8.10 : τῶν ἐκτός; εὐλογιστίας, ὀρθοπραγίας, εὐπραγίας ἡ φυγὴ
30324   3.40.8.11 : στερίσκει; οὐ δή. ἀλλὰ μὴ ἀνδρείας ἢ δικαιοσύνης ἢ
30325   3.40.8.12 : ἄλλης τινὸς ἀρετῆς; οὐδὲ τοῦτο. ἀλλὰ μὴ τῶν περὶ τὸ
30326   3.40.8.13 : σῶμά τινος ἀγαθῶν; ἢ οὐχ ὁμοίως ἔστιν ἐπὶ ξένης ὄντα
30327   3.40.8.14 : ὑγιαίνειν καὶ ἰσχύειν καὶ ὀξὺ ὁρᾶν καὶ ὀξὺ ἀκούειν, ἐνίοτε
30328   3.40.8.15 : δὲ μᾶλλον 〈ἢ〉 ἐν τῇ ἰδίᾳ μένοντα; καὶ μάλα. ἀλλὰ μὴ
30329   3.40.8.16 : τῶν ἐκτὸς στερίσκει ἡ φυγή; ἢ οὐ πολλοῖς ὤφθη τὰ πρά–
30330   3.40.8.17 : γματα κατὰ τὴν τῶν τοιούτων ὕπαρξιν ἐπιφανέστερα γε–
30331   3.40.8.18 : γονότα φυγάδων γενομένων; ἢ οὐ Φοῖνιξ ἐκ Δολοπίας
30332   3.40.8.19 : ἐκπεσὼν ὑπὸ Ἀμύντορος εἰς Θετταλίαν φεύγει;
30333   3.40.8.20 : Πηλέα δ´ ἐξικόμην,
30334   3.40.8.21 : καί μ´ ἀφνειὸν ἔθηκε, πολὺν δέ μοι ὤπασε λαόν.
30335   3.40.8.22 : Θεμιστοκλῆς ἐκεῖνος ’ὦ παῖ‘ φησίν ’ἀπωλόμεθ´ ἂν εἰ μὴ
30336   3.40.8.23 : ἀπωλόμεθα‘. νῦν δὲ πολλὴ τῶν τοιούτων ἀφθονία. ποίων
30337   3.40.8.24 : οὖν ἀγαθῶν ἡ φυγὴ στερίσκει, ἢ τίνος κακοῦ παραιτία
30338   3.40.8.25 : ἐστίν; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐχ ὁρῶ. ἀλλ´ ἡμεῖς πολλαχοῦ αὑτοὺς
30339   3.40.8.26 : κατορύττομεν καὶ φυγάδες γενόμενοι καὶ ἐν τῇ ἰδίᾳ μέ–
30340   3.40.8.27 : νοντες. οὐκ ἄρχουσι, φασίν, οὐ πιστεύονται, οὐ παρρη– 
30341   3.40.8.28 : σίαν ἔχουσιν. ἔνιοι δέ γε καὶ φρουροῦσι τὰς πόλεις παρὰ
30342   3.40.8.29 : βασιλεῦσι, καὶ ἔθνη πιστεύονται, καὶ δωρεὰς μεγάλας καὶ
30343   3.40.8.30 : συντάξεις λαμβάνουσι. Λυκῖνος ἐκεῖνος οὐ παρ´ ἡμῖν
30344   3.40.8.31 : ἐφρούρει φυγὰς ὢν ἐκ τῆς Ἰταλίας, πιστευόμενος παρ´
30345   3.40.8.32 : Ἀντιγόνῳ, καὶ τὸ προσταττόμενον ἐποιοῦμεν Λυκίνῳ
30346   3.40.8.33 : ἡμεῖς ἐν τῇ ἰδίᾳ μένοντες; Ἱππομέδων ὁ Λακεδαιμόνιος
30347   3.40.8.34 : ὁ νῦν ἐπὶ Θρᾴκης καθεσταμένος ὑπὸ Πτολεμαίου, Χρε–
30348   3.40.8.35 : μωνίδης καὶ Γλαύκων οἱ Ἀθηναῖοι οὐ πάρεδροι καὶ σύμ–
30349   3.40.8.36 : βουλοι; ἵνα μὴ τὰ παλαιά σοι λέγω, ἀλλὰ τὰ καθ´ ἡμᾶς.
30350   3.40.8.37 : καὶ τὸ τελευταῖον οὐκ ἐπὶ στόλου τηλικούτου ἐξαπεστάλη
30351   3.40.8.38 : καὶ χρημάτων τοσοῦτον πιστευόμενος καὶ τὴν ἐξουσίαν
30352   3.40.8.39 : ἔχων ὡς βούλοιτο χρῆσθαι; {—}Ἀλλ´ ἔν γε τῇ ἰδίᾳ οὐκ
30353   3.40.8.40 : ἄρχουσιν οἱ φυγάδες. {—}Οὐδὲ γὰρ αἱ γυναῖκες οἴκοι μέ–
30354   3.40.8.41 : νουσαι, οὐδ´ οἱ παῖδες, οὐδὲ τὰ μειράκια ταυτί, οὐδ´ οἱ
30355   3.40.8.42 : ἔξωροι τῇ ἡλικίᾳ. ἀλλὰ μή τι δυσχερὲς αὐτοῖς; εἰ δ´
30356   3.40.8.43 : ὠδυνῶντο ἐπὶ τούτῳ, οὐκ ἂν ἦσαν βάκηλοι; τί δὲ καὶ
30357   3.40.8.44 : διαφέρει ἄρχειν ἢ ἰδιωτεύειν; σὺ πολλῶν [ἢ ὀλίγων] καὶ
30358   3.40.8.45 : ἡβώντων βασιλεύεις, ἐγὼ δὲ ὀλίγων καὶ ἀνήβων παιδα– 
30359   3.40.8.46 : γωγὸς γενόμενος, καὶ τὸ τελευταῖον ἐμαυτοῦ· τῇ γὰρ αὐτῇ
30360   3.40.8.47 : ἐμπειρίᾳ χειρούμενον καὶ τοὺς πολλοὺς καὶ τὸν ἕνα, καὶ
30361   3.40.8.48 : δημοσιεύοντα καὶ κατ´ οἰκίας ἐργολαβοῦντα, καὶ ἐπὶ ξένης
30362   3.40.8.49 : ὄντα καὶ ἐν τῇ ἰδίᾳ μένοντα, καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν εὐβου–
30363   3.40.8.50 : λίαν καὶ τῇ ἀρχῇ καλῶς καὶ τῇ ἰδιωτείᾳ ἔστι χρῆσθαι.
30364   3.40.8.51 : τί οὖν διοίσει μοι, εἰ μὴ ἄρξω ἀλλὰ ἰδιωτεύσω; {—}Ἀλλ´
30365   3.40.8.52 : οὐδὲ ἐξουσίαν ἕξεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ἰδίαν. {—}Οὐδὲ γὰρ
30366   3.40.8.53 : νῦν εἰς τὸ Θεσμοφόριον ἐξουσίαν ἔχω, οὐδὲ γυναῖκες
30367   3.40.8.54 : εἰς τὸ τοῦ Ἐνυαλίου, οὐδ´ εἰς τὰ ἄβατα ἕξομεν. ἀλλ´
30368   3.40.8.55 : εἰ ἐπὶ τούτῳ ἄχθοιτό τις, οὐκ ἂν παιδαριώδης εἴη; οὐδὲ
30369   3.40.8.56 : εἰς τὸ γυμνάσιον ἐνίοτε ἐξουσίαν ἔχω, ἀλλ´ ἀπελθὼν 〈ἂν〉
30370   3.40.8.57 : εἰς τὸ βαλανεῖον ἠλειψάμην τῇ αὐτῇ παλαιστρικῇ χρώ–
30371   3.40.8.58 : μενος ᾗ καὶ πρὸ τοῦ ἐν τῷ γυμνασίῳ. οὕτω καὶ δεῦρο
30372   3.40.8.59 : ἄβατον ἡγησάμενος τὴν ἰδίαν μεταβὰς ἀλλαχοῦ κατοικῶ,
30373   3.40.8.60 : δύναμαι δὲ μεταβὰς ὥσπερ ἐξ ἑτέρας νεὼς εἰς ἑτέραν
30374   3.40.8.61 : ὁμοίως εὐπλοεῖν, οὕτως ἐξ ἑτέρας πόλεως εἰς ἑτέραν
30375   3.40.8.62 : ὁμοίως εὐδαιμονεῖν. οὔκουν ἀκλήρημά τι καὶ ὄνειδος
30376   3.40.8.63 : ἐμόν, εἰ μὴ μετὰ πονηρῶν οἰκήσω. ἢ ἐμὸν ὄνειδος, ἀλλ´ 
30377   3.40.8.64 : οὐ τῶν ἐμὲ ἐκβαλόντων ἐπιεικῆ καὶ δίκαιον ὄντα; οὐκ
30378   3.40.8.65 : ἀηδῶς Φιλήμων· ἠγωνισμένου γάρ ποτε αὐτοῦ καὶ ἀπηλ–
30379   3.40.8.66 : λαχότος ἀστείως συναντῶντές τινες ’ὡς εὐημέρηκας‘ ἔφα–
30380   3.40.8.67 : σαν ’Φιλῆμον‘· ’ὑμεῖς μὲν οὖν‘ φησίν ’οἴεσθε οὕτω τε–
30381   3.40.8.68 : θεαμένοι· ἐγὼ μὲν γὰρ ἀεὶ ἀγαθὸς ὢν διατελῶ.‘ {—}Τί
30382   3.40.8.69 : οὖν; ὑπὸ χειρόνων φυγαδεύεσθαι οὐ παροινία; {—}Σὺ δ´
30383   3.40.8.70 : ἂν ἐβούλου, φησίν, ὑπὸ καλῶν καὶ ἀγαθῶν; ἢ οὐχ οὕτω
30384   3.40.8.71 : μὲν σὸν ἔγκλημα; οὐθένα γὰρ ἀγνωμόνως καὶ ἀδίκως
30385   3.40.8.72 : ἄνδρες ἀγαθοὶ φυγαδεύουσιν· οὐ γὰρ ἂν ἦσαν δίκαιοι.
30386   3.40.8.73 : {—}Παρευδοκιμεῖσθαι οὖν ὑπὸ τῶν τοιούτων καὶ χειρο–
30387   3.40.8.74 : τονίᾳ καὶ ψήφῳ οὐκ ὄνειδος; {—}Οὐ σόν γε, ἀλλὰ τῶν
30388   3.40.8.75 : τούτους χειροτονούντων καὶ ψηφοφορούντων· ὥσπερ εἰ
30389   3.40.8.76 : τὸν ἄριστον ἰατρὸν ἀφέντες φαρμακοπώλην εἵλοντο καὶ
30390   3.40.8.77 : τούτῳ τὸ δημόσιον ἔργον ἐνεχείρισαν, πότερον τοῦ ἰατροῦ
30391   3.40.8.78 : εἶπας ἂν ὄνειδος καὶ ἀκλήρημα τοῦτο ἢ τῶν ἑλομένων;
30392   3.40.8.79 : {—}Ἀλλὰ τοῦτό γε, εὑρεθῆναι τὴν πατρίδα μοχθηρὰν καὶ 
30393   3.40.8.80 : ἀχάριστον οὖσαν, εἰς ἣν πολλά τις ἐπόνησε, πῶς οὐκ
30394   3.40.8.81 : ἀκλήρημα; {—}Καὶ πῶς ἂν εἴη τοῦτο ἀκλήρημα, ἀλλ´ οὐκ
30395   3.40.8.82 : εἰ δεῖ εἰπεῖν οὕτως εὐκλήρημα τὸ γνῶναι ποία τις πρό–
30396   3.40.8.83 : τερον μὴ εἰδότα; ἀλλ´ εἰ μὲν τὴν γυναῖκα ᾔσθου πονηρὰν
30397   3.40.8.84 : καὶ ἐπίβουλον οὖσαν πρότερον μὴ εἰδώς, ἂν ἔσχες χάριν,
30398   3.40.8.85 : καὶ εἰ τὸν οἰκέτην δραπέτην καὶ κλέπτην, ἵνα φυλάττῃ·
30399   3.40.8.86 : εἰ δὲ τὴν πατρίδα πονηρὰν καὶ ἀχάριστον ᾔσθου, ἀκλη–
30400   3.40.8.87 : ρεῖν ἡγῇ σύ, ἀλλ´ οὐ χάριν ἔχεις; {—}Ἀλλ´ ὅμως μέγα μοι
30401   3.40.8.88 : δοκεῖ τὸ ἐν ᾗ ἐγένετό τις καὶ ἐτράφη, ἐν ταύτῃ κατα–
30402   3.40.8.89 : γενέσθαι. {—}Πότερον καὶ ἐν οἰκίᾳ ἐν ᾗ ἐτράφης καὶ
30403   3.40.8.90 : ἐγένου ἐν ταύτῃ καταγενέσθαι, κἂν ᾖ σαπρὰ καὶ ῥέουσα
30404   3.40.8.91 : καὶ καταπίπτουσα; καὶ ἐν νηῒ ἐν ᾗ ἐγένου καὶ ἐκ παιδίου
30405   3.40.8.92 : ἔπλεις, ἐνταῦθα κἂν ἀκάτιον ᾖ, οὐδ´ εἰ κωπηλατοῦντα
30406   3.40.8.93 : διαρρήγνυσθαι δέοι, εἰς τὴν εἰκόσορον μεταβάντα ἀσφα– 
30407   3.40.8.94 : λῶς καὶ ἀκόπως; καὶ ὀνειδίζουσι μὲν ὅτι Κυθήριος, ὅτι
30408   3.40.8.95 : Μυκόνιος, ὅτι Βελβινείτης· ὅμως δὲ μέγα τι φασὶ τὸ ἐν
30409   3.40.8.96 : ᾗ ἐγένετό τις καὶ ἐτράφη, ἐν ταύτῃ καταβιῶναι, καὶ τὰς
30410   3.40.8.97 : πλείους μὲν ἐξώλεις τῶν πόλεων καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας
30411   3.40.8.98 : ἀσεβεῖς, μέγα δὲ καὶ προσηνὲς τὴν πατρίδα ὥσπερ καὶ
30412   3.40.8.99 : † αὐτή. ἀλλὰ καὶ ὅτι μέτοικος ὀνειδίζουσι † δὲ πολλοὶ
30413   3.40.8.100 : λέγοντες
30414   3.40.8.101 : μέτοικε σύ,
30415   3.40.8.102 : οὐδ´ ἐγγενὴς ὢν τήνδε δουλώσας ἔχεις.
30416   3.40.8.103 : καὶ Κάδμον μὲν τὸν κτίστην Θηβῶν θαυμάζεις, ἐμὲ δὲ
30417   3.40.8.104 : εἰ μή 〈εἰμι〉 πολίτης, ὀνειδίζεις; καὶ Ἡρακλέα μὲν ὡς
30418   3.40.8.105 : ἄριστον ἄνδρα γεγονότα ἐπαινοῦμεν, τὸ δὲ μέτοικον εἶναι 
30419   3.40.8.106 : ὄνειδος ἡγούμεθα; Ἡρακλῆς δ´ ἐξ Ἄργους ἐκπεσὼν Θή–
30420   3.40.8.107 : βαις κατῴκει. Λακεδαιμόνιοι οὐδὲν τῶν τοιούτων ὄνειδος
30421   3.40.8.108 : ἡγοῦνται· ἀλλὰ τὸν μὲν μετασχόντα τῆς ἀγωγῆς καὶ ἐμ–
30422   3.40.8.109 : μείναντα, κἂν ξένος κἂν ἐξ εἵλωτος, ὁμοίως τοῖς ἀρίστοις
30423   3.40.8.110 : τιμῶσι· τὸν δὲ μὴ ἐμμείναντα, κἂν ἐξ αὐτοῦ τοῦ βασι–
30424   3.40.8.111 : λέως, εἰς τοὺς εἵλωτας ἀποστέλλουσι, καὶ τῆς πολιτείας
30425   3.40.8.112 : ὁ τοιοῦτος οὐ μετέχει. {—}Ἀλλὰ τό γε ἐν τῇ ἰδίᾳ μὴ
30426   3.40.8.113 : ἐξεῖναι ταφῆναι πῶς οὐκ ὄνειδος; {—}Καὶ πῶς μέλλει
30427   3.40.8.114 : τοῦτο ὄνειδος εἶναι ὃ τοῖς ἀρίστοις πολλάκις συνέβη; ἢ
30428   3.40.8.115 : τίς τιμὴ αὕτη ἥ τις τοῖς κακίστοις περιγίνεται; καὶ Σω–
30429   3.40.8.116 : κράτην μὲν ἐπαινοῦσιν, ὅταν ἐπιλαμβανόμενος Ἀθηναίων
30430   3.40.8.117 : λέγῃ· οἱ μὲν γὰρ στρατηγοὶ ἐφ´ οἷς καλλωπίζονται, ὑπερ–
30431   3.40.8.118 : όριοι τεθαμμένοι εἰσί, τὰ δὲ ὀνείδη τῆς δημοκρατίας
30432   3.40.8.119 : ἐν τοῖς δημοσίοις τάφοις· ὅμως δὲ τὸ μὲν ἐπὶ ξένης τα–
30433   3.40.8.120 : φῆναι ὄνειδος, τὸ δ´ ἐν τοῖς δημοσίοις τάφοις τίμιον;
30434   3.40.8.121 : τί δὲ καὶ διαφέρειν ἂν δόξαι ἐπὶ ξένης ταφῆναι ἢ ἐν τῇ
30435   3.40.8.122 : ἰδίᾳ; οὐκ ἀηδῶς γάρ τις τῶν Ἀττικῶν φυγάδων λοιδο–
30436   3.40.8.123 : ρουμένου τινὸς αὐτῷ καὶ λέγοντος ’ἀλλ´ οὐδὲ ταφήσῃ ἐν 
30437   3.40.8.124 : τῇ ἰδίᾳ, ἀλλ´ ὥσπερ οἱ ἀσεβεῖς Ἀθηναίων ἐν τῇ Μεγα–
30438   3.40.8.125 : ρικῇ‘, ’ὥσπερ μὲν οὖν οἱ εὐσεβεῖς Μεγαρέων ἐν τῇ Με–
30439   3.40.8.126 : γαρικῇ‘. τί γὰρ τὸ διάφορον; ἢ οὐ πανταχόθεν, φησὶν ὁ
30440   3.40.8.127 : Ἀρίστιππος, ἴση καὶ ὁμοία ἡ εἰς ᾅδου ὁδός; ἢ τὴν
30441   3.40.8.128 : ἀρχὴν εἰ μὴ ταφήσῃ, τί σοι μέλει; ἀλλ´ ἡ περὶ ταφῆς
30442   3.40.8.129 : ἀγωνία, φησὶν ὁ Βίων, πολλὰς τραγῳδίας ἐποίησεν. ὥσπερ
30443   3.40.8.130 : καὶ ὁ Πολυνείκης ἐντέλλεται
30444   3.40.8.131 : θάψον δέ μ´ ὦ τεκοῦσα, καὶ σύ, σύγγονε,
30445   3.40.8.132 : ἐν γῇ πατρῴᾳ, καὶ πόλιν θυμουμένην
30446   3.40.8.133 : παρηγορεῖτον, ὡς τοσόνδε γοῦν τύχω
30447   3.40.8.134 : χθονὸς πατρῴας, κεἰ δόμους ἀπώλεσα.
30448   3.40.8.135 : εἰ δὲ μὴ τύχοις χθονὸς πατρῴας, ἀλλ´ ἐπὶ ξένης ταφείης. 
30449   3.40.8.136 : τί ἔσται τὸ διάφορον; ἢ ἐκ Θηβῶν μὲν εἰς ᾅδου ὁ Χάρων
30450   3.40.8.137 : πορθμεύει ...;
30451   3.40.8.138 : καὶ γῆς φίλης ὄχθοισι κρυφθῆναι καλόν.
30452   3.40.8.139 : εἰ δὲ μὴ κρυφθείης, ἀλλὰ ἄταφος 〈ῥιφθείης〉, τί τὸ δυσ–
30453   3.40.8.140 : χερές; ἢ τί διαφέρει ὑπὸ πυρὸς κατακαυθῆναι ἢ ὑπὸ
30454   3.40.8.141 : κυνὸς καταβρωθῆναι ἢ ἐπάνω τῆς γῆς ὄντα ὑπὸ κοράκων
30455   3.40.8.142 : ἢ κατορυχθέντα ὑπὸ σκωλήκων;
30456   3.40.8.143 : συνάρμοσον δέ μου βλέφαρα τῇ σῇ χερί,
30457   3.40.8.144 : μῆτερ.
30458   3.40.8.145 : ἂν δὲ μὴ συναρμόσῃ σου, ἀλλὰ βλέπων καὶ κεχηνὼς ἀπο–
30459   3.40.8.146 : θάνῃς, τί ἔσται τὸ χαλεπόν; ἢ καὶ τῶν ἐν τῇ θαλάττῃ
30460   3.40.8.147 : καὶ ἐν τοῖς πολέμοις ἀποθνῃσκόντων συναρμόζει τις;
30461   3.40.8.148 : ἀλλ´ ἔμοιγε δοκεῖ ταῦτα παιδιά τις ἡμετέρα εἶναι ... 
30462   3.40.8.149 : καὶ ἡμεῖς μὲν καὶ ἰδεῖν καὶ ἅψασθαι ὀκνοῦμεν· οἳ δὲ
30463   3.40.8.150 : σκελετεύσαντες ἔνδον ἔχουσι ὡς καλόν τι καὶ ἐνέχυρα τοὺς
30464   3.40.8.151 : νεκροὺς λαμβάνουσιν. οὕτως ἀντέστραπται τῷ ἡμετέρῳ
30465   3.40.8.152 : ὁ ἐκείνων τρόπος.
30466   3.40.9.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Ὅτι οὐ κακὸν ἡ φυγή (Muson. rel.
30467   3.40.9.2 : ed. Peerlkamp. p. 163 sqq.).
30468   3.40.9.3 : Φυγάδος δέ τινος ὀδυρομένου ὅτι φεύγει, οὕτω πως
30469   3.40.9.4 : παρεμυθήσατο αὐτόν. φυγὴν γάρ, ἔφη, πῶς ἄν τις μὴ
30470   3.40.9.5 : ἀνόητος ὢν βαρύνοιτο; ἥτις ὕδατος μὲν καὶ γῆς καὶ
30471   3.40.9.6 : ἀέρος, ἔτι δὲ ἡλίου καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων οὐκ ἀπείργει
30472   3.40.9.7 : ἡμᾶς οὐδαμῶς, ἀλλ´ οὐδὲ ἀνθρώπων ὁμιλίας, ἁπανταχοῦ
30473   3.40.9.8 : γὰρ καὶ πάντῃ τούτων μετουσία ἐστίν. εἰ δὲ μέρους τινὸς
30474   3.40.9.9 : τῆς γῆς ἀφαιρούμεθα καὶ τινῶν ἀνθρώπων συνουσίας, τί
30475   3.40.9.10 : τοῦτο δεινόν; οὐδὲ γὰρ οἴκοι ὄντες ἁπάσῃ τῇ γῇ ἐχρώ–
30476   3.40.9.11 : μεθα, οὐδὲ ἀνθρώποις ἅπασι συνῆμεν· τοῖς μέντοι φίλοις
30477   3.40.9.12 : καὶ νῦν συνείημεν ἄν, τοῖς γε ἀληθινοῖς καὶ ὧν προσήκει
30478   3.40.9.13 : ποιεῖσθαί τινα λόγον· οὐ γὰρ ἂν οὗτοι προδοῖεν ποτὲ
30479   3.40.9.14 : ἡμᾶς οὐδ´ ἐγκαταλίποιεν· εἰ δέ τινες πλαστοὶ καὶ οὐκ 
30480   3.40.9.15 : ἀληθινοὶ φίλοι εἰσί, τούτων ἀπηλλάχθαι κρεῖττον ἢ συν–
30481   3.40.9.16 : εῖναι αὐτοῖς. τί δ´; οὐχὶ κοινὴ πατρὶς ἀνθρώπων ἁπάν–
30482   3.40.9.17 : των ὁ κόσμος ἐστίν, ὥσπερ ἠξίου Σωκράτης; ὥστ´ οὐδὲ
30483   3.40.9.18 : φεύγειν τῇ γε ἀληθείᾳ τὴν πατρίδα νομιστέον, ἂν ἀπέλ–
30484   3.40.9.19 : θῃς ἐντεῦθεν ἔνθα ἔφυς τε καὶ ἐτράφης, πόλεως δὲ
30485   3.40.9.20 : μόνον ἐστερῆσθαί τινος, ἄλλως τε κἂν ἀξιοῖς τις εἶναι
30486   3.40.9.21 : ἐπιεικής. ὁ γὰρ τοιοῦτος χωρίον μὲν οὐδὲν οὔτε τιμᾷ
30487   3.40.9.22 : οὔτ´ ἀτιμάζει οὕτως ὡς εὐδαιμονίας 〈ἢ κακοδαιμονίας〉
30488   3.40.9.23 : αἴτιον· αὐτὸς δὲ ἐν αὑτῷ τίθεται τὸ πᾶν, καὶ νομίζει
30489   3.40.9.24 : εἶναι πολίτης τῆς τοῦ Διὸς πόλεως, ἣ συνέστηκεν ἐξ
30490   3.40.9.25 : ἀνθρώπων καὶ θεῶν. σύμφωνα δὲ τούτοις λέγει καὶ Εὐρι–
30491   3.40.9.26 : πίδης ἐν οἷς φησιν
30492   3.40.9.27 : ἅπας μὲν ἀὴρ ἀετῷ περάσιμος,
30493   3.40.9.28 : ἅπασα δὲ χθὼν ἀνδρὶ γενναίῳ πατρίς.
30494   3.40.9.29 : ὥσπερ οὖν εἴ τις ἐν τῇ πατρίδι ὢν καὶ ἑτέραν οἰκίαν
30495   3.40.9.30 : οἰκῶν, οὐκ ἐν ᾗ ἐτέχθη, δεινοπαθοίη διὰ τοῦτο καὶ ὀδύ–
30496   3.40.9.31 : ροιτο, μάταιος ἂν εἴη καὶ καταγέλαστος· οὕτω καὶ ὅστις
30497   3.40.9.32 : ἑτέραν πόλιν οἰκῶν, οὐκ ἐν ᾗ τυγχάνει γεγονώς, συμφο–
30498   3.40.9.33 : ρὰν ἡγεῖται, ὁ τοιοῦτος εἰκότως ἂν ἄφρων νομίζοιτο καὶ
30499   3.40.9.34 : ἀνόητος. καὶ μὴν πρός γε τὴν ἐπιμέλειαν τὴν ἑαυτῶν 
30500   3.40.9.35 : καὶ πρὸς κτῆσιν ἀρετῆς πῶς ἂν τὸ φεύγειν ἐνίσταιτο;
30501   3.40.9.36 : ὁπότε γε μήτε μαθήσεως μήτε ἀσκήσεως [καὶ] ὧν χρὴ
30502   3.40.9.37 : εἴργεταί τις διὰ τὴν φυγήν. πῶς μὲν οὐκ ἂν ἡ φυγὴ καὶ
30503   3.40.9.38 : συνεργοίη πρὸς τὸ τοιοῦτον, παρέχουσά γε σχολὴν καὶ
30504   3.40.9.39 : ἐξουσίαν τοῦ μανθάνειν τε τὰ καλὰ καὶ πράττειν μᾶλλον
30505   3.40.9.40 : ἢ πρότερον, ἅτε μήθ´ ὑπὸ πατρίδος τῆς δοκούσης περι–
30506   3.40.9.41 : ελκομένοις εἰς ὑπηρεσίας πολιτικὰς μήτε ὑπὸ φίλων τῶν
30507   3.40.9.42 : δοκούντων ἢ συγγενῶν ἐνοχλουμένοις, οἵ τινες ἐμποδίσαι
30508   3.40.9.43 : δεινοὶ καὶ ἀποσπάσαι τῆς ἐπὶ τὰ κρείττω ὁρμῆς; ἤδη δέ
30509   3.40.9.44 : τισι καὶ παντάπασι τὸ φεύγειν συνήνεγκεν, ὥσπερ Διο–
30510   3.40.9.45 : γένει, ὃς ἐκ μὲν ἰδιώτου φιλόσοφος ἐγένετο φυγών, ἀντὶ
30511   3.40.9.46 : δὲ τοῦ καθῆσθαι εἰς Σινώπην διέτριψεν ἐν τῇ Ἑλλάδι,
30512   3.40.9.47 : ἀσκήσει δὲ τῇ πρὸς ἀρετὴν τῶν φιλοσόφων διήνεγκεν.
30513   3.40.9.48 : ἄλλοις δέ γε κακῶς τὰ σώματα διακειμένοις ὑπὸ μαλα–
30514   3.40.9.49 : κίας καὶ τρυφῆς ἔρρωσεν ἡ φυγή, βιασθεῖσιν ἀνδρικώ–
30515   3.40.9.50 : τερον διαιτᾶσθαι· καὶ ἴσμεν τινὰς χρονίων νοσημάτων
30516   3.40.9.51 : ἐν τῷ φεύγειν ἀπολυθέντας, ὥσπερ ἀμέλει Σπαρτιατικὸς
30517   3.40.9.52 : οὗτος ὁ Λακεδαιμόνιος, ὃς ἀπὸ πολλοῦ ἔχων τὸ πλευρὸν
30518   3.40.9.53 : κακῶς κἀκ τούτου πολλάκις νοσῶν διὰ τὴν τρυφήν, ἐπειδὴ
30519   3.40.9.54 : ἐπαύσατο τρυφῶν, ἐπαύσατο καὶ νοσηλευόμενος. ἄλλους 
30520   3.40.9.55 : δέ γε τῶν ἁβροδιαίτων ποδάγρας ἀπολυθῆναί φασι, πάνυ
30521   3.40.9.56 : δὴ κατατεινομένους πρότερον ὑπὸ τούτου τοῦ πάθους,
30522   3.40.9.57 : οὓς ἡ φυγὴ σκληρότερον διαιτᾶσθαι συνεθίσασα κατ´
30523   3.40.9.58 : αὐτὸ τοῦτο ὑγιεῖς γενέσθαι παρεσκεύασεν. οὕτως ἄρα
30524   3.40.9.59 : 〈πρὸς〉 τὸ διακεῖσθαι κρεῖττον αὐτοὺς ἑαυτῶν καὶ σῶμα
30525   3.40.9.60 : καὶ ψυχὴν συνεργεῖ μᾶλλον ἢ ἀντιπράττει ἡ φυγή.
30526   3.40.9.61 : Ἀλλ´ οὐδ´ ἀπορεῖν τῶν ἀναγκαίων πάντως ὑπάρχει
30527   3.40.9.62 : τοῖς φεύγουσιν. ὅσοι μὲν γὰρ ἀργοὶ καὶ ἀμήχανοι καὶ
30528   3.40.9.63 : οὐχ οἷοί τε ἀνδρίζεσθαι, οὗτοι μὲν κἀν τῇ πατρίδι ὄντες
30529   3.40.9.64 : ἀποροῦσιν ὡς τὸ πολὺ καὶ ἀμηχανοῦσιν· οἱ δὲ γεννικοὶ
30530   3.40.9.65 : καὶ φιλόπονοι καὶ συνετοί, κἂν ὅποι ποτὲ ἔλθωσιν, εὐ–
30531   3.40.9.66 : ποροῦσι καὶ διάγουσιν ἀνενδεῶς· καὶ γὰρ οὐδὲ δεόμεθα
30532   3.40.9.67 : πολλῶν, ἂν μὴ βουλώμεθα τρυφᾶν·
30533   3.40.9.68 : ἐπεὶ τί δεῖ βροτοῖσι πλὴν δυοῖν μόνον, 
30534   3.40.9.69 : Δήμητρος ἀκτῆς πώματός θ´ ὑδρηχόου,
30535   3.40.9.70 : ἅπερ πάρεστι καὶ πέφυχ´ ἡμᾶς τρέφειν;
30536   3.40.9.71 : λέγω δὲ τούς γε λόγου ἀξίους ἄνδρας οὐ τῶν ἀναγκαιο–
30537   3.40.9.72 : τάτων μόνον πρὸς τὸν βίον ῥᾳδίως ἂν εὐπορεῖν ἔξω τῆς
30538   3.40.9.73 : οἰκίας ὄντας, ἀλλὰ καὶ πολλὰ περιποιήσεσθαι χρήματα
30539   3.40.9.74 : πολλάκις. ὁ γοῦν Ὀδυσσεὺς παντὸς φυγάδος ὡς ἄν τις
30540   3.40.9.75 : εἴποι ἀθλιώτερον διακείμενος καὶ μόνος ὢν καὶ γυμνὸς
30541   3.40.9.76 : καὶ ναυαγός, ὅμως ἀφικόμενος εἰς ἀνθρώπους ἀγνῶτας
30542   3.40.9.77 : τοὺς Φαίακας ἐδυνήθη χρηματίσασθαι ἀφθόνως. Θεμι–
30543   3.40.9.78 : στοκλῆς δ´ ἐπεὶ ἔφευγεν οἴκοθεν, οὐ παρὰ μὴ φίλους
30544   3.40.9.79 : μόνον, ἀλλὰ καὶ παρὰ πολεμίους καὶ βαρβάρους ἐλθὼν
30545   3.40.9.80 : τοὺς Πέρσας, τρεῖς ἔλαβε πόλεις δῶρον, Μυοῦντα καὶ
30546   3.40.9.81 : Μαγνησίαν καὶ Λάμψακον, ὥστ´ ἀπὸ τούτων βιοῦν. Δίων
30547   3.40.9.82 : δὲ ὁ Συρακούσιος, ἀφαιρεθεὶς ὑπὸ Διονυσίου τοῦ τυ–
30548   3.40.9.83 : ράννου τὴν οὐσίαν πᾶσαν, ὅτ´ ἐξέπιπτε τῆς πατρίδος,
30549   3.40.9.84 : οὕτως ἐν τῇ φυγῇ χρημάτων εὐπόρησεν, ὥστε καὶ ξενι– 
30550   3.40.9.85 : κὸν θρέψαι στράτευμα, μεθ´ οὗ ἦλθεν ἐπὶ Σικελίαν καὶ
30551   3.40.9.86 : ἠλευθέρωσεν αὐτὴν ἀπὸ τοῦ τυράννου. τίς ἂν οὖν εὖ
30552   3.40.9.87 : φρονῶν εἰς ταῦτ´ ἀφορῶν, ἔτι τὴν φυγὴν ἀπορίας αἰ–
30553   3.40.9.88 : τίαν εἶναι πᾶσι τοῖς φεύγουσιν ὑπολαμβάνοι; ἀλλ´ οὐδὲ
30554   3.40.9.89 : κακοδοξεῖν πάντως ἀνάγκη τοὺς φυγόντας διὰ τὴν φυγήν,
30555   3.40.9.90 : γνωρίμου γε πᾶσιν ὄντος, ὅτι καὶ δίκαι πολλαὶ δικά–
30556   3.40.9.91 : ζονται κακῶς καὶ ἐκβάλλονται πολλοὶ τῆς πατρίδος ἀδί–
30557   3.40.9.92 : κως, καὶ ὅτι ἤδη τινὲς ἄνδρες ἀγαθοὶ ὄντες ἐξηλάθησαν
30558   3.40.9.93 : ὑπὸ τῶν πολιτῶν· ὥσπερ Ἀθήνηθεν μὲν Ἀριστείδης ὁ
30559   3.40.9.94 : δίκαιος, ἐξ Ἐφέσου δὲ Ἑρμόδωρος, ἐφ´ ᾧ καὶ Ἡράκλει–
30560   3.40.9.95 : τος ὅτι ἔφυγεν ἡβηδὸν ἐκέλευεν Ἐφεσίους ἀπάγξασθαι.
30561   3.40.9.96 : ἔνιοι δέ γε καὶ ἐνδοξότατοι φεύγοντες ἐγένοντο, καθάπερ
30562   3.40.9.97 : Διογένης ὁ Σινωπεύς, καὶ Κλέαρχος ὁ Λακεδαιμόνιος
30563   3.40.9.98 : ὁ μετὰ Κύρου στρατεύσας ἐπ´ Ἀρταξέρξην, καὶ ἄλλους
30564   3.40.9.99 : ἄν τις ἔχοι βουλόμενος λέγειν πολλούς. καίτοι πῶς ἂν
30565   3.40.9.100 : εἴη τοῦτο κακοδοξίας αἴτιον, ἐν ᾧ τινες ἐνδοξότεροι γε–
30566   3.40.9.101 : γόνασιν, ἢ πρότερον ἦσαν;
30567   3.40.9.102 : Νὴ Δί´ ἀλλ´ Εὐριπίδης φησὶν ἐλευθερίας στέρε–
30568   3.40.9.103 : σθαι τοὺς φυγάδας, ἐπεὶ καὶ παρρησίας. πεποίηκε γὰρ
30569   3.40.9.104 : τὴν μὲν Ἰοκάστην πυνθανομένην Πολυνείκους τοῦ υἱέος,
30570   3.40.9.105 : τίνα δυσχερῆ τῷ φεύγοντί ἐστιν· ὃ δ´ ἀποκρίνεται ὅτι 
30571   3.40.9.106 : ἓν μὲν μέγιστον, οὐκ ἔχει παρρησίαν,
30572   3.40.9.107 : ἣ δ´ αὖ πρὸς αὐτὸν
30573   3.40.9.108 : δούλου τόδ´ εἶπας, μὴ λέγειν ἅ τις φρονεῖ.
30574   3.40.9.109 : ἐγὼ δὲ φαίην ἂν πρὸς τὸν Εὐριπίδην ὅτι, ὦ Εὐριπίδη,
30575   3.40.9.110 : τοῦτο μὲν ὀρθῶς ὑπολαμβάνεις, ὡς δούλου ἐστίν, ἃ φρο–
30576   3.40.9.111 : νεῖ μὴ λέγειν, ὅταν γε δέῃ λέγειν· οὐ γὰρ ἀεὶ καὶ παν–
30577   3.40.9.112 : ταχοῦ καὶ πρὸς ὁντινοῦν λεκτέον ἃ φρονοῦμεν. ἐκεῖνο
30578   3.40.9.113 : δὲ οὔ μοι δοκεῖς εὖ εἰρηκέναι, τὸ μὴ μετεῖναι τοῖς φεύ–
30579   3.40.9.114 : γουσι παρρησίας, εἴπερ παρρησία σοι δοκεῖ τὸ μὴ σιγᾶν
30580   3.40.9.115 : ἃ φρονῶν τυγχάνει τις. οὐ γὰρ οἱ φεύγοντες ὀκνοῦσι
30581   3.40.9.116 : λέγειν ἃ φρονοῦσιν, ἀλλ´ οἱ δεδιότες μὴ ἐκ τοῦ εἰπεῖν
30582   3.40.9.117 : γένηται αὐτοῖς πόνος ἢ θάνατος ἢ ζημία ἤ τι τοιοῦτον
30583   3.40.9.118 : ἕτερον. τοῦτο δὲ τὸ δέος μὰ Δία οὐχ ἡ φυγὴ ποιεῖ.
30584   3.40.9.119 : πολλοῖς γὰρ ὑπάρχει καὶ τῶν ἐν τῇ πατρίδι ὄντων, μᾶλ–
30585   3.40.9.120 : λον δὲ τοῖς πλείστοις, τὰ δοκοῦντα δεινὰ δεδιέναι. ὁ δὲ
30586   3.40.9.121 : ἀνδρεῖος οὐδὲν ἧττον φυγὰς ὢν ἤπερ οἴκοι θαρρεῖ πρὸς
30587   3.40.9.122 : ἅπαντα τὰ τοιαῦτα, διὸ καὶ λέγει ἃ φρονεῖ θαρρῶν οὐ–
30588   3.40.9.123 : δὲν μᾶλλον ἢ ὅταν ᾖ μὴ φυγάς, ὅταν φεύγων τύχῃ.
30589   3.40.9.124 : ταῦτα μὲν πρὸς Εὐριπίδην εἴποι τις ἄν· σὺ δ´ εἰπέ μοι,
30590   3.40.9.125 : ὦ ἑταῖρε, ὅτε Διογένης φεύγων ἦν Ἀθήνησιν, ἢ ὅτε πρα–
30591   3.40.9.126 : θεὶς ὑπὸ τῶν λῃστῶν ἦλθεν εἰς Κόρινθον, ἆρα τότε
30592   3.40.9.127 : πλείω παρρησίαν ἄλλος τις ἐπεδείξατο Διογένους ἢ Ἀθη–
30593   3.40.9.128 : ναῖος ἢ Κορίνθιος; τί δ´; ἐλευθεριώτερος ἄλλος τις ἢ
30594   3.40.9.129 : Διογένης τῶν τότε ἀνθρώπων ἦν; ὃς καὶ Ξενιάδου τοῦ 
30595   3.40.9.130 : πριαμένου αὐτὸν ὡς δεσπότης δούλου ἦρχεν. καὶ τί δεῖ
30596   3.40.9.131 : τὰ παλαιὰ λέγειν; ἀλλ´ ἐγώ σοι οὐ δοκῶ εἶναι φυγάς;
30597   3.40.9.132 : ἆρ´ οὖν ἐστέρημαι παρρησίας; ἆρα ἀφῄρημαι τὴν ἐξου–
30598   3.40.9.133 : σίαν τοῦ ἃ φρονῶ λέγειν; ἤδη δέ με εἶδες ἢ σὺ ἢ ἕτε–
30599   3.40.9.134 : ρος ὑποπτήσσοντά τῳ ὅτι φεύγω; ἢ χεῖρον ἔχειν τὰ
30600   3.40.9.135 : πράγματα νομίζοντα νῦν ἢ πρότερον; ἀλλ´ οὐδὲ μὰ Δία
30601   3.40.9.136 : λυπούμενον ἢ ἀθυμοῦντα διὰ τὴν φυγὴν φαίης ἂν ἑωρα–
30602   3.40.9.137 : κέναι με. καὶ γὰρ εἰ τὴν πατρίδα τις [ἡμᾶς] ἀφῄρηται,
30603   3.40.9.138 : τό γε δύνασθαι φέρειν φυγὴν οὐκ ἀφῄρηται.
30604   3.40.9.139 : Οἷς δὲ λογισμοῖς χρῶμαι πρὸς ἐμαυτόν, ὥστε μὴ
30605   3.40.9.140 : ἄχθεσθαι τῇ φυγῇ, τούτους καὶ πρὸς σὲ εἴποιμι ἄν.
30606   3.40.9.141 : δοκεῖ μοι ἡ φυγὴ στερίσκειν μὲν ἄνθρωπον οὐ πάντως
30607   3.40.9.142 : οὐδ´ ὧν οἱ πολλοὶ νομίζουσιν ἀγαθῶν, καθάπερ ἄρτι
30608   3.40.9.143 : ἐδείκνυον. εἰ δ´ οὖν καὶ στερίσκοι ἢ τινὸς ἢ πάντων
30609   3.40.9.144 : τούτων, τῶν γε ἀληθῶς ἀγαθῶν οὐ στερίσκει· οὔτε γὰρ
30610   3.40.9.145 : ἀνδρείαν ἢ δικαιοσύνην ὁ φεύγων ἔχειν κωλύεται, διὸ
30611   3.40.9.146 : φεύγει, οὔτε σωφροσύνην ἢ φρόνησιν, οὐδ´ αὖ ἀρετὴν 
30612   3.40.9.147 : ἄλλην ἡντινοῦν, αἳ παροῦσαί τε κοσμεῖν καὶ ὠφελεῖν πε–
30613   3.40.9.148 : φύκασι τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐπαινετὸν ἀποφαίνειν καὶ
30614   3.40.9.149 : εὐκλεῆ, ἀποῦσαί τε βλάπτειν καὶ καταισχύνειν κακὸν
30615   3.40.9.150 : ἀποφαίνουσαι καὶ ἀκλεῆ. τούτων δὲ ταύτῃ ἐχόντων, εἰ
30616   3.40.9.151 : μὲν ἀγαθὸς εἶ οὗτος καὶ τὰς ἀρετὰς ἔχεις, οὐκ ἄν σε
30617   3.40.9.152 : βλάπτοι ἡ φυγὴ οὐδ´ ἂν ταπεινοίη, παρόντων γε τῶν
30618   3.40.9.153 : ὠφελεῖν καὶ ἐπαίρειν μάλιστα δυναμένων· εἰ δὲ τυγχά–
30619   3.40.9.154 : νεις κακὸς ὤν, ἡ κακία σε βλάπτει καὶ οὐχ ἡ φυγή·
30620   3.40.9.155 : καὶ τήν γε λύπην ἡ κακία σοι ἐπάγει, οὐχ ἡ φυγή· διὸ
30621   3.40.9.156 : ταύτης ἀπολυθῆναι δεῖ σε σπεύδειν μᾶλλον ἢ τῆς φυ–
30622   3.40.9.157 : γῆς. ταῦτα καὶ πρὸς ἐμαυτὸν ἔλεγον ἀεὶ καὶ πρὸς σὲ
30623   3.40.9.158 : λέγω νῦν. σὺ δ´, ἂν σωφρονῇς, οὐ τὴν φυγὴν δεινὸν
30624   3.40.9.159 : ἡγήσῃ εἶναι, ἥν γε φέρουσιν ἕτεροι εὐπετῶς, τὴν δὲ κα–
30625   3.40.9.160 : κίαν, ἧς ἐνούσης ἄθλιος πᾶς ὅστις ἂν ἔχῃ αὐτήν. καὶ
30626   3.40.9.161 : γὰρ δὴ δυοῖν ἀνάγκη τὸ ἕτερον, ἢ ἀδίκως ἢ δικαίως σε
30627   3.40.9.162 : φεύγειν· εἰ μὲν δὴ δικαίως, πῶς ποτε ὀρθὸν ἢ προσῆκον
30628   3.40.9.163 : ἄχθεσθαι τοῖς δικαίοις; εἰ δ´ ἀδίκως, τῶν ἐξελασάντων
30629   3.40.9.164 : τοῦτ´ ἂν εἴη κακόν, οὐχ ἡμέτερον· εἴπερ νὴ Δία τὸ μὲν
30630   3.40.9.165 : ἀδικεῖν θεομισέστατόν ἐστιν, ὅπερ [ἐν] ἐκείνοις συμβέ–
30631   3.40.9.166 : βηκε· τὸ δ´ ἀδικεῖσθαι, ὅπερ συμβέβηκεν ἡμῖν, καὶ παρὰ 
30632   3.40.9.167 : θεοῖς καὶ παρ´ ἀνθρώποις τοῖς ἐπιεικέσιν ἐπικουρίας,
30633   3.40.9.168 : ἀλλ´ οὐχὶ μίσους ἄξιον εἶναι ὑπείληπται.
30634   3.41.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ.}1
30635   3.41.1.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῖ (fr. 411 N. 2).
30636   3.41.1.2 : Ἴστω δὲ μηδεὶς ταῦθ´ ἃ σιγᾶσθαι χρεών·
30637   3.41.1.3 : μικροῦ γὰρ ἐκ λαμπτῆρος Ἰδαῖον λέπας
30638   3.41.1.4 : πρήσειεν ἄν τις· κἂν πρὸς † ἕνα εἴποις ποτέ,
30639   3.41.1.5 : πύθοιντ´ ἂν ἀστοὶ πάντες ἃ κρύπτειν χρεών.
30640   3.41.2.1 : Ἀναξανδρίδου (fab. inc. fr. IV com. III p. 197).
30641   3.41.2.2 : Ὅστις λόγους. παρακαταθήκην γὰρ λαβὼν
30642   3.41.2.3 : ἐξεῖπεν, ἄδικός ἐστιν ἢ ἀκρατὴς ἄγαν·
30643   3.41.2.4 : ὁ μὲν διὰ κέρδος, ἄδικος· ὁ δὲ τούτου δίχα,
30644   3.41.2.5 : ἀκρατής· ἴσως δέ γ´ εἰσὶν ἀμφότεροι κακοί. 
30645   3.41.3.1 : Σοφοκλέους (fr. 849 N. 2).
30646   3.41.3.2 : Μή μοι κρυφαῖον μηδὲν ἐξείπῃς ἔπος·
30647   3.41.3.3 : κλῇθρον γὰρ οὐδέν· ὡς δ´ ἂν εὐπετὲς λάβοις,
30648   3.41.3.4 : γλώσσης κρυφαῖον οὐδὲν οὐ διέρχεται.
30649   3.41.4.1 : Σοφοκλέους Ἀλεάδαις (fr. 80 N. 2).
30650   3.41.4.2 : Μὴ πάντ´ ἐρεύνα, πολλὰ καὶ λαθεῖν καλόν.
30651   3.41.5.1 : Σωκράτους.
30652   3.41.5.2 : Σωκράτης ἔλεγεν, ὅτι ῥᾷον ἄν τις διάπυρον ἄνθρακα
30653   3.41.5.3 : ἐπὶ τῆς γλώττης κατάσχοι ἢ λόγον ἀπόρρητον.
30654   3.41.6.1 : Εὐριπίδου.
30655   3.41.6.2 : Εὐριπίδης, ὀνειδίζοντος αὐτῷ τινὸς ὅτι τὸ στόμα
30656   3.41.6.3 : δυσῶδες ἦν, ’πολλὰ γάρ‘ εἶπεν ’αὐτῷ ἀπόρρητα ἐγκατε–
30657   3.41.6.4 : σάπη‘.
30658   3.41.7.1 : Περιάνδρου.
30659   3.41.7.2 : Λόγων ἀπορρήτων ἐκφορὰς μὴ ποιοῦ.
30660   3.41.8.1 : Ἀριστοτέλους. 
30661   3.41.8.2 : Ἀριστοτέλης ἐρωτηθεὶς τί δυσκολώτατόν ἐστιν ἐν τῷ
30662   3.41.8.3 : βίῳ, εἶπε ’τὸ σιωπᾶν ἃ μὴ δεῖ λαλεῖν‘.
30663   3.41.9.1 : Πυθαγόρου.
30664   3.41.9.2 : Ἀείσω συνετοῖσι, θύρας δ´ ἐπίθεσθε βέβηλοι.
30665   3.41.10.1 : Ἰσοκράτους ἐκ τοῦ Πρὸς Δημόνικον (§ 22 p. 6 d).
30666   3.41.10.2 : Μᾶλλον τήρει τὰς τῶν λόγων ἢ τὰς τῶν χρημάτων
30667   3.41.10.3 : παρακαταθήκας· δεῖ γὰρ τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας τρόπον
30668   3.41.10.4 : ὅρκου πιστότερον φαίνεσθαι παρεχομένους. 
30669   3.42.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΔΙΑΒΟΛΗΣ.}1
30670   3.42.1.1 : Μενάνδρου Βοιωτία (fr. 1 com. IV p. 94).
30671   3.42.1.2 : Οὐ δεῖ διαβολῆς καταφρονεῖν, οὐδ´ ἂν σφόδρ´ ᾖ
30672   3.42.1.3 : ψευδής· ἐπίσταντ´ αὐξάνειν αὐτήν τινες,
30673   3.42.1.4 : δι´ οὓς φυλάττεσθαι τὰ τοιαῦτ´ ὀρθῶς ἔχει.
30674   3.42.2.1 : Κλεάνθους.
30675   3.42.2.2 : Κακουργότερον οὐδὲν διαβολῆς ἔστι πω.
30676   3.42.2.3 : λάθρᾳ γὰρ ἀπατήσασα τὸν πεπεισμένον
30677   3.42.2.4 : μῖσος ἀναπλάττει πρὸς τὸν οὐδὲν αἴτιον.
30678   3.42.3.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 56 N. 2).
30679   3.42.3.2 : Ἄναξ, διαβολαὶ δεινὸν ἀνθρώποις κακόν·
30680   3.42.3.3 : ἀγλωσσίᾳ δὲ πολλάκις ληφθεὶς ἀνὴρ
30681   3.42.3.4 : δίκαια λέξας ἧσσον εὐγλώσσου φέρει.
30682   3.42.4.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 50 com. IV p. 249).
30683   3.42.4.2 : Οὐδὲν διαβολῆς ἐστιν ἐπιπονώτερον.
30684   3.42.4.3 : τὴν ἐν ἑτέρῳ γὰρ κειμένην ἁμαρτίαν
30685   3.42.4.4 : δεῖ μέμψιν ἰδίαν αὐτὸν ἐπάναγκες λαβεῖν. 
30686   3.42.5.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fab. inc. fr. 250 com. IV p. 289).
30687   3.42.5.2 : Τὸ δοκεῖν διαβολὴν ἔσχε μείζω τοῦ ποιεῖν.
30688   3.42.6.1 : Μενάνδρου (fab. inc. fr. 49 com. IV p. 249),
30689   3.42.6.2 : Ὅστις δὲ διαβολαῖσι πείθεται ταχύ,
30690   3.42.6.3 : ἤτοι πονηρὸς αὐτός ἐστι τοὺς τρόπους,
30691   3.42.6.4 : ἢ παντάπασι παιδαρίου γνώμην ἔχει.
30692   3.42.7.1 : Ἰσοκράτους Πρὸς Δημόνικον (§ 17 p. 5 c).
30693   3.42.7.2 : Εὐλαβοῦ τὰς διαβολάς, κἂν ψευδεῖς ὦσιν. οἱ γὰρ
30694   3.42.7.3 : πολλοὶ τὴν μὲν ἀλήθειαν ἀγνοοῦσι, πρὸς δὲ τὴν δόξαν
30695   3.42.7.4 : ἀποβλέπουσιν.
30696   3.42.8.1 : Δημοσθένους (fr. 36 Sauppe).
30697   3.42.8.2 : Διαβολὴ καιρῷ μὲν ἰσχυρὰν ἀπεργάζεται τοῖς ἀκούουσι
30698   3.42.8.3 : τὴν ὑπόληψιν, χρόνῳ δὲ πάντων ἀσθενεστέρα γίνεται.
30699   3.42.9.1 : Θουκυδίδου (VI 41).
30700   3.42.9.2 : Διαβολὰς οὐ σῶφρον οὔτε λέγειν πρὸς ἀλλήλους
30701   3.42.9.3 : οὔτε ἀκούοντας ἀποδέχεσθαι.
30702   3.42.10.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ διαβάλλειν (fr. XXIII 4 Wyttenb.).
30703   3.42.10.2 : Ἱππίας φησίν, ὅτι δεινόν ἐστιν ἡ διαβολία, οὕτως 
30704   3.42.10.3 : ὀνομάζων, ὅτι οὐδὲ τιμωρία τις κατ´ αὐτῶν γέγραπται
30705   3.42.10.4 : ἐν τοῖς νόμοις, ὥσπερ τῶν κλεπτῶν· καίτοι ἄριστον ὂν
30706   3.42.10.5 : κτῆμα τὴν φιλίαν κλέπτουσιν, ὥστε ἡ ὕβρις κακοῦργος
30707   3.42.10.6 : οὖσα, δικαιοτέρα ἐστὶ τῆς διαβολῆς διὰ τὸ μὴ ἀφανὴς
30708   3.42.10.7 : εἶναι.
30709   3.42.11.1 : Ῥηγίνου ἐκ τοῦ Περὶ φιλίας.
30710   3.42.11.2 : Πολλοὶ γοῦν ἤδη μείζω κακὰ πεπόνθασιν ὑπὸ τῶν
30711   3.42.11.3 : διαβόλων ἢ τῶν πολεμίων· καὶ πολλοὶ ἤδη μείζω ἠδί–
30712   3.42.11.4 : κηνται ὑπὸ τῆς τῶν ὤτων ἀσθενείας ἢ ὑπὸ τῆς τῶν
30713   3.42.11.5 : ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς.
30714   3.42.12.1 : Δίωνος ἐκ τοῦ Οἰκονομικοῦ.
30715   3.42.12.2 : Ἀρξόμεθα δὲ ἀπὸ τοῦ μάλιστα ὠφελοῦντος οἰκίαν·
30716   3.42.12.3 : εἴη δ´ ἂν τοῦτο ἐπιτίμησις διαβολῆς. διαβολὴ γὰρ κακῶν
30717   3.42.12.4 : τὸ πολλῷ ὀξύτατον.
30718   3.42.13.1 : Πελοπίδου.
30719   3.42.13.2 : Πελοπίδας, ἀνδρείου στρατιώτου διαβληθέντος αὐτῷ
30720   3.42.13.3 : ὡς βλασφημοῦντος αὐτόν, ’ἐγὼ τὰ μὲν ἔργα‘ ἔφη ’αὐ–
30721   3.42.13.4 : τοῦ βλέπω, τῶν δὲ λόγων οὐκ ἤκουσα‘. 
30722   3.42.14.1 : Φιλο..
30723   3.42.14.2 : ..λὰς ἄνδρα τοιοῦτον εἰς προκλήσεις αἰσχράς. τὸ γὰρ
30724   3.42.14.3 : ’ἔλεγξον‘ καὶ τὸ ’προσταχθείς‘, ταῦτα πάντα ἔρρωται μέν,
30725   3.42.14.4 : τὸ δ´ ἀνδρὸς ἀρετῇ πρέπον οὐκ ἔχει.
30726   3.42.15.1 : ...
30727   3.42.15.2 : Τὸ νικᾶν τὰ τοιαῦτα φέρει τινὰ αἰσχύνην τοῖς δια–
30728   3.42.15.3 : βληθεῖσιν, ἃ μηδὲ δοκεῖν ἔδει.
30729   3.42.16.1 : Ἡροδότου Ἱστορίας ζʹ (VII 10).
30730   3.42.16.2 : Διαβολὴ γάρ ἐστι δεινότατον· ἐν τῇ δύο μέν εἰσιν
30731   3.42.16.3 : οἱ ἀδικέοντες, εἷς δὲ ὁ ἀδικεόμενος. ὁ μὲν γὰρ δια–
30732   3.42.16.4 : βάλλων ἀδικέει οὐ παρεόντι κατηγορέων, ὁ δὲ ἀδικέει
30733   3.42.16.5 : ἀναπειθόμενος πρὶν ἢ ἀτρεκέως ἐκμάθῃ. ὁ δὲ δὴ ἀπεὼν
30734   3.42.16.6 : τοῦ λόγου τάδε ἐν αὐτοῖσιν ἀδικέεται, διαβληθείς τε 
30735   3.42.16.7 : ὑπὸ τοῦ ἑτέρου καὶ νομισθεὶς πρὸς τοῦ ἑτέρου κακὸς
30736   3.42.16.8 : εἶναι.
30737   3.42.17.1 : Ἰωσήπου ἐκ τῆς Ἁλώσεως (I 3, 4).
30738   3.42.17.2 : Πᾶσαν εὔνοιαν καὶ φύσιν κόπτει διαβολή. 
30739   4.1.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.}1
30740   4.1.1.1 : Εὐριπίδου Φοίνισσαι ( 1015 ss.).
30741   4.1.1.2 : Εἰ γὰρ λαβὼν ἕκαστος ὅ τι δύναιτό τις
30742   4.1.1.3 : χρηστὸν διέλθοι τοῦτο κεἰς κοινὸν φέροι
30743   4.1.1.4 : πατρίδι, κακῶν 〈ἂν〉 αἱ πόλεις ἐλασσόνων
30744   4.1.1.5 : πειρώμεναι τὸ λοιπὸν εὐτυχοῖεν ἄν.
30745   4.1.2.1 : Εὐριπίδου Φαέθοντι (fr. 784 N. 2).
30746   4.1.2.2 : Ἐν τοῖσι μώροις τοῦτ´ ἐγὼ κρίνω βροτῶν,
30747   4.1.2.3 : ὅστις [τῶν] πατὴρ ὡς παισὶ μὴ φρονοῦσιν εὖ
30748   4.1.2.4 : εἰκῆ πολίταις παραδίδως´ ἐξουσίαν. 
30749   4.1.3.1 : (eiusd. fr. 774 N. 2).
30750   4.1.3.2 : Ναῦν τοι μί´ ἄγκυρ´ οὐδαμῶς σῴζειν φιλεῖ
30751   4.1.3.3 : ὡς τρεῖς ἀφέντι· προστάτης θ´ ἁπλοῦς πόλει
30752   4.1.3.4 : σφαλερός, ὑπὼν δὲ κἄλλος οὐ κακὸν πέλει.
30753   4.1.4.1 : Εὐριπίδου Φρίξῳ (fr. 828 N. 2).
30754   4.1.4.2 : Αἱ γὰρ πόλεις εἴς´ ἄνδρες, οὐκ ἐρημία.
30755   4.1.5.1 : Σοφοκλέους Φαίδρα (fr. 622 N. 2).
30756   4.1.5.2 : Οὐ γάρ ποτ´ ἂν γένοιτ´ ἂν ἀσφαλὴς πόλις,
30757   4.1.5.3 : ἐν ᾗ τὰ μὲν δίκαια καὶ τὰ σώφρονα
30758   4.1.5.4 : λάγδην πατεῖται, κωτίλος δ´ ἀνὴρ λαβὼν
30759   4.1.5.5 : πανοῦργα χερσὶν κέντρα κηδεύει πόλιν.
30760   4.1.6.1 : Σοφοκλέους Ἀλεάδαι (fr. 81 N. 2).
30761   4.1.6.2 : Κοὐκ οἶδ´ ὅ τι χρὴ πρὸς ταῦτα λέγειν,
30762   4.1.6.3 : ὅταν οἵ τ´ ἀγαθοὶ πρὸς τῶν ἀγενῶν
30763   4.1.6.4 : κατανικῶνται·
30764   4.1.6.5 : ποία πόλις ἂν τάδ´ ἐνέγκοι;
30765   4.1.7.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἐριφύλη (fr. 193 N. 2).
30766   4.1.7.2 : Ὅπου δὲ μὴ τἄριστ´ ἐλευθέρως λέγειν
30767   4.1.7.3 : ἔξεστι, νικᾷ δ´ ἐν πόλει τὰ χείρονα, 
30768   4.1.7.4 : ἁμαρτίαι σφάλλουσι τὴν σωτηρίαν.
30769   4.1.8.1 : Βίωνος Βουκολικά (fr. III p. 140 Wil.).
30770   4.1.8.2 : Μηδὲ λίπῃς μ´ ἀγέραστον, ἐπὴν χὡ Φοῖβος ἀείδειν
30771   4.1.8.3 : μισθὸν ἔδωκε· τιμὰ δὲ τὰ πράγματα κρέσσονα ποιεῖ.
30772   4.1.9.1 : Εὐπόλιδος (fr. 117 K.).
30773   4.1.9.2 : Καὶ μὴν ἐγὼ πολλῶν παρόντων οὐκ ἔχω τί λέξω.
30774   4.1.9.3 : οὕτω σφόδρ´ ἀλγῶ τὴν πολιτείαν ὁρῶν παρ´ ἡμῖν.
30775   4.1.9.4 : ἡμεῖς γὰρ οὐχ οὕτω τέως ᾠκοῦμεν οἱ γέροντες,
30776   4.1.9.5 : ἀλλ´ ἦσαν ἡμῖν τῇ πόλει πρῶτον μὲν οἱ στρατηγοὶ
30777   4.1.9.6 : ἐκ τῶν μεγίστων οἰκιῶν, πλούτῳ γένει τε πρῶτοι,
30778   4.1.9.7 : οἷς ὡσπερεὶ θεοῖσιν ηὐχόμεσθα· καὶ γὰρ ἦσαν·
30779   4.1.9.8 : ὥστ´ ἀσφαλῶς ἐπράττομεν· νυνὶ δ´, ὅταν τύχωμεν,
30780   4.1.9.9 : στρατευόμεσθ´ αἱρούμενοι καθάρματα στρατηγούς.
30781   4.1.10.1 : Εὐριπίδου Ἱκετίδων ( 238 ss.).
30782   4.1.10.2 : Τρεῖς γὰρ πολιτῶν μερίδες· οἱ μὲν ὄλβιοι
30783   4.1.10.3 : ἀνωφελεῖς τε πλειόνων τ´ ἐρῶς´ ἀεί,
30784   4.1.10.4 : οἱ δ´ οὐκ ἔχοντες καὶ σπανίζοντες βίου
30785   4.1.10.5 : δεινοὶ νέμοντες τῷ φθόνῳ πλεῖον μέρος
30786   4.1.10.6 : εἰς τοὺς ἔχοντας κέντρ´ ἀφιᾶσιν κακὰ
30787   4.1.10.7 : γλώσσῃ πονηρῶν προστατῶν φηλούμενοι.
30788   4.1.10.8 : τριῶν δὲ μοιρῶν ἡ μέση σῴζει πόλιν, 
30789   4.1.10.9 : κόσμον φυλάσσους´, ὅντιν´ ἂν δόξῃ πόλει.
30790   4.1.11.1 : Σοφοκλέους (fr. 850 N. 2).
30791   4.1.11.2 : Ὅπου γὰρ οἱ φύσαντες ἡσσῶνται τέκνων,
30792   4.1.11.3 : οὐκ ἔστιν αὕτη σωφρόνων ἀνδρῶν πόλις.
30793   4.1.12.1 : Εὐριπίδου Αὔγῃ (fr. 267 N. 2).
30794   4.1.12.2 : Δεινὴ πόλις νοσοῦς´ ἀνευρίσκειν κακά.
30795   4.1.13.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 1048 N. 2).
30796   4.1.13.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις ἴσον.
30797   4.1.13.3 : χρῆν γὰρ τύχας μὲν τὰς μάτην πλανωμένας
30798   4.1.13.4 : μηδὲν δύνασθαι, τἀμφανῆ δ´ ὑψήλ´ ἄγειν.
30799   4.1.13.5 : ὅστις κατ´ ἰσχὺν πρῶτος ὠνομάζετο
30800   4.1.13.6 : ἢ τόξα πάλλων ἢ μάχῃ δορὸς σθένων,
30801   4.1.13.7 : τοῦτον τυραννεῖν τῶν κακιόνων ἐχρῆν.
30802   4.1.14.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 1071 ss.).
30803   4.1.14.2 : Καίτοι κακοῦ πρὸς ἀνδρὸς ἄνδρα δημότην
30804   4.1.14.3 : μηδὲν δικαιοῦν τῶν ἐφεστώτων κλύειν.
30805   4.1.14.4 : οὐ γάρ ποτ´ οὔτ´ ἂν ἐν πόλει νόμοι καλῶς
30806   4.1.14.5 : φέροιντ´ ἄν, ἔνθα μὴ παρεστήκῃ δέος,
30807   4.1.14.6 : οὔτ´ ἂν στρατός γε σωφρόνως ἄρχοιτ´ ἔτι 
30808   4.1.14.7 : μηδὲν φόβου πρόβλημα μηδ´ αἰδοῦς ἔχων.
30809   4.1.15.1 : Μενάνδρου Ἐμπιμπραμένῃ (fr. 155 K.).
30810   4.1.15.2 : Τρία γάρ ἐστι, δέσποτα,
30811   4.1.15.3 : δι´ ὧν ἅπαντα γίνετ´, ἢ κατὰ 〈τοὺς〉 νόμους,
30812   4.1.15.4 : ἢ ταῖς ἀνάγκαις, ἢ 〈τὸ〉 τρίτον ἔθει τινί.
30813   4.1.16.1 : Εὐριπίδου Φοίνικι (fr. 806 N. 2).
30814   4.1.16.2 : Ἀλλ´ οὔποτ´ αὐτὸς ἀμπλακὼν ἄλλον βροτὸν
30815   4.1.16.3 : παραινέσαιμ´ ὂν παισὶ προσθεῖναι κράτη,
30816   4.1.16.4 : πρὶν ἂν κατ´ ὄσσων τυγχάνῃ με καὶ σκότος,
30817   4.1.16.5 : εἰ χρὴ διελθεῖν πρὸς τέκνων νικώμενον.
30818   4.1.17.1 : Σοφοκλῆς Αἴαντι ( 1081 ss.).
30819   4.1.17.2 : Ὅπου δ´ ὑβρίζειν δρᾶν θ´ ἃ βούλεται παρῇ,
30820   4.1.17.3 : ταύτην νόμιζε τὴν πόλιν χρόνῳ ποτὲ
30821   4.1.17.4 : ἐξ οὐρίων δραμοῦσαν εἰς βυθὸν πεσεῖν.
30822   4.1.17.5 : ἀλλ´ ἑστάτω μοι καὶ δέος τι καίριον,
30823   4.1.17.6 : καὶ μὴ δοκῶμεν δρῶντες ἃν ἡδώμεθα,
30824   4.1.17.7 : οὐκ ἀντιτίσειν αὖθις ἃν λυπώμεθα·
30825   4.1.17.8 : ἕρπει [γὰρ] παραλλὰξ ταῦτα.
30826   4.1.18.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβῃ ( 306 ss.). 
30827   4.1.18.2 : Ἐν τῷδε γὰρ κάμνουσιν αἱ πολλαὶ πόλεις,
30828   4.1.18.3 : ὅταν τις ἐσθλὸς καὶ πρόθυμος ὢν ἀνὴρ
30829   4.1.18.4 : μηδὲν φέρηται τῶν κακιόνων πλέον.
30830   4.1.19.1 : Σοφοκλῆς Αἴαντι ( 157 ss.).
30831   4.1.19.2 : Πρὸς γὰρ τὸν ἔχονθ´ ὁ φθόνος ἕρπει.
30832   4.1.19.3 : καίτοι σμικροὶ μεγάλων χωρὶς
30833   4.1.19.4 : σφαλερὸν πύργου ῥῦμα πέλονται·
30834   4.1.19.5 : μετὰ γὰρ μεγάλων βαιὸς ἄριστ´ ἂν
30835   4.1.19.6 : καὶ μέγας ὀρθοῖθ´ ὑπὸ μικροτέρων.
30836   4.1.19.7 : ἀλλ´ οὐ δυνατὸν τοὺς ἀνοήτους
30837   4.1.19.8 : τούτων γνώμας προδιδάσκειν.
30838   4.1.20.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 21 N. 2).
30839   4.1.20.2 : Δοκεῖτ´ ἂν οἰκεῖν ῥᾷον, εἰ πένης ἅπας
30840   4.1.20.3 : λαὸς πολιτεύοιτο πλουσίων ἄτερ;
30841   4.1.20.4 : οὐκ ἂν γένοιτο χωρὶς ἐσθλὰ καὶ κακά,
30842   4.1.20.5 : ἀλλ´ ἔστι τις σύγκρασις, ὥστ´ ἔχειν καλῶς.
30843   4.1.20.6 : ἃ μὴ γὰρ ἔστι τῷ πένητι, πλούσιος
30844   4.1.20.7 : δίδως´· ἃ δ´ οἱ πλουτοῦντες οὐ κεκτήμεθα,
30845   4.1.20.8 : τοῖσιν πένησι χρώμενοι τιμώμεθα.
30846   4.1.21.1 : Μενάνδρου (fr. 265 K.). 
30847   4.1.21.2 : Τὸ καλῶς ἔχον που κρεῖττόν ἐστι καὶ νόμου.
30848   4.1.22.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνη (fr. 173 N. 2).
30849   4.1.22.2 : Οἰκεῖος ἀνθρώποισι γίγνεσθαι φιλεῖ
30850   4.1.22.3 : πόλεμος ἐν ἀστοῖς, ἢν διχοστατῇ πόλις.
30851   4.1.23.1 : Μενάνδρου (fr. 791 K.).
30852   4.1.23.2 : Κοινὸν ἀγαθόν ἐστι τοῦτο χρηστὸς εὐτυχῶν.
30853   4.1.24.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνης (fr. 91 N. 2).
30854   4.1.24.2 : Ἀτρέκεια δ´ ἄριστον ἀνδρὸς ἐν πόλει δικαίου πέλει.
30855   4.1.25.1 : Σοφοκλέους (fr. 851 N. 2).
30856   4.1.25.2 : Νόμοις ἕπεσθαι τοῖσιν ἐγχώροις καλόν.
30857   4.1.26.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Ant. 672).
30858   4.1.26.2 : Ἀναρχίας δὲ μεῖζον οὐκ ἔστιν κακόν.
30859   4.1.27.1 : Ἡνιόχου (fr. 5 com. II p. 433 K.).
30860   4.1.27.2 : Ἐγὼ δ´ ὄνομα τὸ μὲν καθ´ ἑκάστην αὐτίκα
30861   4.1.27.3 : λέξω· συνάπασαι δ´ εἰσὶ παντοδαπαὶ πόλεις, 
30862   4.1.27.4 : αἳ νῦν ἀνοηταίνουσι πολὺν ἤδη χρόνον.
30863   4.1.27.5 : τάχ´ ἄν τις ὑποκρούσειεν ὅ τι ποτ´ ἐνθάδε
30864   4.1.27.6 : νῦν εἰσι, κἂν ἔροιτο, παρ´ ἐμοῦ πεύσεται·
30865   4.1.27.7 : τὸ χωρίον μὲν γὰρ τόδ´ ἐστὶ πᾶν κύκλῳ
30866   4.1.27.8 : Ὀλυμπία, τηνδὶ δὲ τὴν σκηνὴν ἐκεῖ
30867   4.1.27.9 : σκηνὴν ὁρᾶν θεωρικὴν νομίζετε.
30868   4.1.27.10 : εἶεν· τί οὖν ἐνταῦθα δρῶσιν αἱ πόλεις;
30869   4.1.27.11 : ἐλευθέρι´ ἀφίκοντο θύσουσαί ποτε,
30870   4.1.27.12 : ὅτε τῶν φόρων ἐγένοντ´ ἐλεύθεραι σχεδόν.
30871   4.1.27.13 : κἄπειτ´ ἀπ´ ἐκείνης τῆς θυσίας διέφθορεν
30872   4.1.27.14 : αὐτὰς ξενίζους´ ἡμέραν ἐξ ἡμέρας
30873   4.1.27.15 : ἀβουλία κατέχουσα πολὺν ἤδη χρόνον.
30874   4.1.27.16 : γυναῖκε δ´ αὐτὴν δύο ταράττετόν τινε
30875   4.1.27.17 : ἀεὶ συνοῦσαι, δημοκρατία θατέρᾳ
30876   4.1.27.18 : ὄνομ´ ἐστί, τῇ δ´ ἀριστοκρατία θατέρᾳ,
30877   4.1.27.19 : δι´ ἃς πεπαρῳνήκασιν ἤδη πολλάκις.
30878   4.1.28.1 : Ἀριστοφάνους (ran. 727–37).
30879   4.1.28.2 : Τῶν πολιτῶν θ´ οὓς μὲν ἴσμεν εὐγενεῖς καὶ σώφρονας
30880   4.1.28.3 : ἄνδρας ὄντας καὶ δικαίους καὶ καλούς τε κἀγαθοὺς
30881   4.1.28.4 : καὶ τραφέντας ἐν παλαίστρᾳ καὶ χοροῖς καὶ μουσικῇ,
30882   4.1.28.5 : προυσελοῦμεν, τοῖς δὲ χαλκοῖς καὶ ξένοις καὶ πυρρίαις 
30883   4.1.28.6 : καὶ πονηροῖς κἀκ πονηρῶν εἰς ἅπαντα χρώμεθα
30884   4.1.28.7 : ὑστάτοις ἀφιγμένοισιν, οἷσιν ἡ πόλις πρὸ τοῦ
30885   4.1.28.8 : οὐδὲ φαρμακοῖσιν εἰκῆ ῥᾳδίως ἐχρήσατ´ ἄν.
30886   4.1.28.9 : ἀλλὰ καὶ νῦν, ὦ ´νόητοι, μεταβαλόντες τοὺς τρόπους
30887   4.1.28.10 : χρῆσθε τοῖς χρηστοῖσιν αὖθις· καὶ κατορθώσασι γὰρ
30888   4.1.28.11 : εὔλογον· κἄν τι σφαλῆτ´, ἐξ ἀξίου γὰρ τοῦ ξύλου,
30889   4.1.28.12 : ἤν τι καὶ πάσχητε, πάσχειν τοῖς σοφοῖς δοκήσετε.
30890   4.1.29.1 : Εὐριπίδου (Suppl. 312–13).
30891   4.1.29.2 : Παῦσαι· τὸ γάρ 〈τοι〉 συνέχον ἀνθρώπων πόλεις
30892   4.1.29.3 : τοῦτ´ ἔσθ´, ὅταν τις τοὺς νόμους σῴζῃ καλῶς.
30893   4.1.30.1 : Μενάνδρου (fr. 542 K.).
30894   4.1.30.2 : Εἴπερ τὸν ἀδικοῦντα † μενως ἠμύνετο
30895   4.1.30.3 : ἕκαστος ἡμῶν καὶ συνηγωνίζετο
30896   4.1.30.4 : ἴσως, νομίζων ἴδιον εἶναι τὸ γεγονὸς
30897   4.1.30.5 : ἀδίκημα, καὶ συνέπραττον ἀλλήλοις πικρῶς,
30898   4.1.30.6 : οὐκ ἂν ἐπὶ πλεῖον τὸ κακὸν ἡμῖν ηὔξετο 
30899   4.1.30.7 : τὸ τῶν πονηρῶν, ἀλλὰ παρατηρούμενοι
30900   4.1.30.8 : καὶ τυγχάνοντες ἧς ἔδει τιμωρίας
30901   4.1.30.9 : ἤτοι σπάνιοι σφόδρ´ ἂν ἦσαν ἢ πεπαυμένοι.
30902   4.1.31.1 : Μενάνδρου (fr. 726 K.).
30903   4.1.31.2 : Ἔργον ἐστί, Φανία,
30904   4.1.31.3 : μακρὰν συνήθειαν [ἐν] βραχεῖ λῦσαι χρόνῳ.
30905   4.1.32.1 : Αἰσχίνου ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου ( 30 p. 55).
30906   4.1.32.2 : Τὸν γὰρ τὴν ἰδίαν οἰκίαν κακῶς οἰκήσαντα καὶ τὸ
30907   4.1.32.3 : κοινὰ τὰ τῆς πόλεως παραπλησίως ἡγήσατο διαθήσειν.
30908   4.1.33.1 : Δημοκρίτου (fr. 248 Diels 2).
30909   4.1.33.2 : Ὁ νόμος βούλεται μὲν εὐεργετεῖν βίον ἀνθρώπων·
30910   4.1.33.3 : δύναται δέ, ὅταν αὐτοὶ βούλωνται πάσχειν 〈εὖ〉· τοῖσι γὰρ
30911   4.1.33.4 : πειθομένοισι τὴν ἰδίην ἀρετὴν ἐνδείκνυται.
30912   4.1.34.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 249 Diels 2).
30913   4.1.34.2 : Στάσις ἐμφύλιος ἐς ἑκάτερα κακόν· καὶ γὰρ νικέουσι
30914   4.1.34.3 : καὶ ἡσσωμένοις ὁμοίη φθορή.
30915   4.1.35.1 : Αἰσχίνου (c. Ctes. 147 p. 537). 
30916   4.1.35.2 : Πονηρὰ φύσις μεγάλης ἐξουσίας λαβομένη μεγάλας
30917   4.1.35.3 : ἀπεργάζεται συμφοράς.
30918   4.1.36.1 : Δημοσθένους ἐκ τοῦ Κατ´ Ἀνδροτίωνος (p. 613).
30919   4.1.36.2 : Τὸν γὰρ ὑπὲρ τῆς πόλεως πράττοντά τι δεῖ τὸ τῆς
30920   4.1.36.3 : πόλεως ἦθος μιμεῖσθαι, καὶ σῴζειν ὑμῖν τοὺς τοιούτους,
30921   4.1.36.4 : ὦ Ἀθηναῖοι, προσήκει, καὶ μισεῖν τοὺς οἷός περ οὗτος.
30922   4.1.36.5 : ὡς ἐκεῖνο εἰδόσι μὲν ἴσως, ὅμως δὲ ἐρῶ· ὁποίους τινὰς
30923   4.1.36.6 : ἂν φαίνησθε ἀγαπῶντες καὶ σῴζοντες, τούτοις ὅμοιοι
30924   4.1.36.7 : δόξετε εἶναι.
30925   4.1.37.1 : Ξενοφῶντος ἐν δʹ Σωκρατικῶν ἀπομνημονευμάτων
30926   4.1.37.2 : (IV 6, 12).
30927   4.1.37.3 : Βασιλείας δὲ καὶ τυραννίδας ἀρχὰς μὲν ἀμφοτέρας
30928   4.1.37.4 : ἡγεῖτο εἶναι, διαφέρειν δὲ ἀλλήλων ἐνόμιζε. τὴν μὲν γὰρ
30929   4.1.37.5 : ἑκόντων τε τῶν ἀνθρώπων καὶ κατὰ τοὺς νόμους τῶν
30930   4.1.37.6 : πόλεων ἀρχὴν βασιλείαν ἡγεῖτο, τὴν δὲ ἀκόντων τε καὶ μὴ
30931   4.1.37.7 : κατὰ νόμους, ἀλλ´ ὅπως ὁ ἄρχων βούλοιτο, τυραννίδα.
30932   4.1.37.8 : καὶ ὅπου μὲν ἐκ τῶν τὰ νόμιμα ἐπιτελούντων αἱ ἀρχαὶ
30933   4.1.37.9 : καθίστανται, ταύτην μὲν τὴν πολιτείαν ἀριστοκρατίαν
30934   4.1.37.10 : ἐνόμιζεν εἶναι, ὅπου δὲ ἐκ τιμημάτων, πλουτοκρατίαν,
30935   4.1.37.11 : ὅπου δ´ ἐκ πάντων, δημοκρατίαν.
30936   4.1.38.1 : Ἡροδότου ἱστορίας εʹ ( 78).
30937   4.1.38.2 : Δηλοῖ δὲ οὐ καθ´ ἓν μοῦνον, ἀλλὰ πανταχῆ, ἡ ἰση–
30938   4.1.38.3 : γορίη ὡς ἐστὶ χρῆμα σπουδαῖον.
30939   4.1.39.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἱστορίας ϛʹ ( 27). 
30940   4.1.39.2 : Φιλέει δέ κως προσημαίνειν, εὖτ´ ἂν μέλλῃ μεγάλα
30941   4.1.39.3 : κακὰ ἢ πόλι ἢ ἔθνεϊ ἔσεσθαι.
30942   4.1.40.1 : Δημοκρίτου (fr. 250 Diels 2).
30943   4.1.40.2 : Ἀπὸ ὁμονοίης τὰ μεγάλα ἔργα καὶ ταῖς πόλισι τοὺς
30944   4.1.40.3 : πολέμους δυνατὸν κατεργάζεσθαι, ἄλλως δ´ οὔ.
30945   4.1.41.1 : Πολυαίνου ἐν τῷ Ὑπὲρ τοῦ συνεδρίου.
30946   4.1.41.2 : Οὐ γὰρ ἀγνοεῖς ὡς ἐν τοῖς κοινοῖς, κἂν τοὐλάχιστόν τις
30947   4.1.41.3 : παρέληται, ἀφορμὴ τῆς τῶν πλειόνων ἀπωλείας γίνεται.
30948   4.1.42.1 : Δημοκρίτου (fr. 251 Diels 2).
30949   4.1.42.2 : Ἡ ἐν δημοκρατίῃ πενίη τῆς παρὰ τοῖς δυνάστῃσι
30950   4.1.42.3 : καλεομένης εὐδαιμονίης τοσοῦτόν ἐστιν αἱρετωτέρη, ὁκόσον
30951   4.1.42.4 : ἐλευθερίη δουλείης.
30952   4.1.43.1 : (fr. 252 Diels 2).
30953   4.1.43.2 : Τὰ κατὰ τὴν πόλιν χρεὼν τῶν λοιπῶν μέγιστα ἡγεῖ–
30954   4.1.43.3 : σθαι, ὅκως ἄξεται εὖ, μήτε φιλονεικέοντα παρὰ τὸ
30955   4.1.43.4 : ἐπιεικὲς μήτε ἰσχὺν ἑαυτῷ περιτιθέμενον παρὰ τὸ χρη–
30956   4.1.43.5 : στὸν τὸ τοῦ ξυνοῦ. πόλις γὰρ εὖ ἀγομένη μεγίστη ὄρθωσίς
30957   4.1.43.6 : ἐστι, καὶ ἐν τούτῳ πάντα ἔνι, καὶ τούτου σῳζομένου
30958   4.1.43.7 : 〈τὰ〉 πάντα σῴζεται καὶ τούτου διαφθειρομένου τὰ
30959   4.1.43.8 : πάντα διαφθείρεται. 
30960   4.1.44.1 : (fr. 253 Diels 2)
30961   4.1.44.2 : Τοῖς χρηστοῖσιν οὐ συμφέρον ἀμελέοντας τῶν ἑωυ–
30962   4.1.44.3 : τῶν ἄλλα πρήσσειν· τὰ γὰρ ἴδια κακῶς 〈ἂν〉 ἔσχεν. εἰ
30963   4.1.44.4 : δὲ ἀμελέοι τις τῶν δημοσίων, κακῶς ἀκούειν γίγνεται, καὶ
30964   4.1.44.5 : ἢν μηδὲν μήτε κλέπτῃ μήτε ἀδικῇ. ἐπεὶ καὶ 〈μὴ〉 ἀμε–
30965   4.1.44.6 : λέοντι ἢ ἀδικέοντι κίνδυνος κακῶς ἀκούειν καὶ δὴ καὶ
30966   4.1.44.7 : παθεῖν τι. ἀνάγκη δὲ ἁμαρτάνειν, συγγιγνώσκεσθαι δὲ
30967   4.1.44.8 : τοὺς ἀνθρώπους οὐκ εὐπετές.
30968   4.1.45.1 : (fr. 254 Diels 2)
30969   4.1.45.2 : Οἱ κακοὶ ἰόντες ἐς τὰς τιμὰς ὁκόσῳ ἂν μᾶλλον ἀνά–
30970   4.1.45.3 : ξιοι ἐόντες ἴωσι, τοσούτῳ μᾶλλον ἀνακηδέες γίγνονται καὶ
30971   4.1.45.4 : ἀφροσύνης καὶ θράσεος πίμπλανται.
30972   4.1.46.1 : (fr. 255 Diels 2)
30973   4.1.46.2 : Ὅταν οἱ δυνάμενοι τοῖς μὴ ἔχουσι καὶ προτελεῖν
30974   4.1.46.3 : τολμέωσι καὶ ὑπουργεῖν καὶ χαρίζεσθαι, ἐν τούτῳ ἤδη καὶ
30975   4.1.46.4 : τὸ οἰκτίρειν ἔνεστι καὶ 〈τὸ〉 μὴ ἐρήμους εἶναι καὶ τὸ 
30976   4.1.46.5 : ἑταίρους γίγνεσθαι, καὶ τὸ ἀμύνειν ἀλλήλοισι καὶ 〈τὸ〉
30977   4.1.46.6 : τοὺς πολιήτας ὁμονόους εἶναι καὶ ἄλλα ἀγαθά, ἅσσα
30978   4.1.46.7 : οὐδεὶς ἂν δύναιτο καταλέξαι.
30979   4.1.47.1 : Σωκράτους.
30980   4.1.47.2 : Τῆς εὐτυχίας ὥσπερ τῆς πολιτικῆς ὁμιλίας κοινὴν
30981   4.1.47.3 : εἶναι δεῖ τοῖς ἀξίοις τὴν ἀπόλαυσιν.
30982   4.1.48.1 : Ὅρκος τῶν Ἀθήνησιν ἐφήβων.
30983   4.1.48.2 : Οὐ καταισχυνῶ ὅπλα τὰ ἱερά, οὐδ´ ἐγκαταλείψω τὸν
30984   4.1.48.3 : παραστάτην, ὅτῳ ἂν στοιχήσω, ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν
30985   4.1.48.4 : καὶ ὑπὲρ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν· τὴν πατρίδα
30986   4.1.48.5 : δὲ οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν
30987   4.1.48.6 : παραδέξωμαι· καὶ εὐηκοήσω τῶν ἀεὶ κρινόντων ἐμφρό–
30988   4.1.48.7 : νως, καὶ τοῖς θεσμοῖς τοῖς ἱδρυμένοις πείσομαι καὶ οὕς
30989   4.1.48.8 : τινας ἂν ἄλλους τὸ πλῆθος ἱδρύσηται ὁμοφρόνως· καὶ
30990   4.1.48.9 : ἄν τις ἀναιρῇ τοὺς θεσμοὺς ἢ μὴ πείθηται, οὐκ ἐπι–
30991   4.1.48.10 : τρέψω, ἀμυνῶ δὲ καὶ μόνος καὶ μετὰ πάντων· καὶ ἱερὰ
30992   4.1.48.11 : τὰ πάτρια τιμήσω. ἵστορες θεοὶ τούτων. 
30993   4.1.49.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου Πυθαγορικῶν ἀποφάσεων
30994   4.1.49.2 : (Diels Vorsokr. 2 I p. 283).
30995   4.1.49.3 : Καθόλου δὲ ᾤοντο δεῖν ὑπολαμβάνειν μηδὲν εἶναι
30996   4.1.49.4 : μεῖζον κακὸν ἀναρχίας· οὐ γὰρ πεφυκέναι τὸν ἄνθρωπον
30997   4.1.49.5 : διασῴζεσθαι μηδενὸς ἐπιστατοῦντος. περὶ δὲ ἀρχόντων
30998   4.1.49.6 : καὶ ἀρχομένων οὕτως ἐφρόνουν· τοὺς μὲν γὰρ ἄρχοντας
30999   4.1.49.7 : ἔφασκον οὐ μόνον ἐπιστήμονας ἀλλὰ καὶ φιλανθρώπους
31000   4.1.49.8 : δεῖν εἶναι· καὶ τοὺς ἀρχομένους οὐ μόνον πειθηνίους ἀλλὰ
31001   4.1.49.9 : καὶ φιλάρχοντας. ἐπιμελητέον δὲ πάσης ἡλικίας ἡγοῦντο
31002   4.1.49.10 : καὶ τοὺς μὲν παῖδας ἐν γράμμασι καὶ τοῖς ἄλλοις μαθή–
31003   4.1.49.11 : μασιν ἀσκεῖσθαι· τοὺς δὲ νεανίσκους τοῖς τῆς πόλεως ἔθεσί
31004   4.1.49.12 : τε καὶ νόμοις γυμνάζεσθαι· τοὺς δὲ ἄνδρας ταῖς πράξεσί
31005   4.1.49.13 : τε καὶ δημοσίαις λειτουργίαις προσέχειν· τοὺς δὲ πρεσβύ–
31006   4.1.49.14 : τας ἐνθυμήσεσι καὶ κριτηρίοις καὶ συμβουλίαις δεῖν ἐνα–
31007   4.1.49.15 : ναστρέφεσθαι μετὰ πάσης ἐπιστήμης ὑπελάμβανον, ὅπως
31008   4.1.49.16 : μήτε οἱ παῖδες νηπιάζοιεν μήτε οἱ νεανίσκοι παιδαριεύ–
31009   4.1.49.17 : οιντο μήτε οἱ ἄνδρες νεανιεύοιντο μήτε οἱ γέροντες παρα–
31010   4.1.49.18 : φρονοῖεν. δεῖν δὲ ἔφασκον εὐθὺς ἐκ παίδων καὶ τὴν τρο–
31011   4.1.49.19 : φὴν τεταγμένως προσφέρεσθαι, † διδάσκουσαν ὡς ἡ μὲν
31012   4.1.49.20 : τάξις καὶ συμμετρία καλὰ καὶ σύμφορα, ἡ δὲ ἀταξία καὶ
31013   4.1.49.21 : ἀσυμμετρία αἰσχρά τε καὶ ἀσύμφορα. 
31014   4.1.50.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς Ἀθηναίων πολιτείας (I 14).
31015   4.1.50.2 : Ὅτι μισεῖσθαι μὲν ἀνάγκη τὸν ἄρχοντα ὑπὸ τοῦ ἀρ–
31016   4.1.50.3 : χομένου. εἰ δὲ ἰσχύσουσιν οἱ πλούσιοι καὶ ἰσχυροὶ ἐν
31017   4.1.50.4 : ταῖς πόλεσιν, ὀλίγιστον χρόνον ἡ ἀρχὴ ἔσται τοῦ δήμου.
31018   4.1.50.5 : διὰ ταῦτα τοὺς μὲν χρηστοὺς ἀτιμοῦσι καὶ χρήματα ἀφαι–
31019   4.1.50.6 : ροῦνται καὶ ἐξελαύνονται καὶ ἀποκτείνουσι, τοὺς δὲ πονη–
31020   4.1.50.7 : ροὺς αὔξουσιν.
31021   4.1.51.1 : Ἐν ταὐτῷ (II 20).
31022   4.1.51.2 : Δημοκρατίαν δ´ ἐγὼ αὐτῷ μὲν τῷ δήμῳ συγγιγνώσκω.
31023   4.1.51.3 : ἑαυτὸν μὲν γὰρ εὖ ποιεῖν πάντη συγγνώμη ἐστίν· ὅστις δὲ
31024   4.1.51.4 : μὴ ὢν τοῦ δήμου εἵλετο ἐν δημοκρατουμένῃ πόλει οἰκεῖν
31025   4.1.51.5 : μᾶλλον ἢ 〈ἐν〉 ὀλιγαρχουμένῃ, ἀδικεῖν παρεσκευάσατο καὶ
31026   4.1.51.6 : ἔγνω ὅτι μᾶλλον οἷόν τε διαλαθεῖν κακῷ ὄντι ἐν δημο–
31027   4.1.51.7 : κρατουμένῃ πόλει ἢ ἐν ὀλιγαρχουμένῃ.
31028   4.1.52.1 : Δημοσθένους Φιλιππικῶν (VI p. 71).
31029   4.1.52.2 : Ἔστι τοίνυν νὴ Δί´, ἔφην ἐγώ, παντοδαπὰ εὑρημένα
31030   4.1.52.3 : ταῖς πόλεσιν πρὸς φυλακὴν καὶ σωτηρίαν, οἷον χαρακώ–
31031   4.1.52.4 : ματα καὶ τείχη καὶ τάφροι καὶ τἄλλα ὅσα τοιαῦτα. καὶ
31032   4.1.52.5 : ταῦτα μέν ἐστιν ἅπαντα χειροποίητα καὶ δαπάνης προσ–
31033   4.1.52.6 : δεῖται· ἓν δέ τι κοινὸν ἡ φύσις τῶν εὖ φρονούντων ἐν 
31034   4.1.52.7 : ἑαυτῇ κέκτηται φυλακτήριον, ὃ πᾶσι μέν ἐστ´ ἀγαθὸν καὶ
31035   4.1.52.8 : σωτήριον, μάλιστα δὲ τοῖς πλήθεσι πρὸς τοὺς τυράννους.
31036   4.1.52.9 : τί οὖν ἐστι τοῦτο; ἀπιστία. ταύτην φυλάττετε, ταύτης
31037   4.1.52.10 : ἀντέχεσθε· ἂν ταύτην σῴζητε, οὐδὲν μὴ δεινὸν πάθητε.
31038   4.1.53.1 : Ἐκ τοῦ Πολυαίνου Ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ τῶν Μακε–
31039   4.1.53.2 : δόνων.
31040   4.1.53.3 : Πρὸς μὲν δὴ τὸ μικρὸν τέλος φήμ´ ἔγωγε· ἀλλὰ τὸ
31041   4.1.53.4 : ἔθος μέγα. ἔστι δὲ ὁ λόγος οὐ περὶ τῆς ποσότητος, ἀλλὰ
31042   4.1.53.5 : περὶ τοῦ δικαίου· καὶ πρόδηλον ὡς ἀεὶ τὰ πονηρὰ τῶν
31043   4.1.53.6 : ἐθῶν ἄρχεται μὲν ἀπὸ μικρῶν, ἀμελούμενα δὲ ἰσχὺν μείζω
31044   4.1.53.7 : λαμβάνει.
31045   4.1.54.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας 〈αʹ〉 ( 71).
31046   4.1.54.2 : Νῦν δέ, ὅπερ καὶ ἄρτι ἐδηλώσαμεν, ἀρχαιότροπα
31047   4.1.54.3 : ὑμῶν τὰ ἐπιτηδεύματα πρὸς αὐτούς ἐστιν. ἀνάγκη δὲ
31048   4.1.54.4 : ὥσπερ τέχνης ἀεὶ τὰ ἐπιγιγνόμενα κρατεῖν, καὶ ἡσυχα–
31049   4.1.54.5 : ζούσῃ μὲν πόλει τὰ ἀκίνητα νόμιμα ἄριστα, πρὸς πολλὰ
31050   4.1.54.6 : δὲ ἀναγκαζομένοις ἰέναι πολλῆς καὶ τῆς ἐπιτεχνήσεως δεῖ.
31051   4.1.55.1 : Ἐκ τοῦ Πολυαίνου Ὑπὲρ Μακεδόνων.
31052   4.1.55.2 : Οὐκ εἰδὼς ὅτι πᾶν τὸ νεωτεριζόμενον ἐν ταῖς πολι– 
31053   4.1.55.3 : τείαις ἀρχὴ δυνάμεως μείζονος γίνεται· ἄνδρας δὲ γεωρ–
31054   4.1.55.4 : γοὺς οὐκ ὀξεῖα τῶν κοινῶν ἀδικημάτων ἡ αἴσθησις εἰσέρ–
31055   4.1.55.5 : χεται.
31056   4.1.56.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας αʹ δημηγορίας Ἀθηναίων
31057   4.1.56.2 : ( 77, 5).
31058   4.1.56.3 : Ὑπὸ γοῦν τοῦ Μήδου δεινότερα τούτων πάσχοντες
31059   4.1.56.4 : ἠνείχοντο, ἡ δὲ ἡμετέρα ἀρχὴ χαλεπὴ δοκεῖ εἶναι, εἰκό–
31060   4.1.56.5 : τως· τὸ παρὸν γὰρ ἀεὶ βαρὺ τοῖς ὑπηκόοις.
31061   4.1.57.1 : Αἰσχίνου ἐν τῷ Κατὰ Τιμάρχου ( 2 p. 28).
31062   4.1.57.2 : Αἱ γὰρ ἴδιαι ἔχθραι πολλὰ πάνυ τῶν κοινῶν ἐπ–
31063   4.1.57.3 : ανορθοῦσιν.
31064   4.1.58.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας τρίτης δημηγορίας Κλέωνος
31065   4.1.58.2 : ( 37, 3).
31066   4.1.58.3 : Πάντων δὲ δεινότατον, εἰ βέβαιον ἡμῖν μηδὲν καθε–
31067   4.1.58.4 : στήξει ὧν ἂν δόξῃ πέρι, μηδὲ γνωσόμεθα ὅτι χείροσι νό–
31068   4.1.58.5 : μοις ἀκινήτοις χρωμένη πόλις κρείσσων ἐστὶν ἢ καλῶς
31069   4.1.58.6 : ἔχουσιν ἀκύροις, ἀμαθία τε μετὰ σωφροσύνης ὠφελιμώ–
31070   4.1.58.7 : τερον ἢ δεξιότης μετὰ ἀκολασίας.
31071   4.1.59.1 : Ἐν ταὐτῷ (III 37, 3 s.).
31072   4.1.59.2 : Οἵ τε φαυλότεροι τῶν ἀνθρώπων πρὸς τοὺς ξυνετω–
31073   4.1.59.3 : τέρους ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖον ἄμεινον οἰκοῦσι τὰς πόλεις. οἱ
31074   4.1.59.4 : μὲν γὰρ τῶν τε νόμων σοφώτεροι βούλονται φαίνεσθαι
31075   4.1.59.5 : τῶν τε ἀεὶ λεγομένων ἐς τὸ κοινὸν περιγίγνεσθαι, ὡς ἐν
31076   4.1.59.6 : ἄλλοις μείζοσιν οὐκ ἂν δηλώσοντες τὴν γνώμην, καὶ ἐκ 
31077   4.1.59.7 : τοῦ τοιούτου τὰ πολλὰ σφάλλουσι τὰς πόλεις· οἱ δὲ
31078   4.1.59.8 : ἀπιστοῦντες τῇ ἑαυτῶν ξυνέσει ἀμαθέστεροι μὲν τῶν νό–
31079   4.1.59.9 : μων ἀξιοῦσιν εἶναι, ἀδυνατώτεροι δὲ τὸν τοῦ καλῶς εἰπόν–
31080   4.1.59.10 : τος μέμφεσθαι λόγον, κριταὶ δὲ ὄντες ἀπὸ τοῦ ἴσου μᾶλ–
31081   4.1.59.11 : λον ἢ ἀγωνισταὶ διορθοῦνται τὰ πλείω.
31082   4.1.60.1 : Δημοσθένους Φιλιππικῶν (X p. 132).
31083   4.1.60.2 : Τοιγάρτοι διεστηκότων εἰς δύο ταῦτα τῶν ἐν ταῖς
31084   4.1.60.3 : πόλεσι, τῶν μὲν εἰς τὸ μήτ´ ἄρχειν βίᾳ βούλεσθαι μη–
31085   4.1.60.4 : δενὸς μήτε δουλεύειν ἄλλῳ, ἀλλ´ ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ νόμοις
31086   4.1.60.5 : ἐξ ἴσου πολιτεύεσθαι, τῶν δ´ εἰς τὸ ἄρχειν μὲν τῶν πο–
31087   4.1.60.6 : λιτῶν ἐπιθυμεῖν, ἑτέρῳ δ´ ὑπακούειν, δι´ ὅτου ποτ´ ἂν
31088   4.1.60.7 : οἴωνται τοῦτο δυνήσεσθαι ποιῆσαι, οἱ τῆς ἐκείνου προαι–
31089   4.1.60.8 : ρέσεως, οἱ τυραννίδων καὶ δυναστειῶν ἐπιθυμοῦντες, κε–
31090   4.1.60.9 : κρατήκασι πανταχοῦ.
31091   4.1.61.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας ϛʹ ἐκ τῆς δημηγορίας Νικίου
31092   4.1.61.2 : ( 9, 2).
31093   4.1.61.3 : Νομίζω ὁμοίως ἀγαθὸν πολίτην εἶναι, ὃς ἂν καὶ τοῦ
31094   4.1.61.4 : σώματός τι καὶ τῆς οὐσίας πρόηται· μάλιστα γὰρ ἂν ὁ
31095   4.1.61.5 : τοιοῦτος καὶ τὰ τῆς πόλεως δι´ αὑτὸν βούλοιτο ὀρθοῦ–
31096   4.1.61.6 : σθαι.
31097   4.1.62.1 : Αἰσχίνου ἐν τῷ Κατὰ Τιμάρχου ( 4).
31098   4.1.62.2 : Ὁμολογοῦνται τρεῖς εἶναι πολιτεῖαι ἐν ἅπασιν ἀν– 
31099   4.1.62.3 : θρώποις, τυραννὶς καὶ ὀλιγαρχία καὶ δημοκρατία. διοι–
31100   4.1.62.4 : κοῦνται δ´ αἱ μὲν τυραννίδες καὶ ὀλιγαρχίαι τοῖς τρόποις
31101   4.1.62.5 : τῶν ἐφεστηκότων, αἱ δὲ πόλεις αἱ δημοκρατούμεναι τοῖς
31102   4.1.62.6 : νόμοις τοῖς κειμένοις.
31103   4.1.63.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πολιτικοῦ (p. 291 D–292 A).
31104   4.1.63.2 : Ἆρ´ οὐ μοναρχία τῶν πολιτικῶν ἡμῖν ἀρχῶν ἐστι
31105   4.1.63.3 : μία; {—}Ναί. {—}Καὶ μετὰ μοναρχίαν εἴποι τις ἂν οἶμαι
31106   4.1.63.4 : τὴν ὑπὸ τῶν ὀλίγων δυναστείαν. {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}Τρί–
31107   4.1.63.5 : τον δὲ σχῆμα πολιτείας οὐχ ἡ τοῦ πλήθους ἀρχή, δημο–
31108   4.1.63.6 : κρατία τοὔνομα κληθεῖσα; {—}Καὶ πάνυ γε. {—}Τρεῖς δ´
31109   4.1.63.7 : οὖσαι μῶν οὐ πέντε τρόπον τινὰ γίγνονται, δύ´ ἐξ αὑ–
31110   4.1.63.8 : τῶν ἄλλα πρὸς αὑταῖς ὀνόματα τίκτουσαι; {—}Ποῖα δή;
31111   4.1.63.9 : {—}Πρὸς τὸ βίαιόν που καὶ ἑκούσιον ἀποσκοποῦντες νῦν καὶ
31112   4.1.63.10 : πενίαν καὶ πλοῦτον καὶ νόμον καὶ ἀνομίαν ἐν αὐταῖς
31113   4.1.63.11 : γιγνόμενα διπλῆν ἑκατέραν τοῖν δυοῖν διαιροῦντες μοναρ–
31114   4.1.63.12 : χίαν μὲν προσαγορεύουσιν ὡς δύο παρεχομένην εἴδη δυοῖν
31115   4.1.63.13 : ὀνόμασιν, τὸ μὲν τυραννίδι, τὸ δὲ βασιλικῇ; {—}Τί μήν;
31116   4.1.63.14 : {—}Τὴν δὲ ὑπὸ ὀλίγων γε ἑκάστοτε κρατηθεῖσαν πόλιν
31117   4.1.63.15 : ἀριστοκρατίᾳ καὶ ὀλιγαρχίᾳ. {—}Καὶ πάνυ γε. {—}Δημο–
31118   4.1.63.16 : κρατίας γε μήν, ἐάν τ´ οὖν βιαίως ἐάν τε ἑκουσίως τῶν
31119   4.1.63.17 : τὰς οὐσίας ἐχόντων τὸ πλῆθος ἄρχῃ, καὶ ἐάν τε τοὺς νό–
31120   4.1.63.18 : μους ἀκριβῶς φυλάττον ἐάν τε μή, πάντως τοὔνομα οὐ–
31121   4.1.63.19 : δεὶς αὐτῆς εἴωθε μεταλλάττειν. {—}Ἀληθῆ.
31122   4.1.64.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Κριτίου ἢ Ἀτλαντικοῦ (p. 110 A–C).
31123   4.1.64.2 : Λέγω δὲ ταῦτα τεκμαιρόμενος, ὅτι Κέκροπός τε καὶ 
31124   4.1.64.3 : Ἐρεχθέως καὶ Ἐριχθονίου καὶ Ἐρυσίχθονος τῶν τε ἄλλων
31125   4.1.64.4 : τὰ πλεῖστα ὅσαπερ καὶ Θησέως τῶν ἄνω περὶ τῶν ὀνο–
31126   4.1.64.5 : μάτων ἑκάστων ἀπομνημονεύεται, τούτων ἐκείνους τὸ
31127   4.1.64.6 : πολλὰ ἐπονομάζοντας 〈τοὺς ἱερέας〉 ἔφη Σόλων τὸν τότε
31128   4.1.64.7 : διηγεῖσθαι πόλεμον, καὶ τὰ τῶν γυναικῶν κατὰ ταὐτά.
31129   4.1.64.8 : καὶ δὴ καὶ τὸ τῆς θεοῦ σχῆμα καὶ ἄγαλμα, ὡς κοινὰ τότε
31130   4.1.64.9 : ἦν ἐπιτηδεύματα ταῖς τε γυναιξὶ καὶ τοῖς ἀνδράσι τὰ περὶ
31131   4.1.64.10 : τὸν πόλεμον, οὕτω κατ´ ἐκεῖνον τὸν νόμον ὡπλισμένην
31132   4.1.64.11 : τὴν θεὸν ἀνάθημα θεῖναι τοῖς τότε, ἔνδειγμα ὅτι πάνθ´
31133   4.1.64.12 : ὅσα ξύννομα ζῷα θήλεα καὶ ὅσα ἄρρενα, τὴν προσήκου–
31134   4.1.64.13 : σαν ἀρετὴν ἑκάστῳ γένει πᾶν κοινῇ δυνατὸν ἐπιτηδεύειν
31135   4.1.64.14 : πέφυκεν.
31136   4.1.65.1 : Ἰσοκράτους Νικοκλῆς ἢ Κύπριοι ( 14 p. 29 c).
31137   4.1.65.2 : Περὶ μὲν οὖν τῶν πολιτειῶν, ἐντεῦθεν γὰρ ὑποτιθέ–
31138   4.1.65.3 : μενος ἠρξάμην, οἶμαι πᾶσι δεινότατον μὲν εἶναι τὸ τῶν
31139   4.1.65.4 : αὐτῶν ἀξιοῦσθαι τοὺς χρηστοὺς καὶ τοὺς πονηρούς, δι–
31140   4.1.65.5 : καιότατον δὲ τὸ διορθώσασθαι περὶ τούτων καὶ μὴ τοὺς
31141   4.1.65.6 : ἀνομοίους τῶν ὁμοίων τυγχάνειν, ἀλλὰ καὶ πράττειν καὶ
31142   4.1.65.7 : τιμᾶσθαι κατὰ τὴν ἀξίαν.
31143   4.1.66a.1 : Θουκυδίδου δημηγορίας Ἀλκιβιάδου.
31144   4.1.66a.2 : *** 
31145   4.1.67.1 : (Thuc. VI 39, 1).
31146   4.1.67.2 : Ἐγὼ δέ φημι πρῶτα μὲν δῆμον ξύμπαν ὠνομάσθαι,
31147   4.1.67.3 : ὀλιγαρχίαν δὲ μέρος· ἔπειτα φύλακας μὲν ἀρίστους εἶναι
31148   4.1.67.4 : χρημάτων τοὺς πλουσίους, βουλεῦσαι δ´ ἂν βέλτιστα τοὺς
31149   4.1.67.5 : ξυνετούς, κρῖναι δ´ ἂν ἀκούσαντας ἄριστα τοὺς πολλούς,
31150   4.1.67.6 : καὶ ταῦτα ὁμοίως καὶ κατὰ μέρη καὶ ξύμπαντα ἐν δημο–
31151   4.1.67.7 : κρατίᾳ ἰσομοιρεῖ. ὀλιγαρχία δὲ τῶν μὲν κινδύνων τοῖς
31152   4.1.67.8 : πολλοῖς μεταδίδωσι, τῶν δὲ ὠφελίμων οὐ πλεονεκτεῖ μό–
31153   4.1.67.9 : νον, ἀλλὰ καὶ ξύμπαντ´ ἀφελομένη ἔχει.
31154   4.1.67.1 : Δημοσθένους Φιλιππικῶν (VIII p. 107).
31155   4.1.67.2 : Οὐδέ γ´ ἐμοὶ δοκεῖ δικαίου τοῦτ´ εἶναι πολίτου, τοι–
31156   4.1.67.3 : αῦτα πολιτεύμαθ´ εὑρίσκειν, ἐξ ὧν ἐγὼ μὲν πρῶτος ὑμῶν
31157   4.1.67.4 : ἔσομαι εὐθέως, ὑμεῖς δὲ τῶν ἄλλων ὕστατοι· ἀλλὰ συναυ–
31158   4.1.67.5 : ξάνεσθαι δεῖ τὴν πόλιν τοῖς τῶν ἀγαθῶν πολιτῶν πολι–
31159   4.1.67.6 : τεύμασι, καὶ τὸ βέλτιστον ἀεί, μὴ τὸ ῥᾷστον ἅπαντας
31160   4.1.67.7 : λέγειν· ἐπ´ ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἡ φύσις αὐτὴ βαδιεῖται, ἐπὶ
31161   4.1.67.8 : τοῦτο δὲ τῷ λόγῳ δεῖ προσάγεσθαι διδάσκοντα τὸν ἀγα–
31162   4.1.67.9 : θὸν πολίτην.
31163   4.1.68.1 : Θουκυδίδου δημηγορίας Εὐφήμου (VI
31164   4.1.68.2 :  85, 1).
31165   4.1.68.3 : Ἀνδρὶ δὲ τυράννῳ ἢ πόλει ἀρχὴν ἐχούσῃ οὐδὲν ἄλο–
31166   4.1.68.4 : γον ὅ τι ξυμφέρον οὐδ´ οἰκεῖον ὅ τι μὴ πιστόν· πρὸς
31167   4.1.68.5 : ἕκαστα δὲ δεῖ ἢ ἐχθρὸν ἢ φίλον μετὰ καιροῦ γίγνεσθαι. 
31168   4.1.69.1 : Δημοσθένους Φιλιππικῶν (X p. 133).
31169   4.1.69.2 : Ἵν´ ὑμῶν ἕκαστος, ὦ Ἀθηναῖοι, τοῦτο γνῷ καὶ εἰδῇ,
31170   4.1.69.3 : ὅτι ἡ καθ´ ἡμέραν ῥᾳστώνη καὶ ῥᾳθυμία, ὥσπερ τοῖς
31171   4.1.69.4 : ἰδίοις βίοις, οὕτω καὶ ταῖς πόλεσιν οὐκ εὐθέως, ἀλλ´ ἐπὶ
31172   4.1.69.5 : τῷ κεφαλαίῳ τῶν πραγμάτων ἀπαντᾷ.
31173   4.1.70.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῶν Προτρεπτικῶν εἰς
31174   4.1.70.2 : φιλοσοφίαν λόγων (c. 2 p. 9, 8 Pist.)
31175   4.1.70.3 : Ὁμοίως ἐπισφαλὲς μαινομένῳ δοῦναι μάχαιραν καὶ
31176   4.1.70.4 : μοχθηρῷ δύναμιν.
31177   4.1.71.1 : Δημοσθένους Φιλιππικῶν (X p. 142).
31178   4.1.71.2 : Ὥσπερ τοίνυν ἑνὸς ἡμῶν ἑκάστου τίς ἐστι γονεύς,
31179   4.1.71.3 : οὕτω συμπάσης τῆς πόλεως κοινοὺς δεῖ τοὺς γονέας τοὺς
31180   4.1.71.4 : σύμπαντας ἡγεῖσθαι, καὶ προσήκειν τούτους οὐχ ὅπως ὧν
31181   4.1.71.5 : ἡ πόλις δίδωσιν ἀφελέσθαι τι, ἀλλ´ εἰ καὶ μηδὲν ἦν τού–
31182   4.1.71.6 : των, ἄλλοθεν σκοπεῖν ὅπως μηδενὸς ὄντες ἐνδεεῖς περιο–
31183   4.1.71.7 : φθήσονται.
31184   4.1.72.1 : Θεοφράστου. (fr. LXXXVI e Wimm.)
31185   4.1.72.2 : Θεόφραστος ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, τί συνέχει τὸν τῶν
31186   4.1.72.3 : ἀνθρώπων βίον, ἔφη ’εὐεργεσία καὶ τιμὴ καὶ τιμωρία.‘
31187   4.1.73.1 : Χαρίλλου (Plut. reg. et imp. apophth. p. 189 F). 
31188   4.1.73.2 : Χάριλλος ὁ βασιλεὺς ἐρωτηθείς, διὰ τί νόμους ὀλί–
31189   4.1.73.3 : γους ὁ Λυκοῦργος ἔθηκεν, ἀπεκρίνατο τοὺς ὀλίγοις χρω–
31190   4.1.73.4 : μένους λόγοις μὴ πολλῶν δεῖσθαι νόμων.
31191   4.1.74.1 : Ἡροδότου ἱστορίας βʹ ( 35).
31192   4.1.74.2 : Ἐσθίουσι δὲ ἔξω ἐν τῇσιν ὁδοῖσιν ἐπιλέγοντες ὡς τὰ
31193   4.1.74.3 : μὲν αἰσχρὰ ἀναγκαῖα δὲ ἐν ἀποκρύφῳ ἐστὶ ποιέειν χρεών,
31194   4.1.74.4 : τὰ δὲ μὴ αἰσχρὰ ἀναφανδόν.
31195   4.1.75.1 : Ξενοφῶντος ἐν αʹ Ἀπομνημονευμάτων (c. 2, 10).
31196   4.1.75.2 : Ἐγὼ δ´ οἶμαι τοὺς φρόνησιν ἀσκοῦντας καὶ νομί–
31197   4.1.75.3 : ζοντας ἱκανοὺς ἔσεσθαι τὰ συμφέροντα διδάσκειν τοὺς
31198   4.1.75.4 : πολίτας ἥκιστα γίγνεσθαι βιαίους, εἰδότας ὅτι τῇ μὲν
31199   4.1.75.5 : βίᾳ πρόσεστιν ἔχθρα καὶ κίνδυνος, διὰ δὲ τοῦ πείθειν
31200   4.1.75.6 : ἀκινδύνως τε καὶ μετὰ φιλίας τὰ αὐτὰ γίγνεται. οἱ μὲν
31201   4.1.75.7 : γὰρ βιασθέντες ὡς ἀφαιρεθέντες μισοῦσιν, οἱ δὲ πει–
31202   4.1.75.8 : σθέντες ὡς κεχαρισμένοι φιλοῦσιν. οὐκοῦν οὐ τῶν φρό–
31203   4.1.75.9 : νησιν ἀσκούντων τὸ βιάζεσθαι, ἀλλὰ τῶν ἰσχὺν ἄνευ γνώ–
31204   4.1.75.10 : μης ἐχόντων τὰ τοιαῦτα πράττειν ἐστίν. ἀλλὰ μὴν καὶ
31205   4.1.75.11 : συμμάχων ὁ μὲν βιάζεσθαι τολμῶν δέοιτ´ ἂν οὐκ ὀλίγων,
31206   4.1.75.12 : ὁ δὲ πείθειν δυνάμενος οὐδενός· καὶ γὰρ μόνος ἡγοῖτ´
31207   4.1.75.13 : ἂν δύνασθαι πείθειν. καὶ φονεύειν δὲ τοῖς τοιούτοις
31208   4.1.75.14 : ἥκιστα συμβαίνει· τίς γὰρ ἀποκτεῖναί τινα βούλοιτ´ ἂν
31209   4.1.75.15 : μᾶλλον ἢ ζῶντι πειθομένῳ χρῆσθαι;
31210   4.1.76.1 : Σόλωνος. 
31211   4.1.76.2 : Σόλων ἐκείνην εἶπεν ἄριστα τὴν πόλιν οἰκεῖσθαι, ἐν
31212   4.1.76.3 : ᾗ τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας συμβαίνει τιμᾶσθαι, καὶ τὸ ἐναν–
31213   4.1.76.4 : τίον ἐν ᾗ τοὺς κακοὺς ἀμύνεσθαι.
31214   4.1.77.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
31215   4.1.77.2 : Σόλων ἐρωτηθεὶς πῶς ἂν μὴ γίγνοιτο ἀδίκημα ἐν
31216   4.1.77.3 : πόλει, εἶπεν ’εἰ ὁμοίως ἀγανακτοῖεν οἱ μὴ ἀδικούμενοι
31217   4.1.77.4 : τοῖς ἀδικουμένοις‘.
31218   4.1.78.1 : Δημοσθένους Φιλιππικῶν (X p. 142).
31219   4.1.78.2 : Δεῖ γάρ, ὦ Ἀθηναῖοι, δικαίως ἀλλήλοις τῆς πολι–
31220   4.1.78.3 : τείας κοινωνεῖν, τοὺς μὲν εὐπόρους εἰς μὲν τὸν βίον τὸν
31221   4.1.78.4 : ἑαυτῶν ἀσφαλῶς ἔχειν νομίζοντας καὶ ὑπὲρ τούτων μὴ
31222   4.1.78.5 : δεδοικότας, εἰς δὲ τοὺς κινδύνους κοινὰ ὑπὲρ τῆς σωτη–
31223   4.1.78.6 : ρίας τὰ ὄντα τῇ πατρίδι παρέχοντας, τοὺς δὲ λοιποὺς
31224   4.1.78.7 : τὰ μὲν κοινὰ κοινὰ νομίζοντας καὶ μετέχοντας τὸ μέρος,
31225   4.1.78.8 : τὰ δὲ ἑκάστου ἴδια τοῦ κεκτημένου. οὕτω καὶ ἡ μικρὰ
31226   4.1.78.9 : πόλις μεγάλη γίγνεται καὶ μεγάλη σῴζεται.
31227   4.1.79.1 : Περιάνδρου.
31228   4.1.79.2 : Περίανδρος ἐρωτηθείς, διὰ τί οὐκ ἀποτίθεται τὴν 
31229   4.1.79.3 : ἀρχήν, εἶπεν ’ὅτι τῷ κατ´ ἀνάγκην ἄρχοντι καὶ τὸ ἑκου–
31230   4.1.79.4 : σίως ἀποστῆναι κίνδυνον φέρει‘.
31231   4.1.80.1 : Πυθαγόρου.
31232   4.1.80.2 : Πυθαγόρας εἶπεν εἰσιέναι εἰς τὰς πόλεις πρῶτον
31233   4.1.80.3 : τρυφήν, ἔπειτα κόρον, εἶτα ὕβριν, μετὰ δὲ ταῦτα ὄλεθρον.
31234   4.1.81.1 : Ὁ αὐτὸς τῶν πόλεων ἐκείνην εἶπεν ἀρίστην τὴν ἄν–
31235   4.1.81.2 : δρας ἀγαθοὺς ἔχουσαν.
31236   4.1.82.1 : Σωκράτους.
31237   4.1.82.2 : Σωκράτης ἐρωτηθείς, ποία πόλις ἄριστα οἰκεῖται,
31238   4.1.82.3 : 〈ἔφη〉 ’ἡ μετὰ νόμου ζῶσα καὶ τοῖς ἀδικοῦσιν ἐπεξιοῦσα.‘
31239   4.1.83.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
31240   4.1.83.2 : Σωκράτης ἐρωτηθείς, ποία ἀνομεῖται πόλις, ’ἐν ᾗ‘
31241   4.1.83.3 : ἔφη ’οἱ ἄρχοντες μεθ´ ἑταιρείας καθίστανται.‘
31242   4.1.84.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
31243   4.1.84.2 : Σωκράτης ἐρωτηθείς, ποία ἰσχυροτάτη τῶν πόλεων,
31244   4.1.84.3 : εἶπεν ’ἡ ἄνδρας ἀγαθοὺς ἔχουσα.‘
31245   4.1.85.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
31246   4.1.85.2 : Σωκράτης ἐρωτηθείς, εἰς τὰς ἀρχὰς ὁποίους τινὰς δεῖ
31247   4.1.85.3 : καθιστάναι, εἶπεν ’οἵτινες ἐκ παίδων καλῶς ἤχθησαν καὶ 
31248   4.1.85.4 : εἰς ἡλικίαν ἐλθόντες μὴ γεγόνασι προδόται τῆς αὑτῶν
31249   4.1.85.5 : † ἡλικίας λήμματος χάριν.‘
31250   4.1.86.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Μενεξένου ἢ Ἐπιταφίου (p. 238 C).
31251   4.1.86.2 : Πολιτεία γὰρ ἀνατροφὴ ἀνθρώπων ἐστίν, καλὴ μὲν
31252   4.1.86.3 : ἀγαθῶν, μὴ καλὴ δὲ κακῶν.
31253   4.1.87.1 : Αἰσχίνου (Ctesiph. 180).
31254   4.1.87.2 : Κἀκεῖνο ἐκλογίσασθε, ὅτι, ἐὰν μὲν τὰς δωρεὰς ὀλί–
31255   4.1.87.3 : γοις καὶ ἀξίοις καὶ κατὰ τοὺς νόμους διδῶτε, πολλοὺς
31256   4.1.87.4 : ἀγωνιστὰς ἕξετε τῆς ἀρετῆς, ἐὰν δὲ τῷ βουλομένῳ καὶ
31257   4.1.87.5 : τοῖς διαπραξαμένοις χαρίζησθε, καὶ τὰς ἐπιεικεῖς φύσεις
31258   4.1.87.6 : διαφθερεῖτε.
31259   4.1.88.1 : Ζήνωνος (fr. 266 Arn.).
31260   4.1.88.2 : Ζήνων ἔφη δεῖν τὰς πόλεις κοσμεῖν οὐκ ἀναθήμασιν,
31261   4.1.88.3 : ἀλλὰ ταῖς τῶν οἰκούντων ἀρεταῖς.
31262   4.1.89.1 : Σόλωνος.
31263   4.1.89.2 : Σόλων ὁ νομοθέτης ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, πῶς ἄριστα 
31264   4.1.89.3 : αἱ πόλεις οἰκοῖντο, ἔφη ’ἐὰν οἱ μὲν πολῖται τοῖς ἄρχουσι
31265   4.1.89.4 : πείθωνται, οἱ δὲ ἄρχοντες τοῖς νόμοις.‘
31266   4.1.90.1 : Θουκυδίδου ἐκ τοῦ Ἐπιταφίου (II 46).
31267   4.1.90.2 : Ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ
31268   4.1.90.3 : ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν.
31269   4.1.91.1 : Σόλωνος.
31270   4.1.91.2 : Σόλων ἐρωτηθείς, τίς ἀρίστη πόλις, ’ἐν ᾗ‘ ἔφη ’πλεῖ–
31271   4.1.91.3 : στα ἀρετῆς ἆθλα.‘
31272   4.1.92.1 : Ἀρκεσιλάου.
31273   4.1.92.2 : Ἀρκεσίλαος ἔλεγεν, ὥσπερ ὅπου φάρμακα πολλὰ καὶ
31274   4.1.92.3 : ἰατροὶ πολλοί, ἐνταῦθα νόσοι πλεῖσται, οὕτω δὴ καὶ ὅπου
31275   4.1.92.4 : νόμοι πλεῖστοι, ἐκεῖ καὶ ἀδικίαν εἶναι μεγίστην.
31276   4.1.93.1 : Ἱπποδάμου Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ
31277   4.1.93.2 : πολιτείας.
31278   4.1.93.3 : Φαμὶ δ´ ἐγὼν ἐς μοίρας τρεῖς διεστάσθαι τὰν σύμ–
31279   4.1.93.4 : πασαν πολιτείαν· καὶ μίαν μὲν εἶμεν μοῖραν τῶν ἀρετᾷ
31280   4.1.93.5 : κυβερνώντων τὰ κοινά, δευτέραν δὲ τῶν δυνάμει, τρίταν
31281   4.1.93.6 : δὲ τῶν ἐκπλαρώσει καὶ χορηγίᾳ τῶν ἀναγκαίων. ὀνυμαίνω
31282   4.1.93.7 : δὲ τὸ μὲν πρᾶτον πλᾶθος βουλευτικόν, τὸ δὲ δεύτερον 
31283   4.1.93.8 : ἐπίκουρον, τὸ δὲ τρίτον βάναυσον. καὶ τὰ μὲν πρᾶτα τῶν
31284   4.1.93.9 : ἐλευθέραν βιοτὰν ἐχόντων οἰκῇα φαμὶ εἶμεν, τὸ δὲ τρί–
31285   4.1.93.10 : τον τῶν βιοπόνων. καὶ τὸ μὲν βουλευτικὸν ἄριστον εἶμεν,
31286   4.1.93.11 : τὸ δὲ βάναυσον χερήϊον, τὸ δ´ ἐπίκουρον μέσον. καὶ τὸ
31287   4.1.93.12 : μὲν βουλευτικὸν ἄρχεν δεῖ, τὸ δὲ βάναυσον ἄρχεσθαι, τὸ
31288   4.1.93.13 : δὲ ἐπίκουρον καὶ ἄρχεν καὶ ἄρχεσθαι. τὸ μὲν γὰρ καὶ τί δεῖ
31289   4.1.93.14 : πράσσεν προβουλεύει, τὸ δ´ ἐπίκουρον τῷ μὲν προπολεμὲν
31290   4.1.93.15 : ἄρχει τῶ βαναύσω παντός, τῷ δὲ προβουλεύεσθαι ἄρχεται.
31291   4.1.94.1 : Ἐν ταὐτῷ.
31292   4.1.94.2 : Ταυτᾶν δὲ τᾶν μοιρᾶν ἑκάστα πάλιν ἐς τρία τέτακ–
31293   4.1.94.3 : ται. τῶ τε γὰρ βουλευτικῶ μέρεος τὸ μέν ἐστι πρόεδρον,
31294   4.1.94.4 : τὸ δὲ ἀρχοντικόν, τὸ δὲ κοινοβουλευτικόν· πρόεδρον μὲν
31295   4.1.94.5 : τὸ προσυνεδρεῦον καὶ [τὸ] προβουλευόμενον περὶ τῶν πρα–
31296   4.1.94.6 : γμάτων καὶ ὕστερον ἐπαναφέρον ἐπὶ τὰν βουλάν· ἀρχον–
31297   4.1.94.7 : τικὸν δὲ τὸ ἤτοι ἄρχον ἢ γεγεναμένον ἀρχοντικόν· κοι–
31298   4.1.94.8 : νοβουλευτικὸν δὲ τὸ ἄλλο πλᾶθος τὸ παραδεχόμενον τὰ
31299   4.1.94.9 : προσυνηδρευμένα καὶ ἐπιψαφιζόμενον καὶ ἐπικυροῦν τὰ
31300   4.1.94.10 : ἐπὶ κρίσει. ὡς δ´ ἁπλῶς εἰπέν, δεῖ τὼς μὲν προέδρως
31301   4.1.94.11 : ἐπὶ τὸ κοινοβουλευτικὸν ἀναφέρεν, τὸ δὲ κοινοβουλευτι–
31302   4.1.94.12 : κὸν διὰ τῶν στραταγῶν ἐπὶ τὰν ἐκκλησίαν. ὡσαύτως δὲ 
31303   4.1.94.13 : καὶ τῶ ἐπικούρω καὶ [τῶ] δυναμικῶ μέρεος τὸ μέν τι ἐστὶν
31304   4.1.94.14 : ἀρχοντικόν, τὸ δὲ προμαχατικόν, τὸ δὲ λοιπὸν καὶ πλῇον
31305   4.1.94.15 : μέρος ἀγελαῖον καὶ στρατιωτικόν· ἀρχοντικὸν μὲν ὦν
31306   4.1.94.16 : ἐστιν, ἐξ ὧν στρατοπεδάρχαι καὶ ταξιάρχαι καὶ λοχαγοὶ
31307   4.1.94.17 : καὶ πρόμαχοι καθίστανται καὶ καθόλω πάντες οἱ ἁγεμο–
31308   4.1.94.18 : νίαν ἔχοντες· προμαχατικὸν δὲ τὸ τῶν ἀνδρικωτάτων καὶ
31309   4.1.94.19 : θυμικωτάτων καὶ τολματικωτάτων πᾶν γένος· ἀγε–
31310   4.1.94.20 : λαῖον δὲ καὶ στρατιωτικὸν τὸ λοιπὸν πλᾶθος. τῶ δὲ
31311   4.1.94.21 : βαναύσω καὶ βιοπονητικῶ τὸ μέν ἐστι γεωπόνον καὶ περὶ
31312   4.1.94.22 : τὰν κατεργασίαν τᾶς χώρας κατασχολούμενον, τὸ δὲ τεχ–
31313   4.1.94.23 : νατικόν, ὄργανα καὶ ἐπιμαχανάματα τοῖς τῶ βίω πρά–
31314   4.1.94.24 : γμασιν ἐκποριζόμενον· τὸ δὲ μεταβλατικὸν καὶ ἐμπορι–
31315   4.1.94.25 : κόν, ὃ τὰ μὲν ἐν τᾷ πόλει περιουσιάζοντα ἐπὶ τὰν ξέναν
31316   4.1.94.26 : διάγεται, τὰ δὲ ἀπὸ τᾶς ξένας ἐς τὰν πόλιν. τὰ μὲν ὦν
31317   4.1.94.27 : συστάματα τᾶς πολιτικᾶς κοινωνίας διὰ τοσούτων καὶ
31318   4.1.94.28 : τοιῶνδε μερέων συντέτακται· ἔπειτα δὲ καὶ περὶ ἁρμο–
31319   4.1.94.29 : γᾶς καὶ ἑνώσιος αὐτῶν ῥητέον.
31320   4.1.94.30 : Ἐπεὶ δὲ πᾶσα πολιτικὰ κοινωνία λύρας παντελῄᾳ ποτέ–
31321   4.1.94.31 : οικεν, 〈ποθεκτέον〉 τῷ ἐξαρτύσιός τε δέεσθαι καὶ συναρμογᾶς
31322   4.1.94.32 : καὶ τὸ τελευταῖον ἐπαφᾶς τινος καὶ προσχράσιος μωσικᾶς.
31323   4.1.94.33 : περὶ μὲν ὦν ἐξαρτύσιος πολιτείας ἐκ τίνων καὶ πόσων 
31324   4.1.94.34 : συνέστακεν, εἴρηταί μοι καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν· περὶ δὲ
31325   4.1.94.35 : συναρμογᾶς καὶ ἑνώσιος αὐτῶν πειρασοῦμαι νῦν λέγεν.
31326   4.1.94.36 : φαμὶ δὲ ἔγωγε τρισὶ τούτοις συναρμόζεσθαι τὰν πολιτι–
31327   4.1.94.37 : κὰν κοινωνίαν· λόγοις ἐπιταδεύμασιν ἐθῶν νόμοις, καὶ
31328   4.1.94.38 : διὰ τριῶν τούτων παιδεύεσθαι τὸν ἄνθρωπον καὶ σπου–
31329   4.1.94.39 : δαιότερον γίνεσθαι. τοὶ μὲν γὰρ λόγοι διδάσκοντι καὶ
31330   4.1.94.40 : ἐπιθυμίας ἐμποιεῦντι προτρεπόμενοι πρὸς ἀρετάν· τοὶ
31331   4.1.94.41 : δὲ νόμοι τὰ μὲν φόβοις κατέχοντες ἀπερύκοντι, τὰ δὲ τι–
31332   4.1.94.42 : μαῖς τε καὶ δωρεαῖς δελεάζοντες ἐκκαλέονται· τὰ δὲ ἔθεα
31333   4.1.94.43 : καὶ ἐπιταδεύματα πλάσσει καὶ κηροχυτεῖ τὰν ψυχάν, φυ–
31334   4.1.94.44 : σίωσιν ἐμποιεῦντα διὰ τᾶς συνεχέος ἐνεργῄας. δεῖ δὲ τὰ
31335   4.1.94.45 : τρία ταῦτα συντετάχθαι ποτί τε τὸ καλὸν καὶ τὸ συμ–
31336   4.1.94.46 : φέρον καὶ τὸ δίκαιον, καὶ ἐν ἑκάστῳ αὐτῶν εἰ μὲν δυνα–
31337   4.1.94.47 : τὸν στοχάζεσθαι πάντων, εἰ δὲ μή γε, δυῶν 〈ἢ〉 ἑνός· ὥστ´
31338   4.1.94.48 : εἶμεν καὶ τὸν λόγον καλὸν καὶ δίκαιον καὶ συμφέροντα
31339   4.1.94.49 : καὶ τὸ ἔθος καὶ τὸν νόμον· προτιμῆσθαι δὲ πρᾶτον τὸ
31340   4.1.94.50 : καλόν, δεύτερον δὲ τὸ δίκαιον, τρίτον δὲ τὸ συμφέρον.
31341   4.1.94.51 : τὸ καθόλω δὲ πειρᾶσθαι διὰ τούτων ὡς ὅ τι μάλιστα
31342   4.1.94.52 : ποιὲν τὰν πόλιν, ὅπως ὁμόλογος ᾖ καὶ σύμφωνος τοῖς
31343   4.1.94.53 : αὑτᾶς μέρεσιν, ἀλλὰ μὴ στασιάζουσα καὶ διαμαχομένα.
31344   4.1.94.54 : ἐσσεῖται δὲ τοῦτο, αἴκα τὰ πάθεα τᾶς ψυχᾶς παιδεύηται
31345   4.1.94.55 : τῶν νέων καὶ ἐς τὸ μέτριον ἀγινῆται τοῖς ἁδέσι τε καὶ 
31346   4.1.94.56 : λυπαροῖς, καὶ αἴκα περὶ τὰς οὐσίας μέτρια καὶ ἀπὸ γεω–
31347   4.1.94.57 : πονίας ἔχοντα τὰν πρόσοδον· καὶ αἴκα τὰς ἀρχὰς ἄρ–
31348   4.1.94.58 : χωντι τὰς μὲν ἀρετᾶς δεομένας τοὶ ἀγαθοί, τὰς δ´ ἐμ–
31349   4.1.94.59 : πειρίας τινὸς τοὶ ἔμπειροι, τὰς δὲ παροχᾶς τινος καὶ δα–
31350   4.1.94.60 : πάνας τοὶ εὔποροι, καὶ τούτοις πᾶσι κατὰ τρόπον ἄρξασι
31351   4.1.94.61 : τὰς καταξίας [ἀρχὰς] διανέμωντι τιμάς. ἐπεὶ δὲ τᾶς
31352   4.1.94.62 : ἀρετᾶς αἰτίαι τυγχάνοντι τρεῖς, φόβος ἐπιθυμία αἰδώς,
31353   4.1.94.63 : δυνασεῖται τὸν μὲν φόβον ὁ νόμος ἐμπαρασκευάζεν,
31354   4.1.94.64 : τὰν δὲ αἰδῶ τὰ ἔθεα (τοὶ γὰρ ἐθισθέντες καλῶς αἰδέ–
31355   4.1.94.65 : ονται τὰ αἰσχρὰ πράσσεν) ὁ δὲ λόγος τὰν ἐπιθυμίαν,
31356   4.1.94.66 : ἀγωγὸν γὰρ τᾶς αἰτίας ἀπόδοσις ἅμα καὶ ἐφελκυστικὸν
31357   4.1.94.67 : τᾶς ψυχᾶς, ἄλλως τε δὴ καὶ γινόμενον μετὰ προτροπᾶς.
31358   4.1.94.68 : διὸ καὶ φρατρίας καὶ συσσίτια καὶ συσκανίας καὶ συνα–
31359   4.1.94.69 : γελισμώς, τὰ μὲν στρατιωτικώς, τὰ δὲ καὶ πολιτικώς, 
31360   4.1.94.70 : ἐγκατασκευάζεν δεῖ ταῖς τῶν νέων ψυχαῖς, συναρμόζεν δὲ
31361   4.1.94.71 : καὶ τὸ τῶν πρεσβυτέρων γένος αὐτοῖς, ἐπειδήπερ τοὶ μὲν
31362   4.1.94.72 : νέοι δέονται σωφρονισμῶ καὶ καταρτύσιος, τοὶ δὲ πρεσ–
31363   4.1.94.73 : βύτεροι φιλοφροσύνας καὶ διαγωγᾶς ἀλύπω.
31364   4.1.95.1 : Ἐν ταὐτῷ.
31365   4.1.95.2 : Ἐπεὶ ὦν διὰ τριῶν ἐλέγομες σπουδαῖον ἀποτελέεσθαι
31366   4.1.95.3 : τὸν ἄνθρωπον, διά τε τῶν ἐθέων καὶ τῶν νόμων καὶ τῶ
31367   4.1.95.4 : λόγω, σκοπιάζεσθαι δεῖ πῶς τε διαφθείρεσθαι πέφυκε
31368   4.1.95.5 : τὰ ἔθεα καὶ πῶς διαμένεν. εὑρήσομες δὴ τὰ ἔθεα φθει–
31369   4.1.95.6 : ρόμενα κατὰ δύο τρόπως, ἢ γὰρ δι´ αὑτὼς ἢ διὰ τὼς
31370   4.1.95.7 : ἐκτός. καὶ διὰ μὲν αὑτώς, ἤτοι διὰ τὸ φεύγεν τὰς λύπας
31371   4.1.95.8 : ἢ διὰ τὸ αἱρέεσθαι τὰς ἁδονάς· διὰ μὲν γὰρ τὸ φεύγεν
31372   4.1.95.9 : τὰς λύπας τὼς πόνως οὐχ ὑπομένοντι, διὰ δὲ τὸ διώκεν
31373   4.1.95.10 : τὰς ἁδονὰς τὰ ἀγαθὰ [τοῖς] ἀποβάλλοντι. ἐργατεύοντι
31374   4.1.95.11 : δὲ τοὶ μὲν πόνοι τὰ ἀγαθὰ τοῖς ἀνθρώποις, ταὶ δὲ ἁδο–
31375   4.1.95.12 : ναὶ τὰ κακά· ἀκρατέες ὦν καὶ μαλακοὶ γινόμενοι θηλύ–
31376   4.1.95.13 : τεροι γίνονται ταῖς ψυχαῖς καὶ ποτὶ τὰς ἀναλώσιας πολυ–
31377   4.1.95.14 : δαπανώτεροι. διὰ δὲ τὼς ἐκτός, αἴκα ξενικὸς ἐπίδαμος 
31378   4.1.95.15 : ὄχλος γένηται εὐαμερίαις ἐμπορικαῖς χαίρων, ἢ καὶ τοὶ
31379   4.1.95.16 : ἀστυγείτονες φιλάδονοι καὶ τρύφακες ἐόντες μεταδιδῶντι
31380   4.1.95.17 : τοῖς πλατιάζουσι τῶν παρ´ αὐτοῖς ἐθέων. διὸ δεῖ τὼς
31381   4.1.95.18 : νομοθέτας καὶ τὼς ἀγελάρχας ἐπιμελῶς παρατηρέν, εἰ
31382   4.1.95.19 : ἐπιμελῶς συνασκεῖται τὰ ἔθεα καὶ ὁμαλῶς πορεύεται διὰ
31383   4.1.95.20 : πάντων· ἔτι δ´ εἰ τὸ γνάσιον καὶ τὸ αὐθιγενὲς πλᾶθος
31384   4.1.95.21 : τᾶς πολιτείας διαμένει ἀκέραιον καὶ ἀπαράμικτον ὑπάρ–
31385   4.1.95.22 : χον ἀπὸ τῶ ἄλλω γένεος· καὶ εἰ τὰ μεγέθεα τῶν βίων
31386   4.1.95.23 : ἐν τοῖς αὐτοῖς διαμένει καὶ οὐ παρὰ πολὺ ...· ἅμα γὰρ
31387   4.1.95.24 : τῷ τὰ περισσὰ κτᾶσθαι καὶ τὰ περισσὰ μαστεύοντι.
31388   4.1.95.25 : Καὶ τὰ μὲν ἔθεα οὕτως ἀσφαλίζεσθαι χρή· τὼς δὲ
31389   4.1.95.26 : λόγως, τὸ τῶν σοφιστᾶν γένος ἐπικρίνοντας καὶ δοκιμά–
31390   4.1.95.27 : ζοντας εἰ ποτὶ τὼς νόμως καὶ τὰ πολιτικὰ δόγματα καὶ
31391   4.1.95.28 : τὰς ἰδίας οἰκονομίας τῶν βίων ὠφέλιμα λέγοντι· οὐ γὰρ
31392   4.1.95.29 : τὰν τυχοῦσαν ἀλλὰ τὰν μεγίσταν κακοδαιμοσύναν ἐντίκ–
31393   4.1.95.30 : τοντι τοὶ τῶν σοφιστᾶν λόγοι ταῖς τῶν ἀνθρώπων ψυ–
31394   4.1.95.31 : χαῖς, αἴκα τι τολμῶντι κινῆν παρὰ τὰς κοινὰς ἐννοίας ἢ
31395   4.1.95.32 : τῶν θείων ἢ τῶν ἀνθρωπίνων, 〈ὃ〉 οὐδὲ ποτὶ ἀλάθῃαν οὐδὲ 
31396   4.1.95.33 : ποτὶ ἀσφάλῃαν οὐδὲ ποτὶ δόξαν κύριόν ἐστι, ζόφωσιν δὲ
31397   4.1.95.34 : καὶ σύγχυσιν ἐπιφέρει τῷ κοινῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων.
31398   4.1.95.35 : τοιοῦτοι δὲ λόγοι τυγχάνοντι τοὶ φάντες, ἤτοι μὴ εἶμεν
31399   4.1.95.36 : τὸ θεῖον ἢ καὶ ἐὸν μὴ ἔχεν οὕτως ποτὶ τὸ τῶν ἀνθρώ–
31400   4.1.95.37 : πων γένος ὥστ´ ἐπιβλέπεν αὐτὸ καὶ φροντίζεν, ἀλλ´ ἐᾶν
31401   4.1.95.38 : καὶ κατολιγωρέν. καὶ γὰρ ἁ τοιαύτα παραδοχὰ τοῖς ἀν–
31402   4.1.95.39 : θρώποις ἀφροσύναν καὶ ἀδικίαν ἐντίκτει 〈ὅσσαν〉 οὐδ´
31403   4.1.95.40 : εἰπὲν δηλομένοις εὐμαρές ἐστι. πᾶς γὰρ ἄνθρωπος ἀναρ–
31404   4.1.95.41 : χίας πλαρωθεὶς καὶ τὸν ὕποπτον ἀπωσάμενος φόβον
31405   4.1.95.42 : σκιρτᾷ τε καὶ παρανομεῖ παντοδαπὸς γινόμενος. χρέε–
31406   4.1.95.43 : σθαι δὲ 〈δεῖ〉 τῷ λόγῳ πολιτικῷ καὶ σεμνῷ καὶ οἰκῄῳ τᾶς
31407   4.1.95.44 : διαθέσιος τῶ λέγοντος, ἀλλὰ μὴ προσποιητῷ· οὕτω γὰρ
31408   4.1.95.45 : ἁ λέξις ἐσσεῖται τὸ τῶ λέγοντος ἦθος ἐμφαίνουσα.
31409   4.1.95.46 : Ἐκ δὲ τῶν νόμων δεῖ τὰν ἀσφάλῃαν οὕτως ἐπιφέρεν,
31410   4.1.95.47 : αἴκα σύνθετος ἁ πολιτεία ᾖ καὶ συντεταγμένα ἐκ πασᾶν
31411   4.1.95.48 : τᾶν ἀλλᾶν, λέγω δὲ οὐ τᾶν παρὰ φύσιν, ἀλλὰ τᾶν κατὰ
31412   4.1.95.49 : φύσιν. τυραννίδος γὰρ οὐδεμία χρῄα ταῖς πόλισιν, εἰ μή
31413   4.1.95.50 : ποκα τᾶς ὀλιγαρχίας ἐπὶ βραχύ. δεῖ τοίνυν βασιλῄαν 
31414   4.1.95.51 : πρᾶτον ἐντετάχθαι, καὶ δεύτερον ἀριστοκρατίαν. βασι–
31415   4.1.95.52 : λῄα μὲν γὰρ θεομίματον πρᾶγμα καὶ δυσφύλακτον ὑπὸ
31416   4.1.95.53 : ἀνθρωπίνας ψυχᾶς, ταχέως γὰρ ὑπὸ τρυφᾶς καὶ ὕβριος
31417   4.1.95.54 : ἀλλάσσεται· διόπερ οὐ δεῖ κατὰ πᾶν αὐτᾷ χρέεσθαι,
31418   4.1.95.55 : μέχρι δὲ τῶ δυνατῶ καὶ ποτὶ τὰν πολιτείαν χρησίμω· τὰν
31419   4.1.95.56 : δ´ ἀριστοκρατίαν ἐπιπλέον ἐμπλέκεν, τῷ πλῄονας εἶμεν τὼς
31420   4.1.95.57 : ἄρχοντας καὶ φιλοζάλως διατίθεσθαι ποτ´ αὐτὼς καὶ
31421   4.1.95.58 : πολλάκις ἀντιμεταλαμβάνεσθαι τὰς ἀρχάς. δαμοκρατίαν
31422   4.1.95.59 : 〈δ´〉 ἀναγκαῖον μὲν εἶμεν πάντως· δεῖ γὰρ τὸν πολίταν
31423   4.1.95.60 : μέρος ὑπάρχοντα τᾶς συμπάσας πολιτείας φέρεσθαί τι
31424   4.1.95.61 : ἀπ´ αὐτᾶς γέρας· ἐπέχεσθαι δ´ ἱκανῶς αὐτὰν δεῖ, θρασὺ
31425   4.1.95.62 : γὰρ καὶ προπετὲς τὸ πολὺ πλᾶθος.
31426   4.1.96.1 : Διωτογένους Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ
31427   4.1.96.2 : ὁσιότητος.
31428   4.1.96.3 : Τὼς δὲ νόμως οὐκ ἐν οἰκήμασι καὶ θυρώμασιν ἐνῆ–
31429   4.1.96.4 : μεν δεῖ, ἀλλ´ ἐν τοῖς ἠθέεσσι τῶν πολιτευομένων. τίς
31430   4.1.96.5 : ὦν ἀρχὰ πολιτείας ἁπάσας; νέων τροφά. οὐ γὰρ μή–
31431   4.1.96.6 : ποκα τὸν καρπὸν ὀνασιφόρον ἄμπελοι γεννάσωντι, μὴ 
31432   4.1.96.7 : φυτοτροφηθεῖσαι καλῶς· οὐδ´ ἵπποι μήποκα γένωνται
31433   4.1.96.8 : καλοὶ πωλοτροφίαν παρέντεσι. τὰ γὰρ νεόθρεπτα τῶν
31434   4.1.96.9 : σητείων μάλιστα τῷ ἁψαμένῳ καὶ πλατιάζοντι ὅμοιον τὸ
31435   4.1.96.10 : σχῆμα λαμβάνει. τοῖς 〈δ´〉 ἀνθρώποις περὶ μὲν ἀμπέ–
31436   4.1.96.11 : λων πῶς χρὴ τμηθῆμέν τε καὶ ἐποφθῆμεν πεφρονημένως
31437   4.1.96.12 : ἔχει, τὰ δ´ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων ἀμελέως τε καὶ εἰκαίως·
31438   4.1.96.13 : καί τοι οὐχ ἁ ἄμπελος οὐδ´ ὁ οἶνος τᾶς πολιτείας ἁγε–
31439   4.1.96.14 : μών, ἀλλ´ ὁ ἄνθρωπος καὶ ἁ ψυχὰ τῶ ἀνθρώπω. καὶ
31440   4.1.96.15 : τῷ μὲν φυτῷ πλῄονος εἰώθαμες ἄξιον παρακαθιστάμεν
31441   4.1.96.16 : καὶ τὸν ἐπιμελησόμενον οὐ μῇον ἢ δύο μνᾶν ἄξιον, τοῖς
31442   4.1.96.17 : δὲ νέοις Ἰλλυριὸν ἢ Θρᾷκα οὐδενὸς ἄξιον. οἱ δ´ ἐξ ἀρ–
31443   4.1.96.18 : χᾶς νομοθέται τὸ μέσον τῶν ἀνθρώπων στάσιμον οὔ κα
31444   4.1.96.19 : ἐδύναντο ποιῆσαι, κινάσι δὲ μονᾶς καὶ τάξιος κεκοινωνη–
31445   4.1.96.20 : κυῖαν παρακατέζευξαν ὄρχησιν καὶ ῥυθμόν, ἔτι δὲ παι–
31446   4.1.96.21 : γνιὰς τὰς μὲν ἐς κοινωνίαν προτραπομένας, τὰς δ´ ἐς ἀλά– 
31447   4.1.96.22 : θῃαν καὶ ὀξύτατα ψυχᾶς· ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς ὑπὸ μέθας
31448   4.1.96.23 : ἢ πλασμονᾶς φαῦλόν τι καταπράξασιν τὸν αὐλὸν καὶ τὰν
31449   4.1.96.24 : ἁρμονίαν ἐς τὰς συνωσίας κατέταξαν, ὅπως πεπαινόμε–
31450   4.1.96.25 : νον τὸ ἦθος δύναιτο καὶ κατακοσμεῖσθαι.
31451   4.1.97.1 : Πλάτωνος Πολιτείας δʹ (p. 425 A).
31452   4.1.97.2 : Ὅταν δὴ ἄρα καλῶς ἀρξάμενοι παῖδες παίζειν εὐνο–
31453   4.1.97.3 : μίαν διὰ τῆς μουσικῆς εἰσδέξωνται, πάλιν τοὐναντίον ἢ
31454   4.1.97.4 : ´κείνοις εἰς πάντα συνέπεταί τε καὶ αὔξει, ἐπανορθοῦσα
31455   4.1.97.5 : εἴ τι καὶ πρότερον τῆς πόλεως ἔκειτο. Ἀληθῆ μέντοι,
31456   4.1.97.6 : ἔφη. Καὶ τὰ σμικρὰ ἄρα, εἶπον, δοκοῦντα εἶναι νόμιμα
31457   4.1.97.7 : ἐξευρίσκουσιν οὗτοι, ἃ οἱ πρότερον ἀπώλλυσαν ἅπαντα.
31458   4.1.97.8 : Ποῖα; Τὰ τοιάδε· σιγάς τε τῶν νεωτέρων παρὰ πρεσ–
31459   4.1.97.9 : βυτέροις ἃς πρέπει, καὶ κατακλίσεις καὶ ὑπαναστάσεις
31460   4.1.97.10 : καὶ γονέων θεραπείας, καὶ κουράς τε καὶ ἀμπεχόνας καὶ
31461   4.1.97.11 : ὑποδέσεις καὶ ὅλον τὸν τοῦ σώματος σχηματισμὸν καὶ
31462   4.1.97.12 : τἄλλα ὅσα τοιαῦτα. ἢ οὐκ οἴει; Ἔγωγε. Νομοθετεῖν δ´
31463   4.1.97.13 : αὐτὰ οἶμαι εὔηθες· οὔτε γάρ που γίγνεται οὔτ´ ἂν μεί–
31464   4.1.97.14 : νειεν λόγῳ τε καὶ γράμμασιν νομοθετηθέντα. Πῶς γάρ;
31465   4.1.97.15 : Κινδυνεύει γοῦν, ἦν δ´ ἐγώ, ὦ Ἀδείμαντε, ἐκ τῆς παι–
31466   4.1.97.16 : δείας ὅποι ἄν τις ὁρμήσῃ, τοιαῦτα καὶ τὰ ἑπόμενα εἶναι.
31467   4.1.97.17 : ἢ οὐκ ἀεὶ τὸ ὅμοιον 〈ὂν〉 ὅμοιον παρακαλεῖ; Τί μήν; Καὶ
31468   4.1.97.18 : τελευτῶν δὴ οἶμαι φαῖμεν ἂν εἰς ἕν τι τέλεον καὶ νεα–
31469   4.1.97.19 : νικὸν ἀποβαίνειν αὐτὸ ἢ ἀγαθὸν ἢ καὶ τοὐναντίον. 
31470   4.1.98.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 429 C–430 B).
31471   4.1.98.2 : Σωτηρίαν ἔγωγε, εἶπον, λέγω τινὰ εἶναι τὴν ἀνδρείαν.
31472   4.1.98.3 : Ποίαν δὴ σωτηρίαν; Τὴν τῆς δόξης τῆς ὑπὸ νόμου διὰ
31473   4.1.98.4 : τῆς παιδείας γεγονυῖαν περὶ τῶν δεινῶν, ἅ τέ ἐστι καὶ
31474   4.1.98.5 : οἷα· διὰ παντὸς δὲ ἔλεγον αὐτὴν σωτηρίαν τὸ ἔν τε λύ–
31475   4.1.98.6 : παις ὄντα διασῴζεσθαι αὐτὴν καὶ ἐν ἡδοναῖς καὶ ἐν ἐπι–
31476   4.1.98.7 : θυμίαις καὶ ἐν φόβοις καὶ μὴ ἐκβάλλειν. ᾧ δέ μοι δο–
31477   4.1.98.8 : κεῖ ὅμοιον εἶναι ἐθέλω ἀπεικάσαι, εἰ βούλει. Ἀλλὰ βού–
31478   4.1.98.9 : λομαι. Οὐκοῦν οἶσθα, ἦν δ´ ἐγώ, ὅτι οἱ βαφεῖς, ἐπει–
31479   4.1.98.10 : δὰν βουληθῶσι βάψαι ἔρια ὥστ´ εἶναι ἁλουργά, πρῶτον
31480   4.1.98.11 : μὲν ἐκλέγονται ἐκ τοσούτων χρωμάτων μίαν φύσιν 〈τὴν〉
31481   4.1.98.12 : τῶν λευκῶν, ἔπειτα προπαρασκευάζουσιν οὐκ ὀλίγῃ παρα–
31482   4.1.98.13 : σκευῇ θεραπεύσαντες, ὅπως δέξεται ὅ τι μάλιστα τὸ ἄνθος,
31483   4.1.98.14 : καὶ οὕτω δὴ βάπτουσιν. καὶ ὃ μὲν ἂν τούτῳ τῷ τρόπῳ
31484   4.1.98.15 : 〈βαφῇ〉, δευσοποιὸν γίγνεται τὸ βαφέν, καὶ ἡ πλύσις οὔτ´
31485   4.1.98.16 : ἄν〈ευ ῥυμμάτων οὔτε〉 μετὰ ῥυμμάτων δύναται αὐ–
31486   4.1.98.17 : τῶν τὸ ἄνθος ἀφαιρεῖσθαι· ἃ δ´ ἂν μή, οἶσθα οἷα
31487   4.1.98.18 : δὴ γίγνεται, ἐάν τέ τις ἄλλα χρώματα βάπτῃ ἐάν τε καὶ
31488   4.1.98.19 : ταῦτα μὴ προθεραπεύσας. Οἶδα, ἔφη, ὅτι καὶ ἔκπλυτα
31489   4.1.98.20 : καὶ γελοῖα. Τοιοῦτον τοίνυν, ἦν δ´ ἐγώ, φρονῶ κατὰ δύ–
31490   4.1.98.21 : ναμιν ἐργάζεσθαι καὶ ἡμᾶς, ὅτε ἐξελεγόμεθα τοὺς στρα–
31491   4.1.98.22 : τιώτας καὶ ἐπαιδεύομεν ἐν μουσικῇ καὶ γυμναστικῇ· καὶ 
31492   4.1.98.23 : μηδὲν οἴου ἄλλο μηχανᾶσθαι, ἢ ὅπως ἡμῖν ὅ τι κάλλιστα
31493   4.1.98.24 : τοὺς νόμους πεισθέντες δέξοιντο ὥσπερ βαφήν, ἵνα δευ–
31494   4.1.98.25 : σοποιὸς αὐτῶν ἡ δόξα γίγνοιτο καὶ περὶ δεινῶν καὶ περὶ
31495   4.1.98.26 : τῶν ἄλλων διὰ τὸ τήν τε φύσιν καὶ τὴν τροφὴν ἐπιτη–
31496   4.1.98.27 : δείαν ἐσχηκέναι, καὶ μὴ αὐτῶν ἐκπλύναι τὴν βαφὴν τὰ
31497   4.1.98.28 : ῥύμματα ταῦτα, δεινὰ ὄντα ἐκκλύζειν, ἥ τε ἡδονή, παν–
31498   4.1.98.29 : τὸς χαλαστραίου δεινοτέρα οὖσα τοῦτο δρᾶν καὶ κονίας,
31499   4.1.98.30 : λύπη τε καὶ φόβος καὶ ἐπιθυμία, παντὸς ἄλλου ῥύμμα–
31500   4.1.98.31 : τος. τὴν δὴ τοιαύτην δύναμιν καὶ σωτηρίαν διὰ παντὸς
31501   4.1.98.32 : δόξης ὀρθῆς τε καὶ νομίμου δεινῶν τε πέρι καὶ μὴ ἀν–
31502   4.1.98.33 : δρείαν ἔγωγε καλῶ καὶ τίθεμαι, εἰ μή τι σὺ ἄλλο λέγεις.
31503   4.1.98.34 : Ἀλλ´ οὐδέν, ἦ δ´ ὅς, λέγω· δοκεῖς γάρ μοι τὴν ὀρθὴν
31504   4.1.98.35 : δόξαν περὶ τῶν αὐτῶν τούτων ἄνευ παιδείας γεγονυῖαν,
31505   4.1.98.36 : τήν τε θηριώδη καὶ ἀνδραποδώδη, οὔτε πάνυ νόμιμον
31506   4.1.98.37 : ἡγεῖσθαι, ἄλλο τέ τι ἢ ἀνδρείαν καλεῖν.
31507   4.1.99.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 430 E–432 B).
31508   4.1.99.2 : Κόσμος πού τις, ἦν δ´ ἐγώ, ἡ σωφροσύνη ἐστὶν καὶ
31509   4.1.99.3 : ἡδονῶν τινων καὶ ἐπιθυμιῶν ἐγκράτεια, ὥς φασι κρείττω
31510   4.1.99.4 : δὴ αὑτοῦ λέγοντες οὐκ οἶδα ὅντινα τρόπον, καὶ ἄλλα τινὰ
31511   4.1.99.5 : τοιαῦτα ὥσπερ ἴχνη αὐτῆς λέγεται. ἦ γάρ; Πάντων μά–
31512   4.1.99.6 : λιστα, ἔφη. Οὐκοῦν τὸ μὲν κρείττω αὑτοῦ γελοῖον; ὁ
31513   4.1.99.7 : γὰρ ἑαυτοῦ κρείττων καὶ ἥττων δήπου ἂν αὑτοῦ εἴη καὶ 
31514   4.1.99.8 : ὁ ἥττων κρείττων· ὁ αὐτὸς γὰρ ἐν ἅπασι τούτοις προσ–
31515   4.1.99.9 : αγορεύεται. Τί δ´ οὔ; Ἀλλ´, ἦν δ´ ἐγώ, φαίνεταί μοι βού–
31516   4.1.99.10 : λεσθαι λέγειν οὗτος ὁ λόγος ὥς τι ἐν αὐτῷ τῷ ἀνθρώπῳ
31517   4.1.99.11 : περὶ τὴν ψυχὴν τὸ μὲν βέλτιον ἔνι, τὸ δὲ χεῖρον· καὶ
31518   4.1.99.12 : ὅταν μὲν τὸ βέλτιον φύσει τοῦ χείρονος ἐγκρατέστερον ᾖ,
31519   4.1.99.13 : τοῦτο λέγειν τὸ κρείττω αὑτοῦ· ἐπαινεῖ γοῦν· ὅταν δὲ
31520   4.1.99.14 : ὑπὸ τροφῆς κακῆς ἤ τινος ὁμιλίας κρατηθῇ ὑπὸ πλή–
31521   4.1.99.15 : θους τοῦ χείρονος σμικρότερον τὸ βέλτιον ὄν, τοῦτο δὲ
31522   4.1.99.16 : ὡς ἐν ὀνείδει ψέγειν τε καὶ καλεῖν ἥττω ἑαυτοῦ καὶ ἀκό–
31523   4.1.99.17 : λαστον τὸν οὕτω διακείμενον. Καὶ γὰρ ἔοικεν, ἔφη.
31524   4.1.99.18 : Ἀπόβλεπε τοίνυν, ἦν δ´ ἐγώ, πρὸς τὴν νέαν ἡμῖν πόλιν,
31525   4.1.99.19 : καὶ εὑρήσεις ἐν αὐτῇ τὸ ἕτερον τούτων ἐνόν· κρείττω
31526   4.1.99.20 : γὰρ αὐτὴν αὑτῆς δικαίως φήσεις προσαγορεύειν, εἴπερ
31527   4.1.99.21 : οὖν τὸ ἄμεινον τοῦ χείρονος ἄρχει, σῶφρον κλητέον καὶ
31528   4.1.99.22 : κρεῖττον αὑτοῦ. Ἀλλ´ ἀποβλέπω, ἔφη, καὶ ἀληθῆ λέ–
31529   4.1.99.23 : γεις. Καὶ μὴν καὶ τάς τε πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ἐπι–
31530   4.1.99.24 : θυμίας καὶ ἡδονάς τε καὶ λύπας ἐν πᾶσι μάλιστ´ ἄν τις
31531   4.1.99.25 : εὕροι καὶ γυναιξὶ καὶ οἰκέταις καὶ τῶν ἐλευθέρων λεγο–
31532   4.1.99.26 : μένων ἐν τοῖς πολλοῖς τε καὶ φαύλοις. Πάνυ μὲν οὖν.
31533   4.1.99.27 : Τὰς δέ γε ἁπλᾶς τε καὶ μετρίας, αἳ δὴ μετὰ νοῦ τε καὶ
31534   4.1.99.28 : δόξης ὀρθῆς λογισμῷ ἄγονται, ἐν ὀλίγοις τε ἐπιτεύξῃ καὶ
31535   4.1.99.29 : τοῖς βέλτιστα μὲν τραφεῖσιν βέλτιστα δὲ παιδευθεῖσιν;
31536   4.1.99.30 : Ἀληθῆ, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ταῦτα ὁρᾷς ἐνόντα σοι ἐν τῇ
31537   4.1.99.31 : πόλει καὶ κρατουμένας αὐτόθι τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἐν τοῖς
31538   4.1.99.32 : πολλοῖς τε καὶ φαύλοις ὑπό τε τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ τῆς 
31539   4.1.99.33 : φρονήσεως τῆς ἐν τοῖς ἐλάττοσί τε καὶ ἐπιεικεστέροις;
31540   4.1.99.34 : Ἔγωγε, ἔφη. Εἰ ἄρα δεῖ τινα πόλιν προσαγορεύειν κρείττω
31541   4.1.99.35 : ἡδονῶν τε καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ αὐτὴν 〈αὑτῆς, καὶ ταύτην〉
31542   4.1.99.36 : προσρητέον. Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη. Ἆρ´ οὖν οὐ καὶ
31543   4.1.99.37 : σώφρονα κατὰ πάντα ταῦτα; Καὶ μάλα, ἔφη. Καὶ μὴν
31544   4.1.99.38 : αὖ εἴπερ ἐν ἄλλῃ πόλει ἡ αὐτὴ δόξα ἔνεστι τοῖς τε ἄρ–
31545   4.1.99.39 : χουσι καὶ ἀρχομένοις περὶ τοῦ οὕς τινας δεῖ ἄρχειν, καὶ
31546   4.1.99.40 : ἐν ταύτῃ ἂν εἴη τοῦτο ἐνόν. ἢ οὐ δοκεῖ; Καὶ μάλα, ἔφη,
31547   4.1.99.41 : σφόδρα. Ἐν ποτέροις οὖν φήσεις τῶν πολιτῶν τὸ σω–
31548   4.1.99.42 : φρονεῖν ἐνεῖναι, ὅταν οὕτως ἔχωσιν; ἐν τοῖς ἄρχουσιν ἢ
31549   4.1.99.43 : ἐν τοῖς ἀρχομένοις; Ἐν ἀμφοτέροις που, ἔφη. Ὁρᾷς οὖν,
31550   4.1.99.44 : ἦν δ´ ἐγώ, ὅτι ἐπιεικῶς ἐμαντευόμεθα ἀρτίως ὡς ἁρμο–
31551   4.1.99.45 : νίᾳ τινὶ 〈ἡ〉 σωφροσύνη ὡμοίωται; Τί δή; Ὅτι οὐχ
31552   4.1.99.46 : ὥσπερ ἡ ἀνδρεία καὶ ἡ σοφία ἐν μέρει τινὶ ἑκατέρα
31553   4.1.99.47 : ἐνοῦσα ἡ μὲν σοφήν, ἡ δὲ ἀνδρείαν τὴν πόλιν παρείχετο,
31554   4.1.99.48 : οὐχ οὕτω ποιεῖ αὕτη, ἀλλὰ δι´ ὅλης ἀτεχνῶς τέταται διὰ
31555   4.1.99.49 : πασῶν παρεχομένη ξυνᾴδοντας τούς τε ἀσθενεστάτους
31556   4.1.99.50 : ταὐτὸν καὶ τοὺς ἰσχυροτάτους καὶ τοὺς μέσους, εἰ μὲν
31557   4.1.99.51 : βούλει, φρονήσει, εἰ δὲ βούλει, ἰσχύι, εἰ δέ, καὶ πλήθει
31558   4.1.99.52 : ἢ χρήμασιν ἢ ἄλλῳ ὁτῳοῦν τῶν τοιούτων· ὥστε ὀρθό–
31559   4.1.99.53 : τατα ἂν φαῖμεν ταύτην τὴν ὁμόνοιαν σωφροσύνην εἶναι,
31560   4.1.99.54 : χείρονός τε καὶ ἀμείνονος κατὰ φύσιν ξυμφωνίαν ὁπότε– 
31561   4.1.99.55 : ρον δεῖ ἄρχειν καὶ ἐν πόλει καὶ ἐν ἑνὶ ἑκάστῳ. Πάνυ
31562   4.1.99.56 : μοι, ἔφη. ξυνδοκεῖ.
31563   4.1.100.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 433 A–434 A).
31564   4.1.100.2 : Ἀλλ´, ἦν δ´ ἐγώ, ἄκουε εἴ τι ἄρα λέγω. ὃ γὰρ ἐξ
31565   4.1.100.3 : ἀρχῆς ἐθέμεθα 〈δεῖν〉 ποιεῖν διὰ παντός, ὅτε τὴν πόλιν
31566   4.1.100.4 : κατῳκίζομεν, τοῦτό ἐστιν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ἤτοι τούτου
31567   4.1.100.5 : εἶδος 〈ἡ〉 δικαιοσύνη. ἐθέμεθα δὲ δήπου καὶ πολλάκις
31568   4.1.100.6 : ἐλέγομεν, εἰ μέμνησαι, ὅτι ἕνα ἕκαστον ἓν δέοι ἐπιτη–
31569   4.1.100.7 : δεύειν τῶν περὶ τὴν πόλιν, εἰς ὃ αὐτοῦ ἡ φύσις ἐπιτη–
31570   4.1.100.8 : δειοτάτη πεφυκυῖα εἴη. Ἐλέγομεν γάρ. Καὶ μὴν ὅτι γε
31571   4.1.100.9 : 〈τὸ〉 τὰ αὑτοῦ πράττειν καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν δικαιο–
31572   4.1.100.10 : σύνη ἐστί, καὶ τοῦτο ἄλλων τε πολλῶν ἀκηκόαμεν καὶ
31573   4.1.100.11 : αὐτοὶ πολλάκις 〈εἰρήκαμεν〉. Εἰρήκαμεν γάρ. Τοῦτο τοί–
31574   4.1.100.12 : νυν, ἦν δ´ ἐγώ, ὦ φίλε, κινδυνεύει τρόπον τινὰ γιγνόμε–
31575   4.1.100.13 : νον 〈ἡ〉 δικαιοσύνη εἶναι, τὸ τὰ αὑτοῦ πράττειν· οἶσθα
31576   4.1.100.14 : ὅθεν τεκμαίρομαι; Οὔκ, ἀλλὰ λέγε, ἔφη. Δοκεῖ μοι, ἦν
31577   4.1.100.15 : δ´ ἐγώ, τὸ ὑπόλοιπον ἐν τῇ πόλει ὧν ἐσκέμμεθα, σω–
31578   4.1.100.16 : φροσύνης καὶ ἀνδρείας καὶ φρονήσεως, τοῦτο εἶναι τὸ
31579   4.1.100.17 : πᾶσιν ἐκείνοις τὴν δύναμιν παρέχον, ὥστε ἐγγενέσθαι,
31580   4.1.100.18 : καὶ ἐγγενομένοις σωτηρίαν παρέχειν, ἕως περ ἂν 〈ἐν〉ῇ.
31581   4.1.100.19 : καίτοι ἔφαμεν δικαιοσύνην ἔσεσθαι τὸ ὑπολειφθὲν ἐκεί–
31582   4.1.100.20 : νων, εἰ τὰ τρία εὕροιμεν. Καὶ γὰρ ἀνάγκη, ἔφη. Ἀλλὰ
31583   4.1.100.21 : μέντοι, ἦν δ´ ἐγώ, εἰ δέοι κρῖναι, [τινα] τὴν πόλιν ἡμῖν
31584   4.1.100.22 : τί τούτων μάλιστα ἀγαθὴν ἀπεργάσεται ἐγγενόμενον, 
31585   4.1.100.23 : δύσκριτον ἂν εἴη πότερον ἡ ὁμοδοξία τῶν ἀρχόντων τε
31586   4.1.100.24 : καὶ ἀρχομένων, ἢ ἡ περὶ δεινῶν τε καὶ μή, ἅττα ἐστί,
31587   4.1.100.25 : δόξης ἐννόμου σωτηρία ἐν τοῖς στρατιώταις ἐγγενομένη,
31588   4.1.100.26 : ἢ ἡ ἐν τοῖς ἄρχουσι φρόνησίς τε καὶ φυλακὴ ἐνοῦσα, ἢ
31589   4.1.100.27 : τοῦτο μάλιστα ἀγαθὴν αὐτὴν ποιεῖ ἐνὸν καὶ ἐν παιδὶ
31590   4.1.100.28 : καὶ ἐν γυναικὶ καὶ δούλῳ καὶ ἐλευθέρῳ καὶ δημιουργῷ
31591   4.1.100.29 : καὶ ἄρχοντι καὶ ἀρχομένῳ, ὅτι τὸ αὑτοῦ ἕκαστος εἷς ὢν
31592   4.1.100.30 : ἓν ἔπραττεν καὶ οὐκ ἐπολυπραγμόνει. Δύσκριτον, ἔφη·
31593   4.1.100.31 : πῶς δ´ οὔ; Ἐνάμιλλον ἄρα, ὡς ἔοικε, [τι] πρὸς ἀρετὴν
31594   4.1.100.32 : πόλεως τῇ τε σοφίᾳ αὐτῆς καὶ τῇ σωφροσύνῃ καὶ τῇ ἀν–
31595   4.1.100.33 : δρείᾳ ἡ τοῦ ἕκαστον ἐν αὐτῇ τὰ αὑτοῦ πράττειν δύνα–
31596   4.1.100.34 : μις. Καὶ μάλα, ἔφη. Οὐκοῦν δικαιοσύνην τό γε τούτοις
31597   4.1.100.35 : ἐνάμιλλον ἂν εἰς ἀρετὴν πόλεως θείης; Παντάπασι μὲν
31598   4.1.100.36 : οὖν. Σκόπει δὴ καὶ τῇδε, εἰ οὕτω δόξει· ἆρα τοῖς ἄρ–
31599   4.1.100.37 : χουσιν ἐν τῇ πόλει τὰς δίκας προστάξεις δικάζειν; Τί
31600   4.1.100.38 : μήν; Ἢ ἄλλου τινὸς οὖν μᾶλλον ἐφιέμενοι δικάσουσιν ἢ
31601   4.1.100.39 : τούτου, ὅπως ἂν ἕκαστοι μήτ´ ἔχωσι τἀλλότρια μήτε τῶν
31602   4.1.100.40 : αὑτῶν στέρωνται; Οὔκ, ἀλλὰ τούτου. Ὡς δικαίου ὄντος;
31603   4.1.100.41 : Ναί. Καὶ ταύτῃ ἄρα πῃ ἡ τοῦ οἰκείου τε καὶ ἑαυτοῦ
31604   4.1.100.42 : ἕξις τε καὶ πρᾶξις δικαιοσύνη ἂν ὁμολογοῖτο. Ἔστι
31605   4.1.100.43 : ταῦτα.
31606   4.1.101.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 445 C–E).
31607   4.1.101.2 : Δεῦρο νῦν, ἦν δ´ ἐγώ, ἵνα καὶ εἰδῇς, ὅσα εἴδη ἔχει
31608   4.1.101.3 : ἡ κακία, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ἅ γε δὴ καὶ ἄξια θέας. Ἕπο– 
31609   4.1.101.4 : μαι, ἔφη· μόνον λέγε. Καὶ μήν, ἦν δ´ ἐγώ, ὥσπερ ἀπὸ
31610   4.1.101.5 : σκοπιᾶς μοι φαίνεται, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἀναβεβήκαμεν τοῦ
31611   4.1.101.6 : λόγου, ἓν μὲν εἶναι εἶδος τῆς ἀρετῆς, ἄπειρα δὲ τῆς κα–
31612   4.1.101.7 : κίας, τέτταρα δὲ ἐν αὐτῇ ὄντα, ὧν καὶ ἄξιον ἐπιμνησθῆ–
31613   4.1.101.8 : ναι. Πῶς λέγεις; ἔφη. Ὅσοι, ἦν δ´ ἐγώ, πολιτειῶν
31614   4.1.101.9 : τρόποι εἰσὶν 〈εἴδη ἔχοντες, τοσοῦτοι κινδυνεύουσι καὶ ψυ–
31615   4.1.101.10 : χῆς τρόποι εἶναι〉. Πόσοι δή; Πέντε μέν, ἦν δ´ ἐγώ,
31616   4.1.101.11 : πολιτειῶν, πέντε δὲ ψυχῆς. Λέγ´, ἔφη, τίνες. Λέγω,
31617   4.1.101.12 : εἶπον, ὅτι εἷς μὲν οὗτος ὃν ἡμεῖς διεληλύθαμεν πολι–
31618   4.1.101.13 : τείας εἴη ἂν τρόπος, ἐπονομασθείη δ´ ἂν καὶ διχῇ·
31619   4.1.101.14 : ἐγγενομένου γὰρ ἀνδρὸς ἑνὸς ἐν τοῖς ἄρχουσι διαφέρον–
31620   4.1.101.15 : τος βασιλεία ἂν κληθείη, πλειόνων δὲ ἀριστοκρατία.
31621   4.1.101.16 : Ἀληθῆ, ἔφη. Τοῦτο μὲν τοίνυν, ἦν δ´ ἐγώ, ἓν εἶδος
31622   4.1.101.17 : λέγω· οὔτε γὰρ ἂν πλείους οὔτε εἷς ἐγγενόμενος κινή–
31623   4.1.101.18 : σειεν ἄν τινα τῶν ἀξίων λόγου νόμων τῆς πόλεως, τρο–
31624   4.1.101.19 : φῇ τε καὶ παιδείᾳ χρησάμενος ᾗ διεληλύθαμεν.
31625   4.1.102.1 : Πλάτωνος Πολιτείας εʹ (p. 457 A–B).
31626   4.1.102.2 : Ἀποδυτέον δὴ ταῖς τῶν φυλάκων γυναιξίν, ἐπείπερ
31627   4.1.102.3 : ἀρετὴν ἀντὶ ἱματίων ἀμφιέσονται, καὶ κοινωνητέον πολέ–
31628   4.1.102.4 : μου τὲ καὶ τῆς ἄλλης φυλακῆς τῆς περὶ τὴν πόλιν, καὶ
31629   4.1.102.5 : οὐκ ἄλλο πρακτέον· τούτων δὲ αὐτῶν τὰ ἐλαφρότερα
31630   4.1.102.6 : ταῖς γυναιξὶν ἢ τοῖς ἀνδράσιν ἀποδοτέον διὰ τὴν τοῦ
31631   4.1.102.7 : γένους ἀσθένειαν. ὁ δὲ γελῶν ἀνὴρ ἐπὶ γυμναῖς γυναιξί,
31632   4.1.102.8 : τοῦ βελτίστου ἕνεκα γυμναζομέναις, ἀτελῆ τοῦ γελοίου
31633   4.1.102.9 : σοφίας δρέπων καρπόν, οὐδὲν οἶδεν, ὡς ἔοικεν, ἐφ´ ᾧ
31634   4.1.102.10 : γελᾷ, οὐδὲ τί πράττει· κάλλιστα γὰρ δὴ τοῦτο καὶ λέ– 
31635   4.1.102.11 : γεται καὶ λελέξεται, ὅτι τὸ μὲν ὠφέλιμον καλόν, τὸ δὲ
31636   4.1.102.12 : βλαβερὸν αἰσχρόν.
31637   4.1.103.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 457 C–D).
31638   4.1.103.2 : Τούτῳ, ἦν δ´ ἐγώ, ἕπεται νόμος καὶ τοῖς ἔμπροσθεν
31639   4.1.103.3 : τοῖς ἄλλοις, ὡς ἐγᾦμαι, ὅδε. Τίς; Τὰς γυναῖκας ταύ–
31640   4.1.103.4 : τας τῶν ἀνδρῶν τούτων 〈πάντων〉 πάσας εἶναι κοινάς,
31641   4.1.103.5 : ἰδίᾳ δὲ μηδενὶ μηδεμίαν συνοικεῖν, καὶ τοὺς παῖδας αὖ
31642   4.1.103.6 : κοινούς, καὶ μήτε γονέα εἰδέναι ἔκγονον τὸν αὑτοῦ μήτε
31643   4.1.103.7 : παῖδα γονέα. Πολύ, ἔφη, τοῦτο ἐκείνου μεῖζον πρὸς ἀπι–
31644   4.1.103.8 : στίαν καὶ τοῦ δυνατοῦ πέρι καὶ ὠφελίμου· Οὐκ οἶμαι,
31645   4.1.103.9 : ἦν δ´ ἐγώ, περί γε τοῦ ὠφελίμου ἀμφισβητεῖσθαι ἄν,
31646   4.1.103.10 : ὡς οὐ μέγιστον ἀγαθὸν κοινὰς μὲν τὰς γυναῖκας εἶναι,
31647   4.1.103.11 : κοινοὺς δὲ τοὺς παῖδας.
31648   4.1.104.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 461 E–465 E).
31649   4.1.104.2 : Ἡ μὲν δὴ κοινωνία, ὦ Γλαύκων, αὕτη τε καὶ τοι–
31650   4.1.104.3 : αύτη γυναικῶν τε καὶ παίδων τοῖς φύλαξί σοι τῆς πό–
31651   4.1.104.4 : λεως· ὧδε ἑπομένη τε τῇ ἄλλῃ πολιτείᾳ καὶ μακρῷ βελ–
31652   4.1.104.5 : τίστη, δεῖ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο βεβαιώσασθαι παρὰ τοῦ
31653   4.1.104.6 : λόγου· ἢ πῶς ποιῶμεν; Οὕτω νὴ Δία, ἦ δ´ ὅς. Ἆρ´
31654   4.1.104.7 : οὖν οὐχ ἥδε ἀρχὴ τῆς ὁμολογίας, ἐρέσθαι ἡμᾶς τί ποτε
31655   4.1.104.8 : τὸ μέγιστον ἀγαθὸν ἔχομεν εἰπεῖν εἰς πόλεως κατασκευήν,
31656   4.1.104.9 : οὗ δεῖ στοχαζόμενον τὸν νομοθέτην τιθέναι τοὺς νόμους,
31657   4.1.104.10 : καὶ τί μέγιστον κακόν, εἶτα ἐπισκέψασθαι, ἆρα ἃ νῦν 
31658   4.1.104.11 : διήλθομεν εἰς μὲν τὸ τοῦ ἀγαθοῦ ἴχνος ἡμῖν ἁρμόττει,
31659   4.1.104.12 : τῷ δὲ τοῦ κακοῦ ἀναρμοστεῖ; Πάντων μάλιστα, ἔφη.
31660   4.1.104.13 : Ἔχομεν οὖν τι μεῖζον κακὸν πόλει ἢ ἐκεῖνο ὃ ἂν αὐτὴν
31661   4.1.104.14 : διασπᾷ καὶ ποιῇ πολλὰς ἀντὶ μιᾶς; ἢ μεῖζον ἀγαθὸν
31662   4.1.104.15 : τοῦ ὃ δὴ ξυνδεῖ τε καὶ ποιεῖ μίαν; Οὐκ ἔχομεν. Οὐκοῦν
31663   4.1.104.16 : ἡ μὲν ἡδονῆς τε καὶ λύπης κοινωνία ξυνδεῖ, ὅταν ὅ τι
31664   4.1.104.17 : μάλιστα πάντες οἱ πολῖται τῶν αὐτῶν γιγνομένων τε καὶ
31665   4.1.104.18 : ἀπολλυμένων παραπλησίως χαίρωσι καὶ λυπῶνται; Παν–
31666   4.1.104.19 : τάπασι μὲν οὖν, ἔφη. Ἡ δέ γε τῶν τοιούτων ἰδίωσις
31667   4.1.104.20 : διαλύει, ὅταν οἱ μὲν περιαλγεῖς, οἱ δὲ περιχαρεῖς γίγνων–
31668   4.1.104.21 : ται ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς παθήμασι τῆς πόλεώς τε καὶ τῶν ἐν
31669   4.1.104.22 : τῇ πόλει; Τί δ´ οὔ; Ἆρ´ οὖν ἐκ τοῦδε τὸ τοιόνδε γί–
31670   4.1.104.23 : γνεται, ὅταν μὴ ἅμα φθέγγωνται ἐν τῇ πόλει τὰ τοιάδε
31671   4.1.104.24 : ῥήματα, τό τε ἐμὸν καὶ τὸ οὐκ ἐμόν; καὶ περὶ τοῦ ἀλ–
31672   4.1.104.25 : λοτρίου κατὰ ταὐτά; Κομιδῇ μὲν οὖν. Ἐν ᾗ τινι δὴ πό–
31673   4.1.104.26 : λει πλεῖστοί σοι τὸ αὐτὸ κατὰ ταὐτὰ τοῦτο λέγουσι τὸ
31674   4.1.104.27 : ἐμὸν καὶ τὸ οὐκ ἐμόν, αὕτη ἄριστα διοικεῖται; Πολύ γε.
31675   4.1.104.28 : Καὶ ἥ τις δὴ ἐγγύτατα ἑνὸς ἀνθρώπου ἔχει; οἷον ὅταν
31676   4.1.104.29 : που ἡμῶν δάκτυλός του πληγῇ, πᾶσα ἡ κοινωνία ἡ κατὰ
31677   4.1.104.30 : τὸ σῶμα πρὸς τὴν ψυχὴν τεταμένη εἰς μίαν σύνταξιν
31678   4.1.104.31 : τὴν τοῦ ἄρχοντος ἐν αὐτῇ ᾔσθετό τε καὶ πᾶσα ἅμα συν–
31679   4.1.104.32 : ήλγησε μέρους πονήσαντος ὅλη, καὶ οὕτω δὴ λέγομεν ὅτι
31680   4.1.104.33 : ὁ ἄνθρωπος τὸν δάκτυλον ἀλγεῖ· καὶ περὶ ἄλλου ὁτου–
31681   4.1.104.34 : οῦν τῶν τοῦ ἀνθρώπου ὁ αὐτὸς λόγος, περί τε λύπης πο– 
31682   4.1.104.35 : νοῦντος μέρους καὶ περὶ ἡδονῆς ῥαΐζοντος. Ὁ αὐτὸς γάρ,
31683   4.1.104.36 : ἔφη· καὶ τοῦτο ὃ ἐρωτᾷς, τοῦ τοιούτου ἐγγύτατα ἡ ἄρι–
31684   4.1.104.37 : στα πολιτευομένη πόλις οἰκεῖ. Ἑνὸς δή, οἶμαι, πάσχοντος
31685   4.1.104.38 : τῶν πολιτῶν ὁτιοῦν ἢ ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἡ τοιαύτη πόλις
31686   4.1.104.39 : μάλιστά τε φήσει ἑαυτῆς εἶναι τὸ πάσχον καὶ ἢ ξυνησθή–
31687   4.1.104.40 : σεται ἅπασα ἢ ξυλλυπήσεται. Ἀνάγκη, ἔφη, τήν γε εὔ–
31688   4.1.104.41 : νομον. Ὥρα ἂν εἴη, ἦν δ´ ἐγώ, ἐπανιέναι ἡμῖν ἐπὶ τὴν
31689   4.1.104.42 : ἡμετέραν πόλιν, καὶ τὰ τοῦ λόγου ὁμολογήματα σκοπεῖν
31690   4.1.104.43 : ἐν αὐτῇ, εἰ αὐτὴ μάλιστα ἔχει εἴτε καὶ ἄλλη τις μᾶλλον.
31691   4.1.104.44 : Οὐκοῦν χρή, ἔφη. Τί οὖν; ἔστι μέν που καὶ ἐν ταῖς
31692   4.1.104.45 : ἄλλαις πόλεσιν ἄρχοντές τε καὶ δῆμος, ἔστι δὲ καὶ ἐν
31693   4.1.104.46 : ταύτῃ; Ἔστι. Πολίτας μὲν δὴ πάντες οὗτοι ἀλλήλους
31694   4.1.104.47 : προσεροῦσι; Πῶς δ´ οὔ; Ἀλλὰ πρὸς τῷ πολίτας τί ὁ
31695   4.1.104.48 : ἐν ταῖς ἄλλαις δῆμος τοὺς ἄρχοντας προσαγορεύει; Ἐν
31696   4.1.104.49 : μὲν ταῖς πολλαῖς δεσπότας, ἐν δὲ ταῖς δημοκρατουμέναις
31697   4.1.104.50 : αὐτὸ τοῦτο τοὔνομα, ἄρχοντας. Τί δ´ ὁ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ
31698   4.1.104.51 : δῆμος; πρὸς τῷ πολίτας τί τοὺς ἄρχοντάς φησιν εἶναι;
31699   4.1.104.52 : Σωτῆράς τε καὶ ἐπικούρους, ἔφη. Τί δ´ οὗτοι τὸν δῆ–
31700   4.1.104.53 : μον; Μισθοδότας τε καὶ τροφέας. Οἱ δὲ ἐν ταῖς ἄλλαις
31701   4.1.104.54 : ἄρχοντες τοὺς δήμους; Δούλους, ἔφη. Τί δ´ οἱ ἄρχον–
31702   4.1.104.55 : τες ἀλλήλους; Ξυνάρχοντας, ἔφη. Ἔχεις οὖν εἰπεῖν τῶν
31703   4.1.104.56 : ἀρχόντων ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν, εἴ τίς τινα ἔχει προσ–
31704   4.1.104.57 : ειπεῖν τῶν ξυναρχόντων τὸν μὲν ὡς οἰκεῖον, τὸν δ´ ὡς
31705   4.1.104.58 : ἀλλότριον; Καὶ πολλούς γε. Οὐκοῦν τὸν μὲν οἰκεῖον ὡς 
31706   4.1.104.59 : ἑαυτοῦ νομίζει τε καὶ λέγει, τὸν δ´ ἀλλότριον ὡς οὐχ
31707   4.1.104.60 : ἑαυτοῦ; Οὕτω. Τί δ´ οἱ παρὰ σοὶ φύλακες; ἔσθ´ ὅσ–
31708   4.1.104.61 : τις αὐτῶν ἔχοι ἂν τῶν ξυμφυλάκων νομίσαι τινὰ ἢ προσ–
31709   4.1.104.62 : ειπεῖν ὡς ἀλλότριον; Οὐδαμῶς, ἔφη. παντὶ γὰρ ᾧ ἂν
31710   4.1.104.63 : ἐντυγχάνῃ, ἢ ὡς ἀδελφῷ ἢ ὡς ἀδελφῇ ἢ ὡς πατρὶ ἢ ὡς
31711   4.1.104.64 : μητρὶ ἢ ὡς υἱεῖ ἢ θυγατρὶ ἢ τούτων ἐγγόνοις ἢ προγό–
31712   4.1.104.65 : νοις νομιεῖ ἐντυγχάνειν. Κάλλιστα, ἦν δ´ ἐγώ, λέγεις·
31713   4.1.104.66 : ἀλλ´ ἔτι καὶ τόδε εἰπέ· πότερον αὐτοῖς τὰ ὀνόματα μό–
31714   4.1.104.67 : νον οἰκεῖα νομοθετήσεις, ἢ καὶ τὰς πράξεις πάσας κατὰ
31715   4.1.104.68 : τὰ ὀνόματα πράττειν, περί τε τοὺς πατέρας, ὅσα νόμος
31716   4.1.104.69 : περὶ πατέρας αἰδοῦς τε πέρι καὶ κηδεμονίας καὶ τοῦ
31717   4.1.104.70 : ὑπήκοον δεῖν εἶναι τῶν γονέων, ἢ μήτε πρὸς θεῶν μήτε
31718   4.1.104.71 : πρὸς ἀνθρώπων αὐτῷ ἄμεινον ἔσεσθαι, ὡς οὔτε δίκαια
31719   4.1.104.72 : οὔτε ὅσια πράττοντος ἄν, εἰ ἄλλα πράττοι ἢ ταῦτα; αὗ–
31720   4.1.104.73 : ταί σοι ἢ ἄλλαι φῆμαι ἐξ ἁπάντων τῶν πολιτῶν ὑμνή–
31721   4.1.104.74 : σουσιν εὐθὺς περὶ τὰ τῶν παίδων ὦτα καὶ περὶ πατέ–
31722   4.1.104.75 : ρων, οὓς ἂν αὐτοῖς τις ἀποφήνῃ καὶ περὶ τῶν ἄλλων
31723   4.1.104.76 : ξυγγενῶν; Αὗται, ἔφη· γελοῖον γὰρ ἂν εἴη, εἰ ἄνευ ἔρ–
31724   4.1.104.77 : γων ὀνόματα οἰκεῖα διὰ τῶν στομάτων μόνον φθέγγοιντο.
31725   4.1.104.78 : Πασῶν ἄρα πόλεων μάλιστα ἐν αὐτῇ ξυμφωνήσουσιν ἑνός
31726   4.1.104.79 : τινος ἢ εὖ ἢ κακῶς πράττοντος ὃ νῦν δὴ ἐλέγομεν τὸ
31727   4.1.104.80 : ῥῆμα, 〈τὸ〉 ὅτι τὸ ἐμὸν εὖ πράττει ἢ ὅτι τὸ ἐμὸν κα–
31728   4.1.104.81 : κῶς. Ἀληθέστατα αὖ, ἦ δ´ ὅς. Οὐκοῦν μετὰ τούτου 
31729   4.1.104.82 : τοῦ δόγματός τε καὶ ῥήματος ἔφαμεν ξυνακολουθεῖν τός
31730   4.1.104.83 : τε ἡδονὰς καὶ λύπας κοινῇ; Καὶ ὀρθῶς γε ἔφαμεν. Οὐκ–
31731   4.1.104.84 : οῦν μάλιστα τοῦ αὐτοῦ κοινωνήσουσιν οἱ πολῖται ἡμῖν,
31732   4.1.104.85 : ὃ δὴ ἐμὸν ὀνομάσουσι; τούτου δὲ κοινωνοῦντες οὕτω δὴ
31733   4.1.104.86 : λύπης τε καὶ ἡδονῆς μάλιστα κοινωνίαν ἕξουσι; Πολύ
31734   4.1.104.87 : γε. Ἆρ´ οὖν τούτων αἰτία πρὸς τῇ ἄλλῃ καταστάσει ἡ
31735   4.1.104.88 : τῶν γυναικῶν τε καὶ παίδων κοινωνία τοῖς φύλαξι; Πάνυ
31736   4.1.104.89 : μὲν οὖν μάλιστα, ἔφη. Ἀλλὰ μὴν μέγιστόν γε πόλει
31737   4.1.104.90 : αὐτὸ ὡμολογήσαμεν ἀγαθόν, ἀπεικάζοντες εὖ οἰκουμένην
31738   4.1.104.91 : πόλιν σώματι πρὸς μέρος αὑτοῦ λύπης τε πέρι καὶ ἡδο–
31739   4.1.104.92 : νῆς ὡς ἔχει. Καὶ ὀρθῶς γε, ἔφη, ὡμολογήσαμεν. Τοῦ
31740   4.1.104.93 : μεγίστου ἄρα ἀγαθοῦ τῇ πόλει αἰτία ἡμῖν πέφανται ἡ
31741   4.1.104.94 : κοινωνία τοῖς ἐπικούροις τῶν τε παίδων καὶ τῶν γυναι–
31742   4.1.104.95 : κῶν. Καὶ μάλα, ἔφη. Καὶ μὲν δὴ καὶ τοῖς πρόσθεν γε
31743   4.1.104.96 : ὡμολογοῦμεν· ἔφαμεν γάρ που οὔτε οἰκίας τούτοις ἰδίας
31744   4.1.104.97 : δεῖν εἶναι οὔτε γῆν οὔτε κτῆμα, ἀλλὰ παρὰ τῶν ἄλ–
31745   4.1.104.98 : λων τροφὴν λαμβάνοντας, μισθὸν τῆς φυλακῆς, κοινῇ πάν–
31746   4.1.104.99 : τας ἀναλίσκειν, εἰ μέλλοιεν ὄντως φύλακες εἶναι. Ὀρ–
31747   4.1.104.100 : θῶς, ἔφη. Ἆρ´ οὖν οὐχ, ὅπερ λέγω, τά τε πρόσθεν
31748   4.1.104.101 : εἰρημένα καὶ τὰ νῦν λεγόμενα ἔτι μᾶλλον ἀπεργάζεται
31749   4.1.104.102 : αὐτοὺς ἀληθινοὺς φύλακας, καὶ ποιεῖ μὴ διασπᾶν τὴν
31750   4.1.104.103 : πόλιν τὸ ἐμὸν ὀνομάζοντας μὴ τὸ αὐτὸ ἀλλ´ ἄλλον ἄλλο, 
31751   4.1.104.104 : τὸν μὲν εἰς τὴν αὑτοῦ οἰκίαν ἕλκοντα ὅ τι ἂν δύνηται
31752   4.1.104.105 : χωρὶς τῶν ἄλλων κτήσασθαι, τὸν δὲ εἰς τὴν ἑαυτοῦ ἑτέ–
31753   4.1.104.106 : ραν οὖσαν, καὶ γυναῖκά τε καὶ παῖδας ἑτέρους, ἡδονάς τε
31754   4.1.104.107 : καὶ ἀλγηδόνας ἐμποιοῦντας ἰδίων ὄντων ἰδίας, ἀλλ´ ἑνὶ
31755   4.1.104.108 : δόγματι, [οὐ] τοῦ οἰκείου πέρι ἐπὶ τὸ αὐτὸ τείνοντας
31756   4.1.104.109 : πάντας εἰς τὸ δυνατὸν ὁμοιοπαθεῖς λύπης τε καὶ ἡδο–
31757   4.1.104.110 : νῆς εἶναι; Κομιδῇ μὲν οὖν, ἔφη. Τί δέ; δίκαι τε καὶ
31758   4.1.104.111 : ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους οὐκ οἰχήσεται ἐξ αὐτῶν ὡς
31759   4.1.104.112 : ἔπος εἰπεῖν διὰ τὸ μηδὲν ἴδιον κεκτῆσθαι πλὴν τὸ σῶμα,
31760   4.1.104.113 : τὰ δὲ ἄλλα κοινά; ὅθεν δὴ ὑπάρχει τούτοις ἀστασιά–
31761   4.1.104.114 : στοις εἶναι, ὅσα γε διὰ χρημάτων ἢ παίδων ἢ ξυγγενῶν
31762   4.1.104.115 : κτῆσιν ἄνθρωποι στασιάζουσι. Πολλή, ἔφη, ἀνάγκη
31763   4.1.104.116 : ἀπηλλάχθαι. Καὶ μὴν οὐδὲ βιαίων γε οὐδὲ αἰκίας δίκαι
31764   4.1.104.117 : δικαίως ἂν εἶεν ἐν αὐτοῖς· ἥλιξι μὲν γὰρ ἥλικας ἀμύ–
31765   4.1.104.118 : νεσθαι καλὸν καὶ δίκαιόν που φήσομεν, ἀνάγκην σωμά–
31766   4.1.104.119 : των ἐπιμελείᾳ τιθέντες. Ὀρθῶς, ἔφη. Καὶ γὰρ καὶ
31767   4.1.104.120 : τόδε ὀρθὸν ἔχει, ἦν δ´ ἐγώ, οὗτος ὁ νόμος· εἴ πού τίς
31768   4.1.104.121 : τῳ θυμοῖτο, ἐν τῷ τοιούτῳ πληρῶν τὸν θυμὸν ἧττον ἐπὶ
31769   4.1.104.122 : μείζους ἂν ἴοι στάσεις. Πάνυ μὲν οὖν. Πρεσβυτέρῳ μὴν
31770   4.1.104.123 : νεωτέρων πάντῃ ἄρχειν τε καὶ κολάζειν προστετάξεται. 
31771   4.1.104.124 : Δῆλον. Καὶ μὴν ὅτι γε νεώτερος πρεσβύτερον, ἂν μὴ
31772   4.1.104.125 : ἄρχοντες προστάττωσιν, οὔτε ἄλλο βιάζεσθαι ἐπιχειρήσει
31773   4.1.104.126 : ποτὲ οὔτε τύπτειν, ὡς τὸ εἰκός. οἶμαι δὲ οὐδ´ ἄλλως
31774   4.1.104.127 : ἀτιμάσει· ἱκανὼ γὰρ τὼ φύλακε κωλύοντε, δέος τε καὶ
31775   4.1.104.128 : αἰδώς· αἰδὼς μὲν ὡς γονέων μὴ ἅπτεσθαι εἴργουσα,
31776   4.1.104.129 : δέος δὲ τὸ τῷ πάσχοντι τοὺς ἄλλους βοηθεῖν, τοὺς μὲν
31777   4.1.104.130 : ὡς υἱεῖς, τοὺς δὲ ὡς ἀδελφούς, τοὺς δὲ ὡς πατέρας.
31778   4.1.104.131 : Ξυμβαίνει γὰρ οὕτως, ἔφη. Πανταχῇ δὴ ἐκ τῶν νόμων
31779   4.1.104.132 : εἰρήνην πρὸς ἀλλήλους οἱ ἄνδρες ἄξουσι. Πολλήν γε.
31780   4.1.104.133 : Τούτων μὴν ἐν ἑαυτοῖς μὴ στασιαζόντων οὐδὲν δεινὸν
31781   4.1.104.134 : μή ποτε ἡ ἄλλη πόλις πρὸς τούτους ἢ πρὸς ἀλλήλους
31782   4.1.104.135 : διχοστατήσῃ. Οὐ γὰρ οὖν. Τά γε μὴν σμικρότατα τῶν
31783   4.1.104.136 : κακῶν δι´ ἀπρέπειαν ὀκνῶ καὶ λέγειν, ὧν ἀπηλλαγμένοι
31784   4.1.104.137 : ἂν εἶεν, κολακείας τε πλουσίων πένητες ἀπορίας τε καὶ
31785   4.1.104.138 : ἀλγηδόνας ὅσας ἐν παιδοτροφίᾳ καὶ χρηματισμοῖς διὰ
31786   4.1.104.139 : τροφὴν οἰκετῶν ἀναγκαίαν ἴσχουσι, τὰ μὲν δανειζόμενοι,
31787   4.1.104.140 : τὰ δ´ ἐξαρνούμενοι, τὰ δὲ πάντως πορισάμενοι θέμενοι
31788   4.1.104.141 : παρὰ γυναῖκάς τε καὶ οἰκέτας, ταμιεύειν παραδόντες, ὅσα
31789   4.1.104.142 : τε, ὦ φίλε, περὶ αὐτὰ καὶ οἷα πάσχουσι, δῆλά τε καὶ
31790   4.1.104.143 : ἀγεννῆ καὶ οὐκ ἄξια λέγειν. Δῆλα γάρ, ἔφη, καὶ τυφλῷ.
31791   4.1.104.144 : Πάντων τε δὴ τούτων ἀπαλλάξονται, ζήσουσί τε τοῦ μα–
31792   4.1.104.145 : καριστοῦ βίου ὃν οἱ ὀλυμπιονῖκαι ζῶσι μακαριώτερον.
31793   4.1.104.146 : Πῇ; Διὰ σμικρόν που μέρος εὐδαιμονίζονται ἐκεῖνοι ὧν
31794   4.1.104.147 : τούτοις ὑπάρχει. ἥ τε γὰρ τῶνδε νίκη καλλίων. ἥ τ´ ἐκ
31795   4.1.104.148 : τοῦ δημοσίου τροφὴ τελεωτέρα. νίκην τε γὰρ νικῶσι 
31796   4.1.104.149 : ξυναπάσης τῆς πόλεως σωτηρίαν, τροφῇ τε καὶ τοῖς ἄλ–
31797   4.1.104.150 : λοις πᾶσιν, ὅσων βίος δεῖται, αὐτοί τε καὶ παῖδες ἀνα–
31798   4.1.104.151 : δοῦνται καὶ γέρα δέχονται παρὰ τῆς αὑτῶν πόλεως ζῶν–
31799   4.1.104.152 : τές τε καὶ τελευτήσαντες ταφῆς ἀξίας μετέχουσι. Καὶ
31800   4.1.104.153 : μάλα, ἔφη, καλά.
31801   4.1.105.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 470 B).
31802   4.1.105.2 : Φαίνεταί μοι, ὥσπερ καὶ ὀνομάζεται δύο ταῦτα τὰ
31803   4.1.105.3 : ὀνόματα, πόλεμός τε καὶ στάσις, οὕτω καὶ εἶναι δύο, ὄντα
31804   4.1.105.4 : ἐπὶ δυοῖν τινοιν διαφοραῖν. λέγω δὲ τὰ δύο τὸ μὲν
31805   4.1.105.5 : οἰκεῖον καὶ ξυγγενές, τὸ δὲ ἀλλότριον καὶ ὀθνεῖον. ἐπὶ
31806   4.1.105.6 : μὲν οὖν τῇ τοῦ οἰκείου ἔχθρᾳ στάσις κέκληται, ἐπὶ δὲ τῇ
31807   4.1.105.7 : τοῦ ἀλλοτρίου πόλεμος.
31808   4.1.106.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 471 C–D).
31809   4.1.106.2 : Τιθῶμεν δὴ καὶ τοῦτον τὸν νόμον τοῖς φύλαξι, μήτε
31810   4.1.106.3 : γῆν τέμνειν μήτε οἰκίας ἐμπιμπράναι; Θῶμεν, ἔφη, καὶ
31811   4.1.106.4 : ἔχειν γε καλῶς ταῦτά τε καὶ τὰ πρόσθεν. Ἀλλὰ γάρ
31812   4.1.106.5 : μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, ἐάν τίς σοι τὰ τοιαῦτα ἐπι–
31813   4.1.106.6 : τρέπῃ λέγειν, οὐδέποτε μνησθήσεσθαι ὃ ἐν τῷ πρόσθεν
31814   4.1.106.7 : παρωσάμενος πάντα ταῦτα εἴρηκας, τὸ ὡς δυνατὴ αὕτη
31815   4.1.106.8 : ἡ πολιτεία γενέσθαι καὶ τίνα τρόπον ποτὲ δυνατή· ἐπεὶ
31816   4.1.106.9 : ὅτι γε, εἰ γένοιτο, πάντ´ ἂν εἴη ἀγαθὰ πόλει 〈ᾗ γένοιτο〉,
31817   4.1.106.10 : καὶ ἃ σὺ παραλείπεις ἐγὼ λέγω, ὅτι καὶ τοῖς πολεμίοις
31818   4.1.106.11 : ἄριστ´ ἂν μάχοιντο τῷ ἥκιστα ἀπολείπειν ἀλλήλους, γι– 
31819   4.1.106.12 : γνώσκοντές τε καὶ ἀνακαλοῦντες ταῦτα τὰ ὀνόματα ἑαυ–
31820   4.1.106.13 : τούς, ἀδελφούς, πατέρας, υἱεῖς.
31821   4.1.107.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 473 C–E).
31822   4.1.107.2 : Σκόπει δὲ ὃ μέλλω λέγειν. Λέγε, ἔφη. Ἐὰν μή, ἦν
31823   4.1.107.3 : δ´ ἐγώ, ἢ οἱ φιλόσοφοι βασιλεύσωσιν ἐν ταῖς πόλεσιν ἢ
31824   4.1.107.4 : οἱ βασιλεῖς τε νῦν λεγόμενοι καὶ δυνάσται φιλοσοφήσωσι
31825   4.1.107.5 : γνησίως τε καὶ ἱκανῶς, καὶ τοῦτο εἰς ταὐτὸν ξυμπέσῃ,
31826   4.1.107.6 : δύναμίς τε πολιτικὴ καὶ φιλοσοφία, τῶν δὲ νῦν πορευο–
31827   4.1.107.7 : μένων χωρὶς ἐφ´ ἑκάτερον αἱ πολλαὶ φύσεις ἀποκλεισθῶ–
31828   4.1.107.8 : σιν, οὐκ ἔστι κακῶν παῦλα, ὦ φίλε Γλαύκων, ταῖς πό–
31829   4.1.107.9 : λεσιν ἀλλὰ μή, δοκῶ δὲ οὐδὲ τῷ ἀνθρωπίνῳ γένει,
31830   4.1.107.10 : οὐδὲ αὕτη ἡ πολιτεία μή ποτε πρότερον φυῇ τε εἰς τὸ
31831   4.1.107.11 : δυνατὸν καὶ φῶς ἡλίου ἴδῃ, ἣν νῦν λόγῳ διεληλύθαμεν.
31832   4.1.107.12 : ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν ὃ ἐμοὶ πάλαι ὄκνον ἐντίθησι λέγειν
31833   4.1.107.13 : ὁρῶντι ὡς πολὺ παρὰ δόξαν ῥηθήσεται. χαλεπὸν γὰρ
31834   4.1.107.14 : ἰδεῖν, ὅτι οὐκ ἂν ἄλλη τις εὐδαιμονήσειεν οὔτε ἰδίᾳ οὔτε
31835   4.1.107.15 : δημοσίᾳ.
31836   4.1.108.1 : Πλάτωνος Πολιτείας ϛʹ (p. 497 B–C).
31837   4.1.108.2 : Ἀλλὰ τοῦτο καὶ ἐπαιτιῶμαι, μηδεμίαν ἀξίαν εἶναι
31838   4.1.108.3 : τῶν νῦν κατάστασιν πόλεως φιλοσόφου· φύσεως· διὸ καὶ
31839   4.1.108.4 : στρέφεσθαί τε καὶ ἀλλοιοῦσθαι αὐτήν· ὥσπερ ξενικὸν
31840   4.1.108.5 : σπέρμα ἐν γῇ ἄλλῃ σπειρόμενον ἐξίτηλον εἰς τὸ ἐπιχώ– 
31841   4.1.108.6 : ριον φιλεῖ κρατούμενον ἰέναι, οὕτω καὶ τοῦτο τὸ γένος
31842   4.1.108.7 : νῦν μὲν οὐκ ἴσχειν τὴν αὑτοῦ δύναμιν, ἀλλ´ εἰς ἀλλό–
31843   4.1.108.8 : τριον ἦθος ἐκπίπτειν· εἰ δὲ λήψεται τὴν ἀρίστην πολι–
31844   4.1.108.9 : τείαν, ὥσπερ καὶ αὐτὸ ἄριστόν ἐστιν, τότε δηλώσει, ὅτι
31845   4.1.108.10 : τοῦτο μὲν τῷ ὄντι θεῖον ἦν, τὰ δὲ ἄλλα ἀνθρώπινα, τά
31846   4.1.108.11 : τε τῶν φύσεων καὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων.
31847   4.1.109.1 : Πλάτωνος Πολιτείας ζʹ (p. 520 D).
31848   4.1.109.2 : Τὸ δέ που ἀληθὲς ὧδ´ ἔχει· ἐν πόλει ᾗ ἥκιστα
31849   4.1.109.3 : πρόθυμοι ἄρχειν οἱ μέλλοντες ἄρξειν, ταύτην ἄριστα καὶ
31850   4.1.109.4 : ἀστασιαστότατα ἀνάγκη οἰκεῖσθαι.
31851   4.1.110.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 521 A).
31852   4.1.110.2 : Ἐν μόνῃ γὰρ αὐτῇ ἄρξουσιν οἱ τῷ ὄντι πλούσιοι, οὐ
31853   4.1.110.3 : χρυσίου, ἀλλ´ οὗ δεῖ τὸν εὐδαίμονα πλουτεῖν, ζωῆς ἀγα–
31854   4.1.110.4 : θῆς τε καὶ ἔμφρονος. εἰ δὲ πτωχοὶ καὶ πεινῶντες ἀγα–
31855   4.1.110.5 : θῶν ἰδίων ἐπὶ τὰ δημόσια ἴασιν, ἐντεῦθεν οἰόμενοι τἀ–
31856   4.1.110.6 : γαθὸν δεῖν ἁρπάζειν, οὐκ ἔστι· περιμάχητον γὰρ τὸ
31857   4.1.110.7 : ἄρχειν γιγνόμενον, οἰκεῖος ὢν καὶ ἔνδον ὁ τοιοῦτος πό–
31858   4.1.110.8 : λεμος αὐτούς τε ἀπόλλυσι καὶ τὴν ἄλλην πόλιν.
31859   4.1.111.1 : (Platonis de re publ. V p. 472 E–473 D).
31860   4.1.111.2 : 〈Τὸ μὲν〉 τοίνυν ἀληθές, ἦν δ´ ἐγώ, οὕτω· εἰ δὲ καὶ
31861   4.1.111.3 : τοῦτο προθυμηθῆναι χρὴ σὴν χάριν, ἀποδεῖξαι πῇ μά–
31862   4.1.111.4 : λιστα καὶ κατὰ τί δυνατώτατα ἂν εἴη, πάλιν μοι πρὸς 
31863   4.1.111.5 : τὴν τοιαύτην ἀπόδειξιν τὰ αὐτὰ διομολόγησαι. Τὰ ποῖα;
31864   4.1.111.6 : Ἆρ´ οἷόν τέ τι πραχθῆναι ὡς λέγεται, ἢ φύσιν ἔχει πρᾶ–
31865   4.1.111.7 : ξιν λέξεως ἧττον ἀληθείας ἐφάπτεσθαι, κἂν εἰ μή τῳ
31866   4.1.111.8 : δοκεῖ; ἀλλὰ σὺ πότερον ὁμολογεῖς οὕτως ἢ οὔ; Ὁμο–
31867   4.1.111.9 : λογῶ, ἔφη. Τοῦτο μὲν δὴ μὴ ἀνάγκαζέ με, οἷα τῷ λόγῳ
31868   4.1.111.10 : διήλθομεν, τοιαῦτα παντάπασι καὶ τῷ ἔργῳ δεῖν γιγνό–
31869   4.1.111.11 : μενα ἀποφαίνειν· ἀλλ´ ἐὰν οἷοί τε γενώμεθα εὑρεῖν ὡς
31870   4.1.111.12 : ἂν ἐγγύτατα τῶν εἰρημένων πόλις οἰκήσειε, φάναι ἡμᾶς
31871   4.1.111.13 : ἐξευρηκέναι ὡς δυνατὰ ταῦτα γίγνεσθαι, ἃ σὺ ἐπιτάττεις.
31872   4.1.111.14 : ἢ οὐκ ἀγαπήσεις τούτων τυγχάνων; ἐγὼ μὲν γὰρ 〈ἂν〉
31873   4.1.111.15 : ἀγαπῴην. Καὶ γὰρ ἔγωγε, ἔφη. Τὸ δὲ δὴ μετὰ τοῦτο,
31874   4.1.111.16 : ὡς ἔοικε, πειρώμεθα ζητεῖν τε καὶ ἀποδεικνύναι τί ποτε
31875   4.1.111.17 : νῦν κακῶς ἐν ταῖς πόλεσι πράττεται δι´ ὃ οὐχ οὕτως
31876   4.1.111.18 : οἰκοῦνται, καὶ τίνος ἂν σμικροτάτου μεταβαλόντος ἔλθοι
31877   4.1.111.19 : εἰς τοῦτον τὸν τρόπον τῆς πολιτείας πόλις, μάλιστα μὲν
31878   4.1.111.20 : ἑνός, εἰ δὲ μή, δυοῖν, εἰ δὲ μή, ὅ τι ὀλιγίστων τὸν ἀριθ–
31879   4.1.111.21 : μὸν καὶ σμικροτάτων τὴν δύναμιν. Παντάπασι μὲν οὖν,
31880   4.1.111.22 : ἔφη. Ἑνὸς μὲν τοίνυν, ἦν δ´ ἐγώ, μεταβαλόντος δοκοῦ–
31881   4.1.111.23 : μέν μοι ἔχειν δεῖξαι ὅτι μεταπέσοι ἄν, οὐ μέντοι μικροῦ
31882   4.1.111.24 : γε οὐδὲ ῥᾳδίου, δυνατοῦ δέ. Τίνος; ἔφη. Ἐπ´ αὐτῷ δή,
31883   4.1.111.25 : ἦν δ´ ἐγώ, εἶμι ὃ τῷ μεγίστῳ προσεικάζομεν σχήματι.
31884   4.1.111.26 : εἰρήσεται δ´ οὖν, εἰ καὶ μέλλει γέλωτί τε ἀτεχνῶς ὥσ–
31885   4.1.111.27 : περ κῦμα ἐκγελῶν καὶ ἀδοξίᾳ κατακλύσειν· σκόπει δὲ
31886   4.1.111.28 : ὃ μέλλω λέγειν. Λέγε, ἔφη. Ἐὰν μή, ἦν δ´ ἐγώ, ἢ οἱ
31887   4.1.111.29 : φιλόσοφοι βασιλεύσωσιν ἐν ταῖς πόλεσιν ἢ οἱ βασιλεῖς
31888   4.1.111.30 : τε νῦν λεγόμενοι .. φιλοσοφήσωσιν .... 
31889   4.1.112.1 : (Platonis de re p. II p. 376 B–C)
31890   4.1.112.2 : Ἀλλὰ μέντοι, εἶπον, τό γε φιλομαθὲς καὶ φιλόσοφον
31891   4.1.112.3 : ταὐτόν ἐστι; Ταὐτὸν γάρ, ἔφη. Οὐκοῦν θαρροῦντες τι–
31892   4.1.112.4 : θῶμεν καὶ ἐν τῷ ἀνθρώπῳ, εἰ μέλλει πρὸς τοὺς οἰκεί–
31893   4.1.112.5 : ους γε καὶ γνωρίμους πρᾶός τις ἔσεσθαι, φύσει καὶ φι–
31894   4.1.112.6 : λόσοφον καὶ φιλομαθῆ αὐτὸν δεῖν εἶναι; Τιθῶμεν, ἔφη.
31895   4.1.112.7 : Φιλόσοφος δὴ καὶ θυμοειδὴς καὶ ἰσχυρὸς καὶ ταχὺς ἡμῖν
31896   4.1.112.8 : τὴν φύσιν ἔσται ὁ μέλλων καλὸς κἀγαθὸς φύλαξ ἔσεσθαι
31897   4.1.112.9 : πόλεως; Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη.
31898   4.1.113.1 : (Platonis de re p. VII p. 540 D–E)
31899   4.1.113.2 : Χαλεπὸν μὲν οὖν πόλεώς τε καὶ πολιτείας μὴ παν–
31900   4.1.113.3 : τάπασιν εὐχὰς εἰρηκέναι, ἀλλὰ χαλεπὸν μέν, δυνατὸν δέ
31901   4.1.113.4 : πῃ, καὶ οὐκ ἄλλῃ ἢ εἴρηται, ὅταν οἱ ἀληθῶς φιλόσοφοι
31902   4.1.113.5 : δυνάσται, ἢ πλείους ἢ εἷς, ἐν πόλει γενόμενοι τῶν μὲν
31903   4.1.113.6 : νῦν τιμῶν καταφρονήσωσιν, ἡγησάμενοι ἀνελευθέρους εἶ–
31904   4.1.113.7 : ναι καὶ οὐδενὸς ἀξίας, τὸ δὲ ὀρθὸν περὶ πλείστου ποιη–
31905   4.1.113.8 : σάμενοι καὶ τὰς ἀπὸ τούτου τιμός, μέγιστον δὲ καὶ
31906   4.1.113.9 : ἀναγκαιότατον τὸ δίκαιον, καὶ τούτῳ δὴ ὑπηρετοῦντές τε
31907   4.1.113.10 : καὶ αὔξοντες αὐτὸ διασκευωρήσωνται τὴν ἑαυτῶν πόλιν.
31908   4.1.113.11 : Πῶς; ἔφη. Ὅσοι μὲν ἄν, ἦν δ´ ἐγώ, πρεσβύτεροι τυγ–
31909   4.1.113.12 : χάνωσι δεκετῶν ἐν τῇ πόλει, πάντας ἐκπέμψωσιν εἰς τοὺς
31910   4.1.113.13 : ἀγρούς, τοὺς δὲ παῖδας αὐτῶν παραλαβόντες ἐκτὸς τῶν
31911   4.1.113.14 : νῦν ἠθῶν, ἃ καὶ οἱ γονεῖς ἔχουσι, θρέψωνται ἐν τοῖς 
31912   4.1.113.15 : σφετέροις τρόποις καὶ νόμοις, οὖσιν οἵοις διεληλύθαμεν
31913   4.1.113.16 : τότε, καὶ οὕτω τάχιστά τε καὶ ῥᾷστα πόλιν τε καὶ πο–
31914   4.1.113.17 : λιτείαν, ἣν ἐλέγομεν, καταστᾶσαν αὐτήν τε εὐδαιμονήσειν
31915   4.1.113.18 : καὶ τὸ ἔθνος, ἐν ᾧ ἂν ἐγγένηται, πλεῖστα ὀνήσειν.
31916   4.1.114.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Men. p. 80 E–82 A).
31917   4.1.114.2 : Ὁρᾷς τοῦτον ὡς ἐριστικὸν λόγον κατάγεις, ὡς οὐκ
31918   4.1.114.3 : ἄρα ἐστὶ ζητεῖν ἀνθρώπῳ, οὔτε ὃ οἶδεν, οὔτε ὃ μὴ οἶ–
31919   4.1.114.4 : δεν; οὔτε γὰρ ἂν ὅ γε οἶδε ζητοῖ· οἶδε γάρ, καὶ οὐδὲν
31920   4.1.114.5 : δεῖ τῷ γε τοιούτῳ ζητήσεως· οὔτε ὃ μὴ οἶδεν· οὐδὲ γὰρ
31921   4.1.114.6 : οἶδεν ὅ τι ζητήσει. —Οὐκοῦν καλῶς σοι δοκεῖ λέγεσθαι
31922   4.1.114.7 : ὁ λόγος οὗτος, ὦ Σώκρατες; —Οὐκ ἔμοιγε. —Ἔχεις λέ–
31923   4.1.114.8 : γειν ὅπῃ; —Ἔγωγε· ἀκήκοα γὰρ ἀνδρῶν τε καὶ γυναι–
31924   4.1.114.9 : κῶν σοφῶν περὶ τὰ θεῖα πράγματα—Τίνα λόγον λε–
31925   4.1.114.10 : γόντων; —Ἀληθῆ, ἔμοιγε δοκεῖν, καὶ καλόν. —Τίνα
31926   4.1.114.11 : τοῦτον, καὶ τίνες οἱ λέγοντες; —Οἱ μὲν λέγοντές εἰσι
31927   4.1.114.12 : τῶν ἱερέων τε καὶ τῶν ἱερειῶν, ὅσοις μεμέληκε περὶ ὧν
31928   4.1.114.13 : μεταχειρίζονται λόγον οἵοις τε εἶναι διδόναι· λέγει δὲ
31929   4.1.114.14 : καὶ Πίνδαρος καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν, ὅσοι θεῖοί
31930   4.1.114.15 : εἰσιν. ἃ δὲ λέγουσι, ταυτί ἐστιν· ἀλλὰ σκόπει, εἴ σοι
31931   4.1.114.16 : δοκοῦσιν ἀληθῆ λέγειν. φασὶ γὰρ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀν–
31932   4.1.114.17 : θρώπου εἶναι ἀθάνατον, καὶ τοτὲ μὲν τελευτᾶν, ὃ δὴ
31933   4.1.114.18 : ἀποθνῄσκειν, τοτὲ δὲ πάλιν γίγνεσθαι, ἀπόλλυσθαι δὲ
31934   4.1.114.19 : οὐδέποτε· δεῖν δὴ διὰ ταῦτα 〈ὡς〉 ὁσιώτατα διαβιῶναι
31935   4.1.114.20 : τὸν βίον· 
31936   4.1.114.21 : Οἷσι γὰρ ἂν Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ πένθεος
31937   4.1.114.22 : δέξηται, ἐς τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων ἐνάτῳ ἔτεϊ
31938   4.1.114.23 : ἀνδιδοῖ ψυχὰν πάλιν,
31939   4.1.114.24 : ἐκ τῶν βασιλῆες ἀγαυοὶ καὶ σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ
31940   4.1.114.25 : τε μέγιστοι
31941   4.1.114.26 : ἄνδρες αὔξονται· ἐς δὲ τὸν λοιπὸν χρόνον ἥρωες
31942   4.1.114.27 : ἁγνοὶ πρὸς ἀνθρώπων καλεῦνται.
31943   4.1.114.28 : Ἅτε οὖν ἡ ψυχὴ ἀθάνατος οὖσα καὶ πολλάκις γεγονυῖα,
31944   4.1.114.29 : καὶ ἑωρακυῖα καὶ τὰ ἐνθάδε καὶ τὰ ἐν Ἅιδου καὶ πάντα
31945   4.1.114.30 : πράγματα, οὐκ ἔστιν ὅ τι οὐ μεμάθηκεν· ὥστε οὐδὲν
31946   4.1.114.31 : θαυμαστὸν καὶ περὶ ἀρετῆς καὶ περὶ ἄλλων οἷόν τε εἶ–
31947   4.1.114.32 : ναι αὐτὴν ἀναμνησθῆναι, ἅ γε καὶ πρότερον ἠπίστατο.
31948   4.1.114.33 : ἅτε γὰρ τῆς φύσεως ἁπάσης συγγενοῦς οὔσης, καὶ μεμα–
31949   4.1.114.34 : θηκυίας ἅπαντα τῆς ψυχῆς, οὐδὲν κωλύει ἓν μόνον ἀνα–
31950   4.1.114.35 : μνησθέντα, ὃ δὴ μάθησιν καλοῦσιν ἄνθρωποι, τἄλλα
31951   4.1.114.36 : πάντα αὐτὸν ἀνευρεῖν, ἐάν τις ἀνδρεῖος ᾖ καὶ μὴ ἀπο–
31952   4.1.114.37 : κάμῃ ζητῶν· τὸ γὰρ ζητεῖν ἄρα καὶ τὸ μανθάνειν ἀνά–
31953   4.1.114.38 : μνησις ὅλον ἐστίν. Οὔκουν [οὐ] δεῖ πείθεσθαι τούτῳ
31954   4.1.114.39 : 〈τῷ〉 ἐριστικῷ λόγῳ· οὗτος μὲν γὰρ 〈ἂν〉 ἡμᾶς ἀργοὺς
31955   4.1.114.40 : ποιήσειε καὶ ἔστι τοῖς μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων ἡδὺς
31956   4.1.114.41 : ἀκοῦσαι, ὅδε δὲ ἐργαστικούς τε καὶ ζητητικοὺς ποιεῖ· ᾧ
31957   4.1.114.42 : ἐγὼ πιστεύων ἀληθεῖ εἶναι ἐθέλω † διὰ τὸ ζητεῖν ὅ τι
31958   4.1.114.43 : ἀρετή ἐστι. —Ναί, ὦ Σώκρατες. 〈Ἀλλὰ〉 πῶς λέγεις 
31959   4.1.114.44 : τοῦτο, ὅτι οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν μάθησιν
31960   4.1.114.45 : ἀνάμνησίς ἐστιν; ἔχεις με τοῦτο διδάξαι ὡς οὕτως ἔχει;
31961   4.1.114.46 : —Καὶ ἄρτι εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι πανοῦργος εἶ, καὶ νῦν
31962   4.1.114.47 : ἐρωτᾷς εἰ ἔχω σε διδάξαι, ὃς οὔ φημι διδαχὴν εἶναι ἀλλ´
31963   4.1.114.48 : ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ εὐθὺς φαίνωμαι αὐτὸς ἐμαυτῷ τἀναν–
31964   4.1.114.49 : τία λέγων. —Οὐ μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, οὐ πρὸς
31965   4.1.114.50 : τοῦτο βλέψας ....
31966   4.1.115.1 : Πλάτωνος (De leg. V p. 726–731 A).
31967   4.1.115.2 : Ἀκούοι δὴ πᾶς ὅσπερ νῦν τὰ περὶ θεῶν τε ἤκουε
31968   4.1.115.3 : καὶ τῶν φίλων προπατόρων· πάντων γὰρ τῶν ἐν τῷ βίῳ
31969   4.1.115.4 : κτημάτων μετὰ θεοὺς ψυχὴ θειότατον, οἰκειότατον ὄν.
31970   4.1.115.5 : τὰ δ´ αὑτοῦ διττὰ παρὰ πᾶσι, τὰ μὲν οὖν κρείττω καὶ
31971   4.1.115.6 : ἀμείνω δεσπόζοντα, τὰ δ´ ἥττω καὶ χείρω δοῦλα· τῶν
31972   4.1.115.7 : οὖν δύο τὰ δεσπόζοντα προτιμητέον τῶν δουλευόντων.
31973   4.1.115.8 : οὕτω δὴ τὴν αὑτοῦ ψυχὴν μετὰ θεοὺς ὄντας δεσπότας
31974   4.1.115.9 : καὶ τοὺς τούτοις ἑπομένους τιμᾶν δεῖν λέγων δευτέραν
31975   4.1.115.10 : ὀρθῶς παρακελεύομαι. τιμᾷ δ´ ὡς ἔπος εἰπεῖν ἡμῶν
31976   4.1.115.11 : οὐδεὶς ὀρθῶς, δοκεῖ δέ· θεῖον γὰρ ἀγαθόν που τιμή, τῶν
31977   4.1.115.12 : δὲ κακῶν οὐδὲν τίμιον, ὁ δ´ ἡγούμενος ἤ τισι λόγοις ἢ
31978   4.1.115.13 : δώροις αὐτὴν αὔξειν ἤ τισιν ὑπείξεσι, 〈μηδὲν〉 βελτίω δ´
31979   4.1.115.14 : ἐκ χείρονος αὐτὴν ἀπεργαζόμενος τιμᾶν μὲν δοκεῖ, δρᾷ
31980   4.1.115.15 : δὲ τοῦτο οὐδαμῶς. αὐτίκα παῖς γενόμενος εὐθὺς ἄνθρω–
31981   4.1.115.16 : πος πᾶς ἡγεῖται πάντα ἱκανὸς εἶναι γινώσκειν, καὶ τιμᾶν
31982   4.1.115.17 : οἴεται ἐπαινῶν τὴν αὑτοῦ ψυχήν, καὶ προθυμούμενος ἐπι– 
31983   4.1.115.18 : τρέπει πράττειν ὅ τι ἂν ἐθέλῃ· τὸ δὲ νῦν λεγόμενόν
31984   4.1.115.19 : ἐστιν, ὡς δρῶν ταῦτα βλάπτει καὶ οὐ τιμᾷ· δεῖ δέ, ὥς
31985   4.1.115.20 : φαμεν, μετά γε θεοὺς δευτέραν. οὐδέ γε ὅταν ἄνθρωπος
31986   4.1.115.21 : τῶν αὑτοῦ ἑκάστοθ´ ἁμαρτημάτων μὴ ἑαυτὸν αἴτιον ἡγῆ–
31987   4.1.115.22 : ται καὶ τῶν πλείστων κακῶν καὶ μεγίστων, ἀλλὰ ἄλλους,
31988   4.1.115.23 : ἑαυτὸν δὲ αἰεὶ ἀναίτιον ἐξαιρῇ τιμῶν τὴν αὑτοῦ ψυχήν,
31989   4.1.115.24 : ὡς δὴ δοκεῖ· ὁ δὲ πολλοῦ δεῖ δρᾶν τοῦτο, βλάπτει γάρ.
31990   4.1.115.25 : οὐδὲ ὁπόταν ἡδοναῖς παρὰ λόγον τὸν τοῦ νομοθέτου καὶ
31991   4.1.115.26 : ἔπαινον χαρίζηται, τότε οὐδαμῶς τιμᾷ, ἀτιμάζει δὲ κα–
31992   4.1.115.27 : κῶν καὶ μεταμελείας ἐμπιπλὰς αὐτήν. οὐδέ γε ὁπόταν
31993   4.1.115.28 : αὖ τἀναντία τοὺς ἐπαινουμένους φόβους καὶ ἀλγη–
31994   4.1.115.29 : δόνας καὶ λύπας μὴ διαπονῇ καρτερῶν ἀλλ´ ὑπείκῃ,
31995   4.1.115.30 : τότε οὐ τιμᾷ ἀτιμάζων· ἄτιμον γὰρ αὐτὴν ἀπεργάζεται
31996   4.1.115.31 : δρῶν τὰ τοιαῦτα σύμπαντα. οὐδ´ ὁπόταν ἡγῆται ζῆν
31997   4.1.115.32 : τοῦτο ἀγαθὸν εἶναι, τιμᾷ, ἀτιμάζει δ´ αὐτὴν καὶ τότε·
31998   4.1.115.33 : τὰ γὰρ ἐν Ἅιδου πράγματα πάντα κακὰ ἡγούμενος τῆς
31999   4.1.115.34 : ψυχῆς εἶναι ὑπείκει τε καὶ οὐκ ἀντιτείνει διδάσκων τε
32000   4.1.115.35 : καὶ ἐλέγχων, ὡς οὐκ οἶδεν οὐδ´ εἰ τἀναντία πέφυκε μέ–
32001   4.1.115.36 : γιστα εἶναι πάντων ἀγαθῶν ἡμῖν τὰ περὶ τοὺς θεοὺς
32002   4.1.115.37 : 〈τοὺς〉 ἐκεῖ. οὐδὲ μὴν πρὸ ἀρετῆς ὁπόταν αὖ προτιμᾷ
32003   4.1.115.38 : τις κάλλος, τοῦτ´ ἔστιν οὐχ ἕτερον ἢ 〈ἡ〉 τῆς ψυχῆς ὄν–
32004   4.1.115.39 : τως ἀτιμία· ψυχῆς γὰρ σῶμα ἐντιμότερον οὗτος ὁ λόγος 
32005   4.1.115.40 : φησὶν εἶναι, ψευδόμενος· οὐδὲν γὰρ γηγενὲς Ὀλυμπίων
32006   4.1.115.41 : ἐντιμότερον, ἀλλ´ ὁ περὶ ψυχῆς ἄλλως δοξάζων ἀγνοεῖ,
32007   4.1.115.42 : ὡς θαυμαστοῦ τούτου κτήματος ἀμελεῖ. οὐδέ γε ὁπόταν
32008   4.1.115.43 : χρήματά τις 〈ἐρᾷ〉 κτᾶσθαι μὴ καλῶς ἢ μὴ δυσχερῶς
32009   4.1.115.44 : φέρῃ κτώμενος, δώροις ἄρα τιμᾷ τότε τὴν αὑτοῦ ψυχήν·
32010   4.1.115.45 : παντὸς μὲν οὖν λείπει· τὸ γὰρ αὐτῆς τίμιον ἅμα καὶ
32011   4.1.115.46 : καλὸν ἀποδίδοται τοῦ χρυσοῦ. πᾶς γὰρ ὅ τ´ ἐπὶ γῆς
32012   4.1.115.47 : καὶ ὑπὸ γῆς χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος, οὐδ´, ὡς εἰ–
32013   4.1.115.48 : πεῖν ξυλλήβδην, † ὅσα περ νομοθέτης αἰσχρὰ εἶναι καὶ
32014   4.1.115.49 : κακὰ διαριθμούμενος τάττῃ καὶ τοὐναντίον ἀγαθὰ καὶ
32015   4.1.115.50 : καλά, τῶν μὲν ἀπέχεσθαι μὴ ἐθέλῃ πάσῃ μηχανῇ, τὰ δ´
32016   4.1.115.51 : ἐπιτηδεύειν ξύμπασαν κατὰ δύναμιν, οὐκ οἶδεν ἐν τού–
32017   4.1.115.52 : τοις πᾶσι πᾶς ἄνθρωπος ψυχὴν θειότατον ὂν ἀτιμότατα
32018   4.1.115.53 : καὶ κακοσχημονέστατα διατιθείς. τὴν γὰρ λεγομένην δί–
32019   4.1.115.54 : κην τῆς κακουργίας τὴν μεγίστην οὐδεὶς ὡς ἔπος εἰπεῖν
32020   4.1.115.55 : λογίζεται, ἔστι δὲ ἡ μεγίστη τὸ ὁμοιοῦσθαι τοῖς οὖσι κα–
32021   4.1.115.56 : κοῖς ἀνδράσιν, ὁμοιούμενον δὲ τοὺς μὲν ἀγαθοὺς φεύγειν
32022   4.1.115.57 : ἄνδρας καὶ λόγους, καὶ τῶν μὲν ἀποσχίζεσθαι, τοῖς δὲ
32023   4.1.115.58 : προσκολλᾶσθαι διώκοντα κατὰ τὰς ξυνουσίας· προσπε–
32024   4.1.115.59 : φυκότα δὲ τοῖς τοιούτοις ἀνάγκη ποιεῖν καὶ πάσχειν ἃ
32025   4.1.115.60 : πεφύκασιν ἀλλήλους οἱ τοιοῦτοι ποιεῖν καὶ λέγειν. τοῦτο
32026   4.1.115.61 : οὖν δὴ τὸ πάθος δίκη μὲν οὐκ ἔστι, καλὸν γὰρ τό γε δί–
32027   4.1.115.62 : καιον καὶ ἡ δίκη, τιμωρία δέ, ἀδικίας ἀκόλουθος πάθη, 
32028   4.1.115.63 : ἧς ὅ τε τυχὼν καὶ μὴ τυγχάνων ἄθλιος, ὁ μὲν οὐκ ἰα–
32029   4.1.115.64 : τρευόμενος, ὁ δ´, ἵνα ἕτεροι πολλοὶ σῴζωνται, ἀπολλύ–
32030   4.1.115.65 : μενος. τιμὴ δ´ ἐστὶν ἡμῖν, ὡς τὸ ὅλον εἰπεῖν, τοῖς μὲν
32031   4.1.115.66 : ἀμείνοσιν ἕπεσθαι, τὰ δὲ χείρονα, γενέσθαι 〈δὲ〉 βελτίω
32032   4.1.115.67 : δυνατά, τοῦτ´ αὐτὸ ὡς ἄριστα ἀποτελεῖν. Ψυχῆς οὖν ἀν–
32033   4.1.115.68 : θρώπῳ κτῆμα οὐκ ἔστιν εὐφυέστερον εἰς τὸ φυγεῖν μὲν τὸ
32034   4.1.115.69 : κακόν, ἰχνεῦσαι δὲ καὶ ἑλεῖν τὸ πάντων ἄριστον, καὶ
32035   4.1.115.70 : ἑλόντα αὖ ξυνοικεῖν κοινῇ τὸν ἐπίλοιπον βίον· διὸ δεύτε–
32036   4.1.115.71 : ρον ἐτάχθη 〈τιμῇ〉. τὸ δὲ τρίτον, πᾶς ἂν τοῦτό γε νοήσειε
32037   4.1.115.72 : τὴν τοῦ σώματος εἶναι κατὰ φύσιν τιμήν· τὰς δ´ αὖ τιμὰς
32038   4.1.115.73 : δεῖ σκοπεῖν, καὶ τούτων τίνες ἀληθεῖς καὶ ὅσαι κίβδηλοι·
32039   4.1.115.74 : τοῦτο δὲ νομοθέτου. μηνύειν δὴ φαίνεται τάσδε καὶ
32040   4.1.115.75 : τοιάσδε τινὰς αὐτὰς εἶναι, τίμιον εἶναι σῶμα οὐ τὸ κα–
32041   4.1.115.76 : λὸν οὐδὲ τὸ ἰσχυρὸν οὐδὲ τὸ τάχος ἔχον οὐδὲ μέγα οὐδὲ
32042   4.1.115.77 : τὸ ὑγιεινόν (καί τοί γε πολλοῖς ἂν τοῦτο δοκοῖ), καὶ μὴν
32043   4.1.115.78 : οὐδὲ τὰ τούτων γε ἐναντία, τὰ δ´ ἐν τῷ μέσῳ ἁπάσης
32044   4.1.115.79 : ταύτης τῆς ἕξεως ἐφαπτόμενα σωφρονέστατα ἅμα τε
32045   4.1.115.80 : ἀσφαλέστατα εἶναι μακρῷ· τὰ μὲν γὰρ χαύνους τὰς ψυ–
32046   4.1.115.81 : χὰς καὶ θρασείας ποιεῖ, τὰ δὲ ταπεινάς τε καὶ ἀνελευ–
32047   4.1.115.82 : θέρους· ὡς δ´ αὕτως ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις καὶ τι–
32048   4.1.115.83 : μήσεων κατὰ τὸν αὐτὸν ῥυθμὸν ἔχει. τὰ μὲν ὑπέρογκα 
32049   4.1.115.84 : γὰρ ἑκάστων τούτων ἔχθρας καὶ στάσεις ἀπεργάζεται ἐν
32050   4.1.115.85 : ταῖς πόλεσι καὶ ἰδίᾳ, τὰ δ´ ἐλλείποντα δοῦλον. μὴ δή
32051   4.1.115.86 : τις φιλοχρηματείτω παίδων γε ἕνεκα, † ὅ τι πλουσιω–
32052   4.1.115.87 : τάτους καταλείπει· οὔτε γὰρ 〈ἐκείνοις〉 [καλὸν] οὔτε αὖ
32053   4.1.115.88 : τῇ πόλει ἄμεινον. ἡ γὰρ τῶν νέων ἀκολάκευτος οὐσία,
32054   4.1.115.89 : τῶν δὲ ἀναγκαίων μὴ ἐνδεχομένη † μουσικωτάτη τε καὶ
32055   4.1.115.90 : ἀρίστη· ξυμφωνοῦσα γὰρ ἡμῖν καὶ ξυναρμόττουσα εἰς
32056   4.1.115.91 : πάντα ἄλυπον 〈τὸν βίον〉 ἀπεργάζεται. παισὶ δὲ αἰδῶ
32057   4.1.115.92 : χρὴ πολλήν, οὐ χρυσὸν καταλείπειν. οἰόμεθα δὲ ἐπι–
32058   4.1.115.93 : πλήττοντες 〈τοῖς νέοις〉 ἀναισχυντοῦσι τοῦτο καταλείψειν·
32059   4.1.115.94 : τὸ δ´ ἐστὶν οὐκ ἐκ τοῦ νῦν παρακελεύσματος τοῖς νέοις
32060   4.1.115.95 : γιγνόμενον, ὃ παρακελεύονται λέγοντες ὡς δεῖ πάντα αἰ–
32061   4.1.115.96 : σχύνεσθαι † τοὺς νέους, καὶ πάντων μάλιστα εὐλαβεῖ–
32062   4.1.115.97 : σθαι, μή ποτέ τις ἴδῃ τῶν νέων ἢ καὶ ἐπακούσῃ δρῶντα
32063   4.1.115.98 : ἢ λέγοντά τι τῶν αἰσχρῶν, ὡς ὅπου ἀναισχυντοῦσι γέ–
32064   4.1.115.99 : ροντες, ἀνάγκη καὶ νέους ἐνταῦθα εἶναι ἀναιδεστάτους·
32065   4.1.115.100 : παιδεία γὰρ νέων διαφέρουσά ἐστιν ἅμα καὶ αὐ〈τῶν οὐ〉
32066   4.1.115.101 : τὸ νουθετεῖν, ἀλλ´ ἅπερ ἂν ἄλλον νουθετῶν εἴποι τις,
32067   4.1.115.102 : φαίνεσθαι ταῦτα αὐτὸν δρῶντα διὰ βίου. ξυγγένειαν δὲ
32068   4.1.115.103 : καὶ ὁμογνίων θεῶν κοινωνίαν πᾶσαν ταὐτοῦ φύσιν αἵ–
32069   4.1.115.104 : ματος ἔχουσαν τιμῶν τις καὶ σεβόμενος εὔνους ἂν γενε– 
32070   4.1.115.105 : θλίους θεοὺς εἰς παίδων αὑτοῦ σπορὰν ἴσχοι κατὰ λό–
32071   4.1.115.106 : γον· καὶ μὴν 〈τό γε〉 φίλων καὶ ἑταίρων πρὸς τὰς ἐν
32072   4.1.115.107 : βίῳ ὁμιλίας 〈εὐμενεῖς〉 ἄν τις κτῷτο μείζους μὲν καὶ
32073   4.1.115.108 : σεμνοτέρας τὰς ἐκείνων ὑπηρεσίας εἰς αὑτὸν ἡγούμενος
32074   4.1.115.109 : ἢ ´κεῖνοι, ἐλάττους δ´ αὖ τὰς αὑτοῦ διανοούμενος εἰς
32075   4.1.115.110 : τοὺς φίλους χάριτας † ὑπὲρ αὐτῶν τῶν φίλων καὶ ἑταίρων·
32076   4.1.115.111 : εἴς γε μὴν πόλιν καὶ πολίτας μακρῷ ἄριστος, ὅστις πρὸ
32077   4.1.115.112 : τοῦ [νικῆσαι] Ὀλυμπίασι καὶ ἁπάντων ἀγώνων πολεμι–
32078   4.1.115.113 : κῶν τε καὶ εἰρηνικῶν νικᾶν δέξαιτ´ ἂν δόξῃ ὑπηρεσίας
32079   4.1.115.114 : τῶν οἴκοι νόμων, ὡς ὑπηρετηκὼς πάντων μάλιστ´ ἀν–
32080   4.1.115.115 : θρώπων αὐτοῖς ἐν τῷ βίῳ. πρὸς δ´ αὖ τοὺς ξένους δια–
32081   4.1.115.116 : νοητέον ὡς ἁγιώτατα ξυμβόλαια ὄντα· σχεδὸν γὰρ πάντα
32082   4.1.115.117 : ἐστὶ τὰ τῶν ξένων καὶ εἰς τοὺς ξένους ἁμαρτήματα παρὸ
32083   4.1.115.118 : τῶν πολιτῶν εἰς θεὸν ἀνηρτημένα τιμωρὸν μᾶλλον· ἔρη–
32084   4.1.115.119 : μος γὰρ ὢν ὁ ξένος ἑταίρων τε καὶ ξυγγενῶν ἐλεεινότε–
32085   4.1.115.120 : ρος ἀνθρώποις καὶ θεοῖς. ὁ δυνάμενος οὖν τιμωρεῖν
32086   4.1.115.121 : μᾶλλον βοηθεῖ προθυμότερον· δύναται δὲ διαφερόντως
32087   4.1.115.122 : ὁ ξένιος ἑκάστων δαίμων καὶ θεὸς τῷ ξενίῳ συνεπόμε–
32088   4.1.115.123 : νοι Διί· πολλῆς οὖν εὐλαβείας, ᾧ καὶ σμικρὸν προμη–
32089   4.1.115.124 : θείας ἔνι, μηδὲν ἁμάρτημα περὶ ξένους ἁμαρτόντα ἐν τῷ
32090   4.1.115.125 : βίῳ πρὸς τὸ τέλος αὐτοῦ πορευθῆναι. ξενικῶν δ´ αὖ καὶ
32091   4.1.115.126 : ἐπιχωρίων ἁμαρτημάτων τὸ περὶ τοὺς ἱκέτας μέγιστον
32092   4.1.115.127 : γίνεται ἁμάρτημα ἑκάστοις· μεθ´ οὗ γὰρ ἱκετεύσας μάρ–
32093   4.1.115.128 : τυρος ὁ ἱκέτης θεοῦ ἔτυχεν ὁμολογιῶν, φύλαξ διαφέρων 
32094   4.1.115.129 : οὗτος τοῦ παθόντος γίνεται, ὥστ´ οὐκ ἄν ποτε ἀτιμώρη–
32095   4.1.115.130 : τος πάθοι ὁ τυχὼν ὧν ἔπαθε. τὰ μὲν οὖν περὶ γονέας
32096   4.1.115.131 : τε καὶ ἑαυτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ, περὶ πόλιν τε καὶ φίλους
32097   4.1.115.132 : καὶ ξυγγένειαν ξενικά τε καὶ ἐπιχώρια διεληλύθαμεν σχε–
32098   4.1.115.133 : δὸν ὁμιλήματα· τὸ δὲ ποῖός τις ὢν 〈αὐτὸς〉 ἂν κάλλι–
32099   4.1.115.134 : στα διαγάγοι τὸν βίον, ἑπόμενον τούτῳ διεξελθεῖν· ὅς´
32100   4.1.115.135 : οὖν μὴ νόμος ἀλλ´ ἔπαινος παιδεύων καὶ ψόγος ἑκάστους
32101   4.1.115.136 : εὐηνίους μᾶλλον τοῖς τεθήσεσθαι μέλλουσι νόμοις ἀπερ–
32102   4.1.115.137 : γάζεται, ταῦτ´ ἐστὶ μετὰ τοῦτο ἡμῖν ῥητέον. ἀλήθεια δὴ
32103   4.1.115.138 : πάντων μὲν ἀγαθῶν θεοῖς ἡγεῖται, πάντων δὲ ἀνθρώ–
32104   4.1.115.139 : ποις· ἧς ὁ γενήσεσθαι μέλλων μακάριός τε καὶ εὐδαίμων
32105   4.1.115.140 : ἐξ ἀρχῆς εὐθὺς μέτοχος εἴη, ἵνα ὡς ὅ τι πλεῖστον χρό–
32106   4.1.115.141 : νον ἀληθὴς ὢν διαβιοῖ· καὶ 〈πιστὸς γάρ· ὁ δὲ〉 ἄπι–
32107   4.1.115.142 : στος, ᾧ φίλον ψεῦδος ἑκούσιον· ὅτῳ δὲ ἀκούσιον, ἄνους.
32108   4.1.115.143 : ὧν οὐδέτερον ζηλωτόν· ἀλλὰ πᾶς ὅ γε ἄπιστος καὶ
32109   4.1.115.144 : ἀμαθής, χρόνου δὲ προϊόντος γνωσθεὶς εἰς τὸ χαλεπὸν
32110   4.1.115.145 : γῆρας † κατὰ πᾶσαν κατεσκευάσατο ἐπὶ τέλει τοῦ βίου,
32111   4.1.115.146 : ὥστε ζώντων καὶ μὴ ἑταίρων καὶ παίδων σχεδὸν ὀρφα–
32112   4.1.115.147 : νὸν αὐτῷ γενέσθαι τὸν βίον. τίμιος μὲν δὴ καὶ ὁ μηδὲν 
32113   4.1.115.148 : ἀδικῶν· ὁ δὲ μηδ´ ἐπιτρέπων τοῖς θέλουσιν ἀδικεῖν
32114   4.1.115.149 : πλέον ἢ διπλασίας τιμῆς ἄξιος ἐκείνου· ὁ μὲν γὰρ ἑνός,
32115   4.1.115.150 : ὁ δὲ ἀντάξιος ἑτέρων, μηνύων τὴν τῶν ἄλλων τοῖς ἄρ–
32116   4.1.115.151 : χουσιν ἀδικίαν· ὁ δὲ καὶ ξυγκολάζων εἰς δύναμιν τοῖς
32117   4.1.115.152 : ἄρχουσιν, ὁ μέγας ἀνὴρ ἐν πόλει καὶ τέλειος, οὗτος ἀνα–
32118   4.1.115.153 : γορευέσθω νικηφόρος ἀρετῇ. τὸν αὐτὸν δὴ τοῦτον ἔπαι–
32119   4.1.115.154 : νον καὶ περὶ σωφροσύνης χρὴ λέγειν καὶ περὶ φρονήσεως,
32120   4.1.115.155 : καὶ ὅσα ἄλλα ἀγαθά τις κέκτηται καλὰ μὴ μόνον αὐτὸν
32121   4.1.115.156 : ἔχειν ἀλλὰ καὶ ἄλλοις μεταδιδόναι· 〈καὶ〉 τὸν μὲν μετα–
32122   4.1.115.157 : διδόντα ὡς ἀκρότατον χρὴ τιμᾶν, τὸν δὲ αὖ μὴ δυνάμε–
32123   4.1.115.158 : νον, ἐθέλοντα δέ, ἐᾶν δεύτερον, τὸν δὲ φθονοῦντα καὶ
32124   4.1.115.159 : θέλοντα μηδενὶ κοινωνὸν διὰ φιλίας γιγνόμενον ἀγαθῶν
32125   4.1.115.160 : τινῶν αὐτὸν μὲν ψέγειν, τὸ δὲ κτῆμα μηδὲν μᾶλλον διὰ
32126   4.1.115.161 : τὸν κεκτημένον ἀτιμάζειν, ἀλλὰ κτᾶσθαι κατὰ δύναμιν.
32127   4.1.116.1 : Πλάτωνος Πολιτείας ηʹ (p. 543 A–B).
32128   4.1.116.2 : Εἶεν· ταῦτα μὲν δὴ ὡμολόγηται, ὦ Γλαύκων, τῇ μελ–
32129   4.1.116.3 : λούσῃ ἄκρως οἰκεῖν πόλει κοινὰς μὲν γυναῖκας, κοινοὺς
32130   4.1.116.4 : δὲ παῖδας εἶναι καὶ πᾶσαν παιδείαν, ὡσαύτως δὲ τὰ ἐπι–
32131   4.1.116.5 : τηδεύματα κοινὰ ἐν πολέμῳ τε καὶ εἰρήνῃ, βασιλέας δὲ
32132   4.1.116.6 : αὐτῶν εἶναι τοὺς ἐν φιλοσοφίᾳ τε καὶ πρὸς τὸν πόλεμον
32133   4.1.116.7 : γεγονότας ἀρίστους. Ὡμολόγηται, ἔφη. Καὶ μὴν καὶ
32134   4.1.116.8 : τάδε ξυνεχωρήσαμεν, ὡς, ὅταν δὴ καταστῶσιν οἱ ἄρχον–
32135   4.1.116.9 : τες, ἄγοντες τοὺς στρατιώτας κατοικιοῦσιν εἰς οἰκήσεις 
32136   4.1.116.10 : οἵας προείπομεν, ἴδιον μὲν οὐδὲν οὐδενὶ ἐχούσας, κοινὰς
32137   4.1.116.11 : δὲ πᾶσι.
32138   4.1.117.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 543 C–544 E).
32139   4.1.117.2 : Σχεδὸν γάρ, καθάπερ νῦν, ὡς διεληλυθὼς περὶ τῆς
32140   4.1.117.3 : πόλεως τοὺς λόγους ἐποιοῦ, λέγων ὡς ἀγαθὴν μὲν τὴν
32141   4.1.117.4 : τοιαύτην, οἵαν τότε διῆλθες, τιθείης πόλιν, καὶ ἄνδρα
32142   4.1.117.5 : τὸν ἐκείνῃ ὅμοιον. ἀλλ´ οὖν δὴ τὰς ἄλλας ἡμαρτημένας
32143   4.1.117.6 : ἔλεγες, εἰ αὕτη ὀρθή. τῶν δὲ λοιπῶν πολιτειῶν ἔφησθα,
32144   4.1.117.7 : ὡς μνημονεύω, τέτταρα εἴδη εἶναι. Καὶ μήν, ἦ δ´ ὅς,
32145   4.1.117.8 : ἐπιθυμῶ γε καὶ αὐτὸς ἀκοῦσαι, τίνας λέγεις τὰς τέττα–
32146   4.1.117.9 : ρας πολιτείας. Οὐ χαλεπῶς, ἦν δ´ ἐγώ, ἀκούσῃ. εἰσὶ
32147   4.1.117.10 : γὰρ ἃς λέγω, αἵπερ καὶ ὀνόματ´ ἔχουσιν, ἥ τε ὑπὸ τῶν
32148   4.1.117.11 : πολλῶν ἐπαινουμένη, ἡ Κρητική τε καὶ Λακωνικὴ αὕτη· καὶ
32149   4.1.117.12 : δευτέρα καὶ δευτέρως ἐπαινουμένη, καλουμένη δὲ ὀλιγαρχία,
32150   4.1.117.13 : συχνῶν γέμουσα κακῶν πολιτεία· ἥ τε ταύτῃ διάφορος καὶ
32151   4.1.117.14 : ἐφεξῆς γιγνομένη δημοκρατία, καὶ ἡ γενναία δὴ τυραννὶς
32152   4.1.117.15 : καὶ πασῶν τούτων διαφέρουσα, τέταρτόν τε καὶ ἔσχατον
32153   4.1.117.16 : πόλεως νόσημα. ἤ τινα ἄλλην ἔχεις ἰδέαν πολιτείας,
32154   4.1.117.17 : ἥτις καὶ ἐν εἴδει διαφανεῖ τινι κεῖται; δυναστεῖαι γὰρ
32155   4.1.117.18 : καὶ ὠνηταὶ βασιλεῖαι καὶ τοιαῦταί τινες πολιτεῖαι με–
32156   4.1.117.19 : ταξύ τι τούτων πού εἰσιν, εὕροι δ´ ἄν τις αὐτὰς οὐκ 
32157   4.1.117.20 : ἐλάττους περὶ τοὺς βαρβάρους ἢ τοὺς Ἕλληνας. Πολλαὶ
32158   4.1.117.21 : γοῦν καὶ ἄτοποι, ἔφη, λέγονται. Οἶσθ´ οὖν, ἦν δ´ ἐγώ,
32159   4.1.117.22 : ὅτι καὶ ἀνθρώπων εἴδη τοσαῦτα ἀνάγκη τρόπων εἶναι,
32160   4.1.117.23 : ὅσαπερ καὶ πολιτειῶν; ἢ οἴει ἐκ δρυός ποθεν ἢ ἐκ πέ–
32161   4.1.117.24 : τρας τὰς πολιτείας γίγνεσθαι, ἀλλ´ οὐχὶ ἐκ τῶν ἠθῶν
32162   4.1.117.25 : τῶν ἐν ταῖς πόλεσιν, ἃ ἂν ὥσπερ ῥέψαντα τὰ ἄλλα ἐφελ–
32163   4.1.117.26 : κύσηται; Οὐδαμῶς ἔγωγ´, ἔφη, ἄλλοθεν ἢ ἐντεῦθεν.
32164   4.1.117.27 : Οὐκοῦν εἰ τὰ τῶν πόλεων πέντε, καὶ αἱ τῶν ἰδιωτῶν
32165   4.1.117.28 : κατασκευαὶ τῆς ψυχῆς πέντε ἂν εἶεν. Τί μήν;
32166   4.1.118.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 564 A).
32167   4.1.118.2 : Ἡ γὰρ ἄγαν ἐλευθερία ἔοικεν οὐκ εἰς ἄλλο τι ἢ εἰς
32168   4.1.118.3 : ἄγαν δουλείαν μεταβάλλειν καὶ ἰδιώτῃ καὶ πόλει. Εἰκὸς
32169   4.1.118.4 : γάρ. Εἰκότως τοίνυν, εἶπον, οὐκ ἐξ ἄλλης πολιτείας τυ–
32170   4.1.118.5 : ραννὶς καθίσταται ἢ ἐκ δημοκρατίας.
32171   4.1.119.1 : Τοῦ αὐτοῦ Πολιτείας θʹ (p. 576 D–E).
32172   4.1.119.2 : Μὴ ἐκπληττώμεθα πρὸς τὸν τύραννον ἕνα ὄντα βλέ–
32173   4.1.119.3 : ποντες, μηδ´ εἴ τινες ὀλίγοι περὶ ἐκεῖνον, ἀλλ´ ὡς χρὴ
32174   4.1.119.4 : ὅλην τὴν πόλιν εἰσελθόντας θεάσασθαι, καταδύντες εἰς
32175   4.1.119.5 : ἅπασαν καὶ ἰδόντες, οὕτω δόξαν ἀποφαινώμεθα. Ἀλλ´
32176   4.1.119.6 : ὀρθῶς, ἔφη, προκαλῇ· καὶ δῆλον παντὶ ὅτι τυραννου–
32177   4.1.119.7 : μένης μὲν οὐκ ἔστιν ἀθλιωτέρα, βασιλευομένης δὲ οὐκ
32178   4.1.119.8 : εὐδαιμονεστέρα.
32179   4.1.120.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 580 A–C).
32180   4.1.120.2 : Ἴθι δή μοι, ἔφην ἐγώ, νῦν ἤδη ὥσπερ ὁ διὰ πάν– 
32181   4.1.120.3 : των κριτὴς ἀποφαίνεται, καὶ σὺ οὕτω, τίς πρῶτος κατὰ
32182   4.1.120.4 : τὴν σὴν δόξαν εὐδαιμονίᾳ καὶ τίς δεύτερος, καὶ τοὺς ἄλ–
32183   4.1.120.5 : λους ἑξῆς πέντε ὄντας κρῖνε, βασιλικόν, τιμοκρατικόν, ὀλι–
32184   4.1.120.6 : γαρχικόν, δημοκρατικόν, τυραννικόν. Ἀλλὰ ῥᾳδία, ἔφη,
32185   4.1.120.7 : 〈ἡ〉 κρίσις. καθάπερ γὰρ εἰσῆλθον ἔγωγε ὥσπερ χοροὺς
32186   4.1.120.8 : κρίνω ἀρετῇ καὶ κακίᾳ καὶ εὐδαιμονίᾳ καὶ τῷ ἐναντίῳ.
32187   4.1.120.9 : Μισθωσώμεθα οὖν κήρυκα, ἦν δ´ ἐγώ, ἢ αὐτὸς ἀνείπω,
32188   4.1.120.10 : ὅτι ὁ Ἀρίστωνος υἱὸς τὸν ἄριστόν τε καὶ δικαιότατον
32189   4.1.120.11 : εὐδαιμονέστατον ἔκρινε, τοῦτον 〈δ´〉 εἶναι τὸν βασιλικώ–
32190   4.1.120.12 : τατον καὶ βασιλεύοντα αὑτοῦ, τὸν δὲ κάκιστόν τε καὶ
32191   4.1.120.13 : ἀδικώτατον [καὶ] ἀθλιώτατον· τοῦτον δ´ αὖ τυγχάνειν
32192   4.1.120.14 : ὄντα ὃς ἂν τυραννικώτατος ὢν ἑαυτοῦ τε ὅ τι μάλιστα
32193   4.1.120.15 : τυραννῇ καὶ τῆς πόλεως;
32194   4.1.121.1 : Πλάτωνος Νόμων γʹ (p. 679 B–680 C).
32195   4.1.121.2 : Ἧι δ´ ἄν ποτε ξυνοικίᾳ μήτε πλοῦτος ξυνοικῇ μήτε
32196   4.1.121.3 : πενία, σχεδὸν ἐν ταύτῃ γενναιότατα ἤθη γίγνοιτ´ ἄν·
32197   4.1.121.4 : οὔτε γὰρ ὕβρις οὔτ´ ἀδικία, ζῆλοί τε αὖ καὶ φθόνοι οὐκ
32198   4.1.121.5 : ἐγγίγνονται. ἀγαθοὶ μὲν δὴ διὰ ταῦτά τε ἦσαν καὶ διὸ τὴν
32199   4.1.121.6 : λεγομένην εὐήθειαν· ἃ γὰρ ἤκουον καλὰ καὶ αἰσχρά, εὐή–
32200   4.1.121.7 : θεις ὄντες ἡγοῦντο ἀληθέστατα λέγεσθαι καὶ ἐπείθοντο.
32201   4.1.121.8 : ψεῦδος γὰρ ὑπονοεῖν οὐδεὶς ἠπίστατο διὰ σοφίαν, ὥσ–
32202   4.1.121.9 : περ τὰ νῦν, ἀλλὰ περὶ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων τὰ λεγό–
32203   4.1.121.10 : μενα ἀληθῆ νομίζοντες ἔζων κατὰ ταῦτα· διόπερ ἦσαν 
32204   4.1.121.11 : τοιοῦτοι παντάπασιν, οἵους αὐτοὺς ἡμεῖς ἄρτι διεληλύ–
32205   4.1.121.12 : θαμεν. {—}Ἐμοὶ γοῦν δὴ καὶ τῷδε οὕτως ταῦτα ξυνδοκεῖ.
32206   4.1.121.13 : {—}Οὐκοῦν εἴπομεν, ὅτι γενεαὶ διαβιοῦσαι πολλαὶ τοῦτον
32207   4.1.121.14 : τὸν τρόπον τῶν πρὸ κατακλυσμοῦ γεγονότων καὶ τῶν νῦν
32208   4.1.121.15 : ἀτεχνότεροι μὲν καὶ ἀμαθέστεροι πρός τε τὰς ἄλλας μέλ–
32209   4.1.121.16 : λουσιν εἶναι τέχνας καὶ πρὸς τὰς πολεμικάς, ὅσαι τε πε–
32210   4.1.121.17 : ζαὶ καὶ ὅσαι κατὰ θάλατταν γίγνονται τὰ νῦν, καὶ ὅσαι
32211   4.1.121.18 : δὴ κατὰ πόλιν μόνον αὐτοῦ, δίκαι καὶ στάσεις λεγόμε–
32212   4.1.121.19 : ναι, λόγοις ἔργοις τε μεμηχανημέναι πάσας μηχανὰς εἰς
32213   4.1.121.20 : τὸ κακουργεῖν τε ἀλλήλους καὶ ἀδικεῖν, εὐηθέστεροι δὲ
32214   4.1.121.21 : καὶ ἀνδρειότεροι καὶ ἅμα σωφρονέστεροι καὶ ξύμπαντα
32215   4.1.121.22 : δικαιότεροι; τὸ δὲ τούτων αἴτιον ἤδη διεληλύθαμεν. {—}
32216   4.1.121.23 : Ὀρθῶς λέγεις. {—}Λελέχθω δὴ ταῦτα ἡμῖν καὶ τὰ τού–
32217   4.1.121.24 : τοις ξυνεπόμενα ἔτι πάντα εἰρήσθω τοῦδ´ ἕνεκα, ἵνα νοή–
32218   4.1.121.25 : σωμεν, τοῖς τότε νόμων τίς ποτ´ ἦν χρεία καὶ τίς ἦν ὁ
32219   4.1.121.26 : νομοθέτης αὐτοῖς. {—}Καὶ καλῶς γε εἴρηκας. {—}Ἆρ´ οὖν
32220   4.1.121.27 : ἐκεῖνοι μὲν οὔτε ἐδέοντο νομοθετῶν οὔτε πω ἐφίλει κατὰ
32221   4.1.121.28 : τούτους τοὺς χρόνους γίγνεσθαι τὸ τοιοῦτον; οὐδὲ γὰρ
32222   4.1.121.29 : γράμματα ἔστι πω τοῖς ἐν τούτῳ τῷ μέρει τῆς περιόδου
32223   4.1.121.30 : γεγονόσιν, ἀλλ´ ἔθεσι καὶ τοῖς λεγομένοις πατρίοις νό–
32224   4.1.121.31 : μοις ἑπόμενοι ζῶσιν. {—}Εἰκὸς γοῦν. {—}Πολιτείας δέ γε
32225   4.1.121.32 : ἤδη καὶ τρόπος ἐστίν τις οὗτος. {—}Τίς; {—}Δοκοῦσί μοι
32226   4.1.121.33 : πάντες τὴν ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ πολιτείαν δυναστείαν κα–
32227   4.1.121.34 : λεῖν, ἣ καὶ νῦν ἔτι πολλαχοῦ καὶ ἐν Ἕλλησι καὶ κατὰ
32228   4.1.121.35 : βαρβάρους ἐστίν· λέγει δ´ αὐτήν που καὶ Ὅμηρος γεγο–
32229   4.1.121.36 : νέναι περὶ τὴν τῶν Κυκλώπων οἴκησιν, εἰπὼν
32230   4.1.121.37 : τοῖσιν δ´ οὔτ´ ἀγοραὶ βουληφόροι οὔτε θέμιστες,
32231   4.1.121.38 : ἀλλ´ οἵ γ´ ὑψηλῶν ὀρέων ναίουσι κάρηνα
32232   4.1.121.39 : ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, θεμιστεύει δὲ ἕκαστος
32233   4.1.121.40 : παίδων ἠδ´ ἀλόχων, οὐδ´ ἀλλήλων ἀλέγουσιν. 
32234   4.1.121.41 : {—}Ἔοικέν γε ὁ ποιητὴς ὑμῖν οὗτος γεγονέναι χαρίεις.
32235   4.1.121.42 : καὶ γὰρ δὴ καὶ ἄλλα αὐτοῦ διεληλύθαμεν μάλα ἀστεῖα,
32236   4.1.121.43 : οὐ μὴν πολλά γε· οὐ γὰρ σφόδρα χρώμεθα οἱ Κρῆτες
32237   4.1.121.44 : τοῖς ξενικοῖς ποιήμασιν.
32238   4.1.122.1 : (Ibid. p. 690 E)
32239   4.1.122.2 : Ἆρ´ οὐκ ἀγνοήσαντες τὸν Ἡσίοδον ὀρθότατα λέγοντα,
32240   4.1.122.3 : ὡς τὸ ἥμισυ τοῦ παντὸς πολλάκις ἐστὶ πλέον; ὁπόταν
32241   4.1.122.4 : ᾖ τὸ μὲν ὅλον λαμβάνειν ζημιῶδες, τὸ δ´ ἥμισυ μέτριον,
32242   4.1.122.5 : τότε τὸ μέτριον τοῦ ἀμέτρου πλέον ἡγήσατο, ἄμεινον ἂν
32243   4.1.122.6 : χείρονος.
32244   4.1.123.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 688 A–B)
32245   4.1.123.2 : Τὸ δὲ ἐμὸν ἔλεγον, ὅτι τοῦτο μὲν πρὸς μίαν ἀρετὴν
32246   4.1.123.3 : οὐσῶν τεττάρων κελεύοι τίθεσθαι τοὺς νόμους, δέοι δὲ
32247   4.1.123.4 : δὴ πρὸς πᾶσαν μὲν βλέπειν, μάλιστα δὲ πρὸς τὴν πρώ–
32248   4.1.123.5 : την καὶ τῆς ξυμπάσης ἡγεμόνα ἀρετῆς, φρόνησις δ´ εἴη
32249   4.1.123.6 : τοῦτο καὶ νοῦς καὶ δόξα μετ´ ἔρωτός τε καὶ ἐπιθυμίας
32250   4.1.123.7 : τούτοις ἑπομένης.
32251   4.1.124.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 688 E–689 E).
32252   4.1.124.2 : Φαμὲν δὲ δὴ νῦν καθ´ ὁδὸν ἰόντες τὴν λοιπὴν τοῦ
32253   4.1.124.3 : λόγου, τὴν μεγίστην ἀμαθίαν τότε ἐκείνην τὴν δύναμιν
32254   4.1.124.4 : ἀπολέσαι καὶ νῦν ταὐτὸ πεφυκέναι ποιεῖν, ὥστε τόν γε
32255   4.1.124.5 : νομοθέτην, εἰ τοῦθ´ οὕτως ἔχει, πειρατέον ταῖς πόλεσι 
32256   4.1.124.6 : φρόνησιν μὲν ὅσην δυνατὸν ἐμποιεῖν, τὴν δὲ ἄνοιαν ὅ τι
32257   4.1.124.7 : μάλιστα ἐξαιρεῖν. {—}Δῆλον. {—}Τίς οὖν ἡ μεγίστη δι–
32258   4.1.124.8 : καίως ἂν λέγοιτο ἀμαθία; σκοπεῖτε εἰ συνδόξει καὶ σφῷν
32259   4.1.124.9 : λεγόμενον· ἐγὼ μὲν δὴ τὴν τοιάνδε τίθεμαι. {—}Ποίαν;
32260   4.1.124.10 : {—}Τὴν ὅταν τῴ τι δόξῃ καλὸν ἢ ἀγαθὸν εἶναι μὴ
32261   4.1.124.11 : φιλῇ τοῦτο ἀλλὰ μισῇ, τὸ δὲ πονηρὸν καὶ ἄδικον
32262   4.1.124.12 : δοκοῦν εἶναι φιλῇ τε καὶ ἀσπάζηται. ταύτην δια–
32263   4.1.124.13 : φωνίαν λύπης τε καὶ ἡδονῆς πρὸς τὴν κατὰ λόγον δόξαν
32264   4.1.124.14 : ἀμαθίαν φημὶ εἶναι τὴν ἐσχάτην, μεγίστην δέ, ὅτι τοῦ
32265   4.1.124.15 : πλήθους ἐστὶ τῆς ψυχῆς· τὸ γὰρ λυπούμενον καὶ ἡδό–
32266   4.1.124.16 : μενον αὐτῆς ὅπερ δῆμός τε καὶ πλῆθος πόλεώς ἐστιν.
32267   4.1.124.17 : ὅταν οὖν ἐπιστήμαις ἢ δόξαις ἢ λόγῳ ἐναντιῶται, τοῖς
32268   4.1.124.18 : φύσει ἀρχικοῖς, ἡ ψυχή, τοῦτο ἄνοιαν προσαγορεύω, πό–
32269   4.1.124.19 : λεώς τε, ὅταν ἄρχουσι καὶ νόμοις μὴ πείθηται τὸ πλῆ–
32270   4.1.124.20 : θος, ταὐτόν, καὶ δὴ καὶ ἑνὸς ἀνδρός, ὁπόταν καλοὶ ἐν
32271   4.1.124.21 : ψυχῇ λόγοι ἐνόντες μηδὲν ποιῶσι πλέον, ἀλλὰ ζῇ τού–
32272   4.1.124.22 : τοις πᾶν τοὐναντίον. ταύτας πάσας ἀμαθίας τὰς πλημ–
32273   4.1.124.23 : μελεστάτας ἔγωγ´ ἂν θείην πόλεώς τε καὶ ἑνὸς ἑκάστου
32274   4.1.124.24 : τῶν πολιτῶν, ἀλλ´ οὐ τὰς τῶν δημιουργῶν, εἰ ἄρα που 
32275   4.1.124.25 : καταμανθάνετε, ὦ ξένοι, ὃ λέγω. {—}Μανθάνομέν γε, ὦ
32276   4.1.124.26 : φίλε, καὶ ξυγχωροῦμεν ἃ λέγεις. {—}Τοῦτο μὲν τοίνυν οὕτω
32277   4.1.124.27 : κείσθω δεδογμένον καὶ λεγόμενον, ὡς τοῖς εἰς ταῦτα ἀμα–
32278   4.1.124.28 : θαίνουσι τῶν πολιτῶν οὐδὲν ἐπιτρεπτέον ἀρχῆς ἐχόμενον
32279   4.1.124.29 : καὶ ὡς ἀμαθέσιν ὀνειδιστέον, ἂν καὶ πάνυ λογιστικοί τε ὦσι
32280   4.1.124.30 : καὶ πάντα τὰ κομψὰ καὶ ὅσα πρὸς τάχος τῆς ψυχῆς πε–
32281   4.1.124.31 : φυκότα διαπεπονημένοι ἅπαντα, τοὺς δὲ τοὐναντίον ἔχον–
32282   4.1.124.32 : τας τούτων ὡς σοφούς τε προσρητέον, ἂν καὶ τὸ λεγό–
32283   4.1.124.33 : μενον μήτε γράμματα μήτε νεῖν ἐπίστωνται, καὶ τὰς ἀρ–
32284   4.1.124.34 : χὰς δοτέον ὡς ἔμφροσιν· πῶς γὰρ ἄν, ὦ φίλοι, ἄνευ
32285   4.1.124.35 : ξυμφωνίας γένοιτ´ ἂν φρονήσεως καὶ τὸ σμικρότατον εἶ–
32286   4.1.124.36 : δος; οὐκ ἔστιν, ἀλλ´ ἡ καλλίστη καὶ μεγίστη τῶν ξυμ–
32287   4.1.124.37 : φωνιῶν μεγίστη δικαιότατ´ ἂν λέγοιτο σοφία, ἧς ὁ μὲν
32288   4.1.124.38 : κατὰ λόγον ζῶν μέτοχος, ὁ δὲ ἀπολειπόμενος οἰκοφθό–
32289   4.1.124.39 : ρος καὶ περὶ πόλιν οὐδαμῇ σωτήρ, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον
32290   4.1.124.40 : ἀμαθαίνων εἰς ταῦτα ἑκάστοτε φαίνεται.
32291   4.1.125.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 691 C).
32292   4.1.125.2 : Ἐάν τις μείζονα διδῷ τοῖς ἐλάττοσι παρεὶς τὸ μέ–
32293   4.1.125.3 : τριον, πλοίοις τε ἱστία καὶ σώμασι τροφὴν καὶ ψυχαῖς 
32294   4.1.125.4 : ἀρχάς, ἀνατρέπεταί που πάντα καὶ ἐξυβρίζοντα τὼ μὲν
32295   4.1.125.5 : εἰς νόσους θεῖ, τὰ δ´ εἰς ἔκγονον ὕβρεως ἀδικίαν.
32296   4.1.126.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 697 A–C).
32297   4.1.126.2 : Λέγομεν τοίνυν, ὅτι πόλιν, ὡς ἔοικεν, τὴν μέλλου–
32298   4.1.126.3 : σαν σῴζεσθαί τε καὶ εὐδαιμονήσειν εἰς δύναμιν ἀνθρω–
32299   4.1.126.4 : πίνην δεῖ καὶ ἀναγκαῖον τιμάς τε καὶ ἀτιμίας διανέμειν
32300   4.1.126.5 : ὀρθῶς. ἔστιν δὲ ὀρθῶς ἄρα τιμιώτατα μὲν καὶ πρῶτα
32301   4.1.126.6 : τὰ περὶ τὴν ψυχὴν ἀγαθὰ κεῖσθαι, σωφροσύνης ὑπαρ–
32302   4.1.126.7 : χούσης αὐτῇ, δεύτερα δὲ τὰ περὶ τὸ σῶμα καλὰ καὶ ἀγα–
32303   4.1.126.8 : θά, καὶ τρίτα τὰ περὶ τὴν οὐσίαν καὶ χρήματα λεγόμενα·
32304   4.1.126.9 : τούτων δὲ ἂν ἐκτός τις βαίνῃ νομοθέτης ἢ πόλις, εἰς τι–
32305   4.1.126.10 : μὰς 〈ἢ〉 χρήματα προάγουσα ἤ τι τῶν ὕστερον εἰς τὸ πρό–
32306   4.1.126.11 : σθεν τιμαῖς τάττουσα, οὔθ´ ὅσιον οὔτε πολιτικὸν ἂν δρῴη
32307   4.1.126.12 : πρᾶγμα.
32308   4.1.127.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων δʹ (p. 705 A–B).
32309   4.1.127.2 : Πρόσοικος γὰρ θάλαττα χώρᾳ τὸ μὲν παρ´ ἑκάστην
32310   4.1.127.3 : ἡμέραν ἡδύ, μάλα γε μὴν ὄντως ἁλμυρὸν καὶ πικρὸν γει–
32311   4.1.127.4 : τόνημα· ἐμπορίας γὰρ καὶ χρηματισμοῦ διὰ καπηλείας
32312   4.1.127.5 : ἐμπιπλᾶσα αὐτήν, ἤθη παλίμβολα καὶ ἄπιστα ταῖς ψυ–
32313   4.1.127.6 : χαῖς ἐντίκτουσα, αὐτήν τε πρὸς αὑτὴν τὴν πόλιν ἄπιστον 
32314   4.1.127.7 : καὶ ἄφιλον ποιεῖ καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ὡσαύ–
32315   4.1.127.8 : τως. παραμύθιον δὲ δὴ πρὸς ταῦτα καὶ τὸ πάμφορος
32316   4.1.127.9 : εἶναι κέκτηται, τραχεῖα δὲ οὖσα δῆλον ὡς οὐκ ἂν πολύ–
32317   4.1.127.10 : φορός τε εἴη καὶ πάμφορος ἅμα· τοῦτο γὰρ ἔχουσα,
32318   4.1.127.11 : πολλὴν ἐξαγωγὴν ἂν παρεχομένη, νομίσματος ἀργύρου καὶ
32319   4.1.127.12 : χρυσοῦ πάλιν ἀντεμπίπλαιτ´ ἄν, οὗ μεῖζον κακόν, ὡς
32320   4.1.127.13 : ἔπος εἰπεῖν, πόλει ἀνθ´ ἑνὸς ἓν οὐδὲν ἂν γίγνοιτο εἰς
32321   4.1.127.14 : γενναίων καὶ δικαίων ἠθῶν κτῆσιν, ὡς ἔφαμεν, εἰ μεμ–
32322   4.1.127.15 : νήμεθα, τοῖς πρόσθεν λόγοις. {—}Ἀλλὰ μεμνήμεθα, καὶ
32323   4.1.127.16 : συγχωροῦμεν τότε λέγειν ἡμᾶς ὀρθῶς καὶ τὰ νῦν.
32324   4.1.128.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 709 A–C).
32325   4.1.128.2 : Ὡς οὐδείς ποτε ἀνθρώπων οὐδὲν νομοθετεῖ, τύχαι
32326   4.1.128.3 : δὲ καὶ ξυμφοραὶ παντοῖαι πίπτουσαι παντοίως νομοθε–
32327   4.1.128.4 : τοῦσιν ἅπαντα ἡμῖν. ἢ γὰρ πόλεμός τις βιασάμενος ἀνέ–
32328   4.1.128.5 : τρεψε πολιτείας καὶ μετέβαλε νόμους, ἢ πενίας χαλεπῆς
32329   4.1.128.6 : ἀπορία· πολλὰ δὲ καὶ νόσοι ἀναγκάζουσι καινοτομεῖν
32330   4.1.128.7 : λοιμῶν τε ἐμπιπτόντων καὶ χρόνον ἐπὶ πολὺν ἐνιαυτῶν
32331   4.1.128.8 : πολλῶν πολλάκις ἀκαιρία. ταῦτα δὴ πάντα προϊδών τις
32332   4.1.128.9 : ἄρξειεν ἂν εἰπεῖν, ὅπερ ἐγὼ νῦν δή, θνητὸν 〈μὲν〉 μη–
32333   4.1.128.10 : δένα νομοθετεῖν μηδέν, τύχας δ´ εἶναι σχεδὸν ἅπαντα 
32334   4.1.128.11 : τἀνθρώπινα πράγματα. τὸ δ´ ἔστιν περί τε ναυτιλίαν
32335   4.1.128.12 : καὶ κυβερνητικὴν καὶ ἰατρικὴν καὶ στρατηγικὴν πάντα
32336   4.1.128.13 : ταῦτ´ εἰπόντα δοκεῖν εὖ λέγειν, ἀλλὰ γὰρ ὅμως αὖ καὶ τόδ´
32337   4.1.128.14 : ἔστιν εὖ λέγοντα λέγειν ἐν τοῖς αὐτοῖς τούτοις. {—}Τὸ ποῖον;
32338   4.1.128.15 : {—}ὡς θεὸς μὲν πάντα καὶ μετὰ θεοῦ τύχη καὶ καιρὸς
32339   4.1.128.16 : τἀνθρώπινα διακυβερνῶσι ξύμπαντα. ἡμερώτερον μὴν τρί–
32340   4.1.128.17 : τον συγχωρῆσαι τούτοις δεῖν ἕπεσθαι τέχνην· καιρῷ γὰρ
32341   4.1.128.18 : χειμῶνος συλλαβέσθαι κυβερνητικήν, μέγα πλεονέκτημα
32342   4.1.128.19 : ἔγωγ´ ἂν θείην. ἢ πῶς; {—}〈Οὕτως.〉 {—}Οὐκοῦν καὶ
32343   4.1.128.20 : τοῖς ἄλλοις ὡσαύτως κατὰ τὸν αὐτὸν ἂν ἔχοι λόγον, καὶ
32344   4.1.128.21 : δὴ καὶ νομοθεσίᾳ ταὐτὸν τοῦτο δοτέον· τῶν ἄλλων ξυμ–
32345   4.1.128.22 : πιπτόντων, ὅσα δεῖ χώρᾳ συντυχεῖν, εἰ μέλλει ποτὲ εὐ–
32346   4.1.128.23 : δαιμόνως οἰκήσειν, τὸν νομοθέτην ἀληθείας ἐχόμενον τῇ
32347   4.1.128.24 : τοιαύτῃ παραπεσεῖν ἑκάστοτε πόλει δεῖν. {—}Ἀληθέστατα
32348   4.1.128.25 : λέγεις.
32349   4.1.129.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων εʹ (p. 743 C–744 A).
32350   4.1.129.2 : Ἡμῖν δὲ ἡ τῶν νόμων ὑπόθεσις ἐνταῦθα ἔβλεπεν,
32351   4.1.129.3 : ὅπως ὡς εὐδαιμονέστατοι ἔσονται καὶ ὅ τι μάλιστα ἀλ–
32352   4.1.129.4 : λήλοις φίλοι· εἶεν δὲ οὐκ ἄν ποτε πολῖται φίλοι, ὅπου
32353   4.1.129.5 : πολλαὶ μὲν δίκαι ἐν ἀλλήλοις εἶεν, πολλαὶ δὲ ἀδικίαι,
32354   4.1.129.6 : ἀλλ´ ὅπου ὡς ὅ τι σμικρόταται καὶ ὀλίγισται. λέγομεν
32355   4.1.129.7 : δὴ μήτε εἶναι χρυσὸν δεῖν μήτε ἄργυρον ἐν τῇ πόλει, 
32356   4.1.129.8 : μήτε αὖ χρηματισμὸν πολὺν διὰ βαναυσίας καὶ τόκων
32357   4.1.129.9 : μηδὲ βοσκημάτων αἰσχρῶν, ἀλλ´ ὅσα γεωργία δίδωσι καὶ
32358   4.1.129.10 : φέρει, καὶ τούτων ὁπόσα μὴ χρηματιζόμενον ἀναγκάσειεν
32359   4.1.129.11 : ἀμελεῖν ὧν ἕνεκα πέφυκε τὰ χρήματα· ταῦτα δ´ ἐστὶ
32360   4.1.129.12 : ψυχὴ καὶ σῶμα, 〈ἃ〉 χωρὶς γυμναστικῆς καὶ τῆς ἄλλης
32361   4.1.129.13 : παιδείας οὐκ ἄν ποτε γένοιτο ἄξια λόγου. διὸ δὴ χρη–
32362   4.1.129.14 : μάτων ἐπιμέλειαν οὐχ ἅπαξ εἰρήκαμεν ὡς χρὴ τελευταῖον
32363   4.1.129.15 : τιμᾶν· ὄντων γὰρ τριῶν τῶν ἁπάντων, περὶ ἃ πᾶς ἄν–
32364   4.1.129.16 : θρωπος σπουδάζει, τελευταῖον καὶ τρίτον ἐστὶν ἡ τῶν
32365   4.1.129.17 : χρημάτων ὀρθῶς σπουδαζομένη σπουδή, σώματος δὲ πέρι
32366   4.1.129.18 : μέση, πρώτη δὲ ἡ τῆς ψυχῆς. καὶ δὴ καὶ νῦν ἣν διεξερ–
32367   4.1.129.19 : χόμεθα πολιτείαν, εἰ μὲν τὰς τιμὰς οὕτω τάττεται, ὀρ–
32368   4.1.129.20 : θῶς νομοθετεῖται· εἰ δέ τις τῶν προσταττομένων αὐ–
32369   4.1.129.21 : τόθι νόμων σωφροσύνης ἔμπροσθεν ὑγίειαν ἐν τῇ πόλει
32370   4.1.129.22 : φανεῖται ποιῶν τιμίαν ἢ πλοῦτον ὑγιείας καὶ τοῦ σω–
32371   4.1.129.23 : φρονεῖν, οὐκ ὀρθῶς ἀναφανεῖται τιθέμενος.
32372   4.1.130.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 744 D).
32373   4.1.130.2 : Δεῖ γὰρ ἐν πόλει που, φαμέν, τῇ τοῦ μεγίστου νο–
32374   4.1.130.3 : σήματος οὐ μετεχούσῃ, ὃ διάστασιν ἢ στάσιν ὀρθότερον
32375   4.1.130.4 : ἂν εἴη κεκλῆσθαι, μήτε πενίαν τὴν χαλεπὴν ἐνεῖναι παρά
32376   4.1.130.5 : τισι τῶν πολιτῶν μήτ´ αὖ πλοῦτον, ὡς † ἀμφότερα τικ–
32377   4.1.130.6 : τόντων ταῦτα ἀμφότερα.
32378   4.1.131.1 : Πλάτωνος Νόμων θʹ (p. 874 E–875 A). 
32379   4.1.131.2 : Ὡς ἄρα νόμους ἀνθρώποις ἀναγκαῖον τίθεσθαι καὶ
32380   4.1.131.3 : ζῆν κατὰ νόμους ἢ μηδὲν διαφέρειν τῶν πάντῃ ἀγριω–
32381   4.1.131.4 : τάτων θηρίων. ἡ δὲ αἰτία τούτων ἥδε, ὅτι φύσις ἀν–
32382   4.1.131.5 : θρώπων οὐδενὸς ἱκανὴ φύεται, ὥστε γνῶναί τε τὰ συμ–
32383   4.1.131.6 : φέροντα ἀνθρώποις εἰς πολιτείαν καὶ γνοῦσα τὸ βέλτιστον
32384   4.1.131.7 : ἀεὶ δύνασθαι καὶ ἐθέλειν πράττειν. γνῶναι μὲν γὰρ
32385   4.1.131.8 : πρῶτον χαλεπόν, ὅτι πολιτικῇ καὶ ἀληθεῖ τέχνῃ οὐ τὸ
32386   4.1.131.9 : ἴδιον ἀλλὰ τὸ κοινὸν ἀνάγκη μέλειν· τὸ μὲν γὰρ κοινὸν
32387   4.1.131.10 : ξυνδεῖ, τὸ δὲ ἴδιον διασπᾷ τὰς πόλεις· καὶ ὅτι ξυμφέ–
32388   4.1.131.11 : ρει τῷ κοινῷ τε καὶ ἰδίῳ τοῖν ἀμφοῖν, ἢν τὸ κοινὸν τι–
32389   4.1.131.12 : θῆται καλῶς.
32390   4.1.132.1 : Ἀρχύτα.
32391   4.1.132.2 : Πονηρῶν ἀθέων νόμοι θεῶν ἄγραφοι ἀντινομιζόμε–
32392   4.1.132.3 : νοι πονηρὰν μοῖραν καὶ ζημίαν τῷ μὴ πειθομένῳ διδόντες,
32393   4.1.132.4 : πατέρες καὶ ἁγεμόνες τῶν γεγραμμένων νόμων καὶ δογ–
32394   4.1.132.5 : μάτων ἀνθρώποις τεθέντων.
32395   4.1.133.1 : Διωτογένους Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ
32396   4.1.133.2 : ὁσιότητος.
32397   4.1.133.3 : Καλῶς δὲ καὶ τὸ τὸν θεὸν ἐν ἀρχᾷ τῶ δείπνω καὶ 
32398   4.1.133.4 : τῶ ἀρίστω ἐπικαλεῖσθαι, οὐχ ὡς δεόμενον τινὸς τῶν τοι–
32399   4.1.133.5 : ούτων, ἀλλ´ ἐς τὸ μνασθέντας κατακοσμηθῆμεν τὰν ψυ–
32400   4.1.133.6 : χάν· ἐπειδὴ γὰρ ἀπ´ αὐτῶν ἐσμὲν καὶ κεκοινωνήκαμεν
32401   4.1.133.7 : τῶ θείω, 〈τῷ θείῳ〉 ποθᾶκόν τι κρίνοντι ἄμμε· διὸ καὶ βού–
32402   4.1.133.8 : λονται ἰκέλως αὐτοῖς ἅπαντα ἡμᾶς ἐπιτελὲν δικαιοπρα–
32403   4.1.133.9 : γέοντας. ἔπειτα γὰρ τέτορες αἰτίαι τὰ σύμπαντα περαί–
32404   4.1.133.10 : νοντι καὶ ἐπὶ τέλος ἐπιτίθεντι, φύσις καὶ νόμος καὶ
32405   4.1.133.11 : τέχνα καὶ τύχα· καὶ τῶν μὲν ... 〈τῶν δὲ〉 ἐξ ἄθεος
32406   4.1.133.12 : ποτὶ συμφωνίαν πολιτικὰν φερόντων νόμος ἐπιστάτας
32407   4.1.133.13 : καὶ δαμιουργός· τῶν δὲ διὰ φρονάσιος ἀνθρωπίνας τε–
32408   4.1.133.14 : λεωθέντων, τέχνα 〈κα〉 λέγοιτο δικαίως μάτηρ τε καὶ
32409   4.1.133.15 : ἁγεμὼν ἦμεν· τῶν δὲ εἰκᾷ τε καὶ ὡς ἔτυχεν ἀπὸ τῶ αὐ– 
32410   4.1.133.16 : τομάτω ὁμοίως ποτιπιπτόντων τοῖς χρηστοῖς τε καὶ πο–
32411   4.1.133.17 : νηροῖς τύχαν τῶν τοιούτων αἰτίαν φασοῦμες· ταύταν δ´
32412   4.1.133.18 : οὔτ´ ἐν μέτρῳ οὔτ´ ἐν ὅρῳ τεταγμέναν καὶ † πεφρονη–
32413   4.1.133.19 : μένως ἕκαστα ποιέν· γενναθείσα δὲ δὴ ἐξ αὐταυτῶ γένεος
32414   4.1.133.20 : ἄμφω κινεῖσθαι.
32415   4.1.134.1 : Τῶν ἑπτὰ σοφῶν Περὶ πολιτείας
32416   4.1.134.2 : (Plut. Septem sap. conviv. p. 154 D–F.)
32417   4.1.134.3 : Εἰ δὲ βούλει καὶ νῦν, ἔφη ὁ Σόλων, περὶ πολιτείας
32418   4.1.134.4 : ἀκοῦσαι, δοκεῖ μοι πόλις ἄριστα πράττειν καὶ μάλιστα
32419   4.1.134.5 : σῴζειν δημοκρατίαν, ἐν ᾗ τὸν ἀδικήσαντα τοῦ ἀδικηθέν–
32420   4.1.134.6 : τος 〈οὐδὲν ἧττον οἱ μὴ ἀδικηθέντες〉 προβάλλονται καὶ
32421   4.1.134.7 : κολάζουσι.
32422   4.1.134.8 : Δεύτερος δὲ ὁ Βίας ἔφη κρατίστην εἶναι δημοκρα–
32423   4.1.134.9 : τίαν, ἐν ᾗ πάντες ὡς τύραννον φοβοῦνται τὸν νόμον. 
32424   4.1.134.10 : Ἔπειτα Θαλῆς τὴν μήτε πλουσίους ἄγαν μήτε πέ–
32425   4.1.134.11 : νητας ἔχουσαν πολίτας.
32426   4.1.134.12 : Μετὰ δὲ τοῦτον ὁ Περίανδρος, ἐν ᾗ τῶν ἄλλων ἴσων
32427   4.1.134.13 : νομιζομένων ἀρετῇ τὸ βέλτιον ὁρίζεται, κακίᾳ δὲ τὸ
32428   4.1.134.14 : χεῖρον.
32429   4.1.134.15 : Πέμπτος δὲ ὁ Κλεόβουλος ἔφη μάλιστα σωφρονεῖν
32430   4.1.134.16 : δῆμον, ὅπου τὸν ψόγον μᾶλλον οἱ πολιτευόμενοι δεδοί–
32431   4.1.134.17 : κασιν ἢ τὸν νόμον.
32432   4.1.134.18 : Ἕκτος δὲ Πιττακός, ὅπου τοῖς πονηροῖς οὐκ ἔξεστιν
32433   4.1.134.19 : ἄρχειν.
32434   4.1.134.20 : Ὁ δὲ Χίλων ἀπεφήνατο τὴν μάλιστα νόμων ἥκιστα
32435   4.1.134.21 : δὲ ῥητόρων ἀκούουσαν πολιτείαν ἀρίστην εἶναι.
32436   4.1.135.1 : Ἀρχύτα Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ
32437   4.1.135.2 : νόμου καὶ δικαιοσύνης.
32438   4.1.135.3 : Νόμος ποτ´ ἀνθρώπω ψυχάν τε καὶ βίον ὅπερ ἁρ–
32439   4.1.135.4 : μονία ποτ´ ἀκοάν τε καὶ φωνάν· ὅ τε γὰρ νόμος παι–
32440   4.1.135.5 : δεύει μὲν τὰν ψυχάν, συνίστησι δὲ τὸν βίον, ἅ τε ἁρμο–
32441   4.1.135.6 : νία ἐπιστάμονα μὲν ποιεῖ τὰν ἀκοάν, ὁμόλογον δὲ τὰν
32442   4.1.135.7 : φωνάν. φαμὶ δὴ ἐγὼ πᾶσαν κοινωνίαν ἐξ ἄρχοντος καὶ
32443   4.1.135.8 : ἀρχομένω συνεστάμεν καὶ τρίτον νόμων. νόμων δὲ ὁ μὲν
32444   4.1.135.9 : ἔμψυχος βασιλεύς, ὁ δὲ ἄψυχος γράμμα. πρᾶτος ὦν ὁ 
32445   4.1.135.10 : νόμος· τούτω γὰρ 〈ἐμμονᾷ〉 ὁ μὲν βασιλεὺς νόμιμος, ὁ
32446   4.1.135.11 : δ´ ἄρχων ἀκόλουθος, ὁ δ´ ἀρχόμενος ἐλεύθερος, ἁ δ´
32447   4.1.135.12 : ὅλα κοινωνία εὐδαίμων· καὶ τούτω παραβάσει 〈ὁ〉 μὲν
32448   4.1.135.13 : βασιλεὺς τύραννος, ὁ δ´ ἄρχων ἀνακόλουθος, ὁ δ´ ἀρχό–
32449   4.1.135.14 : μενος δοῦλος, ὁ δ´ ὅλα κοινωνία κακοδαίμων. συνεί–
32450   4.1.135.15 : ρονται μὲν γὰρ ταὶ πράξιες ἐκ τῶ ἄρχεν καὶ τῶ ἄρ–
32451   4.1.135.16 : χεσθαι καὶ τρίτον ἐκ τῷ κρατέν. τὸ μὲν ὦν ἄρχεν τῶ
32452   4.1.135.17 : κρέσσονος οἰκῇον, τὸ δ´ ἄρχεσθαι τῶ χερῄονος, τὸ δὲ
32453   4.1.135.18 : κρατὲν ἀμφοτέρων· ἄρχει μὲν γὰρ τὸ λόγον ἔχον τᾶς ψυ–
32454   4.1.135.19 : χᾶς, ἄρχεται δὲ τὸ ἄλογον, κρατοῦντι δὲ τῶν παθέων ἀμ–
32455   4.1.135.20 : φότερα. γίνεται γὰρ ἐκ τᾶς ἑκατέρων συναρμογᾶς ἀρετά,
32456   4.1.135.21 : αὕτα δὲ καὶ ἀπὸ τᾶν ἁδονᾶν καὶ ἀπὸ τᾶν λυπᾶν ἐς ἀρε–
32457   4.1.135.22 : μίαν καὶ ἀπάθειαν ἀπάγει τὰν ψυχάν.
32458   4.1.136.1 : Ἐν ταὐτῷ.
32459   4.1.136.2 : Δεῖ δὲ τὸν νόμον ἀκόλουθον ἦμεν τᾷ φύσει, δυνα–
32460   4.1.136.3 : τὸν τοῖς πράγμασι, συμφέροντα τᾷ πολιτικᾷ κοινωνίᾳ·
32461   4.1.136.4 : αἴτε γὰρ ἑνὸς τούτων αἴτε πλῃόνων αἴτε πάντων ἀπο–
32462   4.1.136.5 : λείπεται, ἤτοι οὐ νόμος ἢ οὐ τέλῃος νόμος ἐσεῖται. ἀκό–
32463   4.1.136.6 : λουθος μὲν ὦν κα εἴη τᾷ φύσει, μιμεόμενος τὸ τᾶς φύ– 
32464   4.1.136.7 : σιος δίκαιον· τοῦτο δέ ἐστιν τὸ ἀνάλογον καὶ τὸ ἐπι–
32465   4.1.136.8 : βάλλον ἑκάστῳ κατὰ τὰν ἑκάστω ἀξίαν. δυνατὸς δέ, αἰ
32466   4.1.136.9 : ποτὶ τὼς νομοθετουμένως ἔχει τὰν συναρμογάν· πολλοὶ
32467   4.1.136.10 : γὰρ τὸ τᾷ φύσει καὶ πρᾶτον ἀγαθὸν 〈οὐχ〉 ἱκανοὶ δέξα–
32468   4.1.136.11 : σθαι, τὸ δὲ ποθ´ αὑτὼς καὶ τὸ ἐνδεχόμενον· οὕτω γὰρ
32469   4.1.136.12 : καὶ τοὶ νοσέοντες καὶ τοὶ κάμνοντες τυγχάνοντι ἐπιμε–
32470   4.1.136.13 : λείας.
32471   4.1.137.1 : Ἐν ταὐτῷ.
32472   4.1.137.2 : Συμφέρων δὲ τᾷ πολιτικᾷ κοινωνίᾳ, αἴκα μὴ μό–
32473   4.1.137.3 : ναρχος ᾖ καὶ ἰδιωφελὴς ὁ νόμος, κοινωφελὴς δὲ καὶ διὰ
32474   4.1.137.4 : πάντων διατείνων· δεῖ δὲ καὶ ποτὶ τὰν χώραν καὶ ποτὶ
32475   4.1.137.5 : τὼς τόπως ἀποβλέπεν τὸν νόμον, οὔτε γὰρ γᾶ τὼς αὐ–
32476   4.1.137.6 : τὼς καρπὼς οὔτε ψυχὰ ἀνθρώπων τὰν αὐτὰν ἀρετὰν
32477   4.1.137.7 : παραδέξασθαι δύναται. διὸ τὸ δίκαιον τοὶ μὲν ἀριστο–
32478   4.1.137.8 : κρατικὸν τοὶ δὲ δαμοκρατικὸν τοὶ δὲ ὀλιγαρχικὸν ποι–
32479   4.1.137.9 : οῦντι· καὶ τὸ ἀριστοκρατικὸν κατὰ τὰν ὑπεναντίαν μεσό–
32480   4.1.137.10 : τατα· τοῖς μὲν γὰρ μέζοσι μέζονας τὼς [δὲ] λόγως, τοῖς
32481   4.1.137.11 : δὲ μῄοσι μῄονας διανέμει ἁ ἀναλογία αὕτα· τὸ δὲ δα–
32482   4.1.137.12 : μοκρατικὸν κατὰ τὰν γεωμετρικάν· ἐν γὰρ ταύτᾳ τοὶ λόγοι
32483   4.1.137.13 : ἶσοι τῶν μεζόνων καὶ μῃόνων μεγεθέων· τὸ δὲ ὀλιγαρ–
32484   4.1.137.14 : χικὸν καὶ τυραννικὸν κατὰ τὰν ἀριθμητικάν· ἀντιάζει γὰρ 
32485   4.1.137.15 : αὕτα τᾷ ὑπεναντίᾳ· τοῖς γὰρ μῄοσι μέζονας τὼς λόγως,
32486   4.1.137.16 : τοῖς δὲ μέζοσι μῄονας. ταὶ μὲν ὦν ἰδέαι τᾶς διανομᾶς το–
32487   4.1.137.17 : σαῦται, ταὶ δὲ εἰκόνες ἐν ταῖς πολιτείαις καὶ τοῖς οἴκοις
32488   4.1.137.18 : θεωρέονται· τιμαί τε γὰρ καὶ κολάσιες καὶ ἀρχαὶ 〈ἢ〉
32489   4.1.137.19 : ἐξ ἴσω τοῖς μέζοσι καὶ μῄοσι διανέμονται, ἢ ἐξ ἀνίσω
32490   4.1.137.20 : ἢ τῷ ἀρετᾷ ὑπερέχεν ἢ τῷ πλούτῳ ἢ καὶ δυνάμει. τὸ
32491   4.1.137.21 : μὲν ὦν ἐξ ἴσω δαμοκρατικόν, τὸ δὲ ἐξ ἀνίσω ἀριστοκρα–
32492   4.1.137.22 : τικὸν ἢ ὀλιγαρχικόν.
32493   4.1.138.1 : Ἐν ταὐτῷ.
32494   4.1.138.2 : Δεῖ δὲ τὸν νόμον τὸν κάρρονα καὶ τὰν πόλιν ἐκ πα–
32495   4.1.138.3 : σᾶν σύνθετον εἶμεν τᾶν ἀλλᾶν πολιτειᾶν· καὶ ἔχεν τι δα–
32496   4.1.138.4 : μοκρατίας, ἔχεν τι ὀλιγαρχίας, ἔχεν τι βασιλῄας καὶ ἀριστο–
32497   4.1.138.5 : κρατίας· ὥσπερ καὶ ἐν τᾷ Λακεδαίμονι· τοὶ μὲν γὰρ
32498   4.1.138.6 : βασιλέες τᾶς μοναρχίας, τοὶ δὲ γέροντες τᾶς ἀριστοκρα–
32499   4.1.138.7 : τίας, τοὶ δὲ ἔφοροι τᾶς ὀλιγαρχίας, ἱππαγρέται δὲ καὶ
32500   4.1.138.8 : κόροι τᾶς δαμοκρατίας. δεῖ τοίνυν τὸν νόμον μὴ μόνον
32501   4.1.138.9 : ἀγαθὸν καὶ καλὸν ἦμεν, ἀλλὰ καὶ ἀντιπεπονθέναι τοῖς
32502   4.1.138.10 : αὑτῶ μερέεσσιν· οὗτος γὰρ ἰσχυρὸς καὶ βέβαιος· τὸ δ´
32503   4.1.138.11 : ἀντιπεπονθέναι λέγω αὐτῶ, καὶ ἄρχεν καὶ ἄρχεσθαι τὰν
32504   4.1.138.12 : αὐτὰν ἀρχάν, ὥσπερ καὶ ἐν τᾷ εὐνομωτάτᾳ Λακεδαίμονι.
32505   4.1.138.13 : τοῖς μὲν γὰρ βασιλεῦσιν τοὶ ἔφοροι ἀντικάθηνται, τού–
32506   4.1.138.14 : τοις δ´ οἱ γέροντες, μέσοι δ´ οἱ κόροι καὶ ἱππαγρέται· 
32507   4.1.138.15 : ἐφ´ ὃ γὰρ ἂν ῥέψωντι τοὶ πλεονεκτίοντες τῶν ἀρχόντων,
32508   4.1.138.16 : οὗτοι τοῖς ἄλλοις ὑποτίθενται.
32509   4.1.138.17 : Δεῖ τὸν νόμον τὰ περὶ θεὼς καὶ δαίμονας καὶ γο–
32510   4.1.138.18 : νέας καὶ ὅλως τὰ καλὰ καὶ τίμια πρᾶτα τίθεσθαι, δεύ–
32511   4.1.138.19 : τερον δὲ τὰ συμφέροντα· τὰ γὰρ μῄονα τοῖς μέζοσιν
32512   4.1.138.20 : ἀκολουθὲν ποθάκει· καὶ μὴ ἐν οἰκήμασι καὶ θυρώμασιν
32513   4.1.138.21 : ἐνῆμεν, ἀλλ´ ἐν τοῖς ἤθεσι τῶν πολιτευομένων. οὐδὲ γὰρ
32514   4.1.138.22 : ἐν Λακεδαίμονι τᾷ εὐνομωτάτᾳ πλάθει γραμμάτων ἁ πό–
32515   4.1.138.23 : λις διοικῆται, πολὺ δὲ μᾶλλον [ἐν] τοῖς τρόποις τῶν πο–
32516   4.1.138.24 : λιτευομένων. συμφέροντι δὲ τᾷ πολιτικᾷ κοινωνίᾳ, αἴκα
32517   4.1.138.25 : μὴ μόναρχος ᾖ καὶ ἰδιωφελής, κοινωφελὴς δὲ καὶ διὰ
32518   4.1.138.26 : πάντων διατείνων ὁ νόμος καὶ τὰν ζαμίαν ἐς τὰν αἰσχύ–
32519   4.1.138.27 : ναν καὶ τὰν ἀτιμίαν ἀμφέρῃ, μὴ ἐς τὰν τῶν χρημάτων
32520   4.1.138.28 : ἀποβολάν. ἐκ μὲν γὰρ τῶ αἰσχύνᾳ ζαμιοῦσθαι κοσμιό–
32521   4.1.138.29 : τατα καὶ χρηστότατα σπουδάζοντι, ὅπως τὰν ἐν τοῖς νό–
32522   4.1.138.30 : μοις ζαμίαν ἀκοινώνατον ἔχωντι· ἐκ δὲ τῶ χρήμασι χρή–
32523   4.1.138.31 : ματα περὶ πλείστω ποιησοῦνται, μέγιστον φάρμακον
32524   4.1.138.32 : ὑπολαμβάνοντες ἦμεν τῶν ἁμαρτημάτων. ἄριστον μὲν
32525   4.1.138.33 : ὦν τὰν ὅλαν πόλιν οὕτως συντετάχθαι, ὥστε μηδενὸς πο–
32526   4.1.138.34 : τιδεῖσθαι ἔξωθεν, μήτε κατ´ ἀρετὰν μήτε κατὰ δύναμιν
32527   4.1.138.35 : μήτε κατ´ ἄλλαν μηδεμίαν αἰτίαν· οὕτω γὰρ καὶ σῶμα 
32528   4.1.138.36 : καὶ οἰκία καὶ στράτευμα συντέτακται καλῶς, τὸ ἐν αὑτῷ
32529   4.1.138.37 : ἔχον τὰν αἰτίαν τᾶς σωτηρίας, ἀλλὰ μὴ ἔξωθεν· σῶμα
32530   4.1.138.38 : μὲν τὸ κάρρον, οἰκία δ´ ἁ συγκειμένα καλῶς, στράτευμα
32531   4.1.138.39 : δὲ τὸ μὴ μισθοφόρον μηδ´ ἀγύμναστον· κρέσσονα γὰρ
32532   4.1.138.40 : τὰ οὕτως συνταχθέντα γίνεται τῶν ἄλλων· καὶ ἐλεύθερα
32533   4.1.138.41 : μὲν καὶ ἀδούλωτα, οὐ πολλῶν ποτιδεόμενα ποτὶ τὰν δια–
32534   4.1.138.42 : μονάν, ὀλίγων δὲ καὶ εὐπαρακομίστων. οὕτω γὰρ ὦν ὁ
32535   4.1.138.43 : μὲν ἰσχυρὸς τῶ βάρεος, ὁ δὲ γυμνάτας τῶ ῥίγεος περι–
32536   4.1.138.44 : γίνεται· γυμνάζοντι γὰρ ταὶ τύχαι καὶ ταὶ συμφοραὶ τὼς
32537   4.1.138.45 : ἀνθρώπως· ἐπεὶ καὶ τῷ σώφρονι καὶ διαποναθέντι καὶ
32538   4.1.138.46 : σώματι καὶ ψυχᾷ καὶ τροφὰ ἁδέα φαίνεται πᾶσα καὶ
32539   4.1.138.47 : ποτόν, καὶ εὐνὰ δὲ ἁ μετὰ φυλλάδος, τῷ δὲ τρυφᾶν καὶ
32540   4.1.138.48 : συβαρίζεν ἐκποριουμένῳ καὶ ἁ τῶ μεγάλω βασιλέος πα–
32541   4.1.138.49 : ρασκευὰ δυσάρεστος καὶ ἀλλοτρία. τὸν νόμον ὦν ἐν τοῖς
32542   4.1.138.50 : ἤθεσι καὶ τοῖς ἐπιταδεύμασι τῶν πολιτᾶν ἐγχρῴζεσθαι
32543   4.1.138.51 : δεῖ· τὼς γὰρ πολίτας αὐτάρκεας θήσει καὶ διανεμεῖ τὸ
32544   4.1.138.52 : κατ´ ἀξίαν ἑκάστῳ καὶ τὸ ἐπιβάλλον· οὕτω γὰρ καὶ ὁ
32545   4.1.138.53 : ἅλιος φερόμενος διὰ τῶ ζῳοφόρω διανέμει τοῖς ἐπὶ γᾶς
32546   4.1.138.54 : πᾶσι καὶ γενέσιος καὶ τροφᾶς καὶ βιοτᾶς τὰν ποθάκου–
32547   4.1.138.55 : σαν μοῖραν, οἷον εὐνομίαν τὰν εὐκρασίαν τᾶν ὡρᾶν παρα–
32548   4.1.138.56 : σκευαζόμενος. διὸ καὶ νόμιος καὶ νεμήιος Ζεὺς καλέε– 
32549   4.1.138.57 : ται, καὶ νομεὺς ὁ διανέμων τὰς τροφὰς τοῖς ὀίεσσιν· καὶ
32550   4.1.138.58 : τὸ τῶν κιθαρῳδῶν δὲ ᾄσματα νόμοι· συντάσσοντι γὰρ
32551   4.1.138.59 : καὶ ταῦτα τὰν ψυχάν, ἁρμονίᾳ καὶ ῥυθμοῖς καὶ μέτροις
32552   4.1.138.60 : ἀειδόμενα.
32553   4.1.139.1 : Ἐκ τοῦ Ἀρχύτου Περὶ μαθημάτων
32554   4.1.139.2 : (Diels fragm. d. Vorsokr. 2 p. 262).
32555   4.1.139.3 : Δεῖ γὰρ ἢ μαθόντα παρ´ ἄλλω ἢ αὐτὸν ἐξευρόντα,
32556   4.1.139.4 : ὧν ἀνεπιστάμων ἦσθα, ἐπιστάμονα γενέσθαι. τὸ μὲν ὦν
32557   4.1.139.5 : μαθὲν παρ´ ἄλλω καὶ ἀλλοτρίᾳ, τὸ δ´ ἐξευρὲν αὐτὸν
32558   4.1.139.6 : δι´ αὐτῶ καὶ ἰδίᾳ. ἐξευρὲν δὲ μὴ ζατοῦντα 〈ἄπορον καὶ
32559   4.1.139.7 : σπάνιον, ζατοῦντα δὲ〉 εὔπορον καὶ ῥᾴδιον· μὴ ἐπιστά–
32560   4.1.139.8 : μενον δὲ ζατὲν ἀδύνατον.
32561   4.1.139.9 : Στάσιν μὲν ἔπαυσεν, ὁμόνοιαν δὲ αὔξησεν λογισμὸς
32562   4.1.139.10 : εὑρεθείς· πλεονεξία τε γὰρ οὐκ ἔστι τούτω γενομένω καὶ
32563   4.1.139.11 : ἰσότας ἔστιν· τούτῳ γὰρ περὶ τῶν συναλλαγμάτων διαλ– 
32564   4.1.139.12 : λασσόμεθα. διὰ τοῦτον ὦν οἱ πένητες λαμβάνοντι παρὰ
32565   4.1.139.13 : τῶν δυναμένων, οἵ τε πλούσιοι διδόντι τοῖς δεομένοις,
32566   4.1.139.14 : πιστεύοντες ἀμφότεροι διὰ τούτω τὸ ἶσον ἕξειν. κανὼν
32567   4.1.139.15 : δὲ καὶ κωλυτὴρ τῶν ἀδικούντων 〈ἐὼν〉 τὼς μὲν ἐπιστα–
32568   4.1.139.16 : μένως λογίζεσθαι πρὶν ἀδικὲν ἔπαυσε, πείσας ὅτι οὐ δυ–
32569   4.1.139.17 : νασοῦνται λαθέν, ὅταν ἐπ´ αὐτὸν ἔλθωντι, τὼς δὲ μὴ
32570   4.1.139.18 : ἐπισταμένως, ἐν αὐτῷ δηλώσας ἀδικοῦντας, ἐκώλυσεν ἀδι–
32571   4.1.139.19 : κῆσαι.
32572   4.1.140.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Ὅτι 〈καὶ〉 γυναῖκα
32573   4.1.140.2 : παιδευτέον (Plut. mor. vol. VII p. 126 Bern.).
32574   4.1.140.3 : Μὴ παιδὶ μάχαιραν, ἡ παροιμία φησίν· ἐγὼ δὲ
32575   4.1.140.4 : φαίην 〈ἄν〉, μὴ παιδὶ πλοῦτον μηδὲ ἀνδρὶ ἀπαιδεύτῳ δυ–
32576   4.1.140.5 : ναστείαν.
32577   4.1.141.1 : Αἰσώπου.
32578   4.1.141.2 : Αἴσωπος τότε ἔλεγεν κακῶς ἔσεσθαι πᾶσιν, ὅταν
32579   4.1.141.3 : πάντες πάντα ἐπιτηδεύωσιν. 
32580   4.1.142.1 : Ἐκ τῶν Δημοσθένους Φιλιππικῶν
32581   4.1.142.2 : (VI p. 66).
32582   4.1.142.3 : Αἴτιον δὲ τούτων, ὅτι πάντας, ὦ Ἀθηναῖοι, τοὺς
32583   4.1.142.4 : πλεονεκτεῖν ζητοῦντας ἔργῳ κωλύειν καὶ πράξεσιν, οὐχὶ
32584   4.1.142.5 : λόγοις δέον.
32585   4.1.143.1 : Ἐπικούρου (fr. 530 p. 320 Vs.)
32586   4.1.143.2 : Οἱ νόμοι χάριν τῶν σοφῶν κεῖνται, οὐχ ὅπως μὴ ἀδι–
32587   4.1.143.3 : κῶσιν, ἀλλ´ ὅπως μὴ ἀδικῶνται.
32588   4.1.144.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Χρειῶν.
32589   4.1.144.2 : Δημοσθένης ὁ ῥήτωρ ἔφη πόλεως εἶναι ψυχὴν τοὺς
32590   4.1.144.3 : νόμους· ’ὥσπερ γὰρ σῶμα στερηθὲν ψυχῆς πίπτει, οὕτω
32591   4.1.144.4 : καὶ πόλις μὴ ὄντων νόμων καταλύεται‘.
32592   4.1.145.1 : 〈Πλάτωνος〉 Πολιτείας ηʹ (p. 550 E
32593   4.1.145.2 : –551 D).
32594   4.1.145.3 : Τοὐντεῦθεν τοίνυν, εἶπον, προϊόντες εἰς τὸ πρόσθεν
32595   4.1.145.4 : χρηματίζεσθαι, ὅσῳ ἂν τοῦτο τιμιώτερον ἡγῶνται, το–
32596   4.1.145.5 : σούτῳ ἀρετὴν ἀτιμοτέραν· ἢ οὐχ οὕτω πλούτου ἀρετὴ
32597   4.1.145.6 : διέστηκεν, ὥσπερ ἐν πλάστιγγι ζυγοῦ κειμένου ἑκατέρου,
32598   4.1.145.7 : ἀεὶ τοὐναντίον ῥέποντε; Καὶ μάλ´, ἔφη. Τιμωμένου δὴ
32599   4.1.145.8 : πλούτου ἐν πόλει καὶ τῶν πλουσίων ἀτιμοτέρα ἀρετή τε
32600   4.1.145.9 : καὶ οἱ ἀγαθοί. Δῆλον. Ἀσκεῖται δὴ τὸ ἀεὶ τιμώμενον, 
32601   4.1.145.10 : ἀμελεῖται δὲ τὸ ἀτιμαζόμενον. Οὕτω. Ἀντὶ δὴ φιλο–
32602   4.1.145.11 : νίκων καὶ φιλοτίμων ἀνδρῶν φιλοχρηματισταὶ καὶ φιλο–
32603   4.1.145.12 : χρήματοι τελευτῶντες ἐγένοντο, καὶ τὸν μὲν πλούσιον
32604   4.1.145.13 : ἐπαινοῦσί τε καὶ θαυμάζουσι καὶ εἰς τὰς ἀρχὰς ἄγουσι,
32605   4.1.145.14 : τὸν δὲ πένητα ἀτιμάζουσι. Πάνυ γε. Οὐκοῦν τότε δὴ
32606   4.1.145.15 : νόμον τίθενται ὅρον πολιτείας ὀλιγαρχικῆς ταξάμενοι
32607   4.1.145.16 : πλῆθος χρημάτων, οὗ μὲν μᾶλλον ὀλιγαρχία, πλέον,
32608   4.1.145.17 : οὗ δ´ ἧττον, ἔλαττον, προειπόντες ἀρχῶν μὴ μετέχειν
32609   4.1.145.18 : ᾧ ἂν μὴ 〈ᾖ〉 οὐσία εἰς τὸ ταχθὲν τίμημα, ταῦτα δὲ
32610   4.1.145.19 : ἢ βίᾳ μεθ´ ὅπλων διαπράττονται, ἢ καὶ πρὸ τούτου φο–
32611   4.1.145.20 : βήσαντες κατεστήσαντο τὴν τοιαύτην πολιτείαν. ἢ οὐχ
32612   4.1.145.21 : οὕτως; Οὕτω μὲν οὖν. Ἡ μὲν δὴ κατάστασις ὡς ἔπος
32613   4.1.145.22 : εἰπεῖν αὕτη. Ναί, ἔφη· ἀλλὰ τίς δὴ ὁ τρόπος τῆς πο–
32614   4.1.145.23 : λιτείας; καὶ ποῖά ἐστιν ἃ ἔφαμεν αὐτὴν ἁμαρτήματα
32615   4.1.145.24 : ἔχειν; Πρῶτον μέν, ἔφην, τοῦτο αὐτό, ὅρος αὐτῆς οἷός
32616   4.1.145.25 : ἐστιν· ἄθρει γάρ, εἰ νεῶν οὕτω τις ποιοῖτο κυβερνήτας,
32617   4.1.145.26 : ἀπὸ τιμημάτων, τῷ δὲ πένητι, εἰ καὶ κυβερνητικώτερος
32618   4.1.145.27 : εἴη, μὴ ἐπιτρέποι. —Πονηράν, ἦ δ´ ὅς, τὴν ναυτιλίαν
32619   4.1.145.28 : αὐτοὺς ναυτίλλεσθαι. Οὐκοῦν καὶ περὶ ἄλλου οὕτως ὁτου–
32620   4.1.145.29 : οῦν ἤ τινος ἀρχῆς; Οἶμαι ἔγωγε. Πλὴν πόλεως; ἦν δ´
32621   4.1.145.30 : ἐγώ· ἢ καὶ πόλεως πέρι; Πολύ γ´, ἔφη, μάλιστα, ὅσῳ
32622   4.1.145.31 : χαλεπωτάτη καὶ μεγίστη ἡ ἀρχή. Ἓν μὲν δὴ τοῦτο το–
32623   4.1.145.32 : σοῦτον ὀλιγαρχία ἂν ἔχοι ἁμάρτημα. Φαίνεται.
32624   4.1.146.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας εʹ δημηγορίας
32625   4.1.146.2 : Ἀθηναίων ( 111, 4).
32626   4.1.146.3 : Ὡς οἵτινες τοῖς μὲν ἴσοις μὴ εἴκουσι, τοῖς δὲ κρείτ–
32627   4.1.146.4 : τοσι καλῶς προσφέρονται, πρὸς δὲ τοὺς ἥσσους μέτριοί
32628   4.1.146.5 : εἰσι, πλεῖστ´ ἂν ὀρθοῖντο.
32629   4.1.147.1 : Εὐσεβίου (fr. 39 Mull.). 
32630   4.1.147.2 : Πλοῦτος ἐν πόλι τῇ μελλούσῃ εὐδαιμονέειν ἀρετῆς
32631   4.1.147.3 : μήκοτε προτιμηθείη, ὅκως μὴ διὰ τοῦτο ἐς τὴν ἐκείνου
32632   4.1.147.4 : ἐπιθυμίην πάντων συρρεόντων ὀλιγωρίη καὶ ἀνασκησίη
32633   4.1.147.5 : ἀρετῆς ψυχαῖς τῶν κατὰ τὴν πόλιν ἐμφύῃ. ἀρετῆς γὰρ
32634   4.1.147.6 : ἀτιμαζομένης πλοῦτος μοῦνος σπουδαζόμενος καὶ ἐνδυ–
32635   4.1.147.7 : ναστεύσας ὕβριός τε καὶ ὑπερηφανίης ὑπηρέτης καὶ πάν–
32636   4.1.147.8 : των κακῶν ὑπ´ ἐξουσίης τε καὶ τοῦ ἀνεπιπλήκτου † τὰ
32637   4.1.147.9 : ἀπεστώσης ἀρετῆς οὐδεὶς ἀνακαλέσεται χορηγὸς γίνεται.
32638   4.1.148.1 : Εὐσεβίου (fr. 40 Mull.).
32639   4.1.148.2 : Ἄρχουσιν ἡ ὀφειλομένη αἰδὼς καὶ τιμὴ φυλασσο–
32640   4.1.148.3 : μένη κόσμον σῴζει πόλιος καὶ διατηρέει.
32641   4.1.149.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Γοργίου (p. 476 A
32642   4.1.149.2 : –479 C).
32643   4.1.149.3 : Μετὰ τοῦτο δὲ περὶ οὗ τὸ δεύτερον ἠμφισβητήσα–
32644   4.1.149.4 : μεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ἆρα μέγι–
32645   4.1.149.5 : στον τῶν κακῶν ἐστιν, ὡς σὺ ᾤου, ἢ μεῖζον τὸ μὴ διδό–
32646   4.1.149.6 : ναι, ὡς αὖ ἐγὼ ᾤμην. σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ διδόναι
32647   4.1.149.7 : δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα τὸ αὐ–
32648   4.1.149.8 : τὸ καλεῖς; {—}Ἔγωγε. {—}Ἔχεις οὖν λέγειν, ὡς οὐχὶ
32649   4.1.149.9 : τά γε δίκαια πάντα καλά ἐστιν, καθ´ ὅσον καὶ δίκαια;
32650   4.1.149.10 : καὶ διασκεψάμενος εἰπέ. {—}Ἀλλά μοι δοκεῖ, ὦ Σώ–
32651   4.1.149.11 : κρατες. {—}Σκόπει δὴ καὶ τόδε· ἆρα εἴ τίς τι ποιεῖ,
32652   4.1.149.12 : ἀνάγκη τι εἶναι καὶ πάσχειν ὑπὸ τούτου τοῦ ποιοῦντος; 
32653   4.1.149.13 : {—}Ἔμοιγε δοκεῖ. {—}Ἆρα τοῦτο πάσχον, ὃ τὸ ποιοῦν
32654   4.1.149.14 : ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον, οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ 〈τὸ〉
32655   4.1.149.15 : τοιόνδε· εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη τι τύπτεσθαι; {—}Ἀνάγκη.
32656   4.1.149.16 : {—}Καὶ εἰ σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ ὁ τύπτων, οὕτω καὶ τὸ
32657   4.1.149.17 : τυπτόμενον τύπτεσθαι; {—}Ναί. {—}Τοιοῦτον ἄρα πάθος
32658   4.1.149.18 : τῷ τυπτομένῳ ἐστίν, οἷον ἂν τὸ τύπτον ποιῇ; {—}Πάνυ
32659   4.1.149.19 : γε. {—}Οὐκοῦν καὶ εἰ καίει τις, ἀνάγκη τι καίεσθαι; {—}
32660   4.1.149.20 : Πῶς γὰρ οὔ; {—}Καὶ εἰ σφόδρα γε καίει ἢ ἀλγεινῶς,
32661   4.1.149.21 : οὕτως καίεσθαι τὸ καιόμενον, ὡς ἂν τὸ καῖον καίῃ;
32662   4.1.149.22 : {—}Πάνυ γε. {—}Οὐκοῦν καὶ εἰ τέμνει τις, ὁ αὐτὸς
32663   4.1.149.23 : λόγος; τέμνεται γάρ τι. {—}Ναί. {—}Καὶ εἰ μέγα γε ἢ
32664   4.1.149.24 : βαθὺ τὸ τμῆμα ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον τμῆμα τέμνεται
32665   4.1.149.25 : τὸ τεμνόμενον, οἷον τὸ τέμνον τέμνει; {—}Φαίνεται.
32666   4.1.149.26 : {—}Συλλήβδην δὴ ὅρα εἰ ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι ἔλεγον, περὶ
32667   4.1.149.27 : πάντων, οἷον ἂν ποιῇ τὸ ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ πάσχον
32668   4.1.149.28 : πάσχειν. {—}Ἀλλ´ ὁμολογῶ. {—}Τούτων δὴ ὁμολογουμέ–
32669   4.1.149.29 : νων, τὸ δίκην διδόναι πότερον πάσχειν τί ἐστιν ἢ ποι–
32670   4.1.149.30 : εῖν; {—}Ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, πάσχειν. {—}Οὐκοῦν ὑπό
32671   4.1.149.31 : τινος ποιοῦντος; {—}Πῶς γὰρ οὔ; ὑπό γε τοῦ κολά–
32672   4.1.149.32 : ζοντος. {—}Ὁ δὲ ὀρθῶς κολάζων δικαίως κολάζει;
32673   4.1.149.33 : {—}Ναί. {—}Δίκαια ποιῶν ἢ οὔ; {—}Δίκαια. {—}Οὐ–
32674   4.1.149.34 : κοῦν ὁ κολαζόμενος δίκην διδοὺς δίκαια πάσχει; {—}
32675   4.1.149.35 : Φαίνεται. {—}Τὰ δὲ δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται; {—}
32676   4.1.149.36 : Πάνυ γε. {—}Τούτων ἄρα ὁ μὲν ποιεῖ καλά, ὁ δὲ
32677   4.1.149.37 : πάσχει, ὁ κολαζόμενος; {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν εἴπερ
32678   4.1.149.38 : καλά, ἀγαθά; ἢ γὰρ ἡδέα ἢ ὠφέλιμα. {—}Ἀνάγκη. 
32679   4.1.149.39 : {—}Ἀγαθὰ ἄρα πάσχει ὁ δίκην διδούς; {—}Ἔοικεν. {—}
32680   4.1.149.40 : Ὠφελεῖται ἄρα; {—}Ναί. {—}Ἆρα ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω
32681   4.1.149.41 : τὴν ὠφέλειαν; βελτίων τὴν ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ δι–
32682   4.1.149.42 : καίως κολάζεται; {—}Εἰκός γε. {—}Κακίας ἄρα ψυχῆς
32683   4.1.149.43 : ἀπαλλάττεται ὁ δίκην διδούς; {—}Ναί. {—}Ἆρ´ οὖν τοῦ
32684   4.1.149.44 : μεγίστου ἀπαλλάττεται κακοῦ; ὧδε δὲ σκόπει· ἐν χρημάτων
32685   4.1.149.45 : κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς ἢ πε–
32686   4.1.149.46 : νίαν; {—}Οὔκ, ἀλλὰ πενίαν. {—}Τί δ´ ἐν σώματος κατα–
32687   4.1.149.47 : σκευῇ; κακίαν 〈ἂν〉 φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον
32688   4.1.149.48 : καὶ αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα; {—}Ἔγωγε. {—}Οὐκοῦν καὶ ἐν
32689   4.1.149.49 : ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα εἶναι; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Ταύ–
32690   4.1.149.50 : την οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ
32691   4.1.149.51 : τὰ τοιαῦτα; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Οὐκοῦν χρημάτων καὶ
32692   4.1.149.52 : σώματος καὶ ψυχῆς, τριῶν ὄντων, τριττὰς εἴρηκας πονηρίας,
32693   4.1.149.53 : πενίαν, νόσον, ἀδικίαν; {—}Ναί. {—}Τίς τούτων τῶν πο–
32694   4.1.149.54 : νηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἡ ἀδικία καὶ συλλήβδην ἡ τῆς ψυ–
32695   4.1.149.55 : χῆς πονηρία; {—}Πολύ γε. {—}Εἰ δὴ αἰσχίστη, καὶ κακί–
32696   4.1.149.56 : στη; {—}Πῶς, ὦ Σώκρατες, λέγεις; {—}Ὡδί· ἀεὶ τὸ
32697   4.1.149.57 : αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον ἢ βλάβην ἢ ἀμ–
32698   4.1.149.58 : φότερον αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐν τῷ ἔμ–
32699   4.1.149.59 : προσθεν. {—}Μάλιστα. {—}Αἴσχιστον δὲ ἀδικία καὶ ξύμ–
32700   4.1.149.60 : πασα ψυχῆς πονηρία νῦν δὴ ὡμολόγηται ἡμῖν; {—}
32701   4.1.149.61 : Ὡμολόγηται γάρ. {—}Οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ ἀνίᾳ
32702   4.1.149.62 : ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων ἐστὶν ἢ βλάβῃ ἢ ἀμφότερα; 
32703   4.1.149.63 : {—}Ἀνάγκη. {—}Ἆρ´ οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ πένεσθαι
32704   4.1.149.64 : καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι καὶ ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ
32705   4.1.149.65 : ἀμαθῆ; {—}Οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀπὸ τούτων
32706   4.1.149.66 : γε. {—}Ὑπερφυεῖ τινι ἄρα ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ κακῷ
32707   4.1.149.67 : θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα τὰ ἄλλα ἡ τῆς ψυχῆς πονηρία
32708   4.1.149.68 : αἴσχιστόν ἐστι πάντων, ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι γε, 〈ὡς ὁ
32709   4.1.149.69 : σὸς〉 λόγος. {—}Φαίνεται. {—}Ἀλλὰ μήν που τὸ με–
32710   4.1.149.70 : γίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν κακὸν εἴη τῶν ὄν–
32711   4.1.149.71 : των. {—}Ναί. {—}Ἡ ἀδικία ἄρα καὶ ἡ ἀκολασία καὶ ἡ
32712   4.1.149.72 : ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον τῶν ὄντων κακόν ἐστιν; {—}
32713   4.1.149.73 : Φαίνεται. {—}Τίς οὖν τέχνη πενίας ἀπαλλάττει; οὐ χρη–
32714   4.1.149.74 : ματιστική; {—}Ναί. {—}Τίς δὲ νόσου; οὐκ ἰατρική; {—}
32715   4.1.149.75 : Ἀνάγκη. {—}Τίς δὲ πονηρίας καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως
32716   4.1.149.76 : εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει· ποῖ ἄγομεν καὶ παρὰ τίνας τοὺς
32717   4.1.149.77 : κάμνοντας τὰ σώματα; {—}Παρὰ τοὺς ἰατρούς, ὦ Σώκρα–
32718   4.1.149.78 : τες [φής]. {—}Ποῖ δὲ τοὺς ἀδικοῦντας καὶ ἀκολασταίνον–
32719   4.1.149.79 : τας; {—}Παρὰ τοὺς δικαστὰς λέγεις; {—}Οὐκοῦν δίκην
32720   4.1.149.80 : δώσοντας; {—}Φημί. {—}Ἀρ´ οὖν οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ χρώ–
32721   4.1.149.81 : μενοι κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς κολάζοντες; {—}Δῆλον δή. {—}
32722   4.1.149.82 : Χρηματιστικὴ μὲν ἄρα πενίας ἀπαλλάττει, ἰατρικὴ δὲ νό–
32723   4.1.149.83 : σου, δίκη δὲ ἀκολασίας καὶ ἀδικίας. {—}Φαίνεται. {—}Τί
32724   4.1.149.84 : τούτων κάλλιστόν ἐστιν ὧν λέγεις; {—}Τίνων λέγεις; {—} 
32725   4.1.149.85 : Χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης. {—}Πολὺ διαφέρει, ὦ Σώ–
32726   4.1.149.86 : κρατες, ἡ δίκη. {—}Οὐκοῦν αὖ ἤτοι ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ
32727   4.1.149.87 : ἢ ὠφέλειαν ἢ ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν ἐστιν; {—}Ναί.
32728   4.1.149.88 : {—}Ἆρ´ οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστι, καὶ χαίρουσιν οἱ ἰα–
32729   4.1.149.89 : τρευόμενοι; {—}Οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. {—}Ἀλλὰ ὠφέλιμόν γε.
32730   4.1.149.90 : ἦ γάρ; {—}Ναί. {—}Μεγάλου γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται,
32731   4.1.149.91 : ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα καὶ ὑγιῆ εἶναι.
32732   4.1.149.92 : {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Ἆρ´ οὖν οὕτως ἂν περὶ σῶμα εὐδαι–
32733   4.1.149.93 : μονέστατος ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ μηδὲ κάμνων
32734   4.1.149.94 : ἀρχήν; {—}Δηλονότι μηδὲ κάμνων. {—}Οὐ γὰρ τοῦτ´ ἦν
32735   4.1.149.95 : εὐδαιμονία, ὡς ἔοικεν, κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν
32736   4.1.149.96 : μηδὲ κτῆσις. {—}Ἔστι ταῦτα. {—}Τίς δέ; ἀθλιώτερος πό–
32737   4.1.149.97 : τερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐν ψυχῇ,
32738   4.1.149.98 : ὁ ἰατρευόμενος καὶ ὁ ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ, ἢ ὁ μὴ
32739   4.1.149.99 : ἰατρευόμενος, ἔχων δέ; {—}Φαίνεται ὁ μὴ ἰατρευόμενος.
32740   4.1.149.100 : {—}Οὐκοῦν τὸ δίκην διδόναι μεγάλου κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν,
32741   4.1.149.101 : πονηρίας; {—}Ἦν γάρ. {—}Σωφρονίζει γάρ που καὶ δι–
32742   4.1.149.102 : καιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας ἡ δίκη.
32743   4.1.149.103 : {—}Ναί. {—}Εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα ὁ μὴ ἔχων κακίαν
32744   4.1.149.104 : ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο μέγιστον τῶν κακῶν ἐφάνη. {—}
32745   4.1.149.105 : Δῆλον δή. {—}Δεύτερος δέ που ὁ ἀπαλλαττόμενος. {—}
32746   4.1.149.106 : Ἔοικεν. {—}Οὗτος δ´ ἦν ὁ νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπλητ–
32747   4.1.149.107 : τόμενος καὶ δίκην διδούς. {—}Ναί. {—}Κάκιστ´ ἄρα ζῇ ὁ
32748   4.1.149.108 : ἔχων καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος. {—}Φαίνεται. {—}Οὐκοῦν 
32749   4.1.149.109 : οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν καὶ χρώμε–
32750   4.1.149.110 : νος μεγίστῃ ἀδικίᾳ διαπράξηται ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι
32751   4.1.149.111 : μήτε κολάζεσθαι μήτε δίκην διδόναι, ὥσπερ σὺ φῂς Ἀρ–
32752   4.1.149.112 : χέλαον παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ ῥή–
32753   4.1.149.113 : τορας καὶ δυνάστας; σχεδὸν γάρ που οὗτοι, ὦ ἄριστε.
32754   4.1.149.114 : τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν 〈εἴ〉 τις τοῖς νο–
32755   4.1.149.115 : σήμασι συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ διδόναι δίκην τῶν
32756   4.1.149.116 : περὶ τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύε–
32757   4.1.149.117 : σθαι, φοβούμενος ὥσπερ ἂν † εἰ εἴποις τὸ καίεσθαι καὶ
32758   4.1.149.118 : τὸ τέμνεσθαι, ὅτι ἀλγεινόν. ἢ οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ οὕτως; {—}
32759   4.1.149.119 : Ἔμοιγε. {—}Ἀγνοῶν γε, ὡς ἔοικεν, οἷόν ἐστιν ἡ ὑγίεια καὶ
32760   4.1.149.120 : ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν ὡμο–
32761   4.1.149.121 : λογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν καὶ οἱ τὴν δίκην φεύγον–
32762   4.1.149.122 : τες, ὦ Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ τὸ
32763   4.1.149.123 : ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι
32764   4.1.149.124 : μὴ ὑγιοῦς σώματος μὴ ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ σαθρᾷ
32765   4.1.149.125 : καὶ ἀδίκῳ καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν ὥστε δί–
32766   4.1.149.126 : κην μὴ διδόναι μηδὲ ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου κα–
32767   4.1.149.127 : κοῦ, καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ φίλους καὶ ὅπως
32768   4.1.149.128 : ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν.
32769   4.1.150.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων ηʹ (p. 846 D).
32770   4.1.150.2 : Τέχνην γὰρ ἱκανήν, πολλῆς ἀσκήσεως ἅμα καὶ μαθη–
32771   4.1.150.3 : μάτων πολλῶν δεομένην, κέκτηται πολίτης ἀνὴρ τὸν κοι–
32772   4.1.150.4 : νὸν τῆς πόλεως κόσμον σῴζων καὶ κτώμενος, οὐκ ἐν παρ–
32773   4.1.150.5 : έργῳ δεόμενον ἐπιτηδεύειν. δύο δὲ ἐπιτηδεύματα ἢ δύο
32774   4.1.150.6 : τέχνας ἀκριβῶς διαπονεῖσθαι σχεδὸν οὐδεμία φύσις ἱκανή. 
32775   4.1.151.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἀλκιβιάδου
32776   4.1.151.2 : (p. 162 B–127 D).
32777   4.1.151.3 : Τί δὲ δή; πόλις τίνος παραγιγνομένου καὶ ἀπογι–
32778   4.1.151.4 : γνομένου βελτίων τε γίγνεται καὶ ἄμεινον θεραπεύεται
32779   4.1.151.5 : καὶ διοικεῖται; {—}Ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ὅταν φι–
32780   4.1.151.6 : λία μὲν αὐτοῖς γίγνηται πρὸς ἀλλήλους, τὸ δὲ μισεῖν τε
32781   4.1.151.7 : καὶ στασιάζειν ἀπογίγνηται. {—}Ἆρ´ οὖν φιλίαν λέγεις
32782   4.1.151.8 : ὁμόνοιαν ἢ διχόνοιαν; {—}Ὁμόνοιαν. {—}Διὰ τίνα οὖν
32783   4.1.151.9 : τέχνην ὁμονοοῦσιν αἱ πόλεις περὶ ἀριθμούς; {—}Διὰ τὴν
32784   4.1.151.10 : ἀριθμητικήν. {—}Τί δέ οἱ ἰδιῶται; οὐ διὰ τὴν αὐτήν;
32785   4.1.151.11 : {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν καὶ αὐτὸς αὑτῷ ἕκαστος; {—}Ναί. {—}
32786   4.1.151.12 : Διὰ τίνα δὲ τέχνην αὐτὸς αὑτῷ ἕκαστος ὁμονοεῖ περὶ
32787   4.1.151.13 : σπιθαμῆς καὶ πήχεως πότερον μεῖζον; οὐ διὰ τὴν με–
32788   4.1.151.14 : τρητικήν; {—}Τί μήν; {—}Οὐκοῦν καὶ οἱ ἰδιῶται ἀλλή–
32789   4.1.151.15 : λοις καὶ αἱ πόλεις; {—}Ναί. {—}Τί δὲ [αἱ] περὶ σταθ–
32790   4.1.151.16 : μοῦ οὐχ ὡσαύτως; {—}Φημί. {—}Ἣν δὲ δὴ σὺ λέγεις
32791   4.1.151.17 : ὁμόνοιαν, τίς ἐστι καὶ περὶ τοῦ, καὶ τίς αὐτὴν † τέχνην
32792   4.1.151.18 : παρασκευάζει; καὶ ἆρα ἥπερ πόλει, αὐτὴ καὶ ἰδιώτῃ,
32793   4.1.151.19 : αὐτῷ τε πρὸς αὑτὸν καὶ πρὸς ἄλλον; {—}Εἰκός γέ 〈τοι〉.
32794   4.1.151.20 : {—}Τίς οὖν ἔστι; μὴ κάμῃς ἀποκρινόμενος, ἀλλὰ προ–
32795   4.1.151.21 : θυμοῦ εἰπεῖν. {—}Ἐγὼ μὲν οἶμαι φιλίαν τε λέγειν καὶ 
32796   4.1.151.22 : ὁμόνοιαν, ἥνπερ πατήρ τε [καὶ] υἱὸν φιλῶν ὁμονοεῖ καὶ
32797   4.1.151.23 : μήτηρ, καὶ ἀδελφὸς ἀδελφῷ καὶ γυνὴ ἀνδρί. {—}Οἴει οὖν
32798   4.1.151.24 : ἄν, ὦ Ἀλκιβιάδη, ἄνδρα γυναικὶ περὶ ταλασιουργίας δύ–
32799   4.1.151.25 : νασθαι ὁμονοεῖν, τὸν μὴ ἐπιστάμενον τῇ ἐπισταμένῃ; {—}
32800   4.1.151.26 : Οὐ δῆτα. {—}Οὐδέ γε δεῖ οὐδέν· γυναικεῖον γὰρ τοῦτο μά–
32801   4.1.151.27 : θημα. {—}Ναί. {—}Τί δέ; γυνὴ ἀνδρὶ περὶ ὁπλιτικῆς δύναιτ´
32802   4.1.151.28 : ἂν ὁμονοεῖν μὴ μαθοῦσα; {—}Οὐ δῆτα. {—}Ἀνδρεῖον γὰρ
32803   4.1.151.29 : τοῦτό γε ἴσως ἂν φαίης εἶναι; {—}Ἔγωγε. {—}Ἔστιν ἄρα
32804   4.1.151.30 : τὰ μὲν γυναικεῖα, τὰ δὲ ἀνδρεῖα μαθήματα κατὰ τὸν σὸν
32805   4.1.151.31 : λόγον. {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}Οὐκ ἄρα ἔν γε τούτοις ἐστὶν
32806   4.1.151.32 : ὁμόνοια γυναιξὶ πρὸς ἄνδρας. {—}Οὔ. {—}Οὐδ´ ἄρα φι–
32807   4.1.151.33 : λία, εἴπερ ἡ φιλία ὁμόνοια ἦν. {—}Οὐ φαίνεται. {—}Ἧι
32808   4.1.151.34 : ἄρα αἱ γυναῖκες τὰ αὑτῶν πράττουσιν, οὐ φιλοῦνται ὑπὸ
32809   4.1.151.35 : τῶν ἀνδρῶν. {—}Οὐκ ἔοικεν. {—}Οὐδ´ ἄρα οἱ ἄνδρες ὑπὸ
32810   4.1.151.36 : τῶν γυναικῶν ᾗ τὰ αὑτῶν. {—}Οὔ. {—}Οὐδ´ εὖ ἄρα ταύ–
32811   4.1.151.37 : τῃ οἰκοῦνται αἱ πόλεις, ὅταν τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράτ–
32812   4.1.151.38 : τωσιν; {—}Οἶμαί [γε] ἔγωγε, ὦ Σώκρατες. {—}Πῶς λέ–
32813   4.1.151.39 : γεις, φιλίας μὴ παρούσης, ἧς ἔφαμεν ἐγγιγνομένης εὖ
32814   4.1.151.40 : οἰκεῖσθαι τὰς πόλεις, ἄλλως δ´ οὔ; {—}Ἀλλά μοι δοκεῖ
32815   4.1.151.41 : καὶ κατὰ τοῦτ´ αὐτοῖς φιλία ἐγγίγνεσθαι, ὅτι τὰ αὑ–
32816   4.1.151.42 : τῶν ἑκάτεροι πράττουσιν. {—}Οὐκ ἄρτι γε· νῦν δὲ πῶς
32817   4.1.151.43 : αὖ λέγεις; ὁμονοίας μὴ ἐγγιγνομένης φιλία ἐγγίγνεται;
32818   4.1.151.44 : ἢ οἷόν τε ὁμόνοιαν ἐγγίγνεσθαι περὶ τούτων ὧν οἱ μὲν
32819   4.1.151.45 : ἴσασιν, οἱ δ´ οὔ; {—}Ἀδύνατον. {—}Δίκαια δὲ πράττου– 
32820   4.1.151.46 : σιν ἢ ἄδικα, ὅταν τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσιν; {—}Δί–
32821   4.1.151.47 : καια· πῶς γὰρ οὔ; {—}Τὰ δίκαια οὖν πραττόντων ἐν τῇ
32822   4.1.151.48 : πόλει τῶν πολιτῶν φιλία οὐκ ἐγγίγνεται πρὸς ἀλλήλους;
32823   4.1.151.49 : {—}Ἀνάγκη αὖ δοκεῖ μοι εἶναι, ὦ Σώκρατες. {—}Τίν´ οὖν
32824   4.1.151.50 : ποτε λέγεις τὴν φιλίαν ἢ ὁμόνοιαν περὶ ἧς δεῖ ἡμᾶς σο–
32825   4.1.151.51 : φούς τε εἶναι καὶ εὐβούλους, ἵνα ἀγαθοὶ ἄνδρες ὦμεν;
32826   4.1.152.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 134 B–135 C).
32827   4.1.152.2 : Οὐκ ἄρα τειχῶν οὐδὲ τριήρων οὐδὲ νεωρίων δέονται
32828   4.1.152.3 : αἱ πόλεις, ὦ Ἀλκιβιάδη, εἰ μέλλουσιν εὐδαιμονεῖν. οὐδὲ
32829   4.1.152.4 : πλήθους οὐδὲ μεγέθους ἄνευ ἀρετῆς. {—}Οὐ μέντοι. {—}
32830   4.1.152.5 : Εἰ δὲ μέλλεις τὰ τῆς πόλεως πράξειν ὀρθῶς καὶ καλῶς,
32831   4.1.152.6 : ἀρετῆς σοι μεταδοτέον τοῖς πολίταις. {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}
32832   4.1.152.7 : Δύναιτο δ´ ἄν τις μεταδιδόναι οὗ μὴ ἔχοι; {—}Καὶ πῶς;
32833   4.1.152.8 : {—}Αὐτῷ ἄρα σοὶ πρῶτον κτητέον ἀρετήν, καὶ ἄλλῳ ὃς
32834   4.1.152.9 : μέλλει μὴ ἰδίᾳ μόνον αὑτοῦ τε καὶ τῶν αὑτοῦ ἄρξειν καὶ
32835   4.1.152.10 : ἐπιμελήσεσθαι, ἀλλὰ πόλεως καὶ τῶν τῆς πόλεως. {—}
32836   4.1.152.11 : Ἀληθῆ λέγεις. {—}Οὐκ ἄρα ἐξουσίαν σοι οὐδ´ ἀρχὴν πα–
32837   4.1.152.12 : ρασκευαστέον σεαυτῷ ποιεῖν ὅ τι ἂν βούλῃ, οὐδὲ τῇ πό–
32838   4.1.152.13 : λει, ἀλλὰ δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην, {—}Φαίνεται. {—}
32839   4.1.152.14 : Δικαίως μὲν γὰρ πράττοντες καὶ σωφρόνως σύ τε καὶ ἡ
32840   4.1.152.15 : πόλις θεοφιλῶς πράξετε. {—}Εἰκός γε. {—}Καὶ ὅπερ γε
32841   4.1.152.16 : ἐν τοῖς πρόσθεν ἐλέγομεν, εἰς τὸ θεῖον καὶ τὸ λαμπρὸν
32842   4.1.152.17 : ὁρῶντες πράξετε. {—}Φαίνεται. {—}Ἀλλὰ μὴν ἐνταῦθά γε
32843   4.1.152.18 : βλέποντες ὑμᾶς τε [καὶ] αὐτοὺς καὶ τὰ ὑμέτερα ἀγαθὰ 
32844   4.1.152.19 : κατόψεσθε καὶ γνώσεσθε. {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν ὀρθῶς καὶ
32845   4.1.152.20 : εὖ πράξετε; {—}Ναί. {—}Ἀλλὰ μὴν οὕτω γε πράττοντας
32846   4.1.152.21 : ὑμᾶς ἐθέλω ἐγγυήσασθαι ἦ μὲν εὐδαιμονήσειν. {—}Ἀσφα–
32847   4.1.152.22 : λὴς γὰρ εἶ ἐγγυητής. {—}Ἀδίκως δὲ πράττοντες, εἰς τὸ
32848   4.1.152.23 : ἄθεον καὶ τὸ σκοτεινὸν βλέποντες, ὡς τὰ εἰκότα, ὅμοια
32849   4.1.152.24 : τούτοις πράξετε ἀγνοοῦντες ὑμᾶς αὐτούς. {—}Ἔοικεν. {—}
32850   4.1.152.25 : Ὧι γάρ, ὦ φίλε Ἀλκιβιάδη, ἐξουσία μὲν ᾖ ποιεῖν ὃ βού–
32851   4.1.152.26 : λεται, νοῦν δὲ μὴ ἔχῃ, τί τὸ εἰκὸς συμβαίνειν, ἰδιώτῃ ἢ
32852   4.1.152.27 : καὶ πόλει; οἷον νοσοῦντι ἐξουσίας οὔσης δρᾶν ὃ βούλε–
32853   4.1.152.28 : ται, νοῦν ἰατρικὸν μὴ ἔχοντι, τυραννοῦντι δὲ ὡς μηδ´ ἐπι–
32854   4.1.152.29 : πλήττοι τις αὐτῷ, τί τὸ συμβησόμενον; ἆρ´ οὐχ, ὡς τὸ
32855   4.1.152.30 : εἰκός, διαφθαρῆναι τὸ σῶμα; τί δ´ ἐν νηί, εἴ τῳ ἐξου–
32856   4.1.152.31 : σία εἴη ποιεῖν ὃ δοκεῖ, νοῦ τε καὶ ἀρετῆς κυβερνητικῆς
32857   4.1.152.32 : ἐστερημένῳ, καθορᾷς ὃ ἂν ξυμβαίη αὐτῷ τε καὶ τοῖς συν–
32858   4.1.152.33 : ναύταις; {—}Ἔγωγε, ὅτι ἀπόλοιντο πάντες ἄν. {—}Οὐκοῦν
32859   4.1.152.34 : ὡσαύτως ἐν πόλει τε καὶ πάσαις ἀρχαῖς καὶ ἐξουσίαις
32860   4.1.152.35 : ἀπολειπομέναις ἀρετῆς ἕπεται τὸ κακῶς πράττειν; {—}
32861   4.1.152.36 : Ἀνάγκη. {—}Οὐκ ἄρα τυραννίδα χρή, ὦ ἄριστε Ἀλκιβι–
32862   4.1.152.37 : άδη, παρασκευάζεσθαι οὔτε ἑαυτῷ οὔτε τῇ πόλει, εἰ μέλ–
32863   4.1.152.38 : λετε εὐδαιμονεῖν, ἀλλ´ ἀρετήν. {—}Ἀληθῆ λέγεις. {—}Πρὶν
32864   4.1.152.39 : δέ γε ἀρετὴν ἔχειν, τὸ ἄρχεσθαι ἄμεινον ὑπὸ τοῦ βελτί– 
32865   4.1.152.40 : ονος ἢ τὸ ἄρχειν ἀνδρί, οὐ μόνον παιδί. {—}Φαίνεται. {—}
32866   4.1.152.41 : Οὐκοῦν τό γ´ ἄμεινον καὶ κάλλιον; {—}Ναί. {—}Τὸ δὲ
32867   4.1.152.42 : κάλλιον πρεπωδέστερον; {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}Πρέπει ἄρα
32868   4.1.152.43 : τῷ κακῷ δουλεύειν· ἄμεινον γάρ. {—}Ναί. {—}Δουλοπρε–
32869   4.1.152.44 : πὲς ἄρα ἡ κακία. {—}Φαίνεται. {—}Ἐλευθεροπρεπὲς δὲ ἡ
32870   4.1.152.45 : ἀρετή. {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν φεύγειν χρή, ὦ ἑταῖρε, τὴν
32871   4.1.152.46 : δουλοπρέπειαν; {—}Μάλιστά γε, ὦ Σώκρατες. {—}Αἰ–
32872   4.1.152.47 : σθάνῃ δὲ νῦν πῶς ἔχεις, δουλοπρεπῶς ἢ οὔ; {—}Δοκῶ μοι
32873   4.1.152.48 : καὶ μάλα σφόδρα αἰσθάνεσθαι.
