1 1.p.t.1 : {1Περὶ ἀριθμητικῆς}1 2 1.p.1.1 : <20Αἰσχύλου ἐκ Προμηθέως>20 ( 454–459). 3 1.p.1.2 : Ἦν δ´ οὐδὲν αὐτοῖς οὔτε χείματος τέκμαρ 4 1.p.1.3 : οὔτ´ ἀνθεμώδους ἦρος, οὔτε καρπίμου 5 1.p.1.4 : θέρους βέβαιον· ἀλλ´ ἄτερ γνώμης τὸ πᾶν 6 1.p.1.5 : ἔπραττον, ἔς τε δή σφιν ἀντολὰς ἐγὼ 7 1.p.1.6 : ἄστρων ἔδειξα τάς τε δυσκρίτους ὁδούς, 8 1.p.1.7 : ἀριθμὸν εὑρών, ἔξοχον σοφισμάτων. 9 1.p.1a.1 : [<20Τοῦ αὐτοῦ Παλαμήδους>20 (fr: trag. adesp. 393 N.).] 10 1.p.1a.2 : ἔπειτα πάσης Ἑλλάδος καὶ ξυμμάχων 11 1.p.1a.3 : βίον διῴκης´ ὄντα πρὶν πεφυρμένον 12 1.p.1a.4 : θηρσίν θ´ ὅμοιον· πρῶτα μὲν τὸν πάνσοφον 13 1.p.1a.5 : ἀριθμὸν εὕρηκ´ ἔξοχον σοφισμάτων. 14 1.p.1a.6 : ............. 15 1.p.2.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉 16 1.p.2.2 : Ὅτι καὶ τὴν περὶ τοὺς ἀριθμοὺς θεωρίαν Ὅμηρος 17 1.p.2.3 : ἠπίστατο, τοὺς μὲν ἐχθροὺς καὶ πολεμίους ἀναρσίους 18 1.p.2.4 : προσαγορεύων, 19 1.p.2.5 : ἠδ´ ὅς´ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ´ ἐπὶ χέρσου (κ 459)· 20 1.p.2.6 : τὸν δὲ ἵλεω καὶ φιλικὸν ἄρθμιον· 21 1.p.2.7 : ἤκαχε Θεσπρωτούς, οἱ δ´ ἡμῖν ἄρθμιοι ἦσαν (π 427)· 22 1.p.2.8 : καὶ πάλιν· 23 1.p.2.9 : ᾖ μὲν ἐμαρνάσθην ἔριδος περὶ θυμοβόροιο· 24 1.p.2.10 : ἠδ´ αὖτ´ ἐν φιλότητι διέτμαγεν ἀρθμήσαντε (Η 301. 302)· 25 1.p.2.11 : ἀναρμοστίαν μὲν τὴν ἔχθραν ἡγούμενος, ἁρμονίαν δὲ τὴν 26 1.p.2.12 : φιλίαν· τὸ γὰρ ἄρθμιον ἐναρμόνιόν ἐστιν, ἅτε δὴ πάσης 27 1.p.2.13 : ἁρμονίας ἐν λόγοις ἀριθμῶν τὴν γένεσιν ἐχούσης. 28 1.p.2.14 : Ἡ μονὰς γονὴ ὑπὸ Τιμαίου τοῦ Λοκροῦ προσαγο– 29 1.p.2.15 : ρεύεται, ὡς ἄρχουσα τῆς τῶν ἀριθμῶν γενέσεως. 30 1.p.2.16 : Τοῦ περισσοῦ καὶ ἀδιαιρέτου λόγου Ἀριστοτέλης ἀπε– 31 1.p.2.17 : φήνατο πρῶτον καὶ ἀμέριστον εἶδος τὸ ἕν· κατὰ δὲ τὴν 32 1.p.2.18 : τούτου ποίησιν εἰδοποιουμένη μονὰς ἀρχὴ καὶ στοιχεῖον 33 1.p.2.19 : τῶν ἀριθμῶν. 34 1.p.3.1 : <20Φιλολάου>20 (fr. 18 Chaign., 13 Mullach.). 35 1.p.3.2 : Θεωρὲν δεῖ τὰ ἔργα καὶ τὰν ἐσσίαν τῶ ἀριθμῶ κὰττὰν 36 1.p.3.3 : δύναμιν ἅ τις ἐντὶ ἐν τᾷ δεκάδι. Μεγάλα γὰρ καὶ παν– 37 1.p.3.4 : τελὴς καὶ παντοεργὸς καὶ θείω καὶ ὠρανίω βίω καὶ ἀν– 38 1.p.3.5 : θρωπίνω ἀρχὰ καὶ ἁγεμὼν κοινωνοῦσα ... δύναμις ἁ τᾶς δε– 39 1.p.3.6 : κάδος. Ἄνευ δὲ ταύτας πάντ´ ἄπειρα καὶ ἄδηλα καὶ ἀφανῆ. 40 1.p.3.7 : Κανονικὰ γὰρ ἁ φύσις ἁ τῶ ἀριθμῶ καὶ ἁγεμονικὰ 41 1.p.3.8 : καὶ διδασκαλικὰ τῶ ἀπορουμένω παντὸς καὶ ἀγνοουμένω 42 1.p.3.9 : παντί. Οὐ γὰρ ἦς δῆλον οὐδενὶ οὐδὲν τῶν πραγμάτων, 43 1.p.3.10 : οὔτε αὐτῶν ποθ´ αὑτά, οὔτε ἄλλω ποτ´ ἄλλο, αἰ μὴ ἦς 44 1.p.3.11 : ἀριθμὸς καὶ ἁ τούτω ἐσσία. Νῦν δὲ οὗτος κὰττὰν ψυχὰν 45 1.p.3.12 : ἁρμόσδων αἰσθήσι πάντα γνωστὰ καὶ ποτάγορα ἀλλάλοις 46 1.p.3.13 : κατὰ γνώμονος φύσιν ἀπεργάζεται, σωματῶν καὶ σχίζων 47 1.p.3.14 : τὼς λόγως χωρὶς ἑκάστως τῶν πραγμάτων, τῶν τε ἀπεί– 48 1.p.3.15 : ρων καὶ τῶν περαινόντων. 49 1.p.3.16 : Ἴδοις δέ κα οὐ μόνον ἐν τοῖς δαιμονίοις καὶ θείοις 50 1.p.3.17 : πράγμασι τὰν τῶ ἀριθμῶ φύσιν καὶ τὰν δύναμιν ἰσχύ– 51 1.p.3.18 : ουσαν, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς ἀνθρωπικοῖς ἔργοις καὶ λόγοις 52 1.p.3.19 : πᾶσι παντᾶ καὶ κὰττὰς δαμιουργίας τὰς τεχνικὰς πάσας 53 1.p.3.20 : καὶ κὰττὰν μουσικάν. 54 1.p.3.21 : Ψεῦδος δὲ οὐδὲν δέχεται ἁ τῶ ἀριθμῶ φύσις, οὐδὲ 55 1.p.3.22 : ἁρμονία, οὐδὲ γὰρ οἰκεῖον αὐτοῖς ἐντι. 56 1.p.3.23 : Τᾶς τῶ ἀπείρω καὶ ἀνοάτω καὶ ἀλόγω φύσιος τὸ 57 1.p.3.24 : ψεῦδος καὶ ὁ φθόνος ἐντί. Ψεῦδος δὲ οὐδαμῶς ἐς ἀρι– 58 1.p.3.25 : θμὸν ἐμπιτνεῖ, πολέμιον γὰρ καὶ ἐχθρὸν τᾷ φύσι τὸ ψεῦ– 59 1.p.3.26 : δος, ἁ δ´ ἀλάθεια οἰκεῖον καὶ σύμφυτον τᾷ τῶ ἀριθμῶ γενεᾷ. 60 1.p.3.27 : (Fr. 20 Mull.) Καὶ τὰ ἐν τᾷ σφαίρᾳ σώματα πέντε 61 1.p.3.28 : ἐντί· τὰ ἐν τᾷ σφαίρᾳ, πῦρ, ὕδωρ καὶ γᾶ καὶ ἀήρ, καὶ ὁ 62 1.p.3.29 : τᾶς σφαίρας ὁλκὰς πέμπτον. 63 1.p.4.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀρχύτου διατριβῶν>20 (Mull. Phil. I p. 565). 64 1.p.4.2 : Καὶ δοκέει ἁ λογιστικὰ ποτὶ τὰν ἄλλαν σοφίαν τῶν μὲν 65 1.p.4.3 : ἄλλων τεχνῶν κὰπ πολὺ διαφέρεν, ἀτὰρ καὶ τᾶς γαμετρι– 66 1.p.4.4 : κᾶς ἐναργεστέρως πραγματεύεσθαι ἃ θέλει. καὶ ἃς ἐκλείπει 67 1.p.4.5 : αὖ ἁ γαμετρικὰ ἀποδείξιας, ἁ λογιστικὰ ἐπιτελέει καὶ ὁμῶς, 68 1.p.4.6 : αἰ μὴν εἰδέων ἐντὶ ἁ πραγματεία, καὶ τὰ ἐπὶ τοῖς εἴδεσιν. 69 1.p.5.1 : <20Βουθήρου περὶ ἀριθμῶν>20 (Mull. Phil. II p. 50). 70 1.p.5.2 : Ἀριθμὸς ἐκ μονάδων σύγκειται .... ὅπερ ἐστὶν ἀρχὴ 71 1.p.5.3 : τῶν ὄντων καὶ 〈νοητῶν〉 μέτρον καὶ ἀσύνθετον καὶ ἀγένητον 72 1.p.5.4 : καὶ ἀίδιον καὶ μόνον καὶ εἰλικρινές. 73 1.p.5.5 : Τὸ 〈ἓν〉 χωρὶς τῶν ἄλλων ἐστὶ καὶ αὐτὸ καθ´ ἑαυτὸ καὶ 74 1.p.5.6 : ἀρχὴ καὶ πρώτη φύσις καὶ μαθεῖν 〈ἔστιν〉 αὐτὸ μηδ´ ἄλλο 75 1.p.5.7 : 〈τι〉 διορισαμένους. 76 1.p.5.8 : ..... μόνον ἐστὶν εἰλικρινὲς αὐτό 〈τε ἑαυτὸ〉 δηλοῦν. 77 1.p.5.9 : Ὁ περισσὸς τοῦ ἀρτίου τελεώτερός ἐστιν. ὃ μὲν γὰρ 78 1.p.5.10 : ἀρχὴν καὶ τέλος καὶ μέσον ἔχει, ὃ δὲ τοῦ μέσου στερεῖται. 79 1.p.5.11 : Καὶ ὃ μέν, ὁπόταν γεννῶνται ἀνὰ λόγον καὶ πρὸς μονά– 80 1.p.5.12 : δας, ταῖς αὑτοῦ χώραις καταλαμβάνει τὰς ταῖς γραμμαῖς 81 1.p.5.13 : περιεχομένας· ὃ δ´ ἐν οἰκείᾳ μὲν γινόμενος οὐδέποτε πε– 82 1.p.5.14 : ραίνεται, ὅταν δ´ ἐν περισσῇ γένηται, αὐτός τε πέρατος 83 1.p.5.15 : τυγχάνει καὶ τὴν πλευρὰν λόγον ἔχουσαν ἴσχει. 84 1.p.5.16 : Τὸ ἓν οὐσία καὶ φύσις καὶ νοῦς καὶ μήνυμα· ἀρχὴν 85 1.p.5.17 : γὰρ καὶ μέσον καὶ πέρας ἔχον ἐστί· καὶ τὰ ἄλλα δὲ 86 1.p.5.18 : τούτου μετείληφεν ἃ ἔστι καὶ νοεῖται τῇ τούτου φύσει 87 1.p.5.19 : ἕκαστον ἀπὸ τῶν ἄλλων εἰλικρινούμενον καὶ εἰκών τε καὶ 88 1.p.5.20 : εἴδωλα τοῦ ἑνὸς γιγνόμενα. 89 1.p.6.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου περὶ ἀριθμητικῆς>20 90 1.p.6.2 : (fr. 81 ap. Müller F. H. G. II p. 289). 91 1.p.6.3 : Τὴν δὲ περὶ τοὺς ἀριθμοὺς πραγματείαν μάλιστα 92 1.p.6.4 : πάντων τιμῆσαι δοκεῖ Πυθαγόρας καὶ προαγαγεῖν εἰς τὸ 93 1.p.6.5 : πρόσθεν, ἀπαγαγὼν ἀπὸ τῆς τῶν ἐμπόρων χρείας, πάντα 94 1.p.6.6 : τὰ πράγματα ἀπεικάζων τοῖς ἀριθμοῖς. Τά τε γὰρ ἄλλα 95 1.p.6.7 : ἀριθμὸς ἔχει καὶ λόγος ἐστὶ πάντων τῶν ἀριθμῶν πρὸς 96 1.p.6.8 : ἀλλήλους. Αἰγύπτιοι δὲ Ἑρμοῦ φασὶν εὕρημα, ὃν καλοῦσι 97 1.p.6.9 : Θώθ· οἳ δὲ ἐκ τῶν θείων περιφορῶν ἐπινοηθῆναι. Μονὰς 98 1.p.6.10 : μὲν οὖν ἐστιν ἀρχὴ ἀριθμοῦ, ἀριθμὸς δὲ τὸ ἐκ τῶν μο– 99 1.p.6.11 : νάδων πλῆθος συγκείμενον. Τῶν δὲ ἀριθμῶν ἄρτιοι μέν 100 1.p.6.12 : εἰσιν οἱ εἰς ἴσα διαιρούμενοι, περισσοὶ δὲ οἱ εἰς ἄνισα 101 1.p.6.13 : καὶ μέσον ἔχοντες. Οὕτως ἐν περισσαῖς ἡμέραις αἱ κρί– 102 1.p.6.14 : σεις τῶν νοσημάτων γίνεσθαι δοκοῦσι καὶ αἱ μεταβολαί, 103 1.p.6.15 : ὅτι ὁ περισσὸς καὶ ἀρχὴν καὶ τελευτὴν καὶ μέσον ἔχει, 104 1.p.6.16 : ἀρχῆς καὶ ἀκμῆς καὶ παρακμῆς ἐχόμεναι. 105 1.p.7.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ εʹ τῶν Νόμων>20 (p. 747AB). 106 1.p.7.2 : Καὶ κοινῷ λόγῳ νομίσαντα πρὸς πάντα εἶναι χρησί– 107 1.p.7.3 : μους τὰς τῶν ἀριθμῶν διανομὰς καὶ ποικίλσεις, ὅσα τε 108 1.p.7.4 : αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ποικίλλονται καὶ ὅσα ἐν μήκεσι παρέ– 109 1.p.7.5 : χονται καὶ ἐν βάθεσι ποικίλματα καὶ δὴ καὶ ἐν φθόγγοις 110 1.p.7.6 : 〈καὶ κινήσεσι〉, ταῖς τε κατὰ τὴν εὐθυπορίαν τῆς ἄνω καὶ 111 1.p.7.7 : κάτω φορᾶς 〈καὶ τῆς κύκλῳ περιφορᾶς〉. πρὸς γὰρ ταῦτα 112 1.p.7.8 : πάντα δεῖ βλέψαντα τόν γε νομοθέτην προστάττειν πᾶσι 113 1.p.7.9 : τοῖς πολίταις εἰς δύναμιν τούτων μὴ ἀπολείπεσθαι τῆς 114 1.p.7.10 : συντάξεως. πρός τε γὰρ οἰκονομίαν καὶ πρὸς πολιτείαν 115 1.p.7.11 : καὶ πρὸς τὰς τέχνας πάσας, ἓν οὐδὲν οὕτω δύναμιν πα– 116 1.p.7.12 : ρέχει παιδείας μάθημα μεγάλην, ὡς ἡ περὶ τοὺς ἀριθμοὺς 117 1.p.7.13 : διατριβή. τὸ δὲ μέγιστον, ὅτι τὸν νυστάζοντα καὶ ἀμαθῆ 118 1.p.7.14 : φύσει ἐγείρει καὶ εὐμαθῆ καὶ μνήμονα καὶ ἀγχίνουν ἀπερ– 119 1.p.7.15 : γάζεται παρὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἐπιδιδόντα θείᾳ τέχνῃ. 120 1.p.8.1 : <20Ἐκ τῶν Μοδεράτου Πυθαγορείου>20 (fr. 1 Mull. 121 1.p.8.2 : Phil. II p. 48). 122 1.p.8.3 : Ἔστι δὲ ἀριθμός, ὡς τύπῳ εἰπεῖν, σύστημα μονάδων, 123 1.p.8.4 : ἢ προποδισμὸς πλήθους ἀπὸ μονάδος ἀρχόμενος καὶ ἀνα– 124 1.p.8.5 : ποδισμὸς εἰς μονάδα καταλήγων. Μονάδες δὲ περαίνουσι 125 1.p.8.6 : ποσότηθ´, ἥ τις μειουμένου τοῦ πλήθους κατὰ τὴν ὑφαίρε– 126 1.p.8.7 : σιν παντὸς ἀριθμοῦ στερηθεῖσα μονήν τε καὶ στάσιν λαμ– 127 1.p.8.8 : βάνει· περαιτέρω γὰρ ἡ μονὰς τῆς ποσότητος οὐκ ἰσχύει 128 1.p.8.9 : ἀναποδίζειν· ὥστε μονὰς ἤτοι ἀπὸ τοῦ ἑστάναι καὶ κατὰ 129 1.p.8.10 : ταὐτὰ ὡσαύτως ἄτρεπτος μένειν, ἢ ἀπὸ τοῦ διακεκρίσθαι 130 1.p.8.11 : καὶ παντελῶς μεμονῶσθαι τοῦ πλήθους εὐλόγως ἐκλήθη. 131 1.p.9.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 2 Mull. Phil. II p. 48).〉 132 1.p.9.2 : Τινὲς τῶν ἀριθμῶν ἀρχὴν ἀπεφήναντο τὴν μονάδα, 133 1.p.9.3 : τῶν δὲ ἀριθμητῶν ἀρχὴν τὸ ἕν. Τοῦτο δὲ σῶμα τεμνό– 134 1.p.9.4 : μενον εἰς ἄπειρον· ὥστε τὰ ἀριθμητὰ τῶν ἀριθμῶν ταύτῃ 135 1.p.9.5 : διαλλάττειν, ᾗ διαφέρει τὰ σώματα τῶν ἀσωμάτων. Εἰ– 136 1.p.9.6 : δέναι δὲ καὶ τοῦτο χρή, ὅτι τῶν ἀριθμῶν εἰσηγήσαντο 137 1.p.9.7 : τὰς ἀρχὰς οἱ μὲν νεώτεροι τήν τε μονάδα καὶ τὴν δυάδα, 138 1.p.9.8 : οἱ δὲ Πυθαγορικοὶ πάσας παρὰ τὸ ἑξῆς τὰς τῶν ὅρων 139 1.p.9.9 : ἐκθέσεις, δι´ ὧν ἄρτιοί τε καὶ περιττοὶ νοοῦνται. 140 1.p.10.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉 141 1.p.10.2 : Πυθαγόρας πλείστῃ σπουδῇ περὶ τοὺς ἀριθμοὺς ἐχρή– 142 1.p.10.3 : σατο, τάς τε τῶν ζῴων γενέσεις ἀνῆγεν εἰς ἀριθμοὺς καὶ 143 1.p.10.4 : τῶν ἀστέρων τὰς περιόδους Ἔτι δὲ τοῖς θεοῖς ἀπεικά– 144 1.p.10.5 : ζων ἐπωνόμαζεν, ὡς Ἀπόλλωνα μὲν τὴν μονάδα οὖσαν, 145 1.p.10.6 : Ἄρτεμιν δὲ τὴν δυάδα ..... τὴν δὲ ἑξάδα Γάμον καὶ 146 1.p.10.7 : Ἀφροδίτην, τὴν δὲ ἑβδομάδα Καιρὸν καὶ Ἀθηνᾶν, Ἀσφά– 147 1.p.10.8 : λειον δὲ Ποσειδῶνα τὴν ὀγδοάδα καὶ τὴν δεκάδα Παντέ– 148 1.p.10.9 : λειαν. Αὐτοῦ δὲ πάλιν τοῦ ἀριθμοῦ τὸν μὲν ἄρτιον 149 1.p.10.10 : ἀτελῆ, πλήρη δὲ καὶ τέλειον ἀπέφηνε τὸν περιττόν, ὅτι 150 1.p.10.11 : μιγνύμενός τε πρὸς τὸν ἄρτιον ἀεὶ ποιεῖται ἐπικρατεῖν 151 1.p.10.12 : τὸν ἐξ ἀμφοῖν περισσόν, αὑτῷ τε πάλιν συντιθέμενος 152 1.p.10.13 : γεννᾷ τὸν ἄρτιον, ὁ δ´ ἄρτιος οὐδέποτε τὸν περισσόν, 153 1.p.10.14 : ὡς οὐ γόνιμος ὢν οὐδὲ ἔχων δύναμιν ἀρχῆς· ὥστε ἐν τῷ 154 1.p.10.15 : διαιρεῖσθαι δίχα πολλοὶ τῶν ἀρτίων εἰς περισσοὺς τὴν 155 1.p.10.16 : ἀνάλυσιν λαμβάνουσιν, ὡς ὁ ἓξ καὶ ὁ δέκα, τῶν δὲ περισ– 156 1.p.10.17 : σῶν εἰς ἀρτίους οὐθείς· ἀδιαίρετον γὰρ ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ 157 1.p.10.18 : στοιχεῖον εἰς ἕτερα· τοῖς δὲ ἄλλοις εἰς τὰ αὐτὰ πᾶσιν αἱ 158 1.p.10.19 : διαλύσεις. Ἔτι δὲ τῇ μονάδι τῶν ἐφεξῆς περισσῶν γνω– 159 1.p.10.20 : μόνων περιτιθεμένων ὁ γινόμενος ἀεὶ τετράγωνός ἐστι· 160 1.p.10.21 : τῶν δὲ ἀρτίων ὁμοίως περιτιθεμένων ἑτερομήκεις καὶ 161 1.p.10.22 : ἄνισοι πάντες ἀποβαίνουσιν, ἴσος δὲ ἰσάκις οὐδείς. Καὶ 162 1.p.10.23 : μὴν εἰς δύο διαιρουμένων ἴσα τοῦ μὲν περισσοῦ μονὰς 163 1.p.10.24 : ἐν μέσῳ περίεστι, τοῦ δὲ ἀρτίου κενὴ λείπεται χώρα καὶ 164 1.p.10.25 : ἀδέσποτος καὶ ἀνάριθμος, ὡς ἂν ἐνδεοῦς καὶ ἀτελοῦς ὄν– 165 1.p.10.26 : τος. Περὶ δὴ τοῦ κοινοῦ λόγου τῶν ἀριθμῶν τοῦτον διέ– 166 1.p.10.27 : ξεισι τὸν τρόπον. 167 1.1.t.1 : {1Ὅτι θεὸς δημιουργὸς τῶν ὄντων καὶ διέπει τὸ 168 1.1.t.2 : ὅλον τῶι τῆς προνοίας λόγωι καὶ ποίας οὐσίας 169 1.1.t.3 : ὑπάρχει.}1 170 1.1.1.1 : <20Θεοδέκτου>20 (fr. 7 N. p. 625). 171 1.1.1.2 : Ἀπὸ τῶν θεῶν ἀρχὴν δὲ ποιεῖσθαι πρέπον. 172 1.1.2.1 : <20Εὐριπίδου>20 (fr. inc. 935 N.) 173 1.1.2.2 : Ὁρᾷς τὸν ὑψοῦ τόνδ´ ἄπειρον αἰθέρα, 174 1.1.2.3 : καὶ γῆν πέριξ ἔχονθ´ ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις; 175 1.1.2.4 : τοῦτον νόμιζε Ζῆνα, τόνδ´ ἡγοῦ θεόν. 176 1.1.3.1 : <20Ἀράτου>20 (Phaen. 1–9). 177 1.1.3.2 : Ἐκ Διὸς ἀρχώμεσθα, τὸν οὐδέποτ´ ἄνδρες ἐῶμεν 178 1.1.3.3 : ἄρρητον, μεσταὶ δὲ Διὸς πᾶσαι μὲν ἀγυιαί, 179 1.1.3.4 : πᾶσαι δ´ ἀνθρώπων ἀγοραί, μεστὴ δὲ θάλασσα 180 1.1.3.5 : καὶ λιμένες, πάντῃ δὲ Διὸς κεχρήμεθα πάντες. 181 1.1.3.6 : τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν, ὁ δ´ ἤπιος ἀνθρώποισι 182 1.1.3.7 : δεξιὰ σημαίνει, λαοὺς δ´ ἐπὶ ἔργον ἐγείρει 183 1.1.3.8 : μιμνήσκων βιότοιο, λέγει δ´ ὅτε βῶλος ἀρίστη 184 1.1.3.9 : βουσί τε καὶ μακέλῃσι, λέγει δ´ ὅτε δεξιαὶ ὧραι 185 1.1.3.10 : καὶ φυτὰ γυρῶσαι καὶ σπέρματα πάντα βαλέσθαι. 186 1.1.4.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (Υ 242. 243)〉 187 1.1.4.2 : Ζεὺς δ´ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τε μινύθει τε 188 1.1.4.3 : ὅππως κεν ἐθέλῃσιν, ὁ γὰρ κάρτιστος ἁπάντων. 189 1.1.5.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 394 N.).〉 190 1.1.5.2 : Ὁ γὰρ θεὸς μέγιστος ἀνθρώποις νόμος. 191 1.1.6.1 : 〈<21Elegiaci ignoti.>21〉 192 1.1.6.2 : Ζεὺς πάντων αὐτὸς φάρμακα μοῦνος ἔχει. 193 1.1.7.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (ζʹ 188).〉 194 1.1.7.2 : Ζεὺς δ´ αὐτὸς νέμει ὄλβον Ὀλύμπιος ἀνθρώποισιν, 195 1.1.7.3 : ἐσθλοῖς ἠδὲ κακοῖσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν ἑκάστῳ. 196 1.1.8.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (πʹ 212).〉 197 1.1.8.2 : Ῥηΐδιον δὲ θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, 198 1.1.8.3 : ἠμὲν κυδῆναι θνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι. 199 1.1.9.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉 200 1.1.9.2 : Ζεὺς ὁ καὶ ζωῆς καὶ θανάτου πείρατα νωμῶν. 201 1.1.10.1 : <20Σιμωνίδου>20 (fr. 61 B.). 202 1.1.10.2 : Οὔτις ἄνευ θεῶν 203 1.1.10.3 : ἀρετὰν λάβεν, οὐ πόλις, οὐ 〈βροτός〉. 204 1.1.11.1 : <20Μενάνδρου>20 (Com. IV p. 293, fr. 280). 205 1.1.11.2 : Ἅπαντα σιγῶν ὁ θεὸς ἐξεργάζεται. 206 1.1.12.1 : <20Κλεάνθους.>20 207 1.1.12.2 : Κύδιστ´ ἀθανάτων, πολυώνυμε, παγκρατὲς αἰεί, 208 1.1.12.3 : Ζεῦ, φύσεως ἀρχηγέ, νόμου μέτα πάντα κυβερνῶν, 209 1.1.12.4 : χαῖρε· σὲ γὰρ πάντεσσι θέμις θνητοῖσι προσαυδᾶν. 210 1.1.12.5 : ἐκ σοῦ γὰρ γένος ἐσμέν, † ἤχου μίμημα λαχόντες 211 1.1.12.6 : μοῦνοι, ὅσα ζώει τε καὶ ἕρπει θνήτ´ ἐπὶ γαῖαν· 212 1.1.12.7 : τῷ σε καθυμνήσω καὶ σὸν κράτος αἰὲν ἀείδω. 