32874   4.1.153.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ ηʹ τῆς Κύρου παι–
32875   4.1.153.2 : δείας (c. 1, 2–3).
32876   4.1.153.3 : Ἐννοήσατε γὰρ τίς ἂν πόλις πολεμία ὑπὸ μὴ πει–
32877   4.1.153.4 : θομένων ἁλοίη· [ἢ] τίς δ´ ἂν φιλία ὑπὸ μὴ πειθομένων
32878   4.1.153.5 : διαφυλαχθείη· ποῖον δ´ ἂν ἀπειθοῦν στράτευμα νίκης
32879   4.1.153.6 : τύχοι· πῶς δ´ ἂν μᾶλλον ἡττῷντ´ ἐν μάχαις ἄνθρωποι
32880   4.1.153.7 : ἢ ἐπειδὰν ἄρξωνται ἰδίᾳ ἕκαστος περὶ τῆς σωτηρίας βου–
32881   4.1.153.8 : λεύεσθαι· τί δ´ ἂν ἄλλο ἀγαθὸν τελεσθείη ὑπὸ μὴ πει–
32882   4.1.153.9 : θομένων· ποῖαι δὲ πόλεις νομίμως ἂν οἰκήσειαν· ποῖοι
32883   4.1.153.10 : δ´ οἶκοι σωθείησαν· πῶς δ´ ἂν νῆες ὅποι δεῖ ἀφίκοιντο·
32884   4.1.153.11 : ἡμεῖς δέ γ´ ἃ νῦν ἔχομεν ἀγαθὰ διὰ τί ἄλλο μᾶλλον κατ–
32885   4.1.153.12 : επράξαμεν ἢ διὰ τὸ πείθεσθαι τῷ ἄρχοντι; εἰ τοίνυν
32886   4.1.153.13 : μέγιστον ἀγαθὸν τὸ πειθαρχεῖν φαίνεται εἰς τὸ κατα– 
32887   4.1.153.14 : πράττειν τὰ ἀγαθά, εὖ ἴστε ὅτι τὸ αὐτὸ τοῦτο καὶ εἰς
32888   4.1.153.15 : τὸ διασῴζειν ἃ δεῖ μέγιστον ἀγαθόν ἐστιν.
32889   4.1.154.1 : Πλάτωνος Πολιτείας βʹ (p. 374 E-
32890   4.1.154.2 :  376 A).
32891   4.1.154.3 : Ἡμέτερον δ´ ἂν εἴη ἔργον, ὡς ἔοικεν, εἴπερ οἷοί τε
32892   4.1.154.4 : ἐσμέν, ἐκλέξασθαι, τίνες τε καὶ ποῖαι φύσεις ἐπιτήδειαι
32893   4.1.154.5 : εἰς πόλεως φυλακήν. Ἡμέτερον μέντοι. Μὰ Δί´, ἦν δ´
32894   4.1.154.6 : ἐγώ, οὐκ ἄρα φαῦλον πρᾶγμα ἠράμεθα· ὅμως δὲ οὐκ
32895   4.1.154.7 : ἀποδειλιατέον εἰς ὅσον δὴ δύναμις παρήκει. Οὐ γὰρ
32896   4.1.154.8 : οὖν, ἔφη. Οἴει οὖν τι, ἦν δ´ ἐγώ, διαφέρειν τὴν φύσιν
32897   4.1.154.9 : γενναίου σκύλακος εἰς φυλακὴν νεανίσκου εὐγενοῦς; Τὸ
32898   4.1.154.10 : ποῖον λέγεις; Οἷον ὀξύν τέ που δεῖ αὐτοῖν ἑκάτερον εἶ–
32899   4.1.154.11 : ναι καὶ ἐλαφρὸν πρὸς τὸ αἰσθανόμενον διωκάθειν, καὶ
32900   4.1.154.12 : ἰσχυρὸν αὖ, ἐὰν δέῃ ἑλόντα διαμάχεσθαι. Δεῖ γὰρ οὖν,
32901   4.1.154.13 : ἔφη, πάντων τούτων. Καὶ μὴν ἀνδρεῖόν γε, εἴπερ εὖ μα–
32902   4.1.154.14 : χεῖται. Πῶς δ´ οὔ; Ἀνδρεῖος δ´ εἶναι ἆρ´ ἂν ἐθέλοι ὁ
32903   4.1.154.15 : μὴ θυμοειδὴς 〈εἴτε〉 ἵππος εἴτε κύων εἴτε ἄλλο ὁτιοῦν
32904   4.1.154.16 : ζῷον; ἢ οὐκ ἐννενόηκας ὡς ἄμαχόν τε καὶ ἀνίκητον θυ–
32905   4.1.154.17 : μός, οὗ παρόντος ψυχὴ πᾶσα πρὸς πάντα ἄφοβός τε καὶ
32906   4.1.154.18 : ἀήττητος; Ἐννενόηκα. Τὰ μὲν τοίνυν τοῦ σώματος οἷον
32907   4.1.154.19 : δεῖ τὸν φύλακα εἶναι, δῆλα. Ναί. Καὶ μὴν καὶ τὰ τῆς ψυ– 
32908   4.1.154.20 : χῆς, ὅτι γε θυμοειδῆ. Καὶ τοῦτο. Πῶς οὖν, ἦν δ´ ἐγώ,
32909   4.1.154.21 : ὦ Γλαύκων, οὐκ ἄγριοι ἀλλήλοις τε ἔσονται καὶ τοῖς ἄλ–
32910   4.1.154.22 : λοις πολίταις, ὄντες τοιοῦτοι τὰς φύσεις; Μὰ Δί´, ἦ δ´
32911   4.1.154.23 : ὅς, οὐ ῥᾳδίως. Ἀλλὰ μέντοι δεῖ γε πρὸς μὲν τοὺς οἰκεί–
32912   4.1.154.24 : ους πράους αὐτοὺς εἶναι, πρὸς δὲ τοὺς πολεμίους χαλε–
32913   4.1.154.25 : πούς· εἰ δὲ μή, οὐ μενοῦσιν ἄλλους σφᾶς διολέσαι, ἀλλ´
32914   4.1.154.26 : αὐτοὶ φθήσονται αὐτὸ δράσαντες. Ἀληθῆ, ἔφη. Τί οὖν,
32915   4.1.154.27 : ἦν δ´ ἐγώ, ποιήσομεν; πόθεν πρᾶόν τε ἅμα καὶ μεγα–
32916   4.1.154.28 : λόθυμον ἦθος εὑρήσομεν; ἐναντία γάρ που θυμοειδεῖ
32917   4.1.154.29 : πραεῖα φύσις. Φαίνεται. Ἀλλὰ μέντοι τούτων γε ὁπο–
32918   4.1.154.30 : τέρου ἂν στέρηται, φύλαξ ἀγαθὸς οὐ μὴ γένηται· ταῦτα
32919   4.1.154.31 : δὲ ἀδυνάτοις ἔοικεν, καὶ οὕτω δὴ ξυμβαίνει ἀγαθὸν φύ–
32920   4.1.154.32 : λακα ἀδύνατον γενέσθαι. Κινδυνεύει, ἔφη. Καὶ ἐγὼ ἀπο–
32921   4.1.154.33 : ρήσας τε καὶ ἐπισκεψάμενος τὰ ἔμπροσθεν, εἶπον, Δι–
32922   4.1.154.34 : καίως γε, ἦν δ´ ἐγώ, ὦ φίλε, ἀποροῦμεν· ἧς γὰρ
32923   4.1.154.35 : προυθέμεθα εἰκόνος ἀπελείφθημεν. Πῶς λέγεις; ἔφη.
32924   4.1.154.36 : Οὐκ ἐνενοήσαμεν, ὅτι ἄρα τοιαῦταί εἰσι φύσεις οἵας ἡμεῖς
32925   4.1.154.37 : οὐκ ᾠήθημεν, ἔχουσαι τἀναντία ταῦτα; Ποῦ δή; Ἴδοι
32926   4.1.154.38 : μὲν ἄν τις καὶ ἐν ἄλλοις πολλοῖς ζῴοις, οὐ μεντἂν ἥκι–
32927   4.1.154.39 : στα ἐν ᾧ ἡμεῖς παρεβάλλομεν τῷ φύλακι. οἶσθα γάρ που
32928   4.1.154.40 : τῶν γενναίων κυνῶν, ὅτι τοῦτο αὐτῶν φύσει τὸ ἦθος, πρὸς
32929   4.1.154.41 : μὲν τοὺς συνήθεις τε καὶ γνωρίμους ὡς οἷόν τε πραοτά– 
32930   4.1.154.42 : τους εἶναι, πρὸς δὲ τοὺς ἀγνῶτας τἀναντία. Οἶδα μέν–
32931   4.1.154.43 : τοι, ἔφη. Τοῦτο μὲν ἄρα, ἦν δ´ ἐγώ, δυνατόν, καὶ οὐ
32932   4.1.154.44 : παρὰ φύσιν ζητοῦμεν τοιοῦτον εἶναι τὸν φύλακα. Οὐκ
32933   4.1.154.45 : ἔοικεν. Ἆρ´ οὖν σοι δοκεῖ ἔτι τοῦδε προσδεῖσθαι ὁ φυ–
32934   4.1.154.46 : λακικὸς ἐσόμενος, πρὸς τῷ θυμοειδεῖ ἔτι προσγενέσθαι
32935   4.1.154.47 : φιλόσοφος τὴν φύσιν; Πῶς δή; ἔφη· οὐ γὰρ ἐννοῶ. Καὶ
32936   4.1.154.48 : τοῦτο, ἦν δ´ ἐγώ, ἐν τοῖς κυσὶ κατόψει, ὃ καὶ ἄξιον θαυ–
32937   4.1.154.49 : μάσαι τοῦ θηρίου. Τὸ ποῖον; Ὅτι ὃν μὲν ἂν ἴδῃ ἀγνῶτα,
32938   4.1.154.50 : μισεῖ καὶ χαλεπαίνει, οὐδὲν κακὸν πεπονθώς· ὃν δ´ ἂν
32939   4.1.154.51 : γνώριμον, ἀσπάζεται, κἂν μηδὲν πώποτε ὑπ´ αὐτοῦ πε–
32940   4.1.154.52 : πόνθῃ ἀγαθόν. ἢ οὔπω τοῦτο ἐθαύμασας; Οὐ πάνυ,
32941   4.1.154.53 : ἔφη, μέχρι τούτου προσέσχον τὸν νοῦν· ὅτι δέ που δρᾷ
32942   4.1.154.54 : ταῦτα, δῆλον.
32943   4.1.155.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 376 C).
32944   4.1.155.2 : Φιλόσοφος δὴ καὶ θυμοειδὴς καὶ ἰσχυρὸς καὶ ταχὺς
32945   4.1.155.3 : ἡμῖν τὴν φύσιν ἔσται ὁ μέλλων καλὸς κἀγαθὸς φύλαξ
32946   4.1.155.4 : ἔσεσθαι πόλεως. Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη.
32947   4.1.156.1 : Πλάτωνος Πολιτείας γʹ (p. 395 B–D).
32948   4.1.156.2 : Εἰ ἄρα τὸν πρῶτον λόγον διασώσομεν, τοὺς φύλα–
32949   4.1.156.3 : κας ἡμῖν τῶν ἄλλων πασῶν δημιουργιῶν ἀφειμένους δεῖν
32950   4.1.156.4 : εἶναι δημιουργοὺς ἐλευθερίας τῆς πόλεως πάνυ ἀκριβεῖς
32951   4.1.156.5 : καὶ μηδὲν ἄλλο ἐπιτηδεύειν ὅ τι μὴ εἰς τοῦτο φέρει, οὐ– 
32952   4.1.156.6 : δὲν † δὲ δὴ δέοι ἂν αὐτοὺς ἄλλο πράττειν οὐδὲ μιμεῖσθαι
32953   4.1.156.7 : 〈ἢ〉 τὰ τούτοις προσήκοντα εὐθὺς ἐκ παίδων ἀνδρείους.
32954   4.1.156.8 : σώφρονας, ὁσίους, ἐλευθέρους, καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα, τὰ
32955   4.1.156.9 : δὲ ἀνελεύθερα μήτε ποιεῖν μήτε δεινοὺς εἶναι μιμήσα–
32956   4.1.156.10 : σθαι, μηδ´ ἄλλο μηδὲν τῶν αἰσχρῶν, ἵνα μὴ ἐκ τῆς μι–
32957   4.1.156.11 : μήσεως τοῦ εἶναι ἀπολαύσωσιν. ἢ οὐκ ᾔσθησαι, ὅτι αἱ
32958   4.1.156.12 : μιμήσεις, ἐὰν ἐκ νέων πόρρω διατελέσωσιν, εἰς ἤθη τε
32959   4.1.156.13 : καὶ φύσιν καθίστανται καὶ κατὰ σῶμα καὶ φωνὰς καὶ
32960   4.1.156.14 : κατὰ τὴν διάνοιαν; Καὶ μάλα, ἦ δ´ ὅς.
32961   4.1.157.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 412 B–414 B).
32962   4.1.157.2 : Τὸ δὴ μετὰ τοῦτο τί ἂν ἡμῖν διαιρετέον εἴη; ἆρ´
32963   4.1.157.3 : οὐκ αὐτῶν τούτων οἵτινες ἄρξουσί τε καὶ ἄρξονται; Τί
32964   4.1.157.4 : μήν; Οὐκοῦν ὅτι μὲν πρεσβυτέρους τοὺς ἄρχοντας δεῖ
32965   4.1.157.5 : εἶναι, νεωτέρους δὲ τοὺς ἀρχομένους, ..; Δῆλον. Καὶ ὅτι
32966   4.1.157.6 : γε τοὺς ἀρίστους αὐτῶν τούτων; Καὶ τοῦτο. Οἱ δὲ γε–
32967   4.1.157.7 : ωργῶν ἄριστοι ἆρ´ οὐ γεωργικώτατοι γίγνονται; Ναί.
32968   4.1.157.8 : Νῦν δ´, ἐπειδὴ φυλάκων αὐτοὺς ἀρίστους δεῖ εἶναι, ἆρ´
32969   4.1.157.9 : οὐ φυλακικωτάτους πόλεως; Ναί. Οὐκοῦν φρονίμους τε
32970   4.1.157.10 : εἰς τοῦτο δεῖ ὑπάρχειν καὶ δυνατοὺς καὶ ἔτι κηδεμόνας
32971   4.1.157.11 : τῆς πόλεως; Ἔστι ταῦτα. Κήδοιτο δ´ ἄν τις μάλιστα
32972   4.1.157.12 : τούτου ὃ τυγχάνει φιλῶν. Ἀνάγκη. Καὶ μὴν τοῦτό γ´ 
32973   4.1.157.13 : ἂν μάλιστα φιλοῖ, ᾧ ξυμφέρειν ἡγοῖτο ταὐτὰ καὶ ἑαυτῷ καὶ ὅ–
32974   4.1.157.14 : τι μάλιστα ἐκείνου μὲν εὖ πράττοντος οἴοιτο ξυμβαίνειν
32975   4.1.157.15 : καὶ ἑαυτῷ εὖ πράττειν, μὴ δέ, τοὐναντίον. Οὕτως, ἔφη.
32976   4.1.157.16 : Λεκτέον ἄρα ἐκ τῶν ἄλλων φυλάκων τοιούτους ἄνδρας,
32977   4.1.157.17 : οἳ ἂν σκοποῦσιν ἡμῖν φαίνωνται παρὰ πάντα τὸν βίον,
32978   4.1.157.18 : ὃ μὲν ἂν τῇ πόλει ἡγήσωνται ξυμφέρειν, πάσῃ προθυ–
32979   4.1.157.19 : μίᾳ ποιεῖν, ὃ δ´ ἂν μή, μηδενὶ τρόπῳ πρᾶξαι ἂν ἐθέ–
32980   4.1.157.20 : λειν. Ἐπιτήδειοι γάρ, ἔφη. Δοκεῖ δή μοι τηρητέον αὐ–
32981   4.1.157.21 : τοὺς εἶναι ἐν ἁπάσαις ταῖς ἡλικίαις, εἰ φυλακικοί εἰσι
32982   4.1.157.22 : τούτου τοῦ δόγματος καὶ μήτε γοητευόμενοι μήτε βιαζό–
32983   4.1.157.23 : μενοι † οἳ ἐκβάλλοιεν ἐπιλανθανόμενοι δόξαν τὴν τοῦ
32984   4.1.157.24 : ποιεῖν δεῖν ἃ τῇ πόλει βέλτιστα. Τίνα, ἔφη, λέγεις τὴν
32985   4.1.157.25 : ἐκβολήν; Ἐγώ σοι, ἔφην, ἐρῶ. φαίνεταί μοι δόξα ἐξιέ–
32986   4.1.157.26 : ναι ἐκ διανοίας ἢ ἑκουσίως ἢ ἀκουσίως, ἑκουσίως μὲν ἡ
32987   4.1.157.27 : ψευδὴς τοῦ μεταμανθάνοντος, ἀκουσίως δὲ πᾶσα ἡ ἀλη–
32988   4.1.157.28 : θής. Τὸ μὲν τῆς ἑκουσίου, ἔφη, μανθάνω, τὸ δὲ τῆς
32989   4.1.157.29 : ἀκουσίου δέομαι μαθεῖν. Τί δαί; οὐ καὶ σὺ ἡγῇ, ἔφην
32990   4.1.157.30 : ἐγώ, τῶν μὲν ἀγαθῶν ἀκουσίως στέρεσθαι τοὺς ἀνθρώ–
32991   4.1.157.31 : πους, τῶν δὲ κακῶν ἑκουσίως; ἢ οὐ τὸ μὲν ἐψεῦσθαι
32992   4.1.157.32 : τῆς ἀληθείας κακόν, τὸ δὲ ἀληθεύειν ἀγαθόν; ἢ οὐ τὸ
32993   4.1.157.33 : τὰ ὄντα δοξάζειν ἀληθεύειν δοκεῖ σοι εἶναι; Ἀλλ´, ἦ δ´
32994   4.1.157.34 : ὅς, ὀρθῶς λέγεις, καί μοι δοκοῦσιν ἄκοντες ἀληθοῦς
32995   4.1.157.35 : δόξης στερίσκεσθαι. Οὐκοῦν κλαπέντες ἢ γοητευθέντες 
32996   4.1.157.36 : ἢ βιασθέντες τοῦτο πάσχουσιν; Οὐδὲ νῦν, ἔφη, μανθάνω.
32997   4.1.157.37 : Τραγικῶς ἄρα, ἦν δ´ ἐγώ, κινδυνεύω λέγειν. κλαπέντας
32998   4.1.157.38 : γὰρ τοὺς μεταπεισθέντας λέγω καὶ τοὺς ἐπιλανθανομέ–
32999   4.1.157.39 : νους, ὅτι τῶν μὲν χρόνος, τῶν δὲ λόγος ἐξαιρούμενος λαν–
33000   4.1.157.40 : θάνει· νῦν γάρ που μανθάνεις; Ναί. Τοὺς τοίνυν βια–
33001   4.1.157.41 : σθέντας λέγω οὓς ἂν ὀδύνη τις ἢ ἀλγηδὼν μεταδοξάσαι
33002   4.1.157.42 : ποιήσῃ. Καὶ τοῦτο, ἔφη, ἔμαθον, καὶ ὀρθῶς λέγεις.
33003   4.1.157.43 : Τοὺς μὴν γοητευθέντας, ὡς ἐγᾦμαι, κἂν σὺ φαίης εἶναι
33004   4.1.157.44 : οἳ ἂν μεταδοξάσωσιν ἢ ὑφ´ ἡδονῆς κηληθέντες ἢ ὑπὸ
33005   4.1.157.45 : φόβου τι δείσαντες. Ἔοικε γάρ, ἦ δ´ ὅς, γοητεύειν πάντα
33006   4.1.157.46 : ὅσα ἀπατᾷ. Ὃ τοίνυν ἄρτι ἔλεγον, ζητητέον τίνες ἄρι–
33007   4.1.157.47 : στοι φύλακες τοῦ παρ´ αὑτοῖς δόγματος, τοῦτο ὡς ποιη–
33008   4.1.157.48 : τέον ὃ [δ´] ἂν τῇ πόλει ἀεὶ δοκῶσι βέλτιστον εἶναι αὐ–
33009   4.1.157.49 : τοῖς ποιεῖν. τηρητέον δὴ εὐθὺς ἐκ παίδων προθεμένοις
33010   4.1.157.50 : ἔργα ἐν οἷς ἄν τις τὸ τοιοῦτον μάλιστα ἐπιλανθάνοιτο
33011   4.1.157.51 : καὶ ἐξαπατῷτο, καὶ τὸν μὲν μνήμονα καὶ δυσεξαπάτητον
33012   4.1.157.52 : ἐγκριτέον, τὸν δὲ μὴ ἀποκριτέον. ἦ γάρ; Ναί. Καὶ πό–
33013   4.1.157.53 : νους γε αὖ καὶ ἀλγηδόνας καὶ ἀγῶνας αὐτοῖς θετέον, ἐν οἷς
33014   4.1.157.54 : ταὐτὰ ταῦτα τηρητέον. Ὀρθῶς, ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν δ´ ἐγώ, καὶ
33015   4.1.157.55 : τρίτου εἴδους τοῦ τῆς γοητείας ἅμιλλαν ποιητέον καὶ θεα–
33016   4.1.157.56 : τέον, ὥσπερ τοὺς πώλους ἐπὶ τοὺς ψόφους τε καὶ θο–
33017   4.1.157.57 : ρύβους ἄγοντες σκοποῦσιν εἰ φοβεροί, οὕτως νέους ὄντας 
33018   4.1.157.58 : εἰς δείματα κομιστέον καὶ εἰς ἡδονὰς αὖ μεταβλητέον,
33019   4.1.157.59 : βασανίζοντας πολὺ μᾶλλον ἢ χρυσὸν ἐν πυρί, εἰ δυσγο–
33020   4.1.157.60 : ήτευτος καὶ εὐσχήμων ἐν ἅπασι φαίνεται, φύλαξ αὑτοῦ
33021   4.1.157.61 : ὢν ἀγαθὸς καὶ τῆς μουσικῆς ἧς ἐμάνθανεν, εὔρυθμόν τε
33022   4.1.157.62 : καὶ εὐάρμοστον ἑαυτὸν ἐν πᾶσι τούτοις παρασχών, οἷος
33023   4.1.157.63 : δὴ ὢν καὶ ἑαυτῷ καὶ πόλει χρησιμώτατος ἂν εἴη. καὶ
33024   4.1.157.64 : τὸν ἀεὶ ἔν τε παισὶ καὶ νεανίσκοις καὶ ἀνδράσι βασανι–
33025   4.1.157.65 : ζόμενον καὶ ἀκήρατον ἐκβαίνοντα καταστατέον ἄρχοντα
33026   4.1.157.66 : τῆς πόλεως καὶ φύλακα, καὶ τιμὰς δοτέον καὶ ζῶντι καὶ
33027   4.1.157.67 : τετελευτηκότι, τάφων τε καὶ τῶν ἄλλων μνημείων μέγι–
33028   4.1.157.68 : στα γέρα λαγχάνοντα· τὸν δὲ μὴ τοιοῦτον ἀποκριτέον.
33029   4.1.157.69 : τοιαύτη τις, ἦν δ´ ἐγώ, ὦ Γλαύκων, δοκεῖ μοι ἡ ἐκλογὴ
33030   4.1.157.70 : εἶναι καὶ κατάστασις τῶν ἀρχόντων τε καὶ φυλά–
33031   4.1.157.71 : κων, ὡς ἐν τύποις, μὴ δι´ ἀκριβείας, εἰρῆσθαι. Καὶ
33032   4.1.157.72 : ἐμοί, ἦ δ´ ὅς, οὕτω πῃ φαίνεται. Ἆρ´ οὖν ὡς ἀλη–
33033   4.1.157.73 : θῶς ὀρθότατον καλεῖν τούτους μὲν φύλακας παντελεῖς
33034   4.1.157.74 : τῶν τε ἔξωθεν πολεμίων τῶν τε ἐντὸς φίλων, ὅπως 〈οἱ
33035   4.1.157.75 : μὲν〉 μὴ βουλήσονται, οἱ δὲ μὴ δυνήσονται κακουργεῖν,
33036   4.1.157.76 : τοὺς δὲ νέους, οὓς δὴ νῦν φύλακας ἐκαλοῦμεν, ἐπικούρους
33037   4.1.157.77 : τε καὶ βοηθοὺς τοῖς τῶν ἀρχόντων δόγμασιν;
33038   4.1.158.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 416 B–417 B).
33039   4.1.158.2 : Ὃ μέντοι ἄρτι ἐλέγομεν, ἄξιον, ὅτι δεῖ αὐτοὺς τῆς
33040   4.1.158.3 : ὀρθῆς τυχεῖν παιδείας, ἥ τις ποτ´ ἐστίν. εἰ μέλλουσι τὸ 
33041   4.1.158.4 : μέγιστον ἕξειν πρὸς τὸ ἥμεροι εἶναι αὑτοῖς τε καὶ τοῖς
33042   4.1.158.5 : φυλαττομένοις ὑπ´ αὐτῶν. Καὶ ὀρθῶς γε, ἦ δ´ ὅς. Πρὸς
33043   4.1.158.6 : τοίνυν τῇ παιδείᾳ ταύτῃ φαίη ἄν τις νοῦν ἔχων δεῖν καὶ
33044   4.1.158.7 : τὰς οἰκήσεις καὶ τὴν ἄλλην οὐσίαν τοιαύτην αὐτοῖς παρ–
33045   4.1.158.8 : εσκευάσθαι, ἥτις μήτε τοὺς φύλακας ὡς ἀρίστους εἶναι
33046   4.1.158.9 : παύσει αὐτούς, κακουργεῖν τε μὴ ἐπαίρει περὶ τοὺς ἄλ–
33047   4.1.158.10 : λους πολίτας. Καὶ ἀληθῶς γε φήσει. Ὅρα δή, εἶπον
33048   4.1.158.11 : ἐγώ, εἰ τοιόνδε τινὰ τρόπον δεῖ αὐτοὺς ζῆν τε καὶ οἰκεῖν,
33049   4.1.158.12 : εἰ μέλλουσι τοιοῦτοι ἔσεσθαι· πρῶτον μὲν οὐσίαν κε–
33050   4.1.158.13 : κτημένον μηδεμίαν μηδένα ἰδίαν, ἢν μὴ πᾶσα ἀνάγκη·
33051   4.1.158.14 : ἔπειτα οἴκησιν καὶ ταμιεῖον μηδενὶ εἶναι μηδὲν τοιοῦτον,
33052   4.1.158.15 : εἰς ὃ οὐ πᾶς ὁ βουλόμενος εἴσεισι· τὰ δ´ ἐπιτήδεια,
33053   4.1.158.16 : ὅσων δέονται ἄνδρες ἀθληταὶ πολέμου σώφρονές τε καὶ
33054   4.1.158.17 : ἀνδρεῖοι, ταξαμένους παρὰ τῶν ἄλλων πολιτῶν δέχεσθαι
33055   4.1.158.18 : μισθὸν τῆς φυλακῆς τοσοῦτον ὅσον μήτε περιεῖναι αὐ–
33056   4.1.158.19 : τοῖς εἰς τὸν ἐνιαυτὸν μήτε ἐνδεῖν· φοιτῶντας δ´ εἰς ξυσ–
33057   4.1.158.20 : σίτια ὥσπερ ἐξεστρατοπεδευμένους κοινῇ ζῆν· χρυσίον
33058   4.1.158.21 : δὲ καὶ ἀργύριον εἰπεῖν αὐτοῖς ὅτι θεῖον παρὰ θεῶν ἀεὶ
33059   4.1.158.22 : ἐν τῇ ψυχῇ ἔχουσι καὶ οὐδὲν προσδέονται τοῦ ἀνθρω–
33060   4.1.158.23 : πείου, οὐδὲ ὅσια τὴν ἐκείνου κτῆσιν τῇ τοῦ θνητοῦ χρυ–
33061   4.1.158.24 : σοῦ κτήσει ξυμμιγνύντας μιαίνειν, διότι πολλὰ καὶ ἀνό–
33062   4.1.158.25 : σια περὶ τὸ τῶν πολλῶν νόμισμα γέγονε, τὸ παρ´ ἐκείνοις 
33063   4.1.158.26 : δὲ ἀκήρατον· ἀλλὰ μόνοις αὐτοῖς τῶν ἐν τῇ πόλει με–
33064   4.1.158.27 : ταχειρίζεσθαι καὶ ἅπτεσθαι χρυσοῦ καὶ ἀργύρου οὐ θέ–
33065   4.1.158.28 : μις, οὐδὲ ὑπὸ τὸν αὐτὸν ὄροφον ἰέναι οὐδὲ περιάψασθαι
33066   4.1.158.29 : οὐδὲ πίνειν ἐξ ἀργύρου ἢ χρυσοῦ. καὶ οὕτω μὲν σῴζοιντό
33067   4.1.158.30 : τε ἂν καὶ σῴζοιεν τὴν πόλιν· ὁπότε δὲ αὐτοὶ γῆν τε
33068   4.1.158.31 : ἰδίαν καὶ οἰκίας καὶ νομίσματα κτήσονται, οἰκονόμοι μὲν
33069   4.1.158.32 : καὶ γεωργοὶ ἀντὶ φυλάκων ἔσονται, δεσπόται δὲ καὶ ἐχ–
33070   4.1.158.33 : θροὶ ἀντὶ ξυμμάχων τῶν ἄλλων πολιτῶν γενήσονται, μι–
33071   4.1.158.34 : σοῦντες δὲ καὶ μισούμενοι καὶ ἐπιβουλεύοντες καὶ ἐπιβου–
33072   4.1.158.35 : λευόμενοι διάξουσι πάντα τὸν βίον, πολὺ πλείω καὶ μᾶλ–
33073   4.1.158.36 : λον δεδιότες τοὺς ἔνδον ἢ τοὺς ἔξωθεν πολεμίους, θέον–
33074   4.1.158.37 : τες ἤδη τότε ἐγγύτατα ὀλέθρου αὐτοί τε καὶ ἡ ἄλλη πόλις.
33075   4.1.159.1 : Πλάτωνος Πολιτείας δʹ (p. 421 A).
33076   4.1.159.2 : Νευρορράφοι γὰρ φαῦλοι γενόμενοι καὶ διαφθαρέν–
33077   4.1.159.3 : τες καὶ προσποιησάμενοι εἶναι μὴ ὄντες πόλει οὐδὲν δει–
33078   4.1.159.4 : νόν, φύλακες δὲ νόμων τε καὶ πόλεως μὴ ὄντες ἀλλὰ
33079   4.1.159.5 : δοκοῦντες ὁρᾷς δὴ ὅτι πᾶσαν ἄρδην πόλιν ἀπολλύασιν.
33080   4.1.160.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 421 D–422 A).
33081   4.1.160.2 : Τοὺς ἄλλους αὖ δημιουργοὺς σκόπει εἰ τάδε δια–
33082   4.1.160.3 : φθείρει, ὥστε κακοὺς γίγνεσθαι. Τὰ ποῖα δὴ ταῦτα· Πλοῦ–
33083   4.1.160.4 : τος, ἦν δ´ ἐγώ, καὶ πενία. Πῶς δή; Ὧδε· πλουτήσας
33084   4.1.160.5 : χυτρεὺς δοκεῖ σοι ἔτι θελήσειν ἐπιμελεῖσθαι τῆς τέχνης;
33085   4.1.160.6 : Οὐδαμῶς, ἔφη. Ἀργὸς δὲ καὶ ἀμελὴς γενήσεται μᾶλλον 
33086   4.1.160.7 : αὐτὸς αὑτοῦ; Πολύ γε. Οὐκοῦν κακίων χυτρεὺς γίγνεται;
33087   4.1.160.8 : Καὶ τοῦτο, ἔφη, πολύ. Καὶ μὴν καὶ ὄργανά γε μὴ ἔχων
33088   4.1.160.9 : παρέχεσθαι ὑπὸ πενίας ἤ τι ἄλλο τῶν εἰς τὴν τέχνην τά
33089   4.1.160.10 : τε ἔργα πονηρότερα ἐργάσεται καὶ τοὺς υἱεῖς ἢ ἄλλους
33090   4.1.160.11 : οὓς ἂν διδάσκῃ χείρους δημιουργοὺς διδάξεται; Πῶς δ´
33091   4.1.160.12 : οὔ; Ὑπ´ ἀμφοτέρων δή, πενίας τε καὶ πλούτου, χείρω
33092   4.1.160.13 : μὲν τὰ τῶν τεχνῶν ἔργα, χείρους δὲ αὐτοί. Φαίνονται.
33093   4.1.160.14 : Ἕτερα δή, ὡς ἔοικε, τοῖς φύλαξιν εὑρήκαμεν, ἃ παντὶ
33094   4.1.160.15 : τρόπῳ φυλακτέον ὅπως μή ποτε αὐτοὺς λήσῃ εἰς τὴν
33095   4.1.160.16 : πόλιν παραδύντα. Τὰ τοῖα ταῦτα; Πλοῦτος, ἦν δ´ ἐγώ,
33096   4.1.160.17 : καὶ πενία, ὡς τοῦ μὲν τρυφὴν καὶ ἀργίαν καὶ νεωτερισ–
33097   4.1.160.18 : μὸν ἐμποιοῦντος, τοῦ δὲ ἀνελευθερίαν καὶ κακουργίαν
33098   4.1.160.19 : πρὸς τῷ νεωτερισμῷ. Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
33099   4.1.161.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 423 D–424 E).
33100   4.1.161.2 : Οὔτοι, ἦν δ´ ἐγώ, ὦ ἀγαθὲ Ἀδείμαντε, ὡς δόξειεν
33101   4.1.161.3 : ἄν τις, ταῦτα πολλὰ καὶ μεγάλα αὐτοῖς προστάττομεν
33102   4.1.161.4 : ἀλλὰ πάντα φαῦλα, ἐὰν τὸ λεγόμενον [μὴ] ἓν μέγα φυ–
33103   4.1.161.5 : λάττωσι, μᾶλλον δὲ ἀντὶ μεγάλου ἱκανόν. Τί τοῦτο; 
33104   4.1.161.6 : ἔφη. Τὴν παιδείαν, ἦν δ´ ἐγώ, καὶ τροφήν. ἐὰν γὰρ εὖ
33105   4.1.161.7 : παιδευόμενοι μέτριοι ἄνδρες γίγνωνται, πάντα ταῦτα ῥᾳ–
33106   4.1.161.8 : δίως διόψονται καὶ ἄλλα γε, ὅσα νῦν ἡμεῖς παραλείπο–
33107   4.1.161.9 : μεν, τήν τε τῶν γυναικῶν κτῆσιν καὶ γάμων καὶ παιδο–
33108   4.1.161.10 : ποιίας, ὅτι δεῖ ταῦτα κατὰ τὴν παροιμίαν πάντα ὅ τι
33109   4.1.161.11 : μάλιστα κοινὰ τὰ φίλων ποιεῖσθαι. Ὀρθότατα γάρ, ἔφη.
33110   4.1.161.12 : γίγνοιτ´ ἄν. Καὶ μήν, εἶπον, πολιτεία, ἐάν περ ἅπαξ
33111   4.1.161.13 : ὁρμήσῃ εὖ, ἔρχεται ὥσπερ κύκλος αὐξανομένη. τροφὴ
33112   4.1.161.14 : γὰρ καὶ παίδευσις χρηστὴ σῳζομένη φύσεις ἀγαθὰς ἐμ–
33113   4.1.161.15 : ποιεῖ, καὶ αὖ φύσεις χρησταὶ τοιαύτης παιδείας ἀντι–
33114   4.1.161.16 : λαμβανόμεναι ἔτι βελτίους τῶν προτέρων φύονται εἴς τε
33115   4.1.161.17 : τἄλλα καὶ εἰς τὸ γεννᾶν, ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις.
33116   4.1.161.18 : Εἰκός γ´, ἔφη. Ὡς τοίνυν διὰ βραχέων εἰπεῖν, τούτου
33117   4.1.161.19 : ἀνθεκτέον τοῖς ἐπιμεληταῖς τῆς πόλεως, ὅπως ἂν αὐτοὺς
33118   4.1.161.20 : μὴ λάθῃ διαφθαρέν, ἀλλὰ παρὰ πάντα αὐτὸ φυλάττωσι.
33119   4.1.161.21 : τὸ 〈μὴ〉 νεωτερίζειν περὶ γυμναστικήν τε καὶ μουσικὴν
33120   4.1.161.22 : παρὰ τὴν τάξιν, ἀλλ´ ὡς οἷόν τε μάλιστα φυλάττειν,
33121   4.1.161.23 : φοβουμένους ὅταν τις λέγῃ, ὡς τὴν ἀοιδὴν
33122   4.1.161.24 : μᾶλλον ἐπιφρονέους´ ἄνθρωποι,
33123   4.1.161.25 : ἥ τις ἀειδόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται,
33124   4.1.161.26 : μὴ πολλάκις τὸν ποιητήν τις οἴηται λέγειν οὐκ ᾄσματα
33125   4.1.161.27 : νέα ἀλλὰ τρόπον ᾠδῆς νέον, καὶ τοῦτ´ ἐπαινῇ. δεῖ δὲ
33126   4.1.161.28 : οὔτ´ ἐπαινεῖν τὸ τοιοῦτον οὔτε ὑπολαμβάνειν. εἶδος γὰρ
33127   4.1.161.29 : καινὸν μουσικῆς μεταβάλλειν εὐλαβητέον ὡς ἐν ὅλῳ κιν–
33128   4.1.161.30 : δυνεύοντα· οὐδαμοῦ γὰρ κινοῦνται μουσικῆς τρόποι ἄνευ
33129   4.1.161.31 : πολιτικῶν νόμων τῶν μεγίστων, ὡς φησί τε Δάμων κἀγὼ 
33130   4.1.161.32 : πείθομαι. Καὶ ἐμὲ τοίνυν, ἔφη ὁ Ἀδείμαντος, θὲς τῶν
33131   4.1.161.33 : πεπεισμένων. Τὸ δὴ φυλακτήριον, ἦν δ´ ἐγώ, ὡς ἔοικεν,
33132   4.1.161.34 : ἐνταῦθά που οἰκοδομητέον τοῖς φύλαξιν, ἐν μουσικῇ. Ἡ
33133   4.1.161.35 : γοῦν παρανομία, ἔφη, ῥᾳδίως αὕτη λανθάνει παραδυο–
33134   4.1.161.36 : μένη. Ναί, ἔφην, ὡς ἐν παιδιᾶς γε μέρει καὶ ὡς κακὸν
33135   4.1.161.37 : οὐδὲν ἐργαζομένη. Οὐδὲ γὰρ ἐργάζεται, ἔφη, ἄλλο γε ἢ
33136   4.1.161.38 : κατὰ σμικρὸν εἰσοικησαμένη ἠρέμα ὑπορρεῖ πρὸς τὰ ἤθη
33137   4.1.161.39 : τε καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα· ἐκ δὲ τούτων εἰς τὰ πρὸς ἀλ–
33138   4.1.161.40 : λήλους ξυμβόλαια μείζων ἐκβαίνει, ἐκ δὲ δὴ τῶν ξυμβο–
33139   4.1.161.41 : λαίων ἔρχεται ἐπὶ τοὺς νόμους καὶ πολιτείας πολλή, ὦ
33140   4.1.161.42 : Σώκρατες, ἀσέλγεια, ἕως ἂν τελευτῶσα πάντα ἰδίᾳ καὶ
33141   4.1.161.43 : δημοσίᾳ ἀνατρέψαι. Εἶεν, ἦν δ´ ἐγώ· οὕτω τοῦτ´ ἔχει;
33142   4.1.161.44 : Δοκεῖ μοι, ἔφη. Οὐκοῦν, ὃ ἐξ ἀρχῆς ἐλέγομεν, τοῖς ἡμε–
33143   4.1.161.45 : τέροις παισὶν ἐννομωτέρου εὐθὺς παιδιᾶς μεθεκτέον ὡς
33144   4.1.161.46 : παρανόμου γιγνομένης αὐτῆς καὶ παίδων τοιούτων ἐννό–
33145   4.1.161.47 : μους τε καὶ σπουδαίους ἐξ αὐτῶν ἄνδρας αὐξάνεσθαι
33146   4.1.161.48 : ἀδύνατον ὄν; Πῶς δ´ οὐχί; ἔφη. 
33147   4.2.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΕΘΩΝ.}1
33148   4.2.1.1 : Εὐριπίδου (fr. 1107 N. 2).
33149   4.2.1.2 : Ἄρχεσθαι χρεὼν
33150   4.2.1.3 : κακοὺς ὑπ´ ἐσθλῶν καὶ κλύειν τῶν κρεισσόνων.
33151   4.2.2.1 : Εὐριπίδου Δικτύος (fr. 337 N. 2).
33152   4.2.2.2 : Μὴ νεῖκος, ὦ γεραιέ, κοιράνοις τίθου.
33153   4.2.2.3 : σέβειν δὲ τοὺς κρατοῦντας ἀρχαῖος νόμος.
33154   4.2.3.1 : Μενάνδρου Ἀδελφοῖς (fr. 5 K.).
33155   4.2.3.2 : Οὐ παντελῶς δεῖ τοῖς πονηροῖς ἐπιτρέπειν,
33156   4.2.3.3 : ἀλλ´ ἀντιτάττεσθ´· εἰ δὲ μή, τἄνω κάτω
33157   4.2.3.4 : ἡμῶν ὁ βίος λήσει μεταστραφεὶς ὅλος.
33158   4.2.4.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθεῖ (fr. 362, 28 N. 2).
33159   4.2.4.2 : Καὶ τοὺς πονηροὺς μή ποτ´ αὔξαν´ ἐν πόλει.
33160   4.2.4.3 : κακοὶ γὰρ ἢ ἐμπλησθέντες νομίσματος 
33161   4.2.4.4 : ἢ πόλεος ἐμπεσόντες εἰς ἀρχήν τινα
33162   4.2.4.5 : σκιρτῶσιν ἀδόκητ´ εὐτυχησάντων δόμων.
33163   4.2.5.1 : Μενάνδρου Ἀνδρογύνῳ (fr. 53 K.).
33164   4.2.5.2 : Τὸ γὰρ σύνηθες οὐδαμοῦ παροπτέον.
33165   4.2.6.1 : Εὐριπίδου Ἱκετίδων ( 433 ss.).
33166   4.2.6.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν κρεῖσσον ἢ νόμοι πόλει
33167   4.2.6.3 : καλῶς τεθέντες· ὅ τε γὰρ ἀσθενέστερος
33168   4.2.6.4 : ὁ πλούσιός τε τὴν δίκην ἴσην ἔχει,
33169   4.2.6.5 : νικᾷ δ´ ὁ μείων τὸν μέγαν δίκαι´ ἔχων.
33170   4.2.7.1 : Μενάνδρου (fr. 635 K.).
33171   4.2.7.2 : Καλὸν οἱ νόμοι σφόδρ´ εἰσίν· ὁ δ´ ὁρῶν τοὺς νόμους
33172   4.2.7.3 : λίαν ἀκριβῶς, συκοφάντης φαίνεται.
33173   4.2.8.1 : Σοφοκλῆς Αἴαντι ( 666–676).
33174   4.2.8.2 : Τοιγὰρ τὸ λοιπὸν εἰσόμεσθα μὲν θεοῖς
33175   4.2.8.3 : εἴκειν, μαθησόμεσθα δ´ Ἀτρείδας σέβειν.
33176   4.2.8.4 : ἄρχοντές εἰσιν, ὥσθ´ ὑπεικτέον· τί μή; 
33177   4.2.8.5 : καὶ γὰρ τὰ δεινὰ καὶ τὰ καρτερώτατα
33178   4.2.8.6 : τιμαῖς ὑπείκει· τοῦτο μὲν νιφοστιβεῖς
33179   4.2.8.7 : χειμῶνες ἐκχωροῦσιν εὐκάρπῳ θέρει·
33180   4.2.8.8 : ἐξίσταται δὲ νυκτὸς αἰανὴς κύκλος
33181   4.2.8.9 : τῇ λευκοπώλῳ φέγγος ἡμέρᾳ φλέγειν·
33182   4.2.8.10 : δεινῶν τ´ ἄημα πνευμάτων ἐκοίμισε
33183   4.2.8.11 : στένοντα πόντον· ἐν δ´ ὁ παγκρατὴς ὕπνος
33184   4.2.8.12 : λύει πεδήσας, οὐδ´ ἀεὶ λαβὼν ἔχει.
33185   4.2.9.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου (p. 17 C–19 B).
33186   4.2.9.2 : Χθές που τῶν ὑπ´ ἐμοῦ ῥηθέντων λόγων περὶ πο–
33187   4.2.9.3 : λιτείας ἦν τὸ κεφάλαιον, οἵα τε καὶ ἐξ οἵων ἀνδρῶν ἀρί–
33188   4.2.9.4 : στη κατεφαίνετ´ ἄν μοι γενέσθαι. {—}Καὶ μάλα γε ἡμῖν,
33189   4.2.9.5 : ὦ Σώκρατες, ῥηθεῖσα πᾶσι κατὰ νοῦν. {—}Ἆρ´ οὖν οὐ
33190   4.2.9.6 : τὸ τῶν γεωργῶν ὅσαι τε ἄλλαι τέχναι πρῶτον ἐν αὐτῇ
33191   4.2.9.7 : χωρὶς διειλόμεθα ἀπὸ τοῦ γένους τοῦ τῶν προπολεμη–
33192   4.2.9.8 : σόντων; {—}Ναί. {—}Καὶ κατὰ φύσιν δὴ δόντες τὸ καθ´
33193   4.2.9.9 : αὑτὸν ἑκάστῳ πρόσφορον ἓν μόνον ἐπιτήδευμα, † μίαν ἑκά–
33194   4.2.9.10 : στην τέχνην, τούτους οὓς πρὸ πάντων ἔδει πολεμεῖν, εἴ– 
33195   4.2.9.11 : πομεν, ὡς ἄρα αὐτοὺς δέοι φύλακας εἶναι μόνον τῆς πό–
33196   4.2.9.12 : λεως, εἴτε τις ἔξωθεν ἢ καὶ τῶν ἔνδοθεν ἴοι κακουργήσων,
33197   4.2.9.13 : δικάζοντας μὲν πράως τοῖς ἀρχομένοις ὑπ´ αὐτῶν καὶ
33198   4.2.9.14 : φύσει φίλοις οὖσι, χαλεποὺς δὲ ἐν ταῖς μάχαις τοῖς ἐν–
33199   4.2.9.15 : τυγχάνουσι τῶν ἐχθρῶν γιγνομένους. {—}Παντάπασι μὲν
33200   4.2.9.16 : οὖν. {—}Φύσιν γὰρ οἶμαί τινα τῶν φυλάκων τῆς ψυχῆς
33201   4.2.9.17 : ἐλέγομεν ἅμα μὲν θυμοειδῆ, ἅμα δὲ φιλόσοφον δεῖν εἶ–
33202   4.2.9.18 : ναι διαφερόντως, ἵνα πρὸς ἑκατέρους δύναιντο ὀρθῶς
33203   4.2.9.19 : πρᾶοι καὶ χαλεποὶ γίγνεσθαι. {—}Ναί. {—}Τί δὲ τροφήν;
33204   4.2.9.20 : ἆρ´ οὐ γυμναστικῇ καὶ μουσικῇ μαθήμασί τε ὅσα προσ–
33205   4.2.9.21 : ήκει τούτοις, ἐν ἅπασι τεθράφθαι; {—}Πάνυ μὲν οὖν.
33206   4.2.9.22 : {—}Τοὺς δέ γε οὕτω τραφέντας ἐλέχθη που μήτε χρυσὸν
33207   4.2.9.23 : μήτε ἄργυρον μήτε ἄλλο ποτὲ μηδὲν κτῆμα ἑαυτῶν ἴδιον
33208   4.2.9.24 : νομίζειν δεῖν, ἀλλ´ ὡς ἐπικούρους μισθὸν λαμβάνοντας
33209   4.2.9.25 : τῆς φυλακῆς παρὰ τῶν σῳζομένων ὑπ´ αὐτῶν. ὅσος σώ–
33210   4.2.9.26 : φροσι μέτριος, ἀναλίσκειν τε δὴ κοινῇ καὶ ξυνδιαιτωμέ–
33211   4.2.9.27 : νους μετ´ ἀλλήλων ζῆν, ἐπιμέλειαν ἔχοντας διὰ παντὸς
33212   4.2.9.28 : ἀρετῆς, τῶν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων ἄγοντας σχολήν. {—}
33213   4.2.9.29 : Ἐλέχθη καὶ ταῦτα ταύτῃ. {—}Καὶ μὲν δὴ καὶ περὶ γυναι–
33214   4.2.9.30 : κῶν ἐπεμνήσθημεν, ὡς τὰς φύσεις τοῖς ἀνδράσι παρα–
33215   4.2.9.31 : πλησίας εἴη ξυναρμοστέον, καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα πάντα
33216   4.2.9.32 : κοινὰ κατά τε πόλεμον καὶ κατὰ τὴν ἄλλην δίαιταν δο–
33217   4.2.9.33 : τέον πάσαις. {—}Ταύτῃ καὶ ταῦτα ἐλέγετο. {—}Τί δὲ δὴ 
33218   4.2.9.34 : τὸ περὶ τῆς παιδοποιίας; ἢ τοῦτο μὲν διὰ τὴν ἀήθειαν
33219   4.2.9.35 : τῶν λεχθέντων εὐμνημόνευτον, ὅτι κοινὰ τὰ τῶν γάμων
33220   4.2.9.36 : καὶ τὰ τῶν παίδων πᾶσιν ἁπάντων ἐτίθεμεν, μηχανω–
33221   4.2.9.37 : μένους ὅπως μηδείς ποτε τὸ γεγενημένον αὐτῶν ἰδίᾳ γνώ–
33222   4.2.9.38 : σοιτο, νομιοῦσι δὲ πάντες πάντας αὐτοὺς ὁμογενεῖς, ἀδελ–
33223   4.2.9.39 : φὰς μὲν καὶ ἀδελφοὺς ὅσοιπερ ἂν τῆς πρεπούσης ἐντὸς
33224   4.2.9.40 : ἡλικίας γίγνωνται, τοὺς δὲ ἔμπροσθεν καὶ ἄνωθεν γονέας
33225   4.2.9.41 : τε καὶ γονέων προγόνους, τοὺς δὲ εἰς τὸ κάτωθεν ἐκγόνους
33226   4.2.9.42 : παῖδάς τε ἐκγόνων; {—}Ναὶ καὶ ταῦτα εὐμνημόνευτα ᾗ λέ–
33227   4.2.9.43 : γεις. {—}Ὅπως δὲ δὴ κατὰ δύναμιν εὐθὺς γίγνοινθ´ ὡς ἄρι–
33228   4.2.9.44 : στοι τὰς φύσεις, ἆρ´ οὐ μεμνήμεθα ὡς τοὺς ἄρχοντας ἔφαμεν
33229   4.2.9.45 : καὶ τὰς ἀρχούσας δεῖν εἰς τὴν τῶν γάμων σύνερξιν λά–
33230   4.2.9.46 : θρᾳ μηχανᾶσθαι κλήροις τισὶν ὅπως οἱ κακοὶ χωρὶς οἵ
33231   4.2.9.47 : τ´ ἀγαθοὶ ταῖς ὁμοίαις ἑκάτεροι συλλήξονται, καὶ μή τις
33232   4.2.9.48 : αὐτοῖς ἔχθρα διὰ ταῦτα γίγνηται, τύχην ἡγουμένοις αἰ–
33233   4.2.9.49 : τίαν τῆς συλλήξεως; {—}Μεμνήμεθα. {—}Καὶ μὴν ὅτι γε
33234   4.2.9.50 : τὰ μὲν τῶν ἀγαθῶν θρεπτέον ἔφαμεν εἶναι, τὰ δὲ τῶν
33235   4.2.9.51 : κακῶν εἰς τὴν ἄλλην λάθρᾳ διαδοτέον πόλιν· ἐπαυξα–
33236   4.2.9.52 : νομένων δὲ σκοποῦντας ἀεὶ τοὺς ἀξίους πάλιν ἀνάγειν
33237   4.2.9.53 : δεῖν, τοὺς δὲ παρὰ σφίσιν ἀναξίους εἰς τὴν τῶν ἐπανι–
33238   4.2.9.54 : όντων χώραν μεταλλάττειν; {—}Οὕτως. {—}Ἆρ´ οὖν δὴ 
33239   4.2.9.55 : διεληλύθαμεν ἤδη καθάπερ χθές, ὡς ἐν κεφαλαίοις πάλιν
33240   4.2.9.56 : ἐπανελθεῖν, ἢ ποθοῦμέν τι τῶν ῥηθέντων; {—}Οὐδαμῶς.
33241   4.2.10.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Μίνωος (p. 317 C
33242   4.2.10.2 : –318 A).
33243   4.2.10.3 : Οὐκοῦν καὶ ἐν τοῖς συγγράμμασι τοῖς περὶ τῶν δι–
33244   4.2.10.4 : καίων καὶ ἀδίκων καὶ ὅλως περὶ πόλεως διακοσμήσεώς
33245   4.2.10.5 : τε καὶ περὶ τοῦ ὡς χρὴ πόλιν διοικεῖν, τὸ μὲν ὀρθὸν νό–
33246   4.2.10.6 : μος ἐστὶ βασιλικός, τὸ δὲ μὴ ὀρθὸν οὔ, ὃ δοκεῖ νόμος
33247   4.2.10.7 : εἶναι τοῖς μὴ εἰδόσιν· ἔστι γὰρ ἄνομον. {—}Ναί. {—}Ὀρθῶς
33248   4.2.10.8 : ἄρα ὡμολογήσαμεν νόμον εἶναι τοῦ ὄντος εὕρεσιν. {—}Φαίνε–
33249   4.2.10.9 : ται. {—}Ἔτι δὲ καὶ τόδε ἐν αὐτῷ θεασώμεθα· τίς ἐπι–
33250   4.2.10.10 : στήμων διανεῖμαι ἐπὶ γῇ τὰ σπέρματα; {—}Γεωργός. {—}
33251   4.2.10.11 : Οὗτος δὲ τὰ ἄξια σπέρματα ἑκάστῃ γῇ διανέμει; {—}Ναί.
33252   4.2.10.12 : {—}Ὁ γεωργὸς ἄρα νομεὺς ἀγαθὸς τούτων, καὶ οἱ τούτου
33253   4.2.10.13 : νόμοι καὶ διανομαὶ ἐπὶ ταῦτα ὀρθαί εἰσιν; {—}Ναί.
33254   4.2.10.14 : {—}Τίς δὲ κρουμάτων ἐπὶ τὰ μέλη ἀγαθὸς νομεύς, καὶ τὰ
33255   4.2.10.15 : ἄξια νεῖμαι; καὶ οἱ τίνος νόμοι ὀρθοί εἰσιν; {—}Οἱ τοῦ
33256   4.2.10.16 : αὐλητοῦ καὶ κιθαριστοῦ. {—}Ὁ νομικώτατος ἄρα ἐν τού–
33257   4.2.10.17 : τοις, οὗτος αὐλητικώτατος. {—}Ναί. {—}Τίς δὲ τὴν τρο– 
33258   4.2.10.18 : φὴν ἐπὶ τὰ τῶν ἀνθρώπων σώματα διανεῖμαι ἄριστος,
33259   4.2.10.19 : οὐχ ὅσπερ τὴν ἀξίαν; {—}Ναί. {—}Αἱ τούτου ἄρα διανο–
33260   4.2.10.20 : μαὶ καὶ οἱ νόμοι βέλτιστοι· καὶ ὅστις περὶ ταῦτα νομι–
33261   4.2.10.21 : κώτατος, καὶ νομεὺς ἄριστος. {—}Πάνυ γε. {—}Τίς οὗτος;
33262   4.2.10.22 : {—}Παιδοτρίβης. {—}Οὗτος τὴν ἀνθρωπείαν ἀγέλην τοῦ
33263   4.2.10.23 : σώματος νέμειν κράτιστος; {—}Ναί. {—}Τίς δὲ τὴν τῶν
33264   4.2.10.24 : προβάτων ἀγέλην κράτιστος νέμειν; τί ὄνομα αὐτῷ; {—}
33265   4.2.10.25 : Ποιμήν. {—}Οἱ τοῦ ποιμένος ἄρα νόμοι ἄριστοι τοῖς προ–
33266   4.2.10.26 : βάτοις. {—}Ναί. {—}Οἱ δὲ τοῦ βουκόλου τοῖς βουσί. {—}
33267   4.2.10.27 : Ναί. {—}Οἱ δὲ τοῦ τίνος νόμοι ἄριστοι ταῖς ψυχαῖς τῶν
33268   4.2.10.28 : ἀνθρώπων; οὐχ οἱ τοῦ βασιλέως; φάθι. {—}Φημὶ δή.
33269   4.2.11.1 : Στωϊκῶν.
33270   4.2.11.2 : Τόν τε νόμον σπουδαῖον εἶναί φασι, λόγον ὀρθὸν
33271   4.2.11.3 : ὄντα, προστακτικὸν μὲν ὧν ποιητέον, ἀπαγορευτικὸν δὲ
33272   4.2.11.4 : ὧν οὐ ποιητέον. τοῦ δὲ νόμου ἀστείου ὄντος καὶ ὁ νό–
33273   4.2.11.5 : μιμος ἀστεῖος ἂν εἴη· νόμιμον μὲν γὰρ εἶναι ἄνδρα καὶ
33274   4.2.11.6 : ἀκολουθητικὸν τῷ νόμῳ καὶ πρακτικὸν τῶν ὑπ´ αὐτοῦ
33275   4.2.11.7 : προσταττομένων· νομικὸν δὲ τὸν ἐξηγητικὸν τοῦ νόμου.
33276   4.2.11.8 : μηδένα δὲ τῶν φαύλων μήτε νόμιμον εἶναι μήτε νομικόν.
33277   4.2.12.1 : Αἰσχίνου ἐκ τοῦ Κατὰ Τιμάρχου ( 30). 
33278   4.2.12.2 : Οὐδ´ ὡς ᾤετο δεῖν ὁ νομοθέτης τὸν ῥήτορα ἥκειν
33279   4.2.12.3 : ἐπὶ τὸ βῆμα τῶν λόγων ἐπιμεληθέντα πρότερον, ἀλλὰ
33280   4.2.12.4 : τοῦ βίου.
33281   4.2.13.1 : Δημοκρίτου (fr. 75 Diels 2).
33282   4.2.13.2 : Κρέσσον ἄρχεσθαι τοῖσιν ἀνοήτοισιν ἢ ἄρχειν.
33283   4.2.14.1 : (fr. 256 Diels 2).
33284   4.2.14.2 : Δίκη μέν ἐστιν ἔρδειν τὰ χρὴ ἐόντα, ἀδικίη δὲ μὴ
33285   4.2.14.3 : ἔρδειν τὰ χρὴ ἐόντα, ἀλλὰ παρατρέπεσθαι.
33286   4.2.15.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 257 Diels 2).
33287   4.2.15.2 : Κατὰ δὲ ζῴων ἔστιν ὧν φόνου καὶ μὴ φόνου ὧδε
33288   4.2.15.3 : ἔχει· τὰ ἀδικέοντα καὶ θέλοντα ἀδικεῖν ἀθῷος ὁ κτεί–
33289   4.2.15.4 : νων, καὶ πρὸς εὐεστοῦν τοῦτο ἔρδειν μᾶλλον ἢ μή.
33290   4.2.16.1 : (fr. 258 Diels 2)
33291   4.2.16.2 : Κτείνειν χρὴ τὰ πημαίνοντα παρὰ δίκην πάντα περὶ
33292   4.2.16.3 : παντός· καὶ ταῦτα ὁ ποιῶν εὐθυμίης καὶ δίκης καὶ 
33293   4.2.16.4 : θάρσεος καὶ κτήσεως ἐν παντὶ κόσμῳ μέζω μοῖραν μεθ–
33294   4.2.16.5 : έξει.
33295   4.2.17.1 : (fr. 259 Diels 2)
33296   4.2.17.2 : Ὅκωσπερ περὶ κιναδέων τε καὶ ἑρπετέων 〈νόμοι〉 γε–
33297   4.2.17.3 : γράφαται τῶν πολεμίων, οὕτω καὶ κατὰ ἀνθρώπων δοκεῖ
33298   4.2.17.4 : μοι χρεὼν εἶναι ποιεῖν· κατὰ νόμους τοὺς πατρίους κτείνειν
33299   4.2.17.5 : πολέμιον ἐν παντὶ κόσμῳ, ἐν ᾧ μὴ νόμος ἀπείργει· † νόμος
33300   4.2.17.6 : δὲ ἀπείργει ἱερὰ ἑκάστοισιν ἐπιχώρια καὶ σπονδαὶ καὶ ὅρκοι.
33301   4.2.18.1 : (fr. 260 Diels 2)
33302   4.2.18.2 : Κιξάλλην καὶ λῃστὴν πάντα κτείνων τις ἀθῷος ἂν
33303   4.2.18.3 : εἴη καὶ αὐτοχειρίῃ καὶ κελεύων καὶ ψήφῳ.
33304   4.2.19.1 : Ζαλεύκου Προοίμια νόμων.
33305   4.2.19.2 : Τοὺς κατοικοῦντας τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν πάντας 
33306   4.2.19.3 : πρῶτον πεπεῖσθαι χρὴ καὶ νομίζειν θεοὺς εἶναι ἀναβλέ–
33307   4.2.19.4 : ποντας ἐς οὐρανὸν καὶ τὸν κόσμον καὶ τὴν ἐν αὐτοῖς δια–
33308   4.2.19.5 : κόσμησιν καὶ τάξιν· οὐ γὰρ τύχης οὐδ´ ἀνθρώπων εἶ–
33309   4.2.19.6 : ναι δημιουργήματα· σέβεσθαι δὲ τούτους καὶ τιμᾶν, ὡς
33310   4.2.19.7 : αἰτίους ὄντας ἁπάντων ἡμῖν ἀγαθῶν τῶν κατὰ λόγον γι–
33311   4.2.19.8 : γνομένων. ἕκαστον οὖν ἔχειν καὶ παρασκευάζειν δεῖ τὴν
33312   4.2.19.9 : αὑτοῦ ψυχὴν πάντων τῶν κακῶν καθαράν· ὡς οὐ τιμᾶ–
33313   4.2.19.10 : ται θεὸς ὑπ´ ἀνθρώπου φαύλου οὐδὲ θεραπεύεται δα–
33314   4.2.19.11 : πάναις οὐδὲ τραγῳδίαις τῶν ἀναλισκομένων καθάπερ
33315   4.2.19.12 : μοχθηρὸς ἄνθρωπος, ἀλλ´ ἀρετῇ καὶ προαιρέσει τῶν κα–
33316   4.2.19.13 : λῶν ἔργων καὶ δικαίων. διὸ ἕκαστον εἰς δύναμιν ἀγαθὸν
33317   4.2.19.14 : εἶναι καὶ πράξει καὶ προαιρέσει τὸν μέλλοντα ἔσεσθαι
33318   4.2.19.15 : θεοφιλῆ, καὶ μὴ φοβεῖσθαι τὰς εἰς χρήματα ζημίας μᾶλ–
33319   4.2.19.16 : λον τῶν εἰς αἰσχύνην τεινόντων, καὶ πολίτην ἀμείνονα
33320   4.2.19.17 : νομίζειν τὸν τὴν οὐσίαν προϊέμενον μᾶλλον τοῦ καλοῦ καὶ
33321   4.2.19.18 : δικαίου. ὅσοις δὲ μὴ ῥᾴδιον πρὸς ταῦτα τὴν ὁρμὴν ποι–
33322   4.2.19.19 : εῖσθαι, τὴν δὲ ψυχὴν ἔχουσιν εὐκίνητον πρὸς ἀδικίαν, 
33323   4.2.19.20 : ὧδ´ ἡμῖν παρηγγέλθω πᾶσι τοῖς τοιούτοις πολίταις καὶ
33324   4.2.19.21 : συνοίκοις, μεμνῆσθαι θεῶν ὡς ὄντων καὶ δίκας ἐπιπεμ–
33325   4.2.19.22 : πόντων τοῖς ἀδίκοις, καὶ τίθεσθαι πρὸ ὀμμάτων τὸν
33326   4.2.19.23 : καιρὸν τοῦτον, ἐν ᾧ γίνεται τὸ τέλος ἑκάστῳ τῆς ἀπαλ–
33327   4.2.19.24 : λαγῆς τοῦ ζῆν. πᾶσι γὰρ ἐμπίπτει μεταμέλεια τοῖς μέλ–
33328   4.2.19.25 : λουσι τελευτᾶν, μεμνημένοις ὧν ἠδικήκασι, καὶ ὁρμὴ τοῦ
33329   4.2.19.26 : βούλεσθαι πάντα πεπρᾶχθαι δικαίως αὐτοῖς. διὸ δεῖ
33330   4.2.19.27 : ἕκαστον παρ´ ἑκάστην πρᾶξιν αἰεὶ συνοικειοῦν τὸν καιρὸν
33331   4.2.19.28 : τοῦτον ὡς δὴ παρόντα· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα τοῦ καλοῦ
33332   4.2.19.29 : καὶ τοῦ δικαίου φροντιεῖν. ἐὰν δέ τῳ παραστῇ δαίμων
33333   4.2.19.30 : κακὸς τρέπων πρὸς ἀδικίαν, διατρίβειν πρὸς ναοῖς καὶ
33334   4.2.19.31 : βωμοῖς καὶ τεμένεσι, φεύγοντα τὴν ἀδικίαν ὡς δέσποι–
33335   4.2.19.32 : ναν ἀσεβεστάτην καὶ χαλεπωτάτην, ἱκετεύοντα τοὺς θε–
33336   4.2.19.33 : οὺς συναποτρέπειν αὐτήν. ἰέναι δὲ καὶ πρὸς ἄνδρας δό–
33337   4.2.19.34 : ξαν ἔχοντας ἐπ´ ἀνδραγαθίᾳ, ἀκουσόμενον περὶ εὐδαίμονος
33338   4.2.19.35 : βίου καὶ κακῶν ἀνδρῶν τιμωρίας, ἵνα ἀποτρέπηται τῶν
33339   4.2.19.36 : ἀδίκων ἔργων, δεισιδαιμονῶν δαίμονας ἀλάστορας. πάν–
33340   4.2.19.37 : τας δὲ τιμῶν † τοὺς οἱ κατοικοῦντες τὴν πόλιν καὶ τοῖς 
33341   4.2.19.38 : ἄλλοις νομίμοις τοῖς πατρίοις τοὺς θεούς· πάτρια
33342   4.2.19.39 : δὲ εἶναι τὰ κάλλιστα. πεπεῖσθαι δὲ τοῖς νόμοις ἅπαν–
33343   4.2.19.40 : τας καὶ τοὺς ἄρχοντας αἰδεῖσθαι καὶ ἐξίστασθαι καὶ
33344   4.2.19.41 : ποιεῖν τὸ παραγγελλόμενον· ὡς μετὰ θεοὺς καὶ δαί–
33345   4.2.19.42 : μονας καὶ ἥρωας γονεῖς τε καὶ νόμοι καὶ ἄρχοντες
33346   4.2.19.43 : σύνεγγύς εἰσι ταῖς τιμαῖς παρ´ ἀνθρώποις 〈τοῖς〉
33347   4.2.19.44 : νοῦν ἔχουσι καὶ σωθησομένοις. πόλιν δὲ φιλαιτέραν
33348   4.2.19.45 : μηδεὶς ἄλλην ποιείσθω τῆς αὑτοῦ πατρίδος, ὡς θεῶν
33349   4.2.19.46 : πατρῴων νεμεσώντων· ἀρχὴ γὰρ προδοσίας φύεται
33350   4.2.19.47 : τοῖς τοιαῦτα βουλομένοις. ἔτι δὲ χαλεπώτερον τῆς
33351   4.2.19.48 : οἰκείας γῆς στερόμενον ζῆν ἐπ´ ἀλλοτρίας· οὐδὲν γάρ
33352   4.2.19.49 : ἐστιν οἰκειότερον πατρίδος. μηδὲ ἐχθρὸν ἀκατάλλακτον
33353   4.2.19.50 : μηδεὶς μηδένα νομιζέτω τῶν πολιτῶν, οἷς ἐφείκασιν οἱ
33354   4.2.19.51 : νόμοι μετέχειν τῆς πολιτείας· ὡς ὁ τοιοῦτος οὔτε ἄρξαι
33355   4.2.19.52 : δύναιτ´ ἂν οὔτε δικάσαι καλῶς, τὸν θυμὸν ἔχων κυριώ–
33356   4.2.19.53 : τερον τοῦ λογισμοῦ. μηδεὶς δὲ λεγέτω κακῶς μήτε κοινῇ
33357   4.2.19.54 : τὴν πόλιν μήτε ἰδίᾳ τὸν πολίτην· ἀλλ´ οἱ τῶν νόμων
33358   4.2.19.55 : φύλακες ἐπιμελείσθωσαν τῶν πλημμελούντων, πρῶτον μὲν
33359   4.2.19.56 : νουθετοῦντες, ἐὰν δὲ μὴ πείθωνται, ζημιοῦντες. τῶν δὲ
33360   4.2.19.57 : κειμένων νόμων ἐάν τις δοκῇ μὴ καλῶς κεῖσθαι, μετατι–
33361   4.2.19.58 : θέναι ἐπὶ τὸ βέλτιον· μενόντων δέ, πάντας πειθαρχεῖν·
33362   4.2.19.59 : 〈ὡς〉 ὑπ´ ἀνθρώπων μὲν ἡττᾶσθαι τοὺς κειμένους νόμους 
33363   4.2.19.60 : οὐ καλὸν οὐδὲ συμφέρον· ὑπὸ δὲ νόμου βελτίονος ἡττώμε–
33364   4.2.19.61 : νον κατακρατεῖσθαι καὶ καλὸν καὶ συμφέρον. τοὺς δὲ
33365   4.2.19.62 : ταῦτα παραβαίνοντας χρὴ καὶ κολάζειν ὡς κατασκευά–
33366   4.2.19.63 : ζοντας τῇ πόλει μεγίστων κακῶν ἀρχήν, ἀναρχίαν. ἄρ–
33367   4.2.19.64 : χοντας δὲ μὴ εἶναι αὐθάδεις, μηδὲ πρὸς ἐπήρειαν κρί–
33368   4.2.19.65 : νειν, μηδὲ μεμνῆσθαι κρίνοντας φιλίας ἢ ἔχθρας, ἀλλὰ
33369   4.2.19.66 : τοῦ δικαίου· οὕτω γὰρ ἀποδώσουσι τὰς κρίσεις δικαιο–
33370   4.2.19.67 : τάτας καὶ τῆς ἀρχῆς ἔσονται ἄξιοι. τοὺς μὲν οὖν δού–
33371   4.2.19.68 : λους προσήκει διὰ φόβον πράττειν τι τῶν δικαίων, τοὺς
33372   4.2.19.69 : δ´ ἐλευθέρους δι´ αἰδῶ καὶ τὸ καλόν· διὸ χρὴ καὶ τοὺς
33373   4.2.19.70 : ἄρχοντας εἶναι τοιούτους, ἵν´ ἔχωσιν οἱ ἀρχόμενοι τοὺς
33374   4.2.19.71 : ἀξίους αἰσχύνης. ἐὰν δέ τις βούληται τῶν κειμένων νό–
33375   4.2.19.72 : μων κινεῖν ἢ ἄλλον εἰσφέρειν νόμον, εἰς βρόχον εἴρας
33376   4.2.19.73 : τὸν τράχηλον λεγέτω τοῖς πολίταις περὶ αὐτοῦ· καὶ ἐὰν
33377   4.2.19.74 : μὲν διαψηφιζομένων δόξῃ λελύσθαι τὸν νόμον ἢ ὑπάρ–
33378   4.2.19.75 : χειν τὸν εἰσφερόμενον, καὶ αὐτὸν ἀθῷον εἶναι· ἐὰν δὲ ὁ
33379   4.2.19.76 : προϋπάρχων μᾶλλον δοκῇ καλῶς ἔχειν ἢ ὁ εἰσφερόμενος
33380   4.2.19.77 : ᾖ ἄδικος, τεθνάναι τὸν κινοῦντα ἢ εἰσφέροντα νόμον
33381   4.2.19.78 : ἐπισπασθέντος τοῦ βρόχου.
33382   4.2.20.1 : Ἐκ τῶν Θεοφράστου Περὶ συμβολαίων
33383   4.2.20.2 : (fr. 97 Wimm.).
33384   4.2.20.3 : Οἱ μὲν οὖν ὑπὸ κήρυκος κελεύουσι πωλεῖν καὶ προ–
33385   4.2.20.4 : κηρύττειν ἐκ πλειόνων ἡμερῶν, οἱ δὲ παρ´ ἀρχῇ τινι,
33386   4.2.20.5 : καθάπερ καὶ Πιττακὸς παρὰ βασιλεῦσι καὶ πρυτάνει.
33387   4.2.20.6 : ἔνιοι δὲ προγράφειν παρὰ τῇ ἀρχῇ πρὸ ἡμερῶν μὴ 
33388   4.2.20.7 : ἔλαττον ἢ ἑξήκοντα, καθάπερ Ἀθήνησι, καὶ τὸν πριά–
33389   4.2.20.8 : μενον ἑκατοστὴν τιθέναι τῆς τιμῆς, ὅπως διαμφισβητῆσαί
33390   4.2.20.9 : τε ἐξῇ καὶ διαμαρτύρασθαι τῷ βουλομένῳ, καὶ ὁ δικαίως
33391   4.2.20.10 : ἐωνημένος φανερὸς ᾖ τῷ τέλει. παρὰ δέ τισι προκη–
33392   4.2.20.11 : ρύττειν κελεύουσι πρὸ τοῦ κατακυρωθῆναι πένθ´ ἡμέρας
33393   4.2.20.12 : συνεχῶς, εἴ τις ἐνίσταται ἢ ἀντιποιεῖται τοῦ κτήματος ἢ
33394   4.2.20.13 : τῆς οἰκίας· ὡσαύτως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ὑποθέσεων, ὥσπερ
33395   4.2.20.14 : καὶ ἐν τοῖς Κυζικηνῶν. οἱ δὲ Θουριακοὶ τὰ μὲν τοιαῦτα
33396   4.2.20.15 : πάντα ἀφαιροῦσιν, οὐδ´ ἐν ἀγορᾷ προστάττουσιν, ὥσπερ
33397   4.2.20.16 : τἄλλα, διδόναι δὲ κελεύουσι κοινῇ τῶν γειτόνων τοῖς
33398   4.2.20.17 : ἐγγυτάτω τρισὶ νόμισμά τι βραχὺ μνήμης ἕνεκα καὶ μαρ–
33399   4.2.20.18 : τυρίας. ἀναγκαῖον δηλονότι τοῖς μὲν τὰς ἀρχὰς ὑπευ–
33400   4.2.20.19 : θύνους ποιεῖν, τοῖς δὲ τοὺς γείτονας, ἐὰν μὴ λάβωσιν ἢ
33401   4.2.20.20 : δὶς παρὰ τοῦ αὐτοῦ λάβωσιν ἢ ἔχοντες μὴ λέγωσι τῷ
33402   4.2.20.21 : ὠνουμένῳ. οὐ χρὴ δ´ ἀγνοεῖν, ὅτι αἱ προγραφαὶ καὶ αἱ
33403   4.2.20.22 : προκηρύξεις καὶ ὅλως ὅσα πρὸς τὰς ἀμφισβητήσεις ἐστὶ
33404   4.2.20.23 : πάντ´ ἢ τὰ πλεῖστα δι´ ἔλλειψιν ἑτέρου νόμου τίθεται·
33405   4.2.20.24 : παρ´ οἷς γὰρ ἀναγραφὴ τῶν κτημάτων ἐστὶ καὶ τῶν
33406   4.2.20.25 : συμβολαίων, ἐξ ἐκείνων ἔστι μαθεῖν, εἰ ἐλεύθερα καὶ
33407   4.2.20.26 : ἀνέπαφα καὶ τὰ αὑτοῦ πωλεῖ δικαίως· εὐθὺς γὰρ καὶ
33408   4.2.20.27 : μετεγγράφει ἡ ἀρχὴ τὸν ἐωνημένον. Ἐπεὶ δὲ καὶ προ–
33409   4.2.20.28 : στασίᾳ τινὲς ὠνοῦνται καὶ πωλοῦσιν ἀπαλλοτριοῦν 
33410   4.2.20.29 : ἐθέλοντες, ὀρθῶς ἔχει καὶ πρὸς ταῦτα νομοθετεῖν, ὅπερ
33411   4.2.20.30 : καὶ ποιοῦσιν, ἅμα ταῦτά τε βουλόμενοι κωλύειν καὶ τὴν
33412   4.2.20.31 : 〈ὠνὴν〉 ἐμφανῆ ποιεῖν, ὥσπερ ἐν τοῖς Αἰνίων. κελεύουσι
33413   4.2.20.32 : γάρ, ἐὰν μέν τις οἰκίαν πρίηται, θύειν ἐπὶ τοῦ Ἀπόλ–
33414   4.2.20.33 : λωνος τοῦ ἐπικωμαίου, ἐὰν δὲ χωρίον ἐπὶ τῆς κώμης ᾗ
33415   4.2.20.34 : αὐτὸς οἰκεῖ, ... καὶ ὀμνύειν ἐναντίον τῆς ἀρχῆς 〈τῆς〉 ἐγγρα–
33416   4.2.20.35 : φούσης καὶ κωμητῶν τριῶν, ἦ μὴν ὠνεῖσθαι δικαίως,
33417   4.2.20.36 : μηδὲν συγκακουργοῦντα μήτε τέχνῃ μήτε μηχανῇ μηδεμιᾷ·
33418   4.2.20.37 : τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ τὸν πωλοῦντα πωλεῖν ἀδόλως·
33419   4.2.20.38 : τὸν δὲ μὴ οἰκοῦντα ἐν ἄστει θύειν τὸν ὅρκον ἐπὶ τοῦ
33420   4.2.20.39 : Διὸς τοῦ ἀγοραίου, τὴν δὲ θυσίαν τῶν ἐλαττόνων εἶναι
33421   4.2.20.40 : θυλήμασιν, ἄνευ δὲ τούτων μὴ ἐγγράφειν τὴν ἀρχήν·
33422   4.2.20.41 : ἅμα καὶ ἐν τῷ ὅρκῳ προσορκίζειν αὐτήν, ἐὰν μὴ ὀμνύωσι,
33423   4.2.20.42 : μηδὲ ἐγγράψειν τὴν ὠνήν· οὗτοι μὲν δὴ πρὸς ἀμφότερα.
33424   4.2.20.43 : μᾶλλον δὲ πρὸς πάντα βούλονται πεφυλάχθαι, καθάπερ
33425   4.2.20.44 : ἴσως καὶ δεῖ. κυρία ἡ ὠνὴ καὶ ἡ πρᾶσις εἰς μὲν
33426   4.2.20.45 : κτῆσιν, ὅταν ἡ τιμὴ δοθῇ καὶ τὰ ἐκ τῶν νόμων ποιή–
33427   4.2.20.46 : σωσιν, οἷον ἀναγραφὴν ἢ ὅρκον ἢ τοῖς γείτοσι τὸ γιγνό–
33428   4.2.20.47 : μενον· εἰς δὲ τὴν παράδοσιν καὶ εἰς αὐτὸ τὸ πωλεῖν,
33429   4.2.20.48 : ὅταν ἀρραβῶνα λάβῃ· σχεδὸν γὰρ οὕτως οἱ πολλοὶ νομο–
33430   4.2.20.49 : θετοῦσιν· ἀλλὰ τοῦτο προσδιοριστέον, ἐὰν μὴ παρὰ με– 
33431   4.2.20.50 : θύοντος μηδ´ ἐξ ὀργῆς μηδὲ φιλονεικίας, μηδὲ παρανο–
33432   4.2.20.51 : οῦντος, ἀλλὰ φρονοῦντος, καὶ τὸ ὅλον δικαίως, ὅπερ
33433   4.2.20.52 : κἀκεῖ προσθετέον, ὅταν ἀφορίζῃ παρ´ ὧν δεῖ ὠνεῖσθαι.
33434   4.2.20.53 : ἔοικε γὰρ ἐκ καιροῦ τὰ τοιαῦτα καὶ πάθους γίγνεσθαι·
33435   4.2.20.54 : δεῖ δ´ ἐκ προαιρέσεως· οὕτω γὰρ ἔσται τὸ δίκαιον.
33436   4.2.20.55 : τάττουσι δέ τινες καὶ τὸν ἀρραβῶνα πόσον δεῖ διδόναι,
33437   4.2.20.56 : πρὸς τὸ πλῆθος τῆς τιμῆς μερίζοντες· ἄτοπον γὰρ ἐὰν
33438   4.2.20.57 : δακτύλιον δῷ τῶν δέκα ταλάντων. ἐὰν δὲ λαβὼν ἀρρα–
33439   4.2.20.58 : βῶνα μὴ δέχηται τὴν τιμὴν ἢ δοὺς μὴ καταβάλῃ ἐν τῷ
33440   4.2.20.59 : ὡρισμένῳ χρόνῳ· δεῖ γὰρ ὡρίσθαι, καθάπερ ἐν τοῖς
33441   4.2.20.60 : Θουρίων τὸν μὲν ἀρραβῶνα παραχρῆμα τὴν δὲ τιμὴν
33442   4.2.20.61 : αὐθημερόν, οἱ δὲ καὶ πλείους ἡμέρας τίθενται τῆς τιμῆς,
33443   4.2.20.62 : οἱ δ´ ἁπλῶς ὅσας ἂν ὁμολογήσωσι· τὸ δ´ ἐπιτίμιον ἑκα–
33444   4.2.20.63 : τέρῳ, πότερον τῷ μὲν στέρησις τοῦ ἀρραβῶνος; οὕτω
33445   4.2.20.64 : γὰρ σχεδὸν οἵ τ´ ἄλλοι κελεύουσι καὶ οἱ Θουριακοί· τῷ
33446   4.2.20.65 : δὲ μὴ δεχομένῳ ἔκτισις ὅσου ἂν ἀποδῶται; καὶ γὰρ τοῦτο
33447   4.2.20.66 : ἐν τοῖς Θουρίων, ἢ ἄνισος 〈ἡ〉 ζημία; πολλαπλασία γὰρ
33448   4.2.20.67 : ἡ τιμὴ τοῦ ἀρραβῶνος· ἔτι δὲ καὶ βλάπτοιτ´ ἂν ὁ ἀπο–
33449   4.2.20.68 : δόμενος ἀφεὶς ἑκάτερον, ἐπειδή τις ἐφ´ ἡμέραν μίαν
33450   4.2.20.69 : ὁρίσειεν, οὕτω γὰρ μάλιστ´ ἐνδέχεται· παρ´ ἐνίοις δὲ
33451   4.2.20.70 : δικάσασθαι κελεύουσι τῷ μὴ δεχομένῳ τὴν τιμήν. πό–
33452   4.2.20.71 : τερον δὲ ἕως ἂν κομίσηται κύριον εἶναι τοῦ κτήματος;
33453   4.2.20.72 : οὕτω γὰρ οἱ πολλοὶ νομοθετοῦσιν· ἢ ὥσπερ Χαρώνδας
33454   4.2.20.73 : καὶ Πλάτων; οὗτοι γὰρ παραχρῆμα κελεύουσι διδόναι
33455   4.2.20.74 : καὶ λαμβάνειν, ἐὰν δέ τις πιστεύσῃ, μὴ εἶναι δίκην· αὐ–
33456   4.2.20.75 : τὸν γὰρ αἴτιον εἶναι τῆς ἀδικίας. 
33457   4.2.21.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς πρὸς τοὺς οἰκείους
33458   4.2.21.2 : Δίωνος Ἐπιστολῆς (p. 355 A–C).
33459   4.2.21.3 : Δέξασθε, ὦ Συρακούσιοι, πάντων πρῶτον νόμους, οἵ
33460   4.2.21.4 : τινες ἂν ὑμῖν φαίνωνται μὴ πρὸς χρηματισμὸν καὶ πλοῦ–
33461   4.2.21.5 : τον τρέψοντες τὰς γνώμας ὑμῶν μετ´ ἐπιθυμίας, ἀλλ´
33462   4.2.21.6 : ὄντων τριῶν, ψυχῆς καὶ σώματος ἔτι δὲ χρημάτων, τὴν
33463   4.2.21.7 : τῆς ψυχῆς ἀρετὴν ἐντιμοτάτην ποιοῦντες, δευτέραν δὲ
33464   4.2.21.8 : τὴν τοῦ σώματος, ὑπὸ τῇ τῆς ψυχῆς κειμένην, τρίτην δὲ
33465   4.2.21.9 : καὶ ὑστάτην τὴν τῶν χρημάτων τιμήν, δουλεύουσαν τῷ
33466   4.2.21.10 : σώματί τε καὶ τῇ ψυχῇ. καὶ ὁ μὲν ταῦτα ἀπεργαζόμενος
33467   4.2.21.11 : θεσμὸς νόμος ἂν ὀρθῶς ὑμῖν εἴη κείμενος, ὄντως εὐδαί–
33468   4.2.21.12 : μονας ἀποτελῶν τοὺς χρωμένους· ὁ δὲ τοὺς πλουσίους
33469   4.2.21.13 : εὐδαίμονας ὀνομάζων λόγος αὐτός τε ἄθλιος, γυναικῶν
33470   4.2.21.14 : καὶ παίδων ὢν λόγος ἄνους, τοὺς πειθομένους τε ἀπερ–
33471   4.2.21.15 : γάζεται τοιούτους. ὅτι δ´ ἀληθῆ ταῦτ´ ἐγὼ παρακελεύ–
33472   4.2.21.16 : ομαι, ἐὰν γεύσησθε τῶν νῦν λεγομένων περὶ νόμων,
33473   4.2.21.17 : ἔργῳ γνώσεσθε· ἣ δὴ βάσανος ἀληθεστάτη δοκεῖ γί–
33474   4.2.21.18 : νεσθαι τῶν πάντων πέρι.
33475   4.2.22.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς Κύρου παιδείας
33476   4.2.22.2 : (I 2, 1–15).
33477   4.2.22.3 : Φῦναι δὲ ὁ Κῦρος λέγεται καὶ ᾄδεται ἔτι καὶ νῦν 
33478   4.2.22.4 : ὑπὸ τῶν βαρβάρων εἶδος μὲν κάλλιστος, ψυχὴν δὲ φιλαν–
33479   4.2.22.5 : θρωπότατος καὶ φιλομαθέστατος, ὥστε πάντα μὲν πόνον
33480   4.2.22.6 : ἀνατλῆναι πάντα δὲ κίνδυνον ὑπομεῖναι τοῦ ἐπαινεῖσθαι
33481   4.2.22.7 : ἕνεκα. φύσιν μὲν δὴ τῆς ψυχῆς καὶ τῆς μορφῆς τοιαύτην
33482   4.2.22.8 : ἔχων διαμνημονεύεται· ἐπαιδεύθη γε μὴν ἐν Περσῶν
33483   4.2.22.9 : νόμοις· οὗτοι δὲ δοκοῦσιν οἱ νόμοι ἄρχεσθαι τοῦ κοινοῦ
33484   4.2.22.10 : ἀγαθοῦ ἐπιμελούμενοι οὐκ ἔνθεν ὅθεν περ ἐν ταῖς πλεί–
33485   4.2.22.11 : σταις πόλεσιν ἄρχονται. αἱ μὲν γὰρ πλεῖσται πόλεις
33486   4.2.22.12 : ἀφεῖσαι παιδεύειν ὅπως τις ἐθέλει τοὺς ἑαυτοῦ παῖδας,
33487   4.2.22.13 : καὶ αὐτοὺς τοὺς πρεσβυτέρους ὅπως ἐθέλουσι διάγειν,
33488   4.2.22.14 : ἔπειτα προστάττουσιν αὐτοῖς μὴ κλέπτειν μηδ´ ἁρπάζειν,
33489   4.2.22.15 : μὴ βίᾳ εἰς οἰκίαν παριέναι, μὴ παίειν ὃν μὴ δίκαιον,
33490   4.2.22.16 : μὴ μοιχεύειν, μὴ ἀπειθεῖν ἄρχοντι, καὶ τἄλλα τὰ τοι–
33491   4.2.22.17 : αῦτα ὡσαύτως· ἐὰν δέ τις τούτων παραβαίνῃ τι, ζημίας
33492   4.2.22.18 : αὐτοῖς ἐπανέθεσαν. οἱ δὲ Περσικοὶ νόμοι προλαβόντες
33493   4.2.22.19 : ἐπιμέλονται ὅπως τὴν ἀρχὴν μὴ τοιοῦτοι ἔσονται οἱ πο–
33494   4.2.22.20 : λῖται οἷοι πονηροῦ τινος ἢ αἰσχροῦ ἔργου ἐφίεσθαι. ἐπι–
33495   4.2.22.21 : μέλονται δὲ δὴ ὧδε. ἔστιν αὐτοῖς ἐλευθέρα ἀγορὰ καλουμέ–
33496   4.2.22.22 : νη, ἔνθα τά τε βασίλεια καὶ τὰ ἄλλα ἀρχεῖα πεποίηται. ἐν–
33497   4.2.22.23 : τεῦθεν τὰ μὲν ὤνια καὶ οἱ ἀγοραῖοι καὶ αἱ τούτων φωναὶ
33498   4.2.22.24 : καὶ αἱ ἀπειροκαλίαι ἀπελήλανται εἰς ἄλλον τόπον, ὡς
33499   4.2.22.25 : μὴ μιγνύηται ἡ τούτων τύρβη τῇ τῶν πεπαιδευμένων
33500   4.2.22.26 : εὐκοσμίᾳ. διῄρηται δὲ αὕτη ἡ ἀγορὰ ἡ περὶ τὰ ἀρχεῖα 
33501   4.2.22.27 : εἰς τέσσαρα μέρη· τούτων δ´ ἔστιν ἓν μὲν παισίν, ἓν δὲ
33502   4.2.22.28 : ἐφήβοις, ἄλλο δὲ τελείοις ἀνδράσιν, ἄλλο δὲ τοῖς ὑπὲρ
33503   4.2.22.29 : τὰ στρατεύσιμα ἔτη γεγονόσι. νόμῳ δὲ εἰς τὰς ἑαυτῶν
33504   4.2.22.30 : χώρας ἕκαστοι τούτων πάρεισιν, οἱ μὲν παῖδες ἅμα τῇ
33505   4.2.22.31 : ἡμέρᾳ καὶ οἱ τέλειοι ἄνδρες, οἱ δὲ γεραίτεροι ἡνίκα ἂν
33506   4.2.22.32 : ἑκάστῳ προχωρῇ, πλὴν ἐν ταῖς τεταγμέναις ἡμέραις, αἷς
33507   4.2.22.33 : αὐτοὺς δεῖ παρεῖναι. οἱ δὲ ἔφηβοι καὶ κοιμῶνται περὶ
33508   4.2.22.34 : τὰ ἀρχεῖα σὺν τοῖς γυμνητικοῖς ὅπλοις πλὴν τῶν γεγαμη–
33509   4.2.22.35 : κότων· οὗτοι δὲ οὔτε ἐπιζητοῦνται, ἂν μὴ προρρηθῇ παρ–
33510   4.2.22.36 : εῖναι, οὔτε πολλάκις ἀπεῖναι καλόν. ἄρχοντες δὲ ἐφ´
33511   4.2.22.37 : ἑκάστοις τούτων τῶν μερῶν εἰσι δώδεκα· δώδεκα γὰρ καὶ
33512   4.2.22.38 : φυλαὶ Περσῶν διῄρηνται. καὶ ἐπὶ μὲν τοῖς παισὶν ἐκ τῶν
33513   4.2.22.39 : γεραιτέρων ᾑρημένοι εἰσὶν οἳ ἂν δοκῶσι τοὺς παῖδας βελ–
33514   4.2.22.40 : τίστους ἀποδεικνύναι· ἐπὶ δὲ τοῖς ἐφήβοις ἐκ τῶν τε–
33515   4.2.22.41 : λείων ἀνδρῶν οἳ ἂν αὖ τοὺς ἐφήβους βελτίστους δοκῶσι
33516   4.2.22.42 : παρέξειν· ... αὐτοὺς μάλιστα τὰ τεταγμένα ποιοῦντας καὶ
33517   4.2.22.43 : τὰ παραγγελλόμενα ὑπὸ τῆς μεγίστης ἀρχῆς· εἰσὶ καὶ
33518   4.2.22.44 : τῶν γεραιτέρων προστάται ᾑρημένοι, οἳ προστατεύουσιν,
33519   4.2.22.45 : ὅπως καὶ οὗτοι τὰ καθήκοντα ἀποτελῶσιν. ἃ δὲ ἑκάστῃ 
33520   4.2.22.46 : ἡλικίᾳ προστέτακται ποιεῖν διηγησόμεθα, ὡς μᾶλλον
33521   4.2.22.47 : δῆλον γένηται, ᾗ ἐπιμέλονται ὡς ἂν βέλτιστοι εἶεν οἱ
33522   4.2.22.48 : πολῖται. οἱ μὲν δὴ παῖδες οἱ εἰς τὰ διδασκαλεῖα φοι–
33523   4.2.22.49 : τῶντες διάγουσι μανθάνοντες δικαιοσύνην· καὶ λέγουσιν
33524   4.2.22.50 : ὅτι ἐπὶ τούτῳ ἔρχονται ὥσπερ παρ´ ἡμῖν ὅτι γράμματα
33525   4.2.22.51 : μαθησόμενοι. οἱ δὲ ἄρχοντες αὐτῶν διατελοῦσι τὸ πλεῖ–
33526   4.2.22.52 : στον τῆς ἡμέρας δικάζοντες αὐτοῖς. γίγνεται γὰρ δὴ
33527   4.2.22.53 : πρὸς ἀλλήλους καὶ παισὶν ὥσπερ ἀνδράσιν ἐγκλήματα
33528   4.2.22.54 : καὶ κλοπῆς καὶ ἁρπαγῆς καὶ βίας καὶ ἀπάτης καὶ κακο–
33529   4.2.22.55 : λογίας καὶ ἄλλων οἵων εἰκός. οὓς δ´ ἂν γνῶσι τούτων
33530   4.2.22.56 : τι ἀδικοῦντας, τιμωροῦνται. κολάζουσι δὲ καὶ οὓς ἂν
33531   4.2.22.57 : ἀδίκως ἐγκαλοῦντας εὑρίσκωσι· δικάζουσι δὲ καὶ ἐγκλή–
33532   4.2.22.58 : ματος, οὗ ἕνεκα ἄνθρωποι μισοῦσι μὲν ἀλλήλους μάλιστα,
33533   4.2.22.59 : δικάζονται δὲ οὐχ ἥκιστα, ἀχαριστίας, καὶ ὃν ἂν γνῶσι
33534   4.2.22.60 : δυνάμενον μὲν χάριν ἀποδοῦναι, μὴ ἀποδιδόντα δέ,
33535   4.2.22.61 : κολάζουσι τοῦτον ἰσχυρῶς. οἴονται γὰρ τοὺς ἀχαρίστους
33536   4.2.22.62 : καὶ περὶ θεοὺς ἂν μάλιστα ἀμελῶς ἔχειν καὶ περὶ γο–
33537   4.2.22.63 : νέας καὶ περὶ πατρίδα καὶ περὶ φίλους. ἕπεσθαι δὲ
33538   4.2.22.64 : δοκεῖ μάλιστα τῇ ἀχαριστίᾳ ἀναισχυντία· καὶ γὰρ αὕτη
33539   4.2.22.65 : δοκεῖ εἶναι μεγίστη ἐπὶ πάντα τὰ αἰσχρὰ ἡγεμών. διδά– 
33540   4.2.22.66 : σκουσι δὲ τοὺς παῖδας καὶ σωφροσύνην· μέγα δὲ συμ–
33541   4.2.22.67 : βάλλεται καὶ εἰς τὸ μανθάνειν σωφρονεῖν αὐτοὺς ὅτι
33542   4.2.22.68 : καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ὁρῶσιν ἀνὰ πᾶσαν ἡμέραν σωφρό–
33543   4.2.22.69 : νως διάγοντας. διδάσκουσι δὲ καὶ πείθεσθαι αὐτοὺς τοῖς
33544   4.2.22.70 : ἄρχουσι· μέγα δὲ καὶ εἰς τοῦτο συμβάλλεται ὅτι ὁρῶσι
33545   4.2.22.71 : καὶ τοὺς πρεσβυτέρους πειθομένους ἰσχυρῶς τοῖς ἄρχουσι.
33546   4.2.22.72 : διδάσκουσι δὲ καὶ ἐγκρατεῖς εἶναι καὶ γαστρὸς καὶ πο–
33547   4.2.22.73 : τοῦ· μέγα δὲ καὶ εἰς τοῦτο συμβάλλεται ὅτι ὁρῶσι τοὺς
33548   4.2.22.74 : πρεσβυτέρους οὐ πρόσθεν ἀπιόντας γαστρὸς ἕνεκα πρὶν
33549   4.2.22.75 : ἂν ἀφῶσιν οἱ ἄρχοντες, καὶ ὅτι οὐ παρὰ μητρὶ σιτοῦνται
33550   4.2.22.76 : οἱ παῖδες, ἀλλὰ παρὰ τῷ διδασκάλῳ, ὅταν οἱ ἄρχοντες
33551   4.2.22.77 : σημήνωσιν. φέρονται δὲ οἴκοθεν σῖτον μὲν ἄρτους, ὄψον
33552   4.2.22.78 : δὲ κάρδαμον, πιεῖν δ´, ἐάν τις διψῇ, κώθωνα, ὡς ἀπὸ
33553   4.2.22.79 : τοῦ ποταμοῦ ἀρύσασθαι. πρὸς δὲ τούτοις μανθάνουσι
33554   4.2.22.80 : καὶ τοξεύειν καὶ ἀκοντίζειν. μέχρι μὲν δὴ ἑπτακαίδεκα
33555   4.2.22.81 : ἐτῶν ἀπὸ γενεᾶς οἱ παῖδες ταῦτα πράττουσιν, ἐκ τούτου
33556   4.2.22.82 : δ´ εἰς τοὺς ἐφήβους ἐξέρχονται. οὗτοι δὲ αὖ οἱ ἔφηβοι
33557   4.2.22.83 : διάγουσιν ὧδε. δέκα ἔτη ἀφ´ οὗ ἂν ἐκ παίδων ἐξέλθωσι
33558   4.2.22.84 : κοιμῶνται μὲν περὶ τὰ ἀρχεῖα, ὥσπερ προείρηται, καὶ
33559   4.2.22.85 : φυλακῆς ἕνεκα τῆς πόλεως καὶ σωφροσύνης· δοκεῖ γὰρ
33560   4.2.22.86 : αὕτη ἡ ἡλικία ἐπιμελείας μάλιστα δεῖσθαι· παρέχουσι
33561   4.2.22.87 : δὲ καὶ τὴν ἡμέραν ἑαυτοὺς [μάλιστα] τοῖς ἄρχουσι χρῆσθαι, 
33562   4.2.22.88 : ἄν τι δέωνται ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ. καὶ ὅταν μὲν δέῃ τι,
33563   4.2.22.89 : πάντες μένουσι περὶ τὰ ἀρχεῖα, ὅταν δὲ ἐξάρῃ βασιλεὺς
33564   4.2.22.90 : ἐπὶ θήραν, τὰς ἡμισείας φυλὰς καταλείπει· ποιεῖ δὲ
33565   4.2.22.91 : τοῦτο πολλάκις τοῦ μηνός. ἔχειν δὲ δεῖ τοὺς ἐξιόντας
33566   4.2.22.92 : τόξα καὶ παρὰ τὴν φαρέτραν ἐν κολεῷ κοπίδα ἢ σάγαριν,
33567   4.2.22.93 : ἔτι 〈δὲ〉 γέρρον καὶ παλτὰ δύο, ὥστε τὸ μὲν ἀφιέναι,
33568   4.2.22.94 : τῷ δέ, ἐὰν δέῃ, ἐκ χειρὸς χρῆσθαι. διὰ τοῦτο δὲ δημοσίᾳ
33569   4.2.22.95 : τοῦ θηρᾶν ἐπιμέλονται, καὶ βασιλεὺς ὥσπερ καὶ ἐν πο–
33570   4.2.22.96 : λέμῳ ἡγεμὼν αὐτοῖς ἐστι καὶ αὐτός τε θηρᾷ καὶ τῶν
33571   4.2.22.97 : ἄλλων ἐπιμελεῖται ὅπως ἂν θηρῶσιν, ὅτι ἀληθεστάτη
33572   4.2.22.98 : αὐτοῖς δοκεῖ αὕτη ἡ μελέτη τῶν πρὸς τὸν πόλεμον εἶναι.
33573   4.2.22.99 : καὶ γὰρ πρωῒ ἀνίστασθαι ἐθίζει καὶ ψύχη καὶ θάλπη
33574   4.2.22.100 : ἀνέχεσθαι, γυμνάζει δὲ καὶ ὁδοιπορίαις καὶ δρόμοις,
33575   4.2.22.101 : ἀνάγκη δὲ καὶ τοξεῦσαι θηρίον καὶ ἀκοντίσαι ὅπου ἂν
33576   4.2.22.102 : παραπίπτῃ. καὶ τὴν ψυχὴν δὲ πολλάκις ἀνάγκη θή–
33577   4.2.22.103 : γεσθαι ἐν τῇ θήρᾳ, ὅταν τι τῶν ἀλκίμων θηρίων ἀνθ–
33578   4.2.22.104 : ιστῆται· παίειν μὲν γὰρ δήπου δεῖ τὸ ὁμόσε γινόμενον,
33579   4.2.22.105 : φυλάξασθαι δὲ τὸ ἐπιφερόμενον· ὥστε οὐ ῥᾴδιον εὑρεῖν
33580   4.2.22.106 : τι ἐν τῇ θήρᾳ, ὃ ἄπεστι τῶν ἐν τῷ πολέμῳ παρόντων. 
33581   4.2.22.107 : ἐξέρχονται δὲ ἐπὶ τὴν θήραν ἄριστον ἔχοντες πλέον μέν,
33582   4.2.22.108 : ὡς καὶ εἰκότως, παίδων, τἄλλα δ´ ὅμοιον. καὶ θηρῶντες
33583   4.2.22.109 : μὲν οὐκ 〈ἂν〉 ἀριστήσαιεν, ἢν δέ τι δεήσῃ θηρίου ἕνεκα
33584   4.2.22.110 : ἐπικαταμεῖναι ἢ ἄλλως βουληθῶσι διατρῖψαι περὶ τὴν
33585   4.2.22.111 : θήραν, τὸ ἄριστον τοῦτο δειπνήσαντες τῇ ὑστεραίᾳ θη–
33586   4.2.22.112 : ρῶσι μέχρι δείπνου, καὶ μίαν ἄμφω τούτω τὼ ἡμέρα
33587   4.2.22.113 : λογίζονται, ὅτι μιᾶς ἡμέρας σῖτον δαπανῶσι. τοῦτο δὲ
33588   4.2.22.114 : ποιοῦσι τοῦ ἐθίζεσθαι ἕνεκα, ἵνα καὶ ἄν τι ἐν πολέμῳ
33589   4.2.22.115 : δεήσῃ, δύνωνται τοῦτο ποιεῖν. καὶ ὄψον δὲ τοῦτο ἔχουσιν
33590   4.2.22.116 : οἱ τηλικοῦτοι ὅ τι ἂν θηράσωσιν· εἰ δὲ μή, τὸ κάρδα–
33591   4.2.22.117 : μον. εἰ δέ τις αὐτοὺς οἴεται ἢ ἐσθίειν ἀηδῶς, ὅταν
33592   4.2.22.118 : κάρδαμον μόνον ἐσθίωσιν ἐπὶ τῷ σίτῳ, ἢ πίνειν ἀηδῶς,
33593   4.2.22.119 : ὅταν ὕδωρ πίνωσιν, ἀναμνησθήτω πῶς μὲν ἡδὺ μᾶζα
33594   4.2.22.120 : καὶ ἄρτος πεινῶντι φαγεῖν, πῶς δὲ ἡδὺ ὕδωρ πιεῖν δι–
33595   4.2.22.121 : ψῶντι. αἱ δ´ αὖ μένουσαι φυλαὶ διατρίβουσι μελετῶσαι
33596   4.2.22.122 : τά τε ἄλλα ἃ παῖδες ὄντες ἐμάνθανον καὶ τοξεύειν καὶ
33597   4.2.22.123 : ἀκοντίζειν, καὶ διαγωνιζόμενοι ταῦτα πρὸς ἀλλήλους δια–
33598   4.2.22.124 : τελοῦσιν. εἰσὶ δὲ καὶ δημόσιοι τούτων ἀγῶνες καὶ ἆθλα 
33599   4.2.22.125 : προτίθεται· ἐν ᾗ δ´ ἂν φυλῇ πλεῖστοι ὦσιν δαημονέ–
33600   4.2.22.126 : στατοι καὶ ἀνδρικώτατοι καὶ εὐπιστότατοι, ἐπαινοῦσιν
33601   4.2.22.127 : οἱ πολῖται καὶ τιμῶσιν οὐ μόνον τὸν νῦν ἄρχοντα αὐτῶν,
33602   4.2.22.128 : ἀλλὰ καὶ ὅστις παῖδας ὄντας αὐτοὺς ἐπαίδευσε. χρῶνται
33603   4.2.22.129 : δὲ τοῖς μένουσι τῶν ἐφήβων αἱ ἀρχαὶ πᾶσαι, ἤν τι ἢ
33604   4.2.22.130 : φρουρῆσαι δέῃ ἢ κακούργους ἐρευνῆσαι ἢ λῃστὰς ὑποδρα–
33605   4.2.22.131 : μεῖν ἢ καὶ ἄλλα ὅσα τάχους καὶ ἰσχύος ἔργα ἐστίν. ταῦτα
33606   4.2.22.132 : μὲν δὴ οἱ ἔφηβοι πράττουσιν. ἐπειδὰν δὲ τὰ δέκα ἔτη
33607   4.2.22.133 : διατελέσωσιν, ἐξέρχονται εἰς τοὺς τελείους ἄνδρας. ἀφ´
33608   4.2.22.134 : οὗ δ´ ἂν ἐξέλθωσι χρόνου ἐκ τῶν ἐφήβων, οὗτοι αὖ πέντε
33609   4.2.22.135 : καὶ εἴκοσιν ἔτη ὧδε διάγουσι· πρῶτον μὲν ὥσπερ οἱ
33610   4.2.22.136 : ἔφηβοι παρέχουσιν ἑαυτοὺς ταῖς ἀρχαῖς χρῆσθαι, ἐάν τι
33611   4.2.22.137 : δέῃ περὶ τοῦ κοινοῦ, ὅσα φρονούντων τε ἤδη ἔργα ἐστὶ
33612   4.2.22.138 : καὶ ἔτι δυναμένων. ἐὰν δέ που δέῃ στρατεύεσθαι, τόξα
33613   4.2.22.139 : μὲν οἱ οὕτω παιδευόμενοι οὐκέτι ἔχοντες οὐδὲ παλτὰ
33614   4.2.22.140 : στρατεύονται, τὰ δὲ ἀγχίμαχα ὅπλα καλούμενα, θώρακά
33615   4.2.22.141 : τε περὶ τοῖς στέρνοις καὶ γέρρον ἐν τῇ ἀριστερᾷ, ἐν δὲ
33616   4.2.22.142 : τῇ δεξιᾷ μάχαιραν ἢ κοπίδα. καὶ αἱ ἀρχαὶ δὲ πᾶσαι ἐκ
33617   4.2.22.143 : τούτων καθίστανται πλὴν οἱ τῶν παίδων διδάσκαλοι.
33618   4.2.22.144 : ἐπειδὰν δὲ τὰ πέντε καὶ εἴκοσιν ἔτη διατελέσωσιν, εἴησαν 
33619   4.2.22.145 : μὲν ἂν οὗτοι πλέον ἢ πεντήκοντα ἔτη γεγονότες ἀπὸ γε–
33620   4.2.22.146 : νεᾶς· ἐξέρχονται δὲ τηνικαῦτα εἰς τοὺς γεραιτέρους ὄντας
33621   4.2.22.147 : τε καὶ καλουμένους. οἱ δ´ αὖ γεραίτεροι οὗτοι στρατεύ–
33622   4.2.22.148 : ονται μὲν οὐκέτι ἔξω τῆς αὐτῶν, οἴκοι δὲ μένοντες δικά–
33623   4.2.22.149 : ζουσι τά τε κοινὰ πάντα καὶ τὰ ἴδια. καὶ θανάτου δὲ
33624   4.2.22.150 : οὗτοι κρίνουσι, καὶ τὰς ἀρχὰς οὗτοι αἱροῦνται πάσας·
33625   4.2.22.151 : καὶ ἐάν τις ἢ ἐν ἐφήβοις ἢ ἐν τελείοις ἀνδράσιν ἐλλίπῃ
33626   4.2.22.152 : τι τῶν νομίμων, φαίνουσι μὲν οἱ φύλαρχοι ἕκαστον καὶ
33627   4.2.22.153 : τῶν ἄλλων ὁ βουλόμενος, οἱ δὲ γεραίτεροι ἀκούσαντες
33628   4.2.22.154 : ἐκκρίνουσιν· ὁ δὲ ἐκκριθεὶς ἄτιμον τὸν λοιπὸν βίον δια–
33629   4.2.22.155 : τελεῖ. ἵνα δὲ σαφέστερον δηλωθῇ πᾶσα ἡ Περσῶν πο–
33630   4.2.22.156 : λιτεία, μικρὸν ἐπάνειμι· νῦν γὰρ ἐν βραχυτάτῳ ἂν δη–
33631   4.2.22.157 : λωθείη διὰ τὰ προειρημένα. λέγονται μὲν γὰρ Πέρσαι
33632   4.2.22.158 : ἀμφὶ τὰς δώδεκα μυριάδας εἶναι· τούτων δὲ οὐδεὶς ἀπε–
33633   4.2.22.159 : λήλαται νόμῳ τιμῶν καὶ ἀρχῶν, ἀλλ´ ἔξεστι πᾶσι Πέρ–
33634   4.2.22.160 : σαις πέμπειν τοὺς ἑαυτῶν παῖδας εἰς τὰ κοινὰ τῆς δι–
33635   4.2.22.161 : καιοσύνης διδασκαλεῖα. ἀλλ´ οἱ μὲν δυνάμενοι τρέφειν
33636   4.2.22.162 : τοὺς ἑαυτῶν παῖδας ἀργοῦντας πέμπουσιν, οἱ δὲ μὴ δυ–
33637   4.2.22.163 : νάμενοι οὐ πέμπουσιν, ἵνα παιδευθῶσι παρὰ τοῖς δη–
33638   4.2.22.164 : μοσίοις διδασκάλοις· ἔξεστι δὲ αὐτοῖς ἐν τοῖς ἐφήβοις
33639   4.2.22.165 : νεανισκεύεσθαι· τοῖς δὲ μὴ διαπαιδευθεῖσιν οὕτως οὐκ
33640   4.2.22.166 : ἔξεστιν. οἳ δ´ ἂν αὖ ἐν τοῖς ἐφήβοις διατελέσωσι τὰ
33641   4.2.22.167 : νόμιμα ποιοῦντες, ἔξεστι τούτοις εἰς τοὺς τελείους ἄνδρας
33642   4.2.22.168 : συναλίζεσθαι καὶ ἀρχῶν καὶ τιμῶν μετέχειν, οἳ δ´ ἂν αὖ 
33643   4.2.22.169 : ἐν τοῖς παισὶ μὴ διαγένωνται ἢ ἐν τοῖς ἐφήβοις, οὐκ
33644   4.2.22.170 : ἔρχονται εἰς τοὺς τελείους· οἳ δ´ ἂν αὖ ἐν τοῖς τελείοις
33645   4.2.22.171 : διαγένωνται ἀνεπίληπτοι, οὗτοι τῶν γεραιτέρων γίγνονται.
33646   4.2.22.172 : οὕτω μὲν δὴ οἱ γεραίτεροι διὰ πάντων τῶν καλῶν διελη–
33647   4.2.22.173 : λυθότες καθίστανται.
33648   4.2.23.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς Λακώνων πο–
33649   4.2.23.2 : λιτείας (I 4 ss. II 1. 2–6. 7–8. 10 III 4–5
33650   4.2.23.3 : IV 1. 2–4. 6. 7 VI 1–2 VII 2 IX 1 X 1–3
33651   4.2.23.4 : XI 3–4 VIII 3. 4. 5).
33652   4.2.23.5 : Ὁ δὲ Λυκοῦργος ἐσθῆτας μὲν καὶ δούλας παρέχειν
33653   4.2.23.6 : ἱκανὰς ἡγήσατο εἶναι, ταῖς δὲ ἐλευθέραις μέγιστον νομί–
33654   4.2.23.7 : σας εἶναι τὴν τεκνοποιίαν πρῶτον μὲν σωμασκεῖν ἔταξεν
33655   4.2.23.8 : οὐδὲν ἧττον τὸ θῆλυ τοῦ ἄρρενος φύλου· ἔπειτα δὲ δρό–
33656   4.2.23.9 : μου καὶ ἰσχύος, ὥσπερ τοῖς ἀνδράσιν, οὕτω καὶ ταῖς
33657   4.2.23.10 : θηλείαις ἀγῶνας πρὸς ἀλλήλας ἐποίησε, νομίζων ὡς
33658   4.2.23.11 : ἀμφοτέρων ἰσχυρῶν καὶ ἔκγονα ἐρρωμενέστερα γίγνεσθαι.
33659   4.2.23.12 : ἐπεί γε μὴν 〈γυνὴ〉 πρὸς ἄνδρα ἔλθοι, ὁρῶν τοὺς ἄλλους
33660   4.2.23.13 : τὸν πρῶτον τοῦ χρόνου ἀμέτρως ταῖς γυναιξὶ συνόντας,
33661   4.2.23.14 : καὶ τούτου τἀναντία ἔγνω· ἔθηκε γὰρ αἰδεῖσθαι μὲν εἰσ–
33662   4.2.23.15 : ιόντα ὀφθῆναι, αἰδεῖσθαι δὲ ἐξιόντα· οὕτω δὲ συνόντων 
33663   4.2.23.16 : ποθεινοτέρως μὲν ἀνάγκη σφῶν αὐτῶν ἔχειν, ἐρρωμενέ–
33664   4.2.23.17 : στερα δὲ γίγνεσθαι, εἴ τι βλαστάνοιεν οὕτω, μᾶλλον ἢ
33665   4.2.23.18 : 〈εἰ〉 διάκοροι ἀλλήλων εἶεν. πρὸς δὲ τούτοις καὶ ἀπο–
33666   4.2.23.19 : παύσας τοῦ ὁπότε βούλοιντο ἕκαστοι γυναῖκας ἄγεσθαι,
33667   4.2.23.20 : ἔταξεν ἐν ἀκμαῖς τῶν σωμάτων τοὺς γάμους ποιεῖσθαι,
33668   4.2.23.21 : καὶ τοῦτο συμφέρον τῇ † εὐγενείᾳ νομίζων. εἴ γε μέντοι
33669   4.2.23.22 : συμβαίη γεραιῷ νέαν ἔχειν, ὁρῶν τοὺς τηλικούτους φυ–
33670   4.2.23.23 : λάττοντας μάλιστα τὰς γυναῖκας, τἀναντία καὶ τούτου
33671   4.2.23.24 : ἐνόμισε· τῷ γὰρ πρεσβύτῃ ἐποίησεν, ὁποίου ἀνδρὸς καὶ
33672   4.2.23.25 : σῶμα καὶ ψυχὴν ἀγασθείη, τοῦτον ἐπαγαγομένῳ τεκνο–
33673   4.2.23.26 : ποιήσασθαι. εἰ δέ τις αὖ γυναικὶ μὲν συνοικεῖν μὴ βού–
33674   4.2.23.27 : λοιτο, τέκνων δὲ ἀξιολόγων ἐπιθυμοίη, καὶ τοῦτο νόμιμον
33675   4.2.23.28 : ἐποίησεν, ἥν τινα εὔτεκνον καὶ γενναίαν ὁρῴη, πείσαντα
33676   4.2.23.29 : τὸν ἔχοντα ἐκ ταύτης † ποιεῖσθαι. καὶ πολλὰ μὲν τοιαῦτα
33677   4.2.23.30 : συνεχώρει· αἱ μὲν γὰρ γυναῖκες διττοὺς οἴκους βούλονται 
33678   4.2.23.31 : κατέχειν, οἱ δὲ ἄνδρες ἀδελφοὺς τοῖς παισὶ λαμβά–
33679   4.2.23.32 : νειν, οἳ 〈τοῦ〉 μὲν γένους καὶ τῆς δυνάμεως κοινωνή–
33680   4.2.23.33 : σουσι, τῶν δὲ χρημάτων οὐκ ἀντιποιοῦνται. περὶ μὲν
33681   4.2.23.34 : δὴ τεκνοποιίας οὕτω τἀναντία γνοὺς τοῖς ἄλλοις εἴ τι
33682   4.2.23.35 : διαφέροντας καὶ μέγεθος καὶ ἰσχὺν ἄνδρας τῇ Σπάρτῃ
33683   4.2.23.36 : ἀπετέλεσεν, ὁ βουλόμενος σκοπείτω. βούλομαι δὲ καὶ
33684   4.2.23.37 : τὴν παιδείαν σαφηνίσαι
33685   4.2.23.38 : Ὁ γὰρ Λυκοῦργος ἀντὶ μὲν τοῦ ἰδίᾳ ἑκάστοις παιδα–
33686   4.2.23.39 : γωγοὺς δούλους ἐφιστάναι, ἄνδρας ἐπέστησε κρατεῖν
33687   4.2.23.40 : αὐτῶν, ἐξ ὧνπερ αἱ μέγισται ἀρχαὶ καθίστανται, ὃ δὴ
33688   4.2.23.41 : καὶ παιδονόμος καλεῖται. τοῦτον δὲ κύριον ἐποίησε καὶ
33689   4.2.23.42 : καθίζειν τοὺς παῖδας καὶ ἐπισκοποῦντα, εἴ τις ῥᾳδιουρ–
33690   4.2.23.43 : γοίη, κολάζειν. ἔδωκε δ´ αὐτῷ καὶ τῶν ἡβώντων μαστιγο–
33691   4.2.23.44 : φόρους, ὅπως τιμωροῖεν ὅτε δέοι, ὡς πολλὴν μὲν αἰδῶ
33692   4.2.23.45 : πολλὴν δὲ πειθὼ ἐκεῖ συμπαρεῖναι. ἀντί γε μὴν τοῦ
33693   4.2.23.46 : ἀπαλύνειν τοὺς πόδας ὑποδήμασιν ἔταξεν ἀνυποδησίᾳ 
33694   4.2.23.47 : κρατύνειν, νομίζων, εἰ τοῦτο ἀσκήσαιεν, πολὺ μὲν ῥᾷον ἂν
33695   4.2.23.48 : ὄρθια ἐκβαίνειν, 〈ἀσφαλέστερον δὲ πρανῆ καταβαίνειν〉,
33696   4.2.23.49 : καὶ πηδῆσαι δὲ καὶ ἀναθορεῖν καὶ δραμεῖν θᾶττον. ἀντὶ
33697   4.2.23.50 : δὲ τοῦ ἱματίοις διαθρύπτεσθαι ἐνόμισε δερματίῳ δι´
33698   4.2.23.51 : ἔτους προσεθίζεσθαι. σῖτόν γε μὴν τοσοῦτον ἔχειν συνε–
33699   4.2.23.52 : βούλευεν, ὡς ὑπὸ πλησμονῆς μὲν μήποτε βαρύνεσθαι,
33700   4.2.23.53 : τοῦ δὲ ἐνδεεστέρως διάγειν μὴ ἀπείρως ἔχειν, ὑγιεινοτέ–
33701   4.2.23.54 : ρως δ´ ἂν διάγειν, καὶ εἰς μῆκος δ´ ἂν αὐξάνεσθαι τὴν
33702   4.2.23.55 : ῥαδινὰ τὰ σώματα ποιοῦσαν τροφὴν μᾶλλον συλλαμβά–
33703   4.2.23.56 : νειν ἡγησάμενος ἢ τὴν διαπλατύνουσαν τῷ σίτῳ. ὡς δὲ
33704   4.2.23.57 : μὴ ὑπὸ λιμοῦ ἄγαν αὖ πιέζοιντο, ἀπραγμόνως μὲν οὐκ
33705   4.2.23.58 : ἔδωκεν αὐτοῖς λαμβάνειν ὧν προσδέονται, κλέπτειν δὲ 
33706   4.2.23.59 : ἐφῆκεν. δῆλον δ´ ὅτι τὸν μέλλοντα κλωπεύειν καὶ νυκ–
33707   4.2.23.60 : τὸς ἀγρυπνεῖν δεῖ καὶ μεθ´ ἡμέραν ἀπατᾶν καὶ ἐνε–
33708   4.2.23.61 : δρεύειν, καὶ κατασκόπους δὲ ἑτοιμάζειν τὸν μέλλοντά τι
33709   4.2.23.62 : λήψεσθαι. ταῦτα οὖν δῆλον ὅτι πάντα μηχανικωτέρους
33710   4.2.23.63 : τῶν ἐπιτηδείων βουλόμενος τοὺς παῖδας ποιεῖν καὶ πο–
33711   4.2.23.64 : λεμικωτέρους οὕτως ἐπαίδευεν. πολλὰς δὲ πληγὰς ἐπέ–
33712   4.2.23.65 : βαλε τῷ ἁλισκομένῳ, ὅτι, φημὶ ἐγώ, καὶ τἄλλα, ὅσα
33713   4.2.23.66 : ἄνθρωποι διδάσκουσι, κολάζουσι τὸν μὴ καλῶς ὑπηρε–
33714   4.2.23.67 : τοῦντα.
33715   4.2.23.68 : Ὅπως δὲ μηδ´ εἰ ὁ παιδονόμος ἀπέλθοι, ἔρημοί ποτε
33716   4.2.23.69 : οἱ παῖδες εἶεν ἄρχοντος, ἐποίησε τὸν αἰεὶ παρόντα τῶν
33717   4.2.23.70 : πολιτῶν κύριον εἶναι καὶ ἐπιτάττειν τοῖς παισίν, εἴ τι
33718   4.2.23.71 : ἀγαθὸν δοκοίη εἶναι, καὶ κολάζειν, εἴ τι ἁμαρτάνοιεν.
33719   4.2.23.72 : Πρὸς δὲ τούτοις τό τε αἰδεῖσθαι ἰσχυρῶς ἐμφῦσαι
33720   4.2.23.73 : βουλόμενος αὐτοῖς καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς ἐπέδειξεν ἐντὸς μὲν
33721   4.2.23.74 : τοῦ ἱματίου τὼ χεῖρε ἔχειν, σιγῇ δὲ πορεύεσθαι, περιω– 
33722   4.2.23.75 : πεῖν δὲ μηδαμῶς, ἀλλ´ αὐτὰ τὰ πρὸ ποδῶν ὁρᾶν. ἔνθα
33723   4.2.23.76 : δὴ καὶ δῆλον γεγένηται, ὅτι τὸ ἄρρεν φῦλον καὶ εἰς τὸ
33724   4.2.23.77 : σῶφρον ἰσχυρότερόν ἐστι τῆς τῶν θηλειῶν φύσεως. [ὡς]
33725   4.2.23.78 : ἐκείνων γοῦν ἧττον μὲν ἂν φωνὴν ἦν ἀκοῦσαι ἢ τῶν λιθί–
33726   4.2.23.79 : νων, ἧττον δὲ ὄμματα † στρεψάντων ἢ τῶν χαλκῶν, αἰδη–
33727   4.2.23.80 : μονεστέρους δ´ ἂν αὐτοὺς ἡγήσαιο καὶ αὐτῶν τῶν ἐν τοῖς
33728   4.2.23.81 : ὀφθαλμοῖς παρθένων. καὶ ἐπειδὰν εἰς τὸ φιλίτιον ἀφ–
33729   4.2.23.82 : ίκωνται, ἀγαπητὸν αὐτῶν καὶ τὸ ἐρωτηθὲν ἀκοῦσαι. περί
33730   4.2.23.83 : γε μὴν τῶν ἤδη ἡβώντων πολὺ μάλιστα ἐσπούδασεν.
33731   4.2.23.84 : Ὡς οὖν τούτους αὖ συνέβαλλεν, ἐξηγήσομαι. αἱροῦνται
33732   4.2.23.85 : τοίνυν οἱ ἔφοροι αὐτῶν ἐκ τῶν ἀκμαζόντων τρεῖς ἄνδρας·
33733   4.2.23.86 : οὗτοι δὲ ἱππαγρέται καλοῦνται. τούτων δὲ ἕκαστος ἄνδρας
33734   4.2.23.87 : ἑκατὸν καταλέγει διασαφηνίζων, ὅτου ἕνεκα τοὺς μὲν
33735   4.2.23.88 : προτιμᾷ, τοὺς δ´ ἀποδοκιμάζει. οἱ οὖν μὴ τυγχάνοντες 
33736   4.2.23.89 : τῶν καλῶν πολεμοῦσι τοῖς τε ἀποστείλασιν αὐτοὺς καὶ
33737   4.2.23.90 : τοῖς αἱρεθεῖσιν ἀντ´ αὐτῶν.
33738   4.2.23.91 : Διαλύειν μέντοι τοὺς μαχομένους πᾶς ὁ παραγιγνόμε–
33739   4.2.23.92 : νος κύριος.
33740   4.2.23.93 : Τοῖς γε μὴν τὴν ἡβητικὴν ἡλικίαν πεπερακόσιν, ἐξ
33741   4.2.23.94 : ὧν ἤδη καὶ αἱ μέγισται ἀρχαὶ καθίστανται, ὁ Λυκοῦργος
33742   4.2.23.95 : νόμιμον ἐποίησε κάλλιστον εἶναι τὸ θηρᾶν, εἰ μή τι
33743   4.2.23.96 : δημόσιον κωλύοι, ὅπως καὶ οὗτοι δύνωνται μηδὲν ἧττον
33744   4.2.23.97 : τῶν ἡβώντων στρατιωτικοὺς πόνους ὑποφέρειν.
33745   4.2.23.98 : Ὡσαύτως ὁ Λυκοῦργος ἐποίησε παίδων ἕκαστον
33746   4.2.23.99 : ὁμοίως τῶν ἑαυτοῦ καὶ τῶν ἀλλοτρίων ἄρχειν. ὅταν δέ
33747   4.2.23.100 : τις εἰδῇ, ὅτι † οὗτοι πατέρες εἰσὶ τῶν παίδων, ὧν αὐτὸς
33748   4.2.23.101 : ἄρχει, ἀνάγκη ἄρχειν οὕτως, ὥσπερ ἂν καὶ τῶν ἑαυτοῦ
33749   4.2.23.102 : ἄρχεσθαι βούλοιτο. 
33750   4.2.23.103 : Ἐν τῇ Σπάρτῃ ὁ Λυκοῦργος τοῖς ἐλευθέροις τῶν μὲν
33751   4.2.23.104 : ἀμφὶ χρηματισμὸν ἀπεῖπε μηδενὸς ἅπτεσθαι, ὅσα δὲ
33752   4.2.23.105 : ἐλευθερίαν ἐν ταῖς πόλεσι παρασκευάζει, ταῦτα ἔταξεν
33753   4.2.23.106 : μόνα ἔργα ἑαυτῶν νομίζειν· οὐ γὰρ δή τι πλοῦτος ἐκεῖ
33754   4.2.23.107 : γε ἐσπούδασται.
33755   4.2.23.108 : Ἄξιον δὲ τοῦ Λυκούργου καὶ τόδε ἀγασθῆναι, τὸ
33756   4.2.23.109 : κατεργάζεσθαι ἐν τῇ πόλει αἱρετώτερον εἶναι τὸν καλὸν
33757   4.2.23.110 : θάνατον ἀντὶ τοῦ αἰσχροῦ βίου.
33758   4.2.23.111 : Καλῶς δέ μοι δοκεῖ Λυκοῦργος νομοθετῆσαι καὶ ᾗ
33759   4.2.23.112 : μέχρι γήρως ἀσκοῖτ´ ἂν ἡ ἀρετή. ἐπὶ γὰρ τῷ τέρματι
33760   4.2.23.113 : τοῦ βίου τὴν κρίσιν τῆς γεροντίας προθεὶς ἐποίησε μηδ´
33761   4.2.23.114 : ἐν τῷ γήρᾳ ἀμελεῖσθαι τὴν καλοκαγαθίαν. ἀξιάγαστον
33762   4.2.23.115 : δ´ αὐτοῦ καὶ τὸ ἐπικουρῆσαι τῷ τῶν ἀγαθῶν γήρᾳ. θεὶς
33763   4.2.23.116 : γὰρ τοὺς γέροντας κυρίους τοῦ περὶ τῆς ψυχῆς ἀγῶνος
33764   4.2.23.117 : διέπραξεν ἐντιμότερον εἶναι τὸ γῆρας τῆς τῶν ἀκμαζόντων
33765   4.2.23.118 : ῥώμης. εἰκότως δέ τοι καὶ σπουδάζεται οὗτος ὁ ἀγὼν
33766   4.2.23.119 : μάλιστα τῶν ἀνθρωπίνων. καλοὶ μὲν γὰρ οἱ γυμνικοί·
33767   4.2.23.120 : ἀλλ´ οὗτοι μὲν σωμάτων, ὁ δὲ περὶ τῆς γεροντίας ἀγὼν 
33768   4.2.23.121 : ψυχῶν ἀγαθῶν κρίσιν παρέχει. ὅσῳ οὖν κρείσσων ψυχὴ
33769   4.2.23.122 : σώματος, τοσούτῳ καὶ οἱ ἀγῶνες οἱ τῶν ψυχῶν ἢ οἱ
33770   4.2.23.123 : τῶν σωμάτων ἀξιοσπουδαστότεροι.
33771   4.2.23.124 : Εἴς γε μὴν τὸν ἐν ὅπλοις ἀγῶνα τοιάδε ἐμηχανήσατο·
33772   4.2.23.125 : στολὴν μὲν ἔχειν φοινικίδα καὶ χαλκῆν ἀσπίδα.
33773   4.2.23.126 : Ἐφῆκε δὲ καὶ κομᾶν τοῖς ὑπὲρ τὴν ἡβητικὴν ἡλικίαν,
33774   4.2.23.127 : νομίζων οὕτω καὶ μείζους ἂν καὶ ἐλευθεριωτέρους φαί–
33775   4.2.23.128 : νεσθαι. οὕτω γε μὴν κατεσκευασμένων μοίρας ἔδειξεν
33776   4.2.23.129 : ἓξ καὶ ἱππέων καὶ ὁπλιτῶν. ἑκάστη δὲ τῶν ὁπλιτικῶν
33777   4.2.23.130 : ἔχει μοιρῶν πολέμαρχον ἕνα, λοχαγοὺς τέτταρας, πεντη–
33778   4.2.23.131 : κοστῆρας ὀκτώ, ἐνωμοτάρχους ιϛʹ. ἐκ δὲ τούτων τῶν
33779   4.2.23.132 : μερῶν διὰ παρεγγυήσεως καθίστανται τοτὲ μὲν εἰς ἐνωμο–
33780   4.2.23.133 : τίας, τοτὲ δὲ εἰς τρεῖς, τοτὲ δὲ εἰς ἕξ.
33781   4.2.23.134 : Ἐπεὶ δὲ ἔγνω τὸ πείθεσθαι μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι
33782   4.2.23.135 : καὶ ἐν πόλει καὶ ἐν στρατιᾷ καὶ ἐπ´ οἴκῳ, τὴν τῆς ἐφορείας
33783   4.2.23.136 : δύναμιν κατεσκεύασεν. 
33784   4.2.23.137 : Ἔφοροι οὖν δυνατοὶ μέν εἰσι ζημιοῦν ὃν ἂν βούλων–
33785   4.2.23.138 : ται, κύριοι δὲ πράττειν παραχρῆμα, κύριοι δὲ καὶ ἄρχον–
33786   4.2.23.139 : τας μεταξὺ καταπαῦσαι καὶ εἷρξαί τε καὶ περὶ τῆς ψυχῆς
33787   4.2.23.140 : εἰς ἀγῶνα καταστῆσαι.
33788   4.2.23.141 : Πολλῶν δὲ ὄντων καλῶν μηχανημάτων τῷ Λυκούργῳ
33789   4.2.23.142 : εἰς τὸ πείθεσθαι τοῖς νόμοις ἐθέλειν τοὺς πολίτας, ἐν
33790   4.2.23.143 : τοῖς καλλίστοις καὶ τό μοι δοκεῖ εἶναι, ὅτι οὐ πρότερον
33791   4.2.23.144 : ἀπέδωκε τῷ πλήθει τοὺς νόμους, πρὶν ἐλθὼν σὺν τοῖς
33792   4.2.23.145 : κρατίστοις εἰς Δελφοὺς ἐπήρετο τὸν θεόν, εἰ λῷον καὶ
33793   4.2.23.146 : ἄμεινον εἴη τῇ Σπάρτῃ πειθομένῃ οἷς αὐτὸς ἔθηκε νόμοις.
33794   4.2.23.147 : ἐπεὶ δ´ ἀνεῖλε τῷ παντὶ ἄμεινον εἶναι, τότε ἀπέδωκεν
33795   4.2.23.148 : οὐ μόνον ἄνομον δείξας ἀλλὰ καὶ ἀνόσιον τὸ πυθοχρήστοις
33796   4.2.23.149 : νόμοις μὴ πείθεσθαι.
33797   4.2.24.1 : Χαρώνδα Καταναίου Προοίμια νόμων.
33798   4.2.24.2 : Τὼς βουλευομένως καὶ πράσσοντάς τι ἀπὸ θεῶν 
33799   4.2.24.3 : ἄρχεσθαι χρή· τὸ γὰρ ἄριστον, ὥσπερ ἁ παροιμία φατί.
33800   4.2.24.4 : τὸν θεὸν ἦμεν αἴτιον πάντων τούτων. ἔτι δὲ φαύλων
33801   4.2.24.5 : πράξεων ἀπέχεσθαι καὶ μάλιστα διὰ τὰν πρὸς τὸν θεὸν
33802   4.2.24.6 : ξυμβουλίαν· οὐδενὸς γὰρ ἀδίκου θεὸν κοινωνεῖν. βοηθεῖν
33803   4.2.24.7 : δὲ ἕκαστον ἑαυτῷ καὶ ποτικελεύεσθαι κατ´ ἀξίαν τῶν
33804   4.2.24.8 : δικαίων μεταλαμβάνεν καὶ πράσσεν· τὸ γὰρ ὑπὲρ μικρῶν
33805   4.2.24.9 : καὶ μεγάλων ὁμοίως διατείνεσθαι ἄγαν μικροπρεπὲς δοκεῖ
33806   4.2.24.10 : ἦμεν καὶ ἀνελεύθερον. διὸ δεῖ φροντίζεν τῶ μὴ σφόδρα
33807   4.2.24.11 : ἐς τὰ μάκιστα καὶ τὰ μεγάλα ἐμπίπτεν· ἀλλὰ κατ´ ἀξίαν
33808   4.2.24.12 : τὰν ἑαυτῶ καὶ δυναμίαν μετρέοντα ἑκάστῳ πράγματι
33809   4.2.24.13 : ἐπιβάλλεν, ὅπως τίμιος ᾖς καὶ σεμνός.
33810   4.2.24.14 : Ἀδίκῳ δὲ ἀνδρὶ ἢ γυναικὶ κεκριμένοις ὑπὸ πόλεως
33811   4.2.24.15 : ἐπαρωγὴν μὴ ποιεῖσθαι μηδὲ ὁμιλεῖν μηδένα ἢ ὀνειδίζεσθαι
33812   4.2.24.16 : ὡς ὄντα ὅμοιον ᾧ ὁμιλεῖ. τοὺς δὲ προκεκριμένους ἄνδρας
33813   4.2.24.17 : ἀγαθοὺς ἀγαπᾶν καὶ ἐντυγχάνειν αὐτοῖς, τελεῖσθαι τε
33814   4.2.24.18 : τὴν μεγίστην καὶ τελειοτάτην τελετήν, ἀνδραγαθίαν, μιμου–
33815   4.2.24.19 : μένους ἐπ´ ἀληθείᾳ καὶ κτωμένους τὴν ἀρετήν· οὐδεὶς 
33816   4.2.24.20 : γὰρ ἀνὴρ τέλειος ἄνευ ταύτης. πολίτῃ δὲ ἀδικουμένῳ
33817   4.2.24.21 : βοηθεῖν καὶ οἴκοι καὶ ἐπὶ ξένης· ξένον δὲ πάντα τὸν ἐν
33818   4.2.24.22 : τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι σεβόμενον καὶ κατὰ τοὺς οἰκείους
33819   4.2.24.23 : νόμους εὐφήμως καὶ οἰκείως προσδέχεσθαι καὶ ἀποστέλλειν,
33820   4.2.24.24 : μεμνημένους Διὸς ξενίου ὡς παρὰ πᾶσιν ἱδρυμένου κοινοῦ
33821   4.2.24.25 : θεοῦ καὶ ὄντος ἐπισκόπου φιλοξενίας τε καὶ κακοξενίας.
33822   4.2.24.26 : Ἡγεῖσθαι δὲ καὶ παραγγέλλειν πρεσβυτέρους νεωτέ–
33823   4.2.24.27 : ροις τὸ αἰδεῖσθαι καὶ αἰσχύνεσθαι τὰ κακά, φανεροὺς
33824   4.2.24.28 : ὄντας αὐτοὺς αἰσχυνομένους καὶ αἰδουμένους· ὡς ἐν αἷς
33825   4.2.24.29 : πόλεσι πρεσβυτέρων ἀναισχυντίαι, φύονται παῖδες αὐτῶν
33826   4.2.24.30 : καὶ παίδων παῖδες ἀναίσχυντοι. ἀκολουθεῖ δὲ ἀναισχυντίᾳ
33827   4.2.24.31 : καὶ ἀναιδείᾳ ὕβρις καὶ ἀδικία, τούτοις δ´ ἕπεται ὄλεθρος.
33828   4.2.24.32 : μηδεὶς δ´ ἔστω ἀναιδής, ἀλλὰ σωφρονείτω ἕκαστος, ὡς
33829   4.2.24.33 : οὕτω τευξόμενος θεῶν ἵλεων καὶ σωτηρίας· οὐδεὶς γὰρ
33830   4.2.24.34 : κακὸς θεοφιλής. τιμάτω δὲ ἕκαστος τὸ καλὸν καὶ τὸ
33831   4.2.24.35 : ἀληθὲς καὶ μισείτω τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ ψεῦδος· ταῦτα
33832   4.2.24.36 : γὰρ ἀρετῆς σημεῖα καὶ κακίας. διὸ χρὴ συνεθίζειν ἐκ
33833   4.2.24.37 : παίδων κολάζοντας μὲν τοὺς φιλοψευδεῖς, φιλοῦντας δὲ
33834   4.2.24.38 : τοὺς φιλαλήθεις, ἵν´ ἐμφυσιῶται ἑκάστῳ τὸ κάλλιστον
33835   4.2.24.39 : καὶ σπερματωδέστατον τῆς ἀρετῆς. προσποιείσθω δὲ
33836   4.2.24.40 : ἕκαστος τῶν πολιτῶν σωφρονεῖν μᾶλλον ἢ φρονεῖν· ὡς
33837   4.2.24.41 : ἡ προσποίησις τοῦ φρονεῖν μέγα σημεῖον ἀπειροκαλίας
33838   4.2.24.42 : καὶ σμικρότητος. ἔστω δὲ ἡ προσποίησις τοῦ σωφρονεῖν
33839   4.2.24.43 : ἀληθής· μηδεὶς γὰρ πλαττέσθω γλώσσῃ καλὰ ἔργα, πρά–
33840   4.2.24.44 : ξεως καὶ διανοίας ἀγαθῆς στερόμενος. 
33841   4.2.24.45 : Χρὴ δὲ καὶ πρὸς τοὺς ἄρχοντας εὔνοιαν διαφυλάττειν
33842   4.2.24.46 : καθάπερ πατράσιν εὐπειθοῦντας καὶ σεβομένους· ὡς ὁ
33843   4.2.24.47 : μὴ διανοούμενος οὕτω τίσει δίκην κακῆς βουλῆς δαίμοσιν
33844   4.2.24.48 : ἑστιούχοις. ἄρχοντες γὰρ ἑστιουχοῦσι πόλεως καὶ πολιτῶν
33845   4.2.24.49 : σωτηρίας.
33846   4.2.24.50 : Χρὴ δὲ καὶ τοὺς ἄρχοντας δικαίως προεστάναι τῶν
33847   4.2.24.51 : ἀρχομένων καθάπερ τέκνων ἰδίων, ἔχθραν καὶ φιλίαν
33848   4.2.24.52 : καὶ θυμὸν ἐν τῷ κρίνειν κοιμίσαντας.
33849   4.2.24.53 : Ἐπαινείσθωσαν δὲ καὶ εὐδοκιμείτωσαν, ὅσοι ἂν ὄντες
33850   4.2.24.54 : εὔποροι τοῖς ἐνδεεστέροις ἐπαρκῶσιν, ὡς τέκνα καὶ ἀμύν–
33851   4.2.24.55 : τορας σῴζοντες τῆς ἑαυτῶν πατρίδος. ἐπαρκείτωσαν δὲ
33852   4.2.24.56 : τοῖς διὰ τύχην πενομένοις, καὶ μὴ διὰ βίον ἀργὸν καὶ
33853   4.2.24.57 : ἀκρατῆ. ἡ μὲν γὰρ τύχη πᾶσι κοινόν, ὁ δὲ ἀργὸς καὶ
33854   4.2.24.58 : ἀκρατὴς βίος κακοῖς ἀνδράσιν ἴδιος.
33855   4.2.24.59 : Καλὸν δ´ ἔστω καὶ μηνύειν ἐάν τίς τῳ συνειδῇ
33856   4.2.24.60 : ἀδικοῦντι, ἵνα ἡ πολιτεία σῴζηται πολλοὺς ἔχουσα τῆς
33857   4.2.24.61 : εὐκοσμίας φύλακας. ὁ δὲ μηνύων εὐσεβὴς ἔστω καὶ κατὰ
33858   4.2.24.62 : τῶν οἰκειοτάτων ἐξαγγέλλων· οὐδὲν γάρ ἐστιν οἰκειότερον
33859   4.2.24.63 : πατρίδος. ἐμφανιζόντων δὲ μὴ τὰ δι´ ἀκούσιον ἄγνοιαν
33860   4.2.24.64 : γιγνόμενα, ἀλλ´ ὅσον ἂν ἐκ προνοίας τι ἁμαρτάνωσιν. ὁ
33861   4.2.24.65 : δ´ ἐμφανισθείς, ἂν ἐθελεχθρῇ τῷ μηνύσαντι, μισείσθω
33862   4.2.24.66 : ὑπὸ πάντων, δίκην διδοὺς ἀχαριστίας, 〈ᾗ τιμ〉ῆς ἀποστερεῖ
33863   4.2.24.67 : τὸν ἰατρεύοντα, μεγίστην νόσον ἰατρευόμενος ἀδικίαν.
33864   4.2.24.68 : Ἔστω δὲ μέγιστα ἀδικήματα θεῶν καταφρόνησις καὶ 
33865   4.2.24.69 : γονέων κάκωσις ἑκούσιος καὶ ἀρχόντων καὶ νόμων ὀλιγω–
33866   4.2.24.70 : ρία καὶ ἑκούσιος ἀτιμία δικαιοσύνης. δικαιότατος δὲ ἔστω
33867   4.2.24.71 : καὶ ὁσιώτατος πολίτης ὁ ταῦτα τιμῶν καὶ ἐμφανίζων
33868   4.2.24.72 : πρὸς πολίτας καὶ ἄρχοντας κατὰ τῶν καταφρονούντων.
33869   4.2.24.73 : Ὑπὲρ πατρίδος ἀποθνῄσκειν σεμνότερον ἔστω ἢ γλι–
33870   4.2.24.74 : χόμενον τοῦ ζῆν ἐγκαταλιπεῖν αὐτὴν καὶ τὸ καλόν. κρεῖτ–
33871   4.2.24.75 : τον γὰρ τεθνάναι καλῶς ἢ ζῆν αἰσχρῶς καὶ ἐπονειδίστως.
33872   4.2.24.76 : Χρὴ δὲ καὶ τῶν τελευτώντων ἕκαστον τιμᾶν μὴ δακρύοις
33873   4.2.24.77 : μηδὲ οἴκτοις, ἀλλὰ μνήμῃ ἀγαθῇ καὶ τῇ τῶν κατ´ ἔτος
33874   4.2.24.78 : ὡραίων ἐπιφορᾷ, ὡς ἀχαριστίας οὔσης πρὸς δαίμονας
33875   4.2.24.79 : χθονίους λύπης ὑπὲρ τὸ μέτρον γιγνομένης.
33876   4.2.24.80 : Βλασφημείτω δὲ μηδεὶς ἐπ´ ἀδίκῳ βλάβῃ περὶ μηδε–
33877   4.2.24.81 : νός· ὁσιώτερον γὰρ εὐφημία κακηγορίας.
33878   4.2.24.82 : Νομιζέσθω δὲ πολίτης ἀμείνων ὁ τῆς ὀργῆς κρείττων
33879   4.2.24.83 : μᾶλλον τοῦ διὰ ταύτην πλημμελοῦντος.
33880   4.2.24.84 : Ὁ 〈τὰ〉 ἱερὰ καὶ ἀρχεῖα ὑπεραίρων τῇ πολυτελείᾳ τῶν
33881   4.2.24.85 : ἰδίων μὴ εὐδοξείτω, ἀλλ´ ὀνειδιζέσθω· μηδὲν γὰρ ἔστω
33882   4.2.24.86 : ἰδιωτικὸν μεγαλοπρεπέστερον καὶ σεμνότερον τῶν δημοσίων.
33883   4.2.24.87 : Ὁ πλούτῳ καὶ χρήμασι δουλεύων καταφρονείσθω
33884   4.2.24.88 : ὡς μικρόψυχος ὢν καὶ ἀνελεύθερος καὶ καταπληττόμενος
33885   4.2.24.89 : ὑπὸ κτημάτων πολυτελῶν καὶ βίου τραγῳδουμένου, καὶ
33886   4.2.24.90 : εὐτελὴς εἶναι τὴν ψυχὴν ὑπολαμβανέσθω. ὁ γὰρ μεγα–
33887   4.2.24.91 : λόψυχος προδιανοεῖται πάντα παρ´ ἑαυτῷ τὰ παρ´ ἀν– 
33888   4.2.24.92 : θρώποις, καὶ δι´ οὐδενὸς θορυβεῖται τοιούτου ὅταν
33889   4.2.24.93 : παραπέσῃ.
33890   4.2.24.94 : Αἰσχρορρημονείτω δὲ μηδείς, ὅπως ἂν μὴ παρελκύῃ
33891   4.2.24.95 : τὴν διάνοιαν ἔργοις αἰσχροῖς μηδὲ ἀναπιμπλῇ τὴν ψυχὴν
33892   4.2.24.96 : ἀναιδείας καὶ μιασμάτων. τὰ μὲν γὰρ εὐσχήμονα καὶ
33893   4.2.24.97 : φίλα τοῖς οἰκείοις ὀνόμασι καὶ κειμένοις ὑπὸ τοῦ νόμου
33894   4.2.24.98 : προσαγορεύομεν, πρὸς ἃ δ´ ἂν ἐχθρῶς ἔχωμεν, ἐξιστάμεθα
33895   4.2.24.99 : καὶ τῆς προσηγορίας διὰ τὸ αἰσχρόν. ἔστω δὲ καὶ αἰσχρὸν
33896   4.2.24.100 : εἰπεῖν τὸ αἰσχρόν.
33897   4.2.24.101 : Γυναῖκα δὲ τὴν κατὰ νόμους ἕκαστος στεργέτω καὶ
33898   4.2.24.102 : ἐκ ταύτης τεκνοποιείσθω, εἰς ἄλλο δὲ μηδὲν προϊέσθω
33899   4.2.24.103 : τέκνων τῶν αὑτοῦ σποράν· μηδὲ τὸ φύσει καὶ νόμῳ
33900   4.2.24.104 : τίμιον ἀνόμως ἀναλισκέτω καὶ ὑβριζέτω. ἡ γὰρ φύσις
33901   4.2.24.105 : τεκνοποιίας ἕνεκεν, οὐκ ἀκολασίας ἐποίησε τὴν σποράν.
33902   4.2.24.106 : Γυναῖκα δὲ σωφρονεῖν χρὴ καὶ μὴ προσδέχεσθαι
33903   4.2.24.107 : συνουσίαν ἀσεβῆ παρ´ ἄλλων ἀνδρῶν, ὡς ἀπαντώσης
33904   4.2.24.108 : νεμέσεως παρὰ δαιμόνων ἐξοικιστῶν καὶ ἐχθροποιῶν.
33905   4.2.24.109 : Ὁ μητρυιὰν ἐπιγαμῶν μὴ εὐδοξείτω, ἀλλ´ ὀνειδιζέσθω
33906   4.2.24.110 : ὡς παραίτιος ὢν οἰκείας διαστάσεως.
33907   4.2.24.111 : Χρὴ δὲ ἐμμένειν τοῖς εἰρημένοις, τὸν δὲ παραβαί–
33908   4.2.24.112 : νοντα ἔνοχον εἶναι τῇ πολιτικῇ ἀρᾷ.
33909   4.2.24.113 : Προστάσσει δὲ ὁ νόμος, ἐπίστασθαι τὰ προοίμια
33910   4.2.24.114 : τοὺς πολίτας ἅπαντας, καὶ ἐν ταῖς ἑορταῖς μετὰ τοὺς 
33911   4.2.24.115 : παιᾶνας λέγειν ᾧ ἂν προστάσσῃ ὁ ἱστιάτωρ, ἵν´ ἐμφυσιῶ–
33912   4.2.24.116 : ται ἑκάστῳ τὰ παραγγέλματα.
33913   4.2.25.1 : Ἐκ τῶν Νικολάου Περὶ ἐθῶν (fr. hist.
33914   4.2.25.2 : Gr. III p. 457 Mueller).
33915   4.2.25.3 : Παρὰ Ταρτησίοις νεωτέρῳ πρεσβυτέρου καταμαρτυ–
33916   4.2.25.4 : ρεῖν οὐκ ἔξεστι.
33917   4.2.25.5 : Λευκανοὶ δικάζονται ἀλλήλοις ὥσπερ ἄλλου τινὸς
33918   4.2.25.6 : ἀδικήματος, οὕτω καὶ ἀσωτίας καὶ ἀργίας. ἐὰν δέ τις
33919   4.2.25.7 : ἀσώτῳ δανείσας χρέος ἐλεγχθῇ, στέρεται αὐτοῦ. καὶ
33920   4.2.25.8 : Ἀθήνησι δὲ τῆς ἀργίας εἰσὶ δίκαι.
33921   4.2.25.9 : Παρὰ Σαυνίταις κατ´ ἔτος οἵ τε ᾔθεοι κρίνονται δη–
33922   4.2.25.10 : μοσίᾳ καὶ αἱ παρθένοι· ὁ δὲ κριθεὶς ἄριστος εἶναι λαμ–
33923   4.2.25.11 : βάνει ἣν βούλεται, εἶθ´ ὁ μετ´ ἐκεῖνον δεύτερος καὶ οὕ–
33924   4.2.25.12 : τως ἐφεξῆς.
33925   4.2.25.13 : Λιβύρνιοι κοινὰς τὰς γυναῖκας ἔχουσι καὶ τὰ τέκνα
33926   4.2.25.14 : ἐν κοινῷ τρέφουσι μέχρι ἐτῶν πέντε· εἶτα τῷ ἕκτῳ συν–
33927   4.2.25.15 : ενέγκαντες ἅπαντα τὰ παιδία τὰς ὁμοιότητας πρὸς τοὺς
33928   4.2.25.16 : ἄνδρας εἰκάζουσι, καὶ ἑκάστῳ τὸ ὅμοιον ἀποδιδόασι
33929   4.2.25.17 : πατρί· ἀφ´ ἧς δ´ ἂν ἀπολάβῃ τὸ παιδίον, ἕκαστος υἱὸν
33930   4.2.25.18 : ὑπολαμβάνει.
33931   4.2.25.19 : Κελτοὶ σιδηροφοροῦντες τὰ κατὰ πόλιν πάντα πράτ– 
33932   4.2.25.20 : τουσι. μείζω δ´ ἐστὶν ἐπιτίμια κατὰ τοῦ ξένον ἀνελόν–
33933   4.2.25.21 : τος ἢ πολίτην· ὑπὲρ τοῦ μὲν γὰρ θάνατος ἡ ζημία,
33934   4.2.25.22 : ὑπὲρ τοῦ δὲ [πολίτου] φυγή. τιμῶσι δὲ μάλιστα τοὺς
33935   4.2.25.23 : χώραν τῷ κοινῷ προσκτωμένους. τὰς δὲ θύρας τῶν
33936   4.2.25.24 : οἰκιῶν οὐδέποτε κλείουσι.
33937   4.2.25.25 : Σαυρομάται διὰ τριῶν ἡμερῶν σιτοῦνται εἰς πλή–
33938   4.2.25.26 : ρωσιν. ταῖς δὲ γυναιξὶ πάντα πείθονται ὡς δεσποίναις
33939   4.2.25.27 : παρθένον δὲ οὐ πρότερον συνοικίζουσι πρὸς γάμον, πρὶν
33940   4.2.25.28 : ἂν πολέμιον ἄνδρα κτείνῃ.
33941   4.2.25.29 : Κερκέται τοὺς ἀδικήσαντας ὁτιοῦν τῶν ἱερῶν ἀπείρ–
33942   4.2.25.30 : γουσιν. ἐὰν δέ τις κυβερνῶν σκάφος διαμάρτῃ, προσιόν–
33943   4.2.25.31 : τες ἐφεξῆς ἕκαστοι ἐμπτύουσιν αὐτῷ.
33944   4.2.25.32 : Μόσυνοι τὸν ἑαυτῶν βασιλέα τρέφουσιν ἐν πύργῳ
33945   4.2.25.33 : κατάκλειστον· ἐὰν δέ τις δόξῃ κακῶς ποτὲ βεβουλεῦσθαι
33946   4.2.25.34 : τῷ λιμῷ αὐτὸν ἀποκτείνουσι. τὸν δὲ τρεφόμενον σῖτον
33947   4.2.25.35 : ἐξ ἴσου διαιροῦσι, μέρος κοινῇ ἐξελόντες τοῖς ἀφικνουμέ–
33948   4.2.25.36 : νοις ξένοις.
33949   4.2.25.37 : Φρύγες ὅρκοις οὐ χρῶνται οὔτ´ ὀμνύντες οὔτε ἄλλους
33950   4.2.25.38 : ἐξορκοῦντες. ἐὰν δέ τις παρ´ αὐτοῖς γεωργικὸν βοῦν 
33951   4.2.25.39 : ἀποκτείνῃ ἢ σκεῦος τῶν περὶ γεωργίαν κλέψῃ, θανάτῳ
33952   4.2.25.40 : ζημιοῦσι.
33953   4.2.25.41 : Λύκιοι τὰς γυναῖκας μᾶλλον ἢ τοὺς ἄνδρας τιμῶσι
33954   4.2.25.42 : καὶ καλοῦνται μητρόθεν τός τε κληρονομίας ταῖς θυγα–
33955   4.2.25.43 : τράσι λείπουσιν, οὐ τοῖς υἱοῖς. ὃς δ´ ἂν ἐλεύθερος ἁλῷ
33956   4.2.25.44 : κλέπτων, δοῦλος γίνεται. τὰς δὲ μαρτυρίας ἐν ταῖς δί–
33957   4.2.25.45 : καις οὐκ εὐθὺ παρέχονται ἀλλὰ μετὰ μῆνα.
33958   4.2.25.46 : Πισίδαι δειπνοῦντες ἀπάρχονται τοῖς γονεῦσιν, ὡς
33959   4.2.25.47 : ἡμεῖς τοῖς θεοῖς † παρασπονδίοις. ἡ δὲ μεγίστη κρίσις
33960   4.2.25.48 : ἐστὶ περὶ παρακαταθήκης· τὸν δὲ ἀποστερήσαντα θανα–
33961   4.2.25.49 : τοῦσιν. ἐὰν δὲ μοιχὸς ἁλῷ, περιάγεται τὴν πόλιν ἐπὶ ὄνου
33962   4.2.25.50 : μετὰ τῆς γυναικὸς ἐπὶ ἡμέρας τακτάς.
33963   4.2.25.51 : Αἰθίοπες τὰς ἀδελφὰς μάλιστα τιμῶσι, καὶ τὰς
33964   4.2.25.52 : διαδοχὰς καταλείπουσιν οἱ βασιλεῖς οὐ τοῖς ἑαυτῶν ἀλλὰ
33965   4.2.25.53 : τοῖς τῶν ἀδελφῶν υἱοῖς. ὅταν δ´ ὁ διαδεξόμενος μὴ ᾖ,
33966   4.2.25.54 : τὸν κάλλιστον ἐκ πάντων καὶ μαχιμώτατον αἱροῦνται
33967   4.2.25.55 : βασιλέα. ἀσκοῦσι δὲ εὐσέβειαν καὶ δικαιοσύνην. ἄθυροι
33968   4.2.25.56 : δ´ αὐτῶν αἱ οἰκίαι, καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς κειμένων πολλῶν
33969   4.2.25.57 : οὐδὲ εἷς κλέπτει. 
33970   4.2.25.58 : Ἐν Βυάοις Λίβυσιν ἀνὴρ μὲν ἀνδρῶν βασιλεύει,
33971   4.2.25.59 : γυνὴ δὲ γυναικῶν.
33972   4.2.25.60 : Βασουλιεῖς Λίβυες ὅταν πολεμῶσι, τὰς μὲν νύκτας
33973   4.2.25.61 : μάχονται, τὰς δ´ ἡμέρας εἰρήνην ἄγουσι.
33974   4.2.25.62 : Δαψολίβυες ὅταν συναχθῶσι, πάντες ἅμα γαμοῦσιν
33975   4.2.25.63 : ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ μετὰ δύσιν πλειάδος, καὶ μετὰ τὴν ἑστίασιν
33976   4.2.25.64 : χωρὶς τῶν γυναικῶν κατακειμένων κατασβέσαντες τὸν
33977   4.2.25.65 : λύχνον εἰσέρχονται, καὶ ὁ τυχὼν ἣν ἂν τύχῃ λαμβάνει.
33978   4.2.25.66 : Μαχλυεῖς Λίβυες ὅταν πολλοὶ μνηστεύωνται γυναῖκα,
33979   4.2.25.67 : παρὰ τῷ κηδεστῇ δειπνοῦσι παρούσης τῆς γυναικός·
33980   4.2.25.68 : πολλὰ δὲ σκωπτόντων, ἐφ´ ᾧ ἂν ἡ γυνὴ γελάσῃ, τούτῳ
33981   4.2.25.69 : συνοικεῖ.
33982   4.2.25.70 : Σαρδολίβυες οὐδὲν κέκτηνται σκεῦος ἔξω κύλικος καὶ
33983   4.2.25.71 : μαχαίρας.
33984   4.2.25.72 : Ἀλιτέμνιοι Λίβυες τοὺς ταχυτάτους αὐτῶν αἱροῦνται
33985   4.2.25.73 : βασιλεῖς, τῶν δ´ ἄλλων τιμῶσι τὸν δικαιότατον.
33986   4.2.25.74 : Οἱ Νομάδες τῶν Λιβύων οὐ ταῖς ἡμέραις ἀλλὰ ταῖς
33987   4.2.25.75 : νυξὶν αὐτῶν ἀριθμοῦσι τὸν χρόνον.
33988   4.2.25.76 : Ἀτάραντες Λίβυες ὀνόματα οὐκ ἔχουσιν. ἡλίῳ δὲ 
33989   4.2.25.77 : ἀνίσχοντι λοιδοροῦνται ὡς πολλὰ κακὰ φήναντι. τῶν δὲ
33990   4.2.25.78 : θυγατέρων ἀρίστας κρίνουσι τὰς πλεῖστον χρόνον μεμε–
33991   4.2.25.79 : νηκυίας παρθένους.
33992   4.2.25.80 : Βοιωτῶν ἔνιοι τοὺς χρέος οὐκ ἀποδιδόντας εἰς
33993   4.2.25.81 : ἀγορὰν ἄγοντες καθίσαι κελεύουσιν, εἶτα κόφινον ἐπιβάλ–
33994   4.2.25.82 : λουσιν αὐτῷ· ὃς δ´ ἂν κοφινωθῇ, ἄτιμος γίνεται. δο–
33995   4.2.25.83 : κεῖ δὲ τοῦτο πεπονθέναι καὶ ὁ Εὐριπίδου πατὴρ Βοιω–
33996   4.2.25.84 : τὸς ὢν τὸ γένος.
33997   4.2.25.85 : Ἀσσύριοι τὰς παρθένους ἐν ἀγορᾷ πωλοῦσι τοῖς
33998   4.2.25.86 : θέλουσι συνοικεῖν, πρώτας μὲν τὰς εὐγενεστάτας καὶ καλ–
33999   4.2.25.87 : λίστας, εἶτα τὰς λοιπὰς ἐφεξῆς· ὅταν δ´ ἔλθωσιν ἐπὶ
34000   4.2.25.88 : τὰς φαυλοτάτας, κηρύττουσι πόσον τις θέλει προσλαβὼν
34001   4.2.25.89 : ταύταις συνοικεῖν, καὶ τὸ συναχθὲν ἐκ τῆς τῶν εὐπρεπῶν
34002   4.2.25.90 : τιμῆς ταύταις προστίθενται. ἀσκοῦσι δὲ μάλιστα † βαθύ–
34003   4.2.25.91 : τητα καὶ ἀοργησίαν.
34004   4.2.25.92 : Πέρσαις ὃ μὴ ποιεῖν ἔξεστιν οὐδὲ λέγουσιν. ἐὰν δέ
34005   4.2.25.93 : τις πατέρα κτείνῃ, ὑποβλητὸν αὐτὸν οἴονται. ἐὰν δέ τινα
34006   4.2.25.94 : προστάξῃ βασιλεὺς μαστιγῶσαι, εὐχαριστεῖ ὡς ἀγαθοῦ
34007   4.2.25.95 : τυχὼν ὅτι αὐτοῦ ἐμνήσθη βασιλεύς. ἆθλα δὲ λαμ– 
34008   4.2.25.96 : βάνουσι παρὰ βασιλέως πολυτεκνίας. οἱ δὲ παῖδες παρ´
34009   4.2.25.97 : αὐτοῖς ὥσπερ μάθημα τὸ ἀληθεύειν διδάσκονται.
34010   4.2.25.98 : Παρ´ Ἰνδοῖς ἐάν τις ἀποστερηθῇ δανείου ἢ παρα–
34011   4.2.25.99 : καταθήκης, οὐκ ἔστι κρίσις, ἀλλ´ αὑτὸν αἰτιᾶται ὁ πισ–
34012   4.2.25.100 : τεύσας. ὁ δὲ τεχνίτου πηρώσας χεῖρα ἢ ὀφθαλμὸν θα–
34013   4.2.25.101 : νάτῳ ζημιοῦται. τὸν δὲ μέγιστα ἀδικήσαντα ὁ βασιλεὺς
34014   4.2.25.102 : κελεύει κείρασθαι, ὡς ἐσχάτης οὔσης ταύτης ἀτιμίας.
34015   4.2.25.103 : Λακεδαιμονίοις τέχνας μανθάνειν ἄλλας ἢ τὰς εἰς πό–
34016   4.2.25.104 : λεμον εὐθέτους αἰσχρόν ἐστιν. ἑστιῶνται δὲ πάντες ἐν
34017   4.2.25.105 : κοινῷ. τοὺς δὲ γέροντας αἰσχύνονται οὐδὲν ἧττον ἢ πατέ–
34018   4.2.25.106 : ρας. γυμνάσια δ´ ὥσπερ ἀνδρῶν ἐστιν, οὕτω καὶ παρθένων.
34019   4.2.25.107 : ξένοις δ´ ἐμβιοῦν οὐκ ἔξεστιν ἐν Σπάρτῃ οὐδὲ Σπαρτιά–
34020   4.2.25.108 : ταις ξενιτεύειν. ταῖς δὲ αὑτῶν γυναιξὶ παρακελεύονται
34021   4.2.25.109 : ἐκ τῶν εὐειδεστάτων κύεσθαι καὶ ἀστῶν καὶ ξένων. χρη–
34022   4.2.25.110 : ματίζεσθαι δ´ αἰσχρὸν Σπαρτιάτῃ. νομίσματι δὲ χρῶνται
34023   4.2.25.111 : σκυτίνῳ· ἐὰν δὲ παρά τινι εὑρεθῇ χρυσὸς ἢ ἄργυρος,
34024   4.2.25.112 : θανάτῳ ζημιοῦται. σεμνύνονται δὲ πάντες ἐπὶ τῷ ταπει–
34025   4.2.25.113 : νοὺς αὑτοὺς παρέχειν καὶ κατηκόους ταῖς ἀρχαῖς. μακα–
34026   4.2.25.114 : ρίζονται δὲ μᾶλλον παρ´ αὐτοῖς οἱ γενναίως ἀποθνῄ–
34027   4.2.25.115 : σκοντες ἢ οἱ εὐτυχῶς ζῶντες. οἱ δὲ παῖδες νομίμως περί
34028   4.2.25.116 : τινα βωμὸν περιϊόντες μαστιγοῦνται, ἕως ἂν ὀλίγοι λειφ– 
34029   4.2.25.117 : θέντες στεφανωθῶσιν. αἰσχρὸν δ´ ἐστὶ δειλῶν σύσκηνον
34030   4.2.25.118 : ἢ συγγυμναστὴν [φίλον] γενέσθαι. κρίσις δὲ ταῖς γερον–
34031   4.2.25.119 : τίαις ἐπὶ τῷ τέρματι τοῦ βίου προτίθεται τοῖς τε εὖ ἢ
34032   4.2.25.120 : κακῶς ζήσασιν. ὅταν δὲ στρατεύωνται ἔξω χώρας, πῦρ
34033   4.2.25.121 : ἀπὸ τοῦ βωμοῦ τοῦ Ἀγήτορος Διὸς ἐναυσάμενος 〈ὁ〉 πυρ–
34034   4.2.25.122 : φόρος λεγόμενος σύνεστι τῷ βασιλεῖ ἄσβεστον αὐτὸ τηρῶν.
34035   4.2.25.123 : συνεκπέμπονται δὲ τῷ βασιλεῖ μάντεις καὶ ἰατροὶ καὶ
34036   4.2.25.124 : αὐληταί, οἷς ἐν ταῖς μάχαις ἀντὶ σαλπίγγων ἀεὶ χρῶνται.
34037   4.2.25.125 : μάχονται δ´ ἐστεφανωμένοι. ὑπανίστανται δὲ τῷ βασιλεῖ
34038   4.2.25.126 : πάντες πλὴν ἐφόρων. ὀμνύει τε πρὸ τῆς ἀρχῆς ὁ βασι–
34039   4.2.25.127 : λεὺς κατὰ τοὺς τῆς πόλεως νόμους βασιλεύσειν.
34040   4.2.25.128 : Κρῆτες πρῶτοι Ἑλλήνων νόμους ἔσχον Μίνωος θε–
34041   4.2.25.129 : μένου, ὃς καὶ πρῶτος ἐθαλασσοκράτησεν. προσεποιεῖτο
34042   4.2.25.130 : δὲ Μίνως παρὰ τοῦ Διὸς αὐτοῦ μεμαθηκέναι, δι´ ἐννέα
34043   4.2.25.131 : ἐτῶν εἴς τι ὄρος φοιτῶν, ἐν ᾧ Διὸς ἄντρον ἐλέγετο,
34044   4.2.25.132 : κἀκεῖθεν ἀεί τινας νόμους φέρων τοῖς Κρησί. μέμνηται
34045   4.2.25.133 : δὲ τούτου καὶ Ὅμηρος, ἐν οἷς λέγει·
34046   4.2.25.134 : τοῖσι δ´ ἐνὶ Κνωσσὸς μεγάλη πόλις, ἔνθα γε Μίνως
34047   4.2.25.135 : ἐννέωρος βασίλευε, Διὸς μεγάλου ὀαριστής. 
34048   4.2.25.136 : οἱ δὲ Κρητῶν παῖδες ἀγελάζονται κοινῇ μετ´ ἀλλήλων
34049   4.2.25.137 : σκληραγωγούμενοι, καὶ θήρας καὶ δρόμους τε ἀνάντεις
34050   4.2.25.138 : ἀνυπόδητοι κατανύοντες, καὶ τὴν ἐνόπλιον Πυρρίχην ἐκπο–
34051   4.2.25.139 : νοῦντες, ἥντινα πρῶτος εὗρε Πύρριχος Κυδωνιάτης [Κρὴς]
34052   4.2.25.140 : τὸ γένος. συσσιτοῦσι δ´ ἐν κοινῷ οἱ ἄνδρες τὴν αὐτὴν
34053   4.2.25.141 : δίαιταν ἔχοντες ἐξ ἴσου πάντες. δῶρα δὲ αὐτοῖς ἐστιν
34054   4.2.25.142 : ὅπλα τιμιώτατα.
34055   4.2.26.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου.
34056   4.2.26.2 : Οἱ Περσῶν βασιλεῖς πρὸ μὲν τῶν θυσιῶν περὶ εὐσε–
34057   4.2.26.3 : βείας διαλέγονται, πρὸ δὲ τοῦ πίνειν περὶ σωφροσύνης,
34058   4.2.26.4 : πολεμεῖν δὲ μέλλοντες περὶ ἀνδρείας.
34059   4.2.26.5 : Πέρσαις νόμος ἦν, ὁπότε βασιλεὺς ἀποθάνοι, ἀνομίαν
34060   4.2.26.6 : εἶναι πέντε ἡμερῶν, ἵν´ αἴσθοιντο ὅσου ἄξιός ἐστιν ὁ
34061   4.2.26.7 : βασιλεὺς καὶ ὁ νόμος.
34062   4.2.27.1 : Ἐκ τῶν Πλουτάρχου Περὶ Ἴσιδος
34063   4.2.27.2 : (p. 354 B).
34064   4.2.27.3 : Οἱ δὲ βασιλεῖς ἀπεδείκνυντο μὲν ἐκ τῶν ἱερέων ἢ
34065   4.2.27.4 : τῶν μαχίμων, τοῦ μὲν δι´ ἀνδρείαν τοῦ δὲ διὰ σοφίαν 
34066   4.2.27.5 : γένους ἀξίωμα καὶ τιμὴν ἔχοντος. ὁ δ´ ἐκ μαχίμων ἀπο–
34067   4.2.27.6 : δεικνύμενος εὐθὺς ἐγίνετο τῶν ἱερέων, καὶ μετεῖχε τῆς
34068   4.2.27.7 : φιλοσοφίας ἐπικρυπτομένης τὰ πολλὰ μύθοις καὶ λόγοις
34069   4.2.27.8 : ἀμυδρὰς ἐμφάσεις τῆς ἀληθείας ἔχουσιν· ὥσπερ ἀμέλει
34070   4.2.27.9 : καὶ παραδηλοῦσιν αὐτοὶ πρὸ τῶν ἱερῶν τὰς σφίγγας ἐπι–
34071   4.2.27.10 : εικῶς ἱστάντες, ὡς αἰνιγματώδη σοφίαν τῆς θεολογίας
34072   4.2.27.11 : αὐτῶν ἐχούσης. τὸ δὲ ἐν Σάι τῆς Ἀθηνᾶς ἣν Ἶσιν νομί–
34073   4.2.27.12 : ζουσιν, ἕδος, ἐπιγραφὴν εἶχε τοιαύτην ’ἐγώ εἰμι πᾶν τὸ
34074   4.2.27.13 : γεγονὸς καὶ ὂν καὶ ἐσόμενον, καὶ τὸν ἐμὸν πέπλον οὐδείς
34075   4.2.27.14 : πω θνητὸς ἀνεκάλυψεν‘.
34076   4.2.28.1 : Ἡροδότου ἱστορίας τετάρτης ( 104).
34077   4.2.28.2 : Ἀγάθυρσοι ἁβρότατοι ἄνδρες εἰσὶ καὶ χρυσοφόροι
34078   4.2.28.3 : τὰ μάλιστα, ἐπίκοινον δὲ τῶν γυναικῶν τὴν μῖξιν ποιεῦν–
34079   4.2.28.4 : ται, ἵνα κασίγνητοί τε ἀλλήλων ἔωσι καὶ οἰκήιοι ἐόντες
34080   4.2.28.5 : πάντες μήτε φθόνῳ μήτε ἔχθεϊ χρέωνται ἐς ἀλλήλους.
34081   4.2.29.1 : Πλάτωνος Νόμων βʹ (p. 666 A–C).
34082   4.2.29.2 : Ἆρ´ οὖν νομοθετήσομεν πρῶτον μὲν τοὺς παῖδας μέχρι
34083   4.2.29.3 : ἐτῶν ὀκτωκαίδεκα τὸ παράπαν οἴνου μὴ γεύεσθαι, διδά–
34084   4.2.29.4 : σκοντες ὡς οὐ χρὴ πῦρ ἐπὶ πῦρ ὀχετεύειν εἴς τε τὸ σῶμα 
34085   4.2.29.5 : καὶ τὴν ψυχήν, πρὶν ἐπὶ τοὺς πόνους ἐγχειρεῖν πορεύεσθαι,
34086   4.2.29.6 : τὴν ἐμμανῆ εὐλαβουμένους ἕξιν τῶν νέων· μετὰ τοῦτο
34087   4.2.29.7 : οἴνου μὲν δὴ γεύεσθαι τοῦ μετρίου μέχρι τριάκοντα ἐτῶν,
34088   4.2.29.8 : μέθης δὲ καὶ πολυοινίας τὸ παράπαν τὸν νέον ἀπέχεσθαι.
34089   4.2.29.9 : τετταράκοντα δὲ ἐπιβαίνοντα ἐτῶν ἐν τοῖς ξυσσιτίοις
34090   4.2.29.10 : εὐωχηθέντα καλεῖν τούς τε ἄλλους θεοὺς καὶ δὴ καὶ Διό–
34091   4.2.29.11 : νυσον παρακαλεῖν εἰς τὴν τῶν πρεσβυτέρων τελετὴν ἅμα
34092   4.2.29.12 : καὶ παιδιάν, ἣν τοῖς ἀνθρώποις ἐπίκουρον τῆς τοῦ γήρως
34093   4.2.29.13 : αὐστηρότητος ἐδωρήσατο τὸν οἶνον φάρμακον, ὥστε ἀνη–
34094   4.2.29.14 : βᾶν ἡμᾶς, καὶ δυσθυμίας † λήθην γίγνεσθαι μαλακώτερον
34095   4.2.29.15 : ἐκ σκληροτέρου τὸ τῆς ψυχῆς ἦθος, καθάπερ εἰς πῦρ
34096   4.2.29.16 : σίδηρον ἐντεθέντα γιγνόμενον, καὶ οὕτως εὐπλαστότερον
34097   4.2.29.17 : εἶναι; πρῶτον μὲν δὴ διατεθεὶς οὕτως ἕκαστος ἆρ´ οὐκ
34098   4.2.29.18 : ἂν ἐθέλοι προθυμότερόν † τε, ἧττον αἰσχυνόμενος, οὐκ ἐν
34099   4.2.29.19 : πολλοῖς ἀλλὰ ἐν μετρίοις, οὐκ ἐν ἀλλοτρίοις ἀλλ´ ἐν
34100   4.2.29.20 : οἰκείοις, ᾄδειν τε καὶ ὃ πολλάκις εἰρήκαμεν ἐπᾴδειν; {—}
34101   4.2.29.21 : Καὶ πολύ γε.
34102   4.2.30.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 674 A–C). 
34103   4.2.30.2 : Μηδέποτε μηδένα ἐπὶ στρατοπέδου γεύεσθαι τούτου
34104   4.2.30.3 : τοῦ πόματος, ἀλλὰ ὑδροποσίᾳ συγγίγνεσθαι τοῦτον τὸν
34105   4.2.30.4 : χρόνον ἅπαντα, καὶ κατὰ πόλιν μήτε δούλην μήτε δοῦλον
34106   4.2.30.5 : γεύεσθαι μηδέποτε, μηδὲ ἄρχοντας τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν
34107   4.2.30.6 : ὃν ἂν ἄρχωσιν, μηδ´ αὖ κυβερνήτας μηδὲ δικαστὰς ἐνερ–
34108   4.2.30.7 : γοὺς ὄντας οἴνου γεύεσθαι τὸ παράπαν, μηδ´ ὅστις βου–
34109   4.2.30.8 : λευσόμενος εἰς βουλὴν ἀξίαν τινὰ λόγου ξυνέρχεται, μηδέ
34110   4.2.30.9 : γε μεθ´ ἡμέραν μηδένα τὸ παράπαν, εἰ μὴ σωμασκίας ἢ
34111   4.2.30.10 : νόσων ἕνεκα, μηδ´ αὖ νύκτωρ, ὅταν ἐπινοῇ τις παῖδας ποι–
34112   4.2.30.11 : εῖσθαι ἀνὴρ ἢ καὶ γυνή. καὶ ἄλλα δὲ πάμπολλα ἄν τις
34113   4.2.30.12 : λέγοι, ἐν οἷς τοῖς νοῦν τε καὶ νόμον ἔχουσιν ὀρθὸν οὐ ποτέος
34114   4.2.30.13 : οἶνος· ὥστε κατὰ τὸν λόγον τοῦτον οὐδ´ ἀμπέλων ἂν
34115   4.2.30.14 : πολλῶν δέοι οὐδ´ ᾗτινι πόλει, τακτὰ δὲ τὰ ἄλλα 〈ἂν〉
34116   4.2.30.15 : εἴη γεωργήματα καὶ πᾶσα ἡ δίαιτα, καὶ δὴ τά γε περὶ
34117   4.2.30.16 : οἶνον σχεδὸν ἁπάντων ἐμμετρότατα καὶ ὀλίγιστα γίγνοιτ´
34118   4.2.30.17 : ἄν. οὗτος, ὦ ξένοι, ἡμῖν, εἰ ξυνδοκεῖ, κολοφὼν ἐπὶ τῷ
34119   4.2.30.18 : περὶ οἴνου λόγῳ ῥηθέντι εἰρήσθω. 
34120   4.2.31.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων γʹ (p. 689 E–690 C).
34121   4.2.31.2 : Ἄρχοντας δὲ δὴ καὶ ἀρχομένους ἀναγκαῖον ἐν ταῖς
34122   4.2.31.3 : πόλεσιν εἶναί που. {—}Τί μήν; {—}Εἶεν· ἀξιώματα δὲ δὴ τοῦ
34123   4.2.31.4 : τε ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι ποῖά ἐστι καὶ πόσα, ἔν τε πόλεσι
34124   4.2.31.5 : μεγάλαις καὶ σμικραῖς ἔν τε οἰκίαις ὡσαύτως; ἆρ´ οὐχὶ ἓν
34125   4.2.31.6 : μὲν τό τε πατρὸς καὶ μητρός; καὶ ὅλως γονέας ἐκγόνων
34126   4.2.31.7 : ἄρχειν ἀξίωμα ὀρθὸν πανταχοῦ ἂν εἴη; {—}Καὶ μάλα. {—}
34127   4.2.31.8 : Τούτῳ δέ γε ἑπόμενον γενναίους ἀγεννῶν ἄρχειν· καὶ
34128   4.2.31.9 : τρίτον ἔτι τούτοις ξυνέπεται τὸ πρεσβυτέρους μὲν ἄρχειν
34129   4.2.31.10 : δεῖν, νεωτέρους δὲ ἄρχεσθαι. {—}Τί μήν; {—}Τέταρτον δ´ αὖ
34130   4.2.31.11 : δούλους μὲν ἄρχεσθαι, δεσπότας δὲ ἄρχειν. {—}Πῶς γὰρ
34131   4.2.31.12 : οὔ; {—}Καὶ πέμπτον γε οἶμαι τὸν κρείττονα μὲν ἄρχειν, τὸν
34132   4.2.31.13 : ἥττω δὲ ἄρχεσθαι. {—}Μάλα γε ἀναγκαίαν ἀρχὴν εἴρηκας.
34133   4.2.31.14 : {—}Καὶ πλείστην γε ἐν ξύμπασι τοῖς ζῴοις οὖσαν καὶ κατὰ
34134   4.2.31.15 : φύσιν, ὡς ὁ Θηβαῖος ἔφη ποτὲ Πίνδαρος. τὸ δὲ μέγιστον.
34135   4.2.31.16 : ὡς ἔοικεν, ἀξίωμα ἕκτον ἂν γίγνοιτο, ἕπεσθαι μὲν τὸν
34136   4.2.31.17 : ἀνεπιστήμονα κελεῦον, τὸν δὲ φρονοῦντα ἡγεῖσθαί τε καὶ
34137   4.2.31.18 : ἄρχειν. καίτοι τοῦτό γε, ὦ Πίνδαρε σοφώτατε, σχεδὸν
34138   4.2.31.19 : οὐκ ἂν παρὰ φύσιν ἔγωγε φαίην γίγνεσθαι, κατὰ φύσιν
34139   4.2.31.20 : δὲ τὴν τοῦ νόμου ἑκόντων ἀρχὴν ἀλλ´ οὐ βίαιον πεφυκυῖαν. 
34140   4.2.31.21 : {—}Ὀρθότατα λέγεις. {—}Θεοφιλῆ δέ γε καὶ εὐτυχῆ τινα
34141   4.2.31.22 : λέγοντες ἑβδόμην ἀρχὴν εἰς κλῆρόν τινα προάγομεν καὶ
34142   4.2.31.23 : λαχόντα μὲν ἄρχειν, δυσκληροῦντα δὲ ἀπιόντα ἄρχεσθαι
34143   4.2.31.24 : τὸ δικαιότατον εἶναί φαμεν. {—}Ἀληθέστατα λέγεις.
34144   4.2.32.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων δ´ (p. 715 B–E).
34145   4.2.32.2 : Λέγεται δὲ τοῦδ´ ἕνεκα ταῦθ´ ἡμῖν, ὡς ἡμεῖς τῇ σῇ
34146   4.2.32.3 : πόλει ἀρχὰς οὔθ´ ὅτι πλούσιός ἐστί τις δώσομεν, οὔθ´
34147   4.2.32.4 : ὅτι τῶν τοιούτων ἄλλο οὐδὲν κεκτημένος, ἰσχὺν ἢ μέγεθος
34148   4.2.32.5 : ἤ τι γένος· ὃς δ´ ἂν τοῖς τεθεῖσι νόμοις εὐπειθέστατός
34149   4.2.32.6 : τε ᾖ καὶ νικᾷ ταύτην τὴν νίκην ἐν τῇ πόλει, τούτῳ φαμὲν
34150   4.2.32.7 : καὶ τὴν τῶν θεῶν ὑπηρεσίαν δοτέον εἶναι τὴν μεγίστην
34151   4.2.32.8 : τῷ πρώτῳ, καὶ δευτέραν τῷ τὰ δεύτερα κρατοῦντι, καὶ
34152   4.2.32.9 : κατὰ λόγον οὕτω τοῖς ἐφεξῆς τὰ μετὰ ταῦθ´ ἕκαστα ἀπο–
34153   4.2.32.10 : δοτέον εἶναι. τοὺς δ´ ἄρχοντας λεγομένους νῦν ὑπηρέτας
34154   4.2.32.11 : τοῖς νόμοις ἐκάλεσα οὔ τι καινοτομίας ὀνομάτων ἕνεκα,
34155   4.2.32.12 : ἀλλ´ ἡγοῦμαι παντὸς μᾶλλον εἶναι παρὰ τοῦτο σωτηρίαν
34156   4.2.32.13 : τε πόλει καὶ τοὐναντίον. ἐν ᾗ μὲν γὰρ ἂν ἀρχόμενος ᾖ
34157   4.2.32.14 : καὶ ἄκυρος νόμος, φθορὰν ὁρῶ τῇ τοιαύτῃ ἑτοίμην οὖσαν·
34158   4.2.32.15 : ἐν ᾗ δὲ ἂν δεσπότης τῶν ἀρχόντων, οἱ δὲ ἄρχοντες δοῦλοι
34159   4.2.32.16 : τοῦ νόμου, σωτηρίαν καὶ πάντα ὅσα οἱ θεοὶ πόλεσιν
34160   4.2.32.17 : ἔδοσαν ἀγαθὰ γιγνόμενα καθορῶ. {—}Ναὶ μὰ Δία, ὦ ξένε· 
34161   4.2.32.18 : καθ´ ἡλικίαν γὰρ ὀξὺ βλέπεις. {—}Νέος μὲν γὰρ ὢν πᾶς
34162   4.2.32.19 : ἄνθρωπος τὰ τοιαῦτα ἀμβλύτατα αὐτὸς αὑτοῦ ὁρᾷ, [ὁ]
34163   4.2.32.20 : γέρων δὲ ὀξύτατα. {—}Ἀληθέστατα.
34164   4.2.33.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 720 E–721 D).
34165   4.2.33.2 : Φέρε δὴ πρὸς θεῶν, τίνα πρῶτον νόμον θεῖτ´ ἂν
34166   4.2.33.3 : 〈ὁ〉 νομοθέτης; ἆρ´ οὐ κατὰ φύσιν τὴν περὶ γενέσεως
34167   4.2.33.4 : ἀρχὴν πρώτην πόλεων πέρι κατακοσμήσει ταῖς τάξεσι; {—}
34168   4.2.33.5 : Τί μήν; {—}Ἀρχὴ δ´ ἐστὶ τῶν γενέσεων πάσαις πόλεσιν
34169   4.2.33.6 : ἆρ´ οὐχ ἡ τῶν γάμων σύμμιξις καὶ κοινωνία; {—}Πῶς
34170   4.2.33.7 : γὰρ οὔ; {—}Γαμικοὶ δὴ νόμοι πρῶτοι κινδυνεύουσι τιθέ–
34171   4.2.33.8 : μενοι καλῶς ἂν τίθεσθαι πρὸς ὀρθότητα πάσῃ πόλει.
34172   4.2.33.9 : Παντάπασι μὲν οὖν. Λέγωμεν δὴ πρῶτον τὸν ἁπλοῦν,
34173   4.2.33.10 : ἔχοι δ´ ἄν πως ἴσως ὧδε· γαμεῖν δέ, ἐπειδὰν ἐτῶν ᾖ τις
34174   4.2.33.11 : τριάκοντα, μέχρι ἐτῶν πέντε καὶ τριάκοντα, εἰ δὲ μή,
34175   4.2.33.12 : ζημιοῦσθαι χρήμασί τε καὶ ἀτιμίᾳ, χρήμασι μὲν τό–
34176   4.2.33.13 : σοις καὶ τόσοις, τῇδε καὶ τῇδε ἀτιμίᾳ. ὁ μὲν ἁπλοῦς
34177   4.2.33.14 : ἔστω τις τοιοῦτος περὶ γάμων, ὁ δὲ διπλοῦς ὅδε· γαμεῖν
34178   4.2.33.15 : δέ, ἐπει〈δὰν〉 ἐτῶν ᾖ τις τριάκοντα, μέχρι τῶν πέντε καὶ
34179   4.2.33.16 : τριάκοντα, διανοηθέντα ὡς ἔστιν ᾗ τὸ ἀνθρώπινον γένος
34180   4.2.33.17 : φύσει τινὶ μετείληφεν ἀθανασίας, οὗ καὶ πέφυκεν ἐπι– 
34181   4.2.33.18 : θυμίαν ἴσχειν πᾶς πᾶσαν· τὸ γὰρ γενέσθαι κλεινὸν καὶ μὴ
34182   4.2.33.19 : ἀνώνυμον κεῖσθαι τετελευτηκότα τοῦ τοιούτου ἐστὶν ἐπι–
34183   4.2.33.20 : θυμία. γένος οὖν ἀνθρώπων ἐστίν τι ξυμφυὲς τοῦ παντὸς
34184   4.2.33.21 : χρόνου, ὃ διὰ τέλους αὐτῷ ξυνέπεται καὶ συνέψεται, τούτῳ
34185   4.2.33.22 : τῷ τρόπῳ ἀθάνατον ὄν, τῷ παῖδας παίδων καταλειπό–
34186   4.2.33.23 : μενον ταὐτὸν καὶ ἓν ὂν ἀεὶ γενέσει τῆς ἀθανασίας μετει–
34187   4.2.33.24 : ληφέναι· τούτου δὴ ἀποστερεῖν ἑκόντα ἑαυτὸν οὐδέποτε
34188   4.2.33.25 : ὅσιον, ἐκ προνοίας δὲ ἀποστερεῖ ὃς ἂν παίδων καὶ γυναικὸς
34189   4.2.33.26 : ἀμελῇ. πειθόμενος μὲν οὖν τῷ νόμῳ ἀζήμιος ἀπαλλάττοιτο
34190   4.2.33.27 : ἄν, μὴ πειθόμενος δὲ αὖ, μηδὲ γαμῶν ἔτη τριάκοντα
34191   4.2.33.28 : γεγονὼς καὶ πέντε, ζημιούσθω μὲν κατ´ ἐνιαυτὸν τόσῳ
34192   4.2.33.29 : καὶ τόσῳ, ἵνα μὴ δοκῇ τὴν μοναυλίαν οἱ κέρδος καὶ ῥᾳστώ–
34193   4.2.33.30 : νην φέρειν, μὴ μετεχέτω δὲ τιμῶν, ὧν ἂν οἱ νεώτεροι ἐν
34194   4.2.33.31 : τῇ πόλει τοὺς πρεσβυτέρους αὑτῶν τιμῶσιν ἑκάστοτε.
34195   4.2.34.1 : Νόμων εʹ (p. 734 E–736 C).
34196   4.2.34.2 : Καθάπερ οὖν δή τινα ξυνυφὴν 〈ἢ〉 καὶ πλέγμα ἄλλ´
34197   4.2.34.3 : ὁτιοῦν, οὐκ ἐκ τῶν αὐτῶν οἷόν τέ ἐστι τήν τε ἐφυφὴν καὶ
34198   4.2.34.4 : τὸν στήμονα ἀπεργάζεσθαι, διαφέρειν δὲ ἀναγκαῖον τὸ
34199   4.2.34.5 : τῶν στημονίων πρὸς ἀρετὴν γένος· ἰσχυρόν τε γὰρ καί
34200   4.2.34.6 : τινα βεβαιότητα ἐν τοῖς τρόποις εἰληφός, τὸ δὲ μαλα–
34201   4.2.34.7 : κώτερον καὶ ἐπιεικείᾳ τινὶ δικαίᾳ χρώμενον· ὅθεν δὴ
34202   4.2.34.8 : τοὺς μεγάλας ἀρχὰς ἐν ταῖς πόλεσιν ἄρξοντας δεῖ δια–
34203   4.2.34.9 : κρίνεσθαί τινα τρόπον ταύτῃ καὶ τοὺς σμικρᾷ παιδείᾳ
34204   4.2.34.10 : βασανισθέντας ἑκάστοτε καὶ κατὰ λόγον. ἐστὸν γὰρ δὴ 
34205   4.2.34.11 : δύο πολιτείας εἴδη τὸ μὲν ἀρχῶν καταστάσεις ἑκάστοις,
34206   4.2.34.12 : τὸ δὲ νόμοι ταῖς ἀρχαῖς ἀποδοθέντες. τὸ δὲ πρὸ τούτων
34207   4.2.34.13 : ἁπάντων δεῖ διανοεῖσθαι τὰ τοιάδε. πᾶσαν ἀγέλην ποι–
34208   4.2.34.14 : μὴν καὶ βουκόλος τροφεύς τε ἵππων καὶ ὅσα ἄλλα παρα–
34209   4.2.34.15 : λαβὼν τοιαῦτα, οὐκ ἄλλως μή ποτε ἐπιχειρήσῃ θεραπεύειν
34210   4.2.34.16 : ἢ πρῶτον μὲν τὸν ἑκάστῃ προσήκοντα καθαρμὸν καθάρῃ
34211   4.2.34.17 : τῇ ξυνοικήσει, διαλέξας δὲ τά τε ὑγιῆ καὶ τὰ μὴ καὶ τὰ
34212   4.2.34.18 : 〈γενναῖα καὶ〉 ἀγεννῆ, τὰ μὲν ἀποπέμψει πρὸς ἄλλας τινὰς
34213   4.2.34.19 : ἀγέλας τὰ δὲ θεραπεύσει, διανοούμενος ὡς μάταιος ἂν ὁ
34214   4.2.34.20 : πόνος εἴη καὶ ἀνήνυτος περί τε σῶμα καὶ ψυχάς, ἃς
34215   4.2.34.21 : φύσις καὶ πονηρὰ τροφὴ διεφθαρκυῖα προσαπόλλυσι τὸ
34216   4.2.34.22 : τῶν ὑγιῶν καὶ ἀκηράτων ἠθῶν τε καὶ σωμάτων γένος ἐν
34217   4.2.34.23 : ἑκάστοις, ἄν τις τὰ ὑπάρχοντα μὴ διακαθαίρηται. τὰ
34218   4.2.34.24 : μὲν δὴ τῶν ἄλλων ζῴων ἐλάττων τε σπουδὴ καὶ παρα–
34219   4.2.34.25 : δείγματος ἕνεκα μόνον ἄξια παραθέσθαι τῷ λόγῳ, τὰ δὲ
34220   4.2.34.26 : τῶν ἀνθρώπων σπουδῆς τῆς μεγίστης τῷ γε νομοθέτῃ
34221   4.2.34.27 : διερευνᾶσθαι καὶ φράζειν τὸ προσῆκον ἑκάστοις καθαρμοῦ
34222   4.2.34.28 : τε πέρι καὶ ξυμπασῶν τῶν ἄλλων πράξεων. αὐτίκα γὰρ
34223   4.2.34.29 : τὸ περὶ καθαρμοὺς πόλεως ὧδ´ ἔχον ἂν εἴη· πολλῶν
34224   4.2.34.30 : οὐσῶν τῶν διακαθάρσεων αἱ μὲν ῥᾴους εἰσίν, αἱ δὲ χαλε–
34225   4.2.34.31 : πώτεραι, καὶ τὰς μὲν τύραννος μὲν ὢν καὶ νομοθέτης ὁ
34226   4.2.34.32 : αὐτός, ὅσαι χαλεπαί εἰσι καὶ ἄρισται, δύναιτ´ ἂν καθῆραι,
34227   4.2.34.33 : νομοθέτης δὲ ἄνευ τυραννίδος καθιστὰς πολιτείαν καινὴν
34228   4.2.34.34 : καὶ νόμους, εἰ καὶ τὸν πραότατον τῶν καθαρμῶν καθή–
34229   4.2.34.35 : ρειεν, ἀγαπώντως ἂν καὶ τὸ τοιοῦτον δράσειεν. ἔστι δ´ 
34230   4.2.34.36 : ὁ μὲν ἄριστος ἀλγεινός, καθάπερ ὅσα τῶν φαρμάκων
34231   4.2.34.37 : τοιουτότροπα, ὁ τῇ δίκῃ μετὰ τιμωρίας εἰς τὸ κολάζειν
34232   4.2.34.38 : ἄγων, θάνατον ἢ φυγὴν τῇ τιμωρίᾳ τὸ τέλος ἐπιτιθείς·
34233   4.2.34.39 : τοὺς γὰρ μέγιστα ἐξημαρτηκότας, ἀνιάτους δὲ ὄντας, με–
34234   4.2.34.40 : γίστην βλάβην οὖσαν πόλεως, ἀπαλλάττειν εἴωθεν. ὁ δὲ
34235   4.2.34.41 : πραότερός ἐστι τῶν καθαρμῶν ὁ τοιόσδε ἡμῖν· ὅσοι διὰ
34236   4.2.34.42 : τὴν τῆς τροφῆς ἀπορίαν τοῖς ἡγεμόσιν ἐπὶ τὰ τῶν ἐχόν–
34237   4.2.34.43 : των μὴ ἔχοντες ἑτοίμους αὑτοὺς ἐνδείκνυνται παρεσκευα–
34238   4.2.34.44 : κότες ἕπεσθαι, τούτοις ὡς νοσήματι πόλεως ἐμπεφυκότι,
34239   4.2.34.45 : δι´ εὐφημίας ἀπαλλαγήν, ὄνομα ἀποικίαν τιθέμενος, εὐ–
34240   4.2.34.46 : μενῶς ὅ τι μάλιστα ἐξεπέμψατο. παντὶ μὲν οὖν νομο–
34241   4.2.34.47 : θετοῦντι τοῦτο ἁμῶς γέ πως κατ´ ἀρχὰς δραστέον, ἡμῖν
34242   4.2.34.48 : μὴν ἔτι τούτων ἀτοπώτερα τὰ περὶ ταῦτ´ ἐστὶ ξυμβεβη–
34243   4.2.34.49 : κότα νῦν· οὔτε γὰρ ἀποικίαν οὔτ´ ἐκλογήν τινα καθάρ–
34244   4.2.34.50 : σεως δεῖ μηχανᾶσθαι πρὸς τὸ παρὸν, οἷον δέ τινων ξυρ–
34245   4.2.34.51 : ρεόντων ἐκ πολλῶν τὰ μὲν πηγῶν τὰ δὲ χειμάρρων εἰς
34246   4.2.34.52 : μίαν λίμνην, ἀναγκαῖον προσέχοντας τὸν νοῦν φυλάττειν,
34247   4.2.34.53 : ὅπως ὅ τι καθαρώτατον ἔσται τὸ ξυρρέον ὕδωρ, τὰ μὲν
34248   4.2.34.54 : ἐξαντλοῦντας, τὰ δ´ ἀποχετεύοντας καὶ παρατρέποντας.
34249   4.2.34.55 : πόνος δ´, ὡς ἔοικε, καὶ κίνδυνός ἐστιν ἐν πάσῃ πολιτικῇ
34250   4.2.34.56 : κατασκευῇ· τὰ δ´ ἐπειδήπερ λόγῳ γε ἐστὶ τὰ νῦν ἀλλ´
34251   4.2.34.57 : οὐκ ἔργῳ πραττόμενα, πεπεράνθω τε ἡμῖν ἡ ξυλλογὴ καὶ
34252   4.2.34.58 : κατὰ νοῦν ἡ καθαρότης αὐτῆς ἔστω ξυμβεβηκυῖα. τοὺς
34253   4.2.34.59 : γὰρ κακοὺς τῶν ἐπιχειρούντων εἰς τὴν νῦν πόλιν ὡς
34254   4.2.34.60 : πολιτευσομένους ξυνιέναι πειθοῖ πάσῃ καὶ ἱκανῷ χρόνῳ
34255   4.2.34.61 : διαβασανίσαντες, διακωλύσωμεν ἀφικνεῖσθαι, τοὺς δ´ ἀγα–
34256   4.2.34.62 : θοὺς εἰς δύναμιν εὐμενεῖς ἵλεῴ τε προσαγώμεθα. 
34257   4.2.35.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων εʹ (p. 742 A–C).
34258   4.2.35.2 : Μηδὲ ἐξεῖναι χρυσὸν μηδὲ ἄργυρον κεκτῆσθαι μηδένα
34259   4.2.35.3 : μηδενὶ ἰδιώτῃ, νόμισμα δὲ ἕνεκα ἀλλαγῆς τῆς καθ´ ἡμέραν,
34260   4.2.35.4 : ἣν δημιουργοῖς τε. ἀλλάττεσθαι σχεδὸν ἀναγκαῖον, καὶ πᾶ–
34261   4.2.35.5 : σιν ὁπόσων χρεία τῶν τοιούτων μισθοὺς μισθωτοῖς,
34262   4.2.35.6 : δούλοις καὶ ἐποίκοις, ἀποτίνειν. ὧν ἕνεκά φαμεν τὸ
34263   4.2.35.7 : νόμισμα κτητέον αὐτοῖς μὲν ἔντιμον, τοῖς δὲ ἄλλοις ἀν–
34264   4.2.35.8 : θρώποις ἀδόκιμον· κοινὸν δὲ Ἑλληνικὸν νόμισμα ἕνεκά τε
34265   4.2.35.9 : στρατειῶν καὶ ἀποδημιῶν εἰς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους,
34266   4.2.35.10 : οἷον πρεσβειῶν ἢ καί τινος ἀναγκαίας ἄλλης τῇ πόλει
34267   4.2.35.11 : κηρυκείας, ἐκπέμπειν τινὰ ἂν δέῃ, τούτων χάριν ἀνάγκη
34268   4.2.35.12 : ἑκάστοτε κεκτῆσθαι τῇ πόλει νόμισμα Ἑλληνικόν. ἰδιώτῃ
34269   4.2.35.13 : δὲ ἂν ἄρα ποτὲ ἀνάγκη τις γίγνηται ἀποδημεῖν, παρέ–
34270   4.2.35.14 : μενος μὲν τοὺς ἄρχοντας ἀποδημείτω, νόμισμα δὲ ἄν
34271   4.2.35.15 : ποθεν ἔχων ξενικὸν οἴκαδε ἀφίκηται περιγενόμενον, τῇ
34272   4.2.35.16 : πόλει αὐτὸ καταβαλλέτω πρὸς λόγον ἀπολαμβάνων τὸ
34273   4.2.35.17 : ἐπιχώριον· ἰδιούμενος δὲ ἐάν τις φαίνηται, δημόσιόν τε
34274   4.2.35.18 : γιγνέσθω καὶ ὁ ξυνειδὼς καὶ μὴ φράζων ἀρᾷ καὶ ὀνείδει
34275   4.2.35.19 : μετὰ τοῦ ἀγαγόντος ἔνοχος ἔστω, καὶ ζημίᾳ πρὸς τούτοις
34276   4.2.35.20 : μὴ ἐλάττονι τοῦ ξενικοῦ κομισθέντος νομίσματος. γα– 
34277   4.2.35.21 : μοῦντα δὲ καὶ ἐκδιδόντα μήτ´ οὖν διδόναι μήτε δέχεσθαι
34278   4.2.35.22 : προῖκα τὸ παράπαν μηδ´ ἡντινοῦν, μηδὲ νόμισμα πα–
34279   4.2.35.23 : ρακατατίθεσθαι, ὅτῳ μή τις πιστεύει· μηδὲ δανείζειν ἐπὶ
34280   4.2.35.24 : τόκῳ, ὡς ἐξὸν μὴ ἀποδιδόναι τὸ παράπαν τῷ δανεισαμένῳ
34281   4.2.35.25 : μήτε τόκον μήτε κεφάλαιον.
34282   4.2.36.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων ϛʹ (p. 757 A–758 A).
34283   4.2.36.2 : Δοῦλοι γὰρ ἂν καὶ δεσπόται οὐκ ἄν ποτε γένοιντο
34284   4.2.36.3 : φίλοι, οὐδ´ ἐν ἴσαις τιμαῖς διαγόμενοι φαῦλοι καὶ σπου–
34285   4.2.36.4 : δαῖοι· τοῖς γὰρ ἀνίσοις τὰ ἴσα ἄνισα γίγνοιτ´ ἄν, εἰ μὴ
34286   4.2.36.5 : τυγχάνοι τοῦ μέτρου· διὰ γὰρ ἀμφότερα ταῦτα στάσεων
34287   4.2.36.6 : αἱ πολιτεῖαι πληροῦνται. παλαιὸς γὰρ λόγος ἀληθὴς
34288   4.2.36.7 : ὤν, ὡς ἰσότης φιλότητα ἀπεργάζεται, μάλα μὲν ὀρθῶς
34289   4.2.36.8 : εἴρηται καὶ ἐμμελῶς· ἥτις δ´ ἐστί ποτε ἰσότης ἡ τοῦτο
34290   4.2.36.9 : αὐτὸ δυναμένη, διὰ τὸ μὴ σφόδρα σαφὴς εἶναι σφόδρα
34291   4.2.36.10 : ἡμᾶς διαταράττει. δυοῖν γὰρ ἰσοτήτοιν οὔσαιν ὁμωνύμοιν
34292   4.2.36.11 : μέν, ἔργῳ δὲ εἰς πολλὰ σχεδὸν ἐναντίαιν, τὴν μὲν ἑτέραν εἰς
34293   4.2.36.12 : τὰς τιμὰς πᾶσα πόλις ἱκανὴ παραγαγεῖν καὶ πᾶς νομο–
34294   4.2.36.13 : θέτης, τὴν μέτρῳ ἴσην καὶ σταθμῷ καὶ ἀριθμῷ, κλήρῳ
34295   4.2.36.14 : ἀπευθύνων εἰς τὰς διανομὰς αὐτήν· τὴν δὲ ἀληθεστάτην
34296   4.2.36.15 : καὶ ἀρίστην ἰσότητα οὐκέτι ῥᾴδιον παντὶ ἰδεῖν. Διὸς γὰρ
34297   4.2.36.16 : δὴ κρίσις ἐστί, καὶ τοῖς ἀνθρώποις ἀεὶ σμικρὰ μὲν 
34298   4.2.36.17 : ἐπαρκεῖ, πᾶν δὲ ὅσον ἂν ἐπαρκέσῃ πόλεσιν ἢ καὶ ἰδιώ–
34299   4.2.36.18 : ταις, πάντα ἀγαθὰ ἀπεργάζεται· τῷ μὲν γὰρ μείζονι
34300   4.2.36.19 : πλείω, τῷ δὲ ἐλάττονι σμικρότερα νέμει, μέτρια διδοῦσα
34301   4.2.36.20 : πρὸς τὴν αὐτῶν φύσιν ἑκατέρῳ· καὶ δὴ καὶ τιμὰς μείζοσι
34302   4.2.36.21 : μὲν πρὸς ἀρετὴν ἀεὶ μείζους, τοῖς δὲ τοὐναντίον ἔχουσιν
34303   4.2.36.22 : ἀρετῆς τε καὶ παιδείας τὸ πρέπον ἑκατέροις ἀπονέμει
34304   4.2.36.23 : κατὰ λόγον. ἔστι γὰρ δήπου καὶ τὸ πολιτικὸν ἡμῖν ἀεὶ
34305   4.2.36.24 : τοῦτ´ αὐτὸ τὸ δίκαιον· οὗ καὶ νῦν ἡμᾶς ὀρεγομένους δεῖ
34306   4.2.36.25 : καὶ πρὸς ταύτην τὴν ἰσότητα, ὦ Κλεινία, ἀποβλέποντας,
34307   4.2.36.26 : τὴν νῦν φυομένην κατοικίζειν πόλιν. ἄλλην τε ἄν ποτέ τις
34308   4.2.36.27 : οἰκίζῃ πρὸς ταὐτὸ τοῦτο σκοπούμενον χρεὼν νομοθετεῖν,
34309   4.2.36.28 : ἀλλ´ οὐ πρὸς ὀλίγους τυράννους ἢ πρὸς ἕνα ἢ καὶ κράτος
34310   4.2.36.29 : δήμου τι, πρὸς δὲ τὸ δίκαιον ἀεί, τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ νῦν
34311   4.2.36.30 : δὴ λεχθέν, τὸ κατὰ φύσιν ἴσον ἀνίσοις ἑκάστοτε δοθέν·
34312   4.2.36.31 : ἀναγκαῖόν γε μὴν καὶ τούτοις παρωνυμίοισί ποτε προσ–
34313   4.2.36.32 : χρήσασθαι πόλιν ἅπασαν, εἰ μέλλει στάσεων ἑαυτῇ μὴ
34314   4.2.36.33 : προσκοινωνήσειν κατά τι μέρος· τὸ γὰρ ἐπιεικὲς καὶ
34315   4.2.36.34 : ξύγγνωμον τοῦ τελέου καὶ ἀκριβοῦς παρὰ δίκην τὴν
34316   4.2.36.35 : ὀρθήν ἐστι παρατεθραυσμένον, ὅταν γίγνηται· διὸ τῷ
34317   4.2.36.36 : τοῦ κλήρου ἴσῳ ἀνάγκη προσχρήσασθαι δυσκολίας τῶν
34318   4.2.36.37 : πολλῶν ἕνεκα, θεὸν καὶ ἀγαθὴν τύχην καὶ τότε ἐν εὐχαῖς
34319   4.2.36.38 : ἐπικαλουμένους ἀπορθοῦν αὐτοὺς τὸν κλῆρον πρὸς τὸ
34320   4.2.36.39 : δικαιότατον. οὕτω δὴ χρηστέον ἀναγκαίως μὲν τοῖν ἰσο–
34321   4.2.36.40 : τήτοιν ἀμφοῖν, ὡς δ´ ὅ τι μάλιστα ἐπ´ ὀλιγίστοις τῇ
34322   4.2.36.41 : ἑτέρᾳ, τῇ τῆς τύχης δεομένῃ. ταῦτα οὕτω διὰ ταῦτα,
34323   4.2.36.42 : ὦ φίλοι, ἀναγκαῖον τὴν μέλλουσαν σῴζεσθαι δρᾶν πόλιν. 
34324   4.2.37.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 759 A–D).
34325   4.2.37.2 : Ἑλέσθαι δὲ δεῖ τρία μὲν ἀρχόντων εἴδη, περὶ μὲν
34326   4.2.37.3 : τὸ νῦν δὴ λεχθὲν ἀστυνόμους ἐπονομάζοντα, τὸ δὲ περὶ
34327   4.2.37.4 : ἀγορᾶς κόσμον ἀγορανόμους, ἱερῶν δὲ ἱερέας, οἷς μέν
34328   4.2.37.5 : εἰσι πάτριαι ἱερωσύναι καὶ αἷς, μὴ κινεῖν· εἰ δέ, οἷον τὸ
34329   4.2.37.6 : πρῶτον κατοικιζομένοις εἰκὸς γίγνεσθαι περὶ τὰ τοιαῦτα,
34330   4.2.37.7 : ἢ μηδενὶ ἤ τισιν ὀλίγοις, οἷς μὴ καθεστήκοι καταστατέον
34331   4.2.37.8 : ἱερέας τε καὶ ἱερείας νεωκόρους γίγνεσθαι τοῖς θεοῖς· τού–
34332   4.2.37.9 : των δὴ πάντων τὰ μὲν αἱρετὰ χρή, τὰ δὲ κληρωτὰ ἐν ταῖς
34333   4.2.37.10 : καταστάσεσι γίγνεσθαι, μιγνύντας πρὸς φιλίαν ἀλλήλοις
34334   4.2.37.11 : δῆμον καὶ μὴ δῆμον ἐν ἑκάστῃ χώρᾳ καὶ πόλει, ὅπως ἂν
34335   4.2.37.12 : μάλιστα ὁμονοῶν εἴη. τὰ μὲν οὖν τῶν ἱερέων, τῷ θεῷ
34336   4.2.37.13 : ἐπιτρέποντα αὐτῷ τὸ κεχαρισμένον γίγνεσθαι, κληροῦν
34337   4.2.37.14 : οὕτω τῇ θείᾳ τύχῃ ἀποδιδόντα, δοκιμάζειν δὲ τὸν ἀεὶ
34338   4.2.37.15 : λαγχάνοντα πρῶτον μὲν ὁλόκληρον καὶ γνήσιον, ἔπειτα
34339   4.2.37.16 : ὡς ὅ τι μάλιστα ἐκ καθαρευουσῶν οἰκήσεων, φόνου δὲ
34340   4.2.37.17 : ἁγνὸν καὶ πάντων τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα εἰς τὰ θεῖα
34341   4.2.37.18 : ἁμαρτανομένων αὐτὸν καὶ πατέρα καὶ μητέρα κατὰ ταὐτὰ
34342   4.2.37.19 : βεβιωκότας. ἐκ Δελφῶν δὲ χρὴ νόμους περὶ τὰ θεῖα
34343   4.2.37.20 : πάντα κομισαμένους καὶ καταστήσαντας ἐπ´ αὐτοῖς ἐξη–
34344   4.2.37.21 : γητάς, τούτοις χρῆσθαι. κατ´ ἐνιαυτὸν δὲ εἶναι καὶ μὴ
34345   4.2.37.22 : μακρότερον τὴν ἱερωσύνην ἑκάστην, ἔτη δὲ μὴ ἔλαττον
34346   4.2.37.23 : ἑξήκοντα ἡμῖν εἴη γεγονὼς ὁ μέλλων καθ´ ἱεροὺς νόμους 
34347   4.2.37.24 : περὶ τὰ θεῖα ἱκανῶς ἁγιστεύσειν· ταῦτα δὲ καὶ περὶ
34348   4.2.37.25 : τῶν ἱερειῶν ἔστω τὰ νόμιμα. τοὺς δ´ ἐξηγητὰς τρὶς
34349   4.2.37.26 : φερέτωσαν μὲν αἱ τέτταρες φυλαὶ τέτταρας, ἕκαστον ἐξ
34350   4.2.37.27 : αὑτῶν, τρεῖς δέ, οἷς ἂν πλείστη γένηται ψῆφος, δοκιμά–
34351   4.2.37.28 : σαντας ἐννέα πέμπειν εἰς Δελφοὺς ἀνελεῖν ἐξ ἑκάστης
34352   4.2.37.29 : τριάδος ἕνα· τὴν δὲ δοκιμασίαν αὐτῶν καὶ τοῦ χρόνου
34353   4.2.37.30 : τὴν ἡλικίαν εἶναι καθάπερ τῶν ἱερέων.
34354   4.2.38.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 762 D–E).
34355   4.2.38.2 : Τούτων δὲ οἱ νομοφύλακες ἐπίσκοποι ἀκριβεῖς ἔστω–
34356   4.2.38.3 : σαν, ὅπως ἢ μὴ γίγνηται τὴν ἀρχὴν ἢ γιγνόμενα τῆς ἀξίας
34357   4.2.38.4 : δίκης τυγχάνῃ. δεῖ δὴ πάντ´ ἄνδρα διανοεῖσθαι περὶ
34358   4.2.38.5 : ἁπάντων ἀνθρώπων, ὡς ὁ μὴ δουλεύσας οὐδ´ ἂν δεσπό–
34359   4.2.38.6 : της γένοιτο ἄξιος ἐπαίνου, καὶ καλλωπίζεσθαι χρὴ τῷ
34360   4.2.38.7 : καλῶς δουλεῦσαι μᾶλλον ἢ τῷ καλῶς ἄρξαι, πρῶτον μὲν
34361   4.2.38.8 : τοῖς νόμοις, ὡς ταύτην τοῖς θεοῖς οὖσαν δουλείαν, ἔπειτ´
34362   4.2.38.9 : ἀεὶ τοῖς πρεσβυτέροις τε καὶ ἐντίμως βεβιωκόσι τοὺς
34363   4.2.38.10 : νέους.
34364   4.2.39.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 765 D–766 C).
34365   4.2.39.2 : Λοιπὸς δὲ ἄρχων περὶ τὰ προειρημένα ἡμῖν ὁ τῆς
34366   4.2.39.3 : παιδείας ἐπιμελητὴς πάσης θηλειῶν τε καὶ ἀρρένων. εἷς 
34367   4.2.39.4 : μὲν δὴ καὶ ὁ τούτων ἄρξων ἔστω κατὰ νόμους, ἐτῶν μὲν
34368   4.2.39.5 : γεγονὼς μὴ ἔλαττον ἢ πεντήκοντα, παίδων δὲ γνησίων
34369   4.2.39.6 : πατήρ, μάλιστα μὲν υἱέων καὶ θυγατέρων, εἰ δὲ μή,
34370   4.2.39.7 : θάτερα· διανοηθήτω δὲ αὐτός τε ὁ προκριθεὶς καὶ ὁ
34371   4.2.39.8 : προκρίνων ὡς οὖσαν ταύτην τὴν ἀρχὴν τῶν ἐν τῇ πόλει
34372   4.2.39.9 : ἀκροτάτων ἀρχῶν πολὺ μεγίστην. παντὸς γὰρ δὴ φυτοῦ ἡ
34373   4.2.39.10 : πρώτη βλάστη καλῶς ὁρμηθεῖσα πρὸς ἀρετὴν τῆς αὑτοῦ
34374   4.2.39.11 : φύσεως κυριωτάτη τέλος ἐπιθεῖναι τὸ πρόσφορον, τῶν
34375   4.2.39.12 : τε ἄλλων φυτῶν καὶ τῶν ζῴων ἡμέρων καὶ ἀγρίων καὶ
34376   4.2.39.13 : ἀνθρώπων· ἄνθρωπος δέ, ὥς φαμεν, ἥμερον, ὅμως μὴν
34377   4.2.39.14 : παιδείας μὲν ὀρθῆς τυχὸν καὶ φύσεως εὐτυχοῦς, θειότατον
34378   4.2.39.15 : ἡμερώτατόν τε ζῷον γίγνεσθαι φιλεῖ, μὴ ἱκανῶς δὲ ἢ μὴ
34379   4.2.39.16 : καλῶς τραφὲν ἀγριώτατον, ὁπόσα φύει γῆ. ὧν ἕνεκα οὐ
34380   4.2.39.17 : δεύτερον οὐδὲ πάρεργον δεῖ τὴν παίδων τροφὴν τὸν
34381   4.2.39.18 : νομοθέτην ἐᾶν γίγνεσθαι, πρῶτον δὲ ἄρξασθαι χρεὼν
34382   4.2.39.19 : τὸν μέλλοντα αὐτῶν ἐπιμελήσεσθαι καλῶς αἱρεθῆναι, τῶν
34383   4.2.39.20 : ἐν τῇ πόλει ὃς ἂν ἄριστος εἰς πάντα ᾖ, τοῦτον κατὰ
34384   4.2.39.21 : δύναμιν ὅ τι μάλιστα αὐτοῖς καθιστάντα προστάττειν ἐπι–
34385   4.2.39.22 : μελητήν. αἱ πᾶσαι τοίνυν ἀρχαὶ πλὴν βουλῆς καὶ πρυ–
34386   4.2.39.23 : τάνεων εἰς τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐλθοῦσαι φερόντων
34387   4.2.39.24 : ψῆφον κρύβδην, τῶν νομοφυλάκων ὅντιν´ ἂν ἕκαστος 
34388   4.2.39.25 : ἡγῆται κάλλιστα ἂν τῶν περὶ παιδείαν ἄρξαι γενομένων·
34389   4.2.39.26 : ᾧ δ´ ἂν πλεῖσται ψῆφοι ξυμβῶσι, δοκιμασθεὶς ὑπὸ τῶν
34390   4.2.39.27 : ἄλλων ἀρχόντων τῶν ἑλομένων, πλὴν νομοφυλάκων, ἀρ–
34391   4.2.39.28 : χέτω ἔτη πέντε, ἕκτῳ δὲ κατὰ ταὐτὰ ἄλλον ἐπὶ ταύτην
34392   4.2.39.29 : τὴν ἀρχὴν αἱρεῖσθαι.
34393   4.2.40.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων ζʹ (p. 801 E–802 A).
34394   4.2.40.2 : Μετά γε μὴν ταῦτα ὕμνοι θεῶν καὶ ἐγκώμια κεκοι–
34395   4.2.40.3 : νωνημένα εὐχαῖς ᾄδοιτ´ ἂν ὀρθότατα, καὶ μετὰ θεοὺς
34396   4.2.40.4 : ὡσαύτως περὶ δαίμονάς τε καὶ ἥρωας μετ´ ἐγκωμίων
34397   4.2.40.5 : εὐχαὶ γίγνοιντ´ ἂν τούτοις πᾶσι πρέπουσαι. —Πῶς γὰρ
34398   4.2.40.6 : οὔ; —Μετά γε μὴν ταῦτ´ ἤδη νόμος ἄνευ φθόνων
34399   4.2.40.7 : εὐθὺς γίγνοιντ´ ἂν ὅδε· τῶν πολιτῶν ὁπόσοι τέλος ἔχοιεν
34400   4.2.40.8 : τοῦ βίου, κατὰ σώματα ἢ κατὰ ψυχὰς ἔργα ἐξειργασμένοι
34401   4.2.40.9 : καλὰ καὶ ἐπίπονα καὶ τοῖς νόμοις εὐπειθεῖς γεγονότες,
34402   4.2.40.10 : ἐγκωμίων αὐτοὺς τυγχάνειν πρέπον ἂν εἴη. —Πῶς δ´
34403   4.2.40.11 : οὔ; —Τούς γε μὴν ἔτι ζῶντας ἐγκωμίοις τε καὶ ὕμνοις
34404   4.2.40.12 : τιμᾶν οὐκ ἀσφαλές, πρὶν ἂν ἅπαντά τις τὸν βίον δια–
34405   4.2.40.13 : δραμὼν τέλος ἐπιστήσηται καλόν· ταῦτα δὲ πάντα ἡμῖν
34406   4.2.40.14 : ἔστω κοινὰ ἀνδράσι τε καὶ γυναιξὶν ἀγαθοῖς καὶ ἀγαθαῖς
34407   4.2.40.15 : διαφανῶς γενομένοις. 
34408   4.2.41.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων θʹ (p. 856 C–D).
34409   4.2.41.2 : Πατρὸς ὀνείδη καὶ τιμωρίας παίδων μηδενὶ ξυν–
34410   4.2.41.3 : έπεσθαι, πλὴν ἐάν τινι πατὴρ καὶ πάππος καὶ πάππου
34411   4.2.41.4 : πατὴρ ἐφεξῆς ὄφλωσι θανάτου δίκην.
34412   4.2.42.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 879 A).
34413   4.2.42.2 : Δοῦλος δ´ ἐάν τις ἐλεύθερον ὀργῇ τρώσῃ, παραδότω
34414   4.2.42.3 : τὸν δοῦλον ὁ κεκτημένος τῷ τρωθέντι χρῆσθαι ὅ τι ἂν
34415   4.2.42.4 : ἐθέλῃ.
34416   4.2.43.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 879 B).
34417   4.2.43.2 : Ὃς δ´ ἂν ἄκων ἄλλος ἄλλον τρώσῃ, τὸ βλάβος
34418   4.2.43.3 : ἁπλοῦν ἀποτινέτω· τύχης γὰρ νομοθέτης οὐδεὶς ἱκανὸς
34419   4.2.43.4 : ἄρχειν.
34420   4.2.44.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 879 B–D).
34421   4.2.44.2 : Ὧδε οὖν χρὴ περὶ τῶν τοιούτων πάντ´ ἄνδρα καὶ
34422   4.2.44.3 : παῖδα καὶ γυναῖκα ἀεὶ διανοεῖσθαι, τὸ πρεσβύτερον ὡς
34423   4.2.44.4 : οὐ σμικρῷ τοῦ νεωτέρου ἐστὶ πρεσβευόμενον ἔν τε θεοῖσι
34424   4.2.44.5 : καὶ ἐν ἀνθρώποις τοῖς μέλλουσι σῴζεσθαι καὶ εὐδαιμονεῖν.
34425   4.2.44.6 : αἰκίαν οὖν περὶ πρεσβύτερον ἐν πόλει γενομένην ὑπὸ
34426   4.2.44.7 : νεωτέρου ἰδεῖν αἰσχρὸν καὶ θεομισές· ἔοικε δὲ νέῳ παντὶ
34427   4.2.44.8 : ὑπὸ γέροντος πληγέντι ῥᾳθύμως ὀργὴν ὑποφέρειν, αὑτῷ
34428   4.2.44.9 : τιθεμένῳ τιμὴν ταύτην εἰς γῆρας. ὧδ´ οὖν ἔστω· πᾶς
34429   4.2.44.10 : ἡμῖν αἰδείσθω τὸν ἑαυτοῦ πρεσβύτερον ἔργῳ τε καὶ ἔπει· 
34430   4.2.44.11 : τὸν δὲ προέχοντα εἴκοσιν ἡλικίας ἔτεσιν, ἄρρενα ἢ θῆλυν,
34431   4.2.44.12 : νομίζων ὡς πατέρα ἢ μητέρα διευλαβείσθω, καὶ πάσης
34432   4.2.44.13 : τῆς δυνατῆς ἡλικίας αὐτὸν φυτεῦσαι καὶ τεκεῖν ἀπέχοιτ´
34433   4.2.44.14 : ἀεὶ θεῶν γενεθλίων χάριν.
34434   4.2.45.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 880 D–881 B).
34435   4.2.45.2 : Νόμοι δὲ, ὡς ἔοικεν, οἱ μὲν τῶν χρηστῶν ἀνθρώπων
34436   4.2.45.3 : ἕνεκα γίγνονται, διδαχῆς χάριν τοῦ τίνα τρόπον ὁμιλοῦντες
34437   4.2.45.4 : ἀλλήλοις ἂν φιλοφρόνως οἰκοῖεν, οἱ δὲ τῶν τὴν παιδείαν
34438   4.2.45.5 : διαφυγόντων, ἀτεράμονι χρωμένων τινὶ φύσει καὶ μηδὲν
34439   4.2.45.6 : τεγχθέντων, ὥστε μὴ οὐκ ἐπὶ πᾶσαν ἰέναι κάκην. οὗτοι
34440   4.2.45.7 : τοὺς μέλλοντας λόγους ῥηθήσεσθαι πεποιηκότες ἂν εἶεν·
34441   4.2.45.8 : οἷς δὴ τοὺς νόμους ἐξ ἀνάγκης ὁ νομοθέτης 〈ἂν〉 νομο–
34442   4.2.45.9 : θετοῖ. βουλόμενος αὐτῶν μηδέποτε χρείαν γίγνεσθαι.
34443   4.2.45.10 : πατρὸς γὰρ ἢ μητρὸς ἢ τούτων ἔτι προγόνων ὅστις τολ–
34444   4.2.45.11 : μήσει ἅψασθαί ποτε βιαζόμενος αἰκίᾳ τινί, μήτε τῶν
34445   4.2.45.12 : ἄνω δείσας θεῶν μῆνιν μήτε τῶν ὑπὸ γῆς τιμωριῶν
34446   4.2.45.13 : λεγομένων, ἀλλ´ ὡς εἰδὼς ἃ μηδαμῶς οἶδε, καταφρονῶν
34447   4.2.45.14 : τῶν παλαιῶν καὶ ὑπὸ πάντων εἰρημένων, παρανομεῖ.
34448   4.2.45.15 : τούτῳ δεῖ τινος ἀποτροπῆς ἐσχάτης. θάνατος μὲν οὖν
34449   4.2.45.16 : οὐκ ἔστιν ἔσχατον, οἱ δ´ ἐν Ἅιδου τούτοισι λεγόμενοι
34450   4.2.45.17 : πόνοι ἔτι τε τούτων εἰσὶ μᾶλλον ἐν ἐσχάτοις, καὶ ἀλη–
34451   4.2.45.18 : θέστατα λέγοντες οὐδὲν ἀνύτουσι ταῖς τοιαύταις ψυχαῖς
34452   4.2.45.19 : ἀποτροπῆς· οὐ γὰρ ἂν ἐγίγνοντό ποτε μητραλοῖαί τε καὶ 
34453   4.2.45.20 : τῶν ἄλλων γεννητόρων ἀνόσιοι πληγῶν τόλμαι· δεῖ δὴ
34454   4.2.45.21 : τὰς ἐνθάδε κολάσεις περὶ τὰ τοιαῦτα τούτοισι τὰς ἐν
34455   4.2.45.22 : τῷ ζῆν μηδὲν τῶν ἐν Ἅιδου λείπεσθαι κατὰ δύναμιν.
34456   4.2.46.1 : 〈Τοῦ αὐτοῦ〉 Νόμων ιαʹ (p. 917 B–C).
34457   4.2.46.2 : Ὁ πωλῶν ὁτιοῦν ἐν ἀγορᾷ μηδέποτε δύο εἴπῃ τιμὰς
34458   4.2.46.3 : ὧν ἂν πωλῇ, ἁπλῆν δὲ εἰπών, ἂν μὴ τυγχάνῃ ταύτης.
34459   4.2.46.4 : ἀποφέρω〈ν ὀρθ〉ῶς ἂν ἀποφέροι πάλιν καὶ ταύτης τῆς
34460   4.2.46.5 : ἡμέρας μὴ τιμήσῃ πλέονος μηδὲ ἐλάττονος, ἔπαινος δὲ
34461   4.2.46.6 : ὅρκος τε περὶ παντὸς τοῦ πωλουμένου ἀπέστω. ἐὰν δέ
34462   4.2.46.7 : τις ἀπειθῇ τούτοις, ὁ παρατυγχάνων τῶν ἀστῶν, μὴ
34463   4.2.46.8 : ἔλαττον ἢ τριάκοντα γεγονὼς ἔτη, κολάζων μὲν τὸν ὀμ–
34464   4.2.46.9 : νύντα ἀνατεὶ τυπτέτω τις, ἀφροντιστῶν δὲ καὶ ἀπειθῶν
34465   4.2.46.10 : ἔνοχος ἔστω ψόγῳ προδοσίας νόμων.
34466   4.2.47.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 918 C–E).
34467   4.2.47.2 : Σμικρὸν γένος ἀνθρώπων καὶ φύσει ὀλίγον καὶ ἄκρᾳ
34468   4.2.47.3 : τροφῇ τεθραμμένον, ὅταν εἰς χρείας τε καὶ ἐπιθυμίας
34469   4.2.47.4 : τινῶν ἐμπίπτῃ, καρτερεῖν πρὸς τὸ μέτριον δυνατόν ἐστι,
34470   4.2.47.5 : καὶ ὅταν ἐξῇ χρήματα λαβεῖν πολλά, νήφει καὶ πρότερον
34471   4.2.47.6 : αἱρεῖται τοῦ πολλοῦ τὸ τοῦ μέτρου ἐχόμενον· τὰ δὲ τῶν
34472   4.2.47.7 : ἀνθρώπων πλήθη πᾶν τοὐναντίον ἔχει τούτοις, δεόμενά
34473   4.2.47.8 : τε ἀμέτρως δεῖται καὶ ἐξὸν κερδαίνειν τὰ μέτρια, ἀπλήστως
34474   4.2.47.9 : αἱρεῖται κερδαίνειν. διὸ πάντα τὰ περὶ τὴν καπηλείαν
34475   4.2.47.10 : καὶ ἐμπορίαν καὶ πανδοκείαν γένη 〈δια〉βέβληταί τε καὶ
34476   4.2.47.11 : 〈ἐν〉 αἰσχροῖς γέγονεν ὀνείδεσιν· ἐπεὶ εἴ τις, ὃ μή ποτε
34477   4.2.47.12 : γένοιτο οὐδ´ ἔσται, προσαναγκάσειε· γελοῖον μὲν εἰπεῖν, 
34478   4.2.47.13 : ὅμως δὲ εἰρήσεται· πανδοκεῦσαι τοὺς πανταχῇ ἀρίστους
34479   4.2.47.14 : ἄνδρας ἐπί τινα χρόνον, ἢ καπηλεύειν ἤ τι τῶν τοιούτων
34480   4.2.47.15 : πράττειν, ἢ καὶ γυναῖκας ἔκ τινος ἀνάγκης εἱμαρμένης
34481   4.2.47.16 : τοῦ τοιούτου μετασχεῖν τρόπου, γνοίημεν ἂν ὡς φίλον
34482   4.2.47.17 : καὶ ἀγαπητόν ἐστιν ἕκαστον τούτων, καὶ εἰ κατὰ λόγον
34483   4.2.47.18 : ἀδιάφθορον γίγνοιτο, ἐν μητρὸς ἂν καὶ τροφοῦ σχήματι
34484   4.2.47.19 : τιμῷτο 〈τὰ〉 τοιαῦτα πάντα.
34485   4.2.48.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 934 D–935 C).
34486   4.2.48.2 : Μαίνονται μὲν οὖν πολλοὶ πολλοὺς τρόπους· οὓς μὲν
34487   4.2.48.3 : νῦν εἴπομεν, ὑπὸ νόσων, εἰσὶ δὲ οἳ διὰ θυμοῦ κακὴν
34488   4.2.48.4 : φύσιν ἅμα καὶ τροφὴν γενομένην, οἳ δὴ σμικρᾶς ἔχθρας
34489   4.2.48.5 : γενομένης, πολλὴν φωνὴν ἱέντες κακῶς ἀλλήλους βλασφη–
34490   4.2.48.6 : μοῦντες λέγουσιν, οὐ πρέπον εὐνόμων πόλεως γίγνεσθαι
34491   4.2.48.7 : τοιοῦτον οὐδὲν οὐδαμῇ οὐδαμῶς. εἷς δὴ περὶ κακηγορίας
34492   4.2.48.8 : ἔστω νόμος περὶ πάντας ὅδε· μηδένα κακηγορείτω μηδείς.
34493   4.2.48.9 : ὁ δὲ ἀμφισβητῶν ἔν τισι λόγοις ἄλλος ἄλλῳ διδασκέτω
34494   4.2.48.10 : καὶ μανθανέτω τόν τε ἀμφισβητοῦντα καὶ τοὺς παρόντας
34495   4.2.48.11 : ἀπεχόμενος πάντως τοῦ κακηγορεῖν. ἐκ γὰρ τοῦ κατεύ–
34496   4.2.48.12 : χεσθαί τε ἀλλήλοις ἐπαρωμένους καὶ δι´ αἰσχρῶν ὀνομά–
34497   4.2.48.13 : των ἐπιφέρειν γυναικείους ἑαυτοῖς φήμας, πρῶτον μὲν
34498   4.2.48.14 : ἐκ λόγων, κούφου πράγματος, ἔργῳ μίση τε καὶ ἔχθραι
34499   4.2.48.15 : βαρύταται γίγνονται· πράγματι γὰρ ἀχαρίστῳ, θυμῷ,
34500   4.2.48.16 : χαριζόμενος ὁ λέγων, ἐμπιπλὰς ὀργὴν κακῶν ἑστιαμάτων,
34501   4.2.48.17 : ὅσον ὑπὸ παιδείας ἡμερώθη ποτέ, πάλιν ἐξαγριῶν τῆς
34502   4.2.48.18 : ψυχῆς τὸ τοιοῦτον, θηριούμενος ἐν δυσκολίᾳ ζῶν γίγνεται,
34503   4.2.48.19 : πικρὰν τοῦ θυμοῦ χάριν ἀποδεχόμενος. μετεκβαίνειν δὲ
34504   4.2.48.20 : αὖ πως εἰώθασι πάντες θαμὰ ἐν τοῖς τοιούτοις εἰς τό 
34505   4.2.48.21 : τι γελοῖον περὶ τοῦ ἐναντίου φθέγγεσθαι· ὅ τις ἐθιζόμενος
34506   4.2.48.22 : οὐδεὶς πώποτε ὃς οὐ τοῦ σπουδαίου τρόπου ἤ〈τοι〉 τὸ
34507   4.2.48.23 : παράπαν διήμαρτεν ἢ μεγαλονοίας ἀπώλεσε μέρη πολλά.
34508   4.2.48.24 : ὧν δὴ χάριν ἐν μὲν ἱερῷ τὸ παράπαν μηδεὶς τοιοῦτον
34509   4.2.48.25 : φθέγξηται μηδέποτε μηδὲν μηδ´ ἔν τισι δημοτελέσι
34510   4.2.48.26 : θυσίαις, μηδ´ αὖ ἐν ἄθλοις μηδ´ ἐν ἀγορᾷ μηδ´ ἐν
34511   4.2.48.27 : δικαστηρίῳ μηδ´ ἐν ξυλλόγῳ κοινῷ μηδενί· κολαζέτω δὲ
34512   4.2.48.28 : ὁ τούτων ἄρχων ἕκαστον ἀνατεί, ἢ μηδέποτ´ ἀριστείων
34513   4.2.48.29 : πέρι φιλονεικήσῃ, νόμων ὡς οὐ κηδόμενος οὐδὲ ποιῶν τὰ
34514   4.2.48.30 : προσταχθέντα ὑπὸ τοῦ νομοθέτου.
34515   4.2.49.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 930 C).
34516   4.2.49.2 : Παίδων δὲ ἱκανότης ἀκριβὴς ἄρρην καὶ θήλεια ἔστω
34517   4.2.49.3 : τῷ νόμῳ.
34518   4.2.50.1 : 〈Τοῦ αὐτοῦ〉 Νόμων 〈ι〉βʹ (p. 955 C–D).
34519   4.2.50.2 : Τοὺς τῇ πατρίδι διακονοῦντάς τι δώρων χωρὶς χρὴ
34520   4.2.50.3 : διακονεῖν, πρόφασιν δ´ εἶναι μηδεμίαν μηδὲ λόγον ἐπαι–
34521   4.2.50.4 : νούμενον, ὡς ἐπ´ ἀγαθοῖς μὲν δεῖ δέχεσθαι δῶρα, ἐπὶ δὲ
34522   4.2.50.5 : φλαύροις οὔ· τὸ γὰρ γνῶναι καὶ γνόντα καρτερεῖν οὐκ
34523   4.2.50.6 : εὐπετές, ἀκούοντα δὲ ἀσφαλέστατον πείθεσθαι τῷ νόμῳ,
34524   4.2.50.7 : μηδὲν ἐπὶ δώροις διακονεῖν. ὁ δὲ μὴ πειθόμενος ἁπλῶς
34525   4.2.50.8 : τεθνάτω ἁλοὺς τῇ δίκῃ. 
34526   4.3.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΥ.}1
34527   4.3.1.1 : deest.
34528   4.4.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΤΑΙΣ ΠΟΛΕΣΙ ΔΥΝΑΤΩΝ.}1
34529   4.4.1.1 : Εὐριπίδου Θησεῖ (fr. 389 N. 2).
34530   4.4.1.2 : Ἀνὴρ γὰρ ὅστις χρημάτων μὲν ἐνδεής,
34531   4.4.1.3 : δρᾶσαι δὲ χειρὶ δυνατός, οὐκ ἀνέξεται,
34532   4.4.1.4 : τὰ τῶν δ´ ἐχόντων χρήμαθ´ ἁρπάζειν φιλεῖ. 
34533   4.4.2.1 : Εὐριπίδου Πενθεῖ (Bacch. 270 s.).
34534   4.4.2.2 : Θρασύς τε δυνατὸς καὶ λέγειν οἷός τ´ ἀνὴρ
34535   4.4.2.3 : κακὸς πολίτης γίνεται νοῦν οὐκ ἔχων.
34536   4.4.3.1 : Τοῦ αὐτοῦ Γλαύκῳ (fr. 644 N. 2).
34537   4.4.3.2 : Ὅταν κακός τις ἐν πόλει πράσσῃ καλῶς,
34538   4.4.3.3 : νοσεῖν τίθησι τὰς ἀμεινόνων φρένας
34539   4.4.3.4 : παράδειγμ´ ἐχόντων τὴν κακῶν ἐξουσίαν.
34540   4.4.4.1 : Ἐν ταὐτῷ (Ion. 605 s.).
34541   4.4.4.2 : Οἱ τὰς πόλεις ἔχοντες ἀξίωμά τε
34542   4.4.4.3 : τοῖς ἀνθαμίλλοις εἰσὶ πολεμιώτατοι.
34543   4.4.5.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστῃ ( 907 ss.).
34544   4.4.5.2 : Ὅταν γὰρ ἡδὺς τοῖς λόγοις φρονῶν κακῶς
34545   4.4.5.3 : πείθῃ τὸ πλῆθος, τῇ πόλει κακὸν μέγα·
34546   4.4.5.4 : ὅσοι δὲ σὺν νῷ χρηστὰ βουλεύους´ ἀεί,
34547   4.4.5.5 : κἂν μὴ παραυτίκ´, αὖθίς εἰσι χρήσιμοι.
34548   4.4.6.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 293 ss.).
34549   4.4.6.2 : Τὸ δ´ ἀξίωμα, κἂν κακῶς λέγῃ, τὸ σὸν
34550   4.4.6.3 : πείσει· λόγος γὰρ ἔκ τ´ ἀδοξούντων ἰὼν 
34551   4.4.6.4 : κἀκ τῶν δοκούντων αὑτὸς οὐ ταὐτὸν σθένει.
34552   4.4.7.1 : Ἀλκμήνη (fr. 94 N. 2).
34553   4.4.7.2 : Τῶν γὰρ δυναστῶν πλεῖστος ἐν πόλει λόγος.
34554   4.4.8.1 : Μενάνδρου (fr. 578 K.).
34555   4.4.8.2 : Δεῖ τὸν πολιτῶν προστατεῖν αἱρούμενον
34556   4.4.8.3 : τὴν τοῦ λόγου μὲν δύναμιν οὐκ ἐπίφθονον,
34557   4.4.8.4 : ἤθει δὲ χρηστῷ συγκεκραμένην ἔχειν.
34558   4.4.9.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνης (fr. 92 N. 2).
34559   4.4.9.2 : Ἴστω τ´ ἄφρων ὢν ὅστις ἄνθρωπος γεγὼς
34560   4.4.9.3 : δῆμον κολούει χρήμασιν γαυρούμενος.
34561   4.4.10.1 : Εὐριπίδου Μηδείας ( 222 ss.).
34562   4.4.10.2 : Χρὴ δὲ ξένον μὲν κάρτα προσχωρεῖν πόλει.
34563   4.4.10.3 : οὐδ´ ἀστὸν ᾔνες´ ὅστις αὐθάδης γεγὼς
34564   4.4.10.4 : πικρὸς πολίταις ἐστὶν ἀμαθίας ὕπο.
34565   4.4.11.1 : Σοφοκλέους (fr. 852 N. 2).
34566   4.4.11.2 : Πολλῶν καλῶν δεῖ τῷ καλῶς τιμωμένῳ·
34567   4.4.11.3 : μικροῦ δ´ ἀγῶνος οὐ μέγ´ ἔρχεται κλέος.
34568   4.4.12.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνη (fr. 99 N. 2).
34569   4.4.12.2 : Τὸν εὐτυχοῦντα χρὴ σοφὸν πεφυκέναι. 
34570   4.4.13.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 16 N. 2).
34571   4.4.13.2 : Λαμπροὶ δ´ ἐν αἰχμαῖς Ἄρεος ἔν τε συλλόγοις,
34572   4.4.13.3 : μή μοι τὰ κομψὰ ποικίλοι γενοίατο,
34573   4.4.13.4 : ἀλλ´ ὧν πόλει δεῖ μεγάλα βουλεύοντες εὖ.
34574   4.4.14.1 : Αἰσχύλου (fr. 398 N. 2).
34575   4.4.14.2 : Κακοὶ γὰρ εὖ πράσσοντες οὐκ ἀνασχετοί.
34576   4.4.15.1 : Σοφοκλέους (Ant. 175 ss.).
34577   4.4.15.2 : Ἀμήχανον δὲ παντὸς ἀνδρὸς ἐκμαθεῖν
34578   4.4.15.3 : ψυχήν τε καὶ φρόνημα καὶ γνώμην, πρὶν ἂν
34579   4.4.15.4 : ἀρχαῖς τε καὶ νόμοισιν ἐντριβὴς φανῇ.
34580   4.4.15.5 : ἐμοὶ γὰρ ὅστις πᾶσαν εὐθύνων πόλιν
34581   4.4.15.6 : μὴ τῶν ἀρίστων ἅπτεται βουλευμάτων,
34582   4.4.15.7 : ἀλλ´ ἐκ φόβου του γλῶσσαν ἐγκλείσας ἔχει,
34583   4.4.15.8 : κάκιστος εἶναι νῦν τε καὶ πάλαι δοκεῖ.
34584   4.4.15.9 : καὶ μείζον´ εἴ τις ἀντὶ τῆς αὑτοῦ πάτρας
34585   4.4.15.10 : φίλον νομίζει, τοῦτον οὐδαμοῦ λέγω.
34586   4.4.15.11 : ἐγὼ γάρ, ἴστω Ζεὺς ὁ πάνθ´ ὁρῶν ἀεί,
34587   4.4.15.12 : οὔτ´ ἂν σιωπήσαιμι τὴν ἄτην ὁρῶν
34588   4.4.15.13 : στείχουσαν ἀστοῖς ἀντὶ τῆς σωτηρίας.
34589   4.4.16.1 : Ξενοφῶντος ἐν δʹ Ἀπομνημονευμάτων (c. 6, 5–6).
34590   4.4.16.2 : Ἀνθρώποις δὲ ἆρα ἔστιν ὃν ἄν τις τρόπον βούληται
34591   4.4.16.3 : χρῆσθαι; Οὐκ ἀλλὰ καὶ περὶ τούτους ὁ εἰδὼς ἅ ἐστι
34592   4.4.16.4 : νόμιμα, καθ´ ἃ δεῖ πρὸς ἀλλήλους χρῆσθαι. Οὐκοῦν οἱ 
34593   4.4.16.5 : κατὰ ταῦτα χρώμενοι ἀλλήλοις ὡς δεῖ χρῶνται; Πῶς γὰρ
34594   4.4.16.6 : οὔ; Οὐκοῦν οἵ γε ὡς δεῖ χρώμενοι καλῶς χρῶνται; Πάνυ
34595   4.4.16.7 : μὲν οὖν, ἔφη. Οὐκοῦν οἵ γε τοῖς ἀνθρώποις καλῶς χρώ–
34596   4.4.16.8 : μενοι καλῶς πράττουσι τἀνθρώπεια πράγματα; Εἰκός,
34597   4.4.16.9 : ἔφη. Οὐκοῦν οἱ τοῖς νόμοις πειθόμενοι δίκαια οὗτοι
34598   4.4.16.10 : ποιοῦσι; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Δίκαια δὲ οἶσθα, ἔφη,
34599   4.4.16.11 : ὁποῖα καλεῖται; Ἃ οἱ νόμοι κελεύουσιν, ἔφη. Οἱ ἄρα
34600   4.4.16.12 : ποιοῦντες ἃ οἱ νόμοι κελεύουσι δίκαιά τε ποιοῦσι καὶ ἃ
34601   4.4.16.13 : δεῖ; Πῶς γὰρ οὔ; Οὐκοῦν οἵ γε τὰ δίκαια ποιοῦντες
34602   4.4.16.14 : δίκαιοί εἰσι; Οἶμ´ ἔγωγε, ἔφη. Οἴει οὖν τινας πείθεσθαι
34603   4.4.16.15 : τοῖς νόμοις μὴ εἰδότας ἃ οἱ νόμοι κελεύουσιν; Οὐκ ἔγωγ´,
34604   4.4.16.16 : ἔφη. Εἰδότας δὲ καὶ ἃ δεῖ ποιεῖν οἴει τινὰς οἴεσθαι
34605   4.4.16.17 : δεῖν μὴ ταῦτα ποιεῖν; Οὐκ οἴομαι, ἔφη. Οἶδας δέ τινας
34606   4.4.16.18 : ἄλλα ποιεῖν, εἰ οἴονται ποιεῖν ἐθέλοντας δεῖν; Οὐκ
34607   4.4.16.19 : ἔγωγε, 〈ἔφη〉. Οἱ ἄρα τὰ περὶ ἀνθρώπους νόμιμα εἰδότες
34608   4.4.16.20 : οὗτοι τὰ δίκαια ποιοῦσι; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Οὐκοῦν
34609   4.4.16.21 : οἵ γε τὰ δίκαια ποιοῦντες δίκαιοί εἰσι; Τίνες γὰρ ἄλλοι;
34610   4.4.16.22 : ἔφη. Ὀρθῶς ἄν ποτε ἄρα ὁριζοίμεθα δικαίους εἶναι τοὺς
34611   4.4.16.23 : εἰδότας τὰ περὶ ἀνθρώπους νόμιμα; Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη.
34612   4.4.17.1 : Θουκυδίδου ἱστοριῶν εʹ ( 89).
34613   4.4.17.2 : Ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ
34614   4.4.17.3 : ἀνθρωπίνῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ
34615   4.4.17.4 : δὲ οἱ προὔχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν. 
34616   4.4.18.1 : Ἀριστοτέλους (epist. ad Philipp. 1 p. 172 Herch.).
34617   4.4.18.2 : Δεῖ τοὺς νοῦν ἔχοντας τῶν δυναστευόντων μὴ διὰ
34618   4.4.18.3 : τὰς ἀρχὰς ἀλλὰ διὰ τὰς ἀρετὰς θαυμάζεσθαι, ἵνα τῆς
34619   4.4.18.4 : τύχης μεταπεσούσης τῶν αὐτῶν ἐγκωμίων ἀξιῶνται.
34620   4.4.19.1 : Ἐπικτήτου (fr. 57 p. 476 Schenkl).
34621   4.4.19.2 : Ὥσπερ οἱ ἐπὶ τῶν λιμένων πυρσοὶ δι´ ὀλίγων φρυ–
34622   4.4.19.3 : γάνων πολλὴν ἀνάψαντες φλόγα ταῖς ἀλωμέναις ἀνὰ τὸ
34623   4.4.19.4 : πέλαγος ναυσὶν ἱκανὴν ἐργάζονται βοήθειαν, οὕτω καὶ
34624   4.4.19.5 : ἀνὴρ λαμπρὸς ἐν πόλει χειμαζομένῃ αὐτὸς ὀλίγοις ἀρκού–
34625   4.4.19.6 : μενος μεγάλα τοὺς πολίτας εὐεργετεῖ.
34626   4.4.20.1 : Ἐκ τοῦ Πλουτάρχου Εἰ πολιτευτέον πρεσβυτέρῳ
34627   4.4.20.2 : (p. 783 E).
34628   4.4.20.3 : Τῶν μέντοι πολιτικῶν ἀνδρῶν καλὸν ἐντάφιον ἡ
34629   4.4.20.4 : πολιτεία· τοῦτο γὰρ ’ἔσχατον δύεται κατὰ γᾶς‘ ὥς φησι
34630   4.4.20.5 : Σιμωνίδης, ὁ τῶν καλῶν ζῆλος. οὐ γὰρ τὸ φιλότιμον
34631   4.4.20.6 : κατὰ Θουκυδίδην ἀγήρων μόνον, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ κοινω– 
34632   4.4.20.7 : νικὸν καὶ πολιτικόν, ὃ καὶ μύρμηξιν ἄχρι τέλους παραμένει
34633   4.4.20.8 : καὶ μελίτταις. οὐδεὶς γὰρ πώποτε κηφῆνα εἶδεν ἐκ με–
34634   4.4.20.9 : λίττης γινόμενον, ὥσπερ ἀξιοῦσι τοὺς πολιτικούς, ὅταν
34635   4.4.20.10 : παρακμάσωσιν, οἴκοι καθημένους σιτεῖσθαι.
34636   4.4.21.1 : Ἐκ τῶν κοινῶν Ἀριστοτέλους διατριβῶν.
34637   4.4.21.2 : Αἱ πλεῖσται στάσεις διὰ φιλοτιμίαν ἐν· ταῖς πόλεσι
34638   4.4.21.3 : γίγνονται· περὶ τιμῆς γὰρ οὐχ οἱ τυχόντες, ἀλλ´ οἱ δυνα–
34639   4.4.21.4 : τώτατοι διαμφισβητοῦσι.
34640   4.4.22.1 : Δημοσθένους (fr. 38 Sauppe).
34641   4.4.22.2 : Δημοσθένης εἶπε ’πάντων ἐστὶ δυσχερέστατον τὸ
34642   4.4.22.3 : πολλοῖς ἀρέσκειν‘.
34643   4.4.23.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 39 Sauppe).
34644   4.4.23.2 : Δημοσθένης δυοῖν ἔφησεν οὔσαιν ὁδοῖν, τῆς μὲν ἐπὶ
34645   4.4.23.3 : τὸ βῆμα τῆς δὲ εἰς ᾄδου, μᾶλλον ἂν ἑλέσθαι τὴν εἰς
34646   4.4.23.4 : ᾅδου τὸν εὖ φρονοῦντα.
34647   4.4.24.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς πρὸς Ἀρχύταν ἐπιστολῆς (p.
34648   4.4.24.2 :  357 E–358 B).
34649   4.4.24.3 : Τὰ δὲ παρὰ σοῦ διῆλθον ἡμῖν, λέγοντες ὑποδυσφορεῖν 
34650   4.4.24.4 : σε ὅτι οὐ δύνασαι τῆς περὶ τὰ κοινὰ ἀσχολίας ἀπολυθῆναι.
34651   4.4.24.5 : ὅτι μὲν οὖν ἥδιστόν γ´ ἐστὶν ἐν τῷ βίῳ τὸ τὰ αὑτοῦ πράττειν,
34652   4.4.24.6 : ἄλλως τε καὶ εἴ τις ἔχοι τοιαῦτα πράττειν οἷα καὶ σύ,
34653   4.4.24.7 : σχεδὸν παντὶ δῆλον· ἀλλὰ κἀκεῖνο δεῖ 〈ς´〉 ἐνθυμεῖσθαι,
34654   4.4.24.8 : ὅτι ἕκαστος ἡμῶν οὐχ αὑτῷ μόνον γέγονεν, ἀλλὰ τῆς
34655   4.4.24.9 : γενέσεως ἡμῶν τὸ μέν τι ἡ πατρὶς μερίζεται, τὸ δέ τι οἱ
34656   4.4.24.10 : γεννήσαντες, τὸ δὲ οἱ λοιποὶ φίλοι, πολλὰ δὲ καὶ τοῖς
34657   4.4.24.11 : καιροῖς δίδοται τοῖς τὸν βίον ἡμῶν καταλαμβάνουσι.
34658   4.4.24.12 : καλούσης δὲ τῆς πατρίδος αὐτῆς πρὸς τὰ κοινά, ἄτοπον
34659   4.4.24.13 : ἴσως τὸ μὴ ὑπακούειν· ἅμα γὰρ συμβαίνει καὶ χώραν
34660   4.4.24.14 : καταλιμπάνειν φαύλοις ἀνθρώποις, οἳ οὐκ ἀπὸ τοῦ βελ–
34661   4.4.24.15 : τίστου πρὸς τὰ κοινὰ προσέρχονται.
34662   4.4.25.1 : Ζαλεύκου.
34663   4.4.25.2 : Ζάλευκος ὁ τῶν Λοκρῶν νομοθέτης τοὺς νόμους
34664   4.4.25.3 : ἔφησε τοῖς ἀραχνίοις ὁμοίους εἶναι· ὥσπερ γὰρ εἰς ἐκεῖνα
34665   4.4.25.4 : ἐὰν μὲν ἐμπέσῃ μυῖα ἢ κώνωψ, κατέχεται· ἐὰν δὲ σφὴξ
34666   4.4.25.5 : ἢ μέλιττα, διαρρήξασα ἀφίπταται· οὕτω καὶ εἰς τοὺς
34667   4.4.25.6 : νόμους ἐὰν μὲν ἐμπέσῃ πένης, συνέχεται· ἐὰν δὲ πλούσιος
34668   4.4.25.7 : ἢ δυνατὸς λέγειν, διαρρήξας ἀποτρέχει. 
34669   4.4.26.1 : Μητροδώρου (fr. 60 Koerte).
34670   4.4.26.2 : Ἐν πόλει μήτε ὡς λέων ἀναστρέφου μήτε ὡς κώνωψ·
34671   4.4.26.3 : τὸ μὲν γὰρ ἐκπατεῖται, τὸ δὲ καιροφυλακεῖται.
34672   4.4.27.1 : Δημοκρίτου (fr. 49 Diels 2).
34673   4.4.27.2 : Χαλεπὸν ἄρχεσθαι ὑπὸ χερείονος.
34674   4.4.28.1 : Ἀντισθένους (apophth. 13 Winck.).
34675   4.4.28.2 : Ἀντισθένης ἐρωτηθείς. πῶς ἄν τις προσέλθοι πολι–
34676   4.4.28.3 : τείᾳ, εἶπε ’καθάπερ πυρί, μήτε λίαν ἐγγύς, ἵνα μὴ καῇς,
34677   4.4.28.4 : μήτε πόρρω, ἵνα μὴ ῥιγώσῃς‘.
34678   4.4.29.1 : Χρυσίππου (fr. mor. 694 Arn.).
34679   4.4.29.2 : Χρύσιππος ἐρωτηθείς, διὰ τί οὐ πολιτεύεται, εἶπε·
34680   4.4.29.3 : διότι εἰ μὲν πονηρὰ πολιτεύεται, τοῖς θεοῖς ἀπαρέσει· εἰ
34681   4.4.29.4 : δὲ χρηστά, τοῖς πολίταις.
34682   4.4.30.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Λάχητος (p. 180 B).
34683   4.4.30.2 : Ὡς ὅ γε ἔλεγεν Λυσίμαχος ἄρτι περὶ τοῦ πατρὸς
34684   4.4.30.3 : τοῦ αὑτοῦ καὶ τοῦ Μελησίου, πάνυ μοι δοκεῖ εὖ εἰρῆσθαι
34685   4.4.30.4 : καὶ εἰς ἐκείνους καὶ εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς ἅπαντας ὅσοι τὰ
34686   4.4.30.5 : τῶν πόλεων πράττουσιν, ὅτι αὐτοῖς σχεδόν τι ταῦτα 
34687   4.4.30.6 : συμβαίνει ἃ οὗτος λέγει καὶ περὶ παῖδας καὶ περὶ τἄλλα
34688   4.4.30.7 : τὰ ἴδια ὀλιγωρεῖσθαί τε καὶ ἀμελῶς διατίθεσθαι.
34689   4.4.31.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Γοργίου (p. 466 D–469 C).
34690   4.4.31.2 : Λέγω τοίνυν σοι ὅτι δύο ταῦτ´ ἐστὶ τὰ ἐρωτήματα,
34691   4.4.31.3 : καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς ἀμφότερα. φημὶ γάρ, ὦ
34692   4.4.31.4 : Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους δύνασθαι
34693   4.4.31.5 : μὲν ἐν ταῖς πόλεσι σμικρότατον, ὥσπερ νῦν δὴ ἔλεγον·
34694   4.4.31.6 : οὐδὲν γὰρ ποιεῖν ὧν βούλονται ὡς ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν
34695   4.4.31.7 : μέντοι ὅ τι ἂν αὐτοῖς δόξῃ βέλτιστον εἶναι. {—}Οὐκοῦν
34696   4.4.31.8 : τοῦτ´ ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι; {—}Οὔχ, ὥς γέ φησιν ὁ
34697   4.4.31.9 : Πῶλος. Ἐγὼ οὔ φημι; φημὶ μὲν οὖν ἔγωγε. {—}Μὰ τὸν
34698   4.4.31.10 : κύνα, οὐ σύ γε, ἐπεὶ τὸ μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν
34699   4.4.31.11 : εἶναι τῷ δυναμένῳ. {—}Φημὶ γὰρ οὖν. {—}Ἀγαθὸν οὖν
34700   4.4.31.12 : οἴει εἶναι, ἐάν τις ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα
34701   4.4.31.13 : εἶναι, νοῦν μὴ ἔχων; καὶ τοῦτο καλεῖς σὺ μέγα δύνασθαι;
34702   4.4.31.14 : {—}Οὐκ ἔγωγε. {—}Οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας νοῦν
34703   4.4.31.15 : ἔχοντας καὶ τέχνην τὴν ῥητορικὴν ἀλλὰ μὴ κολακείαν,
34704   4.4.31.16 : ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ δέ με ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες οἱ
34705   4.4.31.17 : ποιοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς καὶ οἱ τύραννοι
34706   4.4.31.18 : οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο κεκτήσονται, εἰ δὲ δύναμίς ἐστιν,
34707   4.4.31.19 : ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ δοκεῖ καὶ
34708   4.4.31.20 : σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι· ἢ οὔ; {—}Ἔγωγε. {—}Πῶς ἂν
34709   4.4.31.21 : οὖν οἱ ῥήτορες μέγα δύναιντο ἢ οἱ τύραννοι ἐν ταῖς πό–
34710   4.4.31.22 : λεσιν, ἐὰν μὴ Σωκράτης ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου ὅτι ποι–
34711   4.4.31.23 : οῦσιν ἃ βούλονται; {—}Οὗτος ἀνήρ{—}Οὔ φημι ποιεῖν 
34712   4.4.31.24 : αὐτοὺς ἃ βούλονται· ἀλλά με ἔλεγχε. {—}Οὐκ ἄρτι ὡμο–
34713   4.4.31.25 : λόγεις ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι τούτου
34714   4.4.31.26 : πρόσθεν; {—}Καὶ γὰρ νῦν ὁμολογῶ. {—}Οὐκ οὖν ποιοῦσιν
34715   4.4.31.27 : ἃ βούλονται; {—}Οὔ φημι. {—}Ποιοῦντες ἃ δοκεῖ αὐτοῖς;
34716   4.4.31.28 : {—}Φημί. {—}Σχέτλιά γε λέγεις καὶ ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες.
34717   4.4.31.29 : {—}Μὴ κατηγόρει, ὦ λῷστε Πῶλε, ἵνα προσείπω σε κατὰ
34718   4.4.31.30 : σέ· ἀλλ´ εἰ μὲν ἔχεις ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι,
34719   4.4.31.31 : εἰ δὲ μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. {—}Ἀλλ´ ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι,
34720   4.4.31.32 : ἵνα καὶ εἰδῶ ὅ τι λέγεις. {—}Πότερον οὖν σοι δοκοῦσιν
34721   4.4.31.33 : οἱ ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν ἑκάστοτε,
34722   4.4.31.34 : ἢ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ´ ὃ πράττουσιν; οἷον
34723   4.4.31.35 : οἱ τὰ φάρμακα πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν πότερόν σοι
34724   4.4.31.36 : δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρ–
34725   4.4.31.37 : μακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσι;
34726   4.4.31.38 : {—}Δῆλον ὅτι τὸ ὑγιαίνειν. {—}Οὐκοῦν καὶ οἱ πλέοντές τε
34727   4.4.31.39 : καὶ τὸν ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτ´ ἐστὶν
34728   4.4.31.40 : ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε; τίς γὰρ βούλεται
34729   4.4.31.41 : πλεῖν καὶ κινδυνεύειν καὶ πράγματα ἔχειν; ἀλλ´ ἐκεῖνο
34730   4.4.31.42 : οἶμαι οὗ ἕνεκα πλέουσι, πλουτεῖν· πλούτου γὰρ ἕνεκα
34731   4.4.31.43 : πλέουσι. {—}Πάνυ γε. {—}Ἄλλο τι οὖν οὕτω καὶ περὶ
34732   4.4.31.44 : ἁπάντων; ἐάν τις πράττῃ ἕνεκά του, οὐ τοῦτο βούλεται
34733   4.4.31.45 : ὃ πράττει, ἀλλ´ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττει; {—}Ναί. {—} 
34734   4.4.31.46 : Ἆρ´ οὖν ἔστι τι τῶν ὄντων ὃ οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν γε ἐστὶν
34735   4.4.31.47 : ἢ κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων, οὔτε ἀγαθὸν οὔτε κακόν; {—}
34736   4.4.31.48 : Πολλὴ ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. {—}Οὐκοῦν λέγεις ἀγαθὰ
34737   4.4.31.49 : μὲν σοφίαν καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ τἄλλα τὰ τοι–
34738   4.4.31.50 : αῦτα, κακὰ δὲ τὰ ἐναντία τούτων; {—}Ἔγωγε. {—}Τὰ δὲ
34739   4.4.31.51 : μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα τοιάδε λέγεις, ἃ ἐνίοτε μὲν
34740   4.4.31.52 : μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ, ἐνίοτε δὲ τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδε–
34741   4.4.31.53 : τέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν καὶ τρέχειν καὶ πλεῖν,
34742   4.4.31.54 : καὶ οἷον αὖ λίθους καὶ ξύλα καὶ τἄλλα τὰ τοιαῦτα; οὐ
34743   4.4.31.55 : ταῦτα λέγεις; ἢ ἄλλ´ ἄττα καλεῖς τὰ μήτε ἀγαθὰ μήτε
34744   4.4.31.56 : κακά; {—}Οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα. {—}Πότερον οὖν τὰ μεταξὺ
34745   4.4.31.57 : ταῦτα ἕνεκεν τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν,
34746   4.4.31.58 : ἢ τἀγαθὰ τῶν μεταξύ; {—}Τὰ μεταξὺ δήπου τῶν ἀγα–
34747   4.4.31.59 : θῶν. {—}Τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν ὅταν
34748   4.4.31.60 : βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, καὶ τὸ ἐναντίον ἕστα–
34749   4.4.31.61 : μεν ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ οὔ;
34750   4.4.31.62 : {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τινα ἀποκτεί–
34751   4.4.31.63 : νυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν καὶ ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰό–
34752   4.4.31.64 : μενοι ἄμεινον εἶναι ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν ἢ μή; {—}Πάνυ γε.
34753   4.4.31.65 : {—}Ἕνεκα ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν οἱ
34754   4.4.31.66 : ποιοῦντες. {—}Φημί. {—}Οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά
34755   4.4.31.67 : του ποιοῦμεν, μὴ ´κεῖνα βούλεσθαι, ἀλλ´ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα
34756   4.4.31.68 : ταῦτα ποιοῦμεν; {—}Μάλιστα. {—}Οὐκ ἄρα σφάττειν
34757   4.4.31.69 : βουλόμεθα οὐδ´ ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων οὐδὲ χρήματα
34758   4.4.31.70 : ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ´ ἐὰν μὲν ὠφέλιμα ᾖ
34759   4.4.31.71 : ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν αὐτά, βλαβερὰ δ´ ὄντα οὐ
34760   4.4.31.72 : βουλόμεθα. τὰ γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ, τὰ δὲ 
34761   4.4.31.73 : μήτε κακὰ μήτε ἀγαθὰ οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ κακά.
34762   4.4.31.74 : ἦ γάρ; ἀληθῆ σοι δοκῶ λέγειν, ὦ Πῶλε, ἢ οὔ; τί οὐκ
34763   4.4.31.75 : ἀποκρίνῃ; {—}Ἀληθῆ. {—}Οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦ–
34764   4.4.31.76 : μεν, εἴ τις ἀποκτείνει τινὰ ἢ ἐκβάλλει ἐκ πόλεως ἢ
34765   4.4.31.77 : ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε τύραννος ὢν εἴτε ῥήτωρ, οἰό–
34766   4.4.31.78 : μενος ἄμεινον εἶναι αὐτῷ, τυγχάνει δὲ ὂν κάκιον, οὗτος
34767   4.4.31.79 : δήπου ποιεῖ ἃ δοκεῖ αὐτῷ; ἦ γάρ; {—}Ναί. {—}Ἆρ´ οὖν
34768   4.4.31.80 : καὶ ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα κακὰ ὄντα; τί οὐκ
34769   4.4.31.81 : ἀποκρίνῃ; {—}Ἀλλ´ οὔ μοι δοκεῖ ποιεῖν ἃ βούλεται. {—}
34770   4.4.31.82 : Ἔστιν οὖν ὅπως ὁ τοιοῦτος μέγα δύναται ἐν τῇ πόλει
34771   4.4.31.83 : ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ τὸ μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι κατὰ τὴν
34772   4.4.31.84 : σὴν ὁμολογίαν; {—}Οὐκ ἔστιν. {—}Ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλε–
34773   4.4.31.85 : γον, λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν πόλει ἃ
34774   4.4.31.86 : δοκεῖ αὐτῷ μὴ μέγα δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν ἃ βούλεται.
34775   4.4.31.87 : {—}Ὡς δὴ σύ, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἂν δέξαιο ἐξεῖναί σοι
34776   4.4.31.88 : ποιεῖν ὅ τι δοκεῖ σοι ἐν τῇ πόλει μᾶλλον ἢ μή, οὐδὲ
34777   4.4.31.89 : ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς τινὰ ἢ ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν αὐτῷ ἢ
34778   4.4.31.90 : ἀφελόμενον χρήματα ἢ δήσαντα; {—}Δικαίως λέγεις ἢ
34779   4.4.31.91 : ἀδίκως; {—}Ὁπότερ´ ἂν ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν
34780   4.4.31.92 : ἐστιν; {—}Εὐφήμει, ὦ Πῶλε. {—}Τί δή; {—}Ὅτι οὐ χρὴ
34781   4.4.31.93 : οὔτε τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε τοὺς ἀθλίους, ἀλλ´
34782   4.4.31.94 : ἐλεεῖν. {—}Τί δέ; οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν ἐγὼ λέγω
34783   4.4.31.95 : τῶν ἀνθρώπων; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Ὅστις ἀποκτείνυσιν
34784   4.4.31.96 : ὃν ἂν δόξῃ αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι
34785   4.4.31.97 : εἶναι καὶ ἐλεεινός; {—}Οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ μέντοι ζηλωτός.
34786   4.4.31.98 : {—}Οὐκ ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα εἶναι; {—}Τὸν ἀδίκως γε, 
34787   4.4.31.99 : ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεεινόν γε πρός· τὸν δὲ
34788   4.4.31.100 : δικαίως ἀζήλωτον. {—}Ἦ που ὅ γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως
34789   4.4.31.101 : ἐλεεινός τε καὶ ἄθλιός ἐστιν; {—}Ἧττον ἢ ὁ ἀποκτεινύς,
34790   4.4.31.102 : ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον ἢ ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων. {—}Πῶς
34791   4.4.31.103 : δή, ὦ Σώκρατες; {—}Οὕτως, ὡς μέγιστον τῶν κακῶν
34792   4.4.31.104 : τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν. {—}Ἦ γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ τὸ
34793   4.4.31.105 : ἀδικεῖσθαι μεῖζον; {—}Ἥκιστά γε. {—}Σὺ ἄρα βούλοι´ ἂν
34794   4.4.31.106 : ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν; {—}Βουλοίμην μὲν ἂν ἔγωγε
34795   4.4.31.107 : οὐδέτερα· εἰ δὲ ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι, ἑλοί–
34796   4.4.31.108 : μην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν. 
34797   4.5.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΝ ΧΡΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ.}1
34798   4.5.1.1 : Εὐριπίδου ἐκ Συλέως (fr. 692 N. 2).
34799   4.5.1.2 : Τοῖς μὲν δικαίοις ἔνδικος, τοῖς δ´ αὖ κακοῖς
34800   4.5.1.3 : πάντων μέγιστος πολέμιος κατὰ χθόνα.
34801   4.5.2.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν ( 179).
34802   4.5.2.2 : Τίς ἂν δίκην κρίνοιεν ἢ δοίη λόγον,
34803   4.5.2.3 : πρὶν ἂν παρ´ ἀμφοῖν μῦθον ἐκμάθῃ σαφῶς;
34804   4.5.3.1 : Μενάνδρου (fr. 636 K.).
34805   4.5.3.2 : Ὁ προκαταγιγνώσκων δὲ πρὶν ἀκοῦσαι σαφῶς
34806   4.5.3.3 : αὐτὸς πονηρός ἐστι πιστεύσας κακῶς.
34807   4.5.4.1 : Χαιρήμονος (fr. 31 N. 2).
34808   4.5.4.2 : Σοφῶν γὰρ ἀνδρῶν τὰς ἁμαρτίας καλῶς
34809   4.5.4.3 : κρίνειν, τὸ δ´ εἰκῆ καὶ μετὰ σπουδῆς κακόν.
34810   4.5.5.1 : Εὐριπίδου ἐξ Αὔγης (fr. 270 N. 2).
34811   4.5.5.2 : Οὐ τῶν κακούργων οἶκτος, ἀλλὰ τῆς δίκης.
34812   4.5.6.1 : Τοῦ αὐτοῦ Σκίρωνι ( 678 N. 2).
34813   4.5.6.2 : Ἔστι τοι καλὸν
34814   4.5.6.3 : [τοὺς] κακοὺς κολάζειν.
34815   4.5.7.1 : Μενάνδρου (fr. 579 K.).
34816   4.5.7.2 : Ἡ νῦν ὑπό τινων χρηστότης καλουμένη 
34817   4.5.7.3 : μεθῆκε τὸν ὅλον εἰς πονηρίαν βίον·
34818   4.5.7.4 : οὐδεὶς γὰρ ἀδικῶν τυγχάνει τιμωρίας.
34819   4.5.8.1 : Πινδάρου (Nem. IV 51).
34820   4.5.8.2 : Ἐπεὶ
34821   4.5.8.3 : ῥέζοντά τι καὶ παθεῖν ἔοικε.
34822   4.5.9.1 : Σοφοκλέους ἐν Ἰνάχῳ (fr. 260 N. 2).
34823   4.5.9.2 : Ἐπῄνες´· ἴσθι δ´, ὥσπερ ἡ παροιμία,
34824   4.5.9.3 : ἐκ κάρτα βαιῶν γνωτὸς ἂν γένοιτ´ ἀνήρ.
34825   4.5.10.1 : Μοσχίωνος (fr. 5 p. 813 N. 2).
34826   4.5.10.2 : Μόνον σὺ θυμοῦ χωρὶς ἔνδεξαι λόγους
34827   4.5.10.3 : οὓς σοὶ κομίζω· τὸν κλύοντα γὰρ λαβὼν
34828   4.5.10.4 : ὁ μῦθος εὔνουν οὐ μάτην λεχθήσεται.
34829   4.5.11.1 : Εὐριπίδου (fr. 1049 N. 2).
34830   4.5.11.2 : Ἐγὼ γὰρ ὅστις μὴ δίκαιος ὢν ἀνὴρ
34831   4.5.11.3 : βωμὸν προσίζει, τὸν νόμον χαίρειν ἐῶν
34832   4.5.11.4 : πρὸς τὴν δίκην ἄγοιμ´ ἂν οὐ τρέσας θεούς·
34833   4.5.11.5 : κακὸν γὰρ ἄνδρα χρὴ κακῶς πάσχειν ἀεί.
34834   4.5.12.1 : Σοφοκλέους Τυροῖ (fr. 604 N. 2).
34835   4.5.12.2 : Ἄκων δ´ ἁμαρτὼν οὔτις ἀνθρώπων κακός.
34836   4.5.13.1 : Εὐριπίδου Ἱκετίδων ( 875 ss.).
34837   4.5.13.2 : Φίλων δὲ χρυσὸν πολλάκις δωρουμένων 
34838   4.5.13.3 : οὐκ εἰσεδέξατ´ οἶκον οὐδὲ τοὺς τρόπους
34839   4.5.13.4 : δούλους παρέσχε χρημάτων πεισθεὶς ὕπο.
34840   4.5.13.5 : τοὺς δ´ ἐξαμαρτάνοντας, οὐχὶ τὴν τύχην,
34841   4.5.13.6 : ἤχθαιρ´· ἐπεί τοι κοὐδὲν αἰτία πέλει
34842   4.5.13.7 : κακῶς ἀκούειν διὰ κυβερνήτην κακόν.
34843   4.5.14.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ὀρέστῃ ( 696 ss.).
34844   4.5.14.2 : Ὅταν γὰρ ὀργῇ δῆμος εἰς θυμὸν πέσῃ,
34845   4.5.14.3 : ὅμοιον ὥσπερ πῦρ κατασβέσαι λάβρον.
34846   4.5.14.4 : εἰ δ´ ἡσύχως τις αὐτὸν ἐντείνοντι μὲν
34847   4.5.14.5 : χαλῶν ἕποιτο καιρὸν εὐλαβούμενος,
34848   4.5.14.6 : ἴσως ἂν ἐκπνεύσειεν· † ὅταν δ´ ἀνῇ πνοάς,
34849   4.5.14.7 : τύχοις ἂν αὐτοῦ ῥᾳδίως ὅσον θέλεις.
34850   4.5.15.1 : Ἀπολλοδώρου (Com. III p. 291 K.).
34851   4.5.15.2 : Δεῖ τὸν ἀκροατὴν καὶ συνετὸν ὄντως κριτὴν
34852   4.5.15.3 : πρὸ τοῦ λεγομένου τὸν βίον διασκοπεῖν,
34853   4.5.15.4 : ποῖός τις ὁ λέγων καὶ πόθεν καὶ τὴν ἀκμὴν
34854   4.5.15.5 : ἐκ παιδὸς αὐτοῦ πρὸς τί καταθέμενος
34855   4.5.15.6 : αὑτοῦ προδότης κακός τε τῆς ὥρας φύλαξ·
34856   4.5.15.7 : μάλισθ´ ὁ τοιοῦτος ἀνατρέπει πᾶσαν πόλιν. 
34857   4.5.15.8 : οὐδὲν γὰρ αἰσχρόν ἐστιν αὐτὸν ἀποτυχεῖν.
34858   4.5.15.9 : πράττουσι πάντα· τὴν γὰρ αἰσχύνην πάλαι
34859   4.5.15.10 : πᾶσαν ἀπολωλέκασι καθ´ ἑτέρας θύρας.
34860   4.5.15.11 : ὅθεν ἐπιχειρεῖ πάντ´ ἀπηρυθριακότως
34861   4.5.15.12 : ἕκαστος αὐτῶν, πρὸς δὲ πάντ´ ἐστὶν θρασύς,
34862   4.5.15.13 : ψεύδετ´, ἐπιορκεῖ, μαρτυρεῖ, δικορραφεῖ,
34863   4.5.15.14 : κλέπτει, τελωνεῖ, ῥᾳδιουργεῖ· τὸ δὲ πέρας,
34864   4.5.15.15 : οὐ πόλιν ὅλην, φυλὴν δὲ μαλακὸς ἀνατρέπει.
34865   4.5.15.16 : ἐπεὶ κατὰ μέρος τὰς πόλεις, ὦ φίλε, θεῶ,
34866   4.5.15.17 : ὑπὸ † λεσπριδίων εἰσὶν γὰρ ἀνατετραμμέναι.
34867   4.5.15.18 : σκόπει· νεῶν δὲ κατάλογον δόξεις μ´ ἐρεῖν.
34868   4.5.16.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Γοργίου (p. 478 D).
34869   4.5.16.2 : Οὐκοῦν τὸ δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ
34870   4.5.16.3 : ἦν, πονηρίας; Ἦν γάρ. —Σωφρονίζει γάρ που καὶ
34871   4.5.16.4 : δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας ἡ δίκη.
34872   4.5.17.1 : Λυσίου (fr. 87 p. 376 Th.).
34873   4.5.17.2 : Τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχειν δικάζοντας ἄξιον, ἥνπερ
34874   4.5.17.3 : νομοθετοῦντας.
34875   4.5.18.1 : Αἰσχίνου (c. Ctesiph. 16).
34876   4.5.18.2 : Χρὴ τὸ αὐτὸ φθέγγεσθαι τὸν ῥήτορα καὶ τὸν νόμον· 
34877   4.5.18.3 : ὅταν δὲ ἑτέραν μὲν φωνὴν ἀφιῇ ὁ νόμος, ἑτέραν δὲ ὁ
34878   4.5.18.4 : ῥήτωρ, τῷ τοῦ νόμου δικαίῳ διδόναι χρὴ τὴν ψῆφον, μὴ
34879   4.5.18.5 : τῇ τοῦ λέγοντος ἀναισχυντίᾳ.
34880   4.5.19.1 : Ἀντιφῶντος (De caede Her. 91 p. 91 Blass 2).
34881   4.5.19.2 : Εἰ δέοι τι ἁμαρτεῖν, τὸ ἀδίκως ἀπολῦσαι ὁσιώτερον
34882   4.5.19.3 : ἢ τὸ ἀδίκως ἀπολέσαι· τὸ μὲν γὰρ ἁμάρτημά ἐστι· τὸ δὲ
34883   4.5.19.4 : ἀδίκως ἀποκτεῖναι ἀσέβημα.
34884   4.5.20.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Εὐθύφρονος (p. 8 D).
34885   4.5.20.2 : Ἐπεὶ ἐκεῖνό γε δήπου, ὦ θαυμάσιε, οὐδεὶς οὔτε θεῶν
34886   4.5.20.3 : οὔτε ἀνθρώπων τολμᾷ λέγειν, ὡς οὐ τῷ γε ἀδικοῦντι
34887   4.5.20.4 : δοτέον δίκην.
34888   4.5.21.1 : Ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον ( 10 p. 37 b).
34889   4.5.21.2 : Εἰς ἀρχὴν κατασταθεὶς μηδενὶ χρῶ πονηρῷ πρὸς τὰς
34890   4.5.21.3 : διοικήσεις· ὧν γὰρ ἂν ἐκεῖνος ἁμάρτῃ, σοὶ τὰς αἰτίας
34891   4.5.21.4 : ἀναθήσουσιν.
34892   4.5.22.1 : Σόλωνος.
34893   4.5.22.2 : Ἄρχε πρῶτον μαθὼν ἄρχεσθαι· ἄρχεσθαι γὰρ μαθὼν
34894   4.5.22.3 : ἄρχειν ἐπιστήσῃ.
34895   4.5.23.1 : Βίωνος.
34896   4.5.23.2 : Βίων ἔφη δεῖν τὸν ἀγαθὸν ἄρχοντα παυόμενον τῆς
34897   4.5.23.3 : ἀρχῆς μὴ πλουσιώτερον ἀλλ´ ἐνδοξότερον γεγονέναι. 
34898   4.5.24.1 : Ἀγάθωνος.
34899   4.5.24.2 : Ἀγάθων ἔφη τὸν ἄρχοντα τριῶν δεῖ μεμνῆσθαι·
34900   4.5.24.3 : πρῶτον μὲν ὅτι ἀνθρώπων ἄρχει, δεύτερον ὅτι νόμους
34901   4.5.24.4 : ἄρχει, τρίτον ὅτι οὐκ ἀεὶ ἄρχει.
34902   4.5.25.1 : Ἰσαίου (ed. Schoem. p. 168 fr. IV).
34903   4.5.25.2 : Ὅσοι τοὺς ἀδικοῦντας κολάζουσιν, οὗτοι τοὺς ἄλλους
34904   4.5.25.3 : ἀδικεῖσθαι κωλύουσιν.
34905   4.5.26.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ Ἴσιδος (p. 355 A).
34906   4.5.26.2 : Ἐν δὲ Θήβαις εἰκόνες εἰσὶν ἀνακείμεναι δικαστῶν
34907   4.5.26.3 : ἄχειρες, ἡ δὲ τοῦ ἀρχιδικαστοῦ καταμύουσα τοῖς ὄμμασιν,
34908   4.5.26.4 : ὡς ἄδωρον ἅμα τὴν δικαιοσύνην καὶ ἀνέντευκτον οὖσαν.
34909   4.5.27.1 : Θεμιστίου ἐκ τοῦ Μετριοπαθοῦς ἢ Φιλοτέκνου
34910   4.5.27.2 : (p. 414, 11 Dind.).
34911   4.5.27.3 : Ὅτι μοι δοκεῖ ὁ ἄρχων ἐκεῖνος ἐπαληθεύειν τοὔνομα
34912   4.5.27.4 : τῆς ἀρχῆς, ὅστις δυσάλωτος μὲν ὑπὸ χρυσίου, εὐάλωτος
34913   4.5.27.5 : δὲ ὑπὸ λόγου, ἐλευθερίας δὲ ἐραστής, μεγαλοφροσύνην δὲ
34914   4.5.27.6 : ἐπαινῶν φυλάττεται ἐγγὺς οὖσαν τὴν αὐθάδειαν.
34915   4.5.28.1 : Εὐσεβίου (fr. 41 Mullach).
34916   4.5.28.2 : Τὸν τοῖς ἄλλοις ἐπιστατέοντα καὶ ἐπιτάσσοντα χρὴ 
34917   4.5.28.3 : οὐ τῇ ἐξουσίῃ μούνῃ τοῦ ἐπιστατέειν τε καὶ ἐπιτάσσειν,
34918   4.5.28.4 : ἀλλὰ ἀξίῃ καὶ γνώμῃ προέχειν τῶν ἐπιτασσομένων.
34919   4.5.29.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 42 Mull.).
34920   4.5.29.2 : Πρὸς τοὺς παρὰ δίκην ζώοντας ἔπειτα ἀξιεῦντας
34921   4.5.29.3 : ἄλλων ἡγέεσθαι ἀπειθέες ἄνθρωποι. εὐπειθείην δὲ
34922   4.5.29.4 : εὐπετέα ἐπὶ τὰ παραγγελλόμενα ἑωυτῷ καὶ ἄλλῳ παρὰ
34923   4.5.29.5 : τῶν ἀρχομένων παρασκευάζει ἅπας ὅ γε παρ´ ἑωυτοῦ τὰ
34924   4.5.29.6 : δέοντα σπουδῇ ποιέειν ἐπιστάμενος καὶ παράδειγμα τῶν
34925   4.5.29.7 : περ χρὴ πρήσσειν τοῖς ὑποτεταγμένοις ἑωυτὸν παρ–
34926   4.5.29.8 : εχόμενος.
34927   4.5.30.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 43 Mull.).
34928   4.5.30.2 : Ἄρχοντος ἀγαθοῦ κέρδος μοῦνον τοῦτο οἰκήιον καὶ
34929   4.5.30.3 : μυρίων κερδέων ἄλλων ἀντάξιον, πάντα μιν πρήσσειν,
34930   4.5.30.4 : ὥστε καὶ παρὰ τὸν καιρὸν τῆς ἀρχῆς καὶ παυσαμένῳ οἱ
34931   4.5.30.5 : πάντα χρηστὰ καὶ δικαιοσύνην παρὰ τῶν ἀρχθέντων
34932   4.5.30.6 : μαρτυρέεσθαι.
34933   4.5.31.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 44 Mull.).
34934   4.5.31.2 : Ἀνὴρ ἄρχων, καὶ ἰδιώτης δὲ ἅπας, ἴστω ἀπὸ τῆς
34935   4.5.31.3 : φύσιος τῶν πρηγμάτων, ὁκοῖα ἂν αὐτὰ παρέχηται, τοιαύ–
34936   4.5.31.4 : της καὶ τῆς ἐπ´ αὐτοῖσι μνήμης ἤτοι ἀγαθῆς ἢ πονηρῆς 
34937   4.5.31.5 : τευξόμενος· καὶ τοῦτο ἐπιφρασθεὶς οὕτω κρινέτω, ἐπ´ ὁκο–
34938   4.5.31.6 : τέρην τῶν ὁδῶν καὶ τὴν ἐπ´ ὁκοτέρην τῶν μνημέων ἄγου–
34939   4.5.31.7 : σαν τρέψηται, καὶ κοίην αὐτέων τῶν μνημέων αὐτῷ ἄμεινον
34940   4.5.31.8 : προτιμῆσαι.
34941   4.5.32.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 45 Mull.).
34942   4.5.32.2 : Ἀρχὴν ἔχων μὴ ἀπομνησικάκεε πρὸς τοὺς ἐν διχοστα–
34943   4.5.32.3 : σίῃ σοι πρότερον γεγενημένους· οὐ γὰρ ὅκως ἀμύνηαι
34944   4.5.32.4 : ἔχθρην ἐπὶ τὴν ἀρχὴν εἶ ἀραιρημένος, ἀλλ´ ὅκως καὶ
34945   4.5.32.5 : τῆς παρ´ ἄλλων ἐπιβουλῆς ἀσφαλέας καὶ ἀνεπιβουλεύτους
34946   4.5.32.6 : φυλάξῃς τοὺς ὑπὸ σοὶ τεταγμένους, καὶ ὅκως τοῦ ὀρθοῦ
34947   4.5.32.7 : φύλαξ ἔῃς καὶ θεοῦ μεγάλης, Δικαιοσύνης, ὑπηρέτης τε
34948   4.5.32.8 : καὶ ἐξηγητής. ὥστε παρὰ τὰ αὐτῇ δοκέοντα ποιέων καὶ
34949   4.5.32.9 : αὐτῆς καταψευδόμενος, ὡς ἐς θεὸν μεγίστην ἁμαρτάνων,
34950   4.5.32.10 : καὶ παρ´ αὐτῆς καὶ τῶν περὶ αὐτὴν τεταγμένων δαι–
34951   4.5.32.11 : μόνων ἐφόρων τε καὶ τιμωρῶν εἶναι τῶν ποιευμένων
34952   4.5.32.12 : μῆνιν προσδέχεο.
34953   4.5.33.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 46 Mull.).
34954   4.5.33.2 : Μεταξὺ ἐχθρῶν δικάζων τοῦ δικαίου γίνεο ἐξεταστὴς 
34955   4.5.33.3 : καὶ πρὸς τοῦτο ῥέπε τῇ κρίσει· δικαιοσύνη γὰρ καὶ δαίμων
34956   4.5.33.4 : ὁ τούτων ἔφορος τοῦ ἔχθρῃ χαρίζεσθαι προτετιμῆσθαι
34957   4.5.33.5 : δικαιότεροι.
34958   4.5.34.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 47 Mull.).
34959   4.5.34.2 : Ἐν ἀρχῇ ἐὼν ἔπειτα ἔχθρης μεμνημένος τῇ χείρονι
34960   4.5.34.3 : μοίρᾳ σεωυτὸν νεμέεις καὶ τῆς ἀπαιτεομένης ἐν τῷ ἄρ–
34961   4.5.34.4 : χοντι σεμνότητος σεωυτὸν ἀποστερήσεαι παρὰ τῶν ξυνε–
34962   4.5.34.5 : πισταμένων ὅτι ἔχθρῃ 〈ἐν〉διδοῖς ἀντὶ τῶν σεμνοτάτων
34963   4.5.34.6 : οὐνομάτων [ἀντὶ δικαστοῦ καὶ ἄρχοντος] τὸ εὐδιαβλητό–
34964   4.5.34.7 : τατον οὔνομα ἀντιλαβὼν τῶν δικαζομένων ἐχθρὸς
34965   4.5.34.8 : κεκλήσεαι.
34966   4.5.35.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 48 Mull.).
34967   4.5.35.2 : Τοῦ ἐπιτιμᾶν τινι θανάτου ζημίην τὴν ἐξουσίην
34968   4.5.35.3 : εἶναι ἡγέομαι οὐκ ἐν τῷ κύριόν τινα εἶναι τούτου τοῦ
34969   4.5.35.4 : καταψηφίσασθαι, ἀλλ´ ἐν τῷ οἷόν τε εἶναι τὸν ἔχοντα 
34970   4.5.35.5 : τὴν ἐξουσίην ἑωυτοῦ κρατέειν ἐν οὕτω ἀσφαλεστάτῃ ὀφει–
34971   4.5.35.6 : λεύσῃ εἶναι κρίσει, ὥστε καὶ ἐς ὁμογενέας, εἴ τι ἁμαρτηθείη,
34972   4.5.35.7 : καὶ τὴν οὐκ οἷά τέ ἐστι ἔτι ἀνακαλέσασθαι γινομένης τῆς
34973   4.5.35.8 : ἁμαρτάδος.
34974   4.5.36.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 49 Mull.).
34975   4.5.36.2 : Ἃ τοῖς ἄλλοισιν ὡς φαῦλα ἐπιτιμᾷς, ταῦτα πρό–
34976   4.5.36.3 : τερος αὐτὸς ποιέειν φυλάσσεο.
34977   4.5.37.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 50 Mull.).
34978   4.5.37.2 : Ἄνθρωποι ἀνθρώπων ἐπὶ κατηγορίας ἀφικνέονται
34979   4.5.37.3 : οἱ μὲν ἐκ συγκειμένων ψευδέων ἐγκλημάτων οἱ δὲ ἀληθέα
34980   4.5.37.4 : κατηγορέοντες, οἱ δ´ αὖ ἐπαινέουσιν. οἱ μὲν τὰ ἐόντα
34981   4.5.37.5 : μαρτυρέοντες οἱ δὲ παρὰ τὸ ἀληθὲς χαριζόμενοι. ἄριστον
34982   4.5.37.6 : ὦν ἐν τοῖσι τοιούτοισι καὶ ἰδιώτῃ καὶ ἄρχοντι μήτε αὐτὸν
34983   4.5.37.7 : πιστεύειν αὐτόθεν μήτε ἀπιστέειν παντελέως, ἐκ δὲ τῶν
34984   4.5.37.8 : πρηγμάτων ἐξεταζομένων ὅκως χρὴ περὶ αὐτῶν διανοέε–
34985   4.5.37.9 : σθαι καὶ τὸ ἀτρεκὲς αὐτῶν μανθάνειν.
34986   4.5.38.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 51 Mull.).
34987   4.5.38.2 : Ἀρχὴν ἔχων κόσμεε, αὐτὸς δὲ μὴ μεταβάλλεο. οὐ γὰρ 
34988   4.5.38.3 : προσλελάβηκάς τι οὐκ ἐὸν οὐδὲ παυόμενος ἔλασσόν τι
34989   4.5.38.4 : τῶν πρὶν ἢ † ει λαβεῖν εἶχες, εἰ πενόμενος τὴν ἀρχὴν κατα–
34990   4.5.38.5 : θήσεαι.
34991   4.5.39.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 52 Mull.).
34992   4.5.39.2 : Ἀρχὴν λαβὼν μὴ ἐπαίρεο, ὡυτὸς δὲ διατέλεε· οὕτω
34993   4.5.39.3 : γὰρ καὶ ἀποθέμενος οὐκ ἀπαραιρῆσθαι τοῦ σεμνύνοντός
34994   4.5.39.4 : σε νομισθήσεαι.
34995   4.5.40.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 53 Mull.).
34996   4.5.40.2 : Ἀνὴρ ἀγαθὸς ἔθνεός τευ ἢ πόλιος ἀρχὴν εἰληφὼς
34997   4.5.40.3 : οὐκ ἕνεκα τῶν δημοσίων χρημάτων καὶ τοῦ δωροδοκέεσθαι
34998   4.5.40.4 : καὶ τοῦ παρὰ τῶν πλουσίων χρηματίζεσθαι, ἔοικε τῷ
34999   4.5.40.5 : ἀνδρὶ παρακαταθήκην εἰληφότι μεγάλων χρημάτων· ὥσπερ
35000   4.5.40.6 : γὰρ καὶ ἐκεῖνος οὐκ ἐπὶ τῷ κατασχεῖν λαμβάνει οὐδὲ
35001   4.5.40.7 : κτῆμα ἴδιον ποιήσασθαι τὰ δοθέντα ἀλλ´ ὥστε φυλάξαι
35002   4.5.40.8 : καὶ ἀποδοῦναι σῷα τῷ παραθεμένῳ, ἐπεὰν ἀπαιτέηται·
35003   4.5.40.9 : οὕτω δὲ καὶ αὐτὸν χρὴ οὐκ ἐπὶ κέρδεσιν οἰκείοις ἀλλ´
35004   4.5.40.10 : ἐπὶ σωτηρίῃ καὶ φυλακῇ πάντα πρήσσειν τῶν ἀρχομένων,
35005   4.5.40.11 : ὥστε αὐτοὺς τὸ ἐς ἑωυτὸν ἧκον ἀσινέας καὶ εὐθηνέοντας
35006   4.5.40.12 : ἀποδοῦναι τῷ καταπεπιστευκότι. 
35007   4.5.41.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 54 Mull.).
35008   4.5.41.2 : Ἀνὴρ ἀνυποίστους καὶ ἀγρίας καὶ ἀμέτρους ζητέων
35009   4.5.41.3 : τὰς τιμωρίας καὶ ταῖς κατὰ νόμον οὐκ ἀρκεόμενος θυμῷ
35010   4.5.41.4 : ἀλόγῳ ξυγχωρέων καὶ γυναικείως ἐμπικραινόμενος, οὐκ
35011   4.5.41.5 : αἰσθάνεται ἔξω τῆς δίκης ἐς τὸ ὁμογενὲς ἐξυβρίζων.
35012   4.5.41.6 : ἀγνοέει δὲ τὸ μέγιστον, καὶ τόπερ χρὴ εἰδέναι πάντα
35013   4.5.41.7 : τὸν μέλλοντα ἀνθρώπου καταδικᾶν, ὅτι καὶ ὁ θάνατος
35014   4.5.41.8 : αὐτὸς παρὰ τῶν πρώτως δικαιωσάντων οὐκ ὥς τι κακὸν
35015   4.5.41.9 : ἐπετιμήθη, ἀλλ´ ὡς ἔσχατον καὶ ἐν φαρμάκου λόγῳ κατὰ
35016   4.5.41.10 : τῶν οὐ δυναμένων τῆς κακίης ἐλευθερωθῆναι, ὅκως,
35017   4.5.41.11 : ἐπειδὴ οὐκ οἷά τε ἦν ἄλλως, τούτῳ γε ὦν τῷ τρόπῳ ἀπο–
35018   4.5.41.12 : λυθέντες τοῦ ἐνταῦθα δεσμοῦ αὐτῆς πορίσωνται φυγήν.
35019   4.5.42.1 : Πυθαγόρου.
35020   4.5.42.2 : Ποίει ἃ κρίνεις εἶναι καλά, κἂν ποιῶν μέλλῃς ἀδοξεῖν.
35021   4.5.42.3 : φαῦλος γὰρ κριτὴς παντὸς καλοῦ πράγματος ὄχλος. δι–
35022   4.5.42.4 : όπερ ὧν ἂν τῶν ἐπαίνων καταφρονῇς, καὶ τῶν ψόγων
35023   4.5.42.5 : καταφρόνει. 
35024   4.5.43.1 : Δημοκρίτου (fr. 261 Diels 2).
35025   4.5.43.2 : Ἀδικουμένοισι τιμωρεῖν κατὰ δύναμιν χρὴ καὶ μὴ
35026   4.5.43.3 : παριέναι· τὸ μὲν γὰρ τοιοῦτον δίκαιον καὶ ἀγαθόν, τὸ
35027   4.5.43.4 : δὲ μὴ τοιοῦτον ἄδικον καὶ κακόν.
35028   4.5.44.1 : Δημοκρίτου (fr. 262 Diels 2).
35029   4.5.44.2 : Καὶ οἳ φυγῆς ἄξια ἔρδουσιν ἢ δεσμῶν, ἢ θωιῆς ἄξιοι,
35030   4.5.44.3 : καταψηφιστέον, καὶ μὴ ἀπολύειν· ὃς δ´ ἂν παρὰ νόμον
35031   4.5.44.4 : ἀπολύῃ κέρδει ὁρίζων ἢ ἡδονῇ, ἀδικεῖ, καί οἱ τοῦτο ἐγ–
35032   4.5.44.5 : κάρδιον ἀνάγκη εἶναι.
35033   4.5.45.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 263 Diels 2).
35034   4.5.45.2 : Δίκης καὶ ἀρετῆς μεγίστην μετέχει μοῖραν ὁ [τιμὰς]
35035   4.5.45.3 : ἀξίας τὰς μεγίστας τάμνων.
35036   4.5.46.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 264 Diels 2).
35037   4.5.46.2 : Μηδέν τι μᾶλλον τοὺς ἀνθρώπους αἰδεῖσθαι ἑωυτοῦ
35038   4.5.46.3 : μηδέ τι μᾶλλον ἐξεργάζεσθαι κακόν, εἰ μέλλει μηδεὶς εἰ–
35039   4.5.46.4 : δήσειν ἢ 〈εἰ〉 οἱ πάντες ἄνθρωποι· ἀλλ´ ἑωυτὸν μάλιστα
35040   4.5.46.5 : αἰδεῖσθαι, καὶ τοῦτον νόμον τῇ ψυχῇ καθεστάναι, ὥστε
35041   4.5.46.6 : μηδὲν ποιεῖν ἀνεπιτήδειον. 
35042   4.5.47.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 265 Diels 2).
35043   4.5.47.2 : Τῶν ἡμαρτημένων ἄνθρωποι μεμνέαται μᾶλλον ἢ
35044   4.5.47.3 : τῶν εὖ πεποιημένων. καὶ γὰρ δίκαιον οὕτως· ὥσπερ
35045   4.5.47.4 : 〈γὰρ τὸν〉 τὰς παρακαταθήκας ἀποδιδόντα οὐ χρὴ ἐπαι–
35046   4.5.47.5 : νεῖσθαι, τὸν δὲ μὴ ἀποδιδόντα κακῶς ἀκούειν καὶ πάσχειν
35047   4.5.47.6 : οὕτω καὶ τὸν ἄρχοντα. οὐ γὰρ ἐπὶ τούτῳ ᾑρέθη ὡς κακῶς
35048   4.5.47.7 : ποιήσων, ἀλλ´ ὡς εὖ.
35049   4.5.48.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 266 Diels 2).
35050   4.5.48.2 : Οὐδεμία μηχανὴ τῷ νῦν καθεστῶτι ῥυθμῷ μὴ οὐκ
35051   4.5.48.3 : ἀδικέειν τοὺς ἄρχοντας, ἢν καὶ πάνυ ἀγαθοὶ ἔωσιν. οὐ–
35052   4.5.48.4 : δενὶ γὰρ ἄλλῳ ἔοικεν ἢ † ἑωυτῷ τὸν αὐτὸν ὑφ´ ἑτέροισι
35053   4.5.48.5 : γίγνεσθαι· δεῖ δέ κως οὕτω καὶ ταῦτα κοσμηθῆναι, ὅκως
35054   4.5.48.6 : ὁ μηδὲν ἀδικέων, ἢν καὶ πάνυ ἐτάζῃ τοὺς ἀδικέοντας, μὴ
35055   4.5.48.7 : ὑπ´ ἐκείνοις γενήσεται, ἀλλά τις ἢ θεσμὸς ἤ τι ἄλλο
35056   4.5.48.8 : ἀμυνεῖ τῷ τὰ δίκαια ποιεῦντι.
35057   4.5.49.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας πρώτης δημηγορίας Κορινθίων
35058   4.5.49.2 : β ( 69, 1).
35059   4.5.49.3 : Οὐ γὰρ ὁ δουλωσάμενος, ἀλλ´ ὁ δυνάμενος μὲν παῦσαι,
35060   4.5.49.4 : περιορῶν δὲ ἀληθέστερον αὐτὸ δρᾷ. 
35061   4.5.50.1 : Στωϊκῶν.
35062   4.5.50.2 : Φασὶ μηδὲ συγγνώμην ἔχειν μηδενὶ τὸν νοῦν ἔχοντα
35063   4.5.50.3 : τοῦ γὰρ αὐτοῦ συγγνώμην ἔχειν καὶ νομίζειν τὸν ἡμαρτη–
35064   4.5.50.4 : κότα μὴ παρ´ αὑτὸν ἡμαρτηκέναι, πάντων ἁμαρτανόντων
35065   4.5.50.5 : παρὰ τὴν ἰδίαν κακίαν· διὸ καὶ δεόντως λέγεσθαι τὸ
35066   4.5.50.6 : μηδὲ συγγνώμην ἔχειν τοῖς ἁμαρτάνουσιν. οὐκ ἐπιεικῆ δέ
35067   4.5.50.7 : φασιν εἶναι τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα, τὸν γὰρ ἐπιεικῆ παραι–
35068   4.5.50.8 : τητικὸν εἶναι τῆς κατ´ ἀξίαν κολάσεως καὶ τοῦ αὐτοῦ
35069   4.5.50.9 : εἶναι ἐπιεικῆ τε εἶναι καὶ ὑπολαμβάνειν τὰς ἐκ τοῦ νόμου
35070   4.5.50.10 : τεταγμένας κολάσεις τοῖς ἀδικοῦσι σκληροτέρας εἶναι καὶ
35071   4.5.50.11 : τὸ ἡγεῖσθαι παρὰ τὴν ἀξίαν ἀπονέμειν τὰς κολάσεις τὸν
35072   4.5.50.12 : νομοθέτην.
35073   4.5.51.1 : Ἐκ τῆς Σωπάτρου ἐπιστολῆς πρὸς Ἡμέριον τὸν
35074   4.5.51.2 : ἀδελφὸν τὸ Πῶς δεῖ πράττειν τὴν ἐγκεχειρισ–
35075   4.5.51.3 : μένην αὐτῷ ἡγεμονίαν.
35076   4.5.51.4 : Τίς οὖν οὕτω κατὰ τὸν Σιμωνίδου λόγον τετράγωνος
35077   4.5.51.5 : ὃς κατὰ πᾶσαν τύχην καὶ πραγμάτων μετάστασιν ἀσφα–
35078   4.5.51.6 : λῶς ἑστήξεται, συναρμόζων μὲν ἑαυτὸν τοῖς τε ἄρχουσι
35079   4.5.51.7 : καὶ ἀρχομένοις καὶ πρὸς ἑαυτὸν ἁρμόζων ἅπαντας,
35080   4.5.51.8 : πᾶσαν δὲ πάντων διαφορὰν πρὸς ἕνα τὸν τοῦ καλοῦ
35081   4.5.51.9 : συνυφαίνων λόγον; τίς δὲ ἀνδρῶν καὶ πραγμάτων πολυ–
35082   4.5.51.10 : ειδεῖ δουλεύων φύσει τὸ τῆς ψυχῆς ἀδούλωτον διαφυλάξει 
35083   4.5.51.11 : φρόνημα; τῷ μέν γε τὸν λόγον διατιθεμένῳ χαλεπὸν
35084   4.5.51.12 : οὐδὲν ἐκ τῶν ἄκρων παραγγελμάτων τὸν ὄρθιον τῆς ἀρε–
35085   4.5.51.13 : τῆς ᾄδειν νόμον, τῷ δ´ εἰς πράξεις ἀληθινὰς τοὺς λόγους
35086   4.5.51.14 : ἐντείνειν μέλλοντι τὸν ἐκ τῶν δοθέντων ἄριστον ἀντὶ τοῦ
35087   4.5.51.15 : πρώτου τὴν φύσιν δοκιμάζειν ὁ τῆς ὑποθέσεως προσ–
35088   4.5.51.16 : τάττει λόγος.
35089   4.5.52.1 : Ἐν ταὐτῷ.
35090   4.5.52.2 : Τιμῆς μὲν ὁπόσης ἐν γράμμασί τε καὶ προσηγορίαις
35091   4.5.52.3 : καὶ πάσῃ τῇ φαινομένῃ ταύτῃ τοῦ βίου δραματουργίᾳ οἱ
35092   4.5.52.4 : μείζους τῶν ἀρχόντων μεταποιοῦνται, μὴ ὅπως ἐλλείπων
35093   4.5.52.5 : τὸ μέτρον, ἀλλ´ εἰ δυνατὸν καὶ πρὸς πλεονάζων φαίνου.
35094   4.5.52.6 : γελοῖον γὰρ περὶ ὀνομάτων διαφερόμενον τῶν πραγμάτων,
35095   4.5.52.7 : ἐφ´ οἷς τὰ ὀνόματα κεῖται, μηδεμίαν ἔχειν φροντίδα· καὶ
35096   4.5.52.8 : τῆς ψευδωνύμου τιμῆς ἀφιέμενον ὀλίγου μὲν ἄγαν ἑαυτὸν
35097   4.5.52.9 : ἀξιοῦντα φαίνεσθαι, τοῖς δ´ ἀρχομένοις πολλὴν ἐνίοτε
35098   4.5.52.10 : βλάβην προξενεῖν. Τῶν δ´ ἔργων ἃ μὲν οὐκ ἔστι προσ–
35099   4.5.52.11 : ταττόντων ἀρνήσασθαι, τῷ τρόπῳ καὶ χρόνῳ τῆς πράξεως
35100   4.5.52.12 : πειθοῖ τε ἐμμελεῖ τὸ φαινόμενον ἐπαχθὲς παραμυθητέον.
35101   4.5.52.13 : ἔνια δ´ οὐκ ἔστιν ἀναγκασθῆναι, φησὶν Ἀριστοτέλης,
35102   4.5.52.14 : οὐδ´ εἰ τὸν λεγόμενον Ταντάλου λίθον ἐπηρτημένον τις
35103   4.5.52.15 : ἔχοι, ἀλλ´ ὑπομενετέον πάντα ἑτοίμως τὸ δρᾶν κακῶς
35104   4.5.52.16 : πρὸ τοῦ παθεῖν κακῶς εὐλαβουμένῳ. ἃ δ´ οὐκ ἔχει μὲν
35105   4.5.52.17 : ἀπαραίτητον τὴν ἀποπλήρωσιν, λαθεῖν δὲ ἢ ἀγνοῆσαι
35106   4.5.52.18 : τοὺς ἐπιτάξαντας συνέβη, διδασκαλίαν ἐμμελῆ † προσ–
35107   4.5.52.19 : αγωνίζεσθαι παρασκευάζων μὴ ´μφανῶς ἐπισκήπτων· 
35108   4.5.52.20 : βαρὺ γὰρ ἔλεγχος ἐμφανὴς τοῖς ἐν ἐξουσίᾳ· ἀλλ´ ὡς
35109   4.5.52.21 : εἰδότας ὑπομιμνήσκων ἢ προβάλλων εἰς κρίσιν ἢ πυνθα–
35110   4.5.52.22 : νόμενος, ἃ γιγνώσκων οὐδὲν ἧττον αὐτὸς τυγχάνεις, καὶ
35111   4.5.52.23 : φιλοτίμους μὲν ὄντας τιμῇ καὶ θεραπείᾳ προσάγου, τῶν
35112   4.5.52.24 : δὲ ἀρχομένων ἐπιστρεφομένους τῆς προαιρέσεως ὑπο–
35113   4.5.52.25 : μίμνησκε.
35114   4.5.53.1 : Ἐν ταὐτῷ.
35115   4.5.53.2 : Ἔστω δέ ποτε καὶ παρρησίας ἐλευθερίου καιρός, ἥτις
35116   4.5.53.3 : μὴ βλάβην τοῖς ἀρχομένοις παρασκευάζειν μέλλει. τὸ
35117   4.5.53.4 : μὲν γὰρ αὐτόν τινα, ἤν τι καὶ δέῃ, παθεῖν αἱρετώτερον
35118   4.5.53.5 : τῆς λεγομένης εὐπραξίας πολλάκις· τὸ δ´ ἐφ´ οἷς ἂν
35119   4.5.53.6 : αὐτὸς νεανιεύεσθαι δόξῃ λαθεῖν τοσούτους προδόντα
35120   4.5.53.7 : κενοδοξίας ἐσχάτης ὑπεύθυνον ἀποφαίνει.
35121   4.5.54.1 : Αἰδοῦ πρὸς τὰς διημαρτημένας τῶν πολλῶν ἀπο–
35122   4.5.54.2 : βλέπειν δόξας, τὸν δ´ ἀπὸ τῆς ἀληθείας λόγον πάντων
35123   4.5.54.3 : ἐπίπροσθεν ἄγε· καὶ οὔτε φαινομένην εὐπρέπειαν μετὰ
35124   4.5.54.4 : βλάβης τῶν ἀρχομένων αἱρεῖσθαι οὔτε δοκοῦσαν ἀδοξίαν
35125   4.5.54.5 : ἐπ´ ὠφελείᾳ τῶν ὑπηκόων φεύγειν, εἰ μὴ τῆς τυχούσης
35126   4.5.54.6 : φαντασίας, ἀλλὰ τῆς ἀρίστης ζωῆς μεταποιεῖσθαι μέλ–
35127   4.5.54.7 : λοιμεν. τὴν μὲν πολιτικὴν τιμὴν ἡ τῆς πολιτείας ἀπο–
35128   4.5.54.8 : νέμει τάξις τοῖς μείζοσι παρὰ τῶν ἐλαττόνων· τὴν δὲ ἄλλην
35129   4.5.54.9 : θεραπείαν ἢ τυχεῖν αὐτῆς 〈ἀξίως〉 ἀξιώσουσιν ἢ δι´ ὠφέ– 
35130   4.5.54.10 : λειαν τῶν ἀρχομένων ἐν εἴδει φαρμάκου προσάγομεν.
35131   4.5.54.11 : ἐπεὶ κολακείας μὲν τὰ φαῦλα ἐπαινεῖν αὐτῆς ἕνεκα μόνης
35132   4.5.54.12 : τῆς ἀρεσκείας, πολιτικῆς δὲ φρονήσεως τοὺς ἐν δυνάμει
35133   4.5.54.13 : καθομιλεῖν πρὸς ὠφέλειαν ἀνθρώπων. ὁ μὲν γὰρ κόλαξ
35134   4.5.54.14 : τὴν πονηρὰν ἀποδέχεται πρᾶξιν οὐδένα ὠφελῆσαι μέλλων,
35135   4.5.54.15 : ὁ δ´, ἵνα τῆς πονηρᾶς ἀπαγάγῃ προθέσεως, φιλότιμον
35136   4.5.54.16 : ὄντα ἐπαινέσει. ὥσθ´ ὁ μὲν δι´ ὧν ἐπαινεῖ βλάπτει τὸν
35137   4.5.54.17 : ἐπαινούμενον καὐτὸς καθ´ ἑαυτοῦ πονηρίας ἐσχάτης ἐκ–
35138   4.5.54.18 : φέρει δεῖγμα, ὁ δ´ εἰς τὸ πράττειν ἄξια ἐπαίνου τῷ
35139   4.5.54.19 : τρόπῳ τῆς θεραπείας ἐπάγεται.
35140   4.5.55.1 : Ἐν τῷ αὐτῷ.
35141   4.5.55.2 : Καὶ γίγνου μὲν ἄξιος τῆς ἀρχῆς οὐ θέσει πολιτείας,
35142   4.5.55.3 : ἀλλ´ ἀρετῆς καὶ προαιρέσεως τῇ πρὸς τοὺς ἀρχομένους
35143   4.5.55.4 : ὑπεροχῇ· πλέον δ´ ἔχειν ἑκάστου τῶν ὑπηκόων ταῖς
35144   4.5.55.5 : κοιναῖς ὑπὲρ ἁπάντων ἐπιμελείαις καὶ τῇ μεμεριμνημένῃ
35145   4.5.55.6 : τῶν ὅλων ἐπιστασίᾳ γίγνωσκε.
35146   4.5.55.7 : Οὓς δὲ ἠγνόεις πρότερον καὶ σαυτῷ προσήκειν οὐδὲν
35147   4.5.55.8 : ὑπελάμβανες, πλὴν ὅσον ὡς ἄνθρωπος τὴν κοινὴν φύσιν
35148   4.5.55.9 : ἀνθρώπων αἰδούμενος, τούτους ὡς ἤδη γνωρίμους καὶ
35149   4.5.55.10 : φίλους ἅπαντας † θεώμενος εἶναι. Ὁμήρῳ γοῦν οὐκ
35150   4.5.55.11 : ἀπέχρησε πατέρα ἁπλῶς τῶν ἀρχομένων τὸν ἄρχοντα
35151   4.5.55.12 : προσειπεῖν· καίτοι τί ποτ´ ἂν εὑρεθείη τούτου πραότερον
35152   4.5.55.13 : ἀνθρώποις ὄνομα; ἀλλὰ καὶ τὸν ἤπιον φέρων ἐπέθηκε
35153   4.5.55.14 : τῷ πατρί, ὁμοῦ μὲν γονεῦσιν ὁμοῦ δὲ ἄρχουσιν ἀγαθοῖς
35154   4.5.55.15 : ταύτην πρέπειν τὴν προσηγορίαν ἡγούμενος. 
35155   4.5.55.16 : Τὴν μὲν οὖν ὡς ἀρχομένων πρόνοιαν κοινὴν ἀπονέμειν
35156   4.5.55.17 : πᾶσι, τοῖς δ´ ἐκ πείρας φαινομένοις χρηστοῖς δευτέραν
35157   4.5.55.18 : τὴν ἐκ τῶν τρόπων οἰκειότητα προστιθέναι προαιροῦ.
35158   4.5.55.19 : καὶ ὑπεροψίαν μὲν καὶ τὰς συνερίθους ταύτῃ κακίας,
35159   4.5.55.20 : ἀλαζονείαν καὶ αὐθάδειαν, ὡς μικροπρεπεῖς ψυχῆς δια–
35160   4.5.55.21 : θέσεις ἀποδιδράσκωμεν· τὸ γὰρ ἑαυτῶν ἐπιλανθάνεσθαι
35161   4.5.55.22 : διὰ τὴν ἐφήμερον τῆς ἀρχῆς φαντασίαν πολλὴν διανοίας
35162   4.5.55.23 : ἀπελέγχει σμικρότητα. οὐ μὴν τὰς ἐπονειδίστους ταύτας
35163   4.5.55.24 : τῆς κακίας ὑπερβολὰς ἀποδιδράσκοντες πρὸς θάτερον
35164   4.5.55.25 : τῆς πονηρίας ἄκρον αἰσχρῶς ἂν μεταπίπτοιμεν, εὐτέλειαν
35165   4.5.55.26 : καὶ ταπεινότητα ἤθους, φαῦλα ἀντὶ φαύλων τῶν πρόσθεν
35166   4.5.55.27 : ἠθῶν ἀνταλλαττόμενοι· ἀλλ´ ἥμερον χρὴ καὶ σεμνὸν τοῖς
35167   4.5.55.28 : ὑπηκόοις δοκεῖν τε καὶ εἶναι τὸν ἀληθῶς ἄρχοντα.
35168   4.5.56.1 : Ἐν ταὐτῷ.
35169   4.5.56.2 : Δεῖ δὲ μήτε ὀργῇ προσομιλεῖν τοῖς ἀρχομένοις μήτε
35170   4.5.56.3 : ἀνεπίπληκτον τοῖς ἁμαρτάνουσι τὴν προαίρεσιν κατα–
35171   4.5.56.4 : λείπειν. τὸ μὲν γὰρ οὐδὲν τῶν μαινομένων διαφέρειν
35172   4.5.56.5 : τὸν ἄρχοντα δείκνυσι, τὸ δ´ εὐχέρειαν ἁμαρτημάτων τοῖς
35173   4.5.56.6 : ὑπηκόοις ἐντίκτει.
35174   4.5.56.7 : Ἀνεξίκακον δὲ ὁμοῦ καὶ μισοπόνηρον σεαυτὸν ἐπι–
35175   4.5.56.8 : δείκνυε, τῷ μὲν [γὰρ] ἠρέμα κολάζειν τὴν ἀνεξικακίαν, τῷ
35176   4.5.56.9 : δ´ ἀπεχθάνεσθαι τοῖς κακοῖς τὴν μισοπονηρίαν ἐλέγχων,
35177   4.5.56.10 : ἵνα τὸ μὲν φεύγειν τὰ φαῦλα, τὸ δὲ μὴ λίαν ἀπαραμύ–
35178   4.5.56.11 : θητον εἶναι τοῖς ἐπταικόσι τὴν τύχην ἀποδεικνύῃ.
35179   4.5.56.12 : Ἀφεκτέον δὲ καὶ σκωμμάτων τοῖς ὡς ἀληθῶς ἄρ–
35180   4.5.56.13 : χουσιν, ἢ καθαιρήσει τις τὸ σεμνὸν τῆς ἀρχῆς γελωτοποιεῖν
35181   4.5.56.14 : πειρώμενος. 
35182   4.5.56.15 : Καὶ λοιδοριῶν καθαρευτέον· ἰδιωτικῆς γὰρ ἀκροχολίας
35183   4.5.56.16 : τοῦτο σύμβολον.
35184   4.5.56.17 : Νουθετήσεις δὲ καὶ παραινέσεων τὸ διττὸν εἶδος, πῆ
35185   4.5.56.18 : μὲν σφοδρῶς καθαπτόμενον πῆ δὲ προσηνῶς θεραπεῦον,
35186   4.5.56.19 : γνωρίσματα ἐμοὶ δοκεῖν ἐπιεικοῦς ἄρχοντος.
35187   4.5.57.1 : Ἐν ταὐτῷ.
35188   4.5.57.2 : Συνάρμοζε δὲ τοῖς ἤθεσιν ἑκάστων τὸν πρόσφορον
35189   4.5.57.3 : τῆς ἐπιστασίας τρόπον, τοῖς μὲν ἐπιεικέσιν ἐμμελῶς, τοῖς
35190   4.5.57.4 : δ´ ὑπτίοις συντόνως, αὐστηρῶς δὲ τοῖς θρασέσι, πράως
35191   4.5.57.5 : δὲ τοῖς εὐλαβεστέροις προσιών.
35192   4.5.58.1 : Ἐν ταὐτῷ.
35193   4.5.58.2 : Δεῖ δὲ ἀπείργειν μὲν τῶν ἁμαρτημάτων ἀνάγκῃ πειθὼ
35194   4.5.58.3 : συναρμόσαντα, σφαλεῖσι δὲ σύμμετρον τῆς δίκης ἐπάγειν
35195   4.5.58.4 : τὴν ἐπανόρθωσιν, ὅσα μὲν μικρὰ καὶ συνήθη τῶν ἁμαρ–
35196   4.5.58.5 : τημάτων ἀγνοεῖν δοκοῦντα (οὔτε γὰρ ἐπὶ πᾶσιν ἁπλῶς
35197   4.5.58.6 : καὶ τοῖς τυχοῦσιν ἐπεξιέναι οὔτε γιγνώσκοντα παρορᾶν
35198   4.5.58.7 : ὠφέλιμον), τὰ δὲ ἤδη τοῖς ἀρχομένοις ἐπαχθῆ ταῖς ἐκ
35199   4.5.58.8 : τῶν νόμων θεραπείαις ἰώμενον.
35200   4.5.59.1 : Ἐν ταὐτῷ.
35201   4.5.59.2 : Καὶ βούλου μὲν ἁμαρτημάτων τὴν ψυχὴν ὡς δυνατὸν
35202   4.5.59.3 : καθαρεύειν· ἐννόει δὲ ὡς σύμφυτον τὸ ἁμαρτάνειν ἀνθρώ–
35203   4.5.59.4 : ποις· ὥσθ´ ἕως τις ὡς ἀναμαρτήτους κολάζῃ, τὸ μέτρον
35204   4.5.59.5 : ὑπερβαίνει τῆς κατὰ φύσιν ἐπανορθώσεως. ἀπόδειξον
35205   4.5.59.6 : δὲ σαυτὸν τῆς ἀρχῆς πρέποντα κόσμον, ἀλλὰ μὴ ταῖς
35206   4.5.59.7 : ἔξωθεν καὶ ἐφημέροις σκιαγραφίαις καλλωπίζου.
35207   4.5.60.1 : Ἐν ταὐτῷ.
35208   4.5.60.2 : Χάριτας μὲν τὸ δίκαιον ὑπερβαινούσας οὐδ´ ὀνομα–
35209   4.5.60.3 : στέον ἐμοὶ δοκεῖν χάριτας· τὰς δὲ τῆς δικαιοσύνης φίλας 
35210   4.5.60.4 : οὐδεὶς ἂν ὃς οὐκ ἀπὸ δρυός ἐστιν ἢ πέτρας ἑκὼν ἀρνησά–
35211   4.5.60.5 : μενος τύχοι. ἐπεὶ γὰρ πολλάκις ὁ νόμος πικροτέρας τῶν
35212   4.5.60.6 : ἁμαρτημάτων ὁρίζει τὰς τιμωρίας, τὸ λεγόμενον ἐπιεικὲς
35213   4.5.60.7 : δίκαιον, τὴν αὐστηρὰν τῶν νόμων φωνὴν παραμυθούμενον,
35214   4.5.60.8 : ἀμεμφὴς ἐμοὶ δοκεῖ χαρίτων ἀληθινῶν καὶ ἐλευθέρων
35215   4.5.60.9 : πρόφασις. τὸ μὲν οὖν περὶ τὰ συναλλάγματα τῆς δίκης
35216   4.5.60.10 : ἐπανορθωτικὸν ἐκφεύγει παντελῶς τὸ τῶν χαρίτων γένος,
35217   4.5.60.11 : τὸ δ´ ἐπὶ τοῖς ἐγκλήμασι κείμενον οὐκ ἀναίνεται τὸ πρᾶον
35218   4.5.60.12 : καὶ φιλάνθρωπον τῶν χαρίτων πρόσωπον.
35219   4.5.61.1 : Ἀρχύτα Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ νόμου καὶ δικαιο–
35220   4.5.61.2 : σύνης.
35221   4.5.61.3 : Δεῖ δὲ τὸν ἀλαθινὸν ἄρχοντα μὴ μόνον ἐπιστάμονά
35222   4.5.61.4 : τε καὶ δυνατὸν ἦμεν περὶ τὸ καλῶς ἄρχεν, ἀλλὰ καὶ
35223   4.5.61.5 : φιλάνθρωπον· ἄτοπον γὰρ ἦμεν ποιμένα μισοπρόβατον
35224   4.5.61.6 : καὶ τοιοῦτον οἷον καὶ δυσμενῶς ἔχεν τοῖς αὑτῶ θρεμμά–
35225   4.5.61.7 : τεσσι. δεῖ δ´ αὐτὸν καὶ νόμιμον ἦμεν· οὕτω γὰρ ἐσσεῖται
35226   4.5.61.8 : τὰν τῶ ἄρχοντος ἐπίστασιν ἔχων. διὰ μὲν γὰρ τᾶς ἐπι–
35227   4.5.61.9 : στάμας κρίνεν ὀρθῶς δυνασεῖται, διὰ δὲ τᾶς δυνάμιος
35228   4.5.61.10 : κολάζεν, διὰ δὲ τᾶς χρηστότατος τὸ εὐεργετέν, διὰ δὲ
35229   4.5.61.11 : τῶν νόμων τὸ ποτὶ τὸν λόγον πάντα ταῦτα ποιέν.
35230   4.5.61.12 : ἄριστος δέ κ´ εἴη ἄρχων ὁ ἀγχοτάτω τῷ νόμῳ· οὗτος δέ 
35231   4.5.61.13 : κ´ εἴη ὁ μηθὲν αὑτῶ ἕνεκα ποιέων ἀλλὰ τῶν ὑπ´ αὐτόν,
35232   4.5.61.14 : ἐπειδήπερ οὐδὲ νόμος αὑτῶ ἕνεκα, ἀλλὰ τῶν ὑπ´ αὐτόν.
35233   4.5.62.1 : Ἰαμβλίχου.
35234   4.5.62.2 : Πᾶν γὰρ τὸ τιμώμενον αὔξεται, ἐλαττοῦται δὲ τὸ
35235   4.5.62.3 : ἀτιμαζόμενον· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ διαφανέστατον σημεῖον
35236   4.5.62.4 : ἀρχῆς εὖ διοικουμένης. προτρέπει τε γὰρ τοὺς ἀρχο–
35237   4.5.62.5 : μένους ἐπὶ τὰ καλὰ ἐπιτηδεύματα, 〈ὡς〉 καὶ τὴν ἐπιβάλλουσαν
35238   4.5.62.6 : ἀξίαν ἑκάστοις διανέμει, καὶ πληροῖ τὰς πόλεις τῶν
35239   4.5.62.7 : ἀρίστων ἐπιτηδευμάτων.
35240   4.5.63.1 : Ὑπερίδου (fr. 204 Bl. 3).
35241   4.5.63.2 : Ἀρχομένων δεῖ τῶν ἀδικημάτων ἐμφράσσειν τὰς
35242   4.5.63.3 : ὁδούς· ὅταν δ´ ἅπαξ ῥιζωθῇ κακία καὶ παλαιὰ γένηται,
35243   4.5.63.4 : καθάπερ σύντροφος ἀρρωστία, χαλεπὸν αὐτὴν κατασβέσαι.
35244   4.5.64.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Δημοδόκου (p. 383 A–C).
35245   4.5.64.2 : Πῶς γὰρ ἄν τις ἢ δίκην καλῶς δικάσαι ἢ ἀνθρώπους
35246   4.5.64.3 : κατὰ τρόπον κρῖναι δύναιτο, μὴ ἀμφοτέρων τῶν ἀντιδίκων
35247   4.5.64.4 : ἀκούσας; τοὺς γὰρ λόγους παραβαλλομένους, ὥσπερ τὴν
35248   4.5.64.5 : πορφύραν καὶ τὸ χρυσίον, ἄμεινον κρίνεσθαι. ἢ τίνος
35249   4.5.64.6 : ἕνεκεν ἢ χρόνον ἀμφοτέροις δίδοσθαι τοῖς ἀντιδίκοις, ἢ
35250   4.5.64.7 : ὀμνύειν τοὺς δικαστὰς ἀκροάσασθαι ὁμοίως ἀμφοτέρων,
35251   4.5.64.8 : εἰ μὴ ὑπελάμβανεν ὁ νομοθέτης τὰς δίκας δικαιότερον
35252   4.5.64.9 : ἂν καὶ βέλτιον κρίνεσθαι ὑπὸ τῶν δικαστῶν; σὺ δέ μοι 
35253   4.5.64.10 : δοκεῖς οὐδὲ τοῦτο τὸ ὑπὸ τῶν πολλῶν λεγόμενον ἀκηκο–
35254   4.5.64.11 : έναι. Τὸ ποῖον; ἔφη.
35255   4.5.64.12 : Μηδὲ δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς.
35256   4.5.64.13 : καίτοι οὐκ ἂν οὕτω τοῦτο περιεφέρετο, εἰ μὴ καλῶς ἐλέγε–
35257   4.5.64.14 : το καὶ ὡς προσήκει. ξυμβουλεύω οὖν σοι, ἔφη, τοῦ λοι–
35258   4.5.64.15 : ποῦ μὴ προπετῶς οὕτω τοὺς ἀνθρώπους μήτε μέμφεσθαι
35259   4.5.64.16 : μήτε ἐπαινεῖν.
35260   4.5.65.1 : Ἀντιφῶντος.
35261   4.5.65.2 : Οὐ δίκαιον οὔτε ἔργῳ ἁμαρτόντα ῥήματι σωθῆναι
35262   4.5.65.3 : οὔτε ἔργῳ ὀρθῶς πράξαντα διὰ ῥῆμα ἀπολέσθαι· τὸ μὲν
35263   4.5.65.4 : γὰρ ῥῆμα τῆς γλώσσης ἁμάρτημά ἐστι, τὸ δὲ ἔργον τῆς
35264   4.5.65.5 : γνώμης.
35265   4.5.66.1 : Δημοσθένους (c. Aphob. XXVII p. 835).
35266   4.5.66.2 : Δίκαιόν ἐστιν ἐλεεῖν οὐ τοὺς ἀδίκους τῶν ἀνθρώπων,
35267   4.5.66.3 : ἀλλὰ τοὺς παρὰ λόγον δυστυχοῦντας.
35268   4.5.67.1 : Βίαντος.
35269   4.5.67.2 : Βίας θανάτῳ μέλλων καταδικάζειν ἐδάκρυσεν. εἰ–
35270   4.5.67.3 : πόντος δέ τινος ’τί παθὼν αὑτὸς καταδικάζεις καὶ κλαί–
35271   4.5.67.4 : εις;‘ εἶπεν ’ὅτι ἀναγκαῖόν ἐστι τῇ μὲν φύσει τὸ συμπαθὲς
35272   4.5.67.5 : ἀποδοῦναι, τῷ δὲ νόμῳ τὴν ψῆφον.‘ 
35273   4.5.68.1 : Ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς Περὶ φιλίας (Plut. v. VII
35274   4.5.68.2 : p. 115 Bernard.).
35275   4.5.68.3 : Μάρτυς δ´ ἄριστος ὁ μηθὲν μὲν εὖ παθών, ἀπὸ δὲ
35276   4.5.68.4 : τῆς εἰς ἄλλους εὐνοίας κρίνων.
35277   4.5.69.1 : Ὀβρίμου 〈ὑπὲρ〉 Πρωτογόνου κρινομένου φαρμάκων.
35278   4.5.69.2 : Ἀεὶ δὲ ἐν πάσαις μὲν ταῖς δίκαις ἐξετάζειν χρὴ τὰ
35279   4.5.69.3 : βεβιωμένα, μάλιστα δ´ ἐν τοῖς τοιούτοις τῶν ἀγώνων ἐν
35280   4.5.69.4 : οἷς ὁ βίος ἔστι τὸ ἔγκλημα.
35281   4.5.70.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῶν Προτρεπτικῶν εἰς φιλοσοφίαν
35282   4.5.70.2 : λόγων (c. 2 p. 9, 10 Pist.).
35283   4.5.70.3 : Καθάπερ τῷ ὑποπύῳ βέλτιον τὸ κάεσθαι τοῦ δια–
35284   4.5.70.4 : μένειν, οὕτω καὶ τῷ μοχθηρῷ τὸ τεθνάναι τοῦ ζῆν.
35285   4.5.71.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
35286   4.5.71.2 : Ἡ κακὴ κρίσις παντὸς κακοῦ αἰτία.
35287   4.5.72.1 : Δημοσθένους (XLV p. 1121. LVII p. 1313).
35288   4.5.72.2 : Μᾶλλον ἄξιον ὀργίλως ἔχειν τοῖς μετ´ εὐπορίας πονη–
35289   4.5.72.3 : ροῖς, ἢ τοῖς μετ´ ἐνδείας. τοῖς μὲν γὰρ ὁ τῆς ἀνάγκης
35290   4.5.72.4 : χρεία φέρει τινὰ συγγνώμην παρὰ τοῖς ἀνθρωπίνως λογι–
35291   4.5.72.5 : ζομένοις· οἱ δ´ ἐκ περιουσίας πονηροὶ οὐδεμίαν δικαίαν
35292   4.5.72.6 : πρόφασιν ἔχουσι. πολλὰ δ´ οὖν κακὰ πράγματα τοὺς 
35293   4.5.72.7 : ἐλευθέρους ἡ πενία βιάζεται ποιεῖν, ἐφ´ οἷς ἂν ἐλεοῖντο
35294   4.5.72.8 : δικαιότερον ἢ προσαπολλύοιντο.
35295   4.5.73.1 : Διονυσίου ὑπὲρ τῶν παίδων.
35296   4.5.73.2 : Ἀξιοπιστότερός ἐστιν ἀντιδίκων καταψευδομένων
35297   4.5.73.3 : ἀληθεύων πατήρ.
35298   4.5.74.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς Ἐπιστολῆς τῆς πρὸς Δυσκόλιον.
35299   4.5.74.2 : Προηγεῖται δ´ ὡς ἀληθῶς ἄρχων μειζόνως αὐτῶν καὶ
35300   4.5.74.3 : ἔτι βελτιόνως, 〈ὃς〉 τὴν μεγαλοπρεπῆ δόσιν τῶν ἀγαθῶν
35301   4.5.74.4 : παρέχει χορηγίαν τε ἄπλετον τοῦ βίου καὶ σωτηρίαν
35302   4.5.74.5 : πλείστην καὶ ζωῆς ῥᾳστώνην ἐντίθησιν. καὶ γὰρ δὴ καὶ
35303   4.5.74.6 : τοῦτό ἐστι τέλος ἄρχοντος σπουδαίου τοὺς ἀρχομένους
35304   4.5.74.7 : ποιεῖν εὐδαίμονας· καὶ τότε δὴ διαφερόντως εὐσθενεῖ ὁ
35305   4.5.74.8 : προεστηκὼς τῶν ὑφ´ ἑαυτοῦ διοικουμένων, ὅταν οἱ ἐπι–
35306   4.5.74.9 : τρέψαντες αὐτῷ ἑαυτοὺς μακαρίως διάγωσιν. οὐ γὰρ δὴ
35307   4.5.74.10 : κεχώρισται τὸ κοινὸν συμφέρον τοῦ ἰδίου· πολὺ δὲ μᾶλλον
35308   4.5.74.11 : ἐν τῷ ὅλῳ καὶ τὸ καθ´ ἕκαστα λυσιτελοῦν περιέχεται
35309   4.5.74.12 : καὶ σῴζεται ἐν τῷ παντὶ τὸ κατὰ μέρος ἐπί τε τῶν ζῴων
35310   4.5.74.13 : καὶ τῶν πόλεων καὶ τῶν ἄλλων φύσεων.
35311   4.5.75.1 : Ἐν ταὐτῷ.
35312   4.5.75.2 : Ἄγαμαι δ´ ἔγωγε καὶ τὴν μεγαλοφροσύνην καὶ τὴν
35313   4.5.75.3 : μεγαλοπρέπειαν ἐν ἅπασι τοῖς τῆς ἀρχῆς ἔργοις, καὶ δια–
35314   4.5.75.4 : φερόντως ἐν ταῖς τῶν ἀνθρώπων εὐεργεσίαις, ὅταν μήτε
35315   4.5.75.5 : ἀκριβολογῶνται μήτε φείδωνταί τινος ἐν ταῖς δόσεσι
35316   4.5.75.6 : μήτε ὥσπερ ἐν πλάστιγγι ζυγοῦ ἴσα ἀντὶ ἴσων ἀντι–
35317   4.5.75.7 : καταλλάττωνται, εὐγενῶς δὲ τὰς χάριτας ὀρέγωσι, μὴ
35318   4.5.75.8 : μόνον ἐκ πίθου αὐτὰς προχέοντες, ὡς οἱ ποιηταὶ λέγουσιν,
35319   4.5.75.9 : μηδ´ ἄλλοις τισὶν ὀργάνοις τοιούτοις εἴσω κατεχομένας, 
35320   4.5.75.10 : γυμνὰς δὲ καὶ ἀπαρακαλύπτους καὶ χωρὶς τῶν ἔξωθεν
35321   4.5.75.11 : παραπετασμάτων συνεχεῖς ἐχομένας ἀλλήλων προτείνωσι
35322   4.5.75.12 : χρηστῶς καὶ εὐμενῶς, οἷα δὴ καὶ χαρίεντα. τῶν χαρίτων
35323   4.5.75.13 : γὰρ δὴ τοιοῦτον κόσμον στέφανον ἂν εἰκότως εἴποιμι
35324   4.5.75.14 : τῆς ἀρχῆς.
35325   4.5.76.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τῆς Ἐπιστολῆς τῆς πρὸς Ἀγρίππαν.
35326   4.5.76.2 : Ἐπίφθονος εἶναι δοκεῖ τοῖς πολλοῖς ἡ ὑπεροχὴ τῆς
35327   4.5.76.3 : ἀρχῆς, καὶ τὸ ὑπέρογκον μισητὸν αὐτοῖς καθίσταται·
35328   4.5.76.4 : ἀλλ´ ὅταν χρηστότητι καὶ φιλανθρωπίᾳ κραθῇ τὸ σεμνὸν
35329   4.5.76.5 : καὶ αὐστηρὸν τῆς ἐπικρατείας, ἐμμελὲς καὶ πρᾶον καὶ
35330   4.5.76.6 : προσηνὲς καὶ εὐπρόσιτον καθίσταται. καὶ τοῦτο μάλιστα
35331   4.5.76.7 : τὸ εἶδος ἡγεμονίας φιλεῖται ὑπὸ τῶν ἀρχομένων.
35332   4.5.77.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
35333   4.5.77.2 : Λέγεται μὲν εἶναι πάντων βασιλεὺς ὁ νόμος· ὁ δὲ
35334   4.5.77.3 : αὐτὸς δοκεῖ καὶ προστάττειν τἀγαθὰ καὶ τἀναντία ἀπα–
35335   4.5.77.4 : γορεύειν. τί δὴ οὖν οἰόμεθα τὴν παρισουμένην πρὸς
35336   4.5.77.5 : αὐτὸν εὐνομίαν οἵῳ δὴ κάλλει τινὶ προέχειν μεγέθει τε
35337   4.5.77.6 : ἡλίκῳ [δικαιοσύνῃ] ὑπερβάλλειν πάντα πράγματα; ὅσα
35338   4.5.77.7 : γὰρ δήπου καὶ οἷα γένη καὶ εἴδη τῶν ἀρετῶν ἐστι, κατὰ
35339   4.5.77.8 : τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα διήκει κάλλη τὰ τῶν νόμων ἐπιτάγ–
35340   4.5.77.9 : ματα, καὶ δὴ καθ´ ὅλας τὰς διοικήσεις τῶν πόλεων καὶ
35341   4.5.77.10 : τοὺς ὅλους τῶν ἀνθρώπων βίους διατείνει τὸ ἀπ´ αὐτῶν
35342   4.5.77.11 : ὄφελος. ἔστι μὲν οὖν κοινὸν ἀγαθὸν ὁ νόμος, καὶ ἄνευ
35343   4.5.77.12 : τούτου οὐδὲν ἄν ποτε γένοιτο τῶν ἀγαθῶν· δεῖ γε μὴν 
35344   4.5.77.13 : τὸν προϊστάμενον τῶν νόμων ἄρχοντα εἰλικρινῶς ἀπο–
35345   4.5.77.14 : κεκαθαρμένον εἶναι πρὸς αὐτὴν τὴν ἄκραν τῶν νόμων
35346   4.5.77.15 : ὀρθότητα, καὶ μήτε παραγωγαῖς ἢ φενακισμοῖς ἐξαπατᾶ–
35347   4.5.77.16 : σθαι δι´ ἄγνοιαν, μήτε βιαζομένοις τισὶ συγχωρεῖν, μήτε
35348   4.5.77.17 : ἀδίκῳ προφάσει μηδεμιᾷ δελεάζεσθαι. τὸν γὰρ σωτῆρα
35349   4.5.77.18 : καὶ φύλακα τῶν νόμων ἀδιάφθορον εἶναι δεῖ εἰς δύναμιν
35350   4.5.77.19 : ἀνθρωπίνην.
35351   4.5.78.1 : Κάτωνος πρεσβυτέρου (Ps.–Plut. reg. et imp.
35352   4.5.78.2 : apophth. p. 198 E).
35353   4.5.78.3 : Κάκιστον ἔλεγεν ἄρχοντα εἶναι τὸν ἄρχειν ἑαυτοῦ μὴ
35354   4.5.78.4 : δυνάμενον.
35355   4.5.79.1 : Ἐπικτήτου (fr. 58 p. 476 Schenkl).
35356   4.5.79.2 : Ὥσπερ εἰ ναῦν κυβερνᾶν ἐπεχείρεις, πάντως ἂν τὴν
35357   4.5.79.3 : κυβερνητικὴν ἐξεμάνθανες τέχνην ..... ἐξέσται γάρ σοι
35358   4.5.79.4 : ὥσπερ ἐκεῖσε πᾶσαν 〈ναῦν〉, οὕτω κἀνθάδε πᾶσαν κυβερ–
35359   4.5.79.5 : νᾶν πόλιν.
35360   4.5.80.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 59 Sch.).
35361   4.5.80.2 : Εἰ πρόκειταί σοι τὴν πόλιν ἀναθήμασι κοσμεῖν,
35362   4.5.80.3 : σεαυτῷ πρῶτον ἀνάθες τὸ κάλλιστον ἡμερότητος καὶ
35363   4.5.80.4 : δικαιοσύνης καὶ εὐποιίας ἀνάθημα. 
35364   4.5.81.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 60 Sch.).
35365   4.5.81.2 : Εὖ ποιήσεις σὺ τὰ μέγιστα τὴν πόλιν, εἰ μὴ τοὺς
35366   4.5.81.3 : ὀρόφους ὑψώσεις, ἀλλὰ τὰς ψυχὰς αὐξήσεις. ἄμεινον
35367   4.5.81.4 : γὰρ ἐν μικροῖς οἰκήμασι μεγάλας οἰκεῖν ψυχὰς ἢ ἐν με–
35368   4.5.81.5 : γάλαις οἰκίαις ταπεινὰ φωλεύειν ἀνδράποδα.
35369   4.5.82.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 61 Sch.).
35370   4.5.82.2 : Μὴ τοῖς ἐξ Εὐβοίας καὶ Σπάρτης λίθοις τοὺς τοίχους
35371   4.5.82.3 : τῆς κατασκευῆς ποίκιλλε, ἀλλὰ γὰρ τῇ ἐκ τῆς Ἑλλάδος
35372   4.5.82.4 : παιδείᾳ τὰ στέρνα τῶν πολιτῶν καὶ τῶν πολιτευομένων
35373   4.5.82.5 : διακόσμει. ’γνώμαις γὰρ ἀνδρῶν εὖ οἰκοῦνται πόλεις‘
35374   4.5.82.6 : ἀλλ´ οὐ λίθοις καὶ ξύλοις.
35375   4.5.83.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 62 Sch.).
35376   4.5.83.2 : Ὥσπερ εἰ λέοντας ἐβούλου τρέφειν, οὐκ ἄν σοι τῆς
35377   4.5.83.3 : πολυτελείας τῶν ζωγρείων ἔμελεν, ἀλλὰ τῆς πράξεως τῶν
35378   4.5.83.4 : ζῴων, οὕτως εἰ πολιτῶν πειρᾷ προΐστασθαι, μὴ τοσοῦτον
35379   4.5.83.5 : τῆς πολυτελείας τῶν ἀναστημάτων φρόντιζε, ὁπόσον τῆς
35380   4.5.83.6 : ἀνδρείας τῶν ἐνδιατριβόντων ἐπιμελοῦ.
35381   4.5.84.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 63 Sch.).
35382   4.5.84.2 : Καθάπερ ἀγαθὸς πωλοδάμνης οὐ τῶν πώλων τοὺς
35383   4.5.84.3 : μὲν ἀγαθοὺς τρέφει, τοὺς δὲ δυσηνίους λιμώττειν ἐᾷ, ἀλλὰ
35384   4.5.84.4 : τρέφει μὲν ἐπίσης ἄμφω, κολάζει δὲ μᾶλλον θάτερον ἐξι–
35385   4.5.84.5 : σοῦν θατέρῳ βιαζόμενος μέρει, οὕτω καὶ κηδεμονικὸς
35386   4.5.84.6 : ἀνὴρ καὶ πολιτικῆς ἐπιστήμων δυνάμεως τῶν πολιτῶν
35387   4.5.84.7 : τοὺς μὲν εὐγνώμονας ποιεῖν ἐπιχειρεῖ, τοὺς δὲ ἔμπαλιν 
35388   4.5.84.8 : οὐ καθάπαξ διαφθείρεσθαι, ἀλλὰ τροφῆς μὲν ἀμφοῖν
35389   4.5.84.9 : ἥκιστα φθονεῖ, παιδεύει δὲ καὶ σφοδρότερον ἐπισπέρχει
35390   4.5.84.10 : τὸν ἀντιβαίνοντα τῷ λόγῳ καὶ τῷ νόμῳ.
35391   4.5.85.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 64 Sch.).
35392   4.5.85.2 : Καθάπερ οὔτε κλαγγῇ χὴν οὔτε βληχῇ καταπλήσσε–
35393   4.5.85.3 : ται πρόβατον, οὕτω μηδὲ πλήθους ἀνοήτου σε δεδιττέ–
35394   4.5.85.4 : σθω φωνή.
35395   4.5.86.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 65 Sch.).
35396   4.5.86.2 : Ὥσπερ πλῆθος ἀκρίτως αἰτοῦν τί σε τῶν ἰδίων οὐ
35397   4.5.86.3 : δυσωπεῖ, οὕτω μηδὲ ὄχλον ἀδίκως σε δυσωποῦντα δια–
35398   4.5.86.4 : τραπῇς.
35399   4.5.87.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 66 Sch.).
35400   4.5.87.2 : Ὅπερ ἐπιβάλλει τῇ πόλει, τοῦτο εἴσφερε φθάνων,
35401   4.5.87.3 : καὶ οὐδέποτε αἰτηθήσῃ τὰ μὴ ἐπιβάλλοντα.
35402   4.5.88.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 67 Sch.).
35403   4.5.88.2 : Ὥσπερ ὁ ἥλιος οὐ περιμένει λιτὰς καὶ γοητείας, ἵνα
35404   4.5.88.3 : ἀνατείλῃ, ἀλλ´ εὐθὺς λάμπει καὶ πρὸς ἁπάντων ἀσπά–
35405   4.5.88.4 : ζεται, οὕτω μηδὲ σὺ περίμενε κρότους καὶ ψόφους καὶ
35406   4.5.88.5 : ἐπαίνους ἵν´ εὖ ποιήσῃς, ἀλλ´ ἑκοντὴς εὐεργέτει, καὶ ἴσα
35407   4.5.88.6 : τῷ ἡλίῳ φιληθήσῃ.
35408   4.5.89.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Λάχητος (p. 184 E).
35409   4.5.89.2 : Ἐπιστήμῃ γὰρ οἶμαι δεῖ κρίνεσθαι ἀλλ´ οὐ πλήθει
35410   4.5.89.3 : τὸ μέλλον καλῶς κριθήσεσθαι. 
35411   4.5.90.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 197 E).
35412   4.5.90.2 : Πρέπει μέν που, ὦ μακάριε, τῷ τῶν μεγίστων
35413   4.5.90.3 : προστατοῦντι μεγίστης φρονήσεως μετέχειν.
35414   4.5.91.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πρωταγόρου (Gorg. p. 474 B).
35415   4.5.91.2 : Ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τοὺς ἄλλους
35416   4.5.91.3 : ἀνθρώπους τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι
35417   4.5.91.4 : καὶ τὸ μὴ διδόναι δίκην τοῦ διδόναι.
35418   4.5.92.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων ιβʹ (p. 944 D).
35419   4.5.92.2 : Τὸν γὰρ κακὸν ἀεὶ δεῖ κολάζειν, ἵν´ ᾖ ἀμείνων, οὐ
35420   4.5.92.3 : τὸν δυστυχῆ.
35421   4.5.93.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Πρωταγόρου (p. 324 A–B).
35422   4.5.93.2 : Οὐδεὶς γὰρ κολάζει τοὺς ἀδικοῦντας πρὸς τούτῳ
35423   4.5.93.3 : τὸν νοῦν ἔχων καὶ τούτου ἕνεκα, ὅτι ἠδίκησεν, ὅστις μὴ
35424   4.5.93.4 : ὥσπερ θηρίον ἀλογίστως τιμωρεῖται· ὁ δὲ μετὰ λόγου
35425   4.5.93.5 : ἐπιχειρῶν κολάζειν οὐ τοῦ παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδική–
35426   4.5.93.6 : ματος τιμωρεῖται, οὐ γὰρ ἂν τό γε πραχθὲν ἀγένητον
35427   4.5.93.7 : θείη, ἀλλὰ τοῦ μέλλοντος χάριν, ἵνα μὴ αὖθις ἀδικήσῃ
35428   4.5.93.8 : μήτε αὐτὸς οὗτος μήτε ἄλλος ὁ τοῦτον ἰδὼν κολασθέντα.
35429   4.5.94.1 : Ἐν ταὐτῷ (Gorg. p. 486 E–487 A).
35430   4.5.94.2 : Ἐννοῶ γὰρ ὅτι τὸν μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς
35431   4.5.94.3 : [τε] πέρι ὀρθῶς τε ζώσης καὶ μὴ τρία ἄρα δεῖ ἔχειν ἃ σὺ
35432   4.5.94.4 : πάντ´ ἔχεις, ἐπιστήμην τε καὶ δόξαν καὶ παρρησίαν. 
35433   4.5.95.1 : Πλάτωνος Πολιτείας γʹ (p. 389 B–D).
35434   4.5.95.2 : Ἀλλὰ μὴν καὶ ἀλήθειάν γε περὶ πολλοῦ ποιητέον.
35435   4.5.95.3 : εἰ γὰρ ὀρθῶς ἐλέγομεν ἄρτι, καὶ τῷ ὄντι θεοῖσι μὲν
35436   4.5.95.4 : ἄχρηστον ψεῦδος, ἀνθρώποις δὲ χρήσιμον ὡς ἐν φαρμάκου
35437   4.5.95.5 : εἴδει, δῆλον ὅτι τό γε τοιοῦτον ἰατροῖς δοτέον, ἰδιώταις
35438   4.5.95.6 : δὲ οὐχ ἁπτέον. Δῆλον, ἔφη. Τοῖς ἄρχουσι δὴ τῆς πόλε–
35439   4.5.95.7 : ως, εἴπερ τισὶν ἄλλοις, προσήκει ψεύδεσθαι ἢ πολεμίων
35440   4.5.95.8 : ἢ πολιτῶν ἕνεκα ἐπ´ ὠφελείᾳ τῆς πόλεως, τοῖς δ´ ἄλλοις
35441   4.5.95.9 : πᾶσιν οὐχ ἁπτέον τοῦ τοιούτου· ἀλλὰ πρός γε δὴ τοὺς
35442   4.5.95.10 : τοιούτους ἄρχοντας ἰδιώτῃ ψεύσασθαι ταὐτὸν καὶ μεῖζον
35443   4.5.95.11 : ἁμάρτημα φήσομεν ἢ κάμνοντι πρὸς ἰατρὸν ἢ ἀσκοῦντι
35444   4.5.95.12 : πρὸς παιδοτρίβην περὶ τῶν τοῦ αὑτοῦ σώματος παθη–
35445   4.5.95.13 : μάτων μὴ τἀληθῆ λέγειν, ἢ πρὸς κυβερνήτην περὶ τῆς
35446   4.5.95.14 : νεώς τε καὶ τῶν ναυτῶν μὴ τὰ ὄντα λέγοντι ὅπως ἢ αὐτὸς
35447   4.5.95.15 : ἤ τις τῶν ξυνναυτῶν πράξεως ἔχει. Ἀληθέστατα, ἔφη.
35448   4.5.95.16 : Ἂν ἄρ´ ἄλλον τινὰ λαμβάνῃ ψευδόμενον ἐν τῇ πόλει
35449   4.5.95.17 : τῶν οἳ † δημιουργοὶ ἔασιν,
35450   4.5.95.18 : μάντιν ἢ ἰητῆρα 〈κακῶν〉 ἢ τέκτονα δούρων,
35451   4.5.95.19 : κολάσει ὡς ἐπιτήδευμα εἰσάγοντα πόλεως ὥσπερ νεὼς
35452   4.5.95.20 : ἀνατρεπτικόν τε καὶ ὀλέθριον. Ἐάνπερ, ἦ δ´ ὅς, ἐπὶ
35453   4.5.95.21 : λόγῳ ἔργα τελῆται. 
35454   4.5.96.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 408 C–410 A).
35455   4.5.96.2 : Ἀλλὰ περὶ τοῦδε τί λέγεις, ὦ Σώκρατες; ἆρα οὐκ
35456   4.5.96.3 : ἀγαθοὺς δεῖ ἐν τῇ πόλει κεκτῆσθαι ἰατρούς; εἶεν δ´ ἄν
35457   4.5.96.4 : που μάλιστα τοιοῦτοι ὅσοι πλείστους μὲν ὑγιεινούς,
35458   4.5.96.5 : πλείστους δὲ νοσώδεις μετεχειρίσαντο, καὶ δικασταὶ αὖ
35459   4.5.96.6 : ὡσαύτως οἱ παντοδαπαῖς φύσεσιν ὡμιληκότες. Καὶ μάλα,
35460   4.5.96.7 : εἶπον, ἀγαθοὺς λέγω. ἀλλ´ οἶσθα οὓς ἡγοῦμαι τοιούτους;
35461   4.5.96.8 : Ἐὰν εἴπῃς, ἔφη. 〈Ἀλλὰ πειράσομαι, ἦν δ´ ἐγώ· σὺ
35462   4.5.96.9 : μέντοι οὐχ ὅμοιον πρᾶγμα τῷ αὐτῷ λόγῳ ἤρου. Πῶς;
35463   4.5.96.10 : ἔφη.〉 Ἰατροὶ μέν, εἶπον, δεινότατοι ἂν γένοιντο, 〈εἰ〉 ἐκ
35464   4.5.96.11 : παίδων ἀρξάμενοι πρὸς τὸ μανθάνειν τὴν τέχνην ὡς
35465   4.5.96.12 : πλείστοις τε καὶ πονηροτάτοις σώμασιν ὁμιλήσαιεν καὶ
35466   4.5.96.13 : αὐτοὶ πάσας νόσους κάμοιεν καὶ εἶεν μὴ πάνυ ὑγιεινοὶ
35467   4.5.96.14 : φύσει. οὐ γὰρ οἶμαι σώματι σῶμα θεραπεύουσιν· οὐ
35468   4.5.96.15 : γὰρ ἂν αὐτὰ κακὰ εἶναι ἐνεχώρει ποτὲ καὶ γενέσθαι·
35469   4.5.96.16 : ἀλλὰ ψυχῇ σῶμα, ᾗ οὐκ ἐγχωρεῖ κακὴν γενομένην τε καὶ
35470   4.5.96.17 : οὖσαν εὖ τι θεραπεύειν. Ὀρθῶς, ἔφη. Δικαστὴς δέ γε,
35471   4.5.96.18 : ὦ φίλε, ψυχῇ ψυχῆς ἄρχει, ᾗ οὐκ ἐγχωρεῖ ἐκ νέας ἐν
35472   4.5.96.19 : πονηραῖς ψυχαῖς τεθράφθαι τε καὶ ὡμιληκέναι καὶ πάντα
35473   4.5.96.20 : ἀδικήματα αὐτὴν ἠδικηκυῖαν 〈διεξεληλυθέναι〉, ὥστε ὀξέως
35474   4.5.96.21 : ἀφ´ ἑαυτῆς τεκμαίρεσθαι τὰ τῶν ἄλλων ἀδικήματα οἷον
35475   4.5.96.22 : κατὰ σῶμα νόσους· ἀλλ´ ἄπειρον αὐτὴν καὶ ἀκέραιον δεῖ
35476   4.5.96.23 : κακῶν ἠθῶν νέαν οὖσαν γεγονέναι, εἰ μέλλει καλὴ κἀγαθὴ
35477   4.5.96.24 : οὖσα κρίνειν ὑγιῶς τὰ δίκαια. διὸ δὴ καὶ εὐήθεις νέοι
35478   4.5.96.25 : ὄντες οἱ ἐπιεικεῖς φαίνονται καὶ εὐεξαπάτητοι ὑπὸ τῶν
35479   4.5.96.26 : ἀδίκων, ἅτε οὐκ ἔχοντες ἐν αὑτοῖς παραδείγματα ὁμοιο–
35480   4.5.96.27 : παθῆ τοῖς πονηροῖς. Καὶ μὲν δή, ἔφη, σφόδρα γε αὐτὸ 
35481   4.5.96.28 : πάσχουσι. Τῷ τοι, ἦν δ´ ἐγώ, οὐ νέον ἀλλὰ γέροντα δεῖ
35482   4.5.96.29 : τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν εἶναι, ὀψιμαθῆ γεγονότα τῆς ἀδικίας
35483   4.5.96.30 : οἷόν ἐστιν, οὐκ οἰκείαν ἐν τῇ αὑτοῦ ψυχῇ ἐνοῦσαν ᾐσθη–
35484   4.5.96.31 : μένον, ἀλλ´ ἀλλοτρίαν ἐν ἀλλοτρίαις μεμελετηκότα ἐν
35485   4.5.96.32 : πολλῷ χρόνῳ διαισθάνεσθαι οἷον πέφυκε κακόν, ἐπι–
35486   4.5.96.33 : στήμῃ, οὐκ ἐμπειρίᾳ οἰκείᾳ κεχρημένον. Γενναιότατος γοῦν,
35487   4.5.96.34 : ἔφη, ἔοικεν εἶναι ὁ τοιοῦτος δικαστής. Καὶ ἀγαθός, ἦν
35488   4.5.96.35 : δ´ ἐγώ, ὃ σὺ ἠρώτας· ὁ γὰρ ἔχων ψυχὴν ἀγαθὴν ἀγαθός.
35489   4.5.96.36 : ὁ δὲ δεινὸς ἐκεῖνος καὶ καχύποπτος, 〈ὁ〉 πόλλ´ αὐτὸς
35490   4.5.96.37 : ἠδικηκὼς καὶ πανοῦργός τε καὶ σοφὸς οἰόμενος εἶναι,
35491   4.5.96.38 : ὅταν μὲν ὁμοίοις ὁμιλῇ, δεινὸς φαίνεται ἐξευλαβούμενος,
35492   4.5.96.39 : πρὸς τὰ ἐν αὑτῷ παραδείγματα ἀποσκοπῶν· ὅταν δὲ
35493   4.5.96.40 : ἀγαθοῖς καὶ πρεσβυτέροις ἤδη πλησιάσῃ, ἀβέλτερος αὖ
35494   4.5.96.41 : φαίνεται, ἀπιστῶν παρὰ καιρὸν καὶ ἀγνοῶν ὑγιὲς ἦθος,
35495   4.5.96.42 : ἅτε οὐκ ἔχων παράδειγμα τοῦ τοιούτου. πλεονάκις δὲ
35496   4.5.96.43 : πονηροῖς ἢ χρηστοῖς ἐντυγχάνων σοφώτερος ἢ ἀμαθέστε–
35497   4.5.96.44 : ρος δοκεῖ εἶναι αὑτῷ τε καὶ ἄλλοις. Παντάπασι μὲν
35498   4.5.96.45 : οὖν, ἔφη, ἀληθῆ. Οὐ τοίνυν, ἦν δ´ ἐγώ, τοιοῦτον χρὴ
35499   4.5.96.46 : τὸν δικαστὴν ζητεῖν τὸν ἀγαθόν τε καὶ σοφόν, ἀλλὰ τὸν
35500   4.5.96.47 : πρότερον· πονηρία μὲν γὰρ ἀρετήν τε καὶ αὑτὴν οὔποτ´
35501   4.5.96.48 : ἂν γνοίη, ἀρετὴ δὲ φύσεως παιδευομένης χρόνῳ ἅμα
35502   4.5.96.49 : αὑτῆς τε καὶ πονηρίας ἐπιστήμην λήψεται. σοφὸς οὖν
35503   4.5.96.50 : οὗτος, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ἀλλ´ οὐχ ὁ κακός [τι] γίγνεται. Καὶ 
35504   4.5.96.51 : ἐμοί, ἔφη, ξυνδοκεῖ. Οὐκοῦν καὶ ἰατρικήν, οἵαν εἴπομεν,
35505   4.5.96.52 : μετὰ τῆς τοιαύτης δικαστικῆς κατὰ πόλιν νομοθετήσεις,
35506   4.5.96.53 : αἳ τῶν πολιτῶν σοι τοὺς μὲν εὐφυεῖς τὰ σώματα καὶ
35507   4.5.96.54 : τὰς ψυχὰς θεραπεύσουσι, τοὺς δὲ μή, ὅσοι μὲν κατὰ τὸ
35508   4.5.96.55 : σῶμα τοιοῦτοι, ἀποθνῄσκειν ἐάσουσι, τοὺς δὲ κατὰ τὴν
35509   4.5.96.56 : ψυχὴν κακοφυεῖς τε καὶ ἀνιάτους καὶ αὐτοὶ ἀποκτενοῦσι;
35510   4.5.96.57 : Τὸ γοῦν ἄριστον, ἔφη, αὐτοῖς τε τοῖς πάσχουσι καὶ τῇ
35511   4.5.96.58 : πόλει οὕτω πέφανται.
35512   4.5.97.1 : Ἐκ τοῦ Πλουτάρχου Πρὸς ἡγεμόνα ἀπαί–
35513   4.5.97.2 : δευτον (p. 779 F–780 A).
35514   4.5.97.3 : Ὁ δὲ ἐκ φιλοσοφίας τῷ ἄρχοντι πάρεδρος καὶ φύλαξ
35515   4.5.97.4 : ἐγκατοικισθεὶς λόγος, ὥσπερ εὐεξίας τῆς δυνάμεως τὸ
35516   4.5.97.5 : ἐπισφαλὲς ἀφαιρῶν, ἀπολείπει τὸ ὑγιαῖνον. ἀλλὰ νοῦν
35517   4.5.97.6 : οὐκ ἔχοντες οἱ πολλοὶ τῶν βασιλέων καὶ ἀρχόντων μιμοῦν–
35518   4.5.97.7 : ται τοὺς ἀτέχνους ἀνδριαντοποιούς, οἳ νομίζουσι μεγάλους
35519   4.5.97.8 : φαίνεσθαι τοὺς κολοσσούς, ἂν διαβεβηκότας σφόδρα καὶ
35520   4.5.97.9 : διατεταμένους καὶ κεχηνότας πλάσωσι· καὶ γὰρ οὗτοι
35521   4.5.97.10 : βαρύτητι φωνῆς καὶ βλέμματος τραχύτητι καὶ δυσκολίᾳ
35522   4.5.97.11 : τρόπων καὶ ἀμιξίᾳ διαίτης ὄγκον ἡγεμονίας καὶ σεμνό–
35523   4.5.97.12 : τητα μιμεῖσθαι δοκοῦσι.
35524   4.5.98.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 780 B).
35525   4.5.98.2 : Δεῖ δέ, ὥσπερ ὁ κανὼν αὐτός, ἀστραβὴς γενόμενος
35526   4.5.98.3 : καὶ ἀδιάστροφος, οὕτως ἀπευθύνει τὰ λοιπὰ τῇ πρὸς
35527   4.5.98.4 : αὐτὸν ἐφαρμογῇ καὶ παραθέσει συνεξομοιῶν, παραπλησίως 
35528   4.5.98.5 : τὸν ἄρχοντα πρῶτον ἀρχὴν κτησάμενον ἐν ἑαυτῷ καὶ
35529   4.5.98.6 : κατευθύναντα τὴν ψυχὴν καὶ καταστησάμενον τὸ ἦθος
35530   4.5.98.7 : οὕτω συναρμόττειν τὸ ὑπήκοον· οὔτε γὰρ πίπτοντος
35531   4.5.98.8 : [τρέχειν] 〈... οὔτε ...〉 ἢ τάττειν ἀτακτοῦντος ἢ ἄρχειν
35532   4.5.98.9 : μὴ ἀρχομένου.
35533   4.5.99.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 780 E).
35534   4.5.99.2 : Ἀλλὰ τῶν τοιούτων καὶ τοσούτων ἃ θεοὶ χαρίζονται
35535   4.5.99.3 : δώρων καὶ ἀγαθῶν οὐκ ἔστιν ἀπόλαυσις οὐδὲ χρῆσις
35536   4.5.99.4 : ὀρθὴ δίχα νόμου καὶ δίκης καὶ ἄρχοντος. δίκη μὲν οὖν
35537   4.5.99.5 : νόμου τέλος ἐστί, νόμος δὲ ἄρχοντος ἔργον, ἄρχων δὲ
35538   4.5.99.6 : εἰκὼν θεοῦ τοῦ πάντα κοσμοῦντος.
35539   4.5.100.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 782 B–C. D).
35540   4.5.100.2 : Ἐν μὲν τοῖς ταπεινοῖς καὶ ἀσθενέσι καὶ ἰδιώταις
35541   4.5.100.3 : τῷ ἀδυνάτῳ δεδεμένον τὸ ἀνόητον εἰς τὸ ἁμαρτάνειν,
35542   4.5.100.4 : ὥσπερ ἐν ὀνείρασι φαύλοις τοῖς πάθεσι τὴν ψυχὴν δια–
35543   4.5.100.5 : ταράττει συνεξαναστῆναι ταῖς ἐπιθυμίαις μὴ δυναμένην·
35544   4.5.100.6 : ἡ δὲ ἐξουσία παραλαβοῦσα τὴν κακίαν νεῦρα τοῖς πάθεσι
35545   4.5.100.7 : προστίθησι. καὶ τὸ Διονυσίου ἀληθές ἐστιν· ἔφη γὰρ
35546   4.5.100.8 : ἀπολαύειν μάλιστα τῆς ἀρχῆς, ὅταν ταχέως ὃ βούλεται 
35547   4.5.100.9 : ποιῇ. μέγας οὖν ὁ κίνδυνος βουλεύσασθαι ἃ μὴ δεῖ τὸν
35548   4.5.100.10 : ἃ βούλεται ποιεῖν δυνάμενον. ὀξὺν ἡ κακία 〈διὰ〉 τῆς
35549   4.5.100.11 : ἐξουσίας δρόμον ἔχουσα πᾶν πάθος ἐξωθεῖ, ποιοῦσα τὴν
35550   4.5.100.12 : ὀργὴν φόνον, τὸν ἔρωτα μοιχείαν, τὴν πλεονεξίαν δή–
35551   4.5.100.13 : μευσιν, ἐὰν μὴ βάρος ἔχων ὁ λόγος ἐπιθλίβῃ καὶ πιέζῃ
35552   4.5.100.14 : τὴν ἐξουσίαν.
35553   4.5.101.1 : Ὀβρίμου ὑπὲρ Σεβήρου.
35554   4.5.101.2 : Πολλὰ γὰρ αὐτὰ μὲν καθ´ ἑαυτὰ λεγόμενα ἕτερα
35555   4.5.101.3 : ἔδοξε, συγκριθέντα δὲ ταῖς αἰτίαις ἀλλοιότερα ἐνομίσθη.
35556   4.5.102.1 : Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν βʹ (II p. 25).
35557   4.5.102.2 : Τηνικαῦτα δὲ ἀπ´ αὐτῶν τῶν ἔργων κρίναντας, τοὺς
35558   4.5.102.3 : μὲν ἀξίους ἐπαίνου τιμᾶν, τοὺς δὲ ἀδικοῦντας κολάζειν.
35559   4.5.103.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πολιτικοῦ (p. 311 A).
35560   4.5.103.2 : Τὰ μὲν γὰρ σωφρόνων ἀρχόντων ἤθη σφόδρα μὲν
35561   4.5.103.3 : εὐλαβῆ καὶ δίκαια καὶ σωτήρια, δριμύτητος δὲ καί τινος
35562   4.5.103.4 : ἰταμότητος ὀξείας καὶ πρακτικῆς ἐνδεῖται. Δοκεῖ γοῦν δή.
35563   4.5.104.1 : Πλάτωνος Νόμων ιβʹ (p. 957 C–958 A).
35564   4.5.104.2 : Πρὸς ἅπαντα χρὴ τὸν μέλλοντα δικαστὴν ἴσον
35565   4.5.104.3 : ἔσεσθαι κατὰ δίκην βλέπειν τε καὶ κεκτημένον γράμματα
35566   4.5.104.4 : αὐτῶν πέρι μανθάνειν· πάντων γὰρ μαθημάτων κυριώ–
35567   4.5.104.5 : τατον μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι τὰ περὶ τοὺς νόμους
35568   4.5.104.6 : κείμενα, εἴπερ ὀρθῶς εἴη τεθέντα, γίγνοιτ´ ἄν, ἢ μάτην 
35569   4.5.104.7 : τοὔνομα νῷ προσῆκον κεκτῇτ´ ἂν ὁ θεῖος ἡμῖν καὶ θαυ–
35570   4.5.104.8 : μαστὸς νόμος. καὶ δὴ καὶ τῶν ἄλλων λόγων, ὅσοι τε ἐν
35571   4.5.104.9 : ποιήμασιν ἔπαινοι καὶ ψόγοι περί τινων λέγονται καὶ
35572   4.5.104.10 : ὅσοι καταλογάδην, εἴτ´ ἐν γράμμασιν εἴτε καθ´ ἡμέραν
35573   4.5.104.11 : ἐν ταῖς ἄλλαις πάσαις ξυνουσίας διὰ φιλονεικίας τε
35574   4.5.104.12 : ἀμφισβητοῦνται καὶ διὰ ξυγχωρήσεων ἔστιν ὅτε καὶ
35575   4.5.104.13 : μάλα ματαίων, τούτων πάντων ἂν βάσανος εἴη σαφὴς τὰ
35576   4.5.104.14 : τοῦ νομοθέτου γράμματα, ἃ δεῖ κεκτημένον ἐν αὑτῷ,
35577   4.5.104.15 : καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν
35578   4.5.104.16 : δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν καὶ αὖ τὴν πόλιν, τοῖς μὲν
35579   4.5.104.17 : ἀγαθοῖς μονὰς τῶν δικαίων καὶ ἐπαύξησιν παρασκευ–
35580   4.5.104.18 : άζοντα, τοῖς δὲ κακοῖς ἐξ ἀμαθίας καὶ ἀκολασίας καὶ
35581   4.5.104.19 : δειλίας καὶ ξυλλήβδην πάσης ἀδικίας εἰς τὸ δυνατὸν
35582   4.5.104.20 : μεταβολήν, ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι τῶν κακῶν· οἷσι δὲ ὄντως
35583   4.5.104.21 : ἐπικεκλωσμέναι, θάνατον ἴαμα ταῖς οὕτω διατεθείσαις
35584   4.5.104.22 : ψυχαῖς διανέμοντες, ὃ δικαίως εἴη πολλάκις ἂν εἰρημένον,
35585   4.5.104.23 : ἄξιοι ἐπαίνου γίγνοιντ´ ἂν τῇ πάσῃ πόλει τοιοῦτοι δι–
35586   4.5.104.24 : κασταὶ καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες.
35587   4.5.105.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τῆς πρὸς Δίωνα ἐπιστολῆς (p. 321 B).
35588   4.5.105.2 : Ἐνθυμοῦ δὲ καὶ ὅτι δοκεῖς τισιν ἐνδεεστέρως τοῦ
35589   4.5.105.3 : προσήκοντος θεραπευτικὸς εἶναι· μὴ οὖν λανθανέτω σε 
35590   4.5.105.4 : ὅτι διὰ τοῦ ἀρέσκειν τοῖς ἀνθρώποις καὶ τὸ πράττειν
35591   4.5.105.5 : ἐστίν, ἡ δ´ αὐθάδεια ἐρημίᾳ ξύνοικος.
35592   4.5.106.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ Οἰκονομικοῦ ( 4, 19).
35593   4.5.106.2 : Ἐγὼ δὲ καὶ τοῦτο ἡγοῦμαι μέγα τεκμήριον ἄρχοντος
35594   4.5.106.3 : ἀρετῆς εἶναι, ᾧ ἂν ἑκόντες ἕπωνται καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς
35595   4.5.106.4 : παραμένειν ἐθέλωσιν.
35596   4.5.107.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πολιτικοῦ (p. 305 B–C).
35597   4.5.107.2 : Ἴθι δὴ καὶ τὴν τῶν δικαστῶν [τὴν] τῶν ὀρθῶς δικα–
35598   4.5.107.3 : ζόντων θεασώμεθα δύναμιν. {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Ἆρ´
35599   4.5.107.4 : οὖν ἐπὶ πλέον τι δύναται τοῦ περὶ τὰ ξυμβόλαια πάνθ´
35600   4.5.107.5 : ὅσα κεῖται νόμιμα παρὰ νομοθέτου βασιλέως παρα–
35601   4.5.107.6 : λαβοῦσα, κρίνειν εἰς ἐκεῖνα σκοποῦσα τά τε δίκαια ταχθέντ´
35602   4.5.107.7 : εἶναι καὶ ἄδικα, τὴν αὑτῆς ἰδίαν ἀρετὴν παρεχομένη τοῦ
35603   4.5.107.8 : μήθ´ ὑπό τινων δώρων μήθ´ ὑπὸ φόβων μήτ´ οἴκτων
35604   4.5.107.9 : μήθ´ ὑπό τινος ἄλλης ἔχθρας μηδὲ φιλίας ἡττηθεῖσα
35605   4.5.107.10 : παρὰ τὴν τοῦ νομοθέτου τάξιν ἐθέλειν ἂν τἀλλήλων
35606   4.5.107.11 : ἐγκλήματα διαιρεῖν; {—}Οὔκ, ἀλλὰ σχεδὸν ὅσον εἴρηκας
35607   4.5.107.12 : ταύτης ἐστὶ τῆς δυνάμεως ἔργον.
35608   4.5.108.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ ηʹ τῆς Κύρου παιδείας (c. 1, 1).
35609   4.5.108.2 : Πολλάκις μὲν δή, ὦ ἄνδρες, καὶ ἄλλοτε κατενόησα
35610   4.5.108.3 : ὅτι ἄρχων ἀγαθὸς οὐδὲν διαφέρει πατρὸς ἀγαθοῦ· οἵ τε
35611   4.5.108.4 : γὰρ πατέρες προνοοῦσι τῶν παίδων, ὅπως μήποτε αὐτοὺς 
35612   4.5.108.5 : τἀγαθὰ ἐπιλείψῃ, Κῦρός τε μοι δοκεῖ νῦν συμβουλεύειν
35613   4.5.108.6 : ἡμῖν ἀφ´ ὧν ἂν μάλιστα εὐδαιμονοῦντες διατελοίημεν.
35614   4.5.109.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ Ἱέρωνος ( 9, 1–8. 10).
35615   4.5.109.2 : Ἐπιμέλειαί γε μέντοι μοι δοκοῦσιν αἱ μὲν πάνυ πρὸς
35616   4.5.109.3 : ἔχθραν ἄγειν, αἱ δὲ πάνυ διὰ χαρίτων εἶναι. τὸ μὲν γὰρ
35617   4.5.109.4 : διδάσκειν τε ἅ ἐστι βέλτιστα καὶ τὸν κάλλιστα ταῦτα ἐξ–
35618   4.5.109.5 : εργαζόμενον ἐπαινεῖν 〈καὶ〉 τιμᾶν, αὕτη μὲν ἡ ἐπιμέλεια
35619   4.5.109.6 : διὰ χαρίτων γίγνεται, τὸ δὲ τὸν ἐνδεῶς τι ποιοῦντα λοι–
35620   4.5.109.7 : δορεῖν τε καὶ ἀναγκάζειν καὶ ζημιοῦν καὶ κολάζειν, ταῦτα
35621   4.5.109.8 : δὲ ἀνάγκη δι´ ἀπεχθείας μᾶλλον γίγνεσθαι. ἐγὼ οὖν φημι
35622   4.5.109.9 : ἀνδρὶ ἄρχοντι τὸ μὲν ἀνάγκης δεόμενον ἄλλοις προστακτέον
35623   4.5.109.10 : εἶναι κολάζειν, τὸ δὲ τὰ ἆθλα ἀποδιδόναι δι´ ἑαυτοῦ
35624   4.5.109.11 : ποιητέον. ὡς δὲ ταῦτα καλῶς ἔχει, μαρτυρεῖ τὰ γιγνό–
35625   4.5.109.12 : μενα. καὶ γὰρ ὅταν χοροὺς βουλώμεθα ἡμῖν ἀγωνίζε–
35626   4.5.109.13 : σθαι, ἆθλα μὲν ὁ ἄρχων προτίθησιν, ἀθροίζειν δὲ αὐτοὺς
35627   4.5.109.14 : προστέτακται χορηγοῖς καὶ ἄλλοις διδάσκειν καὶ ἀνάγκην
35628   4.5.109.15 : προστιθέναι τοῖς ἐνδεῶς τι ποιοῦσιν. οὐκοῦν εὐθὺς ἐν
35629   4.5.109.16 : τούτοις τὰ μὲν ἐπιχάριτα διὰ τοῦ ἄρχοντος ἐγένετο, τὰ
35630   4.5.109.17 : δὲ ἀντίτυπα δι´ ἄλλων. τί οὖν κωλύει καὶ τἄλλα τὰ
35631   4.5.109.18 : πολιτικὰ οὕτω περαίνεσθαι; ..... καὶ ἆθλα προτεθείη 
35632   4.5.109.19 : εὐταξίας, εὐοπλίας, ἱππικῆς καὶ ἀλκῆς 〈τῆς〉 ἐν τῷ πολέμῳ
35633   4.5.109.20 : καὶ δικαιοσύνης 〈τῆς〉 ἐν τοῖς συμβολαίοις, εἰκὸς καὶ
35634   4.5.109.21 : ταῦτα πάντα διὰ φιλονεικίας ἐντόνως ἀσκεῖσθαι. καὶ νὴ
35635   4.5.109.22 : Δία ὁρμῷντό γ´ ἂν θᾶσσον ὅποι δέοι τιμῆς ὀρεγόμενοι καὶ
35636   4.5.109.23 : χρήματα θᾶσσον ἂν εἰσφέροιντο, ὁπότε τούτου καιρὸς εἴη,
35637   4.5.109.24 : καὶ τὸ πάντων γε χρησιμώτατον, ἥκιστα δὲ εἰθισμένον
35638   4.5.109.25 : διὰ φιλονεικίας πράσσεσθαι, ἡ γεωργία καὶ αὐτὴ ἂν
35639   4.5.109.26 : πολὺ ἐπιδοίη, εἴ τις ἆθλα προτιθείη τοῖς μάλιστα τὴν
35640   4.5.109.27 : γῆν ἐξεργαζομένοις, καὶ τοῖς εἰς τοῦτο τῶν πολιτῶν ἐρρω–
35641   4.5.109.28 : μένως τρεπομένοις πολλὰ ἂν ἀγαθὰ περαίνοιτο. καὶ γὰρ
35642   4.5.109.29 : 〈αἱ〉 πρόσοδοι αὔξοιντ´ ἄν, καὶ ἡ σωφροσύνη πολὺ μᾶλλον
35643   4.5.109.30 : σὺν τῇ ἀσχολίᾳ συμπαρομαρτοῖ. καὶ μὴν κακουργίαι γε
35644   4.5.109.31 : ἧσσον τοῖς ἐνεργοῖς ἐμφύονται. ὡς δὲ συνελόντι εἰπεῖν,
35645   4.5.109.32 : εἰ καὶ κατὰ πάντων ἐμφανὲς εἴη, ὅτι ὁ ἀγαθόν τι εἰση–
35646   4.5.109.33 : γούμενος οὐκ ἀτίμητος ἔσται, πολλοὺς ἂν καὶ τοῦτο
35647   4.5.109.34 : ἐξορμήσειεν ἔργον ποιεῖσθαι τὸ σκοπεῖσθαί τι ἀγαθόν.
35648   4.5.109.35 : καὶ ὅταν πολλοῖς περὶ τῶν ὠφελίμων μέλῃ, ἀνάγκη
35649   4.5.109.36 : εὑρίσκεσθαί τε μᾶλλον καὶ ἐπιτελεῖσθαι.
35650   4.5.110.1 : Λυσίου (fr. 88 p. 376 Th.).
35651   4.5.110.2 : Εἰ μὲν οἷόν τ´ ἦν ἐκ τῶν προτέρων λόγων τὰ δίκαια
35652   4.5.110.3 : γιγνώσκειν, οὐδὲν ἂν ἔδει τοὺς φεύγοντας ἀπολογεῖσθαι 
35653   4.5.110.4 : ἀλλ´ ἀκριτὶ ἀποθνῄσκειν· ἐπεὶ δὲ τὰ ψευδῆ λέγειν δυνα–
35654   4.5.110.5 : τόν ἐστι τοῖς κατηγοροῦσι, δίκαιον ἀμφοτέρων τῶν ἀν–
35655   4.5.110.6 : τιδίκων ἀκούσαντας τηνικαῦτα τὴν περὶ τοῦ δικαίου
35656   4.5.110.7 : ψῆφον φέρειν.
35657   4.5.111.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 89 p. 376 Th.).
35658   4.5.111.2 : Προσήκει δ´ ὑμῖν περὶ ψυχῆς δικάζουσι μὴ παρα–
35659   4.5.111.3 : νομεῖν, ἀλλ´ εὐσεβεῖν· μηδὲ θορύβῳ τὰ πράγματα κρίνειν,
35660   4.5.111.4 : ἀλλὰ σιωπῇ τὰ δίκαια γιγνώσκειν.
35661   4.5.112.1 : Πυθαγόρου.
35662   4.5.112.2 : Οἱ μὴ κολάζοντες τοὺς κακοὺς βούλονται ἀδικεῖσθαι
35663   4.5.112.3 : τοὺς ἀγαθούς. 
35664   4.6.t.1 : {1ΟΤΙ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ.}1
35665   4.6.1.1 : Ὁμήρου (Il. II 204).
35666   4.6.1.2 : Οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη· εἷς κοίρανος ἔστω,
35667   4.6.1.3 : εἷς βασιλεύς.
35668   4.6.2.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Il. II 196).
35669   4.6.2.2 : Θυμὸς δὲ μέγας ἐστὶ διοτρεφέων βασιλήων.
35670   4.6.2.3 : τιμὴ δ´ ἐκ Διός ἐστι, φιλεῖ δέ ἑ μητίετα Ζεύς.
35671   4.6.3.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις ( 503 ss.).
35672   4.6.3.2 : Ἐγὼ γὰρ οὐδέν, μῆτερ, ἀποκρύψας ἐρῶ,
35673   4.6.3.3 : ἄστρων ἂν ἔλθοιμ´ αἰθέρος πρὸς ἀντολὰς
35674   4.6.3.4 : καὶ γῆς ἔνερθε δυνατὸς ὢν δρᾶσαι τάδε,
35675   4.6.3.5 : τὴν θεῶν μεγίστην ὥστ´ ἔχειν τυραννίδα.
35676   4.6.4.1 : Τοῦ αὐτοῦ Φοινίσσαις ( 524 s.).
35677   4.6.4.2 : Εἴπερ γὰρ ἀδικεῖν χρή, τυραννίδος πέρι
35678   4.6.4.3 : κάλλιστον ἀδικεῖν, τἄλλα δ´ εὐσεβεῖν χρεών. 
35679   4.6.5.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἀρχελάῳ (fr. 250 N. 2).
35680   4.6.5.2 : Τυραννίδ´ ἣ θεῶν δευτέρα νομίζεται·
35681   4.6.5.3 : τὸ μὴ θανεῖν γὰρ οὐκ ἔχει, τὰ δ´ ἄλλ´ ἔχει.
35682   4.6.6.1 : Τοῦ αὐτοῦ Αἰγεῖ (fr. 8 N. 2).
35683   4.6.6.2 : Ἀνδρὸς † ὑπ´ ἐσθλοῦ καὶ τυραννεῖσθαι καλόν.
35684   4.6.7.1 : Ἡσίοδος ἐν Θεογονίᾳ ( 96 s.).
35685   4.6.7.2 : Ἐκ δὲ Διὸς βασιλῆες· ὃ δ´ ὄλβιος, ὅν τινα Μοῦσαι
35686   4.6.7.3 : φίλωνται· γλυκερή οἱ ἀπὸ στόματος ῥέει αὐδή.
35687   4.6.8.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κλειτοφῶντος (p. 408 B).
35688   4.6.8.2 : Ἔστιν ἄρα καθάπερ πλοίου παραδόντι τὰ πηδάλια
35689   4.6.8.3 : τῆς διανοίας ἄλλῳ, τῷ μαθόντι τὴν κυβερνητικήν, ἣν δὴ
35690   4.6.8.4 : σὺ πολιτικήν, ὦ Σώκρατες, ἐπονομάζεις πολλάκις, τὴν
35691   4.6.8.5 : αὐτὴν δὲ ταύτην δικαστικήν τε καὶ δικαιοσύνην ὡς ἔστιν
35692   4.6.8.6 : λέγων.
35693   4.6.9.1 : Ἰσοκράτους Νικοκλῆς ἢ Κύπριοι (§ 15 p. 29 d).
35694   4.6.9.2 : Αἱ μὲν τοίνυν ὀλιγαρχίαι καὶ δημοκρατίαι τὰς ἰσό–
35695   4.6.9.3 : τητας τοῖς μετέχουσι τῶν πολιτειῶν ζητοῦσι, καὶ τοῦτο
35696   4.6.9.4 : εὐδοκιμεῖ παρ´ αὐταῖς, ἐὰν μηδὲν ἕτερος ἑτέρου δύνηται 
35697   4.6.9.5 : πλέον ἔχειν, ὃ τοῖς πονηροῖς συμφέρον ἐστίν. αἱ δὲ
35698   4.6.9.6 : μοναρχίαι πλεῖστον μὲν νέμουσι τῷ βελτίστῳ, δευτέρῳ
35699   4.6.9.7 : δὲ τῷ μετ´ ἐκεῖνον, τρίτῳ δὲ καὶ τετάρτῳ καὶ τοῖς ἄλλοις
35700   4.6.9.8 : κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον. καὶ ταῦτ´ εἰ μὴ πανταχοῦ καθ–
35701   4.6.9.9 : έστηκεν, ἀλλὰ τό γε βούλημα τῆς πολιτείας τοιοῦτόν ἐστι.
35702   4.6.10.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 16 p. 29 e).
35703   4.6.10.2 : Καὶ μὴν εἰ δεῖ διορᾶν καὶ τὰς φύσεις τῶν ἀνθρώπων
35704   4.6.10.3 : καὶ τὰς πράξεις, ἅπαντες ἂν τὰς τυραννίδας μᾶλλον ὁμο–
35705   4.6.10.4 : λογήσαιεν. καίτοι τίς οὐκ ἂν εὔξαιτο τῶν εὖ φρονούντων
35706   4.6.10.5 : τοιαύτης πολιτείας μετέχειν, ἐν ᾗ μὴ διαλήσει χρηστὸς
35707   4.6.10.6 : ὤν, μᾶλλον ἢ φέρεσθαι μετὰ τοῦ πλήθους μὴ γιγνωσκό–
35708   4.6.10.7 : μενος, ὁποῖός τίς ἐστιν;
35709   4.6.11.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 16 p. 30 a).
35710   4.6.11.2 : Ἀλλὰ μὴν καὶ πραοτέραν τοσούτῳ δικαίως ἂν αὐτὴν
35711   4.6.11.3 : εἶναι κρίναιμεν, ὅσῳ περ ῥᾷόν ἐστιν ἑνὸς ἀνδρὸς γνώμῃ
35712   4.6.11.4 : προσέχειν τὸν νοῦν μᾶλλον ἢ πολλαῖς καὶ παντοδαπαῖς
35713   4.6.11.5 : διανοίαις ζητεῖν ἀρέσκειν.
35714   4.6.12.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 17 p. 30 b).
35715   4.6.12.2 : Οἱ μὲν τοίνυν κατ´ ἐνιαυτὸν εἰς τὰς ἀρχὰς εἰσιόντες
35716   4.6.12.3 : πρότερον ἰδιῶται γίγνονται πρὶν αἰσθέσθαι τι τῶν τῆς
35717   4.6.12.4 : πόλεως καὶ λαβεῖν ἐμπειρίαν αὐτῶν· οἱ δ´ ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς
35718   4.6.12.5 : ἐπιστατοῦντες, ἢν καὶ τὴν φύσιν καταδεεστέραν ἔχωσιν,
35719   4.6.12.6 : ἀλλὰ ταῖς ἐμπειρίαις πολὺ τῶν ἄλλων προέχουσιν.
35720   4.6.13.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 18 p. 30 c).
35721   4.6.13.2 : Ἔπειθ´ οἱ μὲν πολλῶν καταμελοῦσιν εἰς ἀλλήλους 
35722   4.6.13.3 : ἀποβλέποντες, οἱ δ´ οὐδενὸς ὀλιγωροῦσιν, εἰδότες ὅτι
35723   4.6.13.4 : πάντα δεῖ δι´ αὑτῶν γίγνεσθαι.
35724   4.6.14.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 18 p. 30 c).
35725   4.6.14.2 : Πρὸς δὲ τούτοις, οἱ μὲν 〈ἐν〉 ταῖς ὀλιγαρχίαις καὶ
35726   4.6.14.3 : ταῖς δημοκρατίαις διὰ τὰς πρὸς σφᾶς αὐτοὺς φιλονεικίας
35727   4.6.14.4 : λυμαίνονται τοῖς κοινοῖς· οἱ δ´ ἐν ταῖς μοναρχίαις ὄντες,
35728   4.6.14.5 : οὐκ ἔχοντες ὅτῳ φθονήσουσιν, περὶ ἁπάντων ὡς οἷόν τε
35729   4.6.14.6 : ἐστὶ τὰ βέλτιστα πράττουσιν.
35730   4.6.15.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 19 p. 30 d).
35731   4.6.15.2 : Ἔπειθ´ οἱ μὲν ὑστεροῦσι τῶν πραγμάτων· τὸν μὲν
35732   4.6.15.3 : γὰρ πλεῖστον χρόνον ἐπὶ τοῖς ἰδίοις διατρίβουσιν, ἐπειδὰν
35733   4.6.15.4 : δὲ εἰς τὰ συνέδρια συνέλθωσι, πλεονάκις ἄν τις αὐτοὺς
35734   4.6.15.5 : εὕροι διαφερομένους ἢ κοινῇ βουλευομένους· οἱ δ´ οὔτε
35735   4.6.15.6 : συνεδρίων οὔτε χρόνων αὐτοῖς ἀποδεδειγμένων ἀλλὰ καὶ
35736   4.6.15.7 : τὰς ἡμέρας καὶ τὰς νύκτας ἐπὶ ταῖς πράξεσιν ὄντες οὐκ
35737   4.6.15.8 : ἀπολείπονται τῶν καιρῶν, ἀλλ´ ἕκαστον ἐν τῷ δέοντι
35738   4.6.15.9 : πράττουσιν.
35739   4.6.15a.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 20 p. 30 e).
35740   4.6.15a.2 : Ἔτι δὲ οἱ μὲν δυσμενῶς ἔχουσι, καὶ βούλοιντ´ ἂν καὶ
35741   4.6.15a.3 : τοὺς πρὸ αὑτῶν ἄρχοντας καὶ τοὺς ἐφ´ αὑτοῖς ὡς κάκιστα
35742   4.6.15a.4 : διοικῆσαι τὴν πόλιν, ἵν´ ὡς μεγίστην δόξαν αὐτοὶ λαμ–
35743   4.6.15a.5 : βάνωσιν· οἱ δὲ διὰ παντὸς τοῦ βίου κύριοι τῶν πραγμάτων
35744   4.6.15a.6 : ὄντες εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον καὶ τὰς εὐνοίας ἔχουσι.
35745   4.6.16.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 21 p. 31 a).
35746   4.6.16.2 : Τὸ δὲ μέγιστον· τοῖς γὰρ κοινοῖς οἱ μὲν ὡς ἰδίοις. 
35747   4.6.16.3 : οἱ δὲ ὡς ἀλλοτρίοις προσέχουσι τὸν νοῦν, καὶ συμβούλοις
35748   4.6.16.4 : χρῶνται περὶ αὐτῶν οἱ μὲν τῶν ἀστῶν τοῖς τολμηροτάτοις,
35749   4.6.16.5 : οἱ δὲ ἐξ ἁπάντων ἐκλεξάμενοι τοὺς φρονιμωτάτους, καὶ
35750   4.6.16.6 : τιμῶσιν οἱ μὲν τοὺς ἐν τοῖς ὄχλοις εἰπεῖν δυναμένους,
35751   4.6.16.7 : 〈οἱ δὲ τοὺς χρῆσθαι τοῖς πράγμασιν ἐπισταμένους〉.
35752   4.6.17.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 22 p. 31 b).
35753   4.6.17.2 : Οὐ μόνον δὲ ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις καὶ τοῖς κατὰ τὴν
35754   4.6.17.3 : ἡμέραν ἑκάστην γιγνομένοις αἱ μοναρχίαι διαφέρουσιν,
35755   4.6.17.4 : ἀλλὰ καὶ τὰς ἐν τῷ πολέμῳ πλεονεξίας ἁπάσας περιει–
35756   4.6.17.5 : λήφασι. καὶ γὰρ παρασκευάσασθαι δυνάμεις καὶ χρή–
35757   4.6.17.6 : σασθαι ταύταις, ὥστε καὶ λαθεῖν καὶ ὀφθῆναι, καὶ τοὺς
35758   4.6.17.7 : μὲν πεῖσαι, τοὺς δὲ βιάσασθαι, τοὺς δὲ ταῖς ἄλλαις
35759   4.6.17.8 : θεραπείαις προσαγαγέσθαι μᾶλλον αἱ τυραννίδες τῶν
35760   4.6.17.9 : ἄλλων πολιτειῶν οἷαί τε εἰσί· καὶ ταῦτα ἐκ τῶν ἔργων
35761   4.6.17.10 : ἄν τις οὐχ ἧττον ἢ τῶν λόγων πιστεύσειεν.
35762   4.6.18.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Nicocl. § 55 p. 38 c).
35763   4.6.18.2 : Μὴ μόνον δὲ τὰς φύσεις αἰτίας νομίζετε τοῦ χαλε–
35764   4.6.18.3 : ποὺς ἢ πράους εἶναι τοὺς τυράννους, ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπον
35765   4.6.18.4 : τὸν τῶν πολιτῶν· πολλοὶ γὰρ ἤδη διὰ τὴν κακίαν τὴν
35766   4.6.18.5 : τῶν ἀρχομένων τραχύτερον ἢ κατὰ τὴν αὑτῶν γνώμην
35767   4.6.18.6 : ἄρχειν ἠναγκάσθησαν.
35768   4.6.19.1 : Δημοκρίτου (fr. 267 Diels 2).
35769   4.6.19.2 : Φύσει τὸ ἄρχειν οἰκήιον τῷ κρέσσονι. 
35770   4.6.20.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου ἀπομνημονευμάτων.
35771   4.6.20.2 : Ὅτε Κροῖσος ἦρχε Λυδῶν, τὸν ἀδελφὸν μεθ´ αὑτοῦ
35772   4.6.20.3 : κατέστησεν ἄρχοντα· προσελθὼν δέ τις τῶν Λυδῶν ’ὦ
35773   4.6.20.4 : βασιλεῦ‘ εἶπε ’πάντων ἐπὶ γῆς καλῶν ὁ ἥλιος τοῖς ἀν–
35774   4.6.20.5 : θρώποις αἴτιός ἐστι, καὶ οὐδὲν ἂν εἴη τῶν ἐπὶ γῆς μὴ
35775   4.6.20.6 : τοῦ ἡλίου ἐπιλάμποντος· ἀλλ´ εἰ θέλουσι δύο ἥλιοι
35776   4.6.20.7 : γενέσθαι, κίνδυνος πάντα συμφλεχθέντα διαφθαρῆναι.
35777   4.6.20.8 : οὕτως ἕνα μὲν βασιλεύοντα δέχονται Λυδοὶ καὶ σωτῆρα
35778   4.6.20.9 : πιστεύουσιν εἶναι, δύο δὲ ἅμα οὐκ ἂν ἀνάσχοιντο‘.
35779   4.6.21.1 : Κρισπίνου κατὰ Διονυσίου.
35780   4.6.21.2 : Ὅτι βασιλέως μὲν καὶ τὸ βλέμμα ἀρκεῖ μόνον· κἂν
35781   4.6.21.3 : ἴδῃ μόνον, τὸ ἀληθὲς βεβασάνισται.
35782   4.6.22.1 : Ἐκφάντου 〈Πυθαγορείου〉 ἐκ τοῦ Περὶ βασιλείας.
35783   4.6.22.2 : Ἐπὶ δὲ γᾶς ἄνθρωποι ἀπῳκισμένον χρῆμα καὶ πολὺ
35784   4.6.22.3 : τᾶς καθαρωτέρας φύσιος ἐλαττούμενον καὶ πολλᾷ τᾷ γᾷ
35785   4.6.22.4 : βαρυνόμενον, ὡς ἀπὸ τᾶς ματρὸς αὐτὸ μόγις ἐπᾶρθαι 〈ἄν〉,
35786   4.6.22.5 : αἰ μὴ θεόμοιρός τις ἐμπνοίησις ἐλέῳ ζῴω συνᾶψεν αὐτὸ
35787   4.6.22.6 : τῷ κρέσσονι μέρει δεικνῦσα τὰν ἱερὰν τῶ γεννάτορος
35788   4.6.22.7 : πότοψιν, ὡς ἀδύνατον ἐκείναν θεάσασθαι. ἐν δὲ τᾷ γᾷ 
35789   4.6.22.8 : καὶ παρ´ ἁμῖν ἀριστοφυέστατον μὲν ἄνθρωπος, θειότερον
35790   4.6.22.9 : δὲ ὁ βασιλεὺς ἐν τᾷ κοινᾷ φύσει πλεονεκτῶν τῷ κρέσσονι.
35791   4.6.22.10 : τὸ μὲν σκᾶνος τοῖς λοιποῖς ὅμοιος, οἷα γεγονὼς ἐκ τᾶς
35792   4.6.22.11 : αὐτᾶς ὕλας, ὑπὸ τεχνίτα δ´ εἰργασμένος λῴστω, ὃς ἐτεχνί–
35793   4.6.22.12 : τευσεν αὐτὸν ἀρχετύπῳ χρώμενος ἑαυτῷ ... ὡς εἴθε ἦν τᾶς
35794   4.6.22.13 : ἀνθρωπίνας φύσιος δυνατὸν ἀφελὲν τὸ καὶ πειθοῦς τινος
35795   4.6.22.14 : δέεσθαι· τόδε γὰρ τᾶς ἐπιγῄω φαυλότατος 〈τὸ〉 λείψανον,
35796   4.6.22.15 : καθ´ ἃν ἐπίκαρον ὂν τὸ ζῷον αὐτᾶς οὐκ ἀμοιρεῖ· αἰ δέ
35797   4.6.22.16 : πού τις καὶ ἐν αὐτῷ θειότερος ἢ κατ´ ἄλλα συσταίη,
35798   4.6.22.17 : ποτ´ οὐδὲν ἂν τᾶς πειθοῦς δέοιτο.
35799   4.6.23.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς πρὸς τοὺς οἰκείους Δίωνος ἐπι–
35800   4.6.23.2 : στολῆς (p. 354 A–C).
35801   4.6.23.3 : Λέγω γὰρ δὴ διαιτητοῦ τινα τρόπον διαλεγόμενος ὡς
35802   4.6.23.4 : δυοῖν, τυραννεύσαντί τε καὶ τυραννευθέντι, ὡς ἑνὶ ἑκατέρῳ
35803   4.6.23.5 : παλαιὰν ἐμὴν ξυμβουλήν· καὶ νῦν δὲ ὅ γ´ ἐμὸς λόγος ἂν
35804   4.6.23.6 : εἴη ξύμβουλος τυράννῳ παντὶ φεύγειν μὲν τοὔνομά τε 
35805   4.6.23.7 : καὶ τοὖργον τοῦτο, εἰς βασιλείαν δέ, εἰ δυνατὸν εἴη, μετα–
35806   4.6.23.8 : βαλεῖν. δυνατὸν δέ, ὡς ἔδειξεν ἔργῳ σοφὸς ἀνὴρ καὶ
35807   4.6.23.9 : ἀγαθὸς Λυκοῦργος, ὃς ἰδὼν τὸ τῶν οἰκείων γένος ἐν
35808   4.6.23.10 : Ἄργει καὶ Μεσσήνῃ ἐκ βασιλέων εἰς τυράννων δύναμιν
35809   4.6.23.11 : ἀφικομένους καὶ διαφθείραντας ἑαυτούς τε καὶ τὴν πόλιν
35810   4.6.23.12 : ἑκατέρους ἑκατέραν, δείσας περὶ τῆς αὑτοῦ πόλεως ἅμα
35811   4.6.23.13 : καὶ γένους, φάρμακον ἐπήνεγκε τὴν τῶν γερόντων ἀρχὴν
35812   4.6.23.14 : καὶ τὸν τῶν ἐφόρων δεσμὸν τῆς βασιλικῆς ἀρχῆς σωτήριον,
35813   4.6.23.15 : ὥστε γενεὰς τοσαύτας ἤδη μετ´ εὐκλείας σῴζεσθαι, νόμος
35814   4.6.23.16 : ἐπειδὴ κύριος ἐγένετο βασιλεὺς τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ´ οὐκ
35815   4.6.23.17 : ἄνθρωποι τύραννοι νόμων.
35816   4.6.24.1 : Ἡροδότου Ἱστορίας τρίτης Δαρείου δημηγορίας
35817   4.6.24.2 : ( 80. 82).
35818   4.6.24.3 : Ὀτάνης μὲν ἐκέλευεν ἐς μέσον Πέρσῃσι καταθεῖναι
35819   4.6.24.4 : τὰ πρήγματα. Ἐμοὶ δὲ τὰ μὲν εἶπε Μεγάβυζος ἐς τὸ
35820   4.6.24.5 : πλῆθος ἔχοντα δοκέει ὀρθῶς λέξαι, τὰ δὲ ἐς ὀλιγαρχίην
35821   4.6.24.6 : οὐκ ὀρθῶς. τριῶν γὰρ προκειμένων, καὶ πάντων τῶν λέγω
35822   4.6.24.7 : ἀρίστων ἐόντων, δήμου τε ἀρίστου καὶ ὀλιγαρχίης καὶ
35823   4.6.24.8 : μουνάρχου, πολλῷ τοῦτο προέχειν λέγω. ἀνδρὸς γὰρ ἑνὸς
35824   4.6.24.9 : τοῦ ἀρίστου οὐδὲν ἄμεινον ἂν φανείη· γνώμῃ γὰρ τοι–
35825   4.6.24.10 : αύτῃ χρώμενος ἐπιτροπεύοι ἂν ἀμωμήτως τοῦ πλήθεος,
35826   4.6.24.11 : σιγῷτό τε ἂν βουλεύματα ἐπὶ δυσμενέας ἄνδρας οὕτω
35827   4.6.24.12 : μάλιστα. ἐν δὲ ὀλιγαρχίῃ πολλοῖσιν ἀρετὴν ἐπασκέουσιν 
35828   4.6.24.13 : ἐς τὸ κοινὸν ἔχθεα ἴδια ἰσχυρὰ φιλέει ἐγγίνεσθαι· αὐτὸς
35829   4.6.24.14 : γὰρ ἕκαστος βουλόμενος κορυφαῖος εἶναι γνώμῃσί τε
35830   4.6.24.15 : νικᾶν ἐς ἔχθεα μεγάλα ἀλλήλοισιν ἀπικνέονται, ἐξ ὧν
35831   4.6.24.16 : στάσιες ἐγγίνονται, ἐκ δὲ τῶν στασίων φόνος· ἐκ δὲ τοῦ
35832   4.6.24.17 : φόνου ἀπέβη εἰς μουναρχίην, καὶ ἐν τούτῳ διέδεξε, ὅσῳ
35833   4.6.24.18 : ἐστὶ τοῦτο ἄριστον. δήμου τε αὖ ἄρχοντος ἀδύνατον μὴ
35834   4.6.24.19 : οὐ κακότητα ἐγγίνεσθαι· κακότητος τοίνυν ἐγγινομένης,
35835   4.6.24.20 : ἐς τὰ κοινὰ ἔχθεα μὲν οὐκ ἐγγίνεται τοῖσι κακοῖσι, φιλίαι
35836   4.6.24.21 : δὲ ἰσχυραί· οἱ γὰρ κακοῦντες τὰ κοινὰ συγκύψαντες ποι–
35837   4.6.24.22 : έουσι. τοῦτο δὲ τοιοῦτο γίνεται ἐς ὃ ἂν προστάς τις τοῦ
35838   4.6.24.23 : δήμου τοὺς τοιούτους παύσῃ. ἐκ δὲ αὐτῶν θωμάζεται
35839   4.6.24.24 : οὗτος δὴ ὑπὸ τοῦ δήμου, θωμαζόμενος ἐφάνη ἐὼν μούν–
35840   4.6.24.25 : αρχος· καὶ ἐν τούτῳ δηλοῖ καὶ οὗτος, ὡς ἡ μουναρχίη
35841   4.6.24.26 : κράτιστον. ἑνὶ δ´ ἔπει πάντα συλλαβόντα εἰπεῖν, κόθεν
35842   4.6.24.27 : ἡμῖν ἡ ἐλευθερίη ἐγένετο καὶ τεῦ δόντος; κότερα παρὰ
35843   4.6.24.28 : δήμου ἢ ὀλιγαρχίης ἢ μουνάρχου; ἔχω τοίνυν γνώμην
35844   4.6.24.29 : ἡμέας ἐλευθερωθέντας διὰ ἕνα ἄνδρα τὸ τοιοῦτο περι–
35845   4.6.24.30 : στέλλειν. 
35846   4.6.25.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πολιτικοῦ (p. 276 B–E).
35847   4.6.25.2 : Ἐπιμέλεια δέ γε ἀνθρωπίνης ξυμπάσης κοινωνίας οὐ–
35848   4.6.25.3 : δεμία ἂν ἐθελήσειεν ἑτέρα μᾶλλον καὶ προτέρα τῆς βασιλικῆς
35849   4.6.25.4 : φάναι καὶ κατὰ πάντων ἀνθρώπων ἀρχῆς εἶναι τέχνη. {—}
35850   4.6.25.5 : Λέγεις ὀρθῶς. {—}Μετὰ ταῦτα δέ γε, ὦ Σώκρατες, ἆρα
35851   4.6.25.6 : ἐννοοῦμεν ὅ τι πρὸς αὐτῷ δὴ τῷ τέλει συχνὸν αὖ διη–
35852   4.6.25.7 : μαρτάνετο; {—}Τὸ ποῖον; {—}Τόδε, ὡς ἄρ´ εἰ καὶ διενο–
35853   4.6.25.8 : ήθημεν ὅ τι μάλιστα τῆς δίποδος ἀγέλης εἶναί τινα
35854   4.6.25.9 : θρεπτικὴν τέχνην, οὐδέν τι μᾶλλον ἡμᾶς ἔδει βασιλικὴν
35855   4.6.25.10 : αὐτὴν εὐθὺς καὶ πολιτικὴν ὡς ἀποτετελεσμένην προσα–
35856   4.6.25.11 : γορεύειν. {—}Τί μήν; {—}Πρῶτον μέν, ὁ λέγομεν, τοὔνομα
35857   4.6.25.12 : μετασκευωρήσασθαι, πρὸς τὴν ἐπιμέλειαν μᾶλλον προσ–
35858   4.6.25.13 : αγαγόντας ἢ τὴν τροφήν, ἔπειτα ταύτην τέμνειν· οὐ γὰρ
35859   4.6.25.14 : σμικρὰς ἂν ἔχοι τμήσεις ἔτι. {—}Ποίας; {—}Ἧι τε τὸν
35860   4.6.25.15 : θεῖον ἄν που διελοίμεθα νομέα χωρὶς καὶ τὸν ἀνθρώ–
35861   4.6.25.16 : πινον ἐπιμελητήν. {—}Ὀρθῶς. {—}Αὖθις δέ γε τὴν ἀπο–
35862   4.6.25.17 : νεμηθεῖσαν ἐπιμελητικὴν δίχα τέμνειν ἀναγκαῖον ἦν. {—}
35863   4.6.25.18 : Τίνι; {—}Τῷ βιαίῳ τε καὶ ἑκουσίῳ. {—}Τί δή; {—}Καὶ
35864   4.6.25.19 : ταύτῃ που τὸ πρότερον ἁμαρτάνοντες εὐηθέστερα τοῦ
35865   4.6.25.20 : δέοντος εἰς ταὐτὸν βασιλέα καὶ τύραννον ξυνέθεμεν,
35866   4.6.25.21 : ἀνομοιοτάτους ὄντας αὐτούς τε καὶ τὸν τῆς ἀρχῆς ἑκα–
35867   4.6.25.22 : τέρου τρόπον. {—}Ἀληθῆ. 
35868   4.7.t.1 : {1ΥΠΟΘΗΚΑΙ ΠΕΡΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ.}1
35869   4.7.1.1 : Εὐριπίδου Πλεισθένει (fr. 626 N. 2).
35870   4.7.1.2 : Δήμῳ δὲ μήτε πᾶν ἀναρτήσῃς κράτος
35871   4.7.1.3 : μήτ´ αὖ κακώσῃς, πλοῦτον ἔντιμον τιθείς,
35872   4.7.1.4 : μηδ´ ἄνδρα δήμῳ πιστὸν ἐκβάλῃς ποτὲ
35873   4.7.1.5 : μηδ´ αὖξε καιροῦ μείζον´, οὐ γὰρ ἀσφαλές,
35874   4.7.1.6 : μή σοι τύραννος λαμπρὸς ἐξ αὐτοῦ φανῇ.
35875   4.7.1.7 : κόλουε δ´ ἄνδρα παρὰ δίκην τιμώμενον·
35876   4.7.1.8 : πόλει γὰρ εὐτυχοῦντες οἱ κακοὶ νόσος.
35877   4.7.2.1 : Σοφοκλῆς Οἰδίποδι (tyr. 54 ss).
35878   4.7.2.2 : Ὡς εἴπερ ἄρξεις τῆσδε γῆς, ὥσπερ κρατεῖς,
35879   4.7.2.3 : σὺν ἀνδράσιν κάλλιον ἢ κενῆς κρατεῖν·
35880   4.7.2.4 : ὡς οὐδέν ἐστιν οὔτε πύργος οὔτε ναῦς
35881   4.7.2.5 : ἔρημος, ἀνδρῶν μὴ ξυνοικούντων πόλιν.
35882   4.7.3.1 : Μενάνδρου (fr. 637 K.).
35883   4.7.3.2 : Καλόν γε βασιλεὺς τῇ μὲν ἀνδρείᾳ κρατῶν,
35884   4.7.3.3 : τὰ δὲ τοῦ βίου δίκαια διατηρῶν κρίσει.
35885   4.7.4.1 : Εὐριπίδου (fr. 1050 N. 2).
35886   4.7.4.2 : Ἀλλ´ οὐ πρέπει τύραννον, ὡς ἐγὼ φρονῶ, 
35887   4.7.4.3 : οὐδ´ ἄνδρα χρηστὸν νεῖκος αἴρεσθαι κακοῖς.
35888   4.7.4.4 : τιμὴ γὰρ αὕτη τοῖσιν ἀσθενεστέροις.
35889   4.7.5.1 : Ὁμήρου (Il. II 24 s.).
35890   4.7.5.2 : Οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα,
35891   4.7.5.3 : ᾧ λαοί τ´ ἐπιτετράφαται καὶ τόσσα μέμηλε.
35892   4.7.6.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνης (fr. 171 N. 2).
35893   4.7.6.2 : Δεῖ τοῖσι πολλοῖς τὸν τύραννον ἁνδάνειν.
35894   4.7.7.1 : Θεοκρίτου (XIV 60 ss.).
35895   4.7.7.2 : Τὰ δ´ ἄλλα δ´ ἀνήρ τις ἐλευθέρῳ οἷος ἄριστος,
35896   4.7.7.3 : εὐγνώμων, φιλόμουσος, ἐρωτικός, εἰς ἄκρον ἁδύς,
35897   4.7.7.4 : εἰδὼς τὸν φιλέοντα, τὸν οὐ φιλέοντ´ ἔτι μᾶλλον,
35898   4.7.7.5 : πολλοῖς πολλὰ διδούς, αἰτεύμενος οὐκ ἀνανεύων,
35899   4.7.7.6 : οἷον χρὴ βασιλῆ´· αἰτεῖν δὲ χρὴ οὐκ ἐπὶ παντί.
35900   4.7.8.1 : Ὁμήρου (Il. II 53. Od. II 234. IV 690 s.).
35901   4.7.8.2 : Βουλὴν μὲν πρῶτον μεγαθύμων ἷζε γερόντων.
35902   4.7.8.3 : Λαῶν οἷσι ἄνασσε, πατὴρ δ´ ὡς ἤπιος ἦεν.
35903   4.7.8.4 : Οὔτε τινὰ ῥέξας [κακὸν] ἐξαίσιον οὔτε τι εἰπὼν
35904   4.7.8.5 : ἐν δήμῳ· ἥ τ´ ἐστὶ δίκη θείων βασιλήων. 
35905   4.7.9.1 : (Hesiodi Theog. 88 ss.)
35906   4.7.9.2 : Τοὔνεκα γὰρ βασιλῆες ἐχέφρονες, οὕνεκα λαοῖς
35907   4.7.9.3 : βλαπτομένοις ἀγορῆφι μετάτροπα ἔργα τελεῦσι
35908   4.7.9.4 : ῥηιδίως, μαλακοῖσι παραιφάμενοι ἐπέεσσι.
35909   4.7.10.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπης (fr. 194 N. 2).
35910   4.7.10.2 : Ὁ δ´ ἥσυχος φίλοισί τ´ ἀσφαλὴς φίλος
35911   4.7.10.3 : πόλει τ´ ἄριστος· μὴ τὰ κινδυνεύματα
35912   4.7.10.4 : αἰνεῖτ´· ἐγὼ γὰρ οὔτε ναυτίλον φιλῶ
35913   4.7.10.5 : τολμῶντα λίαν οὔτε προστάτην χθονός.
35914   4.7.11.1 : Εὐριπίδου (Soph. fr. 13 N. 2).
35915   4.7.11.2 : Σοφοὶ τύραννοι τῶν σοφῶν συνουσίᾳ.
35916   4.7.12.1 : Ἡσιόδου Θεογονίας ( 79 ss.).
35917   4.7.12.2 : Καλλιόπη τ´ εἴδει προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασέων· 
35918   4.7.12.3 : ἡ γὰρ 〈καὶ〉 βασιλεῦσιν ἅμ´ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ.
35919   4.7.12.4 : ὅν τινα τιμήσωσι Διὸς κοῦραι μεγάλοιο
35920   4.7.12.5 : γινόμενόν τε ἴδωσι διοτρεφέων βασιλήων,
35921   4.7.12.6 : τῷ μὲν ἐπὶ γλώσσῃ γλυκερὴν χείουσιν ἀοιδήν,
35922   4.7.12.7 : τοῦ δ´ ἔπε´ ἐκ στόματος ῥεῖ μείλιχα· οἱ δέ νυ λαοὶ
35923   4.7.12.8 : πάντες ἐς αὐτὸν ὁρῶσι διακρίνοντα θέμιστας
35924   4.7.12.9 : ἰθείῃσι δίκῃσιν· ὁ δ´ ἀσφαλέως ἀγορεύων
35925   4.7.12.10 : αἶψά τε καὶ μέγα νεῖκος ἐπισταμένως κατέπαυσε.
35926   4.7.13.1 : Δημοκρίτου (fr. 268 Diels 2).
35927   4.7.13.2 : Φόβος κολακείην μὲν ἐργάζεται, εὔνοιαν δὲ οὐκ ἔχει.
35928   4.7.14.1 : Μουσωνίου (fr. XXXI H.).
35929   4.7.14.2 : Οὐ πολὺν διάγουσι χρόνον οἱ πρὸς τοὺς ὑπηκόους
35930   4.7.14.3 : ὑπὲρ ὧν ἂν πράττωσι μὴ τὸ ’καθήκει μοι‘ λέγειν μεμελε–
35931   4.7.14.4 : τηκότες, ἀλλὰ τὸ ’ἔξεστί μοι‘. 
35932   4.7.15.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. XXXII H.).
35933   4.7.15.2 : Μὴ θέλε ἐπιτάσσειν τὰ καθήκοντα τοῖς συγγιγνώ–
35934   4.7.15.3 : σκουσί σοι τὰ μὴ καθήκοντα πράττοντι.
35935   4.7.16.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. XXXIII H.).
35936   4.7.16.2 : Πειρατέον καταλλακτικὸν μᾶλλον τοῖς ὑπηκόοις ἢ
35937   4.7.16.3 : φοβερὸν θεωρεῖσθαι· τῷ μὲν γὰρ σεμνότης, τῷ δὲ ἀπή–
35938   4.7.16.4 : νεια παρακολουθεῖ.
35939   4.7.17.1 : Ἀναξιλάου.
35940   4.7.17.2 : Ἀναξίλαος ὁ Ῥηγίου τύραννος ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος,
35941   4.7.17.3 : τί τῆς τυραννίδος μακαριώτερον, ἔφη ’τὸ μηδέποτε εὐερ–
35942   4.7.17.4 : γετοῦντα νικηθῆναι‘.
35943   4.7.18.1 : Ξενοφῶντος.
35944   4.7.18.2 : Ξενοφῶν ὁ Σωκρατικὸς φιλόσοφος ἔφη τῷ βασιλεῖ
35945   4.7.18.3 : κάλλιον εἶναι τὸ τῶν χαρίτων ἀπολιπεῖν ἢ τροπαίων
35946   4.7.18.4 : πλῆθος.
35947   4.7.19.1 : Ἡροδότου ἱστορίας γʹ ( 127).
35948   4.7.19.2 : Ἔνθα γὰρ σοφίης δέει, βίης ἔργον οὐδέν. 
35949   4.7.20.1 : Πυθαγόρου.
35950   4.7.20.2 : Θέλε μᾶλλον τοὺς συνόντας σοι αἰδεῖσθαί σε ἢ φοβεῖ–
35951   4.7.20.3 : σθαι· αἰδοῖ μὲν γὰρ πρόσεστι σέβας, φόβῳ δὲ μῖσος.
35952   4.7.21.1 : Φιλίππου.
35953   4.7.21.2 : Φίλιππος ὁ βασιλεὺς ἔλεγε δεῖν τὸν βασιλέα μνημο–
35954   4.7.21.3 : νεύειν ὅτι ἄνθρωπος ὢν ἐξουσίαν εἴληφεν ἰσόθεον, ἵνα
35955   4.7.21.4 : προαιρῆται καλὰ μὲν καὶ θεῖα, φωνῇ δὲ ἀνθρωπίνῃ
35956   4.7.21.5 : χρῆται.
35957   4.7.22.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πολιτικοῦ (p. 305 C–D).
35958   4.7.22.2 : Τόδε δὴ κατανοητέον ἰδόντι ξυναπάσας τὰς ἐπι–
35959   4.7.22.3 : στήμας, ὅτι πολιτική γε αὐτῶν οὐδεμία ἀνεφάνη· τὴν
35960   4.7.22.4 : γὰρ ὄντως βασιλικὴν οὐκ αὐτὴν δεῖ πράττειν ἀλλ´ ἄρχειν
35961   4.7.22.5 : τῶν δυναμένων πράττειν, γιγνώσκουσαν τὴν ἀρχήν τε καὶ
35962   4.7.22.6 : ὁρμὴν τῶν μεγίστων ἐν ταῖς πόλεσιν εὐκαιρίας τε πέρι
35963   4.7.22.7 : καὶ ἀκαιρίας· τὰς δ´ ἄλλας τὰ προσταχθέντα δρᾶν. —
35964   4.7.22.8 : Ὀρθῶς.
35965   4.7.23.1 : Θεοβούλου.
35966   4.7.23.2 : Φεῦγε μὲν τὸν φθόνον τῶν πολλῶν, φυλάσσου δὲ
35967   4.7.23.3 : τὰς ἐπιβουλὰς τῶν μισούντων. 
35968   4.7.24.1 : Χείλωνος.
35969   4.7.24.2 : Μετὰ τῆς ἰσχύος τὴν πραότητα σῷζε· ἵνα μὴ φοβερός,
35970   4.7.24.3 : ἀλλ´ αἰδοῦς ἄξιος φαίνῃ τοῖς ἐντυγχάνουσιν.
35971   4.7.25.1 : Ἰσαίου (ed. Schoem. p. 168 fr. V).
35972   4.7.25.2 : Χρὴ τοὺς νόμους μὲν τίθεσθαι σφοδρῶς, πραοτέρως
35973   4.7.25.3 : δὲ κολάζειν ἢ ὡς ἐκεῖνοι κελεύουσι.
35974   4.7.26.1 : Σωκράτους.
35975   4.7.26.2 : Σωκράτης ἔλεγεν ἀμείνονα βασιλέα εἶναι τὸν ἑαυτοῦ
35976   4.7.26.3 : δυνάμενον ἄρχειν τῶν παθῶν.
35977   4.7.27.1 : Δημητρίου (Ps.–Plut. reg. et imper. apophth. p. 189 D).
35978   4.7.27.2 : Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς Πτολεμαίῳ τῷ βασιλεῖ παρ–
35979   4.7.27.3 : ῄνει τὰ περὶ βασιλείας καὶ ἡγεμονίας βιβλία κτᾶσθαι
35980   4.7.27.4 : καὶ ἀναγινώσκειν· ἃ γὰρ οἱ φίλοι τοῖς βασιλεῦσιν οὐ
35981   4.7.27.5 : θαρροῦσι παραινεῖν, ταῦτα ἐν τοῖς βιβλίοις γέγραπται.
35982   4.7.28.1 : Ἰσοκράτους (ad Nicocl. § 27 p. 20 b).
35983   4.7.28.2 : Φίλους κτῶ μὴ πάντας τοὺς βουλομένους, ἀλλὰ τοὺς
35984   4.7.28.3 : τῆς σῆς φύσεως ἀξίους ὄντας, μηδὲ μεθ´ ὧν ἥδιστα συν–
35985   4.7.28.4 : διατρίψεις, ἀλλὰ μεθ´ ὧν ἄριστα τὴν πόλιν διοικήσεις. 
35986   4.7.29.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. § 27 p. 20 b).
35987   4.7.29.2 : Τοιούτους ἐφίστη τοῖς πράγμασι τοῖς μὴ διὰ σοῦ
35988   4.7.29.3 : γιγνομένοις, ὡς αὐτὸς τὰς αἰτίας ἕξων ὧν ἂν ἐκεῖνοι
35989   4.7.29.4 : πράξωσι.
35990   4.7.30.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. § 28 p. 20 c).
35991   4.7.30.2 : Πιστοὺς ἡγοῦ μὴ τοὺς ἅπαν ὅ τι ἂν ποιῇς ἢ λέγῃς
35992   4.7.30.3 : ἐπαινοῦντας, ἀλλὰ τοὺς τοῖς ἁμαρτανομένοις ἐπιτιμῶντας.
35993   4.7.31.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. § 28 p. 20 c).
35994   4.7.31.2 : Δίδου παρρησίαν τοῖς εὖ φρονοῦσιν, ἵνα περὶ ὧν ἂν
35995   4.7.31.3 : ἀμφιγνοῇς ἔχῃς τοὺς ἐπιδοκιμάζοντας.
35996   4.7.32.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. § 28 p. 20 c).
35997   4.7.32.2 : Διόρα καὶ τοὺς τέχνῃ κολακεύοντας καὶ τοὺς μετ´
35998   4.7.32.3 : εὐνοίας θεραπεύοντας, ἵνα μὴ πλεῖον οἱ πονηροὶ τῶν
35999   4.7.32.4 : χρηστῶν ἔχωσιν.
36000   4.7.33.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. § 28 p. 20 c).
36001   4.7.33.2 : Ἄκουε τοὺς λόγους τοὺς περὶ ἀλλήλων καὶ πειρῶ
36002   4.7.33.3 : γνωρίζειν ἅμα τούς τε λέγοντας, ὁποῖοί τινές εἰσι, καὶ
36003   4.7.33.4 : περὶ ὧν ἂν λέγωσι.
36004   4.7.34.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. § 29 p. 20 d).
36005   4.7.34.2 : Ταῖς αὐταῖς κόλαζε ζημίαις τοὺς διαβάλλοντας αἷς
36006   4.7.34.3 : περ τοὺς ἐξαμαρτάνοντας. 
36007   4.7.35.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ib. § 29 p. 20 d).
36008   4.7.35.2 : Ἄρχε σαυτοῦ μηδὲν ἧττον ἢ καὶ τῶν ἄλλων· καὶ
36009   4.7.35.3 : τοῦτο ἡγοῦ βασιλικώτατον, ἐὰν μηδεμιᾷ δουλεύῃς τῶν
36010   4.7.35.4 : ἡδονῶν, ἀλλὰ κρατῇς τῶν ἐπιθυμιῶν μᾶλλον ἢ τῶν πο–
36011   4.7.35.5 : λιτῶν.
36012   4.7.36.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ib. § 30 p. 20 e).
36013   4.7.36.2 : Νόμιζε τῶν τιμῶν ἀληθεστάτας εἶναι μὴ τὰς ἐν τῷ
36014   4.7.36.3 : φανερῷ μετὰ δέους γιγνομένας, ἀλλ´ ὅταν αὐτοὶ παρ´
36015   4.7.36.4 : αὑτοῖς ὄντες μᾶλλόν σου τὴν γνώμην ἢ τὴν τύχην θαυ–
36016   4.7.36.5 : μάζωσι.
36017   4.7.37.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ib. § 31 p. 21 a).
36018   4.7.37.2 : Μὴ τοὺς μὲν ἄλλους ἀξίου κοσμίως ζῆν, τοὺς δὲ
36019   4.7.37.3 : βασιλέας ἀτάκτως· ἀλλὰ τὴν σεαυτοῦ σωφροσύνην παρά–
36020   4.7.37.4 : δειγμα τοῖς ἄλλοις καθίστη, γιγνώσκων ὅτι τὸ τῆς πόλεως
36021   4.7.37.5 : ἦθος ὁμοιοῦται τοῖς ἄρχουσι.
36022   4.7.38.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ib. § 32 p. 21 d).
36023   4.7.38.2 : Περὶ πλείονος ποιοῦ δόξαν καλὴν ἢ πλοῦτον μέγαν
36024   4.7.38.3 : τοῖς παισὶ καταλιπεῖν· ὁ μὲν γὰρ θνητός, ἡ δ´ ἀθάνατος,
36025   4.7.38.4 : καὶ δόξῃ μὲν χρήματα κτητά, δόξα δὲ χρημάτων οὐκ
36026   4.7.38.5 : ὠνητή, καὶ τὰ μὲν καὶ τοῖς φαύλοις παραγίγνεται, τὴν δὲ
36027   4.7.38.6 : οὐχ οἷόν τε ἀλλ´ ἢ τοὺς διενεγκόντας κτήσασθαι. 
36028   4.7.39.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ib. § 33 p. 21 c).
36029   4.7.39.2 : Κράτιστον μὲν τῆς ἀκμῆς τῶν καιρῶν τυγχάνειν·
36030   4.7.39.3 : ἐπειδὴ δὲ δυσκαταμαθήτως ἔχουσιν, ἐλλείπειν αἱροῦ
36031   4.7.39.4 : μᾶλλον ἢ πλεονάζειν· αἱ γὰρ μετριότητες μᾶλλον ἐν ταῖς
36032   4.7.39.5 : ἐνδείαις ἢ ταῖς ὑπεροχαῖς ἰσχύουσιν.
36033   4.7.40.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ib. § 35 p. 21 e).
36034   4.7.40.2 : Ὅ τι ἂν ἀκριβῶσαι βουληθῇς, ὧν ἐπίστασθαι προσ–
36035   4.7.40.3 : ήκει τοὺς βασιλέας, ἐμπειρίᾳ μέτιθι καὶ φιλοσοφίᾳ· τὸ
36036   4.7.40.4 : μὲν γὰρ φιλοσοφεῖν τὰς ὁδούς σοι δείξει, τὸ δ´ ἐπ´
36037   4.7.40.5 : αὐτῶν τῶν ἔργων γυμνάζεσθαι ἄμεινόν σε χρῆσθαι τοῖς
36038   4.7.40.6 : πράγμασι ποιήσει.
36039   4.7.41.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. § 35 p. 22 a).
36040   4.7.41.2 : Θεώρει τὰ γιγνόμενα καὶ τὰ συμπίπτοντα καὶ τοῖς
36041   4.7.41.3 : ἰδιώταις καὶ τοῖς τυράννοις· ἐὰν γὰρ τὰ παρεληλυθότα
36042   4.7.41.4 : μνημονεύῃς, ἄμεινον καὶ περὶ τῶν μελλόντων βουλεύσῃ.
36043   4.7.42.1 : Πλουτάρχου ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς Περὶ φιλίας (fr.
36044   4.7.42.2 : XVIII 4 Bernard.).
36045   4.7.42.3 : Ἡμερότητι τοίνυν καὶ εὐεργεσίᾳ μᾶλλον ἢ φόβῳ πρὸς
36046   4.7.42.4 : εὔνοιαν ὑπακτέον.
36047   4.7.43.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. XVIII 5 Bern.).
36048   4.7.43.2 : Ἠπίους οὖν εἶναι δεῖ μετὰ τοῦ ἔμφρονος εἰς τὸ κοινῇ
36049   4.7.43.3 : λυσιτελές. 
36050   4.7.44.1 : Ἀγριππίνου.
36051   4.7.44.2 : Ὁ Ἀγριππῖνος ἡγεμονεύων ἐπειρᾶτο τοὺς καταδικαζο–
36052   4.7.44.3 : μένους ὑπ´ αὐτοῦ πείθειν, ὅτι προσήκει αὐτοῖς καταδικα–
36053   4.7.44.4 : σθῆναι. οὐ γὰρ ὡς πολέμιος αὐτοῖς, ἔφη, οὐδ´ ὡς λῃστὴς
36054   4.7.44.5 : καταφέρω τὴν ψῆφον αὐτῶν, ἀλλ´ ὡς ἐπιμελητὴς καὶ
36055   4.7.44.6 : κηδεμών, ὥσπερ καὶ ὁ ἰατρὸς τὸν τεμνόμενον παρα–
36056   4.7.44.7 : μυθεῖται καὶ πείθει παρέχειν ἑαυτόν.
36057   4.7.45.1 : Κότυς.
36058   4.7.45.2 : Κότυς ὁ τῶν Θρᾳκῶν βασιλεὺς πικρὸς ἦν τῶν ὑπη–
36059   4.7.45.3 : κόων κολαστής. τῶν οὖν φίλων τις πρὸς αὐτὸν εἶπε
36060   4.7.45.4 : ’μανία τοῦτό ἐστι καὶ οὐ βασιλεία‘· ὁ δὲ ’ἀλλ´ ἡ ἐμή‘
36061   4.7.45.5 : ἔφη ’αὕτη μανία τοὺς ἀρχομένους σώφρονας ποιεῖ‘.
36062   4.7.45b.1 : Ἀναξιλάου.
36063   4.7.45b.2 : Ἀναξίλαος ὁ Ῥηγίου τύραννος ἐρωτηθείς, τί μακα–
36064   4.7.45b.3 : ριστότερον τῆς τυραννίδος, ἔφη ’τὸ εὖ πάσχοντα δύνασθαι
36065   4.7.45b.4 : ὑπερβάλλεσθαι.‘
36066   4.7.46.1 : Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν δευτέρου (II p. 25).
36067   4.7.46.2 : Πολὺ γὰρ ῥᾷον ἔχοντας φυλάττειν ἢ κτήσασθαι
36068   4.7.46.3 : πάντα πέφυκεν. 
36069   4.7.47.1 : Τῶν ἑπτὰ σοφῶν (Plutarchi septem sap. conviv.
36070   4.7.47.2 : p. 152 A).
36071   4.7.47.3 : Ἐμοὶ μέν, ἔφη ὁ Σόλων, δοκεῖ μάλιστ´ ἂν ἔνδοξος
36072   4.7.47.4 : γενέσθαι καὶ βασιλεὺς καὶ τύραννος, εἰ δημοκρατίαν ἐκ
36073   4.7.47.5 : μοναρχίας κατασκευάσειεν τοῖς πολίταις. δεύτερος δὲ
36074   4.7.47.6 : Βίας εἶπεν, εἰ ἀτρόποις χρῷτο τοῖς νόμοις τῆς πατρίδος.
36075   4.7.47.7 : ἐπὶ τούτῳ δὲ ὁ Θαλῆς ἔφησεν, εὐδαιμονίαν ἄρχοντος νομί–
36076   4.7.47.8 : ζειν, εἰ τελευτήσειε γηράσας κατὰ φύσιν. τέταρτος Ἀνά–
36077   4.7.47.9 : χαρσις, εἰ μὴ μόνος εἴη φρόνιμος. πέμπτος δὲ Κλεό–
36078   4.7.47.10 : βουλος, εἰ μηδενί, ἔφη, πιστεύοι τῶν συνόντων. ἕκτος
36079   4.7.47.11 : δ´ ὁ Πιττακός, εἰ τοὺς ὑπηκόους ὁ ἄρχων παρασκευάσειε
36080   4.7.47.12 : φοβεῖσθαι μὴ αὐτόν, ἀλλ´ ὑπὲρ αὐτοῦ. ὕστατος δ´ ὁ
36081   4.7.47.13 : Χείλων εἶπε, κάλλιστον εἶναι βασιλέα τὸν μὴ μόνου τοῦ
36082   4.7.47.14 : φοβερὸν εἶναι φροντίζοντα. 
36083   4.7.48.1 : Ἰσοκράτους Εὐαγόρᾳ (§ 43 p. 197 c).
36084   4.7.48.2 : Ἀλλ´ οὕτω θεοφιλῶς καὶ φιλανθρώπως διῴκει τὴν
36085   4.7.48.3 : πόλιν, ὥστε τοὺς ἀφικνουμένους μὴ μᾶλλον Εὐαγόραν τῆς
36086   4.7.48.4 : ἀρχῆς ζηλοῦν ἢ τοὺς ἀρχομένους τῆς ἐκείνου βασιλείας.
36087   4.7.48.5 : ἅπαντα γὰρ τὸν χρόνον διετέλεσεν οὐδένα μὲν ἀδικῶν,
36088   4.7.48.6 : τοὺς δὲ χρηστοὺς τιμῶν· καὶ σφόδρα μὲν ἁπάντων ἄρχων,
36089   4.7.48.7 : νομίμως δὲ τοὺς ἐξαμαρτάνοντας κολάζων.
36090   4.7.49.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 44 p. 197 d).
36091   4.7.49.2 : Οὐδὲν μὲν συμβούλων δεόμενος, ὅμως δὲ τοῖς φίλοις
36092   4.7.49.3 : συμβουλευόμενος.
36093   4.7.50.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 44 p. 197 d).
36094   4.7.50.2 : Πολλὰ μὲν τῶν χρωμένων ἡττώμενος, ἁπάντων δὲ
36095   4.7.50.3 : τῶν ἐχθρῶν περιγιγνόμενος.
36096   4.7.51.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 44 p. 197 d).
36097   4.7.51.2 : Σεμνὸς ὢν οὐ ταῖς τοῦ προσώπου συναγωγαῖς, ἀλλὰ
36098   4.7.51.3 : ταῖς τοῦ βίου κατασκευαῖς· οὐδὲ πρὸς ἓν ἀτάκτως οὐδὲ
36099   4.7.51.4 : ἀνωμάλως διακείμενος, ἀλλ´ ὁμοίως τὰς ἐν τοῖς λόγοις
36100   4.7.51.5 : ὁμολογίας ὥσπερ τὰ ἐν τοῖς ἱεροῖς διαφυλάττων.
36101   4.7.52.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 45 p. 197 e).
36102   4.7.52.2 : Τοὺς μὲν φίλους ταῖς εὐεργεσίαις ὑφ´ αὑτὸν ποιού–
36103   4.7.52.3 : μενος, τοὺς δὲ ἄλλους τῇ μεγαλοψυχίᾳ καταδουλούμενος.
36104   4.7.53.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 45 p. 197 e).
36105   4.7.53.2 : Μέγα φρονῶν οὐκ ἐπὶ τοῖς διὰ τύχην, ἀλλ´ ἐπὶ τοῖς
36106   4.7.53.3 : δι´ αὑτὸν γιγνομένοις. 
36107   4.7.54.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 45 p. 198 a).
36108   4.7.54.2 : Φοβερὸς ὢν οὐ τῷ πολλοῖς χαλεπαίνειν, ἀλλὰ τῷ
36109   4.7.54.3 : πολὺ τῶν ἄλλων ὑπερβάλλειν.
36110   4.7.55.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 45 p. 198 a).
36111   4.7.55.2 : Ἡγούμενος τῶν ἡδονῶν, οὐκ ἀγόμενος ὑπ´ αὐτῶν.
36112   4.7.56.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 45 p. 198 a).
36113   4.7.56.2 : Ὀλίγοις πόνοις πολλὰς ῥᾳστώνας κτώμενος, ἀλλ´ οὐ
36114   4.7.56.3 : διὰ μικρᾶς ῥᾳθυμίας μεγάλους πόνους ὑπολειπόμενος.
36115   4.7.57.1 : Τοῦ αὐτοῦ (§ 46 p. 198 a).
36116   4.7.57.2 : Ὅλως οὐδὲν παραλείπων ὧν προσεῖναι τοῖς βασι–
36117   4.7.57.3 : λεῦσι πρέπει, ἀλλ´ ἐξ ἑκάστης πολιτείας ἐκλεγόμενος τὸ
36118   4.7.57.4 : βέλτιστον, καὶ δημοτικὸς μὲν ὢν τῇ τοῦ πλήθους θερα–
36119   4.7.57.5 : πείᾳ, πολιτικὸς δὲ τῇ τῆς πόλεως διοικήσει, στρατηγικὸς
36120   4.7.57.6 : δὲ τῇ πρὸς τοὺς κινδύνους εὐβουλίᾳ, τυραννικὸς δὲ τῷ
36121   4.7.57.7 : πᾶσι τούτοις διαφέρειν.
36122   4.7.58.1 : Ἰσοκράτης Νικοκλεῖ (ad Nic. § 23 p. 19 c).
36123   4.7.58.2 : Ποίει μὲν μηδὲν μετ´ ὀργῆς, δόκει δὲ τοῖς ἄλλοις,
36124   4.7.58.3 : ὅταν σοι καιρὸς ᾖ. καὶ δεινὸς μὲν φαίνου τῷ μηδέν σε
36125   4.7.58.4 : λανθάνειν τῶν γιγνομένων, πρᾶος δὲ τῷ τὰς τιμωρίας
36126   4.7.58.5 : ἐλάττους ποιεῖσθαι τῶν ἁμαρτανομένων. 
36127   4.7.59.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς πρὸς τοὺς Δίωνος οἰκείους ἐπι–
36128   4.7.59.2 : στολῆς (p. 354 E).
36129   4.7.59.3 : Δουλεία γὰρ καὶ ἐλευθερία ὑπερβάλλουσα μὲν ἑκα–
36130   4.7.59.4 : τέρα πάγκακον, ἔμμετρος δὲ οὖσα πανάγαθον· μετρία δὲ
36131   4.7.59.5 : ἡ θεῷ δουλεία, ἄμετρος δὲ ἡ τοῖς ἀνθρώποις· θεὸς δὲ
36132   4.7.59.6 : ἀνθρώποις σώφροσι νόμος, ἄφροσι δὲ ἡδονή.
36133   4.7.60.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ ηʹ τῆς Κύρου Παιδείας (c. 2, 14).
36134   4.7.60.2 : Καὶ λόγος δὲ αὐτοῦ ἀπομνημονεύεται, ὡς λέγοι παρα–
36135   4.7.60.3 : πλήσια ἔργα εἶναι νομέως ἀγαθοῦ καὶ βασιλέως ἀγαθοῦ.
36136   4.7.60.4 : τόν τε γὰρ νομέα χρῆναι ἄρα, ἔφη, εὐδαίμονα ποιοῦντα
36137   4.7.60.5 : τὰ κτήνη χρῆσθαι αὐτοῖς, ἣ δὴ προβάτων εὐδαιμονία,
36138   4.7.60.6 : τόν τε βασιλέα ὡσαύτως εὐδαίμονας πόλεις καὶ ἀνθρώ–
36139   4.7.60.7 : πους ποιοῦντα χρῆσθαι αὐτοῖς.
36140   4.7.61.1 : Διωτογένεος Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ βασιλείας.
36141   4.7.61.2 : Βασιλεύς κ´ εἴη ὁ δικαιότατος, δικαιότατος δὲ ὁ
36142   4.7.61.3 : νομιμώτατος. ἄνευ μὲν γὰρ δικαιοσύνας οὐδεὶς ἂν εἴη
36143   4.7.61.4 : βασιλεύς, ἄνευ δὲ νόμω δικαιοσύνα. τὸ μὲν γὰρ δίκαιον
36144   4.7.61.5 : ἐν τῷ νόμῳ ἐντί, ὁ δέ γε νόμος αἴτιος τῶ δικαίω, ὁ δὲ
36145   4.7.61.6 : βασιλεὺς ἤτοι νόμος ἔμψυχός ἐντι ἢ νόμιμος ἄρχων· διὰ
36146   4.7.61.7 : ταῦτ´ ὦν 〈ὁ〉 δικαιότατος καὶ νομιμώτατος. ἔργα δὲ
36147   4.7.61.8 : βασιλέως τρία, τό τε στραταγὲν καὶ δικασπολὲν καὶ 
36148   4.7.61.9 : θεραπεύεν θεώς· στραταγὲν μὲν ὦν καλῶς δυνασεῖται.
36149   4.7.61.10 : πολεμὲν καλῶς ἐπισταθείς, δικασπολὲν δὲ καὶ διακούεν
36150   4.7.61.11 : πάντων τῶν ὑπ´ αὐτὸν φύσιν δικαίω καὶ νόμω καλῶς
36151   4.7.61.12 : ἐκμαθών, θεραπεύεν δὲ τὼς θεὼς εὐσεβῶς καὶ ὁσίως
36152   4.7.61.13 : φύσιν θεῶ καὶ ἀρετὰν ἐκλογισάμενος. ὥστε ἀνάγκα τὸν
36153   4.7.61.14 : τέλῃον βασιλέα στραταγόν τε ἀγαθὸν ἦμεν καὶ δικαστὰν
36154   4.7.61.15 : καὶ ἱερέα· ταῦτα γὰρ καὶ ἀκόλουθα καὶ πρέποντα ἐντὶ
36155   4.7.61.16 : βασιλέως ὑπεροχᾷ τε καὶ ἀρετᾷ. κυβερνάτα μὲν γὰρ
36156   4.7.61.17 : ἔργον ἐντὶ τὰν ναῦν σῴζεν, ἁνιόχω δὲ τὸ ἅρμα, ἰατρῶ
36157   4.7.61.18 : δὲ τὼς νοσίοντας, βασιλέως δὲ καὶ στραταγῶ τὼς ἐν
36158   4.7.61.19 : πολέμῳ κινδυνεύοντας. ὧ γὰρ ἕκαστος ἁγεμών ἐντι συστά–
36159   4.7.61.20 : ματος, τούτω καὶ ἐπιστάτας καὶ δαμιουργός. καὶ μὰν τό
36160   4.7.61.21 : τε δικασπολὲν καὶ διανέμεν τὸ δίκαιον, ξυνᾷ μὲν καθόλω
36161   4.7.61.22 : ἰδίᾳ δὲ καθ´ ἕκαστον, οἰκῇον βασιλέως ὥσπερ θεῶ ἐν
36162   4.7.61.23 : τῷ κόσμῳ 〈ὧ〉 ἁγεμών τε καὶ προστάτας ἐντί, ξυνᾷ μὲν
36163   4.7.61.24 : τῷ ποτὶ μίαν ἀρχάν τε καὶ ἁγεμονίαν τὸ ὅλον ξυναρμόσθαι,
36164   4.7.61.25 : καθ´ ἕκαστον δὲ τῷ καὶ τὰ κατὰ μέρος 〈ποτ〉τὰν αὐτὰν
36165   4.7.61.26 : ἁρμονίαν τε καὶ ἁγεμονίαν συναρμόζεσθαι. ἔτι δ´ ἐν τῷ
36166   4.7.61.27 : ποιὲν εὖ καὶ εὐεργετὲν τὼς ὑποτεταγμένως ὁ βασιλεύς 
36167   4.7.61.28 : ἐντι· ταῦτα δ´ οὐκ ἄνευ δικαιοσύνας καὶ νόμω. τό γε
36168   4.7.61.29 : μὰν τρίτον, λέγω δὲ τὸ θεραπεύεν τὼς θεώς, βασιλέως
36169   4.7.61.30 : ἀντάξιον· δεῖ γὰρ τὸ ἄριστον ὑπὸ τῶ ἀρίστω τιμᾶσθαι
36170   4.7.61.31 : καὶ τὸ ἁγεμονέον ὑπὸ τῶ ἁγεμονέοντος. τῶν μὲν ὦν
36171   4.7.61.32 : φύσει τιμιωτάτων ἄριστον ὁ θεός, τῶν δὲ περὶ γᾶν καὶ
36172   4.7.61.33 : τὼς ἀνθρώπως ὁ βασιλεύς. ἔχει δὲ καὶ ὡς θεὸς ποτὶ
36173   4.7.61.34 : κόσμον βασιλεὺς ποτὶ πόλιν· καὶ ὡς πόλις ποτὶ κόσμον
36174   4.7.61.35 : βασιλεὺς ποτὶ θεόν. ἁ μὲν γὰρ πόλις ἐκ πολλῶν καὶ
36175   4.7.61.36 : διαφερόντων συναρμοσθεῖσα κόσμω σύνταξιν καὶ ἁρμονίαν
36176   4.7.61.37 : μεμίμαται, ὁ δὲ βασιλεὺς ἀρχὰν ἔχων ἀνυπεύθυνον, καὶ
36177   4.7.61.38 : αὐτὸς ὢν νόμος ἔμψυχος, θεὸς ἐν ἀνθρώποις παρεσχαμά–
36178   4.7.61.39 : τισται.
36179   4.7.62.1 : Ἐν ταὐτῷ.
36180   4.7.62.2 : Ὅθεν δεῖ τὸν βασιλέα μὴ νικῆσθαι ὑφ´ ἁδονᾶς, ἀλλ´
36181   4.7.62.3 : αὐτὸν νικῆν ταύταν, μηδ´ ὅμοιον ἦμεν τοῖς πολλοῖς ἀλλὰ
36182   4.7.62.4 : ἐπὶ πολλὸν διαφέροντα τούτων, μηδ´ ἔργον ἁγεῖσθαι τὰν
36183   4.7.62.5 : ἁδονὰν ἀλλὰ μᾶλλον τὰν ἀνδραγαθίαν· ἅμα δὲ καὶ πρέ–
36184   4.7.62.6 : πει τὸν ἁτέρων ἄρχεν χρῄζοντα τῶν αὐταυτῶ παθέων
36185   4.7.62.7 : πρᾶτον δύνασθαι ἄρχεν. περί γε μὰν τᾶς πλεονεκτίας
36186   4.7.62.8 : ὅδε λόγος· δεῖ γὰρ ἐς τοῦτο πεπᾶσθαι τὰ χρήματα, ὥστε
36187   4.7.62.9 : φίλως εὐεργετὲν καὶ δεομένως ὑπολαμβάνεν, καὶ ἐχθρὼς
36188   4.7.62.10 : δὲ μετὰ δίκας ἀμύνεσθαι· ἁδίστα γὰρ ἁ μετ´ ἀρετᾶς 
36189   4.7.62.11 : ἀπόλαυσις τᾶς εὐτυχίας. ὁ δ´ αὐτὸς τρόπος καὶ περὶ
36190   4.7.62.12 : τᾶς ὑπεροχᾶς· δεῖ γὰρ καθυπερέχεν τὼς ἄλλως ἀρετᾷ καὶ
36191   4.7.62.13 : κατταύταν ἄξιον κρίνεσθαι τῶ ἄρχεν, ἀλλὰ μὴ καττὸν
36192   4.7.62.14 : πλοῦτον ἢ τὰν δύναμιν ἢ τὰν ῥώμαν τὰν τῶν ὅπλων· ὃ
36193   4.7.62.15 : μὲν γάρ τι κοινόν ἐντι καὶ τῶν τυχόντων, ὃ δὲ κοινὸν καὶ
36194   4.7.62.16 : τῶν ἀλόγων ζῴων, ὃ δὲ κοινὸν καὶ τῶν τυράννων, ὃ δὲ
36195   4.7.62.17 : μόνον ἴδιον τῶν ἀγαθῶν ἀνθρώπων. ὥστε ὅστις βασι–
36196   4.7.62.18 : λεὺς σώφρων μέν ἐντι περὶ τὰς ἁδονάς, κοινωνατικὸς δὲ
36197   4.7.62.19 : περὶ τὰ χρήματα, φρόνιμος δὲ καὶ δεινὸς περὶ τὰν ἀρε–
36198   4.7.62.20 : τάν, οὗτός κα εἴη καττὰν ἀλάθῃαν βασιλεύς. ἔχει δὲ καὶ
36199   4.7.62.21 : ὁ δᾶμος τῶν μερέων τᾶς τῶ ἀνθρώπω ψυχᾶς τὰν ἀνα–
36200   4.7.62.22 : λογίαν ταύταν τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν· ἁ μὲν γὰρ
36201   4.7.62.23 : πλεονεκτία γίνεται περὶ τὸ ἁγούμενον μέρος τᾶς ψυχᾶς,
36202   4.7.62.24 : λογικὰ γὰρ ἁ ἐπιθυμία· ἁ δὲ φιλοτιμία καὶ θηριότας
36203   4.7.62.25 : περὶ τὸ θυμοειδές, τοῦτο γὰρ τὸ ζέον καὶ δυναμικὸν
36204   4.7.62.26 : μέρος τᾶς ψυχᾶς· ἁ δὲ φιλαδονία περὶ τὸ ἐπιθυματικόν.
36205   4.7.62.27 : τοῦτο γὰρ 〈τὸ〉 θῆλυ καὶ ὑγρὸν μέρος τᾶς ψυχᾶς· ἁ δέ γε
36206   4.7.62.28 : ἀδικία τελῃοτάτα κακία καὶ σύνθετος ἔασσα περὶ ὅλαν
36207   4.7.62.29 : γίνεται τὰν ψυχάν. ὅθεν ὡς λύραν καὶ πόλιν εὐνομου–
36208   4.7.62.30 : μέναν δεῖ συναρμόσασθαι βασιλέα ὅρον δικαιότατον καὶ
36209   4.7.62.31 : νόμω τάξιν ἐν αὐτῷ πρᾶτον καταστασάμενον, εἰδότα διότι
36210   4.7.62.32 : τῶ πλάθεος, ὧ δέδωκεν ὁ θεὸς αὐτῷ τὰν ἁγεμονίαν, ἁ
36211   4.7.62.33 : συναρμογὰ ποτ´ αὐτὸν ὀφείλει συναρμοσθῆμεν. ποτὶ δὲ 
36212   4.7.62.34 : τοῖς ἀγορευμένοις δεῖ καὶ θέσιας καὶ ἕξιας ἐπιπρεπέας
36213   4.7.62.35 : ἐπιταδεύεν τὸν ἀγαθὸν βασιλέα, πολιτικῶς αὐτὸν πλάσ–
36214   4.7.62.36 : σοντα καὶ πραγματειωδέως, ὅπως μήτε τραχὺς φαίνηται
36215   4.7.62.37 : τοῖς πλάθεσι μήτ´ εὐκαταφρόνητος, ἀλλὰ καὶ ἁδὺς καὶ
36216   4.7.62.38 : ἀμφιστραφής. τεύξεται δὲ τούτων, αἴκα πρᾶτον μὲν σεμ–
36217   4.7.62.39 : νὸς ᾖ καὶ ἐκ τῶ ἰδὲν καὶ ἐκ τῶ ἀκοῦσαι καὶ ἐκ τῶ ἄξιος
36218   4.7.62.40 : ἐπιφαίνεσθαι τᾶς ἀρχᾶς, δεύτερον δὲ χρηστὸς καὶ ἐκ τᾶς
36219   4.7.62.41 : ἐντεύξιος καὶ ἐκ τᾶς ποτιβλέψιος καὶ ἐκ τᾶς εὐεργεσίας.
36220   4.7.62.42 : τρίτον δὲ δεινὸς καὶ ἐκ τᾶς μισοποναρίας καὶ ἐκ τᾶς
36221   4.7.62.43 : κολάσιος καὶ ἐκ τᾶς ἐπιταχύσιος καὶ ὅλως ἐκ τᾶς ἐμπει–
36222   4.7.62.44 : ρίας καὶ τριβᾶς τᾶς περὶ τὸ βασιλεύεν. ἁ μὲν γὰρ σεμνό–
36223   4.7.62.45 : τας θεόμιμον ὑπάρχουσα πρᾶγμα δύναται θαυμαζόμενον
36224   4.7.62.46 : καὶ τιμώμενον αὐτὸν παρέχεσθαι τοῖς πλάθεσιν, ἁ δὲ
36225   4.7.62.47 : χρηστότας φιλεύμενον καὶ ἀγαπαζόμενον, ἁ δὲ δεινότας
36226   4.7.62.48 : φοβερὸν μὲν καὶ ἀνίκατον ποτὶ πολεμίως, μεγαλόψυχον
36227   4.7.62.49 : δὲ καὶ θαρσαλέον ποτὶ φίλως. δεῖ δὲ τὰν σεμνότατα
36228   4.7.62.50 : καθεστάσθαι περὶ αὐτὸν μηδὲν ταπεινὸν ἐπιταδεύοντα
36229   4.7.62.51 : μηδὲ τῶν πολλῶν ἀντάξιον ἀλλὰ τῶν θαυμαινομένων
36230   4.7.62.52 : καὶ τῶν ἁγεμονίᾳ καὶ σκαπτουχίᾳ ποτιφυῶν, ἁμιλλώμε–
36231   4.7.62.53 : νον ἀεὶ μὴ τοῖς μῃόνεσσι μηδὲ τοῖς ἴσοις ἀλλὰ τοῖς
36232   4.7.62.54 : μεζόνεσσι, καὶ καττὸ μέγεθος τᾶς ἁγεμονίας ἁδονὰς ὑπο– 
36233   4.7.62.55 : λαμβάνοντα μεγίστας ἦμεν τὰς ἐπὶ τοῖς καλοῖς ἔργοις
36234   4.7.62.56 : καὶ μεγάλοις, ἀλλὰ μὴ τὰς ἐπὶ τοῖς ἀπολαύστοις, χωρί–
36235   4.7.62.57 : ζοντα μὲν ἑαυτὸν ἀπὸ τῶν ἀνθρωπίνων παθέων, συνεγγί–
36236   4.7.62.58 : ζοντα δὲ τοῖς θεοῖς, οὐ δι´ ὑπεραφανίαν ἀλλὰ διὰ μεγα–
36237   4.7.62.59 : λοφροσύναν καὶ μέγεθος ἀρετᾶς ἀνυπέρβλατον, τοιαύταν
36238   4.7.62.60 : αὑτῷ ἐπιπρέπῃαν καὶ προστασίαν ἀμφιβαλλόμενον καὶ
36239   4.7.62.61 : καττὰν ὄψιν καὶ καττὼς λογισμὼς καὶ καττὰ ἐνθυμά–
36240   4.7.62.62 : ματα καὶ καττὸ ἆθος τᾶς ψυχᾶς καὶ καττὰς πράξιας καὶ
36241   4.7.62.63 : καττὰν κίνασιν καὶ καττὰν θέσιν τῶ σώματος, ὥστε τὼς
36242   4.7.62.64 : ποταυγασμένως αὐτὸν κατακοσμαθῆμεν καταπεπλαγμένως
36243   4.7.62.65 : αἰδοῖ καὶ σωφροσύνᾳ τε 〈καὶ〉 διαθέσει τᾷ περὶ τὰν ἐπι–
36244   4.7.62.66 : πρέπῃαν. οὐ γὰρ μῇον αὐλῶ καὶ ἁρμονίας 〈ἁ〉 τῶ ἀγα–
36245   4.7.62.67 : θῶ βασιλέως ποταύγασις ὀφείλει τρέπεν τὰς ψυχὰς τῶν
36246   4.7.62.68 : ποταυγασμένων. καὶ περὶ μὲν σεμνότατος ἅλις εἰρήσθω·
36247   4.7.62.69 : περὶ δὲ χρηστότατος νῦν ὑποθέσθαι πειρασοῦμαι. χρη–
36248   4.7.62.70 : στὸς γὰρ ἐσσεῖται πᾶς βασιλεὺς τὸ μὲν καθόλω δίκαιός
36249   4.7.62.71 : τ´ ἐὼν καὶ ἐπιεικὴς καὶ εὐγνώμων. ἔντι γὰρ ἁ δικαιότας 
36250   4.7.62.72 : κοινωνίας συνεκτικὰ καὶ συνακτικά, καὶ μόνα γε ὦν πρὸς
36251   4.7.62.73 : τὼς πλατίον ἁ τοιαύτα διάθεσις ἅρμοσται τᾶς ψυχᾶς.
36252   4.7.62.74 : ὃν λόγον γὰρ ἔχει ῥυθμὸς ποτὶ κίνασιν καὶ ἁρμονία ποτὶ
36253   4.7.62.75 : φωνάν, τοῦτον ἔχει τὸν λόγον δικαιότας ποτὶ κοινωνίαν·
36254   4.7.62.76 : κοινὸν γὰρ ἀγαθόν ἐντι καὶ ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων, εἴ γε
36255   4.7.62.77 : δὴ συναρμοστικά ἐντι κοινωνίας πολιτικᾶς. ἁ δὲ ἐπιείκῃα
36256   4.7.62.78 : καὶ εὐγνωμοσύνα πάρεδροί τινές ἐντι τᾶς δικαιοσύνας,
36257   4.7.62.79 : ἁ μὲν [τὸ ἐπιεικὲς ἁ δὲ] τὸ ἀπότομον τᾶς βλάβας μαλ–
36258   4.7.62.80 : θαίνοισα, ἁ δὲ τοῖς ἐπὶ ποσὸν ἀμπλακίσκουσι συγγνώ–
36259   4.7.62.81 : μας ἀπομερίζουσα. δεῖ δὲ τὸν ἀγαθὸν βασιλέα βοηθατι–
36260   4.7.62.82 : κόν τε ἦμεν τῶν δεομένων καὶ εὐχάριστον, 〈καὶ ἀβαρέα〉
36261   4.7.62.83 : δέ· βοήθῃαν δὲ μὴ καθ´ ἕνα ποιήσασθαι τρόπον, ἀλλ´ ὅπως
36262   4.7.62.84 : δυνατὸν ἂν ᾖ· εὐχάριστον δ´ ἦμεν δεῖ μὴ ποττὸ μέγεθος
36263   4.7.62.85 : ἀποβλέποντα τᾶς τιμᾶς, ἀλλὰ ποττὸν τρόπον καὶ τὰν προ–
36264   4.7.62.86 : αίρεσιν τῶ τιμέοντος· ἀβαρέα δὲ δεῖ ἦμεν ποτὶ πάντας
36265   4.7.62.87 : ἀνθρώπως, μάλιστα δὲ ποττὼς μῄονας καὶ καταδεεστέ–
36266   4.7.62.88 : ρως ταῖς τύχαις· οὗτοι γὰρ ὥσπερ τοὶ νοσίοντες τοῖς 
36267   4.7.62.89 : σώμασιν οὐδὲν ὑπομένεν δύνανται τῶν βαρέων. ἔχοντι
36268   4.7.62.90 : γὰρ τὰς διαθέσιας τοιαύτας καὶ οἱ θεοὶ καὶ μάλιστα ὁ
36269   4.7.62.91 : κρατέων πάντων Ζεύς· καὶ γὰρ οὗτος σεμνὸς μέν ἐντι
36270   4.7.62.92 : καὶ τίμιος διά τε τὰν ὑπεροχὰν καὶ τὸ μέγεθος τᾶς ἀρε–
36271   4.7.62.93 : τᾶς, χραστὸς δὲ διὰ τὸ εὐεργετικός τε ἦμεν καὶ ἀγαθο–
36272   4.7.62.94 : δότας, ὅκως δὴ καὶ λέγεται ὑπὸ τῶ Ἰωνικῶ ποιητᾶ ὥς
36273   4.7.62.95 : κ´ εἴη ’πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε‘· δεινὸς δὲ διὰ τὸ
36274   4.7.62.96 : κολάζεν τὼς ἀδικέοντας καὶ κρατὲν καὶ κυριεύεν πάντων·
36275   4.7.62.97 : ἔχει δὲ καὶ τὸν κεραυνὸν μετὰ χεῖρα, σύμβολον τᾶς δεινό–
36276   4.7.62.98 : τατος. ἐπὶ πᾶσι δὲ τούτοις μναμονεύεν δεῖ ὅτι θεόμι–
36277   4.7.62.99 : μόν ἐντι πρᾶγμα βασιλῄα.
36278   4.7.63.1 : Σθενίδα Λοκροῦ Πυθαγορείου Περὶ βασιλείας.
36279   4.7.63.2 : Χρὴ τὸν βασιλέα σοφὸν ἦμεν· οὕτω γὰρ ἐσσεῖται
36280   4.7.63.3 : ἀντίμιμος καὶ ζαλωτὰς τῶ πράτω θεῶ. οὗτος γὰρ καὶ
36281   4.7.63.4 : φύσει ἐντὶ καὶ πρᾶτος βασιλεύς τε καὶ δυνάστας, ὁ δὲ
36282   4.7.63.5 : γενέσει καὶ μιμάσει. καὶ ὁ μὲν ἐν τῷ παντὶ καὶ ὅλῳ, ὁ
36283   4.7.63.6 : δὲ ἐπὶ γᾶς, καὶ ὁ μὲν ἀεὶ τὰ πάντα διοικεῖ τε καὶ ζώει
36284   4.7.63.7 : αὐτὸς ἐν αὑτῷ κεκταμένος τὰν σοφίαν, ὁ δ´ ἐν χρόνῳ
36285   4.7.63.8 : ἐπιστάμαν. ἄριστα δέ κα μιμέοιτο τοῦτον, εἰ μεγαλό–
36286   4.7.63.9 : φρονά τε καὶ ἅμερον καὶ ὀλιγοδεέα παρασκευάζοι αὑτόν,
36287   4.7.63.10 : πατρικὰν διάθεσιν ἐνδεικνύμενος τοῖς ὑφ´ αὑτῷ· διὰ 
36288   4.7.63.11 : τοῦτο γάρ που μάλιστα καὶ νενομίχθαι τὸν πρᾶτον
36289   4.7.63.12 : θεὸν πατέρα μὲν θεῶν, πατέρα δὲ ἀνθρώπων ἦμεν, ὅτι
36290   4.7.63.13 : ἤπιος πρὸς πάντα τὰ ὑπ´ αὐτῶ γενόμενα ἐντί, καὶ ἀντ–
36291   4.7.63.14 : εχόμενος τᾶς προστασίας οὐδέποκα παύεται, οὐδὲ ἤρκε–
36292   4.7.63.15 : σται τῷ ποιητὰς μόνον πάντων γεγονέναι, ἀλλὰ καὶ
36293   4.7.63.16 : τροφεὺς διδάσκαλός τε τῶν καλῶν πάντων καὶ νομοθέ–
36294   4.7.63.17 : τας πέφυκε πᾶσιν ἐπίσας. τοιοῦτον θέμις ἦμεν καὶ τὸν
36295   4.7.63.18 : ἐπὶ γᾶς καὶ παρ´ ἀνθρώποις ἁγεμονὲν μέλλοντα βασι–
36296   4.7.63.19 : λέα· οὐδὲν δὲ ἀβασίλευτον καλὸν οὐδὲ ἄναρχον· ἄνευ δὲ
36297   4.7.63.20 : σοφίας καὶ ἐπιστάμας οὔτε μὰν βασιλέα οὔτε ἄρχοντα
36298   4.7.63.21 : οἷόν τε ἦμεν. μιματὰς ἄρα καὶ ὑπηρέτας ἐσσεῖται νόμι–
36299   4.7.63.22 : μος τῶ θεῶ ὁ σοφός τε καὶ βασιλεύς.
36300   4.7.64.1 : Ἐκφάντου Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ βασιλείας.
36301   4.7.64.2 : Ὅτι μὲν ἅπαντος ζῴω φύσις ποτί τε τὸν κόσμον
36302   4.7.64.3 : ἅρμοκται καὶ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ πολλοῖς μοι δοκεῖ τεκμα–
36303   4.7.64.4 : ρίοις φανερὸν ἦμεν. συμπνείουσα γὰρ οὕτω καὶ συνδεδε–
36304   4.7.64.5 : μένα τὰν ἀρίσταν τε ἅμα καὶ ἀναγκαίαν ἀκολουθίαν
36305   4.7.64.6 : ὀπαδεῖ ῥύμᾳ τῶ παντὸς περιαγεομένα ποτί τε τὰν κοι–
36306   4.7.64.7 : νὰν εὐκοσμίαν καὶ ποττὰν ἴδιον ἑκάστω διαμονάν· παρὸ 
36307   4.7.64.8 : καὶ τόδε κόσμος ποταγορεύεται καὶ ἔντι τῶν ὄντων ζῴων
36308   4.7.64.9 : τελῃότατον. ἐν δὲ τοῖς μέρεσιν αὐτῶ πολλοῖς τε ὄντεσσι
36309   4.7.64.10 : καὶ διαφόροις τὰν φύσιν ἐξάρχει τι ζῷον καὶ † οἰκειό–
36310   4.7.64.11 : τατον ἐν γενοῖν καὶ διὰ τὸ μετέχεν πλέον τῶ θείω. καὶ
36311   4.7.64.12 : ἐν μὲν τᾷ τῶ θεῶ ὄντος ἀεὶ φύσει τὰ τὰν πράταν καὶ
36312   4.7.64.13 : μεγίσταν ἀκολουθίαν ἔχοντα ἀσπάζεται ... καὶ τοὶ πλά–
36313   4.7.64.14 : νατες ἀστέρες· ἐν δὲ τᾷ χώρᾳ τᾷ σελάνας ἔνερθεν τὰ
36314   4.7.64.15 : δι´ εὐθείας ἰόντα σώματα ἁ τῶ δαίμονος φύσις ἔχει τὰν
36315   4.7.64.16 : διεξαγωγάν· ἐν δὲ τᾷ γᾷ καὶ παρ´ ἁμῖν ἀριστοφυέστα–
36316   4.7.64.17 : τον μὲν ἄνθρωπος, θειότατον δ´ ὁ βασιλεὺς ἐν τᾷ κοινᾷ
36317   4.7.64.18 : φύσει πλεονεκτῶν τῶ κρέσσονος, τὸ μὲν σκᾶνος τοῖς λοι–
36318   4.7.64.19 : ποῖς ὅμοιος, οἷα γεγονὼς ἐκ τᾶς αὐτᾶς ὕλας, ὑπὸ τεχνίτα
36319   4.7.64.20 : δ´ εἰργασμένος λῴστω, ὃς ἐτεχνίτευσεν αὐτὸν ἀρχετύπῳ
36320   4.7.64.21 : χρώμενος ἑαυτῷ· κατασκεύασμα δὴ ὦν ὁ βασιλεὺς ἓν καὶ
36321   4.7.64.22 : μόνον ἐντὶ οἷα τύπος τῶ ἀνωτέρω βασιλέως, τῷ μὲν 
36322   4.7.64.23 : πεποιηκότι γνώριμον ἀεί, τοῖς δ´ ἀρχομένοις ὡς ἐν φωτὶ
36323   4.7.64.24 : τᾷ βασιλῄᾳ βλεπόμενον. τᾷδε γὰρ κρίνεταί τε καὶ δοκι–
36324   4.7.64.25 : μάζεται, ὡς τὸ κράτιστον ἐν πτανοῖς ζῷον ἀετὸς ἀντ–
36325   4.7.64.26 : ωπὸν ἁλίω γενόμενον· χὡπὶ τᾶς βασιλῄας δὲ λόγος ὡυτός,
36326   4.7.64.27 : θείας τε ἐάσσας καὶ δι´ ὑπερβολὰν λαμπρότατος δυσ–
36327   4.7.64.28 : οράτω, αἰ μὴ τοῖς γνασίοις· μαρμαρυγαί τε γὰρ πολλαὶ
36328   4.7.64.29 : καὶ σκοτοδινιάσεις ὡς ἐφ´ ὕψος ὀθνεῖον ἐπιβάντας τὼς
36329   4.7.64.30 : νόθως ἀπήλεγξαν· τοῖς δὲ προσηκόντως κατ´ οἰκῃότατα
36330   4.7.64.31 : πρὸς αὐτὰν ἐπὶ τοῦτο ἀφιγμένοις οἰκήσιμος, κεχρῆσθαι
36331   4.7.64.32 : δυναμένοις αὐτᾷ. 〈ἁ〉 μὲν ὦν βασιλῄα χρῆμα εἰλικρινές τε
36332   4.7.64.33 : καὶ ἀδιάφθορόν ἐντι καὶ δι´ ὑπερβολὰν θειότατος δυσέφ–
36333   4.7.64.34 : ικτον ἀνθρώπῳ. δεῖ δὲ καὶ τὸν ἐς αὐτὰν καταστάντα
36334   4.7.64.35 : καθαρώτατόν τε ἦμεν καὶ διαυγέστατον τὰν φύσιν, ὡς
36335   4.7.64.36 : μὴ τὸ λαμπρότατον ἀφανίζῃ ἐν σπίλοις τοῖς αὐταυτῶ·
36336   4.7.64.37 : καθὸ καὶ τὼς ἁγιωτάτως τόπως ἐκαλίδωσάν τινες, καὶ
36337   4.7.64.38 : τῶν ἀντιασάντων ἔνιοι μιαροὶ τὼς ἀντιάξαντας αὐτοῖς.
36338   4.7.64.39 : βασιλήᾳ δὲ τὸν ὁμιλήσοντα φύσιός τε ἀχράντω δεῖ μετ– 
36339   4.7.64.40 : έχεν, ἐπιστάμεν τε αὑτὸν ὅσῳ τῶν ἄλλων ἐντὶ θειότερος,
36340   4.7.64.41 : ὅσῳ τε ἅτεροι αὐτῶ, οἷς δὴ κατὰ λόγον ἀπεικάζων ἑαυ–
36341   4.7.64.42 : τὸν ἄριστ´ ἂν ἑαυτῷ τε χρῷτο καὶ τοῖς ὑποτεταγμένοις.
36342   4.7.64.43 : καὶ τοῖς μὲν ἄλλοις· ἀνθρώποις, αἴκα ἁμαρτάνωντι, ὁσι–
36343   4.7.64.44 : ωτάτα κάθαρσις ἐξομοιωθῆμεν τοῖς ἀρχόντεσσιν, αἴτε
36344   4.7.64.45 : νόμος αἴτε βασιλεὺς διέποι τὰ κατ´ αὐτώς· οἱ δ´ εἴ τι
36345   4.7.64.46 : τῶ κρέσσονος δέοντος διὰ τὰν φύσιν ἀμπλακόντες οὐ
36346   4.7.64.47 : μακρὰν οὐδ´ ἀπῳκισμένως † οἱ χρὴ θεῷ μὲν εὐθὺ τᾶς
36347   4.7.64.48 : ὠφελείας τυγχάνεν. οὔτε γὰρ τὸν κόσμον δίζοιτο ἄν τις
36348   4.7.64.49 : ἐν αὐτῷ τε ὢν καὶ μέρος ἐκείνω, οὔτ´ ἂν ἀνόητος εἴη
36349   4.7.64.50 : τῶ διέποντος αὐτὸν ὁ ἁτέρων αὐτὸς ἄρχων. ἁ δ´ εὐκοσ–
36350   4.7.64.51 : μία πολλὰ καὶ τὸ μηδὲν ἄναρχον εὑρὲν δύνασθαι καὶ τῷ
36351   4.7.64.52 : τρόπῳ τᾶς ἀρχᾶς διδάσκαλον. ἐκλάμπει γὰρ αὐτᾶς εὐθὺ
36352   4.7.64.53 : τὸ καλόν, ἂν ὁ μιμασόμενος δι´ ἀρετὰν αὐτῷ τε φίλος,
36353   4.7.64.54 : ὃν μεμίμαται, καὶ πολὺ πλέον τοῖς ὑπ´ αὐτὸν τεταγμέ–
36354   4.7.64.55 : νοις. οὐ γὰρ ἄν τις θεοφιλὴς ὢν μισέοιτο ὑπ´ ἀνθρώ–
36355   4.7.64.56 : πων, ἐπεὶ οὐδὲ τὰ ἄστρα οὐδ´ ὁ σύμπας κόσμος ἐχθαίρει
36356   4.7.64.57 : τὸν θεόν· αἰ δέ γα ἐμίσει τὸν ἁγεμονεύοντα, οὔ κα εἵπετο
36357   4.7.64.58 : [ἂν] πειθόμενος αὐτῷ· τὸ δ´ ἐκεῖνον ἄρχεν εὖ αἴτιον τῶ
36358   4.7.64.59 : καὶ τώσδε ἄρχεσθαι καλῶς. ἐγὼ μὲν ὦν ὑπολαμβάνω καὶ
36359   4.7.64.60 : τὸν ἐπὶ τᾶς γὰς βασιλέα δύνασθαι μηδεμιᾷ τᾶν ἀρετᾶν 
36360   4.7.64.61 : ἐλαττοῦσθαι τῶ κατ´ ὠρανὸν βασιλέως· ἀλλ´ ὥσπερ αὐ–
36361   4.7.64.62 : τὸς ἀπόδαμόν τι ἐντὶ χρῆμα καὶ ξένον ἐκεῖθεν ἀφιγμέ–
36362   4.7.64.63 : νον πρὸς ἀνθρώπως, καὶ τὰς ἀρετὰς ἄν τις αὐτῶ ἔργα
36363   4.7.64.64 : ὑπολάβοι τῶ θεῶ καὶ δι´ ἐκεῖνον αὐτῶ. σκοπέοντι δ´
36364   4.7.64.65 : ἀρχᾶθεν ἀλάθῃα λόγος· κοινωνία τε γὰρ πράτα τε πάν–
36365   4.7.64.66 : των καὶ ἀναγκαιοτάτα τῷ τῶν ἀνθρώπων γένει, ἇς μετ–
36366   4.7.64.67 : έχει μὲν ὁ παρ´ ἁμῖν βασιλεύς, μετέχει δὲ καὶ ὁ ἐν τῷ
36367   4.7.64.68 : παντὶ πάντα διέπων· συνεστάναι γὰρ χωρὶς φιλίας καὶ
36368   4.7.64.69 : κοινωνίας ἀμάχανον. σκοποίη δ´ ἄν τις ταῦτα καὶ ἐπὶ
36369   4.7.64.70 : τῶν συμπολιτευομένων, ἐξελὼν τῶ λόγω τὰν κατὰ συνά–
36370   4.7.64.71 : θῃαν κοινωνίαν· ἐλάττω γὰρ αὕτα τᾶς τε θείας φύσιος
36371   4.7.64.72 : καὶ τᾶς βασιλικᾶς· οὐ γὰρ δέονται τὰν τοιαύταν δέησιν
36372   4.7.64.73 : ἀλλάλων, καθ´ ἃν συνεκπορεῦντες τῶν ὑστεροῦντι, ἀνα–
36373   4.7.64.74 : πλαροῦντι κοινὰν τὰν βοήθῃαν· τέλῃοι γὰρ κατ´ ἀρετάν.
36374   4.7.64.75 : ἁ δ´ ἐν τᾷ πόλει φιλία κοινῶ τινος τέλεος ἐχομένα τὰν
36375   4.7.64.76 : τῶ παντὸς ὁμόνοιαν μεμίμαται· ἄνευ δὲ τᾶς περὶ τὰς
36376   4.7.64.77 : ἀρχὰς διατάξιος οὐδεμία ἂν πόλις οἰκοῖτο· εἰς δὲ ταύταν
36377   4.7.64.78 : νόμων τε δεῖται καὶ τινὸς προστασίας πολιτικᾶς τό τε
36378   4.7.64.79 : ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον, αἴ πως σῴζοιτο δι´ αὐτό. ἐκ 
36379   4.7.64.80 : τούτων κοινὸν ἀγαθὸν εὐαρμοστία τις καὶ τῶν πολλῶν
36380   4.7.64.81 : ὁμοφωνία μετὰ πειθοῦς συνᾳδοίσας. ὁ κατ´ ἀρετὰν
36381   4.7.64.82 : ἐξάρχων καλέεταί τε βασιλεὺς καὶ ἔντι, ταύταν ἔχων φι–
36382   4.7.64.83 : λίαν τε καὶ κοινωνίαν ποτὶ τὼς ὑπ´ αὔταυτον, ἅνπερ ὁ
36383   4.7.64.84 : θεὸς ἔχει ποτί τε τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν αὐτῷ. ὅλαν δὲ
36384   4.7.64.85 : τὰν εὔνοιαν χρὴ παρασκευάζεσθαι πρᾶτον μὲν παρὰ τῶ
36385   4.7.64.86 : βασιλέως ἐς τὼς βασιλευομένως, δεύτερον δὲ παρὰ τῶνδε
36386   4.7.64.87 : ἐς τὸν βασιλέα, ὁποία γεννάτορος ποτὶ υἱέα καὶ ποτὶ
36387   4.7.64.88 : ποίμναν νομέως καὶ νόμω ποτὶ χρωμένως αὐτῷ.
36388   4.7.65.1 : Ἐν ταὐτῷ.
36389   4.7.65.2 : Μιᾷ γὰρ ἀρετᾷ πρὸς τὸ ἄρχεν ἀνθρώπων καὶ πρὸς
36390   4.7.65.3 : τὸν αὑτῶ βίον χρήσεται οὐδὲν ὡς δι´ ἔνδειαν ποτιλαμβά–
36391   4.7.65.4 : νων εἰς ὑπηρεσίαν τὰν αὐτὸς αὐτῶ, ἀλλ´ ὡς κατὰ φύσιν
36392   4.7.65.5 : συνεργῶν· κοινωνίας γὰρ ἐάσσας οὐδὲν ἔλαττον ἕκαστος
36393   4.7.65.6 : αὐτάρκως βιώσει καθ´ αὑτόν. δοκεῖ μὲν γὰρ ὁ αὐτάρκης
36394   4.7.65.7 : μηδενὸς ἂν ἄλλω πρός γε τὰν αὑτῶ διεξαγωγὰν ποτι–
36395   4.7.65.8 : δεήσεσθαι· αἰ δ´ ἄρα δεῖ βίον ἐνεργέα ζώεν, δᾶλον ὡς
36396   4.7.65.9 : καὶ ἅτερα αἰ προσλάβοι, οὐδέν τι ἔλαττον αὐτὸν αὐτάρ– 
36397   4.7.65.10 : κεα ποιήσει· φίλως τε γὰρ ἕξει διὰ τὰν αὑτῶ ἀρετάν, καὶ
36398   4.7.65.11 : τοῖσδε χρώμενος οὐ κατ´ ἄλλαν ἀρετὰν χρήσεται ἢ ᾇπερ
36399   4.7.65.12 : καὶ ποττὸν αὑτῶ βίον. ἀνάγκα δὲ ἀκολουθὲν καὶ τὰ
36400   4.7.65.13 : τοιάδε, οὐχ ἁτέρας τινὸς ἐξαιρέτω ποτταῦτα παρεσκευ–
36401   4.7.65.14 : ασμένας. χὡ μὲν θεὸς οὔτε διακόνως ἔχων οὔτε ὑπη–
36402   4.7.65.15 : ρέτας οὔτ´ αὖ προστάξει τινὶ χρώμενος οὐδὲ στεφα–
36403   4.7.65.16 : νῶν ἢ ἀναγορεύων τὼς πειθομένως ἢ ἀτιμάζων τὼς
36404   4.7.65.17 : ἀπειθέοντας, οὗτος αὐτὸς ἄρχει ποτὶ τοσόνδε μέγεθος
36405   4.7.65.18 : ἀρχᾶς, ἀλλ´ οἶμαι παρέχων ἀξιομίματον ἑωυτὸν ζᾶλον ἐντί–
36406   4.7.65.19 : θητι πᾶσι τᾶς αὑτῶ φύσιος. ἔντι δὲ αὐτὸς μὲν ἀγαθός,
36407   4.7.65.20 : καὶ τόδε μόνον τε καὶ ῥᾴδιον ἔργον αὐτῶ· οἱ δὲ μιμεύ–
36408   4.7.65.21 : μενοι τῶν ἄλλων κρέσσον τῷδε πάντα ἐργάζονται· ἁ δὲ
36409   4.7.65.22 : ὁμοίωσις καὶ ἑκάστω τῶδε αὔταρκές ἐντι. οὐ γὰρ ἄλλα
36410   4.7.65.23 : μὲν ἀρετὰ ποιεῖ τὰ ἀρεστὰ τῷ θεῷ, μιμέεται δ´ αὐτὸν
36411   4.7.65.24 : ἁτέρα. ὁ δ´ ἐπίγῃος ἁμῖν βασιλεὺς πῶς οὐχ ὁμοίως
36412   4.7.65.25 : αὐτάρκης; ἀπεικάζων τε γὰρ αὑτὸν ἑνὶ ἂν ἀπεικάσειε
36413   4.7.65.26 : τῷ κρατίστῳ, καὶ πᾶς ἑωυτῷ πειρώμενος ὁμοιοῦν † αἴθος
36414   4.7.65.27 : ἔσσεται· τὰ δ´ ὅσα βίας καὶ ἀνάγκας τὰς τῶν ὑποτετα–
36415   4.7.65.28 : γμένων, ἐνίοτε ἑκάστῳ τὰν περὶ τὰν μίμασιν προθυμίαν 
36416   4.7.65.29 : ἀφαιρέεται· χωρὶς εὐνοίας γὰρ ἀμάχανον ἐξομοιωθῆναι.
36417   4.7.65.30 : ἃ μάλιστα πάντων ἀφανίζει τὸ φοβερόν. ὡς εἴθε ἦν τᾶς
36418   4.7.65.31 : ἀνθρωπίνας φύσιος δυνατὸν ἀφελὲν τὸ καὶ πειθοῦς τινος
36419   4.7.65.32 : δέεσθαι. τόδε γὰρ τᾶς ἐπιγῄω φαυλότατος τὸ λείψανον,
36420   4.7.65.33 : καθ´ ἃν ἐπίκαρον ὂν τὸ ζῷον ταύτας οὐκ ἀμοιρεῖ· ἐπει–
36421   4.7.65.34 : δήπερ πειθὼ ἔργον τι ἐντὶ παροικέον ἀνάγκᾳ· πράτα γὰρ
36422   4.7.65.35 : ἀφ´ αὑτᾶς αὐτὰ κατεργάζεται, τάπερ ἐκείναν διέφυγεν.
36423   4.7.65.36 : ὅσα δ´ αὐτοφυῶς τῷ καλῷ χρῆται, τούτοις οὐδεμία πει–
36424   4.7.65.37 : θοῦς αἰδώς, ἐπειδήπερ οὐδὲ φόβος ἀνάγκας. ἐνεργάσαι–
36425   4.7.65.38 : το δ´ ἂν μόνος ὁ βασιλεὺς ἀνθρώπω φύσει καὶ τόδε τὸ
36426   4.7.65.39 : ἀγαθόν, ὡς διὰ μίμασιν αὐτῶ τῶ κρέσσονος ποτὶ τὸ
36427   4.7.65.40 : δέον ἕπεσθαι. τὼς δὲ ὥσπερ ὑπὸ μέθας διεφθαρμένως
36428   4.7.65.41 : καὶ διὰ κακὰν τροφὰν ἐς λάθαν ἐμπεσόντας αὐτῶ παρα–
36429   4.7.65.42 : λαφθεὶς ὁ λόγος ἐπέρρωσέν τε καὶ κάμνοντας ἰάσατο καὶ
36430   4.7.65.43 : τὰν ἐκ τᾶς κακίας ἐνοικεῦσαν αὐτοῖς λάθαν ἐκβαλὼν τὰν
36431   4.7.65.44 : μνάμαν ἐσῴκισεν, ἐξ ἇς ἀπετέχθη ἁ καλεομένα πειθώ·
36432   4.7.65.45 : καὶ τὰν ἀρχὰν ἐκ φαύλων σπερμάτων λαβοῦσα αὕτα τι
36433   4.7.65.46 : σπουδαῖον ἐφύη τὰν ἐπίγῃον οἰκεῦσα χώραν, ἐν ᾇ δι´
36434   4.7.65.47 : ἀσθένῃαν τᾶς ἁμῶν φύσιος ὁ λόγος ἀνθρώποις ὁμιλέων
36435   4.7.65.48 : ἀναπλαροῖ τὰ τῶν διὰ κακίαν ὑστερούντων.
36436   4.7.66.1 : Ἐν ταὐτῷ.
36437   4.7.66.2 : Ἅπερ ἱερὰν καὶ θείαν ἔχων ἔννοιαν τῷ ὄντι βασι–
36438   4.7.66.3 : λεὺς εἴη· τᾷδε γὰρ πεπεισμένος ἀγαθῶν μὲν πάντων 
36439   4.7.66.4 : αἴτιος ἐσσεῖται, κακῶν δὲ οὐδενός. οὐ μὰν ἀλλ´ ὅτι γε
36440   4.7.66.5 : δίκαιος ἐσσεῖται κοινωνικὸς ὢν παντί τῳ δᾶλον· ἰσότατι
36441   4.7.66.6 : γὰρ ἁ κοινωνία, καὶ ἐν τᾷ ταύτας ἀποδιανομᾷ ἐξάρχει
36442   4.7.66.7 : μὲν ἁ δικαιοσύνα, μετέχει δ´ ἁ κοινωνία· οὐ γὰρ δυνα–
36443   4.7.66.8 : τὸν ἄδικον μὲν ἦμεν, μεταδιδόμεν δὲ ἰσότατος, ἢ μετα–
36444   4.7.66.9 : διδόμεν 〈μὲν〉 ἰσότατος, μὴ κοινωνικὸν δὲ ἦμεν. ἐγκρατέα
36445   4.7.66.10 : δὲ πῶς οὐκ ἂν ὑπολάβοι τις τὸν αὐτάρκη; ἁ γὰρ πολυ–
36446   4.7.66.11 : τέλῃα μάτηρ τᾶς ἀκρασίας, αὕτα δὲ τᾶς ὕβριος, ἐξ ἇς
36447   4.7.66.12 : τῶν ἐν ἀνθρώποις κακῶν τὰ πολλά. ἁ δ´ αὐτάρκῃα οὐδ´
36448   4.7.66.13 : ἂν τέκοι πολυτέλῃαν οὔτε τὰ ἀπ´ αὐτᾶς· ἀλλὰ αὐτά τις
36449   4.7.66.14 : οὖσα ἀρχὰ πάντα μὲν ἄγοι, ἄγοιτο δ´ ἂν ὑπ´ οὐδενός.
36450   4.7.66.15 : ὅπερ ἔντι μὲν τῷ θεῷ, ἔντι 〈δὲ〉 καὶ τῷ βασιλεῖ, αὐτῷ
36451   4.7.66.16 : μὲν ἄρχεν (ἀφ´ ὧπερ καὶ ὁ αὐτάρκης καλέεται), ἄρχεσθαι
36452   4.7.66.17 : δ´ ὑπ´ οὐδενός· ταῦτα δ´ ὅτι μὲν φρονάσιος χωρὶς οὐκ
36453   4.7.66.18 : ἂν γένοιτο, δᾶλον, ὅτι δ´ ἁ τῶ κόσμω φρόνασις ὁ θεός
36454   4.7.66.19 : ἐντι, φανερόν· συνέχεται γὰρ εὐκοσμίᾳ τε καὶ τάξει τᾷ
36455   4.7.66.20 : δεούσᾳ· νόω δὲ χωρὶς οὐκ ἂν αὐτὰ γενοίατο. οὐδ´ ὁ
36456   4.7.66.21 : βασιλεὺς δὴ χωρὶς φρονάσιος ταύτας ἂν ἔχοι τὰς ἀρε–
36457   4.7.66.22 : τάς, δικαιοσύναν φαμὶ καὶ ἐγκράτῃαν καὶ κοινωνίαν καὶ
36458   4.7.66.23 : ὅσα τούτων ἀδελφά.
36459   4.7.67.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Ὅτι φιλοσοφητέον καὶ τοῖς βα–
36460   4.7.67.2 : σιλεῦσιν (Mus. rel. p. 32 H.). 
36461   4.7.67.3 : Εἰσελθόντος δέ ποτε ὡς αὐτὸν τῶν βασιλέων τινὸς
36462   4.7.67.4 : τῶν ἀπὸ τῆς Συρίας, ἦσαν γὰρ ἔτι τότε ἐν Συρίᾳ βασι–
36463   4.7.67.5 : λεῖς Ῥωμαίων ὑπήκοοι, ἄλλα τε πολλὰ εἶπε πρὸς τὸν
36464   4.7.67.6 : ἄνδρα καὶ δὴ καὶ ταῦτα. Μὴ οἴου, ἔφη, ἄλλῳ τινὶ μᾶλ–
36465   4.7.67.7 : λον προσήκειν φιλοσοφεῖν ἢ σοί, μηδ´ ἄλλου του χάριν
36466   4.7.67.8 : μᾶλλον ἢ ὅτι βασιλεὺς τυγχάνεις ὤν. δεῖ μὲν γὰρ δήπου
36467   4.7.67.9 : δύνασθαι τὸν βασιλέα σῴζειν ἀνθρώπους καὶ εὐεργετεῖν·
36468   4.7.67.10 : τὸν δέ γε σώσοντα καὶ εὐεργετήσοντα χρὴ ἐπίστασθαι,
36469   4.7.67.11 : τί μὲν ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ τί δὲ κακόν, καὶ τί μὲν ὠφέλι–
36470   4.7.67.12 : μον τί δὲ βλαβερόν, καὶ συμφέρον γε καὶ ἀσύμφορον· εἴ
36471   4.7.67.13 : γε ἀπόλλυνται μὲν οἱ περιπίπτοντες τοῖς κακοῖς, σῴζον–
36472   4.7.67.14 : ται δὲ οἱ τυγχάνοντες τῶν ἀγαθῶν, καὶ εὐεργετοῦνται
36473   4.7.67.15 : μὲν οἱ ἀξιούμενοι τῶν ὠφελίμων καὶ συμφερόντων, κακο–
36474   4.7.67.16 : ποιοῦνται δὲ οἱ ἐμβαλλόμενοι τοῖς ἀσυμφόροις καὶ βλα–
36475   4.7.67.17 : βεροῖς. ἀγαθὸν μέντοι καὶ κακὸν ἢ συμφέρον καὶ ἀσύμ–
36476   4.7.67.18 : φορον ἢ ὠφέλιμον καὶ βλαβερὸν οὐκ ἄλλου του διαγι–
36477   4.7.67.19 : νώσκειν ἢ τοῦ φιλοσόφου ἐστίν, ὃς αὐτὸ τοῦτο διατελεῖ
36478   4.7.67.20 : πραγματευόμενος, ὅπως μηδὲ ἓν τούτων ἀγνοήσει, καὶ
36479   4.7.67.21 : τέχνην πεποίηται ταύτην εἰδέναι τί φέρει πρὸς ἀνθρώ–
36480   4.7.67.22 : που εὐδαιμονίαν ἢ κακοδαιμονίαν. διὸ φαίνεται δεῖν τὸν
36481   4.7.67.23 : βασιλέα φιλοσοφεῖν. καὶ μὴν προσήκει μὲν τῷ βασιλεῖ,
36482   4.7.67.24 : μᾶλλον δ´ ἀνάγκη ἐστὶν αὐτῷ, τὰ δίκαια βραβεύειν τοῖς
36483   4.7.67.25 : ὑπηκόοις, ὡς μήτε πλέον ἔχειν μήτε ἐλαττοῦσθαι μηδένα
36484   4.7.67.26 : παρὰ τὴν ἀξίαν, ἀλλὰ καὶ τιμῆς καὶ τιμωρίας τυγχάνειν
36485   4.7.67.27 : τοὺς ἀξίους. ταῦτα δὲ πῶς ποτε δυνηθείη ἄν τις δίκαιος
36486   4.7.67.28 : οὐκ ὤν; δίκαιος δὲ πῶς ἂν εἴη τις μὴ ἐπιστάμενος δι– 
36487   4.7.67.29 : καιοσύνην, ὁποῖόν τι ἐστίν; πάλιν οὖν καὶ ταύτῃ φιλο–
36488   4.7.67.30 : σοφητέον τῷ βασιλεῖ, ὅτι δικαιοσύνην καὶ τὸ δίκαιον οὐκ
36489   4.7.67.31 : ἂν ἄλλως φαίνοιτο γνούς, εἰ μὴ φιλοσοφήσειεν. οὐ γὰρ
36490   4.7.67.32 : οὔθ´ ὡς οὐχ ὁ μαθὼν μᾶλλον εἰδήσει τὰ δίκαια τοῦ μὴ
36491   4.7.67.33 : μαθόντος ἔστιν εἰπεῖν, οὔθ´ ὡς οὐκ ἀμαθεῖς εἰσι τῶν
36492   4.7.67.34 : τοιούτων πάντες οἱ μὴ φιλοσοφήσαντες. στασιάζουσι
36493   4.7.67.35 : γοῦν καὶ πολεμοῦσι περὶ τῶν δικαίων πρὸς ἀλλήλους,
36494   4.7.67.36 : οἱ μὲν ταῦτα φάσκοντες οἱ δὲ ἐκεῖνα δικαιότερα εἶναι.
36495   4.7.67.37 : καίτοι περί γε ὧν ἐπίστανται ἄνθρωποι, περὶ τούτων
36496   4.7.67.38 : οὐ διαφέρονται· οὔτε περὶ λευκῶν ἢ μελάνων, ἢ θερμῶν
36497   4.7.67.39 : ἢ ψυχρῶν, οὔτε περὶ μαλακῶν ἢ σκληρῶν· ἀλλὰ κατὰ τὰ
36498   4.7.67.40 : αὐτὰ περὶ τούτων ἅπαντες φρονοῦσί τε καὶ λέγουσιν·
36499   4.7.67.41 : ὥστε καὶ περὶ τῶν δικαίων ὡμονόουν ἂν παραπλησίως,
36500   4.7.67.42 : εἴπερ ᾔδεσαν ἅ τινα ἐστίν· ἐν ᾧ δ´ οὐχ ὁμονοοῦσιν,
36501   4.7.67.43 : ἀγνοοῦντες φαίνονται. καὶ οὐδὲ σὺ ταύτης ἐκτὸς εἶ τῆς
36502   4.7.67.44 : ἀγνοίας, ὡς ἐγὼ δοκῶ· ὅθεν ἐπιμελητέον σοι τῆς γνώ–
36503   4.7.67.45 : σεως μᾶλλον ἢ ἄλλῳ ὁτῳοῦν, καὶ τοσούτῳ γε μᾶλλον
36504   4.7.67.46 : 〈ὅσῳ περ〉 αἴσχιον ἀνδρὶ βασιλεῖ ἢ ἰδιώτῃ εἶναι ἐν ἀγ–
36505   4.7.67.47 : νοίᾳ δικαιοσύνης.
36506   4.7.67.48 : Ἔτι τοίνυν δεῖ μὲν τὸν βασιλέα σωφρονεῖν αὐτόν,
36507   4.7.67.49 : δεῖ δὲ τοὺς ὑπηκόους σωφρονίζειν, ἵν´ ὁ μὲν ἄρχῃ σωφρό–
36508   4.7.67.50 : νως, οἱ δ´ ἄρχωνται κοσμίως, μηδέτεροι δὲ τρυφῶσι·
36509   4.7.67.51 : λυμαντικὸν γὰρ ἄρχοντός τε καὶ ἰδιώτου παντὸς ἡ τρυφή. 
36510   4.7.67.52 : πῶς δ´ ἂν ἢ αὐτὸς σωφρονήσειέ τις μὴ μελετήσας κρα–
36511   4.7.67.53 : τεῖν τῶν ἐπιθυμιῶν, ἢ ἀκόλαστος ὢν ἄλλους ποιήσειε
36512   4.7.67.54 : σώφρονας; τίς μέντοι ἐπιστήμη πρὸς σωφροσύνην ἄγει
36513   4.7.67.55 : πλὴν φιλοσοφίας, οὐκ ἔστιν εἰπεῖν· αὕτη γὰρ διδάσκει.
36514   4.7.67.56 : μὲν ἐπάνω ἡδονῆς εἶναι, διδάσκει δ´ ἐπάνω πλεονεξίας,
36515   4.7.67.57 : διδάσκει δὲ ἀγαπᾶν εὐτέλειαν, διδάσκει δὲ φεύγειν πολυ–
36516   4.7.67.58 : τέλειαν, ἐθίζει δ´ αἰδῶ ἔχειν, ἐθίζει δὲ γλώττης κρατεῖν,
36517   4.7.67.59 : τάξιν δὲ καὶ κόσμον καὶ εὐσχημοσύνην περιποιεῖ καὶ
36518   4.7.67.60 : ὅλως τὸ ἐν κινήσει καὶ σχέσει πρέπον. ταῦτα δὲ ἀνθρώ–
36519   4.7.67.61 : πῳ προσόντα παρέχεται σεμνὸν καὶ σώφρονα αὐτόν. καὶ
36520   4.7.67.62 : δὴ καὶ βασιλεύς, ὅτῳ ὑπάρχει ταῦτα, μάλιστα ἂν εἴη
36521   4.7.67.63 : θεοπρεπής τε καὶ αἰδοῦς ἄξιος. τό γε μὴν ἄφοβον καὶ
36522   4.7.67.64 : ἀνέκπληκτον καὶ θαρσαλέον ἔστι μὲν ἀνδρείας ἔργον, πῶς
36523   4.7.67.65 : δ´ ἂν ἄλλως μᾶλλον ἀνθρώπῳ ὑπάρξειεν ἢ εἴ τις περὶ
36524   4.7.67.66 : θανάτου καὶ πόνου λάβοι πίστιν ἰσχυρὰν ὡς οὐ κακοῖν
36525   4.7.67.67 : ὄντοιν αὐτοῖν; ταῦτα γὰρ δὴ τὰ ἐξιστάντα καὶ φοβοῦντα
36526   4.7.67.68 : τοὺς ἀνθρώπους ἐστίν, ὅ τε θάνατος καὶ ὁ πόνος, ὅταν
36527   4.7.67.69 : ὡς περὶ κακῶν πεπεισμένοι ὦσιν αὐτῶν· μὴ κακὰ δ´
36528   4.7.67.70 : εἶναι ταῦτα φιλοσοφία διδάσκει μόνη. ὥστ´ εἴπερ ἀν–
36529   4.7.67.71 : δρείαν κτητέον τοῖς βασιλεῦσι, κτητέον δὲ παντὸς 〈ὁτου–〉
36530   4.7.67.72 : οῦν ἑτέρου μᾶλλον, ἐπιμελητέον τοῦ φιλοσοφεῖν αὐτοῖς, 
36531   4.7.67.73 : ὡς οὐκ ἂν ἑτέρως ἀνδρείοις γενομένοις. καὶ δὴ βασιλι–
36532   4.7.67.74 : κὸν μέν, εἴ τι ἄλλο, καὶ τὸ ἀήττητον ἐν λόγῳ εἶναι καὶ
36533   4.7.67.75 : δύνασθαι κρατεῖν ὥσπερ ὅπλοις τῶν μαχομένων, οὕτω
36534   4.7.67.76 : λόγοις 〈τῶν〉 διαλεγομένων· ὡς ἄν γε ταύτῃ ἀσθενήσωσιν
36535   4.7.67.77 : οἱ βασιλεῖς, ἀνάγκη πολλάκις περιάγεσθαι αὐτοὺς καὶ
36536   4.7.67.78 : βιάζεσθαι τὰ ψευδῆ ὡς ἀληθῆ προσίεσθαι, ὅπερ ἀφρο–
36537   4.7.67.79 : σύνης ἔργον καὶ ἀμαθίας τῆς ἐσχάτης. φιλοσοφία δ´ οὐκ
36538   4.7.67.80 : οἶδ´ εἴ τι μᾶλλον ἢ τοῦτο παρέχειν τοῖς μετιοῦσιν αὐτὴν
36539   4.7.67.81 : πέφυκεν, ὥστε περιεῖναι λόγῳ τῶν πλησίον καὶ τὰ ψευδῆ
36540   4.7.67.82 : διακρίνειν ἀπὸ τῶν ἀληθῶν καὶ τὰ μὲν ἐλέγχειν τὰ δὲ
36541   4.7.67.83 : βεβαιοῦν. οἱ γοῦν ῥήτορες, ὁπόταν ἔλθωσιν εἰς ταὐτὸ
36542   4.7.67.84 : τοῖς φιλοσόφοις καὶ διδῶσι καὶ λαμβάνωσι λόγον, ἔστιν
36543   4.7.67.85 : ὁρᾶν αὐτοὺς συγκρουομένους ἀπορουμένους, ἐναντία λέ–
36544   4.7.67.86 : γειν αὑτοῖς ἀναγκαζομένους· καίτοι ὁπόταν οἱ ῥήτορες,
36545   4.7.67.87 : οἱ τοῦτο πεποιημένοι ἔργον λόγους μελετᾶν, ἀσθενέστεροι
36546   4.7.67.88 : περὶ λόγους ἁλίσκωνται τῶν φιλοσόφων ὄντες, τί χρὴ
36547   4.7.67.89 : τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ὑπολαμβάνειν; ὅθεν εἴ τινι ὄντι
36548   4.7.67.90 : βασιλεῖ ἔστιν ἐπιθυμία τοῦ ἐν λόγῳ κράτους, φιλοσοφη–
36549   4.7.67.91 : τέον αὐτῷ, ἵνα μὴ δεδίῃ μηδὲ ταύτῃ μηδένα ὡς περι–
36550   4.7.67.92 : γενησόμενον αὐτοῦ, δέον ἁπανταχοῦ ἀδεῆ εἶναι τὸν βα–
36551   4.7.67.93 : σιλέα καὶ θαρραλέον καὶ ἀήττητον.
36552   4.7.67.94 : Καθόλου δὲ τὸν μὲν βασιλέα τὸν ἀγαθὸν ἀνάγκη
36553   4.7.67.95 : πᾶσα καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ εἶναι ἀναμάρτητον καὶ τέλειον·
36554   4.7.67.96 : εἴ περ δεῖ αὐτόν, ὥσπερ ἐδόκει τοῖς παλαιοῖς, νόμον ἔμ–
36555   4.7.67.97 : ψυχον εἶναι, εὐνομίαν μὲν καὶ ὁμόνοιαν μηχανώμενον,
36556   4.7.67.98 : ἀνομίαν δὲ καὶ στάσιν ἀπείργοντα, ζηλωτὴν δὲ τοῦ Διὸς
36557   4.7.67.99 : ὄντα καὶ πατέρα τῶν ἀρχομένων, ὥσπερ ἐκεῖνον. τοι– 
36558   4.7.67.100 : οῦτος δὲ πῶς ἂν εἴη τις μὴ φύσει τε διαφερούσῃ κεχρη–
36559   4.7.67.101 : μένος παιδείαν τε τὴν ἀρίστην πεπαιδευμένος ἀρετάς τε
36560   4.7.67.102 : ἁπάσας ἔχων, ὅσαι περ ἀνθρώπῳ προσήκουσιν; εἰ μὲν
36561   4.7.67.103 : οὖν καὶ ἑτέρα ἐπιστήμη ἐστὶν ἡ ποδηγοῦσα πρὸς ἀρετὴν
36562   4.7.67.104 : ἀνθρώπου φύσιν καὶ ἀσκεῖν καὶ μετιέναι τὰ καλὰ διδά–
36563   4.7.67.105 : σκουσα, παραβλητέον ἂν εἴη καὶ συγκριτέον, εἴτε ἐκείνη
36564   4.7.67.106 : εἴτε φιλοσοφία κρείττων καὶ ἀποχρῶσα μᾶλλον ἀγαθὸν
36565   4.7.67.107 : ἀποδεῖξαι βασιλέα· καὶ τῇ κρείττονι χρῷτ´ ἂν εἰκότως
36566   4.7.67.108 : ὁ βασιλεὺς βουλόμενός γε δὴ εἶναι ἀγαθός. εἰ δ´ ἄλλη
36567   4.7.67.109 : μὲν οὐδ´ ὑπισχνεῖται τέχνη οὐδεμία παράδοσιν καὶ δι–
36568   4.7.67.110 : δασκαλίαν ἀρετῆς, 〈ἀλλ´ εἰσὶν〉 αἱ μὲν περὶ τὸ σῶμα τὸ
36569   4.7.67.111 : ἀνθρώπινον καὶ τὰ τούτῳ χρήσιμα πραγματευόμεναι μό–
36570   4.7.67.112 : νον, ὅσαι δὲ τῆς ψυχῆς ἐφάπτονται, πάντα σκοπούμεναι
36571   4.7.67.113 : μᾶλλον, ἢ ὅθεν αὕτη σωφρονήσει· μόνη δὲ φιλοσοφία
36572   4.7.67.114 : τοῦτο σκοπεῖται καὶ τοῦτο μηχανᾶται, πῶς 〈ἂν〉 ὁ ἄν–
36573   4.7.67.115 : θρωπος κακίαν μὲν ἐκφύγοι, κτήσαιτο δὲ ἀρετήν—εἰ ταῦτα
36574   4.7.67.116 : ταύτῃ ἔχει, τί ἂν ἄλλο εἴη βασιλεῖ τῷ γε ἀγαθῷ εἶναι
36575   4.7.67.117 : βουλομένῳ προυργιαίτερον τοῦ φιλοσοφεῖν; μᾶλλον δὲ 
36576   4.7.67.118 : πῶς καὶ τίνα τρόπον δύναιτο ἄν τις βασιλεῦσαι ἢ βιῶναι
36577   4.7.67.119 : καλῶς, εἰ μὴ φιλοσοφήσειεν, ἐγὼ μὲν οἶμαι τὸν βασιλέα
36578   4.7.67.120 : τὸν ἀγαθὸν εὐθὺς καὶ φιλόσοφον ἐξ ἀνάγκης εἶναι καὶ
36579   4.7.67.121 : τόν γε φιλόσοφον εὐθὺς καὶ βασιλικὸν εἶναι.
36580   4.7.67.122 : Πρῶτον δὲ τὸ πρότερον θεασώμεθα. ἆρ´ ἔσθ´ ὅπως
36581   4.7.67.123 : βασιλεὺς ἀγαθὸς εἴη τις ἂν μὴ ἄνθρωπος ἀγαθὸς ὤν;
36582   4.7.67.124 : οὐκ ἔστιν εἰπεῖν. ἀγαθὸς δέ τις ἀνὴρ ὢν οὐ καὶ φιλό–
36583   4.7.67.125 : σοφος εἴη ἄν; νὴ Δία, εἰ τὸ φιλοσοφεῖν καλοκαγαθίας
36584   4.7.67.126 : ἐπιτήδευσίς ἐστιν. ὥσθ´ ὁ βασιλεὺς ὁ ἀγαθὸς ἐξ ἀνάγ–
36585   4.7.67.127 : κης εὐθὺς καὶ φιλόσοφος εὑρίσκεται ὤν. καὶ μὴν ὅ γε
36586   4.7.67.128 : φιλόσοφος ὅτι πάντως καὶ βασιλικός, οὕτως ἂν μάθοις.
36587   4.7.67.129 : τοῦ γὰρ βασιλικοῦ δήπου ἐστὶ τὸ δύνασθαι καλῶς ἐπι–
36588   4.7.67.130 : τροπεύειν ἔθνη καὶ πόλεις καὶ εἶναι ἄξιον ἀνθρώπων
36589   4.7.67.131 : ἄρχειν. τίς δ´ ἂν ἢ ἱκανώτερος εἴη πόλεως προστάτης
36590   4.7.67.132 : ἢ ἀξιώτερος ἀνθρώπων ἄρχειν τοῦ φιλοσόφου; ᾧ γε
36591   4.7.67.133 : προσήκει (ἄν περ ᾖ ἀληθῶς φιλόσοφος) εἶναι φρονίμῳ
36592   4.7.67.134 : σώφρονι μεγαλόφρονι, τῶν δικαίων κριτικῷ καὶ τῶν πρε–
36593   4.7.67.135 : πόντων, καταπρακτικῷ τῶν νοηθέντων, καρτερικῷ τῶν
36594   4.7.67.136 : ἐπιπόνων· πρὸς δὲ τούτοις θαρραλέος ἀδεὴς ὑποστατικὸς
36595   4.7.67.137 : τῶν δοκούντων δεινῶν εἴη ἄν, ἔτι δὲ εὐεργετικὸς χρηστὸς
36596   4.7.67.138 : φιλάνθρωπος. τοῦ δὲ τοιούτου τίς ἂν εὑρεθείη ἄρχειν
36597   4.7.67.139 : ἐπιτηδειότερος ἢ δυνατώτερος; οὐδείς. ἂν δὲ μὴ ἔχῃ
36598   4.7.67.140 : πολλοὺς τοὺς ὑπακούοντας καὶ πειθομένους αὐτῷ, οὔπω
36599   4.7.67.141 : διὰ τοῦτο τοῦ βασιλικὸς εἶναι ἐστέρηται· ἐξαρκεῖ γὰρ καὶ
36600   4.7.67.142 : τὸ τῶν φίλων ἄρχειν τῶν ὑπαρχόντων ἢ γυναικός τε καὶ
36601   4.7.67.143 : παίδων, ἢ καὶ νὴ Δία αὐτὸν αὑτοῦ μόνον. καὶ γὰρ
36602   4.7.67.144 : ἰατρὸς οὐδὲν ἧττον τοῦ θεραπεύοντος πολλοὺς ὁ θερα– 
36603   4.7.67.145 : πεύων ὀλίγους, εἴ γε ἔχει τὴν ἐμπειρίαν τὴν ἰατρικήν·
36604   4.7.67.146 : καὶ μουσικὸς οὐδὲν ἧττον τοῦ διδάσκοντος πολλοὺς ὁ δι–
36605   4.7.67.147 : δάσκων ὀλίγους, εἴ γε ἔχει τὴν μουσικήν· καὶ ἱππικὸς
36606   4.7.67.148 : ὁμοίως τῷ χρωμένῳ πολλοῖς ἵπποις ὁ χρώμενος ἑνὶ ἢ
36607   4.7.67.149 : δυοῖν, ἄν γε ἐπιστήμων τῆς ἱππικῆς ᾖ· καὶ δὴ καὶ βα–
36608   4.7.67.150 : σιλικὸς παραπλησίως τῷ κεκτημένῳ πολλοὺς ὑπηκόους ὁ
36609   4.7.67.151 : ἔχων ἕνα ἢ δύο τοὺς πειθομένους αὐτῷ, μόνον ἐχέτω τὴν
36610   4.7.67.152 : τοῦ βασιλεύειν ἐμπειρίαν· ὥστε καὶ βασιλικὸς εἴη ἄν.
36611   4.7.67.153 : διὰ τοῦτό μοι δοκεῖ καὶ Σωκράτης τὴν φιλοσοφίαν πολι–
36612   4.7.67.154 : τικήν τε καὶ βασιλικὴν ἐπιστήμην ὀνομάζειν, ὅτι ὁ ταύ–
36613   4.7.67.155 : την ἀναλαβὼν εὐθὺς πολιτικός ἐστι. Τοιαῦτα τοῦ Μου–
36614   4.7.67.156 : σωνίου εἰπόντος, ἡσθεὶς ὁ βασιλεὺς τοῖς λόγοις χάριν τε
36615   4.7.67.157 : ἔχειν ὡμολόγει τῶν εἰρημένων αὐτῷ, καὶ ἀντὶ τούτων, ἔφη,
36616   4.7.67.158 : αἴτησον ὅ τι βούλει με, οὐ γὰρ ἂν ἀντείποιμί σοι περὶ
36617   4.7.67.159 : οὐδενός. ὁ οὖν Μουσώνιος, αἰτῶ σε, ἔφη, τούτοις στοιχεῖν
36618   4.7.67.160 : καὶ ἕπεσθαι τοῖς λόγοις, οὓς ἐπαινεῖς· καὶ γὰρ ἐμοὶ οὕτω
36619   4.7.67.161 : χαριεῖ μάλιστα καὶ ὠφεληθήσῃ αὐτὸς οὐχ ἑτέρως μᾶλλον.
36620   4.7.68.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῇ Κύρου παιδείᾳ αʹ (c. 6, 3).
36621   4.7.68.2 : Καὶ μὲν δή, ἔφη, ὦ πάτερ, ὁ Κῦρος, ὅπως ἂν ἵλεῳ
36622   4.7.68.3 : 〈οἱ〉 θεοὶ ὄντες ἡμῖν συμβουλεύειν ἐθέλωσιν, ὅσον δύνα–
36623   4.7.68.4 : μαι κατὰ τὸν σὸν λόγον διατελέσω ἐπιμελούμενος. μέμ–
36624   4.7.68.5 : νημαι γὰρ ἀκούσας ποτέ σου, ὅτι εἰκότως ἂν καὶ παρὰ
36625   4.7.68.6 : τῶν θεῶν πρακτικώτερος εἴη ὥσπερ καὶ παρ´ ἀνθρώπων
36626   4.7.68.7 : ὅστις μὴ ὁπότε ἐν ἀπόροις εἴη, τότε κολακεύοι, ἀλλ´
36627   4.7.68.8 : ὅτε ἄριστα πράττοι, τότε μάλιστα τῶν θεῶν μεμνῇτο·
36628   4.7.68.9 : καὶ τῶν φίλων δ´ ἔφησθα χρῆναι ὡσαύτως οὕτως ἐπι– 
36629   4.7.68.10 : μελεῖσθαι. Οὐκοῦν 〈νῦν〉, ἔφη, ὦ παῖ, δι´ ἐκείνας τὰς
36630   4.7.68.11 : ἐπιμελείας ἥδιον ἔρχῃ πρὸς τοὺς θεοὺς δεησόμενος, ἐλ–
36631   4.7.68.12 : πίζεις δὲ μᾶλλον τεύξεσθαι ὧν ἂν δέῃ, ὅτι ξυνειδέναι
36632   4.7.68.13 : ἑαυτῷ δοκεῖς οὐ πώποτε ἀμελήσας αὐτῶν; Πάνυ μὲν οὖν,
36633   4.7.68.14 : ὦ πάτερ, ὡς πρὸς φίλους μοι τοὺς θεοὺς ὄντας οὕτω
36634   4.7.68.15 : διάκειμαι. Τί γάρ, ἔφη, ὦ παῖ, ἐκεῖνα μέμνησαι ἅ ποτε
36635   4.7.68.16 : ἐδόκει ἡμῖν; ὁπόσα γὰρ δήπου δεδώκασιν ἡμῖν οἱ θεοὶ
36636   4.7.68.17 : μαθόντας ἀνθρώπους βέλτιον πράσσειν ἢ ἀνεπιστήμονας
36637   4.7.68.18 : αὐτῶν ὄντας καὶ ἐργαζομένους μᾶλλον ἀνύειν ἢ ἀργοῦν–
36638   4.7.68.19 : τας καὶ ἐπιμελομένους ἀσφαλέστερον ἂν διάγειν ἢ ἀφυ–
36639   4.7.68.20 : λακτοῦντας καὶ παρέχοντας ἑαυτοὺς οἵους δεῖ, οὕτως ἡμῖν
36640   4.7.68.21 : ἐδόκει δεῖν καὶ αἰτεῖσθαι τἀγαθὰ παρὰ τῶν θεῶν. Ναὶ
36641   4.7.68.22 : μὰ Δί´, ἔφη ὁ Κῦρος, ... καὶ γὰρ ἀνάγκη ἦν πείθεσθαι
36642   4.7.68.23 : τῷ λόγῳ τούτῳ· καὶ οἶδα προστιθέντα αὐτῷ, ὡς οὐδὲ
36643   4.7.68.24 : θέμις εἴη αἰτεῖσθαι παρὰ τῶν θεῶν οὔτε ἱππεύειν μὴ
36644   4.7.68.25 : μαθόντας ἱππομαχοῦντας νικᾶν, οὔτε μὴ ἐπισταμένους
36645   4.7.68.26 : τοξεύειν τοξεύοντας κρατεῖν τῶν ἐπισταμένων τοξεύειν,
36646   4.7.68.27 : οὔτε μὴ ἐπισταμένους κυβερνᾶν σῴζειν εὔχεσθαι ναῦν
36647   4.7.68.28 : κυβερνῶντας, οὔτε μὴ σπείραντάς γε σῖτον εὔχεσθαι κα–
36648   4.7.68.29 : λὸν αὐτοῖς σῖτον φύεσθαι, οὐδὲ μὴ φυλασσομένους γε ἐν
36649   4.7.68.30 : πολέμῳ σωτηρίαν αἰτεῖσθαι· παρὰ γὰρ τοὺς τῶν θεῶν 
36650   4.7.68.31 : θεσμοὺς ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα εἶναι· τοὺς δὲ
36651   4.7.68.32 : ἀθέμιστα εὐχομένους ὁμοίως ἔφησθα εἰκὸς εἶναι παρὰ
36652   4.7.68.33 : θεῶν ἀτυχεῖν ὥσπερ καὶ παρ´ ἀνθρώπων ἀπρακτεῖν τοὺς
36653   4.7.68.34 : παράνομα δεομένους.
36654   4.7.69.1 : Ἐν ταὐτῷ (ibid. c. 6, 8).
36655   4.7.69.2 : Καὶ τοῦτό σου λέγοντος, συνεδόκει καὶ ἐμοὶ ὑπερ–
36656   4.7.69.3 : μέγεθες ἔργον εἶναι τὸ καλῶς ἄρχειν· καὶ νῦν, ἔφη, ταῦτά
36657   4.7.69.4 : μοι δοκεῖ, ὅταν πρὸς αὐτὸ τὸ ἄρχειν σκοπῶν λογίζωμαι.
36658   4.7.69.5 : ὅταν μέντοι πρὸς ἄλλους ἀνθρώπους ἰδὼν κατανοήσω
36659   4.7.69.6 : ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἡμετέρων φίλων τούτων ἡγουμένους
36660   4.7.69.7 : δεῖν τὸν ἄρχοντα τῶν ἀρχομένων διαφέρειν τῷ πολυ–
36661   4.7.69.8 : τελέστερον δειπνεῖν καὶ πλεῖον ἔχειν ἔνδον χρυσίον καὶ
36662   4.7.69.9 : πλείονα χρόνον καθεύδειν καὶ πάντα ἀπονώτερον τῶν
36663   4.7.69.10 : ἀρχομένων διάγειν. ἐγὼ δ´ οἴομαι, ἔφη, τὸν ἄρχοντα οὐ
36664   4.7.69.11 : τῷ ῥᾳδιουργεῖν χρῆναι διαφέρειν τῶν ἀρχομένων, ἀλλὰ
36665   4.7.69.12 : τῷ προνοεῖν καὶ φιλοπονεῖν.
36666   4.7.70.1 : Ἐν ταὐτῷ (ib. c. 6, 10).
36667   4.7.70.2 : Ἐρωτᾷς, ἔφη, τοῦτο, ὦ παῖ, εἴ τις ἀπὸ σοῦ πόρος
36668   4.7.70.3 : προσγένοιτο. Ἀπὸ τίνος δὲ μᾶλλον εἰκὸς πόρον γενέσθαι
36669   4.7.70.4 : ἢ ἀπὸ τοῦ δύναμιν ἔχοντος; 
36670   4.7.71.1 : Ἐν ταὐτῷ (ib. c. 6, 10).
36671   4.7.71.2 : Τόδε δὲ πάντων μαλιστά μοι μέμνησο μηδέποτ´
36672   4.7.71.3 : ἀναμένειν πορίζεσθαι τὰ ἐπιτήδεια, ἔστ´ ἂν ἡ χρεία σε
36673   4.7.71.4 : ἀναγκάσῃ· ἀλλ´ ὅταν μάλιστα εὐπορῇς, τότε πρὸ τῆς ἀπο–
36674   4.7.71.5 : ρίας μᾶλλον μηχανῶ. καὶ γὰρ τεύξει μᾶλλον παρ´ ὧν
36675   4.7.71.6 : ἂν δέῃ μὴ ἀπορεῖν δοκῶν, καὶ ἀναίτιος ἔσῃ παρὰ τοῖς
36676   4.7.71.7 : σαυτοῦ στρατιώταις· ἐκ τούτου δὲ μάλιστα καὶ ὑπὸ τῶν
36677   4.7.71.8 : ἄλλων αἰδοῦς τεύξῃ, καὶ ἐάν τινα βούλῃ τῇ δυνάμει ἢ
36678   4.7.71.9 : εὖ ποιῆσαι ἢ κακῶς, μᾶλλον ὑπηρετήσουσιν οἱ στρατιῶται
36679   4.7.71.10 : ἔχοντες τὰ δέοντα· καὶ πιστικωτάτους δὲ λόγους σάφ´
36680   4.7.71.11 : ἴσθι τότε δυνήσῃ λέγειν, ὅταν περ καὶ ἐνδείκνυσθαι
36681   4.7.71.12 : μάλιστα δύνῃ ποιεῖν ἱκανὸς ὢν καὶ εὖ καὶ κακῶς.
36682   4.7.72.1 : Ἐν ταὐτῷ (ib. c. 6, 14).
36683   4.7.72.2 : Τὸ τέλος δή με ἐπήρου, τί ποτε διδάσκων στρατη–
36684   4.7.72.3 : γίαν φαίη με διδάσκειν. κἀγὼ δὴ ἐνταῦθα ἀπεκρινάμην
36685   4.7.72.4 : ὅτι τὰ τακτικά. καὶ σὺ γελάσας διῆλθές μοι παρατιθεὶς
36686   4.7.72.5 : ἕκαστον τί εἴη ὄφελος στρατηγίᾳ τακτικῶν ἄνευ τῶν ἐπι–
36687   4.7.72.6 : τηδείων, τί δὲ ἄνευ τοῦ ὑγιαίνειν, τί δὲ ἄνευ τοῦ ἐπίστα–
36688   4.7.72.7 : σθαι τὰς εὑρημένας εἰς πόλεμον τέχνας, τί δὲ ἄνευ τοῦ
36689   4.7.72.8 : πείθεσθαι. ὡς δὲ καταφανὲς ἐποίησας ὅτι μικρόν τι 
36690   4.7.72.9 : μέρος εἴη στρατηγίας τὰ τακτικά, ἐπηρόμην, εἴ τι τού–
36691   4.7.72.10 : των σύ με διδάξαι ἱκανὸς εἴης.
36692   4.7.73.1 : Ἐν ταὐτῷ (ibid. c. 6, 17–19).
36693   4.7.73.2 : Δεῖ γὰρ δήπου στρατιάν, εἰ μέλλει πράξειν τὰ δέ–
36694   4.7.73.3 : οντα, μήποτε παύεσθαι τοῖς πολεμίοις κακὰ πορσύνουσαν
36695   4.7.73.4 : ἢ αὑτοῖς ἀγαθά· ὡς χαλεπὸν μὲν καὶ ἕνα ἄνθρωπον ἀρ–
36696   4.7.73.5 : γὸν τρέφεσθαι, πολὺ δ´ ἔτι, ὦ παῖ, χαλεπώτερον οἶκον
36697   4.7.73.6 : ὅλον, πάντων δὲ χαλεπώτατον στρατιὰν ἀργὴν τρέφειν,
36698   4.7.73.7 : πλεῖστά τε γὰρ ἐσθίει στρατιὰ καὶ ἀπ´ ἐλαχίστων ὁρ–
36699   4.7.73.8 : μώμενα καὶ οἷς ἂν λάβῃ δαψιλέστατα χρωμένη· ὥστε
36700   4.7.73.9 : οὐδέποτε προσήκει στρατιὰν ἀργεῖν. Λέγεις σύ, ἔφη, ὦ
36701   4.7.73.10 : πάτερ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ὥσπερ οὐδὲ γεωργοῦ ἀργοῦ οὐδὲν
36702   4.7.73.11 : ὄφελος, οὕτως οὐδὲ στρατηγοῦ ἀργοῦ οὐδὲν ὄφελος εἶναι.
36703   4.7.73.12 : Τὸν δέ γε ἐργάτην στρατηγόν, ἔφη, ἀναδέχομαι, ἢν μή
36704   4.7.73.13 : τις θεὸς βλάπτῃ, ἅμα καὶ τὰ ἐπιτήδεια μάλιστα ἔχον–
36705   4.7.73.14 : τας τοὺς στρατιώτας ἀποδείξειν καὶ τὰ σώματα ἄριστα
36706   4.7.73.15 : ἔχοντας παρασκευάσειν. Ἀλλὰ μέντοι τό γε μελετᾶσθαι,
36707   4.7.73.16 : ἔφη, ἕκαστα τῶν πολεμίων ἔργων, ἀγῶνας ἄν τίς μοι
36708   4.7.73.17 : δοκεῖ, ὦ πάτερ, προειπὼν ἑκάστοις καὶ ἆθλα προτιθεὶς
36709   4.7.73.18 : μάλιστα ποιεῖν ἀσκεῖσθαι ἕκαστα, ὥστε ὁπότε δέοιτο
36710   4.7.73.19 : ἔχειν ἂν παρεσκευασμένοις χρῆσθαι. Κάλλιστα λέγεις, 
36711   4.7.73.20 : ὦ παῖ, ἔφη· τοῦτο γὰρ ποιήσας, σάφ´ ἴσθι, ὥσπερ χο–
36712   4.7.73.21 : ροὺς τὰς τάξεις ἀεὶ τὰ προσήκοντα μελετώσας θεάσῃ.
36713   4.7.73.22 : Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Κῦρος, τό γ´ εὐθυμίαν ἐμβαλεῖν τοῖς
36714   4.7.73.23 : στρατιώταις οὐδέν μοι δοκεῖ ἱκανώτερον εἶναι ἢ τὸ δύ–
36715   4.7.73.24 : νασθαι ἐλπίδας ἀγαθὰς ἐμποιεῖν ἀνθρώποις. Ἀλλὰ μήν,
36716   4.7.73.25 : ἔφη, ὦ παῖ, τοῦτό γε τοιοῦτόν ἐστιν οἷόν περ εἴ τις
36717   4.7.73.26 : κύνας ἐν θήρᾳ ἀνακαλοῖτο ἀεὶ τῇ κλήσει οἵᾳπερ ὅταν
36718   4.7.73.27 : 〈τὸ〉 θηρίον ὁρᾷ. τὸ μὲν γὰρ πρῶτον προθύμως οἶδ´
36719   4.7.73.28 : ὅτι ἔχει ὑπακουούσας, ἂν δὲ πολλάκις ψεύδηται αὐτάς,
36720   4.7.73.29 : τελευτῶσαι οὐδ´ ὁπόταν ἀληθῶς ὁρῶν καλῇ πείθονται
36721   4.7.73.30 : αὐτῷ. οὕτω καὶ τὸ περὶ τῶν ἐλπίδων ἔχει· ἢν πολλάκις
36722   4.7.73.31 : προσδοκίας ἀγαθῶν ἐμβάλλων ψεύδηταί τις, τελευτῶν
36723   4.7.73.32 : οὐδ´ ὁπόταν ἀληθεῖς ἐλπίδας λέγῃ ὁ τοιοῦτος πείθειν
36724   4.7.73.33 : δύναται. ἀλλὰ τοῦ μὲν αὐτὸν λέγειν ἃ μὴ σαφῶς εἰδείη
36725   4.7.73.34 : φείδεσθαι δεῖ, ὦ παῖ· τὴν δὲ αὑτοῦ παρόρμησιν εἰς τοὺς
36726   4.7.73.35 : μεγίστους κινδύνους δεῖ ὡς μάλιστα ἐν πίστει διασῴζειν.
36727   4.7.74.1 : Ἐν ταὐτῷ (ibid. c. 6, 20–21).
36728   4.7.74.2 : Νόμοι δὲ δοκοῦσί μοι οἱ πολλοὶ ταῦτα δύο μάλιστα
36729   4.7.74.3 : διδάσκειν, ἄρχειν τε καὶ ἄρχεσθαι. καὶ τοίνυν κατανοῶν
36730   4.7.74.4 : περὶ τούτων ἐν πᾶσιν ὁρᾶν μοι δοκῶ τὸ προτρέπον πεί–
36731   4.7.74.5 : θεσθαι μάλιστα ὂν τὸ τὸν μὲν πειθόμενον ἐπαινεῖν τε
36732   4.7.74.6 : καὶ τιμᾶν, τὸν δὲ ἀπειθοῦντα ἀτιμάζειν τε καὶ κολάζειν. 
36733   4.7.74.7 : Καὶ ἐπὶ μέν γε τὸ ἀνάγκῃ πείθεσθαι, ἔφη, αὕτη ἡ ὁδός,
36734   4.7.74.8 : ὦ παῖ, ἐστιν· ἐπὶ δὲ τὸ πολὺ κρεῖσσον τούτου, τὸ ἑκόντα
36735   4.7.74.9 : πείθεσθαι, ἄλλη ἐστὶ συντομωτέρα. ὃν γὰρ ἂν ἡγήσων–
36736   4.7.74.10 : ται περὶ τὰ συμφέροντα ἑαυτοῖς φρονιμώτερον ἑαυτῶν
36737   4.7.74.11 : εἶναι, τούτῳ οἱ ἄνθρωποι ὑπερηδέως πείθονται. γνοίης
36738   4.7.74.12 : δ´ ἂν ὅτι τοῦθ´ οὕτως ἔχει ἐν ἄλλοις τε πολλοῖς καὶ δὴ
36739   4.7.74.13 : καὶ ἐν τοῖς κάμνουσιν, ὡς προθύμως τοὺς ἐπιτάξοντας ὅ
36740   4.7.74.14 : τι χρὴ ποιεῖν καλοῦσι· καὶ ἐν θαλάσσῃ 〈δὲ〉 ὡς προθύ–
36741   4.7.74.15 : μως τοῖς κυβερνήταις οἱ συμπλέοντες πείθονται.
36742   4.7.75.1 : Ἐν ταὐτῷ (ibid. c. 6, 23–28).
36743   4.7.75.2 : Φρόνιμος δὲ περὶ τοῦ συνοίσειν μέλλοντος πῶς ἄν
36744   4.7.75.3 : τις τῷ ὄντι γένοιτο; Δῆλον ὅτι, ἔφη, ὦ παῖ, ὅσα μὲν
36745   4.7.75.4 : ἔστι μαθόντα εἰδέναι, μαθὼν ἄν, ὥσπερ τὰ τακτικὰ
36746   4.7.75.5 : ἔμαθες· ὅσα δὲ ἀνθρώποις οὔτε μαθητὰ οὔτε προορατὰ
36747   4.7.75.6 : ἀνθρωπίνῃ προνοίᾳ, διὰ μαντικῆς ἂν παρὰ θεῶν πυν–
36748   4.7.75.7 : θανόμενος φρονιμώτερος ἄλλων ἂν εἴης· ὅ τι δὲ γνοίης
36749   4.7.75.8 : βέλτιον ἂν πραχθῆναι, ἐπιμελόμενος ἂν τούτου ὡς πραχ–
36750   4.7.75.9 : θείη. καὶ γὰρ τὸ ἐπιμελεῖσθαι τούτου, οὗ ἂν δέῃ, φρονι–
36751   4.7.75.10 : μωτέρου ἀνδρὸς ἢ τὸ ἀμελεῖν. Ἀλλὰ μέντοι ἐπί γε τὸ
36752   4.7.75.11 : φιλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀρχομένων, ὅπερ ἐμοὶ ἐν τοῖς μεγί–
36753   4.7.75.12 : στοις δοκεῖ εἶναι, δῆλον ὅτι ἡ αὐτὴ ὁδὸς ἥπερ εἴ τις
36754   4.7.75.13 : ὑπὸ τῶν φίλων στέργεσθαι ἐπιθυμοίη· εὖ γάρ, οἶμαι,
36755   4.7.75.14 : δεῖ ποιοῦντα φανερὸν εἶναι. Ἀλλὰ τοῦτο μέν, ἔφη, ὦ
36756   4.7.75.15 : παῖ, χαλεπὸν τὸ ἀεὶ δύνασθαι εὖ ποιεῖν οὓς ἄν τις θέλῃ
36757   4.7.75.16 : τὸ δὲ συνηδόμενόν τε φαίνεσθαι, ἤν τι ἀγαθὸν αὐτοῖς
36758   4.7.75.17 : συμβαίνῃ, καὶ συναχθόμενον, ἤν τι κακόν, καὶ συνεπικου– 
36759   4.7.75.18 : ρεῖν πρόθυμον ταῖς ἀπορίαις αὐτῶν, καὶ προφοβούμενον
36760   4.7.75.19 : μή τι σφαλῶσι, καὶ προνοεῖν πειρώμενον ὡς μὴ σφάλ–
36761   4.7.75.20 : λωνται, ταῦτά πως δεῖ παρομαρτεῖν. καὶ τὸ τῶν πρά–
36762   4.7.75.21 : ξεών γε, ἢν μὲν ἐν θέρει ὦσι, τὸν ἄρχοντα δεῖ τοῦ ἡλίου
36763   4.7.75.22 : πλεονεκτοῦντα εἶναι· ἢν δ´ ἐν χειμῶνι, τοῦ ψύχους· ἢν δὲ
36764   4.7.75.23 : δέῃ μοχθεῖν, τῶν πόνων· πάντα γὰρ ταῦτα εἰς τὸ φιλεῖ–
36765   4.7.75.24 : σθαι ὑπὸ τῶν ἀρχομένων συλλαμβάνει. Λέγεις σύ, ἔφη,
36766   4.7.75.25 : ὦ πάτερ, ὡς καὶ καρτερὸν δεῖ πρὸς πάντα τὸν ἄρχοντα
36767   4.7.75.26 : τῶν ἀρχομένων μᾶλλον εἶναι. Ἐγὼ γὰρ οὖν, ἔφη. θάρρει
36768   4.7.75.27 : μέντοι, ὦ παῖ· εὖ γὰρ ἴσθι τοῦτο, ὅτι τῶν ὁμοίων σω–
36769   4.7.75.28 : μάτων οἱ αὐτοὶ πόνοι οὐχ ὁμοίως ἅπτονται ἄρχοντός τε
36770   4.7.75.29 : ἀνδρὸς καὶ ἰδιώτου, ἀλλὰ κουφίζει τι ἡ τιμὴ τοὺς πό–
36771   4.7.75.30 : νους τῷ ἄρχοντι καὶ τὸ αὐτὸν εἰδέναι ὅτι οὐ λανθάνει ὅ
36772   4.7.75.31 : τι ἄν ποτε ποιῇ. Ὁπότε δέ, ὦ πάτερ, ἤδη ἔχοιεν μὲν
36773   4.7.75.32 : τὰ ἐπιτήδεια οἱ στρατιῶται, ὑγιαίνοιεν δέ, πονεῖν δὲ
36774   4.7.75.33 : δύναιντο, τὰς δὲ πολεμικὰς τέχνας ἠσκηκότες εἶεν, φιλο–
36775   4.7.75.34 : τίμως δὲ ἔχοιεν πρὸς τὸ ἀγαθοὶ φαίνεσθαι, τὸ δὲ πεί–
36776   4.7.75.35 : θεσθαι αὐτοῖς ἥδιον εἴη τοῦ ἀπειθεῖν, οὐκ ἂν ἤδη τηνι–
36777   4.7.75.36 : καῦτα σωφρονεῖν ἄν τίς σοι δοκοίη διαγωνίζεσθαι βουλό–
36778   4.7.75.37 : μενος πρὸς τοὺς πολεμίους ὡς τάχιστα; Ναὶ μὰ Δί´,
36779   4.7.75.38 : ἔφη, εἰ μέλλοι γε πλέον ἕξειν· εἰ δὲ μή, ἔγωγ´ ἂν ὅσῳ
36780   4.7.75.39 : οἰοίμην καὶ αὐτὸς βελτίων εἶναι καὶ τοὺς ἑπομένους βελ– 
36781   4.7.75.40 : τίονας ἔχειν, τοσῷδ´ ἂν μᾶλλον φυλαττοίμην, ὥσπερ καὶ
36782   4.7.75.41 : τὰ ἄλλα ἃν οἰώμεθα πλείστου ἄξια ἡμῖν εἶναι. ταῦτα
36783   4.7.75.42 : πειρώμεθα ὡς ἐν ἐχυρωτάτῳ ποιεῖσθαι. Πλέον δ´ ἔχειν,
36784   4.7.75.43 : ὦ πάτερ, πολεμίων πῶς ἄν τις δύναιτο; οὐκέτι τοῦτο,
36785   4.7.75.44 : ὦ παῖ, φαῦλον οὐδὲ ἁπλοῦν ἔργον ἐρωτᾷς· ἀλλ´ εὖ ἴσθι
36786   4.7.75.45 : ὅτι δεῖ τὸν μέλλοντα τοῦτο ποιήσειν καὶ ἐπίβουλον εἶναι
36787   4.7.75.46 : καὶ κρυψίνουν καὶ ἀπατεῶνα καὶ κλέπτην καὶ ἅρπαγα καὶ
36788   4.7.75.47 : ἐν παντὶ πλεονέκτην τῶν πολεμίων. Καὶ ὁ Κῦρος ἐπι–
36789   4.7.75.48 : γελάσας εἶπεν· Ὦ Ἡράκλεις, οἷον σὺ λέγεις, ὦ πάτερ,
36790   4.7.75.49 : δεῖν ἄνδρα με γενέσθαι. Οἷος ἄν, ἔφη, ὦ παῖ, δικαιό–
36791   4.7.75.50 : τατός τε καὶ ἐννομώτατος ἀνὴρ εἴη. Πῶς μήν, ἔφη, παῖ–
36792   4.7.75.51 : δας ὄντας ἡμᾶς ἐναντία τούτων ἐδιδάσκετε; Ναὶ μὰ Δί´,
36793   4.7.75.52 : ἔφη, καὶ νῦν γε πρὸς τοὺς φίλους τε καὶ τοὺς πολίτας.
36794   4.7.76.1 : Ξενοφῶντος ἐν γʹ Ἀπομνημονευμάτων (c. 9, 10–13).
36795   4.7.76.2 : Βασιλεῖς δὲ καὶ ἄρχοντας οὐ τοὺς τὰ σκῆπτρα ἔχον–
36796   4.7.76.3 : τας ἔφη 〈εἶναι〉 οὐδὲ τοὺς ὑπὸ τῶν τυχόντων αἱρεθέντας
36797   4.7.76.4 : οὐδὲ τοὺς κλήρῳ λαχόντας οὐδὲ τοὺς βιασαμένους οὐδὲ
36798   4.7.76.5 : τοὺς ἐξαπατήσαντας ἀλλὰ τοὺς ἐπισταμένους ἄρχειν.
36799   4.7.76.6 : ὁπότε γάρ τις ὁμολογήσειε τοῦ μὲν ἄρχοντος εἶναι τὸ
36800   4.7.76.7 : προστάττειν ὅ τι χρὴ ποιεῖν, τοῦ δὲ ἀρχομένου τὸ πεί–
36801   4.7.76.8 : θεσθαι, ἐπεδείκνυεν ἔν τε νηὶ τὸν μὲν ἐπιστάμενον ἄρ– 
36802   4.7.76.9 : χοντα, τὸν δὲ ναύκληρον καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν τῇ νηὶ
36803   4.7.76.10 : πάντας πειθομένους τῷ ἐπισταμένῳ, καὶ ἐν γεωργίᾳ τοὺς
36804   4.7.76.11 : κεκτημένους ἀγρούς, καὶ ἐν νόσῳ τοὺς νοσοῦντας, καὶ ἐν
36805   4.7.76.12 : σωμασκίᾳ τοὺς σωμασκοῦντας, καὶ τοὺς ἄλλους πάντας
36806   4.7.76.13 : οἷς ὑπάρχει τι ἐπιμελείας δεόμενον, ἂν μὲν αὐτοὶ ἡγῶν–
36807   4.7.76.14 : ται ἐπίστασθαι ἐπιμελεῖσθαι· εἰ δὲ μή, τοῖς ἐπισταμέ–
36808   4.7.76.15 : νοις οὐ μόνον παροῦσι πειθομένους, ἀλλὰ καὶ ἀπόντας
36809   4.7.76.16 : μεταπεμπομένους, ὅπως ἐκείνοις πειθόμενοι τὰ δέοντα
36810   4.7.76.17 : πράττωσιν· ἐν δὲ ταλασίᾳ καὶ τὰς γυναῖκας ἐπεδείκνυεν
36811   4.7.76.18 : ἀρχούσας τῶν ἀνδρῶν διὰ τὸ τὰς μὲν εἰδέναι ὅπως χρὴ
36812   4.7.76.19 : ταλασιουργεῖν, τοὺς δὲ μὴ εἰδέναι. εἰ δέ τις πρὸς ταῦτα
36813   4.7.76.20 : λέγοι, ὅτι τῷ τυράννῳ ἔξεστι μὴ πείθεσθαι τοῖς ὀρθῶς
36814   4.7.76.21 : λέγουσι, Καὶ πῶς ἄν, ἔφη, ἐξείη μὴ πείθεσθαι, ἐπικει–
36815   4.7.76.22 : μένης γε ζημίας, ἐάν τις τῷ εὖ λέγοντι μὴ πίθηται; ἐν
36816   4.7.76.23 : ᾧ γὰρ ἄν τις πράγματι μὴ πείθηται τῷ εὖ λέγοντι,
36817   4.7.76.24 : ἁμαρτήσεται δήπου, ἁμαρτάνων δὲ ζημιωθήσεται. εἰ δὲ
36818   4.7.76.25 : φαίη τις τῷ τυράννῳ ἐξεῖναι καὶ ἀποκτεῖναι τὸν εὖ φρο–
36819   4.7.76.26 : νοῦντα, Τὸν δὲ ἀποκτείναντα, ἔφη, τοὺς κρατίστους τῶν
36820   4.7.76.27 : συμμάχων οἴει ἀζήμιον γίγνεσθαι ἢ ὡς ἔτυχε ζημιοῦσθαι;
36821   4.7.76.28 : πότερα γὰρ ἂν μᾶλλον οἴει σῴζεσθαι τὸν τοῦτο ποιοῦντα
36822   4.7.76.29 : ἢ οὕτως καὶ τάχιστ´ ἂν ἀπολέσθαι. 
36823   4.8.t.1 : {1ΨΟΓΟΣ ΤΥΡΑΝΝΙΔΟΣ.}1
36824   4.8.1.1 : Εὐριπίδου Ἱκετίσιν ( 429 ss.).
36825   4.8.1.2 : Οὐδὲν τυράννου δυσμενέστερον 〈πόλει〉,
36826   4.8.1.3 : ὅπου τὸ μὲν πρώτιστον οὐκ εἰσὶν νόμοι
36827   4.8.1.4 : κοινοί, κρατεῖ δ´ εἷς τὸν νόμον κεκτημένος.
36828   4.8.2.1 : Εὐριπίδου Ἴωνι ( 621 ss).
36829   4.8.2.2 : Τυραννίδος δὲ τῆς πάλαι θρυλουμένης
36830   4.8.2.3 : τὸ μὲν πρόσωπον ἡδύ, τἀν δόμοισι δὲ
36831   4.8.2.4 : λυπηρά. τίς γὰρ μακάριος, τίς εὐτυχής,
36832   4.8.2.5 : ὅστις δεδοικὼς καὶ περιβλέπων βίον
36833   4.8.2.6 : αἰῶνα τείνει; δημότης ἂν εὐτυχὴς
36834   4.8.2.7 : ζῆν ἂν θέλοιμι μᾶλλον ἢ τύραννος ὤν,
36835   4.8.2.8 : οἷς τοὺς πονηροὺς ἡδονὴ φίλους ἔχειν,
36836   4.8.2.9 : ἐσθλοὺς δὲ μισεῖν, κατθανεῖν φοβουμένους,
36837   4.8.3.1 : Εὐριπίδου Αὔγῃ (fr. 275 N 2).
36838   4.8.3.2 : Κακῶς δ´ ὄλοιντο πάντες, οἳ τυραννίδι
36839   4.8.3.3 : χαίρουσιν ὀλίγῃ τ´ ἐν πόλει μοναρχίᾳ. 
36840   4.8.3.4 : τοὐλεύθερον γὰρ ὄνομα παντὸς ἄξιον,
36841   4.8.3.5 : κἂν μίκρ´ ἔχῃ τις, μεγάλ´ ἔχειν νομίζεται.
36842   4.8.4.1 : Εὐριπίδου Ἠλέκτρα.
36843   4.8.4.2 : ***
36844   4.8.4a.1 : (Eur. inc. fab. fr. 850 N 2)
36845   4.8.4a.2 : Ἡ γὰρ τυραννὶς πάντοθεν τοξεύεται
36846   4.8.4a.3 : δεινοῖς ἔρωσιν, ἧς φυλακτέον πέρι.
36847   4.8.5.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνης (fr. 172 N. 2).
36848   4.8.5.2 : Οὔτ´ εἰκὸς ἄρχειν οὔτ´ ἐχρῆν εἶναι νόμον
36849   4.8.5.3 : τύραννον εἶναι· μωρία δὲ καὶ † θέλειν,
36850   4.8.5.4 : ὃς τῶν ὁμοίων βούλεται κρατεῖν μόνος.
36851   4.8.6.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμέωνος (fr. 80 N. 2).
36852   4.8.6.2 : Φεῦ 〈φεῦ〉, τὰ μεγάλα μεγάλα καὶ πάσχει κακά.
36853   4.8.7.1 : Μενάνδρου Ἀσπίδος (fr. 74 K.).
36854   4.8.7.2 : Ὦ τρισάθλιοι,
36855   4.8.7.3 : † τί πλέον ἔχουσι τῶν ἄλλων; βίον
36856   4.8.7.4 : ὡς οἰκτρὸν ἐξαντλοῦσιν οἱ τὰ φρούρια
36857   4.8.7.5 : τηροῦντες, οἱ τὰς ἀκροπόλεις κεκτημένοι. 
36858   4.8.7.6 : εἰ πάντας ὑπονοοῦσιν οὕτω ῥᾳδίως
36859   4.8.7.7 : ἐγχειρίδιον ἔχοντας αὐτοῖς προσιέναι,
36860   4.8.7.8 : οἵαν δίκην διδόασιν.
36861   4.8.8.1 : Διονυσίου τυράννου (fr. 4 p. 794 N. 2).
36862   4.8.8.2 : Ἡ γὰρ τυραννὶς ἀδικίας μήτηρ ἔφυ.
36863   4.8.9.1 : Εὐριπίδου Πελιάδων (fr. 605 N. 2).
36864   4.8.9.2 : Τὸ δ´ ἔσχατον δὴ τοῦτο θαυμαστὸν βροτοῖς
36865   4.8.9.3 : τυραννίς, οὐχ εὕροις ἂν ἀθλιώτερον.
36866   4.8.9.4 : φίλους τε πορθεῖν καὶ κατακτανεῖν χρεών,
36867   4.8.9.5 : πλεῖστος φόβος πρόσεστι μὴ δράσωσί τι.
36868   4.8.10.1 : Σοφοκλέους Οἰδίποδι (T. 380 ss.).
36869   4.8.10.2 : Ὦ πλοῦτε καὶ τυραννὶ καὶ τέχνη τέχνης
36870   4.8.10.3 : ὑπερφέρουσα τῷ πολυζήλῳ βίῳ,
36871   4.8.10.4 : ὅσος παρ´ ὑμῖν ὁ φθόνος φυλάσσεται.
36872   4.8.11.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 873 s.).
36873   4.8.11.2 : Ὕβρις φυτεύει τύραννον,
36874   4.8.11.3 : ὕβρις, εἰ πολλῶν ὑπερπλησθῇ μάταν. 
36875   4.8.12.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 1350).
36876   4.8.12.2 : Τόν τοι τύραννον εὐσεβεῖν οὐ ῥᾴδιον.
36877   4.8.13.1 : Τοῦ αὐτοῦ Πολυξένῃ (fr. 481 N. 2).
36878   4.8.13.2 : Οὐ γάρ τις ἂν δύναιτο πρῳρατὴς στρατοῦ
36879   4.8.13.3 : τοῖς πᾶσιν εἶξαι καὶ προσαρκέσαι χάριν.
36880   4.8.13.4 : ἐπεὶ οὐδ´ ὁ κρείσσων Ζεὺς ἐμοῦ τυραννίδι
36881   4.8.13.5 : οὔτ´ ἐξεπομβρῶν οὔτ´ ἐπαυχμήσας φίλος·
36882   4.8.13.6 : βροτοῖς 〈δ´〉 ἂν ἐλθὼν ἐς λόγον δίκην ὄφλοι.
36883   4.8.13.7 : πῶς δῆτ´ ἔγωγ´ ἂν θνητὸς ἐκ θνητῆς τε φὺς
36884   4.8.13.8 : Διὸς γενοίμην εὖ φρονεῖν σοφώτερος;
36885   4.8.14.1 : Φαβωρίνου (fr. 80 p. 135 Marr.).
36886   4.8.14.2 : Ὥσπερ γὰρ τὰ θηρία τὴν σαγήνην ὑποχωροῦντα
36887   4.8.14.3 : 〈ἀεὶ〉 εἰς ἐλάττω τόπον συνάγεται, οὕτω δὲ καὶ τοὺς τυ–
36888   4.8.14.4 : ράννους ἔστιν ἰδεῖν ἐπαναχωροῦντας ἐκ μὲν τῆς Ἑλλάδος
36889   4.8.14.5 : εἰς τὴν πόλιν, ἐκ δὲ τῆς πόλεως εἰς τὴν ἀκρόπολιν, εἶτ´
36890   4.8.14.6 : εἰς τὴν οἰκίαν, ἔπειτ´ εἰς τὸ δωμάτιον. εἶτα δύναται κατα–
36891   4.8.14.7 : φυγεῖν ἄνθρωπος θεὸν φεύγων; ὅπου γὰρ ἂν καταφύγῃ,
36892   4.8.14.8 : ἡ Δίκη αὐτὸν εὑρήσει. 
36893   4.8.15.1 : Δημοσθένους ἐκ τῶν Φιλιππικῶν αʹ (I p. 10).
36894   4.8.15.2 : Καὶ ὅλως ἄπιστον οἶμαι ταῖς πολιτείαις ἡ τυραννίς.
36895   4.8.16.1 : Ἐκ τῆς Φαλάριδος πρὸς Δημοτέλη ἐπιστολῆς ( 38
36896   4.8.16.2 : p. 418 Herch.).
36897   4.8.16.3 : Συγγνώμην ἔχω σοι τῶν παραινέσεων· τύραννος γὰρ
36898   4.8.16.4 : οὐ γεγονὼς τυράννῳ συμβουλεύεις καταθέσθαι τὴν τυραν–
36899   4.8.16.5 : νίδα, οὐκ εἰδὼς ὅτι τοῦ κτήσασθαι τὴν ἀρχὴν ἐπισφαλέ–
36900   4.8.16.6 : στερόν ἐστι τὸ καταθέσθαι.
36901   4.8.17.1 : Ἀναξιμένους.
36902   4.8.17.2 : Ἀναξιμένης ὁ Λαμψακηνὸς ῥήτωρ ἐρωτηθεὶς ὑπὸ τοῦ
36903   4.8.17.3 : βασιλέως Φαίδρου, τί ἀκοινώνητόν ἐστιν, εἶπε ’τυραννίς‘.
36904   4.8.18.1 : Ἀριστίππου.
36905   4.8.18.2 : Ἀρίστιππος ὁ Κυρηναῖος φιλόσοφος τοσοῦτον ἔφη
36906   4.8.18.3 : διαφέρειν βασιλείαν τυραννίδος, ὅσον νόμος ἀνομίας καὶ
36907   4.8.18.4 : ἐλευθερία δουλείας.
36908   4.8.19.1 : Φιλιππίδου (Ps.–Plut. reg. et imp. apophth. p. 183 E).
36909   4.8.19.2 : Λυσίμαχος ὁ τύραννος πρὸς Φιλιππίδην τὸν κωμω–
36910   4.8.19.3 : διοποιὸν φίλον ὄντα καὶ συνήθη ’τίνος σοι‘, εἶπε ’με–
36911   4.8.19.4 : ταδῶ;‘ κἀκεῖνος ’οὗ βούλει πλὴν τῶν ἀπορρήτων‘.
36912   4.8.20.1 : Ἀντιγόνου.
36913   4.8.20.2 : Ἀντίγονος πρός τινα μακαρίζουσαν αὐτὸν γραῦν ’εἰ 
36914   4.8.20.3 : ᾔδεις‘ ἔφη ’ὦ μῆτερ, ὅσων κακῶν μεστόν ἐστι τουτὶ τὸ
36915   4.8.20.4 : ῥάκος‘ δείξας τὸ διάδημα ’οὐκ ἂν ἐπὶ κοπρίας αὐτὸ κεί–
36916   4.8.20.5 : μενον ἐβάστασας‘.
36917   4.8.21.1 : Πτολεμαίου.
36918   4.8.21.2 : Πτολεμαῖος ὁ ἐπικληθεὶς Φιλάδελφος ἔλεγε τὴν τυ–
36919   4.8.21.3 : ραννίδα ἄλλα τε πολλὰ δύσκολα ἔχειν καὶ τὸ μέγιστον,
36920   4.8.21.4 : τὸ ἀναγκάζεσθαι τοὺς μηθὲν ἀδικοῦντας κτείνειν τοῦ συμ–
36921   4.8.21.5 : φέροντος ἕνεκα.
36922   4.8.22.1 : Δημοσθένους Φιλιππικῶν (VI p. 72).
36923   4.8.22.2 : Βασιλεὺς γὰρ καὶ τύραννος ἅπας ἐχθρὸν ἐλευθερίᾳ
36924   4.8.22.3 : καὶ νόμοις ἐναντίον.
36925   4.8.23.1 : Ἀριστίππου.
36926   4.8.23.2 : Τοῦ Διονυσίου λέγοντος πρὸς Ἀρίστιππον ’οὐδὲν
36927   4.8.23.3 : ὠφέλημαι ὑπὸ σοῦ‘ ’ἀληθῆ λέγεις‘ εἶπεν· ’εἰ γὰρ ὠφέ–
36928   4.8.23.4 : λησο, ἐπέπαυσο ἂν τῆς τυραννίδος ὥσπερ ἱερᾶς νόσου.‘
36929   4.8.24.1 : Αἰλιανοῦ (v. h. 10, 5).
36930   4.8.24.2 : Φρύγιος οὗτος 〈ὁ〉 λόγος, ἔστι γὰρ Αἰσώπου τοῦ
36931   4.8.24.3 : Φρυγός. ὁ δὲ λόγος φησὶ τὴν ὗν, ἐὰν αὐτῆς τις ἅψηται,
36932   4.8.24.4 : βοᾶν καὶ μάλα γε εἰκότως· οὔτε γὰρ ἔρια ἔχει ὗς οὔτε
36933   4.8.24.5 : γάλα οὔτε ἄλλο τι πλὴν τῶν κρεῶν. παραχρῆμα οὖν 
36934   4.8.24.6 : ὀνειροπολεῖν τὸν θάνατον εἰδυῖαν εἰς ὅ τι τοῖς χρησο–
36935   4.8.24.7 : μένοις αὐτῇ πέφυκε λυσιτελὴς εἶναι. ἐοίκασι δὲ τῇ ὑὶ τῇ
36936   4.8.24.8 : Αἰσώπου οἱ τύραννοι ὑποπτεύοντες καὶ δεδοικότες πάν–
36937   4.8.24.9 : τα· ἴσασι γὰρ ὅτι, ὥσπερ οὖν αἱ ὗς, ὀφείλουσι καὶ ἐκεῖνοι
36938   4.8.24.10 : τὴν ψυχὴν πᾶσι.
36939   4.8.25.1 : Ἰσοκράτης Νικοκλεῖ (ad Nicocl. § 2–4 p. 15 B–C).
36940   4.8.25.2 : Τοὺς μὲν ἰδιώτας ἔστι πολλὰ τὰ παιδεύοντα· καὶ
36941   4.8.25.3 : μάλιστα μὲν τὸ μὴ τρυφᾶν ἀλλ´ ἀναγκάζεσθαι περὶ τοῦ
36942   4.8.25.4 : βίου καθ´ ἑκάστην βουλεύεσθαι τὴν ἡμέραν, ἔπειθ´ οἱ
36943   4.8.25.5 : νόμοι, καθ´ οὓς ἕκαστοι πολιτευόμενοι τυγχάνουσιν, ἔτι δὲ
36944   4.8.25.6 : ἡ παρρησία καὶ τὸ μὴ φανερῶς ἐξεῖναι τοῖς τε φίλοις
36945   4.8.25.7 : ἐπιπλῆξαι καὶ τοῖς ἐχθροῖς ἐπιθέσθαι ταῖς ἀλλήλων
36946   4.8.25.8 : ἁμαρτίαις· πρὸς δὲ τούτοις καὶ τῶν ποιητῶν τινες τῶν
36947   4.8.25.9 : προγεγενημένων ὑποθήκας ὡς χρὴ ζῆν καταλελοίπασιν·
36948   4.8.25.10 : ὥστ´ ἐξ ἁπάντων τούτων εἰκὸς αὐτοὺς βελτίους γίγνεσθαι.
36949   4.8.25.11 : τοῖς δὲ τυράννοις οὐδὲν ὑπάρχει τοιοῦτον, οὓς ἔδει παι–
36950   4.8.25.12 : δεύεσθαι μᾶλλον τῶν ἄλλων, ἐπειδὰν δ´ εἰς τὴν ἀρχὴν
36951   4.8.25.13 : κατασταθῶσιν, ἀνουθέτητοι διατελοῦσιν. οἱ μέν γε πλεῖ– 
36952   4.8.25.14 : στοι τῶν ἀνθρώπων οὐ πλησιάζουσιν αὐτοῖς, οἱ δὲ συν–
36953   4.8.25.15 : όντες πρὸς χάριν ὁμιλοῦσιν.
36954   4.8.26.1 : Φαλάριδος ἐκ τῆς πρὸς Παυρόλαν τὸν υἱὸν ἐπι–
36955   4.8.26.2 : στολῆς (ep. LXVII p. 425 Herch.).
36956   4.8.26.3 : Εἴ γε σὺ μὴ τοῦθ´ ὃ κατηγοροῦσί τινες ὥρμηκας
36957   4.8.26.4 : ἐπὶ τὸ ζηλοῦν καὶ μιμεῖσθαι τὸν ἐν τυραννίδι βίον, ὅπερ
36958   4.8.26.5 : ἂν εὖ φρονῶν τυγχάνῃς, παρὰ τοῦ μεταμελομένου εἰς
36959   4.8.26.6 : γνώμην λάβε. ὁ γὰρ ἀμφοτέρων πεπειραμένος τυραννη–
36960   4.8.26.7 : θῆναι μᾶλλον εὐξαίμην ἂν ἢ τυραννῆσαι. ὁ μὲν γὰρ ἕνα
36961   4.8.26.8 : φοβεῖται τῶν ἄλλων χαλεπῶν ἀπηλλαγμένος, τὸν τύραν–
36962   4.8.26.9 : νον, ὁ τύραννος δὲ τοὺς ἔξωθεν ἐπιβουλεύοντας καὶ δι´
36963   4.8.26.10 : οὓς σῴζεται.
36964   4.8.27.1 : Ἐκ τῶν Διογένους Διατριβῶν (Dionis Prus. or. VI
36965   4.8.27.2 :  46 vol. I p. 92 Arn.).
36966   4.8.27.3 : Δοκεῖ δὲ τοῖς μὲν εὖ πράττουσι τῶν ἀνθρώπων ὁ
36967   4.8.27.4 : μὲν βίος ἀμείνων, ὁ δὲ θάνατος διὰ τοῦτο λυπηρότερος. 
36968   4.8.27.5 : οἱ δ´ αὖ κακῶς ζῶντες τὸν μὲν βίον δυσχερέστερον φέ–
36969   4.8.27.6 : ρουσι, τὸν δὲ θάνατον ἥδιον προσδέχονται. τοῖς δὲ τυ–
36970   4.8.27.7 : ράννοις ἀμφότερα ταῦτα χαλεπώτερα ἢ τοῖς ἄλλοις· ζῶσι
36971   4.8.27.8 : μὲν γὰρ πολὺ ἀηδέστερον τῶν πάνυ ἐπιθυμούντων τε–
36972   4.8.27.9 : θνάναι, τὸν δὲ θάνατον οὕτω δεδοίκασιν ὡς ἥδιστα δι–
36973   4.8.27.10 : άγοντες ἐν τῷ βίῳ.
36974   4.8.28.1 : Ἡροδότου ἱστορίας γʹ ( 53).
36975   4.8.28.2 : Τυραννὶς χρῆμα σφαλερόν, πολλοὶ δὲ αὐτῆς ἐρασταί
36976   4.8.28.3 : εἰσιν.
36977   4.8.29.1 : Ἡροδότου ἱστορίας τρίτης δημηγορίας Ὀτάνου ( 80).
36978   4.8.29.2 : Πῶς δ´ ἂν εἴη χρῆμα κατηρτημένον μουναρχίη, τῇ
36979   4.8.29.3 : ἔξεστιν ἀνευθύνῳ ποιέειν τὰ βούλεται; καὶ γὰρ ἂν τὸν
36980   4.8.29.4 : ἄριστον ἀνδρῶν πάντων στάντα ἐς ταύτην τὴν ἀρχὴν ἐκ–
36981   4.8.29.5 : τὸς τῶν ἐωθότων νοημάτων στήσειε. ἐγγίνεται μὲν γὰρ
36982   4.8.29.6 : οἱ ὕβρις ὑπὸ τῶν παρεόντων ἀγαθῶν· φθόνος δὲ ἀρχῆθεν
36983   4.8.29.7 : ἐμφύεται ἀνθρώπῳ. δύο δ´ ἔχων ταῦτα ἔχει πᾶσαν κα–
36984   4.8.29.8 : κότητα· τὰ μὲν γὰρ ὕβρι κεκορημένος ἔρδει πολλὰ καὶ
36985   4.8.29.9 : ἀτάσθαλα, τὰ δὲ φθόνῳ. καίτοι ἄνδρα γε τύραννον
36986   4.8.29.10 : ἄφθονον ἔδει εἶναι, ἔχοντά γε πάντα τὰ ἀγαθά. τὸ δὲ
36987   4.8.29.11 : ὑπεναντίον τούτου ἐς τοὺς πολιήτας πέφυκε. φθονέει
36988   4.8.29.12 : γὰρ τοῖσιν ἀρίστοισι περιεοῦσί τε καὶ ζώουσι, χαίρει δὲ 
36989   4.8.29.13 : τοῖσι κακίστοισι τῶν ἀστῶν· διαβολὰς δὲ † ἄριστον ἐν–
36990   4.8.29.14 : δέκεσθαι. ἀναρμοστότατον 〈δὲ〉 πάντων· ἤν τε γὰρ αὐτὸν
36991   4.8.29.15 : μετρίως θαυμάζῃς, ἄχθεται ὅτι οὐ κάρτα θεραπεύεται,
36992   4.8.29.16 : ἤν τε θεραπεύῃ τις κάρτα, ἄχθεται ἅτε θωπί. τὰ δὲ δὴ
36993   4.8.29.17 : μέγιστα ἔρχομαι ἐρέων· νόμαιά τε κινεῖ πάτρια καὶ βιᾶται
36994   4.8.29.18 : γυναῖκας κτείνει τε ἀκρίτους. πλῆθος δὲ ἄρχον πρῶτα
36995   4.8.29.19 : μὲν ὄνομα πάντων κάλλιστον ἔχει, ἰσονομίην, δεύτερα δὲ
36996   4.8.29.20 : τούτων τῶν ὁ μούναρχος ποιέει οὐδέν· πάλῳ μὲν ἀρχὰς
36997   4.8.29.21 : ἄρχει, ὑπεύθυνον δὲ ἀρχὴν ἔχει, βουλεύματα δὲ πάντα ἐς
36998   4.8.29.22 : τὸ κοινὸν ἀναφέρει. τίθεμαι οὖν γνώμην μεθέντας ἡμέας
36999   4.8.29.23 : μουναρχίην τὸ πλῆθος ἀέξειν· ἐν γὰρ τῷ πολλῷ ἔνι τὰ
37000   4.8.29.24 : πάντα.
37001   4.8.30.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ Ἱέρωνος ( 1, 1–10).
37002   4.8.30.2 : Σιμωνίδης ὁ ποιητὴς ἀφίκετό ποτε πρὸς Ἱέρωνα τὸν
37003   4.8.30.3 : τύραννον. σχολῆς δὲ γενομένης ἀμφοῖν εἶπεν ὁ Σιμωνί–
37004   4.8.30.4 : δης· Ἆρ´ ἄν μοι ἐθελήσαις, ὦ Ἱέρων, διηγήσασθαι ἃ
37005   4.8.30.5 : εἰκὸς εἰδέναι σε βέλτιον ἐμοῦ; Καὶ ποῖα ταῦτ´ ἐστίν,
37006   4.8.30.6 : ἔφη ὁ Ἱέρων, ὁποῖα ἂν ἐγὼ βέλτιον εἰδείην σοῦ οὕτως
37007   4.8.30.7 : ὄντος σοφοῦ ἀνδρός; Οἶδά σε, ἔφη, ἐγὼ καὶ ἰδιώτην γεγε–
37008   4.8.30.8 : νημένον καὶ νῦν τύραννον ὄντα· εἰκὸς οὖν ἀμφοτέρων
37009   4.8.30.9 : πεπειραμένον καὶ εἰδέναι σε μᾶλλον ἐμοῦ, πῆ διαφέρει 
37010   4.8.30.10 : ὁ τυραννικός τε καὶ ἰδιωτικὸς βίος εἰς εὐφροσύνας τε καὶ
37011   4.8.30.11 : λύπας ἀνθρώποις. Τί οὖν, ἔφη ὁ Ἱέρων, οὐχὶ 〈καὶ〉 σύ,
37012   4.8.30.12 : ἐπεὶ νῦν γ´ ἔτι ἰδιώτης εἶ, ὑπέμνησάς με τὰ ἐν τῷ ἰδιω–
37013   4.8.30.13 : τικῷ βίῳ; οὕτω γὰρ ἄν σοι οἶμαι μάλιστα ἐγὼ δύνασθαι
37014   4.8.30.14 : δηλοῦν τὰ διαφέροντα ἐν ἑκατέρῳ. Οὕτω δὴ ὁ Σιμωνί–
37015   4.8.30.15 : δης εἶπε· Τοὺς μὲν δὴ ἰδιώτας ἔγωγε, Ἱέρων, δοκῶ μοι
37016   4.8.30.16 : καταμεμαθηκέναι διὸ μὲν τῶν ὀφθαλμῶν ὁράμασιν ἡδο–
37017   4.8.30.17 : μένους τε καὶ ἀχθομένους, διὰ δὲ τῶν ὤτων ἀκούσμασι.
37018   4.8.30.18 : διὰ δὲ τῶν ῥινῶν ὀσμαῖς, διὰ δὲ τοῦ στόματος σίτοις
37019   4.8.30.19 : καὶ ποτοῖς, τὰ δὲ ἀφροδίσια δι´ ὧν δὴ πάντες ἐπιστά–
37020   4.8.30.20 : μεθα, τὰ δὲ ψύχη καὶ θάλπη καὶ σκληρὰ καὶ στριφνὰ
37021   4.8.30.21 : καὶ μαλθακὰ καὶ βαρέα καὶ κοῦφα ὅλῳ τῷ σώματί μοι
37022   4.8.30.22 : δοκοῦμεν, ἔφη, κρίνοντες καὶ ἥδεσθαι καὶ λυπεῖσθαι ἐπ´
37023   4.8.30.23 : αὐτοῖς ἀγαθοῖς τε καὶ κακοῖς. ἔστι μὲν ὅτε δι´ αὐτῆς
37024   4.8.30.24 : τῆς ψυχῆς μοι δοκοῦμεν ἥδεσθαί τε καὶ λυπεῖσθαι· ἔστι
37025   4.8.30.25 : δὲ ὅτε κοινῇ διά 〈τε〉 τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. τῷ
37026   4.8.30.26 : δὲ ὕπνῳ ὅτι μὲν ἡδόμεθα, δοκῶ 〈μοι〉 αἰσθάνεσθαι, ὅπως
37027   4.8.30.27 : δὲ καὶ ᾧτινι καὶ ὁπότε, ταῦτα μᾶλλόν πως, ἔφη, δοκῶ
37028   4.8.30.28 : μοι ἀγνοεῖν. καὶ οὐδὲν δὴ ἴσως τοῦτο θαυμαστόν, εἰ τὰ
37029   4.8.30.29 : ἐν τῷ ἐγρηγορέναι σαφεστέρας ἡμῖν τὰς αἰσθήσεις παρέ–
37030   4.8.30.30 : χεται ἢ τὰ ἐν τῷ ὕπνῳ. Πρὸς ταῦτα δὴ ὁ Ἱέρων ἀπε– 
37031   4.8.30.31 : κρίνατο· Ἐγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, ὦ Σιμωνίδη, ἔξω τούτων
37032   4.8.30.32 : ὧν εἴρηκας σὺ οὐδ´ ὅπως ἂν αἴσθοιτό τινος ὁ τύραννος,
37033   4.8.30.33 : ἔχοιμ´ ἂν εἰπεῖν, ὥστε μέχρι γε τούτων οὐκ οἶδα ὅ τι
37034   4.8.30.34 : διαφέρει ὁ τυραννικὸς τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου. Καὶ ὁ Σιμω–
37035   4.8.30.35 : νίδης εἶπεν· Ἀλλὰ ἐν μὲν τοῖσδε διαφέροι ἄν, εἰ πολλα–
37036   4.8.30.36 : πλάσια μὲν 〈δι´〉 ἑκάστου τούτων εὐφραίνεται, πολὺ δὲ
37037   4.8.30.37 : μείω τὰ λυπηρὰ ἔχει. Καὶ ὁ Ἱέρων εἶπεν, Οὐχ οὕτως
37038   4.8.30.38 : ἔχει, ὦ Σιμωνίδη, ταῦτα· ἀλλ´ εὖ ἴσθ´, ὅτι πολὺ μείω
37039   4.8.30.39 : εὐφραίνονται οἱ τύραννοι τῶν μετρίως διαγόντων ὑπηρε–
37040   4.8.30.40 : τῶν, πολὺ δὲ πλείω καὶ μείζω λυποῦνται. Ἄπιστα, ἔφη,
37041   4.8.30.41 : λέγεις, ὁ Σιμωνίδης. εἰ γὰρ οὕτω ταῦτα εἶχε, πῶς ἂν
37042   4.8.30.42 : πολλοὶ μὲν ἐπεθύμουν τυραννεῖν, καὶ ταῦτα τῶν δοκούν–
37043   4.8.30.43 : των ἱκανωτάτων ἀνδρῶν εἶναι; πῶς δὲ πάντες ἐζήλουν
37044   4.8.30.44 : ἂν τοὺς τυράννους; Ὅτι ναὶ μὰ Δί´, ἔφη ὁ Ἱέρων, ἄπειροι
37045   4.8.30.45 : ὄντες ἀμφοτέρων τῶν ἔργων σκοποῦνται περὶ αὐτοῦ. ἐγὼ
37046   4.8.30.46 : δὲ πειράσομαί σε διδάσκειν, ὡς ἀληθῆ λέγω.
37047   4.8.30.47 : (Ibid. 11–12) Πρῶτον μὲν γὰρ ἐν τοῖς διὰ τῆς 
37048   4.8.30.48 : ὄψεως θεάμασιν εὑρίσκω λογιζόμενος μειονεκτοῦντας τοὺς
37049   4.8.30.49 : τυράννους. ἄλλα μέν γε ἐν ἄλλῃ χώρᾳ ἐστὶν ἀξιοθέατα·
37050   4.8.30.50 : ἐπὶ δὲ τούτων ἕκαστα οἱ μὲν ἰδιῶται ἔρχονται καὶ εἰς
37051   4.8.30.51 : πόλεις ἃς ἂν βούλωνται θεαμάτων ἕνεκα καὶ εἰς τὰς
37052   4.8.30.52 : κοινὰς πανηγύρεις. οἱ δὲ τύραννοι οὐ μάλα ἀμφὶ θεω–
37053   4.8.30.53 : ρίας ἔχουσιν· οὔτε γὰρ ἰέναι αὐτοῖς ἀσφαλές.
37054   4.8.30.54 : (Ibid. 13. 14–17) Ἀλλ´ ἄρα ἔρχεται αὐτοῖς τὰ τοι–
37055   4.8.30.55 : αῦτα καὶ οἴκοι μένουσιν, ὀλίγα γε τῶν πολλῶν καὶ ταῦτα
37056   4.8.30.56 : τίμια πωλεῖται τοῖς τυράννοις. Καὶ ὁ Σιμωνίδης εἶπεν·
37057   4.8.30.57 : Ἀλλὰ εἰ ἐν τοῖς θεάμασι μειονεκτεῖτε, ἐν ταῖς ἀκοαῖς
37058   4.8.30.58 : πλεονεκτεῖτε. ἐπειδὴ τοῦ μὲν ἡδίστου ἀκροάματος, ἐπαί–
37059   4.8.30.59 : νου, οὔποτε σπανίζετε· πάντες γὰρ οἱ παρόντες πάντα
37060   4.8.30.60 : καὶ ὅσα ἂν λέγητε καὶ ὅσα ἂν ποιῆτε ἐπαινοῦσι. τοῦ δ´
37061   4.8.30.61 : αὖ χαλεπωτάτου ἀκροάματος, λοιδορίας, ἀνήκοοί ἐστε·
37062   4.8.30.62 : οὐδεὶς γὰρ ἐθέλει τυράννου κατ´ ὀφθαλμοὺς κατηγορεῖν. 
37063   4.8.30.63 : Καὶ ὁ Ἱέρων εἶπε, Καὶ τί οἴει, ἔφη, τοὺς μὴ λέγοντας
37064   4.8.30.64 : κακῶς εὐφραίνειν, ὅταν εἰδῇ τις σαφῶς, ὅτι οἱ σιωπῶν–
37065   4.8.30.65 : τες οὗτοι πάντα κακὰ νοοῦσι τῷ τυράννῳ; ἢ τοὺς ἐπαι–
37066   4.8.30.66 : νοῦντας τί δοκεῖς εὐφραίνειν, ὅταν ὕποπτοι ὦσιν ἕνεκα
37067   4.8.30.67 : τοῦ κολακεύειν τοὺς ἐπαίνους ποιούμενοι; Καὶ ὁ Σιμω–
37068   4.8.30.68 : νίδης εἶπε· Συγχωρῶ τὸ τοὺς ἐπαίνους παρὰ τῶν ἐλευ–
37069   4.8.30.69 : θεριωτάτων ἡδίστους εἶναι, ἀλλ´, ὁρᾷς, ἐκεῖνο οὐκ ἂν
37070   4.8.30.70 : ἔτι πείσαις οὐδένα ἀνθρώπων, ὡς οὐχὶ δι´ ὧν τρεφόμεθα
37071   4.8.30.71 : οἱ ἄνθρωποι, πολὺ πλείω ὑμεῖς ἐν αὐτοῖς εὐφραίνεσθε.
37072   4.8.30.72 : Καὶ οἶδά γε, ἔφη, ὦ Σιμωνίδη, ὅτι τοῦτο κρίνουσιν οἱ
37073   4.8.30.73 : πλεῖστοι ἥδιον ἡμᾶς καὶ ἐσθίειν καὶ πίνειν τῶν ἰδιωτῶν.
37074   4.8.30.74 : (Ibid. 17–21. 23–27. 29–30) Τὸ γὰρ 〈τὰ〉 εἰω–
37075   4.8.30.75 : θότα ὑπερβάλλον, τοῦτο παρέχει τὰς ἡδονάς. διὸ καὶ
37076   4.8.30.76 : πάντες ἄνθρωποι τὰς ἑορτὰς ἡδέως προσδέχονται πλὴν
37077   4.8.30.77 : οἱ τύραννοι· ἔκπλεῳ γὰρ αὐτοῖς ἀεὶ παρεσκευασμέναι
37078   4.8.30.78 : οὐδεμίαν ἐν ταῖς ἑορταῖς ἔχουσιν αἱ τράπεζαι αὐτῶν ἐπί– 
37079   4.8.30.79 : δοσιν· ὥστε ταύτῃ πρῶτον τῇ εὐφροσύνῃ τῆς ἐλπίδος
37080   4.8.30.80 : μειονεκτοῦσιν. ἔπειτα δέ, ἔφη, ἐκείνου εὖ οἶδ´ ὅτι καὶ
37081   4.8.30.81 : σὺ ἔμπειρος εἶ, ὅτι ὅσῳ ἂν πλείω 〈τις〉 παραθῆται τὰ
37082   4.8.30.82 : περισσὰ τῶν ἱκανῶν, τοσούτῳ καὶ θᾶσσον κόρος ἐμπίπτει
37083   4.8.30.83 : τῆς ἐδωδῆς· ὥστε καὶ τῷ χρόνῳ τῆς ἡδονῆς μειονεκτεῖ ὁ
37084   4.8.30.84 : πολλὰ παρατιθέμενος τῶν μετρίως διαιτωμένων. Ἀλλὰ
37085   4.8.30.85 : ναὶ μὰ Δί´, ἔφη ὁ Σιμωνίδης, ὅσον ἂν χρόνον ἡ ψυχὴ
37086   4.8.30.86 : προσίηται, τοῦτον πολὺ μᾶλλον ἥδονται οἱ ταῖς πολυ–
37087   4.8.30.87 : τελεστέραις παρασκευαῖς τρεφόμενοι. Οὐκοῦν, ἔφη ὁ
37088   4.8.30.88 : Ἱέρων, ὁρᾷς τι τοὺς τυράννους ἥδιον ἐπὶ τὴν αὑτῶν
37089   4.8.30.89 : παρασκευὴν ἰόντας ἢ τοὺς ἰδιώτας; Οὐ μὰ τὸν Δί´, ἔφη.
37090   4.8.30.90 : οὐ μὲν δή. Ἄλλο τι οὖν, ἔφη ὁ Ἱέρων, οἴει ταῦτα ζητή– 
37091   4.8.30.91 : ματα εἶναι ἢ ἅμα κακῆς καὶ ἀσθενοῦς τῆς ψυχῆς τροφῆς
37092   4.8.30.92 : ἐπιθυμήματα; ἐπεὶ εὖ οἶδ´ ἔγωγε. ὅτι οἱ ἡδέως ἐσθίον–
37093   4.8.30.93 : τες, καὶ σύ που οἶσθα, ὅτι οὐδὲν προσδέονται τούτων
37094   4.8.30.94 : τῶν σοφισμάτων. Ἀλλὰ μέντοι, ἔφη ὁ Σιμωνίδης, τῶν
37095   4.8.30.95 : γε πολυτελῶν τούτων ὀσμῶν, αἷς χρίεσθε, τοὺς πλησιά–
37096   4.8.30.96 : ζοντας μᾶλλον οἴομαι ἀπολαύειν ἢ αὐτοὺς ὑμᾶς, ὥσπερ γε
37097   4.8.30.97 : καὶ τῶν ἀχαρίτων ὀσμῶν οὐκ αὐτὸς ὁ βεβρωκὼς αἰσθά–
37098   4.8.30.98 : νεται, ἀλλὰ μᾶλλον οἱ πλησιάζοντες. Οὕτω μέντοι, ἔφη
37099   4.8.30.99 : ὁ Ἱέρων, καὶ τῶν σίτων ὁ μὲν ἔχων παντοδαπὰ ἀεὶ οὐδὲν
37100   4.8.30.100 : μετὰ πόθου αὐτῶν λαμβάνει· ὁ δὲ σπανίσας τινος, οὗτός
37101   4.8.30.101 : ἐστιν ὁ καὶ χαρμονῆς ἐμπιπλάμενος, ὅταν αὐτῷ προσ–
37102   4.8.30.102 : επιφανῇ τι. Κινδυνεύουσιν, ἔφη ὁ Σιμωνίδης, αἱ τῶν
37103   4.8.30.103 : ἀφροδισίων μόνον ὑμῖν ἀπολαύσεις τοῦ τυραννεῖν τὰς
37104   4.8.30.104 : ἐπιθυμίας παρέχειν· ἐν γὰρ τούτῳ ἔξεστιν ὑμῖν ὅ τι ἂν
37105   4.8.30.105 : κάλλιστον ἴδητε τούτῳ συνεῖναι. Νῦν γε, ἔφη ὁ Ἱέρων,
37106   4.8.30.106 : εἴρηκας ἐν ᾧ δὴ πλεῖστον μειονεκτοῦμεν. ὅτι μὲν γὰρ
37107   4.8.30.107 : τὰ μετ´ ἔρωτος ἀφροδίσια πολὺ διαφερόντως εὐφραίνει, 
37108   4.8.30.108 : πάντες δήπου ἐπιστάμεθα· ὁ δὲ ἔρως πολὺ ἥκιστα ἐθέ–
37109   4.8.30.109 : λει τυράννῳ ἐμφύεσθαι. οὐ γὰρ τῶν ἑτοίμων ἥδεται ὁ
37110   4.8.30.110 : ἔρως ἐφιέμενος, ἀλλὰ τῶν ἐλπιζομένων. ὥσπερ οὖν εἴ
37111   4.8.30.111 : τις ἄπειρος ὢν δίψης τοῦ πιεῖν ἀπολαύοι, οὕτω καὶ ὁ
37112   4.8.30.112 : 〈ἄπειρος ὢν ἔρωτος〉 ἄπειρός ἐστι τῶν ἡδίστων ἀφρο–
37113   4.8.30.113 : δισίων.
37114   4.8.30.114 : (Ib. c. 2, 2. 4. 7. 11) Ἀλλ´ ἐν ἐκείνοις γε, ἔφη ὁ
37115   4.8.30.115 : Σιμωνίδης, πολὺ διαφέρετε τῶν ἰδιωτῶν, ὅτι μεγάλα μὲν
37116   4.8.30.116 : ἐπινοεῖτε, ταχὺ δὲ ταῦτα κατεργάζεσθε, πλεῖστα δὲ περισ–
37117   4.8.30.117 : σὰ ἔχετε, κέκτησθε δὲ διαφέροντας ἀρετῇ ἵππους, δια–
37118   4.8.30.118 : φέροντα ὅπλα κάλλει, ὑπερέχοντα κόσμον γυναιξί, μεγα–
37119   4.8.30.119 : λοπρεπεστέρας οἰκίας. ἔτι δὲ πλήθει τε καὶ ἐπιστήμῃ
37120   4.8.30.120 : θεράποντας ἀρίστους, ἱκανώτατοι δέ ἐστε ὀνῆσαι φίλους,
37121   4.8.30.121 : κακῶσαι δὲ ἐχθρούς. Πρὸς ταῦτα δὲ ὁ Ἱέρων εἶπεν·
37122   4.8.30.122 : Ἡ τυραννὶς τὰ μὲν δοκοῦντα πολλοῦ ἄξια κτήματα εἶναι
37123   4.8.30.123 : ἀνεπτυγμένα θεάσασθαι φανερὰ πᾶσι παρέχεται, τὰ δὲ
37124   4.8.30.124 : χαλεπὰ ἐν ταῖς ψυχαῖς τῶν τυράννων ἀποκεκρυμμένα, ἐν 
37125   4.8.30.125 : αἷσπερ καὶ τὸ εὔδαιμον 〈καὶ τὸ κακόδαιμον〉 τοῖς ἀνθρώ–
37126   4.8.30.126 : ποις ἀπόκειται .... αὐτίκα γάρ, 〈εἰ μὲν〉 εἰρήνη δοκεὶ
37127   4.8.30.127 : μέγα ἀγαθὸν ἀνθρώποις εἶναι, ταύτης ἐλάχιστον μέρος
37128   4.8.30.128 : μέτεστι τοῖς τυράννοις· εἰ δὲ πόλεμος μέγα κακόν, τούτου
37129   4.8.30.129 : πλεῖστον μετέχομεν οἱ τύραννοι. ἔπειτα δὲ τοῖς μὲν
37130   4.8.30.130 : ἰδιώταις καὶ διὰ σπονδῶν καὶ δι´ εἰρήνης γίνεται πολέ–
37131   4.8.30.131 : μου ἀνάπαυσις, τοῖς δὲ τυράννοις οὔτε εἰρήνη ποτὲ πρὸς
37132   4.8.30.132 : τοὺς τυραννευομένους γίνεται οὔτε σπονδαῖς ἄν ποτε πι–
37133   4.8.30.133 : στεύσας ὁ τύραννος θαρρήσειε.
37134   4.8.30.134 : (Ib. c. 3, 5. 7–9. c. 4, 1. 2. 3–5. 7–11) τοσοῦτον
37135   4.8.30.135 : δέ τι ἀγαθὸν κρίνω ἔγωγε τὸ φιλεῖσθαι εἶναι, ὡς νομίζω
37136   4.8.30.136 : τῷ ὄντι ὡς αὐτόματα τἀγαθὰ τῷ φιλουμένῳ γίνεσθαι
37137   4.8.30.137 : καὶ παρὰ θεῶν καὶ παρὰ ἀνθρώπων. βεβαιόταται μὲν 
37138   4.8.30.138 : δήπου δοκοῦσι φιλίαι γονεῦσι πρὸς παῖδας καὶ παισὶν
37139   4.8.30.139 : πρὸς γονέας καὶ ἀδελφοῖς πρὸς ἀδελφοὺς καὶ γυναιξὶ
37140   4.8.30.140 : πρὸς ἄνδρας καὶ ἑταίροις πρὸς ἑταίρους. εἰ τοίνυν ἐθέ–
37141   4.8.30.141 : λεις κατανοεῖν, εὑρήσεις τοὺς μὲν ἰδιώτας ὑπὸ τούτων
37142   4.8.30.142 : πάντων μάλιστα φιλουμένους, τοὺς δὲ τυράννους πολλοὺς
37143   4.8.30.143 : μὲν παῖδας ἑαυτῶν ἀπεκτονότας, πολλοὺς δὲ ὑπὸ παίδων
37144   4.8.30.144 : αὐτοὺς ἀπολωλότας, πολλοὺς δὲ ἀδελφοὺς ἐν τυραννίσιν
37145   4.8.30.145 : ἀλληλοφόνους γιγνομένους, πολλοὺς δὲ καὶ ὑπὸ γυναικῶν
37146   4.8.30.146 : τῶν ἑαυτῶν τυράννους διεφθαρμένους καὶ ὑπὸ ἑταίρων
37147   4.8.30.147 : γε 〈τῶν〉 μάλιστα δοκούντων φίλων εἶναι. οἵτινες οὖν
37148   4.8.30.148 : ὑπὸ τῶν φύσει τε πεφυκότων μάλιστα † φιλεῖσθαι οὕτω
37149   4.8.30.149 : μισοῦνται, πῶς ὑπό γε ἄλλου τινὸς οἴεσθαι χρὴ αὐτοὺς
37150   4.8.30.150 : φιλεῖσθαι; ἀλλὰ μὴν καὶ πίστεως ὅστις ἐλάχιστον μετέχει,
37151   4.8.30.151 : πῶς οὐχὶ μεγάλου ἀγαθοῦ μειονεκτεῖ; καὶ τούτου τοίνυν
37152   4.8.30.152 : τοῦ πιστῶς πρός τινας ἔχειν ἐλάχιστον μέρος τυράννῳ 
37153   4.8.30.153 : μέτεστιν· ὁπότε γε οὐδὲ σίτοις οὐδὲ ποτοῖς πιστεύων
37154   4.8.30.154 : διάγει, ἀλλὰ καὶ τούτων τοὺς διακόνους κελεύουσιν ἀπο–
37155   4.8.30.155 : γεύεσθαι. τοῦ δὲ μηδένα τῶν πολιτῶν βιαίῳ θανάτῳ
37156   4.8.30.156 : ἀποθνήσκειν οὕτω πόρρω προεληλύθασι φυλακῆς, ὥστε
37157   4.8.30.157 : πεποίηνται πολλοὶ νόμον τῷ μιαιφόνῳ μηδὲ τὸν συνόντα
37158   4.8.30.158 : καθαρεύειν· ὅθεν διὰ τὰς πατρίδας ἀσφαλῶς ἕκαστος
37159   4.8.30.159 : βιοτεύει τῶν πολιτῶν. τοῖς δὲ τυράννοις καὶ τοῦτο ἔμ–
37160   4.8.30.160 : παλιν ἀνέστραπται. ἀντὶ γὰρ τοῦ τιμωρεῖν αἱ πόλεις
37161   4.8.30.161 : αὐτοῖς μεγάλως τιμῶσι τὸν κατακτείναντα τὸν τύραννον,
37162   4.8.30.162 : καὶ ἀντί γε τοῦ εἴργειν ἐκ τῶν ἱερῶν, ἀντὶ τούτου καὶ
37163   4.8.30.163 : εἰκόνας ἐν τοῖς ἱεροῖς ἱστᾶσιν αἱ πόλεις. οὐδέ γε θᾶσ–
37164   4.8.30.164 : σόν τι γίγνεται τῷ τυράννῳ ἢ τῷ ἰδιώτῃ ὧν ἐπιθυμεῖ.
37165   4.8.30.165 : ὁ μὲν γὰρ ἰδιώτης ἢ ἀγροῦ ἢ οἰκέτου ἐπιθυμεῖ, ὁ δὲ 
37166   4.8.30.166 : τύραννος ἢ πόλεως ἢ χώρας πολλῆς ἢ λιμένων ἢ ἀκρο–
37167   4.8.30.167 : πόλεων ἰσχυρῶν, ἃ πολύ ἐστι χαλεπώτερα καὶ ἐπικιν–
37168   4.8.30.168 : δυνότερα κατεργάζεσθαι τῶν ἰδιωτικῶν ἐπιθυμημάτων.
37169   4.8.30.169 : ἀλλὰ μὴν καὶ πένητας ὄψει ὀλίγους τῶν ἰδιωτῶν, πολ–
37170   4.8.30.170 : λοὺς δὲ τῶν τυράννων. οὐ γὰρ τῷ ἀριθμῷ οὔτε τὰ πολλὰ
37171   4.8.30.171 : κρίνεται οὔτε τὰ ἱκανά, ἀλλὰ πρὸς τὰς χρήσεις· ὥστε τὰ
37172   4.8.30.172 : μὲν ὑπερβάλλοντα τὰ ἱκανὰ πολλά ἐστι, τὰ δὲ τῶν ἱκα–
37173   4.8.30.173 : νῶν ἐλλείποντα ὀλίγα. τῷ οὖν τυράννῳ τὰ πολλαπλάσια
37174   4.8.30.174 : ἧσσον ἱκανά ἐστιν ἢ τἀναγκαῖα δαπανήματα τῷ ἰδιώτῃ.
37175   4.8.30.175 : καὶ γὰρ τοῖς μὲν ἰδιώταις ἔξεστι τὰς δαπάνας συντέμ–
37176   4.8.30.176 : νειν εἰς τὰ καθ´ ἡμέραν, τοῖς δὲ τυράννοις μέγισται μέν
37177   4.8.30.177 : εἰσι δαπάναι εἰς τὰς τῆς ψυχῆς φυλακάς· τὸ δὲ τούτων
37178   4.8.30.178 : τι συντέμνειν ὄλεθρος δοκεῖ εἶναι. ἔπειτα δὲ ὅσοι μὲν
37179   4.8.30.179 : δύνανται ἀπὸ τοῦ δικαίου ἔχειν ὧν δέονται, τί ἂν τού–
37180   4.8.30.180 : τους οἰκτείροις ὡς πένητας; ὅσοι δὲ ἀναγκάζονται δι´
37181   4.8.30.181 : ἔνδειαν κακόν τι καὶ αἰσχρὸν μηχανώμενοι ζῆν, πῶς οὐ
37182   4.8.30.182 : τούτους ἀθλίους ἄν τις δικαίως καὶ πένητας νομίζοι; οἱ 
37183   4.8.30.183 : τύραννοι τοίνυν πάντα ἀναγκάζονται συλᾶν ἀδίκως διὰ
37184   4.8.30.184 : τὸ εἰς τὰς ἀναγκαίας δαπάνας ἀεὶ προσδεῖσθαι χρημάτων.
37185   4.8.30.185 : (Ib. c. 5, 1. c. 6, 4–6). γιγνώσκουσι δὲ οὐδὲν ἧττον
37186   4.8.30.186 : τῶν ἰδιωτῶν καὶ τοὺς ἀλκίμους καὶ τοὺς σοφοὺς καὶ τοὺς
37187   4.8.30.187 : δικαίους. τούτους δὲ ἀντὶ τοῦ ἄγασθαι φοβοῦνται, τοὺς
37188   4.8.30.188 : μὲν ἀνδρείους, μή 〈τι〉 τολμήσωσι τῆς ἐλευθερίας ἕνεκα,
37189   4.8.30.189 : τοὺς δὲ σοφούς, μή τι μηχανήσωνται, τοὺς δὲ δικαίους,
37190   4.8.30.190 : μὴ ἐπιθυμήσῃ τὸ πλῆθος ὑπ´ αὐτῶν προστατεῖσθαι.
37191   4.8.30.191 : τὸ δὲ φοβεῖσθαι μὲν ὄχλον. φοβεῖσθαι δὲ ἐρημίαν, φο–
37192   4.8.30.192 : βεῖσθαι δὲ ἀφυλαξίαν, φοβεῖσθαι δὲ καὶ αὐτοὺς τοὺς φύ–
37193   4.8.30.193 : λακας καὶ μήτε ἀόπλους ἔχειν ἐθέλειν μήτε ὡπλισμένους
37194   4.8.30.194 : ἡδέως θεᾶσθαι πῶς οὐ χαλεπόν ἐστι πρᾶγμα; ἔτι δὲ
37195   4.8.30.195 : ξένοις μᾶλλον ἢ πολίταις πιστεύειν, βαρβάροις μᾶλλον
37196   4.8.30.196 : ἢ Ἕλλησιν, ἐπιθυμεῖν δὲ τοὺς μὲν ἐλευθέρους δούλους
37197   4.8.30.197 : ἔχειν. τοὺς δὲ δούλους ἐλευθέρους ἀναγκάζεσθαι ποιεῖν,
37198   4.8.30.198 : οὐ πάντα ταῦτά σοι δοκεῖ ψυχῆς ὑπὸ φόβων παραπε–
37199   4.8.30.199 : πληγμένης τεκμήρια εἶναι; ὁ δέ τοι φόβος οὐ μόνον αὐτὸς
37200   4.8.30.200 : ἐνὼν ταῖς ψυχαῖς λυπηρός ἐστιν, ἀλλὰ καὶ πάντων τῶν
37201   4.8.30.201 : ἡδέων συμπαρομαρτῶν λυμαντήρ ἐστιν. 
37202   4.8.31.1 : Ἀντισθένους (apophth. XIV Winck.).
37203   4.8.31.2 : Ἀντισθένης ὁ φιλόσοφος τοὺς δημίους εὐσεβεστέρους
37204   4.8.31.3 : ἔλεγεν εἶναι τῶν τυράννων· πυθομένου δέ τινος τὴν αἰ–
37205   4.8.31.4 : τίαν ἔφη, ὅτι ὑπὸ μὲν τῶν δημίων οἱ ἀδικοῦντες ἀναι–
37206   4.8.31.5 : ροῦνται, ὑπὸ δὲ τῶν τυράννων οἱ μηδὲν ἁμαρτάνοντες.
37207   4.8.32.1 : Φαβωρίνου (fr. 81 Marres).
37208   4.8.32.2 : Ἀλλ´ ἐγὼ βούλομαι ἡδονήν τινα τῷ τυράννῳ μηνῦ–
37209   4.8.32.3 : σαι. εἰ μὲν ἀνθρωπίνην θέλεις, ὦ Διονύσιε, πείνησον,
37210   4.8.32.4 : ἵνα φάγῃς, δίψησον, ἵνα πίῃς· εἰ δὲ δεξιάν τινα καὶ
37211   4.8.32.5 : ὑπέρσπουδον καὶ τηλικαύτην ἡλίκην οὐδεὶς πρὸ σοῦ, ἀπό–
37212   4.8.32.6 : θου τὴν τυραννίδα. τὸν γὰρ μυρίων καὶ πεντακισχιλίων
37213   4.8.32.7 : χλαμύδων δεόμενον οὐκ ἔστι μὴ πλειόνων δεῖσθαι· οἷς
37214   4.8.32.8 : γὰρ ἔχω προσδεόμενος, ἀφελὼν ὧν ἔχω, ἀρκοῦμαι οἷς ἔχω.
37215   4.8.33.1 : Δωροθέου ἐν αʹ Σικελικῶν (script. rerum
37216   4.8.33.2 : Alex. M. p. 155 Muell.).
37217   4.8.33.3 : Φάλαρις Ἀκραγαντίνων τύραννος, ἀπότομος καὶ ἀπα–
37218   4.8.33.4 : θὴς ὑπάρχων, ξέναις καὶ παρευρημέναις βασάνοις ἔτρυχε
37219   4.8.33.5 : καὶ ἐστρέβλου τοὺς ὁμοφύλους. Πέριλλος δὲ τῇ τέχνῃ
37220   4.8.33.6 : χαλκουργὸς κατασκευάσας δάμαλιν ἔδωκε τῷ βασιλεῖ δῶ– 
37221   4.8.33.7 : ρον, ἵνα τοὺς ξένους εἰς αὐτὴν βάλλων κατακαίῃ ζῶντας·
37222   4.8.33.8 : μυκηθμὸν δ´ ἡ δάμαλις ἀνεδίδου τῷ φυσικῷ παρόμοιον.
37223   4.8.33.9 : Φάλαρις δὲ τότε μόνον γενόμενος δίκαιος αὐτὸν τὸν
37224   4.8.33.10 : τεχνίτην πρῶτον ἐνέβαλεν.
37225   4.8.34.1 : Πλάτωνος Πολιτείας θʹ (p. 579 B-
37226   4.8.34.2 :  580 A).
37227   4.8.34.3 : Ἆρ´ οὖν οὐκ ἐν τοιούτῳ δεσμωτηρίῳ δέδεται ὁ τύραν–
37228   4.8.34.4 : νος, φύσει ὢν οἷον διεληλύθαμεν, πολλῶν καὶ παντο–
37229   4.8.34.5 : δαπῶν φόβων καὶ ἐρώτων μεστός· λίχνῳ δὲ ὄντι αὐτῷ
37230   4.8.34.6 : τὴν ψυχὴν μόνῳ τῶν ἐν τῇ πόλει οὔτε ἀποδημῆσαι ἔξ–
37231   4.8.34.7 : εστιν οὐδαμόσε, οὔτε θεωρῆσαι ὅσων δὴ καὶ οἱ ἄλλοι ἐλεύ–
37232   4.8.34.8 : θεροι ἐπιθυμηταί εἰσι, καταδεδυκὼς δὲ ἐν τῇ οἰκίᾳ τὰ
37233   4.8.34.9 : πολλὰ ὥσπερ γυνὴ ζῇ, φθονῶν καὶ τοῖς ἄλλοις πολίταις,
37234   4.8.34.10 : ἐάν τις ἔξω ἀποδημῇ καί τι ἀγαθὸν ὁρᾷ; Παντάπασι
37235   4.8.34.11 : μὲν οὖν, ἔφη. Οὐκοῦν τοῖς τοιούτοις κακοῖς πλείω καρ–
37236   4.8.34.12 : ποῦται ἀνὴρ ὃς ἂν κακῶς ἐν ἑαυτῷ πολιτευόμενος, ὃν νῦν
37237   4.8.34.13 : δὴ σὺ ἀθλιώτατον ἔκρινας, τὸν τυραννικόν, μὴ ὡς ἰδιώτης
37238   4.8.34.14 : καταβιῷ, ἀλλ´ ἀναγκασθῇ ὑπό τινος τύχης τυραννεῦσαι
37239   4.8.34.15 : καὶ ἑαυτοῦ ὢν ἀκράτωρ ἄλλων ἐπιχειρήσῃ ἄρχειν, ὥσπερ
37240   4.8.34.16 : εἴ τις κάμνοντι σώματι καὶ ἀκράτορι ἑαυτοῦ μὴ ἰδιωτεύων
37241   4.8.34.17 : ἀλλ´ ἀγωνιζόμενος πρὸς ἄλλα σώματα καὶ μαχόμενος
37242   4.8.34.18 : ἀναγκάζοιτο διάγειν τὸν βίον. Παντάπασιν, ἔφη, ὁμοιό–
37243   4.8.34.19 : τατά τε καὶ ἀληθέστατα λέγεις, ὦ Σώκρατες. Οὐκοῦν,
37244   4.8.34.20 : ἦν δ´ ἐγώ, ὦ φίλε Γλαύκων, παντελῶς τὸ πάθος ἄθλιον,
37245   4.8.34.21 : καὶ τοῦ ὑπὸ σοῦ κριθέντος χαλεπώτατα ζῆν χαλεπώτερον
37246   4.8.34.22 : ἔτι ζῇ ὁ τυραννῶν; Κομιδῇ γε, ἔφη. Ἔστιν ἄρα τῇ ἀλη–
37247   4.8.34.23 : θείᾳ, κἂν εἰ μή τῳ δοκῇ, ὁ τῷ ὄντι τύραννος τῷ ὄντι 
37248   4.8.34.24 : δοῦλος τὰς μεγίστας θωπείας καὶ δουλείας καὶ κόλαξ
37249   4.8.34.25 : τῶν πονηροτάτων, καὶ τὰς ἐπιθυμίας οὐδ´ ὁπωστιοῦν
37250   4.8.34.26 : ἀποπιμπλάς, ἀλλὰ πλείστων ἐπιδεέστατος καὶ πένης τῇ
37251   4.8.34.27 : ἀληθείᾳ φαίνεται, ἐὰν δέ τις ὅλην ψυχὴν ἐπίστηται
37252   4.8.34.28 : θεάσασθαι, καὶ φόβου γέμων διὰ παντὸς τοῦ βίου, σφα–
37253   4.8.34.29 : δασμῶν τε καὶ ὀδυνῶν πλήρης, εἴπερ τῇ τῆς πόλεως δια–
37254   4.8.34.30 : θέσει ἧς ἄρχει ἔοικεν· ἔοικε δέ· ἦ γάρ; Καὶ μάλα, ἔφη.
37255   4.8.34.31 : Οὐκοῦν καὶ πρὸς τούτοις ἔτι ἀποδώσομεν τῷ ἀνδρὶ καὶ
37256   4.8.34.32 : ἃ τὸ πρότερον εἴπομεν, ὅτι ἀνάγκη καὶ εἶναι καὶ ἔτι
37257   4.8.34.33 : μᾶλλον γίγνεσθαι αὐτῷ ἢ πρότερον διὰ τὴν ἀρχὴν φθονε–
37258   4.8.34.34 : ρῷ, ἀπίστῳ, ἀδίκῳ, ἀφίλῳ, ἀνοσίῳ καὶ πάσης κακίας
37259   4.8.34.35 : πανδοκεῖ τε καὶ τροφεῖ, καὶ ἐξ ἁπάντων τούτων μάλιστα
37260   4.8.34.36 : μὲν αὐτῷ δυστυχεῖ εἶναι, ἔπειτα δὲ καὶ τοὺς πλησίον αὑτῷ
37261   4.8.34.37 : τοιούτους ἀπεργάζεσθαι. Οὐδείς σοι, ἔφη, τῶν νοῦν
37262   4.8.34.38 : ἐχόντων ἀντερεῖ. 
37263   4.9.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ.}1
37264   4.9.1.1 : Εὐριπίδου Τημενιδῶν (fr. 728 N. 2).
37265   4.9.1.2 : .. φιλεῖ τοι πόλεμος οὐ πάντ´ εὐτυχεῖν.
37266   4.9.1.3 : ἐσθλῶν δὲ χαίρει πτώμασιν νεανιῶν,
37267   4.9.1.4 : κακοὺς δὲ μισεῖ. τῇ πόλει μὲν οὖν νόσος
37268   4.9.1.5 : τόδ´ ἐστί, τοῖς δὲ κατθανοῦσιν εὐκλεές.
37269   4.9.2.1 : Ἀράτου Φαινομένων ( 130–32).
37270   4.9.2.2 : Χαλκείη γενεή, προτέρων ὀλοώτεροι ἄνδρες,
37271   4.9.2.3 : οἳ πρῶτοι κακόεργον ἐχαλκεύσαντο μάχαιραν,
37272   4.9.2.4 : εἰνοδίην, πρῶτοι δὲ βοῶν ἐπάσαντ´ ἀροτήρων.
37273   4.9.3.1 : Πινδάρου Ὑπορχημάτων (fr. 110 Schr.).
37274   4.9.3.2 : Γλυκὺ δὲ πόλεμος ἀπείροισιν· ἐμπείρων δέ τις
37275   4.9.3.3 : ταρβεῖ προσιόντα νιν καρδίᾳ περισσῶς. 
37276   4.9.4.1 : Ὅμηρος Ἰλιάδος ιʹ ( 63 s.).
37277   4.9.4.2 : Ἀφρήτωρ, ἀθέμιστος, ἀνέστιός ἐστιν ἐκεῖνος,
37278   4.9.4.3 : ὃς πολέμου ἔραται ἐπιδημίου ὀκρυόεντος.
37279   4.9.5.1 : (IX 593 s.).
37280   4.9.5.2 : Ἄνδρας μὲν κτείνουσι, πόλιν δέ τε πῦρ ἀμαθύνει,
37281   4.9.5.3 : τέκνα δέ τ´ ἄλλοι ἄγουσι βαθυζώνους τε γυναῖκας.
37282   4.9.6.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 38 N. 2).
37283   4.9.6.2 : Τὰ πόλλ´ ἀνάγκη διαφέρει τολμήματα.
37284   4.9.7.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας αʹ δημηγορίας Ἀθη–
37285   4.9.7.2 : ναίων (c. 78, 1).
37286   4.9.7.3 : Τοῦ πολέμου τὸ παράλογον ὅσον ἐστί, πρὶν ἐν αὐτῷ
37287   4.9.7.4 : γενέσθαι, προδιάγνωτε· μηκυνόμενος γὰρ φιλεῖ εἰς τύχας
37288   4.9.7.5 : τὰ πολλὰ περιίστασθαι.
37289   4.9.8.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἱστορίας αʹ δημηγορίας Κο–
37290   4.9.8.2 : ρινθίων (c. 122, 1).
37291   4.9.8.3 : Ἄλλα τε ὅσα οὐκ ἄν τις νῦν προΐδοι. ἥκιστα γὰρ πό–
37292   4.9.8.4 : λεμος ἐπὶ ῥητοῖς χωρεῖ, αὐτὸς δ´ ἀφ´ αὑτοῦ τὰ πολλὰ
37293   4.9.8.5 : τεχνᾶται πρὸς τὸ 〈παρα〉τυγχάνον· ἐν ᾧ ὁ μὲν εὐοργήτως
37294   4.9.8.6 : αὐτῷ προσομιλήσας βεβαιότερος, ὁ δὲ ὀργισθεὶς περὶ
37295   4.9.8.7 : αὐτὸν οὐκ ἐλάσσω πταίει.
37296   4.9.9.1 : Δημοσθένους.
37297   4.9.9.2 : Πόλεμος ἔνδοξος εἰρήνης αἰσχρᾶς αἱρετώτερος. 
37298   4.9.10.1 : Ἀντισθένους (apophth. 15 Winck.).
37299   4.9.10.2 : Ἀντισθένης ὁ Σωκρατικὸς εἰπόντος τινὸς ὅτι ὁ πόλεμος
37300   4.9.10.3 : ἀπολεῖ τοὺς πένητας ’πολλοὺς μὲν οὖν‘ 〈ἔφη〉 ’ποιήσει‘.
37301   4.9.11.1 : Ἀρχιδάμου (Ps.–Plut. reg. et imp. apo-
37302   4.9.11.2 : phth. p. 191 E).
37303   4.9.11.3 : Ἀρχίδαμος ὁ Ἀγησιλάου ἰδὼν βέλος τότε πρῶτον ἐκ
37304   4.9.11.4 : Σικελίας κομισθὲν ἀνεβόησεν ’ὦ Ἡράκλεις, ἀπόλωλεν ἀν–
37305   4.9.11.5 : δρὸς ἀρετά‘.
37306   4.9.12.1 : Θουκυδίδου δημηγορίας Κορινθίων
37307   4.9.12.2 : (I 120, 3–5).
37308   4.9.12.3 : Ἀνδρῶν γὰρ σωφρόνων μέν ἐστιν, εἰ μὴ ἀδικοῖντο, ἡσυ–
37309   4.9.12.4 : χάζειν, ἀγαθῶν δὲ ἀδικουμένους ἐκ μὲν εἰρήνης πολεμεῖν,
37310   4.9.12.5 : εὖ δὲ παρασχὸν ἐκ πολέμου πάλιν ξυμβῆναι, καὶ μήτε τῇ
37311   4.9.12.6 : κατὰ πόλεμον εὐτυχίᾳ ἐπαίρεσθαι μήτε τῷ ἡσύχῳ τῆς
37312   4.9.12.7 : εἰρήνης ἡδόμενον ἀδικεῖσθαι. ὅ τε γὰρ διὰ τὴν ἡδονὴν
37313   4.9.12.8 : ὀκνῶν τάχιστ´ ἂν ἀφαιρεθείη τῆς ῥᾳστώνης τὸ τερπνὸν
37314   4.9.12.9 : δι´ ὅπερ ὀκνεῖ, εἰ ἡσυχάζοι, ὅ τε ἐν πολέμῳ εὐτυχίᾳ
37315   4.9.12.10 : πλεονάζων οὐκ ἐντεθύμηται θράσει ἀπίστῳ ἐπαιρόμενος.
37316   4.9.12.11 : πολλὰ γὰρ κακῶς γνωσθέντα ἀβουλοτέρων τῶν ἐναντίων
37317   4.9.12.12 : τυχόντα κατώρθωκε, καὶ ἔτι πλέω ἃ καλῶς δοκοῦντα
37318   4.9.12.13 : βουλευθῆναι ἐς τοὐναντίον αἰσχρῶς περιέστη. ἐνθυμεῖται
37319   4.9.12.14 : γὰρ οὐδεὶς ὅμοια τῇ πίστει καὶ ἔργῳ ἐπεξέρχεται, ἀλλὰ
37320   4.9.12.15 : μετ´ ἀσφαλείας μὲν δοξάζομεν, μετὰ δέους δ´ ἐν τῷ ἔργῳ
37321   4.9.12.16 : ἐλλείπομεν. 
37322   4.9.13.1 : Πλάτωνος Νόμων αʹ (p. 626 A).
37323   4.9.13.2 : Ἣν γὰρ καλοῦσιν οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων εἰρήνην,
37324   4.9.13.3 : τοῦτ´ εἶναι μόνον ὄνομα, τῷ δὲ ἔργῳ πάσαις πρὸς πάσας
37325   4.9.13.4 : τὰς πόλεις ἀεὶ πόλεμον ἀκήρυκτον κατὰ φύσιν εἶναι.
37326   4.9.13.5 : καὶ σχεδὸν ἀνευρήσεις. οὕτω σκοπῶν, τὸν Κρητῶν νομο–
37327   4.9.13.6 : θέτην ὡς εἰς τὸν πόλεμον ἅπαντα δημοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ τὰ
37328   4.9.13.7 : νόμιμα ἡμῖν ἀποβλέπων ξυνετάξατο, καὶ κατὰ ταῦτα οὕτω
37329   4.9.13.8 : φυλάττειν παρέδωκε τοὺς νόμους. ὡς τῶν ἄλλων οὐδενὸς
37330   4.9.13.9 : οὐδὲν ὄφελος ὂν οὔτε κτημάτων οὔτε ἐπιτηδευμάτων, ἂν
37331   4.9.13.10 : μὴ τῷ πολέμῳ ἄρα κρατῇ τις, πάντα δὲ τὰ τῶν νικω–
37332   4.9.13.11 : μένων ἀγαθὰ τῶν νικώντων γίγνεσθαι.
37333   4.9.14.1 : Ξενοφῶντος ἐν γʹ τῆς Κύρου ἀνα–
37334   4.9.14.2 : βάσεως (c. 1, 42).
37335   4.9.14.3 : Ἐπίστασθε γὰρ δή, ὅτι οὔτε πλῆθός ἐστιν οὔτε ἰσχὺς
37336   4.9.14.4 : ἡ ἐν τῷ πολέμῳ τὰς νίκας ποιοῦσα. ἀλλ´ ὁπότεροι ἂν
37337   4.9.14.5 : σὺν τοῖς θεοῖς ταῖς ψυχαῖς ἐρρωμενέστεροι ἴωσιν ἐπὶ
37338   4.9.14.6 : τοὺς πολεμίους, τούτους ὡς ἐπὶ πολὺ οἱ ἐναντίοι οὐ δέ–
37339   4.9.14.7 : χονται.
37340   4.9.15.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Μενεξένου 〈ἢ〉 Ἐπι–
37341   4.9.15.2 : ταφίου (p. 234 C).
37342   4.9.15.3 : Καὶ μήν, ὦ Μενέξενε. πολλαχῇ κινδυνεύει καλὸν εἶναι
37343   4.9.15.4 : τὸ ἐν πολέμῳ ἀποθνῄσκειν. καὶ γὰρ ταφῆς καλῆς τε καὶ
37344   4.9.15.5 : μεγαλοπρεποῦς τυγχάνει, καὶ ἐὰν πένης τις ὢν τελευτήσῃ,
37345   4.9.15.6 : καὶ ἐπαίνου αὖ ἔτυχεν, καὶ ἐὰν φαῦλος ᾖ, ὑπ´ ἀνδρῶν
37346   4.9.15.7 : σοφῶν τε καὶ οὐκ εἰκῆ ἐπαινούντων, ἀλλ´ ἐκ πολλοῦ
37347   4.9.15.8 : χρόνου λόγους παρεσκευασμένων. 
37348   4.9.16.1 : Τυρταίου ( 11 B.).
37349   4.9.16.2 : Ἀλλ´ Ἡρακλῆος γὰρ ἀνικήτου γένος ἐστέ,
37350   4.9.16.3 : θαρσεῖτ´· οὔπω Ζεὺς αὐχένα λοξὸν ἔχει·
37351   4.9.16.4 : μηδ´ ἀνδρῶν πληθὺν δειμαίνετε, μηδὲ φοβεῖσθε,
37352   4.9.16.5 : ἰθὺς δ´ εἰς προμάχους ἀσπίδ´ ἀνὴρ ἐχέτω,
37353   4.9.16.6 : ἐχθρὰν μὲν ψυχὴν θέμενος, θανάτου δὲ μελαίνας
37354   4.9.16.7 : κῆρας † αὐγαῖς´ ἠελίοιο φίλας.
37355   4.9.16.8 : ἴσιε γὰρ ὡς Ἄρεος πολυδακρύου ἔργ´ ἀίδηλα,
37356   4.9.16.9 : εὖ δ´ ὀργὴν ἐδάητ´ ἀργαλέου πολέμου,
37357   4.9.16.10 : καὶ μετὰ φευγόντων τε διωκόντων τ´ ἐγένεσθε,
37358   4.9.16.11 : ὦ νέοι, ἀμφοτέρων δ´ ἐς κόρον ἠλάσατε.
37359   4.9.16.12 : οἳ μὲν γὰρ τολμῶσι παρ´ ἀλλήλοισι μένοντες
37360   4.9.16.13 : ἔς τ´ αὐτοσχεδίην καὶ προμάχους ἰέναι,
37361   4.9.16.14 : παυρότεροι θνῄσκουσι, σαοῦσι δὲ λαὸν ὀπίσσω·
37362   4.9.16.15 : τρεσσάντων δ´ ἀνδρῶν πᾶς´ ἀπόλωλ´ ἀρετή.
37363   4.9.16.16 : οὐδεὶς ἄν ποτε ταῦτα λέγων ἀνύσειεν ἕκαστα,
37364   4.9.16.17 : ὅσς´, ἢν αἰσχρὰ πάθῃ, γίνεται ἀνδρὶ κακά.
37365   4.9.16.18 : ἀργαλέον γὰρ ὄπισθε μετάφρενόν ἐστι δαΐζειν
37366   4.9.16.19 : ἀνδρὸς φεύγοντος δηίῳ ἐν πολέμῳ·
37367   4.9.16.20 : αἰσχρὸς δ´ ἔστι νέκυς κακκείμενος ἐν κονίῃσι
37368   4.9.16.21 : νῶτον ὄπισθ´ αἰχμῇ δουρὸς ἐληλαμένος. 
37369   4.9.16.22 : ἀλλά τις εὖ διαβὰς μενέτω ποσὶν ἀμφοτέροισιν
37370   4.9.16.23 : στηριχθεὶς ἐπὶ γῆς, χεῖλος ὀδοῦσι δακών,
37371   4.9.16.24 : μηρούς τε κνήμας τε κάτω καὶ στέρνα καὶ ὤμους
37372   4.9.16.25 : ἀσπίδος εὐρείης γαστρὶ καλυψάμενος·
37373   4.9.16.26 : δεξιτερῇ δ´ ἐν χειρὶ τινασσέτω ὄβριμον ἔγχος,
37374   4.9.16.27 : κινείτω δὲ λόγον δεινὸν ὑπὲρ κεφαλῆς·
37375   4.9.16.28 : ἕρδων δ´ ὄβριμα ἔργα διδασκέσθω πολεμίζειν,
37376   4.9.16.29 : μηδ´ ἐκτὸς βελέων ἑστάτω ἀσπίδ´ ἔχων,
37377   4.9.16.30 : ἀλλά τις ἐγγὺς ἰὼν αὐτοσχεδὸν ἔγχεϊ μακρῷ,
37378   4.9.16.31 : ἢ ξίφει οὐτάζων δήιον ἄνδρ´ ἑλέτω·
37379   4.9.16.32 : καὶ πόδα πὰρ ποδὶ θεὶς καὶ ἐπ´ ἀσπίδος ἀσπίδ´ ἐρείσας,
37380   4.9.16.33 : ἐν δὲ λόφον τε λόφῳ καὶ κυνέην κυνέῃ
37381   4.9.16.34 : καὶ στέρνον στέρνῳ πεπλημένος ἀνδρὶ μαχέσθω,
37382   4.9.16.35 : ἢ ξίφεος κώπην ἢ δόρυ μακρὸν ἑλών.
37383   4.9.16.36 : ὑμεῖς δ´, ὦ γυμνῆτες, ὑπ´ ἀσπίδος ἄλλοθεν ἄλλος
37384   4.9.16.37 : πτώσσοντες μεγάλοις βάλλετε χερμαδίοις,
37385   4.9.16.38 : δούρασί τε ξεστοῖσιν ἀκοντίζοντες ἐς αὐτούς,
37386   4.9.16.39 : τοῖσι πανόπλοισιν πλησίον ἱστάμενοι. 
37387   4.10.t.1 : {1ΕΠΑΙΝΟΣ ΤΟΛΜΗΣ.}1
37388   4.10.1.1 : Τυρταίου ( 12 B).
37389   4.10.1.2 : Οὔτ´ ἂν μνησαίμην οὔτ´ ἐν λόγῳ ἄνδρα τιθείμην
37390   4.10.1.3 : οὔτε ποδῶν ἀρετῆς οὔτε παλαισμοσύνης,
37391   4.10.1.4 : οὐδ´ εἰ Κυκλώπων μὲν ἔχοι μέγεθός τε βίην τε,
37392   4.10.1.5 : νικῴη δὲ θέων Θρηίκιον Βορέην,
37393   4.10.1.6 : οὐδ´ εἰ Τιθωνοῖο φυὴν χαριέστερος εἴη,
37394   4.10.1.7 : πλουτοίη δὲ Μίδεω καὶ Κινύρεω μάλιον,
37395   4.10.1.8 : οὐδ´ εἰ Τανταλίδεω Πέλοπος βασιλεύτερος εἴη,
37396   4.10.1.9 : γλῶσσαν δ´ Ἀδρήστου μειλιχόγηρυν ἔχοι,
37397   4.10.1.10 : οὐδ´ εἰ πᾶσαν ἔχοι δόξαν πλὴν θούριδος ἀλκῆς·
37398   4.10.1.11 : οὐ γὰρ ἀνὴρ ἀγαθὸς γίγνεται ἐν πολέμῳ,
37399   4.10.1.12 : εἰ μὴ τετλαίη μὲν ὁρῶν φόνον αἱματόεντα
37400   4.10.1.13 : καὶ δηίων ὀρέγοιτ´ ἐγγύθεν ἱστάμενος. 
37401   4.10.1.14 : ἥδ´ ἀρετή, τόδ´ ἄεθλον ἐν ἀνθρώποισιν ἄριστον
37402   4.10.1.15 : κάλλιστόν τε φέρειν γίγνεται ἀνδρὶ νέῳ.
37403   4.10.2.1 : Εὐριπίδου Τημενιδῶν (fr. 731 N. 2).
37404   4.10.2.2 : Οὐκ ἔστι κρεῖσσον ἄλλο πλὴν κρατεῖν δορί.
37405   4.10.3.1 : Εὐριπίδου Τημένῳ (fr. 745 N. 2).
37406   4.10.3.2 : Τολμᾶν δὲ χρεών. ὁ γὰρ ἐν καιρῷ
37407   4.10.3.3 : μόχθος πολλὴν εὐδαιμονίαν
37408   4.10.3.4 : τίκτει θνητοῖσι τελευτῶν.
37409   4.10.4.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 237 N. 2).
37410   4.10.4.2 : Νεανίαν γὰρ ἄνδρα χρὴ τολμᾶν ἀεί.
37411   4.10.4.3 : οὐδεὶς γὰρ ὢν ῥᾴθυμος εὐκλεὴς ἀνήρ·
37412   4.10.4.4 : ἀλλ´ οἱ πόνοι τίκτουσι τὴν εὐδοξίαν.
37413   4.10.5.1 : Εὐήνου (fr. 4 Bergk p. l. II 4 p. 270).
37414   4.10.5.2 : Πρὸς σοφίᾳ μὲν ἔχειν τόλμαν μάλα σύμφορόν ἐστι,
37415   4.10.5.3 : χωρὶς δὲ βλαβερὴ καὶ κακότητα φέρει.
37416   4.10.6.1 : Τυρταίου ( 12, 15 ss. B.).
37417   4.10.6.2 : Ξυνὸν δ´ ἐσθλὸν τοῦτο πόληί τε παντί τε δήμῳ
37418   4.10.6.3 : ὅστις ἀνὴρ διαβὰς ἐν προμάχοισι μένῃ 
37419   4.10.6.4 : νωλεμέως, αἰσχρῆς δὲ φυγῆς ἐπὶ πάγχυ λάθηται,
37420   4.10.6.5 : ψυχὴν καὶ θυμὸν τλήμονα παρθέμενος,
37421   4.10.6.6 : θαρσύνῃ δ´ ἔπεσιν τὸν πλησίον ἄνδρα παρεστώς·
37422   4.10.6.7 : οὗτος ἀνὴρ ἀγαθὸς γίγνεται ἐν πολέμῳ·
37423   4.10.6.8 : αἶψα δὲ δυσμενέων ἀνδρῶν ἔτρεψε φάλαγγας
37424   4.10.6.9 : τρηχείας, σπουδῇ δ´ ἔσχεθε κῦμα μάχης·
37425   4.10.6.10 : αὐτὸς δ´ ἐν προμάχοισι πεσὼν φίλον ὤλεσε θυμὸν
37426   4.10.6.11 : ἄστυ τε καὶ λαοὺς καὶ πατέρ´ εὐκλεΐσας,
37427   4.10.6.12 : πολλὰ διὰ στέρνοιο καὶ ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης
37428   4.10.6.13 : καὶ διὰ θώρηκος πρόσθεν ἐληλαμένος,
37429   4.10.6.14 : τὸν δ´ ὀλοφύρονται μὲν ὁμῶς νέοι ἠδὲ γέροντες,
37430   4.10.6.15 : ἀργαλέῳ δὲ πόθῳ πᾶσα κέκηδε πόλις,
37431   4.10.6.16 : καὶ τύμβος καὶ παῖδες ἐν ἀνθρώποις´ ἀρίσημοι
37432   4.10.6.17 : καὶ παίδων παῖδες καὶ γένος ἐξοπίσω,
37433   4.10.6.18 : οὐδέ ποτε κλέος ἐσθλὸν ἀπόλλυται οὐδ´ ὄνομ´ αὐτοῦ,
37434   4.10.6.19 : ἀλλ´ ὑπὸ γῆς περ ἐὼν γίγνεται ἀθάνατος,
37435   4.10.6.20 : ὅντιν´ ἀριστεύοντα μένοντά τε μαρνάμενόν τε
37436   4.10.6.21 : γῆς πέρι καὶ παίδων θοῦρος Ἄρης ὀλέσῃ.
37437   4.10.6.22 : εἰ δὲ φύγῃ μὲν κῆρα τανηλεγέος θανάτοιο,
37438   4.10.6.23 : νικήσας δ´ αἰχμῆς ἀγλαὸν εὖχος ἕλῃ,
37439   4.10.6.24 : πάντες μιν τιμῶσιν ὁμῶς νέοι ἠδὲ παλαιοί,
37440   4.10.6.25 : πολλὰ δὲ τερπνὰ παθὼν ἔρχεται εἰς Ἀίδην·
37441   4.10.6.26 : γηράσκων δ´ ἀστοῖσι μεταπρέπει, οὐδέ τις αὐτὸν
37442   4.10.6.27 : βλάπτειν οὔτ´ αἰδοῦς οὔτε δίκης ἐθέλει,
37443   4.10.6.28 : πάντες δ´ ἐν θώκοισιν ὁμῶς νέοι οἵ τε κατ´ αὐτὸν
37444   4.10.6.29 : εἴκους´ ἐκ χώρης οἵ τε παλαιότεροι. 
37445   4.10.6.30 : ταύτης νῦν τις ἀνὴρ ἀρετῆς εἰς ἄκρον ἱκέσθαι
37446   4.10.6.31 : πειράσθω θυμῷ, μὴ μεθιεὶς πολέμου.
37447   4.10.7.1 : Εὐριπίδου (fr. 1051 N. 2).
37448   4.10.7.2 : Σὺν τοῖσι δεινοῖς αὔξεται κλέος βροτοῖς.
37449   4.10.8.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 240 N. 2).
37450   4.10.8.2 : Ἐμὲ δ´ ἄρ´ οὐ
37451   4.10.8.3 : μοχθεῖν δίκαιον; τίς δ´ ἄμοχθος εὐκλεής;
37452   4.10.8.4 : τίς τῶν μεγίστων δειλὸς ὢν ὠρέξατο;
37453   4.10.9.1 : Ἀντιφάνους (fr. 267 K.).
37454   4.10.9.2 : Ἐπεὶ γὰρ ἀποθνῄσκειν ἀνάγκη γίγνεται,
37455   4.10.9.3 : τὸ προῖκ´ ἀποθανεῖν ἔστι φανερὰ ζημία.
37456   4.10.10.1 : Εὐριπίδου ἐκ Τηλέφου (fr. 702 N. 2).
37457   4.10.10.2 : Τόλμα σύ, κἄν τι τραχὺ νείμωσιν θεοί.
37458   4.10.11.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 244 N. 2).
37459   4.10.11.2 : Ὀλίγοι γὰρ ἐσθλοὶ κρείσσονες πολλῶν κακῶν.
37460   4.10.12.1 : Καλλίνου (fr. 1 B).
37461   4.10.12.2 : Μέχρις τεῦ κατάκεισθε; κότ´ ἄλκιμον ἕξετε θυμόν,
37462   4.10.12.3 : ὦ νέοι; οὐδ´ αἰδεῖσθ´ ἀμφιπερικτίονας
37463   4.10.12.4 : ὧδε λίην μεθιέντες; ἐν εἰρήνῃ δὲ δοκεῖτε
37464   4.10.12.5 : ἧσθαι, ἀτὰρ πόλεμος γαῖαν ἅπασαν ἔχει. 
37465   4.10.12.6 : ***
37466   4.10.12.7 : καί τις ἀποθνῄσκων ὕστατ´ ἀκοντισάτω.
37467   4.10.12.8 : τιμῆέν τε γάρ ἐστι καὶ ἀγλαὸν ἀνδρὶ μάχεσθαι
37468   4.10.12.9 : γῆς πέρι καὶ παίδων κουριδίης τ´ ἀλόχου
37469   4.10.12.10 : δυσμενέσιν· θάνατος δέ ποτ´ ἔσσεται, ὁππότε κεν δὴ
37470   4.10.12.11 : μοῖραι ἐπικλώσως´· ἀλλά τις ἰθὺς ἴτω
37471   4.10.12.12 : ἔγχος ἀνασχόμενος καὶ ὑπ´ ἀσπίδος ἄλκιμον ἦτορ
37472   4.10.12.13 : ἔλσας, τὸ πρῶτον μιγνυμένου πολέμου.
37473   4.10.12.14 : οὐ γάρ κως θάνατόν γε φυγεῖν εἱμαρμένον ἐστὶν
37474   4.10.12.15 : ἄνδρ´, οὐδ´ εἰ προγόνων ᾖ γένος ἀθανάτων.
37475   4.10.12.16 : πολλάκι δηιοτῆτα φυγὼν καὶ δοῦπον ἀκόντων
37476   4.10.12.17 : ἔρχεται, ἐν δ´ οἴκῳ μοῖρα κίχεν θανάτου.
37477   4.10.12.18 : ἀλλ´ ὁ μὲν οὐκ ἔμπης δήμῳ φίλος οὐδὲ ποθεινός,
37478   4.10.12.19 : τὸν δ´ ὀλίγος στενάχει καὶ μέγας, ἤν τι πάθῃ·
37479   4.10.12.20 : λαῷ γὰρ σύμπαντι πόθος κρατερόφρονος ἀνδρὸς
37480   4.10.12.21 : θνῄσκοντος, ζώων δ´ ἄξιος ἡμιθέων·
37481   4.10.12.22 : ὥσπερ γάρ μιν πύργον ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶσιν·
37482   4.10.12.23 : ἕρδει γὰρ πολλῶν ἄξια μοῦνος ἐών.
37483   4.10.13.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ (fr. 434 N. 2).
37484   4.10.13.2 : Οὐ γὰρ κατ´ εὐσέβειαν αἱ θνητῶν τύχαι· 
37485   4.10.13.3 : τολμήμασιν δὲ καὶ χερῶν ὑπερβολαῖς
37486   4.10.13.4 : ἁλίσκεται τε πάντα καὶ θηρεύεται.
37487   4.10.14.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἰξίονι (fr. 426 N. 2).
37488   4.10.14.2 : Τά τοι μέγιστα πάντ´ ἀπείργασται βροτοῖς
37489   4.10.14.3 : τόλμ´ ὥστε νικᾶν. οὔτε γὰρ τυραννίδες
37490   4.10.14.4 : χωρὶς πόνου γένοιντ´ ἂν οὔτ´ οἶκος μέγας.
37491   4.10.15.1 : Μενάνδρου (fr. 792 K.).
37492   4.10.15.2 : Οὐκ ἔστι τόλμης ἐφόδιον μεῖζον βίου.
37493   4.10.16.1 : Πινδάρου Ὀλυμπιονικῶν (I 129).
37494   4.10.16.2 : Ὁ μέγας δὲ κίνδυνος ἄναλκιν οὐ φῶτα λαμβάνει.
37495   4.10.17.1 : Μοσχίωνος ἐκ Θεμιστοκλέους (fr. 1 p. 812 N. 2).
37496   4.10.17.2 : Καὶ γὰρ ἐν νάπαις βραχεῖ
37497   4.10.17.3 : πολὺς σιδήρῳ κείρεται πεύκης κλάδος·
37498   4.10.17.4 : καὶ βαιὸς ὄχλος μυρίας λόγχης κρατεῖ.
37499   4.10.18.1 : Σωσιθέου ἐξ Ἀεθλίου (fr. 1 p. 821 N. 2).
37500   4.10.18.2 : Εἷς μυρίους ὄρνιθας ἀετὸς σοβεῖ,
37501   4.10.18.3 : λαῶν τε δειλῶν πλῆθος εὖ τραφεὶς ἀνήρ.
37502   4.10.19.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθεῖ (fr. 356 N. 2).
37503   4.10.19.2 : Ὀλίγους ἐπαινῶ μᾶλλον ἢ πολλοὺς κακούς.
37504   4.10.20.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἀνδρομάχης ( 764 s.).
37505   4.10.20.2 : Πολλῶν νέων γὰρ κἂν γέρων εὔψυχος ᾖ
37506   4.10.20.3 : κρείσσων· τί γὰρ δεῖ δειλὸν ὄντ´ εὐσωματεῖν; 
37507   4.10.21.1 : (Trag. ignoti fr. 537 N. 2).
37508   4.10.21.2 : Κρεῖττόν τ´ ἀμύνειν. κατθανεῖν γὰρ εὐκλεῶς
37509   4.10.21.3 : ἢ ζῆν θέλοιμ´ ἂν δυσκλεῶς γε † κατθανών.
37510   4.10.22.1 : Σοφοκλῆς Σκυρίοις (fr. 510 N. 2).
37511   4.10.22.2 : Φιλεῖ γὰρ ἄνδρας πόλεμος ἀγρεύειν νέους.
37512   4.10.23.1 : Μενάνδρου (fr. 793 K.).
37513   4.10.23.2 : Οὐκ ἔστι τόλμης ἐπιφανεστέρα θεός.
37514   4.10.24.1 : Αἰσχύλου Καρῶν (fr. 100 N. 2).
37515   4.10.24.2 : Ἀλλ´ Ἄρης φιλεῖ
37516   4.10.24.3 : ἀεὶ τὰ λῷστα πάντα † τ´ ἀνθρώπων στρατοῦ.
37517   4.10.25.1 : Μενάνδρου Ἐπαγγελλόμενος (fr. 161 K.).
37518   4.10.25.2 : Τὰ γὰρ τολμηρὰ τῶν ὄχλων ἔχει
37519   4.10.25.3 : ἐν τοῖς λογισμοῖς μὲν τὰς ἐπιδείξεις δυσκόλους·
37520   4.10.25.4 : ἐν τῷ δὲ πράττειν, ἂν λάβῃ τὸν καιρὸν εὖ,
37521   4.10.25.5 : ἀπροσδόκητον τὴν τέχνην ἐξηύρατο.
37522   4.10.26.1 : Εὐριπίδου (fr. 1052 N. 2).
37523   4.10.26.2 : Νεανίας γὰρ ὅστις ὢν Ἄρη στυγῇ,
37524   4.10.26.3 : κόμη μόνον καὶ σάρκες, ἔργα δ´ οὐδαμοῦ.
37525   4.10.26.4 : ὁρᾷς τὸν εὐτράπεζον ὡς ἡδὺς βίος 
37526   4.10.26.5 : ὅ τ´ ὄλβος ἔξωθέν τίς ἐστι πραγμάτων·
37527   4.10.26.6 : ἀλλ´ οὐκ ἔνεστι στέφανος, οὐδ´ εὐανδρία,
37528   4.10.26.7 : εἰ μή τι καὶ τολμῶσι κινδύνου μέτα·
37529   4.10.26.8 : οἱ γὰρ πόνοι τίκτουσι τὴν εὐανδρίαν,
37530   4.10.26.9 : ἡ δ´ εὐλάβεια σκότον ἔχει καθ´ Ἑλλάδα,
37531   4.10.26.10 : τὸ διαβιῶναι μόνον ἀεὶ θηρωμένη.
37532   4.10.27.1 : Ὁμήρου (Il. XIII 279 ss.).
37533   4.10.27.2 : Τοῦ μὲν γάρ τε κακοῦ τρέπεται χρὼς ἄλλυδις ἄλλῃ,
37534   4.10.27.3 : οὐδέ οἱ ἀτρέμας 〈ἧσθαι〉 ἐρητύετ´ ἐν φρεσὶ θυμός·
37535   4.10.27.4 : ἐν δέ τέ οἱ κραδίη μεγάλα στέρνοισι πατάσσει,
37536   4.10.27.5 : κῆρας ὀιομένῳ, πάταγος δέ τε γίνετ´ ὀδόντων.
37537   4.10.27.6 : τοῦ δ´ ἀγαθοῦ οὔτ´ ἂρ τρέπεται χρὼς οὔτε τι ταρβεῖ.
37538   4.10.28.1 : Δημοκρίτου (fr. 269 Diels 2).
37539   4.10.28.2 : Τόλμα πρήξιος ἀρχή, τύχη δὲ τέλεος κυρίη.
37540   4.10.29.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον ( 43 p. 11 c).
37541   4.10.29.2 : Μᾶλλον εὐλαβοῦ ψόγον ἢ κίνδυνον· δεῖ γὰρ εἶναι
37542   4.10.29.3 : τοῖς μὲν φαύλοις φοβερὰν τὴν τοῦ βίου τελευτήν, τοῖς δὲ
37543   4.10.29.4 : σπουδαίοις τὴν ἐν τῷ βίῳ ἀδοξίαν. 〈μάλιστα μὲν πειρῶ
37544   4.10.29.5 : ζῆν κατὰ τὴν ἀσφάλειαν·〉 ἐὰν δέ ποτέ σοι συμβῇ κιν–
37545   4.10.29.6 : δυνεύειν, ζήτει τὴν ἐκ τοῦ πολέμου σωτηρίαν μετὰ καλῆς
37546   4.10.29.7 : δόξης, ἀλλὰ μὴ μετ´ αἰσχρᾶς φήμης. τὸ μὲν γὰρ τελευ– 
37547   4.10.29.8 : τῆσαι πάντων ἡ πεπρωμένη κατέκρινεν, τὸ δὲ καλῶς ἀπο–
37548   4.10.29.9 : θανεῖν ἴδιον τοῖς σπουδαίοις ἡ φύσις ἀπένειμεν.
37549   4.10.30.1 : Ἰσοκράτους Εὐαγόρα ( 3 p. 189 b).
37550   4.10.30.2 : Εὑρήσομεν γὰρ τοὺς φιλοτίμους καὶ μεγαλοψύχους
37551   4.10.30.3 : τῶν ἀνδρῶν οὐ μόνον ἀντὶ τῶν τοιούτων ἐπαινεῖσθαι βου–
37552   4.10.30.4 : λομένους. ἀλλ´ ἀντὶ τοῦ ζῆν ἀποθνῄσκειν εὐκλεῶς αἱρου–
37553   4.10.30.5 : μένους, καὶ μᾶλλον περὶ τῆς δόξης ἢ τοῦ βίου σπουδά–
37554   4.10.30.6 : ζοντας καὶ πάντα ποιοῦντας, ὅπως ἀθάνατον τὴν περὶ
37555   4.10.30.7 : αὑτῶν μνήμην καταλείψωσιν.
37556   4.10.31.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Μενεξένου ἢ Ἐπιταφίου
37557   4.10.31.2 : (p. 246 C–247 G).
37558   4.10.31.3 : Ἐν δὲ τῷ παρόντι δίκαιός εἰμι εἰπεῖν ἃ οἱ πατέρες
37559   4.10.31.4 : ἡμῖν ἐπέσκηπτον ἀπαγγέλλειν τοῖς ἀεὶ λειπομένοις, εἴ τι
37560   4.10.31.5 : πάσχοιεν, ἡνίκα κινδυνεύσειν ἔμελλον. ἀλλὰ νομίζειν χρὴ
37561   4.10.31.6 : αὐτῶν ἀκούειν ἐκείνων, ἃ ἂν ἀπαγγέλλω. ἔλεγον δὲ τάδε·
37562   4.10.31.7 : Ὦ παῖδες, ὅτι μέν ἐστε πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ μηνύει
37563   4.10.31.8 : τὸ νῦν παρόν· ἡμῖν ἐξὸν ζῆν μὴ καλῶς, καλῶς αἱρούμεθα 
37564   4.10.31.9 : μᾶλλον τελευτᾶν, πρὶν ὑμᾶς τε καὶ τοὺς ἔπειτα εἰς ὀνείδη
37565   4.10.31.10 : καταστῆσαι καὶ πρὶν τοὺς ἡμετέρους πατέρας καὶ πᾶν
37566   4.10.31.11 : τὸ πρόσθεν γένος αἰσχῦναι, ἡγούμενοι τῷ τοὺς αὑτοῦ
37567   4.10.31.12 : αἰσχύνοντι ἀβίωτον εἶναι, καὶ τῷ τοιούτῳ οὔτε τινὰ ἀν–
37568   4.10.31.13 : θρώπων οὔτε θεῶν φίλον εἶναι οὔτ´ ἐπὶ γῆς οὔθ´ ὑπὸ
37569   4.10.31.14 : γῆς τελευτήσαντι. χρὴ οὖν μεμνημένους τῶν ἡμετέρων
37570   4.10.31.15 : λόγων, ἐάν τι καὶ ἄλλο ἀσκῆτε, ἀσκεῖν μετ´ ἀρετῆς, εἰ–
37571   4.10.31.16 : δότας ὅτι τούτου λειπόμενα πάντα καὶ κτήματα καὶ ἐπι–
37572   4.10.31.17 : τηδεύματα, αἰσχρὰ καὶ κακά. οὔτε γὰρ πλοῦτος κάλλος
37573   4.10.31.18 : φέρει τῷ κεκτημένῳ μετὰ ἀνανδρίας· ἄλλῳ γὰρ ὁ τοιοῦτος
37574   4.10.31.19 : πλουτεῖ καὶ οὐχ ἑαυτῷ· οὔτε κάλλος σώματος καὶ ἰσχὺς
37575   4.10.31.20 : δειλῷ καὶ κακῷ ξυνοικοῦντα πρέποντα φαίνεται, ἀλλ´
37576   4.10.31.21 : ἀπρεπῆ, καὶ ἐπιφανέστερον ποιεῖ τὸν ἔχοντα καὶ ἐκφαίνει
37577   4.10.31.22 : τὴν δειλίαν· πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης
37578   4.10.31.23 : καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται. ὧν
37579   4.10.31.24 : ἕνεκα καὶ πρῶτον καὶ ὕστερον καὶ διὰ παντὸς πᾶσαν
37580   4.10.31.25 : πάντως προθυμίαν πειρᾶσθ´ ἔχειν, ὅπως μάλιστα μὲν
37581   4.10.31.26 : ὑπερβαλεῖσθε καὶ ἡμᾶς καὶ τοὺς πρόσθεν εὐκλείᾳ· εἰ δὲ 
37582   4.10.31.27 : μή, ἴστε ὡς ἡμῖν, ἐὰν μὲν νικῶμεν ὑμᾶς ἀρετῇ, ἡ νίκη
37583   4.10.31.28 : αἰσχύνην φέρει, ἡ δὲ ἧττα, ἐὰν ἡττώμεθα, εὐδαιμονίαν.
37584   4.10.31.29 : μάλιστα δ´ ἂν νικῴμεθα καὶ ὑμεῖς νικῴητε, εἰ παρασκευ–
37585   4.10.31.30 : άσαισθε τῇ τῶν προγόνων δόξῃ μὴ καταχρησάμενοι μηδ´
37586   4.10.31.31 : ἀναλώσαντες αὐτήν, γνόντες ὅτι ἀνδρὶ οἰομένῳ τὶ εἶναι
37587   4.10.31.32 : οὐκ ἔστιν αἴσχιον 〈ἢ〉 παρέχειν ἑαυτὸν τιμώμενον μὴ δι´
37588   4.10.31.33 : ἑαυτόν, ἀλλὰ διὰ δόξαν προγόνων. εἶναι μὲν γὰρ τιμὰς
37589   4.10.31.34 : γονέων ἐκγόνοις καλὸς θησαυρὸς καὶ μεγαλοπρεπής· χρῆ–
37590   4.10.31.35 : σθαι δὲ καὶ χρημάτων καὶ τιμῶν θησαυρῷ, καὶ μὴ τοῖς
37591   4.10.31.36 : ἐκγόνοις παραδιδόναι, αἰσχρὸν καὶ ἄνανδρον, ἀπορίᾳ ἰδίων
37592   4.10.31.37 : αὑτοῦ κτημάτων τε καὶ εὐδοξιῶν. καὶ ἐὰν μὲν ταῦτα
37593   4.10.31.38 : ἐπιτηδεύσητε, φίλοι παρὰ φίλους ἡμᾶς ἀφίξεσθε, ὅταν
37594   4.10.31.39 : ὑμᾶς ἡ προσήκουσα μοῖρα κομίσῃ· ἀμελήσαντας δὲ ὑμᾶς
37595   4.10.31.40 : καὶ κακισθέντας οὐδεὶς εὐμενῶς δέξεται. 
37596   4.11.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΝΕΟΤΗΤΟΣ.}1
37597   4.11.1.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 184–185).
37598   4.11.1.2 : Κακόν γε θνητοῖς τὸ νέον, ἐν δὲ τῷ νέῳ
37599   4.11.1.3 : τὸ μὴ δίκαιον ὅστις ἀνθρώπων ἔχει.
37600   4.11.2.1 : Ἀγάθωνος (fr. 26 p. 768 N. 2).
37601   4.11.2.2 : Νέων γὰρ ἀνδρῶν πολλὰ κάμπτονται φρένες.
37602   4.11.3.1 : Μητροδώρου (fr. 56 Koerte).
37603   4.11.3.2 : Νέος φιλοδοξῶν πρώιμος πονηρία.
37604   4.11.4.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 149 N. 2).
37605   4.11.4.2 : Νεότης μ´ ἐπῇρε καὶ σθένος τοῦ νοῦ πλέον.
37606   4.11.5.1 : Μητροδώρου (fr. 57 Koerte).
37607   4.11.5.2 : Τὸ νέον ἅπαν ὑψηλόν ἐστι καὶ θρασύ. 
37608   4.11.6.1 : Μενάνδρου (fr. 638 K.).
37609   4.11.6.2 : Μὴ τοῦτο βλέψῃς, εἰ νεώτερος λέγω,
37610   4.11.6.3 : ἀλλ´ εἰ φρονοῦντος τοὺς λόγους ἀνδρὸς ἐρῶ.
37611   4.11.7.1 : Εὐριπίδου Μελανίππη (fr. 510 N. 2).
37612   4.11.7.2 : Παπαῖ, νέος καὶ σκαιὸς οἷός ἐστ´ ἀνήρ.
37613   4.11.8.1 : Μενάνδρου (fr. 639 K.).
37614   4.11.8.2 : Οὐχ αἱ τρίχες ποιοῦσιν αἱ λευκαὶ φρονεῖν,
37615   4.11.8.3 : ἀλλ´ ὁ τρόπος ἐνίων ἐστὶ τῇ φύσει γέρων.
37616   4.11.9.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 246 N. 2).
37617   4.11.9.2 : Νεανίας τε καὶ πένης σοφός θ´ ἅμα,
37618   4.11.9.3 : ταῦτ´ εἰς ἓν ἐλθόντ´ ἄξι´ ἐνθυμήσεως.
37619   4.11.10.1 : Τοῦ αὐτοῦ Δίκτυϊ (fr. 344 N. 2).
37620   4.11.10.2 : Νέος, πόνοις δέ γ´ οὐκ ἀγύμναστος φρένας.
37621   4.11.11.1 : Κρατῖνος ἐν Εὐνείδαις (fr. 65 K.).
37622   4.11.11.2 : Ἥβης ἐκείνης, νοῦ δὲ τοῦδε καὶ φρενῶν [κατάλληλος].
37623   4.11.12.1 : Θεόγνιδος ( 629 s.).
37624   4.11.12.2 : Ἥβη καὶ νεότης ἐπικουφίζει νόον ἀνδρός,
37625   4.11.12.3 : πολλῶν δ´ ἐξαίρει θυμὸν ἐς ἀμπλακίην. 
37626   4.11.13.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Θεαιτήτου (p. 146 B).
37627   4.11.13.2 : Τῷ γὰρ ὄντι ἡ νεότης εἰς πᾶν ἐπίδοσιν ἔχει.
37628   4.11.14.1 : Πλάτωνος Νόμων βʹ (p. 662 B).
37629   4.11.14.2 : Τὸ δὲ τοσόνδε οἶδα, ὅτι πᾶν ζῷον ὅσον αὐτῷ προσ–
37630   4.11.14.3 : ήκει νοῦν ἔχειν τελεωθέντι, τοῦτον καὶ τοσοῦτον οὐδὲν
37631   4.11.14.4 : ἔχον ποτὲ φύεται· ἐν τούτῳ δὴ τῷ χρόνῳ ἐν ᾧ μήπω
37632   4.11.14.5 : κέκτηται τὴν οἰκείαν φρόνησιν, πᾶν μαίνεταί τε καὶ βοᾷ
37633   4.11.14.6 : ἀτάκτως, καὶ ὅταν ἀκταινώσῃ ἑαυτὸ τάχιστα, ἀτάκτως αὖ
37634   4.11.14.7 : πηδᾷ.
37635   4.11.15.1 : Πλάτωνος Νόμων ιαʹ (p. 929 C).
37636   4.11.15.2 : Τὰ γὰρ τῶν νέων ἤθη πολλὰς μεταβολὰς ἐν τῷ βίῳ
37637   4.11.15.3 : μεταβάλλειν ἑκάστοτε πέφυκε.
37638   4.11.16.1 : Θεοφράστου.
37639   4.11.16.2 : Χαλεπὸν καταμαντεύεσθαι περὶ τῶν νέων· ἀστόχα–
37640   4.11.16.3 : στος γὰρ ἡλικία καὶ πολλὰς ἔχουσα μεταβολὰς ἄλλοτε
37641   4.11.16.4 : ἐπ´ ἄλλο φερομένη.
37642   4.11.17.1 : Ὁμήρου (Il. III 108).
37643   4.11.17.2 : Αἰεὶ δ´ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν φρένες ἠερέθονται.
37644   4.11.18.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Συμποσίου (p. 181 D). 
37645   4.11.18.2 : Χρῆν δὲ καὶ νόμον εἶναι μὴ ἐρᾶν παίδων, ἵνα μὴ εἰς
37646   4.11.18.3 : ἄδηλον πολλὴ σπουδὴ ἀνηλίσκετο. τὸ γὰρ τῶν παίδων
37647   4.11.18.4 : τέλος ἄδηλον οἷ τελευτᾷ κακίας καὶ ἀρετῆς ψυχῆς τε πέρι
37648   4.11.18.5 : καὶ σώματος. 
37649   4.12.t.1 : {1ΨΟΓΟΣ ΤΟΛΜΗΣ ΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΟΣ.}1
37650   4.12.1.1 : Μενάνδρου (fr. 145 K.).
37651   4.12.1.2 : Οἴκοι μένειν χρὴ καὶ μένειν ἐλεύθερον.
37652   4.12.2.1 : Ἀπολλοδώρου Παιδίου (fr. 10 K.).
37653   4.12.2.2 : Ταχύ γε στρατιώτης γέγονας ἀντ´ ἐλευθέρου.
37654   4.12.3.1 : Μενάνδρου Παρακαταθήκη (fr. 382 K.).
37655   4.12.3.2 : Στρατεία δ´ οὐ φέρει περιουσίαν
37656   4.12.3.3 : οὐδεμί´, ἐφήμερον δὲ καὶ προπετῆ βίον,
37657   4.12.3.4 : οὗ πεῖραν ἔχομεν ὄντος οὐ σωτηρίου. 
37658   4.12.4.1 : Μενάνδρου Σικυωνίῳ (fr. 439 K.).
37659   4.12.4.2 : Εὐλοιδόρητον, ὡς ἔοικε, φαίνεται
37660   4.12.4.3 : τὸ τοῦ στρατιώτου σχῆμα καὶ τὸ τοῦ ξένου.
37661   4.12.5.1 : Ἀπολλοδώρου ἐξ Ἀφανιζομένου (fr. 2 Com.
37662   4.12.5.2 : III p. 289 K.).
37663   4.12.5.3 : Στρατιώτην ἔργον ἄχρι γήρως λαβεῖν
37664   4.12.5.4 : ἔστιν διευτυχηκότ´, ἂν μὴ δειλὸς ᾖ.
37665   4.12.6.1 : Μενάνδρου Ἀσπίδος (fr. 76a b K.).
37666   4.12.6.2 : Στρατιώτην, Σμικρίνη, σωτηρίας
37667   4.12.6.3 : ἔστ´ ἔργον εὑρεῖν πρόφασιν, ὀλέθρου δ´ εὔπορον.
37668   4.12.7.1 : Φιλήμονος (fr. 155 K.).
37669   4.12.7.2 : Στρατιῶτα κοὐκ ἄνθρωπε, καὶ σιτούμενε
37670   4.12.7.3 : ὥσπερ ἱερεῖον, ἵν´ ὅταν ᾖ καιρὸς τυθῇς.
37671   4.12.8.1 : Ἀντιφάνους (fr. 266 K.).
37672   4.12.8.2 : Τίς δ´ οὐχὶ Θανάτου μισθοφόρων, ὦ φιλτάτη,
37673   4.12.8.3 : ὃς ἕνεκα τοῦ ζῆν ἔρχετ´ ἀποθανούμενος;
37674   4.12.9.1 : Μενάνδρου (fr. 732 K.).
37675   4.12.9.2 : Κομψὸς στρατιώτης οὐδ´ ἂν εἰ πλάττοι θεὸς
37676   4.12.9.3 : οὐθεὶς γένοιτ´ ἄν.
37677   4.12.10.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον ( 2, 6).
37678   4.12.10.2 : Ῥώμη δὲ μετὰ μὲν φρονήσεως ὠφέλησεν, ἄνευ δὲ
37679   4.12.10.3 : ταύτης πλείω τοὺς ἔχοντας ἔβλαψε, καὶ τὰ μὲν σώματα 
37680   4.12.10.4 : τῶν ἀσκούντων ἐκόσμησε, ταῖς δὲ τῆς ψυχῆς ἐπιμελείαις
37681   4.12.10.5 : ἐπεσκότησεν.
37682   4.12.11.1 : Ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς Περὶ φιλίας (Plutarchi v. VII
37683   4.12.11.2 : p. 116, 8 Bernard.).
37684   4.12.11.3 : Ἔτι δὲ κολάσεως ἀπαραίτητος φόβος αἴτιός ἐστιν
37685   4.12.11.4 : ἀπονοίας· ὁ γὰρ ὄλεθρον αὑτοῦ προλαβὼν ὁμόσε χωρεῖ
37686   4.12.11.5 : κινδύνοις.
37687   4.12.12.1 : Ἀρχιδάμου.
37688   4.12.12.2 : Ἀρχίδαμος ὁ τῶν Λακεδαιμονίων βασιλεὺς θεασά–
37689   4.12.12.3 : μενος τὸν ἴδιον παῖδα Ἆγιν προπετῶς μαχόμενον τοῖς
37690   4.12.12.4 : Ἀθηναίοις εἶπεν ’ἢ τῇ δυνάμει πρόσθες ἢ τοῦ θράσους
37691   4.12.12.5 : ἄφελε‘.
37692   4.12.13.1 : Κλειτάρχου (fr. 26 Muell.).
37693   4.12.13.2 : Κλείταρχος ὁ ἱστοριογράφος εἶπε ’πᾶσα τόλμη καὶ
37694   4.12.13.3 : τὰ τῆς δυνάμεως ὑπερβαίνει μέτρα‘.
37695   4.12.14.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Κατ´ ἰσχύος (Plut. v. VII p. 129
37696   4.12.14.2 : Bernard.).
37697   4.12.14.3 : Τί δέ σοι τοιοῦτον ἀγαθὸν εὐτυχεῖται μᾶλλον, ὡς
37698   4.12.14.4 : ἕνεκα τούτου μητρυιὰν μὲν τῶν ἀνθρώπων, μητέρα δὲ
37699   4.12.14.5 : τῶν ἀλόγων ζῴων γεγενῆσθαι τὴν φύσιν, μεγέθους καὶ
37700   4.12.14.6 : ὠκύτητος καὶ ὀξυωπίας χάριν; ἡ δὲ ἀνθρώπων ἴδιος ἰσχὺς 
37701   4.12.14.7 : ὁ ψυχῆς ἐστὶ λογισμός, ᾧ καὶ ἵππους ἐχαλίνωσε καὶ βόας
37702   4.12.14.8 : ἀρότροις ὑπέζευξε καὶ ἐλέφαντας ὑπὸ δρυμὸν εἷλε ποδά–
37703   4.12.14.9 : γραις καὶ τὰ ἐναέρια κατέσπασε καλάμοις καὶ τὰ βύθια
37704   4.12.14.10 : δεδυκότα δικτύοις ἀνήγαγε· τοῦτ´ ἐστὶν ἰσχύς. ἡ δὲ ἔτι
37705   4.12.14.11 : μείζων, ὅταν γῆς περιόδους καὶ οὐρανοῦ μεγέθη καὶ ἀστέ–
37706   4.12.14.12 : ρων κύκλους διώκουσα μὴ κάμῃ· ταῦτ´ ἦν Ἡρακλέους ἄξια.
37707   4.12.14.13 : τίς γὰρ οὐκ ἂν βούλοιτο μᾶλλον Ὀδυσσεὺς εἶναι ἢ Κύκλωψ;
37708   4.12.15.1 : Ἀράτου.
37709   4.12.15.2 : Ἄρατος ὁ Σικυώνιος, ἐπαινοῦντός τινος ἄνθρωπον
37710   4.12.15.3 : ἀπονενοημένον καὶ θρασὺν καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἐν τοῖς πο–
37711   4.12.15.4 : λέμοις ἐκπρεπῆ, ’διαφέρειν‘ ἔφη ’τὸ πολλοῦ τινα τὴν ἀρε–
37712   4.12.15.5 : τὴν ἀξίαν εἶναι νομίζειν καὶ τὸ ζῆν τοῦ μηδενός.‘
37713   4.12.16.1 : Εὐσεβίου (fr. 55 Mull.).
37714   4.12.16.2 : Ἄνθρωποι ἰσχὺν καὶ ῥώμην καὶ τάχος μοῦνα ἀσκέ–
37715   4.12.16.3 : οντες, καὶ ὅκως ταῦτα ἔχοντες ἀπὸ μούνων τούτων εὐδο–
37716   4.12.16.4 : κιμέωσιν ἐσπουδακότες, τοῦ [δὲ] τῆς ψυχῆς ἐπιμέλεσθαι
37717   4.12.16.5 : [οὗ] ἕκητι γινόμενοι ἀγνοεῦσι, [καὶ] τούτων μὲν ὁκόσα
37718   4.12.16.6 : κοινὰ πρὸς θηρία ἔχουσι καὶ τῶν πολλῶν ἀσθενέστερα,
37719   4.12.16.7 : τούτων μὲν ἐπιμελόμενοι, τοῦ δὲ ἐν ἑωυτοῖσι θειοτάτου
37720   4.12.16.8 : καὶ κατότι αὐτοῖς ἔστιν εἰ οἷόν τε τοῖς θεοῖς ἐξομοι–
37721   4.12.16.9 : εῦσθαι, ἀμελέοντες. 
37722   4.12.17.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 56 Mull.).
37723   4.12.17.2 : Θάρσος τὸ πρὸς τὰ φοβερὰ σὺν λόγῳ αἴνεε· ἀνδρηίη
37724   4.12.17.3 : γάρ· τὴν δὲ μετὰ ἀλογίης ἐπ´ αὐτὰ ὁρμὴν θράσος νόμιζε
37725   4.12.17.4 : καὶ ἀποστύγεε. 
37726   4.13.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΝ ΧΡΕΙΩΝ
37727   4.13.t.2 : ΥΠΟΘΗΚΑΙ.}1
37728   4.13.1.1 : (Trag. adesp. 539 N. 2)
37729   4.13.1.2 : Γνῶμαι γὰρ ἔργων τῶν ἐν ἀνθρώποις τροφοί.
37730   4.13.2.1 : (trag. adesp. 540 N. 2)
37731   4.13.2.2 : Βουλαὶ τάδ´ ἐξέπραξαν. οὐ χερῶν σθένος.
37732   4.13.3.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπη (fr. 200 N. 2).
37733   4.13.3.2 : Γνώμῃ γὰρ ἀνδρὸς εὖ μὲν οἰκοῦνται πόλεις,
37734   4.13.3.3 : εὖ δ´ οἶκος, εἴς τ´ αὖ πόλεμον ἰσχύει μέγα. 
37735   4.13.3.4 : σοφὸν γὰρ ἓν βούλευμα τὰς πολλὰς χέρας
37736   4.13.3.5 : νικᾷ· σὺν ὄχλῳ δ´ ἀμαθία πλέον κακόν.
37737   4.13.4.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 27 N. 2).
37738   4.13.4.2 : Βραχύ τοι σθένος ἀνδρός,
37739   4.13.4.3 : ἀλλὰ ποικιλίαι πραπίδων.
37740   4.13.5.1 : Τοῦ αὐτοῦ Βελλεροφόντῃ (fr. 290 N. 2).
37741   4.13.5.2 : Ἀεὶ γὰρ ἄνδρα σκαιὸν ἰσχυρὸν φύσει
37742   4.13.5.3 : ἧσσον δέδοικα τἀσθενοῦς τε καὶ σοφοῦ.
37743   4.13.6.1 : Εὐριπίδου Παλαμήδει (fr. 581 N. 2).
37744   4.13.6.2 : Στρατηλάται τἂν μυρίοι γενοίμεθα,
37745   4.13.6.3 : σοφὸς δ´ ἂν εἷς τις ἢ δύ´ ἐν μακρῷ χρόνῳ.
37746   4.13.7.1 : Σοφοκλέους (fr. 853 N. 2).
37747   4.13.7.2 : Γνῶμαι πλέον κρατοῦσιν ἢ σθένος χερῶν. 
37748   4.13.8.1 : Εὐριπίδου Ῥήσῳ ( 105–8).
37749   4.13.8.2 : Εἴθ´ ἦσθ´ ἀνὴρ εὔβουλος ὡς δρᾶσαι χερί.
37750   4.13.8.3 : ἀλλ´ οὐ γὰρ αὑτὸς πάντ´ ἐπίστασθαι † χερὶ
37751   4.13.8.4 : πέφυκεν· ἄλλῳ δ´ ἄλλο πρόσκειται γέρας,
37752   4.13.8.5 : σὲ μὲν μάχεσθαι, τοὺς δὲ βουλεύειν καλῶς.
37753   4.13.9.1 : Μενάνδρου (fr. 640 K.).
37754   4.13.9.2 : Ὅστις στρατηγεῖ μὴ στρατιώτης γενόμενος,
37755   4.13.9.3 : οὗτος ἑκατόμβην ἐξάγει τοῖς πολεμίοις.
37756   4.13.10.1 : Εὐριπίδης Ἀρχελάῳ (fr. 243 N. 2).
37757   4.13.10.2 : Ὀλίγον ἄλκιμον δόρυ
37758   4.13.10.3 : κρεῖσσον στρατηγοῦ μυρίου στρατεύματος.
37759   4.13.11.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 242 N. 2).
37760   4.13.11.2 : Ἔχει δὲ καὶ τοῦτ´ οὐχὶ μικρόν, εὐγενὴς
37761   4.13.11.3 : ἀνὴρ στρατηγῶν εὐκλεᾶ τ´ ἔχων φάτιν.
37762   4.13.12.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθεῖ (fr. 352 N. 2).
37763   4.13.12.2 : Ὡς σὺν θεοῖσι τοὺς σοφοὺς κινεῖν δόρυ
37764   4.13.12.3 : στρατηλάτας χρή, τῶν θεῶν δὲ μὴ βίᾳ.
37765   4.13.13.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 353 N. 2).
37766   4.13.13.2 : Οὐδεὶς στρατεύσας ἄδικα σῶς ἦλθεν πάλιν.
37767   4.13.14.1 : Εὐριπίδου (fr. 1053 N. 2).
37768   4.13.14.2 : Μισῶ δ´ ὅταν τις καὶ χθονὸς στρατηλάτης
37769   4.13.14.3 : μὴ πᾶσι πάντων προσφέρῃ μειλίγματα. 
37770   4.13.14b.1 : (Eur. Belleroph. fr. 287 N. 2)
37771   4.13.14b.2 : Τοῖς πράγμασιν γὰρ οὐχὶ θυμοῦσθαι χρεών·
37772   4.13.14b.3 : μέλει γὰρ αὐτοῖς οὐδέν· ἀλλ´ οὑντυγχάνων,
37773   4.13.14b.4 : τὰ πράγματ´ ὀρθῶς ἢν τιθῇ, πράσσει καλῶς.
37774   4.13.15.1 : Ἀγάθωνος (fr. 27 p. 768 N 2).
37775   4.13.15.2 : Γνώμη δὲ κρεῖσσόν ἐστιν ἢ ῥώμη χερῶν.
37776   4.13.16.1 : Εὐριπίδου Τημένῳ (fr. 743 N. 2).
37777   4.13.16.2 : Τὸ δὲ στρατηγεῖν τοῦτ´ ἐγὼ κρίνω, καλῶς
37778   4.13.16.3 : γνῶναι τὸν ἐχθρὸν ᾗ μάλισθ´ ἁλώσιμος.
37779   4.13.17.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 744 N. 2).
37780   4.13.17.2 : Ἄρξεις ἄρ´ οὕτω· χρὴ δὲ τὸν στρατηλάτην
37781   4.13.17.3 : ὁμῶς δίκαιον ὄντα ποιμαίνειν στρατόν.
37782   4.13.18.1 : Εὐριπίδου Τημενιδῶν (fr. 732 N. 2).
37783   4.13.18.2 : Ῥώμη δέ γ´ ἀμαθὴς πολλάκις τίκτει βλάβην.
37784   4.13.19.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις ( 599).
37785   4.13.19.2 : Ἀσφαλὴς γάρ ἐστ´ ἀμείνων ἢ θρασὺς στρατηλάτης.
37786   4.13.20.1 : Εὐριπίδου ἐκ Βελλεροφόντου (fr. 289 N. 2).
37787   4.13.20.2 : Νείκη γὰρ ἀνδρῶν φόνια καὶ μάχας χρεὼν 
37788   4.13.20.3 : δόλοισι κλέπτειν· τῆς δ´ ἀληθείας ὁδὸς
37789   4.13.20.4 : φαύλη τίς ἐστι· ψεύδεσιν δ´ Ἄρης φίλος.
37790   4.13.21.1 : Εὐριπίδου Ἑλένης ( 811).
37791   4.13.21.2 : Εἴσῃ· τὸ τολμᾶν δ´ ἀδύνατ´ ἀνδρὸς οὐ σοφοῦ.
37792   4.13.22.1 : Σοφοκλέους Ἀλεαδῶν (fr. 82 N. 2).
37793   4.13.22.2 : Δοκῶ μέν, οὐδείς. ἀλλ´ ὅρα μὴ κρεῖσσον ᾖ
37794   4.13.22.3 : καὶ δυσσεβοῦντα τῶν ἐναντίων κρατεῖν
37795   4.13.22.4 : ἣ δοῦλον αὐτὸν ὄντα τῶν πέλας κλύειν.
37796   4.13.23.1 : Εὐριπίδου Ἴωνι ( 1045 ss.).
37797   4.13.23.2 : Τὴν δ´ εὐσέβειαν εὐτυχοῦσι μὲν καλὸν
37798   4.13.23.3 : τιμᾶν· ὅπου δὲ πολεμίους δρᾶσαι κακῶς
37799   4.13.23.4 : θέλει τις, οὐδεὶς ἐμποδὼν κεῖται νόμος.
37800   4.13.24.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας αʹ δημηγορίας Κορινθίων
37801   4.13.24.2 : ( 124, 2).
37802   4.13.24.3 : Ἐκ πολέμου μὲν γὰρ εἰρήνη μᾶλλον βεβαιοῦται, ἀφ´
37803   4.13.24.4 : ἡσυχίας δὲ μὴ πολεμῆσαι οὐχ ὁμοίως ἀκίνδυνον.
37804   4.13.25.1 : Ἱστορίας δʹ δημηγορίας Δημοσθένους ( 10, 1).
37805   4.13.25.2 : Ὅσα γὰρ ἐς ἀνάγκην ἀφῖκται ὥσπερ τόδε, λογισμὸν
37806   4.13.25.3 : ἥκιστα ἐνδεχόμενα κινδύνου τοῦ ταχίστου προσδεῖται.
37807   4.13.26.1 : Ξενοφῶντος ἐν βʹ τῆς Κύρου ἀναβάσεως ( 6, 10).
37808   4.13.26.2 : Καὶ λέγειν αὐτὸν ἔφασαν ὡς δέοι τὸν στρατιώτην φοβεῖ–
37809   4.13.26.3 : σθαι μᾶλλον τὸν ἄρχοντα ἢ τοὺς πολεμίους, εἰ μέλλοι ἢ 
37810   4.13.26.4 : φυλακὰς φυλάξειν ἢ φίλων ἀφέξεσθαι ἢ ἀπροφασίστως
37811   4.13.26.5 : ἰέναι εἰς τοὺς πολεμίους.
37812   4.13.27.1 : Ξενοφῶντος ἐν γʹ Ἀπομνημονευμάτων (c. 1, 1.
37813   4.13.27.2 :  5–11).
37814   4.13.27.3 : Ἀκούσας δέ ποτε Διονυσόδωρον εἰς τὴν πόλιν ἥκειν
37815   4.13.27.4 : ἐπαγγελλόμενον στρατηγεῖν διδάξειν, ἔλεγε πρός τινα τῶν
37816   4.13.27.5 : συνόντων, ὃν ᾐσθάνετο βουλόμενον τῆς τιμῆς ταύτης ἐν
37817   4.13.27.6 : τῇ πόλει τυχεῖν, ἵνα κἂν ἡμῶν τις ἢ ταξιαρχῇ ἢ λοχαγῇ
37818   4.13.27.7 : σοι, ἐπιστημονέστεροι τῶν πολεμικῶν ὦμεν, λέξον ἡμῖν
37819   4.13.27.8 : πόθεν ἤρξατό σε διδάσκειν τὴν στρατηγίαν. καὶ ὅς, Ἐκ
37820   4.13.27.9 : τοῦ αὐτοῦ, ἔφη, εἰς ὅπερ καὶ ἐτελεύτα· τὰ γὰρ τακτικὰ
37821   4.13.27.10 : ἐμέ γε καὶ ἄλλ´ οὐδὲν ἐδίδαξεν. Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Σω–
37822   4.13.27.11 : κράτης, τοῦτό γε πολλοστὸν μέρος ἐστὶ στρατηγίας. καὶ
37823   4.13.27.12 : γὰρ παρασκευαστικὸν τῶν εἰς πόλεμον τὸν στρατηγὸν
37824   4.13.27.13 : εἶναι χρὴ καὶ ποριστικὸν τῶν ἐπιτηδείων τοῖς στρατιώταις
37825   4.13.27.14 : καὶ μηχανικὸν καὶ ἐργαστικὸν καὶ ἐπιμελῆ καὶ καρτερικὸν
37826   4.13.27.15 : καὶ ἀγχίνουν καὶ φιλόφρονά τε καὶ ὠμὸν καὶ ἁπλοῦν καὶ
37827   4.13.27.16 : ἐπίβουλον καὶ φυλακτικόν τε καὶ κλέπτην καὶ προετικὸν
37828   4.13.27.17 : καὶ ἅρπαγα καὶ φιλόδωρον καὶ πλεονέκτην καὶ ἀσφαλῆ καὶ
37829   4.13.27.18 : ἐπιθετικόν, καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ φύσει καὶ ἐπιστήμῃ δεῖ τὸν
37830   4.13.27.19 : εὖ στρατηγήσοντα ἔχειν. καλὸν δὲ καὶ τὸ τακτικὸν εἶναι.
37831   4.13.27.20 : πολὺ γὰρ διαφέρει στράτευμα τεταγμένον ἀτάκτου, ὥσπερ
37832   4.13.27.21 : λίθοι τε καὶ πλίνθοι καὶ ξύλα καὶ κέραμος ἀτάκτως μὲν
37833   4.13.27.22 : ἐρριμμένα οὐδὲν χρήσιμά ἐστιν, ἐπειδὰν δὲ ταχθῇ κάτω 
37834   4.13.27.23 : μὲν καὶ ἐπιπολῆς τὰ μήτε σηπόμενα μήτε τηκόμενα, οἵ
37835   4.13.27.24 : τε λίθοι καὶ ὁ κέραμος, ἐν μέσῳ δὲ αἵ τε πλίνθοι καὶ
37836   4.13.27.25 : τὰ ξύλα. ὥσπερ ἐν οἰκοδομίᾳ συντίθεται, τότε γίγνεται
37837   4.13.27.26 : πολλοῦ ἄξιον κτῆμα, οἰκία. Ἀλλὰ πάνυ, ἔφη ὁ νεανίσκος,
37838   4.13.27.27 : ὦ Σώκρατες, ὅμοιον εἴρηκας. καὶ γὰρ ἐν τῷ πολέμῳ τοὺς
37839   4.13.27.28 : πρώτους ἀρίστους δεῖ τάττειν καὶ τοὺς τελευταίους, ἐν
37840   4.13.27.29 : μέσῳ δὲ τοὺς χείρους, ἵνα ὑπὸ μὲν τῶν ἄγωνται, ὑπὸ δὲ
37841   4.13.27.30 : τῶν ὠθῶνται. Εἰ μὲν τοίνυν, ἔφη, καὶ διαγιγνώσκειν σε
37842   4.13.27.31 : τοὺς ἀγαθοὺς καὶ τοὺς κακοὺς ἐδίδαξεν· εἰ δὲ μή, τί σοι
37843   4.13.27.32 : ὄφελος ὧν ἔμαθες; οὐδὲ γὰρ εἴ σε ἀργύριον ἐκέλευσε
37844   4.13.27.33 : πρῶτον μὲν καὶ τελευταῖον τὸ κάλλιστον τάττειν, μέσον
37845   4.13.27.34 : δὲ τὸ χείριστον, μὴ διδάξας διαγιγνώσκειν τό τε καλὸν
37846   4.13.27.35 : καὶ τὸ κίβδηλον, οὐδὲν ἄν σοι ὄφελος ἦν. Ἀλλὰ μὰ Δί´,
37847   4.13.27.36 : ἔφη, οὐκ ἐδίδαξεν, ὥστε αὐτοὺς ἂν ἡμᾶς δέοι τούς τε
37848   4.13.27.37 : ἀγαθοὺς καὶ τοὺς κακοὺς κρίνειν. Τί οὖν οὐ σκοποῦμεν,
37849   4.13.27.38 : ἔφη, πῶς ἂν αὐτῶν μὴ διαμάρτοιμεν; Βούλομαι, ἔφη ὁ
37850   4.13.27.39 : νεανίσκος. Οὐκοῦν, ἔφη, εἰ μὲν ἀργύριον δέοι ἁρπάζειν,
37851   4.13.27.40 : τοὺς φιλαργυρωτάτους πρώτους καθιστάντες ὀρθῶς ἂν
37852   4.13.27.41 : τάττοιμεν; Ἔμοιγε δοκεῖ. Τί δὲ τοὺς κινδυνεύειν μέλλον–
37853   4.13.27.42 : τας; ἆρα τοὺς φιλοτιμοτάτους προτακτέον; Οὗτοι γοῦν
37854   4.13.27.43 : εἰσιν, ἔφη, οἱ ἕνεκα ἐπαίνου κινδυνεύειν ἐθέλοντες. οὐ
37855   4.13.27.44 : τοίνυν οὗτοί γε ἄδηλοι, ἀλλ´ ἐπιφανεῖς πανταχοῦ ὄντες 
37856   4.13.27.45 : εὐαίρετοι ἂν εἶεν. Ἀτάρ, ἔφη, πότερά σε τάττειν μόνον
37857   4.13.27.46 : ἐδίδαξεν, ἢ καὶ ὅποι καὶ ὅπως χρηστέον ἑκάστῳ τῶν ταγ–
37858   4.13.27.47 : μάτων; Οὐ πάνυ, ἔφη. Καὶ μὴν πολλά γ´ ἐστὶ πρὸς ἃ
37859   4.13.27.48 : οὔτε τάττειν οὔτε ἄγειν ὡσαύτως προσήκει. Μὰ Δί´, ἔφη,
37860   4.13.27.49 : οὐ διεσαφήνιζεν.
37861   4.13.28.1 : Ἐν ταὐτῷ (III 2, 1–4).
37862   4.13.28.2 : Ἐντυχὼν δέ ποτε στρατηγεῖν ᾑρημένῳ τῳ, Τοῦ ἕνεκα.
37863   4.13.28.3 : 〈ἔφη,〉 Ὅμηρον οἴει τὸν Ἀγαμέμνονα προσαγορεῦσαι ποι–
37864   4.13.28.4 : μένα λαῶν; ἆρά γε ὅτι ὥσπερ τὸν ποιμένα δεῖ ἐπιμελεῖ–
37865   4.13.28.5 : σθαι ὅπως σῶαί τε ἔσονται αἱ οἶες καὶ τὰ ἐπιτήδεια
37866   4.13.28.6 : ἕξουσι, καὶ οὗ ἕνεκα τρέφονται, τοῦτ´ ἔσται, οὕτω καὶ τὸν
37867   4.13.28.7 : στρατηγὸν ἐπιμελεῖσθαι δεῖ, ὅπως σῶοί τε οἱ στρατιῶται
37868   4.13.28.8 : ἔσονται καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσι καί, οὗ ἕνεκα στρατεύ–
37869   4.13.28.9 : ονται, τοῦτο ἔσται; στρατεύονται δέ, ἵνα κρατοῦντες τῶν
37870   4.13.28.10 : πολεμίων εὐδαιμονέστεροι ὦσιν· ἢ τί δή ποτε οὕτως
37871   4.13.28.11 : ἐπῄνεσε τὸν Ἀγαμέμνονα εἰπών·
37872   4.13.28.12 : ἀμφότερον, βασιλεύς τ´ ἀγαθὸς κρατερός τ´ αἰχμητής;
37873   4.13.28.13 : ἆρά γε ὅτι αἰχμητής τε κρατερὸς ἂν εἴη, οὐκ εἰ μόνος
37874   4.13.28.14 : αὐτὸς εὖ ἀγωνίζοιτο πρὸς τοὺς πολεμίους, ἀλλ´ εἰ καὶ
37875   4.13.28.15 : παντὶ τῷ στρατοπέδῳ τούτου αἴτιος εἴη, καὶ βασιλεὺς
37876   4.13.28.16 : ἀγαθός, οὐκ εἰ μόνον τοῦ ἑαυτοῦ βίου καλῶς προεστήκοι, 
37877   4.13.28.17 : ἀλλ´ εἰ καί, ὧν βασιλεύοι, τούτοις εὐδαιμονίας αἴτιος εἴη;
37878   4.13.28.18 : καὶ γὰρ βασιλεὺς αἱρεῖται οὐχ ἵνα ἑαυτοῦ καλῶς ἐπιμελῆ–
37879   4.13.28.19 : ται, ἀλλ´ ἵνα καὶ οἱ ἑλόμενοι διὰ τοῦτον εὖ πράττωσιν·
37880   4.13.28.20 : καὶ στρατεύονται δὲ πάντες ἵνα ὁ βίος αὐτοῖς ὡς βέλτι–
37881   4.13.28.21 : στος ᾖ, καὶ στρατηγοὺς αἱροῦνται τούτου ἕνεκα, ἵνα πρὸς
37882   4.13.28.22 : τοῦτο αὐτοῖς ἡγεμόνες ὦσιν. δεῖ οὖν τὸν στρατηγοῦντα
37883   4.13.28.23 : τοῦτο παρασκευάζειν τοῖς ἑλομένοις αὐτὸν στρατηγόν·
37884   4.13.28.24 : καὶ γὰρ οὔτε κάλλιον τούτου ἄλλο ῥᾴδιον εὑρεῖν οὔτε
37885   4.13.28.25 : αἴσχιον τοῦ ἐναντίου. καὶ οὕτως ἐπισκοπῶν τίς εἴη
37886   4.13.28.26 : ἀγαθοῦ ἡγεμόνος ἀρετὴ τὰ μὲν ἄλλα περιῄρει, κατέλιπε
37887   4.13.28.27 : δὲ τὸ εὐδαίμονας ποιεῖν ὧν ἂν ἡγῆται.
37888   4.13.29.1 : Ἐν ταὐτῷ (c. 4, 7–12).
37889   4.13.29.2 : Καὶ ὁ Νικομαχίδης, Μὰ Δί´, ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὐκ
37890   4.13.29.3 : ἄν ποτε ᾤμην ἐγώ σου ἀκοῦσαι, ὡς οἱ ἀγαθοὶ οἰκονόμοι
37891   4.13.29.4 : ἀγαθοὶ στρατηγοὶ ἂν εἶεν. Ἴθι δή, ἔφη, ἐξετάσωμεν τὰ
37892   4.13.29.5 : ἔργα ἑκατέρου αὐτῶν, ἵνα εἰδῶμεν πότερον τὰ αὐτά ἐστιν
37893   4.13.29.6 : ἢ διαφέρει τι. Πάνυ γε, ἔφη. Οὐκοῦν, ἔφη, τὸ μὲν τοὺς
37894   4.13.29.7 : ἀρχομένους κατηκόους τε καὶ εὐπειθεῖς ἑαυτοῖς κατασκευά–
37895   4.13.29.8 : ζειν ἀμφοτέρων ἐστὶν ἔργον; Καὶ μάλα ἔφη. Τί δέ; τὸ
37896   4.13.29.9 : προστάττειν ἕκαστα τοῖς ἐπιτηδείοις πράττειν; Καὶ τοῦτο,
37897   4.13.29.10 : ἔφη. Καὶ μὴν 〈τὸ〉 τοὺς κακοὺς κολάζειν καὶ τοὺς ἀγα–
37898   4.13.29.11 : θοὺς τιμᾶν ἀμφοτέροις, οἶμαι, προσήκει. Πάνυ μὲν οὖν,
37899   4.13.29.12 : ἔφη. Τὸ δὲ τοὺς ὑπηκόους εὐμενεῖς ποιεῖσθαι πῶς οὐκ
37900   4.13.29.13 : ἀμφοτέροις; Καὶ τοῦτ´, ἔφη. Συμμάχους δὲ καὶ βοηθοὺς
37901   4.13.29.14 : προσάγεσθαι δοκεῖ σοι συμφέρειν ἀμφοτέροις ἢ οὔ; Πάνυ 
37902   4.13.29.15 : μὲν οὖν, ἔφη. Ἀλλὰ φυλακτικοὺς τῶν ὄντων οὐκ ἀμφο–
37903   4.13.29.16 : τέρους εἶναι προσήκει; Σφόδρα γ´, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ἐπι–
37904   4.13.29.17 : μελεῖς καὶ φιλοπόνους ἀμφοτέρους εἶναι προσήκει περὶ
37905   4.13.29.18 : τὰ αὑτῶν ἔργα; Ταῦτα μέν, ἔφη, πάντα ὁμοίως καὶ ἀμ–
37906   4.13.29.19 : φοτέρων ἐστίν· ἀλλὰ τὸ μάχεσθαι οὐκέτι ἀμφοτέρων.
37907   4.13.29.20 : Ἀλλ´ ἐχθροί γέ τοι ἀμφοτέροις γίγνονται; Καὶ μάλα,
37908   4.13.29.21 : ἔφη, τοῦτό γε. Οὐκοῦν 〈τὸ〉 περιγενέσθαι τούτων ἀμφο–
37909   4.13.29.22 : τέροις συμφέρει; Πάνυ γε, ἔφη· ἀλλ´ ἐκεῖνο παριεῖς,
37910   4.13.29.23 : ἂν δέῃ μάχεσθαι, τί ὠφελήσει ἡ οἰκονομική; Ἐνταῦθα
37911   4.13.29.24 : δήπου καὶ πλεῖστον, ἔφη. Ὁ γὰρ ἀγαθὸς οἰκονόμος, εἰδὼς
37912   4.13.29.25 : ὅτι οὐδὲν οὕτω λυσιτελές τε καὶ κερδαλέον ἐστὶν ὡς τὸ
37913   4.13.29.26 : μαχόμενον τοὺς πολεμίους νικᾶν, οὐδὲ οὕτως ἀλυσιτελές
37914   4.13.29.27 : τε καὶ ζημιῶδες ὡς τὸ ἡττᾶσθαι, προθύμως μὲν τὰ πρὸς
37915   4.13.29.28 : τὸ νικᾶν συμφέροντα ζητήσει καὶ παρασκευάσεται, ἐπι–
37916   4.13.29.29 : μελῶς δὲ τὰ πρὸς τὸ ἡττᾶσθαι φέροντα σκέψεται καὶ
37917   4.13.29.30 : φυλάξεται, ἐνεργῶς δ´, ἐὰν τὴν παρασκευὴν ὁρᾷ νικητικὴν
37918   4.13.29.31 : οὖσαν, μαχεῖται, οὐχ ἥκιστα δὲ τούτων, ἐὰν ἀπαράσκευος
37919   4.13.29.32 : ᾖ, φυλάξεται συνάπτειν μάχην. μὴ καταφρόνει, ἔφη, ὦ
37920   4.13.29.33 : Νικομαχίδη, τῶν οἰκονομικῶν ἀνδρῶν· ἡ γὰρ τῶν ἰδίων
37921   4.13.29.34 : ἐπιμέλεια πλήθει μόνον διαφέρει τῆς τῶν κοινῶν, τὰ δὲ
37922   4.13.29.35 : ἄλλα παραπλήσια ἔχει.
37923   4.13.30.1 : Ἐν ταὐτῷ (c. 3, 1. 2–11).
37924   4.13.30.2 : Καὶ ἱππαρχεῖν δέ τινι ᾑρημένῳ οἶδά ποτε αὐτὸν
37925   4.13.30.3 : τοιάδε διαλεχθέντα. Ἡ ἀρχή που, ἔφη, ἐφ´ ἧς ᾕρησαι, 
37926   4.13.30.4 : ἵππων τε καὶ ἀμβατῶν ἐστιν. Ἔστι γὰρ οὖν, ἔφη. Ἴθι
37927   4.13.30.5 : δὴ λέξον ἡμῖν τοῦτο πρῶτον, ὅπως διανοῇ τοὺς ἵππους
37928   4.13.30.6 : βελτίους ποιῆσαι. Καὶ ὅς, Ἀλλὰ τοῦτο μὲν, ἔφη, οὐκ ἐμὸν
37929   4.13.30.7 : οἶμαι τὸ ἔργον εἶναι ἀλλὰ ἰδίᾳ ἕκαστον δεῖν τοῦ ἑαυτοῦ
37930   4.13.30.8 : ἵππου ἐπιμελεῖσθαι. Ἐὰν οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης, παρέχωνταί
37931   4.13.30.9 : σοι τοὺς ἵππους οἱ μὲν οὕτω κακόποδας ἢ κακοσκελεῖς ἢ
37932   4.13.30.10 : ἀσθενεῖς, οἱ δὲ οὕτως ἀτρόφους, ὥστε μὴ δύνασθαι ἀκο–
37933   4.13.30.11 : λουθεῖν, οἱ δὲ οὕτως ἀναγώγους ὥστε μὴ μένειν ὅπου
37934   4.13.30.12 : ἂν σὺ τάξῃς, οἱ δὲ οὕτω λακτιστὰς ὥστε μηδὲ τάξαι δυ–
37935   4.13.30.13 : νατὸν εἶναι, τί σοι τοῦ ἱππικοῦ ὄφελος ἔσται; ἢ πῶς
37936   4.13.30.14 : δυνήσῃ τοιούτων ἡγούμενος ἀγαθόν τι ποιῆσαι τὴν πόλιν;
37937   4.13.30.15 : Ἀλλὰ καλῶς τε λέγεις, ἔφη, καὶ πειράσομαι τῶν ἵππων
37938   4.13.30.16 : εἰς τὸ δυνατὸν ἐπιμελεῖσθαι. Τί δέ; τοὺς ἱππέας οὐκ
37939   4.13.30.17 : ἐπιχειρήσεις, ἔφη, βελτίονας ποιῆσαι; Ἔγωγ´, ἔφη. Οὐκοῦν
37940   4.13.30.18 : πρῶτον μὲν ἀναβατικωτέρους ἐπὶ τοὺς ἵππους ποιήσεις;
37941   4.13.30.19 : Δεῖ γοῦν, ἔφη· καὶ γὰρ εἴ τις αὐτῶν καταπέσοι, μᾶλλον
37942   4.13.30.20 : ἂν οὕτω σῴζοιτο. Τί γάρ; ἐάν που κινδυνεύειν δέῃ, πότε–
37943   4.13.30.21 : ρον ἐπάγειν τοὺς πολεμίους ἐπὶ τὴν ἄμμον κελεύσεις, ἔνθα
37944   4.13.30.22 : περ εἰώθατε ἱππεύειν, ἢ πειράσῃ τὰς μελέτας ἐν τοιούτοις
37945   4.13.30.23 : ποιεῖσθαι χωρίοις ἐν οἵοις περ οἱ πόλεμοι γίγνονται; Βέλ–
37946   4.13.30.24 : τιον γοῦν ἔφη, καὶ τοῦτο. Τί δέ; τοῦ βάλλειν ὡς πλεί–
37947   4.13.30.25 : στους ἀπὸ τῶν ἵππων ἐπιμέλειάν τινα ποιήσῃ; Ἔφη, καὶ
37948   4.13.30.26 : τοῦτο. Θήγειν δὲ τὰς ψυχὰς τῶν ἱππέων καὶ ἐξοργίζειν πρὸς 
37949   4.13.30.27 : τοὺς πολεμίους, ἅπερ ἀλκιμωτέρους ποιεῖ, διανενόησαι;
37950   4.13.30.28 : Ἀλλὰ νῦν γε πειράσομαι, ἔφη. Ὅπως δέ σοι πείθωνται
37951   4.13.30.29 : οἱ ἱππεῖς πεφρόντικάς τι; ἄνευ γὰρ δὴ τούτου οὔτε ἵπ–
37952   4.13.30.30 : πων οὔτε ἱππέων ἀγαθῶν καὶ ἀλκίμων οὐδὲν ὄφελος. Ἀληθῆ
37953   4.13.30.31 : λέγεις, ἔφη· ἀλλὰ πῶς ἄν τις μάλιστα, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐπὶ
37954   4.13.30.32 : τοῦτο αὐτοὺς προτρέψαιτο; Ἐκεῖνο μὲν δήπου οἶσθα,
37955   4.13.30.33 : ὅτι ἐν παντὶ πράγματι οἱ ἄνθρωποι τούτοις μάλιστα
37956   4.13.30.34 : ἐθέλουσι πείθεσθαι οὓς ἂν ἡγῶνται βελτίστους εἶναι.
37957   4.13.30.35 : καὶ γὰρ ἐν νόσῳ ὃν ἂν ἡγῶνται ἰατρικώτατον εἶναι.
37958   4.13.30.36 : τούτῳ μάλιστα πείθονται, καὶ ἐν πλοίῳ οἱ πλέοντες, ὃν
37959   4.13.30.37 : ἂν κυβερνητικώτατον, καὶ ἐν γεωργίᾳ, ὃν ἂν γεωργικώτα–
37960   4.13.30.38 : τον. Καὶ μάλα, ἔφη. Οὐκοῦν εἰκός, ἔφη, καὶ ἐν ἱππικῇ,
37961   4.13.30.39 : ὃς ἂν μάλιστα εἰδὼς φαίνηται ἃ δεῖ ποιεῖν, τούτῳ μά–
37962   4.13.30.40 : λιστα ἐθέλειν τοὺς ἄλλους πείθεσθαι. Ἐὰν οὖν, ἔφη,
37963   4.13.30.41 : ἐγώ, ὦ Σώκρατες, βέλτιστος ὢν αὐτῶν δῆλος ὦ, ἀρκέσει
37964   4.13.30.42 : μοι τοῦτο εἰς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς ἐμοί; Ἐάν γε πρὸς
37965   4.13.30.43 : τοῦτο, ἔφη, διδάξῃς αὐτοὺς ὡς τὸ πείθεσθαί σοι κάλλιόν
37966   4.13.30.44 : τε καὶ σωτηριώτερον αὐτοῖς ἔσται. Πῶς οὖν, ἔφη, τοῦτο
37967   4.13.30.45 : διδάξω; Πολὺ νὴ Δί´, ἔφη, ῥᾷον ἢ εἴ σε δέοι διδάσκειν
37968   4.13.30.46 : ὡς τὰ κακὰ τῶν ἀγαθῶν ἀμείνω καὶ λυσιτελέστερά ἐστι.
37969   4.13.30.47 : Λέγεις, ἔφη, σὺ τὸν ἵππαρχον πρὸς τοῖς ἄλλοις ἐπιμε–
37970   4.13.30.48 : λεῖσθαι δεῖν καὶ τοῦ δύνασθαι λέγειν; Σὺ δ´ ᾤου, ἔφη,
37971   4.13.30.49 : χρῆναι σιωπῇ ἱππαρχεῖν; ἢ οὐκ ἐντεθύμησαι, ὅτι ὅσα τε
37972   4.13.30.50 : νόμῳ μεμαθήκαμεν κάλλιστα ὄντα, δι´ ὧν γε ζῆν ἐπιστά–
37973   4.13.30.51 : μεθα, ταῦτα πάντα διὰ λόγου ἐμάθομεν. καὶ εἴ τι ἄλλο 
37974   4.13.30.52 : καλὸν μανθάνει τις μάθημα, διὰ λόγου μανθάνει, καὶ οἱ
37975   4.13.30.53 : ἄριστα διδάσκοντες μάλιστα λόγῳ χρῶνται καὶ οἱ τὰ σπου–
37976   4.13.30.54 : δαιότατα μάλιστα ἐπιστάμενοι κάλλιστα διαλέγονται;
37977   4.13.31.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ζʹ ( 49).
37978   4.13.31.2 : Ὁ δὲ Ἀρτάβανος ἀμείβετο λέγων ’ὦ βασιλεῦ, οὔτε
37979   4.13.31.3 : στρατὸν τοῦτον, ὅστις γε σύνεσιν ἔχοι, μέμφοιτ´ ἂν
37980   4.13.31.4 : οὔτε τῶν νεῶν τὸ πλῆθος· ἤν τε πλεῦνας συλλέξῃς, τὰ
37981   4.13.31.5 : δύο τοι τὰ λέγω πολλῷ ἔτι πολεμιώτερα γίνεται. τὰ δὲ
37982   4.13.31.6 : δύο ταῦτα ἐστὶ γῆ τε καὶ θάλασσα. οὔτε γὰρ τῆς θαλάσ–
37983   4.13.31.7 : σης ἔστι λιμὴν τοσοῦτος, ὅστις ἐγειρομένου χειμῶνος δε–
37984   4.13.31.8 : ξάμενός σευ τοῦτο τὸ ναυτικὸν φερέγγυος ἔσται διασῶ–
37985   4.13.31.9 : σαι τὰς νέας. καίτοι οὐκὶ ἕνα αὐτὸν δεῖ εἶναι τὸν λιμένα,
37986   4.13.31.10 : ἀλλὰ παρὰ πᾶσαν τὴν ἤπειρον παρ´ ἣν δὴ κομίεαι· οὔκων
37987   4.13.31.11 : δὴ ἐόντων τοι λιμένων ὑποδεξίων, μάθε ὅτι αἱ συμφοραὶ
37988   4.13.31.12 : τῶν ἀνθρώπων ἄρχουσι καὶ οὐκὶ 〈οἱ〉 ἄνθρωποι τῶν συμφο–
37989   4.13.31.13 : ρέων. καὶ δὴ τῶν δύο τοι τοῦ ἑτέρου εἰρημένου τὸ ἕτε–
37990   4.13.31.14 : ρον ἔρχομαι ἐρέων. γῆ δὲ πολεμίη τῇδέ τοι καθίσταται.
37991   4.13.31.15 : εἰ θέλει τοι μηδὲν ἀντίξοον καταστῆναι, τοσούτῳ τοι
37992   4.13.31.16 : γίνεται πολεμιωτέρη, ὅσῳ ἂν προβαίνῃς ἑκατέρω, τὸ
37993   4.13.31.17 : πρόσω αἰεὶ κλεπτόμενος· εὐπρηξίης γὰς οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις 
37994   4.13.31.18 : οὐδεμία πληθώρη. καὶ δή τοι, ὡς οὐδενὸς ἐναντιευμένου,
37995   4.13.31.19 : λέγω τὴν χώρην πλεῦνα ἐν πλεῦνι χρόνῳ γινομένην λι–
37996   4.13.31.20 : μὸν τέξεσθαι. ἀνὴρ δὲ οὕτω ἂν εἴη ἄριστος, εἰ βουλευό–
37997   4.13.31.21 : μενος μὲν ἀρρωδέοι, πᾶν ἐπιλεγόμενος πείσεσθαι χρῆμα,
37998   4.13.31.22 : ἐν δὲ τῷ ἔργῳ θρασὺς εἴη.‘
37999   4.13.32.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας δʹ δημηγορίας Ἑρμοκράτους
38000   4.13.32.2 : ( 61, 5).
38001   4.13.32.3 : Πέφυκε γὰρ τὸ ἀνθρώπειον διὰ παντὸς ἄρχειν μὲν
38002   4.13.32.4 : τοῦ εἴκοντος, φυλάσσεσθαι δὲ τὸ ἐπιόν.
38003   4.13.33.1 : Δημοσθένους Περὶ τῆς Ῥοδίων Ἐλευθερίας (XV
38004   4.13.33.2 : p. 193).
38005   4.13.33.3 : Οὐ γὰρ ὁμοίως οὐδεὶς ὑπέρ τε τοῦ πλεονεκτεῖν πολε–
38006   4.13.33.4 : μήσειεν ἂν καὶ τῶν ἑαυτοῦ, ἀλλ´ ὑπὲρ μὲν ὧν ἂν ἐλατ–
38007   4.13.33.5 : τῶνται μέχρι τοῦ δυνατοῦ πάντες πολεμοῦσιν, ὑπὲρ δὲ
38008   4.13.33.6 : τοῦ πλεονεκτεῖν οὐχ οὕτως, ἀλλ´ ἐφίενται μέν, ἐάν τις ἐᾷ,
38009   4.13.33.7 : ἐὰν δὲ κωλυθῶσιν, οὐδὲν ἠδικηκέναι τοὺς ἐναντιωθέντας
38010   4.13.33.8 : ἑαυτοὺς ἡγοῦνται.
38011   4.13.34.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας δʹ δημηγορίας Παγώνδου ( 92, 5).
38012   4.13.34.2 : Εἰώθασί τε οἱ ἰσχύος που θράσει τοῖς πέλας, ὥσπερ
38013   4.13.34.3 : Ἀθηναῖοι νῦν, ἐπιόντες τὸν μὲν ἡσυχάζοντα καὶ ἐν τῇ
38014   4.13.34.4 : ἑαυτοῦ μόνον ἀμυνόμενον ἀδεέστερον ἐπιστρατεύειν, τὸν
38015   4.13.34.5 : δὲ καὶ ἔξω ὅρων προαπαντῶντα καί, ἢν καιρὸς ᾖ, πολέ–
38016   4.13.34.6 : μου ἄρχοντα ἧσσον ἑτοίμως κατέχειν.
38017   4.13.35.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας εʹ δημηγορίας Βρασίδου ( 9, 9). 
38018   4.13.35.2 : Καὶ νομίσατε τρία εἶναι τοῦ καλῶς πολεμεῖν, τὸ
38019   4.13.35.3 : ἐθέλειν καὶ 〈τὸ〉 αἰσχύνεσθαι καὶ τὸ τοῖς ἄρχουσι πεί–
38020   4.13.35.4 : θεσθαι.
38021   4.13.36.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἱστορίας εʹ δημηγορίας Ἀθηναίων ( 103, 1).
38022   4.13.36.2 : Ἐλπὶς δὲ κινδύνου παραμύθιον οὖσα τοὺς μὲν ἀπὸ
38023   4.13.36.3 : περιουσίας χρωμένους αὐτῇ, κἂν βλάψῃ, οὐ καθεῖλε, τοῖς
38024   4.13.36.4 : δὲ ἐς ἅπαν τὸ ὑπάρχον ἀναρριπτοῦσι, δάπανος γὰρ φύσει,
38025   4.13.36.5 : ἅμα τε γιγνώσκεται σφαλέντων καὶ ἐν ὅτῳ ἔτι φυλάξεταί
38026   4.13.36.6 : τις αὐτὴν γνωρισθεῖσαν οὐκ ἐλλείπει.
38027   4.13.37.1 : 〈Τοῦ αὐτοῦ〉 ἱστορίας εʹ δημηγορίας Ἀθηναίων ( 102).
38028   4.13.37.2 : Ἀλλ´ ἐπιστάμεθα 〈τὰ〉 τῶν πολεμίων ἔστιν ὅτε κοι–
38029   4.13.37.3 : νοτέρας τὰς τύχας λαμβάνοντα ἢ κατὰ τὸ διαφέρον ἑκα–
38030   4.13.37.4 : τέρων πλῆθος.
38031   4.13.38.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἱστορίας εʹ δημηγορίας Βρασίδου ( 9, 8).
38032   4.13.38.2 : Τὸ γὰρ ἐπιὸν ὕστερον δεινότερον τοῖς πολεμίοις τοῦ
38033   4.13.38.3 : παρόντος καὶ μαχομένου.
38034   4.13.39.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου ἐθῶν συναγωγῆς (fr. hist. gr. III
38035   4.13.39.2 : p. 458 Muell.)
38036   4.13.39.3 : Αὐταριᾶται τοὺς ἀδυνάτους τῶν στρατιωτῶν ἐν ταῖς
38037   4.13.39.4 : ὁδοιπορίαις οὐδέποτε ζῶντας ἀπολείπουσι. 
38038   4.13.40.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. p. 459).
38039   4.13.40.2 : Τριβαλλοὶ τέτταρας φάλαγγας ἐν ταῖς μάχαις ποιοῦν–
38040   4.13.40.3 : ται· τὴν πρώτην τῶν ἀσθενῶν, τὴν ἐχομένην τῶν κρατί–
38041   4.13.40.4 : στων, τὴν τρίτην τῶν ἱππέων, τελευταίαν τὴν τῶν γυ–
38042   4.13.40.5 : ναικῶν, αἳ αὐτοὺς εἰς φυγὴν τρεπομένους κωλύουσι
38043   4.13.40.6 : βλασφημοῦσαι.
38044   4.13.41.1 : Ἀντισθένους (Plut. De Alexandri fort. aut virt.
38045   4.13.41.2 : p. 336 A).
38046   4.13.41.3 : Ἀντισθένης ἔλεγεν, ὅτι πάντα δεῖ τοῖς πολεμίοις
38047   4.13.41.4 : εὔχεσθαι τἀγαθὰ παρεῖναι χωρὶς ἀνδρείας· γίγνεται γὰρ
38048   4.13.41.5 : οὕτως οὐ τῶν ἐχόντων ἀλλὰ κρατούντων.
38049   4.13.42.1 : Δημοσθένους κατὰ Φιλίππου (IV p. 51).
38050   4.13.42.2 : Αἰσχρόν ἐστι φενακίζειν ἑαυτοὺς καὶ ἅπαντα ἀνα–
38051   4.13.42.3 : βαλλομένους, ὅσα ἂν ᾖ δυσχερῆ, πάντων ὑστερεῖν τῶν
38052   4.13.42.4 : ἔργων, καὶ μηδὲ τοῦτο δύνασθαι μαθεῖν, ὅτι δεῖ τοὺς
38053   4.13.42.5 : ὀρθῶς πολέμῳ χρωμένους οὐκ ἀκολουθεῖν τοῖς πράγμασιν,
38054   4.13.42.6 : ἀλλ´ αὐτοὺς ἔμπροσθεν εἶναι τῶν πραγμάτων, καὶ τὸν
38055   4.13.42.7 : αὐτὸν τρόπον ὥσπερ τῶν στρατευμάτων ἀξιώσειέ τις ἂν
38056   4.13.42.8 : τὸν στρατηγὸν ἡγεῖσθαι, οὕτω καὶ τῶν πραγμάτων τοὺς
38057   4.13.42.9 : βουλευομένους ἡγεῖσθαι, ἵν´ ἃ ἂν ἐκείνοις δοκῇ, ταῦτα
38058   4.13.42.10 : πράττηται, καὶ μὴ τὰ συμβάντα ἀναγκάζωνται διώκειν. 
38059   4.13.43.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Εἰ πολιτευτέον πρεσβυτέρῳ
38060   4.13.43.2 : (p. 788 D–E).
38061   4.13.43.3 : Οἱ ῥήτορες Ἀθήνησιν Ἰφικράτει καὶ Τιμοθέῳ Χά–
38062   4.13.43.4 : ρητα παρέφερον ἰσχυρὸν ὄντα καὶ τοιοῦτον ἠξίουν εἶναι
38063   4.13.43.5 : τὸν στρατηγόν. ὁ δὲ Τιμόθεος ’οὐ μὰ τοὺς θεούς‘ εἶπεν
38064   4.13.43.6 : ’ἀλλὰ τοιοῦτον μὲν εἶναι τὸν μέλλοντα τῷ στρατηγῷ τὰ
38065   4.13.43.7 : στρώματα κομίζειν, τὸν δὲ στρατηγὸν "ἅμα πρόσσω καὶ
38066   4.13.43.8 : ὀπίσσω" ὁρᾶν.‘
38067   4.13.44.1 : Ἀντιγόνου (Ps.–Plut. reg. et imp. apophth. p. 183 D).