213 1.1.12.8 : σοὶ δὴ πᾶς ὅδε κόσμος, ἑλισσόμενος περὶ γαῖαν, 214 1.1.12.9 : πείθεται, ᾗ κεν ἄγῃς, καὶ ἑκὼν ὑπὸ σεῖο κρατεῖται· 215 1.1.12.10 : τοῖον ἔχεις ὑποεργὸν ἀνικήτοις ἐνὶ χερσὶν 216 1.1.12.11 : ἀμφήκη, πυρόεντ´, αἰειζώοντα κεραυνόν· 217 1.1.12.12 : τοῦ γὰρ ὑπὸ πληγῇς φύσεως πάντ´ ἐρρίγα〈σιν〉· 218 1.1.12.13 : ᾧ σὺ κατευθύνεις κοινὸν λόγον, ὃς διὰ πάντων 219 1.1.12.14 : φοιτᾷ, μιγνύμενος μεγάλοις μικροῖς τε φάεσσι 220 1.1.12.15 : ................. 221 1.1.12.16 : ὡς τόσσος γεγαὼς ὕπατος βασιλεὺς διὰ παντός, 222 1.1.12.17 : οὐδέ τι γίγνεται ἔργον ἐπὶ χθονὶ σοῦ δίχα, δαῖμον, 223 1.1.12.18 : οὔτε κατ´ αἰθέριον θεῖον πόλον οὔτ´ ἐνὶ πόντῳ, 224 1.1.12.19 : πλὴν ὁπόσα ῥέζουσι κακοὶ σφετέρῃσιν ἀνοίαις· 225 1.1.12.20 : ἀλλὰ σὺ καὶ τὰ περισσά 〈τ´〉 ἐπίστασαι ἄρτια θεῖναι, 226 1.1.12.21 : καὶ κοσμεῖν τἄκοσμα καὶ οὐ φίλα σοὶ φίλα ἐστίν. 227 1.1.12.22 : ὧδε γὰρ εἰς ἓν πάντα συνήρμοκας ἐσθλὰ κακοῖσιν, 228 1.1.12.23 : ὥσθ´ ἕνα γίγνεσθαι πάντων λόγον αἰὲν ἐόντα, 229 1.1.12.24 : ὃν φεύγοντες ἐῶσιν ὅσοι θνητῶν κακοί εἰσι, 230 1.1.12.25 : δύσμοροι, οἵ τ´ ἀγαθῶν μὲν ἀεὶ κτῆσιν ποθέοντες 231 1.1.12.26 : οὔτ´ ἐσορῶσι θεοῦ κοινὸν νόμον οὔτε κλύουσιν, 232 1.1.12.27 : ᾧ κεν πειθόμενοι σὺν νῷ βίον ἐσθλὸν ἔχοιεν. 233 1.1.12.28 : αὐτοὶ δ´ αὖθ´ ὁρμῶσιν ἄνοι κακὸν ἄλλος ἐπ´ ἄλλο, 234 1.1.12.29 : οἳ μὲν ὑπὲρ δόξης σπουδὴν δυσέριστον ἔχοντες, 235 1.1.12.30 : οἳ δ´ ἐπὶ κερδοσύνας τετραμμένοι οὐδενὶ κόσμῳ, 236 1.1.12.31 : ἄλλοι δ´ εἰς ἄνεσιν καὶ σώματος ἡδέα ἔργα 237 1.1.12.32 : ......... ἐπ´ ἄλλοτεν ἄλλα φέρονται, 238 1.1.12.33 : σπεύδοντες μάλα πάμπαν ἐναντία τῶνδε γενέσθαι. 239 1.1.12.34 : ἀλλὰ Ζεῦ πάνδωρε, κελαινεφές, ἀργικέραυνε, 240 1.1.12.35 : ἀνθρώπους 〈μὲν〉 ῥύου ἀπειροσύνης ἀπὸ λυγρῆς, 241 1.1.12.36 : ἣν σύ, πατήρ, σκέδασον ψυχῆς ἄπο, δὸς δὲ κυρῆσαι 242 1.1.12.37 : γνώμης, ᾗ πίσυνος σὺ δίκης μέτα πάντα κυβερνᾶς, 243 1.1.12.38 : ὄφρ´ ἂν τιμηθέντες ἀμειβώμεσθά σε τιμῇ, 244 1.1.12.39 : ὑμνοῦντες τὰ σὰ ἔργα διηνεκές, ὡς ἐπέοικε 245 1.1.12.40 : θνητὸν ἐόντ´, ἐπεὶ οὔτε βροτοῖς γέρας ἄλλο τι μεῖζον, 246 1.1.12.41 : οὔτε θεοῖς, ἢ κοινὸν ἀεὶ νόμον ἐν δίκῃ ὑμνεῖν. 247 1.1.13a.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 396 N.).〉 248 1.1.13a.2 : Θεοῦ θέλοντος εὖ τὰ πάντα γίγνεται. 249 1.1.14.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 397 N.).〉 250 1.1.14.2 : Τί δ´ οὐ γένοιτ´ ἂν θεοῦ 〈γ´〉 ἐφιέντος τύχῃ; 251 1.1.15.1 : 〈<20Σοφοκλέους>20 (Ai. 383).〉 252 1.1.15.2 : Ξὺν τῷ θεῷ πᾶς καὶ γελᾷ κὠδύρεται. 253 1.1.16.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉 254 1.1.16.2 : Γεννᾷ τὸ θεῖον εὐτυχῆ δωρήματα. 255 1.1.17.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 398 N.).〉 256 1.1.17.2 : Ζεὺς ἔσθ´ ὁ πέμπων τὴν ἐφήμερον τροφήν. 257 1.1.18.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 399 N.).〉 258 1.1.18.2 : Ἄνευ θεοῦ γὰρ οὐδὲ εἷς ἀνὴρ σθένει. 259 1.1.19.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 400 N.).〉 260 1.1.19.2 : Θείᾳ προνοίᾳ πάντ´ ἐγέννησεν φύσις. 261 1.1.20.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉 262 1.1.20.2 : Θεὸς μόνος πέφυκεν ἐν βροτοῖς μέγας. 263 1.1.14.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (ρʹ 485–487).〉 264 1.1.14.2 : Καί τε θεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες ἀλλοδαποῖσι 265 1.1.14.3 : παντοῖοί τ´ ἐλθόντες ἐπιστρωφῶσι πόληας, 266 1.1.14.4 : ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντες. 267 1.1.15.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (σʹ 135. 136).〉 268 1.1.15.2 : Τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, 269 1.1.15.3 : οἷον ἐπ´ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε. 270 1.1.16.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉 271 1.1.16.2 : Πάντῃ πάρεστι καὶ βλέπει πάντῃ θεός. 272 1.1.17.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (fr. inc. 1014 N.).〉 273 1.1.17.2 : Θεοῦ γὰρ οὐδεὶς χωρὶς εὐτυχεῖ βροτῶν, 274 1.1.17.3 : οὐδ´ εἰς τὸ μεῖζον ἦλθε, τὰς θνητῶν δ´ ἐγὼ 275 1.1.17.4 : χαίρειν κελεύω θεῶν ἄτερ προμηθίας. 276 1.1.18.1 : 〈<20Ἀρχιλόχου>20 (fr. 70 B. 3).〉 277 1.1.18.2 : Τοῖος ἀνθρώποισι θυμός, Γλαῦκε, Λεπτίνεω πάι, 278 1.1.18.3 : γίνεται θνητοῖς, ὁκοίην Ζεὺς ἐφ´ ἡμέρην ἄγῃ. 279 1.1.19.1 : 〈<20Εὐριπίδου Θυέστῃ>20 (fr. 401 N.).〉 280 1.1.19.2 : Θεοῦ θέλοντος κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις. 281 1.1.20.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 401, 1 N.).〉 282 1.1.20.2 : Θνητοῖσιν ἀνθρώποισι καταφυγὴ θεοί. 283 1.1.21.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 401, 2–4 N.).〉 284 1.1.21.2 : Καὶ τἀμπλακήματ´ ἔρχεται θεὸς μέτα, 285 1.1.21.3 : ὅθεν λαβόντες οἱ κακῶς πεπραγότες 286 1.1.21.4 : ἱκετηρίαν ἀπῆλθον ἐκ δυσπραξίας. 287 1.1.22.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 402 N.).〉 288 1.1.22.2 : Νῦν οὐκέτι μοι δίχα θυμός, 289 1.1.22.3 : ἀλλὰ σαφὴς 〈φάτις ἔσθ´〉, ὅτι πάντα βροτοῖς 290 1.1.22.4 : Ζεὺς ἐπικάρσια τέμνει, 291 1.1.22.5 : καθελὼν μὲν δοκέοντ´, 292 1.1.22.6 : ἀδόκητον δ´ ἐξαείρων. 293 1.1.23.1 : 〈<20Ὀρφέως>20 (fr. VI, 9–42 Hermann. Orph. p. 457).〉 294 1.1.23.2 : Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀργικέραυνος, 295 1.1.23.3 : Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς μέσσα, Διὸς δ´ ἐκ πάντα τέτυκται· 296 1.1.23.4 : Ζεὺς ἄρσην γένετο, Ζεὺς ἄμβροτος ἔπλετο νύμφη, 297 1.1.23.5 : Ζεὺς πυθμὴν γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος· 298 1.1.23.6 : Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς αὐτὸς ἁπάντων ἀρχιγένεθλος· 299 1.1.23.7 : ἓν κράτος, εἷς δαίμων γένετο, μέγας ἀρχὸς ἁπάντων· 300 1.1.23.8 : ἓν 〈δὲ〉 δέμας βασίλειον, ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖται, 301 1.1.23.9 : πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰθήρ, νύξ τε καὶ ἦμαρ· 302 1.1.23.10 : καὶ Μῆτις, πρῶτος γενέτωρ καὶ Ἔρως πολυτερπής· 303 1.1.23.11 : πάντα γὰρ ἐν Ζηνὸς μεγάλῳ τάδε σώματι κεῖται· 304 1.1.23.12 : τοῦ δή τοι κεφαλὴ μὲν ἰδεῖν καὶ καλὰ πρόσωπα 305 1.1.23.13 : οὐρανὸς αἰγλήεις, ὃν χρύσεαι ἀμφὶς ἔθειραι 306 1.1.23.14 : ἄστρων μαρμαρέων περικαλλέες ἠερέθονται· 307 1.1.23.15 : ταύρεα δ´ ἀμφοτέρωθε δύο χρύσεια κέρατα 308 1.1.23.16 : ἀντολίη τε δύσις τε, θεῶν ὁδοὶ οὐρανιώνων 309 1.1.23.17 : ὄμματα δ´ ἠέλιός τε καὶ ἀντιόωσα σελήνη· 310 1.1.23.18 : οὖς δέ οἱ ἀψευδὲς βασιλήϊον ἄφθιτος αἰθήρ, 311 1.1.23.19 : ᾧ δὴ πάντα κλύει καὶ φράζεται· οὐδέ τίς ἐστιν 312 1.1.23.20 : αὐδὴ οὐδ´ ἐνοπὴ οὐδὲ κτύπος οὐδὲ μὲν ὄσσα, 313 1.1.23.21 : ἣ λήθει Διὸς οὖας ὑπερμενέος Κρονίωνος. 314 1.1.23.22 : ὧδε μὲν ἀθανάτην κεφαλὴν ἔχει ἠδὲ νόημα· 315 1.1.23.23 : σῶμα δέ οἱ περιφεγγές, ἀπείριτον, ἀστυφέλικτον, 316 1.1.23.24 : ἄτρομον, ὀβριμόγυιον, ὑπερμενὲς ὧδε τέτυκται· 317 1.1.23.25 : ὦμοι μὲν καὶ στέρνα καὶ εὐρέα νῶτα θεοῖο 318 1.1.23.26 : ἀὴρ εὐρυβίης, πτέρυγες δέ οἱ ἐξεφύοντο, 319 1.1.23.27 : τῇς ἐπὶ πάντα ποτᾶθ´, ἱερὴ δέ οἱ ἔπλετο νηδὺς 320 1.1.23.28 : γαῖά τε παμμήτωρ ὀρέων τ´ αἰπεινὰ κάρηνα, 321 1.1.23.29 : μέσση δὲ ζώνη βαρυηχέος οἶδμα θαλάσσης 322 1.1.23.30 : καὶ πόντου· πυμάτη δὲ βάσις χθονὸς ἔνδοθι ῥίζαι, 323 1.1.23.31 : τάρταρά τ´ εὐρώεντα καὶ ἔσχατα πείρατα γαίης. 324 1.1.23.32 : πάντα δ´ ἀποκρύψας αὖθις φάος ἐς πολυγηθὲς 325 1.1.23.33 : μέλλεν ἀπὸ κραδίης προφέρειν πάλι θέσκελα ῥέζων. 326 1.1.23.34 : ................... 327 1.1.24.1 : 〈<21Philosophi incerti.>21〉 328 1.1.24.2 : Τί πότ´ ἐστὶ θεός; νοῦς. τί δὲ νοῦς ἐστι; φρόνησις. 329 1.1.24.3 : Ζῆνα δὲ σὺ νόμιζε τοῦτον, ὅθεν ἔχομεν ἀεὶ 〈τὸ〉 ζῆν. 330 1.1.25.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ ἀγαλμάτων.>20 331 1.1.25.2 : Ζεὺς οὖν ὁ πᾶς κόσμος, ζῷον ἐκ ζῴων καὶ θεὸς ἐκ 332 1.1.25.3 : θεῶν. Ζεὺς δὲ καὶ 〈ὁ θεός〉, καθὸ νοῦς ἀφ´ οὗ προφέρε– 333 1.1.25.4 : ται πάντα, ὅτι δημιουργεῖ τοῖς νοήμασιν. 334 1.1.26.1 : <20Χρυσίππου.>20 335 1.1.26.2 : Ζεὺς μὲν οὖν φαίνεται ὠνομάσθαι ἀπὸ τοῦ πᾶσι 336 1.1.26.3 : δεδωκέναι τὸ ζῆν. Δία δὲ αὐτὸν λέγουσιν, ὅτι πάντων 337 1.1.26.4 : ἐστὶν αἴτιος καὶ δι´ αὐτὸν πάντα. 338 1.1.27.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 396A). 339 1.1.27.2 : Οἳ μὲν γὰρ Ζῆνα, οἳ δὲ Δία καλοῦσι· συντιθέμενα 340 1.1.27.3 : δὲ εἰς ἓν δηλοῖ τὴν φύσιν τοῦ θεοῦ, ὃ δὴ προσήκειν φα– 341 1.1.27.4 : μὲν ὀνόματι οἵῳ τε εἶναι ἀπεργάζεσθαι. οὐ γὰρ ἔστιν 342 1.1.27.5 : ἡμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν, ὅστις ἐστὶν αἴτιος μᾶλλον τοῦ 343 1.1.27.6 : ζῆν ἢ ὁ ἄρχων τε καὶ βασιλεὺς τῶν πάντων. 344 1.1.28.1 : 〈<21Platonici incerti.>21〉 345 1.1.28.2 : Φημὶ κατ´ ἀμφοτέρων λέγεσθαι τοῦ θεοῦ τὸ ὄνομα 346 1.1.28.3 : τοῦ τε δημιουργοῦ καὶ τοῦ κόσμου. Καί μοι δοκῶ πρῶτα 347 1.1.28.4 : κατὰ νόμους τοὺς ἐμαυτοῦ Πλάτωνι χρήσεσθαι μάρτυρι 348 1.1.28.5 : τῆς τοιαύτης δόξης. Πλάτων γάρ τοι καὶ αὐτὸς Δία μὲν 349 1.1.28.6 : καλεῖ τὸν δημιουργὸν τῶν ἁπάντων, θεὸν δὲ καὶ τόνδε τὸν 350 1.1.28.7 : κόσμον. Τὸν μὲν δημιουργὸν τρόπῳ τοιῷδε· ἐπειδὰν ἐν 351 1.1.28.8 : Φαίδρῳ (c. 26 p. 246E) περὶ τῆς τοῦ παντὸς φορᾶς διαλέ– 352 1.1.28.9 : γηται, τάδε φησὶ περὶ τοῦ μεγάλου Διός· „Ὁ δὴ μέγας 353 1.1.28.10 : ἡγεμὼν ἐν οὐρανῷ Ζεύς, ἐλαύνων πτηνὸν ἅρμα, πρῶτος πο– 354 1.1.28.11 : ρεύεται, διακοσμῶν πάντα καὶ ἐπιμελούμενος· 〈τῷ δ´ ἕπεται 355 1.1.28.12 : στρατιὰ θεῶν τε καὶ δαιμόνων〉.“ Οἶμαι σαφὴς ἐν τούτοις 356 1.1.28.13 : ὑπάρχει μνημονεύσας τοῦ ποιητοῦ τῶν ἁπάντων· καὶ γὰρ 357 1.1.28.14 : ἀνέθηκεν αὐτῷ τὴν ἀκολουθίαν τῶν περὶ τὸν κόσμον θεῶν· 358 1.1.28.15 : ἔφη γοῦν ἕπεσθαι τῇ ἐκείνου προνοίᾳ τοὺς στρατιώτας 359 1.1.28.16 : θεούς· στρατιώτας δὲ ἐκάλεσε τοὺς τῇδε θεούς, οἳ τοῦδε 360 1.1.28.17 : τοῦ πολέμου τῆς γενέσεως στρατηγοῦσιν. Ὁμοίως Ὀνάτας 361 1.1.28.18 : ὁ Πυθαγόρειος ἐπεμνήσθη τοῦ τε δημιουργοῦ καὶ τῶν ἑπο– 362 1.1.28.19 : μένων τούτῳ θεῶν, λέγων οὕτως· „τοὶ δ´ ἄλλοι θεοὶ ποτὶ 363 1.1.28.20 : τὸν πρᾶτον θεὸν καὶ νοατὸν οὕτως ἔχοντι, ὥσπερ χορευταὶ 364 1.1.28.21 : ποτὶ κορυφαῖον καὶ στρατιῶται ποτὶ στραταγόν.“ Κατὰ 365 1.1.28.22 : ταὐτὰ δὲ Πλάτων ἀμφοτέρων ἐπεμνήσθη ἐν τῇ πρὸς 366 1.1.28.23 : Ἑρμείαν καὶ Κορίσκον ἐπιστολῇ ( 6 p. 323D)· τὸν γὰρ 367 1.1.28.24 : δημιουργὸν ἡγεμόνα πάντων τῶν θεῶν εἶπε, τῶν τε ὄντων 368 1.1.28.25 : καὶ τῶν μελλόντων. Μέλλοντας δὲ ἴσμεν θεοὺς τοὺς ἀεὶ 369 1.1.28.26 : γενητούς, τουτέστι συναπτομένους ποτὲ σώμασι. Ἐν δὲ 370 1.1.28.27 : τῷ Τιμαίῳ (c. 8 p. 34A) χωρίσας τοῦ πλήθους τοὺς θεοὺς 371 1.1.28.28 : ἑνικῶς διὰ τοῦ οἰκητηρίου τοῦ κόσμου τοὺς πάντας ὠνό– 372 1.1.28.29 : μασεν· „οὗτος“ γὰρ ἔφη, „ὄντος ἀεὶ λογισμὸς θεοῦ περὶ 373 1.1.28.30 : τὸν ποτὲ ἐσόμενον θεόν“· δῆλος γὰρ ὁ μὲν λογιζόμενος 374 1.1.28.31 : θεὸς ὁ δημιουργὸς ὤν, ὁ δὲ ἐσόμενος καὶ γιγνόμενος αἰεὶ 375 1.1.28.32 : ὁ κόσμος λεγόμενος. Ὡσαύτως δὲ καὶ Ὅμηρος (Α 423 sqq.)· 376 1.1.28.33 : Ζεὺς γὰρ ἐπ´ ὠκεανὸν μετ´ ἀμύμονας Αἰθιοπῆας 377 1.1.28.34 : χθιζὸς ἔβη μετὰ δαῖτα, θεοὶ δ´ ἅμα πάντες ἕποντο. 378 1.1.28.35 : δωδεκάτῃ δέ τοι αὖθις ἐλεύσεται οὐλυμπόνδε. 379 1.1.28.36 : Περὶ τοῦ κατὰ τὸν κόσμον Διὸς ταυτὶ λέλεκται· οἵ τε γὰρ 380 1.1.28.37 : θεοὶ ἅμα πάντες εἵποντο, τὸ δὲ πλῆθος τῶν θεῶν ἔργον 381 1.1.28.38 : ἐστὶ τοῦ δημιουργοῦ ἅμα τῷ κόσμῳ γενόμενον. Ὁπόταν 382 1.1.28.39 : δὲ εἰς τὸν Ὄλυμπον ἀφίκωνται, δηλοῦσι καὶ τὴν διαφοράν, 383 1.1.28.40 : ἑτέρου λεγομένου Διὸς τοῦ κεχωρισμένου τῶν θεῶν. Ἡ 384 1.1.28.41 : γοῦν Θέτις εἰς μὲν τὸν Ὄλυμπον ἧκε (χρῆν γὰρ τὴν ποί– 385 1.1.28.42 : ησιν ἐκτελεῖν τὸ μύθευμα)· 386 1.1.28.43 : εὗρε δὲ εὐρύοπα Κρονίδην ἄτερ ἥμενον ἄλλων 387 1.1.28.44 : ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο (Α 498 sq.). 388 1.1.28.45 : Τὴν μέντοι δωδεκάτην ἀκουστέον τῆς ἐπανόδου τῶν θεῶν, 389 1.1.28.46 : ὁπόταν ὑπερβάντες τὰ δώδεκα ζῴδια ἐπὶ τῷ νώτῳ γένων– 390 1.1.28.47 : ται τοῦ οὐρανοῦ, στάντας δὲ αὐτοὺς ἐκεῖσε περιάγῃ ἡ 391 1.1.28.48 : περιφορά· λόγος γὰρ ὁ αὐτὸς ψυχῶν καὶ θεῶν. 392 1.1.29a.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς. Τί πρεσβυτάτων τῶν ὄντων; 393 1.1.29a.2 : ἀπεκρίνατο· Θεός, ἀγέννητον γάρ. 394 1.1.29a.3 : <20Σωκράτης>20 ἐρωτηθείς, Τί θεός; εἶπε· Τὸ ἀθάνατον 395 1.1.29a.4 : καὶ ἀίδιον. 396 1.1.29a.5 : <20Ἑρμῆς>20 ἐρωτηθείς, Τί θεός; εἶπεν· Ὁ τῶν ὅλων δη– 397 1.1.29a.6 : μιουργός, σοφώτατος νοῦς καὶ ἀίδιος. 398 1.1.30.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 7, 11–34 p. 301 sq. Diels.).〉 399 1.1.30.2 : <20Θαλῆς>20 νοῦν τοῦ κόσμου τὸν θεόν, τὸ δὲ πᾶν ἔμ– 400 1.1.30.3 : ψυχον ἅμα καὶ δαιμόνων πλῆρες· διήκειν δὲ καὶ διὰ τοῦ 401 1.1.30.4 : στοιχειώδους ὑγροῦ δύναμιν θείαν κινητικὴν αὐτοῦ. 402 1.1.30.5 : <20Ἀναξίμανδρος>20 ἀπεφήνατο τοὺς ἀπείρους οὐρα– 403 1.1.30.6 : νοὺς θεούς. 404 1.1.30.7 : <20Ἀναξιμένης>20 τὸν ἀέρα. δεῖ δ´ ὑπακούειν ἐπὶ τῶν 405 1.1.30.8 : οὕτως λεγομένων τὰς ἐνδιηκούσας τοῖς στοιχείοις ἢ τοῖς 406 1.1.30.9 : σώμασι δυνάμεις. 407 1.1.30.10 : <20Ἀρχέλαος>20 ἀέρα καὶ νοῦν τὸν θεόν, οὐ μέντοι κο– 408 1.1.30.11 : σμοποιὸν τὸν νοῦν. 409 1.1.30.12 : <20Ἀναξαγόρας>20 νοῦν κοσμοποιὸν τὸν θεόν. 410 1.1.30.13 : <20Δημόκριτος>20 νοῦν τὸν θεὸν ἐν πυρὶ σφαιροειδεῖ. 411 1.1.30.14 : <20Διογένης>20 καὶ <20Κλεάνθης>20 καὶ <20Οἰνοπίδης>20 τὴν 412 1.1.30.15 : τοῦ κόσμου ψυχήν. 413 1.1.30.16 : <20Πυθαγόρας>20 τῶν ἀρχῶν τὴν μὲν μονάδα θεὸν καὶ 414 1.1.30.17 : τἀγαθόν, ἥτις ἐστὶν ἡ τοῦ ἑνὸς φύσις καὶ αὐτὸς ὁ νοῦς, 415 1.1.30.18 : τὴν 〈δ´〉 ἀόριστον δυάδα 〈δαίμονα〉 καὶ τὸ κακόν, περὶ ἥν 416 1.1.30.19 : ἐστι τὸ ὑλικὸν πλῆθος. 417 1.1.30.20 : <20Ποσειδώνιος>20 πνεῦμα νοερὸν καὶ πυρῶδες, οὐκ ἔχον 418 1.1.30.21 : μὲν μορφήν, μεταβάλλον δὲ εἰς ὃ βούλεται καὶ συνεξομοι– 419 1.1.30.22 : ούμενον πᾶσιν. 420 1.1.30.23 : <20Σπεύσιππος>20 τὸν νοῦν οὔτε τῷ ἑνὶ οὔτε τῷ ἀγαθῷ 421 1.1.30.24 : τὸν αὐτόν, ἰδιοφυῆ δέ. 422 1.1.30.25 : <20Κριτόλαος>20 καὶ <20Διόδωρος>20 ὁ Τύριος νοῦν ἀπ´ 423 1.1.30.26 : αἰθέρος ἀπαθοῦς. 424 1.1.30.27 : <20Ἡράκλειτος>20 τὸ περιοδικὸν πῦρ ἀίδιον, εἱμαρμένην 425 1.1.30.28 : δὲ λόγον ἐκ τῆς ἐναντιοδρομίας δημιουργὸν τῶν ὄντων. 426 1.1.30.29 : <20Ζήνων>20 ὁ Στωικὸς νοῦν κόσμου πύρινον. 427 1.1.30.30 : <20Μνήσαρχος>20 τὸν κόσμον, τὴν πρώτην οὐσίαν ἔχοντα 428 1.1.30.31 : ἀπὸ πνεύματος. 429 1.1.30.32 : <20Βόηθος>20 τὸν αἰθέρα θεὸν ἀπεφήνατο. 430 1.1.30.33 : <20Παρμενίδης>20 τὸ ἀκίνητον καὶ πεπερασμένον σφαι– 431 1.1.30.34 : ροειδές. 432 1.1.30.35 : <20Μέλισσος>20 καὶ <20Ζήνων>20 τὸ ἓν καὶ πᾶν καὶ μόνον 433 1.1.30.36 : ἀίδιον καὶ ἄπειρον. 