38068   4.13.44.2 : Ἀντίγονος ὑποχωρῶν ποτε τοῖς πολεμίοις ἐπερχομέ–
38069   4.13.44.3 : νοις, οὐκ ἔφη φεύγειν, ἀλλὰ διώκειν τὸ συμφέρον ὀπίσω
38070   4.13.44.4 : κείμενον.
38071   4.13.45.1 : Λαμάχου (Ps.–Plut. reg. et imp. apophth. p. 186 F).
38072   4.13.45.2 : Λάμαχος ἐπετίμα τινὶ τῶν λοχαγῶν ἁμαρτάνοντι·
38073   4.13.45.3 : τοῦ δὲ φήσαντος μηκέτι τοῦτο ποιήσειν ’οὐκ ἔστιν‘ εἶπεν
38074   4.13.45.4 : ’ἐν πολέμῳ δὶς ἁμαρτάνειν.‘
38075   4.13.46.1 : Ἀντιγόνου.
38076   4.13.46.2 : Ἀντιγόνος ἐρωτηθείς, πῶς ἄν τις ἐπιθοῖτο τοῖς
38077   4.13.46.3 : πολεμίοις, εἶπεν
38078   4.13.46.4 : ’ἢ δόλῳ ἠὲ βίῃ ἢ ἀμφαδὸν ἠὲ κρυφηδόν‘. 
38079   4.13.47.1 : Δημάδης.
38080   4.13.47.2 : Δημάδης ὁ ῥήτωρ ληφθεὶς αἰχμάλωτος ἐν τῇ κατὰ
38081   4.13.47.3 : Χαιρώνειαν μάχῃ ὑπὸ Φιλίππου καὶ συσταθεὶς αὐτῷ,
38082   4.13.47.4 : ἐκείνου παρὰ πότον σεμνυνομένου ’ποῦ ἡ εὐγένεια καὶ ἡ
38083   4.13.47.5 : ὑπεροχὴ τῆς Ἀθηναίων πόλεως;‘ ’ἔγνως ἄν‘ ἔφη ’ὦ
38084   4.13.47.6 : βασιλεῦ, τὴν τῆς πόλεως δύναμιν, εἰ Ἀθηναίων μὲν Φίλ–
38085   4.13.47.7 : ιππος, Μακεδόνων δὲ Χάρης ἐστρατήγει‘.
38086   4.13.48.1 : Ἀλεξάνδρου.
38087   4.13.48.2 : Ἀλέξανδρος ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, πῶς ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ
38088   4.13.48.3 : τῆς οἰκουμένης ἐκυρίευσεν, εἶπε
38089   4.13.48.4 : ’βουλῇ καὶ μύθοισι καὶ ἠπεροπηίδι τέχνῃ‘.
38090   4.13.49.1 : Ἀγησιλάου.
38091   4.13.49.2 : Ἀγησίλαος ὁ τῶν Λακεδαιμονίων βασιλεὺς ἐρωτηθεὶς
38092   4.13.49.3 : ὑπό τινος, τίνα δεῖ τὸν στρατηγὸν ἔχειν, εἶπεν ’πρὸς μὲν 
38093   4.13.49.4 : τοὺς πολεμίους τόλμαν, πρὸς δὲ τοὺς ὑποτεταγμένους
38094   4.13.49.5 : εὔνοιαν, πρὸς δὲ τοὺς καιροὺς λογισμόν.‘
38095   4.13.50.1 : Ἐπαμινώνδου.
38096   4.13.50.2 : Ἐπαμινώνδας ὁ Θηβαῖος ἰδὼν στρατόπεδον μέγα καὶ
38097   4.13.50.3 : καλὸν στρατηγὸν οὐκ ἔχον ’ἡλίκον‘ ἔφη ’θηρίον κεφαλὴν
38098   4.13.50.4 : οὐκ ἔχει.‘
38099   4.13.51.1 : Ἰφικράτους (Ps.–Plut. reg. et imp. apophth. p. 187 A).
38100   4.13.51.2 : Ἰφικράτης ἐν συμμάχῳ χώρᾳ στρατοπεδεύων καὶ
38101   4.13.51.3 : χάρακα βαλλόμενος καὶ τάφρον ὀρύττων, πρὸς τὸν εἰπόντα
38102   4.13.51.4 : ’τί γὰρ φοβούμεθα;‘ χειρίστην ἔφη φωνὴν στρατηγοῦ εἶναι
38103   4.13.51.5 : τὴν ’οὐκ ἂν προσεδόκησα‘.
38104   4.13.52.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Ps.–Plut. reg. et imp. apophth. p. 187 B).
38105   4.13.52.2 : Ῥήτορος δέ τινος ἐρωτῶντος αὐτὸν ἐν ἐκκλησίᾳ ’τίς
38106   4.13.52.3 : ὢν μέγα φρονεῖς, πότερον ἱππεὺς ἢ ὁπλίτης ἢ τοξότης
38107   4.13.52.4 : ἢ πελταστής;‘ ’οὐδείς‘ ἔφη ’τούτων, ἀλλ´ ὁ τούτοις ἐπι–
38108   4.13.52.5 : τάττειν πᾶσιν ἐπιστάμενος.‘ 
38109   4.13.53.1 : Χαβρίου (Ps.–Plut. ibid. p. 187 D).
38110   4.13.53.2 : Χαβρίας ἔλεγε κάλλιστα στρατηγεῖν τοὺς μάλιστα
38111   4.13.53.3 : γιγνώσκοντας τὰ τῶν πολεμίων.
38112   4.13.54.1 : Θουκυδίδου ἱστορίας γʹ δημηγορίας Κλέωνος ( 48).
38113   4.13.54.2 : Ὅστις γὰρ εὖ βουλεύεται πρὸς τοὺς ἀντιπάλους κρείσ–
38114   4.13.54.3 : σων ἐστὶν ἢ μετ´ ἔργων ἰσχύος ἀνοίᾳ ἐπιών.
38115   4.13.55.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἱστορίας δʹ δημηγορίας Βρασίδου ( 86, 6).
38116   4.13.55.2 : Ἀπάτῃ γὰρ εὐπρεπεῖ αἴσχιόν τι τοῖς γε ἐν ἀξιώματι
38117   4.13.55.3 : πλεονεκτῆσαι ἢ βίᾳ ἐμφανεῖ· τὸ μὲν γὰρ ἰσχύος δικαιώ–
38118   4.13.55.4 : σει, ἣν ἡ τύχη ἔδωκεν, ἐπέρχεται, τὸ δὲ γνώμης ἀδίκου
38119   4.13.55.5 : ἐπιβουλῇ.
38120   4.13.56.1 : Θουκυδίδου 〈ἱστορίας ϛʹ〉 δημηγορίας Ἀλκιβιάδου
38121   4.13.56.2 : ( 91, 6).
38122   4.13.56.3 : Βεβαιότατα δ´ ἄν τις τοὺς πολεμίους οὕτω βλάπτοι,
38123   4.13.56.4 : εἰ ἃ μάλιστα δεδιότας αὐτοὺς αἰσθάνοιτο, ταῦτα σαφῶς
38124   4.13.56.5 : πυνθανόμενος ἐπιφέροι. εἰκὸς γὰρ αὐτοὺς ἀκριβέστατα
38125   4.13.56.6 : ἑκάστους τὰ σφέτερα αὐτῶν δεινὰ ἐπισταμένους φο–
38126   4.13.56.7 : βεῖσθαι. 
38127   4.13.57.1 : Πύρρου.
38128   4.13.57.2 : Πύρρος ἐπιζητούντων τινῶν παρὰ πότον πότερος
38129   4.13.57.3 : κρείσσων αὐλητής, Ἀντιγενίδας ἢ Σάτυρος, ’ἐμοὶ μέν‘ εἶπε,
38130   4.13.57.4 : ’στρατηγὸς Πολυσπέρχων‘ διδάσκων ὅτι ἀναγκαῖα δεῖ ζη–
38131   4.13.57.5 : τεῖν καὶ μὴ ἄρχηστα.
38132   4.13.58.1 : Ἀννίβαλος.
38133   4.13.58.2 : Ἀννίβαλ ἀκούσας Στωικοῦ τινος ἐπιχειροῦντος ὅτι
38134   4.13.58.3 : ὁ σοφὸς μόνος στρατηγικός ἐστιν, ἐγέλασε νομίζων ἀδύ–
38135   4.13.58.4 : νατον εἶναι ἐκτὸς τῆς δι´ ἔργων ἐμπειρίας τὴν ἐν τού–
38136   4.13.58.5 : τοις ἐπιστήμην σχεῖν.
38137   4.13.59.1 : Λυκούργου.
38138   4.13.59.2 : Λυκοῦργος ἐκέλευσε Λακεδαιμονίοις 〈μὴ〉 πολλάκις
38139   4.13.59.3 : τοῖς αὐτοῖς πολεμεῖν, ἵνα μὴ ἄκοντας πολεμεῖν διδάξωσιν.
38140   4.13.60.1 : Πύρρου.
38141   4.13.60.2 : Πύρρος πρὸς τὸν ὑπισχνούμενον τὰ τακτικὰ διδάξειν
38142   4.13.60.3 : ἐν δὲ παρατάξει οὐδέποτε γεγονότα, οὐκ ἔφη δεῖσθαι
38143   4.13.60.4 : ἀπερισαλπίκτου στρατηγοῦ. 
38144   4.13.61.1 : Φιλίππου.
38145   4.13.61.2 : Φίλιππος ἔλεγε κρεῖττον εἶναι στρατόπεδον ἐλάφων
38146   4.13.61.3 : λέοντος στρατηγοῦντος ἢ λεόντων ἐλάφου στρατηγοῦντος.
38147   4.13.62.1 : Ἰφικράτους.
38148   4.13.62.2 : Ἰφικράτης τὸ στράτευμα οὕτως ἔφασκε δεῖν συντε–
38149   4.13.62.3 : τάχθαι ὡς ἓν σῶμα, θώρακα μὲν ἔχον τὴν φάλαγγα, χεῖ–
38150   4.13.62.4 : ρας δὲ τοὺς ψιλούς, πόδας δὲ τοὺς ἱππέας, κεφαλὴν δὲ
38151   4.13.62.5 : τὸν στρατηγόν.
38152   4.13.63.1 : Τιμοθέου.
38153   4.13.63.2 : Τιμόθεος πρὸς τὸν ἐρόμενον ᾧ διαφέρει στρατηγικὴ
38154   4.13.63.3 : ῥητορικῆς ’ᾧ πόλεμος‘ ἔφη ’εἰρήνης‘.
38155   4.13.64.1 : Φιλίππου.
38156   4.13.64.2 : Φίλιππος ἐρωτώμενος οὕς τινας μάλιστα φιλεῖ καὶ
38157   4.13.64.3 : οὕς τινας μάλιστα μισεῖ ’τοὺς μέλλοντας‘ ἔφη ’προδιδό–
38158   4.13.64.4 : ναι μάλιστα φιλῶ, τοὺς δ´ ἤδη προδεδωκότας μάλιστα
38159   4.13.64.5 : μισῶ‘. 
38160   4.13.65.1 : Εὐδαμίδου (Ps.–Plut. reg. et imp. apophth. p. 192 A).
38161   4.13.65.2 : Εὐδαμίδας ἀκούσας φιλοσόφου διαλεχθέντος ὅτι μό–
38162   4.13.65.3 : νος ἀγαθὸς στρατηγὸς ὁ σοφός ἐστιν ’ὁ μὲν λόγος‘ ἔφη
38163   4.13.65.4 : θαυμαστός, ὁ δὲ λέγων οὐ περισεσάλπικται.’
38164   4.13.66.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ εʹ τῆς Κύρου παιδείας (c. 3, 9).
38165   4.13.66.2 : Οὔτε γὰρ ἂν φίλους τις ποιήσειεν ἄλλως πως πλεί–
38166   4.13.66.3 : ονα ἀγαθὰ ἐν πολέμῳ ἢ πολέμιος δοκῶν εἶναι οὔτ´ ἂν
38167   4.13.66.4 : ἐχθροὺς πλείω τις βλάψειεν ἄλλως πως ἢ φίλος δο–
38168   4.13.66.5 : κῶν εἶναι. 
38169   4.14.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ.}1
38170   4.14.1.1 : Εὐριπίδου Κρεσφόντου (fr. 453 N 2).
38171   4.14.1.2 : {ΧΟΡ.} Εἰρήνη βαθύπλουτε καὶ
38172   4.14.1.3 : καλλίστα μακάρων θεῶν,
38173   4.14.1.4 : ζῆλός μοι σέθεν ὡς χρονίζεις.
38174   4.14.1.5 : δέδοικα δὲ μὴ πρὶν πόνοις
38175   4.14.1.6 : ὑπερβάλῃ με γῆρας,
38176   4.14.1.7 : πρὶν σὰν χαρίεσσαν προσιδεῖν ὥραν
38177   4.14.1.8 : καὶ καλλιχόρους ἀοιδὰς
38178   4.14.1.9 : φιλοστεφάνους τε κώμους
38179   4.14.1.10 : ἴθι μοι, πότνα, πόλιν.
38180   4.14.1.11 : Τὰν δ´ ἐχθρὰν στάσιν εἶργ´ ἀπ´ οἴ–
38181   4.14.1.12 : κων τὰν μαινομέναν τ´ ἔριν
38182   4.14.1.13 : θηκτῷ τερπομέναν σιδάρῳ. 
38183   4.14.2.1 : Ἀριστοφάνους Γεωργῶν (fr. 109 K.).
38184   4.14.2.2 : Εἰρήνη βαθύπλουτε καὶ ζευγάριον βοεικόν,
38185   4.14.2.3 : εἰ γὰρ ἐμοὶ παυσαμένῳ τοῦ πολέμου γένοιτο
38186   4.14.2.4 : σκάψαι κἀποκλάσαι καὶ λουσαμένῳ διελκύσαι
38187   4.14.2.5 : τῆς τρυγὸς ἄρτον λιπαρὸν καὶ ῥάφανον φέροντι.
38188   4.14.3.1 : Βακχυλίδου Παιάνων (fr. 4 Blass 2).
38189   4.14.3.2 : Τίκτει δέ τε θνατοῖσιν εἰρήνα μεγάλα
38190   4.14.3.3 : πλοῦτον [καὶ] μελιγλώσσων 〈τ´〉 ἀοιδᾶν ἄνθεα,
38191   4.14.3.4 : δαιδαλέων τ´ ἐπὶ βωμῶν
38192   4.14.3.5 : θεοῖσιν αἴθεσθαι βοῶν ξανθᾷ φλογὶ
38193   4.14.3.6 : μηρί´ εὐτρίχων τε μήλων,
38194   4.14.3.7 : γυμνασίων τε νέοις
38195   4.14.3.8 : αὐλῶν τε καὶ κώμων μέλειν.
38196   4.14.3.9 : ἐν δὲ σιδαροδέτοισι 
38197   4.14.3.10 : πόρπαξιν αἰθᾶν ἀραχνᾶν ἱστοὶ πέλονται
38198   4.14.3.11 : ἔγχεά τε λογχωτὰ ξίφεά τ´ ἀμφάκεα
38199   4.14.3.12 : δάμναται ...
38200   4.14.3.13 : χαλκέων δ´ οὐκ ἔστι σαλπίγγων κτύπος,
38201   4.14.3.14 : οὐδὲ συλᾶται μελίφρων
38202   4.14.3.15 : ὕπνος ἀπὸ βλεφάρων,
38203   4.14.3.16 : ἀῷος ὃς θάλπει κέαρ.
38204   4.14.3.17 : συμποσίων δ´ ἐρατῶν
38205   4.14.3.18 : βρίθοντ´ ἀγυιαὶ παιδικοί θ´ ὕμνοι φλέγονται.
38206   4.14.4.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθέως (fr. 369 N. 2).
38207   4.14.4.2 : {ΧΟΡ.} Κείσθω δόρυ μοι μίτον ἀμφιπλέκειν ἀράχνᾳ,
38208   4.14.4.3 : μετὰ δ´ ἡσυχίας πολιῷ γήρᾳ συνοικοίην,
38209   4.14.4.4 : ἀείδοιμι δὲ στεφάνοις κάρα πολιὸν στεφανώσας
38210   4.14.4.5 : Θρηίκιον πέλταν πρὸς Ἀθάνας
38211   4.14.4.6 : περικίοσιν ἀγκρεμάσας θαλάμοις
38212   4.14.4.7 : δέλτων τ´ ἀναπτύσσοιμι γῆρυν,
38213   4.14.4.8 : ἃν σοφοὶ κλέονται. 
38214   4.14.5.1 : Φιλήμονος ἐκ Πύρρου (fr. 71 K.).
38215   4.14.5.2 : Οἱ φιλόσοφοι ζητοῦσιν, ὡς ἀκήκοα,
38216   4.14.5.3 : περὶ τοῦτό τ´ αὐτοῖς πολὺς ἀναλοῦται χρόνος,
38217   4.14.5.4 : τί ἐστιν ἀγαθόν, κοὐδὲ εἷς εὕρηκέ πω,
38218   4.14.5.5 : τί ἐστιν. ἀρετὴν καὶ φρόνησίν φασι, καὶ
38219   4.14.5.6 : πλέκουσι πάντα μᾶλλον ἢ τί τἀγαθόν.
38220   4.14.5.7 : ἐν ἀγρῷ διατρίβων τήν τε γῆν σκάπτων ἐγὼ
38221   4.14.5.8 : νῦν εὗρον· εἰρήνη ´στιν· ὦ Ζεῦ φίλτατε,
38222   4.14.5.9 : τῆς ἐπαφροδίτου καὶ φιλανθρώπου θεοῦ.
38223   4.14.5.10 : γάμους, ἑορτάς, συγγενεῖς, παῖδας, φίλους,
38224   4.14.5.11 : πλοῦτον, ὑγίειαν, σῖτον, οἶνον, ἡδονὴν
38225   4.14.5.12 : αὕτη δίδωσι· ταῦτα πάντ´ ἂν ἐκλίπῃ,
38226   4.14.5.13 : τέθνηκε κοινῇ πᾶς ὁ τῶν ζώντων βίος.
38227   4.14.6.1 : Εὐριπίδου (Suppl. 481–493).
38228   4.14.6.2 : Ὅταν γὰρ ἔλθῃ πόλεμος εἰς ψῆφον λεώ,
38229   4.14.6.3 : οὐδεὶς ἔθ´ αὑτοῦ θάνατον ἐκλογίζεται,
38230   4.14.6.4 : τὸ δυστυχὲς δὲ τοῦτ´ ἐς ἄλλον ἐκτρέπει.
38231   4.14.6.5 : εἰ δ´ ἦν παρ´ ὄμμα θάνατος ἐν ψήφου φορᾷ,
38232   4.14.6.6 : οὐκ ἄν ποθ´ Ἑλλὰς δορυμανὴς ἀπώλλυτο.
38233   4.14.6.7 : καίτοι δυοῖν γὰρ πάντες ἄνθρωποι λόγοιν
38234   4.14.6.8 : τὸν κρείσσον´ ἴσμεν καὶ τὰ χρηστὰ καὶ κακά, 
38235   4.14.6.9 : ὅσῳ τε πολέμου κρεῖσσον εἰρήνη βροτοῖς·
38236   4.14.6.10 : ἣ πρῶτα μὲν Μούσαισι προσφιλεστάτη,
38237   4.14.6.11 : γόοισι δ´ ἐχθρά, τέρπεται δ´ εὐπαιδίᾳ,
38238   4.14.6.12 : χαίρει δὲ πλούτῳ. ταῦτ´ ἀφέντες οἱ κακοὶ
38239   4.14.6.13 : πολέμους ἀναιρούμεσθα καὶ τὸν ἥσσονα
38240   4.14.6.14 : δουλούμεθ´ ἄνδρες ἄνδρα καὶ πόλις πόλιν.
38241   4.14.7.1 : Ἀριστοφάνους Νήσων (fr. 387 K.).
38242   4.14.7.2 : Ὦ μῶρε, μῶρε, ταῦτα πάντ´ ἐν τῇδ´ ἔνι·
38243   4.14.7.3 : οἰκεῖν μὲν ἐν ἀγρῷ τοῦτον ἐν τῷ γηδίῳ
38244   4.14.7.4 : ἀπαλλαγέντα τῶν κατ´ ἀγορὰν πραγμάτων,
38245   4.14.7.5 : κεκτημένον ζευγάριον οἰκεῖον βοοῖν,
38246   4.14.7.6 : ἔπειτ´ ἀκούειν προβατίων βληχωμένων
38247   4.14.7.7 : τρυγός τε φωνὴν εἰς λεκάνην ὠθουμένης,
38248   4.14.7.8 : ὄψῳ δὲ χρῆσθαι σπινιδίοις τε καὶ κίχλαις,
38249   4.14.7.9 : καὶ μὴ περιμένειν ἐξ ἀγορᾶς ἰχθύδια
38250   4.14.7.10 : τριταῖα, πολυτίμητα, βεβασανισμένα
38251   4.14.7.11 : ἐπ´ ἰχθυοπώλου χειρὶ παρανομωτάτῃ.
38252   4.14.8.1 : Τοῦ αὐτοῦ Εἰρήνης ( 520 s.).
38253   4.14.8.2 : Ὦ πότνια βοτρυόδωρε, τί προσείπω ς´ ἔπος;
38254   4.14.8.3 : πόθεν λάβοιμ´ ἂν ῥῆμα μυριάμφορον;
38255   4.14.9.1 : Μενάνδρου (fr. 719 K.).
38256   4.14.9.2 : Εἰρήνη γεωργὸν κἀν πέτραις 
38257   4.14.9.3 : τρέφει καλῶς, πόλεμος δὲ κἀν πεδίῳ κακῶς [ἔφυ].
38258   4.14.10.1 : Ἡροδότου ἱστορίας αʹ ( 87).
38259   4.14.10.2 : Οὐδεὶς γὰρ οὕτως ἀνόητός ἐστιν, ὅστις πόλεμον πρὸ
38260   4.14.10.3 : εἰρήνης αἱρέεται. 
38261   4.15a.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΟΤΙ ΑΓΑΘΟΝ.}1
38262   4.15a.1.1 : Ἀριστοφάνους Εἰρήνης (fr. 294 K.).
38263   4.15a.1.2 : Τῆς πᾶσιν ἀνθρώποισιν εἰρήνης φίλης
38264   4.15a.1.3 : πιστὴ τροφός, ταμία, συνεργός, ἐπίτροπος,
38265   4.15a.1.4 : θυγάτηρ, ἀδελφή· πάντα ταῦτ´ ἐχρῆτό μοι.
38266   4.15a.1.5 : {—}Σοὶ δ´ ὄνομα δὴ τί ἐστιν; {—}Ὅ τι; Γεωργία.
38267   4.15a.2.1 : (pac. superstitis 556 s.)
38268   4.15a.2.2 : Ὦ ποθεινὴ τοῖς δικαίοις καὶ γεωργοῖς ἡμέρα,
38269   4.15a.2.3 : ἄσμενός ς´ ἰδὼν προσειπεῖν βούλομαι τὰς ἀμπέλους.
38270   4.15a.3.1 : Μενάνδρου Ἀδελφῶν (fr. 13 K.).
38271   4.15a.3.2 : Χαῖρ´, ὦ φίλη γῆ, διὰ χρόνου πολλοῦ ς´ ἰδὼν 
38272   4.15a.3.3 : ἀσπάζομαι· τουτὶ γὰρ οὐ πᾶσαν ποιῶ
38273   4.15a.3.4 : τὴν γῆν, ὅταν δὲ τοὐμὸν ἐσίδω χωρίον.
38274   4.15a.3.5 : τὸ γὰρ τρέφον με τοῦτ´ ἐγὼ κρίνω θεόν.
38275   4.15a.4.1 : Ἄμφιδος Ἐρίθων (fr. 17 K.).
38276   4.15a.4.2 : Εἶτ´ οὐχὶ χρυσοῦν ἐστι πρᾶγμ´ ἐρημία;
38277   4.15a.4.3 : ὁ πατήρ γε τοῦ ζῆν ἐστιν ἀνθρώποις ἀγρός,
38278   4.15a.4.4 : πενίαν τε συγκρύπτειν ἐπίσταται μόνος,
38279   4.15a.4.5 : ἄστυ δὲ θέατρόν [ἐστιν] ἀτυχίας σαφῶς γέμον.
38280   4.15a.5.1 : Μενάνδρου Πλοκίῳ (fr. 408 K.).
38281   4.15a.5.2 : Ἆρ´ ἐστὶν ἀρετῆς καὶ βίου διδάσκαλος
38282   4.15a.5.3 : ἐλευθέρου τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις ἀγρός.
38283   4.15a.6.1 : Φωκυλίδου (fr. 7 B.).
38284   4.15a.6.2 : Χρηίζων πλούτου μελέτην ἔχε πίονος ἀγροῦ,
38285   4.15a.6.3 : ἀγρὸν γάρ τε λέγουσιν Ἀμαλθείης κέρας εἶναι.
38286   4.15a.7.1 : Μενάνδρου Ἀνεψιοί (fr. 63 K.).
38287   4.15a.7.2 : Τὰ κακῶς τρέφοντα χωρί´ ἀνδρείους ποιεῖ.
38288   4.15a.8.1 : Ἀριστοφάνους Ἀχαρνέων ( 32 ss.).
38289   4.15a.8.2 : Ἀποβλέπων εἰς τὸν ἀγρὸν εἰρήνης ἐρῶν
38290   4.15a.8.3 : στυγῶ μὲν ἄστυ, τὸν δ´ ἐμὸν δῆμον ποθῶ,
38291   4.15a.8.4 : ὃς οὐδεπώποτ´ εἶπεν, ἄνθρακας πρίω, 
38292   4.15a.8.5 : οὐκ ὄξος [ὄψον] οὐκ ἔλαιον, οὐδ´ ᾔδη πρίω,
38293   4.15a.8.6 : ἀλλ´ αὐτὸς ἔφερε πάντα χὡ πρίων ἀπῆν.
38294   4.15a.9.1 : Μενάνδρου (fr. 794 K.).
38295   4.15a.9.2 : Ἀγροῖκος εἶναι προσποιεῖ πονηρὸς ὤν.
38296   4.15a.10.1 : Ἀράτου Φαινομένων ( 108 ss.).
38297   4.15a.10.2 : Οὔπω λευγαλέου ποτὲ νείκεος ἠπίσταντο
38298   4.15a.10.3 : οὐδὲ διακρίσιος περιμεμφέος οὐδὲ κυδοιμοῦ,
38299   4.15a.10.4 : αὕτως δ´ ἔζωον· χαλεπὴ δ´ ἀπέκειτο θάλασσα,
38300   4.15a.10.5 : καὶ βίον οὔπω νῆες ἀπόπροθεν ἠγίνεσκον,
38301   4.15a.10.6 : ἀλλὰ βόες καὶ ἄροτρα καὶ αὐτή, πότνια λαῶν,
38302   4.15a.10.7 : μυρία πάντα παρεῖχε Δίκη, δώτειρα δικαίων.
38303   4.15a.11.1 : Μενάνδρου Ὑδρία (fr. 466 K.).
38304   4.15a.11.2 : Ὡς ἡδὺ τῷ μισοῦντι τοὺς φαύλους 〈τρόπους〉
38305   4.15a.11.3 : ἐρημία.
38306   4.15a.12.1 : Ἀριστοφάνους Νεφελῶν ( 43 ss.).
38307   4.15a.12.2 : Ἐμοὶ γὰρ ἦν ἀγροῖκος ἥδιστος βίος,
38308   4.15a.12.3 : εὐρωτιῶν, ἀκόρητος, εἰκῆ κείμενος,
38309   4.15a.12.4 : βρύων μελίτταις καὶ προβάτοις καὶ στεμφύλοις.
38310   4.15a.13.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπης (fr. 188 N. 2).
38311   4.15a.13.2 : Τοιαῦτ´ ἄειδε, καὶ δόξεις φρονεῖν,
38312   4.15a.13.3 : σκάπτων, ἀρῶν γῆν, ποιμνίων ἐπιστατῶν,
38313   4.15a.13.4 : ἄλλοις τὰ κομψὰ ταῦτ´ ἀφεὶς σοφίσματα.
38314   4.15a.14.1 : Εὐριπίδου †Βουτημένῳ (fr. 742 N.).
38315   4.15a.14.2 : Ἄλλη πρὸς ἄλλο γαῖα χρησιμωτέρα. 
38316   4.15a.15.1 : Φιλήμονος (fr. 105 K.).
38317   4.15a.15.2 : Δικαιότατον κτῆμ´ ἐστὶν ἀνθρώποις ἀγρός·
38318   4.15a.15.3 : ὧν ἡ φύσις δεῖται γὰρ ἐπιμελῶς φέρει,
38319   4.15a.15.4 : πυρούς, ἔλαιον, οἶνον, ἰσχάδας, μέλι.
38320   4.15a.15.5 : τὰ δ´ ἀργυρώματ´ ἐστὶν ἥ τε πορφύρα
38321   4.15a.15.6 : εἰς τοὺς τραγῳδοὺς εὔθετ´, οὐκ εἰς τὸν βίον.
38322   4.15a.16.1 : Σωκράτους.
38323   4.15a.16.2 : Ὁ Σωκράτης τὸ τῆς Ἀμαλθείας κέρας ἐξηγούμενος
38324   4.15a.16.3 : τοιαύτης τινὸς ἀναφορᾶς ἠξίωσεν· εἶναι γὰρ σύμβολον.
38325   4.15a.16.4 : ἂν μή τις ᾖ μάλθων ἀλλὰ ἐργάτης, πάντα ἕξειν τἀγαθά.
38326   4.15a.16.5 : κατὰ μὲν τὴν ἀμάλθειαν τοῦ μὴ μάλθωνος ταττομένου,
38327   4.15a.16.6 : κατὰ δὲ τὸ κέρας τοῦ βοὸς ἐργατικωτάτου ὄντος τὸν ἐρ–
38328   4.15a.16.7 : γάτην ἐνσημαίνεσθαι· βότρυς δὲ ἐν τῷ κέρατι εἶναι καὶ
38329   4.15a.16.8 : τὰ ὅμοια, ὅτι ἐν τῇ γεωργίᾳ πάντα ἔνεστιν ὧν χρείαν
38330   4.15a.16.9 : ἔχομεν. διὸ καὶ ἔχοντες αὐτὸ εἰσάγονται ὅ τε ἀγαθὸς
38331   4.15a.16.10 : Δαίμων καὶ ἡ ἀγαθὴ Τύχη.
38332   4.15a.17.1 : Ξενοφῶντος (conviv. 2, 24).
38333   4.15a.17.2 : Οἶνος τὰς μὲν λύπας ὥσπερ μανδραγόρας ἄνδρα κοι–
38334   4.15a.17.3 : μίζει, τὰς δὲ φιλοφροσύνας ὥσπερ ἔλαιον φλόγα ἐγείρει. 
38335   4.15a.18.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Τίς ὁ φιλοσόφῳ προσήκων
38336   4.15a.18.2 : πόρος (C. Musonii rel. p. 57 H.).
38337   4.15a.18.3 : Ἔστι καὶ ἕτερος πόρος οὐδὲν τούτου κακίων, τάχα δὲ
38338   4.15a.18.4 : καὶ ἀμείνων νομισθεὶς ἂν οὐκ ἀλόγως ἀνδρί γ´ εὐρώστῳ
38339   4.15a.18.5 : τὸ σῶμα, ὁ ἀπὸ γῆς, ἄν τ´ οὖν ἰδίαν ἔχῃ τις ἄν τε καὶ
38340   4.15a.18.6 : μή. πολλοὶ γὰρ δὴ καὶ ἀλλοτρίαν γῆν γεωργοῦντες,
38341   4.15a.18.7 : ἢ δημοσίαν ἢ ἰδιωτικήν, δύνανται τρέφειν οὐ μόνον αὑ–
38342   4.15a.18.8 : τούς, καὶ τέκνα δὲ καὶ γυναῖκας· ἔνιοί γε δὴ καὶ εἰς
38343   4.15a.18.9 : ἄγαν ἀπὸ τούτου εὐποροῦσιν, αὐτουργικοὶ καὶ φιλόπονοι
38344   4.15a.18.10 : ὄντες. ἀμείβεται γὰρ ἡ γῆ κάλλιστα καὶ δικαιότατα τοὺς
38345   4.15a.18.11 : ἐπιμελομένους αὐτῆς, πολλαπλάσια ὧν λαμβάνει διδοῦσα
38346   4.15a.18.12 : καὶ ἀφθονίαν παρέχουσα πάντων τῶν ἀναγκαίων πρὸς
38347   4.15a.18.13 : τὸν βίον τῷ βουλομένῳ πονεῖν, καὶ ταῦτα μὲν σὺν τῷ
38348   4.15a.18.14 : πρέποντι, σὺν αἰσχύνῃ δ´ οὐδὲν αὐτῶν. οὐ γάρ ἐστιν ἀν–
38349   4.15a.18.15 : θρώπων οὐδεὶς μὴ θρυπτικός γε μηδὲ μαλακὸς ὤν, ὃ ἂν
38350   4.15a.18.16 : φαίη τῶν γεωργικῶν ἔργων 〈ὁτι〉οῦν αἰσχρὸν ἢ ἀνάρμοστον
38351   4.15a.18.17 : ἀνδρὶ ἀγαθῷ εἶναι. πῶς μὲν γὰρ οὐ καλὸν τὸ φυτεύειν;
38352   4.15a.18.18 : πῶς δὲ τὸ ἀροῦν; πῶς δὲ τὸ ἀμπελουργεῖν, τὸ δὲ σπεί–
38353   4.15a.18.19 : ρειν, τὸ δὲ θερίζειν, τὸ δὲ ἀλοᾶν, οὐ πάντ´ ἐλευθέρια
38354   4.15a.18.20 : ταῦτα καὶ ἀνδράσιν ἀγαθοῖς πρέποντα; καὶ μὴν τὸ ποι–
38355   4.15a.18.21 : μαίνειν ὥσπερ Ἡσίοδον οὐ κατῄσχυνεν οὐδ´ ἐκώλυεν εἶναι
38356   4.15a.18.22 : θεοφιλῆ τε καὶ μουσικόν, οὕτως οὐδ´ ἂν ἄλλον οὐδένα
38357   4.15a.18.23 : κωλύσειεν. ἐμοὶ μὲν δὴ καὶ ἀρεστὸν τοῦτο πάντων τῶν 
38358   4.15a.18.24 : ἐν γεωργίαις ἔργων, ὅτι τῇ ψυχῇ παρέχει σχολὴν πλείονα
38359   4.15a.18.25 : διανοεῖσθαί τι καὶ ζητεῖν παιδείας ἐχόμενον. ὅσα μὲν
38360   4.15a.18.26 : γὰρ ἔργα πάνυ ἐντείνει τὸ σῶμα καὶ κάμπτει, ταῦτα καὶ
38361   4.15a.18.27 : τὴν ψυχὴν ἀναγκάζει πρὸς αὐτοῖς εἶναι μόνοις ἢ
38362   4.15a.18.28 : μάλιστα συνεντεινομένην τῷ σώματι· ὅσα δὲ τῶν ἔργων
38363   4.15a.18.29 : ἐφίησι μὴ ἄγαν ἐντετάσθαι τὸ σῶμα, ταῦτ´ οὐκ ἀπείργει
38364   4.15a.18.30 : τὴν ψυχὴν ἐκλογίζεσθαί τι τῶν κρειττόνων κἀκ τῶν τοι–
38365   4.15a.18.31 : ούτων λογισμῶν αὐτὴν αὑτῆς γίνεσθαι σοφωτέραν, οὗ δὴ
38366   4.15a.18.32 : καὶ μάλιστα πᾶς φιλόσοφος ἐφίεται. διὰ ταῦτ´ ἐγὼ τὴν
38367   4.15a.18.33 : ποιμενικὴν ἀσπάζομαι μάλιστα· εἴ γε μὴν ἅμα φιλοσοφεῖ
38368   4.15a.18.34 : τις καὶ γεωργεῖ, οὐκ ἄλλον ἂν παραβάλοιμι τούτῳ βίον
38369   4.15a.18.35 : οὐδὲ πορισμὸν ἕτερον προτιμήσαιμι ἄν. πῶς μὲν γὰρ οὐ
38370   4.15a.18.36 : κατὰ φύσιν μᾶλλον ἀπὸ γῆς, ἣ τροφός τε καὶ μήτηρ
38371   4.15a.18.37 : ἐστὶν ἡμῶν, ἢ ἀπ´ ἄλλου του τρέφεσθαι; πῶς δ´ οὐκ ἀν–
38372   4.15a.18.38 : δρικώτερον τοῦ καθῆσθαι ἐν πόλει, ὥσπερ οἱ σοφισταί,
38373   4.15a.18.39 : τὸ ζῆν ἐν χωρίῳ; πῶς δ´ οὐχ ὑγιεινότερον τοῦ σκιατρο–
38374   4.15a.18.40 : φεῖσθαι τὸ ἔξω διαιτᾶσθαι; τί δὲ ἐλευθεριώτερον, αὐτὸν
38375   4.15a.18.41 : αὑτῷ μηχανᾶσθαι τὰ ἀναγκαῖα ἢ παρ´ ἑτέρων λαμβάνειν;
38376   4.15a.18.42 : ἀλλὰ φαίνεται τὸ μὴ δεῖσθαι ἄλλου πρὸς τὰς χρείας τὰς
38377   4.15a.18.43 : αὑτοῦ πολὺ σεμνότερον ἢ τὸ δεῖσθαι. οὕτως ἄρα καλὸν
38378   4.15a.18.44 : καὶ εὐδαιμονικὸν καὶ θεοφιλὲς τὸ ζῆν ἀπὸ γεωργίας ἐστί,
38379   4.15a.18.45 : σύν γε τῷ καλοκἀγαθίας μὴ ὀλιγωρεῖν. ὥστε Μύσωνα 
38380   4.15a.18.46 : τὸν Χηναῖον ὁ θεὸς ἀνεῖπε σοφὸν καὶ τὸν Ψωφίδιον Ἀγ–
38381   4.15a.18.47 : λαὸν εὐδαίμονα προσηγόρευσε, χωριτικῶς ἑκάτερον αὐτῶν
38382   4.15a.18.48 : βιοῦντα καὶ αὐτουργίᾳ χρώμενον καὶ τῆς ἐν ἄστει διατρι–
38383   4.15a.18.49 : βῆς ἀπεχόμενον. ἆρ´ οὖν οὐκ ἄξιον ζηλοῦν τε καὶ
38384   4.15a.18.50 : μιμεῖσθαι τούτους καὶ περιέχεσθαι σπουδῇ τοῦ γεωργεῖν;
38385   4.15a.18.51 : Τί οὖν; ‘οὐ δεινόν’ φαίη τις ἂν ἴσως ‘ἄνδρα παι–
38386   4.15a.18.52 : δευτικὸν καὶ δυνάμενον προβιβάζειν νέους εἰς φιλοσοφίαν
38387   4.15a.18.53 : ἐργάζεσθαι γῆν καὶ τῷ σώματι πονεῖν τοῖς χωρίταις πα–
38388   4.15a.18.54 : ραπλησίως;’ Ναί. δεινὸν ἂν τοῦτο τῷ ὄντι ἦν, εἴπερ
38389   4.15a.18.55 : ἐκώλυεν ἡ ἐργασία τῆς γῆς φιλοσοφεῖν ἢ ἄλλους πρὸς
38390   4.15a.18.56 : φιλοσοφίαν ὠφελεῖν. νῦν δὲ καὶ μᾶλλον ἄν μοι δοκοῦ–
38391   4.15a.18.57 : σιν ὠφελεῖσθαι οἱ νέοι οὐκ ἐν πόλει τῷ διδασκάλῳ συν–
38392   4.15a.18.58 : όντες οὐδ´ ἐν τῇ διατριβῇ ἀκούοντες αὐτοῦ λέγοντος, ἀλλ´
38393   4.15a.18.59 : ἐργαζόμενον ἐπὶ τῆς ἀγροικίας ὁρῶντες καὶ ἔργῳ ἐνδεικ–
38394   4.15a.18.60 : νύμενον ἅπερ ὑφηγεῖται ὁ λόγος, ὅτι χρὴ πονεῖν καὶ
38395   4.15a.18.61 : κακοπαθεῖν τῷ σώματι μᾶλλον ἢ ἑτέρου δεῖσθαι τοῦ
38396   4.15a.18.62 : τρέφοντος. τί δὲ τὸ κωλύον ἐστὶ καὶ ἐργαζόμενον μετὰ
38397   4.15a.18.63 : τοῦ διδασκάλου τὸν μαθητὴν ἀκούειν τι ἅμα περὶ σω–
38398   4.15a.18.64 : φροσύνης ἢ δικαιοσύνης ἢ καρτερίας λέγοντος; πολλῶν μὲν
38399   4.15a.18.65 : γὰρ λόγων οὐ δεῖ τοῖς φιλοσοφήσουσι καλῶς, οὐδὲ τὸν
38400   4.15a.18.66 : ὄχλον τοῦτον τῶν θεωρημάτων ἀναληπτέον πάντως τοῖς
38401   4.15a.18.67 : νέοις, ἐφ´ ᾧ φυσωμένους τοὺς σοφιστὰς ὁρῶμεν· ταῦτα
38402   4.15a.18.68 : γὰρ δὴ τῷ ὄντι ἱκανὰ κατατρῖψαι βίον ἀνθρώπου ἐστί.
38403   4.15a.18.69 : τὰ δ´ ἀναγκαιότατα καὶ χρησιμώτατα μαθεῖν οὐκ ἀδύνα–
38404   4.15a.18.70 : τον καὶ πρὸς ἐργασίᾳ γεωργικῇ ὄντας, ἄλλως τε καὶ οὐ 
38405   4.15a.18.71 : διὰ παντὸς ἐργασομένους, ἀλλὰ ἀναπαύλαις χρησομένους.
38406   4.15a.18.72 : ὀλίγοι μὲν οὖν τὸν τρόπον τοῦτον ἐθελήσουσι μανθάνειν,
38407   4.15a.18.73 : οἶδ´ ἀκριβῶς ἐγώ· ἔστι δὲ ἄμεινον μηδὲ προσιέναι τῷ
38408   4.15a.18.74 : φιλοσόφῳ τοὺς πλείονας τῶν φιλοσοφεῖν λεγόντων νέων,
38409   4.15a.18.75 : ὅσοι σαθροί τε καὶ μαλακοί, δι´ οὓς προσιόντας ἀναπίμ–
38410   4.15a.18.76 : πλαται κηλίδων φιλοσοφία. τῶν μὲν γὰρ ἀληθινῶν ἐρα–
38411   4.15a.18.77 : στῶν φιλοσοφίας οὐκ ἔστιν οὐδείς, ὃς οὐκ ἂν ἐθελήσειε
38412   4.15a.18.78 : μετ´ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ διάγειν ἐν χωρίῳ, καὶ εἰ χαλεπώ–
38413   4.15a.18.79 : τατον τύχοι ὂν τὸ χωρίον, μέλλων γε ἀπολαύειν μεγάλα
38414   4.15a.18.80 : ταύτης τῆς διατριβῆς τῷ συνεῖναι τῷ διδασκάλῳ νύκτωρ
38415   4.15a.18.81 : καὶ μεθ´ ἡμέραν, τῷ ἀπεῖναι τῶν ἀστικῶν κακῶν, ἅπερ
38416   4.15a.18.82 : ἐμπόδιον τῷ φιλοσοφεῖν, τῷ μὴ δύνασθαι λανθάνειν εὖ
38417   4.15a.18.83 : ἢ κακῶς τι ποιῶν, ὃ δὴ μέγιστον τοῖς παιδευομένοις ὄφε–
38418   4.15a.18.84 : λος· καὶ ἐσθίειν δὲ καὶ πίνειν καὶ καθεύδειν ἐφορώμε–
38419   4.15a.18.85 : νον ὑπ´ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ μέγα ὄφελος. ἃ δὲ γένοιτ´ ἂν ἐξ
38420   4.15a.18.86 : ἀνάγκης ἐν τῇ συνουσίᾳ τῇ κατ´ ἀγρόν, ταῦτα ἐπαινεῖ καὶ
38421   4.15a.18.87 : Θέογνις ἐν οἷς φησιν
38422   4.15a.18.88 : καὶ μετὰ τῶν σύ γε πῖνε καὶ ἔσθιε, καὶ μετὰ τοῖσιν
38423   4.15a.18.89 : ἵζε, καὶ ἅνδανε τοῖς, ὧν μεγάλη δύναμις.
38424   4.15a.18.90 : ὅτι γε μὴν οὐκ ἄλλους τινὰς ἢ τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας λέ–
38425   4.15a.18.91 : γει μεγάλην ἔχειν δύναμιν πρὸς ἀνθρώπων ὠφέλειαν, εἰ
38426   4.15a.18.92 : συνεσθίοι καὶ συμπίνοι τις αὐτοῖς καὶ συγκαθέζοιτο, 〈ὧδε〉
38427   4.15a.18.93 : δεδήλωκεν·
38428   4.15a.18.94 : ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἀπ´ ἐσθλὰ μαθήσεαι· ἢν δὲ κακοῖσι
38429   4.15a.18.95 : † συμμιγῇς, ἀπολεῖς καὶ τὸν ἐόντα νόον. 
38430   4.15a.18.96 : μὴ δὴ λεγέτω τις ὅτι τῷ μανθάνειν ᾒ τῷ διδάσκειν
38431   4.15a.18.97 : ἃ χρὴ τὸ γεωργεῖν ἐμπόδιον· οὐ γὰρ ἔοικεν οὕτως ἔχειν,
38432   4.15a.18.98 : εἰ δὴ μάλιστ´ ἂν οὕτω καὶ ἐπὶ πλεῖστον ὁ μὲν μανθάνων
38433   4.15a.18.99 : συνείη τῷ διδάσκοντι, ὁ δὲ διδάσκων διὰ χειρὸς ἔχοι τὸν
38434   4.15a.18.100 : μανθάνοντα. τούτου δὲ τοιούτου ὄντος, ὁ πόρος ἐκ γεωρ–
38435   4.15a.18.101 : γίας φαίνεται ὢν τῷ φιλοσόφῳ πρεπωδέστατος.
38436   4.15a.19.1 : Ἐκ τοῦ Ξενοφῶντος Οἰκονομικοῦ ( 5, 1–17).
38437   4.15a.19.2 : Ταῦτα δέ, ὦ Κριτόβουλε ἐγὼ διηγοῦμαι, ἔφη ὁ Σω–
38438   4.15a.19.3 : κράτης, ὅτι περ τῆς γεωργίας οὐδὲ οἱ πάνυ μακάριοι δύ–
38439   4.15a.19.4 : νανται ἀπέχεσθαι. ἔοικε γὰρ αὐτῆς ἡ ἐπιμέλεια εἶναι
38440   4.15a.19.5 : ἅμα τε ἡδυπάθειά τις καὶ οἴκου αὔξησις καὶ σωμάτων 
38441   4.15a.19.6 : ἄσκησις [καὶ] εἰς τὸ δύνασθαι ὅσα ἀνδρὶ ἐλευθέρῳ προσ–
38442   4.15a.19.7 : ήκει. πρῶτον μὲν γὰρ ἀφ´ ὧν ζῶσιν ἄνθρωποι, ταῦτα
38443   4.15a.19.8 : ἡ γῆ φέρει ἐργαζομένοις, καὶ ἀφ´ ὧν τοίνυν ἡδυπαθοῦσι.
38444   4.15a.19.9 : προσεπιφέρει· ἔπειτα δὲ καὶ ὅσοις κοσμοῦσι καὶ βωμοὺς
38445   4.15a.19.10 : καὶ ἀγάλματα καὶ οἵοις αὐτοὶ κοσμοῦνται, καὶ ταῦτα
38446   4.15a.19.11 : μετὰ ἡδίστων ὀσμῶν καὶ θεαμάτων παρέχει· ἔπειτα δὲ
38447   4.15a.19.12 : ὄψα πολλὰ τὰ μὲν φύει, τὰ δὲ τρέφει. καὶ γὰρ ἡ προ–
38448   4.15a.19.13 : βα〈τευ〉τικὴ τέχνη συνῆπται τῇ γεωργίᾳ, ὥστ´ ἔχειν καὶ
38449   4.15a.19.14 : θεοῖς ἐξαρέσκεσθαι θύοντας καὶ αὐτοὺς χρῆσθαι. παρέ–
38450   4.15a.19.15 : χουσα δὲ ἀφθονώτατα οὐκ ἐᾷ ταῦτα μετὰ μαλακίας λαμ–
38451   4.15a.19.16 : βάνειν, ἀλλὰ ψύχη τε χειμῶνος καὶ θάλπη θέρους ἐθίζει
38452   4.15a.19.17 : καρτερεῖν. καὶ τοὺς μὲν αὐτουργοὺς γυμνάζουσα διὰ τῶν
38453   4.15a.19.18 : χειρῶν ἰσχὺν αὐτοῖς προστίθησι, τοὺς δὲ τῇ ἐπιμελείᾳ
38454   4.15a.19.19 : γεωργοῦντας ἀνδρίζει, πρωί τε ἐγείρουσα καὶ πορεύεσθαι
38455   4.15a.19.20 : σφοδρῶς ἀναγκάζουσα. καὶ γὰρ ἐν τῷ χωρίῳ καὶ ἐν τῷ
38456   4.15a.19.21 : ἄστει 〈ἀεὶ〉 ἐν ὥρᾳ αἱ ἐπικαιριώταται πράξεις εἰσίν.
38457   4.15a.19.22 : ἔπειτα δὲ ἤν τε σὺν ἵππῳ ἀρήγειν τῇ χώρᾳ βουληθῇ τις,
38458   4.15a.19.23 : τὸν ἵππον ἱκανωτάτη ἡ γεωργία τρέφειν, ἤν τε πεζῇ,
38459   4.15a.19.24 : σφοδρὸν παρέχει τὸ σῶμα· ἐν ταῖς θήραις φιλοπονεῖσθαι
38460   4.15a.19.25 : συνεπαίρει τε ἡ γῆ καὶ κυσὶν εὐπέτειαν τροφῆς παρέ– 
38461   4.15a.19.26 : χουσα καὶ θηρία συμπαρατρέφουσα. ὠφελούμενοι δὲ
38462   4.15a.19.27 : ἀπὸ τῆς γεωργίας καὶ οἱ κύνες καὶ οἱ ἵπποι ἀντωφε–
38463   4.15a.19.28 : λοῦσι τὸν χῶρον, ὁ μὲν ἵππος πρωί τε κομίζων τὸν κη–
38464   4.15a.19.29 : δόμενον εἰς τὴν ἐπιμέλειαν καὶ ἐξουσίαν παρέχων τοῦ
38465   4.15a.19.30 : δείλης ἀπιέναι; αἱ δὲ κύνες τά τε θηρία συνεξαίρουσαι
38466   4.15a.19.31 : κωλύουσιν ἀπὸ λύμης καρπῶν καὶ προβάτων καὶ τῇ ἐρη–
38467   4.15a.19.32 : μία τὴν ἀσφάλειαν συμπαρέχουσαι. συμπαρορμᾷ δέ τι
38468   4.15a.19.33 : καὶ εἰς τὸ ἀρήγειν σὺν ὅπλοις τῇ χώρᾳ † ἡ γεωργία ἐν
38469   4.15a.19.34 : τῷ μέσῳ τοὺς καρποὺς τρέφουσα τῷ κρατοῦντι λαμβά–
38470   4.15a.19.35 : νειν. καὶ δραμεῖν δὲ καὶ βαλεῖν καὶ πηδῆσαι τίς ἱκανω–
38471   4.15a.19.36 : τέρους τέχνη γεωργίας παρέχεται; τίς δὲ τοῖς ἐργαζομέ–
38472   4.15a.19.37 : νοις τέχνη πλείω ἀντιχαρίζεται; τίς δ´ ἥδιον τὸν ἐπιμε–
38473   4.15a.19.38 : λούμενον δέχεται, προτείνουσα προσιόντι λαβεῖν ὅ τι
38474   4.15a.19.39 : χρῄζει; τίς δὲ ξένους ἥδιον ἢ ἀφθονώτερον δέχεται; χει–
38475   4.15a.19.40 : μάσαι δὲ πυρὶ ἀφθόνῳ καὶ θερμοῖς λουτροῖς ποῦ πλείων
38476   4.15a.19.41 : εὐχέρεια ἢ ἐν χωρίῳ; ποῦ δὲ ἥδιον θερίσαι ὕδασί τε καὶ
38477   4.15a.19.42 : πνεύμασι καὶ σκιαῖς ἢ κατ´ ἀγρόν; τίς δὲ ἄλλη θεοῖς ἀπαρ–
38478   4.15a.19.43 : χὰς πρεπωδεστέρας παρέχει ἢ ἑορτὰς πληρεστέρας ἀπο–
38479   4.15a.19.44 : δεικνύει; τίς δὲ οἰκέταις προσφιλεστέρα 〈ἢ〉 γυναικὶ ἡδίων
38480   4.15a.19.45 : ἢ τέκνοις ποθεινοτέρα ἢ φίλοις εὐχαριστοτέρα; ἐμοὶ μὲν
38481   4.15a.19.46 : θαυμαστὸν δοκεῖ εἶναι, εἴ τις ἐλεύθερος ἄνθρωπος κτῆμά 
38482   4.15a.19.47 : τι τούτου ἥδιον κτᾶται ἢ ἐπιμέλειάν τινα ταύτης εὕρηκεν
38483   4.15a.19.48 : ἡδίω ἢ ὠφελιμωτέραν εἰς τὸν βίον. ἔτι δὲ ἡ γῆ θεὸς
38484   4.15a.19.49 : οὖσα τοὺς δυναμένους καταμανθάνειν καὶ δικαιοσύνην δι–
38485   4.15a.19.50 : δάσκει· τοὺς γὰρ ἄριστα θεραπεύοντας αὐτὴν πλεῖστα
38486   4.15a.19.51 : ἀγαθὰ ἀντιποιεῖ. ἢν δ´ ἄρα ὑπὸ πλήθους ποτὲ στρα–
38487   4.15a.19.52 : τευμάτων τῶν ἔργων στερηθῇ ἡ γῆ, οἱ ἐν τῇ γεωργίᾳ
38488   4.15a.19.53 : ἀναστρεφόμενοι καὶ σφοδρῶς καὶ ἀνδρικῶς παιδευόμε–
38489   4.15a.19.54 : νοι, οὗτοι εὖ παρεσκευασμένοι τὰ σώματα καὶ τὰς ψυχάς,
38490   4.15a.19.55 : ἐὰν μὴ θεὸς κωλύῃ, δύνανται ἰόντες εἰς τὰς τῶν κωλυόντων
38491   4.15a.19.56 : λαμβάνειν ἀφ´ ὧν θρέψονται. πολλάκις δ´ ἐν τῷ πολέμῳ
38492   4.15a.19.57 : καὶ ἀσφαλέστερόν ἐστι σὺν τοῖς ὅπλοις τὴν τροφὴν μα–
38493   4.15a.19.58 : στεύειν ἢ σὺν τοῖς γεωργικοῖς ὀργάνοις. συμπαιδεύει δὲ
38494   4.15a.19.59 : καὶ εἰς τὸ ἄρχειν ἡ γεωργία· ἐπί τε γὰρ τοὺς πολεμίους
38495   4.15a.19.60 : μετ´ ἀνθρώπων δεῖ ἰέναι, τῆς τε γῆς σὺν ἀνθρώποις
38496   4.15a.19.61 : ἐστὶν ἡ ἐργασία. τὸν οὖν μέλλοντα γεωργήσειν εὖ δεῖ
38497   4.15a.19.62 : τοὺς ἐργαστῆρας καὶ προθύμους παρασκευάζειν καὶ πεί–
38498   4.15a.19.63 : θεσθαι ἐθέλοντας· τόν τε ἐπὶ πολεμίους ἄγοντα ταὐτὰ
38499   4.15a.19.64 : δεῖ μηχανᾶσθαι δωρούμενόν τε οἷς δεῖ τοὺς ἀγαθοὺς καὶ κο–
38500   4.15a.19.65 : λάζοντα τοὺς ἀτακτοῦντας. καὶ παρακελεύεσθαι δὲ πολ–
38501   4.15a.19.66 : λάκις οὐδὲν ἧττον δεῖ τοῖς ἐργάταις τὸν γεωργὸν ἢ τὸν
38502   4.15a.19.67 : στρατηγὸν τοῖς στρατιώταις· καὶ ἐλπίδων δὲ ἀγαθῶν οὐ–
38503   4.15a.19.68 : θὲν ἧττον οἱ δοῦλοι τῶν ἐλευθέρων δέονται, ἀλλὰ καὶ
38504   4.15a.19.69 : μᾶλλον, ὅπως μένειν ἐθέλωσι. καλῶς δὲ κἀκεῖνος εἶπεν, 
38505   4.15a.19.70 : ὃς ἔφη τὴν γεωργίαν τῶν ἄλλων τεχνῶν μητέρα καὶ τρο–
38506   4.15a.19.71 : φὸν εἶναι· εὖ μὲν γὰρ φερομένης τῆς γεωργίας ἔρρωνται
38507   4.15a.19.72 : καὶ 〈αἱ〉 ἄλλαι τέχναι ἅπασαι, ὅπου δὲ ἂν ἀναγκασθῇ
38508   4.15a.19.73 : ἡ γῆ χερσεύειν, ἀποσβέννυνται καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι σχε–
38509   4.15a.19.74 : δόν τι καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν. 
38510   4.16.t.1 : {1ΕΙΣ ΤΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ.}1
38511   4.16.20.1 : Μενάνδρου (fr. 795 K.).
38512   4.16.20.2 : Ἔχει τι τὸ πικρὸν τῆς γεωργίας γλυκύ.
38513   4.16.21.1 : Μενάνδρου (fr. 641 K.).
38514   4.16.21.2 : Ὁ τῶν γεωργῶν ἡδονὴν ἔχει βίος
38515   4.16.21.3 : ταῖς ἐλπίσιν τἀλγεινὰ παραμυθούμενος.
38516   4.16.22.1 : Διφίλου (fr. 89 K.).
38517   4.16.22.2 : Ἓν ὀνάριον ἐξ ἀγροῦ μοι καταβαίνει,
38518   4.16.22.3 : καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἀγαπητῶς
38519   4.16.22.4 : ὥσπερ κανοῦν μοι πάντ´ ἐνεσκευασμένον,
38520   4.16.22.5 : σπονδήν, ὀλάς, ἔλαιον, ἰσχάδας, μέλι. 
38521   4.16.23.1 : Μενάνδρου (fr. 642 K.).
38522   4.16.23.2 : Ἐν τοῖς πολεμίοις ὑπερέχειν τὸν ἄνδρα δεῖ·
38523   4.16.23.3 : τὸ γὰρ γεωργεῖν ἔργον ἐστὶν οἰκέτου.
38524   4.16.24.1 : Ἀναξιλάου ἐκ Μυροποιοῦ (fr. 16 vol.
38525   4.16.24.2 : II p. 267 K.).
38526   4.16.24.3 : Πῶς ἔχεις; ὡς ἰσχνὸς εἶ;
38527   4.16.24.4 : {—}Ἀπόλλυμαι· τρέφω γὰρ ἐν ἀγρῷ χωρίον.
38528   4.16.25.1 : Μενάνδρου Γεωργοῦ (fr. 96 K.).
38529   4.16.25.2 : Ἀγρὸν εὐσεβέστερον γεωργεῖν οὐδένα
38530   4.16.25.3 : οἶμαι· φέρει γὰρ ὅσα θεοῖς ἄνθη καλά,
38531   4.16.25.4 : κιττόν, δάφνην· κριθὰς δ´ ἐὰν σπείρω, πάνυ
38532   4.16.25.5 : † δικαίως ἀπέδωχ´, ὅσα ἂν καταβάλω.
38533   4.16.26.1 : Φιλήμονος (fr. 98 K.).
38534   4.16.26.2 : Ἐγὼ τὸν ἀγρὸν ἰατρὸν ἐλελήθειν ἔχων· 
38535   4.16.26.3 : τρέφει γὰρ οὗτος ὥσπερ ἀρρωστοῦντά με,
38536   4.16.26.4 : σιτάρια μικρὰ προσφέρων οἴνου θ´ ὅσον
38537   4.16.26.5 : ὀσμήν, λαχάνων ἄγει τι καὶ νὴ τὸν Δία
38538   4.16.26.6 : τὰ πετραῖα ταῦτ´ ὀψάρια, κάππαριν, θύμον,
38539   4.16.26.7 : ἀσπάραγον, αὐτὰ ταῦτα· καὶ δέδοικα μὴ
38540   4.16.26.8 : λίαν ἀπισχναίνων με ποιήσῃ νεκρόν.
38541   4.16.27.1 : Φιλήμων ἐν Ὑποβολιμαίῳ (fr. 82 K.).
38542   4.16.27.2 : Ἀεὶ γεωργὸς εἰς νέωτα πλούσιος.
38543   4.16.28.1 : Κωμικοῦ ποιητοῦ (Com. III p. 424 K.).
38544   4.16.28.2 : Ἐγὼ γεωργῶ τὸν ἀγρόν, οὐχ ὅπως τρέφῃ
38545   4.16.28.3 : αὐτός με, παρ´ ἐμοῦ δ´ ἵνα τροφὴν προσλαμβάνῃ.
38546   4.16.28.4 : σκάπτω γὰρ αὐτὸς ἐπιμελῶς σπείρω τ´ ἀεί,
38547   4.16.28.5 : καὶ πάντα ποιῶ πρὸς τὸ δοῦναι καὶ λαβεῖν.
38548   4.16.28.6 : ὁ δὲ λαμβάνει μέν, ἀποδίδωσι δ´ οὐδὲ ἕν.
38549   4.16.28.7 : ***
38550   4.16.28.8 : ἀποστερητὴν ἔλαθον ἀγοράσας ἀγρόν.
38551   4.16.28.9 : ἔσπειρα μὲν κριθῶν μεδίμνους εἴκοσι,
38552   4.16.28.10 : τούτων 〈δ´〉 ἀπέδωκεν οὐδ´ ὅλους τρεισκαίδεκα,
38553   4.16.28.11 : οἱ δ´ ἕπτ´ ἐπὶ Θήβας ἐστράτευσάν μοι, δοκῶ
38554   4.16.28.12 : τὸ τῶν γυναικῶν ῥῆμα διατηρεῖ μόνον 
38555   4.16.28.13 : ‘ὀνησιφόρα γένοιτο.’ τοῦτο γίνεται·
38556   4.16.28.14 : ὃ γὰρ φέρει νῦν οὗτος, εἷς ὄνος φέρει.
38557   4.16.29.1 : Φαβωρίνου (fr. 108 p. 143 Marr.).
38558   4.16.29.2 : Φασὶ δὲ καὶ ἑταιρικόν τινα ἀναγκαζόμενον ὑπὸ τοῦ
38559   4.16.29.3 : πατρὸς γεωργεῖν ἀπάγξασθαι, γράψαντα ἐν γραμματιδίῳ,
38560   4.16.29.4 : ὅτι ἀπέραντόν τι καὶ ἀκατάστροφον ἡ γεωργία ἦν· σπεί–
38561   4.16.29.5 : ρειν, ὅπως θερίσωμεν, εἶτα θερίζειν, ὅπως σπείρωμεν·
38562   4.16.29.6 : ἄτοπόν τι τὸ χρῆμα τῆς περιόδου.
38563   4.16.30.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ 〈ηʹ〉 τῆς 〈Κύρου〉
38564   4.16.30.2 : παιδείας (VIII 3, 38).
38565   4.16.30.3 : Σκάπτω καὶ σπείρω καὶ μάλα μικρὸν γῄδιον, οὐ μέν–
38566   4.16.30.4 : τοι πονηρόν γε, ἀλλὰ πάντων δικαιότατον· ὅ τι γὰρ λά–
38567   4.16.30.5 : βοι σπέρμα, καλῶς καὶ δικαίως ἀπεδίδου αὐτό τε καὶ
38568   4.16.30.6 : τόκον οὐδέν τι πολύν, ἤδη δέ ποτε 〈ὑπὸ γενναιότητος
38569   4.16.30.7 : καὶ διπλάσια ἀπ〉έδωκεν ὧν ἔλαβεν.
38570   4.16.31.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Χρειῶν.
38571   4.16.31.2 : Ζήνων ὁ Στωϊκὸς φιλόσοφος ὁρῶν τινα τῶν γνωρί–
38572   4.16.31.3 : μων ὑπὸ τοῦ ἀγροῦ περισπώμενον εἶπεν ‘ἐὰν μὴ σὺ
38573   4.16.31.4 : τοῦτον ἀπολέσῃς, οὗτός σε ἀπολέσει.’ 
38574   4.16.32.1 : Ἀριστίππου.
38575   4.16.32.2 : Ἀρίστιππος λέγοντος αὐτῷ τινος ‘διὰ σὲ ἀπόλωλεν
38576   4.16.32.3 : ὁ ἀγρός’ ‘οὐκ οὖν’ ἔφη ‘κάλλιον δι´ ἐμὲ τὸν ἀγρὸν ἢ διὰ
38577   4.16.32.4 : τὸν ἀγρὸν ἐμέ;’ 
38578   4.16.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΗΣΥΧΙΑΣ.}1
38579   4.16.1.1 : Αἰσχύλου Προμηθέως δεσμώτου ( 44).
38580   4.16.1.2 : Τὰ μηδὲν ὠφελοῦντα μὴ πόνει μάτην.
38581   4.16.2.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπη (fr. 193 N. 2).
38582   4.16.2.2 : Ὅστις δὲ πράσσει πολλὰ μὴ πράσσειν παρόν,
38583   4.16.2.3 : μῶρος, παρὸν ζῆν ἡδέως ἀπράγμονα.
38584   4.16.3.1 : Ἐπιχάρμου ἐξ Αὐτομόλου (fr. 101 Kaib.).
38585   4.16.3.2 : Ἁ δ´ Ἁσυχία χαρίεσσα γυνά,
38586   4.16.3.3 : καὶ Σωφροσύνας πλατίον οἰκεῖ.
38587   4.16.4.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείας (Aul. 16 ss.).
38588   4.16.4.2 : Ζηλῶ σε, γέρον,
38589   4.16.4.3 : ζηλῶ ς´ ἀνδρῶν ὃς ἀκίνδυνον
38590   4.16.4.4 : βίον ἐξεπέρας´ ἀγνὼς ἀκλεής·
38591   4.16.4.5 : τοὺς δ´ ἐν τιμαῖς ἧσσον ἐπαινῶ. 
38592   4.16.5.1 : Μενάνδρου Ὑδρίας (fr. 466 K.).
38593   4.16.5.2 : Ὡς ἡδὺ τῷ μισοῦντι τοὺς φαύλους τρόπους
38594   4.16.5.3 : ἐρημία· καὶ τῷ μελετῶντι μηδὲ ἓν
38595   4.16.5.4 : πονηρὸν ἱκανὸν κτῆμ´ ἀγρὸς τρέφων καλῶς.
38596   4.16.5.5 : ἐκ τῶν ὄχλων δὲ ζῆλος, ἥ τε κατὰ πόλιν
38597   4.16.5.6 : αὕτη τρυφὴ λάμπει μέν, ἐς δ´ ὀλίγον χρόνον.
38598   4.16.6.1 : Πινδάρου Ὑπορχημάτων (fr. 109 Schr.).
38599   4.16.6.2 : Τὸ κοινόν τις ἀστῶν ἐν εὐδίᾳ τιθεὶς
38600   4.16.6.3 : ἐρευνασάτω μεγαλάνορος Ἁσυχίας ἱερὸν φάος,
38601   4.16.6.4 : στάσιν ἀπὸ πραπίδος, ἐπίκοτον ἀνελών,
38602   4.16.6.5 : πενίας δότειραν,
38603   4.16.6.6 : ἐχθρὰν κουροτρόφον.
38604   4.16.7.1 : Κερκίδα Μελιάμβων (fr. 3 II 4 p. 514 B.).
38605   4.16.7.2 : Ὁ τᾶς ῥικνᾶς χελώνας ἀμναμόνευ´·
38606   4.16.7.3 : οἶκος γὰρ ἄριστος ἀλαθέως καὶ φίλος. 
38607   4.16.11.1 : Εὐριπίδου Βακχῶν ( 389 ss.).
38608   4.16.11.2 : {ΧΟΡ.} Ὁ δὲ τᾶς ἡσυχίας
38609   4.16.11.3 : βίοτος, καὶ τὸ φρονεῖν
38610   4.16.11.4 : ἀσάλευτόν 〈τε〉 μένει,
38611   4.16.11.5 : καὶ ξυνέχει δώματα, πόρσω γὰρ ὅμως
38612   4.16.11.6 : αἰθέρα ναίοντες ὁρῶ–
38613   4.16.11.7 : σιν τὰ βροτῶν οὐρανίδαι.
38614   4.16.12.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν ( 109 s.).
38615   4.16.12.2 : Καλὸν δ〈έ γ´〉 ἔξω πραγμάτων ἔχειν πόδα
38616   4.16.12.3 : εὐβουλίας τυχόντα τῆς ἀμείνονος.
38617   4.16.13.1 : Εὐριπίδου Οἰνόμαος (fr. 576 N. 2).
38618   4.16.13.2 : Ὁ πλεῖστα πράσσων πλεῖσθ´ ἁμαρτάνει βροτῶν.
38619   4.16.14.1 : Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν (IV l
38620   4.16.14.2 : p. 140 Wil.).
38621   4.16.14.3 : Οὐκ οἶδ´, οὐδ´ ἐπέοικεν ἃ μὴ μάθομεν πονέεσθαι.
38622   4.16.15.1 : τοῦ αὐτοῦ (fr. IV 2 ss. Wil.).
38623   4.16.15.2 : Εἴ μευ καλὰ πέλει τὰ μελύδρια, καὶ τάδε μῶνα
38624   4.16.15.3 : κῦδος ἐμοὶ θήσοντι, τά μοι πάρος ὤπασε Μοῖρα· 
38625   4.16.15.4 : εἰ δ´ οὐχ ἁδέα ταῦτα, τί μοι πολὺ πλῄονα μοχθεῖν;
38626   4.16.15.5 : εἰ μὲν γὰρ βιότω διπλόον χρόνον ἄμμιν ἔδωκεν
38627   4.16.15.6 : ἢ Κρονίδας ἢ Μοῖρα πολύτροπος, ὥστ´ ἀνύεσθαι
38628   4.16.15.7 : τὸν μὲν ἐς εὐφροσύναν καὶ χάρματα, τὸν δ´ ἐπὶ μόχθῳ,
38629   4.16.15.8 : ἦν τάχα μοχθήσαντι μεθύστερον ἐσθλὰ δέχεσθαι.
38630   4.16.15.9 : εἰ δὲ θεοὶ κατένευσαν ἕνα χρόνον ἐς βίον ἐλθῆν
38631   4.16.15.10 : ἀνθρώποις, καὶ τόνδε βραχὺν καὶ μῄονα πάντων,
38632   4.16.15.11 : ἐς πόσον ἆ δειλοὶ καμάτως κεἰς ἔργα πονεῦμες,
38633   4.16.15.12 : ψυχὰν δ´ ἄχρι τίνος ποτὶ κέρδεα καὶ ποτὶ τέχνας
38634   4.16.15.13 : βάλλομες, ἱμείροντες ἀεὶ πολὺ πλῄονος ὄλβω;
38635   4.16.15.14 : ἦ λαθόμεσθ´ ἄρα πάντες ὅτι θνατοὶ γενόμεσθα,
38636   4.16.15.15 : χὡς βραχὺν ἐκ Μοίρας λάχομεν χρόνον.
38637   4.16.16.1 : Ἀπολλώνιος Διονυσίῳ (Epist. gr. p. 127
38638   4.16.16.2 : Herch.).
38639   4.16.16.3 : Καλὸν πρὶν παθεῖν διδαχθῆναι πηλίκον ἐστὶν ἡσυχία.
38640   4.16.17.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς Σωκράτους ἀπολογίας
38641   4.16.17.2 : (p. 31 E–32 A).
38642   4.16.17.3 : Οὐ γὰρ ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται οὔτε ὑμῖν
38643   4.16.17.4 : οὔτε ἄλλῳ πλήθει οὐδενὶ γνησίως ἐναντιούμενος καὶ δια– 
38644   4.16.17.5 : κωλύων πολλὰ ἄδικα καὶ παράνομα ἐν τῇ πόλει γίγνε–
38645   4.16.17.6 : σθαι, ἀλλ´ ἀναγκαῖόν ἐστι τὸν τῷ ὄντι μαχούμενον ὑπὲρ
38646   4.16.17.7 : τοῦ δικαίου, καὶ εἰ μέλλει ὀλίγον χρόνον σωθήσεσθαι,
38647   4.16.17.8 : ἰδιωτεύειν ἀλλὰ μὴ δημοσιεύειν.
38648   4.16.18.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ ἡσυχίας (vol.
38649   4.16.18.2 : VII p. 119 s. Bern.).
38650   4.16.18.3 : Σοφὸν ἔοικε χρῆμα τὸ τῆς ἡσυχίας πρός τε ἄλλα
38651   4.16.18.4 : καὶ εἰς ἐπιστήμην καὶ φρονήσεως μελέτην· λέγω δὲ οὐ
38652   4.16.18.5 : τὴν καπηλικὴν καὶ ἀγοραίαν, ἀλλὰ τὴν μεγάλην, ἥ τις
38653   4.16.18.6 : ἐξομοιοῖ θεῷ τὸν αὐτὴν ἀναλαβόντα. αἱ μὲν γὰρ ἐν ταῖς
38654   4.16.18.7 : πόλεσι καὶ τοῖς τῶν ἀνθρώπων ὄχλοις γινόμεναι μελέ–
38655   4.16.18.8 : ται γυμνάζουσι τὴν λεγομένην δριμύτητα, πανουργίαν
38656   4.16.18.9 : οὖσαν· ὥστε τοὺς ἐν αὐταῖς ἄκρους οἷον ὑπὸ μαγείρων
38657   4.16.18.10 : τῶν ἐν ταῖς πόλεσι χρειῶν διαπεποικιλμένους † πόσα δὲ
38658   4.16.18.11 : οὐχὶ καὶ διακονήματα δεινὰ ἐργάζεσθαι. ἡ δ´ ἐρημία, σο–
38659   4.16.18.12 : φίας οὖσα γυμνάσιον, ἠθοποιὸς ἀγαθὴ καὶ πλάττει καὶ
38660   4.16.18.13 : μετευθύνει τῶν ἀνδρῶν τὰς ψυχάς. οὐδὲν γὰρ αὐταῖς
38661   4.16.18.14 : ἐμπόδιόν ἐστι τῆς αὐξήσεως, οὐδὲ πρὸς πολλὰ καὶ μικρὰ
38662   4.16.18.15 : νόμιμα προσπταίουσαι κάμπτονται εὐθύ, καθάπερ αἱ
38663   4.16.18.16 : ταῖς πόλεσιν ἐναπειλημμέναι ψυχαί· ἀλλ´ ἐν ἀέρι καθα–
38664   4.16.18.17 : ρῷ καὶ τὰ πολλὰ ἔξω διαιτώμεναι τῶν ἀνθρώπων ἀνία–
38665   4.16.18.18 : σιν ὀρθαὶ καὶ πτεροφυοῦσιν, ἀρδόμεναι τῷ διαυγεστάτῳ
38666   4.16.18.19 : τε καὶ λειοτάτῳ ῥεύματι τῆς ἡσυχίας, ἐν ᾧ τά τε μαθή–
38667   4.16.18.20 : ματα τοῦ νοῦ θεοειδέστερα καὶ καθαρώτερον ὁρᾶν. διὰ 
38668   4.16.18.21 : τοῦτό τοι καὶ τῶν θεῶν τὰ ἱερά, ὅσα ἐκ τοῦ πάλαι ἀρ–
38669   4.16.18.22 : χαίου νενόμισται, τοῖς ἐρημοτάτοις χωρίοις οἱ πρῶτοι,
38670   4.16.18.23 : μάλιστα δὲ Μουσῶν τε καὶ Πανὸς καὶ Νυμφῶν καὶ
38671   4.16.18.24 : Ἀπόλλωνος καὶ ὅσοι μουσικῆς ἡγεμόνες θεοί, διακρίναν–
38672   4.16.18.25 : τες, ὡς οἶμαι, τὰς παιδείας κατὰ τῶν ἐν ταῖς πόλεσι δει–
38673   4.16.18.26 : νῶν τε καὶ μιαρῶν σινῶν. 
38674   4.17.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑΥΑΓΙΟΥ.}1
38675   4.17.1.1 : Ὁμήρου Ὀδυσσείας θʹ ( 138 s.).
38676   4.17.1.2 : Οὐ μὲν γάρ τί που ἐστὶ κακώτερον ἄλλο θαλάσσης
38677   4.17.1.3 : ἄνδρα τε συγχεῦαι, εἰ καὶ μάλα καρτερὸς εἴη.
38678   4.17.2.1 : Ἀλέξιδος ἐκ Συναποθνῃσκόντων (fr. 211 K.).
38679   4.17.2.2 : Ὅστις διαπλεῖ θάλατταν ἢ μελαγχολᾷ
38680   4.17.2.3 : ἢ πτωχός ἐστιν ἢ θανατᾷ. τούτων τῶν τριῶν
38681   4.17.2.4 : ἑνός γ´ ἀποτυχεῖν τοὐλάχιστον οὐκ ἔνι.
38682   4.17.3.1 : Σοφοκλέους Σκυρίων (fr. 511 N 2.).
38683   4.17.3.2 : Ἦ ποντοναῦται τῶν ταλαιπώρων βροτῶν,
38684   4.17.3.3 : οἷς οὔτε δαίμων οὔτε τις θεῶν νέμων
38685   4.17.3.4 : πλούτου ποτ´ ἂν νείμειεν ἀξίαν χάριν.
38686   4.17.3.5 : λεπταῖς ἐπὶ ῥοπῇσιν ἐμπολὰς μακρὰς
38687   4.17.3.6 : ἀεὶ παραρρίπτοντες οἱ πολύφθοροι
38688   4.17.3.7 : ἢ ἔσωσαν ἁκέρδαναν ἢ διώλεσαν. 
38689   4.17.4.1 : Ἐκ τῶν Ἀράτου Φαινομένων ( 292).
38690   4.17.4.2 : Τῆμος ἐπιρρήσσουσι νότοι, ὁπότ´ Αἰγοκερῆι
38691   4.17.4.3 : ἐμφέρετ´ ἠέλιος· τότε δὲ κρύος ἐκ Διός ἐστι
38692   4.17.4.4 : ναύτῃ μαλκιόωντι κακώτατον. ἀλλὰ καὶ ἔμπης
38693   4.17.4.5 : ἤδη πάντ´ ἐνιαυτὸν ὑπὸ στείρῃσι θάλασσα
38694   4.17.4.6 : πορφύρει· ἴκελοι δὲ κολυμβάσιν αἰθυίῃσιν
38695   4.17.4.7 : πολλάκις ἐκ νηῶν πέλαγος περιπαπταίνοντες
38696   4.17.4.8 : ἥμεθ´ ἐπ´ αἰγιαλοὺς τετραμμένοι, οἱ δ´ ἔτι πόρσω
38697   4.17.4.9 : κλύζονται· ὀλίγον δὲ διὰ ξύλον Ἄιδ´ ἐρύκει.
38698   4.17.5.1 : Φιλήτα Ἐπιγραμμάτων.
38699   4.17.5.2 : Γαῖαν μὲν φανέουσι θεοί ποτε· νῦν δὲ πάρεστιν
38700   4.17.5.3 : λαιψηρῶν ἀνέμων μοῦνον ὁρᾶν τέμενος.
38701   4.17.6.1 : Ἀντιφάνους Ἐφεσίας (fr. 100 K.).
38702   4.17.6.2 : Δύστηνος ὅστις ζῇ θαλάττιον βίον.
38703   4.17.6.3 : τῶν γὰρ πλεόντων ζητεῖν ἑκατὸν στάδια
38704   4.17.6.4 : ἐλθεῖν του δὴ κρεῖττον ἢ πλεῦσαι πλέθρον.
38705   4.17.6.5 : πλεῖς τὴν θάλατταν σχοινίων πωλουμένων;
38706   4.17.7.1 : Ὁμήρου (II. XV 628).
38707   4.17.7.2 : Τυτθὸν γὰρ ὑπὲκ θανάτοιο φέρονται. 
38708   4.17.8.1 : Ἀρχίππου (fr. 43 K.).
38709   4.17.8.2 : Ὡς ἡδὺ τὴν θάλατταν ἀπὸ 〈τῆς〉 γῆς ὁρᾶν
38710   4.17.8.3 : ὦ μῆτέρ ἐστι, μὴ πλέοντα μηδαμοῦ.
38711   4.17.9.1 : Μενάνδρου ἐν Θρασυλέοντι (fr. 241 K.).
38712   4.17.9.2 : Ὁ δεύτερος πλοῦς ἐστὶ δήπου λεγόμενος,
38713   4.17.9.3 : ἂν ἀποτύχῃ τις 〈οὐρίου〉 [ἐν ταῖς] κώπαισι πλεῖν.
38714   4.17.10.1 : Καλλιμάχου (fr. 111 Schn.).
38715   4.17.10.2 : Ἔνθ´ ἀνέμων μεγάλων κῦμα διωλύγιον.
38716   4.17.11.1 : Καλλιμάχου (fr. 111 Schn.).
38717   4.17.11.2 : Τρισμάκαρ· ἦ παύρων ὄλβιός ἐσσι μέτα,
38718   4.17.11.3 : ναυτιλίης εἰ νῆιν ἔχεις βίον· ἀλλ´ ἐμὸς αἰὼν
38719   4.17.11.4 : κύμασιν αἰθυίης μᾶλλον ἐσῳκίσατο.
38720   4.17.12.1 : Σοφοκλέους Τυμπανιστῶν (fr. 579 N. 2).
38721   4.17.12.2 : Τί τούτου χάρμα μεῖζον ἂν λάβοις [ποτέ], 
38722   4.17.12.3 : τοῦ γῆς ἐπιψαύσαντα κᾆθ´ ὑπὸ στέγῃ
38723   4.17.12.4 : πυκνῆς ἀκοῦσαι ψακάδος εὑδούσῃ φρενί;
38724   4.17.13.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθέως (fr. 355 N. 2).
38725   4.17.13.2 : Ναῦς ἡ μεγίστη κρεῖσσον ἢ μικρὸν σκάφος.
38726   4.17.14.1 : Μενάνδρου (fr. 643 K.).
38727   4.17.14.2 : Τὰ μεγάλα κέρδη ῥᾳδίως ἢ πλουσίους
38728   4.17.14.3 : τοὺς παραβόλως πλέοντας ἢ νεκροὺς ποιεῖ.
38729   4.17.15.1 : Ἀντιφάνους (fr. 101 K.).
38730   4.17.15.2 : Ἐν γῇ πένεσθαι κρεῖττον ἢ πλουτοῦντα πλεῖν.
38731   4.17.16.1 : Εὐφορίωνος Φιλοκτήτου (fr. 42 Scheidw.).
38732   4.17.16.2 : Τὸν δ´ ἐκάλυψε θάλασσα λιλαιόμενον βιότοιο,
38733   4.17.16.3 : καὶ οἱ πήχεες ἄκρον ὑπερφαίνοντο ταθέντες
38734   4.17.16.4 : ἀχρεῖ´ ἀσπαίροντος ἅλις Δολοπιονίδαο,
38735   4.17.16.5 : δυστήνου· ζωὴν δὲ μεθ´ ὕδατος ἔκβαλε πᾶσαν
38736   4.17.16.6 : χεῖρας ὑπερπλάζων, ἅλμη δ´ ἐκάλυψεν † ὀδόντας.
38737   4.17.17.1 : Ἀντιφάνους Μελίττης (fr. 151 K.). 
38738   4.17.17.2 : Ἐπὶ χρήμασιν δ´ ὢν ἔμπορος φρονεῖ μέγα.
38739   4.17.17.3 : ὧν ἐστι πάντων ἐνίοτ´ ἄνεμος κύριος.
38740   4.17.18.1 : Εὐριπίδου Φιλοκτήτης (fr. 793 N. 2).
38741   4.17.18.2 : Μακάριος ὅστις εὐτυχῶν οἴκοι μένει.
38742   4.17.18.3 : ἐν γῇ δ´ ὁ φόρτος, καὶ πάλιν ναυτίλλεται.
38743   4.17.19.1 : Ἐκ τῶν Μόσχου Βουκολικῶν (fr. I Wil.).
38744   4.17.19.2 : Τὰν ἅλα τὰν γλαυκὰν ὅταν ὥνεμος ἀτρέμα βάλλῃ,
38745   4.17.19.3 : τὰν φρένα τὰν δειλὰν ἐρεθίζομαι, οὐδ´ ἔτι μοι γᾶ
38746   4.17.19.4 : ἐντὶ φίλα, ποθίει δὲ πολὺ πλέον ἅ με γαλάνα.
38747   4.17.19.5 : ἀλλ´ ὅταν ἀχήσῃ πολιὸς βυθός, ἁ δὲ θάλασσα
38748   4.17.19.6 : κυρτὸν ἐπαφρίζῃ, τὰ δὲ κύματα 〈μακρὰ〉 μεμήνῃ,
38749   4.17.19.7 : ἐς χθόνα παπταίνω καὶ δένδρεα, τὰν δ´ ἅλα φεύγω·
38750   4.17.19.8 : γᾶ δέ μοι ἀσπαστά, χἁ δάσκιος εὔαδεν ὕλα,
38751   4.17.19.9 : ἔνθα καὶ ἢν πνεύσῃ πολὺς ὥνεμος, ἁ πίτυς ᾄδει.
38752   4.17.19.10 : ἦ κακὸν ὁ γριπεὺς ζώει βίον, ᾧ δόμος ἁ ναῦς, 
38753   4.17.19.11 : καὶ πόνος ἐντὶ θάλασσα, καὶ ἰχθύες ἁ πλάνος ἄγρα.
38754   4.17.19.12 : αὐτὰρ ἐμοὶ γλυκὺς ὕπνος ὑπὸ πλατάνῳ βαθυφύλλῳ,
38755   4.17.19.13 : καὶ παγᾶς φιλέοιμι τὸν ἐγγύθεν ἦχον ἀκούειν,
38756   4.17.19.14 : ἃ τέρπει ψοφέοισα τὸν ἀγρικόν, οὐχὶ ταράσσει.
38757   4.17.20.1 : Γλαύκωνος.
38758   4.17.20.2 : Γλαύκων ὁ κωμῳδὸς ἥδιον ἔλεγε παρὰ τὴν θάλατταν
38759   4.17.20.3 : πεζεύειν ἢ παρὰ τὴν γῆν πλεῖν.
38760   4.17.21.1 : Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν (IX p. 128).
38761   4.17.21.2 : Ἕως ἂν σῴζηται τὸ σκάφος, ἄν τε μεῖζον ἄν τ´ ἔλατ–
38762   4.17.21.3 : τον ᾖ, τότε χρὴ καὶ ναύτην καὶ κυβερνήτην καὶ πάντ´ ἄν–
38763   4.17.21.4 : δρα ἑξῆς προθύμους εἶναι, καὶ ὅπως μήθ´ ἑκὼν μήτ´
38764   4.17.21.5 : ἄκων μηδεὶς ἀνατρέψῃ, τοῦτο σκοπεῖσθαι· ἐπειδὰν δ´ ἡ
38765   4.17.21.6 : θάλαττα ὑπέρσχῃ, μάταιος ἡ σπουδή. 
38766   4.18a.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΩΝ.}1
38767   4.18a.1.1 : Ἄμφιδος ἐξ Ἀμπελουργοῦ (fr. 3 K.).
38768   4.18a.1.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν ἀτυχίας ἀνθρωπίνης
38769   4.18a.1.3 : παραμύθιον γλυκύτερον ἐν βίῳ τέχνης.
38770   4.18a.1.4 : ἐπὶ τοῦ μαθήματος γὰρ ἑστηκὼς ὁ νοῦς
38771   4.18a.1.5 : αὑτὸν λέληθε παραπλέων τὰς συμφοράς.
38772   4.18a.2.1 : Ἱππάρχου ἐκ Ζωγράφου (fr. 2 vol. III p. 273 K.).
38773   4.18a.2.2 : Πολύ γ´ ἐστὶ πάντων κτῆμα τιμιώτατον
38774   4.18a.2.3 : ἅπασιν ἀνθρώποισιν εἰς τὸ ζῆν τέχνη.
38775   4.18a.2.4 : τὰ μὲν γὰρ ἄλλα καὶ πόλεμος καὶ μεταβολαὶ
38776   4.18a.2.5 : τύχης ἀνήλως´, ἡ τέχνη δὲ σῴζεται.
38777   4.18a.3.1 : Ἑρμοδότου (cf. Bergk p. l. 4 III p. 637). 
38778   4.18a.3.2 : Οὐχ ὁ λόγος αὔξει τὴν τέχνην περισσὸς ὤν,
38779   4.18a.3.3 : ἀλλ´ αὐτὰ κοσμεῖ τὴν τέχνην τὰ πράγματα.
38780   4.18a.4.1 : Σιμύλου.
38781   4.18a.4.2 : Οὔτε φύσις ἱκανὴ γίγνεται τέχνης ἄτερ
38782   4.18a.4.3 : πρὸς οὐδὲν ἐπιτήδευμα παράπαν οὐδενί,
38783   4.18a.4.4 : οὔτε πάλι τέχνη μὴ φύσιν κεκτημένη.
38784   4.18a.4.5 : τούτων ὁμοίως τοῖν δυεῖν συνηγμένων
38785   4.18a.4.6 : εἰς ταὐτόν, ἔτι δεῖ προσλαβεῖν χορηγίαν,
38786   4.18a.4.7 : ἔρωτα, μελέτην, καιρόν, εὐφυῆ χρόνον,
38787   4.18a.4.8 : κριτὴν τὸ ῥηθὲν δυνάμενον συναρπάσαι.
38788   4.18a.4.9 : ἐν ᾧ γὰρ ἂν τούτων τις ἀπολειφθεὶς τύχῃ,
38789   4.18a.4.10 : οὐκ ἔρχετ´ ἐπὶ τὸ τέρμα τοῦ προκειμένου.
38790   4.18a.4.11 : φύσις θέλησις ἐπιμέλει´ εὐταξία
38791   4.18a.4.12 : σοφοὺς τίθησι κἀγαθούς· ἐτῶν δέ τοι
38792   4.18a.4.13 : ἀριθμὸς οὐδὲν ἄλλο πλὴν γῆρας ποιεῖ.
38793   4.18a.5.1 : Μενάνδρου Αὐλητρίδος (fr. 68 K.).
38794   4.18a.5.2 : Τὰ πατρῷα μὲν ποιεῖ καιρός ποτε
38795   4.18a.5.3 : ἀλλότρια, σῴζει δ´ αὐτά που τὰ σώματα.
38796   4.18a.5.4 : βίου δ´ ἔνεστι μί´ ἀσφάλει´ ἐν ταῖς τέχναις. 
38797   4.18a.6.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σοφιστοῦ (p. 219 A–221 C).
38798   4.18a.6.2 : Ἀλλὰ μὴν τῶν γε τεχνῶν σχεδὸν πασῶν εἴδη δύο. —
38799   4.18a.6.3 : Πῶς; {—}Γεωργία μὲν καὶ ὅση περὶ τὸ θνητὸν πᾶν σῶ–
38800   4.18a.6.4 : μα θεραπεία, τό τ´ αὖ περὶ τὸ σύνθετον καὶ πλαστόν,
38801   4.18a.6.5 : ὃ δὴ σκεῦος ὠνομάκαμεν, ἥ τε μιμητική, ξύμπαντα ταῦτα
38802   4.18a.6.6 : δικαιότατα ἑνὶ προσαγορεύοιτο ἂν ὀνόματι. {—}Πῶς καὶ
38803   4.18a.6.7 : τίνι; {—}Πᾶν ὅπερ ἂν μὴ πρότερόν 〈τις ὂν ὕστερον〉 εἰς
38804   4.18a.6.8 : οὐσίαν ἄγῃ, τὸν μὲν ἄγοντα ποιεῖν, τὸ δὲ ἀγόμενον ποιεῖ–
38805   4.18a.6.9 : σθαί πού φαμεν. {—}Ὀρθῶς. {—}Τὰ δέ γε νυν〈δὴ ἃ〉
38806   4.18a.6.10 : διήλθομεν ἅπαντα εἶχεν εἰς τοῦτο τὴν αὑτῶν δύναμιν. {—}
38807   4.18a.6.11 : Εἶχε γὰρ οὖν. {—}Ποιητικὴν τοίνυν αὐτὰ συγκεφαλαιω–
38808   4.18a.6.12 : σάμενοι προσείπωμεν. {—}Ἔστω. {—}Τὸ δὴ μαθηματικὸν
38809   4.18a.6.13 : αὖ μετὰ τοῦτο εἶδος ὅλον καὶ τὸ τῆς γνωρίσεως τό τε
38810   4.18a.6.14 : χρηματιστικὸν καὶ ἀγωνιστικὸν καὶ θηρευτικόν, ἐπειδὴ
38811   4.18a.6.15 : δημιουργεῖ μὲν οὐδὲν τούτων, τὰ δὲ ὄντα καὶ γεγονότα
38812   4.18a.6.16 : τὰ μὲν χειροῦται λόγοις καὶ πράξεσι, τὰ δὲ τοῖς χει–
38813   4.18a.6.17 : ρουμένοις οὐκ ἐπιτρέπει, μάλιστ´ ἄν που διὰ ταῦτα
38814   4.18a.6.18 : ξυνάπαντα τὰ μέρη τέχνη τις κτητικὴ λεχθεῖσα ἂν
38815   4.18a.6.19 : πρέψειεν. {—}Ναί· πρέποι γὰρ ἄν. {—}Κτητικῆς δὴ καὶ
38816   4.18a.6.20 : ποιητικῆς ξυμπασῶν οὐσῶν τῶν τεχνῶν ἐν ποτέρᾳ τὴν
38817   4.18a.6.21 : ἀσπαλιευτικήν, ὦ Θεαίτητε, τιθῶμεν; {—}Ἐν κτητικῇ δή–
38818   4.18a.6.22 : που δῆλον. {—}Κτητικῆς δὲ ἆρ´ οὐ δύο εἴδη; τὸ μὲν ἑκόν– 
38819   4.18a.6.23 : των πρὸς ἑκόντας μεταβλητικὸν ὂν διά τε δωρεῶν καὶ
38820   4.18a.6.24 : μισθώσεων, τὸ δὲ λοιπόν, ἢ κατ´ ἔργα ἢ κατὰ λόγους χει–
38821   4.18a.6.25 : ρούμενον ξύμπαν, χειρωτικὸν ἂν εἴη; {—}Φαίνεται γοῦν ἐκ
38822   4.18a.6.26 : τῶν εἰρημένων. {—}Τί δέ; τὴν χειρωτικὴν ἆρ´ οὐ διχῇ
38823   4.18a.6.27 : τμητέον; {—}Πῇ; {—}Τὸ μὲν ἀμφαδὸν ὅλον ἀγωνιστικὸν
38824   4.18a.6.28 : τιθέντας, τὸ δὲ κρυφαῖον αὐτῆς πᾶν θηρευτικόν. {—}Ναί.
38825   4.18a.6.29 : {—}Τήν γε μὴν θηρευτικὴν ἄλογον τὸ μὴ οὐ τέμνειν διχῇ. {—}
38826   4.18a.6.30 : Λέγε ὅπῃ. {—}Τὸ μὲν ἀψύχου γένους διελομένους, τὸ δὲ
38827   4.18a.6.31 : ἐμψύχου. {—}Τί μήν; εἴπερ ἔστον γε ἄμφω. {—}Πῶς δ´
38828   4.18a.6.32 : οὐκ ἔστον; καὶ δεῖ γε ἡμᾶς τὸ μὲν τῶν ἀψύχων, ἀνώνυ–
38829   4.18a.6.33 : μον πλὴν κατ´ ἔνια τῆς κολυμβητικῆς ἄττα μέρη καὶ τοι–
38830   4.18a.6.34 : αῦτ´ ἄλλα βραχέα, χαίρειν ἐᾶσαι, τὸ δέ, τῶν ἐμψύχων
38831   4.18a.6.35 : ζῴων οὖσαν θήραν, προσειπεῖν ζῳοθηρικήν. {—}Ἔστω. {—}
38832   4.18a.6.36 : Ζῳοθηρικῆς δὲ ἆρα οὐ διπλοῦν εἶδος ἂν λέγοιτο ἐν δίκῃ,
38833   4.18a.6.37 : τὸ μὲν πεζοῦ γένους, πολλοῖς εἴδεσι καὶ ὀνόμασι διῃ–
38834   4.18a.6.38 : ρημένον, πεζοθηρικόν, 〈τὸ δ´ ἕτερον〉 νευστικοῦ ζῴου πᾶν
38835   4.18a.6.39 : ἐνυγροθηρικόν; {—}Πάνυ γε. {—}Νευστικοῦ μὴν τὸ μὲν
38836   4.18a.6.40 : πτηνὸν φῦλον ὁρῶμεν, τὸ δὲ ἔνυδρον; {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}
38837   4.18a.6.41 : Καὶ τοῦ πτηνοῦ μὲν γέ〈νους〉 πᾶσα ἡμῖν ἡ θήρα λέγεταί 
38838   4.18a.6.42 : που ὀρνιθευτική. {—}Λέγεται. {—}Τοῦ δ´ ἐνύδρου σχεδὸν
38839   4.18a.6.43 : ἁλιευτικὴ τὸ σύνολον. {—}〈Ναί.〉 {—}Τί δέ; ταύτην αὖ
38840   4.18a.6.44 : τὴν θήραν, ἆρα οὐκ ἂν κατὰ τὰ μέγιστα μέρη δύο διέ–
38841   4.18a.6.45 : λοιμεν; {—}Κατὰ ποῖα; {—}Καθ´ ἃ τὸ μὲν ἕρκεσιν αὐ–
38842   4.18a.6.46 : τόθι ποιεῖται τὴν θήραν, τὸ δὲ πληγῇ; {—}Πῶς λέγεις,
38843   4.18a.6.47 : καὶ πῇ διαιρούμενος ἑκάτερον; {—}Τὸ μέν, ὅτι πᾶν ὅσον
38844   4.18a.6.48 : ἂν ἕνεκα κωλύσεως εἴργῃ τι περιέχον, ἕρκος εἰκὸς ὀνομά–
38845   4.18a.6.49 : ζειν. {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Κύρτους δὴ καὶ δίκτυα καὶ βρό–
38846   4.18a.6.50 : χους καὶ πόρκους καὶ τὰ τοιαῦτα μῶν ἄλλο τι πλὴν ἕρκη
38847   4.18a.6.51 : χρὴ προσαγορεύειν; {—}Οὐδέν. {—}Τοῦτο μὲν ἄρα ἑρκοθηρι–
38848   4.18a.6.52 : κὸν τῆς ἄγρας τὸ μέρος φήσομεν ἤ τι τοιοῦτον. {—}Ναί.
38849   4.18a.6.53 : {—}Τὸ δὲ ἀγκίστροις καὶ τριόδουσι πληγῇ γιγνόμενον
38850   4.18a.6.54 : ἕτερον μὲν ἐκείνου, πληκτικὴν δέ τινα θήραν ἡμᾶς προσ–
38851   4.18a.6.55 : ειπεῖν ἑν〈ὶ λό〉γῳ νῦν χρεών· ἢ τί τις ἄν, ὦ Θεαίτητε, εἴποι
38852   4.18a.6.56 : κάλλιον; {—}Ἀμελῶμεν τοῦ ὀνόματος, ἀρκεῖ γὰρ καὶ τοῦτο.
38853   4.18a.6.57 : {—}Τῆς μὲν τοίνυν πληκτικῆς τὸ μὲν νυκτερινὸν οἶμαι πρὸς
38854   4.18a.6.58 : πυρὸς φῶς γιγνόμενον ὑπ´ αὐτῶν τῶν περὶ τὴν θήραν πυ–
38855   4.18a.6.59 : ρευτικὴν ῥηθῆναι 〈συμβέβηκε〉. {—}Πάνυ γε. {—}Τὸ δέ γε μεθ–
38856   4.18a.6.60 : ημερινόν, ὡς ἐχόντων ἐν ἄκροις ἄγκιστρα καὶ τῶν τριοδόν– 
38857   4.18a.6.61 : των πᾶν ἀγκιστρευτικόν; {—}Λέγεται γὰρ οὖν. {—}Τοῦ τοίνυν
38858   4.18a.6.62 : ἀγκιστρευτικοῦ τῆς πληγῆς τὸ μὲν ἄνωθεν εἰς τὸ κάτω
38859   4.18a.6.63 : γιγνόμενον διὰ τὸ τοῖς τριόδουσιν οὕτω μάλιστα χρῆσθαι
38860   4.18a.6.64 : τριοδοντία τις, οἶμαι, κέκληται. {—}Φασὶ γοῦν τινές. {—}
38861   4.18a.6.65 : Τὸ δέ γε λοιπόν ἐστιν ἓν ἔτι μόνον ὡς εἰπεῖν εἶδος. {—}
38862   4.18a.6.66 : Ποῖον; {—}Τὸ τῆς ἐναντίας ταύτῃ πληγῆς, ἀγκίστρῳ τε
38863   4.18a.6.67 : γιγνόμενον καὶ τῶν ἰχθύων οὐχ ᾗ τις ἂν τύχῃ τοῦ σώ–
38864   4.18a.6.68 : ματος, ὥσπερ τοῖς τριόδουσιν, ἀλλὰ περὶ τὴν κεφαλὴν καὶ
38865   4.18a.6.69 : τὸ στόμα τοῦ θηρευθέντος ἑκάστοτε, καὶ κάτωθεν εἰς
38866   4.18a.6.70 : τοὐναντίον ἄνω ῥάβδοις καὶ καλάμοις ἀνασπώμενον· οὗ
38867   4.18a.6.71 : τί φήσομεν, ὦ Θεαίτητε, δεῖν τοὔνομα λέγεσθαι; {—}Δοκῶ
38868   4.18a.6.72 : μέν, ὅπερ ἄρτι προυθέμεθα δεῖν ἐξευρεῖν, τοῦτο αὐτὸ
38869   4.18a.6.73 : νῦν ἀποτετελέσθαι. {—}Νῦν ἄρα τῆς ἀσπαλιευτικῆς, περὶ
38870   4.18a.6.74 : οὗ σύ τε κἀγὼ συνωμολογήκαμεν, οὐ μόνον τοὔνομα ἀλλὰ
38871   4.18a.6.75 : καὶ τὸν λόγον περὶ αὐτὸ τοὖργον εἰλήφαμεν ἱκανῶς. ξυμ–
38872   4.18a.6.76 : πάσης γὰρ τέχνης τὸ μὲν ἥμισυ μέρος κτητικὸν ἦν, κτητι–
38873   4.18a.6.77 : κοῦ δὲ χειρωτικόν, χειρωτικοῦ δὲ θηρευτικόν, τοῦ δὲ θηρευ–
38874   4.18a.6.78 : τικοῦ ζῳοθηρικόν, ζῳοθηρικοῦ δὲ ἐνυγροθηρικόν, ἐνυγρο–
38875   4.18a.6.79 : θηρικοῦ δὲ τὸ κάτωθεν τμῆμα ὅλον ἁλιευτικόν, ἁλιευτικῆς
38876   4.18a.6.80 : δὲ πληκτικόν, πληκτικῆς δὲ ἀγκιστρευτικόν· τούτου δὲ τὸ
38877   4.18a.6.81 : περὶ τὴν κάτωθεν ἄνω πληγὴν ἀνασπωμένην, ἀπ´ αὐτῆς
38878   4.18a.6.82 : τῆς πράξεως ἀφομοιωθὲν τοὔνομα, ἡ νῦν ἀσπαλιευτικὴ
38879   4.18a.6.83 : ζητηθεῖσα ἐπίκλην γέγονε. {—}Παντάπασι μὲν οὖν τοῦτό
38880   4.18a.6.84 : γε ἱκανῶς δεδήλωται. 
38881   4.18a.7.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 235 C–236 C).
38882   4.18a.7.2 : Κατὰ δὴ τὸν παρεληλυθότα τρόπον τῆς διαιρέσεως
38883   4.18a.7.3 : ἔγωγέ μοι καὶ νῦν φαίνομαι δύο καθορᾶν εἴδη τῆς μιμη–
38884   4.18a.7.4 : τικῆς· τὴν γὰρ ζητουμένην ἰδέαν, ἐν ὁποτέρῳ ποθ´ ἡμῖν
38885   4.18a.7.5 : οὖσα τυγχάνει, καταμαθεῖν οὐδέπω μοι δοκῶ νῦν δυνατὸς
38886   4.18a.7.6 : εἶναι. {—}Σὺ δ´ ἀλλ´ εἰπὲ καὶ δίελε πρῶτον ἡμῖν 〈τίνε〉
38887   4.18a.7.7 : τὼ δύο λέγεις. {—}Μίαν μὲν τὴν εἰκαστικὴν ὁρῶν ἐν αὐτῇ
38888   4.18a.7.8 : τέχνην. ἔστι δ´ αὕτη μάλιστα, ὁπόταν κατὰ τὰς τοῦ παρα–
38889   4.18a.7.9 : δείγματος συμμετρίας τις ἐν μήκει καὶ πλάτει καὶ βάθει,
38890   4.18a.7.10 : καὶ πρὸς τούτοις ἔτι χρώματα ἀποδιδοὺς τὰ προσήκοντα
38891   4.18a.7.11 : ἑκάστοις, τὴν τοῦ μιμήματος γένεσιν ἀπεργάζηται. {—}Τί
38892   4.18a.7.12 : δέ; οὐ πάντες οἱ μιμούμενοί τι τοῦτ´ ἐπιχειροῦσι δρᾶν;
38893   4.18a.7.13 : {—}Οὔκουν ὅσοι γε τῶν μεγάλων πού τι πλάττουσιν ἔρ–
38894   4.18a.7.14 : γων ἢ γράφουσιν. εἰ γὰρ ἀποδιδοῖεν τὴν τῶν καλῶν
38895   4.18a.7.15 : ἀληθινὴν συμμετρίαν, οἶσθ´ ὅτι σμικρότερα μὲν τοῦ δέον–
38896   4.18a.7.16 : τος τὰ ἄνω, μείζω δὲ τὰ κάτω φαίνοιτ´ ἂν διὰ τὸ τὰ
38897   4.18a.7.17 : μὲν πόρρωθεν, τὰ δ´ ἐγγύθεν ὑφ´ ἡμῶν ὁρᾶσθαι. {—}
38898   4.18a.7.18 : Πάνυ μὲν οὖν. {—}Ἆρ´ οὖν οὐ χαίρειν τὸ ἀληθὲς ἐάσαντες
38899   4.18a.7.19 : οἱ δημιουργοὶ νῦν οὐ τὰς οὔσας συμμετρίας ἀλλὰ τὰς
38900   4.18a.7.20 : δοξούσας εἶναι καλὰς τοῖς εἰδώλοις ἐναπεργάζονται; {—}
38901   4.18a.7.21 : Πάνυ μὲν οὖν. {—}Τὸ μὲν ἄρα ἕτερον 〈οὐ〉 δίκαιον, εἰκός γε
38902   4.18a.7.22 : ὄν, εἰκόνα καλεῖν; {—}Ναί. {—}Καὶ τῆς γε μιμητικῆς τὸ ἐπὶ 
38903   4.18a.7.23 : τούτῳ μέρος κλητέον ὅπερ εἴπομεν ἐν τῷ πρόσθεν, εἰκα–
38904   4.18a.7.24 : στικήν; {—}Κλητέον. {—}Τί δέ; τὸ φαινόμενον μὲν διὰ
38905   4.18a.7.25 : τὴν οὐκ ἐκ καλοῦ θέαν ἐοικέναι τῷ καλῷ, δύναμιν δὲ εἴ τις
38906   4.18a.7.26 : λάβοι τὰ τηλικαῦτα ἱκανῶς ὁρᾶν, μηδὲ εἰκὸς ᾧ φησιν ἐοι–
38907   4.18a.7.27 : κέναι, τί καλοῦμεν; ἆρ´ οὐκ, ἐπείπερ φαίνεται μέν, ἔοικε
38908   4.18a.7.28 : δὲ οὔ, φάντασμα; {—}Τί μήν; {—}Οὐκοῦν πάμπολυ καὶ
38909   4.18a.7.29 : κατὰ τὴν ζωγραφίαν τοῦτο τὸ μέρος ἐστὶ καὶ κατὰ ξύμ–
38910   4.18a.7.30 : πασαν μιμητικήν; {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}Τὴν δὴ φάντασμα
38911   4.18a.7.31 : ἀλλ´ οὐκ εἰκόνα ἀπεργαζομένην τέχνην ἆρ´ οὐ φανταστι–
38912   4.18a.7.32 : κὴν ὀρθότατ´ ἂν προσαγορεύοιμεν; {—}Πολύ γε. {—}Τούτω
38913   4.18a.7.33 : τοίνυν 〈τὼ〉 δύο ἔλεγον εἴδη τῆς εἰδωλοποιητικῆς, εἰκα–
38914   4.18a.7.34 : στικὴν καὶ φανταστικήν. {—}Ὀρθῶς.
38915   4.18a.8.1 : Τοῦ αὐτοῦ (leg. p. 709 B).
38916   4.18a.8.2 : Θεὸς μὲν πάντα, καὶ μετὰ θεοῦ τύχη καὶ καιρός, ταν–
38917   4.18a.8.3 : θρώπινα διακυβερνῶσι ξύμπαντα. ἡμερώτερον μὴν τρίτον
38918   4.18a.8.4 : συγχωρῆσαι τούτοις ἕπεσθαι δεῖν τέχνην.
38919   4.18a.9.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πολιτικοῦ (p. 281 D–E).
38920   4.18a.9.2 : Πρῶτον μὲν τοίνυν δύο τέχνας οὔσας περὶ πάντα τὰ 
38921   4.18a.9.3 : δρώμενα θεασώμεθα. {—}Τίνας; {—}Τὴν μὲν τῆς γενέσεως
38922   4.18a.9.4 : οὖσαν ξυναίτιον, τὴν δὲ αὐτὴν αἰτίαν. {—}Πῶς; {—}Ὅσαι
38923   4.18a.9.5 : μὲν τὸ πρᾶγμ´ αὐτὸ 〈μὴ〉 δημιουργοῦσι, ταῖς δὲ δημιουρ–
38924   4.18a.9.6 : γούσαις ὄργανα παρασκευάζουσιν, ὧν μὴ παραγενομένων
38925   4.18a.9.7 : οὐκ ἄν ποτ´ ἐργασθείη τὸ προστεταγμένον ἑκάστῃ τῶν
38926   4.18a.9.8 : τεχνῶν, ταύτας μὲν οὖν ξυναιτίους, τὰς δ´ αὐτὸ τὸ πρᾶγμ´
38927   4.18a.9.9 : ἀπεργαζομένας αἰτίας. {—}Ἔχει γοῦν λόγον.
38928   4.18a.10.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ μαντικῆς (v. VII p. 113
38929   4.18a.10.2 : Bernard.).
38930   4.18a.10.3 : Τῶν τεχνῶν, ὡς ἔοικε, τὰς μὲν ἡ χρεία συνέστησεν ἐξ
38931   4.18a.10.4 : ἀρχῆς καὶ μέχρι νῦν διαφυλάσσει·
38932   4.18a.10.5 : χρειὼ πάντ´ ἐδίδαξε· τί δ´ οὐ χρειώ κεν ἀνεύροι
38933   4.18a.10.6 : τῶν ἀναγκαίων; ὑφαντικὴν οἰκοδομικὴν ἰατρικὴν καὶ ὅσαι
38934   4.18a.10.7 : περὶ γεωργίαν ἀναστρέφονται· τὰς δ´ ἡδονή τις προση–
38935   4.18a.10.8 : γάγετο καὶ κατέσχε, τὴν τῶν μυρεψῶν καὶ τῶν ὀψοποιῶν
38936   4.18a.10.9 : καὶ κομμωτικὴν πᾶσαν καὶ ἀνθοβαφίαν. ἔστι δὲ ὧν τὴν
38937   4.18a.10.10 : πιθανότητα καὶ τὴν ἀκρίβειαν καὶ τὸ καθάριον ἀγαπῶν–
38938   4.18a.10.11 : τες ἐκμανθάνουσι καὶ περιέπουσιν, ὡς ἀριθμητικὴν καὶ
38939   4.18a.10.12 : γεωμετρίαν καὶ κανονικὴν πᾶσαν καὶ ἀστρολογίαν, ἅς
38940   4.18a.10.13 : φησιν ὁ Πλάτων, καίπερ ἀμελουμένας, βίᾳ ὑπὸ χάριτος
38941   4.18a.10.14 : αὔξεσθαι.
38942   4.18a.11.1 : Ξενοφῶντος ἐν γʹ Ἀπομνημονευμάτων (c. 10, 1–8). 
38943   4.18a.11.2 : Εἰσελθών ποτε πρὸς Παρράσιον τὸν ζωγράφον, Ἆρα,
38944   4.18a.11.3 : ἔφη, ὦ Παρράσιε, ἡ γραφική ἐστιν εἰκασία τῶν ὁρωμέ–
38945   4.18a.11.4 : νων; τὰ γοῦν κοῖλα καὶ τὰ ὑψηλὰ καὶ τὰ σκοτεινὰ καὶ
38946   4.18a.11.5 : τὰ φωτεινὰ καὶ τὰ σκληρὰ καὶ τὰ μαλακὰ καὶ τὰ τραχέα
38947   4.18a.11.6 : καὶ τὰ λεῖα καὶ τὰ νέα καὶ τὰ παλαιὰ σώματα διὰ τῶν
38948   4.18a.11.7 : χρωμάτων ἀπεικάζοντες ἐκμιμεῖσθε. Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη.
38949   4.18a.11.8 : Καὶ μὴν τά γε καλὰ εἴδη ἀφομοιοῦντες, ἐπειδὴ οὐ ῥᾴδιον
38950   4.18a.11.9 : ἑνὶ ἀνθρώπῳ περιτυχεῖν ἄμεμπτα πάντα ἔχοντι, ἐκ πολ–
38951   4.18a.11.10 : λῶν συνάγοντες τὰ ἐξ ἑκάστου κάλλιστα, οὕτως ὅλα τὰ σώ–
38952   4.18a.11.11 : ματα καλὰ ποιεῖτε φαίνεσθαι. Ποιοῦμεν γάρ, ἔφη, οὕτω. Τί
38953   4.18a.11.12 : γάρ; ἔφη, τὸ πιθανώτατον καὶ ἥδιστον καὶ φιλικώτατον
38954   4.18a.11.13 : καὶ ποθεινότατον καὶ ἐρασμιώτατον ἀπομιμεῖσθε τῆς
38955   4.18a.11.14 : ψυχῆς ἦθος; ἢ οὐδὲ μιμητὸν τοῦτο; Πῶς γὰρ ἄν, ἔφη,
38956   4.18a.11.15 : μιμητὸν εἴη, ὦ Σώκρατες, ὃ μήτε συμμετρίαν μήτε χρῶμα
38957   4.18a.11.16 : μήτε ὧν σὺ εἶπας ἄρτι μηδὲν ἔχει μηδὲ ὅλως ὁρατόν
38958   4.18a.11.17 : ἐστιν; Ἆρ´ οὖν, ἔφη, γίγνεται ἐν ἀνθρώπῳ τό τε φιλο–
38959   4.18a.11.18 : φρόνως καὶ τὸ ἐχθρῶς βλέπειν πρός τινας; Ἔμοιγε δοκεῖ,
38960   4.18a.11.19 : ἔφη. Οὐκοῦν τό γε μιμητὸν ἐν τοῖς ὄμμασι; Καὶ μάλα,
38961   4.18a.11.20 : ἔφη. Ἐπὶ δὲ τοῖς τῶν φίλων ἀγαθοῖς καὶ τοῖς κακοῖς
38962   4.18a.11.21 : ὁμοίως σοι δοκοῦσιν ἔχειν τὰ πρόσωπα οἵ τε φροντίζον–
38963   4.18a.11.22 : τες καὶ οἱ μή; Μὰ Δί´ οὐ δῆτα, ἔφη· ἐπὶ μὲν γὰρ τοῖς
38964   4.18a.11.23 : ἀγαθοῖς φαιδροί, ἐπὶ δὲ τοῖς κακοῖς σκυθρωποὶ γίνονται.
38965   4.18a.11.24 : Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ ταῦτα δυνατὸν ἀπεικάζειν; Καὶ μάλα, 
38966   4.18a.11.25 : ἔφη. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ μεγαλοπρεπές τε καὶ ἐλευθέριον.
38967   4.18a.11.26 : 〈καὶ τὸ ταπεινόν τε καὶ ἀνελεύθερον〉 καὶ τὸ σωφρονι–
38968   4.18a.11.27 : κόν τε καὶ φρόνιμον καὶ τὸ ὑβριστικόν τε καὶ τὸ ἀπει–
38969   4.18a.11.28 : ρόκαλον καὶ διὰ τοῦ προσώπου καὶ διὰ τῶν σχημάτων
38970   4.18a.11.29 : καὶ ἑστώτων καὶ κινουμένων ἀνθρώπων διαφαίνει. Ἀλη–
38971   4.18a.11.30 : θῆ λέγεις, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ταῦτα μιμητά; Καὶ μάλα,
38972   4.18a.11.31 : ἔφη. Πότερον οὖν, ἔφη, νομίζεις ἥδιον ὁρᾶν τοὺς ἀν–
38973   4.18a.11.32 : θρώπους δι´ ὧν τὸ καλά τε καὶ ἀγαθὰ καὶ ἀγαπητὰ ἤθη
38974   4.18a.11.33 : φαίνεται ἢ δι´ ὧν τὰ αἰσχρά τε καὶ πονηρὰ καὶ μισητά;
38975   4.18a.11.34 : Πολὺ νὴ Δί´, ἔφη, διαφέρει, ὦ Σώκρατες.
38976   4.18a.11.35 : Πρὸς δὲ Κλίτωνα τὸν ἀνδριαντοποιὸν εἰσελθών ποτε
38977   4.18a.11.36 : καὶ διαλεγόμενος αὐτῷ, Ὅτι μέν, ἔφη, ὦ Κλίτων, ἀλλοί–
38978   4.18a.11.37 : ους ποιεῖς δρομεῖς τε καὶ παλαιστὰς καὶ πύκτας καὶ
38979   4.18a.11.38 : παγκρατιαστάς, ὁρῶ γε καὶ οἶδα· ὃ δὲ μάλιστα ψυχαγωγεῖ
38980   4.18a.11.39 : διὰ τῆς ὄψεως τοὺς ἀνθρώπους, τὸ ζωτικὸν φαίνεσθαι.
38981   4.18a.11.40 : πῶς τοῦτο ἐνεργάζῃ τοῖς ἀνδριᾶσιν; ἐπεὶ δὲ ἀπορῶν ὁ
38982   4.18a.11.41 : Κλίτων οὐ ταχὺ ἀπεκρίνατο, Ἆρα, ἔφη, τοῖς τῶν ζώντων
38983   4.18a.11.42 : εἴδεσιν ἀπεικάζων τὸ ἔργον ζωτικώτερον ποιεῖς φαίνε–
38984   4.18a.11.43 : σθαι τοὺς ἀνδριάντας; Καὶ μάλα, ἔφη. Οὐκοῦν τά τε
38985   4.18a.11.44 : ὑπὸ τῶν σχημάτων καταρτώμενα καὶ τὰ ἀνασπώμενα ἐν
38986   4.18a.11.45 : τοῖς σώμασι, καὶ τὰ συμπιεζόμενα καὶ τὰ διελκόμενα, καὶ
38987   4.18a.11.46 : 〈τὰ〉 ἐντεινόμενα καὶ τὰ ἀνιέμενα ἀπεικάζων, ὁμοιότερά
38988   4.18a.11.47 : τε τοῖς ἀληθινοῖς καὶ πιθανώτερα ποιεῖς φαίνεσθαι; 
38989   4.18a.11.48 : Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Τὸ δὲ καὶ τὰ ἤθη τῶν ποιούντων
38990   4.18a.11.49 : τι σωμάτων ἀπομιμεῖσθαι οὐ ποιεῖ τινα τέρψιν τοῖς θεω–
38991   4.18a.11.50 : μένοις; Εἰκὸς γοῦν, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ τῶν μὲν μαχομένων
38992   4.18a.11.51 : ἀπειλητικὰ τὰ ὄμματα εἰκαστέον, τῶν δὲ νενικηκότων
38993   4.18a.11.52 : εὐφραινομένων ἡ ὄψις μιμητέα; Σφόδρα γ´, ἔφη. Δεῖ
38994   4.18a.11.53 : ἄρ´, ἔφη, τὸν ἀνδριαντοποιὸν τὰ τῆς ψυχῆς ἔργα τῷ
38995   4.18a.11.54 : εἴδει προσεικάζειν. 
38996   4.19.t.1 : {1ΕΙΣ ΤΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ.}1
38997   4.19.12.1 : Μενάνδρου Ἁλιέως (fr. 14 K.).
38998   4.19.12.2 : Ὁ πρῶτος εὑρὼν διατροφὴν πτωχῷ τέχνην
38999   4.19.12.3 : πολλοὺς ἐποίησεν ἀθλίους· ἁπλοῦν γὰρ ἦν
39000   4.19.12.4 : τὸν μὴ δυνάμενον ζῆν ἀλύπως ἀποθανεῖν.
39001   4.19.13.1 : Ἀντιφάνους ἐκ Κναφέως (fr. 123 K.).
39002   4.19.13.2 : Ὅστις τέχνην κατέδειξε πρῶτος τῶν θεῶν,
39003   4.19.13.3 : οὗτος μέγιστον εὗρεν ἀνθρώποις κακόν.
39004   4.19.13.4 : ὅταν γὰρ ἀπορῆταί τις, ἂν μὲν ἀργὸς ᾖ,
39005   4.19.13.5 : ἐλθὼν ἀπεκινδύνευσεν ἡμέραν μίαν,
39006   4.19.13.6 : ὥστ´ ἢ γεγονέναι λαμπρὸς ἢ τεθνηκέναι.
39007   4.19.13.7 : ἡμεῖς δ´ ἔχοντες ἀρραβῶνα τὴν τέχνην
39008   4.19.13.8 : τοῦ ζῆν, ἀεὶ πεινῶμεν ἐπὶ ταῖς ἐλπίσιν,
39009   4.19.13.9 : ἐξόν τε μικρὸν διαπορηθῆναι χρόνον,
39010   4.19.13.10 : τὸν βίον ἅπαντα τοῦτο δρᾶν αἱρούμεθα.
39011   4.19.14.1 : Μενάνδρου Ὕμνιδος (fr. 473 K.). 
39012   4.19.14.2 : Οὐ πάνυ τι γηράσκουσιν αἱ τέχναι καλῶς,
39013   4.19.14.3 : ἂν μὴ λάβωσι προστάτην φιλάργυρον.
39014   4.19.15.1 : Εὐριπίδου Πολυίδου (fr. 635 N. 2).
39015   4.19.15.2 : Οἱ τὰς τέχνας δ´ ἔχοντες ἀθλιώτεροι
39016   4.19.15.3 : τῆς φαυλότητος· καὶ γὰρ ἐν κοινῷ ψέγειν
39017   4.19.15.4 : ἅπασι κεῖσθαι δυστυχὲς κοὐκ εὐτυχές.
39018   4.19.16.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ Οἰκονομικοῦ ( 4, 2–3).
39019   4.19.16.2 : Καλῶς, ἔφη, λέγεις, ὦ Κριτόβουλε. καὶ γὰρ αἱ βα–
39020   4.19.16.3 : ναυσικαὶ καλούμεναι καὶ ἐπίρρητοί εἰσι καὶ εἰκότως μὲν
39021   4.19.16.4 : δὴ πάνυ ἀδοξοῦνται ὑπὸ τῶν πόλεων. καταλυμαίνονται
39022   4.19.16.5 : γὰρ τὰ σώματα τῶν τε ἐργαζομένων καὶ ἐπιμελουμένων
39023   4.19.16.6 : καὶ τὰς ψυχὰς ἀναγκάζουσαι καθῆσθαι καὶ σκιατραφεῖ–
39024   4.19.16.7 : σθαι, ἔνιαι δὲ καὶ πρὸς πῦρ ἡμερεύειν. τῶν δὲ σωμάτων
39025   4.18b.16.8 : θηλυνομένων καὶ αἱ ψυχαὶ ἐπὶ πολὺ ἀρρωστότεραι γίγνον–
39026   4.18b.16.9 : ται. καὶ ἀσχολίας δὲ μάλιστα ἔχουσι καὶ φίλων καὶ πόλεων
39027   4.18b.16.10 : συνεπιμελεῖσθαι 〈αἱ〉 βαναυσικαὶ καλούμεναι. ὥστε εἰκό–
39028   4.18b.16.11 : τως σοι δοκοῦσι κακοὶ ἂν καὶ φίλοις χρῆσθαι καὶ ταῖς
39029   4.18b.16.12 : πατρίσιν ἀλεξητῆρες εἶναι. καὶ ἐν ἐνίαις μὲν τῶν πόλεων, 
39030   4.18b.16.13 : μάλιστα δὲ ἐν ταῖς εὐπολέμοις δοκούσαις εἶναι οὐδ´ ἔξεστι
39031   4.18b.16.14 : τῶν πολιτῶν οὐδενὶ βαναυσικὰς τέχνας ἐργάζεσθαι.
39032   4.18b.17.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Πολιτικοῦ (p. 258 D–E).
39033   4.18b.17.2 : Ἆρ´ οὖν οὐκ ἀριθμητικὴ μὲν καί τινες ἕτεραι ταύτῃ
39034   4.18b.17.3 : συγγενεῖς τέχναι ψιλαὶ τῶν πράξεών εἰσι, τὸ δὲ γνῶναι
39035   4.18b.17.4 : παρέσχοντο μόνον; {—}Ἔστιν οὕτως. {—}Αἱ δέ γε περὶ
39036   4.18b.17.5 : τεκτονικὴν αὖ καὶ ξύμπασαν χειρουργίαν ὥσπερ ἐν ταῖς
39037   4.18b.17.6 : πράξεσιν ἐνοῦσαν ξύμφυτον τὴν ἐπιστήμην κέκτηνται, καὶ
39038   4.18b.17.7 : συναποτελοῦσιν τὰ γιγνόμενα ὑπ´ αὐτῶν σώματα πρότερον
39039   4.18b.17.8 : οὐκ ὄντα. {—}Τί μήν; {—}Ταύτῃ τοίνυν ξυμπάσας ἐπισ–
39040   4.18b.17.9 : τήμας διαίρει, τὴν μὲν πρακτικὴν προσειπών, τὴν δὲ μό–
39041   4.18b.17.10 : νον γνωστικήν. {—}Ἔστω σοι ταῦθ´ ὡς μιᾶς ἐπιστήμης
39042   4.18b.17.11 : τῆς ὅλης εἴδη δύο.
39043   4.18b.18.1 : Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Φιλήβου (p. 55 D–56A).
39044   4.18b.18.2 : Ἐν δὴ ταῖς χειροτεχνικαῖς διανοηθῶμεν πρῶτα εἰ
39045   4.18b.18.3 : τὸ μὲν ἐπιστήμης αὐτῶν μᾶλλον ἐχόμενον, τὸ δ´ ἧττον
39046   4.18b.18.4 : ἔνι, καὶ δεῖ τὰ μὲν ὡς καθαρώτατα νομίζειν, τὰ δὲ ὡς
39047   4.18b.18.5 : ἀκαθαρτότερα. {—}Οὐκοῦν χρή. {—}Τὰς τοίνυν ἡγεμονικὰς
39048   4.18b.18.6 : διαληπτέον ἑκάστων αὐτῶν χωρίς; {—}Ποίας καὶ πῶς; {—}
39049   4.18b.18.7 : Οἷον πασῶν που τεχνῶν ἄν τις ἀριθμητικὴν χωρίζῃ καὶ
39050   4.18b.18.8 : μετρητικὴν καὶ στατικήν, ὡς ἔπος εἰπεῖν φαῦλον τὸ κατα–
39051   4.18b.18.9 : λειπόμενον ἑκάστης ἂν γίγνοιτο. {—}Φαῦλον μὲν δή. {—} 
39052   4.18b.18.10 : Τὸ γοῦν μετὰ ταῦτα εἰκάζειν λείποιτ´ ἂν καὶ τὰς αἰσθή–
39053   4.18b.18.11 : σεις καταμελετᾶν ἐμπειρίᾳ καί τινι τριβῇ, ταῖς τῆς στοχα–
39054   4.18b.18.12 : στικῆς προσχρωμένους δυνάμεσιν ἃς οἱ πολλοὶ τέχνας ἐπ–
39055   4.18b.18.13 : ονομάζουσι, μελέτῃ καὶ πόνῳ τὴν ῥώμην ἀπειργασμένας. {—}
39056   4.18b.18.14 : Ἀναγκαιότατα λέγεις. 
39057   4.19.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΔΕΣΠΟΤΩΝ ΚΑΙ ΔΟΥΛΩΝ.}1
39058   4.19.1.1 : Εὐριπίδου Ἑλένη ( 726 s.).
39059   4.19.1.2 : Κακὸς γὰρ ὅστις μὴ σέβει τὰ δεσποτῶν,
39060   4.19.1.3 : καὶ ξυγγέγηθε καὶ συνωδίνει κακοῖς.
39061   4.19.2.1 : Εὐριπίδου Ἑλένη ( 728 ss.).
39062   4.19.2.2 : Ἐγὼ [δὲ δοῦλος] 〈μὲν εἴην〉, κεἰ πέφυχ´ ὅμως λάτρις,
39063   4.19.2.3 : ἐν τοῖσι γενναίοισιν ἠριθμημένος
39064   4.19.2.4 : δούλοισι, τοὔνομ´ οὐκ ἔχων ἐλεύθερον,
39065   4.19.2.5 : τὸν νοῦν δέ. κρεῖσσον γὰρ τόδ´ ἢ δυοῖν κακοῖν
39066   4.19.2.6 : ἕν´ ὄντα χρῆσθαι, τὰς φρένας τ´ ἔχειν κακὰς
39067   4.19.2.7 : ἄλλων τ´ ἀκούειν δοῦλον ὄντα τῶν πέλας.
39068   4.19.3.1 : Εὐριπίδου Μελεάγρῳ (fr. 529 N. 2). 
39069   4.19.3.2 : Ὡς ἡδὺ δούλοις δεσπότας χρηστοὺς λαβεῖν
39070   4.19.3.3 : καὶ δεσπόταισι δοῦλον εὐμενῆ δόμοις.
39071   4.19.4.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπη (fr. 216 N. 2).
39072   4.19.4.2 : Οὐ χρή ποτ´ ἄνδρα δοῦλον ὄντ´ ἐλευθέρας
39073   4.19.4.3 : γνώμας διώκειν οὐδ´ ἐς ἀργίαν βλέπειν.
39074   4.19.5.1 : Μενάνδρου (fr. 796 K.).
39075   4.19.5.2 : Λυπεῖ με δοῦλος μεῖζον οἰκέτου φρονῶν.
39076   4.19.6.1 : Μενάνδρου (fr. 644 K.).
39077   4.19.6.2 : Ὅταν τύχῃ τις εὐνοοῦντος οἰκέτου,
39078   4.19.6.3 : οὐκ ἔστιν οὐθὲν κτῆμα κάλλιον βίῳ.
39079   4.19.7.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 1093 K.).
39080   4.19.7.2 : Ὡς κρεῖττόν ἐστι δεσπότου χρηστοῦ τυχεῖν
39081   4.19.7.3 : ἢ ζῆν ταπεινῶς καὶ κακῶς ἐλεύθερον.
39082   4.19.8.1 : Φιλήμονος Θηβαίων (fr. 31 K.).
39083   4.19.8.2 : Ἐμοῦ γάρ ἐστι κυριεύων εἷς ἀνήρ·
39084   4.19.8.3 : τούτων δὲ καὶ σοῦ μυρίων τ´ ἄλλων νόμος,
39085   4.19.8.4 : ἑτέρων τύραννος, τῶν τυραννούντων φόβος.
39086   4.19.8.5 : δοῦλοι βασιλέων εἰσίν, ὁ βασιλεὺς θεῶν,
39087   4.19.8.6 : ὁ θεὸς Ἀνάγκης. πάντα δ´, ἂν σκοπῇς, ὅλως
39088   4.19.8.7 : ἑτέρων πέφυκεν ἥττον´· ὧν δὲ μείζονα, 
39089   4.19.8.8 : τούτοις ἀνάγκη ταῦτα δουλεύειν ἀεί.
39090   4.19.9.1 : Ἀντιφάνους (fr. 265 K.).
39091   4.19.9.2 : Δούλῳ γὰρ οἶμαι πατρίδος ἐστερημένῳ
39092   4.19.9.3 : χρηστὸς γενόμενός ἐστι δεσπότης πατρίς.
39093   4.19.10.1 : Μενάνδρου (fr. 580 K.).
39094   4.19.10.2 : Τί διὰ κενῆς εἶ χρηστός; 〈εἴ γ´〉 ὁ δεσπότης
39095   4.19.10.3 : αὐτὸς 〈μὲν〉 ἀπολεῖ πάντα, σὺ δὲ μὴ λαμβάνεις,
39096   4.19.10.4 : σαυτὸν ἐπιτρίβεις, οὐκ ἐκεῖνον ὠφελεῖς.
39097   4.19.11.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 251 N. 2).
39098   4.19.11.2 : Κρείσσω γὰρ οὔτε δοῦλον οὔτ´ ἐλεύθερον
39099   4.19.11.3 : τρέφειν ἐν οἴκοις ἀσφαλὲς τοῖς σώφροσιν.
39100   4.19.12.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπῃ (fr. 217 N. 2).
39101   4.19.12.2 : Τὸ δοῦλον οὐχ ὁρᾷς ὅσον κακόν;
39102   4.19.13.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάου (fr. 261 N. 2).
39103   4.19.13.2 : {ΧΟΡ.} Ἔσωσα δούλην οὖσαν. οἱ γὰρ ἥσσονες
39104   4.19.13.3 : τοῖς κρείσσοσιν φιλοῦσι δουλεύειν βροτῶν.
39105   4.19.14.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 48 N. 2).
39106   4.19.14.2 : Σοφὸς μὲν οὖν εἶ, Πρίαμ´, ὅμως δέ σοι λέγω,
39107   4.19.14.3 : δούλου φρονοῦντος μᾶλλον ἢ φρονεῖν χρεὼν 
39108   4.19.14.4 : οὐκ ἔστιν ἄχθος μεῖζον οὐδὲ δώμασι
39109   4.19.14.5 : κτῆσις κακίων οὐδ´ ἀνωφελεστέρα.
39110   4.19.15.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 49 N. 2).
39111   4.19.15.2 : Ἤλεγχον· οὕτω γὰρ κακὸν δοῦλον γένος·
39112   4.19.15.3 : γαστὴρ ἅπαντα, τοὐπίσω δ´ οὐδὲν σκοπεῖ.
39113   4.19.16.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 50 N. 2).
39114   4.19.16.2 : Δούλων ὅσοι φιλοῦσι δεσποτῶν γένος,
39115   4.19.16.3 : πρὸς τῶν ὁμοίων πόλεμον αἴρονται μέγαν.
39116   4.19.17.1 : Μενάνδρου Προεγκαλῶν (fr. 419 K.).
39117   4.19.17.2 : Τὸ δὲ
39118   4.19.17.3 : κελευόμενον μέν ἐστιν ἀσφαλέστατον
39119   4.19.17.4 : δούλῳ ποεῖν, ὥς φασιν.
39120   4.19.18.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 57 N. 2).
39121   4.19.18.2 : Ὦ παγκάκιστοι καὶ τὸ δοῦλον οὐ λόγῳ
39122   4.19.18.3 : ἔχοντες, ἀλλὰ τῇ τύχῃ κεκτημένοι.
39123   4.19.19.1 : Μενάνδρου Παιδίον (fr. 370 K.).
39124   4.19.19.2 : Ἂν πάντα δουλεύειν ὁ δοῦλος μανθάνῃ, 
39125   4.19.19.3 : πονηρὸς ἔσται. μεταδίδου παρρησίας,
39126   4.19.19.4 : βελτίον´ αὐτὸν τοῦτο ποιήσει πολύ.
39127   4.19.20.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 51 N. 2).
39128   4.19.20.2 : Δούλους γὰρ οὐ
39129   4.19.20.3 : καλὸν πεπᾶσθαι κρείσσονας τῶν δεσποτῶν.
39130   4.19.21.1 : Φιλήμονος Ἐξοικιζομένου (fr. 22 K.).
39131   4.19.21.2 : Κἂν δοῦλος ᾖ τις, οὐθὲν ἧττον, δέσποτα,
39132   4.19.21.3 : ἄνθρωπος οὗτός ἐστιν, ἂν ἄνθρωπος ᾖ.
39133   4.19.22.1 : Φιλήμονος Παίδων (fr. 56 K.).
39134   4.19.22.2 : Κακόν ἐστι δούλῳ δεσπότης πράττων κακῶς·
39135   4.19.22.3 : μετέχειν ἀνάγκη τῶν κακῶν γὰρ γίγνεται.
39136   4.19.23.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμέωνος ( 85 N. 2).
39137   4.19.23.2 : Μέτεστι τοῖς δούλοισι δεσποτῶν νόσου.
39138   4.19.24.1 : Εὐριπίδου ἐκ Βουσίριδος (fr. 313 N. 2).
39139   4.19.24.2 : Δούλῳ γὰρ οὐχ οἷόν τε τἀληθῆ λέγειν,
39140   4.19.24.3 : εἰ δεσπόταισι μὴ πρέποντα τυγχάνοι.
39141   4.19.25.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμέωνος (fr. 86 N. 2).
39142   4.19.25.2 : Ὅστις δὲ δούλῳ φωτὶ πιστεύει βροτῶν,
39143   4.19.25.3 : πολλὴν παρ´ ἡμῖν μωρίαν ὀφλισκάνει.
39144   4.19.26.1 : Εὐριπίδου Εὐρυσθέως (fr. 375 N. 2). 
39145   4.19.26.2 : † Πιστὸν μὲν οὖν εἶναι χρὴ τὸν διάκονον
39146   4.19.26.3 : † τοιοῦτόν τ´ εἶναι, καὶ στέγειν τὰ δεσποτῶν.
39147   4.19.27.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνης (fr. 93 N. 2).
39148   4.19.27.2 : Ἀεὶ δ´ ἀρέσκειν τοῖς κρατοῦσι· ταῦτα γὰρ
39149   4.19.27.3 : δούλοις ἄριστα· κἀφ´ ὅτῳ τεταγμένος
39150   4.19.27.4 : εἴη τις, ἁνδάνοντα δεσπόταις ποιεῖν.
39151   4.19.28.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 332 s.).
39152   4.19.28.2 : Αἰαῖ· τὸ δοῦλον ὡς κακὸν πέφυκ´ ἀεὶ
39153   4.19.28.3 : τολμᾷ θ´ ἃ μὴ χρή, τῇ βίᾳ κρατούμενον.
39154   4.19.29.1 : Σοφοκλέους Ἀκρισίῳ (fr. 60 N. 2).
39155   4.19.29.2 : Δῆλον γάρ· ἐν δεσμοῖσι δραπέτης ἀνὴρ
39156   4.19.29.3 : κῶλον ποδισθεὶς πᾶν πρὸς ἡδονὴν λέγει.
39157   4.19.30.1 : Εὐριπίδου Ἴωνος ( 854 ss.).
39158   4.19.30.2 : Ἓν γάρ τι τοῖς δούλοισιν αἰσχύνην φέρει
39159   4.19.30.3 : τοὔνομα· τὰ δ´ ἄλλα πάντα τῶν ἐλευθέρων
39160   4.19.30.4 : οὐδεὶς κακίων δοῦλος, ὅστις ἐσθλὸς ᾖ.
39161   4.19.31.1 : Μενάνδρου Θετταλῆ (fr. 231 K.).
39162   4.19.31.2 : Εὐθυμία, Τίβιε, τὸν δοῦλον τρέφει.
39163   4.19.32.1 : Εὐβούλου (fr. 129 K.).
39164   4.19.32.2 : Πολλοὶ φυγόντες δεσπότας, ἐλεύθεροι 
39165   4.19.32.3 : ὄντες πάλιν ζητοῦσι τὴν αὐτὴν φάτνην.
39166   4.19.33.1 : Σοφοκλέους (fr. 854 N. 2).
39167   4.19.33.2 : Εἰ σῶμα δοῦλον, ἀλλ´ ὁ νοῦς ἐλεύθερος.
39168   4.19.34.1 : Μενάνδρου (fr. 581 K.).
39169   4.19.34.2 : Ἐμοὶ πόλις ἐστὶ καὶ καταφυγὴ καὶ νόμος
39170   4.19.34.3 : καὶ τοῦ δικαίου τοῦ τ´ ἀδίκου παντὸς κριτὴς
39171   4.19.34.4 : ὁ δεσπότης. πρὸς τοῦτον ἕνα δεῖ ζῆν ἐμέ.
39172   4.19.35.1 : Φιλίππου (Menandri fr. 1093 K.).
39173   4.19.35.2 : Ὡς κρεῖττόν ἐστι δεσπότου χρηστοῦ τυχεῖν
39174   4.19.35.3 : ἢ ζῆν ταπεινῶς καὶ κακῶς ἐλεύθερον.
39175   4.19.36.1 : Θεόγνιδος ( 535 s.).
39176   4.19.36.2 : Οὔ ποτε δουλείη κεφαλὴ εὐθεῖα πέφυκεν,
39177   4.19.36.3 : ἀλλ´ ἀεὶ σκολιή, καὐχένα λοξὸν ἔχει.
39178   4.19.37.1 : Εὐριπίδου Μηδείας ( 54 s.).
39179   4.19.37.2 : Χρηστοῖσι δούλοις ξυμφορὰ τὰ δεσποτῶν
39180   4.19.37.3 : κακῶς πίτνοντα καὶ φρενῶν ἀνθάπτεται. 
39181   4.19.38.1 : Εὐριπίδου Μελανίππης (fr. 511 N. 2).
39182   4.19.38.2 : Δοῦλον γὰρ ἐσθλὸν τοὔνομ´ οὐ διαφθερεῖ·
39183   4.19.38.3 : πολλοὶ δ´ ἀμείνους εἰσὶ τῶν ἐλευθέρων.
39184   4.19.39.1 : Εὐριπίδου Φρίξῳ (fr. 831 N. 2).
39185   4.19.39.2 : Πολλοῖσι δούλοις τοὔνομ´ αἰσχρόν, ἡ δὲ φρὴν
39186   4.19.39.3 : τῶν οὐχὶ δούλων ἔστ´ ἐλευθερωτέρα.
39187   4.19.40.1 : Ἀλέξιδος (Com. III p. 744 K.).
39188   4.19.40.2 : Ἀλλ´ ἐπὶ τὸ πλῆθος ἐμφερεῖς τοὺς οἰκέτας
39189   4.19.40.3 : ἔχοντας ὄψει τοὺς τρόπους τοῖς δεσπόταις.
39190   4.19.40.4 : τοῖς ἤθεσιν γὰρ οἷς ὑπηρετοῦς´ ἀεὶ
39191   4.19.40.5 : προσέχουσα τούτοις ἡ φύσις κεράννυται.
39192   4.19.41.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπης (fr. 218 N. 2).
39193   4.19.41.2 : Φεῦ φεῦ· τὸ δοῦλον ὡς ἁπανταχῇ γένος
39194   4.19.41.3 : πρὸς τὴν ἐλάσσω μοῖραν ὥρισεν θεός.
39195   4.19.42.1 : Βίωνος ἐν τῷ Περὶ δουλείας.
39196   4.19.42.2 : Φησὶν ὁ Βίων· οἱ ἀγαθοὶ οἰκέται ἐλεύθεροι, οἱ πονη–
39197   4.19.42.3 : ροὶ ἐλεύθεροι δοῦλοι πολλῶν ἐπιθυμιῶν.
39198   4.19.43.1 : Φαβωρίνου (fr. 63 p. 127 Marr.).
39199   4.19.43.2 : Ζάμολξις οἰκέτης ἦν Πυθαγόρου, καὶ προσεκύνησαν
39200   4.19.43.3 : αὐτὸν οἱ Γέται.
39201   4.19.44.1 : Μητροδώρου (fr. 58 Koerte). 
39202   4.19.44.2 : Δοῦλος ἀναγκαῖον μὲν κτῆμα, οὐχ ἡδὺ δέ.
39203   4.19.45.1 : Δημοκρίτου (fr. 270 Diels 2).
39204   4.19.45.2 : Οἰκέταισιν ὡς μέρεσι τοῦ σκήνεος χρῶ ἄλλῳ πρὸς ἄλλο.
39205   4.19.46.1 : Δίωνος ἐκ τοῦ Οἰκονομικοῦ (fr. V vol. II p. 309 Arn.).
39206   4.19.46.2 : Χρὴ οὖν δεσπόζειν ἐπιεικῶς καὶ ἀνεθῆναί ποτε βου–
39207   4.19.46.3 : λομένοις ἐπιτρέπειν. αἱ γὰρ ἀνέσεις παρασκευαστικαὶ
39208   4.19.46.4 : πόνων εἰσί, καὶ τόξον καὶ λύρα καὶ ἄνθρωπος ἀκμάζει δι´
39209   4.19.46.5 : ἀναπαύσεως.
39210   4.19.47.1 : Διογένους.
39211   4.19.47.2 : Διογένης ἀποδράντος τοῦ οἰκέτου οὐκ ἐφρόντιζε δει–
39212   4.19.47.3 : νὸν εἶναι λέγων, εἰ Διογένης μὲν χωρὶς αὐτοῦ ζῆν οὐ δύ–
39213   4.19.47.4 : ναται, αὐτοῦ δ´ ἐκεῖνος χωρὶς δύναται.
39214   4.19.48.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου ἀπομνημονευμάτων.
39215   4.19.48.2 : Γελλίας ὁ Ἀκραγαντῖνος ἐπιξενωθεὶς ἀνδρὶ σκληρῷ καὶ
39216   4.19.48.3 : ἀπὸ παντὸς πορίζοντι, ὃς οὐδὲ καθεύδειν τοῖς οἰκέταις
39217   4.19.48.4 : ἐπέτρεπεν, ἀλλ´ ἄλλος ἄλλο τι τὴν νύκτα εἰργάζετο, ὑπο–
39218   4.19.48.5 : δεξάμενος καὶ αὐτὸς τοῦτον εἰς Ἀκράγαντα ἀφικόμενον
39219   4.19.48.6 : μετὰ δεῖπνον συνεκάλει τὰ παιδία τῶν οἰκετῶν, τὰ δὲ ἦν
39220   4.19.48.7 : πάμπολλα, καὶ τοῖς μὲν ἐδίδου κάρυα τοῖς δὲ σῦκα ξηρά.
39221   4.19.48.8 : ἐρομένου δ´ ἐκείνου πόθεν παιδία τοσαῦτα; ‘ταῦτα’ ἔφη
39222   4.19.48.9 : ‘οἱ ἐμοὶ οἰκέται ἐν νυξὶ ποιοῦσι’. 
39223   4.19.49.1 : Πλάτωνος (epist. VIII p. 354 E).
39224   4.19.49.2 : Δουλεία γὰρ καὶ ἐλευθερία ὑπερβάλλουσα μὲν ἑκατέρα
39225   4.19.49.3 : πάγκακον, ἔμμετρος δὲ οὖσα πανάγαθον. μετρία δὲ ἡ
39226   4.19.49.4 : θεῷ δουλεία, ἄμετρος δὲ ἡ τοῖς ἀνθρώποις. θεὸς δὲ ἀν–
39227   4.19.49.5 : θρώποις σώφροσι νόμος.
39228   4.19.50.1 : 〈Νόμων ϛʹ p. 762 E〉.
39229   4.19.50.2 : Ὁ μὴ δουλεύσας οὐδ´ ἂν δεσπότης γένοιτο ἄξιος
39230   4.19.50.3 : ἐπαίνου.
39231   4.19.51.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ηʹ ( 68).
39232   4.19.51.2 : Πρὸς δέ, ὦ βασιλεῦ, καὶ τόδε ἐς θυμὸν βάλεο, ὡς τοῖ–
39233   4.19.51.3 : σι μὲν χρηστοῖσι τῶν ἀνθρώπων κακοὶ δοῦλοι φιλέουσι γί–
39234   4.19.51.4 : νεσθαι, τοῖσι δὲ κακοῖσι χρηστοί.
39235   4.19.52.1 : Πλάτωνος Νόμων ϛʹ (p. 777 B–778 A).
39236   4.19.52.2 : Ἐπειδὴ δύσκολόν ἐστι τὸ θρέμμα ἄνθρωπος, καὶ πρὸς
39237   4.19.52.3 : ἀναγκαίαν διόρισιν, τὸ δοῦλόν τε ἔργῳ διορίζεσθαι καὶ
39238   4.19.52.4 : ἐλεύθερον καὶ δεσπότην, οὐδαμῶς εὔχρηστον ἐθέλειν εἶναί
39239   4.19.52.5 : τε καὶ γίγνεσθαι φαίνεται, χαλεπὸν δὴ τὸ κτῆμα· ἔργῳ 
39240   4.19.52.6 : γὰρ πολλάκις ἐπιδέδεικται περὶ τὰς Μεσσηνίων συχνὰς
39241   4.19.52.7 : εἰωθυίας ἀποστάσεις γίγνεσθαι, ....., καὶ ἔτι τὰ τῶν
39242   4.19.52.8 : λεγομένων περιδίνων τῶν περὶ τὴν Ἰταλίαν γιγνομένων
39243   4.19.52.9 : παντοδαπὰ κλωπῶν ἔργα τε καὶ παθήματα· πρὸς ἅ τις
39244   4.19.52.10 : ἂν πάντα βλέψας διαπορήσειε, τί χρὴ δρᾶν περὶ πάντων
39245   4.19.52.11 : τῶν τοιούτων. δύο δὴ λείπεσθον μόνω μηχανά, μήτε
39246   4.19.52.12 : πατριώτας ἀλλήλων εἶναι τοὺς μέλλοντας ῥᾷον δουλεύσειν,
39247   4.19.52.13 : ἀσυμφώνους τε εἰς δύναμιν ὅ τι μάλιστα, τρέφειν δὲ
39248   4.19.52.14 : αὐτοὺς ὀρθῶς, μὴ μόνον ἐκείνων οὕνεκα, πλέον δὲ αὑτῶν
39249   4.19.52.15 : προτιμῶντας· ἡ δὲ τροφὴ τῶν τοιούτων μήτε τινὰ ὕβριν
39250   4.19.52.16 : ὑβρίζειν εἰς τοὺς οἰκέτας, ἧττον δέ, εἰ δυνατόν, ἀδικεῖν ἢ
39251   4.19.52.17 : τοὺς ἐξ ἴσου. διάδηλος γὰρ ὁ φύσει καὶ μὴ πλαστῶς
39252   4.19.52.18 : σέβων τὴν δίκην, μισῶν δὲ ὄντως τὸ ἄδικον, ἐν τούτοις 
39253   4.19.52.19 : τῶν ἀνθρώπων, ἐν οἷς αὐτῷ ῥᾴδιον ἀδικεῖν· 〈ὁ〉 περὶ τὰ
39254   4.19.52.20 : τῶν δούλων οὖν ἤθη καὶ πράξεις γιγνόμενός τις ἀμίαντος
39255   4.19.52.21 : τοῦ τε ἀνοσίου πέρι καὶ ἀδίκου, σπείρειν εἰς ἀρετῆς ἔκ–
39256   4.19.52.22 : φυσιν ἱκανώτατος ἂν εἴη, ταὐτὸν δ´ ἔστιν εἰπεῖν τοῦτο
39257   4.19.52.23 : ὀρθῶς ἅμα λέγοντα ἐπί τε δεσπότῃ καὶ τυράννῳ καὶ πᾶσαν
39258   4.19.52.24 : δυναστείαν δυναστεύοντι πρὸς ἀσθενέστερον ἑαυτοῦ. κο–
39259   4.19.52.25 : λάζειν γε μὴν ἐν δίκῃ δούλους δεῖ, καὶ μὴ νουθετοῦντας
39260   4.19.52.26 : ὡς ἐλευθέρους θρύπτεσθαι ποιεῖν· τὴν δὲ οἰκέτου πρόσρη–
39261   4.19.52.27 : σιν χρὴ σχεδὸν ἐπίταξιν πᾶσαν γίγνεσθαι, μὴ προσπαίζον–
39262   4.19.52.28 : τας μηδαμῇ μηδαμῶς οἰκέταις, μήτ´ οὖν θηλείαις μήτε
39263   4.19.52.29 : ἄρρεσιν, ἃ δὴ πρὸς δούλους φιλοῦσι πολλοὶ σφόδρα ἀνο–
39264   4.19.52.30 : ήτως θρύπτοντες χαλεπώτερον ἀπεργάζεσθαι τὸν βίον ἐκεί–
39265   4.19.52.31 : νοις τε ἄρχεσθαι καὶ ἑαυτοῖς ἄρχειν. 
39266   4.20a.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΟΥ ΠΑΡΕΧΟΥΣΗΣ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑΝ ΤΗΣ
39267   4.20a.t.2 : ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΤΟΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΩΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ
39268   4.20a.t.3 : ΣΩΜΑ ΗΔΟΝΩΝ.}1
39269   4.20a.1.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 26 N. 2).
39270   4.20a.1.2 : Τῇ δ´ Ἀφροδίτῃ πόλλ´ ἔνεστι ποικίλα·
39271   4.20a.1.3 : τέρπει τε γὰρ μάλιστα καὶ λυπεῖ βροτούς.
39272   4.20a.1.4 : τύχοιμι δ´ αὐτῆς ἡνίκ´ ἐστὶν εὐμενής.
39273   4.20a.2.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπη (fr. 213 N. 2).
39274   4.20a.2.2 : Κόρος δὲ πάντων· καὶ γὰρ ἐκ καλλιόνων
39275   4.20a.2.3 : λέκτροις ἐπ´ αἰσχροῖς εἶδον ἐκπεπληγμένους,
39276   4.20a.2.4 : δαιτὸς δὲ πληρωθείς τις ἄσμενος πάλιν
39277   4.20a.2.5 : φαύλῃ διαίτῃ προσβαλὼν ἥσθη στόμα.
39278   4.20a.3.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ (fr. 428 N. 2).
39279   4.20a.3.2 : Οἱ γὰρ Κύπριν φεύγοντες ἀνθρώπων ἄγαν 
39280   4.20a.3.3 : νοσοῦς´ ὁμοίως τοῖς διώκουσιν ἄγαν.
39281   4.20a.4.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνη (fr. 162 N. 2).
39282   4.20a.4.2 : Ἀνδρὸς δ´ ὁρῶντος εἰς Κύπριν νεανίου
39283   4.20a.4.3 : ἀφύλακτος ἡ τήρησις, ὡς κἂν φαῦλος ᾖ
39284   4.20a.4.4 : τἄλλ´, εἰς ἔρωτα πᾶς ἀνὴρ σοφώτατος·
39285   4.20a.4.5 : ἢν δ´ ἂν προσῆται Κύπρις, ἥδιστον λαβεῖν.
39286   4.20a.5.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ ( 443 ss.).
39287   4.20a.5.2 : Κύπρις γὰρ οὐ φορητόν, ἢν πολλὴ ῥυῇ·
39288   4.20a.5.3 : ἣ τὸν μὲν εἴκονθ´ ἡσυχῇ μετέρχεται,
39289   4.20a.5.4 : ὃν δ´ ἂν περισσὰ καὶ φρονοῦνθ´ εὕρῃ μέγα,
39290   4.20a.5.5 : τοῦτον λαβοῦσα, [οὕτω] πῶς 〈δοκεῖς;〉 καθύβρισεν.
39291   4.20a.6.1 : Σοφοκλέους (fr. 855 N. 2).
39292   4.20a.6.2 : Ὦ παῖδες, ἥ τοι Κύπρις οὐ Κύπρις μόνον,
39293   4.20a.6.3 : ἀλλ´ ἐστὶ πάντων ὀνομάτων ἐπώνυμος.
39294   4.20a.6.4 : ἔστιν μὲν Ἅιδης, ἔστι δ´ ἄφθιτος βία,
39295   4.20a.6.5 : ἔστιν δὲ λύσσα μανιάς, ἔστι δ´ ἵμερος
39296   4.20a.6.6 : ἄκρατος, ἔστ´ οἰμωγμός· ἐν κείνῃ τὸ πᾶν
39297   4.20a.6.7 : σπουδαῖον, ἡσυχαῖον, εἰς βίαν ἄγον. 
39298   4.20a.6.8 : ἐντήκεται γὰρ πλευμόνων ὅσοις ἔνι
39299   4.20a.6.9 : ψυχή. τίς οὐχὶ τῆσδε δεύτερος θεοῦ;
39300   4.20a.6.10 : εἰσέρχεται μὲν ἰχθύων πλωτῷ γένει,
39301   4.20a.6.11 : ἔνεστι δ´ ἐν χέρσου τετρασκελεῖ γονῇ·
39302   4.20a.6.12 : νωμᾷ δ´ ἐν οἰωνοῖσι τοὐκείνης πτερόν,
39303   4.20a.6.13 : ἐν θηρσίν, ἐν βροτοῖσιν, ἐν θεοῖς ἄνω.
39304   4.20a.6.14 : τίν´ οὐ παλαίους´ ἐς τρὶς ἐκβάλλει θεῶν;
39305   4.20a.6.15 : εἴ μοι θέμις, θέμις δὲ τἀληθῆ λέγειν,
39306   4.20a.6.16 : Διὸς τυραννεῖ πλευμόνων; ἄνευ δορός,
39307   4.20a.6.17 : ἄνευ σιδήρου· πάντα τοι συντέμνεται
39308   4.20a.6.18 : Κύπριδι τὰ θνητῶν καὶ θεῶν βουλεύματα.
39309   4.20a.7.1 : Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν (V p. 141 Wil.).
39310   4.20a.7.2 : Ταὶ Μοῖσαι τὸν ἔρωτα τὸν ἄγριον οὐ φοβέονται,
39311   4.20a.7.3 : ἐκ θυμῶ 〈δὲ〉 φιλεῦντι καὶ ἐκ ποδὸς αὐτῷ ἕπονται.
39312   4.20a.7.4 : κἢν μὲν ἄρα ψυχάν τις ἔχων ἀνέραστον ἀείδῃ,
39313   4.20a.7.5 : τῆνον ὑπεκφεύγοντι καὶ οὐκ ἐθέλοντι διδάσκειν·
39314   4.20a.7.6 : ἢν δὲ νόον τις ἔρωτι δονεύμενος ἁδὺ μελίσδῃ,
39315   4.20a.7.7 : ἐς τῆνον μάλα πᾶσαι ἐπειγόμεναι προρέοντι.
39316   4.20a.7.8 : μάρτυς ἐγών, ὅτι μῦθος ὅδ´ ἔπλετο πᾶσιν ἀληθής.
39317   4.20a.7.9 : ἢν μὲν γὰρ βροτὸν ἄλλον ἢ ἀθανάτων τινὰ μέλπω, 
39318   4.20a.7.10 : βαμβαίνει μοι γλῶσσα καὶ ὡς πάρος οὐκέτ´ ἀείδει·
39319   4.20a.7.11 : ἢν δ´ αὖτ´ ἐς τὸν ἔρωτα καὶ ἐς Λυκίδαν τι μελίσδω,
39320   4.20a.7.12 : καὶ τόκα μοι χαίροισα διὰ στόματος ῥέει αὐδά.
39321   4.20a.8.1 : Ζωπύρου (fr. 1 p. 832 N. 2)
39322   4.20a.8.2 : Μηδεὶς ἄπειρος τῶν ἐμῶν εἴη φίλων
39323   4.20a.8.3 : ἔρωτος, εὐτυχῶν δὲ τὸν θεὸν λάβοι.
39324   4.20a.9.1 : Ἀριστάρχου (fr. 2 p. 728 N. 2).
39325   4.20a.9.2 : Ἔρωτος ὅστις μὴ πεπείραται βροτῶν,
39326   4.20a.9.3 : οὐκ οἶδ´ ἀνάγκης θεσμόν· ᾧ πεισθεὶς ἐγὼ
39327   4.20a.9.4 : οὕτω κρατηθεὶς τάσδ´ ἀπεστάλην ὁδούς.
39328   4.20a.9.5 : οὗτος γὰρ ὁ θεὸς καὶ τὸν ἀσθενῆ σθένειν
39329   4.20a.9.6 : τίθησι καὶ τὸν ἄπορον εὑρίσκειν πόρον.
39330   4.20a.10.1 : Ἀναξανδρίδου (fr. 61 K.).
39331   4.20a.10.2 : Ἔρως σοφιστοῦ γίνεται διδάσκαλος
39332   4.20a.10.3 : σκαιοῦ πολὺ κρείττων πρὸς τὸν ἀνθρώπων βίον.
39333   4.20a.11.1 : Εὐριπίδου Αὔγη (fr. 269 N. 2).
39334   4.20a.11.2 : Ἔρωτα δ´ ὅστις μὴ θεὸν κρίνει μέγαν
39335   4.20a.11.3 : καὶ τῶν ἁπάντων δαιμόνων ὑπέρτατον,
39336   4.20a.11.4 : ἢ σκαιός ἐστιν ἢ καλῶν ἄπειρος ὢν 
39337   4.20a.11.5 : οὐκ οἶδε τὸν μέγιστον ἀνθρώποις θεόν.
39338   4.20a.12.1 : Ἀντιφάνους (fr. 324 K.).
39339   4.20a.12.2 : [Εἴ] τίς φησὶ τοὺς ἐρῶντας οὐχὶ νοῦν ἔχειν;
39340   4.20a.12.3 : ἦ πού τίς ἐστι τοὺς τρόπους ἀβέλτερος.
39341   4.20a.12.4 : εἰ γὰρ ἀφέλοι τις τοῦ βίου τὰς ἡδονάς,
39342   4.20a.12.5 : καταλείπετ´ οὐδὲν ἕτερον ἢ τεθνηκέναι.
39343   4.20a.13.1 : Ἀλέξιδος (fr. 289 K.).
39344   4.20a.13.2 : Οὐκ ἔστι παιδαγωγὸς ἀνθρώποις ἄρα
39345   4.20a.13.3 : ἔρωτος οὐδεὶς ἄλλος ἐπιμελέστερος.
39346   4.20a.14.1 : Μενάνδρου Θησαυρῷ (fr. 235 K.).
39347   4.20a.14.2 : Εἶτ´ οὐ μέγιστός ἐστι τῶν θεῶν Ἔρως
39348   4.20a.14.3 : καὶ τιμιώτατός γε τῶν πάντων πολύ;
39349   4.20a.14.4 : οὐδεὶς γὰρ οὕτως ἐστὶ φειδωλὸς σφόδρα
39350   4.20a.14.5 : ἄνθρωπος οὐδ´ οὕτως ἀκριβὴς τοὺς τρόπους,
39351   4.20a.14.6 : ὃς οὐχὶ τούτῳ μερίδα τῷ θεῷ νέμει
39352   4.20a.14.7 : τῆς οὐσίας· ὅσοις μὲν οὖν πράως ἔχει,
39353   4.20a.14.8 : νέοις ἔτ´ οὖσι τοῦτο προστάττει ποεῖν·
39354   4.20a.14.9 : οἱ δ´ εἰς τὸ γῆρας ἀναβολὰς ποιούμενοι,
39355   4.20a.14.10 : οὗτοι προσαποτίνουσι τοῦ χρόνου τόκους.
39356   4.20a.15.1 : Μενάνδρου Συναριστώσαις (fr. 449 K.). 
39357   4.20a.15.2 : Ἔρως δὲ τῶν θεῶν
39358   4.20a.15.3 : ἰσχὺν ἔχων πλείστην ἐπὶ τούτου δείκνυται·
39359   4.20a.15.4 : διὰ τοῦτον ἐπιορκοῦσι τοὺς ἄλλους θεούς.
39360   4.20a.16.1 : Μιμνέρμου (fr. 1 p. l. II 4 p. 25 B.).
39361   4.20a.16.2 : Τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης;
39362   4.20a.16.3 : τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι,
39363   4.20a.16.4 : κρυπταδίη φιλότης καὶ μείλιχα δῶρα καὶ εὐνή·
39364   4.20a.16.5 : οἶ´ ἥβης ἄνθεα γίγνεται ἁρπαλέα
39365   4.20a.16.6 : ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξίν· ἐπεὶ δ´ ὀδυνηρὸν ἐπέλθῃ
39366   4.20a.16.7 : γῆρας, ὅ τ´ αἰσχρὸν ὁμῶς καὶ καλὸν ἄνδρα τιθεῖ,
39367   4.20a.16.8 : αἰεί μιν φρένας ἀμφὶ κακαὶ τείρουσι μέριμναι,
39368   4.20a.16.9 : οὐδ´ αὐγὰς προσορῶν τέρπεται ἠελίου,
39369   4.20a.16.10 : ἀλλ´ ἐχθρὸς μὲν παισίν, ἀτίμαστος δὲ γυναιξίν·
39370   4.20a.16.11 : οὕτως ἀργαλέον γῆρας ἔθηκε θεός.
39371   4.20a.17.1 : Μενάνδρου Ναυκλήρου (fr. 352 K.).
39372   4.20a.17.2 : Καὶ φύσει πως εὐάγωγόν ἐστι πᾶς ἀνὴρ ἐρῶν.
39373   4.20a.18.1 : Μενάνδρου Θησαυρῷ (fr. 237 K.).
39374   4.20a.18.2 : Πολλοῖς ὑπέκκαυμ´ ἐστ´ ἔρωτος μουσική.
39375   4.20a.19.1 : Θεοκρίτου (III 20). 
39376   4.20a.19.2 : Ἔστι καὶ ἐν κενεοῖσι φιλήμασιν ἁδέα τέρψις.
39377   4.20a.20.1 : Μενάνδρου (fr. 797 K.).
39378   4.20a.20.2 : Ὀργὴ φιλούντων ὀλίγον ἰσχύει χρόνον.
39379   4.20a.21.1 : Μενάνδρου Ἥρωι (fr. 209 K.).
39380   4.20a.21.2 : Δέσποιν´, ἔρωτος οὐδὲν ἰσχύει πλέον·
39381   4.20a.21.3 : οὐδ´ αὐτὸς ὁ κρατῶν 〈τῶν〉 ἐν οὐρανῷ θεῶν
39382   4.20a.21.4 : Ζεύς, ἀλλ´ ἐκείνῳ πάντ´ ἀναγκασθεὶς ποεῖ.
39383   4.20a.22.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 138 N. 2).
39384   4.20a.22.2 : Ὅσοι γὰρ εἰς ἔρωτα πίπτουσιν βροτῶν,
39385   4.20a.22.3 : ἐσθλῶν ὅταν τύχωσι τῶν ἐρωμένων,
39386   4.20a.22.4 : οὐκ ἔστι ποίας λείπεται τόδ´ ἡδονῆς.
39387   4.20a.23.1 : Σοφοκλέους Τραχινίαις ( 441 ss.).
39388   4.20a.23.2 : Ἔρωτι μέν νυν ὅστις ἀντανίσταται
39389   4.20a.23.3 : πύκτης ὅπως ἐς χεῖρας, οὐ καλῶς φρονεῖ·
39390   4.20a.23.4 : οὗτος γὰρ ἄρχει καὶ θεῶν ὅπως θέλει.
39391   4.20a.24.1 : Τοῦ αὐτοῦ Φαίδρᾳ (fr. 607 Dind.). 
39392   4.20a.24.2 : Ἔρως γὰρ ἄνδρας οὐ μόνους ἐπέρχεται,
39393   4.20a.24.3 : οὐδ´ αὖ γυναῖκας, ἀλλὰ καὶ θεῶν ἄνω
39394   4.20a.24.4 : ψυχὰς χαράσσει κἀπὶ πόντον ἔρχεται.
39395   4.20a.24.5 : καὶ τόνδ´ ἀπείργειν οὐδ´ ὁ παγκρατὴς σθένει
39396   4.20a.24.6 : Ζεὺς ἀλλ´ ὑπείκει καὶ θέλων ἐγκλίνεται.
39397   4.20a.25.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ (fr. 430 N. 2).
39398   4.20a.25.2 : Ἔχω δὲ τόλμης καὶ θράσους διδάσκαλον
39399   4.20a.25.3 : ἐν τοῖς ἀμηχάνοισιν εὐπορώτατον,
39400   4.20a.25.4 : Ἔρωτα, πάντων δυσμαχώτατον θεόν.
39401   4.20a.26.1 : Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν (VI Wil.).
39402   4.20a.26.2 : Ἁ μεγάλα μοι Κύπρις ἔθ´ ὑπνώοντι παρέστα
39403   4.20a.26.3 : νηπίαχον τὸν Ἔρωτα καλᾶς ἐκ χειρὸς ἄγοισα
39404   4.20a.26.4 : ἐς χθόνα νευστάζοντα, τόσον δέ μοι ἔφρασε μῦθον·
39405   4.20a.26.5 : ‘μέλπειν μοι φίλε βοῦτα λαβὼν τὸν Ἔρωτα δίδασκε.’
39406   4.20a.26.6 : ὣς λέγε· χἂ μὲν ἀπῆνθεν, ἐγὼ δ´ ὅσα βουκολίασδον,
39407   4.20a.26.7 : νήπιος ὡς ἐθέλοντα μαθεῖν τὸν Ἔρωτα δίδασκον,
39408   4.20a.26.8 : ὡς εὗρεν πλαγίαυλον ὁ Πάν, ὡς αὐλὸν Ἀθάνα,
39409   4.20a.26.9 : ὡς χέλυν Ἑρμάων, κίθαριν ὡς ἁδὺς Ἀπόλλων.
39410   4.20a.26.10 : ταῦτά μιν ἐξεδίδασκον· ὁ δ´ οὐκ ἐμπάζετο μύθων,
39411   4.20a.26.11 : ἀλλά μοι αὐτὸς ἄειδεν ἐρωτύλα, καί με δίδασκε
39412   4.20a.26.12 : θνατῶν ἀθανάτων τε πόθους καὶ ματέρος ἔργα. 
39413   4.20a.26.13 : κἠγὼν ἐκλαθόμαν μὲν ὅσων τὸν Ἔρωτα δίδασκον,
39414   4.20a.26.14 : ὅσσα δ´ Ἔρως. με δίδαξεν ἐρωτύλα πάντα διδάχθην.
39415   4.20a.27.1 : Τοῦ αὐτοῦ (VII Wil.).
39416   4.20a.27.2 : Ἕσπερε, τᾶς ἐρατᾶς χρύσεον φάος Ἀφρογενῄας,
39417   4.20a.27.3 : Ἕσπερε κυανέας ἱερὸν φίλε Νυκτὸς ἄγαλμα,
39418   4.20a.27.4 : τόσσον ἀφαυρότερος μήνας, ὅσον ἔξοχος ἄστρων,
39419   4.20a.27.5 : χαῖρε φίλος, καί μοι ποτὶ ποιμένα κῶμον ἄγοντι
39420   4.20a.27.6 : ἀντὶ σελαναίας τὺ δίδου φάος, ὥνεκα τήνα
39421   4.20a.27.7 : σάμερον ἀρχομένα τάχιον δύεν. οὐκ ἐπὶ φωρὰν
39422   4.20a.27.8 : ἔρχομαι, οὐδ´ ἵνα νυκτὸς ὁδοιπορέοντας ἐνοχλέω·
39423   4.20a.27.9 : ἀλλ´ ἐράω· καλόν τοι ἐρασσαμένῳ συναρέσθαι.
39424   4.20a.28.1 : Τοῦ αὐτοῦ (VIII Wil.).
39425   4.20a.28.2 : Ὄλβιοι 〈οἱ〉 φιλέοντες, ἐπὴν ἴσον ἀντεράωνται.
39426   4.20a.28.3 : ὄλβιος ἦν Θησεὺς τῶ Πειριθόω παρεόντος,
39427   4.20a.28.4 : εἰ καὶ ἀμειλίκτοιο κατήλυθεν εἰς Ἀΐδαο.
39428   4.20a.28.5 : ὄλβιος ἦν χαλεποῖσιν ἐν ἀξείνοισιν Ὀρέστας,
39429   4.20a.28.6 : οὕνεκά οἱ ξυνὰς Πυλάδας αἵρητο κελεύθους. 
39430   4.20a.28.7 : ἦν μάκαρ Αἰακίδας ἑτάρω ζώοντος Ἀχιλλεύς,
39431   4.20a.28.8 : ὄλβιος ἦν θνάσκων, ὅτι οἱ μόρον αἰνὸν ἄμυνεν.
39432   4.20a.29.1 : Ἐκ τῶν Μόσχου τοῦ Σικελιώτου Βουκολικῶν (II Wil.).
39433   4.20a.29.2 : Ἤρατο Πὰν Ἀχῶς τᾶς γείτονος, ἤρατο δ´ Ἀχὼ
39434   4.20a.29.3 : σκιρτατᾶ Σατύρω, Σάτυρος δ´ ἐπεμήνατο Λύδᾳ.
39435   4.20a.29.4 : ὡς Ἀχὼ τὸν Πᾶνα, τόσον Σάτυρος φλέγεν Ἀχώ,
39436   4.20a.29.5 : καὶ Λύδα Σατυρίσκον· Ἔρως δ´ ἐσμύχετ´ ἀμοιβά.
39437   4.20a.29.6 : ὅσσον γὰρ τήνων τις ἐμίσεε τὸν φιλέοντα,
39438   4.20a.29.7 : τόσσον ὁμῶς φιλέων ἠχθαίρετο, πάσχε δ´ ἃ ποίει.
39439   4.20a.29.8 : ταῦτα λέγω πᾶσιν τὰ διδάγματα τοῖς ἀνεράστοις·
39440   4.20a.29.9 : στέργετε τοὺς φιλέοντας, ἵν´ ἢν φιλέητε φιλῆσθε.
39441   4.20a.30.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Συμποσίου (p. 183 B).
39442   4.20a.30.2 : Ὃ δὲ δεινότατον, ὥς γε λέγουσιν οἱ πολλοί, ὅτι καὶ
39443   4.20a.30.3 : ὀμνύντι μόνῳ ξυγγνώμη παρὰ θεῶν ἐκβάντι τὸν ὅρκον·
39444   4.20a.30.4 : ἀφροδίσιον γὰρ ὅρκον οὔ φασιν εἶναι. οὕτω καὶ οἱ θεοὶ
39445   4.20a.30.5 : καὶ οἱ ἄνθρωποι πᾶσαν ἐξουσίαν πεποιήκασιν τῷ ἐρῶντι,
39446   4.20a.30.6 : ὡς ὁ νόμος φησὶν ὁ ἐνθάδε. 
39447   4.20a.31.1 : Χρυσίππου (fr. 720 Arn.).
39448   4.20a.31.2 : Εἰπόντος τινός ‘οὐκ ἐρασθήσεται ὁ σοφός· μαρτυρεῖ
39449   4.20a.31.3 : γοῦν Μενέδημος, Ἐπίκουρος, Ἀλεξῖνος’, ‘ταύτῃ’ ἔφη ‘χρή–
39450   4.20a.31.4 : σομαι ἀποδείξει· εἰ γὰρ Ἀλεξῖνος ὁ ἀνάγωγος καὶ Ἐπί–
39451   4.20a.31.5 : κουρος ὁ ἀναίσθητος καὶ Μενέδημος 〈ὁ λῆρος〉 οὔ φασιν,
39452   4.20a.31.6 : ἐρασθήσεται ἄρα.’
39453   4.20a.32.1 : Ἀριστοτέλους.
39454   4.20a.32.2 : Ἀριστοτέλης ὁ Κυρηναῖος φιλόσοφος ἐρωτηθεὶς ὑπό
39455   4.20a.32.3 : τινος εἰ ὁ ἔρως ἕνεκα τῆς συνουσίας γίγνεται ‘οὔτ´’ ἔφη
39456   4.20a.32.4 : ‘διὰ τοῦτο οὔτ´ ἄνευ τούτου.’
39457   4.20a.33.1 : Δημοκρίτου (fr. 271 Diels 2).
39458   4.20a.33.2 : Ἐρωτικὴν μέμψιν ἡ ἀγαπωμένη λύει.
39459   4.20a.34.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ ἔρωτος (vol. VII p. 130 Bern.).
39460   4.20a.34.2 : Τῶν Μενάνδρου δραμάτων ὁμαλῶς ἁπάντων ἓν συν– 
39461   4.20a.34.3 : εκτικόν ἐστιν, ὁ ἔρως, οἷον πνεῦμα κοινὸν διαπεφυκώς.
39462   4.20a.34.4 : ὄντ´ οὖν μάλιστα θιασώτην τοῦ θεοῦ καὶ ὀργιαστὴν τὸν
39463   4.20a.34.5 : ἄνδρα συμπεριλαμβάνωμεν εἰς τὴν ζήτησιν, ἐπεὶ καὶ λελά–
39464   4.20a.34.6 : ληκε περὶ τοῦ πάθους φιλοσοφώτερον. ἄξιον γὰρ εἶναι
39465   4.20a.34.7 : θαύματος φήσας τὸ περὶ τοὺς ἐρῶντας, ὥσπερ ἔστιν, ἅμα
39466   4.20a.34.8 : λαλεῖ· εἶτα ἀπορεῖ καὶ ζητεῖ πρὸς ἑαυτόν·
39467   4.20a.34.9 : τίνι δεδούλωνταί ποτε;
39468   4.20a.34.10 : ὄψει; φλύαρος· τῆς γὰρ αὐτῆς πάντες ἂν
39469   4.20a.34.11 : ἤρων· κρίσιν γὰρ τὸ βλέπειν ἴσην ἔχει.
39470   4.20a.34.12 : ἀλλ´ ἡδονή τις τοὺς ἐρῶντας ἐπάγεται
39471   4.20a.34.13 : συνουσίας; πῶς οὖν ἕτερος ταύτην ἔχων
39472   4.20a.34.14 : οὐδὲν πέπονθεν ἀλλ´ ἀπῆλθε καταγελῶν,
39473   4.20a.34.15 : ἕτερος 〈δ´〉 ἀπόλωλε; καιρός ἐστιν 〈ἡ〉 νόσος
39474   4.20a.34.16 : ψυχῆς· ὁ πληγεὶς δ´ εἴσω δὴ τιτρώσκεται.
39475   4.20a.34.17 : ταῦτα τίν´ ἐστὶ σκεψώμεθα· καὶ γὰρ ἔχει τι κρουστι–
39476   4.20a.34.18 : κὸν καὶ κινητικὸν αἴτιον, 〈εἰ μήτε τὴν ὄψιν〉 μήτε τὴν
39477   4.20a.34.19 : συνουσίαν αἰτίαν εἶναι πιθανόν ἐστιν· ἀρχαὶ γὰρ αὗταί 
39478   4.20a.34.20 : τινες ἴσως, ἡ δὲ ἰσχὺς καὶ ῥίζωσις τοῦ πάθους ἐν ἑτέροις.
39479   4.20a.34.21 : ἡ δ´ ἀπόδειξις ἐλαφρὰ καὶ οὐδ´ ἀληθής· οὐ γὰρ ἔχει
39480   4.20a.34.22 : κρίσιν 〈ἴσην〉 τὸ βλέπειν, ὥσπερ οὐδὲ τὸ γεύεσθαι. καὶ
39481   4.20a.34.23 : γὰρ ὄψις ὄψεως. καὶ ἀκοῆς ἀκοὴ φύσει τε μᾶλλον διήρθρωται
39482   4.20a.34.24 : καὶ τέχνῃ συγγεγύμνασται πρὸς τὴν τοῦ καλοῦ διάγνωσιν,
39483   4.20a.34.25 : ἐν μὲν ἁρμονίαις καὶ μέλεσιν αἱ τῶν μουσικῶν, ἐν δὲ μορ–
39484   4.20a.34.26 : φαῖς καὶ ἰδέαις αἱ τῶν ζῳγράφων· ὥσπερ εἰπεῖν ποτε
39485   4.20a.34.27 : Νικόμαχον λέγουσι πρὸς ἄνθρωπον ἰδιώτην φήσαντα μὴ
39486   4.20a.34.28 : καλὴν αὐτῷ φανῆναι τὴν Ζεύξιδος Ἑλένην· ‘λάβε γάρ’
39487   4.20a.34.29 : ἔφη ‘τοὺς ἐμοὺς ὀφθαλμούς, καὶ θεός σοι φανήσεται’.
39488   4.20a.34.30 : πολὺ δὲ καὶ μυρεψοὶ περὶ τὰ ὀσφραντὰ καὶ νὴ Δία
39489   4.20a.34.31 : ὀψοποιοὶ περὶ τὰ γευστὰ διατριβῇ καὶ συνηθείᾳ δια–
39490   4.20a.34.32 : φέρουσαν ἡμῶν κρίσιν ἔχουσι. πάλιν δὲ τὸ συνουσίᾳ τὸν
39491   4.20a.34.33 : ἔρωτα μὴ κρατεῖσθαι, διὰ τὸ τῇ αὐτῇ συγγενόμενον ἄλλον
39492   4.20a.34.34 : ἀπαλλαγῆναι καὶ καταφρονῆσαι ....., τοιοῦτόν ἐστιν,
39493   4.20a.34.35 : οἷον εἰ λέγοι τις μηδὲ χυμῶν ἡδονῇ δεδουλῶσθαι Φιλό–
39494   4.20a.34.36 : ξενον τὸν ὀψοφάγον, ὅτι τῶν αὐτῶν Ἀντισθένης γευσά–
39495   4.20a.34.37 : μενος οὐδὲν ἔπαθε τοιοῦτον· μηδὲ ὑπὸ οἴνου μεθύειν
39496   4.20a.34.38 : Ἀλκιβιάδην, ὅτι Σωκράτης πίνων τὸν ἴσον οἶνον ἔνηφεν.
39497   4.20a.34.39 : ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐάσωμεν, τὰ δ´ ἐφεξῆς, ἐν οἷς ἤδη τὴν
39498   4.20a.34.40 : αὑτοῦ δόξαν ἀποφαίνεται, σκοπῶμεν.
39499   4.20a.34.41 : καιρός ἐστιν ἡ νόσος
39500   4.20a.34.42 : ψυχῆς.
39501   4.20a.34.43 : εὖ καὶ ὀρθῶς. δεῖ γὰρ ἅμα τοῦ πάσχοντος εἰς ταὐτὸ
39502   4.20a.34.44 : καὶ τοῦ ποιοῦντος ἀπάντησιν γενέσθαι, πρὸς ἄλληλά πως 
39503   4.20a.34.45 : ἐχόντων· ὡς ἄκυρον εἰς τὴν τοῦ τέλους ἀπεργασίαν ἡ
39504   4.20a.34.46 : δραστικὴ δύναμις, ἂν μὴ παθητικὴ διάθεσις ᾖ. τοῦτο
39505   4.20a.34.47 : δὲ εὐστοχίας ἐστὶ καιροῦ τῷ παθεῖν ἑτοίμῳ συνάπτοντος
39506   4.20a.34.48 : ἐν ἀκμῇ τὸ ποιεῖν πεφυκός.
39507   4.20a.35.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Συμποσίου (p. 189 D–192 D).
39508   4.20a.35.2 : Ἡ γὰρ πάλαι ἡμῶν φύσις οὐχ αὑτὴ ἦν ἥπερ νῦν,
39509   4.20a.35.3 : ἀλλὰ ἀλλοία. πρῶτον μὲν γὰρ τρία ἦν γένη τὰ τῶν
39510   4.20a.35.4 : ἀνθρώπων, οὐχ ὥσπερ νῦν δύο, ἄρρεν καὶ θῆλυ, ἀλλὰ
39511   4.20a.35.5 : καὶ τρίτον προσῆν κοινὸν 〈ὂν〉 ἀμφοτέρων τούτων, οὗ
39512   4.20a.35.6 : νῦν ὄνομα λοιπόν, αὐτὸ δὲ ἠφάνισται· ἀνδρόγυνον γὰρ
39513   4.20a.35.7 : τότε μὲν ἦν καὶ εἶδος καὶ ὄνομα ἐξ ἀμφοτέρων κοινὸν
39514   4.20a.35.8 : τοῦ τε ἄρρενος καὶ θήλεος, νῦν δὲ οὐκ ἔστιν ἀλλ´ ἢ ἐν
39515   4.20a.35.9 : ὀνείδει ὄνομα κείμενον. ἔπειτα ὅλον ἦν ἑκάστου τοῦ
39516   4.20a.35.10 : ἀνθρώπου τὸ εἶδος στρογγύλον, νῶτόν τε καὶ πλευρὰς
39517   4.20a.35.11 : κύκλῳ ἔχον, χεῖρας δὲ τέτταρας εἶχε, καὶ σκέλη τὰ ἴσα
39518   4.20a.35.12 : ταῖς χερσί, καὶ πρόσωπα δύο ἐπὶ αὐχένι κυκλοτερεῖ,
39519   4.20a.35.13 : ὅμοια πάντη· κεφαλὴν δὲ ἐπ´ ἀμφοτέροις τοῖς προσώποις
39520   4.20a.35.14 : ἐναντίοις 〈κειμένοις〉 μίαν, καὶ ὦτα τέτταρα, καὶ αἰδοῖα
39521   4.20a.35.15 : δύο, καὶ τἄλλα πάντα ὡς ἀπὸ τούτων ἄν τις εἰκάσειεν.
39522   4.20a.35.16 : ἐπορεύετο δὲ καὶ ὀρθὸν ὥσπερ νῦν, ὁποτέρωσε βουληθείη·
39523   4.20a.35.17 : καὶ ὁπότε ταχὺ ὁρμήσειε θεῖν, ὥσπερ οἱ κυβιστῶντες
39524   4.20a.35.18 : καὶ εἰς ὀρθὸν τὰ σκέλη περιφερόμενοι κυβιστῶσι κύκλῳ, 
39525   4.20a.35.19 : τότε ὀκτὼ οὖσι τοῖς μέλεσιν ἀπερειδόμενοι ταχὺ ἐφέροντο
39526   4.20a.35.20 : κύκλῳ. ἦν δὲ διὰ ταῦτα τρία τὰ γένη καὶ τοιαῦτα, ὅτι
39527   4.20a.35.21 : τὸ μὲν ἄρρεν ἦν τοῦ ἡλίου τὴν ἀρχὴν ἔκγονον, τὸ δὲ θῆλυ
39528   4.20a.35.22 : τῆς γῆς, τὸ δὲ ἀμφοτέρων μετέχον τῆς σελήνης, ὅτι καὶ
39529   4.20a.35.23 : ἡ σελήνη ἀμφοτέρων μετεῖχεν· περιφερῆ δὲ δὴ ἦν καὶ
39530   4.20a.35.24 : αὐτὰ καὶ ἡ πορεία αὐτῶν διὰ τὸ τοῖς γονεῦσιν ὅμοια
39531   4.20a.35.25 : εἶναι. ἦν οὖν τὴν ἰσχὺν δεινὰ καὶ τὴν ῥώμην, καὶ τὰ
39532   4.20a.35.26 : φρονήματα μεγάλα εἶχον, ἐπεχείρησαν δὲ τοῖς θεοῖς, καὶ
39533   4.20a.35.27 : ὃ λέγει Ὅμηρος περὶ Ἐφιάλτου τε καὶ Ὤτου, περὶ ἐκεί–
39534   4.20a.35.28 : νων λέγεται, τὸ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνάβασιν ἐπιχειρεῖν ποιεῖν,
39535   4.20a.35.29 : ὡς ἐπιθησομένων τοῖς θεοῖς. ὁ οὖν Ζεὺς καὶ οἱ ἄλλοι
39536   4.20a.35.30 : θεοὶ ἐβουλεύοντο ὅ τι χρὴ αὐτοὺς ποιῆσαι, καὶ ἠπόρουν·
39537   4.20a.35.31 : οὔτε γὰρ ὅπως ἀποκτείναιεν εἶχον καὶ ὥσπερ τοὺς γίγαντας
39538   4.20a.35.32 : κεραυνώσαντες τὸ γένος ἀφανίσαιεν· αἱ τιμαὶ γὰρ αὐτοῖς
39539   4.20a.35.33 : καὶ τὰ ἱερὰ τὰ παρὰ τῶν ἀνθρώπων ἠφανίζετο· οὔτε ὅπως
39540   4.20a.35.34 : ἐῷεν ἀσελγαίνειν. μόλις δὲ ὁ Ζεὺς ἐννοήσας λέγει ὅτι
39541   4.20a.35.35 : ‘Δοκῶ μοι’ 〈ἔφη〉 ‘ἔχειν μηχανήν, ὡς ἂν εἶέν τε ἅνθρωποι
39542   4.20a.35.36 : καὶ παύσαιντο τῆς ἀκολασίας ἀσθενέστεροι γενόμενοι.
39543   4.20a.35.37 : νῦν μὲν γὰρ αὐτούς, ἔφη, διατεμῶ δίχα ἕκαστον, καὶ ἅμα
39544   4.20a.35.38 : μὲν ἀσθενέστεροι ἔσονται, ἅμα δὲ χρησιμώτεροι ἡμῖν διὰ
39545   4.20a.35.39 : τὸ πλείους τὸν ἀριθμὸν γεγονέναι· καὶ βαδιοῦνται ὀρθοὶ
39546   4.20a.35.40 : ἐπὶ δυοῖν σκελοῖν. ἐὰν δὲ ἔτι δοκῶσιν ἀσελγαίνειν καὶ
39547   4.20a.35.41 : μὴ θέλωσιν ἡσυχίαν ἄγειν, πάλιν αὖ, ἔφη, τεμῶ δίχα,
39548   4.20a.35.42 : ὥστε ἐφ´ ἑνὸς πορεύσονται σκέλους ἀσκωλίζοντες’. ταῦτα 
39549   4.20a.35.43 : εἰπὼν ἔτεμνε τοὺς ἀνθρώπους δίχα, ὥσπερ οἱ τὰ ὠὰ
39550   4.20a.35.44 : τέμνοντες καὶ μέλλοντες ταριχεύειν, ἢ ὥσπερ οἱ τὰ ὠὰ
39551   4.20a.35.45 : ταῖς θριξίν· ὅντινα δὲ τέμοι, τὸν Ἀπόλλω ἐκέλευεν τό
39552   4.20a.35.46 : τε πρόσωπον μεταστρέφειν καὶ τὸ τοῦ αὐχένος ἥμισυ
39553   4.20a.35.47 : πρὸς τὴν τομήν, ἵνα θεώμενος τὴν αὑτοῦ τμῆσιν κοσμιώ–
39554   4.20a.35.48 : τερος εἴη ὁ ἄνθρωπος, καὶ τἄλλα ἰᾶσθαι ἐκέλευεν. ὁ δὲ
39555   4.20a.35.49 : τό τε πρόσωπον μετέστρεφε, καὶ ξυνέλκων πανταχόθεν τὸ
39556   4.20a.35.50 : δέρμα ἐπὶ τὴν γαστέρα νῦν καλουμένην, ὥσπερ τὰ σύ–
39557   4.20a.35.51 : σπαστα βαλλάντια, ἓν στόμα ποιῶν ἀπέδει κατὰ μέσην
39558   4.20a.35.52 : τὴν γαστέρα, ὃ δὴ τὸν ὀμφαλὸν καλοῦσιν. καὶ τὰς μὲν
39559   4.20a.35.53 : ἄλλας ῥυτίδας 〈τὰς〉 πολλὰς ἐξελέαινε καὶ τὰ στήθη
39560   4.20a.35.54 : διήρθρου, ἔχων τι τοιοῦτον ὄργανον οἷον οἱ σκυτοτόμοι
39561   4.20a.35.55 : περὶ τὸν καλάποδα λεαίνοντες τὰς τῶν σκυτῶν ῥυτίδας·
39562   4.20a.35.56 : ὀλίγας δὲ κατέλιπε τὰς περὶ αὐτὴν τὴν γαστέρα καὶ τὸν
39563   4.20a.35.57 : ὀμφαλόν, μνημεῖον εἶναι τοῦ παλαιοῦ πάθους. ἐπειδὴ
39564   4.20a.35.58 : οὖν ἡ φύσις δίχα ἐτμήθη, ποθοῦν ἕκαστον τὸ ἥμισυ τὸ
39565   4.20a.35.59 : αὑτοῦ ξυνῄει, καὶ περιβάλλοντες τὰς χεῖρας καὶ συμπλε–
39566   4.20a.35.60 : κόμενοι ἀλλήλοις, ἐπιθυμοῦντες ξυμφῦναι, ἀπέθνῃσκον
39567   4.20a.35.61 : ὑπὸ τοῦ λιμοῦ καὶ τῆς ἄλλης ἀργίας διὰ τὸ μηδὲν ἐθέλειν
39568   4.20a.35.62 : χωρὶς ἀλλήλων ποιεῖν. καὶ ὁπότε τι ἀποθάνοι τῶν
39569   4.20a.35.63 : ἡμίσεων, τὸ δὲ λειφθείη, τὸ λειφθὲν ἄλλο ἐζήτει καὶ
39570   4.20a.35.64 : συνεπέπλεκτο, εἴτε γυναικὸς τῆς ὅλης ἐντύχοι ἡμίσει, ὃ 
39571   4.20a.35.65 : δὴ νῦν γυναῖκα καλοῦμεν. εἴτε ἀνδρός· 〈καὶ〉 οὕτως ἀπώλ–
39572   4.20a.35.66 : λυντο. ἐλεήσας δὲ ὁ Ζεὺς ἄλλην μηχανὴν πορίζεται, καὶ
39573   4.20a.35.67 : μετατίθησιν αὐτῶν τὰ αἰδοῖα εἰς τὸ πρόσθεν· τέως γὰρ
39574   4.20a.35.68 : καὶ ταῦτα ἐκτὸς εἶχον, καὶ ἐγέννων καὶ ἔτικτον οὐκ εἰς
39575   4.20a.35.69 : ἀλήλλους ἀλλ´ εἰς γῆν, ὥσπερ οἱ τέττιγες. μετέθηκέ τε
39576   4.20a.35.70 : οὖν οὕτως αὐτῶν εἰς τὸ ἔμπροσθεν καὶ διὰ τούτων τὴν
39577   4.20a.35.71 : γένεσιν ἐν ἀλλήλοις ἐποίησεν, διὰ τοῦ ἄρρενος ἐν τῷ θήλει,
39578   4.20a.35.72 : τῶνδε ἕνεκα, ἵνα ἐν τῇ συμπλοκῇ ἅμα μὲν εἰ ἀνὴρ γυναικὶ
39579   4.20a.35.73 : ἐντύχοι, γεννῷεν καὶ γίγνοιτο τὸ γένος, ἅμα δ´ εἰ καὶ
39580   4.20a.35.74 : ἄρρεν ἄρρενι, πλησμονὴ γοῦν γίγνοιτο τῆς συνουσίας καὶ
39581   4.20a.35.75 : διαπαύοιντο καὶ ἐπὶ τὰ ἔργα τρέποιντο καὶ τοῦ ἄλλου βίου
39582   4.20a.35.76 : ἐπιμελοῖντο. ἔστι δὴ οὖν ἐκ τόσου ὁ ἔρως ἔμφυτος ἀλλή–
39583   4.20a.35.77 : λων τοῖς ἀνθρώποις καὶ τῆς ἀρχαίας φύσεως συναγωγὸς
39584   4.20a.35.78 : καὶ ἐπιχειρῶν ποιῆσαι ἓν ἐκ δυοῖν καὶ ἰάσασθαι τὴν
39585   4.20a.35.79 : φύσιν τὴν ἀνθρωπίνην. ἕκαστος οὖν ἡμῶν ἐστιν ἀνθρώ–
39586   4.20a.35.80 : που σύμβολον, ἅτε τετμημένος ὥσπερ αἱ ψῆτται, ἐξ ἑνὸς
39587   4.20a.35.81 : δύο· ζητεῖ δὴ ἀεὶ τὸ αὑτοῦ ἕκαστον σύμβολον. ὅσοι μὲν
39588   4.20a.35.82 : οὖν τῶν ἀνδρῶν τοῦ κοινοῦ τμῆμά εἰσιν, ὃ δὴ τότε ἀνδρό–
39589   4.20a.35.83 : γυνον ἐκαλεῖτο, φιλογύναικές τέ εἰσιν καὶ οἱ πολλοὶ τῶν
39590   4.20a.35.84 : μοιχῶν ἐκ τούτου τοῦ γένους γεγόνασιν, καὶ ὅσαι αὖ γυναῖκες
39591   4.20a.35.85 : φίλανδροί τε καὶ μοιχεύτριαι. ὅσαι δὲ τῶν γυναικῶν γυ– 
39592   4.20a.35.86 : ναικὸς τμῆμά εἰσιν, οὐ πάνυ αὗται τοῖς ἀνδράσι τὸν νοῦν
39593   4.20a.35.87 : προσέχουσιν, ἀλλὰ μᾶλλον πρὸς τὰς γυναῖκας τετραμμέναι
39594   4.20a.35.88 : εἰσίν, καὶ 〈αἱ〉 ἑταιρίστριαι ἐκ τούτου τοῦ γένους γίγνονται.
39595   4.20a.35.89 : ὅσοι δὲ ἄρρενος τμῆμά εἰσιν, τὰ ἄρρενα διώκουσιν, καὶ
39596   4.20a.35.90 : τέως μὲν ἂν παῖδες ὦσιν, ἅτε 〈τεμάχια〉 ὄντα τοῦ ἄρρενος,
39597   4.20a.35.91 : φιλοῦσι τοὺς ἄνδρας καὶ χαίρουσι ξυγκατακείμενοι καὶ
39598   4.20a.35.92 : ξυμπλεκόμενοι τοῖς ἀνδράσι, καί εἰσιν οὗτοι βέλτιστοι
39599   4.20a.35.93 : τῶν παίδων καὶ μειρακίων, ἅτε ἀνδρειότατοι ὄντες φύσει.
39600   4.20a.35.94 : φασὶ δὲ δή τινες αὐτοὺς ἀναισχύντους εἶναι, ψευδόμενοι·
39601   4.20a.35.95 : οὔτε γὰρ ὑπ´ ἀναισχυντίας τοῦτο δρῶσιν ἀλλ´ ὑπὸ θάρρους
39602   4.20a.35.96 : καὶ ἀνδρείας καὶ ἀρρενωπίας, τὸ ὅμοιον αὐτοῖς ἀσπαζόμενοι.
39603   4.20a.35.97 : μέγα δὲ τεκμήριον· καὶ γὰρ τελεωθέντες μόνοι ἀποβαίνου–
39604   4.20a.35.98 : σιν εἰς τὰ πολιτικὰ ἄνδρες οἱ τοιοῦτοι. ἐπειδὰν δὲ ἀνδρω–
39605   4.20a.35.99 : θῶσι, παιδεραστοῦσι καὶ πρὸς γάμους καὶ παιδοποιίας οὐ
39606   4.20a.35.100 : προσέχουσι τὸν νοῦν φύσει, ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ νόμου ἀναγκά–
39607   4.20a.35.101 : ζονται· ἀλλ´ ἐξαρκεῖ αὐτοῖς μετ´ ἀλλήλων καταζῆν ἀγάμοις
39608   4.20a.35.102 : οὖσι. πάντως μὲν οὖν ὁ τοιοῦτος παιδεραστής τε καὶ
39609   4.20a.35.103 : φιλεραστὴς γίγνεται, ἀεὶ τὸ ξυγγενὲς ἀσπαζόμενος. ὅταν
39610   4.20a.35.104 : μὲν οὖν καὶ αὐτῷ ἐκείνῳ ἐντύχῃ τῷ αὑτοῦ ἡμίσει καὶ ὁ
39611   4.20a.35.105 : παιδεραστὴς παὶ ἄλλος πᾶς, τότε καὶ θαυμαστὰ ἐκπλήτ–
39612   4.20a.35.106 : τονται φιλίᾳ τε καὶ οἰκειότητι καὶ ἔρωτι, οὐκ ἐθέλοντες
39613   4.20a.35.107 : ὡς ἔπος εἰπεῖν χωρίζεσθαι ἀλλήλων οὐδὲ ἐπὶ σμικρὸν
39614   4.20a.35.108 : χρόνον. καὶ οἱ διατελοῦντες μετ´ ἀλλήλων διὰ βίου οὗτοί
39615   4.20a.35.109 : εἰσιν, οἳ οὐδ´ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν ὅ τι βούλονται σφίσι παρ´
39616   4.20a.35.110 : ἀλλήλων γίγνεσθαι. οὐδενὶ γὰρ ἂν δόξειε τοῦτ´ εἶναι ἡ 
39617   4.20a.35.111 : τῶν ἀφροδισίων ξυνουσία, ὡς ἄρα τούτου ἕνεκα ἕτερος
39618   4.20a.35.112 : ἑκατέρῳ χαίρει συνὼν οὕτως ἐπὶ μεγάλης σπουδῆς· ἀλλ´
39619   4.20a.35.113 : ἄλλο τι βουλομένη ἡ ψυχὴ ἑκατέρου δήλη ἐστίν, ὃ οὐ δύνα–
39620   4.20a.35.114 : ται εἰπεῖν, ἀλλὸ μαντεύεται ὃ βούλεται, καὶ αἰνίττεται.
39621   4.20a.36.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 195 A–197 E).
39622   4.20a.36.2 : Φημὶ οὖν ἐγὼ πάντων θεῶν εὐδαιμόνων ὄντων Ἔρωτα,
39623   4.20a.36.3 : εἰ θέμις καὶ ἀνεμέσητον εἰπεῖν, εὐδαιμονέστατον εἶναι
39624   4.20a.36.4 : αὐτῶν, κάλλιστον ὄντα καὶ ἄριστον. ἔστι δὲ κάλλιστος
39625   4.20a.36.5 : ὢν τοιόσδε. πρῶτον μὲν νεώτατος θεῶν, ὦ Φαῖδρε. μέγα
39626   4.20a.36.6 : δὲ τεκμήριον τῷ λόγῳ αὐτὸς παρέχεται, φεύγων φυγῇ τὸ
39627   4.20a.36.7 : γῆρας, ταχὺ ὂν δῆλον ὅτι· θᾶττον γοῦν τοῦ δέοντος ἡμῖν
39628   4.20a.36.8 : προσέρχεται. ὁ δὴ πέφυκεν Ἔρως μισεῖν καὶ οὐδ´ ἐντὸς
39629   4.20a.36.9 : πολλοῦ πλησιάζειν. μετὰ δὲ νέων αἰεὶ ξύνεστί τε καὶ
39630   4.20a.36.10 : ἔστιν· ὁ γὰρ παλαιὸς λόγος εὖ ἔχει, ὡς ὅμοιον ὁμοίῳ
39631   4.20a.36.11 : ἀεὶ πελάζει. ἐγὼ δὲ Φαίδρῳ πολλὰ ἄλλα ὁμολογῶν
39632   4.20a.36.12 : τοῦτο οὐχ ὁμολογῶ, ὡς Ἔρως Κρόνου καὶ Ἰαπετοῦ ἀρ–
39633   4.20a.36.13 : χαιότερός ἐστιν, ἀλλὰ φημὶ νεώτατόν τε αὐτὸν εἶναι θεῶν
39634   4.20a.36.14 : καὶ ἀεὶ νέον, τὰ δὲ παλαιὰ πράγματα περὶ θεούς, ἃ
39635   4.20a.36.15 : Ἡσίοδος καὶ Παρμενίδης λέγουσιν, Ἀνάγκῃ καὶ οὐκ Ἔρωτι
39636   4.20a.36.16 : γεγονέναι, 〈εἰ ἐκεῖνοι〉 ἀληθῆ λέγουσιν. οὐ γὰρ ἂν ἐκτομαὶ
39637   4.20a.36.17 : οὐδὲ δεσμοὶ ἀλλήλων ἐγένοντο, καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ βίαια,
39638   4.20a.36.18 : εἰ Ἔρως ἐν αὐτοῖς ἦν, ἀλλὰ φιλία καὶ εἰρήνη, ὥσπερ νῦν,
39639   4.20a.36.19 : ἐξ οὗ Ἔρως τῶν θεῶν βασιλεύει. νέος μὲν οὖν ἐστι, 
39640   4.20a.36.20 : πρὸς δὲ τῷ νέῳ ἁπαλός· ποιητοῦ δέ ἐστιν ἐνδεὴς οἷός
39641   4.20a.36.21 : περ ἦν ὁ Ὅμηρος πρὸς τὸ ἐπιδεῖξαι θεοῦ ἁπαλότητα.
39642   4.20a.36.22 : Ὅμηρος γὰρ Ἄτην θεόν τέ φησιν εἶναι καὶ ἁπαλήν·
39643   4.20a.36.23 : τοὺς γοῦν πόδας αὐτῆς ἁπαλούς φησιν εἶναι λέγων
39644   4.20a.36.24 : τῆς μένθ´ ἁπαλοὶ πόδες· οὐ γὰρ ἐπ´ οὔδεος
39645   4.20a.36.25 : πίλναται, ἀλλ´ ἄρα ἥ γε κατ´ ἀνδρῶν κράατα βαίνει.
39646   4.20a.36.26 : καλῷ οὖν μοι δοκεῖ τεκμηρίῳ τὴν ἁπαλότητα ἀποφαί–
39647   4.20a.36.27 : νειν, ὅτι οὐκ ἐπὶ σκληροῦ βαίνει, ἀλλ´ ἐπὶ μαλθακοῦ.
39648   4.20a.36.28 : τῷ αὐτῷ δὴ καὶ ἡμεῖς χρησώμεθα τεκμηρίῳ περὶ Ἔρωτος
39649   4.20a.36.29 : ὅτι ἁπαλός. οὐ γὰρ ἐπὶ γῆς βαίνει οὐδ´ ἐπὶ κρανίων,
39650   4.20a.36.30 : ἅ ἐστιν οὐ πάνυ μαλακά, ἀλλ´ ἐν τοῖς μαλακωτάτοις
39651   4.20a.36.31 : τῶν ὄντων βαίνει καὶ οἰκεῖ. ἐν γὰρ ἤθεσι καὶ ψυχαῖς
39652   4.20a.36.32 : θεῶν καὶ ἀνθρώπων τὴν οἴκησιν ἵδρυται, καὶ οὐκ αὖ ἐν πά–
39653   4.20a.36.33 : σαις ἑξῆς ταῖς ψυχαῖς, ἀλλὰ ᾗτινι ἂν σκληρὸν ἦθος
39654   4.20a.36.34 : ἐχούσῃ ἐντύχῃ, ἀπέρχεται, ᾗ δ´ ἂν μαλακόν, οἰκίζεται.
39655   4.20a.36.35 : ἁπτόμενον οὖν ἀεὶ καὶ ποσὶ καὶ πάντῃ ἐν μαλακωτάτοις
39656   4.20a.36.36 : τῶν μαλακωτάτων, 〈ἁπαλώτατον〉 ἀνάγκη εἶναι. νεώτατος
39657   4.20a.36.37 : μὲν δή ἐστι καὶ ἁπαλώτατος, πρὸς δὲ τούτοις ὑγρὸς τὸ
39658   4.20a.36.38 : εἶδος. οὐ γὰρ ἂν οἷός τε ἦν πάντῃ περιπτύσσεσθαι
39659   4.20a.36.39 : οὐδὲ διὰ πάσης ψυχῆς καὶ εἰσιὼν τὸ πρῶτον λανθάνειν
39660   4.20a.36.40 : καὶ ἐξιών, εἰ σκληρὸς ἦν. συμμέτρου δὲ καὶ ὑγρᾶς οὐσίας
39661   4.20a.36.41 : μέγα τεκμήριον ἡ εὐσχημοσύνη, ὃ δὴ διαφερόντως ἐκ
39662   4.20a.36.42 : πάντων ὁμολογουμένως Ἔρως ἔχει· ἀσχημοσύνῃ γὰρ καὶ 
39663   4.20a.36.43 : Ἔρωτι πρὸς ἀλλήλους ἀεὶ πόλεμος. χρόας δὲ κάλλος
39664   4.20a.36.44 : κατ´ ἄνθη δίαιτα τοῦ θεοῦ σημαίνει· ἀνανθεῖ γὰρ καὶ
39665   4.20a.36.45 : ἀπηνθηκότι καὶ σώματι καὶ ψυχῇ καὶ ἄλλῳ ὁτῳοῦν οὐκ
39666   4.20a.36.46 : ἐνίζει Ἔρως, οὗ δ´ ἂν εὐώδης τε καὶ εὐανθὴς τόπος ᾖ,
39667   4.20a.36.47 : ἐνταῦθα δὲ καὶ ἵζει καὶ μένει.
39668   4.20a.36.48 : Περὶ μὲν οὖν κάλλους τοῦ θεοῦ καὶ ταῦτα ἱκανὰ καὶ
39669   4.20a.36.49 : ἔτι πολλὰ λείπεται, περὶ δὲ ἀρετῆς Ἔρωτος μετὰ ταῦτα
39670   4.20a.36.50 : λεκτέον, τὸ μὲν μέγιστον ὅτι Ἔρως οὔτε ἀδικεῖ οὔτε ἀδι–
39671   4.20a.36.51 : κεῖται οὔτε ὑπὸ θεοῦ οὔτε θεόν, οὔτε ὑπ´ ἀνθρώπου οὔτε
39672   4.20a.36.52 : ἄνθρωπον. οὐδὲ γὰρ αὐτὸς βίᾳ πάσχει, εἴ τι πάσχει, βία
39673   4.20a.36.53 : γὰρ Ἔρωτος οὐχ ἅπτεται, οὔτε ποιῶν ποιεῖ· πᾶς γὰρ
39674   4.20a.36.54 : ἑκὼν Ἔρωτι πάνθ´ ὑπηρετεῖ· ἃ δ´ ἂν ἑκὼν ἑκόντι ὁμολο–
39675   4.20a.36.55 : γήσῃ, φασὶν ‘οἱ πόλεων βασιλεῖς νόμοι’ δίκαια εἶναι.
39676   4.20a.36.56 : πρὸς δὲ τῇ δικαιοσύνῃ σωφροσύνης πλείστης μετέχει.
39677   4.20a.36.57 : εἶναι γὰρ ὁμολογεῖται σωφροσύνη τὸ κρατεῖν ἡδονῶν καὶ
39678   4.20a.36.58 : ἐπιθυμιῶν, Ἔρωτος δὲ μηδεμίαν ἡδονὴν κρείττω εἶναι·
39679   4.20a.36.59 : εἰ δὲ ἥττους, κρατοῖντ´ ἂν ὑπὸ Ἔρωτος, ὁ δὲ κρατοῖ,
39680   4.20a.36.60 : κρατῶν δὲ ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν ὁ Ἔρως διαφερόντως
39681   4.20a.36.61 : ἂν σωφρονοίη. καὶ μὴν εἴς γε ἀνδρείαν Ἔρωτι ‘οὐδὲ
39682   4.20a.36.62 : Ἄρης ἀνθίσταται.’ οὐ γὰρ ἔχει Ἔρωτα Ἄρης, ἀλλὰ Ἔρως 
39683   4.20a.36.63 : Ἄρη, Ἀφροδίτης, ὡς λόγος· κρείττων δὲ ὁ ἔχων τοῦ
39684   4.20a.36.64 : ἐχομένου· τοῦ δὲ ἀνδρειοτάτου τῶν ἄλλων κρατῶν πάντων
39685   4.20a.36.65 : ἂν ἀνδρειότατος εἴη. περὶ μὲν οὖν δικαιοσύνης καὶ
39686   4.20a.36.66 : σωφροσύνης καὶ ἀνδρείας τοῦ θεοῦ εἴρηται, περὶ δὲ
39687   4.20a.36.67 : σοφίας λείπεται· ὅσον οὖν δυνατόν, πειρατέον μὴ ἐλ–
39688   4.20a.36.68 : λείπειν. καὶ πρῶτον μέν, ἵν´ αὖ καὶ ἐγὼ τὴν ἡμετέραν
39689   4.20a.36.69 : τέχνην τιμήσω ὥσπερ Ἐρυξίμαχος τὴν αὑτοῦ, ποιητὴς
39690   4.20a.36.70 : ὁ θεὸς σοφὸς οὕτως ὥστε καὶ ἄλλον ποιῆσαι· πᾶς γοῦν
39691   4.20a.36.71 : ποιητὴς γίγνεται,
39692   4.20a.36.72 : κἂν ἄμουσος ᾖ τὸ πρίν,
39693   4.20a.36.73 : οὗ ἂν Ἔρως ἅψηται. ᾧ δὴ πρέπει ἡμᾶς μαρτυρίῳ χρή–
39694   4.20a.36.74 : σασθαι, ὅτι ποιητὴς ὁ Ἔρως ἀγαθὸς ἐν κεφαλαίῳ πᾶσαν
39695   4.20a.36.75 : ποίησιν τὴν κατὰ μουσικήν· ὃ γάρ τις ἢ μὴ ἔχει ἢ μὴ
39696   4.20a.36.76 : οἶδεν, οὔτ´ ἂν ἑτέρῳ δοίη οὔτε ἂν ἄλλον διδάξειεν. καὶ μὴν
39697   4.20a.36.77 : τήν γε τῶν ζῴων ποίησιν πάντων τίς ἐναντιώσεται μὴ
39698   4.20a.36.78 : οὐχὶ Ἔρωτος εἶναι σοφίαν, ᾗ γίγνεταί 〈τε〉 καὶ φύεται
39699   4.20a.36.79 : πάντα τὰ ζῷα; ἀλλὰ τὴν τῶν τεχνῶν δημιουργίαν οὐκ
39700   4.20a.36.80 : ἴσμεν, ὅτι οὗ μὲν ἂν ὁ θεὸς οὗτος διδάσκαλος γένηται,
39701   4.20a.36.81 : ἐλλόγιμος καὶ φανὸς ἀπέβη, οὗ δ´ ἂν Ἔρως μὴ ἐφάψηται,
39702   4.20a.36.82 : σκοτεινός; τοξικήν γε μὴν καὶ ἰατρικὴν καὶ μαντικὴν Ἀπόλ–
39703   4.20a.36.83 : λων ἀνεῦρεν ἐπιθυμίας καὶ ἔρωτος ἡγεμονεύσαντος, ὥστε
39704   4.20a.36.84 : καὶ οὗτος Ἔρωτος ἂν εἴη μαθητής, καὶ Μοῦσαι μουσικῆς
39705   4.20a.36.85 : καὶ Ἥφαιστος χαλκείας καὶ Ἀθηνᾶ ἱστουργίας καὶ ‘Ζεὺς
39706   4.20a.36.86 : κυβερνᾶν θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων’. ὅθεν δὴ καὶ κατε– 
39707   4.20a.36.87 : σκευάσθη τῶν θεῶν τὰ πράγματα Ἔρωτος ἐγγενομένου,
39708   4.20a.36.88 : δῆλον ὅτι κάλλους· αἴσχει γὰρ οὐκ ἔπεστιν Ἔρως· πρὸ
39709   4.20a.36.89 : τοῦ δέ, ὥσπερ ἐν ἀρχῇ εἶπον, πολλὰ καὶ δεινὰ θεοῖς
39710   4.20a.36.90 : ἐγίγνετο, ὡς λέγεται, διὰ τὴν τῆς Ἀνάγκης βασιλείαν·
39711   4.20a.36.91 : ἐπειδὴ δ´ ὁ θεὸς οὗτος ἔφυ, ἐκ τοῦ ἐρᾶν τῶν καλῶν
39712   4.20a.36.92 : πάντα τὰ ἀγαθὰ γέγονεν καὶ θεοῖς καὶ ἀνθρώποις. Οὕ–
39713   4.20a.36.93 : τως ἐμοὶ δοκεῖ, ὦ Φαῖδρε, Ἔρως πρῶτον αὐτὸς ὢν κάλ–
39714   4.20a.36.94 : λιστος καὶ ἄριστος μετὰ τοῦτο τοῖς ἄλλοις ἄλλων τοιού–
39715   4.20a.36.95 : των αἴτιος εἶναι. ἐπέρχεται δέ μοί τι καὶ ἔμμετρον εἰ–
39716   4.20a.36.96 : πεῖν, ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ ποιῶν
39717   4.20a.36.97 : εἰρήνην μὲν ἐν ἀνθρώποις, πελάγει δὲ γαλήνην
39718   4.20a.36.98 : νηνεμίαν τ´ ἀνέμων, κοίτην τε ὕπνον τ´ ἐνὶ κήδει.
39719   4.20a.36.99 : οὗτος γὰρ ἡμᾶς ἀλλοτριότητος μὲν κενοῖ, οἰκειότητος δὲ
39720   4.20a.36.100 : πληροῖ, τὰς τοιάσδε ξυνόδους μετ´ ἀλλήλων πάσας τιθεὶς
39721   4.20a.36.101 : ξυνιέναι, ἐν ἑορταῖς, ἐν χοροῖς, ἐν εὐθυμίαις γιγνόμενος
39722   4.20a.36.102 : ἡγεμών· πρᾳότητα μὲν πορίζων, ἀγριότητα δὲ ἐξορίζων·
39723   4.20a.36.103 : φιλόδωρος εὐμενείας, ἄδωρος δυσμενείας· ἵλεως ἀγαθοῖς,
39724   4.20a.36.104 : θεατὸς σοφοῖς, ἀγαστὸς θεοῖς· ζηλωτὸς ἀμοίροις, κτητὸς 
39725   4.20a.36.105 : εὐμοίροις· τρυφῆς, ἁβρότητος, χλιδῆς, χαρίτων, ἱμέρου,
39726   4.20a.36.106 : πόθου πατήρ· ἐπιμελὴς ἀγαθῶν, ἀμελὴς κακῶν· ἐν πόνῳ,
39727   4.20a.36.107 : ἐν φόβῳ, ἐν πόθῳ, ἐν λόγῳ κυβερνήτης, ἐπιβάτης, πα–
39728   4.20a.36.108 : ραστάτης τε καὶ σωτὴρ ἄριστος, ξυμπάντων τε θεῶν καὶ
39729   4.20a.36.109 : ἀνθρώπων κόσμος, ἡγεμὼν κάλλιστος καὶ ἄριστος, ᾧ χρὴ
39730   4.20a.36.110 : ἕπεσθαι πάντ´ ἄνδρα ἐφυμνοῦντα καλῆς ᾠδῆς μετέχοντα,
39731   4.20a.36.111 : ἣν ᾄδει θέλγων πάντων θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων νόημα. 
39732   4.21.t.1 : {1ΨΟΓΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΦΑΥΛΟΣ Ο ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΠΟΣΩΝ
39733   4.21.t.2 : ΕΙΗ ΚΑΚΩΝ ΓΕΓΟΝΩΣ ΑΙΤΙΟΣ.}1
39734   4.21.37.1 : Δικαιογένους (fr. 1 p. 775 N. 2).
39735   4.21.37.2 : Ὅταν δ´ ἔρωτος ἐνδεθῶμεν ἄρκυσιν,
39736   4.21.37.3 : θᾶσσον θυραίοις τὴν χάριν ποιούμεθα,
39737   4.21.37.4 : ἢ τοῖς ἀνάγκης ἐν γένει πεφυκόσιν.
39738   4.21.38.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνη (fr. 161 N. 2).
39739   4.21.38.2 : Ἤρων· τὸ μαίνεσθαι δ´ ἄρ´ ἦν ἔρως βροτοῖς.
39740   4.21.39.1 : Μενάνδρου Ἀφροδισίων (fr. 85 K.).
39741   4.21.39.2 : Ἀλλ´ ὅταν ἐρῶντα νοῦν ἔχειν τις ἀξιοῖ,
39742   4.21.39.3 : παρὰ τίνι τἀνόητον οὗτος ὄψεται;
39743   4.21.40.1 : Εὐριπίδου Δανάη (fr. 322 N. 2).
39744   4.21.40.2 : Ἔρως γὰρ ἀργὸν κἀπὶ τοῖς ἀργοῖς ἔφυ. 
39745   4.21.40.3 : φιλεῖ κάτοπτρα καὶ κόμης ξανθίσματα,
39746   4.21.40.4 : φεύγει δὲ μόχθους· ἓν δέ μοι τεκμήριον,
39747   4.20b.40.5 : οὐδεὶς προσαιτῶν βίοτον ἠράσθη βροτῶν,
39748   4.20b.40.6 : ἐν τοῖς δ´ ἔχουσιν † ἡβητὴς πέφυχ´ ὅδε.
39749   4.20b.41.1 : Μενάνδρου (fr. 798 K.).
39750   4.20b.41.2 : Μόνος ἔστ´ ἀπαρηγόρητον ἀνθρώποις ἔρως.
39751   4.20b.42.1 : Εὐριπίδου (fr. 136 N. 2).
39752   4.20b.42.2 : Σὺ δ´ ὦ κάκιστε [πάντων] θεῶν τε κἀνθρώπων 〈Ἔρως,〉
39753   4.20b.42.3 : ἢ μὴ δίδασκε τὰ καλὰ φαίνεσθαι καλά,
39754   4.20b.42.4 : ἢ τοῖς ἐρῶσιν εὐμενὴς παρίστασο.
39755   4.20b.43.1 : Ἀρχιλόχου (fr. 103 B.).
39756   4.20b.43.2 : Τοῖος γὰρ φιλότητος ἔρως ὑπὸ καρδίην ἐλυσθεὶς
39757   4.20b.43.3 : πολλὴν κατ´ ἀχλὺν ὀμμάτων ἔχευεν,
39758   4.20b.43.4 : κλέψας ἐκ στηθέων ἁπαλὰς φρένας.
39759   4.20b.44.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 1054 N. 2).
39760   4.20b.44.2 : Ἔρωτα δεινὸν ἔχομεν· ἐκ δὲ τῶν λόγων 
39761   4.20b.44.3 : ἑλοῦ τὰ βέλτισθ´· ὡς ἄπιστόν ἐστ´ ἔρως,
39762   4.20b.44.4 : κἀν τῷ κακίστῳ τῶν φρενῶν οἰκεῖν φιλεῖ.
39763   4.20b.45.1 : Ἀρχιλόχου (fr. 84 B.).
39764   4.20b.45.2 : Δύστηνος ἔγκειμαι πόθῳ
39765   4.20b.45.3 : ἄψυχος, χαλεπῇσι θεῶν ὀδύνῃσιν ἕκητι
39766   4.20b.45.4 : πεπαρμένος δι´ ὀστέων.
39767   4.20b.46.1 : Σοφοκλῆς ἐν Ἀχιλλέως Ἐρασταῖς (fr. 153 N. 2).
39768   4.20b.46.2 : Τὸ γὰρ νόσημα τοῦτ´ ἐφίμερον κακόν·
39769   4.20b.46.3 : ἔχοιμ´ ἂν αὐτὸ μὴ κακῶς ἀπεικάσαι.
39770   4.20b.46.4 : ὅταν πάγου φανέντος αἰθρίου χεροῖν
39771   4.20b.46.5 : κρύσταλλον ἁρπάσωσι παῖδες εὐπαγῆ,
39772   4.20b.46.6 : τὰ πρῶτ´ ἔχουσιν ἡδονὰς ποταινίους·
39773   4.20b.46.7 : τέλος δ´ ὁ χυμὸς οὔθ´ ὅπως ἀφῇ θέλει
39774   4.20b.46.8 : οὔτ´ ἐν χεροῖν τὸ πῆγμα σύμφορον μένειν.
39775   4.20b.46.9 : οὕτω δὲ τοὺς ἐρῶντας αὑτὸς ἵμερος 
39776   4.20b.46.10 : δρᾶν καὶ τὸ μὴ δρᾶν πολλάκις προσίεται.
39777   4.20b.47.1 : Φανοκλέους (Anth. lyr. 2 ed. Bergk p. 165).
39778   4.20b.47.2 : Ἢ ὡς Οἰάγροιο πάις Θρηίκιος Ὀρφεὺς
39779   4.20b.47.3 : ἐκ θυμοῦ Κάλαϊν στέρξε Βορηϊάδην.
39780   4.20b.47.4 : πολλάκι δὲ σκιεροῖσιν ἐν ἄλσεσιν ἕζετ´ ἀείδων
39781   4.20b.47.5 : ὃν πόθον, οὐδ´ ἦν οἱ θυμὸς ἐν ἡσυχίῃ,
39782   4.20b.47.6 : ἀλλ´ αἰεί μιν ἄγρυπνοι ὑπὸ ψυχῇ μελεδῶναι
39783   4.20b.47.7 : ἔτρυχον, θαλερὸν δερκομένου Κάλαϊν.
39784   4.20b.47.8 : τὸν μὲν Βιστονίδες κακομήχανοι ἀμφιχυθεῖσαι
39785   4.20b.47.9 : ἔκτανον εὐήκη φάσγανα θηξάμεναι,
39786   4.20b.47.10 : οὕνεκα πρῶτος ἔδειξεν ἐνὶ Θρῄκεσσιν ἔρωτας
39787   4.20b.47.11 : ἄρρενας, οὐδὲ πόθους ᾔνεσε θηλυτέρων.
39788   4.20b.47.12 : τοῦ δ´ ἀπὸ μὲν κεφαλὴν χαλκῷ τάμον, αὐτίκα δ´ αὐτὴν
39789   4.20b.47.13 : εἰς ἅλα Θρηϊκίην ῥῖψαν ὁμοῦ χέλυϊ
39790   4.20b.47.14 : ἥλῳ καρτύνασαι, ἵν´ ἐμφορέοιντο θαλάσσῃ
39791   4.20b.47.15 : ἄμφω ἅμα, γλαυκοῖς τεγγόμεναι ῥοθίοις.
39792   4.20b.47.16 : τὰς δ´ ἱερῇ Λέσβῳ πολιὴ ἐπέκελσε θάλασσα·
39793   4.20b.47.17 : ἠχὴ δ´ ὣς λιγυρῆς πόντον ἐπέσχε λύρης,
39794   4.20b.47.18 : νήσους τ´ αἰγιαλούς θ´ ἁλιμυρέας, ἔνθα λίγειαν
39795   4.20b.47.19 : ἀνέρες Ὀρφείην ἐκτέρισαν κεφαλήν.
39796   4.20b.47.20 : ἐν δὲ χέλυν τύμβῳ λιγυρὴν θέσαν, ἢ καὶ ἀναύδους
39797   4.20b.47.21 : πέτρας καὶ Φόρκου στυγνὸν ἔπειθεν ὕδωρ.
39798   4.20b.47.22 : ἐκ κείνου μολπαί τε καὶ ἱμερτὴ κιθαριστὺς 
39799   4.20b.47.23 : νῆσον ἔχει, πασέων δ´ ἐστὶν ἀοιδοτάτη.
39800   4.20b.47.24 : Θρῇκες δ´ ὡς ἐδάησαν ἀρήϊοι ἔργα γυναικῶν
39801   4.20b.47.25 : ἄγρια, καὶ πάντας δεινὸν ἐσῆλθεν ἄχος,
39802   4.20b.47.26 : ἃς ἀλόχους ἔστιζον, ἵν´ ἐν χροῒ σήματ´ ἔχουσαι
39803   4.20b.47.27 : κυάνεα στυγεροῦ μὴ λελάθοιντο φόνου.
39804   4.20b.47.28 : ποινὰς δ´ Ὀρφῆϊ κταμένῳ στίζουσι γυναῖκας
39805   4.20b.47.29 : εἰς ἔτι νῦν κείνης εἵνεκεν ἀμπλακίης.
39806   4.20b.48.1 : Εὐριπίδου Δίκτυϊ (fr. 340 N. 2).
39807   4.20b.48.2 : Κύπρις γὰρ οὐδὲ νουθετουμένη χαλᾷ,
39808   4.20b.48.3 : ἤν τ´ αὖ βιάζῃ, μᾶλλον ἐντείνειν φιλεῖ,
39809   4.20b.48.4 : κἄπειτα τίκτει πόλεμον· εἰς δ´ ἀνάστασιν
39810   4.20b.48.5 : δόμων περαίνει πολλάκις τὰ τοιάδε.
39811   4.20b.49.1 : Θεοκρίτου (I 100 s. Wil.).
39812   4.20b.49.2 : Τὰν δ´ ἄρα χὡ Δάφνις ποταμείβετο· Κύπρι βαρεῖα,
39813   4.20b.49.3 : Κύπρι νεμεσσατά, Κύπρι θνατοῖσιν ἀπεχθής.
39814   4.20b.50.1 : Εὐριπίδου ἐκ Μελεάγρου (fr. 524 N. 2).
39815   4.20b.50.2 : Ἡ γὰρ Κύπρις πέφυκε τῷ σκότῳ φίλη·
39816   4.20b.50.3 : τὸ φῶς δ´ ἀνάγκην προστίθησι σωφρονεῖν.
39817   4.20b.51.1 : Μενάνδρου Ἀνδρίᾳ (fr. 48 K.).
39818   4.20b.51.2 : Τὸ δ´ ἐρᾶν ἐπισκοτεῖ
39819   4.20b.51.3 : ἅπασιν, ὡς ἔοικε, καὶ τοῖς εὖ λόγῳ 
39820   4.20b.51.4 : καὶ τοῖς κακῶς ἔχουσιν.
39821   4.20b.52.1 : Κλεινίου.
39822   4.20b.52.2 : Μή τις ἀτιμάτω θνητῶν πολύδακρυν ἔρωτα,
39823   4.20b.52.3 : μηδὲ πόθον παίδων μηδ´ ἱμερτὴν φιλότητα,
39824   4.20b.52.4 : τῶν ἰότητι Μύρων κατέβη πολύκλαυτον ἐς ᾅδην.
39825   4.20b.53.1 : Μενάνδρου Ἀνεψιοί (fr. 59 K.).
39826   4.20b.53.2 : Φύσει γὰρ ἔστ´ Ἔρως
39827   4.20b.53.3 : τοῦ νουθετοῦντος κωφόν· ἅμα δ´ οὐ ῥᾴδιον
39828   4.20b.53.4 : νεότητα νικᾶν ἐστι καὶ θεὸν λόγῳ.
39829   4.20b.54.1 : Μενάνδρου Θησαυρῷ (fr. 236 K.).
39830   4.20b.54.2 : Ὅταν δ´ ἐρῶντος τόλμαν ἀφέλῃς, οἴχεται,
39831   4.20b.54.3 : εἰς τοὺς ἰαλέμους τε τοῦτον ἔγγραφε.
39832   4.20b.55.1 : Ἐκ τῶν Μόσχου τοῦ Σικελιώτου Βουκο–
39833   4.20b.55.2 : λικῶν (III p. 139 Wil.).
39834   4.20b.55.3 : Ἀλφειὸς μετὰ Πεῖσαν ἐπὴν κατὰ πόντον ὁδεύῃ,
39835   4.20b.55.4 : ἔρχεται εἰς Ἀρέθοισαν ἄγων κοτινηφόρον ὕδωρ,
39836   4.20b.55.5 : ἕδνα φέρων καλὰ φύλλα καὶ ἄνθεα καὶ κόνιν ἱράν;
39837   4.20b.55.6 : καὶ βαθὺς ἐμβαίνει τοῖς κύμασι, τὰν δὲ θάλασσαν
39838   4.20b.55.7 : νέρθεν ὑποτροχάει, κοὐ μίγνυται ὕδασιν ὕδωρ,
39839   4.20b.55.8 : ἁ δ´ οὐκ οἶδε θάλασσα διερχομένου ποταμοῖο,
39840   4.20b.55.9 : κῶρος δεινοθέτας κακομάχανος αἰνὰ διδάσκων
39841   4.20b.55.10 : καὶ ποταμὸν διὰ φίλτρον Ἔρως ἐδίδαξε κολυμβῆν. 
39842   4.20b.56.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Buc. gr. app. VIII 7–10,
39843   4.20b.56.2 :  16–17 Wil.).
39844   4.20b.56.3 : Χρῶτα μὲν οὐ λευκός, πυρὶ δ´ εἴκελος· ὄμματα δ´ αὐτῷ
39845   4.20b.56.4 : δριμύλα καὶ φλογόεντα· κακαὶ φρένες, ἁδὺ λάλημα·
39846   4.20b.56.5 : οὐ γὰρ ἴσον νοέει καὶ φθέγγεται· ὡς μέλι φωνά,
39847   4.20b.56.6 : ἒν δὲ χολὰ νόος ἐστὶν ἀνάμερος, ἠπεροπευτάς.
39848   4.20b.56.7 : καὶ πτερόεις ὡς ὄρνις ἐφίπταται ἄλλον ἐπ´ ἄλλῳ,
39849   4.20b.56.8 : ἀνέρας ἠδὲ γυναῖκας, ἐπὶ σπλάγχνοις δὲ κάθηται.
39850   4.20b.57.1 : Ἐκ τῶν Βίωνος Σμυρναίου Βουκολικῶν (IX
39851   4.20b.57.2 : p. 142 Wil.).
39852   4.20b.57.3 : Ἰξευτὰς ἔτι κῶρος ἐν ἄλσεϊ δενδράεντι
39853   4.20b.57.4 : ὄρνεα θηρεύων, τὸν ὑπόπτερεν εἶδεν Ἔρωτα
39854   4.20b.57.5 : ἑσδόμενον πύξοιο ποτὶ κλάδον· ὡς δὲ νόησε,
39855   4.20b.57.6 : χαίρων ὥνεκα δὴ μέγα φαίνετο τὤρνεον αὐτῷ,
39856   4.20b.57.7 : τὼς καλάμως ἅμα πάντας ἐπ´ ἀλλάλοισι συνάπτων
39857   4.20b.57.8 : τᾷ καὶ τᾷ τὸν Ἔρωτα μετάλμενον ἀμφεδόκευεν.
39858   4.20b.57.9 : χὡ παῖς ἀσχαλάων, ὅκα οἱ τέλος οὐδὲν ἀπάντη,
39859   4.20b.57.10 : τὼς καλάμως ῥίψας ποτ´ ἀροτρέα πρέσβυν ἵκανεν,
39860   4.20b.57.11 : ὅς νιν τάνδε τέχναν ἐδιδάξατο, καὶ λέγεν αὐτῷ,
39861   4.20b.57.12 : καί οἱ δεῖξεν Ἔρωτα καθήμενον. αὐτὰρ ὁ πρέσβυς
39862   4.20b.57.13 : μειδιάων κίνησε κάρη καὶ ἀμείβετο παῖδα· 
39863   4.20b.57.14 : φείδεο τᾶς θήρας μηδ´ ἐς τόδε τὤρνεον ἔρχευ.
39864   4.20b.57.15 : φεῦγε μακράν· κακόν ἐντι τὸ θηρίον· ὄλβιος ἔσσῃ,
39865   4.20b.57.16 : εἰσόκε μή νιν ἕλῃς· ἢν δ´ ἀνέρος ἐς μέτρον ἔλθῃς,
39866   4.20b.57.17 : οὗτος ὁ νῦν φεύγων καὶ ἀπάλμενος αὐτὸς ἀφ´ αὑτῶ
39867   4.20b.57.18 : ἐλθὼν ἐξαπίνας κεφαλὰν ἔπι σεῖο καθιξεῖ.‘
39868   4.20b.58.1 : Τοῦ αὐτοῦ (X p. 143 Wil.).
39869   4.20b.58.2 : Ἅμερε Κυπρογένεια, Διὸς τέκος ἠὲ θαλάσσας,
39870   4.20b.58.3 : τίπτε τόσον θνατοῖσι καὶ ἀθανάτοισι χαλέπτεις;
39871   4.20b.58.4 : τυτθὸν ἔφαν· τί νυ τόσσον ἀπήχθεο καὶ τὶν αὐτᾷ,
39872   4.20b.58.5 : ταλίκον ὡς πάντεσσι κακὸν τὸν Ἔρωτα τεκέσθαι,
39873   4.20b.58.6 : ἄγριον ἄστοργον μορφᾷ νόον οὐδὲν ὅμοιον;
39874   4.20b.58.7 : ἐς τί δέ νιν πτανὸν καὶ ἑκαβόλον ὤπασας ἦμεν,
39875   4.20b.58.8 : ὡς μὴ πικρὸν ἐόντα δυναίμεθα τῆνον ἀλύξαι;
39876   4.20b.59.1 : Εὐριπίδου Μηδείας ( 330).
39877   4.20b.59.2 : Φεῦ φεῦ· βροτοῖς ἔρωτες ὡς κακὸν μέγα.
39878   4.20b.60.1 : Θεοκρίτου (III 15–18).
39879   4.20b.60.2 : Νῦν ἔγνων τὸν Ἔρωτα· βαρὺς θεός· ἦρα λεαίνας 
39880   4.20b.60.3 : μαστὸν ἐθήλαξεν, δρυμῷ τέ νιν ἔτραφε μάτηρ,
39881   4.20b.60.4 : ὅς με κατασμύχων καὶ 〈ἐς〉 ὀστέον ἄχρις ἰάπτει.
39882   4.20b.61.1 : Εὐριπίδου Ῥαδάμανθυς (fr. 659 N. 2).
39883   4.20b.61.2 : Ἔρωτες ἡμῖν εἰσι παντοῖοι βίου·
39884   4.20b.61.3 : ὁ μὲν γὰρ εὐγένειαν ἱμείρει λαβεῖν·
39885   4.20b.61.4 : τῷ δ´ οὐχὶ τούτου φροντὶς, ἀλλὰ χρημάτων
39886   4.20b.61.5 : πολλῶν κεκλῆσθαι βούλεται πάτωρ δόμοις·
39887   4.20b.61.6 : ἄλλῳ δ´ ἀρέσκει μηδὲν ὑγιὲς ἐκ φρενῶν
39888   4.20b.61.7 : λέγοντι πείθειν τοὺς πέλας τόλμῃ κακῇ·
39889   4.20b.61.8 : οἱ δ´ αἰσχρὰ κέρδη πρόσθε τοῦ καλοῦ βροτῶν
39890   4.20b.61.9 : ζητοῦσιν, οὕτω βίοτος ἀνθρώπων πλάνη.
39891   4.20b.62.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ αʹ Ἀπομνημονευμάτων
39892   4.20b.62.2 : (c. 3, 11–13).
39893   4.20b.62.3 : Ὦ τλῆμον, ἔφη ὁ Σωκράτης, καὶ τί ἂν οἴει παθεῖν
39894   4.20b.62.4 : καλὸν φιλήσας; ἆρα οὐκ ἂν αὐτίκα μάλα δοῦλος μὲν
39895   4.20b.62.5 : εἶναι ἀντ´ ἐλευθέρου, πολλὰ δὲ δαπανᾶν εἰς βλαβερὰς
39896   4.20b.62.6 : ἡδονάς, πολλὴν δὲ ἀσχολίαν ἔχειν τοῦ ἐπιμεληθῆναί τινος
39897   4.20b.62.7 : καλοῦ κἀγαθοῦ, σπουδάζειν δ´ ἀναγκασθῆναι, ἐφ´ οἷς οὐδ´
39898   4.20b.62.8 : ἂν μαινόμενος σπουδάσειεν; Ὦ Ἡράκλεις, ἔφη ὁ Ξενο–
39899   4.20b.62.9 : φῶν, ὡς δεινήν τινα λέγεις δύναμιν τοῦ φιλήματος εἶναι.
39900   4.20b.62.10 : Καὶ τοῦτο, ἔφη ὁ Σωκράτης, θαυμάζεις; οὐκ οἶσθα ὅτι 
39901   4.20b.62.11 : τὰ φαλάγγια οὐδ´ ἡμιωβελιαῖα τὸ μέγεθος ὄντα προσαψά–
39902   4.20b.62.12 : μενα μόνον τῷ στόματι ταῖς τε ὀδύναις ἐπιτρίβει τοὺς
39903   4.20b.62.13 : ἀνθρώπους καὶ τοῦ φρονεῖν ἐξίστησι; Ναὶ μὰ Δί´, ἔφη ὁ
39904   4.20b.62.14 : Ξενοφῶν· ἐνίησι γάρ τι τὰ φαλάγγια κατὰ τὸ δῆγμα.
39905   4.20b.62.15 : Ὦ μωρέ, ἔφη ὁ Σωκράτης, τοὺς δὲ καλοὺς οὐκ οἴει φιλοῦν–
39906   4.20b.62.16 : τας ἐνιέναι τι ὃ σὺ οὐχ ὁρᾷς; οὐκ οἶσθα ὅτι τοῦτο τὸ
39907   4.20b.62.17 : θηρίον, ὃ καλοῦσι καλὸν καὶ ὡραῖον, τοσούτῳ δεινότερόν
39908   4.20b.62.18 : ἐστι τῶν φαλαγγίων, ὅσῳ ἐκεῖνα μὲν ἁψάμενα, τοῦτο δὲ
39909   4.20b.62.19 : οὐδ´ ἁπτόμενον, ἐάν τις αὐτὸ θεᾶται, ἐνίησί τι καὶ πάνυ
39910   4.20b.62.20 : πρόσωθεν τοιοῦτον, ὥστε μαίνεσθαι ποιεῖν; ἴσως δὲ καὶ
39911   4.20b.62.21 : οἱ ἔρωτες τοξόται διὰ τοῦτο καλοῦνται, ὅτι καὶ πόρρω–
39912   4.20b.62.22 : θεν οἱ καλοὶ τιτρώσκουσιν. Ἀλλὰ ξυμβουλεύω σοι, ὦ
39913   4.20b.62.23 : Ξενοφῶν, ὁπόταν ἴδῃς τινὰ καλόν, φεύγειν προτροπάδην·
39914   4.20b.62.24 : σοὶ δ´, ὦ Κριτόβουλε, συμβουλεύω ἀπενιαυτίσαι· μόγις
39915   4.20b.62.25 : γὰρ ἂν ἴσως ἐν τοσούτῳ χρόνῳ τὸ δῆγμα ὑγιὲς γένοιτο.
39916   4.20b.63.1 : Φαβωρίνου (fr. 85 p. 137 Marr.).
39917   4.20b.63.2 : Πάθος τί μοι προσέπεσε τῇ ψυχῇ, καὶ 〈ὅ〉 τι μὲν
39918   4.20b.63.3 : ἔστιν οὐκ οἶδα· ἔρωτα δὲ αὐτὸ λέγουσιν εἶναι οἱ μεμυη– 
39919   4.20b.63.4 : μένοι. βάσκανε δαῖμον καὶ ἀλόγιστε, ἀσθενεῖ προσελήλυ–
39920   4.20b.63.5 : θας σώματι φέρειν σε μὴ δυναμένῳ· ἐξίσταμαί σοι, δαῖ–
39921   4.20b.63.6 : μον, παραχωρῶ σοι τῆς μάχης· οὐκ εἰμί σου στρατιώτης.
39922   4.20b.64.1 : Θεοφράστου (fr. CXV Wimm.).
39923   4.20b.64.2 : Ἔρως δέ ἐστιν ἀλογίστου τινὸς ἐπιθυμίας ὑπερβολὴ
39924   4.20b.64.3 : ταχεῖαν μὲν ἔχουσα τὴν πρόσοδον, βραδεῖαν δὲ τὴν ἀπό–
39925   4.20b.64.4 : λυσιν.
39926   4.20b.65.1 : Προδίκου (fr. 7 Diels 2).
39927   4.20b.65.2 : Ἐπιθυμίαν μὲν διπλασιασθεῖσαν ἔρωτα εἶναι, ἔρωτα
39928   4.20b.65.3 : δὲ διπλασιασθέντα μανίαν γίγνεσθαι.
39929   4.20b.66.1 : Θεοφράστου (fr. CXIV Wimm.).
39930   4.20b.66.2 : Θεόφραστος ὁ φιλόσοφος ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος τί
39931   4.20b.66.3 : ἐστιν ἔρως, ’πάθος‘ ἔφη ’ψυχῆς σχολαζούσης‘.
39932   4.20b.67.1 : Ἐκ τῶν Πλουτάρχου Ὅτι οὐ κρίσις ὁ
39933   4.20b.67.2 : ἔρως (vol. VII p. 132, 15 ss. Bernard.).
39934   4.20b.67.3 : Οἱ μὲν γὰρ νόσον τὸν ἔρωτα, οἱ δ´ ἐπιθυμίαν, οἱ δὲ
39935   4.20b.67.4 : μανίαν, οἱ δὲ θεῖόν τι κίνημα τῆς ψυχῆς καὶ δαιμόνιον,
39936   4.20b.67.5 : οἱ δὲ ἄντικρυς θεὸν ἀναγορεύουσιν. ὅθεν ὀρθῶς ἐνίοις
39937   4.20b.67.6 : ἔδοξε τὸ μὲν ἀρχόμενον ἐπιθυμίαν εἶναι, τὸ δ´ ὑπερβάλλον
39938   4.20b.67.7 : μανίαν, τὸ δὲ ἀντίστροφον φιλίαν, τὸ δὲ ταπεινότερον
39939   4.20b.67.8 : ἀρρωστίαν, τὸ δ´ εὐημεροῦν ἐνθουσιασμόν. διὸ καὶ πυρ– 
39940   4.20b.67.9 : φόρον αὐτὸν οἵ τε ποιηταὶ λέγουσιν οἵ τε πλάσται καὶ
39941   4.20b.67.10 : γραφεῖς δημιουργοῦσιν, ὅτι καὶ τοῦ πυρὸς τὸ μὲν λαμπρὸν
39942   4.20b.67.11 : ἥδιστόν ἐστι, τὸ δὲ καυστικὸν ἀλγεινότατον.
39943   4.20b.68.1 : Ἐν ταὐτῷ (ibid. p. 132, 26 ss.).
39944   4.20b.68.2 : Ὥσπερ γὰρ τοὺς φίλους ὑγιαίνοντας μέν, ἂν πλημ–
39945   4.20b.68.3 : μελῶσιν, ἐξελέγχειν καὶ νουθετεῖν κράτιστόν ἐστιν, ἐν δὲ
39946   4.20b.68.4 : ταῖς παρακοπαῖς καὶ τοῖς φρενετισμοῖς εἰώθαμεν μὴ δια–
39947   4.20b.68.5 : μάχεσθαι μηδὲ ἀντιτείνειν, ἀλλὰ καὶ συμπεριφέρεσθαι καὶ
39948   4.20b.68.6 : συνεπινεύειν· οὕτω τοὺς δι´ ὀργὴν ἢ πλεονεξίαν ἁμαρ–
39949   4.20b.68.7 : τάνοντας ἀνακόπτειν τῇ παρρησίᾳ δεῖ καὶ κωλύειν, τοῖς
39950   4.20b.68.8 : δ´ ἐρῶσιν ὥσπερ νοσοῦσι συγγνώμην ἔχειν. διὸ κράτιστον
39951   4.20b.68.9 : μὲν ἐξ ἀρχῆς τοιούτου πάθους σπέρμα μὴ παραδέχεσθαι
39952   4.20b.68.10 : μηδὲ ἀρχήν· ἂν δὲ ἐγγένηται, ἴθι ἐπὶ ἀποτροπαίων βω–
39953   4.20b.68.11 : μοὺς θεῶν κατὰ τὸν Πλάτωνα, ἴθι ἐπὶ τὰς τῶν σοφῶν
39954   4.20b.68.12 : ἀνδρῶν συνουσίας, ἐξέλασον αὑτοῦ τὸ θηρίον πρὶν ὄνυχας
39955   4.20b.68.13 : φῦσαι καὶ ὀδόντας· εἰ δὲ μή, μαχέσῃ τελείῳ κακῷ, τὸ
39956   4.20b.68.14 : παιδίον τοῦτο καὶ νήπιον ἐναγκαλιζόμενος. τίνες δέ εἰσιν
39957   4.20b.68.15 : οἱ τοῦ ἔρωτος ὄνυχες καὶ ὀδόντες; ὑποψία, ζηλοτυπία.
39958   4.20b.68.16 : ἀλλὰ ἔχει τι πιθανὸν καὶ ἀνθηρόν. ἀμέλει καὶ 〈ἡ〉 Σφὶγξ
39959   4.20b.68.17 : εἶχεν ἐπαγωγὸν τὸ ποίκιλμα τοῦ πτεροῦ, καὶ
39960   4.20b.68.18 : εἰ μὲν πρὸς αὐγὰς ἡλίου, χρυσωπὸν ἦν
39961   4.20b.68.19 : νώτισμα θηρός· εἰ δὲ πρὸς νέφη βάλοι,
39962   4.20b.68.20 : κυανωπὸν ὥς τις Ἶρις ἀντηύγει σέλας.
39963   4.20b.68.21 : οὕτω δὴ καὶ ὁ ἔρως ἔχει τι χάριεν καὶ οὐκ ἄμουσον ἀλλὰ 
39964   4.20b.68.22 : αἱμύλον καὶ ἐπιτερπές· ἁρπάζει δὲ καὶ βίους καὶ οἴκους
39965   4.20b.68.23 : καὶ γάμους καὶ ἡγεμονίας, οὐκ αἰνίγματα προβάλλων
39966   4.20b.68.24 : ἀλλ´ αὐτὸς αἴνιγμα δυσεύρετον ὢν καὶ δύσλυτον, εἰ βού–
39967   4.20b.68.25 : λοιτό τις προτείνειν, τί μισεῖ καὶ φιλεῖ, τί φεύγει καὶ δι–
39968   4.20b.68.26 : ώκει, τί ἀπειλεῖ καὶ ἱκετεύει, τί ὀργίζεται καὶ ἐλεεῖ, 〈τί〉
39969   4.20b.68.27 : βούλεται παύσασθαι καὶ οὐ βούλεται, τί χαίρει τῷ αὐτῷ
39970   4.20b.68.28 : μάλιστα καὶ ἀνιᾶται, τοῦτο λῦσαι καὶ θεραπεῦσαι. τῆς
39971   4.20b.68.29 : μὲν γὰρ Σφιγγὸς τὸ αἴνιγμα τὰ πλεῖστ´ 〈ἄπιστ〉α καὶ πε–
39972   4.20b.68.30 : πλασμένα ἔχει· οὔτε γὰρ τρίπους ὁ γέρων ἀληθῶς, εἴ 〈τι〉
39973   4.20b.68.31 : προσείληφε τοῖς ποσὶ βοηθεῖν· οὔτε τετράπους ὁ νήπιος,
39974   4.20b.68.32 : ἐπεὶ ταῖς χερσὶν ὑπερείδει τὴν τῶν βάσεων ὑγρότητα καὶ
39975   4.20b.68.33 : ἀσθένειαν. τὰ δὲ τῶν ἐρώντων πάθη ἀληθῆ· στέργουσιν,
39976   4.20b.68.34 : ἐχθραίνουσι· τὸν αὐτὸν ποθοῦσιν ἀπόντα, τρέμουσι παρ–
39977   4.20b.68.35 : όντος· κολακεύουσι λοιδοροῦσι, προαποθνῄσκουσι φονεύ–
39978   4.20b.68.36 : ουσιν, εὔχονται μὴ φιλεῖν καὶ παύσασθαι φιλοῦντες οὐ
39979   4.20b.68.37 : θέλουσι· σωφρονίζουσι καὶ πειρῶσιν, παιδεύουσι καὶ δια–
39980   4.20b.68.38 : φθείρουσιν, ἄρχειν θέλουσι καὶ δουλεύειν ὑπομένουσι. τοῦ–
39981   4.20b.68.39 : το αἴτιον γέγονε μάλιστα τοῦ μανίαν ὑποληφθῆναι τὸ
39982   4.20b.68.40 : πάθος·
39983   4.20b.68.41 : ἤρων· τὸ μαίνεσθαι δ´ ἄρ´ ἦν ἔρως βροτοῖς,
39984   4.20b.68.42 : ἐρωτικὸς ἀνὴρ Εὐριπίδης φησίν.
39985   4.20b.69.1 : Τοῦ αὐτοῦ Περὶ ἔρωτος (Ibid. p. 134, 19 ss.).
39986   4.20b.69.2 : Ὁ ἔρως οὔτε τὴν γένεσιν ἐξαίφνης λαμβάνει καὶ
39987   4.20b.69.3 : ἀθρόαν ὡς ὁ θυμός, οὔτε παρέρχεται ταχέως καίπερ
39988   4.20b.69.4 : εἶναι πτηνὸς λεγόμενος· ἀλλ´ ἐξάπτεται μαλακῶς καὶ 
39989   4.20b.69.5 : σχεδὸν οἷον ἐντήκων ἑαυτόν· ἁψάμενός τε τῆς ψυχῆς παρα–
39990   4.20b.69.6 : μένει πολὺν χρόνον, οὐδ´ ἐν γηρῶσιν ἐνίοις ἀναπαυόμενος
39991   4.20b.69.7 : ἀλλὰ ἐν πολιαῖς ἀκμάζων ἔτι πρόσφατος καὶ νεαρός. ἂν
39992   4.20b.69.8 : δὲ καὶ λήξῃ καὶ διαλυθῇ χρόνῳ μαρανθεὶς ἢ λόγῳ τινὶ
39993   4.20b.69.9 : κατασβεσθείς, οὔπω παντάπασιν ἐξαπήλλακται τῆς ψυχῆς,
39994   4.20b.69.10 : ἀλλ´ ἐναπολείπει πυρίκαυτον ὕλην καὶ σημεῖα θερμὰ καθ–
39995   4.20b.69.11 : άπερ οἱ κεραυνοὶ τυφόμενοι. λύπης μὲν γὰρ οὐδὲν ἀπαλλα–
39996   4.20b.69.12 : γείσης ἴχνος ἐν τῇ ψυχῇ παραμένει συνοικοῦν οὐδ´ ὀργῆς
39997   4.20b.69.13 : τραχείας πεσούσης, συστέλλεται δὲ καὶ φλεγμονὴ ἐπι–
39998   4.20b.69.14 : θυμίας παρεχούσης τραχὺ κίνημα· τὰ δὲ ἐρωτικὰ δήγματα,
39999   4.20b.69.15 : κἂν ἀποστῇ τὸ θηρίον, οὐκ ἐξανίησι τὸν ἰόν, ἀλλὰ ἐνοι–
40000   4.20b.69.16 : δεῖ τὰ ἐντὸς σπαράγματα, καὶ ἀγνοεῖται τί ἦν, πῶς συν–
40001   4.20b.69.17 : έστη, πόθεν εἰς τὴν ψυχὴν ἐνέπεσεν.
40002   4.20b.70.1 : Σωστράτου ἐν βʹ Κυνηγετικῶν (cf. Plut.
40003   4.20b.70.2 : Parall. p. 310 B)
40004   4.20b.70.3 : Κυάνιππος τῷ γένει Θεσσαλὸς γήμας Λευκώνην τὰ
40005   4.20b.70.4 : πολλὰ διὰ φιλοκύνηγον ἐνέργειαν ἐν ὕλαις διέτριβεν. ἡ
40006   4.20b.70.5 : δὲ νεόνυμφος ὑπολαμβάνουσα συνήθειαν αὐτὸν ἔχειν μεθ´
40007   4.20b.70.6 : ἑτέρας γυναικὸς κατ´ ἴχνος ἠκολούθησε τῷ προειρημένῳ
40008   4.20b.70.7 : καὶ ἔν τινι κατακρυβεῖσα συνδένδρῳ τὸ μέλλον ἀπεκαρα–
40009   4.20b.70.8 : δόκει. τῶν δὲ πέριξ κλάδων αἰφνιδίως σεισθέντων, οἱ στι–
40010   4.20b.70.9 : βευταὶ κύνες ..... δόξαντες καὶ αὐτὴν ἀλόγου ζῴου δίκην 
40011   4.20b.70.10 : διεσπάραξαν. τῆς δὲ πράξεως αὐτόπτης γενόμενος Κυάν–
40012   4.20b.70.11 : ιππος ἑαυτὸν ἐπικατέσφαξεν.
40013   4.20b.71.1 : Ἐκ τῶν Θεοδώρου Μεταμορφώσεων (Plut.
40014   4.20b.71.2 : Parall. p. 310 F–311 A).
40015   4.20b.71.3 : Σμύρνα Κινύρου θυγάτηρ εἰς ἐπιθυμίαν ἐμπεσοῦσα
40016   4.20b.71.4 : τοῦ γεννήσαντος τῇ τροφῷ τὴν ἀνάγκην ἐδήλωσεν· ἡ δὲ
40017   4.20b.71.5 : δόλῳ τὸν δεσπότην ἐνήδρευσεν, εἶπε γὰρ ἐρᾶν τινὰ αὐτοῦ
40018   4.20b.71.6 : γείτονα παρθένον. ἀσεβῶς οὖν κατ´ ἄγνοιαν ἀναστρε–
40019   4.20b.71.7 : φόμενος καὶ γνοὺς ὕστερον ξιφήρης τὴν ἀσελγεστάτην
40020   4.20b.71.8 : ἐπεδίωκεν· ἡ δὲ περικατάληπτος γινομένη κατὰ πρόνοιαν
40021   4.20b.71.9 : Ἀφροδίτης εἰς ὁμώνυμον δένδρον μετεμορφώθη.
40022   4.20b.72.1 : Σωστράτου ἐν δευτέρῳ Τυρρηνικῶν (Plut.
40023   4.20b.72.2 : Parall. p. 312 C).
40024   4.20b.72.3 : Αἴολος τῶν κατὰ Τυρρηνίαν βασιλεὺς τόπων ἔσχεν
40025   4.20b.72.4 : ἐξ Ἀμφιθέας θυγατέρας ἓξ καὶ τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν ἀρρέ–
40026   4.20b.72.5 : νων παίδων, ὧν ὁ πρεσβύτατος Μακαρεὺς Κανάκης τῆς
40027   4.20b.72.6 : ἀδελφῆς ἐρασθεὶς ἐβιάσατο τὴν προειρημένην. Αἴολος 
40028   4.20b.72.7 : δὲ περὶ τούτων μαθὼν τῇ θυγατρὶ ξίφος ἔπεμψεν· ἡ δὲ
40029   4.20b.72.8 : ὡς νόμον δεξαμένη τὸν σίδηρον αὑτὴν ἀνεῖλε. Μακαρεὺς
40030   4.20b.72.9 : δὲ τὸν γεννήσαντα προεξιλεωσάμενος ἔδραμεν εἰς τὸν
40031   4.20b.72.10 : θάλαμον· εὑρὼν δὲ τὴν ἀγαπωμένην αἱμορραγοῦσαν τῷ
40032   4.20b.72.11 : αὐτῷ ξίφει τὸν βίον περιέγραψε.
40033   4.20b.73.1 : Κλειτάρχου ἐν εʹ περὶ Ἀλεξάνδρου (Script.
40034   4.20b.73.2 : Al. M. p. 76 Muell.).
40035   4.20b.73.3 : Θεας. βύβλϊος οὗπερ κάλλει τὴν ἀνθρωπίνην διενεγ–
40036   4.20b.73.4 : κόντος φύσιν τὴν ἰδίαν ἐρασθῆναι θυγατέρα Μύρραν
40037   4.20b.73.5 : ὀνόματι ....
40038   4.20b.74.1 : Ἀριστοκλέους ἐν βʹ Παραδόξων (cf. Plut.
40039   4.20b.74.2 : Parall. p. 312 E).
40040   4.20b.74.3 : 〈Ἀριστώνυμος〉 Ἐφέσιος τῷ γένει νεανίας τῶν ἐπισή–
40041   4.20b.74.4 : μων, υἱὸς Δημοστράτου, ταῖς δ´ ἀληθείαις Ἄρεως· οὗτος
40042   4.20b.74.5 : τὸ θῆλυ μισῶν γένος νυκτὸς βαθείας εἰς τὸς πατρῴας
40043   4.20b.74.6 : ἔτρεχεν ἀγέλας καὶ ὄνῳ συνεγένετο θηλείᾳ. ἡ δὲ ἔγκυος
40044   4.20b.74.7 : γενομένη ἔτεκε κόρην εὐειδεστάτην Ὀνοσκελίαν τοὔνομα,
40045   4.20b.74.8 : τὴν προσηγορίαν λαβοῦσαν ἀπὸ τοῦ συμπτώματος. 
40046   4.20b.75.1 : Ζωπύρου ἐν γʹ Θησεΐδος (Plut. Parall,
40047   4.20b.75.2 : p. 314 A).
40048   4.20b.75.3 : Θησεὺς Αἰγέως καὶ Αἴθρας παῖς, ταῖς δ´ ἀληθείαις
40049   4.20b.75.4 : Ποσειδῶνος, ἔχων υἱὸν ἐξ Ἱππολύτης Ἀμαζόνος Ἱππό–
40050   4.20b.75.5 : λυτον, ἐπέγημεν αὐτῷ μητρυιὰν Φαίδραν τὴν Μίνωος
40051   4.20b.75.6 : θυγατέρα καὶ Πασιφάης. αὕτη τοῦ προγόνου εἰς ἐπι–
40052   4.20b.75.7 : θυμίαν ἐμπεσοῦσα τὴν τροφὸν αὐτῷ περὶ συνόδων ἀπέ–
40053   4.20b.75.8 : στειλεν· ὁ δ´ ὡς κατέλιπε τὰς Ἀθήνας κυνηγίαις προσευ–
40054   4.20b.75.9 : καίρει· τῆς δὲ προαιρέσεως ἡ ἀσελγὴς ἀποτυχοῦσα ψευ–
40055   4.20b.75.10 : δεῖς κατὰ τοῦ σώφρονος ἐπιστολὰς ἐχάραξε, καὶ διὰ τὴν
40056   4.20b.75.11 : ὑπερβολὴν τῶν ἐρώτων βρόχῳ τὸν βίον περιέγραψε. Θη–
40057   4.20b.75.12 : σεὺς δὲ ἐκ Θηβῶν ὑποστρέψας καὶ τὰς διαβολὰς ἀνάγ–
40058   4.20b.75.13 : νους ἐκ τῶν τριῶν εὐχῶν ἃς εἶχε παρὰ Ποσειδῶνος μίαν
40059   4.20b.75.14 : εἰς τὸν υἱὸν ἐδαπάνησεν· ἐαριζομένου δὲ τοῦ Ἱππολύ–
40060   4.20b.75.15 : του παρὰ τὸν αἰγιαλὸν τῆς θαλάσσης ταῦρος ἐπιφανεὶς
40061   4.20b.75.16 : ἐπτοίησε τοὺς ἵππους, οἵ τινες ἀνατρέψαντες τὸ ἅρμα
40062   4.20b.75.17 : καὶ σύροντες τὸν δεσπότην ἀπέκτειναν.
40063   4.20b.76.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου (p. 233 A).
40064   4.20b.76.2 : Καὶ μὲν δὴ βελτίονί σοι προσήκει γίγνεσθαι ἐμοὶ
40065   4.20b.76.3 : πειθομένῳ ἢ ἐραστῇ. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ καὶ παρὰ τὸ βέλ–
40066   4.20b.76.4 : τιστον τά τε λεγόμενα καὶ τὰ πραττόμενα ἐπαινοῦσι, τὰ
40067   4.20b.76.5 : μὲν δεδιότες μὴ ἀπέχθωνται, τὰ δὲ καὶ αὐτοὶ χεῖρον διὰ
40068   4.20b.76.6 : τὴν ἐπιθυμίαν γιγνώσκοντες. τοιαῦτα γὰρ ὁ ἔρως ἐπι– 
40069   4.20b.76.7 : δείκνυται· δυστυχοῦντας μέν, ἃ μὴ λύπην τοῖς ἄλλοις
40070   4.20b.76.8 : παρέχει, ἀνιαρὰ ποιεῖ νομίζειν· εὐτυχοῦντας δὲ καὶ τὰ μὴ
40071   4.20b.76.9 : ἡδονῆς ἄξια παρ´ ἐκείνων ἐπαίνων ἀναγκάζει τυγχάνειν·
40072   4.20b.76.10 : ὥστε πολὺ μᾶλλον ἐλεεῖν τοῖς ἐρωμένοις ἢ ζηλοῦν αὐ–
40073   4.20b.76.11 : τοὺς προσήκει.
40074   4.20b.77.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 237 A. 237 D–238 C).
40075   4.20b.77.2 : Ἄγετε δή, Μοῦσαι, εἴτε δι´ ᾠδῆς εἶδος λίγειαι, εἴτε
40076   4.20b.77.3 : διὰ γένος μουσικὸν τὸ λιγὺ ὂν ταύτην ἔσχετ´ ἐπωνυμίαν,
40077   4.20b.77.4 : ξύμ μοι λάβεσθε τοῦ μύθου, ὅν με ἀναγκάζει ὁ βέλτιστος
40078   4.20b.77.5 : οὑτοσὶ λέγειν ..... ὅτι μὲν οὖν δὴ ἐπιθυμία τις ὁ ἔρως,
40079   4.20b.77.6 : ἅπαντι δῆλον· ὅτι δ´ αὖ καὶ μὴ ἐρῶντες ἐπιθυμοῦσι τῶν
40080   4.20b.77.7 : καλῶν, ἴσμεν. τῷ δὴ τὸν ἐρῶντά τε καὶ μὴ κρινοῦμεν; 
40081   4.20b.77.8 : δεῖ αὖ νοῆσαι, ὅτι ἡμῶν ἐν ἑκάστῳ δύο τινε ἐστὸν ἰδέα
40082   4.20b.77.9 : ἄρχοντε καὶ ἄγοντε, οἷν ἑπόμεθα ᾗ ἂν ἄγητον, ἡ μὲν
40083   4.20b.77.10 : ἔμφυτος οὖσα ἐπιθυμία ἡδονῶν, ἄλλη δὲ ἐπίκτητος δόξα,
40084   4.20b.77.11 : ἐφιεμένη τοῦ ἀρίστου. τούτω δὲ ἐν ἡμῖν τοτὲ μὲν ὁμο–
40085   4.20b.77.12 : νοεῖτον, ἔστι δὲ ὅτε στασιάζετον· καὶ τοτὲ μὲν ἡ ἑτέρα,
40086   4.20b.77.13 : ἄλλοτε δὲ ἡ ἑτέρα κρατεῖ. δόξης μὲν οὖν ἐπὶ τὸ ἄριστον
40087   4.20b.77.14 : λόγῳ ἀγούσης καὶ κρατούσης τῷ κράτει σωφροσύνη ὄνομα·
40088   4.20b.77.15 : ἐπιθυμίας δὲ ἀλόγως ἑλκούσης ἐπὶ ἡδονὰς καὶ ἀρξάσης
40089   4.20b.77.16 : ἐν ἡμῖν τῇ ἀρχῇ ὕβρις ἐπωνομάσθη. ὕβρις δὲ δὴ πολυώ–
40090   4.20b.77.17 : νυμον· πολυμελὲς γὰρ καὶ πολυειδές· καὶ τούτων τῶν ἰδεῶν
40091   4.20b.77.18 : ἐκπρεπὴς ἣ ἂν τύχῃ γενομένη, τὴν αὑτῆς ἐπωνυμίαν ἐπ–
40092   4.20b.77.19 : ονομαζόμενον τὸν ἔχοντα παρέχεται, οὔτε τινὰ καλὴν οὔτε
40093   4.20b.77.20 : ἐπαξίαν κεκλῆσθαι. περὶ μὲν γὰρ ἐδωδὴν κρατοῦσα τοῦ
40094   4.20b.77.21 : λόγου τε τοῦ ἀρίστου καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν ἐπιθυμία
40095   4.20b.77.22 : γαστριμαργία τε καὶ τὸν ἔχοντα ταὐτὸν τοῦτο κεκλημένον
40096   4.20b.77.23 : παρέξεται· περὶ δ´ αὖ μέθας τυραννεύσασα, τὸν κεκτημένον
40097   4.20b.77.24 : ταύτῃ ἄγουσα, δῆλον οὗ τεύξεται προσρήματος· καὶ τἄλλα
40098   4.20b.77.25 : δὴ τὰ τούτων ἀδελφὰ καὶ ἀδελφῶν ἐπιθυμιῶν ὀνόματα
40099   4.20b.77.26 : τῆς ἀεὶ δυναστευούσης, ὃ προσήκει καλεῖσθαι, πρόδηλον.
40100   4.20b.77.27 : ἧς δ´ ἕνεκα πάντα 〈τὰ〉 πρόσθεν εἴρηται, σχεδὸν μὲν ἤδη
40101   4.20b.77.28 : φανερόν· λεχθὲν δὲ ἢ μὴ λεχθὲν πάντως σαφέστερον, ἡ
40102   4.20b.77.29 : γὰρ ἄνευ λόγου δόξης ἐπὶ τὸ ὀρθὸν ὁρμώσης κρατήσασα 
40103   4.20b.77.30 : ἐπιθυμία πρὸς ἡδονὴν ἀχθεῖσα κάλλους, καὶ 〈ὑπὸ〉 αὖ
40104   4.20b.77.31 : τῶν ἑαυτῆς συγγενῶν ἐπιθυμιῶν ἐπὶ σωμάτων κάλλος
40105   4.20b.77.32 : ἐρρωμένως ῥωσθεῖσα νικήσασα ἀγωγὴ ἀπ´ αὐτῆς τῆς
40106   4.20b.77.33 : ῥώμης ἐπωνυμίαν λαβοῦσα, ἔρως ἐκλήθη.
40107   4.20b.78.1 : (Ibid. p. 238 D–240 C)
40108   4.20b.78.2 : Εἶεν, ὦ φέριστε· ὃ μὲν δὴ τυγχάνει ὂν περὶ οὗ βου–
40109   4.20b.78.3 : λευτέον, εἴρηταί τε καὶ ὥρισται, βλέποντες δὲ δὴ πρὸς
40110   4.20b.78.4 : αὐτὸ τὰ λοιπὰ λέγωμεν, τίς ὠφέλεια ἢ βλάβη ἀπό τε
40111   4.20b.78.5 : ἐρῶντος καὶ μὴ τῷ χαριζομένῳ ἐξ εἰκότος συμβήσεται.
40112   4.20b.78.6 : τῷ δὴ ὑπὸ ἐπιθυμίας ἀρχομένῳ δουλεύοντί τε ἡδονῇ ἀνάγ–
40113   4.20b.78.7 : κη που τὸν ἐρώμενον ὡς ἥδιστον ἑαυτῷ παρασκευάζειν
40114   4.20b.78.8 : [κρείττοσι δέ]· νοσοῦντι δὲ πᾶν ἡδὺ 〈τὸ〉 μὴ ἀντιτεῖνον,
40115   4.20b.78.9 : κρεῖττον δὲ καὶ ἴσον ἐχθρόν. οὔτε δὴ κρείττω οὔτε ἰσού–
40116   4.20b.78.10 : μενον ἑκὼν ἐραστὴς παιδικὰ ἀνέξεται, ἥττω δὲ καὶ ὑπο–
40117   4.20b.78.11 : δεέστερον ἀεὶ ἀπεργάζεται· ἥττων δὲ ἀμαθὴς σοφοῦ,
40118   4.20b.78.12 : δειλὸς ἀνδρείου, ἀδύνατος εἰπεῖν ῥητορικοῦ, βραδὺς ἀγ–
40119   4.20b.78.13 : χίνου. τοσούτων κακῶν καὶ ἔτι πλειόνων κατὰ τὴν διά– 
40120   4.20b.78.14 : νοιαν ἐραστὴν ἐρωμένῳ ἀνάγκη γιγνομένων τε καὶ φύσει
40121   4.20b.78.15 : ἐνόντων † τῶν μὲν ἥδεσθαι, τὰ δὲ παρασκευάζειν, ἢ στέρε–
40122   4.20b.78.16 : σθαι τοῦ παραυτίκα ἡδέος. φθονερὸν δὴ ἀνάγκη εἶναι, καὶ
40123   4.20b.78.17 : πολλῶν μὲν ἄλλων συνουσιῶν ἀπείργοντα καὶ ὠφελίμων,
40124   4.20b.78.18 : ὅθεν ἂν μάλιστ´ ἀνὴρ γίγνοιτο, μεγάλης αἴτιον εἶναι βλά–
40125   4.20b.78.19 : βης, μεγίστης δὲ τῆς ὅθεν ἂν φρονιμώτατος εἴη. τοῦτο
40126   4.20b.78.20 : δὲ ἡ θεία φιλοσοφία τυγχάνει ὄν, ἧς ἐραστὴν παιδικὰ
40127   4.20b.78.21 : ἀνάγκη πόρρωθεν εἴργειν, περίφοβον ὄντα τοῦ καταφρο–
40128   4.20b.78.22 : νηθῆναι· τά τε ἄλλα μηχανᾶσθαι, ὅπως ἂν ᾖ πάντα
40129   4.20b.78.23 : ἀγνοῶν καὶ πάντα ἀποβλέπων εἰς τὸν ἐραστήν, οἷος ὢν
40130   4.20b.78.24 : τῷ μὲν ἥδιστος, ἑαυτῷ δὲ βλαβερώτατος εἴη. τὰ μὲν οὖν
40131   4.20b.78.25 : κατὰ διάνοιαν ἐπίτροπός τε καὶ κοινωνὸς οὐδαμῇ λυσι–
40132   4.20b.78.26 : τελὴς ἀνὴρ ἔχων ἔρωτα. Τὴν δὲ τοῦ σώματος ἕξιν τε καὶ
40133   4.20b.78.27 : θεραπείαν οἵαν τε καὶ ὡς θεραπεύσει οὗ ἂν γένηται
40134   4.20b.78.28 : κύριος, ὃς ἡδὺ πρὸ ἀγαθοῦ ἠνάγκασται διώκειν, δεῖ μετὰ
40135   4.20b.78.29 : ταῦτα ἰδεῖν. ὀφθήσεται δὲ μαλθακόν τινα καὶ οὐ στερεὸν
40136   4.20b.78.30 : διώκων, οὐδ´ ἐν ἡλίῳ καθαρῷ τεθραμμένον ἀλλ´ ὑπὸ
40137   4.20b.78.31 : συμμιγεῖ σκιᾷ, πόνων μὲν ἀνδρείων καὶ ἱδρώτων ξηρῶν
40138   4.20b.78.32 : ἄπειρον, ἔμπειρον δὲ ἁπαλῆς καὶ ἀνάνδρου διαίτης, ἀλλο–
40139   4.20b.78.33 : τρίοις χρώμασι καὶ κόσμοις χήτει οἰκείων κοσμούμενον,
40140   4.20b.78.34 : ὅσα τε καὶ ἄλλα τούτοις ἕπεται πάντα ἐπιτηδεύοντα, ἃ
40141   4.20b.78.35 : δῆλα καὶ οὐκ ἄξιον περαιτέρω προβαίνειν, ἀλλ´ ἓν κεφά–
40142   4.20b.78.36 : λαιον ὁρισαμένους ἐπ´ ἄλλο ἰέναι· τὸ γὰρ τοιοῦτον σῶμα
40143   4.20b.78.37 : ἐν πολέμῳ τε καὶ ἄλλαις χρείαις ὅσαι μεγάλαι οἱ μὲν ἐχ– 
40144   4.20b.78.38 : θροὶ θαρροῦσιν, οἱ δὲ φίλοι καὶ αὐτοὶ οἱ ἐρασταὶ φοβοῦν–
40145   4.20b.78.39 : ται. Τοῦτο μὲν οὖν, ὡς δῆλον, ἐατέον, τὸ δ´ ἐφεξῆς
40146   4.20b.78.40 : ῥητέον, τίνα ἡμῖν ὠφέλειαν ἢ τίνα βλάβην περὶ τὴν κτῆ–
40147   4.20b.78.41 : σιν ἡ τοῦ ἐρῶντος ὁμιλία τε καὶ ἐπιτροπία παρέξεται.
40148   4.20b.78.42 : σαφὲς δὴ τοῦτό γε παντὶ μέν, μάλιστα δὲ τῷ ἐραστῇ,
40149   4.20b.78.43 : ὅτι τῶν φιλτάτων καὶ εὐνουστάτων καὶ θειοτάτων κτη–
40150   4.20b.78.44 : μάτων ὀρφανὸν πρὸ παντὸς εὔξαιτ´ ἂν εἶναι τὸν ἐρώ–
40151   4.20b.78.45 : μενον. πατρὸς γὰρ καὶ μητρὸς καὶ ξυγγενῶν καὶ φίλων
40152   4.20b.78.46 : στέρεσθαι ἂν αὐτὸν δέξαιτο, διακωλυτὰς καὶ ἐπιτιμητὰς
40153   4.20b.78.47 : ἡγούμενος τῆς ἡδίστης πρὸς αὐτὸν ὁμιλίας. ἀλλὰ μὴν
40154   4.20b.78.48 : οὐσίαν γ´ ἔχοντα χρυσοῦ ἤ τινος ἄλλης κτήσεως οὔτε εὐά–
40155   4.20b.78.49 : λωτον ὁμοίως οὔτε ἁλόντα εὐμεταχείριστον ἡγήσεται. ἐξ
40156   4.20b.78.50 : ὧν πᾶσα ἀνάγκη ἐραστὴν παιδικοῖς φθονεῖν μὲν οὐσίαν
40157   4.20b.78.51 : κεκτημένοις, ἀπολλυμένης δὲ χαίρειν. ἔτι τοίνυν ἄγαμον,
40158   4.20b.78.52 : ἄπαιδα, ἄοικον ὅ τι πλεῖστον χρόνον παιδικὰ ἐραστὴς εὔ–
40159   4.20b.78.53 : ξαιτ´ ἂν γενέσθαι, τὸ αὑτοῦ γλυκὺ ὡς πλεῖστον χρόνον
40160   4.20b.78.54 : καρποῦσθαι ἐπιθυμῶν. ἔστι μὲν δὴ καὶ ἄλλα κακά, ἀλλά
40161   4.20b.78.55 : τις δαίμων ἔμιξε τοῖς πλείστοις ἐν τῷ παραυτίκα ἡδονήν,
40162   4.20b.78.56 : οἷον κόλακι, δεινῷ θηρίῳ καὶ βλάβῃ μεγάλῃ, ὅμως ἐπέ–
40163   4.20b.78.57 : μιξεν ἡ φύσις ἡδονήν τινα οὐκ ἄμουσον, καί τις ἑταίραν
40164   4.20b.78.58 : ὡς βλαβερὸν ψέξειεν ἄν, καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν τοιουτο–
40165   4.20b.78.59 : τρόπων θρεμμάτων τε καὶ ἐπιτηδευμάτων, οἷς τό γε καθ´ 
40166   4.20b.78.60 : ἡμέραν ἡδίστοισιν εἶναι ὑπάρχει· παιδικοῖς δὲ ἐραστὴς
40167   4.20b.78.61 : πρὸς τῷ βλαβερῷ καὶ εἰς τὸ συνημερεύειν πάντων ἀηδέσ–
40168   4.20b.78.62 : τατον. ἥλικα γὰρ δὴ καὶ ὁ παλαιὸς 〈λόγος〉 τέρπειν τὸν
40169   4.20b.78.63 : ἥλικα· ἡ γὰρ οἶμαι χρόνου ἰσότης ἐπὶ ἴσας ἡδονὰς ἄγου–
40170   4.20b.78.64 : σα δι´ ὁμοιότητα φιλίαν παρέχεται· ἀλλ´ ὅμως κόρον γε
40171   4.20b.78.65 : καὶ ἡ τούτων συνουσία ἔχει. καὶ μὴν τό γε ἀναγκαῖον αὖ
40172   4.20b.78.66 : βαρὺ παντὶ περὶ πᾶν λέγεται.
40173   4.20b.79.1 : (Ibid. p. 241 B–C)
40174   4.20b.79.2 : Οὐκ ἄρα ἔδει ποτὲ ἐρῶντι καὶ ὑπ´ ἀνάγκης ἀνοήτῳ
40175   4.20b.79.3 : χαρίζεσθαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον μὴ ἐρῶντι καὶ νοῦν ἔχοντι·
40176   4.20b.79.4 : εἰ δὲ μή, ἀναγκαῖον εἴη ἐνδοῦναι αὑτὸν ἀπίστῳ, δυσκόλῳ,
40177   4.20b.79.5 : φθονερῷ, ἀηδεῖ, βλαβερῷ μὲν πρὸς οὐσίαν, βλαβερῷ δὲ
40178   4.20b.79.6 : πρὸς τὴν τοῦ σώματος ἕξιν, πολὺ δὲ βλαβερωτάτῳ πρὸς
40179   4.20b.79.7 : τὴν τῆς ψυχῆς παίδευσιν, ἧς οὔτε ἀνθρώποις οὔτε θεοῖς
40180   4.20b.79.8 : τῇ ἀληθείᾳ τιμιώτερον οὔτε ἔστιν οὔτε ποτὲ ἔσται. ταῦτά
40181   4.20b.79.9 : τε οὖν χρή, ὦ παῖ, ξυννοεῖν, καὶ εἰδέναι τὴν ἐραστοῦ
40182   4.20b.79.10 : φιλίαν ὅτι οὐ μετ´ εὐνοίας γίγνεται, ἀλλὰ σιτίου τρόπον,
40183   4.20b.79.11 : χάριν πλησμονῆς. 
40184   4.21a.t.1 : {1ΥΠΕΡ ΚΑΛΛΟΥΣ.}1
40185   4.21a.1.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 15 N. 2).
40186   4.21a.1.2 : Ἴδοιμι δ´ αὐτῶν ἔκγον´ ἄρσεν´ ἀρσένων
40187   4.21a.1.3 : πρῶτον μὲν εἶδος ἀξίους τυραννίδος·
40188   4.21a.1.4 : πλείστη γὰρ ἀρετὴ τοῦθ´ ὑπάρχον ἐν βίῳ,
40189   4.21a.1.5 : τὴν ἀξίωσιν τῶν καλῶν τὸ σῶμ´ ἔχειν.
40190   4.21a.2.1 : Μενάνδρου (fr. 645 K.).
40191   4.21a.2.2 : Ὅταν φύσει τὸ κάλλος ἐπικοσμῇ τρόπους
40192   4.21a.2.3 : χρηστούς, διπλασίως ὁ προσιὼν ἁλίσκεται.
40193   4.21a.3.1 : Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν (XI p. 143 Wil.).
40194   4.21a.3.2 : Μορφὰ θηλυτέρῃσι πέλει καλόν, ἀνέρι δ´ ἀλκά.
40195   4.21a.4.1 : Ὁμήρου (Il. II 671 ss.).
40196   4.21a.4.2 : Νιρεὺς αὖ Σύμηθεν ἄγεν τρεῖς νῆας ἐίσας, 
40197   4.21a.4.3 : Νιρεύς, Ἀγλαΐης υἱὸς Χαροποῖό τ´ ἄνακτος,
40198   4.21a.4.4 : Νιρεύς, ὃς κάλλιστος ἀνὴρ ὑπὸ Ἴλιον ἦλθεν.
40199   4.21a.5.1 : Φιλήμονος Πυρφόρου (fr. 72 K.).
40200   4.21a.5.2 : Οὐκ ἔστιν οὔτε ζῳγράφος, μὰ τοὺς θεούς,
40201   4.21a.5.3 : οὔτ´ ἀνδριαντοποι〈ὸς〉 ὅστις ἂν πλάσαι
40202   4.21a.5.4 : κάλλος τοιοῦτον, οἷον ἡ ἀλήθει´ ἔχει.
40203   4.21a.5.5 : οὔτ´ ἀνδριόντος γὰρ καλῶς πεπλασμένου
40204   4.21a.5.6 : ***
40205   4.21a.5.7 : ἂν μὴ τὸν αἰσθησόμενον ἡ τέχνη λάβῃ.
40206   4.21a.6.1 : Ὁμήρου (Od. XVII 36 s.).
40207   4.21a.6.2 : Ἤϊεν ἐκ θαλάμοιο περίφρων Πηνελόπεια
40208   4.21a.6.3 : Ἀρτέμιδι ἰκέλη ἠδὲ χρυσῇ Ἀφροδίτῃ.
40209   4.21a.7.1 : Μηνοφίλου Δαμασκηνοῦ Πλοκαμίδων.
40210   4.21a.7.2 : Εὐρώπην Λιβύην τε καὶ Ἀσίδα πᾶσαν ἀμείψας,
40211   4.21a.7.3 : θαύμασα μυρία καλὰ πολυπλανίης ὑπὸ λυγρῆς,
40212   4.21a.7.4 : ἀλλ´ οὔπω τοιοῦτον ἴδον σέλας, οὐδ´ ἐν Ὀλύμπῳ
40213   4.21a.7.5 : αὐτοὺς ἀθανάτους 〈περ〉 ὀίομαι ἶσον ἰδέσθαι,
40214   4.21a.7.6 : οἷον ἄελπτον ἄπιστον ἐμὸν νόον ἥρπασε φάσμα
40215   4.21a.7.7 : καρτερόν, οὔ τι φατειόν· ὑπ´ ἀμφασίῃ δ´ ἀλεγεινῇ 
40216   4.21a.7.8 : θυμὸς ἄδην πεπότητο, λύθεν δέ μοι ἄψεα πάντα
40217   4.21a.7.9 : ἐκ κεφαλῆς εἰς ἴχνος, ἀπώλετο δ´ Ἑλλὰς ἅπασα
40218   4.21a.7.10 : ἐκ στηθέων, καὶ πάντα χαμαὶ πέσεν, ὅσσα περ ἔτλην
40219   4.21a.7.11 : ὑγρῇ τε τραφερῇ τε κυλινδόμενος περὶ νόστον.
40220   4.21a.7.12 : τόσσον γὰρ περὶ θυμὸν ἀπείριτον ἵκετο θάμβος.
40221   4.21a.7.13 : ***
40222   4.21a.7.14 : μέλψαι δὲ μνήσειας ἀειθαλέας πλοκαμῖδας,
40223   4.21a.7.15 : οἵαις κυδιόωσαν ἀπ´ ὀλβίστων σε λοετρῶν
40224   4.21a.7.16 : φαιδρὴν εἶδον ἅπασαν ἐειδομένην Χαρίτεσσιν
40225   4.21a.7.17 : ἐρχομέναις πρὸς Ὄλυμπον Ἀκιδαλίης ἀπὸ πηγῆς.
40226   4.21a.8.1 : Φαβωρίνου (fr. 84 p. 137 Marr.).
40227   4.21a.8.2 : Ἱκανὸν μὲν οὖν ἴσως καὶ τὸ τῆς ὄψεως· ἂν δὲ ὁ
40228   4.21a.8.3 : καλὸς καὶ αἱμύλος ᾖ καὶ λεκτικός, ... λέγε, ὦ νεα–
40229   4.21a.8.4 : νίσκε· λέγε Ἀντίλοχε· γλυκερώτερον Νέστορος ἐρεῖς· λέγε
40230   4.21a.8.5 : Τηλέμαχε· σφοδρότερον Ὀδυσσέως ἐρεῖς· λέγε Ἀλκιβιάδη·
40231   4.21a.8.6 : κἂν μεθύῃς, ἀκουσόμεθα τοῦ μεθύοντος ἡδέως. τοιοῦτόν
40232   4.21a.8.7 : ἐστι τὸ καλὸν εἶναι· εὐφραίνει μὲν βλεπόμενος, εὐφραί–
40233   4.21a.8.8 : νει δὲ ἀκουόμενος. εἰ δέ τῳ κατὰ Πλάτωνα τὸ θάρρος
40234   4.21a.8.9 : ἦν, εἶπον ἂν ὅτι καὶ πάσας τὸς αἰσθήσεις ὁ καλὸς εὐ–
40235   4.21a.8.10 : φραίνει, καὶ οὐκ ἂν ἔδεισα τὴν εὐωχίαν τὴν τῶν καλῶν.
40236   4.21a.8.11 : τί γὰρ ἄλλο ποιοῦσιν οἱ τῷ στόματι ψαύοντες; συνάπτουσι 
40237   4.21a.8.12 : τὰς ψυχάς. εἰ γὰρ θέμις ἦν τὸ σῶμα ὑπερβῆναι—νῦν
40238   4.21a.8.13 : δὲ ἐοίκασιν περὶ τὸ στόμα λιπαρεῖν ὡς περὶ θύρας.
40239   4.21a.9.1 : Ἐκ τοῦ Μελαγκόμα (Dionis or. XXIX vol. II p. 287, 19
40240   4.21a.9.2 : Arn.).
40241   4.21a.9.3 : Ἐγὼ οὖν πρῶτον αὐτὸν εὐδαιμονίζω τοῦ κάλλους, ὃ
40242   4.21a.9.4 : δὴ τῶν ἀνθρωπίνων ἐστὶν ἀγαθῶν ἀριδηλότατον μὲν καὶ
40243   4.21a.9.5 : ἥδιστον θεοῖς, ἥδιστον δὲ ἀνθρώποις, ἀλυπότατον δὲ τῷ
40244   4.21a.9.6 : ἔχοντι καὶ ἐπιγνωσθῆναι ἄριστον. τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ἀγαθὰ
40245   4.21a.9.7 : κἂν λάθοι προσόντα, καὶ ἀνδρεία καὶ φρόνησις, εἰ μὴ τύ–
40246   4.21a.9.8 : χοι ἔργου τινὸς ἀποδεικνύντος· τὸ δὲ κάλλος οὐχ οἷόν τε
40247   4.21a.9.9 : λαθεῖν, ἅμα γὰρ τῷ ἔχοντι φαίνεται· εἴποι δ´ ἄν τις
40248   4.21a.9.10 : ὅτι καὶ πρότερον· οὕτως ὀξεῖαν αἴσθησιν ἑαυτοῦ παρέχει.
40249   4.21a.9.11 : ἔτι δὲ τοῖς μὲν 〈ἄλλοις〉 ἀγαθοῖς οἱ πλεῖστοι φθονοῦσι
40250   4.21a.9.12 : καὶ δυσμενεῖς γίγνονται, τὸ δὲ κάλλος τοὺς αἰσθανομένους
40251   4.21a.9.13 : ἑαυτοῦ φίλους ποιεῖται καὶ οὐδένα ἐχθρὸν ἐᾷ γίγνεσθαι.
40252   4.21a.10.1 : Ἀγησιλάου. 
40253   4.21a.10.2 : Ἀγησίλαος, πυθομένου τινὸς διὰ τί κομῶσιν, εἶπεν,
40254   4.21a.10.3 : ὅτι τῶν κόσμων ἀδαπανώτατός ἐστι.
40255   4.21a.11.1 : Ἀριστοτέλους.
40256   4.21a.11.2 : Ἀριστοτέλης ἔφη τὸ κάλλος πάσης ἐπιστολῆς συ–
40257   4.21a.11.3 : στατικώτερον εἶναι.
40258   4.21a.12.1 : Πλουτάρχου Ὑπὲρ κάλλους (v. VII p. 136 Bernard.).
40259   4.21a.12.2 : Τί γάρ; οὐ σύνθετος φύσις ἀνθρώπων ἐκ σώματος
40260   4.21a.12.3 : καὶ ψυχῆς; ἢ θάτερον ἀρκοῦν ἡμῖν; καὶ πῶς οἷόν τε; τὸ
40261   4.21a.12.4 : μὲν γὰρ οὐκ ἂν εἴη μὴ χρώμενον ψυχῇ, ψυχὴ δ´ οὐκ ἂν
40262   4.21a.12.5 : εἴη μὴ ἔχουσα τὸ συνερεῖδον. τί οὖν; ὥσπερ ἐξ ἴσου
40263   4.21a.12.6 : κοσμεῖται ἑκάτερα τοῖς συγγενέσιν, ἡ μὲν δικαιοσύνῃ καὶ
40264   4.21a.12.7 : σωφροσύνῃ καὶ φρονήσει, τὸ δὲ ἰσχύι καὶ κάλλει καὶ
40265   4.21a.12.8 : ὑγείᾳ· καὶ πῶς οὐ θαυμαστὸν λέγειν τὰ τῆς ψυχῆς καλά,
40266   4.21a.12.9 : τὰ τοῦ σώματος ὑπερορῶντα;
40267   4.21a.13.1 : Ἐν ταὐτῷ (v. VII p. 136 Bernard.).
40268   4.21a.13.2 : Ἡ γοῦν τοῦ σώματος εὐμορφία ψυχῆς ἐστιν ἔργον σώ–
40269   4.21a.13.3 : ματι χαριζομένης δόξαν εὐμορφίας. πεσέτω γοῦν θανάτῳ
40270   4.21a.13.4 : τὸ σῶμα, καὶ τῆς ψυχῆς μετῳκισμένης, οὐ στάσις, οὐ
40271   4.21a.13.5 : χρῶμα, οὐκ ὀφθαλμός, οὐ φωνή, οὐδὲν ἔτι καταλείπεται
40272   4.21a.13.6 : τῶν ἐρασμίων προδεδομένον ὑπὸ τῶν ἀρχαίων οἰκητόρων·
40273   4.21a.13.7 : ὥστε καὶ 〈τὴν〉 ψυχὴν συνυβρίζεις λανθάνων, ἧς ἐστιν ἀν–
40274   4.21a.13.8 : θρώπου κάλλος.
40275   4.21a.14.1 : Ἀριστοτέλους.
40276   4.21a.14.2 : Ἀριστοτέλης ἐρωτηθεὶς διὰ τί τῶν καλῶν ὁ ἔρως,
40277   4.21a.14.3 : ’τυφλοῦ‘ εἶπεν ’ἡ ἐρώτησις‘. 
40278   4.21a.15.1 : Διογένους.
40279   4.21a.15.2 : Διογένης τὰς εὐμόρφους τῶν ἑταιρῶν βασιλίσσας ἐκά–
40280   4.21a.15.3 : λει, πολλοὺς γὰρ πράττειν ἃ ἂν προστάττωσι.
40281   4.21a.16.1 : Δίου Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ καλλονῆς.
40282   4.21a.16.2 : Τίς ἀγωγὰ βιοτᾶς [ὄντως] ναμαρτὲς εὐδαίμων ζωά;
40283   4.21a.16.3 : καὶ τίνας ποκὰ χρὴ κρίνεν εὐδαίμονας; ἢ νὴ Δία τὼς
40284   4.21a.16.4 : σκάνεος καλλονὰν ἔχοντας, δώρημα φύσιος; τούτως γὰρ
40285   4.21a.16.5 : ὡς ἔνι μασσότερον οἱ πλεῦνες ὡς θεὼς ἢ θεῶν ἱδρύματα
40286   4.21a.16.6 : ὑποτρέχοντι καὶ θεραπεύοντι θρησκεύοντες οὐ καλὰν θρη–
40287   4.21a.16.7 : σκείαν. καὶ ὄντως ἔμοιγε κατοπτίλλεται ἔχεν τι σεμνὸν
40288   4.21a.16.8 : καὶ θαυμασμῶ ἄξιον. τὼς μὲν γὰρ ἁτέρως τῶν ἀνθρώ–
40289   4.21a.16.9 : πων χάριν ἀπαιτεῦντι οἱ εὖ ἔρξαντες· τοῖς δ´ εὐμόρφοις
40290   4.21a.16.10 : τοὐναντίον οἱ εὐεργετίξαντες χάριν ἔχοντι, ὅτι καὶ ὑπέ–
40291   4.21a.16.11 : μειναν εὖ παθὲν ὑπ´ αὐτῶν. τούτως ὦν εὐδαίμονας οἶδα 
40292   4.21a.16.12 : † τὰ ἔμμεν δοκεῦντι τοῖς τὰν ὥραν αὐτῶν βολλομένοις ὀπω–
40293   4.21a.16.13 : ρίξασθαι· ποθ´ ὣς ὑπὸ νομοθέτα τοιόσδε ἀπαντασεῖται
40294   4.21a.16.14 : λόγος οὐκ ἀσυφάλως μυθεύμενος τάδε· ’ἐγών, ὦ κράτιστοι
40295   4.21a.16.15 : ἀνδρῶν, ποτιβλέπων ἅπαντα τὰ νέα φυλακᾶς τε καὶ τα–
40296   4.21a.16.16 : μελείας δεόμενα, καθάπερ τὰ ζωύφια περὶ τὸν πρᾶτον
40297   4.21a.16.17 : καιρὸν τᾶς αὐξήσιος, τῷ ἀκροσφαλῶς ἔχεν ποτὶ σωτηρίαν,
40298   4.21a.16.18 : ὑπέλαβον μὴ παρέργως δεῖν αὐτῶν με φυλάσσεν τὰν ἀσθέ–
40299   4.21a.16.19 : νειαν· ὑμεῖς δέ γ´ οἳ ὀριγνῆσθε σωματικᾶς ἁδονᾶς, τέλος
40300   4.21a.16.20 : ποιεύμενοι καθάπερ κνώδαλα τὸν κόρον τῶ πλατιασμῶ,
40301   4.21a.16.21 : οὐχ ὅτι χάριτος ἢ τιμᾶς ἀλλὰ καὶ μέμψιος ποτὶ κολάσει
40302   4.21a.16.22 : δικαίως ἐστὲ ἄξιοι τυγχάνεν, διὰ τὰς αὐταυτῶν ἀκολασίας
40303   4.21a.16.23 : ἐμβαλλόμενοι ῥύπον ἐν ζωὰν ἐλευθέρων παίδων‘. 
40304   4.21a.17.1 : Ἐν ταὐτῷ.
40305   4.21a.17.2 : Ἁ δέ γα εὐμορφία τοῖς ποτοκέλλουσιν ἁδονὰς παρ–
40306   4.21a.17.3 : έχει ποθερπύζοισα, καθάπερ ἄγαλμα ἢ γραφὰ ἢ ἅτερον
40307   4.21a.17.4 : χειρόκματον ἐπίτευγμα. διό κα θέλοιμι ἔγωγ´ ἅτερον
40308   4.21a.17.5 : ἔχεν τὸ κάλλος ἢ αὐτὸς εἶμεν εὔμορφος· ὥσπερ καὶ οἶνον
40309   4.21a.17.6 : πιὲν ἁδὺν καὶ πολύωρον ἢ αὐτὸς εἶμεν βουνός, καὶ χιλὸν
40310   4.21a.17.7 : ποτιφέρεσθαι ἁδὺν καὶ ἀμπέχεσθαι ἀμπεχόναν καλὰν ἢ
40311   4.21a.17.8 : εἶμεν χιλὸς ἢ ἀμπεχόνα. ἀλλ´ ὑποδραμών τις σχεδὸν φά–
40312   4.21a.17.9 : σει ’ἀλλ´ ἐγὼ χαίρω ἐπὶ τᾷ ἐμαυτῶ εὐμορφίᾳ τῷ καὶ ἁτέ–
40313   4.21a.17.10 : ρως ἀγάλλεσθαι‘. ποθ´ ὃν ὑποβλήδαν φατίζω πάλιν·
40314   4.21a.17.11 : ’ἀγάλλευ, μειράκιον· εὐδαίμονα μὲν γὰρ οὐκ ἔχω ὅπως
40315   4.21a.17.12 : τυ φατίζω ναμαρτέως μυθαρευόμενος‘.
40316   4.21a.18.1 : Πλάτωνος Πολιτείας γʹ (p. 402 D–403 A).
40317   4.21a.18.2 : Οὐκοῦν, ἦν δ´ ἐγώ, ὅτου ἂν ξυμπίπτῃ ἔν τε τῇ ψυχῇ
40318   4.21a.18.3 : καλὰ ἤθη ἐνόντα καὶ ἐν τῷ εἴδει ὁμολογοῦντα ἐκείνοις καὶ
40319   4.21a.18.4 : ξυμφωνοῦντα, τοῦ αὐτοῦ μετέχοντα τύπου, τοῦτ´ ἂν εἴη 
40320   4.21a.18.5 : κάλλιστον θέαμα τῷ δυναμένῳ θεᾶσθαι; Πάνυ γε. Καὶ
40321   4.21a.18.6 : μὴν τό γε κάλλιστον ἐρασμιώτατον; Πῶς δ´ οὔ; Τῶν δὴ
40322   4.21a.18.7 : ὅ τι μάλιστα τοιούτων ἀνθρώπων ὅ γε μουσικὸς ἐρῴη ἄν·
40323   4.21a.18.8 : εἰ δὲ ἀξύμφωνος εἴη, οὐκ ἂν ἐρῴη. Οὐκ ἄν, εἴ γέ τι, ἔφη,
40324   4.21a.18.9 : κατὰ τὴν ψυχὴν ἐλλείποι· εἰ μέντοι τι κατὰ τὸ σῶμα, ὑπο–
40325   4.21a.18.10 : μείνειεν ἂν ὥστε θέλειν ἀσπάζεσθαι. Μανθάνω, ἦν δ´
40326   4.21a.18.11 : ἐγώ· ὅτι ἔστι σοι ἢ γέγονε παιδικὰ τοιαῦτα, καὶ ξυγχω–
40327   4.21a.18.12 : ρῶ· ἀλλὰ τόδε μοι εἰπέ· σωφροσύνῃ καὶ ἡδονῇ ὑπερβαλλού–
40328   4.21a.18.13 : σῃ ἔστι τις κοινωνία; Καὶ πῶς; ἔφη, ἥ γε ἔκφρονα ποιεῖ
40329   4.21a.18.14 : οὐχ ἧττον ἢ λύπη; Ἀλλὰ τῇ ἄλλῃ ἀρετῇ; Οὐδαμῶς. Τί
40330   4.21a.18.15 : δέ; ὕβρει τε καὶ ἀκολασίᾳ; Πάντων μάλιστα. Μείζω δέ
40331   4.21a.18.16 : τινα καὶ ὀξυτέραν ἔχεις εἰπεῖν ἡδονὴν τῆς περὶ τὰ ἀφρο–
40332   4.21a.18.17 : δίσια; Οὐκ ἔχω, ἦ δ´ ὅς, οὐδέ γε μανικωτέραν. Ὁ δὲ ὀρ–
40333   4.21a.18.18 : θὸς ἔρως πέφυκε κοσμίου τε καὶ καλοῦ σωφρόνως τε καὶ
40334   4.21a.18.19 : μουσικῶς ἐρᾶν; Καὶ μάλα, ᾖ δ´ ὅς. Οὐδὲν ἄρα προσοι–
40335   4.21a.18.20 : στέον μανικὸν οὐδὲ ξυγγενὲς ἀκολασίας τῷ ὀρθῷ ἔρωτι;
40336   4.21a.18.21 : Οὐ προσοιστέον. 
40337   4.22.t.1 : {1ΚΑΤΑ ΚΑΛΛΟΥΣ.}1
40338   4.22.19.1 : Εὐριπίδου Οἰδίποδος (fr. 548 N. 2).
40339   4.22.19.2 : Νοῦν χρὴ θεᾶσθαι, νοῦν· τί τῆς εὐμορφίας
40340   4.22.19.3 : ὄφελος, ὅταν τις μὴ [τὰς] φρένας καλὰς ἔχῃ;
40341   4.22.20.1 : Εὐριπίδου Χρυσίππῳ (fr. 842 N. 2).
40342   4.22.20.2 : Γνώμης σόφισμα καὶ χέρ´ ἀνδρείαν ἔχων
40343   4.22.20.3 : δύσμορφος εἴην μᾶλλον ἢ καλὸς κακός.
40344   4.22.21.1 : Φαβωρίνου (fr. 86 p. 138 Marr.).
40345   4.22.21.2 : Ἔτι καὶ νῦν Σωκράτης καλός· Ἀλκιβιάδην δὲ καὶ
40346   4.22.21.3 : ζῶντα ἐπιλελοίπει τὸ κάλλος, καὶ πολλοὶ κατόπιν τῆς ὥρας
40347   4.22.21.4 : ἀφιγμένοι, ἔνιοι δὲ καὶ τῶν τεθεαμένων αὐτὸν καὶ † νῦν
40348   4.22.21.5 : ὁρώντων ἐζήτουν τὸν Ἀλκιβιάδην. 
40349   4.22.22.1 : Πλουτάρχου (vol. VII p. 137 Bernard.).
40350   4.22.22.2 : Ἀλλὰ μήν, ὥσπερ ἔφην, οὐδὲν τῶν ἄλλων 〈καλλῶν〉
40351   4.22.22.3 : κινδύνων γένεσίς ἐστιν, ἀλλὰ μόνου τοῦ σώματος. τὰ μὲν
40352   4.22.22.4 : γὰρ τῆς ψυχῆς κάλλη καὶ σωτηρίας ἐλπίδες εἰσί, φρόνησις,
40353   4.22.22.5 : εὐσέβεια, δικαιοπραγία· καὶ τὸ παιδείας εὐπρόσωπον κάλ–
40354   4.22.22.6 : λος οἴκου καὶ πόλεως καὶ ἐθνῶν ἀθόρυβος εἰρήνη δια–
40355   4.22.22.7 : τελεῖ γινομένη· ἡ δὲ γυναικῶν εὐμορφία ἀφορμὴ τοῖς πά–
40356   4.22.22.8 : θεσι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις.
40357   4.22.23.1 : Βίωνος.
40358   4.22.23.2 : Βίων πρὸς τοὺς λέγοντας ὅτι [τὸ κάλλος] τυραννίδα
40359   4.22.23.3 : ἔχει τὸ κάλλος, ’φεῦ‘ ἔλεγε ’τυραννίδος τριχὶ καταλυο–
40360   4.22.23.4 : μένης.‘
40361   4.22.24.1 : Φαβωρίνου (fr. 87 p. 138 Marr.).
40362   4.22.24.2 : Ἡ φύσις ἢ ἑστῶσα σῴζεται ἢ φερομένη· [ἡ] ἑστῶσα
40363   4.22.24.3 : μὲν ἐξ ἀθανασίας, φερομένη δὲ ἐξ ἐπιγονῆς. πρὸς ταῦτα
40364   4.22.24.4 : γελοῖος ἂν φανείη ὁ Ἀνακρέων καὶ μικρολόγος τῷ παιδὶ
40365   4.22.24.5 : μεμφόμενος ὅτι τῆς κόμης ἀπεκείρατο, λέγων ταῦτα·
40366   4.22.24.6 : ἀπέκειρας δ´ ἁπαλῆς κόμης ἄμωμον ἄνθος.
40367   4.22.24.7 : ἀλλ´, ὦ Ἀνάκρεον, μικρὸν ἐπίμεινον, καὶ ὄψει πάντα ἀπο–
40368   4.22.24.8 : κεκαρμένα· ἀποκεκαρμένην μὲν τὴν τῶν ὀμμάτων αὐγήν, 
40369   4.22.24.9 : ἀποκεκαρμένην δὲ τὴν τοῦ μετώπου χάριν ἀτεχνῶς κατὰ
40370   4.22.24.10 : τὸν Ὅμηρον·
40371   4.22.24.11 : κάρψε μέν οἱ χρόα καλὸν ἐπὶ γναμπτοῖσι μέλεσσιν,
40372   4.22.24.12 : ξανθὰς δ´ ἐκ κεφαλῆς ὄλεσεν τρίχας· ἀμφὶ δὲ δέρμα
40373   4.22.24.13 : πάντεσσιν μελέεσσι παλαιοῦ θῆκε γέροντος.
40374   4.22.24.14 : ταῦτα δ´ Ἀθηνᾶ μὲν διέθηκε τὸν Ὀδυσσέα, ὁ δὲ χρόνος
40375   4.22.24.15 : πάντας τοὺς καλούς. εἶτα Ὀδυσσεὺς μὲν ἀναλήψεται καὶ
40376   4.22.24.16 : σάρκας καὶ κόμην καὶ χρῶμα· σὺ δέ, ὦ καλὲ παίδων, ἐπει–
40377   4.22.24.17 : δὰν ἅπαξ ταῦτα ἀποβάλῃς, οὐκ ἔστι σοι πάλιν ἀνηβῆσαι.
40378   4.22.25.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ ἔρωτος (Plut. v.
40379   4.22.25.2 : VII p. 135 Bernard.).
40380   4.22.25.3 : Καὶ τοὺς καλοὺς ὁρᾶν μὲν ἐπιτερπέστατον, ἅψασθαι
40381   4.22.25.4 : δὲ καὶ λαβεῖν οὐκ ἀκίνδυνον. μᾶλλον δέ, ὥς φησιν ὁ Ξενο–
40382   4.22.25.5 : φῶν, τὸ μὲν πῦρ τοὺς ἁψαμένους καίει μόνον, οἱ δὲ κα–
40383   4.22.25.6 : λοὶ καὶ τοὺς μακρὰν ἑστῶτας ὑφάπτουσιν· ἡ γὰρ ὄψις
40384   4.22.25.7 : λαβὴ τοῦ πάθους ἐστί.
40385   4.22.26.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς πρὸς Ἀγλαϊτάδαν ἐπι–
40386   4.22.26.2 : στολῆς (p. 789 s. Herch.).
40387   4.22.26.3 : Τὸ χαυνοῦσθαι ἐπὶ τῆς ὥρας τῷ κάλλει οὐ μόνον Φυλ–
40388   4.22.26.4 : λίδα τοῦ υἱέος σου φαῖμεν ἂν εἶναι ἁμάρτημα, ἀλλὰ καὶ 
40389   4.22.26.5 : σόν. δοκεῖς γάρ μοι οὔτε Λακωνικὸν παθεῖν οὔθ´, ὅπερ
40390   4.22.26.6 : χρὴ ἐννοεῖν τὸν σώφρονα, ἀληθεῖ καὶ δικαίῳ ἐπαίνῳ τὸν
40391   4.22.26.7 : νοῦν προσέχειν. τίς γὰρ σαρκὸς οὐ πρὸς ἰσχὺν ἐρρωμένης,
40392   4.22.26.8 : ἡδονῆς δὲ ὑπομνήσει ἐπαινουμένης ἐν δικαίῳ γένοιτ´ ἂν
40393   4.22.26.9 : λόγος; σώματος γὰρ ἄνθρωποι ἠράσθησαν διὰ τὸ ἐπὶ
40394   4.22.26.10 : ψυχῇ εἶναι· τῶν δὲ μικρὸν ὕστερον τὸν ἔπαινον ἀποδρασο–
40395   4.22.26.11 : μένων δι´ ὥρας ἀπάνθησιν ἥκιστα χρὴ φροντίζειν τὸν τῷ
40396   4.22.26.12 : ὄντι Λάκωνα. ποιητῶν τε ὅσοι ἀρετὴν ἐπῄνεσαν σώμα–
40397   4.22.26.13 : τος ἢ οὐδὲν ἢ ὀλίγιστον ἐπαίνου πέρι ὕμνησαν, ἔργα δὲ
40398   4.22.26.14 : ψυχῆς μεγάλα τε καὶ σοφίας ἐγγὺς δι´ ᾠδῆς αἰῶνι ἔδοσαν.
40399   4.22.26.15 : σκόπει δέ, ὦ Ἀγλαϊτάδα, καὶ ἕπου θείῳ λόγῳ, ὃς πιστοῦ–
40400   4.22.26.16 : ται ὅτι ψυχὴν μετὰ θεοὺς χρὴ τιμᾶν, τρίτον δὲ Ὀλυμ–
40401   4.22.26.17 : πίων τὸ σῶμα. ψυχῆς δὲ τιμὴ μάθησις καὶ νοῦς συντε–
40402   4.22.26.18 : ταγμένος ἐπὶ φρόνησιν· ὡς οὐκ ἔστιν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἀν–
40403   4.22.26.19 : θρώποις ἄλλο συγγενὲς πρὸς θεοὺς 〈ἢ〉 παίδευμα. καὶ τοί–
40404   4.22.26.20 : νυν τῶν μὲν ἀφρόνων τὸ σῶμα οὐδ´ ἂν εὖ ἡρμοσμένον
40405   4.22.26.21 : ἴδῃς φήσεις καλὸν εἶναι. ἀνδρεία γὰρ κάλλους ἔλαχεν
40406   4.22.26.22 : ἔπαινον ἐπὶ φρονήσει τέχνης. τῷ γὰρ ὄντι ἂν φαίην τὰ
40407   4.22.26.23 : στερόμενα τοῦ ἔμφρονος αἰσχρὰ πάντα καὶ ἄδικα ἐν ἀν–
40408   4.22.26.24 : θρώποις ἔσεσθαι. γεγενῆσθαι οὖν ἐν Λάκωσι τότε σοι
40409   4.22.26.25 : ἔσται, ἐπειδὰν νόμων Λακωνικῶν ὑπηρέτην τὸν παῖδα
40410   4.22.26.26 : ἀποδείξῃς. ἀὴρ δὲ οὔτε τις Λάκων οὔτε Ἀττικὸς ἐγένετο,
40411   4.22.26.27 : ῥεῦμα δὲ ὑπὸ θεῶν ἐπὶ ζῴων γενέσει τῶν τε ἄλλων ὅσα
40412   4.22.26.28 : ἡ γῆ ἀνίησι μετηγμένον. 
40413   4.22a.t.1 : {1ΟΤΙ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ Ο ΓΑΜΟΣ.}1
40414   4.22a.1.1 : Εὐριπίδου Οἰδίποδι (fr. 543 N. 2).
40415   4.22a.1.2 : Μεγάλη τυραννὶς ἀνδρὶ τέκνα καὶ γυνή·
40416   4.22a.1.3 : ἴσην γὰρ ἀνδρὶ συμφορὰν εἶναι λέγω
40417   4.22a.1.4 : τέκνων θ´ ἁμαρτεῖν καὶ πάτρας καὶ χρημάτων
40418   4.22a.1.5 : ἀλόχου τε κεδνῆς, ὡς μόνων τῶν χρημάτων
40419   4.22a.1.6 : ἦ κρεῖσσόν ἐστιν ἀνδρί, σώφρον´ ἢν λάβῃ.
40420   4.22a.2.1 : Εὐριπίδου (fr. 545 N. 2).
40421   4.22a.2.2 : Πᾶσα γὰρ δούλη πέφυκεν ἀνδρὸς ἡ σώφρων γυνή.
40422   4.22a.3.1 : Ἀπολλωνίδου (fr. 1 p. 825 N. 2).
40423   4.22a.3.2 : Φεῦ φεῦ, γυναῖκες, ὡς ἐν ἀνθρώποις ἄρα
40424   4.22a.3.3 : οὐ χρυσός, οὐ τυραννίς, οὐ πλούτου χλιδὴ 
40425   4.22a.3.4 : τοσοῦτον εἶχε διαφόρους τὰς ἡδονὰς
40426   4.22a.3.5 : ὡς ἀνδρὸς ἐσθλοῦ καὶ γυναικὸς εὐσεβοῦς
40427   4.22a.3.6 : γνώμη δικαία καὶ φρονοῦσα τἄνδικα.
40428   4.22a.4.1 : Ἀλεξάνδρου (Com. IV p. 554 M.).
40429   4.22a.4.2 : Ταμιεῖον ἀρετῆς ἐστι γενναία γυνή.
40430   4.22a.5.1 : Θεόγνιδος ( 1225 s.).
40431   4.22a.5.2 : Οὐδέν, Κύρν´, ἀγαθῆς γλυκερώτερόν ἐστι γυναικός,
40432   4.22a.5.3 : μάρτυς ἐγώ, σὺ δ´ ἐμοὶ γίνου ἀληθοσύνης.
40433   4.22a.6.1 : Σοφοκλέους (fr. 856 N. 2).
40434   4.22a.6.2 : Τίς δ´ οἶκος ἐν βροτοῖσιν ὠλβίσθη ποτὲ
40435   4.22a.6.3 : γυναικὸς ἐσθλῆς χωρὶς ὀγκωθεὶς χλιδῇ;
40436   4.22a.7.1 : Ἀπολλωνίδου (fr. 2 p. 825 N. 2).
40437   4.22a.7.2 : Γυναικὸς ἀρετὰς ἀξίως ἐπαινέσαι
40438   4.22a.7.3 : σοφοῦ τινος γένοιτ´ ἂν ἵστορος λόγων.
40439   4.22a.8.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστῃ ( 1204 s.).
40440   4.22a.8.2 : Ὦ τὰς φρένας μὲν ἄρσενας κεκτημένη,
40441   4.22a.8.3 : τὸ σῶμα δ´ ἐν γυναιξὶ θηλείαις πρέπον.
40442   4.22a.9.1 : Εὐριπίδου (fr. 1055 N. 2).
40443   4.22a.9.2 : Οἰκοφθόρον γὰρ ἄνδρα κωλύει γυνὴ
40444   4.22a.9.3 : ἐσθλὴ παραζευχθεῖσα καὶ σῴζει δόμους. 
40445   4.22a.10.1 : Μενάνδρου (fr. 646 K.).
40446   4.22a.10.2 : Ἕν ἐστ´ ἀληθὲς φίλτρον, εὐγνώμων τρόπος.
40447   4.22a.10.3 : τούτῳ κατακρατεῖν ἀνδρὸς εἴωθεν γυνή.
40448   4.22a.11.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 137 N. 2).
40449   4.22a.11.2 : Τῶν γὰρ πλούτων ὅδ´ ἄριστος
40450   4.22a.11.3 : γενναῖον λέχος εὑρεῖν.
40451   4.22a.12.1 : Μενάνδρου (fr. 647 K.).
40452   4.22a.12.2 : Οἰκεῖον οὕτως οὐδέν ἐστιν, ὦ Λάχης,
40453   4.22a.12.3 : ἐὰν σκοπῇ τις, ὡς ἀνήρ τε καὶ γυνή.
40454   4.22a.13.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνης (cf. Trag. gr. fr. p. 828 N. 2).
40455   4.22a.13.2 : Ζευχθεὶς γάμοισιν οὐκέτ´ ἔστ´ ἐλεύθερος·
40456   4.22a.13.3 : ἀλλ´ ἕν γ´ ἔχει τι χρηστόν· ἐν κήδει γὰρ ὢν
40457   4.22a.13.4 : ἐσθλῷ δέδοικε μηδὲν ἐξαμαρτάνειν.
40458   4.22a.14.1 : Ἱπποθόωντος (cf. Eur. fr. 164 N. 2).
40459   4.22a.14.2 : Ἄριστον ἀνδρὶ κτῆμα συμπαθὴς γυνή.
40460   4.22a.15.1 : Εὐριπίδου Φρίξῳ (fr. 822 N. 2).
40461   4.22a.15.2 : Γυνὴ γὰρ ἐν κακοῖσι καὶ νόσοις πόσει
40462   4.22a.15.3 : ἥδιστόν ἐστι, δώματ´ ἢν οἰκῇ καλῶς,
40463   4.22a.15.4 : ὀργήν τε πραΰνουσα καὶ δυσθυμίας
40464   4.22a.15.5 : ψυχὴν μεθιστᾶς´· ἡδὺ κἀπάται φίλων. 
40465   4.22a.16.1 : Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος. (Ar. Chii fr. 400 de Arn.)
40466   4.22a.16.2 : Σπαρτιατῶν νόμος τάττει ζημίας, τὴν μὲν πρώτην
40467   4.22a.16.3 : ἀγαμίου, τὴν δευτέραν ὀψιγαμίου, τὴν τρίτην καὶ μεγίστην
40468   4.22a.16.4 : κακογαμίου.
40469   4.22a.17.1 : Πιττακοῦ.
40470   4.22a.17.2 : 〈Πιττακὸς〉 ἐπύθετό τινος διότι οὐ βούλεται γῆμαι·
40471   4.22a.17.3 : τοῦ δὲ φήσαντος ’ἐὰν μὲν καλὴν γήμω, ἕξω κοινήν, ἐὸν δὲ
40472   4.22a.17.4 : αἰσχράν, ἕξω ποινήν‘, ’οὐμενοῦν‘ ἔφη ’ἀλλ´ ἐὰν μὲν καλὴν
40473   4.22a.17.5 : γήμῃς, οὐχ ἕξεις ποινήν, ἐὰν δὲ αἰσχράν, οὐχ ἕξεις κοινήν‘.
40474   4.22a.18.1 : Γαΐου ὑπὲρ Λουκίλλης.
40475   4.22a.18.2 : Πολλάκις γὰρ γυνὴ καὶ παῖδας ὑπερεβάλετο εὐνοίᾳ
40476   4.22a.18.3 : τῇ πρὸς τὸν ἄνδρα· ἡ γὰρ τοῦ βίου κοινωνία μακροτέραν
40477   4.22a.18.4 : τὴν φιλίαν ποιεῖ τῶν τεχθέντων ἅπαξ.
40478   4.22a.19.1 : Δημοσθένους ἐκ τοῦ κατὰ Νεαίρας (LIX p. 1386).
40479   4.22a.19.2 : Τὰς μὲν γὰρ ἑταίρας ἡδονῆς ἕνεκα ἔχομεν, τὰς 〈δὲ〉
40480   4.22a.19.3 : παλλακὰς τῆς καθ´ ἡμέραν θεραπείας τοῦ σώματος, τὰς
40481   4.22a.19.4 : δὲ γυναῖκας τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίως καὶ τῶν ἔνδον
40482   4.22a.19.5 : φύλακα πιστὴν ἔχειν.
40483   4.22a.20.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Εἰ ἐμπόδιον τῷ φιλοσοφεῖν γάμος
40484   4.22a.20.2 : (Muson. rel. XIV p. 70 H.). 
40485   4.22a.20.3 : Ἄλλου δέ τινος φήσαντος, ὅτι ἐμπόδιον αὐτῷ δοκοίη
40486   4.22a.20.4 : εἶναι τῷ φιλοσοφεῖν γάμος καὶ ὁ σὺν γυναικὶ βίος, Πυ–
40487   4.22a.20.5 : θαγόρᾳ μέν, εἶπεν ὁ Μουσώνιος, οὐκ ἐμπόδιον ἦν, οὐδὲ
40488   4.22a.20.6 : Σωκράτει, οὐδὲ Κράτητι, ὧν ἕκαστος συνῴκησε γυναικί·
40489   4.22a.20.7 : καὶ οὐκ ἂν ἔχοι τις εἰπεῖν ἄμεινον ἐκείνων ἑτέρους φιλοσο–
40490   4.22a.20.8 : φήσαντας. καίτοι γε Κράτης ἄοικός τε καὶ ἀσκευὴς καὶ
40491   4.22a.20.9 : ἀκτήμων τέλεον ἦν, ἀλλ´ ὅμως ἔγημεν· εἶτα μηδ´ ὑπόδυσιν
40492   4.22a.20.10 : ἔχων ἰδίαν ἐν ταῖς δημοσίαις Ἀθήνησι στοαῖς διημέρευε
40493   4.22a.20.11 : καὶ διενυκτέρευε μετὰ τῆς γυναικός· ἡμεῖς δὲ ἀπ´ οἰκίας
40494   4.22a.20.12 : ὁρμώμενοι, καὶ οἰκέτας τοὺς ὑπηρετοῦντας ἔχοντες ἔνιοι,
40495   4.22a.20.13 : τολμῶμεν ὅμως λέγειν ἐμπόδιον εἶναι φιλοσοφίᾳ γάμον;
40496   4.22a.20.14 : καὶ μὴν ὅ γε φιλόσοφος διδάσκαλος δήπου καὶ ἡγεμὼν πάν–
40497   4.22a.20.15 : των τοῖς ἀνθρώποις ἐστὶ τῶν κατὰ φύσιν ἀνθρώπῳ προση–
40498   4.22a.20.16 : κόντων· κατὰ φύσιν δ´, εἴ τι ἄλλο, καὶ τὸ γαμεῖν φαίνε–
40499   4.22a.20.17 : ται ὄν. ἐπεὶ τοῦ χάριν ὁ τοῦ ἀνθρώπου δημιουργὸς πρῶ–
40500   4.22a.20.18 : τον μὲν ἔτεμε δίχα τὸ γένος ἡμῶν, εἶτ´ ἐποίησεν αὐτῷ διτ–
40501   4.22a.20.19 : τὰ αἰδοῖα, τὸ μὲν εἶναι θήλεος τὸ δὲ ἄρρενος, εἶτα δὲ ἐνε–
40502   4.22a.20.20 : ποίησεν ἐπιθυμίαν ἰσχυρὰν ἑκατέρῳ θατέρου τῆς θ´ ὁμι–
40503   4.22a.20.21 : λίας καὶ τῆς κοινωνίας καὶ πόθον ἰσχυρὸν ἀμφοῖν ἀλλή–
40504   4.22a.20.22 : λων ἐνεκέρασεν, τῷ μὲν ἄρρενι τοῦ θήλεος, τῷ δὲ θήλει
40505   4.22a.20.23 : τοῦ ἄρρενος; ἆρ´ οὖν 〈οὐ〉 γνώριμον, ὅτι ἐβούλετο συνεῖναί
40506   4.22a.20.24 : τε αὐτὼ καὶ συζῆν, καὶ τὰ πρὸς τὸν βίον ἀλλήλοιν συμμη–
40507   4.22a.20.25 : χανᾶσθαι, καὶ γένεσιν παίδων καὶ τροφὴν ἅμα ποιεῖσθαι,
40508   4.22a.20.26 : ὡς ἂν τὸ γένος ἡμῶν ἀίδιον ᾖ; τί δ´; εἰπέ μοι, πότερα
40509   4.22a.20.27 : προσήκει ἕκαστον ποιεῖν καὶ τὰ τοῦ πέλας, καὶ ὅπως οἶκοι 
40510   4.22a.20.28 : ὦσιν ἐν τῇ πόλει αὐτοῦ, καὶ ὅπως ἡ πόλις μὴ ἔρημος ᾖ,
40511   4.22a.20.29 : καὶ ὅπως τὸ κοινὸν ἕξει καλῶς; εἰ μὲν γὰρ φῄς, ὡς τὸ
40512   4.22a.20.30 : αὑτοῦ σκεπτέον μόνον, ἀποφαίνεις τὸν ἄνθρωπον λύκου
40513   4.22a.20.31 : μηδὲν διαφέροντα μηδ´ ἄλλου θηρίου τῶν ἀγριωτάτων
40514   4.22a.20.32 : μηδενός, ἅπερ ἀπὸ βίας καὶ πλεονεξίας πέφυκε ζῆν, μὴ
40515   4.22a.20.33 : φειδόμενα μηδενὸς ἀφ´ ὅτου μέλλει καρποῦσθαί τι ἡδύ,
40516   4.22a.20.34 : ἄμοιρα μὲν κοινωνίας ὄντα, ἄμοιρα δὲ συνεργείας τῆς ἀπ´
40517   4.22a.20.35 : ἀλλήλων, ἄμοιρα δὲ δικαίου παντός. εἰ δ´ ὁμολογήσεις
40518   4.22a.20.36 : τὴν ἀνθρωπείαν φύσιν μελίσσῃ μάλιστα προσεοικέναι, ἣ
40519   4.22a.20.37 : μὴ δύναται μόνη ζῆν, ἀπόλλυται γὰρ μονωθεῖσα, πρὸς ἓν
40520   4.22a.20.38 : δὲ καὶ κοινὸν ἔργον τῶν ὁμοφύλων συννένευκε καὶ συμ–
40521   4.22a.20.39 : πράττει καὶ συνεργάζεται τοῖς πλησίον· εἰ ταῦτα ταύτῃ ἔχει,
40522   4.22a.20.40 : καὶ ἔτι πρὸς τούτοις κακία μὲν ἀνθρώπου εἶναι ὑπείληπται
40523   4.22a.20.41 : ἀδικία τε καὶ ἀγριότης καὶ τὸ τοῦ πλησίον πράττοντος
40524   4.22a.20.42 : κακῶς ἀφροντιστεῖν, ἀρετὴ δὲ φιλανθρωπία καὶ χρηστότης
40525   4.22a.20.43 : καὶ δικαιοσύνη ἐστὶ καὶ τὸ εὐεργετικὸν εἶναι καὶ τὸ κηδε–
40526   4.22a.20.44 : μονικὸν εἶναι τοῦ πέλας, πῶς οὐ καὶ πόλεως ἑκάστῳ τῆς
40527   4.22a.20.45 : αὑτοῦ φροντιστέον καὶ τῇ πόλει οἶκον περιβλητέον; ἀρχὴ
40528   4.22a.20.46 : δὲ οἴκου περιβολῆς γάμος. ὥστε ὁ ἀναιρῶν ἐξ ἀνθρώπων
40529   4.22a.20.47 : γάμον ἀναιρεῖ μὲν οἶκον, ἀναιρεῖ δὲ πόλιν, ἀναιρεῖ δὲ σύμ–
40530   4.22a.20.48 : παν τὸ ἀνθρώπειον γένος. οὐ γὰρ ἂν διαμένοι μὴ γενέσεως
40531   4.22a.20.49 : οὔσης, οὐδ´ ἂν γένεσις εἴη μὴ γάμου ὄντος, ἥ γε δικαία
40532   4.22a.20.50 : καὶ νόμιμος. ὅτι μὲν γὰρ οἶκος ἢ πόλις οὔτ´ ἐκ γυναικῶν
40533   4.22a.20.51 : συνίσταται μόνον οὔτ´ ἐξ ἀνδρῶν μόνον, ἀλλ´ ἐκ τῆς πρὸς
40534   4.22a.20.52 : ἀλλήλους κοινωνίας, δῆλον· ἀνδρῶν δὲ καὶ γυναικῶν κοι– 
40535   4.22a.20.53 : νωνίας ἄλλην οὐκ ἂν εὕροι τις οὔτ´ ἀναγκαιοτέραν οὔτε
40536   4.22a.20.54 : προσφιλεστέραν. ποῖος γὰρ ἑταῖρος ἑταίρῳ οὕτω προση–
40537   4.22a.20.55 : νὴς ὡς γυνὴ καταθύμιος τῷ γεγαμηκότι; ποῖος δ´ ἀδελφὸς
40538   4.22a.20.56 : ἀδελφῷ; ποῖος δὲ γονεῦσιν υἱός; τίς δὲ ἀπὼν οὕτω πο–
40539   4.22a.20.57 : θεινὸς ὡς ἀνὴρ γυναικὶ καὶ γυνὴ ἀνδρί; τίνος δὲ παρουσία
40540   4.22a.20.58 : μᾶλλον ἢ λύπην ἐλαφρύνειεν ἂν ἢ χαρὰν ἐπαυξήσειεν ἢ
40541   4.22a.20.59 : συμφορὸν ἐπανορθώσειεν; τίσι δὲ νενόμισται κοινὰ εἶναι
40542   4.22a.20.60 : πάντα, καὶ σώματα καὶ ψυχαὶ καὶ χρήματα, πλὴν ἀνδρὸς
40543   4.22a.20.61 : καὶ γυναικός; ταῦτά τοι καὶ πάντες ἄνθρωποι πρεσβυ–
40544   4.22a.20.62 : τάτην νομίζουσι πασῶν τὴν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς φιλίαν·
40545   4.22a.20.63 : καὶ οὐδὲ μήτηρ ἢ πατὴρ νοῦν ἔχων οὐδεὶς ἀξιοῖ φίλτερος
40546   4.22a.20.64 : 〈εἶναι〉 τῷ ἑαυτοῦ τέκνῳ τοῦ συνεζευγμένου γάμῳ. καὶ ὁ
40547   4.22a.20.65 : λόγος δὲ ἐκεῖνος φαίνεται δηλοῦν, ὅσον προτερεῖ τῆς γονέων
40548   4.22a.20.66 : πρὸς τέκνα φιλίας ἡ γυναικὸς πρὸς ἄνδρα, ὅτι Ἄδμητος
40549   4.22a.20.67 : δόσιν ταύτην λαβὼν παρὰ θεῶν, εἰ παράσχοι τὸν ἀνθ´
40550   4.22a.20.68 : ἑαυτοῦ τεθνηξόμενον, ζῆσαι διπλασίω χρόνον τοῦ τεταγμέ–
40551   4.22a.20.69 : νου αὐτῷ, τῶν μὲν γονέων οὐκ ἔτυχεν ἐθελόντων προαπο–
40552   4.22a.20.70 : θανεῖν αὐτοῦ καίτοι γεγηρακότων· ἡ γυνὴ δὲ ἡ γαμετὴ
40553   4.22a.20.71 : Ἄλκηστις, κομιδῆ νέα οὖσα, ἐδέξατο ἑτοίμως τὸν θάνα–
40554   4.22a.20.72 : τον πρὸ τοῦ ἀνδρός.
40555   4.22a.20.73 : Ὅτι δὲ μέγα καὶ ἀξιοσπούδαστον ὁ γάμος ἐστί, καὶ
40556   4.22a.20.74 : ταύτῃ δῆλον. θεοὶ γὰρ ἐπιτροπεύουσιν αὐτόν, καθὸ νομί– 
40557   4.22a.20.75 : ζονται παρ´ ἀνθρώποις, μεγάλοι· πρώτη μὲν Ἥρα, καὶ
40558   4.22a.20.76 : διὰ τοῦτο ζυγίαν αὐτὴν προσαγορεύομεν· εἶτα Ἔρως, εἶτα
40559   4.22a.20.77 : Ἀφροδίτη· πάντας γὰρ τούτους ὑπολαμβάνομεν ἔργον
40560   4.22a.20.78 : πεποιῆσθαι τοῦτο, συνάγειν ἀλλήλοις πρὸς παιδοποιίαν
40561   4.22a.20.79 : ἄνδρα καὶ γυναῖκα. ποῦ μὲν γὰρ Ἔρως παραγένοιτ´ ἂν
40562   4.22a.20.80 : δικαιότερον ἢ ἐπὶ νόμιμον ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ὁμιλίαν;
40563   4.22a.20.81 : ποῦ δὲ Ἥρα; ποῦ δὲ Ἀφροδίτη; πότε δ´ ἂν εὐκαιρότερον
40564   4.22a.20.82 : εὔξαιτό τις τοῖς θεοῖς τούτοις ἢ πρὸς γάμον ἰών; τί δὲ
40565   4.22a.20.83 : καλοῦντες ἀφροδίσιον ἔργον προσηκόντως ἂν μᾶλλον καλοῖ–
40566   4.22a.20.84 : μεν ἢ τὴν γαμετῆς τῷ γεγαμηκότι σύνοδον; διὰ τί τοι–
40567   4.22a.20.85 : γαροῦν φαίη τις ἂν θεοὺς μὲν οὕτω μεγάλους ἐπισκοπεῖν
40568   4.22a.20.86 : καὶ ἐπιτροπεύειν γάμον καὶ παιδοποιίαν, μὴ προσήκειν δὲ
40569   4.22a.20.87 : ἀνθρώπῳ ταῦτα; διὰ τί δὲ προσήκειν μὲν τῷ ἀνθρώπῳ
40570   4.22a.20.88 : ταῦτα, μὴ προσήκειν δὲ τῷ φιλοσόφῳ; πότερον 〈ὅτι〉 κακίω
40571   4.22a.20.89 : εἶναι χρὴ τῶν ἄλλων τὸν φιλόσοφον; ἀλλ´ οὐ χρή, κρείτ–
40572   4.22a.20.90 : τω δὲ καὶ δικαιότερον καὶ καλοκἀγαθικώτερον. ἢ ὅτι
40573   4.22a.20.91 : κακίων οὐκ ἔστι καὶ ἀδικώτερος ἀνὴρ τοῦ μὲν κηδομένου τῆς
40574   4.22a.20.92 : ἑαυτοῦ πόλεως ὁ μὴ κηδόμενος, τοῦ δὲ τὸ κοινὸν σκοποῦν–
40575   4.22a.20.93 : τος ὁ τὸ αὑτοῦ μόνον ὁρῶν; ἢ ὅτι φιλόπολις καὶ φιλάν–
40576   4.22a.20.94 : θρωπος καὶ κοινωνικὸς μᾶλλόν ἐστιν ὁ μονήρη βίον αἱρού–
40577   4.22a.20.95 : μενος τοῦ νέμοντος οἶκον καὶ ποιουμένου παῖδας καὶ πόλιν
40578   4.22a.20.96 : αὔξοντος τὴν ἑαυτοῦ, ἅπερ ὑπάρχει τῷ γαμοῦντι; ὅτι μὲν
40579   4.22a.20.97 : οὖν προσήκει τὸν φιλόσοφον γάμου καὶ παιδοποιίας ἐπι–
40580   4.22a.20.98 : μελεῖσθαι, δῆλον. εἰ δὲ προσήκει τοῦτο, πῶς ἂν ὀρθῶς
40581   4.22a.20.99 : ἔχοι, ὦ νεανίσκε, ὁ λόγος ἐκεῖνος, ὃν σὺ ἀρτίως ἔλεγες, ὡς
40582   4.22a.20.100 : ἐμπόδιόν ἐστι τῷ φιλοσοφεῖν γάμος; οὐ γὰρ δὴ φιλοσοφεῖν
40583   4.22a.20.101 : ἕτερόν τι φαίνεται ὂν ἢ τὸ ἃ πρέπει καὶ ἃ προσήκει λόγῳ
40584   4.22a.20.102 : μὲν ἀναζητεῖν, ἔργῳ δὲ πράττειν. Τότε μὲν δὴ τοιαῦτά
40585   4.22a.20.103 : τινα εἶπεν. 
40586   4.22a.21.1 : Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ Περὶ γάμου (p. 52 Arnim).
40587   4.22a.21.2 : Ἀναγκαιότατός ἐστιν ὁ περὶ τοῦ γάμου λόγος. ἅπαν
40588   4.22a.21.3 : μὲν γὰρ ἡμῶν τὸ γένος ἔφυ πρὸς κοινωνίαν, πρώτη δὲ
40589   4.22a.21.4 : καὶ στοιχειωδεστάτη τῶν κοινωνιῶν ἡ κατὰ τὸν γάμον.
40590   4.22a.21.5 : οὔτε γὰρ πόλεις ἂν ἦσαν μὴ ὄντων οἴκων, οἶκός τε ἡμι–
40591   4.22a.21.6 : τελὴς μὲν τῷ ὄντι ὁ τοῦ ἀγάμου, τέλειος δὲ καὶ πλήρης
40592   4.22a.21.7 : ὁ τοῦ γεγαμηκότος.
40593   4.22a.22.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 52 Arn.).
40594   4.22a.22.2 : Οὐκοῦν ἔχομεν ἐν τοῖς περὶ οἴκων ἀποδεδειγμένον,
40595   4.22a.22.3 : ὡς τῷ σοφῷ προηγούμενος μέν ἐστιν ὁ μετὰ γάμου βίος,
40596   4.22a.22.4 : ὁ δ´ ἄνευ γυναικὸς κατὰ περίστασιν· ὥστ´ ἐπειδὴ χρὴ μὲν
40597   4.22a.22.5 : ἐν οἷς γε δυνάμεθα μιμεῖσθαι τὸν ἔχοντα νοῦν, τούτῳ δὲ
40598   4.22a.22.6 : προηγούμενόν ἐστι τὸ γαμεῖν, δῆλον ὅτι καὶ ἡμῖν ἂν εἴη
40599   4.22a.22.7 : καθῆκον, εἴ γε μή τις εἴη περίστασις ἐμποδών. καὶ δὴ
40600   4.22a.22.8 : τοῦτο μὲν πρῶτον. ἔοικε δὲ καὶ πρὸ τοῦ σοφοῦ παρα–
40601   4.22a.22.9 : καλεῖν ἡμᾶς ἡ καὶ αὐτὸν τὸν σοφὸν ἐπὶ τὸν γάμον ἐξοτρύ–
40602   4.22a.22.10 : νουσα φύσις, ἥ τις οὐ συναγελαστικοὺς ἡμᾶς ἀπειργάσατο
40603   4.22a.22.11 : μόνον, ἀλλὰ καὶ συνδυαστικούς, μετὰ τοῦ καὶ ἕν τε καὶ
40604   4.22a.22.12 : κοινὸν ἔργον ὑποθεῖναι τῷ συνδυασμῷ· λέγω δὲ τὴν παί–
40605   4.22a.22.13 : δων γένεσιν καὶ βίου διεξαγωγὴν εὐσταθοῦς. δικαία δὲ
40606   4.22a.22.14 : διδάσκαλος ἡ φύσις, ὅτι τῇ παρ´ αὐτῆς κατασκευῇ σύμφω–
40607   4.22a.22.15 : νον τὴν ἐκλογὴν χρὴ γίγνεσθαι τῶν καθηκόντων. ζῇ γοῦν
40608   4.22a.22.16 : ἕκαστον τῶν ζῴων ἑπομένως τῇ ἑαυτοῦ φυσικῇ κατασκευῇ,
40609   4.22a.22.17 : καὶ νὴ Δία τὸ φυτὸν ἅπαν ὡσαύτως κατὰ τὸ ἐπὶ αὐτῶν 
40610   4.22a.22.18 : λεγόμενον ζῆν, πλὴν οὐκ ἐκλογισμῷ καὶ ἀριθμήσει τινὶ χρώ–
40611   4.22a.22.19 : μενα καὶ ταῖς ἀπὸ τῶν βασανιζομένων ἐκλογαῖς, ἀλλὰ τὸ
40612   4.22a.22.20 : μὲν φυτὰ τῇ φύσει ψιλῇ, ψυχῆς γάρ ἐστιν ἀμέτοχα, τὰ δὲ
40613   4.22a.22.21 : ζῷα φαντασίαις τε σπώσαις ἐπὶ τὰ οἰκεῖα καὶ ἐξελαυνού–
40614   4.22a.22.22 : σαις προθυμίαις. ἡμῖν δὲ ἡ φύσις ἔδωκε τὸν λόγον τά
40615   4.22a.22.23 : τε ἄλλα πάντα καὶ σὺν πᾶσι, μᾶλλον δὲ πρὸ πάντων αὐ–
40616   4.22a.22.24 : τὴν κατοψόμενον τὴν φύσιν, ὅπως ὡς πρός τινα σκοπὸν
40617   4.22a.22.25 : εὐφεγγῆ τε καὶ ἀραρότα τεταμένος ταύτην, ἐκλεγόμενός τε
40618   4.22a.22.26 : τὸ σύμφωνον αὐτῇ πᾶν καθηκόντως βιοῦντας ἡμᾶς ἀπερ–
40619   4.22a.22.27 : γάζοιτο.
40620   4.22a.23.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 53 Arn.).
40621   4.22a.23.2 : Ὅθεν καὶ οὐκ ἂν ἁμάρτοι τις ἀτελῆ φήσας οἰκίαν
40622   4.22a.23.3 : τὴν ἄνευ γάμου, τῷ μήτε τὸ ἄρχον ἄνευ τοῦ ἀρχομένου δύ–
40623   4.22a.23.4 : νασθαι νοηθῆναι μήτ´ ἄνευ τοῦ ἄρχοντος τὸ ἀρχόμενον·
40624   4.22a.23.5 : οὗτος γὰρ ὁ λόγος εὖ μάλα μοι δοκεῖ δυσωπεῖν τοὺς
40625   4.22a.23.6 : ἠλλοτριωμένους πρὸς γάμον.
40626   4.22a.24.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 53 Arn.).
40627   4.22a.24.2 : Φημὶ τοίνυν καὶ σύμφορον εἶναι τὸν γάμον πρῶτον
40628   4.22a.24.3 : μὲν ὅτι θεῖον ὡς ἀληθῶς φέρει καρπὸν τὴν παίδων γένε–
40629   4.22a.24.4 : σιν, οἳ παραστάται μὲν ἡμῖν οἷον συμφυεῖς ἔτι καὶ αὐτοῖς
40630   4.22a.24.5 : ἐρρωμένοις ἐν ἁπάσαις γίγνονται πράξεσιν, ἀγαθοὶ δὲ
40631   4.22a.24.6 : ἐπίκουροι κάμνουσιν ὑφ´ ἡλικίας καὶ γήρᾳ πιεζομένοις,
40632   4.22a.24.7 : οἰκεῖοι μὲν ἐν εὐπραγίαις εὐφροσύνης κοινωνοί, συμπαθεῖς
40633   4.22a.24.8 : δὲ ἐν τοῖς ἐναντίοις καιροῖς διάδοχοι τῶν ἀνιαρῶν. ἔπειτα 
40634   4.22a.24.9 : καὶ πρὸ γενέσεως τέκνων λυσιτελὴς ἡ μετὰ γυναικὸς συμ–
40635   4.22a.24.10 : βίωσις. πρῶτον μὲν γὰρ ἀποτετρυμένους τοῖς θυραίοις
40636   4.22a.24.11 : καμάτοις ὑποδέχεται θεραπευτικῶς ἀναλαμβάνουσα καὶ
40637   4.22a.24.12 : μετ´ ἐπιμελείας ἀνακτωμένη πάσης· ἔπειτα τῶν ὄντων
40638   4.22a.24.13 : δυσχερῶν ἐν τῇ διανοίᾳ λήθην ἐντίθησι. τὰ γὰρ σκυθρωπὰ
40639   4.22a.24.14 : τοῦ βίου περὶ μὲν τὴν ἀγορὰν ἢ τὸ γυμνάσιον ἢ τὸ χωρίον
40640   4.22a.24.15 : ἢ καθόλου πάσας μερίμνας ἀσχολοῦσι καὶ περὶ τοὺς φίλους
40641   4.22a.24.16 : τε καὶ συνήθεις διατρίβουσιν ἡμῖν οὐκ ἔστι πρόχειρα τοῖς
40642   4.22a.24.17 : ἀναγκαίοις ἐπιπροσθούμενα περισπασμοῖς· ἀνεθεῖσι δ´ ἐκ
40643   4.22a.24.18 : τούτων εἴς τε τὴν οἰκίαν ἐπανελθοῦσι καὶ οἷον εὐσχόλοις
40644   4.22a.24.19 : τὴν ψυχὴν γενομένοις ἐμπελάζει καιρῷ χρώμενα τούτῳ
40645   4.22a.24.20 : τοῦ ἀνιᾶν ἡμᾶς, ὅταν γε ἔρημος εὐνοίας καὶ μονήρης ὁ
40646   4.22a.24.21 : βίος ᾖ. γυνὴ δὲ παροῦσα μεγάλη γίνεται καὶ πρὸς ταῦτα
40647   4.22a.24.22 : παρηγορία, πυνθανομένη τι περὶ τῶν ἐκτὸς ἢ περὶ τῶν
40648   4.22a.24.23 : ἔνδον ἀναφέρουσα καὶ συνδιασκεπτομένη καί τινα διάχυσιν
40649   4.22a.24.24 : κἀξ ἀπλάστου προθυμίας εὐφροσύνην παρέχουσα. καὶ μὴν
40650   4.22a.24.25 : οἵα μέν ἐστιν ἐν ἑορταῖς συνεπιμεληθῆναι θυσιῶν καὶ
40651   4.22a.24.26 : ἱερουργιῶν, οἵα δ´ ἐν ἀνδρὸς ἀποδημίαις εὐσταθῆ διατη–
40652   4.22a.24.27 : ρῆσαι καὶ μὴ παντάπασιν ἀπροστάτητον τὸν οἶκον, οἵα δὲ
40653   4.22a.24.28 : κηδεμὼν οἰκετῶν, οἵα δὲ δὴ ἐν νόσοις [οἵα] παραστάτις,
40654   4.22a.24.29 : μακρὸς ἂν γένοιθ´ ὁ λόγος πάντ´ ἐπεξιὼν τὰ κατὰ μέρος.
40655   4.22a.24.30 : ἀρκεῖ γὰρ κεφάλαιον εἰπεῖν, ὡς δεῖ μὲν ἅπασιν ἀνθρώποις 
40656   4.22a.24.31 : πρὸς μετρίαν τοῦ βίου διεξαγωγὴν δυοῖν, συγγενικῆς ἐπικου–
40657   4.22a.24.32 : ρίας καὶ συμπαθοῦς εὐνοίας· οὔτε δὲ συμπαθέστερόν τι
40658   4.22a.24.33 : γυναικὸς εὕροιμεν ἂν οὔτε τέκνων συγγενέστερον. παρέχει
40659   4.22a.24.34 : δ´ ἑκάτερον ὁ γάμος. πῶς οὖν οὐχὶ λυσιτελέστατον ἡμῖν;
40660   4.22a.24.35 : ἀλλ´ ἔγωγε καὶ καλὸν ἡγοῦμαι τὸν μετὰ γάμου βίον. τίς
40661   4.22a.24.36 : γὰρ ἕτερος τοιοῦτος γένοιτ´ ἂν οἰκίας κόσμος οἷός ἐστιν
40662   4.22a.24.37 : ὁ κατὰ τὴν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς κοινωνίαν; οὐ μὲν δὴ
40663   4.22a.24.38 : πολυτελεῖς οἶκοι καὶ ὀρθόστρωτοι τοῖχοι καὶ περίστοα τοῖς
40664   4.22a.24.39 : ὑπὸ τῆς ἀπειραγαθίας θαυμαζομένοις λίθοις διακεκοσμη–
40665   4.22a.24.40 : μένα οὐδὲ ζῳγραφία καὶ ψαλιστοὶ μυρρινῶνες οὐδ´ ἄλλο
40666   4.22a.24.41 : τι τῶν ἐκπληττόντων τοὺς ἠλιθίους κάλλος ἐστὶν οἰκίας,
40667   4.22a.24.42 : ἀλλὰ ζεῦγος ἀνδρὸς καὶ γυναικός, συγκαθειμαρμένων ἀλλή–
40668   4.22a.24.43 : λοις καὶ καθιερωμένων θεοῖς γαμηλίοις γενεθλίοις ἐφ–
40669   4.22a.24.44 : εστίοις, συμφωνούντων μὲν ἀλλήλοις καὶ πάντα κοινὰ
40670   4.22a.24.45 : πεποιημένων μέχρι καὶ τῶν σωμάτων, μᾶλλον δὲ καὶ αὐ–
40671   4.22a.24.46 : τῶν τῶν ψυχῶν, καὶ περὶ προστασίαν μὲν ἐχόντων τὴν
40672   4.22a.24.47 : ἐπιβάλλουσαν τοῦ οἴκου καὶ τῶν θεραπόντων, ἀνατροφὴν
40673   4.22a.24.48 : δὲ καὶ κηδεμονίαν τῶν τέκνων, ἐπιμέλειαν δὲ οὔτε σύν–
40674   4.22a.24.49 : τονον οὔτε μὴν ῥᾴθυμον ἀλλ´ ἐμμελῆ καὶ καθηρμοσμένην
40675   4.22a.24.50 : τῶν πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαίων. τί γὰρ ἂν γένοιτο ’κρεῖσσον
40676   4.22a.24.51 : καὶ ἄρειον‘ κατὰ τὸν θαυμασιώτατον Ὅμηρον, ’ἢ ὅθ´
40677   4.22a.24.52 : ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἰκί´ ἔχητον ἀνὴρ ἠδὲ γυνή;‘ διὸ
40678   4.22a.24.53 : καὶ πολλάκις ἐθαύμασα τοὺς ὡς βαρὺν ἡγουμένους τὸν
40679   4.22a.24.54 : μετὰ γυναικὸς βίον. οὐ γὰρ δὴ γυνὴ μὰ Δία βάρος ἢ
40680   4.22a.24.55 : φορτίον ἐστί, καθάπερ οὗτοι δοκοῦσιν· ἀλλ´ ἥδε μὲν κἀκ
40681   4.22a.24.56 : τῶν ἐναντίων κοῦφόν τι καὶ ῥᾷστα φέρεσθαι δυνάμενον,
40682   4.22a.24.57 : μᾶλλον δὲ καὶ τῶν ὄντως ἐπαχθῶν καὶ βαρέων κουφιστικόν. 
40683   4.22a.24.58 : οὐδὲν γὰρ οὕτω φορτικόν ἐστι τῶν ὄντων. ὥστε μὴ ῥᾷον
40684   4.22a.24.59 : εἶναι συμφρονοῦσί γε ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ καὶ κοινῇ φέρειν
40685   4.22a.24.60 : αὐτὸ βουλομένοις. βαρὺ δέ ἐστιν ὡς ἀληθῶς ἀφροσύνη
40686   4.22a.24.61 : καὶ δύσοιστον τοῖς αὐτὴν κεκτημένοις, ὑφ´ ἧς δὴ καὶ τὰ
40687   4.22a.24.62 : φύσει κοῦφα γίνεται βαρέα, τά τε ἄλλα καὶ γυνή. τῷ
40688   4.22a.24.63 : ὄντι γὰρ δὴ καὶ συχνοῖς [γὰρ] τισιν ἀφόρητος ἐγένετο ὁ
40689   4.22a.24.64 : γάμος, ἀλλ´ οὐχὶ παρ´ ἑαυτοῦ οὐδὲ τῷ φύσει τοιάνδε τὴν
40690   4.22a.24.65 : μετὰ γυναικὸς εἶναι κοινωνίαν· ἀλλ´ ὅταν γαμῶμεν ἃς μὴ
40691   4.22a.24.66 : δεῖ, μετὰ τοῦ καὶ αὐτοὶ παντάπασιν ἀπειροβίως διακεῖσθαι
40692   4.22a.24.67 : καὶ ἀπαρασκεύως ἔχειν πρὸς τὸ ἀγαγεῖν ὡς χρὴ τὴν ἐλευ–
40693   4.22a.24.68 : θέραν ἄγεσθαι, τὸ τηνικαῦτα συμβαίνει χαλεπὴν καὶ ἀφό–
40694   4.22a.24.69 : ρητον γίνεσθαι τὴν κοινωνίαν. ἀμέλει καὶ ταύτῃ χωρεῖ
40695   4.22a.24.70 : τοῖς πολλοῖς ὁ γάμος. οὐ γὰρ ἐπὶ παίδων γενέσει καὶ
40696   4.22a.24.71 : βίου κοινωνίᾳ ἄγονται γυναῖκας· ἀλλ´ οἱ μὲν διὰ προι–
40697   4.22a.24.72 : κὸς ὄγκον, οἱ δὲ δι´ ἐξοχὴν μορφῆς, οἱ δὲ δι´ ἄλλας τινὰς
40698   4.22a.24.73 : τοιουτοτρόπους αἰτίας, αἷς χρώμενοι κακαῖς συμβούλοις,
40699   4.22a.24.74 : οὐδὲν περὶ τῆς διαθέσεως καὶ τοῦ ἤθους τῆς νύμφης
40700   4.22a.24.75 : πολυπραγμονήσαντες, ὄλεθρον αὑτῶν θύουσι τὸν γάμον,
40701   4.22a.24.76 : καὶ θύραις κατεστεμμέναις τύραννον ἀντὶ γυναικὸς ἐπεισά–
40702   4.22a.24.77 : γουσιν ἑαυτοῖς, καὶ ταῦτα μηδὲ ἐφ´ ὁποσονοῦν ἀνταρ–
40703   4.22a.24.78 : κέσαι δυνάμενοι καὶ τὴν περὶ τῶν πρωτείων ἅμιλλαν
40704   4.22a.24.79 : ἀγωνίσασθαι. φανερὸν οὖν, ὡς οὐ δι´ αὑτὸν ἀλλὰ διὰ
40705   4.22a.24.80 : ταῦτα πολλοῖς βαρὺς καὶ ἀφόρητος ὁ γάμος γίνεται. χρὴ
40706   4.22a.24.81 : δ´ οὔτ´ ἀναίτια, φησίν, αἰτιᾶσθαι οὔτ´ ἔγκλημα πραγ–
40707   4.22a.24.82 : μάτων ποιεῖσθαι τὴν αὑτῶν ἀσθένειαν καὶ περὶ τὴν χρῆσιν
40708   4.22a.24.83 : αὐτῶν 〈ἄγνοιαν〉. ἐπεί τοι καὶ ἀλόγιστον ἄλλως παντα–
40709   4.22a.24.84 : χόθεν μὲν ἀφορμὰς ζητεῖν φιλιῶν καί τινας προσποιεῖ– 
40710   4.22a.24.85 : σθαι φίλους καὶ ἑταίρους οἷον συμμάχους ἐσομένους πρὸς
40711   4.22a.24.86 : τὰ τοῦ βίου δυσχερῆ, τὴν δὲ καὶ παρὰ τῆς φύσεως καὶ
40712   4.22a.24.87 : παρὰ τῶν νόμων καὶ παρὰ τῶν θεῶν διδομένην μισεῖν
40713   4.22a.24.88 : συμμαχίαν τε καὶ βοήθειαν, τουτέστι τὴν ἐκ γυναικὸς
40714   4.22a.24.89 : καὶ τέκνων.