434 1.1.30.37 : 〈<20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὸν σφαῖρον καὶ〉 τὸ ἕν, καὶ τὸ μὲν 435 1.1.29b.38 : ἓν τὴν ἀνάγκην, ὕλην δὲ αὐτοῦ τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, εἴδη 436 1.1.29b.39 : δὲ τὸ νεῖκος καὶ τὴν φιλίαν. Λέγει δὲ καὶ τὰ στοιχεῖα 437 1.1.29b.40 : θεοὺς καὶ τὸ μῖγμα τούτων τὸν κόσμον καὶ προστανα– 438 1.1.29b.41 : λυθήσεται τὸ μονοειδές· καὶ θείας μὲν οἴεται τὰς ψυχάς, 439 1.1.29b.42 : θείους δὲ καὶ τοὺς μετέχοντας αὐτῶν καθαροὺς καθαρῶς. 440 1.1.29b.43 : <20Πολέμων>20 τὸν κόσμον θεὸν ἀπεφήνατο. 441 1.1.29b.44 : <20Ξενοκράτης>20 Ἀγαθήνορος Καλχηδόνιος τὴν μονάδα 442 1.1.29b.45 : καὶ τὴν δυάδα θεούς, τὴν μὲν ὡς ἄρρενα πατρὸς ἔχουσαν 443 1.1.29b.46 : τάξιν, ἐν οὐρανῷ βασιλεύουσαν, ἥντινα προσαγορεύει καὶ 444 1.1.29b.47 : Ζῆνα καὶ περιττὸν καὶ νοῦν, ὅστις ἐστὶν αὐτῷ πρῶτος 445 1.1.29b.48 : θεός· τὴν δὲ ὡς θήλειαν μητρὸς θεῶν δίκην, τῆς ὑπὸ 446 1.1.29b.49 : τὸν οὐρανὸν λήξεως ἡγουμένην, ἥτις ἐστὶν αὐτῷ ψυχὴ τοῦ 447 1.1.29b.50 : παντός. Θεὸν δ´ εἶναι καὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τοὺς ἀστέρας 448 1.1.29b.51 : πυρώδεις Ὀλυμπίους θεούς, καὶ ἑτέρους ὑποσελήνους δαί– 449 1.1.29b.52 : μονας ἀοράτους. Ἀρέσκει δὲ καὶ αὐτῷ ... καὶ ἐνδιήκειν 450 1.1.29b.53 : τοῖς ὑλικοῖς στοιχείοις. Τούτων δὲ τὴν μὲν 〈διὰ τοῦ ἀέρος 451 1.1.29b.54 : προσγείου〉 Ἅιδην προσαγορεύει, τὴν δὲ διὰ τοῦ ὑγροῦ 452 1.1.29b.55 : Ποσειδῶνα, τὴν δὲ διὰ τῆς γῆς φυτοσπόρον Δήμητραν. 453 1.1.29b.56 : Ταῦτα δὲ χορηγήσας τοῖς Στωικοῖς τὰ πρότερα παρὰ 454 1.1.29b.57 : τοῦ Πλάτωνος μεταπέφρακεν. 455 1.1.29b.58 : <20Πλάτων>20 δὲ τὸ ἕν, τὸ μονοφυές, τὸ μοναδικόν, τὸ 456 1.1.29b.59 : ὄντως ὄν, τἀγαθόν. Πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ὀνομάτων 457 1.1.29b.60 : εἰς τὸν νοῦν σπεύδει. Νοῦς οὖν ὁ θεός, χωριστὸν εἶδος, 458 1.1.29b.61 : τὸ δὲ χωριστὸν ἀκουέσθω τὸ ἀμιγὲς πάσης ὕλης καὶ μη– 459 1.1.29b.62 : δενὶ τῶν σωματικῶν συμπεπλεγμένον, μηδὲ τῷ παθητῷ 460 1.1.29b.63 : τῆς φύσεως συμπαθές. Τούτου δὲ πατρὸς καὶ ποιητοῦ 461 1.1.29b.64 : τὰ ἄλλα θεῖα ἔκγονα νοητὰ μέν, ὅ τε νοητὸς λεγόμενος 462 1.1.29b.65 : κόσμος 〈καὶ αἱ ἰδέαι〉, παραδείγματα δ´ ἐστὶ τοῦ ὁρατοῦ 463 1.1.29b.66 : κόσμου, πρὸς δὲ τούτοις ἐναιθέριοί τινες δυνάμεις, (λόγοι 464 1.1.29b.67 : δ´ εἰσὶν ἀσώματοι,) καὶ 〈ἔμπυροι καὶ〉 ἐναέριοι καὶ ἔνυδροι, 465 1.1.29b.68 : αἰσθητὸς δὲ [τοῦ πρώτου θεοῦ ἔκγονα] ἥλιος, σελήνη, ἀστέ– 466 1.1.29b.69 : ρες, γῆ καὶ ὁ περιέχων πάντα κόσμος. 467 1.1.29b.70 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὸν μὲν ἀνωτάτω θεὸν εἶδος 〈χωρι– 468 1.1.29b.71 : στόν〉, ὁμοίως Πλάτωνι, ἐπιβεβηκότα τῇ σφαίρᾳ τοῦ παν– 469 1.1.29b.72 : τός, ἥτις ἐστὶν αἰθέριον σῶμα, τὸ πέμπτον ὑπ´ αὐτοῦ 470 1.1.29b.73 : καλούμενον. 471 1.1.29b.74 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 νοερὸν θεὸν ἀποφαίνονται, πῦρ τεχνι– 472 1.1.29b.75 : κόν, ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ γενέσει κόσμου, ἐμπεριειληφὸς πάν– 473 1.1.29b.76 : τας τοὺς σπερματικοὺς λόγους, καθ´ οὓς ἅπαντα καθ´ 474 1.1.29b.77 : εἱμαρμένην γίνεται. Καὶ πνεῦμα μὲν ἐνδιῆκον δι´ ὅλου 475 1.1.29b.78 : τοῦ κόσμου, τὰς δὲ προσηγορίας μεταλαμβάνον δι´ ὅλης 476 1.1.29b.79 : τῆς ὕλης, δι´ ἧς κεχώρηκε, παραλλάξαν, θεοὺς δὲ καὶ τὸν 477 1.1.29b.80 : κόσμον καὶ τοὺς ἀστέρας καὶ τὴν γῆν· ἀνωτάτω δὲ πάν– 478 1.1.29b.81 : των νοῦν ἐναιθέριον εἶναι θεόν. 479 1.1.29b.82 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀνθρωποειδεῖς μὲν τοὺς θεούς, λόγῳ 480 1.1.29b.83 : δὲ πάντας θεωρητοὺς διὰ τὴν λεπτομέρειαν τῆς τῶν εἰδώ– 481 1.1.29b.84 : λων φύσεως. Ὁ δ´ αὐτὸς ἄλλας τέσσαρας φύσεις κατὰ 482 1.1.29b.85 : γένος ἀφθάρτους τάσδε· τὰ ἄτομα, τὸ κενόν, τὸ ἄπειρον, 483 1.1.29b.86 : τὰς ὁμοιότητας· αὗται δὲ λέγονται ὁμοιομέρειαι καὶ 484 1.1.29b.87 : στοιχεῖα. 485 1.1.30.1 : 〈<20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ Κρατῆρος>20 (p. 26 Patric., p. 34, 7 486 1.1.30.2 : –13 Parthey.).〉 487 1.1.30.3 : Τοιοῦτο γάρ ἐστι τὸ σῶμα ἐκείνου, οὐχ ἁπτὸν οὐδὲ 488 1.1.30.4 : ὁρατὸν οὐδὲ μετρητὸν οὐδὲ διαστατὸν οὐδ´ ἄλλῳ τινὶ σώ– 489 1.1.30.5 : ματι ὅμοιον. Οὔτε γὰρ πῦρ ἐστιν οὔτε ὕδωρ οὔτε ἀὴρ 490 1.1.30.6 : οὔτε πνεῦμα, ἀλλὰ πάντα ἀπ´ αὐτοῦ. Ἀγαθὸς γὰρ ὤν, μό– 491 1.1.30.7 : νῳ ἑαυτῷ τοῦτο ἀναθεῖναι ἠθέλησε, καὶ τὴν γῆν κοσμῆσαι. 492 1.1.31a.1 : 〈<21Poetae ignoti.>21〉 493 1.1.31a.2 : Ἡρακλέους κρατεροῦ ὃς γᾶν ἐκάθαρεν ἅπασαν, 494 1.1.31a.3 : πετροβάτα τε θεοῦ, Πανὸς νομίοιο βρυάκτα, 495 1.1.31a.4 : θείω ἰατῆρός τ´ Ἀσκληπιοῦ ὀλβιοδώτα, 496 1.1.31a.5 : πρεσβίστας τε θεᾶς Ὑγιείας μειλιχοδώρου, 497 1.1.31a.6 : ναυσί τ´ ἐπ´ ὠκυπόροισι Διοσκούρων ἐπιφαντᾶν, 498 1.1.31a.7 : Κουρήτων θ´, οἳ ματρὶ Διὸς Ῥέᾳ ἐντὶ πάρεδροι, 499 1.1.31a.8 : καὶ Χαρίτων μεμνᾶσθαι ἐν ἔργῳ παντὶ μέγιστον, 500 1.1.31a.9 : ἠδὲ Χρόνου παίδων Ὡρᾶν, αἳ πάντα φύοντι, 501 1.1.31a.10 : Νυμφᾶν τ´ οὐρειᾶν, αἳ νάματα κάλ´ ἐφέποντι. 502 1.1.32.1 : 〈<21Poetae lyrici incerti.>21〉 503 1.1.32.2 : Ὑμνέωμες μάκαρας, Μοῦσαι Διὸς ἔκγονοι ἀφθίτοις ἀοιδαῖς. 504 1.1.32.1 : 〈<20Φιλήμονος>20 (Com. IV p. 31, fr. inc. 2 M.).〉 505 1.1.32.2 : Ὃν οὐδὲ εἷς λέληθεν οὐδὲ ἓν ποιῶν, 506 1.1.32.3 : οὐδ´ αὖ ποιήσων οὐδὲ πεφοιηκὼς πάλαι, 507 1.1.32.4 : οὔτε θεὸς οὔτ´ ἄνθρωπος, οὗτός εἰμ´ ἐγὼ 508 1.1.32.5 : Ἀήρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ Δία. 509 1.1.32.6 : ἐγὼ δ´ ὃ 〈θεοῦ ´στιν〉 ἔργον, εἰμὶ πανταχοῦ, 510 1.1.32.7 : 〈ἐνταῦθ´ ἐν Ἀθήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελίᾳ,〉 511 1.1.32.8 : ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν, ἐν ταῖς οἰκίαις 512 1.1.32.9 : πάσαις, ἐν ὑμῖν πᾶσιν· οὐκ ἔστιν τόπος 513 1.1.32.10 : οὗ μή ´στιν ἀήρ· ὁ δὲ παρὼν ἁπανταχοῦ 514 1.1.32.11 : πάντ´ ἐξ ἀνάγκης οἶδε [πανταχοῦ παρών]. 515 1.1.33.1 : 〈<20Ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου ἐκ τῶν περὶ προ– 516 1.1.33.2 : νοίας>20 (I 6, 1–11).〉 517 1.1.33.3 : Ἀφ´ ἑκάστου τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γιγνομένων ῥᾴδιόν 518 1.1.33.4 : ἐστιν ἐγκωμιάσαι τὴν πρόνοιαν, ἐὰν δύο ἔχῃ τις ταῦτα 519 1.1.33.5 : ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν τε συνορατικὴν τῶν γεγονότων ἑκάστῳ 520 1.1.33.6 : καὶ τὸ εὐχάριστον. Εἰ δὲ μή, ὃ μὲν οὐκ ὄψεται τὴν 521 1.1.33.7 : εὐχρηστίαν τῶν γεγονότων, ὃ δ´ οὐκ εὐχαριστήσει ἐπ´ 522 1.1.33.8 : αὐτοῖς, οὐδ´ ἂν ἴδῃ. Χρώματα ὁ θεὸς εἰ πεποιήκει καὶ 523 1.1.33.9 : καθόλου πάντα 〈τὰ〉 ὁρατά, δύναμιν δὲ θεατικὴν αὐτῶν μὴ 524 1.1.33.10 : πεποιήκει, τί ἂν ἦν ὄφελος; {—}Οὐδ´ ὁτιοῦν. {—}Ἀλλ´ ἀνάπαλιν, 525 1.1.33.11 : εἰ τὴν μὲν δύναμιν πεποιήκει, τὰ ὄντα δὲ μὴ τοιαῦτα, οἷα 526 1.1.33.12 : ὑποπίπτειν τῇ δυνάμει τῇ ὁρατικῇ, καὶ οὕτως τί ὄφελος; 527 1.1.33.13 : {—}Οὐδέν. {—}Τί δ´, εἰ καὶ ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει, 〈φῶς 528 1.1.33.14 : δὲ μὴ πεποιήκει〉; {—}Οὐδ´ οὕτως τι ὄφελος. {—}Τίς οὖν ὁ 529 1.1.33.15 : ἁρμόσας τοῦτο πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς τοῦτο; τίς δ´ 530 1.1.33.16 : ὁ ἁρμόσας τὴν μάχαιραν πρὸς τὸν κολεὸν καὶ τὸν κολεὸν 531 1.1.33.17 : πρὸς τὴν μάχαιραν; Οὐδείς; Καὶ μὴν ἐξ αὐτῆς τῆς κατα– 532 1.1.33.18 : σκευῆς τῶν ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι 533 1.1.33.19 : τεχνίτου τινὸς πάντως τὸ ἔργον, οὐχὶ δὲ εἰκῇ κατεσκευ– 534 1.1.33.20 : ασμένον. Ἆρ´ οὖν τούτων μὲν ἕκαστον ἐμφαίνει τὸν τεχνί– 535 1.1.33.21 : την, τὰ δὲ ὁρατὰ καὶ ὅρασις καὶ φῶς οὐκ ἐμφαίνει; Τὸ 536 1.1.33.22 : δ´ ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ καὶ ἡ προθυμία ἡ πρὸς τὴν συνου– 537 1.1.33.23 : σίαν ἑκατέρου καὶ 〈ἡ〉 δύναμις ἡ χρηστικὴ τοῖς μορίοις τοῖς 538 1.1.33.24 : κατεσκευασμένοις, οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην; Ἀλλὰ 539 1.1.33.25 : ταῦτα μὲν οὔπω· ἡ δὲ τοιαύτη τῆς διανοίας κατασκευή, 540 1.1.33.26 : καθ´ ἣν οὐχ ἁπλῶς ὑποπίπτοντες τοῖς αἰσθητοῖς τυπού– 541 1.1.33.27 : μεθα ὑπ´ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκλαμβάνομέν τι καὶ ἀφαιροῦ– 542 1.1.33.28 : μεν καὶ προστίθεμεν 〈καὶ συντίθεμεν〉 τάδε τινὰ δι´ αὐτῶν 543 1.1.33.29 : καὶ νὴ Δία μεταβαίνομεν ἀπ´ ἄλλων ἐπ´ ἄλλα τούτοις 544 1.1.33.30 : πως παρακείμενα, οὐδὲ ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί τινας καὶ 545 1.1.33.31 : διατρέψαι πρὸς τὸ μὴ ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην; ἢ ἐξηγη– 546 1.1.33.32 : σάσθωσαν ἡμῖν, τί τὸ ποιοῦν ἐστι τούτων ἕκαστον, ἢ 547 1.1.33.33 : πῶς οἷόν τε τὰ οὕτως θαυμαστὰ καὶ τεχνικὰ εἰκῇ καὶ ἀπὸ 548 1.1.33.34 : ταὐτομάτου γίγνεσθαι. 549 1.1.34.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ〉, Ὅτι πάντα ἐφορᾷ τὸ θεῖον.>20 550 1.1.34.2 : (Epict. Arrh. I, 14, 1–10.) 551 1.1.34.3 : Πυθομένου δέ τινος, πῶς ἄν τις πεισθείη, ὅτι ἕκαστον 552 1.1.34.4 : τῶν ὑπ´ αὐτοῦ πραττομένων ἐφορᾶται ὑπὸ τοῦ θεοῦ; Οὐ 553 1.1.34.5 : δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡνῶσθαι τὰ πάντα; {—}Δοκεῖ, ἔφη. {—}Τί δέ; 554 1.1.34.6 : συμπαθεῖν τὰ ἐπίγεια τοῖς οὐρανίοις οὐ δοκεῖ σοι; {—}Δοκεῖ 555 1.1.34.7 : μοι, ἔφη. {—}Πόθεν γὰρ οὕτως τεταγμένως, καθάπερ ἐκ 556 1.1.34.8 : προστάγματος τοῦ θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος εἴπῃ τοῖς φυτοῖς 557 1.1.34.9 : ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅταν εἴπῃ βλαστάνειν, βλαστάνει, ὅταν ἐκ– 558 1.1.34.10 : φέρειν τὸν καρπόν, ἐκφέρει, ὅταν πεπαίνειν, πεπαίνει, ὅταν 559 1.1.34.11 : ἀποβάλλειν, 〈ἀποβάλλει〉, καὶ φυλλορροεῖν, 〈φυλορροεῖ〉, 560 1.1.34.12 : καὶ αὐτὰ εἰς αὑτὰ συνειλούμενα ἐφ´ ἡσυχίας μένειν καὶ ἀνα– 561 1.1.34.13 : παύεσθαι, μένει καὶ ἀναπαύεται; Πόθεν δὲ πρὸς τὴν 562 1.1.34.14 : αὔξησιν καὶ μείωσιν τῆς σελήνης καὶ τὴν τοῦ ἡλίου πρόσ– 563 1.1.34.15 : οδον καὶ ἄφοδον τοσαύτη παραλλαγὴ καὶ ἐπὶ τὰ ἐναντία 564 1.1.34.16 : μεταβολὴ τῶν ἐπιγείων θεωρεῖται; Ἀλλὰ τὰ φυτὰ μὲν 565 1.1.34.17 : καὶ τὰ ἡμέτερα σώματα οὕτως ἐνδέδεται τοῖς ὅλοις καὶ 566 1.1.34.18 : συμπέπονθεν, αἱ ψυχαὶ δὲ αἱ ἡμετέραι οὐ πολὺ πλέον; 567 1.1.34.19 : Ἀλλ´ αἱ ψυχαὶ μὲν οὕτως εἰσὶν ἐνδεδεμέναι καὶ συναφεῖς 568 1.1.34.20 : τῷ θεῷ, ἅτε αὐτοῦ μόρια οὖσαι καὶ ἀποσπάσματα, οὐ 569 1.1.34.21 : παντὸς δὲ αὐτῶν κινήματος, ἅτε οἰκείου καὶ συμφυοῦς, ὁ 570 1.1.34.22 : θεὸς αἰσθάνεται; Ἀλλὰ σὺ μὲν περὶ τῆς θείας διοικήσεως 571 1.1.34.23 : καὶ περὶ ἑκάστου τῶν θείων, ὁμοῦ καὶ περὶ τῶν ἀνθρω– 572 1.1.34.24 : πίνων πραγμάτων ἐνθυμεῖσθαι δύνασαι καὶ ἅμα μὲν αἰ– 573 1.1.34.25 : σθητικῶς ἀπὸ μυρίων πραγμάτων κινεῖσθαι, ἅμα δὲ δια– 574 1.1.34.26 : νοητικῶς, ἅμα δὲ τοῖς μὲν συγκαταθετικῶς, τοῖς δὲ ἀνα– 575 1.1.34.27 : νευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς· τύπους τε τοσούτους ἀφ´ οὕτω 576 1.1.34.28 : πολλῶν καὶ ποικίλων πραγμάτων ἐν τῇ σαυτοῦ ψυχῇ φυ– 577 1.1.34.29 : λάττεις καὶ ἀπ´ αὐτῶν κινούμενος εἰς ἐπινοίας ὁμοειδεῖς 578 1.1.34.30 : ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως τετυπωκόσι, τέχνας τε ἄλλας ἐπ´ 579 1.1.34.31 : ἄλλαις καὶ μνήμας ἀπὸ μυρίων πραγμάτων διασῴζεις· ὁ 580 1.1.34.32 : δὲ θεὸς οὐχ οἷός τέ ἐστι πάντα ἐφορᾶν καὶ πᾶσι συμπαρ– 581 1.1.34.33 : εῖναι καὶ ἀπὸ πάντων τινὰ ἴσχειν διάδοσιν; Ἀλλὰ φωτί– 582 1.1.34.34 : ζειν μὲν οἷός τέ ἐστιν ὁ ἥλιος τηλικοῦτον μέρος τοῦ παν– 583 1.1.34.35 : τός, ὀλίγον δὲ τὸ ἀφώτιστον ἀπολείπειν, ὅσον οἷόν τε 584 1.1.34.36 : ἐπέχεσθαι ὑπὸ τῆς σκιᾶς, ἣν ἡ γῆ ποιεῖ· ὁ δὲ καὶ τὸν 585 1.1.34.37 : ἥλιον αὐτὸν πεποιηκὼς καὶ περιάγων, μέρος ὄντ´ αὐτοῦ 586 1.1.34.38 : μικρὸν ὡς πρὸς τὸ ὅλον, οὗτος δὲ οὐ δύναται πάντων 587 1.1.34.39 : αἰσθάνεσθαι; 588 1.1.35.1 : <20Ἰαμβλίχου ἐκ τῆς πρὸς Ποιμένιον ἐπιστολῆς.>20 589 1.1.35.2 : Οἱ θεοὶ τὴν εἱμαρμένην συνέχοντες διὰ παντὸς ἐπα– 590 1.1.35.3 : νορθοῦνται· ἡ δ´ ἐπανόρθωσις αὐτῶν ποτὲ μὲν ἐλάττωσιν 591 1.1.35.4 : κακῶν, ποτὲ δὲ παραμυθίαν, ἐνίοτε δὲ καὶ ἀναίρεσιν ἀπερ– 592 1.1.35.5 : γάζεται· ἀφ´ οὗ δὴ διακοσμεῖται ἡ εἱμαρμένη τοῖς ἀγα– 593 1.1.35.6 : θοῖς, διακοσμουμένη δὲ οὐχ ὑποφαίνεται πᾶσα πρὸς τὴν 594 1.1.35.7 : ἄτακτον φύσιν τῆς γενέσεως. Οὐκοῦν ἔτι μᾶλλον σῴζεται 595 1.1.35.8 : ἡ πεπρωμένη διὰ τῆς τοιαύτης ἐπανορθώσεως καὶ τὸ 596 1.1.35.9 : παρατρέπον αὐτῆς μένει κατὰ τὴν ἄτρεπτον τῶν θεῶν 597 1.1.35.10 : ἀγαθότητα συνεχόμενον, διότι οὐκ ἐᾶται ὑπορρεῖν εἰς τὴν 598 1.1.35.11 : ἄτακτον πλημμέλειαν. Τούτων δὴ οὕτως ἐχόντων τό τε 599 1.1.35.12 : ἀγαθοειδὲς τῆς προνοίας τό τε αὐτεξούσιον τῆς ψυχῆς 600 1.1.35.13 : καὶ πάντα τὰ κάλλιστα διασῴζεται, τῇ βουλήσει τῶν θεῶν 601 1.1.35.14 : συνυπάρχοντα. 602 1.1.36.1 : <20Ἀριστοτέλους ἐκ τῆς πρὸς Ἀλέξανδρον 603 1.1.36.2 : ἐπιστολῆς>20 (de mundo c. 6 p. 400b 5). 604 1.1.36.3 : Καθόλου δὲ ὅπερ ἐν νηῒ μὲν κυβερνήτης, ἐν ἅρματι 605 1.1.36.4 : δὲ ἡνίοχος, ἐν χορῷ δὲ κορυφαῖος, [ἐν πόλει δὲ νόμος,] ἐν 606 1.1.36.5 : στρατοπέδῳ δὲ ἡγεμών, τοῦτο θεὸς ἐν κόσμῳ, πλὴν κα– 607 1.1.36.6 : θόσον τοῖς μὲν καματηρὸν τὸ ἄρχειν πολυκίνητόν τε καὶ 608 1.1.36.7 : πολυμέριμνον, τῷ δὲ ἄλυπον ἄπονόν τε πάσης κεχωρισμένῳ 609 1.1.36.8 : σωματικῆς ἀσθενείας· ἐν ἀκινήτῳ 〈γὰρ〉 ἱδρυμένος δυνάμει 610 1.1.36.9 : πάντα κινεῖ καὶ περιάγει, ὅπου βούλεται καὶ ὅπως, ἐν 611 1.1.36.10 : διαφόροις ἰδέαις καὶ φύσεσιν· ὥσπερ ἀμέλει καὶ ὁ τῆς 612 1.1.36.11 : πόλεως νόμος ἀκίνητος ὢν ἐν ταῖς τῶν χρωμένων ψυχαῖς 613 1.1.36.12 : πάντα οἰκονομεῖ τὰ κατὰ τὴν πολιτείαν. Ἐφεπόμενοι γὰρ 614 1.1.36.13 : αὐτῷ δηλονότι ἐξίασιν ἄρχοντες μὲν εἰς τὰ ἀρχεῖα, θεσμο– 615 1.1.36.14 : θέται δὲ εἰς τὰ οἰκεῖα δικαστήρια, βουλευταὶ δὲ καὶ ἐκ– 616 1.1.36.15 : κλησιασταὶ εἰς συνέδρια τὰ προσήκοντα· καὶ ὃ μὲν εἰς τὸ 617 1.1.36.16 : πρυτανεῖον βαδίζει διαιτησόμενος, 〈ὃ δὲ πρὸς τοὺς δικα– 618 1.1.36.17 : στὰς ἀπολογησόμενος, ὃ δὲ εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀποθα– 619 1.1.36.18 : νούμενος〉. Γίνονται δὲ καὶ δημοθοινίαι νόμιμοι καὶ πα– 620 1.1.36.19 : νηγύρεις ἐνιαύσιαι, θεῶν τε θυσίαι καὶ ἡρώων θεραπεῖαι 621 1.1.36.20 : καὶ χοαὶ κεκμηκότων. Ἄλλα δ´ ἄλλως ἐνεργούμενα κατὰ 622 1.1.36.21 : μίαν πρόσταξιν ἢ νόμιμον ἐξουσίαν σῴζει τὸ τοῦ ποιή– 623 1.1.36.22 : σαντος (Soph. Oed. Tyr. 4. 5), ὅτι 624 1.1.36.23 : πόλις 〈δ´〉 ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει, 625 1.1.36.24 : ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων. 626 1.1.36.25 : Οὕτως ὑποληπτέον καὶ ἐπὶ τῆς μείζονος πόλεως, λέγω 627 1.1.36.26 : δὲ τοῦ κόσμου. Νόμος μὲν γὰρ ἡμῖν ἰσοκλινὴς ὁ θεός, 628 1.1.36.27 : οὐδεμίαν ἐπιδεχόμενος διόρθωσιν ἢ μετάθεσιν, κρείττων 629 1.1.36.28 : δ´, οἶμαι, καὶ βεβαιότερος τῶν ἐν ταῖς κύρβεσιν ἀναγεγραμ– 630 1.1.36.29 : μένων. Ἡγουμένου δὲ ἀκινήτως αὐτοῦ καὶ ἐμμελῶς ὁ 631 1.1.36.30 : σύμπας οἰκονομεῖται δι´ αὐτοῦ διάκοσμος οὐρανοῦ τε καὶ 632 1.1.36.31 : γῆς, μεμερισμένος κατὰ τὰς φύσεις πάσας ὁμοίως διὰ τῶν 633 1.1.36.32 : οἰκείων σπερμάτων εἰς τὰ φυτὰ καὶ ζῷα κατὰ γένη τε 634 1.1.36.33 : καὶ εἴδη. Καὶ γὰρ ἄμπελοι καὶ φοίνικες καὶ περσέαι 635 1.1.36.34 : συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι (Hom. η 116), 636 1.1.36.35 : ὥς φησιν ὁ ποιητής, τά τε ἄκαρπα μέν, ἄλλας δὲ παρε– 637 1.1.36.36 : χόμενα χρείας, πλάτανοι καὶ πεῦκαι καὶ πύξοι, [κλῶνές τε] 638 1.1.36.37 : κλήθρη τ´ αἰγειρός τε καὶ εὐώδης κυπάρισσος (Hom. ε 64), 639 1.1.36.38 : αἵ τε καρπὸν ὀπώρας ἡδύν, ἄλλως δὲ δυσθησαύριστον 640 1.1.36.39 : φέρουσαι, 641 1.1.36.40 : ὄχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι (Hom. η 115), 642 1.1.36.41 : τῶν τε ζῴων τά τε ἄγρια καὶ ἥμερα, τά τ´ ἐν ἀέρι καὶ 643 1.1.36.42 : ἐπὶ γῆς καὶ 〈ἐν〉 ὕδατι βοσκόμενα γίνεταί τε καὶ ἀκμάζει 644 1.1.36.43 : καὶ φθείρεται τῷ τοῦ θεοῦ πειθόμενα θεσμῷ. Πᾶν γὰρ 645 1.1.36.44 : ἑρπετὸν πληγῇ νέμεται, ὥς φησιν Ἡράκλειτος (fr. 37 646 1.1.36.45 : Schleierm., 55 Bywat.) 647 1.1.36.46 : Εἷς δὲ ὢν πολυώνυμός ἐστι, κατονομαζόμενος τοῖς 648 1.1.36.47 : πάθεσι πᾶσιν, ἅπερ αὐτὸς νεοχμοῖ. Καλοῦμεν γὰρ αὐτὸν 649 1.1.36.48 : καὶ Ζῆνα καὶ Δία, παραλλήλως χρώμενοι τοῖς ὀνόμασιν. 650 1.1.36.49 : ὡς ἂν εἰ λέγοιμεν, δι´ ὃν ζῶμεν. Κρόνου δὲ παῖς καὶ 651 1.1.36.50 : Χρόνου λέγεται, διήκων ἐξ αἰῶνος ἀτέρμονος εἰς ἕτερον 652 1.1.36.51 : αἰῶνα, ἀστραπαῖός τε καὶ βρονταῖος 〈καὶ αἴθριος〉 καὶ 653 1.1.36.52 : αἰθέριος, κεραύνιός τε καὶ ὑέτιος ἀπὸ τῶν ὑετῶν τε καὶ 654 1.1.36.53 : κεραυνῶν καὶ τῶν ἄλλων καλεῖται. Καὶ μὴν ἐπικάρπιος 655 1.1.36.54 : μὲν ἀπὸ τῶν καρπῶν, πολιεὺς δὲ ἀπὸ τῆς πόλεως ὀνο– 656 1.1.36.55 : μάζεται, γενέθλιός τε καὶ ὁμόγνιος καὶ ἕρκειός τε καὶ 657 1.1.36.56 : πατρῷος ἀπὸ τῆς πρὸς ταῦτα κοινωνίας, ἑταιρεῖός τε καὶ 658 1.1.36.57 : φίλιος καὶ ξένιος, ἔτι δὲ στράτιός τε καὶ τροπαιοῦχος, 659 1.1.36.58 : καθάρσιός τε καὶ παλαμναῖος καὶ ἱκέσιος καὶ μειλίχιος, 660 1.1.36.59 : ὥσπερ οἱ ποιηταὶ λέγουσι· σωτήρ τε καὶ ἐλευθέριος ἐτύ– 661 1.1.36.60 : μως [οὕτως εἰπεῖν]· ὡς δὲ τὸ πᾶν εἰπεῖν, οὐράνιός τε καὶ 662 1.1.36.61 : χθόνιος, πάσης ἐπώνυμος φύσεως ὢν καὶ τύχης, ἅτε πάν– 663 1.1.36.62 : των αὐτὸς αἴτιος ὤν. 664 1.1.37.1 : <20Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ δ´ Ἀπομνημονευμάτων>20 665 1.1.37.2 : (c. 3, 3–6). 666 1.1.37.3 : Εἶπέ μοι, ἔφη, ὦ Εὐθύδημε, ἤδη ποτέ σοι ἐπῆλθεν 667 1.1.37.4 : ἐνθυμηθῆναι, ὡς ἐπιμελῶς οἱ θεοί, ὧν οἱ ἄνθρωποι δέ– 668 1.1.37.5 : ονται, κατεσκευάκασι; {—}Καὶ ὅς· Μὰ τὸν Δί´, ἔφη, οὐκ 669 1.1.37.6 : ἔμοιγε. {—}Ἀλλ´ οἶσθά γ´, ἔφη, ὅτι πρῶτον μὲν φωτὸς δε– 670 1.1.37.7 : όμεθα, ὃ ἡμῖν οἱ θεοὶ παρέχουσι; {—}Νὴ Δί´, ἔφη, ὅ γ´ εἰ 671 1.1.37.8 : μὴ εἴχομεν, ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἂν ἦμεν, ἕνεκά γε τῶν 672 1.1.37.9 : ἡμετέρων ὀφθαλμῶν. {—}Ἀλλὰ μὴν καὶ ἀναπαύσεώς γε δεο– 673 1.1.37.10 : μένοις ἡμῖν νύκτα παρέχουσι, κάλλιστον ἀναπαυτήριον. {—} 674 1.1.37.11 : Πάνυ γε, ἔφη, καὶ τοῦτο χάριτος ἄξιον. {—}Οὐκοῦν καὶ ἐπει– 675 1.1.37.12 : δὴ ὁ μὲν ἥλιος, φωτεινὸς ὤν, τάς τε ὥρας τῆς ἡμέρας 676 1.1.37.13 : ἡμῖν καὶ τἆλλα πάντα σαφηνίζει, ἡ δὲ νὺξ διὰ τὸ σκο– 677 1.1.37.14 : τεινὴ εἶναι ἀσαφεστέρα ἐστίν, ἄστρα ἐν τῇ νυκτὶ ἀνέφη– 678 1.1.37.15 : ναν, ἃ ἡμῖν τῆς νυκτὸς τὰς ὥρας ἐμφανίζει καὶ διὰ τοῦτο 679 1.1.37.16 : πολλὰ ὧν δεόμεθα πράττομεν; {—}Ἔστι ταῦτα, ἔφη. {—}Ἀλλὰ 680 1.1.37.17 : μὴν ἥ γε σελήνη οὐ μόνον τῆς νυκτός, ἀλλὰ καὶ τοῦ μηνὸς 681 1.1.37.18 : τὰ μέρη φανερὰ ἡμῖν ποιεῖ. {—}Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. {—}Τὸ 682 1.1.37.19 : δ´ ἐπεὶ τροφῆς δεόμεθα, ταύτην ἡμῖν ἐκ τῆς γῆς ἀναδι– 683 1.1.37.20 : δόναι καὶ ὥρας ἁρμοττούσας πρὸς τοῦτο παρέχειν, 〈αἳ〉 ἡμῖν 684 1.1.37.21 : οὐ μόνον ὧν δεόμεθα πολλὰ καὶ παντοῖα παρασκευάζου– 685 1.1.37.22 : σιν, ἀλλὰ καὶ οἷς εὐφραινόμεθα; {—}Πάνυ, ἔφη, καὶ ταῦτα 686 1.1.37.23 : φιλάνθρωπα. {—}Τὸ δὲ καὶ ὕδωρ ἡμῖν παρέχειν οὕτω 687 1.1.37.24 : πολλοῦ ἄξιον, ὥστε συμφύειν τε καὶ συναύξειν τῇ γῇ καὶ 688 1.1.37.25 : ταῖς ὥραις πάντα τὰ χρήσιμα ἡμῖν, συντρέφειν δὲ καὶ 689 1.1.37.26 : αὐτοὺς ἡμᾶς καὶ μιγνύμενον τοῖς τρέφουσιν ἡμᾶς εὐκατερ– 690 1.1.37.27 : γαστότερά τε καὶ ὠφελιμώτερα καὶ ἡδίω ποιεῖν αὐτά, καὶ 691 1.1.37.28 : ἐπειδὴ πλείστου δεόμεθα τούτου, ἀφθονέστατον αὐτὸ παρ– 692 1.1.37.29 : έχειν ἡμῖν; {—}Καὶ τοῦτο, ἔφη, προνοητικόν. 693 1.1.38.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σοφιστοῦ>20 (p. 265B–E). 694 1.1.38.2 : Ποιητικῆς δὴ πρῶτον ἔστω δύο μέρη. {—}Ποίω; {—} 695 1.1.38.3 : Τὸ μὲν θεῖον, τὸ δ´ ἀνθρώπινον. {—}Οὔπω μεμάθηκα. {—} 696 1.1.38.4 : Ποιητικήν, εἴπερ μεμνήμεθα τὰ κατ´ ἀρχὰς λεχθέντα, πᾶ– 697 1.1.38.5 : σαν ἔφαμεν εἶναι δύναμιν, ἥτις ἂν αἰτία γίγνηται τοῖς μὴ 698 1.1.38.6 : πρότερον οὖσιν ὕστερον γίγνεσθαι. {—}Μεμάθηκα. {—}Ζῷα 699 1.1.38.7 : δὴ πάντα θνητὰ καὶ δὴ καὶ φυτά, ὅσα τ´ ἐπὶ γῆς ἐκ 700 1.1.38.8 : σπερμάτων καὶ ῥιζῶν φύεται καὶ ὅσα ἄψυχα ἐκ γῆς ἐν 701 1.1.38.9 : γῇ ξυνίσταται σώματα τηκτὰ καὶ ἄτηκτα, μῶν ἄλλου τι– 702 1.1.38.10 : νὸς ἢ θεοῦ δημιουργοῦντος φήσομεν ὕστερον γίγνεσθαι 703 1.1.38.11 : πρότερον οὐκ ὄντα; ἢ 〈τῷ〉 τῶν πολλῶν δόγματι χρώ– 704 1.1.38.12 : μενοι. {—}Ποίῳ τῳ; {—}Τὴν φύσιν αὐτὰ γεννᾶν ἀπό τινος 705 1.1.38.13 : αἰτίας αὐτομάτης καὶ ἄνευ διανοίας φυούσης, ἢ μετὰ λό– 706 1.1.38.14 : γου τε καὶ ἐπιστήμης θείας ἀπὸ θεοῦ γιγνομένης; {—} 707 1.1.38.15 : 〈Ἐγὼ μὲν ἴσως〉 διὰ τὴν ἡλικίαν πολλάκις ἀμφότερα με– 708 1.1.38.16 : ταδοξάζω· νῦν μὲν βλέπων εἰς σὲ καὶ ὑπολαμβάνων 〈οἴε– 709 1.1.38.17 : σθαί σε〉 κατὰ θεὸν αὐτὰ γίγνεσθαι, ταύτῃ καὶ αὐτὸς νενό– 710 1.1.38.18 : μικα. {—}Καλῶς γε, ὦ Θεαίτητε, καὶ εἰ μέν σε ἡγούμεθα τῶν 711 1.1.38.19 : εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον ἄλλως πως δοξαζόντων εἶναι, νῦν 712 1.1.38.20 : ἂν τῷ λόγῳ μετὰ πειθοῦς ἀναγκαίας ἐπεχειροῦμεν ποιεῖν 713 1.1.38.21 : ὁμολογεῖν· ἐπειδὴ δέ σου καταμανθάνω τὴν φύσιν, ὅτι 714 1.1.38.22 : καὶ ἄνευ τῶν παρ´ ἡμῶν λόγων αὐτῇ πρόσεισιν ἐφ´ ἃ νῦν 715 1.1.38.23 : ἕλκεσθαι φῄς, ἐάσω· χρόνος γὰρ ἐκ περιττοῦ γίγνοιτ´ ἄν· 716 1.1.38.24 : ἀλλὰ θήσω τὰ μὲν φύσει λεγόμενα ποιεῖσθαι θείᾳ τέχνῃ, 717 1.1.38.25 : τὰ δ´ ἐκ τούτων ὑπ´ ἀνθρώπων ξυνιστάμενα ἀνθρωπίνη. 718 1.1.38.26 : καὶ κατὰ τοῦτον δὴ τὸν λόγον δύο ποιητικῆς γένη, τὸ μὲν 719 1.1.38.27 : ἀνθρώπινον εἶναι, τὸ δὲ θεῖον. {—}Ὀρθῶς. 720 1.1.39.1 : <20Ὀνάτου ἐκ τοῦ περὶ θεοῦ καὶ θείου.>20 721 1.1.39.2 : Ὁ μὲν θεὸς τὰ τῶν ἄλλων ζῴων ἐπαΐει, οὔτε νοητῶς 722 1.1.39.3 : οὔτε ἐπαϊστῶς, εἰ μή τισι πάγχυ ὀλίγοις τῶν ἀνθρώπων. 723 1.1.39.4 : καὶ δυνάμιες δ´ αὐτῶ ἀλήθεια· ὧν οἶμαι νομεὺς εἰ ἐναρ– 724 1.1.39.5 : γέα τε καὶ ἐπαϊστά. αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ θεός ἐστιν νόος καὶ 725 1.1.39.6 : ψυχὰ καὶ τὸ ἁγεμονικὸν τῶ σύμπαντος κόσμω· τᾶ δὲ δυ– 726 1.1.39.7 : νάμιες αὐτῶ τἀλήθεια, ὧν οἶμαι νομεῖς, τά τ´ ἔργα καὶ 727 1.1.39.8 : τᾶ πράξεες καὶ τᾶ κατὰ τὸν σύμπαντα κόσμον ἐπιστρω– 728 1.1.39.9 : φώσιες. Ὁ μὲν ὦν θεὸς αὐτὸς οὔτε ὁρατὸς οὔτε αἰσθη– 729 1.1.39.10 : τός, ἀλλὰ λόγῳ μόνον καὶ νόῳ θεωρατός· τὰ δ´ ἔργα 730 1.1.39.11 : αὐτῶ καὶ τᾶ πράξιες ἐναργέες τε καὶ αἰσθητὰ ἔντι πάν– 731 1.1.39.12 : τεσσιν ἀνθρώποις. Δοκίει δέ μοι καὶ μὴ εἷς εἶμεν ὁ 732 1.1.39.13 : θεός, ἀλλ´ εἷς μὲν ὁ μέγιστος καὶ καθυπέρτερος καὶ ὁ 733 1.1.39.14 : κρατέων τῶ παντός, τοὶ δ´ ἄλλοι πολλοὶ διαφέροντες 734 1.1.39.15 : κατὰ δύναμιν· βασιλεύεν δὲ πάντων αὐτῶν ὁ καὶ κράτει 735 1.1.39.16 : καὶ μεγέθει καὶ ἀρετᾷ μέζων. Οὗτος δέ κ´ εἴη θεὸς ὁ 736 1.1.39.17 : περιέχων τὸν σύμπαντα κόσμον, τοὶ δ´ ἄλλοι θεοὶ οἱ θέ– 737 1.1.39.18 : οντές ἐντι κατ´ οὐρανὸν σὺν τᾷ τῶ παντὸς περιαγήσι, 738 1.1.39.19 : κατὰ λόγον ὀπαδέοντες τῷ πράτῳ καὶ νοατῷ. Τοὶ δὲ λέ– 739 1.1.39.20 : γοντες ἕνα θεὸν εἶμεν, ἀλλὰ μὴ πολλὼς ἁμαρτάνοντι· 740 1.1.39.21 : τὸ γὰρ μέγιστον ἀξίωμα τᾶς θείας ὑπεροχᾶς οὐ συνθεω– 741 1.1.39.22 : ρεῦντι. Λέγω δὴ τὸ ἄρχεν καὶ καθαγέεσθαι τῶν ὁμοίων 742 1.1.39.23 : καὶ κράτιστον καὶ καθυπέρτερον εἶμεν τῶν ἄλλων. Τοὶ δ´ 743 1.1.39.24 : ἄλλοι θεοὶ ποτὶ τὸν πρᾶτον θεὸν καὶ νοατὸν οὕτως ἔχοντι, 744 1.1.39.25 : ὥσπερ χορευταὶ ποτὶ κορυφαῖον καὶ στρατιῶται ποτὶ στρα– 745 1.1.39.26 : ταγὸν καὶ λοχῖται καὶ ἐντεταγμένοι ποτὶ ταξιάρχαν καὶ 746 1.1.39.27 : λοχαγέταν, ἔχοντες φύσιν ἕπεσθαι καὶ ἐπακολουθὲν τῷ 747 1.1.39.28 : καλῶς καθαγεομένῳ. ξυνὸν μὲν ὦν αὐτῶν τὸ ἔργον ἐστὶ 748 1.1.39.29 : καὶ τῶ ἄρχοντος καὶ τῶν ἀρχομένων, ἀλλ´ οὔ κ´ ἔτι δύ– 749 1.1.39.30 : ναιντο συντετάχθαι τοὶ ἀρχόμενοι ποτὶ τὸ ἔργον ἀπολει– 750 1.1.39.31 : φθέντες ἁγεμόνος, ὥσπερ οὔτε χορευταὶ ποτὶ συναοιδίαν, 751 1.1.39.32 : οὔτε στρατιῶται ποτὶ στρατήαν, ἀπολειφθέντες τοὶ μὲν 752 1.1.39.33 : στραταγῶ, τοὶ δὲ κορυφαίω. 753 1.1.39.34 : Τοιαύτα δὲ φύσις οὐδενὸς ποτιδεῖται, οὔτε συγγενέος 754 1.1.39.35 : οὔτε ἔξωθεν· διόπερ οὔτε ἐκ δύο συνάρμοκται, ψυχᾶς καὶ 755 1.1.39.36 : σώματος (καὶ γὰρ διόλω ἐστὶ ψυχά), οὔτε ἐναντίων τινῶν 756 1.1.39.37 : (τὰ γὰρ ἐναντία καὶ κρατὲν καὶ κρατεῖσθαι πέφυκεν) Ἁ 757 1.1.39.38 : δέ γα τῶ σώματος κρᾶσις μιαίνει τὸ καθαρὸν τᾶς ψυχᾶς, 758 1.1.39.39 : ἁ μὲν γὰρ ἀκήρατος καὶ θεῖόν ἐστι, τὸ δὲ θνατὸν καὶ 759 1.1.39.40 : θολομιγές· οὕτω δὲ μιαίνει καὶ μόλιβδος χρυσὸν καὶ πᾶν 760 1.1.39.41 : τὸ τᾷ φύσι γνήσιον τὸ νόθον. Ὅλως δὲ τὸ σῶμα τοῖς 761 1.1.39.42 : θνατοῖς δέδωκεν ὁ θεὸς ζῴοις δι´ ἀιδίαν ἀνάγκαν καὶ 762 1.1.39.43 : ἄφυκτον. Φύσι γὰρ ἄπορον καὶ πτωχὸν πᾶν τὸ γενέσιος 763 1.1.39.44 : κεκοινωνηκός. 764 1.1.39.45 : Θεὸς μὲν ὦν ἔστι, καθάπερ ἐν ἀρχᾷ τῶ λόγω εἶπον, 765 1.1.39.46 : αὐτὸς γὰρ ἀρχὰ καὶ πρᾶτον· θεῖος δὲ ὁ κόσμος καὶ τὰ 766 1.1.39.47 : ἐν αὐτῷ δινεύμενα πανταχῶς. ὁμοίως δὲ καὶ δαίμων ἐστὶν 767 1.1.39.48 : ἁ ψυχὰ (αὐτὰ γὰρ ἄρχει καὶ κινεῖ τὸ διόλω ζῷον)· δαι– 768 1.1.39.49 : μόνιον δὲ τὸ σῶμα καὶ τὰ τούτω γε πάντα. δεῖ ὦν οὕτω 769 1.1.39.50 : διαιρέν, θεὸν καὶ θεῖον καὶ δαίμονα καὶ δαιμόνιον. 770 1.1.40.1 : <20Ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου ἐκ τοῦ Περὶ εὐαρε– 771 1.1.40.2 : στήσεως>20 (I 12, 1–7). 772 1.1.40.3 : Περὶ θεῶν οἳ μέν τινές εἰσιν οἱ λέγοντες, μηδὲ εἶναι 773 1.1.40.4 : τὸ θεῖον· οἳ δὲ εἶναι μέν, ἀργὸν δὲ καὶ ἀμελὲς καὶ μὴ 774 1.1.40.5 : προνοεῖν μηδενός· τρίτοι δέ, οἱ καὶ εἶναι καὶ προνοεῖν, ἀλλὰ 775 1.1.40.6 : τῶν μεγάλων καὶ οὐρανίων, τῶν δὲ ἐπὶ γῆς μηδενός· τέ– 776 1.1.40.7 : ταρτοι 〈δὲ〉 οἱ καὶ τῶν ἐπὶ γῆς καὶ τῶν ἀνθρωπίνων, εἰς 777 1.1.40.8 : κοινὸν δὲ μόνον καὶ οὐχὶ καὶ κατ´ ἰδίαν ἑκάστου· πέμπτοι 778 1.1.40.9 : δὲ, ὧν ἦν καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Σωκράτης, οἱ λέγοντες ὅτι 779 1.1.40.10 : οὐδέ σε λήθω 780 1.1.40.11 : κινύμενος (Hom. Κ 279. 280). 781 1.1.40.12 : Εἴπερ οὖν ὑγιῶς λέγεται τέλος εἶναι τὸ ἕπεσθαι θεῷ, 782 1.1.40.13 : ἀναγκαῖον περὶ ἑκάστου τούτων ἐπεσκέφθαι. Εἰ γὰρ μὴ 783 1.1.40.14 : εἰσὶ θεοί, πῶς ἐστι τέλος ἕπεσθαι θεοῖς; Εἰ δὲ εἰσὶ 784 1.1.40.15 : μέν, μηδενὸς δὲ ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτω πῶς ὑγιὲς ἔσται; 785 1.1.40.16 : Ἀλλὰ δὴ καὶ ὄντων καὶ ἐπιμελουμένων, εἰ μηδεμία διά– 786 1.1.40.17 : δοσις εἰς ἀνθρώπους ἐστὶν ἐξ αὐτῶν καὶ νὴ Δία γε καὶ 787 1.1.40.18 : εἰς ἐμέ, πῶς ἔτι καὶ οὕτως ὑγιές ἐστιν; Πάντα οὖν ταῦτα 788 1.1.40.19 : ὁ καλὸς κἀγαθὸς ἐπεσκεμμένος τὴν αὑτοῦ γνώμην ὑπο– 789 1.1.40.20 : τέταχε τῷ διοικοῦντι τὰ πάντα, καθάπερ οἱ ἀγαθοὶ πολῖ– 790 1.1.40.21 : ται τῷ νόμῳ τῆς πόλεως. 791 1.2.t.1 : {1Περὶ τῶν νομιζόντων μὴ εἶναι πρόνοιαν καὶ ἑπο– 792 1.2.t.2 : μένας ταύτηι θείας ἐπὶ τῆι τοῦ παντὸς διοι– 793 1.2.t.3 : κήσει δυνάμεις.}1 794 1.2.1.1 : Ex <21poetis>21 hic probabiliter (v. infra) collocavit Stobaeus 795 1.2.1.2 : hanc eclogam: Σοφοκλῆς Οἰδίποδι (Oed. Tyr. 978. 979). Πρό– 796 1.2.1.3 : νοια δ´ ἐστὶν οὐδενὸς 〈σαφής·〉 | εἰκῆ κράτιστον ζῆν, ὅπως 797 1.2.1.4 : δύναιτό τις. Ex pinacographo Photiano constat praeterea de 798 1.2.1.5 : alterius poetae nomine quod est Μύρων (cf. Elter de Stob. 799 1.2.1.6 : cod. Phot. p. 55). 800 1.2.1.7 : Inter <21scriptores>21 laudatae fuerunt sententiae philosopho- 801 1.2.1.8 : rum Ἀρχαινέτου, Ἀρκεσιλάου, Εὐσεβίου (cf. Elter p. 12. 41); 802 1.2.1.9 : recteque Dilesius Doxogr. p. 59sq. huc traxit Epicuream quan- 803 1.2.1.10 : dam disputationem apud Plutarchum de plac. phil. I 7, 1–10, 804 1.2.1.11 : ex Aetio eam petitam, quod ipsum Καλλιμάχου nomen demon- 805 1.2.1.12 : strat in <21philosophorum>21 indice apud pinacographum Pho- 806 1.2.1.13 : tianum lectum: cf. Dilesium mus. Rhen. XXXVI p. 348 sq. contra 807 1.2.1.14 : Elterum p. 22 recte se defendentem. legebatur igitur inter 808 1.2.1.15 : philosophorum placita Callimachi sententia qualis est apud 809 1.2.1.16 : Plutarchum l. s. § 1 (cf. etiam § 3). 810 1.2.1.17 : Dubia quaedam vide in prooemio commemorata. 811 1.3.t.1 : {1Περὶ δίκης παρὰ τοῦ θεοῦ τεταγμένης ἐποπτεύ– 812 1.3.t.2 : ειν τὰ ἐπὶ γῆς γιγνόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, τι– 813 1.3.t.3 : μωροῦ οὔσης τῶν ἁμαρτανόντων.}1 814 1.3.1.1 : <20Ἡσιόδου Ἔργων>20 ( 276–279). 815 1.3.1.2 : Τόνδε γὰρ ἀνθρώποισι νόμον διέταξε Κρονίων, 816 1.3.1.3 : ἰχθύσι μὲν καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεεινοῖς 817 1.3.1.4 : ἔσθειν ἀλλήλους, ἐπεὶ οὐ δίκη ἔστιν ἐν αὐτοῖς· 818 1.3.1.5 : ἀνθρώποισι δ´ ἔδωκε δίκην, ἣ πολλὸν ἀρίστη. 819 1.3.2.1 : <20Σοφοκλῆς>20 (Oed. Tyr. 551. 552). 820 1.3.2.2 : Εἴ τοι νομίζεις 〈ἄνδρα〉 συγγενῆ κακῶς 821 1.3.2.3 : δρῶν οὐχ ὑφέξειν τὴν δίκην, οὐκ εὖ φρονεῖς. 822 1.3.3.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (Eurip. Oedip. fr. 559 N.).〉 823 1.3.3.2 : Ὁρῶ γὰρ χρόνῳ 824 1.3.3.3 : δίκαν πάντ´ ἄγουσαν εἰς φῶς βροτοῖς. 825 1.3.4.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 403 N.).〉 