40715   4.22a.25.1 : Ἀντιπάτρου ἐκ τοῦ Περὶ γάμου (fr. 63 Arn.).
40716   4.22a.25.2 : Ὁ εὐγενὴς καὶ εὔψυχος νέος, ἔτι δ´ ἥμερος καὶ πολι–
40717   4.22a.25.3 : τικός, θεωρῶν διότι τέλειος οἶκος καὶ βίος οὐκ ἄλλως
40718   4.22a.25.4 : δύναται γενέσθαι, ἢ μετὰ γυναικὸς καὶ τέκνων· ἀτελὴς
40719   4.22a.25.5 : γὰρ 〈οἰκία〉, ὥσπερ πόλις, οὐχ ἡ ἐκ γυναικῶν μόνον, ἀλλὰ
40720   4.22a.25.6 : καὶ ἐκ ψιλῶν ἀνδρῶν· ὃν τρόπον τε ποίμνη ἐπιγονὴν μὴ
40721   4.22a.25.7 : ἔχουσα οὐ καλὴ οὐδὲ βουκόλιον εὐθηνοῦν, πολὺ μᾶλλον
40722   4.22a.25.8 : οὐδὲ πόλις οὐδ´ οἰκία· ταῦτά τε δὴ κατανενοηκὼς ὁ
40723   4.22a.25.9 : εὐγενὴς καὶ ὡς φύσει πολιτικὸν γενόμενον συναύξειν τὴν
40724   4.22a.25.10 : πατρίδα δεῖ ... καὶ γὰρ οὐκ ἂν ἄλλως δύναιντο αἱ πό–
40725   4.22a.25.11 : λεις σῴζεσθαι, εἰ μὴ οἱ βέλτιστοι ταῖς φύσεσι τῶν πολι–
40726   4.22a.25.12 : τῶν [ἢ] τῶν γενναίων παῖδες, τῶν προτέρων καθαπερεὶ
40727   4.22a.25.13 : φύλλων καλοῦ δένδρου ἀπομαραινομένων καὶ ἀπορρεόν–
40728   4.22a.25.14 : των, οὗτοι καθ´ ὥραν γαμοῖεν, καθαπερεί τινας γενναίους
40729   4.22a.25.15 : βλαστοὺς διαδόχους τῇ πατρίδι καταλείποντες, οἳ θάλλειν
40730   4.22a.25.16 : αὐτὴν ἀεὶ ποιοῖεν, καὶ τὴν ἀκμὴν ἀΐδιον φυλάττοιεν, καὶ
40731   4.22a.25.17 : ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς μηδέποτ´ εὐεπίθετον τοῖς ἐχθροῖς, στο– 
40732   4.22a.25.18 : χαζόμενοι τοῦ καὶ ζῶντες καὶ μεταλλάξαντες ἀμύνειν
40733   4.22a.25.19 : τῇ πατρίδι καὶ βοηθεῖν. τῶν 〈οὖν〉 ἀναγκαιοτάτων καὶ
40734   4.22a.25.20 : πρώτων καθηκόντων νομίζουσι τὸ συγκραθῆναι εἰς γάμον,
40735   4.22a.25.21 : πᾶν μὲν τὸ τῇ φύσει ἐπιβάλλον σπεύδοντες ἐπιτελεῖν,
40736   4.22a.25.22 : πολὺ δὲ μάλιστα τὸ εἰς τὴν τῆς πατρίδος σωτηρίαν καὶ
40737   4.22a.25.23 : αὔξησιν ἀνῆκον, καὶ ἔτι μᾶλλον εἰς τὴν τῶν θεῶν τιμήν.
40738   4.22a.25.24 : εἰ γὰρ ἐκλείποι τὸ γένος, τίς τοῖς θεοῖς θύσει; λύκοι
40739   4.22a.25.25 : τινὲς ἢ ταυροκτόνων γένος λεόντων. συμβέβηκε δὲ καὶ
40740   4.22a.25.26 : τὸν μὴ πεῖραν ἐσχηκότα γαμετῆς γυναικὸς καὶ τέκνων
40741   4.22a.25.27 : ἄγευστον εἶναι τῆς ἀληθινωτάτης καὶ γνησίου εὐνοίας.
40742   4.22a.25.28 : αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι φιλίαι ἢ φιλοστοργίαι ἐοίκασι ταῖς τῶν
40743   4.22a.25.29 : ὀσπρίων ἤ τινων ἄλλων παραπλησίων κατὰ τὰς παρα–
40744   4.22a.25.30 : θέσεις μίξεσιν, αἱ δ´ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ταῖς δι´ ὅλων
40745   4.22a.25.31 : κράσεσιν, ὡς οἶνος ὕδατι, καὶ τοῦτο † ἔτι μὲν μίσγεται
40746   4.22a.25.32 : δι´ ὅλων. οὐ γὰρ μόνον τῆς οὐσίας καὶ τῶν φιλτάτων
40747   4.22a.25.33 : πᾶσιν ἀνθρώποις τέκνων καὶ τῆς ψυχῆς, ἀλλὰ καὶ τῶν
40748   4.22a.25.34 : σωμάτων οὗτοι μόνοι κοινωνοῦσι. καὶ κατ´ ἄλλον δὲ τρό–
40749   4.22a.25.35 : πον εἰκότως μεγίστη ἐστίν. αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι κοινωνίαι
40750   4.22a.25.36 : καὶ ἑτέρας τινὰς ἀποστροφὰς ἔχουσι·
40751   4.22a.25.37 : ταύτας δ´ ἀνάγκη πρὸς μίαν ψυχὴν βλέπειν
40752   4.22a.25.38 : τὴν τοῦ ἀνδρός. προστίθεται γὰρ † σώζουσα πατρὸς καὶ 
40753   4.22a.25.39 : μητρὸς μὴ ἀγνώμονος ἕνα τοῦτον σκοπὸν τοῦ βίου
40754   4.22a.25.40 : ποιεῖσθαι καὶ τέλος, τούτῳ ἀρέσκειν, αὐτῶν τῶν γονέων
40755   4.22a.25.41 : ἑκατέρων παραχωρούντων ἑκουσίως τὰ πρῶτα τῆς εὐνοίας
40756   4.22a.25.42 : ἀπονέμειν, τὴν μὲν τῷ ἀνδρί, τὸν δὲ τῇ γυναικί. οὐκ
40757   4.22a.25.43 : ἀπείρως 〈δὲ〉 τῆς πρὸς γυναῖκα συμβιώσεως καὶ ὁ Εὐρι–
40758   4.22a.25.44 : πίδης εἰς ταῦτα ἀποβλέψας καὶ ἀποθέμενος τὴν ἐν τῷ
40759   4.22a.25.45 : γράφειν μισογυνίαν ταῦτ´ εἴρηκεν·
40760   4.22a.25.46 : γυνὴ γὰρ ἐν νόσοισι καὶ κακοῖς πόσει
40761   4.22a.25.47 : ἥδιστόν ἐστι, δώματ´ ἢν οἰκῇ καλῶς,
40762   4.22a.25.48 : ὀργήν τε πραΰνουσα 〈καὶ δυσθυμίας
40763   4.22a.25.49 : ψυχὴν μεθιστᾶς´·〉 ἡδὺ καὶ ἀπάται φίλων.
40764   4.22a.25.50 : τυγχάνει δὲ καὶ ἡρωϊκὸν τὸ πρᾶγμα. νῦν δὲ ἐν ἐνίαις
40765   4.22a.25.51 : πόλεσιν ἅμα τῇ ἄλλῃ τῇ καθεστώσῃ ἐκλύσει καὶ ἀναρχίᾳ
40766   4.22a.25.52 : καὶ τῇ ἐπὶ τὸ καταφερὲς 〈καὶ〉 ῥᾴθυμον ἐπικλίσει καὶ
40767   4.22a.25.53 : τὸ γαμεῖν τῶν χαλεπωτάτων εἶναι δοκεῖ· τὸν δ´ ᾔθεον
40768   4.22a.25.54 : 〈βίον〉, ἐξουσίαν διδόντα πρὸς ἀκολασίαν καὶ ποικίλων
40769   4.22a.25.55 : ἡδονῶν ἀπόλαυσιν ἀγεννῶν καὶ μικροχαρῶν, ἰσόθεον νομί–
40770   4.22a.25.56 : ζουσι, τὴν δὲ τῆς γυναικὸς εἴσοδον οἱονεί τινος φρουρᾶς
40771   4.22a.25.57 : εἰς πόλιν εἰσαγωγήν. ἔοικε μέντοι δύσκολος ἐνίοις ὁ μετὰ
40772   4.22a.25.58 : γυναικὸς φαίνεσθαι βίος διὰ τὸ μὴ δύνασθαι ἄρχειν
40773   4.22a.25.59 : ἀλλ´ ἡδονῆς δούλους εἶναι, καὶ τοὺς μὲν ὑπὸ τοῦ κάλλους 
40774   4.22a.25.60 : τεθηρευμένους, τοὺς 〈δ´〉 ὑπὸ τῆς προικός, τὰ μὲν ἀπ´
40775   4.22a.25.61 : αὐτῆς ἑκουσίως καταχαρίζεσθαι τῇ γυναικὶ καὶ μὴ διδά–
40776   4.22a.25.62 : σκειν περὶ οἰκονομίας μηθὲν μηδὲ περὶ αὐξήσεως οἴκου
40777   4.22a.25.63 : μηδὲ τίνος ἕνεκα συνεληλύθασι, μηδὲ περὶ θεῶν εὐσε–
40778   4.22a.25.64 : βείας καὶ δόξης καὶ δεισιδαιμονίας ἐμποιεῖν, μηδὲ τὸ
40779   4.22a.25.65 : τῆς τρυφῆς ὀλέθριον παριστάναι μηδὲ τὸ ἀχάριστον τῶν
40780   4.22a.25.66 : ἡδονῶν, μηδὲ ἐθίζειν ἀτενίζειν εἰς τὸ ἔμπροσθεν τοῦ βίου
40781   4.22a.25.67 : καὶ πᾶν τὸ μέλλον ὀρθῇ τῇ γνώμῃ ἐκλογίζεσθαι, μηδὲ
40782   4.22a.25.68 : αὖ τυφλῶς καὶ ἀσκέπτως εὔελπιν εἶναι, μηδ´ ὅτι ἐὰν ὁ
40783   4.22a.25.69 : ἀνὴρ βουληθῇ, δύναται πάντως γενέσθαι ὧν ἐπιθυμεῖ·
40784   4.22a.25.70 : καὶ μὴ πρὸς τῷ παρόντι μόνῳ γίγνεσθαι, ἀλλὰ καὶ
40785   4.22a.25.71 : αὐτὴν συνεπιβλέπειν τὸ πόθεν καὶ πῶς καὶ εἰ σωτηρίως
40786   4.22a.25.72 : καὶ συμφερόντως εἰς τὰ ὅλα. ἐπεὶ καὶ εἴ τις ταῦτα
40787   4.22a.25.73 : καὶ τὰ ἄλλα τὰ καλῶς τεθεωρημένα καὶ παραγγελλόμενα
40788   4.22a.25.74 : παρὰ τοῖς φιλοσόφοις δύναιτο πράττειν, † ὃ ἂν τῶν πλεί–
40789   4.22a.25.75 : στων καὶ κουφότατον εἶναι βάρος γαμετὴ γυνὴ δόξῃ.
40790   4.22a.25.76 : ὁμοιότατον γάρ ἐστιν ὡς εἴ τις μίαν ἔχων χεῖρα ἑτέραν
40791   4.22a.25.77 : ποθὲν προσλάβοι ἢ ἕνα πόδα ἔχων ἕτερον ἀλλαχόθεν
40792   4.22a.25.78 : ἐπικτήσαιτο. ὡς γὰρ οὗτος πολὺ ἂν ῥᾷον καὶ βαδίσαι
40793   4.22a.25.79 : οὗ θέλοι κἀπελάσαι καὶ προσαγάγοιτο, οὕτως ὁ γυναῖκα
40794   4.22a.25.80 : εἰσαγαγόμενος ῥᾷον ἀπολήψεται τὰς κατὰ τὸν βίον σω– 
40795   4.22a.25.81 : τηρίους καὶ συμφερούσας χρεῖας. ἀντὶ γοῦν δύο ὀφθαλ–
40796   4.22a.25.82 : μῶν χρῶνται τέτταρσιν καὶ ἀντὶ δύο χειρῶν ἑτέραις
40797   4.22a.25.83 : τοσαύταις, αἷς καὶ ἀθρόοις πράττοι ἂν ῥᾷον τὸ τῶν
40798   4.22a.25.84 : χειρῶν ἔργον. διὸ κἂν εἰ αἱ ἕτεραι κάμνοιεν, ταῖς ἑτέ–
40799   4.22a.25.85 : ραις αὖ θεραπεύοιτο καὶ τὸ σύνολον δύο γεγονὼς ἀνθ´
40800   4.22a.25.86 : ἑνὸς μᾶλλον ἂν ἐν τῷ βίῳ κατορθοίη. διόπερ τὸν νομί–
40801   4.22a.25.87 : ζοντα τὴν εἴσοδον τῆς γυναικὸς καταβαρύνειν τὸν βίον
40802   4.22a.25.88 : καὶ δυσκίνητον ποιεῖν ὅμοιον 〈ἂν οἶμαι〉 πάσχειν, ὡς εἴ
40803   4.22a.25.89 : τις πλείονας πόδας κωλύοι προσλαβεῖν, ἵν´ ἐὰν πολὺ δέῃ
40804   4.22a.25.90 : βαδίζειν μὴ ἐφελκώμεθα πολλούς, ἢ τῷ πλείονας χεῖρας
40805   4.22a.25.91 : κτωμένῳ μέμφοιτο· ὅταν γάρ τι δέῃ πράττειν ἐμποδί–
40806   4.22a.25.92 : σεσθαι ὑπὸ τοῦ πλήθους αὐτῶν. κατὰ ταὐτὰ γὰρ καὶ
40807   4.22a.25.93 : εἴ τις προσλάβοι οἷον ἑαυτὸν ἕτερον (οὐθὲν γὰρ διοίσει
40808   4.22a.25.94 : εἴτε θῆλυ τοῦτό ἐστιν εἴτε ἄρρεν), πολὺ ἐλαφρότερον καὶ
40809   4.22a.25.95 : εὐκοπώτερον πάντ´ ἂν πράξειεν τὰ ἔργα. φιλαγάθῳ 〈δ´〉
40810   4.22a.25.96 : ἀνδρὶ καὶ θέλοντι σχολὴν ἄγειν ἢ περὶ τοὺς λόγους ἢ τὰ
40811   4.22a.25.97 : πολιτικὰ ἔργα ἢ ἄμφω ταῦτα, καὶ τελείως τοῦτο ἀμετά–
40812   4.22a.25.98 : θετόν ἐστιν. ὅσῳ γὰρ μᾶλλον αὐτὸς ἀπὸ τῆς οἰκονομίας
40813   4.22a.25.99 : ἀπέστραπται, τοσούτῳ μᾶλλον τὴν διαδεξομένην τὴν διοί–
40814   4.22a.25.100 : κησιν παραληπτέον καὶ περὶ τὰ ἀναγκαῖα ἑαυτὸν ἀπερί– 
40815   4.22a.25.101 : σπαστον ... οὐ κακῶς καὶ ὁ κωμικὸς ἐπιτέμνει 〈τὸ〉
40816   4.22a.25.102 : σχολαστής ἐστι· δεῖ δ´ οἶμαι γαμεῖν
40817   4.22a.25.103 : τὸν ἐπιμελῆ καὶ δυνατὸν οἰκονομεῖν ὄχλον
40818   4.22a.25.104 : πλείω,
40819   4.22a.25.105 : ἐπιφωνήσας·
40820   4.22a.25.106 : τὸν ἀμελῆ μᾶλλον, ἐπιθυμοῦντα δὲ
40821   4.22a.25.107 : σχολῆς, ἵν´ ἔχων οἰκονόμον ἀδεῶς περιπατῇ.
40822   4.22a.26.1 : Πλάτωνος Νόμων ϛʹ (p. 773 E).
40823   4.22a.26.2 : Περὶ γάμων δὴ ταῦτ´ ἔσται παραμύθια λεγόμενα,
40824   4.22a.26.3 : ὡς χρὴ τῆς ἀειγενοῦς φύσεως ἀντέχεσθαι τῷ παῖδας παί–
40825   4.22a.26.4 : δων καταλείποντι ἀεὶ τῷ θεῷ ὑπηρέτας ἀνθ´ αὑτοῦ πα–
40826   4.22a.26.5 : ραδιδόναι.
40827   4.22a.27.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 776 B).
40828   4.22a.27.2 : Γεννῶντάς τε καὶ ἐκτρέφοντας παῖδας, καθάπερ λαμ–
40829   4.22a.27.3 : πάδα τὸν βίον παραδιδόντας ἄλλοις ἐξ ἄλλων. 
40830   4.23.t.1 : {1ΟΤΙ ΟΥΚ ΑΓΑΘΟΝ ΤΟ ΓΑΜΕΙΝ.}1
40831   4.23.28.1 : Ἀναξανδρίδου (fr. 52 K.).
40832   4.23.28.2 : Ὅστις γαμεῖν βουλεύετ´, οὐ βουλεύεται
40833   4.23.28.3 : ὀρθῶς, διότι βουλεύεται, χοὔτω γαμεῖ.
40834   4.23.28.4 : πολλῶν κακῶν γάρ ἐστιν ἀρχὴ τῷ βίῳ.
40835   4.23.28.5 : ἢ γὰρ πένης ὢν τὴν γυναῖκα χρήματα
40836   4.23.28.6 : λαβὼν ἔχει δέσποιναν, οὐ γυναῖκ´ ἔτι,
40837   4.23.28.7 : ἧς ἐστι δοῦλος καὶ πελάτης. ἢν δ´ αὖ λάβῃ
40838   4.23.28.8 : μηδὲν φερομένην, δοῦλος ἄλλως γίνεται·
40839   4.23.28.9 : δεῖ γὰρ τὸ λοιπὸν ἀνθ´ ἑνὸς τρέφειν δύο.
40840   4.23.28.10 : ἀλλ´ ἔλαβεν αἰσχράν· οὐ βιωτόν ἐστ´ ἔτι,
40841   4.23.28.11 : οὐδ´ εἴσοδος τὸ παράπαν εἰς τὴν οἰκίαν.
40842   4.23.28.12 : ἀλλ´ ἔλαβεν ὡραίαν τις· οὐδὲν γίνεται
40843   4.23.28.13 : μᾶλλόν τι τοῦ γήμαντος ἢ τῶν γειτόνων·
40844   4.23.28.14 : ὥστ´ οὐδαμῶς κακοῦ γ´ ἁμαρτεῖν γίνεται.
40845   4.23.29.1 : Ἀλέξιδος (fr. 262 K.).
40846   4.23.29.2 : Τίς δῆθ´ ὑγιαίνων νοῦν τ´ ἔχων τολμᾷ ποτε
40847   4.23.29.3 : γαμεῖν διαπραξάμενος ἥδιον βίον; 
40848   4.23.29.4 : εἶτ´ οὐχὶ κρεῖττόν ἐστι τῷ γ´ ἔχοντι νοῦν
40849   4.23.29.5 : ἄτιμον εἶναι μᾶλλον ἢ γυναῖκ´ ἔχειν;
40850   4.23.29.6 : πολλῷ γε· τοὺς μὲν γοῦν ἀτίμους οὐκ ἐᾷ
40851   4.23.29.7 : ἀρχὴν λαχόντας ὁ νόμος ἄρχειν τῶν πέλας·
40852   4.23.29.8 : ἐπὰν δὲ γήμῃς, οὐδὲ σαυτοῦ κύριον
40853   4.23.29.9 : ἔξεστιν εἶναι· τὰς γὰρ εὐθύνας μόνοι
40854   4.23.29.10 : ἐφημερινὰς τὰς τοῦ βίου κεκτήμεθα.
40855   4.23.30.1 : Φιλήμονος (fr. 196 K.).
40856   4.23.30.2 : Ἀθάνατόν ἐστι κακὸν ἀναγκαῖον γυνή.
40857   4.23.31.1 : Μενάνδρου (fr. 404 K.).
40858   4.23.31.2 : Ὦ τρὶς κακοδαίμων, ὅστις ὢν πένης γαμεῖ
40859   4.23.31.3 : καὶ παιδοποιεῖθ´. ὡς ἀλόγιστός ἐστ´ ἀνήρ,
40860   4.22b.31.4 : ὃς μήτε φυλακὴν τῶν ἀναγκαίων ἔχει,
40861   4.22b.31.5 : μήτ´ ἂν ἀτυχήσας εἰς τὰ λοιπὰ τοῦ βίου
40862   4.22b.31.6 : ἐπαμφιέσαι δύναιτο τοῦτο χρήμασιν,
40863   4.22b.31.7 : ἀλλ´ ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ
40864   4.22b.31.8 : χειμαζόμενος ζῇ, τῶν ἀνιαρῶν ἔχων
40865   4.22b.31.9 : τὸ μέρος ἁπάντων, τῶν δ´ ἀγαθῶν οὐ δυνάμενος.
40866   4.22b.32.1 : Ναυμαχίου.
40867   4.22b.32.2 : Καλὸν μὲν δέμας ἁγνὸν ἔχειν ἀδμῆτά τε μίμνειν 
40868   4.22b.32.3 : παρθενικήν, καθαροῖσί τ´ ἀεὶ μελεδήμασι χαίρειν,
40869   4.22b.32.4 : μήτε † βαρυτληθῶν λαγόνων περὶ φόρτον ἄγουσαν,
40870   4.22b.32.5 : μήτε πόνον τρομέουσαν ἀγάστονον Εἰλειθυίης,
40871   4.22b.32.6 : ἀλλ´ ἧσθαι βασίλειαν ἀφαυρῶν θηλυτεράων,
40872   4.22b.32.7 : ψυχῆς ὄμμα φαεινὸν ὑπὲρ βιότοιο χέουσαν,
40873   4.22b.32.8 : ἔνθα γάμοι κεδνοὶ καὶ ἀληθέες, ἔνθα μιγεῖσα
40874   4.22b.32.9 : θεσπεσίοις ἐπέεσσι νοήματα φάεα τίκτει.
40875   4.22b.32.10 : εἰ δέ σε καὶ ξυνοῖο πόθος βιότοιο κιχάνοι,
40876   4.22b.32.11 : καὶ τοῦτο προδαεὶς ἐρέω, πῶς χρή σε περῆσαι
40877   4.22b.32.12 : τὸν πλοῦν, ὡς φασίν, τὸν δεύτερον ἔμφρονι θυμῷ.
40878   4.22b.33.1 : Φιλιππίδου Ἀνανεούσης (fr. 6 III
40879   4.22b.33.2 : p. 303 K.).
40880   4.22b.33.3 : Ἔλεγον ἐγώ σοι μὴ γαμεῖν, ζῆν δ´ ἡδέως.
40881   4.22b.33.4 : τὸ Πλάτωνος ἀγαθὸν δ´ ἐστὶ τοῦτο, Φειδύλε,
40882   4.22b.33.5 : μὴ λαμβάνειν γυναῖκα μηδὲ τῇ τύχῃ
40883   4.22b.33.6 : διὰ πλειόνων αὑτὸν παραβάλλειν πραγμάτων.
40884   4.22b.34.1 : Ἀναξανδρίδου (fr. 78 II 1 p. 163 K.).
40885   4.22b.34.2 : Κόρης ἀπαλλαττόμεθα ταμιείου πικροῦ.
40886   4.22b.35.1 : Ἱππώνακτος (fr. 29 B. 4).
40887   4.22b.35.2 : Δύ´ ἡμέραι γυναικός εἰσιν ἥδισται·
40888   4.22b.35.3 : ὅταν γαμῇ τις κἀκφέρῃ τεθνηκυῖαν. 
40889   4.22b.36.1 : Εὐριπίδου ἐξ Ἰνοῦς (fr. 402 N. 2).
40890   4.22b.36.2 : Νόμοι γυναικῶν οὐ καλῶς κεῖνται πέρι·
40891   4.22b.36.3 : χρῆν γὰρ τὸν εὐτυχοῦνθ´ ὅπως πλείστας ἔχειν
40892   4.22b.36.4 : γυναῖκας, εἴπερ † τροφὴ δόμοις παρῆν,
40893   4.22b.36.5 : ὡς τὴν κακὴν μὲν ἐξέβαλλε δωμάτων,
40894   4.22b.36.6 : τὴν δ´ οὖσαν ἐσθλὴν ἡδέως ἐσῴζετο.
40895   4.22b.36.7 : νῦν δ´ εἰς μίαν βλέπουσι, κίνδυνον μέγαν
40896   4.22b.36.8 : ῥίπτοντες· οὐ γὰρ τῶν τρόπων πειρώμενοι
40897   4.22b.36.9 : νύμφας ἐς οἴκους ἑρματίζονται βροτοί.
40898   4.22b.37.1 : Ἐπιχάρμου (fr. * 34 p. 265 Lorenz).
40899   4.22b.37.2 : Οὐδὲν † γαίαι κλίναι γυναικὸς βαρύτερον,
40900   4.22b.37.3 : οἶδ´ ὁ συντυχὼν ..., μακάριος δ´ ὃς ἀγνοεῖ.
40901   4.22b.38.1 : Μενάνδρου (fr. 799 K.).
40902   4.22b.38.2 : Μηδέποτε γήμῃ μηδὲ εἷς εὔνους ἐμοί.
40903   4.22b.39.1 : Εὐριπίδου Ἄλκηστις ( 895–897).
40904   4.22b.39.2 : Ζηλῶ δ´ ἀγάμους ἀτέκνους τε βροτῶν.
40905   4.22b.39.3 : μία γὰρ ψυχή, τῆς ὑπεραλγεῖν
40906   4.22b.39.4 : μέτριον ἄχθος. 
40907   4.22b.40.1 : Μενάνδρου (fr. 648 K.).
40908   4.22b.40.2 : Γαμεῖν κεκρικότα δεῖ σε γινώσκειν, ὅτι
40909   4.22b.40.3 : ἀγαθὸν μέγ´ ἕξεις, ἂν λάβῃς μικρὸν κακόν.
40910   4.22b.41.1 : Εὐριπίδου Ἄλκηστις ( 246–247).
40911   4.22b.41.2 : Οὔ ποτε φήσω γάμον εὐφραίνειν
40912   4.22b.41.3 : πλέον ἢ λυπεῖν.
40913   4.22b.42.1 : Φιλήμονος (fr. 197 K.).
40914   4.22b.42.2 : Τὸν ἄγαμον ὄντα καὶ κακὴ τύχη τρέφει.
40915   4.22b.43.1 : Ἀριστοφάνης ἐν Πολυίδῳ (fr. 453 K.).
40916   4.22b.43.2 : Ἰδοὺ δίδωμι τήνδ´ ἐγὼ γυναῖκά σοι
40917   4.22b.43.3 : Φαίδραν· ἐπὶ πῦρ δὲ πῦρ ἔοικα ἥκειν ἄγων.
40918   4.22b.44.1 : Μενάνδρου (fr. 649 K.).
40919   4.22b.44.2 : Τὸ γυναῖκ´ ἔχειν εἶναί τε παίδων. Παρμένων,
40920   4.22b.44.3 : πατέρα μερίμνας τῷ βίῳ πολλὰς φέρει.
40921   4.22b.45.1 : Σοφοκλέους Τηρεῖ (fr. 521 N.).
40922   4.22b.45.2 : Νῦν δ´ οὐδέν εἰμι χωρίς. ἀλλὰ πολλάκις
40923   4.22b.45.3 : ἔβλεψα ταύτῃ τὴν γυναικείαν φύσιν,
40924   4.22b.45.4 : ὡς οὐδέν ἐσμεν. αἳ νέαι μὲν 〈ἐν〉 [γὰρ] πατρὸς
40925   4.22b.45.5 : ἥδιστον οἶμαι ζῶμεν ἀνθρώπων βίον·
40926   4.22b.45.6 : τερπνῶς γὰρ ἀεὶ πάντας ἁνοία τρέφει·
40927   4.22b.45.7 : ὅταν 〈δ´〉 ἐς ἥβην ἐξικώμεθ´ ἔμφρονες,
40928   4.22b.45.8 : ὠθούμεθ´ ἔξω καὶ διεμπολώμεθα 
40929   4.22b.45.9 : θεῶν πατρῴων τῶν τε φυσάντων ἄπο·
40930   4.22b.45.10 : αἱ μὲν ξένους πρὸς ἄνδρας, αἱ δὲ βαρβάρους,
40931   4.22b.45.11 : αἱ δ´ εἰς † ἀληθῆ δώμαθ´, αἱ δ´ ἐπίρροθα.
40932   4.22b.45.12 : καὶ ταῦτ´, ἐπειδὰν εὐφρόνη ζεύξῃ μία,
40933   4.22b.45.13 : χρεὼν ἐπαινεῖν καὶ δοκεῖν καλῶς ἔχειν.
40934   4.22b.46.1 : Εὐριπίδου Σθενεβοίας (fr. 662 N. 2).
40935   4.22b.46.2 : Πολλοὺς δὲ πλούτῳ καὶ γένει γαυρουμένους
40936   4.22b.46.3 : γυνὴ κατῄσχυν´ ἐν δόμοισι νηπία.
40937   4.22b.47.1 : Φιλήτα.
40938   4.22b.47.2 : ***
40939   4.22b.48.1 : (incerti poetae comici)
40940   4.22b.48.2 : Βίον καλὸν ζῇς, ἂν γυναῖκα μὴ † ἔχῃς.
40941   4.22b.49.1 : Διφίλου (fr. 115 K.).
40942   4.22b.49.2 : Γυναικὸς ἀγαθῆς ἐπιτυχεῖν οὐ ῥᾴδιον. 
40943   4.22b.50.1 : Χαιρήμονος (fr. 32 N. 2).
40944   4.22b.50.2 : Γυναῖκα θάπτειν κρεῖττόν ἐστιν ἢ γαμεῖν.
40945   4.22b.51.1 : Φιλήμονος (fr. 198 K.).
40946   4.22b.51.2 : Γαμεῖν ὃς ἐθέλει εἰς μετάνοιαν ἔρχεται.
40947   4.22b.52.1 : Ἱπποθόου.
40948   4.22b.52.2 : Ζευχθεὶς γάμοισιν οὐκ ἔτ´ ἔστ´ ἐλεύθερος.
40949   4.22b.53.1 : Μενάνδρου (fr. 650 K.).
40950   4.22b.53.2 : Ὅστις πενόμενος βούλεται ζῆν ἡδέως,
40951   4.22b.53.3 : ἑτέρων γαμούντων αὐτὸς ἀπεχέσθω γάμου.
40952   4.22b.54.1 : Θεοδέκτου.
40953   4.22b.54.2 : ***
40954   4.22b.55.1 : (incerti comici fr. 132 vol. III p. 434 K.)
40955   4.22b.55.2 : Παραπλήσιον πρᾶγμ´ ἐστὶ γῆρας καὶ γάμος.
40956   4.22b.55.3 : τυχεῖν γὰρ αὐτῶν ἀμφοτέρων σπουδάζομεν·
40957   4.22b.55.4 : ὅταν δὲ τύχωμεν, ὕστερον λυπούμεθα.
40958   4.22b.56.1 : Ἀντιφάνους (fr. 292 K.).
40959   4.22b.56.2 : Ὡς ἔστι τὸ γαμεῖν ἔσχατον τοῦ δυστυχεῖν.
40960   4.22b.57.1 : Μενάνδρου (fr. 582 K.).
40961   4.22b.57.2 : Πατρῷ´ ἔχειν δεῖ τὸν καλῶς εὐδαίμονα, 
40962   4.22b.57.3 : τὰ μετὰ γυναικὸς δ´ εἰσιόντ´ εἰς οἰκίαν
40963   4.22b.57.4 : οὔτ´ ἀσφαλῆ τὴν κτῆσιν οὔθ´ ἱλαρὰν ἔχει.
40964   4.22b.58.1 : Θάλητος.
40965   4.22b.58.2 : Θαλῆς τῇ μητρὶ γυναῖκα λαβεῖν δεομένῃ ’οὔπω και–
40966   4.22b.58.3 : ρός‘ ἔλεγεν· εἶτα προβάς ’οὐκέτι καιρός‘.
40967   4.22b.59.1 : Σωκράτους.
40968   4.22b.59.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τίνες μεταμέλονται τῶν ἀνθρώ–
40969   4.22b.59.3 : πων, εἶπεν ’οἱ γήμαντες‘.
40970   4.22b.60.1 : Πλάτωνος.
40971   4.22b.60.2 : Πλάτων ἐρωτηθεὶς εἰ γήμας φιλοσοφήσω; ’οὐκ εἰδώς‘
40972   4.22b.60.3 : ἔφη ’οὐδὲ μόνον σαυτὸν σῴζειν καὶ γυναῖκα ἐπὶ τῶν ὤμων
40973   4.22b.60.4 : συνδιασώσεις;‘
40974   4.22b.61.1 : Λυσίου (fr. 90 Thalheim).
40975   4.22b.61.2 : Ἧι γὰρ ἂν ἡμέρᾳ γυνὴ προδῷ τὸ σῶμα καὶ τὴν τάξιν
40976   4.22b.61.3 : λίπῃ τῆς αἰδοῦς, εὐθέως παραλλάττει τῶν φρενῶν, ὥστε
40977   4.22b.61.4 : νομίζειν τοὺς μὲν οἰκείους ἐχθρούς, τοὺς δ´ ἀλλοτρίους
40978   4.22b.61.5 : πιστούς, περὶ δὲ τῶν καλῶν καὶ αἰσχρῶν ἐναντίαν ἔχειν
40979   4.22b.61.6 : τὴν γνώμην.
40980   4.22b.62.1 : Ἐπαμινώνδου.
40981   4.22b.62.2 : Ἐπαμινώνδας ἐρωτηθεὶς τί ὀνεῖται ὁ μὴ γήμας μηδὲ
40982   4.22b.62.3 : παιδοποιησάμενος ’τὸ μὴ ὀκνεῖν‘ εἶπεν ’ὑπὲρ τῆς πατρί–
40983   4.22b.62.4 : δος ἀποθνῄσκειν‘. 
40984   4.22b.63.1 : Λυκούργου.
40985   4.22b.63.2 : Ὅταν γυνὴ ὁμονοίας τῆς πρὸς ἄνδρα στερηθῇ, ἀβίω–
40986   4.22b.63.3 : τος ὁ καταλειπόμενος γίνεται βίος.
40987   4.22b.64.1 : Σόλωνος.
40988   4.22b.64.2 : 〈Σόλων〉 συμβουλεύοντος τινὸς αὐτῷ κατὰ τῶν μὴ
40989   4.22b.64.3 : γαμούντων ἐπιτίμιον τάξαι ’χαλεπόν‘ εἶπεν ’ὦ ἄνθρωπε,
40990   4.22b.64.4 : φορτίον ἡ γυνή‘.
40991   4.22b.65.1 : Θάλητος.
40992   4.22b.65.2 : Θαλῆς ἐρωτηθεὶς διὰ τί ἀκμάζων οὐκ ἐπαιδοποίησεν,
40993   4.22b.65.3 : ἀπεκρίνατο διότι τὸ ζῆν οὐκ ἐβουλόμην λύπαις αὐθαιρέ–
40994   4.22b.65.4 : τοις κατεγγυῆσαι.
40995   4.22b.66.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 49 Diels 2).
40996   4.22b.66.2 : Φέρε δὴ προελθέτω ὁ βίος εἰς τὸ πρόσθεν καὶ γά–
40997   4.22b.66.3 : μων καὶ γυναικὸς ἐπιθυμησάτω. αὕτη ἡ ἡμέρα, αὕτη ἡ
40998   4.22b.66.4 : νὺξ καινοῦ δαίμονος ἄρχει, καινοῦ πότμου. μέγας γὰρ
40999   4.22b.66.5 : ἀγὼν γάμος ἀνθρώπῳ. εἰ γὰρ τύχοι μὴ ἐπιτηδεία γενο– 
41000   4.22b.66.6 : μένη, τί χρὴ τῇ συμφορᾷ χρῆσθαι; χαλεπαὶ μὲν ἐκπομ–
41001   4.22b.66.7 : παί, τοὺς φίλους ἐχθροὺς ποιῆσαι, ἴσα φρονοῦντας ἴσα
41002   4.22b.66.8 : πνέοντας, ἀξιώσαντα καὶ ἀξιωθέντα· χαλεπὸν δὲ καὶ
41003   4.22b.66.9 : ἐκτῆσθαι κτῆμα τοιοῦτον, δοκοῦντα ἡδονὰς κτᾶσθαι λύπας
41004   4.22b.66.10 : ἄγεσθαι. φέρε δή, μὴ τὰ παλίγκοτα λέγωμεν, λεγέσθω
41005   4.22b.66.11 : τὰ πάντων ἐπιτηδειότατα. τί γὰρ ἥδιον ἀνθρώπῳ γυναι–
41006   4.22b.66.12 : κὸς καταθυμίας; τί δὲ γλυκύτερον ἄλλως τε καὶ νέῳ; ἐν
41007   4.22b.66.13 : τῷ αὐτῷ δέ γε τούτῳ, ἔνθα τὸ ἡδύ, ἔνεστι πλησίον που
41008   4.22b.66.14 : καὶ τὸ λυπηρόν· αἱ γὰρ ἡδοναὶ οὐκ ἐπὶ σφῶν αὐτῶν ἐμ–
41009   4.22b.66.15 : πορεύονται, ἀλλ´ ἀκολουθοῦσιν αὐταῖς λῦπαι καὶ πόνοι.
41010   4.22b.66.16 : ἐπεὶ καὶ ὀλυμπιονῖκαι καὶ πυθιονῖκαι καὶ οἱ τοιοῦτοι
41011   4.22b.66.17 : ἀγῶνες καὶ σοφίαι καὶ πᾶσαι ἡδοναὶ ἐκ μεγάλων λυπη–
41012   4.22b.66.18 : μάτων ἐθέλουσι παραγίγνεσθαι· τιμαὶ γάρ, ἆθλα ...,
41013   4.22b.66.19 : δελέατα ἃ ὁ θεὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις, μεγάλων πόνων καὶ
41014   4.22b.66.20 : ἱδρώτων εἰς ἀνάγκας καθιστᾶσιν. ἐγὼ γάρ, εἴ μοι γένοιτο
41015   4.22b.66.21 : σῶμα ἕτερον τοιοῦτον οἷον ἐγὼ ἐμαυτῷ, οὐκ ἂν δυναίμην
41016   4.22b.66.22 : ζῆν, οὕτως ἐμαυτῷ πολλὰ πράγματα παρέχων ὑπέρ τε
41017   4.22b.66.23 : τῆς ὑγιείας τοῦ σώματος ὑπέρ τε τοῦ καθ´ ἡμέραν βίου
41018   4.22b.66.24 : ἐς τὴν ξυλλογὴν ὑπέρ τε δόξης καὶ σωφροσύνης καὶ εὐ–
41019   4.22b.66.25 : κλείας καὶ τοῦ εὖ ἀκούειν. τί οὖν, εἴ μοι γένοιτο σῶμα 
41020   4.22b.66.26 : ἕτερον τοιοῦτον, ὅ γέ μοι οὕτως ἐπιμελὲς εἴη; οὐκ οὖν
41021   4.22b.66.27 : δῆλον, ὅτι γυνὴ ἀνδρί, ἐὰν ᾖ καταθυμία, οὐδὲν ἐλάττους
41022   4.22b.66.28 : τὰς φιλότητας παρέχεται καὶ τὰς ὀδύνας ἢ αὐτὸς αὑτῷ
41023   4.22b.66.29 : ὑπέρ τε τῆς ὑγιείας δισσῶν σωμάτων ὑπέρ τε τοῦ βίου
41024   4.22b.66.30 : τῆς συλλογῆς [καὶ] ὑπέρ τε τῆς σωφροσύνης καὶ τῆς εὐ–
41025   4.22b.66.31 : κλείας; φέρε δὴ καὶ παῖδες γενέσθωσαν· φροντίδων ἤδη
41026   4.22b.66.32 : πάντα πλέα καὶ ἐξοίχεται τὸ νεοτήσιον σκίρτημα ἐκ τῆς
41027   4.22b.66.33 : γνώμης καὶ 〈τὸ〉 πρόσωπον οὐκέτι τὸ αὐτό. 
41028   4.22c.t.1 : {1ΟΤΙ ΤΟΙΣ ΜΕΝ ΕΠΩΦΕΛΗ ΤΟΝ ΓΑΜΟΝ, ΤΟΙΣ ΔΕ ΑΣΥΜΦΟΡΟΝ
41029   4.22c.t.2 : Ο ΤΩΝ ΣΥΝΑΠΤΟΜΕΝΩΝ ΑΠΕΤΕΛΕΣΕ ΤΡΟΠΟΣ.}1
41030   4.22c.67.1 : Θεοδέκτου (fr. 13 p. 805 N. 2).
41031   4.22c.67.2 : Ὅταν γὰρ ἄλοχον εἰς δόμους ἄγῃ πόσις,
41032   4.22c.67.3 : οὐχ ὡς δοκεῖ γυναῖκα λαμβάνει μόνον,
41033   4.22c.67.4 : ὁμοῦ δὲ τῇδ´ ἔτ´ εἰσκομίζεται λαβὼν
41034   4.22c.67.5 : καὶ δαίμον´ ἤτοι χρηστὸν ἢ τοὐναντίον.
41035   4.22c.68.1 : Σουσαρίωνος (com. I p. 3 K.).
41036   4.22c.68.2 : Ἀκούετε λεῴ, Σουσαρίων λέγει τάδε·
41037   4.22c.68.3 : κακὸν γυναῖκες· ἀλλ´ ὅμως, ὦ δημόται,
41038   4.22c.68.4 : οὐκ ἔστιν οἰκεῖν οἰκίαν ἄνευ κακοῦ.
41039   4.22c.69.1 : (incerti poetae scaenici)
41040   4.22c.69.2 : Καὶ γὰρ τὸ γῆμαι καὶ τὸ μὴ γῆμαι κακόν. 
41041   4.22c.70.1 : Εὐριπίδου (fr. 1056 N. 2).
41042   4.22c.70.2 : Οὐ πάντες οὔτε δυστυχοῦσιν ἐν γάμοις
41043   4.22c.70.3 : οὔτ´ εὐτυχοῦσι· συμφορὰ δ´ ὃς ἂν τύχῃ
41044   4.22c.70.4 : κακῆς γυναικός, εὐτυχεῖ δ´ ἐσθλῆς τυχών.
41045   4.22c.71.1 : Μενάνδρου (fr. 325 K.).
41046   4.22c.71.2 : Γυνὴ πολυτελής ἐστ´ ὀχληρόν, οὐδ´ ἐᾷ
41047   4.22c.71.3 : ζῆν τὸν λαβόνθ´ ὡς βούλετ´· ἀλλ´ ἕν ἐστί τοι
41048   4.22c.71.4 : ἀγαθὸν ἀπ´ αὐτῆς † παῖδες· ἦλθέν τις νόσος,
41049   4.22c.71.5 : τὸν ἔχοντα ταύτην ἐθεράπευσεν ἐπιμελῶς,
41050   4.22c.71.6 : ἀτυχοῦντι συμπαρέμεινεν, ἀποθανόντα τε
41051   4.22c.71.7 : ἔθαψε, περιέστειλεν οἰκείως· ὅρα
41052   4.22c.71.8 : εἰς ταῦθ´, ὅταν λυπῇ τι τῶν καθ´ ἡμέραν.
41053   4.22c.71.9 : οὕτω γὰρ οἴσεις πᾶν τὸ πρᾶγμ´· ἂν δ´ ἐκλέγῃς
41054   4.22c.71.10 : ἀεὶ τὸ λυποῦν, μηδὲν ἀντιπαρατιθεὶς
41055   4.22c.71.11 : τῶν προσδοκωμένων, ὀδυνήσῃ διὰ τέλους.
41056   4.22c.72.1 : Εὐριπίδου (inc. fab. fr. 1057 N. 2).
41057   4.22c.72.2 : Μακάριος, ὅστις εὐτυχεῖ γάμον λαβὼν 
41058   4.22c.72.3 : ἐσθλῆς γυναικός· εὐτυχεῖ δ´ ὁ μὴ λαβών.
41059   4.22c.73.1 : Ἡσιόδου (op. 702 ss.).
41060   4.22c.73.2 : Οὐ μὲν γάρ τι γυναικὸς ἀνὴρ ληίζετ´ ἄμεινον
41061   4.22c.73.3 : τῆς ἀγαθῆς· τῆς δ´ αὖτε κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο,
41062   4.22c.73.4 : δειπνολόχου· ἥτ´ ἄνδρα καὶ ἴφθιμόν περ ἐόντα
41063   4.22c.73.5 : αὔει ἄτερ δαλαῖο † καὶ ἐν ὠμῷ γήραϊ θῆκε.
41064   4.22c.74.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμέωνος (fr. 78 N. 2).
41065   4.22c.74.2 : Γυναῖκα καὶ ὠφελίαν
41066   4.22c.74.3 : καὶ νόσον ἀνδρὶ φέρειν μεγίσταν
41067   4.22c.74.4 : ἐδιδάξατ´ ἐμῷ λόγῳ.
41068   4.22c.75.1 : Φιλιππίδου (fr. 28 K.).
41069   4.22c.75.2 : Αἰσχρὰν γυναῖκ´ ἔγημας, ἀλλὰ πλουσίαν·
41070   4.22c.75.3 : κάθευδ´ ἀηδῶς, ἡδέως μασώμενος.
41071   4.22c.76.1 : Εὐριπίδου Πρωτεσιλάου (fr. 657 N. 2). 
41072   4.22c.76.2 : Ὅστις δὲ πάσας συντιθεὶς ψέγει λόγῳ
41073   4.22c.76.3 : γυναῖκας ἑξῆς, σκαιός ἐστι κοὐ σοφός.
41074   4.22c.76.4 : πολλῶν γὰρ οὐσῶν τὴν μὲν εὑρήσεις κακήν,
41075   4.22c.76.5 : τὴν δ´, ὥσπερ αὕτη, λῆμ´ ἔχουσαν εὐγενές.
41076   4.22c.77.1 : Μενάνδρου (fr. 651 K.).
41077   4.22c.77.2 : Τὸ γαμεῖν, ἐάν τις τὴν ἀλήθειαν σκοπῇ,
41078   4.22c.77.3 : κακὸν μέν ἐστιν, ἀλλ´ ἀναγκαῖον κακόν.
41079   4.22c.78.1 : Εὐριπίδου Μελανίππης (fr. 494 N. 2).
41080   4.22c.78.2 : Τῆς μὲν κακῆς κάκιον οὐδὲν γίνεται
41081   4.22c.78.3 : γυναικός· ἐσθλῆς δ´ οὐδὲν εἰς ὑπερβολὴν
41082   4.22c.78.4 : πέφυκ´ ἄμεινον· διαφέρουσι δ´ αἱ φύσεις.
41083   4.22c.79.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Alc. 879).
41084   4.22c.79.2 : Τί γὰρ ἀνδρὶ κακὸν μεῖζον, ἁμαρτεῖν
41085   4.22c.79.3 : πιστῆς ἀλόχου;
41086   4.22c.80.1 : Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ (fr. 621 N. 2).
41087   4.22c.80.2 : Οὕτω γυναικὸς οὐδὲν ἂν μεῖζον κακὸν
41088   4.22c.80.3 : κακῆς ἀνὴρ κτήσαιτ´ ἂν οὐδὲ σώφρονος
41089   4.22c.80.4 : κρεῖσσον· παθὼν δ´ ἕκαστος ὧν τύχῃ λέγει. 
41090   4.22c.81.1 : Εὐριπίδου (Or. 602 ss.).
41091   4.22c.81.2 : Γάμοι δ´ ὅσοις μὲν εὖ καθεστᾶσιν βροτῶν,
41092   4.22c.81.3 : μακάριος αἰών· οἷς δὲ μὴ πίπτουσιν εὖ,
41093   4.22c.81.4 : τά τ´ ἔνδον εἰσὶ τά τε θύραζε δυστυχεῖς.
41094   4.22c.82.1 : Ἡσιόδου Θεογονίας. ( 600–609).
41095   4.22c.82.2 : Ὣς δ´ αὔτως ἄνδρεσσι κακὸν θνητοῖσι γυναῖκας
41096   4.22c.82.3 : Ζεὺς ὑψιβρεμέτης θῆκεν, ξυνήονας ἔργων
41097   4.22c.82.4 : λευγαλέων· ἕτερον δὲ πόρεν κακὸν ἀντ´ ἀγαθοῖο.
41098   4.22c.82.5 : ὅς κε γάμον φεύγων καὶ μέρμερα ἔργα γυναικῶν
41099   4.22c.82.6 : μὴ γῆμαι ἐθέλῃ, ὀλοὸν δ´ εἰς γῆρας ἵκοιτο
41100   4.22c.82.7 : χήτει γηροκόμοιο· ὅ γ´ οὐ βιότου ἐπιδευὴς
41101   4.22c.82.8 : ζώει, ἀποφθιμένου δὲ διὰ ζωὴν δατέονται
41102   4.22c.82.9 : χηρωσταί· ᾧ δ´ αὖτε γάμου μετὰ μοῖρα γένηται,
41103   4.22c.82.10 : κεδνὴν δ´ ἔσχετ´ ἄκοιτιν ἀρηρυῖαν πραπίδεσσι,
41104   4.22c.82.11 : τῷ δέ τ´ ἀπ´ αἰῶνος κακὸν ἐσθλῷ ἀντιφερίζει.
41105   4.22c.83.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 1183 ss.).
41106   4.22c.83.2 : Μηδὲν θρασύνου μηδὲ τοῖς σαυτοῦ κακοῖς
41107   4.22c.83.3 : τὸ θῆλυ συνθεὶς ὧδε πᾶν μέμψῃ γένος.
41108   4.22c.83.4 : πολλαὶ γὰρ ἡμῶν, αἱ μὲν εἴς´ ἐπίφθονοι,
41109   4.22c.83.5 : αἱ δ´ εἰς ἀριθμὸν τῶν κακῶν πεφύκαμεν. 
41110   4.22c.84.1 : Ἐπιχάρμου (fr. 35* p. 265 Lorenz).
41111   4.22c.84.2 : Τὸ δὲ γαμεῖν ὅμοιόν ἐστι τῷ τρὶς ἓξ ἢ τρεῖς [κύ–
41112   4.22c.84.3 : βους] μόνους
41113   4.22c.84.4 : ἀπὸ τύχης βαλεῖν; ἐὰν μὲν γὰρ λάβῃς τεταγμένην
41114   4.22c.84.5 : τοῖς τρόποις καὶ τἄλλ´ ἄλυπον, εὐτυχήσεις τῷ γάμῳ·
41115   4.22c.84.6 : εἰ δὲ καὶ φιλέξοδόν τε καὶ λάλον καὶ δαψιλῆ.
41116   4.22c.84.7 : οὐ γυναῖχ´ ἕξεις. διὰ βίου δ´ ἀτυχίαν κοσμουμέναν.
41117   4.22c.85.1 : Εὐριπίδου Οἰδίποδι (fr. 545 N. 2).
41118   4.22c.85.2 : Πᾶσα γὰρ δούλη πέφυκεν ἀνδρὸς ἡ σώφρων γυνή,
41119   4.22c.85.3 : ἡ δὲ μὴ σώφρων ἀνοίᾳ τὸν ξυνόνθ´ ὑπερφρονεῖ.
41120   4.22c.86.1 : Εὐριπίδου ἐν Μελανίππῃ (fr. 493 N. 2).
41121   4.22c.86.2 : Ἄλγιστόν ἐστι θῆλυ μισηθὲν γένος.
41122   4.22c.86.3 : αἱ γὰρ σφαλεῖσαι ταῖσιν οὐκ ἐσφαλμέναις
41123   4.22c.86.4 : αἶσχος γυναιξὶ καὶ κεκοίνωνται ψόγον
41124   4.22c.86.5 : ταῖς οὐ κακαῖσιν αἱ κακαί· τὰ δ´ εἰς γάμους
41125   4.22c.86.6 : οὐδὲν δοκοῦσιν ὑγιὲς ἀνδράσιν φρονεῖν.
41126   4.22c.87.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 59 N. 2).
41127   4.22c.87.2 : Ἐκ τῶν ὁμοίων οἱ κακοὶ γαμοῦς´ ἀεί.
41128   4.22c.88.1 : Γαΐου ὑπὲρ Λουκίλλης.
41129   4.22c.88.2 : Φυλάττομαι δέ τι πικρότερον εἰπεῖν διὰ τὸ τῆς μη–
41130   4.22c.88.3 : τρυιᾶς ὄνομα. πολλὰ γὰρ προείληπται τῶν ὀνομάτων 
41131   4.22c.88.4 : εἰς πίστιν ἀπεχθείας, καὶ μητρυιὰ δυσκόλως ἀληθεύειν
41132   4.22c.88.5 : πιστεύεται· δεῖ δὲ οὐ ταῖς φήμαις τῶν ὀνομάτων ἐξε–
41133   4.22c.88.6 : λέγχεσθαι τοὺς τρόπους· πολλοὶ γὰρ ἤδη διαβεβλημένας
41134   4.22c.88.7 : προσηγορίας ἔχοντες ἔσχον οὐ πονηρὰν διάνοιαν· πάλιν
41135   4.22c.88.8 : ἕτεροι καὶ καλοῖς ὀνόμασιν ἐκ τῆς φύσεως κεκοσμημένοι
41136   4.22c.88.9 : ψυχαῖς ἀνομοίοις προσέρχονται πρὸς τὰ ἔργα.
41137   4.22c.89.1 : Θεμιστίου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχῆς.
41138   4.22c.89.2 : Ἀλλ´ οὖν μάλιστα διψῶν ἀπέθανεν τῆς γυναικός, ἐρῶν
41139   4.22c.89.3 : ἐρώσης ἀπολειπόμενος ... οὐθὲν εἰπεῖν οὔτε ποιῆσαι
41140   4.22c.89.4 : πρὸς αὐτὴν ἰταμὸν ἐτόλμησαν· ἀλλ´ οὕτως ἐνεκαρτέρησαν
41141   4.22c.89.5 : ἀμφότεροι τῷ πρέποντι, ὥσπερ ἀποδείξασθαι θέλοντες
41142   4.22c.89.6 : ὅτι πλεῖστον αἰδοῦς ἔρωτι δικαίῳ μέτεστιν· ὅθεν ἔμοιγε
41143   4.22c.89.7 : πλεῖστον αὐτῇ φαίνεται χρόνον ἀνὴρ συμβεβιωκέναι
41144   4.22c.89.8 : πάντα γὰρ διόλου τὸν δεκαετῆ χρόνον ὁμαλῶς συνεβίω–
41145   4.22c.89.9 : σεν. αἱ δὲ ἄλλαι συνοικοῦσιν οὐ συμβιοῦσιν, ὅταν λυπῶσι
41146   4.22c.89.10 : τοὺς μὲν ἄνδρας ἢ ζηλοτυπῶσιν ἢ διαφέρωνται περὶ χρη–
41147   4.22c.89.11 : μάτων ἢ κακῶς λέγωσιν ἢ φεύγωσι θρυπτόμεναι τὰς
41148   4.22c.89.12 : φιλοφροσύνας καὶ συνδιαιτήσεις· ὥστε ἂν τοῦτον ἐξαίρῃς
41149   4.22c.89.13 : τὸν χρόνον ἐν ᾧ ταῦτα πράττουσιν, ἀπολείπεται βραχὺς
41150   4.22c.89.14 : ἐκεῖνος ὁ τῆς συμβιώσεως.
41151   4.22c.90.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Τί κεφάλαιον γά–
41152   4.22c.90.2 : μου (Mus. rel. XIII A p. 67 H.).
41153   4.22c.90.3 : Βίου καὶ γενέσεως παίδων κοινωνίαν κεφάλαιον εἶναι 
41154   4.22c.90.4 : γάμου. Τὸν γὰρ γαμοῦντα, ἔφη, καὶ τὴν γαμουμένην
41155   4.22c.90.5 : ἐπὶ τούτῳ συνιέναι χρὴ ἑκάτερον θατέρῳ, ὥσθ´ ἅμα μὲν
41156   4.22c.90.6 : ἀλλήλοις βιοῦν, ἅμα δὲ 〈παιδο〉ποιεῖσθαι, καὶ κοινὰ δὲ
41157   4.22c.90.7 : ἡγεῖσθαι πάντα καὶ μηδὲν ἴδιον, μηδ´ αὐτὸ τὸ σῶμα.
41158   4.22c.90.8 : μεγάλη μὲν γὰρ γένεσις ἀνθρώπου, ἣν ἀποτελεῖ τοῦτο
41159   4.22c.90.9 : τὸ ζεῦγος. ἀλλ´ οὔπω τοῦτο ἱκανὸν τῷ γαμοῦντι, ὃ δὴ
41160   4.22c.90.10 : καὶ δίχα γάμου γένοιτ´ ἂν συμπλεκομένων ἄλλως, ὥσπερ
41161   4.22c.90.11 : καὶ τὰ ζῷα συμπλέκεται αὑτοῖς. δεῖ δὲ ἐν γάμῳ πάντως
41162   4.22c.90.12 : συμβίωσίν τε εἶναι καὶ κηδεμονίαν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς
41163   4.22c.90.13 : περὶ ἀλλήλους, καὶ ἐρρωμένους καὶ νοσοῦντας καὶ ἐν
41164   4.22c.90.14 : παντὶ καιρῷ, ἧς ἐφιέμενος ἑκάτερος ὥσπερ καὶ παιδο–
41165   4.22c.90.15 : ποιίας εἶσιν ἐπὶ γάμον. ὅπου μὲν οὖν ἡ κηδεμονία αὕτη
41166   4.22c.90.16 : τέλειός ἐστι καὶ τελέως αὐτὴν οἱ συνόντες ἀλλήλοις παρ–
41167   4.22c.90.17 : έχονται, ἁμιλλώμενοι νικᾶν ὁ ἕτερος τὸν ἕτερον, οὗτος
41168   4.22c.90.18 : μὲν οὖν ὁ γάμος ᾗ προσήκει ἔχει καὶ ἀξιοζήλωτός ἐστι·
41169   4.22c.90.19 : καλὴ γὰρ ἡ τοιαύτη κοινωνία· ὅπου δ´ ἑκάτερος σκοπεῖ
41170   4.22c.90.20 : τὸ ἑαυτοῦ μόνον ἀμελῶν θατέρου, ἢ καὶ νὴ Δί´ ὁ ἕτερος
41171   4.22c.90.21 : οὕτως ἔχει, καὶ οἰκίαν μὲν οἰκεῖ τὴν αὐτήν, τῇ δὲ γνώμῃ
41172   4.22c.90.22 : βλέπει ἔξω, μὴ βουλόμενος τῷ ὁμόζυγι συντείνειν τε καὶ
41173   4.22c.90.23 : συμπνεῖν, ἐνταῦθ´ ἀνάγκη φθείρεσθαι μὲν τὴν κοινω–
41174   4.22c.90.24 : νίαν, φαύλως δὲ ἔχειν τὰ πράγματα τοῖς συνοικοῦσιν, καὶ
41175   4.22c.90.25 : ἢ διαλύονται τέλεον ἀπ´ ἀλλήλων ἢ τὴν συμμονὴν χείρω
41176   4.22c.90.26 : ἐρημίας ἔχουσιν. 
41177   4.23.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΜΝΗΣΤΕΙΑΣ.}1
41178   4.23.91.1 : Εὐριπίδου Μελανίππης (fr. 501 N. 2).
41179   4.23.91.2 : Γάμους δ´ ὅσοι σπεύδουσι μὴ πεπρωμένους,
41180   4.23.91.3 : μάτην πονοῦσιν· ἡ δὲ τῷ χρεὼν πόσει
41181   4.23.91.4 : μένουσα κἀσπούδαστος ἦλθεν εἰς δόμους.
41182   4.23.92.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Phoen. 18).
41183   4.23.92.2 : Μὴ σπεῖρε τέκνων ἄλοκα δαιμόνων βίᾳ.
41184   4.22d.93.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπη (fr. 214 N. 2).
41185   4.22d.93.2 : Κῆδος καθ´ αὑτὸν τὸν σοφὸν κτᾶσθαι χρεών.
41186   4.22d.94.1 : Τοῦ αὐτοῦ Μελανίππη (fr. 502 N. 2).
41187   4.22d.94.2 : Ὅσοι γαμοῦσι δ´ ἢ γένει κρείσσους γάμους
41188   4.22d.94.3 : ἢ πολλὰ χρήματ´, οὐκ ἐπίστανται γαμεῖν.
41189   4.22d.94.4 : τὰ τῆς γυναικὸς γὰρ κρατοῦντ´ ἐν [τοῖς] δώμασι
41190   4.22d.94.5 : δουλοῖ τὸν ἄνδρα, κοὐκέτ´ ἔστ´ ἐλεύθερος.
41191   4.22d.94.6 : πλοῦτος δ´ ἐπακτὸς ἐκ γυναικείων γάμων
41192   4.22d.94.7 : ἀνόνητος· αἱ γὰρ διαλύσεις 〈οὐ〉 ῥᾴδιαι. 
41193   4.22d.95.1 : Μενάνδρου (fr. 583 K.).
41194   4.22d.95.2 : Ὅταν πένης ὢν καὶ γαμεῖν τις ἑλόμενος
41195   4.22d.95.3 : τὰ μετὰ γυναικὸς ἐπιδέχηται χρήματα,
41196   4.22d.95.4 : αὑτὸν δίδωσιν, οὐκ ἐκείνην λαμβάνει.
41197   4.22d.96.1 : Εὐριπίδου Μελεάγρῳ (fr. 525 N. 2).
41198   4.22d.96.2 : Εἰ δ´ εἰς γάμους ἔλθοιμ´, ὃ μὴ τύχοι ποτέ,
41199   4.22d.96.3 : τῶν ἐν δόμοισιν ἡμερευουσῶν ἀεὶ
41200   4.22d.96.4 : βελτίον´ ἂν τέκοιμι † δώματι τέκνα·
41201   4.22d.96.5 : ἐκ γὰρ πατρὸς καὶ μητρὸς ὅστις ἐκπονεῖ
41202   4.22d.96.6 : σκληρὰς διαίτας, οἱ γόνοι βελτίονες.
41203   4.22d.97.1 : Μενάνδρου (fr. 584 K.).
41204   4.22d.97.2 : Δύ´ ἔσθ´ ἃ κρῖναι τὸν γαμεῖν μέλλοντα δεῖ,
41205   4.22d.97.3 : ἤτοι προσηνῆ γ´ ὄψιν ἢ χρηστὸν τρόπον·
41206   4.22d.97.4 : τὴν γὰρ ὁμόνοιαν τὴν πρὸς ἀλλήλους ποιεῖ.
41207   4.22d.98.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 699 s.).
41208   4.22d.98.2 : Παρθενικὴν δὲ γαμεῖν, ὥς κ´ ἤθεα κεδνὰ διδάξῃς,
41209   4.22d.98.3 : πάντα μάλ´ ἀμφὶς ἰδών, μὴ γείτοσι χάρματα γήμῃς. 
41210   4.22d.99.1 : Θεόγνιδος ( 183 ss.).
41211   4.22d.99.2 : † Κύνας μὲν δὴ νῶϊ διζήμεθα, Κύρνε, καὶ ἵππους
41212   4.22d.99.3 : εὐγενέας, καί τις βούλεται ἐξ ἀγαθῶν
41213   4.22d.99.4 : βήσεσθαι· γῆμαι δὲ κακὴν κακοῦ οὐ μελεδαίνει
41214   4.22d.99.5 : ἐσθλὸς ἀνήρ, ἤν οἱ χρήματα πολλὰ φέρῃ.
41215   4.22d.100.1 : Εὐριπίδου ἐν Ἀντιόπῃ (fr. 215 N. 2).
41216   4.22d.100.2 : Πᾶσι δ´ ἀγγέλλω βροτοῖς
41217   4.22d.100.3 : ἐσθλῶν ἀπ´ † ἀνδρῶν εὐγενῆ σπείρειν τέκνα.
41218   4.22d.100.4 : οὐ γάρ ποτ´ ἂν πράξειαν ἐς τέλος κακῶς.
41219   4.22d.101.1 : Καλλικρατίδα ἐκ τοῦ Περὶ οἴκου
41220   4.22d.101.2 : εὐδαιμονίας.
41221   4.22d.101.3 : Ἔχει δὲ τὸ ἴχνος τοῦτο τᾶς διακοσμάσιος πρᾶτον
41222   4.22d.101.4 : καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἐν τᾷ διαιρέσει τᾶς ψυχᾶς· ταύ–
41223   4.22d.101.5 : τας 〈γὰρ〉 ὃ μέν τί ἐντι λογισμός, ὃ δὲ θυμός, ὃ δὲ
41224   4.22d.101.6 : ἐπιθυμία. ὁ μὲν ὦν λογισμὸς οἰκοδεσπότᾳ καὶ ἄρχοντι
41225   4.22d.101.7 : ποτεμφερής ἐντι, πρεσβύτερός τε γάρ ἐντι τᾷ φύσει καὶ
41226   4.22d.101.8 : τᾷ γενέσει, διανοητικώτατος καὶ κριτικώτατος· ἁ δ´ ἐπι– 
41227   4.22d.101.9 : θυμία, θῆλυ καὶ νεαρὸν καὶ ὑγρὸν πάθος ὑπάρχοισα
41228   4.22d.101.10 : τᾷ ψυχᾷ, γυναικὶ ποτιφερής ἐντι· ὁ δὲ θυμός, ὁρμᾶς καὶ
41229   4.22d.101.11 : ζέσιος μεστὸς ἐὼν καὶ συνακούων καὶ ἐπακολουθῶν πολ–
41230   4.22d.101.12 : λάκις τῷ λογισμῷ ἢ τῷ νῷ, [καὶ] νεανίᾳ ποθωμοίω–
41231   4.22d.101.13 : ται .... ἁ μὲν γὰρ μονάς ἐντι τὸ γεννῶν καὶ ὁρίζον, ἁ
41232   4.22d.101.14 : δὲ δυὰς τὸ ὁριστὸν καὶ ὁριζόμενον. καὶ τὸ μὲν περισσὸν
41233   4.22d.101.15 : ἐκ τᾶς καθ´ αὑτὸ φύσιος, τὸ δὲ ἄρτιον ἐκ τᾶς πρός τι·
41234   4.22d.101.16 : διότι τὸ μὲν καθ´ αὑτὸ φύσιος περαίνει, τὸ δὲ ἄρτιον
41235   4.22d.101.17 : ἐκ τᾶς πρός τι. καὶ τὸ μὲν κατὰ περισσὰς χώρας συν–
41236   4.22d.101.18 : τάσσον ἐξομοιάζει αὑτῷ, τὸ δὲ μόνον ὥσπερ ὕλα ὑπο–
41237   4.22d.101.19 : κείμενον. ὁ δὲ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ γραμμᾶν καὶ χωρίων.
41238   4.22d.101.20 : τὸ μὲν γὰρ τετράγωνον ὁρίζει καὶ συντάσσει, τὸ δ´ ἁτερό–
41239   4.22d.101.21 : μακες ὥσπερ ὕλα ὑποκειμένα ὁρίζεται καὶ συντάσσεται,
41240   4.22d.101.22 : τετραγωνιζόμενον καὶ ἐξισούμενον. δεῖ δὲ τὸν μωσικὸν
41241   4.22d.101.23 : μιμέεσθαι τὸν ἴδιον τόνον τᾶς φωνᾶς ἐκμαθόντα οὕτω
41242   4.22d.101.24 : πειρᾶσθαι τὰν μέσαν καθιστάμεν, ὅκως καὶ ἐπὶ τὰ βαρέα
41243   4.22d.101.25 : καὶ ἐπὶ τὰ ὀξέα διαρκέσαι δύναται καὶ μήτε ῥήξῃ μήτε
41244   4.22d.101.26 : ἀπολίπῃ τὰν τάσιν· οὕτως ὦν δεῖ καὶ γάμον συναρμό– 
41245   4.22d.101.27 : ζεσθαι ποτὶ τὸν ἴδιον τόνον τᾶς ψυχᾶς, ὅκως μὴ μόνον
41246   4.22d.101.28 : ἐν εὐτυχίαις συνεκτρέχεν ἀλλάλοις δυνατοὶ ὦντι. καὶ γὰρ
41247   4.22d.101.29 : αὐλὼς ὁ αὐλατὰς ποτὶ τὸν ἴδιον τόνον διαρκέσαι δυνα–
41248   4.22d.101.30 : μένως λαμβάνει, καὶ πηδάλια ὁ κυβερνάτας ποτὶ τὸ μέ–
41249   4.22d.101.31 : γεθος τᾶς ναός.
41250   4.22d.102.1 : Νικοστράτου 〈ἐκ τοῦ〉 Περὶ γάμου.
41251   4.22d.102.2 : Ταυτὶ μὲν οὖν τὰ τεθρυλημένα σὺ οἶσθα, μήτε εὐγενείᾳ
41252   4.22d.102.3 : προσέχειν μήτε δόξῃ τῶν πατέρων οὕτως γε ὡς αὐτῇ τῇ
41253   4.22d.102.4 : γυναικί. πολλαὶ γὰρ δὴ πάνυ καλῶν καὶ ἀγαθῶν πατέ–
41254   4.22d.102.5 : ρων φαῦλαι ἐφωράθησαν καὶ οὐκ ἐσωφρόνησαν. χρήματα
41255   4.22d.102.6 : δὲ οἱ μὲν οὐδὲ πάμπαν φιλοπραγμονεῖν εἰώθασιν· ἔνιοι
41256   4.22d.102.7 : δὲ οὐδ´ ἂν γῆμαι ἔφασαν ἄλλως γε εἰ μὴ πλουτοίη καὶ
41257   4.22d.102.8 : προῖκα ἐπάγοιτο πολλήν. ἀλλ´ ἐνταῦθά που καὶ τὸ λαμ–
41258   4.22d.102.9 : πρὸν τοῦ δουλεύειν ἐστὶν ἰδίᾳ μὲν τῇ γυναικὶ ὑπὸ τοῦ
41259   4.22d.102.10 : πλούτου διατεθρυμμένῃ, ἰδίᾳ δὲ τοῖς χρήμασιν ὑποθω–
41260   4.22d.102.11 : πεύοντα αὐτόν τινα, καὶ ἢν συμβαίνῃ μάλιστα λαμβά–
41261   4.22d.102.12 : νοντα ἐκεῖθεν ἀναλίσκειν. εἰ δὲ κατ´ ἐμέ τις εἴης, καὶ
41262   4.22d.102.13 : σμικρὰν ἥδιστ´ ἂν πύθοιο. κρεῖττον ἄρα ἦν ἀνδρικόν τι
41263   4.22d.102.14 : γύναιον καὶ κατ´ ἀγροὺς τεθραμμένον ἀναζητεῖν τε καὶ
41264   4.22d.102.15 : πολυπραγμονεῖν· ἱκανὸν μὲν πονεῖν, ὁπότε ὕδωρ ἀνιμᾶν
41265   4.22d.102.16 : δέοι καὶ πῦρ ἐναῦσαι, ἢν τούτου καιρός, οὐκ ἀνελεύθερον 
41266   4.22d.102.17 : δὲ οὔτε ἀρρητοποιόν, χρηστόν γε μὴν καὶ ἀράξαι ποτὲ
41267   4.22d.102.18 : μύλην, καὶ ἐπαφήσας αὐτῆς διδοῦσαν ὥσπερ ἐπὶ λύρας.
41268   4.22d.102.19 : ταῦτα μὲν δὴ ῥώμη τῇ γυναικί, ταῦτα δὲ τῷ οἴκῳ ὄφε–
41269   4.22d.102.20 : λος. ἐπειδὴ δὲ οὐκ εὔδηλόν ἐστιν ἄρτι γαμοῦντι, ὁποῖαι
41270   4.22d.102.21 : δή τινες τοῖς τρόποις αἱ γυναῖκες ἀναφανήσονται, Ἰνδοὶ
41271   4.22d.102.22 : οὕτω γαμοῦσι καὶ οἱ σοφοὶ αὐτῶν, καὶ οὐδεπώποτε
41272   4.22d.102.23 : ψευσθῆναι λέγονται. ἐκεῖνοι τοίνυν οἱ Ἰνδοὶ οὐχ ὅπως
41273   4.22d.102.24 : πλούτῳ καὶ δόξῃ ἔγημαν ἐνδ〈όξ〉ου ἀνδρὸς καὶ πλουσίου
41274   4.22d.102.25 : θυγατέρα, ἀλλὰ αὐτὴν τὴν κόρην τήν τε ὄψιν αὐτῆς καὶ
41275   4.22d.102.26 : τὸ κάλλος ἐπολυπραγμόνησαν, σοφίᾳ δή τινι τοῦτό γε,
41276   4.22d.102.27 : οὐκ ἀκολασίᾳ οὐδεμιᾷ, οὐδὲ κατὰ τὰ αὐτὰ ἡμῖν. αἱ γὰρ
41277   4.22d.102.28 : δὴ ὄψεις αἱ χρησταὶ ἔχοιεν ἄν τί που πιστὸν τοῦ κάλ–
41278   4.22d.102.29 : λους τῆς ψυχῆς, καὶ ἔνι οὔτε θυμούμενον οὔτε ὀργιζό–
41279   4.22d.102.30 : μενον οὔτε χολῶντα τὸ πρόσωπον φαιδρὸν ἔχειν τε καὶ
41280   4.22d.102.31 : καθαρόν. εἰ δέ τις πανοῦργος καὶ κρυψίνους, εὐθὺς μὲν
41281   4.22d.102.32 : καὶ τῷ ὀφθαλμῷ παραβλέπει καὶ δεινὸν δέδορκεν· ὅστις
41282   4.22d.102.33 : δὲ μωρίᾳ εὐήθης, τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ ταῖς κόραις ἀνα–
41283   4.22d.102.34 : πέπταται· ὄνων ὀφθαλμοὶ καὶ προβάτων τοιοῦτοι. ὁ δέ
41284   4.22d.102.35 : γε συνάγων τὰς ὀφρῦς σκαιός ἐστι· καὶ ὅτῳ ἐπανθεῖ οὐκ 
41285   4.22d.102.36 : ἐρύθημα ἀλλὰ σκότος τε καὶ νέφος, τούτου γε ἡ ψυχὴ
41286   4.22d.102.37 : οὐδαμῇ οὐδαμῶς εὐφραίνεται. ταυτὶ μὲν τὰ γνωρίσματα
41287   4.22d.102.38 : καὶ σημεῖα οὐ παρθένοις ἄρα καὶ γυναιξὶν ἀλλὰ καὶ αὐ–
41288   4.22d.102.39 : τοῖς πρόσεστι τοῖς ἀνδράσι. περὶ μὲν οὖν τῶν Ἰνδῶν
41289   4.22d.102.40 : οὗτος ὁ λόγος κρατεῖ, ὡς καταμαντεύονται περὶ τῶν γυ–
41290   4.22d.102.41 : ναικῶν πόρρωθεν, ὁποῖαί τινες ἔσονται. μὴ δή μου δὲ
41291   4.22d.102.42 : καταγνώτω μηδὲ εἷς, ἐπεὶ καινότερον τῷ κάλλει καταχρή–
41292   4.22d.102.43 : σομαι συμβουλεύων αὐτὸ μεταθεῖν. οὐ γὰρ τοὺς καλοὺς
41293   4.22d.102.44 : καὶ τὰς καλὰς ἐγὼ προξενῶ, ἀλλ´ ἑτέρως οὐκ ἔνι εἰπεῖν,
41294   4.22d.102.45 : ἑπόμενον τῷ Ἰνδῶν λόγῳ. εἶδος μὲν δὴ τῆς γυναικὸς
41295   4.22d.102.46 : ἡμῖν ἐξεταστέον εἰ χαρίεν τι καὶ ἀστεῖον καὶ ἐλευθέριον,
41296   4.22d.102.47 : εἴ γε μέλλει τις ἡδέως μὲν ἀναπαύσεσθαι, ἡδέως δὲ καὶ
41297   4.22d.102.48 : εἰς τὴν οἰκίαν τὴν αὐτὸς αὐτοῦ εἰσελεύσεσθαι. τὸ γὰρ
41298   4.22d.102.49 : δὴ αἰσχρὰν γήμαντα εἶτα ἐξίστασθαι τῆς οἰκίας τῇ γυ–
41299   4.22d.102.50 : ναικί, οὐκ ἐξίστασθαι μὰ Δί´ ἐστι τῆς οἰκίας, ἀλλὰ φεύ–
41300   4.22d.102.51 : γειν τὴν γυναῖκα. ὥσπερ δὲ τὸ εἶδος πρότερον ἀξιοῦμεν
41301   4.22d.102.52 : δοκιμάζειν τῆς γυναικός, οὕτω καὶ αὐτοῦ ἑκάστου τοῦ
41302   4.22d.102.53 : νυμφίου πρότερόν γε τὸ εἶδος ἐξεταστέον, ὡς μὴ ἄν τι
41303   4.22d.102.54 : λυποίη αἰσχρὸς ὤν, ἢν τύχῃ ὡραίαν γήμας· τοῦτο γέ
41304   4.22d.102.55 : ἐστιν, ὡς μὴ ἄν τι λυποίη φαῦλος ὤν, ἢν τύχῃ ἀγαθήν
41305   4.22d.102.56 : τε καὶ χρηστὴν γήμας. ἔνι δὲ καὶ ἀπὸ τῆς φωνῆς τὰ
41306   4.22d.102.57 : [ἀπὸ] τῆς ψυχῆς ἑκάστου εἰδέναι. καὶ τοίνυν φωνὴν μετὰ
41307   4.22d.102.58 : ταῦτα τῆς γυναικὸς ἐξεταστέον· τάχα μὲν γὰρ ἡδίων ἡ
41308   4.22d.102.59 : ᾠδικὴ ἕωθέν τε καὶ μετ´ ἄριστον· μᾶλλον δὲ συνεστάλθω
41309   4.22d.102.60 : αὐτῇ ἡ φωνὴ εἰς τὸ πρᾶον, καὶ τραχὺ πώποτε μήτε βοή–
41310   4.22d.102.61 : σαι μήτε φθέγξαιτο· τὰ γὰρ τοιαῦτα ἀνδρωδεστέρας τὰς 
41311   4.22d.102.62 : γυναῖκας ἀποφαίνει. οἷον δὲ οἰκία ὡς ἄτοπον ἀνὴρ μὲν
41312   4.22d.102.63 : ἐκ ... τύρβαι δὲ καὶ ναὶ μὰ Δία φωναὶ ἀνδρῶν πολλαί.
41313   4.22d.102.64 : καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν, ἃ χρῆν ἕκαστον ἡμῶν πολυπραγμο–
41314   4.22d.102.65 : νεῖν· ὡς δ´ οὖν ὑπομνῆσαι ἱκανὰ οἶμαι καὶ ταῦτα.
41315   4.22d.103.1 : Ἀντιπάτρου ἐκ τοῦ Περὶ γυναικὸς
41316   4.22d.103.2 : συμβιώσεως (fr. 62 Arn.).
41317   4.22d.103.3 : Πρῶτον μὲν χρὴ τὴν μνηστείαν μὴ εἰκῆ ποιήσασθαι
41318   4.22d.103.4 : ἀλλὰ πάνυ πεφροντισμένως, μηδ´ εἰς πλοῦτον μηδ´ εἰς
41319   4.22d.103.5 : ὀγκοῦσαν εὐγένειαν μηδ´ εἰς ἄλλην χάσμην μηδεμίαν ἀπο–
41320   4.22d.103.6 : βλέπειν, μηδὲ μὰ Δία εἰς κάλλος· καὶ γὰρ τοῦτο ὡς ἐπὶ
41321   4.22d.103.7 : πᾶν ὄγκον καὶ δεσποτικὸν ἦθος περιποιεῖ· ἀλλὰ πρῶτα
41322   4.22d.103.8 : μὲν τὸ τῶν γονέων ἐξετάζειν ἦθος καὶ τρόπον, εἰ πολιτικὸς
41323   4.22d.103.9 : καὶ ἄφορτος 〈καὶ〉 εὐγνώμων, ἔτι δὲ σώφρων καὶ δίκαιος,
41324   4.22d.103.10 : ἐπὶ δὲ τούτοις ἀκενόσπουδος καὶ † ἴχνος καὶ τὰ ἄλλα
41325   4.22d.103.11 : 〈ἃ〉 περὶ τοῦ ποίους τινὰς φίλους κτᾶσθαι δεῖ παραγ–
41326   4.22d.103.12 : γέλλεται· ἔπειτα καὶ τὴν μητέρα, ᾗ 〈ἡ〉 γαμεῖσθαι μέλ–
41327   4.22d.103.13 : λουσα συντρέφεται, καὶ 〈γὰρ〉 τὸν ταύτης τρόπον κατὰ
41328   4.22d.103.14 : τὸ πλεῖστον ἀποπλάττεται· μετὰ ταῦτα εἰ ἀκολούθως
41329   4.22d.103.15 : τῷ ἑαυτῶν τρόπῳ ἤχασι τὴν θυγατέρα καὶ μὴ ἡττημένοι
41330   4.22d.103.16 : εἰσὶν καὶ ἀποβεβλεφότες ἀπὸ τοῦ συμφέροντος διὰ τὴν
41331   4.22d.103.17 : ἄγαν φιλοστοργίαν· καὶ τοῦτο ποικίλως ἐξητακέναι, καὶ
41332   4.22d.103.18 : διὰ δούλων καὶ 〈δι´〉 ἐλευθέρων τῶν τε ἔνδοθεν καὶ τῶν 
41333   4.22d.103.19 : ἔξωθεν καὶ διὰ γειτόνων καὶ δι´ ἄλλων εἰσιόντων εἴσω
41334   4.22d.103.20 : διὰ φίλων ἐπιπλοκὰς ἑστιατικὰς ἢ ἄλλως, μαγείρων ἢ
41335   4.22d.103.21 : δημιουργῶν ἢ ἀκεστριῶν ἢ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν καὶ τεχνι–
41336   4.22d.103.22 : τίδων. καὶ λίαν γὰρ προχειρότερον τοὺς τοιούτους εἰσ–
41337   4.22d.103.23 : άγουσιν καὶ ὑπὲρ τὴν ἀξίαν μεγάλα πράγματα καὶ πίστιν
41338   4.22d.103.24 : ἐγχειρίζουσιν.
41339   4.22d.104.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Τί κεφάλαιον γά–
41340   4.22d.104.2 : μου (Mus. rel. p. 69 H.).
41341   4.22d.104.3 : Διὸ χρὴ τοὺς γαμοῦντας οὐκ εἰς γένος ἀφορᾶν εἰ ἐξ
41342   4.22d.104.4 : εὐπατριδῶν, οὐδ´ εἰς χρήματα εἰ πολλὰ κέκτηνταί τινες,
41343   4.22d.104.5 : οὐδ´ εἰς σώματα εἰ καλὰ ἔχουσιν. οὔτε γὰρ πλοῦτος οὔτε
41344   4.22d.104.6 : κάλλος οὔτ´ εὐγένεια κοινωνίαν μᾶλλον αὔξειν πέφυκεν,
41345   4.22d.104.7 : ὥσπερ οὐδ´ ὁμόνοιαν, οὐδ´ αὖ τὴν παιδοποιίαν ταῦτα
41346   4.22d.104.8 : κρείττω ἀπεργάζεται· ἀλλὰ σώματα μὲν πρὸς γάμον ἀπο–
41347   4.22d.104.9 : χρῶντα τὰ ὑγιῆ καὶ τὴν ἰδέαν μέσα καὶ αὐτουργεῖν ἱκανά,
41348   4.22d.104.10 : ἃ δὴ καὶ ἐπιβουλεύοιτ´ ἂν ὑπὸ τῶν ἀκολάστων ἧττον,
41349   4.22d.104.11 : καὶ ἐργάζοιτο μᾶλλον ὅσα σώματος ἔργα, καὶ παιδοποι–
41350   4.22d.104.12 : οῖτο μὴ ἐνδεῶς. ψυχὰς δὲ ἐπιτηδειοτάτας εἶναι νομιστέον
41351   4.22d.104.13 : τὰς πρὸς σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην καὶ ὅλως πρὸς
41352   4.22d.104.14 : ἀρετὴν εὐφυεστάτας. ποῖος μὲν γὰρ γάμος χωρὶς ὁμο–
41353   4.22d.104.15 : νοίας καλός; ποία δὲ κοινωνία χρηστή; πῶς δ´ ἂν ὁμονοή–
41354   4.22d.104.16 : σειαν ἄνθρωποι πονηροὶ ὄντες ἀλλήλοις; ἢ πῶς 〈ἂν〉 ἀγα–
41355   4.22d.104.17 : θὸς πονηρῷ ὁμονοήσειεν; οὐδέν γε μᾶλλον ἢ ὀρθῷ ξύλῳ
41356   4.22d.104.18 : στρεβλὸν συναρμόσειεν ἄν, ἢ στρεβλὰ ἄμφω ὄντα ἀλλή–
41357   4.22d.104.19 : λοιν. τὸ γὰρ δὴ στρεβλὸν τῷ τε ὁμοίῳ τῷ στρεβλῷ
41358   4.22d.104.20 : ἀνάρμοστον, καὶ τῷ ἐναντίῳ τῷ εὐθεῖ ἔτι μᾶλλον. ἔστι 
41359   4.22d.104.21 : δὴ καὶ ὁ πονηρὸς τῷ τε πονηρῷ οὐ φίλος οὐδ´ ὁμονοεῖ
41360   4.22d.104.22 : καὶ πολὺ ἧττον τῷ χρηστῷ.
41361   4.22d.105.1 : Χείλωνος.
41362   4.22d.105.2 : Γάμους εὐτελεῖς καὶ ἰσοτίμους ποιοῦ.
41363   4.22d.106.1 : Κλεοβούλου.
41364   4.22d.106.2 : Κλεόβουλος ἔφη δεῖν συνοικίζειν ἀνδράσι τὰς ἑαυτῶν
41365   4.22d.106.3 : θυγατέρας τὴν μὲν ἡλικίαν παρθένους, τὸ δὲ φρονεῖν
41366   4.22d.106.4 : γυναῖκας.
41367   4.22d.107.1 : Περικλέους.
41368   4.22d.107.2 : Περικλῆς ὁ τῶν Ἀθηναίων στρατηγός, δυεῖν αὐτοῦ
41369   4.22d.107.3 : τὴν θυγατέρα μνηστευομένων, τοῦ μὲν πλουσίου καὶ ἀπαι–
41370   4.22d.107.4 : δεύτου, τοῦ δὲ πένητος καὶ φιλολόγου, τούτῳ αὐτὴν ἐξέ–
41371   4.22d.107.5 : δωκεν. ἐρωτηθεὶς δὲ ὑπό τινος διὰ τί τοῦτο ἐποίησεν,
41372   4.22d.107.6 : ’ὅτι‘ ἔφη ’ἀμείνων ἐστὶ τοῦ ὄντος ὁ δυνάμενος γενέσθαι
41373   4.22d.107.7 : πλούσιος‘.
41374   4.22d.108.1 : Δημοκρίτου (fr. 272 Diels 2).
41375   4.22d.108.2 : Δημόκριτος ἔφη, ὡς γαμβροῦ ὁ μὲν ἐπιτυχὼν εὗρεν
41376   4.22d.108.3 : υἱόν, ὁ δὲ ἀποτυχὼν ἀπώλεσε καὶ θυγατέρα. 
41377   4.23.t.1 : {1ΟΤΙ ΕΝ ΤΟΙΣ ΓΑΜΟΙΣ ΤΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΠΤΟΜΕΝΩΝ ΗΛΙΚΙΑΣ ΧΡΗ
41378   4.23.t.2 : ΣΚΟΠΕΙΝ.}1
41379   4.23.109.1 : Εὐριπίδου Φοίνικος ( 804 N. 2).
41380   4.23.109.2 : Μοχθηρόν ἐστιν ἀνδρὶ πρεσβύτῃ † τέκνα
41381   4.23.109.3 : δίδωσιν ὅστις οὐκέθ´ ὡραῖος γαμεῖ·
41382   4.23.109.4 : δέσποινα γὰρ γέροντι νυμφίῳ γυνή.
41383   4.23.110.1 : Θεόγνιδος ( 457 ss.).
41384   4.23.110.2 : Οὔ τοι σύμφορόν ἐστι γυνὴ νέα ἀνδρὶ γέροντι.
41385   4.23.110.3 : οὐ γὰρ πηδαλίῳ πείθεται ὡς ἄκατος,
41386   4.23.110.4 : οὐδ´ ἄγκυραι ἔχουσιν· ἀπορρήξασα δὲ δεσμὰ
41387   4.23.110.5 : πολλάκις ἐκ νυκτῶν ἄλλον ἔχει λιμένα.
41388   4.23.111.1 : Εὐριπίδου Αἰόλου (fr. 24 N. 2).
41389   4.23.111.2 : Κακὸν γυναῖκα πρὸς νέαν ζεῦξαι νέον· 
41390   4.23.111.3 : μακρὰ γὰρ ἰσχὺς μᾶλλον ἀρσένων μένει,
41391   4.23.111.4 : θήλεια δ´ ἥβη θᾶσσον ἐκλείπει δέμας.
41392   4.23.112.1 : Σαπφοῦς (fr. 47 Hiller–Crusius).
41393   4.23.112.2 : Ἀλλ´ ἐὼν φίλος ἁμῖν, λέχος ἄρνυσο νεώτερον.
41394   4.23.112.3 : οὐ γὰρ τλάσομ´ ἐγὼ ξυνοικεῖν ἔσσα γεραιτέρα.
41395   4.23.113.1 : Εὐριπίδου (fr. 1058 N. 2).
41396   4.23.113.2 : Ἐγὼ γὰρ ἕξω λέκτρα αὐτοῖς καλῶς ἔχειν,
41397   4.23.113.3 : δίκαιόν ἐστιν, οἷσι συγγηράσομαι.
41398   4.23.114.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 695 ss.).
41399   4.23.114.2 : Ὡραῖος δὲ γυναῖκα τεὸν ποτὶ οἶκον ἄγεσθαι,
41400   4.23.114.3 : μήτε τριηκόντων ἐτέων μάλα πόλλ´ ἀπολείπων,
41401   4.23.114.4 : μήτ´ ἐπιθεὶς μάλα πολλά· γάμος δέ τοι ὥριος οὗτος·
41402   4.23.114.5 : ἡ δὲ γυνὴ τέτορ´ ἡβῴοι, πέμπτῳ δὲ γαμοῖτο.
41403   4.23.115.1 : Εὐριπίδου Δανάης (fr. 317 N. 2).
41404   4.23.115.2 : Καὶ νῦν παραινῶ πᾶσι τοῖς νεωτέροις
41405   4.23.115.3 : μὴ πρὸς τὸ γῆρας ἀναβολὰς ποιουμένους
41406   4.23.115.4 : σχολῇ τεκνοῦσθαι παῖδας· οὐ γὰρ ἡδονή, 
41407   4.23.115.5 : γυναικί τ´ ἐχθρὸν χρῆμα πρεσβύτης ἀνήρ·
41408   4.23.115.6 : ἀλλ´ ὡς τάχιστα· καὶ γὰρ ἐκτροφαὶ καλαί,
41409   4.23.115.7 : καὶ συννεάζων ἡδὺ παῖς νέῳ πατρί.
41410   4.23.116.1 : Εὐριπίδου Φοίνικι (fr. 807 N. 2).
41411   4.23.116.2 : Πικρὸν νέᾳ γυναικὶ πρεσβύτης ἀνήρ.
41412   4.23.117.1 : Θεοδώρου ὑπὲρ Ἐλπιδηφοριανῆς.
41413   4.23.117.2 : Ἴσμεν δὲ ἅπαντας ἀνθρώπους, ἐπειδὰν ἐξ ἡλικίας
41414   4.23.117.3 : ἄνισαι πρὸς γάμους ὑπενεχθῶσι, πέρα τοῦ μετρίου νεό–
41415   4.23.117.4 : τητος εἰωθότας ἡττᾶσθαι. 
41416   4.24.t.1 : {1ΟΤΙ ΕΝ ΤΟΙΣ ΓΑΜΟΙΣ ΟΥ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΕΙΑΝ ΟΥΔΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟΝ
41417   4.24.t.2 : ΧΡΗ ΣΚΟΠΕΙΝ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ.}1
41418   4.24.118.1 : Διοδώρου (fr. 3 Com. II p. 422 K.).
41419   4.24.118.2 : Ἐγὼ μὲν οὖν τὸν νόμον ἐμαυτῷ τουτονὶ
41420   4.24.118.3 : τίθεμαι δοκιμάζων, ὥσπερ εἴρηται ποεῖν.
41421   4.24.118.4 : κρεῖττον γάρ ἐστιν εὖ τεθραμμένην λαβεῖν
41422   4.24.118.5 : γυναῖκ´ ἄπροικον ἢ κακῶς μετὰ χρημάτων,
41423   4.24.118.6 : τὴν ἐσομένην καὶ ταῦτα μέτοχον τοῦ βίου.
41424   4.24.119.1 : Μενάνδρου (fr. 532 K.).
41425   4.24.119.2 : Καὶ τοῦτον ἡμᾶς τὸν τρόπον γαμεῖν ἔδει
41426   4.24.119.3 : ἅπαντας, ὦ Ζεῦ σῶτερ, ὡς ὠνήμεθα·
41427   4.24.119.4 : οὐκ ἐξετάζειν μὲν τὰ μηθὲν χρήσιμα,
41428   4.24.119.5 : τίς ἦν ὁ πάππος ἧς γαμεῖ, τηθὴ δὲ τίς,
41429   4.24.119.6 : τὸν δὲ τρόπον αὐτῆς τῆς γαμουμένης, μεθ´ ἧς
41430   4.24.119.7 : βιώσεται, μήτ´ † ἐξετάσαι μήτ´ ἰδεῖν·
41431   4.24.119.8 : ἀλλ´ ἐπὶ τράπεζαν μὲν φέρειν τὴν προῖχ´, ἵνα
41432   4.24.119.9 : εἰ τἀργύριον καλόν ἐστι δοκιμαστὴς ἴδῃ, 
41433   4.24.119.10 : ὃ πέντε μῆνας ἔνδον οὐ γενήσεται,
41434   4.24.119.11 : τῆς διὰ βίου δ´ ἔνδον καθεδουμένης ἀεὶ
41435   4.24.119.12 : μὴ δοκιμάσαντα μηδέν, ἀλλ´ εἰκῆ λαβεῖν
41436   4.24.119.13 : ἀγνώμον´, ὀργίλην, χαλεπήν, ἐὰν τύχῃ,
41437   4.24.119.14 : λάλον. περιάξω τὴν ἐμαυτοῦ θυγατέρα
41438   4.24.119.15 : τὴν πόλιν ὅλην· οἱ βουλόμενοι ταύτην λαβεῖν
41439   4.24.119.16 : λαλεῖτε, προσκοπεῖσθε πηλίκον κακὸν
41440   4.24.119.17 : λήψεσθ´· ἀνάγκη γὰρ γυναῖκ´ εἶναι κακόν,
41441   4.24.119.18 : ἀλλ´ εὐτυχὴς ἔσθ´ ὁ μετριώτατον λαβών.
41442   4.24.120.1 : Εὐριπίδου (Andr. 1279 ss.).
41443   4.24.120.2 : Εἰ χρὴ γαμεῖν, χρὴ τὰ ἔκ τε γενναίων γαμεῖν
41444   4.24.120.3 : δοῦναί τ´ ἐς ἐσθλούς, ὅστις εὖ βουλεύεται,
41445   4.24.120.4 : κακῶν δὲ λέκτρων μὴ ´πιθυμίαν ἔχειν,
41446   4.24.120.5 : μηδ´ εἰ ζαχρύσους οἴσεται φερνὰς δόμοις.
41447   4.24.121.1 : Εὐριπίδου Κρήσσαις (fr. 464 N. 2).
41448   4.24.121.2 : Γαμεῖτε νῦν, γαμεῖτε, κᾆτα θνῄσκετε
41449   4.24.121.3 : ἢ φαρμάκοισιν ἐκ γυναικὸς ἢ δόλοις.
41450   4.24.122.1 : (Eur. El. 1097–99)
41451   4.24.122.2 : Ὅστις δὲ πλοῦτον ἢ εὐγένειαν εἰσιδὼν
41452   4.24.122.3 : γαμεῖ πονηράν, μῶρός ἐστι· μικρὰ γὰρ
41453   4.24.122.4 : μεγάλων ἀμείνω, σώφρον´ εἰ δόμοις ἔχει.
41454   4.24.123.1 : Ἱππώνακτος.
41455   4.24.123.2 : ***
41456   4.24.123.3 : Γάμος κράτιστός ἐστιν ἀνδρὶ σώφρονι, 
41457   4.24.123.4 : τρόπον γυναικὸς χρηστὸν ἔνδον λαμβάνειν.
41458   4.24.123.5 : αὕτη γὰρ ἡ προὶξ οἰκίαν σῴζει μόνη.
41459   4.24.124.1 : Ὅστις δὲ † τρυφερῶς τὴν γυναῖκ´ ἄγει λαβών,
41460   4.24.124.2 : συνεργὸν οὗτος ἀντὶ δεσποίνης ἔχει,
41461   4.24.124.3 : εὔνουν, βεβαίαν εἰς ἅπαντα τὸν βίον.
41462   4.24.125.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντης (fr. 662 N. 2).
41463   4.24.125.2 : Πολλοὺς δὲ πλούτῳ καὶ γένει γαυρουμένους
41464   4.24.125.3 : γυνὴ κατῄσχυν´ ἐν δόμοισι νηπία.
41465   4.24.126.1 : Μενάνδρου (fr. 582 K.).
41466   4.24.126.2 : Τὰ μετὰ γυναικὸς εἰσιόντ´ εἰς οἰκίαν
41467   4.24.126.3 : οὐκ ἀσφαλῆ τὴν κτῆσιν οὐδ´ ἱλαρὰν ἔχει.
41468   4.24.127.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπη (fr. 212 N. 2).
41469   4.24.127.2 : Εἰ νοῦς ἔνεστιν· εἰ δὲ μή, τί δεῖ καλῆς
41470   4.24.127.3 : γυναικός, εἰ μὴ τὰς φρένας χρηστὰς ἔχοι; 
41471   4.24.128.1 : Ἀντιφάνους (fr. 329 K.).
41472   4.24.128.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν βαρύτερον τῶν φορτίων
41473   4.24.128.3 : ὄντως γυναικὸς προῖκα πολλὴν φερομένης.
41474   4.24.129.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 207–208).
41475   4.24.129.2 : Φίλτρον δὲ καὶ τόδ´· οὐ τὸ κάλλος, ὦ γύναι,
41476   4.24.129.3 : ἀλλ´ αἱ ἀρεταὶ τέρπουσι τοὺς συνευνέτας.
41477   4.24.130.1 : Μενάνδρου (fr. 585 K.).
41478   4.24.130.2 : Ὅστις γυναῖκ´ ἐπίκληρον ἐπιθυμεῖ λαβεῖν
41479   4.24.130.3 : πλουτοῦσαν, ἤτοι μῆνιν ἐκτίνει θεῶν
41480   4.24.130.4 : ἢ βούλετ´ ἀτυχεῖν μακάριος καλούμενος.
41481   4.22f.131.1 : Εὐριπίδου Μελεάγρῳ (fr. 520 N. 2).
41482   4.22f.131.2 : Ἡγησάμην οὖν εἰ παραζεύξειέ τις
41483   4.22f.131.3 : χρηστῷ πονηρὸν λέκτρον, οὐκ ἂν εὐτεκνεῖν,
41484   4.22f.131.4 : ἐσθλοῖν δ´ ἀπ´ ἀμφοῖν ἐσθλὸν ἂν φῦναι γόνον.
41485   4.22f.132.1 : Εὐριπίδου Μελανίππης (fr. 503 N. 2).
41486   4.22f.132.2 : Μετρίων λέκτρων, μετρίων δὲ γάμων
41487   4.22f.132.3 : μετὰ σωφροσύνης
41488   4.22f.132.4 : κῦρσαι θνητοῖσιν ἄριστον.
41489   4.22f.133.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 639–641).
41490   4.22f.133.2 : Κύδιον βροτοῖς
41491   4.22f.133.3 : πένητα χρηστὸν ἢ κακὸν καὶ πλούσιον
41492   4.22f.133.4 : γαμβρὸν πεπᾶσθαι καὶ φίλον· σὺ δ´ οὐδὲν εἶ.
41493   4.22f.134.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου. 
41494   4.22f.134.2 : Λάκων τῶν πλουτούντων ἐπιεικεῖ νεανίσκῳ καὶ πέ–
41495   4.22f.134.3 : νητι τὴν αὑτοῦ θυγατέρα ἐξέδωκεν. αἰτιωμένων δ´ αὐτὸν
41496   4.22f.134.4 : τῶν συγγενῶν ’ἐγώ‘ ἔφη ’ἐποιησάμην γαμβρὸν πλούσιον
41497   4.22f.134.5 : ἐσόμενον, ἀλλ´ οὐ πένητα‘.
41498   4.22f.135.1 : Πλουτάρχου ἐκ τῶν Γαμικῶν παραγ–
41499   4.22f.135.2 : γελμάτων (p. 139 F).
41500   4.22f.135.3 : Ὥσπερ ἐσόπτρου κατεσκευασμένου χρυσῷ καὶ λίθοις
41501   4.22f.135.4 : ὄφελος οὐδέν ἐστιν, εἰ μὴ δείκνυσι τὴν μορφὴν ὁμοίαν,
41502   4.22f.135.5 : οὕτως οὐδὲ πλουσίας γαμετῆς ὄνησις, εἰ μὴ παρέχει τὸν
41503   4.22f.135.6 : βίον ὅμοιον τῷ ἀνδρὶ καὶ σύμφωνον τὸ ἦθος. 
41504   4.23.t.1 : {1ΨΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ.}1
41505   4.23.136.1 : Εὐριπίδου (fr. 1059 N. 2).
41506   4.23.136.2 : Δεινὴ μὲν ἀλκὴ κυμάτων θαλασσίων,
41507   4.23.136.3 : δειναὶ δὲ ποταμοῦ καὶ πυρὸς θερμοῦ πνοαί,
41508   4.23.136.4 : δεινὸν δὲ πενία, δεινὰ δ´ ἄλλα μυρία,
41509   4.23.136.5 : ἀλλ´ οὐδὲν οὕτω δεινὸν ὡς γυνὴ κακόν·
41510   4.23.136.6 : οὐδ´ ἂν γένοιτο γράμμα τοιοῦτον γραφῇ,
41511   4.23.136.7 : οὐδ´ ἂν λόγος δείξειεν· εἰ δέ του θεῶν
41512   4.23.136.8 : τόδ´ ἐστὶ πλάσμα, δημιουργὸς ὢν κακῶν
41513   4.23.136.9 : μέγιστος ἴστω καὶ βροτοῖσι δυσμενής.
41514   4.23.137.1 : Μενάνδρου (fr. 745 K.).
41515   4.23.137.2 : Ἔστι δὲ
41516   4.23.137.3 : γυνὴ λέγουσα χρήσθ´ ὑπερβάλλων φόβος. 
41517   4.23.138.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ ( 664 ss.).
41518   4.23.138.2 : Ὄλοισθε. μισῶν δ´ οὔποτ´ ἐμπλησθήσομαι
41519   4.23.138.3 : γυναῖκας, οὐδ´ εἴ φησί τίς μ´ ἀεὶ λέγειν·
41520   4.23.138.4 : ἀεὶ γὰρ οὕτως εἰσὶ κἀκεῖναι κακαί.
41521   4.23.138.5 : ἤ νύν τις αὐτὰς σωφρονεῖν διδαξάτω,
41522   4.23.138.6 : ἢ κἄμ´ ἐάτω ταῖσδ´ ἐπεμβαίνειν ἀεί.
41523   4.23.139.1 : Μενάνδρου (fr. 800 K.).
41524   4.23.139.2 : Ἔργον γυναικὸς ἐκ λόγου πίστιν λαβεῖν.
41525   4.23.140.1 : Εὐριπίδου Οἰδίποδος (fr. 544 N. 2).
41526   4.23.140.2 : Ἄλλως δὲ πάντων δυσμαχώτατον γυνή.
41527   4.23.141.1 : (Eur. fr. 1060 N. 2)
41528   4.23.141.2 : Ἐχθροῖσιν εἴη πολεμίαν δάμαρτ´ ἔχειν.
41529   4.23.142.1 : Μενάνδρου (fr. 801 K.).
41530   4.23.142.2 : Ὡς ἔστ´ ἄπιστον ἡ γυναικεία φύσις.
41531   4.23.143.1 : Εὐριπίδου Μηδείας ( 263 ss.).
41532   4.23.143.2 : Γυνὴ γάρ ἐστι τἄλλα μὲν φόβου πλέα,
41533   4.23.143.3 : κακὴ δ´ ἐς ἀλκὴν καὶ σίδηρον εἰσορᾶν· 
41534   4.23.143.4 : ὅταν δ´ ἐς εὐνὴν ἠδικημένη κυρῇ,
41535   4.23.143.5 : οὐκ ἔστιν ἄλλη φρὴν μιαιφονωτέρα.
41536   4.23.144.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 1178 ss.).
41537   4.23.144.2 : Ὅστις γυναῖκας τῶν πρὶν εἴρηκεν κακῶς
41538   4.23.144.3 : ἢ νῦν λέγει τις ἢ πάλιν μέλλει λέγειν,
41539   4.23.144.4 : ἅπαντα ταῦτα συντιθεὶς ἐγὼ φράσω·
41540   4.23.144.5 : γένος γὰρ οὔτε πόντος οὔτε γῆ τρέφει
41541   4.23.144.6 : τοιόνδ´· ὁ δ´ ἀεὶ συντυχὼν ἐπίσταται.
41542   4.23.145.1 : Ὁμήρου (Od. XV 20).
41543   4.23.145.2 : Οἶσθα γὰρ οἷος θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι γυναικός·
41544   4.23.145.3 : κείνου βούλεται οἶκον ὀφέλλειν ὅς κεν ὀπύοι.
41545   4.23.145.4 : παίδων δὲ προτέρων καὶ κουριδίοιο φίλοιο
41546   4.23.145.5 : οὐκέτι μέμνηται τεθνειότος οὐδὲ μεταλλᾷ.
41547   4.23.146.1 : Εὐριπίδου Μελανίππης (fr. 498 N. 2).
41548   4.23.146.2 : Πλὴν τῆς τεκούσης θῆλυ πᾶν μισῶ γένος.
41549   4.23.147.1 : Ἡσιόδου (op. 375).
41550   4.23.147.2 : Ὃς δὲ γυναικὶ πέποιθε, πέποιθ´ ὅ γε φηλήτῃσιν.
41551   4.23.148.1 : Εὐριπίδου Δανάης (fr. 318 N. 2).
41552   4.23.148.2 : Γυνὴ γὰρ ἐξελθοῦσα πατρῴων δόμων
41553   4.23.148.3 : οὐ τῶν τεκόντων ἐστίν, ἀλλὰ τοῦ λέχους. 
41554   4.23.149.1 : Ἀλέξιδος (fr. 302 K.).
41555   4.23.149.2 : Οὐκ ἔστ´ ἀναισχυντότερον οὐθὲν θηρίον
41556   4.23.149.3 : γυναικός· ἀπ´ ἐμαυτῆς ἐγὼ τεκμαίρομαι.
41557   4.23.150.1 : Εὐριπίδου Ἀλόπης (fr. 108 N. 2).
41558   4.23.150.2 : Γυνὴ γυναικὶ σύμμαχος πέφυκέ πως·
41559   4.23.151.1 : Μενάνδρου (Epitr. 347–49 Lef.).
41560   4.23.151.2 : Καὶ διαλογίζομ´ ὁ κακοδαίμων, προσδοκῶν
41561   4.23.151.3 : χάριν κομιεῖσθαι παρὰ γυναικός· μὴ μόνον
41562   4.23.151.4 : κακόν τι προσλάβοιμι, καὶ κάλλιστ´ ἔχει.
41563   4.23.152.1 : (Trag. adesp. fr. 543 N. 2)
41564   4.23.152.2 : Οὐκ ἐν γυναικὶ φύεται πιστὴ χάρις.
41565   4.23.153.1 : Εὐριπίδου Αὔγης (fr. 276 N. 2).
41566   4.23.153.2 : Γυναῖκές ἐσμεν· τὰ μὲν ὄκνῳ νικώμεθα,
41567   4.23.153.3 : τὰ δ´ οὐκ ἂν ἡμῶν θράσος ὑπερβάλοιτό τις.
41568   4.23.154.1 : Ἀλέξιδος (fr. 339 K.). 
41569   4.23.154.2 : Οὐκ ἔστιν οὔτε τεῖχος οὔτε χρήματα
41570   4.23.154.3 : οὐδ´ ἄλλο δυσφύλακτον οὐδὲν ὡς γυνή.
41571   4.23.155.1 : Εὐριπίδου Αἰόλου (fr. 36 N. 2).
41572   4.23.155.2 : Γυναῖκα δ´ ὅστις παύσεται λέγων κακῶς,
41573   4.23.155.3 : δύστηνος ἆρα κοὐ σοφὸς κεκλήσεται.
41574   4.23.156.1 : Μενάνδρου (fr. 652 K.).
41575   4.23.156.2 : Τότε τὰς γυναῖκας δεδιέναι μάλιστα δεῖ,
41576   4.23.156.3 : ὅταν 〈τι〉 περιπλάττωσι τοῖς χρηστοῖς λόγοις.
41577   4.23.157.1 : Εὐριπίδου Αἰγέως (fr. 4 N. 2).
41578   4.23.157.2 : Πέφυκε γάρ πως παισὶ πολέμιον γυνὴ
41579   4.23.157.3 : τοῖς πρόσθεν ἡ ζυγεῖσα δευτέρῳ πατρί.
41580   4.23.158.1 : Μενάνδρου (fr. 802 K.).
41581   4.23.158.2 : Πολὺ χεῖρόν ἐστιν ἐρεθίσαι γραῦν ἢ κύνα.
41582   4.23.159.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 85).
41583   4.23.159.2 : Πολλὰς ἂν εὕροις μηχανάς· γυνὴ γὰρ εἶ.
41584   4.23.160.1 : Μενάνδρου (fr. 653 K.).
41585   4.23.160.2 : Οὐδέποθ´ ἑταίρα τοῦ καλῶς πεφρόντικεν, 
41586   4.23.160.3 : ᾗ τὸ κακόηθες πρόσοδον εἴωθεν ποιεῖν.
41587   4.23.161.1 : Εὐριπίδου Αἰγέως (fr. 3 N. 2).
41588   4.23.161.2 : Δειλῶν γυναῖκες δεσποτῶν θρασύστομοι.
41589   4.23.162.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 94 s.).
41590   4.23.162.2 : Γυναιξὶ τέρψις τῶν παρεστώτων κακῶν
41591   4.23.162.3 : ἀνὰ στόμ´ ἀεὶ καὶ διὰ γλώσσης ἔχειν.
41592   4.23.163.1 : Μενάνδρου (fr. 803 K.).
41593   4.23.163.2 : Φύσει γυνὴ δυσάνιόν ἐστι καὶ πικρόν.
41594   4.23.164.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 181 s.).
41595   4.23.164.2 : Ἐπίφθονόν τι χρῆμα θηλείας φρενὸς
41596   4.23.164.3 : καὶ ξυγγάμοισι δυσμενὲς μάλιστ´ ἀεί.
41597   4.23.165.1 : Ἡσιόδου Θεογονίας ( 591 ss.).
41598   4.23.165.2 : Τῆς γὰρ ὀλώιόν ἐστι γένος καὶ φῦλα γυναικῶν,
41599   4.23.165.3 : πῆμα μέγα θνητοῖσι σὺν ἀνδράσι ναιετάουσιν
41600   4.23.165.4 : οὐλομένης πενίης οὐ σύμφοροι, ἀλλὰ κόροιο.
41601   4.23.166.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 269 ss).
41602   4.23.166.2 : Πέποιθα. δεινὸν δ´ ἑρπετῶν μὲν ἀγρίων
41603   4.23.166.3 : ἄκη βροτοῖσι θεῶν καταστῆσαί τινα·
41604   4.23.166.4 : ἃ δ´ ἔστ´ ἐχίδνης καὶ πυρὸς περαιτέρω,
41605   4.23.166.5 : οὐδεὶς γυναικὸς φάρμακ´ ἐξεύρηκέ πω
41606   4.23.166.6 : κακῆς· τοσοῦτον ἐσμὲν ἀνθρώποις κακόν. 
41607   4.23.167.1 : Ἀντιφάνους (fr. 251 K.).
41608   4.23.167.2 : Ἐγὼ γυναικὶ δ´ ἕν τι πιστεύω μόνον,
41609   4.23.167.3 : ἐπὰν ἀποθάνῃ μὴ βιώσεσθαι πάλιν,
41610   4.23.167.4 : τὰ δ´ ἄλλ´ ἀπιστῶ πάνθ´ ἕως ἂν ἀποθάνῃ.
41611   4.23.168.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντης (Stheneb.
41612   4.23.168.2 : fr. 666 N. 2).
41613   4.23.168.3 : Ὦ παγκακίστη καὶ γυνή· τί γὰρ λέγων
41614   4.23.168.4 : μεῖζόν σε τοῦδ´ ὄνειδος ἐξείποι τις ἄν;
41615   4.23.169.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 57 s.).
41616   4.23.169.2 : Τοῖς δ´ ἐγὼ ἀντὶ πυρὸς δώσω κακόν, ᾧ κεν ἅπαντες
41617   4.23.169.3 : τέρπωνται κατὰ θυμὸν ἑὸν κακὸν ἀμφαγαπῶντες.
41618   4.23.170.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 67 s.).
41619   4.23.170.2 : Ἐν δὲ θέμεν κύνεόν τε νόον καὶ ἐπίκλοπον ἦθος
41620   4.23.170.3 : 〈Ἑρμείην ἤνωγε, διάκτορον Ἀργεϊφόντην〉.
41621   4.23.171.1 : (Hes. op. 77 s.)
41622   4.23.171.2 : Ἐν δ´ ἄρα οἱ στήθεσσι διάκτορος Ἀργεϊφόντης 
41623   4.23.171.3 : ψεύδεά θ´ αἱμυλίους τε λόγους καὶ ἐπίκλοπον ἦθος.
41624   4.23.172.1 : Εὐριπίδου Δανάης (fr. 321 N. 2).
41625   4.23.172.2 : Ἦν γάρ τις αἶνος, ὡς γυναιξὶ μὲν τέχναι
41626   4.23.172.3 : μέλουσι, λόγχῃ δ´ ἄνδρες εὐστοχώτεροι.
41627   4.23.172.4 : εἰ γὰρ δόλοισιν ἦν τὸ νικητήριον,
41628   4.23.172.5 : ἡμεῖς ἂν ἀνδρῶν εἴχομεν τυραννίδα.
41629   4.23.173.1 : Σοφοκλέους Ἐπίγονοι ( 187 N. 2).
41630   4.23.173.2 : Ὦ πᾶν σὺ τολμήσασα καὶ πέρα, γύναι,
41631   4.23.173.3 : κάκιον ἄλλ´ οὐκ ἔστιν οὐδ´ ἔσται ποτὲ
41632   4.23.173.4 : γυναικός, [ἢ] εἴ τι πῆμα γίγνεται βροτοῖς.
41633   4.23.174.1 : Εὐριπίδου Δανάης (fr. 319 N. 2).
41634   4.23.174.2 : Συμμαρτυρῶ σοι· πανταχοῦ λελείμμεθα
41635   4.23.174.3 : πᾶσαι γυναῖκες ἀρσένων ἀεὶ δίχα.
41636   4.23.175.1 : Ἀντιφάνους (fr. 252 K.).
41637   4.23.175.2 : Ὀφθαλμιῶν ἄνθρωπος ἰσχυρῶς, κακὰ
41638   4.23.175.3 : πάμπολλα πάσχων, ἓν ἀγαθὸν πάσχει μόνον,
41639   4.23.175.4 : ὅτι οὐχ ὁρᾷ γυναῖκα τοῦτον τὸν χρόνον.
41640   4.23.176.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ (fr. 429 N. 2). 
41641   4.23.176.2 : ΧΟΡ. Ἀντὶ πυρὸς γὰρ ἄλλο πῦρ
41642   4.23.176.3 : μεῖζον ἐβλάστομεν γυναῖ–
41643   4.23.176.4 : κες πολὺ δυσμαχώτερον.
41644   4.23.177.1 : Φιλίσκου Φιλαργύρων (fr. 1 Com.
41645   4.23.177.2 : II p. 443 K.).
41646   4.23.177.3 : Εἰς τὸ μεταπεῖσαι ῥᾳδίως ἃ βούλεται
41647   4.23.177.4 : πιθανοὺς ἔχειν εἴωθεν ἡ κλίνη λόγους.
41648   4.23.178.1 : Σοφοκλέους (fr. 857 N. 2).
41649   4.23.178.2 : Κατ´ ὀρφανὸν γὰρ οἶκον ἀνδρόφρων γυνή.
41650   4.23.179.1 : Μενάνδρου (fr. 804 K.).
41651   4.23.179.2 : Ὅπου γυναῖκές εἰσι, πάντ´ ἐκεῖ κακά.
41652   4.23.180.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ (fr. 440 N. 2).
41653   4.23.180.2 : Θησεῦ, παραινῶ σοὶ τὸ λῷστον, 〈εἰ〉 φρονεῖς,
41654   4.23.180.3 : γυναικὶ πείθου μηδὲ τἀληθῆ κλύων.
41655   4.23.181.1 : Ὑποβολιμαίου (Men. fr. 488 K.).
41656   4.23.181.2 : Πολλῶν κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν θηρίων
41657   4.23.181.3 : ὄντων κάκιστόν ἐστι θηρίον γυνή.
41658   4.23.182.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῦς (fr. 401 N. 2).
41659   4.23.182.2 : Φεῦ,
41660   4.23.182.3 : ὅσῳ τὸ θῆλυ δυστυχέστερον γένος
41661   4.23.182.4 : πέφυκεν ἀνδρῶν· ἔν τε τοῖσι γὰρ καλοῖς
41662   4.23.182.5 : πολλῷ λέλειπται κἀπὶ τοῖς αἰσχροῖς πλέον. 
41663   4.22g.183.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῦς (fr. 400 N. 2).
41664   4.22g.183.2 : Ὦ θνητὰ πράγματ´, ὦ γυναικεῖαι φρένες·
41665   4.22g.183.3 : ὅσον νόσημα τὴν Κύπριν κεκτήμεθα.
41666   4.22g.184.1 : Μενάνδρου (fr. 746 K.).
41667   4.22g.184.2 : Οὐ πάνυ
41668   4.22g.184.3 : εἴωθ´ ἀληθὲς οὐδὲ ἓν λέγειν γυνή.
41669   4.22g.185.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείας (T. 1032).
41670   4.22g.185.2 : Δειναὶ μὲν αἱ γυναῖκες εὑρίσκειν τέχνας.
41671   4.22g.186.1 : Εὐριπίδου Μηδείας ( 230 ss.).
41672   4.22g.186.2 : Πάντων δ´ ὅς´ ἔστ´ ἔμψυχα καὶ γνώμην ἔχει.
41673   4.22g.186.3 : γυναῖκές ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν·
41674   4.22g.186.4 : ἃς πρῶτα μὲν δεῖ χρημάτων ὑπερβολῇ
41675   4.22g.186.5 : πόσιν πρίασθαι δεσπότην τε σώματος
41676   4.22g.186.6 : λαβεῖν· κακοῦ γὰρ τοῦτό γ´ ἄλγιον κακόν.
41677   4.22g.187.1 : Εὐριπίδου Οἰδίπους (fr. 546 N. 2).
41678   4.22g.187.2 : Κακίων ἄλοχος,
41679   4.22g.187.3 : κἂν ὁ κάκιστος
41680   4.22g.187.4 : γήμῃ τὴν εὐδοκιμοῦσαν.
41681   4.22g.188.1 : Εὐριπίδου Μελέαγρος (fr. 522 N. 2). 
41682   4.22g.188.2 : Εἰ κερκίδων μὲν ἀνδράσιν μέλοι πόνος,
41683   4.22g.188.3 : γυναιξὶ δ´ ὅπλων ἐμπέσοιεν ἡδοναί·
41684   4.22g.188.4 : ἐκ τῆς ἐπιστήμης γὰρ ἐκπεπτωκότες
41685   4.22g.188.5 : κεῖνοί τ´ ἂν οὐδὲν εἶεν οὔθ´ ἡμεῖς ἔτι.
41686   4.22g.189.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτου ( 616 ss.).
41687   4.22g.189.2 : Ὦ Ζεῦ, τί δὴ κίβδηλον ἀνθρώποις κακὸν
41688   4.22g.189.3 : γυναῖκας εἰς φῶς ἡλίου κατῴκισας;
41689   4.22g.189.4 : εἰ γὰρ βρότειον ἤθελες σπεῖραι γένος,
41690   4.22g.189.5 : οὐκ ἐκ γυναικῶν χρῆν παρασχέσθαι τόδε,
41691   4.22g.189.6 : ἀλλ´ ἀντιθέντας σοῖσιν ἐν ναοῖς βροτοὺς
41692   4.22g.189.7 : ἢ χαλκὸν ἢ σίδηρον ἢ χρυσοῦ βάρος
41693   4.22g.189.8 : παίδων πρίασθαι σπέρμα τοῦ τιμήματος.
41694   4.22g.190.1 : Εὐριπίδου Μελέαγρος (fr. 528 N. 2).
41695   4.22g.190.2 : Μισῶ γυναῖκα ..., ἐκ πασῶν δὲ σέ, 
41696   4.22g.190.3 : ἥτις πονηρὰ τἄργ´ ἔχους´ 〈εἶτ´〉 εὖ λέγεις.
41697   4.22g.191.1 : Εὐριπίδου Φοίνικι (fr. 808 N. 2).
41698   4.22g.191.2 : Γυνή τε πάντων ἀγριώτατον κακόν.
41699   4.22g.192.1 : Φωκυλίδου (fr. 3 Bergk).
41700   4.22g.192.2 : Καὶ τόδε Φωκυλίδεω· τετόρων ἀπὸ τῶνδε γένοντο
41701   4.22g.192.3 : φῦλα γυναικείων· ἡ μὲν κυνός, ἡ δὲ μελίσσης,
41702   4.22g.192.4 : ἡ δὲ συὸς βλοσυρῆς, ἡ δ´ ἵππου χαιτηέσσης.
41703   4.22g.192.5 : εὔφορος ἥδε, ταχεῖα, περίδρομος, εἶδος ἀρίστη·
41704   4.22g.192.6 : ἡ δὲ συὸς βλοσυρῆς οὔτ´ ἂν κακὴ οὐδὲ μὲν ἐσθλή·
41705   4.22g.192.7 : ἡ δὲ κυνὸς χαλεπή τε καὶ ἄγριος· ἡ δὲ μελίσσης
41706   4.22g.192.8 : οἰκονόμος τ´ ἀγαθὴ καὶ ἐπίσταται ἐργάζεσθαι·
41707   4.22g.192.9 : ἧς εὔχου, φίλ´ ἑταῖρε, λαχεῖν γάμου ἱμερόεντος.
41708   4.22g.193.1 : Σιμωνίδου (Semon. fr. 7 Bergk).
41709   4.22g.193.2 : Χωρὶς γυναικὸς θεὸς ἐποίησεν νόον
41710   4.22g.193.3 : τὰ πρῶτα· τὴν μὲν ἐξ ὑὸς τανύτριχος,
41711   4.22g.193.4 : τῇ πάντ´ ἀν´ οἶκον βορβόρῳ πεφυρμένα
41712   4.22g.193.5 : ἄκοσμα κεῖται καὶ κυλίνδεται χαμαί·
41713   4.22g.193.6 : αὐτὴ δ´ ἄλουτος ἀπλύτοις´ ἐν εἵμασιν
41714   4.22g.193.7 : ἐν κοπρίῃσιν ἡμένη πιαίνεται.
41715   4.22g.193.8 : Τὴν δ´ ἐξ ἀλιτρῆς θεὸς ἔθηκ´ ἀλώπεκος
41716   4.22g.193.9 : γυναῖκα, πάντων ἴδριν· οὐδέ μιν κακῶν
41717   4.22g.193.10 : λέληθεν οὐδὲν οὐδὲ τῶν ἀμεινόνων. 
41718   4.22g.193.11 : τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν εἶπε πολλάκις κακόν,
41719   4.22g.193.12 : τὸ δ´ ἐσθλόν· ὀργὴν δ´ ἄλλοτ´ ἀλλοίην ἔχει.
41720   4.22g.193.13 : Τὴν δ´ ἐκ κυνὸς λιτοργόν, αὐτομήτορα,
41721   4.22g.193.14 : ἣ πάντ´ ἀκοῦσαι, πάντα δ´ εἰδέναι θέλει,
41722   4.22g.193.15 : πάντῃ δὲ παπταίνουσα καὶ πλανωμένη
41723   4.22g.193.16 : λέληκεν, ἢν καὶ μηδέν´ ἀνθρώπων ὁρᾷ.
41724   4.22g.193.17 : παύσειε δ´ ἄν μιν οὔτ´ ἀπειλήσας ἀνήρ,
41725   4.22g.193.18 : οὐδ´ εἰ χολωθεὶς ἐξαράξειεν λίθῳ
41726   4.22g.193.19 : ὀδόντας, οὐδ´ ἂν μειλίχως μυθεύμενος,
41727   4.22g.193.20 : οὐδ´ εἰ παρὰ ξείνοισιν ἡμένη τύχοι·
41728   4.22g.193.21 : ἀλλ´ ἐμπέδως ἄπρηκτον αὐονὴν ἔχει.
41729   4.22g.193.22 : Τὴν δὲ πλάσαντες γηίνην Ὀλύμπιοι
41730   4.22g.193.23 : ἔδωκαν ἀνδρὶ πηρόν· οὔτε γὰρ κακὸν
41731   4.22g.193.24 : οὔτ´ ἐσθλὸν οὐδὲν οἶδε τοιαύτη γυνή·
41732   4.22g.193.25 : ἔργων δὲ μοῦνον ἐσθίειν ἐπίσταται·
41733   4.22g.193.26 : κοὐδ´ ἢν κακὸν χειμῶνα ποιήσῃ θεός,
41734   4.22g.193.27 : ῥιγῶσα δίφρον ἆσσον ἕλκεται πυρός.
41735   4.22g.193.28 : Τὴν δ´ ἐκ θαλάσσης, ἣ δύ´ ἐν φρεσὶν νοεῖ·
41736   4.22g.193.29 : τὴν μὲν γελᾷ τε καὶ γέγηθεν ἡμέρην·
41737   4.22g.193.30 : ἐπαινέσει μιν ξεῖνος ἐν δόμοις´ ἰδών·
41738   4.22g.193.31 : ’οὐκ ἔστιν ἄλλη τῆσδε λωίων γυνὴ
41739   4.22g.193.32 : ἐν πᾶσιν ἀνθρώποισιν οὐδὲ καλλίων.‘
41740   4.22g.193.33 : τὴν δ´ οὐκ ἀνεκτὸς οὐδ´ ἐν ὀφθαλμοῖς´ ἰδεῖν 
41741   4.22g.193.34 : οὔτ´ ἆσσον ἐλθεῖν, ἀλλὰ μαίνεται τότε
41742   4.22g.193.35 : ἄπλητον ὥσπερ ἀμφὶ τέκνοισιν κύων.
41743   4.22g.193.36 : ἀμείλιχος δὲ πᾶσι κἀποθυμίη
41744   4.22g.193.37 : ἐχθροῖσιν ἶσα καὶ φίλοισι γίγνεται·
41745   4.22g.193.38 : ὥσπερ θάλασσα πολλάκις μὲν ἀτρεμὴς
41746   4.22g.193.39 : ἕστηκ´ ἀπήμων, χάρμα ναύτῃσιν μέγα,
41747   4.22g.193.40 : θέρεος ἐν ὥρῃ, πολλάκις δὲ μαίνεται
41748   4.22g.193.41 : βαρυκτύποισι κύμασιν φορευμένη.
41749   4.22g.193.42 : ταύτῃ μάλιστ´ ἔοικε τοιαύτη γυνὴ
41750   4.22g.193.43 : ὀργήν· φυὴν δὲ πόντος ἀλλοίην ἔχει.
41751   4.22g.193.44 : Τὴν δ´ ἔκ † τε σποδιῆς καὶ παλιντριβέος ὄνου,
41752   4.22g.193.45 : ἣ σύν τ´ ἀνάγκῃ σύν τ´ ἐνιπῇσιν μόγις
41753   4.22g.193.46 : ἔστερξεν ὦν ἅπαντα καὶ πονήσατο
41754   4.22g.193.47 : ἀρεστά· τόφρα δ´ ἐσθίει μὲν ἐν μυχῷ
41755   4.22g.193.48 : προνύξ, προῆμαρ, ἐσθίει δ´ ἐπ´ ἐσχάρῃ.
41756   4.22g.193.49 : ὁμῶς δὲ καὶ πρὸς ἔργον ἀφροδίσιον
41757   4.22g.193.50 : ἐλθόντ´ ἑταῖρον ὁντινῶν ἐδέξατο.
41758   4.22g.193.51 : Τὴν δ´ ἐκ γαλῆς, δύστηνον οἰζυρὸν γένος.
41759   4.22g.193.52 : κείνῃ γὰρ οὔ τι καλὸν οὐδ´ ἐπίμερον
41760   4.22g.193.53 : πρόσεστιν οὐδὲ τερπνὸν οὐδ´ ἐράσμιον·
41761   4.22g.193.54 : εὐνῆς δ´ ἀληνής ἐστιν ἀφροδισίης, 
41762   4.22g.193.55 : τὸν δ´ ἄνδρα τὸν παρόντα ναυσίῃ διδοῖ·
41763   4.22g.193.56 : κλέπτουσα δ´ ἔρδει πολλὰ γείτονας κακά,
41764   4.22g.193.57 : ἄθυστα δ´ ἱρὰ πολλάκις κατεσθίει.
41765   4.22g.193.58 : Τὴν δ´ ἵππος ἁβρὴ χαιτέεσς´ ἐγείνατο,
41766   4.22g.193.59 : ἣ δούλι´ ἔργα καὶ δύην περιτρέπει,
41767   4.22g.193.60 : κοὔτ´ ἂν μύλης ψαύσειεν οὔτε κόσκινον
41768   4.22g.193.61 : ἄρειεν οὔτε κόπρον ἐξ οἴκου βάλοι,
41769   4.22g.193.62 : οὔτε πρὸς ἰπνὸν ἀσβόλην ἀλευμένη
41770   4.22g.193.63 : ἵζοιτ´· ἀνάγκῃ δ´ ἄνδρα ποιεῖται φίλον.
41771   4.22g.193.64 : λοῦται δὲ πάσης ἡμέρης ἄπο ῥύπον
41772   4.22g.193.65 : δίς, ἄλλοτε τρίς, καὶ μύροις´ ἀλείφεται·
41773   4.22g.193.66 : αἰεὶ δὲ χαίτην ἐκτενισμένην φορεῖ
41774   4.22g.193.67 : βαθεῖαν, ἀνθέμοισιν ἐσκιασμένην.
41775   4.22g.193.68 : καλὸν μὲν ὦν θέημα τοιαύτη γυνὴ
41776   4.22g.193.69 : ἄλλοισι· τῷ δ´ ἔχοντι γίγνεται κακόν,
41777   4.22g.193.70 : ἢν μή τις ἢ τύραννος ἢ σκηπτοῦχος ᾖ,
41778   4.22g.193.71 : ὅστις τοιούτοις θυμὸν ἀγλαΐζεται.
41779   4.22g.193.72 : Τὴν δ´ ἐκ πιθήκου· τοῦτο δὴ διακριδὸν
41780   4.22g.193.73 : Ζεὺς ἀνδράσιν μέγιστον ὤπασεν κακόν.
41781   4.22g.193.74 : αἴσχιστα μὲν πρόσωπα· τοιαύτη γυνὴ 
41782   4.22g.193.75 : εἶσιν δι´ ἄστεος πᾶσιν ἀνθρώποις γέλως·
41783   4.22g.193.76 : ἐπ´ αὐχένα βραχεῖα, κινεῖται μόγις,
41784   4.22g.193.77 : ἄπυγος, αὐόκωλος· ἆ τάλας ἀνήρ,
41785   4.22g.193.78 : ὅστις κακὸν τοιοῦτον ἀγκαλίζεται.
41786   4.22g.193.79 : δήνεα δὲ πάντα καὶ τρόπους ἐπίσταται,
41787   4.22g.193.80 : ὥσπερ πίθηκος, οὐδέ οἱ γέλως μέλει·
41788   4.22g.193.81 : οὐδ´ ἄν τιν´ εὖ ἔρξειεν, ἀλλὰ τοῦτ´ ὁρᾷ
41789   4.22g.193.82 : καὶ τοῦτο πᾶσαν ἡμέρην βουλεύεται,
41790   4.22g.193.83 : ὅκως τιν´ ὡς μέγιστον ἔρξειεν κακόν.
41791   4.22g.193.84 : Τὴν δ´ ἐκ μελίσσης· τήν τις εὐτυχεῖ λαβών·
41792   4.22g.193.85 : κείνῃ γὰρ οἴῃ μῶμος οὐ προσιζάνει.
41793   4.22g.193.86 : θάλλει δ´ ὑπ´ αὐτῆς κἀπαέξεται βίος·
41794   4.22g.193.87 : φίλη δὲ σὺμ φιλεῦντι γηράσκει πόσει,
41795   4.22g.193.88 : τεκοῦσα καλὸν κὠνομάκλυτον γένος·
41796   4.22g.193.89 : κἀριπρεπὴς μὲν ἐν γυναιξὶ γίγνεται
41797   4.22g.193.90 : πάσῃσι, θείη δ´ ἀμφιδέδρομεν χάρις·
41798   4.22g.193.91 : οὐδ´ ἐν γυναιξὶν ἥδεται καθημένη,
41799   4.22g.193.92 : ὅκου λέγουσιν ἀφροδισίους λόγους.
41800   4.22g.193.93 : τοίας γυναῖκας ἀνδράσιν χαρίζεται
41801   4.22g.193.94 : Ζεὺς τὰς ἀρίστας καὶ πολυφραδεστάτας.
41802   4.22g.193.95 : Τὰ δ´ ἄλλα φῦλα ταῦτα μηχανῇ Διὸς
41803   4.22g.193.96 : ἔστιν τε πάντα καὶ παρ´ ἀνδράσιν μένει.
41804   4.22g.193.97 : Ζεὺς γὰρ μέγιστον τοῦτ´ ἐποίησεν κακόν,
41805   4.22g.193.98 : γυναῖκας· ἤν τι καὶ δοκῶσιν ὠφελεῖν, 
41806   4.22g.193.99 : ἔχοντί τοι μάλιστα γίγνεται κακόν.
41807   4.22g.193.100 : οὐ γάρ κοτ´ εὔφρων ἡμέρην διέρχεται
41808   4.22g.193.101 : ἅπασαν, ὅστις σὺν γυναικὶ † πέλεται,
41809   4.22g.193.102 : οὐδ´ αἶψα λιμὸν οἰκίης ἀπώσεται,
41810   4.22g.193.103 : ἐχθρὸν συνοικητῆρα, δυσμενέα θεῶν.
41811   4.22g.193.104 : ἀνὴρ δ´ ὅταν μάλιστα θυμηδεῖν δοκῇ
41812   4.22g.193.105 : κατ´ οἶκον ἢ θεοῦ μοῖραν ἢ ἀνθρώπου χάριν,
41813   4.22g.193.106 : εὑροῦσα μῶμον ἐς μάχην κορύσσεται.
41814   4.22g.193.107 : ὅκου γυνὴ γάρ ἐστιν, οὐδ´ ἐς οἰκίην
41815   4.22g.193.108 : ξεῖνον μολόντα προφρόνως δεχοίατο.
41816   4.22g.193.109 : ἥτις δέ τοι μάλιστα σωφρονεῖν δοκεῖ,
41817   4.22g.193.110 : αὕτη μέγιστα τυγχάνει λωβωμένη·
41818   4.22g.193.111 : κεχηνότος γὰρ ἀνδρός—οἱ δὲ γείτονες
41819   4.22g.193.112 : χαίρους´ ὁρῶντες καὶ τόν, ὡς ἁμαρτάνει.
41820   4.22g.193.113 : τὴν ἣν δ´ ἕκαστος αἰνέσει μεμνημένος
41821   4.22g.193.114 : γυναῖκα, τὴν δὲ τοὐτέρου μωμήσεται·
41822   4.22g.193.115 : ἴσην δ´ ἔχοντες μοῖραν οὐ γιγνώσκομεν.
41823   4.22g.193.116 : Ζεὺς γὰρ μέγιστον τοῦτ´ ἐποίησεν κακόν,
41824   4.22g.193.117 : καὶ δεσμὸν ἀμφέθηκεν ἄρρηκτον πέδῃ,
41825   4.22g.193.118 : ἐξ οὗτε τοὺς μὲν Ἀΐδης ἐδέξατο
41826   4.22g.193.119 : γυναικὸς εἵνεκ´ ἀμφιδηριωμένους,
41827   4.22g.193.120 : *** 
41828   4.22g.194.1 : Εὐριπίδου Μηδείας ( 408 s.).
41829   4.22g.194.2 : Γυναῖκες ἐς μὲν ἔσθλ´ ἀμηχανώταται,
41830   4.22g.194.3 : κακῶν δὲ πάντων τέκτονες σοφώταται.
41831   4.22g.195.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 568 ss.).
41832   4.22g.195.2 : Οὐδ´ ἂν σὺ φαίης, εἴ σε μὴ κνίζοι λέχος.
41833   4.22g.195.3 : ἀλλ´ εἰς τοσοῦτον ἥκεθ´ ὥστ´ ὀρθουμένης
41834   4.22g.195.4 : εὐνῆς γυναῖκες πάντ´ ἔχειν νομίζετε.
41835   4.22g.196.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστης ( 605 s.).
41836   4.22g.196.2 : Ἀεὶ γυναῖκες ἐμποδὼν ταῖς συμφοραῖς
41837   4.22g.196.3 : ἔφυσαν ἀνδρῶν πρὸς τὸ δυστυχέστατον.
41838   4.22g.197.1 : Εὐριπίδου Φρίξῳ (fr. 824 N. 2).
41839   4.22g.197.2 : Ὡς οὐδὲν ὑγιές φασι μητρυιὰς φρονεῖν
41840   4.22g.197.3 : νόθοισι παισίν, ὧν φυλάξομαι ψόγον.
41841   4.22g.198.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις ( 198 ss.).
41842   4.22g.198.2 : Φιλόψογον δὲ χρῆμα θηλειῶν ἔφυ.
41843   4.22g.198.3 : σμικρὰς δ´ ἀφορμὰς ἢν λάβωσι τῶν λόγων, 
41844   4.22g.198.4 : πλείους ἐπεισφέρουσιν· ἡδονὴ δέ τις
41845   4.22g.198.5 : γυναιξὶ μηδὲν ὑγιὲς ἀλλήλας λέγειν.
41846   4.22g.199.1 : Δημοκρίτου (fr. 273 Diels 2).
41847   4.22g.199.2 : Γυνὴ πολλὰ ἀνδρὸς ὀξυτέρη πρὸς κακοφραδμοσύνην.
41848   4.22g.200.1 : Γαΐου ὑπὲρ Λουκίλλης.
41849   4.22g.200.2 : Εὐάγωγον γάρ ἐστιν εἰς πίστιν γυνὴ καὶ μάλιστα ὅταν
41850   4.22g.200.3 : τὸ ἀτυχεῖν προσῇ.
41851   4.22g.201.1 : Γαΐου κατὰ Μενάνδρας.
41852   4.22g.201.2 : Εὐάγωγον δὲ εἰς τὸ ῥᾳδίως τι τολμῆσαι θυμὸς γυναικός. 
41853   4.23.t.1 : {1ΓΑΜΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ.}1
41854   4.23.1.1 : Ἀναξανδρίδου (fr. 56 K.).
41855   4.23.1.2 : Χαλεπή, λέγω σοι, καὶ προσάντης, ὦ τέκνον,
41856   4.23.1.3 : ὁδός ἐστιν, ὡς τὸν πατέρ´ ἀπελθεῖν οἴκαδε
41857   4.23.1.4 : παρὰ τἀνδρός, ἥ τις ἐστὶ κοσμία γυνή.
41858   4.23.1.5 : ὁ γὰρ δίαυλός ἐστιν αἰσχύνην ἔχων.
41859   4.23.2.1 : Εὐριπίδου Κρήσσαις (fr. 463 N. 2).
41860   4.23.2.2 : Οὐ γάρ ποτ´ ἄνδρα τὸν σοφὸν γυναικὶ χρὴ
41861   4.23.2.3 : δοῦναι χαλινοὺς οὐδ´ ἀφέντ´ ἐᾶν κρατεῖν·
41862   4.23.2.4 : πιστὸν γὰρ οὐδέν ἐστιν· εἰ δέ τις κυρεῖ
41863   4.23.2.5 : γυναικὸς ἐσθλῆς, εὐτυχεῖ κακὸν λαβών.
41864   4.23.3.1 : Ἀντιφάνους (fr. 264 K.).
41865   4.23.3.2 : Μὴ χρώμασιν τὸ σῶμα λαμπρύνειν θέλε,
41866   4.23.3.3 : ἔργοις δὲ καθαροῖς καὶ τρόποις τὴν καρδίαν.
41867   4.23.4.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 943 ss.).
41868   4.23.4.2 : Ἀλλ´ οὔποτ´, οὔποτ´, οὐ γὰρ εἰσάπαξ ἐρῶ,
41869   4.23.4.3 : χρὴ τούς γε νοῦν ἔχοντας, οἷς ἔστιν γυνή,
41870   4.23.4.4 : πρὸς τὴν ἐν οἴκοις ἄλοχον εἰσφοιτᾶν ἐᾶν
41871   4.23.4.5 : γυναῖκας· αὗται γὰρ διδάσκαλοι κακῶν·
41872   4.23.4.6 : ἡ μέν τι κερδαίνουσα συμφθείρει λέχος, 
41873   4.23.4.7 : ἡ δ´ ἀμπλακοῦσα συννοσεῖν αὑτῇ θέλει,
41874   4.23.4.8 : πολλαὶ δὲ μαργότητι—κἀντεῦθεν δόμοι
41875   4.23.4.9 : νοσοῦσιν ἀνδρῶν. πρὸς τάδ´ εὖ φυλάσσετε
41876   4.23.4.10 : κλείθροισι καὶ μοχλοῖσι δωμάτων πύλας·
41877   4.23.4.11 : ὑγιὲς γὰρ οὐδὲν αἱ θύραθεν εἴσοδοι
41878   4.23.4.12 : δρῶσιν γυναικῶν, ἀλλὰ πολλὰ καὶ κακά.
41879   4.23.5.1 : Μενάνδρου Ὑποβολιμαίου (fr. 484 K.).
41880   4.23.5.2 : Τὰ δεύτερ´ ἀεὶ τὴν γυναῖκα δεῖ λέγειν,
41881   4.23.5.3 : τὴν δ´ ἡγεμονίαν τῶν ὅλων τὸν ἄνδρ´ ἔχειν.
41882   4.23.5.4 : † οἰκία δ´ ἐν ᾗ 〈τὰ〉 πάντα πρωτεύει γυνή,
41883   4.23.5.5 : οὐκ ἔστιν ἥτις πώποτ´ οὐκ ἀπώλετο.
41884   4.23.6.1 : Εὐριπίδου Μελανίππη (fr. 497 N. 2).
41885   4.23.6.2 : Τίσασθε τήνδε· καὶ γὰρ ἐντεῦθεν νοσεῖ
41886   4.23.6.3 : τὰ τῶν γυναικῶν· οἱ μὲν ἢ παίδων πέρι
41887   4.23.6.4 : ἢ συγγενείας εἵνεκ´ οὐκ ἀπώλεσαν
41888   4.23.6.5 : κακὴν λαβόντες· εἶτα τοῦτο τἄδικον
41889   4.23.6.6 : πολλαῖς ὑπερρύηκε καὶ χωρεῖ πρόσω,
41890   4.23.6.7 : ὥστ´ ἐξίτηλος ἡ ἀρετὴ καθίσταται.
41891   4.23.7.1 : Ναυμαχίου.
41892   4.23.7.2 : Ἔστω σοι πόσις οὗτος, ὃν ἂν κρίνωσι τοκῆες. 
41893   4.23.7.3 : κἂν μὲν ἔῃ πινυτός, σὺ μακαρτάτη· εἰ δέ κεν ἄλλως
41894   4.23.7.4 : ἀνέρα μοιρήσαιο, φέρειν καὶ τοῦτον ἀνάγκη.
41895   4.23.7.5 : ἀλλ´ ἢν μέν τίς σοι πεπνυμένος, ὅττι κεν εἴπῃ
41896   4.23.7.6 : πείθεο, μηδ´ ἔστω βίος ἄνδιχα· γίνεο δ´ αὐτῷ
41897   4.23.7.7 : μειλιχίη, καὶ μᾶλλον ὅταν τί ἑ κῆδος ἱκάνῃ.
41898   4.23.7.8 : ἀνδρὶ γὰρ ἀσχαλόωντι παραίφασίς ἐστιν ἄκοιτις.
41899   4.23.7.9 : λεῖπε δέ οἱ τὰ θύρηφι, τὰ καὶ δύναται πονέεσθαι,
41900   4.23.7.10 : σοὶ δ´ οἰκωφελίη μελέτω μέγαρόν τε φυλάσσειν.
41901   4.23.7.11 : μηδέ μιν ἐξερέεινε, τὰ μὴ θέμις ἐστὶ γυναῖκας
41902   4.23.7.12 : ἴδμεναι· εἰ δ´ αὐτός 〈ς´〉 ἐθέλει συμφράδμονα θέσθαι,
41903   4.23.7.13 : σύνθεο μὲν τάχα θυμῷ, ἀμείβεο δ´ ὀψὲ σὺν αὐτῷ
41904   4.23.7.14 : φραζομένη, καὶ μηδὲν ὑπίσχεο μηδὲ κέλευε
41905   4.23.7.15 : σῇ ῥέζειν ἰότητι· τὸ γὰρ τέλος ἐστὶν ἀφαυρόν.
41906   4.23.7.16 : κουρίδιος πινυτῇ πόσις ἄρκιος, οὐδέ τ´ ἐκείνην
41907   4.23.7.17 : δεύτερος ἀθρήσει λεχέων ἀπογυμνωθεῖσαν.
41908   4.23.7.18 : πρῶτα μὲν ἀφραίνοντος ἀνάσχεο, καὶ γὰρ ἀνάγκη.
41909   4.23.7.19 : πολλάκι που καὶ νοῦσον ἀνάσχεο κηδομένη περ.
41910   4.23.7.20 : ἴσχεο δ´ ἐν στέρνοις τὰ σὰ κήδεα, μηδ´ ἀγόρευε
41911   4.23.7.21 : πᾶσιν ὅσα πρήσσει, μηδ´ ἔννεπε πάντα τοκεῦσι.
41912   4.23.7.22 : μούνη δ´ ἀφραδέοντα πινυσσέμεν, ἀλλὰ κατ´ αἶσαν·
41913   4.23.7.23 : καὶ πινυτὸν δεδάηκ´ ἐρεθιζέμεν ἀνέρα λώβη. 
41914   4.23.7.24 : πολλάκι δ´ ἤπιος ἄνδρα καὶ ἄφρονα μῦθος ἔθελξεν.
41915   4.23.7.25 : εἰ δ´ ὀλοοῖς ἑτάροισιν ἐφεσπόμενος κακὸς εἴη,
41916   4.23.7.26 : μὴ σὺ μὲν ἀντιβίην κείνου, τέκος, εἰς ἔριν ἔλθῃς,
41917   4.23.7.27 : ἀλλ´ ἑτέρους ὄτρυνε μετὰ σφίσι νείκεα βάλλειν.
41918   4.23.7.28 : ῥηιδίη δ´ ὁδὸς ἥδε διακρῖναι φιλότητα
41919   4.23.7.29 : λευγαλέην, ἑτάροις δὲ φίλον ἀγαθοῖσι γενέσθαι,
41920   4.23.7.30 : σῇ πινυτῇ· τίς γάρ κεν ἑκὼν φίλον ἄφρονα θεῖτο;
41921   4.23.7.31 : καὶ σὺ μὲν ὣς φίλον ἄνδρα καὶ ἀτρεκέως ἀγάπαζε.
41922   4.23.7.32 : γνώτω δ´ ἀμφαδίην καὶ σὸς πόσις, ὅττι γε τέκνα
41923   4.23.7.33 : ἐκ θυμοῦ φιλέεις· ἐπεὶ οὔτι γε τοῖος ἐτύχθη
41924   4.23.7.34 : οἷος ἔχειν φιλότητα καὶ ἤθεα πιστὰ δαῆναι.
41925   4.23.7.35 : παρθενική, σὺ δ´ ἄκουε τά σε χρὴ πάντα φυλάσσειν.
41926   4.23.7.36 : μήτε φιλομμειδὴς μάλα γίνεο μήτε κατηφής.
41927   4.23.7.37 : μήτ´ ἔσο πάμπαν ἀεργός, ἅλις δ´ ἔχε καὶ πόνου ἔργον.
41928   4.23.7.38 : μήτε κακὴ δμώεσσι τεοῖς ἔσο μήτε μάλ´ ἐσθλὴ
41929   4.23.7.39 : φαίνεο· ῥηίτεροι γὰρ ἀεί που πῆμα φέρονται·
41930   4.23.7.40 : θάρσεϊ δειδιότων μάλ´ ἐπικρατέουσιν ἄνακτες.
41931   4.23.7.41 : ὀθνείων φιλότητας ἀναίνεο, πρίν κεν ἀπ´ ἄλλων
41932   4.23.7.42 : εἰδείης ἐτύμως μελεδήματα καὶ νόον αὐτῶν.
41933   4.23.7.43 : μήτε γραῦν ποτε σοῖσι κακὴν δέξαιο μελάθροις·
41934   4.23.7.44 : πολλῶν γρῆες ἔπερσαν ἐύκτιτα δώματα φώτων·
41935   4.23.7.45 : μηδὲ μὲν ἀκριτόμυθον ἑταιρίσσαιο γυναῖκα·
41936   4.23.7.46 : κεδνὰ κακοὶ φθείρουσι γυναικῶν ἤθεα μῦθοι. 
41937   4.23.7.47 : μὴ σύ ποτε χρυσῷ πέρι μαίνεο, μήτ´ ἐπὶ δειρῆς
41938   4.23.7.48 : πορφυρέην ὑάκινθον ἔχοις ἢ χλωρὸν ἴασπιν,
41939   4.23.7.49 : τοῖς ἔπι φυσιόωσιν ἁλίφρονες· ἀλλὰ σὺ κόσμου,
41940   4.23.7.50 : παρθένε, τηϋσίου μὴ δεύεο μηδὲ κατόπτρου,
41941   4.23.7.51 : χειρὶ διακρίνουσα τεὴν αὐγάζεο μορφήν,
41942   4.23.7.52 : μηδὲ κόμης περίαλλα πολυσχιδέας πλέκε σειράς,
41943   4.23.7.53 : μηδὲ μέλαινε τεοῖσιν ὑπὸ βλεφάροισιν ὀπωπάς.
41944   4.23.7.54 : οὐ γὰρ θηλυτέραις δέμας ὤπασεν ἡμιτέλεστον
41945   4.23.7.55 : μορφήν, ὄφρα καὶ ἄλλα περὶ χροῒ τεχνήσαιντο.
41946   4.23.7.56 : πῶς δ´ ἄν, κοῦρα, δύναιο δαήμων φωτὶ φανῆναι,
41947   4.23.7.57 : θνητὸν ἐφημερίῃ κομιδῇ χρόα ποικίλλουσα;
41948   4.23.7.58 : ἐξ ἑτέρης ἑτέρην σε καὶ ἄλλην ἄλλοτε λεύσσων
41949   4.23.7.59 : φαινομένην πολλῇσι μίαν μορφῇσι γυναῖκα
41950   4.23.7.60 : ***
41951   4.23.8.1 : Εὐριπίδου Πενθέως (Bacch. 314 ss.).
41952   4.23.8.2 : Οὐχ ὁ Διόνυσος † μὴ σωφρονεῖν ἀναγκάσει
41953   4.23.8.3 : γυναῖκας εἰς τὴν Κύπριν· ἀλλ´ εἰς τὴν φύσιν 
41954   4.23.8.4 : τοῦτο σκοπεῖν χρή· καὶ γὰρ ἐν βακχεύμασιν
41955   4.23.8.5 : οὖς´ ἥ γε σώφρων οὐ διαφθαρήσεται.
41956   4.23.9.1 : Ἀντιφάνους (fr. 253 K.).
41957   4.23.9.2 : Τί φής; λαθεῖν ζητῶν τι πρὸς γυναῖκ´ 〈ἄρα〉
41958   4.23.9.3 : ἐρεῖς τὸ πρᾶγμα; καὶ τί τοῦτο διαφέρει
41959   4.23.9.4 : ἢ πᾶσι τοῖς κήρυξιν ἐν ἀγορᾷ φράσαι;
41960   4.23.10.1 : Εὐριπίδου (fr. 1061 N. 2).
41961   4.23.10.2 : Μοχθοῦμεν ἄλλως θῆλυ φρουροῦντες γένος·
41962   4.23.10.3 : ἥτις γὰρ αὐτὴ μὴ πέφυκεν † εν δος,
41963   4.23.10.4 : τί δεῖ φυλάσσειν κἀξαμαρτάνειν πλέον;
41964   4.23.11.1 : Μενάνδρου (fr. 546 K.).
41965   4.23.11.2 : Τοὺς τῆς γαμετῆς ὅρους ὑπερβαίνεις, γύναι,
41966   4.23.11.3 : διὰ τὴν † αὐλὰν λίαν· ὅρος γὰρ αὔλειος θύρα
41967   4.23.11.4 : ἐλευθέρᾳ γυναικὶ νενόμιστ´ οἰκίας.
41968   4.23.11.5 : τὸ δ´ ἐπιδιώκειν εἴς τε τὴν ὁδὸν τρέχειν, 
41969   4.23.11.6 : ἔτι λοιδορουμένην, κυνὸς ἔστ´ ἔργον, Ῥόδη.
41970   4.23.12.1 : Εὐριπίδου Μελεάγρῳ (fr. 521 N. 2).
41971   4.23.12.2 : Ἔνδον μένουσαν τὴν γυναῖκ´ εἶναι χρεὼν
41972   4.23.12.3 : ἐσθλήν, θύρασι δ´ ἀξίαν τοῦ μηδενός.
41973   4.23.13.1 : Εὐριπίδου Δανάης (fr. 320 N. 2).
41974   4.23.13.2 : Οὐκ ἔστιν οὔτε τεῖχος οὔτε χρήματα
41975   4.23.13.3 : οὔτ´ ἄλλο δυσφύλακτον οὐδὲν ὡς γυνή.
41976   4.23.14.1 : Ἡρώδα μιμιάμβων (VI 37 ss.).
41977   4.23.14.2 : Μὴ δή, κόρη, τὺ τὴν χολὴν ἐπὶ ῥῖνας
41978   4.23.14.3 : ἔχ´ εὐθύς, ἤν τι ῥῆμα μὴ σοφὸν πεύθῃ.
41979   4.23.14.4 : γυναικός ἐστι κρηγύης φέρειν πάντα.
41980   4.23.15.1 : Εὐριπίδου (fr. 1062 N. 2).
41981   4.23.15.2 : Γυναικὶ δ´ ὄλβος, ἢν πόσιν στέργοντ´ ἔχῃ.
41982   4.23.16.1 : Σοφοκλῆς ἐν Φαίδρᾳ (fr. 618 N. 2).
41983   4.23.16.2 : Σύγγνωτε κἀνάσχεσθε σιγῶσαι· τὸ γὰρ
41984   4.23.16.3 : γυναιξὶν αἰσχρὸν δεῖ γυναῖκ´ ἀεὶ στέγειν.
41985   4.23.17.1 : Εὐριπίδου Ἀλόπη (fr. 111 N. 2).
41986   4.23.17.2 : Τί δῆτα μοχθεῖν δεῖ γυναικεῖον γένος 
41987   4.23.17.3 : φρουροῦντας; αἱ γὰρ εὖ τεθραμμέναι πλέον
41988   4.23.17.4 : σφάλλουσιν οἴκους τῶν παρημελημένων.
41989   4.23.18.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπη (fr. 209 N. 2).
41990   4.23.18.2 : Οὐ σωφρονίζειν ἔμαθον, αἰδεῖσθαι δὲ χρή,
41991   4.23.18.3 : γύναι, τὸ λίαν καὶ φυλάσσεσθαι φθόνον.
41992   4.23.19.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 177 ss.).
41993   4.23.19.2 : Οὐδὲν γὰρ καλὸν
41994   4.23.19.3 : δυοῖν γυναικοῖν ἄνδρ´ ἕν´ ἡνίας ἔχειν,
41995   4.23.19.4 : ἀλλ´ εἰς μίαν βλέποντες εὐναίαν Κύπριν
41996   4.23.19.5 : στέργουσιν, ὅστις μὴ κακῶς οἰκεῖν θέλει.
41997   4.23.20.1 : Φιλήμονος (fr. 132 K.).
41998   4.23.20.2 : Ἀγαθῆς γυναικός ἐστιν, ὦ Νικοστράτη,
41999   4.23.20.3 : μὴ κρείττον´ εἶναι τἀνδρός, ἀλλ´ ὑπήκοον.
42000   4.23.20.4 : γυνὴ δὲ νικῶς´ ἄνδρα κακόν ἐστιν μέγα.
42001   4.23.21.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 229 ss.).
42002   4.23.21.2 : Μὴ τὴν τεκοῦσαν τῇ φιλανδρίᾳ, γύναι,
42003   4.23.21.3 : ζήτει παρελθεῖν· τῶν κακῶν γὰρ μητέρων
42004   4.23.21.4 : φεύγειν τρόπους χρὴ τέκνα, † αἷς ἔνεστι νοῦς.
42005   4.23.22.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 352 ss.).
42006   4.23.22.2 : Οὐ χρὴ ´πὶ μικροῖς μεγάλα πορσύνειν κακά.
42007   4.23.22.3 : οὐδ´, εἰ γυναῖκές ἐσμεν ἀτηρὸν κακόν,
42008   4.23.22.4 : ἄνδρας γυναιξὶν ἐξομοιοῦσθαι φύσιν. 
42009   4.23.23.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 373 s.).
42010   4.23.23.2 : Τὰ μὲν ἄλλα δεύτερ´ ἂν πάσχοι γυνή,
42011   4.23.23.3 : ἀνδρὸς δ´ ἁμαρτάνους´ ἁμαρτάνει βίου.
42012   4.23.24.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 672 ss.).
42013   4.23.24.2 : Καὶ μὴν ἴσον γ´ ἀνήρ τε καὶ γυνὴ σθένει
42014   4.23.24.3 : ἀδικουμένη πρὸς ἀνδρός· ὡς δ´ αὔτως ἀνὴρ
42015   4.23.24.4 : γυναῖκα μωραίνουσαν ἐν δόμοις ἔχων.
42016   4.23.24.5 : καὶ τῷ μέν ἐστιν ἐν χεροῖν μέγα σθένος,
42017   4.23.24.6 : τῇ δ´ ἐν γονεῦσι καὶ φίλοις τὰ πράγματα.
42018   4.23.24.7 : οὔκουν δίκαιον τοῖς ἐμοῖς ἔμ´ ὠφελεῖν;
42019   4.23.25.1 : Εὐριπίδου ἐν Πελιάσιν (fr. 603 N. 2).
42020   4.23.25.2 : Αἰνῶ· διδάξαι δ´, ὦ τέκνον, σε βούλομαι.
42021   4.23.25.3 : ὅταν μὲν ᾖς παῖς, μὴ πλέω παιδὸς φρονεῖν,
42022   4.23.25.4 : ἐν παρθένοις δὲ παρθένου τρόπους ἔχειν,
42023   4.23.25.5 : ὅταν δ´ ὑπ´ ἀνδρὸς χλαῖναν εὐγενοῦς πέσῃς,
42024   4.23.25.6 : ***
42025   4.23.25.7 : τὰ δ´ ἄλλ´ ἀφεῖναι μηχανήματ´ ἀνδράσιν.
42026   4.23.26.1 : Μενάνδρου (fr. 654 K.).
42027   4.23.26.2 : Ἢ μὴ γαμεῖν γάρ, ἂν δ´ ἅπαξ λάβῃς, φέρειν 
42028   4.23.26.3 : μύσαντα πολλὴν προῖκα καὶ γυναῖκα δεῖ.
42029   4.23.26a.1 : (Eur. fr. 1063 N. 2)
42030   4.23.26a.2 : Ἐκπυνθάνεσθαι γάρ σε νῷν χἡμᾶς σέθεν.
42031   4.23.26a.3 : τὸ μὲν μέγιστον, οὔποτ´ ἄνδρα χρὴ σοφὸν
42032   4.23.26a.4 : λίαν φυλάσσειν ἄλοχον ἐν μυχοῖς δόμων·
42033   4.23.26a.5 : ἐρᾷ γὰρ ὄψις τῆς θύραθεν ἡδονῆς,
42034   4.23.26a.6 : ἐν δ´ ἀφθόνοισι τοῖσδ´ ἀναστρωφωμένη
42035   4.23.26a.7 : βλέπουσά τ´ εἰς πᾶν καὶ παροῦσα πανταχοῦ
42036   4.23.26a.8 : τὴν ὄψιν ἐμπλήσας´ ἀπήλλακται κακῶν·
42037   4.23.26a.9 : τό τ´ ἄρσεν ἀεὶ τοῦ κεκρυμμένου λίχνον.
42038   4.23.26a.10 : ὅστις δὲ μοχλοῖς καὶ διὰ σφραγισμάτων 
42039   4.23.26a.11 : σῴζει δάμαρτα, δρᾶν τι δὴ δοκῶν σοφὸν
42040   4.23.26a.12 : μάταιός ἐστι καὶ φρονῶν οὐδὲν φρονεῖ·
42041   4.23.26a.13 : ἥτις γὰρ ἡμῶν καρδίαν θύραζ´ ἔχει,
42042   4.23.26a.14 : θᾶσσον μὲν οἰστοῦ καὶ πτεροῦ χωρίζεται,
42043   4.23.26a.15 : λάθοι δ´ ἂν Ἄργου τὰς πυκνοφθάλμους κόρας·
42044   4.23.26a.16 : καὶ πρὸς κακοῖσι τοῦτο δὴ μέγας γέλως,
42045   4.23.26a.17 : ἁνήρ τ´ ἀχρεῖος καὶ ἡ γυνὴ διοίχεται.
42046   4.23.27.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 930).
42047   4.23.27.2 : Κακῶν γυναικῶν εἴσοδοί μ´ ἀπώλεσαν.
42048   4.23.28.1 : Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 61 N. 2).
42049   4.23.28.2 : Ἄλλως τε καὶ κόρῃ τε κἀργείᾳ γένος,
42050   4.23.28.3 : αἷς κόσμος ἡ σιγή τε καὶ τὰ παῦρ´ ἔπη.
42051   4.23.29.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείας.
42052   4.23.29.2 : *** 
42053   4.23.29a.1 : 〈Εὐριπίδου Ἴωνος ( 395–400).〉
42054   4.23.29a.2 : Σίγα πρὸς ἄνδρα, μή τιν´ αἰσχύνην λάβω
42055   4.23.29a.3 : διακονοῦσα κρυπτά, καὶ προβῇ λόγος
42056   4.23.29a.4 : οὐχ ᾗπερ ἡμεῖς αὐτὸν ἐξελίσσομεν.
42057   4.23.29a.5 : τὰ γὰρ γυναικῶν δυσχερῆ πρὸς ἄρσενας,
42058   4.23.29a.6 : κἀν ταῖς κακαῖσιν ἁγαθαὶ μεμιγμέναι
42059   4.23.29a.7 : μισούμεθ´· οὕτω δυστυχεῖς πεφύκαμεν.
42060   4.23.30.1 : Εὐριπίδου Μηδείᾳ ( 13 ss.).
42061   4.23.30.2 : Αὐτὴ δὲ πάντα συμφέρους´ Ἰάσονι·
42062   4.23.30.3 : ἥπερ μεγίστη γίγνεται σωτηρία,
42063   4.23.30.4 : ὅταν γυνὴ πρὸς ἄνδρα μὴ διχοστατῇ.
42064   4.23.31.1 : Εὐριπίδου Φρίξῳ (fr. 823 N. 2).
42065   4.23.31.2 : Δίκαι´ ἔλεξε· χρὴ γὰρ εὐναίῳ πόσει
42066   4.23.31.3 : γυναῖκα κοινῇ τὰς τύχας φέρειν ἀεί.
42067   4.23.32.1 : Θεανοῦς.
42068   4.23.32.2 : Θεανὼ ἡ Πυθαγόρειος ἐρωτηθεῖσα πῶς ἔνδοξος ἔσται.
42069   4.23.32.3 : ἔφη·
42070   4.23.32.4 : ἱστὸν ἐποιχομένη καὶ ἐμὸν λέχος ἀντιόωσα.
42071   4.23.33.1 : Ὑπερίδου (fr. 205 Blass 3).
42072   4.23.33.2 : Δεῖ τὴν ἐκ τῆς οἰκίας ἐκπορευομένην ἐν τοιαύτῃ κατα–
42073   4.23.33.3 : στάσει εἶναι τῆς ἡλικίας, ὥστε τοὺς ἀποβλέποντας πυν–
42074   4.23.33.4 : θάνεσθαι μὴ τίνος ἐστὶ γυνή, ἀλλὰ τίνος μήτηρ. 
42075   4.23.34.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 206 Blass 3).
42076   4.23.34.2 : Τοὺς μὲν πρὸς τὸν ἄνδρα τὸν ἑαυτῆς γυναικὶ καλλω–
42077   4.23.34.3 : πισμοὺς ὅπως βούλοιτο χρὴ γίγνεσθαι· τοὺς μέντοι περὶ
42078   4.23.34.4 : τὰς ἐξόδους, οὐκέτι πρὸς τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ πρὸς τοὺς
42079   4.23.34.5 : ἑτέρους 〈γιγνομένους〉 φοβητέον.
42080   4.23.35.1 : Τοῦ αὐτοῦ (p. 87, 25 Blass 3).
42081   4.23.35.2 : Οὐκ ἀνδρὸς ἀπειλήν, ἀλλὰ νόμου φωνὴν κυριεύειν
42082   4.23.35.3 : δεῖ τῶν ἐλευθέρων.
42083   4.23.36.1 : Ἡροδότου (I 8).
42084   4.23.36.2 : Ἅμα δὲ χιτῶνι ἐκδυομένῳ συνεκδύεται καὶ τὴν αἰ–
42085   4.23.36.3 : δῶ γυνή.
42086   4.23.37.1 : Ἐπιχάρμου (fr. 286 Kaibel).
42087   4.23.37.2 : Σώφρονος γυναικὸς ἀρετὰ τὸν συνόντα μὴ ἀδικεῖν
42088   4.23.37.3 : [ἄνδρα].
42089   4.23.38.1 : Δημοκρίτου (fr. 274 Diels 2). 
42090   4.23.38.2 : Κόσμος ὀλιγομυθίη γυναικί· καλὸν δὲ καὶ κόσμου
42091   4.23.38.3 : λιτότης.
42092   4.23.39.1 : Δημοκρίτου (fr. 111 Diels 2).
42093   4.23.39.2 : Ὑπὸ γυναικὸς ἄρχεσθαι ὕβρις ἀνδρὶ ἐσχάτη.
42094   4.23.40.1 : Ἱπποκράτους (epist. ad Dionys. p. 295 H.).
42095   4.23.40.2 : Ἀλλ´ ὅμως χρηίζει γυνὴ σωφρονίζοντος· ἔχει γὰρ
42096   4.23.40.3 : φύσει καὶ τὸ ἀκόλαστον ἐν ἑαυτῇ, ὅπερ εἰ μὴ καθ´
42097   4.23.40.4 : ἡμέρην ἐκκόπτοιτο, ὡς τὰ δένδρεα καθυλομανεῖ.
42098   4.23.41.1 : Εὐσεβίου (fr. 57 Mull.).
42099   4.23.41.2 : Γάμου ἀρίστη ξυμφωνίη ἀμφοτέρους σωφροσύνην
42100   4.23.41.3 : ἀσκέειν.
42101   4.23.42.1 : Θεοφράστου (fr. CLVII Wimm.).
42102   4.23.42.2 : Οὔτε ὁρᾶν οὔτε ὁρᾶσθαι γυναῖκα καὶ ταῦτα ἐξησκημέ–
42103   4.23.42.3 : νην πρὸς κάλλος· ἐπισπᾶται γὰρ ἀμφότερα πρὸς ἃ μὴ δεῖ.
42104   4.23.43.1 : Πλουτάρχου ἐκ τῶν Γαμικῶν παραγγελμάτων (p. 140
42105   4.23.43.2 : D–E).
42106   4.23.43.3 : Ὁ Πλάτων φησὶν εὐδαίμονα καὶ μακαρίαν εἶναι
42107   4.23.43.4 : πόλιν, ἐν ᾗ τὸ ἐμὸν καὶ τὸ οὐκ ἐμὸν ἥκιστα φθεγγο– 
42108   4.23.43.5 : μένων ἀκούουσι διὰ τὸ κοινοῖς ὡς ἔνι μάλιστα χρῆσθαι
42109   4.23.43.6 : τοῖς ἀξίοις σπουδῆς τοὺς πολίτας. πολὺ δὲ μᾶλλον ἐν
42110   4.23.43.7 : γάμῳ δεῖ τὴν τοιαύτην φωνὴν ἀνῃρῆσθαι.
42111   4.23.44.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 140 F).
42112   4.23.44.2 : Αὕτη τοίνυν καὶ χρημάτων κοινωνία προσήκει μά–
42113   4.23.44.3 : λιστα τοῖς γαμοῦσιν εἰς μίαν οὐσίαν 〈πάντα〉 καταχεα–
42114   4.23.44.4 : μένους καὶ ἀναμίξαντας μὴ τὸ μέρος ἴδιον καὶ τὸ μέρος
42115   4.23.44.5 : ἀλλότριον, ἀλλὰ πᾶν ἴδιον ἡγεῖσθαι καὶ μηδὲν ἀλλό–
42116   4.23.44.6 : τριον. ὥσπερ τὸ κρᾶμα καίτοι ὕδατος μετέχον πλείονος
42117   4.23.44.7 : οἶνον καλοῦμεν, οὕτω τὴν οὐσίαν δεῖ 〈καὶ〉 τὸν οἶκον τοῦ
42118   4.23.44.8 : ἀνδρὸς λέγεσθαι, κἂν ἡ γυνὴ πλείονα συμβάλληται.
42119   4.23.45.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 141 A).
42120   4.23.45.2 : Ὁ Ῥωμαῖος ὑπὸ τῶν φίλων νουθετούμενος, ὅτι σώ–
42121   4.23.45.3 : φρονα 〈γυναῖκα〉 καὶ πλουσίαν καὶ ὡραίαν ἀπεπέμψατο,
42122   4.23.45.4 : τὸ καλίγιον αὐτοῖς προτείνας ’καὶ γὰρ τοῦτο‘ ἔφη
42123   4.23.45.5 : ’καλὸν ἰδεῖν καὶ καινόν, ἀλλ´ οὐδεὶς οἶδεν ὅπου με
42124   4.23.45.6 : θλίβει‘. δεῖ τοίνυν μὴ προικὶ μηδὲν μηδὲ κάλλει τὴν
42125   4.23.45.7 : γυναῖκα πιστεύειν, ἀλλ´ ἐν οἷς ἅπτεται μάλιστα τοῦ
42126   4.23.45.8 : ἀνδρός, ὁμιλίᾳ καὶ ἤθει καὶ συμπεριφορᾷ, ταῦτα μὴ
42127   4.23.45.9 : σκληρὰ μηδὲ ἀνιῶντα καθ´ ἡμέραν ἀλλ´ εὐάρμοστα καὶ
42128   4.23.45.10 : ἄλυπα καὶ προσφιλῆ παρέχειν. 
42129   4.23.46.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 141 B).
42130   4.23.46.2 : Ὥσπερ οἱ ἰατροὶ τοὺς ἐξ αἰτιῶν ἀδήλων καὶ κατὰ
42131   4.23.46.3 : μικρὸν συλλεγομένων γεννωμένους πυρετοὺς μᾶλλον δεδοί–
42132   4.23.46.4 : κασιν ἢ τοὺς ἐμφανεῖς καὶ μεγάλας προφάσεις ἔχοντας,
42133   4.23.46.5 : οὕτω τὰ λανθάνοντα τοὺς πολλοὺς μικρὰ καὶ συνεχῆ καὶ
42134   4.23.46.6 : καθημερινὰ προσκρούσματα γυναικὸς καὶ ἀνδρὸς μᾶλλον
42135   4.23.46.7 : διίστησι καὶ λυμαίνεται τὴν συμβίωσιν.
42136   4.23.47.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 141 C).
42137   4.23.47.2 : Ἀμήχανον οὖν τι πρᾶγμα γίνεται γαμετὴ γυνὴ καὶ
42138   4.23.47.3 : νόμιμος, ἂν ἐν ἑαυτῇ πάντα θεμένη, καὶ προῖκα καὶ
42139   4.23.47.4 : γένος καὶ φάρμακον καὶ τὸν κεστὸν αὐτόν, ἤθει καὶ ἀρε–
42140   4.23.47.5 : τῇ κατεργάσηται τὴν εὔνοιαν.
42141   4.23.48.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 141 E).
42142   4.23.48.2 : Κόσμος ἐστίν, ὡς ἔλεγε Κράτης, τὸ κοσμοῦν· κοσμεῖ
42143   4.23.48.3 : δὲ τὸ κοσμιωτέραν γυναῖκα ποιοῦν. ποιεῖ δὲ τοιαύτην
42144   4.23.48.4 : οὔτε χρυσὸς οὔτε σμάραγδος οὔτε κόκκος, ἀλλ´ ὅσα σεμ–
42145   4.23.48.5 : νότητος εὐταξίας αἰδοῦς ἔμφασιν περιτίθησι.
42146   4.23.49.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 142 B).
42147   4.23.49.2 : Καθάπερ ὁ Φωκίων, τοῦ Ἀντιπάτρου πρᾶξιν αὐτῷ
42148   4.23.49.3 : προστάττοντος οὐκ οὖσαν δὲ πρέπουσαν, εἶπεν ’οὐ δύνα–
42149   4.23.49.4 : σαί μοι καὶ φίλῳ καὶ κόλακι χρῆσθαι‘, οὕτω λογίζεσθαι
42150   4.23.49.5 : περὶ τῆς σώφρονος καὶ αὐστηρᾶς γυναικός ’οὐ δύναμαι
42151   4.23.49.6 : καὶ ὡς γαμετῇ καὶ ὡς ἑταίρᾳ συνεῖναι‘. 
42152   4.23.49a.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 142 C).
42153   4.23.49a.2 : Ἡ Θεανὼ παρέφηνε τὴν χεῖρα περιβαλλομένη τὸ
42154   4.23.49a.3 : ἱμάτιον· εἰπόντος δέ τινος ’καλὸς ὁ πῆχυς,‘ ’ἀλλ´ οὐ
42155   4.23.49a.4 : δημόσιος‘ ἔφη. δεῖ δὲ μὴ μόνον 〈τὸν〉 πῆχυν ἀλλὰ μηδὲ
42156   4.23.49a.5 : τὸν λόγον δημόσιον εἶναι τῆς σώφρονος, καὶ τὴν φωνὴν
42157   4.23.49a.6 : ὡς ἀπογύμνωσιν αἰδεῖσθαι καὶ φυλάττεσθαι πρὸς τοὺς
42158   4.23.49a.7 : ἐκτός. ὁρᾶται γὰρ ἐν αὐτῇ καὶ πάθος καὶ ἦθος καὶ διά–
42159   4.23.49a.8 : θεσις τῆς λαλούσης.
42160   4.23.50.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 142 D).
42161   4.23.50.2 : Τὴν δὲ Ἠλείων ὁ Φειδίας Ἀφροδίτην ἐποίησε χελώ–
42162   4.23.50.3 : νην πατοῦσαν, οἰκουρίας σύμβολον ταῖς γυναιξὶ καὶ σιω–
42163   4.23.50.4 : πῆς. δεῖ γὰρ ἢ πρὸς τὸν ἄνδρα λαλεῖν ἢ διὰ τοῦ ἀνδρός,
42164   4.23.50.5 : μὴ δυσχεραίνουσαν εἰ δι´ ἀλλοτρίας γλώττης ὥσπερ αὐλη–
42165   4.23.50.6 : τὴς φθέγγεται.
42166   4.23.50.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 143 A).
42167   4.23.50.2 : Καὶ γὰρ ὁ Ῥωμαῖος νομοθέτης ἐκώλυσε δῶρα διδό–
42168   4.23.50.3 : ναι καὶ λαμβάνειν παρ´ ἀλλήλων τοὺς γεγαμηκότας, οὐχ
42169   4.23.50.4 : ἵνα μηδενὸς μεταλαμβάνωσιν, ἀλλ´ ἵνα πάντα κοινὰ
42170   4.23.50.5 : νομίζωσιν.
42171   4.23.51.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 143 C).
42172   4.23.51.2 : Τοῖς περὶ τὸν Κῦρον Ἕλλησι παρήγγειλαν οἱ στρατη–
42173   4.23.51.3 : γοὶ τοὺς πολεμίους, ἐὰν μὲν βοῶντες ἐπίωσι, δέχεσθαι 
42174   4.23.51.4 : μετὰ σιωπῆς, ἐὰν δ´ ἐκεῖνοι σιωπῶσιν, αὐτοὺς μέγα βοή–
42175   4.23.51.5 : σαντας ἐξελαύνειν. αἱ δὲ νοῦν ἔχουσαι γυναῖκες ἐν ταῖς
42176   4.23.51.6 : ὀργαῖς τῶν ἀνδρῶν κεκραγότων μὲν ἡσυχάζουσι, σιωπῶν–
42177   4.23.51.7 : τας δὲ προσλαλοῦσαι καὶ παραμυθούμεναι πραΰνουσιν.
42178   4.23.52.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 143 F).
42179   4.23.52.2 : Ἡ Ἑρμιόνη δοκεῖ τι λέγειν ἀληθὲς λέγουσα
42180   4.23.52.3 : κακῶν γυναικῶν εἴσοδοί μ´ ἀπώλεσαν.
42181   4.23.52.4 : τοῦτο δὲ οὐχ ἁπλῶς γιγνόμενόν ἐστιν, ἀλλ´ ὅταν αἱ πρὸς
42182   4.23.52.5 : τοὺς ἄνδρας διαφοραὶ καὶ ζηλοτυπίαι ταῖς τοιαύταις γυ–
42183   4.23.52.6 : ναιξὶ μὴ τὰς θύρας μόνον ἀλλὰ καὶ τὰς ἀκοὰς οἴγωσι.
42184   4.23.52.7 : τότε οὖν δεῖ μάλιστα τὴν νοῦν ἔχουσαν ἀποκλείειν τὰ
42185   4.23.52.8 : ὦτα καὶ φυλάττεσθαι τὸν ψιθυρισμόν, ἵνα μὴ πῦρ ἐπὶ
42186   4.23.52.9 : πῦρ γένηται, καὶ πρόχειρον ἔχειν τὸ τοῦ Φιλίππου. λέ–
42187   4.23.52.10 : γεται γὰρ ἐκεῖνος ὑπὸ τῶν φίλων παροξυνόμενος ἐπὶ
42188   4.23.52.11 : τοὺς Ἕλληνας ὡς εὖ πάσχοντας καὶ κακῶς αὐτὸν λέγον–
42189   4.23.52.12 : τας εἰπεῖν ’τί οὖν, ἂν καὶ κακῶς ποιῶμεν αὐτούς;‘ ὅταν
42190   4.23.52.13 : οὖν 〈αἱ〉 διαβάλλουσαι λέγωσιν ὅτι ’λυπεῖ σε φιλοῦσαν
42191   4.23.52.14 : ὁ ἀνὴρ καὶ σωφρονοῦσαν‘, ’τί οὖν, ἂν καὶ μισεῖν αὐτὸν
42192   4.23.52.15 : ἄρξωμαι καὶ ἀδικεῖν;‘
42193   4.23.53.1 : Θεανοῦς.
42194   4.23.53.2 : Θεανὼ ἡ Πυθαγορικὴ φιλόσοφος ἐρωτηθεῖσα ποσταία 
42195   4.23.53.3 : γυνὴ ἀπ´ ἀνδρὸς καθαρεύει, ’ἀπὸ μὲν τοῦ ἰδίου‘ εἶπε
42196   4.23.53.4 : ’παραχρῆμα, ἀπὸ δὲ τοῦ ἀλλοτρίου οὐδέποτε‘.
42197   4.23.54.1 : Τῆς Φίλωνος γυναικός.
42198   4.23.54.2 : Ἡ Φίλωνος γυνὴ ἐρωτηθεῖσα ὑπό τινος ἐν συνόδῳ
42199   4.23.54.3 : πλειόνων γυναικῶν διὰ τί μόνη τῶν ἄλλων οὐ φορεῖ
42200   4.23.54.4 : χρυσοῦν κόσμον, ἔφη, ὅτι αὐτάρκης κόσμος ἐστὶ γυναικὶ
42201   4.23.54.5 : ἡ τοῦ ἀνδρὸς ἀρετή.
42202   4.23.55.1 : Θεανοῦς.
42203   4.23.55.2 : Θεανὼ ἐρωτηθεῖσα τί πρέπον εἴη γυναικί, ’τὸ τῷ
42204   4.23.55.3 : ἰδίῳ‘ ἔφη ’ἀρέσκειν ἀνδρί‘.
42205   4.23.56.1 : Δημάδου.
42206   4.23.56.2 : Δημάδης εἶπε τὴν αἰδῶ τοῦ κάλλους ἀκρόπολιν εἶναι.
42207   4.23.57.1 : Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς ἐπιστολῆς Περὶ γάμου χρήσεως.
42208   4.23.57.2 : Οὐκοῦν καὶ περὶ τοῦ ἄρχειν μὲν τὸν ἄρρενα ἄρχε–
42209   4.23.57.3 : σθαι δὲ τὴν θήλειαν ὁμογνωμονήσουσι. τὸ δὲ σχῆμα
42210   4.23.57.4 : τῆς ἀρχῆς ἔσται οὐχ οἷον τὸ δεσποτικόν, θεραπεῦον τὸ
42211   4.23.57.5 : τοῦ κρείττονος συμφέρον· οὐδ´ οἷον τὸ τῶν τεχνῶν, μόνου 
42212   4.23.57.6 : τοῦ ἥττονος ἐπιμελούμενον· ἀλλ´ οἷον τὸ πολιτικόν, κηδό–
42213   4.23.57.7 : μενον ἐξ ἴσου τοῦ κοινῇ συμφέροντος.
42214   4.23.58.1 : Σωκράτους.
42215   4.23.58.2 : Τοὺς μὲν ἄνδρας τοῖς τῆς πόλεως νόμοις δεῖ πείθε–
42216   4.23.58.3 : σθαι, τὰς δὲ γυναῖκας τοῖς τῶν συνοικούντων ἀνδρῶν
42217   4.23.58.4 : ἤθεσι.
42218   4.23.59.1 : Δίωνος ἐκ τοῦ Οἰκονομικοῦ (fr. VI v. II p. 310 Arn.).
42219   4.23.59.2 : Εὐσέβεια δὲ γυναικεία ὁ πρὸς τὸν ἄνδρα ἔρως.
42220   4.23.60.1 : Ἐν ταὐτῷ (ibid. fr. VII).
42221   4.23.60.2 : Γέλως δὲ συνεχὴς καὶ μέγας θυμοῦ κακίων· διὰ τοῦτο
42222   4.23.60.3 : μάλιστα ἑταίραις ἀκμάζων καὶ παίδων τοῖς ἀφρονεστέροις.
42223   4.23.60.4 : ἐγὼ δὲ κοσμεῖσθαι πρόσωπον ὑπὸ δακρύων ἡγοῦμαι μᾶλ–
42224   4.23.60.5 : λον ἢ ὑπὸ γέλωτος. δάκρυσι μὲν γὰρ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον
42225   4.23.60.6 : σύνεστι καὶ πάθημά που χρηστόν, γέλωτι δὲ ἀκολασία.
42226   4.23.60.7 : καὶ κλαίων μὲν οὐδεὶς προυτρέψατο ὑβριστήν, γελῶν δὲ
42227   4.23.60.8 : ηὔξησεν αὐτοῦ τὰς ἐλπίδας.
42228   4.23.61.1 : Φιντύος τᾶς Καλλικράτεος θυγατρὸς Πυθαγορείας
42229   4.23.61.2 : ἐκ τοῦ Περὶ γυναικὸς σωφροσύνας.
42230   4.23.61.3 : Τὸ μὲν ὅλον ἀγαθὰν δεῖ ἦμεν καὶ κοσμίαν· ἄνευ δ´
42231   4.23.61.4 : ἀρετᾶς οὐδέποκα γένοιτό τις τοιαύτα. ἑκάστα γὰρ ἀρετὰ
42232   4.23.61.5 : περὶ ἕκαστον γινομένα τὸ αὐτᾶς δεκτικὸν ἀποδίδωτι σπου–
42233   4.23.61.6 : δαῖον· ἁ μὲν τῶν ὀπτίλων τὼς ὀπτίλως, ἁ δὲ τᾶς ἀκοᾶς
42234   4.23.61.7 : τὰν ἀκοάν, καὶ ἁ μὲν ἵππω τὸν ἵππον, ἁ δ´ ἀνδρὸς τὸν 
42235   4.23.61.8 : ἄνδρα· οὕτω δὲ καὶ 〈ἁ〉 γυναικὸς τὰν γυναῖκα. γυναικὸς
42236   4.23.61.9 : δὲ μάλιστα ἀρετὰ σωφροσύνα· διὰ γὰρ ταύτας τὸν ἴδιον
42237   4.23.61.10 : ἄνδρα καὶ τιμῆν καὶ ἀγαπῆν δυνασεῖται. πολλοὶ μὲν
42238   4.23.61.11 : ἴσως δοξάζοντι, ὅτι οὐκ εὐάρμοστον γυναικὶ φιλοσοφέν,
42239   4.23.61.12 : ὥσπερ οὐδ´ ἱππεύεν οὐδὲ δαμαγορέν· ἐγὼ δὲ τὰ μέν
42240   4.23.61.13 : τινα νομίζω ἀνδρὸς ἦμεν ἴδια, τὰ δὲ γυναικός, τὰ δὲ
42241   4.23.61.14 : κοινὰ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, τὰ δὲ μᾶλλον ἀνδρὸς ἢ γυ–
42242   4.23.61.15 : ναικός, τὰ δὲ μᾶλλον γυναικὸς ἢ ἀνδρός. ἴδια μὲν ἀν–
42243   4.23.61.16 : δρὸς τὸ στραταγὲν καὶ πολιτεύεσθαι καὶ δαμαγορέν, ἴδια
42244   4.23.61.17 : δὲ γυναικὸς τὸ οἰκουρὲν καὶ ἔνδον μένεν καὶ ἐκδέχεσθαι
42245   4.23.61.18 : καὶ θεραπεύεν τὸν ἄνδρα. κοινὰ δὲ φαμὶ ἀνδρείαν καὶ
42246   4.23.61.19 : δικαιοσύναν καὶ φρόνασιν· καὶ γὰρ τὰς τῶ σώματος ἀρε–
42247   4.23.61.20 : τὰς ἔχεν πρέπον καὶ ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ καὶ τᾶς ψυχᾶς
42248   4.23.61.21 : ὁμοίως· καὶ ὡς ὑγιαίνεν τῷ σώματι ἀμφοτέροις ὠφέλι–
42249   4.23.61.22 : μον, οὕτως ὑγιαίνεν τᾷ ψυχᾷ· σώματος δὲ ἦμεν ἀρετὰς
42250   4.23.61.23 : ὑγείαν ἰσχὺν εὐαισθησίαν κάλλος. τὰ δὲ μᾶλλον ἀνδρὶ
42251   4.23.61.24 : καὶ ἀσκὲν καὶ ἔχεν οἰκῇόν ἐντι, τὰ δὲ μᾶλλον γυναικί.
42252   4.23.61.25 : ἀνδρότατα μὲν γὰρ καὶ φρόνασιν μᾶλλον ἀνδρὶ καὶ διὰ
42253   4.23.61.26 : τὰν ἕξιν τῶ σώματος καὶ διὰ τὰν δύναμιν τᾶς ψυχᾶς, 
42254   4.23.61.27 : σωφροσύναν δὲ γυναικί. διὸ δεῖ περὶ σωφροσύνας παιδευ–
42255   4.23.61.28 : ομέναν γνωρίζεν, ἐκ πόσων τινῶν καὶ ποίων τοῦτο τἀγα–
42256   4.23.61.29 : θὸν τᾷ γυναικὶ περιγίνεται. φαμὶ δὴ ἐκ πέντε τούτων·
42257   4.23.61.30 : πρᾶτον μὲν ἐκ τᾶς περὶ τὰν εὐνὰν ὁσιότατός τε καὶ εὐσε–
42258   4.23.61.31 : βείας· δεύτερον δὲ ἐκ τῶ κόσμω τῶ περὶ τὸ σῶμα· τρί–
42259   4.23.61.32 : τον 〈δ´〉 ἐκ τᾶν ἐξόδων τᾶν ἐκ τᾶς ἰδίας οἰκίας· τέταρ–
42260   4.23.61.33 : τον δ´ ἐκ τῶ μὴ χρέεσθαι τοῖς ὀργιασμοῖς καὶ ματρῳασ–
42261   4.23.61.34 : μοῖς· πέμπτον δ´ ἐν τᾷ θυσίᾳ τᾷ πρὸς τὸ θεῖον εὐλαβέα
42262   4.23.61.35 : ἦμεν καὶ μετρίαν. τούτων δὲ μέγιστον αἴτιον καὶ συνεκτι–
42263   4.23.61.36 : κώτατον τᾶς σωφροσύνας τὸ περὶ τὰν εὐνὰν ἦμεν ἀδιά–
42264   4.23.61.37 : φθορον καὶ ἄμικτον θυραίω ἀνδρός. πρᾶτον μὲν γὰρ
42265   4.23.61.38 : εἰς τοῦτο παρανομοῦσα ἀδικεῖ γενεθλίως θεώς, οἴκῳ καὶ
42266   4.23.61.39 : συγγενείᾳ οὐ γνασίως ἐπικούρως ἀλλὰ νόθως παρεχομένα·
42267   4.23.61.40 : ἀδικεῖ δὲ τὼς φύσει θεώς, ὥσπερ ἐπομόσασα μετὰ τῶν
42268   4.23.61.41 : αὑτᾶς πατέρων τε καὶ συγγενῶν ... συνελεύσεσθαι ἐπὶ κοι–
42269   4.23.61.42 : νωνίᾳ βίω καὶ τέκνων γενέσει τᾷ κατὰ νόμον· ἀδικεῖ δὲ
42270   4.23.61.43 : καὶ τὰν αὑτᾶς πατρίδα, μὴ ἐμμένουσα τοῖς ἐνδιατεταγ– 
42271   4.23.61.44 : μένοις. ἔπειτα ἐπὶ τούτοις ἀμβλακίσκεν, ἐφ´ οἷς τὸ μέ–
42272   4.23.61.45 : γιστον τῶν προστίμων ὥρισται θάνατος διὰ τὰν ὑπερ–
42273   4.23.61.46 : βολὰν τῶ ἀδικήματος, ἔκθεσμον καὶ ἀσυγγνωμονέστατον
42274   4.23.61.47 : ἦμεν ἁδονᾶς ἕνεκεν ἁμαρτάνεν καὶ ὑβρίζεν· ὕβριος δὲ πάσας
42275   4.23.61.48 : πέρας ὄλεθρος.
42276   4.23.61a.1 : Ἐν ταὐτῷ.
42277   4.23.61a.2 : Κἀκεῖνο δὲ χρὴ διαλογίζεσθαι, ὡς οὐδὲν καθάρσιον
42278   4.23.61a.3 : εὑρήσει τᾶς ἀμπλακίας ταύτας ἄκος, ὥστε ὡς ἱερὰ θεῶν
42279   4.23.61a.4 : καὶ βωμὼς ποτερχομέναν ἦμεν ἁγνὰν καὶ θεοφιλάταν·
42280   4.23.61a.5 : ἐπὶ γὰρ ταύτᾳ τᾷ ἀδικίᾳ μάλιστα καὶ τὸ δαιμόνιον ἀσυγ–
42281   4.23.61a.6 : γνωμόνητον γίνεται. κάλλιστος δὲ κόσμος γυναικὸς ἐλευ–
42282   4.23.61a.7 : θέρας πρᾶτόν τε κῦδος τὸ διὰ τῶν αὑτᾶς τέκνων ἐπι–
42283   4.23.61a.8 : μαρτύρασθαι τὰν σωφροσύναν τὰν ποτὶ τὸν ἄνδρα, αἴκα
42284   4.23.61a.9 : τὸν τύπον τᾶς ὁμοιότατος ἐπιφέρωντι τῶ κατασπείραντος
42285   4.23.61a.10 : αὐτὼς πατρός. καὶ περὶ μὲν εὐνᾶς οὕτως ἔχει· περὶ δὲ
42286   4.23.61a.11 : τῶ κόσμω τῶ περὶ τὸ σῶμα δοκεῖ μοι οὕτως. δεῖ λευχ–
42287   4.23.61a.12 : είμονα ἦμεν καὶ ἁπλοϊκὰν καὶ ἀπερίσσευτον. ἐσσεῖται 
42288   4.23.61a.13 : δὲ τοῦτο, αἴκα μὴ διαφανέεσσι μηδὲ διαποικίλοις μηδὲ
42289   4.23.61a.14 : ἀπὸ βόμβυκος ὑφασμένοις χρᾶται τοῖς περὶ τὸ σῶμα, ἀλλὰ
42290   4.23.61a.15 : μετρίοις καὶ λευκοχρωμάτοις· οὕτω γὰρ τὸ μᾶλλον κοσμεῖ–
42291   4.23.61a.16 : σθαι καὶ τρυφὰν καὶ καλλωπισμὸν φεύξεται, καὶ ζᾶλον
42292   4.23.61a.17 : οὐκ ἐμποιήσει μοχθηρὸν ταῖς ἄλλαις. χρυσὸν δὲ καὶ
42293   4.23.61a.18 : σμάραγδον ἁπλῶς μὴ περιτίθεσθαι· καὶ γὰρ πολυχρή–
42294   4.23.61a.19 : ματον καὶ ὑπεραφανίαν ἐμφαῖνον ποττὰς δαμοτικάς. δεῖ
42295   4.23.61a.20 : δὲ τὰν εὐνομουμέναν πόλιν, ὅλαν αὐτὰν δι´ ὅλας τεταγ–
42296   4.23.61a.21 : μέναν, συμπαθέα τε καὶ ὁμοιόνομον ἦμεν, ἀπερύκεν δὲ
42297   4.23.61a.22 : καὶ δαμιοεργὼς ἐκ τᾶς πόλιος τὼς ἐργαζομένως τὰ τοιαῦ–
42298   4.23.61a.23 : τα. χρώματι δὲ φαιδρύνεσθαι τὰν ποτῶπα μὴ ἐπακτῷ
42299   4.23.61a.24 : καὶ ἀλλοτρίῳ, τῷ δ´ οἰκῄῳ τῶ σώματος δι´ αὐτῶ τῶ
42300   4.23.61a.25 : ὕδατος ἀπολουομέναν, κοσμὲν δὲ μᾶλλον αὑτὰν αἰσχύνᾳ·
42301   4.23.61a.26 : καὶ γὰρ τὸν συμβιῶντα καὶ αὑτὰν ἔντιμον παρέξεται. τὰς
42302   4.23.61a.27 : δὲ ἐξόδως ἐκ τᾶς οἰκίας ποιεῖσθαι † τὰς γυναῖκας τὰς
42303   4.23.61a.28 : δαμοτελέας θυηπολούσας τῷ ἀρχαγέτᾳ θεῷ τᾶς πόλιος
42304   4.23.61a.29 : ὑπὲρ αὑτᾶς καὶ τῶ ἀνδρὸς καὶ τῶ παντὸς οἴκω· ἔπειτα 
42305   4.23.61a.30 : μήτε ὄρφνας ἐνισταμένας μήτε ἑσπέρας ἀλλὰ πλαθυούσας
42306   4.23.61a.31 : ἀγορᾶς καταφανέα γινομέναν τὰν ἔξοδον ποιεῖσθαι θεω–
42307   4.23.61a.32 : ρίας ἕνεκά τινος ἢ ἀγορασμῶ οἰκῄω μετὰ θεραπαίνας
42308   4.23.61a.33 : μιᾶς ἢ καττὸ πλεῖστον δύο εὐκόσμως χειραγωγουμέναν.
42309   4.23.61a.34 : τὰς δὲ θυσίας λιτὰς παριστάμεν τοῖς θεοῖς καὶ καττὰν
42310   4.23.61a.35 : δύναμιν, ὀργιασμῶν δὲ καὶ ματρῳασμῶν τῶν κατ´ οἶκον
42311   4.23.61a.36 : ἀπέχεσθαι. καὶ γὰρ ὁ κοινὸς νόμος τᾶς πόλιος ἀπερύκει
42312   4.23.61a.37 : ταῦ〈τα〉 τὰς γυναῖκας ἐπιτελέν, καὶ ἄλλως καὶ ὅτι μέθας
42313   4.23.61a.38 : καὶ ἐκστάσιας ψυχᾶς ἐπάγοντι ταὶ θρησκεύσιες αὗται· τὰν
42314   4.23.61a.39 : δ´ οἰκοδέσποιναν καὶ προκαθεζομέναν οἴκω δεῖ σώφρονα
42315   4.23.61a.40 : καὶ ἀνέπαφον ποτὶ πάντα ἦμεν.
42316   4.23.62.1 : Νικοστράτου ἐκ τοῦ Περὶ γάμου.
42317   4.23.62.2 : Ἐστάλθω δὲ ἐσθῆτα ἢ ὡς πάτριον αὐτῇ ἢ ὡς ἥδι–
42318   4.23.62.3 : στον σοί. χρυσίον δὲ ἢν μὲν ἔχῃ, ὃ 〈μὴ〉 τὰ ἐν αὐτῇ ὀνίνησιν,
42319   4.23.62.4 : 〈ὀνίνησιν〉 οὐδὲ περικειμένην· ὁμοίως γὰρ ἄν σοι ἀρέσαι καὶ
42320   4.23.62.5 : ἔχουσα καὶ μὴ ἔχουσα· ἢν δὲ μήτε ἐκείνη οἴκοθεν ἐπιφέρηται
42321   4.23.62.6 : μήτε σὺ ἔχῃς ὁπόθεν χαλκεύσεις, ἐπιθυμία δὲ ᾖ, ὁ λόγος
42322   4.23.62.7 : ἐνταῦθά σοι παρασκευαστέος ὁ πείσων περί τε χρυσίου
42323   4.23.62.8 : καὶ περὶ κάλλους χρυσίου, καὶ ὡς ἄχθος ἂν εἴη μᾶλλόν
42324   4.23.62.9 : περ ἢ κόσμος τῇ γε σώφρονι· ἐνίοτε δὲ τοῦτο αὐτὸ καὶ 
42325   4.23.62.10 : τὰς ἐπιβουλὰς ἤγειρε τῶν τε ἀκολάστων εἰς τὰς γυναῖκας,
42326   4.23.62.11 : τῶν τε λῃστῶν εἰς τὰ χρήματα.
42327   4.23.62.12 : Ἐπεὶ δὲ ἐνταῦθα τοῦ λόγου ἐσμέν, οὗ καὶ χρυσὸς
42328   4.23.62.13 : κάλλος τι † προσβαλέτω μοι, δοκῶ ἐρεῖν τε καὶ ὑποβαλεῖν
42329   4.23.62.14 : πρᾶγμα χρυσοῦ πολλῷ τιμαλφέστερον. εἰ γὰρ μηδέν τι
42330   4.23.62.15 : ὀκνῆσαι αὐτὴν καὶ περὶ γυμνάσια ἔχειν ἀναπείσαις, ἐν–
42331   4.23.62.16 : ταῦθα εὕροι ἂν καὶ οὗ πάλαι ἐπεθυμοῦμεν, τὸν κόσμον
42332   4.23.62.17 : τῷ σώματι. τοῦ μὲν γὰρ ὑγιαίνειν οὐδὲν ἔμοιγε δοκεῖ
42333   4.23.62.18 : ἄλλο τι περίθημα καὶ περιδέραιον κρεῖττον. πόρρω δ´
42334   4.23.62.19 : ἂν εἴη καὶ τοῦ δεηθῆναι γυνὴ ὑγιαίνουσα καὶ ψιμυθίου
42335   4.23.62.20 : καὶ [ὑπ´] ὀφθαλμῶν ὑπογραφῆς καὶ ἄλλου χρώματος
42336   4.23.62.21 : ζωγραφοῦντος καὶ ἀφανίζοντος τὰς ὄψεις. τά γε μὴν
42337   4.23.62.22 : γυμνάσια ἄλλα μὲν ἂν ἔξω γένοιτο ἐν περιπάτοις, τὰ δὲ
42338   4.23.62.23 : ἔνδον παρὰ τὸν ἱστὸν ἰοῦσα εὕροι ἄν τι πονῆσαι † δυνά–
42339   4.23.62.24 : μενον ἢ τιθέμενον. καὶ τοῦτο τὸ κάλλος τὸ ἀπὸ τῶν
42340   4.23.62.25 : πόνων οὐδὲν ὅ τι ἤλεγξέ τε καὶ ἐβασάνισεν, οὔτε ἱδρὼς
42341   4.23.62.26 : οὔτε δάκρυα· ὕπνος δὲ πόρρω ὢν τοῦ ἐλέγχειν καὶ μᾶλ–
42342   4.23.62.27 : λόν τι προστίθησι ταῖς γε ἐρρωμέναις. καὶ οὔπω λέγω
42343   4.23.62.28 : ὅτι καὶ ταῦτα πάντα εἰς τὰ ἔκγονα ἀναφέρεται, καὶ τοι–
42344   4.23.62.29 : αῦτα ἐγένετο παιδία, ὁποῖά ποτ´ ἂν ἡ γυνὴ καὶ λούση–
42345   4.23.62.30 : ται καὶ γυμνάσηται καὶ ἀμφιάσηται, μαλακὰ μέν, εἰ μα–
42346   4.23.62.31 : λακοῖς τούτοις δῆτα ἐντυγχάνοι, ἄρρενα δὲ καὶ ῥωμαλέα, 
42347   4.23.62.32 : εἰ διὰ τῶν πόνων καὶ τῶν καμάτων ἰοῦσα κυήσαι καὶ
42348   4.23.62.33 : τέκοι. ἀλλ´ ἐπεὶ καὶ πένητες ἄνθρωποι γαμοῦσι, καὶ
42349   4.23.62.34 : πολλοῖς ἄρα μετεμέλησε, καὶ τούτοις ὑποθήσομαι, ὡς ἂν
42350   4.23.62.35 : εὐδαιμόνως διάγοιεν τὸν βίον. ὅστις μὲν ἐργάζεται καὶ
42351   4.23.62.36 : ἀπὸ τῶν ὤμων ἀποζῇ οὐδὲ ποθεῖ θεραπείας ἱκανὰ αὑ–
42352   4.23.62.37 : τῷ καὶ τῇ γυναικὶ ἐργαζόμενος, οὗτος εἰ σφόδρα γυναικὸς
42353   4.23.62.38 : ἐπιθυμεῖ, ἀγαθῇ τύχῃ γαμείτω· ὅστις δὲ καὶ ἔτι μᾶλλον
42354   4.23.62.39 : πένης ὢν οὐ ταῦτα ὁρᾷ ἀλλὰ κἀκεῖνα, εἰ νοσήσαι αὐτὸς
42355   4.23.62.40 : πόθεν ἂν θρέψαι τὴν γυναῖκα, τούτῳ δὴ οὐκέτι ῥᾴδιόν
42356   4.23.62.41 : ἐστι τῷ ἀνθρώπῳ συμβουλεῦσαι γαμεῖν· ἦ γὰρ δὴ πολ–
42357   4.23.62.42 : λάκις κλαύσεται ἡ γυνὴ τὴν ἀπορίαν, καὶ ἀναμνήσει τοῦ
42358   4.23.62.43 : κακοῦ ἐνίοτε ἐπιλελησμένον. καὶ ὑγιείας μὲν δὴ παρούσης
42359   4.23.62.44 : ταῦτα εὐκόλως ἐνεγκεῖν ἔστιν, ἐν δὲ νόσοις καὶ ταλαιπω–
42360   4.23.62.45 : ρίαις τοῦ σώματος πένητα ὄντα τινὰ δύο νόσω νοσεῖν
42361   4.23.62.46 : ἔστιν. ἀλλ´ ἐπεὶ τῶν σφόδρα πενήτων ἐμνημονεύσαμεν.
42362   4.23.63.1 : Ἐν ταὐτῷ.
42363   4.23.63.2 : Μὴ λανθανέτω δέ σε ἡ γυνὴ ἐσθῆτα μὲν μείζονος
42364   4.23.63.3 : ἢ κατὰ τὴν εὐπορίαν ἔχουσα, ὑποδήματα δὲ ὡσαύτως 
42365   4.23.63.4 : πολλοῦ τινος ἄξια· ἀλλ´ ἀπό γε τῶν ποδῶν μαντεύου, ὡς
42366   4.23.63.5 : οὐδὲν ὑγιὲς ἐν τούτοις ἔνεστι, καὶ οὐ δεῖ πρὸς ταῦτα
42367   4.23.63.6 : οὔτε Μελάμποδος οὔτε Τειρεσίου. ὃ δὲ τῶν φίλων μοί
42368   4.23.63.7 : τις ἀπεμνημόνευσε τῶν γεγαμηκότων καὶ ..... τοῦτο δὲ
42369   4.23.63.8 : τοιοῦτον ἦν· ἐν ὕπνῳ καὶ ἐν τῇ εὐνῇ μάλιστα οἱ ἄνδρες
42370   4.23.63.9 : ἐξαπατώμεθα. φυλακτέον δὲ ἑσπέρας μὲν κολακείας, προσ–
42371   4.23.63.10 : ετίθει ἐκεῖνος, ἕωθεν δὲ θορύβους καὶ κραυγάς.
42372   4.23.64.1 : Ἐν ταὐτῷ.
42373   4.23.64.2 : Φυλακτέον δὲ καὶ περὶ γυναικῶνα τὰς φιλίας τε καὶ
42374   4.23.64.3 : συνηθείας, τὸ τοῦ Εὐριπίδου μεμνημένους. ἡ γὰρ δὴ ἐξα–
42375   4.23.64.4 : μαρτάνουσα οὐχ αὑτὴν ἔλεγεν αἰτίαν, ἀλλ´ ἐκείνας ἃς τραγ–
42376   4.23.64.5 : ῳδεῖ· ’κακῶν γυναικῶν εἴσοδοί μ´ ἀπώλεσαν‘. χρηστὸν
42377   4.23.64.6 : δὲ καὶ τό ’μετὰ τῶν σύ γε πῖνε καὶ ἵζανε‘, παρ´ ὧν τι
42378   4.23.64.7 : φησὶ καὶ χρηστὸν ἂν ἀπολαύσαις. καὶ ταῦτα οὐκ ἐγώ,
42379   4.23.64.8 : πάντες δὲ ποιηταί τε καὶ λογοποιοὶ γράφουσιν. φυλακ–
42380   4.23.64.9 : τέον δὲ μᾶλλον τῷ ἐμῷ λόγῳ καὶ τὰς πρεσβύτιδας· αὗται
42381   4.23.64.10 : γὰρ ἱκαναί γε τὰς νεότητας μακαρίζειν, καὶ ὡς δὴ ἔμπει–
42382   4.23.64.11 : ροι τοῦ βίου ὑποθήκας τινὰς ἀκολάστους ὑποτίθενται, 
42383   4.23.64.12 : ὅτι τὸ ζῆν οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ ὅσα τις ἂν φάγῃ καὶ ὅσα
42384   4.23.64.13 : τις ἂν πίῃ, κἀκεῖνα δὴ ὅσα ἂν τούτοις ἕπηται, μοιχεῖαι
42385   4.23.64.14 : καὶ ἀκολασίαι. καὶ τοῦτο συμβαίνει παρ´ αὐτάς τε τὰς
42386   4.23.64.15 : νέας καὶ παρὰ τὰς πρεσβύτιδας· αἱ μὲν γὰρ οὐκ ἂν ἀηδῶς
42387   4.23.64.16 : ἔχοιεν πρὸς τοὺς ἐρῶντας καὶ τοὺς φιλοῦντας δῆθεν, αἱ
42388   4.23.64.17 : δὲ δὴ πρεσβύτιδες ἐνταῦθά που ἀεὶ τούτῳ τῷ ἀκολάστῳ
42389   4.23.64.18 : συναγορεύουσιν.
42390   4.23.65.1 : Ἐν ταὐτῷ.
42391   4.23.65.2 : Ἀλλ´ ἐρῶ περὶ σωφροσύνης πάλιν· τοὺς οἰκέτας
42392   4.23.65.3 : ἐθιστέον οὕτως ὁμιλεῖν, ὅπως μηδενὶ ἐξέστω αὐτῶν πρὸς
42393   4.23.65.4 : τὸ οὖς αὐτῇ διαλέγεσθαι λάθρᾳ, ἐνίοτε δὲ καὶ σοῦ βλέ–
42394   4.23.65.5 : ποντος· ὃ γὰρ ἀκούειν οὐκ ἄγαν τὸν ἄνδρα λυσιτελεῖ, ἄδι–
42395   4.23.65.6 : κον 〈ὂν〉 καὶ ἄνισον, ἀλλ´ ἐκείνῃ γε ταῦτα συμφέρει; ὁπότε
42396   4.23.65.7 : δὲ ἐν οἰκίᾳ τὸ λάθρᾳ διαλέγεσθαι ἀπήλλακται, πολλὴ
42397   4.23.65.8 : ἐλπίς ἐστι μὴ ἄν τινα τολμῆσαι τῶν θεραπόντων μοιχι–
42398   4.23.65.9 : κόν τινα λόγον τῇ δεσποίνῃ διακονήσασθαι· ἀκοῦσαι γὰρ
42399   4.23.65.10 : ἀνάγκη τὸν δεσπότην, εἰ νόμος ἐστὶ πάντα φανερῶς δια–
42400   4.23.65.11 : λέγεσθαι. οἶδα μὲν οὖν καὶ ταῦτα ἅπαντα ἰσχύοντα πρὸς
42401   4.23.65.12 : τὸ ποιῆσαί τινα βιοῦν σωφρόνως· ὅμως δὲ οὐδὲν οὕτως
42402   4.23.65.13 : τούτῳ λυσιτελὲς ὡς λόγῳ διδάσκειν περὶ τοῦ ἀδικήμα– 
42403   4.23.65.14 : τος τῆς μοιχείας. λεκτέον οὖν πρὸς αὐτὴν τό τε αἰσχρὸν
42404   4.23.65.15 : καὶ τὸ ἀκόλαστον τῆς μοιχείας καὶ ἄδικον, καὶ ὡς ἀδοξία
42405   4.23.65.16 : μὲν ἐν γυναιξὶν ἀδοξία δὲ ἐν ἀνδράσι, καὶ ὡς ὅ τι δή–
42406   4.23.65.17 : ποτέ ἐστιν ἡ πίστις, ἐξ ἀνθρώπων τοῦτο οἴχεται ὑπὸ
42407   4.23.65.18 : σοῦ· ὃ δὲ ἔτι βαρύτερον, τὸ μὴ μόνον νόθους γίνεσθαι
42408   4.23.65.19 : παῖδας, ἀλλ´ εἶναι τούτους ἐξ ἀκολασίας καὶ ὕβρεως γε–
42409   4.23.65.20 : γονότας. ταῦτα αὐτῇ λεκτέον, καὶ φοβείσθω τὸ ὄνομα τῆς
42410   4.23.65.21 : μοιχείας, εἴ γε αὐτῇ μέλει ζῆν καὶ μὴ ἀποσφάττεσθαι.
42411   4.23.65.22 : καὶ ταῦτα οὕτω λεκτέον ἐπιτείνοντά τε καὶ εἰδότα, ὡς
42412   4.23.65.23 : πολὺ ἔτι ἀτοπωτέρων ἐρῶσιν, οἷον οὐ ξένων νανίσκων,
42413   4.23.65.24 : ἀλλ´ (οὐδὲ εἰπεῖν καλόν) οἵου φασὶ τὴν Πασιφάην ἐρασθῆ–
42414   4.23.65.25 : ναι θρέμματος. λεκτέον δὲ οὕτως εἰδότα ὡς οὐδεμία
42415   4.23.65.26 : μηχανὴ κρατῆσαι τῶν γυναικῶν, κἀκεῖνο ὥς εἰσι πάντων
42416   4.23.65.27 : τέχνας τε ἐξευρεῖν καὶ πλέξαι σοφώταται· εἰ δὲ ἀπιστεῖς,
42417   4.23.65.28 : ἀναγίγνωσκε τὰς τραγῳδίας, ὁπόσα ἐποίησαν ἢ ἐβουλεύ–
42418   4.23.65.29 : σαντο γυναῖκες ἐπιθυμίᾳ ξένων ἀφροδισίων. σωφροσύνην
42419   4.23.65.30 : μὲν οὖν ὧδε ἐξασκητέον· διδακτέον δὲ ἃ διδάσκεσθαι χρὴ
42420   4.23.65.31 : γυναῖκα, καὶ μάλιστα τὴν σωφροσύνην αὐτῆς φυλάξει τὰ
42421   4.23.65.32 : περὶ τὴν οἰκίαν, ὅπως ἂν ἄριστα † ἔθηκε τὰ περὶ τοὺς 
42422   4.23.65.33 : οἰκέτας, ὅπως ἂν ἄριστα θεραπεύσαι τὰ περὶ ὑμῶν αὐτῶν,
42423   4.23.65.34 : ὅπως ἂν ἐν πολλῇ εἴητε τιμῇ. τί μὲν γὰρ χρηστότερον
42424   4.23.65.35 : ἀνδρὶ ἢ γυνὴ εὔνους καὶ ὅσα χρὴ ἀνδρὶ ἐρρωμένῳ εἰδυῖά
42425   4.23.65.36 : τε καὶ διακονουμένη; τί δὲ ἄλλο οὕτω περισπούδαστον
42426   4.23.65.37 : ἂν εἴη 〈ἢ εἰ〉 νοσοῦντα αὐτὴ θεραπεύοι; καὶ εἴ τε ἀγαθὴ
42427   4.23.65.38 : εἴη καὶ βελτίστη, οὐδὲν ἄλλο ἐγὼ κτῆμα οἰκίας ἀγαθόν
42428   4.23.65.39 : τε καὶ πολλοῦ λόγου ἄξιον εὑρίσκω. ἀλλὰ καὶ ἄξιόν γε
42429   4.23.65.40 : τὴν γυναῖκα οὕτως ἔχειν· οὐ γὰρ ἄλλῳ τινὶ ἢ τῇ γυναικὶ
42430   4.23.65.41 : νυκτός τε καὶ μεθ´ ἡμέραν ἀνὴρ προσαναπαύεται, καὶ
42431   4.23.65.42 : πρὸς ἄλλον οὐδένα τῶν ἐν τῇ πόλει τὰ ἀπόρρητα ὅσα–
42432   4.23.65.43 : πέρ ἐστιν αὐτῷ διαλέγεται, ἀλλὰ μόνῃ τῇ γυναικί, καὶ
42433   4.23.65.44 : ἐν ἴσῳ ὥσπερ ἂν ἑαυτῷ. οὐ γυνὴ μέντοι ἐστὶν ἡ ὁπό–
42434   4.23.65.45 : ταν φίλη τε καὶ εὔνους ᾖ μάλιστα σεαυτὸν εὐφραίνουσα,
42435   4.23.65.46 : ἥκιστα δὲ ἀνιῶσα; οὐχ αὕτη ἐστὶν ἡ καὶ παῖδάς σοι
42436   4.23.65.47 : αὐτὴ τεξομένη; οὐχ αὕτη ἐστὶν ἡ πόθον πρώτη ἔχουσά
42437   4.23.65.48 : σου ἀποθανόντος, κἂν ὁ πατὴρ κἂν ἡ μήτηρ λυπεῖσθαι
42438   4.23.65.49 : μὴ θέλωσιν, ὁ νόμος. 
42439   4.24a.t.1 : {1ΟΤΙ ΚΑΛΟΝ ΤΟ ΕΧΕΙΝ ΠΑΙΔΑΣ.}1
42440   4.24a.1.1 : Διογένους (Trag. gr. fr. p. 775 N. 2).
42441   4.24a.1.2 : Μακάριος ὅστις αὐτὸς ἰσχύων ἔτι
42442   4.24a.1.3 : παῖδας παρασπίζοντας ἀλκίμους ἔχει.
42443   4.24a.2.1 : Εὐριπίδου Μελεάγρῳ (fr. 518 N. 2).
42444   4.24a.2.2 : Καὶ κτῆμα δ´, ὦ τεκοῦσα, κάλλιστον τόδε,
42445   4.24a.2.3 : πλούτου δὲ κρεῖσσον· τοῦ μὲν ὠκεῖα πτέρυξ,
42446   4.24a.2.4 : παῖδες δὲ χρηστοί, κἂν θάνωσι, δώμασιν
42447   4.24a.2.5 : καλόν τι θησαύρισμα τοῖς τεκοῦσί τε
42448   4.24a.2.6 : ἀνάθημα βιότου κοὔποτ´ ἐκλείπει δόμους.
42449   4.24a.3.1 : Εὐριπίδου Οἰνεῖ (fr. 566 N. 2).
42450   4.24a.3.2 : Ὡς οὐδὲν ἀνδρὶ πιστὸν ἄλλο πλὴν τέκνων·
42451   4.24a.3.3 : κέρδους δ´ ἕκατι καὶ τὸ συγγενὲς νοσεῖ.
42452   4.24a.4.1 : Μενάνδρου (fr. 655 K.).
42453   4.24a.4.2 : Ὀδυνηρόν ἐστιν εὐτυχοῦντα τῷ βίῳ 
42454   4.24a.4.3 : ἔχειν ἔρημον διαδόχου τὴν οἰκίαν.
42455   4.24a.5.1 : Εὐριπίδου Δανάη (fr. 316 N. 2).
42456   4.24a.5.2 : Γύναι, καλὸν μὲν φέγγος ἡλίου τόδε,
42457   4.24a.5.3 : καλὸν δὲ πόντου χεῦμ´ ἰδεῖν εὐήνεμον,
42458   4.24a.5.4 : γῆ τ´ ἠρινὸν θάλλουσα πλούσιόν θ´ ὕδωρ,
42459   4.24a.5.5 : πολλῶν τ´ ἔπαινον ἐστί μοι λέξαι καλῶν·
42460   4.24a.5.6 : ἀλλ´ οὐδὲν οὕτω λαμπρὸν οὐδ´ ἰδεῖν καλὸν
42461   4.24a.5.7 : ὡς τοῖς ἄπαισι καὶ πόθῳ δεδηγμένοις
42462   4.24a.5.8 : παίδων νεογνῶν ἐν δόμοις ἰδεῖν φάος.
42463   4.24a.6.1 : Μενάνδρου (fr. 603 K.).
42464   4.24a.6.2 : Οὐκ ἔστι μείζων ἡδονὴ ταύτης πατρί,
42465   4.24a.6.3 : ἢ σωφρονοῦντα καὶ φρονοῦντ´ ἰδεῖν τινα
42466   4.24a.6.4 : τῶν ἐξ ἑαυτοῦ.
42467   4.24a.7.1 : Εὐριπίδου (Herc. 1261 s.).
42468   4.24a.7.2 : Ὅταν δὲ κρηπὶς μὴ καταβληθῇ γένους
42469   4.24a.7.3 : ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς ἐκγόνους. 
42470   4.24a.8.1 : Μενάνδρου Ἐμπιμπραμένη (fr. 157 K.).
42471   4.24a.8.2 : Ὡς 〈ἔστ´〉 ἀγαθόν τι πρᾶγμα τὸ γενέσθαι τινὸς
42472   4.24a.8.3 : πατέρα.
42473   4.24a.9.1 : Δικαιογένους.
42474   4.24a.9.2 : ***
42475   4.24a.9a.1 : (Eur. Or. 542 s.)
42476   4.24a.9a.2 : Ζηλωτὸς ὅστις εὐτύχησεν ἐν τέκνοις
42477   4.24a.9a.3 : καὶ μὴ ´πισήμοις συμφοραῖς ὠδύρατο.
42478   4.24a.10.1 : Εὐριπίδου ἐν Πρωτεσιλάῳ (fr. 652 N. 2).
42479   4.24a.10.2 : Ὦ παῖδες, οἷον φίλτρον ἀνθρώποις φρενός.
42480   4.24a.11.1 : Ἐκ τῶν Σερήνου Ἀπομνημονευμάτων.
42481   4.24a.11.2 : Ἡ Λάκαινα πρός τινα Ἰωνικὴν δείξασαν αὐτῇ τὸν
42482   4.24a.11.3 : κόσμον ἀντεπέδειξε τὰ τέκνα εἰποῦσα ’ὁ δὲ ἐμὸς κόσμος
42483   4.24a.11.4 : τοιοῦτος‘.
42484   4.24a.12.1 : Πλάτωνος (Symp. p. 208 A–B).
42485   4.24a.12.2 : Τούτῳ τῷ τρόπῳ πᾶν τὸ θνητὸν σῴζεται, οὐ τῷ
42486   4.24a.12.3 : παντάπασι τὸ αὐτὸ ἀεὶ εἶναι ὥσπερ τὸ θεῖον, ἀλλὰ 
42487   4.24a.12.4 : τῷ τὸ ἀπιὸν ἕτερον νέον καταλείπειν οἷον αὐτὸ ἦν. Μὴ
42488   4.24a.12.5 : οὖν θαύμαζε, εἰ τὸ αὑτοῦ ἀποβλάστημα φύσει ἅπαν τιμᾷ·
42489   4.24a.12.6 : ἀθανασίας γὰρ ἅμα καὶ εὐδαιμονίας εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον
42490   4.24a.12.7 : παντὶ αὕτη ἡ σπουδὴ καὶ ὁ ἔρως ἕπεται.
42491   4.24a.13.1 : (De re publ. p. 467 B)
42492   4.24a.13.2 : Ἀλλὰ μὴν μάχεταί γε πᾶν ζῷον διαφερόντως παρόν–
42493   4.24a.13.3 : των ὧν ἂν τέκῃ.
42494   4.24a.14.1 : Ἱεροκλέους (p. 55 de Arn.).
42495   4.24a.14.2 : Ἐν δὲ τῷ περὶ τοῦ γάμου καὶ τῆς παιδοποιίας τόπῳ
42496   4.24a.14.3 : θετέος ἐστὶ καὶ ὁ τῆς πολυτεκνίας λόγος. κατὰ φύσιν
42497   4.24a.14.4 : γάρ πως καὶ ἀκόλουθον τῷ γάμῳ τὸ πάντα ἢ τά γε
42498   4.24a.14.5 : πλεῖστα τῶν γεννωμένων ἀνατρέφειν· ἀλλ´ ἐοίκασιν οἱ
42499   4.24a.14.6 : πλείους ἀπειθεῖν τῇ παραινέσει δι´ αἰτίαν οὐ μάλα πρε–
42500   4.24a.14.7 : πώδη. διὰ γὰρ φιλοπλουτίαν καὶ τὸ πάμμεγα κακὸν
42501   4.24a.14.8 : ἡγεῖσθαι τὴν πενίαν τοῦτο πάσχουσι. πρῶτον μὲν δὴ
42502   4.24a.14.9 : λογιστέον, ὡς οὐχ ἑαυτοῖς μόνον παραστάτας καὶ γηρο–
42503   4.24a.14.10 : βοσκοὺς καὶ πάσης τύχης τε καὶ περιστάσεως κοινωνοὺς
42504   4.24a.14.11 : γεννῶμεν, οὐδ´ ὑπὲρ ἑαυτῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῶν
42505   4.24a.14.12 : γονέων ἡμῶν κατὰ πολλά γε. καὶ γὰρ εὐχαριστίαν ἔχει
42506   4.24a.14.13 : πρὸς αὐτοὺς ἡ παιδοποιία τῷ, κἂν εἴ τι πάθοιμεν ἡμεῖς
42507   4.24a.14.14 : πρότερον, καταλείπειν ἐκείνοις ἀνθ´ ἡμῶν αὐτοὺς γηρο–
42508   4.24a.14.15 : βοσκούς. καλὸν δὲ πάππος ὑπὸ σφετέρων ἐκγόνων χειρα–
42509   4.24a.14.16 : γωγούμενός τε καὶ τῆς ἄλλης ἐπιμελείας ἀξιούμενος·
42510   4.24a.14.17 : ὥστε πρῶτον μὲν εὐχάριστα πράττοιμεν ἂν εἰς γονέας 
42511   4.24a.14.18 : τοὺς ἑαυτῶν, παίδων ἐπιμελούμενοι γενέσεως. εἶτα καὶ
42512   4.24a.14.19 : ταῖς εὐχαῖς τε καὶ σπουδαῖς τῶν ἡμᾶς γειναμένων συν–
42513   4.24a.14.20 : εργήσομεν· εὐθὺ γὰρ ὅτε πρῶτον περὶ τὴν ἡμετέραν εἶχον
42514   4.24a.14.21 : γένεσιν, διανοίᾳ χρώμενοι τοῦ χύσιν αὐτῶν εἰς πλεῖστον
42515   4.24a.14.22 : λαβεῖν τὴν διαδοχὴν καὶ παῖδας ἐκ παίδων ὑπολιπέσθαι,
42516   4.24a.14.23 : καὶ γάμου προὐνόησαν καὶ τῆς ἡμετέρας σπορᾶς καὶ ἀνα–
42517   4.24a.14.24 : τροφῆς. ὅθεν γαμοῦντες μὲν καὶ παιδοποιούμενοι πράτ–
42518   4.24a.14.25 : τοιμεν ἂν οἷον μέρη τῆς ἐκείνων εὐχῆς· τὰ δ´ ἐναντία
42519   4.24a.14.26 : φρονήσαντες ἐγκόπτοιμεν ἂν αὐτῶν τῇ προαιρέσει. καὶ
42520   4.24a.14.27 : μὴν κινδυνεύει πᾶς ὁ θελοντὴς καὶ περιστάσεως ἄνευ
42521   4.24a.14.28 : γάμον ἐκκλίνων καὶ παιδοποιίαν παρανοίας κρίνειν τοὺς
42522   4.24a.14.29 : ἑαυτοῦ γονέας, ὡς οὐ σὺν ὀρθοῖς λογισμοῖς περὶ γάμου
42523   4.24a.14.30 : πεπραγματευμένους. ἔνθα δὴ καὶ τὴν ἀνομολογίαν φωρά–
42524   4.24a.14.31 : σειεν ἄν τις εὐπετῶς. πῶς γὰρ οὐ μάχης πλῆρες εὐαρε–
42525   4.24a.14.32 : στεῖν μὲν τῷ ζῆν καὶ μένειν ἐν αὐτῷ, ὡς καθηκόντως
42526   4.24a.14.33 : εἰς τὸν βίον ὑπὸ τῶν σπειράντων παρηγμένον, τὸ δ´
42527   4.24a.14.34 : αὐτὸν ἑτέρους γεννῆσαι τῶν ἀδοκίμων ὑπολαμβάνειν; ἀλλὰ
42528   4.24a.14.35 : γὰρ πρῶτον μέν, ὡς ἔφην, ἐντεθυμῆσθαι χρή, διότι γεν–
42529   4.24a.14.36 : νῶμεν οὐχ ἑαυτοῖς μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖς δι´ οὓς γεγόνα–
42530   4.24a.14.37 : μεν αὐτοί· ἔπειτα καὶ ὑπὲρ φίλων τε καὶ συγγενῶν.
42531   4.24a.14.38 : κεχαρισμένον γὰρ καὶ τούτοις ἐστὶ παῖδας ἐξ ἡμῶν ἰδεῖν,
42532   4.24a.14.39 : διά τε τὴν εὔνοιαν καὶ οἰκειότητα καὶ δὴ καὶ διὰ τὴν
42533   4.24a.14.40 : ἀσφάλειαν. διορμίζεται γὰρ ὑπὸ τοῦ τοιούτου τοῖς προσ–
42534   4.24a.14.41 : ήκουσιν ὁ βίος ἀνάλογον ταῖς ἐπὶ πολλῶν ἀγκυρῶν σαλευ–
42535   4.24a.14.42 : ούσαις ναυσίν. ὅθεν κατὰ τὸν φιλοσυγγενῆ καὶ φιλεταῖ–
42536   4.24a.14.43 : ρόν ἐστιν ἡ περὶ γάμον καὶ τέκνα σπουδή. παρακαλεῖ
42537   4.24a.14.44 : δ´ εὖ μάλα καὶ ἡ πατρὶς ἐπὶ ταὐτόν. καὶ σχεδὸν οὐδ´ 
42538   4.24a.14.45 : ἑαυτοῖς οὕτως ὡς τῇ πατρίδι φυτεύομεν παῖδας, τῆς μεθ´
42539   4.24a.14.46 : ἡμᾶς προνοούμενοι τάξεως καὶ τῷ κοινῷ παρέχοντες τοὺς
42540   4.24a.14.47 : διαδεξομένους ἡμᾶς. ὅθεν ὁ μὲν ἱερεὺς ἴστω τῇ πόλει τῇ
42541   4.24a.14.48 : ἑαυτοῦ ἱερέας ὀφείλων, ὁ δ´ ἄρχων ἄρχοντας, ὁ δὲ δημη–
42542   4.24a.14.49 : γόρος δημηγόρους, καὶ ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν, ὁ πολίτης πολί–
42543   4.24a.14.50 : τας. καθάπερ οὖν χορῷ μέν ἐστι κεχαρισμένη ἡ τῶν
42544   4.24a.14.51 : χορευτῶν διαμονή, στρατεύματι δὲ ἡ τῶν στρατιωτῶν,
42545   4.24a.14.52 : οὕτω καὶ πόλει ἡ τῶν πολιτῶν. ἀλλ´ εἰ μὲν ἦν ὀλιγο–
42546   4.24a.14.53 : χρόνιόν τι σύστημα πόλις ὅ τε βίος αὐτῆς κατὰ βίον
42547   4.24a.14.54 : ἀνθρώπου τὴν συμμετρίαν ἐλάμβανεν, οὐδὲν ἔδει διαδο–
42548   4.24a.14.55 : χῆς· ἐπεὶ δ´ εἰς πολλὰς γενεὰς ἐξικνεῖται, δαίμονι δὴ
42549   4.24a.14.56 : εὐδαιμονεστέρῳ χρησαμένη καὶ εἰς μακροὺς αἰῶνας πόλις,
42550   4.24a.14.57 : φανερόν, ὡς οὐ τοῦ παρόντος ἐστοχάσθαι δεῖ μόνον,
42551   4.24a.14.58 : ἀλλὰ καὶ τοῦ μετέπειτα, τήν τε ἰδίαν μὴ περιορᾶν χώραν
42552   4.24a.14.59 : ἔρημον, ἀλλ´ ἐπ´ ἐλπίσιν ἱδρυμένην ταῖς ἀπὸ τῶν ἡμε–
42553   4.24a.14.60 : τέρων τέκνων.
42554   4.24a.15.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Εἰ πάντα τὰ γινόμενα τέκνα
42555   4.24a.15.2 : θρεπτέον (Muson. rel. p. 77 H.).
42556   4.24a.15.3 : Οἱ δὲ νομοθέται, οἷς αὐτὸ τοῦτο γέγονεν ἔργον ζητεῖν
42557   4.24a.15.4 : καὶ σκοπεῖν, τί μὲν ἀγαθὸν πόλει τί δὲ κακόν, καὶ τί μὲν
42558   4.24a.15.5 : ὠφελεῖ τί δὲ βλάπτει τὸ κοινόν, οὐχὶ δὲ καὶ οὗτοι πάν–
42559   4.24a.15.6 : τες συμφορώτατον μὲν ταῖς πόλεσιν ἐνόμισαν τὸ πλη–
42560   4.24a.15.7 : θύνεσθαι τοὺς τῶν πολιτῶν οἴκους, βλαβερώτατον δὲ τὸ
42561   4.24a.15.8 : μειοῦσθαι; καὶ ἀπαιδίαν μὲν ἢ ὀλιγοπαιδίαν τῶν πολι–
42562   4.24a.15.9 : τῶν ὑπέλαβον εἶναι ἀλυσιτελές, τὸ δὲ ἔχειν παῖδας καὶ
42563   4.24a.15.10 : νὴ Δία πολλοὺς ἔχειν εἶναι λυσιτελές; τοῦτο μὲν γὰρ 
42564   4.24a.15.11 : ἀμβλίσκειν ἀπεῖπον ταῖς γυναιξὶ καὶ ταῖς ἀπειθούσαις
42565   4.24a.15.12 : ζημίαν ἐπέθεσαν, τοῦτο δ´ ἀτοκίᾳ προστίθεσθαι καὶ τὴν
42566   4.24a.15.13 : κύησιν εἴργειν ἀπηγόρευσαν αὐταῖς, τοῦτο δὲ πολυπαι–
42567   4.24a.15.14 : δίας ἔταξαν γέρα καὶ ἀνδρὶ καὶ γυναικί, καὶ τὴν ἀπαιδίαν
42568   4.24a.15.15 : ἐπιζήμιον κατέστησαν. πῶς οὖν οὐκ ἂν ἡμεῖς ἄδικα καὶ
42569   4.24a.15.16 : παράνομα δρῷμεν ἐναντία δρῶντες τῇ βουλήσει τῶν νο–
42570   4.24a.15.17 : μοθετῶν, θείων καὶ θεοφιλῶν ἀνδρῶν, οἷς ἕπεσθαι νο–
42571   4.24a.15.18 : μίζεται καλὸν καὶ συμφέρον; δρῷμεν δ´ ἂν ἐναντία τὴν
42572   4.24a.15.19 : πολυπαιδίαν τὴν ἑαυτῶν κωλύοντες. πῶς δ´ οὐχὶ καὶ
42573   4.24a.15.20 : εἰς τοὺς πατρῴους θεοὺς ἐξαμαρτάνοιμεν ἂν καὶ εἰς
42574   4.24a.15.21 : τὸν ὁμόγνιον Δία ταῦτα πράττοντες; ὥσπερ γὰρ ὁ περὶ
42575   4.24a.15.22 : ξένους ἄδικος εἰς τὸν ξένιον ἁμαρτάνει Δία καὶ ὁ περὶ
42576   4.24a.15.23 : φίλους εἰς τὸν φίλιον, οὕτως ὅστις εἰς τὸ ἑαυτοῦ γένος
42577   4.24a.15.24 : ἄδικος, εἰς τοὺς πατρῴους ἁμαρτάνει θεοὺς καὶ εἰς τὸν
42578   4.24a.15.25 : ὁμόγνιον Δία, τὸν ἐπόπτην τῶν ἁμαρτημάτων τῶν περὶ
42579   4.24a.15.26 : τὰ γένη· ὁ δέ γε περὶ τοὺς θεοὺς ἁμαρτάνων ἀσεβής.
42580   4.24a.15.27 : καὶ μὴν ὅτι καλὸν καὶ λυσιτελὲς παίδων ἀνατροφὴ πολ–
42581   4.24a.15.28 : λῶν, μάθοι τις ἂν λογισάμενος, ὡς μὲν ἔντιμος ἐν πόλει
42582   4.24a.15.29 : πολύπαις ἀνήρ, ὡς δ´ αἰδῶ παρέχει τοῖς πλησίον, ὡς
42583   4.24a.15.30 : δὲ δύναται πλέον πάντων τῶν ὁμοίων, ἄν γε μὴ ὁμοίως
42584   4.24a.15.31 : παίδων εὐπορῶσιν. καθάπερ γάρ, οἶμαι, πολύφιλος ἀφί–
42585   4.24a.15.32 : λου ἀνδρὸς δυνατώτερος, οὕτω καὶ πολὺ μᾶλλον ὁ πολύ–
42586   4.24a.15.33 : παις τοῦ μὴ ἔμπαιδος ἢ τοῦ ὀλίγους κεκτημένου παῖδας,
42587   4.24a.15.34 : καὶ τοσούτῳ γε μᾶλλον, ὅσῳ περ ἐγγύτερον υἱὸς ἑκάστῳ
42588   4.24a.15.35 : ἢ φίλος. ἄξιον δὲ νοῆσαι, ποῖόν τι καὶ θέαμά ἐστιν 
42589   4.24a.15.36 : ἀνὴρ πολύπαις ἢ γυνὴ σὺν ἀθρόοις ὁρώμενοι τοῖς ἑαυ–
42590   4.24a.15.37 : τῶν παισίν· οὔτε γὰρ πομπὴν πεμπομένην θεοῖς οὕτω
42591   4.24a.15.38 : καλὴν θεάσαιτ´ ἄν τις οὔτε χορείαν ἐπὶ ἱεροῖς κόσμῳ
42592   4.24a.15.39 : χορευόντων οὕτως ἀξιοθέατον, ὡς χορὸν παίδων πολλῶν
42593   4.24a.15.40 : προηγουμένων ἐν πόλει πατρὸς τοῦ ἑαυτῶν ἢ μητρός,
42594   4.24a.15.41 : χειραγωγούντων τοὺς γονεῖς ἢ τρόπον ἕτερον περιεπόν–
42595   4.24a.15.42 : των κηδεμονικῶς. τί μὲν τούτου κάλλιον τοῦ θεάματος;
42596   4.24a.15.43 : τί δὲ τῶν γονέων τούτων ζηλωτότερον, ἄλλως τε κἂν
42597   4.24a.15.44 : ἐπιεικεῖς ὦσι; τίσι δ´ ἂν ἄλλοις οὕτω προθύμως ἢ συν–
42598   4.24a.15.45 : εύξαιτό τις ἀγαθὰ παρὰ θεῶν, ἢ συμπράξειεν αὐτοῖς εἰς
42599   4.24a.15.46 : ὅ τι δέοιντο; ’νὴ Δία‘ φησίν 〈’ἀλλὰ ...‘〉. 
42600   4.25.t.1 : {1ΟΤΙ ΑΣΥΜΦΟΡΟΝ ΤΟ ΕΧΕΙΝ ΤΕΚΝΑ, ΚΑΙ ΑΔΗΛΟΝ ΕΙ ΙΔΙΑ ΤΩΝ
42601   4.25.t.2 : ΕΧΕΙΝ ΝΟΜΙΖΟΝΤΩΝ. ΚΑΙ ΜΗΔΕ ΘΕΤΟΥΣ ΠΟΙΕΙΣΘΑΙ.}1
42602   4.25.16.1 : Μενάνδρου (fr. 656 K.).
42603   4.25.16.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν ἀθλιώτερον πατρός,
42604   4.25.16.3 : πλὴν ἕτερος ἂν ᾖ πλειόνων παίδων πατήρ.
42605   4.25.17.1 : Εὐριπίδου Οἰνομάῳ (fr. 571 N. 2).
42606   4.25.17.2 : Ἀμηχανῶ δ´ ἔγωγε κοὐκ ἔχω μαθεῖν,
42607   4.25.17.3 : εἴτ´ οὖν ἄμεινόν ἐστι γίγνεσθαι τέκνα
42608   4.25.17.4 : θνητοῖσιν εἴτ´ ἄπαιδα καρποῦσθαι βίον.
42609   4.25.17.5 : ὁρῶ γὰρ οἷς μὲν οὐκ ἔφυσαν, ἀθλίους,
42610   4.25.17.6 : ὅσοισι δ´ εἰσίν, οὐδὲν εὐτυχεστέρους.
42611   4.25.17.7 : καὶ γὰρ κακοὶ γεγῶτες ἐχθίστη νόσος,
42612   4.25.17.8 : κἂν αὖ γένωνται σώφρονες, κακὸν μέγα,
42613   4.25.17.9 : λυποῦσι τὸν φύσαντα μὴ πάθωσί τι.
42614   4.25.18.1 : Μενάνδρου Ἐπικλήρῳ (fr. 166 K.).
42615   4.25.18.2 : Ἢ δεῖ μόνον
42616   4.25.18.3 : ζῆν ἢ γενόμενον πατέρα παίδων ἀποθανεῖν·
42617   4.25.18.4 : οὕτω τὸ μετὰ ταῦτ´ ἐστὶ τοῦ βίου πικρόν. 
42618   4.25.19.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 419 s.).
42619   4.25.19.2 : Ψυχὴ τέκν´· ὅστις δ´ αὔτ´ ἄπειρος ὢν λέγει,
42620   4.25.19.3 : ἧσσον μὲν ἀλγεῖ, δυστυχῶν δ´ εὐδαιμονεῖ.
42621   4.25.20.1 : Σοφοκλῆς Ἠλέκτρα ( 770 s.).
42622   4.25.20.2 : Δεινὸν τὸ τίκτειν ἐστίν· οὐδὲ γὰρ κακῶς
42623   4.25.20.3 : πάσχοντι μῖσος ὧν τέκῃ προσγίγνεται.
42624   4.25.21.1 : Μενάνδρου Προεγκαλῶν (fr. 418 K.).
42625   4.25.21.2 : Οἷον τὸ γενέσθαι πατέρα παίδων ἦν ...
42626   4.25.21.3 : λύπη, φόβος, φροντίς, πέρας ἐστὶν οὐδὲ ἕν.
42627   4.25.22.1 : Ὁμήρου (Od. I 215).
42628   4.25.22.2 : Μήτηρ μέν τ´ ἐμὲ φησὶ τοῦ ἔμμεναι, αὐτὰρ ἐγώ γε
42629   4.25.22.3 : οὐκ οἶδ´· οὐ γάρ πώ τις ἑὸν γόνον αὐτὸς ἀνέγνω.
42630   4.25.23.1 : Μενάνδρου.
42631   4.25.23.2 : ***
42632   4.25.24.1 : (Eur. fr. 1015 N. 2).
42633   4.25.24.2 : Ἔστιν δὲ μήτηρ φιλότεκνος μᾶλλον πατρός· 
42634   4.25.24.3 : ἡ μὲν γὰρ αὑτῆς οἶδεν ὄνθ´, 〈ὁ δ´〉 οἴεται.
42635   4.25.25.1 : Σοφοκλῆς Ἀλεάδαις (fr. 83 N. 2).
42636   4.25.25.2 : Παῦσαι· καταρκεῖ τοῦδε κεκλῆσθαι πατρός,
42637   4.25.25.3 : εἴπερ πέφυκά γ´· εἰ δὲ μή, μείων βλάβη.
42638   4.25.25.4 : τό τοι νομισθὲν τῆς ἀληθείας κρατεῖ.
42639   4.25.26.1 : Εὐριπίδου Μελανίππη (fr. 491 N. 2).
42640   4.25.26.2 : Ἴστω δ´ ἄφρων ὢν ὅστις ἄτεκνος ὢν τὸ πρὶν
42641   4.25.26.3 : παῖδας θυραίους εἰς δόμους ἐκτήσατο,
42642   4.25.26.4 : τὴν μοῖραν εἰς τὸ μὴ χρεὼν παραστρέφων.
42643   4.25.26.5 : ᾧ γὰρ θεοὶ διδῶσι μὴ φῦναι τέκνα,
42644   4.25.26.6 : οὐ χρὴ μάχεσθαι πρὸς τὸ θεῖον, ἀλλ´ ἐᾶν.
42645   4.25.27.1 : Μενάνδρου Καρχηδονίῳ (fr. 261 K.). 
42646   4.25.27.2 : Αὐτὸς γὰρ οὐδεὶς οἶδε πῶς 〈ποτ´〉 ἐγένετο.
42647   4.25.28.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθεῖ (fr. 359 N. 2).
42648   4.25.28.2 : Θετῶν δὲ παίδων ποῦ κράτος; τὰ φύντα γὰρ
42649   4.25.28.3 : κρείσσω νομίζειν τῶν δοκημάτων χρεών.
42650   4.25.29.1 : Δημοκρίτου (fr. 275 Diels 2).
42651   4.25.29.2 : Τεκνοτροφίη σφαλερόν· τὴν μὲν γὰρ ἐπιτυχίην ἀγῶ–
42652   4.25.29.3 : νος μεστὴν καὶ φροντίδος κέκτηται, τὴν δὲ ἀποτυχίην
42653   4.25.29.4 : ἀνυπέρθετον ἑτέρῃ ὀδύνῃ.
42654   4.25.30.1 : Ἀριστίππου.
42655   4.25.30.2 : Μεμφομένης αὐτῷ τῆς γυναικὸς ὅτι τὸν υἱὸν οὐ προσ–
42656   4.25.30.3 : ίεται, καὶ λεγούσης ὅτι ἐκ σοῦ εἴη, ἀποπτύσας ’καὶ γὰρ
42657   4.25.30.4 : τοῦτο‘ εἶπεν ’ἐξ ἐμοῦ· ἀλλ´ οὐδέν μοι χρήσιμόν ἐστιν‘.
42658   4.25.31.1 : Δημοκρίτου (fr. 276 Diels 2).
42659   4.25.31.2 : Οὐ δοκεῖ μοι χρῆναι παῖδας κτᾶσθαι· ἐνορῶ γὰρ ἐν
42660   4.25.31.3 : παίδων κτήσει πολλοὺς μὲν καὶ μεγάλους κινδύνους, πολ–
42661   4.25.31.4 : λὰς δὲ λύπας, ὀλίγα δὲ τὰ εὐθηλέοντα καὶ ταῦτα λεπτά
42662   4.25.31.5 : τε καὶ ἀσθενέα.
42663   4.25.32.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 277 Diels 2).
42664   4.25.32.2 : Ὅτεῳ χρήματά ἐστι παῖδα ποιήσασθαι, ἐκ τῶν φίλων
42665   4.25.32.3 : τεύ μοι δοκεῖ ἄμεινον εἶναι. καὶ τῷ μὲν παῖς ἔσται τοι–
42666   4.25.32.4 : οῦτος, οἷον ἂν βούληται· ἔστι γὰρ ἐκλέξασθαι οἷον ἐθέ– 
42667   4.25.32.5 : λει· καὶ ὃς ἂν δοκῇ ἐπιτήδειος εἶναι, κἂν μάλιστα κατὰ
42668   4.25.32.6 : φύσιν ἕποιτο. καὶ τοῦτο τοσοῦτον διαφέρει, ὅσον ἐνταῦθα
42669   4.25.32.7 : μὲν ἔστι τὸν παῖδα λαβεῖν καταθύμιον ἐκ πολλῶν, οἷον
42670   4.25.32.8 : ἂν δέῃ. ἢν δέ τις ποιῆται ἀπὸ ἑωυτοῦ, πολλοὶ ἔνεισι
42671   4.25.32.9 : κίνδυνοι· ἀνάγκη γάρ, ὃς ἂν γένηται, τούτῳ χρῆσθαι.
42672   4.25.33.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 278 Diels 2).
42673   4.25.33.2 : Ἀνθρώποισι τῶν ἀναγκαίων δοκεῖ εἶναι παῖδας κτή–
42674   4.25.33.3 : σασθαι ἀπὸ φύσιος καὶ καταστάσιός τινος ἀρχαίης. δῆ–
42675   4.25.33.4 : λον δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοισι. πάντα γὰρ ἔκγονα κτᾶται
42676   4.25.33.5 : κατὰ φύσιν, ἐπωφελείης γε οὐδεμιᾶς εἵνεκα· ἀλλ´ ὅταν
42677   4.25.33.6 : γένηται, ταλαιπωρεῖ καὶ τρέφει ἕκαστον ὡς δύναται καὶ
42678   4.25.33.7 : ὑπερδέδοικε, μέχρι σμικρὰ ᾖ, καὶ ἤν τι πάθῃ ἀνιᾶται. ἡ
42679   4.25.33.8 : μὲν φύσις τοιαύτη πάντων ἐστὶν ὅσα ψυχὴν ἔχει· τῷ δὲ
42680   4.25.33.9 : δὴ ἀνθρώπῳ νομίζον ἤδη πεποίηται, ὥστε καὶ ἐπαύρεσίν
42681   4.25.33.10 : τινα γίνεσθαι ἀπὸ τοῦ ἐκγόνου. 
42682   4.26.t.1 : {1ΟΤΙ ΚΡΕΙΤΤΟΝΕΣ ΟΙ ΑΡΡΕΝΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟΥΣ
42683   4.26.t.2 : ΝΟΘΟΥΣ ΟΥΚ ΕΛΑΤΤΟΝΑΣ ΧΡΗ ΚΡΙΝΕΙΝ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ.}1
42684   4.26.34.1 : Εὐριπίδου (fr. 318 N. 2).
42685   4.26.34.2 : Γυνὴ μὲν ἐξελθοῦσα πατρῴων δόμων
42686   4.26.34.3 : οὐ τῶν τεκόντων ἐστίν, ἀλλὰ τοῦ λέχους.
42687   4.26.34.4 : τὸ δ´ ἄρσεν ἕστηκ´ ἐν δόμοις ἀεὶ γένος
42688   4.26.34.5 : θεῶν πατρῴων καὶ τάφων τιμάορον.
42689   4.26.35.1 : Μενάνδρου (fr. 658 K.).
42690   4.26.35.2 : Θυγάτηρ ἐπίγαμος, κἂν ὅλως μηθὲν λαλῇ,
42691   4.26.35.3 : διὰ τοῦ σιωπᾶν πλεῖστα περὶ αὑτῆς λέγει.
42692   4.26.36.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείᾳ (T. 57).
42693   4.26.36.2 : Στῦλοι γὰρ οἴκων παῖδές εἰσιν ἄρσενες.
42694   4.26.37.1 : Μενάνδρου (fr. 60 v. 1 K.). 
42695   4.26.37.2 : Εὐδαιμονία τοῦτ´ ἐστὶν υἱὸς νοῦν ἔχων.
42696   4.26.38.1 : Μενάνδρου Ἀνεψιοῖς (fr. 60 v. 2 K.).
42697   4.26.38.2 : Ἀλλὰ θυγάτηρ κτῆμ´ ἐστὶν ἐργῶδες πατρί.
42698   4.26.39.1 : Μενάνδρου Ἁλιεῦσι (fr. 18 K.).
42699   4.26.39.2 : Χαλεπόν γε θυγάτηρ κτῆμα καὶ δυσδιάθετον.
42700   4.26.40.1 : Ποσειδίππου Ἑρμαφροδίτου (fr. 11 K.).
42701   4.26.40.2 : Υἱὸν τρέφει πᾶς, κἂν πένης τις ὢν τύχῃ·
42702   4.26.40.3 : θυγατέρα δ´ ἐκτίθησι, κἂν ᾖ πλούσιος.
42703   4.26.41.1 : Διφίλου (fr. 136 K.).
42704   4.26.41.2 : Κόρης ἀπαλλαττόμεθα ταμιείου πικροῦ.
42705   4.26.42.1 : Σοφοκλῆς Ἀλεάδαις (fr. 84 N. 2).
42706   4.26.42.2 : Ὁ δ´ εἰ νόθος τις γνησίοις ἴσον σθένει·
42707   4.26.42.3 : ἅπαν τὸ χρηστὸν γνησίαν ἔχει φύσιν.
42708   4.26.43.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνῃ (fr. 168 N. 2).
42709   4.26.43.2 : Ὀνόματι μεμπτὸν τὸ νόθον, ἡ φύσις δ´ ἴση.
42710   4.26.44.1 : Εὐριπίδου Εὐρυσθεῖ (fr. 377 N. 2).
42711   4.26.44.2 : Μάτην δὲ θνητοὶ τοὺς νόθους φεύγους´ ἄρα 
42712   4.26.44.3 : παῖδας φυτεύειν· ὃς γὰρ ἂν χρηστὸς φύῃ,
42713   4.26.44.4 : οὐ τοὔνομ´ αὐτοῦ τὴν φύσιν διαφθερεῖ.
42714   4.26.45.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 141 N. 2).
42715   4.26.45.2 : Ἐγὼ δὲ παῖδας οὐκ ἐῶ νόθους λαβεῖν·
42716   4.26.45.3 : τῶν γνησίων γὰρ οὐδὲν ὄντες ἐνδεεῖς
42717   4.26.45.4 : νόμῳ νοσοῦσιν· ὅ σε φυλάξασθαι χρεών. 
42718   4.27.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΝΗΠΙΩΝ.}1
42719   4.27.46.1 : Καλλιμάχου (fr. 127 Schn.).
42720   4.27.46.2 : Ἄρνες τοι, φίλε κοῦρε, συνήλικες, ἄρνες ἑταῖροι
42721   4.27.46.3 : ἔσκον, ἐνιαυθμοὶ δ´ αὔλια καὶ βοτάναι.
42722   4.27.47.1 : Θεοκρίτου Βουκολικῶν (VIII 63 s.).
42723   4.27.47.2 : Φείδευ τῶν ἀρνῶν, φείδευ, λύκε, τῶν ἐρίφων μευ,
42724   4.27.47.3 : μηδ´ ἀδικῇς μ´, ὅτι μικρὸς ἐὼν πολλοῖσιν ὁμαρτέω.
42725   4.27.48.1 : Βιότου ἐκ Μηδείας (cf. Com. III p. 366 K.).
42726   4.27.48.2 : Τὸ θρέψαι δ´ ἐν βροτοῖσι πολλάκις
42727   4.27.48.3 : πλείω πορίζει φίλτρα τοῦ φῦσαι τέκνα. 
42728   4.27.49.1 : Εὐριπίδου Αὔγης (fr. 272 N. 2).
42729   4.27.49.2 : Τίς δ´ οὐχὶ χαίρει νηπίοις ἀθύρμασιν;
42730   4.27.50.1 : Εὐφορίωνος (fr. 107 Scheidweiler).
42731   4.27.50.2 : Τέκνον, μὴ σύ γε μητρὸς ἀπ´ ἀνθερεῶνας ἀμήσῃς,
42732   4.27.50.3 : ἠελίους ἥτις σε τριηκοσίους ἐφόρησα,
42733   4.27.50.4 : τέκνον, ὑπὸ ζώνῃ, φοβερὰς δ´ ὠδῖνας ἀνέτλην,
42734   4.27.50.5 : εἰς φάος ἐρχομένου· λαρὸν δ´ ἐπὶ χείλεσι πρώτη
42735   4.27.50.6 : μαστὸν ἐπισχομένη λευκῷ 〈ς´〉 ἔψισα γάλακτι.
42736   4.27.51.1 : Ἡρώδου Μιμιάμβων (fr. 62 Cr.).
42737   4.24d.51.2 : Ἢ χαλκέην μοι μυῖαν ἢ κύθρην παίζει,
42738   4.24d.51.3 : ἢ ταῖσι μηλάνθαισιν ἅμματ´ ἐξάπτων
42739   4.24d.51.4 : τοῦ κεσκέου μοι τὸν γέροντα λωβῆται.
42740   4.24d.52.1 : Πομπηίου Μάκρου (Tr. gr. fr. p. 831 N. 2).
42741   4.24d.52.2 : Δεῦτ´ ὦ τέκν´, ὦ στερχθένθ´ ὅσον πλεῖστον θέμις,
42742   4.24d.52.3 : ὦ πολλὰ τέρψαντ´ οὐδὲ λυπήσαντά τι
42743   4.24d.52.4 : μητέρα· τί προσλάζυσθε κἀξαρτᾶσθέ μου;
42744   4.24d.52.5 : βούλεσθ´ ἀθύρειν; παίζετ´, ὦ νέαι φρένες·
42745   4.24d.52.6 : ὡς ἔστιν ἡμῖν τοῦτ´ ἔαρ παντὸς βίου. 
42746   4.24d.52.7 : ἥβῃ δὲ λῦπαι φροντίδες θ´ ἡβῶς´ ὁμοῦ.
42747   4.24d.53.1 : Εὐριπίδου Δανάης (fr. 323 N. 2).
42748   4.24d.53.2 : Τάχ´ ἂν πρὸς ἀγκάλαισι καὶ στέρνοις ἐμοῖς
42749   4.24d.53.3 : πηδῶν ἀθύροι, καὶ φιλημάτων ὄχλῳ
42750   4.24d.53.4 : ψυχὴν ἐμὴν κτήσαιτο· ταῦτα γὰρ βροτοῖς
42751   4.24d.53.5 : φίλτρον μέγιστον, αἱ ξυνουσίαι, πάτερ.
42752   4.24d.54.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 550 ss.).
42753   4.24d.54.2 : Ὦ παῖ, γένοιο πατρὸς εὐτυχέστερος,
42754   4.24d.54.3 : τὰ δ´ ἄλλ´ ὅμοιος· καὶ γένοι´ ἂν οὐ κακός.
42755   4.24d.54.4 : καίτοι σε καὶ νῦν τοῦτό γε ζηλοῦν ἔχω,
42756   4.24d.54.5 : ὁθούνεκ´ οὐδὲν τῶνδ´ ἐπαισθάνῃ κακῶν·
42757   4.24d.54.6 : ἐν τῷ φρονεῖν γὰρ μηδὲν ἥδιστος βίος,
42758   4.24d.54.7 : ἕως τὸ χαίρειν καὶ τὸ λυπεῖσθαι μάθῃς.
42759   4.24d.55.1 : Εὐριπίδου Μηδείας ( 46 ss.).
42760   4.24d.55.2 : Ἀλλ´ οἵ γε παῖδες ἐκ τρόχων πεπαυμένοι
42761   4.24d.55.3 : στείχουσι, μητρὸς οὐδὲν ἐννοούμενοι
42762   4.24d.55.4 : κακῶν· νέα γὰρ φροντὶς οὐκ ἀλγεῖν φιλεῖ. 
42763   4.25.t.1 : {1ΟΤΙ ΧΡΗ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΚΟΥΣΗΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΤΑΞΙΟΥΣΘΑΙ
42764   4.25.t.2 : ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ, ΚΑΙ ΕΙ ΕΝ ΑΠΑΣΙΝ ΑΥΤΟΙΣ ΠΕΙΣΤΕΟΝ.}1
42765   4.25.1.1 : Θεόγνιδος ( 131 s.).
42766   4.25.1.2 : Οὐδὲν ἐν ἀνθρώποισι πατρὸς καὶ μητρὸς ἄμεινον
42767   4.25.1.3 : ἔπλεθ´, ὅσοις ὁσίης, Κύρνε, μέμηλε δίκης.
42768   4.25.2.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλείδαις (cf. Eur. fr. 852 N. 2).
42769   4.25.2.2 : Ὅστις δὲ τοὺς τεκόντας ἐν βίῳ σέβει,
42770   4.25.2.3 : ὅδ´ ἐστὶ καὶ ζῶν καὶ θανὼν θεοῖς φίλος.
42771   4.25.3.1 : Ἐν ταὐτῷ (Eur. Heraclid. 297 s. fr. 949 N. 2). 
42772   4.25.3.2 : Οὐκ ἔστι παισὶ τοῦδε κάλλιον γέρας
42773   4.25.3.3 : ἢ πατρὸς ἐσθλοῦ κἀγαθοῦ πεφυκέναι
42774   4.25.3.4 : καὶ τοῖς τεκοῦσιν ἀξίαν τιμὴν νέμειν.
42775   4.25.4.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθεῖ (fr. 358 N. 2).
42776   4.25.4.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν μητρὸς ἥδιον τέκνοις·
42777   4.25.4.3 : ἐρᾶτε μητρός, παῖδες, ὡς οὐκ ἔστ´ ἔρως
42778   4.25.4.4 : τοιοῦτος ἄλλος οἷος ἡδίων ἐρᾶν.
42779   4.25.5.1 : Κλεαινέτου (fr. 1 p. 807 N. 2).
42780   4.25.5.2 : Γεννητόρων ἕκατι κατθανεῖν καλόν.
42781   4.25.6.1 : Δικαιογένους (fr. 4 p. 776 N. 2).
42782   4.25.6.2 : Αὐτὸς τραφεὶς δὲ τῶν φυτευσάντων ὕπο
42783   4.25.6.3 : καλῶς, τὸν αὐτὸν ἔρανον αὐτοῖσιν νέμεις.
42784   4.25.7.1 : Ἀντιφάνους (fr. 261 K.).
42785   4.25.7.2 : Ὅστις δ´ ἐρυθριᾷ τηλικοῦτος ὢν ἔτι
42786   4.25.7.3 : πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ γονέας, οὐκ ἔστιν κακός.
42787   4.25.7a.1 : (Antiph. fr. 262 K.)
42788   4.25.7a.2 : Ὅστις γὰρ ὁμόλογόν τι μὴ ποιεῖ πατρί, 
42789   4.25.7a.3 : πάντων ἂν οὗτος κατεφρόνησε τῶν θεῶν.
42790   4.25.8.1 : (Trag. gr. fr. adesp. 544 N. 2).
42791   4.25.8.2 : Τοῦ γὰρ πατρὸς κρατεῖν μὲν αἰσχύνην φέρει,
42792   4.25.8.3 : ἡσσημένῳ δὲ δόξα νικητήριος.
42793   4.25.8.1 : Φιλήμονος (fr. 156 K.).
42794   4.25.8.2 : Ἔτεκές με, μῆτερ, καὶ γένοιτό σοι τέκνων
42795   4.25.8.3 : ὄνησις, ὥσπερ καὶ δίκαιον ἔστι σοι.
42796   4.25.9.1 : Ἰουλίου ἐκ τῶν εἰς τὸν Διόνυσον καὶ τὴν πατρίδα
42797   4.25.9.2 : γραφέντων.
42798   4.25.9.3 : Κάδμον δ´ ἀραμένη τλήμων ἐξῆλθεν Ἀγαυὴ
42799   4.25.9.4 : ὃν πατέρα τρομέοντα· φέρεν δέ μιν ὧν ὑπὲρ ὤμων
42800   4.25.9.5 : γήραϊ κεκμηῶτα, καλῷ δ´ ἐβαρύνετο φόρτῳ.
42801   4.25.10.1 : Σοφοκλῆς ἐν Ἀντιγόνῃ ( 757).
42802   4.25.10.2 : Εἰ μὴ πατὴρ ἦσθ´, εἶπον ἄν ς´ οὐκ εὖ φρονεῖν.
42803   4.25.11.1 : Πυθαγόρου ἐκ τῶν Χρυσῶν ἐπῶν ( 4 ed. Nauck).
42804   4.25.11.2 : Τούς τε γονεῖς τίμα τούς τ´ ἄγχιστ´ ἐκγεγαῶτας.
42805   4.25.12.1 : Ἀγάθωνος (fr. 28 p. 768 N. 2).
42806   4.25.12.2 : Ὡς ἡδὺ τῷ φύσαντι πείθεσθαι τέκνα. 
42807   4.25.13.1 : Ἀλέξιδος (fr. 267 K.).
42808   4.25.13.2 : Οὐκ ἠξίωσα καταλιπεῖν τὴν μητέρα,
42809   4.25.13.3 : πρώτην δὲ σῴζειν· τοῖς γὰρ ὀρθῶς εἰδόσι
42810   4.25.13.4 : τὰ θεῖα μείζω μητρὸς οὐκ ἔστιν ποτέ.
42811   4.25.13.5 : ὅθεν † ὁ πρῶτος οὐκ ἀπαιδεύτως ἔχων,
42812   4.25.13.6 : ἱδρύσαθ´ ἱερὸν μητρός, οὐ δείξας σαφῶς
42813   4.25.13.7 : ποίας, ἐάσας δ´ ὑπονοεῖν εἰς τοὔνομα.
42814   4.25.14.1 : Μενάνδρου (fr. 586 K.).
42815   4.25.14.2 : Αἰσχύνομαι τὸν πατέρα, Κλειτοφῶν, μόνον.
42816   4.25.14.3 : ἀντιβλέπειν ἐκεῖνον οὐ δυνήσομαι
42817   4.25.14.4 : ἀδικῶν· τὰ δ´ ἄλλα ῥᾳδίως χειρώσομαι.
42818   4.25.15.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμέωνος (fr. 82 N. 2).
42819   4.25.15.2 : Τὰ τῶν τεκόντων ὡς μετέρχεται θεὸς
42820   4.25.15.3 : μιάσματα.
42821   4.25.16.1 : Διφίλου (fr. 93 K.).
42822   4.25.16.2 : Εἰ τοῦ πατρὸς δόξαιμι κρεῖττόν σοι λέγειν,
42823   4.25.16.3 : ἐμαυτὸν ἀδικῶ κοὐκέτ´ εἰμὶ θεοσεβής,
42824   4.25.16.4 : ὅτι τὸν κατασπείραντα λυπῶ κοὐ φιλῶ.
42825   4.25.17.1 : Τιμοκλέους (fr. 34 K.).
42826   4.25.17.2 : Ὅστις φοβεῖται τὸν πατέρα κᾀσχύνεται,
42827   4.25.17.3 : οὗτος πολίτης ἀγαθὸς ἔσται κατὰ λόγον 
42828   4.25.17.4 : καὶ τοὺς πολεμίους δυνάμενος κακῶς ποιεῖν.
42829   4.25.18.1 : Μενάνδρου (fr. 659 K.).
42830   4.25.18.2 : Μηθὲν ὀδύνα τὸν πατέρα γινώσκων, ὅτι
42831   4.25.18.3 : ὁ † μέγιστα ἀγαπῶν δι´ ἐλάχιστ´ ὀργίζεται.
42832   4.25.19.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 234 N. 2).
42833   4.25.19.2 : Πατρὸς δ´ ἀνάγκη παισὶ πείθεσθαι λόγῳ.
42834   4.25.20.1 : Σοφοκλῆς Οἰδίποδι (tyr. 999).
42835   4.25.20.2 : Τὰ τῶν τεκόντων ὄμμαθ´ ἥδιστον βλέπειν.
42836   4.25.21.1 : Ὁμήρου (Od. I 298 s.).
42837   4.25.21.2 : Ἢ οὐκ ἀίεις ὅσσον κλέος ἔλλαβε δῖος Ὀρέστης
42838   4.25.21.3 : πάντας ἐπ´ ἀνθρώπους, ἐπεὶ ἔκτανε πατροφονῆα;
42839   4.25.22.1 : Εὐριπίδου (Herc. 583).
42840   4.25.22.2 : Δίκαια τοὺς τεκόντας ὠφελεῖν τέκνα.
42841   4.25.23.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμέωνι (fr. 84 N. 2).
42842   4.25.23.2 : Ἢ τί πλέον εἶναι παῖδας ἀνθρώποις, πάτερ,
42843   4.25.23.3 : εἰ μὴ ´πὶ τοῖς δεινοῖσιν ὠφελήσομεν;
42844   4.25.24.1 : Σοφοκλέους Ἀκρισίῳ (fr. 61 N. 2).
42845   4.25.24.2 : Ῥῆσις βραχεῖα τοῖς φρονοῦσι σώφρονα
42846   4.25.24.3 : πρὸς τοὺς τεκόντας καὶ φυτεύσαντας πρέπει.
42847   4.25.25.1 : Χαιρήμονος (fr. 33 p. 790 N. 2).
42848   4.25.25.2 : Γένοιτό μοι τὰς χάριτας ἀποδοῦναι πατρί.
42849   4.25.26.1 : Μενάνδρου (fr. 805 K.).
42850   4.25.26.2 : Νόμος γονεῦσιν ἰσοθέους τιμὰς νέμειν. 
42851   4.25.27.1 : Εὐριπίδου (fr. 1064 N. 2).
42852   4.25.27.2 : Ἀλλ´ ἴσθ´, ἐμοὶ μὲν οὗτος οὐκ ἔσται νόμος,
42853   4.25.27.3 : τὸ μὴ οὐ σέ, μῆτερ, προσφιλῆ νέμειν ἀεὶ
42854   4.25.27.4 : καὶ τοῦ δικαίου καὶ τόκων τῶν σῶν χάριν.
42855   4.25.27.5 : στέργω δὲ τὸν φύσαντα τῶν πάντων βροτῶν
42856   4.25.27.6 : μάλισθ´· ὁρίζω τοῦτο, καὶ σὺ μὴ φθόνει·
42857   4.25.27.7 : κείνου γὰρ ἐξέβλαστον· οὐδ´ ἂν εἷς ἀνὴρ
42858   4.25.27.8 : γυναικὸς αὐδήσειεν, ἀλλὰ τοῦ πατρός.
42859   4.25.28.1 : Ὀρφέως (fr. 281 Abel).
42860   4.25.28.2 : Ζεὺς δ´ ἐφορᾷ γονέων ὁπόσοι τίουσι θέμιστας,
42861   4.25.28.3 : ἠδ´ ὅσοι οὐκ ἀλέγουσιν ἀναιδέα θυμὸν ἔχοντες.
42862   4.25.28.4 : καὶ τοῖς μὲν πρόφρων τε καὶ ἤπιος ἐσθλὰ δίδωσι,
42863   4.25.28.5 : τοῖς δὲ κακὰ φρονέων νεμεσίζεται ἐμμενὲς αἰεί·
42864   4.25.28.6 : δειναὶ γὰρ κατὰ γαῖαν Ἐρινύες εἰσὶ τοκήων.
42865   4.25.29.1 : Εὐριπίδου Ἀλόπης (fr. 110 N. 2).
42866   4.25.29.2 : Ἐγὼ δ´, ὃ μὲν μέγιστον, ἄρξομαι λέγειν
42867   4.25.29.3 : ἐκ τοῦδε πρῶτον· πατρὶ πείθεσθαι χρεὼν
42868   4.25.29.4 : παῖδας νομίζειν τ´ αὐτὸ τοῦτ´ εἶναι δίκην.
42869   4.25.30.1 : Φιλήμονος (fr. 199 K.).
42870   4.25.30.2 : Βούλου γονεῖς πρώτιστον ἐν τιμαῖς ἔχειν.
42871   4.25.31.1 : Χαιρήμονος.
42872   4.25.31.2 : *** 
42873   4.25.31a.1 : (incerti poetae comici)
42874   4.25.31a.2 : Βεβαιοτέραν ἔχε τὴν φιλίαν πρὸς τοὺς γονεῖς.
42875   4.25.32.1 : Μενάνδρου (fr. 806 K.).
42876   4.25.32.2 : Δίκας γραφόμενος τοὺς γονεῖς μαίνῃ, τάλαν.
42877   4.25.33.1 : Δικαιογένους (fr. 5 p. 776 N. 2).
42878   4.25.33.2 : Θεὸς μέγιστος τοῖς φρονοῦσιν οἱ γονεῖς.
42879   4.25.34.1 : Πλάτωνος Νόμων ιαʹ (p. 930 E–931 A).
42880   4.25.34.2 : Γονέων δὲ ἀμελεῖν οὔτε θεὸς οὔτ´ ἄνθρωπος ξύμ–
42881   4.25.34.3 : βουλος νοῦν ἔχων ποτὲ γένοιτ´ ἂν οὐδεὶς οὐδενί. φρονῆ–
42882   4.25.34.4 : σαι δὲ χρὴ περὶ θεῶν θεραπείας τοιόνδε προοίμιον ἂν
42883   4.25.34.5 : γενόμενον εἰς τὰς τῶν γεννησάντων τιμάς τε καὶ ἀτιμίας
42884   4.25.34.6 : ὀρθῶς ξυντεταγμένον· νόμοι περὶ θεοὺς ἀρχαῖοι κεῖνται
42885   4.25.34.7 : πᾶσι διχῇ. τοὺς μὲν γὰρ τῶν θεῶν ὁρῶντες σαφῶς τιμῶ–
42886   4.25.34.8 : μεν, τῶν δ´ εἰκόνας ἀγάλματα ἱδρυσάμενοι, οὓς ἡμῖν
42887   4.25.34.9 : ἀγάλλουσι καίπερ ἀψύχους ὄντας, ἐκείνους ἡγούμεθα τοὺς
42888   4.25.34.10 : ἐμψύχους θεοὺς πολλὴν διὰ ταῦτ´ εὔνοιαν καὶ χάριν ἔχειν.
42889   4.25.34.11 : πατὴρ οὖν ὅτῳ καὶ μήτηρ ἢ τούτων πατέρες ἢ μητέ–
42890   4.25.34.12 : ρες ἐν οἰκίᾳ κεῖνται κειμήλιοι ἀπειρηκότες γήρᾳ, μη–
42891   4.25.34.13 : δεὶς διανοηθήτω ποτὲ ἄγαλμα αὑτῷ, τοιοῦτον ἐφέστιον 
42892   4.25.34.14 : ἵδρυμα ἐν οἰκίᾳ ἔχων, μᾶλλον κύριον ἔσεσθαι, ἐὰν δὴ
42893   4.25.34.15 : κατὰ τρόπον γε ὀρθῶς αὐτὸ θεραπεύῃ ὁ κεκτημένος.
42894   4.25.35.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Εὐθύφρονος (p. 4 E).
42895   4.25.35.2 : Σὺ δὲ δὴ πρὸς Διός, ὦ Εὐθύφρων, οὑτωσὶ ἀκριβῶς
42896   4.25.35.3 : οἴει ἐπίστασθαι περὶ τῶν θεῶν ὅπῃ ἔχει, καὶ τῶν ὁσίων
42897   4.25.35.4 : τε καὶ ἀνοσίων, ὥστε τούτων οὕτω πραχθέντων ὡς σὺ
42898   4.25.35.5 : λέγεις, οὐ φοβῇ δικαζόμενος τῷ πατρὶ ὅπως μὴ αὖ σὺ
42899   4.25.35.6 : ἀνόσιον πρᾶγμα τυγχάνῃς πράττων;
42900   4.25.36.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον (§ 14 p. 4 E).
42901   4.25.36.2 : Τοιοῦτος γίνου περὶ τοὺς γονεῖς, οἵους ἂν εὔξαιο
42902   4.25.36.3 : περὶ σεαυτὸν γενέσθαι τοὺς σεαυτοῦ παῖδας.
42903   4.25.37.1 : Ἀναξιμένους. (fr. 24 p 39 Muell.)
42904   4.25.37.2 : Οὗτος γὰρ μάλιστα πάντων φιλοπάτωρ ἐστίν, ὅστις
42905   4.25.37.3 : ζητεῖ δι´ οὗ μηδὲν λυπήσας τὸν πατέρα πλεῖστ´ αὐτὸς
42906   4.25.37.4 : εὐφράναιτ´ ἄν. τί γάρ ἐστι δικαιότερον ἢ τοὺς γενέσεως
42907   4.25.37.5 : καὶ παιδείας αἰτίους ὄντας ἀντευεργετεῖν;
42908   4.25.38.1 : Αἰλιανοῦ ἐκ τῆς Συμμίκτου ἱστορίας (p. 427 ed. mai.
42909   4.25.38.2 : Herch.).
42910   4.25.38.3 : Πρώτῃ καὶ ὀγδοηκοστῇ Ὀλυμπιάδι φασὶ τὴν Αἴτνην
42911   4.25.38.4 : ῥυῆναι. ὅτε καὶ Φιλόνομος καὶ Καλλίας οἱ Καταναῖοι 
42912   4.25.38.5 : τοὺς ἑαυτῶν πατέρας ἀράμενοι διὰ μέσης τῆς φλογὸς
42913   4.25.38.6 : ἐκόμισαν, τῶν ἄλλων κτημάτων καταφρονήσαντες, ἀνθ´
42914   4.25.38.7 : ὧν καὶ ἀμοιβῆς ἔτυχον τῆς ἐκ τοῦ θείου· τὸ γάρ τοι πῦρ
42915   4.25.38.8 : θεόντων αὐτῶν διέστη καθ´ ὃ μέρος ἐκεῖνοι παρεγίνοντο.
42916   4.25.39.1 : Τοῦ αὐτοῦ (IX 33).
42917   4.25.39.2 : Μειράκιον Ἐρετρικὸν προσεφοίτησε Ζήνωνι πλείονος
42918   4.25.39.3 : χρόνου ἔστ´ † ἂν καὶ εἰς ἄνδρας ἀφίκετο. ὕστερον οὖν
42919   4.25.39.4 : εἰς τὴν Ἐρετρίαν ἐπανῆλθεν, καὶ αὐτὸν ὁ πατὴρ ἤρετο,
42920   4.25.39.5 : ὅ τι ἄρα μάθοι σοφὸν ἐν τῇ τοσαύτῃ διατριβῇ τοῦ χρό–
42921   4.25.39.6 : νου. ὁ δὲ ἔφη δείξειν, καὶ οὐκ εἰς μακρὰν ἔδρασε τοῦτο.
42922   4.25.39.7 : χαλεπήναντος γὰρ αὐτῷ τοῦ πατρὸς καὶ τέλος πληγὰς
42923   4.25.39.8 : ἐντείναντος, ὁ δὲ τὴν ἡσυχίαν ἀγαγὼν καὶ ἐγκαρτερήσας
42924   4.25.39.9 : τοῦτο ἔφη μεμαθηκέναι, φέρειν ὀργὴν πατέρων καὶ μὴ
42925   4.25.39.10 : ἀγανακτεῖν.
42926   4.25.40.1 : Πλάτωνος (epist. VII p. 331 C).
42927   4.25.40.2 : Πατέρα δὲ ἢ μητέρα οὐχ ὅσιον ἡγοῦμαι προσβιά–
42928   4.25.40.3 : ζεσθαι μὴ νόσῳ παραφροσύνης ἐχομένους, ἐὰν δέ τινα
42929   4.25.40.4 : καθεστῶτα ζῶσι βίον, αὐτοῖς μὲν ἀρέσκοντα, ἐμοὶ δὲ μή,
42930   4.25.40.5 : μήτε ἀπεχθάνεσθαι νουθετοῦντα 〈μήτε δὴ κολακεύοντά
42931   4.25.40.6 : γε ὑπηρετεῖν αὐτοῖς, πληρώσεις ἐπιθυμιῶν〉 ἐκπορίζοντα,
42932   4.25.40.7 : ἃς αὐτὸς ἀσπαζόμενος οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ζῆν. 
42933   4.25.41.1 : Πιττακοῦ.
42934   4.25.41.2 : Πιττακὸς παρακαλούμενος υἱῷ καὶ πατρὶ διαιτῆσαι
42935   4.25.41.3 : εἶπε πρὸς τὸν υἱόν ’εἰ μὲν ἀδικώτερα μέλλεις λέγειν τοῦ
42936   4.25.41.4 : πατρός, κατακριθήσῃ· εἰ δὲ δικαιότερα, διὰ τοῦτο αὐτὸ
42937   4.25.41.5 : ἄξιος εἶ κατακριθῆναι‘.
42938   4.25.42.1 : Σωκράτους.
42939   4.25.42.2 : Ἀγνώμονι πατρὶ καθάπερ αὐστηρῷ νόμῳ συμπερι–
42940   4.25.42.3 : ενεκτέον.
42941   4.25.43.1 : Πλάτωνος.
42942   4.25.43.2 : Πλάτων θρασυνόμενον ἰδών τινα πρὸς τὸν ἑαυτοῦ
42943   4.25.43.3 : πατέρα ’οὐ παύσῃ μειράκιον‘ εἶπε ’τούτου καταφρονῶν.
42944   4.25.43.4 : δι´ ὃν μέγα φρονεῖν ἀξιοῖς;‘
42945   4.25.44.1 : Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος Ὁμοιωμάτων. (Arist. Chii fr. 386 de Arn.)
42946   4.25.44.2 : Οἱ ἄρτι ἐκ φιλοσοφίας πάντας ἐλέγχοντες καὶ ἀπὸ
42947   4.25.44.3 : τῶν γονέων ἀρχόμενοι πάσχουσιν ὅπερ νεώνητοι κύνες·
42948   4.25.44.4 : οὐ μόνον τοὺς ἄλλους ὑλακτοῦσιν ἀλλὰ καὶ τοὺς ἔνδον.
42949   4.25.45.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου Πυθαγορικῶν ἀποφάσεων (Diels
42950   4.25.45.2 : Vorsokr. 2 I p. 283).
42951   4.25.45.3 : Μετὰ τὸ θεῖον καὶ δαιμόνιον πλεῖστον ποιεῖσθαι 
42952   4.25.45.4 : λόγον γονέων τε καὶ νόμων μὴ πλαστῶς, ἀλλὰ πεπιστευ–
42953   4.25.45.5 : μένως ἑαυτὸν πρὸς ταῦτα παρασκευάζοντα. τὸ μένειν
42954   4.25.45.6 : 〈ἐν〉 τοῖς πατρίοις ἔθεσί τε καὶ νόμοις ἐδοκίμαζον, εἰ καὶ
42955   4.25.45.7 : μικρῷ χείρω τῶν ἑτέρων εἴη.
42956   4.25.46.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Plat. Leg. XI p. 930 E).
42957   4.25.46.2 : Γονέων δὲ ἀμελοῦντι οὔτε θεὸς οὔτε ἄνθρωπος νοῦν
42958   4.25.46.3 : ἔχων ξύμβουλός ποτε γένοιτ´ ἂν οὐδεὶς οὐδενί.
42959   4.25.47.1 : Τοῦ αὐτοῦ (p. 931 E).
42960   4.25.47.2 : Πᾶς δὴ νοῦν ἔχων φοβεῖται καὶ τιμᾷ γονέων εὐχάς,
42961   4.25.47.3 : εἰδὼς πολλοῖς καὶ πολλάκις ἐπιτελεῖς γινομένας.
42962   4.25.48.1 : Τοῦ αὐτοῦ (p. 932 A).
42963   4.25.48.2 : Τοῖς μὲν ἀγαθοῖς ἕρμαιον πρόγονοι γηραιοί, ζῶντες
42964   4.25.48.3 : μέχρι τῶν ἐσχάτων τοῦ βίου, καὶ ἀπιόντες νέοις σφόδρα
42965   4.25.48.4 : ποθεινοί, τοῖς δὲ κακοῖς εὖ μάλα φοβεροί.
42966   4.25.49.1 : Πλάτωνος Νόμων δʹ (p. 717 B–718 A).
42967   4.25.49.2 : Γονέων δὲ μετὰ ταῦτα τιμαὶ ζώντων· ὡς θέμις ὀφεί–
42968   4.25.49.3 : λοντα ἀποτίνειν τὰ πρῶτά τε καὶ μέγιστα ὀφειλήματα,
42969   4.25.49.4 : χρεῶν πάντων πρεσβύτατα, νομίζειν δέ, ἃ κέκτηται καὶ
42970   4.25.49.5 : ἔχει, πάντα εἶναι τῶν γεννησάντων καὶ θρεψαμένων πρὸς 
42971   4.25.49.6 : τὸ παρέχειν αὐτὰ εἰς ὑπηρεσίαν ἐκείνοις κατὰ δύναμιν
42972   4.25.49.7 : πᾶσαν, ἀρχόμενον ἀπὸ τῆς οὐσίας, δεύτερα τὰ τοῦ σώμα–
42973   4.25.49.8 : τος, τρίτα τὰ τῆς ψυχῆς, ἀποτίνοντα δανείσματα ἐπιμε–
42974   4.25.49.9 : λείας τε καὶ ὑπερπονούντων ὠδῖνας παλαιὰς ἐπὶ νέοις
42975   4.25.49.10 : δανεισθείσας, ἀποδιδόντα δὲ παλαιοῖς ἐν τῷ γήρᾳ σφό–
42976   4.25.49.11 : δρα κεχρημένοις. παρὰ δὲ πάντα τὸν βίον ἔχειν τε καὶ
42977   4.25.49.12 : ἐσχηκέναι χρὴ πρὸς αὑτοῦ γονέας εὐφημίαν διαφερόντως,
42978   4.25.49.13 : διότι κούφων καὶ πτηνῶν λόγων βαρυτάτη ζημία. πᾶσι
42979   4.25.49.14 : γὰρ ἐπίσκοπος τοῖς περὶ τὰ τοιαῦτα ἐτάχθη Δίκης Νέ–
42980   4.25.49.15 : μεσις ἄγγελος. θυμουμένοις γε οὖν ὑπείκειν δεῖ καὶ ἀπο–
42981   4.25.49.16 : πιμπλᾶσι τὸν θυμόν, ἐάν τε ἐν λόγοις ἐάν τε ἐν ἔργοις
42982   4.25.49.17 : δρῶσι τὸ τοιοῦτον, ξυγγιγνώσκοντα, ὡς εἰκότως μάλιστα
42983   4.25.49.18 : πατὴρ ὑεῖ δοξάζων ἀδικεῖσθαι θυμοῖτ´ ἂν διαφερόντως.
42984   4.25.49.19 : τελευτησάντων δὲ γονέων ταφὴ μὲν ἡ σωφρονεστάτη καλ–
42985   4.25.49.20 : λίστη, μήτε ὑπεραίροντα τῶν εἰθισμένων ὄγκων μήτ´
42986   4.25.49.21 : ἐλλείποντα ὧν οἱ προπάτορες τοὺς αὑτῶν γεννητὰς ἐτί–
42987   4.25.49.22 : θεσαν, τάς τε αὖ κατὰ ἐνιαυτὸν τῶν ἤδη τέλος ἐχόντων
42988   4.25.49.23 : ὡσαύτως ἐπιμελείας τὰς κόσμον φερούσας ἀποδιδόναι,
42989   4.25.49.24 : τῷ δὲ μὴ παραλείπειν μνήμην ἐνδελεχῆ παρεχόμενον,
42990   4.25.49.25 : τούτῳ μάλιστ´ ἀεὶ πρεσβεύειν, δαπάνης τε τῆς διδο–
42991   4.25.49.26 : μένης ὑπὸ τύχης τὸ μέτριον τοῖς κεκμηκόσι νέμοντα.
42992   4.25.49.27 : ταῦτα δ´ ἂν ποιοῦντες καὶ κατὰ ταῦτα ζῶντες ἑκάστοτε 
42993   4.25.49.28 : ἕκαστοι τὴν ἀξίαν παρὰ θεῶν καὶ ὅσοι κρείττονες ἡμῶν
42994   4.25.49.29 : κομιζοίμεθα, ἐν ἐλπίσιν ἀγαθαῖς διάγοντες τὸ πλεῖστον
42995   4.25.49.30 : τοῦ βίου.
42996   4.25.50.1 : Περικτιόνης Πυθαγορείας ἐκ τοῦ Περὶ γυναικὸς ἁρ–
42997   4.25.50.2 : μονίας.
42998   4.25.50.3 : Οὔτε λέξαι δεῖ κακὸν γονέας οὔτε ἔρξαι, πείθεσθαι
42999   4.25.50.4 : δὲ 〈ἐν〉 σμικροῖσί τε καὶ μεγάλοισι γονεῦσιν, ἐν πάσῃ δὲ
43000   4.25.50.5 : ψυχῆς τε καὶ σώματος τύχῃ καὶ τῶν 〈ἔσωθεν καὶ τῶν〉 ἔξω–
43001   4.25.50.6 : θεν, καὶ ἔν τε εἰρήνῃ καὶ πολέμῳ, καὶ ὑγιείῃ 〈καὶ νούσῳ〉,
43002   4.25.50.7 : καὶ πλούτῳ καὶ ἀπορίῃ, καὶ δόξῃ καὶ ἀδοξίῃ, καὶ ἰδιώ–
43003   4.25.50.8 : τῃσι καὶ ἄρχουσιν, ὁμουρέειν δεῖ καὶ φεύγειν μηδέποτε,
43004   4.25.50.9 : πείθεσθαι δὲ μονονουκὶ καὶ μανίῃ· πεπνυμένα γὰρ ταῦτα
43005   4.25.50.10 : καὶ κρήγυα τοῖσιν εὐσεβέσιν. εἰ δέ τις γονέας ὑπερφρο–
43006   4.25.50.11 : νέοι ἐν ἰδέῃ κακῶν ᾑτινιῶν, ταύτῃ καὶ ζώσῃ καὶ θα–
43007   4.25.50.12 : νούσῃ ἁμαρτίη παρὰ θεοῖσι γράφεται, ὑπό τε ἀνθρώπων
43008   4.25.50.13 : μισέεται, καὶ ὑπὸ γῆν μετὰ τῶν ἀσεβέων ἐν τουτέων τῷ
43009   4.25.50.14 : χώρῳ δι´ αἰῶνος κακοῖσι ἰαπτομένη ὑπὸ δίκης καὶ τῶν
43010   4.25.50.15 : ἔνερθε θεῶν, οἳ τουτέων ἐπίσκοποι ἐτάγησαν τῶν πρηγμά–
43011   4.25.50.16 : των. θείη γὰρ καὶ καλὴ ὄψις γονέων, καὶ ἡ τουτέων ὄπις 
43012   4.25.50.17 : καὶ θεραπείη, ὁκόση οὐδὲ ἡλίου οὐδὲ πάντων ἄστρων, τὰ
43013   4.25.50.18 : οὐρανὸς ἐναψάμενος ἀμφιχορεύει, καὶ εἴ τι ἄλλο δοκέει
43014   4.25.50.19 : τις χρῆμα μέζον εἶναι ἐόντων κατὰ θεωρίην. δοκέω δὲ
43015   4.25.50.20 : μη〈δὲ〉 θεοὺς 〈δυς〉φορέειν, ὁκότε τοῦτο ὁρέωσι γιγνόμενον.
43016   4.25.50.21 : καὶ ζῶντας ὦν καὶ ἀποιχομένους σέβειν χρὴ καὶ μηδέποτε
43017   4.25.50.22 : ἀντιλεσχαίνειν, ἀλλ´ ἢν καὶ ἀγνωμονέωσι νούσῳ ἢ ἀπάτῃ
43018   4.25.50.23 : παρηγορέειν καὶ διδάσκειν, ἐχθρεύειν δὲ μηδαμῇ. μέζων
43019   4.25.50.24 : γὰρ ἁμαρτίη καὶ ἀδικίη ἀνθρώπων οὐκ ἂν γένοιτο ἢ ἐς
43020   4.25.50.25 : πατέρας ἀσεβέειν.
43021   4.25.51.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Εἰ πάντα πειστέον τοῖς γονεῦσιν
43022   4.25.51.2 : (Muson. rel. p. 81, 14 H.).
43023   4.25.51.3 : Νεανίας τις, ὃν ὁ πατὴρ φιλοσοφεῖν βουλόμενον
43024   4.25.51.4 : ἐκώλυεν, ἤρετο αὐτὸν ὧδέ πως· Ἆρά γε, ὦ Μουσώνιε,
43025   4.25.51.5 : χρὴ πάντα πείθεσθαι τοῖς γονεῦσιν, ἢ ἔστιν ἃ καὶ παρα–
43026   4.25.51.6 : κουστέον αὐτῶν; Καὶ ὁ Μουσώνιος· Πείθεσθαι μέν, ἔφη,
43027   4.25.51.7 : μητρὶ ἢ πατρὶ τῷ ἑαυτοῦ ἕκαστον φαίνεται καλόν, καὶ
43028   4.25.51.8 : ἐπαινῶ ἔγωγε. τί μέντοι τὸ πείθεσθαί ἐστι, θεασώμεθα·
43029   4.25.51.9 : μᾶλλον δὲ πρότερον τὸ ἀπειθεῖν ὁποῖόν τι, καὶ ὁ ἀπει–
43030   4.25.51.10 : θὴς ὅστις, καταμάθωμεν, εἶθ´ οὕτως κρεῖττον ὀψόμεθα
43031   4.25.51.11 : τὸ πείθεσθαι ὁποῖόν τί ἐστι. φέρε δή, εἰ ὑῷ νοσοῦντι 
43032   4.25.51.12 : ὁ πατὴρ οὐκ ὢν ἰατρὸς οὐδὲ ἔμπειρος ὑγιεινῶν τε καὶ
43033   4.25.51.13 : νοσερῶν προστάττοι τι ὡς ὠφέλιμον, τὸ δὲ εἴη βλαβερὸν
43034   4.25.51.14 : καὶ ἀσύμφορον, καὶ μὴ λανθάνοι τὸν νοσοῦντα τοιοῦτον
43035   4.25.51.15 : ὄν, ἆρά γε μὴ πράττων ἐκεῖνος τὸ προσταχθὲν ἀπειθεῖ
43036   4.25.51.16 : τε καὶ ἀπειθής ἐστιν; ἀλλ´ οὐκ ἔοικεν. τί δέ, εἴ του ὁ
43037   4.25.51.17 : πατὴρ νοσῶν αὐτὸς οἶνον ἢ τροφὴν αἰτοίη παρὰ καιρόν,
43038   4.25.51.18 : μέλλων εἰ λάβοι μείζω τὴν νόσον ποιεῖν, ὁ δὲ παῖς τοῦτο
43039   4.25.51.19 : εἰδὼς μὴ διδοίη, ἆρά γε ἀπειθεῖ τῷ πατρί; οὐκ ἔστιν
43040   4.25.51.20 : εἰπεῖν. καὶ πολύ γε τούτου ἧττον ἐκεῖνον, οἶμαι, φαίη
43041   4.25.51.21 : ἄν τις ἀπειθῆ εἶναι, ὅστις πατέρα φιλοκερδῆ ἔχων, κε–
43042   4.25.51.22 : λευόμενος ὑπ´ αὐτοῦ κλέπτειν ἢ παρακαταθήκην ἀποστε–
43043   4.25.51.23 : ρεῖν, οὐχ ὑπουργεῖ τῷ προστάγματι. ἢ οὐκ οἴει σύ τινας
43044   4.25.51.24 : εἶναι πατέρας, οἳ τοιαῦτα τοῖς ἑαυτῶν παισὶ προστάτ–
43045   4.25.51.25 : τουσιν; ἐγὼ μὲν γὰρ οἶδά τινα οὕτω πονηρόν, ὅς γε υἱὸν
43046   4.25.51.26 : ἔχων ὡραῖον τὴν ὥραν ἀπέδοτο αὐτοῦ. εἰ οὖν ἐκεῖνο τὸ
43047   4.25.51.27 : μειράκιον τὸ πεπράμενον, πεμπόμενον ὑπὸ τοῦ πατρὸς
43048   4.25.51.28 : ἐπὶ τὴν αἰσχύνην, ἀντέλεγε καὶ οὐκ ἀπῄει, πότερον ἀπει–
43049   4.25.51.29 : θὲς ἂν τὸ μειράκιον ἔφαμεν εἶναι ἢ σωφρονεῖν; ἢ οὐδὲ
43050   4.25.51.30 : ἐρωτᾶν τοῦτό γε ἄξιον; καὶ γὰρ δὴ τὸ μὲν ἀπειθεῖν καὶ
43051   4.25.51.31 : ὁ ἀπειθὴς λοιδορία ἐστὶ καὶ ὄνειδος, τὸ δὲ μὴ πράττειν
43052   4.25.51.32 : ἃ μὴ χρὴ οὐκ ὄνειδος, ἀλλ´ ἔπαινος. ὥστε εἴτε πατρὸς
43053   4.25.51.33 : εἴτε ἄρχοντος εἴτε καὶ νὴ Δία δεσπότου προστάγματι μὴ
43054   4.25.51.34 : ὑπουργεῖ τις κακὰ προστάττοντος ἢ ἄδικα ἢ αἰσχρά, οὐκ
43055   4.25.51.35 : ἀπειθεῖ οὐδαμῶς, ὥσπερ οὐδ´ ἀδικεῖ οὐδ´ ἁμαρτάνει· 
43056   4.25.51.36 : ἀλλ´ ἐκεῖνος ἀπειθεῖ μόνος ὁ τῶν εὖ καὶ καλῶς καὶ συμ–
43057   4.25.51.37 : φερόντως προσταττομένων ἀφροντιστῶν καὶ παρακούων.
43058   4.25.51.38 : ὁ μὲν οὖν ἀπειθὴς τοιοῦτός τίς ἐστιν· ὁ δ´ εὐπειθὴς
43059   4.25.51.39 : ἔχει μὲν ἐναντίως τούτῳ καὶ ἔστιν ἐναντίος, εἴη δ´ ἂν ὁ
43060   4.25.51.40 : τῷ τὰ προσήκοντα παραινοῦντι κατήκοος ὢν καὶ ἑπόμε–
43061   4.25.51.41 : νος ἑκουσίως, οὗτος εὐπειθής. ὅθεν καὶ γονεῦσι τοῖς
43062   4.25.51.42 : ἑαυτοῦ τότε πείθεταί τις, ὅταν χρηστὰ παραινούντων
43063   4.25.51.43 : αὐτῶν ταῦτα πράττῃ ἑκών. ἐγὼ μέντοι κἂν μὴ παραι–
43064   4.25.51.44 : νούντων τῶν γονέων πράττῃ τις ἃ χρὴ καὶ συμφέρει
43065   4.25.51.45 : αὑτῷ, φημὶ τοῦτον πείθεσθαι τοῖς γονεῦσιν· καὶ ὅτι
43066   4.25.51.46 : ὀρθῶς φημι, σκόπει οὕτως. ὁ γὰρ δὴ πράττων ἃ βού–
43067   4.25.51.47 : λεται ὁ πατὴρ καὶ τῇ βουλήσει τοῦ πατρὸς ἑπόμενος
43068   4.25.51.48 : πείθεται, οἶμαι, τῷ πατρί· ὁ δὲ πράττων ἃ δεῖ καὶ ἃ
43069   4.25.51.49 : κρεῖττόν ἐστι, τῇ βουλήσει ἕπεται τοῦ πατρός. τίνα
43070   4.25.51.50 : τρόπον; ὅτι πάντες οἱ γονεῖς εὐνοοῦσι δήπου τοῖς ἑαυ–
43071   4.25.51.51 : τῶν παισίν, εὐνοοῦντες δὲ βούλονται ἃ χρὴ καὶ συμφέρει
43072   4.25.51.52 : πράττεσθαι ὑπ´ αὐτῶν. ὅστις οὖν πράττει τὰ προσή–
43073   4.25.51.53 : κοντα καὶ τὰ συμφέροντα, πράττει οὗτος ἃ βούλονται οἱ
43074   4.25.51.54 : γονεῖς. ὥστε πείθεται τοῖς γονεῦσι ταῦτα πράττων, κἂν
43075   4.25.51.55 : μὴ τῷ λόγῳ κελεύωσιν αὐτὰ πράττειν οἱ γονεῖς. τοῦτο
43076   4.25.51.56 : δὴ μόνον προσήκει σκοπεῖν, ὅστις βούλεται πείθεσθαι
43077   4.25.51.57 : τοῖς γονεῦσιν, ἐφ´ ἑκάστῳ τῶν πραττομένων, εἰ καλὸν
43078   4.25.51.58 : καὶ συμφέρον ὃ μέλλει πράξειν ἐστίν, ἕτερον δὲ οὐδέν, 
43079   4.25.51.59 : ὡς ἂν ὑπάρχῃ τοιοῦτον εὐθὺς καὶ τοῦ πράττοντος αὐτὸ
43080   4.25.51.60 : πειθομένου τοῖς γονεῦσιν. μὴ τοίνυν σύ γε δείσῃς, ὦ
43081   4.25.51.61 : νεανίσκε, ὡς ἀπειθήσεις τῷ πατρί, ἂν ἢ ἃ 〈μὴ〉 προσή–
43082   4.25.51.62 : κει δρᾶν κελεύοντος τοῦ πατρὸς ἀπέχῃ τοῦ ταῦτα δρᾶν
43083   4.25.51.63 : ἢ ἃ προσήκει ἀπαγορεύοντος 〈τοῦ〉 ταῦτα μὴ δρᾶν. μηδέ
43084   4.25.51.64 : σοι πρόφασις ἔστω τοῦ ἁμαρτάνειν ὁ πατὴρ ἢ κελεύων
43085   4.25.51.65 : τι τῶν πράττεσθαι μὴ καλῶν ἢ ἀπαγορεύων τι τῶν κα–
43086   4.25.51.66 : λῶν. οὐδεμία γὰρ ἀνάγκη σοι τὰ μὴ εὖ προσταττόμενα
43087   4.25.51.67 : ὑπουργεῖν· καὶ τοῦτό μοι δοκεῖς οὐδ´ αὐτὸς ἀγνοεῖν.
43088   4.25.51.68 : οὔκουν ἀνέξῃ τοῦ πατρὸς ἐν μουσικοῖς, ἐὰν ἐκεῖνος οὐκ
43089   4.25.51.69 : ἐπαΐων μουσικῆς προστάττῃ κρούειν ἀμούσως τὴν λύραν,
43090   4.25.51.70 : ἢ ἐπιστάμενον γράμματα οὐκ ἐπιστάμενος κελεύῃ σε γρά–
43091   4.25.51.71 : φειν καὶ ἀναγινώσκειν μὴ ὡς ἔμαθες, ἀλλ´ ἑτέρως· οὐδέ
43092   4.25.51.72 : γε ἂν ἐπιστάμενον κυβερνᾶν οὐκ ὢν κυβερνητικὸς κελεύῃ
43093   4.25.51.73 : σε κινεῖν τὸ πηδάλιον ὡς οὐ προσήκει, οὐ προσέξεις
43094   4.25.51.74 : αὐτῷ. τί οὖν; ταῦτα μὲν ταύτῃ ἔχει· ἂν δέ σε κωλύῃ
43095   4.25.51.75 : φιλοσοφεῖν ὁ πατὴρ εἰδότα καὶ ἀκηκοότα ὁποῖόν τι φιλο–
43096   4.25.51.76 : σοφία ἐστίν, αὐτὸς ἀγνοῶν, ἆρά γε προσεκτέον αὐτῷ, ἢ
43097   4.25.51.77 : μεταδιδακτέον μᾶλλον αὐτὸν ὡς οὐκ εὖ σοι παραινεῖ;
43098   4.25.51.78 : ἐμοὶ μὲν οὕτω δοκεῖ. τάχα μὲν οὖν τις καὶ λόγῳ χρώ–
43099   4.25.51.79 : μενος μόνῳ πείσειεν ἂν τὸν αὐτὸς αὑτοῦ πατέρα δια–
43100   4.25.51.80 : νοεῖσθαι ᾗ προσήκει περὶ φιλοσοφίας, ἄν γε μὴ τέλεον
43101   4.25.51.81 : ᾖ σκληρὸς τὴν φύσιν ὁ πατήρ. εἰ δ´ οὖν μὴ πείθοιτο 
43102   4.25.51.82 : τῷ λόγῳ μηδὲ ἕποιτο, ἀλλὰ τά γε ἔργα πάντως τὰ τοῦ
43103   4.25.51.83 : παιδὸς ὑπάξεται αὐτόν, εἰ φιλοσοφεῖ τῇ ἀληθείᾳ ὁ παῖς.
43104   4.25.51.84 : ἔσται γὰρ δὴ φιλοσοφῶν προθυμότατος μὲν θεραπεύειν
43105   4.25.51.85 : τὸν πατέρα θεραπείαν ἅπασαν, κοσμιώτατος δὲ καὶ πραό–
43106   4.25.51.86 : τατος, ἐν τῇ συνουσίᾳ ἥκιστα φίλερις ὢν ἢ φίλαυτος
43107   4.25.51.87 : καὶ οὔτε προπετὴς οὔτε ταραχώδης οὔτ´ ὀργίλος· ἔτι δὲ
43108   4.25.51.88 : ἐγκρατὴς μὲν εἴη ἂν γλώσσης, γαστρός, ἀφροδισίων, καρ–
43109   4.25.51.89 : τερικὸς δὲ πρὸς τὰ δεινὰ καὶ τοὺς πόνους· καὶ νοῆσαι
43110   4.25.51.90 : μὲν ὅ τι καλὸν ἱκανώτατος, οὐχ ὑπερβαίνων δὲ τὸ φαι–
43111   4.25.51.91 : νόμενον καλόν. ὅθεν καὶ τῶν μὲν ἡδέων ὑφήσεται τῷ
43112   4.25.51.92 : πατρὶ πάντων ἑκών· τὰ δὲ ἐπίπονα πρὸ ἐκείνου δέξεται
43113   4.25.51.93 : αὐτός. τοιοῦτον οὖν υἱὸν τίς μὲν οὐκ ἂν ἔχειν εὔξαιτο
43114   4.25.51.94 : τοῖς θεοῖς; τίς δὲ ἔχων οὐκ 〈ἂν〉 ἀγαπήσειεν, δι´ ὃν
43115   4.25.51.95 : ὑπάρξειεν αὐτῷ ζηλωτὸν εἶναι καὶ μακαριστὸν πατέρα
43116   4.25.51.96 : παρὰ τοῖς εὖ φρονοῦσι πᾶσιν; εἰ δ´ οὖν, ὦ νεανίσκε,
43117   4.25.51.97 : καὶ τοιοῦτος ὤν, ὁποῖος ἔσῃ πάντως, ἄν γε ἀληθῶς φιλο–
43118   4.25.51.98 : σοφῇς, οὐχ ὑπάξῃ τὸν πατέρα τὸν σὸν οὐδὲ πείσεις ἐπι–
43119   4.25.51.99 : τρέπειν σοι καὶ συγχωρεῖν ταῦτα πράττειν, ἐκεῖνο λόγι–
43120   4.25.51.100 : σαι· ὁ πατὴρ ὁ σὸς κωλύει σε φιλοσοφεῖν· ὁ δέ γε κοι–
43121   4.25.51.101 : νὸς ἁπάντων πατὴρ ἀνθρώπων τε καὶ θεῶν Ζεὺς κελεύει
43122   4.25.51.102 : σε καὶ προτρέπει. πρόσταγμά τε γὰρ ἐκείνου καὶ νόμος 
43123   4.25.51.103 : ἐστὶ τὸν ἄνθρωπον εἶναι δίκαιον, χρηστόν, εὐεργετικόν,
43124   4.25.51.104 : σώφρονα, μεγαλόφρονα, κρείττω πόνων, κρείττω ἡδονῶν,
43125   4.25.51.105 : φθόνου παντὸς καὶ ἐπιβουλῆς ἁπάσης καθαρόν· ἵνα δὲ
43126   4.25.51.106 : συντεμὼν εἴπω, ἀγαθὸν εἶναι κελεύει τὸν ἄνθρωπον ὁ
43127   4.25.51.107 : νόμος ὁ τοῦ Διός. τὸ δέ γε εἶναι ἀγαθὸν τῷ φιλόσοφον
43128   4.25.51.108 : εἶναι ταὐτόν ἐστιν. εἰ δὴ τῷ πείθεσθαι [θεῷ] τῷ 〈πατρὶ
43129   4.25.51.109 : τῷ σῷ〉 ἀνθρώπῳ ἕπεσθαι μέλλεις, εἰ δὲ φιλοσοφοίης,
43130   4.25.51.110 : τῷ Διΐ, δῆλον ὡς φιλοσοφητέον σοι μᾶλλον, ἢ οὔ. ἀλλὰ
43131   4.25.51.111 : νὴ Δία εἴρξει σε ὁ πατὴρ καὶ κατακλείσας ἕξει, ἵνα δὴ
43132   4.25.51.112 : μὴ φιλοσοφῇς. ταῦτα μὲν ποιήσει ἴσως, τοῦ δέ γε φιλο–
43133   4.25.51.113 : σοφεῖν οὐκ ἀπείρξει σε μὴ βουλόμενον· οὐ γὰρ χειρὶ ἢ
43134   4.25.51.114 : ποδὶ φιλοσοφοῦμεν οὐδὲ τῷ ἄλλῳ σώματι, ψυχῇ δὲ καὶ
43135   4.25.51.115 : ταύτης ὀλίγῳ μέρει, ὃ δὴ διάνοιαν καλοῦμεν. ταύτην γε
43136   4.25.51.116 : μὴν ἐν ὀχυρωτάτῳ ἵδρυσεν ὁ θεὸς ὥστε ἀόρατον εἶναι
43137   4.25.51.117 : καὶ ἄληπτον, καὶ ἀνάγκης πάσης ἐκτὸς ἐλευθέραν καὶ
43138   4.25.51.118 : αὐτεξούσιον. ἄλλως τε ἐὰν τύχῃ οὖσα χρηστή, οὐ δυνή–
43139   4.25.51.119 : σεταί σε κωλύειν ὁ πατὴρ οὔτε χρῆσθαι τῇ διανοίᾳ οὔτε
43140   4.25.51.120 : ἃ χρὴ διανοεῖσθαι οὔτε ἀρέσκεσθαι μὲν τοῖς καλοῖς, μὴ
43141   4.25.51.121 : ἀρέσκεσθαι δὲ τοῖς αἰσχροῖς· οὐδ´ αὖ τὰ μὲν αἱρεῖσθαι,
43142   4.25.51.122 : τὰ δὲ ἐκκλίνειν. ταῦτα μὲν ποιῶν εὐθὺς φιλοσοφοίης
43143   4.25.51.123 : ἄν, καὶ οὔτε τρίβωνα πάντως ἀμπέχεσθαι δεήσει σε οὔτε
43144   4.25.51.124 : ἀχίτωνα διατελεῖν, οὐδὲ κομᾶν, οὐδ´ ἐκβαίνειν τὸ κοινὸν
43145   4.25.51.125 : τῶν πολλῶν. πρέπει μὲν γὰρ καὶ ταῦτα τοῖς φιλοσό– 
43146   4.25.51.126 : φοις· ἀλλ´ οὐκ ἐν τούτοις τὸ φιλοσοφεῖν ἐστιν, ἀλλ´ ἐν
43147   4.25.51.127 : τῷ φρονεῖν ἃ χρὴ καὶ διανοεῖσθαι.
43148   4.25.52.1 : Πεμπέλου Θουρίου Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ γονέων.
43149   4.25.52.2 : Γονέων ἀμελὲν οὔτε δαίμων οὔτε ἄνθρωπος σύμβω–
43150   4.25.52.3 : λος ἄμποκα γένοιτό τινι σύμμετρον ψυχᾶς κεκταμένος
43151   4.25.52.4 : ἐπιστάμαν.
43152   4.25.52.5 : Διόπερ οὐθὲν ἂν 〈ποτὶ〉 θεῶ ξόανον τιμιώτερον
43153   4.25.52.6 : ἔχοιμεν ἐν χρημάτων κτήσει πατέρος ἢ καὶ προπάτορος
43154   4.25.52.7 : γήρᾳ παρειμένων ἢ καὶ ματέρων τὰν ἰδίαν δύναμιν ἐχου–
43155   4.25.52.8 : σᾶν. ὁκόταν γὰρ ἀγάλλῃ τις γέρασι καὶ τιμαῖς τὼς γε–
43156   4.25.52.9 : νέτορας, ἀγαθὰ τίθητι θεός· καὶ γὰρ οὐδ´ ἂν ἐπάκοος
43157   4.25.52.10 : ἔπελεν αὐτῶν. σεμνὸν γὰρ καί τι θείας φύσιος πεπα–
43158   4.25.52.11 : μένον ἁμῖν τὸ τῶν φιτυσάντων ἵδρυμά ἐστι καὶ ζωόντων
43159   4.25.52.12 : πολὺ μαλλότερον ἢ τῶν ἀνεφίκτων ἱδρυμάτων. τὰ μὲν 
43160   4.25.52.13 : γὰρ καλλυνόμενα καὶ λαμπριζόμενα ὑφ´ ἁμέων ἑκάστοτε
43161   4.25.52.14 : συνεύχεται ἁμῖν δωτίνας ἀγαθάς, σκυβαλιζόμενα δὲ τοὐ–
43162   4.25.52.15 : ναντίον· τὰ δ´ οὐδ´ ὁκότερα τῶνδε ἕρδει· ὥστε αἴκα
43163   4.25.52.16 : δεόντως τις χρῆται πατέρι καὶ ματέρι καὶ προπάτορι καὶ
43164   4.25.52.17 : οὔλως τοῖς ὁμοιορύσμοις, πάντων ποτὶ θεοφιλῆ μοῖραν
43165   4.25.52.18 : πεπάσεται ἀγαλμάτων κυριώτατα. πᾶς δὴ νόον ἔχων
43166   4.25.52.19 : τιμάτω καὶ σεβέτω καὶ δεδίτω γονέων εὐχὰς ἢ κατάρας,
43167   4.25.52.20 : εἰδὼς πλεύνεσσι πολλάκις ἐπιτελέας συμβεβακυίας. τού–
43168   4.25.52.21 : των ὦν οὕτως φύσει διακεκοσμαμένων, τοῖς μὲν ἔμφροσι
43169   4.25.52.22 : καὶ κοσμίοις τῶν βροτῶν ἕρμαιον προγενέτορες γηραλέοι
43170   4.25.52.23 : ζῶντες μέχρι τᾶς ἐσχάτας βιοτᾶς, καὶ ἀφέρποντες αἰζηοῖς
43171   4.25.52.24 : [νέοις] σφόδρα ποθεινοί, ῥωμαλέοι ψυχᾷ [ποθεινὼ] ἐόν–
43172   4.25.52.25 : τες διὰ τὸ πολλὰ εἰδέμεν, τοῖς δὲ φλαύροις καὶ ἀσυνέ–
43173   4.25.52.26 : τοις εὖ μάλα φοβοειδέες καὶ ζοφεροί. εἰ δέ τινα φάμα 
43174   4.25.52.27 : ἀμύητος ὤτων ποτὶ κώφωσιν κατίσχει τοιῶνδε λόγων,
43175   4.25.52.28 : εἰδυλλέτω ὡς καὶ δαίμοσιν ἐχθρὸς πέλει καὶ ἀνδράσι τοῖς
43176   4.25.52.29 : ποτὶ συνέσιος ἑρπύξασιν ἀτραπόν.
43177   4.25.53.1 : Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ Πῶς χρηστέον τοῖς γονεῦσιν
43178   4.25.53.2 : (p. 56 de Arn.).
43179   4.25.53.3 : Μετὰ τὸν περὶ θεῶν καὶ πατρίδος λόγον τίνος μᾶλ–
43180   4.25.53.4 : λον ἂν προσώπου μνησθείη τις πρῶτον ἢ γονέων; ὅθεν
43181   4.25.53.5 : λεκτέον περὶ τούτων, οὓς δευτέρους καὶ ἐπιγείους τινὰς
43182   4.25.53.6 : θεοὺς εἰπὼν οὐκ 〈ἂν〉 ἁμάρτοι τις ἕνεκά γε τῆς ἐγγύτη–
43183   4.25.53.7 : τος, εἰ θέμις εἰπεῖν, καὶ θεῶν ἡμῖν τιμιωτέρους. προ–
43184   4.25.53.8 : λαβεῖν δὲ ἀναγκαῖόν ἐστιν, ὡς μόνον μέτρον τῆς πρὸς
43185   4.25.53.9 : αὐτοὺς εὐχαριστίας ἡ διηνεκὴς καὶ ἀνένδοτος προθυμία
43186   4.25.53.10 : πρὸς τὸ ἀμείβεσθαι τὰς εὐεργεσίας αὐτῶν· ἐπεί τοί
43187   4.25.53.11 : γε πολὺ καταδεέστερα, κἂν πάνυ πολλὰ πράξωμεν ὑπὲρ
43188   4.25.53.12 : αὐτῶν. ἀλλ´ ὅμως κινδυνεύει καὶ ταῦτ´ ἐκείνων ἔργα
43189   4.25.53.13 : τυγχάνειν, ὅτι καὶ ἡμᾶς τοὺς ταῦτα πράττοντας ἐκεῖνοι
43190   4.25.53.14 : πεποιήκασιν. ὥσπερ οὖν τὰ ὑπὸ Φειδίου καὶ τῶν ἄλλων
43191   4.25.53.15 : τεχνιτῶν ἀπεργασθέντα, εἴπερ καὶ αὐτὰ ἕτερά τινα κατε–
43192   4.25.53.16 : σκεύαζεν, οὐκ ἂν ὀκνήσαιμεν καὶ ταῦτα τῶν τεχνιτῶν
43193   4.25.53.17 : ἔργα φάσκειν· οὕτως εἰκότως καὶ τὰ ὑφ´ ἡμῶν δρώμενα
43194   4.25.53.18 : λέγοιμεν ἂν εἶναι τῶν γονέων ἡμῶν ἔργα, δι´ οὓς καὶ 
43195   4.25.53.19 : ἡμεῖς γεγόναμεν, καὶ οὐχὶ τἄλλα μέν, οὐχὶ δὲ καὶ τὰ ὑπὲρ
43196   4.25.53.20 : αὐτῶν πραττόμενα τῶν γονέων [ἡμῶν ἔργα δι´ οὓς καὶ
43197   4.25.53.21 : ἡμεῖς γεγόναμεν]. πρὸς οὖν τὴν εὐμαρῆ τῶν ἐπ´ αὐτοὺς
43198   4.25.53.22 : καθηκόντων αἵρεσιν κεφαλαιώδη τινὰ χρὴ προβαλλομένους
43199   4.25.53.23 : λόγον, τοῦτον ἐν προχείρῳ διηνεκὲς ἔχειν, ὡς οἱ γονεῖς ἡμῶν
43200   4.25.53.24 : θεῶν εἰκόνες καὶ νὴ Δία θεοὶ ἐφέστιοι καὶ εὐεργέται καὶ
43201   4.25.53.25 : συγγενεῖς δανεισταί τε καὶ κύριοι καὶ φίλοι βεβαιότατοι.
43202   4.25.53.26 : θεῶν τε γὰρ εἰκόνες ὁμοιόταται καὶ ὑπὲρ τὰς τῶν τεχνῶν
43203   4.25.53.27 : δυνάμεις καθιγμέναι τῆς ἐμφερείας. θεοί τε γὰρ ἑστιοῦ–
43204   4.25.53.28 : χοι καὶ συνδίαιτοι ἡμῖν, ἔτι δ´ εὐεργέται μέγιστοι καὶ
43205   4.25.53.29 : παρεσχημένοι τὰ μέγιστα καὶ μὰ Δί´ οὐχὶ μόνον ἃ ἔχο–
43206   4.25.53.30 : μεν, ἀλλὰ καὶ ὁπόσα παρέχειν ἐβουλήθησαν ἅ τε καὶ
43207   4.25.53.31 : εὔξαντο. πρὸς δὲ τούτοις συγγενεῖς ἔγγιστα καὶ τῆς πρὸς
43208   4.25.53.32 : ἑτέρους αἴτιοι συγγενείας. δανεισταὶ δὲ τῶν τιμιωτάτων,
43209   4.25.53.33 : μόνα ἀπαιτοῦντες ὧν καὶ ἡ ἀπόδοσις πάλιν ἐστὶν ἡμῶν
43210   4.25.53.34 : εὐεργεσία. τί γὰρ τηλικοῦτον παιδὶ κέρδος, ἡλίκον ἐστὶ
43211   4.25.53.35 : τὸ πρὸς τοὺς γειναμένους εὐσεβὲς καὶ εὐχάριστον; κύριοί
43212   4.25.53.36 : γε μὴν δικαιότατα. τίνος γὰρ κτῆμα μᾶλλον εἴημεν 〈ἂν
43213   4.25.53.37 : ἢ〉 ἐκείνων, δι´ οὓς ἐσμέν; οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ φίλοι καὶ
43214   4.25.53.38 : παραστάται διηνεκεῖς καὶ αὐτόκλητοι παντὸς καιροῦ καὶ
43215   4.25.53.39 : πάσης περιστάσεως ἐπίκουροι. ἐπεὶ δὲ τῶν προκατηριθμη–
43216   4.25.53.40 : μένων ἁπάντων τὸ ἐξοχώτατον ἦν ὄνομα γονεῦσι, καθὸ 
43217   4.25.53.41 : θεοὺς αὐτοὺς ἀπεκαλοῦμεν, τῇ τοιᾷδε ἐπινοίᾳ προσθε–
43218   4.25.53.42 : τέον ἕτερον καὶ νομιστέον ἑαυτοὺς καθάπερ ἐν ἱερῷ τῇ
43219   4.25.53.43 : οἰκίᾳ ζακόρους τινὰς καὶ ἱερέας, ὑπ´ αὐτῆς κεχειροτονη–
43220   4.25.53.44 : μένους καὶ καθιερωμένους τῆς φύσεως, ἐγκεχειρίσθαι τὴν
43221   4.25.53.45 : τῶν γονέων θεραπείαν. ὅθεν καὶ διελόντες τῆς ἐπιμε–
43222   4.25.53.46 : λείας τὸ μὲν εἰς σῶμα, τὸ δ´ εἰς ψυχὴν, καθ´ ἑκάτερον
43223   4.25.53.47 : αὐτῶν μεθ´ ἑκάστης προθυμίας, πείθεσθαί τε τῷ λόγῳ
43224   4.25.53.48 : τι βουλόμενοι, τὸ καθῆκον ἐκπληρώσομεν. τοῦ μὲν οὖν
43225   4.25.53.49 : σώματος εἵνεκα βραχὺς ὁ λόγος, εἰ καὶ ἀναγκαῖος· προ–
43226   4.25.53.50 : νοήσομεν γὰρ τροφῆς αὐτῶν ἐλευθερίου καὶ πρὸς τὴν
43227   4.25.53.51 : ἀσθένειαν τοῦ γήρως ἡρμοσμένης· ἔτι δὲ κοίτης καὶ ὕπνου
43228   4.25.53.52 : ἀλείμματός τε καὶ λουτροῦ καὶ ἐσθῆτος καὶ ἁπαξαπλῶς
43229   4.25.53.53 : τῶν ἕνεκα τοῦ σώματος ἀναγκαίων, ὡς κατὰ μηδὲν τού–
43230   4.25.53.54 : των ἐνδείας ποτὲ πειραθεῖεν, μιμούμενοι τὴν αὐτῶν
43231   4.25.53.55 : ἐκείνων περὶ τὴν ἡμετέραν ἀνατροφήν, ὅτ´ ἦμεν νεογνοί,
43232   4.25.53.56 : κηδεμονίαν· ὥστε προσαναγκάζειν ἑαυτοὺς καὶ μαντικόν
43233   4.25.53.57 : τι 〈πρὸς τὴν ἐκείνων〉 προσφέρεσθαι θεραπείαν, κἀξευ–
43234   4.25.53.58 : ρίσκειν, εἴπερ αὐτοὶ μὴ λέγοιεν, πρὸς τίνα μάλιστα ῥέ–
43235   4.25.53.59 : πουσιν αὐτοῖς αἱ προθυμίαι τῶν τῷ σώματι προσαγο–
43236   4.25.53.60 : μένων. πολλὰ γὰρ αὖ κἀκεῖνοι περὶ ἡμῶν ἐμαντεύσαντο,
43237   4.25.53.61 : πολλάκις ἀνάρθροις ἔτι καὶ κλαυθμώδεσι φωναῖς ὅτι μὲν
43238   4.25.53.62 : δεόμεθα τινῶν σημηνάντων, τίνα δ´ ἐστὶν ὧν δεόμεθα
43239   4.25.53.63 : διασαφῆσαι μὴ δυνηθέντων. κἂν εἰ ἡμῖν καὶ αὐτῶν τού– 
43240   4.25.53.64 : των τῶν καθ´ ἡμᾶς γεγονότων διδάσκαλοι γεγόνασιν, ὧν
43241   4.25.53.65 : ἄξιοι τυγχάνειν εἰσὶ παρ´ ἡμῶν, ταῦθ´ ἡμᾶς διὰ τοῦ
43242   4.25.53.66 : προπαρασχεῖν ἡμῖν διδάξαντες. ταῖς δὲ ψυχαῖς αὐτῶν
43243   4.25.53.67 : παρασχετέον πρῶτον μὲν τὴν εὐθυμίαν, ἣ μάλιστα γέ–
43244   4.25.53.68 : νοιτ´ ἂν ἐκ τοῦ συναναστρέφεσθαι νύκτωρ τε καὶ μεθ´
43245   4.25.53.69 : ἡμέραν αὐτοῖς, εἰ μή τι κωλύοι, συμπεριπατοῦντας συνα–
43246   4.25.53.70 : λειφομένους συνδιαιτωμένους. καθάπερ γὰρ τοῖς μακρὰν
43247   4.25.53.71 : στελλομένοις ἀποδημίαν πρὸς εὐθυμίαν εἰσὶν ἐν τρόπῳ
43248   4.25.53.72 : γινόμεναι προπομπίας τῶν οἰκειοτάτων τε καὶ φιλτάτων
43249   4.25.53.73 : συναναστροφαί, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τοῖς γονεῦσιν νε–
43250   4.25.53.74 : νευκόσιν ἤδη πρὸς τὴν ἄφοδον ἐν τοῖς μάλιστα κεχαρισ–
43251   4.25.53.75 : μέναι καὶ προσφιλεῖς εἰσιν αἱ τῶν τέκνων προσεδρίαι. καὶ
43252   4.25.53.76 : μέντοι κἂν εἴ τί που γένοιντο παραμαρτάνοντες (ὁποῖα δὴ
43253   4.25.53.77 : πολλὰ φιλεῖ γενέσθαι περὶ τοὺς πλείονας καὶ ἰδιωτικώτε–
43254   4.25.53.78 : ρον ἠγμένους), ἐπανορθωτέον μέν, ἀλλ´ οὐ μετ´ ἐπιπλήξεως
43255   4.25.53.79 : μὰ Δία, καθάπερ ἔθος πρὸς τοὺς ἐλάττονας ἢ ἴσους ποιεῖν,
43256   4.25.53.80 : ἀλλ´ ὡς μετὰ παρακλήσεως, καὶ οὐχ ὡς δι´ ἀμαθίαν ἁμαρ–
43257   4.25.53.81 : τάνοντας, ἀλλ´ ὡς παρορῶντας τῷ μὴ ἐφεστακέναι, πάντως
43258   4.25.53.82 : δ´ ἂν ἰδόντας εἴπερ ἐπέστησαν. ἀνιαραὶ γὰρ τοῖς τηλίκοις
43259   4.25.53.83 : καὶ μάλιστα αἱ ἐκτενῶς νουθετήσεις, ἀναγκαία δὲ μετὰ
43260   4.25.53.84 : παρακλήσεως καί τινος φιλοτεχνίας ἴασις τῶν παρορω–
43261   4.25.53.85 : μένων. φέρει δὲ ἐπὶ τὴν εὐθυμίαν αὐτοῖς καὶ τὸ τῶν
43262   4.25.53.86 : θητικωτέρων εἶναι δοκούντων ὑπηρετημάτων ἅπτεσθαί 
43263   4.25.53.87 : ποτε τοὺς παῖδας, ὥστε καὶ πόδας ὑπονίψαι καὶ κλίνην
43264   4.25.53.88 : στορέσαι καὶ παραστῆναι διακονουμένους. εὐφραίνονται
43265   4.25.53.89 : γὰρ οὐκ ὀλίγως παρὰ τῶν φιλτάτων χειρῶν τὰς ἀναγκαίας
43266   4.25.53.90 : ὑπηρεσίας λαμβάνοντες καὶ διακόνοις χρώμενοι τοῖς σφε–
43267   4.25.53.91 : τέροις ἐκγόνοις. μάλιστα δ´ ἂν εἴη γονεῦσι κεχαρισμένον
43268   4.25.53.92 : καὶ τὸ φαίνεσθαι τιμῶντας τοὺς παῖδας, οὓς ἂν ἐκεῖνοι
43269   4.25.53.93 : στέργωσιν καὶ περὶ πολλοῦ ποιῶνται. διὸ συγγενεῖς αὐ–
43270   4.25.53.94 : τῶν στερκτέον καὶ ἐπιμελείας ἀξιωτέον, φίλους θ´ ὡσαύ–
43271   4.25.53.95 : τως καὶ δῆτα καὶ ἑκάστους τοὺς ἐκείνοις κεχαρισμένους.
43272   4.25.53.96 : ἀφ´ ἧς ἀφορμῆς εὕρεσις ἡμῖν ὑπογράφεται καὶ ἑτέρων
43273   4.25.53.97 : πλειόνων καθηκόντων οὐ σμικρῶν οὐδὲ τῶν τυχόντων.
43274   4.25.53.98 : ἐπεὶ γὰρ χάρις ἐστὶ γονεῦσι τῶν στεργομένων ὑπ´ αὐ–
43275   4.25.53.99 : τῶν κηδεμονία, μάλιστα δ´ ἔχουσι πρὸς ἡμᾶς οὕτως,
43276   4.25.53.100 : δῆλον ὡς οὐ τοῦ τυχόντος ἂν αὐτοῖς χαριζοίμεθα προ–
43277   4.25.53.101 : νοοῦντες αὑτῶν.
43278   4.25.54.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ βʹ Ἀπομνημονευμάτων (II 2).
43279   4.25.54.2 : Αἰσθόμενος δέ ποτε Λαμπροκλέα τὸν πρεσβύτατον
43280   4.25.54.3 : υἱὸν αὑτοῦ πρὸς τὴν μητέρα χαλεπαίνοντα, Εἰπέ μοι, ἔφη,
43281   4.25.54.4 : ὦ παῖ, οἶσθά τινας ἀνθρώπους ἀχαρίστους καλουμένους;
43282   4.25.54.5 : Καὶ μάλα, ἔφη ὁ νεανίσκος. Καταμεμάθηκας οὖν τοὺς τί
43283   4.25.54.6 : ποιοῦντας τὸ ὄνομα τοῦτο ἀποκαλοῦσιν; Ἔγωγε, ἔφη· τοὺς
43284   4.25.54.7 : γὰρ εὖ παθόντας ὅταν δυνάμενοι χάριν ἀποδοῦναι μὴ
43285   4.25.54.8 : ἀποδῶσιν, ἀχαρίστους καλοῦσιν. Οὐκοῦν δοκοῦσί σοι ἐν
43286   4.25.54.9 : τοῖς ἀδίκοις καταλογίζεσθαι τοὺς ἀχαρίστους; Ἔμοιγε, 
43287   4.25.54.10 : ἔφη. Ἤδη δέ ποτε ἐσκέψω εἰ ἄρα, ὥσπερ τὸ ἀνδραποδί–
43288   4.25.54.11 : ζεσθαι τοὺς μὲν φίλους ἄδικον εἶναι δοκεῖ, τοὺς δὲ πολε–
43289   4.25.54.12 : μίους δίκαιον, οὕτω καὶ τὸ ἀχαριστεῖν πρὸς μὲν τοὺς φί–
43290   4.25.54.13 : λους ἄδικόν ἐστι, πρὸς δὲ τοὺς πολεμίους δίκαιον; Καὶ
43291   4.25.54.14 : μάλα, ἔφη· καὶ δοκεῖ μοι, ὑφ´ οὗ ἄν τις εὖ παθὼν εἴτε
43292   4.25.54.15 : φίλου εἴτε πολεμίου μὴ πειρᾶται χάριν ἀποδιδόναι, ἄδι–
43293   4.25.54.16 : κος εἶναι. Οὐκοῦν, εἰ οὕτως ἔχει τοῦτο, εἰλικρινής τις ἂν
43294   4.25.54.17 : εἴη ἀδικία ἡ ἀχαριστία; Συνωμολόγει. Οὐκοῦν ὅσῳ ἄν
43295   4.25.54.18 : τις μείζω ἀγαθὰ παθὼν μὴ ἀποδιδῷ χάριν, τοσούτῳ
43296   4.25.54.19 : ἀδικώτερος ἂν εἴη; Συνέφη καὶ τοῦτο. Τίνας οὖν, ἔφη,
43297   4.25.54.20 : ὑπὸ τίνων εὕροιμεν ἂν μείζονα εὐηργετημένους ἢ παῖδας
43298   4.25.54.21 : ὑπὸ γονέων; οὓς οἱ γονεῖς ἐκ μὲν οὐκ ὄντων ἐποίησαν
43299   4.25.54.22 : εἶναι, τοσαῦτα δὲ καλὰ ἰδεῖν καὶ τοσούτων ἀγαθῶν μετα–
43300   4.25.54.23 : σχεῖν ὅσα οἱ θεοὶ παρέχουσι τοῖς ἀνθρώποις· ἃ δὴ καὶ
43301   4.25.54.24 : οὕτως ἡμῖν δοκεῖ παντὸς ἄξια εἶναι, ὥστε πάντες τὸ κατα–
43302   4.25.54.25 : λιπεῖν αὐτὰ πάντων μάλιστα φεύγομεν· καὶ αἱ πόλεις ἐπὶ
43303   4.25.54.26 : τοῖς μεγίστοις ἀδικήμασι ζημίαν θάνατον πεποιήκασιν, ὡς
43304   4.25.54.27 : οὐκ ἂν μείζονος κακοῦ φόβῳ τὴν ἀδικίαν παύσοντες. καὶ
43305   4.25.54.28 : μὴν οὐ τῶν γε ἀφροδισίων ἕνεκα παιδοποιεῖσθαι τοὺς ἀν–
43306   4.25.54.29 : θρώπους ὑπολαμβάνεις, ἐπεὶ τούτου γε τῶν ἀπολυσόντων
43307   4.25.54.30 : μεσταὶ μὲν αἱ ὁδοί, μεστὰ δὲ τὰ οἰκήματα. φανεροὶ δ´
43308   4.25.54.31 : ἐσμὲν καὶ σκοπούμεν〈οι〉, ἐξ ὁποίων ἂν γυναικῶν βέλτιστα
43309   4.25.54.32 : ἡμῖν τέκνα γένοιτο, αἷς συνελθόντες τεκνοποιούμεθα. καὶ
43310   4.25.54.33 : ὁ μέν γε ἀνὴρ τήν τε συντεκνοποιοῦσαν ἑαυτῷ τρέφει καὶ
43311   4.25.54.34 : τοῖς μέλλουσιν ἔσεσθαι παισὶ προπαρασκευάζει πάντα,
43312   4.25.54.35 : ὅσα ἂν οἴηται συνοίσειν αὐτοῖς πρὸς τὸν βίον, καὶ ταῦτα
43313   4.25.54.36 : ὡς ἂν δύνηται πλεῖστα· ἡ δὲ γυνὴ ὑποδεξαμένη τε φέρει 
43314   4.25.54.37 : τὸ φορτίον τοῦτο βαρυνομένη τε καὶ κινδυνεύουσα περὶ
43315   4.25.54.38 : τοῦ βίου καὶ μεταδιδοῦσα τῆς τροφῆς, ᾗ καὶ αὐτὴ τρέ–
43316   4.25.54.39 : φεται, καὶ σὺν πολλῷ πόνῳ διενεγκοῦσα καὶ τεκοῦσα
43317   4.25.54.40 : τρέφει τε καὶ ἐπιμελεῖται, οὔτε προπεπονθυῖα οὐδὲν ἀγα–
43318   4.25.54.41 : θὸν οὔτε γιγνῶσκον τὸ βρέφος, ὑφ´ ὅτου εὖ πάσχει, οὐδὲ
43319   4.25.54.42 : σημαίνειν δυνάμενον, ὅτου δεῖται, ἀλλ´ αὐτὴ στοχαζο–
43320   4.25.54.43 : μένη τά τε συμφέροντα καὶ τὰ κεχαρισμένα πειρᾶται ἐκ–
43321   4.25.54.44 : πληροῦν καὶ τρέφει πολὺν χρόνον ἡμέρας καὶ νυκτὸς
43322   4.25.54.45 : ὑπομένουσα πονεῖν, οὐκ εἰδυῖα, εἴ τινα τούτων χάριν
43323   4.25.54.46 : ἀπολήψεται. καὶ οὐκ ἀρκεῖ θρέψαι μόνον, ἀλλὰ ἐπειδὰν
43324   4.25.54.47 : δόξωσιν ἱκανοὶ εἶναι 〈οἱ〉 παῖδες μανθάνειν τι, ἃ μὲν ἂν
43325   4.25.54.48 : αὐτοὶ ἔχωσιν οἱ γονεῖς ἀγαθὰ πρὸς 〈τὸν〉 βίον διδάσκου–
43326   4.25.54.49 : σιν, ἃ δ´ ἂν οἴωνται ἄλλον ἱκανώτερον διδάξαι, πέμπουσι
43327   4.25.54.50 : πρὸς τοῦτον δαπανῶντες, καὶ ἐπιμελοῦνται πάντα ποιοῦν–
43328   4.25.54.51 : τες ὅπως οἱ παῖδες αὐτοῖς γένωνται ὡς δυνατὸν βέλτιστοι.
43329   4.25.54.52 : Πρὸς ταῦτα ὁ νεανίσκος εἶπεν· Ἀλλά τοι εἰ πάντα
43330   4.25.54.53 : 〈ταῦτα〉 πεποίηκε καὶ ἄλλα τούτων πολλαπλάσια, οὐδεὶς
43331   4.25.54.54 : ἂν αὐτῆς δύναιτο ἀνασχέσθαι τὴν χαλεπότητα. Καὶ ὁ
43332   4.25.54.55 : Σωκράτης, Πότερα δέ, ἔφη, οἴει θηρίου ἀγριότητα δυσφο–
43333   4.25.54.56 : ρωτέραν εἶναι ἢ μητρός; Ἐγὼ μὲν οἶμαι, ἔφη, μητρὸς τῆς
43334   4.25.54.57 : γε τοιαύτης. Ἤδη πώποτε οὖν ἢ δακοῦσα κακόν τί σοι
43335   4.25.54.58 : ἔδωκεν ἢ λακτίσασα, οἷα ὑπὸ θηρίων ἤδη πολλοὶ ἔπα–
43336   4.25.54.59 : θον; Ἀλλὰ νὴ Δία, ἔφη, λέγει ἃ οὐκ ἄν τις ἐπὶ τῷ βίῳ
43337   4.25.54.60 : παντὶ βούλοιτο ἀκοῦσαι. Σὺ δὲ πόσα, ἔφη ὁ Σωκράτης, 
43338   4.25.54.61 : οἴει ταύτῃ δυσάνεκτα καὶ τῇ φωνῇ καὶ τοῖς ἔργοις ἐκ παι–
43339   4.25.54.62 : δίου δυσκολαίνων καὶ ἡμέρας καὶ νυκτὸς πράγματα παρα–
43340   4.25.54.63 : σχεῖν, πόσα δὲ λυπῆσαι κάμνων; Ἀλλὰ οὐδεπώποτε αὐ–
43341   4.25.54.64 : τήν, ἔφη, οὔτε εἶπα οὔτε ἐποίησα οὐδὲν ἐφ´ ᾧ ᾐσχύνθη.
43342   4.25.54.65 : Τί δέ; οἴει, ἔφη, χαλεπώτερον εἶναί σοι ἀκούειν ὧν αὕτη
43343   4.25.54.66 : λέγει ἢ τοῖς ὑποκριταῖς, ὅταν ἐν ταῖς τραγῳδίαις ἀλλή–
43344   4.25.54.67 : λοις τὰ ἔσχατα λέγωσιν; Ἀλλά, οἶμαι, ἐπειδὴ οὐκ οἴον–
43345   4.25.54.68 : ται τῶν λεγόντων οὔτε τὸν ἐλέγχοντα ἐλέγχειν, ἵνα ζη–
43346   4.25.54.69 : μιώσῃ, οὔτε τὸν ἀπειλοῦντα ἀπειλεῖν, ἵνα κακόν τι ποιήσῃ,
43347   4.25.54.70 : ῥᾳδίως φέρουσι. Σὺ δ´ εὖ εἰδώς, ὅτι ἃ λέγει σοι ἡ μήτηρ
43348   4.25.54.71 : [ὅτι] οὐ μόνον οὐδὲν κακὸν νοοῦσα λέγει, ἀλλὰ καὶ βου–
43349   4.25.54.72 : λομένη σοι ἀγαθὰ εἶναι οἷα οὐδενὶ ἄλλῳ, χαλεπαίνεις;
43350   4.25.54.73 : ἢ νομίζεις κακόνουν τὴν μητέρα σοι εἶναι; Οὐ δῆτα, τοῦτό
43351   4.25.54.74 : γε, ἔφη, οὐκ οἶμαι. Καὶ ὁ Σωκράτης, Οὐκοῦν, ἔφη, σὺ
43352   4.25.54.75 : ταύτην εὔνουν τέ σοι οὖσαν καὶ ἐπιμελουμένην ὡς μάλιστα
43353   4.25.54.76 : δύναται καὶ κάμνοντος, ὅπως ὑγιανεῖς τε καὶ ὅπως τῶν
43354   4.25.54.77 : ἐπιτηδείων μηδενὸς ἐνδεὴς ἔσῃ, καὶ πρὸς τούτοις πολλὰ
43355   4.25.54.78 : τοῖς θεοῖς εὐχομένην ἀγαθὰ ὑπὲρ σοῦ καὶ εὐχὰς ἀποδι–
43356   4.25.54.79 : δοῦσαν, χαλεπὴν εἶναι φής; ἐγὼ μὲν οἶμαι εἰ τοιαύτην
43357   4.25.54.80 : μὴ δύνασαι φέρειν, τἀγαθά σε οὐ δύνασθαι φέρειν. εἰπὲ
43358   4.25.54.81 : δή μοι, ἔφη, πότερον ἄλλον τινὰ οἴει δεῖν θεραπεύειν; ἢ 
43359   4.25.54.82 : παρεσκεύασαι μηδενὶ ἀνθρώπων πειρᾶσθαι ἀρέσκειν μηδὲ
43360   4.25.54.83 : πείθεσθαι μήτε στρατηγῷ μήτε ἄλλῳ ἄρχοντι; Ναὶ μὰ
43361   4.25.54.84 : Δία ἔγωγε, ἔφη. Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Σωκράτης, καὶ τῷ γεί–
43362   4.25.54.85 : τονι βουλήσῃ ἀρέσκειν, ἵνα σοι καὶ πῦρ ἐναύῃ, ὅταν τού–
43363   4.25.54.86 : του δέῃ, καὶ ἀγαθοῦ τέ σοι γίγνηται συλλήπτωρ καί, ἄν
43364   4.25.54.87 : τι σφαλλόμενος τύχῃς, εὐνοϊκῶς ἐγγύθεν βοη〈θῇ〉 σοι;
43365   4.25.54.88 : Ἔγωγε, ἔφη. Τί δέ; συνοδοιπόρον ἢ σύμπλουν, ἢ εἴ τῳ
43366   4.25.54.89 : ἄλλῳ ἐντυγχάνοις, οὐδὲν ἄν σοι διαφέροι φίλον ἢ ἐχθρὸν
43367   4.25.54.90 : γίγνεσθαι, ἢ καὶ τῆς παρὰ τούτων εὐνοίας οἴει δεῖν ἐπι–
43368   4.25.54.91 : μελεῖσθαι; Ἔγωγε, ἔφη. Εἶτα τούτων μὲν ἐπιμελεῖσθαι
43369   4.25.54.92 : παρεσκεύασαι, τὴν δὲ μητέρα τὴν πάντων μάλιστά σε
43370   4.25.54.93 : φιλοῦσαν οὐκ οἴει δεῖν θεραπεύειν; οὐκ οἶσθα ὅτι καὶ ἡ
43371   4.25.54.94 : πόλις ἄλλης μὲν ἀχαριστίας οὐδεμιᾶς ἐπιμελεῖται οὐδὲ
43372   4.25.54.95 : δικάζει, ἀλλὰ περιορᾷ τοὺς εὖ πεπονθότας χάριν οὐκ
43373   4.25.54.96 : ἀποδιδόντας, ἐὰν δέ τις γονέας μὴ θεραπεύῃ, τούτῳ δί–
43374   4.25.54.97 : κην τε ἐπιτίθησι καὶ ἀποδοκιμάζουσα οὐκ ἐᾷ ἄρχειν τοῦ–
43375   4.25.54.98 : τον. ὡς οὔτε ἂν τὰ ἱερὰ εὐσεβῶς θυόμενα ὑπὲρ τῆς πό–
43376   4.25.54.99 : λεως τούτου θύοντος οὔτε ἄλλο καλῶς καὶ δικαίως οὐδὲν
43377   4.25.54.100 : ἂν τούτου πράξοντος; καὶ νὴ Δία ἐάν τις τῶν γονέων
43378   4.25.54.101 : τελευτησάντων τοὺς τάφους μὴ κοσμῇ, καὶ τοῦτο ἐξετάζει 
43379   4.25.54.102 : ἡ πόλις ἐν ταῖς τῶν ἀρχόντων δοκιμασίαις. σὺ οὖν, ὦ
43380   4.25.54.103 : παῖ, ἐὰν σωφρονῇς, τοὺς μὲν θεοὺς παραιτήσει συγγνώ–
43381   4.25.54.104 : μονάς σοι εἶναι, εἴ τι παρημέληκας τῆς μητρός, μή σε
43382   4.25.54.105 : καὶ οὗτοι νομίσαντες ἀχάριστον εἶναι οὐκ ἐθέλωσιν εὖ
43383   4.25.54.106 : ποιεῖν, τοὺς δὲ ἀνθρώπους φυλάξῃ, μή σε αἰσθόμενοι
43384   4.25.54.107 : τῶν γονέων ἀμελοῦντα πάντη ἀτιμάσωσιν, εἶτα ἐν ἐρημίᾳ
43385   4.25.54.108 : φίλων ἀναφανῇς. εἰ γάρ σε ὑπολάβοιεν πρὸς τοὺς γονεῖς
43386   4.25.54.109 : ἀχάριστον εἶναι, οὐδεὶς ἂν νομίσειεν εὖ ποιήσας χάριν
43387   4.25.54.110 : ἀπολήψεσθαι [σοφίας]. 
43388   4.26.t.1 : {1ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΙΝΑΣ ΧΡΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΕΡΙ ΤΑ ΤΕΚΝΑ,
43389   4.26.t.2 : ΚΑΙ ΟΤΙ ΦΥΣΙΚΗ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΗ ΑΜΦΟΤΕΡΟΥΣ ΕΙΣ ΔΙΑΘΕΣΙΝ ΑΓΕΙ.}1
43390   4.26.1.1 : Μενάνδρου (fr. 660 K.).
43391   4.26.1.2 : Οὐκ ἔστ´ ἄκουσμ´ ἥδιον ἢ ῥηθεὶς λόγος
43392   4.26.1.3 : πατρὸς πρὸς υἱὸν περιέχων ἐγκώμιον.
43393   4.26.2.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 661 K.).
43394   4.26.2.2 : Οὐδέποτ´ ἀληθὲς οὐδὲν οὔθ´ υἱῷ πατὴρ
43395   4.26.2.3 : εἴωθ´ ἀπειλεῖν οὔτ´ ἐρῶν ἐρωμένῃ.
43396   4.26.3.1 : Εὐριπίδου Μελανίππη (fr. 500 N. 2).
43397   4.26.3.2 : Ὅστις δ´ ἄμεικτον πατέρ´ ἔχει νεανίας
43398   4.26.3.3 : στυγνόν τ´ ἐν οἴκοις, μεγάλα κέκτηται κακά.
43399   4.26.4.1 : Μενάνδρου (fr. 662 K.).
43400   4.26.4.2 : Ὁ σκληρότερος πρὸς υἱὸν ἐν τῷ νουθετεῖν
43401   4.26.4.3 : τοῖς μὲν λόγοις πικρός ἐστι, τοῖς δ´ ἔργοις πατήρ.
43402   4.26.5.1 : Μενάνδρου (fr. 663 K.).
43403   4.26.5.2 : Υἱῷ προθύμως τἀξιούμενον ποῶν
43404   4.26.5.3 : κηδεμόν´ ἀληθῶς, οὐκ ἔφεδρον ἕξεις [τοῦ] βίου. 
43405   4.26.6.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνη (fr. 103 N. 2).
43406   4.26.6.2 : Δεινόν τι τέκνων φίλτρον ἔθηκεν
43407   4.26.6.3 : θεὸς ἀνθρώποις.
43408   4.26.7.1 : Μενάνδρου Συναριστώσαις (fr. 445 K.).
43409   4.26.7.2 : Πατὴρ δ´ ἀπειλῶν οὐκ ἔχει μέγαν φόβον.
43410   4.26.8.1 : Θεοδέκτου (fr. 14 p. 806 N. 2).
43411   4.26.8.2 : Γονέων τὰ τέκνα σῴζουσιν αἱ συμβουλίαι.
43412   4.26.9.1 : Φιλήμονος (fr. 200 K.).
43413   4.26.9.2 : Ἡδύ γε πατὴρ τέκνοις † εἰ στοργὴν ἔχοι.
43414   4.26.10.1 : Μενάνδρου (fr. 807 K.).
43415   4.26.10.2 : Ἡδὺς πατὴρ φρόνησιν ἀντ´ ὀργῆς ἔχων.
43416   4.26.11.1 : Μενάνδρου (fr. 808 K.).
43417   4.26.11.2 : Υἱὸς δ´ ἀμείνων ἐστὶν εὐνοίᾳ πατρός.
43418   4.26.12.1 : Μενάνδρου (fr. 749 K.).
43419   4.26.12.2 : Ὡς ἡδὺ πρᾶος καὶ νεάζων τῷ τρόπῳ
43420   4.26.12.3 : πατήρ.
43421   4.26.13.1 : Μενάνδρου (fr. 730 K.).
43422   4.26.13.2 : Οὐ λυποῦντα δεῖ 
43423   4.26.13.3 : παιδάριον ὀρθοῦν, ἀλλὰ καὶ πείθοντά τι.
43424   4.26.14.1 : Χαιρήμονος (fr. 35 p. 790 N. 2).
43425   4.26.14.2 : Πρὸς υἱὸν ὀργὴν οὐκ ἔχει χρηστὸς πατήρ.
43426   4.26.15.1 : Ἱπποθόου (Hippothoontis fr. 4 p. 828 N. 2).
43427   4.26.15.2 : Παίδων κρατεῖν δεῖ τῶν νεωτέρων σοφούς.
43428   4.26.16.1 : Εὐριπίδου Δίκτυϊ (fr. 339 N. 2).
43429   4.26.16.2 : Πατέρα τε παισὶν ἡδέως συνεκφέρειν
43430   4.26.16.3 : φίλους ἔρωτας ἐκβαλόντ´ αὐθαδίαν,
43431   4.26.16.4 : παῖδάς τε πατρί· καὶ γὰρ οὐκ αὐθαίρετοι
43432   4.26.16.5 : βροτοῖς ἔρωτες οὐδ´ ἑκουσία νόσος.
43433   4.26.16.6 : σκαιόν τι δὴ τὸ χρῆμα γίγνεσθαι φιλεῖ,
43434   4.26.16.7 : θεῶν ἀνάγκας ὅστις ἰᾶσθαι θέλει.
43435   4.26.17.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 346 N. 2).
43436   4.26.17.2 : Εἷς γάρ τις ἔστι κοινὸς ἀνθρώποις νόμος
43437   4.26.17.3 : καὶ θεοῖσι τοῦτο δόξαν, ὡς σαφῶς λέγω,
43438   4.26.17.4 : θηρσίν τε πᾶσι, τέκνα τίκτουσιν φιλεῖν.
43439   4.26.17.5 : τὰ δ´ ἄλλα χωρὶς χρώμεθ´ ἀλλήλων νόμοις.
43440   4.26.18.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 345 N. 2).
43441   4.26.18.2 : Ἐγὼ νομίζω πατρὶ φίλτατον τέκνα
43442   4.26.18.3 : παισίν τε τοὺς τεκόντας, οὐδὲ συμμάχους
43443   4.26.18.4 : ἄλλους γενέσθαι φήμ´ ἂν ἐνδικωτέρους.