826 1.3.4.2 : Φθείρει γὰρ ἡ πρόνοια τὴν ἀβουλίαν. 827 1.3.5.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (Ion. 440. 441).〉 828 1.3.5.2 : Ἀρετὰς δίωκε· καὶ γὰρ ὅστις ἂν βροτῶν 829 1.3.5.3 : κακὸς πεφύκῃ, ζημιοῦσιν οἱ θεοί. 830 1.3.6.1 : <20Εὐριπίδης Οἰδίποδος>20 (=trag. fr. adesp. 404 N.). 831 1.3.6.2 : Οὐ δῆκταί πως κύνες οἱ θεοί, 832 1.3.6.3 : ἀλλ´ ἡ Δίκη γὰρ καὶ κατὰ σκότου βλέπει. 833 1.3.7.1 : 〈<20Σοφοκλέους>20 (fr. inc. 873 N.).〉 834 1.3.7.2 : Θεοῦ δὲ πληγὴν οὐχ ὑπεκπηδᾷ βροτός. 835 1.3.8.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 283 N.).〉 836 1.3.8.2 : Εἱμαρμένον δὲ τῶν κακῶν βουλευμάτων 837 1.3.8.3 : κακὰς ἀμοιβάς ἐστι καρποῦσθαι βροτούς. 838 1.3.9.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 405 N.).〉 839 1.3.9.2 : Οὐχ εὕδει Διὸς 840 1.3.9.3 : ὀφθαλμός, ἐγγὺς δ´ ἐστί, καίπερ ὢν πρόσω. 841 1.3.10.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 406 N.).〉 842 1.3.10.2 : Οὐ γάρ τις, οὐδὲ χρημάτων ὑπεργέμων, 843 1.3.10.3 : νόμον μιαίνων ἀσφαλῶς γηράσεται· 844 1.3.10.4 : ἀλλ´ ἡμέρας ἢ νυκτὸς ἡ Δίκη ποτὲ 845 1.3.10.5 : τῷ δυσσεβοῦντι σῖγ´ ἔχους´ ἐνήλατο. 846 1.3.11.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 407 N.).〉 847 1.3.11.2 : Τὸ μὴ δίκαιον ἔργον οὐ λήθει θεούς. 848 1.3.12.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 408 N.).〉 849 1.3.12.2 : Δαίμων βροτοῖσι πόλλ´ ἀνευρίσκει κακά. 850 1.3.13.1 : 〈<20Ἡσιόδου Ἔργων>20 ( 706).〉 851 1.3.13.2 : Εὖ δ´ ὄπιν ἀθανάτων μακάρων πεφυλαγμένος εἶναι. 852 1.3.14a.1 : <20Εὐριπίδης Μελανίππῃ>20 (fr. 508 N.). 853 1.3.14a.2 : Δοκεῖτε πηδᾶν τἀδικήματ´ εἰς θεοὺς 854 1.3.14a.3 : πτεροῖσι, κἄπειτ´ ἐν Διὸς δέλτου πτυχαῖς 855 1.3.14a.4 : γράφειν τιν´ αὐτά, Ζῆνα δ´ εἰσορῶντά νιν 856 1.3.14a.5 : θνητοῖς δικάζειν; οὐδ´ ὁ πᾶς ἂν οὐρανὸς 857 1.3.14a.6 : Διὸς γράφοντος τὰς βροτῶν ἁμαρτίας 858 1.3.14a.7 : ἐξαρκέσειεν, οὐδ´ ἐκεῖνος ἂν σκοπῶν 859 1.3.14a.8 : πέμπειν ἑκάστῳ ζημίαν· ἀλλ´ ἡ Δίκη 860 1.3.14a.9 : ἐνταῦθά ποὔστιν ἐγγύς, εἰ βούλεσθ´ ὁρᾶν. 861 1.3.15.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 409 N.).〉 862 1.3.15.2 : Λύπας μὲν ἀνθρώποισιν, ὦ γύναι, θεοὶ 863 1.3.15.3 : τοῖσιν διδοῦσιν, οὓς ἂν ἐχθαίρως´, ἐπεὶ 864 1.3.15.4 : οὔ σφιν πονηρόν ἐστιν. 865 1.3.15a.1 : <20Εὐριπίδης Φρίξῳ>20 (fr. 832, 1–4 N.). 866 1.3.15a.2 : Ὅστις δὲ θνητῶν οἴεται τοὐφ´ ἡμέραν 867 1.3.15a.3 : κακόν τι πράσσων τοὺς θεοὺς λεληθέναι, 868 1.3.15a.4 : δοκεῖ πονηρὰ καὶ δοκῶν ἁλίσκεται, 869 1.3.15a.5 : ὅταν σχολὴν ἄγουσα τυγχάνῃ Δίκη. 870 1.3.16.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Eur. fr. 832, 5 N.).〉 871 1.3.16.2 : Τιμωρίαν ἔτισεν ὧν ἔρξεν κακῶν. 872 1.3.16.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 410 N.).〉 873 1.3.16.2 : Ὀξὺς θεῶν ὀφθαλμὸς εἰς τὰ πάντ´ ἰδεῖν. 874 1.3.17.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (frg. adesp. 411 N.).〉 875 1.3.17.2 : Ἔσθ´, ὡς ἔοικεν, ἔστιν οὐχ ὁρώμενον 876 1.3.17.3 : τοῖς ζῶσιν ἡμῖν οὐδὲ προσδοκώμενον 877 1.3.17.4 : δαιμόνιον, ᾧ μέλει τι τοῦ θνητοῦ βίου. 878 1.3.18.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (Elect. 953–956.).〉 879 1.3.18.2 : Δίκην δέδωκας· ὥστε τις κακουργίας 880 1.3.18.3 : μή μοι τὸ πρῶτον βῆμ´ ἐὰν δράμῃ καλῶς, 881 1.3.18.4 : νικᾶν δοκείτω τὴν Δίκην, πρὶν ἂν τέλος 882 1.3.18.5 : γραμμῆς ἵκηται καὶ πέρας κάμψῃ βίου. 883 1.3.19.1 : <20Διονυσίου>20 (fr. 5 p. 617 N.). 884 1.3.19.2 : Ὁ τῆς Δίκης ὀφθαλμός, ὡς δι´ ἡσύχου 885 1.3.19.3 : λεύσσων προσώπου, πάνθ´ ὁμῶς ἀεὶ βλέπει. 886 1.3.20.1 : <20Σοφοκλῆς Αἴαντι>20 ( 758–761). 887 1.3.20.2 : Τὰ γὰρ περισσὰ κἀνόνητα σώματα 888 1.3.20.3 : πίπτειν βαρείαις πρὸς θεῶν δυσπραξίαις 889 1.3.20.4 : ἔφασχ´ ὁ μάντις, ὅστις ἀνθρώπου φύσει 890 1.3.20.5 : βλαστὼν ἔπειτα μὴ κατ´ ἄνθρωπον φρονῇ. 891 1.3.21.1 : <20Εὐριπίδου>20 (fr. inc. 969 N.). 892 1.3.21.2 : Οὔτοι προσελθοῦς´ ἡ Δίκη σε πώποτε 893 1.3.21.3 : παίσει πρὸς ἧπαρ, οὐδὲ τῶν ἄλλων βροτῶν 894 1.3.21.4 : τὸν ἄδικον, ἀλλὰ σῖγα καὶ βραδεῖ ποδὶ 895 1.3.21.5 : στείχουσα μάρπτει τοὺς κακοὺς ἀεὶ βροτῶν. 896 1.3.22.1 : <20Θεοδέκτου>20 (fr. inc. 8 p. 625 N.). 897 1.3.22.2 : Ὅστις δὲ θνητῶν μέμφεται τὰ θεῖ´, ὅτι 898 1.3.22.3 : οὐκ εὐθύς, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ μετέρχεται 899 1.3.22.4 : τοὺς μὴ δικαίους, πρόφασιν εἰσακουσάτω· 900 1.3.22.5 : εἰ μὲν παραυτίκ´ ἦσαν αἱ τιμωρίαι, 901 1.3.22.6 : πολλοὶ διὰ φόβον κοὐ δι´ εὐσεβῆ τρόπον 902 1.3.22.7 : θεοὺς ἂν ηὖξον· νῦν δὲ τῆς τιμωρίας 903 1.3.22.8 : ἄπωθεν οὔσης, τῇ φύσει χρῶνται βροτοί. 904 1.3.22.9 : ὅταν δὲ φωραθῶσιν ὀφθέντες κακοί, 905 1.3.22.10 : τίνουσι ποινὰς ὑστέροισιν ἐν χρόνοις. 906 1.3.23.1 : <20Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας>20 (fr. 149 N.). 907 1.3.23.2 : Τήν τοι Δίκην λέγουσι παῖδ´ εἶναι Διὸς 908 1.3.23.3 : ἐγγύς τε ναίειν τῆς βροτῶν τιμωρίας. 909 1.3.24.1 : <20Αἰσχύλου>20 (dub. fr. 444 N.). 910 1.3.24.2 : Δράσαντι γάρ τοι καὶ παθεῖν ὀφείλεται. 911 1.3.25.1 : <20Εὐριπίδης Ἀντιόπῃ>20 (fr. 224 N.). 912 1.3.25.2 : Δίκα τοι δίκα χρόνιος, ἀλλ´ ὅμως 913 1.3.25.3 : ὑποπεσοῦς´ ἔλαθεν, ὅταν ἔχῃ τιν´ ἀσεβῆ βροτῶν. 914 1.3.26-27.1 : <20Αἰσχύλου Βακχῶν>20 (=inc. fr. 379 N.). 915 1.3.26-27.2 : Τό τοι κακὸν ποδῶκες ἔρχεται βροτοῖς 916 1.3.26-27.3 : κατ´ ἀμπλάκημα τῷ περῶντι τὴν θέμιν. 917 1.3.28.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (adesp. fr. 412 N.)〉. 918 1.3.28.2 : Ὁρᾷς Δίκην ἄναυδον οὐχ ὁρωμένην 919 1.3.28.3 : εὕδοντι καὶ στείχοντι καὶ καθημένῳ· 920 1.3.28.4 : ἑξῆς δ´ ὀπαδεῖ δόχμιον, ἄλλοθ´ ὕστερον. 921 1.3.29.1 : 〈<21Comici incerti.>21〉 922 1.3.29.2 : Οὐδὲν καλύπτει νὺξ κακῶς εἰργασμένον, 923 1.3.29.3 : ὅ τι δ´ ἂν ποιῇς ἀεὶ νόμιζ´ ὁρᾶν τινά. 924 1.3.30.1 : <20Ἰξίονος>20 (=trag. adesp. fr. 413 N.). 925 1.3.30.2 : Ἐχθρὸς μὲν ἁνήρ, ἀλλὰ τὴν Δίκην σέβω. 926 1.3.31.1 : <20Ὁμήρου>20 (ξ 83. 84). 927 1.3.31.2 : Οὐ γὰρ σχέτλια ἔργα θεοὶ μάκαρες φιλέουσιν, 928 1.3.31.3 : ἀλλὰ δίκην τίνουσι καὶ αἴσιμα ἔργ´ ἀνθρώπων. 929 1.3.32.1 : 〈<20Σοφοκλῆς>20 (fr. inc. 809 N.).〉 930 1.3.32.2 : Ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι. 931 1.3.33.1 : <20Εὐριπίδης Ἀντιόπῃ>20 (fr. 233 N.). 932 1.3.33.2 : Τήν τοι Δίκην λέγουσι παῖδ´ εἶναι Χρόνου, 933 1.3.33.3 : δείκνυσι δ´ ἡμῶν ὅστις ἔστ´ ἢ μὴ κακός. 934 1.3.34.1 : <20Ἀρχιλόχου>20 (fr. 88 3 B.). 935 1.3.34.2 : Ὦ Ζεῦ, πάτερ Ζεῦ, σὸν μὲν οὐρανοῦ κράτος, 936 1.3.34.3 : σὺ δ´ ἔργ´ ἐπ´ ἀνθρώπων ὁρᾷς 937 1.3.34.4 : λεωργὰ κἀθέμιστα, σοὶ δὲ θηρίων 938 1.3.34.5 : ὕβρις τε καὶ δίκη μέλει. 939 1.3.35.1 : <20Εὐριπίδης Ἀρχελάῳ>20 (fr. 266 N.). 940 1.3.35.2 : Τὰ γὰρ οὐκ ὀρθῶς πρασσόμεν´ ὀρθῶς 941 1.3.35.3 : τοῖς πράσσουσιν κακὸν ἦλθε. 942 1.3.36.1 : 〈<20Σοφοκλῆς>20 (Electr. 696. 697).〉 943 1.3.36.2 : Καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦθ´· ὅταν δέ τις θεῶν 944 1.3.36.3 : βλάπτῃ, δύναιτ´ ἂν οὐδ´ ἂν ἰσχύων φυγεῖν. 945 1.3.37.1 : <20Σοφοκλῆς Αἴαντι>20 (fr. 11 N.). 946 1.3.37.2 : Τὸ χρύσεον δὲ τᾶς Δίκας δέδορκεν 947 1.3.37.3 : ὄμμα, τὸν δ´ ἄδικον ἀμείβεται. 948 1.3.38.1 : <20Ἡσιόδου Θεογονίας>20 ( 217. 220–222). 949 1.3.38.2 : Καὶ Μοίρας καὶ Κῆρας ἐγείνατο νηλεοποίνους, 950 1.3.38.3 : αἵ τ´ ἀνδρῶν τε θεῶν τε παραιβασίας ἐφέπουσιν· 951 1.3.38.4 : οὐδέ ποτε λήγουσι θεαὶ δεινοῖο χόλοιο, 952 1.3.38.5 : πρίν γ´ ἀπὸ τῷ δώωσι κακὴν ὄπιν ὅστις ἁμάρτῃ. 953 1.3.39.1 : <20Εὐριπίδης Πολυείδῳ>20 (fr. 646 N.). 954 1.3.39.2 : Οὐδεὶς παρανομῶν πρὸς θεοὺς ἐχέγγυος. 955 1.3.40.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (inc. fr. 1030 N.).〉 956 1.3.40.2 : Συγγνώμονάς τοι τοὺς θεοὺς εἶναι δοκεῖς, 957 1.3.40.3 : ὅταν τις ὅρκῳ θάνατον ἐκφυγεῖν θέλῃ 958 1.3.40.4 : ἢ δεσμὸν ἢ βίαια πολεμίων κακά, 959 1.3.40.5 : ἢ παισὶν αὐθένταισι κοινωνῇ δόμων; 960 1.3.40.6 : ἤτἄρα θνητῶν εἰσιν ἀσυνετώτεροι, 961 1.3.40.7 : ἢ τἀπιεικῆ πρόσθεν ἡγοῦνται δίκης. 962 1.3.41.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 414 N.)〉. 963 1.3.41.2 : Μόνη ´στιν ἀπαραίτητος ἀνθρώποις Δίκη. 964 1.3.42.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 415 N.).〉 965 1.3.42.2 : Μὴ μουσοποίει πρὸς τὸ νηπιώτερον· 966 1.3.42.3 : πόρρω γὰρ ἑστὼς ὁ θεὸς ἐγγύθεν κλύει. 967 1.3.43.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 416 N.).〉 968 1.3.43.2 : Ὅστις λέγει κάκ´ εὖ φρονῶν, σιγῇ στένει. 969 1.3.44.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 417 N.).〉 970 1.3.44.2 : Ἄγει τὸ θεῖον τοὺς κακοὺς πρὸς τὴν δίκην. 971 1.3.45.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 418 N.).〉 972 1.3.45.2 : Τὸ δὲ θεῶν κράτος μέγα κατ´ ἀνθρώπους, 973 1.3.45.3 : ἄφρονες δ´ ὁπόσοι τὸ δίκαιον ἄγους´ 974 1.3.45.4 : ὑπὸ τᾶς ἀδίκου βιοτᾶς ἀφανές, 975 1.3.45.5 : μέγα γὰρ ὄμμα δαιμόνων, οἷς τίνους´ 976 1.3.45.6 : ἀμοιβὰς κακῶν. 977 1.3.46.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (Π 386. 387).〉 978 1.3.46.2 : Καὶ Ζεὺς τοῖς ἄνδρεσσι κοτεσσάμενος χαλεπαίνει, 979 1.3.46.3 : οἳ βίη εἰν ἀγορῇ σκολιὰς κρίνωσι θέμιστας. 980 1.3.47.1 : 〈<20Εὐριπίδου Ἀρχελάου>20 (fr. 257 N.).〉 981 1.3.47.2 : Δοκεῖς τὰ θεῶν σὺ ξυνετὰ νικήσειν ποτὲ 982 1.3.47.3 : καὶ τὴν Δίκην που μάκρ´ ἀπῳκίσθαι βροτῶν; 983 1.3.47.4 : ἣ δ´ ἐγγύς ἐστιν· οὐχ ὁρωμένη δ´ ὁρᾷ, 984 1.3.47.5 : ὃν χρὴ κολάζειν τ´ οἶδεν· ἀλλ´ οὐκ οἶσθα σύ, 985 1.3.47.6 : ὁπόταν ἄφνω μολοῦσα διολέσῃ κακούς. 986 1.3.48a.1 : 〈<20Σοφοκλῆς>20 (=Ai. Locr. fr. 18 N.).〉 987 1.3.48a.2 : Εἰ δείν´ ἔδρασας, δεινὰ καὶ παθεῖν σε δεῖ. 988 1.3.49.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 419 N.)〉. 989 1.3.49.2 : Δίκας δ´ ἐξέλαμψε θεῖον φάος. 990 1.3.49.1 : <20Δημοσθένους>20 (II 10 p. 20, 27). 991 1.3.49.2 : Οὐ γὰρ ἔστιν ἀδικοῦντα καὶ ἐπιορκοῦντα καὶ ψευδό– 992 1.3.49.3 : μενον δύναμιν βεβαίαν κτήσασθαι. ἀλλὰ τὰ τοιαῦτα εἰς 993 1.3.49.4 : μὲν ἅπαξ καὶ βραχὺν χρόνον ἀντέχει· καὶ σφόδρα γε ἤνθη– 994 1.3.49.5 : σεν ἐπὶ ταῖς ἐλπίσιν, ἂν τύχῃ· τῷ χρόνῳ δὲ φωρᾶται 995 1.3.49.6 : καὶ περὶ αὑτὰ καταρρεῖ. 996 1.3.50.1 : <20Ἐκ τῶν Ἐπικτήτου Ἀπομνημονευμάτων.>20 997 1.3.50.2 : „Ἀλλ´ ὁρῶ“, φησί τις, „τοὺς καλοὺς κἀγαθοὺς καὶ 998 1.3.50.3 : λιμῷ καὶ ῥίγει ἀπολλυμένους“. Τοὺς δὲ μὴ καλοὺς καὶ μὴ 999 1.3.50.4 : ἀγαθοὺς οὐχ ὁρᾷς τρυφῇ καὶ ἀλαζονείᾳ καὶ ἀπειροκαλίᾳ 1000 1.3.50.5 : ἀπολλυμένους; „Ἀλλ´ αἰσχρὸν τὸ παρ´ ἄλλου τρέφεσθαι“. 1001 1.3.50.6 : Καὶ τίς, ὦ κακόδαιμον, αὐτὸς ἐξ ἑαυτοῦ τρέφεται ἄλλος 1002 1.3.50.7 : γε ἢ ὁ κόσμος; Ὅστις γοῦν ἐγκαλεῖ τῇ προνοίᾳ ὅτι οἱ 1003 1.3.50.8 : πονηροὶ οὐ διδόασι δίκην, ὅτι ἰσχυροί εἰσι καὶ πλούσιοι, 1004 1.3.50.9 : ὅμοιόν τι δρᾷ ὥσπερ εἰ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀπολωλεκότων 1005 1.3.50.10 : αὐτῶν ἔλεγε μὴ δεδωκέναι δίκην αὐτούς, ὅτι οἱ ὄνυχες 1006 1.3.50.11 : ὑγιεῖς εἶεν. Ἐγὼ μὲν γάρ φημι πολὺ διαφέρειν μᾶλλον 1007 1.3.50.12 : ἀρετὴν κακίας, ἢ ὀφθαλμοὶ ὀνύχων διαφέρουσιν. 1008 1.3.51.1 : 〈<20Ἡροδότου>20 V 56.〉 1009 1.3.51.2 : Ἐν τῇ προτέρῃ νυκτὶ τῶν Παναθηναίων ἐδόκεε ὁ Ἵπ– 1010 1.3.51.3 : παρχος ἄνδρα οἱ ἐπιστάντα μέγαν καὶ εὐειδέα αἰνίσσεσθαι 1011 1.3.51.4 : τάδε τὰ ἔπεα· 1012 1.3.51.5 : Τλῆθι λέων ἄτλητα παθὼν τετληότι θυμῷ· 1013 1.3.51.6 : οὐδεὶς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτίσει. 1014 1.3.52.1 : <20Ἑρμῆς>20 (deest apud Patric.). 1015 1.3.52.2 : Δαίμων γάρ τις μεγίστη τέτακται, ὦ τέκνον, ἐν μέσῳ 1016 1.3.52.3 : τοῦ παντὸς εἱλουμένη, πάντα περιορῶσα τὰ ἐπὶ γῆς γι– 1017 1.3.52.4 : νόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. καθάπερ 〈γὰρ〉 ἐπὶ τῆς θείας 1018 1.3.52.5 : τάξεως πρόνοια καὶ ἀνάγκη τέτακται, τὸν αὐτὸν τρόπον 1019 1.3.52.6 : καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων τέτακται ἡ δίκη, ταὐτὰ ἐκείνοις 1020 1.3.52.7 : ἐνεργοῦσα. ἐκείνη μὲν γὰρ κρατεῖ τὴν τάξιν τῶν ὄντων 1021 1.3.52.8 : ὡς θείων καὶ ἁμαρτεῖν μὴ θελόντων μηδὲ δυναμένων· 1022 1.3.52.9 : ἀδύνατον γὰρ τὸ θεῖον πλανηθῆναι, ἐξ οὗ καὶ τὸ ἀνα– 1023 1.3.52.10 : μαρτεῖν συμβαίνει. ἡ δὲ δίκη τέτακται τιμωρὸς τῶν ἐπὶ 1024 1.3.52.11 : γῆς ἁμαρτανόντων. ἀνθρώπων γὰρ γένος 〈ἁμαρτωλόν〉, 1025 1.3.52.12 : ἅτε θνητὸν ὂν καὶ ἐκ κακῆς ὕλης συνεστώς· καὶ μάλιστα 1026 1.3.52.13 : ἐκείνοις συμβαίνει τὸ ὀλισθαίνειν, οἷς θεοπτικὴ δύναμις 1027 1.3.52.14 : οὐ πρόσεστι· τούτων δὲ καὶ μάλιστα ἐπικρατεῖ δίκη· καὶ 1028 1.3.52.15 : τῇ εἱμαρμένῃ ὑπόκεινται διὰ τὰς τῆς γενέσεως ἐνεργείας, 1029 1.3.52.16 : τῇ δὲ δίκῃ διὰ τὰς ἐν τῷ βίῳ ἁμαρτίας. 1030 1.3.53.1 : <20Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ Τίνα τρόπον θεοῖς χρη– 1031 1.3.53.2 : στέον.>20 1032 1.3.53.3 : Ἔτι προσδιαληπτέον καὶ ταῦθ´ ὑπὲρ τῶν θεῶν, ὡς 1033 1.3.53.4 : εἰσὶν ἄτρεπτοι καὶ ἀραρότες τοῖς κρίμασιν, ὥστε τοῦ ἀπ´ 1034 1.3.53.5 : ἀρχῆς δόξαντος μηδέποτε ἐξίστασθαι. Μία γάρ τις ἦν 1035 1.3.53.6 : τῶν ἀρετῶν καὶ ἡ ἀμεταπτωσία καὶ βεβαιότης, ἣν εἰκὸς 1036 1.3.53.7 : οὐχ ἥκιστα κἀν θεοῖς εἶναι παρέχουσαν τὸ ἱδρυμένον καὶ 1037 1.3.53.8 : ἔμπεδον τῶν ἅπαξ αὐτοῖς δοξάντων. Ἐξ οὗ δῆλον, ὡς 1038 1.3.53.9 : οὐδὲ τὰς κολάσεις, ἃς ἔκρινέ τισιν ἐπιθεῖναι τὸ δαιμόνιον, 1039 1.3.53.10 : πιθανὸν παρίεσθαι. Καὶ γὰρ αὖ λογίσασθαι ῥᾴδιον, ὡς 1040 1.3.53.11 : εἰ μεταβάλλουσιν οἱ θεοὶ τὰς αὑτῶν κρίσεις καὶ ὃν ἔγνω– 1041 1.3.53.12 : σαν κολάσαι παριᾶσιν ἀκόλαστον, οὔτε καλῶς καὶ δικαίως 1042 1.3.53.13 : 〈ἂν〉 διοικοῖεν τὰ κατὰ τὸν κόσμον, οὔτε ἀπολογισμὸν εἰκότα 1043 1.3.53.14 : φέρειν ἂν δύναιντο μετανοίας. Καὶ τὰ τοιαῦτα ἔοικεν 1044 1.3.53.15 : αὐτοσχεδίως καὶ κατ´ οὐδενὸς λέγειν ἡ ποιητική (Hom. Ι 1045 1.3.53.16 : 499–501)· 1046 1.3.53.17 : Καὶ 〈μὲν τοὺς〉 θυσίαισι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσι, 1047 1.3.53.18 : λοιβῇ τε κνίσῃ τε παρατρωπῶς´ ἄνθρωποι 1048 1.3.53.19 : λισσόμενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβαίῃ καὶ ἁμάρτῃ, 1049 1.3.53.20 : καὶ τὸ (id. Ι 497)· 1050 1.3.53.21 : στρεπτοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί, 1051 1.3.53.22 : συνόλως τε πᾶν εἴ τι τούτοις εἴρηται παραπλησίως. 1052 1.3.54.1 : <20Ἐν ταὐτῷ.>20 1053 1.3.54.2 : Ἀλλ´ οὐ μὴν οὐδὲ ἐκεῖνο παρετέον, ὡς, εἰ καὶ μὴ κα– 1054 1.3.54.3 : κῶν αἴτιοι τυγχάνουσιν οἱ θεοί, τῶν γε τοιούτων ἔνια 1055 1.3.54.4 : προσάπτουσί τισι καὶ περιβάλλουσιν ἀξίους σωματικαῖς 1056 1.3.54.5 : τε ἐλαττώσεσι καὶ ταῖς τῶν ἐκτός, οὐ κακοηθείᾳ χρώμενοι, 1057 1.3.54.6 : κἀξεπίτηδες δυσχρηστῆσαι ἄνθρωπον οἰόμενοι δεῖν, ἀλλ´ ἐν 1058 1.3.54.7 : τρόπῳ κολάσεως. Καθάπερ γὰρ λοιμοὶ καὶ αὐχμοί, ἔτι 1059 1.3.54.8 : δὲ ἐπομβρίαι καὶ σεισμοὶ καὶ πᾶν τὸ τοιόνδε τὰ μὲν 1060 1.3.54.9 : πολλὰ γίγνεται δι´ αἰτίας ἑτέρας τινὰς φυσικωτέρας, ἔστι 1061 1.3.54.10 : δ´ ὅτε καὶ ὑπὸ θεῶν, ἐπειδὰν καιρὸς ᾖ δημοσίᾳ καὶ 1062 1.3.54.11 : κοινῇ τὰ πολλῶν ἀμπλακήματα κολασθῆναι, τὸν αὐτὸν 1063 1.3.54.12 : τρόπον καὶ πρὸς ἕνα χρῶνταί ποτε θεοὶ σωματικοῖς 〈τε〉 1064 1.3.54.13 : ἐλαττώμασι καὶ τοῖς 〈τῶν〉 ἐκτός, 〈ἐς〉 αὐτοῦ μέντοι κόλασιν, 1065 1.3.54.14 : ἐπιστροφὴν δὲ καὶ προαίρεσιν ἀμείνω τῶν ἄλλων. 1066 1.3.55a.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 (IV p. 715E–716B). 1067 1.3.55a.2 : Ὁ μὲν δὴ θεὸς (ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος) ἀρχήν 1068 1.3.55a.3 : τε καὶ τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων, εὐθείᾳ 1069 1.3.55a.4 : περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος. τῷ δ´ ἀεὶ ξυνέπε– 1070 1.3.55a.5 : ται δίκη τῶν ἀπολειπομένων τοῦ θείου νόμου τιμωρός· 1071 1.3.55a.6 : ἧς ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος, ξυνέπεται τα– 1072 1.3.55a.7 : πεινὸς [καὶ κεκοσμημένος]· ὁ δέ τις ἐξαρθεὶς ὑπὸ μεγα– 1073 1.3.55a.8 : λαυχίας, ἢ χρήμασιν ἐπαιρόμενος ἢ τιμαῖς ἢ καὶ σώμα– 1074 1.3.55a.9 : τος εὐμορφίᾳ, ἅμα νεότητι καὶ ἀνοίᾳ, φλέγεται τὴν ψυχὴν 1075 1.3.55a.10 : μεθ´ ὕβρεως, ὡς οὔτε ἄρχοντος οὔτε τινὸς ἡγεμόνος δε– 1076 1.3.55a.11 : όμενος, ἀλλὰ καὶ ἄλλοις ἱκανὸς ὢν ἡγεῖσθαι, καταλείπεται 1077 1.3.55a.12 : ἔρημος θεοῦ· καταλειφθεὶς δὲ καὶ ἔτι ἄλλους τοιούτους 1078 1.3.55a.13 : προσλαβὼν σκιρτᾷ ταράττων πάντα ἅμα· καὶ πολλοῖς 1079 1.3.55a.14 : τισιν ἔδοξεν εἶναί τις, μετὰ δὲ χρόνον οὐ πολὺν ὑποσχὼν 1080 1.3.55a.15 : τιμωρίαν οὐ μεμπτὴν τῇ δίκῃ, ἑαυτόν τε καὶ οἶκον καὶ 1081 1.3.55a.16 : πόλιν ἄρδην ἀνάστατον ἐποίησεν. 1082 1.3.56.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ Νόμων>20 ιʹ (p. 905D–906B). 1083 1.3.56.2 : Ὅτι μὲν γὰρ θεοί τ´ εἰσὶ καὶ ἀνθρώπων ἐπιμελοῦνται. 1084 1.3.56.3 : ἔγωγ´ οὐ παντάπασι φαύλως ἂν ἡμῖν φαίην ἀποδεδεῖχθαι· 1085 1.3.56.4 : τὸ δὲ παραιτητοὺς αὐτοὺς εἶναι τοῖς ἀδικοῦσι, δεχομένους 1086 1.3.56.5 : δῶρα, οὔτε τινὶ συγχωρητέον παντί τ´ αὖ κατὰ δύναμιν 1087 1.3.56.6 : τρόπῳ ἐλεγκτέον. {—}Κάλλιστ´ εἶπες· ποιῶμέν τε ὡς λέ– 1088 1.3.56.7 : γεις. {—}Φέρε καὶ πρὸς θεῶν αὐτῶν, τίνα τρόπον παραι– 1089 1.3.56.8 : τητοὶ γίγνοιντ´ ἂν ἡμῖν, εἰ γίγνοιντο αὖ; καὶ τίνες ἢ 1090 1.3.56.9 : ποῖοί τινες ὄντες; ἄρχοντας μὲν ἀναγκαῖόν που γίγνεσθαι 1091 1.3.56.10 : τούς γε διοικήσαντας τὸν ἅπαντα ἐνδελεχῶς οὐρανόν. {—} 1092 1.3.56.11 : Οὕτως. {—}Ἀλλ´ ἄρα τίσι προσφερεῖς τῶν ἀρχόντων; ἢ 1093 1.3.56.12 : τίνες 〈τούτοις〉, ὧν δυνατὸν ἡμῖν ἀπεικάζουσι τυγχάνειν 1094 1.3.56.13 : μείζοσιν ἐλάττονας; πότερον ἡνίοχοί τινες ἂν εἶεν τοιοῦτοι 1095 1.3.56.14 : ζευγῶν ἁμιλλωμένων, ἢ πλοίων κυβερνῆται; τάχα δὲ κἂν 1096 1.3.56.15 : ἀπεικασθεῖεν στρατοπέδων ἄρχουσί τισιν. Εἴη δ´ ἂν 1097 1.3.56.16 : καὶ νόσων πόλεμον εὐλαβουμένοις ἰατροῖς ἐοικέναι περὶ 1098 1.3.56.17 : σώματα, ἢ γεωργοῖς περὶ φυτῶν γένεσιν, εἰωθυίας ὥρας 1099 1.3.56.18 : χαλεπὰς διὰ φόβων προσδεχομένοις, ἢ καὶ ποιμνίων ἐπι– 1100 1.3.56.19 : στάταις. Ἐπειδὴ γὰρ ξυγκεχωρήκαμεν ἡμῖν αὐτοῖς εἶναι 1101 1.3.56.20 : τὸν οὐρανὸν μεστὸν μὲν πολλῶν ἀγαθῶν, πολλῶν δὲ καὶ 1102 1.3.56.21 : τῶν ἐναντίων, πλειόνων δὲ τῶν μή, μαχὴ δή, φαμέν, ἀθά– 1103 1.3.56.22 : νατός ἐστιν ἡ τοιαύτη καὶ φυλακῆς θαυμαστῆς δεομένη. 1104 1.3.56.23 : Ξύμμαχοι δ´ ἡμῖν θεοί τε ἅμα καὶ δαίμονες· ἡμεῖς δὲ 1105 1.3.56.24 : αὖ κτήματα θεῶν καὶ δαιμόνων· φθείρει δ´ ἡμᾶς ἀδικία 1106 1.3.56.25 : καὶ ὕβρις μετὰ ἀφροσύνης, σῴζει δὲ δικαιοσύνη καὶ σω– 1107 1.3.56.26 : φροσύνη μετὰ φρονήσεως, ἐν ταῖς τῶν θεῶν ἐμψύχοις 1108 1.3.56.27 : οἰκοῦσαι δυνάμεσιν. 1109 1.3.57.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (X p. 906D–907B). 1110 1.3.57.2 : Τίσιν οὖν δὴ τῶν προρρηθέντων ἀπεικάζων ὁμοίους 1111 1.3.57.3 : εἶναι φύλακας θεοὺς οὐκ ἂν καταγέλαστος γίγνοιτο ἀν– 1112 1.3.57.4 : θρώπων ὁστισοῦν; πότερον κυβερνήταις, λοιβῇ τε οἴνου 1113 1.3.57.5 : κνίσῃ τε παρατρεπομένοις αὐτοῖς, ἀνατρέπουσι δὲ ναῦς 1114 1.3.57.6 : τε καὶ ναύτας; {—}Μηδαμῶς. {—}Ἀλλ´ οὔτι μὴν ἡνιόχοις 1115 1.3.57.7 : ἐν ἁμίλλῃ ξυντεταγμένοις, πεισθεῖσιν ὑπὸ δωρεᾶς τὴν 1116 1.3.57.8 : νίκην ἑτέροις ζεύγεσι προδοῦναι. {—}Δεινὴν γὰρ εἰκόνα 1117 1.3.57.9 : λέγοις ἄν, λέγων τοῦτον τὸν λόγον. {—}Οὐ μὴν οὐδὲ στρα– 1118 1.3.57.10 : τηγοῖς γε οὐδὲ ἰατροῖς οὐδὲ γεωργοῖς· οὐδὲ νομεῦσι μὴν 1119 1.3.57.11 : οὐδέ τισι κυσὶ κεκηλημένοις ὑπὸ λύκων. {—}Εὐφήμει. Πῶς 1120 1.3.57.12 : γὰρ ἄν; {—}Ἀλλ´ οὐ πάντων φυλάκων εἰσὶ μέγιστοι καὶ 1121 1.3.57.13 : περὶ τὰ μέγισθ´ ἡμῖν οἱ πάντες θεοί; {—}Πολύ γε. {—}Τοὺς 1122 1.3.57.14 : δὴ κάλλιστά τε πράγματα φυλάττοντας διαφέροντάς τε 1123 1.3.57.15 : αὐτοὺς φυλακῇ πρὸς ἀρετὴν κυνῶν χείρους καὶ ἀνθρώπων 1124 1.3.57.16 : μέσον εἶναι φήσομεν, οἳ τὸ δίκαιον οὐκ ἄν ποτε προδοῖεν 1125 1.3.57.17 : ἕνεκα δώρων παρ´ ἀδίκων ἀνδρῶν ἀνοσίως διδομένων; {—} 1126 1.3.57.18 : Οὐδαμῶς· οὔτε ἀνεκτὸς ὁ λόγος τῶν τε περὶ πᾶσαν 1127 1.3.57.19 : ἀσέβειαν ὄντων κινδυνεύει πᾶς ὁ ταύτης τῆς δόξης ἀντε– 1128 1.3.57.20 : χόμενος πάντων ἂν τῶν ἀσεβῶν κεκρίσθαι δικαιότατα κά– 1129 1.3.57.21 : κιστός τε καὶ ἀσεβέστατος εἶναι. 1130 1.3.56.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ Στυγός>20 (ap. Holsten., 1131 1.3.56.2 : opusc. Porph. p. 148). 1132 1.3.56.3 : Ἰνδοὶ οἱ ἐπὶ τῆς βασιλείας τῆς Ἀντωνίνου, τοῦ ἐξ 1133 1.3.56.4 : Ἐμίσων ἐν τῇ Συρίᾳ [ἀφικομένου] Βαρδισάνῃ τῷ ἐκ τῆς 1134 1.3.56.5 : Μεσοποταμίας εἰς λόγους ἀφικόμενοι, ἐξηγήσαντο, ὡς ὁ 1135 1.3.56.6 : Βαρδισάνης ἀνέγραψεν, εἶναί τινα λίμνην ἔτι καὶ νῦν παρ´ 1136 1.3.56.7 : Ἰνδοῖς δοκιμαστήριον λεγομένην, εἰς ἥν, ἄν τις τῶν Ἰνδῶν 1137 1.3.56.8 : αἰτίαν ἔχων τινὸς ἁμαρτίας ἀρνῆται, 〈εἰσάγεται〉. Τῶν 1138 1.3.56.9 : δὲ Βραχμάνων τινὲς δοκιμάζουσιν αὐτὸν τοῦτον τὸν τρό– 1139 1.3.56.10 : πον. Πυνθάνονται τοῦ ἀνθρώπου, εἰ θέλει διὰ τοῦ ὕδα– 1140 1.3.56.11 : τος γενέσθαι τὴν ἐξέτασιν, καὶ μὴ θέλοντα μὲν ὡς ὑπεύ– 1141 1.3.56.12 : θυνον ἀποπέμπουσι τὴν δίκην ἀποτίσοντα· παραδεχό– 1142 1.3.56.13 : μενον δὲ τὴν βάσανον εἰσάγουσι μετὰ τῶν κατηγόρων· 1143 1.3.56.14 : καταβαίνουσι γὰρ καὶ οὗτοι εἰς τὸ ὕδωρ, δοκιμασθησό– 1144 1.3.56.15 : μενοι μὴ συκοφαντῶσι. Διέρχονται τοίνυν οἱ ἐπιβαίνοντες 1145 1.3.56.16 : τοῦ ὕδατος εἰς ἕτερον μέρος τῆς λίμνης· τὸ βάθος δ´ 1146 1.3.56.17 : ἐστὶν ἄχρι τῶν γονάτων παντὸς ὁτουοῦν εἰς αὐτὴν ἐπι– 1147 1.3.56.18 : βάντος. Ὅταν δ´ 〈ὁ〉 κατηγορούμενος ἐπιβῇ, ἀναμάρτητος 1148 1.3.56.19 : μὲν ὤν, ἀδεῶς διέρχεται ἄχρι τῶν γονάτων ἔχων τὸ ὕδωρ· 1149 1.3.56.20 : ἁμαρτὼν δὲ ὀλίγον προβὰς βαπτίζεται μέχρι κεφαλῆς. 1150 1.3.56.21 : Οἱ δὲ Βραχμᾶνες ἀνασπῶντες αὐτὸν ἐκ τοῦ ὕδατος παρα– 1151 1.3.56.22 : διδόασι τοῖς ἐνάγουσι ζῶντα καὶ ἀξιοῦσι παιδευθῆναι 1152 1.3.56.23 : χωρὶς θανατικῆς καταδίκης. Γίγνεσθαι δὲ τοῦτο σπανίως 1153 1.3.56.24 : τῷ μηδένα τολμᾶν ἀρνεῖσθαι τὸ ἁμάρτημα διὰ τὸν ἐκ 1154 1.3.56.25 : τοῦ ὕδατος γιγνόμενον ἔλεγχον. Ἑκουσίων τοίνυν ἁμαρ– 1155 1.3.56.26 : τημάτων δοκιμαστήριον Ἰνδοὺς τοῦτ´ ἔχειν τὸ ὕδωρ· ἀκου– 1156 1.3.56.27 : σίων δὲ ὁμοῦ καὶ ἑκουσίων καὶ ὅλως ὀρθοῦ βίου ἕτερον 1157 1.3.56.28 : εἶναι, περὶ οὗ ὁ Βαρδισάνης τάδε γράφει· θήσω γὰρ τἀ– 1158 1.3.56.29 : κείνου κατὰ λέξιν· „Ἔλεγον δὲ καὶ σπήλαιον εἶναι αὐτό– 1159 1.3.56.30 : ματον, μέγα, ἐν ὄρει ὑψηλοτάτῳ σχεδὸν κατὰ μέσον τῆς 1160 1.3.56.31 : γῆς, ἐν ᾧ σπηλαίῳ ἐστὶν ἀνδριάς, ὃν εἰκάζουσι πηχῶν 1161 1.3.56.32 : δέκα ἢ δώδεκα, ἑστὼς ὀρθός, ἔχων τὰς χεῖρας ἡπλωμένας 1162 1.3.56.33 : ἐν τύπῳ σταυροῦ· καὶ τὸ μὲν δεξιὸν τῆς ὄψεως αὐτοῦ 1163 1.3.56.34 : ἐστιν ἀνδρικόν, τὸ δ´ εὐώνυμον θηλυκόν· ὁμοίως δὲ καὶ 1164 1.3.56.35 : ὁ βραχίων ὁ δεξιὸς καὶ ὁ δεξιὸς ποῦς καὶ ὅλον τὸ μέρος 1165 1.3.56.36 : ἀρσενικὸν καὶ τὸ εὐώνυμον θηλυκόν, ὡς ἰδόντα τινὰ ἐκ– 1166 1.3.56.37 : πλαγῆναι τὴν σύγκρασιν, πῶς ἀδιαιρέτως ἔστιν ἰδεῖν τὴν 1167 1.3.56.38 : ἀνομοιότητα 〈τήνδε〉 τῶν δύο πλευρῶν ἐν ἑνὶ σώματι. 1168 1.3.56.39 : Ἐν τούτῳ τῷ ἀνδριάντι λέγουσι γεγλύφθαι περὶ τὸν μα– 1169 1.3.56.40 : ζὸν τὸν δεξιὸν ἥλιον καὶ περὶ τὸν ἀριστερὸν σελήνην καὶ 1170 1.3.56.41 : κατὰ τῶν δύο βραχιόνων .... τέχνῃ γεγλύφθαι ἀγγέλων 1171 1.3.56.42 : ἀριθμὸν καὶ ὅσα ἐστὶν ἐν τῷ κόσμῳ, τουτέστιν οὐρανὸν 1172 1.3.56.43 : καὶ ὄρη καὶ θάλασσαν καὶ ποταμοὺς καὶ ὠκεανὸν καὶ φυτὰ 1173 1.3.56.44 : καὶ ζῷα καὶ ἁπλῶς ὅσα ἔστι. Τοῦτον τὸν ἀνδριάντα φασὶ 1174 1.3.56.45 : δεδωκέναι τὸν θεὸν τῷ υἱῷ, ὁπηνίκα τὸν κόσμον ἔκτιζεν, 1175 1.3.56.46 : ἵνα θεατὸν ἔχῃ παράδειγμα. Ἐξήτασα δὲ (φησί) ποίας 1176 1.3.56.47 : ἐστὶν ὕλης, καὶ διεβεβαιοῦτο ὁ Σανδάλης, ἐμαρτύρουν δὲ 1177 1.3.56.48 : αὐτῷ καὶ οἱ ἄλλοι, μηδένα εἰδέναι ποίας ὕλης ἐστὶν ὁ 1178 1.3.56.49 : ἀνδριὰς ἐκεῖνος· οὔτε γὰρ χρύσεός ἐστιν οὔτε ἀργύρεος 1179 1.3.56.50 : οὔτε χάλκεος οὔτε λίθινος οὔτε ἄλλης ὕλης, ἀλλὰ μᾶλλον 1180 1.3.56.51 : παραπλήσιός ἐστι ξύλῳ στερροτάτῳ καὶ ἀσηπτοτάτῳ· μὴ 1181 1.3.56.52 : εἶναι δὲ ξύλον. Προσετίθεσαν δὲ λέγοντες, ὅτι τῶν βα– 1182 1.3.56.53 : σιλέων τις ἠθέλησεν ἀφελέσθαι τρίχα ἐκ τῶν περὶ τὸν 1183 1.3.56.54 : τράχηλον αὐτοῦ, καὶ αἷμα ῥεῦσαι καὶ φοβηθῆναι τὸν βασι– 1184 1.3.56.55 : λέα ἐκεῖνον, ὡς μόλις εὐξαμένων τῶν Βραχμάνων ἀνακτή– 1185 1.3.56.56 : σασθαι ἑαυτόν. Ἐπὶ δὲ τῇ κεφαλῇ τούτου λέγουσι θεοῦ 1186 1.3.56.57 : ἄγαλμα εἶναι ὡς ἐπὶ θρόνου τινὸς καθήμενον. Λέγουσιν 1187 1.3.56.58 : δὲ καὶ ἐν τοῖς καύμασιν ἱδροῦν ὅλον τὸν ἀνδριάντα τοῦτον 1188 1.3.56.59 : καὶ ῥιπίζεσθαι ὑπὸ τῶν Βραχμάνων καὶ παύεσθαι τοὺς 1189 1.3.56.60 : ἱδρῶτας· καὶ εἰ μὴ ῥιπίζοιεν, πολὺν φέρειν ἱδρῶτα, ὡς 1190 1.3.56.61 : βρέχεσθαι τὴν περὶ αὐτὸν γῆν. Ἐνδοτέρω δὲ αὐτοῦ ἐν 1191 1.3.56.62 : τῷ σπηλαίῳ μετὰ πολὺ διάστημα εἶναι σκότος, ἔνθα μετὰ 1192 1.3.56.63 : λαμπάδων εἰσέρχονται οἱ βουλόμενοι καὶ εὑρίσκουσι θύραν 1193 1.3.56.64 : τινά· ἐξ ἧς θύρας προέρχεται ὕδωρ καὶ λιμνάζει περὶ 1194 1.3.56.65 : τὰ τελευταῖα τοῦ σπηλαίου· καὶ ὡς δοκιμάζοντες ἑαυτοὺς 1195 1.3.56.66 : εἰσέρχονται διὰ τῆς θύρας ἐκείνης. Καὶ ὅσοι εἰσὶ καθαροὶ 1196 1.3.56.67 : ἀπὸ τῆς φαυλότητος τοῦ βίου εἰσέρχονται ἀνεμποδίστως 1197 1.3.56.68 : εὐρυνομένης τῆς θύρας, καὶ εὑρίσκουσι πηγὴν μεγίστην 1198 1.3.56.69 : ὕδατος πάνυ διαυγεστάτου καὶ ποτιμωτάτου, ἐξ ἧς τὸ 1199 1.3.56.70 : ὕδωρ ἐκεῖνο προέρχεται· οἱ δὲ ἐν καταγνώσει ὄντες πολὺ 1200 1.3.56.71 : θλίβουσιν εἰσελθεῖν διὰ τῆς θύρας ἐκείνης καὶ οὐ δύναν– 1201 1.3.56.72 : ται στενουμένης αὐτοῖς· οἵτινες βιαζόμενοι ἐξομολογοῦνται 1202 1.3.56.73 : ἐπὶ τῶν ἑτέρων εἴ τι ἥμαρτον, 〈καὶ〉 δέησιν ποιοῦνται ἵνα 1203 1.3.56.74 : οἱ λοιποὶ εὔξωνται περὶ αὐτῶν, καὶ νηστεύουσι χρόνον 1204 1.3.56.75 : τινὰ ἱκανόν.“ Ἐκεῖ φησιν εἰρηκέναι 〈τοὺς〉 περὶ τὸν Σαν– 1205 1.3.56.76 : δάλην συνάγεσθαι τοὺς Βραχμᾶνας ἡμέρᾳ μέν τινι τεταγ– 1206 1.3.56.77 : μένῃ· ἀλλὰ εἶναι μέν τινας ἐκεῖ ἔχοντας τὴν διατριβήν, 1207 1.3.56.78 : τοὺς δὲ ἀλλαχόθεν συνιέναι θέρους ὥρᾳ καὶ περὶ τὸ φθι– 1208 1.3.56.79 : νόπωρον πλεοναζούσης τῆς ὀπώρας ἐπί τε τὴν θέαν τοῦ 1209 1.3.56.80 : ἀνδριάντος καὶ ἐπὶ τὸ ἀλλήλοις συμμῖξαι καὶ εἰς τὸ πεῖ– 1210 1.3.56.81 : ραν ἑαυτῶν λαβεῖν, εἰ δύνανται εἰσελθεῖν διὰ τῆς εἰρη– 1211 1.3.56.82 : μένης θύρας. Γίγνεσθαι δὲ ἐκεῖ ζητήσεις λέγουσι περὶ 1212 1.3.56.83 : τῆς ἐν τῷ σώματι ἐκείνῳ γλυφῆς. Οὐδὲ γὰρ ἔστι ῥᾳδίως 1213 1.3.56.84 : πάσῃ τῇ ἀνατυπώσει ἐπιστῆσαι, διά τε τὸ πολλὰ εἶναι 1214 1.3.56.85 : καὶ διὰ τὸ μὴ πάντα τὰ ζῷα καὶ φυτὰ ἐν πάσῃ χώρᾳ 1215 1.3.56.86 : ὑπάρχειν. Ἃ μὲν οὖν Ἰνδοὶ ἱστοροῦσι περὶ τοῦ παρ´ 1216 1.3.56.87 : αὐτοῖς δοκιμαστηρίου ὕδατος, ἔστι ταῦτα. Οἶμαι δὲ τού– 1217 1.3.56.88 : του καὶ Ἀπολλώνιον τὸν Τυανέα μεμνῆσθαι τοῦ ὕδατος, 1218 1.3.56.89 : τοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ λέγω. Γράφων γὰρ τοῖς Βραχμᾶσιν 1219 1.3.56.90 : ὅρκον τινὰ ὀμνύει· „οὐ μὰ τὸ Ταντάλειον ὕδωρ, οὗ με 1220 1.3.56.91 : ἐμυήσατε.“ Οἶμαι γὰρ Ταντάλου λέγειν τοῦτο, διὰ τὸ ἀεὶ 1221 1.3.56.92 : τῇ προσδοκίᾳ κολάζειν τοὺς ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν ἐσπουδα– 1222 1.3.56.93 : κότας κἀκ τούτου ποτὸν ἀρύσασθαι. 1223 1.4.t.1 : {1Περὶ ἀνάγκης 〈θείας〉 καθ´ ἣν ἀπαραι– 1224 1.4.t.2 : τήτως τὰ κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ γίνεται βούλησιν.}1 1225 1.4.1.1 : <20Μοσχίωνος Τηλέφου>20 (fr. 2 p. 631 N.). 1226 1.4.1.2 : Ὦ καὶ θεῶν κρατοῦσα καὶ θνητῶν μόνη 1227 1.4.1.3 : Μοῖρ´, ὦ λιταῖς ἄτρωτε δυστήνων βροτῶν, 1228 1.4.1.4 : πάντολμ´ Ἀνάγκη, στυγνὸν ἣ κατ´ αὐχένων 1229 1.4.1.5 : ἡμῶν ἐρείδεις τῆσδε λατρείας ζυγόν. 1230 1.4.2a.1 : <20Χαιρήμονος>20 (fr. 18 p. 611 N.). 1231 1.4.2a.2 : Χρεία δ´ Ἀνάγκης οὐκ ἀπῴκισται πολύ. 1232 1.4.3.1 : <20Εὐριπίδου Βελλεροφόντῃ>20 (fr. 301 N.). 1233 1.4.3.2 : Πρὸς τὴν ἀνάγκην πάντα τἄλλ´ ἔστ´ ἀσθενῆ. 1234 1.4.4.1 : 〈<20Σιμωνίδου>20 (Epinic. fr. 5 3 B., v. 21).〉 1235 1.4.4.2 : Ἀνάγκᾳ δ´ οὐδὲ θεοὶ μάχονται. 1236 1.4.5.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 420 N.).〉 1237 1.4.5.2 : Ὁσία δ´ ἀνάγκη πολεμιωτάτη θεός. 1238 1.4.6.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 421 N.).〉 1239 1.4.6.2 : Οὐδεὶς ἀνάγκης μεῖζον ἰσχύει νόμος. 1240 1.4.3.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (Alcest. 962–966).〉 1241 1.4.3.2 : Ἐγὼ καὶ διὰ Μούσας 1242 1.4.3.3 : καὶ μετάρσιος ᾖξα καὶ 1243 1.4.3.4 : πλείστων ἁψάμενος λόγων 1244 1.4.3.5 : κρεῖσσον οὐδὲν Ἀνάγκας 1245 1.4.3.6 : εὗρον, οὐδέ τι φάρμακον. 1246 1.4.4.1 : <20Φιλήτα Ἑρμοῦ.>20 1247 1.4.4.2 : Ἰσχυρὰ γὰρ ἐπικρατεῖ ἀνδρὸς Ἀνάγκη, 1248 1.4.4.3 : ἥ ῥ´ οὐδ´ ἀθανάτους ὑποδείδιεν, οἵ τ´ ἐν Ὀλύμπῳ 1249 1.4.4.4 : ἔκτοσθεν χαλεπῶν ἀχέων οἴκους ἐκάμοντο. 1250 1.4.5.1 : <20Σοφοκλῆς Θυέστῃ>20 (fr. 236 N.). 1251 1.4.5.2 : Πρὸς τὴν ἀνάγκην οὐδ´ Ἄρης ἀνθίσταται. 1252 1.4.6.1 : <20Εὐριπίδης Λικυμνίῳ>20 (fr. 478 N.). 1253 1.4.6.2 : Τὸ τῆς ἀνάγκης οὐ λέγειν ὅσον ζυγόν. 1254 1.4.6.3 : ................ 1255 1.4.7a.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς, Τί ἰσχυρότατον; εἶπεν· Ἀνάγκη, 1256 1.4.7a.2 : κρατεῖ γὰρ πάντων. 