43444   4.26.19.1 : Ἀντιφάνους (fr. 260 K.).
43445   4.26.19.2 : Υἱῷ γὰρ ἀγαπητῷ τι πράττων πρὸς χάριν
43446   4.26.19.3 : ἔρανον ἐμαυτῷ τοῦτον οἴομαι φέρειν. 
43447   4.26.20.1 : Ἀναχάρσιδος.
43448   4.26.20.2 : Ἀνάχαρσις ὁ Σκύθης ἐρωτηθεὶς διὰ τίνα αἰτίαν οὐ
43449   4.26.20.3 : παιδοποιεῖ, ἔφη ’διὰ φιλοτεκνίαν‘.
43450   4.26.21.1 : Εὐριπίδου ἐν Δίκτυϊ (fr. 338 N. 2).
43451   4.26.21.2 : Ὄντων δὲ παίδων καὶ πεφυκότος γένους
43452   4.26.21.3 : καινοὺς φυτεῦσαι παῖδας ἐν δόμοις θέλεις,
43453   4.26.21.4 : ἔχθραν μεγίστην σοῖσι συμβάλλων τέκνοις.
43454   4.26.22.1 : Σωκράτους.
43455   4.26.22.2 : Πατρὸς ἐπιτίμησις ἡδὺ φάρμακον· ἔχει γὰρ πλέον
43456   4.26.22.3 : τὸ ὠφελοῦν τοῦ ἐπιδάκνοντος.
43457   4.26.23.1 : Διογένους.
43458   4.26.23.2 : Διογένης ἐρωτηθεὶς τὸ πῶς δεῖ πατέρας καὶ υἱοὺς
43459   4.26.23.3 : ἀλλήλοις προσφέρεσθαι, φησὶν εἰ μὴ περιμένοιεν αἰτη–
43460   4.26.23.4 : θῆναι ὑπ´ ἀλλήλων, ἀλλὰ διδόντες φθάνοιεν. ἐπιεικῶς
43461   4.26.23.5 : δ´ ὁ πατὴρ διὰ τὸ προευεργετηκέναι, εἰ μὴ εὖ πάσχοι,
43462   4.26.23.6 : ταχέως ἄχθεται· ὁ δὲ υἱὸς ἐντρυφᾷ καὶ οὐκ ἀξιοῖ αἰτεῖν.
43463   4.26.24.1 : Θεμιστίου ἐκ τοῦ Μετριοπαθοῦς (p. 363 C Dind.).
43464   4.26.24.2 : Εὖ ἴστε, ὦ ἄνδρες, ὅτι ὁ φιλότεκνος ἀξιέπαινον πά–
43465   4.26.24.3 : θος ἐστὶ καὶ οὐκ ἔοικε τῷ φιλοχρημάτῳ ἢ τῷ φιλαρ–
43466   4.26.24.4 : γύρῳ. ἐκεῖνα μὲν γὰρ τὰ ὀνόματα εἰκότως παρὰ τοῖς
43467   4.26.24.5 : ἀνθρώποις ὀνείδη λέγεται καὶ ἔστιν· οὐ γὰρ ποιεῖ αὐτὰ 
43468   4.26.24.6 : ἡ φύσις, ἀλλ´ ἡ μοχθηρία ἡ ἡμετέρα. τοῦτο δὲ ἄνωθεν
43469   4.26.24.7 : αὐτῇ ἐνδέδεται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐξῆπται ἐκείνης
43470   4.26.24.8 : ἀτεχνῶς τῆς χρυσῆς καὶ ἀρρήκτου σειρᾶς, ἣν ξυρράπ–
43471   4.26.24.9 : τουσα ἀεὶ καὶ ξυγκολλῶσα τῷ φθίνοντι τὸ φυόμενον
43472   4.26.24.10 : οὐκ ἀπολισθάνει εἰς τὸ μὴ εἶναι. ὥστε οὐκ αἰσχύνεται
43473   4.26.24.11 : ὁ φιλόσοφος τῇ φιλοτεκνίᾳ, ὥσπερ οὐδὲ τῇ φιλοσοφίᾳ τε
43474   4.26.24.12 : καὶ φιλολογίᾳ.
43475   4.26.25.1 : Δημοκρίτου (fr. 279 Diels 2).
43476   4.26.25.2 : Τοῖς παισὶ μάλιστα χρὴ τῶν ἀνυστῶν δατεῖσθαι τὰ
43477   4.26.25.3 : χρήματα, καὶ ἅμα ἐπιμέλεσθαι αὐτῶν, μή τι ἀτηρὸν ποιέωσι
43478   4.26.25.4 : διὰ χειρὸς ἔχοντες· ἅμα μὲν γὰρ πολλὸν φειδότεροι γί–
43479   4.26.25.5 : γνονται ἐς τὰ χρήματα καὶ προθυμότεροι κτᾶσθαι καὶ
43480   4.26.25.6 : ἀγωνίζονται ἀλλήλοισιν. ἐν γὰρ τῷ ξυνῷ τὰ τελεύμενα
43481   4.26.25.7 : οὐκ ἀνιᾷ ὥσπερ ἰδίῃ οὐδ´ εὐθυμεῖ τὰ ἐπικτώμενα, ἀλλὰ
43482   4.26.25.8 : πολλῶ ἧσσον.
43483   4.26.26.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 280 Diels 2).
43484   4.26.26.2 : Ἔξεστιν οὐ πολλὰ τῶν σφετέρων ἀναλώσαντας παι–
43485   4.26.26.3 : δεῦσαί τε τοὺς παῖδας καὶ τεῖχός τε καὶ σωτηρίην περι–
43486   4.26.26.4 : βαλέσθαι τοῖς τε χρήμασι καὶ τοῖς σώμασιν αὐτῶν.
43487   4.26.27.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Λάχητος (p. 185 A).
43488   4.26.27.2 : Ἢ περὶ σμικροῦ οἴεσθε νυνὶ κινδυνεύειν καὶ σὺ καὶ
43489   4.26.27.3 : Λυσίμαχος, ἀλλ´ οὐ περὶ τούτου τοῦ κτήματος, ὃ τῶν
43490   4.26.27.4 : ὑμετέρων μέγιστον ὂν τυγχάνει; υἱέων γάρ που ἢ χρηστῶν
43491   4.26.27.5 : ἢ τἀναντία γενομένων καὶ πᾶς ὁ οἶκος 〈ὁ〉 τοῦ πατρὸς
43492   4.26.27.6 : οὕτως οἰκήσεται, ὁποῖοι ἄν τινες οἱ παῖδες γένωνται. —
43493   4.26.27.7 : Ἀληθῆ λέγεις. —Πολλὴν ἄρα δεῖ προμήθειαν αὐτοῦ ἔχειν.
43494   4.26.28.1 : Γαΐου ἐκ τοῦ κατὰ Ἀρτεμισίου. 
43495   4.26.28.2 : Ἀλλ´ ὅταν ᾖ σωφροσύνη τὸ κρινόμενον, πάντες μὲν
43496   4.26.28.3 : οἱ πρεσβύτεροι πατέρες, πάντες δὲ οἱ νεώτεροι συγγενεῖς,
43497   4.26.28.4 : πᾶσαι δὲ αἱ κυήσασαι πώποτε μητέρες. τὸ γὰρ κοσμίους
43498   4.26.28.5 : εἶναι τοὺς παῖδας καὶ σώφρονας μίαν καὶ κοινὴν ἁπάν–
43499   4.26.28.6 : των ἔχει συγγένειαν.
43500   4.26.29.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς πρὸς Κρίτωνα ἐπιστολῆς (p. 788
43501   4.26.29.2 : Hercher).
43502   4.26.29.3 : Εὖ γὰρ ἴσθι Σωκράτην πρὸς ἡμᾶς πολλάκις εἰπόντα,
43503   4.26.29.4 : ὅτι οἱ τῶν υἱέων ἵνα πολλὴν μὲν ἔχωσιν οὐσίαν φροντί–
43504   4.26.29.5 : ζοντες, ἵνα δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ γένωνται ἀμελοῦντες ἴσον
43505   4.26.29.6 : πεπόνθασι τοῖς ἱπποτροφοῦσι καὶ τὰ μὲν πολεμικὰ οὐ
43506   4.26.29.7 : διδάσκουσι, τροφὴν δὲ παμπόλλην παρεχομένοις. οὗτοι
43507   4.26.29.8 : γὰρ πιοτέροις μὲν τοῖς ἵπποις χρήσονται, ἀπείροις δὲ ὧν
43508   4.26.29.9 : χρή· εἶναι γὰρ ἵππου ἀρετὴν οὐ τὴν εὐσαρκίαν, τὴν δὲ
43509   4.26.29.10 : κατὰ πόλεμον εὐτολμίαν καὶ ἐμπειρίαν. τὰ αὐτὰ δ´ οὖν
43510   4.26.29.11 : ἐξαμαρτάνειν καὶ τοὺς γῆν πολλὴν κτωμένους τοῖς υἱέσιν,
43511   4.26.29.12 : αὐτῶν δὲ μὴ ἐπιμελομένους. ἃ γὰρ κεκτήσονται, πολλοῦ
43512   4.26.29.13 : ἄξια νομισθήσεται, αὐτοὶ δὲ ὀλίγου. προσήκει δὲ τὸ
43513   4.26.29.14 : φυλάττον τοῦ κτηθέντος ἀξιοτιμότερον εἶναι. καὶ τοίνυν
43514   4.26.29.15 : ὁ τὸν ἑαυτοῦ παῖδα πολλοῦ ἄξιον ἀποδείξας, κἂν ὀλίγα
43515   4.26.29.16 : καταλίπῃ, πολλὰ ἔδωκε· γνώμῃ γὰρ ἢ πλείω ἢ ἐλάττω
43516   4.26.29.17 : γίνεται, ἀγαθῇ μὲν ἔμμετρα, ἐκμελεῖ δὲ καὶ ἀπαιδεύτῳ
43517   4.26.29.18 : ὀλίγα. σὺ δὲ οὐδὲν πλείω τῶν ἀναγκαίων παρέχεις, ἃ
43518   4.26.29.19 : τοῖς μὲν διὰ παιδεύσεως ἰοῦσιν ἀναγκαῖά τε καὶ πλούσια
43519   4.26.29.20 : νομίζεται, τοῖς δ´ ἀμαθέσι τὸ μὲν ἀλγεινὸν τῆς σαρκὸς
43520   4.26.29.21 : ἐκλύει, τὴν δὲ περὶ τοῦ μέλλοντος δυσελπιστίαν οὐ μειοῖ. 
43521   4.27.t.1 : {1ΟΤΙ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ Η ΦΙΛΑΔΕΛΦΙΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
43522   4.27.t.2 : ΔΙΑΘΕΣΙΣ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ.}1
43523   4.27.1.1 : Μενάνδρου (fr. 809 K.).
43524   4.27.1.2 : Ὡς ἡδύ γ´ ἐν ἀδελφοῖσιν ὁμονοίας ἔρως.
43525   4.27.2.1 : (Eiusdem: fr. 742 K.)
43526   4.27.2.2 : Τὸν τῇ φύσει
43527   4.27.2.3 : οἰκεῖον οὐδεὶς καιρὸς ἀλλότριον ποεῖ.
43528   4.27.3.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείᾳ (Aul. 376 s.).
43529   4.27.3.2 : Δεινὸν κασιγνήτοισι γίγνεσθαι λόγους
43530   4.27.3.3 : μάχας θ´, ὅταν ποτ´ ἐμπέσωσιν εἰς ἔριν.
43531   4.27.4.1 : Διφίλου (fr. 102 K.).
43532   4.27.4.2 : Ἀνδρὸς φίλου γὰρ οἰκίαν καὶ συγγενοῦς
43533   4.27.4.3 : αὑτοῦ νομίζειν δεῖ τὸν ὀρθῶς συγγενῆ. 
43534   4.27.5.1 : (Hom. Od. XVI 97 s.)
43535   4.27.5.2 : Ἤ τι κασιγνήτοις ἐπιμέμφεαι, οἷσί περ ἀνὴρ
43536   4.27.5.3 : μαρναμένοισι πέποιθε, καὶ εἰ μέγα νεῖκος ὄρηται.
43537   4.27.6.1 : Σωτίωνος.
43538   4.27.6.2 : Ἀθήνησι νεμόμενοι κοινὴν οὐσίαν Ἀχαιὸς καὶ Δῖος
43539   4.27.6.3 : ἀδελφοὶ οὕτως εὐγνώμονες ἦσαν, ὥσθ´ ὁ μὲν Ἀχαιὸς γε–
43540   4.27.6.4 : γυμνασιαρχηκὼς ἠξίου τῆς ὑπολοίπου οὐσίας τὸ ἀνάλωμα
43541   4.27.6.5 : τὸ εἰς τὴν γυμνασιαρχίαν προστίθεσθαι τῷ Δίου μέρει· ὁ
43542   4.27.6.6 : δὲ ἀντέλεγεν ὡς καὶ αὐτὸς ἄλλα τινὰ ἀνηλωκώς.
43543   4.27.7.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
43544   4.27.7.2 : Καλλίας χειροτονηθεὶς ἵππαρχος νέος ὢν ἠξίωσεν
43545   4.27.7.3 : ἐπιτραπῆναι αὐτῷ παραχωρῆσαι τῷ ἀδελφῷ Θεοφίλῳ·
43546   4.27.7.4 : αὐτῷ γὰρ ἐπεῖναι ἡλικίαν. ὥστε καὶ εὐδοκίμησε καὶ ἐν
43547   4.27.7.5 : τῷ ὑστέρῳ ἔτει πρῶτος ἐχειροτονήθη.
43548   4.27.8.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
43549   4.27.8.2 : Οἱ ἀδελφοὺς παρέντες καὶ ἄλλους φίλους ζητοῦντες
43550   4.27.8.3 : παραπλήσιοι τοῖς τὴν ἑαυτῶν γῆν ἐῶσι, τὴν δὲ ἀλλοτρίαν
43551   4.27.8.4 : γεωργοῦσιν. 
43552   4.27.9.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Περὶ φιλαδελφίας (p. 479 A).
43553   4.27.9.2 : Ὅτι χωρὶς ἀδελφῶν οὔτε ’πλούτου‘ φασὶν οὔτε ’τᾶς
43554   4.27.9.3 : ἰσοδαίμονος ἀνθρώποις βασιληίδος ἀρχᾶς‘ ἐστί τις χάρις
43555   4.27.9.4 : καὶ ὄνησις.
43556   4.27.10.1 : Τοῦ αὐτοῦ (cf. p. 480 D).
43557   4.27.10.2 : Ὁ † δισάδελφον μὴ φιλῶν οὐδὲ γονέας, οἳ εἰς ἀμφοῖν
43558   4.27.10.3 : συνεβάλλοντο 〈γένεσιν〉.
43559   4.27.11.1 : Τοῦ αὐτοῦ (p. 480 E).
43560   4.27.11.2 : Οἱ χρηστοὶ παῖδες οὐ μόνον διὰ τοὺς γονεῖς ἑαυτοὺς
43561   4.27.11.3 : ἀγαπήσουσιν, ἀλλὰ καὶ τοὺς γονεῖς δι´ ἑαυτούς. ὀφείλον–
43562   4.27.11.4 : τες γὰρ τοῖς γονεῦσι διὰ πολλὰ χάριν, μάλιστα διὰ τοὺς
43563   4.27.11.5 : ἀδελφοὺς ὀφείλουσιν.
43564   4.27.12.1 : Τοῦ αὐτοῦ (p. 480 F). 
43565   4.27.12.2 : Ὅτι τὰς Μούσας ὠνομάσθαι λέγουσι διὰ φιλαδελ–
43566   4.27.12.3 : φίαν ὁμοῦ οὔσας.
43567   4.27.13.1 : Τοῦ αὐτοῦ (p. 483 C).
43568   4.27.13.2 : Πολυδεύκης τὸν καταψιθυρίζοντα τοῦ ἀδελφοῦ πρὸς
43569   4.27.13.3 : αὐτὸν κονδύλῳ παίσας ἀπέκτεινε· καὶ οὐδὲ θεὸς ἠθέλησε
43570   4.27.13.4 : μόνος, ἀλλ´ ἡμίθεος μᾶλλον σὺν τῷ ἀδελφῷ γενέσθαι.
43571   4.27.14.1 : Θεοφράστου (Plut. l. c. p. 482 B).
43572   4.27.14.2 : Θεόφραστός φησιν, ὅτι τοὺς μὲν ἀλλοτρίους οὐ φι–
43573   4.27.14.3 : λοῦντα δεῖ κρίνειν, ἀλλὰ κρίναντα φιλεῖν, τοὺς δὲ ἀδελ–
43574   4.27.14.4 : φοὺς ἔμπαλιν.
43575   4.27.15.1 : Εὐκλείδου (Plut. p. 489 D).
43576   4.27.15.2 : Εὐκλείδης ὁ Σωκρατικὸς ἀκούσας τοῦ ἀδελφοῦ λέγον–
43577   4.27.15.3 : τος ’ἀπολοίμην εἰ μή σε τιμωρησαίμην‘· ’ἐγὼ δέ‘ εἶπεν
43578   4.27.15.4 : ’εἰ μή σε 〈πείσαι〉μι φιλεῖν ἡμᾶς‘.
43579   4.27.16.1 : Σκιλούρου (Plut. Apophth. reg. et imp. p. 174 F).
43580   4.27.16.2 : Σκίλουρος ὀγδοήκοντα παῖδας ἄρρενας ἀπολιπών, 
43581   4.27.16.3 : ἐπειδὴ τελευτᾶν ἤμελλε, δέσμην ἀκοντίων ἑκάστῳ προτεί–
43582   4.27.16.4 : νων ἐκέλευε καταθραῦσαι. πάντων δὲ ἀπαγορευσάντων,
43583   4.27.16.5 : καθ´ ἓν αὐτὸς ἕλκων ἀκόντιον πάντα ῥᾳδίως ἔκλασε, δι–
43584   4.27.16.6 : δάσκων ἐκείνους, ὅτι συνεστῶτες καὶ ὁμονοοῦντες ἰσχυροὶ
43585   4.27.16.7 : διαμενοῦσιν, ἀσθενεῖς δ´ ἔσονται διαλυθέντες.
43586   4.27.17.1 : Σωτίωνος.
43587   4.27.17.2 : Φιλάδελφον καὶ πένητα λέγεσθαι κρεῖσσον, ἢ μισά–
43588   4.27.17.3 : δελφον καὶ πλούσιον.
43589   4.27.18.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
43590   4.27.18.2 : Κύνα μὲν χαλεπὸν ὄντα ἐπιχειρεῖς πραΰνειν, ὅπως
43591   4.27.18.3 : σοι πρᾶος ᾖ, τὸν ἀδελφὸν δὲ οὔ;
43592   4.27.19.1 : Ἀριστίππου.
43593   4.27.19.2 : Ἀρίστιππος ἔφησε πρὸς τὸν ἀδελφόν ’μέμνησο ὅτι
43594   4.27.19.3 : τῆς μὲν διαστάσεως σὺ ἤρξω, τῆς δὲ διαλύσεως ἐγώ‘.
43595   4.27.20.1 : Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ Περὶ φιλαδελφίας (p. 59 de Arn.).
43596   4.27.20.2 : Πρώτη μὲν οὖν ὑποθήκη μάλα σαφὴς ἐπιεικῶς τε
43597   4.27.20.3 : εὔπορος, πρὸς δὲ καὶ κοινή. κατὰ παντὸς μὲν γὰρ εἰπεῖν
43598   4.27.20.4 : προσώπου ὑγιὴς ὁ λόγος, ὡς σαφὴς ἡ ὁτουοῦν χρῆσις ἔκ 
43599   4.27.20.5 : [τε] τοῦ ἑαυτὸν μὲν ἐκεῖνον, ἐκεῖνον δὲ ἑαυτὸν ὑποθέσθαι.
43600   4.27.20.6 : καὶ γὰρ οἰκέτῃ χρῷτ´ ἄν τις καλῶς, ἐνθυμηθεὶς πῶς ἂν
43601   4.27.20.7 : ἠξίωσεν ἐκεῖνον αὐτῷ προσφέρεσθαι, εἴπερ ἐκεῖνος μὲν ἦν
43602   4.27.20.8 : δεσπότης, αὐτὸς δὲ δοῦλος· ὁ δ´ ὅμοιος λόγος καὶ γονεῦσι
43603   4.27.20.9 : περὶ τέκνων καὶ παισὶ περὶ τῶν γειναμένων καὶ συνόλως
43604   4.27.20.10 : πᾶσι περὶ πάντων. ἐξαιρέτως δ´ ἐστὶν εὔπορος ἡ παραί–
43605   4.27.20.11 : νεσις κατὰ τὸν τῶν ἀδελφῶν τόπον· ἐπειδήπερ οὐδὲν δεῖ
43606   4.27.20.12 : προϋποθέσθαι τὸν σκεπτόμενον, πῶς ἀδελφῷ χρηστέον,
43607   4.27.20.13 : λαβεῖν δ´ ἐξ ἑτοίμου παρὰ τῆς φύσεως 〈τὴν〉 τοῦ προσώ–
43608   4.27.20.14 : που ταυτότητα. καὶ δῆτα καὶ πρῶτος οὗτος εἰρήσθω
43609   4.27.20.15 : λόγος, ὡς τοῦτον χρὴ προσφέρεσθαι τὸν τρόπον ἀδελφῷ.
43610   4.27.20.16 : ὅνπερ ἄν τις ἐκεῖνον ἀξιώσειεν ἑαυτῷ. ’νὴ Δία‘ φήσει
43611   4.27.20.17 : τις ’ἀλλ´ ἐγὼ μέν εἰμι μέτριος καὶ ἐπιεικής, ὁ δ´ ἀδελφὸς
43612   4.27.20.18 : σκαιὸς καὶ δυσομίλητος‘. οὐκ ὀρθῶς δὲ ἐρεῖ. πρῶτον μὲν
43613   4.27.20.19 : ἴσως οὐδ´ ἀληθεύσει· ἱκανὴ γὰρ ἡ φιλαυτία τὰ μὲν ἴδια
43614   4.27.20.20 : μεγαλοποιῆσαι καὶ ἀποκυδᾶναι, τὰ δὲ τῶν ἄλλων κατα–
43615   4.27.20.21 : σμικρῦναι καὶ διαφαυλίσαι· πολλάκις γοῦν διὰ τοιαύτην οἱ
43616   4.27.20.22 : κακίους σφᾶς αὐτοὺς προκρίνουσι τῶν κατὰ πολὺ βελτιό–
43617   4.27.20.23 : νων. ἔπειτα, κἂν ὄντως τοιοῦτος ᾖ ἁδελφός, ἀλλὰ σύ γε,
43618   4.27.20.24 : φαίην ἄν, ἀμείνων εὑρέθητι καὶ νίκησον αὐτοῦ τὴν ἀγριό–
43619   4.27.20.25 : τητα ταῖς εὐποιίαις. ἐπεί τοί γε οὐδὲ πολλὴ χάρις τοῖς 
43620   4.27.20.26 : εὐγνώμοσι προσενεχθῆναι μετρίως· ἀλλ´ ἀνδρὸς ἔργον καὶ
43621   4.27.20.27 : πολλῆς ἄξιον ἀποδοχῆς, τὸν ἀβέλτερον καὶ σκαιὸν πραῧ–
43622   4.27.20.28 : ναι τοῖς ἐς αὐτὸν πραττομένοις. καὶ γὰρ οὐδὲν πάμπαν
43623   4.27.20.29 : ἐπ´ ἀδύνατον ἡ παράκλησις· ἀλλ´ ἔνεστι γὰρ κἀν τοῖς
43624   4.27.20.30 : ἀτοπώτατα διακειμένοις σπέρματα μεταβολῆς τῆς ἐπὶ τὸ
43625   4.27.20.31 : κρεῖττον τιμῆς τε καὶ ἀγαπήσεως τῶν εὐεργετησάντων.
43626   4.27.20.32 : οὐ γὰρ δὴ ζῷα μὲν ἄγρια καὶ φύσει πρὸς τὸ γένος ἡμῶν
43627   4.27.20.33 : ἐκπεπολεμωμένα, πρὸς βίαν ἀχθέντα καὶ τὴν πρώτην
43628   4.27.20.34 : κατασχεθέντα δεσμοῖς ἢ γαλεάγραις, χρόνοις ὕστερον τι–
43629   4.27.20.35 : θασὰ γίγνεται καθημερούμενα ποιαῖς τημελείαις καὶ τῇ
43630   4.27.20.36 : καθ´ ἡμέραν τροφῇ· ἄνθρωπος δὲ οὐχ ὅπως ἀδελφός,
43631   4.27.20.37 : ἀλλὰ κἂν μηδὲν προσήκων τύχῃ, οὐ τῷ παντὶ μᾶλλον ἐπι–
43632   4.27.20.38 : μελείας ἀξιούμενος μεταβαλεῖ πρὸς τὸ ἡμερώτερον, κἂν
43633   4.27.20.39 : ὑπερβολὴν μὴ ἀπολίπῃ σκαιότητος; μιμητέον οὖν ἐπὶ
43634   4.27.20.40 : παντὸς μὲν ἀνθρώπου, πολὺ δὲ διαφερόντως ἐπ´ ἀδελ–
43635   4.27.20.41 : φοῦ τὸ τοῦ Σωκράτους· ἐκεῖνος γὰρ πρὸς τὸν εἰπόντα
43636   4.27.20.42 : ’ἀποθανοῦμαι, εἰ μή σε τιμωρησαίμην‘ ἔφη ’ἀποθανοῦ–
43637   4.27.20.43 : μαι, εἰ μή σε φίλον ποιήσω‘. 
43638   4.27.20.44 : Ἀλλὰ γὰρ ταῦτα μὲν ταύτῃ. μετὰ ταῦτα δ´ ἐνθυμη–
43639   4.27.20.45 : τέον, ὅτι τρόπον τινὰ οἱ ἀδελφοὶ ταὐτοῦ μέρη τυγχάνου–
43640   4.27.20.46 : σιν, ὥσπερ οἱ ἐμοὶ ὀφθαλμοὶ ἐμοῦ καὶ ὡσαύτως σκέλη τε
43641   4.27.20.47 : καὶ χεῖρες καὶ τὰ λοιπά. καὶ γὰρ οὗτοι τοῦτον ἔχουσιν
43642   4.27.20.48 : τὸν τρόπον † εἴτε πρὸς τὸν οἶκον ἐξετάζοντες. ὥσπερ
43643   4.27.20.49 : οὖν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ αἱ χεῖρες, εἴπερ ἕκαστον ἰδίαν ψυχὴν
43644   4.27.20.50 : καὶ νοῦν λάβοι, περιέποι ἂν τὰ λοιπὰ πάσῃ μηχανῆ διὰ
43645   4.27.20.51 : τὴν εἰρημένην κοινωνίαν, τῷ μηδ´ αὐτὰ τὸ ἴδιον ἔργον
43646   4.27.20.52 : οἷά τε εἶναι παρέχειν καλῶς δίχα τῆς τῶν ἑτέρων παρου–
43647   4.27.20.53 : σίας· οὕτως δεῖ καὶ ἡμᾶς ἀνθρώπους γε ὄντας καὶ ψυχὴν
43648   4.27.20.54 : ὁμολογοῦντας ἔχειν, μηδὲν παριέναι σπουδῆς ὑπὲρ τοῦ
43649   4.27.20.55 : δεόντως προσφέρεσθαι τοῖς ἀδελφοῖς. καὶ γὰρ αὖ καὶ
43650   4.27.20.56 : πλεῖόν τι παρὰ τὰ μέρη συλλαμβάνειν ἀλλήλοις ἀδελφοὶ
43651   4.27.20.57 : πεφύκασιν, εἴ γε ὀφθαλμοὶ μὲν 〈συν〉ορῶσιν ἀλλήλοις
43652   4.27.20.58 : παρὼν παρόντι, καὶ χεὶρ συνεργάζεται παροῦσα χειρὶ
43653   4.27.20.59 : παρούσῃ· ἡ δ´ ἀδελφῶν σύμπραξις ἀλλήλοις πολυχουσ–
43654   4.27.20.60 : τέρα πώς ἐστι. πράττουσι γὰρ τὰ κοινῇ διαφέροντα καὶ
43655   4.27.20.61 : διεστηκότες τοῖς τόποις πάμπαν· μέγα θ´ ὑπάρχουσιν
43656   4.27.20.62 : ἀλλήλων ὄφελος, κἂν μυρίον ᾖ τὸ διάστημα. ὅλως δὲ ἐν–
43657   4.27.20.63 : θυμητέον, ὡς ὁ βίος ἡμῖν κινδυνεύει μακρός τις εἶναι καὶ
43658   4.27.20.64 : πολυετὴς πόλεμος· τοῦτο μὲν διὰ τὴν αὐτῶν τῶν πραγ– 
43659   4.27.20.65 : μάτων φύσιν ἐχόντων τι ἀντίτακτον, τοῦτο δὲ διὰ τὰς
43660   4.27.20.66 : ἐξαιφνιδίους καὶ ἀπροσδοκήτους ἐπιδρομὰς τῆς τύχης,
43661   4.27.20.67 : πολὺ δὲ μάλιστα δι´ αὐτὴν τὴν κακίαν οὔτε βίας τινὸς
43662   4.27.20.68 : ἀπεχομένην οὔτε δόλου καὶ κακῶν στρατηγημάτων. ὅθεν
43663   4.27.20.69 : καλῶς ἡ φύσις. ὡς ἂν ἐφ´ ἃ γεννᾷ μὴ ἀγνοοῦσα, παρήγα–
43664   4.27.20.70 : γεν ἡμῶν ἕκαστον τρόπον τινὰ μετὰ συμμαχίας. οὐδεὶς
43665   4.27.20.71 : οὖν ἔστι μόνος οὐδ´ ’ἀπὸ δρυὸς οὐδ´ ἀπὸ πέτρης‘, ἀλλ´
43666   4.27.20.72 : ἐκ γονέων καὶ μετ´ ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν καὶ ἄλλων οἰ–
43667   4.27.20.73 : κείων. μέγας δὲ βοηθὸς ὁ λόγος, καὶ τοὺς ὀθνείους καὶ
43668   4.27.20.74 : μηδὲν καθ´ αἷμα προσήκοντας ἐξιδιούμενος, ἀφθονίαν τε
43669   4.27.20.75 : παρέχων συμμάχων. διὰ τοῦτο κατὰ φύσιν ἡμῖν σπουδὴ
43670   4.27.20.76 : καὶ ὁντινοῦν προσαγαγέσθαι καὶ φιλοποιήσασθαι. γίνε–
43671   4.27.20.77 : ται γοῦν ἤδη τὸ πρᾶγμα τελεωτάτη μανιῶν τοῖς μὲν οὐ–
43672   4.27.20.78 : δὲν ἐκ φύσεως ἔχουσι φίλτρον πρὸς ἡμᾶς ἐθέλειν συγ–
43673   4.27.20.79 : κραθῆναι καὶ τῇ γνώμῃ εἰς ἐφ´ ὅσον ἐνδέχεται πλεῖστον
43674   4.27.20.80 : χέαι τὴν οἰκειότητα, τῶν δὲ ἐξ ἑτοίμου καὶ παρ´ αὐτῆς
43675   4.27.20.81 : χορηγουμένων τῆς φύσεως κατημεληκέναι βοηθῶν κἀπι–
43676   4.27.20.82 : κούρων, οἵους δὴ συμβέβηκεν εἶναι τοὺς ἀδελφούς.
43677   4.27.21.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Εἰ πάντα τὰ γιγνόμενα τέκνα
43678   4.27.21.2 : θρεπτέον (Muson. rel. XVB p. 80 H.). 
43679   4.27.21.3 : Ὃ δέ μοι δοκεῖ δεινότατον, οὐδὲ πενίαν ἔνιοι προ–
43680   4.27.21.4 : φασίζεσθαι ἔχοντες, ἀλλ´ εὔποροι χρημάτων ὄντες, τινὲς
43681   4.27.21.5 : δὲ καὶ πλούσιοι, τολμῶσιν ὅμως τὰ ἐπιγινόμενα τέκνα
43682   4.27.21.6 : μὴ τρέφειν, ἵνα τὰ προγενόμενα εὐπορῇ μᾶλλον, ἐξ ἀνο–
43683   4.27.21.7 : σίου μηχανώμενοι τὴν εὐπορίαν τοῖς παισίν [ἐξ ἀδελφῶν
43684   4.27.21.8 : φόνου]· οἵ γε ἀναιροῦσιν αὐτῶν τοὺς ἀδελφούς, ἵν´ ἐκεῖνοι
43685   4.27.21.9 : μερίδα μείζω τῶν πατρῴων ἔχωσι· κακῶς εἰδότες, ὅσῳ
43686   4.27.21.10 : κρεῖττον 〈τὸ〉 πολλοὺς ἔχειν ἀδελφοὺς τοῦ πολλὰ ἔχειν χρή–
43687   4.27.21.11 : ματα. χρήματα μὲν γὰρ ἐπιβουλὰς ἐγείρει παρὰ τῶν πλη–
43688   4.27.21.12 : σίον· οἱ δ´ ἀδελφοὶ τοὺς ἐπιβούλους ἀνείργουσι. καὶ τὰ
43689   4.27.21.13 : μὲν αὐτὰ δεῖται βοηθείας· οἱ δ´ ἀδελφοὶ βοηθοί εἰσι
43690   4.27.21.14 : κράτιστοι. καὶ οὔτε φίλον ἀγαθὸν ἀδελφῷ παρὰ τὸν
43691   4.27.21.15 : ἀπὸ ἀνθρώπων ἑτέρων ὁμοίων τε καὶ ἴσων, τῇ ἀπ´ ἀδελ–
43692   4.27.21.16 : φῶν. τί δ´ ἄν τις παραβάλοι καλὸν εὐνοίᾳ τῇ ἐξ ἀδελ–
43693   4.27.21.17 : φοῦ εἰς ἀσφαλείας λόγον; τίνα δὲ κοινωνὸν ἀγαθῶν εὐ–
43694   4.27.21.18 : μενέστερον σχοίη τις ἄν, ἢ ἀδελφὸν ἐπιεικῆ; τίνος δὲ
43695   4.27.21.19 : παρουσίαν ἐν συμφοραῖς μᾶλλον ποθήσειεν ἄν, ἢ τοιούτου
43696   4.27.21.20 : ἀδελφοῦ; ἐγὼ μὲν ἀξιοζηλότατον ἡγοῦμαι τὸν ἐπὶ πλήθει
43697   4.27.21.21 : ἀδελφῶν ὁμονοούντων βιοῦντα· καὶ θεοφιλέστατον εἶναι 
43698   4.27.21.22 : νομίζω τὸν ἄνδρα τοῦτον, οἴκοθεν ἔχοντα τἀγαθά. διὸ
43699   4.27.21.23 : καὶ νομίζω δεῖν ἕκαστον ἡμῶν τοῖς αὑτοῦ παισὶ πειρᾶ–
43700   4.27.21.24 : σθαι χρημάτων μᾶλλον ἀπολείπειν ἀδελφούς, ὡς ἀφορ–
43701   4.27.21.25 : μὰς ἀγαθῶν ἀπολείψοντα μείζονας.
43702   4.27.22.1 : Ξενοφῶντος ἐν δευτέρῳ Ἀπομνημονευμάτων (II 3).
43703   4.27.22.2 : Χαιρεφῶντα δέ ποτε καὶ Χαιρεκράτην, ἀδελφὼ μὲν
43704   4.27.22.3 : ὄντε ἀλλήλοιν, ἑαυτῷ δὲ γνωρίμω, αἰσθόμενος διαφερο–
43705   4.27.22.4 : μένω, ἰδὲν τὸν Χαιρεκράτην, Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Χαιρέ–
43706   4.27.22.5 : κρατες, οὐ δήπου καὶ σὺ εἶ τῶν τοιούτων ἀνθρώπων, οἳ
43707   4.27.22.6 : χρησιμώτερον νομίζουσι χρήματα ἢ ἀδελφούς; καὶ ταῦτα
43708   4.27.22.7 : τῶν μὲν ἀφρόνων ὄντων, τοῦ δὲ φρονίμου, καὶ τῶν μὲν
43709   4.27.22.8 : βοηθείας δεομένων, τοῦ δὲ βοηθεῖν δυναμένου, καὶ πρὸς
43710   4.27.22.9 : τούτοις τῶν μὲν πλειόνων ὑπαρχόντων, τοῦ δὲ ἑνός. θαυ–
43711   4.27.22.10 : μαστὸν δὲ καὶ τοῦτο, εἴ τις τοὺς μὲν ἀδελφοὺς ζημίαν ἡγεῖ–
43712   4.27.22.11 : ται, ὅτι οὐ καὶ τὰ τῶν ἀδελφῶν κέκτηται, τοὺς δὲ πολί–
43713   4.27.22.12 : τας οὐχ ἡγεῖται ζημίαν, ὅτι οὐ καὶ τὰ τῶν πολιτῶν ἔχει·
43714   4.27.22.13 : ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν δύνανται λογίζεσθαι, ὅτι κρεῖττον σὺν
43715   4.27.22.14 : πολλοῖς οἰκοῦντα ἀσφαλῶς τἀρκοῦντα ἔχειν ἢ μόνον διαι–
43716   4.27.22.15 : τώμενον τὰ τῶν πολιτῶν ἐπικινδύνως πάντα κεκτῆσθαι,
43717   4.27.22.16 : ἐπὶ δὲ τῶν ἀδελφῶν τὸ αὐτὸ τοῦτο ἀγνοοῦσι. καὶ οἰκέτας
43718   4.27.22.17 : μὲν οἱ δυνάμενοι ὠνοῦνται, ἵνα συνεργοὺς ἔχωσι, καὶ φί–
43719   4.27.22.18 : λους κτῶνται, ὡς βοηθῶν δεόμενοι, τῶν δὲ ἀδελφῶν ἀμε–
43720   4.27.22.19 : λοῦσιν, ὥσπερ ἐκ πολιτῶν μὲν γιγνομένους φίλους, ἐξ
43721   4.27.22.20 : ἀδελφῶν δὲ οὐ γιγνομένους. καὶ μὴν πρὸς φιλίαν μέγα 
43722   4.27.22.21 : μὲν ὑπάρχει τὸ ἐκ τῶν αὐτῶν φῦναι, μέγα δὲ τὸ ὁμοῦ
43723   4.27.22.22 : τραφῆναι, ἐπεὶ καὶ τοῖς θηρίοις πόθος τις ἐγγίγνεται τῶν
43724   4.27.22.23 : συντρόφων. πρὸς δὲ τούτοις καὶ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τι–
43725   4.27.22.24 : μῶσί τε μᾶλλον τοὺς συναδέλφους ὄντας τῶν ἀναδέλφων
43726   4.27.22.25 : καὶ ἧττον τούτοις ἐπιτίθενται. Καὶ ὁ Χαιρεκράτης εἶπεν·
43727   4.27.22.26 : Ἀλλ´ εἰ μέν, ὦ Σώκρατες, μὴ μέγα εἴη τὸ διάφορον, ἴσως
43728   4.27.22.27 : ἂν δέοι φέρειν τὸν ἀδελφὸν καὶ μὴ μικρῶν ἕνεκα φεύγειν·
43729   4.27.22.28 : ἀγαθὸν γάρ, ὥσπερ καὶ σὺ λέγεις, ἀδελφὸς ὢν οἷον δεῖ·
43730   4.27.22.29 : ὁπότε μέντοι παντὸς ἐνδέοι καὶ πᾶν τὸ ἐναντιώτατον εἴη,
43731   4.27.22.30 : τί ἄν τις ἐπιχειροίη τοῖς ἀδυνάτοις; Καὶ ὁ Σωκράτης
43732   4.27.22.31 : ἔφη· Πότερα δέ, ὦ Χαιρέκρατες, οὐδενὶ ἀρέσαι δύναται
43733   4.27.22.32 : Χαιρεφῶν, ὥσπερ οὐδὲ σοί, ἢ ἔστιν οἷς καὶ πάνυ ἀρέσκει;
43734   4.27.22.33 : Διὰ τοῦτο γάρ τοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἄξιόν ἐστιν ἐμοὶ
43735   4.27.22.34 : μισεῖν αὐτόν, ὅτι ἄλλοις μὲν ἀρέσκειν δύναται, ἐμοὶ δὲ
43736   4.27.22.35 : ὅπου ἂν παρῇ πανταχοῦ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ζημία μᾶλλον
43737   4.27.22.36 : ἢ ὠφέλειά ἐστιν. Ἆρ´ οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης, ὥσπερ ἵππος
43738   4.27.22.37 : τῷ ἀνεπιστήμονι μέν, ἐγχειροῦντι δὲ χρῆσθαι ζημία ἐστίν,
43739   4.27.22.38 : οὕτω καὶ ἀδελφός, ὅταν τις αὐτῷ μὴ ἐπιστάμενος ἐγχειρῇ
43740   4.27.22.39 : χρῆσθαι, ζημία ἐστίν; Πῶς δ´ ἂν ἐγώ, ἔφη ὁ Χαιρεκρά–
43741   4.27.22.40 : της, ἀνεπιστήμων εἴην ἀδελφῷ χρῆσθαι, ἐπιστάμενός γε
43742   4.27.22.41 : καὶ εὖ λέγειν τὸν εὖ λέγοντα καὶ εὖ ποιεῖν τὸν εὖ ποιοῦντα;
43743   4.27.22.42 : τὸν μέντοι καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ πειρώμενον ἐμὲ ἀνιᾶν οὐκ
43744   4.27.22.43 : ἂν δυναίμην οὔτ´ εὖ λέγειν οὔτ´ εὖ ποιεῖν, ἀλλ´ οὐδὲ
43745   4.27.22.44 : πειράσομαι. Καὶ ὁ Σωκράτης ἔφη· Θαυμαστὰ λέγεις,
43746   4.27.22.45 : Χαιρέκρατες, εἰ κύνα μέν, εἴ σοι ἦν ἐπὶ προβάτοις ἐπιτή–
43747   4.27.22.46 : δειος ὢν καὶ τοὺς μὲν ποιμένας ἠσπάζετο, σοὶ δὲ προσ– 
43748   4.27.22.47 : ιόντι ἐχαλέπαινεν, ἀμελήσας ἂν τοῦ ὀργίζεσθαι ἐπειρῶ
43749   4.27.22.48 : εὖ ποιήσας πραΰνειν αὐτόν, τὸν 〈δ´〉 ἀδελφὸν [ὃν] φὴς
43750   4.27.22.49 : μὲν μέγα ἀγαθὸν ἂν εἶναι ὄντα πρὸς σὲ οἷον δεῖ, ἐπί–
43751   4.27.22.50 : στασθαι δὲ ὁμολογῶν καὶ εὖ ποιεῖν καὶ εὖ λέγειν οὐκ
43752   4.27.22.51 : ἐπιχειρεῖς μηχανᾶσθαι ὅπως σοι ὡς βέλτιστος ᾖ. Καὶ ὁ
43753   4.27.22.52 : Χαιρεκράτης, Δέδοικα, ἔφη, ὦ Σώκρατες, μὴ οὐκ ἔχω ἐγὼ
43754   4.27.22.53 : τοσαύτην σοφίαν ὥστε Χαιρεφῶντα ποιῆσαι πρὸς ἐμὲ
43755   4.27.22.54 : οἷον δεῖ. Καὶ μὴν οὐδέν γε ποικίλον, ἔφη ὁ Σωκράτης,
43756   4.27.22.55 : οὐδὲ καινὸν δεῖ ἐπ´ αὐτόν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, μηχανᾶσθαι,
43757   4.27.22.56 : οἷς δὲ καὶ σὺ ἐπίστασαι αὐτὸς οἴομαι ἂν αὐτὸν ἁλόντα
43758   4.27.22.57 : περὶ πολλοῦ ποιεῖσθαί σε. Οὐκ ἂν φθάνοις, ἔφη, λέγων,
43759   4.27.22.58 : εἴ τι ᾔσθησαί με φίλτρον ἐπιστάμενον ὃ ἐγὼ εἰδὼς λέ–
43760   4.27.22.59 : ληθα ἐμαυτόν; Λέγε δή μοι, ἔφη, εἴ τινα τῶν γνωρίμων
43761   4.27.22.60 : βούλοιο κατεργάσασθαι, ὁπότε θύοι, καλεῖν σε ἐπὶ δεῖπνον,
43762   4.27.22.61 : τί ἂν ποι〈οί〉ης; Δῆλον ὅτι κατάρχοιμι ἂν τοῦ αὐτός, ὅτε
43763   4.27.22.62 : θύοιμι, καλεῖν ἐκεῖνον. Εἰ δὲ βούλοιο τῶν φίλων τινὰ
43764   4.27.22.63 : προτρέψασθαι, ὁπότε ἀποδημοίης, ἐπιμελεῖσθαι τῶν σῶν,
43765   4.27.22.64 : τί ἂν ποιοίης; Δῆλον ὅτι πρότερος ἂν ἐγχειροίην ἐπιμε–
43766   4.27.22.65 : λεῖσθαι τῶν ἐκείνου, ὁπότε ἀποδημοίη. Εἰ δὲ βούλοιο
43767   4.27.22.66 : ξένον ποιῆσαι ὑποδέχεσθαι σεαυτόν, ὁπότε ἔλθοις εἰς τὴν
43768   4.27.22.67 : ἐκείνου, τί ἂν ποιοίης; Δῆλον ὅτι καὶ τοῦτον πρότερος
43769   4.27.22.68 : ὑποδεχοίμην ἄν, ὁπότε ἔλθοι Ἀθήναζε· καὶ εἴ γε βουλοί– 
43770   4.27.22.69 : μην ἂν αὐτὸν προθυμεῖσθαι διαπράττειν μοι ἐφ´ ἃ ἥκοιμι,
43771   4.27.22.70 : δῆλον ὅτι καὶ τοῦτο δέοι ἂν πρότερον αὐτὸν ἐκείνῳ ποιεῖν.
43772   4.27.22.71 : Πάντ´ ἄρα σύ γε τὰ ἐν ἀνθρώποις φίλτρα ἐπιστάμενος
43773   4.27.22.72 : πάλαι ἀπεκρύπτου· ἢ ὀκνεῖς, ἔφη, ἄρξαι, μὴ αἰσχρὸς φα–
43774   4.27.22.73 : νῇς, ἐὰν πρότερος τὸν ἀδελφὸν εὖ ποιῇς; καὶ μὴν πλείστου
43775   4.27.22.74 : γε δοκεῖ ἀνὴρ ἐπαίνου ἄξιος εἶναι, ὃς ἂν φθάνῃ τοὺς
43776   4.27.22.75 : μὲν πολεμίους κακῶς ποιῶν, τοὺς δὲ φίλους εὐεργετῶν.
43777   4.27.22.76 : εἰ μὲν οὖν ἐδόκει μοι Χαιρεφῶν ἡγεμονικώτερος εἶναι σοῦ
43778   4.27.22.77 : πρὸς τὴν φιλίαν ταύτην, ἐκεῖνον ἂν ἐπειρώμην πείθειν
43779   4.27.22.78 : πρότερον ἐγχειρεῖν τῷ σὲ φίλον ποιεῖσθαι· νῦν δέ μοι σὺ
43780   4.27.22.79 : δοκεῖς ἡγούμενος μᾶλλον ἂν ἐξεργάσασθαι τοῦτο. Καὶ ὁ
43781   4.27.22.80 : Χαιρεκράτης εἶπεν· Ἄτοπα λέγεις, ὦ Σώκρατες, καὶ οὐδα–
43782   4.27.22.81 : μῶς πρὸς σοῦ, ὅς γε κελεύεις ἐμὲ νεώτερον ὄντα καθ–
43783   4.27.22.82 : ηγεῖσθαι· καίτοι τούτου γε παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις τἀναν–
43784   4.27.22.83 : τία νομίζεται, τὸν πρεσβύτερον ἡγεῖσθαι παντὸς καὶ λόγου
43785   4.27.22.84 : καὶ ἔργου. Πῶς; ἔφη ὁ Σωκράτης· οὐ γὰρ καὶ ὁδοῦ
43786   4.27.22.85 : παραχωρῆσαι τὸν νεώτερον τῷ πρεσβυτέρῳ συντυγχάνοντι
43787   4.27.22.86 : πανταχοῦ νομίζεται καὶ καθήμενον ὑπαναστῆναι καὶ
43788   4.27.22.87 : κοίτῃ μαλακῇ τιμῆσαι καὶ λόγῳ ὑποδεῖξαι; Ὦ ἀγαθέ, μὴ
43789   4.27.22.88 : ὄκνει, ἔφη, ἀλλ´ ἐγχείρει τὸν ἄνδρα καταπραΰνειν, καὶ
43790   4.27.22.89 : πανταχοῦ σοι ὑπακούσεται. οὐχ ὁρᾷς ὡς φιλότιμός ἐστι
43791   4.27.22.90 : καὶ ἐλευθέριος; τὰ μὲν γὰρ πονηρὰ ἀνθρώπια οὐκ ἂν
43792   4.27.22.91 : ἄλλως μᾶλλον ἕλοις ἢ εἰ δοίης τι, τοὺς δὲ καλοὺς κἀγα–
43793   4.27.22.92 : θοὺς ἀνθρώπους προσφιλῶς χρώμενος μάλιστ´ ἂν κατερ– 
43794   4.27.22.93 : γάσαιο. Καὶ ὁ Χαιρεκράτης εἶπεν· Ἐὰν οὖν ἐμοῦ ταῦτα
43795   4.27.22.94 : ποιοῦντος ἐκεῖνος μηδὲν βελτίων γίγνηται; Τί γὰρ ἄλλο,
43796   4.27.22.95 : ὁ Σωκράτης ἔφη, ἢ κινδυνεύεις ἐπιδεῖξαι σὺ μὲν χρηστός
43797   4.27.22.96 : τε καὶ φιλάδελφος εἶναι, ἐκεῖνος δὲ φαῦλός τε καὶ οὐκ
43798   4.27.22.97 : ἄξιος εὐεργεσίας; ἀλλ´ οὐδὲν οἶμαι τούτων ἔσεσθαι· νο–
43799   4.27.22.98 : μίζω γὰρ αὐτόν, ἐπειδὰν αἴσθηταί σε προκαλούμενον εἰς
43800   4.27.22.99 : τὸν ἀγῶνα τοῦτον, πάνυ φιλονεικήσειν, ὅπως περιγένη–
43801   4.27.22.100 : ταί σου καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ εὖ ποιῶν. νῦν μὲν γὰρ οὕ–
43802   4.27.22.101 : τως, ἔφη, διάκεισθον, ὥσπερ εἰ τὼ χεῖρε, ἃς ὁ θεὸς ἐπὶ
43803   4.27.22.102 : τῷ συλλαμβάνειν ἀλλήλαιν ἐποίησεν, ἀφεμένω τούτου τρά–
43804   4.27.22.103 : ποιντο πρὸς τὸ διακωλύειν ἀλλήλω, ἢ εἰ τὼ πόδε θείᾳ
43805   4.27.22.104 : μοίρᾳ πεποιημένω πρὸς τὸ συνεργεῖν ἀλλήλοιν, ἀμελή–
43806   4.27.22.105 : σαντε τούτου ἐμποδίζοιεν ἀλλήλω. οὐκ ἂν πολλὴ ἀμαθία
43807   4.27.22.106 : εἴη καὶ κακοδαιμονία τοῖς ἐπ´ ὠφελείᾳ πεποιημένοις
43808   4.27.22.107 : ἐπὶ βλάβῃ χρῆσθαι; καὶ μὴν ἀδελφώ γε, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
43809   4.27.22.108 : ὁ θεὸς ἐποίησεν ἐπὶ μείζονι ὠφελείᾳ ἀλλήλοιν ἢ χεῖρέ
43810   4.27.22.109 : τε καὶ πόδε καὶ ὀφθαλμὼ καὶ τἄλλα ὅσα ἀδελφὰ ἔφυσεν
43811   4.27.22.110 : ἀνθρώποις. χεῖρες μὲν γάρ, εἰ δέοι αὐτὰς πλέον ὀργυιᾶς
43812   4.27.22.111 : διέχοντα ἅμα ποιῆσαι, οὐκ ἂν δύναιντο· πόδες δὲ οὐδ´
43813   4.27.22.112 : ἂν ἐπὶ τὰ ὀργυιὰν ἔλθοιεν ἅμα· ὀφθαλμοὶ δὲ οἱ δοκοῦν–
43814   4.27.22.113 : τες ἐπὶ πλεῖστον ἐξικνεῖσθαι, οὐδ´ ἂν τῶν ἔτι ἐγγυτέρω
43815   4.27.22.114 : ὄντων τὰ ἔμπροσθεν ἅμα καὶ τὰ ὄπισθεν ἰδεῖν δύναιντο· 
43816   4.27.22.115 : ἀδελφὼ δὲ φίλω ὄντε καὶ πολὺ διεστῶτε πράττετον ἅμα
43817   4.27.22.116 : ἐπ´ ὠφελείᾳ ἀλλήλοιν.
43818   4.27.23.1 : Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ Πῶς συγγενέσι χρηστέον (p. 61 Arn.).
43819   4.27.23.2 : Τοῖς εἰρημένοις περὶ γονέων χρήσεως καὶ ἀδελφῶν
43820   4.27.23.3 : γυναικός τε καὶ τέκνων ἀκόλουθόν ἐστι προσθεῖναι καὶ
43821   4.27.23.4 : τὸν περὶ συγγενῶν λόγον, συμπεπονθότα μέν πως ἐκείνοις,
43822   4.27.23.5 : δι´ αὐτὸ δὲ τοῦτο συντόμως ἀποδοθῆναι δυνάμενον. ὅλως
43823   4.27.23.6 : γὰρ ἕκαστος ἡμῶν οἷον κύκλοις πολλοῖς περιγέγραπται,
43824   4.27.23.7 : τοῖς μὲν σμικροτέροις, τοῖς δὲ μείζοσι, καὶ τοῖς μὲν
43825   4.27.23.8 : περιέχουσι, τοῖς δὲ περιεχομένοις, κατὰ τὰς διαφόρους
43826   4.27.23.9 : καὶ ἀνίσους πρὸς ἀλλήλους σχέσεις. πρῶτος μὲν γάρ
43827   4.27.23.10 : ἐστι κύκλος καὶ προσεχέστατος, ὃν αὐτός τις καθάπερ
43828   4.27.23.11 : περὶ κέντρον τὴν ἑαυτοῦ γέγραπται διάνοιαν· ἐν ᾧ κύκλῳ
43829   4.27.23.12 : τό τε σῶμα περιέχεται καὶ τὰ τοῦ σώματος ἕνεκα παρει–
43830   4.27.23.13 : λημμένα. σχεδὸν γὰρ ὁ βραχύτατος καὶ μικροῦ δεῖν αὐ–
43831   4.27.23.14 : τοῦ προσαπτόμενος τοῦ κέντρου κύκλος οὗτος. δεύτερος
43832   4.27.23.15 : δ´ ἀπὸ τούτου καὶ πλέον μὲν ἀφεστὼς τοῦ κέντρου,
43833   4.27.23.16 : περιέχων δὲ τὸν πρῶτον, ἐν ᾧ τετάχαται γονεῖς ἀδελφοὶ
43834   4.27.23.17 : γυνὴ παῖδες. ὁ δ´ ἀπὸ τούτων τρίτος, ἐν ᾧ θεῖοι καὶ
43835   4.27.23.18 : τηθίδες, πάπποι τε καὶ τῆθαι, καὶ ἀδελφῶν παῖδες, ἔτι
43836   4.27.23.19 : δ´ ἀνεψιοί. μεθ´ ὃν ὁ τοὺς ἄλλους περιέχων συγγενεῖς.
43837   4.27.23.20 : τούτῳ δ´ ἐφεξῆς ὁ τῶν δημοτῶν καὶ μετ´ αὐτὸν ὁ τῶν
43838   4.27.23.21 : φυλετῶν, εἶθ´ ὁ πολιτῶν, καὶ λοιπὸν οὕτως ὁ μὲν ἀστυ–
43839   4.27.23.22 : γειτόνων, ὁ δὲ ὁμοεθνῶν. ὁ δ´ ἐξωτάτω καὶ μέγιστος 
43840   4.27.23.23 : περιέχων τε πάντας τοὺς κύκλους ὁ τοῦ παντὸς ἀνθρώ–
43841   4.27.23.24 : πων γένους. τούτων οὖν τεθεωρημένων, κατὰ τὸν ἐντετα–
43842   4.27.23.25 : μένον ἐστὶ περὶ τὴν δέουσαν ἑκάστων χρῆσιν τὸ ἐπι–
43843   4.27.23.26 : συνάγειν πως τοὺς κύκλους ὡς ἐπὶ τὸ κέντρον καὶ τῇ
43844   4.27.23.27 : σπουδῇ μεταφέρειν ἀεὶ τοὺς ἐκ τῶν περιεχόντων εἰς τοὺς
43845   4.27.23.28 : περιεχομένους. κατὰ τὸν φιλοίκειον γοῦν ἐστι γονέας μὲν
43846   4.27.23.29 : καὶ ἀδελφοὺς .... οὐκοῦν κατὰ τὴν αὐτὴν ἀναλογίαν καὶ
43847   4.27.23.30 : τῶν συγγενῶν τοὺς μὲν πρεσβυτέρους καὶ 〈τὰς〉 πρεσβυτέρας
43848   4.27.23.31 : ὡς πάππους 〈ἢ τήθας〉, θείους ἢ τηθίδας, τοὺς δ´ ὁμή–
43849   4.27.23.32 : λικας ὡς ἀνεψιούς, τοὺς δὲ νεωτέρους ὡς παῖδας ἀνεψιῶν.
43850   4.27.23.33 : ὥστ´ εἴρηται διὰ συντόμων ὑποθήκη σαφής, πῶς χρὴ
43851   4.27.23.34 : προσφέρεσθαι συγγενέσιν, ἐπειδὴ προεδιδάχθημεν, πῶς
43852   4.27.23.35 : τε χρηστέον ἑαυτοῖς καὶ πῶς γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖς, ἔτι
43853   4.27.23.36 : δὲ γυναικὶ καὶ τέκνοις· πρόσκειται δ´ ὅτι καὶ τούτοις μὲν
43854   4.27.23.37 : ὁμοίως τιμητέον τοὺς ἐκ τοῦ τρίτου κύκλου, τούτοις δ´
43855   4.27.23.38 : αὖ πάλιν τοὺς συγγενεῖς. ἀφαιρήσεται μὲν γάρ τι τῆς
43856   4.27.23.39 : εὐνοίας τὸ καθ´ αἷμα διάστημα πλέον ὄν· ἡμῖν δ´ ὅμως
43857   4.27.23.40 : σπουδαστέα περὶ τὴν ἐξομοίωσίν ἐστιν. ἥκοι μὲν γὰρ ἂν
43858   4.27.23.41 : εἰς τὸ μέτριον, εἰ διὰ τῆς ἡμετέρας αὐτῶν ἐνστάσεως
43859   4.27.23.42 : ἐπιτεμνόμεθα τὸ μῆκος τῆς πρὸς ἕκαστον τὸ πρόσωπον 
43860   4.27.23.43 : σχέσεως. τὸ μὲν οὖν συνέχον καὶ πραγματικώτερον εἴρη–
43861   4.27.23.44 : ται· χρὴ δ´ ἐπιμετρεῖν καὶ κατὰ τὴν τῶν προσηγοριῶν
43862   4.27.23.45 : χρῆσιν, τοὺς μὲν ἀνεψιοὺς καὶ θείους καὶ τηθίδας ἀδελ–
43863   4.27.23.46 : φοὺς ἀποκαλοῦντας πατέρας τε καὶ μητέρας, τῶν δὲ συγ–
43864   4.27.23.47 : γενῶν τοὺς μὲν θείους, τοὺς δὲ ἀδελφιδοῦς, τοὺς δὲ
43865   4.27.23.48 : ἀνεψιούς, ὡς ἂν καὶ τὰ τῆς ἡλικίας παρείκῃ ἕνεκα τῆς ἐν
43866   4.27.23.49 : τοῖς ὀνόμασιν ἐκτενείας. οὗτος γὰρ τῆς προσρήσεως ὁ
43867   4.27.23.50 : τρόπος ἅμα μὲν ἂν σημεῖον οὐκ ἀμαυρὸν εἴη τῆς οὔσης
43868   4.27.23.51 : ἡμῖν σπουδῆς περὶ ἑκάστους, ἅμα δ´ ἂν ἐποτρύνοι καὶ
43869   4.27.23.52 : προσεντείνοι πρὸς τὴν ὑποδεδειγμένην οἷον συνολκὴν τῶν
43870   4.27.23.53 : κύκλων. ἐνταῦθα μέντοι γενομένοις οὐκ ἄκαιρος τοῦ ῥη–
43871   4.27.23.54 : θέντος ἐπὶ γονέων διορισμοῦ φαντάζεται μνήμη. ἐλέγο–
43872   4.27.23.55 : μεν γὰρ αὖ κατ´ ἐκεῖνον ἡνίκα τὸν τόπον ἦμεν, ἔνθα
43873   4.27.23.56 : μητέρα πατρὶ συνεκρίναμεν, ὡς χρὴ τῇ μὲν μητρὶ τῆς
43874   4.27.23.57 : στοργῆς, τῆς δὲ τιμῆς τῷ πατρὶ πλέον ἀπονέμειν· οἷς
43875   4.27.23.58 : ἑπομένως καὶ δεῦρο τιθεῖμεν ἄν, ὡς τοὺς μὲν μητρόθεν
43876   4.27.23.59 : προσήκοντας στέργειν πλέον πρέπει, τοὺς δ´ αὖ κατὰ
43877   4.27.23.60 : πατέρα συγγενεῖς διὰ μείζονος ἄγειν τιμῆς.
43878   4.27.24.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ ηʹ Περὶ τῆς Κύρου παιδείας
43879   4.27.24.2 : (c. 7, 13–16).
43880   4.27.24.3 : Οἶσθα μὲν οὖν καὶ σύ, ὦ Καμβύση, ὅτι οὐ τὸ χρυ–
43881   4.27.24.4 : σοῦν σκῆπτρόν ἐστι τὸ τὴν βασιλείαν διασῷζον, ἀλλ´ οἱ
43882   4.27.24.5 : πιστοὶ φίλοι σκῆπτρον βασιλεῦσιν ἀληθέστατον. πιστοὺς 
43883   4.27.24.6 : καὶ ἀσφαλεστάτους δὲ μὴ νόμιζε φύσει φύεσθαι ἀνθρώ–
43884   4.27.24.7 : πους· πᾶσι γὰρ ἂν οἱ αὐτοὶ πιστοὶ φαίνοιντο, ὥσπερ
43885   4.27.24.8 : καὶ τὰ ἄλλα τὰ πεφυκότα πᾶσι ταὐτὰ φαίνεται· ἀλλὰ
43886   4.27.24.9 : τοὺς μὲν πιστοὺς τίθεσθαι δεῖ ἕκαστον ἑαυτῷ· ἡ δὲ κτῆ–
43887   4.27.24.10 : σις αὐτῶν ἔστιν οὐδαμῶς σὺν τῇ βίᾳ, ἀλλὰ μᾶλλον σὺν
43888   4.27.24.11 : τῇ εὐεργεσίᾳ. εἰ οὖν καὶ ἄλλους τινὰς πειράσῃ τῆς βασι–
43889   4.27.24.12 : λείας συμφύλακας ποιεῖσθαι, μηδαμόθεν πρότερον ἄρχου
43890   4.27.24.13 : ἢ ἀπὸ τοῦ ὁμόθεν γενομένου. καὶ πολῖταί τοι ἄνθρωποι
43891   4.27.24.14 : ἀλλοδαπῶν οἰκειότεροι καὶ σύσσιτοι αὐτοσκήνων. οἱ δὲ
43892   4.27.24.15 : ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ σπέρματος φύντες καὶ ἐν τῇ αὐτῇ οἰκίᾳ
43893   4.27.24.16 : αὐξηθέντες καὶ ὑπὸ τῶν αὐτῶν γονέων ἀγαπώμενοι καὶ
43894   4.27.24.17 : τὴν αὐτὴν μητέρα καὶ τὸν αὐτὸν πατέρα προσαγορεύον–
43895   4.27.24.18 : τες, πῶς οὐ πάντων οὗτοι οἰκειότατοι; μὴ οὖν ἃ οἱ θεοὶ
43896   4.27.24.19 : ὑφήγηνται ἀγαθὰ εἰς οἰκειότητα ἀδελφοῖς μάταιά ποτε
43897   4.27.24.20 : ποιήσητε, ἀλλ´ ἐπὶ ταῦτ´ εὐθὺς οἰκοδομεῖτε ἄλλα φιλικὰ
43898   4.27.24.21 : ἔργα· καὶ οὕτως δὴ ἀνυπέρβλητος ἔσται ἡ ὑμετέρα φιλία.
43899   4.27.24.22 : ἑαυτοῦ τε κήδεται ὁ προνοῶν ἀδελφοῦ· τίνι γὰρ ἄλλῳ
43900   4.27.24.23 : ἀδελφὸς μέγας ὢν οὕτω καλὸν ὡς ἀδελφῷ; τίς δ´ ἄλλος
43901   4.27.24.24 : τιμήσεται δι´ ἄνδρα μέγα δυνάμενον οὕτως ὡς ἀδελφός;
43902   4.27.24.25 : τίνα δὲ φοβήσεταί τις ἀδικεῖν ἀδελφοῦ μεγάλου ὄντος
43903   4.27.24.26 : οὕτως ὡς τὸν ἀδελφόν; μήτε οὖν θᾶττον μηδεὶς σοῦ
43904   4.27.24.27 : τούτῳ ὑπακουέτω μήτε προθυμότερον παρέστω. οὐδενὶ
43905   4.27.24.28 : γὰρ οἰκειότερα τὰ τούτου, οὔτε τἀγαθὰ οὔτε τὰ δεινὰ ἢ 
43906   4.27.24.29 : σοί. ἐννόει δὲ καὶ τάδε· τίνι χαρισάμενος ἐλπίσαις ἂν
43907   4.27.24.30 : μειζόνων τυγχάνειν ἢ τούτῳ; τίνι δ´ ἂν βοηθήσας ἰσχυ–
43908   4.27.24.31 : ρότερον σύμμαχον ἀντιλάβοις; τίνα δ´ αἴσχιον μὴ φιλεῖν
43909   4.27.24.32 : ἢ τὸν ἀδελφόν; τίνα δὲ προτιμᾶν πάντων κάλλιον ἢ
43910   4.27.24.33 : τὸν ἀδελφόν; μόνου τοι, ὦ Καμβύση, πρωτεύοντος
43911   4.27.24.34 : ἀδελφοῦ παρ´ ἀδελφῷ οὐδὲ φθόνος παρὸ τῶν ἄλλων
43912   4.27.24.35 : ἐφικνεῖται.
43913   4.27.25.1 : Πλουτάρχου (De frat. am. p. 479 B).
43914   4.27.25.2 : Ὁ μὲν Ἀρκαδικὸς μάντις δικαίως πόδα ξύλινον προσ–
43915   4.27.25.3 : εποιήσατο τοῦ οἰκείου στερηθείς· ἀδελφὸς δὲ πολεμῶν
43916   4.27.25.4 : ἀδελφῷ καὶ κτώμενος ὀθνεῖον ἐξ ἀγορᾶς ἑταῖρον οὐδὲν
43917   4.27.25.5 : ἔοικεν ἄλλο ποιεῖν ἢ σάρκινον καὶ συμφυὲς ἀποκόψας
43918   4.27.25.6 : μέλος ἀλλότριον προστρίβεσθαι 〈καὶ〉 προσαρμόττειν.
43919   4.27.26.1 : (nescio cuius auctoris)
43920   4.27.26.2 : Ἐν τῷ φιλεῖν τὸν ἀδελφὸν μικροῦ τὸν περὶ Διοσκού–
43921   4.27.26.3 : ρων μῦθον οὐ μῦθον ἤλεγξε. 
43922   4.28.t.1 : {1ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ.}1
43923   4.28.1.1 : Σοφοκλῆς Αἴαντι ( 292 s).
43924   4.28.1.2 : Ὁ δ´ εἶπε πρός με βαί´, ἀεὶ δ´ ὑμνούμενα,
43925   4.28.1.3 : γύναι, γυναιξὶ κόσμον ἡ σιγὴ φέρει.
43926   4.28.2.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῦς (fr. 410 N. 2).
43927   4.28.2.2 : Τοιάνδε χρὴ γυναικὶ πρόσπολον † ἐᾶν,
43928   4.28.2.3 : ἥτις τὸ μὲν δίκαιον οὐ σιγήσεται,
43929   4.28.2.4 : τὰ δ´ αἰσχρὰ μισεῖ καὶ κατ´ ὀφθαλμοὺς ἔχει.
43930   4.28.3.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 373 s.).
43931   4.28.3.2 : Μηδὲ γυνή σε νόον πυγοστόλος ἐξαπατάτω
43932   4.28.3.3 : αἱμύλα κωτίλλουσα, τεὴν διφῶσα καλιήν.
43933   4.28.4.1 : Εὐριπίδου Ἱκετίσιν ( 40 s.).
43934   4.28.4.2 : Πάντα γὰρ δι´ ἀρσένων
43935   4.28.4.3 : γυναιξὶ πράσσειν εἰκὸς αἵ τινες σοφαί. 
43936   4.28.5.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστῃ ( 108).
43937   4.28.5.2 : Εἰς ὄχλον ἕρπειν παρθένοισιν οὐ καλόν.
43938   4.28.6.1 : Εὐριπίδου Σθενεβοίᾳ (fr. 671 N. 2).
43939   4.28.6.2 : Κομίζετ´ εἴσω τήνδε· πιστεύειν δὲ χρὴ
43940   4.28.6.3 : γυναικὶ μηδὲν ὅστις εὖ φρονεῖ βροτῶν.
43941   4.28.7.1 : Θεοφράστου (fr. CLVIII Wimm.).
43942   4.28.7.2 : Οὐ χρὴ δὲ τὴν γυναῖκα δεινὴν ἐντοῖς πολιτικοῖς, ἀλλ´ ἐν
43943   4.28.7.3 : τοῖς οἰκονομικοῖς εἶναι.
43944   4.28.8.1 : Ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς Περὶ φιλίας (fr. XVIII 10 Bern.).
43945   4.28.8.2 : Γάμος γὰρ ἀπὸ μὲν φιλίας διττῆς κράσεως βελτίων, ἑτέ–
43946   4.28.8.3 : ρως δὲ σφαλερός.
43947   4.28.9.1 : Πλουτάρχου ἐκ τῶν Γαμικῶν παραγγελμάτων (p. 139 A).
43948   4.28.9.2 : Αἱ βουλόμεναι μᾶλλον ἀνοήτων κρατεῖν ἀνδρῶν ἢ φρο–
43949   4.28.9.3 : νίμων ἀκούειν ἐοίκασιν ἐν ὁδῷ βουλομέναις μᾶλλον ὁδη–
43950   4.28.9.4 : γεῖν τυφλοὺς ἢ τοῖς γιγνώσκουσιν ἀκολουθεῖν καὶ βλέ–
43951   4.28.9.5 : πουσιν.
43952   4.28.10.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 140 C).
43953   4.28.10.2 : Ἀνὴρ φιλοσώματος καλλωπίστριαν γυναῖκα ποιεῖ,
43954   4.28.10.3 : φιλήδονος ἐρωτικὴν καὶ ἀκόλαστον, φιλάγαθος καὶ φιλό–
43955   4.28.10.4 : καλος σώφρονα καὶ κοσμίαν. 
43956   4.28.11.1 : Θεμιστοκλέους (Plut. Reg. et imp. apophth. p. 140 E).
43957   4.28.11.2 : Θεμιστοκλῆς τῶν τὴν θυγατέρα μνωμένων αὐτοῦ τὸν
43958   4.28.11.3 : ἐπιεικῆ τοῦ πλουσίου προτιμήσας, ἄνδρα ἔφη ζητεῖν χρη–
43959   4.28.11.4 : μάτων δεόμενον μᾶλλον ἢ χρήματα ἀνδρός.
43960   4.28.12.1 : Δίωνος ἐκ τοῦ Οἰκονομικοῦ (fr. VIII v. II p. 310 Arn.).
43961   4.28.12.2 : Μέγα γὰρ δυσώπημα σωφροσύνης τέκνωσις.
43962   4.28.13.1 : Ἐν ταὐτῷ (ibid. fr. IX).
43963   4.28.13.2 : Τὸ μὲν γὰρ τίκτειν ἀνάγκης ἐστὶν ἔργον, τὸ δὲ ἐκτρέφειν
43964   4.28.13.3 : φιλοστοργίας.
43965   4.28.14.1 : Τῶν ἑπτὰ σοφῶν περὶ τῆς κατὰ τὰς οἰκίας ἐπιμε–
43966   4.28.14.2 : λείας (Plut. Septem sap. conviv. p. 155 C).
43967   4.28.14.3 : Τοῦτον οὖν ἄριστον ὁ Σόλων εἶπεν αὑτῷ δοκεῖν οἶκον,
43968   4.28.14.4 : ὅπου τὰ κτήματα μήτε κτωμένοις ἀδικία μήτε φυλάττουσιν
43969   4.28.14.5 : ἀπιστία μήτε δαπανῶσι μετάνοια πρόσεστιν. ὁ δὲ Βίας, ἐν ᾧ
43970   4.28.14.6 : τοιοῦτός ἐστιν ὁ δεσπότης δι´ αὑτὸν οἷος ἔξω διὰ τὸν νό–
43971   4.28.14.7 : μον. ὁ δὲ Θαλῆς, ἐν ᾧ πλείστην ἄγειν τῷ δεσπότῃ σχολὴν
43972   4.28.14.8 : ἔξεστιν. ὁ δὲ Κλεόβουλος, εἰ πλείονας ἔχοι τῶν φοβου–
43973   4.28.14.9 : μένων αὐτὸν τοὺς φιλοῦντας ὁ δεσπότης. ὁ δὲ Πιττακὸς 
43974   4.28.14.10 : εἶπεν, ὡς ἄριστος οἶκός ἐστιν ὁ τῶν περισσῶν μηδενὸς
43975   4.28.14.11 : δεόμενος καὶ τῶν ἀναγκαίων μηδενὸς ἐνδεόμενος. ὁ δὲ
43976   4.28.14.12 : Χείλων ἔφη δεῖν μάλιστα βασιλευομένῃ πόλει προσεοι–
43977   4.28.14.13 : κέναι τὸν οἶκον. εἶτα προσεῖπεν καὶ Λυκοῦργος πρὸς
43978   4.28.14.14 : τὸν κελεύοντα δημοκρατίαν ἐν τῇ πολιτείᾳ καταστῆσαι
43979   4.28.14.15 : ’πρῶτον‘ ἔφη ’ποίησον ἐν τῇ οἰκίᾳ σου δημοκρατίαν.‘
43980   4.28.15.1 : Ἐκ τοῦ Βρύσωνος Οἰκονομικοῦ.
43981   4.28.15.2 : Οὕτως ἔχει ποτ´ ἄλλαλα τἀνθρώπινα πράγματα καθά–
43982   4.28.15.3 : περ καὶ τᾶς ἁλύσιος τοὶ κρίκοι. τῆνοί τε γὰρ ἐξ ἀλλάλων
43983   4.28.15.4 : ἄρτηνται ἀλλάλους τ´ ἀκολουθίοντι, καὶ ἑνὸς ἐξ αὐτῶν
43984   4.28.15.5 : ἑλκυσθέντος ὁποίου δή ποκα τό τε ὅλον καὶ τὰ ἐξ ἀρχᾶς
43985   4.28.15.6 : ἀκολουθεῖ· καὶ τῶν τοῦ βίου δὲ πραγμάτων ὁποῖα ἂν
43986   4.28.15.7 : βούλῃ ἑλέσθαι, εὑρήσεις καὶ τὰ λοιπὰ ἐξ ἀνάγκας κατὰ τὸ
43987   4.28.15.8 : ἑξῆς ἀλλάλοις ἑπόμενα. αὐτίκα γὰρ εἰ 〈τὰ〉 κατὰ γεωργίαν
43988   4.28.15.9 : τις ἐπιτηδεύοι, ἆρ´ οὐ πρᾶτον εἶμεν δεῖ τεκτονικάν; εἰ
43989   4.28.15.10 : τεκτονικάν, δεῖ δὴ χαλκευτικάν· 〈εἰ〉 χαλκευτικάν, δεῖ δὴ
43990   4.28.15.11 : μεταλλευτικάν. ἀλλ´ ἵνα ἀγραυλεῖν δυνατοὶ ὦντι, δεῖ σκέ– 
43991   4.28.15.12 : παν ἦμεν τὰν περὶ τὸ σῶμα· τοιγαρῶν ὑφαντικᾶς καὶ
43992   4.28.15.13 : οἰκοδομικᾶς ἐστι χρεία. καὶ τἄλλα δὲ πάντα μαστευόμενος
43993   4.28.15.14 : καὶ ἀνερευνῶν οὕτως εὑρήσεις ἔχοντα ποτ´ ἄλλαλα.
43994   4.28.15.15 : Δοῦλος δὴ πᾶς ὀνυμαίνεται τριχῶς. ὁ μὲν γάρ τις
43995   4.28.15.16 : δοῦλος κατὰ νόμον γίγνεται· ὁ δὲ καττὸν τρόπον τᾶς
43996   4.28.15.17 : ψυχᾶς ὁ κρατούμενος ὑπὸ τῶν ἰδίων παθημάτων τᾶς
43997   4.28.15.18 : ψυχᾶς· ὁ δὲ τοιοῦτος οὐχ ἁπλῶς δοῦλος οὐδὲ τᾷ φύσει
43998   4.28.15.19 : δοῦλος, ἀλλὰ τῶν παθῶν δοῦλος καὶ ἐν καταχρήσει δοῦ–
43999   4.28.15.20 : λος, καὶ μᾶλλον μοχθηρὸς ἄνθρωπος ἢ δοῦλος κατὰ φύσιν.
44000   4.28.15.21 : κατὰ φύσιν δὲ δοῦλος ὁ δυνάμενος αὐτάρκως τὰς διὰ τῶ
44001   4.28.15.22 : σώματος ὑπηρεσίας παρέχεσθαι τοῖς δεσπόταις καὶ ἐν
44002   4.28.15.23 : τῷ ὁδοὺς πορευθῆναι καὶ φορτία βαστάξαι καὶ κακοπα–
44003   4.28.15.24 : θείας καὶ διακονίας ὑπομένεν, μήτε δὲ ἀρετὰν μήτε κακίαν
44004   4.28.15.25 : ἐπιδεχόμενος ψυχικάν.
44005   4.28.16.1 : Καλλικρατίδα Πυθαγορείου Λάκωνος ἐκ τοῦ Περὶ οἴ–
44006   4.28.16.2 : κω εὐδαιμονίας.
44007   4.28.16.3 : Τὸ μὲν ὦν ὅλον ὑπολαπτέον εἶμεν σύσταμα κοινωνίας
44008   4.28.16.4 : συγγενικᾶς. σύσταμα δὲ πᾶν ἔκ τινων ἐναντίων καὶ ἀνο–
44009   4.28.16.5 : μοίων σύγκειται, καὶ ποτὶ ἕν τι τὸ ἄριστον συντέτακται,
44010   4.28.16.6 : καὶ ἐπὶ τὸ κοινὸν συμφέρον ἐπαμφέρεται· ὅ τε γὰρ ὀνυ–
44011   4.28.16.7 : μαινόμενος χορὸς σύσταμά τί ἐστι κοινωνίας ᾠδικᾶς καὶ 
44012   4.28.16.8 : ποτὶ ἕν τι κοινὸν ἐπαμφέρεται, τὰν συνῳδίαν· ἔν τε ναῒ
44013   4.28.16.9 : τὸ σύσταμα τῶ σώματος περὶ τὰν νᾶα ἔκ τινων ἀνομοίων
44014   4.28.16.10 : καὶ ἐναντίων συνέστακεν, καὶ ποτὶ ἕν τι τὸ ἄριστον συν–
44015   4.28.16.11 : τέτακται, τὸν κυβερνάταν, καὶ ἐπὶ τὸ κοινὸν συμφέρον
44016   4.28.16.12 : ἐπαμφέρεται, τὰν εὔπλοιαν· οὕτως δὲ καὶ ὁ οἶκος, σύσταμα
44017   4.28.16.13 : κοινωνίας συγγενικᾶς ὑπάρχων, ἔκ τινων ἀνομοίων συνέστακε
44018   4.28.16.14 : καὶ ἐναντίων μερέων, καὶ ποτὶ ἕν τι τὸ ἄριστον συντέ–
44019   4.28.16.15 : τακται, τὸν οἰκοδεσπόταν, καὶ ποτὶ τὸ κοινὸν συμφέρον
44020   4.28.16.16 : ἐπαμφέρεται, τὰν ὁμοφροσύναν. ὡς δ´ ἁπλῶς εἰπέν, πᾶς
44021   4.28.16.17 : ὁ οἶκος καθάπερ ψαλτήριον τριῶν τούτων χρῄζει τυχέν,
44022   4.28.16.18 : ἐξαρτύσιος, συναρμογᾶς, ἁφᾶς τινος καὶ χρήσιος μωσικᾶς.
44023   4.28.16.19 : ἐξάρτυσις μὲν ὦν ἐστιν ἁ σύνθεσις τῶν αὐτῶν μερέων
44024   4.28.16.20 : ἁπάντων, ἐξ ὧν συμπλαροῦται τό τε ὅλον καὶ τὸ πᾶν
44025   4.28.16.21 : σύσταμα τᾶς συγγενικᾶς κοινωνίας· τῶν δὲ μερέων αὐτῶν
44026   4.28.16.22 : δύο πρᾶτα καὶ μέγιστα, ἄνθρωπος καὶ κτᾶσις, .... τὸ
44027   4.28.16.23 : κυβερνώμενον καὶ τὰν χρᾶσιν ἐμπαρεχόμενον. ὥσπερ δὲ
44028   4.28.16.24 : καὶ ζῴω τὰ πρᾶτα μέρεα καὶ μέγιστα ψυχὰ καὶ σῶμα, 
44029   4.28.16.25 : καὶ ψυχὰ μέν ἐστι τὸ κυβερνῶν καὶ χρεόμενον, σῶμα δὲ
44030   4.28.16.26 : τὸ κυβερνώμενον καὶ τὰν χρᾶσιν ἐμπαρεχόμενον· καὶ ὁ
44031   4.28.16.27 : μὲν βίος ὄργανον ἐπίκτατον ζωᾶς τᾶς ἀνθρωπίνας, τὸ δὲ
44032   4.28.16.28 : σῶμα ὄργανον σύμφυτον καὶ συγγενὲς τᾶς ψυχᾶς. τῶν
44033   4.28.16.29 : δὲ συμπληρούντων τὸν οἶκον ἀνθρώπων τοὶ μὲν συγγενέες,
44034   4.28.16.30 : τοὶ δ´ οἰκῇοι. καὶ συγγενέες μὲν ἀπὸ τῶ αὐτῶ αἵματος
44035   4.28.16.31 : γενόμενοι ἢ τὰν αὐτὰν ἀρχὰν ἔχοντες ἐκ τῶν κατασπειράντων
44036   4.28.16.32 : πράτων τὸ γένος· οἰκῇοι δὲ ἐπίκτητοι συγγενέες, ἀπὸ
44037   4.28.16.33 : τᾶς τῶ γάμω κοινωνίας λαμβάνοντες τὰν καταρχάν. οὗτοι
44038   4.28.16.34 : δὲ τυγχάνοντι ἤτοι πατέρες ἢ ἀδελφοὶ ἢ μητροπάτορες ἢ
44039   4.28.16.35 : πατροπάτορες ἢ ἕν γέ τι τούτων ἔχοντες τῶν ἐς τὸν γάμον
44040   4.28.16.36 : συνελθόντων. εἰ δὲ καὶ τὸ τῶν φίλων ἀγαθὸν ἐπὶ τὸν
44041   4.28.16.37 : οἶκον ἐπαμφέρεται (μέζων γὰρ οὕτως γίνεται καὶ μεγα–
44042   4.28.16.38 : λοπρεπέστερος οὐ μόνον οὐσίᾳ καὶ συγγενείᾳ πολυάριθμος
44043   4.28.16.39 : γενόμενος ἀλλὰ καὶ φίλων πολυπλαθίᾳ), φανερὸν ὡς καὶ
44044   4.28.16.40 : τοῦτο μέζονα ποοῦν τὸν οἶκον, τὸ ἑταιρικὸν εἶδος τᾶς φι–
44045   4.28.16.41 : λίας, συγκαταριθματέον ἐν τᾷ συμπλαρώσει τῶ οἴκω. τᾶς
44046   4.28.16.42 : δὲ κτάσιος ἁ μέν ἐστιν ἀναγκαία ἁ δὲ ἐλευθέριος· ἀναγ–
44047   4.28.16.43 : καία μὲν ἁ ποτ´ αὐτὰς ἐξυπηρετοῦσα τὰς τῶ βίω χρῄας,
44048   4.28.16.44 : ἐλευθέριος δὲ ἁ ποτὶ κόσμον καὶ διαγωγὰν ἄγοισα τὸν 
44049   4.28.16.45 : ἄνθρωπον, ὥστε μὴ ἑτέρων δέεσθαι. ἁ δ´ ὑπερβάλλοισα
44050   4.28.16.46 : κόσμον ἐλευθέριον καὶ διαγωγὰν καταρχὰ ὕβριος καὶ ὀλέ–
44051   4.28.16.47 : θρω ῥιζοῦται τοῖς ἀνθρώποις. ἀνάγκα γὰρ τὼς πολλὰ
44052   4.28.16.48 : ἔχοντας τετυφῶσθαι πρᾶτον, τετυφωμένως δὲ ἀλαζόνας
44053   4.28.16.49 : γίνεσθαι, ἀλαζόνας δὲ γενομένως ὑπερηφάνως ἦμεν καὶ
44054   4.28.16.50 : μήτε ὁμοίως μήτε ἴσως ὑπολαμβάνεν τὼς συγγενέας καὶ
44055   4.28.16.51 : ὁμοφύλως καὶ φυλέτας, ὑπερηφάνως δὲ γενομένως ὑβριστὰς
44056   4.28.16.52 : ἦμεν· ὕβριος δὲ πάσας ἔσχατον καὶ πέρας ὄλεθρος. ὅκα
44057   4.28.16.53 : ὦν ἐν οἴκῳ καὶ πόλει περιουσιάζῃ, τὰ περισσὰ τὸν νο–
44058   4.28.16.54 : μοθέταν δεῖ περικόπτεν καὶ περιτέμνεν ὡς ἀγαθὸν γεωρ–
44059   4.28.16.55 : γὸν τὰ φυλλομανίοντα τᾶς κτάσιος. τῶ δὲ συγγενικῶ καὶ
44060   4.28.16.56 : οἰκῃακῶ μέρεος τῶ ἀνθρώπω τριττὸν τὸ εἶδος. τὸ μὲν
44061   4.28.16.57 : γάρ ἐστιν ἄρχον, τὸ δ´ ἀρχόμενον, τὸ δ´ ἐπίκουρον τᾶ
44062   4.28.16.58 : οἴκω καὶ τᾶς συγγενείας· καὶ ἄρχον μὲν ὁ ἀνήρ, ἀρχό–
44063   4.28.16.59 : μενον δὲ ἁ γυνά, ἐπίκουρον δὲ τὸ γεννατὸν ἐκ τούτων.
44064   4.28.17.1 : Ἐν ταὐτῷ.
44065   4.28.17.2 : Ἔτι τᾶς πρακτικᾶς καὶ κατὰ λογισμὸν ἀρχᾶς ἁ μέν ἐστι
44066   4.28.17.3 : δεσποτικά, ἁ δὲ ἐπιστατικά, ἁ δὲ πολιτικά. καὶ δεσπο–
44067   4.28.17.4 : τικὰ μὲν ἁ τῶ ἰδίω συμφέροντος ἄρχοισα, ἀλλ´ οὐ τῶν
44068   4.28.17.5 : ἀρχομένων· ταύταν γὰρ ἄρχει τὰν ἀρχὰν ὁ μὲν δεσπότας 
44069   4.28.17.6 : τῶν δούλων, ὁ δὲ τύραννος τῶν ὑποτεταγμένων. ἐπιστα–
44070   4.28.17.7 : τικὰ δ´ ἕνεκα τῶν ἀρχομένων, ἀλλ´ οὐχ αὑτᾶς· ταύταν δ´
44071   4.28.17.8 : ἄρχουσι τὰν ἀρχὰν τοὶ μὲν ἀλεῖπται τῶν ἀθλητᾶν, καὶ
44072   4.28.17.9 : τοὶ ἰατροὶ τῶν νοσιόντων, καὶ τοὶ διδάσκοντες τῶν διδασ–
44073   4.28.17.10 : κομένων. οὐ γὰρ αὑτοῖς τὸ συμφέρον, ἀλλὰ τοῖς ἀρχο–
44074   4.28.17.11 : μένοις ποτιποιοῦντι· τοῖς μὲν καμνόντεσσιν τοὶ ἰατροί,
44075   4.28.17.12 : τοῖς δὲ σωμασκεῦσιν τοὶ ἀλεῖπται, τοῖς δ´ ἀνεπιστάμοσιν
44076   4.28.17.13 : τοὶ ἐπιστάμονες. πολιτικὰ δ´ ἐστὶν ἀρχά, ἅτις τέλος
44077   4.28.17.14 : ἔχει τὸ κοινᾷ συμφέρον καὶ τῶν ἀρχόντων καὶ τῶν ἀρχο–
44078   4.28.17.15 : μένων· κατὰ γὰρ ταύταν τὰν ἀρχὰν ἐν μὲν τοῖς ἀνθρω–
44079   4.28.17.16 : πίνοις ὅ τε οἶκος καὶ ἁ πόλις συνήρμοσται, ἐν δὲ τοῖς
44080   4.28.17.17 : θῄοις ὁ κόσμος. μίμαμα δ´ οἶκος καὶ πόλις καττὰν ἀνα–
44081   4.28.17.18 : λογίαν τᾶς τῶ κόσμω διοικήσιος. ἄρχει μὲν γὰρ τὸ θῇον
44082   4.28.17.19 : τᾶς φύσιος, οὔτε τὸ ἐκείνων συμφέρον σκοπεύμενον οὔτε
44083   4.28.17.20 : μὰν τὸ ἴδιον ἀπολελυμένως, ἀλλὰ τὸ κοινᾷ. καὶ διὰ τοῦτο
44084   4.28.17.21 : ποταγορεύεται ὁ κόσμος ἀπὸ τᾶς τῶν πάντων διακοσ–
44085   4.28.17.22 : μάσιος, ποθ´ ἓν τὸ ἄριστον συντεταγμένος. τὸ δ´ ἕν ἐστιν
44086   4.28.17.23 : ἄριστον αὐτός, ὅπερ ἐστὶ καττὰν ἔννοιαν, ζῷον οὐράνιον,
44087   4.28.17.24 : ἄφθαρτον, ἀρχά τε καὶ αἰτία τᾶς τῶν ὅλων διακοσμάσιος.
44088   4.28.17.25 : ἐπεὶ ὦν καὶ ὁ ἀνὴρ ἄρχει τᾶς γυναικός, ἤτοι τὰν δεσποτι– 
44089   4.28.17.26 : κὰν ἄρχει ἀρχὰν ἢ τὰν ἐπιστατικὰν ἢ τό γε ἔσχατον τὰν
44090   4.28.17.27 : πολιτικὰν ἄρχει· οὔτε δὲ τὰν δεσποτικὰν ἀρχάν, κάδεται
44091   4.28.17.28 : γὰρ καὶ ἐπιμελῆται τᾶς αὑτῶ γυναικός· οὔτε τὰν ἐπι–
44092   4.28.17.29 : στατικὰν καθάπαξ, καὶ αὐτὸς γὰρ μέρος ἐστὶ τᾶς κοινωνίας·
44093   4.28.17.30 : ἀπολείπεται ὦν τὰν πολιτικάν, καθ´ ἃν τίθεται καὶ ὁ
44094   4.28.17.31 : ἄρχων καὶ ὁ ἀρχόμενος τὸ κοινᾷ συμφέρον. διόπερ καὶ
44095   4.28.17.32 : ὁ γάμος ἐπὶ βίω κοινωνίᾳ συνίσταται. οἱ μὲν ὦν τὰν
44096   4.28.17.33 : δεσποτικὰν ἄρχοντες ἀρχὰν τῶν ἀνδρῶν μισοῦνται ὑπὸ
44097   4.28.17.34 : τᾶν γυναικῶν, οἱ δὲ τὰν ἐπιστατικὰν καταφρονέονται·
44098   4.28.17.35 : προσθῆκαι γὰρ ἂν φαίνοιντο τῶν γυναικῶν καὶ κόλακες·
44099   4.28.17.36 : οἱ δὲ τὰν πολιτικὰν καὶ θαυμαίνονται καὶ φιλέονται.
44100   4.28.17.37 : ἀμφότερα δὲ ταῦτα ἐσσεῖται, αἴκα ἁδονᾷ καὶ σεμνότατι
44101   4.28.17.38 : κεκραμέναν ποτιφέρηταί τις τὰν ἀρχάν, τὰν μὲν ἁδονὰν
44102   4.28.17.39 : ἐν τῷ ἀγαπῆν ποτιφερόμενος, τὰν δὲ σεμνότατα τῷ μηδὲν
44103   4.28.17.40 : εὐτελὲς μηδὲ ταπεινὸν πράττειν.
44104   4.28.18.1 : Ἐν ταὐτῷ. 
44105   4.28.18.2 : Γαμίσκοντα δὲ δεῖ γαμὲν ποτὶ τὰν αὑτῶ τύχαν, ἵνα
44106   4.28.18.3 : μήτε ὑπὲρ τὰν δύναμιν μήτε μῄονα τᾶς δυνάμιος τὸν γάμον
44107   4.28.18.4 : ἐπάγηται, ἀλλὰ ποτὶ λόγον τᾶς ἰδίας δυνάμιος. οἱ μὲν γὰρ
44108   4.28.18.5 : ὑπὲρ τὰν δύναμιν ἐπάγοντες στασιάζοντι διὰ τὰν ἁγεμονίαν·
44109   4.28.18.6 : ἁ μὲν γὰρ τῷ πλούτῳ καὶ τῷ γένει καθυπερέχοισα τἀνδρὸς
44110   4.28.18.7 : ἄρχειν προαιρῆται, ὁ δὲ ἀνάξιον ἁγῆται καὶ παρὰ φύσιν
44111   4.28.18.8 : συγχωρέν· οἱ δὲ μῄονα τᾶς δυνάμιος, τὸ ἀξίωμα καὶ τὸ
44112   4.28.18.9 : μέγεθος τῶ οἴκω συναιροῦντι. δεῖ δὲ τὸν μωσικὸν μιμεῖ–
44113   4.28.18.10 : σθαι, ὃς τὸν ἴδιον τόνον τᾶς φωνᾶς ἐκμαθὼν οὕτως πει–
44114   4.28.18.11 : ρᾶται τὰν μέσαν καθιστάμεν, ὅπως καὶ ἐπὶ τὰ ὀξέα καὶ
44115   4.28.18.12 : ἐπὶ τὰ βαρέα διαρκέσαι δύναται καὶ μήτε ῥήξῃ μήτε ἀπο–
44116   4.28.18.13 : λίπῃ τὰν τάσιν. οὕτως ὦν δεῖ καὶ γάμον συναρμόζεσθαι
44117   4.28.18.14 : ποτὶ τὸν ἴδιον τόνον τᾶς ψυχᾶς, ὅπως μὴ μόνον ἐν εὐ–
44118   4.28.18.15 : τυχίᾳ συνεκτρέχεν ἀλλάλοις δυνατοὶ ὦντι. ποτὶ λόγον δὲ
44119   4.28.18.16 : μναστευσάμενον τὸν γάμον δεῖ καὶ ἐπίτροπον καὶ κύριον 
44120   4.28.18.17 : ἐπιστάταν τᾶς αὑτῶ γυναικὸς εἶμεν· ἐπίτροπον μὲν τῷ
44121   4.28.18.18 : φροντίζεν τῶν ἐκείνας, κύριον δὲ τῷ ἄρχεν καὶ κυριεύεν,
44122   4.28.18.19 : διδάσκαλον δὲ τῷ διδάσκεν τὰ δέοντα. τοῦτο δ´ ἐσσεῖται
44123   4.28.18.20 : μάλιστα, αἴκα τις ἀγαθῶν προγόνων σκοπιασάμενος παι–
44124   4.28.18.21 : δίον ἀκμάζουσαν γαμίσκῃ. καὶ γὰρ εὔπλαστοι καὶ εὐάγω–
44125   4.28.18.22 : γοι τυγχάνοντι πρωτονύμφευτοι, καὶ ποτὶ τὸ μαθὲν εὐ–
44126   4.28.18.23 : φυῶς ἔχοντι καὶ ποτὶ τὸ φοβηθῆμεν καὶ ἀγαπάξαι τὸν
44127   4.28.18.24 : αὐταυτᾶς ἄνδρα.
44128   4.28.19.1 : Περικτιόνης Πυθαγορείας ἐκ τοῦ Περὶ γυναικὸς
44129   4.28.19.2 : ἁρμονίας.
44130   4.28.19.3 : Τὴν ἁρμονίην γυναῖκα νώσασθαι δεῖ φρονήσιός τε καὶ
44131   4.28.19.4 : σωφροσύνης πλείην· κάρτα γὰρ ψυχὴν πεπνῦσθαι δεῖ ἐς
44132   4.28.19.5 : ἀρετήν, ὥστ´ ἔσται καὶ δικαίη καὶ ἀνδρηίη καὶ φρονέουσα
44133   4.28.19.6 : καὶ αὐταρκείῃ καλλυνομένη καὶ κενὴν δόξαν μισέουσα. 
44134   4.28.19.7 : ἐκ τούτων γὰρ ἔργματα καλὰ γίνεται γυναικὶ ἐς αὐτήν τε
44135   4.28.19.8 : καὶ ἄνδρα καὶ τέκεα καὶ οἶκον· πολλάκις δὲ καὶ πόλει,
44136   4.28.19.9 : εἴ γε πόλιας ἢ ἔθνεα ἡ τοιήδε κρατύνοι, ὡς ἐπὶ βασιληίης
44137   4.28.19.10 : ὁρέομεν. κρατέουσα ὦν ἐπιθυμίης καὶ θυμοῦ, ὁσίη καὶ
44138   4.28.19.11 : ἁρμονίη γίνεται· ὥστε οὐδὲ ἔρωτες αὐτὴν ἄνομοι διώξου–
44139   4.28.19.12 : σιν, ἀλλ´ ἐς ἄνδρα τε καὶ τέκεα καὶ τὸν οἶκον ξύμπαντα
44140   4.28.19.13 : φιλίην ἕξει. ὁκόσαι γὰρ ἐράστριαι τελέθουσιν ἀλλοτρίων
44141   4.28.19.14 : λεχέων, αὗται δὲ πολέμιαι γίνονται πάντων τῶν ἐν τῇ
44142   4.28.19.15 : οἰκίῃ ἐλευθέρων τε καὶ οἰκετέων· καὶ συντιθεῖ ψύθεα καὶ
44143   4.28.19.16 : δόλους ἀνδρὶ καὶ ψεύδεα κατὰ πάντων μυθίζεται πρὸς
44144   4.28.19.17 : τοῦτον, ἵνα μούνη δοκέῃ διαφέρειν εὐνοίῃ καὶ τῆς οἰκίης
44145   4.28.19.18 : κρατέῃ ἀργίην φιλέουσα. ἐκ τούτων γὰρ φθορὴ γίνεται
44146   4.28.19.19 : συμπάντων ὁκόσα αὐτῇ τε καὶ τῷ ἀνδρὶ ξυνά ἐστι. καὶ
44147   4.28.19.20 : ταῦτα μὲν ἄχρι τῶνδε λελέχθω. σκῆνος δὲ ἄγειν χρὴ πρὸς
44148   4.28.19.21 : μέτρα φύσιος τροφῆς τε πέρι καὶ ἱματίων καὶ λουτρῶν
44149   4.28.19.22 : καὶ ἀλειψίων καὶ τριχῶν θέσιος καὶ τῶν ὁκόσα ἐς κόσμον
44150   4.28.19.23 : ἐστὶ [χρυσοῦ καὶ λίθων]. ὁκόσαι γὰρ πολυτελέα πάντα
44151   4.28.19.24 : ἐσθίουσι καὶ πίνουσι καὶ ἀμπέχονται καὶ φορέουσι τὰ 
44152   4.28.19.25 : φορέουσι γυναῖκες, ἐς ἁμαρτίην ἕτοιμαι κακίης συμπάσης
44153   4.28.19.26 : ἔς τε λέχεα καὶ ἐς τὰ ἄλλα ἀδικοπρηγέες. λιμὸν ὦν καὶ
44154   4.28.19.27 : δίψαν ἐξακέεσθαι δεῖ μοῦνον, κἢν ἐκ τῶν εὐτελέων ἔῃ, καὶ
44155   4.28.19.28 : ῥῖγος, κἢν νάκος κἢν σισύρη. βρωτῆρας δὲ εἶναι τῶν τη–
44156   4.28.19.29 : λόθεν ἢ τῶν πολλοῦ πωλεομένων ἢ τῶν ἐνδόξων κακίη
44157   4.28.19.30 : οὐχὶ μικρὴ πέφαται· ἠμφιάσθαι 〈δ´〉 εἵματα ἀπεικότα λίην
44158   4.28.19.31 : καὶ ποικίλα ἀπὸ θαλασσίης βάψιος τοῦ κόχλου ἢ ἄλλης
44159   4.28.19.32 : χρόης πολυτελέος μωρίη πολλή. σκῆνος γὰρ ἐθέλει μὴ ῥι–
44160   4.28.19.33 : γέειν μηδὲ γυμνὸν εἶναι χάριν εὐπρεπείης, ἄλλου δ´ οὐδε–
44161   4.28.19.34 : νὸς χρῄζει. δόξα δὲ ἀνθρώπων μετὰ ἀμαθίης ἐς τὰ κε–
44162   4.28.19.35 : νεά τε καὶ περισσὰ ἵεται. ὥστ´ οὔτε χρυσὸν ἀμφιθήσεται
44163   4.28.19.36 : ἢ λίθον Ἰνδικὸν ἢ χώρης ἐόντα ἄλλης, οὐδὲ πλέξεται πο–
44164   4.28.19.37 : λυτεχνίῃσι τρίχας, οὐδ´ ἀλείψεται Ἀραβίης ὀδμῆς ἐμ–
44165   4.28.19.38 : πνέοντα, οὐδὲ χρίσεται πρόσωπον λευκαίνουσα ἢ ἐρυθραί–
44166   4.28.19.39 : νουσα τοῦτο ἢ μελαίνουσα ὀφρύας τε καὶ ὀφθαλμοὺς καὶ
44167   4.28.19.40 : τὴν πολιὴν τρίχα βαφαῖσι τεχνεωμένη, οὐδὲ λούσεται θα–
44168   4.28.19.41 : μινά. ἡ γὰρ ταῦτα ζητέουσα θηητῆρα ζητέει ἀκρασίης
44169   4.28.19.42 : γυναικηίης. κάλλος γὰρ τὸ ἐκ φρονήσιος, οὐκὶ δὲ τὸ ἐκ
44170   4.28.19.43 : τούτων, ἁνδάνει ταῖς γινομέναισιν εὖ. ἀναγκαῖα δὲ μὴ 
44171   4.28.19.44 : ἡγεέσθω εὐγενείην καὶ πλοῦτον καὶ μεγάλης πόλιος πάν–
44172   4.28.19.45 : τως γενέσθαι καὶ δόξαν καὶ φιλίην ἐνδόξων καὶ βασι–
44173   4.28.19.46 : ληίων ἀνδρῶν· ἢν μὲν γὰρ ἔῃ, οὐ λυπέει· ἢν δὲ μὴ ἔῃ,
44174   4.28.19.47 : ἐπιζητέειν οὐ ποιέει· τούτων γὰρ δίχα φρονίμη γυνὴ ζῆν
44175   4.28.19.48 : οὐ κωλύεται. κἢν ἔῃ δὲ φαῦλα τά περ λελάχαται, τὰ με–
44176   4.28.19.49 : γάλα καὶ θαυμαζόμενα μή κοτε διζέσθω ψυχή, ἀλλὰ καὶ
44177   4.28.19.50 : ἀπ´ ὦν αὐτῶν βαδιζέτω· βλάπτει γὰρ μᾶλλον ἐς ἀτυχίην
44178   4.28.19.51 : ἕλκοντα ἢ ὠφελέει. τούτοισι γὰρ ἐπιβουλή τε καὶ φθό–
44179   4.28.19.52 : νος καὶ βασκανίη προσκέεται, ὥστε ἐν ἀταραξίῃ οὐκ ἂν
44180   4.28.19.53 : γένοιτο ἡ τοιήδε. θεοὺς δὲ σέβειν δεῖ ἐς εὐελπιστίην
44181   4.28.19.54 : εὐδαιμονίης, νόμοισί τε καὶ θεσμοῖσι πειθομένην πατρίοι–
44182   4.28.19.55 : σι. μετὰ δὲ τούτους μυθέομαι [τοὺς θεοὺς] γονέας τιμᾶν
44183   4.28.19.56 : καὶ σέβειν· οὗτοι γὰρ ἴσα θεοῖσι πάντα πέλουσι καὶ
44184   4.28.19.57 : πρήσσουσι τοῖς ἐγγόνοισι. πρὸς δὲ τὸν ἄνδρα τὸν ἑαυτῆς
44185   4.28.19.58 : ζώειν ὧδε δεῖ νομίμως καὶ κρηγύως, μηδὲν ἐννενωμένην
44186   4.28.19.59 : ἰδίῃ, ἀλλ´ εὐνὴν τηρεῦσαν καὶ φυλάσσουσαν· ἐν τούτῳ γάρ 
44187   4.28.19.60 : ἐστι τὰ ξύμπαντα. φέρειν δὲ χρὴ τῶ ἀνδρὸς πάντα, κἢν
44188   4.28.19.61 : ἀτυχῇ, κἢν ἁμάρτῃ κατ´ ἄγνοιαν ἢ νοῦσον ἢ μέθην, ἢ
44189   4.28.19.62 : ἄλλῃσι γυναιξὶ συγγένηται· ἀνδράσι μὲν γὰρ ἐπιχωρέεται
44190   4.28.19.63 : ἁμαρτίη αὕτη· γυναιξὶ δὲ οὔκοτε, τιμωρίη δ´ ἐφέστηκεν.
44191   4.28.19.64 : † ὤσασθαι ὦν τὸν νόμον δεῖ καὶ μὴ ζηλοτυπέειν· φέρειν
44192   4.28.19.65 : δὲ καὶ ὀργὴν καὶ φειδωλίην καὶ μεμψιμοιρίην καὶ ζηλοτυ–
44193   4.28.19.66 : πίην καὶ κακηγορίην καὶ ἤν τι ἄλλο ἔχῃ ἐκ φύσιος, καὶ
44194   4.28.19.67 : οὕτω θήσεται πάντα ὅκως φίλον ἐστὶν αὐτέῳ σωφρονέου–
44195   4.28.19.68 : σα. γυνὴ γὰρ ἄνδρα φιλέουσα καὶ τἀνδρὸς πρήσσουσα
44196   4.28.19.69 : κρηγύως, ἁρμονίη ὑπάρχει, καὶ οἶκον τὸν ξύμπαντα φιλέει
44197   4.28.19.70 : καὶ τοὺς θύρηθεν εὐνόους τῇ οἰκίῃ ποιέει· ἐπὴν δὲ μὴ
44198   4.28.19.71 : φιλέῃ, οὔτε οἶκον οὔτε παῖδας τοὺς ἑωυτῆς οὔτε θερά–
44199   4.28.19.72 : ποντας οὔτε οὐσίην ἡντιναῶν ἐθέλει σῴαν ἐσιδέειν, φθο–
44200   4.28.19.73 : ρὴν δὲ πᾶσαν ἀρέεται [καὶ εὔχεται] εἶναι, ὡς πολεμίη
44201   4.28.19.74 : ἐοῦσα, καὶ τὸν ἄνδρα εὔχεται τεθνάναι ὡς ἐχθρόν, ὅπως
44202   4.28.19.75 : ἄλλοισιν ὁμουρέῃ, καὶ ὁκόσοι ἁνδάνουσι τουτέῳ ἐχθαίρει.
44203   4.28.19.76 : † ὁρῆν δὲ αὐτὴν ὧδε δοκέω, εἰ πλεῖος τελέθει φρονήσιός 
44204   4.28.19.77 : τε καὶ σωφροσύνης. οὐ γὰρ μοῦνον ὠφελήσει τὸν ἄνδρα,
44205   4.28.19.78 : ἀλλὰ καὶ παῖδας καὶ συγγενέας καὶ δούλως καὶ τὴν οἰ–
44206   4.28.19.79 : κίαν ξύμπασαν, ἐν ᾗ καὶ κτήματα καὶ φίλοι πολιῆταί τε
44207   4.28.19.80 : καὶ ξένοι εἰσί· καὶ ἀπεριεργίῃ τὸ σκῆνος διάξει τουτέων,
44208   4.28.19.81 : λεσχαίνουσά τε καὶ ἀκούουσα καλά, καὶ ἀκολουθέουσά τε
44209   4.28.19.82 : αὐτέῳ καθ´ ὁμοδοξίην τῆς ξυνῆς βιοτῆς, καὶ οἷς ἐκεῖνος
44210   4.28.19.83 : αὔξει συγγενέσι τε καὶ φίλοισι ξυνομαρτέουσα, καὶ ταὐτὰ
44211   4.28.19.84 : ἡγεομένη γλυκέα τε καὶ πικρὰ τὠνδρὶ, ἢν μὴ ἀναρμόνιος
44212   4.28.19.85 : ἐς τὸ πᾶν ἔῃ.
44213   4.28.20.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Περὶ σκευῶν (Mus. rel. p. 109, 9 H.).
44214   4.28.20.2 : Καὶ μὴν συνῳδὰ καὶ συγγενῆ τῇ περὶ τὰς οἰκίας πολυτε–
44215   4.28.20.3 : λείᾳ καὶ τὰ τῶν σκευῶν τῶν κατ´ οἰκίαν φαίνεται ὄντα,
44216   4.28.20.4 : κλῖναι καὶ τράπεζαι καὶ στρώματα καὶ ἐκπώματα καὶ εἴ
44217   4.28.20.5 : τι τοιοῦτον, πάντως τὴν χρείαν ὑπερβεβηκότα καὶ προσω–
44218   4.28.20.6 : τέρω τῶν ἀναγκαίων ἐληλυθότα· κλῖναι μὲν ἐλεφάντιναι
44219   4.28.20.7 : καὶ ἀργυραῖ ἢ νὴ Δία χρυσαῖ, τράπεζαι δὲ παραπλησίας
44220   4.28.20.8 : ὕλης, στρωμναὶ δὲ ἁλουργεῖς καὶ ἄλλων χρωμάτων δυσ–
44221   4.28.20.9 : πορίστων, ἐκπώματα δὲ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου πεποιημένα, 
44222   4.28.20.10 : τὰ δὲ λίθων ἢ λιθοειδῶν τινων ἁμιλλωμένων τῇ πολυ–
44223   4.28.20.11 : τελείᾳ τοῖς ἀργυροῖς καὶ χρυσοῖς. καὶ σπουδάζεται ταῦτα
44224   4.28.20.12 : πάντα, τοῦ μὲν σκίμποδος οὐδὲν κακίω παρεχομένου κα–
44225   4.28.20.13 : τάκλισιν ἡμῖν τῆς ἀργυρᾶς ἢ τῆς ἐλεφαντίνης κλίνης, τῆς δὲ
44226   4.28.20.14 : σισύρας ἱκανωτάτης οὔσης ὑπεστρῶσθαι ὥστε μὴ δεῖσθαι
44227   4.28.20.15 : πορφυρίδος ἢ φοινικίδος· ἐσθίειν δ´ ὑπάρχοντος ἡμῖν
44228   4.28.20.16 : ἀβλαβῶς ἀπὸ τραπέζης ξυλίνης ὡς μὴ ποθεῖν μηδαμῶς
44229   4.28.20.17 : τὴν ἀργυρᾶν, καὶ πίνειν γε νὴ Δία ἐκ κεραμεῶν ποτη–
44230   4.28.20.18 : ρίων παρόν, ἃ τό τε δῖψος σβεννύειν παραπλησίως πέ–
44231   4.28.20.19 : φυκε τοῖς χρυσοῖς, καὶ τὸν ἐγχεόμενον αὐτοῖς οἶνον οὐ
44232   4.28.20.20 : λυμαίνεται, ὀσμὴν δέ γε ἡδίω τῶν χρυσῶν παρέχεται καὶ
44233   4.28.20.21 : τῶν ἀργυρῶν. καθόλου δ´ ἀρετὴ καὶ κακία σκευῶν κριθείη ἂν
44234   4.28.20.22 : ὀρθῶς ἐκ τριῶν τούτων, τῆς τε κτήσεως καὶ τῆς χρήσεως καὶ
44235   4.28.20.23 : τῆς τηρήσεως. ὅσα μὲν γὰρ ἢ κτήσασθαι δύσκολά ἐστιν ἢ
44236   4.28.20.24 : χρήσασθαι μὴ ἐπιτήδεια ἢ φυλάξαι μὴ ῥᾴδια, ταῦτα
44237   4.28.20.25 : χείρω· ἃ δὲ καὶ κτώμεθα μὴ χαλεπῶς καὶ χρώμενοι ἐπαι–
44238   4.28.20.26 : νοῦμεν καὶ φυλάττομεν ῥᾳδίως, ταῦτα ἀμείνω. διόπερ τὰ
44239   4.28.20.27 : κεραμεᾶ καὶ τὰ σιδηρᾶ καὶ ὅσα τοιαῦτα, πολλῷ κρείττω
44240   4.28.20.28 : τῶν ἀργυρῶν τε καὶ χρυσῶν, ὅτι ἡ κτῆσις τούτων εὐμαρεσ–
44241   4.28.20.29 : τέρα, ὅσῳ καὶ εὐτελεστέρα, ἥ τε χρῆσις πλείων, ὅτι καὶ
44242   4.28.20.30 : πυρὶ ῥᾳδίως ταῦτ´ ἐμβάλλομεν, ἐκεῖνα δὲ οὔ, ἥ τε φυλακὴ
44243   4.28.20.31 : ἥττων· τὰ γὰρ εὐτελῆ τῶν πολυτελῶν ἐπιβουλεύεται ἧττον.
44244   4.28.20.32 : μέρος δέ τι τῆς φυλακῆς οὖσα καὶ ἡ ἐκκάθαρσις περὶ τὰ
44245   4.28.20.33 : πολυτελῆ πλείων ἐστίν. ὥσπερ οὖν ἵππος, ὁ τιμῆς μὲν ἐωνη– 
44246   4.28.20.34 : μένος ὀλίγης, χρείας δὲ παρεχόμενος πολλὰς, αἱρετώτερος
44247   4.28.20.35 : τοῦ ὀλίγα μὲν ὑπουργοῦντος, πολλοῦ δ´ ἠγορασμένου· κα–
44248   4.28.20.36 : τὰ τὰ αὐτὰ καὶ σκεύη τὰ εὐτελέστερα καὶ πολυχρηστότερα
44249   4.28.20.37 : κρείττω τῶν ἐναντίων. τί ποτ´ οὖν διώκεται τὰ σπάνια καὶ
44250   4.28.20.38 : πολυτελῆ πρὸ τῶν ἐν μέσῳ καὶ τῶν εὐτελῶν; ὅτι ἀγνοεῖται
44251   4.28.20.39 : τὰ καλὰ καὶ τἀγαθά, καὶ ἀντὶ τῶν ὄντων τὰ δοκοῦντα
44252   4.28.20.40 : σπουδάζεται παρὰ τοῖς ἀνοήτοις· ὥσπερ δὴ καὶ οἱ μαι–
44253   4.28.20.41 : νόμενοι πολλάκις λευκὰ τὰ μέλανα νομίζουσιν· ἄνοια δὲ
44254   4.28.20.42 : μανίας συγγενέστατον. ἐπεὶ τῶν γε νομοθετῶν τοὺς ἀρίσ–
44255   4.28.20.43 : τους, καὶ ἐν πρώτοις Λυκοῦργον εὕροιμεν ἂν πολυτέλειαν
44256   4.28.20.44 : μὲν ἐξελαύνοντα τῆς Σπάρτης, ἀντεισάγοντα δ´ εὐτέλειαν
44257   4.28.20.45 : καὶ τὸ ἐνδεὲς τῆς διαίτης τοῦ περιττοῦ προτιμῶντα πρὸς
44258   4.28.20.46 : ἀνδρείαν, καὶ τὴν μὲν τρυφὴν ὡς λύμην ἐκτρεπόμενον, τὸ
44259   4.28.20.47 : δ´ ἐθελόπονον ὡς σωτήριον ζηλοῦν ἀξιοῦντα. τεκμήρια
44260   4.28.20.48 : δὲ τούτων αἱ τῶν ἐφήβων ἐκεῖ καρτερήσεις ἐθιζομένων
44261   4.28.20.49 : φέρειν λιμόν τε καὶ δῖψος, καὶ μετὰ τούτων ῥῖγος, ἔτι
44262   4.28.20.50 : δὲ πληγὰς καὶ πόνους ἄλλους ... σεμνοῖς ἔθεσιν οἱ παλαιοὶ
44263   4.28.20.51 : Λακεδαιμόνιοι τραφέντες ἄριστοι τῶν Ἑλλήνων ἦσάν τε
44264   4.28.20.52 : καὶ ἐνομίζοντο, καὶ τὴν πενίαν τὴν ἑαυτῶν ζηλωτοτέραν
44265   4.28.20.53 : τοῦ βασιλέως πλούτου κατέστησαν. ἐγὼ δ´ οὖν καὶ αὐτὸς
44266   4.28.20.54 : δεξαίμην ἂν νοσῆσαι μᾶλλον ἢ τρυφῆσαι. τὸ μὲν γὰρ νο– 
44267   4.28.20.55 : σεῖν μόνον βλάπτει τὸ σῶμα, τὸ δὲ τρυφᾶν ἄμφω δια–
44268   4.28.20.56 : φθείρει, ψυχήν τε καὶ σῶμα, σώματι μὲν ἀσθένειαν καὶ
44269   4.28.20.57 : ἀδυναμίαν, ψυχῆ δὲ ἀκολασίαν καὶ ἀνανδρίαν ἐμποιοῦν. καὶ
44270   4.28.20.58 : μὴν καὶ ἀδικίαν τίκτει τρυφή, ὅτι καὶ πλεονεξίαν. οὔτε γὰρ
44271   4.28.20.59 : τρυφῶντά τινα δυνατὸν μὴ πολυτελῆ εἶναι, οὔτε πολυτελῆ
44272   4.28.20.60 : ὄντα ὀλίγα βούλεσθαι ἀναλίσκειν, βουλόμενον δὲ πολλὰ μὴ
44273   4.28.20.61 : καὶ πορίζειν πολλὰ ἐπιχειρεῖν, οὐδ´ αὖ πορίζειν ἐπιχειροῦν–
44274   4.28.20.62 : τα πολλὰ μὴ πλεονεκτεῖν καὶ ἀδικεῖν· οὐ γὰρ ἂν πορίσειέ
44275   4.28.20.63 : τις ἐκ δικαίων πολλά. ἔτι καὶ ἄλλον τρόπον ἄδικος ἂν
44276   4.28.20.64 : εἴη πάντως ὁ τρυφῶν. καὶ γὰρ ὑπὲρ πόλεως τῆς αὑτοῦ
44277   4.28.20.65 : πονεῖν τοὺς προσήκοντας πόνους ὀκνήσειεν ἂν ἢ οὐκ ἂν
44278   4.28.20.66 : ἔτι τρυφῴη, κἂν ὑπὲρ φίλων ἢ συγγενῶν κακοπαθῆσαι δέον,
44279   4.28.20.67 : οὐκ ἂν ὑπομείνειεν· οὐ γὰρ ἐάσει αὐτὸν ἡ τρυφή. καὶ
44280   4.28.20.68 : μὴν καὶ διὰ θεοὺς ἔστιν ὅτε πονητέον τῷ δικαίῳ εἶναι
44281   4.28.20.69 : βουλομένῳ πρὸς θεούς, ὅτι θυσίας ἢ τελετὰς ἤ τινα
44282   4.28.20.70 : ἄλλην ὑπηρεσίαν τελέσει τοῖς θεοῖς, ὁ δὲ τρυφῶν ἐνδεή–
44283   4.28.20.71 : σει κἀνταῦθα, διόπερ ἄδικος ἂν εἴη πάντως καὶ περὶ
44284   4.28.20.72 : πόλιν καὶ περὶ φίλους καὶ περὶ θεούς, ἃ χρὴ πράττειν
44285   4.28.20.73 : αὐτὸν οὐ πράττων. ὡς οὖν καὶ ἀδικίας αἰτίαν οὖσαν
44286   4.28.20.74 : τὴν τρυφὴν φευκτέον τρόπῳ παντί.
44287   4.28.21.1 : Ἱεροκλέους [ἐκ τοῦ Οἰκονομικοῦ] (p. 62, 21 de Arn.).
44288   4.28.21.2 : Πρὸ πάντων γε περὶ τῶν ἔργων, ὑφ´ ὧν οἶκος συνέχεται.
44289   4.28.21.3 : ταῦτ´ οὖν διαιρετέον μὲν κατὰ τὸ πλεῖστον, 〈ὥστε〉 τῷ 
44290   4.28.21.4 : μὲν ἀνδρὶ τὰ κατ´ ἀγρὸν καὶ τὰ περὶ τὰς ἀγορὰς καὶ τὴν
44291   4.28.21.5 : ἀστυπολίαν ἀνακεῖσθαι, τῇ δὲ γυναικὶ τὰ περὶ τὴν ταλα–
44292   4.28.21.6 : σίαν καὶ σιτοπονίαν καὶ ὅλως τὰ κατοικίδια τῶν ἔργων.
44293   4.28.21.7 : οὐδὲ μὴν ἀγεύστους ἀξιωτέον εἶναι τοὺς ἑτέρους τῶν ἑτέ–
44294   4.28.21.8 : ρων. γένοιτο γὰρ ἄν ποτε καὶ γυναικὶ κατ´ ἀγρὸν γενο–
44295   4.28.21.9 : μένῃ καθῆκον τὸ τοῖς ἐργαζομένοις ἐπιστῆναι καὶ τὴν
44296   4.28.21.10 : τοῦ οἰκοδεσπότου τάξιν ἐκπληρῶσαι, καὶ ἀνδρὶ περὶ τῶν
44297   4.28.21.11 : κατὰ τὴν οἰκίαν ἐπιστροφὴν ποιήσασθαι καὶ τὰ μὲν δια–
44298   4.28.21.12 : πυθέσθαι, τὰ δὲ καὶ ἐπιδεῖν τῶν γινομένων. οὕτω γὰρ
44299   4.28.21.13 : ἂν ἐπισυνδέοιτο μᾶλλον τὰ τῆς κοινωνίας, εἰ συμμετέχοιεν
44300   4.28.21.14 : ἀλλήλοις τῶν ἀναγκαίων φροντίδων. δεῦρο μέντοι τοῦ
44301   4.28.21.15 : λόγου γενόμενος οὐκ ἂν ὀκνῆσαί μοι δοκῶ καὶ τῆς αὐτουρ–
44302   4.28.21.16 : γίας ποιήσασθαί τινα μνήμην, ἐπεὶ εἰκὸς τοῖς ὑπὲρ τῶν
44303   4.28.21.17 : ἔργων εἰρημένοις καὶ τοῦτο προστεθῆναι. ὡς μὲν τοίνυν
44304   4.28.21.18 : τἀνδρὶ καθήκει τῶν γεωργικῶν ἅπτεσθαι πόνων, τί δεῖ
44305   4.28.21.19 : καὶ λέγειν; οὐ πολὺς γὰρ ὁ κατὰ τοῦτο δυσπειθής, ἀλλὰ
44306   4.28.21.20 : καίπερ τοσαύτης τρυφῆς καὶ ἀπονίας τὸν νῦν κατεχούσης
44307   4.28.21.21 : βίον, ὅμως σπάνιός ἐστιν 〈ὁ〉 μὴ καὶ δι´ ἑαυτοῦ προθυ– 
44308   4.28.21.22 : μούμενος ἔργων κοινωνῆσαι τῶν ὑπὲρ σπόρου καὶ φυτείας
44309   4.28.21.23 : καὶ τῶν ἄλλων τῶν κατὰ γεωργίαν. δυσπειθέστερος δ´
44310   4.28.21.24 : ἴσως ὁ πρὸς θάτερα τῶν ἔργων, ὅσα γυναιξὶν ἀπονενέ–
44311   4.28.21.25 : μηται, παρακαλῶν τὸν ἄνδρα λόγος. καὶ πάσχουσί γε
44312   4.28.21.26 : οὐκ ἀπεικὸς οἱ καθαρειότεροι, μὴ καθ´ ἑαυτοὺς εἶναι το–
44313   4.28.21.27 : πάζοντες ἅψασθαι ταλασίας. ἐπεὶ γὰρ ὡς ἐπὶ τὸ πλῆ–
44314   4.28.21.28 : θος εὐτελεῖς ἀνθρωπίσκοι καὶ τὸ τῶν κατεαγότων καὶ
44315   4.28.21.29 : γυννίδων φῦλον εἰς τὴν ἐρίων ἐργασίαν καταφέρεται ζήλῳ
44316   4.28.21.30 : θηλύτητος, οὐ δοκεῖ κατὰ τὸν ἀληθινώτερον ἄνδρα τυγ–
44317   4.28.21.31 : χάνειν τὸ εἰς ταῦτα συγκαθιέναι· ὥστ´ ἔγωγε τάχ´ ἂν
44318   4.28.21.32 : οὐδ´ ἂν αὐτὸς συμβουλεύσαιμι τοῖς μὴ τελέαν παρεσχη–
44319   4.28.21.33 : μένοις πίστιν ὑπὲρ τῆς ἑαυτῶν ἀρρενότητος καὶ σωφρο–
44320   4.28.21.34 : σύνης ἅπτεσθαι τοιοῦδέ τινος. εἰ μέντοι διὰ τοιοῦδε
44321   4.28.21.35 : βίου πεποιήκοι τις [ἂν] ἑαυτὸν πάσης ὑπονοίας ἀτόπου
44322   4.28.21.36 : καθαρεύοντα, τί κωλύσει καὶ κατὰ ταῦτα τῇ γυναικὶ κοι–
44323   4.28.21.37 : νωνῆσαι τὸν ἄνδρα; τῶν μὲν γὰρ ἄλλων κατοικιδίων ἔρ–
44324   4.28.21.38 : γων μὴ καὶ τὸ πλέον ἀνδράσι προσήκειν ἡγητέον ἤπερ
44325   4.28.21.39 : γυναιξίν; ἔστι γὰρ καματωδέστερα καὶ ῥώμης δεόμενα
44326   4.28.21.40 : σωματικῆς, οἷον ἀλέσαι καὶ σταῖς μάξαι διασχίσαι τε
44327   4.28.21.41 : ξύλα καὶ ὕδωρ ἀνιμῆσαι καὶ σκεύη μεταθεῖναι καὶ δια– 
44328   4.28.21.42 : τινάξαι στρώματα καὶ πᾶν τὸ τούτοις παραπλήσιον. καὶ
44329   4.28.21.43 : τὰ μὲν ὑπὲρ ἀνδρῶν ἀποχρῴη ἄν· ἐπιμετρῆσαι δέ τι καὶ
44330   4.28.21.44 : τὴν γυναῖκα πρέπον, ὥστε μὴ τῆς ταλασίας κοινωνεῖν
44331   4.28.21.45 : μόνον ταῖς θεραπαίναις, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἔργων τῶν
44332   4.28.21.46 : ἐπανδροτέρων. καὶ γὰρ σιτοπονίας ἅψασθαι κατὰ τὴν
44333   4.28.21.47 : ἐλευθέραν εἶναί μοι δοκεῖ καὶ ὕδωρ ἀνιμῆσαι 〈καὶ〉 πῦρ
44334   4.28.21.48 : ἀνακαῦσαι καὶ κλίνην καταστρῶσαι καὶ πᾶν τὸ τούτοις
44335   4.28.21.49 : ἐοικός. πολὺ δ´ ἂν ἀνδρὶ φαίνοιτο καλλίων τῷ γε ἑαυτῆς,
44336   4.28.21.50 : καὶ μάλιστα νεᾶνις οὖσα καὶ μηδέπω τετρυμένη κυοφο–
44337   4.28.21.51 : ρίαις, εἰ καὶ τρύγης ἀμπέλων αὐτουργοῦσα συμμετάσχοι
44338   4.28.21.52 : καὶ συλλογῆς ἐλαιῶν, εἰ δὲ παρείκοι, καὶ σπόρου καὶ ἀρό–
44339   4.28.21.53 : σεως καὶ παραδόσεως ἐργαλείων τοῖς σκάπτουσιν ἢ φυ–
44340   4.28.21.54 : τεύουσιν. τοῦτον γὰρ τὸν τρόπον ἕνεκα τῶν ἔργων οἶκος
44341   4.28.21.55 : προστατούμενος ὑπ´ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἄριστ´ ἄν μοι
44342   4.28.21.56 : δοκεῖ κατά γε ταῦτα διεξάγεσθαι.
44343   4.28.22.1 : Ξενοφῶντος Ἀπομνημονευμάτων γʹ ( 8,8–10).
44344   4.28.22.2 : Καὶ οἰκίας δὲ λέγων τὰς αὐτὰς καλάς τε εἶναι καὶ χρη– 
44345   4.28.22.3 : σίμους παιδεύειν ἔμοιγε ἐδόκει οἵας χρὴ οἰκοδομεῖσθαι.
44346   4.28.22.4 : ἐπεσκόπει δὲ ὧδε. Ἆρά γε τὸν μέλλοντα οἰκίαν οἵαν δεῖ
44347   4.28.22.5 : ἔχειν τοῦτο δεῖ μηχανᾶσθαι, ὅπως ἡδίστη τε ἐνδιαιτᾶσθαι
44348   4.28.22.6 : καὶ χρησιμωτάτη ἔσται; τούτου δὲ ὁμολογουμένου· Οὐκοῦν
44349   4.28.22.7 : ἡδὺ μὲν θέρους ψυχεινὴν ἔχειν, ἡδὺ δὲ χειμῶνος ἀλεεινήν;
44350   4.28.22.8 : ἐπειδὴ δὲ καὶ τοῦτο συμφαῖεν· Οὐκοῦν ἐν ταῖς πρὸς με–
44351   4.28.22.9 : σημβρίαν βλεπούσαις οἰκίαις, τοῦ μὲν χειμῶνος ὁ ἥλιος
44352   4.28.22.10 : εἰς τὰς παραστάδας ὑπολάμπει, τοῦ δὲ θέρους ὑπὲρ ἡμῶν
44353   4.28.22.11 : αὐτῶν καὶ τῶν στεγῶν πορευόμενος σκιὰν παρέχει. οὐκοῦν,
44354   4.28.22.12 : εἴ γε καλῶς ἔχει ταῦτα οὕτω γίγνεσθαι, οἰκοδομεῖν δεῖ
44355   4.28.22.13 : ὑψηλότερα μὲν τὰ πρὸς μεσημβρίαν, ἵνα ὁ χειμερινὸς
44356   4.28.22.14 : ἥλιος μὴ ἀποκλείηται, χθαμαλώτερα δὲ τὰ πρὸς ἄρκτον,
44357   4.28.22.15 : ἵνα μὴ οἱ ψυχροὶ παρεμπίπτωσιν ἄνεμοι· ὡς δὲ συνελόντι
44358   4.28.22.16 : εἰπεῖν, ὅποι πάσας ὥρας αὐτός τε ἂν ἥδιστα καταφεύγοι
44359   4.28.22.17 : καὶ τὰ ὄντα ἀσφαλέστατα τιθοῖτο, αὕτη ἂν εἰκότως ἡδίσ–
44360   4.28.22.18 : τη τε καὶ καλλίστη οἴκησις εἴη· γραφαὶ δὲ καὶ ποικιλίαι
44361   4.28.22.19 : πλείονας εὐφροσύνας ἀποστεροῦσιν ἢ παρέχουσι. ναοῖς
44362   4.28.22.20 : γε μὴν καὶ βωμοῖς χώραν ἔφη εἶναι πρεπωδεστάτην,
44363   4.28.22.21 : ἥτις ἀσφαλεστάτη οὖσα ἀστιβεστάτη εἴη· ἡδὺ μὲν γὰρ
44364   4.28.22.22 : ἰδόντας προσεύξασθαι, ἡδὺ δὲ ἁγνῶς ἔχοντας προσιέναι. 
44365   4.28.23.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ Οἰκονομικοῦ ( 6,4–5).
44366   4.28.23.2 : Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Σωκράτης, ἐπιστήμης μέν τινος ἐδόκει
44367   4.28.23.3 : ἡμῖν ὄνομα εἶναι ἡ οἰκονομία, ἡ δ´ ἐπιστήμη αὕτη ἐφαί–
44368   4.28.23.4 : νετο ᾗ οἴκους αὔξειν δύνανται ἄνθρωποι, οἶκος δ´ ἡμῖν
44369   4.28.23.5 : ἐφαίνετο ὅπερ κτῆσις ἡ σύμπασα, κτῆσιν δὲ τοῦτο ἔφαμεν
44370   4.28.23.6 : εἶναι ὅ τι ἑκάστῳ εἴη ὠφέλιμον εἰς τὸν βίον, ὠφέλιμα δὲ
44371   4.28.23.7 : πάντα εὑρίσκετο ὁπόσοις τις ἐπίσταιτο χρῆσθαι. πάσας
44372   4.28.23.8 : μὲν οὖν τὰς ἐπιστήμας οὔτε μαθεῖν ἡμῖν οἷον τε ἐδόκει
44373   4.28.23.9 : εἶναι, συναπεδοκιμάζομέν τε ταῖς πόλεσι τὰς βαναυσικὰς
44374   4.28.23.10 : καλουμένας τέχνας, ὅτι καὶ τὰ σώματα λυμαίνεσθαι δο–
44375   4.28.23.11 : κοῦσι καὶ τὰς ψυχὰς καταγνύναι. 
44376   4.29a.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ. ΟΤΙ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΟΙ ΚΑΤ´ ΑΡΕΤΗΝ ΖΩΝΤΕΣ, ΚΑΝ
44377   4.29a.t.2 : ΜΗ ΛΑΜΠΡΩΝ ΩΣΙ ΓΕΓΟΝΟΤΕΣ ΠΑΤΕΡΩΝ [ΑΓΑΘΟΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ].}1
44378   4.29a.1.1 : Εὐριπίδου Δίκτυι (fr. 336 N. 2).
44379   4.29a.1.2 : Εἰς δ´ εὐγένειαν ὀλίγ´ ἔχω φράσαι καλά.
44380   4.29a.1.3 : ὁ μὲν γὰρ ἐσθλὸς εὐγενὴς ἔμοιγ´ ἀνήρ,
44381   4.29a.1.4 : ὁ δ´ οὐ δίκαιος, κἂν ἀμείνονος πατρὸς
44382   4.29a.1.5 : Ζηνὸς πεφύκῃ, δυσγενὴς εἶναι δοκεῖ.
44383   4.29a.2.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρῳ (fr. 52 N. 2).
44384   4.29a.2.2 : {ΧΟΡ.} Περισσόμυθος ὁ λόγος, εὐγένειαν εἰ
44385   4.29a.2.3 : βρότειον εὐλογήσομεν. τὸ γὰρ πάλαι
44386   4.29a.2.4 : καὶ πρῶτον ὅτ´ ἐγενόμεθ´ ὁμοίαν
44387   4.29a.2.5 : χθὼν ἅπασιν ἐξεπαίδευσεν ὄψιν,
44388   4.29a.2.6 : διὰ δ´ ἔκρινεν ἁ τεκοῦσα γᾶ βροτούς. 
44389   4.29a.2.7 : ἴδιον οὐδὲν ἔσχομεν· μία δὲ γονὰ
44390   4.29a.2.8 : τό τ´ εὐγενὲς καὶ τὸ δυσγενές.
44391   4.29a.2.9 : νόμῳ δὲ γαῦρον αὐτὸ κραίνει χρόνος.
44392   4.29a.2.10 : τὸ φρόνιμον εὐγένεια καὶ τὸ συνετόν.
44393   4.29a.2.11 : ὁ 〈δὲ〉 θεὸς δίδωσιν, οὐχ ὁ πλοῦτος ...
44394   4.29a.3.1 : Ἀστυδάμαντος (fr. 8 p. 780 N. 2).
44395   4.29a.3.2 : Γένους δ´ ἔπαινός ἐστιν ἀσφαλέστατος
44396   4.29a.3.3 : κατ´ ἄνδρ´ ἐπαινεῖν, ὅστις ἂν δίκαιος ᾖ
44397   4.29a.3.4 : τρόπους τ´ ἄριστος, τοῦτον εὐγενῆ καλεῖν.
44398   4.29a.3.5 : † ἐν ἑκατόν ἐστιν εὑρεῖν ἄνδρ´ ἕνα,
44399   4.29a.3.6 : κεἰ τοῦτον οἱ ζητοῦντες εἰσὶ μύριοι.
44400   4.29a.4.1 : Εὐριπίδου Ἠλέκτρα ( 383–390).
44401   4.29a.4.2 : Οὐ μὴ φρονήσεθ´, οἳ κενῶν δοξασμάτων
44402   4.29a.4.3 : πλήρεις πλανᾶσθε, τῇ δ´ ὁμιλίᾳ βροτοὺς
44403   4.29a.4.4 : κρινεῖτε καὶ τοῖς ἤθεσιν τοὺς εὐγενεῖς;
44404   4.29a.4.5 : οἱ γὰρ τοιοίδε τὰς πόλεις οἰκοῦσιν εὖ
44405   4.29a.4.6 : καὶ δώμαθ´· αἱ δὲ σάρκες αἱ κεναὶ βροτῶν
44406   4.29a.4.7 : ἀγάλματ´ ἀγορᾶς εἰσιν. οὐδὲ γὰρ δόρυ
44407   4.29a.4.8 : μᾶλλον βραχίων σθεναρὸς ἀσθενοῦς μένει· 
44408   4.29a.4.9 : ἐν τῇ φύσει δὲ τοῦτο κἀν εὐψυχίᾳ.
44409   4.29a.5.1 : Θεοδέκτου (fr. 15 p. 806 N. 2).
44410   4.29a.5.2 : Ἐγὼ μὲν οὔποτ´ εὐγένειαν ᾔνεσα
44411   4.29a.5.3 : τὴν προστάταισι χρωμένην ἀναξίοις.
44412   4.29a.6.1 : Ἐπιχάρμου.
44413   4.29a.6.2 : ***
44414   4.29a.6a.1 : (Menandri fr. 533 K.)
44415   4.29a.6a.2 : Ἀπολεῖ με τὸ γένος· μὴ λέγ´, εἰ φιλεῖς ἐμέ,
44416   4.29a.6a.3 : μῆτερ, ἐφ´ ἑκάστῳ τὸ γένος· οἷς ἂν 〈τῇ〉 φύσει
44417   4.29a.6a.4 : ἀγαθὸν ὑπάρχῃ μηδὲν οἰκεῖον προσόν,
44418   4.29a.6a.5 : ἐκεῖσε καταφεύγουσιν, εἰς τὰ μνήματα
44419   4.29a.6a.6 : καὶ τὸ γένος, ἀριθμοῦσίν τε τοὺς πάππους ὅσοι.
44420   4.29a.6a.7 : οὐδ´ ἕνα δ´ ἔχοις ἰδεῖν ἂν οὐδ´ εἰπεῖν ὅτῳ
44421   4.29a.6a.8 : οὐκ εἰσὶ πάπποι· πῶς γὰρ ἐγένοντ´ 〈ἄν〉 ποτε;
44422   4.29a.6a.9 : εἰ μὴ λέγειν δ´ ἔχουσι τούτους διά τινα
44423   4.29a.6a.10 : τόπου μεταβολὴν ἢ φίλων ἐρημίαν,
44424   4.29a.6a.11 : τί τῶν λεγόντων εἰσὶ δυσγενέστεροι;
44425   4.29a.6a.12 : ὃς ἂν εὖ γεγονὼς ᾖ τῇ φύσει πρὸς τἀγαθά,
44426   4.29a.6a.13 : κἂν Αἰθίοψ ᾖ, μῆτερ, ἐστὶν εὐγενής. 
44427   4.29a.6a.14 : Σκύθης τις. ὄλεθρος· ὁ δ´ Ἀνάχαρσις οὐ Σκύθης;
44428   4.29a.7.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρῳ (fr. 53 N. 2).
44429   4.29a.7.2 : Οὐκ ἔστιν ἐν κακοῖσιν εὐγένεια,
44430   4.29a.7.3 : παρ´ ἀγαθοῖσι δ´ ἀνδρῶν.
44431   4.29a.8.1 : Εὐριπίδου Ἰνώ (fr. 414 N. 2).
44432   4.29a.8.2 : Φειδώμεθ´ ἀνδρῶν εὐγενῶν, φειδώμεθα·
44433   4.29a.8.3 : κακοὺς δ´ ἀποπτύωμεν, ὥσπερ ἄξιοι.
44434   4.29a.9.1 : Εὐριπίδου Αἰγέως (fr. 9 N. 2).
44435   4.29a.9.2 : Ἦ που κρεῖσσον τῆς εὐγενίας
44436   4.29a.9.3 : τὸ καλῶς πράσσειν.
44437   4.29a.10.1 : Μενάνδρου Κνιδία (fr. 290 K.).
44438   4.29a.10.2 : Οὐδὲν γένους γένος γὰρ οἶμαι διαφέρειν.
44439   4.29a.10.3 : ἀλλ´ εἰ δικαίως ἐξετάσεις, καὶ γνήσιος
44440   4.29a.10.4 : ὁ χρηστός ἐστιν, ὁ δὲ πονηρὸς καὶ νόθος.
44441   4.29a.11.1 : Εὐριπίδου Μελανίππης (fr. 495, 40–43 N. 2).
44442   4.29a.11.2 : Ἐγὼ μὲν 〈οὖν〉 οὐκ οἶδ´ ὅπως [δὴ] σκοπεῖν χρεὼν 
44443   4.29a.11.3 : τὴν εὐγένειαν· τοὺς γὰρ ἀνδρείους φύσιν
44444   4.29a.11.4 : καὶ τοὺς δικαίους τῶν κενῶν δοξασμάτων,
44445   4.29a.11.5 : κἂν ὦσι δούλων, εὐγενεστέρους λέγω.
44446   4.29a.12.1 : Σοφοκλῆς Τηρεῖ (fr. 532 N. 2).
44447   4.29a.12.2 : Ἓν φῦλον ἀνθρώπων μί´ ἔδειξε πατρὸς
44448   4.29a.12.3 : καὶ ματρὸς ἡμᾶς ἁμέρα τοὺς πάντας· οὐδεὶς
44449   4.29a.12.4 : ἔξοχος ἄλλος ἔβλαστεν ἄλλου.
44450   4.29a.12.5 : βόσκει δὲ τοὺς μὲν μοῖρα δυσαμερίας,
44451   4.29a.12.6 : τοὺς δ´ ὄλβος ἡμῶν, τοὺς δὲ δουλείας ⚒––
44452   4.29a.12.7 : –⚒⚒– ζυγὸν ἔσχ´ ἀνάγκας.
44453   4.29a.13.1 : Βίωνος.
44454   4.29a.13.2 : Ἀντίγονος ὁ βασιλεὺς Βίωνα τὸν φιλόσοφον διαβλη–
44455   4.29a.13.3 : θέντα ὡς δυσγενῆ ἤρετο
44456   4.29a.13.4 : τίς; πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πτόλις ἠδὲ τοκῆες;
44457   4.29a.13.5 : κἀκεῖνος εἶπεν ’ἀλλ´ ὀρθῶς 〈οἶμαί ς´〉, ὦ βασιλεῦ, ὅταν
44458   4.29a.13.6 : τοξοτῶν χρείαν ἔχῃς, οὐκ ἐρωτῶντα τὸ γένος, ἀλλὰ τι–
44459   4.29a.13.7 : θέντα τὸν σκοπὸν τοὺς ἀρίστους τοξευτὰς παραλαμβά– 
44460   4.29a.13.8 : νειν· οὕτως οὖν καὶ ἐπὶ τῶν φίλων ἐξέταζε οὐ πόθεν εἰσίν,
44461   4.29a.13.9 : ἀλλὰ τίνες.‘
44462   4.29a.14.1 : Σωστράτου.
44463   4.29a.14.2 : Σώστρατος ὁ αὐλητὴς ὀνειδιζόμενος ὑπό τινος ἐπὶ τῷ
44464   4.29a.14.3 : γονέων ἀσήμων εἶναι εἶπε ’καὶ μὴν διὰ τοῦτο ὤφειλον
44465   4.29a.14.4 : μᾶλλον θαυμάζεσθαι, ὅτι ἀπ´ ἐμοῦ τὸ γένος ἄρχεται‘.
44466   4.29a.15.1 : Ἰφικράτους.
44467   4.29a.15.2 : Ἰφικράτης ὀνειδιζόμενος εἰς δυσγένειαν ’ἐγὼ ἄρξω‘
44468   4.29a.15.3 : εἶπε ’τοῦ γένους.‘
44469   4.29a.16.1 : Ἀναχάρσιδος.
44470   4.29a.16.2 : Ἀνάχαρσις ὀνειδιζόμενος ὑπό τινος ὅτι Σκύθης ἐστὶν
44471   4.29a.16.3 : εἶπε ’τῷ γένει, ἀλλ´ οὐ τῷ τρόπῳ‘.
44472   4.29a.17.1 : Ἐκ τῆς Φαλάριδος Ἀξιόχῳ ἐπιστολῆς (p. 444 Herch.).
44473   4.29a.17.2 : Σεμνύνεσθαι μὲν ὥσπερ ἄλλῳ τινὶ τῶν καλῶν ἐπ´ εὐ–
44474   4.29a.17.3 : γενείᾳ οὐκ ἀπεικός ἐστιν. ἐγὼ δὲ μίαν εὐγένειαν ἀρετὴν
44475   4.29a.17.4 : οἶδα, τὰ δὲ ἄλλα πάντα τύχην. καὶ γένοιτ´ ἂν ὁ μὲν ἐκ 
44476   4.29a.17.5 : φαύλων ἀγαθὸς καὶ βασιλέων καὶ πάντων εὐγενέστερος,
44477   4.29a.17.6 : ὁ δὲ ἐξ ἀγαθῶν φαῦλος αὐτός τε αὑτοῦ καὶ τῶν ταπει–
44478   4.29a.17.7 : νοτάτων δυσγενέστερος. ὥστε ψυχῆς ἔπαινον αὔχει, μὴ
44479   4.29a.17.8 : προγόνων τεθνηκυῖαν εἰς ἀδοξοτέρους εὐγένειαν.
44480   4.29a.18.1 : Δημοκρίτου (fr. 57 Diels. 2).
44481   4.29a.18.2 : Κτηνέων μὲν εὐγένεια ἡ τοῦ σκήνεος εὐθένεια, ἀνθρώ–
44482   4.29a.18.3 : πων δὲ ἡ τοῦ ἤθεος εὐτροπίη.
44483   4.29a.19.1 : Διογένους.
44484   4.29a.19.2 : Πυνθανομένου τινὸς τίνες τῶν ἀνθρώπων εὐγενέστα–
44485   4.29a.19.3 : τοι, ’οἱ καταφρονοῦντες‘ εἶπε ’πλούτου, δόξης, ἡδονῆς, ζωῆς,
44486   4.29a.19.4 : τῶν δὲ ἐναντίων ὑπεράνω ὄντες πενίας, ἀδοξίας, πόνου,
44487   4.29a.19.5 : θανάτου‘.
44488   4.29a.20.1 : Σωκράτους.
44489   4.29a.20.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τί εὐγένεια, ’εὐκρασία‘ ἔφη ’ψυ–
44490   4.29a.20.3 : χῆς καὶ σώματος‘.
44491   4.29a.21.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Κατὰ εὐγενείας. 
44492   4.29a.21.2 : Τί γὰρ ἄλλο νομίζομεν εἶναι τὴν εὐγένειαν, εἰ μὴ πα–
44493   4.29a.21.3 : λαιὸν πλοῦτον ἢ παλαιὰν δόξαν, οὐδέτερον ἐφ´ ἡμῖν
44494   4.29a.21.4 : ὄν, ἀλλὰ τὰ μὲν τύχης ἀδήλου τὰ δ´ ἀκρασίας χάριν ἀν–
44495   4.29a.21.5 : θρωπίνης; ὥστ´ ἐκ δυεῖν ἀλλοτρίων κρέμαται τὸ πεφυση–
44496   4.29a.21.6 : μένον ὄνομα ἡ εὐγένεια. καὶ ὁ πλοῦτος μὲν οὐχ ὁμοίους
44497   4.29a.21.7 : αὐτῷ τοὺς γεννηθέντας ποιεῖ, ἀλλ´ ὁ ἐξ ἀρετῆς γεννηθεὶς
44498   4.29a.21.8 : εἰκονίζεται, τῶν ἐπὶ τῆς ψυχῆς δικαίων εἰς τοὺς ἐκγόνους
44499   4.29a.21.9 : διαχεομένων· καὶ τοῦτ´ ἔστιν ἡ ὄντως εὐγένεια, ὁμοίωσις
44500   4.29a.21.10 : δικαιοσύνης.
44501   4.29a.22.1 : Ἐν ταὐτῷ.
44502   4.29a.22.2 : Ἆρ´ οὖν εὐγενέστερος ἦν ὁ Μίδου πλοῦτος τῆς Ἀρισ–
44503   4.29a.22.3 : τείδου πενίας; καίτοι ὁ μὲν οὐδ´ ἐντάφια καταλιπών, τῷ
44504   4.29a.22.4 : δὲ Φρυγὶ πάντ´ ἂν ἐδύνατο εἶναι τάφος. ἀλλ´ οὐκ ἐν πλου–
44505   4.29a.22.5 : σίῳ τὸ εὐγενές. πυρὸς ἔχει τινὰ τρόπον πᾶσα πονηρία.
44506   4.29a.22.6 : ἀμφότερα χωρὶς τροφῆς ἀφανίζεται σβεννύμενα. ἡ δὲ Σω–
44507   4.29a.22.7 : κράτους ἀδοξία, μαίας καὶ ἑρμογλύφου πατρός, οὐκ ἦν
44508   4.29a.22.8 : εὐγενεστέρα τῆς Σαρδαναπάλλου δόξης; μὴ σύ γε νομίζεις
44509   4.29a.22.9 : ὅτι Ξέρξης εὐγενέστερος ἦν Κυνεγείρου; καίτοι ὁ μὲν
44510   4.29a.22.10 : ὑπὲρ τῆς ἰδίας πατρίδος ἀπεκόπη τὴν χεῖρα, ὁ δ´ ὑπὲρ
44511   4.29a.22.11 : τοῦ ζῆν ἔφυγεν, ἀντὶ τῆς μεγάλης βασιλείας μεγάλην περι–
44512   4.29a.22.12 : κείμενος δειλίαν.
44513   4.29a.23.1 : Σωκράτους. 
44514   4.29a.23.2 : Οὔτε σῖτον ἄριστον 〈τὸν〉 ἐκ τοῦ καλλίστου πεδίου κρί–
44515   4.29a.23.3 : νομεν, ἀλλὰ τὸν εὔθετον πρὸς τὴν τροφήν, οὔτε ἄνδρα
44516   4.29a.23.4 : σπουδαῖον ἢ φίλον εὔνουν τὸν ἐξ ἐπιφανοῦς ὄντα γένους,
44517   4.29a.23.5 : ἀλλὰ τὸν ὑπάρχοντα τῷ τρόπῳ κρείττονα.
44518   4.29a.24.1 : Ἐκ τοῦ Ἀριστοτέλους Περὶ εὐγενείας (fr. 91 Rose).
44519   4.29a.24.2 : Ὅλως δὲ περὶ εὐγενείας ἐγὼ ἀπορῶ, τίνας χρὴ καλεῖν
44520   4.29a.24.3 : τοὺς εὐγενεῖς. Εἰκότως γ´, ἔφην, τοῦτο σὺ διαπορῶν· καὶ
44521   4.29a.24.4 : γὰρ παρὰ τῶν πολλῶν καὶ μᾶλλον παρὰ τῶν σοφῶν τὰ
44522   4.29a.24.5 : μὲν ἀμφισβητεῖται τὰ δ´ οὐ λέγεται σαφῶς, εὐθὺς τὰ περὶ
44523   4.29a.24.6 : τῆς δυνάμεως. λέγω δὲ τοῦτο, πότερον τῶν τιμίων ἐστὶ καὶ
44524   4.29a.24.7 : σπουδαίων ἤ, καθάπερ Λυκόφρων ὁ σοφιστὴς ἔγραψε,
44525   4.29a.24.8 : κενόν τι πάμπαν. ἐκεῖνος γὰρ ἀντιπαραβάλλων ἑτέροις
44526   4.29a.24.9 : ἀγαθοῖς αὐτήν ’εὐγενείας μὲν οὖν‘ φησίν ’ἀφανὲς τὸ κάλ–
44527   4.29a.24.10 : λος, ἐν λόγῳ δὲ τὸ σεμνόν, ὡς πρὸς δόξαν οὖσαν τὴν
44528   4.29a.24.11 : αἵρεσιν αὐτῆς, κατὰ δ´ ἀλήθειαν οὐθὲν διαφέροντας τοὺς
44529   4.29a.24.12 : ἀγενεῖς τῶν εὐγενῶν‘.
44530   4.29a.25.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 92 Rose). 
44531   4.29a.25.2 : Ἀμφισβητεῖται δὲ καθάπερ καὶ περὶ τοῦ πηλίκον ἀγα–
44532   4.29a.25.3 : θόν ἐστιν, οὕτω καὶ τίνας δεῖ καλεῖν εὐγενεῖς. οἱ μὲν
44533   4.29a.25.4 : γὰρ τοὺς ἐξ ἀγαθῶν γονέων εὐγενεῖς εἶναι νομίζουσι,
44534   4.29a.25.5 : καθάπερ καὶ Σωκράτης· διὰ γὰρ τὴν Ἀριστείδου ἀρετὴν
44535   4.29a.25.6 : καὶ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ γενναίαν εἶναι. Σιμωνίδην δέ
44536   4.29a.25.7 : φασιν ἀποκρίνασθαι διερωτώμενον τίνες εὐγενεῖς, τοὺς
44537   4.29a.25.8 : ἐκ πάλαι πλουσίων φάναι· καίτοι κατὰ τοῦτον τὸν λόγον
44538   4.29a.25.9 : οὐκ ὀρθῶς ἐπιτιμῶσιν Θεόγνις οὐδ´ ὁ ποιητὴς ὁ ποιή–
44539   4.29a.25.10 : σας ὡς ὅτι
44540   4.29a.25.11 : τὴν μὲν εὐγένειαν αἰνοῦσιν βροτοί,
44541   4.29a.25.12 : μᾶλλον δὲ κηδεύουσι τοῖσι πλουσίοις.
44542   4.29a.25.13 : ἢ πρὸς Διὸς οὐχ αἱρετώτερος ὁ πλουτῶν αὐτὸς ἢ οὗ ὁ
44543   4.29a.25.14 : πρόπαππος ἢ τῶν προγόνων τις πλούσιος ἦν, αὐτὸς δὲ
44544   4.29a.25.15 : πένης; Πῶς γὰρ οὔκ, εἶπε. Καὶ δέοι δ´ ἂν κηδεύειν τοῖς
44545   4.29a.25.16 : πλουσίοις μᾶλλον ἢ τοῖς εὐγενέσιν· εὐγενεῖς γὰρ οἱ πά–
44546   4.29a.25.17 : λαι, κρείττους δὲ οἱ νῦν. οὔκουν ὁμοίως κἄν τις ὑπολαμ–
44547   4.29a.25.18 : βάνῃ οὐ τοὺς εὐγενεῖς εἶναι τοὺς ἐκ πάλαι πλουσίων ἀλλὰ
44548   4.29a.25.19 : τοὺς ἐξ ἀγαθῶν πάλαι; κρείττων γὰρ ἂν δόξειεν ἀρχαίας
44549   4.29a.25.20 : ἀρετῆς πρόσφατος, καὶ μετέχειν μᾶλλον ἕκαστον πατρὸς
44550   4.29a.25.21 : ἢ προπάππου· αἱρετώτερον δ´ αὐτὸν εἶναι σπουδαῖον,
44551   4.29a.25.22 : ἀλλ´ οὐ τὸν πρόπαππον ἤ τινα τῶν ἄλλων προγόνων. 
44552   4.29a.25.23 : Ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις. Ἆρ´ οὖν οὐκ ἐπεὶ ἐν μηδετέρῳ τού–
44553   4.29a.25.24 : των ὁρῶμεν τὴν εὐγένειαν, σκεπτέον ἄλλον τρόπον; Τίνα
44554   4.29a.25.25 : τοῦτον; † ἐνίοτε Σκεπτέον δή, ἔφη. Τὸ εὖ σημαίνει τι
44555   4.29a.25.26 : δήπου τῶν ἐπαινετῶν καὶ σπουδαίων, οἷον τὸ ’εὐπρόσω–
44556   4.29a.25.27 : πον‘ καὶ τὸ ’εὐόφθαλμον‘· ἀγαθὸν γάρ τι ἢ καλὸν ση–
44557   4.29a.25.28 : μαίνει κατὰ τοῦτον τὸν λόγον. Πάνυ γ´, εἶπεν. Οὐκοῦν
44558   4.29a.25.29 : εὐπρόσωπον μέν ἐστι τὸ ἔχον ἀρετὴν προσώπου, εὐόφ–
44559   4.29a.25.30 : θαλμον δὲ τὸ ὀφθαλμοῦ ἀρετήν; Οὕτως, εἶπεν. Ἀλλὰ
44560   4.29a.25.31 : μὴν ἔστι γένος τὸ μὲν σπουδαῖον, τὸ δὲ φαῦλον ἀλλ´ οὐ
44561   4.29a.25.32 : σπουδαῖον. Πάνυ γ´, εἶπεν. Σπουδαῖον δέ γέ φαμεν ἕκασ–
44562   4.29a.25.33 : τον κατὰ τὴν αὐτοῦ ἀρετὴν εἶναι, ὥστε καὶ γένος σπου–
44563   4.29a.25.34 : δαῖον ὡσαύτως. Οὕτως, εἶπε. Δῆλον ἄρ´, ἔφην, ὅτι
44564   4.29a.25.35 : ἔστιν ἡ εὐγένεια ἀρετὴ γένους.
44565   4.29a.26.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἀλκιβιάδου αʹ (p. 120 D–122 A).
44566   4.29a.26.2 : Πότερον εἰκὸς ἀμείνους γίγνεσθαι φύσεις ἐν γενναίοις
44567   4.29a.26.3 : γένεσιν ἢ μή; {—}Δῆλον ὅτι ἐν γενναίοις. {—}Οὐκοῦν τοὺς
44568   4.29a.26.4 : εὖ φύντας, ἢν καὶ εὖ τραφῶσιν, οὕτω τελέους γίγνεσθαι
44569   4.29a.26.5 : πρὸς ἀρετήν; {—}Ἀνάγκη. {—}Σκεψώμεθα δή, τοῖς ἐκείνων
44570   4.29a.26.6 : τὰ ἡμέτερα ἀντιτιθέντες, πρῶτον μὲν εἰ δοκοῦσι φαυλοτέ–
44571   4.29a.26.7 : ρων γενῶν εἶναι οἱ Λακεδαιμονίων καὶ Περσῶν βασι–
44572   4.29a.26.8 : λεῖς. ἢ οὐκ ἴσμεν ὡς οἱ μὲν Ἡρακλέους, οἱ δ´ Ἀχαι–
44573   4.29a.26.9 : μένους ἔκγονοι, τὸ δὲ Ἡρακλέους γένος καὶ τὸ Ἀχαιμένους
44574   4.29a.26.10 : εἰς Περσέα τὸν Διὸς ἀναφέρεται; {—}Καὶ γὰρ τὸ ἡμέτερον, 
44575   4.29a.26.11 : ὦ Σώκρατες, εἰς Εὐρυσάκην, τὸ δὲ Εὐρυσάκους εἰς Δία. {—}
44576   4.29a.26.12 : Καὶ γὰρ τὸ ἡμέτερον, ὦ γενναῖε Ἀλκιβιάδη, εἰς Δαίδα–
44577   4.29a.26.13 : λον, ὁ δὲ Δαίδαλος εἰς Ἥφαιστον τὸν Διός. ἀλλὰ τὰ
44578   4.29a.26.14 : μὲν τούτων ἀπ´ αὐτῶν ἀρξάμενα βασιλεῖς εἰσιν ἐκ βασι–
44579   4.29a.26.15 : λέων μέχρι Διός, οἱ μὲν Ἄργους τε καὶ Λακεδαίμονος,
44580   4.29a.26.16 : οἱ δὲ τῆς Περσίδος ἀεί, πολλάκις δὲ καὶ τῆς Ἀσίας, ὥσ–
44581   4.29a.26.17 : περ καὶ νῦν· ἡμεῖς δὲ αὐτοί τε ἰδιῶται καὶ οἱ πατέρες.
44582   4.29a.26.18 : εἰ δὲ καὶ τοῦ προγόνου σε δέοι τὴν πατρίδα Εὐρυσάκους
44583   4.29a.26.19 : ἐπιδεῖξαι ἢ τὴν Αἰακοῦ τοῦ ἔτι προτέρου Αἴγιναν Ἀρτα–
44584   4.29a.26.20 : ξέρξῃ τῷ Ξέρξου, πόσον δὴ οἴει γέλωτα ὀφλεῖν; ἀλλ´ ὅρα
44585   4.29a.26.21 : μὴ τῷ τοῦ γένους ὄγκῳ ἐλαττώμεθα τῶν ἀνδρῶν καὶ τῇ
44586   4.29a.26.22 : ἄλλῃ τροφῇ. ἢ οὐκ ᾔσθησαι τοῖς τε Λακεδαιμονίων βα–
44587   4.29a.26.23 : σιλεῦσιν ὡς μεγάλα τὰ ὑπάρχοντα, ὧν αἱ γυναῖκες δημο–
44588   4.29a.26.24 : σία φυλάττονται ὑπὸ τῶν ἐφόρων, ὅπως εἰς δύναμιν μὴ
44589   4.29a.26.25 : λάθῃ ἐξ ἄλλου γενόμενος βασιλεὺς ἢ ἐξ Ἡρακλειδῶν; ὁ
44590   4.29a.26.26 : δὲ Περσῶν τοσοῦτον ὑπερβάλλει, ὥστ´ οὐδεὶς ὑποψίαν
44591   4.29a.26.27 : ἔχει ὡς ἐξ ἄλλου ἂν βασιλεὺς γένοιτο ἢ ἐξ αὐτοῦ· διὸ οὐ
44592   4.29a.26.28 : φρουρεῖται ἡ βασιλέως γυνὴ ἀλλ´ ἢ ὑπὸ φόβου. ἐπειδὰν
44593   4.29a.26.29 : δὲ γένηται ὁ παῖς ὁ πρεσβύτατος, οὗπερ ἡ ἀρχή, ἑορτά–
44594   4.29a.26.30 : ζουσι πάντες οἱ ἐν τῇ βασιλέως, ὧν ἂν ἄρχῃ. μετὰ τοῦτο 
44595   4.29a.26.31 : τρέφεται ὁ παῖς, οὐχ ὑπὸ γυναικὸς τροφοῦ ὀλίγου ἀξίας,
44596   4.29a.26.32 : ἀλλ´ ὑπὸ εὐνούχων οἳ ἂν δοκῶσι τῶν περὶ βασιλέα ἄρισ–
44597   4.29a.26.33 : τοι εἶναι· οἷς τἄλλα προστέτακται ἐπιμέλεσθαι τοῦ γε–
44598   4.29a.26.34 : νομένου, καὶ ὅπως ὅτι κάλλιστος ἔσται μηχανᾶσθαι, ἀνα–
44599   4.29a.26.35 : πλάττοντας τὰ μέλη τοῦ παιδὸς καὶ κατορθοῦντας· καὶ
44600   4.29a.26.36 : ταῦτα δρῶντες ἐν μεγάλῃ τιμῇ εἰσιν. ἐπειδὰν δὲ ἑπταε–
44601   4.29a.26.37 : τεῖς γένωνται οἱ παῖδες, ἐπὶ τοὺς ἵππους καὶ ἐπὶ τοὺς
44602   4.29a.26.38 : τούτων διδασκάλους φοιτῶσιν, καὶ ἐπὶ τὰς θήρας ἄρχον–
44603   4.29a.26.39 : ται ἰέναι. δὶς δ´ ἑπτὰ γενόμενον ἐτῶν τὸν παῖδα παρα–
44604   4.29a.26.40 : λαμβάνουσιν οὓς ἐκεῖνοι βασιλείους παιδαγωγοὺς ὀνομά–
44605   4.29a.26.41 : ζουσιν· εἰσὶ δὲ ἐξειλεγμένοι Περσῶν οἱ ἄριστοι δόξαντες
44606   4.29a.26.42 : ἐν ἡλικίᾳ τέτταρες, ὅ τε σοφώτατος καὶ ὁ δικαιότατος
44607   4.29a.26.43 : καὶ ὁ σωφρονέστατος καὶ ὁ ἀνδρειότατος. ὧν ὁ μὲν μα–
44608   4.29a.26.44 : γείαν τε διδάσκει τὴν Ζωροάστρου τοῦ Ὡρομάζου· ἔστι
44609   4.29a.26.45 : πλάττοντας τὰ μέλη τοῦ παιδὸς καὶ κατορθοῦντας· καὶ
44610   4.29a.26.46 : ὁ δὲ δικαιότατος ἀληθεύειν διὰ παντὸς τοῦ βίου, ὁ δὲ
44611   4.29a.26.47 : σωφρονέστατος μηδὲ ὑπὸ μιᾶς ἄρχεσθαι τῶν ἡδονῶν, ἵν´
44612   4.29a.26.48 : ἐλεύθερος εἶναι ἐθίζηται καὶ ὄντως βασιλεύς, ἄρχων
44613   4.29a.26.49 : πρῶτον τῶν ἐν αὑτῷ ἀλλὰ μὴ δουλεύων, ὁ δὲ ἀνδρειότατος
44614   4.29a.26.50 : ἄφοβον καὶ ἀδεᾶ παρασκευάζων, ὡς ὅταν δείσῃ δοῦλον ὄντα. 
44615   4.30.t.1 : {1ΟΤΙ ΟΥΚ ΑΕΙ ΤΟΙΣ ΕΥΓΕΝΕΣΙ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΟΙΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
44616   4.30.t.2 : ΕΟΙΚΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ.}1
44617   4.30.27.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνη (fr. 167 N. 2).
44618   4.30.27.2 : Ἡ γὰρ δόκησις πατράσι παῖδας εἰκέναι·
44619   4.30.27.3 : τὰ πολλὰ ταύτῃ γίγνεται τέκνων πέρι.
44620   4.30.28.1 : Φωκυλίδου ( 4 B.).
44621   4.30.28.2 : Καὶ τόδε Φωκυλίδου· τί πλέον, γένος εὐγενὲς εἶναι,
44622   4.30.28.3 : οἷς οὔτ´ ἐν μύθοις ἕπεται χάρις οὔτ´ ἐνὶ βουλῇ.
44623   4.30.29.1 : Σοφοκλῆς Τυρώ (fr. 606 N. 2).
44624   4.30.29.2 : {ΧΟΡ.} Πολλῶν δ´ ἐν πολυπληθίᾳ πέλεται
44625   4.30.29.3 : οὔτ´ ἀπ´ εὐγενέων ἐσθλὸς οὔτ´ ἀχρείων 
44626   4.30.29.4 : τὸ λίαν κακός· βροτῷ δὲ πιστὸν οὐδέν.
44627   4.30.30.1 : Μενάνδρου (fr. 533 K.).
44628   4.30.30.2 : Ἀπολεῖ με τὸ γένος· μὴ λέγ´, εἰ φιλεῖς ἐμέ,
44629   4.30.30.3 : μῆτερ, ἐφ´ ἑκάστῳ τὸ γένος. οἷς ἂν τῇ φύσει
44630   4.30.30.4 : ἀγαθὸν ὑπάρχῃ μηδὲν οἰκεῖον προσόν,
44631   4.30.30.5 : εἰς τοῦτο καταφεύγουσιν, εἰς τὰ μνήματα
44632   4.30.30.6 : καὶ τὸ γένος, ἀριθμοῦσίν τε τοὺς πάππους ὅσοι.
44633   4.30.30.7 : οὐδ´ ἕνα δ´ ἔχοις ἰδεῖν ἂν οὐδ´ ἐρεῖς ὅτῳ
44634   4.30.30.8 : οὐκ εἰσὶ πάπποι· πῶς γὰρ ἐγένοντ´ ἄν ποτε;
44635   4.30.30.9 : εἰ μὴ λέγειν δ´ ἔχουσι τούτους διά τινα
44636   4.30.30.10 : τόπου μεταβολὴν ἢ φίλων ἐρημίαν,
44637   4.30.30.11 : τί τῶν λεγόντων εἰσὶ δυσγενέστεροι;
44638   4.30.31.1 : Εὐριπίδου Μελεάγρῳ (fr. 527 N. 2).
44639   4.30.31.2 : Μόνον δ´ ἂν ἀντὶ χρημάτων οὐκ ἂν λάβοις
44640   4.30.31.3 : γενναιότητα κἀρετήν· καλὸς δέ τις
44641   4.30.31.4 : κἂν ἐκ πενήτων σωμάτων γένοιτο παῖς.
44642   4.30.32.1 : Σοφοκλῆς Αἴαντι ( 1093–96).
44643   4.29b.32.2 : Οὐκ ἄν ποτ´, ἄνδρες, ἄνδρα θαυμάσαιμ´ ἔτι,
44644   4.29b.32.3 : ὃς μηδὲν ὢν γοναῖσιν εἶθ´ ἁμαρτάνει,
44645   4.29b.32.4 : ὅθ´ οἱ δοκοῦντες εὐγενεῖς πεφυκέναι 
44646   4.29b.32.5 : τοιαῦθ´ ἁμαρτάνουσιν ἐν λόγοις ἔπη.
44647   4.29b.33.1 : Ἐπιχάρμου.
44648   4.29b.33.2 : ***
44649   4.29b.34.1 : (incerti poetae comici)
44650   4.29b.34.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδεὶς ἀποδεδειγμένος τόπος,
44651   4.29b.34.3 : ὃς ἢ πονηροὺς πάντας ἢ χρηστοὺς ποεῖ.
44652   4.29b.35.1 : (scaenici poetae ignoti)
44653   4.29b.35.2 : Ἡ φύσις ἑκάστῳ τοῦ γένους ἐστὶν πατρίς.
44654   4.29b.36.1 : Εὐριπίδου Ἠλέκτρας ( 550 s.).
44655   4.29b.36.2 : Ἀλλ´ εὐγενεῖς μέν, ἐν δὲ κιβδήλῳ τόδε·
44656   4.29b.36.3 : πολλοὶ γὰρ ὄντες εὐγενεῖς εἰσὶν κακοί.
44657   4.29b.37.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 369 s.).
44658   4.29b.37.2 : Ἤδη γὰρ εἶδον ἄνδρα γενναίου πατρὸς
44659   4.29b.37.3 : τὸ μηδὲν ὄντα, χρηστὰ δ´ ἐκ κακῶν τέκνα.
44660   4.29b.38.1 : Ὁμήρου (Od. II 277).
44661   4.29b.38.2 : Οἱ πλέονες κακίους· παῦροι δέ τε πατρὸς ἀρείους.
44662   4.29b.39.1 : Ἀντιγόνου (Ps.–Plut. reg. et imp. apophth.
44663   4.29b.39.2 : p. 183 D.) 
44664   4.29b.39.3 : Ἐπεὶ νεανίσκος ἀνδρείου πατρός, αὐτὸς δὲ μὴ πάνυ
44665   4.29b.39.4 : δοκῶν ἀγαθὸς εἶναι στρατιώτης ἠξίου τὰς τοῦ πατρὸς
44666   4.29b.39.5 : λαμβάνειν ἀποφοράς, ’ἀλλ´ ἐγώ‘ εἶπεν ’ὦ μειράκιον, ἀνδρα–
44667   4.29b.39.6 : γαθίας οὐ πατραγαθίας μισθὸν καὶ δωρεὰς δίδωμι.‘ 
44668   4.30.t.1 : {1ΟΤΙ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΟΙ ΑΠΟ ΧΡΗΣΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Η ΔΥΝΑΤΩΝ Η
44669   4.30.t.2 : ΕΝΔΟΞΩΝ ΓΕΝΟΜΕΝΟΙ.}1
44670   4.30.40.1 : Εὐριπίδου (fr. 1066 N. 2).
44671   4.30.40.2 : Ἦ τοῖς ἐν οἴκῳ χρήμασιν λελείμμεθα,
44672   4.30.40.3 : ἡ δ´ εὐγένεια καὶ τὸ γενναῖον μένει.
44673   4.30.41.1 : Εὐριπίδου Τημενίδαις (fr. 739 N. 2).
44674   4.30.41.2 : Φεῦ φεῦ· τὸ φῦναι πατρὸς εὐγενοῦς ἄπο
44675   4.30.41.3 : ὅσην ἔχει φρόνησιν ἀξίωμά τε.
44676   4.30.41.4 : κἂν γὰρ πένης ὢν τυγχάνῃ χρηστὸς γεγὼς
44677   4.30.41.5 : τιμὴν ἔχει τιν´, ἀναμετρούμενος δέ πως
44678   4.30.41.6 : τὸ τοῦ πατρὸς γενναῖον ὠφελεῖ † τρόπῳ.
44679   4.30.42.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 231 N. 2).
44680   4.30.42.2 : Ἡμῶν τί δῆτα τυγχάνεις χρείαν ἔχων;
44681   4.30.42.3 : πατέρων γὰρ ἐσθλῶν ἐλπίδας δίδως γεγώς. 
44682   4.30.43.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 242 N. 2).
44683   4.30.43.2 : Φέρει δὲ καὶ τοῦτ´ οὐχὶ μικρόν, εὐγενὴς
44684   4.30.43.3 : ἀνὴρ στρατηγῶν εὐκλεᾶ τ´ ἔχων φάτιν.
44685   4.30.44.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 232 N. 2).
44686   4.30.44.2 : Ἐν τοῖς τέκνοις γὰρ ἁρετὴ τῶν εὐγενῶν
44687   4.30.44.3 : ἔλαμψε, κρείσσων τ´ ἐστὶ πλουσίου γάμου.
44688   4.30.44.4 : † πένης γὰρ οὐκ ἐκεῖν´ ἀπώλεσεν
44689   4.30.44.5 : τὸ τοῦ πατρὸς γενναῖον.
44690   4.30.45.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 379 ss.).
44691   4.30.45.2 : Δεινὸς χαρακτὴρ κἀπίσημος ἐν βροτοῖς
44692   4.30.45.3 : ἐσθλῶν γενέσθαι, κἀπὶ μεῖζον ἔρχεται
44693   4.30.45.4 : τῆς εὐγενείας ὄνομα τοῖσιν ἀξίοις.
44694   4.30.46.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν ( 297–304).
44695   4.30.46.2 : Οὐκ ἔστι τοῦδε παισὶ κάλλιον γέρας, 
44696   4.30.46.3 : ἢ πατρὸς ἐσθλοῦ κἀγαθοῦ πεφυκέναι
44697   4.30.46.4 : γαμεῖν τ´ ἀπ´ ἐσθλῶν· ὃς δὲ νικηθεὶς πόθῳ
44698   4.30.46.5 : κακοῖς ἐκοινώνησεν, οὐκ ἐπαινέσω
44699   4.30.46.6 : τέκνοις ὄνειδος οὕνεχ´ ἡδονῆς λιπεῖν.
44700   4.30.46.7 : τὸ δυστυχὲς γὰρ ἡ εὐγένει´ ἀμύνεται
44701   4.30.46.8 : τῆς δυσγενείας μᾶλλον· ἡμεῖς γὰρ κακῶν
44702   4.30.46.9 : εἰς τοὔσχατον πεσόντες εὕρομεν φίλους.
44703   4.30.47.1 : Εὐριπίδου (fr. 1067 N. 2).
44704   4.30.47.2 : Τὸν σὸν δὲ παῖδα σωφρονοῦντ´ ἐπίσταμαι
44705   4.30.47.3 : χρηστοῖς θ´ ὁμιλοῦντ´ εὐσεβεῖν τ´ ἠσκηκότα.
44706   4.30.47.4 : πῶς οὖν ἂν ἐκ τοιοῦδε σώματος κακὸς
44707   4.30.47.5 : γένοιτ´ ἄν; οὐδεὶς τοῦτό μ´ ἂν πίθοι ποτέ.
44708   4.30.48.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἰνοῖ (fr. 404 N. 2).
44709   4.30.48.2 : Τό τ´ εὐγενὲς
44710   4.30.48.3 : πολλὴν δίδωσιν ἐλπίδ´ ὡς ἄρξουσι γῆς.
44711   4.30.49.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 405 N. 2).
44712   4.30.49.2 : Τὴν εὐγένειαν, κἂν ἄμορφος ᾖ γάμος,
44713   4.30.49.3 : τιμῶσι πολλοὶ προσλαβεῖν τέκνων χάριν,
44714   4.30.49.4 : τό τ´ ἀξίωμα μᾶλλον ἢ τὰ χρήματα. 
44715   4.30.50.1 : Σοφοκλέους Ἀλήτῃ (fr. 100 N. 2).
44716   4.30.50.2 : Ἀλλ´ εἴπερ εἶ γενναῖος, ὡς αὐτὸς λέγεις,
44717   4.30.50.3 : σήμαιν´ ὅτου τ´ εἶ χὡπόθεν. τὸ γὰρ καλῶς
44718   4.30.50.4 : πεφυκὸς οὐδεὶς ἂν μιάνειεν λόγος.
44719   4.30.51.1 : Πλουτάρχου Ὑπὲρ εὐγενείας.
44720   4.30.51.2 : Ἄπιστος ἡ τῶν σοφιστῶν συκοφαντία κατὰ τῆς εὐ–
44721   4.30.51.3 : γενείας, εἰ μηδὲ τὰ ἐν μέσῳ καὶ πᾶσι γνώριμα σκοποῦσιν,
44722   4.30.51.4 : ὅτι πρὸς τὰς ὀχείας τοὺς εὐγενεῖς ἵππους καὶ κύνας ὠνοῦν–
44723   4.30.51.5 : ται καὶ κιχρῶνται καὶ ἀμπέλων εὐγενῆ σπέρματα καὶ
44724   4.30.51.6 : ἐλαιῶν καὶ τῶν ἄλλων δένδρων, ἀνθρώπου δὲ οὐδὲν ὄφε–
44725   4.30.51.7 : λος νομίζουσιν εὐγένειαν εἰς τὰς μελλούσας διαδοχάς·
44726   4.30.51.8 : ἀλλὰ ταὐτὸ πείθονται βάρβαρον εἶναι καὶ ἑλληνικὸν
44727   4.30.51.9 : σπέρμα, καὶ οὐκ οἴονται λεληθυίας τινὰς ἀρχὰς καὶ σπέρ–
44728   4.30.51.10 : ματα ἀρετῆς συγκαταβάλλεσθαι τοῖς γεννωμένοις, ὥσπερ
44729   4.30.51.11 : τῷ Τηλεμάχῳ τοῦ Ὀδυσσέως, ἐφ´ οὗ καὶ πάνυ τῷ ὀνό–
44730   4.30.51.12 : ματι ὁ ποιητὴς εἴρηκεν
44731   4.30.51.13 : ἐνέστακται μένος ἠύ,
44732   4.30.51.14 : ὡς ἂν ἐν ταῖς σπερμάτων ὀλίγαις σταγόσι καὶ τῶν ἀρετῆς
44733   4.30.51.15 : συρρεόντων ἀγαθῶν.
44734   4.30.52.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Περὶ εὐγενείας
44735   4.30.52.2 : (fr. 94 Rose).
44736   4.30.52.3 : Φανερὸν τοίνυν, ἔφην ἐγώ, περὶ ὧν πάλαι διηπο–
44737   4.30.52.4 : ρήσαμεν, διὰ τί ποτε οἱ ἐκ πάλαι πλουσίων ἢ οἱ ἐκ πά– 
44738   4.30.52.5 : λαι σπουδαίων εὐγενέστεροι δοκοῦσιν εἶναι μᾶλλον τῶν
44739   4.30.52.6 : σύνεγγυς τἀγαθὰ κεκτημένων. αὐτὸς γὰρ ἐγγύτερος σπου–
44740   4.30.52.7 : δαῖος ὢν ἢ πάππου σπουδαίου τετυχηκώς, ὥστ´ εἴη ἂν
44741   4.30.52.8 : εὐγενὴς ὁ ἀγαθὸς ἀνήρ. καί τινες εἰρήκασιν οὕτως ἐκ
44742   4.30.52.9 : τούτου διελέγχειν προσποιούμενοι τοῦ συλλογισμοῦ τὴν
44743   4.30.52.10 : εὐγένειαν, ὥσπερ φησὶ καὶ Εὐριπίδης, οὐχὶ τῶν ἐκ πάλαι
44744   4.30.52.11 : σπουδαίων εὐγένειαν φάμενος εἶναι, ἀλλ´ ὅστις ἀνὴρ ἀγα–
44745   4.30.52.12 : θὸς ἁπλῶς. τὸ δ´ οὐκ ἔστιν· ἀλλ´ ὀρθῶς ζητοῦσιν οἱ
44746   4.30.52.13 : τὴν ἀρχαίαν ἀρετὴν προτιθέντες. τὰ δ´ αἴτια εἴπωμεν
44747   4.30.52.14 : τούτων, ὅτι ἡ μὲν εὐγένειά ἐστιν ἀρετὴ γένους, ἡ δ´ ἀρετὴ
44748   4.30.52.15 : σπουδαίων· σπουδαῖον δ´ ἐστὶ γένος, ἐν ᾧ πολλοὶ σπου–
44749   4.30.52.16 : δαῖοι πεφύκασιν ἐγγίνεσθαι. συμβαίνει δὲ τὸ τοιοῦτον,
44750   4.30.52.17 : ὅταν ἐγγένηται ἀρχὴ σπουδαία ἐν τῷ γένει· ἡ γὰρ ἀρχὴ
44751   4.30.52.18 : τοιαύτην ἔχει τὴν δύναμιν, πολλὰ παρασκευάζειν οἷά περ
44752   4.30.52.19 : αὐτή. τοῦτο γάρ ἐστιν ἀρχῆς ἔργον, ποιῆσαι οἷον αὐτὴ
44753   4.30.52.20 : ἕτερα πολλά. ὅταν οὖν ἐγγένηται τοιοῦτος εἷς τις ἐν τῷ
44754   4.30.52.21 : γένει καὶ οὕτω σπουδαῖος ὥστ´ ἔχειν τὸ ἀπ´ ἐκείνου ἀγα–
44755   4.30.52.22 : θὸν πολλὰς γενεάς, τοῦτο σπουδαῖον ἀνάγκη εἶναι τὸ
44756   4.30.52.23 : γένος. πολλοὶ γὰρ ἔσονται σπουδαῖοι ἄνθρωποι ἄν τε
44757   4.30.52.24 : ἀνθρώπων ᾖ τὸ γένος, ἄν τε ἵππων, ἵπποι, ὁμοίως δὲ
44758   4.30.52.25 : καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ζῴων. ὥστ´ εὐλόγως οὐχ οἱ πλού–
44759   4.30.52.26 : σιοι οὐδ´ οἱ ἀγαθοί, ἀλλ´ οἱ ἐκ πάλαι πλουσίων ἢ ἐκ
44760   4.30.52.27 : πάλαι ἀγαθῶν εὐγενεῖς εἶεν ἄν. ζητεῖ γὰρ ὁ λόγος τἀληθῆ. 
44761   4.30.52.28 : ἀρχὴ γὰρ ἄνωθεν πάντων. οὐ μὴν ἀλλ´ οὐδ´ οἱ ἐκ προ–
44762   4.30.52.29 : γόνων ἀγαθῶν εὐγενεῖς πάντως, ἀλλ´ ὅσοις τυγχάνουσιν
44763   4.30.52.30 : ἀρχηγοὶ τῶν προγόνων ὄντες. ὅταν μὲν οὖν αὐτὸς ἀγα–
44764   4.30.52.31 : θὸς 〈ᾖ〉, μὴ ἔχῃ δὲ τοιαύτην δύναμιν τῆς φύσεως ὡς
44765   4.30.52.32 : τίκτειν πολλοὺς ὁμοίους, οὐκ ἔχει ἀρχὴν ... τοιαύτην δύ–
44766   4.30.52.33 : ναμιν, ἐν τούτοις ἀρχὴ τοῦ γένους, καὶ εὐγενεῖς οἱ ἀπὸ
44767   4.30.52.34 : τούτου τοῦ γένους ὄντες, οὐκ ἐὰν ὁ πατὴρ εὐγενὴς ᾖ, ἀλλ´
44768   4.30.52.35 : ἐὰν ὁ ἀρχηγὸς τοῦ γένους. οὐ γὰρ δι´ αὑτὸν ὁ πατὴρ
44769   4.30.52.36 : ἐγέννησεν ἀγαθόν, ἀλλ´ ὅτι ἐκ τοιούτου γένους ἦν.
44770   4.30.53.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ Περὶ Θεόγνιδος.
44771   4.30.53.2 : Θεόγνιδός ἐστιν ἔπη τοῦ Μεγαρέως. οὗτος δὲ ὁ
44772   4.30.53.3 : ποιητὴς περὶ οὐδενὸς ἄλλου λόγον πεποίηται ἢ περὶ
44773   4.30.53.4 : ἀρετῆς καὶ κακίας ἀνθρώπων, καὶ ἔστιν ἡ ποίησις σύγγραμ–
44774   4.30.53.5 : μα περὶ ἀνθρώπων, ὥσπερ εἴ τις ἱππικὸς ὢν συγγρά–
44775   4.30.53.6 : ψειεν περὶ ἱππικῆς. ἡ οὖν ἀρχή μοι δοκεῖ τῆς ποιήσεως
44776   4.30.53.7 : ὀρθῶς ἔχειν. ἄρχεται γὰρ πρῶτον ἀπὸ τοῦ εὖ γενέσθαι.
44777   4.30.53.8 : ᾤετο γὰρ οὔτ´ ἄνθρωπον οὔτε τῶν ἄλλων οὐδὲν ἂν ἀγα–
44778   4.30.53.9 : θὸν εἶναι, εἰ μὴ τὰ γεννήσοντα ἀγαθὰ εἴη. ἔδοξεν οὖν
44779   4.30.53.10 : αὐτῷ παραδείγμασι τοῖς ἄλλοις ζῴοις χρήσασθαι, ὅσα
44780   4.30.53.11 : μὴ εἰκῆ τρέφεται, ἀλλὰ μετὰ τέχνης ἕκαστα θεραπεύεται,
44781   4.30.53.12 : ὅπως γενναιότατα ἔσονται. δηλοῖ δ´ ἐν τοῖσδε τοῖς ἔπεσι· 
44782   4.30.53.13 : Κριοὺς μὲν καὶ ὄνους διζήμεθα, Κύρνε, καὶ ἵππους
44783   4.30.53.14 : εὐγενέας, καί τις βούλεται ἐξ ἀγαθοῦ
44784   4.30.53.15 : κτήσασθαι, γῆμαι δὲ κακὴν κακοῦ οὐ μελεδαίνει
44785   4.30.53.16 : ἐσθλὸς ἀνήρ, ἤν τις χρήματα πολλὰ διδῷ.
44786   4.30.53.17 : οὐδὲ γυνὴ κακοῦ ἀνδρὸς ἀναίνεται εἶναι ἄκοιτις
44787   4.30.53.18 : πλουσίου· ἀλλ´ ἀφνεὸν βούλεται ἀντ´ ἀγαθοῦ.
44788   4.30.53.19 : χρήματα γὰρ τιμῶσι, καὶ ἐκ κακοῦ ἐσθλὸς ἔγημε,
44789   4.30.53.20 : καὶ κακὸς ἐξ ἀγαθοῦ· πλοῦτος ἔμιξε γένος.
44790   4.30.53.21 : Ταῦτα τὰ ἔπη λέγει τοὺς ἀνθρώπους οὐκ ἐπίστασ–
44791   4.30.53.22 : θαι γεννᾶν ἐξ ἀλλήλων, κᾶτα γίγνεσθαι τὸ γένος τῶν
44792   4.30.53.23 : ἀνθρώπων κάκιον ἀεὶ μιγνύμενον τὸ χεῖρον τῷ βελτίονι.
44793   4.30.53.24 : οἱ δὲ πολλοὶ ἐκ τούτων τῶν ἐπῶν οἴονται τὸν ποιητὴν
44794   4.30.53.25 : πολυχρημοσύνην τῶν ἀνθρώπων κατηγορεῖν καὶ ἀντὶ χρη–
44795   4.29c.53.26 : μάτων ἀγένειαν καὶ κακίαν ἀντικαταλλάττεσθαι εἰδότας.
44796   4.29c.53.27 : ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἄγνοιαν κατηγορεῖν περὶ τὸν αὐτῶν βίον. 
44797   4.30.t.1 : {1ΟΠΟΙΟΝ ΧΡΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΗ.}1
44798   4.30.54.1 : Μενάνδρου (fr. 664 K.).
44799   4.30.54.2 : Τοὺς εὖ γεγονότας καὶ τεθραμμένους καλῶς
44800   4.30.54.3 : κἀν τοῖς κακοῖς δεῖ λόγον ἔχειν εὐφημίας.
44801   4.30.55.1 : Εὐριπίδου Ἑλένη ( 940 ss.).
44802   4.30.55.2 : Δὸς τὴν χάριν μοι τήνδε καὶ μιμοῦ τρόπους
44803   4.30.55.3 : πατρὸς δικαίου· παισὶ γὰρ κλέος τόδε
44804   4.30.55.4 : κάλλιστον, ὅστις ἐκ πατρὸς χρηστοῦ γεγὼς
44805   4.30.55.5 : εἰς ταὐτὸν ἦλθε τοῖς τεκοῦσι τοὺς τρόπους.
44806   4.30.56.1 : Δημοσθένους (LXI p. 1403).
44807   4.30.56.2 : Τοῖς εὐγενέσι καὶ καλοῖς μάλιστα κατεπείγει, κάλλος
44808   4.30.56.3 : μὲν ἐπὶ τῆς ὄψεως, σωφροσύνην δὲ ἐπὶ τῆς ψυχῆς, ἀν–
44809   4.30.56.4 : δρείαν δὲ ἐπ´ ἀμφοτέρων τούτων, χάριν δὲ ἐπὶ τῶν λό–
44810   4.30.56.5 : γων διατελεῖν ἔχουσιν. 
44811   4.30.57.1 : Διογένους.
44812   4.30.57.2 : Διογένης πυνθανομένου τινὸς τίνες τῶν ἀνθρώπων
44813   4.30.57.3 : εὐγενέστατοι, ’οἱ καταφρονοῦντες‘ εἶπε ’πλούτου, δόξης,
44814   4.30.57.4 : ἡδονῆς, ζωῆς, τῶν δ´ ἐναντίων ὑπεράνω ὄντες πενίας,
44815   4.30.57.5 : ἀδοξίας, πόνου, θανάτου.‘
44816   4.30.58.1 : Μενάνδρου † Ἐπιτρέποντος (fr. 7 Koerte).
44817   4.30.58.2 : Ἐλευθέρῳ τὸ καταγελᾶσθαι 〈μὲν〉 πολὺ
44818   4.30.58.3 : αἴσχιστόν ἐστι· τὸ δ´ ὀδυνᾶσθ´ ἀνθρώπινον.
44819   4.30.59.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 728 Kock).
44820   4.30.59.2 : Οὐκ ἐλευθέρου φέρειν
44821   4.30.59.3 : νενόμικα κοινωνοῦσαν ἡδονὴν ὕβρει.
44822   4.30.60.1 : Μενάνδρου Ἥρωι (fr. 3 Koerte).
44823   4.30.60.2 : Ἐχρῆν γὰρ εἶναι τὸ καλὸν εὐγενέστατον,
44824   4.30.60.3 : τὸν ἐλεύθερον δὲ † δεῖ πανταχοῦ φρονεῖν μέγα. 
44825   4.30.61.1 : Σοφοκλέους Ἀλήτῃ (fr. 101 N. 2).
44826   4.30.61.2 : Ἀλλ´ ἀξίως ἔλεξας οὐδὲ μὲν πικρῶς·
44827   4.30.61.3 : γένος γὰρ εἰς ἔλεγχον ἐξιὸν καλὸν
44828   4.30.61.4 : εὔκλειαν ἂν κτήσαιτο μᾶλλον ἢ ψόγον.
44829   4.30.62.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῖ (fr. 413 N. 2).
44830   4.30.62.2 : Ἐπίσταμαι δὲ πάνθ´ ὅς´ εὐγενῆ χρεών.
44831   4.30.62.3 : σιγᾶν ὅπου δεῖ καὶ λέγειν ἵν´ ἀσφαλές,
44832   4.30.62.4 : ὁρᾶν θ´ ἃ δεῖ με κοὐχ ὁρᾶν ἃ μὴ χρεών,
44833   4.30.62.5 : γαστρὸς κρατεῖν δέ· καὶ γὰρ ἐν κακοῖσιν ὢν
44834   4.30.62.6 : ἐλευθέροισιν ἐμπεπαίδευμαι τρόποις. 
44835   4.30.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΔΥΣΓΕΝΕΙΑΣ.}1
44836   4.30.1.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνη (fr. 166 N. 2).
44837   4.30.1.2 : Τὸ μῶρον αὐτῷ τοῦ πατρὸς νόσημ´ ἔνι·
44838   4.30.1.3 : φιλεῖ γὰρ οὕτως ἐκ κακῶν εἶναι κακούς.
44839   4.30.2.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμέωνι (fr. 75 N. 2).
44840   4.30.2.2 : Ὦ παῖ Κρέοντος, ὡς ἀληθὲς ἦν ἄρα,
44841   4.30.2.3 : ἐσθλῶν ἀπ´ ἀνδρῶν ἐσθλὰ γίγνεσθαι τέκνα,
44842   4.30.2.4 : κακῶν δ´ ὅμοια τῇ φύσει τῇ τοῦ πατρός.
44843   4.30.3.1 : Τοῦ αὐτοῦ (inc. fab. fr. 1068 N. 2).
44844   4.30.3.2 : Οὐ γάρ τις οὕτω παῖδας εὖ παιδεύσεται,
44845   4.30.3.3 : ὥστ´ ἐκ πονηρῶν μὴ οὐ κακοὺς πεφυκέναι.
44846   4.30.4.1 : Εὐριπίδου (Herc. 1261 s.). 
44847   4.30.4.2 : Ὅταν δὲ κρηπὶς μὴ καταβληθῇ γένους
44848   4.30.4.3 : ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς ἐκγόνους.
44849   4.30.5.1 : Εὐριπίδου Δίκτυϊ (fr. 333 N. 2).
44850   4.30.5.2 : Φεῦ φεῦ, παλαιὸς αἶνος ὡς καλῶς ἔχει·
44851   4.30.5.3 : οὐκ ἂν γένοιτο χρηστὸς ἐκ κακοῦ πατρός.
44852   4.30.6.1 : Ἐπιχάρμου.
44853   4.30.6.2 : ***
44854   4.30.6a.1 : Πνίγομ´ ὅταν εὐγένειαν οὐδὲν ὢν καλῶς
44855   4.30.6a.2 : λέγῃ τις αὐτὸς δυσγενὴς ὢν τῷ τρόπῳ.
44856   4.30.6a.3 : τίς γὰρ κατόπτρῳ καὶ τυφλῷ κοινωνία;
44857   4.30.7.1 : Εὐριπίδου Φοίνικι (fr. 810 N. 2).
44858   4.30.7.2 : Μέγιστον ἆρ´ ἦν ἡ φύσις· τὸ γὰρ κακὸν
44859   4.30.7.3 : οὐδεὶς τρέφων εὖ χρηστὸν ἂν θείη ποτέ.
44860   4.30.8.1 : Εὐριπίδου Πηλεῖ (fr. 617 N. 2).
44861   4.30.8.2 : Οὐκ ἔστιν ἀνθρώποισι τοιοῦτο〈ς〉 σκότος,
44862   4.30.8.3 : οὐ δῶμα γαίας κλῃστόν, ἔνθα τὴν φύσιν 
44863   4.30.8.4 : ὁ δυσγενὴς κρύψας ἂν † εἴη σοφός.
44864   4.30.9.1 : Ἰσιδώρου (fr. 1 p. 829 N. 2).
44865   4.30.9.2 : Μορφὰς ἀτερπεῖς ὄψεσιν κεκτημένος
44866   4.30.9.3 : παρεμφερεῖς ταύταισι τοὺς τρόπους ἔχεις·
44867   4.30.9.4 : ἐκ τοῦ κακοῦ γὰρ ἡ φύσις τίκτει κακόν,
44868   4.30.9.5 : ὡς ἐξ ἐχίδνης πάλιν ἔχιδνα γίγνεται.
44869   4.30.10.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντου (fr. 298 N. 2).
44870   4.30.10.2 : Οὐκ ἂν γένοιτο τραῦμ´, ἐάν τις ἐγξέσῃ
44871   4.30.10.3 : θάμνοις ἑλείοις, οὐδ´ ἂν ἐκ μητρὸς κακῆς
44872   4.30.10.4 : ἐσθλοὶ γένοιντο παῖδες εἰς ἀλκὴν δορός.
44873   4.30.11.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἱππολύτῳ ( 424 ss.).
44874   4.30.11.2 : Δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν θρασύσπλαγχνός τις ᾖ,
44875   4.30.11.3 : ὅταν ξυνειδῇ μητρὸς ἢ πατρὸς κακά.
44876   4.30.11.4 : μόνον δέ φασι τοῦθ´ ἁμιλλᾶσθαι βίῳ,
44877   4.30.11.5 : γνώμην δικαίαν κἀγαθήν, ὅταν παρῇ.
44878   4.30.11.6 : κακοὺς δὲ θνητῶν ἐξέφην´, ὅταν τύχῃ, 
44879   4.30.11.7 : προθεὶς κάτοπτρον ὥστε παρθένῳ νέᾳ
44880   4.30.11.8 : χρόνος.
44881   4.30.11a.1 : Θεόγνιδος ( 183 ss.).
44882   4.30.11a.2 : Κριοὺς μὲν καὶ ὄνους διζήμεθα, Κύρνε, καὶ ἵππους
44883   4.30.11a.3 : εὐγενέας, καί τις βούλεται ἐξ ἀγαθοῦ
44884   4.30.11a.4 : κτήσασθαι, γῆμαι δὲ κακὴν κακοῦ οὐ μελεδαίνει
44885   4.30.11a.5 : ἐσθλὸς ἀνήρ, ἤν τις χρήματα πολλὰ διδῷ.
44886   4.30.11a.6 : οὐδὲ γυνὴ κακοῦ ἀνδρὸς ἀναίνεται εἶναι ἄκοιτις
44887   4.30.11a.7 : πλουσίου, ἀλλ´ ἀφνεὸν βούλεται ἀντ´ ἀγαθοῦ.
44888   4.30.11a.8 : χρήματα γὰρ τιμῶσι· καὶ ἐκ κακοῦ ἐσθλὸς ἔγημε,
44889   4.30.11a.9 : καὶ κακὸς ἐξ ἀγαθοῦ· πλοῦτος ἔμιξε γένος.
44890   4.30.12.1 : Σωκράτους.
44891   4.30.12.2 : Σωκράτης ὀνειδιζόμενος ἐπὶ δυσγενείᾳ ὑπό τινος εὐγε–
44892   4.30.12.3 : νοῦς 〈μέν〉, μοχθηροῦ δέ ’ἐμοὶ μὲν τὸ γένος ὄνειδος‘ ἔφη
44893   4.30.12.4 : ’σὺ δὲ τῷ γένει‘. 
44894   4.31a.t.1 : {1ΕΠΑΙΝΟΣ ΠΛΟΥΤΟΥ.}1
44895   4.31a.1.1 : Θεόγνιδος ( 523 s.).
44896   4.31a.1.2 : Οὐ σὲ μάτην, ὦ Πλοῦτε, θεῶν τιμῶσι μάλιστα·
44897   4.31a.1.3 : † σὺ γὰρ ῥηϊδίως τὴν κακότητα φέρεις.
44898   4.31a.2.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις ( 438 ss.).
44899   4.31a.2.2 : Πάλαι μὲν οὖν ὑμνηθέν, ἀλλ´ ὅμως ἐρῶ·
44900   4.31a.2.3 : τὰ χρήματ´ ἀνθρώποισι τιμιώτατα,
44901   4.31a.2.4 : δύναμίν τε πλείστην τῶν ἐν ἀνθρώποις ἔχει.
44902   4.31a.3.1 : Θεόγνιδος ( 699 ss.). 
44903   4.31a.3.2 : Πᾶσιν δ´ ἀνθρώποις ἀρετὴ μία γίγνεται ἥδε,
44904   4.31a.3.3 : πλουτεῖν· τῶν δ´ ἄλλων οὐδὲν ἄρ´ ἦν ὄφελος,
44905   4.31a.3.4 : οὐδ´ εἰ σωφροσύνην μὲν ἔχοι Ῥαδαμάνθυος αὐτοῦ,
44906   4.31a.3.5 : πλείονα δ´ εἰδείη Σισύφου Αἰολίδεω.
44907   4.31a.3a.1 : (Eiusdem 525 s.)
44908   4.31a.3a.2 : Καὶ γάρ τοι πλοῦτον μὲν ἔχειν ἀγαθοῖσιν ἔοικεν,
44909   4.31a.3a.3 : ἡ πενίη δὲ σοφῷ σύμφορον ἀνδρὶ φέρειν.
44910   4.31a.4.1 : Εὐριπίδου Δανάῃ (fr. 324 N. 2).
44911   4.31a.4.2 : Ὦ χρυσέ, δεξίωμα κάλλιστον βροτοῖς,
44912   4.31a.4.3 : ὡς οὐδὲ μήτηρ ἡδονὰς τοίας ἔχει, 
44913   4.31a.4.4 : οὐ παῖδες ἀνθρώποισιν, οὐ φίλος πατήρ.
44914   4.31a.4.5 : εἰ δ´ ἡ Κύπρις τοιοῦτον ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ,
44915   4.31a.4.6 : οὐ θαῦμ´ ἔρωτας μυρίους αὐτὴν τρέφειν.
44916   4.31a.5.1 : Μενάνδρου Ἁλιεῖ (fr. 19 K.).
44917   4.31a.5.2 : Δύναται τὸ πλουτεῖν καὶ φιλανθρώπους ποεῖν.
44918   4.31a.6.1 : Μενάνδρου Ὑποβολιμαίῳ (fr. 485 K.).
44919   4.31a.6.2 : Τοῦτο μόνον ἐπισκοτεῖ
44920   4.31a.6.3 : καὶ δυσγενείᾳ καὶ τρόπου πονηρίᾳ
44921   4.31a.6.4 : καὶ πᾶσιν οἷς ἔσχηκεν ἄνθρωπος κακοῖς,
44922   4.31a.6.5 : τὸ πολλὰ κεκτῆσθαι· τὰ δ´ ἄλλ´ ἐλέγχεται.
44923   4.31a.7.1 : Εὐριπίδου Ἠλέκτρα ( 426–431).
44924   4.31a.7.2 : Ἐν τοῖς τοιούτοις ἡνίκ´ ἂν γνώμης πέσω,
44925   4.31a.7.3 : σκοπῶ τὰ χρήμαθ´ ὡς ἔχει μέγα σθένος,
44926   4.31a.7.4 : φίλοις τε δοῦναι σῶμά τ´ εἰς νόσον πεσὸν
44927   4.31a.7.5 : δαπάναισι σῶσαι· τῆς δ´ ἐφημέρου βορᾶς
44928   4.31a.7.6 : εἰς μικρὸν ἥκει· πᾶς γὰρ ἐμπλησθεὶς ἀνὴρ
44929   4.31a.7.7 : ὁ πλούσιός τε καὶ 〈ὁ〉 πένης ἴσον φέρει. 
44930   4.31a.8.1 : Θεόγνιδος ( 717 s.).
44931   4.31a.8.2 : Ἀλλὰ χρὴ ταύτην γνώμην πάντας καταθέσθαι,
44932   4.31a.8.3 : ὡς πλοῦτος πλείστην πᾶσιν ἔχει δύναμιν.
44933   4.31a.9.1 : Χαιρήμονος (fr. 36 p. 790 N. 2).
44934   4.31a.9.2 : Πλοῦτος δὲ πρὸς μὲν τὰς † ὅλας τιμὰς ἰὼν
44935   4.31a.9.3 : οὐκ ἔσχεν ὄγκον ὥστε καὶ δόξης τυχεῖν,
44936   4.31a.9.4 : ἀλλ´ ἔστι σεμνός· ἐν δὲ † δόσει βροτῶν
44937   4.31a.9.5 : ἡδὺς συνοικεῖν καί τιν´ εἰληχὼς χάριν.
44938   4.31a.10.1 : Εὐριπίδου Φοίνικι (fr. 813 N. 2).
44939   4.31a.10.2 : Ὦ πλοῦθ´, ὅσῳ μὲν [δὴ] ῥᾷστον εἶ βάρος φέρειν.
44940   4.31a.11.1 : Εὐριπίδου Κρήσσαις (fr. 462 N. 2).
44941   4.31a.11.2 : Ἐπίσταμαι δὲ καὶ πεπείραμαι λίαν,
44942   4.31a.11.3 : ὡς τῶν ἐχόντων πάντες ἄνθρωποι φίλοι.
44943   4.31a.12.1 : Εὐριπίδου Πολυΐδου (fr. 642 N. 2).
44944   4.31a.12.2 : Οὐ γὰρ παρὰ κρατῆρα καὶ θοίνην μόνον 
44945   4.31a.12.3 : τὰ χρήματ´ ἀνθρώποισιν ἡδονὰς ἔχει,
44946   4.31a.12.4 : ἀλλ´ ἐν κακοῖσι δύναμιν οὐ μικρὰν φέρει.
44947   4.31a.13.1 : Φιλήμονος Πτέρυγες (fr. 65 K.).
44948   4.31a.13.2 : Τὸ τῆς Ἀμαλθαίας δοκεῖς εἶναι κέρας
44949   4.31a.13.3 : οἷον γράφουσιν οἱ γραφεῖς κέρας βοός;
44950   4.31a.13.4 : ἀργύριόν ἐστι· τοῦτο ἐὰν ἔχῃς, λέγε
44951   4.31a.13.5 : πρὸς † τοῦτ´ εἰ βούλει, πάντα σοι γενήσεται,
44952   4.31a.13.6 : φίλοι, βοηθοί, μάρτυρες, συνοικίαι.
44953   4.31a.14.1 : Εὐριπίδου Παλαμήδῃ (fr. 580 N. 2).
44954   4.31a.14.2 : Ἀγάμεμνον, ἀνθρώποισι πᾶσαν αἱ τύχαι
44955   4.31a.14.3 : μορφὴν ἔχουσι, συντρέχει δ´ εἰς ἓν τάδε·
44956   4.31a.14.4 : † τούτου δὲ πάντες, οἵ τε μουσικῆς φίλοι 
44957   4.31a.14.5 : ὅσοι τε χωρὶς ζῶσι, χρημάτων ὕπερ
44958   4.31a.14.6 : μοχθοῦσιν, ὃς δ´ ἂν πλεῖστ´ ἔχῃ, σοφώτατος.
44959   4.31a.15.1 : Ἀντιφάνους (fr. 232 K.).
44960   4.31a.15.2 : Ἆρ´ ἔστι λῆρος πάντα πρὸς τὸ χρυσίον.
44961   4.31a.15.3 : μόνου γὰρ αὐτοῦ διαμένειν εἴωθ´ ἀεὶ
44962   4.31a.15.4 : τὸ χρῶμα ταὐτό· τῶν φίλων δὲ τοὺς τρόπους
44963   4.31a.15.5 : οὐδέποθ´ ὁμοίως ζωγραφοῦσιν αἱ τύχαι.
44964   4.31a.15.6 : πλοῦτος δὲ βάσανός ἐστιν ἀνθρώπου τρόπων.
44965   4.31a.15.7 : ὅταν εὐπορῶν γὰρ αἰσχρὰ πράττῃ πράγματα,
44966   4.31a.15.8 : τί τοῦτον ἀπορήσαντ´ ἂν οὐκ οἴει ποεῖν;
44967   4.31a.16.1 : Τιμοκλέους (fr. 35 K.).
44968   4.31a.16.2 : Τἀργύριόν ἐστιν αἷμα καὶ ψυχὴ βροτοῖς.
44969   4.31a.16.3 : ὅστις δὲ μὴ ἔχει τοῦτο μηδ´ ἐκτήσατο,
44970   4.31a.16.4 : οὗτος μετὰ ζώντων τεθνηκὼς περιπατεῖ.
44971   4.31a.17.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάου (fr. 247 N. 2). 
44972   4.31a.17.2 : Τί δ´ οὐκ ἂν εἴη χρηστὸς ὄλβιος γεγώς;
44973   4.31a.18.1 : Διφίλου (fr. 103 K.).
44974   4.31a.18.2 : Ἰσχυρότερον κρίνω τὸ χρυσίον πολύ·
44975   4.31a.18.3 : τὰ πάντα τούτῳ τέμνεται καὶ πράττεται.
44976   4.31a.19.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 249 N. 2).
44977   4.31a.19.2 : Μὴ πλούσιον θῇς· ἐνδεέστερος γὰρ ὢν
44978   4.31a.19.3 : ταπεινὸς ἔσται· κεῖνο δ´ ἰσχύει μέγα,
44979   4.31a.19.4 : πλοῦτος λαβών 〈τε〉 τοῦτον εὐγενὴς ἀνήρ.
44980   4.31a.20.1 : Μενάνδρου Βοιωτίᾳ (fr. 90 K.).
44981   4.31a.20.2 : Πλοῦτος δὲ πολλῶν ἐπικάλυμμ´ ἐστὶν κακῶν.
44982   4.31a.21.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 142 N. 2).
44983   4.31a.21.2 : Χρυσὸν μάλιστα βούλομαι δόμοις ἔχειν·
44984   4.31a.21.3 : καὶ δοῦλος ὢν γὰρ τίμιος πλουτῶν ἀνήρ,
44985   4.31a.21.4 : ἐλεύθερος δὲ χρειὸς ὢν οὐδὲν σθένει.
44986   4.31a.22.1 : (poetae incerti)
44987   4.31a.22.2 : Χρυσοῦ νόμιζε σαυτὸν οὕνεκ´ εὐτυχεῖν.
44988   4.31a.23.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 686).
44989   4.31a.23.2 : Χρήματα γὰρ ψυχὴ πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσι. 
44990   4.31a.24.1 : Εὐριπίδου Αἰόλου (fr. 22 N. 2).
44991   4.31a.24.2 : Τὴν δ´ εὐγένειαν πρὸς θεῶν μή μοι λέγε·
44992   4.31a.24.3 : ἐν χρήμασιν τόδ´ ἐστί, μὴ γαυροῦ, πάτερ.
44993   4.31a.24.4 : κύκλῳ γὰρ ἕρπει τῷ μὲν ἔσθ´, ὃ δ´ οὐκ ἔχει·
44994   4.31a.24.5 : κοινοῖσι δ´ αὐτοῖς χρώμεθ´· ᾧ δ´ ἂν ἐν δόμοις
44995   4.31a.24.6 : χρόνον συνοικῇ πλεῖστον, οὗτος εὐγενής.
44996   4.31a.25.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθέως (fr. 362, 14–17 N. 2).
44997   4.31a.25.2 : Ἔχειν τε πειρῶ· τοῦτο γὰρ τό τ´ εὐγενὲς
44998   4.31a.25.3 : καὶ τοὺς γάμους δίδωσι τοὺς πρώτους ἔχειν.
44999   4.31a.25.4 : ἐν τῷ πένεσθαι δ´ ἐστὶν ἥ τ´ ἀδοξία,
45000   4.31a.25.5 : κἂν ᾖ σοφός τις, ἥ τ´ ἀτιμία βίου.
45001   4.31a.26.1 : Θεόγνιδος ( 1157–60).
45002   4.31a.26.2 : Πλοῦτος καὶ σοφίη θνητοῖς ἀμαχώτατον αἰεί·
45003   4.31a.26.3 : οὔτε γὰρ ἂν πλούτου θυμὸν ὑπερκορέσαις.
45004   4.31a.26.4 : ὡς δ´ αὕτως σοφίην ὁ σοφώτατος οὐκ ἀποφεύγει,
45005   4.31a.26.5 : ἀλλ´ ἔραται, θυμὸν δ´ οὐ δύναται κορέσαι.
45006   4.31a.27.1 : Σοφοκλέους Ἀλεάδαι (fr. 85 N. 2). 
45007   4.31a.27.2 : Τὰ χρήματ´ ἀνθρώποισιν εὑρίσκει φίλους,
45008   4.31a.27.3 : αὖθις δὲ τιμάς, εἶτα τῆς ὑπερτάτης
45009   4.31a.27.4 : τυραννίδος † ἄκουσιν ἀγχίστην ἕδραν.
45010   4.31a.27.5 : ἔπειτα δ´ οὐδεὶς ἐχθρὸς οὔτε φύεται
45011   4.31a.27.6 : πρὸς χρήμαθ´ οἵ τε φύντες ἀρνοῦνται στυγεῖν.
45012   4.31a.27.7 : δεινὸς γὰρ ἕρπειν πλοῦτος ἔς τε τἄβατα
45013   4.31a.27.8 : καὶ πρὸς τὰ † βατά, χὡπόθεν πένης ἀνὴρ
45014   4.31a.27.9 : μηδ´ εὐτυχῶν δύναιτ´ ἂν ὧν ἐρᾷ τυχεῖν.
45015   4.31a.27.10 : καὶ γὰρ δυσειδὲς σῶμα καὶ δυσώνυμον
45016   4.31a.27.11 : γλώσσῃ σοφὸν τίθησιν εὔμορφόν τ´ ἰδεῖν.
45017   4.31a.27.12 : μόνῳ δὲ χαίρειν καὶ νοσεῖν ἐξουσία
45018   4.31a.27.13 : πάρεστιν αὐτῷ κἀποκρύψασθαι κακά. 
45019   4.31a.28.1 : Σοφοκλέους Κρέουσα (fr. 328 N. 2).
45020   4.31a.28.2 : Καὶ μή τι θαυμάσῃς με τοῦ κέρδους, ἄναξ,
45021   4.31a.28.3 : ὧδ´ ἀντέχεσθαι. καὶ γὰρ οἳ μακρὸν βίον
45022   4.31a.28.4 : θνητῶν ἔχουσι, τοῦ γε κερδαίνειν ὅμως
45023   4.31a.28.5 : ἀπρὶξ ἔχονται, κἄστι πρὸς τὰ χρήματα
45024   4.31a.28.6 : θνητοῖσι τἄλλα δεύτερ´· εἰσὶ δ´ οἵτινες
45025   4.31a.28.7 : αἰνοῦσιν ἄνοσον ἄνδρ´, ἐμοὶ δ´ οὐδεὶς δοκεῖ
45026   4.31a.28.8 : εἶναι πένης ὢν ἄνοσος, ἀλλ´ ἀεὶ νοσεῖν.
45027   4.31a.29.1 : Εὐριπίδου † Ἑκάβη (fr. 326 N. 2).
45028   4.31a.29.2 : Ἆρ´ οἶσθ´, ὁθούνεχ´ οἱ μὲν εὐγενεῖς βροτῶν
45029   4.31a.29.3 : πένητες ὄντες οὐδὲν ἀλφάνους´ ἔτι,
45030   4.31a.29.4 : οἳ δ´ οὐδὲν ἦσαν πρόσθεν, ὄλβιοι δὲ νῦν,
45031   4.31a.29.5 : δόξαν φέρονται τοῦ νομίσματος χάριν,
45032   4.31a.29.6 : καὶ συμπλέκοντες σπέρμα καὶ γάμους τέκνων;
45033   4.31a.29.7 : δοῦναι δὲ μᾶλλον πλουσίῳ πᾶς τις κακῷ
45034   4.31a.29.8 : πρόθυμός ἐστιν ἢ πένητι κἀγαθῷ. 
45035   4.31a.29.9 : κακὸς δ´ ὁ μὴ ἔχων, οἱ δ´ ἔχοντες † ὄλβιοι.
45036   4.31a.30.1 : Μενάνδρου (fr. 537 K.).
45037   4.31a.30.2 : Ὁ μὲν Ἐπίχαρμος τοὺς θεοὺς εἶναι λέγει
45038   4.31a.30.3 : ἀνέμους, ὕδωρ, γῆν, ἥλιον, πῦρ, ἀστέρας·
45039   4.31a.30.4 : ἐγὼ δ´ ὑπέλαβον χρησίμους εἶναι θεοὺς
45040   4.31a.30.5 : τἀργύριον ἡμῖν καὶ τὸ χρυσίον 〈μόνον〉.
45041   4.31a.30.6 : ἱδρυσάμενος τούτους γὰρ εἰς τὴν οἰκίαν,
45042   4.31a.30.7 : εὖξαι τί βούλει, πάντα σοι γενήσεται,
45043   4.31a.30.8 : ἀγρός, οἰκίαι, θεράποντες, ἀργυρώματα,
45044   4.31a.30.9 : φίλοι, δικασταί, μάρτυρες. μόνον δίδου·
45045   4.31a.30.10 : αὐτοὺς γὰρ ἕξεις τοὺς θεοὺς ὑπηρέτας.
45046   4.31a.31.1 : Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν αʹ (I p. 15). 
45047   4.31a.31.2 : Ἔστι δὴ λοιπόν, οἶμαι, πάντας εἰσφέρειν, ἂν πολλῶν
45048   4.31a.31.3 : δέῃ, πολλά, ἂν ὀλίγων, ὀλίγα. δεῖ δὴ χρημάτων, καὶ ἄνευ
45049   4.31a.31.4 : τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων.
45050   4.31a.32.1 : Σιμωνίδου.
45051   4.31a.32.2 : Σιμωνίδης ἐρωτηθεὶς πότερον αἱρετώτερον πλοῦτος
45052   4.31a.32.3 : ἢ σοφία, ’οὐκ οἶδα‘ ἔφη ’ὁρῶ μέντοι γε τοὺς σοφοὺς ἐπὶ
45053   4.31a.32.4 : τὰς τῶν πλουσίων θύρας φοιτῶντας‘.
45054   4.31a.33.1 : Βίωνος.
45055   4.31a.33.2 : Βίων ἔλεγεν, ὥσπερ τὰ φαῦλα τῶν βαλλαντίων, κἂν
45056   4.31a.33.3 : μηδενὸς ᾖ ἄξια, τοσούτου ἐστὶν ἄξια ὅσον ἐν ἑαυτοῖς τὸ
45057   4.31a.33.4 : νόμισμα ἔχουσιν, οὕτω καὶ τῶν πλουσίων τοὺς οὐδενὸς
45058   4.31a.33.5 : ἀξίους καρποῦσθαι τὰς ἀξίας ὧν κέκτηνται.
45059   4.31a.34.1 : Ἐκ τοῦ Περὶ συγκρίσεως Πλούτου καὶ
45060   4.31a.34.2 : Ἀρετῆς.
45061   4.31a.34.3 : Αὐτὸς μὲν οὖν ὁ Πλοῦτος ἐσεμνύνετο χρείας ἀνθρώ–
45062   4.31a.34.4 : πων διορθοῦν, ἐκτελεῖν ἐπιθυμίας, [ἢ] βλάβαις ἀντέχειν,
45063   4.31a.34.5 : ἐπιμελεῖσθαι σώματος, ψυχῇ χαρίζεσθαι, πρέπειν μὲν 
45064   4.31a.34.6 : εἰρήνη, πολέμοις δ´ ἐπαρκεῖν, θεραπεύειν δ´ ἐκ νόσων,
45065   4.31a.34.7 : παρέχειν δὲ ταῖς ὥραις βοηθήματα, ἀλέας μὲν ἐν τοῖς
45066   4.31a.34.8 : πάγοις, ἐκτροπὰς δ´ ἀπὸ θέρους, αὐξάνειν δ´ οἴκους, καὶ
45067   4.31a.34.9 : διαδοχὰς μεγάλων φυλάττειν γενῶν, γάμους ποιεῖν μείζονας,
45068   4.31a.34.10 : παιδοποιίᾳ βοηθεῖν. ’Κοσμῶ δ´‘ εἶπεν ’ἱερά, καλλίονες
45069   4.31a.34.11 : δ´ ἐξ ἐμοῦ καὶ πόλεις· ἐμὰ δὲ ἔργα καὶ τείχη καὶ λιμένες
45070   4.31a.34.12 : καὶ στοαί· ποταμοὺς δ´ ἀβάτους γεφύραις σκέπω καὶ γῆν
45071   4.31a.34.13 : κεχωρισμένην ἥρμοσα· ἐμοῦ δ´ ἐμπορίαι δέονται· καὶ
45072   4.31a.34.14 : γεωργία δ´ αὐτὴ δαπάνας ἐκ τῶν ἐμῶν ἀπαιτεῖ ταμιείων.
45073   4.31a.34.15 : γῆ γὰρ οὐδὲ αὐτὴ δίδωσιν αὐτόματον, ἂν μὴ προλάβῃ·
45074   4.31a.34.16 : λαβεῖν δὲ ἐκ μόνων ἔχει τῶν ἐμῶν. δίδωμι δὲ ἀφορμὰς
45075   4.31a.34.17 : καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι. κάλλει μὲν ἐκ κόσμου πλεῖστα
45076   4.31a.34.18 : συλλαμβάνω· διακονοῦμαι δ´ ὁπόσα δαπανῶσιν εἰς σωμασ–
45077   4.31a.34.19 : κίαν· παιδείᾳ δ´ ἁπάσῃ διδασκάλους ἐγὼ παρέχομαι.
45078   4.31a.34.20 : πόθεν δοῦλαι 〈ταῖς〉 γυναιξὶν εἰς ταλασίας; πόθεν δ´
45079   4.31a.34.21 : ὅπλα τοῖς ἀνδράσιν; ἐλέφας δὲ καὶ χρυσὸς ὁ τοῖς ἀγάλ–
45080   4.31a.34.22 : μασιν ἁρμόσας ἐμός ἐστι, καὶ πάντα τὰ ἀναθήματα.
45081   4.31a.34.23 : δι´ ἐμοῦ μεγάλαι πόλεις, βασιλεῖαι δ´ ἐξ ἐμοῦ δυνατώ–
45082   4.31a.34.24 : τεραι· ποιῶ δὲ ἑορτὰς ἐγώ, τράπεζα δ´ ἐμοὶ φιλόξενος·
45083   4.31a.34.25 : προχειρότεραι δ´ εὐεργεσίαι δι´ ἐμοῦ, μεγάλαι 〈δ´〉 ἀμοιβαί.
45084   4.31a.34.26 : δύναται δ´ ὁ ἔχων ἐμὲ μὴ μόνος εὐτυχεῖν, ἀλλ´ εὐτυχίας 
45085   4.31a.34.27 : χαρίζεσθαι· τέχνας δὲ πάσας ποιῶ κρείττονας ἐκ τῆς ἐλ–
45086   4.31a.34.28 : πίδος, μισθὸς γὰρ αὐτὰς ὁ μέγας τρέφει· γίνεται δ´ ἐξ
45087   4.31a.34.29 : ἐμοῦ. καὶ σὺ δ´ αὐτός, ὦ Ζεῦ, πλοῦτον ἀνθρώποις ἀναγ–
45088   4.31a.34.30 : καῖον ἀπέφηνας, ὃς σῶμα ἔδωκας ἐσθήτων δεόμενον, οὐ
45089   4.31a.34.31 : θριξὶν ὡς τὰ ἄλλα καὶ δοραῖς σκεπόμενον, τροφὴν δὲ οὐ
45090   4.31a.34.32 : πόαν οὐδὲ ταὐτόματα, ἀλλ´ ἀεὶ δεῖ τινὸς πρίασθαι τὸ ζῆν·
45091   4.31a.34.33 : οἴκου δὲ ἀνάγκην ἔδωκας, πόλεις δ´ ἥρμοσας, νόσοι δ´
45092   4.31a.34.34 : ἐν ἀνθρώποις εἰσίν· ἐφ´ ἃ πάντα δεῖ χρημάτων. διὰ τί
45093   4.31a.34.35 : με μὴ καλεῖς εὐδαίμονα, δι´ οὗ τὰς ἐπὶ πάντα χρείας
45094   4.31a.34.36 : ἔχεις;‘ Ταῦθ´ ὁ Πλοῦτος εἰπὼν ἐδόκει νενικηκέναι καὶ
45095   4.31a.34.37 : περιέβλεπεν ὡς μακαριζόμενος. ἐβοήθει μὲν αὐτῷ κρα–
45096   4.31a.34.38 : τερῶς ἡ Τύχη, κρίνεσθαι μετ´ αὐτοῦ δοκοῦσα· 〈τὸ〉
45097   4.31a.34.39 : γὰρ μέγιστον αὐτῆς ἀπώλλυτο, εἰ Πλοῦτος οὐκ ἀγαθόν
45098   4.31a.34.40 : ἐστιν. ἦγε δὲ καὶ θεὰς ἄλλας μεθ´ αὑτοῦ συνηγόρους τε
45099   4.31a.34.41 : καὶ μάρτυρας, Ἡδονάς, Ἐλπίδας, Εὐχάς, Ἐπιθυμίας. Ἔρως
45100   4.31a.34.42 : αὐτῷ συνέπραττεν ὡς πολλαχοῦ χρώμενος· Ὑγίεια καὶ
45101   4.31a.34.43 : αὐτὴ χάριν εἶχεν, ὡς δι´ αὐτοῦ νόσοις μαχομένη. δύο
45102   4.31a.34.44 : δ´ ἦλθον ἐναντίαι μὲν ἀλλήλαις, Οἰκονομία καὶ Τρυφή,
45103   4.31a.34.45 : Πλούτου δὲ ἀμφότεραι· σὺν αὐτῷ δ´ ἐδόκουν ἀπόλλυσθαι.
45104   4.31a.34.46 : τοσοῦτος δὲ ὁ Πλοῦτος ἦν. 
45105   4.32.t.1 : {1ΟΣΑ ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΟΙΕΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΩΝ ΑΝΟΙΑΝ.}1
45106   4.32.35.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνῃ (fr. 95 N. 2).
45107   4.32.35.2 : Ἀλλ´ οὐδὲν ἡ εὐγένεια πρὸς τὰ χρήματα·
45108   4.32.35.3 : τὸν γὰρ κάκιστον πλοῦτος εἰς πρώτους ἄγει.
45109   4.32.36.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθεῖ (fr. 362, 14 N. 2).
45110   4.32.36.2 : Ἔχειν δὲ πειρῶ· τοῦτο γὰρ τό τ´ εὐγενὲς
45111   4.32.36.3 : καὶ τοὺς γάμους δίδωσι τοὺς πρώτους ἀεί·
45112   4.32.36.4 : ἐν τῷ πένεσθαι δ´ ἐστὶν ἥ τ´ ἀδοξία
45113   4.32.36.5 : κἂν ᾖ σοφός τις, ἥ τ´ ἀτιμία μένει.
45114   4.32.37.1 : Εὐριπίδου Θυέστῃ (fr. 395 N. 2).
45115   4.32.37.2 : Πλούτου δ´ ἀπορρυέντος ἀσθενεῖς γάμοι.
45116   4.32.37.3 : τὴν μὲν γὰρ εὐγένειαν αἰνοῦσιν βροτοί,
45117   4.32.37.4 : μᾶλλον δὲ κηδεύουσι τοῖς εὐδαίμοσιν. 
45118   4.32.38.1 : Εὐριπίδου Πελιάσιν (fr. 607 N. 2).
45119   4.32.38.2 : Ὁρῶσι δ´ οἱ διδόντες εἰς τὰ χρήματα.
45120   4.31b.39.1 : Εὐριπίδου Κρήσσαις (fr. 462 N. 2).
45121   4.31b.39.2 : Ὡς τῶν ἐχόντων πάντες ἄνθρωποι φίλοι.
45122   4.31b.40.1 : (Eur. Heraclid. 745–47)
45123   4.31b.40.2 : Ἔστιν δ´ ἐν ὄλβῳ καὶ τόδ´ οὐκ ὀρθῶς ἔχον,
45124   4.31b.40.3 : εὐψυχίας δόκησις· οἰόμεσθα γὰρ
45125   4.31b.40.4 : τὸν εὐτυχοῦντα πάντ´ ἐπίστασθαι χρεών.
45126   4.31b.41.1 : Εὐριπίδου Δανάης (fr. 326 N. 2).
45127   4.31b.41.2 : Ἆρ´ οἶσθ´ ὁθούνεχ´ οἱ μὲν εὐγενεῖς βροτῶν
45128   4.31b.41.3 : πένητες ὄντες οὐδὲν ἀλφάνους´ ἔτι,
45129   4.31b.41.4 : οἳ δ´ οὐδὲν ἦσαν πρόσθεν, ὄλβιοι δὲ νῦν,
45130   4.31b.41.5 : δόξαν φέρονται τοῦ νομίσματος χάριν
45131   4.31b.41.6 : καὶ συμπλέκονται σπέρμα καὶ γάμους τέκνων;
45132   4.31b.41.7 : δοῦναί τε πᾶς τις μᾶλλον ὀλβίῳ κακῷ
45133   4.31b.41.8 : πρόθυμός ἐστιν ἢ πένητι κἀγαθῷ.
45134   4.31b.41.9 : κακὸς δ´ ὁ μὴ ἔχων, οἱ δ´ ἔχοντες ὄλβιοι.
45135   4.31b.42.1 : Εὐριπίδου Εὐρυσθέως (fr. 378 N. 2).
45136   4.31b.42.2 : Νῦν δ´ ἤν τις οἴκων πλουσίαν ἔχῃ φάτνην, 
45137   4.31b.42.3 : πρῶτος γέγραπται τῶν τ´ ἀρειόνων κρατεῖ·
45138   4.31b.42.4 : τὰ δ´ ἔργ´ ἐλάσσω χρημάτων νομίζομεν.
45139   4.31b.43.1 : Μενάνδρου (fr. 665 K.).
45140   4.31b.43.2 : Πλοῦτος ἀλόγιστος προσλαβὼν ἐξουσίαν
45141   4.31b.43.3 : καὶ τοὺς φρονεῖν δοκοῦντας ἀνοήτους ποεῖ.
45142   4.31b.44.1 : Θεόγνιδος ( 683–86).
45143   4.31b.44.2 : Πολλοὶ πλοῦτον ἔχουσιν ἀίδριες· οἱ δὲ τὰ καλὰ
45144   4.31b.44.3 : ζητοῦσιν χαλεπῇ τειρόμενοι πενίῃ.
45145   4.31b.44.4 : ἔρδειν δ´ ἀμφοτέροισιν ἀμηχανίη παράκειται·
45146   4.31b.44.5 : εἴργει τοὺς μὲν δὴ χρήματα, τοὺς δὲ νόος.
45147   4.31b.45.1 : Ὑψαίου.
45148   4.31b.45.2 : Ὥσπερ ἐπὶ χειρὸς τρεμούσης χρυσίον ἐάν τις θῇ
45149   4.31b.45.3 : τρέμει, οὕτω καὶ πλοῦτος, εἰ φοβουμένῃ καὶ συνεχομένῃ
45150   4.31b.45.4 : ἐπισωρεύοιτο ψυχῇ, συγκραδαίνεται καὶ συμπεριπίπτει.
45151   4.31b.46.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Ὅτι καὶ γυναῖκα [καὶ]
45152   4.31b.46.2 : παιδευτέον (Plut. mor. vol. VII p. 126 Bern.).
45153   4.31b.46.3 : Μὴ παιδὶ μάχαιραν, ἡ παροιμία φησίν· ἐγὼ δὲ φαίην
45154   4.31b.46.4 : ἄν, μὴ παιδὶ πλοῦτον μηδὲ ἀνδρὶ ἀπαιδεύ〈τῳ δυνα〉–
45155   4.31b.46.5 : ς〈τε〉ίαν. 
45156   4.31b.47.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον ( 27 p. 7 e).
45157   4.31b.47.2 : Καταφρόνει τῶν περὶ τὸν πλοῦτον σπουδαζόντων, χρῆ–
45158   4.31b.47.3 : σθαι δὲ μὴ δυναμένων τοῖς ὑπάρχουσι. παραπλήσιον γὰρ
45159   4.31b.47.4 : οἱ τοιοῦτοι πάσχουσιν, ὥσπερ ἂν εἴ τις ἵππον κτήσαιτο
45160   4.31b.47.5 : καλὸν κακῶς ἱππεύειν ἐπιστάμενος.
45161   4.31b.48.1 : Διογένους.
45162   4.31b.48.2 : Τοὺς δὲ πολλοὺς τῶν πλουσίων ὡμοίου τοῖς ἐπὶ τῶν
45163   4.31b.48.3 : δυσβάτων καὶ ἀποκρήμνων φυομένοις δένδροις καὶ ἀμπέ–
45164   4.31b.48.4 : λοις. τόν τε γὰρ τούτων καρπὸν ἀνθρώπους μὴ λαμ–
45165   4.31b.48.5 : βάνειν, κόρακας δὲ καὶ παραπλήσια τούτων ζῷα κατανα–
45166   4.31b.48.6 : λίσκειν· ἐκείνους τε τὸν πλοῦτον εἰς μὲν τὰ ἐπιεικῆ τῶν
45167   4.31b.48.7 : πραγμάτων οὐ κατατίθεσθαι, κόλαξι δὲ καὶ πόρναις καὶ
45168   4.31b.48.8 : ταῖς αἰσχροτάταις ἡδοναῖς καὶ κενωτάταις δόξαις χορηγεῖν.
45169   4.31b.49.1 : Δημοκρίτου (fr. 281 Diels 2).
45170   4.31b.49.2 : Ὥσπερ ἐν τοῖς ἕλκεσι φαγέδαινα κάκιστον νόσημα,
45171   4.31b.49.3 : οὕτως ἐν τοῖς χρήμασι τὸ † μὴ προσαρμόσαν καὶ τὸ
45172   4.31b.49.4 : συνεχές. 
45173   4.31b.50.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 218 Diels 2).
45174   4.31b.50.2 : Πλοῦτος ἀπὸ κακῆς ἐργασίης περιγινόμενος 〈ἐπι–
45175   4.31b.50.3 : φανέστερον〉 [σῆμα οὕτως ἐν τοῖς] τὸ ὄνειδος κέκτηται.
45176   4.31b.51.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἐρυξίου (p. 396 E-
45177   4.31b.51.2 :  397 B).
45178   4.31b.51.3 : Ἐγὼ μέν, ὥσπερ ἠρξάμην, Ἐρυξίαν τοῦτον ἡδέως
45179   4.31b.51.4 : ἐροίμην ἂν εἰ δοκοῦσιν αὐτῷ εἶναι ἄνθρωποι ἄδικοι καὶ
45180   4.31b.51.5 : δίκαιοι. {—}Νὴ Δία, ἔφη ἐκεῖνος, καὶ σφόδρα μέντοι. {—}
45181   4.31b.51.6 : Τί δέ; τὸ ἀδικεῖν πότερον κακόν σοι δοκεῖ εἶναι ἢ ἀγα–
45182   4.31b.51.7 : θόν; {—}Κακὸν ἔμοιγε. {—}Δοκεῖ δ´ ἄν σοι ἄνθρωπος, εἰ
45183   4.31b.51.8 : μοιχεύοι τὰς τῶν πέλας γυναῖκας ἐπ´ ἀργυρίῳ, ἀδικεῖν ἂν
45184   4.31b.51.9 : ἢ οὔ; καὶ ταῦτα μέντοι καὶ τῆς πόλεως καὶ τῶν νόμων
45185   4.31b.51.10 : κωλυόντων. {—}Ἀδικεῖν 〈ἂν〉 ἔμοιγε δοκεῖ. {—}Οὐκοῦν, ἔφη,
45186   4.31b.51.11 : εἰ πλούσιος ὢν τυγχάνοι καὶ ἀργύριον δυνατὸς ὢν ἀνα–
45187   4.31b.51.12 : λῶσαι ὁ ἄδικός τε ἄνθρωπος καὶ ὁ βουλόμενος, ἐξαμαρ–
45188   4.31b.51.13 : τάνοι ἄν· εἰ δέ γε μὴ ὑπάρχοι πλουσίῳ εἶναι τῷ ἀν–
45189   4.31b.51.14 : θρώπῳ, οὐκ ἔχων ὁπόθεν ἀναλίσκοι, οὐδ´ ἂν διαπράττε–
45190   4.31b.51.15 : σθαι δύναιτο ἃ βούλεται, ὥστ´ οὐκ ἂν οὐδ´ ἐξαμαρτάνοι.
45191   4.31b.51.16 : διὸ καὶ λυσιτελοῖ ἂν τῷ ἀνθρώπῳ μᾶλλον μὴ εἶναι 
45192   4.31b.51.17 : πλουσίῳ, εἴπερ ἧττον διαπράξεται ἃ βούλεται, βούλεται
45193   4.31b.51.18 : δὲ καὶ μοχθηρά. καὶ πάλιν αὖ τὸ νοσεῖν πότερον ἂν
45194   4.31b.51.19 : φαίης κακὸν ἢ ἀγαθὸν εἶναι; {—}Κακὸν ἔγωγε. {—}Τί δέ;
45195   4.31b.51.20 : δοκοῦσί τινές σοι ἀκρατεῖς εἶναι ἄνθρωποι; {—}Ἔμοιγε. {—}
45196   4.31b.51.21 : Οὐκοῦν εἰ βέλτιον εἴη πρὸς ὑγίειαν τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ
45197   4.31b.51.22 : 〈ἀπέχεσθαι〉 σίτων καὶ ποτῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἡδέων
45198   4.31b.51.23 : δοκούντων εἶναι, ὁ δὲ μὴ οἷός τ´ εἴη δι´ ἀκράτειαν, βέλ–
45199   4.31b.51.24 : τιον ἂν εἴη τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ μὴ ὑπάρχειν ὁπόθεν ἂν
45200   4.31b.51.25 : ἐκποριεῖται ταῦτα, μᾶλλον ἢ πολλὴν περιουσίαν εἶναι τῶν
45201   4.31b.51.26 : ἐπιτηδείων; οὕτω γὰρ ἂν αὐτῷ οὐκ ἐξουσία εἴη διαμαρ–
45202   4.31b.51.27 : τάνειν, οὐδ´ εἰ σφόδρα βούλοιτο.
45203   4.31b.52.1 : (Ibid. p. 403 A–C)
45204   4.31b.52.2 : Οὐκοῦν, ἔφην, κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον οὐδὲ φάρμακον
45205   4.31b.52.3 : παντὶ ἀνθρώπῳ χρήσιμον εἶναι, ἀλλὰ τούτῳ ὅστις τυγ–
45206   4.31b.52.4 : χάνει εἰδὼς ὡς δεῖ χρῆσθαι αὐτῷ; {—}Φημί. {—}Οὐκοῦν καὶ
45207   4.31b.52.5 : τἄλλα πάντα ὁμοίως; {—}Ἔοικε. {—}Χρυσίον ἄρα καὶ ἀρ–
45208   4.31b.52.6 : γύριον καὶ τἄλλα τὰ δοκοῦντα χρήματα εἶναι τούτῳ ἂν
45209   4.31b.52.7 : μόνῳ χρήσιμα εἴη, ὅστις τυγχάνει ἐπιστάμενος ὡς χρη–
45210   4.31b.52.8 : στέον τούτοις; {—}Οὕτως. {—}Οὐκοῦν πρότερον ἐδόκει 〈τοῦ〉
45211   4.31b.52.9 : καλοῦ κἀγαθοῦ ἀνθρώπου εἶναι εἰδέναι ὅπου γε καὶ ὅπως
45212   4.31b.52.10 : τούτων ἑκάστοις χρηστέον ἐστί; {—}Φημί. {—}Τοῖς ἄρα κα–
45213   4.31b.52.11 : λοῖς κἀγαθοῖς τῶν ἀνθρώπων, τούτοις ἂν μόνοις καὶ 
45214   4.31b.52.12 : χρήσιμα ταῦτ´ εἴη, εἴπερ γε οὗτοι ἐπιστήμονες ὡς χρη–
45215   4.31b.52.13 : στέον. εἰ δὲ τούτοις μόνον χρήσιμον, τούτοις ἂν μόνον
45216   4.31b.52.14 : καὶ χρήματ´ εἶναι ταῦτα φαίνοιτο. ἀτάρ, ὡς ἔοικε, καὶ
45217   4.31b.52.15 : τὸν ἀνεπιστήμονα ἱππικῆς, κεκτημένον δὲ ἵππους οἳ τυγ–
45218   4.31b.52.16 : χάνουσιν αὐτῷ ἀχρεῖοι ὄντες, εἴ τις τοῦτον ἱππικὸν ποιή–
45219   4.31b.52.17 : σειεν, ἆρ´ 〈ἂν〉 ἅμα καὶ πλουσιώτερον πεποιηκὼς εἴη,
45220   4.31b.52.18 : εἴπερ γε αὐτῷ ἃ ἐτύγχανε πρόσθεν ἀχρεῖα ὄντα, χρήσιμα
45221   4.31b.52.19 : πεποίηκεν· ἐπιστήμην γάρ τινα παραδιδοὺς τῷ ἀνθρώπῳ
45222   4.31b.52.20 : ἅμα καὶ πλούσιον αὐτὸν πεποίηκεν. 
45223   4.32.t.1 : {1ΨΟΓΟΣ ΠΛΟΥΤΟΥ.}1
45224   4.32.53.1 : Ἀλέξιδος, οἱ δὲ Μενάνδρου (Al. fr. 340 K.).
45225   4.32.53.2 : Ψυχὴν ἔχειν δεῖ πλουσίαν· τὰ δὲ χρήματα
45226   4.32.53.3 : ταῦτ´ ἐστὶν ὄψις, παραπέτασμα τοῦ βίου.
45227   4.32.54.1 : Εὐριπίδου Φαέθοντι (fr. 776 N. 2).
45228   4.32.54.2 : Δεινόν γε, τοῖς πλουτοῦσι τοῦτο δ´ ἔμφυτον
45229   4.32.54.3 : σκαιοῖσιν εἶναι· τί ποτε τοῦτο ταἴτιον;
45230   4.32.54.4 : ἆρ´ ὄλβος αὐτοῖς ὅτι τυφλὸς συνηρετεῖ,
45231   4.32.54.5 : τυφλὰς ἔχουσι τὰς φρένας καὶ τῆς τύχης;
45232   4.32.55.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ (fr. 438 N. 2).
45233   4.32.55.2 : Ὕβριν τε τίκτει πλοῦτος, οὐ φειδὼ βίου. 
45234   4.32.56.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῖ (fr. 419 N. 2).
45235   4.32.56.2 : Καὶ νῦν ἐφέλκετ´ ὦ κακοὶ τιμὰς βροτοί,
45236   4.32.56.3 : καὶ κτᾶσθε πλοῦτον πάντοθεν θηρώμενοι,
45237   4.32.56.4 : σύμμικτα μὴ δίκαια καὶ δίκαι´ ὁμοῦ·
45238   4.32.56.5 : ἔπειτ´ ἀμᾶσθε τῶνδε δύστηνον θέρος.
45239   4.32.57.1 : Εὐριπίδου Δίκτυϊ (fr. 341 N. 2).
45240   4.32.57.2 : Μή μοί ποτ´ εἴη χρημάτων νικωμένῳ
45241   4.32.57.3 : κακῷ γενέσθαι, μηδ´ ὁμιλοίην κακοῖς.
45242   4.32.58.1 : Εὐριπίδου Μηδείᾳ ( 599 s.).
45243   4.32.58.2 : Μή μοι γένοιτο λυπρὸς εὐδαίμων βίος
45244   4.32.58.3 : μηδ´ ὄλβος ὅστις τὴν ἐμὴν κνίζει φρένα.
45245   4.32.59.1 : Εὐριπίδου (fr. 1069 N. 2).
45246   4.32.59.2 : Σκαιὸν τὸ πλουτεῖν κἄλλο μηδὲν εἰδέναι. 
45247   4.32.60.1 : Καρκίνου (fr. 9 p. 800 N. 2).
45248   4.32.60.2 : ... δειλόν ἐσθ´ ὁ πλοῦτος καὶ φιλόψυχον κακόν.
45249   4.32.61.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 20 N.).
45250   4.32.61.2 : Μὴ Πλοῦτον εἴπῃς· οὐχὶ θαυμάζω θεόν,
45251   4.32.61.3 : ὃν χὡ κάκιστος ῥᾳδίως ἐκτήσατο.
45252   4.32.62.1 : Εὐριπίδου Πηλεῖ (fr. 618 N.).
45253   4.32.62.2 : Τὸν ὄλβον οὐδὲν οὐδαμοῦ κρίνω βροτοῖς,
45254   4.32.62.3 : ὅν γ´ ἐξαλείφει ῥᾷον ἢ γραφὴν θεός.
45255   4.32.63.1 : Καρκίνου (fr. 10 p. 800 N. 2).
45256   4.32.63.2 : Ὦ πολλὰ πλοῦτος δυστυχέστατος κυρῶν,
45257   4.32.63.3 : ὅμως μέγιστον ζῆλον ἐν βροτοῖς ἔχεις.
45258   4.32.64.1 : Εὐριπίδου Τηλέφῳ (fr. 714 N. 2).
45259   4.32.64.2 : Σμίκρ´ ἂν θέλοιμ´ ἂν καὶ καθ´ ἡμέραν ἔχων
45260   4.32.64.3 : τροφὴν ἐνοικεῖν μᾶλλον ἢ πλουτῶν νοσεῖν. 
45261   4.32.65.1 : † Ἀντιφάνους (Menandri fr. 624 K.).
45262   4.32.65.2 : Οὐ πώποτ´ ἐζήλωσα πλουτοῦντα σφόδρα
45263   4.32.65.3 : ἄνθρωπον, ἀπολαύοντα μηδὲν ὧν ἔχει.
45264   4.32.66.1 : (Antiph. fr. 259 K.)
45265   4.32.66.2 : Ὁ δὲ πλοῦτος ἡμᾶς, καθάπερ ἰατρὸς κακός,
45266   4.32.66.3 : τυφλοὺς βλέποντας παραλαβὼν πάντας ποεῖ.
45267   4.32.67.1 : Μενάνδρου Αὑτὸν πενθοῦντι (fr. 83 K.).
45268   4.32.67.2 : Τυφλὸν ὁ πλοῦτος, καὶ τυφλοὺς
45269   4.32.67.3 : 〈τοὺς〉 ἐμβλέποντας εἰς ἑαυτὸν δεικνύει.
45270   4.32.68.1 : Μενάνδρου (fr. 587 K.).
45271   4.32.68.2 : Ὑπερήφανόν που γίνεθ´ ἡ λίαν τρυφή·
45272   4.32.68.3 : ὅ τε πλοῦτος ἐξώκειλε τὸν κεκτημένον
45273   4.32.68.4 : εἰς ἕτερον ἦθος, οὐκ ἐν ᾧ τὸ πρόσθεν ἦν.
45274   4.31c.69.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάῳ (fr. 235 N. 2).
45275   4.31c.69.2 : Πλουτεῖς; ὁ πλοῦτος δ´ ἀμαθία δειλόν θ´ ἅμα. 
45276   4.31c.70.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνης (fr. 163 N. 2).
45277   4.31c.70.2 : Ἀνδρὸς φίλου δὲ χρυσὸς ἀμαθίας μέτα
45278   4.31c.70.3 : ἄχρηστος, εἰ μὴ κἀρετὴν ἔχων τύχοι.
45279   4.31c.71.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 55 N. 2).
45280   4.31c.71.2 : Ἄδικον ὁ πλοῦτος, πολλὰ δ´ οὐκ ὀρθῶς ποεῖ.
45281   4.31c.72.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνης (fr. 96 N. 2).
45282   4.31c.72.2 : Σκαιόν τι χρῆμα πλοῦτος ἥ τ´ ἀπειρία.
45283   4.31c.73.1 : Εὐριπίδου Πλεισθένης (fr. 632 N. 2).
45284   4.31c.73.2 : Πολλῶν τὰ χρήματ´ αἴτι´ ἀνθρώποις κακῶν.
45285   4.31c.74.1 : Εὐριπίδου Φοίνικι (fr. 813 N. 2).
45286   4.31c.74.2 : Ὦ πλοῦθ´, ὅσῳ μὲν ῥᾷστον εἶ βάρος φέρειν,
45287   4.31c.74.3 : πόνοι δὲ κἀν σοί, καὶ φθοραὶ πολλαὶ βίου
45288   4.31c.74.4 : ἔνεις´· ὁ γὰρ πᾶς ἀσθενὴς αἰὼν βροτοῖς.
45289   4.31c.75.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις ( 597). 
45290   4.31c.75.2 : Εἰσορῶ· δειλὸν δ´ ὁ πλοῦτος καὶ φιλόψυχον κακόν.
45291   4.31c.76.1 : Ναυμαχίου.
45292   4.31c.76.2 : Χρυσός τοι κόνις ἐστὶ καὶ ἄργυρος, οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
45293   4.31c.76.3 : λᾶες ἐπὶ ῥηγμῖνι πολυψηφῖδι θαλάσσης,
45294   4.31c.76.4 : πολλοὶ δ´ ἐρρίφαται ποταμῶν παρὰ χείλεσιν αὔτως,
45295   4.31c.76.5 : εἵματα δ´ εἰναλίης ἐρυθαίνεται αἵματι κόχλου,
45296   4.31c.76.6 : τοῖς ἔπι φυσιόωσιν ἁλίφρονες.
45297   4.31c.77.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον ( 6 p. 3 b).
45298   4.31c.77.2 : Πλοῦτος δὲ κακίας μᾶλλον ἢ καλοκαγαθίας ὑπηρέτης
45299   4.31c.77.3 : ἐστίν, ἐξουσίαν μὲν τῇ ῥᾳθυμίᾳ παρασκευάζων, ἐπὶ δὲ
45300   4.31c.77.4 : τὰς ἡδονὰς τοὺς νέους παρακαλῶν.
45301   4.31c.78.1 : Ἀνακρέοντος.
45302   4.31c.78.2 : Ἀνακρέων δωρεὰν παρὰ Πολυκράτους λαβὼν πέντε
45303   4.31c.78.3 : τάλαντα, ὡς ἐφρόντισεν ἐπ´ αὐτοῖς δυοῖν νυκτοῖν, ἀπέ– 
45304   4.31c.78.4 : δωκεν αὐτὰ εἰπὼν οὐ τιμᾶσθαι αὐτὰ τῆς ἐπ´ αὐτοῖς
45305   4.31c.78.5 : φροντίδος.
45306   4.31c.79.1 : Πλάτωνος (de leg. p. 743 A p. 742 E).
45307   4.31c.79.2 : Ἀγαθὸν δὲ ὄντα διαφόρως καὶ πλούσιον εἶναι δια–
45308   4.31c.79.3 : φερόντως ἀδύνατον. εὐδαίμονας μὲν ἅμα καὶ ἀγαθοὺς
45309   4.31c.79.4 : ἀνάγκη γίγνεσθαι· πλουσίους δ´ αὖ σφόδρα καὶ ἀγαθοὺς
45310   4.31c.79.5 : ἀδύνατον, οὕς γε δὴ πλουσίους οἱ πολλοὶ καταλέγουσιν.
45311   4.31c.80.1 : (Eiusd. p. 743 C)
45312   4.31c.80.2 : Ὁ λόγος ἡμῖν ὀρθός, ὡς οὐκ εἰσὶν οἱ παμπλούσιοι
45313   4.31c.80.3 : ἀγαθοί· εἰ δὲ μὴ ἀγαθοί, οὐδ´ εὐδαίμονες. 〈ὁ δὲ τοὺς
45314   4.31c.80.4 : πλουσίους εὐδαίμονας〉 ὀνομάζων λόγος, αὐτός τε ἄθλιος,
45315   4.31c.80.5 : γυναικῶν καὶ παίδων ὢν λόγος, 〈καὶ〉 ἀνθρώπους τοὺς
45316   4.31c.80.6 : πειθομένους γε ἀπεργάζεται τοιούτους.
45317   4.31c.81.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς Πρὸς Διονύσιον ἐπι–
45318   4.31c.81.2 : στολῆς (p. 317 C).
45319   4.31c.81.3 : Ἑώρων γὰρ καὶ τότε καὶ νῦν ὁρῶ τὰς μεγάλας οὐ–
45320   4.31c.81.4 : σίας καὶ ὑπερόγκους τῶν τ´ ἰδιωτῶν καὶ τῶν μονάρχων
45321   4.31c.81.5 : σχεδόν, ὅσῳ περ ἂν μείζους ὦσι, τοσούτῳ πλείους καὶ 
45322   4.31c.81.6 : μείζους τοὺς διαβάλλοντας καὶ πρὸς ἡδονὴν μετ´ αἰσχρᾶς
45323   4.31c.81.7 : βλάβης ὁμιλοῦντας τρεφούσας, οὗ κακὸν οὐδὲν μεῖζον
45324   4.31c.81.8 : γεννᾷ πλοῦτός τε καὶ ἡ τῆς ἄλλης ἐξουσίας δύναμις.
45325   4.31c.82.1 : Πλάτωνος Πολιτείας ηʹ (p. 550 E–551 A).
45326   4.31c.82.2 : Τοὐντεῦθεν τοίνυν, εἶπον, προϊόντες εἰς τὸ πρόσθεν
45327   4.31c.82.3 : τοῦ χρηματίζεσθαι, ὅσῳ ἂν τοῦτο τιμιώτερον ἡγῶνται,
45328   4.31c.82.4 : τοσούτῳ ἀρετὴν ἀτιμοτέραν. ἢ οὐχ οὕτω πλούτου ἀρετὴ
45329   4.31c.82.5 : διέστηκεν, ὥσπερ ἐν πλάστιγγι ζυγοῦ κειμένου ἑκατέρου,
45330   4.31c.82.6 : ἀεὶ τοὐναντίον ῥέποντος; Καὶ μάλα, ἔφη. Τιμωμένου δὴ
45331   4.31c.82.7 : πλούτου ἐν πόλει καὶ τῶν πλουσίων ἀτιμοτέρα ἀρετή τε
45332   4.31c.82.8 : καὶ οἱ ἀγαθοί. Δῆλον. Ἀσκεῖται δὴ τὸ ἀεὶ τιμώμενον,
45333   4.31c.82.9 : ἀμελεῖται δὲ τὸ ἀτιμαζόμενον. Οὕτω.
45334   4.31c.83.1 : Σωκράτους.
45335   4.31c.83.2 : Αἱ μὲν ποδήρεις ἐσθῆτες τὰ σώματα, αἱ δὲ ὑπέρ–
45336   4.31c.83.3 : μετροι περιουσίαι τὰς ψυχὰς ἐμποδίζουσιν.
45337   4.31c.84.1 : Ἐκ τοῦ Περὶ συγκρίσεως Πλούτου καὶ
45338   4.31c.84.2 : Ἀρετῆς. 
45339   4.31c.84.3 : Καθ´ αὑτοὺς μὲν ἄνθρωποι πρὸς ἀρετὴν γεγόνασιν,
45340   4.31c.84.4 : οὗτος δὲ ἐφ´ αὑτὸν τρέπει· φάρμακα δὲ εἰς κακίαν ἔχει
45341   4.31c.84.5 : μυρία καὶ δόξαν ἀγαθοῦ προθεὶς οὐχ ἑκόντας ἀπάγει
45342   4.31c.84.6 : τῶν ἀληθεστάτων. οὐκ ἐᾷ δὲ ἐπ´ αὐτῷ φρονεῖν τὸν ἄν–
45343   4.31c.84.7 : θρωπον, ἀλλ´ εἰς τὰ ἔξω φέρει κἀκ τῶν τυχαίων καὶ αὐ–
45344   4.31c.84.8 : τομάτων ἀναρτᾷ. θρασύτατος δ´ ἐστὶν ὁμοῦ καὶ δειλό–
45345   4.31c.84.9 : τατος, ἐπαιρόμενος μὲν ὡς ἐπὶ μεγίστοις, φοβούμενος δὲ ὡς
45346   4.31c.84.10 : ἐπὶ ἀσθενεῖ πράγματι, ὑπερήφανος 〈δ´〉 ἅμα ἐξ ἀλαζονείας
45347   4.31c.84.11 : 〈καὶ〉 ταπεινὸς ἐκ φροντίδος. χρωμένοις μὲν ἄσωτός ἐστι,
45348   4.31c.84.12 : μὴ χρωμένοις δὲ ἄθλιος. δυστυχεῖ μέν τις δι´ αὐτὸν ταῖς
45349   4.31c.84.13 : εἰς τὸ πορίζειν ταλαιπωρίαις· φθείρεται δὲ ἄλλος εἰς
45350   4.31c.84.14 : ἡδονὰς ἀπὸ τῶν περιττῶν. κόρον δὲ οὐκ ἔχει τοῖς κτη–
45351   4.31c.84.15 : σαμένοις, ἀεὶ δ´ ἀνία τις αὐτῷ πάρεστιν, ὁπός´ ἂν γέ–
45352   4.31c.84.16 : νηται. καὶ ὥσπερ ἡ τῶν ὑδεριώντων νόσος αὔξεται πρὸς
45353   4.31c.84.17 : τὸ μᾶλλον ποθεῖν ἀφ´ ὧν πίμπλαται. κακὸς μέν ἐστι
45354   4.31c.84.18 : τῷ φιλοπόνῳ [πλοῦτος], ἀναλίσκει γὰρ αὐτοῦ τὴν φιλοπο–
45355   4.31c.84.19 : νίαν εἰς κέρματα ἀλλαχοῦ δυναμένην· κακὸς δὲ 〈τῷ〉 ῥᾳθύ–
45356   4.31c.84.20 : μῳ διδοὺς ἀφορμὰς ἁμαρτημάτων· ἀμφοτέροις δ´ ὀλέθριος·
45357   4.31c.84.21 : τὸν μὲν γὰρ εἰδότα κάμνειν ἀσχολεῖ, τὸν δ´ εἰς τρυφὴν
45358   4.31c.84.22 : νοσοῦντα καὶ προτρέπει[ν ποιεῖ]. ποιεῖ δὲ ἅμα μὲν κό–
45359   4.31c.84.23 : λακας ἀνθρώπους εἰς ἐλπίδα χρημάτων, ἅμα δ´ ὑπὸ πολ–
45360   4.31c.84.24 : λῶν κολακευομένους διὰ χρήματα. ὁμοῦ δ´ ἀγαθὸν μὲν
45361   4.31c.84.25 : οὐκ ἔστιν ὁ πλοῦτος, φθόνον δὲ ἀγαθῶν μέγιστον ἔχει·
45362   4.31c.84.26 : μυρίαι δ´ ἐπιβουλαὶ δι´ αὐτὸν ἐκ βασιλέων, ἐξ ὁμόρων, 
45363   4.31c.84.27 : ἀπ´ οἰκείων. οὐκ ἔχει δέ τις πλουτῶν ἀσυλίαν ἰδίου βίου,
45364   4.31c.84.28 : πάρεργον δέ που χρημάτων καὐτὸς συναπόλλυται. πρῶ–
45365   4.31c.84.29 : τον μὲν ἀμελεῖ τῶν ἐκ διανοίας ἀγαθῶν, ὡς καὶ χωρὶς
45366   4.31c.84.30 : ἐκείνων εὐτυχῶν· εἶτα τὸ σῶμα λυμαίνεται ταῖς τρυφαῖς·
45367   4.31c.84.31 : ἐθίζει μὲν εἰς πλησμονὰς ἀπὸ τῶν ἀφορμῶν καὶ πλείστας
45368   4.31c.84.32 : νόσους συλλέγει· τὴν δὲ αὐτουργίαν ἀνθρώπων ἀφαιρεῖ–
45369   4.31c.84.33 : ται, τὸ πάντων ὑγιεινότατον· γυμνάσιον γάρ ἐστιν οὐχ
45370   4.31c.84.34 : ὡρισμένον, ὡς παλαίστρα καὶ κυνηγεσία. ἀλλ´ οὖν 〈τὰ〉
45371   4.31c.84.35 : τοῦ βίου διακονούμενός τις ἑαυτῷ πολὺ κρείττων ἐστὶ τοῦ
45372   4.31c.84.36 : ζῶντος δι´ ἄλλων. θρύπτει δ´ ὁ Πλοῦτος καὶ μαλάττει
45373   4.31c.84.37 : λαβὼν πολλὰ πολλάκις καὶ τὰς ὑγιεινὰς φύσεις, καὶ περι–
45374   4.31c.84.38 : ήγαγεν εἰς ἀσθένειαν ἐξ ἐθῶν πολυτελῶν. πάντα μὲν ἐφ´
45375   4.31c.84.39 : ὕπνῳ παρασκευαζόμενος, δυσκολωτέρους ἔχει διὰ τοῦτο
45376   4.31c.84.40 : τοὺς ὕπνους· ἑτοιμότερον δ´ εἰσὶν οἱ κατὰ φύσιν. οὐ γὰρ
45377   4.31c.84.41 : ἐκ χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος κατεσκευασμέναι κλῖναι καὶ πορ–
45378   4.31c.84.42 : φυροῖ τάπητες οὐδὲ ὑπόβαθρα καὶ παστάδες ὕπνους ποι–
45379   4.31c.84.43 : οῦσιν, ἀλλ´ ἔργα καὶ νόμιμοι πόνοι καὶ τὸ τῆς φύσεως
45380   4.31c.84.44 : αὐτῆς ἀναγκαῖον. οὐκ ἐᾷ δ´ ὁ πλοῦτος αὐτομάτων μετα–
45381   4.31c.84.45 : σχεῖν καλῶν, λυμαίνεται δὲ τοῖς ἰδίοις ἔθεσι καὶ φαρμα–
45382   4.31c.84.46 : κεύει τὰ πεφυκότα. ταῖς δ´ ὥραις οὐκ ἐφίησι χρῆσθαι
45383   4.31c.84.47 : καὶ μελετᾶν πρὸς τὰ γινόμενα· ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς θάλπος
45384   4.31c.84.48 : ἀσθενέστερον τὸν εὐτυχοῦντα καὶ πρὸς κρύος, καὶ δι´ ὧν
45385   4.31c.84.49 : ἐπιτηδεύει μὴ παθεῖν ταῦτα, εὐπαθέστερος αὐτοῖς γίνε–
45386   4.31c.84.50 : ται· κατισχύει δὲ μᾶλλον αὐτῶν ὁ κεχρημένος· μένει γὰρ
45387   4.31c.84.51 : ἐν τῇ τοῦ βίου τάξει καὶ πρὸς ἀέρα ζῆν ἐπίσταται καὶ
45388   4.31c.84.52 : οὐκ ἀγανακτεῖ τοῖς τοῦ θεοῦ πράγμασιν, ἀλλὰ δι´ αὐτῶν 
45389   4.31c.84.53 : ἄπεισιν ἐρρωμένος. οὕτω μὲν ὁ πλοῦτος καὶ τὰ σώματα
45390   4.31c.84.54 : βλάπτει, τὰ δὲ ἄλλα μείζω πάθη· στασιάζει μὲν οἴκους
45391   4.31c.84.55 : καὶ κακὸν ἆθλον ἀδελφοῖς πρόκειται, τέκνα δ´ ἐχθρὰ
45392   4.31c.84.56 : ποιεῖ πατράσιν ἐπιθυμοῦντα τῆς περὶ τὸν πλοῦτον ἐξ–
45393   4.31c.84.57 : ουσίας, αὐτοῖς δὲ τοῖς τέκνοις τοὺς γονεῖς βαρυτέρους.
45394   4.31c.84.58 : φίλοι δὲ ὕποπτοι διὰ πλοῦτον· ὁ μὲν ἀληθὴς ἀπιστεῖ–
45395   4.31c.84.59 : ται διὰ τὸν κόλακα, νικᾷ δὲ ὁ κόλαξ τὸν ἀληθεύοντα
45396   4.31c.84.60 : μιμούμενος. λαφύρῳ δ´ ὅμοιόν ἐστιν ἐλπιζομένῳ νοσῶν
45397   4.31c.84.61 : πλούσιος. καὶ τοῖς μὲν ἐλευθεριωτέροις, ὅτι μὴ κολα–
45398   4.31c.84.62 : κεύουσιν, ὀργίζεται, τοὺς δὲ κολακεύοντας ὑφορᾶται καὶ
45399   4.31c.84.63 : ἐφ´ ἁρπαγὴν παρεῖναι δοκεῖ. τελευτήσαντι δὲ οὐ γίνε–
45400   4.31c.84.64 : ται πλουσίῳ πένθος, οὔτε παρὰ τῶν διαδεξαμένων, ἐπεὶ
45401   4.31c.84.65 : χαίρουσιν εἰληφότες, οὔτε μὴν παρὰ τῶν μὴ λαβόντων,
45402   4.31c.84.66 : ἐπεὶ μισοῦσιν ὡς ἐκ τοσούτων ἄτιμοι. ἔτι πρὸς τούτοις,
45403   4.31c.84.67 : ὃ μάλιστα τῷ πλούτῳ προσεῖναι δοκεῖ, τὸ δοῦναι χάριν,
45404   4.31c.84.68 : οὐχ ἁπλοῦν ἐστιν, ἀλλ´ ἔχει συμφορὰς πλείονας. ἔστι μὲν
45405   4.31c.84.69 : οὐδὲ εὐπρεπὴς ἡ χάρις ἡ δι´ ἀργυρίου δοθέντος, ἐράνῳ
45406   4.31c.84.70 : δ´ ἔοικεν· οἱ δ´ ἄνευ χρημάτων ἀπ´ εὐνοίας ἐπιδεικνύ–
45407   4.31c.84.71 : μενοι καὶ βοηθοῦντες ἐλευθέριον τὴν εὐεργεσίαν ἔχουσι
45408   4.31c.84.72 : καὶ τοῖς τυγχάνουσι [καὶ τοῖς] κεχαρισμένην. εἶτα ὁ μὲν
45409   4.31c.84.73 : λαβὼν παρὰ πλουσίου πάλιν ἀπαιτεῖ, καὶ τὰ πρῶτον 
45410   4.31c.84.74 : ἀπόλωλεν, ἂν μὴ γένηται· πάλιν ὁ τυχὼν ἐγκαλεῖ, κἂν
45411   4.31c.84.75 : ἄλλοι τυγχάνωσι. καὶ πλείονας οὕτως ὁ χαριζόμενός τισι
45412   4.31c.84.76 : τοὺς μεμφομένους ἔχει· πᾶσι γὰρ οὐκ ἀρκέσει, πάντες δ´
45413   4.31c.84.77 : ὡς ἐκ περιττῶν ἀπαιτοῦσι. ταῦτα μὲν τῷ πλούτῳ πρόσ–
45414   4.31c.84.78 : εστι καὶ ἐκ τῶν δοκούντων καλῶν, τἄλλα δ´ ἀφόρητα,
45415   4.31c.84.79 : ἀλαζονεία, θρασύτης, ὑπεροψία, φροντίδες αἰσχραί, κακαὶ
45416   4.31c.84.80 : μὲν ὀρέξεις, κακαὶ δ´ ἡδοναί, πόθος δ´ ἀκόρεστος [αὐ–
45417   4.31c.84.81 : τῷ πρόσεστιν]. ἐξ αὐτοῦ δὲ αἱ πλεῖσται πονηρίαι, καὶ
45418   4.31c.84.82 : μυρία τῶν κακῶν οὐκ ἂν ἦν, εἰ μὴ πλοῦτος ἦν, δι´ ὃν
45419   4.31c.84.83 : γίγνεται φόνος, [διὰ κέρδος] ἱερὰ συλᾶται, φιλία παρα–
45420   4.31c.84.84 : βαίνεται, πίστις ἀμελεῖται, φερούσης ἐπὶ κέρδος ἀπιστίας,
45421   4.31c.84.85 : προδίδονται πατρίδες, οὐδὲ ἓν ὀκνεῖται κακόν.
45422   4.31c.85.1 : Πλουτάρχου Κατὰ πλούτου (Plut. vol. VII
45423   4.31c.85.2 : p. 123 Bern.).
45424   4.31c.85.3 : Φύσει μὲν γὰρ δυσχαλίνωτον ὄρεξις, προσλαβοῦσα
45425   4.31c.85.4 : δὲ καὶ πλούτου χορηγίαν ἀχαλίνωτον.
45426   4.31c.86.1 : Ἐν ταὐτῷ (ibid.).
45427   4.31c.86.2 : Ἀλλ´ ἀπληστία καὶ ἄπιστός ἐστιν ἐν αὐτοῖς μανία,
45428   4.31c.86.3 : τοιούτῳ μὲν ἐνθουσιασμῷ χρῆσθαι περὶ τὴν κτῆσιν, ὡς
45429   4.31c.86.4 : εἰ κτήσαιντο μηκέτι καμουμένους· τοσαύτῃ δὲ ἀμελείᾳ
45430   4.31c.86.5 : περὶ τὰ ληφθέντα, ὡς μὴ γενόμενα. δυσερωτιῶσι δὲ τῶν 
45431   4.31c.86.6 : ἀπόντων, ὑπερορῶντες ὧν ἔχουσιν· οὐδὲν γὰρ οὕτως ἀγα–
45432   4.31c.86.7 : πῶσιν ὡς ἃ ἐλπίζουσιν. οὐκ οἶδα πότερον αὐτοῖς ἄμεινόν
45433   4.31c.86.8 : ἐστιν ἔχειν ἢ προσδοκᾶν· ἔχοντες γὰρ οὐ χρῶνται, προσ–
45434   4.31c.86.9 : δοκῶντες δὲ κάμνουσι. τί οὖν ἐπαινοῦμεν τοιοῦτον ἀγα–
45435   4.31c.86.10 : θόν, οὗ πέρας ἐστὶν οὐδέν, ἀλλ´ ᾧ τὸ ληφθὲν ἑτέρων
45436   4.31c.86.11 : ἀρχή;
45437   4.31c.87.1 : Βίωνος.
45438   4.31c.87.2 : Βίων ἔλεγε καταγελάστους εἶναι τοὺς σπουδάζοντας
45439   4.31c.87.3 : περὶ πλοῦτον, ὃν τύχη μὲν παρέχει, ἀνελευθερία δὲ φυ–
45440   4.31c.87.4 : λάττει, χρηστότης δὲ ἀφαιρεῖται.
45441   4.31c.88.1 : Διογένους.
45442   4.31c.88.2 : Ἔλεγε δὲ μήτε ἐν πόλει πλουσίᾳ μήτε ἐν οἰκίᾳ ἀρετὴν
45443   4.31c.88.3 : οἰκεῖν δύνασθαι.
45444   4.31c.89.1 : Μονίμου.
45445   4.31c.89.2 : Τὸν πλοῦτον εἶπε Τύχης ἔμετον εἶναι.
45446   4.31c.90.1 : Σωκράτους.
45447   4.31c.90.2 : Σωκράτης εἶπε ’πολλοῦ ἂν ἄξιον ἦν τὸ πλουτεῖν, εἰ
45448   4.31c.90.3 : καὶ τὸ χαίρειν αὐτῷ συνῆν· νῦν δὲ ἄμφω ταῦτα κεχώρι–
45449   4.31c.90.4 : σται. ἐάν τε γὰρ θέλωσι χρῆσθαι τῷ πλούτῳ, τῇ ἡδυ–
45450   4.31c.90.5 : παθείᾳ διαφθείρονται· ἐάν τε τὸ πλουτεῖν φυλάττειν, τῇ
45451   4.31c.90.6 : φροντίδι· ἐάν τε κτήσασθαι, τῇ ἐπιθυμίᾳ‘. 
45452   4.31c.91.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Χρειῶν.
45453   4.31c.91.2 : Ἀνακρέων ὁ μελοποιὸς λαβὼν τάλαντον χρυσίου παρὰ
45454   4.31c.91.3 : Πολυκράτους τοῦ τυράννου, ἀπέδωκεν εἰπὼν ’μισῶ δω–
45455   4.31c.91.4 : ρεάν, ἥ τις ἀναγκάζει ἀγρυπνεῖν‘.
45456   4.31c.92.1 : Ἱέρακος ἐκ τοῦ Περὶ δικαιοσύνης.
45457   4.31c.92.2 : Ἢ πῶς ἂν ἡ τοῦ πλούτου κτῆσις ἐπὶ δικαιοσύνην
45458   4.31c.92.3 : καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς τινὸς ἡγήσαιτο; τὰ γὰρ ὑπηρε–
45459   4.31c.92.4 : τοῦντα πρὸς τὰ χείρω ἐναντία πρὸς τὴν τῶν βελτίστων
45460   4.31c.92.5 : κτῆσιν. τὰ χρήματα δὲ παρακαλεῖ μὲν ἐπὶ ῥᾳθυμίαν,
45461   4.31c.92.6 : ζωπυρεῖ δὲ τὰς ἡδονάς, ἐπιβουλὰς δὲ διχῇ συντίθησι,
45462   4.31c.92.7 : κατὰ μὲν τῶν εὐπόρων διὰ τῶν φθονούντων, κατὰ δὲ
45463   4.31c.92.8 : τῶν πενήτων διὰ τῶν δυνατωτέρων. ἃ τοίνυν ἄλλους
45464   4.31c.92.9 : μὲν τοῖς κεκτημένοις ἐπιβουλεύειν ποιεῖ, τοὺς δὲ ἔχοντας
45465   4.31c.92.10 : ἰσχυροὺς πρὸς ἀδικίαν παρασκευάζει, πῶς ἂν εἰς δικαιο–
45466   4.31c.92.11 : σύνην συντελέσειεν; 
45467   4.32.t.1 : {1ΟΤΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΒΛΑΒΗ ΣΥΜΜΕΤΡΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ ΠΟΡΙΣ–
45468   4.32.t.2 : ΘΕΝΤΑ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ.}1
45469   4.32.93.1 : Εὐριπίδου Μελανίππη (fr. 504 N. 2).
45470   4.32.93.2 : Ὦ τέκνον, ἀνθρώποισιν ἔστιν οἷς βίος
45471   4.32.93.3 : ὁ μικρὸς εὔκρας ἐγένεθ´, οἷς δ´ ὄγκος κακόν.
45472   4.32.94.1 : Εὐριπίδου Φρίξῳ (fr. 825 N. 2).
45473   4.32.94.2 : Κρείσσων δὲ βαιὸς ὄλβος ἀβλαβὴς βροτοῖς
45474   4.32.94.3 : ἢ δῶμα πλούτῳ δυσσεβῶς ὠγκωμένον.
45475   4.32.95.1 : Εὐριπίδου Κρεσφόντῃ (fr. 459 N. 2).
45476   4.32.95.2 : Κέρδη τοιαῦτα χρή τινα κτᾶσθαι βροτῶν,
45477   4.32.95.3 : ἐφ´ οἷσι μέλλει μή ποθ´ ὕστερον στένειν.
45478   4.32.96.1 : (Eiusd. Dictyis fr. 341 N. 2)
45479   4.32.96.2 : Μή μοι ποτ´ εἴη χρημάτων νικωμένῳ
45480   4.32.96.3 : κακὸν γενέσθαι, μηδ´ ὁμιλοίην κακοῖς. 
45481   4.32.97.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἐρεχθεῖ (fr. 362, 11 N. 2).
45482   4.32.97.2 : Ἀδίκως δὲ μὴ 〈κτῶ〉 χρήματ´, ἢν βούλῃ πολὺν
45483   4.32.97.3 : χρόνον μελάθροις ἐμμένειν. τὰ γὰρ κακῶς
45484   4.32.97.4 : οἴκους ἐσελθόντ´ οὐκ ἔχει σωτηρίαν.
45485   4.32.98.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις.
45486   4.32.98.2 : ***
45487   4.32.99.1 : (Eur. El. 943 s.)
45488   4.32.99.2 : Ὁ δ´ ὄλβος ἀδίκως καὶ μετὰ σκαιῶν συνὼν
45489   4.32.99.3 : ἐξέπτατ´ οἴκων βραχὺν ὁμιλήσας χρόνον.
45490   4.32.100.1 : Μενάνδρου Μηναγύρτῃ (Demiurgi fr. 114 K.).
45491   4.32.100.2 : Μακάριος ὅστις οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει· 
45492   4.32.100.3 : χρῆται γὰρ οὗτος εἰς ἃ δεῖ ταύτῃ καλῶς.
45493   4.32.101.1 : (Menandri Menag. fr. 323 K.)
45494   4.32.101.2 : Οὕτω μαθεῖν δεῖ πάντα καὶ πλοῦτον φέρειν·
45495   4.32.101.3 : ἀσχημοσύνης γὰρ γίνετ´ ἐνίοις αἴτιος.
45496   4.32.102.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῖ (fr. 417 N. 2).
45497   4.32.102.2 : Κέκτησο δ´ ὀρθῶς ἃν ἔχῃς ἄνευ ψόγου,
45498   4.32.102.3 : κἂν σμικρὰ σώζων † τοὔνεχ´ ὃν σέβειν πρέπει,
45499   4.32.102.4 : μὴ δ´ ὡς κακὸς ναύκληρος εὖ πράξας ποτὲ
45500   4.32.102.5 : ζητῶν τὰ πλείον´, εἶτα πάντ´ ἀπώλεσεν.
45501   4.32.103.1 : Σοφοκλέους (fr. 85 N. 2).
45502   4.32.103.2 : Τὰ χρήματ´ ἀνθρώποισιν εὑρίσκει φίλους.
45503   4.32.104.1 : (Eur. Phoen. 555–57) 
45504   4.32.104.2 : Οὔ τοι τὰ χρήματ´ ἴδια κέκτηνται βροτοί·
45505   4.32.104.3 : τὰ τῶν θεῶν δ´ ἔχοντες ἐπιμελούμεθα.
45506   4.32.104.4 : ὅταν δὲ χρῄζως´, αὔτ´ ἀφαιροῦνται πάλιν.
45507   4.32.105.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθέως (fr. 354 N. 2).
45508   4.32.105.2 : Τὰς οὐσίας γὰρ μᾶλλον ἢ τὰς ἁρπαγὰς
45509   4.32.105.3 : τιμᾶν δίκαιον· οὔτε γὰρ πλοῦτος ποτὲ
45510   4.32.105.4 : βέβαιος ἄδικος ...
45511   4.32.106.1 : Μενάνδρου (fr. 666 K.).
45512   4.32.106.2 : Κρεῖττον ὀλίγ´ ἐστὶ χρήματ´ ἀνυπόπτως ἔχειν,
45513   4.32.106.3 : ἢ πολλὰ φανερῶς † ἃ δὲ μετ´ ὀνείδους λαβεῖν.
45514   4.32.107.1 : Σωκράτους.
45515   4.32.107.2 : Ὁ μὲν οἶνος συμμεταβάλλει τοῖς ἀγγείοις, ὁ δὲ πλοῦ–
45516   4.32.107.3 : τος τοῖς τῶν κεκτημένων τρόποις.
45517   4.32.108.1 : Τοῦ αὐτοῦ. 
45518   4.32.108.2 : Οὔτε τὸν ἄρρωστον ἡ χρυσῆ ὠφελεῖ κλίνη οὔτε τὸν
45519   4.32.108.3 : ἀνόητον ἡ ἐπίσημος εὐτυχία.
45520   4.32.109.1 : Ἰσοκράτους Νικοκλῆς ἢ Κύπριοι ( 50).
45521   4.32.109.2 : Τοὺς χρηματισμοὺς τοὺς παρὰ τὸ δίκαιον γιγνομένους
45522   4.32.109.3 : ἡγεῖσθαι μὴ πλοῦτον ἀλλὰ κίνδυνον ποιήσειν. μὴ τὸ μὲν
45523   4.32.109.4 : λαβεῖν κέρδος εἶναι νομίζετε, τὸ δὲ ἀναλῶσαι ζημίαν· οὐδέ–
45524   4.32.109.5 : τερον γὰρ τούτων ἀεὶ τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν, ἀλλ´ ὁπό–
45525   4.32.109.6 : τερον ἂν ἐν καιρῷ καὶ μετ´ ἀρετῆς γίγνηται, τοῦτ´ ὠφελεῖ
45526   4.32.109.7 : τοὺς ποιοῦντας.
45527   4.32.110.1 : Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος Ὁμοιωμάτων (Aristo-
45528   4.32.110.2 : nis Chii fr. 397 de Arn.).
45529   4.32.110.3 : Ὡς τὸν αὐτὸν οἶνον πίνοντες οἱ μὲν παροινοῦσιν οἱ
45530   4.32.110.4 : δὲ πραΰνονται, οὕτω καὶ πλοῦτον ....
45531   4.32.111.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου τομαρίων.
45532   4.32.111.2 : Οἶνος συμμεταβάλλει τοῖς ἀγγείοις, ὁ δὲ πλοῦτος
45533   4.32.111.3 : τοῖς τῶν κτησαμένων τρόποις. 
45534   4.32.112.1 : Ἀριστοτέλους.
45535   4.32.112.2 : Κρεῖττον πρὸς εὐδαιμονίαν ἐλάττω κεκτῆσθαι ἢ πολλὰ
45536   4.32.112.3 : μετὰ φθόνου. καὶ γὰρ καλλίων καὶ ἡδίων ὁ βίος οὗτος.
45537   4.32.113.1 : Λυκούργου.
45538   4.32.113.2 : Οὐ τὸ πλουτεῖν καλόν, ἀλλὰ τὸ ἐκ καλῶν πλουτεῖν.
45539   4.32.114.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον ( 27 p. 7 e).
45540   4.32.114.2 : Ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ τὴν ὑπερβάλ–
45541   4.32.114.3 : λουσαν κτῆσιν, ἀλλὰ τὴν μετρίαν ἀπόλαυσιν.
45542   4.32.115.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον ( 28 p. 8 a).
45543   4.32.115.2 : Πειρῶ τὸν πλοῦτον 〈χρήματα καὶ κτήματα κατα–
45544   4.32.115.3 : σκευάζειν· ἔστι δὲ〉 χρήματα μὲν τοῖς ἀπολαύειν ἐπιστα–
45545   4.32.115.4 : μένοις, κτήματα δὲ τοῖς κεκτῆσθαι δυναμένοις.
45546   4.32.116.1 : Τοῦ αὐτοῦ ( 28–29 p. 8 a).
45547   4.32.116.2 : Τίμα τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν δυοῖν ἕνεκεν, τοῦ τε
45548   4.32.116.3 : ζημίαν μεγάλην ῥᾳδίως ἐκτῖσαι καὶ τοῦ φίλῳ σπουδαίῳ 
45549   4.32.116.4 : δυστυχοῦντι βοηθῆσαι. πρὸς δὲ τὸν ἄδηλον βίον μηδὲν
45550   4.32.116.5 : ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ μετρίως αὐτὴν ἀγάπα. στέργε μὲν
45551   4.32.116.6 : τὰ παρόντα, ζήτει δὲ τὰ βελτίω.
45552   4.32.117.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἐρυξίου (p. 397 E).
45553   4.32.117.2 : Ἠρώτα γὰρ αὐτὸν τὸ μειράκιον, πῶς οἴεται κακὸν
45554   4.32.117.3 : εἶναι τὸ πλουτεῖν, καὶ ὅπως ἀγαθόν. ὁ δ´ ὑπολαβών,
45555   4.32.117.4 : ὥσπερ καὶ σὺ νῦν δή, ἔφη, τοῖς μὲν καλοῖς κἀγαθοῖς τῶν
45556   4.32.117.5 : ἀνθρώπων ἀγαθόν, καὶ τοῖς ἐπισταμένοις ὅπου δεῖ χρῆ–
45557   4.32.117.6 : σθαι τοῖς χρήμασι, τούτοις μὲν ἀγαθόν, τοῖς δὲ μοχθη–
45558   4.32.117.7 : ροῖς καὶ ἀνεπιστήμοσι κακόν. ἔχει δ´, ἔφη, καὶ τἄλλα
45559   4.32.117.8 : πράγματα οὕτω πάντα· ὁποῖοι γὰρ ἄν τινες ὦσιν οἱ χρώ–
45560   4.32.117.9 : μενοι, τοιαῦτα καὶ τὰ πράγματ´ αὐτοῖς ἀνάγκη εἶναι.
45561   4.32.117.10 : καλῶς δ´, ἔφη, δοκεῖ μοι καὶ τὸ τοῦ Ἀρχιλόχου πε–
45562   4.32.117.11 : ποιῆσθαι
45563   4.32.117.12 : καὶ φρονεῦσι τοῖα ὁκοίοις ἐγκυρέωσιν ἔργμασιν.
45564   4.32.118.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ αʹ τῆς Πολιτείας
45565   4.32.118.2 : (p. 330 B–331 C).
45566   4.32.118.3 : Οὗ τοι ἕνεκα ἠρόμην, ἦν δ´ ἐγώ, ὅτι μοι ἔδοξας οὐ
45567   4.32.118.4 : σφόδρα ἀγαπᾶν τὰ χρήματα, τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὡς τὸ 
45568   4.32.118.5 : πολὺ οἳ ἂν μὴ αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ δὲ κτησάμενοι διπλῇ
45569   4.32.118.6 : ἢ οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτό. ὥσπερ γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ
45570   4.31d.118.7 : αὑτῶν ποιήματα καὶ οἱ πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσι,
45571   4.31d.118.8 : ταύτῃ τε δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι τὰ χρήματα σπουδά–
45572   4.31d.118.9 : ζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν, καὶ κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ οἱ
45573   4.31d.118.10 : ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλον–
45574   4.31d.118.11 : τες ἐπαινεῖν ἀλλ´ ἢ τὸν πλοῦτον. Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις.
45575   4.31d.118.12 : Πάνυ μὲν οὖν, ἦν δ´ ἐγώ. ἀλλά μοι ἔτι τοσόνδε εἰπέ· τί
45576   4.31d.118.13 : μέγιστον οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν οὐσίαν
45577   4.31d.118.14 : κεκτῆσθαι; Ὅ, ἦ δ´ ὅς, ἴσως οὐκ ἂν ἄλλους † καὶ πολλοὺς
45578   4.31d.118.15 : πείσαιμι λέγων. εὖ γὰρ ἴσθι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὅτι,
45579   4.31d.118.16 : ἐπειδάν τις ἐγγὺς ᾖ τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται
45580   4.31d.118.17 : αὐτῷ δέος καὶ φροντὶς περὶ ὧν ἐν τῷ πρόσθεν οὐκ
45581   4.31d.118.18 : εἰσῄει. οἵ τε γὰρ λεγόμενοι μῦθοι περὶ τῶν ἐν Ἅιδου,
45582   4.31d.118.19 : ὡς τὸν ἐνθάδε ἀδικήσαντα δεῖ ἐκεῖ διδόναι δίκην, κατα–
45583   4.31d.118.20 : γελώμενοι τέως, τότε δὴ στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν μὴ
45584   4.31d.118.21 : ἀληθεῖς ὦσιν· καὶ αὐτός, ἤτοι ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως ἀσθε–
45585   4.31d.118.22 : νείας ἢ καὶ ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω ὢν τῶν ἐκεῖ μᾶλλόν τι
45586   4.31d.118.23 : καθορᾶ αὐτά, ὑποψίας δ´ οὖν καὶ δείματος μεστὸς γίγνε–
45587   4.31d.118.24 : ται καὶ ἀναλογίζεται καὶ σκοπεῖ, εἴ τινά τι ἠδίκηκεν. 
45588   4.31d.118.25 : ὁ μὲν οὖν εὑρίσκων ἑαυτοῦ ἐν τῷ βίῳ πολλὰ ἀδικήματα
45589   4.31d.118.26 : καὶ ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ οἱ παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος
45590   4.31d.118.27 : δειμαίνει καὶ ζῇ μετὰ κακῆς ἐλπίδος· τῷ δὲ μηδὲν ἑαυτῷ
45591   4.31d.118.28 : ἄδικον ξυνειδότι ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ ἀγαθὴ γη–
45592   4.31d.118.29 : ροτρόφος, ὥσπερ καὶ Πίνδαρος λέγει. χαριέντως γάρ, ὦ
45593   4.31d.118.30 : Σώκρατες, τοῦτ´ ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι ὃς ἂν δικαίως καὶ
45594   4.31d.118.31 : ὁσίως τὸν βίον διαγάγῃ,
45595   4.31d.118.32 : γλυκεῖά οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος ξυναορεῖ
45596   4.31d.118.33 : Ἐλπίς, ἃ μάλιστα θνατῶν πολύστροφον γνώμαν κυβερνᾷ.
45597   4.31d.118.34 : εὖ οὖν λέγει, θαυμαστῶς ὡς σφόδρα. πρὸς δὴ τοῦτ´
45598   4.31d.118.35 : ἔγωγε τίθημι τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου ἀξίαν
45599   4.31d.118.36 : εἶναι, οὔ τι που παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ. τὸ γὰρ
45600   4.31d.118.37 : μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι ἢ ψεύσασθαι, μηδ´ αὖ
45601   4.31d.118.38 : ὀφείλοντα ἢ θεῷ θυσίας τινὰς ἢ ἀνθρώπῳ χρήματα,
45602   4.31d.118.39 : ἔπειτα ἐκεῖσε ἀπιέναι δεδιότα, μέγα μέρος εἰς τοῦτο ἡ
45603   4.31d.118.40 : τῶν χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει δὲ καὶ ἄλλας
45604   4.31d.118.41 : χρείας πολλάς· ἀλλὰ ἕν γε ἀνθ´ ἑνὸς οὐκ ἐλάχιστον
45605   4.31d.118.42 : ἔγωγε θείην ἂν εἰς τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι, ὦ Σώκρατες,
45606   4.31d.118.43 : πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι. Παγκάλως, ἦν δ´ ἐγώ, λέ–
45607   4.31d.118.44 : γεις, ὦ Κέφαλε. 
45608   4.31d.119.1 : Μουσωνίου (fr. XXXIV H.).
45609   4.31d.119.2 : Τῶν μὲν Κροίσου καὶ Κινύρου θησαυρῶν πενίαν
45610   4.31d.119.3 : ἐσχάτην καταψηφιούμεθα· ἕνα δὲ καὶ μόνον πιστεύσομεν
45611   4.31d.119.4 : εἶναι πλούσιον [ἢ σοφὸν] τὸν δυνάμενον κτήσασθαι τὸ
45612   4.31d.119.5 : ἀνενδεὲς πανταχοῦ.
45613   4.31d.120.1 : Δημοκρίτου (fr. 282 Diels 2).
45614   4.31d.120.2 : Χρημάτων χρῆσις ξὺν νόῳ μὲν χρήσιμον εἰς τὸ
45615   4.31d.120.3 : ἐλευθέριον εἶναι καὶ δημωφελέα, ξὺν ἀνοίῃ δὲ χορηγίη
45616   4.31d.120.4 : ξυνή.
45617   4.31d.121.1 : Δημοκρίτου (fr. 78 Diels 2).
45618   4.31d.121.2 : Χρήματα πορίζειν μὲν οὐκ ἀχρεῖον, ἐξ ἀδικίης δὲ
45619   4.31d.121.3 : πάντων κάκιον.
45620   4.31d.122.1 : Πυθαγόρου.
45621   4.31d.122.2 : Οὔτε ἵππον χωρὶς χαλινοῦ οὔτε πλοῦτον δίχα φρο–
45622   4.31d.122.3 : νήσεως δυνατὸν κρατεῖσθαι. 
45623   4.31d.123.1 : Πλάτωνος.
45624   4.31d.123.2 : Ἐρωτηθεὶς πόσην δεῖ οὐσίαν ἔχειν, εἶπεν ’ὅσην ἔχων
45625   4.31d.123.3 : οὔτ´ ἐπιβουλευθήσῃ οὔτε τῶν ἀναγκαίων ἀπορήσεις‘.
45626   4.31d.124.1 : Κλεάνθους (fr. 617 Arn.).
45627   4.31d.124.2 : Κλεάνθης ἐρωτώμενος πῶς ἄν τις εἴη πλούσιος,
45628   4.31d.124.3 : ’εἰ τῶν ἐπιθυμιῶν‘ εἶπεν ’εἴη πένης‘.
45629   4.31d.125.1 : Φαβωρίνου (fr. 82 Marres).
45630   4.31d.125.2 : Οὐδεὶς γοῦν οὕτω πλουτεῖ, ὅστις οὐκ ἐλάττω ἔχει ὧν
45631   4.31d.125.3 : βούλεται. τὸν δὲ εὐθυμεῖσθαι θέλοντα χρὴ ἐν μὲν τοῖς
45632   4.31d.125.4 : ἀγαθοῖς ἀφορᾶν εἰς τοὺς ἐλάττω ἀγαθὰ κεκτημένους, ἐν
45633   4.31d.125.5 : δὲ τοῖς κακοῖς εἰς τοὺς μᾶλλον δυστυχοῦντας. ἐὰν δέ γε
45634   4.31d.125.6 : ἢ ἐν τοῖς ἀγαθοῖς εἰς τὸ ὑπερέχον ἢ ἐν τοῖς κακοῖς εἰς
45635   4.31d.125.7 : τὸ ἐνδεέστερον ἀποβλέπῃς, ἀεὶ λυπήσῃ. ἔστι δὲ λύπη
45636   4.31d.125.8 : ἀνία 〈ἡ〉 ἐπὶ τοῖς οἰκείοις κακοῖς.
45637   4.31d.126.1 : Ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς Περὶ φιλίας (Plut.
45638   4.31d.126.2 : fr. XVIII 11 Bernard.).
45639   4.31d.126.3 : Πλούτῳ μέντοι χρηστέον ὡς ὕλῃ τινός, οὐκ ἐπὶ παν–
45640   4.31d.126.4 : τὸς ὁμοίως. 
45641   4.31d.127.1 : Ἐν ταὐτῷ (Plut. fr. XVIII 12 Bernard.).
45642   4.31d.127.2 : Ἀρετὴν οὖν τοῖς πᾶσι μᾶλλον εὐκτέον ἢ πλοῦτον 〈τὸν〉
45643   4.31d.127.3 : ἀνοήτοις σφαλερόν· ὑπὸ γὰρ χρημάτων αὔξεται κακία· καὶ
45644   4.31d.127.4 : ὅσῳ τις ἂν ἄφρων ᾖ, τοσούτῳ πλέον ἐξυβρίζει, τὸ λυσ–
45645   4.31d.127.5 : σῶδες αὑτοῦ τῶν ἡδονῶν ἐκπληροῦν ἔχων.
45646   4.31d.128.1 : Ἀριστίππου.
45647   4.31d.128.2 : Οὐχ ὥσπερ ὑπόδημα τὸ μεῖζον δύσχρηστον, οὕτω
45648   4.31d.128.3 : καὶ ἡ πλείων κτῆσις· τοῦ μὲν γὰρ ἐν τῇ χρήσει τὸ πε–
45649   4.31d.128.4 : ριττὸν ἐμποδίζει, τῇ δὲ καὶ ὅλῃ χρῆσθαι κατὰ καιρὸν
45650   4.31d.128.5 : ἔξεστι καὶ μέρει.
45651   4.31d.129.1 : Σωκράτους.
45652   4.31d.129.2 : Ἱδρὼς μὲν ὁ ἐκ τῶν γυμνασίων εὐσχημονέστερος,
45653   4.31d.129.3 : πλοῦτος δὲ ὁ ἐκ τῶν ἰδίων πόνων.
45654   4.31d.130.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
45655   4.31d.130.2 : Τὸν πλοῦτον ὥσπερ φίλον ἐκτενῆ καὶ ἀπροφάσιστον
45656   4.31d.130.3 : εἰς τὰς καλὰς δεῖ παραλαμβάνειν πράξεις. 
45657   4.32a.t.1 : {1ΠΕΝΙΑΣ ΕΠΑΙΝΟΣ.}1
45658   4.32a.1.1 : Ἀντιφάνους (fr. 293 K.).
45659   4.32a.1.2 : Ἅπανθ´ ὁ λιμὸς γλυκέα πλὴν αὑτοῦ ποεῖ.
45660   4.32a.1a.1 : (incerti poetae comici)
45661   4.32a.1a.2 : Πενία γάρ ἐστιν ἡ τρόπων διδάσκαλος.
45662   4.32a.2.1 : Μενάνδρου Κιθαριστῇ (fr. 282 K.). 
45663   4.32a.2.2 : Τὸ κουφότατόν σε τῶν κακῶν πάντων δάκνει,
45664   4.32a.2.3 : πενία. τί γὰρ τοῦτ´ ἐστίν, ἧς γένοιτ´ ἂν εἷς
45665   4.32a.2.4 : φίλος βοηθήσας ἰατρὸς ῥᾳδίως;
45666   4.32a.3.1 : Διφίλου (fr. 104 K.).
45667   4.32a.3.2 : Πένητος ἀνδρὸς οὐδὲν εὐτυχέστερον·
45668   4.32a.3.3 : τὴν [γὰρ] ἐπὶ τὸ χεῖρον μεταβολὴν οὐ προσδοκᾷ.
45669   4.32a.4.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις ( 554).
45670   4.32a.4.2 : Ἐπεὶ τά γ´ ἀρκοῦνθ´ ἱκανὰ τοῖς γε σώφροσι.
45671   4.32a.5.1 : Μενάνδρου (fr. 810 K.).
45672   4.32a.5.2 : Αἰσχυνόμενος αἴσχιστα πενίαν 〈ἂν〉 φέροις.
45673   4.32a.6.1 : Μενάνδρου Λευκαδίᾳ (fr. 310 K.).
45674   4.32a.6.2 : Ἀεὶ νομίζονθ´ οἱ πένητες τῶν θεῶν.
45675   4.32a.7.1 : Εὐριπίδου Πολυείδῳ (fr. 641 N. 2). 
45676   4.32a.7.2 : Πλουτεῖς· τὰ δ´ ἄλλα μὴ δόκει ξυνιέναι·
45677   4.32a.7.3 : ἐν τῷ γὰρ ὄλβῳ φαυλότης ἔνεστί τις.
45678   4.32a.7.4 : πενία δὲ σοφίαν ἔλαχε διὰ τὸ δυστυχές.
45679   4.32a.8.1 : Ἀλέξιδος (fr. 281 K.).
45680   4.32a.8.2 : Τῶν γὰρ ἀγαθῶν τὸν πλοῦτον ὕστατον τίθει·
45681   4.32a.8.3 : ἀβεβαιότατον γάρ ἐστιν ὧν κεκτήμεθα.
45682   4.32a.8.4 : τὰ δ´ ἄλλ´ ἐπιεικῶς τοῖς ἔχουσι παραμένει.
45683   4.32a.9.1 : Ἀπολλώνιος Λύκῳ (epist. p. 127a Herch.).
45684   4.32a.9.2 : Οὐ τὸ πένεσθαι κατὰ φύσιν αἰσχρόν, ἀλλὰ τὸ δι´
45685   4.32a.9.3 : αἰσχρὰν αἰτίαν πένεσθαι ὄνειδος.
45686   4.32a.10.1 : Αἰλιανοῦ ἐκ τῆς Συμμίκτου ἱστορίας (II 43).
45687   4.32a.10.2 : Πενέστατοι ἐγένοντο οἱ ἄριστοι τῶν Ἑλλήνων· Ἀρι–
45688   4.32a.10.3 : στείδης ὁ Νικομάχου καὶ Φωκίων ὁ Φώκου καὶ Ἐπαμι–
45689   4.32a.10.4 : νώνδας ὁ Πολύμνιδος καὶ Πελοπίδας ὁ Θηβαῖος καὶ
45690   4.32a.10.5 : Λάμαχος ὁ Ἀθηναῖος καὶ Σωκράτης ὁ Σωφρονίσκου καὶ
45691   4.32a.10.6 : Ἐφιάλτης δὲ ὁ Σοφωνίδου.
45692   4.32a.11.1 : Διογένους.
45693   4.32a.11.2 : Διογένης τὴν πενίαν αὐτοδίδακτον ἔφη εἶναι ἐπικού–
45694   4.32a.11.3 : ρημα πρὸς φιλοσοφίαν· ἃ γὰρ ἐκείνην πείθειν τοῖς λόγοις
45695   4.32a.11.4 : πειρᾶσθαι, ταῦτ´ ἐν ἔργοις τὴν πενίαν ἀναγκάζειν. 
45696   4.32a.12.1 : Διογένους.
45697   4.32a.12.2 : Διογένης, ὀνειδίσαντος αὐτῷ τινος πενίαν μοχθηροῦ,
45698   4.32a.12.3 : ἔφη ’διὰ μὲν πενίαν οὐδένα πώποτε στρεβλούμενον εἶδον,
45699   4.32a.12.4 : διὰ δὲ κακίαν πολλούς‘.
45700   4.32a.13.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 39).
45701   4.32a.13.2 : Μέτρον κτήσεως τὸ σῶμα ὡς ὁ ποὺς ὑποδήματος.
45702   4.32a.13.3 : ἐὰν μὲν ἐπὶ τούτου στῇς, ἔχεις τὸ μέτρον καὶ τὴν ἐπι–
45703   4.32a.13.4 : βάθραν· ἐὰν δὲ ὑπερβῇς, ἀφῆκας ὡς κατὰ κρημνοῦ σεαυ–
45704   4.32a.13.5 : τόν. οὕτω γίγνεται κατάχρυσον ὑπόδημα, εἶτα πορφυροῦν,
45705   4.32a.13.6 : εἶτα κεντητόν· ὑπερέβη γὰρ τὴν χρείαν τοῦ ποδός. τὸ
45706   4.32a.13.7 : αὐτὸ καὶ ἐπὶ τῆς κτήσεως, ἐὰν ὑπερβῇ σῶμα, ὅρος οὐ–
45707   4.32a.13.8 : δείς ἐστι.
45708   4.32a.14.1 : Φαβωρίνου (fr. 83 Marres).
45709   4.32a.14.2 : Πενίας διττὸν εἶδος· ἢ γὰρ διὰ τὴν γνώμην ἄνθρωποι
45710   4.32a.14.3 : πένονται ἢ διὰ τὴν τύχην. ἀλλὰ τὴν μὲν τύχην ἔστι θερα–
45711   4.32a.14.4 : πεῦσαι καὶ δόσει καὶ εὑρέσει καὶ ἐργασίᾳ καὶ αὐταρκείᾳ·
45712   4.32a.14.5 : τὴν δὲ γνώμην οὐκ ἔστιν· οὐ γὰρ ὁμοίων δέονται οὗτός
45713   4.32a.14.6 : τοι κἀκεῖνος· ἀλλ´ ὁ μὲν περιέρχεται ’αἰτίζων ἀκόλους‘,
45714   4.32a.14.7 : ὁ δὲ οὐκ ἀκόλους οὐδὲ ψωμόν, .... 
45715   4.32a.15.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Ὅτι καὶ γυναῖκα παιδευτέον
45716   4.32a.15.2 : (fr. XXII 6 Bernard.).
45717   4.32a.15.3 : Ἀρχύτας ἀναγνοὺς τὸν Ἐρατοσθένους Ἑρμῆν τοῦτον
45718   4.32a.15.4 : ἐπήνεγκε τὸν στίχον
45719   4.32a.15.5 : χρειὼ πάντ´ ἐδίδαξε· τί δ´ οὐ χρειώ κεν ἀνεύροι;
45720   4.32a.15.6 : καὶ τοῦτον
45721   4.32a.15.7 : ὀρθοῦ· καὶ γὰρ μᾶλλον ἐπωδίνουσι μέριμναι.
45722   4.32a.16.1 : Πλουτάρχου Κατὰ Πλούτου (fr. XXI 3 Bernard.).
45723   4.32a.16.2 : Οὐδέποτε λιμὸς ἐγέννησε μοιχείαν, οὐδέποτε ἀπορία
45724   4.32a.16.3 : χρημάτων ἀσωτίαν. βραχεῖά τίς ἐστι σωφροσύνη τὸ πενη–
45725   4.32a.16.4 : τεύειν ὀλίγη τις εὐνομία τὸ ἀπορεῖσθαι.
45726   4.32a.17.1 : Ἀρκεσιλάου.
45727   4.32a.17.2 : Ἀρκεσίλαος τὴν πενίαν λυπρὰν μὲν ἔλεγεν εἶναι ὥσπερ
45728   4.32a.17.3 : καὶ τὴν Ἰθάκην, ἀγαθὴν δὲ κουροτρόφον ἐθίζουσαν συνεῖ–
45729   4.32a.17.4 : ναι λιτότητι καὶ καρτερίᾳ, καὶ καθόλου γυμνάσιον ἀρετῆς
45730   4.32a.17.5 : ἔμπρακτον.
45731   4.32a.18.1 : Σωκράτους.
45732   4.32a.18.2 : Σωκράτης τὴν πενίαν ἔλεγεν μικρὰν εἶναι σωφροσύνην.
45733   4.32a.19.1 : Διογένους.
45734   4.32a.19.2 : Διογένης τὴν πενίαν ἔλεγεν αὐτοδίδακτον εἶναι ἀρετήν.
45735   4.32a.20.1 : Ὑψαίου.
45736   4.32a.20.2 : Θεράπευε τὸ φοβεῖσθαι, καὶ οὐ φοβήσῃ πενίαν. 
45737   4.32a.21.1 : Ἐκ τῶν Τέλητος ἐπιτομή (Tel. rel. 2 p. 45 H.).
45738   4.32a.21.2 : Ἡ πενία κωλύει πρὸς τὸ φιλοσοφεῖν, ὁ δὲ πλοῦτος
45739   4.32a.21.3 : εἰς ταῦτα χρήσιμον. —Οὐκ εὖ. πόσους γὰρ οἴει δι´ εὐ–
45740   4.32a.21.4 : πορίαν ἢ δι´ ἔνδειαν κωλυθῆναι σχολάζειν; ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅτι
45741   4.32a.21.5 : ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ οἱ πτωχότατοι φιλοσοφοῦσιν, οἱ δὲ πλού–
45742   4.32a.21.6 : σιοι διὰ ταῦτ´ αὐτὰ ἐν τῇ πάσῃ ἀσχολίᾳ εἰσίν; οὐ κακῶς
45743   4.32a.21.7 : δὲ καὶ Θέογνις λέγει
45744   4.32a.21.8 : πολλῷ τοι πλείους λιμοῦ κόρος ὤλεσεν ἄνδρας.
45745   4.32a.21.9 : ἐπεὶ ποῦ ἂν δείξειας δι´ ἔνδειαν κεκωλυμένους φιλοσο–
45746   4.32a.21.10 : φεῖν ὥσπερ διὰ πλοῦτον; ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅτι διὰ μὲν ἔνδειαν
45747   4.32a.21.11 : καρτερεῖν βιάζονται, διὰ δὲ πλοῦτον τὰ ἐναντία; ὅταν
45748   4.32a.21.12 : γάρ, οἶμαι, τῷ ἀνθρώπῳ προσγένηται εὐχερῶς πορίζεσθαι
45749   4.32a.21.13 : ὧν ἂν ἐπιθυμῇ, οὐκέτι οὗτος πρὸς τὸ πονεῖν ἢ ζητεῖν τι
45750   4.32a.21.14 : ἐστίν, ἀλλ´ ἔχων συνεργὸν τὸν πλοῦτον τῇ αὑτοῦ κακίᾳ,
45751   4.32a.21.15 : οὐδεμιᾶς ἡδονῆς ἀπέχεται. ἢ πάλιν οὐχ ὁρᾷς διότι οἱ
45752   4.32a.21.16 : μὲν πλούσιοι πλείω πράττοντες κωλύονται τοῦ σχολάζειν,
45753   4.32a.21.17 : ὁ δὲ πένης οὐκ ἔχων τί πράττῃ, πρὸς τὸ φιλοσοφεῖν 
45754   4.32a.21.18 : γίνεται; Ζήνων ἔφη Κράτητα ἀναγινώσκειν ἐν σκυτείῳ
45755   4.32a.21.19 : καθήμενον τὸν Ἀριστοτέλους Προτρεπτικόν, ὃν ἔγραψε
45756   4.32a.21.20 : πρὸς Θεμίσωνα τὸν Κυπρίων βασιλέα λέγων ὅτι οὐδενὶ
45757   4.32a.21.21 : πλείω ἀγαθὰ ὑπάρχει πρὸς τὸ φιλοσοφῆσαι· πλοῦτόν τε
45758   4.32a.21.22 : γὰρ πλεῖστον αὐτὸν ἔχειν ὥστε δαπανᾶν εἰς ταῦτα, ἔτι
45759   4.32a.21.23 : δὲ δόξαν ὑπάρχειν αὐτῷ. ἀναγινώσκοντος δὲ αὐτοῦ τὸν
45760   4.32a.21.24 : σκυτέα ἔφη προσέχειν ἅμα ῥάπτοντα, καὶ τὸν Κράτητα
45761   4.32a.21.25 : εἰπεῖν ’ἐγώ μοι δοκῶ, ὦ Φιλίσκε, γράφειν πρὸς σὲ προ–
45762   4.32a.21.26 : τρεπτικόν· πλείω γὰρ ὁρῶ σοὶ ὑπάρχοντα πρὸς τὸ φιλο–
45763   4.32a.21.27 : σοφῆσαι 〈ἢ〉 ᾧ ἔγραψεν Ἀριστοτέλης‘. ἢ πάλιν οἰκέται
45764   4.32a.21.28 : μὲν οἱ τυχόντες αὑτοὺς τρέφουσι καὶ μισθὸν τελοῦσι τοῖς
45765   4.32a.21.29 : κυρίοις, ἐλεύθερος δὲ ἀνὴρ αὑτὸν τρέφειν οὐ δυνήσεται;
45766   4.32a.21.30 : ἐπεὶ καὶ τῶν τοιούτων φροντίδων μοι δοκεῖ ὁ ἄβιος λελυ–
45767   4.32a.21.31 : μένος πολὺ εὐσχολώτερος εἶναι τῷ μηδὲν ὑπάρχειν. οἷον
45768   4.32a.21.32 : δήπου ἐν τῷ νῦν πολέμῳ περὶ οὐδενὸς φροντίζει ἢ περὶ 
45769   4.32a.21.33 : αὑτοῦ, ὁ δὲ πλούσιος καὶ περὶ ἑτέρων. οὐ κακῶς οὖν
45770   4.32a.21.34 : οὐδὲ Σοφοκλῆς πεποίηκε λέγοντα τὸν Οἰδίπουν
45771   4.32a.21.35 : τὸ μὲν γὰρ ὑμῶν ἄλγος εἰς ἕν´ ἔρχεται,
45772   4.32a.21.36 : ἐγὼ δ´ ἐμαυτὸν καὶ πόλιν καὶ σὲ στένω.
45773   4.32a.21.37 : ἀλλ´ ὅμως ταῦθ´ ὁρῶντες γινόμενα οὐδὲν ἧττον κακοδαι–
45774   4.32a.21.38 : μονεῖν οἴονται, κἂν πένητες ὦσι. φασὶ δὲ καὶ ἐν ταῖς
45775   4.32a.21.39 : πόλεσιν ἐντιμοτέρους εἶναι μᾶλλον τοὺς πλουσίους τῶν
45776   4.32a.21.40 : πενήτων. οἱ τοιοῦτοι δέ μοι δοκοῦσιν οὐκ ἀκούειν διότι
45777   4.32a.21.41 : Ἀριστείδης πτωχότατος ὢν πάντων Ἀθηναίων ἐντιμότα–
45778   4.32a.21.42 : τος ἦν, καὶ ὅτε τοὺς φόρους ταῖς πόλεσιν ἤθελον τάξαι
45779   4.32a.21.43 : Ἀθηναῖοι, ἐκεῖνον κατέστησαν, οὐδένα οἰόμενοι δικαιότερ´
45780   4.32a.21.44 : ἂν τάξαι· καὶ ὅτι Καλλίας πλουσιώτατος ὢν Ἀθηναίων
45781   4.32a.21.45 : μᾶλλον προσεποιεῖτο Ἀριστείδου οἰκεῖος εἶναι ἢ Ἀριστεί–
45782   4.32a.21.46 : δης Καλλίου, καὶ πολὺ μᾶλλον ᾐσχύνετο Ἀριστείδης ἐπὶ
45783   4.32a.21.47 : τῷ πλούτῳ 〈τῷ〉 Καλλίου ἢ Καλλίας ἐπὶ τῇ πενίᾳ τῇ
45784   4.32a.21.48 : Ἀριστείδου. ἢ πάλιν Λυσάνδρου τοῦ Σπαρτιάτου τίς ἐν–
45785   4.32a.21.49 : τιμότερος γέγονεν ἢ τιμῶν πλειόνων ἠξιώθη; καὶ οὗτος 
45786   4.32a.21.50 : τὰς θυγατέρας οὐκ ἐδύνατο ἐκδόσθαι προῖκα δούς. 〈καὶ〉
45787   4.32a.21.51 : ἄλλους δὲ ὁπόσους θέλεις ἄν τις εἴποι, οἳ πένητες ὄντες
45788   4.32a.21.52 : ἐν μείζονι τιμῇ ἐγένοντο τῶν πλουσίων. οὐκ ἀπὸ τρόπου
45789   4.32a.21.53 : δέ μοι δοκεῖ οὐδ´ ὁ Εὐριπίδης ἐγκωμιάζων λέγειν τὸν
45790   4.32a.21.54 : Ἐτεοκλέα διότι νεανίας μὲν ἐνδεὴς ἦν,
45791   4.32a.21.55 : πλείστας δὲ τιμὰς ἔσχ´ ἐν Ἀργείων πόλει.
45792   4.32a.22.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ Συμποσίου (c. 3, 9).
45793   4.32a.22.2 : Τί γὰρ σύ, ἔφη, ὦ Χαρμίδη; ἐπὶ τίνι μέγα φρονεῖς;
45794   4.32a.22.3 : Ἐγὼ αὖ, ἔφη, ἐπὶ πενίᾳ μέγα φρονῶ. Νὴ Δί´, ἔφη ὁ Σω–
45795   4.32a.22.4 : κράτης, ἐπ´ εὐχαρίστῳ γε πράγματι. τοῦτο γὰρ δὴ ἥκιστα
45796   4.32a.22.5 : μὲν ἐπίφθονον, ἥκιστα δὲ περιμάχητον, καὶ ἀφύλακτον
45797   4.32a.22.6 : ὂν σῴζεται καὶ ἀμελούμενον ἰσχυρότερον γίνεται. 
45798   4.33.t.1 : {1ΠΕΝΙΑΣ ΨΟΓΟΣ.}1
45799   4.33.23.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντῃ (fr. 285 N. 2).
45800   4.33.23.2 : Ὅστις δὲ γαῦρον σπέρμα γενναῖόν τ´ ἔχων
45801   4.33.23.3 : βίου σπανίζει, τῷ γένει μὲν εὐτυχεῖ,
45802   4.33.23.4 : πενίᾳ δ´ ἐλάσσων ἐστίν, ἐν δ´ ἀλγύνεται
45803   4.33.23.5 : φρονῶν, ὑπ´ αἰδοῦς δ´ ἔργ´ ἀπωθεῖται χερῶν.
45804   4.33.24.1 : Μενάνδρου Γεωργῷ (fr. 93 K.).
45805   4.33.24.2 : Εὐκαταφρόνητόν ἐστι, Γοργία, πένης,
45806   4.33.24.3 : κἂν πάνυ λέγῃ δίκαια· τούτου γὰρ λέγειν
45807   4.33.24.4 : ἕνεκα μόνου νομίζεθ´ οὗτος, τοῦ λαβεῖν.
45808   4.33.24.5 : καὶ συκοφάντης εὐθὺς ὁ τὸ τριβώνιον
45809   4.33.24.6 : ἔχων καλεῖται, κἂν ἀδικούμενος τύχῃ. 
45810   4.33.25.1 : Φιλήμονος (fr. 157 K.).
45811   4.33.25.2 : Ὅστις πένης ὢν ζῆν παρ´ ὃ ζῆν βούλεται·
45812   4.33.25.3 : ἡ γὰρ σπάνις πρόχειρος εἰς τὸ δρᾶν κακά.
45813   4.33.26.1 : (Incerti poetae comici III fr. 249 K.)
45814   4.33.26.2 : Ἔρημός ἐστ´ ἄνθρωπος ἠπορημένος.
45815   4.33.27.1 : Διφίλου (fr. 105 K.).
45816   4.33.27.2 : Πενία δὲ συγκραθεῖσα δυσσεβεῖ τρόπῳ
45817   4.33.27.3 : ἄρδην ἀνεῖλε καὶ κατέστρεψεν βίον.
45818   4.33.28.1 : Σοφοκλέους (deest Trag. gr. fr. N. 2).
45819   4.33.28.2 : Πενία δὲ τοῖς ἔχουσιν οὐ σμικρὰ νόσος.
45820   4.33.29.1 : (Incerti poetae comici cf. Com. v. II
45821   4.33.29.2 : p. 574 K.)
45822   4.33.29.3 : Πενίας οὐδείς ἐστι μείζων πολέμιος. 
45823   4.33.30.1 : Μενάνδρου (fr. 6 K.).
45824   4.33.30.2 : Πρὸς ἅπαντα 〈πρᾶγμα〉 δειλὸν ὁ πένης ἐστὶ γὰρ
45825   4.33.30.3 : καὶ πάντας αὑτοῦ καταφρονεῖν ὑπολαμβάνει.
45826   4.33.30.4 : ὁ γὰρ μετρίως πράττων περισκελέστερον
45827   4.33.30.5 : ἅπαντα τἀνιαρά, Λαμπρία, φέρει.
45828   4.33.31.1 : Εὐριπίδου Ἠλέκτρας ( 376).
45829   4.33.31.2 : Πενία διδάσκει δ´ ἄνδρα τῇ χρείᾳ κακόν.
45830   4.33.32.1 : Καλλιμάχου (v. II p. 437 Schn.).
45831   4.33.32.2 : Αἰεὶ τοῖς μικροῖς μικρὰ διδοῦσι θεοί.
45832   4.33.33.1 : Κράντορος.
45833   4.33.33.2 : Οὐκ ἔστι πενίας οὐδὲν ἀθλιώτερον
45834   4.33.33.3 : ἐν τῷ βίῳ σύμπτωμα· καὶ γὰρ ἂν φύσει
45835   4.33.33.4 : σπουδαῖος ᾖς, πένης δέ, κατάγελως ἔσῃ. 
45836   4.33.34.1 : Θεόγνιδος ( 649–52. 177–8).
45837   4.33.34.2 : Ἆ δειλὴ πενίη, τί ἐμοῖς ἐπικειμένη ὤμοις
45838   4.33.34.3 : σῶμα καταισχύνεις καὶ νόον ἡμέτερον;
45839   4.33.34.4 : αἰσχρὰ δέ μ´ οὐκ ἐθέλοντα βίῃ κακὰ πολλὰ διδάσκεις,
45840   4.33.34.5 : ἐσθλὰ μετ´ ἀνθρώπων καὶ κάλ´ ἐπιστάμενον.
45841   4.33.34.6 : πᾶς γὰρ ἀνὴρ πενίῃ δεδμημένος οὔτε τι εἰπεῖν
45842   4.33.34.7 : οὔθ´ ἕρξαι δύναται, γλῶσσα δέ οἱ δέδεται.
45843   4.33.35.1 : Ἀλκαίου ποιητοῦ (fr. 92 B. 4).
45844   4.33.35.2 : Ἀργαλέον πενία, κάκον ἄσχετον, ἃ μέγαν
45845   4.33.35.3 : δάμνησι λαὸν ἀμαχανίᾳ σὺν ἀδελφέᾳ.
45846   4.33.36.1 : Θεόγνιδος ( 155–158. 179–80). 
45847   4.33.36.2 : Μήποτέ μοι πενίην θυμοφθόρον ἀνδρὶ χαλεφθείς,
45848   4.33.36.3 : μηδ´ ἀχρημοσύνην, Κύρνε, κακὴν πρόφερε.
45849   4.33.36.4 : Ζεὺς γάρ τοι τὸ τάλαντον ἐπιρρέπει ἄλλοτε ἄλλως,
45850   4.33.36.5 : ἄλλοτε μὲν πλουτεῖν, ἄλλοτε μηδὲν ἔχειν.
45851   4.33.36.6 : χρὴ δ´ ἀεὶ κατὰ γῆν τε καὶ εὐρέα νῶτα θαλάσσης
45852   4.33.36.7 : δίζεσθαι χαλεπῆς, Κύρνε, λύσιν πενίης.
45853   4.33.37.1 : Ἡσιόδου (Op. 717).
45854   4.33.37.2 : Μηδέποτ´ οὐλομένην πενίην θυμοφθόρον ἀνδρὶ
45855   4.33.37.3 : τέτλαθ´ ὀνειδίζειν, μακάρων δόσιν αἰὲν ἐόντων.
45856   4.33.38.1 : Θεόγνιδος ( 175 s.). 
45857   4.33.38.2 : Χρὴ πενίην φεύγοντα καὶ ἐς μεγακήτεα πόντον
45858   4.33.38.3 : ῥιπτεῖν, καὶ πετρέων, Κύρνε, κατ´ ἠλιβάτων.
45859   4.33.39.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάου (fr. 230 N. 2).
45860   4.33.39.2 : ΧΟΡ. Οὐ γὰρ ὑπερθεῖν κύματος ἄκραν
45861   4.33.39.3 : δυνάμεσθ´· ἔτι γὰρ θάλλει πενία,
45862   4.33.39.4 : κακὸν ἔχθιστον, φεύγει δ´ ὄλβος.
45863   4.33.40.1 : Ἀριστοφῶντος Βαβίου (fr. 1 K.).
45864   4.33.40.2 : Σαφὴς ὁ χειμών ἐστι τῆς πενίας [ὁ] λύχνος·
45865   4.33.40.3 : ἅπαντα φαίνει τὰ κακὰ καὶ τὰ δυσχερῆ.
45866   4.33.41.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάου (fr. 248 N. 2).
45867   4.33.41.2 : Οὐκ ἔστι πενίας ἱερὸν αἰσχίστης θεοῦ.
45868   4.33.41.3 : μισῶ γὰρ ὄντως οἵ τινες φρονοῦσι μέν,
45869   4.33.41.4 : φρονοῦσι δ´ οὐδὲν ὥς γε χρημάτων ὕπερ. 
45870   4.33.42.1 : Μενάνδρου Πλοκίῳ (fr. 405 K.).
45871   4.33.42.2 : Ὅστις πένης ὢν ζῆν ἐν ἄστει βούλεται,
45872   4.33.42.3 : ἀθυμότερον ἑαυτὸν ἐπιθυμεῖ ποεῖν.
45873   4.33.42.4 : ὅταν γὰρ εἰς τρυφῶντα καὶ σχολὴν ἄγειν
45874   4.33.42.5 : δυνάμενον ἐμβλέψῃ, τότ´ αὐτὸν ἔστ´ ἰδεῖν
45875   4.33.42.6 : ὡς ἄθλιον ζῇ καὶ ταλαίπωρον βίον.
45876   4.32b.42.7 : κακῶς ὁ δεσπότης βεβούλευται πάνυ·
45877   4.32b.42.8 : ἐν ἀγρῷ γὰρ οἰκῶν, οὐ σφόδρ´ ἐξηλέγχετο
45878   4.32b.42.9 : τῆς μερίδος ὢν τῆς οὐδαμοῦ τεταγμένης,
45879   4.32b.42.10 : εἶχεν δὲ παραπέτασμα τὴν ἐρημίαν.
45880   4.32b.43.1 : Τοῦ αὐτοῦ Παρακαταθήκης (fr. 385 K.).
45881   4.32b.43.2 : Αἰσχρὸν γενέσθαι πτωχὸν ἀσθενῆ θ´ ἅμα.
45882   4.32b.44.1 : Τιμοκλέους Ποντικοῦ (fr. 28 K.). 
45883   4.32b.44.2 : Πολλοὺς γὰρ ἐνίοθ´ ἡ πενία βιάζεται
45884   4.32b.44.3 : ἀνάξι´ αὑτῶν ἔργα παρὰ φύσιν ποεῖν.
45885   4.32b.45.1 : Ἀριστοφῶντος (fr. 15 K.).
45886   4.32b.45.2 : † Τὸ τέλος πᾶσιν ἐστὶ τοῖς πτωχοῖσι νύξ·
45887   4.32b.45.3 : ἐπισκοτεῖ γὰρ τοῖς κακοῖσι πανταχοῦ. 
45888   4.33.t.1 : {1ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΠΕΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ.}1
45889   4.33.1.1 : Ἀντιφάνους (fr. 258 K.).
45890   4.33.1.2 : Καλῶς πένεσθαι μᾶλλον ἢ πλουτεῖν κακῶς·
45891   4.33.1.3 : τὸ μὲν γὰρ ἔλεον, τὸ δ´ ἐπιτίμησιν φέρει.
45892   4.33.2.1 : Μενάνδρου (fr. 588 K.).
45893   4.33.2.2 : Κρεῖττον γάρ ἐστιν, ἂν σκοπῇ τις κατὰ λόγον,
45894   4.33.2.3 : μὴ πόλλ´ ἀηδῶς, ὀλίγα δ´ ἡδέως ἔχειν,
45895   4.33.2.4 : πενίαν ἄλυπον μᾶλλον ἢ πλοῦτον πικρόν.
45896   4.33.3.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρῳ (fr. 54 N. 2). 
45897   4.33.3.2 : Κακόν τι βούλευμ´ ἦν ἄρ´ εἰς εὐανδρίαν
45898   4.33.3.3 : ὁ πλοῦτος ἀνθρώποισιν αἵ τ´ ἄγαν τρυφαί.
45899   4.33.3.4 : πενία δὲ δύστηνον μέν, ἀλλ´ ὅμως τρέφει
45900   4.33.3.5 : μοχθοῦντ´ ἀμείνω τέκνα καὶ δραστήρια.
45901   4.33.4.1 : Εὐριπίδου Ἠλέκτρᾳ ( 1131).
45902   4.33.4.2 : Πένητας οὐδεὶς βούλεται κτᾶσθαι φίλους.
45903   4.33.5.1 : (Eiusd. 37 s.)
45904   4.33.5.2 : Λαμπροὶ γὰρ εἰς γένος γε, χρημάτων γε μὴν
45905   4.33.5.3 : πένητες, ἔνθεν ἡ εὐγένει´ ἀπόλλυται.
45906   4.33.6.1 : Κράντορος.
45907   4.33.6.2 : Τὸ γὰρ διάφορον καὶ φρονίμους πάντας ποεῖ,
45908   4.33.6.3 : τὸ σωφρονεῖν δ´ ἔνεστιν ἐν τούτῳ μόνῳ.
45909   4.33.7.1 : Θεόγνιδος ( 719–28).
45910   4.33.7.2 : Ἶσόν τοι πλουτοῦσιν, ὅσοις πολὺς ἄργυρός ἐστι
45911   4.33.7.3 : καὶ χρυσὸς καὶ γῆς πυροφόρου πεδία
45912   4.33.7.4 : ἵπποι θ´ ἡμίονοί τε, καὶ ᾧ τάδε πάντα πάρεστι,
45913   4.33.7.5 : γαστρί τε καὶ πλευραῖς καὶ ποσὶν ἁβρὰ παθεῖν,
45914   4.33.7.6 : παιδός τ´ ἠδὲ γυναικός· ὅταν δέ κε τῶνδ´ ἀφίκηται
45915   4.33.7.7 : ὥρη, σὺν δ´ ἥβη γίνεται ἁρμοδία, 
45916   4.33.7.8 : ταῦτ´ ἄφενος θνητοῖσι· τὰ γὰρ περιώσια πάντα
45917   4.33.7.9 : χρήματ´ ἔχων οὐδεὶς ἔρχεται εἰς ἀΐδην,
45918   4.33.7.10 : οὐδ´ ἂν ἄποινα διδοὺς θάνατον φύγοι οὐδὲ βαρείας
45919   4.33.7.11 : νούσους οὐδὲ κακὸν γῆρας ἐπερχόμενον.
45920   4.33.8.1 : Ἀντιφάνους ἐκ Νεανίσκων (fr. 167 K.).
45921   4.33.8.2 : Ὁ πλοῦτός ἐστι παρακάλυμμα τῶν κακῶν,
45922   4.33.8.3 : ὦ μῆτερ, ἡ πενία 〈δὲ〉 περιφανές τε καὶ
45923   4.33.8.4 : ταπεινόν.
45924   4.33.9.1 : Θεόγνιδος ( 1061 s.).
45925   4.33.9.2 : Οἱ μὲν γὰρ κακότητα κατακρύψαντες ἔχουσι
45926   4.33.9.3 : πλούτῳ, τοὶ δ´ ἀρετὴν οὐλομένῃ πενίῃ.
45927   4.33.9a.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντῃ (fr. 285 N. 2).
45928   4.33.9a.2 : Ὁ δ´ οὐδὲν οὐδείς, διὰ τέλους δὲ δυστυχῶν
45929   4.33.9a.3 : τοσῷδε νικᾷ· τοῦ γὰρ εὖ τητώμενος
45930   4.33.9a.4 : οὐκ οἶδεν, ἀεὶ δυστυχῶν κακῶς τ´ ἔχων.
45931   4.33.9a.5 : οὕτως ἄμεινον μὴ πεπειρᾶσθαι καλῶν.
45932   4.33.9a.6 : ἐκεῖνο γὰρ μεμνήμεθ´· οἷος ἦν ποτε
45933   4.33.9a.7 : κἀγὼ μετ´ ἀνδρῶν ἡνίκ´ εὐτύχουν βίῳ.
45934   4.33.10.1 : Κριτίου (fr. 29 Diels 2).
45935   4.33.10.2 : Σοφῆς δὲ πενίας σκαιότητα πλουσίαν 
45936   4.33.10.3 : κρεῖσσον σύνοικόν ἐστιν ἐν δόμοις ἔχειν.
45937   4.33.11.1 : Εὐριπίδου Τηλέφῳ (fr. 714 N. 2).
45938   4.33.11.2 : Μίκρ´ ἂν θέλοιμι καὶ καθ´ ἡμέραν ἔχων
45939   4.33.11.3 : ἄλυπος οἰκεῖν μᾶλλον ἢ πλουτῶν νοσεῖν.
45940   4.33.12.1 : Ἱππώνακτος (Anan. fr. 3 B.).
45941   4.33.12.2 : Εἴ τις καθείρξει χρυσὸν ἐν δόμοις † πολὺν
45942   4.33.12.3 : καὶ σῦκα βαιὰ 〈καὶ〉 δύ´ ἢ τρεῖς ἀνθρώπους,
45943   4.33.12.4 : γνοίη χ´ ὅσον τὰ σῦκα τοῦ χρυσοῦ κρέσσω.
45944   4.33.13.1 : Μενάνδρου (fr. 281 K. Men. p. 172 Koerte).
45945   4.33.13.2 : Ὤιμην ἐγὼ τοὺς πλουσίους, ὦ Φανία,
45946   4.33.13.3 : οἷς μὴ τὸ δανείζεσθαι πρόσεστιν, οὐ στένειν
45947   4.33.13.4 : τὰς νύκτας οὐδὲ στρεφομένους ἄνω κάτω 
45948   4.33.13.5 : οἴμοι λέγειν, ἡδὺν δὲ καὶ πρᾶόν τινα
45949   4.33.13.6 : ὕπνον καθεύδειν· ἀλλὰ τῶν πτωχῶν τινά.
45950   4.33.13.7 : νυνὶ δὲ καὶ τοὺς μακαρίους καλουμένους
45951   4.33.13.8 : ὑμᾶς ὁρῶ πονοῦντας ἡμῖν ἐμφερῆ.
45952   4.33.14.1 : Εὐριπίδου Δανάη (fr. 327 N. 2).
45953   4.33.14.2 : Φιλοῦσι γάρ τοι τῶν μὲν ὀλβίων βροτοὶ
45954   4.33.14.3 : σοφοὺς † ἡγεῖσθαι τοὺς λόγους, ὅταν δέ τις
45955   4.33.14.4 : λεπτῶν ἀπ´ οἴκων εὖ λέγῃ πένης ἀνήρ,
45956   4.33.14.5 : γελᾶν. ἐγὼ δὲ πολλάκις σοφωτέρους
45957   4.33.14.6 : πένητας ἄνδρας εἰσορῶ τῶν πλουσίων
45958   4.33.14.7 : καὶ θεοῖσι μικρὰ χειρὶ θύοντας τέλη
45959   4.33.14.8 : τῶν βουθυτούντων ὄντας εὐσεβεστέρους.
45960   4.33.15.1 : Θεόγνιδος ( 619–22).
45961   4.33.15.2 : Πόλλ´ ἐν ἀμηχανίῃσι κυλίνδομαι ἀχνύμενος κῆρ·
45962   4.33.15.3 : ἄκρην γὰρ πενίην οὐχ ὑπερεδράμομεν.
45963   4.33.15.4 : πᾶς τις πλούσιον ἄνδρα τίει, ἀτίει δὲ πενιχρόν·
45964   4.33.15.5 : πᾶσιν δ´ ἀνθρώποις αὐτὸς ἔνεστι νόος. 
45965   4.33.16.1 : Εὐριπίδου (fr. 285 N. 2).
45966   4.33.16.2 : Ἐγὼ τὸ μὲν δὴ πανταχοῦ θρυλούμενον
45967   4.33.16.3 : κράτιστον εἶναι φημὶ μὴ φῦναι βροτῷ.
45968   4.33.16.4 : τρισσῶν δὲ μοιρῶν ἐγκρίνω νικᾶν μίαν,
45969   4.33.16.5 : πλούτου τε χὥτῳ σπέρμα γενναῖον προσῇ
45970   4.33.16.6 : πενίας τ´· ἀριθμὸν γὰρ τοσόνδε προυθέμην.
45971   4.33.16.7 : ὁ μὲν ζάπλουτος, εἰς γένος δ´ οὐκ εὐτυχής,
45972   4.33.16.8 : ἀλγεῖ μὲν ἀλγεῖ, παγκάλως δ´ ἀλγύνεται
45973   4.33.16.9 : ὄλβου διοίγων θάλαμον ἥδιστον χερί.
45974   4.33.16.10 : ἔξω δὲ βαίνων τοῦδε τὸν πάρος χρόνον
45975   4.33.16.11 : πλουτῶν ὑπ´ ἄτης ζεῦγλαν ἀσχάλλει πεσών.
45976   4.33.16.12 : ὅστις δὲ γαῦρον σπέρμα γενναῖόν τ´ ἔχων
45977   4.33.16.13 : βίου σπανίζει, τῷ γένει μὲν εὐτυχεῖ,
45978   4.33.16.14 : πενίᾳ δ´ ἐλάσσων ἐστίν, ἐν δ´ ἀλγύνεται
45979   4.33.16.15 : φρενῶν, ὑπ´ αἰδοῦς δ´ ἔργ´ ἀπωθεῖται χερῶν.
45980   4.33.16.16 : ὁ δ´ οὐδὲν οὐδείς, διὰ τέλους δὲ δυστυχῶν,
45981   4.33.16.17 : τοσῷδε νικᾷ· τοῦ γὰρ εὖ τητώμενος 
45982   4.33.16.18 : οὐκ οἶδεν, ἀεὶ δυστυχῶν κακῶς τ´ ἔχων
45983   4.33.16.19 : οὕτως ἄριστον μὴ πεπειρᾶσθαι καλῶν.
45984   4.33.17.1 : (Trag. adesp. 546 N. 2)
45985   4.33.17.2 : Ἐγὼ γάρ, εἰ νοῦν εἶχ´ ἔμ´ ὁ σπείρας πατήρ,
45986   4.33.17.3 : ἠπιστάμην ἂν μουσικὴν παρεὶς πονεῖν,
45987   4.33.17.4 : ὡς εὐτυχήσων καὶ κακῶς πράξων ποτέ.
45988   4.33.17.5 : πρῶτον μέν, ἐξ ὧν πάντα γίγνεται βροτοῖς,
45989   4.33.17.6 : εὔογκος εἶναι γαστρὶ μὴ πληρουμένῃ
45990   4.33.17.7 : στέργειν θ´ ὑδρηροῖς ὥστε θὴρ ἀεὶ ποτοῖς,
45991   4.33.17.8 : χειμῶνί τ´ ἀσκεῖν σῶμα θερμά θ´ ἡλίου
45992   4.33.17.9 : τοξεύματ´ αἰνεῖν μὴ σκιατραφούμενος.
45993   4.33.17.10 : νῦν δ´ οὐκ ἐθισθεὶς ταῦτ´ ἐπίσταμαι μὲν οὔ,
45994   4.33.17.11 : φέρειν δ´ ἀνάγκη· τὸν γὰρ Ὀρφέα λαβὼν 
45995   4.33.17.12 : αὐτῶν τε Μουσῶν ἐννεάφθογγον μέλος,
45996   4.33.17.13 : οὐκ ἂν πίθοιμι γαστέρ´, ἀλλὰ δεῖ βίου.
45997   4.33.18.1 : Φιλήμονος (fr. 96 K.).
45998   4.33.18.2 : Νὴ τὸν Δία τὸν μέγιστον ᾤμην, Σωσία,
45999   4.33.18.3 : ἐγὼ πρότερον μὲν τοὺς πένητας ζῆν μόνον
46000   4.33.18.4 : ὀδυνωμένους, τῶν πλουσίων δὲ τὸν βίον
46001   4.33.18.5 : ἱλαρόν τιν´ εἶναι καὶ φέρειν εὐθυμίαν.
46002   4.33.18.6 : νυνὶ δὲ διαφέροντα τοῖς καθ´ ἡμέραν
46003   4.33.18.7 : δαπανήμασιν δὴ τὸν βίον † ὁρῶ μόνον·
46004   4.33.18.8 : λύπας δ´ ἔχοντας μείζονας τοὺς μείζονας.
46005   4.33.19.1 : Φιλήτου (Philem. fr. 92 K.).
46006   4.33.19.2 : Ἀεὶ τὸ πλουτεῖν συμφορὰς πολλὰς ἔχει,
46007   4.33.19.3 : φθόνον τ´ ἐπήρειάν τε καὶ μῖσος πολύ,
46008   4.33.19.4 : πράγματά τε πολλὰ κἀνοχλήσεις μυρίας,
46009   4.33.19.5 : πράξεις τε πολλὰς συλλογάς τε τοῦ βίου.
46010   4.33.19.6 : ἔπειτα μετὰ ταῦτ´ εὐθὺς εὑρέθη θανών, 
46011   4.33.19.7 : ἄλλοις † καταλείψας εἰς τρυφὴν τὴν οὐσίαν.
46012   4.33.19.8 : ὅθεν πένεσθαι μᾶλλον ἡδέως ἔχω,
46013   4.33.19.9 : ἔχειν τε μέτρια κἀμέριμνον ζῆν βίον,
46014   4.33.19.10 : καὶ μήτ´ ἔχειν πλοῦτόν με μήτε πράγματα.
46015   4.33.19.11 : πᾶς γὰρ πένης ὢν μεγάλα κερδαίνει κακά.
46016   4.33.20.1 : Ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τῆς Περὶ φιλίας (Plutarchi
46017   4.33.20.2 : fr. XVIII 13. 14 Bernard.).
46018   4.33.20.3 : Ἐν πενίᾳ μέν τις διετέλεσεν εὐδαίμων, ὡς ἥκιστα
46019   4.33.20.4 : δὲ πλουτῶν κἀν ἀρχαῖς. τοσοῦτον ὑπεραίρει πενίας ἀγα–
46020   4.33.20.5 : θόν, ὥστ´ αἰσχροῦ πλούτου νόμιμος ἀνὴρ ἀλλάξαιτ´
46021   4.33.20.6 : ἂν πενίαν· εἴ γε μὴ τῶν ποτὲ Ἀθηναίων ὁ πλουσιώ–
46022   4.33.20.7 : τατος ἀμείνων ἦν Ἀριστείδου καὶ Σωκράτους [Θεμιστο–
46023   4.33.20.8 : κλῆς ὁ Νεοκλέους] ἐν πενίᾳ τῆς ἀρετῆς· ὁ δὲ πλοῦτος
46024   4.33.20.9 : ἐκείνου αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἐξίτηλός τε καὶ ἀνώνυμος.
46025   4.33.20.10 : φαύλῳ γὰρ ἅμα τῷ θανάτῳ πάντα συνοίχεται, τὸ δὲ καλὸν
46026   4.33.20.11 : αἰώνιον. 
46027   4.33.21.1 : Ἀναξιμένους (fr. 25 Muell.).
46028   4.33.21.2 : Οὐ γὰρ οὕτως οἱ πλουτοῦντες ὡς οἱ πένητες τοὺς
46029   4.33.21.3 : ἀτυχοῦντας οἰκτίρειν εἰώθασι· δεδιότες γὰρ περὶ αὑτῶν
46030   4.33.21.4 : τὰς τῶν ἄλλων συμφορὰς ἐλεοῦσιν.
46031   4.33.22.1 : (Eiusdem)
46032   4.33.22.2 : Ἡ γὰρ πενία καὶ πρὸς τὰς τέχνας δεινοτέρους καὶ
46033   4.33.22.3 : πρὸς τὸν βίον τεχνικωτέρους τοὺς ἀνθρώπους καθίστησι.
46034   4.33.22a.1 : (Eiusdem)
46035   4.33.22a.2 : Χαλεπὴ γὰρ διδάσκαλος ἡ πενία τοῦ μικρὸν φρονεῖν.
46036   4.33.23.1 : Δημοκρίτου (fr. 283 Diels 2).
46037   4.33.23.2 : Πενίη πλοῦτος ὀνόματα ἐνδείης καὶ κόρου. οὔτε οὖν
46038   4.33.23.3 : πλούσιος 〈ὁ〉 ἐνδέων οὔτε πένης ὁ μὴ ἐνδέων.
46039   4.33.24-25.1 : Δημοκρίτου (fr. 285 Diels 2).
46040   4.33.24-25.2 : Ἢν μὴ πολλῶν ἐπιθυμέῃς, τὰ ὀλίγα τοι πολλὰ δόξει.
46041   4.33.24-25.3 : σμικρὰ γὰρ ὄρεξις πενίην ἰσοσθενέα πλούτῳ ποιέει.
46042   4.33.26.1 : Διογένους.
46043   4.33.26.2 : Διογένης ὀνειδίζοντός τινος αὐτῷ πενίαν ’κακόδαι– 
46044   4.33.26.3 : μον‘ εἶπεν ’οὐδένα τυραννοῦντα διὰ πενίαν ἑώρακα. διὰ
46045   4.33.26.4 : δὲ πλοῦτον τοὺς πάντας‘.
46046   4.33.27.1 : Κράτητος Κυνικοῦ (Poet. philos. fr. p. 215 Diels).
46047   4.33.27.2 : Κράτης οὐ τῷ πλούτῳ εἶπεν ἑαυτὸν ηὐδοξηκέναι με–
46048   4.33.27.3 : γάλα, ἀλλὰ τῇ πενίᾳ.
46049   4.33.28.1 : Ἐκ τῶν Ἀρριανοῦ Προτρεπτικῶν ὁμιλιῶν (Epict. fr.
46050   4.33.28.2 : XI p. 411 Schenkl).
46051   4.33.28.3 : Ἀλλὰ δὴ Σωκράτης Ἀρχελάου μεταπεμπομένου αὐ–
46052   4.33.28.4 : τὸν ὡς ποιήσοντος πλούσιον ἐκέλευσεν ἀπαγγεῖλαι αὐτῷ
46053   4.33.28.5 : διότι ’Ἀθήνησι τέσσαρές εἰσι χοίνικες τῶν ἀλφίτων ὀβο–
46054   4.33.28.6 : λοῦ ὤνιοι καὶ κρῆναι ὕδατος ῥέουσιν‘. εἰ γάρ τοι μὴ
46055   4.33.28.7 : ἱκανὰ τὰ ὄντα ἐμοί, ἀλλ´ ἐγὼ τούτοις ἱκανὸς καὶ οὕτω
46056   4.33.28.8 : κἀκεῖνα ἐμοί. ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅτι οὐκ εὐφωνότερον οὐδὲ
46057   4.33.28.9 : ἥδιον ὁ Πῶλος τὸν τύραννον Οἰδίποδα ὑπεκρίνετο ἢ τὸν
46058   4.33.28.10 : ἐπὶ Κολωνῷ ἀλήτην καὶ πτωχόν; εἶτα χείρων Πώλου ὁ
46059   4.33.28.11 : γενναῖος ἀνὴρ φανεῖται, ὡς μὴ πᾶν τὸ περιτεθὲν ἐκ τοῦ
46060   4.33.28.12 : δαιμονίου πρόσωπον ὑποκρίνασθαι καλῶς; οὐδὲ τὸν Ὀδυσ– 
46061   4.33.28.13 : σέα μιμήσεται, ὃς καὶ ἐν τοῖς ῥάκεσιν οὐδὲν μεῖον διέ–
46062   4.33.28.14 : πρεπεν ἢ ἐν τῇ οὔλῃ χλαίνῃ τῇ πορφυρᾷ;
46063   4.33.29.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
46064   4.33.29.2 : Ὅτι πλῷ ἔοικε τῷ παρὰ γῆν ὁ τῶν πενήτων βίος, ὁ
46065   4.33.29.3 : δὲ τῶν πλουσίων τῷ διὰ πελάγους. τοῖς μὲν γὰρ ῥᾴδιόν
46066   4.33.29.4 : ἐστι καὶ πεῖσμα βαλεῖν καὶ προσσχεῖν καὶ νεωλκῆσαι, τοῖς
46067   4.33.29.5 : δ´ οὔ.
46068   4.33.30.1 : Ὑψαίου.
46069   4.33.30.2 : Μὴ φεῦγε πενίαν, ἀλλ´ ἀδικίαν. οὐδεὶς γὰρ ὅτι πέ–
46070   4.33.30.3 : νης μετήλλαξεν, ἀλλ´ ὅτι ἄδικος. οὐκ οὖν οὐδὲ πλούσιος
46071   4.33.30.4 : ὢν βιοῖ ἐπαινετῶς, ἀλλ´ ὅτι δίκαιος.
46072   4.33.31.1 : Ἐκ τῶν Τέλητος ἐπιτομή (rel. 2 p. 33 ss. H.).
46073   4.33.31.2 : Δοκεῖ μοι ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις σπάνεως καὶ ἐν–
46074   4.33.31.3 : δείας ἀπολύειν. —Καὶ πῶς; οὐχ ὁρᾷς ἐνίους κεκτημέ–
46075   4.33.31.4 : νους μὲν πολλὰ ὡς δοκοῦσιν, οὐ χρωμένους δὲ τούτοις
46076   4.33.31.5 : δι´ ἀνελευθερίαν καὶ ῥυπαρίαν; ἀλλ´ ὥσπερ ὁ Πρίαμος
46077   4.33.31.6 : οὐδ´ ἔτλη ἕζεσθαι ἐπὶ θρόνου
46078   4.33.31.7 : πολλῶν κατὰ οἶκον ἐόντων,
46079   4.33.31.8 : ἀλλὰ χαμαὶ ἐκάθητο 
46080   4.33.31.9 : κυλινδόμενος κατὰ κόπρον,
46081   4.33.31.10 : οὕτως ἔνιοι πολλῶν ὑπαρχόντων αὐτοῖς δι´ ἀνελευθερίαν
46082   4.33.31.11 : οὐδενὸς γεύονται οὐδὲ ἅπτονται· ἀλλὰ πλείω οἱ μῦς κατ–
46083   4.33.31.12 : εσθίουσι καὶ οἱ μύρμηκες ἢ αὐτοί. ὥσπερ ὁ Λαέρτης,
46084   4.33.31.13 : [ἀγροῦ ἐπ´ ἐσχατιῆς γρηὶ σὺν ἀμφιπόλῳ, ἥ οἱ βρῶσίν τε
46085   4.33.31.14 : πόσιν τε παρτίθει] εἰς ἀγρὸν ἀπελθὼν μόνος μετὰ γρᾳ–
46086   4.33.31.15 : δίου κακουχεῖ αὑτὸν καὶ ξηραίνει, οἱ δὲ μνηστῆρες τὰ
46087   4.33.31.16 : ἐκείνου. καὶ ὥσπερ ὁ Τάνταλος ἐν λίμνῃ ἕστηκεν, ὥς
46088   4.33.31.17 : φησιν ὁ ποιητής, κατὰ κρατὸς δὲ καρποί,
46089   4.33.31.18 : ἀλλ´ ὁπότ´ ἰθύσει´ ὁ γέρων
46090   4.33.31.19 : πιεῖν ἢ τῶν καρπῶν ἅψασθαι, ἡ μὲν λίμνη ξηρὰ ἐγίνετο,
46091   4.33.31.20 : τοὺς δ´ ἄνεμος ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα,
46092   4.33.31.21 : οὕτως ἐνίων ἡ ἀνελευθερία καὶ δυσελπιστία καὶ τὸν οἶνον
46093   4.33.31.22 : καὶ τὸν σῖτον καὶ τὴν ὀπώραν ῥίπτασκεν, οὐ ποτὶ νέφεα
46094   4.33.31.23 : ἀλλ´ ἃ μὲν εἰς τὴν ἀγορὰν ἃ δὲ εἰς τὸ καπηλεῖον, καὶ
46095   4.33.31.24 : ἐπιθυμοῦντες οὐδενὸς γεύονται. καὶ ἐὰν μὲν πρὸς ἕτερον 
46096   4.33.31.25 : κληθῇ, ἐκπαθῶς ἀπολαύει, αὐτὸς δὲ ἔχων οὐθενὶ ἂν παρ–
46097   4.33.31.26 : έχοι, ἀλλ´ ἐπιθυμῶν στραγγεύεται· καὶ εἰ μέν τις αὐτὸν
46098   4.33.31.27 : ἐξοικίζοι, τὸν τοιοῦτον πολέμιον ἂν ἡγοῖτο, ἑαυτὸν δὲ
46099   4.33.31.28 : ἐξοικίζων οὐ δοκεῖ εἶναι πολέμιος. οὐκ ἀηδῶς δ´ ἔμοιγε
46100   4.33.31.29 : δοκοῦσι καὶ οἱ ἀρχαῖοι πρὸς ταῦτα ἐρωτᾶν· ὃ μὴ ἀπο–
46101   4.33.31.30 : λύει ἀπληστίας καὶ ἀνελευθερίας καὶ ἀλαζονείας ἄνθρω–
46102   4.33.31.31 : πον, οὐδὲ ἐνδείας οὐδὲ σπάνεως ἀπολύει· οὐθὲν δὲ τῶν
46103   4.33.31.32 : τοιούτων ἀπληστίας καὶ ἀνελευθερίας καὶ ἀλαζονείας ἀπο–
46104   4.33.31.33 : λύει· τὸν γὰρ τρόπον οὐ μετατίθησιν· ὥσπερ οὐδὲ τῶν
46105   4.33.31.34 : σωφρονούντων ἡ πενία, ἐὰν ἐκ πλουσίων πένητες γένων–
46106   4.33.31.35 : ται. θᾶττον γὰρ ἂν ἔμοιγε δοκεῖ τις εἰπεῖν ὡς τὴν χρό–
46107   4.33.31.36 : αν, τὸ μέγεθος, [ἢ] τὴν ὄψιν μετατίθησιν ἡ τῶν χρημά–
46108   4.33.31.37 : των κτῆσις ἤπερ τὸν τρόπον· ἕως δ´ ἂν ᾖ οὗτος ἄπλη–
46109   4.33.31.38 : στος ἀνελεύθερος ἀλαζὼν δειλός. ἐν ἐνδείᾳ καὶ σπάνει
46110   4.33.31.39 : ἔσται. —Καὶ πῶς σπανίζουσιν οὗτοι τούτων ἃ ἔχουσι; — 
46111   4.33.31.40 : Πῶς δὲ οἱ τραπεζῖται, φησὶν ὁ Βίων, χρημάτων, ἔχοντες
46112   4.33.31.41 : αὐτά; οὐ γὰρ αὑτῶν ὄντα ἔχουσιν· οὐδὲ ἄρα οὗτοι αὑτῶν.