1257 1.4.8.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα.>20 1258 1.4.8.2 : Ἀνάγκη ἐστὶ κρίσις βεβαία καὶ ἀμετάτρεπτος δύναμις 1259 1.4.8.3 : προνοίας. 1260 1.4.9.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 25. 26 p. 321 Diels.).〉 1261 1.4.9.2 : <20Πυθαγόρας>20 ἀνάγκην ἔφη περικεῖσθαι τῷ κόσμῳ. 1262 1.4.9.3 : <20Παρμενίδου>20 καὶ <20Δημοκρίτου.>20 οὗτοι πάντα κατ´ 1263 1.4.9.4 : ἀνάγκην· τὴν δ´ αὐτὴν εἶναι εἱμαρμένην καὶ δίκην καὶ 1264 1.4.9.5 : πρόνοιαν καὶ κοσμοποιόν. 1265 1.4.9.6 : <20Λεύκιππος>20 πάντα κατ´ ἀνάγκην, τὴν δ´ αὐτὴν 1266 1.4.9.7 : ὑπάρχειν εἱμαρμένην· λέγει γὰρ ἐν τῷ Περὶ νοῦ· „Οὐδὲν 1267 1.4.7c.8 : χρῆμα μάτην γίγνεται, ἀλλὰ πάντα ἐκ λόγου τε καὶ ὑπ´ 1268 1.4.7c.9 : ἀνάγκης.“ 1269 1.4.7c.10 : <20Πλάτων>20 ὁτὲ μὲν τὴν ὕλην, ὁτὲ δὲ τὴν τοῦ ποιοῦν– 1270 1.4.7c.11 : τος πρὸς τὴν ὕλην σχέσιν. Καὶ τὰ μὲν εἰς πρόνοιαν ἀνά– 1271 1.4.7c.12 : γει, τὰ δὲ εἰς ἀνάγκην. Λέγει γοῦν ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 48A)· 1272 1.4.7c.13 : „Μεμιγμένη γὰρ οὖν ἡ τοῦδε τοῦ κόσμου γένεσις, ἐξ ἀνάγ– 1273 1.4.7c.14 : κης τε καὶ νοῦ συστάσεως ἐγεννήθη, νοῦ δὲ ἀνάγκης ἄρ– 1274 1.4.7c.15 : χοντος.“ 1275 1.4.7c.16 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 αἰτίαν χρηστικὴν τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν 1276 1.4.7c.17 : στοιχείων. 1277 1.4.8.1 : <20Ἑρμοῦ πρὸς τὸν υἱόν>20 (p. 38 Patrit.). 1278 1.4.8.2 : Ὀρθῶς μοι πάντα εἶπας, ὦ πάτερ, ἀλλ´ ἔτι με ἀνά– 1279 1.4.8.3 : μνησον, τίνα ἐστὶ τὰ κατὰ πρόνοιαν καὶ τίνα 〈τὰ〉 κατ´ 1280 1.4.8.4 : ἀνάγκην, ὁμοίως καὶ καθ´ εἱμαρμένην; 1281 1.4.8.5 : Ἔφην εἶναι ἐν ἡμῖν, ὦ Τάτ, τρία εἴδη ἀσωμάτων· καὶ 1282 1.4.8.6 : τὸ μέν τι ἐστὶ νοητόν, τοῦτο μὲν οὖν ἀχρώματον, ἀσχημά– 1283 1.4.8.7 : τιστον, ἀσώματον, ἐξ αὐτῆς τῆς πρώτης καὶ νοητῆς οὐσίας. 1284 1.4.8.8 : Εἰσὶ δὲ καὶ ἐν ἡμῖν τούτῳ ἐναντίαι σχηματότητες 〈αἷς〉 1285 1.4.8.9 : τοῦτο ὑποδέχεται. Τὸ γοῦν κινούμενον ὑπὸ τῆς νοητῆς 1286 1.4.8.10 : οὐσίας πρός τινα λόγον καὶ ὑποδεχθέν, εὐθέως μεταβάλ– 1287 1.4.8.11 : λεται εἰς ἕτερον εἶδος κινήσεως, τοῦτο δὲ εἴδωλόν ἐστι 1288 1.4.8.12 : τοῦ νοήματος τοῦ δημιουργοῦ. Τρίτον δέ ἐστιν εἶδος 1289 1.4.8.13 : ἀσωμάτων, ὃ περὶ τὰ σώματά ἐστι συμβεβηκός, τόπος, 1290 1.4.8.14 : χρόνος, κίνησις, σχῆμα, ἐπιφάνεια, μέγεθος, εἶδος· καὶ 1291 1.4.8.15 : τούτων εἰσὶ διαφοραὶ δύο. Ἃ μὲν γάρ ἐστιν αὐτῶν ἰδίως 1292 1.4.8.16 : ποιά, ἃ δὲ τοῦ σώματος. Τὰ μὲν ἰδίως ποιὰ τὸ σχῆμα, 1293 1.4.8.17 : ἡ χρόα, τὸ εἶδος, ὁ τόπος, ὁ χρόνος, ἡ κίνησις· τὰ δὲ τοῦ 1294 1.4.8.18 : σώματος ἴδιά ἐστι τὸ ἐσχηματισμένον σχῆμα καὶ τὸ κεχρω– 1295 1.4.8.19 : σμένον χρῶμα, ἔτι δὲ καὶ ἡ μεμορφωμένη μορφὴ καὶ ἡ 1296 1.4.8.20 : ἐπιφάνεια καὶ τὸ μέγεθος· ταῦτά ἐστι τούτων μέτοχα. 1297 1.4.8.21 : Ἡ μὲν οὖν νοητὴ οὐσία, πρὸς τῷ θεῷ γενομένη, ἑαυτῆς 1298 1.4.8.22 : ἐξουσίαν ἔχει καὶ τοῦ σῴζειν ἕτερον, αὑτὴν σῴζουσα, ἐπεί γ´ 1299 1.4.8.23 : αὐτὴ ἡ οὐσία ὑπὸ ἀνάγκην οὐκ ἔστιν· ὑπολειφθεῖσα δὲ 1300 1.4.8.24 : ὑπὸ τοῦ θεοῦ αἱρεῖται τὴν σωματικὴν φύσιν καὶ ἡ αἵρε– 1301 1.4.8.25 : σις αὐτῆς κατὰ πρόνοιαν [τοῦτο δὲ τοῦ κόσμου] γίνεται· 1302 1.4.8.26 : τὸ δὲ ἄλογον πᾶν κινεῖται πρός τινα λόγον· καὶ ὁ μὲν 1303 1.4.8.27 : λόγος κατὰ πρόνοιαν, τὸ δὲ ἄλογον κατ´ ἀνάγκην, τὰ δὲ 1304 1.4.8.28 : περὶ τὸ σῶμα συμβεβηκότα καθ´ εἱμαρμένην. Καὶ οὗτός 1305 1.4.8.29 : ἐστιν ὁ λόγος τῶν κατὰ πρόνοιαν καὶ 〈κατ´〉 ἀνάγκην καὶ 1306 1.4.8.30 : καθ´ εἱμαρμένην. 1307 1.5.t.1 : {1Περὶ εἱμαρμένης καὶ τῆς τῶν γινομένων 1308 1.5.t.2 : εὐταξίας.}1 1309 1.5.1.1 : <20Ὁμήρου Ἰλιάδος>20 (Ζ 488. 489). 1310 1.5.1.2 : Μοῖραν δ´ οὔτινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, 1311 1.5.1.3 : οὐ κακόν, οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται. 1312 1.5.2.1 : <20Εὐριπίδου Ἀνδρομέδας>20 (fr. 151 N.). 1313 1.5.2.2 : ... τὸ δαιμόνιον οὐχ ὁρᾷς 1314 1.5.2.3 : ὅπῃ μοίρας διεξέρχεται; 1315 1.5.2.4 : στρέφει δ´ ἄλλοτ´ ἄλλως εἰς ἁμέραν. 1316 1.5.3.1 : <20Βακχυλίδου>20 (fr. 36 3 B.). 1317 1.5.3.2 : Θνατοῖσι δ´ οὐκ αὐθαίρετοι 1318 1.5.3.3 : οὔτ´ ὄλβος, οὔτ´ ἄκαμπτος ἄρης, οὔτε πάμφθερσις στάσις· 1319 1.5.3.4 : ἀλλ´ ἐπιχρίμπτει νέφος ἄλλοτ´ ἐπ´ ἄλλαν 1320 1.5.3.5 : γαῖαν ἁ πάνδωρος αἶσα. 1321 1.5.4.1 : <20Μενάνδρου>20 (inc. 18a, Com. IV p. 238). 1322 1.5.4.2 : Ἅπαντι δαίμων ἀνδρὶ συμπαρίσταται 1323 1.5.4.3 : εὐθὺς γενομένῳ μυσταγωγὸς τοῦ βίου. 1324 1.5.5.1 : <20Ἡσιόδου Θεογονίας>20 ( 217–219). 1325 1.5.5.2 : Καὶ Μοίρας καὶ Κῆρας ἐγείνατο νηλεοποίνους, 1326 1.5.5.3 : Κλωθώ τε Λάχεσίν τε καὶ Ἄτροπον, αἵτε βροτοῖσι 1327 1.5.5.4 : γινομένοισι διδοῦσιν ἔχειν ἀγαθόν τε κακόν τε. 1328 1.5.6.1 : <20Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν>20 ( 608. 609; 615–617). 1329 1.5.6.2 : Οὔτινά φημι θεῶν ἄτερ ὄλβιον, οὐ βαρύποτμον 1330 1.5.6.3 : ἄνδρα γενέσθαι. 1331 1.5.6.4 : ........... 1332 1.5.6.5 : μόρσιμα δ´ οὔτι φυγεῖν θέμις· 1333 1.5.6.6 : οὐ σοφίᾳ τις ἀπώσεται· 1334 1.5.6.7 : ἀλλὰ μάταν ὁ πρόθυμος ἀεὶ πόνον ἕξει. 1335 1.5.7.1 : <20Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν· εἰς Ὑάκινθον>20 (XI). 1336 1.5.7.2 : Ἀμφασία τόκα Φοῖβον ἕλεν τὸ σὸν ἄλγος ὁρῶντα, 1337 1.5.7.3 : δίζετο φάρμακα πάντα, σοφὰν δ´ ἐπεμαίετο τέχναν, 1338 1.5.7.4 : χρῖεν δ´ ἀμβροσίᾳ καὶ νέκταρι, χρῖεν ἐπᾴσας 1339 1.5.7.5 : ὠτειλάν· μοιραῖα δ´ ἀναλθέα τρώματα πάντα. 1340 1.5.8.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 422 N.).〉 1341 1.5.8.2 : Μόνη γὰρ ἐν θεοῖσιν οὐ δεσπόζεται 1342 1.5.8.3 : Μοῖρ´ οὐδ´ ἐν ἀνθρώποισιν, ἀλλ´ αὐτὴ κρατεῖ. 1343 1.5.9.1 : 〈<21Tragici ignoti>21 (fr. adesp. 423 N.).〉 1344 1.5.9.2 : Ὦ Μοῖρα κεδνῶν καὶ κακῶν κυνηγέτι. 1345 1.5.10.1 : <20Εὐριπίδου Πηλεῖ>20 (fr. 623 N.). 1346 1.5.10.2 : Κλύετ´ ὦ Μοῖραι, Διὸς αἵτε παρὰ 1347 1.5.10.3 : θρόνον ἀγχοτάτω θεῶν ἑζόμεναι. 1348 1.5.11.1 : <20Σοφοκλέους ἐκ Φαίδρας>20 (fr. 611 N.). 1349 1.5.11.2 : Περιώσι´ ἄφυκτά τε 1350 1.5.11.3 : μήδεα παντοδαπᾶν βουλᾶν ἀδαμαντίναις 1351 1.5.11.4 : ὑφαίνεται κερκίσιν αἶσα. 1352 1.5.12.1 : 〈<21Lyrici ignoti>21 (fr. adesp. 140 3 B.).〉 1353 1.5.12.2 : Κλωθὼ Λάχεσίς τ´, εὐώλενοι 1354 1.5.12.3 : κοῦραι Νυκτός, 1355 1.5.12.4 : εὐχομένων ἐπακούσατ´ οὐράνιαι χθόνιαί τε δαίμονες· 1356 1.5.12.5 : ὦ πανδείμαντοι, πέμπετ´ ἄμμιν 1357 1.5.12.6 : ῥοδόκολπον Εὐνομίαν, λιπαροθρόνους τ´ ἀδελφάς, Δίκαν 1358 1.5.12.7 : καὶ στεφανηφόρον Εἰράναν· 1359 1.5.12.8 : πόλιν τε τάνδε βαρυφρόνων 1360 1.5.12.9 : λελάθοιτε συντυχιᾶν. 1361 1.5.13.1 : <20Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ>20 (=trag. fr. adesp. 424 N.). 1362 1.5.13.2 : Ἔζης ἄρ´, οὐδὲ γῆς ἔνερθ´ ᾤχου θανών; 1363 1.5.13.3 : Οὐ γὰρ πρὸ μοίρας ἡ τύχη βιάζεται. 1364 1.5.14.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (=App. ad Anthol. Palat. n. 40). 1365 1.5.14.2 : Ἑπτὰ πολυπλανέες κατ´ Ὀλύμπιον ἀστέρες οὐδὸν 1366 1.5.14.3 : εἱλεῦνται, μετὰ τοῖσι δ´ ἀεὶ περινίσσεται αἰών· 1367 1.5.14.4 : νυκτιφανὴς Μήνη, στυγνὸς Κρόνος, Ἥλιος ἡδύς, 1368 1.5.14.5 : παστοφόρος Παφίη, θρασὺς Ἄρης, εὔπτερος Ἑρμῆς, 1369 1.5.14.6 : καὶ Ζεὺς ἀρχιγένεθλος, ἀφ´ οὗ φύσις ἐβλάστησεν. 1370 1.5.14.7 : Οἱ δ´ αὐτοὶ μερόπων ἔλαχον γένος, ἔστι δ´ ἐν ἡμῖν 1371 1.5.14.8 : Μήνη, Ζεύς, Ἄρης, Παφίη, Κρόνος, Ἥλιος, Ἑρμῆς· 1372 1.5.14.9 : τοὔνεκ´ ἀπ´ αἰθερίου μεμερίσμεθα πνεύματος ἕλκειν 1373 1.5.14.10 : δάκρυ, γέλωτα, χόλον, γένεσιν, λόγον, ὕπνον, ὄρεξιν. 1374 1.5.14.11 : Δάκρυ μέν ἐστι Κρόνος, Ζεὺς 〈δ´〉 ἡ γένεσις, λόγος Ἑρμῆς, 1375 1.5.14.12 : θυμὸς Ἄρης, Μήνη δ´ ἄρ´ ὕπνος, Κυθέρεια δ´ ὄρεξις, 1376 1.5.14.13 : Ἠέλιός τε γέλως· τούτῳ γὰρ ἅπασα δικαίως 1377 1.5.14.14 : καὶ θνητὴ διάνοια γελᾶ καὶ κόσμος ἀπείρων. 1378 1.5.15.1 : 〈<21Aetii>21 placit. (I 27. 28 p. 322. 323 Diels.).〉 1379 1.5.15.2 : 〈<20Χρύσιππος>20〉 μὴ διαφέρειν τοῦ εἱμαρμένου τὸ κα– 1380 1.5.15.3 : τηναγκασμένον, 〈τὴν δὲ εἱμαρμένην εἶναι κίνησιν ἀΐδιον 1381 1.5.15.4 : τῶν ὅλων〉 κατ´ ἐπιπλοκὴν τῶν μερῶν συνηρτημένην. 1382 1.5.15.5 : <20Ἡράκλειτος>20 οὐσίαν εἱμαρμένης ἀπεφαίνετο λόγον 1383 1.5.15.6 : τὸν διὰ οὐσίας τοῦ παντὸς διήκοντα. Αὕτη δ´ ἐστὶ τὸ 1384 1.5.15.7 : αἰθέριον σῶμα, σπέρμα τῆς τοῦ παντὸς γενέσεως καὶ πε– 1385 1.5.15.8 : ριόδου μέτρον τεταγμένης. Πάντα δὲ καθ´ εἱμαρμένην, τὴν 1386 1.5.15.9 : δ´ αὐτὴν ὑπάρχειν ἀνάγκην· γράφει γοῦν (p. 423 Schleierm., 1387 1.5.15.10 : fr. 63 Bywat.)· ‘ἔστι γὰρ εἱμαρμένα πάντως ...’ 1388 1.5.15.11 : <20Πλάτων>20 λόγον ἀΐδιον τὴν οὐσίαν τῆς εἱμαρμένης, 1389 1.5.15.12 : καὶ νόμον ἀΐδιον τῆς τοῦ παντὸς φύσεως. 1390 1.5.15.13 : <20Ποσειδώνιος>20 τρίτην ἀπὸ Διός. πρῶτον μὲν γὰρ 1391 1.5.15.14 : εἶναι τὸν Δία, δεύτερον δὲ τὴν φύσιν, τρίτην δὲ τὴν εἱμαρ– 1392 1.5.15.15 : μένην. 1393 1.5.15.16 : <20Ζήνων>20 ὁ Στωικὸς ἐν τῷ Περὶ φύσεως δύναμιν κι– 1394 1.5.15.17 : νητικὴν τῆς ὕλης κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως, ἥντινα μὴ 1395 1.5.15.18 : διαφέρειν πρόνοιαν καὶ φύσιν καλεῖν. 1396 1.5.15.19 : <20Ἀντίπατρος>20 ὁ Στωικὸς θεὸν ἀπεφαίνετο τὴν εἱμαρ– 1397 1.5.15.20 : μένην. 1398 1.5.15.21 : <20Χρύσιππος>20 δύναμιν πνευματικὴν τὴν οὐσίαν τῆς 1399 1.5.15.22 : εἱμαρμένης, τάξει τοῦ παντὸς διοικητικήν. Τοῦτο μὲν οὖν 1400 1.5.15.23 : ἐν τῷ δευτέρῳ Περὶ κόσμου, ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ Περὶ ὅρων 1401 1.5.15.24 : καὶ ἐν τοῖς Περὶ τῆς εἱμαρμένης καὶ ἐν ἄλλοις σποράδην 1402 1.5.15.25 : πολυτρόπως ἀποφαίνεται λέγων· Εἱμαρμένη ἐστὶν ὁ τοῦ 1403 1.5.15.26 : κόσμου λόγος, ἢ λόγος τῶν ἐν τῷ κόσμῳ προνοίᾳ διοικου– 1404 1.5.15.27 : μένων· ἢ λόγος, καθ´ ὃν τὰ μὲν γεγονότα γέγονε, τὰ δὲ 1405 1.5.15.28 : γινόμενα γίνεται, τὰ δὲ γενησόμενα γενήσεται. Μεταλαμ– 1406 1.5.15.29 : βάνει δ´ ἀντὶ τοῦ λόγου τὴν ἀλήθειαν, τὴν αἰτίαν, τὴν 1407 1.5.15.30 : φύσιν, τὴν ἀνάγκην, προστιθεὶς καὶ ἑτέρας ὀνομασίας, ὡς 1408 1.5.15.31 : ἐπὶ τῆς αὐτῆς οὐσίας τασσομένας καθ´ ἑτέρας καὶ ἑτέρας 1409 1.5.15.32 : ἐπιβολάς. Μοίρας δὲ καλεῖσθαι ἀπὸ τοῦ κατ´ αὐτὰς δια– 1410 1.5.15.33 : μερισμοῦ, Κλωθὼ καὶ Λάχεσιν καὶ Ἄτροπον. Λάχεσιν 1411 1.5.15.34 : μέν, ὅτι ὃν κλῆρον λελόγχασιν ἕκαστοι κατὰ τὸ δίκαιον 1412 1.5.15.35 : ἀπονέμεται· Ἄτροπον δέ, ὅτι ἀμετάτρεπτος καὶ ἀμετά– 1413 1.5.15.36 : βλητός ἐστιν ὁ καθ´ ἕκαστα διορισμὸς ἐξ ἀϊδίων χρόνων· 1414 1.5.15.37 : Κλωθὼ δέ, ὅτι ἡ κατὰ τὴν εἱμαρμένην διανέμησις καὶ τὰ 1415 1.5.15.38 : γεννώμενα τοῖς κλωθομένοις παραπλησίως διεξάγεται, κατὰ 1416 1.5.15.39 : τὴν ἐτυμολογικὴν ἐξήγησιν τῶν ὀνομάτων ἅμα καὶ τῶν 1417 1.5.15.40 : πραγμάτων συμπαρισταμένων εὐχρήστως. 1418 1.5.16.1 : <20Περὶ τῆς ὅλης οἰκονομίας, Ἑρμοῦ ἐκ τῶν 1419 1.5.16.2 : πρὸς Ἀμοῦν>20 (p. 38 Patrit.). 1420 1.5.16.3 : Καὶ ἡ μὲν διακρατοῦσα τὸν ὅλον κόσμον πρόνοιά 1421 1.5.16.4 : ἐστιν, ἡ δὲ συνέχουσα καὶ περιέχουσα ἀνάγκη ἐστίν, εἱμαρ– 1422 1.5.16.5 : μένη δὲ ἄγει καὶ περιάγει πάντα καταναγκάζουσα (φύσις 1423 1.5.16.6 : γάρ ἐστιν αὐτῆς τὸ ἀναγκάζειν), αἰτία γενέσεως καὶ φθο– 1424 1.5.16.7 : ρᾶς βίου. Ὁ μὲν οὖν κόσμος πρῶτος ἔχει τὴν πρόνοιαν 1425 1.5.16.8 : (πρῶτος γὰρ αὐτῆς τυγχάνει) **—Ἡ δὲ πρόνοια ἐξήπλωται 1426 1.5.16.9 : ἐν τῷ οὐρανῷ, διότι καὶ θεοὶ περὶ αὐτὸν στρέφονται καὶ 1427 1.5.16.10 : κινοῦνται, ἀκάματον καὶ ἄπαυστον κίνησιν ἔχοντες· εἱμαρ– 1428 1.5.16.11 : μένη δὲ διότι καὶ ἀνάγκη. Καὶ ἡ μὲν πρόνοια προνοεῖ, 1429 1.5.16.12 : εἱμαρμένη δὲ αἰτία ἐστὶ τῆς τῶν ἄστρων διαθέσεως. Οὗτος 1430 1.5.16.13 : νόμος ἄφυκτος, καθ´ ὃν πάντα τέτακται. 1431 1.5.17.1 : <20Ἐκ τῆς Ἰαμβλίχου πρὸς Μακεδόνιον ἐπι– 1432 1.5.17.2 : στολῆς.>20 1433 1.5.17.3 : Πάντα μὲν τὰ ὄντα τῷ ἑνί ἐστιν ὄντα, καὶ γὰρ 1434 1.5.17.4 : αὐτὸ τὸ πρῶτον ὂν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἐξ ἀρχῆς παράγεται, 1435 1.5.17.5 : πολὺ δὲ διαφερόντως τὰ ὅλα αἴτια τῷ ἑνὶ τὸ δύνασθαι 1436 1.5.17.6 : ποιεῖν παραδέχεται καὶ κατὰ μίαν συμπλοκὴν συνέχεται καὶ 1437 1.5.17.7 : συναναφέρεται τῇ τῶν πολλῶν ἀρχῇ προϋπάρχοντα. Κατὰ 1438 1.5.17.8 : δὴ τοῦτον τὸν λόγον καὶ τῶν περὶ τὴν φύσιν αἰτίων, πο– 1439 1.5.17.9 : λυειδῶν ὄντων καὶ πολυμερίστων, ἠρτημένων τε ἀπὸ πλει– 1440 1.5.17.10 : όνων ἀρχῶν, ἀπὸ μιᾶς ὅλης αἰτίας τὸ πλῆθος ἐκκρέμαται, 1441 1.5.17.11 : κατὰ μίαν δὲ σύνδεσιν πάντα πρὸς ἄλληλα συμπλέκεται 1442 1.5.17.12 : καὶ εἰς ἓν ἀνήκει τὸ περιεκτικώτατον τῆς αἰτίας κράτος 1443 1.5.17.13 : ὁ σύνδεσμος τῶν πλειόνων αἰτίων. Οὗτος τοίνυν εἷς εἱρμὸς 1444 1.5.17.14 : 〈οὐ〉 συμπεφορημένος ἐστὶν ἀπὸ τοῦ πλήθους, οὐδ´ ἐπι– 1445 1.5.17.15 : συνισταμένην ἀπὸ τῆς συμπλοκῆς ποιεῖται τὴν ἕνωσιν, 1446 1.5.17.16 : οὐδὲ διαπεφόρηται ἐν τοῖς καθ´ ἕκαστα· κατὰ δὲ τὴν 1447 1.5.17.17 : προηγουμένην καὶ προτεταγμένην αὐτῶν τῶν αἰτίων μίαν 1448 1.5.17.18 : συμπλοκὴν ἐπιτελεῖ πάντα καὶ συνδεῖ ἐν ἑαυτῷ καὶ πρὸς 1449 1.5.17.19 : αὑτὸν μονοειδῶς ἀνάγει. Μίαν οὖν τάξιν, πάσας τάξεις 1450 1.5.17.20 : ὁμοῦ περιλαβοῦσαν ἐν αὑτῇ, τὴν εἱμαρμένην ἀφοριστέον. 1451 1.5.18.1 : <20Ἐκ τῆς Ἰαμβλίχου πρὸς Σώπατρον ἐπιστολῆς.>20 1452 1.5.18.2 : Τῆς δ´ εἱμαρμένης ἡ οὐσία σύμπασά ἐστιν ἐν τῇ 1453 1.5.18.3 : φύσει· φύσιν δὲ λέγω τὴν ἀχώριστον αἰτίαν τοῦ κόσμου 1454 1.5.18.4 : καὶ ἀχωρίστως περιέχουσαν τὰς ὅλας αἰτίας τῆς γενέσεως, 1455 1.5.18.5 : ὅσα χωριστῶς αἱ κρείττονες οὐσίαι καὶ διακοσμήσεις συνει– 1456 1.5.18.6 : λήφασιν ἐν ἑαυταῖς. Ζωή τε οὖν σωματοειδὴς καὶ λόγος 1457 1.5.18.7 : γενεσιουργός, τά τε ἔνυλα εἴδη καὶ αὐτὴ ἡ ὕλη, ἥ τε 1458 1.5.18.8 : συντεθειμένη γένεσις ἀπὸ τούτων, κίνησίς τε ἡ τὰ πάντα 1459 1.5.18.9 : μεταβάλλουσα καὶ φύσις ἡ τεταγμένως διοικοῦσα τὰ γιγνό– 1460 1.5.18.10 : μενα, ἀρχαί τε αἱ τῆς φύσεως καὶ τέλη καὶ ποιήσεις, καὶ 1461 1.5.18.11 : αἱ τούτων συνδέσεις πρὸς ἄλληλα ἀπ´ ἀρχῆς τε ἄχρι τοῦ 1462 1.5.18.12 : τέλους διέξοδοι συμπληροῦσι τὴν εἱμαρμένην. 1463 1.5.19.1 : <20Πλουτάρχου ἐκ τοῦ Εἰ ἡ τῶν μελλόντων 1464 1.5.19.2 : πρόγνωσις ὠφέλιμος>20 (fr. XV, 2). 1465 1.5.19.3 : Τὸ γὰρ εἱμαρμένον ἄτρεπτον καὶ ἀπαράβατον, „<20χὥ– 1466 1.5.19.4 : περ μόνον ὀφρύσι νεύσῃ, | καρτερὰ τούτῳ κέ– 1467 1.5.19.5 : κλωστ´ ἀνάγκα“>20 (lyr. Gr. fr. adesp. n. 143 3 B.) καὶ πεπρω– 1468 1.5.19.6 : μένη. Διὰ τοῦτο τὴν εἱμαρμένην καὶ Ἀδράστειαν καλοῦσιν, 1469 1.5.19.7 : ὅτι πέρας ταῖς αἰτίαις ἠναγκασμένον ἐπιτίθησιν, ἀνέκ– 1470 1.5.19.8 : φευκτος οὖσα καὶ ἀναπόδραστος. 