46113   4.33.31.42 : εἰ δὲ καὶ τοῦτό τίς σοι δοίη ἐπὶ τοῦ παρόντος, ἀλλ´ ὅμοιόν
46114   4.33.31.43 : ἐστι τὸ οὕτως ἔχειν 〈καὶ τὸ μὴ ἔχειν〉, ὅταν ἀδυνατῇς αὐ–
46115   4.33.31.44 : τοῖς χρῆσθαι. ἢ τί διαφέρει μὴ ἔχειν ἢ οὕτως ἔχειν ὡς αἱ
46116   4.33.31.45 : Φορκίδες τὸν ὀφθαλμὸν ἀποκείμεν〈ον ἔχειν λέγοντ〉αι,
46117   4.33.31.46 : αὐτὰς δέον εἰς φραγμοὺς καὶ βόθρους καὶ βόρβορον ἐμπί–
46118   4.33.31.47 : πτειν, μηθὲν προορωμένας, ἀλλ´ ἐώσας ἀποκεῖσθαι, ἕως
46119   4.33.31.48 : ὅτου καὶ αὐτὸν τὸν ὀφθαλμὸν ὁ Περσεὺς ὑφείλετο; ἢ τί
46120   4.33.31.49 : διαφέρει μὴ ἔχειν τροφὴν ἢ τοιαύτην ἔχειν, ἧς οὐ μὴ
46121   4.33.31.50 : γεύσηται, ... ἰχθῦς καὶ περιστέρια ἢ Αἰγυπτίῳ κύνα ἢ
46122   4.33.31.51 : Ἕλληνι κρανίον ἀνθρώπου; ὁμοίως γὰρ σπανιεῖ τροφῆς
46123   4.33.31.52 : καὶ ἔχων ταύτην καὶ μὴ ἔχων. τί οὖν ὄφελος τὸ οὕτως
46124   4.33.31.53 : ἔχειν; ἐπεὶ καὶ σὺ ἀργύριον ἔχεις, ἀλλ´ οὐ μὴ χρήσῃ διὰ
46125   4.33.31.54 : ῥυπαρίαν καὶ δειλίαν. διὸ καὶ οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγον οὐκ
46126   4.33.31.55 : ἀηδῶς· ἔφασαν γὰρ τῶν ἀνθρώπων οὓς μὲν χρήματα ἔχειν 
46127   4.33.31.56 : οὓς δὲ κτήματα. οὓς μὲν γὰρ χρᾶσθαι τοῖς ὑπάρχουσιν,
46128   4.33.31.57 : οὓς δὲ μόνον κεκτῆσθαι οὔτε ἑαυτοῖς προϊεμένους οὔτε
46129   4.33.31.58 : ἄλλοις μεταδιδόντας. καὶ ὃν τρόπον, ὅταν βασιλεὺς ἢ
46130   4.33.31.59 : δυνάστης τὰ ὑπάρχοντα παρασφραγίσηται, οὐκ ἔστιν ἅψα–
46131   4.33.31.60 : σθαι, οὕτως ἐνίων ἡ ἀνελευθερία καὶ δυσελπιστία τὰ
46132   4.33.31.61 : ὑπάρχοντα παρεσφράγισται οὐκ ἐῶσα ἅψασθαι, ἀλλὰ
46133   4.33.31.62 : σπανίζουσι καὶ ἐν ἐνδείᾳ εἰσίν, ἐπιθυμοῦντες μὲν πολλῶν
46134   4.33.31.63 : χρᾶσθαι δὲ οὐ δυνάμενοι. διὸ καὶ ὁ Κράτης πρὸς τὸν
46135   4.33.31.64 : ἐπιζητοῦντα ’τί οὖν μοι ἔσται φιλοσοφήσαντι;‘ ’δυνήσῃ‘
46136   4.33.31.65 : φησί ’τὸ φασκώλιον ῥᾳδίως λῦσαι καὶ τῇ χειρὶ ἐξελὼν
46137   4.33.31.66 : εὐλύτως δοῦναι, καὶ οὐχ ὥσπερ νῦν στρέφων καὶ μέλλων
46138   4.33.31.67 : καὶ τρέμων, ὥσπερ οἱ παραλελυμένοι τὰς χεῖρας· ἀλλὰ
46139   4.33.31.68 : καὶ πλῆρες ὂν αὐτὸ οὕτως ὄψει καὶ κενούμενον ἰδὼν οὐκ
46140   4.33.31.69 : ὀδυνήσῃ, καὶ χρᾶσθαι προελόμενος ῥᾳδίως δυνήσῃ καὶ
46141   4.33.31.70 : μὴ ἔχων οὐκ ἐπιποθήσεις, ἀλλὰ βιώσῃ ἀρκούμενος τοῖς
46142   4.33.31.71 : παροῦσι, τῶν ἀπόντων οὐκ ἐπιθυμῶν, τοῖς συμβεβηκόσιν 
46143   4.33.31.72 : οὐ δυσαρεστῶν.‘ καὶ εἴ τις βούλεται ἢ αὐτὸς ἐνδείας καὶ
46144   4.33.31.73 : σπάνεως ἀπολυθῆναι ἢ ἄλλον ἀπολῦσαι, μὴ χρήματα
46145   4.33.31.74 : αὐτῷ ζητείτω. ὅμοιον γάρ, φησὶν ὁ Βίων, ὡς εἴ τις τὸν
46146   4.33.31.75 : ὑδρωπικὸν βουλόμενος παῦσαι τοῦ δίψους, τὸν μὲν ὕδρωπα
46147   4.33.31.76 : μὴ θεραπεύοι, κρήνας δὲ καὶ ποταμοὺς αὐτῷ παρασκευά–
46148   4.33.31.77 : ζοι. ἐκεῖνός τε γὰρ ἂν πρότερον πίνων διαρραγείη ἢ
46149   4.33.31.78 : παύσαιτο τοῦ δίψους, οὗτός τε οὐκ ἄν ποθ´ ἱκανωθείη,
46150   4.33.31.79 : ὅταν ᾖ ἄπληστος καὶ δοξοκόπος καὶ δεισιδαίμων. διὸ
46151   4.33.31.80 : καὶ εἰ βούλει τὸν υἱόν σου τῆς ἐνδείας καὶ σπάνεως παῦ–
46152   4.33.31.81 : σαι, μὴ πρὸς τὸν Πτολεμαῖον πέμπε ὅπως χρήματα κτή–
46153   4.33.31.82 : σεται· εἰ δὲ μή, ἀλαζονείαν προσλαβὼν ἀπελεύσεται,
46154   4.33.31.83 : περανεῖς δὲ οὐδέν· ἀλλὰ [εἰς ἀκαδημίαν] πρὸς Κράτητα·
46155   4.33.31.84 : ἐκεῖνος ἠδύνατο ἐξ ἀπλήστων καὶ πολυτελῶν ἐλευθερίους
46156   4.33.31.85 : καὶ ἀφελεῖς κατασκευάζειν. καὶ Μητροκλῆς δὲ ἐκεῖνος
46157   4.33.31.86 : ἔφη, ὡς ἔοικεν, ὅτε μὲν παρὰ Θεοφράστῳ καὶ Ξενοκράτει
46158   4.33.31.87 : σχολάζοι, πολλῶν αὐτῷ ἐξ οἴκου ἀποστελλομένων φοβεῖ– 
46159   4.33.31.88 : σθαι μὴ τῷ λιμῷ ἀποθάνοι καὶ ἀεὶ σπανίζειν καὶ ἐν–
46160   4.33.31.89 : δεὴς εἶναι, μεταβὰς δὲ ὕστερον πρὸς Κράτητα κἂν ἄλλον
46161   4.33.31.90 : προστρέφειν οὐδενὸς πεμπομένου. τότε μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγ–
46162   4.33.31.91 : κης ἔδει ὑπόδημα ἔχειν, καὶ τοῦτο ἀκάττυτον [ἥλους οὐκ
46163   4.33.31.92 : ἔχον], εἶτα χλανίδα, παίδων ἀκολουθίαν, οἰκίαν μεγάλην,
46164   4.33.31.93 : εἰς τὸ σύνδειπνον ὅπως ἄρτοι καθαροί, ὄψον μὴ τὸ
46165   4.33.31.94 : τυχόν, οἶνος ἡδύς, ὑποδοχὰς τὰς ἐπιβαλλούσας, ἵνα πολυ–
46166   4.33.31.95 : τελῶς· ἐλευθέριος γὰρ παρ´ αὐτοῖς ἡ τοιαύτη ἀναστροφὴ
46167   4.33.31.96 : ἐκρίνετο· πρὸς Κράτητα δὲ μεταβάντι οὐδὲν ἦν τούτων·
46168   4.33.31.97 : ἀλλ´ ἀφελέστερος τῷ τρόπῳ γενόμενος ἠρκεῖτο τρίβωνι
46169   4.33.31.98 : καὶ μάζῃ καὶ λαχανίοις οὐκ ἐπιποθῶν τὴν προτέραν δί–
46170   4.33.31.99 : αιταν οὐδὲ τῇ παρούσῃ δυσχεραίνων. πρὸς ῥῖγος ἡμεῖς
46171   4.33.31.100 : μὲν ζητοῦμεν παχύτερον ἱμάτιον, ἐκεῖνος δὲ διπλώσας τὸν
46172   4.33.31.101 : τρίβωνα περιῄει τρόπον τινὰ δύο ἱμάτια ἔχων. εἰ ἀλεί–
46173   4.33.31.102 : ψασθαι χρείαν ἔχοι, εἰσελθὼν ἂν εἰς τὸ βαλανεῖον τῷ 
46174   4.33.31.103 : γλοιῷ ἠλείψατο. καὶ βαδίσας ἐνίοτε πρὸς τὴν κάμινον
46175   4.33.31.104 : οὗ τὰ χαλκεῖα, τῶν μαινίδων ἀπόπυριν ποιήσας, περι–
46176   4.33.31.105 : χέας ἂν ἐλᾴδιον καθίσας ἠρίστησε. καὶ ἐκάθευδε τὸ μὲν
46177   4.33.31.106 : θέρος ἐν τοῖς ἱεροῖς, τὸν δὲ χειμῶνα ἐν τοῖς βαλανείοις·
46178   4.33.31.107 : οὐ σπανίζων ὥσπερ πρὸ τοῦ οὐδὲ ἐνδεὴς ὤν, ἀλλ´ ἀρ–
46179   4.33.31.108 : κούμενος τοῖς παροῦσι, διακόνους οὐκ ἐπιθυμῶν ἔχειν.
46180   4.33.31.109 : θαυμαστὸν μὲν γάρ, φησὶν 〈ὁ Διογένης〉, εἰ Μάνης μὲν
46181   4.33.31.110 : Διογένους ἄνευ δυνήσεται ζῆν, Διογένης δὲ ἄνευ Μάνους
46182   4.33.31.111 : οὐ δυνήσεται θαρρεῖν. ὅταν δὲ ποιήσας ἀλαζόνα πολυ–
46183   4.33.31.112 : τελῆ δεισιδαίμονα δοξοκόπον ἄπληστον χρήματα πολλὰ
46184   4.33.31.113 : διδῷς, οὐδὲν περανεῖς. οὐκ ἀηδῶς γὰρ ὁ Φιλήμων
46185   4.33.31.114 : πλοῦτον μεταλήψεσθ´ ἕτερον, οὐχ ἕτερον τρόπον.
46186   4.33.31.115 : τούτου δὲ μένοντος τοῦ αὐτοῦ ὁμοίως οὐκ ἀρκεῖται οὐδ´
46187   4.33.31.116 : ἱκανοῦται, ἀλλ´ ἐπιθυμίας καὶ ἐπιβολὰς τοσούτων καὶ
46188   4.33.31.117 : τοιούτων ἔχει, ἐξ ὧν ἐν ἐνδείᾳ καὶ σπάνει ἔσται·
46189   4.33.31.118 : ἄπληστον γὰρ ἔχουσι κακοὶ νόον.
46190   4.33.31.119 : καὶ παῖς μὲν ὢν ἐπιθυμεῖ ἔφηβος γενέσθαι, ἔφηβος δὲ
46191   4.33.31.120 : γενόμενος ζητεῖ πάλιν χλαμύδιον ἀποθέσθαι, ὅταν δὲ
46192   4.33.31.121 : ἀνδρωθῇ, πάλιν εἰς τὸ γῆρας σπεύδει. νῦν δέ, φησίν, 
46193   4.33.31.122 : ἀβίωτος ὁ βίος, στρατεία, λειτουργία, πολιτικὰ πράγματα,
46194   4.33.31.123 : σχολάσαι [αὐτῷ] οὐκ ἔστι. πρεσβύτης γέγονε· πάλιν ἐπι–
46195   4.33.31.124 : θυμεῖ τὰ ἐν νεότητι,
46196   4.33.31.125 : ἡ νεότης μοι φίλον ἀεί, τὸ δὲ γῆρας
46197   4.33.31.126 : βαρύτερον Αἴτνης,
46198   4.33.31.127 : καὶ μακαρίζει τὸν τοῦ παιδὸς βίον. οἰκέτης ἐστίν· ἐλεύ–
46199   4.33.31.128 : θερος σπεύδει γενέσθαι· κἂν τούτου τύχω, φησί, πάντ´
46200   4.33.31.129 : ἔχω. γέγονεν ἐλεύθερος· δοῦλον εὐθὺς ἐπιθυμεῖ κτήσασ–
46201   4.33.31.130 : θαι. γέγονε τοῦτ´ αὐτῷ· ἕτερον πρὸς σπεύδει κτήσασθαι·
46202   4.33.31.131 : μία γάρ, φησί, χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ. εἶτα δύο, εἶτα κἀγ–
46203   4.33.31.132 : ρόν, εἶτ´ Ἀθηναῖος ... γενέσθαι, εἶτα ἄρξαι, εἶτα βασιλεῦ–
46204   4.33.31.133 : σαι, εἶτα, ὥσπερ Ἀλέξανδρος, ἀθάνατος γενέσθαι· εἰ δὲ
46205   4.33.31.134 : καὶ τούτου τύχοι, οἶμαι, ἵνα Ζεὺς γένηται ἐπιθυμήσει.
46206   4.33.31.135 : πῶς οὖν ὁ τοιοῦτος οὐκ ἐνδεής; ἢ ποία χρημάτων ὕπαρξις
46207   4.33.31.136 : 〈τῶν〉 τοιούτων ἐπιθυμιῶν ἀπολύει; οἱ βασιλεῖς αὐτοὶ
46208   4.33.31.137 : πολλῆς ἐπάρχοντες καὶ προσόδους μεγάλας ἔχοντες οὐδὲν
46209   4.33.31.138 : ἧττον σπανίζουσιν, ὥστε καὶ τυμβωρυχεῖν καὶ ἱεροσυ– 
46210   4.33.31.139 : λεῖν καὶ παρὰ τὸ προσῆκον φυγαδεύειν. ἅμα γὰρ τῇ ἀρχῇ
46211   4.33.31.140 : πολλὰ τὰ ἀναγκαῖα ἀναπεπλάκασι, καὶ οὔτε τῆς ἀρχῆς
46212   4.33.31.141 : ἀποστῆναι προαιροῦνται οὔτε τὰ καθ´ ἑαυτοὺς λιτότερον
46213   4.33.31.142 : διεξάγουσιν· εἶτα ἀναγκάζονται πολλὰ ὧν 〈οὐ〉 βούλονται.
46214   4.33.31.143 : εἰ δὲ πάντων τις τῶν τοιούτων ὑπεράνω γένοιτο, ἐν πολλῇ
46215   4.33.31.144 : ἂν εἴη ἀδείᾳ καὶ ἀσπανιστίᾳ. οὐκ ἀηδῶς γὰρ Κράτης
46216   4.33.31.145 : οὐκ οἶσθα,
46217   4.33.31.146 : φησί,
46218   4.33.31.147 : πήρα δύναμιν ἡλίκην ἔχει,
46219   4.33.31.148 : θέρμων τε χοῖνιξ καὶ τὸ μηδενὸς μέλειν.
46220   4.33.31.149 : τῷ ὄντι μέγα καὶ ἀξιόλογον καὶ πήρας καὶ θέρμων καὶ
46221   4.33.31.150 : λαχάνων καὶ ὕδατος 〈τὸ〉 μηδενὸς φροντίζειν, ἀλλ´ εἶναι
46222   4.33.31.151 : ἀθώπευτον καὶ ἀκολάκευτον.
46223   4.33.32.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ ηʹ τῆς Κύρου παιδείας (VIII
46224   4.33.32.2 :  3, 40–46).
46225   4.33.32.3 : Ἦ γὰρ οὕτως, ὦ Σάκα, ὑπολαμβάνεις, ὡς ἐγὼ νῦν
46226   4.33.32.4 : τοσούτῳ ἥδιον ζῶ, ὅσῳ πλείονα κέκτημαι; οὐκ οἶσθα,
46227   4.33.32.5 : ἔφη, ὅτι ἐσθίω μὲν καὶ πίνω καὶ καθεύδω οὐδ´ ὁτιοῦν
46228   4.33.32.6 : ἥδιον νῦν ἢ ὅτε πένης ἦν. ὅτι δὲ πολλὰ ταῦτ´ ἐστί,
46229   4.33.32.7 : τοσοῦτο κερδαίνω, [ἢ] πλείω φυλάττειν δεῖ, πλείω δ´ 
46230   4.33.32.8 : ἄλλοις διανέμειν, πλειόνων δὲ ἐπιμελόμενον πράγματα
46231   4.33.32.9 : ἔχειν. νῦν γὰρ δὴ ἐμὲ πολλοὶ μὲν οἰκέται σῖτον αἰτοῦσι,
46232   4.33.32.10 : πολλοὶ δὲ πιεῖν, πολλοὶ δὲ ἱμάτια· οἱ δὲ ἰατρῶν δέονται·
46233   4.33.32.11 : ἥκει δέ τις ἢ τῶν προβάτων λελυκωμένα φέρων ἢ τῶν
46234   4.33.32.12 : βοῶν κατακεκρημνισμένα ἢ νόσον φάσκων ἐμπεπτωκέναι
46235   4.33.32.13 : τοῖς κτήνεσιν· ὥστ´ ἔμοιγε δοκῶ, ἔφη ὁ Φεραύλας, νῦν
46236   4.33.32.14 : διὰ τὸ πολλὰ ἔχειν πλείω λυπεῖσθαι ἢ πρόσθεν διὰ τὸ
46237   4.33.32.15 : ὀλίγα ἔχειν. καὶ ὁ Σάκας εἶπεν· Ἀλλὰ ναὶ μὰ τὸν Δί´,
46238   4.33.32.16 : ὅταν σῷα ᾖ, πολλὰ ὁρῶν πολλαπλάσια ἐμοῦ εὐφραίνει.
46239   4.33.32.17 : καὶ ὁ Φεραύλας εἶπεν· Οὔτοι, ὦ Σάκα, οὕτως ἡδύ ἐστι
46240   4.33.32.18 : τὸ ἔχειν χρήματα ὥσπερ ἀνιαρὸν τὸ ἀποβάλλειν. γνώσει
46241   4.33.32.19 : δ´ ὅτι ἐγὼ τἀληθῆ λέγω· τῶν μὲν γὰρ πλουτούντων οὐ–
46242   4.33.32.20 : δεὶς ἀναγκάζεται ὑφ´ ἡδονῆς ἀγρυπνεῖν, τῶν δ´ ἀπο–
46243   4.33.32.21 : βαλλόντων τι ὄψει οὐδένα δυνάμενον καθεύδειν ὑπὸ
46244   4.33.32.22 : λύπης. Μὰ Δί´, ἔφη ὁ Σάκας, οὐδέ γε τῶν λαμβανόν–
46245   4.33.32.23 : των νυστάζοντα οὐδένα ὑφ´ ἡδονῆς. Ἀληθῆ, ἔφη, λέ–
46246   4.33.32.24 : γεις· εἰ γάρ τοι τὸ ἔχειν οὕτως ὥσπερ τὸ λαμβάνειν 
46247   4.33.32.25 : λαμβάνειν ἡδὺ ἦν, πολὺ ἂν διέφερον εὐδαιμονίᾳ οἱ πλού–
46248   4.33.32.26 : σιοι τῶν πενήτων. καὶ ἀνάγκη δέ τοί ἐστιν, ὦ Σάκα, τὸν
46249   4.33.32.27 : πολλὰ ἔχοντα πολλὰ καὶ δαπανᾶν καὶ εἰς θεοὺς καὶ
46250   4.33.32.28 : εἰς φίλους καὶ εἰς ξένους· ὅστις οὖν ἰσχυρῶς χρήμασιν
46251   4.33.32.29 : ἥδεται, εὖ ἴσθι τοῦτον καὶ δαπανῶντα ἰσχυρῶς ἀνιᾶσθαι.
46252   4.33.32.30 : Μὰ Δί´, ἔφη ὁ Σάκας, ἀλλ´ οὐκ ἐγὼ τούτων εἰμί, ἀλλὰ καὶ
46253   4.33.32.31 : εὐδαιμονίαν τοῦτο νομίζω τὸ πολλὰ ἔχοντα πολλὰ καὶ
46254   4.33.32.32 : δαπανᾶν. Τί οὖν, ἔφη, πρὸς τῶν θεῶν, ὁ Φεραύλας, οὐχὶ
46255   4.33.32.33 : σύ γε αὐτίκα μάλα εὐδαίμων ἐγένου κἀμὲ εὐδαίμονα ἐποίη–
46256   4.33.32.34 : σας; ἀλλὰ γάρ, ἔφη, πάντα ταῦτα κέκτησο καὶ χρῶ
46257   4.33.32.35 : ὥσπερ βούλει αὐτοῖς· ἐμὲ δὲ μηδὲν ἄλλο ἢ ὥσπερ ξένον
46258   4.33.32.36 : τρέφε καὶ ἔτι εὐτελέστερον ἢ ξένον· ἀρκέσει γάρ μοι ὅ
46259   4.33.32.37 : τι ἂν καὶ σὺ ἔχῃς τούτων μετέχειν.
46260   4.33.33.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἐρυξίου (p. 401 B–402 C.).
46261   4.33.33.2 : Τί ποτ´ ἐστὶν ὃ χρώμεθα χρήμασι, καὶ πρὸς τί
46262   4.33.33.3 : εὕρηται ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις; ὥσπερ τὰ φάρμακα
46263   4.33.33.4 : πρὸς τὸ τὰς νόσους ἀπαλλάττειν; ἴσως γὰρ ἂν ἡμῖν οὕτω
46264   4.33.33.5 : μᾶλλον φανερὸν γένοιτο. ἐπειδὴ ἀναγκαῖον μὲν φαίνεται,
46265   4.33.33.6 : ὅσα περ τυγχάνει χρήματα ὄντα, ταῦτα καὶ χρήσιμα εἶναι,
46266   4.33.33.7 : τῶν δὲ χρησίμων γένος τι ὃ καλοῦμεν χρήματα, λοιπὸν
46267   4.33.33.8 : ἂν εἴη σκέψασθαι τὰ πρὸς τίνα χρείαν χρήσιμα χρῆσθαι 
46268   4.33.33.9 : χρήματά ἐστιν. 〈πάντα μὲν γὰρ ἴσως χρήσιμα〉, ὅσοις γε
46269   4.33.33.10 : πρὸς τὴν ἐργασίαν χρώμεθα, ὥσπερ γε πάντα μὲν τὰ
46270   4.33.33.11 : ψυχὴν ἔχοντα ζῷα, τῶν δὲ ζῴων γένος τι καλοῦμεν ἄνθρω–
46271   4.33.33.12 : πον. εἰ δή τις ἡμᾶς ἔροιτο τίνος ἂν ἐκποδὼν ἡμῖν γενο–
46272   4.33.33.13 : μένου οὐδὲν δεοίμεθα ἰατρικῆς οὐδὲ τῶν ταύτης ἐργαλείων,
46273   4.33.33.14 : ἔχοιμ〈εν〉 ἂν εἰπεῖν ὅτι εἰ αἱ νόσοι ἀπαλλαγείησαν ἐκ
46274   4.33.33.15 : τῶν σωμάτων καὶ μὴ γίγνοιντο παντάπασιν, ἢ γιγνό–
46275   4.33.33.16 : μεναι παραχρῆμα ἀπαλλάττοιντο. ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικεν,
46276   4.33.33.17 : ἡ ἰατρικὴ τῶν ἐπιστημῶν 〈ἡ〉 πρὸς τοῦτο χρησίμη, πρὸς
46277   4.33.33.18 : τὸ νόσους ἀπαλλάττειν. εἰ δέ τις ἡμᾶς πάλιν ἔροιτο τίνος
46278   4.33.33.19 : ἂν ἡμῖν ἀπαλλαγέντος οὐδὲν δεοίμεθα χρημάτων, ἆρ´ ἂν
46279   4.33.33.20 : ἔχοιμεν εἰπεῖν; εἰ δὲ μή, πάλιν ὡδὶ σκοπώμεθα· φέρε,
46280   4.33.33.21 : εἰ οἷός τε εἴη ζῆν ἄνθρωπος ἄνευ σιτίων καὶ ποτῶν, καὶ
46281   4.33.33.22 : μὴ πεινῷ μηδὲ διψῷ, ἔσθ´ ὅτι ἂν ἢ αὐτῶν τούτων δέοιτο
46282   4.33.33.23 : ἢ ἀργυρίου ἢ ἑτέρου τινὸς ἵνα ταῦτα ἐκπορίζηται; {—}
46283   4.33.33.24 : Οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. {—}Οὐκοῦν καὶ τἄλλα κατὰ τὸν αὐτὸν
46284   4.33.33.25 : τρόπον· εἰ μὴ δεοίμεθα πρὸς τὴν τοῦ σώματος θερα–
46285   4.33.33.26 : πείαν ὧν νῦν ἐνδεεῖς ἐσμέν, καὶ ἀλέας καὶ ψύχους ἐνίοτε
46286   4.33.33.27 : καὶ τῶν ἄλλων ὅσων τὸ σῶμα ἐνδεὲς γιγνόμενον προσ–
46287   4.33.33.28 : δεῖται, ἄχρηστ´ ἂν ἡμῖν εἴη τὰ καλούμενα χρήματα, εἰ
46288   4.33.33.29 : μηδείς γε παντάπασι μηδενὸς δέοιτο τούτων ὧν ἕνεκεν
46289   4.33.33.30 : νυνὶ βουλόμεθα χρήματα ἡμῖν εἶναι, ἵνα ἐξικοίμεθα πρὸς
46290   4.33.33.31 : τὰς ἐπιθυμίας καὶ τὰς ἐνδείας τοῦ σώματος, ὧν ἂν ἑκά–
46291   4.33.33.32 : στοτε δεώμεθα. εἰ δ´ ἔστιν ἄρα πρὸς τοῦτο χρήσιμον ἡ 
46292   4.33.33.33 : τῶν χρημάτων κτῆσις, πρὸς τὴν τοῦ σώματος θεραπείαν
46293   4.33.33.34 : τῶν ἐνδειῶν, εἰ γοῦν ἡμῖν τοῦτο ἐκ μέσου ἀναιρεθείη.
46294   4.33.33.35 : οὐδὲν ἂν δεοίμεθα χρημάτων, ἴσως δ´ ἂν οὐδ´ εἴη παν–
46295   4.33.33.36 : τάπασι χρήματα. 〈{—}Φαίνεται. {—}〉Φαίνεται ἄρα ἡμῖν,
46296   4.33.33.37 : ὡς ἔοικε, τὰ πρὸς ταύτην τὴν πραγματείαν χρήσιμα τῶν
46297   4.33.33.38 : πραγμάτων ταῦτα εἶναι χρήματα. {—}Συνέφη μὲν ταῦτα
46298   4.33.33.39 : εἶναι χρήματα. οὐ μὴν ἀλλ´ ἐτάραττέ τε αὐτὸν σφόδρα τὸ
46299   4.33.33.40 : λογίδιον. {—}Τί δαὶ τὰ τοιάδε; πότερ´ ἂν φήσαιμεν οἷόν
46300   4.33.33.41 : τ´ εἶναι ταὐτὸν πρᾶγμα πρὸς τὴν τοιαύτην ἐργασίαν τοτὲ
46301   4.33.33.42 : μὲν χρήσιμον εἶναι, τοτὲ δὲ ἀχρεῖον; {—}Οὐκ ἔγωγ´ ἂν
46302   4.33.33.43 : φαίην, ἀλλ´ εἴ τι δεοίμεθα τούτου πρὸς τὴν αὐτὴν ἐρ–
46303   4.33.33.44 : γασίαν, καὶ χρήσιμόν μοι δοκεῖ εἶναι· εἰ δὲ μή, οὔ. {—}
46304   4.33.33.45 : Οὐκοῦν εἰ ἄνευ πυρὸς οἷοί τε ἦμεν ἀνδριάντα χαλκοῦν
46305   4.33.33.46 : ἐργάσασθαι, οὐδὲν ἂν δεοίμεθα πυρὸς πρός γε τὴν τούτου
46306   4.33.33.47 : ἐργασίαν· εἰ δὲ μὴ δεοίμεθα, οὐδ´ ἂν χρήσιμον ἡμῖν εἴη.
46307   4.33.33.48 : ὁ αὐτὸς δὲ λόγος καὶ περὶ τῶν ἄλλων. οὐκοῦν ὅσων ἄνευ
46308   4.33.33.49 : οἷόν τε γίγνεσθαί τι, οὐδὲν ἂν τούτων ἡμῖν χρήσιμον
46309   4.33.33.50 : φαίνοιτο πρός γε τοῦτο. {—}Οὐ γάρ. {—}Οὐκοῦν εἴ ποτε
46310   4.33.33.51 : φαινοίμεθα οἷοί τε ὄντες ἄνευ ἀργυρίου καὶ χρυσίου καὶ
46311   4.33.33.52 : τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων, οἷς μὴ αὐτοῖς χρώμεθα πρὸς
46312   4.33.33.53 : τὸ σῶμα, ὥσπερ σίτοις καὶ ποτοῖς καὶ ἱματίοις καὶ στρώ–
46313   4.33.33.54 : μασι καὶ οἰκίαις, παύειν τὰς τοῦ σώματος ἐνδείας, ὥστε
46314   4.33.33.55 : μηκέτι δεῖσθαι, οὐκ ἂν ἡμῖν οὐδὲ χρήσιμα γένοιτο πρός
46315   4.33.33.56 : γε τοῦτο τἀργύριόν τε καὶ τὸ χρυσίον καὶ τἄλλα τὰ τοι–
46316   4.33.33.57 : αῦτα, εἴπερ ποτὲ καὶ ἄνευ τούτων οἷόν τε γίγνεσθαι. {—} 
46317   4.33.33.58 : Οὐ γάρ. {—}Οὐκ ἂν ἄρα οὐδ´ ἂν χρήματα ἡμῖν ταῦτα
46318   4.33.33.59 : φανείη, εἰ μηδὲν χρήσιμα· ἀλλὰ ταῦτ´ ἂν εἴη, οἷς τὰ χρή–
46319   4.33.33.60 : σιμα οἷοί τ´ ἐσμὲν ἐκπορίζεσθαι.
46320   4.33.34.1 : Ἐν αὐτῷ (p. 405 C–406 A).
46321   4.33.34.2 : Μάλιστα δ´ ἂν ἴσως καὶ τοῦτο ὧδε θεωρηθείη, εἴ
46322   4.33.34.3 : τις αὐτὸν πρὸς αὑτὸν τὸν ἄνθρωπον παραβάλλων σκο–
46323   4.33.34.4 : ποῖτο ὁποτέρα τῶν ἕξεων βελτίων, πότερον ὅταν τύχῃ
46324   4.33.34.5 : νοσῶν ἢ ὅταν ὑγιαίνων. {—}Ἀλλὰ τοῦτό γ´ ἔφη, οὐ πολλῆς
46325   4.33.34.6 : τινος τῆς σκέψεως δεῖται. {—}Ἴσως γάρ, ἦν δ´ ἐγώ, παντὶ
46326   4.33.34.7 : ἀνθρώπῳ εὔπορον γνῶναι ὅτι ἡ τοῦ ὑγιαίνοντος ἕξις
46327   4.33.34.8 : κρείττων ἐστὶ τῆς τοῦ κάμνοντος. τί δέ; πότερον τυγ–
46328   4.33.34.9 : χάνομεν πλειόνων τε καὶ μᾶλλον παντοδαπῶν δεόμενοι,
46329   4.33.34.10 : ὅταν κάμνωμεν ἢ ὅταν ὑγιαίνωμεν; {—}Ὅταν κάμνωμεν. {—}
46330   4.33.34.11 : Ὅταν ἄρα αὐτοὶ ἑαυτῶν τυγχάνωμεν φαυλότατα διακεί–
46331   4.33.34.12 : μενοι, τότε σφόδρα τε καὶ πλείστων, τὰ πρὸς τὰς ἡδονὰς
46332   4.33.34.13 : τὰς διὰ τοῦ σώματος, ἐν ἐπιθυμίαις τε καὶ δεήσεσιν
46333   4.33.34.14 : ἐσμέν; {—}Οὕτως. {—}Οὐκοῦν κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον ὥσπερ
46334   4.33.34.15 : αὐτὸς ἑαυτοῦ τότε φαίνεται βέλτιστα ἔχων, ὅταν ἐλα–
46335   4.33.34.16 : χίστων τῶν τοιούτων δέηται, οὕτω πάλιν καὶ δυοῖν ὄντοιν,
46336   4.33.34.17 : εἰ ὁ μὲν τυγχάνοι σφόδρα τε καὶ πολλῶν ἐν ἐπιθυμίᾳ τε
46337   4.33.34.18 : καὶ δεήσει ὤν, ὁ δὲ ὀλίγων τε καὶ ἥσυχος, οἷον τὰ τοι–
46338   4.33.34.19 : άδε· ὅσοι τῶν ἀνθρώπων τυγχάνουσι κυβευταὶ ὄντες, οἱ
46339   4.33.34.20 : δὲ οἰνόφλυγες, ἕτεροι δὲ γαστρίμαργοι· ἅπαντα γὰρ
46340   4.33.34.21 : ταῦτα οὐδὲν ἕτερον τυγχάνει ὄντα ἢ ἐπιθυμίαι. {—}Σφό– 
46341   4.33.34.22 : δρα γε. {—}Αἱ δ´ ἐπιθυμίαι πᾶσαι οὐδὲν ἕτερον ἢ ἔνδει–
46342   4.33.34.23 : αί τινων. οἱ οὖν πλεῖστα τούτων πεπονθότες ἄνθρωποι
46343   4.33.34.24 : ἐν μοχθηροτέρᾳ ἕξει εἰσὶ τῶν μηδὲν ἢ ὡς ἐλάχιστα τοι–
46344   4.33.34.25 : αῦτα πεπονθότων. {—}Πάνυ μὲν οὖν ἔγωγε καὶ σφόδρα
46345   4.33.34.26 : μοχθηροὺς τοὺς τοιούτους ὑπολαμβάνω εἶναι· καὶ ὅσῳ ἂν
46346   4.33.34.27 : μᾶλλον τοιούτους, τοσούτῳ καὶ μοχθηροτέρους. 
46347   4.34.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΒΙΟΥ, ΟΤΙ ΒΡΑΧΥΣ ΚΑΙ ΕΥΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΩΝ
46348   4.34.t.2 : ΑΝΑΜΕΣΤΟΣ.}1
46349   4.34.1.1 : Σοφοκλέους (inc. fab. fr. 859 N. 2).
46350   4.34.1.2 : Ὦ θνητὸν ἀνδρῶν καὶ ταλαίπωρον γένος,
46351   4.34.1.3 : ὡς οὐδὲν ἐσμέν, πλὴν σκιαῖς ἐοικότες
46352   4.34.1.4 : βάρος περισσὸν γῆς ἀναστρωφώμενοι.
46353   4.34.2.1 : Σοφοκλῆς Αἴαντι ( 125 s.).
46354   4.34.2.2 : Ὁρῶ γὰρ ἡμᾶς οὐδὲν ὄντας ἄλλο πλὴν
46355   4.34.2.3 : εἴδωλ´, ὅσοι περ ζῶμεν, ἢ κούφην σκιάν.
46356   4.34.3.1 : Φιλήμονος (fr. 158 K.).
46357   4.34.3.2 : Τοιοῦτος ὁ βίος ἐστὶν ἀνθρώπου, γύναι·
46358   4.34.3.3 : εὐφραινόμεσθ´ ἐλάττον´ ἢ λυπούμεθα. 
46359   4.34.4.1 : Εὐριπίδου Μελεάγρῳ (fr. 532 N. 2).
46360   4.34.4.2 : Τοὺς ζῶντας εὖ δρᾶν· κατθανὼν δὲ πᾶς ἀνὴρ
46361   4.34.4.3 : γῆ καὶ σκιά. τὸ μηδὲν εἰς οὐδὲν βλέπει.
46362   4.34.5.1 : Φιλήμονος (fr. 133 K.).
46363   4.34.5.2 : Οὐκ ἂν δύναιο μὴ γενέσθαι, δέσποτα,
46364   4.34.5.3 : ἄνθρωπος ὢν ἄνθρωπος· ἄλλως οὖν βοᾷς·
46365   4.34.5.4 : τὸν ζῶντ´ ἀνάγκη πόλλ´ ἔχειν ἐστὶν κακά.
46366   4.34.6.1 : Διφίλου (fr. 106 K.).
46367   4.34.6.2 : Ἄνθρωπός εἰμι, τοῦτο δ´ αὐτὸ τῷ βίῳ
46368   4.34.6.3 : πρόφασιν μεγίστην εἰς τὸ λυπεῖσθαι φέρει.
46369   4.34.7.1 : Μενάνδρου (fr. 534 K.).
46370   4.34.7.2 : Ἅπαντα τὰ ζῷ´ ἐστὶ μακαριώτερα
46371   4.34.7.3 : καὶ νοῦν ἔχοντα μᾶλλον ἀνθρώπου πολύ.
46372   4.34.7.4 : τὸν ὄνον ὁρᾶν ἔξεστι πρῶτα τουτονί.
46373   4.34.7.5 : οὗτος κακοδαίμων ἐστὶν ὁμολογουμένως.
46374   4.34.7.6 : τούτῳ κακὸν δι´ αὑτὸν οὐδὲν γίνεται·
46375   4.34.7.7 : ἃ δ´ ἡ φύσις δέδωκεν 〈αὐτῷ〉, ταῦτ´ ἔχει.
46376   4.34.7.8 : ἡμεῖς δὲ χωρὶς τῶν ἀναγκαίων κακῶν
46377   4.34.7.9 : αὐτοὶ παρ´ αὑτῶν ἕτερα προσπορίζομεν.
46378   4.34.7.10 : λυπούμεθ´, ἂν πτάρῃ τις· ἂν εἴπῃ κακῶς,
46379   4.34.7.11 : ὀργιζόμεθ´· ἂν ἴδῃ τις ἐνύπνιον, σφόδρα 
46380   4.34.7.12 : φοβούμεθ´· ἂν γλαὺξ ἀνακράγῃ, δεδοίκαμεν.
46381   4.34.7.13 : ἀγωνίαι, δόξαι, φιλοτιμίαι, νόμοι,
46382   4.34.7.14 : ἅπαντα ταῦτ´ ἐπίθετα τῇ φύσει κακά.
46383   4.34.8.1 : Σωτάδου.
46384   4.34.8.2 : Αὐτὸς γὰρ ἐὼν παντογενὴς ὁ πάντα γεννῶν,
46385   4.34.8.3 : οὐ κρίνει δικαίως τὰ κατ´ ἄνθρωπον ἕκαστον.
46386   4.34.8.4 : καὶ γὰρ κατὰ γαῖαν τά〈γε〉 κακὰ πέφυκεν ἀεί·
46387   4.34.8.5 : καὶ τοῖς μεγάλοις ἀεὶ κακοῖς γέγηθ´ ὁ κόσμος
46388   4.34.8.6 : ὅτι πάντες, ὅσοι περισσὸν ἠθέλησαν εὑρεῖν
46389   4.34.8.7 : ἢ μηχανικὸν ποίημ´ ἢ σοφὸν μάθημα,
46390   4.34.8.8 : οὗτοι κακὸν εἰς τὸν θάνατον τέλος ἐποίησαν,
46391   4.34.8.9 : ὑπὸ τοῦ γεννήτορος κόσμου κακῶς παθόντες.
46392   4.34.8.10 : Σωκράτην ὁ κόσμος πεποίηκεν σοφὸν εἶναι,
46393   4.34.8.11 : καὶ κακῶς ἀνεῖλεν τὸν Σωκράτην ὁ κόσμος,
46394   4.34.8.12 : ἐν τῇ φυλακῇ κώνειον ὅτι πιὼν τέθνηκε.
46395   4.34.8.13 : πουλύποδα φαγὼν ὁ Διογένης ὠμὸν τέθνηκεν.
46396   4.34.8.14 : Αἰσχύλῳ γράφοντί 〈τι〉 ἐπιπέπτωκε χελώνη.
46397   4.34.8.15 : Σοφοκλῆς ῥᾶγα φαγὼν σταφυλῆς πνιγεὶς τέθνηκε.
46398   4.34.8.16 : κύνες οἱ κατὰ Θρᾴκην Εὐριπίδην ἔτρωγον.
46399   4.34.8.17 : τὸν θεῖον Ὅμηρον λιμὸς κατεδαπάνησεν.
46400   4.34.9.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
46401   4.34.9.2 : Ἀγαθὸς εὐφυὴς [καὶ] δίκαιος εὐτυχὴς ὃς ἂν ζῇ, 
46402   4.34.9.3 : τοῦ φθόνου λαβεῖν δεῖ μερίδ´ ἢ μῶμον ἔχειν δεῖ.
46403   4.34.9.4 : πλουτεῖ τις ἄγαν, ἀλλὰ πάθος παρέλαβεν αὐτόν.
46404   4.34.9.5 : εὐσεβής τίς ἐστιν, πενίαν δέδωκεν αὐτῷ.
46405   4.34.9.6 : μέγας ἐστὶ τεχνίτης [τις], ἀτυχῆ πεποίηκ´ αὐτόν.
46406   4.34.9.7 : κἂν ἐπὶ τὸ μέγιστον δίκαιος κριτὴς ὑπάρχῃ,
46407   4.34.9.8 : δεῖ τὸν φύσει νικώμενον ἄδικον αὐτὸν εἰπεῖν.
46408   4.34.9.9 : πλούσιός τίς ἐστιν, τὸ μέγα πτῶμα φοβεῖται.
46409   4.34.9.10 : ἰσχυρὸς ὑπάρχει, νόσου πεῖραν εὐλαβεῖται.
46410   4.34.9.11 : ἡμέρας μιᾶς ἀλυπία μέγ´ ἐστὶ κέρδος.
46411   4.34.9.12 : τί γὰρ ἐσμὲν ὅλως, ἢ ποταπῆς γεγόναμεν ὕλης;
46412   4.34.9.13 : στόχασαι κατὰ σεαυτὸν τὸ βιωτικόν, νοήσας
46413   4.34.9.14 : ἐκ τίνος ἐγένου καὶ τίς εἶ καὶ τίς πάλι γίνῃ.
46414   4.34.10.1 : Μενάνδρου (cf. fr. 417 b K.).
46415   4.34.10.2 : Τυφλόν γε καὶ δύστηνον ἀνθρώπου βίος.
46416   4.34.11.1 : Εὔφρονος Διδύμων (fr. 5 K.).
46417   4.34.11.2 : Ὦ Ζεῦ, τί ποθ´ ἡμῖν δοὺς χρόνον τοῦ ζῆν βραχὺν
46418   4.34.11.3 : πλέκειν ἀλύπως τοῦτον ἡμᾶς οὐκ ἐᾷς;
46419   4.34.12.1 : Μιμνέρμου (fr. 2 B. 4).
46420   4.34.12.2 : Ἡμεῖς δ´ οἷά τε φύλλα φύει πολυάνθεμος ὥρη 
46421   4.34.12.3 : ἔαρος, ὅτ´ αἶψ´ αὐγῇς´ αὔξεται ἠελίου,
46422   4.34.12.4 : τοῖς ἴκελοι πήχυιον ἐπὶ χρόνον ἄνθεσιν ἥβης
46423   4.34.12.5 : τερπόμεθα, πρὸς θεῶν εἰδότες οὔτε κακὸν
46424   4.34.12.6 : οὔτ´ ἀγαθόν· Κῆρες δὲ παρεστήκασι μέλαιναι,
46425   4.34.12.7 : ἡ μὲν ἔχουσα τέλος γήραος ἀργαλέου,
46426   4.34.12.8 : ἡ δ´ ἑτέρη θανάτοιο· μίνυνθα δὲ γίγνεται ἥβης
46427   4.34.12.9 : καρπός, ὅσον τ´ ἐπὶ γῆν κίδναται ἠέλιος.
46428   4.34.12.10 : αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τοῦτο τέλος παραμείψεται ὥρης,
46429   4.34.12.11 : αὐτίκα δὴ τεθνάναι βέλτιον ἢ βίοτος.
46430   4.34.12.12 : πολλὰ γὰρ ἐν θυμῷ κακὰ γίγνεται· ἄλλοτε οἶκος
46431   4.34.12.13 : τρυχοῦται, πενίης δ´ ἔργ´ ὀδυνηρὰ πέλει·
46432   4.34.12.14 : ἄλλος δ´ αὖ παίδων ἐπιδεύεται, ὧν τε μάλιστα
46433   4.34.12.15 : ἱμείρων κατὰ γῆς ἔρχεται εἰς Ἀίδην·
46434   4.34.12.16 : ἄλλος νοῦσον ἔχει θυμοφθόρον· οὐδέ τις ἔστιν
46435   4.34.12.17 : ἀνθρώπων, ᾧ Ζεὺς μὴ κακὰ πολλὰ διδοῖ.
46436   4.34.13.1 : Φιλήμονος (fr. 93 K.).
46437   4.34.13.2 : Ὦ τρισμακάρια πάντα καὶ τρισόλβια
46438   4.34.13.3 : τὰ θηρί´, οἷς οὐκ ἔστι περὶ τούτων λόγος·
46439   4.34.13.4 : οὔτ´ εἰς ἔλεγχον οὐδὲν αὐτῶν ἔρχεται,
46440   4.34.13.5 : οὔτ´ ἄλλο τοιοῦτ´ οὐδέν ἐστ´ αὐτοῖς κακὸν
46441   4.34.13.6 : ἐπακτόν· ἣν δ´ ἂν εἰσενέγκηται φύσιν 
46442   4.34.13.7 : ἕκαστον, εὐθὺς καὶ νόμον ταύτην ἔχει.
46443   4.34.13.8 : ἡμεῖς δ´ ἀβίωτον ζῶμεν ἅνθρωποι βίον,
46444   4.34.13.9 : δουλεύομεν δόξαισιν, εὑρόντες νόμους,
46445   4.34.13.10 : προγόνοισιν, ἐγγόνοισιν. οὐκ ἔστ´ ἀποτυχεῖν
46446   4.34.13.11 : κακοῦ, πρόφασιν δ´ ἀεί τιν´ ἐξευρίσκομεν.
46447   4.34.14.1 : Σιμωνίδου Θρήνων (fr. 36 B. 4).
46448   4.34.14.2 : Οὐδὲ γὰρ οἳ πρότερόν ποτ´ ἐπέλοντο,
46449   4.34.14.3 : θεῶν δ´ ἐξ ἀνάκτων ἐγένοντο υἷες ἡμίθεοι,
46450   4.34.14.4 : ἄπονον οὐδ´ ἄφθιτον οὐδ´ ἀκίνδυνον βίον
46451   4.34.14.5 : ἐς γῆρας ἐξίκοντο τελέσαντες.
46452   4.34.15.1 : Σιμωνίδου (Semon. 1 Bergk 4).
46453   4.34.15.2 : Ὦ παῖ, τέλος μὲν Ζεὺς ἔχει βαρύκτυπος
46454   4.34.15.3 : πάντων ὅς´ ἔστι, καὶ τίθης´ ὅπῃ θέλει.
46455   4.34.15.4 : νόος δ´ οὐκ ἐπ´ ἀνθρώποισιν· ἀλλ´ ἐφήμεροι
46456   4.34.15.5 : † αιδη βοτὰ ζώομεν, οὐδὲν εἰδότες 
46457   4.34.15.6 : ὅκως ἕκαστον ἐκτελευτήσει θεός.
46458   4.34.15.7 : ἐλπὶς δὲ πάντας κἀπιπειθείη τρέφει,
46459   4.34.15.8 : ἄπρηκτον ὁρμαίνοντας· οἱ μὲν ἡμέρην
46460   4.34.15.9 : μένουσιν ἐλθεῖν, οἱ δ´ ἐτέων περιτροπάς.
46461   4.34.15.10 : νέωτα δ´ οὐδεὶς ὅστις οὐ δοκέει βροτῶν
46462   4.34.15.11 : πλούτῳ τε κἀγαθοῖσιν ἵξεσθαι † φίλος.
46463   4.34.15.12 : φθάνει δὲ τὸν μὲν γῆρας ἄζηλον λαβόν,
46464   4.34.15.13 : πρὶν τέρμ´ ἵκηται· τοὺς δὲ δύστηνοι νόσοι
46465   4.34.15.14 : φθείρουσι θνητῶν· τοὺς δ´ Ἄρει δεδμημένους
46466   4.34.15.15 : πέμπει μελαίνης Ἀίδης ὑπὸ χθονός·
46467   4.34.15.16 : οἱ δ´ ἐν θαλάσσῃ λαίλαπι κλονεύμενοι
46468   4.34.15.17 : καὶ κύμασιν πολλοῖσι πορφυρῆς ἁλὸς
46469   4.34.15.18 : θνῄσκουσιν, εὖτ´ ἂν εὖ δυνήσωνται ζόειν·
46470   4.34.15.19 : οἱ δ´ ἀγχόνην ἅψαντο δυστήνῳ μόρῳ
46471   4.34.15.20 : καὐτάγρετοι λείπουσιν ἡλίου φάος.
46472   4.34.15.21 : οὕτω κακῶν ἄπ´ οὐδέν, ἀλλὰ μυρίαι
46473   4.34.15.22 : βροτοῖσι κῆρες κἀνεπίφραστοι δύαι
46474   4.34.15.23 : καὶ πήματ´ ἐστίν· εἰ δ´ ἐμοὶ πιθοίατο,
46475   4.34.15.24 : οὐκ ἂν κακῶν ἐρῷμεν οὐδ´ ἐπ´ ἄλγεσι
46476   4.34.15.25 : κακοῖς´ ἔχοντες θυμὸν αἰκιζοίμεθα.
46477   4.34.16.1 : Φιλήμονος (fr. 88 K.). 
46478   4.34.16.2 : Πολύ γ´ ἐστὶ πάντων ζῷον ἀθλιώτατον
46479   4.34.16.3 : ἄνθρωπος, εἴ τις ἐξετάζοι κατὰ τρόπον.
46480   4.34.16.4 : τὸν γὰρ βίον περίεργον εἰς τὰ πάντ´ ἔχων
46481   4.34.16.5 : ἀπορεῖ τὰ πλεῖστα διὰ τέλους πονεῖ τ´ ἀεί.
46482   4.34.16.6 : καὶ τοῖς μὲν ἄλλοις πᾶσιν ἡ γῆ θηρίοις
46483   4.34.16.7 : ἑκοῦσα παρέχει τὴν καθ´ ἡμέραν τροφήν,
46484   4.34.16.8 : αὐτὴ πορίζους´ οὐ λαβοῦσα ......
46485   4.34.16.9 : ............. πάνυ μόλις
46486   4.34.16.10 : ὥσπερ τὸ κατὰ χρέος κεφάλαιον ἐκτίνει
46487   4.34.16.11 : τὸ σπέρμα, τοὺς τόκους δ´ 〈ἀν〉ευρίσκους´ ἀεὶ
46488   4.34.16.12 : πρόφασίν τιν´ αὐχμὸν ἢ πάχνην ἀποστερεῖ.
46489   4.34.16.13 : καὶ † τυχὸν μὲν διὰ τὸ παρέχειν πράγματα
46490   4.34.16.14 : μόνους ἑαυτῇ καὶ ποιεῖν τἄνω κάτω
46491   4.34.16.15 : ταύτην παρ´ ἡμῶν λαμβάνει τιμωρίαν.
46492   4.34.17.1 : Βάθωνος ἐξ Αἰτωλοῦ (fr. 1 Com. III p.
46493   4.34.17.2 :  326 K.).
46494   4.34.17.3 : Ἄνθρωπος ὢν ἔπταικας· ἐν δὲ τῷ βίῳ
46495   4.34.17.4 : τέρας ἐστὶν εἴ τις εὐτύχηκε διὰ βίου. 
46496   4.34.18.1 : Μενάνδρου (fr. 539 K.).
46497   4.34.18.2 : Ὁ πάντα βουληθεὶς 〈ἂν〉 ἄνθρωπος πονεῖν
46498   4.34.18.3 : πῶς ἂν γένοιτ´ ο〈ὐ〉 πλούσιος τρόπον 〈τινά,〉 [οὗτος]
46499   4.34.18.4 : πάλιν φιλόσοφος τινὶ μαθήσει χρώμενος,
46500   4.34.18.5 : τὸ σῶμ´ ὑγιαίνων τινὰ δίαιταν προσφέρων;
46501   4.34.18.6 : πλὴν ἕν τι τῶν πάντων ἀδύνατον ἦν ἄρα
46502   4.34.18.7 : εὑρεῖν, δι´ οὗ τρόπου τις οὐ λυπήσεται.
46503   4.34.18.8 : οὐ γὰρ τὸ μὴ πράττειν κατὰ νοῦν ἔχει μόνον
46504   4.34.18.9 : λύπην, παρέχει δὲ φροντίδας καὶ τἀγαθά.
46505   4.34.19.1 : Φιλήμονος Ἐφήβῳ (fr. 28 K.).
46506   4.34.19.2 : Οὐ τοῖς πλέουσι τὴν θάλατταν γίνεται
46507   4.34.19.3 : μόνοισι χειμών, ὡς ἔοικεν, ἀλλὰ καὶ
46508   4.34.19.4 : τοῖς περιπατοῦσί που, Λάχης, ἐν τῇ στοᾷ
46509   4.34.19.5 : καὶ τοῖς μένουσιν ἔνδον ἐν ταῖς οἰκίαις.
46510   4.34.19.6 : χοἱ μὲν πλέοντες ἐνίοθ´ ἡμέραν μίαν
46511   4.34.19.7 : ἢ νύκτα χειμασθέντες, εἶτ´ ἐκ τοῦ κακοῦ
46512   4.34.19.8 : σωτηρίας ἐπέτυχον· ἤτοι πνεῦμα γὰρ
46513   4.34.19.9 : αὐτοὺς τὸ σῷζον ἧκεν ἢ ´φάνη λιμήν.
46514   4.34.19.10 : ἐμοὶ δὲ τοῦτ´ οὐκ ἔστιν· οὐκ ἐς ἡμέραν
46515   4.34.19.11 : χειμάζομαι μίαν γάρ, εἰς τὸ ζῆν δ´ ὅλον·
46516   4.34.19.12 : ἀεὶ τὸ λυπεῖσθαι δὲ μεῖζον γίνεται. 
46517   4.34.20.1 : Εὐριπίδου Θυέστου (fr. 392 N. 2).
46518   4.34.20.2 : Εἰ δ´ ἄτερ πόνων
46519   4.34.20.3 : δοκεῖς ἔσεσθαι, μῶρος εἶ, θνητὸς γεγώς.
46520   4.34.21.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνης (fr. 101 N. 2).
46521   4.34.21.2 : Ἀλλ´ ἡμέρα τοι πολλὰ καὶ μέλαινα νὺξ
46522   4.34.21.3 : τίκτει βροτοῖσιν.
46523   4.34.22.1 : Σοφοκλέους Μυσῶν (fr. 376 N. 2).
46524   4.34.22.2 : Ἄμοχθος γὰρ οὐδείς· ὁ δ´ ἥκιστ´ ἔχων μακάρτατος.
46525   4.34.23.1 : Σόλωνος (fr. 14 B. 4).
46526   4.34.23.2 : Οὐδὲ μάκαρ οὐδεὶς πέλεται βροτός, ἀλλὰ πόνηροι
46527   4.34.23.3 : πάντες, ὅσους θνητοὺς ἠέλιος καθορᾷ.
46528   4.34.24.1 : Βακχυλίδου Προσοδίων (fr. 13 Blass).
46529   4.34.24.2 : Πάντεσσι θνατοῖσι δαίμων ἐπέταξε πόνους ἄλλοισιν
46530   4.34.24.3 : ἄλλους.
46531   4.34.25.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἐπινίκων (V 54 Bl.).
46532   4.34.25.2 : Οὐ γάρ τις ἐπιχθονίων πάντα γ´ εὐδαίμων ἔφυ.
46533   4.34.26.1 : Ἐν ταὐτῷ (V. 160. fr. 37 Bl.). 
46534   4.34.26.2 : Θνατοῖσι μὴ φῦναι φέριστον, μηδ´ ἀελίου
46535   4.34.26.3 : προσιδεῖν φέγγος, ὄλβιος δ´ οὐδεὶς βροτῶν πάντα χρόνον.
46536   4.34.27.1 : Ἡρώδα Μιμιάμβων (fr. 63 Crus. 4).
46537   4.34.27.2 : Ὡς οἰκίην οὐκ ἔστιν εὐμαρέως εὑρεῖν
46538   4.34.27.3 : ἄνευ κακῶν ζώουσαν· ὃς δ´ ἔχει μεῖον
46539   4.34.27.4 : τούτου τι, μεῖζον τοῦ ἑτέρου δόκει πρήσσειν.
46540   4.34.28.1 : Σιμωνίδου ( 85 Bergk 4).
46541   4.34.28.2 : Ἓν δὲ τὸ κάλλιστον Χῖος ἔειπεν ἀνήρ·
46542   4.34.28.3 : οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.
46543   4.34.28.4 : παῦροι μὴν θνητῶν οὔασι δεξάμενοι
46544   4.34.28.5 : στέρνοις ἐγκατέθεντο· πάρεστι γὰρ ἐλπὶς ἑκάστῳ,
46545   4.34.28.6 : ἀνδρῶν ἥτε νέων στήθεσιν ἐμφύεται.
46546   4.34.28.7 : θνητῶν δ´ ὄφρα τις ἄνθος ἔχῃ πολυήρατον ἥβης,
46547   4.34.28.8 : κοῦφον ἔχων θυμὸν πόλλ´ ἀτέλεστα νοεῖ. 
46548   4.34.28.9 : οὔτε γὰρ ἐλπίδ´ ἔχει γηρασέμεν οὐδὲ θανεῖσθαι,
46549   4.34.28.10 : οὐδ´ ὑγιὴς ὅταν ᾖ, φροντίδ´ ἔχει καμάτου.
46550   4.34.28.11 : νήπιοι, οἷς ταύτῃ κεῖται νόος· οὐδὲ ἴσασιν
46551   4.34.28.12 : ὡς χρόνος ἔσθ´ ἥβης καὶ βιότοι´ ὀλίγος
46552   4.34.28.13 : θνητοῖς· ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα
46553   4.34.28.14 : ψυχῇ τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος.
46554   4.34.29.1 : Διονυσίου 〈τοῦ〉 τυράννου Ἀλκμήνης
46555   4.34.29.2 : (fr. 2 p. 793 N. 2).
46556   4.34.29.3 : Εἰ δ´ ἀξιοῖς σοι μηδὲν ἀλγεινόν ποτε
46557   4.34.29.4 : † μηδὲν ἔσεσθαι, μακαρίως ἔχεις φρενῶν·
46558   4.34.29.5 : θεῶν γὰρ ἕξειν βίοτον, οὐ θνητῶν δοκεῖς.
46559   4.34.30.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 143 N. 2).
46560   4.34.30.2 : Χρήμασιν γὰρ εὐτυχῶ·
46561   4.34.30.3 : ταῖς συμφοραῖσι δ´, ὡς ὁρᾷς, οὐκ εὐτυχῶ.
46562   4.34.31.1 : Εὐριπίδου Αἰόλου (fr. 34 N. 2).
46563   4.34.31.2 : Γλυκεῖα γάρ μοι φροντὶς οὐδαμῇ βίου.
46564   4.34.32.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 101–3). 
46565   4.34.32.2 : Πλείη μὲν γὰρ γαῖα κακῶν, πλείη δὲ θάλασσα·
46566   4.34.32.3 : νοῦσοι δ´ ἀνθρώποισιν ἐφ´ ἡμέρῃ, αἱ δ´ ἐπὶ νυκτὶ
46567   4.34.32.4 : αὐτόμαται φοιτῶσι κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι.
46568   4.34.33.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπης (fr. 211 N. 2).
46569   4.34.33.2 : Φεῦ φεῦ, βρότειαι πημάτων ὅσαι τύχαι
46570   4.34.33.3 : ὅσαι τε μορφαί· τέρμα δ´ οὐκ εἴποι τις ἄν.
46571   4.34.34.1 : Σοφοκλέους Οἰδίποδι [τυράννου] ( 1189 ss.).
46572   4.34.34.2 : Τίς γὰρ τίς ἀνὴρ πλέον
46573   4.34.34.3 : τᾶς εὐδαιμονίας φέρει
46574   4.34.34.4 : 〈ἢ〉 τοσοῦτον ὅσον δοκεῖν
46575   4.34.34.5 : καὶ δόξαντ´ ἀποκλῖναι;
46576   4.34.35.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπης (fr. 204 N. 2).
46577   4.34.35.2 : Πόλλ´ ἔστιν ἀνθρώποισιν, ὦ ξένοι, κακά.
46578   4.34.36.1 : Μενάνδρου (fr. 589 K.).
46579   4.34.36.2 : Ἄνευ κακῶν γὰρ οἰκίαν οἰκουμένην
46580   4.34.36.3 : οὐκ ἔστιν εὑρεῖν, ἀλλὰ τοῖς μὲν ἡ τύχη 
46581   4.34.36.4 : τούτων δίδωσιν ἀφθονίαν, τοῖς δ´ οἱ τρόποι.
46582   4.34.37.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπης (fr. 208 N. 2).
46583   4.34.37.2 : Ἔχει λόγον καὶ τοῦτο· τῶν πολλῶν βροτῶν
46584   4.34.37.3 : δεῖ τοὺς μὲν εἶναι δυστυχεῖς, τοὺς δ´ εὐτυχεῖς,
46585   4.34.38.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντου (fr. 285 N. 2).
46586   4.34.38.2 : Ἐγὼ τὸ μὲν δὴ πανταχοῦ θρυλούμενον
46587   4.34.38.3 : κράτιστον εἶναι φημὶ μὴ φῦναι βροτῷ.
46588   4.34.39.1 : Σοφοκλέους Τηρεῖ (fr. 533 N. 2).
46589   4.34.39.2 : ΧΟΡ. Τὰν δ´ ἀνθρώπου ζοὰν
46590   4.34.39.3 : ποικιλομήτιδες ἄται
46591   4.34.39.4 : πημάτων πάσαις μεταλλάσσουσιν ὥραις.
46592   4.34.40.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 536 N. 2).
46593   4.34.40.2 : Ζώοι τις ἀνθρώπων τὸ κατ´ ἦμαρ ὅπως 
46594   4.34.40.3 : ἥδιστα πορσύνων, τὸ δ´ ἐς αὔριον αἰεὶ
46595   4.34.40.4 : τυφλὸν ἕρπει.
46596   4.34.41.1 : Εὐριπίδου Εὐρυσθέως (fr. 376 N. 2).
46597   4.34.41.2 : Οὐκ οἶδ´ ὅτῳ χρὴ κανόνι τὰς βροτῶν τύχας
46598   4.34.41.3 : ὀρθῶς ἀθρήσαντ´· εἰδέναι τὸ δραστέον.
46599   4.34.42.1 : Μενάνδρου (fr. 811 K.).
46600   4.34.42.2 : Ἄνθρωπος· ἱκανὴ πρόφασις εἰς τὸ δυστυχεῖν.
46601   4.34.43.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείας.
46602   4.34.43.2 : ***
46603   4.34.43a.1 : (〈Εὐριπίδου Ἴωνος〉  381–3).
46604   4.34.43a.2 : Πολλαί γε πολλοῖς εἰσι συμφοραὶ βροτοῖς,
46605   4.34.43a.3 : μορφαῖς δὲ διαφέρουσιν, ἓν δ´ ἂν εὐτυχὲς
46606   4.34.43a.4 : μόλις πότ´ ἐξεύροι τις ἀνθρώπου βίον.
46607   4.34.44.1 : Αἰσχύλου (fr. 399 N. 2).
46608   4.34.44.2 : Τὸ γὰρ βρότειον σπέρμ´ ἐφ´ ἡμέραν φρονεῖ, 
46609   4.34.44.3 : καὶ πιστὸν οὐδὲν μᾶλλον ἢ καπνοῦ σκιά.
46610   4.34.45.1 : Ὁμήρου (Il. XXIV 525 s.).
46611   4.34.45.2 : Ὣς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι,
46612   4.34.45.3 : ζώειν ἀχνυμένοις.
46613   4.34.46.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Il. XXI 463–66).
46614   4.34.46.2 : Τί γὰρ δὴ δεῖ θνητῶν ἕνεκα πτολεμίζειν
46615   4.34.46.3 : δειλῶν; οἳ φύλλοισιν ἐοικότες ἄλλοτε μέν τε
46616   4.34.46.4 : ζαφλεγέες τελέθουσιν, ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες,
46617   4.34.46.5 : ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι, οὐδέ τις ἀλκή.
46618   4.34.47.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Il. XVII 446 s.). 
46619   4.34.47.2 : Οὐ μὲν γάρ τί ποτ´ ἐστὶν ὀιζυρώτερον ἀνδρὸς
46620   4.34.47.3 : πάντων, ὅσσα τε γαῖαν ἐπιπνείει τε καὶ ἕρπει.
46621   4.34.48.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστης ( 1 ss.).
46622   4.34.48.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν δεινὸν ὧδ´ εἰπεῖν ἔπος
46623   4.34.48.3 : οὐδὲ πάθος οὐδὲ συμφορὰ θεήλατος,
46624   4.34.48.4 : ἧς οὐκ ἂν ἄραιτ´ ἄχθος ἀνθρώπου φύσις.
46625   4.34.49.1 : Σοφοκλέους (fr. 860 N. 2).
46626   4.34.49.2 : Οὐ γὰρ θέμις ζῆν πλὴν θεοῖς ἄνευ κακῶν.
46627   4.34.50.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ (fr. 444 N. 2).
46628   4.34.50.2 : Ὦ δαῖμον, ὡς οὐκ ἔστ´ ἀποστροφὴ βροτοῖς
46629   4.34.50.3 : τῶν ἐμφύτων τε καὶ θεηλάτων κακῶν.
46630   4.34.51.1 : Εὐριπίδου Πρωτεσίλαος (fr. 651 N. 2).
46631   4.34.51.2 : Οὐ θαῦμ´ ἔλεξας θνητὸν ὄντα δυστυχεῖν.
46632   4.34.52.1 : Σοφοκλῆς Αἴαντι (fr. 12 N. 2). 
46633   4.34.52.2 : Ἄνθρωπός ἐστι πνεῦμα καὶ σκιὰ μόνον.
46634   4.34.53.1 : Μενάνδρου Συναριστώσαις (fr. 452 K.).
46635   4.34.53.2 : Τρισάθλιόν γε καὶ ταλαίπωρον φύσει
46636   4.34.53.3 : πολλῶν τε μεστόν ἐστι τὸ ζῆν φροντίδων.
46637   4.34.54.1 : Μενάνδρου Κιθαριστῇ (fr. 281, 8 K.).
46638   4.34.54.2 : Ἆρ´ ἐστὶ συγγενές τι λύπη καὶ βίος.
46639   4.34.55.1 : Θεόγνιδος ( 617 s.).
46640   4.34.55.2 : Οὔ τι μάλ´ ἀνθρώποις καταθύμια πάντα τελεῖται·
46641   4.34.55.3 : πολλὸν γὰρ θνητῶν κρέσσονες ἀθάνατοι.
46642   4.34.56.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 51 Diels 2).
46643   4.34.56.2 : Εὐκατηγόρητος πᾶς ὁ βίος θαυμαστῶς, ὦ μακάριε,
46644   4.34.56.3 : καὶ οὐδὲν ἔχων περιττὸν οὐδὲ μέγα καὶ σεμνόν, ἀλλὰ
46645   4.34.56.4 : πάντα μικρὰ καὶ ἀσθενῆ καὶ ὀλιγοχρόνια καὶ ἀναμεμιγ–
46646   4.34.56.5 : μένα λύπαις μεγάλαις. 
46647   4.34.57.1 : Ποσιδίππου (A. P. IX 359).
46648   4.34.57.2 : Ποίην τις βιότοιο τάμῃ τρίβον; εἰν ἀγορῇ μὲν
46649   4.34.57.3 : νείκεα καὶ χαλεπαὶ πρήξιες, ἐν δὲ δόμοις
46650   4.34.57.4 : φροντίδες· ἐν δ´ ἀγροῖς καμάτων ἅλις, ἐν δὲ θαλάσσῃ
46651   4.34.57.5 : τάρβος· ἐπὶ ξείνης δ´, ἢν μὲν ἔχῃς τι, δέος,
46652   4.34.57.6 : ἢν δ´ ἀπορῇς, ἀνιαρόν. ἔχεις γάμον· οὐκ ἀμέριμνος
46653   4.34.57.7 : ἔσσεαι. οὐ γαμέεις· ζήσῃ ἐρημότερος.
46654   4.34.57.8 : τέκνα πόνοι, πήρωσις ἄπαις βίος. αἱ νεότητες
46655   4.34.57.9 : ἄφρονες, αἱ πολιαὶ δ´ ἔμπαλιν ἀδρανέες.
46656   4.34.57.10 : ἦν ἄρα τῶν πάντων τόδε λώιον, ἠὲ γενέσθαι
46657   4.34.57.11 : μηδέποτ´ ἠὲ θανεῖν αὐτίκα τικτόμενον.
46658   4.34.58.1 : Δημοκρίτου (fr. 108 Diels 2).
46659   4.34.58.2 : Διζημένοισι τἀγαθὰ μόλις παραγίνεται, τὰ δὲ κακὰ
46660   4.34.58.3 : καὶ μὴ διζημένοισι.
46661   4.34.59.1 : Σιμωνίδου. 
46662   4.34.59.2 : Σιμωνίδης ἐρωτηθεὶς πόσον χρόνον βιῴη ’χρόνον‘
46663   4.34.59.3 : εἶπεν ’ὀλίγον, ἔτη δὲ πολλά‘.
46664   4.34.60.1 : Ἀριστοτέλους.
46665   4.34.60.2 : Τί γάρ ἐστιν ἄνθρωπος; ἀσθενείας ὑπόδειγμα, καιροῦ
46666   4.34.60.3 : λάφυρον, τύχης παίγνιον, μεταπτώσεως εἰκών, φθόνου
46667   4.34.60.4 : καὶ συμφορᾶς πλάστιγξ, τὸ δὲ λοιπὸν φλέγμα καὶ χολή.
46668   4.34.61.1 : Ἡροδότου (VII 46).
46669   4.34.61.2 : Αἱ γάρ τοι συμφοραὶ προσπίπτουσαι καὶ αἱ νοῦσοι
46670   4.34.61.3 : συνταράττουσι καὶ βραχὺν ἐόντα μακρὸν δοκέειν εἶναι
46671   4.34.61.4 : ποιεῦσι τὸν βίον· οὕτως ὁ μὲν θάνατος μοχθηρᾶς ἐούσης
46672   4.34.61.5 : τῆς ζωῆς καταφυγὴ αἱρετωτάτη τῷ ἀνθρώπῳ γέγονεν, ὁ δὲ
46673   4.34.61.6 : θεὸς γλυκὺν γεύσας τὸν αἰῶνα δυσξύνετος ἐν αὐτῷ εὑρίσ–
46674   4.34.61.7 : κεται ἐών.
46675   4.34.62.1 : Δημοκρίτου (fr. 297 Diels 2).
46676   4.34.62.2 : Ἅπαντες ἄνθρωποι συνειδήσει τῆς ἐν τῷ βίῳ κακο– 
46677   4.34.62.3 : πραγμοσύνης τὸν τῆς βιοτῆς χρόνον ἐν ταραχαῖς καὶ φόβοις
46678   4.34.62.4 : ταλαιπωρέουσι, ψεύδεα περὶ τοῦ μετὰ τὴν τελευτὴν μυ–
46679   4.34.62.5 : θέοντες φόβου.
46680   4.34.63.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 50 Diels 2).
46681   4.34.63.2 : Τὸ ζῆν ἔοικε. φρουρᾷ ἐφημέρῳ τό τε μῆκος τοῦ βίου
46682   4.34.63.3 : ἡμέρᾳ μιᾷ, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ᾗ ἀναβλέψαντες πρὸς τὸ φῶς
46683   4.34.63.4 : παρεγγυῶμεν τοῖς ἐπιγιγνομένοις ἑτέροις.
46684   4.34.64.1 : Ἡροδότου (VII 49).
46685   4.34.64.2 : Αἱ συμφοραὶ τῶν ἀνθρώπων ἄρχουσι καὶ οὐκὶ οἱ ἄν–
46686   4.34.64.3 : θρωποι τῶν συμφορῶν.
46687   4.34.65.1 : Δημοκρίτου (fr. 285 Diels 2).
46688   4.34.65.2 : Γιγνώσκειν χρεὼν ἀνθρωπίνην βιοτὴν ἀφαυρήν τε
46689   4.34.65.3 : ἐοῦσαν καὶ ὀλιγοχρόνιον, πολλῇσί τε κηρσὶ συμπεφυρμέ–
46690   4.34.65.4 : νην καὶ ἀμηχανίῃσιν, ὅκως ἄν τις μετρίης τε κτήσιος 
46691   4.34.65.5 : ἐπιμέληται καὶ ἀμέτρητα ἐπὶ τοῖς ἀναγκαίοισι ταλαι–
46692   4.34.65.6 : πωρέῃ.
46693   4.34.66.1 : Ἑρμολόχου (P. L. 4 III p. 637 B.).
46694   4.34.66.2 : Ἀτέκμαρτος ὁ πᾶς βίος, οὐδὲν ἔχων πιστὸν πλανᾶ–
46695   4.34.66.3 : ται συντυχίαις· ἐλπὶς δὲ φρένας παραθαρσύνει· τὸ δὲ
46696   4.34.66.4 : μέλλον ἀκριβῶς οἶδεν οὐδεὶς [ὁ] θνατὸς ὅπῃ φέρεται·
46697   4.34.66.5 : θεὸς δὲ πάντας ἐν κινδύνοις θνατοὺς κυβερνᾷ. ἀντι–
46698   4.34.66.6 : πνέει δὲ πολλάκις εὐτυχίαις δεινή τις αὔρα.
46699   4.34.67.1 : Ἐκ τῶν Κλειτομάχου.
46700   4.34.67.2 : Οὐδὲν τῶν ἀνθρωπίνων βέβαιόν ἐστιν, ἀλλὰ πάντα
46701   4.34.67.3 : φέρεται φορᾷ τινι παραλόγῳ.
46702   4.34.68.1 : Ζήνωνος (fr. 323 Arn.).
46703   4.34.68.2 : Ζήνων ἔλεγεν οὐδενὸς ἡμᾶς οὕτω πένεσθαι ὡς χρό– 
46704   4.34.68.3 : νου. βραχὺς γὰρ ὄντως ὁ βίος, ἡ δὲ τέχνη μακρή, καὶ
46705   4.34.68.4 : μᾶλλον ἡ τὰς τῆς ψυχῆς νόσους ἰάσασθαι δυναμένη.
46706   4.34.69.1 : Σωκράτους.
46707   4.34.69.2 : Σωκράτης ἔλεγε νομίζειν ἀεὶ τοὺς θεοὺς γελᾶν ὁρῶν–
46708   4.34.69.3 : τας τὴν τῶν ἀνθρώπων κενοσπουδίαν· μικρὰ γὰρ τὰ ἀν–
46709   4.34.69.4 : θρώπινα πάντα ὄντα οὐκ ἴσης σπουδῆς τυγχάνειν.
46710   4.34.70.1 : Νεοπτολέμου.
46711   4.34.70.2 : Νεοπτόλεμον τὸν τῆς τραγῳδίας ὑποκριτὴν ἤρετό τις,
46712   4.34.70.3 : τί θαυμάζοι τῶν ὑπ´ Αἰσχύλου λεχθέντων ἢ Σοφοκλέους
46713   4.34.70.4 : ἢ Εὐριπίδου· ὁ δὲ ’οὐδὲν μὲν τούτων‘ εἶπεν· ὃ δ´ αὐτὸς
46714   4.34.70.5 : ἐθεάσατο ἐπὶ μείζονος σκηνῆς, Φίλιππον ἐν τοῖς τῆς
46715   4.34.70.6 : θυγατρὸς Κλεοπάτρας γάμοις πομπεύσαντα καὶ τρισκαι–
46716   4.34.70.7 : δέκατον θεὸν ἐπικληθέντα, τῇ ἑξῆς ἐπισφαγέντα ἐν τῷ
46717   4.34.70.8 : θεάτρῳ καὶ ἐρριμμένον.
46718   4.34.71.1 : Ἱπποδάμου Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ πολιτείας.
46719   4.34.71.2 : Πάντα μὲν ὦν τὰ θνατὰ δι´ ἀνάγκαν φύσιος ἐν με–
46720   4.34.71.3 : ταβολαῖς καλινδεῖται, τὰ μὲν ἀπὸ τῶν χερῃόνων ἐπὶ τὰ
46721   4.34.71.4 : βελτίονα μετατροπὰν λαμβάνοντα, τὰ δὲ ἀπὸ τῶν βελτιό– 
46722   4.34.71.5 : νων ἐπὶ τὰ χερῄονα. γενόμενα γὰρ ἀέξεται τὰ πράγματα
46723   4.34.71.6 : καὶ ἀεξηθέντα ἀκμάζει καὶ ἀκμάσαντα γηράσκει καὶ τέλος
46724   4.34.71.7 : ὕστατα φθείρεται· τὰ μὲν ὑπὸ φύσιος γινόμενα δι´ αὐτᾶς
46725   4.34.71.8 : τᾶς φύσιος ἐς τὸ ἄδηλον αὖτις τερματιζόμενα, καὶ πάλιν
46726   4.34.71.9 : ἐκ τῶ ἀδήλω ἐς τὸ ὁρατὸν ἐπισυνερχόμενα ἀμοιβᾷ γενέ–
46727   4.34.71.10 : σιος καὶ ἀνταποδόσει φθορᾶς κύκλον αὐταύτας ἀναποδι–
46728   4.34.71.11 : ζοίσας, τὰ δὲ καὶ ὑπὸ ἀφροσύνας ἀνθρωπίνας ὕβρει καὶ
46729   4.34.71.12 : κόρῳ ζεσάσας. οἶκοί τε καὶ πόλεις ὑπὸ μεγάλων εὐτυχη–
46730   4.34.71.13 : μάτων ἀερθεῖσαι καὶ † βίον βαθυπλούτων ἅμα τοῖς μακα–
46731   4.34.71.14 : ριζομένοις ἀγαθοῖς ἐς τὸν ὄλεθρον ἔβασαν. † ἴτω δει
46732   4.34.71.15 : .... καὶ συμβαίνει πᾶσαν ἁγεμονίαν τρισὶ χρόνοις
46733   4.34.71.16 : ὁρίζεσθαι· ἑνὶ μὲν καὶ πράτῳ τῷ περιέχοντι τὰν κτῆσιν.
46734   4.34.71.17 : δευτέρῳ δὲ τῷ τὰν ἀπόλαυσιν, τελευταίῳ δὲ τῷ τὰν
46735   4.34.71.18 : ἀπόλεσιν. τοὶ μὲν γὰρ πρᾶτοι ἀτυχέες ἐόντες ἐκτήσαντο.
46736   4.34.71.19 : τοὶ δὲ δεύτεροι εὐτυχέες γενόμενοι 〈ἐχρήσαντο, τοὶ δὲ
46737   4.34.71.20 : τρίτοι ἄφρονες γενόμενοι〉 διέφθειραν. τὰ μὲν ὦν ὑπὸ 
46738   4.34.71.21 : θεῶν διοικημένα ἄφθαρτα δ´ ἐόντα ὑπὸ ἀφθάρτων τὸν
46739   4.34.71.22 : ἀεὶ χρόνον πέφυκε σῴζεσθαι, τὰ δ´ ὑπ´ ἀνθρώπων
46740   4.34.71.23 : θνατὰ ἐόντα ὑπὸ θνατῶν ἐπιδέχεται ποικίλαν ἀεὶ μετα–
46741   4.34.71.24 : βολάν. κόρω μὲν γὰρ καὶ ὕβριος πέρας ὄλεθρος, ἀπορίας
46742   4.34.71.25 : δὲ καὶ στενοχωρίας πέρας ἀνδραγαθία. βίου ἀνθρωπίνου
46743   4.34.71.26 : τὸ καὶ ἀφ´ ἑτέρων αὐτὸν περαίνεσθαι ....
46744   4.34.72.1 : Ἐκ τῶν Τέλητος Περὶ τοῦ μὴ εἶναι τέλος ἡδονήν
46745   4.34.72.2 : (Tel. rel. 2 p. 49 H.).
46746   4.34.72.3 : Εἰ δὲ δεῖ τὸν εὐδαίμονα βίον ἐκ τῶν πλεοναζουσῶν
46747   4.34.72.4 : ἡδονῶν συγκρῖναι, οὐδείς, φησὶν ὁ Κράτης, εὐδαίμων γε–
46748   4.34.72.5 : γονὼς ἂν εἴη. ἀλλ´ εἰ θέλει τις ἐκλογίσασθαι ἐν ὅλῳ τῷ
46749   4.34.72.6 : βίῳ πάσας τὰς ἡλικίας, εὑρήσει πολλῷ πλείους τὰς ἀλγη–
46750   4.34.72.7 : δόνας. πρῶτον μὲν γὰρ τοῦ παντὸς χρόνου ὁ ἥμισυς
46751   4.34.72.8 : ἀδιάφορος, ἐν ᾧ καθεύδω. εἶθ´ ὁ πρῶτος ὁ κατὰ τὴν
46752   4.34.72.9 : παιδοτροφίαν ἐπίπονος. πεινᾷ τὸ παιδίον, ἡ δὲ τροφὸς
46753   4.34.72.10 : κατακοιμίζει· διψᾷ, ἡ δὲ λούει· κοιμηθῆναι θέλει, ἡ δὲ
46754   4.34.72.11 : κρόταλον ἔχουσα ψοφεῖ. εἰ δ´ ἐκπέφευγε τὴν τιτθήν,
46755   4.34.72.12 : παρέλαβε πάλιν ὁ παιδαγωγός, παιδοτρίβης, γραμματοδι–
46756   4.34.72.13 : δάσκαλος, ἁρμονικός, ζωγράφος. προάγει ἡλικία· προσγί–
46757   4.34.72.14 : νεται ἀριθμητικός, γεωμέτρης, πωλοδάμνης, [ὑπὸ τούτων
46758   4.34.72.15 : πάντων μαστιγοῦται]· ὄρθρου ἐγείρεται· σχολάσαι οὐκ 
46759   4.34.72.16 : ἔστιν. ἔφηβος γέγονεν· ἔμπαλιν τὸν κοσμητὴν φοβεῖται.
46760   4.34.72.17 : τὸν παιδοτρίβην, τὸν ὁπλομάχον, τὸν γυμνασίαρχον. ὑπὸ
46761   4.34.72.18 : πάντων τούτων μαστιγοῦται, παρατηρεῖται, τραχηλίζεται.
46762   4.34.72.19 : ἐξ ἐφήβων ἐστὶ καὶ ἤδη εἴκοσι ἐτῶν· ἔτι φοβεῖται καὶ
46763   4.34.72.20 : παρατηρεῖ καὶ γυμνασίαρχον καὶ στρατηγόν. παρακοι–
46764   4.34.72.21 : τεῖν εἴ που δεῖ, οὗτοι παρακοιτοῦσι· φυλάττειν καὶ ἀγ–
46765   4.34.72.22 : ρυπνεῖν, οὗτοι φυλάττουσιν· εἰς τὰ πλοῖα ἐμβαίνειν, οὗτοι
46766   4.34.72.23 : ἐμβαίνουσιν. ἀνὴρ γέγονε καὶ ἀκμάζει· στρατεύεται καὶ
46767   4.34.72.24 : πρεσβεύει ὑπὲρ τῆς πόλεως, πολιτεύεται, στρατηγεῖ, χορη–
46768   4.34.72.25 : γεῖ, ἀγωνοθετεῖ· μακαρίζει ἐκεῖνον τὸν βίον, ὃν παῖς ὢν
46769   4.34.72.26 : ἐβίωσε. παρήκμασε καὶ ἔρχεται εἰς γῆρας· πάλιν παι–
46770   4.34.72.27 : δοτροφίαν ὑπομένει καὶ ἐπιποθεῖ τὴν νεότητα. καὶ
46771   4.34.72.28 : ἡ νεότης μοι φίλον, τὸ δὲ γῆρας
46772   4.34.72.29 : βαρύτερον Αἴτνης.
46773   4.34.72.30 : οὐχ ὁρῶ οὖν, πῶς εὐδαίμονά τις βίον ἔσται βεβιωκώς,
46774   4.34.72.31 : εἴπερ δεῖ τῷ πλεονασμῷ τῶν ἡδονῶν ἐκμετρῆσαι.
46775   4.34.73.1 : Ἡροδότου ἱστορίας ζʹ (VII 44. 45 s.).
46776   4.34.73.2 : Ἐπεὶ δ´ ἐγένοντο ἐν Ἀβύδῳ, ἠθέλησε Ξέρξης ἰδέσθαι
46777   4.34.73.3 : πάντα τὸν στρατόν. καὶ προεπεποίητο γὰρ ἐπὶ κολωνοῦ
46778   4.34.73.4 : ἐπίτηδες αὐτῷ ταύτῃ προεξέδρη λίθου. ὡς δὲ ὥρα πάντα 
46779   4.34.73.5 : μὲν τὸν Ἑλλήσποντον ὑπὸ τῶν νεῶν ἀποκεκρυμμένον,
46780   4.34.73.6 : πάσας δὲ τὰς ἀκτὰς καὶ τὰ Ἀβυδηνῶν πεδία ἐπίπλεα
46781   4.34.73.7 : ἀνθρώπων, ἐνθαῦτα ὁ Ξέρξης ἑωυτὸν ἐμακάρισε, μετὰ δὲ
46782   4.34.73.8 : τοῦτο ἐδάκρυσε. μαθὼν δέ μιν Ἀρτάβανος ὁ πάτρως, ὃς
46783   4.34.73.9 : τὸ πρῶτον γνώμην ἀπεδέξατο ἐλευθέρως οὐ συμβουλεύων
46784   4.34.73.10 : Ξέρξῃ στρατεύεσθαι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα· οὗτος οὖν ἀνὴρ
46785   4.34.73.11 : φρασθεὶς Ξέρξην δακρύσαντα εἴρετο τάδε· ’ὦ βασιλεῦ,
46786   4.34.73.12 : ὡς πολὺ ἀλλήλων κεχωρισμένα ἐργάσαο νῦν τε καὶ ὀλίγῳ
46787   4.34.73.13 : πρότερον· μακαρίσας γὰρ σεωυτὸν δακρύεις‘. ὁ δὲ εἶπεν
46788   4.34.73.14 : ’ἐσῆλθε γάρ με λογισάμενον κατοικτεῖραι, ὡς βραχὺς εἴη
46789   4.34.73.15 : ὁ πᾶς ἀνθρώπινος βίος, εἰ τούτων γε ἐόντων τοσούτων
46790   4.34.73.16 : οὐδεὶς ἐς ἑκατοστὸν ἔτος περιέσται‘. ὁ δὲ ἀμείβετο λέγων
46791   4.34.73.17 : ’ἕτερα τούτου παρὰ τὴν ζωὴν πεπόνθαμεν οἰκτρότερα· ἐν
46792   4.34.73.18 : γὰρ οὕτω βραχεῖ βίῳ οὐδεὶς οὕτως ἄνθρωπος ἐὼν εὐδαί–
46793   4.34.73.19 : μων πέφυκεν οὔτε τούτων οὔτε τῶν ἄλλων, τῷ οὐ παρα–
46794   4.34.73.20 : στήσεται πολλάκις καὶ οὐχὶ ἅπαξ τεθνάναι βούλεσθαι 
46795   4.34.73.21 : μᾶλλον ἢ ζῆν· αἵ τε γὰρ συμφοραὶ συμπίπτουσαι καὶ αἱ
46796   4.34.73.22 : νοῦσοι συνταράττουσι, καὶ βραχὺν ἐόντα μακρὸν δοκέειν
46797   4.34.73.23 : εἶναι ποιεῦσι τὸν βίον. οὕτως ὁ μὲν θάνατος μοχθηρῆς
46798   4.34.73.24 : ἐούσης τῆς ζωῆς καταφυγὴ αἱρετωτάτη τῷ ἀνθρώπῳ
46799   4.34.73.25 : γέγονεν, ὁ δὲ θεὸς γλυκὺν γεύσας τὸν αἰῶνα φθονερὸς ἐν
46800   4.34.73.26 : αὐτῷ εὑρίσκεται ἐών‘.
46801   4.34.74.1 : (Eiusd. VII 152)
46802   4.34.74.2 : Ἐπίσταμαι δὲ τοσοῦτο, ὅτι εἰ πάντες ἄνθρωποι τὰ
46803   4.34.74.3 : οἰκήια κακὰ ἐς μέσον συνενέγκαιεν ἀλλάξασθαι βουλόμενοι
46804   4.34.74.4 : τοῖσι πλησίοισιν, ἐγκύψαντες ἂν ἐς τὰ τῶν ἄλλων κακὰ
46805   4.34.74.5 : ἀσπασίως ἕκαστοι αὐτῶν ἀποφεροίατο ὀπίσω τὰ εἰσηνέγ–
46806   4.34.74.6 : καντο.
46807   4.34.74a.1 : Ἐν ταὐτῷ (VII 203).
46808   4.34.74a.2 : Εἶναι δὲ θνητὸν οὐδένα οὐδ´ ἔσεσθαι, τῷ τὸ κακὸν 
46809   4.34.74a.3 : ἐξ ἀρχῆς γινομένῳ οὐ συνεμίχθη, τοῖσι δὲ μεγίστοισιν
46810   4.34.74a.4 : αὐτῶν μέγιστα.
46811   4.34.75.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἀξιόχου (p. 366 D–368 D).
46812   4.34.75.2 : Ποῖον, ἔφη, μέρος τῆς ἡλικίας ἄμοιρον τῶν ἀνιαρῶν;
46813   4.34.75.3 : οὐ κατὰ μὲν τὴν πρώτην γένεσιν τὸ νήπιον κλαίει, τοῦ
46814   4.34.75.4 : ζῆν ἀπὸ λύπης ἀρχόμενον; οὐ λείπεται γοῦν οὐδεμιᾶς
46815   4.34.75.5 : ἀλγηδόνος, ἀλλὰ δι´ ἔνδειαν ἢ περιψυγμὸν ἢ θάλπος ἢ
46816   4.34.75.6 : πληγὴν ὀδυνᾶται, λαλῆσαι μὲν οὔπω δυνάμενον ἃ πάσχει,
46817   4.34.75.7 : κλαυθμυριζόμενον δὲ καὶ ταύτην τῆς δυσαρεστήσεως μίαν
46818   4.34.75.8 : ἔχον φωνήν. ὁπόταν δὲ εἰς τὴν ἑπταετίαν ἀφίκηται πολ–
46819   4.34.75.9 : λοὺς πόνους διαντλῆσαν, ἐπέστησαν παιδαγωγοὶ καὶ γραμ–
46820   4.34.75.10 : ματισταὶ καὶ παιδοτρίβαι τυραννοῦντες· αὐξανομένῳ δὲ
46821   4.34.75.11 : κριτικοί, γεωμέτραι, τακτικοί, πλῆθος δεσποτῶν· ἐπει–
46822   4.34.75.12 : δὰν δὲ εἰς τοὺς ἐφήβους ἐγγραφῇ, κοσμητὴς καὶ φόβος
46823   4.34.75.13 : χειρῶν, ἔπειτα Λύκειον καὶ Ἀκαδήμεια καὶ γυμνασιαρχία
46824   4.34.75.14 : καὶ ῥάβδοι καὶ κακῶν ἀμετρία. καὶ πᾶς ὁ τοῦ μειρακίου
46825   4.34.75.15 : χρόνος ὑπὸ σωφρονιστὰς καὶ τὴν ἐπὶ τοὺς νέους αἵρεσιν
46826   4.34.75.16 : τῆς ἐξ Ἀρείου πάγου βουλῆς· ἐπειδὰν δὲ ἀπολυθῇ τού–
46827   4.34.75.17 : των, φροντίδες ἄντικρυς ὑπέδυσαν καὶ διαλογισμοὶ τίνα
46828   4.34.75.18 : τις τοῦ ζῆν ὁδὸν ἐνστήσεται, καὶ τοῖς ὕστερον χαλεποῖς 
46829   4.34.75.19 : ἐφάνη τὰ πρῶτα παιδιὰ καὶ νηπίων ὡς ἀληθῶς φόβητρα·
46830   4.34.75.20 : στρατεῖαι γὰρ καὶ τραύματα καὶ συνεχεῖς ἀγῶνες. εἶτα
46831   4.34.75.21 : λαθὸν ὑπῆλθε τὸ γῆρας, εἰς ὃ πᾶν συρρεῖ τὸ τῆς φύσεως
46832   4.34.75.22 : ἐπίκηρον καὶ δυσαλθές. κἂν μή τις θᾶττον ὡς χρέος
46833   4.34.75.23 : ἀποδιδῷ τὸ ζῆν, ὀβολοστάτις ἡ φύσις ἐπιστᾶσα ἐνεχυ–
46834   4.34.75.24 : ράζει τοῦτο μὲν ὄψιν, τοῦτο δὲ ἀκοήν, πολλάκις δ´ ἄμφω·
46835   4.34.75.25 : κἂν ἐπιμένῃ τις, παρέλυσεν, ἐλωβήσατο, παρήρθρωσεν.
46836   4.34.75.26 : ἄλλοι πολυγήρως ἀπακμάζουσι καὶ τῷ νῷ, καὶ δὶς παῖδες
46837   4.34.75.27 : οἱ γέροντες κατὰ τὴν παροιμίαν. διὰ τοῦτο καὶ οἱ θεοὶ
46838   4.34.75.28 : τῶν ἀνθρωπείων ἐπιστήμονες, οὓς ἂν [διὰ] πλείστου
46839   4.34.75.29 : ποιῶνται, θᾶττον ἀπαλλάττουσι τοῦ ζῆν. Ἀγαμήδης γοῦν
46840   4.34.75.30 : καὶ Τροφώνιος οἱ δειμάμενοι τὸ Πυθοῖ τοῦ θεοῦ τέμενος,
46841   4.34.75.31 : εὐξάμενοι τὸ κράτιστον αὑτοῖς γενέσθαι, κατακοιμηθέντες
46842   4.34.75.32 : οὐκ ἐξανέστησαν· οἵ τε τῆς Ἀργείας ἱερείας, ὁμοίως εὐ–
46843   4.34.75.33 : ξαμένης αὐτοῖς τῆς μητρὸς γενέσθαι τι τῆς εὐσεβείας
46844   4.34.75.34 : παρὰ τῆς Ἥρας γέρας, ἐπειδὴ τοῦ ζεύγους ὑστερήσαντος
46845   4.34.75.35 : ὑποδύντες αὐτοὶ διήνεγκαν εἰς τὸν νεὼν τὴν μητέρα, μετὰ
46846   4.34.75.36 : τὴν εὐχὴν νυκτὶ μετήλλαξαν. μακρὸν ἂν εἴη διεξιέναι τὰ 
46847   4.34.75.37 : τῶν ποιητῶν, οἳ στόμασι θειοτέροις τὰ περὶ τὸν βίον
46848   4.34.75.38 : θεσπιῳδοῦσιν, ὡς κατοδύρονται τὸ ζῆν· ἑνὸς δὲ μόνου
46849   4.34.75.39 : μνησθήσομαι τοῦ ἀξιολογωτάτου, λέγοντος
46850   4.34.75.40 : ὣς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσιν,
46851   4.34.75.41 : ζώειν ἀχνυμένοις,
46852   4.34.75.42 : καὶ
46853   4.34.75.43 : οὐ μὲν γάρ τί ποτ´ ἐστὶν ὀιζυρώτερον ἀνδρὸς
46854   4.34.75.44 : πάντων ὅσσα τε γαῖαν ἐπιπνείει τε καὶ ἕρπει.
46855   4.34.75.45 : τὸν δ´ Ἀμφιάραον τί φησιν;
46856   4.34.75.46 : ὃν πέρι κῆρι φίλει Ζεύς τ´ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων
46857   4.34.75.47 : παντοίην φιλότητ´, οὐδ´ ἵκετο γήραος οὐδόν.
46858   4.34.75.48 : ὁ δὲ κελεύων
46859   4.34.75.49 : τὸν φύντα θρηνεῖν εἰς ὅς´ ἔρχεται κακά,
46860   4.34.75.50 : ...; ποίαν δέ τις ἑλόμενος ἐπιτήδευσιν ἢ τέχνην οὐ
46861   4.34.75.51 : μέμφεται καὶ τοῖς παροῦσι χαλεπαίνει; τὰς χειρωνακ– 
46862   4.34.75.52 : τικὰς ἐπέλθωμεν καὶ βαναύσους τέχνας, πονουμένων ἐκ
46863   4.34.75.53 : νυκτὸς εἰς νύκτα, καὶ μόλις ποριζομένων τὰ ἐπιτήδεια, κατο–
46864   4.34.75.54 : δυρομένων δὲ ἑαυτοὺς καὶ πᾶσαν ἀγρυπνίαν πιμπλάντων
46865   4.34.75.55 : ὀλοφυρμῶν τε καὶ φροντίδων; ἀλλὰ τὸν πλωτικὸν κατα–
46866   4.34.75.56 : λεξώμεθα, περαιούμενον διὰ τοσῶνδε κινδύνων, καθὼς
46867   4.34.75.57 : ἀπεφήνατο Βίας, μήτ´ ἐν τοῖς τεθνηκόσιν ὄντα μήτ´
46868   4.34.75.58 : ἐν τοῖς βιοῦσιν; ὁ γὰρ ἐπίγειος ἄνθρωπος, ὡς ἀμφίβιος
46869   4.34.75.59 : ἑαυτὸν εἰς πέλαγος ἔρριψεν, ἐπὶ τῇ τύχῃ γεγονώς. ἀλλ´
46870   4.34.75.60 : ἡ γεωργία γλυκύ; δῆλον· ἀλλ´ οὐχ ὅλον, ὥς φασιν, ἕλκος,
46871   4.34.75.61 : αἰεὶ λύπης πρόφασιν εὑρισκόμενον; κλαῖον νυνὶ μὲν αὐχ–
46872   4.34.75.62 : μόν, νυνὶ δ´ ἐπομβρίαν, νυνὶ δ´ ἐπίκλυσιν, νυνὶ δ´ ἐρυσί–
46873   4.34.75.63 : βην, νυνὶ δὲ θάλπος ἄκαιρον ἢ κρυμόν; ἀλλ´ ἡ πολυτί–
46874   4.34.75.64 : μητος πολιτεία (πολλὰ γὰρ ὑπερβαίνω) διὰ πόσων ἐλαύ–
46875   4.34.75.65 : νεται δεινῶν, τὴν μὲν χαρὰν ἔχουσα φλεγμονῆς δίκην
46876   4.34.75.66 : παλλομένην καὶ σφυγματώδη, τὴν δὲ ἀπότευξιν ἀλγίστην
46877   4.34.75.67 : καὶ θανάτων μυρίων χείρω; τίς γὰρ ἂν εὐδαιμονήσειε
46878   4.34.75.68 : πρὸς ὄχλον ζῶν, εἰ ποππυσθείη καὶ κροτηθείη δήμου
46879   4.34.75.69 : παίγνιον ἐκβαλλόμενον, συριττόμενον, ζημιούμενον, θνῇσ– 
46880   4.34.75.70 : κον; ἐπεί τοι, Ἀξίοχε πολιτικέ, ποῦ τέθνηκε Μιλτιάδης;
46881   4.34.75.71 : ποῦ δὲ Θεμιστοκλῆς; ποῦ δὲ Ἐφιάλτης; ποῦ δὲ πρῴην
46882   4.34.75.72 : οἱ δέκα στρατηγοί; 
46883   4.35.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΛΥΠΗΣ, ΟΤΙ ΛΙΑΝ ΜΟΧΘΗΡΑ ΚΑΙ ΕΠΩΔΥΝΟΣ ΤΟΙΣ
46884   4.35.t.2 : ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΣΙΝ.}1
46885   4.35.1.1 : Φιλήμονος (fr. 106 K.).
46886   4.35.1.2 : Πολλῶν φύσει τοῖς πᾶσιν αἰτία κακῶν
46887   4.35.1.3 : λύπη· διὰ λύπην καὶ μανία γὰρ γίνεται
46888   4.35.1.4 : πολλοῖσι καὶ νοσήματ´ οὐκ ἰάσιμα.
46889   4.35.1.5 : αὑτούς τ´ ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινές,
46890   4.35.1.6 : ἐπὰν τὸ λυποῦν † πλέον ἢ τὸ σῷζον ᾖ.
46891   4.35.2.1 : Κλεαινέτου (fr. 2 p. 807 N. 2).
46892   4.35.2.2 : Λύπη γὰρ ὀργή τ´ εἰς ἕνα ψυχῆς τόπον
46893   4.35.2.3 : ἐλθόντα μανία τοῖς ἔχουσι γίγνεται. 
46894   4.35.3.1 : Φιλήμονος (fr. 7 K.).
46895   4.35.3.2 : Οἴμοι· τὸ λυπεῖσθαι γὰρ ἐπὶ τὸ ῥῆμ´ ἄγει
46896   4.35.3.3 : τοῦτ´ εὐθύς, ὡς ἔοικε, τὸν λυπούμενον·
46897   4.35.3.4 : λυπουμένῳ δ´ ὅταν τις ἀκολουθῶν λέγῃ
46898   4.35.3.5 : χαῖρ´, ἐξ ἀνάγκης οὗτος οἰμώζειν λέγει.
46899   4.35.4.1 : Εὐριπίδου (fr. 1070 N. 2).
46900   4.35.4.2 : Ὅστις δὲ λύπας φησὶ πημαίνειν βροτούς,
46901   4.35.4.3 : δεῖν δ´ ἀγχονῶν τε καὶ πετρῶν ῥίπτειν ἄπο,
46902   4.35.4.4 : οὐκ ἐν σοφοῖσιν ἐστίν, εὐχέσθω δ´ ὅμως
46903   4.35.4.5 : ἄπειρος εἶναι τῆς νόσου ταύτης ἀεί.
46904   4.35.5.1 : Φιλήμονος (fr. 159 K.).
46905   4.35.5.2 : Οὕτως, ὅταν ἐμπέσῃ τις εἰς τὸν νοῦν φόβος,
46906   4.35.5.3 : κἀκ τοῦ καθεύδειν οὗτος οὐκ ἐξέρχεται.
46907   4.35.6.1 : (Philem. fr. 202 K.)
46908   4.35.6.2 : Νόσον πολὺ κρεῖττόν ἐστιν ἢ λύπην φέρειν.
46909   4.35.7.1 : Μενάνδρου (fr. 667 K.).
46910   4.35.7.2 : Οὐκ ἔστι λύπης, ἄν περ ὀρθῶς τις σκοπῇ,
46911   4.35.7.3 : ἄλγημα μεῖζον τῶν ἐν ἀνθρώποις φύσει.
46912   4.35.8.1 : Εὐριπίδου Οἰνομάῳ (fr. 572 N. 2).
46913   4.35.8.2 : Ἕν ἐστι πάντων πρῶτον εἰδέναι † τουτί, 
46914   4.35.8.3 : φέρειν τὰ συμπίπτοντα μὴ παλιγκότως.
46915   4.35.8.4 : χοὗτός γ´ ἀνὴρ ἄριστος, αἵ τε συμφοραὶ
46916   4.35.8.5 : ἧσσον δάκνουσιν· ἀλλὰ ταῦτα γὰρ λέγειν
46917   4.35.8.6 : ἐπιστάμεσθα, δρᾶν δ´ ἀμηχάνως ἔχει.
46918   4.35.9.1 : Ἀλέξιδος (fr. 296 K.).
46919   4.35.9.2 : Λύπη μανίας κοινωνίαν ἔχει τινά.
46920   4.35.10.1 : Εὐριπίδου (fr. 1071 N. 2).
46921   4.35.10.2 : Λῦπαι γὰρ ἀνθρώποισι τίκτουσιν νόσους.
46922   4.35.11.1 : Ἀπολλοδώρου Παραλογιζόμενοι (fr. 11 K.).
46923   4.35.11.2 : Οὐ δεῖ λέγειν .. μακάριον τὸν χρήματα
46924   4.35.11.3 : ἔχοντα πλεῖστα, τὸν δὲ μὴ λυπούμενον.
46925   4.35.12.1 : Μενάνδρου (fr. 668 K.).
46926   4.35.12.2 : Πολλῶν φύσει τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις κακῶν
46927   4.35.12.3 : ὄντων μέγιστόν ἐστιν ἡ λύπη κακόν. 
46928   4.35.13.1 : Σοφοκλέους Τυροῦς (fr. 602 N. 2).
46929   4.35.13.2 : Τίκτουσι γάρ τοι καὶ νόσους δυσθυμίαι.
46930   4.35.14.1 : Φιλήμονος (fr. 160 K.).
46931   4.35.14.2 : Ἀγαθὴ γὰρ ἡ λύπη καθ´ αὑτῆς ἀναπλάσαι
46932   4.35.14.3 : ἀτεχνῶς διπλάσια τῆς ἀληθείας κακά.
46933   4.35.15.1 : Πινδάρου Ὀλυμπιονικῶν (VII 30).
46934   4.35.15.2 : Αἱ δὲ φρενῶν ταραχαὶ παρέπλαγξαν καὶ σοφόν.
46935   4.35.16.1 : Ἄμφιδος Φιλαδέλφων (fr. 34 K.).
46936   4.35.16.2 : Ἄπολλον, ὡς δυσάρεστόν ἐστ´ ἀνιώμενος
46937   4.35.16.3 : ἄνθρωπος ἐφ´ ἅπασίν τε δυσχερῶς ἔχει.
46938   4.35.17.1 : Παροιμία.
46939   4.35.17.2 : Ὅπου τις ἀλγεῖ, κεῖσε καὶ τὸν νοῦν ἔχει.
46940   4.35.18.1 : Ἀπολλοδώρου Γαλάταις (fr. 3 p. 289 K.).
46941   4.35.18.2 : Τοῖς γὰρ μεριμνῶσίν τε καὶ λυπουμένοις
46942   4.35.18.3 : ἅπασα νὺξ ἔοικε φαίνεσθαι μακρά. 
46943   4.35.19.1 : Ἀντιφάνους (fr. 295 K.).
46944   4.35.19.2 : Λύπη μανίας ὁμότοιχος εἶναί μοι δοκεῖ.
46945   4.35.20.1 : Ἀλέξιδος (fr. 292 K.).
46946   4.35.20.2 : Τῶν μετρίων αἱ μείζονες
46947   4.35.20.3 : λῦπαι ποιοῦσι τοῦ φρονεῖν μετάστασιν.
46948   4.35.21.1 : Ποσιδίππου ἐκ Μύρμηκος (fr. 19 K.).
46949   4.35.21.2 : Οὕτω τι πολύπουν ἐστὶν ἡ λύπη κακόν.
46950   4.35.22.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδα (fr. 135 N. 2).
46951   4.35.22.2 : Ἦ που τὸ μέλλον ἐκφοβεῖ καθ´ ἡμέραν·
46952   4.35.22.3 : ὡς τοῦ γε πάσχειν τοὐπιὸν μεῖζον κακόν.
46953   4.35.23.1 : Ποσιδίππου ἐξ Ὁμοίων (fr. 20 K.).
46954   4.35.23.2 : Ἔργον γε λύπην ἐκφυγεῖν, ἡ δ´ ἡμέρα
46955   4.35.23.3 : ἀεί τι καινὸν εἰς τὸ φροντίζειν φέρει.
46956   4.35.24.1 : Εὐριπίδου Ἀντιόπης (fr. 205 N. 2).
46957   4.35.24.2 : Φρονῶ δ´ ἃ πάσχω, καὶ τόδ´ οὐ σμικρὸν κακόν·
46958   4.35.24.3 : τὸ μὴ εἰδέναι γὰρ ἡδονὴν ἔχει τινὰ
46959   4.35.24.4 : νοσοῦντα, κέρδος δ´ ἐν κακοῖς ἀγνωσία. 
46960   4.35.25.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης  421 s.
46961   4.35.25.2 : Ὤικτιρ´ ἀκούσας´· οἰκτρὰ γὰρ τὰ δυστυχῆ
46962   4.35.25.3 : βροτοῖς ἅπασι, κἂν θυραῖος ὢν κυρῇ.
46963   4.35.26.1 : (Posidippi fr. 30 K.)
46964   4.35.26.2 : Οὐδεὶς ἄλυπος τὸν βίον διήγαγεν
46965   4.35.26.3 : ἄνθρωπος ὤν, οὐδὲ μεχρὶ 〈τοῦ〉 τέλους ...
46966   4.35.26.4 : ἔμεινεν εὐτυχῶν.
46967   4.35.27.1 : Ἀντιφάνους ἐξ Ἰατροῦ (fr. 107 K.).
46968   4.35.27.2 : Ἅπαν τὸ λυποῦν ἐστιν ἀνθρώπῳ νόσος
46969   4.35.27.3 : ὀνόματα [δ´] ἔχουσα πολλά.
46970   4.35.28.1 : Ἀντιφάνους ἐξ Εὐπλοίας (fr. 98 K.).
46971   4.35.28.2 : Λυπηρὸν ἀνθρώποισι καὶ τὸ ζῆν κακῶς 
46972   4.35.28.3 : ὥσπερ πονηρὼ ζωγράφω τὰ χρώματα
46973   4.35.28.4 : πρώτιστον ἀφανίζουσιν ἐκ τοῦ σώματος.
46974   4.35.29.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 260 ss.).
46975   4.35.29.2 : Τὸ γὰρ εἰσλεύσσειν οἰκεῖα πάθη,
46976   4.35.29.3 : μηδενὸς ἄλλου παραπράξαντος,
46977   4.35.29.4 : μεγάλας ὀδύνας ὑποτείνει.
46978   4.35.30.1 : Σοφοκλέους Ἐριφύλη (fr. 197 N. 2).
46979   4.35.30.2 : Πῶς οὖν μάχωμαι θνητὸς ὢν θείᾳ τύχῃ;
46980   4.35.30.3 : ὅπου τὸ δεινόν, ἐλπὶς οὐδὲν ὠφελεῖ.
46981   4.35.31.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστης ( 398 s.).
46982   4.35.31.2 : Λύπη μάλιστά γ´ ἡ διαφθείρουσά με.
46983   4.35.31.3 : δεινὴ γὰρ ἡ θεός, ἀλλ´ ὅμως ἰάσιμος.
46984   4.35.32.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνη (fr. 97 N. 2).
46985   4.35.32.2 : Ἀλλ´ οὐ γὰρ ὀρθῶς ταῦτα, γενναίως 〈δ´〉 ἴσως
46986   4.35.32.3 : ἔπραξας· αἰνεῖσθαι δὲ δυστυχῶν ἐγὼ
46987   4.35.32.4 : μισῶ· λόγος γὰρ τοὔργον οὐ νικᾷ ποτε.
46988   4.35.33.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου.
46989   4.35.33.2 : Ἀπολλόδωρος ὁ Μεγαρικὸς ἔλεγε τοὺς πεισθέντας 
46990   4.35.33.3 : ὅτι ἕτεροί εἰσιν οἱ ἄνθρωποι τοῦ σώματος, ἀλυπότατα
46991   4.35.33.4 : διάξειν. καὶ μήν, εἶπεν, ὅτι οἱ υἱεῖς αὐτῶν ἕτεροί εἰσιν,
46992   4.35.33.5 : πάντες ἐπίστανται, καὶ ὅμως ὑπὸ τῆς ἐπ´ αὐτοῖς λύπης
46993   4.35.33.6 : πολλοὶ ἑαυτοὺς διαχρῶνται.
46994   4.35.34.1 : Εὐφράτου.
46995   4.35.34.2 : Εὐφράτης ὁ Σύρος τὴν γυναῖκα ἀποβαλὼν ἔλεγεν ’ὦ
46996   4.35.34.3 : φιλοσοφία, τυραννικά σου τὰ ἐπιτάγματα, λέγεις, "φίλει",
46997   4.35.34.4 : κἂν ἀποβάλῃ τις λέγεις "μὴ λυποῦ".‘
46998   4.35.35.1 : Σωκράτους.
46999   4.35.35.2 : Σωκράτης ἐρωτηθείς, πῶς ἄν τις ἄλυπος διάγοι ’τοῦτο
47000   4.35.35.3 : ἀδύνατον‘ εἶπεν ’οὐ γὰρ ἔστι πόλιν ἢ οἰκίαν οἰκοῦντα καὶ
47001   4.35.35.4 : ἀνθρώποις ὁμιλοῦντα μὴ λυπεῖσθαι‘. 
47002   4.36.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΝΟΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤ´ ΑΥΤΗΝ ΑΝΙΑΡΩΝ ΛΥΣΕΩΣ.}1
47003   4.36.1.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστῃ ( 211 s.).
47004   4.36.1.2 : Ὦ φίλον ὕπνου θέλγητρον, ἐπίκουρον νόσου,
47005   4.36.1.3 : ὡς ἡδύ μοι προσῆλθες ἐν δέοντί τε.
47006   4.36.2.1 : Ἐν ταὐτῷ (Ibid. 229 s.).
47007   4.36.2.2 : Ἰδού· φίλον τοι τῷ νοσοῦντι δέμνια,
47008   4.36.2.3 : ἀνιαρὸν 〈ὂν〉 τὸ κτῆμ´, ἀναγκαῖον δ´ ὅμως.
47009   4.36.3.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 231 s.).
47010   4.36.3.2 : Αὖθις δ´ ἐς ὀρθὸν στῆσον, ἀνακύκλει δέμας.
47011   4.36.3.3 : δυσάρεστον οἱ νοσοῦντες ἀπορίας ὕπο. 
47012   4.36.4.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 233. 235 s.).
47013   4.36.4.2 : Ἦ κἀπὶ γαίας ἁρμόσαι πόδας θέλεις;
47014   4.36.4.3 : —Μάλιστα· δόξαν γὰρ τόδ´ ὑγιείας ἔχει.
47015   4.36.4.4 : κρεῖσσον δὲ τὸ δοκεῖν, κἂν ἀληθείας ἀπῇ.
47016   4.36.5.1 : Εὐριπίδου (fr. 292 N. 2).
47017   4.36.5.2 : Πρὸς τὴν νόσον τοι καὶ τὸν ἰατρὸν χρεὼν
47018   4.36.5.3 : ἰδόντ´ ἀκεῖσθαι, μὴ ´πιτὰξ τὰ φάρμακα
47019   4.36.5.4 : διδόντ´, ἐὰν μὴ ταῦτα τῇ νόσῳ πρέπῃ.
47020   4.36.6.1 : Φιλήμονος Μύστιδος (fr. 46 K.).
47021   4.36.6.2 : Πολὺ μεῖζόν ἐστι τοῦ κακῶς ἔχειν κακὸν
47022   4.36.6.3 : τὸ καθ´ ἕνα πᾶσι τοῖς ἐπισκοπουμένοις
47023   4.36.6.4 : δεῖν τὸν κακῶς ἔχοντα πῶς ἔχει λέγειν.
47024   4.36.7.1 : † Θελλέροφος (Eur. Belleroph. fr. 292 N. 2). 
47025   4.36.7.2 : Πρὸς τὴν νόσον τοι καὶ τὸν ἰατρὸν χρεὼν
47026   4.36.7.3 : ἰδόντ´ ἰᾶσθαι, μὴ ἐπιτὰξ τὰ φάρμακα
47027   4.36.7.4 : διδόντ´, ἐὰν μὴ ταῦτα τῇ νόσῳ πρέπῃ.
47028   4.36.7.5 : νόσοι δὲ θνητῶν, αἱ μέν εἰς´ αὐθαίρετοι,
47029   4.36.7.6 : αἱ δ´ ἐκ θεῶν πάρεισιν, ἀλλὰ τῷ νόμῳ
47030   4.36.7.7 : ἰώμεθ´ αὐτάς. ἀλλά σοι λέξαι θέλω,
47031   4.36.7.8 : εἰ θεοί τι δρῶσιν αἰσχρόν, οὐκ εἰσὶν θεοί.
47032   4.36.8.1 : Ἐκ τῶν Ἡλιοδώρου Ἰταλικῶν θαυμάτων.
47033   4.36.8.2 : Ἰταλίης οὐ πολλὸν ὑπερστείχοντι κολώνην
47034   4.36.8.3 : Γαυρείην χώρη τις ὁδιτάων ἐπὶ λαιὰ
47035   4.36.8.4 : κέκλιται ἀργήεσσα χιὼν ὥς· ἐκ δέ οἱ ὕδωρ
47036   4.36.8.5 : ἀίσσει μάλα πικρὸν ἀναπνεῦσαι πιέειν τε. 
47037   4.36.8.6 : κεῖνο πολυστάφυλοι περιναιέται ἀνέρες ὕδωρ
47038   4.36.8.7 : ὄσσων ἄλκαρ ἔχουσιν· ὁ μὲν λοετροῖο χατίζων
47039   4.36.8.8 : αὔτως, ὄφρα κε μοῦνον ἐν ὕδατι γυῖα καθήρῃ,
47040   4.36.8.9 : ὀφθαλμοὺς βλεφάροισι λίην ἀραρῶσι καλύψας
47041   4.36.8.10 : δεύεται, ὡς μή οἵ τι παραδράμῃ ἕρκεος εἴσω
47042   4.36.8.11 : ὑγρὸν ἐπὶ γλήνης· τὸ γὰρ ἄλγεος 〈ἄν τι τιθ〉είη.
47043   4.36.8.12 : ὃς δέ κε λημηρῇ νεφέλῃ εἰλυμένος ὄσσε
47044   4.36.8.13 : ἀσχάλλῃ ὀδύναις, κεροειδέα δ´ ἀμφὶ χιτῶνα
47045   4.36.8.14 : οἶδος πιαλέοισι περιβρίθῃ πελάνοισι,
47046   4.36.8.15 : κείνῳ καίριόν ἐστι καὶ ἀσφαλὲς ὄμμα διῆναι
47047   4.36.8.16 : ἀμπετὲς ἀκλήιστον· ἄφαρ δ´ ἀπὸ πᾶσα τελέσθη
47048   4.36.8.17 : θυμοδακὴς ὀδύνη, ῥέα δ´ ἄλθεται ὕδατι νοῦσος.
47049   4.36.9.1 : Σωκράτους.
47050   4.36.9.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τί νόσος ἔφη ’ταραγμὸς σώ–
47051   4.36.9.3 : ματος‘.
47052   4.36.10.1 : Διογένους.
47053   4.36.10.2 : Διογένης πρός τινα τῶν συνήθων τὸ σῶμα βεβλαμ–
47054   4.36.10.3 : μένον καὶ ποτνιώμενον, ’εὖ‘ ἔφη ’φίλος, ὅτι πονεῖς, ἵνα
47055   4.36.10.4 : μὴ πονῇς‘. 
47056   4.36.11.1 : Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν βʹ (II p. 24).
47057   4.36.11.2 : Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς σώμασιν, ἕως μὲν ἂν ἐρρωμένος
47058   4.36.11.3 : ᾖ τις, οὐδὲν ἐπαισθάνεται τῶν καθ´ ἕκαστα σαθρῶν,
47059   4.36.11.4 : ἐπὰν δὲ ἀρρώστημά τι συμβῇ, πάντα κινεῖται, κἂν ῥῆγμα.
47060   4.36.11.5 : κἂν στρέμμα, κἂν ἄλλο τι τῶν ὑπαρχόντων σαθρὸν ᾖ.
47061   4.36.12.1 : Ἀγάθωνος Σαμίου ἐν δευτέρῳ Περὶ
47062   4.36.12.2 : ποταμῶν (Plut. de fluv. 18, 1. 2 vol. VII p. 312 Bern.).
47063   4.36.12.3 : Ἴναχος ποταμός ἐστι τῆς Ἀργείας χώρας. γεννᾶται
47064   4.36.12.4 : δ´ ἐν αὐτῷ βοτάνη κύουρα καλουμένη, πηγάνῳ παρόμοιος,
47065   4.36.12.5 : ἣν αἱ γυναῖκες, ὅταν ἀκινδύνως ἐκτρῶσαι θέλωσιν, ἐν
47066   4.36.12.6 : οἴνῳ βεβρεγμένην τοῖς ὀμφαλοῖς ἐπιτιθέασιν.
47067   4.36.13.1 : Χρυσέρμου Κορινθίου ἐν τῷ ιγʹ Περὶ
47068   4.36.13.2 : ποταμῶν (Ibid. 20, 1. 2. 3 l. c. p. 317 s.).
47069   4.36.13.3 : Εὐφράτης ποταμός ἐστιν τῆς Παρθίας. γεννᾶται δ´
47070   4.36.13.4 : ἐν αὐτῷ λίθος ἀετίτης καλούμενος, ὃν αἱ μαῖαι ταῖς δυσ–
47071   4.36.13.5 : τοκούσαις ἐπὶ τὰς γαστέρας ἐπιτιθέασι, καὶ παραχρῆμα
47072   4.36.13.6 : τίκτουσν ἄτερ ἀλγηδόνος. εὑρίσκεται δ´ ἐν αὐτῷ καὶ
47073   4.36.13.7 : βοτάνη ἄξαλλα, μεθερμηνευομένη θερμόν· ταύτην οἱ τεταρ–
47074   4.36.13.8 : ταΐζοντες, ὅταν ἐπὶ τοῦ στήθους τιθῶσιν, ἀπαλλάσσον–
47075   4.36.13.9 : ται παραχρῆμα. 
47076   4.36.14.1 : Νικίου ἐν τοῖς Περὶ λίθων (Ibid. 20, 4
47077   4.36.14.2 : l. c. p. 318).
47078   4.36.14.3 : Ὄρος ἐστὶ Δριμύλον καλούμενον τῆς Παρθίας, ἐν ᾧ
47079   4.36.14.4 : γεννᾶται λίθος σαρδόνυχι παρόμοιος· ποιεῖ δ´ ἄριστα
47080   4.36.14.5 : πρὸς ἀμβλυωπίας εἰς ὕδωρ θερμὸν βαλλόμενος.
47081   4.36.15.1 : Ἐκ τῆς Ἀριστοτέλους Συναγωγῆς ἀκουσ–
47082   4.36.15.2 : μάτων θαυμασίων ( 18 p. 831 b 22).
47083   4.36.15.3 : Ἐν Τραπεζοῦντι τῇ ἐν τῷ Πόντῳ γίνεται τὸ ἀπὸ
47084   4.36.15.4 : τῆς πύξου μέλι βαρύοσμον· καὶ φασὶ τοὺς μὲν ὑγιαίνον–
47085   4.36.15.5 : τας ἐξιστάναι, τοὺς δ´ ἐπιλήπτους καὶ τελέως ἀπαλλάσ–
47086   4.36.15.6 : σειν.
47087   4.36.16.1 : Καλλισθένους Συβαρίτου ἐν ιγʹ Γαλατι–
47088   4.36.16.2 : κῶν (Plut. de fluv. 6, 1. 2. 3 vol. VII p. 292 Bern.).
47089   4.36.16.3 : Ἄραρ ποταμός ἐστι τῆς Κελτικῆς, τὴν προσηγορίαν
47090   4.36.16.4 : εἰληφὼς παρὰ τὸ ἡρμόσθαι τῷ Ῥοδανῷ· καταφέρεται γὰρ
47091   4.36.16.5 : εἰς τοῦτον κατὰ τὴν χώραν τῶν Ἀλλοβρόγων. γεννᾶται
47092   4.36.16.6 : δ´ ἐν αὐτῷ μέγας ἰχθὺς κλουπαῖα προσαγορευόμενος ὑπὸ 
47093   4.36.16.7 : τῶν ἐγχωρίων· οὗτος αὐξομένης μὲν τῆς σελήνης λευκός
47094   4.36.16.8 : ἐστι, μειουμένης δὲ μέλας γίνεται παντελῶς· ὑπεραυξήσας
47095   4.36.16.9 : δὲ ἀναιρεῖται ὑπὸ τῶν ἰδίων ἀκανθῶν. εὑρίσκεται δ´ ἐν
47096   4.36.16.10 : τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ λίθος χόνδρῳ παρόμοιος ἁλός, ὃς κάλ–
47097   4.36.16.11 : λιστα ποιεῖ πρὸς τεταρταίας νόσους τοῖς ἀριστεροῖς μέ–
47098   4.36.16.12 : ρεσι τοῦ σώματος προσδεσμευόμενος τῆς σελήνης μειου–
47099   4.36.16.13 : μένης.
47100   4.36.17.1 : Ἀρχελάου ἐν αʹ Περὶ ποταμῶν (Ibid. 8, 1. 2
47101   4.36.17.2 : l. c. p. 296 s.).
47102   4.36.17.3 : Λυκόρμας ποταμός ἐστι τῆς Αἰτωλίας, μετωνομάσθη
47103   4.36.17.4 : δ´ Εὔηνος. γεννᾶται δ´ ἐν αὐτῷ βοτάνη σάρισα προσα–
47104   4.36.17.5 : γορευομένη, λόγχῃ παρόμοιος, ποιοῦσα πρὸς ἀμβλυωπίας
47105   4.36.17.6 : ἄριστα.
47106   4.36.18.1 : Θρασύλλου ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς (Ibid.
47107   4.36.18.2 :  16, 1. 2 l. c. p. 308 s.).
47108   4.36.18.3 : Νεῖλος ποταμός ἐστι τῆς Αἰγύπτου, ἐκαλεῖτο δὲ τὸ
47109   4.36.18.4 : πρότερον Μέλας. γεννᾶται δ´ ἐν αὐτῷ λίθος κυάμῳ παρό– 
47110   4.36.18.5 : μοιος, ὃν ἂν κύνες ἴδωσιν, οὐχ ὑλακτοῦσι· ποιεῖ δ´ ἄριστα
47111   4.36.18.6 : πρὸς τοὺς δαιμονιζομένους· ἅμα γὰρ 〈τῷ〉 αὐτὸν προστε–
47112   4.36.18.7 : θῆναι ταῖς ῥισὶν ἐξέρχεται τὸ δαιμόνιον.
47113   4.36.19.1 : Τιμαγόρου ἐν αʹ Περὶ ποταμῶν (Ibid.
47114   4.36.19.2 :  21, 1. 3 l. c. p. 319 s.).
47115   4.36.19.3 : Κάικος ποταμός ἐστι τῆς Μυσίας. φύεται δ´ ἐν αὐτῷ
47116   4.36.19.4 : βοτάνη ἠλιφάρμακος καλουμένη, ἣν οἱ ἰατροὶ τοῖς αἱμορ–
47117   4.36.19.5 : ραγοῦσιν ἐπιτιθέασι καὶ τῶν φλεβῶν μεσολαβοῦσι τὴν
47118   4.36.19.6 : ἔκρυσιν.
47119   4.36.20.1 : Κτησίου Κνιδίου ἐν βʹ Περὶ ὀρῶν (Ibid.
47120   4.36.20.2 :  21, 4. 5 l. c. p. 320 s.).
47121   4.36.20.3 : Ὄρος ἐστὶ τῆς Μυσίας Τεύθρας καλούμενον. γεννᾶται
47122   4.36.20.4 : δ´ ἐν αὐτῷ λίθος ἀντιπαθὴς προσονομαζόμενος, ὃς κάλ–
47123   4.36.20.5 : λιστα ποιεῖ πρὸς ἀλφοὺς καὶ λέπρας δι´ οἴνου τριβόμε–
47124   4.36.20.6 : νος καὶ τοῖς πάσχουσιν ἐπιτιθέμενος.
47125   4.36.21.1 : Σωστράτου ἐν αʹ Μυθικῆς 〈συν〉αγωγῆς
47126   4.36.21.2 : (Ibid. 24, 1. 4 l. c. p. 325 s.). 
47127   4.36.21.3 : Τίγρις ποταμός ἐστι τῆς Ἀρμενίας. γεννᾶται δ´ ἐν
47128   4.36.21.4 : αὐτῷ βοτάνη κριθῇ παρόμοιος ἀγρίᾳ. ταύτην οἱ ἐγχώριοι
47129   4.36.21.5 : θερμαίνοντες ἐν ἐλαίῳ καὶ ἀλειφόμενοι οὐδέποτε νοσοῦσι
47130   4.36.21.6 : μέχρι τῆς ἀνάγκης τοῦ θανάτου.
47131   4.36.22.1 : Κλειτοφῶντος Ῥοδίου ἐν αʹ Ἰνδικῶν (Ibid.
47132   4.36.22.2 :  25, 1. 3 l. c. p. 327).
47133   4.36.22.3 : Ἰνδὸς ποταμός ἐστι τῆς Ἰνδίας. φύεται δ´ ἐν αὐτῷ
47134   4.36.22.4 : βοτάνη καρπύλη καλουμένη, βουγλώσσῳ παρεμφερής· ποιεῖ
47135   4.36.22.5 : δ´ ἄριστα πρὸς ἰκτέρους διὰ ὕδατος χλιαροῦ διδομένη.
47136   4.36.23.1 : Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ Στυγός.
47137   4.36.23.2 : Ἥ τε ἰτέα αὕτη τὸν καρπὸν ἀποβάλλει πρὶν ἐκθρέ–
47138   4.36.23.3 : ψαι· διὸ ὠλεσίκαρπον αὐτὴν ὁ ποιητὴς ὀνομάζει. καὶ
47139   4.36.23.4 : μέντοι ἱστόρηται ὡς μετὰ οἴνου δοθεὶς ὁ ταύτης καρπὸς
47140   4.36.23.5 : ἀγόνους ποιεῖ τοὺς πιόντας καὶ κατασβέννυσι τὸ σπέρμα
47141   4.36.23.6 : καὶ μαραίνει τὴν γόνιμον ὁρμήν.
47142   4.36.24.1 : Ἐκ τῆς Τροφίλου ...
47143   4.36.24.2 : *** 
47144   4.36.25.1 : 〈Ἐκ τῆς Ἀριστοτέλους〉 Συναγω–
47145   4.36.25.2 : γῆς ἀκουσμάτων θαυμασίων (p. 831 b 1).
47146   4.36.25.3 : Τὸ τῆς ἴκτιδος λέγεται αἰδοῖον εἶναι οὐχ ὅμοιον τῇ
47147   4.36.25.4 : φύσει τῶν λοιπῶν ζῴων, ἀλλὰ στερεὸν διὰ παντὸς οἷον
47148   4.36.25.5 : ὀστοῦν. φασὶ δὲ καὶ στραγγουρίας αὐτὸ φάρμακον εἶναι
47149   4.36.25.6 : ἐν τοῖς ἀρίστοις, καὶ δίδοσθαι ἐπιξυόμενον.
47150   4.36.26.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 835 a 27).
47151   4.36.26.2 : Φασὶ τὸν γαλεώτην, ὅταν ἐκδύῃ τὸ δέρμα καθάπερ
47152   4.36.26.3 : οἱ ὄφεις, ἐπιστραφέντα καταπίνειν· τηρεῖσθαι γὰρ ὑπὸ
47153   4.36.26.4 : τῶν ἰατρῶν διὰ τὸ χρήσιμον εἶναι τοῖς ἐπιλήπτοις.
47154   4.36.27.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 835 b 30).
47155   4.36.27.2 : Φασὶ τὴν φώκην ἐξεμεῖν τὴν πιτύαν, ὅταν ἁλίσκη–
47156   4.36.27.3 : ται· εἶναι δὲ φαρμακῶδες καὶ τοῖς ἐπιληπτικοῖς χρήσιμον.
47157   4.36.28.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 844 b 23).
47158   4.36.28.2 : Ἐν Ἄργει φασὶ γίνεσθαι ἀκρίδος τι γένος, ἣν καλεῖ–
47159   4.36.28.3 : σθαι σκορπιομάχον· ὅταν γὰρ ἴδῃ τάχιστα σκορπίον, ἀνθίσ–
47160   4.36.28.4 : ταται αὐτῷ. ἀγαθὸν δέ φασιν εἶναι καὶ πρὸς τὰς πλη–
47161   4.36.28.5 : γὰς τοῦ σκορπίου τὸ ἐπιφαγεῖν αὐτήν.
47162   4.36.29.1 : Ἀλκμαίωνος (fr. 4 Diels 2). 
47163   4.36.29.2 : Λέγει δὲ τὰς νόσους συμπίπτειν ὡς μὲν ὑφ´ οὗ δι´
47164   4.36.29.3 : ὑπερβολὴν θερμότητος ἢ ξηρότητος, ὡς δὲ ἐξ οὗ διὰ
47165   4.36.29.4 : πλῆθος τροφῆς ἢ ἔνδειαν, ὡς δὲ ἐν οἷς 〈δι´〉 αἷμα ἢ
47166   4.36.29.5 : μυελὸν ἢ ἐγκέφαλον· γίνεσθαι δέ ποτε καὶ ὑπὸ τῶν ἔξω–
47167   4.36.29.6 : θεν αἰτιῶν, ὑδάτων ποιῶν ἢ χώρας ἢ κόπων ἢ ἀνάγκης
47168   4.36.29.7 : ἢ τῶν τούτοις παραπλησίων.
47169   4.36.30.1 : Διοκλέους (fr. 30 Wellmann).
47170   4.36.30.2 : Διοκλῆς τὰς πλείστας τῶν νόσων δι´ ἀνωμαλίαν
47171   4.36.30.3 : γίνεσθαι ἔφη.
47172   4.36.31.1 : Ἐρασιστράτου (Diels Doxogr. p. 443 b 5).
47173   4.36.31.2 : Ἐρασίστρατος ’πλῆθος καὶ διαφθορὰ τἀνωτάτω
47174   4.36.31.3 : αἴτια‘.
47175   4.36.32.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Συμποσίου (p. 185
47176   4.36.32.2 : D–E).
47177   4.36.32.3 : Ἐὰν μέν σοι ἐθέλῃ ἀπνευστὶ ἔχοντι πολὺν χρόνον
47178   4.36.32.4 : παύσασθαι ἡ λύγξ· εἰ δὲ μή, ὕδατι ἀνακογχυλίασον. εἰ 
47179   4.36.32.5 : δ´ ἄρα πάνυ ἰσχυρά ἐστιν, λαβών τι τοιοῦτον οἵῳ κνή–
47180   4.36.32.6 : σαις ἂν τὴν ῥῖνα, πτάρε· καὶ ἐὰν τοῦτο ποιήσῃς ἅπαξ ἢ
47181   4.36.32.7 : δίς, καὶ εἰ πάνυ ἰσχυρά ἐστι, παύσεται. 
47182   4.37.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΔΙΑΜΟΝΗΝ ΑΥΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ.}1
47183   4.37.1.1 : Πυθαγόρου (Aur. carm. 32–35 N.).
47184   4.37.1.2 : Οὐδ´ ὑγιείας τῆς κατὰ σῶμ´ ἀμέλειαν ἔχειν χρή·
47185   4.37.1.3 : ἀλλὰ ποτοῦ τε μέτρον καὶ σίτου γυμνασίων τε
47186   4.37.1.4 : ποιεῖσθαι· μέτρον δὲ λέγω τόδ´, ὃ μή ς´ ἀνιήσει.
47187   4.37.1.5 : εἰθίζου δὲ δίαιταν ἔχειν καθάρειον ἄθρυπτον.
47188   4.37.2.1 : Ἀλκμαίωνος (fr. 4 Diels 2).
47189   4.37.2.2 : [Ἀλκμαίων] τῆς μὲν ὑγείας εἶναι συνεκτικὴν τὴν ἰσονο–
47190   4.37.2.3 : μίαν τῶν δυνάμεων, ὑγροῦ ξηροῦ 〈ψυχροῦ〉 θερμοῦ πι– 
47191   4.37.2.4 : κροῦ γλυκέος, τῶν λοιπῶν, τὴν δ´ ἐν αὐτοῖς μοναρχίαν
47192   4.37.2.5 : νόσου παρασκευαστικὴν εἶναι.
47193   4.37.3.1 : Πλουτάρχου (De tuenda sanitate praec. p. 126 D).
47194   4.37.3.2 : Ἡ ὑγεία ταῖς ἡδοναῖς ὥσπερ ἡ γαλήνη ταῖς ἀλκυό–
47195   4.37.3.3 : σιν ἀσφαλῆ καὶ καλὴν γένεσιν καὶ λοχείαν ἐνδίδωσι.
47196   4.37.3.4 : κομψῶς γὰρ ἔοικεν καὶ Πρόδικος εἰπεῖν ὅτι τῶν ἡδυσ–
47197   4.37.3.5 : μάτων ἄριστόν ἐστι τὸ πῦρ· ἀληθέστερον γὰρ ἄν τις
47198   4.37.3.6 : εἴποι τὴν ὑγείαν ἥδυσμα θειότατον εἶναι καὶ προση–
47199   4.37.3.7 : νέστατον. ἑφθὰ μὲν γὰρ καὶ ὀπτὰ καὶ πεπτὰ βρώματα
47200   4.37.3.8 : νοσοῦσιν ἢ κραιπαλῶσιν ἢ ναυτιῶσιν οὐδεμίαν ἡδονὴν
47201   4.37.3.9 : οὐδὲ χάριν ἀποδίδωσι, κα〈θα〉ρὰ δὲ καὶ ἀκραιφνὴς ὄρε–
47202   4.37.3.10 : ξις ὑγιαίνοντι σώματι πᾶν ἡδὺ ποιεῖ.
47203   4.37.4.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου Πυθαγορείου (Diels Vorsokr.
47204   4.37.4.2 : I 2 p. 290).
47205   4.37.4.3 : Περὶ δὲ γενέσεως παίδων τάδε ἔλεγε· καθόλου μὲν
47206   4.37.4.4 : φυλάττεσθαι τὸ καλούμενον προφερές· οὔτε γὰρ τῶν φυ–
47207   4.37.4.5 : τῶν οὔτε τῶν ζῴων εὔκαρπα τὰ προφερῆ γίνεσθαι· ἀλλὰ
47208   4.37.4.6 : χρόνον τινὰ προπαρασκευάζεσθαι τῆς καρποφορίας, ἐν ᾧ 
47209   4.37.4.7 : ἐξισχύσαντα καὶ τετελειωμένα τὰ σώματα παρέχειν τά τε
47210   4.37.4.8 : σπέρματα καὶ τοὺς καρποὺς δεδύνηται. πολλὰ δὲ εἶναι
47211   4.37.4.9 : ἐν τῷ 〈βίῳ〉 ἐν οἷς ἡ ὀψιμαθία ἐστὶ βελτίων, οἷον καὶ
47212   4.37.4.10 : τὸ τοῦ ἀφροδισιάζειν πρᾶγμα. δέον οὖν ἐστι παῖδας οὕ–
47213   4.37.4.11 : τως ἄγεσθαι διὰ τῶν ἀσκημάτων ἀσχόλους, ὥστε μὴ
47214   4.37.4.12 : μόνον μὴ ζητεῖν, ἀλλ´ εἰ δυνατὸν μηδὲ εἰδέναι τὴν τοι–
47215   4.37.4.13 : αύτην συνουσίαν ἐντὸς τῶν εἴκοσι ἐτῶν. ὅταν δὲ καὶ
47216   4.37.4.14 : εἰς τοῦτο ἀφίκηται, σπανίοις εἶναι χρηστέον τοῖς ἀφρο–
47217   4.37.4.15 : δισίοις· τοῦτο γὰρ πρός τε τὴν τῶν γεννώντων καὶ γεν–
47218   4.37.4.16 : νησομένων εὐεξίαν πολύ τι συμβάλλεσθαι. ἔλεγε δὲ μήτε
47219   4.37.4.17 : τροφῆς μήτε μέθης πλήρη ταῖς γυναιξὶν εἰς τὸ γεννᾶν
47220   4.37.4.18 : ὁμιλεῖν· οὐ γὰρ οἴεται ἐκ φαύλης καὶ ἀσυμφώνου καὶ
47221   4.37.4.19 : ταραχώδους κράσεως εὔρυθμα καὶ καλά, ἀλλ´ οὐδὲ ἀγαθὰ
47222   4.37.4.20 : τὴν ἀρχὴν γίγνεσθαι.
47223   4.37.5.1 : Πλάτωνος (de leg. VII p. 792 E).
47224   4.37.5.2 : Φαίην ἂν δὴ καὶ τὰς φερούσας ἐν γαστρὶ πασῶν
47225   4.37.5.3 : τῶν γυναικῶν μάλιστα θεραπεύειν ἐκεῖνον τὸν ἐνιαυτόν,
47226   4.37.5.4 : ὅπως μήθ´ ἡδοναῖς τισι πολλαῖς ἅμα καὶ [λαι]μάργοις 
47227   4.37.5.5 : προσχρήσεται ἡ κύουσα μήτ´ αὖ λύπαις· τὸ δὲ λεῖον καὶ
47228   4.37.5.6 : εὐμενὲς πραόν τε τιμῶσα διαζήσει τὸν τότε χρόνον.
47229   4.37.6.1 : Πλουτάρχου (De tuenda sanit. praec. p. 125 F-
47230   4.37.6.2 :  126 A).
47231   4.37.6.3 : Τὰ εὐτελῆ κρατεῖ τὴν ὄρεξιν ἐπὶ τῶν φυσικῶν μέ–
47232   4.37.6.4 : τρων, ὀψοποιῶν δὲ τέχναι καὶ δημιουργῶν καὶ ’〈τὰ〉 πα–
47233   4.37.6.5 : νοῦργα ταῦτα ὀψάρια καὶ ὑποτρίμματα‘ ἀεὶ τοὺς ὅρους
47234   4.37.6.6 : τῆς ἡδονῆς μετατίθησιν εἰς τοὔμπροσθεν καὶ παραλλάττει
47235   4.37.6.7 : τὸ συμφέρον.
47236   4.37.7.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Ibid. p. 127 A).
47237   4.37.7.2 : Δεῖ θαρροῦντας μάχεσθαι πρὸς τὰς ὀρέξεις ἐκφερο–
47238   4.37.7.3 : μένας καὶ ἐπιπηδώσας ταῖς ἀπολαύσεσιν, ὡς ἐλαφρὸν καὶ
47239   4.37.7.4 : παιδικὸν ἐχούσας τὸ μεμψίμοιρον, εἶτα παυομένας ἀρθεί–
47240   4.37.7.5 : σης τῆς τραπέζης καὶ μηδὲν ἐγκαλούσας μηδὲ ἀδικουμένας,
47241   4.37.7.6 : ἀλλὰ τοὐναντίον καθαρὰς καὶ ἱλαρὰς καὶ οὐ βαρείας οὐδὲ
47242   4.37.7.7 : ναυτιώδεις περιμενούσας τὴν αὔριον.
47243   4.37.8.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Ibid. p. 127 B).
47244   4.37.8.2 : Λέγεται δὲ καὶ Ἀλέξανδρον εἰπεῖν τοὺς τῆς Ἄδας
47245   4.37.8.3 : ὀψοποιοὺς ἀποπεμψάμενον, ὡς ἔχει βελτίονας ἀεὶ σὺν 
47246   4.37.8.4 : ἑαυτῷ, πρὸς μὲν τὸ ἄριστον τὴν νυκτοπορίαν, πρὸς δὲ τὸ
47247   4.37.8.5 : δεῖπνον τὴν ὀλιγαριστίαν.
47248   4.37.9.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Ibid. p. 128 D–E).
47249   4.37.9.2 : Διὸ μὴ δεῖ σκοπεῖν τὸν ἰχθὺν εἰ πρόσφατος, μηδὲ
47250   4.37.9.3 : τὸν ἄρτον εἰ καθαρός, μηδὲ τὸ βαλανεῖον εἰ θερμόν, μηδὲ
47251   4.37.9.4 : τὴν ἑταίραν εἰ εὔμορφος, ἀλλ´ ἑαυτὸν εἰ μὴ ναυτιώδης
47252   4.37.9.5 : μηδὲ θολερὸς μηδὲ τεταραγμένος. εἰ δὲ μή, καθάπερ εἰς
47253   4.37.9.6 : οἰκίαν πενθοῦσαν ἐμβαλόντες ἐπίκωμοι μεθύοντες οὐ
47254   4.37.9.7 : φιλοφροσύνην παρέσχον οὐδὲ ἡδονὴν ἀλλὰ κλαυθμοὺς
47255   4.37.9.8 : καὶ ὀδυρμοὺς ἐποίησαν, οὕτως ἀφροδίσια καὶ ὄψα καὶ
47256   4.37.9.9 : βαλανεῖα καὶ οἶνος ἐν σώματι κακῶς καὶ παρὰ φύσιν
47257   4.37.9.10 : ἔχοντι μιγνύμενα τοῖς μὴ καθεστῶσι καὶ διεφθορόσι
47258   4.37.9.11 : φλέγμα καὶ χολὴν κινεῖ καὶ ταράττει καὶ προσεξίστησιν.
47259   4.37.10.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Ibid. p. 128 E–F).
47260   4.37.10.2 : Ἡ μὲν ἀκριβὴς σφόδρα καὶ δι´ ὄνυχος λεγομένη δίαιτα
47261   4.37.10.3 : τό τε σῶμα κομιδῇ ψοφοδεὲς παρέχεται καὶ σφαλε–
47262   4.37.10.4 : ρόν, αὐτῆς τε τῆς ψυχῆς τὸ γαῦρον κολούει πάντα πράγ–
47263   4.37.10.5 : ματα καὶ πᾶσαν οὐχ ἧττον ἐν ἡδοναῖς καὶ πόνοις διατρι–
47264   4.37.10.6 : βὴν ὑφορωμένης καὶ πρὸς 〈μη〉θὲν ἰταμῶς καὶ θαρραλέως
47265   4.37.10.7 : βαδιζούσης. δεῖ δὲ ὥσπερ ἱστίον τὸ σῶμα μήτε συστέλ–
47266   4.37.10.8 : λειν εὐδίας οὔσης καὶ πιέζειν σφόδρα, μήτε ἀνειμένως
47267   4.37.10.9 : χρῆσθαι καὶ καταφρονεῖν ἐν ὑποψίᾳ γενόμενον, ἀλλ´ ἐνδι–
47268   4.37.10.10 : δόναι καὶ ποιεῖν ἐλαφρόν. 
47269   4.37.11.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Ibid. p. 129 A–C).
47270   4.37.11.2 : Ὅθεν οὐ περὶ τροφὴν μόνον οὐδὲ γυμνάσια δεῖ φυλάτ–
47271   4.37.11.3 : τειν τὸ σῶμα μὴ παρὰ τὸ εἰωθὸς ἅπτεται [καὶ] τούτων
47272   4.37.11.4 : ὀκνηρῶς καὶ ἀπροθύμως ἢ πάλιν διψῶδές ἐστι καὶ πει–
47273   4.37.11.5 : ναλέον ὡς οὐ πέφυκεν, ἀλλὰ καὶ τῶν ὕπνων τὸ μὴ συνε–
47274   4.37.11.6 : χὲς μηδὲ λεῖον ἀλλὰ ἀνωμαλίας ἔχον καὶ διασπασμοὺς
47275   4.37.11.7 : δεῖ εὐλαβεῖσθαι, καὶ τῶν ἐνυπνίων τὴν ἀτοπίαν. ἂν γὰρ
47276   4.37.11.8 : ὦσι μὴ νόμιμοι μηδὲ συνήθεις αἱ φαντασίαι, πλῆθος ἢ
47277   4.37.11.9 : πάχος ὑγρῶν ἢ πνεύματος ταραχὴν ἐντὸς κατηγοροῦσιν.
47278   4.37.11.10 : ἤδη δὲ καὶ τὰ τῆς ψυχῆς κινήματα τὸ σῶμα μηνύει πρὸς
47279   4.37.11.11 : νόσον ἐπισφαλῶς ἔχειν. ἄλογοι γὰρ ἴσχουσιν ἀθυμίαι καὶ
47280   4.37.11.12 : φόβοι πολλάκις ἀπ´ οὐδενὸς φοβεροῦ, τὰς ἐλπίδας ἄφνω
47281   4.37.11.13 : κατασβεννύουσι· γίνονται δὲ καὶ ταῖς ὀργαῖς ἐπίχολοι
47282   4.37.11.14 : καὶ ὀξεῖς καὶ μικρόλυποι, καὶ δακρυρροοῦσιν καὶ ἀδημονοῦ–
47283   4.37.11.15 : σιν, ὅταν ἀτμοὶ πονηροὶ καὶ ἀναθυμιάσεις πυκναὶ συνι–
47284   4.37.11.16 : στάμεναι ’ταῖς τῆς ψυχῆς‘, ὥς φησι Πλάτων, ἀνακραθῶσι
47285   4.37.11.17 : ’περιόδοις‘.
47286   4.37.12.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Ibid. p. 129 F–130 A).
47287   4.37.12.2 : Ὅθεν ἄριστα λέλεκται τὸ ’τροφῆς ἀκορίην καὶ πόνων
47288   4.37.12.3 : ἀοκνίην καὶ σπέρματος οὐσίης τήρησιν ὑγιεινότατα εἶναι‘.
47289   4.37.12.4 : καὶ γὰρ ἡ περὶ τὰς συνουσίας ἀκρασία τῷ μάλιστα τὴν
47290   4.37.12.5 : δύναμιν ἐκλύειν ὑφ´ ἧς ἡ τροφὴ διαπονεῖται, πλέον περιτ–
47291   4.37.12.6 : τώματα ποιεῖ καὶ πλῆθος.
47292   4.37.13.1 : Πυθαγόρου. 
47293   4.37.13.2 : Σαρκὸς φωνή· μὴ πεινῆν, μὴ διψῆν, μὴ ῥιγοῦν.
47294   4.37.14.1 : Γαληνοῦ χαρακτηριάζοντα εἰς Ἱπποκράτην (II p. 72
47295   4.37.14.2 : Chart.).
47296   4.37.14.3 : Τὰ τῆς τέχνης στοιχεῖα σαφῶς ἀρέσκειν αὐτῷ λέγει
47297   4.37.14.4 : τὰ ὅσα ἐναργῆ. συνέστηκεν οὖν, φησίν, ὅ τε ἄνθρωπος
47298   4.37.14.5 : καὶ τὰ σύμπαντα ζῷα ἐκ στερεῶν ὑγρῶν καὶ πνευμάτων.
47299   4.37.14.6 : οὐκ ἀμοιρεῖ δὲ οὐδ´ ἡ τῶν φυτῶν φύσις τῆς τούτων τρι–
47300   4.37.14.7 : γενείας, ἀλλὰ ζῇ τε καὶ αὔξεται καὶ γεννᾷ καὶ φύεται τῇ
47301   4.37.14.8 : τούτων συστάσει κατὰ φύσιν, νοσεῖ δὲ καὶ φθίνει καὶ
47302   4.37.14.9 : θνῄσκει καὶ αὐαίνεται τῇ τούτων πλημμελείᾳ καὶ δια–
47303   4.37.14.10 : στάσει. τὴν μὲν οὖν τῶν στερεῶν σύστασιν ὀστοῖς ἀνατί–
47304   4.37.14.11 : θησι καὶ νεύροις καὶ χόνδροις, ἤδη δὲ καὶ ὑμένι καὶ
47305   4.37.14.12 : ἀρτηρίαις καὶ φλεψί· καὶ γὰρ ταῦτα τοῦ στερεοῦ γένους
47306   4.37.14.13 : ἔν τισιν εἶναι λέγει. τῆς δὲ τούτων συμπηγίας καὶ δια–
47307   4.37.14.14 : πλάσεως, ἑπόμενος τῷ εὐλόγῳ, τὴν κεφαλὴν εἶναι ἀρχὴν
47308   4.37.14.15 : συνδοκεῖ. ἀνατέθεικε δὲ τῇ τῶν στερεῶν φύσει τό τε
47309   4.37.14.16 : περὶ ἀγμῶν καὶ τὰ περὶ ἄρθρων καὶ τὰ τούτοις ὅμοια·
47310   4.37.14.17 : τῷ δὲ πνεύματι τὸ περὶ φυσέων ἰδίως ἐπιγραφόμενον
47311   4.37.14.18 : σύγγραμμα· τοῖς δ´ ὑγροῖς τὸ περὶ χυμῶν καὶ τὸ περὶ
47312   4.37.14.19 : ἀνθρώπου φύσεως, ἤδη δὲ καὶ σποράδην ἐν ἄλλοις·
47313   4.37.14.20 : ἔστι δὲ ταῦτα αἷμα καὶ φλέγμα, χολὴ διττή, ξανθὴ
47314   4.37.14.21 : καὶ μέλαινα. εἶναι δὲ τὸ μὲν αἷμα τὴν φύσιν ὑγρὸν
47315   4.37.14.22 : καὶ θερμὸν καὶ τὴν χρόαν ἐρυθρόν, τὴν δὲ ποιότητα 
47316   4.37.14.23 : γλυκύ· τὸ δὲ φλέγμα ψυχρὸν καὶ ὑγρὸν καὶ λευκὸν καὶ
47317   4.37.14.24 : μᾶλλον ἁλμυρόν· τὴν δὲ ξανθὴν χολὴν θερμήν τε καὶ
47318   4.37.14.25 : ξηρὰν καὶ ὠχρὰν καὶ πικράν, τὴν δὲ ἑτέραν ψυχρὰν
47319   4.37.14.26 : καὶ ξηρὰν καὶ μέλαιναν καὶ φυκώδη. ἀρέσκει δὲ αὐτῷ
47320   4.37.14.27 : καὶ τὰς ἡλικίας διαιρεῖν εἰς δʹ καὶ τὰς ὥρας τοῦ ἔτους
47321   4.37.14.28 : ὁμοίως. πλεονάζειν δὲ τῶν εἰρημένων χυμῶν ἕκαστον ἐν
47322   4.37.14.29 : τῇ ἡλικίᾳ καὶ τῇ ὥρᾳ τῇ οἰκείᾳ ἑκάστου. καὶ ἐν μὲν τῇ
47323   4.37.14.30 : τῶν παίδων ἡλικίᾳ πλεονάζειν τὸ αἷμα, καὶ τῇ ὥρᾳ τοῦ
47324   4.37.14.31 : ἔαρος· ἐν δὲ τῇ τῶν ἀκμαζόντων τὴν ξανθὴν χολήν, καὶ
47325   4.37.14.32 : ὥρᾳ θέρους· ἐν δὲ τῇ τῶν παρηβώντων τὴν μέλαιναν,
47326   4.37.14.33 : καὶ φθινοπώρῳ· ἐν δὲ τῇ τῶν γερόντων τὸ φλέγμα, καὶ
47327   4.37.14.34 : χειμῶνος· ἐοικέναι γὰρ τὰς τῶν χυμῶν φύσεις ταῖς τῶν
47328   4.37.14.35 : ὡρῶν. τὸ γοῦν ἔαρ θερμόν τε καὶ ὑγρόν, ὡς τὸ αἷμα·
47329   4.37.14.36 : καὶ τὸ θέρος θερμόν τε καὶ ξηρόν· τὸ δὲ μετόπωρον
47330   4.37.14.37 : ψυχρόν τε καὶ ξηρόν· ὁ δὲ χειμὼν ψυχρὸς καὶ ὑγρός, ἀνα–
47331   4.37.14.38 : λόγως τοῖς χυμοῖς· κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ τὴν ἡμέραν διαι–
47332   4.37.14.39 : ρεῖ, καὶ τῷ ἀριθμῷ καὶ τῇ φύσει, ὡς ἐν μικρᾷ τῇ ἀνα–
47333   4.37.14.40 : λογίᾳ. καθόλου γε τὰς τῶν ἀνδρῶν φύσεις πρὸς τὰς τῶν
47334   4.37.14.41 : γυναικῶν διαφέρειν. εἶναι γὰρ τοὺς μὲν ἐπὶ τὸ θερμό–
47335   4.37.14.42 : τερον καὶ ξηρότερον, τὰς δὲ ἐπὶ τὸ ψυχρότερον καὶ ὑγρό–
47336   4.37.14.43 : τερον. ἐν ἑκάστου δὲ τούτων γένει καὶ πρὸς ἀλλήλους
47337   4.37.14.44 : ἔχειν μικροτέραν διαφοράν, παρά τε τὰς τῶν χωρίων
47338   4.37.14.45 : θέσεις καὶ τὰς τῶν ἀέρων ἰδιότητας καὶ τὰς τῶν διαι–
47339   4.37.14.46 : τημάτων ἀγωγάς. παρέχειν δὲ καὶ τῶν χυμῶν ἕκαστον
47340   4.37.14.47 : ἐν τῇ φύσει τοῦ ἀνθρώπου χρείαν ἐξαίρετον. καὶ τὸ μὲν
47341   4.37.14.48 : αἷμα τρέφειν καὶ θερμαίνειν καὶ ὑγραίνειν καὶ εὐχροίας
47342   4.37.14.49 : εἶναι ποιητικόν· τὴν δὲ ξανθὴν χολὴν συνέχειν τὸ σῶμα
47343   4.37.14.50 : καὶ τοὺς πόρους μὴ ἐᾶν ἐκλύεσθαι, καὶ μυωπίζειν τὴν
47344   4.37.14.51 : αἴσθησιν, καὶ συντελεῖν τῇ πέψει, καὶ τὰς ὁδοὺς τῶν
47345   4.37.14.52 : ἐκκρίσεων παρέχειν εὐπετεῖς· τὴν δὲ μέλαιναν ἕδραν καὶ 
47346   4.37.14.53 : οἱονεὶ βάθρον τῶν ἄλλων χυμῶν· τὸ δὲ φλέγμα νεύροις
47347   4.37.14.54 : ὑμέσι καὶ χόνδροις καὶ ἄρθροις καὶ γλώττῃ πρὸς τὸ εὔ–
47348   4.37.14.55 : δρομον τῆς κινήσεως. δοκεῖ δὲ αὐτῷ καὶ τὸ σπέρμα πρὸς
47349   4.37.14.56 : ζῳογονίαν τό τε τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὸ τῆς γυναικὸς ἐπίσης
47350   4.37.14.57 : συντελεῖν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν μελῶν φέρεσθαι τοῦ
47351   4.37.14.58 : σώματος. καὶ τὰ μὲν ἄρρενα ἐν τοῖς δεξιοῖς τῆς μήτρας,
47352   4.37.14.59 : τὰ δὲ θήλεα ἐν τοῖς ἀριστεροῖς γεννᾶσθαι. ἰσχύειν δὲ
47353   4.37.14.60 : καὶ τὰ δεξιὰ ὡς πρὸς τὰ ἀριστερά, καὶ τὰ ὑπερκείμενα ὡς
47354   4.37.14.61 : πρὸς τὰ ὑποκείμενα. δοκεῖ δ´ αὐτῷ καὶ τὰς αἰτίας τῶν
47355   4.37.14.62 : νοσημάτων ἃς μὲν ἐκ πληγῶν βιαίων, ἃς δὲ ἐκ τοῦ περι–
47356   4.37.14.63 : έχοντος εἶναι· τὰς δὲ πλείστας ἐκ τῶν ὑγρῶν τῶν εἰρη–
47357   4.37.14.64 : μένων κατὰ πλῆθος καὶ ἔλλειψιν καὶ μεταβολὴν τὴν κατὰ
47358   4.37.14.65 : ποιότητα ἢ τὴν ἐκ τόπου εἰς τόπον. ἀρέσκει δὲ αὐτῷ καὶ
47359   4.37.14.66 : τὰ βοηθήματα εἰσφέρειν ἐκ τῶν ἐναντίων ἱσταμένων ταῖς
47360   4.37.14.67 : αἰτίαις. τῶν δὲ νοσημάτων ἃ μὲν εἶναι φύσει ὀξέα, ἃ δὲ
47361   4.37.14.68 : χρόνια, ἃ δὲ ἐνδοιαστά. γίνεσθαι δὲ ὡς πολὺ ἀπὸ χολῆς
47362   4.37.14.69 : καὶ αἵματος καὶ ἡλικίας ἀκμαζούσης καὶ θέρους καὶ ἔαρος
47363   4.37.14.70 : τὰ ὀξέα· τὰ δὲ χρόνια ἀπὸ φλέγματος καὶ μελαίνης χολῆς
47364   4.37.14.71 : καὶ ἐν πρεσβύταις καὶ χειμῶνι· τὰ δ´ ἐνδοιαστά, ὁπόσα
47365   4.37.14.72 : μεμιγμένας ἔχει τὰς αἰτίας. ἤδη δὲ καὶ τίνα αὐτῶν
47366   4.37.14.73 : σωτήρια καὶ τίνα θανατικά, προγινώσκει· βούλεται δὲ
47367   4.37.14.74 : καὶ τὴν πρόγνωσιν καὶ τὴν πρόρρησιν ἀναγκαίαν τε εἶναι
47368   4.37.14.75 : πρὸς τὴν τέχνην καὶ διαφέρειν ἀλλήλων. ὅπου μὲν γὰρ
47369   4.37.14.76 : προγνῶναι χρὴ μόνον τὸν ἰατρόν, ὅπου δὲ καὶ προειπεῖν
47370   4.37.14.77 : ἀσφαλές. διαιρεῖ δὲ τὴν πρόγνωσιν εἴς τε τὰ προγεγο–
47371   4.37.14.78 : νότα καὶ τὰ ἐνεστῶτα τῶν συμπτωμάτων, ὁπόσα † ἔχει
47372   4.37.14.79 : πόσην ἀδηλότητα, καὶ εἰς τὰ μέλλοντα. ἀρέσκει δ´ αὐ–
47373   4.37.14.80 : τῷ καὶ τὰς κρισίμους ἡμέρας ἐπεγνωκέναι. γίνεσθαι γὰρ
47374   4.37.14.81 : ὡς τὸ πολὺ τὰς μὲν περιττὰς κριτικὰς τῶν ὀξέων νοση– 
47375   4.37.14.82 : μάτων, τὰς δὲ ἀρτίους τῶν χρονίων. καὶ τὰς μὲν θέρους
47376   4.37.14.83 : καὶ ἐπὶ νέων καὶ τῶν δεξιῶν μερῶν καὶ τῶν ὑπερκειμέ–
47377   4.37.14.84 : νων τὰς περισσάς· τὰς δὲ ἀρτίους ἐπὶ τῶν ἐναντίων.
47378   4.37.14.85 : ἤδη δὲ καὶ τοὺς πρωτοπαθοῦντας τόπους εἰδέναι παραι–
47379   4.37.14.86 : νεῖ, ἐκ τῆς τούτων ἐπιγνώσεως οὐ μικρὰν συμβαλλομένης
47380   4.37.14.87 : μοῖραν εἰς σημείωσίν τε καὶ θεραπείαν.
47381   4.37.15.1 : Ἀντύλλου Περὶ τῆς καθ´ ἡμέραν διαφορᾶς τῶν
47382   4.37.15.2 : ἀέρων.
47383   4.37.15.3 : Ἡμέραν λαμβάνομεν σὺν τῇ νυκτί· ἀναλογίαν δ´ αὐ–
47384   4.37.15.4 : τὴν ἔφαμεν ἔχειν τινὰ πρὸς τὸν ἐνιαυτόν, καθάπερ Ἱππο–
47385   4.37.15.5 : κράτης ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν Ἐπιδημιῶν ἐπεσημήνατο. ἔστι
47386   4.37.15.6 : δὲ ὁ μὲν ὄρθρος ὑγρὸς καὶ θερμός, ἔαρι ἐοικώς. διὰ
47387   4.37.15.7 : τοῦτο οἵ τε ὕπνοι εὐκρινεῖς καὶ τὰ σώματα ἀνεῖται, καὶ
47388   4.37.15.8 : τὰ τῶν ὑγιαινόντων καὶ τὰ τῶν νοσούντων· ὥστε καὶ τοῖς
47389   4.37.15.9 : πυρέσσουσιν εὐφορώτατον εἶναι τόνδε τὸν καιρόν. ἀνα–
47390   4.37.15.10 : θυμιάσεις δὲ ἀνίασι περὶ τὸν ὄρθρον καὶ αὖραι ποταμῶν 
47391   4.37.15.11 : ἀποπνέουσιν ὑγραί, καὶ δρόσος ἐπιπίπτει, ἄνθη ἀναβαί–
47392   4.37.15.12 : νει, καὶ πάντα τὰ ἐκ τῆς γῆς φυόμενα ἄνεισιν, ἔαρι τῆς
47393   4.37.15.13 : καταστάσεως τῆς ὀρθρινῆς ἐοικυίας. τὰ δὲ μέσα τῆς
47394   4.37.15.14 : ἡμέρας θέρει παρείκασται, τὰ δὲ κατὰ τὴν δείλην φθινο–
47395   4.37.15.15 : πώρῳ, διὰ τοῦτο βαρῶν καὶ δυσαρεστημάτων οἰστικά,
47396   4.37.15.16 : νοσερᾶς οὔσης τῆς δείλης ἀνάλογον φθινοπώρῳ. τῆς δὲ
47397   4.37.15.17 : νυκτὸς τὰ μὲν πρῶτα καὶ τὰ περὶ τὴν ἑσπέραν ὅμοια
47398   4.37.15.18 : τῇ δείλῃ· ἐντεῦθεν οὔτε ὑπνοῦν ἐπιτρέπομεν τοῖς κάμ–
47399   4.37.15.19 : νουσι περὶ τήνδε τὴν ὥραν οὔτε ποτὸν προσφέρομεν οὔτε
47400   4.37.15.20 : ἄλλο προσάγομεν βοήθημα, εἰ μή τι ἕτερον προκαλοῖτο,
47401   4.37.15.21 : ὑφορώμενοι τὸν καιρὸν τοῦτον ὥσπερ καὶ τὸν δειλινόν.
47402   4.37.15.22 : τὰ δὲ μέσα τῆς νυκτὸς χειμῶνι ἐξείκασται· πλεῖστον γὰρ
47403   4.37.15.23 : τότε ὁ ἥλιος καθάπερ καὶ ἐν τῷ χειμῶνι ἀφέστηκεν
47404   4.37.15.24 : ἡμῶν. αἵ τε οὖν ὀδύναι τοῖς νοσοῦσιν ἰσχυρότεραι τῆς
47405   4.37.15.25 : νυκτὸς εἰκότως, διὰ τὴν ψῦξιν πυκνουμένης τῆς ἐπιφα–
47406   4.37.15.26 : νείας καὶ ἀπολαμβανομένης τῆς κατὰ τὸ ἄδηλον διαπνοῆς.
47407   4.37.15.27 : καὶ τὰ ῥεύματα δὲ καὶ τὰ τῶν ὀφθαλμιώντων καὶ τὰ τῶν
47408   4.37.15.28 : δυσεντερικῶν καὶ κοιλιακῶν καὶ τὰ αἱματικὰ ἀπὸ τῆς
47409   4.37.15.29 : αὐτῆς προφάσεως ἐπιγίνεται, παντὸς τοῦ εἰωθότος ἀπιέ–
47410   4.37.15.30 : ναι κατὰ τὸ ἀφανὲς εἰς ἕνα τόπον συνδιδομένου τὸν ῥευ–
47411   4.37.15.31 : ματιζόμενον. τὰ δὲ τελευταῖα τῆς νυκτὸς διὰ τὴν πρὸς
47412   4.37.15.32 : τὸν ὄρθρον γειτνίασιν τῆς αὐτῆς ἐκείνῳ κράσεως μετα–
47413   4.37.15.33 : λαμβάνει. 
47414   4.37.16.1 : Ἀντύλλου Περὶ τῶν ἐν τῷ ἀέρι διαφορῶν.
47415   4.37.16.2 : Εἰσὶ κατὰ θερμότητα καὶ ψῦξιν διαφοραὶ τῶν ἀέρων.
47416   4.37.16.3 : ὁ μὲν οὖν θερμὸς παρέοικε τῇ θερινῇ ὥρᾳ, ὁ δὲ ψυχρὸς
47417   4.37.16.4 : τῇ χειμερινῇ. πρὸς δὲ κἀκεῖνο ἑκάτερος ἔχει· ὁ μὲν
47418   4.37.16.5 : ψυχρὸς εὐσαρκίας τε καὶ εὐτροφίας καὶ πιμελῆς γεννη–
47419   4.37.16.6 : τικός, μεγάλα δὲ καὶ τὰ σώματα ἀπεργάζεται· τοιούτους
47420   4.37.16.7 : δὲ ἔστιν ἰδεῖν [καὶ] τοὺς τὰ ἀρκτικώτερα κλίματα κατοι–
47421   4.37.16.8 : κοῦντας· πρὸς δὲ τὰ νοσήματα τὰ μὲν ὀξέα οὐ πάνυ τι
47422   4.37.16.9 : ἐπιτήδειος, πρὸς δέ τινα τῶν χρονίων, οἷον φθίσεις καὶ
47423   4.37.16.10 : καχεξίας καὶ παρέσεις ἐπιληψίας τε καὶ ἀποπληξίας, καὶ
47424   4.37.16.11 : πρὸς τὰ ἀρθριτικὰ ἄθετος. ὁ δὲ θερμὸς ἀὴρ σωμάτων
47425   4.37.16.12 : δαπανητικός, ἰσχναίνων καὶ καταρινῶν τὰ συγκρίματα,
47426   4.37.16.13 : εὐτονίαν 〈δὲ〉 μᾶλλον καὶ εὐκινησίαν ἤπερ ὁ ψυχρὸς πα–
47427   4.37.16.14 : ρασκευάζει τοῖς ὑγιαίνουσιν, ἐν δὲ ταῖς νόσοις ῥᾳδίως
47428   4.37.16.15 : ἐξελέγχει τὴν δύναμιν. καὶ νεύροις μὲν καὶ θώρακι ἀγα–
47429   4.37.16.16 : θός, τοῖς δὲ ἄλλοις μέρεσιν οὐ πάνυ χρήσιμος. ἔστι δὲ
47430   4.37.16.17 : καὶ κατὰ παχύτητα καὶ λεπτότητα διαφορὰ τῶν ἀέρων.
47431   4.37.16.18 : ὁ μὲν οὖν παχὺς ἀχρεῖος ὢν ὅσον ἐφ´ ἑαυτῷ, πλὴν πρὸς
47432   4.37.16.19 : τὸ τηρῆσαι δύναμιν σκορπιζομένην ἐπιτήδειος· ὁ δὲ λεπ–
47433   4.37.16.20 : τὸς ὑγιεινὸς σφόδρα ἐστίν. καὶ παρὰ φῶς καὶ σκότος
47434   4.37.16.21 : διαφορὰ τῶν ἀέρων. οἷος δὲ ἑκάτερος, κατανοῆσαι ῥᾴ–
47435   4.37.16.22 : διον ἀπὸ τῶν ἔμπροσθεν ἡμῖν περὶ νυκτὸς καὶ ἡμέρας
47436   4.37.16.23 : εἰρημένων. δόξει μὲν οὖν τισιν ἀλλότρια εἶναι τοῦ περὶ
47437   4.37.16.24 : βοηθημάτων τόπου τὰ εἰρημένα, ἐπεὶ οὐκ ἐφ´ ἡμῖν ἐστι
47438   4.37.16.25 : ποιῆσαί τι αὐτῶν· οὐ μὴν ἠλλοτρίωταί γε ἡ παράληψίς
47439   4.37.16.26 : τε καὶ χρῆσις καὶ ἀπαγόρευσις ἐφ´ ἡμῖν οὖσαι. τὰ μὲν
47440   4.37.16.27 : οὖν πλεῖστα συνίστησιν αὐτῶν ἐν καιρῷ ἕκαστον γινό–
47441   4.37.16.28 : μενα βοηθήματα· ὅσα δὲ τοιαῦτα μὴ δύναται συστῆσαι 
47442   4.37.16.29 : τὴν κακίαν αὐτῶν † ἐμφανίζουσαι, ἔκκλισιν τὴν ἀπ´ αὐ–
47443   4.37.16.30 : τῶν ἐν βοηθήματος χώρᾳ τάττειν.
47444   4.37.17.1 : Τοῦ αὐτοῦ Περὶ τῆς ἐν ἑκάστῃ τῶν ἐτησίων ὡρῶν
47445   4.37.17.2 : διαφορᾶς.
47446   4.37.17.3 : Ἐν ἑκάστῃ τῶν ὡρῶν τρεῖς διαφοραί, τῶν μὲν πρώ–
47447   4.37.17.4 : των ὄντων ἑκάστης, τῶν δὲ ὑστάτων, τῶν δὲ μέσων. τὰ
47448   4.37.17.5 : μὲν μέσα τὴν εἰλικρινεστάτην τῆς ὥρας ἔχει κρᾶσιν, τὰ
47449   4.37.17.6 : δὲ πρῶτα καὶ ὕστατα τῇ γειτνιώσῃ τῶν ὡρῶν ἀφομοιοῦ–
47450   4.37.17.7 : ται. αὐτίκα τοῦ ἔαρος τὰ μὲν πρῶτα μᾶλλον ὑγρὰ καὶ
47451   4.37.17.8 : ἧσσον θερμά, τὰ δὲ μέσα θερμὰ καὶ ὑγρὰ ἐπίσης, τὰ δὲ
47452   4.37.17.9 : τελευταῖα ἧσσον ὑγρὰ καὶ μᾶλλον θερμά. τοῦ δὲ θέρους
47453   4.37.17.10 : τὰ μὲν πρῶτα θερμότερα· ἡ δὲ ἀπόληξις ξηρὰ μέν, οὐ
47454   4.37.17.11 : πάνυ δὲ ψυχρά· τὰ δὲ μέσα ξηρὰ καὶ θερμὰ ἐπίσης· τὰ
47455   4.37.17.12 : δὲ ὕστατα ξηρότερα μᾶλλον, ἔλασσον δὲ θερμά. φθινο–
47456   4.37.17.13 : πώρου δὲ ἡ μὲν ἀρχὴ ξηροτέρα καὶ οὐ πάνυ ψυχρά, ἡ δὲ
47457   4.37.17.14 : μεσότης ἐπίσης ξηρὰ καὶ ψυχρά, τὰ δὲ ὕστατα ψυχρότερα
47458   4.37.17.15 : μέν, ἔλασσον δὲ ξηρά. ἀνάλογον δὲ καὶ χειμῶνος τὰ μὲν
47459   4.37.17.16 : πρῶτα ψυχρὰ μᾶλλον, τὰ δὲ ὕστατα ὑγρὰ μᾶλλον, τὰ δὲ
47460   4.37.17.17 : μέσα ἐπίσης ὑγρὰ καὶ ψυχρά.
47461   4.37.18.1 : Τοῦ αὐτοῦ Περὶ τόπων καὶ τῶν ἐν αὐτοῖς ἀέρων. 
47462   4.37.18.2 : Οἱ ὑψηλοὶ τῶν τόπων ὑγιεινότατοι, τοῦ ἀέρος ἐν
47463   4.37.18.3 : αὐτοῖς οὐ μένοντος ἀλλὰ καὶ περιχεομένου καὶ ὑπὸ τῶν
47464   4.37.18.4 : ἀνέμων συνεχὲς ἀπωθουμένου· εὔπνοοί τε δὴ καὶ διαθέ–
47465   4.37.18.5 : σεσι πάσαις ἐπιτήδειοι ταῖς περὶ θώρακα καὶ κεφαλῇ
47466   4.37.18.6 : πεπονθυίᾳ καὶ τοῖς αἰσθητηρίοις πᾶσιν. οἱ δὲ ταπεινοὶ
47467   4.37.18.7 : τοῖς μὲν προειρημένοις ἀνάρμοστοι, διαφορουμένοις δὲ
47468   4.37.18.8 : καὶ συγκοπτομένοις ἐπιτήδειοι· καὶ γέρουσι δὲ ἁρμόζουσι
47469   4.37.18.9 : μᾶλλον τῶν ὑψηλῶν. οἱ δὲ παραθαλάττιοι τόποι τοῖς
47470   4.37.18.10 : τε ὑδρωπικοῖς 〈καὶ τοῖς〉 ὑπὸ ῥεύματος οὑτινοσοῦν ἐνοχ–
47471   4.37.18.11 : λουμένοις ἁρμόδιοι, καὶ ὅπου δεῖ ἀμύξαι ἢ θάλψαι ἢ
47472   4.37.18.12 : ἀναστομῶσαι, ἀγαθοὶ δὲ καὶ νευρικοῖς ἢ ἀρθριτικοῖς
47473   4.37.18.13 : πᾶσιν, ἐπιτήδειοι δὲ καὶ εἰς ὄρεξιν κεκακωμένοις. οἱ δὲ
47474   4.37.18.14 : μεσόγειοι ψυχρότεροι τῶν παραθαλαττίων καὶ πρὸς μὲν
47475   4.37.18.15 : τὰ ὀξέα νοσήματα, ἐάν γε μὴ ἑλώδεις ὦσι μηδὲ κοῖλοι,
47476   4.37.18.16 : κρείττους τῶν παραθαλαττίων, πρὸς δὲ τὰ χρόνια χεί–
47477   4.37.18.17 : ρους. οἱ δὲ ἑλώδεις κακοὶ μὲν ἀεί, θέρους δὲ καὶ λοι– 
47478   4.37.18.18 : μώδεις. οἱ δὲ πετρώδεις θέρους μὲν πνιγώδεις, χειμῶνος
47479   4.37.18.19 : δὲ χαλεπῶς ψυχροί· οὐ φαῦλοι δὲ πρὸς ὑγείαν. οἱ δὲ
47480   4.37.18.20 : παραποτάμιοι ψυχροὶ καὶ ἀνώμαλοι, ἀτροφίαις μόναις
47481   4.37.18.21 : ἐπιτήδειοι ταῖς διὰ ξηρότητα συνισταμέναις. χείρους δὲ
47482   4.37.18.22 : τούτων οἱ τελματώδεις· οὐ γὰρ μόνον φαῦλον τὸν ἀέρα
47483   4.37.18.23 : κατασκευάζουσιν, ἀλλὰ καὶ τοὺς καρποὺς κακίους, στό–
47484   4.37.18.24 : μαχόν τε λυμαίνονται καὶ τὰ σπλάγχνα σκληροῦσιν καὶ
47485   4.37.18.25 : κακοεξίας καὶ κακοχυμίας καὶ ὕδρωπας ἀποτελοῦσι. κακοὶ
47486   4.37.18.26 : [γὰρ] δὲ καὶ οἱ πρὸς μετάλλοις τισὶν ὑφεστῶτες· ξηροὶ
47487   4.37.18.27 : γὰρ καὶ πνιγώδεις. οἱ δὲ βαθύγειοι εὐχυμότεροι ὄντες
47488   4.37.18.28 : ταῖς ξηροτέραις ἁρμόζουσι διαθέσεσιν. οἱ δὲ ἀργιλώδεις
47489   4.37.18.29 : διαλυτικοὶ τοῦ στομάχου, ἔκλυτον ἔχοντες τὴν ἀναθυμία–
47490   4.37.18.30 : σιν· οἱ δὲ πυρρόγειοι ξηραντικώτεροι τούτων· οἱ δὲ με–
47491   4.37.18.31 : λάγγειοι πάντων ἄριστοι.
47492   4.37.19.1 : Ξενοφῶντος ἐν αʹ Ἀπομνημονευμάτων (c. 2, 4).
47493   4.37.19.2 : Ἀλλὰ μὴν καὶ τοῦ σώματος αὐτός τε οὐκ ἠμέλει τούς
47494   4.37.19.3 : τε ἀμελοῦντας οὐκ ἐπῄνει· τὸ μὲν οὖν ὑπερεσθίοντα 
47495   4.37.19.4 : ὑπερπονεῖν ἀπεδοκίμαζε, τὸ δ´, ὅσα ἡδέως ἡ ψυχὴ δέχεται,
47496   4.37.19.5 : ταῦτα ἱκανῶς ἐκπονεῖν ἐδοκίμαζε· ταύτην γὰρ τὴν ἕξιν
47497   4.37.19.6 : ὑγιεινήν τε ἱκανῶς εἶναι καὶ τὴν τῆς ψυχῆς ἐπιμέλειαν
47498   4.37.19.7 : οὐκ ἐμποδίζειν.
47499   4.37.20.1 : Σωκράτους (Plut. de curios. p. 521 F).
47500   4.37.20.2 : Σωκράτης παρῄνει φυλάττεσθαι τῶν βρωμάτων ὅσα
47501   4.37.20.3 : μὴ πεινῶντας ἐσθίειν ἀναπείθει, καὶ τῶν πωμάτων ὅσα
47502   4.37.20.4 : πίνειν μὴ διψῶντας.
47503   4.37.21.1 : Γοργίου.
47504   4.37.21.2 : Γοργίας ἐρωτηθεὶς ποίᾳ διαίτῃ χρώμενος εἰς μακρὸν
47505   4.37.21.3 : γῆρας ἦλθεν ’οὐδὲν οὐδέποτε‘ ἔφη ’πρὸς ἡδονὴν οὔτε
47506   4.37.21.4 : φαγὼν οὔτε δράσας‘.
47507   4.37.22.1 : Ἱπποκράτους (Epid. VI 6, 2 t. V. p. 324 Littre).
47508   4.37.22.2 : Σιτία ποτὰ ὕπνοι ἀφροδίσια, πάντα μέτρια.
47509   4.37.23.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Χαρμίδου (p. 156 D–157 A).
47510   4.37.23.2 : Τοιοῦτον τοίνυν ἐστίν, ὦ Χαρμίδη, τὸ ταύτης τῆς
47511   4.37.23.3 : ἐπῳδῆς. ἔμαθον δὲ αὐτὴν ἐγὼ ἐκεῖ ἐπὶ στρατείας παρά 
47512   4.37.23.4 : τινος τῶν Θρᾳκῶν τῶν Ζαμόλξιδος πολιτῶν, οἳ λέγονται
47513   4.37.23.5 : ἀπαθανατίζειν. ἔλεγε δὲ ὁ Θρᾲξ οὗτος ὅτι ταῦτα μὲν
47514   4.37.23.6 : δὴ οἱ Ἕλληνες ἰατροί, ἃ νῦν δὴ ἐγὼ ἔλεγον, καλῶς λέγοιεν·
47515   4.37.23.7 : ἀλλὰ Ζάμολξις, ἔφη, λέγει ὁ ἡμέτερος βασιλεύς, θεὸς ὤν,
47516   4.37.23.8 : ὅτι ὥσπερ ὀφθαλμοὺς ἄνευ κεφαλῆς οὐδεὶς ἐπιχειρεῖ ἰᾶσ–
47517   4.37.23.9 : θαι οὐδὲ κεφαλὴν ἄνευ σώματος, οὕτως οὐδὲ σῶμα ἄνευ
47518   4.37.23.10 : ψυχῆς, ἀλλὰ τοῦτο καὶ αἴτιον εἴη τοῦ διαφεύγειν τοὺς
47519   4.37.23.11 : παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἰατροὺς τὰ πολλὰ νοσήματα, ὅτι τοῦ
47520   4.37.23.12 : ἄλλου ἀμελοῖεν οὗ δέοι τὴν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι, οὗ μὴ
47521   4.37.23.13 : καλῶς ἔχοντος ἀδύνατον εἴη τὸ μέρος 〈εὖ〉 ἔχειν. πάντα
47522   4.37.23.14 : γὰρ ἔφη ἐκ τῆς ψυχῆς ὡρμῆσθαι καὶ τἀγαθὰ καὶ τὰ κακὰ
47523   4.37.23.15 : τῷ σώματι, παντὶ τῷ ἀνθρώπῳ, κἀκεῖθεν ἐπιρρεῖν ὥσ–
47524   4.37.23.16 : περ ἐκ τῆς κεφαλῆς ἐπὶ τὰ ὄμματα. δεῖν οὖν ἐκεῖνο καὶ
47525   4.37.23.17 : πρῶτον καὶ μάλιστα θεραπεύειν, εἰ μέλλει καὶ τὰ τῆς
47526   4.37.23.18 : κεφαλῆς καὶ τὰ τοῦ ἄλλου σώματος καλῶς ἔχειν. θερα–
47527   4.37.23.19 : πεύεσθαι δὲ τὴν ψυχὴν ἔφη, ὦ μακάριε, ἐπῳδαῖς τισι,
47528   4.37.23.20 : τὰς δ´ ἐπῳδὰς ταύτας τοὺς λόγους εἶναι τοὺς καλούς· ἐκ
47529   4.37.23.21 : δὲ τῶν τοιούτων λόγων ταῖς ψυχαῖς σωφροσύνην ἐγγίγ–
47530   4.37.23.22 : νεσθαι, ἧς ἐγγενομένης καὶ παρούσης ῥᾴδιον ἤδη εἶναι
47531   4.37.23.23 : τὴν ὑγείαν καὶ τῇ κεφαλῇ καὶ τῷ ἄλλῳ σώματι πορίζειν.
47532   4.37.24.1 : Τοῦ αὐτοῦ Νόμων ζʹ (p. 789 D). 
47533   4.37.24.2 : Ὅτι τὰ σώματα πάντα ὑπὸ τῶν σεισμῶν τε καὶ κινή–
47534   4.37.24.3 : σεων κινούμενα ἄκοπα ὀνίναται πάντων, ὅσα τε ὑπὸ ἑαυ–
47535   4.37.24.4 : τῶν, ἢ καὶ ἐν αἰώραις ἢ καὶ κατὰ θάλατταν, ἢ καὶ ἐφ´
47536   4.37.24.5 : ἵππων ὀχουμένων καὶ ὑπ´ ἄλλων ὁπωσοῦν δὴ φερομένων
47537   4.37.24.6 : τῶν σωμάτων, κινεῖται, καὶ διὰ ταῦτα τὰς τῶν σίτων τρο–
47538   4.37.24.7 : φὰς καὶ ποτῶν κατακρατοῦντα, ὑγίειαν καὶ κάλλος καὶ
47539   4.37.24.8 : τὴν ἄλλην ῥώμην ἡμῖν δυνατά ἐστι παραδιδόναι.
47540   4.37.25.1 : Ξενοφῶντος ἐν ϛʹ τῆς Κύρου παιδείας (c. 2, 29).
47541   4.37.25.2 : Ἡ γὰρ κατὰ μικρὸν μετάλλαξις πᾶσαν ποιεῖ φύσιν
47542   4.37.25.3 : ὑποφέρειν τὰς μεταβολάς. διδάσκει δὲ καὶ ὁ θεὸς ἀπά–
47543   4.37.25.4 : γων ἡμᾶς κατὰ μικρὸν ἔκ τε τοῦ χειμῶνος εἰς τὸ ἀνέχε–
47544   4.37.25.5 : σθαι ἰσχυρὰ θάλπη καὶ ἐκ τοῦ θάλπους εἰς τὸν ἰσχυρὸν
47545   4.37.25.6 : χειμῶνα· ὃν χρὴ μιμουμένους εἰς ὃ δεῖ ἐλθεῖν προειθισ–
47546   4.37.25.7 : μένους ἡμᾶς ἀφικνεῖσθαι.
47547   4.37.26.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου (p. 88 C–89 B).
47548   4.37.26.2 : Κατὰ δὲ ταὐτὰ ταῦτα καὶ τὰ μέρη θεραπευτέον, τὸ
47549   4.37.26.3 : τοῦ παντὸς ἀπομιμούμενον εἶδος. τοῦ γὰρ σώματος
47550   4.37.26.4 : ὑπὸ τῶν εἰσιόντων καιομένου ἐντὸς καὶ ψυχομένου, καὶ
47551   4.37.26.5 : πάλιν ὑπὸ τῶν ἔξωθεν ξηραινομένου καὶ ὑγραινομένου
47552   4.37.26.6 : καὶ τὰ τούτοις ἀκόλουθα πάσχοντος ὑπ´ ἀμφοτέρων τῶν
47553   4.37.26.7 : κινήσεων, ὅταν μέν τις ἡσυχίαν ἄγον τὸ σῶμα παραδιδῷ
47554   4.37.26.8 : ταῖς κινήσεσι, κρατηθὲν διώλετο, ἐὰν δὲ ἥν τε τροφὸν 
47555   4.37.26.9 : καὶ τιθήνην τοῦ [του] παντὸς προσείπομεν μιμῆταί τις,
47556   4.37.26.10 : καὶ τὸ σῶμα μάλιστα μὲν μηδέποτε ἡσυχίαν ἄγειν ἐᾷ,
47557   4.37.26.11 : κινῇ δὲ καὶ σεισμοὺς ἀεί τινας ἐμποιῶν αὐτῷ διὰ παντὸς
47558   4.37.26.12 : τὰς ἐντὸς καὶ ἐκτὸς ἀμύνηται κατὰ φύσιν κινήσεις, καὶ
47559   4.37.26.13 : μετρίως σείων τά τε περὶ τὸ σῶμα πλανώμενα παθή–
47560   4.37.26.14 : ματα καὶ μέρη κατὰ ξυγγενείας εἰς τάξιν κατακοσμῇ πρὸς
47561   4.37.26.15 : ἄλληλα, κατὰ τὸν πρόσθεν λόγον, ὃν περὶ τοῦ παντὸς
47562   4.37.26.16 : ἐλέγομεν, οὐκ ἐχθρὸν παρὰ ἐχθρὸν τιθέμενον ἐάσει πολέ–
47563   4.37.26.17 : μους ἐντίκτειν τῷ σώματι καὶ νόσους, ἀλλὰ φίλον παρὰ
47564   4.37.26.18 : φίλον τεθὲν ὑγίειαν ἀπεργαζόμενον παρέξει. τῶν δ´ αὖ
47565   4.37.26.19 : κινήσεων ἡ ἐν ἑαυτῷ ὑφ´ ἑαυτοῦ ἀρίστη· μάλιστα γὰρ τῇ
47566   4.37.26.20 : διανοητικῇ καὶ τῇ τοῦ παντὸς κινήσει ξυγγενής· ἡ δὲ ὑπ´
47567   4.37.26.21 : ἄλλου χείρων [οὐχ ὁμοία]. χειρίστη δὲ ἡ κειμένου τοῦ
47568   4.37.26.22 : σώματος καὶ ἄγοντος ἡσυχίαν δι´ ἑτέρων αὐτὸ κατὰ μέρη
47569   4.37.26.23 : κινοῦσα. διὸ δὴ τῶν καθάρσεων καὶ συστάσεως τοῦ σώ–
47570   4.37.26.24 : ματος ἡ μὲν διὰ τῶν γυμνασίων ἀρίστη, δευτέρα δὲ ἡ
47571   4.37.26.25 : διὰ τῶν αἰωρήσεων κατά τε τοὺς πλοῦς καὶ ὅπῃπερ ἂν
47572   4.37.26.26 : ὀχήσεις ἄκοποι γίνωνται· τρίτον δὲ εἶδος κινήσεως σφό–
47573   4.37.26.27 : δρα ποτὲ ἀναγκαζομένῳ χρήσιμον, ἄλλως δὲ οὐδαμῶς τῷ
47574   4.37.26.28 : νοῦν ἔχοντι προσδεκτέον, τὸ τῆς φαρμακευτικῆς καθάρ–
47575   4.37.26.29 : σεως γιγνόμενον ἰατρικόν.
47576   4.37.27.1 : Ἀντύλλου.
47577   4.37.27.2 : Εἴδη τῶν βοηθημάτων κατὰ γένη τέσσαρα· τὰ μὲν
47578   4.37.27.3 : ποιούμενα, τὴν ὠφέλειαν ἔχοντα ἐν τῇ τοῦ κάμνοντος 
47579   4.37.27.4 : ἐνεργείᾳ· τὰ δὲ προσφερόμενα, ἐν τροφῆς καὶ ποτοῦ μέρει
47580   4.37.27.5 : λαμβανόμενα· τὰ δὲ κενούμενα, ὅσα ἐξάγοντά τι τοῦ σώ–
47581   4.37.27.6 : ματος βοηθεῖ· ἔσται δὲ καὶ περὶ τῶν κενουμένων τοῖς
47582   4.37.27.7 : εὐσχολοῦσι πολλή τις ἀκριβολογία, τί δή ποτε δὲ οὐχὶ
47583   4.37.27.8 : κενοῦντα, ἀλλὰ κενούμενα ὠνόμασται· τὰ δέ ἐστιν ἔξωθεν
47584   4.37.27.9 : προσπίπτοντα τῶν βοηθημάτων.
47585   4.37.28.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
47586   4.37.28.2 : Τῶν ἔξωθεν προσπιπτόντων βοηθημάτων τὰ μέν
47587   4.37.28.3 : ἐστι λεπτομερῆ τὰ δὲ παχυμερῆ. λεπτομερῆ μὲν ἀήρ τε
47588   4.37.28.4 : καὶ ὅσα ἀέρος εἴδη, παχυμερῆ δὲ τὰ συνεστῶτα. τῶν δὲ
47589   4.37.28.5 : παχυμερῶν τὰ μὲν γεώδη τὰ δὲ ὑδατώδη· γεώδη μὲν
47590   4.37.28.6 : καταπλάσματα καὶ μαλάγματα, ὑδατώδη δὲ λουτρὰ καὶ
47591   4.37.28.7 : καταντλήσεις καὶ ἐμβροχαί.
47592   4.37.29.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
47593   4.37.29.2 : Ἀέρων διαφοραὶ πλείους· αἱ μὲν γὰρ παρὰ τὰς ὥρας
47594   4.37.29.3 : τὰς ἐτησίους, αἱ δὲ παρὰ τὰς μηνιαίους παραλλαγάς, αἱ
47595   4.37.29.4 : δὲ παρὰ τὰς μεταβολὰς τὰς ἡμερησίους τε καὶ νυκτερινάς,
47596   4.37.29.5 : αἱ δὲ παρὰ παχύτητα καὶ λεπτότητα, αἱ δὲ παρὰ κίνησιν
47597   4.37.29.6 : ἢ στάσιν, αἱ δὲ παρὰ κίνησιν καὶ ἐπιμιξίαν γεωδῶν ἀνα–
47598   4.37.29.7 : θυμιάσεων. εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλαι μικρότεραι διαφοραί, δυνά–
47599   4.37.29.8 : μεναι τὴν ἀναφορὰν ἐπὶ τὰς ἐκκειμένας λαμβάνειν.
47600   4.37.30.1 : Ἀντύλλου Περὶ τῆς κατὰ μῆνα τῶν ἀέρων δια–
47601   4.37.30.2 : φορᾶς.
47602   4.37.30.3 : Ἐργάζεται δὲ διαφορὰς ἐν τῷ ἀέρι παραπλησίως τῷ 
47603   4.37.30.4 : ἡλίῳ καὶ ἡ σελήνη περιιοῦσα τὸν τῶν ζῳδίων κύκλον.
47604   4.37.30.5 : ἐργάζεται δὲ καὶ αὕτη τέσσαρας ὥρας μηνιαίους ἀναλο–
47605   4.37.30.6 : γούσας ταῖς ἐτησίοις, ἑβδομαδικῷ δὲ ἀριθμῷ περικυκ–
47606   4.37.30.7 : λευομένας. ἡ μὲν οὖν πρώτη τοῦ μηνὸς ἑβδομὰς ἀρχὴν
47607   4.37.30.8 : μὲν ἀπὸ νεομηνίας ἔχει, πρόεισι δὲ μέχρι διχοτόμου· ἔστι
47608   4.37.30.9 : δὲ ἐοικυῖα ἔαρι· ὑγρὰ γὰρ καὶ θερμή. ἐντεῦθεν καὶ τὸ
47609   4.37.30.10 : περιέχον ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ὑγρότατον· καὶ 〈οἱ〉 ὄμβροι
47610   4.37.30.11 : τηνικαῦτα ὡς ἐπίπαν καταρρήγνυνται, καὶ οὗτοί γε ὑγροὶ
47611   4.37.30.12 : καὶ γονιμώτατοι παραπλησίως τοῖς ἐαρινοῖς. ἡ δὲ δευ–
47612   4.37.30.13 : τέρα ἑβδομὰς ἄρχεται μὲν ἀπὸ διχοτόμου, πρόεισι δὲ
47613   4.37.30.14 : ἄχρι πανσελήνου, θέρει δὲ παραπλήσιος διὰ τοῦτο, ὅτι
47614   4.37.30.15 : καρποὺς πέσσει μάλιστα. ἥ γε μὴν μετὰ πανσέληνον
47615   4.37.30.16 : ἑβδομὰς ἕως διχοτόμου φθινούσης τῆς σελήνης ξηρὰ καὶ
47616   4.37.30.17 : φθινοπώρῳ παραπλήσιος. ἡ δὲ τελευταία χειμῶνι ἔοικεν.
47617   4.37.30.18 : ὅσα οὖν αἱ τοῦ ἐνιαυτοῦ ὧραι ἐπιφέρουσι, τοσαῦτα καὶ
47618   4.37.30.19 : παρὰ τῶν μηνιαίων ἡγητέον ἀπαντᾶν. ἐκεῖνο μέντοι
47619   4.37.30.20 : προσδιαληπτέον, ὅτι ὁ μὲν ἥλιος κατὰ τὴν αὑτοῦ δύνα–
47620   4.37.30.21 : μιν θερμαίνει τὰ σώματα, ἡ δὲ σελήνη μᾶλλον ὑγραίνει.
47621   4.37.30.22 : παρὰ ταύτην οὖν τὴν αἰτίαν τούς τε ἐγκεφάλους διερωτέ–
47622   4.37.30.23 : ρους ἀποτελεῖ καὶ τὰ κρέα σήπει, καὶ τὰ σώματα τῶν αἰ–
47623   4.37.30.24 : θριοκοιτούντων ὑγρότερα καὶ ἀμβλύτερα ἀπεργάζεται, καὶ
47624   4.37.30.25 : καρηβαρίας καὶ ἐπιληψίας ἀνακινεῖ κατὰ τὴν ὁμοίαν αἰτίαν. 
47625   4.38.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗΣ.}1
47626   4.38.1.1 : Ὁμήρου (Il. XI 514 s).
47627   4.38.1.2 : Ἰητρὸς γὰρ ἀνὴρ πολλῶν ἀντάξιος ἄλλων
47628   4.38.1.3 : ἰούς τ´ ἐκτάμνειν ἐπί τ´ ἤπια φάρμακα πάσσειν.
47629   4.38.2.1 : Εὐριπίδου (fr. 1072 N. 2).
47630   4.38.2.2 : Μέλλων τ´ ἰατρὸς τῇ νόσῳ διδοὺς χρόνον
47631   4.38.2.3 : ἰάσατ´ ἤδη μᾶλλον ἢ τεμὼν χρόα.
47632   4.38.3.1 : [κατὰ ἰατρῶν] Μιμνέρμου Ναννοῦς.
47633   4.38.3.2 : *** 
47634   4.38.3a.1 : (Incerti poetae scaenici)
47635   4.38.3a.2 : Οἷα δὴ φιλοῦσιν [οἱ] ἰατροὶ λέγειν,
47636   4.38.3a.3 : τὰ φαῦλα μείζω καὶ τὰ δείν´ ὑπὲρ φόβον,
47637   4.38.3a.4 : πυργοῦντες αὑτούς.
47638   4.38.4.1 : Φιλήμονος (fr. 75 K.).
47639   4.38.4.2 : Ἄνθρωπον ὄντα ῥᾴδιον παραινέσαι
47640   4.38.4.3 : ἐστίν, ποιῆσαι δ´ αὐτὸν οὐχὶ ῥᾴδιον.
47641   4.38.4.4 : τεκμήριον δὲ τοὺς ἰατροὺς οἶδ´ ἐγὼ
47642   4.38.4.5 : ὑπὲρ ἐγκρατείας τοῖς νοσοῦσιν εὖ σφόδρα
47643   4.38.4.6 : πάντας λαλοῦντας· εἶτ´ ἐὰν πταίσωσί τι,
47644   4.38.4.7 : αὐτοὺς ποοῦντας πάνθ´ ὅς´ οὐκ εἴων τότε.
47645   4.38.4.8 : ἕτερον τό τ´ ἀλγεῖν καὶ θεωρεῖν ἔστ´ ἴσως.
47646   4.38.5.1 : Φιλήμονος (fr. 134 K.).
47647   4.38.5.2 : Οὔτε γὰρ ἰατρὸς οὐδὲ εἷς, ἂν εὖ σκοπῇς,
47648   4.38.5.3 : τοὺς αὐτὸς αὑτοῦ βούλεθ´ ὑγιαίνειν φίλους 
47649   4.38.5.4 : οὔτε στρατιώτης πόλιν ὁρᾶν ἄνευ κακοῦ.
47650   4.38.6.1 : Φιλήμονος νεωτέρου (fr. 2 vol. II p. 540 K.).
47651   4.38.6.2 : Τίς οὗτός ἐστ´; —ἰατρός. —ὡς κακῶς ἔχει
47652   4.38.6.3 : ἅπας ἰατρός, ἂν κακῶς μηδεὶς ἔχῃ.
47653   4.38.6a.1 : (Incerti poetae comici)
47654   4.38.6a.2 : Μόνῳ δ´ ἰατρῷ τοῦτο καὶ συνηγόρῳ
47655   4.38.6a.3 : ἔξεστιν, ἀποκτείνειν μέν, ἀποθνῄσκειν δὲ μή.
47656   4.38.7.1 : Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν 〈γʹ〉 (p. 37).
47657   4.38.7.2 : Καὶ τῶν τοιούτων λημμάτων ἀπαλλαγείητε, ἃ τοῖς
47658   4.38.7.3 : ἀσθενοῦσι παρὰ τῶν ἰατρῶν σιτίοις διδομένοις ἔοικεν. καὶ
47659   4.38.7.4 : γὰρ ἐκεῖνα οὔτε ἰσχὺν ἐντίθησιν οὔτ´ ἀποθνῄσκειν ἐᾷ.
47660   4.38.8.1 : Πλουτάρχου ἐκ τῶν Ὑγιεινῶν παραγγελμάτων (p.
47661   4.38.8.2 :  122 E).
47662   4.38.8.3 : Τῶν δ´ ἐλευθερίων τεχνῶν ἰατρικὴ τὸ μὲν γλαφυρὸν
47663   4.38.8.4 : καὶ περιττὸν καὶ ἐπιτερπὲς οὐδεμιᾶς ἐνδεέστερον ἔχει,
47664   4.38.8.5 : θεωρητικὸν δὲ μέγα τοῖς φιλομαθοῦσι τὴν σωτηρίαν καὶ
47665   4.38.8.6 : τὴν ὑγείαν.
47666   4.38.9.1 : Τροφίλου. 
47667   4.38.9.2 : Τρόφιλος ἰατρὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, τίς ἂν γένοιτο
47668   4.38.9.3 : τέλειος ἰατρός ’ὁ τὰ δυνατά‘ ἔφη ’καὶ τὰ μὴ δυνατὰ δυνά–
47669   4.38.9.4 : μενος διαγινώσκειν‘ 
47670   4.39.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ.}1
47671   4.39.1.1 : Ὁμήρου Ὀδυσσείας (XXIII 212).
47672   4.39.1.2 : Ἥβης ταρπῆναι καὶ γήραος οὐδὸν ἱκέσθαι.
47673   4.39.1a.1 : Ὁμήρου Ὀδυσσείας (IV 208. 210 s.).
47674   4.39.1a.2 : Ὄλβον ἐπικλῶσαι γαμέοντί τε γινομένῳ τε·
47675   4.39.1a.3 : αὐτὸν μὲν λιπαρῶς γηρασκέμεν ἐν μεγάροισιν,
47676   4.39.1a.4 : υἱέας δ´ αὖ πινυτούς τε καὶ ἔγχεσιν εἶναι ἀρίστους.
47677   4.39.2.1 : Βακχυλίδου Ἐπινίκων (V 50 ss. Blass 3).
47678   4.39.2.2 : Ὄλβιος ᾧ τινι θεὸς μοῖράν τε καλῶν ἔπορεν
47679   4.39.2.3 : σύν τ´ ἐπιζήλῳ τύχᾳ ἀφνειὸν βιοτὰν διάγειν· οὐ
47680   4.39.2.4 : γάρ τις ἐπιχθονίων πάντα γ´ εὐδαίμων ἔφυ. 
47681   4.39.3.1 : Καρκίνου † Τυρεύς (fr. 4 p. 799 N. 2).
47682   4.39.3.2 : Ἀσκεῖν μὲν ἀρετήν, εὐτυχεῖν δ´ αἰτεῖν θεούς·
47683   4.39.3.3 : ἔχων γὰρ ἄμφω ταῦτα μακάριός θ´ ἅμα
47684   4.39.3.4 : κεκλημένος ζῆν κἀγαθὸς δυνήσεται.
47685   4.39.4.1 : Καλλιμάχου Ὕμνων (Iov. 95).
47686   4.39.4.2 : Οὔτ´ ἀρετῆς ἄτερ ὄλβος ἐπίσταται ἄνδρας ἀέξειν
47687   4.39.4.3 : 〈οὔτ´ ἀρετὴ ἀφένοιο〉.
47688   4.39.5.1 : Σοφοκλέους Ἀντιγόνης ( 582).
47689   4.39.5.2 : Εὐδαίμονες οἷσι κακῶν ἄγευστος αἰών.
47690   4.39.6.1 : Πινδάρου Θρήνων (fr. 134 Schr.).
47691   4.39.6.2 : Εὐδαιμόνων
47692   4.39.6.3 : δραπέτας οὐκ ἔστιν ὄλβος.
47693   4.39.7.1 : Μενάνδρου Δημιουργοῦ (fr. 114 K.).
47694   4.39.7.2 : Μακάριος ὅστις οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει·
47695   4.39.7.3 : χρῆται γὰρ οὗτος εἰς ἃ δεῖ ταύτῃ καλῶς.
47696   4.39.8.1 : Θεόγνιδος ( 255 s.).
47697   4.39.8.2 : Κάλλιστον τὸ δικαιότατον, ῥᾷστον δ´ [ἔσθ´] ὑγιαίνειν,
47698   4.39.8.3 : ἥδιστον δὲ τυχεῖν ὧν τις ἕκαστος ἐρᾷ. 
47699   4.39.9.1 : Σκληρίου (Scol. 8 P. L. 4 III p. 645 B.).
47700   4.39.9.2 : Ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον ἀνδρὶ θνατῷ,
47701   4.39.9.3 : δεύτερον δὲ φυὰν καλὸν γενέσθαι,
47702   4.39.9.4 : τρίτον δὲ πλουτεῖν ἀδόλως,
47703   4.39.9.5 : εἶτα τέταρτον ἡβᾶν μετὰ τῶν φίλων.
47704   4.39.10.1 : Σοφοκλέους Ἴωνος (fr. 297 N. 2).
47705   4.39.10.2 : Ἐν Διὸς κήποις ἀροῦσθαι μόνον εὐδαίμονας ὄλβους.
47706   4.39.11.1 : Κρατῖνος ἐν Πλούτοις (fr. 160 K.).
47707   4.39.11.2 : Αὐτόματα τοῖσι θεὸς ἀνίει τἀγαθά.
47708   4.39.12.1 : Θεόγνιδος ( 653 s.).
47709   4.39.12.2 : Εὐδαίμων εἴην καὶ θεοῖς φίλος ἀθανάτοισιν,
47710   4.39.12.3 : Κύρν´, ἀρετῆς δ´ ἄλλης οὐδεμιᾶς ἔραμαι. 
47711   4.39.13.1 : Σωτάδου.
47712   4.39.13.2 : Ὁ πένης ἐλεεῖται, ὁ δὲ πλούσιος φθονεῖται·
47713   4.39.13.3 : ὁ μέσος δὲ βίος κεκραμένος δίκαιός ἐστιν.
47714   4.39.13.4 : αὐτάρκεια γὰρ πρὸς πᾶσιν ἡδονὴ δικαία.
47715   4.39.14.1 : Θεόγνιδος ( 1153–1156).
47716   4.39.14.2 : Εἴη μοι πλουτεῦντι κακῶν ἀπάτερθε μεριμνῶν
47717   4.39.14.3 : ζώειν ἀβλαβέως, μηδὲν ἔχοντι κακόν.
47718   4.39.14.4 : οὐκ ἔραμαι πλουτεῖν οὐδ´ εὔχομαι, ἀλλά μοι εἴη
47719   4.39.14.5 : ζῆν ἀπὸ τῶν ὀλίγων, μηδὲν ἔχοντι κακόν.
47720   4.39.15.1 : Σοφοκλέους Κρεούσης (fr. 329 N. 2).
47721   4.39.15.2 : Κάλλιστόν ἐστι τοὔνδικον πεφυκέναι,
47722   4.39.15.3 : λῷστον δὲ 〈τὸ〉 ζῆν ἄνοσον, ἥδιστον δ´ ὅτῳ
47723   4.39.15.4 : πάρεστι λῆψις ὧν ἐρᾷ καθ´ ἡμέραν.
47724   4.39.16.1 : Ξενοφῶντος (Inst. Cyri VIII 3, 45).
47725   4.39.16.2 : Εὐδαιμονίαν νομίζω πολλὰ ἔχοντα καὶ δαπανᾶν. 
47726   4.39.17.1 : Δημοκρίτου (fr. 286 Diels 2).
47727   4.39.17.2 : Εὐτυχὴς ὁ ἐπὶ μετρίοισι χρήμασιν εὐθυμεόμενος,
47728   4.39.17.3 : δυστυχὴς δὲ ὁ ἐπὶ πολλοῖσι δυσθυμεόμενος.
47729   4.39.18.1 : Σωκράτους.
47730   4.39.18.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τί εὐδαιμονία ’ἡδονὴ ἀμετα–
47731   4.39.18.3 : μέλητος‘ ἔφη.
47732   4.39.19.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
47733   4.39.19.2 : Σωκράτης ἐρωτηθεὶς τίνες εὐδαίμονες, εἶπεν ’οἷς καὶ
47734   4.39.19.3 : φρένες ἀγαθαὶ καὶ λόγος πρόσεστιν‘.
47735   4.39.20.1 : Διογένους.
47736   4.39.20.2 : Εὐδαιμονία γὰρ μία ἐστὶ τὸ εὐφραίνεσθαι ἀληθινῶς
47737   4.39.20.3 : καὶ μηδέποτε λυπεῖσθαι, ἐν ὁποίῳ δ´ ἂν τόπῳ ἢ καιρῷ
47738   4.39.20.4 : ᾖ τις.
47739   4.39.21.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
47740   4.39.21.2 : Εὐδαιμονίαν δὲ ταύτην εἶναι φαμὲν ἀληθινὴν τὸ τὴν
47741   4.39.21.3 : διάνοιαν καὶ τὴν ψυχὴν ἀεὶ ἐν ἡσυχίᾳ καὶ ἱλαρότητι δια–
47742   4.39.21.4 : τρίβειν.
47743   4.39.22.1 : Χρυσίππου (fr. mor. 510 Arn.).
47744   4.39.22.2 : Ὁ δ´ ἐπ´ ἄκρον, φησί, προκόπτων ἅπαντα πάντως 
47745   4.39.22.3 : ἀποδίδωσι τὰ καθήκοντα καὶ οὐδὲν παραλείπει. τὸν δὲ
47746   4.39.22.4 : τούτου βίον οὐκ εἶναί πω φησὶν εὐδαίμονα, ἀλλ´ ἐπιγί–
47747   4.39.22.5 : νεσθαι αὐτῷ τὴν εὐδαιμονίαν, ὅταν αἱ μέσαι πράξεις
47748   4.39.22.6 : αὗται προσλάβωσι τὸ βέβαιον καὶ ἑκτικὸν καὶ ἰδίαν
47749   4.39.22.7 : πῆξιν τινὰ λάβωσιν.
47750   4.39.23.1 : Ἰαμβλίχου Σωπάτρῳ Περὶ ἀρετῆς.
47751   4.39.23.2 : Εὐδαίμων ἐστὶν ὁ θεῷ κατὰ τὸ δυνατὸν ὅμοιος, τέ–
47752   4.39.23.3 : λεος, ἁπλοῦς, καθαρός, ἐξῃρημένος ἀπὸ τῆς ἀνθρωπί–
47753   4.39.23.4 : νης ζωῆς.
47754   4.39.24.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Μενεξένου (p. 247 E–248 A).
47755   4.39.24.2 : Ὅτῳ γὰρ ἀνδρὶ εἰς ἑαυτὸν ἀνήρτηται πάντα τὰ πρὸς
47756   4.39.24.3 : εὐδαιμονίαν φέροντα ἢ ἐγγὺς τούτου, καὶ μὴ ἐν ἄλλοις
47757   4.39.24.4 : ἀνθρώποις αἰωρεῖται, ἐξ ὧν ἢ εὖ ἢ κακῶς πραξάντων
47758   4.39.24.5 : πλανᾶσθαι ἠνάγκασται καὶ τὰ ἐκείνου, τούτῳ ἄριστα
47759   4.39.24.6 : παρεσκεύασται ζῆν.
47760   4.39.25.1 : Δημοκρίτου (fr. 3 Diels 2).
47761   4.39.25.2 : Τὸν εὐθυμεῖσθαι μέλλοντα χρὴ μὴ πολλὰ πράσσειν,
47762   4.39.25.3 : μήτε ἰδίῃ μήτε ξυνῇ, μηδὲ ἅσς´ ἂν πράσσῃ ὑπέρ τε δύνα–
47763   4.39.25.4 : μιν αἱρεῖσθαι τὴν ἑωυτοῦ καὶ φύσιν· ἀλλὰ τοσαύτην ἔχειν
47764   4.39.25.5 : φυλακήν, ὥστε καὶ τῆς τύχης ἐπιβαλλούσης καὶ ἐς τὸ πλέον 
47765   4.39.25.6 : ὑπηγεομένης τῷ δοκεῖν, κατατίθεσθαι, καὶ μὴ πλέω προσ–
47766   4.39.25.7 : άπτεσθαι τῶν δυνατῶν· ἡ γὰρ εὐογκίη ἀσφαλέστερον
47767   4.39.25.8 : τῆς μεγαλογκίης.
47768   4.39.26.1 : Ἱπποδάμου Θουρίου ἐκ τοῦ Περὶ εὐδαιμονίας.
47769   4.39.26.2 : Τῶν ζῴων τὰ μέν ἐστι δεκτικὰ τᾶς εὐδαιμονίας, τὰ
47770   4.39.26.3 : δὲ ἄδεκτα. καὶ δεκτικὰ μὲν ὅσα λόγον ἔχει· ἁ μὲν γὰρ
47771   4.39.26.4 : εὐδαιμονία οὐκ ἄτερθεν ἀρετᾶς, ἁ δὲ ἀρετὰ ἐγγίνεται τῷ
47772   4.39.26.5 : λόγον ἔχοντι πρᾶτον· ἄδεκτα δὲ ..... ὄψιος ἔργον ἢ
47773   4.39.26.6 : 〈τὰν〉 τᾶς ὄψιος ἀρετάν, οὔτε τὸ λόγω ἄμοιρον [ἢ] τὸ τῶ
47774   4.39.26.7 : λόγον ἔχοντος ἔργον ἢ τὰν τῶ λόγον ἔχοντος ἀρετάν. ἁ
47775   4.39.26.8 : δ´ εὐδαιμονία καὶ ἀρετὰ τῶ λόγον ἔχοντος τὰ μὲν ὡς
47776   4.39.26.9 : ἔργον τὰ δ´ ὡς τέχνα τίς ἐστι. τῶν δὴ λόγον ἐχόντων
47777   4.39.26.10 : ζῴων τὰ μέν ἐστιν αὐτοτελέα, ὅσα δι´ αὐτὰ τέλεά ἐστι
47778   4.39.26.11 : καὶ οὐδενὸς ἐπιδεῆ τῶν ἔξωθεν οὔτε ποτὶ τὸ ἦμεν οὔτε 
47779   4.39.26.12 : ποτὶ τὸ καλῶς ἦμεν· τοιοῦτος δέ κα εἴη ὁ θεός. οὐκ
47780   4.39.26.13 : αὐτοτελέα δὲ ὅσα μὴ δι´ αὐτὰ τέλεά ἐστι, ποτιδέεται δὲ
47781   4.39.26.14 : καὶ τᾶς ἔξωθεν αἰτίας· τοιοῦτος δέ κα εἴη ὁ ἄνθρωπος.
47782   4.39.26.15 : τῶν δὴ οὐκ αὐτοτελέων τὰ μέν ἐστι τέλεα τὰ δ´ οὐ τέλεα.
47783   4.39.26.16 : καὶ τέλεα μὲν ὅσα καὶ παρὰ τὰν αὐτῶν αἰτίαν καὶ παρὰ
47784   4.39.26.17 : τὰς ἔξωθεν αἰτίας γίνονται. καὶ παρὰ μὲν τὰν αὐτῶν,
47785   4.39.26.18 : τῷ καὶ φύσιν ἀγαθὰν καὶ προαίρεσιν ποτενέγκασθαι·
47786   4.39.26.19 : παρὰ δὲ τὰς ἔξωθεν, τῷ εὐνομίαν καὶ ἐπιστάτας ἀγαθὼς
47787   4.39.26.20 : λαβεῖν. 〈τοιοῦτος δέ κα εἴη ὁ καλοκἀγαθὸς ἄνθρωπος〉.
47788   4.39.26.21 : οὐ τέλεα δὲ τὸ ἤτοι μηδ´ ἑτέρω τούτων κοινωνάσαντα, ἢ
47789   4.39.26.22 : τινὸς αὐτῶν, ἢ τὰ καθόλω φαῦλα ὑπάρχοντα καττόν γα
47790   4.39.26.23 : τρόπον τᾶς ψυχᾶς· τοιοῦτος δέ κα εἴη θάτερος ἄνθρω–
47791   4.39.26.24 : πος. τῶν δὲ τελέων ἀνθρώπων δοιαὶ διαφοραί· τοὶ μὲν
47792   4.39.26.25 : γάρ ἐντιν αὐτῶν καττὰν φύσιν τέλεοι, τοὶ δὲ καττὸν βίον·
47793   4.39.26.26 : καὶ καττὸν φύσιν μὲν τοὶ μόνον ἀγαθοί· οὗτοι δέ κ´ εἶεν
47794   4.39.26.27 : τοὶ ἔχοντες τὰν ἀρετάν· ἁ γὰρ ἀρετὰ τᾶς ἑκάστω φύσιος καὶ
47795   4.39.26.28 : ἀκρότας καὶ τελειότας ἐστίν· ἁ μὲν τῶ ὀφθαλμῶ τᾶς τῶ
47796   4.39.26.29 : ὀφθαλμῶ φύσιος ἀκρότας καὶ τελειότας· ἁ δὲ τῶ ἀνθρώπω
47797   4.39.26.30 : τᾶς τῶ ἀνθρώπω φύσιος καὶ ἀκρότας καὶ τελειότας· καττὸν
47798   4.39.26.31 : βίον δὲ τέλειοι τοὶ μὴ μόνον ἀγαθοὶ ἐόντες ἀλλὰ καὶ εὐδαί–
47799   4.39.26.32 : μονες. ἁ μὲν γὰρ εὐδαιμονία τελειότας ἐστὶ βίω ἀνθρω– 
47800   4.39.26.33 : πίνω· ὁ δὲ βίος ὁ ἀνθρώπινος σύσταμα τᾶν πραξίων,
47801   4.39.26.34 : ἁ δ´ εὐδαιμονία 〈ἁ〉 συμπεραίνουσα τὰς πράξιας. συμ–
47802   4.39.26.35 : περαίνει δὲ τὰς πράξιας ἀρετὰ καὶ τύχα, τὰ μὲν ἀρετὰ
47803   4.39.26.36 : καττὰν χρῆσιν, τὰ δ´ εὐτυχία καττὰν κατόρθωσιν. ὁ μὲν
47804   4.39.26.37 : ὦν θεὸς οὔτε μαθὼν παρά τινος τὰν ἀρετὰν ἀγαθὸς ἐγέ–
47805   4.39.26.38 : νετο οὔτε ἐπισυναρξαμένας αὐτῷ τᾶς τύχας εὐδαίμων·
47806   4.39.26.39 : φύσει γὰρ ἦν ἀγαθὸς καὶ φύσει εὐδαίμων καὶ ἀεὶ ἦν
47807   4.39.26.40 : καὶ ἐσσεῖται καὶ οὐδέποκα ὑπολείψει τοιοῦτος ἐών, ἄφ–
47808   4.39.26.41 : θαρτος ἐὼν καὶ φύσει ἀγαθός· ὁ δὲ ἄνθρωπος 〈οὔτε τᾷ
47809   4.39.26.42 : φύσει ἀγαθὸς〉 οὔτε τᾷ φύσει εὐδαίμων, ἀλλὰ μαθήσιος
47810   4.39.26.43 : καὶ προνοίας ποτιδέεται, ποτὶ μὲν τὸ γενέσθαι ἀγαθὸς
47811   4.39.26.44 : τᾶς ἀρετᾶς, ποτὶ δὲ τὸ γενέσθαι εὐδαίμων τᾶς εὐτυχίας.
47812   4.39.26.45 : καὶ διὰ τοῦτο ἐκ δύο τούτων ἁ ἀνθρωπίνα εὐδαιμονία
47813   4.39.26.46 : συγκεφαλαιοῦται, ἐπαίνω τε καὶ μακαρισμῶ· ἐπαίνω μὲν
47814   4.39.26.47 : τῶ ἐξ ἀρετᾶς, μακαρισμῶ δὲ τῶ ἐξ εὐτυχίας. τὰν μὲν
47815   4.39.26.48 : ὦν ἀρετὰν ἔχει διὰ τὰν θείαν μοῖραν, τὰν δ´ εὐτυχίαν
47816   4.39.26.49 : διὰ τὰν θνατάν. ἐξήρ〈τ〉ηται δὲ τὰ μὲν θνατὰ ἀπὸ τῶν
47817   4.39.26.50 : θῄων, καὶ τὰ ἐπὶ γᾶς 〈ἀπὸ〉 τῶν οὐρανίων, τὰ δὲ χείρονα
47818   4.39.26.51 : ἀπὸ τῶν βελτιόνων. καὶ διὰ τοῦτο ὁ μὲν ἑπόμενος τοῖς
47819   4.39.26.52 : θεοῖς ἀγαθὸς εὐδαιμονεῖ, ὁ δ´ ἐπόμενος τοῖς θνατοῖς
47820   4.39.26.53 : κακοδαιμονεῖ. τῷ μὲν γὰρ τὰν φρόνασιν ἔχοντι ἀγαθὸν
47821   4.39.26.54 : εὐτυχία καὶ χρήσιμον· καὶ ἀγαθὸν μὲν διὰ τὰν γνῶσιν
47822   4.39.26.55 : τᾶς χρήσιος, ὠφέλιμον δὲ διὰ τὸ συνεργὲν ταῖς πράξεσι. 
47823   4.39.26.56 : καλὸν ὦν, ὅκα εὐτυχία παρῇ τῷ νόῳ, ὥσπερ ὠρίῳ ἀνέμῳ
47824   4.39.26.57 : θέοντα, ποττὰν ἀρετὰν ἀποβλέποντα ποιέεσθαι τὰς
47825   4.39.26.58 : πράξιας, ὥσπερ καὶ τὸν κυβερνάταν ποτὶ τὰς τῶν ἄσ–
47826   4.39.26.59 : τρων κινήσιας· οὕτω γὰρ οὐ μόνον ἀκολουθήσει τῷ θεῷ,
47827   4.39.26.60 : ἀλλὰ καὶ συντάξει τὸ ἀνθρώπινον ἀγαθὸν ποτὶ τὸ θῇον.
47828   4.39.26.61 : καὶ μὰν καὶ τοῦτό γα φανερόν, ὅτι ἐκ διαθέσιος καὶ
47829   4.39.26.62 : πράξιος βίος διαφέρων γίνεται· ἀνάγκα δὲ τὰν μὲν
47830   4.39.26.63 : διάθεσιν ἢ σπουδαίαν ἢ φαύλαν ἦμεν, τὰν δὲ πρᾶξιν
47831   4.39.26.64 : ἢ εὐδαίμονα ἢ κακοδαίμονα· καὶ σπουδαίαν μὲν τὰν ἀρε–
47832   4.39.26.65 : τᾶς μετειληφυῖαν, φαύλαν δὲ τὰν κακίας· τὰς δὲ πράξιας
47833   4.39.26.66 : εὐδαίμονας μὲν ἐν τᾷ εὐτυχίᾳ· συμπεραίνονται γὰρ ποτὶ
47834   4.39.26.67 : τὸν λόγον· κακοδαίμονας δ´ ἐν τᾷ ἀτυχίᾳ· ἀποτευκτικὸν
47835   4.39.26.68 : γὰρ τῶ συμπεράσματος. διόπερ οὐ μόνον μαθεῖν δεῖ
47836   4.39.26.69 : τὰν ἀρετάν, ἀλλὰ καὶ κτήσασθαι καὶ χρήσασθαι αὐτᾷ,
47837   4.39.26.70 : ἤτοι † ἐσφαλακίαν ἢ ἐς συναύξασιν ἢ καὶ μέγιστον ἐς
47838   4.39.26.71 : ἐπανόρθωσιν οἴκων τε καὶ πολίων. οὐ γὰρ μόνον τὰν
47839   4.39.26.72 : κτᾶσιν ἔχεν δεῖ τῶν καλῶν, ἀλλὰ καὶ τὰν ὄνασιν. ταῦτα
47840   4.39.26.73 : δὲ πάντα ἐσσεῖται, αἴκα πόλιος εὐνομουμένας τύχῃ ὁ ἄν–
47841   4.39.26.74 : θρωπος. καὶ ταῦτα μὲν ἐγὼ φαμὶ εἶμεν τὸ ὀνομαζόμενον 
47842   4.39.26.75 : Ἀμαλθείας κέρας· ἐν εὐνομίᾳ γὰρ τὰ πάντα ἐστί, καὶ
47843   4.39.26.76 : ἄνευ ταύτας οὔτε γεννᾶται τὸ μέγιστον τᾶς ἀνθρωπίνας
47844   4.39.26.77 : φύσιος ἀγαθὸν οὔτε γενναθὲν καὶ ἀεξαθὲν δύναιτό κα
47845   4.39.26.78 : διαμένεν. καὶ γὰρ τὰν ἀρετὰν καὶ τὰν φορὰν ποττὰν
47846   4.39.26.79 : ἀρετὰν αὐτὰ ἀμπέχει, τῷ καὶ φύσιας ἀγαθὰς γεννᾶσθαι
47847   4.39.26.80 : κατταύταν· καὶ ἤθεα δὲ καὶ ἐπιταδεύματα καὶ νόμως εἶμεν
47848   4.39.26.81 : τὼς ἀρίστως, ἔτι δὲ λόγως ὀρθογνώμονας, καὶ εὐσέβειαν
47849   4.39.26.82 : δὲ καὶ ὁσιότητα ποτὶ τὰ τιμιώτατα. ὥστε τῷ μέλλοντι
47850   4.39.26.83 : εὐδαιμονήσειν καὶ ὀρθόπλοον ἕξειν τὸν αὐτῷ βίον, εὐνο–
47851   4.39.26.84 : μίας ὑπαρχούσας καὶ διαπερᾶσαι δεῖ καὶ διελθεῖν αὐτὸν
47852   4.39.26.85 : ἀνομίαν καταλιπόντα. ἅμα δὲ καὶ ἀνάγκαν ἐπεμφέρει ὁ
47853   4.39.26.86 : λόγος τοῖσιν ἔμπροσθεν εἰρημένοις. ὁ γὰρ ἄνθρωπος
47854   4.39.26.87 : κοινωνίας μέρος ἐστί· καὶ σὺν τούτοις ὁλόκλαρος γίνεται
47855   4.39.26.88 : καττὸν αὐτὸν λόγον, σὺν τῷ μὴ μόνον κοινωνὲν ἀλλὰ καὶ
47856   4.39.26.89 : καλῶς κοινωνέν. ἁ μὲν γὰρ ἐν πλείοσιν, ἀλλ´ οὐκ ἐν ἑνὶ
47857   4.39.26.90 : πέφυκε γίγνεσθαι· ἁ δὲ ἐν ἑνὶ μέν, οὐ μὰν ἔτι ἐν πλείο–
47858   4.39.26.91 : σιν· ἁ δὲ καὶ ἐν πλείοσι καὶ ἐν ἑνί, καὶ διὰ τοῦτο ἐν ἑνὶ
47859   4.39.26.92 : ὅτι καὶ ἐν πλείοσιν. ἁρμονία μὲν γὰρ καὶ συμφωνία καὶ
47860   4.39.26.93 : ἀριθμὸς ἐν πλείοσιν ἐγγίγνεσθαι πέφυκεν· οὐδὲν γὰρ
47861   4.39.26.94 : αὔταρκες, ὃ τούτων τῶν μορίων ποιεῖ τὸ ὅλον· ὀξυακοΐα
47862   4.39.26.95 : δὲ καὶ ὀξυδορκία καὶ ποδῶν ὠκύτας ἐν ἑνὶ μόνον, εὐδαι–
47863   4.39.26.96 : μονία δὲ καὶ ἀρετὰ ψυχᾶς καὶ ἐν ἑνὶ καὶ ἐν πλείοσι καὶ
47864   4.39.26.97 : ἐν τῷ ὅλῳ καὶ ἐν τῷ παντί. καὶ διὰ τοῦτο ἐν τῷ ἑνὶ 
47865   4.39.26.98 : ὅτι καὶ ἐν πλείοσι, καὶ ἐν τοῖς πλείοσιν ὅτι καὶ ἐν τῷ
47866   4.39.26.99 : ὅλῳ καὶ ἐν τῷ παντί· ἅ τε γὰρ τᾶς ὅλας φύσιος διακόσ–
47867   4.39.26.100 : μασις καὶ τὸ καθ´ ἓν ἕκαστον διακεκόσμακεν καὶ ἁ καθ´
47868   4.39.26.101 : ἕκαστον δὲ διακόσμασις τὸ ὅλον καὶ τὸ πᾶν ἐκπεπλήρωκε.
47869   4.39.26.102 : τοῦτο † βοᾷ ἀκολουθεῖ διὰ τὸ τᾷ φύσει πρᾶτον εἶμεν
47870   4.39.26.103 : τὸ ὅλον τῶ μέρεος, ἀλλ´ οὐ τὸ μέρος τῶ ὅλω. αἴτε γὰρ
47871   4.39.26.104 : μὴ ἦν ὁ κόσμος, οὐδ´ ἂν ὁ ἅλιος ἦν, οὐδ´ ἁ σελάνα, οὐδ´
47872   4.39.26.105 : οἱ πλάνατες ἀστέρες, οὐδ´ οἱ ἀπλανέες· ἐόντος δέ γα τῶ
47873   4.39.26.106 : κόσμω, καὶ τούτων ἕκαστόν ἐστιν. ἴδοι δὲ κα τοῦτό [ἄν]
47874   4.39.26.107 : τις καὶ ἐπ´ αὐτᾶς τᾶς τῶν ζῴων φύσιος. αἴτε γὰρ μὴ
47875   4.39.26.108 : ἦν ζῷον, οὐδ´ ὀφθαλμός, οὐδ´ ἂν στόμα, οὐδ´ ἂν ἀκοά·
47876   4.39.26.109 : ἐόντος δέ γα ζῴω, καὶ τούτων ἕκαστόν ἐστιν. ὡς δὲ ἔχει
47877   4.39.26.110 : τὸ ὅλον ποτὶ τὸ μέρος, οὕτω καὶ ἁ τῶ ὅλω ἀρετὰ ποτὶ
47878   4.39.26.111 : τὰν τῶ μέρεος. μὴ ὑπαρχούσας γὰρ ἁρμονίας καὶ ἐπό–
47879   4.39.26.112 : ψιος θείας περὶ τὸν κόσμον, οὔ κα ἐδύνατο συνεῖμεν ἔτι
47880   4.39.26.113 : καλῶς ἔχοντα τὰ ἐγκεκοσμαμένα· μὴ ὑπαρχούσας δ´ εὐνο–
47881   4.39.26.114 : μίας περὶ τὰς πόλιας, οὔ κα δύναιτό τις ἀγαθὸς ἢ εὐδαί–
47882   4.39.26.115 : μων πολίτας ἦμεν· μὴ ὑπαρχούσας δ´ ὑγιείας περὶ τὸ
47883   4.39.26.116 : ζῷον, οὔ κα δύναιτο ποὺς ἢ χεὶρ σθεναρά τε καὶ ὑγιει–
47884   4.39.26.117 : νὰ ἦμεν. ἔστι γὰρ ἁ μὲν ἁρμονία ἀρετὰ κόσμω, ἁ δ´ 
47885   4.39.26.118 : εὐνομία ἀρετὰ πόλιος. ἁ δ´ ὑγίεια καὶ ἰσχὺς ἀρετὰ σώ–
47886   4.39.26.119 : ματος. καὶ ἕκαστον δὲ τῶν ἐν αὐτοῖς μερέων συντέτακται
47887   4.39.26.120 : ποτὶ τὸ ὅλον καὶ τὸ πᾶν. ὀφθαλμοί τε γὰρ ὁρῶντι ὑπὲρ
47888   4.39.26.121 : τῶ παντὸς σώματος, καὶ τἄλλα δὲ μόριά τε καὶ μέρεα
47889   4.39.26.122 : ὑπὲρ τῶ ὅλω καὶ τῶ παντὸς συντέτακται.
47890   4.39.27.1 : Εὐρυφάμου Πυθαγορείου Περὶ βίου.
47891   4.39.27.2 : Βίος ἀνθρώπω τέλῃος θεῶ μὲν λείπεται τῷ μὴ αὐτο–
47892   4.39.27.3 : τελὴς ἦμεν, ἀλόγων δὲ ζῴων καθυπερέχει τῷ ἀρετᾶς καὶ
47893   4.39.27.4 : εὐδαιμοσύνας ἐπίμοιρος ἦμεν. οὔτε γὰρ ὁ θεὸς τᾶς ἔξω–
47894   4.39.27.5 : θεν αἰτίας ποτιδεής ἐστιν, φύσει γὰρ ἀγαθὸς ἐὼν καὶ
47895   4.39.27.6 : φύσει εὐδαίμων ἐξ αὐταυτῶ τέλῃός ἐστι· οὔτε τῶν ἀλό–
47896   4.39.27.7 : γων ζῴων οὐδὲν ... λόγω γὰρ ἄμοιρα ἐόντα καὶ τᾶς ἐς
47897   4.39.27.8 : τὰς πράξιας ἐπιστάμας ἄμοιρά ἐστιν. ἀνθρώπω δὲ φύσις
47898   4.39.27.9 : τὰ μὲν 〈τᾶς〉 ἐκ τᾶς ἰδίας προαιρέσιος τὰ δὲ καὶ τᾶς ἐκ
47899   4.39.27.10 : τῶ θῄω γινομένας ἐπικουρήσιος ποτιδεής ἐστι. τὸ μὲν
47900   4.39.27.11 : γὰρ λόγω τυπωτικὸς ἦμεν καὶ καλῶν καὶ αἰσχρῶν νοητι–
47901   4.39.27.12 : κός, καὶ τὸ ὀρθὸς ἀπὸ γᾶς ἀνακεκλίσθαι καὶ ἐς τὸν οὐρα–
47902   4.39.27.13 : νὸν ἀποβλέπεν καὶ θεῶν τῶν ἀνωτάτω νοητικὸς ἦμεν, 
47903   4.39.27.14 : ταῦτα δὲ καὶ τᾶς ἐκ τῶν θεῶν ἐπικουρήσιος τέτευχε· τὸ
47904   4.39.27.15 : δὲ βούλησιν ἔχεν καὶ προαίρεσιν καὶ ἀρχὰν ἐν αὐταυτῷ
47905   4.39.27.16 : τοιαύταν, καθ´ ἃν κύριος οὗτός ἐστι καὶ ἀρετὰν ἐπιταδεῦ–
47906   4.39.27.17 : σαι καὶ κακίαν ζαλῶσαι καὶ θεοῖς ὀπαδῆσαι καὶ ἀπὸ θεῶν
47907   4.39.27.18 : ἀποτραπῆμεν, ταῦτα δὲ καὶ καθ´ αὑτὸν κινέεσθαι δυνα–
47908   4.39.27.19 : τός ἐστι. διὸ καὶ ψόγων καὶ ἐπαίνων καὶ τιμᾶς καὶ ἀτι–
47909   4.39.27.20 : μίας τὰ μὲν ἐκ τᾶς τῶν θεῶν τὰ δὲ καὶ ἐκ τᾶς τῶν ἀν–
47910   4.39.27.21 : θρώπων τυγχάνοντί † τοι, ἤτοι ἀρετὰν ἢ κακίαν ζαλώσαντες.
47911   4.39.27.22 : ἔχει γὰρ οὕτως ὁ σύμπας λόγος· τὸ θῇον ἄνθρωπον
47912   4.39.27.23 : πολυφρονέστατον ζῷον ἐς τὸν κόσμον ἐσῴκισεν, ἀντίμι–
47913   4.39.27.24 : μον μὲν τᾶς ἰδίας φύσιος, ὀφθαλμὸν δὲ τᾶς τῶν ἐόντων
47914   4.39.27.25 : διακοσμάσιος· διὸ καὶ ὀνύματα μὲν ἔθηκε τοῖς πράγμασι,
47915   4.39.27.26 : χαρακτῆρι αὐτῶν ἑπόμενος, ἀνεύρετο δὲ καὶ γράμματα,
47916   4.39.27.27 : θησαυροὺς τᾷ μνάμᾳ παρασκευασάμενος, ἐμιμάσατο δὲ
47917   4.39.27.28 : καὶ τὰν τῶ παντὸς διακόσμασιν, δίκαις τε καὶ νόμοις
47918   4.39.27.29 : κοινωνίαν πολίων συναρμοξάμενος. οὐθὲν γὰρ οὕτω κοσ–
47919   4.39.27.30 : μοπρεπὲς καὶ θεῶν ἄξιον ἔργον ἀνθρώποις πέπρακται,
47920   4.39.27.31 : ὡς πόλιος εὐνομουμένας συναρμογὰ καὶ νόμων καὶ πολι–
47921   4.39.27.32 : τείας διακόσμασις. εἷς γὰρ ἕκαστος ἄνθρωπος αὐτὸς
47922   4.39.27.33 : καθ´ αὑτὸν οὐδεὶς ἐὼν οὔτε ποττὸ ζῆν ... ὁμοφροσύνᾳ
47923   4.39.27.34 : ξυνᾷ καὶ ξυναρμογᾷ πολιτείας καὶ αὐτὸς καθ´ αὑτὸν
47924   4.39.27.35 : ἱκανὸς γέγονε καὶ ποττὸ ὅλον καὶ τὸ τέλῃον σύσταμα τᾶς 
47925   4.39.27.36 : κοινωνίας εὐσυνάρμοστος. ἀνθρώπω γὰρ ὁ βίος λύρας
47926   4.39.27.37 : ἐξακριβωμένας καὶ κατὰ πᾶν ἐπιτελέος ἐάσσας εἰκών ἐστι·
47927   4.39.27.38 : λύρα τε γὰρ πᾶσα χρῄζει τριῶν τούτων τυχέν, ἐξαρτύσιος,
47928   4.39.27.39 : συναρμογᾶς, ἐπαφᾶς τινος μωσικᾶς. ἐξάρτυσις μὲν ὦν
47929   4.39.27.40 : ἐστιν ἁ τῶν οἰκῄων μερέων τῶ σώματος παρασκευὰ πάν–
47930   4.39.27.41 : των, λέγω δὲ τᾶν χορδᾶν καὶ τῶν ὀργάνων τῶν ποτ´ εὐ–
47931   4.39.27.42 : φωνίαν καὶ πλαγὰν ἐπισυνεργούντων· συναρμογὰ δὲ ἁ
47932   4.39.27.43 : ποτ´ ἀλλάλως σύγκρασις τῶν φθόγγων· ἐπαφὰ δὲ μωσικὰ
47933   4.39.27.44 : ἁ κατὰ συναρμογὰν κίνησις ἤδη τούτων· οὕτως ὦν καὶ
47934   4.39.27.45 : βίος ἀνθρώπω χρῄζει τριῶν τούτων τυχέν. ἐξάρτυσις
47935   4.39.27.46 : μὲν ἁ τῶν τῶ βίω μερέων ἐστὶ συμπλάρωσις· βίω δὲ μέρεα
47936   4.39.27.47 : τά τε σώματος ἀγαθὰ καὶ τὰ τῶν χρημάτων καὶ τὰ τᾶς
47937   4.39.27.48 : δόξας καὶ τὰ τῶν φίλων· συναρμογὰ δὲ ἁ ποτ´ ἀρετὰν
47938   4.39.27.49 : καὶ νόμως τούτων σύνταξις· ἐπαφὰ δὲ μωσικὰ ἁ κατ´
47939   4.39.27.50 : ἀρετὰν καὶ νόμως τούτων σύγκρασις, ὀρθοπλοουμένας τᾶς
47940   4.39.27.51 : ἀρετᾶς καὶ μηθὲν ἔξωθεν ἀντιπῖπτον ἐχούσας αὐτᾷ. οὐ
47941   4.39.27.52 : γὰρ ἐν τῷ ἀπερύκεσθαι τᾶς προθέσιος τῶν ἑκουσίων σκο–
47942   4.39.27.53 : πῶν πέπτωκε τὸ εὐδαιμονῆν, ἀλλ´ ἐν τῷ κατατυγχάνε– 
47943   4.39.27.54 : σθαι· οὐδ´ ἐν τῷ ἀδορυφόρητον ἦμεν καὶ ἀνυπηρέτατον
47944   4.39.27.55 : τὰν ἀρετάν, ἀλλ´ ἐν τῷ συμπλαροῦσθαι ταῖς οἰκῄαις δυνά–
47945   4.39.27.56 : μεσι ποτὶ τὰς πράξιας. οὐ γὰρ αὐτοτελής ἐστιν ὁ ἄν–
47946   4.39.27.57 : θρωπος, ἀλλ´ ἀτελής· τέλῃος δὲ γινόμενος ἃ μὲν παρ´
47947   4.39.27.58 : αὐτὸν ἃ δὲ καὶ παρὰ τὰν ἔξωθεν αἰτίαν· καὶ τέλῃος ἤτοι
47948   4.39.27.59 : καττὰν φύσιν ἢ καττὸν βίον· καὶ κατὰ μὲν τὰν φύσιν,
47949   4.39.27.60 : αἴκα ἀγαθὸς γένηται· ἁ γὰρ ἑκάστω ἀρετὰ ἀκρότας καὶ
47950   4.39.27.61 : τελῃότας ἐστὶ τᾶς ἑκάστω φύσιος· οἷον ἁ μὲν τῶν ὀφθαλ–
47951   4.39.27.62 : μῶν 〈τᾶς τῶν ὀφθαλμῶν〉 φύσιος ἀκρότας καὶ τελῃότας,
47952   4.39.27.63 : ἁ δὲ τῶν οὐάτων τᾶς τῶν οὐάτων· οὕτω δὲ καὶ τῶ ἀν–
47953   4.39.27.64 : θρώπω ἁ ἀρετὰ ἀκρότας ἐστὶ καὶ τελῃότας τᾶς 〈τῶ〉 ἀν–
47954   4.39.27.65 : θρώπω φύσιος· τέλῃος δὲ καττὸν βίον, αἴκα εὐδαίμων
47955   4.39.27.66 : γένηται· ἁ γὰρ εὐδαιμονία τελῃότας καὶ συμπλάρωσίς
47956   4.39.27.67 : ἐστι τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν. διὸ πάλιν ἀρετὰ καὶ εὐτυ–
47957   4.39.27.68 : χία μέρεα γίγνονται τῶ ἅπαντος βίω, τᾶς μὲν ἀρετᾶς
47958   4.39.27.69 : ὡς ψυχᾶς ὑποκειμένας, τᾶς δ´ εὐτυχίας ὡς σώματος, 
47959   4.39.27.70 : τῶν δὲ συναμφοτέρων αὐτῶν ὡς ζῴω. τὸ μὲν γὰρ χρέε–
47960   4.39.27.71 : σθαι καλῶς αὐτὸν ἔστι τοῖς κατὰ φύσιν ἀγαθοῖς, τὸ δὲ
47961   4.39.27.72 : τὰν χρᾶσιν ἐμπαρέχεν· καὶ χρέεσθαι μὲν ἀρετά, χρᾶσιν
47962   4.39.27.73 : δ´ ἐμπαρέχεν εὐτυχία· καὶ ἁ μὲν τὰν προαίρεσιν καὶ τὸν
47963   4.39.27.74 : λόγον ὀρθὸν παρέχεσθαι, ἁ δὲ τὰς ἐνεργείας καὶ τὰς
47964   4.39.27.75 : πράξιας. τὸ μὲν γὰρ βουληθῆμεν τὰ καλὰ καὶ ὑποστᾶ–
47965   4.39.27.76 : μεν τὰ δεινὰ τᾶς ἀρετᾶς οἰκῇόν ἐστι, τὸ δ´ ὀρθοπλοῆσαι
47966   4.39.27.77 : τὰς προαιρέσιας καὶ ἐπὶ τέλος ἐλθὲν τὰς πράξιας τᾶς
47967   4.39.27.78 : εὐτυχίας. ἐνίκασε γὰρ ὁ στραταγὸς καὶ σὺν τἀρετᾷ καὶ
47968   4.39.27.79 : σὺν τᾷ εὐτυχίᾳ, καὶ εὐπλόησεν ὁ κυβερνάτας καὶ σὺν τᾷ
47969   4.39.27.80 : τέχνᾳ καὶ σὺν τοῖς οὐρίοις πνεύμασιν, καὶ εἶδεν ὁ ὀφθαλ–
47970   4.39.27.81 : μὸς καλῶς καὶ σὺν τᾷ ὀξυδερκίᾳ καὶ σὺν τῷ φάει. καὶ
47971   4.39.27.82 : ἄριστος ὁ βίος ὁ τῶν ἀνθρώπων ἐγένετο καὶ διὰ τὰν
47972   4.39.27.83 : ἀρετὰν αὐτὰν καὶ διὰ τὰν εὐτυχίαν.
47973   4.39.28.1 : Ἐκ τῆς Διδύμου Ἐπιτομῆς (cf. Didymi Ch. fr. p. 405 Schm.).
47974   4.39.28.2 : Τὴν δ´ εὐδαιμονίαν ἐκ τῶν καλῶν γίνεσθαι καὶ προ–
47975   4.39.28.3 : ηγουμένων πράξεων. διὸ καὶ δι´ ὅλων εἶναι καλήν, καθά–
47976   4.39.28.4 : περ καὶ τὴν ἐν τοῖς ἄλλοις ἐνέργειαν δι´ ὅλων ἔντεχνον.
47977   4.39.28.5 : οὐ γὰρ ἐκβιβάζειν τὴν παράληψιν τῶν ὑλικῶν ἀρχῶν τῆς
47978   4.39.28.6 : εἰλικρινείας τοῦ καλοῦ τὴν εὐδαιμονίαν, ὡς οὐδὲ τὴν τῆς
47979   4.39.28.7 : ἰατρικῆς ἔντεχνον δι´ ὅλων ἐνέργειαν τὴν τῶν ὀργάνων
47980   4.39.28.8 : χρῆσιν· πᾶσαν μὲν γὰρ πρᾶξιν ἐνέργειαν εἶναί τινα ψυχῆς.
47981   4.39.28.9 : ἐπεὶ δ´ ὁ πράττων συγχρῆταί τισι πρὸς τὴν τελειότητα
47982   4.39.28.10 : τῆς προθέσεως, μέρη ταῦτα χρὴ νομίζειν τῆς ἐνεργείας· 
47983   4.39.28.11 : καίτοι γε ἐπιζητούσης ἑκατέρας τῶν εἰρημένων ἑκάτερον,
47984   4.39.28.12 : οὐ μὴν ὡς μέρος, ὡς δὲ ποιητικὸν τῆς τέχνης. τὰ γὰρ
47985   4.39.28.13 : ὧν ἄνευ πράττειν ὁτιοῦν ἀδύνατον μέρη τῆς ἐνεργείας
47986   4.39.28.14 : λέγειν, οὐκ ὀρθόν. τὸ μὲν γὰρ μέρος ἐπινοεῖσθαι κατὰ
47987   4.39.28.15 : τὸ συμπληρωτικὸν τοῦ ὅλου· τὰ δ´ ὧν οὐκ ἄνευ κατὰ τὸ
47988   4.39.28.16 : ποιητικόν, τῷ φέρειν καὶ συνεργεῖν εἰς τὸ τέλος.
47989   4.39.29.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Εὐθυδήμου (p. 280 E).
47990   4.39.29.2 : Ἆρ´ οὖν, ὦ Κλεινία, ἤδη τοῦτο ἱκανὸν πρὸς 〈τὸ〉
47991   4.39.29.3 : εὐδαιμονίαν ποιῆσαί τινα, τό τε κεκτῆσθαι τὰ ἀγαθὰ καὶ
47992   4.39.29.4 : τὸ χρῆσθαι αὐτοῖς; Ἔμοιγε δοκεῖ. Πότερον, ἦν δ´ ἐγώ,
47993   4.39.29.5 : ἐὰν ὀρθῶς χρῆταί τις ἢ καὶ ἐὰν μή; Ἐὰν ὀρθῶς. Καλῶς
47994   4.39.29.6 : γε, ἦν δ´ ἐγώ, λέγεις. πλέον γάρ που οἶμαι θάτερόν ἐστιν,
47995   4.39.29.7 : ἄν τις χρῆται μὴ ὀρθῶς ὁτῳοῦν πράγματι ἢ ἐὰν ἐᾷ· τὸ
47996   4.39.29.8 : μὲν γὰρ κακόν, τὸ δ´ οὔτε κακὸν οὔτ´ ἀγαθόν.
47997   4.39.30.1 : Πλάτωνος Νόμων ηʹ (p. 829 A).
47998   4.39.30.2 : Τοῖς δὲ εὐδαιμόνως ζῶσιν ὑπάρχειν ἀνάγκη πρῶτον
47999   4.39.30.3 : τὸ μήτε ἀδικεῖν ἄλλους μήτε ὑφ´ ἑτέρων αὐτοὺς ἀδικεῖ–
48000   4.39.30.4 : σθαι. τούτοιν δὲ τὸ μὲν οὐ πάνυ χαλεπόν, τοῦ δὲ μὴ
48001   4.39.30.5 : ἀδικεῖσθαι κτήσασθαι δύναμιν παγχάλεπον, καὶ οὐκ ἔστιν
48002   4.39.30.6 : αὐτὸ τελέως σχεῖν ἄλλως ἢ τελέως γενόμενον ἀγαθόν. 
48003   4.40.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΣ.}1
48004   4.40.1.1 : Ὁμήρου (Il. XXII 60 ss.).
48005   4.40.1.2 : Δύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος οὐδῷ
48006   4.40.1.3 : δύῃ ἐν ἀργαλέῃ φθίσει κακὰ πόλλ´ ἐπιδόντα,
48007   4.40.1.4 : υἷάς τ´ ὀλλυμένους ἑλκηθείσας τε θύγατρας,
48008   4.40.1.5 : καὶ θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα
48009   4.40.1.6 : βαλλόμενα προτὶ ἄστυ ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι.
48010   4.40.2.1 : Μενάνδρου Ὑδρίας (fr. 467 K.).
48011   4.40.2.2 : Γέροντα δυστυχοῦντα τῶν θ´ αὑτοῦ κακῶν
48012   4.40.2.3 : ἐπαγόμενον λήθην ἀνέμνησας πάλιν
48013   4.40.2.4 : ἐπὶ τἀτυχεῖν τ´ ἤγειρας.
48014   4.40.3.1 : Σοφοκλέους Ναυπλίου (fr. 401 N. 2). 
48015   4.40.3.2 : Τῷ γὰρ κακῶς πράσσοντι μυρία μία
48016   4.40.3.3 : νύξ ἐστιν, εὖ παθόντα † ἡ ´τέρα θανεῖν.
48017   4.40.4.1 : Εὐριπίδου (Herc. 1291 ss.).
48018   4.40.4.2 : Κεκλημένῳ δὲ φωτὶ μακαρίῳ ποτὲ
48019   4.40.4.3 : αἱ μεταβολαὶ λυπηρόν· ᾧ δ´ αἰεὶ κακῶς
48020   4.40.4.4 : ἔστ´, οὐδὲν ἀλγεῖ συγγενῶς δύστηνος ὤν.
48021   4.40.5.1 : Μενάνδρου Παρακαταθήκης (fr. 380 K.).
48022   4.40.5.2 : Εὔπιστον ἀτυχῶν ἐστιν ἄνθρωπος φύσει.
48023   4.40.5.3 : τὸν πλησίον γὰρ οἴεται μᾶλλον φρονεῖν
48024   4.40.5.4 : ὁ τοῖς λογισμοῖς τοῖς ἰδίοις πταίων ἀεί.
48025   4.40.6.1 : Ἄμφιδος ἐξ Ἀμπελουργοῦ (fr. 4 K.).
48026   4.40.6.2 : Ἐν οἷς ἂν ἀτυχήσῃ τις ἄνθρωπος τόποις,
48027   4.40.6.3 : ἥκιστα τούτοις πλησιάζων ἥδεται.
48028   4.40.7.1 : Μενάνδρου Ἐγχειριδίου (fr. 149 K.).
48029   4.40.7.2 : Οὐχ ὅθεν ἂν ᾤμην ἠτύχηκα· πάντα δὲ
48030   4.40.7.3 : τὰ μηδὲ προσδοκώμεν´ ἔκστασιν φέρει.
48031   4.40.8.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνης (fr. 169 N. 2).
48032   4.40.8.2 : .. ἐπ´ ἄκραν ἥκομεν γραμμὴν κακῶν. 
48033   4.40.9.1 : Ὁμήρου Ἰλιάδος τʹ ( 290).
48034   4.40.9.2 : Ὥς μοι δέχεται κακὸν ἐκ κακοῦ αἰεί.
48035   4.40.10.1 : Εὐριπίδου Αἰόλου (fr. 35 N. 2).
48036   4.40.10.2 : Ἀεὶ τὸ μὲν ζῇ, τὸ δὲ μεθίσταται κακόν,
48037   4.40.10.3 : τὸ δ´ ἐκπέφηνεν αὖτις ἐξ ἀρχῆς νέον.
48038   4.40.11.1 : Φιλήτα Δήμητρος (fr. 3 Bergk).
48039   4.40.11.2 : Νῦν δ´ αἰεὶ πέσσω· τὸ δ´ ἀέξεται ἄλλο νεωρὲς
48040   4.40.11.3 : πῆμα, κακοῦ δ´ οὔπω γίνεται ἡσυχίη.
48041   4.40.12.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 5 p. 37 Bach).
48042   4.40.12.2 : Ἦ μὲν δὴ πελάγεσσι πεφύρησαι χαλεποῖσι,
48043   4.40.12.3 : θυμέ, γαληναίῃ δ´ ἐπιμίσγεαι οὐδ´ ὅσον ὅσσον,
48044   4.40.12.4 : ἀμφὶ δέ τοι νέαι αἰὲν ἀνῖαι τετρήχασιν.
48045   4.40.13.1 : Μενάνδρου Ἥρωι (fr. 211 K. fr. 4 Koerte).
48046   4.40.13.2 : Ὡς οἰκτρόν, ἣ τὰ τοιαῦτα δυστυχῶ μόνη,
48047   4.40.13.3 : ἃ μηδὲ πιθανὰς τὰς ὑπερβολὰς ἔχει.
48048   4.40.14.1 : Μενάνδρου (Eur. Androm. 330 s.). 
48049   4.40.14.2 : Ἔξωθέν εἰσιν οἱ δοκοῦντες εὐτυχεῖν,
48050   4.40.14.3 : τὰ δ´ ἔνδον εἰσὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἴσοι.
48051   4.40.15.1 : Φιλήτου (fr. 9 Bergk).
48052   4.40.15.2 : Τῷ οὔ μοι πολέων γαίης ὕπερ οὐδὲ θαλάσσης
48053   4.40.15.3 : ἐκ Διὸς ὡραίων ἐρχομένων ἐτέων.
48054   4.40.15.4 : οὐδ´ ἀπὸ μοῖρα κακῶν μελέῳ φέρει, ἀλλὰ μένουσιν
48055   4.40.15.5 : ἔμπεδ´ ἀεί, καὶ τοῖς ἄλλα προσαυξάνεται.
48056   4.40.16.1 : Διφίλου (fr. 107 K.).
48057   4.40.16.2 : Ὥσπερ κυαθίζους´ ἐνίοθ´ ἡμῖν ἡ τύχη
48058   4.40.16.3 : ἓν ἀγαθὸν ὑποχέασα τρί´ ἐπαντλεῖ κακά.
48059   4.40.17.1 : Γαΐου Κατὰ Ἀρτεμισίου παιδοφθορίας. 
48060   4.40.17.2 : Τὸ μὲν ἀδικεῖσθαι καὶ πᾶν ὁτιοῦν δεινόν ἐστι· τὸ
48061   4.40.17.3 : δὲ καὶ τῶν τοιούτων τι παθεῖν, ἃ μηδὲ εἰπεῖν ὁ πεπον–
48062   4.40.17.4 : θὼς δύναται σαφῶς, δυστυχίας ὑπερβολὴν οὐκ ἔχει.
48063   4.40.18.1 : Ἐν ταὐτῷ.
48064   4.40.18.2 : Ὅρα δὴ τὸ τῆς κατηγορίας δύσκολον· ἐν ᾗ καὶ τὸ
48065   4.40.18.3 : εἰπεῖν ἀδύνατον, αἰσχρὸν γάρ, καὶ τὸ σιωπῆσαι χαλε–
48066   4.40.18.4 : πώτερον· πῶς γὰρ ἂν δύναιτό τις ἄνευ λόγου δηλῶσαι
48067   4.40.18.5 : τὰ πεπραγμένα;
48068   4.40.19.1 : Ἀντιφῶντος (fr. 54 Diels 2).
48069   4.40.19.2 : Ὅτῳ γὰρ ὁ θεὸς μὴ παντελῶς βούλεται ἀγαθὰ διδό–
48070   4.40.19.3 : ναι ἀνδρί, χρημάτων πλοῦτον παρασχών, τοῦ καλῶς φρο–
48071   4.40.19.4 : νεῖν 〈δὲ〉 πένητα ποιήσας, τὸ ἕτερον ἀφελόμενος ἀμφο–
48072   4.40.19.5 : τέρων ἀπεστέρησεν.
48073   4.40.19a.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
48074   4.40.19a.2 : Οὔτε τὸν ἀρρωστοῦντα ἡ χρυσόπους ὠφελεῖ κλίνη
48075   4.40.19a.3 : οὔτε τὸν ἀνόητον ἡ ἐπίσημος εὐτυχία.
48076   4.40.20.1 : Δημοκρίτου (fr. 287 Diels 2). 
48077   4.40.20.2 : Ἀπορίη ξυνὴ τῆς ἑκάστου χαλεπωτέρη· οὐ γὰρ ὑπο–
48078   4.40.20.3 : λείπεται ἐλπὶς ἐπικουρίης.
48079   4.40.21.1 : (Eiusd. fr. 288 Diels 2)
48080   4.40.21.2 : Νόσος οἴκου καὶ βίου γίνεται ὅκως περ καὶ σκήνεος.
48081   4.40.22.1 : Γαΐου ὑπὲρ Παύλου παιδὸς ἰδίου ἐν μανίᾳ ἀνῃρη–
48082   4.40.22.2 : μένου.
48083   4.40.22.3 : Ἔοικε δὲ ὁ βάσκανος δαίμων φιλοτιμότατος εἶναι
48084   4.40.22.4 : πρὸς τὰς παραδόξους συμφοράς. ἕστηκέ σοι παιδοφόνος
48085   4.40.22.5 : πατήρ, τὴν μὲν χεῖρα μιαρώτατος τὴν δὲ ψυχὴν καθαρώ–
48086   4.40.22.6 : τατος, μανίᾳ διακονησάμενος τὴν συμφοράν.
48087   4.40.23.1 : (Heraclit. fr. 119 Diels 2)
48088   4.40.23.2 : Ἡράκλειτος ἔφη ὡς ἦθος ἀνθρώπῳ δαίμων.
48089   4.40.24.1 : Ξενοκράτους.
48090   4.40.24.2 : Ξενοκράτης ἔλεγεν· ὡς τὸ κακοπρόσωπον αἴσχει προσ–
48091   4.40.24.3 : ώπου, καὶ μοχθηρίᾳ τινὶ μορφῆς τὸ δύσμορφον, οὕτω
48092   4.40.24.4 : δαίμονος κακίᾳ τοὺς πονηροὺς κακοδαίμονας ὀνομάζομεν.
48093   4.40.25.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Γοργίου (p. 470 C–471 A).
48094   4.40.25.2 : Ἀλλὰ μήν, ὦ Σώκρατες, οὐδέν γέ 〈ς〉ε δεῖ παλαιοῖς
48095   4.40.25.3 : πράγμασιν ἐλέγχειν. τὰ γὰρ χθὲς καὶ πρώην γεγονότα
48096   4.40.25.4 : ταῦτα ἱκανά ς´ ἐξελέγξαι ἐστὶ καὶ ἀποδεῖξαι ὡς πολλοὶ 
48097   4.40.25.5 : ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσι. {—}Τὰ ποῖα ταῦτα;
48098   4.40.25.6 : {—}Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον τὸν Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα
48099   4.40.25.7 : Μακεδονίας; {—}Εἰ δὲ μή, ἀλλ´ ἀκούω γε. {—}Εὐδαίμων
48100   4.40.25.8 : οὖν σοι δοκεῖ εἶναι ἢ ἄθλιος; {—}Οὐκ οἶδα, ὦ Πῶλε, οὐ
48101   4.40.25.9 : γάρ πω συγγέγονα τῷ ἀνδρί. {—}Τί δαί; συγγενόμενος ἂν
48102   4.40.25.10 : γνοίης, ἄλλως δὲ αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις, ὅτι εὐδαιμονεῖ;
48103   4.40.25.11 : {—}Μὰ Δί´, οὐ δῆτα. {—}Δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ
48104   4.40.25.12 : τὸν μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ὄντα. {—}
48105   4.40.25.13 : Καὶ ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει καὶ
48106   4.40.25.14 : δικαιοσύνης. τὸν μὲν γὰρ καλὸν κἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα
48107   4.40.25.15 : εὐδαίμονας εἶναί φημι, τὸν δὲ ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθ–
48108   4.40.25.16 : λιον. {—}Ἄθλιος ἄρα οὗτός ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος κατὰ τὸν
48109   4.40.25.17 : σὸν λόγον; {—}Εἴπερ γε, ὦ φίλε, ἄδικος.
48110   4.40.26.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 472 E).
48111   4.40.26.2 : Κατά γε τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε καὶ
48112   4.40.26.3 : ὁ ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος, ἀθλιώτερος μέντοι, ἐὰν μὴ
48113   4.40.26.4 : διδῷ δίκην μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον δὲ ἄθ–
48114   4.40.26.5 : λιος, ἐὰν διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν τε καὶ
48115   4.40.26.6 : ἀνθρώπων. 
48116   4.41.t.1 : {1ΟΤΙ ΑΒΕΒΑΙΟΣ Η ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΥΠΡΑΞΙΑ ΜΕΤΑΠΙΠΤΟΥΣΗΣ
48117   4.41.t.2 : ΡΑΙΔΙΩΣ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ.}1
48118   4.41.1.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῦς (fr. 420 N. 2).
48119   4.41.1.2 : Ὁρᾷς τυράννους διὰ μακρῶν ηὐξημένους
48120   4.41.1.3 : ὡς μικρὰ τὰ σφάλλοντα, καὶ μί´ ἡμέρα
48121   4.41.1.4 : τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν, τὰ δ´ ἦρ´ ἄνω.
48122   4.41.1.5 : ὑπόπτερος δ´ ὁ πλοῦτος· οἷς γὰρ ἦν ποτε,
48123   4.41.1.6 : ἐξ ἐλπίδων πίπτοντας ὑπτίους ὁρῶ. 
48124   4.41.2.1 : Διονυσίου τυράννου ἐκ Λήδας (fr. 3 p. 794 N. 2).
48125   4.41.2.2 : Θνητῶν δὲ μηδεὶς μηδέν´ ὄλβιόν ποτε
48126   4.41.2.3 : κρίνῃ, πρὶν αὐτὸν εὖ τελευτήσαντ´ ἴδῃ·
48127   4.41.2.4 : ἐν ἀσφαλεῖ γὰρ τὸν θανόντ´ ἐπαινέσαι.
48128   4.41.3.1 : Σοφοκλέους Τυνδάρεως (fr. 588 N. 2).
48129   4.41.3.2 : Οὐ χρή ποτ´ εὖ πράσσοντος ὀλβίσαι τύχας
48130   4.41.3.3 : ἀνδρός, πρὶν αὐτῷ παντελῶς ἤδη βίος
48131   4.41.3.4 : διεκπερανθῇ καὶ τελευτήσῃ βίον.
48132   4.41.3.5 : ἐν γὰρ βραχεῖ καθεῖλε κὠλίγῳ χρόνῳ
48133   4.41.3.6 : πάμπλουτον ὄλβον δαίμονος κακοῦ δόσις,
48134   4.41.3.7 : ὅταν μεταστῇ, καὶ θεοῖς δοκῇ τόδε. 
48135   4.41.4.1 : Ἀλέξιδος ἐκ Βρεττίας (fr. 34 K.).
48136   4.41.4.2 : Τοιοῦτο τὸ ζῆν ἐστιν ὥσπερ οἱ κύβοι·
48137   4.41.4.3 : οὐ ταὔτ´ ἀεὶ πίπτουσιν, οὐδὲ τῷ βίῳ
48138   4.41.4.4 : ταὐτὸν διαμένει σχῆμα, μεταβολὰς δ´ ἔχει.
48139   4.41.5.1 : Διφίλου ἐκ Ζωγράφου (fr. 45 K.).
48140   4.41.5.2 : Ἀπροσδόκητον οὐδὲν ἀνθρώποις πάθος,
48141   4.41.5.3 : ἐφημέρους γὰρ τὰς τύχας κεκτήμεθα.
48142   4.41.6.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείας ἐν Αὐλίδι ( 28).
48143   4.41.6.2 : Οὐκ ἄγαμαι ταῦτ´ ἀνδρὸς ἀριστέως·
48144   4.41.6.3 : Ἀγάμεμνον Ἀτρεῦ. δεῖ δέ σε χαίρειν
48145   4.41.6.4 : κἂν μὴ σὺ θέλῃς, τὰ θεῶν οὕτω νενόμισται
48146   4.41.6.5 : οὐκ ἐπὶ πᾶσιν ἔφυς ἀγαθοῖς. 
48147   4.41.6.6 : καὶ λυπεῖσθαι, θνητὸς γὰρ ἔφυς.
48148   4.41.7.1 : Σιμωνίδου (Semonidis fr. 4 B. 4).
48149   4.41.7.2 : Πάμπαν δ´ ἄμωμος οὔτις οὐδ´ ἀκήριος.
48150   4.41.8.1 : Εὐριπίδου (fr. 1073 N. 2).
48151   4.41.8.2 : Οὐ χρή ποτ´ ὀρθαῖς ἐν τύχαις βεβηκότα
48152   4.41.8.3 : ἕξειν τὸν αὐτὸν δαίμον´ εἰς ἀεὶ δοκεῖν.
48153   4.41.8.4 : ὁ γὰρ θεός πως, εἰ θεόν σφε χρὴ καλεῖν,
48154   4.41.8.5 : κάμνει ξυνὼν τὰ πολλὰ τοῖς αὐτοῖς ἀεί.
48155   4.41.8.6 : θνητῶν δὲ θνητὸς ὄλβος· οἱ δ´ ὑπέρφρονες
48156   4.41.8.7 : καὶ τῷ παρόντι τοὐπιὸν πιστούμενοι
48157   4.41.8.8 : ἔλεγχον ἔλαβον τῆς τύχης ἐν τῷ παθεῖν.
48158   4.41.9.1 : Σιμωνίδου Θρήνων (fr. 32 B. 4).
48159   4.41.9.2 : Ἄνθρωπος ἐὼν μήποτε φήσῃς ὅ τι γίνεται,
48160   4.41.9.3 : μηδ´ ἄνδρα ἰδὼν 〈ὄλβιον〉 ὅσσον χρόνον ἔσσεται·
48161   4.41.9.4 : ὠκεῖα γὰρ οὐδὲ τανυπτερύγου μυίας
48162   4.41.9.5 : οὕτως ἁ μετάστασις.
48163   4.41.10.1 : Μενάνδρου (fr. 325 K.).
48164   4.41.10.2 : Εὕροις δ´ ἂν οὐθὲν τῶν ἁπάντων, [ὦ] Δημέα,
48165   4.41.10.3 : ἀγαθόν, ἐν ᾧ τι μὴ πρόσεστι καὶ κακόν.
48166   4.41.11.1 : Εὐριπίδου ἐξ Ἀντιόπης (fr. 196 N. 2). 
48167   4.41.11.2 : Τοιόσδε θνητῶν τῶν ταλαιπώρων βίος·
48168   4.41.11.3 : οὔτ´ εὐτυχεῖ τὸ πάμπαν οὔτε δυστυχεῖ,
48169   4.41.11.4 : εὐδαιμονεῖ τε καὖθις οὐκ εὐδαιμονεῖ.
48170   4.41.11.5 : τί δῆτ´ ἐν ὄλβῳ μὴ σαφεῖ βεβηκότες
48171   4.41.11.6 : οὐ ζῶμεν ὡς ἥδιστα μὴ λυπούμενοι;
48172   4.41.12.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντου (fr. 304 N. 2).
48173   4.41.12.2 : Ποῦ δὴ τὸ σαφὲς θνατοῖσι βιοτᾶς;
48174   4.41.12.3 : θοαῖσι μὲν ναυσὶ πόρον πνοαὶ κατὰ βένθος
48175   4.41.12.4 : ἅλιον ἰθύνουσι· τύχας δὲ θνητῶν
48176   4.41.12.5 : τὸ μὲν μέγ´ εἰς οὐδὲν ὁ πολὺς χρόνος
48177   4.41.12.6 : μεθίστησιν, τὸ δὲ μεῖον αὔξων.
48178   4.41.13.1 : Εὐριπίδου ἐκ Χρυσίππου (fr. 843 N. 2).
48179   4.41.13.2 : Ὦ δέσποτ´, οὐδεὶς οἶδεν ἄνθρωπος γεγὼς
48180   4.41.13.3 : οὔτ´ εὐτυχοῦς ἀριθμὸν οὔτε δυστυχοῦς.
48181   4.41.14.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 100–103).
48182   4.41.14.2 : Χρὴ δ´ οὔ ποτ´ εἰπεῖν οὐδέν´ ὄλβιον βροτῶν,
48183   4.41.14.3 : πρὶν ἂν θανόντος τὴν τελευταίαν ἴδῃς
48184   4.41.14.4 : ὅπως περάσας ἡμέραν ἥξει κάτω. 
48185   4.41.15.1 : Εὐριπίδου ἐξ Αὐγῆς (fr. 273 N. 2).
48186   4.41.15.2 : Πᾶσιν γὰρ ἀνθρώποισιν, οὐχ ἡμῖν μόνον,
48187   4.41.15.3 : ἢ καὶ παραυτίκ´ ἢ χρόνῳ δαίμων βίον
48188   4.41.15.4 : ἔσφηλε, κοὐδεὶς διὰ τέλους εὐδαιμονεῖ.
48189   4.41.16.1 : Εὐριπίδου Σκύριοι (fr. 684 N. 2).
48190   4.41.16.2 : Φεῦ τῶν βροτείων ὡς ἀνώμαλοι τύχαι.
48191   4.41.16.3 : οἱ μὲν γὰρ εὖ πράσσουσι, τοῖς δὲ συμφοραὶ
48192   4.41.16.4 : σκληραὶ πάρεισιν εὐσεβοῦσιν εἰς θεούς,
48193   4.41.16.5 : καὶ πάντ´ ἀκριβῶς κἀπὶ φροντίδων βίον
48194   4.41.16.6 : οὕτω δικαίως ζῶσιν αἰσχύνης ἄτερ.
48195   4.41.17.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 153 N. 2).
48196   4.41.17.2 : ΧΟΡ. Ὁ μὲν ὄλβιος ἦν, τὸ δ´ ἀπέκρυψεν
48197   4.41.17.3 : θεὸς ἐκ κείνων τῶν ποτε λαμπρῶν·
48198   4.41.17.4 : νεύει βίοτος, νεύει δὲ τύχα
48199   4.41.17.5 : κατὰ πνεῦμ´ ἀνέμων.
48200   4.41.18.1 : Εὐριπίδου Ἱκετίσιν ( 267–70). 
48201   4.41.18.2 : Μὴ δῆτ´· ἔχει τοι καταφυγὴν καὶ θηρία,
48202   4.41.18.3 : δοῦλος δὲ βωμὸν θεῶν, 〈πόλις δὲ πρὸς πόλιν〉
48203   4.41.18.4 : ἔπτηξε χειμασθεῖσα. τῶν γὰρ ἐν βροτοῖς
48204   4.41.18.5 : οὐκ ἔστιν οὐδὲν διὰ τέλους εὐδαιμονοῦν.
48205   4.41.19.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῖ (fr. 415 N. 2).
48206   4.41.19.2 : Ἄνασσα, πολλοῖς ἐστιν ἀνθρώπων κακά,
48207   4.41.19.3 : τοῖς δ´ ἄρτι λήγει, τοῖς δὲ κίνδυνος μολεῖν.
48208   4.41.19.4 : κύκλῳ γὰρ ἕρπει καρπίμοις τε γῆς φυτοῖς
48209   4.41.19.5 : θνητῶν τε γενεᾷ. τῶν μὲν αὔξεται βίος,
48210   4.41.19.6 : τῶν δὲ φθίνει τε καὶ θερίζεται πάλιν.
48211   4.41.20.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 282–85).
48212   4.41.20.2 : Οὔτοι κρατοῦντα χρὴ κρατεῖν ἃ μὴ χρεών, 
48213   4.41.20.3 : οὐδ´ εὐτυχοῦντας εὖ δοκεῖν πράξειν ἀεί·
48214   4.41.20.4 : κἀγὼ γὰρ ἦν ποτ´, ἀλλὰ νῦν οὐκ εἴμ´ ἔτι,
48215   4.41.20.5 : τὸν πάντα δ´ ὄλβον ἦμαρ ἕν μ´ ἀφείλετο.
48216   4.41.21.1 : Σοφοκλέους ἐν Τυροῖ (fr. 601 N. 2).
48217   4.41.21.2 : Μήπω μέγαν εἴπῃς πρὶν τελευτήσαντ´ ἴδῃς.
48218   4.41.22.1 : Μοσχίωνος (fr. 9 p. 816 N. 2).
48219   4.41.22.2 : † Σὺν αἷσι δόξῃ πρόσθε καὶ γένει μέγας
48220   4.41.22.3 : Ἄργους δυνάστης, λιτὸς ἐκ τυραννικῶν
48221   4.41.22.4 : θρόνων, προσίκτην θάλλον ἠγκαλισμένος
48222   4.41.22.5 : ἔστειχεν εἰς γῆν ὄμμα συμπαθὲς φέρων
48223   4.41.22.6 : καὶ πᾶσι δεικνὺς ὡς τὰ λαμπρὰ τῆς τύχης
48224   4.41.22.7 : τὴν κτῆσιν οὐ βέβαιον ἀνθρώποις νέμει.
48225   4.41.22.8 : ὃν πᾶς μὲν ἀστῶν ἠλέησεν εἰσιδών,
48226   4.41.22.9 : ἅπας δὲ χεῖρα καὶ προσήγορον φάτιν 
48227   4.41.22.10 : ὤρεξε κανθούς τ´ ἐξέτηξε δακρύοις
48228   4.41.22.11 : τύχαις συναλγῶν· τἀξίωμα γὰρ νοσοῦν
48229   4.41.22.12 : τὸ πρόσθε πολλοῖς οἶκτον ἐμποιεῖ βροτῶν.
48230   4.41.23.1 : Μενάνδρου † Πλοκίων Θαΐδος (fr. 407 K.).
48231   4.41.23.2 : Ὡς, Παρμένων, οὐκ ἔστιν ἀγαθὸν τῷ βίῳ
48232   4.41.23.3 : φυόμενον ὥσπερ δένδρον ἐκ ῥίζης μιᾶς,
48233   4.41.23.4 : ἀλλ´ ἐγγὺς ἀγαθοῦ παραπέφυκε καὶ κακόν,
48234   4.41.23.5 : ἐκ τοῦ κακοῦ τ´ ἤνεγκεν ἀγαθὸν ἡ φύσις.
48235   4.41.24.1 : Ἀρχιλόχου (fr. 56 B.).
48236   4.41.24.2 : Τοῖς θεοῖς τιθεῖν ἅπαντα· πολλάκις μὲν ἐκ κακῶν
48237   4.41.24.3 : ἄνδρας ὀρθοῦσιν μελαίνῃ κειμένους ἐπὶ χθονί,
48238   4.41.24.4 : πολλάκις δ´ ἀνατρέπουσι καὶ μάλ´ εὖ βεβηκότας
48239   4.41.24.5 : ὑπτίους κλίνους´· ἔπειτα πολλὰ γίγνεται κακά ...
48240   4.41.24.6 : καὶ βίου χρήμῃ πλανᾶται καὶ νόου παρήορος. 
48241   4.41.25.1 : Θεοδέκτου (fr. 16 p. 806 N. 2).
48242   4.41.25.2 : Πολυσπερὴς μέν, ὦ γέρον, καθ´ Ἑλλάδα
48243   4.41.25.3 : φήμη πλανᾶται καὶ διέγνωσται πάλαι,
48244   4.41.25.4 : τὸ μὴ βεβαίους τὰς βροτῶν εἶναι τύχας.
48245   4.41.26.1 : Εὐριπίδου Κρήσσαις.
48246   4.41.26.2 : ***
48247   4.41.26a.1 : (Eur. Heraclid. 865 s.).
48248   4.41.26a.2 : Τὸν εὐτυχεῖν δοκοῦντα μὴ ζηλοῦτε, πρὶν
48249   4.41.26a.3 : θανόντ´ ἴδῃ τις, ὡς ἐφήμεροι τύχαι.
48250   4.41.27.1 : Ἀλέξιδος (fr. 288 K.).
48251   4.41.27.2 : Κἂν εὐτυχῇ τις, ὡς ἔοικε, προσδοκᾶν
48252   4.41.27.3 : ἀεί τι δεῖ, καὶ μή τι πιστεύειν τύχῃ.
48253   4.41.28.1 : Μενάνδρου Γεωργῷ (fr. 94 K.).
48254   4.41.28.2 : Ὁ δ´ ἠδικηκώς, ὅστις ἔσθ´ οὗτός ποτε,
48255   4.41.28.3 : τὴν ὑμετέραν πενίαν κακοδαίμων ἔσθ´, ὅτι
48256   4.41.28.4 : τοῦτ´ ἠδίκηκεν, οὗ τυχὸν μεταλήψεται.
48257   4.41.28.5 : εἰ καὶ σφόδρ´ εὐπορεῖ γάρ, ἀβεβαίως τρυφᾷ·
48258   4.41.28.6 : τὸ τῆς τύχης γὰρ ῥεῦμα μεταπίπτει ταχύ.
48259   4.41.29.1 : Κλειτομάχου. 
48260   4.41.29.2 : Τοῖς εὐπλοοῦσιν ἀντιπνεύσας´ ἡ τύχη
48261   4.41.29.3 : ἅπαντα συγχεῖ, κᾶτα ναυαγεῖν ποιεῖ,
48262   4.41.29.4 : τὰ τῇ φρονήσει καὶ τοῖς λογισμοῖς ὀρθῶς ἐκπεπονῆσθαι
48263   4.41.29.5 : δοκοῦντα πρὸς τὸ καλῶς ζῆν.
48264   4.41.30.1 : Βάθωνος ἐξ Αἰτωλοῦ (fr. 1 Com. III p. 326 K.).
48265   4.41.30.2 : Ἄνθρωπος ὢν ἔπταικας· ἐν δὲ τῷ βίῳ
48266   4.41.30.3 : τέρας ἐστίν, εἴ τις εὐτύχηκε διὰ βίου.
48267   4.41.31.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάου (fr. 262 N. 2).
48268   4.41.31.2 : Πάλαι σκοποῦμαι τὰς τύχας † τῶν βροτῶν
48269   4.41.31.3 : ὡς εὖ μεταλλάσσουσιν· ὃς γὰρ ἂν σφαλῇ
48270   4.41.31.4 : εἰς ὀρθὸν ἔστη χὡ πρὶν εὐτυχῶν πιτνεῖ. 
48271   4.41.32.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 150 N. 2).
48272   4.41.32.2 : Οὐκ ἔστιν ὅστις εὐτυχὴς ἔφυ βροτῶν,
48273   4.41.32.3 : ὃν μὴ τὸ θεῖον ὡς τὰ πολλὰ † συνθέλει.
48274   4.41.33.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 45 N. 2).
48275   4.41.33.2 : Ὥστ´ οὔτις ἀνδρῶν εἰς ἅπαντ´ εὐδαιμονεῖ.
48276   4.41.34.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 805).
48277   4.41.34.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις ἴσον.
48278   4.41.35.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 825).
48279   4.41.35.2 : Ἄλλοτε μητρυιὴ πέλει ἡμέρη, ἄλλοτε μήτηρ.
48280   4.41.36.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 956).
48281   4.41.36.2 : Φεῦ·
48282   4.41.36.3 : οὐκ ἔστιν οὐδὲν πιστόν, οὔτ´ εὐδοξία
48283   4.41.36.4 : οὔτ´ αὖ καλῶς πράξαντα μὴ πράξειν κακῶς. 
48284   4.41.37.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 131–33).
48285   4.41.37.2 : Ὡς ἡμέρα κλίνει τε κἀνάγει πάλιν
48286   4.41.37.3 : ἅπαντα τἀνθρώπεια· τοὺς δὲ σώφρονας
48287   4.41.37.4 : θεοὶ φιλοῦσι καὶ στυγοῦσι τοὺς κακούς.
48288   4.41.38.1 : Σοφοκλέους (Trach. 1 ss.).
48289   4.41.38.2 : Λόγος μὲν ἔστ´ ἀρχαῖος ἀνθρώπων φανείς,
48290   4.41.38.3 : ὡς οὐκ ἂν αἰῶν´ ἐκμάθοις βροτῶν, πρὶν ἂν
48291   4.41.38.4 : θάνῃ τις, οὔτ´ εἰ χρηστὸς οὔτ´ εἴ τῳ κακός.
48292   4.41.39.1 : Τοῦ αὐτοῦ Τραχινίαις ( 296 s.).
48293   4.41.39.2 : Ὅμως δ´ ἔνεστι τοῖσιν εὖ σκοπουμένοις
48294   4.41.39.3 : ταρβεῖν τὸν εὖ πράσσοντα, μὴ σφαλῇ ποτε.
48295   4.41.40.1 : Σοφοκλέους Φαίδρα (fr. 620 N. 2).
48296   4.41.40.2 : † Τὸ δ´ εὐτυχοῦντα πάντ´ ἀριθμῆσαι βροτῶν
48297   4.41.40.3 : οὐκ ἔστιν ὄντως ὅντιν´ εὑρήσεις ἕνα.
48298   4.41.41.1 : Εὐριπίδου (fr. 1074 N. 2). 
48299   4.41.41.2 : Βέβαια δ´ οὐδεὶς εὐτυχεῖ θνητὸς γεγώς.
48300   4.41.42.1 : Σοφοκλέους Ἀλήτης (fr. 102 N. 2).
48301   4.41.42.2 : Τίς δή ποτ´ ὄλβον ἢ μέγαν θείη βροτῶν
48302   4.41.42.3 : ἢ σμικρὸν ἢ τὸν μηδαμοῦ τιμώμενον;
48303   4.41.42.4 : οὐ γάρ ποτ´ αὐτῶν οὐδὲν ἐν ταὐτῷ μένει.
48304   4.41.43.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ (fr. 437 N. 2).
48305   4.41.43.2 : Ὁρῶ δὲ τοῖς πολλοῖσιν ἀνθρώποις ἐγὼ
48306   4.41.43.3 : τίκτουσαν ὕβριν τὴν πάροιθ´ εὐπραξίαν.
48307   4.41.44.1 : Εὐριπίδου Οἰδίποδος ( 554 N. 2).
48308   4.41.44.2 : Πολλάς γ´ ὁ δαίμων τοῦ βίου μεταστάσεις
48309   4.41.44.3 : ἔδωκεν ἡμῖν μεταβολάς τε τῆς τύχης.
48310   4.41.45.1 : Ἐν ταὐτῷ (fr. 549 N. 2).
48311   4.41.45.2 : Ἀλλ´ ἦμαρ 〈ἕν〉 τοι μεταβολὰς πολλὰς ἔχει.
48312   4.41.46.1 : Εὐριπίδου Μελέαγρος (fr. 536 N. 2).
48313   4.41.46.2 : Φεῦ· τὰ τῶν εὐδαιμονούντων ὡς ταχὺ στρέφει θεός.
48314   4.41.47.1 : Διφίλου (fr. 109 K.). 
48315   4.41.47.2 : Βέβαιον οὐδέν ἐστιν ἐν θνητῷ βίῳ.
48316   4.41.47.3 : βιοῖ γὰρ οὐδεὶς ὃν προαιρεῖται τρόπον.
48317   4.41.48.1 : Νικοστράτου (fr. 28 K.).
48318   4.41.48.2 : ’Οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ´ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ‘.
48319   4.41.48.3 : νὴ τὴν Ἀθηνᾶν συντόμως γε, φίλτατε
48320   4.41.48.4 : Εὐριπίδη, τὸν βίον ἔθηκας εἰς στίχον.
48321   4.41.49.1 : Ἀπολλοδώρου (fr. 16 Com. III p. 293 K.).
48322   4.41.49.2 : Οὐκ οἶδ´ ὅτῳ πέποιθας· ἀργυρίῳ, πάτερ;
48323   4.41.49.3 : ὃ καιρὸς ὁ τυχὼν τοῖς μὲν οὐ κεκτημένοις
48324   4.41.49.4 : ἔδωκε, τῶν κεκτημένων δ´ ἀφείλετο;
48325   4.41.50.1 : Φιλήμονος (fr. 121 K.).
48326   4.41.50.2 : Πολλάκις ἔχων τις οὐδὲ τἀναγκαῖα νῦν
48327   4.41.50.3 : αὔριον ἐπλούτης´, ὥστε χἁτέρους τρέφειν.
48328   4.41.50.4 : {—}θησαυρὸν εὑρὼν σήμερόν τις αὔριον. 
48329   4.41.50.5 : ἅπαντα τἀκ τῆς οἰκίας ἀπώλεσεν.
48330   4.41.51.1 : Τραγικὸν ἐπεισόδιον (Tr. adesp. 547 N. 2).
48331   4.41.51.2 : Τὰ μεγάλα δῶρα τῆς τύχης ἔχει φόβον
48332   4.41.51.3 : καὶ τὸ πάνυ λαμπρὸν οὐκ ἀκίνδυνον κυρεῖ,
48333   4.41.51.4 : οὐδ´ ἀσφαλὲς πᾶν· ὕψος ἐν θνητῷ γένει,
48334   4.41.51.5 : ὃ περιέτρεψεν ἢ χρόνος τις ἢ φθόνος,
48335   4.41.51.6 : ἐπὰν ἐπ´ ἄκρον τις τοῦ καλῶς πράττειν δράμῃ.
48336   4.41.51.7 : ἡ δὲ μεσότης ἐν πᾶσιν ἀσφαλεστέρα,
48337   4.41.51.8 : τῷ μήτε λίαν ἐν ταπεινῷ τῆς τύχης
48338   4.41.51.9 : μέρει φέρεσθαι μήτ´ ἐν ὑψηλῷ πάλιν.
48339   4.41.51.10 : κἂν γὰρ πέσῃ τις ἐξ ἐλάττονος μέτρου, 
48340   4.41.51.11 : εὐπερικάλυπτον ἔσχε τὴν δυσπραξίαν.
48341   4.41.51.12 : ὄγκου δὲ μεγάλου πτῶμα γίγνεται μέγα.
48342   4.41.51.13 : πρὸς γὰρ τὸ λαμπρὸν ὁ φθόνος βιάζεται,
48343   4.41.51.14 : σφάλλει δ´ ἐκείνους, οὓς ἂν ὑψώσῃ τύχη.
48344   4.41.52.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον (§ 41 p. 11 a).
48345   4.41.52.2 : Νόμιζε μηδὲν εἶναι τῶν ἀνθρωπίνων βέβαιον· οὕτω
48346   4.41.52.3 : γὰρ οὔτ´ εὐτυχῶν ἔσῃ περιχαρὴς οὔτε δυστυχῶν περί–
48347   4.41.52.4 : λυπος.
48348   4.41.53.1 : Ἡροδότου (I 207).
48349   4.41.53.2 : Ὡς κύκλος τῶν ἀνθρωπηίων ἐστὶ πρηγμάτων, περι–
48350   4.41.53.3 : φερόμενος δὲ οὐκ ἐᾷ αἰεὶ τοὺς αὐτοὺς εὐτυχεῖν.
48351   4.41.54.1 : Τοῦ αὐτοῦ (I 32).
48352   4.41.54.2 : Πᾶν ἐστιν ἄνθρωπος συμφορή.
48353   4.41.55.1 : Πυθέου.
48354   4.41.55.2 : Εἰ δέ τις ὑπείληφε βεβαίως ἔχειν τὸν πλοῦτον καὶ
48355   4.41.55.3 : οὐδέποτε προλείψειν αὐτόν, οὗτος ἔοικε τύχης καὶ παρα–
48356   4.41.55.4 : δόξων πραγμάτων καταπεφρονηκέναι καὶ οὐκ εἰδέναι ὅτι
48357   4.41.55.5 : πεπλανημένον τὸ εὖ πράττειν καὶ οὐκ ἀεὶ παρὰ τοῖς
48358   4.41.55.6 : αὐτοῖς.
48359   4.41.56.1 : Βίωνος. 
48360   4.41.56.2 : Βίων ἔφη ’τὰ χρήματα τοῖς πλουσίοις ἡ τύχη οὐ δε–
48361   4.41.56.3 : δώρηται, ἀλλὰ δεδάνεικεν‘.
48362   4.41.57.1 : Ἐκ τῶν Πορφυρίου Περὶ Στυγός.
48363   4.41.57.2 : Ἥ τε γὰρ αἴγειρος, ὡς φασὶν ἄλλοι τε καὶ Πλούταρ–
48364   4.41.57.3 : χος, φιλοπενθὴς καὶ ἀτελὴς πρὸς καρπογονίαν. διὸ καὶ
48365   4.41.57.4 : Σοφοκλῆς ἔν τισι φησίν·
48366   4.41.57.5 : οὐ χρή ποτ´ ἀνθρώπων μέγαν ὄλβον ἀπο–
48367   4.41.57.6 : βλέψαι· τανυφλοίου γὰρ ἰσαμέριος
48368   4.41.57.7 : † ὅστις αἰγείρου βιοτὰν ἀποβάλλει.
48369   4.41.58.1 : Σωκράτους.
48370   4.41.58.2 : Ταὐτόν ἐστιν ἐπ´ εὐτυχίᾳ μέγα φρονεῖν καὶ ἐπὶ ὀλισ–
48371   4.41.58.3 : θηρᾶς ὁδοῦ σταδιοδρομεῖν. 
48372   4.41.59.1 : † Δημοκρίτου.
48373   4.41.59.2 : Οὐκ ἔστιν οὕτως ἀσφαλὴς πλούτου πυλεών, ὃν οὐκ
48374   4.41.59.3 : ἀνοίγει τύχης καιρός.
48375   4.41.60.1 : Ἀπελλῆς.
48376   4.41.60.2 : Ἀπελλῆς ὁ ζῳγράφος ἐρωτηθείς, διὰ τί τὴν τύχην
48377   4.41.60.3 : καθημένην ἔγραψεν, ’οὐχ ἕστηκε γάρ‘ εἶπεν.
48378   4.41.61.1 : Αἰσώπου.
48379   4.41.61.2 : Αἴσωπος ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος τῶν ἐν ἐξουσίᾳ, εἰ
48380   4.41.61.3 : οἶδε τί πράττουσιν οἱ θεοί, ’τὰ μὲν οἰκοδομοῦσιν‘ ἔφη ’τὰ
48381   4.41.61.4 : δὲ καταβάλλουσιν‘. 
48382   4.41.62.1 : Φαβωρίνου (fr. 109 Marr.).
48383   4.41.62.2 : Ἄνθρωπος ἐὼν † μηδέποτε φῇς ὅ τι γίνεται αὔριον,
48384   4.41.62.3 : μηδ´ ἄνδρα ἰδὼν ὄλβιον, ὅσσον χρόνον ἔσσεται·
48385   4.41.62.4 : ἀλλὰ μηδὲ οἶκον· ὥσπερ ἀμέλει ὁ ποιητὴς διεξέρχεται
48386   4.41.62.5 : τὴν τῶν Σκοπαδῶν ἀθρόαν ἀπώλειαν. ἤδη δὲ καὶ πόλεις
48387   4.41.62.6 : παρ´ ὃ προσεδόκησαν ἀνάστατοι γεγόνασιν αἰφνίδιον, αἱ
48388   4.41.62.7 : μὲν ὑπὸ πυρός, αἱ δ´ ὑπὸ σεισμοῦ, αἱ δὲ τῆς θαλάττης
48389   4.41.62.8 : ἐπελθούσης. ποῦ μοι Ἑλίκη; κατεπόθη. ποῦ Βοῦρα; καὶ
48390   4.41.62.9 : αὐτὴ κατεπόθη. δύο πόλεις Ἑλληνίδες ἀπώλοντο ὥσπερ
48391   4.41.62.10 : πλέουσαι.
48392   4.41.63.1 : Ἡροδότου ἱστορίας αʹ ( 32).
48393   4.41.63.2 : Κροῖσος δὲ σπερχθεὶς εἶπεν· Ὦ ξεῖνε Ἀθηναῖε, ἡ δὲ
48394   4.41.63.3 : ἡμετέρη εὐδαιμονίη οὕτω τοι ἀπέρριπται ἐς τὸ μηδέν,
48395   4.41.63.4 : ὥστε οὐδὲ ἰδιωτέων ἀνδρῶν ἀξίους ἡμᾶς ἐποίησας; Ὁ δὲ
48396   4.41.63.5 : Σόλων εἶπεν· Ὦ Κροῖσε, ἐπιστάμενόν με τὸ θεῖον πᾶν
48397   4.41.63.6 : ἐὸν φθονερόν τε καὶ ταραχῶδες ἐπειρωτᾷς ἀνθρωπηίων
48398   4.41.63.7 : πραγμάτων πέρι. ἐν γὰρ τῷ μακρῷ χρόνῳ πολλὰ μὲν
48399   4.41.63.8 : ἔστιν ἰδεῖν τὰ μή τις ἐθέλει, πολλὰ δὲ καὶ παθεῖν. ἐς 
48400   4.41.63.9 : γὰρ ἑβδομήκοντα ἔτεα οὖρον τῆς ζωῆς ἀνθρώπῳ προτί–
48401   4.41.63.10 : θημι. τουτέων τῶν ἁπασέων ἡμερέων τῶν ἐς τὰ ἑβδο–
48402   4.41.63.11 : μήκοντα ἔτεα, ἐουσέων ..., ἡ ἑτέρη αὐτέων τῇ ἑτέρῃ ἡμέρῃ
48403   4.41.63.12 : τὸ παράπαν οὐδὲν ὅμοιον εἰσάγει πρῆγμα. οὕτω, ὦ
48404   4.41.63.13 : Κροῖσε, πᾶν ἐστιν ἄνθρωπος συμφορή. ἐμοὶ δὲ καὶ σὺ
48405   4.41.63.14 : πλουτέειν μὲν μέγα φαίνεαι καὶ βασιλεὺς πολλῶν εἶναι
48406   4.41.63.15 : ἀνθρώπων· ἐκεῖνο δέ, τὸ εἴρεό με, οὔκω σε λέγω, πρὶν
48407   4.41.63.16 : τελευτήσαντα καλῶς τὸν αἰῶνα πύθωμαι. οὐ γάρ τι ὁ
48408   4.41.63.17 : μέγα πλούσιος μᾶλλον τοῦ ἐπ´ ἡμέρην ἔχοντος ὀλβιώτερός
48409   4.41.63.18 : ἐστιν, εἰ μή οἱ τύχη ἐπίσποιτο ἔχοντα πάντα καλὰ τελευ–
48410   4.41.63.19 : τῆσαι εὖ τὸν βίον. πολλοὶ μὲν γὰρ ζάπλουτοι ἀνθρώ–
48411   4.41.63.20 : πων ἄνολβοί εἰσι, πολλοὶ δὲ μετρίως ἔχοντες βίου εὐτυ–
48412   4.41.63.21 : χέες. ὁ μὲν δὴ μέγα πλούσιος ἄνολβος δὲ δυοῖσι προέχει
48413   4.41.63.22 : τοῦ εὐτυχέος μούνοισιν, οὗτος δὲ τοῦ πλουσίου καὶ ἀνόλ–
48414   4.41.63.23 : βου πολλοῖσιν· ὁ μὲν ἐπιθυμίην ἐκτελέσαι καὶ ἄτην μεγά–
48415   4.41.63.24 : λην προσπεσοῦσαν ἐνεῖκαι δυνατώτερος, ὁ δὲ τοῖσδε προέ–
48416   4.41.63.25 : χει ἐκείνου, ἄτην μὲν καὶ ἐπιθυμίην οὐχ ὁμοίως δυνατὸς 
48417   4.41.63.26 : ἐκείνῳ ἐνεῖκαι, ταῦτα δὲ ἡ εὐτυχίη οἱ ἀπερύκει, ἄπηρός
48418   4.41.63.27 : ἐστιν, ἄνουσος, ἀπαθής, εὔπαις, εὐειδής. εἰ δὲ πρὸς
48419   4.41.63.28 : τούτοισιν ἔτι τελευτήσει τὸν βίον εὖ, οὗτος ἐκεῖνος, τὸν
48420   4.41.63.29 : σὺ ζητεῖς, ὄλβιος κεκλῆσθαι ἄξιός ἐστι· πρὶν δ´ ἂν τελευ–
48421   4.41.63.30 : τήσῃ, ἐπισχεῖν, μηδὲ καλέειν κω ὄλβιον ἀλλ´ εὐτυχέα. τὰ
48422   4.41.63.31 : πάντα μέν νυν ταῦτα συλλαβεῖν ἄνθρωπον ἐόντα ἀδύνατόν
48423   4.41.63.32 : ἐστιν, ὥσπερ χώρη οὐδεμία καταρκέει πάντα ἑωυτῇ παρέ–
48424   4.41.63.33 : χουσα, ἀλλ´ ἄλλο μὲν ἔχει, ἑτέρου δὲ ἐπιδέεται· ἣ δὲ ἂν
48425   4.41.63.34 : τὰ πλεῖστα ἔχῃ, αὕτη ἀρίστη. ὣς δὲ καὶ ἀνθρώπου σῶμα
48426   4.41.63.35 : ἓν οὐδὲν αὔταρκές ἐστι· τὸ μὲν γὰρ ἔχει, ἄλλου δὲ ἐνδεές
48427   4.41.63.36 : ἐστιν. ὃς δ´ ἂν αὐτῶν πλεῖστα ἔχων διατελέῃ καὶ ἔπειτα
48428   4.41.63.37 : τελευτήσῃ εὐχαρίστως τὸν βίον, οὗτος παρ´ ἐμοὶ τὸ οὔνομα
48429   4.41.63.38 : τοῦτο, ὦ βασιλεῦ, δίκαιός ἐστι φέρεσθαι. σκοπέειν δὲ
48430   4.41.63.39 : χρὴ παντὸς χρήματος τὴν τελευτήν, κῇ ἀποβήσεται· πολ–
48431   4.41.63.40 : λοῖσι γὰρ δὴ ὑποδέξας ὄλβον ὁ θεὸς προρρίζους ἀνέτρεψε. 
48432   4.42.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΑΞΙΑΝ ΕΥΤΥΧΟΥΝΤΩΝ.}1
48433   4.42.1.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντης (fr. 293 N. 2).
48434   4.42.1.2 : Τιμῄ ς´ ἐπαίρει τῶν πέλας μεῖζον φρονεῖν.
48435   4.42.1.3 : Θνήσκοιμ´ ἄν· οὐ γὰρ ἄξιον λεύσσειν φάος
48436   4.42.1.4 : κακοὺς ὁρῶντας ἐκδίκως τιμωμένους.
48437   4.42.2.1 : Εὐριπίδου Δικτύος (fr. 334 N. 2).
48438   4.42.2.2 : Πολλοῖς παρέστην κἀφθόνησα δὴ βροτῶν
48439   4.42.2.3 : ὅστις κακοῖσιν ἐσθλὸς ὢν ὅμοιος ᾖ,
48440   4.42.2.4 : λόγων ματαίων εἰς ἅμιλλαν ἐξιών.
48441   4.42.2.5 : τὸ δ´ ἦν ἄρ´ οὐκ ἀκουστὸν οὐδ´ ἀνασχετόν,
48442   4.42.2.6 : σιγᾶν κλύοντα δεινὰ πρὸς κακιόνων.
48443   4.42.3.1 : Μενάνδρου Θεοφορουμένης (fr. 223 K.).
48444   4.42.3.2 : Εἴ τις προσελθών μοι θεῶν λέγοι ’Κράτων, 
48445   4.42.3.3 : ἐπὰν ἀποθάνῃς, αὖθις ἐξ ἀρχῆς ἔσῃ·
48446   4.42.3.4 : ἔσῃ δ´ ὅ τι ἂν βούλῃ, κύων, πρόβατον, τράγος,
48447   4.42.3.5 : ἄνθρωπος, ἵππος· δὶς βιῶναι γάρ σε δεῖ·
48448   4.42.3.6 : εἱμαρμένον τοῦτ´ ἐστίν, ὅ τι βούλει δ´ ἑλοῦ·‘
48449   4.42.3.7 : ἅπαντα μᾶλλον, εὐθὺς εἰπεῖν ἂν δοκῶ,
48450   4.42.3.8 : πόει με πλὴν ἄνθρωπον· ἀδίκως εὐτυχεῖ
48451   4.42.3.9 : κακῶς τε πράττει τοῦτο τὸ ζῷον μόνον.
48452   4.42.3.10 : ὁ κράτιστος ἵππος ἐπιμελεστέραν ἔχει
48453   4.42.3.11 : ἑτέρου θεραπείαν· ἀγαθὸς ἂν γένῃ κύων,
48454   4.42.3.12 : ἐντιμότερος εἶ τοῦ κακοῦ κυνὸς πολύ.
48455   4.42.3.13 : ἀλεκτρυὼν γενναῖος ἐν ἑτέρᾳ τροφῇ
48456   4.42.3.14 : ἐστίν, ὁ δ´ ἀγεννὴς καὶ δέδιε τὸν κρείττονα.
48457   4.42.3.15 : ἄνθρωπος ἂν ᾖ χρηστός, εὐγενής, σφόδρα
48458   4.42.3.16 : γενναῖος, οὐδὲν ὄφελος ἐν τῷ νῦν γένει.
48459   4.42.3.17 : πράττει δ´ ὁ κόλαξ ἄριστα πάντων, δεύτερα
48460   4.42.3.18 : ὁ συκοφάντης, ὁ κακοήθης τρίτα λέγει.
48461   4.42.3.19 : ὄνον γενέσθαι κρεῖττον ἢ τοὺς χείρονας
48462   4.42.3.20 : ὁρᾶν ἑαυτοῦ ζῶντας ἐπιφανέστερον.
48463   4.42.4.1 : Εὐριπίδου Οἰνεῖ (fr. 564 N. 2). 
48464   4.42.4.2 : Ὅταν κακοὶ πράξωσιν, ὦ ξένοι, καλῶς,
48465   4.42.4.3 : ἄγαν κρατοῦντες κοὐ νομίζοντες δίκην
48466   4.42.4.4 : δώσειν ἔδρασαν πάντ´ ἐφέντες ἡδονῇ.
48467   4.42.5.1 : Θεόγνιδος ( 665 s.).
48468   4.42.5.2 : Καὶ σώφρων ἥμαρτε, καὶ ἄφρονι πολλάκι δόξα
48469   4.42.5.3 : ἕσπετο, καὶ τιμῆς 〈καὶ〉 κακὸς ὢν ἔλαχεν.
48470   4.42.6.1 : Τοῦ αὐτοῦ ( 865 ss.).
48471   4.42.6.2 : Πολλοῖς ἀχρήστοισι θεὸς διδοῖ ἀνδράσιν ὄλβον
48472   4.42.6.3 : ἐσθλόν, ὃς .. αὑτῷ βέλτερος οὐδὲν ἐὼν
48473   4.42.6.4 : οὐδὲ φίλοις· ἀρετῆς δὲ μέγα κλέος οὔ ποτ´ ὀλεῖται.
48474   4.42.6.5 : αἰχμητὴς γὰρ ἀνὴρ γῆν τε καὶ ἄστυ σαοῖ.
48475   4.42.7.1 : Σοφοκλέους Ἀλήτης (fr. 103 N. 2).
48476   4.42.7.2 : Δεινόν γε τοὺς μὲν δυσσεβεῖς κακῶν 〈τ´〉 ἄπο
48477   4.42.7.3 : βλαστόντας εἶτα τούσδε μὲν πράσσειν καλῶς,
48478   4.42.7.4 : τοὺς δ´ ὄντας ἐσθλοὺς ἔκ τε γενναίων ἅμα
48479   4.42.7.5 : γεγῶτας εἶτα δυστυχεῖς πεφυκέναι.
48480   4.42.7.6 : οὐ χρῆν τάδ´ οὕτω δαίμονας θνητῶν πέρι
48481   4.42.7.7 : πράσσειν· ἐχρῆν γὰρ τοὺς μὲν εὐσεβεῖς βροτῶν 
48482   4.42.7.8 : ἔχειν τι κέρδος ἐμφανὲς θεῶν πάρα,
48483   4.42.7.9 : τοὺς δ´ ὄντας ἀδίκους τούσδε τὴν ἐναντίαν
48484   4.42.7.10 : δίκην κακῶν τιμωρὸν ἐμφανῆ τίνειν·
48485   4.42.7.11 : κοὐδεὶς ἂν οὕτως εὐτύχει κακὸς γεγώς.
48486   4.42.8.1 : Εὐριπίδου Ἱκετίδων ( 423 ss.).
48487   4.42.8.2 : Ἦ δὴ νοσῶδες τοῦτο τοῖς ἀμείνοσιν,
48488   4.42.8.3 : ὅταν πονηρὸς ἀξίωμ´ ἀνὴρ ἔχῃ
48489   4.42.8.4 : γλώσσῃ κατασχὼν δῆμον, οὐδὲν ὢν τὸ πρίν.
48490   4.42.9.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἑλένῃ ( 1213).
48491   4.42.9.2 : Ἐσθλῶν κακίους ἐνίοτ´ εὐτυχέστεροι.
48492   4.42.10.1 : Εὐριπίδου Ἱκετίδων ( 463 s.).
48493   4.42.10.2 : Φεῦ φεῦ· κακοῖσιν ὡς ὅταν δαίμων διδῷ
48494   4.42.10.3 : καλῶς, ὑβρίζους´ ὡς ἀεὶ πράξοντες εὖ.
48495   4.42.11.1 : Εὐριπίδου Τημενίσιν (fr. 738 N. 2).
48496   4.42.11.2 : Πολλοὶ γεγῶτες ἄνδρες οὐκ ἔχους´ ὅπως
48497   4.42.11.3 : δείξουσιν αὑτοὺς τῶν κακῶν ἐξουσίᾳ.
48498   4.42.12.1 : Δημοσθένους Ὀλυνθιακῶν αʹ (p. 16).
48499   4.42.12.2 : Τὸ γὰρ εὖ πράττειν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ
48500   4.42.12.3 : κακῶς φρονεῖν τοῖς ἀνοήτοις γίγνεται. 
48501   4.42.13.1 : Δημοσθένους Φιλιππικῶν (Ps.–Dem. XI p. 155).
48502   4.42.13.2 : Αἱ γὰρ εὐπραξίαι δειναὶ συγκρύψαι καὶ συσκιάσαι
48503   4.42.13.3 : τὰς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων εἰσίν· εἰ δέ τι πταίσει, τότ´
48504   4.42.13.4 : ἀκριβῶς διακαλυφθήσεται ταῦτα πάντα.
48505   4.42.14.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων.
48506   4.42.14.2 : Ἔοικεν ὁ βίος θεάτρῳ· διὸ πολλάκις χείριστοι τὸν
48507   4.42.14.3 : κάλλιστον ἐν αὐτῷ κατέχουσι τόπον. 
48508   4.43.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΑΞΙΑΝ ΔΥΣΤΥΧΟΥΝΤΩΝ.}1
48509   4.43.1.1 : Μενάνδρου (fr. 670 K.).
48510   4.43.1.2 : Οὐθέν με λυπεῖ μᾶλλον ἢ χρηστὸς τρόπος
48511   4.43.1.3 : εἰς χαλεπὸν ὅταν ᾖ συγκεκλεισμένος βίον.
48512   4.43.2.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 671 K.).
48513   4.43.2.2 : Οἰκτρότατόν ἐστι πεῖραν ἐπὶ γήρως ὀδῷ
48514   4.43.2.3 : ἀδίκου τύχης δίκαιος εἰληφὼς τρόπος.
48515   4.43.3.1 : Ἀλέξιδος (fr. 287 K.).
48516   4.43.3.2 : Οὐκ ἔσθ´ ὅπως ἔχουσιν αἱ τύχαι φρένας·
48517   4.43.3.3 : οὐδεὶς γὰρ 〈ἂν〉 τοιοῦτος ἠτύχει ποτέ.
48518   4.43.4.1 : Ἀντιφάνους (fr. 257 K.).
48519   4.43.4.2 : Οἴμοι τάλας, ὡς ἄδικον, ὅταν ἡ μὲν τύχη
48520   4.43.4.3 : λίπῃ τινὸς τὴν τάξιν, ὁ δὲ τρόπος μένῃ.
48521   4.43.5.1 : Μενάνδρου (fr. 590 K.).
48522   4.43.5.2 : Ὦ μεταβολαῖς χαίρουσα παντοίαις τύχη,
48523   4.43.5.3 : σόν ἐστ´ ὄνειδος τοῦθ´, ὅταν οὗτος 〈ὢν〉 ἀνὴρ
48524   4.43.5.4 : δίκαιος ἀδίκοις περιπέσῃ συμπτώμασιν. 
48525   4.43.6.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν ( 233 ss.).
48526   4.43.6.2 : Τὴν δ´ εὐγένειαν τῆς τύχης νικωμένην
48527   4.43.6.3 : νῦν δὴ μάλιστ´ ἐσεῖδον· οἵδε γὰρ πατρὸς
48528   4.43.6.4 : ἐσθλοῦ γεγῶτες δυστυχοῦς´ ἀναξίως.
48529   4.43.7.1 : Μενάνδρου Ὀλυνθιακῶν (fr. 356 K.).
48530   4.43.7.2 : Ὡς ἄδικον, ὅταν ἡ μὲν φύσις
48531   4.43.7.3 : ἀποδῷ τι σεμνόν, τοῦτο δ´ ἡ τύχη κακοῖ.
48532   4.43.8.1 : Μενάνδρου (fr. 604 K.).
48533   4.43.8.2 : Πολλοὺς δι´ ἀνάγκην γὰρ πονηροὺς οἶδ´ ἐγὼ
48534   4.43.8.3 : ὅταν ἀτυχήσωσιν γεγονότας, οὐ φύσει
48535   4.43.8.4 : ὄντας τοιούτους.
48536   4.43.9.1 : Εὐσεβίου (fr. 59 Mull.).
48537   4.43.9.2 : Πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων, ἐπειδὰν δοκέωσι παρ´ ἀξίην
48538   4.43.9.3 : πρήσσειν, δυσανασχετέοντες, ἔπειτα δεινολογεόμενοι πρὸς
48539   4.43.9.4 : ἑωυτοὺς καὶ τοὺς πλησιάζοντας, τοιάδε διαλέγονται· ὁ
48540   4.43.9.5 : μὲν γαμέει καὶ ἐξ οἴκων τῶν εὐδαιμόνων, ἐγὼ δὲ ἄγαμος·
48541   4.43.9.6 : καὶ ὁ μὲν οἰκίην ἔχει μεγάλην καὶ οἰκοδομέει μεγαλο–
48542   4.43.9.7 : πρεπέως καὶ ἀγροὺς κέκτηται πολλούς, ἐγὼ δὲ ἀνίστιος
48543   4.43.9.8 : καὶ ἀκτήμων· καὶ τῷ μὲν πάρα πολλὰ χρήματα, ἐμὲ δὲ
48544   4.43.9.9 : ἀχρηματίη πᾶσα ἔχει· καὶ ὅδε μὲν καὶ ὅδε ἄρχουσι καὶ
48545   4.43.9.10 : τετιμέαται, τὸ δὲ ἐμὸν ἐν ἰδιώτεω λόγῳ καὶ ἀτίμου.
48546   4.43.9.11 : πρὸς οὓς χρὴ παραμυθεύμενον τάδε λέγειν, ὡς οὐ χρὴ 
48547   4.43.9.12 : ἐπ´ ἄλλων εὐτυχίῃ ἄχθεσθαι, ἀλλὰ ἥδεσθαι διὰ τὸ ὁμο–
48548   4.43.9.13 : γενές· εἰδέναι δὲ ὅτι καὶ αὐτοὶ πολλῶν, ἔς τε τὰ ἑωυτῶν
48549   4.43.9.14 : ἐγκύψαντες καὶ τὰ ἐκείνοις παρέοντα ἐπιφρασάμενοι, εὑ–
48550   4.43.9.15 : ρήσουσιν ἑωυτοὺς ἄμεινον πρήσσοντας· καὶ ὅτι οὐδεὶς
48551   4.43.9.16 : ὑπὸ τῆς τοῦ πέλας εὐτυχίης τῆς ὀφειλομένης ἑωυτῷ εὐ–
48552   4.43.9.17 : πρηγίης ἀποστερέεται.
48553   4.43.10.1 : Ἡροδότου Ἱστορίας θʹ ( 16).
48554   4.43.10.2 : Ξεῖνε, ὅ τι δεῖ γενέσθαι ἐκ τοῦ θεοῦ, ἀμήχανον ἀπο–
48555   4.43.10.3 : τρέψαι ἀνθρώπῳ· οὐδὲ γὰρ πιστὰ λέγουσι θέλει πείθεσ–
48556   4.43.10.4 : θαι οὐδείς. ταῦτα δὲ Περσέων συχνοὶ ἐπιστάμενοι ἑπό–
48557   4.43.10.5 : μεθα ἀναγκαίῃ ἐνδεδεμένοι. ἐχθίστη δὲ ὀδύνη ἐστὶ τῶν
48558   4.43.10.6 : ἐν ἀνθρώποις αὕτη, πολλὰ φρονέοντα μηδενὸς κρατέειν. 
48559   4.44.t.1 : {1ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ ΦΕΡΕΙΝ ΤΑ ΠΡΟΣΠΙΠΤΟΝΤΑ ΟΝΤΑΣ
48560   4.44.t.2 : ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤ´ ΑΡΕΤΗΝ ΖΗΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΣ.}1
48561   4.44.1.1 : Φιλήμονος (fr. 73 K.).
48562   4.44.1.2 : Εἰ τὰ δάκρυ´ ἡμῶν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον,
48563   4.44.1.3 : ἀεί θ´ ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο,
48564   4.44.1.4 : ἠλλαττόμεσθ´ ἂν δάκρυα δόντες χρυσίον.
48565   4.44.1.5 : νῦν δ´ οὐ προσέχει τὰ πράγματ´ οὐδ´ ἀποβλέπει, 
48566   4.44.1.6 : ἐάν τε κλαίῃς ἄν τε μή, πορεύεται.
48567   4.44.1.7 : τί δὴ ποεῖς πλέον; οὐδέν· ἡ λύπη δ´ ἔχει
48568   4.44.1.8 : ὥσπερ τὸ δένδρον τοῦτο καρπὸν τὸ δάκρυον.
48569   4.44.2.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 135 K.).
48570   4.44.2.2 : Ἐγὼ δὲ λυποῦμαι μὲν εἰς ὑπερβολὴν
48571   4.44.2.3 : ἐπὶ τοῖς παροῦσιν, ἐν δὲ τῇ λύπῃ φρονῶ.
48572   4.44.2.4 : τοῦτο 〈τό〉 με τηροῦν ἐστι κἄνθρωπον ποοῦν.
48573   4.44.3.1 : Χαιρήμονος (fr. 37 N. 2).
48574   4.44.3.2 : Οὐδεὶς ἐπὶ σμικροῖσι λυπεῖται σοφός.
48575   4.44.4.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνη (cf. Eur. fr. 174 N. 2).
48576   4.44.4.2 : Μὴ οὖν θέλε λυπεῖν σαυτὸν εἰδὼς ὅτι 
48577   4.44.4.3 : πολλάκι τὸ λυποῦν ὕστερον χαρὰν ἄγει,
48578   4.44.4.4 : καὶ τὸ κακὸν ἀγαθοῦ γίγνεται παραίτιον.
48579   4.44.5.1 : Μενάνδρου (fr. 812 K.).
48580   4.44.5.2 : Πειρῶ τύχης ἄνοιαν ἀνδρείως φέρειν.
48581   4.44.6.1 : Μενάνδρου (fr. 672 K.).
48582   4.44.6.2 : Ἄνδρα τὸν ἀληθῶς εὐγενῆ καὶ τἀγαθὰ
48583   4.44.6.3 : καὶ τὰ κακὰ δεῖ πταίοντα γενναίως φέρειν.
48584   4.44.7.1 : Φιλήμονος ἐκ Κορινθίας (fr. 39 K.).
48585   4.44.7.2 : Εἰ τὰ παρὰ τοῖς ἄλλοισιν εἰδείης κακά,
48586   4.44.7.3 : ἄσμενος ἔχοις ἄν, Νικοφῶν, ἃ νῦν ἔχεις.
48587   4.44.8.1 : Φιλήμονος Πτωχῆς ἢ Ῥοδίας (fr. 69 K.).
48588   4.44.8.2 : Εἰ πάντες ἀποθανούμεθ´ οἷς μὴ γίνεται
48589   4.44.8.3 : ἃ βουλόμεσθα, πάντες ἀποθανούμεθα.
48590   4.44.9.1 : Διφίλου Ἀδελφοῖς (fr. 4 K.).
48591   4.44.9.2 : Ὦ μακάρι´, ἀτυχεῖν θνητὸς ὢν ἐπίστασο,
48592   4.44.9.3 : ἵν´ αὐτὰ τἀναγκαῖα δυστυχῇς μόνον,
48593   4.44.9.4 : πλείω δὲ διὰ τὴν ἀμαθίαν μὴ προσλάβῃς.
48594   4.44.10.1 : Φιλιππίδου Φιλαδέλφων (fr. 18 K.). 
48595   4.44.10.2 : Ὅταν ἀτυχεῖν σοι συμπέσῃ τι, δέσποτα,
48596   4.44.10.3 : Εὐριπίδου μνήσθητι, καὶ ῥᾴων ἔσῃ·
48597   4.44.10.4 : ’οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ´ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ‘.
48598   4.44.10.5 : εἶναι δ´ ὑπόλαβε καὶ σὲ τῶν πολλῶν ἕνα.
48599   4.44.11.1 : Μενάνδρου Πλοκίῳ (fr. 410 K.).
48600   4.44.11.2 : Ἀεὶ τὸ λυποῦν ἀποδίωκε τοῦ βίου·
48601   4.44.11.3 : μικρόν τι τὸ βίου καὶ στενὸν ζῶμεν χρόνον.
48602   4.44.12.1 : Εὐριπίδου Ὑψιπύλη (fr. 757 N. 2).
48603   4.44.12.2 : Ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἀεὶ πονεῖ, 
48604   4.44.12.3 : θάπτειν τε τέκνα χἅτερα κτᾶσθαι πάλιν,
48605   4.44.12.4 : αὐτοὺς δὲ θνῄσκειν· καὶ τάδ´ ἄχθονται βροτοὶ
48606   4.44.12.5 : εἰς γῆν φέροντες γῆν. ἀναγκαίως δ´ ἔχει
48607   4.44.12.6 : βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν,
48608   4.44.12.7 : καὶ τὸν μὲν εἶναι, τὸν δὲ μή· τί ταῦτα δεῖ
48609   4.44.12.8 : στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν;
48610   4.44.13.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλεῖ ( 1349–50).
48611   4.44.13.2 : Τὰς συμφορὰς γὰρ ὅστις οὐκ ἐπίσταται
48612   4.44.13.3 : θνητὸς πεφυκὼς ὃν τρόπον χρεὼν φέρειν,
48613   4.44.13.4 : οὐδ´ ἀνδρὸς ἂν δύναιθ´ ὑποστῆναι βέλος.
48614   4.44.14.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνης (fr. 175 N. 2).
48615   4.44.14.2 : Ὅστις δὲ πρὸς τὸ πῖπτον εὐλόφως φέρει
48616   4.44.14.3 : τὸν δαίμον´, οὗτος ἧσσόν ἐστ´ ἀνόλβιος.
48617   4.44.15.1 : Εὐριπίδου Τρῳάδων ( 101 s.). 
48618   4.44.15.2 : ΧΟΡ. Μεταβαλλομένου δαίμονος ἀνέχου.
48619   4.44.15.3 : πλεῖ κατὰ πορθμόν, πλεῖ κατὰ δαίμονα.
48620   4.44.16.1 : Βακχυλίδου Προσοδίων (fr. 11 Bl. 3).
48621   4.44.16.2 : Εἷς ὅρος, μία βροτοῖσίν ἐστιν εὐτυχίας ὁδός,
48622   4.44.16.3 : θυμὸν εἴ τις ἔχων ἀπενθῆ δύναται διατελεῖν βίον.
48623   4.44.16.4 : ὃς δὲ μυρία μὲν ἀμφιπολεῖ φρενί,
48624   4.44.16.5 : τὸ δὲ πᾶν ἆμάρ τε καὶ νύκτα μελλόντων χάριν
48625   4.44.16.6 : ἑὸν ἰάπτεται
48626   4.44.16.7 : κέαρ, ἄκαρπον ἔχει πόνον.
48627   4.44.17.1 : Πυθαγόρου (Aur. carm. 17–18 N.).
48628   4.44.17.2 : Ὅσσα δὲ δαιμονίαισι τύχαις βροτοὶ ἄλγε´ ἔχουσιν,
48629   4.44.17.3 : ὧν ἂν μοῖραν ἕλῃς, ταύτην φέρε μηδ´ ἀγανάκτει.
48630   4.44.18.1 : Εὐριπίδου (fr. 1077 N. 2). 
48631   4.44.18.2 : Πέπονθας οἷα χἅτεροι πολλοὶ βροτῶν·
48632   4.44.18.3 : τὰς γὰρ παρούσας οὐχὶ σῴζοντες τύχας
48633   4.44.18.4 : ὤλοντ´ ἐρῶντες μειζόνων ἀβουλίᾳ.
48634   4.44.19.1 : Ἀντιφάνους Ἡνιόχῳ (fr. 104 K.).
48635   4.44.19.2 : Ἀνδρὸς διαφέρει τοῦτ´ ἀνήρ· ὁ μὲν κακῶς
48636   4.44.19.3 : πράττων τὸ λυποῦν ἤγαγ´ εἰς παράστασιν,
48637   4.44.19.4 : ὁ δ´ ἐμφρόνως δεξάμενος ἤνεγκεν καλῶς.
48638   4.44.20.1 : Σοφοκλῆς Θυέστῃ (fr. 237 N. 2).
48639   4.44.20.2 : Ἔχει μὲν ἀλγείν´, οἶδα· πειρᾶσθαι δὲ χρὴ
48640   4.44.20.3 : ὡς ῥᾷστα τἀναγκαῖα τοῦ βίου φέρειν.
48641   4.44.20.4 : ἐκ τῶν τοιούτων χρή τιν´ ἴασιν λαβεῖν.
48642   4.44.21.1 : Μενάνδρου Κανηφόρῳ (fr. 253 K.).
48643   4.44.21.2 : Ἀλογίστου τρόπου
48644   4.44.21.3 : ἀτύχημα φεύγειν ἐστὶν οὐκ αὐθαίρετον.
48645   4.44.22.1 : Ἀντιφάνους (fr. 281 K.). 
48646   4.44.22.2 : Τὰ τύχης φέρειν δεῖ γνησίως τὸν εὐγενῆ.
48647   4.44.22a.1 : (Antiphanis fr. 278 K.)
48648   4.44.22a.2 : Τὸ μὲν ἀτυχῆσαι παντὸς εἶναί μοι δοκεῖ,
48649   4.44.22a.3 : ἀνδρὸς δ´ ἐνεγκεῖν ἀτυχίαν ὀρθοῦ τρόπου.
48650   4.44.23.1 : Μενάνδρου (fr. 556 K.).
48651   4.44.23.2 : Ἔνεγκ´ ἀτυχίαν καὶ βλάβην εὐσχημόνως.
48652   4.44.23.3 : τοῦτ´ ἔστιν ἀνδρὸς νοῦν ἔχοντος, οὐκ ἐὰν
48653   4.44.23.4 : ἀνασπάσας τις τὰς ὀφρῦς οἴμοι λαλῇ,
48654   4.44.23.5 : ἀλλ´ ὃς τά 〈γ´〉 αὑτοῦ πράγματ´ ἐγκρατῶς φέρει.
48655   4.44.24.1 : Φιλήμονος (fr. 90 K.).
48656   4.44.24.2 : Μείζω τὰ κακὰ ποιοῦσι πολλοί, δέσποτα,
48657   4.44.24.3 : αὐτοὶ δι´ αὑτοὺς ἢ πέφυκε τῇ φύσει.
48658   4.44.24.4 : οἷον τέθνηκεν υἱὸς ἢ μήτηρ τινὶ
48659   4.44.24.5 : ἢ νὴ Δί´ ἄλλων τῶν ἀναγκαίων γέ τις,
48660   4.44.24.6 : ἂν μὲν λάβῃ τοῦτ´ ’ἀπέθαν´, ἄνθρωπος γὰρ ἦν‘, 
48661   4.44.24.7 : τοσοῦτο γέγονε τὸ κακόν, ἡλίκον περ ἦν.
48662   4.44.24.8 : ἐὰν δ´ ’ἀβίωτος ὁ βίος, οὐκ ἔτ´ ὄψομαι,
48663   4.44.24.9 : ἀπόλωλ´,‘ ἐν ἑαυτῷ τοῦτ´ ἐὰν σκοπῇ, κακὰ
48664   4.44.24.10 : πρὸς τοῖς κακοῖς 〈ὁ τοι〉οῦτος ἕτερα συλλέγει.
48665   4.44.24.11 : ὁ δὲ τῷ λογισμῷ πάντα παρ´ ἑαυτῷ σκοπῶν
48666   4.44.24.12 : τὸ κακὸν ἀφαιρεῖ, τἀγαθὸν δὲ λαμβάνει.
48667   4.44.25.1 : Φιλήμονος (fr. 136 K.).
48668   4.44.25.2 : Οὕτως ἄνανδρος γέγονας; οὐκ εὐψυχία
48669   4.44.25.3 : τοῦτ´ ἔσθ´ ὃ ποιεῖς νῦν γάρ, ἀλλ´ ἀνανδρία,
48670   4.44.25.4 : τὸ μὴ δύνασθαι καρτερεῖν λυπούμενον.
48671   4.44.26.1 : Φιλήμονος (fr. 161 K.).
48672   4.44.26.2 : Πόλλ´ ἔστιν ἐν πολλαῖσιν οἰκίαις κακά,
48673   4.44.26.3 : ἃ καλῶς ὅταν ἐνέγκῃς, ἀγαθὰ γενήσεται.
48674   4.44.27.1 : Ἀπολλοδώρου (fr. 17 vol. III p. 294 K.).
48675   4.44.27.2 : Χαλεπὸν τύχη ´στὶ πρᾶγμα, χαλεπόν· ἀλλὰ δεῖ
48676   4.44.27.3 : αὐτὴν φέρειν κατὰ τρόπον ὥσπερ φορτίον.
48677   4.44.28.1 : Φιλήμονος (fr. 162 K.).
48678   4.44.28.2 : Ἐνταῦθ´ ἀνὴρ 〈γάρ〉 ἐστιν ἀνδρὸς διάφορος, 
48679   4.44.28.3 : ἐν τῷ τό τε κακὸν εὖ φέρειν καὶ τἀγαθόν.
48680   4.44.29.1 : Μενάνδρου Ἀνδρογύνου (fr. 51 K.).
48681   4.44.29.2 : Τὰ προσπεσόντα προσδοκᾶν ἅπαντα δεῖ
48682   4.44.29.3 : ἄνθρωπον ὄντα· παραμένει γὰρ οὐδὲ ἕν.
48683   4.44.30.1 : Φιλήμονος (fr. 107 K.).
48684   4.44.30.2 : Ἂν γνῷς τί ἐστ´ ἄνθρωπος, εὐδαίμων ἔσῃ.
48685   4.44.30.3 : τέθνηκέ τις· μὴ δεινὸν ἔστω τοῦτό σοι.
48686   4.44.30.4 : κεκύηκέ τις, [μὴ δεινὸν] οὐ κεκύηκέ τις· ἠτύχηκέ τις·
48687   4.44.30.5 : βήττει τις· οἰμώζει τις· ἡ φύσις φέρει [δ´]
48688   4.44.30.6 : ἅπαντα ταῦτα· φεῦγε τὰς λύπας.
48689   4.44.31.1 : Εὐριπίδου (fr. 1075 N. 2).
48690   4.44.31.2 : Θνητὸς γὰρ ὢν καὶ θνητὰ πείσεσθαι δόκει·
48691   4.44.31.3 : 〈ἢ〉 θεοῦ βίον ζῆν ἀξιοῖς ἄνθρωπος ὤν;
48692   4.44.32.1 : Σωτάδου.
48693   4.44.32.2 : Πλειστάκις ἀδικούμενός τις ἐν ἀδικοῦντι καιρῷ
48694   4.44.32.3 : ἀνέχεταί τις ὃ μὴ θέλει διὸ φέρει γενέσθαι.
48695   4.44.33.1 : Μενάνδρου ἐκ Βοιωτίας (fr. 89 K.). 
48696   4.44.33.2 : Πολλὰ δύσκολα
48697   4.44.33.3 : εὕροις ἂν ἐν τοῖς πᾶσιν· ἀλλ´ εἰ πλείονα
48698   4.44.33.4 : τὰ συμφέροντ´ ἔνεστι, τοῦτο δεῖ σκοπεῖν.
48699   4.44.34.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ στεφανηφόρῳ ( 203
48700   4.44.34.2 : –207).
48701   4.44.34.3 : Θάρσει, τέκνον, καὶ μὴ χαλεπῶς
48702   4.44.34.4 : μετάβαλλε δέμας.
48703   4.44.34.5 : ῥᾷον δὲ νόσον μετά θ´ ἡσυχίας
48704   4.44.34.6 : καὶ γενναίου λήματος οἴσεις·
48705   4.44.34.7 : μοχθεῖν δὲ βροτοῖσιν ἀνάγκη.
48706   4.44.35.1 : Μενάνδρου Μισογύνου (fr. 325 K.).
48707   4.44.35.2 : Ἂν ἐκλέγῃ
48708   4.44.35.3 : ἀεὶ τὸ λυποῦν, μηδὲν ἀντιπαρατιθεὶς
48709   4.44.35.4 : τῶν προσδοκωμένων, ὀδυνήσῃ διὰ τέλους.
48710   4.44.36.1 : Εὐριπίδου (fr. 1078 N. 2).
48711   4.44.36.2 : Ἀνδρῶν τάδ´ ἐστὶν ἐνδίκων τε καὶ σοφῶν,
48712   4.44.36.3 : κἀν τοῖσι δεινοῖς μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς.
48713   4.44.37.1 : Μενάνδρου Μισογύνου (fr. 325 K.). 
48714   4.44.37.2 : Τὰ δυσχερῆ γὰρ καὶ τὰ λυπήσοντά σε
48715   4.44.37.3 : ὁρᾷς ἐν αὐτῷ, τὰ δ´ ἀγάθ´ οὐκέτι βλέπεις.
48716   4.44.37.4 : εὕροις δ´ ἂν οὐδὲν τῶν ἁπάντων, Σιμύλε,
48717   4.44.37.5 : ἀγαθόν, ὅπου τι μὴ πρόσεστι καὶ κακόν.
48718   4.44.38.1 : Μενάνδρου Εὐνούχῳ (fr. 187 K.).
48719   4.44.38.2 : [Καὶ] μὴ θεομάχει μηδὲ προσάγου τῷ πράγματι
48720   4.44.38.3 : χειμῶνας ἑτέρους, τοὺς δ´ ἀναγκαίους φέρε.
48721   4.44.39.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντου (fr. 287 N. 2).
48722   4.44.39.2 : Τοῖς πράγμασιν γὰρ οὐχὶ θυμοῦσθαι χρεών·
48723   4.44.39.3 : μέλει γὰρ αὐτοῖς οὐδέν· ἀλλ´ οὑντυγχάνων
48724   4.44.39.4 : τὰ πράγματ´ ὀρθῶς ἢν τιθῇ, πράσσει καλῶς.
48725   4.44.40.1 : Μενάνδρου Ἡνιόχῳ (fr. 205 K.).
48726   4.44.40.2 : Ὧν δὲ μὴ αἴτιος τρόπος,
48727   4.44.40.3 : τὰ ἀπὸ τῆς τύχης φέρειν δεῖ γνησίως τὸν εὐγενῆ.
48728   4.44.41.1 : Ἀλέξιδος ἐκ Συρακουσίου (fr. 217 K.). 
48729   4.44.41.2 : Τοῖς γὰρ κακοῖς
48730   4.44.41.3 : τοὺς μὴ μαχομένους ῥᾷστα χρωμένους ὁρῶ.
48731   4.44.42.1 : Φιλήμονος (fr. 117 K.).
48732   4.44.42.2 : Ἄνθρωπος εἶ δήπουθεν· οὐκ ἔστ´ οὐδὲ εἷς
48733   4.44.42.3 : ᾧ μὴ κακόν τι γέγονεν ἢ γενήσεται.
48734   4.44.42.4 : ὁ ποῶν δ´ ἐλάχιστον τὸ γεγενημένον ..,
48735   4.44.42.5 : ἀμφότερον οὗτος εὐτυχεῖ τε καὶ φρονεῖ.
48736   4.44.43.1 : Σοφοκλέους (fr. 861 N. 2).
48737   4.44.43.2 : Στέργειν δὲ τἀκπεσόντα καὶ θέσθαι πρέπει
48738   4.44.43.3 : σοφὸν κυβευτήν, ἀλλὰ μὴ στένειν τύχην.
48739   4.44.44.1 : Ἀλέξιδος ἐκ Φιλοτραγῳδοῦ (fr. 252 K.).
48740   4.44.44.2 : Σοφοῦ γὰρ ἀνδρὸς τὰς τύχας ὀρθῶς φέρειν.
48741   4.44.45.1 : Μενάνδρου Κωνειαζομέναις (fr. 306 K.).
48742   4.44.45.2 : Ὥστε μηθείς, πρὸς θεῶν,
48743   4.44.45.3 : πράττων κακῶς λίαν ἀθυμήσῃ ποτέ·
48744   4.44.45.4 : ἴσως γὰρ ἀγαθοῦ τοῦτο πρόφασις γίνεται.
48745   4.44.46.1 : Βακχυλίδου Προσοδίων (fr. 12 Bl. 3).
48746   4.44.46.2 : Τί γὰρ ἐλαφρὸν ἔτ´ ἔστ´ ἄπρακτ´ ὀδυρόμενον δονεῖν
48747   4.44.46.3 : καρδίαν; 
48748   4.44.47.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 46 N. 2).
48749   4.44.47.2 : ΧΟΡ. Πάντων τὸ θανεῖν· τὸ δὲ κοινὸν ἄχος
48750   4.44.47.3 : μετρίως ἀλγεῖν σοφία μελετᾷ.
48751   4.44.48.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνης (fr. 98 N. 2).
48752   4.44.48.2 : Ἀλλ´ εὖ φέρειν χρὴ συμφορὰς τὸν εὐγενῆ.
48753   4.44.49.1 : Εὐριπίδου Αἰόλου (fr. 37 N. 2).
48754   4.44.49.2 : Μοχθεῖν ἀνάγκη· τὰς δὲ δαιμόνων τύχας
48755   4.44.49.3 : ὅστις φέρει κάλλιστ´, ἀνὴρ οὗτος σοφός.
48756   4.44.50.1 : Σοφοκλέους Φαίδρᾳ (fr. 619 N. 2).
48757   4.44.50.2 : Αἴσχη μέν, ὦ γυναῖκες, οὐδ´ ἂν εἷς φύγοι
48758   4.44.50.3 : βροτῶν ποθ´, ᾧ καὶ Ζεὺς ἐφορμήσῃ κακά.
48759   4.44.50.4 : νόσους δ´ ἀνάγκη τὰς θεηλάτους φέρειν.
48760   4.44.51.1 : Τοῦ αὐτοῦ Οἰδίποδι ( 86 ss.).
48761   4.44.51.2 : Τίν´ ἡμὶν ἥκεις τοῦ θεοῦ φήμην φέρων;
48762   4.44.51.3 : {—}Ἐσθλήν. λέγω γὰρ καὶ τὰ δύσφορ´, εἰ τύχοι
48763   4.44.51.4 : κατ´ ὀρθὸν ἐξελθόντα, πάντ´ ἂν εὐτυχεῖν.
48764   4.44.52.1 : Εὐριπίδου Ἑλένης ( 253 s.). 
48765   4.44.52.2 : Ἔχεις μὲν ἀλγείν´, οἶδα· σύμφορον δέ σοι
48766   4.44.52.3 : ὡς ῥᾷστα τἀναγκαῖα τοῦ βίου φέρειν.
48767   4.44.53.1 : Εὐριπίδου (fr. 1076 N. 2).
48768   4.44.53.2 : Πάντων ἄριστον μὴ βιάζεσθαι θεούς,
48769   4.44.53.3 : στέργειν δὲ μοῖραν· τῶν ἀμηχάνων δ´ ἔρως
48770   4.44.53.4 : πολλοὺς ἔθηκε τοῦ παρόντος ἀμπλακεῖν.
48771   4.44.54.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 362 s.).
48772   4.44.54.2 : Εὔφημα φώνει· μὴ κακὸν κακῷ διδοὺς
48773   4.44.54.3 : ἄκος, πλέον τὸ πῆμα τῆς ἄτης τίθει.
48774   4.44.55.1 : Εὐριπίδου Μελανίππης (fr. 505 N. 2).
48775   4.44.55.2 : Τὰ τυγχάνοντα δ´ ὅστις εὖ φέρει βροτῶν,
48776   4.44.55.3 : σοφὸν νομίζω, σωφρονεῖν τ´ ἐμοὶ δοκεῖ.
48777   4.44.56.1 : Σοφοκλέους Ἀκρισίῳ (fr. 62 N. 2).
48778   4.44.56.2 : Θάρσει, γύναι· τὰ πολλὰ τῶν δεινῶν, ὄναρ 
48779   4.44.56.3 : πνεύσαντα νυκτός, ἡμέρας μαλάσσεται.
48780   4.44.57.1 : Μενάνδρου (Epitr. fr. 179 K. 8 Koerte).
48781   4.44.57.2 : Οὐθὲν πέπονθας δεινόν, ἂν μὴ προσποιῇ.
48782   4.44.58.1 : Σοφοκλέους Τηρεῖ (fr. 526 N. 2).
48783   4.44.58.2 : Ἀλγεινά, Πρόκνη, δῆλον· ἀλλ´ ὅμως χρεὼν
48784   4.44.58.3 : τὰ θεῖα θνητοὺς ὄντας εὐπετῶς φέρειν.
48785   4.44.59.1 : Σωτίωνος ἐκ τοῦ Περὶ ὀργῆς.
48786   4.44.59.2 : Μῦθός τις περιφέρεται γυναικός, ὅτι ἡ λύπη παρ´
48787   4.44.59.3 : οἷς ἂν τρέφηται, καὶ αὔξεται παρ´ ἐκείνοις ἡδέως καὶ
48788   4.44.59.4 : μένει. ὁ δὲ Κλεάνθης ἔλεγε τὴν λύπην ψυχῆς παράλυσιν.
48789   4.44.59.5 : ὁ δὲ φρόνιμος ἐρεῖ ’τολμήεις μοι θυμός, ἐπεὶ μάλα πολ–
48790   4.44.59.6 : λὰ πέπονθα, μετὰ καὶ τόδε τοῖσι γενέσθω‘. 
48791   4.44.60.1 : Ῥούφου ἐκ τῶν Ἐπικτήτου Περὶ φιλίας (Musoni
48792   4.44.60.2 : rel. p. 127 fr. XLII H.).
48793   4.44.60.3 : Ὅτι τοιαύτη ἡ τοῦ κόσμου φύσις καὶ ἦν καὶ ἔστι
48794   4.44.60.4 : καὶ ἔσται καὶ οὐχ οἷόν τε ἄλλως γίγνεσθαι τὰ γιγνόμενα
48795   4.44.60.5 : ἢ ὡς νῦν ἔχει· καὶ ὅτι ταύτης τῆς τροπῆς καὶ τῆς μετα–
48796   4.44.60.6 : βολῆς οὐ μόνον οἱ ἄνθρωποι μετειλήφασι καὶ τἄλλα ζῷα
48797   4.44.60.7 : τὰ ἐπὶ γῆς, ἀλλὰ καὶ τὰ θεῖα, καὶ νὴ Δί´ αὐτὰ τὰ
48798   4.44.60.8 : τέτταρα στοιχεῖα ἄνω καὶ κάτω τρέπεται καὶ μεταβάλλει
48799   4.44.60.9 : καὶ γῆ τε ὕδωρ γίνεται καὶ ὕδωρ ἀήρ, οὗτος δὲ πάλιν εἰς
48800   4.44.60.10 : αἰθέρα μεταβάλλει· καὶ ὁ αὐτὸς τρόπος τῆς μεταβολῆς
48801   4.44.60.11 : ἄνωθεν κάτω. ἐὰν πρὸς ταῦτά τις ἐπιχειρῇ τρέπειν τὸν
48802   4.44.60.12 : νοῦν καὶ πείθειν ἑαυτὸν ἑκόντα δέχεσθαι τὰ ἀναγκαῖα,
48803   4.44.60.13 : πάνυ μετρίως καὶ μουσικῶς διαβιώσεται τὸν βίον.
48804   4.44.61.1 : Θουκυδίδου δημηγορία Περικλέους (II 64, 6).
48805   4.44.61.2 : Ὡς οἵ τινες πρὸς τὰς ξυμφορὰς γνώμῃ μὲν ἥκιστα
48806   4.44.61.3 : λυποῦνται, ἔργῳ δὲ μάλιστα ἀντέχουσιν, οὗτοι καὶ πόλεων
48807   4.44.61.4 : καὶ ἰδιωτῶν κράτιστοί εἰσιν.
48808   4.44.62.1 : Αἰλιανοῦ Ἱστοριῶν (III 2). 
48809   4.44.62.2 : Ἀναξαγόρᾳ τις τῷ Κλαζομενίῳ σπουδάζοντι πρὸς
48810   4.44.62.3 : τοὺς ἑταίρους προσελθὼν ἔφη τεθνηκέναι οἱ τοὺς δύο
48811   4.44.62.4 : παῖδας, οὕσπερ οὖν καὶ εἶχεν μόνους ὁ Ἀναξαγόρας. ὁ
48812   4.44.62.5 : δὲ μηδὲν διαταραχθεὶς εἶπεν ’ᾔδειν θνητοὺς γεγεννηκώς‘.
48813   4.44.63.1 : Αἰλιανοῦ Ἱστοριῶν (III 3).
48814   4.44.63.2 : Ξενοφῶντι θύοντι ἧκέ τις ἐκ Μαντινείας ἄγγελος
48815   4.44.63.3 : λέγων τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν Γρύλλον τεθνάναι. κἀκεῖνος
48816   4.44.63.4 : ἀπέθετο μὲν τὸν στέφανον, διετέλει δὲ θύων. ἐπεὶ δὲ ὁ
48817   4.44.63.5 : ἄγγελος προσέθηκε τῷ προτέρῳ λόγῳ καὶ ἐκεῖνον τὸν λέ–
48818   4.44.63.6 : γοντα ὅτι νικῶν τέθνηκεν, πάλιν ὁ Ξενοφῶν ἐπέθετο τὸν
48819   4.44.63.7 : στέφανον.
48820   4.44.64.1 : Δημοκρίτου (fr. 289 Diels 2).
48821   4.44.64.2 : Ἀλογιστίη μὴ ξυγχωρέειν ταῖσι κατὰ τὸν βίον ἀνάγκαις.
48822   4.44.65.1 : Ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου (fr. II p. 405 Schenkl.).
48823   4.44.65.2 : Ὁ τοῖς παροῦσι καὶ δεδομένοις ὑπὸ τῆς τύχης δυσ–
48824   4.44.65.3 : χεραίνων ἰδιώτης ἐν βίῳ· ὁ δὲ ταῦτα γενναίως φέρων 
48825   4.44.65.4 : καὶ εὐλογίστως τὰ ἀπ´ αὐτῶν, ἀνὴρ ἀγαθὸς ἄξιος νομί–
48826   4.44.65.5 : ζεσθαι.
48827   4.44.66.1 : Τοῦ αὐτοῦ (ibid. fr. III).
48828   4.44.66.2 : Πάντα ὑπακούει τῷ κόσμῳ καὶ ὑπηρετεῖ καὶ γῆ καὶ
48829   4.44.66.3 : θάλασσα καὶ ἥλιος καὶ τὰ λοιπὰ ἄστρα καὶ τὰ γῆς φυτὰ
48830   4.44.66.4 : καὶ ζῷα. ὑπακούει δὲ αὐτῷ καὶ τὸ ἡμέτερον σῶμα καὶ
48831   4.44.66.5 : νοσοῦν καὶ ὑγιαῖνον, ὅταν ἐκεῖνος θέλῃ, καὶ νεάζον καὶ
48832   4.44.66.6 : γηρῶν καὶ τὰς ἄλλας διερχόμενον μεταβολάς. οὐκοῦν
48833   4.44.66.7 : εὔλογον καί, ὃ ἐφ´ ἡμῖν ἐστι, τουτέστι τὴν κρίσιν, μὴ
48834   4.44.66.8 : ἀντιτείνειν μόνην πρὸς αὐτόν· καὶ γὰρ ἰσχυρός ἐστι καὶ
48835   4.44.66.9 : κρείσσων καὶ ἄμεινον ὑπὲρ ἡμῶν βεβούλευται μετὰ τῶν
48836   4.44.66.10 : ὅλων καὶ ἡμᾶς συνδιοικῶν. πρὸς δὲ τούτοις καὶ ἡ ἀντί–
48837   4.44.66.11 : πραξις μετὰ τοῦ ἀλόγου καὶ πλέον οὐδὲν ποιοῦσα πλὴν
48838   4.44.66.12 : τὸ διακενῆς σπᾶσθαι καὶ περιπίπτειν ὀδύναις καὶ λύ–
48839   4.44.66.13 : παις ποιεῖ.
48840   4.44.67.1 : Δημοκρίτου (fr. 290 Diels 2).
48841   4.44.67.2 : Λύπην ἀδέσποτον ψυχῆς ναρκώσης λογισμῷ ἔκκρουε.
48842   4.44.68.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 42 Diels 2).
48843   4.44.68.2 : Μέγα τὸ ἐν συμφορῇσι φρονεῖν ἃ δεῖ.
48844   4.44.69.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 46 Diels 2).
48845   4.44.69.2 : Μεγαλοψυχίη τὸ φέρειν πράως πλημμέλειαν. 
48846   4.44.70.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 291 I. c.).
48847   4.44.70.2 : Πενίην ἐπιεικέως φέρειν σωφρονέοντος.
48848   4.44.71.1 : Διογένους.
48849   4.44.71.2 : Περιπεσὼν δ´ αὖ τισι συμπτώμασιν ἔλεγεν ’εὖ γε,
48850   4.44.71.3 : ὦ Τύχη, ὅτι μου ἀρρένως προέστηκας‘. ἐν δὲ τοῖς τοι–
48851   4.44.71.4 : ούτοις καιροῖς καὶ τερετίζων ἀνεχώρει.
48852   4.44.72.1 : Χείλωνος.
48853   4.44.72.2 : Χείλων, λυπουμένου τινὸς ἐπὶ τοῖς αὑτοῦ κακοῖς,
48854   4.44.72.3 : εἶπεν ’εἰ τὰ πάντων κατανοήσεις, ἧττον ἐπὶ τοῖς σεαυ–
48855   4.44.72.4 : τοῦ δυσφορήσεις‘.
48856   4.44.73.1 : Πιττακοῦ.
48857   4.44.73.2 : Συνετῶν μὲν ἀνδρῶν εἶπεν ἔργον ἵνα μὴ γένηται
48858   4.44.73.3 : κωλῦσαι, ἀνδρείων δὲ γενόμενα φέρειν ἐγκρατῶς. 
48859   4.44.74.1 : Σωκράτους.
48860   4.44.74.2 : Σωκράτης διαλεγόμενος, καὶ τινὸς προσαγγείλαντος
48861   4.44.74.3 : ὅτι ὁ υἱὸς αὐτοῦ τέθνηκε, συμπεραιώσας τὴν διάλεξιν
48862   4.44.74.4 : ’ἀπίωμεν‘ ἔφη ’Σωφρονίσκῳ τὰ νενομισμένα πληρώσον–
48863   4.44.74.5 : τες‘.
48864   4.44.75.1 : Θεοβούλου.
48865   4.44.75.2 : Τὰς τῆς τύχης μεταβολὰς γενναίως πειρῶ φέρειν·
48866   4.44.75.3 : καὶ μήτε εὐτυχῶν ὑπερήφανος ἔσο μήτε ἀπορῶν ταπει–
48867   4.44.75.4 : νός, ἀλλὰ γίνου † ταπεινὸς ἐφ´ ἑκατέρας τῆς τύχης.
48868   4.44.76.1 : Φαβωρίνου (fr. 110 Marres).
48869   4.44.76.2 : Ἀνὴρ δὲ ἐν μεγαλοψυχίᾳ ἀληθινῇ καὶ φιλοσοφίᾳ
48870   4.44.76.3 : τεθραμμένος πρὸ τῶν ξυμφορῶν τὴν εὐθυμίαν ἐν τῇ
48871   4.44.76.4 : γνώμῃ ἀπόθετον ἔχει. τὸ δὲ ἐπὶ τοῖς δεινοῖς τῆς ἐξ ἑτέ–
48872   4.44.76.5 : ρου παρηγορίας χρῄζειν τὸν καιρὸν τῆς εὐθυμίας ὑπερ–
48873   4.44.76.6 : βαίνει.
48874   4.44.77.1 : Διονυσίου Ἁλικαρνασέως ἐκ λόγων.
48875   4.44.77.2 : *** 
48876   4.44.77a.1 : (Aeliani V. h. IX 7)
48877   4.44.77a.2 : Ἡ Ξανθίππη ἔφη, μυρίων μεταβολῶν τὴν πόλιν καὶ
48878   4.44.77a.3 : αὐτοὺς κατασχουσῶν, ἐν πάσαις ὅμοιον τὸ Σωκράτους
48879   4.44.77a.4 : πρόσωπον καὶ προϊόντος ἐκ τῆς οἰκίας καὶ ἐπανιόντος
48880   4.44.77a.5 : θεάσασθαι. ἥρμοστο γὰρ δηλονότι πρὸς πάντα ἐπιει–
48881   4.44.77a.6 : κῶς· τοιγάρτοι οὐδὲν πώποτε ἐλύπησεν αὐτόν.
48882   4.44.78.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 16).
48883   4.44.78.2 : Ὅταν κλαίοντα ἴδῃς ἐν πένθει ἢ ἀποδημοῦντος τέκ–
48884   4.44.78.3 : νου ἢ ἀπολωλεκότος τὰ ἑαυτοῦ, πρόσεχε μή σε ἡ φαντα–
48885   4.44.78.4 : σία συναρπάσῃ ὡς ἐν κακοῖς ὄντος τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλ´
48886   4.44.78.5 : εὐθὺς πρόχειρον ἔστω, ὅτι τοῦτον θλίβει οὐ τὰ συμβεβη–
48887   4.44.78.6 : κότα (ἄλλον γὰρ οὐ θλίβει) ἀλλὰ τὰ δόγματα. μέχρι
48888   4.44.78.7 : μέντοι λόγου μὴ ὄκνει συμπεριφέρεσθαι αὐτοῖς, κἂν οὕτω
48889   4.44.78.8 : τύχῃ, ἐπιστενάξαι· λίαν δὲ προσέχων μὴ καὶ ἔσωθεν
48890   4.44.78.9 : στενάξῃς.
48891   4.44.79.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 11).
48892   4.44.79.2 : Μηδέποτε ἐπὶ μηδενὸς εἴπῃς, ὅτι ’ἀπώλεσα αὐτό‘,
48893   4.44.79.3 : ἀλλ´ ὅτι ’ἀπέδωκα‘. τὸ παιδίον ἀπέθανεν· ἀπεδόθη .... 
48894   4.44.79.4 : τί δέ μοι μέλει διά τί με ὁ δοὺς ἀπῄτησε; μέχρι δ´ ἂν
48895   4.44.79.5 : δίδωται, ἐπιμελοῦμαι ὡς τοῦ πανδοκίου.
48896   4.44.80.1 : Ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου ἐκ τοῦ Περὶ προνοίας (Dissert.
48897   4.44.80.2 : I, 6, 26. 32. 37–40).
48898   4.44.80.3 : Ἀλλὰ γίνεταί τινα ἀηδῆ καὶ χαλεπὰ ἐν τῷ βίῳ. καὶ
48899   4.44.80.4 : τί οἴει ὅτι ὁ Ἡρακλῆς ἂν ἀπέβη τοιοῦτος, εἰ μὴ λέων
48900   4.44.80.5 : οὗτος ἐγένετο καὶ ὕδρα καὶ ἔλαφος καὶ σῦς καὶ ἄδικοί
48901   4.44.80.6 : τινες ἄνθρωποι καὶ θηριώδεις, οὓς ἐκεῖνος ἐξήλαυνε καὶ
48902   4.44.80.7 : ἐκάθαιρε; Καὶ σὺ τούτων αἰσθανόμενος βλέψον εἰς τὰς
48903   4.44.80.8 : δυνάμεις καὶ ἀφορμάς, δι´ ὧν κοσμήσεις σαυτόν. Οὔ·
48904   4.44.80.9 : ἀλλὰ κάθησθε τὰ μὲν μὴ συμβῇ τρέμοντες, περὶ δὲ τῶν 
48905   4.44.80.10 : συμβαινόντων ὀδυρόμενοι· εἶτα τοῖς θεοῖς ἐγκαλεῖτε. τί
48906   4.44.80.11 : γάρ ἐστιν ἄλλο ἀκόλουθον τῇ τοιαύτῃ ἀγεννείᾳ ἢ ἀσέβεια;
48907   4.44.80.12 : καίτοι ὅ γε θεὸς οὐ μόνον ἔδωκεν ἡμῖν τὰς δυνάμεις ταύ–
48908   4.44.80.13 : τας, καθ´ ἃς οἴσομεν πᾶν τὸ ἀποβαῖνον μὴ ταπεινούμενοι
48909   4.44.80.14 : μηδὲ συγκλώμενοι, ἀλλ´ ὃ ἦν ἀγαθοῦ βασιλέως καὶ ταῖς
48910   4.44.80.15 : ἀληθείαις πατρός, ἀκώλυτον τοῦτο ἔδωκε, καὶ ὅλον αὐτὸ
48911   4.44.80.16 : ἐφ´ ἡμῖν ἐποίησεν.
48912   4.44.81.1 : Ἱππάρχου Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ εὐθυμίας (Diels
48913   4.44.81.2 : Vorsokr. I 2 p. 449).
48914   4.44.81.3 : Ὡς πρὸς τὸν ξύμπαντα αἰῶνα ἐξετάζοντι βραχύτατον
48915   4.44.81.4 : ἔχοντες οἱ ἄνθρωποι τὸν τᾶς ζωᾶς χρόνον, κάλλιστον ἐν
48916   4.44.81.5 : τῷ βίῳ οἱονεί τινα παρεπιδαμίαν ποιησοῦνται ἐπ´ εὐθυ–
48917   4.44.81.6 : μίᾳ καταβιώσαντες. ταύταν δὲ ἕξοντι μάλιστα πάντων
48918   4.44.81.7 : ἀκριβῶς ἐπιστάμενοι καὶ ἐπεγνωκότες ἑαυτούς, ὅτι ἐντὶ
48919   4.44.81.8 : θνατοὶ καὶ σάρκινοι, εὐαδίκητον καὶ 〈εὔ〉φθαρτον κεκτη–
48920   4.44.81.9 : μένοι σῶμα, καὶ πάντων 〈τῶν〉 χαλεπωτάτων αὐτοῖς ἐπι–
48921   4.44.81.10 : κρεμαμένων μέχρις ἐσχάτας ἀναπνοᾶς. καὶ πρᾶτόν γ´
48922   4.44.81.11 : ἐπένθωμεν ἐπὶ τὰ συμβαίνοντα· περὶ τὸ σῶμα πλευρίτι–
48923   4.44.81.12 : δες περιπλευμονίαι φρενίτιδες ποδάγραι στραγγουρίαι
48924   4.44.81.13 : δυσεντερίαι ληθαργίαι ἐπιληψίαι σηπεδόνες, ἄλλα μυρία·
48925   4.44.81.14 : περὶ δὲ τὰν ψυχὰν πολλῷ μείζονα καὶ χαλεπώτερα· πάντα
48926   4.44.81.15 : γὰρ τὰ κατὰ τὸν βίον ἄθεσμα, κακά, παράνομα καὶ ἀσε–
48927   4.44.81.16 : βήματα, ἐκ τῶν κατὰ τὰν ψυχὰν παθημάτων ἐντί. διὰ 
48928   4.44.81.17 : γὰρ τὰς παρὰ φύσιν ἀμέτρους ἐπιθυμίας πολλοὶ εἰς
48929   4.44.81.18 : ἀκατασχέτους ὁρμὰς ἐξώκειλαν, καὶ οὔτε τᾶς ἐκ τῶν
48930   4.44.81.19 : θυγατέρων οὔτε τᾶς ἐκ τῶν ματέρων ἀνοσιωτάτας ἡδονᾶς
48931   4.44.81.20 : ἀπέσχοντο, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πατροκτονίᾳ παρεγένοντο, καὶ
48932   4.44.81.21 : πολλοὶ τὰ ἴδια τέκνα κατέσφαξαν. τί λέγω τὰ ἀπὸ τῶν
48933   4.44.81.22 : ἐκτὸς ἐπηρτημένα κακά, τὰς ἐπομβρίας καὶ αὐχμώς, ὑπερ–
48934   4.44.81.23 : βολὰς καυμάτων, ὑπερβολὰς ψύξιος, ὥστε πολλάκις ἐκ
48935   4.44.81.24 : τᾶς κατὰ τὸν ἀέρα ἀνωμαλίας λοιμόν τε καὶ λιμὸν γίνε–
48936   4.44.81.25 : σθαι καὶ ποικιλίαν παντοδαπῶν συμπτωμάτων καὶ ὅλας
48937   4.44.81.26 : πόλεις ἐρημοῦσθαι; πολλῶν οὖν τοιούτων ἐπικρεμαμένων
48938   4.44.81.27 : μήτε ταῖς κατὰ τὸ σῶμα εὐαμερίαις ποτέχοντες σεμνυνό–
48939   4.44.81.28 : μενοι ἐπαιρώμεθα, αἵ τινες ὀλίγω πυρετῶ ἐπιγενομένω
48940   4.44.81.29 : ἀνθέων τρόπῳ συντόμως μαραίνοντι, μήτε ταῖς ἐκτὸς
48941   4.44.81.30 : νομιζομέναις εὐτυχίαις, 〈αἳ〉 καὶ αὐταὶ πολλάκις τάχιον
48942   4.44.81.31 : ἀπόλλυσθαι ἢ γίνεσθαι πεφύκαντι· πάντα γὰρ ταῦτα,
48943   4.44.81.32 : ἄστατά τε καὶ ἀβέβαια Εὐρίπου τρόπον, ἐν πολλαῖς καὶ
48944   4.44.81.33 : ποικίλαις μεταβολαῖς γινόμενα παρειλήφαμεν, καὶ οὐδὲν
48945   4.44.81.34 : αὐτῶν μένον οὐδὲ ἀκίνητον οὐδὲ βέβαιον οὐδὲ ἀναφαίρετον.
48946   4.44.81.35 : διὸ ταῦτα μὲν ἐνθυμηθέντες, 〈κέρδος δὲ〉 νομίζοντες εἰ
48947   4.44.81.36 : τὰ παρεόντα καὶ δεδομένα καὶ τὸν ἐλάχιστον χρόνον δια– 
48948   4.44.81.37 : μεῖναι δύναιτο, ἐν εὐθυμίᾳ διάξομεν γενναίως φέροντες
48949   4.44.81.38 : τὰ προσπίπτοντα. νῦν δὲ πολλοὶ πάντα τὰ ὑπὸ φύσιος
48950   4.44.81.39 : καὶ τύχας παρεόντα καὶ δεδομένα αὐτοῖς ἐπὶ τὸ βέλτιον
48951   4.44.81.40 : προαναπλάσαντες καὶ οὐχ οἷα ἔστι λογισάμενοι, ἀλλ´ οἷα
48952   4.44.81.41 : ἐπ´ ἄκρον ἐπιτυγχανόμενα δύναται γενέσθαι, ἄφνω στερό–
48953   4.44.81.42 : μενοι, πολλοῖς καὶ μεγάλοισι καὶ ἀθέσμοις καὶ ἀνοήτοις
48954   4.44.81.43 : κακοῖς καταφορτίζοντι τὰν ψυχάν· καὶ οὕτω συμβαίνει
48955   4.44.81.44 : αὐτοῖς πικρότατον ἔχεν τὸν βίον καὶ χαλεπώτατον. ταῦ–
48956   4.44.81.45 : τα δὲ γίνεται ἐπί τε ἀποβολαῖς χρημάτων ἢ φίλων θανόν–
48957   4.44.81.46 : των ἢ τέκνων ἤ τινων ἄλλων τῶν νομιζομένων τιμιωτά–
48958   4.44.81.47 : των ἦμεν. εἶτα κλαίοντες καὶ ὀδυρόμενοι λέγοντι αὑτοὺς
48959   4.44.81.48 : μόνους ἀτυχεστάτους καὶ κακοδαίμονας, οὐ μεμναμένοι
48960   4.44.81.49 : ὅτι κατταὐτὰ καὶ ἄλλοις πολλοῖς ἐγένετο καὶ νῦν γίνεται,
48961   4.44.81.50 : οὐδὲ δυνάμενοι κατανοῆσαι τόν τε τῶν παρεόντων βίον
48962   4.44.81.51 : καὶ τὸν τῶν προεξεστακότων ἐν ὅσαις συμφοραῖς καὶ
48963   4.44.81.52 : κακῶν τρικυμίαις καὶ νῦν ἐντὶ πολλοὶ καὶ πρὸ τοῦ ἐγέ–
48964   4.44.81.53 : νοντο. ἐπιλογισάμενοι οὖν ὅτι πολλοὶ ἀποβαλόντες χρή–
48965   4.44.81.54 : ματα ὕστερον διὰ τὰν τῶν χρημάτων γενομέναν ἀπώ–
48966   4.44.81.55 : λειαν αὐτοὶ περιεσώθησαν, ἢ λῃσταῖς διὰ τοῦτο μέλλοντες 
48967   4.44.81.56 : περιπίπτειν ἢ τυράννῳ· πολλοὶ δὲ φιλήσαντές τινας καὶ
48968   4.44.81.57 : καθ´ ὑπερβολὰν εὐνοήσαντες ἐν τῷ μετέπειτα χρόνῳ μεγά–
48969   4.44.81.58 : λως ἐμίσησαν· ἃ δὴ πάντα ἀναλογισάμενοι ἐκ τᾶς παρα–
48970   4.44.81.59 : δεδομένας ἁμῖν ἱστορίας, καὶ μαθόντες ὅτι καὶ ὑπὸ τέκνων
48971   4.44.81.60 : καὶ φίλων μάλιστα φιληθέντων πολλοὶ ἀπώλοντο, καὶ
48972   4.44.81.61 : ἀντιπαραβάλλοντες τὸν αὑτῶν βίον πρὸς τὸν τῶν πρασ–
48973   4.44.81.62 : σομένων φαυλότερον, καὶ τὰ προσπίπτοντα ἀνθρώπινα
48974   4.44.81.63 : νομίζοντες καὶ μὴ 〈ἁμῖν〉 μόνοις συμβαίνοντα, εὐθυμό–
48975   4.44.81.64 : τερον διάξομεν. οὐδὲ γὰρ θέμις ἄνθρωπον μὲν ὄντα τὰ
48976   4.44.81.65 : τῶν ἀλλοτρίων συμπτώματα εὔφορα νομίζεν, ἀλλ´ οὐ καὶ
48977   4.44.81.66 : τὰ ἴδια κάδεα, ἰδόντα ὅτι πολλαὶ κᾶρες κατὰ πάντα τὸν
48978   4.44.81.67 : βίον πεφύκαντι. οἱ δὲ κλαίοντες καὶ κατοδυρόμενοι, πρὸς
48979   4.44.81.68 : τῷ μηδ´ ἡντινοῦν ὠφέλειαν τῷ ἀπολομένῳ ἢ τῷ ἀποιχο–
48980   4.44.81.69 : μένῳ περαίνεσθαι, ἐς μέζονα παθήματα τὰν ψυχὰν ἐλαύ–
48981   4.44.81.70 : νοντι, μεστὰν πολλῶν φαύλων φυσιωμάτων οὖσαν. προσή–
48982   4.44.81.71 : κει οὖν ἐκνίπτοντας καὶ ἀνακαθαίροντας ἀπορρύπτεσθαι
48983   4.44.81.72 : πάσαις μηχαναῖς τὰς ἐγκατεσκιρωμένας κηλῖδας τῷ κατὰ 
48984   4.44.81.73 : φιλοσοφίαν λόγῳ. ποιήσομεν δὲ τοῦτο ἀντεχόμενοι φρο–
48985   4.44.81.74 : νήσιος καὶ σωφροσύνας καὶ μεταποιούμενοι ... τοῖς πα–
48986   4.44.81.75 : ρεοῦσι καὶ μὴ πολλῶν ὀρεγόμενοι. οἱ γὰρ ἄνθρωποι τὰ
48987   4.44.81.76 : πολλὰ παρασκευαζόμενοι, ὡς οὐκ ἔστι ζῆν μετὰ τὸν τᾶς
48988   4.44.81.77 : ζωᾶς χρόνον ... ἄξεστι γενέσθαι, χρησώμεθα παρουσίᾳ
48989   4.44.81.78 : τῶν ἀγαθῶν, ἐκ δὲ τᾶς φιλοσοφίας καὶ λαβρότερον ἀπ–
48990   4.44.81.79 : ληστευσώμεθα· ἀπληστευόμενοι γὰρ τῶν ἐκ φιλοσοφίας
48991   4.44.81.80 : καλῶν καὶ σεμνῶν, καὶ τᾶς ἐκ τῶν φαύλων ἀπολυθησόμεθα
48992   4.44.81.81 : ἀπληστίας.
48993   4.44.82.1 : Ἐκ τῶν Τέλητος Περὶ περιστάσεων (Tel. rel. 2 p.
48994   4.44.82.2 :  52 H.).
48995   4.44.82.3 : Ἡ τύχη ὥσπερ ποιήτριά τις οὖσα παντοδαπὰ ποιεῖ
48996   4.44.82.4 : πρόσωπα, ναυαγοῦ, πτωχοῦ, φυγάδος, ἐνδόξου, ἀδόξου.
48997   4.44.82.5 : δεῖ οὖν τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα πᾶν ὅ τι ἂν αὕτη περιθῇ κα–
48998   4.44.82.6 : λῶς ἀγωνίζεσθαι. ναυαγὸς γέγονας, εὖ τὸν ναυαγόν· πένης
48999   4.44.82.7 : ἐξ εὐπόρου, εὖ τὸν πένητα·
49000   4.44.82.8 : ἄρμενος ἐν μικροῖσι καὶ ἄρμενος ἐν μεγάλοισιν· 
49001   4.44.82.9 : ἀρκούμενος καὶ ἐσθῆτι τῇ τυχούσῃ καὶ διαίτῃ καὶ δια–
49002   4.44.82.10 : κονίᾳ, ὥσπερ ὁ Λαέρτης
49003   4.44.82.11 : γρηὶ σὺν ἀμφιπόλῳ, ἥ οἱ βρῶσίν τε πόσιν τε
49004   4.44.82.12 : παρτίθει·
49005   4.44.82.13 : καὶ ἐκοιμᾶτο χαμαὶ ἐπὶ στιβάδος·
49006   4.44.82.14 : φύλλων κεκλιμένων χθαμαλαὶ βεβλήατο εὐναί.
49007   4.44.82.15 : ἀρκεῖ γὰρ ταῦτα καὶ εἰς τὸ προσηνῶς καὶ εἰς τὸ ὑγιεινῶς,
49008   4.44.82.16 : ἐὰν μή τις τρυφᾶν βούληται·
49009   4.44.82.17 : οὐ γὰρ ἐν γαστρὸς βορᾷ
49010   4.44.82.18 : τὸ χρηστὸν εἶναι
49011   4.44.82.19 : οὐδέ γε. ἐν χλανίδος κατασκευῇ οὐδὲ ἐν στρωμνῆς μαλα–
49012   4.44.82.20 : κότητι. οὐκ ἀηδῶς γὰρ Εὐριπίδης
49013   4.44.82.21 : τρυφῇ δέ τοι
49014   4.44.82.22 : πολλῶν ἐδεστῶν μηχανὰς θηρεύομεν·
49015   4.44.82.23 : καὶ οὐ μόνον ἐδεστῶν, ἀλλὰ καὶ ὀσφραντῶν καὶ ἀκουστῶν.
49016   4.44.82.24 : οὐ δεῖ δὲ τρυφᾶν οὐδὲν τῶν πραγμάτων μὴ φερόντων,
49017   4.44.82.25 : ἀλλ´ ὥσπερ οἱ ναυτικοὶ πρὸς τοὺς ἀνέμους καὶ πρὸς τὴν
49018   4.44.82.26 : περίστασιν ὁρῶντες· ἐκποιεῖ, χρῆσαι· οὐκ ἐκποιεῖ, παῦσαι.
49019   4.44.82.27 : καὶ ὥσπερ ἐπὶ στρατείας ὁ μὲν ἵππον ἔχων ἱππεὺς ἀγω–
49020   4.44.82.28 : νίζεται, ὁ δὲ ὅπλα ὁπλίτης, ὁ δὲ μηδὲν ἔχων ψιλός, καὶ 
49021   4.44.82.29 : ὥσπερ ἐκεῖσε ὅταν ἐπικέωνται οἱ πολέμιοι καὶ βάλλωσιν,
49022   4.44.82.30 : εἰς τὰ ὅπλα ἀναχωρεῖς ψιλὸς ὤν· οὕτως ἂν δεῦρο ἐπικέη–
49023   4.44.82.31 : ται ἐνίοτε πόλεμος, ἀπορία ἀρρωστία, ἀναχώρει εἰς μονο–
49024   4.44.82.32 : σιτίαν, εἰς αὐτοδιακονίαν, εἰς τρίβωνα, ἔσχατον εἰς ᾅδου.
49025   4.44.83.1 : Ἐκ τῶν Τέλητος Περὶ ἀπαθείας (Tel. rel. 2 p. 55 H.).
49026   4.44.83.2 : Μήποθ´ ὃν τρόπον ἀπύρηνος ῥοὰ λέγεται καὶ ἀτρά–
49027   4.44.83.3 : χηλοι καὶ ἄπλευροι ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ἄλυποι καὶ ἄφοβοι
49028   4.44.83.4 : ἄνθρωποι λέγονται; {—}βούλει οὖν τοῖς αὐτοῖς παραδείγ–
49029   4.44.83.5 : μασι χρησάμενοι λέγωμεν, ὃν τρόπον ἀπύρηνος ῥοὰ λέγεται
49030   4.44.83.6 : καὶ ἄπλευροι καὶ ἀτράχηλοι ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ἀναμάρτη–
49031   4.44.83.7 : τοι καὶ ἄφθονοι λέγονται; καὶ ὃν τρόπον ἐκεῖ ἄπλευρος
49032   4.44.83.8 : οὐ κατὰ στέρησιν πλευρῶν, ἀλλὰ τοιούτων πλευρῶν λέγε–
49033   4.44.83.9 : ται, οὕτω καὶ ὁ ἄφρων καὶ ὁ ἄνους οὐ κατὰ στέρησιν
49034   4.44.83.10 : φρενῶν καὶ νοῦ. ἀλλὰ τοιούτων φρενῶν καὶ τοιούτου νοῦ;
49035   4.44.83.11 : καὶ ὥσπερ τὸν ἄπλευρον ἔχειν μὲν φαμὲν πλευράς, μοχ–
49036   4.44.83.12 : θηρὰς δέ, οὕτω καὶ τὸν ἄνουν ἔχειν μὲν νοῦν, μοχθηρὸν
49037   4.44.83.13 : δέ, καὶ τὸν ἄφρονα ἔχειν μὲν φρένας, μοχθηρὰς δέ; ἢ
49038   4.44.83.14 : παντάπασι τὸ πεπεῖσθαι ταῦτα γελοῖον; ἀλλ´ ὥσπερ ἀνα–
49039   4.44.83.15 : μάρτητος ὁ ἐκτὸς ἁμαρτίας, καὶ ἄφθονος καὶ ἀβάσκανος
49040   4.44.83.16 : 〈ὁ ἐκτὸς φθόνου καὶ βασκανίας〉, καὶ ἀπερίεργος καὶ
49041   4.44.83.17 : ἀμεμψίμοιρος 〈ὁ〉 ἐκτὸς ἑκατέρου τούτων, οὕτω καὶ ἄλυ–
49042   4.44.83.18 : πος καὶ ἄφοβος 〈ὁ〉 ἐκτὸς λύπης καὶ φόβου; οὕτω γὰρ 
49043   4.44.83.19 : καὶ εὐδαίμων ἔσται [ὁ] ἐκτός του πάθους καὶ ταραχῆς
49044   4.44.83.20 : ὤν. ὅστις δὲ ἐν ὀδύνῃ καὶ λύπῃ [ὢν] καὶ φόβῳ ἐστί, πως
49045   4.44.83.21 : ἂν ἐκεῖνος εὐαρεστοίη τῷ βίῳ, ἢ μὴ εὐαρεστῶν πῶς ἂν
49046   4.44.83.22 : εἴη εὐδαίμων; ἢ εἰ λύπη ἅψεται, πῶς οὐ καὶ φόβος
49047   4.44.83.23 : καὶ ἀγωνία καὶ ὀργὴ καὶ ἔλεος; ὧν γὰρ ὑπαρξάντων
49048   4.44.83.24 : ἄνθρωποι λυποῦνται, τούτων ἐν προσδοκίᾳ γενόμενοι φο–
49049   4.44.83.25 : βοῦνται καὶ ἀγωνιῶσι καὶ τοὺς ἀναξίως δοκοῦντας περι–
49050   4.44.83.26 : πίπτειν τούτοις ἐλεοῦσι καὶ τοῖς κατὰ προαίρεσιν περι–
49051   4.44.83.27 : βάλλουσιν ὀργίζονται καὶ θυμοῦνται καὶ ὑφορῶνται· καὶ
49052   4.44.83.28 : οὓς μισοῦσι, τούτους ὁρῶντες εὖ πράττοντας ζηλοτυποῦσι
49053   4.44.83.29 : καὶ φθονοῦσι, καὶ ἀκούσαντες ἔχοντάς τι κακὸν ἐπιχαί–
49054   4.44.83.30 : ρουσιν. εἰ οὖν ἐν λύπῃ ἔσται, πῶς ἐκτός τινος ἔσται
49055   4.44.83.31 : πάθους; ἢ μηθενὸς ἐκτὸς ὢν πῶς ἀπαθὴς ἔσται; ὅπερ
49056   4.44.83.32 : δεῖ τὸν μακάριον εἶναι, ὥστε οὖν μήτε ἐπὶ φίλου μήτε
49057   4.44.83.33 : ἐπὶ τέκνου τελευτῇ λυπηθῆναι, εἴπερ μηδὲ ἐπὶ τῇ αὑτοῦ.
49058   4.44.83.34 : ἢ οὐκ ἄνανδροί σοι δοκοῦσιν εἶναι οἱ τὸν ἑαυτῶν θάνα–
49059   4.44.83.35 : τον ἀγεννῶς καὶ μὴ εὐθαρσῶς προσδεχόμενοι; ἢ οὐ δεῖ
49060   4.44.83.36 : τὸν εὔψυχον καὶ ἀνδρεῖον εὐψύχως τὴν ἑαυτοῦ τελευτὴν
49061   4.44.83.37 : φέρειν, ὥσπερ Σωκράτης, μὴ δυσφοροῦντα μηδὲ δυσκο–
49062   4.44.83.38 : λαίνοντα; ἢ δυσχερέστερόν τι κρίνειν τὴν ἄλλου τελευτὴν
49063   4.44.83.39 : τῆς ἑαυτοῦ; ἢ οὐχ ὁμοίως αὑτὸν ἀγαπᾷ καὶ στέργει; ἢ
49064   4.44.83.40 : τὸν φίλον μᾶλλον καὶ τὰ τέκνα ἢ ἑαυτόν; καὶ ταύτην μὲν
49065   4.44.83.41 : ἐπαινοῦσιν ἐντελλομένην 
49066   4.44.83.42 : σὺ δ´ ὦ τεκοῦσα, μή τι σὴν
49067   4.44.83.43 : λιβάσι κατάσπενδ´ 〈εὐγενῆ〉 παρηίδα,
49068   4.44.83.44 : τὴν δὲ κατακολουθοῦσαν ὠμὴν φησὶν ἡ δόξα. ἐπεὶ καὶ
49069   4.44.83.45 : ταυτασὶ τὰς Λακωνικὰς γυναῖκας πᾶς τις ἐπαινεῖ ὡς
49070   4.44.83.46 : εὐψύχους. ἀκούσασά 〈τις〉 τὸν ἑαυτῆς υἱὸν σεσωσμένον
49071   4.44.83.47 : καὶ πεφευγότα ἐκ τῶν πολεμίων, γράφει αὐτῷ [κακὰ φάμα
49072   4.44.83.48 : τεῦ κακκέχυται· τὺ ὦν ἢ ταύταν ἀπότριψαι, ἢ μηδ´ ἁμῖν φά–
49073   4.44.83.49 : νευ.] οὐχ ὡς ἂν Ἀττικὴ γυνὴ ἀκούσασα σεσωσμένον ἔγραψεν
49074   4.44.83.50 : ἄν ’εὖ τέκνον, ὅτι σαυτόν μοι ἔσωσας‘, ἀλλ´ ἐκ τῶν ἐναν–
49075   4.44.83.51 : τίων ’κακὰ φάμα τεῦ κακκέχυται· τὺ ὦν ἢ ταύταν ἀπό–
49076   4.44.83.52 : τριψαι ἢ μηδαμεῖ φαίνευ‘, τοῦτο δέ ἐστιν ’ἄπαγξαι‘. καὶ
49077   4.44.83.53 : ἄλλη πάλιν ἀπαγγείλαντος αὐτῇ τοῦ κήρυκος ὅτι ὁ υἱὸς
49078   4.44.83.54 : ἐν τῇ παρατάξει τετελεύτηκε ’ποῖός τις‘ φησί ’γενόμενος‘;
49079   4.44.83.55 : ’ἀνὴρ ἀγαθός, ὦ μῆτερ.‘ ’εὖγε, ὦ τέκνον‘ φησί· ’τούτου
49080   4.44.83.56 : γὰρ ἕνεκά σε‘ φησίν ’ἐγέννησα, ἵνα χρήσιμος καὶ βοαθὸς
49081   4.44.83.57 : ἦσθα τᾷ Σπάρτᾳ.‘ οὐκ ἔκλαιε καὶ ἐδεινοπάθει, ἀλλὰ καὶ
49082   4.44.83.58 : ἀκούσασα ὅτι εὐψύχως, ἐπῄνεσε. καὶ ἐκείνη δὲ πάλιν ἡ 
49083   4.44.83.59 : Λάκαινα ὡς γεννική· φυγόντων γὰρ αὐτῆς τῶν υἱῶν ἐκ
49084   4.44.83.60 : τῆς μάχης καὶ παραγενομένων πρὸς αὐτὴν ’ποῦ‘ φησίν
49085   4.44.83.61 : ’ἥκατε φεύγοντες; ἢ δεῦρο καταδυσόμενοι ὅθεν ἐξέδυτε;‘
49086   4.44.83.62 : ἀνασυραμένη καὶ δείξασα αὐτοῖς. ὅρα εἰ καὶ τῶν παρ´
49087   4.44.83.63 : ἡμῖν τις γυναικῶν τοῦτ´ ἂν ποιήσειεν, ἀλλ´ οὐκ ἀσμένη
49088   4.44.83.64 : ὄψεται σεσωσμένους; ἐκεῖναι δ´ οὔ· ἀλλὰ ἀποθανόντας
49089   4.44.83.65 : εὐψύχως ἥδιον 〈.... διὸ〉 καὶ ἐπιγράφουσι Λακεδαιμόνιοι
49090   4.44.83.66 : ... οὔ[τε] τὸ ζῆν θέμενοι καλὸν οὔτε τὸ θνῄσκειν,
49091   4.44.83.67 : ἀλλὰ τὸ ταῦτα καλῶς ἀμφότερ´ ἐκτελέσαι.
49092   4.44.83.68 : πῶς δὲ οὐκ ἀλόγιστον καὶ ἄλλως μάταιον τὸ τελευτήσαν–
49093   4.44.83.69 : τος τοῦ φίλου καθῆσθαι κλαίοντα καὶ λυπούμενον καὶ
49094   4.44.83.70 : ἑαυτὸν προσκαταφθείροντα; δέον, ἵνα καί τι μᾶλλον φιλό–
49095   4.44.83.71 : σοφος δόξῃ παρὰ τοῖς ἀποπλήκτοις, πρὸ τοῦ τελευτῆσαι
49096   4.44.83.72 : τὸν φίλον ὀδυνᾶσθαι 〈καὶ〉 κλαίειν, ἐνθυμούμενον ὅτι
49097   4.44.83.73 : αὐτῷ ὁ φίλος θνητὸς ἐγένετο καὶ ἄνθρωπος. οὐ γὰρ
49098   4.44.83.74 : ὀρθῶς φησὶ βουλευομένου ὁ Στίλπων τὸ διὰ τοὺς ἀπογενο–
49099   4.44.83.75 : μένους τῶν ζώντων ὀλιγωρεῖν· γεωργὸς οὐ ποιεῖ τοῦτο,
49100   4.44.83.76 : οὐδ´ ἐὰν τῶν δένδρων ξηρόν τι γένηται, καὶ τὰ ἄλλα προσ– 
49101   4.44.83.77 : εκκόπτει, ἀλλὰ τῶν λοιπῶν ἐπιμελόμενος πειρᾶται τὴν
49102   4.44.83.78 : τοῦ ἐκλελοιπότος χρείαν ἀναπληροῦν. οὐδ´ ἡμεῖς ἐπὶ
49103   4.44.83.79 : τῶν ἡμετέρων μερῶν· γελοῖον γὰρ ἔσται εἰ ἐὰν τὸν ἕτε–
49104   4.44.83.80 : ρόν τις ὀφθαλμὸν ἀποβάλῃ, δεήσει καὶ τὸν ἕτερον προσεκ–
49105   4.44.83.81 : κόψαι, κἂν ὁ εἷς ποὺς κυλλός, καὶ τὸν ἕτερον ἀνάπηρον
49106   4.44.83.82 : ποιεῖν, κἂν ἕνα ὀδόντα, καὶ τοὺς ἄλλους προσεκλέξαι·
49107   4.44.83.83 : ἀλλ´ ἐπὶ μὲν τούτων εἴ τις οὕτως οἴοιτο, μαργίτης· τοῦ
49108   4.44.83.84 : δὲ υἱοῦ τελευτήσαντος ἢ τῆς γυναικός, 〈εἰκὸς〉 αὑτοῦ τε
49109   4.44.83.85 : ὀλιγωρεῖν ζῶντος καὶ τὰ ὑπάρχοντα προσκαταφθείρειν;
49110   4.44.83.86 : καὶ εἰ μὲν τῶν γνωρίμων τινὸς υἱὸς ἢ γυνὴ ἀπέθανε,
49111   4.44.83.87 : παρεκάλεις ἄν, οἰόμενος δεῖν ἀνδρωδῶς καὶ θαρσαλέως
49112   4.44.83.88 : καὶ μὴ βαρέως φέρειν· αὐτὸς δὲ τοῖς αὐτοῖς περιπεσὼν
49113   4.44.83.89 : συμπτώμασιν, οὕτως οἴει δεῖν δυσφορεῖν. ἀλλ´ οὐ πράως
49114   4.44.83.90 : καὶ εἴπερ ἕτερον, παρακαλεῖν μέτριον ἐν στενοχωρίᾳ καὶ
49115   4.44.83.91 : ἀπορίᾳ μὴ δυσκολαίνειν μηδὲ ἀβίωτον τὸν βίον νομίζειν,
49116   4.44.83.92 : ἀλλὰ τῷ δοκοῦντι κακῷ τὸ δοκοῦν ἀγαθὸν ἀντιτιθέναι
49117   4.44.83.93 : καὶ ἐξισοῦν ’ἀπογέγονεν ὁ φίλος, καὶ γὰρ γέγονε.‘ σὺ δέ,
49118   4.44.83.94 : ὅτι μὲν ἀπογέγονεν, ἀκληρεῖν οἴει, ὅτι δὲ ἐγένετο, οὐκ
49119   4.44.83.95 : εὐκληρεῖν· καὶ εἰ μὲν μηκέτι παρέξεται χρείας ἀπογενόμενος,
49120   4.44.83.96 : ἄθλιον, ὅτι δὲ παρείχετο γενόμενος, οὐ μακάριον. {—}Ναί·
49121   4.44.83.97 : ἀλλ´ οὐκέτι ἔσται. {—}Οὐδὲ γὰρ ἦν μυριοστὸν ἔτος, οὐδ´ 
49122   4.44.83.98 : ἐπὶ τῶν Τρωικῶν· οὐδὲ γὰρ κατὰ τοὺς προπάππους σου.
49123   4.44.83.99 : σὺ δὲ ἐπὶ μὲν τούτῳ οὐκ ἄχθῃ, ὅτι δὲ εἰς ὕστερον οὐκ
49124   4.44.83.100 : ἔσται, δυσχεραίνεις. {—}Χρειῶν γὰρ ἐστέρημαι. {—}Καὶ
49125   4.44.83.101 : γὰρ ὑπουργιῶν, ἃς αὐτὸς ἐλειτούργεις ζῶντι τῷ τέκνῳ καὶ
49126   4.44.83.102 : τῷ φίλῳ καὶ κακοπαθῶν καὶ δαπανῶν. ἄδηλον γὰρ φη–
49127   4.44.83.103 : σὶν ὁ Σωκράτης οὐ μόνον τῷ καλὴν εἰ ἐπὶ ταύτῃ πλείω,
49128   4.44.83.104 : ἀλλὰ καὶ τῷ τέκνα καὶ φίλους εἰ περὶ τούτους πλείω.
49129   4.44.83.105 : ἔπειτα δὴ καὶ ἀποδημοῦντος αὐτοῦ χρειῶν στερηθήσῃ καὶ
49130   4.44.83.106 : στρατευομένου ὑπὲρ τῆς πατρίδος καὶ πρεσβεύοντος καὶ
49131   4.44.83.107 : ἱερεύοντος καὶ ἀρρωστήσαντος καὶ πρεσβυτέρου γενομένου.
49132   4.44.83.108 : ἀλλ´ εἰ ἐπὶ πᾶσι τούτοις δυσκολαίνοις, τί τοῖς γρᾳδίοις
49133   4.44.83.109 : ἀπολείψεις; ἄλογον δὲ καὶ ἅμα μὲν ἐπιβάλλουσαν ἡγεῖ–
49134   4.44.83.110 : σθαι τὴν στρατείαν καὶ τὴν ἀποδημίαν τῷ φίλῳ καὶ αὐ–
49135   4.44.83.111 : τὸν συνεκπίπτειν καὶ εἰ μὴ ἀποδημοίη ἐγκαλεῖν ὡς ἁμαρ–
49136   4.44.83.112 : τάνοντι, ἅμα δὲ δυσφορεῖν εἰ ἀποδημήσει ἢ στρατεύσεται.
49137   4.44.83.113 : καλῶς τὸ τοῦ κυβερνήτου ἐκείνου ’ἀλλ´ οὖν γε, ὦ Πόσει–
49138   4.44.83.114 : δον, ὀρθήν‘. οὕτω καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς εἴποι πρὸς τὴν τύ–
49139   4.44.83.115 : χην ’ἀλλ´ οὖν γε ἄνδρα, καὶ οὐ βλᾶκα.‘ 
49140   4.44.84.1 : Πλάτωνος Πολιτείας γʹ (p. 387 D–E).
49141   4.44.84.2 : Καὶ τοὺς ὀδυρμοὺς ἄρα ἐξαιρήσομεν καὶ τοὺς οἴκτους
49142   4.44.84.3 : 〈τοὺς〉 τῶν ἐλλογίμων ἀνδρῶν; Ἀνάγκη, ἔφη, εἴπερ καὶ
49143   4.44.84.4 : τὰ πρότερα. Σκόπει, ἦν δ´ ἐγώ, εἰ ὀρθῶς ἐξαιρήσομεν
49144   4.44.84.5 : ἢ οὔ. φαμὲν δὲ δὴ ὅτι ὁ ἐπιεικὴς ἀνὴρ τῷ ἐπιεικεῖ,
49145   4.44.84.6 : οὗπερ καὶ ἑταῖρός ἐστι, τὸ τεθνάναι οὐ δεινὸν ἡγήσε–
49146   4.44.84.7 : ται. {—}Φαμὲν γάρ. {—}Οὐκ ἄρα ὑπέρ γε ἐκείνου ὡς δει–
49147   4.44.84.8 : νόν τι πεπονθότος ὀδύροιτ´ ἄν. {—}Οὐ δῆτα. {—}Ἀλλὰ
49148   4.44.84.9 : μὴν καὶ τόδε λέγομεν, ὡς ὁ τοιοῦτος μάλιστα αὐτὸς αὑτῷ
49149   4.44.84.10 : αὐτάρκης πρὸς τὸ εὖ ζῆν, καὶ διαφερόντως τῶν ἄλλων
49150   4.44.84.11 : ἥκιστα ἑτέρου προσδεῖται. Ἀληθῆ, ἔφη. Ἥκιστα ἄρ´
49151   4.44.84.12 : αὐτῷ δεινὸν στερηθῆναι υἱέος ἢ ἀδελφοῦ ἢ χρημάτων ἢ
49152   4.44.84.13 : ἄλλου του τῶν τοιούτων. {—}Ἥκιστα μέντοι. {—}Ἥκιστα
49153   4.44.84.14 : ἄρα καὶ ὀδύρεσθαι, φέρειν δὲ ὡς πραότατα, ὅταν τις
49154   4.44.84.15 : αὐτὸν τοιαύτη ξυμφορὰ καταλάβῃ. {—}Πολύ γε. {—}Ὀρθῶς
49155   4.44.84.16 : ἄρ´ ἂν ἐξαιροῖμεν τοὺς θρήνους τῶν ὀνομαστῶν ἀνδρῶν,
49156   4.44.84.17 : γυναιξὶ δὲ ἀποδιδοῖμεν, καὶ οὐδὲ ταύταις σπουδαίαις, καὶ
49157   4.44.84.18 : ὅσοι κακοὶ τῶν ἀνδρῶν. 
49158   4.45.t.1 : {1ΟΤΙ ΔΕΙ ΤΑΣ ΜΕΝ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΡΟΦΑΙΝΕΙΝ, ΤΑΣ ΔΕ ΑΤΥΧΙΑΣ
49159   4.45.t.2 : ΚΡΥΠΤΕΙΝ, ΚΑΙ ΟΡΘΩΣ ΚΕΧΡΗΣΘΑΙ ΤΟΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΝ.}1
49160   4.45.1.1 : Πινδάρου Ὕμνων (fr. 42 Schr.).
49161   4.45.1.2 : Ἀλλοτρίοισιν μὴ προφαίνειν, τίς φέρεται
49162   4.45.1.3 : μόχθος ἄμμιν· τοῦτό γέ τοι ἐρέω·
49163   4.45.1.4 : καλῶν μὲν ὦν μοῖράν τε τερπνῶν ἐς μέσον χρὴ παντὶ λαῷ
49164   4.45.1.5 : δεικνύναι· εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος † ατληκηκοτας
49165   4.45.1.6 : προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν.
49166   4.45.2.1 : Σοφοκλέους Τυροῦς βʹ (fr. 592 N. 2). 
49167   4.45.2.2 : Μὴ σπεῖρε πολλοῖς τὸν παρόντα δαίμονα·
49168   4.45.2.3 : σιγώμενος γάρ ἐστι θρηνεῖσθαι πρέπων.
49169   4.45.3.1 : Μενάνδρου Ὑποβολιμαίῳ (fr. 489 K.).
49170   4.45.3.2 : Ἄπολλον, ἀλλὰ σκαιὸν οὐ μετρίως λέγεις,
49171   4.45.3.3 : μετὰ μαρτύρων ἀτυχεῖν, παρὸν λεληθέναι.
49172   4.45.4.1 : Μενάνδρου (fr. 605 K.).
49173   4.45.4.2 : Τὸ δ´ εὖ φέρειν
49174   4.45.4.3 : ἔστιν τοιοῦτον, ἂν δύνῃ μόνος φέρειν
49175   4.45.4.4 : καὶ μὴ ´πίδηλον τὴν τύχην πολλοῖς ποῇς.
49176   4.45.5.1 : Διφίλου (fr. 108 K.).
49177   4.45.5.2 : Ὡς δεινὸν ἡνίκ´ ἄν τις ὢν ἐν φροντίσιν
49178   4.45.5.3 : εἰκῆ θεατὴν τὸν τυχόντα λαμβάνῃ.
49179   4.45.6.1 : Εὐριπίδου Οἰδίποδι (fr. 553 N. 2).
49180   4.45.6.2 : Ἐκμαρτυρεῖν γὰρ ἄνδρα τὰς αὑτοῦ τύχας
49181   4.45.6.3 : εἰς πάντας ἀμαθές, τὸ δ´ ἐπικρύπτεσθαι σοφόν.
49182   4.45.7.1 : Εὐριπίδου Κρησσῶν (fr. 460 N. 2).
49183   4.45.7.2 : Λύπη μὲν ἄτῃ περιπεσεῖν αἰσχρᾷ τινι·
49184   4.45.7.3 : εἰ δ´ οὖν γένοιτο, χρὴ περιστεῖλαι καλῶς
49185   4.45.7.4 : κρύπτοντα καὶ μὴ πᾶσι κηρύσσειν τάδε·
49186   4.45.7.5 : γέλως γὰρ ἐχθροῖς γίγνεται τὰ τοιάδε.
49187   4.45.8.1 : Εὐριπίδου Σκυρίοις (fr. 683 N. 2).
49188   4.45.8.2 : Σοφοὶ δὲ συγκρύπτουσιν οἰκείας βλάβας.
49189   4.45.9.1 : Σωκράτους.
49190   4.45.9.2 : Ταὐτόν ἐστιν ἐν γυμνικῷ ἀγῶνι ἡττηθέντα ὕβρεως 
49191   4.45.9.3 : δίκην τῷ ἀνταγωνιστῇ λαχεῖν, καὶ ἐν τῷ ζῆν νικώμενον
49192   4.45.9.4 : ὑπὸ τῆς τύχης ἐγκαλεῖν αὐτῇ, ἀγνοοῦντα ἐφ´ οἷς δικαίοις
49193   4.45.9.5 : εἰς τὸν ἀγῶνα τοῦ ζῆν συγκαταβεβήκαμεν.
49194   4.45.10.1 : Πλάτωνος Πολιτείας ιʹ (p. 604 B–E).
49195   4.45.10.2 : Λέγει που ὁ νόμος ὅτι κάλλιστον μάλιστα ἡσυχίαν
49196   4.45.10.3 : ἄγειν ἐν ταῖς ξυμφοραῖς καὶ μὴ ἀγανακτεῖν, ὡς οὔτε δή–
49197   4.45.10.4 : λου ὄντος τοῦ ἀγαθοῦ τε καὶ κακοῦ τῶν τοιούτων, οὔτε
49198   4.45.10.5 : εἰς τὸ πρόσθεν οὐδὲν προβαῖνον τῷ χαλεπῶς φέροντι,
49199   4.45.10.6 : οὔτε τι τῶν ἀνθρωπίνων ἄξιον ὂν μεγάλης σπουδῆς, ὅ
49200   4.45.10.7 : τε δεῖ ἐν αὐτοῖς ὅ τι τάχιστα παραγίγνεσθαι ἡμῖν, τούτῳ
49201   4.45.10.8 : ἐμποδὼν γιγνόμενον τὸ λυπεῖσθαι. Τίνι, ἦ δ´ ὅς, λέγεις;
49202   4.45.10.9 : Τῷ βουλεύεσθαι, ἦν δ´ ἐγώ, περὶ τὸ γεγονὸς καὶ ὥσπερ
49203   4.45.10.10 : ἐν πτώσει κύβων πρὸς τὰ πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ αὑ–
49204   4.45.10.11 : τοῦ πράγματα, ὅπῃ ὁ λόγος ἐρεῖ βέλτιστ´ ἂν ἔχειν, ἀλλὰ
49205   4.45.10.12 : μὴ προσπταίσαντας καθάπερ παῖδας ἐχομένους τοῦ πλη–
49206   4.45.10.13 : γέντος ἐν τῷ βοᾶν διατρίβειν, ἀλλ´ ἀεὶ ἐθίζειν τὴν ψυχὴν
49207   4.45.10.14 : ὅ τι τάχιστα γίγνεσθαι πρὸς τὸ ἰᾶσθαί τε καὶ ἐπανορ–
49208   4.45.10.15 : θοῦν τὸ πεσόν τε καὶ νοσῆσαν, ἰατρικῇ θρηνῳδίαν ἀφανί–
49209   4.45.10.16 : ζοντα. Ὀρθότατα γ´ ἂν οὖν τις, ἔφη, πρὸς τὰς τύχας
49210   4.45.10.17 : οὕτω προσφέροιτο. Οὐκοῦν, φαμέν, τὸ μὲν βέλτιστον τού– 
49211   4.45.10.18 : τῳ τῷ λογισμῷ ἐθέλει ἕπεσθαι; Δῆλον δή. Τὸ δὲ πρὸς
49212   4.45.10.19 : τὰς ἀναμνήσεις τε τοῦ πάθους καὶ τοὺς ὀδυρμοὺς ἄγον
49213   4.45.10.20 : καὶ ἀπλήστως ἔχον αὐτῶν ἆρ´ οὐκ ἀλόγιστόν τε φήσομεν
49214   4.45.10.21 : εἶναι καὶ ἀργὸν καὶ δειλίας φίλον; Φήσομεν μὲν οὖν.
49215   4.45.10.22 : Οὐκοῦν τὸ μὲν πολλὴν μίμησιν καὶ ποικίλην ἔχει, τὸ ἀγα–
49216   4.45.10.23 : νακτικόν, τὸ δὲ φρόνιμόν τε καὶ ἡσύχιον ἦθος, παραπλή–
49217   4.45.10.24 : σιον ὂν ἀεὶ ἑαυτῷ, οὔτε ῥᾴδιον μιμήσασθαι οὔτε μιμου–
49218   4.45.10.25 : μένους εὐπετὲς καταμαθεῖν. 
49219   4.46.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΕΛΠΙΔΟΣ.}1
49220   4.46.1.1 : Λίνου ποιητοῦ.
49221   4.46.1.2 : Ἔλπεσθαι χρὴ πάντ´, ἐπεὶ οὐκ ἔστ´ οὐδὲν ἄελπτον·
49222   4.46.1.3 : ῥᾴδια πάντα θεῷ τελέσαι, καὶ ἀνήνυτον οὐδέν.
49223   4.46.2.1 : Ἀπολλοδώρου ἐκ Παίδων (fr. 9 vol. III p. 290 K.).
49224   4.46.2.2 : Οὐδέποτ´ ἀθυμεῖν τὸν κακῶς πράττοντα δεῖ,
49225   4.46.2.3 : ἄνδρες, τὰ βελτίω δὲ προσδοκᾶν ἀεί.
49226   4.46.3.1 : Εὐριπίδου Ἰνώ (fr. 408 N. 2).
49227   4.46.3.2 : Ἐν ἐλπίσιν χρὴ τοὺς σοφοὺς ἔχειν βίον.
49228   4.46.4.1 : Μενάνδρου (fr. 813 K.).
49229   4.46.4.2 : Ἄνθρωπος ἀτυχῶν σῴζεθ´ ὑπὸ τῆς ἐλπίδος. 
49230   4.46.5.1 : Εὐριπίδου Ἰνώ (fr. 409 N. 2).
49231   4.46.5.2 : Μήτ´ εὐτυχοῦσα πᾶσαν ἡνίαν χάλα
49232   4.46.5.3 : κακῶς τε πράσσους´ ἐλπίδος κεδνῆς ἔχου.
49233   4.46.6.1 : Ἡσιόδου (Op. 96 ss.).
49234   4.46.6.2 : Μούνη δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν
49235   4.46.6.3 : ἔνδον ἔμεινε πίθου ὑπὸ χείλεσιν, οὐδὲ θύραζε
49236   4.46.6.4 : ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ [μιν] ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο.
49237   4.46.7.1 : Εὐριπίδου (Herc. 101–106).
49238   4.46.7.2 : Κάμνουσι γάρ τοι καὶ βροτῶν αἱ ξυμφοραί·
49239   4.46.7.3 : καὶ πνεύματ´ ἀνέμων οὐκ ἀεὶ ῥώμην ἔχει·
49240   4.46.7.4 : μεθίσταται γὰρ πάντ´ ἀπ´ ἀλλήλων δίχα.
49241   4.46.7.5 : οὗτος δ´ ἀνὴρ ἄριστος, ὅστις ἐλπίσι
49242   4.46.7.6 : πέποιθεν ἀεί· τὸ δ´ ἀπορεῖν ἀνδρὸς κακοῦ.
49243   4.46.8.1 : Μενάνδρου Ναύκληρος (fr. 351 K.).
49244   4.46.8.2 : Ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ´, οἷόν ἐστ´ ἐλπὶς κακόν.
49245   4.46.9.1 : Μενάνδρου Κιθαριστοῦ (fr. 287 K.). 
49246   4.46.9.2 : Οὕτω τι πρᾶγμ´ ἐστ´ ἐπίπονον τὸ προσδοκᾶν.
49247   4.46.10.1 : Ἀρχιλόχου (fr. 74 B. 4).
49248   4.46.10.2 : Χρημάτων ἄελπτον οὐδέν ἐστιν οὐδ´ ἀπώμοτον,
49249   4.46.10.3 : οὐδὲ θαυμάσιον, ἐπειδὴ Ζεὺς πατὴρ Ὀλυμπίων
49250   4.46.10.4 : ἐκ μεσημβρίας ἔθηκε νύκτ´ ἀποκρύψας φάος
49251   4.46.10.5 : ἡλίου λάμποντος· † λυγρὸν δ´ ἦλθ´ ἐπ´ ἀνθρώπους δέος.
49252   4.46.10.6 : ἐκ δὲ τοῦ καὶ πιστὰ πάντα κἀπίελπτα γίγνεται
49253   4.46.10.7 : ἀνδράσιν· μηδεὶς ἔθ´ ὑμῶν εἰσορῶν θαυμαζέτω,
49254   4.46.10.8 : μηδ´ ὅταν δελφῖσι θῆρες ἀνταμείψωνται νομὸν
49255   4.46.10.9 : ἐνάλιον, καί σφιν θαλάσσης ἠχέεντα κύματα
49256   4.46.10.10 : φίλτερ´ ἠπείρου γένηται, τοῖσι δ´ ἡδὺ ἦν ὄρος.
49257   4.46.11.1 : Θεόγνιδος ( 637 s.).
49258   4.46.11.2 : Ἐλπὶς καὶ κίνδυνος ἐν ἀνθρώποισιν ὁμοῖα·
49259   4.46.11.3 : οὗτοι γὰρ χαλεποὶ δαίμονες ἀμφότεροι.
49260   4.46.12.1 : Θεόγνιδος ( 1135).
49261   4.46.12.2 : Ἐλπὶς ἐν ἀνθρώποις μούνη θεὸς ἐσθλὴ ἔνεστιν.
49262   4.46.13.1 : Εὐριπίδου (Suppl. 479 s.).
49263   4.46.13.2 : Ἐλπὶς βροτοῖς κάκιστον, ἣ πολλὰς πόλεις
49264   4.46.13.3 : συνῆψ´, ἄγουσα θυμὸν εἰς ὑπερβολάς.
49265   4.46.14.1 : Σοφοκλέους (fr. 862 N. 2). 
49266   4.46.14.2 : Ἐλπὶς γὰρ ἡ βόσκουσα τοὺς πολλοὺς βροτῶν.
49267   4.46.15.1 : Θεοκρίτου (IV 41 ss.).
49268   4.46.15.2 : Θαρσῆν χρή, φίλε Βάττε· τάχ´ αὔριον ἔσσετ´ ἄμεινον.
49269   4.46.15.3 : ἐλπίδες ἐν ζωοῖσιν, ἀνέλπιστοι δὲ θανόντες.
49270   4.46.15.4 : χὡ Ζεὺς ἄλλοκα μὲν πέλει αἴθριος, ἄλλοκα δ´ ὕει.
49271   4.46.16.1 : Εὐριπίδου Ὑψιπύλης (fr. 761 N. 2).
49272   4.46.16.2 : Ἄελπτον οὐδέν, πάντα δ´ ἐλπίζειν χρεών.
49273   4.46.17.1 : Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν (XII p. 143 Wil.).
49274   4.46.17.2 : Αὐτὰρ ἐγὼν βασεῦμαι ἐμὰν ὁδὸν ἐς τὸ κάταντες
49275   4.46.17.3 : τῆνο ποτὶ ψάμαθόν τε καὶ ἠϊόνα ψιθυρίσδων.
49276   4.46.17.4 : λισσόμενος Γαλάτειαν ἀπηνέα· τὰς δὲ γλυκείας
49277   4.46.17.5 : ἐλπίδας ὑστατίω μέχρι γήραος οὐκ ἀπολείψω.
49278   4.46.18.1 : Δημοκρίτου (fr. 58 Diels 2).
49279   4.46.18.2 : Ἐλπίδες αἱ τῶν ὀρθὰ φρονεόντων ἐφικταί, αἱ δὲ τῶν
49280   4.46.18.3 : ἀξυνέτων ἀδύνατοι.
49281   4.46.19.1 : Δημοκρίτου (fr. 292 Diels 2).
49282   4.46.19.2 : Ἄλογοι τῶν ἀξυνέτων αἱ ἐλπίδες.
49283   4.46.20.1 : Διογένους. 
49284   4.46.20.2 : Διογένης ἐρωτηθεὶς τί τῶν κατὰ τὸν βίον ἀκρότατον,
49285   4.46.20.3 : εἶπεν ’ἐλπίς.‘
49286   4.46.21.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστωνύμου Τομαρίων. Σωκράτους.
49287   4.46.21.2 : Αἱ πονηραὶ ἐλπίδες ὥσπερ οἱ κακοὶ ὁδηγοὶ ἐπὶ τὰ
49288   4.46.21.3 : ἁμαρτήματα ἄγουσιν.
49289   4.46.22.1 : Ἐπικτήτου.
49290   4.46.22.2 : Οὔτε ναῦν ἐξ ἑνὸς ἀγκυρίου οὔτε βίον ἐκ μιᾶς ἐλπί–
49291   4.46.22.3 : δος ὁρμιστέον.
49292   4.46.23.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
49293   4.46.23.2 : Καὶ τοῖς σκέλεσι καὶ ταῖς ἐλπίσι τὰ δυνατὰ δεῖ δια–
49294   4.46.23.3 : βαίνειν.
49295   4.46.24.1 : Θαλῆς.
49296   4.46.24.2 : Θαλῆς ἐρωτηθεὶς τί κοινότατον, ἀπεκρίνατο ’ἐλπίς·
49297   4.46.24.3 : καὶ γὰρ οἷς ἄλλο μηδέν, αὕτη πάρεστιν.‘
49298   4.46.25.1 : Ξενοφῶντος ἐν ζʹ τῆς Κύρου ἀναβάσεως (VII 6, 11).
49299   4.46.25.2 : Ἀλλὰ πάντα μὲν ἄρα ἄνθρωπον ὄντα προσδοκᾶν δεῖ. 
49300   4.46.26.1 : Σωκράτους.
49301   4.46.26.2 : Οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρὸς οὔτε ἐλπὶς ἀγαθὴ χωρὶς
49302   4.46.26.3 : πόνου γεννᾷ τι χρήσιμον. 
49303   4.47.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΛΠΙΔΑ.}1
49304   4.47.1.1 : Εὐριπίδου Αὔγης (fr. 271 N. 2).
49305   4.47.1.2 : Πτηνὰς διώκεις, ὦ τέκνον, τὰς ἐλπίδας.
49306   4.47.1.3 : οὐχ ἡ τύχη γε· τῆς τύχης δ´ οὐχ εἷς τρόπος.
49307   4.47.2.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 131 N. 2).
49308   4.47.2.2 : Μή μοι προτείνων ἐλπίδ´ ἐξάγου δάκρυ.
49309   4.47.2.3 : γένοιτό τἂν πόλλ´, ὧν δόκησις οὐκ ἔνι.
49310   4.47.3.1 : Πατροκλέους (fr. 1 p. 830 N. 2).
49311   4.47.3.2 : Καὶ νῦν τὰ δεινὰ ταῦτα καὶ τὰ πόλλ´ ἔπη
49312   4.47.3.3 : εἰς ὧδε μικρὸν τεῦχος ἤθροισεν τύχη. 
49313   4.47.3.4 : τί δῆτα θνητοὶ πόλλ´ ἀπειλοῦμεν μάτην
49314   4.47.3.5 : δεινοὺς ἐπ´ ἀλλήλοισι πέμποντες λόγους,
49315   4.47.3.6 : καὶ πάντα συννοοῦμεν ἐκπράξειν χερί,
49316   4.47.3.7 : πρόσω βλέποντες; τὴν δὲ πλησίον τύχην
49317   4.47.3.8 : οὐκ ἴσμεν οὐδ´ ὁρῶμεν ἀθλίου μόρου.
49318   4.47.4.1 : Εὐριπίδου Οἰδίπους (fr. 550 N. 2).
49319   4.47.4.2 : Ἐκ τῶν ἀέλπτων ἡ χάρις μείζων βροτοῖς
49320   4.47.4.3 : φανεῖσα, μᾶλλον ἢ τὸ προσδοκώμενον.
49321   4.47.5.1 : Εὐριπίδου Πρωτεσίλαος (fr. 650 N. 2).
49322   4.47.5.2 : Πόλλ´ ἐλπίδες ψεύδουσι καὶ λόγοι βροτούς.
49323   4.47.6.1 : Εὐριπίδου (Alc. extr. al.).
49324   4.47.6.2 : Πόλλα δ´ ἄελπτα κραίνουσι θεοί, 
49325   4.47.6.3 : καὶ τὰ δοκηθέντ´ οὐκ ἐτελέσθη,
49326   4.47.6.4 : τῶν δ´ ἀδοκήτων πόρον εὗρε θεός.
49327   4.47.7.1 : Μενάνδρου (fr. 355, 4 K.).
49328   4.47.7.2 : Οὐκ ἔστιν εἰπεῖν ζῶντα ’τοῦτ´ οὐ πείσομαι‘.
49329   4.47.8.1 : Μενάνδρου Ἐγχειριδίου (fr. 149 K.).
49330   4.47.8.2 : Πάντα δὲ
49331   4.47.8.3 : τὰ μη〈δὲ〉 προσδοκώμεν´ ἔκστασιν φέρει.
49332   4.47.9.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνης (fr. 100 N. 2).
49333   4.47.9.2 : Θάρσει· τάχ´ ἂν γένοιτο. πολλά τοι θεὸς
49334   4.47.9.3 : κἀκ τῶν ἀέλπτων εὔπορ´ ἀνθρώποις τελεῖ.
49335   4.47.10.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρῳ (fr. 62 N. 2).
49336   4.47.10.2 : Ἑκάβη, τὸ θεῖον ὡς ἄελπτον ἔρχεται
49337   4.47.10.3 : θνητοῖσιν, ἕλκει δ´ οὔ ποτ´ ἐκ ταὐτοῦ τύχας.
49338   4.47.11.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντου (fr. 301 N. 2).
49339   4.47.11.2 : Ὁρᾷς δ´ ἀέλπτων μυρίων ἀναστροφάς·
49340   4.47.11.3 : πολλοὶ μὲν οἶδμα διέφυγον θαλάσσιον,
49341   4.47.11.4 : πολλοὶ δὲ λόγχαις πολεμίων ἀμείνονες
49342   4.47.11.5 : ἥσσους γεγῶτες κρείσσον´ ἦλθον εἰς τύχην. 
49343   4.47.12.1 : Πινδάρου.
49344   4.47.12.2 : Πίνδαρος εἶπε τὰς ἐλπίδας εἶναι ἐγρηγορότων ἐνύπνια.
49345   4.47.13.1 : Διονυσίου.
49346   4.47.13.2 : Διονύσιος ἐκπεσὼν τῆς ἀρχῆς, εἴ τις αὐτὸν ἠνία ἐν
49347   4.47.13.3 : Κορίνθῳ διατρίβοντα, ἐπέλεγεν ’ὡς μακάριοι οἱ ἐκ παί–
49348   4.47.13.4 : δων δυστυχεῖς‘.
49349   4.47.14.1 : Ὁμήρου Ὀδυσσείας (schol. XXII 9).
49350   4.47.14.2 : Πολλὰ μεταξὺ πέλει κύλικος καὶ χείλεος ἄκρου.
49351   4.47.15.1 : Θεόγνιδος ( 639 s.).
49352   4.47.15.2 : Πολλάκι πὰρ δόξαν τε καὶ ἐλπίδα γίγνεται εὑρεῖν
49353   4.47.15.3 : ἔργ´ ἀνδρῶν· βουλαῖς δ´ οὐκ ἔπεσεν τὸ τέλος.
49354   4.47.16.1 : Θεόγνιδος ( 585–590). 
49355   4.47.16.2 : Πᾶσίν τοι κίνδυνος ἐπ´ ἔργμασιν, οὐδέ τις οἶδε
49356   4.47.16.3 : ποῖ σχήσειν μέλλει πρήγματος ἀρχομένου.
49357   4.47.16.4 : ἀλλ´ ὁ μὲν εὐδοκιμεῖν πειρώμενος, οὐ προνοήσας
49358   4.47.16.5 : εἰς μεγάλην ἄτην καὶ χαλεπὴν ἔπεσεν·
49359   4.47.16.6 : τῷ δὲ καλὸν ποιοῦντι θεὸς καλὰ πάντα τίθησι,
49360   4.47.16.7 : συντυχίην ἀγαθῶν, ἔκλυσιν [δ´] ἀφροσύνης. 
49361   4.48a.t.1 : {1ΟΤΙ ΟΥ ΧΡΗ ΕΠΙΧΑΙΡΕΙΝ ΤΟΙΣ ΑΤΥΧΟΥΣΙΝ.}1
49362   4.48a.1.1 : Μενάνδρου (fr. 673 K.).
49363   4.48a.1.2 : Ταῖς ἀτυχίαισι μὴ ἐπίχαιρε τῶν πέλας·
49364   4.48a.1.3 : πρὸς τὴν τύχην γὰρ ζυγομαχεῖν οὐ ῥᾴδιον.
49365   4.48a.2.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 130 N. 2). 
49366   4.48a.2.2 : Τὰς συμφορὰς γὰρ τῶν κακῶς πεπραγότων
49367   4.48a.2.3 : οὐ πώποθ´ ὕβρις´, αὐτὸς ὀρρωδῶν παθεῖν.
49368   4.48a.3.1 : Μενάνδρου (fr. 674 K.).
49369   4.48a.3.2 : Οὐκ ἐμὸν ἀνοίγειν λανθάνουσαν ἀτυχίαν
49370   4.48a.3.3 : ἔστ´, ἀλλὰ μᾶλλον κατακαλύπτειν φημὶ δεῖν.
49371   4.48a.4.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῦς (fr. 406 N. 2).
49372   4.48a.4.2 : Μὴ σκυθρωπὸς ἴσθ´ ἄγαν
49373   4.48a.4.3 : πρὸς τοὺς κακῶς πράσσοντας, ἄνθρωπος γεγώς.
49374   4.48a.5.1 : Ἀλέξιδος Μιλησίων (fr. 150 K.).
49375   4.48a.5.2 : Εἰ μὴ γὰρ ὢν ἄνθρωπος ἀνθρώπου τύχαις
49376   4.48a.5.3 : ὑπηρετήσω, ποῦ φανήσομαι φρονῶν;
49377   4.48a.6.1 : Ἡσιόδου Ἔργων ( 717 s.).
49378   4.48a.6.2 : Μηδέ ποτ´ οὐλομένην πενίην θυμοφθόρον ἀνδρὶ
49379   4.48a.6.3 : τέτλαθ´ ὀνειδίζειν, μακάρων δόσιν αἰὲν ἐόντων.
49380   4.48a.7.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 265 ss.).
49381   4.48a.7.2 : Πότερα δ´ ἄν, εἰ νέμοι τις αἵρεσιν, λάβοις,
49382   4.48a.7.3 : φίλους ἀνιῶν αὐτὸς ἡδονὰς ἔχειν
49383   4.48a.7.4 : ἢ κοινὸς ἐν κοινοῖσι λυπεῖσθαι ξυνών;
49384   4.48a.8.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 462 s.). 
49385   4.48a.8.2 : Εἰ δ´ ἐγὼ πράσσω κακῶς,
49386   4.48a.8.3 : μηδὲν τόδ´ αὔχει· καὶ σύ τοι πράξειας ἄν.
49387   4.48a.9.1 : Ἰσοκράτους πρὸς Δημόνικον (§ 29 p. 8 b).
49388   4.48a.9.2 : Μηδενὶ συμφορὰν ὀνειδίσῃς· κοινὴ γὰρ ἡ τύχη καὶ
49389   4.48a.9.3 : τὸ μέλλον ἀόρατον.
49390   4.48a.10.1 : Δημοκρίτου (fr. 293 Diels 2).
49391   4.48a.10.2 : Οἷσιν ἡδονὴν ἔχουσιν αἱ τῶν πέλας ξυμφοραί, οὐ
49392   4.48a.10.3 : ξυνιᾶσι μὲν ὡς τὰ τῆς τύχης κοινὰ πᾶσιν, ἀπορέουσι δὲ
49393   4.48a.10.4 : οἰκηίης χαρᾶς.
49394   4.48a.11.1 : Χείλωνος.
49395   4.48a.11.2 : Ἀτυχοῦντι μὴ ἐπιγέλα· κοινὴ γὰρ ἡ τύχη.
49396   4.48a.12.1 : Αἰσχύλου Ἀγαμέμνονος ( 790–94).
49397   4.48a.12.2 : Τῷ δυσπραγοῦντι δ´ ἐπιστενάχειν
49398   4.48a.12.3 : πᾶς τις ἕτοιμος· δῆγμα δὲ λύπης
49399   4.48a.12.4 : οὐδὲν ἐφ´ ἧπαρ προσικνεῖται·
49400   4.48a.12.5 : † καὶ νυκτὶ δὲ χαίρουσιν ὁμοιοπρεπεῖς,
49401   4.48a.12.6 : ἀγέλαστα πρόσωπα βιαζόμενοι.
49402   4.48a.13.1 : Φιλήμονος Ἀνακαλύπτοντες (fr. 7 K.). 
49403   4.48a.13.2 : Λυπουμένῳ δ´ ὅταν τις ἀκολουθῶν λέγῃ
49404   4.48a.13.3 : χαῖρ´, ἐξ ἀνάγκης οὗτος οἰμώζειν λέγει.
49405   4.48a.14.1 : Δημοσθένους ἐν τῷ Ὑπὲρ στεφάνου (XVIII p. 311).
49406   4.48a.14.2 : Ἐγὼ δὲ ὅστις ἄνθρωπος ὢν ἀνθρώπῳ τύχην προ–
49407   4.48a.14.3 : φέρει, παντελῶς ἀνόητον ἡγοῦμαι. ἣν γὰρ ὁ τὰ βέλτιστα
49408   4.48a.14.4 : πράττειν νομίζων καὶ ἀρίστην ἔχειν οἰόμενος οὐκ οἶδεν
49409   4.48a.14.5 : εἰ τοιαύτη διαμένει μέχρι τῆς ἑσπέρας, πῶς χρὴ περὶ
49410   4.48a.14.6 : ταύτης λέγειν ἢ πῶς ὀνειδίζειν ἑτέρῳ;
49411   4.48a.15.1 : Ἡροδότου Ἱστορίας γʹ ( 40).
49412   4.48a.15.2 : Ἄμασις Πολυκράτεϊ ὧδε λέγει· ἡδὺ μὲν πυνθάνεσθαι
49413   4.48a.15.3 : ἄνδρα φίλον καὶ ξεῖνον εὖ πρήσσοντα, ἐμοὶ δὲ αἱ σαὶ
49414   4.48a.15.4 : μεγάλαι εὐτυχίαι οὐκ ἀρέσκουσιν, ἐπισταμένῳ τὸ θεῖον
49415   4.48a.15.5 : ὡς ἔστι φθονερόν· καί κως βούλομαι καὶ αὐτὸς καὶ τῶν
49416   4.48a.15.6 : ἂν κήδωμαι τὸ μέν τι εὐτυχέειν τῶν πρηγμάτων, τὸ δὲ
49417   4.48a.15.7 : προσπταίειν, καὶ οὕτω διαφέρειν τὸν αἰῶνα ἐναλλὰξ πρήσ–
49418   4.48a.15.8 : σων ἢ εὐτυχέειν τὰ πάντα. οὐδένα γάρ κω λόγῳ οἶδα
49419   4.48a.15.9 : ἀκούσας ὅστις ἐς τέλος οὐ κακῶς ἐτελεύτησε πρόρριζος,
49420   4.48a.15.10 : εὐτυχέων τὰ πάντα. 
49421   4.49.t.1 : {1ΟΤΙ ΟΙ ΑΤΥΧΟΥΝΤΕΣ ΧΡΗΙΖΟΥΣΙ ΤΩΝ ΣΥΜΠΑΣΧΟΝΤΩΝ.}1
49422   4.49.16.1 : Εὐριπίδου Οἰνέως (fr. 563 N. 2).
49423   4.49.16.2 : Σχολὴ μὲν οὐχί, τῷ δὲ δυστυχοῦντί πως
49424   4.49.16.3 : τερπνὸν τὸ λέξαι κἀποκλαύσασθαι πάλιν.
49425   4.49.17.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 119 N. 2).
49426   4.49.17.2 : {ΧΟΡ.} Συνάλγησον, ὡς ὁ κάμνων
49427   4.49.17.3 : δακρύων μεταδοὺς ἔχει
49428   4.49.17.4 : κουφότητα μόχθων.
49429   4.49.18.1 : Ἀπολλοδώρου ἐκ Λακαίνης (fr. 8 III p.
49430   4.49.18.2 :  290 K.).
49431   4.49.18.3 : Φυσικόν 〈γε〉 τοῦθ´· ἕκαστος ἐν ταῖς ἀτυχίαις
49432   4.49.18.4 : ἥδιστα πρὸς τοὺς ὁμοπαθεῖς ὀδύρεται. 
49433   4.49.19.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 328–30).
49434   4.49.19.2 : Ἀλλ´ ὦ φίλοι, τούτων γὰρ οὕνεκ´ ἐστάλην,
49435   4.49.19.3 : ἀρήξατ´ εἰσελθόντες, εἰ δύνασθέ τι.
49436   4.49.19.4 : φίλων γὰρ οἱ τοιοίδε νικῶνται λόγοις.
49437   4.49.20.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῖ (fr. 407 N. 2).
49438   4.49.20.2 : Ἀμουσία τοι μηδ´ ἐπ´ οἰκτροῖσιν δάκρυ
49439   4.49.20.3 : στάζειν.
49440   4.49.21.1 : Μενάνδρου (fr. 543 K.).
49441   4.49.21.2 : Δέρκιππε καὶ Μνήσιππε, τοῖς εἰρημένοις
49442   4.49.21.3 : ἡμῶν ὑπό τινος ἢ πεπονθόσιν κακῶς
49443   4.49.21.4 : ἔστιν καταφυγὴ πᾶσιν, οἱ χρηστοὶ φίλοι.
49444   4.49.21.5 : καὶ γὰρ ἀποδύρασθ´ ἔστι μὴ γελώμενον,
49445   4.49.21.6 : καὶ συναγανακτοῦνθ´ ὁπόταν οἰκείως ὁρᾷ
49446   4.49.21.7 : ἕκαστος αὑτῷ τὸν παρόντα, παύεται
49447   4.49.21.8 : τοῦτον μάλιστα τὸν χρόνον τοῦ δυσφορεῖν.
49448   4.49.22.1 : Εὐριπίδου Ἴωνι ( 730–32).
49449   4.49.22.2 : Σὺν τοῖς φίλοισιν ἡδὺ μὲν πράσσειν καλῶς·
49450   4.49.22.3 : εἰ δ´ ἆρα συμβαίνοι τι δυσχερέστερον,
49451   4.49.22.4 : εἰς ὄμματ´ εὔνου φωτὸς ἐμβλέψαι γλυκύ.
49452   4.49.23.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 1079 N. 2). 
49453   4.49.23.2 : Οὐκ ἔστι λύπης ἄλλο φάρμακον βροτοῖς
49454   4.49.23.3 : ὡς ἀνδρὸς ἐσθλοῦ καὶ φίλου παραίνεσις.
49455   4.49.23.4 : ὅστις δὲ ταύτῃ τῇ νόσῳ ξυνὼν ἀνὴρ
49456   4.49.23.5 : μέθῃ ταράσσει καὶ γαληνίζει φρένα,
49457   4.49.23.6 : παραυτίχ´ ἡσθεὶς ὕστερον στένει διπλᾶ.
49458   4.49.24.1 : Καλλιμάχου (fr. 67 vol. II p. 217 Schn.).
49459   4.49.24.2 : Κουφοτέρως τότε φῶτα διαθλίβουσιν ἀνῖαι,
49460   4.49.24.3 : ἐκ δὲ τριηκόντων μοῖραν ἀφεῖλε μίαν,
49461   4.49.24.4 : ἢ φίλον ἢ ὅτ´ ἐς ἄνδρα συνέμπορον ἢ ὅτε κωφαῖς
49462   4.49.24.5 : ἄλγεα μαψαύραις ἔσχατον ἐξερέῃ.
49463   4.49.25.1 : Φιλήμονος (fr. 108 K.).
49464   4.49.25.2 : Τί ποτ´ ἐστὶν ἆρα διότι βούλεταί μ´ ἰδεῖν;
49465   4.49.25.3 : ἦ καθάπερ οἱ νοσοῦντες ἀλγοῦντες σφόδρα,
49466   4.49.25.4 : τὸν ἰατρὸν ἂν ἴδωσιν, οὐκ ἀλγοῦς´ ἔτι· 
49467   4.49.25.5 : οὕτως ἐπάν τις τυγχάνῃ λυπούμενος,
49468   4.49.25.6 : ἧττον ὀδυνᾶται, φίλον ἐὰν παρόντ´ ἴδῃ;
49469   4.49.26.1 : Μενάνδρου (fr. 814 K.).
49470   4.49.26.2 : Ἡδύ γε φίλου λόγος ἐστὶ τοῖς λυπουμένοις.
49471   4.49.27.1 : Σοφοκλέους Θυέστῃ (fr. 238 N. 2).
49472   4.49.27.2 : Ἔνεστι γάρ τις καὶ λόγοισιν ἡδονή,
49473   4.49.27.3 : λήθην ὅταν ποιῶσι τῶν ὄντων κακῶν.
49474   4.49.28.1 : Μενάνδρου (fr. 675 K.).
49475   4.49.28.2 : Μέγιστόν ἐστιν ἆρα τοῖς ἐπταικόσιν
49476   4.49.28.3 : τὸ παρόντας ἐγγὺς τοὺς συναλγοῦντας βλέπειν.
49477   4.49.29.1 : Μενάνδρου (fr. 591 K.).
49478   4.49.29.2 : Τῷ μὲν τὸ σῶμα † διατεθειμένῳ κακῶς
49479   4.49.29.3 : χρεία ´στ´ ἰατροῦ, τῷ δὲ τὴν ψυχὴν φίλου·
49480   4.49.29.4 : λύπην γὰρ εὔνους οἶδε θεραπεύειν φίλος.
49481   4.49.30.1 : Σωτίωνος ἐκ τοῦ Περὶ ὀργῆς.
49482   4.48b.30.2 : Ὅτι ἡ παραμυθία φάρμακον ἀνίας ἐστὶ μέγιστον,
49483   4.48b.30.3 : νηπενθές τ´ ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθον ἁπάντων. 
49484   4.48b.30.4 : καλῶς δὲ καὶ ταῦτ´ εἴρηται
49485   4.48b.30.5 : λυπουμένῳ μὲν μῦθος εὐμενὴς φίλου,
49486   4.48b.30.6 : ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα.
49487   4.48b.31.1 : Σωκράτους.
49488   4.48b.31.2 : Τοῖς μὲν νοσοῦσιν ἰατρούς, τοῖς δ´ ἀτυχοῦσι φίλους
49489   4.48b.31.3 : δεῖ παραινεῖν. 
49490   4.49.t.1 : {1ΟΤΙ ΡΑΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΠΑΡΑΙΝΕΙΝ Η ΑΥΤΟΝ.}1
49491   4.49.1.1 : Φιλίππου Ὀλυνθίᾳ.
49492   4.49.1.2 : Οὐ χαλεπόν ἐστι τῷ κακῶς διακειμένῳ
49493   4.49.1.3 : εἰπεῖν τιν´ † ἐσθίοντα ’μὴ κακῶς ἔχε‘,
49494   4.49.1.4 : πύκτῃ τ´ ἐπιτιμᾶν οὐδὲν ἔργον μαχομένῳ,
49495   4.49.1.5 : αὐτὸν μάχεσθαι δ´ οὐκ ἔτ´ ἐστὶ ῥᾴδιον.
49496   4.49.1.6 : ἕτερόν τι τὸ λέγειν ἐστὶ τοῦ πεπονθέναι. 
49497   4.49.2.1 : Φιλήμονος ἐκ Σικελοῦ (fr. 75 K.).
49498   4.49.2.2 : Τοὺς ἰατροὺς οἶδ´ ἐγὼ
49499   4.49.2.3 : ὑπὲρ ἐγκρατείας τοῖς νοσοῦσιν εὖ σφόδρα
49500   4.49.2.4 : πάντας λαλοῦντας· εἶτ´ ἐπὰν πταίσωσί τι,
49501   4.49.2.5 : αὐτοὺς ποοῦντας πάνθ´ ὅς´ οὐκ εἴων τότε.
49502   4.49.2.6 : ἕτερον τό τ´ ἀλγεῖν καὶ θεωρεῖν ἔστ´ ἴσως.
49503   4.49.3.1 : Φιλήμονος ἐξ Ἐφεδριζόντων (fr. 27 K.).
49504   4.49.3.2 : Χαλεπὸν τὸ ποιεῖν, τὸ δὲ κελεῦσαι ῥᾴδιον.
49505   4.49.4.1 : Εὐριπίδου Ἀλκμήνης (fr. 102 N. 2).
49506   4.49.4.2 : Σοφώτεροι γὰρ συμφορὰς τὰς τῶν πέλας
49507   4.49.4.3 : πάντες διαθρεῖν ἢ τύχας τὰς οἴκοθεν.
49508   4.49.5.1 : (Com. III p. 434 fr. 130 K.)
49509   4.49.5.2 : Μηδέποτε πεῖραν τοῖς θεοῖς εὔχου λαβεῖν,
49510   4.49.5.3 : Φαίδιμε, τοιούτου μηδενός, μηδ´ εἰδέναι
49511   4.49.5.4 : ὡς ἔστιν ἑτέρῳ ῥᾴδιον παραινέσαι.
49512   4.49.6.1 : (Eur. Alc. 1078)
49513   4.49.6.2 : Ῥᾷον παραινεῖν ἢ παθόντα καρτερεῖν.
49514   4.49.7.1 : Σοφοκλέους † Οἰδίποδι (fr. 666 N. 2). 
49515   4.49.7.2 : Τοὺς δ´ ἂν μεγίστους καὶ σοφωτάτους φρενὶ
49516   4.49.7.3 : τοιούσδ´ ἴδοις ἄν, οἷός ἐστι νῦν ὅδε,
49517   4.49.7.4 : καλῶς κακῶς πράσσοντι συμπαραινέσαι.
49518   4.49.7.5 : ὅταν δὲ δαίμων ἀνδρὸς εὐτυχοῦς τὸ πρὶν
49519   4.49.7.6 : πλάστιγγ´ ἐρείσῃ τοῦ βίου παλίντροπον,
49520   4.49.7.7 : τὰ πολλὰ φροῦδα καὶ καλῶς εἰρημένα.
49521   4.49.8.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρῳ (fr. 44 N. 2).
49522   4.49.8.2 : Οἶδ´· ἀλλὰ κάμπτειν τῷ χρόνῳ λύπας χρεών.
49523   4.49.8.3 : —Χρῆν· τοῦτο δ´ εἰπεῖν ῥᾷον ἢ φέρειν κακά.
49524   4.49.9.1 : Εὐριπίδου Αἰόλου (fr. 33 N. 2).
49525   4.49.9.2 : Οἴμοι, τίς ἀλγεῖν οὐκ ἐπίσταται κακοῖς;
49526   4.49.9.3 : τίς ἂν κλύων τῶνδ´ οὐκ ἂν ἐκβάλοι δάκρυ;
49527   4.49.10.1 : Μοσχίωνος (fr. 8 p. 815 N. 2).
49528   4.49.10.2 : Ἦν ἆρα τρανὸς αἶνος ἀνθρώπων ὅδε·
49529   4.49.10.3 : ὡς τὸν πέλας μὲν νουθετεῖν βραχὺς πόνος,
49530   4.49.10.4 : αὐτὸν δ´ ἐνεγκεῖν ὕβριν ἠδικημένον
49531   4.49.10.5 : πάντων μέγιστον τῶν ἐν ἀνθρώποις βάρος. 
49532   4.50a.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΓΗΡΩΣ ΟΤΙ ΟΥ ΦΑΥΛΟΝ.}1
49533   4.50a.1.1 : Εὐριπίδου Φοινίσσαις ( 528–30).
49534   4.50a.1.2 : Ὦ τέκνον, οὐχ ἅπαντα τῷ γήρᾳ κακά,
49535   4.50a.1.3 : Ἐτεόκλεες, πρόσεστιν· ἀλλ´ ἡμπειρία
49536   4.50a.1.4 : ἔχει τι δεῖξαι τῶν νέων σοφώτερον.
49537   4.50a.2.1 : Εὐριπίδου Βελλεροφόντῃ (fr. 291 N. 2).
49538   4.50a.2.2 : Ὦ παῖ, νέων τοι δρᾶν μὲν ἔντονοι χέρες,
49539   4.50a.2.3 : γνῶμαι δ´ ἀμείνους εἰσὶ τῶν γεραιτέρων·
49540   4.50a.2.4 : ὁ γὰρ χρόνος δίδαγμα ποικιλώτατον.
49541   4.50a.3.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθεῖ (fr. 362, 21 ss. N. 2). 
49542   4.50a.3.2 : Ὁμιλίας δὲ τὰς γεραιτέρας φίλει,
49543   4.50a.3.3 : ἀκόλαστα 〈δ´〉 ἤθη λαμπρὰ συγγελᾶν μόνον
49544   4.50a.3.4 : μίσει· βραχεῖα τέρψις ἡδονῆς κακῆς.
49545   4.50a.4.1 : Μενάνδρου (fr. 676 K.).
49546   4.50a.4.2 : Εἰ τἄλλ´ ἀφαιρεῖν ὁ πολὺς εἴωθεν χρόνος
49547   4.50a.4.3 : ἡμῶν, τό γε φρονεῖν ἀσφαλέστερον ποεῖ.
49548   4.50a.5.1 : Ἀλέξιδος ἐκ Δημητρίου (fr. 45 K.).
49549   4.50a.5.2 : Ὁμοιότατον ἄνθρωπος οἴνῳ τὴν φύσιν
49550   4.50a.5.3 : τρόπον τιν´ ἐστί. τὸν γὰρ οἶνον τὸν νέον
49551   4.50a.5.4 : πολλή γ´ ἀνάγκη καὶ τὸν ἄνδρ´ ἀποζέσαι
49552   4.50a.5.5 : πρώτιστον ἀφυβρίσαι τ´, ἀπανθήσαντα δὲ
49553   4.50a.5.6 : σκληρὸν γενέσθαι, καὶ καταστῆναι πάλιν
49554   4.50a.5.7 : ἡδύν θ´ ἅπασι τοὐπίλοιπον διατελεῖν.
49555   4.50a.6.1 : Σοφοκλέους Τυροῦς (fr. 603 N. 2).
49556   4.50a.6.2 : Γῆρας διδάσκει πάντα καὶ χρόνου τριβή. 
49557   4.50a.7.1 : Αἰσχύλου (fr. 400 N. 2).
49558   4.50a.7.2 : Γῆρας γὰρ ἥβης ἐστὶν ἐνδικώτερον.
49559   4.50a.8.1 : Κράτητος ἐξ Ἀντιφάνους (fr. 238 K.).
49560   4.50a.8.2 : Ὠνείδισάς μοι γῆρας ὡς κακὸν μέγα,
49561   4.50a.8.3 : οὗ μὴ τυχόντι θάνατός ἐσθ´ ἡ ζημία,
49562   4.50a.8.4 : οὗ πάντες ἐπιθυμοῦμεν, ἂν δ´ ἔλθῃ ποτέ,
49563   4.50a.8.5 : ἀνιώμεθ´· οὕτως ἐσμὲν ἀχάριστοι φύσει.
49564   4.50a.9.1 : (Soph. fr. 63 N. 2)
49565   4.50a.9.2 : Τοῦ ζῆν γὰρ οὐδεὶς ὡς ὁ γηράσκων ἐρᾷ.
49566   4.50a.10.1 : Ἀντιφάνους ἐκ Φιλοκτήτου (fr. 219 K.).
49567   4.50a.10.2 : Σοφόν γέ τοί τι πρὸς τὸ βουλεύειν ἔχει
49568   4.50a.10.3 : τὸ γῆρας, ὡς δὴ πόλλ´ ἰδόν τε καὶ παθόν.
49569   4.50a.11.1 : Καλλιμάχου Αἰτίων αʹ (II p. 121 s. Schn.).
49570   4.50a.11.2 : Γηράσκει δ´ ὁ γέρων κεῖνος ἐλαφρότερον,
49571   4.50a.11.3 : κοῦροι τὸν φιλέουσι· νέοι δέ μιν οἷα τοκῆα
49572   4.50a.11.4 : χειρὸς ἐπ´ οἰκείην ἄχρις ἄγουσι θύρην. 
49573   4.50a.12.1 : Εὐριπίδου Μελανίππης (fr. 508 N. 2).
49574   4.50a.12.2 : Παλαιὸς αἶνος· ἔργα μὲν νεωτέρων,
49575   4.50a.12.3 : βουλαὶ δ´ ἔχουσι τῶν γεραιτέρων κράτος.
49576   4.50a.13.1 : Τιμοστράτου (fr. 6 Com. III p. 356 K.).
49577   4.50a.13.2 : Τηρεῖν μὲν ἑτέροις οἱ γέροντες δυνάμεθα.
49578   4.50a.13.3 : —Ἡμεῖς δ´ ἀπολαύειν ὧν ἔχουσιν οἱ νέοι.
49579   4.50a.14.1 : Ἠρίννης (fr. 2 B. 4).
49580   4.50a.14.2 : Παυρολόγοι πολιαί, ταὶ γήραος ἄνθεα θνατοῖς.
49581   4.50a.15.1 : Ἱπποθόωντος (fr. 5 p. 828 N. 2).
49582   4.50a.15.2 : Γῆρας λεόντων κρεῖσσον ἀκμαίων νεβρῶν.
49583   4.50a.16.1 : Σοφοκλέους Θυέστῃ (fr. 239 N. 2).
49584   4.50a.16.2 : Καίπερ γέρων ὤν· ἀλλὰ τῷ γήρᾳ φιλεῖ
49585   4.50a.16.3 : χὡ νοῦς ὁμαρτεῖν καὶ τὸ βουλεύειν ἃ δεῖ.
49586   4.50a.17.1 : Εὐριπίδου Πηλεῖ (fr. 619 N. 2).
49587   4.50a.17.2 : Τὸ γῆρας, ὦ παῖ, τῶν νεωτέρων φρενῶν 
49588   4.50a.17.3 : σοφώτερον πέφυκε κἀσφαλέστερον,
49589   4.50a.17.4 : ἐμπειρία τε τῆς ἀπειρίας κρατεῖ.
49590   4.50a.18.1 : Ἐκ τῶν Φαβωρίνου Περὶ γήρως (fr. 67
49591   4.50a.18.2 : Marres).
49592   4.50a.18.3 : Οὐδὲ γὰρ τοῦτο ἐάσω ἄρρητον, ὅτι καὶ Πλάτωνι καὶ
49593   4.50a.18.4 : Πυθαγόρᾳ δοκεῖ τὸ γῆρας οὐκ ἐπ´ ἐξόδῳ τοῦ βίου εἶναι,
49594   4.50a.18.5 : ἀλλ´ ἐπ´ ἀρχῇ μακαρίας ζωῆς.
49595   4.50a.19.1 : Πλουτάρχου (fr. 2 vol. VII p. 150 Bern.).
49596   4.50a.19.2 : Νέοις δὲ ζηλωτέον τοὺς γέροντας, κατὰ Σιμωνίδην
49597   4.50a.19.3 : ἄθηλος ἵππῳ πῶλος ὣς ἅμα τρέχειν·
49598   4.50a.19.4 : καθάπερ φησὶν ὁ Πλάτων ἐπὶ τοῦ μιγνυμένου πρὸς ὕδωρ
49599   4.50a.19.5 : ἀκράτου μαινόμενον θεὸν ἑτέρῳ θεῷ νήφοντι σωφρονί–
49600   4.50a.19.6 : ζεσθαι.
49601   4.50a.20.1 : Δημοκρίτου (fr. 294 Diels 2).
49602   4.50a.20.2 : Ἰσχὺς καὶ εὐμορφίη νεότητος ἀγαθά, γήραος δὲ σω–
49603   4.50a.20.3 : φροσύνης ἄνθος.
49604   4.50a.21.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου (p. 81 D).
49605   4.50a.21.2 : Τέλος δ´ ἐπειδὰν τῶν περὶ τὸν μυελὸν τριγώνων οἱ
49606   4.50a.21.3 : συναρμοσθέντες μηκέτι ἀντέχωσι δεσμοὶ τῷ πόνῳ διιστά–
49607   4.50a.21.4 : μενοι, μεθιᾶσι τοὺς τῆς ψυχῆς αὖ δεσμούς, ἡ δὲ λυθεῖσα
49608   4.50a.21.5 : κατὰ φύσιν μεθ´ ἡδονῆς ἐξέπτατο· πᾶν γὰρ τὸ μὲν παρὰ
49609   4.50a.21.6 : φύσιν ἀλγεινόν, τὸ δ´ ᾗ πέφυκε γιγνόμενον ἡδύ. καὶ θά–
49610   4.50a.21.7 : νατος δὴ κατὰ ταῦτα ὁ μὲν κατὰ νόσους καὶ ὑπὸ τραυμά–
49611   4.50a.21.8 : των γιγνόμενος ἀλγεινὸς καὶ βίαιος, ὁ δὲ μετὰ γήρως ἰὼν 
49612   4.50a.21.9 : ἐπὶ τέλος κατὰ φύσιν ἀπονώτατος τῶν θανάτων καὶ μᾶλ–
49613   4.50a.21.10 : λον μεθ´ ἡδονῆς γιγνόμενος ἢ λύπης.
49614   4.50a.22.1 : Δημοκρίτου (fr 295 Diels 2).
49615   4.50a.22.2 : Ὁ γέρων νέος ἐγένετο, ὁ δὲ νέος ἄδηλον εἰ ἐς γῆρας
49616   4.50a.22.3 : ἀφίξεται· τὸ τέλειον οὖν ἀγαθὸν τοῦ μέλλοντος ἔτι καὶ
49617   4.50a.22.4 : ἀδήλου κρέσσον.
49618   4.50a.23.1 : Ἐκ τῶν Φαβωρίνου Περὶ γήρως (fr. 68
49619   4.50a.23.2 : Marres).
49620   4.50a.23.3 : Ἡδονῆς γὰρ ὁ μὲν ἑκὼν εἰργόμενος σοφός, ὁ δὲ μὴ
49621   4.50a.23.4 : δεόμενος μακάριος. τὸ δὲ γῆρας πρὸς ἀμφότερα ἐπιτή–
49622   4.50a.23.5 : δειον, καὶ γὰρ φρονιμωτέρους τοὺς ἀνθρώπους ἀπεργάζε–
49623   4.50a.23.6 : ται καὶ τῶν ἡδέων ἀμελεστέρους.
49624   4.50a.24.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 69 Marres).
49625   4.50a.24.2 : Ἄξιον δέ ἐστιν εἰς τὸν περὶ τῆς ἡδονῆς λόγον προ–
49626   4.50a.24.3 : ελθόντα μηδὲ ἐκείνην ἀμνημόνευτον ἐᾶσαι, τὴν παρὰ πᾶσι
49627   4.50a.24.4 : τοῖς νοῦν ἔχουσιν εὐδοκιμοῦσαν, ἣν ἡδονὴν ὀνομάζουσι
49628   4.50a.24.5 : καὶ χαρὰν καὶ τέρψιν· περιγίνεται δ´ ἐκ τῶν καλῶν μα–
49629   4.50a.24.6 : θημάτων καὶ τῶν ἐνδόξων κατορθωμάτων. ἀμφοτέρων
49630   4.50a.24.7 : δὲ τούτων ὑπάρχει τῷ γέροντι πρὸς ἑαυτὸν ἀναμιμνήσκε–
49631   4.50a.24.8 : σθαι καὶ καθάπερ κτήμασι τέρπεσθαι, λογιζόμενον ὅτι ἡ
49632   4.50a.24.9 : τύχη ἡ πάντων κυρία [τούτων] ταῦτα ἄκυρός ἐστιν ἀφ–
49633   4.50a.24.10 : ελέσθαι.
49634   4.50a.25.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 70 Marres). 
49635   4.50a.25.2 : Ὁ Βοιωτὸς ἐντυχὼν θησαυρῷ μετὰ ἑβδομήκοντα ἔτη
49636   4.50a.25.3 : ἐπάρας τὸ σκέλος ἀπεματάισε καὶ παρῆλθεν ὡς οὐκέτι
49637   4.50a.25.4 : οὐδὲν ὄντα πρὸς αὐτόν. ὥστε καὶ πολυχρηματίας ἅμα
49638   4.50a.25.5 : παύει τὸ γῆρας καὶ πολυπραγμοσύνης.
49639   4.50a.26.1 : Αἰσχίνου ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου ( 50).
49640   4.50a.26.2 : Σκέψασθε δὴ καλῶς, Ἀθηναῖοι, οὐκ ἠγνόει, οἶμαι, ὁ
49641   4.50a.26.3 : νομοθέτης ὅτι οἱ πρεσβύτεροι τῷ μὲν εὖ φρονεῖν ἀκμά–
49642   4.50a.26.4 : ζουσιν, ἡ δὲ τόλμα ἤδη αὐτοὺς ἄρχεται ἐπιλείπειν διὰ
49643   4.50a.26.5 : τὴν ἐμπειρίαν τῶν πραγμάτων.
49644   4.50a.27.1 : Ἰούνκου ἐκ τοῦ Περὶ γήρως.
49645   4.50a.27.2 : Μέτειμι δὲ ἐπὶ τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην, ἡγούμενος τοὺς
49646   4.50a.27.3 : μὲν πρεσβύτας διά τε τὸν χρόνον αὐτὸν καὶ διὰ τὴν τῶν
49647   4.50a.27.4 : κατὰ τὸν βίον ἔργων ἱστορίαν καθαρεύειν ἁμαρτημάτων,
49648   4.50a.27.5 : τοὺς δ´ αὖ νέους ἐμποδίζεσθαι πρὸς τἀγαθὰ διά τε ῥώ–
49649   4.50a.27.6 : μην σώματος, ᾗ πιστεύοντες αἴρονταί πως ἐπὶ πολέμους
49650   4.50a.27.7 : καὶ πλεονεξίαν, διά τε ἀμελετησίαν τῶν ξυμφερόντων. καὶ
49651   4.50a.27.8 : δὴ παρίσταταί μοι μάρτυς τῶν λεγομένων Ἀθηναῖος Σό–
49652   4.50a.27.9 : λων, νομοθετήσας μήτε ἄρχειν τὸν σφόδρα νέον μήτε ξυμ–
49653   4.50a.27.10 : βουλεύειν, εἰ καὶ ἄριστα δοκοίη γνώμης ἔχειν. τὸ μέντοι
49654   4.50a.27.11 : τῶν ἐπιθυμιῶν ἐστερῆσθαι τοὺς γέροντας μηδὲν ὑπ´ αὐ–
49655   4.50a.27.12 : τῶν ἔτι παρενοχλουμένους, μέγιστον δὴ τοῦτο καὶ πρεπω– 
49656   4.50a.27.13 : δέστατον ἡγοῦμαι δεδόσθαι τοῖς ἀνθρώποις δῶρον ὑπὸ
49657   4.50a.27.14 : τῶν θεῶν, κατά τινα τῆς αὐτῶν ἐκείνων φύσεως ὁμοίω–
49658   4.50a.27.15 : σιν. οἱ μὲν γὰρ ’οὐ σῖτον ἔδους´ οὐ πίνους´ αἴθοπα οἶ–
49659   4.50a.27.16 : νον‘, οἱ δὲ τοῦ περιττοῦ καὶ ἐνοχλοῦντος ἀπεχόμενοι
49660   4.50a.27.17 : κατ´ οὐδὲν τῆς χρήσεως αὐτοῦ δέονται, τῆς μὲν ἐνδείας
49661   4.50a.27.18 : ἐκπεφευγότες τὸ λυπηρόν, τοῦ δὲ αὐτάρκους αὐτοῖς προσ–
49662   4.50a.27.19 : άγοντος τὴν ἡδονήν. καὶ γὰρ τὸ πεπαῦσθαι τῆς κατὰ
49663   4.50a.27.20 : τὰ ἀφροδίσια ὁρμῆς τε καὶ ὀρέξεως μέγα ὄφελος, ὦ Ζεῦ,
49664   4.50a.27.21 : φαίην ἂν καὶ μανίας καὶ λύττης ἀπόρρευσιν, ὁπότε τῆς
49665   4.50a.27.22 : μὲν ψυχῆς τὸ ἀλόγιστον δὴ καὶ ἐπιθυμητικὸν εὕδοι δια–
49666   4.50a.27.23 : φυγὸν πονηροὺς δεσπότας, τὸ δὲ λογιστικὸν ἀπολαύοι
49667   4.50a.27.24 : διὰ τῆς ὄψεως τῆς κατὰ τὸ κάλλος ἡδονῆς. καὶ γὰρ θαυ–
49668   4.50a.27.25 : μάσεται τὸν τούτου κύριον ὁ γέρων καὶ προσιόντα καθά–
49669   4.50a.27.26 : περ υἱὸν ἀσπάσεται καὶ παιδεύσει κατὰ τὸν Σωκράτους
49670   4.50a.27.27 : νόμον [ὥσπερ Ἀλκιβιάδην ἐκεῖνος], τῶν δὲ περιττῶν καὶ
49671   4.50a.27.28 : ἀκολάστων οὐδὲ μεμνήσεται. καὶ ὅλως, ὦ φίλε, σκόπη–
49672   4.50a.27.29 : σον ἐπὶ πάντων πραγμάτων αὐτὸ δὴ τοῦτο, ὡς ἄρα τὸ
49673   4.50a.27.30 : μὲν ἐθέλειν μετὰ σπουδῆς οὑτινοσοῦν τυγχάνειν διαμαρ–
49674   4.50a.27.31 : τίας ἑπομένης λύπην ἐπάγει, τὸ δὲ ἀπόνως καὶ ἀνενδεῶς
49675   4.50a.27.32 : διακεῖσθαι μίμησίν τινα ἐμποιεῖ τῆς θείας σωφροσύνης.
49676   4.50a.27.33 : τουτὶ δὲ ἔτι σοι σαφέστερον ἐξηγήσομαι, πρὸς τὰ ἐγκλή–
49677   4.50a.27.34 : ματα τοῦ γήρως, ἃ πεποίησαι μικρῷ πρόσθεν, ἀποκρινό– 
49678   4.50a.27.35 : μενος. εἰ γὰρ ἧττον ἐσθίων ἢ πίνων ὁ πρεσβύτης ἀφρο–
49679   4.50a.27.36 : δισίων τε ἀπεχόμενος, ὥσπερ † τε ἱεροφάντης, ἀλύπως
49680   4.50a.27.37 : διάκειται καὶ ἀνενδεῶς, τὸ πρὸς σωτηρίαν χρήσιμον προσ–
49681   4.50a.27.38 : αγόμενος, ἀπολείπων σοὶ τῷ νέῳ δι´ ἀμαθίαν καὶ ἄγ–
49682   4.50a.27.39 : νοιαν τὰ νομιζόμενα εἶναι περισπούδαστα, μακάριζε τὸν
49683   4.50a.27.40 : τῶν μὲν ἀνθρωπείων κακῶν ἀπηλλαγμένον, ἄγοντα δὲ
49684   4.50a.27.41 : σχολὴν ἐπὶ τοῖς κατὰ ἀλήθειαν καλοῖς καὶ ἀγαθοῖς. ὁπότε
49685   4.50a.27.42 : δὲ πτωχὸν δὴ λέγεις καὶ ἀνάπηρον καὶ παρειμένον τὸν
49686   4.50a.27.43 : γέροντα, μέμνησο ὡς ταῦτα δὴ τὰ παθήματα οὐ μόνον
49687   4.50a.27.44 : γήρως ἔργα, μυριάκις δὲ ἔκ τινος τύχης ἐπιπαραγίνεται
49688   4.50a.27.45 : καὶ τοῖς νέοις. ταῦτα δὲ τὸν μὲν ἐν ἀκμῇ τῆς ἡλικίας
49689   4.50a.27.46 : διάγοντα δεινῶς οἶμαι φέρειν, τὸν δὲ πρεσβύτην ἐν δυσ–
49690   4.50a.27.47 : μαῖς ὄντα τοῦ βίου καὶ δυστυχοῦντα ἧττόν τις ἡγήσεται
49691   4.50a.27.48 : βλάπτεσθαι εὖ φρονῶν. ἀλλὰ μὴν ταυτὶ τὰ δοκοῦντά σοι
49692   4.50a.27.49 : δεινά πως εἶναι καὶ ἄφυκτα κουφίζουσι μὲν καὶ φίλων
49693   4.50a.27.50 : καὶ οἰκείων ἐπικουρίαι, μάλιστα δὲ ὁ κατὰ φιλοσοφίαν
49694   4.50a.27.51 : λόγος, ὃν δεῖ πιστεύειν τοῖς μετιοῦσιν αὐτὸν χειραγωγόν
49695   4.50a.27.52 : τε εἶναι καὶ φύλακα καὶ πλοῦτον καὶ φῶς.
49696   4.50a.27.53 : Καταγελάσας δὲ μικρῷ πρόσθεν τοῦ εἰρημένου περὶ 
49697   4.50a.27.54 : τῆς τῶν γερόντων δυσμορφίας 〈οὐκ εὖ ἐποίησας〉· οὐ γὰρ ἐπὶ
49698   4.50a.27.55 : κάλλει κριθησόμενον τὸ γῆρας πρὸς τὴν νεότητα παρήγετο,
49699   4.50a.27.56 : οὐδ´ ὥσπερ ὑπό τινων ἐμπόρων ἢ ἐραστῶν μορφαί τινες
49700   4.50a.27.57 : ἐδοκιμάζοντο τῶνδε· ὅμως ἵνα μὴ δοκοίην τὰ πρόδηλα ταῦτα
49701   4.50a.27.58 : ὑπολείπειν, ὑπομνήσω σε, ὅτι τὸ μὲν νέον ὥρα τις καὶ
49702   4.50a.27.59 : ἀκμὴ κατακοσμεῖν ἔοικεν, τό τε τοῦ σώματος ἄνθος λήγει
49703   4.50a.27.60 : ἅμα τῷ χρόνῳ· τὸ δὲ ἀληθὲς κάλλος, ὅπερ ἐκ θείας κοι–
49704   4.50a.27.61 : νωνίας ἔσχε τὴν ἀπορροὴν καὶ ἦλθεν ἐπί τινας, τοῦτο
49705   4.50a.27.62 : δὲ οὐδὲ πόνος ἢ λιμὸς ἢ ἀμέλειά τις, ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ὁ
49706   4.50a.27.63 : πολὺς χρόνος δύναται ἀμαυρῶσαι, συγγενόμενον δ´ ὁτῳοῦν
49707   4.50a.27.64 : καὶ συντραφὲν οὐκ ὤφθη ποτὲ θᾶττον ἀπαλλαγὲν τῆς
49708   4.50a.27.65 : ἐκείνου ψυχῆς. ὥσπερ δὲ ἔν τινι ἀγαθῇ γῇ φυτὸν ἀεὶ
49709   4.50a.27.66 : † θαρροῦν ἀνίησι τοὺς καρποὺς καὶ φυλάττει πολυχρονίους,
49710   4.50a.27.67 : οὕτω δὲ καὶ παιδὸς ἁψάμενον αὔξεται καὶ μειρακίῳ
49711   4.50a.27.68 : σύνεστι καὶ μᾶλλον ἐκτρεφόμενον δὴ καὶ κοσμούμενον
49712   4.50a.27.69 : ὑπὸ τῆς ὥρας νεανίσκῳ τε συμπαρομαρτεῖ καὶ γηράσαν–
49713   4.50a.27.70 : τος οὐκ ἀπολείπεται. αὐτίκα ἔστιν ἰδεῖν τοὺς πλείστους
49714   4.50a.27.71 : γέροντας οὐ μόνον σεμνότητι κατὰ τὸ σχῆμα καὶ βαδίσ–
49715   4.50a.27.72 : ματι πράῳ κοσμουμένους, οὐδὲ φωνῇ, καθάπερ που Ὅμη– 
49716   4.50a.27.73 : ρος εἶπεν ἐπὶ τῶν γερόντων, ἡδείᾳ καὶ τῇ τῶν τεττίγων
49717   4.50a.27.74 : λειριοέσσῃ χρωμένους· ἀλλὰ δὴ καὶ τὸ εὐπρεπὲς παρα–
49718   4.50a.27.75 : μένει αὐτοῖς, ὥστε καὶ κατὰ ἀγορὰν καί που ἐν θεάτροις
49719   4.50a.27.76 : ὀφθέντες, οἷα δὴ ἐν ἀγέλῃ βοῶν καὶ ἵππων οἱ δοκοῦντες
49720   4.50a.27.77 : ἄρχειν τῆς ἀγέλης, τὸ εὐπρεπὲς παρέχουσι δῆλον τοῖς
49721   4.50a.27.78 : ἁπάντων ὀφθαλμοῖς· μάλιστα δὲ ἐν τοῖς ἱεροῖς θύοντες
49722   4.50a.27.79 : ἐστεφανωμένοι περιβλεπτότεροι τῶν ἱερέων γίνονται, ὅ τε
49723   4.50a.27.80 : νόμος αὐτοὺς ἐκείνους χειροτονεῖ τῇ Ἀθηνᾷ, ὥς φησι Ξενο–
49724   4.50a.27.81 : φῶν ὁ φιλόσοφος, θαλλοφόρους. Μέτειμι δὲ ἐκ τοῦ
49725   4.50a.27.82 : παρόντος λόγου, καίτοι πλέον ἴσως τοῦ προσήκοντος 〈καὶ
49726   4.50a.27.83 : οὕτως〉 ἐνδιατρίψας αὐτῷ, ἐπὶ τὸν εἰρημένον ὑπὸ σοῦ
49727   4.50a.27.84 : τελευταῖόν τε καὶ ὥσπερ ἀνανταγώνιστον· ἐδόκει γάρ πως
49728   4.50a.27.85 : οὗτος ἐνίους τῶν παρόντων ταράττειν τε ἅμα καὶ λυπεῖν,
49729   4.50a.27.86 : ἐπειδὴ καὶ προστησάμενος τοῦ παντὸς ἀγῶνος καὶ τῆς
49730   4.50a.27.87 : χλεύης τὸν περὶ τοῦ θανάτου φόβον ἤλπισας ἐκπλήξειν
49731   4.50a.27.88 : οὐδὲν ἧττον κἀμὲ τὸν ἀντιλέγοντά σοι. ἀλλὰ μὴν τὸ κοι–
49732   4.50a.27.89 : νὸν τοῦ θανάτου τέλος, καὶ ὅτι οὐδεὶς ἐπ´ αὐτῷ νόμος
49733   4.50a.27.90 : ἢ χρόνος ὑπὸ τῶν θεῶν γέγραπται, ἴσον οἶμαι ποιεῖ τὸ
49734   4.50a.27.91 : πρᾶγμα τοῖς τε νέοις καὶ τοῖς γέρουσιν· ἀλλ´ ὁ μὲν γέρων
49735   4.50a.27.92 : προλαβὼν τἀγαθὰ καὶ πλείονι χρόνῳ διατρίψας ἐν αὐ–
49736   4.50a.27.93 : τοῖς, μένει μὲν κἀν τῷ παρόντι βίῳ προσιούσης τῆς τελευ– 
49737   4.50a.27.94 : τῆς μεμνημένος ὧν τε εἶδεν ὧν τε μετέσχε καθ´ ἡδονήν· ὁ
49738   4.50a.27.95 : δὲ ἐπὶ τοῖς θαρρεῖ δὲ ὡς ἐπ´ αὐτὰ ἀφιγμένος· ὁ δ´ ἐν
49739   4.50a.27.96 : ἀκμῇ τῆς ἡλικίας τελευτήσας, ἀνάγκη γὰρ τελευτᾶν καὶ
49740   4.50a.27.97 : νέοις, ἄπειρός τε τῶν ἡδέων καὶ ἀπλήρωτος ἐν τοῖς ὁμοί–
49741   4.50a.27.98 : οις ἔσται. δοκεῖ δέ μοι ἑκάτερος αὐτῶν ἐοικέναι τοῖς ἀγω–
49742   4.50a.27.99 : νιζομένοις δρόμον ἢ τοῖς πλέουσι· καὶ ὁ μὲν διελθὼν τὸ
49743   4.50a.27.100 : μέγα πέλαγος, ὅπερ εἶναι λέγω τὸν βίον, κατάρας ἐπί
49744   4.50a.27.101 : τινα λιμένα τοῦ κυβερνήτου κελεύσαντος ἀπέβη τῆς νεώς,
49745   4.50a.27.102 : ἤ που διαγωνισάμενος ἐν τῷ σταδίῳ καὶ τοῦ στεφάνου
49746   4.50a.27.103 : τυχὼν ἀποτάττεται τοῖς ἀγῶσιν· ὁ δ´ ἕτερος ἐν μέσῳ τῷ
49747   4.50a.27.104 : πόρῳ τῆς θαλάττης διεφθάρη, μὴ διελθὼν τὸν προκείμε–
49748   4.50a.27.105 : νον αὐτῷ πλοῦν ὑπὲρ οὗ πολλάκις εὔξατο, ἤ που τρέχων
49749   4.50a.27.106 : ἐν τῷ σταδίῳ καταπεσὼν ἀστεφάνωτος ἐξεκομίσθη.
49750   4.50a.28.1 : Ἀρχύτα Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ ἀνδρὸς
49751   4.50a.28.2 : ἀγαθοῦ καὶ εὐδαίμονος.
49752   4.50a.28.3 : Παραπλησίως δὲ καὶ γῆρας ἔχει ποτὶ νεότατα, καὶ
49753   4.50a.28.4 : ποεῖ ἁ μὲν νεότας ἐγχειρητικώς, τὸ δὲ γῆρας προνοατι– 
49754   4.50a.28.5 : κώς ... καὶ μηδέποκα ἀφύλακτον αὐτὸ ἀφίεμεν διανοίας.
49755   4.50a.28.6 : ἀλλὰ καὶ τί πράσσει καὶ τί πέπραχεν ἐπισκοπεῖ, ἵνα τὰ μὲν
49756   4.50a.28.7 : μέλλοντα τοῖς παρεόντεσσι σταθμευόμενος, τὰ δ´ ἐνεστα–
49757   4.50a.28.8 : κότα τοῖς παρῳχημένοις αὐτὸς αὐταυτὸν διορθοῦν δύνηται,
49758   4.50a.28.9 : ποτὶ μὲν τὸν παροιχόμενον 〈χρόνον〉 τὰν μνάμαν ἐφαρ–
49759   4.50a.28.10 : μόζων, ποτὶ δὲ τὸν παρεόντα τὰν αἴσθασιν, ποτὶ δὲ τὸν
49760   4.50a.28.11 : μέλλοντα τὰν πρόνοιαν. ἔστι γὰρ ἀεὶ μνάμα μὲν ἁμὶν
49761   4.50a.28.12 : τῶ παρεληλυθότος χρόνω, πρόνοια δὲ τῶ μέλλοντος, αἴσ–
49762   4.50a.28.13 : θασις δὲ τῶ παρεόντος. διὸ δὴ δεῖ τὸν ὀρθῶς καὶ καλῶς
49763   4.50a.28.14 : βιοτεύεν μέλλοντα μὴ μόνον αἰσθατικὸν καὶ μναμονικὸν
49764   4.50a.28.15 : ἀλλὰ καὶ προνοατικὸν ἦμεν.
49765   4.50a.29.1 : Ἐκ τοῦ Θεμιστίου Περὶ ψυχῆς.
49766   4.50a.29.2 : Καίτοι περί γε τῶν γερόντων ὁ Σοφοκλῆς εἴρηκε
49767   4.50a.29.3 : χαριέντως
49768   4.50a.29.4 : σμικρὰ παλαιὰ σώματ´ εὐνάζει ῥοπή.
49769   4.50a.29.5 : καταγωγῇ γὰρ ἔοικεν ὁ γεροντικὸς θάνατος, ἐκβολὴ δὲ καὶ
49770   4.50a.29.6 : ναυάγιόν ἐστιν ὁ τῶν νέων· ἐκπίπτει γὰρ ἡ ψυχὴ βίᾳ
49771   4.50a.29.7 : συντριβομένου τοῦ σώματος.
49772   4.50a.30.1 : Παρμενίδου (Diels Doxogr. Gr. p. 443 b).
49773   4.50a.30.2 : Γῆρας γίγνεσθαι παρὰ τὴν τοῦ θερμοῦ ὑπόλειψιν.
49774   4.50a.31.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ αʹ τῆς Πολιτείας (p.
49775   4.50a.31.2 :  328 D–329 D). 
49776   4.50a.31.3 : Ὡς εὖ ἴσθι ὅτι ἔμοιγε ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ κατὰ τὸ
49777   4.50a.31.4 : σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται αἱ περὶ
49778   4.50a.31.5 : τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι τε καὶ ἡδοναί. μὴ οὖν ἄλλως
49779   4.50a.31.6 : ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ τε τοῖς νεανίσκοις ξύνισθι καὶ δεῦρο
49780   4.50a.31.7 : παρ´ ἡμᾶς φοίτα ὡς παρὰ φίλους τε καὶ πάνυ οἰκείους.
49781   4.50a.31.8 : Καὶ μήν, ἦν δ´ ἐγώ, ὦ Κέφαλε, χαίρω γε διαλεγόμενος
49782   4.50a.31.9 : τοῖς σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ μοι χρῆναι παρ´ αὐ–
49783   4.50a.31.10 : τῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων ἣν καὶ
49784   4.50a.31.11 : ἡμᾶς ἴσως δεήσει πορεύεσθαι, ὁποία τίς ἐστι, τραχεῖα
49785   4.50a.31.12 : καὶ χαλεπὴ ἢ ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ δὴ καὶ σοῦ ἡδέως
49786   4.50a.31.13 : ἂν πυθοίμην ὅ τι σοι φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα
49787   4.50a.31.14 : ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας ὃ δὴ ’ἐπὶ γήραος οὐδῷ‘ φασὶν εἶναι
49788   4.50a.31.15 : οἱ ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ βίου, ἢ πῶς σὺ αὐτὸ
49789   4.50a.31.16 : ἐξαγγέλλεις. Ἐγώ σοι, ἔφη, νὴ τὸν Δία ἐρῶ, ὦ Σώκρα–
49790   4.50a.31.17 : τες, οἷόν γέ μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά
49791   4.50a.31.18 : τινες εἰς ταὐτὸ παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζον–
49792   4.50a.31.19 : τες τὴν παλαιὰν παροιμίαν. οἱ οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλο–
49793   4.50a.31.20 : φύρονται ξυνιόντες, τὰς ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες
49794   4.50a.31.21 : καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια καὶ περὶ πό–
49795   4.50a.31.22 : τους τε καὶ εὐωχίας καὶ ἄλλα ἄττα ἃ τῶν τοιούτων ἔχε–
49796   4.50a.31.23 : ται, καὶ ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι
49797   4.50a.31.24 : καὶ τότε μὲν εὖ ζῶντες, νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες. ἔνιοι δὲ καὶ
49798   4.50a.31.25 : τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως ὀδύρονται, καὶ
49799   4.50a.31.26 : ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν 
49800   4.50a.31.27 : αἴτιον. ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες, οὗτοι οὐ τὸ αἴτιον
49801   4.50a.31.28 : αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ ἦν τοῦτο αἴτιον, κἂν ἐγὼ ταυτὰ ταῦτα
49802   4.50a.31.29 : ἐπεπόνθειν, ἕνεκά γε γήρως, καὶ οἱ ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐν–
49803   4.50a.31.30 : ταῦθα ἦλθον ἡλικίας. νῦν δὲ ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ οὕ–
49804   4.50a.31.31 : τως ἔχουσι καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τῷ ποιητῇ
49805   4.50a.31.32 : παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό τινος, Πῶς, ἔφη, ὦ Σοφόκ–
49806   4.50a.31.33 : λεις, ἔχεις πρὸς τὰ ἀφροδίσια; ἔτι οἱός τε εἶ γυναιξὶ
49807   4.50a.31.34 : συγγίνεσθαι; καὶ ὃς, Εὐφήμει, ἔφη, ὦ ἄνθρωπε· ἀσμενέσ–
49808   4.50a.31.35 : τατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ
49809   4.50a.31.36 : ἄγριον δεσπότην ἀποφυγών. εὖ οὖν μοι καὶ τότε ἐκεῖνος
49810   4.50a.31.37 : ἔδοξεν εἰπεῖν, καὶ νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι γὰρ τῶν γε
49811   4.50a.31.38 : τοιούτων ἐν τῷ γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη γίνεται καὶ ἐλευθερία·
49812   4.50a.31.39 : ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλά–
49813   4.50a.31.40 : σωσι, παντάπασι τὸ τοῦ Σοφοκλέους γίνεται, δεσποτῶν
49814   4.50a.31.41 : πάνυ πολλῶν ἔστι καὶ μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ
49815   4.50a.31.42 : καὶ τούτων πέρι καὶ τῶν γε πρὸς τοὺς οἰκείους μία τις
49816   4.50a.31.43 : αἰτία ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ´ ὁ τρόπος τῶν
49817   4.50a.31.44 : ἀνθρώπων. ἐὰν μὲν γὰρ κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσι, καὶ
49818   4.50a.31.45 : τὸ γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ μή, καὶ γῆρας,
49819   4.50a.31.46 : ὦ Σώκρατες, καὶ νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει.
49820   4.50a.31.47 : καὶ ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα, βουλόμενος αὐτὸν
49821   4.50a.31.48 : ἔτι λέγειν ἐκίνουν καὶ εἶπον· Ὦ Κέφαλε, οἶμαί σου τοὺς 
49822   4.50a.31.49 : πολλούς, ὅταν ταῦτα λέγης, οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ´ ἡγεῖ–
49823   4.50a.31.50 : σθαι ῥᾳδίως σε τὸ γῆρας φέρειν οὐ διὰ τὸν τρόπον ἀλλὰ
49824   4.50a.31.51 : διὰ τὸ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ πλουσίοις
49825   4.50a.31.52 : πολλά φασιν παραμύθια εἶναι. Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ
49826   4.50a.31.53 : γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν τι, οὐ μέντοι ὅσον
49827   4.50a.31.54 : οἴονται· ἀλλὰ τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει, ὃς τῷ Σερι–
49828   4.50a.31.55 : φίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι ὅτι οὐ δι´ αὑτὸν ἀλλὰ διὰ
49829   4.50a.31.56 : τὴν πόλιν εὐδοκιμοίη, ἀπεκρίνατο ὅτι οὔτ´ ἂν αὐτὸς Σερί–
49830   4.50a.31.57 : φιος ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ´ ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ
49831   4.50a.31.58 : τοῖς δὴ μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ τὸ γῆρας φέρουσιν,
49832   4.50a.31.59 : εὖ ἔχει ὁ αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ´ ἂν ὁ ἐπιεικὴς πάνυ ῥᾳ–
49833   4.50a.31.60 : δίως γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι οὔθ´ ὁ μὴ ἐπιεικὴς πλου–
49834   4.50a.31.61 : τήσας εὔκολός ποτ´ ἂν ἑαυτῷ γένοιτο. 
49835   4.51.t.1 : {1ΨΟΓΟΣ ΓΗΡΩΣ.}1
49836   4.51.32.1 : Μιμνέρμου (fr. 3 B. 4).
49837   4.51.32.2 : Τὸ πρὶν ἐὼν κάλλιστος, ἐπὴν παραμείψεται ὥρη,
49838   4.51.32.3 : οὐδὲ πατὴρ παισὶν τίμιος οὔτε φίλος.
49839   4.51.33.1 : Εὐριπίδου Γλαύκῳ (fr. 637 N. 2).
49840   4.51.33.2 : Φεῦ φεῦ, τὸ γῆρας ὡς ἔχει πολλὰς νόσους.
49841   4.51.34.1 : (Trag. adesp. 549 N. 2)
49842   4.51.34.2 : Γέροντι δ´ οὐχ οἷόν τε μηκύνειν χρόνον.
49843   4.51.35.1 : (Trag. adesp. 550 N. 2) 
49844   4.51.35.2 : Μακρὸς γὰρ αἰὼν συμφορὰς πολλὰς ἔχει.
49845   4.51.36.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης.
49846   4.51.36.2 : ***
49847   4.51.37.1 : (Eur. Bacch. 1251)
49848   4.51.37.2 : Ὡς δύσκολον τὸ γῆρας ἀνθρώποις ἔφυ.
49849   4.51.38.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 25 N. 2).
49850   4.51.38.2 : Φεῦ φεῦ, παλαιὸς αἶνος ὡς καλῶς ἔχει·
49851   4.51.38.3 : γέροντες οὐδὲν ἐσμὲν ἄλλο πλὴν ὄχλος
49852   4.51.38.4 : καὶ σχῆμ´, ὀνείρων δ´ ἕρπομεν μιμήματα.
49853   4.51.38.5 : νοῦς δ´ οὐκέτ´ ἔστιν, οἰόμεσθα δ´ εὖ φρονεῖν.
49854   4.51.39.1 : Εὐριπίδου Οἰνομάῳ (fr. 575 N. 2). 
49855   4.51.39.2 : Ὅστις δὲ θνητῶν βούλεται δυσώνυμον
49856   4.51.39.3 : εἰς γῆρας ἐλθεῖν, οὐ λογίζεται καλῶς·
49857   4.51.39.4 : μακρὸς γὰρ αἰὼν μυρίους τίκτει πόνους.
49858   4.51.40.1 : Εὐριπίδου (fr. 1080 N. 2).
49859   4.51.40.2 : Ὦ γῆρας, οἵαν ἐλπίδ´ ἡδονῆς ἔχεις,
49860   4.51.40.3 : καὶ πᾶς τις εἰς σὲ βούλετ´ ἀνθρώπων μολεῖν·
49861   4.51.40.4 : λαβὼν δὲ πεῖραν, μεταμέλειαν λαμβάνει,
49862   4.51.40.5 : ὡς οὐδέν ἐστι χεῖρον ἐν θνητῷ γένει.
49863   4.51.41.1 : Μενάνδρου (fr. 555 K.).
49864   4.51.41.2 : Ὀχληρὸν ὁ χρόνος ὁ πολύς· ὦ γῆρας βαρύ,
49865   4.51.41.3 : ὡς οὐδὲν ἀγαθόν, δυσχερῆ δὲ πόλλ´ ἔχεις
49866   4.51.41.4 : τοῖς ζῶσι καὶ λυπηρά· πάντες εἰς σὲ δὲ
49867   4.51.41.5 : ἐλθεῖν ὅμως εὐχόμεθα καὶ σπουδάζομεν.
49868   4.51.42.1 : Μενάνδρου Χαλκεῖα (fr. 509 K.).
49869   4.51.42.2 : Οὐκ ἂν γένοιτ´ ἐρῶντος ἀθλιώτερον
49870   4.51.42.3 : οὐθὲν γέροντος πλὴν ἕτερος γέρων ἐρῶν.
49871   4.51.42.4 : ὃς γὰρ ἀπολαύειν βούλεθ´ ὧν ἀπολείπεται
49872   4.51.42.5 : διὰ τὸν χρόνον, πῶς οὗτος οὐκ ἔστ´ ἄθλιος; 
49873   4.51.43.1 : Θεόγνιδος ( 1129–32).
49874   4.51.43.2 : Οὔτε γε μὴν πενίης θυμοφθόρου 〈οὐ〉 μελεδαίνω,
49875   4.51.43.3 : οὐδ´ ἀνδρῶν ἐχθρῶν, οἵ με λέγουσι κακῶς.
49876   4.51.43.4 : ἀλλ´ ἥβην ἐρατὴν ὀλοφύρομαι, ἥ μ´ ἐπιλείπει,
49877   4.51.43.5 : κλαίω δ´ ἀργαλέον γῆρας ἐπερχόμενον.
49878   4.51.44.1 : Τοῦ αὐτοῦ ( 527 s.).
49879   4.51.44.2 : Ὤ μοι ἐγὼν ἥβης καὶ γήραος οὐλομένοιο,
49880   4.51.44.3 : τοῦ μὲν ἐπερχομένου, τῆς δ´ ἀπονισσομένης.
49881   4.51.45.1 : Φερεκράτους (fr. 248 K.).
49882   4.51.45.2 : Ὦ γῆρας, ὡς ἐπαχθὲς ἀνθρώποισιν εἶ
49883   4.51.45.3 : καὶ πανταχῆ λυπηρόν, οὐ καθ´ ἓν μόνον.
49884   4.51.45.4 : ἐν ᾧ γὰρ οὐδὲν δυνάμεθ´ οὐδ´ ἰσχύομεν,
49885   4.51.45.5 : σὺ τηνικαῦθ´ ἡμᾶς προδιδάσκεις εὖ φρονεῖν.
49886   4.51.46.1 : (Pherecr. fr. 146 K.)
49887   4.51.46.2 : Εἰκῆ μ´ ἐπῆρας ὄντα τηλικουτονὶ
49888   4.51.46.3 : πολλοῖς ἐμαυτὸν ἐγκυλῖσαι πράγμασιν. 
49889   4.51.46.4 : ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες, ἡνίκ´ ἦν νεώτερος,
49890   4.51.46.5 : ἐδόκουν μέν, ἐφρόνουν δ´ οὐδέν, ἀλλὰ πάντα μοι
49891   4.51.46.6 : κατὰ χειρὸς ἦν τὰ πράγματ´ ἐνθυμουμένῳ·
49892   4.51.46.7 : νῦν δ´ ἄρτι μοι τὸ γῆρας ἐντίθησι νοῦν.
49893   4.51.47.1 : Ἀντιφάνους (fr. 240 a K.).
49894   4.51.47.2 : Σφόδρα [τι] ἐστὶν ἡμῶν ὁ βίος οἴνῳ προσφερής·
49895   4.51.47.3 : ὅταν ᾖ τὸ λοιπὸν μικρόν, ὄξος γίνεται.
49896   4.51.48.1 : Ἀντιφάνους (fr. 240 b K.).
49897   4.51.48.2 : Πρὸς γὰρ τὸ γῆρας ὥσπερ ἐργαστήριον
49898   4.51.48.3 : ἅπαντα τἀνθρώπεια προσφοιτᾷ κακά.
49899   4.51.49.1 : Ἀντιφάνους (fr. 255 K.).
49900   4.51.49.2 : Τὸ γῆρας ὥσπερ βωμός ἐστι τῶν κακῶν·
49901   4.51.49.3 : πάντ´ ἔστ´ ἰδεῖν εἰς τοῦτο καταπεφευγότα.
49902   4.51.50.1 : Ἀντιφάνους (fr. 256 K.). 
49903   4.51.50.2 : Ὦ γῆρας, ὡς ἅπασι τοῖς ζητοῦσί σε
49904   4.51.50.3 : ψέγειν ἀφορμὰς παραδίδως τοῦ πράγματος.
49905   4.51.51.1 : Φιλήμονος (fr. 125 K.).
49906   4.51.51.2 : Σύρα, Σύρα. {—}Τί ἐστι; {—}Πῶς ἡμῖν ἔχεις;
49907   4.51.51.3 : {—}Μηδέποτ´ ἐρώτα τοῦτ´ ἐπὰν γέροντ´ ἴδῃς,
49908   4.51.51.4 : ἢ γραῦν τιν´· ἴσθι δ´ εὐθὺς ὅτι κακῶς ἔχει.
49909   4.51.52.1 : Ἡρώδου Μιμιάμβων (I 15 s. Crus. 4).
49910   4.51.52.2 : Ἐγὼ δὲ δραίνω μυῖ´ ὅσον, τὸ γὰρ γῆρας
49911   4.51.52.3 : ἡμέας καθέλκει, καὶ ἡ σκιὴ παρέστηκε.
49912   4.51.53.1 : Μενάνδρου (fr. 874 K.).
49913   4.51.53.2 : Πικρόν ἐστι θρέμμ´ ἐν οἰκίᾳ γέρων.
49914   4.51.54.1 : Ἀλέξιδος Τιτθῆς (fr. 228 K.).
49915   4.51.54.2 : Ἤδη γὰρ ὁ βίος οὑμὸς ἑσπέραν ἄγει.
49916   4.51.55.1 : Ἡρώδου Μιμιάμβων (fr. 60 Cr. 4). 
49917   4.51.55.2 : Ἤδη γὰρ αὑγὴ τῆς ζοῆς ἀπήμβλυνται.
49918   4.51.56.1 : Ἡρώδου ἐκ Μολπείνου (fr. 60 Cr. 4).
49919   4.51.56.2 : Ἐπὴν τὸν ἑξηκοστὸν ἥλιον κάμψῃς,
49920   4.51.56.3 : ὦ Γρύλλε, Γρύλλε, θνῆσκε καὶ τέφρη γίνευ,
49921   4.51.56.4 : ὡς τυφλὸς ὁ ὑπὲρ κεῖνο τοῦ βίου καμπτήρ.
49922   4.51.57.1 : Εὐριπίδου Μελανίππης (fr. 509 N. 2).
49923   4.51.57.2 : Τί δ´ ἄλλο; φωνὴ καὶ σκιὰ γέρων ἀνήρ.
49924   4.51.58.1 : Ἀντιφάνους ἐξ Ἐπικλήρου (fr. 94 K.).
49925   4.51.58.2 : Ὦ γῆρας, ὡς ἅπασιν ἀνθρώποισιν εἶ
49926   4.51.58.3 : ποθεινόν, ὡς εὔδαιμον· εἶθ´ ὅταν παρῇς,
49927   4.51.58.4 : † ἀχθηρόν, ὡς μοχθηρόν· εὖ λέγει τέ σε 
49928   4.50b.58.5 : οὐδείς, κακῶς 〈δὲ〉 πᾶς τις, ὃς σοφός, λέγει.
49929   4.50b.59.1 : Ἡρώδα Μιμιάμβων (I 67 Crus. 4).
49930   4.50b.59.2 : Γύναι, τὰ λευκὰ τῶν τριχῶν ἀπαμβλύνει
49931   4.50b.59.3 : τὸν νοῦν.
49932   4.50b.60.1 : Χαιρήμονος (fr. 38 N. 2).
49933   4.50b.60.2 : Γέρων γὰρ ὀργῇ πᾶς ὑπηρετεῖν κακός.
49934   4.50b.61.1 : Ἀντιφάνους (fr. 239 K.).
49935   4.50b.61.2 : Οὐδεὶς τὰ πατρῷά πω γέρων κατεδήδοκεν,
49936   4.50b.61.3 : ἀλλ´ οὐδὲ κατεμώρανεν, οὐδ´ ἐλύσατο
49937   4.50b.61.4 : πορνίδιον, οὐδὲ θυροκοπῶν ὦφλεν δίκην.
49938   4.50b.61.5 : οὕτω τὸ γῆρας σωφρονοῦν οὐκ εὐτυχεῖ.
49939   4.50b.62.1 : Μενεκράτους Σαμίου.
49940   4.50b.62.2 : Γῆρας ἐπὰν μὲν ἀπῇ, πᾶς εὔχεται· ἢν δέ ποτ´ ἔλθῃ,
49941   4.50b.62.3 : μέμφεται· ἔστι δ´ ἀεὶ κρεῖσσον ὀφειλόμενον.
49942   4.50b.63.1 : Σοφοκλέους Σκυρίων (fr. 512 N. 2).
49943   4.50b.63.2 : Οὐδὲν γὰρ ἄλγος οἷον ἡ πολλὴ ζοή. 
49944   4.50b.64.1 : (Sophoclis fr. 863 N. 2).
49945   4.50b.64.2 : Πάντ´ ἐμπέφυκε τῷ μακρῷ γήρᾳ κακά,
49946   4.50b.64.3 : νοῦς φροῦδος, ἔργ´ ἀχρεῖα, φροντίδες κεναί.
49947   4.50b.65.1 : Σώφρονος (fr. 54 Kaib.).
49948   4.50b.65.2 : Τὸ γὰρ ἀπεχθόμενον γῆρας ἁμὲ μαραῖνον ταριχεύει.
49949   4.50b.66.1 : Κράτητος (fr. 17 poet. phil. p. 223 Diels).
49950   4.50b.66.2 : Ὁ γὰρ χρόνος μ´ ἔκαμψε, τέκτων μὲν σοφὸς,
49951   4.50b.66.3 : ἅπαντα δ´ ἐργαζόμενος ἀσθενέστερα.
49952   4.50b.67.1 : Διφίλου ἐκ Φρέατος (fr. 83 K.).
49953   4.50b.67.2 : Πολιὸς τεχνίτης ἐστὶν ὁ χρόνος, ὦ ξένε· 
49954   4.50b.67.3 : χαίρει μεταπλάττων πάντας ἐπὶ τὰ χείρονα.
49955   4.50b.68.1 : Μιμνέρμου Ναννοῦς (fr. 4 B. 4).
49956   4.50b.68.2 : Τιθωνῷ μὲν ἔδωκεν ἔχειν κακὸν ἄφθιτον 〈ὁ〉 Ζεὺς
49957   4.50b.68.3 : γῆρας, ὃ καὶ θανάτου ῥίγιον ἀργαλέου.
49958   4.50b.69.1 : Μιμνέρμου Ναννοῦς (fr. 5 B. 4).
49959   4.50b.69.2 : Ἀλλ´ ὀλιγοχρόνιον γίγνεται ὥσπερ ὄναρ
49960   4.50b.69.3 : ἥβη τιμήεσσα, τὸ δ´ ἀργαλέον καὶ ἄμορφον
49961   4.50b.69.4 : γῆρας ὑπὲρ κεφαλῆς αὐτίχ´ ὑπερκρέμαται
49962   4.50b.69.5 : ἐχθρὸν ὁμῶς καὶ ἄτιμον, ὅ τ´ ἄγνωστον τιθεῖ ἄνδρα,
49963   4.50b.69.6 : βλάπτει δ´ ὀφθαλμοὺς καὶ νόον ἀμφιχυθέν.
49964   4.50b.70.1 : Ἀπολλοδώρου Λακαίνης (fr. 7 Com. III
49965   4.50b.70.2 : p. 290 K.).
49966   4.50b.70.3 : Μὴ καταφρόνει, Φιλεῖν´, ἐθῶν γεροντικῶν,
49967   4.50b.70.4 : οἷς ἔνοχος, εἰς τὸ γῆρας ἂν ἔλθῃς, ἔσῃ.
49968   4.50b.70.5 : ἀλλὰ μέγα τοῦθ´ οἱ πατέρες ἠλαττώμεθα·
49969   4.50b.70.6 : ὑμεῖς μὲν ὠνειδίσατ´, ἐάν τι μὴ ποιῇ 
49970   4.50b.70.7 : ὁ πατὴρ προθύμως, ’οὐ γέγονας αὐτὸς νέος;‘
49971   4.50b.70.8 : τῷ δὲ πατρὶ πρὸς τὸν υἱόν, ἂν ἀγνωμονῇ,
49972   4.50b.70.9 : οὐκ ἔστιν εἰπεῖν ’οὐ γέγονας αὐτὸς γέρων;‘
49973   4.50b.71.1 : Εὐριπίδου Αἰόλῳ (fr. 23 N. 2).
49974   4.50b.71.2 : Ἀλλ´ ἢ τὸ γῆρας τὴν Κύπριν χαίρειν ἐᾷ,
49975   4.50b.71.3 : ἥ τ´ Ἀφροδίτη τοῖς γέρουσιν ἄχθεται.
49976   4.50b.72.1 : Σοφοκλέους (fr. 63 N. 2).
49977   4.50b.72.2 : 〈Τοῦ〉 ζῆν γὰρ οὐδεὶς ὡς ὁ γηράσκων ἐρᾷ.
49978   4.50b.73.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 727 s.).
49979   4.50b.73.2 : Ἀνειμένον τι χρῆμα πρεσβυτῶν γένος
49980   4.50b.73.3 : καὶ δυσφύλακτον ὀξυθυμίας ὕπο.
49981   4.50b.74.1 : Εὐριπίδου Φοίνικι (fr. 805 N. 2).
49982   4.50b.74.2 : Ὦ γῆρας, οἷον τοῖς ἔχουσιν εἶ κακόν.
49983   4.50b.75.1 : Ἰσοκράτους ἐκ τοῦ Παναθηναϊκοῦ (p. 234 c). 
49984   4.50b.75.2 : Ἀλλ´ οὕτω τὸ γῆράς ἐστι δυσάρεστον καὶ μεμψίμοι–
49985   4.50b.75.3 : ρον καὶ μικρολόγον, ὥστε πολλάκις ἤδη τήν τε φύσιν τὴν
49986   4.50b.75.4 : ἐμαυτοῦ κατεμεμψάμην, ἧς οὐδεὶς ἄλλος καταπεφρόνηκε.
49987   4.50b.76.1 : Δημοκρίτου (fr. 296 Diels 2).
49988   4.50b.76.2 : Γῆρας ὁλόκληρός ἐστι πήρωσις· πάντ´ ἔχει καὶ πᾶσιν
49989   4.50b.76.3 : ἐνδεῖ.
49990   4.50b.77.1 : Μητροδώρου (fr. 52 K.).
49991   4.50b.77.2 : Οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ´ ὅσον γηράσκων τε–
49992   4.50b.77.3 : λευτᾷ, ἀλλ´ εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ
49993   4.50b.77.4 : χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι.
49994   4.50b.78.1 : Ἐρατοσθένους Κυρηναϊκοῦ.
49995   4.50b.78.2 : Ἐρατοσθένης τῆς ἡλικίας ἔφη τὸ μὲν ἀκμάζον ἔαρ
49996   4.50b.78.3 : εἶναι, τὸ δὲ μετὰ τὴν ἀκμὴν θέρος καὶ μετόπωρον, χει–
49997   4.50b.78.4 : μῶνα δὲ τὸ γῆρας.
49998   4.50b.79.1 : Φαβωρίνου ἐκ τῶν κ〈ατὰ〉 γ〈ήρως〉 (fr.
49999   4.50b.79.2 :  72 Marr.). 
50000   4.50b.79.3 : ’Πολύς τοι μόχθος ἐν μακρῷ χρόνῳ‘.
50001   4.50b.80.1 : Δημοκρίτου.
50002   4.50b.80.2 : ***
50003   4.50b.81.1 : (Herodot. III 134)
50004   4.50b.81.2 : Αὐξανομένῳ τῷ σώματι συναύξονται καὶ αἱ φρένες,
50005   4.50b.81.3 : γηράσκοντι δὲ συγγηράσκουσι καὶ εἰς τὰ πράγματα πάντα
50006   4.50b.81.4 : ἀπαμβλύνονται. 
50007   4.50b.82.1 : Κάτωνος.
50008   4.50b.82.2 : Κάτων γέροντι πονηρευομένῳ ἔφη ’ἄνθρωπε, τί τῷ
50009   4.50b.82.3 : γήρᾳ κακὰ πολλὰ ἔχοντι τὴν ἐκ τῆς πονηρίας αἰσχύνην
50010   4.50b.82.4 : προστίθης;‘
50011   4.50b.83.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Χρειῶν.
50012   4.50b.83.2 : Ἄλεξις ὁ τῶν κωμῳδιῶν ποιητής, ἐπειδή τις αὐτὸν
50013   4.50b.83.3 : ὄντα πρεσβύτην ἑώρα μόλις πορευόμενον καὶ ἠρώτα ’τί
50014   4.50b.83.4 : ποιεῖς‘, ἔφη "κατὰ σχολὴν ἀποθνήσκω."
50015   4.50b.84.1 : Μητροκλέους.
50016   4.50b.84.2 : Μητροκλῆς τὸ γῆρας τοῦ βίου ἔλεγε χειμῶνα.
50017   4.50b.85.1 : Ἰούνκου ἐκ τοῦ Περὶ γήρως.
50018   4.50b.85.2 : Ἐπειδὴ γὰρ ὁρῶ σε τὰς μὲν ἐπὶ τῆς νεότητος καὶ
50019   4.50b.85.3 : ἀκμῆς ἡδονὰς καὶ ἀπολαύσεις αἳ πᾶσιν ἔργοις ἕπονται,
50020   4.50b.85.4 : συνελόντι δὲ εἰπεῖν, τὴν ἀνθρώπειον εὐδαιμονίαν ἀπολι–
50021   4.50b.85.5 : πόντα καὶ παραμειψάμενον καθάπερ ἐπὶ νεὼς κομιζόμε–
50022   4.50b.85.6 : νον οὐριοδρομούσης, ἱστάμενον ἐπὶ τῷ γήρᾳ, καὶ αὐτὸν
50023   4.50b.85.7 : ἑαυτοῦ βραδύτερόν τε καὶ δυσκινητότερον γεγονότα καὶ ἀεὶ 
50024   4.50b.85.8 : γιγνόμενον τῇ τε ψυχῇ καὶ τῷ σώματι, ἐθέλω παρὰ σοῦ
50025   4.50b.85.9 : μαθεῖν, ἥντινα γνώμην ἔχεις περί τε τῶν γεγηρακότων
50026   4.50b.85.10 : καὶ περὶ αὐτοῦ δὴ τοῦ γήρως· ἐμοὶ γὰρ δύσκολος ὁ ἐν
50027   4.50b.85.11 : αὐτῷ βίος καταφαίνεται διὰ τὴν τῶν αἰσθήσεων στέρησιν
50028   4.50b.85.12 : κατ´ ὀλίγον ἀποσβεννυμένων. διόπερ ἡδὺ μὲν οὐδὲν ἔτι
50029   4.50b.85.13 : παρακολουθεῖν φασι τοῖς γεγηρακόσιν, ἐπίπονα δὲ ἅπαντα
50030   4.50b.85.14 : εἶναι καὶ χαλεπά, αὐτῷ τε τῷ πάσχοντι τὴν μεταβολὴν
50031   4.50b.85.15 : περαιτέρω τούτων ἐνοχλεῖν τὸν περὶ τοῦ θανάτου φόβον
50032   4.50b.85.16 : ἀεὶ ἑπόμενον αὐτῷ καθάπερ ἐπιβουλεύοντα συνοδοιπόρον
50033   4.50b.85.17 : ἢ σύνοικον, καὶ τοῦτον δὲ ἔκ τινος ὡμολογημένης καὶ
50034   4.50b.85.18 : φυσικῆς ἀνάγκης. τῶν γὰρ πρώτων ὅρων τοῦ βίου κατὰ
50035   4.50b.85.19 : τὴν προϊοῦσαν ἡλικίαν ὑφ´ ἑκάστου ῥᾳδίως ἀπολειπομέ–
50036   4.50b.85.20 : νων, ὁπότε παῖς μὲν ὁ παῖς οὐκέτι ἔσται, τὸ δὲ μειράκιον
50037   4.50b.85.21 : ἀνὴρ γίνεται, μετὰ δὲ τὸν ἄνδρα γῆρας πρόσεισιν· ἀνάγκη
50038   4.50b.85.22 : που μετ´ αὐτὸ μηδενὸς ἑτέρου καταλειπομένου διάλυσίν
50039   4.50b.85.23 : τε καὶ χωρισμὸν ἐπιγίγνεσθαι τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι,
50040   4.50b.85.24 : ὃ δὴ καλεῖται θάνατος. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα ἐν τῷ ζῆν
50041   4.50b.85.25 : πρεσβύτῃ ἀνδρὶ χαλεπὰ παρομαρτεῖ καὶ ἐπίπονα. τότε
50042   4.50b.85.26 : μὲν γὰρ συνεχεῖς νόσοι καὶ δίαιτα πάντως νοσώδης, εἰ
50043   4.50b.85.27 : καὶ μηδὲν παρείη ἰατροῦ δεόμενον, ἐκεῖνον δὴ τὸν λεγό–
50044   4.50b.85.28 : μενον εὐδαίμονα εἶναι καταναλίσκει. κεῖται γάρ που γήρᾳ 
50045   4.50b.85.29 : παρειμένος ἄσιτός τε καὶ ἄποτος καὶ ἀνέραστος, οὐδενὸς
50046   4.50b.85.30 : μὲν ξὺν ἡδονῇ μετέχων, τοῦ δὲ λυποῦντος ἀκριβῶς αἰσ–
50047   4.50b.85.31 : θανόμενος· εἴτε δὲ θαρρήσει προελθεῖν εἰς τὴν ἀγοράν,
50048   4.50b.85.32 : γέλωτα τοῖς ὁρῶσι παρασκευάζει, βλέπων τε οὐκ ἀκριβὲς
50049   4.50b.85.33 : καὶ βοώντων οὐκ ἀκροώμενος, καὶ πειρώμενος ἑαυτὸν δια–
50050   4.50b.85.34 : κομίζειν καταπίπτων σφαλλόμενος, θλίβειν λεγόμενος καὶ
50051   4.50b.85.35 : ἀφανίζειν τὸν κοινὸν τῆς πόλεως ἀέρα· οὔτε γὰρ εἰς τὸν
50052   4.50b.85.36 : ἀριθμὸν τῶν φυλετῶν ἐν ἐκκλησίᾳ παρὼν τάττεται, οὔτε
50053   4.50b.85.37 : μὴν ἀρχῆς οἷός τέ ἐστι προΐστασθαι, διά τε τὰ προειρη–
50054   4.50b.85.38 : μένα ἐμπόδια κυφός τε ὢν καὶ ῥικνὸς καὶ ἄμορφος καὶ
50055   4.50b.85.39 : ἀδύνατος τῇ τε ψυχῇ κατὰ τὴν παροιμίαν παῖς πάλιν
50056   4.50b.85.40 : γεγονώς. ἐν δὲ πολέμῳ τί χρὴ καὶ λέγειν ὡς ἀστράτευ–
50057   4.50b.85.41 : τός τε καὶ γυμνὸς ἀπολείπεται, οὐ πεζός, οὐχ ἱππεὺς
50058   4.50b.85.42 : τεταγμένος, οὐδ´ αὖ νεὼς ἐρέτης τις ἢ ἐπιβάτης, ὅτι δὴ
50059   4.50b.85.43 : καὶ τὸ καθέζεσθαι αὐτῷ μᾶλλον δὲ καὶ τὸ κεῖσθαι πόνον
50060   4.50b.85.44 : ἔχει, συμπεπλεγμένου αὐτῷ τοῦ θανάτου καὶ ἤδη αὐτὸν
50061   4.50b.85.45 : ἄγοντος εἴσω τῶν ἑαυτοῦ θυρῶν. εἰ δὲ καὶ πενία πως
50062   4.50b.85.46 : ἀνδρὶ γεγηρακότι ξυμπέσοι, αὐτὸς ἂν ἐκεῖνος εὔξαιτο ἀπαλ–
50063   4.50b.85.47 : λαγῆναι τέλεον τοῦ βίου διὰ τὸ ἄπορον ἐπὶ πᾶσιν, οὐχ
50064   4.50b.85.48 : ἡγεμόνος ὁδοῦ τυγχάνων, οὐ τροφέως, οὐκ ἐσθῆτα τὴν
50065   4.50b.85.49 : αὐτάρκη περικείμενος, οὐ στέγης εὐπορῶν, οὐ τροφῆς, ἔστι
50066   4.50b.85.50 : δὲ ὅπῃ καὶ ὕδατος οὐκ ἔχων τὸν ἀρυσόμενον· οἱ δὲ ὁρῶν–
50067   4.50b.85.51 : τες αὐτόν, εἰ καὶ φίλοι καὶ οἰκεῖοι λέγοιντο, ἐπαχθὲς εἶναι 
50068   4.50b.85.52 : νομίζουσι καὶ θέαμα ἀλγεινόν τε καὶ λυπηρὸν καὶ πολυ–
50069   4.50b.85.53 : χρόνιον· τὰ δὲ ἄλλα εἰπεῖν, Ἰλιὰς κακῶν. τῷ δὲ νέῳ πολλὰ
50070   4.50b.85.54 : μὲν πλεονεκτήματα ἔν τε τῇ ψυχῇ κἀν τῷ σώματι ἔδωκεν
50071   4.50b.85.55 : ὁ θεὸς ἀεὶ αὐξόμενα, μέγεθός τε καὶ ἀλκὴν καὶ κάλλος
50072   4.50b.85.56 : καὶ χάριν ἐπανθοῦσαν, νοῦν τε ἤδη βέβαιον καὶ φρόνησιν
50073   4.50b.85.57 : καὶ λόγον τῶν κατὰ τὴν ψυχὴν ἀγαθῶν ἄγγελον· πολλὰ
50074   4.50b.85.58 : δὲ ἐκ τῶν ἐπιστημῶν τε καὶ τεχνῶν ἐκαρπώσατο· εἰ δὲ
50075   4.50b.85.59 : ἔλθοι τι αὐτῷ δυστύχημα νόσου κομιζούσης ἢ πενίας ἢ
50076   4.50b.85.60 : ἀδοξίας, οἷός τέ ἐστι διαφέρειν ἕκαστα καὶ ὥσπερ ἀγα–
50077   4.50b.85.61 : θὸς ἀθλητὴς νικᾷ τὸ προσπῖπτον. ἀλλ´ οὐ γὰρ νεότητα
50078   4.50b.85.62 : βουλόμενος μακαρίσαι τούσδε τοὺς λόγους ἐποιησάμην·
50079   4.50b.85.63 : δῆλα γάρ ἐστιν, οἶμαι, καὶ τυφλῷ τὰ συνόντα αὐτῇ καλά
50080   4.50b.85.64 : τε καὶ ἀγαθά· καὶ μάλα οὐκ ἀπὸ σκοποῦ τινος δοκῶ μοι
50081   4.50b.85.65 : εἰρηκέναι, ἅ τινα τῷ γεγηρακότι ἐνοχλεῖν ἔφην παρόντα
50082   4.50b.85.66 : τε καὶ ἀφιστάμενα αὐτοῦ, καὶ ὁπόσα κοσμεῖν ἔοικε καὶ
50083   4.50b.85.67 : ὠφελεῖν 〈τὸν〉 νέον.
50084   4.50b.86.1 : Πλάτωνος Πολιτείας εʹ (p. 460 D–461 A).
50085   4.50b.86.2 : Τὸ δ´ ἐφεξῆς διέλθωμεν ὃ προὐθέμεθα. ἔφαμεν γὰρ
50086   4.50b.86.3 : δὴ ἐξ ἀκμαζόντων δεῖν τὰ ἔκγονα γίγνεσθαι. Ἀληθῆ.
50087   4.50b.86.4 : Ἆρ´ οὖν σοι ξυνδοκεῖ μέτριος χρόνος ἀκμῆς τὰ εἴκοσι ἔτη
50088   4.50b.86.5 : γυναικί, ἀνδρὶ δὲ τὰ τριάκοντα; Τὰ ποῖα αὐτῶν; ἔφη. 
50089   4.50b.86.6 : Γυναικὶ μέν, ἦν δ´ ἐγώ, ἀρξαμένη ἀπὸ εἰκοσιέτιδος μέχρι
50090   4.50b.86.7 : τετταρακονταέτιδος τίκτειν τῇ πόλει· ἀνδρὶ δέ, ἐπειδὰν
50091   4.50b.86.8 : τὴν ὀξυτάτην δρόμου ἀκμὴν παρῇ, τὸ ἀπὸ τούτου γεννᾶν
50092   4.50b.86.9 : τῇ πόλει μέχρι πεντεκαιπεντηκονταέτους. Ἀμφοτέρων
50093   4.50b.86.10 : γοῦν, ἔφη, αὕτη ἀκμὴ σώματός τε καὶ φρονήσεως. 
50094   4.51.t.1 : {1ΟΤΙ ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΑΝΕΠΑΧΘΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΗΣ ΑΙΔΟΥΣ ΑΞΙΟΝ Η
50095   4.51.t.2 : ΣΥΝΕΣΙΣ ΑΠΕΡΓΑΖΕΤΑΙ.}1
50096   4.51.87.1 : (Trag. Gr. fr. adesp. 552 N. 2).
50097   4.51.87.2 : Ἐσθλοῦ γὰρ ἀνδρὸς γῆρας εὐπροσήγορον.
50098   4.51.88.1 : Ἀναξανδρίδου (fr. 53 K.).
50099   4.51.88.2 : Οὔ τοι τὸ γῆράς ἐστιν, ὡς οἴει, πάτερ,
50100   4.51.88.3 : τῶν φορτίων μέγιστον· ἀλλ´ ὃς ἂν φέρῃ
50101   4.51.88.4 : ἀγνωμόνως αὔθ´, οὗτός ἐστιν αἴτιος.
50102   4.51.88.5 : σὺ δ´ εὐκόλως οἷόν τε κουφίζειν πόει, 
50103   4.51.88.6 : μεταλαμβάνων ἐπιδέξι´ αὐτοῦ τὸν τρόπον,
50104   4.51.88.7 : λύπην ἀφαιρῶν ἡδονήν τε προστιθείς.
50105   4.51.88.8 : λύπην δὲ ποιῶν † εἴ τις δυσκόλως ἔχει.
50106   4.51.89.1 : Σοφοκλέους Ἐριφύλη (fr. 194 N. 2).
50107   4.51.89.2 : Γήρᾳ † προσόντος σῷζε τὴν εὐφημίαν.
50108   4.51.90.1 : Σοφοκλέους (fr. 864 N. 2).
50109   4.51.90.2 : Οὐκ ἔστι γῆρας τῶν σοφῶν, ἐν οἷς ὁ νοῦς
50110   4.51.90.3 : θείᾳ ξύνεστιν ἡμέρᾳ τεθραμμένος.
50111   4.51.90.4 : προμηθία γὰρ κέρδος ἀνθρώποις μέγα.
50112   4.51.91.1 : Ἀναξιμένους (fr. 26 Muell.).
50113   4.51.91.2 : Τοῖς γὰρ ἀστείοις πρεσβύταις, ὅσον αἱ κατὰ τὸ σῶμα 
50114   4.51.91.3 : ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αἱ περὶ τοὺς λόγους
50115   4.51.91.4 : ἐπιθυμίαι πάλιν αὔξονται, καὶ τοσούτῳ βεβαιότερον αὐ–
50116   4.51.91.5 : τοῖς παρέχει τὸ λέγειν τί χρήσιμον τοῖς ἄλλοις καὶ παρ´
50117   4.51.91.6 : ἑτέρων αὐτοὺς ἀκούειν· ὥστε τὰς μὲν ἀπὸ τῶν βρωτῶν καὶ
50118   4.51.91.7 : ποτῶν καὶ ἀφροδισίων ἡδονὰς γινομένας ἰδεῖν ἔστιν οὐχ
50119   4.51.91.8 : οὕτως εἰς τὸ παραχρῆμα εὐφραινούσας ὡς ὕστερον λυπού–
50120   4.51.91.9 : σας· ἡ δὲ περὶ τοὺς λόγους ἡδονὴ καὶ μάθησις ἔν τε τῷ
50121   4.51.91.10 : παραυτίκα εὐφραίνει καὶ πρὸς τὸν ἄλλον βίον τοὺς μαν–
50122   4.51.91.11 : θάνοντας ἡδέως παρασκευάζει.
50123   4.51.92.1 : Ξενοφῶντος.
50124   4.51.92.2 : Ξενοφῶν περὶ Ἀγησιλάου φησί ’ποίας γὰρ νεότητος
50125   4.51.92.3 : οὐ κρεῖττον τὸ ἐκείνου γῆρας;‘
50126   4.51.93.1 : Σωκράτους.
50127   4.51.93.2 : Ὁ μὲν χειμὼν σκέπης, τὸ δὲ γῆρας ἀλυπίας δεῖται.
50128   4.51.94.1 : Μουσωνίου ἐκ τοῦ Τί ἄριστον γήρως ἐφό–
50129   4.51.94.2 : διον (p. 88 ss. H.).
50130   4.51.94.3 : Αὖθις δέ, ἐπεὶ πρεσβύτης τις ἐπύθετο, τί ἂν εἴη
50131   4.51.94.4 : γήρως ἐφόδιον ἄριστον, ταὐτόν, εἶπεν, ὅπερ καὶ νεότητος,
50132   4.51.94.5 : τὸ ζῆν ὁδῷ καὶ κατὰ φύσιν. τοῦτο δὲ μάλιστ´ ἂν οὕτω 
50133   4.51.94.6 : μάθοις ὁποῖόν τί ἐστιν, εἰ ἐννοήσαις τὴν τοῦ ἀνθρώπου
50134   4.51.94.7 : φύσιν, ὡς οὐ πρὸς ἡδονὴν γέγονεν. οὐδὲ γὰρ ἵππος οὐδὲ
50135   4.51.94.8 : κύων οὐδὲ βοῦς, ἅπερ ἀτιμότερα πολὺ ἀνθρώπου ἐστίν,
50136   4.51.94.9 : οὐ πρὸς ἡδονὴν γέγονεν· οὐδὲ γὰρ νομισθείη ἂν τυγχάνειν
50137   4.51.94.10 : τοῦ ἑαυτοῦ τέλους ἵππος, ἐσθίων μὲν καὶ πίνων καὶ
50138   4.51.94.11 : ὀχεύων ἀνέδην, πράττων δὲ μηδὲν ὧν ἵππῳ προσήκει·
50139   4.51.94.12 : οὐδέ γε κύων, ἡδόμενος μὲν ὥσπερ ὁ ἵππος ἁπάσας ἡδο–
50140   4.51.94.13 : νάς, πράττων δὲ μηδὲν ἀφ´ ὧν ἀγαθοὶ νομίζονται εἶναι
50141   4.51.94.14 : κύνες· οὐδὲ μὴν ἄλλο ζῷον ὁτιοῦν ἔργου μὲν τοῦ προσή–
50142   4.51.94.15 : κοντος αὐτῷ στερόμενον, ἡδονῶν δ´ ἐμπιπλάμενον· οὐδὲν
50143   4.51.94.16 : οὖν οὕτως ζῆν ἂν λέγοιτο κατὰ φύσιν, ἀλλ´ ὅ τι ἂν μά–
50144   4.51.94.17 : λιστα τὴν ἀρετὴν ἐμφανίζῃ, δι´ ὧν πράττει, κατὰ τὴν
50145   4.51.94.18 : ἑαυτοῦ φύσιν. ἄγει γὰρ ἡ ἑκάστου φύσις ἕκαστον πρὸς
50146   4.51.94.19 : τὴν ἀρετὴν τὴν ἐκείνου· ὥστε καὶ τὸν ἄνθρωπον εἰκὸς
50147   4.51.94.20 : οὐχ ὅταν ἐν ἡδονῇ βιοῖ, τότε κατὰ φύσιν βιοῦν, ἀλλ´ ὅταν
50148   4.51.94.21 : ἐν ἀρετῇ. τότε γὰρ καὶ ἐπαινεῖσθαι δικαίως ὑπάρχοι ἂν
50149   4.51.94.22 : αὐτῷ καὶ μέγα φρονεῖν ἐφ´ αὑτῷ καὶ εὔελπιν καὶ θαρρα–
50150   4.51.94.23 : λέον εἶναι, οἷς εὐφροσύνην τε καὶ χαρὰν βεβαίαν ἕπεσθαι
50151   4.51.94.24 : ἀναγκαῖον. καθόλου δὲ ἄνθρωπος μίμημα μὲν θεοῦ μόνον
50152   4.51.94.25 : τῶν ἐπιγείων ἐστίν, ἐκείνῳ δὲ παραπλησίας ἔχει τὰς ἀρε–
50153   4.51.94.26 : τάς· ἐπεὶ μήδ´ ἐν θεοῖς μηδὲν ὑπονοῆσαι κρεῖττον ἔχομεν
50154   4.51.94.27 : φρονήσεως καὶ δικαιοσύνης, ἔτι δὲ ἀνδρείας καὶ σωφρο–
50155   4.51.94.28 : σύνης. ὥσπερ οὖν ὁ θεὸς διὰ τὴν παρουσίαν τούτων τῶν
50156   4.51.94.29 : ἀρετῶν ἀήττητος μὲν ἡδονῆς, ἀήττητος δὲ πλεονεξίας, 
50157   4.51.94.30 : κρείττων δὲ ἐπιθυμίας, κρείττων δὲ φθόνου καὶ ζηλοτυ–
50158   4.51.94.31 : πίας, μεγαλόφρων δὲ καὶ εὐεργετικὸς καὶ φιλάνθρωπος·
50159   4.51.94.32 : τοιοῦτον γὰρ ἐπινοοῦμεν τὸν θεόν· οὕτω καὶ τὸ ἐκείνου
50160   4.51.94.33 : μίμημα τὸν ἄνθρωπον ἡγητέον, ὅταν ἔχῃ κατὰ φύσιν,
50161   4.51.94.34 : ὁμοίως ἔχειν, καὶ οὕτως ἔχοντα εἶναι ζηλωτόν. ὢν δὲ
50162   4.51.94.35 : ζηλωτὸς εὐθὺς ἂν εἴη καὶ εὐδαίμων· οὐ γὰρ ἄλλους γέ
50163   4.51.94.36 : τινας ἢ τοὺς εὐδαίμονας ζηλοῦμεν. καὶ μὴν οὐκ ἀδύνα–
50164   4.51.94.37 : τον γενέσθαι τοιοῦτον ἄνθρωπον· οὐ γὰρ ἑτέρωθέν ποθεν
50165   4.51.94.38 : ταύτας ἐπινοῆσαι τὰς ἀρετὰς ἔχομεν ἢ ἀπ´ αὐτῆς τῆς
50166   4.51.94.39 : ἀνθρωπείας φύσεως, ἐντυχόντες ἀνθρώποις τοιοῖσδέ τι–
50167   4.51.94.40 : σιν, οἵους ὄντας αὐτοὺς θείους καὶ θεοειδεῖς ὠνόμαζον.
50168   4.51.94.41 : εἰ μὲν οὖν τις τύχοι πρότερον ἔτι νέος ὢν παιδείας ὀρ–
50169   4.51.94.42 : θῆς ἐπιμέλειαν πεποιημένος, καὶ τὰ μὲν ὅσα μαθημάτων
50170   4.51.94.43 : ἔχεται καλῶν μεμαθηκὼς οὐκ ἐνδεῶς, τὰ δὲ ἀσκητὰ ἠσκη–
50171   4.51.94.44 : κὼς ἱκανῶς, οὗτος ἂν ἐν γήρᾳ ταῖς ἐνούσαις ἑαυτῷ χρώ–
50172   4.51.94.45 : μενος ἀφορμαῖς ζῴη κατὰ φύσιν, καὶ ἀλύπως μὲν φέροι
50173   4.51.94.46 : τὴν στέρησιν τῶν ἡδονῶν τῶν ἐπὶ νεότητος, ἀλύπως δ´
50174   4.51.94.47 : ἔχοι τῇ παρούσῃ τοῦ σώματος ἀδυναμίᾳ, δυσκολαίνοι δ´
50175   4.51.94.48 : οὐκ ἂν οὔτε καταφρονούμενος ὑπὸ τῶν πλησίον οὔτ´ ἀμε–
50176   4.51.94.49 : λούμενος ὑπὸ τῶν οἰκείων καὶ φίλων, ἅτε πρὸς ταῦτα
50177   4.51.94.50 : πάντα ἀλεξιφάρμακον ἔχων καλὸν ἐπὶ τῇ διανοίᾳ τῇ ἑαυ–
50178   4.51.94.51 : τοῦ, τὴν παιδείαν τὴν ὑπάρχουσαν. εἰ δέ τις εἴη παι–
50179   4.51.94.52 : δείας μὲν ἐνδεέστερον μετεσχηκώς, προθυμίαν δὲ παρέ–
50180   4.51.94.53 : χοιτο πρὸς τὰ κρείττω καὶ πείθεσθαι δύναιτο τοῖς εὖ
50181   4.51.94.54 : λεγομένοις, οὗτος ἂν εὖ ποιοίη ζητῶν λόγων ἀκούειν
50182   4.51.94.55 : ὑποθετικῶν παρὰ τῶν πεποιημένων ἔργον εἰδέναι τίνα
50183   4.51.94.56 : μὲν βλαβερά, τίνα δὲ ὠφέλιμα ἀνθρώποις, καὶ τίνα δὴ
50184   4.51.94.57 : τρόπον τὰ μὲν ἐκφεύγοι, τὰ δὲ κτῷτο, καὶ πῶς ἂν τὰ 
50185   4.51.94.58 : μὴ ὄντα μὲν κακά, δοκοῦντα δέ, προσιόντα πράως δέχοιτο,
50186   4.51.94.59 : τούτων δὲ ἀκούων καὶ πειθόμενος (ὡς τό γε ἀκούειν ἀπει–
50187   4.51.94.60 : θῶς ἀκερδέστατον) διαθεῖτ´ ἂν τὸ γῆρας καλῶς τά τε ἄλλα
50188   4.51.94.61 : καὶ τὸν τοῦ θανάτου φόβον ἐξαιρεθείη ἄν, ὃς μάλιστα
50189   4.51.94.62 : θορυβεῖ τε καὶ πιέζει τοὺς γέροντας, ὥσπερ ἐπιλελησ–
50190   4.51.94.63 : μένους, ὅτι παντὶ θνητῷ θάνατος ὀφείλεται. καὶ τό γε
50191   4.51.94.64 : ἀθλιώτατον ποιοῦν τὸν βίον τοῖς γέρουσιν αὐτὸ τοῦτό
50192   4.51.94.65 : ἐστιν, ὁ τοῦ θανάτου φόβος· ὥσπερ ἀμέλει καὶ ὁ ῥήτωρ
50193   4.51.94.66 : Ἰσοκράτης ἀνωμολογήσατο. φασὶ γὰρ ἐκεῖνον, ἐρωτήσαν–
50194   4.51.94.67 : τός τινος ὅπως διάγει, εἰπεῖν, ὅτι οὕτως ὥσπερ εἰκὸς
50195   4.51.94.68 : τὸν ἐνενήκοντα μὲν γεγονότα ἔτη, κακῶν δὲ ἔσχατον νο–
50196   4.51.94.69 : μίζοντα εἶναι τὸν θάνατον. καί τοι πῶς ἐκείνῳ τι παι–
50197   4.51.94.70 : δείας μετῆν ἢ γνώσεως τῶν ἀλη〈θῶς ἀγα〉θῶν ἢ κακῶν, ὃς
50198   4.51.94.71 : ὑπελάμβανεν εἶναι κακὸν τὸ ἐξ ἀνάγκης ἑπόμενον βίῳ τῷ
50199   4.51.94.72 : ἀρίστῳ; εἴ γε ἄριστος βίος ὁ τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρός, πέρας
50200   4.51.94.73 : δὲ καὶ τούτου θάνατος. ὃ δ´ οὖν εἶπον, εἰ τοῦτο περι–
50201   4.51.94.74 : ποιήσαιτό τις ἐν γήρᾳ, τὸ προσδέχεσθαι τὸν θάνατον
50202   4.51.94.75 : ἀφόβως καὶ θαρραλέως, οὐ μικρὸν ἂν πρὸς τὸ ζῆν ἀλύ–
50203   4.51.94.76 : πως καὶ κατὰ φύσιν εἴη πεπορισμένος· κτήσαιτο δ´ ἂν
50204   4.51.94.77 : τοῦτο συνὼν τοῖς οὐκ ὀνόματι μόνον ἀλλ´ ἀληθῶς φιλο–
50205   4.51.94.78 : σόφοις, ἄν γε καὶ πείθεσθαι θέλῃ αὐτοῖς. ἐγὼ μὲν οὖν
50206   4.51.94.79 : φημὶ γήρως ἐφόδιον εἶναι κράτιστον, ὃ δὴ καὶ ἀρχόμενος
50207   4.51.94.80 : τοῦ λόγου εἶπον, τὸ ζῆν κατὰ φύσιν ἃ χρὴ πράττοντα καὶ
50208   4.51.94.81 : διανοούμενον. οὕτω γὰρ ἂν καὶ εὐθυμότατος εἴη ὁ γέρων
50209   4.51.94.82 : καὶ ἐπαινετώτατος, ταῦτα δὲ ἔχων εὐπότμως καὶ ἐντίμως 
50210   4.51.94.83 : βιῴη ἄν. εἰ δέ τις οἴεται μέγιστον εἶναι παραμύθιον
50211   4.51.94.84 : τοῖς γέρουσι τὸν πλοῦτον, καὶ τοῦτον αὐτοῖς παρέχειν
50212   4.50c.94.85 : ἀλύπως βιοῦν, κακῶς οἴεται· πλοῦτος γὰρ ἡδονὰς μὲν οἷός
50213   4.50c.94.86 : τε παρέχειν ἀνθρώποις ἐστὶ τὰς ἀπὸ σίτων καὶ ποτῶν
50214   4.50c.94.87 : καὶ ἀφροδισίων καὶ ἄλλων ὁμοίων, οὔτε δὲ εὐθυμίαν οὔτε
50215   4.50c.94.88 : ἀλυπίαν οὐδαμῶς τῷ κεκτημένῳ παράσχοι ἄν. μάρτυρες
50216   4.50c.94.89 : δὲ πολλοὶ τῶν πλουσίων λυπούμενοι καὶ ἀθυμοῦντες καὶ
50217   4.50c.94.90 : ἀθλίους νομίζοντες εἶναι αὑτούς. διόπερ οὐδὲ ἐπικούρημα
50218   4.50c.94.91 : γήρως καλὸν ὁ πλοῦτος εἴη ἄν.
50219   4.50c.95.1 : Ἰούνκου ἐκ τοῦ Περὶ γήρως.
50220   4.50c.95.2 : Σὺ δὲ ἄκουε λόγον οὐκ ἐμὸν οὐδὲ νεώτερον ἐχθές
50221   4.50c.95.3 : που καὶ πρῴην εὑρεθέντα καὶ μόλις εὐδοκιμήσαντα, παλαι–
50222   4.50c.95.4 : ῶν δὲ ἀνδρῶν σοφῶν τεθαυμασμένον. διδάσκει γὰρ ἡμᾶς,
50223   4.50c.95.5 : ὅτι πάντα δὴ σχεδὸν τὰ ἐν ἀνθρώποις πράγματα τέλος
50224   4.50c.95.6 : οὐκ ἂν εὑρεθείη βέβαιον ἔχοντα πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἢ τὸ
50225   4.50c.95.7 : χεῖρον, ἐπειδήπερ χρῆσις μεταβάλλειν αὐτὰ ἔοικεν, ὡς
50226   4.50c.95.8 : εἶναι ποτὲ μὲν καλὰ καὶ ἀγαθὰ προστάτου καὶ καθηγε–
50227   4.50c.95.9 : μόνος ἀγαθοῦ τυχόντα, ποτὲ δ´ αὖ ταὐτὰ τὴν ἐναντίαν
50228   4.50c.95.10 : ἔχειν δύναμιν, ὑπ´ ἀνδρὸς κακοῦ παρειλημμένα. καὶ τὰ
50229   4.50c.95.11 : μὲν ἄλλα ἐάσω, πλοῦτόν τε καὶ δόξαν καὶ στρατηγίας 
50230   4.50c.95.12 : καὶ πολιτείας, καὶ δύναμιν σώματος καὶ κάλλος, καὶ ἰσχὺν
50231   4.50c.95.13 : λόγου, καὶ πάντα ὁπόσα ἐς τὸ καλὸν ἢ τὸ φαῦλον τελευ–
50232   4.50c.95.14 : τᾷ καλῶς ἢ πονηρῶς δρώμενα, ἐπ´ αὐτὴν δὲ πειράσομαι
50233   4.50c.95.15 : τὴν προκειμένην ὑπόθεσιν τραπῆναι διά τινος συντόμου
50234   4.50c.95.16 : καὶ εὐθείας ὁδοῦ. καὶ γὰρ νεότης, ὦ οὗτος, καὶ γῆρας
50235   4.50c.95.17 : ἄμφω μὲν καλὰ ἐστὸν καὶ περισπούδαστα καὶ εὐκτά·
50236   4.50c.95.18 : ἄμφω δὲ χαλεπὰ καὶ αἰσχρὰ καὶ δύσκολα δειχθείη ἂν ὑπὸ
50237   4.50c.95.19 : τῶν οὐ δεόντως αὐτοῖς χρωμένων. αὐτίκα νέον ἀμαθῆ
50238   4.50c.95.20 : τε καὶ θρασύν, ἕτοιμον πρὸς τὸ ἀδικεῖν εὔρωστόν τε καὶ
50239   4.50c.95.21 : πλούσιον πλάττωμεν τῷ λόγῳ· συνέστω δὲ τούτῳ κατὰ
50240   4.50c.95.22 : τὴν αὐτὴν εἰκόνα πρεσβύτης πονηρὸς τὸν τρόπον καὶ ἀναίσ–
50241   4.50c.95.23 : χυντος καὶ εἰς οὐδὲν ὑπομένων ἐλαττοῦσθαι τοῦ νέου ἐπὶ
50242   4.50c.95.24 : τοῖς ἁμαρτήμασι. τί οὖν; ἢ νεότητα διὰ ταῦτα μέμψαιτ´
50243   4.50c.95.25 : ἄν 〈τις〉 ἢ γῆρας αἰτιάσαιτο, οὐχὶ δὲ τὸν νέον αὐτὸ δὴ
50244   4.50c.95.26 : τοῦτο καὶ τὸν γέροντα, εἰ ἀδικοῖεν, ὑπευθύνους εἶναι δό–
50245   4.50c.95.27 : ξει; καὶ δὴ καθάπερ ἐπὶ σκηνῆς ἤ τινος ἀγορᾶς, ἐν ᾗ
50246   4.50c.95.28 : δεικνύουσιν οἱ θαυματοποιοὶ τὰ θαύματα, ἡκέτω τις ἡμῖν
50247   4.50c.95.29 : ἑτέρα εἰκών, τῶν προειρημένων μορφὴν ἔχουσα· διὰ τὴν
50248   4.50c.95.30 : προσοῦσαν ἡλικίαν ἑκατέροις, τοὺς δὲ τρόπους καὶ τὰ
50249   4.50c.95.31 : ἤθη καὶ τὰ ἔργα κατὰ τὸ ἐναντίον τῶν προειρημένων·
50250   4.50c.95.32 : ἀγαθὸς μὲν ὁ νέος ἔστω καὶ περὶ τὸ ποιεῖν τἀγαθὰ προ–
50251   4.50c.95.33 : θυμότατος, ἐνάρετος δὲ ὁ πρεσβύτης καὶ δυνατὸς ἐπι–
50252   4.50c.95.34 : τελεῖν ὁπόσα λέγεται καὶ ἔστιν ἐν ἀνθρώποις πλεονεκτή– 
50253   4.50c.95.35 : ματα. ἐπὶ τοῖνδε οὖν ἀμφοῖν περιβλέπτοιν ὄντοιν τῷ
50254   4.50c.95.36 : γήρᾳ καὶ τῇ νεότητι τὰς αἰτίας τῆς ἀρετῆς τοῖν ἀνδροῖν
50255   4.50c.95.37 : ἀναθήσομεν, οὐχὶ δὲ ἑκατέρῳ τὰ προσόντα δι´ ἑαυτὸν
50256   4.50c.95.38 : εἶναι πιστεύσομεν; καί με ὑπόμεινον λέγοντα, ἅπερ ποτὲ
50257   4.50c.95.39 : ἤκουσα ἀνδρὸς φιλοσόφου διδάσκοντος ἡμᾶς αὐτὰ ταῦτα·
50258   4.50c.95.40 : ἔλεγε δὲ περί τε ψυχῆς ἀνθρώπου καὶ σώματος, ὅτι ἄρα
50259   4.50c.95.41 : τὰ μὲν θεῖα καὶ μεγάλα καὶ οἷς ἐφέστηκε δαίμων τις ἢ
50260   4.50c.95.42 : θεὸς ἢ τύχη, ταῦτα δὴ καὶ ἀκόντων ἡμῶν κρατεῖ, τὰ δὲ
50261   4.50c.95.43 : ὥσπερ κοινὰ ἤδη καὶ συνήθη τισὶν ἁμαρτήματα οἱ χρόνοι
50262   4.50c.95.44 : προσάγουσιν ἑκοῦσιν ἑκούσια. φράσω δ´ ἔτι σαφέστερον
50263   4.50c.95.45 : ἅπερ εἶπεν· ἔχει δὲ ὧδε. τῆς ψυχῆς τὸ μὲν εἰλικρινὲς
50264   4.50c.95.46 : καὶ καθαρόν, ὃ δὴ θεῖον ἔστι καὶ εἶναι δοκεῖ, τοῦτο μὲν
50265   4.50c.95.47 : ἔφη γεννωμένοις ἡμῖν συνεκπέμπεσθαι, μηδενὸς αὐτῷ
50266   4.50c.95.48 : κοινωνοῦντος τῶν ταραττόντων τε καὶ ἀφανιζόντων τὴν
50267   4.50c.95.49 : ἐν αὐτῷ φρόνησιν· ἔπειτα δὲ τρεφομένου καὶ αὐξομένου
50268   4.50c.95.50 : τοῦ σώματος παρακολουθεῖν τινας ἡδονὰς καὶ ἀδικίας τῷ
50269   4.50c.95.51 : θείῳ πολεμούσας, αἷς σύμμαχός τε καὶ συνέριθος ἡ νεό–
50270   4.50c.95.52 : της γίνεται, ὑφ´ ἧς βαδίζουσαι καὶ κατακρύπτεσθαι δοκοῦ–
50271   4.50c.95.53 : σαι μονονουχὶ μάστιξι καὶ κέντροις, ὥσπερ ἐπὶ σκηνῆς
50272   4.50c.95.54 : αἱ τῶν τραγῳδῶν Εὐμενίδες, τὸν νέον ἐλαύνουσιν, αἱ μὲν
50273   4.50c.95.55 : ἐπί τινας ἔρωτας οὐ νενομισμένους οὐδὲ θεοῖς φίλους,
50274   4.50c.95.56 : ἄλλαι δὲ ἐξοργίζουσί τε καὶ ἀνεγείρουσιν αὐτὸν ἐπὶ μανίαν
50275   4.50c.95.57 : καὶ θυμὸν ἀλόγιστόν τινα, πάντα τὰ δεινὰ κελεύουσαι 
50276   4.50c.95.58 : δρᾶν, ἅπερ οἶμαι καλλωπίζουσί τε καὶ ἐπισκιάζουσιν ἑτέ–
50277   4.50c.95.59 : ροις ὀνόμασιν· εἰ μὲν θυγατρὸς ἐρῴη τις ἢ μητρός, τὸν
50278   4.50c.95.60 : 〈τῶν Περσῶν〉 ἔρωτα συνήγορον παραλαμβάνουσιν, εἰ δὲ
50279   4.50c.95.61 : ἀλλοτρίου μέν τινος, οὐκ ἐξὸν δὲ ὅμως, τὰ τῶν Βοιωτῶν
50280   4.50c.95.62 : ἢ τὰ τῶν Ἰώνων νόμιμα σεμνύουσιν, ὑπὸ κάλλους καὶ
50281   4.50c.95.63 : ἡδονῆς περιαστράπτεσθαι λέγουσαι τὸν ἄνδρα, καὶ ὅτι
50282   4.50c.95.64 : νέῳ δέ τε πάντ´ ἐπέοικεν.
50283   4.50c.95.65 : αἱ δὲ θάρσος ἐμποιοῦσαι καὶ ἀλογιστίαν ἀνδρείαν ταῦτα
50284   4.50c.95.66 : ἐκάλουν· μέτριαι δέ πως ἐνομίσθησαν αἱ φιλοίνους τε καὶ
50285   4.50c.95.67 : ὀψοφάγους καὶ αὖ φιλαργύρους ποιοῦσαι. καὶ δὴ σκοπήσα–
50286   4.50c.95.68 : τε, ὦ παρόντες, ὅτι αἵδε αἱ μυρίαι σειρῆνες αἱ τὸν πλεῖ–
50287   4.50c.95.69 : στον ἀπάγουσαι λεὼν ὥσπερ αἰχμάλωτον, οὐ θαρροῦσι
50288   4.50c.95.70 : προσελθεῖν γέροντι· ἀλλὰ δὴ σὺν τῷ σώματι λήγοντι καὶ
50289   4.50c.95.71 : μαραινομένῳ τά τε αἴτια τῶν ἁμαρτημάτων ὑπέξεισιν, ἥ
50290   4.50c.95.72 : τε ψυχὴ αὐτοῦ μελετᾷ ἤδη, ὥσπερ καθ´ ἑαυτὴν γιγνομένη,
50291   4.50c.95.73 : τὰ μὲν ἀνθρώπεια κακὰ φεύγειν συνεῖναι δὲ σωφροσύνῃ.
50292   4.50c.95.74 : τεκμήρια δὲ τῶν εἰρημένων καὶ πίστεις ἐποιεῖτο τά τε
50293   4.50c.95.75 : ἔργα παραλαμβάνων καὶ παλαιὰ ἐξηγούμενος, δι´ ὧν ἔπει– 
50294   4.50c.95.76 : θε τὸ μὲν νέον ἅπαν σκιρτᾶν τε καὶ πεφυκέναι ἀκρατὲς
50295   4.50c.95.77 : ἑαυτοῦ καὶ ταράττεσθαι, τὸ δὲ πρεσβύτερον καὶ κατηρτυ–
50296   4.50c.95.78 : μένον δίκαιόν τε εἶναι καὶ εἰλικρινὲς 〈καὶ〉 οὐ παρέχον
50297   4.50c.95.79 : τοῖς λυποῦσιν ἀφορμὰς ὅμοιον εἶναι θεῷ. ἐμνημόνευε δὲ
50298   4.50c.95.80 : τραπεὶς ἐπὶ τὴν Ἑλληνικὴν ἱστορίαν τοῦ Πυλίου Νέστο–
50299   4.50c.95.81 : ρος, ὃν διὰ γνώμην καὶ γῆρας τῶν ξυμπάντων ἡρώων
50300   4.50c.95.82 : προετίμησεν Ἀγαμέμνων ὁ τοῦ πολέμου στρατηγός, οὐ δι´
50301   4.50c.95.83 : ἡμέρας μόνον, ἀλλὰ καὶ νύκτωρ παραγενόμενος ἐπὶ τὴν
50302   4.50c.95.84 : ἐκείνου ναῦν, ὁπότε συμβούλου δέοιτο, θέλων αὐτῷ συνεῖ–
50303   4.50c.95.85 : ναι κατὰ τοὺς κινδύνους Ἀχιλλέως μηνιῶντος. οὐ γὰρ
50304   4.50c.95.86 : τὸν νέον καὶ ἄτρωτον Αἴαντα οὐδὲ μὴν Διομήδην τὸν
50305   4.50c.95.87 : περιφανέστατον διὰ τὸ ἐπικαιόμενον αὐτοῦ τοῖς ὅπλοις
50306   4.50c.95.88 : θεῖον πῦρ, ἀλλ´ οὐδὲ Μενέλεων τὸν ἀδελφὸν ὡς ἐκεῖνον
50307   4.50c.95.89 : δὴ τὸν ὑπερβαλόμενον γενεὰς ἀνθρώπων τὰς ἐπὶ ζωῇ
50308   4.50c.95.90 : νεμομισμένας πάντα ἐδόκει αὐτῷ τὰ κατὰ τοὺς πολέμους
50309   4.50c.95.91 : βοηθήματα εἰδέναι. καὶ τοῦτο δὲ ἔλεγε· τὸν Θεμιστοκλέα
50310   4.50c.95.92 : τὸν Ἀθηναῖον νέον μὲν ὄντα ὁ πατὴρ ἀπεκήρυξεν [οὐκ
50311   4.50c.95.93 : ἐθέλων υἱὸν ἔχειν] διὰ τὰς ἐν τῇ νεότητι ἁμαρτάδας· πλη–
50312   4.50c.95.94 : σίον δὲ τοῦ γήρως γιγνόμενον αὐτὸν ἐκεῖνον οἱ Ἀθηναῖοι 
50313   4.50c.95.95 : στρατηγὸν εἵλοντο ἐν τῷ Περσικῷ πολέμῳ, καὶ συμβου–
50314   4.50c.95.96 : λεύοντί τε καὶ διακρίνοντι ἐπὶ τὸ σαφέστατον τὰ τοῦ
50315   4.50c.95.97 : Ἀπόλλωνος μαντεῖα εἵποντο ἀπολιπόντες τὴν πόλιν ἐρή–
50316   4.50c.95.98 : μην, καὶ προθύμως ἐνέβαινον εἰς τὰς ναῦς ἡγουμένου
50317   4.50c.95.99 : Θεμιστοκλέους, καὶ διὰ τοῦτο ἐσώζοντο. τί γὰρ δεῖ με λέ–
50318   4.50c.95.100 : γειν τὴν 〈τοῦ〉 Ἀλκιβιάδου νεότητα καὶ τὸ γῆρας τοῦ Νικίου;
50319   4.50c.95.101 : ὧν ὁ μὲν ἐπὶ Σικελίαν ἦγεν αὐτούς, καὶ ἐδυστύχουν, ὁ δὲ
50320   4.50c.95.102 : συνεβούλευε σωφρονεῖν. εἰ γὰρ ἐθελήσαιμι τούτων γε
50321   4.50c.95.103 : πέρι καὶ τῶν ὁμοίων † γίγνεσθαι, ἐπιλείψει με ὁ σύμ–
50322   4.50c.95.104 : πας χρόνος. καὶ τὰ μὲν ἀκοῇ μοι παραδοθέντα ὡς διὰ
50323   4.50c.95.105 : βραχέων εἶπον, οὕτως ἔχει. 
50324   4.51.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΚΑΙ ΩΣ ΕΙΗ ΑΦΥΚΤΟΣ.}1
50325   4.51.1.1 : Αἰσχύλου Νιόβης (fr. 161 N. 2).
50326   4.51.1.2 : Μόνος θεῶν γὰρ θάνατος οὐ δώρων ἐρᾷ,
50327   4.51.1.3 : οὔτ´ ἄν τι θύων οὔτ´ ἐπισπένδων ἄνοις,
50328   4.51.1.4 : οὐ βωμός ἐστιν οὐδὲ παιωνίζεται·
50329   4.51.1.5 : μόνου δὲ Πειθὼ δαιμόνων ἀποστατεῖ.
50330   4.51.2.1 : Ὁμήρου Ἰλιάδος ιʹ ( 406–409).
50331   4.51.2.2 : Ληιστοὶ μὲν γάρ τε βόες καὶ ἴφια μῆλα,
50332   4.51.2.3 : κτητοί τε τρίποδες καὶ ἵππων ξανθὰ κάρηνα·
50333   4.51.2.4 : ἀνδρὸς δὲ ψυχὴ πάλιν ἐλθεῖν οὔτε ληιστὴ
50334   4.51.2.5 : οὔθ´ ἑλετή, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων.
50335   4.51.3.1 : Φιλίτα Ἑρμοῦ (fr. 2 p. 34 Bach). 
50336   4.51.3.2 : Ἀτραπὸν εἰς Ἀίδεω
50337   4.51.3.3 : ἤνυσα, τὴν οὔπω τις ἐναντίον ἦλθεν ὁδίτης.
50338   4.51.4.1 : Ἠρίννης (fr. 3 B. 4).
50339   4.51.4.2 : Τουτόθεν εἰς Ἀίδαν κενεὰ διανήχεται ἀχώ,
50340   4.51.4.3 : σιγὰ δ´ ἐν νεκύεσσι, τὸ δὲ σκότος ὄσσε καταγρεῖ.
50341   4.51.5.1 : Σιμωνίδου (fr. 38 B. 4).
50342   4.51.5.2 : Πάντα γὰρ μίαν ἱκνεῖται δασπλῆτα χάρυβδιν,
50343   4.51.5.3 : αἱ μεγάλαι τ´ ἀρεταὶ καὶ ὁ πλοῦτος.
50344   4.51.6.1 : Εὐριπίδου Αἰγέως (fr. 10 N. 2).
50345   4.51.6.2 : Κατθανεῖν δ´ ὀφείλεται
50346   4.51.6.3 : καὶ τῷ κατ´ οἴκους ἐκτὸς ἡμένῳ πόνων.
50347   4.51.7.1 : Σιμωνίδου (fr. 65 B. 4).
50348   4.51.7.2 : Ὁ δ´ αὖ θάνατος κίχε καὶ τὸν φυγομάχαν.
50349   4.51.8.1 : Μενάνδρου Κυβερνήτου (fr. 301 K.).
50350   4.51.8.2 : Ἀθανασία δ´ οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν συναγάγῃς 
50351   4.51.8.3 : τὰ Ταντάλου τάλαντ´ ἐκεῖνα λεγόμενα.
50352   4.51.8.4 : ἀλλ´ ἀποθανῇ καὶ ταῦτα καταλείψεις τινί.
50353   4.51.9.1 : Σοφοκλέους (O. R. 961).
50354   4.51.9.2 : Σμικρὰ παλαιὰ σώματ´ εὐνάζει ῥοπή.
50355   4.51.10.1 : Σοφοκλέους (fr. 865 N. 2).
50356   4.51.10.2 : Ὅστις δὲ θνητῶν θάνατον ὀρρωδεῖ λίαν,
50357   4.51.10.3 : μῶρος πέφυκε· τῇ τύχῃ μέλει τάδε.
50358   4.51.10.4 : ὅταν δ´ ὁ καιρὸς τοῦ θανεῖν ἐλθὼν τύχῃ,
50359   4.51.10.5 : οὐδ´ ἂν πρὸς αὐλὰς Ζηνὸς ἐκφύγοι μολών.
50360   4.51.11.1 : Σωτάδου.
50361   4.51.11.2 : Πῶς ἀναλύεται τὸ σῶμα; πνεύματος φυγόντος.
50362   4.51.12.1 : Ἀνακρέοντος (fr. 43 B. 4).
50363   4.51.12.2 : Πολιοὶ μὲν ἡμὶν ἤδη κρόταφοι, κάρη δὲ λευκόν,
50364   4.51.12.3 : χαρίεσσα δ´ οὐκ ἔθ´ ἥβη πάρα, γηραλέοι δ´ ὀδόντες.
50365   4.51.12.4 : γλυκεροῦ δ´ οὐκ ἔτι πολλὸς βιότου χρόνος λέλειπται.
50366   4.51.12.5 : διὰ ταῦτ´ ἀνασταλύζω θαμὰ Τάρταρον δεδοικώς·
50367   4.51.12.6 : Ἀίδεω γάρ ἐστι δεινὸς μυχός, ἀργαλέη δ´ ἐς αὐτὸν
50368   4.51.12.7 : κάτοδος· καὶ γὰρ ἑτοῖμον καταβάντι μὴ ἀναβῆναι.
50369   4.51.13.1 : Εὐριπίδου Ἄλκηστις ( 782 ss.). 
50370   4.51.13.2 : Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται,
50371   4.51.13.3 : κοὐκ ἔστι θνητῶν ὅστις ἐξεπίσταται
50372   4.51.13.4 : τὴν αὔριον μέλλουσαν εἰ βιώσεται.
50373   4.51.14.1 : Διφίλου (fr. 116 K.).
50374   4.51.14.2 : Θνητὸς πεφυκὼς μὴ εὐλαβοῦ τεθνηκέναι.
50375   4.51.15.1 : Ἀριστοφάνους Πολυΐδου (fr. 452 K.).
50376   4.51.15.2 : Τὸ γὰρ φοβεῖσθαι τὸν θάνατον λῆρος πολύς·
50377   4.51.15.3 : πᾶσιν γὰρ ἡμῖν τοῦτ´ ὀφείλεται παθεῖν.
50378   4.51.16.1 : Ποσιδίππου ἐκ Μύρμηκος (fr. 18 K.).
50379   4.51.16.2 : Ὧν τοῖς θεοῖς ἄνθρωπος εὔχεται τυχεῖν,
50380   4.51.16.3 : τῆς εὐθανασίας κρεῖττον οὐδὲν εὔχεται.
50381   4.51.17.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος (p. 67 D).
50382   4.51.17.2 : Οὐκοῦν τοῦτό γε θάνατος ὀνομάζεται, λύσις καὶ χω–
50383   4.51.17.3 : ρισμὸς ψυχῆς ἀπὸ σώματος;
50384   4.51.18.1 : Πορφυρίου Τῶν πρὸς τὰ νοητὰ ἀφορ–
50385   4.51.18.2 : μῶν (c. VIII p. 2 Mommert).
50386   4.51.18.3 : 〈Ὃ〉 ἔδησεν ἡ φύσις, τοῦτο φύσις λύει, καὶ ὃ ἔδησεν
50387   4.51.18.4 : ἡ ψυχή, τοῦτο αὐτὴ λύει. ἔδησε δὲ φύσις μὲν σῶμα ἐν 
50388   4.51.18.5 : ψυχῇ, ψυχὴ δ´ ἑαυτὴν ἐν σώματι. φύσις μὲν ἄρα λύει
50389   4.51.18.6 : σῶμα ἐκ ψυχῆς, ψυχὴ δ´ ἑαυτὴν λύει ἀπὸ σώματος.
50390   4.51.19.1 : Ἀριστοτέλους.
50391   4.51.19.2 : Ἀριστοτέλης ἔφη ’ἄφυκτον γὰρ τὸ τῆς πεπρωμένης
50392   4.51.19.3 : ἐστὶ κακόν‘.
50393   4.51.20.1 : Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου Ἐγχειριδίου (c. 5).
50394   4.51.20.2 : Ταράσσει τοὺς ἀνθρώπους οὐ τὰ πράγματα, ἀλλὰ τὰ
50395   4.51.20.3 : περὶ τῶν πραγμάτων δόγματα. θάνατος οὐ φοβερόν·
50396   4.51.20.4 : ἐπεὶ καὶ Σωκράτει ἂν ἦν· ἀλλὰ τὸ δόξαι τὸν θάνατον
50397   4.51.20.5 : εἶναι φοβερόν. ὅταν οὖν ἐμποδιζώμεθα. μηδέποτε ἄλλον
50398   4.51.20.6 : αἰτιώμεθα, ἀλλ´ ἑαυτούς, τοῦτο δέ ἐστι τὰ φαῦλα δόγ–
50399   4.51.20.7 : ματα.
50400   4.51.21.1 : (Eiusd. c. 7)
50401   4.51.21.2 : Καθάπερ ἐν πλῷ 〈τοῦ〉 πλοίου καθορμισθέντος εἰ
50402   4.51.21.3 : ἐξέλθοις ὑδρεύσασθαι, ὁδοῦ μὲν πάρεργον καὶ κοχλίδιον
50403   4.51.21.4 : ἀναλέξασθαι καὶ βολβάριον, τετάσθαι δὲ ... ἐπὶ τὸ πλοῖ– 
50404   4.51.21.5 : ον καὶ συνεχὲς ἐπιστρέφεσθαι, μή τι ὁ κυβερνήτης καλῇ,
50405   4.51.21.6 : κἂν καλῇ, πάντα ς´ ἀφεῖναι, ἵνα μὴ δεδεμένος βληθῇς
50406   4.51.21.7 : ὡς τὰ πρόβατα· οὕτω καὶ ἐν τῷ βίῳ, ἐὰν διδῶται ὁδοῦ
50407   4.51.21.8 : πάρεργον ἀντὶ βολβοῦ καὶ κοχλίου γυναικάριον καὶ παι–
50408   4.51.21.9 : δίον, οὐδὲν κωλύσει· ἐὰν δὲ ὁ κυβερνήτης καλέσῃ, τρέχε
50409   4.51.21.10 : ἐπὶ τὸ πλοῖον ἀφεὶς ἐκεῖνα μηδὲ ἐπιστρεφόμενος. ἂν δὲ
50410   4.51.21.11 : ᾖς γέρων, μηδὲ ἀποχώρει τοῦ πλοίου μακράν, μή ποτε
50411   4.51.21.12 : καλοῦντος ἐλλίπῃς.
50412   4.51.22.1 : Αἰλιανοῦ Ἱστοριῶν (II 35).
50413   4.51.22.2 : Γοργίας ὁ Λεοντῖνος ἐπὶ τέρματι ὢν τοῦ βίου καὶ
50414   4.51.22.3 : γεγηρακὼς εὖ μάλα ὑπό τινος ἀσθενείας καταληφθείς,
50415   4.51.22.4 : κατ´ ὀλίγον εἰς ὕπνον ὑπολισθαίνων ἔκειτο. ἐπεὶ δέ τις
50416   4.51.22.5 : αὐτὸν παρῆλθε τῶν ἐπιτηδείων ἐπισκοπούμενος καὶ ἤρετο,
50417   4.51.22.6 : τί πράττοι, ὁ Γοργίας ἀπεκρίνατο· ἤδη με ὁ ὕπνος ἄρχε–
50418   4.51.22.7 : ται παρακατατίθεσθαι τἀδελφῷ.
50419   4.51.23.1 : Σωκράτους.
50420   4.51.23.2 : Χρὴ ψυχὴν † λιπεῖν μηδ´ ἀνιάζειν δακρύοις καὶ θρή–
50421   4.51.23.3 : νοις· τὸ δὲ χρεὼν ἀνδρὸς ἀγαθοῦ φέρειν. 
50422   4.51.24.1 : Αἰσχίνου (p. 68 Krauss).
50423   4.51.24.2 : Οὐχ ὁ θάνατος δεινόν, ἀλλ´ ἡ περὶ τὴν τελευτὴν
50424   4.51.24.3 : ὕβρις φοβερά.
50425   4.51.25.1 : Μουσωνίου (fr. XXXV H.).
50426   4.51.25.2 : Τοῦ ἀποθανεῖν ὁμοίως ἐπικεκλωσμένου πᾶσιν, οὐ τὸ
50427   4.51.25.3 : βραδέως ἀλλὰ τὸ ἐμφανῶς ἀποθανεῖν μακάριον.
50428   4.51.26.1 : Ἀριμνήστου.
50429   4.51.26.2 : Ἀρίμνηστος ἐρωτηθεὶς τί μέγιστον ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ,
50430   4.51.26.3 : εἶπε ’τὸ καλῶς ἀποθανεῖν‘.
50431   4.51.27.1 : Φαβωρίνου (fr. 112 Marr.).
50432   4.51.27.2 : Ὅτι παραπλήσια τοῖς μετοικιζομένοις πάσχομεν. καὶ
50433   4.51.27.3 : γὰρ ἐκείνων οἱ μὲν εὐγνώμονες ταχέως ἐξίασιν, οἱ δὲ μὴ
50434   4.51.27.4 : βουλόμενοι πρὸς βίαν.
50435   4.51.28.1 : Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Χρειῶν.
50436   4.51.28.2 : Γοργίας ὁ ῥήτωρ ἤδη γηραιὸς ὑπάρχων ἐρωτηθεὶς εἰ
50437   4.51.28.3 : ἡδέως ἀποθνήσκοι, ’ἥδιστα‘ εἶπεν ’ὥσπερ δὲ ἐκ σαπροῦ
50438   4.51.28.4 : καὶ ῥέοντος συνοικιδίου ἀσμένως ἀπαλλάττομαι.‘ 
50439   4.51.29.1 : Ἐπικούρου (Epicur. sent. sel. 2 p. 71 V s.).
50440   4.51.29.2 : Ὁ θάνατος οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς· τὸ γὰρ διαλυθὲν ἀναισ–
50441   4.51.29.3 : θητεῖ, τὸ δὲ ἀναίσθητον οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς.
50442   4.51.30.1 : Ἑρμάρχου.
50443   4.51.30.2 : Εὐκαταφρόνητος ὁ θάνατος· ἄπρακτον γὰρ τὸ ποιοῦν
50444   4.51.30.3 : τοῦ πάσχοντος ἀνῃρημένου.
50445   4.51.31.1 : Πορφυρίου ἐκ τῶν Πρὸς τὰ νοητὰ ἀφορ–
50446   4.51.31.2 : μῶν (IX p. 2 Mommert).
50447   4.51.31.3 : Ὁ θάνατος διπλοῦς· ὁ μὲν οὖν συνεγνωσμένος, λυο–
50448   4.51.31.4 : μένου τοῦ σώματος ἀπὸ τῆς ψυχῆς, ὁ δὲ τῶν φιλοσόφων,
50449   4.51.31.5 : λυομένης τῆς ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος· καὶ οὐ πάντως ὁ
50450   4.51.31.6 : ἕτερος τῷ ἑτέρῳ ἕπεται.
50451   4.51.32.1 : Μητροδώρου (fr. 51 K.).
50452   4.51.32.2 : Πρὸς μὲν τὰ ἄλλα δυνατὸν ἀσφάλειαν πορίσασθαι,
50453   4.51.32.3 : χάριν δὲ θανάτου πάντες ἄνθρωποι πόλιν ἀτείχιστον οἰ–
50454   4.51.32.4 : κοῦμεν. 
50455   4.52a.t.1 : {1ΕΠΑΙΝΟΣ ΖΩΗΣ.}1
50456   4.52a.1.1 : Εὐριπίδου ἐξ Ἀλκήστιδος ( 669–72).
50457   4.52a.1.2 : Μάτην ἄρ´ οἱ γέροντες εὔχονται θανεῖν,
50458   4.52a.1.3 : γῆρας ψέγοντες καὶ μακρὸν χρόνον βίου·
50459   4.52a.1.4 : ἢν δ´ ἐγγὺς ἔλθῃ θάνατος, οὐδεὶς βούλεται
50460   4.52a.1.5 : θνῄσκειν, τὸ γῆρας δ´ οὐκέτ´ ἔστ´ αὐτοῖς βαρύ.
50461   4.52a.2.1 : Ὁμήρου Ὀδυσσείας (XI 489–91).
50462   4.52a.2.2 : Βουλοίμην κε πάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ
50463   4.52a.2.3 : ἀνδρὶ παρ´ ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη,
50464   4.52a.2.4 : ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν.
50465   4.52a.3.1 : Σοφοκλέους Ἀκρισίου (fr. 64 N. 2).
50466   4.52a.3.2 : Τὸ ζῆν γάρ, ὦ παῖ, παντὸς ἥδιστον γέρας·
50467   4.52a.3.3 : θανεῖν γὰρ οὐκ ἔξεστι τοῖς αὐτοῖσι δίς.
50468   4.52a.4.1 : Λυκόφρονος ἐκ Πελοπιδῶν (fr. 5 p. 818 N. 2). 
50469   4.52a.4.2 : Ἀλλ´ ἡνίκ´ ἂν μὲν ᾖ πρόσω τὸ κατθανεῖν,
50470   4.52a.4.3 : Ἅιδης ποθεῖται τοῖς δεδυστυχηκόσιν·
50471   4.52a.4.4 : ὅταν δ´ ἐφέρπῃ κῦμα λοίσθιον βίου,
50472   4.52a.4.5 : τὸ ζῆν ποθοῦμεν· οὐ γὰρ ἔστ´ αὐτοῦ κόρος.
50473   4.52a.5.1 : Ἀπολλοδώρου ἐκ Διαμαρτάνοντος (fr. 4 III
50474   4.52a.5.2 : p. 298 K.).
50475   4.52a.5.3 : Ὅτε μειράκιον ἦν, τοὺς ἀώρους ἠλέουν,
50476   4.52a.5.4 : νυνὶ δ´, ὅταν γέροντος ἐκφορὰν ἴδω,
50477   4.52a.5.5 : κλαίω· πρὸς ἐμὲ γάρ ἐστι τοῦτ´, ἐκεῖνο δ´ οὔ.
50478   4.52a.6.1 : Εὐριπίδου Ὀρέστου ( 1523).
50479   4.52a.6.2 : Πᾶς ἀνήρ, κἂν δοῦλος ᾖ τις, ἥδεται τὸ φῶς ὁρῶν.
50480   4.52a.7.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 1034).
50481   4.52a.7.2 : Πᾶσιν γὰρ οἰκτρὸν ἡ φίλη ψυχὴ βροτοῖς.
50482   4.52a.8.1 : Ἐν ταὐτῷ ( 1509).
50483   4.52a.8.2 : Πανταχοῦ ζῆν ἡδὺ μᾶλλον ἢ θανεῖν τοῖς σώφροσιν.
50484   4.52a.9.1 : Εὐριπίδου Ἰφιγενείας (Aul. 1250).
50485   4.52a.9.2 : Τὸ φῶς τόδ´ ἀνθρώποισιν ἥδιστον βλέπειν,
50486   4.52a.9.3 : τὸ νέρθε δ´ οὐδέν· μαίνεται δ´ ὃς εὔχεται
50487   4.52a.9.4 : θανεῖν· κακῶς ζῆν κρεῖσσον ἢ καλῶς θανεῖν. 
50488   4.52a.10.1 : Σοφοκλέους Ἰοβάτου (fr. 275 N. 2).
50489   4.52a.10.2 : Τὸν Ἀίδαν γὰρ οὐδὲ γῆρας οἶδε φιλεῖν.
50490   4.52a.11.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἀκρισίῳ (fr. 63 N. 2).
50491   4.52a.11.2 : Τοῦ ζῆν γὰρ οὐδεὶς ὡς ὁ γηράσκων ἐρᾷ.
50492   4.52a.12.1 : Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ (fr. 443 N. 2).
50493   4.52a.12.2 : Ὦ λαμπρὸς αἰθὴρ ἡμέρας θ´ ἁγνὸν φάος,
50494   4.52a.12.3 : ὡς ἡδὺ λεύσσειν τοῖς τε πράσσουσιν καλῶς
50495   4.52a.12.4 : καὶ τοῖσι δυστυχοῦσιν, ὧν πέφυκ´ ἐγώ.
50496   4.52a.13.1 : Εὐριπίδου Μελεάγρῳ (fr. 533 N. 2).
50497   4.52a.13.2 : Τερπνὸν τὸ φῶς μοι· τὸ δ´ ὑπὸ γῆς [δι´] Ἅιδου σκότος
50498   4.52a.13.3 : οὐδ´ εἰς ὄνειρον † οὐδ´ εἰς ἀνθρώπους μολεῖν·
50499   4.52a.13.4 : ἐγὼ μὲν οὖν γεγῶσα τηλικήδ´ ὅμως
50500   4.52a.13.5 : ἀπέπτυς´ αὐτὸ κοὔποτ´ εὔχομαι θανεῖν.
50501   4.52a.14.1 : Τοῦ αὐτοῦ (Alc. 301).
50502   4.52a.14.2 : Ψυχῆς γὰρ οὐδέν ἐστι τιμιώτερον.
50503   4.52a.15.1 : Ἀλέξιδος ἐκ Τραυματίου (fr. 235 K.). 
50504   4.52a.15.2 : Τὸν γὰρ ὕστατον
50505   4.52a.15.3 : τρέχων δίαυλον τοῦ βίου ζῆν βούλομαι.
50506   4.52a.16.1 : Ἐκ τῶν Φαβωρίνου Περὶ γήρως (fr. 71 Marr.).
50507   4.52a.16.2 : Θεόδωρος μὲν γὰρ ὁ Κυρηναῖος οὐδεμίαν ἱκανὴν πρό–
50508   4.52a.16.3 : φασιν ἔφασκεν εἶναι τῷ σοφῷ πρὸς τὴν τοῦ βίου κατά–
50509   4.52a.16.4 : λυσιν· καὶ τό τε ἀκόλουθον οὕτως ἠρώτα· τὸ γὰρ κατα–
50510   4.52a.16.5 : φρονοῦντα τῶν ἀνθρωπείων συμπτωμάτων ἀπωστὸν ὑπ´
50511   4.52a.16.6 : αὐτῶν ἐκ τοῦ βίου γίγνεσθαι πῶς οὐχ ὑπεναντίον τῷ
50512   4.52a.16.7 : μόνον μὲν τὸ καλὸν ἀγαθόν, μόνον δὲ αἰσχρὸν τὸ κακὸν
50513   4.52a.16.8 : εἰρηκότι;
50514   4.52a.17.1 : Σπευσίππου.
50515   4.52a.17.2 : Σπευσίππῳ παραλυθέντι τὰ σκέλη Διογένης ἐξαγα–
50516   4.52a.17.3 : γεῖν αὑτὸν [τοῦ βίου] παρῄνει· ὁ δέ ’οὐ τοῖς σκέλεσιν‘
50517   4.52a.17.4 : ἔφη ’ζῶμεν, ἀλλὰ τῷ νῷ.‘
50518   4.52a.18.1 : Ἐκ τῶν Ἀρίστωνος Ὁμοιωμάτων (Arist. Chii fr. 399
50519   4.52a.18.2 : de Arn.).
50520   4.52a.18.3 : Πολλοὶ σοφοὶ γηραιοὶ φιλοζωοῦσι. καὶ γὰρ οἱ ὀψὲ
50521   4.52a.18.4 : γήμαντες φιλοζωοῦσιν, ἵν´ ἐκθρέψωσι τὰ τέκνα, καὶ οὗ–
50522   4.52a.18.5 : τοι ὀψὲ ἀρετῆς ἐπήβολοι γενόμενοι ἐφίενται αὐτὴν ἐκ–
50523   4.52a.18.6 : θρέψαι. 
50524   4.52a.19.1 : Καρνεάδου.
50525   4.52a.19.2 : Καρνεάδης Ἀντιπάτρου αὑτὸν ἐξαγαγόντος γέρων ὢν
50526   4.52a.19.3 : δύο κύλικας ἐκέρασε, τὴν μὲν κωνείου, τὴν δὲ οἰνομέλιτος.
50527   4.52a.19.4 : καὶ τὴν τοῦ κωνείου τοῖς λοιποῖς Στωϊκοῖς εἰπὼν προ–
50528   4.52a.19.5 : πίνειν τὴν τοῦ οἰνομέλιτος ἐξέπιε, διαπαίζων τὴν σπου–
50529   4.52a.19.6 : δὴν τῶν ἑκουσίως ἐκλειπόντων τὸν βίον. 
50530   4.53.t.1 : {1ΕΠΑΙΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ.}1
50531   4.53.20.1 : Εὐριπίδου Τρῳάδων ( 635 ss.).
50532   4.53.20.2 : Ἄκουσον, ὥς σοι τέρψιν ἐμβαλῶ φρενί·
50533   4.53.20.3 : τὸ μὴ γενέσθαι τῷ θανεῖν ἴσον λέγω.
50534   4.53.21.1 : Ἀριστάρχου (fr. 3 p. 728 N. 2).
50535   4.53.21.2 : Ὦ θάνατε, σωφρόνισμα τῶν ἀγνωμόνων.
50536   4.53.22.1 : Ἐκ τοῦ Ἀλκιδάμαντος Μουσείου (p. 155
50537   4.53.22.2 : Sauppe). 
50538   4.53.22.3 : Ἀρχὴν μὲν μὴ φῦναι ἐπιχθονίοισιν ἄριστον,
50539   4.53.22.4 : φύντα δ´ ὅπως ὤκιστα πύλας Ἀίδαο περῆσαι.
50540   4.53.23.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνη (fr. 176 N. 2).
50541   4.53.23.2 : Θάνατος γὰρ ἀνθρώποισι νεικέων τέλος
50542   4.53.23.3 : ἔχει· μαθεῖν δὲ πασίν ἐστιν εὐμαρές.
50543   4.53.24.1 : Νεοπτόλεμος ἐν τῷ Περὶ ἀστεϊσμῶν.
50544   4.53.24.2 : Ὦ θάνατ´, εἴθ´ εἴης αὐτάγρετος, ὄφρ´ ἂν ἑλοίμην
50545   4.53.24.3 : πρώτιστος· καί κ´ ἐχθρὸς ἐὼν πολὺ φίλτατος εἴης.
50546   4.53.25.1 : Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν ( 592–96).
50547   4.53.25.2 : Εἴ τι δὴ κάτω χθονός·
50548   4.53.25.3 : εἴη γε μέντοι μηδέν. εἰ γὰρ ἕξομεν
50549   4.53.25.4 : κἀκεῖ μερίμνας οἱ θανούμενοι βροτῶν,
50550   4.53.25.5 : οὐκ οἶδα πῆ τις τρέψεται· τὸ γὰρ θανεῖν
50551   4.53.25.6 : κακῶν μέγιστον φάρμακον νομίζεται.
50552   4.53.26.1 : Σοφοκλέους Φιλοκτήτου (fr. 636 N. 2).
50553   4.53.26.2 : Ἄλλ´ ἔσθ´ ὁ θάνατος λοῖσθος ἰατρὸς νόσων. 
50554   4.53.27.1 : Μενάνδρου Δὶς ἐξαπατῶντος (fr. 125 K.).
50555   4.53.27.2 : Ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν, ἀποθνῄσκει νέος.
50556   4.53.28.1 : Λεωνίδα (p. 41 Geffcken).
50557   4.53.28.2 : Εὔθυμος ὢν ἔρεσσε τὴν ἐπ´ Ἄιδος
50558   4.53.28.3 : ἀταρπὸν ἕρπων· οὐ γάρ ἐστι δύσβατος
50559   4.53.28.4 : οὐδὲ σκαληνὸς οὐδ´ ἐνίπλεος πλάνης,
50560   4.53.28.5 : ἰθεῖα δ´ ᾗ μάλιστα καὶ κατακλινὴς
50561   4.53.28.6 : ἅπασα κἠκ μεμυκότων ὁδεύεται.
50562   4.53.29.1 : Εὐριπίδου Φιλοκτήτου (fr. 791 N. 2).
50563   4.53.29.2 : ΧΟΡ. Ἅλις, ὦ βιοτά· πέραινε,
50564   4.53.29.3 : πρίν τινα συντυχίαν
50565   4.53.29.4 : ἢ κτεάτεσσιν ἐμοῖς ἢ σώματι τῷδε γενέσθαι.
50566   4.53.30.1 : Θεόγνιδος ( 425 ss.). 
50567   4.53.30.2 : Ἀρχὴν μὲν μὴ φῦναι ἐπιχθονίοισιν ἄριστον,
50568   4.53.30.3 : μηδ´ ἐσιδεῖν αὐγὰς ὀξέος ἠελίου,
50569   4.53.30.4 : φύντα δ´ ὅπως ὤκιστα πύλας Ἀίδαο περῆσαι
50570   4.53.30.5 : καὶ κεῖσθαι πολλὴν γῆν ἀπαμησάμενον.
50571   4.53.31.1 : Σωτάδου.
50572   4.53.31.2 : Πάντων ὁ λιμὴν τῶν μερόπων ὁ θάνατός ἐστιν.
50573   4.53.32.1 : Αἰσχύλου (fr. 255 N. 2).
50574   4.53.32.2 : Ὦ θάνατε παιάν, μή μ´ ἀτιμάσῃς μολεῖν.
50575   4.53.32.3 : μόνος 〈γὰρ〉 εἶ σὺ τῶν ἀνηκέστων κακῶν
50576   4.53.32.4 : ἰατρός, ἄλγος δ´ οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ.
50577   4.53.33.1 : Ὑψαίου.
50578   4.53.33.2 : Νέος δ´ ἀπόλλυθ´ ὅντιν´ ἂν φιλῇ θεός.
50579   4.53.34.1 : Σοφοκλέους Τραχινίαις ( 1172 s.).
50580   4.53.34.2 : Τὸ δ´ ἦν ἄρ´ οὐδὲν ἄλλο πλὴν θανεῖν ἐμέ·
50581   4.53.34.3 : τοῖς γὰρ θανοῦσι μόχθος οὐ προσγίγνεται. 
50582   4.53.35.1 : Ἀστυδάμαντος Ναυπλίου (fr. 5 p. 779 N. 2).
50583   4.53.35.2 : Χαῖρ´, εἰ τὸ χαίρειν ἔστι που κάτω χθονός.
50584   4.53.35.3 : δοκῶ δ´· ὅπου γὰρ μὴ ἔστι λυπεῖσθαι βίῳ,
50585   4.53.35.4 : ἔστιν τὸ χαίρειν τῶν κακῶν λελησμένῳ.
50586   4.53.36.1 : Ἴωνος Ἀγαμέμνονος (fr. 2 p. 732 N. 2).
50587   4.53.36.2 : Κακῶν ἀπέστω θάνατος, ὡς ἴδῃ κακά.
50588   4.53.37.1 : Εὐριπίδου (fr. 908 N. 2).
50589   4.53.37.2 : Τὸ μὴ γενέσθαι κρεῖσσον ἢ φῦναι βροτοῖς.
50590   4.53.38.1 : Εὐριπίδου Φρίξῳ (fr. 833 N. 2).
50591   4.53.38.2 : Τίς δ´ οἶδεν εἰ ζῆν τοῦθ´ ὃ κέκληται θανεῖν,
50592   4.53.38.3 : τὸ ζῆν δὲ θνῄσκειν ἐστί; πλὴν ὅμως βροτῶν 
50593   4.53.38.4 : νοσοῦσιν οἱ βλέποντες, οἱ δ´ ὀλωλότες
50594   4.53.38.5 : οὐδὲν νοσοῦσιν, οὐδὲ κέκτηνται κακά.
50595   4.53.39.1 : Ἀναξαγόρου (p. 300 Diels 2).
50596   4.53.39.2 : Ἀναξαγόρας δύο ἔλεγε διδασκαλίας εἶναι θανάτου,
50597   4.53.39.3 : τόν τε πρὸ τοῦ γενέσθαι χρόνον καὶ τὸν ὕπνον.
50598   4.53.40.1 : Δημοκρίτου (fr. 297 Diels 2).
50599   4.53.40.2 : Ἔνιοι θνητῆς φύσεως διάλυσιν οὐκ εἰδότες ἄνθρωποι,
50600   4.53.40.3 : συνειδήσει δὲ τῆς ἐν τῷ βίῳ κακοπραγμοσύνης, τὸν τῆς
50601   4.53.40.4 : βιοτῆς χρόνον ἐν ταραχαῖς καὶ φόβοις ταλαιπωροῦσι, ψεύ–
50602   4.53.40.5 : δεα περὶ τοῦ μετὰ τὴν τελευτὴν μυθοπλαστέοντες χρόνου.
50603   4.53.41.1 : Ἰουλίου ἐκ τῶν εἰς τὸν Διόνυσον καὶ
50604   4.53.41.2 : τὴν πατρίδα λεχθέντων.
50605   4.53.41.3 : Φέρτερον εὐκλέα μοῖραν ἐπ´ ἀκλείῃ βιότοιο
50606   4.53.41.4 : εὑρέμεναι, ἀγαθὸν δὲ θανεῖν τοιῷδ´ ἐπὶ ἔργῳ.
50607   4.53.42.1 : Εὐριπίδου (fr. 449 N. 2). 
50608   4.53.42.2 : Ἐχρῆν γὰρ ἡμᾶς σύλλογον ποιουμένους
50609   4.53.42.3 : τὸν ζῶντα θρηνεῖν εἰς ὅς´ ἔρχεται κακά,
50610   4.53.42.4 : τὸν δ´ αὖ θανόντα καὶ πόνων πεπαυμένον
50611   4.53.42.5 : χαίροντας εὐφημοῦντας ἐκπέμπειν δόμων.
50612   4.53.43.1 : Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Ὅτι καὶ γυναῖκα παι–
50613   4.53.43.2 : δευτέον (fr. VII vol. VII p. 126 Bern.).
50614   4.53.43.3 : Τροφώνιος καὶ Ἀγαμήδης ποιήσαντες ἐν Δελφοῖς
50615   4.53.43.4 : ναὸν ᾔτουν παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος τὸν μισθόν· ὁ δὲ αὐτοῖς
50616   4.53.43.5 : ἔφη δώσειν τῇ ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ, καὶ τῇ ἑβδόμῃ ἀπέθανον.
50617   4.53.43.6 : Ἔτι δὲ Κλέοβις καὶ Βίτων, Κυδίππης τῆς μητρὸς αὐτῶν
50618   4.53.43.7 : εὐξαμένης τῇ Ἥρᾳ δοῦναι τοῖς παισὶν ὅπερ ἂν εἴη κάλλισ–
50619   4.53.43.8 : τον, ὅτι ἑαυτοὺς ὑποζεύξαντες τὴν μητέρα εἰς τὸ ἱερὸν
50620   4.53.43.9 : ἀνήγαγον, τὸν βίον παραχρῆμα κατέστρεψαν. εἰς οὓς καὶ
50621   4.53.43.10 : τοιόνδε τις ἐπίγραμμα πεποίηκεν·
50622   4.53.43.11 : Οἵδε Βίτων Κλέοβίς τ´ ἐπὶ σώμασιν οἰκείοισιν
50623   4.53.43.12 : ζεῦγλαν ζευξάμενοι μητέρα ἣν ἀγέτην
50624   4.53.43.13 : Ἥρας εἰς ἱερόν· λαοὶ δέ μιν ἐζήλωσαν
50625   4.53.43.14 : εὐτεκνίας παίδων. ἡ δὲ χαρεῖσα θεᾷ
50626   4.53.43.15 : εὔξατο παῖδε τυχεῖν τοῦ ἀρίστου δαίμονος αἴσης,
50627   4.53.43.16 : οὕνεκ´ ἐτίμησαν μητέρα τὴν σφετέρην.
50628   4.53.43.17 : αὐτοῦ δ´ εὐνηθέντε λίπον βίον ἐν νεότητι,
50629   4.53.43.18 : ὡς τόδ´ ἄριστον ἐὸν καὶ μακαριστότατον. 
50630   4.53.43.19 : τὸ αὐτὸ καὶ Ἡρόδοτος ἐν τῷ πρώτῳ λόγῳ τῆς ἱστο–
50631   4.53.43.20 : ρίας.
50632   4.53.44.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου Ἐθῶν συναγωγῆς (fr. 119 M.).
50633   4.53.44.2 : Καυσιανοὶ τοὺς μὲν γεννωμένους θρηνοῦσι, τοὺς δὲ
50634   4.53.44.3 : τελευτήσαντας μακαρίζουσιν.
50635   4.53.45.1 : Θεμιστίου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχῆς.
50636   4.53.45.2 : Ὅπου τὸν ἀπὸ τῆς στοᾶς φιλόσοφον Ἀντίπατρον
50637   4.53.45.3 : ἀποθνήσκοντα λέγουσιν ἐν εὐτυχήματος μέρει διακεῖσθαι
50638   4.53.45.4 : καὶ τὴν ἐκ Κιλικίας αὐτῷ γενομένην εἰς Ἀθήνας εὔπλοιαν.
50639   4.53.46.1 : Δημοσθένους ἐν τῷ Ὑπὲρ τοῦ στεφά–
50640   4.53.46.2 : νου ( 330).
50641   4.53.46.3 : Τίς γὰρ οὐκ οἶδε τῶν ἁπάντων, ὅτι τοῖς μὲν ζῶσι
50642   4.53.46.4 : πᾶσιν ὕπεστί τις ἢ πλείων ἢ ἐλάττων φθόνος, τοὺς τεθ–
50643   4.53.46.5 : νεῶτας δὲ οὐδὲ τῶν ἐχθρῶν οὐδεὶς ἔτι μισεῖ. 
50644   4.53.47.1 : Ἑρμοῦ ἐκ τῶν Πρὸς Ἀσκληπιόν (p. 46 a
50645   4.53.47.2 : Patric. Ps.–Apulei p. 65, 18 Thom.).
50646   4.53.47.3 : Περὶ δὲ τοῦ θανάτου νῦν λεκτέον· τοὺς γὰρ πολλοὺς
50647   4.53.47.4 : ὁ θάνατος φοβεῖ ὡς κακὸν μέγιστον, ἀγνοίᾳ τοῦ πράγ–
50648   4.53.47.5 : ματος. θάνατος γὰρ γίγνεται διάλυσις καμόντος σώματος
50649   4.53.47.6 : καὶ τοῦ ἀριθμοῦ πληρωθέντος τῶν ἁρμῶν τοῦ σώματος.
50650   4.53.47.7 : ἀριθμὸς γάρ ἐστιν ἡ ἁρμογὴ τοῦ σώματος. ἀποθνήσκει δὲ
50651   4.53.47.8 : τὸ σῶμα, ὅταν μηκέτι δύνηται φέρειν τὸν ἄνθρωπον. καὶ
50652   4.53.47.9 : τοῦτό ἐστι θάνατος, διάλυσις σώματος καὶ ἀφανισμὸς
50653   4.53.47.10 : αἰσθήσεως σωματικῆς.
50654   4.53.48.1 : Θεμιστίου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχῆς.
50655   4.53.48.2 : Ταῦτα τοῦ Τίμωνος εἰπόντος, ὑπολαβὼν ὁ Πατροκ–
50656   4.53.48.3 : λέας ’ὁ μὲν λόγος‘ εἶπεν ’οὐχ ἧττον ἰσχυρὸς ἢ παλαιός,
50657   4.53.48.4 : ἔχει δὲ ὅμως ἀπορίας. εἰ γὰρ ἡ δόξα τῆς ἀφθαρσίας
50658   4.53.48.5 : παμπάλαιός ἐστι, πῶς αὖ πάλιν τὸ τοῦ θανάτου δέος
50659   4.53.48.6 : πάντων πρεσβύτατον εἶναι τῶν φόβων; εἰ μὴ νὴ Δία καὶ
50660   4.53.48.7 : πάντας ἡμῖν τοῦτο τοὺς ἄλλους ἐγγεγέννηκεν· οὐ γὰρ νεα–
50661   4.53.48.8 : ρὸν οὐδὲ πρόσφατόν ἐστι τὸ κλαίεσθαι τὸν τεθνηκότα,
50662   4.53.48.9 : καὶ ταῦτα δὴ τὰ θρηνώδη καὶ δύσφημα τῶν ὀνομάτων
50663   4.53.48.10 : ἐπιλέγεσθαι, τὸν ἄθλιον καὶ τὸν οἰκτρόν‘. ’Ἄλλ´ οὕτω
50664   4.53.48.11 : μέν‘ ἔφη ὁ Τίμων ’λογιζόμενοι καὶ τὰ ἄφθαρτα δοξά– 
50665   4.53.48.12 : ζουσι † διανοεῖσθαι 〈τοῖς〉 φθειρομένοις. ὅτι μὲν οὖν τὸ
50666   4.53.48.13 : μετηλλαχέναι καὶ μεθίστασθαι καὶ οἴχεσθαι τὸν τεθνη–
50667   4.53.48.14 : κότα δυσχεροῦς οὐδενὸς ἁπλῶς, ἀμείψεως δέ τινος ἢ μετα–
50668   4.53.48.15 : βολῆς ὑπόνοιαν δίδωσιν, οὐκ ἄδηλόν ἐστι· ὅποι δὲ αὕτη
50669   4.52b.48.16 : γίγνεται τοῖς μεταλλάττουσιν ἡ μεταβολή, καὶ πότερον εἰς
50670   4.52b.48.17 : χεῖρον ἢ βέλτιον, ἐκ τῶν ἄλλων ὀνομάτων σκοπῶμεν. αὐτὸ
50671   4.52b.48.18 : τοίνυν τὸ τοῦ θανάτου πρῶτον οὐχ ὑπὸ γῆν ἔοικεν οὐδὲ
50672   4.52b.48.19 : κάτω δεικνύναι χωροῦν τὸ μετηλλαχὸς ἀλλ´ ἄνω φερόμε–
50673   4.52b.48.20 : νον καὶ θέον· διὸ δὴ καὶ λόγον ἔχει καθάπερ ἐκ καμπῆς
50674   4.52b.48.21 : τινος ἀνείσης οἷον ἐξᾴττειν καὶ ἀναθεῖν τὴν ψυχὴν ἀπο–
50675   4.52b.48.22 : πνέοντος τοῦ σώματος ἀναπνέουσαν αὐτὴν καὶ ἀναψύχου–
50676   4.52b.48.23 : σαν. ὅρα δὲ τὸ ἀντικείμενον θανάτῳ, τὴν γένεσιν, ὡς
50677   4.52b.48.24 : τοὐναντίον δηλοῖ ῥοπήν τινα κάτω καὶ νεῦσιν ἐπὶ γῆν,
50678   4.52b.48.25 : ἐκείνου τοῦ περὶ τὴν τελευτὴν πάλιν ἀναθέοντος· ᾗ καὶ
50679   4.52b.48.26 : γενέθλιον τὴν ἡμέραν καλοῦσιν, ὡς ἄθλων καὶ πόνων μεγά–
50680   4.52b.48.27 : λων ἀρχὴν γενομένην. μᾶλλον δ´ ἴσως ἀφ´ ἑτέρας τὸ αὐτὸ
50681   4.52b.48.28 : συζυγίας κατοψόμεθα καὶ σαφέστερον· ἀπολύεσθαι γὰρ
50682   4.52b.48.29 : τὸν ἀποθνήσκοντα καὶ τὴν τελευτὴν ἀπόλυσιν καλοῦσιν,
50683   4.52b.48.30 : † ἂν δὲ ἔρημαι σώματος· τοῦτο γὰρ δέμας ὀνομάζουσιν,
50684   4.52b.48.31 : ὡς δεδεμένης ὑπ´ αὐτοῦ τῆς ψυχῆς ἐνταῦθα παρὰ φύσιν·
50685   4.52b.48.32 : οὐδὲν γὰρ ἐν ᾧ πέφυκεν εἶναι κατέχεται βίᾳ, καὶ τὸ δε–
50686   4.52b.48.33 : δέσθαι τήν τε βίαν ταύτην παραγαγόντες ὠνόμασαν βίον, 
50687   4.52b.48.34 : ὥσπερ οἶμαι τὴν ἑσπέραν Ὅμηρος ἕσπερον. ὅθεν ἀντί–
50688   4.52b.48.35 : φωνον τοῦ βίου ὄνομα γέγονε τὸ ἀναπαύεσθαι τὸν θνήσ–
50689   4.52b.48.36 : κοντα, μεγάλης καὶ παρὰ φύσιν ἀνάγκης ἀπαλλαττόμενον.
50690   4.52b.49.1 : Ἐν ταὐτῷ.
50691   4.52b.49.2 : Οὕτω κατὰ τὴν εἰς τὸ ὅλον μεταβολὴν καὶ μετακόσ–
50692   4.52b.49.3 : μησιν ὀλωλέναι τὴν ψυχὴν λέγομεν ἐκεῖ γενομένην· ἐνταῦ–
50693   4.52b.49.4 : θα δὲ ἀγνοεῖ, πλὴν ὅταν ἐν τῷ τελευτᾶν ἤδη γένηται·
50694   4.52b.49.5 : τό〈τε〉 δὲ πάσχει πάθος, οἷον οἱ τελεταῖς μεγάλαις κατορ–
50695   4.52b.49.6 : γιαζόμενοι. διὸ καὶ τὸ ῥῆμα τῷ ῥήματι καὶ τὸ ἔργον τῷ
50696   4.52b.49.7 : ἔργῳ τοῦ τελευτᾶν καὶ τελεῖσθαι προσέοικε. πλάναι τὰ
50697   4.52b.49.8 : πρῶτα καὶ περιδρομαὶ κοπώδεις καὶ διὰ σκότους τινὲς
50698   4.52b.49.9 : ὕποπτοι πορεῖαι καὶ ἀτέλεστοι, εἶτα πρὸ τοῦ τέλους αὐ–
50699   4.52b.49.10 : τοῦ τὰ δεινὰ πάντα, φρίκη καὶ τρόμος καὶ ἱδρὼς καὶ θάμ–
50700   4.52b.49.11 : βος· ἐκ δὲ τούτου φῶς τι θαυμάσιον ἀπήντησεν καὶ τό–
50701   4.52b.49.12 : ποι καθαροὶ καὶ λειμῶνες ἐδέξαντο, φωνὰς καὶ χορείας
50702   4.52b.49.13 : καὶ σεμνότητας ἀκουσμάτων ἱερῶν καὶ φασμάτων ἁγί–
50703   4.52b.49.14 : ων ἔχοντες· ἐν αἷς ὁ παντελὴς ἤδη καὶ μεμυημένος ἐλεύ–
50704   4.52b.49.15 : θερος γεγονὼς καὶ ἄφετος περιιὼν ἐστεφανωμένος ὀργιά–
50705   4.52b.49.16 : ζει καὶ σύνεστιν ὁσίοις καὶ καθαροῖς ἀνδράσι, τὸν
50706   4.52b.49.17 : ἀμύητον ἐνταῦθα τῶν ζώντων ἀκάθαρτον ἐφορῶν ὄχλον
50707   4.52b.49.18 : ἐν βορβόρῳ πολλῷ καὶ ὁμίχλῃ πατούμενον ὑφ´ ἑαυτοῦ
50708   4.52b.49.19 : καὶ συνελαυνόμενον, φόβῳ δὲ θανάτου τοῖς κακοῖς ἀπισ–
50709   4.52b.49.20 : τίᾳ τῶν ἐκεῖ ἀγαθῶν ἐμμένοντα. ἐπεὶ τό γε παρὰ φύσιν
50710   4.52b.49.21 : τὴν πρὸς τὸ σῶμα τῇ ψυχῇ συμπλοκὴν εἶναι καὶ σύνερ– 
50711   4.52b.49.22 : ξιν ἐκεῖθεν ἂν συνίδοις.‘ ’Πόθεν;‘ ἔφη ὁ Πατροκλέας. ’Ὅτι
50712   4.52b.49.23 : τῶν περὶ ἡμᾶς παθῶν ὁ ὕπνος ἥδιστόν ἐστι. πρῶτα μὲν
50713   4.52b.49.24 : γὰρ αἴσθησιν ἀλγηδόνος πᾶσι σβέννυσι διὰ τὴν ἡδονὴν
50714   4.52b.49.25 : πολλῷ τῷ οἰκείῳ κεραννυμένην· ἔπειτα τῶν ἄλλων ἐπι–
50715   4.52b.49.26 : θυμιῶν κρατεῖ, κἂν ὦσι σφοδρόταται. καὶ γὰρ πρὸς ἡδο–
50716   4.52b.49.27 : νὴν οἱ φιλοσώματοι δυσανασχετοῦσιν, ἐπιόντος αὐτοῖς τοῦ
50717   4.52b.49.28 : καθεύδειν, καὶ περιβολὰς ἐρωμένων προΐενται καταδαρ–
50718   4.52b.49.29 : θάνοντες. καὶ τί δεῖ ταῦτα λέγειν, ὅπου καὶ τὴν ἀπὸ
50719   4.52b.49.30 : τοῦ μανθάνειν καὶ διαλέγεσθαι καὶ φιλοσοφεῖν ἡδονὴν
50720   4.52b.49.31 : καταλαμβάνων ὁ ὕπνος ἀποκλείει τῆς ψυχῆς, ὥσπερ ἀπὸ
50721   4.52b.49.32 : ῥεύματος λείου καὶ βαθέος ὑποφερομένης; ἡδονὴ δὲ δὴ
50722   4.52b.49.33 : πᾶσα μὲν ἴσως οὐσίαν ἔχει καὶ φύσιν ἀλγηδόνος ἀπαλλα–
50723   4.52b.49.34 : γήν, αὕτη δὲ καὶ παντάπασιν. οὐδενὸς γὰρ ἔξωθεν οἷον
50724   4.52b.49.35 : ἐπιτερποῦς καὶ κινητικοῦ προσιόντος ἡδόμεθα καταδαρ–
50725   4.52b.49.36 : θάνοντες, ἀλλ´ ἐπίπονόν τινα καὶ κοπώδη καὶ σκληρὰν
50726   4.52b.49.37 : ἔοικεν ἐξαιρῶν 〈ὁ〉 ὕπνος διάθεσιν ἥδιστον εἶναι. αὕτη δ´
50727   4.52b.49.38 : ἐστὶν οὐχ ἑτέρα τῆς πρὸς τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν συνδεούσης.
50728   4.52b.49.39 : χωρίζεται γὰρ ἡ ψυχὴ ἐν τῷ καθεύδειν ἀνατρέχουσα καὶ
50729   4.52b.49.40 : συλλεγομένη πρὸς ἑαυτὴν ἐκ τοῦ διατετάσθαι πρὸς τὸ
50730   4.52b.49.41 : σῶμα καὶ διεσπάρθαι ταῖς αἰσθήσεσι. καίτοι λέγουσί
50731   4.52b.49.42 : τινες ὡς καταμίγνυσι μᾶλλον ὁ ὕπνος πρὸς τὸ σῶμα τὴν
50732   4.52b.49.43 : ψυχήν, οὐκ ὀρθῶς λέγοντες· ἀντιμαρτυρεῖ γὰρ τῇ ἀναισ–
50733   4.52b.49.44 : θησίᾳ καὶ ψυχρότητι καὶ βάρει καὶ ὠχρότητι τὸ σῶμα
50734   4.52b.49.45 : κατηγοροῦν τῆς ψυχῆς ἔκλειψιν μὲν ὅταν τελευτήσῃ, μετά– 
50735   4.52b.49.46 : στασιν δὲ ὅταν καθεύδῃ. καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τὴν ἡδονὴν
50736   4.52b.49.47 : ποιοῦν, ἀπόλυσις καὶ ἀνάπαυλα τῆς ψυχῆς, ὥσπερ ἄχθος
50737   4.52b.49.48 : κατατιθεμένης καὶ πάλιν ἀναλαμβανούσης καὶ ὑποδυομέ–
50738   4.52b.49.49 : νης. φεύγειν γὰρ ἔοικε κομιδῇ τὸ σῶμα θνήσκουσα δρα–
50739   4.52b.49.50 : πετεύειν δὲ καταδαρθάνουσα. διὸ θνήσκουσι μὲν ἔνιοι
50740   4.52b.49.51 : μετὰ πόνων καθεύδουσι δὲ μετὰ ἡδονῆς ἅπαντες· ὅπου
50741   4.52b.49.52 : μὲν γὰρ ἀπορρήγνυται παντάπασιν ὁ δεσμός, ὅπου δ´
50742   4.52b.49.53 : ἐνδίδωσι καὶ χαλᾶται καὶ γίγνεται μαλακώτερος, οἷον
50743   4.52b.49.54 : ἁμμάτων ἀφιεμένων 〈τῶν〉 αἰσθήσεων παραλυομένων καὶ
50744   4.52b.49.55 : προϊεμένων τὴν περὶ τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς ἔντασιν. ‘Εἶτα
50745   4.52b.49.56 : πῶς’ εἶπεν ὁ Πατροκλέας ‘οὐ δυσφοροῦμεν οὐδὲ ἀλγοῦμεν
50746   4.52b.49.57 : ἐγρηγορότες;’ ‘Πῶς δέ’ ἔφη ὁ Τίμων ‘κειρομένων μὲν αἰσ–
50747   4.52b.49.58 : θάνεται κουφότητος ἡ κεφαλὴ καὶ ῥᾳστώνης, κομώντων
50748   4.52b.49.59 : δὲ βαρύτητος αἴσθησιν οὐ πάνυ παρεῖχεν; καὶ λυθέντες
50749   4.52b.49.60 : μὲν ἐκ δεσμῶν ἥδονται, δεδεμένοι δὲ οὐκ ἀλγοῦσι; καὶ
50750   4.52b.49.61 : φῶς ἐπεισενεχθὲν ἐξαίφνης συμποσίῳ θόρυβον καὶ κρό–
50751   4.52b.49.62 : τον ὑφ´ ἡδονῆς ἐποίησε, πρότερον δὲ τὸ ἀλαμπὲς ἐδόκει
50752   4.52b.49.63 : μὴ ἐνοχλεῖν μηδὲ λυπεῖν τὴν ὄψιν; ἓν γὰρ αἴτιον, ὦ φίλε,
50753   4.52b.49.64 : τούτων ἁπάντων, ὅτι τῷ παρὰ φύσιν τὸ κατὰ μικρὸν
50754   4.52b.49.65 : σύνηθες καὶ σύντροφον ἐποίει τὴν αἴσθησιν, ὥστε μὴ
50755   4.52b.49.66 : πάνυ δυσχεραίνειν πάσχουσαν, ἀπαλλαγείσης δὲ καὶ μετα–
50756   4.52b.49.67 : βαλούσης εἰς τὴν φύσιν, φαίνεται παρευθὺς τῷ οἰκείῳ
50757   4.52b.49.68 : τὸ ἀλλότριον καὶ τῷ ἡδομένῳ τὸ λυποῦν ὅτι παρῆν καὶ 
50758   4.52b.49.69 : βαρῦνον. οὕτω δὴ καὶ τὴν ψυχὴν τῇ πρὸς τὰ θνητὰ
50759   4.52b.49.70 : πάθη καὶ μέρη καὶ ὄργανα κοινωνίᾳ τὸ παρὰ φύσιν καὶ
50760   4.52b.49.71 : ἀλλότριον οὐ πάνυ δοκεῖ πιέζειν ὑπὸ μακρᾶς συνηθείας·
50761   4.52b.49.72 : αἰσθάνεται δὲ ῥᾳστώνης καὶ κουφότητος μεθ´ ἡδονῆς
50762   4.52b.49.73 : ἀφιεμένη τῶν διὰ τοῦ σώματος ἐνεργειῶν· ἐκείναις γὰρ
50763   4.52b.49.74 : ἐνοχλεῖται καὶ περὶ ἐκείνας ἐκπονεῖται καὶ ἀπ´ ἐκείνων
50764   4.52b.49.75 : σχολῆς δεῖται καὶ ἀναπαύσεως· ἃ δὲ αὐτὴ καθ´ αὑτὴν
50765   4.52b.49.76 : ἐνεργεῖ κατὰ φύσιν, τὸ σκοπεῖν ἀεί τι καὶ λογίζεσθαι καὶ
50766   4.52b.49.77 : μνημονεύειν καὶ θεωρεῖν, πρὸς ταῦτα ἄτρυτός ἐστι καὶ
50767   4.52b.49.78 : ἀκόρεστος. καὶ γὰρ ὁ κόρος κόπος ἐν ἡδοναῖς ἔοικεν εἶναι
50768   4.52b.49.79 : τῷ μετὰ σώματός τι τὴν ψυχὴν πάσχειν. ἐπεὶ πρός γε
50769   4.52b.49.80 : τὰς αὑτῆς ἡδονὰς οὐκ ἀπαγορεύει, συμπεπλεγμένη δέ,
50770   4.52b.49.81 : ὥσπερ εἴρηται, τῷ σώματι ταὐτὰ τῷ Ὀδυσσεῖ πέπονθεν·
50771   4.52b.49.82 : ὡς γὰρ ἐκεῖνος τῷ ἐρινεῷ προσφὺς εἴχετο καὶ περιέπ–
50772   4.52b.49.83 : τυσσεν οὐ ποθῶν οὐδὲ ἀγαπῶν ἐκεῖνον, ἀλλὰ δεδιὼς ὑπο–
50773   4.52b.49.84 : κειμένην τὴν Χάρυβδιν· οὕτως ἔοικεν ἡ ψυχὴ ἔχεσθαι καὶ
50774   4.52b.49.85 : περιπεπλέχθαι δι´ εὔνοιαν οὐδεμίαν αὐτοῦ καὶ χάριν, ἀλλ´
50775   4.52b.49.86 : ὀρρωδοῦσα τοῦ θανάτου τὴν ἀδηλότητα. ’κρύψαντες γὰρ
50776   4.52b.49.87 : ἔχουσι θεοὶ βίον ἀνθρώποισι‘ κατὰ τὸν σοφὸν Ἡσίοδον,
50777   4.52b.49.88 : οὐ σαρκίνοις τισὶ δεσμοῖς πρὸς τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν κατα–
50778   4.52b.49.89 : τείναντες, ἀλλ´ ἕνα δεσμὸν αὐτῇ καὶ μίαν φυλακὴν μηχα–
50779   4.52b.49.90 : νησάμενοι καὶ περιβαλόντες, τὴν ἀδηλότητα καὶ ἀπιστίαν
50780   4.52b.49.91 : τῶν μετὰ τὴν τελευτήν· ἐπεὶ τήν γε πεισθεῖσαν, ὅσα ἀν–
50781   4.52b.49.92 : θρώπους περιμένει τελευτήσαντας καθ´ Ἡράκλειτον, οὐ–
50782   4.52b.49.93 : δὲν ἂν κατάσχοι.’ 
50783   4.52b.50.1 : Πλάτωνος ἐκ τῆς Σωκράτους Ἀπολο–
50784   4.52b.50.2 : γίας (p. 40 C–41 A. 41 C).
50785   4.52b.50.3 : Δυοῖν γὰρ θάτερόν ἐστι τὸ τεθνάναι· ἢ γὰρ οἷον
50786   4.52b.50.4 : μηδὲν εἶναι μηδὲ αἴσθησιν μηδεμίαν μηδενὸς ἔχειν τὸν
50787   4.52b.50.5 : τεθνεῶτα, ἢ κατὰ τὰ λεγόμενα μεταβολή τις τυγχάνει
50788   4.52b.50.6 : οὖσα καὶ μετοίκησις τῇ ψυχῇ τοῦ τόπου 〈τοῦ〉 ἐνθένδε
50789   4.52b.50.7 : εἰς ἄλλον τόπον. καὶ εἴτε μηδεμία αἴσθησίς ἐστιν, ἀλλ´
50790   4.52b.50.8 : οἷον ὕπνος ἐπειδάν τις καθεύδων μηδὲ ὄναρ μηδὲν ὁρᾷ,
50791   4.52b.50.9 : θαυμάσιον κέρδος ἂν εἴη ὁ θάνατος· ἐγὼ γὰρ οἶμαι, εἴ
50792   4.52b.50.10 : τιν´ ἐκλεξάμενον δέοι ταύτην τὴν νύκτα ἐν ᾗ οὕτω κατέ–
50793   4.52b.50.11 : δαρθεν ὥστε μηδὲ ὄναρ ἰδεῖν, καὶ τὰς ἄλλας νύκτας τε
50794   4.52b.50.12 : καὶ ἡμέρας 〈τὰς〉 τοῦ βίου τοῦ ἑαυτοῦ ἀντιπαραθέντα
50795   4.52b.50.13 : ταύτῃ τῇ νυκτὶ δέοι σκεψάμενον 〈εἰπεῖν〉 πόσας ἄμεινον
50796   4.52b.50.14 : καὶ ἥδιον ἡμέρας καὶ νύκτας ταύτης τῆς νυκτὸς βεβίωκεν
50797   4.52b.50.15 : ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ, οἶμαι ἂν μὴ ὅτι ἰδιώτην τινά, ἀλλὰ
50798   4.52b.50.16 : τὸν μέγαν βασιλέα εὐαριθμήτους ἂν εὑρεῖν αὐτὸν ταύτας
50799   4.52b.50.17 : πρὸς τὰς ἄλλας ἡμέρας καὶ νύκτας· εἰ οὖν τοιοῦτον ὁ
50800   4.52b.50.18 : θάνατός ἐστι, κέρδος ἔγωγε λέγω· καὶ γὰρ οὐδὲν πλεῖον
50801   4.52b.50.19 : ὁ πᾶς χρόνος φαίνεται οὕτω δὴ εἶναι ἢ μία νύξ. εἴ τ´
50802   4.52b.50.20 : αὖ οἷον ἀποδημῆσαί ἐστιν ὁ θάνατος ἐνθένδε εἰς ἄλλον
50803   4.52b.50.21 : τόπον, καὶ ἀληθῆ ἐστι τὰ λεγόμενα, ὡς ἄρα ἐκεῖ εἰσιν 
50804   4.52b.50.22 : ἅπαντες οἱ τεθνεῶτες, τί μεῖζον ἀγαθὸν τούτου εἴη 〈ἄν〉, ὦ
50805   4.52b.50.23 : ἄνδρες δικασταί; εἰ γάρ τις ἀφικόμενος εἰς Ἅιδου, ἀπαλ–
50806   4.52b.50.24 : λαγεὶς τούτων τῶν φασκόντων δικαστῶν εἶναι, εὑρήσει
50807   4.52b.50.25 : τοὺς ὡς ἀληθῶς δικαστὰς, οἵπερ καὶ λέγονται ἐκεῖ δικά–
50808   4.52b.50.26 : ζειν, Μίνως τε καὶ Ῥαδάμανθυς καὶ Αἰακὸς καὶ Τριπτό–
50809   4.52b.50.27 : λεμος καὶ ἄλλοι ὅσοι τῶν 〈ἡμι〉θέων δίκαιοι ἐγένοντο ἐν
50810   4.52b.50.28 : τῷ ἑαυτῶν βίῳ, ἆρα φαύλη ἀποδημία ἂν εἴη Ὀρφεῖ
50811   4.52b.50.29 : συγγενέσθαι καὶ Μουσαίῳ καὶ Ἡσιόδῳ καὶ Ὁμήρῳ; τά
50812   4.52b.50.30 : τε γὰρ ἄλλα εὐδαιμονέστεροί εἰσιν οἱ ἐκεῖ τῶν ἐνθάδε,
50813   4.52b.50.31 : καὶ ἤδη τὸν λοιπὸν χρόνον ἀθάνατοί εἰσιν, εἴπερ γε τὰ
50814   4.52b.50.32 : λεγόμενα ἀληθῆ ἐστιν.
50815   4.52b.51.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος (p. 84 D–85 B).
50816   4.52b.51.2 : Βαβαί, ὦ Σιμμία· ἦ που χαλεπῶς ἂν τοὺς ἄλλους
50817   4.52b.51.3 : ἀνθρώπους πείσαιμι ὡς οὐ συμφορὰν ἡγοῦμαι τὴν παροῦ–
50818   4.52b.51.4 : σαν τύχην, ὅτε γε μηδ´ ὑμᾶς δύναμαι πείθειν, ἀλλὰ φο– 
50819   4.52b.51.5 : βεῖσθε μὴ δυσκολώτερον διάκειμαι ἢ ἐν τῷ πρόσθεν βίῳ·
50820   4.52b.51.6 : καί, ὡς ἔοικε, τῶν κύκνων δοκῶ φαυλότερος ὑμῖν εἶναι
50821   4.52b.51.7 : τὴν μαντικήν, οἳ ἐπειδὰν αἴσθωνται ὅτι δεῖ αὐτοὺς ἀπο–
50822   4.52b.51.8 : θανεῖν, ᾄδοντες καὶ ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ, τότε δὴ πλεῖ–
50823   4.52b.51.9 : στα καὶ μάλιστα ᾄδουσι, γεγηθότες ὅτι μέλλουσι παρὰ
50824   4.52b.51.10 : τὸν θεὸν ἀπιέναι οὗπέρ εἰσι θεράποντες. οἱ δὲ ἄνθρω–
50825   4.52b.51.11 : ποι διὰ τὸ αὑτῶν δέος τοῦ θανάτου καὶ τῶν κύκνων
50826   4.52b.51.12 : καταψεύδονται, καί φασιν αὐτοὺς θρηνοῦντας τὸν θάνα–
50827   4.52b.51.13 : τον ὑπὸ λύπης ἐξᾴδειν, καὶ οὐ λογίζονται ὅτι οὐδὲν ὄρ–
50828   4.52b.51.14 : νεον ᾄδει ὅταν πεινῇ ἢ ῥιγοῖ ἤ τινα ἄλλην λύπην λυπῆ–
50829   4.52b.51.15 : ται, οὐδὲ αὐτὴ 〈ἥ τ´〉 ἀηδὼν καὶ χελιδὼν καὶ 〈ὁ〉 ἔποψ,
50830   4.52b.51.16 : ἃ δή φασι διὰ λύπην θρηνοῦντα ᾄδειν. ἀλλ´ οὔτε ταῦτά
50831   4.52b.51.17 : μοι φαίνεται λυπούμενα ᾄδειν οὔτε οἱ κύκνοι, ἀλλ´ ἅτε
50832   4.52b.51.18 : οἶμαι τοῦ Ἀπόλλωνος ὄντες, μαντικοί τέ εἰσι καὶ προει–
50833   4.52b.51.19 : δότες τὰ ἐν Ἅιδου ἀγαθὰ ᾄδουσι καὶ τέρπονται ἐκείνην
50834   4.52b.51.20 : τὴν ἡμέραν διαφερόντως ἢ ἐν τῷ ἔμπροσθε χρόνῳ. ἐγὼ
50835   4.52b.51.21 : δὲ καὶ αὐτὸς ἡγοῦμαι ὁμόδουλός τε εἶναι τῶν κύκνων καὶ
50836   4.52b.51.22 : ἱερὸς τοῦ αὐτοῦ θεοῦ, καὶ οὐ χεῖρον ἐκείνων τὴν μαντι–
50837   4.52b.51.23 : κὴν ἔχειν παρὰ τοῦ δεσπότου αὐτοῦ, οὐδὲ δυσθυμότερον
50838   4.52b.51.24 : αὐτῶν τοῦ βίου ἀπαλλάττεσθαι.
50839   4.52b.52.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 117 E). 
50840   4.52b.52.2 : Καὶ γὰρ ἀκήκοα ὅτι ἐν εὐφημίᾳ χρὴ τελευτᾶν. ἀλλ´
50841   4.52b.52.3 : ἡσυχίαν τε ἄγετε καὶ καρτερεῖτε.
50842   4.52b.53.1 : Ἡροδότου ἱστορίας εʹ ( 4).
50843   4.52b.53.2 : Τραυσοὶ δὲ τὰ μὲν ἄλλα πάντα κατὰ ταὐτὰ τοῖσιν
50844   4.52b.53.3 : ἄλλοισι Θρῃξὶν ἐπιτελέουσι, κατὰ δὲ τὸν γινόμενον σφίσι
50845   4.52b.53.4 : καὶ ἀπογινόμενον ποιεῦσι τοιάδε· τὸν μὲν γινόμενον πε–
50846   4.52b.53.5 : ριιζόμενοι οἱ προσήκοντες ὀλοφύρονται, ὅσα μιν δεῖ ἐπείτ´
50847   4.52b.53.6 : ἐγένετο ἀναπλῆσαι κακά, ἀνηγεόμενοι τὰ ἀνθρωπήια πάν–
50848   4.52b.53.7 : τα πάθεα· τὸν δ´ ἀπογινόμενον παίζοντές τε καὶ ἡδό–
50849   4.52b.53.8 : μενοι γῇ κρύπτουσιν, ἐπιλέγοντες ὅσων κακῶν ἐξαπαλλαχ–
50850   4.52b.53.9 : θείς ἐστιν ἐν πάσῃ εὐδαιμονίῃ.
50851   4.52b.54.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἀξιόχου (p. 365 B).
50852   4.52b.54.2 : Ὅτι, τὸ κοινὸν δὴ τοῦτο καὶ πρὸς πάντων θρυλού–
50853   4.52b.54.3 : μενον, παρεπιδημία τίς ἐστιν ὁ βίος, καὶ δεῖ τοῦτό γε
50854   4.52b.54.4 : εἰδότας μονονουχὶ παιανίζοντας εἰς τὸ χρεὼν ἀπιέναι.
50855   4.52b.55.1 : Ἐν ταὐτῷ (p. 369 B).
50856   4.52b.55.2 : Ὅτι ὁ θάνατος οὔτε πρὸς τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε
50857   4.52b.55.3 : πρὸς τοὺς μετηλλαχότας. {—}Πῶς φῄς, ὦ Σώκρατες; {—}
50858   4.52b.55.4 : Ὅτι πρὸς μὲν τοὺς ζῶντας οὐκ ἔστιν, οἱ δὲ ἀποθανόντες
50859   4.52b.55.5 : οὐκ εἰσίν. 
50860   4.53.t.1 : {1ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.}1
50861   4.53.1.1 : Σοφοκλέους Ταντάλου (fr. 518 N. 2).
50862   4.53.1.2 : ΧΟΡ. Βιοτῆς μὲν γὰρ χρόνος ἔστι βραχύς,
50863   4.53.1.3 : κρυφθεὶς δ´ ὑπὸ γῆς κεῖται τεθνεὼς
50864   4.53.1.4 : τὸν ἅπαντα χρόνον.
50865   4.53.2.1 : Σιμωνίδου (fr. 3 Bergk. 4).
50866   4.53.2.2 : Πολλὸς γὰρ ἡμῖν ἐστι τεθνάναι χρόνος,
50867   4.53.2.3 : ζῶμεν δ´ ἀριθμῷ παῦρα † κακῶς ἔτεα.
50868   4.53.3.1 : Ἀντιφάνους ἐκ Διπλασίων (fr. 86 K.).
50869   4.53.3.2 : Οὐθεὶς πώποτε,
50870   4.53.3.3 : ὦ δέσποτ´, ἀπέθαν´ ἀποθανεῖν πρόθυμος ὤν·
50871   4.53.3.4 : τοὺς γλιχομένους δὲ ζῆν κατασπᾷ τοῦ σκέλους 
50872   4.53.3.5 : ἄκοντας ὁ Χάρων, ἐπὶ τὸ πορθμεῖόν τ´ ἄγει
50873   4.53.3.6 : σιτιζομένους καὶ πάντ´ ἔχοντας ἀφθόνως.
50874   4.53.3.7 : ὁ δὲ λιμός ἐστιν ἀθανασίας φάρμακον.
50875   4.53.4.1 : Μενάνδρου Φιλαδέλφοις (fr. 506. 507 K.).
50876   4.53.4.2 : Ὡς ἡδὺ τὸ ζῆν, εἰ μεθ´ ὧν κρίνει τις ἂν
50877   4.53.4.3 : ***
50878   4.53.4.4 : τοῦτ´ ἐστὶ τὸ ζῆν, οὐχ ἑαυτῷ ζῆν μόνον.
50879   4.53.5.1 : (Eiusdem fr. 930 K.)
50880   4.53.5.2 : Ἡδύ γ´ ἀποθνῄσκειν ὅτῳ ζῆν μὴ παρέσθ´ ὡς βούλεται.
50881   4.53.6.1 : Μενάνδρου Ὑποβολιμαίου (fr. 481 K.).
50882   4.53.6.2 : Τοῦτον εὐτυχέστατον λέγω,
50883   4.53.6.3 : ὅστις θεωρήσας ἀλύπως, Παρμένων,
50884   4.53.6.4 : τὰ σεμνὰ ταῦτ´ ἀπῆλθεν, ὅθεν ἦλθεν, ταχύ· 
50885   4.53.6.5 : τὸν ἥλιον τὸν κοινὸν ἄστρ´ ὕδωρ νέφη
50886   4.53.6.6 : πῦρ· ταῦτα, κἂν ἑκατὸν ἔτη βιῷς, ἀεὶ
50887   4.53.6.7 : ὄψει παρόντα, κἂν ἐνιαυτοὺς σφόδρ´ ὀλίγους,
50888   4.53.6.8 : σεμνότερα τούτων ἕτερα 〈δ´〉 οὐκ ὄψει ποτέ.
50889   4.53.7.1 : (contin. Men. fr. 481 K.)
50890   4.53.7.2 : Πανήγυριν νόμισόν τιν´ εἶναι τὸν χρόνον,
50891   4.53.7.3 : ὅν φημι τοῦτον, τὴν ἐπιδημίαν ἄνω·
50892   4.53.7.4 : ὄχλος ἀγορὰ κλέπται κυβεῖαι διατριβαί.
50893   4.53.7.5 : ἂν † πρῶτος ἀπίῃς καταλύσεις, βελτίονα
50894   4.53.7.6 : ἐφόδι´ ἔχων ἀπῆλθες ἐχθρὸς οὐδενί·
50895   4.53.7.7 : ὁ προσδιατρίβων δ´ ἐκοπίασεν ἀπολέσας,
50896   4.53.7.8 : κακῶς τε γηρῶν ἐνδεής που γίνεται,
50897   4.53.7.9 : ῥεμβόμενος ἐχθροὺς εὗρ´, ἐπεβουλεύθη ποθέν,
50898   4.53.7.10 : οὐκ εὐθανάτως ἀπῆλθεν ἐλθὼν εἰς χρόνον. 
50899   4.53.8.1 : Φιλήμονος (fr. 203 K.).
50900   4.53.8.2 : Θανεῖν κράτιστόν ἐστιν ἢ ζῆν ἀθλίως.
50901   4.53.9.1 : Μενάνδρου (fr. 592 K.).
50902   4.53.9.2 : Ὅταν ᾖ γέρων τις ἐνδεής τε τὸν βίον
50903   4.53.9.3 : ***
50904   4.53.9.4 : οὐδ´ αὖ τὸ θνῄσκειν δεινόν, ἀλλ´ ἐν τῷ καλῶς
50905   4.53.9.5 : ἑκάτερον αὐτῶν τὴν διάγνωσιν φέρει.
50906   4.53.10.1 : Εὐριπίδου Φοίνικος (fr. 816 N. 2).
50907   4.53.10.2 : Καίτοι ποτ´ εἴ τιν´ εἰσίδοιμ´ ἀνὰ πτόλιν
50908   4.53.10.3 : τυφλὸν προηγητῆρος ἐξηρτημένον,
50909   4.53.10.4 : ἀδημονοῦντα συμφοραῖς ἐλοιδόρουν,
50910   4.53.10.5 : ὡς δειλὸς εἴη θάνατον ἐκποδὼν ἔχων.
50911   4.53.10.6 : καὶ νῦν λόγοισι τοῖς ἐμοῖς ἐναντίως
50912   4.53.10.7 : πέπτωχ´ ὁ τλήμων. ὦ φιλόζωοι βροτοί,
50913   4.53.10.8 : οἳ τὴν ἐπιστείχουσαν ἡμέραν ἰδεῖν
50914   4.53.10.9 : ποθεῖτ´ ἔχοντες μυρίων ἄχθος κακῶν.
50915   4.53.10.10 : οὕτως ἔρως βροτοῖσιν ἔγκειται βίου. 
50916   4.53.10.11 : τὸ ζῆν γὰρ ἴσμεν, τοῦ θανεῖν δ´ ἀπειρίᾳ
50917   4.53.10.12 : πᾶς τις φοβεῖται φῶς λιπεῖν τόδ´ ἡλίου.
50918   4.53.11.1 : Σοφοκλέους Πηλέως (fr. 448 N. 2).
50919   4.53.11.2 : Τὸ μὴ γὰρ εἶναι κρεῖσσον ἢ τὸ ζῆν κακῶς.
50920   4.53.12.1 : Ἐπίκληρος (Men. fr. 165 K.).
50921   4.53.12.2 : Ὥσπερ τῶν χορῶν
50922   4.53.12.3 : οὐ πάντες ᾄδους´, ἀλλ´ ἄφωνοι δύο τινὲς
50923   4.53.12.4 : ἢ τρεῖς παρεστήκασι πάντων ἔσχατοι
50924   4.53.12.5 : εἰς τὸν ἀριθμόν, καὶ τοῦθ´ ὁμοίως πως ἔχει·
50925   4.53.12.6 : χώραν κατέχουσι, ζῶσι δ´ οἷς ἐστιν βίος.
50926   4.53.13.1 : Ἀπολλοδώρου Ἀδελφῶν (fr. 1 vol. III p. 288 K.).
50927   4.53.13.2 : Ἀπραγμόνως ζῆν ἡδύ· μακάριος βίος
50928   4.53.13.3 : καὶ σεμνός, ἂν ᾖς μεθ´ ἑτέρων ἀπραγμόνων.
50929   4.53.13.4 : ἐν θηρίοις δὲ καὶ πιθήκοις ὄντα δεῖ
50930   4.53.13.5 : εἶναι πίθηκον· ὢ ταλαιπώρου βίου.
50931   4.53.14.1 : Ἀπολλοδώρου ἐκ Κιθαρῳδοῦ (fr. 6 l. c. K.).
50932   4.53.14.2 : Οὐ πανταχοῦ Φρύξ εἰμι· τοῦ ζῆν ἢν ὁρῶ
50933   4.53.14.3 : κρεῖττον τὸ μὴ ζῆν, χρήσομαι τῷ κρείττονι.
50934   4.53.15.1 : Αἰσχύλου Ἰξίονος (fr. 90 N. 2).
50935   4.53.15.2 : Βίου πονηροῦ θάνατος εὐκλεέστερος.
50936   4.53.16.1 : Εὐριπίδου Ἐρεχθέως (fr. 361 N. 2). 
50937   4.53.16.2 : Ἐγὼ δὲ τοὺς καλῶς τεθνηκότας
50938   4.53.16.3 : ζῆν φημὶ μᾶλλον, τοῦ βλέπειν † τοὺς μὴ καλῶς.
50939   4.53.17.1 : Αἰσχύλου (fr. 401 N. 2).
50940   4.53.17.2 : Ζωῆς πονηρᾶς θάνατος εὐπορώτερος.
50941   4.53.17.3 : τὸ μὴ γενέσθαι δ´ ἐστὶν [μᾶλλον] ἢ πεφυκέναι
50942   4.53.17.4 : κρεῖσσον κακῶς πράσσοντα.
50943   4.53.18.1 : Ἀριστοφάνους Ταγηνιστῶν (fr. 488 K.).
50944   4.53.18.2 : Καὶ μὴν πόθεν Πλούτων γ´ ἂν ὠνομάζετο,
50945   4.53.18.3 : εἰ μὴ τὰ βέλτιστ´ ἔλαχεν; ἓν δέ σοι φράσω,
50946   4.53.18.4 : ὅσῳ τὰ κάτω κρείττω ´στὶν ὧν ὁ Ζεὺς ἔχει.
50947   4.53.18.5 : ὅταν γὰρ ἱστῇς, τοῦ ταλάντου τὸ ῥέπον
50948   4.53.18.6 : κάτω βαδίζει, τὸ δὲ κενὸν πρὸς τὸν Δία.
50949   4.53.18.7 : *** 
50950   4.53.18.8 : οὐ γὰρ ἄν ποτε † οὕτως ἐστεφανωμένοι
50951   4.53.18.9 : προὐκείμεθ´, οὐδὲ βακκάρει κεχριμένοι,
50952   4.53.18.10 : εἰ μὴ καταβάντας εὐθέως πίνειν ἔδει.
50953   4.53.18.11 : διὰ ταῦτα γάρ τοι καὶ καλοῦνται μακάριοι.
50954   4.53.18.12 : πᾶς γὰρ λέγει τις, ὁ μακαρίτης οἴχεται,
50955   4.53.18.13 : κατέδαρθεν· εὐδαίμων, ὅτ´ οὐκ ἀνιάσεται.
50956   4.53.18.14 : καὶ θύομέν 〈γ´〉 αὐτοῖσι τοῖς ἐναγίσμασιν
50957   4.53.18.15 : ὥσπερ θεοῖσι, καὶ χοάς γε χεόμενοι
50958   4.53.18.16 : αἰτούμεθ´ αὐτοὺς δεῦρ´ ἀνεῖναι τἀγαθά.
50959   4.53.19.1 : Μενάνδρου Ἐπίκληρος (fr. 169 K.).
50960   4.53.19.2 : Τί δ´ ἂν ἔχοι νεκρὸς
50961   4.53.19.3 : ἀγαθόν, ὅπου γ´ οἱ ζῶντες ἔχομεν οὐδὲ ἕν;
50962   4.53.20.1 : Εὐριπίδου Ἑκάβης ( 377 s.).
50963   4.53.20.2 : Θανὼν δ´ ἂν εἴη μᾶλλον εὐτυχέστερος
50964   4.53.20.3 : ἢ ζῶν· τὸ γὰρ ζῆν μὴ καλῶς μέγας πόνος.
50965   4.53.21.1 : Σοφοκλέους (fr. 866 N. 2).
50966   4.53.21.2 : Ὅστις γὰρ ἐν κακοῖσιν ἱμείρει βίου,
50967   4.53.21.3 : ἢ δειλός ἐστιν ἢ δυσάλγητος φρένας. 
50968   4.53.22.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 473 ss.).
50969   4.53.22.2 : Αἰσχρὸν γὰρ ἄνδρα τοῦ μακροῦ χρῄζειν βίου,
50970   4.53.22.3 : κακοῖσιν ὅστις μηδὲν ἐξαλλάσσεται.
50971   4.53.22.4 : τί γὰρ παρ´ ἦμαρ ἡμέρα τέρπειν ἔχει
50972   4.53.22.5 : προσθεῖσα κἀναθεῖσα τοῦ γε κατθανεῖν;
50973   4.53.22.6 : οὐκ ἂν πριαίμην οὐδενὸς λόγου βροτὸν
50974   4.53.22.7 : ὅστις κεναῖσιν ἐλπίσιν θερμαίνεται.
50975   4.53.22.8 : ἀλλ´ ἢ καλῶς ζῆν ἢ καλῶς τεθνηκέναι
50976   4.53.22.9 : τὸν εὐγενῆ χρή. πάντ´ ἀκήκοας λόγον.
50977   4.53.23.1 : Εὐριπίδου Πειρίθου (fr. 596 N. 2).
50978   4.53.23.2 : Οὐκ οὖν τὸ μὴ ζῆν κρεῖσσόν ἐστ´ ἢ ζῆν κακῶς;
50979   4.53.24.1 : Αἰσχύλος ἐν Ὅπλων κρίσει (fr. 177 N. 2).
50980   4.53.24.2 : Τί γὰρ καλὸν ζῆν † βίον ὃς λύπας φέρει;
50981   4.53.25.1 : Εὐριπίδου (fr. 532 N. 2).
50982   4.53.25.2 : Τοὺς ζῶντας εὖ δρᾶν· κατθανὼν δὲ πᾶς ἀνὴρ
50983   4.53.25.3 : γῆ καὶ σκιά· τὸ μηδὲν εἰς οὐδὲν ῥέπει.
50984   4.53.25a.1 : Εὐριπίδου Τρῳάδων ( 632 s.). 
50985   4.53.25a.2 : Οὐ ταὐτόν, ὦ παῖ, τῷ βλέπειν τὸ κατθανεῖν·
50986   4.53.25a.3 : τὸ μὲν γὰρ οὐδέν, τῷ δ´ ἔνεισιν ἐλπίδες.
50987   4.53.26.1 : Διογένους.
50988   4.53.26.2 : Διογένης εἰπόντος τινὸς ‘χαλεπόν ἐστι τὸ ζῆν’ ‘οὐ
50989   4.53.26.3 : 〈τὸ ζῆν’〉 εἶπεν ‘ἀλλὰ τὸ κακῶς ζῆν.’
50990   4.53.27.1 : Ἐπικτήτου (Epict. diss. fragm. dub. XXXII Schenkl).
50991   4.53.27.2 : Ψυχὴν σώματος ἀναγκαιότερον ἰᾶσθαι· τοῦ γὰρ κακῶς
50992   4.53.27.3 : ζῆν τὸ τεθνάναι κρεῖσσον.
50993   4.53.28.1 : Πύρρωνος.
50994   4.53.28.2 : Πύρρων ἔλεγε μηδὲν διαφέρειν ζῆν ἢ τεθνάναι. καί
50995   4.53.28.3 : τις ἔφη πρὸς αὐτόν ‘τί οὖν σὺ οὐκ ἀποθνήσκεις;’ ὁ δὲ
50996   4.53.28.4 : ‘ὅτι’ εἶπεν ‘οὐδὲν διαφέρει.’
50997   4.53.29.1 : Ἐπικτήτου (diss. fr. XXIII Schenkl).
50998   4.53.29.2 : Θαυμαστὴ ἡ φύσις καί, ὥς φησιν ὁ Ξενοφῶν, φιλό–
50999   4.53.29.3 : ζωος. τὸ γοῦν σῶμα, τὸ πάντων ἀηδέστατον καὶ ῥυπαρώ–
51000   4.53.29.4 : τατον, στέργομεν καὶ θεραπεύομεν· εἰ γὰρ ἔδει πέντε
51001   4.53.29.5 : μόνον ἡμέραις θεραπεῦσαι τὸ τοῦ γείτονος σῶμα, οὐκ ἂν
51002   4.53.29.6 : ὑπεμείναμεν. ὅρα γὰρ οἷόν ἐστιν ἕωθεν ἀναστάντα τρί–
51003   4.53.29.7 : βειν τοὺς ὀδόντας τοὺς ἀλλοτρίους καί τι τῶν ἀναγκαίων ποιή– 
51004   4.53.29.8 : σαντα ἀπονίζειν ἐκεῖνα τὰ μέρη. τῷ ὄντι θαυμαστόν ἐστι
51005   4.53.29.9 : φιλεῖν πρᾶγμα, ᾧ τοσαῦτα λειτουργοῦμεν καθ´ ἑκάστην
51006   4.53.29.10 : ἡμέραν. νάττω τουτονὶ τὸν θύλακον· εἶτα κενῶ· τί τούτου
51007   4.53.29.11 : βαρύτερον; ἀλλὰ θεῷ δεῖ με ὑπηρετεῖν. διὰ τοῦτο μένω
51008   4.53.29.12 : καὶ ἀνέχομαι λούων τὸ δύστηνον τοῦτο σωμάτιον, χορτά–
51009   4.53.29.13 : ζων, σκέπων· ὅτε δὲ νεώτερος ἦν, καὶ ἄλλο τι προσέταττέ
51010   4.53.29.14 : μοι, καὶ ὅμως ἠνειχόμην αὐτοῦ. διὰ τί οὖν οὐκ ἀνέχεσθε,
51011   4.53.29.15 : ὅταν ἡ δοῦσα ἡμῖν φύσις τὸ σῶμα ἀφαιρῆται; Φιλῶ,
51012   4.53.29.16 : φησίν, αὐτό. Οὐκ οὖν ὃ νῦν δὴ ἔλεγον, καὶ αὐτὸ τὸ
51013   4.53.29.17 : φιλεῖν ἡ φύσις σοι δέδωκεν; ἡ δ´ αὐτὴ λέγει, ‘ἄφες αὐτὸ
51014   4.53.29.18 : ἤδη καὶ μηκέτι πρᾶγμα ἔχε.’
51015   4.53.30.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 6XXIV Schenkl).
51016   4.53.30.2 : Ἐὰν νέος τελευτᾷ τὸν βίον, ἐγκαλεῖ τοῖς θεοῖς ......
51017   4.53.30.3 : ὅτι, δέον αὐτὸν ἤδη ἀναπεπαῦσθαι, πρᾶγμα ἔχει· καὶ οὐδὲν
51018   4.53.30.4 : ἧττον ὅταν προσίῃ ὁ θάνατος ζῆν βούλεται, καὶ πέμπει
51019   4.53.30.5 : παρὰ τὸν ἰατρὸν καὶ δεῖται αὐτοῦ μηδὲν ἀπολιπεῖν προ– 
51020   4.53.30.6 : θυμίας καὶ ἐπιμελείας. θαυμαστοί, ἔφη, ἄνθρωποι μήτε
51021   4.53.30.7 : ζῆν θέλοντες μήτε ἀποθνήσκειν.
51022   4.53.31.1 : Πλάτωνος.
51023   4.53.31.2 : Τοῦ πλείονος βίου φαυλοτέρου δὲ τὸν ἐλάσσονα ἀμεί–
51024   4.53.31.3 : νονα ὄντα παντὶ πάντως προαιρετέον.
51025   4.53.32.1 : Τοῦ αὐτοῦ.
51026   4.53.32.2 : Οὐκ ἄμεινον ζῆν τῷ μοχθηρῷ ἀνθρώπῳ· κακῶς ἄρ´
51027   4.53.32.3 : ἀναγκάζεις ζῆν.
51028   4.53.33.1 : Πλάτωνος (Apolog. extr.).
51029   4.53.33.2 : Ἀλλὰ γὰρ ἤδη ὥρα ἀπιέναι ἐμοὶ μὲν ἀποθανουμένῳ,
51030   4.53.33.3 : ὑμῖν δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ
51031   4.53.33.4 : ἄμεινον πρᾶγμα, ἄδηλον παντὶ πλὴν ἢ τῷ θεῷ.
51032   4.53.34.1 : Ἀπολλώνιος Κορνηλιανῷ (XCV Herch.).
51033   4.53.34.2 : Βραχὺς ὁ βίος ἀνθρώπῳ εὖ πράττοντι, δυστυχοῦντι
51034   4.53.34.3 : δὲ μακρός.
51035   4.53.35.1 : Ἰούνκου ἐκ τοῦ Περὶ γήρως.
51036   4.53.35.2 : Ὃς δ´ εἰδοίη ἀληθὴς εἶναι καὶ αὖ ἐπίσης ὠφελήσειν
51037   4.53.35.3 : τε καὶ διδάξειν τὰ ὄντα νεανίσκους τε καὶ γέροντας καὶ τὴν
51038   4.53.35.4 : ἄλλην ἡλικίαν, ὧδέ μοι εἰρήσεται. πάντα μὲν ὅσα γίγνεται 
51039   4.53.35.5 : καθ´ ἡντινοῦν αἰτίαν ἀνάγκη λυθῆναι· τὸ γὰρ ἀίδιον καὶ
51040   4.53.35.6 : ἄφθαρτον μόνῳ τῷ θείῳ προσήκει, τὸ δὲ ὑπὸ τεχνίτου συ–
51041   4.53.35.7 : στὰν ἔκ τινος ὕλης προσδέχεται φθοράν, ὁπότε καὶ φυτοῖς
51042   4.53.35.8 : ἅπασι καὶ λίθοις καὶ σιδήρῳ μεταβολὴν ἴσμεν ξυμβαί–
51043   4.53.35.9 : νουσαν ὁμοίαν θανάτῳ· δένδροις μὲν καὶ τοῖς ἐξ αὐτῶν
51044   4.53.35.10 : ξύλοις σηπεδόνα, λίθοις δὲ διάλυσιν, σιδήρῳ δὲ ἰόν. φασὶ
51045   4.53.35.11 : δὲ καὶ τὸν κόσμον αὐτόν, διότι ἐγένετο, κατὰ γνώμην μέν–
51046   4.53.35.12 : τοι τοῦ ποιήσαντος θεοῦ λελύσθαι ποτὲ ἐκ μέρους καὶ
51047   4.53.35.13 : αὖθις λυθήσεσθαι εἴς τε πῦρ καὶ ὕδωρ. ἀνθρώπῳ δὲ καὶ
51048   4.53.35.14 : τοῖς ἄλλοις ζῴοις ἡμέροις τε καὶ ἀγρίοις ἐξιέναι τοῦ βίου
51049   4.53.35.15 : πᾶσα ἀνάγκη. καὶ σοὶ μὲν ἴσως, μᾶλλον δὲ ἄλλῳ τινὶ
51050   4.53.35.16 : τῶν ἀμυήτων φιλοσοφίας, δόξει τὸ πρᾶγμα χαλεπὸν
51051   4.53.35.17 : εἶναι διὰ τὰ προειρημένα· εὖ δὲ ἴσθι, ἐξεταζόμενον αἱ–
51052   4.53.35.18 : ρετώτερον φανεῖται τῆς περισπουδάστου ζωῆς. ἐνταῦθα μὲν
51053   4.53.35.19 : γὰρ ἐνοχλεῖ τοῖς ἀνθρώποις οὐ βραχὺς πόνος, οὐδὲ λύπη
51054   4.53.35.20 : καὶ ταλαιπωρία ξύντομος· ἀλλ´ οὐδὲ τῶν προσηκόντων εἰς
51055   4.53.35.21 : σώματος ἐπιμέλειαν εὔροια πάρεστιν οὐδὲ ὑγεία συνεχής·
51056   4.53.35.22 : οὐδὲ μὴν αἱ θαυμαζόμεναι παρά τισιν ἡδοναὶ καθ´ ἑαυτὰς
51057   4.53.35.23 : εἰλικρινεῖς τε καὶ ῥᾴδιαι γίνονται, τοῦ μὲν ἀνιῶντος προ–
51058   4.53.35.24 : καταρχομένου καὶ ὥσπερ ἀπογεννῶντος αὐτάς, τοῦ δὲ
51059   4.53.35.25 : οἰκείου βραχεῖαν καὶ ὀλιγοχρόνιον ἔχοντος τὴν τέρψιν·
51060   4.53.35.26 : πόλεμοι δὲ καὶ μάχαι καὶ πράξεις ἐπίπονοι μακρὸν ἂν
51061   4.53.35.27 : εἴη λέγειν ὁποῖά ἐστιν, εἴ τις ἐθέλοι μαρτύρια ποιήσα–
51062   4.53.35.28 : σθαι τὰ ἔργα ἐπὶ τοῖς λόγοις· οὐδὲ γὰρ ἐπὶ θανάτοις
51063   4.53.35.29 : οἰκείων καὶ φίλων ὁποῖα δρῶσι πατέρες ἢ μητέρες, και–
51064   4.53.35.30 : ρὸς ἐπιτήδειος ὁ παρὼν ἐξηγήσασθαι· ἀλλ´ οὐδὲ τὰς ἐπὶ
51065   4.53.35.31 : τῷ πλουτεῖν μεταβολὰς οὐδὲ κινδύνους 〈οὓς〉 ὑπομένουσιν 
51066   4.53.35.32 : ἑκάστοτε διὰ γῆς καὶ θαλάττης. ἐπὶ πᾶσι γὰρ ὁ δαίμων
51067   4.53.35.33 : τέτακται μεταποιεῖν τἀγαθὰ καὶ διώκειν ἀντεισάγων αὐ–
51068   4.53.35.34 : τοῖς τὰς συμφοράς. ὁ δὲ θάνατος ἄδηλον μὲν εἰ φύσιν
51069   4.53.35.35 : ἔχει τῆς ἀληθοῦς ζωῆς, τοῦ ζῆν ὑπό τινων ἀποτεθνηκέναι
51070   4.53.35.36 : λεγομένου. ὅσα μέντοι ἀγαθὰ παρέχει δεξάμενος ἡμᾶς,
51071   4.53.35.37 : ἀδεῶς τε καὶ πιστῶς ἀκούετε. 〈τὰ〉 μὲν γὰρ ἐνοχλοῦντα
51072   4.53.35.38 : ταῖς ψυχαῖς σώματα, μυρίων ὄντα κακῶν αἴτια, ἐπιστὰς
51073   4.53.35.39 : διέλυσεν, ἀποδιδοὺς αὐτὰ τοῖς στοιχείοις καὶ προστιθεὶς
51074   4.53.35.40 : ἅπερ ἐξ αὐτῶν ὥσπερ ἐδανείσατο. τὰς δὲ ψυχὰς ἄγει ἐπὶ
51075   4.53.35.41 : τὸν ἀειδῆ τόπον, ἔνθα δικασταί τε καὶ ἀψευδεῖς θεοὶ τῶν
51076   4.53.35.42 : τε δικαίων καὶ τῶν ἀδίκων κάθηνται κρίνοντες κατὰ μίαν
51077   4.53.35.43 : ταττομένας εἰς τὸν προεληλυθότα δῆμον· αἵ τε ἀπαλλαττό–
51078   4.53.35.44 : μεναι τῶν δικαιωτηρίων τυχοῦσαι νίκης ἐπὶ πεδία ἠλύσια
51079   4.53.35.45 : καὶ τὰς ἐκεῖσε εὐπαθείας ἐκπέμπονται· καὶ εἰσὶ φίλαι
51080   4.53.35.46 : τε καὶ κοινωνοὶ δαιμόνων τε καὶ ἡρώων, οὓς τέως ἀκοῇ
51081   4.53.35.47 : παραλαμβάνουσαι ἐθαύμαζον, στρατηγῶν τε καὶ βασιλέων
51082   4.53.35.48 : οὐκ ἀπολείπονται, τὰς δὲ χαλεπὰς καὶ ἀδίκους μεταβολὴ
51083   4.53.35.49 : καταλαμβάνει, καὶ οὐκέτι ἀφικνοῦνται ἐς τὸ φῶς.
51084   4.53.36.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Γοργίου (p. 492 E–493 C).
51085   4.53.36.2 : Ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ ὥς γε σὺ λέγεις δεινὸς ὁ βίος.
51086   4.53.36.3 : οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ´ ἂν εἰ Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν τοῖσδε
51087   4.53.36.4 : λέγει, λέγων
51088   4.53.36.5 : τίς δ´ οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,
51089   4.53.36.6 : τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν;
51090   4.53.36.7 : καὶ ἡμεῖς τῷ ὄντι ἴσως τέθναμεν· ἤδη γάρ του ἔγωγε 
51091   4.53.36.8 : καὶ ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν, καὶ τὸ
51092   4.53.36.9 : μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα, τῆς δὲ ψυχῆς τοῦτο, ἐν ᾧ
51093   4.53.36.10 : αἱ ἐπιθυμίαι εἰσί, τυγχάνει ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ
51094   4.53.36.11 : μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν
51095   4.53.36.12 : κομψὸς ἀνήρ, ἴσως Σικελικός τις ἢ Ἰταλικός, παράγων τῷ
51096   4.53.36.13 : ὀνόματι, διὰ τὸ πιθανόν τε καὶ πιστικὸν ὠνόμασε πίθον,
51097   4.53.36.14 : τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους, τῶν δὲ ἀνοήτων τοῦτο τῆς
51098   4.53.36.15 : ψυχῆς, οὗ αἱ ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ
51099   4.53.36.16 : στρεγανόν, ὡς τετρημένος εἴη πίθος, διὰ τὴν ἀπληστίαν
51100   4.53.36.17 : ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ οὗτος σοί, ὦ Καλλίκλεις,
51101   4.53.36.18 : ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν Ἅιδου—τὸ ἀειδὲς δὴ λέγων—
51102   4.53.36.19 : οὗτοι ἀθλιώτατοι εἶεν, οἱ ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν εἰς τὸν
51103   4.53.36.20 : τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ κοσκίνῳ.
51104   4.53.36.21 : τὸ δὲ κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς ἔφη ὁ πρὸς ἐμὲ λέγων, τὴν
51105   4.53.36.22 : ψυχὴν εἶναι· τὴν δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπείκασε τὴν τῶν
51106   4.53.36.23 : ἀνοήτων ὡς τετρημένην, ἅτε οὐ δυναμένην στέγειν δι´
51107   4.53.36.24 : ἀπιστίαν τε καὶ λήθην.
51108   4.53.37.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς πρὸς Σώτειραν ἐπιστολῆς (ed.
51109   4.53.37.2 : Sauppe vol. V p. 291).
51110   4.53.37.3 : Ἐμοὶ δὲ δοκεῖ, ὦ Σώτειρα, οὔτε ὁ θάνατος αἰσχρὸν
51111   4.53.37.4 : οὔτε τι καλὸν εἶναι. ὅρος δὲ ζωῆς οὐχ εἷς πάντων, ἀνισ–
51112   4.53.37.5 : άριθμον ἐτῶν φέρων τὸ μὴ ὅμοιον τῆς γενέσεως τῇ 
51113   4.53.37.6 : ἰσχύι ἢ ἀρρωστίᾳ. τὴν δὲ πρόφασιν ποτὲ μὲν αἰσχρὰν
51114   4.53.37.7 : οὖσαν ἐφέλκεσθαι θάνατον, ὅπου δὲ καλὴν καὶ πρεπώδη.
51115   4.53.38.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Ἀξιόχου (p. 365 E–366 B).
51116   4.53.38.2 : Ὅτι τῆς συγκρίσεως ἅπαξ διαλυθείσης καὶ τῆς ψυχῆς
51117   4.53.38.3 : εἰς τὸν οἰκεῖον ἱδρυθείσης τόπον, τὸ ὑπολειφθὲν σῶμα,
51118   4.53.38.4 : γεῶδες ὂν καὶ ἄλογον, οὐκ ἔστιν ὁ ἄνθρωπος. ἡμεῖς γάρ
51119   4.53.38.5 : ἐσμεν ψυχή, ζῷον ἀθάνατον ἐν θνητῷ καθειργμένον φρου–
51120   4.53.38.6 : ρίῳ· τὸ δὲ σκῆνος τουτὶ πρὸς κακοῦ περιήρμοσεν ἡ φύσις,
51121   4.53.38.7 : ᾧ τὰ μὲν ἥδοντα ἀμυχιαῖα καὶ πτηνὰ καὶ πλείοσιν ὀδύ–
51122   4.53.38.8 : ναις ἀνακεκραμένα, τὰ δὲ ἀλγεινὰ ἀκραιφνῆ καὶ πολυ–
51123   4.53.38.9 : χρόνια καὶ τῶν ἡδόντων ἄμοιρα· νόσους δὲ καὶ φλεγμο–
51124   4.53.38.10 : νὰς τῶν αἰσθητηρίων, ἔτι δὲ τὰς ἐντὸς κακότητας, οἷς
51125   4.53.38.11 : ἀναγκαστῶς, ἅτε παρεσπαρμένη τοῖς πόροις, ἡ ψυχὴ
51126   4.53.38.12 : συναλγοῦσα τὸν οὐράνιον ποθεῖ καὶ σύμφυλον αἰθέρα,
51127   4.53.38.13 : καὶ διψᾷ, τῆς ἐκεῖ διαίτης καὶ χορείας ὀριγνωμένη. ὥστε
51128   4.53.38.14 : ἡ τοῦ ζῆν ἀπαλλαγὴ κακοῦ τινός ἐστιν εἰς ἀγαθὸν
51129   4.53.38.15 : μεταβολή.
51130   4.53.39.1 : Σωκράτους.
51131   4.53.39.2 : Ἐν τῷ βίῳ καθάπερ ἐν θεάτρῳ ἄχρι τούτου δεῖ παρα–
51132   4.53.39.3 : μένειν, ἄχρι οὗ τὴν τῶν ἔργων θέαν ἐπιτερπῆ εἶναι συμ–
51133   4.53.39.4 : βαίνει.
51134   4.53.40.1 : Ἡροδότου (VII 46). 
51135   4.53.40.2 : Ὦ βασιλεῦ, ὡς πολὺ ἀλλήλων κεχωρισμένα ἐργάσαο
51136   4.53.40.3 : νῦν τε καὶ ὀλίγῳ πρότερον· μακαρίσας γὰρ σεωυτὸν
51137   4.53.40.4 : δακρύεις. Ὁ δὲ εἶπεν· Ἐσῆλθε γάρ με λογισάμενον
51138   4.53.40.5 : κατοικτεῖραι, ὡς βραχὺς εἴη ὁ πᾶς ἀνθρώπινος βίος, εἰ
51139   4.53.40.6 : τούτων γε ἐόντων τοσούτων οὐδεὶς ἐς ἑκατοστὸν ἔτος
51140   4.53.40.7 : περιέσται. Ὁ δὲ ἀμείβετο λέγων· Ἕτερα τούτου παρὰ
51141   4.53.40.8 : τὴν ζωὴν πεπόνθαμεν οἰκτρότερα· ἐν γὰρ οὕτω βραχεῖ
51142   4.53.40.9 : βίῳ οὐδεὶς οὕτως ἄνθρωπος ἐὼν εὐδαίμων πέφυκεν, οὔτε
51143   4.53.40.10 : τούτων οὔτε τῶν ἄλλων, τῷ οὐ παραστήσεται πολλάκις
51144   4.53.40.11 : καὶ οὐχὶ ἅπαξ τεθνάναι μᾶλλον βούλεσθαι ἢ ζῆν· αἵ τε
51145   4.53.40.12 : γὰρ συμφοραὶ προσπίπτουσαι καὶ αἱ νοῦσοι συνταράσσου–
51146   4.53.40.13 : σαι καὶ βραχὺν ἐόντα μακρὸν δοκεῖν εἶναι ποιεῦσι τὸν
51147   4.53.40.14 : βίον. οὕτω ὁ μὲν θάνατος μοχθηρῆς ἐούσης τῆς ζωῆς
51148   4.53.40.15 : καταφυγὴ αἱρετωτάτη τῷ ἀνθρώπῳ γέγονεν· ὁ δὲ θεὸς
51149   4.53.40.16 : γλυκὺν γεύσας τὸν αἰῶνα φθονερὸς ἐν αὐτῷ εὑρίσκεται ἐών. 
51150   4.54.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΠΕΝΘΟΥΣ.}1
51151   4.54.1.1 : Βακχυλίδου Ὕμνων (fr. 2 Blass 3).
51152   4.54.1.2 : Αἰαῖ τέκος ἁμέτερον,
51153   4.54.1.3 : μεῖζον ἢ πενθεῖν ἐφάνη κακόν, ἀφθέγκτοισιν ἶσον.
51154   4.54.2.1 : Αἰσχύλου Ἡρακλειδῶν (fr. 75 N. 2).
51155   4.54.2.2 : Οὐ γάρ τι μεῖζον ἄλλο τοῦδε πείσομαι.
51156   4.54.3.1 : Σόλωνος (fr. 21 Bergk 4).
51157   4.54.3.2 : Μηδέ μοι ἄκλαυστος θάνατος μόλοι, ἀλλὰ φίλοισι
51158   4.54.3.3 : καλλείποιμι θανὼν ἄλγεα καὶ στοναχάς.
51159   4.54.4.1 : Εὐριπίδου Τρῳάδων ( 608 s.).
51160   4.54.4.2 : Ὡς ἡδὺ δάκρυα τοῖς κακῶς πεπονθόσι
51161   4.54.4.3 : θρήνων τ´ ὀδυρμοὶ μοῦσά θ´ ἣ λύπας ἔχει.
51162   4.54.5.1 : Ὁμήρου Ἰλιάδος ψʹ ( 9). 
51163   4.54.5.2 : Πάτροκλον κλαίωμεν· ὃ γὰρ γέρας ἐστὶ θανόντων.
51164   4.54.6.1 : Ὁμήρου Ὀδυσσείας δʹ ( 197 s.)
51165   4.54.6.2 : Τοῦτό νυ καὶ γέρας οἶον ὀιζυροῖσι βροτοῖσι,
51166   4.54.6.3 : κείρασθαί τε κόμην βαλέειν τ´ ἀπὸ δάκρυ παρειῶν.
51167   4.54.7.1 : Εὐριπίδου Ἀρχελάου (fr. 263 N. 2).
51168   4.54.7.2 : Ἔστι 〈τι〉 καὶ παρὰ δάκρυσι
51169   4.54.7.3 : κείμενον ἡδὺ βροτοῖς, ὅταν
51170   4.54.7.4 : ἄνδρα φίλον στενάχῃ τις ἐν οἴκῳ.
51171   4.54.8.1 : Εὐριπίδου Οἰνόμαος (fr. 573 N. 2).
51172   4.54.8.2 : Ἀλλ´ ἔστι γὰρ δὴ κἀν κακοῖσιν ἡδονὴ
51173   4.54.8.3 : θνητοῖς ὀδυρμοὶ δακρύων τ´ ἐπιρροαί·
51174   4.54.8.4 : ἀλγηδόνας δὲ ταῦτα κουφίζει φρενῶν
51175   4.54.8.5 : καὶ καρδίας ἔλυσε τοὺς ἄγαν πόνους.
51176   4.54.9.1 : Σοφοκλέους Τεύκρου (fr. 519 N. 2).
51177   4.54.9.2 : Ὡς ἄρ´, ὦ τέκνον, κενὴν
51178   4.54.9.3 : ἐτερπόμην σου τέρψιν εὐλογουμένου
51179   4.54.9.4 : ὡς ζῶντος· ἡ δ´ ἄρ´ ἐν σκότῳ λήθουσά με
51180   4.54.9.5 : ἔσαιν´ ἐρινὺς ἡδοναῖς ἐψευσμένον.
51181   4.54.10.1 : Φιλήμονος (fr. 73 K.) 
51182   4.54.10.2 : Τί δὴ ποεῖς πλέον; οὐδέν· ἡ λύπη δ´ ἔχει
51183   4.54.10.3 : ὥσπερ τὸ δένδρον τοῦτο καρπὸν τὸ δάκρυον.
51184   4.54.11.1 : Εὐριπίδου Φρίξου (fr. 834 N. 2).
51185   4.54.11.2 : Καὶ γὰρ πέφυκε τοῦτ´ ἐν ἀνθρώπου φύσει·
51186   4.54.11.3 : ἢν καὶ δίκῃ θνήσκῃ τις, οὐχ ἧσσον ποθεῖ
51187   4.54.11.4 : πᾶς τις δακρύειν τοὺς προσήκοντας φίλους.
51188   4.54.12.1 : Σοφοκλέους (fr. 867 N. 2).
51189   4.54.12.2 : Θανόντι κείνῳ συνθανεῖν ἔρως μ´ ἔχει.
51190   4.54.12.3 : {—}ἥξεις, ἐπείγου μηδέν, εἰς τὸ μόρσιμον.
51191   4.54.13.1 : Δημοσθένους ἐξ Ἐπιστολῶν (ep. III p. 1485).
51192   4.54.13.2 : Ἀλλ´ ἔχει τινὰ τοῖς ἀδικουμένοις ῥᾳστώνην τὸ λέγειν ἃ
51193   4.54.13.3 : πάσχουσιν, ὥσπερ τοῖς ἀλγοῦσι τὸ στένειν.
51194   4.54.14.1 : Σόλωνος.
51195   4.54.14.2 : Σόλων ἀποβαλὼν υἱὸν ἔκλαυσεν· εἰπόντος δέ τινος
51196   4.54.14.3 : πρὸς αὐτὸν ὡς οὐδὲν προὔργου ποιεῖ κλαίων ‘δι´ αὐτὸ γάρ
51197   4.54.14.4 : τοι τοῦτο’ ἔφη ‘κλάω’.
51198   4.54.15.1 : Ὀβρίμου ὑπὲρ Πρωτογόνου.
51199   4.54.15.2 : Ἔστι δὲ ἀνθρώποις καὶ θρήνων χάρις, καὶ ταύτην
51200   4.54.15.3 : ἔδωκεν ἡμῖν παραμυθίαν ἡ φύσις ἐν ταῖς τύχαις.
51201   4.54.16.1 : Πλάτωνος Νόμων ιβʹ (p. 959 E).
51202   4.54.16.2 : Δακρύειν μὲν τὸν τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ μὴ 
51203   4.54.16.3 : ἄμορφον, θρηνεῖν δὲ καὶ ἔξω τῆς οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλ–
51204   4.54.16.4 : λειν ἀπαγορεύειν, καὶ τὸν νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν προάγειν
51205   4.54.16.5 : τῶν ὁδῶν κωλύειν, καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖσι πορευόμενον φθέγ–
51206   4.54.16.6 : γεσθαι, καὶ πρὸ ἡμέρας ἔξω τῆς πόλεως εἶναι. 
51207   4.55.t.1 : {1ΠΕΡΙ ΤΑΦΗΣ.}1
51208   4.55.1.1 : Εὐριπίδου Πολυΐδου (fr. 640 N. 2).
51209   4.55.1.2 : Ἀνθρώπων δὲ μαίνονται φρένες,
51210   4.55.1.3 : δαπάνας ὅταν θανοῦσι πέμπωσιν κενάς.
51211   4.55.2.1 : Μενάνδρου Περινθίας (fr. 394 K.).
51212   4.55.2.2 : Οὐ πώποτ´ ἐζήλωσα πολυτελῆ νεκρόν·
51213   4.55.2.3 : εἰς τὸν ἴσον [δ´] ὄγκον τῷ σφόδρ´ ἔρχετ´ εὐτελεῖ.
51214   4.55.3.1 : Μοσχίωνος.
51215   4.55.3.2 : ***
51216   4.55.3a.1 : (Eur. Suppl. 531–536).
51217   4.55.3a.2 : Ἐάσατ´ ἤδη γῇ καλυφθῆναι νεκρούς, 
51218   4.55.3a.3 : ὅθεν θ´ ἕκαστον εἰς τὸ † σῶμ´ ἀφίκετο.
51219   4.55.3a.4 : ἐνταῦθ´ ἀπελθεῖν, πνεῦμα μὲν πρὸς αἰθέρα,
51220   4.55.3a.5 : τὸ σῶμα δ´ εἰς γῆν· οὔ τι γὰρ κεκτήμεθα
51221   4.55.3a.6 : ἡμέτερον αὐτὸ πλὴν ἐνοικῆσαι βίον,
51222   4.55.3a.7 : κἄπειτα τὴν θρέψασαν αὐτὸ δεῖ λαβεῖν.
51223   4.55.4.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας (fr. 154 N. 2).
51224   4.55.4.2 : Τὸ ζῆν ἀφέντες τὸ κατὰ γῆς τιμῶσί σου.
51225   4.55.4.3 : {—}Κενόν γ´· ὅταν γὰρ ζῇ τις, εὐτυχεῖ, Κρέων.
51226   4.55.5.1 : Λάωνος ἐκ Διαθηκῶν (fr. 1 Com. III p. 382 K.).
51227   4.55.5.2 : Τῶν γὰρ μετ´ ἐμαυτὸν εἰκόνος καὶ μνημάτων
51228   4.55.5.3 : ἀεὶ καταφρονῶν ζῶν ἔχειν τι βούλομαι.
51229   4.55.6.1 : Ὁμήρου Ὀδυσσείας (I 291).
51230   4.55.6.2 : Σῆμά τέ οἱ χεῦσαι καὶ ἐπὶ κτέρεα κτερεΐξαι.
51231   4.55.7.1 : Ὁμήρου Ἰλιάδος (XVI 674 s.).
51232   4.55.7.2 : Ὄφρά ἑ ταρχύσωσι κασίγνητοί τε ἔται τε
51233   4.55.7.3 : τύμβῳ τε στήλῃ τε· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ θανόντων.
51234   4.55.8.1 : Ὁμήρου (Il. XIX 228 s.).
51235   4.55.8.2 : Ἀλλὰ χρὴ τὸν μὲν καταθάπτειν ὅς κε θάνῃσι,
51236   4.55.8.3 : νηλέα θυμὸν ἔχοντας, ἐπ´ ἤματι δακρύσαντας. 
51237   4.55.9.1 : Θουκυδίδου (II 43, 3).
51238   4.55.9.2 : Ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος.
51239   4.55.10.1 : Ἐκ τῆς Αἰλιανοῦ Συμμίκτου ἱστορίας (fr. 4 ed. p.
51240   4.55.10.2 :  427 H.).
51241   4.55.10.3 : Ὁ Σωκράτης, ἐπεὶ τὸ κώνειον ἔμελλε πίεσθαι, τῶν
51242   4.55.10.4 : ἀμφὶ τὸν Κρίτωνα ἐρομένων αὐτόν, τίνα τρόπον ταφῆναι
51243   4.55.10.5 : θέλει ‘ὅπως ἂν ὑμῖν’ ἀπεκρίνατο ‘ᾖ ῥᾷστον.’
51244   4.55.11.1 : Διογένους.
51245   4.55.11.2 : Ἔλεγεν ὁ Διογένης, ὅτι ἂν μὲν κύνες αὐτὸν σπαρά–
51246   4.55.11.3 : ξωσιν, Ὑρκανία ἔσται ἡ ταφή, ἂν δὲ γῦπες, † ἁπτέον·
51247   4.55.11.4 : ἂν δὲ μηδεὶς προσέλθῃ, ὁ χρόνος καλλίω τὴν ταφὴν διὰ
51248   4.55.11.5 : τῶν πολυτελεστάτων, ἡλίου καὶ ὄμβρου.
51249   4.55.12.1 : Ἐκ τῆς Νικολάου Ἐθῶν συναγωγῆς (fr. 117 Muell.).
51250   4.55.12.2 : Κίοι τοὺς ἀποθανόντας κατακαύσαντες καὶ ὀστολο–
51251   4.55.12.3 : γήσαντες ἐν ὅλμῳ τὰ ὀστᾶ καταπτίσσουσιν, εἶτα ἐνθέν–
51252   4.55.12.4 : τες εἰς πλοῖον καὶ κόσκινον λαβόντες ἀναπλέουσιν εἰς
51253   4.55.12.5 : πέλαγος καὶ πρὸς τὸν ἄνεμον ἐξοδιάζουσιν, ἄχρι ἂν πάν–
51254   4.55.12.6 : τα ἐκφυσηθῇ καὶ ἀφανῆ γένηται.
51255   4.55.13.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 120 M.). 
51256   4.55.13.2 : Ταῦροι, Σκυθικὸν ἔθνος, τοῖς βασιλεῦσι τοὺς εὐνουσ–
51257   4.55.13.3 : τάτους τῶν φίλων συγκαταθάπτουσιν. ὁ δὲ βασιλεὺς
51258   4.55.13.4 : ἀποθανόντος φίλου ἢ μέρος ἢ τὸ ὅλον ἀποτέμνει ὠτίον
51259   4.55.13.5 : πρὸς τὴν ἀξίαν τοῦ τελευτήσαντος.
51260   4.55.14.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 121 M.).
51261   4.55.14.2 : Σινδοὶ τοσούτους ἰχθῦς ἐπὶ τοὺς τάφους ἐπιβάλλουσιν,
51262   4.55.14.3 : ὅσους πολεμίους ὁ θαπτόμενος ἀπεκτονὼς ᾖ.
51263   4.55.15.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 124 M.).
51264   4.55.15.2 : Κολχοὶ τοὺς τελευτήσαντας οὐ θάπτουσιν, ἀλλὰ κρη–
51265   4.55.15.3 : μνῶσιν ἀπὸ δένδρων.
51266   4.55.16.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 128 M.).
51267   4.55.16.2 : Φρύγες οὐ κατορύττουσι τοὺς ἱερεῖς τελευτήσαντας,
51268   4.55.16.3 : ἀλλ´ ἐπὶ λίθους δεκαπήχεας τιθέασιν ὀρθούς.
51269   4.55.17.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 141 M.).
51270   4.55.17.2 : Πάνηβοι Δίβυες, ὅταν αὐτοῖς βασιλεὺς ἀποθάνῃ, τὸ
51271   4.55.17.3 : μὲν σῶμα κατορύττουσι, τὴν δὲ κεφαλὴν ἀποκόψαντες
51272   4.55.17.4 : καὶ χρυσώσαντες ἀνατιθέασιν ἐν ἱερῷ.
51273   4.55.18.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 143 M.).
51274   4.55.18.2 : Ἰνδοὶ συγκατακαίουσιν, ὅταν τελευτήσωσι, τῶν γυναι–
51275   4.55.18.3 : κῶν τὴν προσφιλεστάτην. αὐτῶν δὲ ἐκείνων ἀγὼν μέγισ–
51276   4.55.18.4 : τος γίγνεται, σπουδαζόντων ἑκάστην νικῆσαι τῶν φίλων. 
51277   4.55.18.5 : Τὸ αὐτὸ καὶ Ἡρόδοτος ἐν πέμπτῃ ἱστοριῶν παρὰ
51278   4.55.18.6 : Σκυθῶν τῶν ὕπερθεν Κρηστοναίων γίγνεσθαι λέγει.
51279   4.55.19.1 : Ἡροδότου Ἱστορίας τρίτης ( 16).
51280   4.55.19.2 : Πέρσαι καὶ Αἰγύπτιοι οὐχ ὅσιον ἡγοῦνται τοὺς νεκ–
51281   4.55.19.3 : ροὺς καίειν· Πέρσαι γὰρ θεὸν νομίζουσιν εἶναι τὸ πῦρ,
51282   4.55.19.4 : διὸ οὐ δίκαιον εἶναι λέγουσι θεῷ νέμειν νεκρὸν ἀνθρώπου·
51283   4.55.19.5 : Αἰγυπτίοισι δὲ νενόμισται τὸ πῦρ θηρίον εἶναι ἔμψυχον.
51284   4.55.19.6 : πάντα δὲ αὐτὸ κατεσθίειν τὰ ἄνπερ λάβῃ, πλησθὲν δὲ
51285   4.55.19.7 : αὐτὸ τῆς βορῆς συναποθνῄσκειν τῷ κατεσθιομένῳ· οὐκ
51286   4.55.19.8 : οὖν θηρίῳ οὐδαμῶς σφι νόμος ἐστὶ τὸν νέκυν διδόναι·
51287   4.55.19.9 : καὶ διὰ ταῦτα ταριχεύουσιν, μὴ κείμενος ὑπὸ εὐλέων
51288   4.55.19.10 : καταβρωθῇ.
51289   4.55.20.1 : Πλάτωνος Νόμων δʹ (p. 719 D–E).
51290   4.55.20.2 : Οὔσης γὰρ ταφῆς τῆς μὲν ὑπερβεβλημένης, τῆς δὲ
51291   4.55.20.3 : ἐλλειπούσης, τῆς δὲ μετρίας, τὴν μίαν ἑλόμενος σύ, τὴν
51292   4.55.20.4 : μέσην, ταύτην προστάττεις καὶ ἐπῄνεσας ἁπλῶς· ἐγὼ δέ,
51293   4.55.20.5 : εἰ μὲν γυνή μοι διαφέρουσα εἴη πλούτῳ καὶ θάπτειν 
51294   4.55.20.6 : αὑτὴν διακελεύοιτο ἐν τῷ ποιήματι, τὸν ὑπερβάλλοντα
51295   4.55.20.7 : ἂν τάφον ἐπαινοίην, φειδωλὸς δ´ αὖ τις καὶ πένης ἀνὴρ
51296   4.55.20.8 : τὸν καταδεᾶ, μέτρον δὲ οὐσίας κεκτημένος καὶ μέτριος
51297   4.55.20.9 : αὐτὸς ὢν τὸν αὐτὸν ἂν ἐπαινέσοι.
51298   4.55.21.1 : Ξενοφῶντος ἐν τῷ ηʹ περὶ τῆς Κύρου
51299   4.55.21.2 : παιδείας (c. 7,25).
51300   4.55.21.3 : Τὸ δ´ ἐμὸν σῶμα, ὦ παῖδες, ὅταν τελευτήσω, μήτε
51301   4.55.21.4 : ἐν χρυσῷ θῆτε μήτε ἐν ἀργύρῳ μήτε ἐν ἄλλῳ μηδενί, ἀλλὰ
51302   4.55.21.5 : τῇ γῇ ὡς τάχιστα ἀπόδοτε. τί γὰρ τούτου μακαριώτε–
51303   4.55.21.6 : ρον ἢ τὸ γῇ μιχθῆναι, ἣ πάντα μὲν τὰ καλά, πάντα δὲ
51304   4.55.21.7 : τἀγαθὰ φύει τε καὶ τρέφει; ἐγὼ δὲ καὶ ἄλλως φιλάν–
51305   4.55.21.8 : θρωπος ἐγενόμην, καὶ νῦν ἡδέως ἄν μοι δοκῶ κοινωνῆσαι
51306   4.55.21.9 : τοῦ εὐεργετοῦντος ἀνθρώπους. 
51307   4.56.t.1 : {1ΠΑΡΗΓΟΡΙΚΑ.}1
51308   4.56.1.1 : Ὁμήρου Ἰλιάδος ωʹ ( 549–51).
51309   4.56.1.2 : Ἴσχεο, μηδ´ ἀλίαστον ὀδύρεο σὸν κατὰ θυμόν·
51310   4.56.1.3 : οὐ γάρ τι πρήξεις ἀκαχήμενος υἱέος αἰνῶς
51311   4.56.1.4 : οὐδέ μιν ἀνστήσεις, πρὶν καὶ κακὸν ἄλλο πάθῃσθα.
51312   4.56.2-3.1 : Ὁμήρου (II. XXIV 47–49. 602–604).
51313   4.56.2-3.2 : Μέλλει μέν πού τις καὶ φίλτερον ἄλλον ὀλέσσαι,
51314   4.56.2-3.3 : ἠὲ κασίγνητον ὁμογάστριον ἠὲ καὶ υἱόν·
51315   4.56.2-3.4 : ἀλλ´ ἦ τοι κλαύσας καὶ ὀδυρόμενος μεθέηκε·
51316   4.56.2-3.5 : τλητὸν γὰρ μοῖραι θυμὸν θέσαν ἀνθρώποισιν. 
51317   4.56.2-3.6 : καὶ γάρ τ´ ἠύκομος Νιόβη ἐμνήσατο σίτου,
51318   4.56.2-3.7 : τῇ περ δώδεκα παῖδες ἐνὶ μεγάροισιν ὄλοντο,
51319   4.56.2-3.8 : ἓξ μὲν θυγατέρες, ἓξ δ´ υἱέες ἡβώοντες.
51320   4.56.4.1 : Τοῦ αὐτοῦ Ἰλιάδος τʹ ( 225).
51321   4.56.4.2 : Γαστέρι δ´ οὔ πως ἔστι νέκυν πενθῆσαι Ἀχαιούς.
51322   4.56.5.1 : Σιμωνίδου (fr. 2 B. 4).
51323   4.56.5.2 : Τοῦ μὲν θανόντος οὐκ ἂν ἐνθυμοίμεθα,
51324   4.56.5.3 : εἴ τι φρονοῖμεν, πλεῖον ἡμέρας μιᾶς.
51325   4.56.6.1 : Μενάνδρου (fr. 815 K.).
51326   4.56.6.2 : Ἐπὶ τοῦτ´ ἐγένοντο πάντες, ἔνθα † λήξομεν.
51327   4.56.6a.1 : Μενάνδρου (fr. 816 K.).
51328   4.56.6a.2 : Ἀνθρωπίνως δεῖ τὰς τύχας φέρειν, ξένε. 
51329   4.56.7.1 : (Men. fr. 817 K.)
51330   4.56.7.2 : Τὰ κοινὰ κοινῶς χρὴ φέρειν συμπτώματα.
51331   4.56.7.1 : Εὐριπίδου Ἰνοῦς (fr. 418 N. 2).
51332   4.56.7.2 : Γίγνωσκε τἀνθρώπεια μηδ´ ὑπερμέτρως
51333   4.56.7.3 : ἄλγει· κακοῖς γὰρ οὐ σὺ πρόσκεισαι μόνη.
51334   4.56.8.1 : Εὐριπίδου Πρωτεσίλαος (fr. 649 N. 2).
51335   4.56.8.2 : Πέπονθεν οἷα καὶ σὲ καὶ πάντας μένει.
51336   4.56.9.1 : Θεόγνιδος ( 1029–1036).
51337   4.56.9.2 : Τόλμα, θυμέ, κακοῖσιν ὅμως ἄτλητα πεπονθώς·
51338   4.56.9.3 : δειλῶν τοι κραδίη γίνεται ὀξυτέρη·
51339   4.56.9.4 : μηδὲ σύ γ´ ἀπρήκτοισιν ἐπ´ ἔργμασιν ἄλγος ἀέξων
51340   4.56.9.5 : † αὔχει, μὴ δ´ † αἴσχεα, μηδὲ φίλους ἀνία
51341   4.56.9.6 : μηδ´ ἐχθροὺς εὔφραινε. θεῶν δ´ εἱμαρμένα δῶρα
51342   4.56.9.7 : οὐκ ἂν ῥηϊδίως θνητὸς ἀνὴρ προφύγοι.
51343   4.56.10.1 : Φιλίτα Παιγνίων (fr. 6 Bergk).
51344   4.56.10.2 : Ἐκ θυμοῦ κλαῦσαί με τὰ μέτρια, καί τι προσηνὲς
51345   4.56.10.3 : εἰπεῖν, μεμνῆσθαί τ´ οὐκ ἔτ´ ἐόντος ὁμῶς.
51346   4.56.11.1 : † Φιλέα Ἐπιγραμμάτων (Philitae fr. 8 Bergk).
51347   4.56.11.2 : Οὐ κλαίω ξείνων σε φιλαίτατε· πολλὰ γὰρ ἔγνως 
51348   4.56.11.3 : καλά, κακῶν δ´ αὖ σοι μοῖραν ἔνειμε θεός.
51349   4.56.12.1 : Εὐφορίωνος (fr. 20 Scheidw.).
51350   4.56.12.2 : Τῷ καὶ μέτρια μέν τις ἐπὶ φθιμένῳ ἀκάχοιτο,
51351   4.56.12.3 : μέτρια καὶ κλαύσειεν· ἐπεὶ καὶ πάμπαν ἄδακρυν
51352   4.56.12.4 : Μοῖραι ἐπημήναντο.
51353   4.56.13.1 : Ὁμήρου Ὀδυσσείας δʹ ( 103).
51354   4.56.13.2 : Αἰψηρὸς δὲ κόρος κρυεροῖο γόοιο.
51355   4.56.14.1 : (Hom. II. XXIV 525 s.)
51356   4.56.14.2 : Ὣς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι
51357   4.56.14.3 : ζώειν ἀχνυμένους, αὐτοὶ δ〈έ τ´〉 ἀκηδέες εἰσίν.
51358   4.56.15.1 : Στησιχόρου (fr. 51 Bergk. 4).
51359   4.56.15.2 : Ἀτελέστατα γὰρ καὶ ἀμήχανα τοὺς θανόντας κλαίειν.
51360   4.56.16.1 : Εὐριπίδου Μελανίππης (fr. 507 N 2).
51361   4.56.16.2 : Τί τοὺς θανόντας οὐκ ἐᾷς τεθνηκέναι
51362   4.56.16.3 : καὶ τἀκχυθέντα συλλέγεις ἀλγήματα; 
51363   4.56.17.1 : Σοφοκλέους ἐκ Σκυρίων (fr. 513 N. 2).
51364   4.56.17.2 : Ἀλλ´ εἰ μὲν ἦν κλαίουσιν ἰᾶσθαι κακὰ
51365   4.56.17.3 : καὶ τὸν θανόντα δακρύοις ἀνιστάναι,
51366   4.56.17.4 : ὁ χρυσὸς ἧσσον κτῆμα τοῦ κλαίειν ἂν ἦν·
51367   4.56.17.5 : νῦν δ´, ὦ γεραιέ, ταῦτ´ ἀνηνύτως ἔχει,
51368   4.56.17.6 : τὸν ἐν τάφῳ κρυφθέντα πρὸς τὸ φῶς ἄγειν.
51369   4.56.17.7 : κἀμοὶ γὰρ ἂν πατήρ γε δακρύων χάριν
51370   4.56.17.8 : ἀνῆκτ´ ἂν εἰς φῶς.
51371   4.56.18.1 : Φιλήμονος Σαρδίου (fr. 73 K.).
51372   4.56.18.2 : Εἰ τὰ δάκρυ´ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον,
51373   4.56.18.3 : ἀεί θ´ ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο,
51374   4.56.18.4 : ἠλλαττόμεσθ´ ἂν δάκρυα δόντες χρυσίον.
51375   4.56.19.1 : Τιμοκλέους (fr. 6 Com. II p. 453 K.).
51376   4.56.19.2 : Ὦ τάν, ἄκουσον, ἤν τί σοι δοκῶ λέγειν·
51377   4.56.19.3 : ἄνθρωπός ἐστι ζῷον ἐπίπονον φύσει,
51378   4.56.19.4 : καὶ πολλὰ λυπήρ´ ὁ βίος ἐν ἑαυτῷ φέρει.
51379   4.56.19.5 : παραψυχὰς οὖν φροντίδων ἀνεύρατο
51380   4.56.19.6 : ταύτας· ὁ γὰρ νοῦς τῶν ἰδίων λήθην λαβὼν
51381   4.56.19.7 : πρὸς ἀλλοτρίῳ τε ψυχαγωγηθεὶς πάθει,
51382   4.56.19.8 : μεθ´ ἡδονῆς ἀπῆλθε παιδευθεὶς ἅμα.
51383   4.56.19.9 : τοὺς γὰρ τραγῳδοὺς πρῶτον, εἰ βούλει, σκόπει,
51384   4.56.19.10 : ὡς ὠφελοῦσι πάντας. ὢν μὲν γὰρ πένης
51385   4.56.19.11 : πτωχότερον αὑτοῦ καταμαθὼν τὸν Τήλεφον
51386   4.56.19.12 : γενόμενον οὕτω τὴν πενίαν ῥᾷον φέρει. 
51387   4.56.19.13 : ὁ νοσῶν τι μανικὸν Ἀλκμέων´ ἐσκέψατο.
51388   4.56.19.14 : ὀφθαλμιᾷ τις· εἰσὶ Φινεῖδαι τυφλοί.
51389   4.56.19.15 : τέθνηκέ τῳ παῖς· ἡ Νιόβη κεκούφικε.
51390   4.56.19.16 : χωλός τις ἐστι· τὸν Φιλοκτήτην ὁρᾷ.
51391   4.56.19.17 : γέρων τις ἀτυχεῖ· κατέμαθεν τὸν Οἰνέα.
51392   4.56.19.18 : ἅπαντα γὰρ τὰ μείζον´ ἢ πέπονθέ τις
51393   4.56.19.19 : ἀτυχήματ´ ἄλλοις γεγονότ´ ἐννοούμενος
51394   4.56.19.20 : τὰς αὐτὸς αὑτοῦ συμφορὰς ἧττον στένει.
51395   4.56.20.1 : Εὐριπίδου Ἀλεξάνδρου (fr. 43 N. 2).
51396   4.56.20.2 : Παλαιὰ καινοῖς δακρύοις οὐ χρὴ στένειν.
51397   4.56.21.1 : Φιλιππίδου (fr. 32 K.).
51398   4.56.21.2 : Ὁ κοινὸς ἰατρός σε θεραπεύσει χρόνος.
51399   4.56.22.1 : Μενάνδρου (fr. 677 K.).
51400   4.56.22.2 : Πάντων ἰατρὸς τῶν ἀναγκαίων κακῶν
51401   4.56.22.3 : χρόνος ἐστίν· οὗτος καὶ σὲ νῦν ἰάσεται.
51402   4.56.23.1 : Ὁμήρου (II. XXIV 128).
51403   4.56.23.2 : Τέκνον ἐμόν, τέο μέχρις ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων
51404   4.56.23.3 : σὴν ἔδεαι κραδίην;
51405   4.56.24.1 : Πυθαγόρου (XVI Nauck).
51406   4.56.24.2 : Φείδεο τῆς ζωῆς, μή μιν καταθυμοβορήσῃς. 
51407   4.56.25.1 : Διφίλου (fr. 117 K.).
51408   4.56.25.2 : Λύπης δὲ πάσης γίνετ´ ἰατρὸς χρόνος.
51409   4.56.26.1 : Φιλίτα Δήμητρος (fr. 1 Bergk).
51410   4.56.26.2 : Ἀλλ´ ὅτ´ ἐπὶ χρόνος ἔλθῃ, ὃς ἐκ Διὸς ἄλγεα πέσσειν
51411   4.56.26.3 : ἔλλαχε, καὶ πενθέων φάρμακα μοῦνος ἔχει.
51412   4.56.26a.1 : Φιλίτα Δήμητρος (fr. 2 Bergk).
51413   4.56.26a.2 : Καὶ γάρ τις μελέοιο κορεσσάμενος κλαυθμοῖο
51414   4.56.26a.3 : κήδεα δειλαίων εἷλεν ἀπὸ πραπίδων.
51415   4.56.27.1 : Ἀντιφάνους ἐξ Ἀφροδισίου (fr. 53 K.).
51416   4.56.27.2 : Πενθεῖν δὲ μετρίως τοὺς προσήκοντας φίλους.
51417   4.56.27.3 : οὐ γὰρ τεθνᾶσιν, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὁδὸν,
51418   4.56.27.4 : ἣν πᾶσιν ἐλθεῖν ἔστ´ ἀναγκαίως ἔχον,
51419   4.56.27.5 : προεληλύθασιν· εἶτα χ´ ἡμεῖς ὕστερον
51420   4.56.27.6 : εἰς ταὐτὸ καταγωγεῖον αὐτοῖς ἥξομεν,
51421   4.56.27.7 : κοινῇ τὸν ἄλλον συνδιατρίψοντες χρόνον.
51422   4.56.28.1 : Εὐριπίδου Ἀνδρομάχης ( 1270–72).
51423   4.56.28.2 : Παῦσαι δὲ λύπης τῶν τεθνηκότων ὕπερ·
51424   4.56.28.3 : πᾶσιν γὰρ ἀνθρώποισιν ἥδε πρὸς θεῶν
51425   4.56.28.4 : ψῆφος κέκρανται κατθανεῖν τ´ ὀφείλεται.
51426   4.56.29.1 : Εὐριπίδου Τημενίδαις (fr. 733 N. 2). 
51427   4.56.29.2 : Τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποισι κατθανεῖν μένει.
51428   4.56.29.3 : κοινὸν δ´ ἔχοντες αὐτὸ κοινὰ πάσχομεν
51429   4.56.29.4 : πάντες· τὸ γὰρ χρεὼν μεῖζον ἢ τὸ μὴ χρεών.
51430   4.56.30.1 : Ἀρχιλόχου (fr. 9 B. 4 fr. 12 Croenert).
51431   4.56.30.2 : Κήδεα μὲν στονόεντα, Περίκλεες, οὔτε τις ἀστῶν
51432   4.56.30.3 : μεμφόμενος θαλίῃς τέρψεται οὐδὲ πόλις.
51433   4.56.30.4 : τοίους γὰρ κατὰ κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης
51434   4.56.30.5 : ἔκλυσεν, οἰδαλέους δ´ ἀμφ´ ὀδύνῃς ἔχομεν
51435   4.56.30.6 : πνεύμονας. ἀλλὰ θεοὶ γὰρ ἀνηκέστοισι κακοῖσιν,
51436   4.56.30.7 : ὦ φίλ´, ἐπὶ κρατερὴν τλημοσύνην ἔθεσαν
51437   4.56.30.8 : φάρμακον· ἄλλοτε δ´ ἄλλος ἔχει τάδε· νῦν μὲν ἐς ἡμέας
51438   4.56.30.9 : ἐτράπεθ´, αἱματόεν δ´ ἕλκος ἀναστένομεν
51439   4.56.30.10 : ἐξαῦτις δ´ ἑτέρους ἐπαμείψεται· ἀλλὰ τάχιστα
51440   4.56.30.11 : τλῆτε γυναικεῖον πένθος ἀπωσάμενοι.
51441   4.56.31.1 : Πολυαίνου.
51442   4.56.31.2 : Ἐπὶ τοῖς ἀποθνήσκουσι μὴ λυποῦ, ἀναγκαῖον γάρ,
51443   4.56.31.3 : ἀλλ´ ἐπὶ τοῖς αἰσχρῶς τελευτῶσιν.
51444   4.56.32.1 : Ἀμάσιος.
51445   4.56.32.2 : Ἄμασις, ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεύς, γράφων ἐπιστολὴν 
51446   4.56.32.3 : πρός τινα ἀποβαλόντα τὸν υἱὸν εἶπεν ‘εἰ ὅτε μηδέπω ἦν
51447   4.56.32.4 : οὐκ ἐλυποῦ, μηδὲ νῦν λυπηθῇς, ὅτε μηκέτ´ ἐστίν.’
51448   4.56.33.1 : Δίωνος ἐκ τοῦ Χαριδήμου (or. XXX 8 p. 296, 31 Arn.).
51449   4.56.33.2 : Τὰ μὲν καθ´ ἡμᾶς οὕτω γέγονεν ὡς ἔδοξε τῷ θεῷ.
51450   4.56.33.3 : χρῆν δὲ μὴ † γιγνομένων χαλεπὸν ἡγεῖσθαι μηδὲ δυσχερῶς
51451   4.56.33.4 : φέρειν † ὥσπερ ἐν δεινοῖς οὖσι. παραινοῦσι δὲ ἄλλοι τε
51452   4.56.33.5 : σοφοὶ καὶ οὐχ ἥκιστα Ὅμηρος, λέγων μηδαμῇ ἀπόβλητα
51453   4.56.33.6 : εἶναι ἀνθρώποις τὰ θεῶν δῶρα, καλῶς ὀνομάζων τὰ δῶρα
51454   4.56.33.7 : τὰ ἔργα τῶν θεῶν, ὡς ἅπαντα ἀγαθὰ ὄντα καὶ ἐπ´
51455   4.56.33.8 : ἀγαθῷ γιγνόμενα.
51456   4.56.34.1 : Θεοκρίτου. 
51457   4.56.34.2 : Θεόκριτος ἐν περιδείπνῳ τοῦ πενθοῦντος λαιμάργως
51458   4.56.34.3 : ἐσθίοντος ‘θάρρει βέλτιστε’ εἶπεν ‘οὐ σοὶ μόνῳ ταῦτα
51459   4.56.34.4 : γέγονεν.’
51460   4.56.35.1 : Ἀπολλώνιος Νουμηνίῳ (XCIII Herch.).
51461   4.56.35.2 : Οὐ θρηνητέον οἵων φίλων ἐστερήθημεν, ἀλλὰ μνη–
51462   4.56.35.3 : μονευτέον, ὅτι μετὰ τῶν φίλων τὴν καλλίστην βιοτὴν
51463   4.56.35.4 : ἐβιοτεύσαμεν.
51464   4.56.36.1 : Ὑπερίδου (Epitaph. p. 93 Bl. 3).
51465   4.56.36.2 : Χαλεπὸν μὲν ἴσως ἐστὶ τοὺς ἐν τοῖς τοιούτοις ὄντας
51466   4.56.36.3 : πάθεσι παραμυθεῖσθαι. τὰ γὰρ πένθη οὔτε λόγῳ οὔτε
51467   4.56.36.4 : νόμῳ κοιμίζεται, ἀλλ´ ἡ φύσις ἑκάστου καὶ φιλία πρὸς
51468   4.56.36.5 : τὸν τελευτήσαντα 〈τὸν〉 ὁρισμὸν ἔχει τοῦ λυπεῖσθαι. ὅμως
51469   4.56.36.6 : δὲ χρὴ θαρρεῖν καὶ τῆς λύπης παραιρεῖν εἰς τὸ ἐνδεχό–
51470   4.56.36.7 : μενον, καὶ μεμνῆσθαι μὴ μόνον τοῦ θανάτου τῶν τετε–
51471   4.56.36.8 : λευτηκότων, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρετῆς ἧς καταλελοίπασιν. εἰ
51472   4.56.36.9 : γὰρ θρήνων ἄξια πεπόνθασιν, ἀλλ´ ἐπαίνων μεγάλων
51473   4.56.36.10 : πεποιήκασιν. εἰ δὲ γήρως θνητοῦ μὴ μετέσχον, ἀλλ´ εὐ–
51474   4.56.36.11 : δοξίαν ἀγήρατον εἰλήφασιν εὐδαίμονές τε γεγόνασι κατὰ
51475   4.56.36.12 : πάντα. ὅσοι μὲν γὰρ αὐτῶν ἄπαιδες τετελευτήκασιν, οἱ
51476   4.56.36.13 : παρὰ τῶν Ἑλλήνων ἔπαινοι παῖδες αὐτῶν ἀθάνατοι ἔσον–
51477   4.56.36.14 : ται. ὅσοι δὲ παῖδας καταλελοίπασιν, ἡ τῆς πατρίδος
51478   4.56.36.15 : εὔνοια ἐπίτροπος αὐτοῖς τῶν παίδων καταστήσεται. πρὸς 
51479   4.56.36.16 : δὲ τούτοις, εἰ μέν ἐστι τὸ ἀποθανεῖν ὅμοιον τῷ μὴ γενέ–
51480   4.56.36.17 : σθαι, ἀπηλλαγμένοι εἰσὶ νόσων καὶ λύπης καὶ τῶν ἄλλων
51481   4.56.36.18 : τῶν προσπιπτόντων εἰς τὸν ἀνθρώπινον βίον· εἰ δ´ ἔστιν
51482   4.56.36.19 : αἴσθησις ἐν ᾅδου καὶ ἐπιμέλεια παρὰ τοῦ δαιμονίου,
51483   4.56.36.20 : ὥσπερ ὑπολαμβάνομεν, εἰκὸς τοὺς ταῖς τιμαῖς τῶν θεῶν
51484   4.56.36.21 : καταλυομέναις βοηθήσαντας πλείστης κηδεμονίας ὑπὸ τοῦ
51485   4.56.36.22 : δαιμονίου τυγχάνειν.
51486   4.56.37.1 : Ἀπολλώνιος Θεαιτήτῳ (CXIV Herch.).
51487   4.56.37.2 : Τὸ λυπούμενον ἀλλοτρίοις κακοῖς παραμυθοῦ.
51488   4.56.38.1 : Διονυσίου Ἁλικαρνασέως.
51489   4.56.38.2 : Τοῖς δὲ ἀνθισταμένοις καὶ μὴ καραπίπτουσιν κου–
51490   4.56.38.3 : φότερα γίνεται τὰ κακά.
51491   4.56.39.1 : Σωκράτους.
51492   4.56.39.2 : Πεττείᾳ τινὶ ἔοικεν ὁ βίος, καὶ δεῖ ὥσπερ ψῆφόν τινα
51493   4.56.39.3 : τίθεσθαι τὸ συμβαῖνον. οὐ γὰρ ἔστιν ἄνωθεν βαλεῖν οὐδὲ
51494   4.56.39.4 : ἀναθέσθαι τὴν ψῆφον. 
51495   4.56.40.1 : Εὐσεβίου (fr. 60 Mull.).
51496   4.56.40.2 : Ἀνιηροῦ τευ προσπεσόντος ἔπειτα χαλεπαίνειν τοῖς
51497   4.56.40.3 : θεοῖς μέζον κακὸν ἔστι ζητέειν.
51498   4.56.41.1 : Τοῦ αὐτοῦ (fr. 61 Mull.).
51499   4.56.41.2 : Ἀνιηροῦ τευ προσπεσόντος, εἴ τι τοῦ παρεστεῶτος
51500   4.56.41.3 : ἔστιν εὑρεῖν μέζον, ἐπιλέγεο, καὶ εὑρών, ὅτι μὴ ἐκεῖνο
51501   4.56.41.4 : ἀλλὰ τὸ μεῖον ἔχεις, ἀσπάζεο.
51502   4.56.42.1 : Ξενοφῶντος ἐκ τῆς πρὸς Σώτειραν ἐπιστολῆς (vol.
51503   4.56.42.2 : V p. 291 Sauppe).
51504   4.56.42.3 : Ἀλλ´ οὐδὲ ἐπὶ θανάτῳ προσήκει τοσοῦτον πένθος
51505   4.56.42.4 : εὑρέσθαι ἐπισταμένην ὅτι ὁδοῦ ἀνθρωπίνης χρὴ νομίζειν
51506   4.56.42.5 : ἀρχὴν μὲν γένεσιν τέλος δὲ θάνατον. ἀπέθανε δέ, ὅπερ
51507   4.56.42.6 : ἂν καὶ ὁ μὴ θέλων ἔπαθε· τὸ δὲ καλῶς ἑκόντος τε ἔργον
51508   4.56.42.7 : καὶ ἃ χρὴ παιδευθέντος. μακάριος οὖν δὴ Γρύλλος καὶ
51509   4.56.42.8 : ὅστις οὐ τὸ μήκιστον ἑλόμενος τοῦ βίου, τὸ δὲ μετὰ ἀρε–
51510   4.56.42.9 : τῆς, καὶ εἰ βραχύν οἱ ἔδωκεν αἰῶνα ὁ θεός.
51511   4.56.43.1 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ ιʹ τῆς Πολιτείας (p. 603 E-
51512   4.56.43.2 :  604 D).
51513   4.56.43.3 : Ἀνήρ, ἦν δ´ ἐγώ, ἐπιεικὴς τοιᾶσδε τύχης μετασχών, 
51514   4.56.43.4 : υἱὸν ἀπολέσας ἤ τι ἄλλο ὧν περὶ πλείστου ποιεῖται, ἐλέ–
51515   4.56.43.5 : γομέν που καὶ τότε ὅτι ῥᾷστα οἴσει τῶν ἄλλων. Πάνυ
51516   4.56.43.6 : γε. Νῦν δὲ τόδε ἐπισκεψώμεθα, πότερον οὐδὲν ἀχθέσε–
51517   4.56.43.7 : ται ἢ τοῦτο μὲν ἀδύνατον, μετριάσει δέ πως πρὸς λύπην.
51518   4.56.43.8 : Οὕτω μᾶλλον, ἔφη, τό γε ἀληθές. Τὸ δὲ νῦν μοι περὶ
51519   4.56.43.9 : αὐτοῦ εἰπέ, πότερον αὐτὸν μᾶλλον οἴει τῇ λύπῃ μάχε–
51520   4.56.43.10 : σθαί τε καὶ ἀντιτείνειν, ὅταν ὁρᾶται ὑπὸ τῶν ὁμοίων, ἢ
51521   4.56.43.11 : ὅταν ἐν ἐρημίᾳ μόνος αὐτὸς καθ´ αὑτὸν γίγνηται; Πολύ
51522   4.56.43.12 : που, ἔφη, διοίσει, ὅταν ὁρᾶται. Μονωθεὶς δέ γε, οἶμαι,
51523   4.56.43.13 : πολλὰ μὲν τολμήσει φθέγξασθαι, ἃ εἴ τις αὐτοῦ ἀκούοι
51524   4.56.43.14 : αἰσχύνοιτ´ ἄν, πολλὰ δὲ ποιήσει, ἃ οὐκ ἂν δέξαιτό τινα
51525   4.56.43.15 : ἰδεῖν δρῶντα. Οὕτως ἔχει, ἔφη. Οὐκοῦν τὸ μὲν ἀντιτεί–
51526   4.56.43.16 : νειν διακελευόμενον λόγος καὶ νόμος ἐστί, τὸ δ´ ἕλκον
51527   4.56.43.17 : ἐπὶ τὰς λύπας αὐτὸ τὸ πάθος; Ἀληθῆ. Ἐναντίας δὲ δὴ
51528   4.56.43.18 : ἀγωγῆς γιγνομένης ἐν τῷ ἀνθρώπῳ περὶ τὸ αὐτὸ ἅμα,
51529   4.56.43.19 : δύο ἔφαμεν δὴ ἀναγκαῖον εἶναι. Πῶς δ´ οὔ; Οὐκοῦν τὸ
51530   4.56.43.20 : μὲν ἕτερον τῷ νόμῳ ἕτοιμον πείθεσθαι, ᾗ ὁ νόμος ἐξη–
51531   4.56.43.21 : γεῖται; Πῶς; Λέγει που ὁ νόμος ὅτι κάλλιστον ὅ τι
51532   4.56.43.22 : μάλιστα ἡσυχίαν ἄγειν ἐν ταῖς ξυμφοραῖς καὶ μὴ ἀγα–
51533   4.56.43.23 : νακτεῖν, ὡς οὔτε δήλου ὄντος τοῦ ἀγαθοῦ τε καὶ κακοῦ
51534   4.56.43.24 : τῶν τοιούτων, οὔτε εἰς τὸ πρόσθεν οὐδὲν προβαῖνον τῷ
51535   4.56.43.25 : χαλεπῶς φέροντι, οὔτε τι τῶν ἀνθρωπίνων ἄξιον ὂν με–
51536   4.56.43.26 : γάλης σπουδῆς, ὅ τε δεῖ ἐν αὐτοῖς ὅ τι τάχιστα παρα–
51537   4.56.43.27 : γίγνεσθαι ἡμῖν, τούτῳ ἐμποδὼν γιγνόμενον τὸ λυπεῖσθαι.
51538   4.56.43.28 : Τίνι, ἦ δ´ ὅς, λέγεις; Τῷ βουλεύεσθαι, ἦν δ´ ἐγώ, περὶ
51539   4.56.43.29 : τὸ γεγονὸς καὶ ὥσπερ ἐν πτώσει κύβων πρὸς τὰ πεπτω–
51540   4.56.43.30 : κότα τίθεσθαι τὰ αὑτοῦ πράγματα, ὅπῃ ὁ νοῦς αἱρεῖ 
51541   4.56.43.31 : βέλτιστ´ ἂν ἔχειν, ἀλλὰ μὴ προσπαίσαντας καθάπερ
51542   4.56.43.32 : παῖδας ἐχομένους τοῦ πληγέντος ἐν τῷ βοᾶν διατρίβειν,
51543   4.56.43.33 : ἀλλ´ ἀεὶ ἐθίζειν τὴν ψυχὴν ὅ τι τάχιστα γίγνεσθαι πρὸς
51544   4.56.43.34 : τὸ ἰᾶσθαί τε καὶ ἐπανορθοῦν τὸ πεσόν τε καὶ νοσῆσαν,
51545   4.56.43.35 : ἰατρικῇ θρηνῳδίαν ἀφανίζοντα. Ὀρθότατά γ´ ἂν οὖν
51546   4.56.43.36 : πρὸς τὰς τύχας οὕτω προσφέροιτο. Οὐκοῦν, φαμέν, τὸ
51547   4.56.43.37 : μὲν βέλτιστον τούτῳ τῷ λογισμῷ ἐθέλει ἕπεσθαι. Δῆλον
51548   4.56.43.38 : δή. Τὸ δὲ πρὸς τὰς ἀναμνήσεις τε τοῦ πάθους καὶ πρὸς
51549   4.56.43.39 : τοὺς ὀδυρμοὺς ἄγον καὶ ἀπλήστως ἔχον αὐτῶν ἆρ´ οὐκ
51550   4.56.43.40 : ἀλόγιστόν τε φήσομεν εἶναι καὶ ἀργὸν καὶ δειλίας φίλον;
51551   4.56.43.41 : Φήσομεν μὲν οὖν. 
51552   4.57.t.1 : {1ΟΤΙ ΟΥ ΧΡΗ ΠΑΡΟΙΝΕΙΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΕΤΕΛΕΥΤΗΚΟΤΑΣ.}1
51553   4.57.1.1 : Ὁμήρου Ἰλιάδος ωʹ ( 54).
51554   4.57.1.2 : Κωφὴν γὰρ δὴ γαῖαν ἀεικίζει μενεαίνων.
51555   4.57.2.1 : Ὁμήρου Ὀδυσσείας χʹ ( 412).
51556   4.57.2.2 : Οὐχ ὁσίη φθιμένοισιν ἐπ´ ἀνδράσιν εὐχετάασθαι.
51557   4.57.3.1 : Μοσχίωνος ἐκ Φεραίων (fr. 3 N. 2).
51558   4.57.3.2 : Κενὸν θανόντος ἀνδρὸς αἰκίζειν σκιάν·
51559   4.57.3.3 : ζῶντας κολάζειν, οὐ θανόντας εὐσεβές.
51560   4.57.4.1 : Ἀρχιλόχου (fr. 64 B. 4).
51561   4.57.4.2 : Οὐ γὰρ ἐσθλὰ κατθανοῦσι κερτομεῖν ἐπ´ ἀνδράσιν. 
51562   4.57.5.1 : Εὐριπίδου Ἀντιγόνης (fr. 176 N. 2).
51563   4.57.5.2 : Θάνατος γὰρ ἀνθρώποισι νεικέων τέλος
51564   4.57.5.3 : ἔχει· τί γὰρ τοῦδ´ ἐστὶ μεῖζον ἐν βροτοῖς;
51565   4.57.5.4 : τίς γὰρ πετραῖον σκόπελον οὐτάζων δορὶ
51566   4.57.5.5 : ὀδύναισι δώσει; τίς δ´ ἀτιμάζων νέκυς,
51567   4.57.5.6 : εἰ μηδὲν αἰσθάνοιντο τῶν παθημάτων;
51568   4.57.6.1 : Αἰσχύλου Ἕκτορος (fr. 266 N. 2).
51569   4.57.6.2 : Καὶ τοὺς θανόντας εἰ θέλεις εὐεργετεῖν
51570   4.57.6.3 : εἴτ´ οὖν κακουργεῖν, ἀμφιδεξίως ἔχει
51571   4.57.6.4 : τῷ μήτε χαίρειν μήτε λυπεῖσθαι φθιτούς.
51572   4.57.6.5 : ἡμῶν γε μέντοι Νέμεσις ἔσθ´ ὑπερτέρα,
51573   4.57.6.6 : καὶ τοῦ θανόντος ἡ Δίκη πράσσει † κότον.
51574   4.57.7.1 : Διονυσίου Σωτείρας (fr. 6 K.).
51575   4.57.7.2 : Πρὸς τὸν τελευτήσανθ´ ἕκαστος, κἂν σφόδρα
51576   4.57.7.3 : ζῶν ἐχθρὸς ᾖ τις, γίγνεται φίλος τότε.
51577   4.57.8.1 : Τιμοκλέους Συνεργικά (fr. 31 K.). 
51578   4.57.8.2 : Τοῖς μὲν τεθνεῶσιν ἔλεος ἐπιεικὴς θεός,
51579   4.57.8.3 : τοῖς ζῶσι δ´ † ἕτερον ἀνοσιώτατον Φθόνος.
51580   4.57.9.1 : Εὐριπίδου Φοινισσῶν ( 1320 s.).
51581   4.57.9.2 : Τοῖς γὰρ τεθνεῶσι χρὴ τὸν οὐ τεθνηκότα
51582   4.57.9.3 : τιμὰς διδόντα χθόνιον εὐσεβεῖν θεόν.
51583   4.57.10.1 : Σοφοκλέους Λαρισσαίων (fr. 350 N. 2).
51584   4.57.10.2 : Μηδὲ τῷ τεθνηκότι
51585   4.57.10.3 : τὸν ζῶντ´ ἐπαρκεῖν αὐτὸν ὡς θανούμενον.
51586   4.57.11.1 : Μιμνέρμου
51587   4.57.11.2 : ***
51588   4.57.12.1 : ... ἐκ Νεοπτολέμου (p. 829 N. 2).
51589   4.57.12.2 : Δεινοὶ γὰρ ἀνδρὶ πάντες ἐσμὲν εὐκλεεῖ
51590   4.57.12.3 : ζῶντι φθονῆσαι, κατθανόντα δ´ αἰνέσαι.
51591   4.57.13.1 : Σοφοκλέους Αἴαντι ( 1091 s.).
51592   4.57.13.2 : Μενέλαε, μὴ γνώμας ὑποστήσας σοφὰς
51593   4.57.13.3 : εἶτ´ αὐτὸς ἐν θανοῦσιν ὑβριστὴς γένῃ.
51594   4.57.14.1 : Μοσχίωνος (fr. 7 p. 815 N. 2). 
51595   4.57.14.2 : 〈Τί〉 κέρδος οὐκέτ´ ὄντας αἰκίζειν νεκρούς;
51596   4.57.14.3 : τί τὴν ἄναυδον γαῖαν ὑβρίζειν πλέον;
51597   4.57.14.4 : ἐπὰν γὰρ ἡ κρίνουσα καὶ τὰς ἡδονὰς
51598   4.57.14.5 : καὶ τἀνιαρὰ φροῦδος αἴσθησις φθαρῇ,
51599   4.57.14.6 : τὸ σῶμα κωφοῦ τάξιν εἴληφεν πέτρου.
51600   4.57.15.1 : Χείλωνος.
51601   4.57.15.2 : Τὸν τετελευτηκότα μὴ κακολόγει ἀλλὰ μακάριζε.
51602   4.57.16.1 : Πλάτωνος Πολιτείας εʹ (p. 469 D–E).
51603   4.57.16.2 : Ἀνελεύθερον δὲ οὐ δοκεῖ καὶ φιλοχρήματον νεκρὸν
51604   4.57.16.3 : συλᾶν, καὶ γυναικείας τε καὶ σμικρᾶς διανοίας τὸ πολέ–
51605   4.57.16.4 : μιον νομίζειν τὸ σῶμα τοῦ τεθνεῶτος ἀποπταμένου τοῦ
51606   4.57.16.5 : ἐχθροῦ, λελοιπότος δὲ ᾧ ἐπολέμει; ἢ οἴει τι διάφορον δρᾶν
51607   4.57.16.6 : τοὺς τοῦτο ποιοῦντας τῶν κυνῶν, αἳ τοῖς λίθοις 〈οἷς〉 ἂν
51608   4.57.16.7 : βληθῶσι χαλεπαίνουσι, τοῦ βάλλοντος 〈οὐχ ἁπτόμεναι〉;
51609   4.57.16.8 : Οὐδὲ σμικρόν, ἔφη. Ἐατέον ἄρα τὰς νεκροσυλίας καὶ τὰς
51610   4.57.16.9 : τῶν ἀναιρέσεων διακωλύσεις; Ἐατέον μέντοι, ἔφη, νὴ Δία.
51611   4.57.17.1 : Πλάτωνος Νόμων ιαʹ (p. 926 E–927 B).
51612   4.57.17.2 : Εἴς τινα γὰρ οὖν μοι καιρὸν φαινόμεθα τοὺς ἔμπροσ–
51613   4.57.17.3 : θεν λόγους διεξελθεῖν, ὡς ἄρα αἱ τῶν τελευτησάντων
51614   4.57.17.4 : ψυχαὶ δύναμιν ἔχουσί τινα καὶ τῶν κατ´ ἀνθρώπους 
51615   4.57.17.5 : πραγμάτων ἐπιμελοῦνται· ταῦτα δὲ ἀληθεῖς μέν, μακροὶ
51616   4.57.17.6 : δέ εἰσι περιέχοντες λόγοι, πιστεύειν δὲ ταῖς ἄλλαις φή–
51617   4.57.17.7 : μαις χρεὼν περὶ τὰ τοιαῦτα, οὕτω πολλαῖς καὶ σφόδρα
51618   4.57.17.8 : παλαιαῖς οὔσαις, πιστεύειν δ´ αὖ τοῖς νομοθετοῦσι ταῦθ´
51619   4.57.17.9 : οὕτως ἔχειν, ἄν περ μὴ παντάπασιν ἄφρονες φαίνωνται.
51620   4.57.17.10 : ..... καὶ τιμῶσί τε αὐτοὺς εὐμενεῖς εἶναι καὶ ἀτιμάζουσι
51621   4.57.17.11 : δυσμενεῖς. 
51622   4.58.t.1 : {1ΟΤΙ ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΩΝ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ Η ΜΝΗΜΗ ΔΙΑΡΡΕΙ ΤΑΧΕΩΣ.}1
51623   4.58.1.1 : Εὐριπίδου (fr. 1081 N. 2).
51624   4.58.1.2 : Τύμβῳ γὰρ οὐδεὶς πιστὸς ἀνθρώπων φίλος.
51625   4.58.2.1 : Πινδάρου (fr. 160 Schr.).
51626   4.58.2.2 : Θανόντων δὲ καὶ λόγοι φίλοι προδόται.
51627   4.58.3.1 : Σοφοκλέους Αἴαντος ( 1266 s.).
51628   4.58.3.2 : Φεῦ· τοῦ θανόντος ὡς ταχεῖά τις βροτοῖς
51629   4.58.3.3 : χάρις διαρρεῖ καὶ προδοῦς´ ἁλίσκεται.
51630   4.58.4.1 : Ἀρχιλόχου (fr. 63 B. 4).
51631   4.58.4.2 : Οὔτις αἰδοῖος μετ´ ἀστῶν οὐδὲ περίφημος θανὼν
51632   4.58.4.3 : γίγνεται· χάριν δὲ μᾶλλον τοῦ ζοοῦ διώκομεν
51633   4.58.4.4 : 〈οἱ〉 ζοοί, κάκιστα δ´ αἰεὶ τῷ θανόντι γίγνεται.
51634   4.58.5.1 : Στησιχόρου (fr. 52 B. 4).
51635   4.58.5.2 : Θανόντος ἀνδρὸς πᾶς´ ἀπόλλυταί ποτ´ ἀνθρώπων
51636   4.58.5.3 : χάρις. 
51637   4.58.6.1 : Εὐριπίδου Τημενίδαις (fr. 736 N. 2).
51638   4.58.6.2 : Ὡς σκαιὸς ἁνὴρ καὶ ξένοισιν ἄξενος
51639   4.58.6.3 : καὶ μνημονεύων οὐδὲν ὧν ἐχρῆν φίλου.
51640   4.58.6.4 : σπάνιον [δ´] ἄρ´ ἦν θανοῦσιν ἀσφαλεῖς φίλοι,
51641   4.58.6.5 : κἂν ὁμόθεν ὦσι· τὸ γὰρ ἔχειν πλέον κρατεῖ.
51642   4.58.7.1 : Εὐριπίδου (fr. 736 N. 2).
51643   4.58.7.2 : Τῆς εὐσεβείας ἡ δ´ ἐν ὀφθαλμοῖς χάρις
51644   4.58.7.3 : ἀπόλωλ´, ὅταν τις ἐκ δόμων ἀνὴρ θάνῃ.
51645   4.58.8.1 : Σοφοκλέους (fr. 868 N. 2).
51646   4.58.8.2 : Χρόνος δ´ ἀμαυροῖ πάντα κεἰς λήθην ἄγει.