1471 1.5.20.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα>20 (p. 38 Patrit.). 1472 1.5.20.2 : Πάντα δὲ γίνεται φύσει καὶ εἱμαρμένῃ καὶ οὐκ ἔστι 1473 1.5.20.3 : τόπος ἔρημος προνοίας. Πρόνοια δέ ἐστιν αὐτοτελὴς λό– 1474 1.5.20.4 : γος τοῦ ἐπουρανίου θεοῦ. Δύο δὲ τούτου αὐτοφυεῖς δυ– 1475 1.5.20.5 : νάμεις, ἀνάγκη καὶ εἱμαρμένη. Ἡ δὲ εἱμαρμένη ὑπηρετεῖ 1476 1.5.20.6 : προνοίᾳ καὶ ἀνάγκῃ, τῇ δὲ εἱμαρμένῃ ὑπηρετοῦσιν οἱ ἀστέ– 1477 1.5.20.7 : ρες. Οὔτε γὰρ εἱμαρμένην φυγεῖν τις δύναται, οὔτε φυ– 1478 1.5.20.8 : λάξαι ἑαυτὸν ἀπὸ τῆς τούτων δεινότητος. Ὅπλον γὰρ 1479 1.5.20.9 : εἱμαρμένης οἱ ἀστέρες, κατὰ γὰρ ταύτην πάντα ἀποτελοῦσι 1480 1.5.20.10 : τῇ φύσει καὶ τοῖς ἀνθρώποις. 1481 1.5.21.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 (X p. 620D–621A). 1482 1.5.21.2 : Ἐπειδὴ δ´ οὖν πάσας τὰς ψυχὰς τοὺς βίους ᾑρῆσθαι, 1483 1.5.21.3 : ὥσπερ ἔλαχον, ἐν τάξει προσιέναι πρὸς τὴν Λάχεσιν· ἐκεί– 1484 1.5.21.4 : νην δ´ ἑκάστῳ, ὃν εἵλετο δαίμονα, τοῦτον φύλακα ξυμπέμ– 1485 1.5.21.5 : πειν τοῦ βίου καὶ ἀποπληρωτὴν τῶν αἱρεθέντων. ὃν 1486 1.5.21.6 : πρῶτον μὲν ἄγειν αὐτὴν πρὸς τὴν Κλωθὼ ὑπὸ τὴν ἐκεί– 1487 1.5.21.7 : νης χεῖρά τε καὶ ἐπιστροφὴν τῆς τοῦ ἀτράκτου δίνης, 1488 1.5.21.8 : κυροῦντα ἣν λαχὼν εἵλετο μοῖραν. ταύτης δ´ ἐφαψάμενον 1489 1.5.21.9 : αὖθις ἐπὶ 〈τὴν〉 τῆς Ἀτρόπου ἄγειν νῆσιν, ἀμετάστροφα 1490 1.5.21.10 : τὰ ἐπικλωσθέντα ποιοῦντα. ἐντεῦθεν δὲ δὴ ἀμεταστρεπτὶ 1491 1.5.21.11 : ὑπὸ τὸν τῆς Ἀνάγκης ἰέναι θρόνον· καὶ δι´ ἐκείνου διεξ– 1492 1.5.21.12 : ελθόντα, ἐπειδὴ καὶ οἱ ἄλλοι διῆλθον, πορεύεσθαι ἅπαν– 1493 1.5.21.13 : τας εἰς τὸ τῆς Λήθης πεδίον. 1494 1.5.22.1 : <20Ἐκ τῆς Ἀριστοτέλους πρὸς Ἀλέξανδρον 1495 1.5.22.2 : ἐπιστολῆς>20 (de mundo c. 7, 5 p. 401b 8). 1496 1.5.22.3 : Οἶμαι δὲ καὶ τὴν ἀνάγκην οὐκ ἄλλο τι λέγεσθαι πλὴν 1497 1.5.22.4 : τοῦτο· οἱονεὶ ἀνίκητον οὐσίαν, εἱμαρμένην δὲ διὰ τὸ εἴρε– 1498 1.5.22.5 : σθαί τε καὶ χωρεῖν ἀκωλύτως· πεπρωμένην δὲ διὰ τὸ 1499 1.5.22.6 : πεπερατῶσθαι πάντα καὶ μηθὲν ἐν τοῖς οὖσιν ἄπειρον 1500 1.5.22.7 : εἶναι· καὶ μοῖραν μὲν ἀπὸ τοῦ μεμερίσθαι, νέμεσιν δὲ ἀπὸ 1501 1.5.22.8 : τῆς ἑκάστῳ διανεμήσεως, ἀδράστειαν δὲ ἀναπόδραστον 1502 1.5.22.9 : αἰτίαν οὖσαν κατὰ φύσιν, αἶσαν δὲ ἀεὶ οὖσαν. Τά τε περὶ 1503 1.5.22.10 : τὰς μοίρας καὶ τὸν ἄτρακτον εἰς ταῦτά πως νεύει· τρεῖς 1504 1.5.22.11 : μὲν αἱ μοῖραι κατὰ τοὺς χρόνους μεμερισμέναι· νῆμα δὲ 1505 1.5.22.12 : ἀτράκτου τὸ μὲν ἐξειργασμένον ἤδη, τὸ δὲ μέλλον, τὸ δὲ 1506 1.5.22.13 : περιστρεφόμενον. τέτακται δὲ κατὰ μὲν τὸ γεγονὸς μία 1507 1.5.22.14 : τῶν μοιρῶν, Ἄτροπος, ἐπεὶ τὰ παρελθόντα πάντα ἄτρε– 1508 1.5.22.15 : πτά ἐστι· κατὰ δὲ τὸ μέλλον Λάχεσις, εἰς πάντα γὰρ ἡ 1509 1.5.22.16 : κατὰ φύσιν μένει λῆξις· κατὰ δὲ τὸ ἐνεστὼς Κλωθώ, συμ– 1510 1.5.22.17 : περαίνουσα καὶ κλώθουσα ἑκάστῳ τὰ οἰκεῖα, ὅπερ αἰνίτ– 1511 1.5.22.18 : τεται καὶ ὁ μῦθος. Πάντα δὲ ταῦτά ἐστιν οὐκ ἄλλο τι 1512 1.5.22.19 : πλὴν ὁ θεός, καθάπερ καὶ ὁ γενναῖος Πλάτων (de leg. IV 1513 1.5.22.20 : p. 715E)· „Ὁ μὲν δὴ θεός, ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος, 1514 1.5.22.21 : ἀρχήν τε καὶ τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων ἔχων, εὐθείᾳ 1515 1.5.22.22 : περαίνει, κατὰ φύσιν περιπορευόμενος.“ 1516 1.6.t.1 : {1Περὶ τύχης ἢ ταὐτομάτου.}1 1517 1.6.1a.1 : <20Μενάνδρου Ὑποβολιμαίῳ>20 (fr. 3a, Com. IV 1518 1.6.1a.2 : p. 212 sq.). 1519 1.6.1a.3 : Παύσασθε νοῦν λέγοντες, οὐδὲν γὰρ πλέον 1520 1.6.1a.4 : ἁνθρώπινος νοῦς ἐστιν· ἀλλὰ τὸ τῆς τύχης— 1521 1.6.1a.5 : εἴτ´ ἔστι τοῦτο πνεῦμα θεῖον, εἴτε νοῦς— 1522 1.6.1a.6 : τοῦτ´ ἔστι τὸ κυβερνῶν 〈ἅπαντα〉 καὶ στρέφον 1523 1.6.1a.7 : καὶ σῷζον· ἡ πρόνοια δ´ ἡ θνητὴ καπνὸς 1524 1.6.1a.8 : καὶ φλήναφος. πείσθητε, κοὐ μέμψεσθέ με· 1525 1.6.1a.9 : πάνθ´ ὅσα ποιοῦμεν ἢ λέγομεν ἢ πράττομεν, 1526 1.6.1a.10 : τύχη ´στίν, ἡμεῖς δ´ ἐσμὲν ἐπιγεγραμμένοι. 1527 1.6.2.1 : 〈<21Comici incerti>21 (=Menand. Hypobol. fr. 3b, Com. 1528 1.6.2.2 : IV p. 213).〉 1529 1.6.2.3 : Τύχη κυβερνᾷ πάντα, ταύτην καὶ φρένας 1530 1.6.2.4 : δεῖ καὶ πρόνοιαν καὶ θεὸν καλεῖν μόνην, 1531 1.6.2.5 : εἰ μή τις ἄλλως ὀνόμασιν χαίρει κενοῖς. 1532 1.6.2.1 : 〈<21Comici incerti>21 (fr. anon. 255, Com. IV p. 692).〉 1533 1.6.2.2 : Ἅπανθ´ ὁρῶ 1534 1.6.2.3 : ἅμα τῇ τύχῃ ῥέοντα μεταπίπτοντά τε. 1535 1.6.3.1 : 〈<20Ἀρχιλόχου>20 (fr. 16 3 B.).〉 1536 1.6.3.2 : Πάντα τύχη καὶ μοῖρα, Περίκλεες, ἀνδρὶ δίδωσιν. 1537 1.6.4.1 : 〈<21Comici incerti>21 (fr. anon. 256, Com. IV p. 693).〉 1538 1.6.4.2 : Ἀλλ´ ἔστιν εὔστοχόν τι βουλευτήριον 1539 1.6.4.3 : ταὐτόματον. 1540 1.6.5.1 : 〈<21Comici incerti>21 (fr. anon. 257, Com. IV p. 693)〉 1541 1.6.5.2 : Ἐπηρεαστικόν γέ τι 1542 1.6.5.3 : ταὐτόματόν ἐστι τῷ βίῳ. 1543 1.6.6.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 425 N.).〉 1544 1.6.6.2 : Ἡ τὰ θνητῶν καὶ τὰ θεῖα πάντ´ ἐπισκοποῦς´ 〈ἀεὶ〉 1545 1.6.6.3 : καὶ νέμους´ ἡμῶν ἑκάστῳ τὴν κατ´ ἀξίαν τύχη 1546 1.6.6.4 : [μερίδα]. 1547 1.6.7.1 : <20Χαιρήμονος ἐξ Ἀχιλλέως Θερσιτοκτόνου>20 1548 1.6.7.2 : (fr. 2 p. 607 N.). 1549 1.6.7.3 : Τύχη τὰ θνητῶν πράγματ´, οὐκ εὐβουλία. 1550 1.6.8.1 : <20Φιλήμονος>20 (fr. inc. 98, Com. IV p. 62). 1551 1.6.8.2 : Ἄλλος κατ´ ἄλλην δαιμονίζεται τύχην. 1552 1.6.9.1 : <20Μενάνδρου Κνιδίᾳ>20 (fr. 2, Com. IV p. 151). 1553 1.6.9.2 : Ταὐτόματόν ἐστιν ὡς ἔοικέ που θεός, 1554 1.6.9.3 : σῴζει τε πολλὰ τῶν ἀοράτων πραγμάτων. 1555 1.6.10.1 : <20Μενάνδρου Ὑποβολιμαίῳ>20 (fr. 6, Com. IV p. 214). 1556 1.6.10.2 : Οὐ παντὸς ἀγαθοῦ τὴν πρόνοιαν αἰτίαν 1557 1.6.10.3 : κρίνων ἂν ὀρθῶς ὑπολαβεῖν τίς μοι δοκεῖ, 1558 1.6.10.4 : ἀλλ´ ἔστι καὶ ταὐτόματον ἔνθα χρήσιμον. 1559 1.6.11.1 : <20Φιλήμονος Ἀποκαρτεροῦντι>20 (Com. IV p. 6). 1560 1.6.11.2 : Νῦν δ´ οἶδ´ ἀκριβῶς τὴν τύχην, ὡς οὐ μία, 1561 1.6.11.3 : οὐδ´ ἔστι πρῴην, ἀλλὰ μετὰ τῶν σωμάτων 1562 1.6.11.4 : ἡμῶν, ὅταν γινώμεθ´, εὐθὺς χἡ τύχη 1563 1.6.11.5 : προσγίνεθ´ ἡμῖν συγγενὴς τῷ σώματι· 1564 1.6.11.6 : κοὐκ ἔστιν ἕτερον παρ´ ἑτέρου λαβεῖν τύχην. 1565 1.6.12.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (fr. 1006 N.).〉 1566 1.6.12.2 : Τὸν εὐτυχοῦντα καὶ φρονεῖν νομίζομεν. 1567 1.6.13.1 : 〈<21Lyrici incerti>21 (fr. adesp. 139 3 B.)〉 1568 1.6.13.2 : Τύχα μερόπων ἀρχὰ 1569 1.6.13.3 : καὶ τέρμα, τὺ καὶ σοφίας θακεῖς ἕδρας 1570 1.6.13.4 : καὶ τιμὰν βροτέοις ἐπέθηκας ἔργοις· 1571 1.6.13.5 : καὶ τὸ καλὸν πλέον ἢ κακὸν ἐκ σέθεν, 1572 1.6.13.6 : ἅ τε χάρις λάμπει περὶ σὰν πτέρυγα χρυσέαν· 1573 1.6.13.7 : καὶ τὸ τεᾷ πλάστιγγι δοθὲν μακαριστότατον τελέθει. 1574 1.6.13.8 : τὺ δ´ ἀμαχανίας πόρον εἶδες ἐν ἄλγεσιν, 1575 1.6.13.9 : καὶ λαμπρὸν φάος ἄγαγες ἐν σκότῳ, προφερεστάτα θεῶν. 1576 1.6.14a.1 : <20Μενάνδρου Κεκρυφάλῳ>20 (fr. 4, Com. IV p. 148). 1577 1.6.14a.2 : Ταὐτόματον ἡμῖν ἀφανὲς ὂν συλλαμβάνει. 1578 1.6.15.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ Τιτθῇ>20 (fr. 2, Com. IV p. 205).〉 1579 1.6.15.2 : Αὐτόματα γὰρ τὰ πράγματ´ ἐπὶ τὸ συμφέρον 1580 1.6.15.3 : ῥεῖ κἂν καθεύδῃς, ἢ πάλιν τοὐναντίον. 1581 1.6.15.1 : <20Χαιρήμονος>20 (fr. 19 p. 611 N.). 1582 1.6.15.2 : Ἅπαντα νικᾷ καὶ μεταστρέφει τύχη, 1583 1.6.15.3 : οὐδεὶς δὲ νικᾷ μὴ θελούσης τῆς τύχης. 1584 1.6.16.1 : <20Αἰσχύλου>20 (=trag. fr. adesp. 426 N.). 1585 1.6.16.2 : Πάντων τύραννος ἡ τύχη ´στὶ τῶν θεῶν, 1586 1.6.16.3 : τὰ δ´ ἄλλ´ ὀνόματα ταῦτα πρόσκειται μάτην, 1587 1.6.16.4 : μόνη διοικεῖν γοῦν ἅπαντα βούλεται. 1588 1.6.17a.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 29 p. 324 sq. Diels.).〉 1589 1.6.17a.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 διαφέρειν τῆς τύχης τὸ αὐτόματον· 1590 1.6.17a.3 : τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τύχης καὶ τοῦ αὐτομάτου εἶναι ἐν τοῖς 1591 1.6.17a.4 : πρακτέοις πάντως· τὸ δ´ αὐτόματον οὐκ ἀπὸ τύχης, ἐν 1592 1.6.17a.5 : γὰρ τοῖς ἔξω πράξεως· καὶ τὴν μὲν τύχην τῶν λογικῶν, 1593 1.6.17a.6 : τὸ δ´ αὐτόματον καὶ τῶν λογικῶν καὶ τῶν ἀλόγων καὶ 1594 1.6.17a.7 : ἀψύχων· καὶ τὴν μὲν τύχην προαιρέτως συμβαίνειν, τὸ δ´ 1595 1.6.17a.8 : αὐτόματον ἀπροαιρέτως· καὶ τὴν μέν τινος ὑπάρχοντος 1596 1.6.17a.9 : γίγνεσθαι, τὸ δὲ ἀλόγως, μηδενὸς ἔξω βουλευθέντος. 1597 1.6.17a.10 : <20Πλάτων>20 τὴν τύχην ἀπεφαίνετο αἰτίαν ἐν ἀπροαι– 1598 1.6.17a.11 : ρέτοις κατὰ συμβεβηκὸς καὶ παρακολούθημα καὶ σύμπτω– 1599 1.6.17a.12 : μα, καὶ προαιρέσεως κατὰ τὴν πρὸς τὸ τέλος πρόθεσιν 1600 1.6.17a.13 : ἐναλλακτικὴν σχέσιν. 1601 1.6.17a.14 : <20Ἀριστοτέλης,>20 αἰτίαν κατὰ συμβεβηκός, ἐν τοῖς 1602 1.6.17a.15 : καθ´ ὁρμὴν ἕνεκά τινος γιγνομένοις ἄστατον καὶ ἄδηλον. 1603 1.6.17a.16 : Καὶ ὑποθέσεις μὲν δύο ταῖς ἀρχαῖς ἐνυπάρχειν, τάξιν τε 1604 1.6.17a.17 : καὶ ἀταξίαν, αἰτίας δὲ τέτταρας ἐν τοῖς ὅλοις, καθ´ ἃς 1605 1.6.17a.18 : ἅπαντα συνίσταται, νοῦν, φύσιν, ἀνάγκην, τύχην· καὶ τού– 1606 1.6.17a.19 : των διπλῆν ἑκάστην, τὴν μὲν ἐν τοῖς ἀνθρωπίνοις πράγ– 1607 1.6.17a.20 : μασι, τὴν δ´ ἐν ἄλλοις· τελεῖσθαι δὲ τὰ μὲν πάντως, τὰ 1608 1.6.17a.21 : δὲ κατὰ τὸ πλεῖστον, τὰ δ´ ἄλλοτε ἄλλως. Τὴν δ´ εἱμαρ– 1609 1.6.17a.22 : μένην οὐκ αἰτίαν μέν, τρόπον δέ τινα αἰτίας, συμβεβηκότα 1610 1.6.17a.23 : πως τοῖς τῆς ἀνάγκης τεταγμένοις. 1611 1.6.18.1 : <20Πλάτωνος Νόμων δʹ>20 (p. 709A). 1612 1.6.18.2 : Ὡς οὐδείς ποτε ἀνθρώπων οὐδὲν νομοθετεῖ, τύχαι 1613 1.6.18.3 : δὲ καὶ ξυμφοραὶ παντοῖαι πίπτουσαι παντοίως νομοθε– 1614 1.6.18.4 : τοῦσιν ἅπαντα ἡμῖν. ἢ γὰρ πόλεμός τις βιασάμενος ἀνέ– 1615 1.6.18.5 : τρεψε πολιτείας καὶ μετέβαλε νόμους, ἢ πενίας χαλεπῆς 1616 1.6.18.6 : ἀπορία· πολλὰ δὲ καὶ νόσοι ἀναγκάζουσι καινοτομεῖν, 1617 1.6.18.7 : λοιμῶν τε ἐμπιπτόντων καὶ χρόνον ἐπὶ πολὺν ἐνιαυτῶν 1618 1.6.18.8 : πολλῶν πολλάκις ἀκαιρίαι. Ταῦτα δὴ πάντα προϊδών τις 1619 1.6.18.9 : ἄρξειεν ἂν εἰπεῖν ὅπερ ἐγὼ νῦν δή, θνητὸν μὲν μηδένα 1620 1.6.18.10 : νομοθετεῖν μηδέν, τύχας δ´ εἶναι σχεδὸν ἅπαντα τἀνθρώ– 1621 1.6.18.11 : πινα πράγματα· τὸ δ´ ἔστι περὶ ναυτιλίαν καὶ κυβερνη– 1622 1.6.18.12 : τικὴν καὶ ἰατρικὴν καὶ στρατηγικὴν πάντα ταῦτ´ εἰπόντα 1623 1.6.18.13 : δοκεῖν εὖ λέγειν· ἀλλὰ γὰρ ὅμως αὖ καὶ τόδε ἔστιν εὖ 1624 1.6.18.14 : λέγοντα λέγειν ἐν τοῖς αὐτοῖς τούτοις. {—}Τὸ ποῖον; {—}Ὡς 1625 1.6.18.15 : θεὸς μὲν πάντα καὶ μετὰ θεοῦ τύχη καὶ καιρὸς τἀνθρώ– 1626 1.6.18.16 : πινα διακυβερνῶσι ξύμπαντα. Ἡμερώτερον μὲν τρίτον 1627 1.6.18.17 : ξυγχωρῆσαι τούτοις δεῖν ἕπεσθαι τέχνην· καιρῷ γὰρ χει– 1628 1.6.18.18 : μῶνος συλλαβέσθαι κυβερνητικὴν ἢ μή, μέγα πλεονέκτημα 1629 1.6.18.19 : ἔγωγ´ ἂν θείην. ἢ πῶς; {—}Οὕτως. {—}Οὐκοῦν καὶ τοῖς 1630 1.6.18.20 : ἄλλοις ὡσαύτως κατὰ τὸν αὐτὸν ἂν ἔχοι λόγον; 1631 1.6.19.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 29 p. 325 Diels.).〉 1632 1.6.19.2 : <20Θεόφραστος>20 προσδιαρθροῖ ταῖς αἰτίαις τὴν κατὰ 1633 1.6.19.3 : προαίρεσιν· φέρεται δέ πως εἰς τὸ εἱμαρμένην εἶναι τὴν 1634 1.6.19.4 : ἑκάστου φύσιν· ἐν ᾗ τόπον τεττάρων αἰτιῶν ποικίλων, 1635 1.6.19.5 : προαιρέσεως 〈φύσεως〉 τύχης καὶ ἀνάγκης. 1636 1.6.19.6 : <20Ἐπίκουρος>20 κατ´ ἀνάγκην, κατὰ προαίρεσιν, κατὰ 1637 1.6.19.7 : τύχην. 1638 1.6.18.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀριστοξένου Πυθαγορικῶν ἀπο– 1639 1.6.18.2 : φάσεων.>20 1640 1.6.18.3 : Περὶ δὲ τύχης τάδ´ ἔφασκον· εἶναι μέν τι καὶ δαι– 1641 1.6.18.4 : μόνιον μέρος αὐτῆς, γενέσθαι γὰρ ἐπίπνοιάν τινα παρὰ 1642 1.6.18.5 : τοῦ δαιμονίου τῶν ἀνθρώπων ἐνίοις ἐπὶ τὸ βέλτιον ἢ ἐπὶ 1643 1.6.18.6 : τὸ χεῖρον, καὶ εἶναι φανερῶς κατ´ αὐτὸ τοῦτο τοὺς μὲν 1644 1.6.18.7 : εὐτυχεῖς, τοὺς δὲ ἀτυχεῖς. καταφανέστατον δὲ εἶναι τοῦτο 1645 1.6.18.8 : 〈τῷ〉 τοὺς μὲν ἀπροβουλεύτως καὶ εἰκῇ τι πράττοντας πολ– 1646 1.6.18.9 : λάκις κατατυγχάνειν, τοὺς δὲ προβουλευομένους καὶ προ– 1647 1.6.18.10 : νοουμένους ὀρθῶς τι πράττειν ἀποτυγχάνειν. Εἶναι δὲ καὶ 1648 1.6.18.11 : ἕτερον τύχης εἶδος, καθ´ ὃ οἳ μὲν εὐφυεῖς καὶ εὔστοχοι, 1649 1.6.18.12 : οἳ δὲ ἀφυεῖς τε καὶ ἐναντίαν ἔχοντες φύσιν βλάστοιεν, ὧν 1650 1.6.18.13 : οἳ μὲν εὐθυβολοῖεν ἐφ´ ὅ τι ἂν ἐπιβάλωνται, οἳ δὲ ἀπο– 1651 1.6.18.14 : πίπτοιεν τοῦ σκοποῦ, μηδέποτε τῆς διανοίας αὐτῶν εὐστό– 1652 1.6.18.15 : χως φερομένης, ἀλλὰ ἀεὶ ταρασσομένης· ταύτην δὲ τὴν 1653 1.6.18.16 : ἀτυχίαν σύμφυτον εἶναι καὶ οὐκ ἐπείσακτον. 1654 1.6.19.1 : <20Εὐρύσω περὶ τύχας>20 (fr. 2 Mullach., phil. II p. 112). 1655 1.6.19.2 : Δοκεῖ δέ μοι τύχα καὶ τὸ ἀπὸ τᾶς τύχας γινόμενον 1656 1.6.19.3 : πᾶν οὐχ ὡς ὑπό τινος αἰτίας ἀφωρισμένας καὶ ὡς ὑπο– 1657 1.6.19.4 : κειμένας γίνεσθαι, ἀλλ´ ὡς ἐπισυμβαῖνον καὶ ἐπισυνιστά– 1658 1.6.19.5 : μενον ἁτέραις τισὶν αἰτίαις. Ἁ τύχα ὦν καὶ τὸ ἀπὸ τύ– 1659 1.6.19.6 : χας γινόμενον οὔθ´ ὡς φύσις ἐντὶ ὑπὸ φύσιός τε γινό– 1660 1.6.19.7 : μενον, οὔθ´ ὡς τέχνα καὶ φρόνασίς τις ἀνθρωπίνα καὶ 1661 1.6.19.8 : θεία, ἀλλὰ ἐπισυμβαῖνον παραλόγως τε καὶ ἀπροαισθή– 1662 1.6.19.9 : τως τούτοις. Ἐπεὶ γὰρ δύο φύσιες ἐν τῷ ὅλῳ τῷδε 1663 1.6.19.10 : καὶ τῷ παντὶ ἐνυπάρχοντι ἐναντίαι ἀλλάλαις καὶ ταυτᾶν 1664 1.6.19.11 : ἃ μέν ἐντι ῥητὰ καὶ τεταγμένα καὶ λόγον ἔχουσα ποτὶ 1665 1.6.19.12 : πάντα, ἃ δ´ ἄρρητος καὶ ἄτακτος καὶ ἄλογος καὶ οὐδεμίαν 1666 1.6.19.13 : σύνταξιν ἔχουσα, αὐταυτόθεν φανερόν, ὅτι τὸ μὲν ἀπὸ τύ– 1667 1.6.19.14 : χας καὶ τῶ αὐτομάτω γινόμενον γίνεται ἐμπεσούσας τᾶς 1668 1.6.19.15 : ἀλόγω καὶ ἀτάκτω φύσιος ἐς τὰ πράγματα, πάντα δὲ 1669 1.6.19.16 : τὰ σύστοιχα ταῖς καθόλω φύσεσιν ἀεὶ κατὰ τὸ βέλτιον 1670 1.6.19.17 : καὶ τὸ χεῖρον ἀντιδιαιρέονται [τὰ] πράγματα, τὰ μὲν ὡς 1671 1.6.19.18 : ἀγαθοποιῶ τινος φύσιος καὶ βασιλικᾶς ἐπικρατευσάσας, 1672 1.6.19.19 : τὰ δ´ ὡς κακοποιῶ καὶ τυραννικᾶς. 1673 1.7.t.1 : {1Ὅτι ἀλόγιστος ἡ φορὰ τῆς τύχης.}1 1674 1.7.1.1 : <20Μενάνδρου Κιθαριστοῦ>20 (fr. 8, Com. IV p. 151). 1675 1.7.1.2 : Ὡς ποικίλον πρᾶγμ´ ἐστὶ καὶ πλάνον τύχη. 1676 1.7.2.1 : <20Μενάνδρου Προγάμων>20 (=Chaeremonis fr. 20 1677 1.7.2.2 : p. 611 N.). 1678 1.7.2.3 : Τὸ τῆς τύχης τοι μεταβολὰς πολλὰς ἔχει. 1679 1.7.3.1 : 〈<20Μενάνδρου (=Προγάμων Com. IV p. 195).〉 1680 1.7.3.2 : Τυφλόν γε καὶ δύστηνόν ἐστιν ἡ τύχη. 1681 1.7.4.1 : <20Σοφοκλέους Οἰδίποδι>20 (Tyr. 977. 978.). 1682 1.7.4.2 : Τί δ´ ἂν φοβοῖτ´ ἄνθρωπος, ᾧ τὰ τῆς τύχης 1683 1.7.4.3 : κρατεῖ, πρόνοια δ´ ἐστὶν οὐδενὸς σαφής; 1684 1.7.5.1 : <20Μενάνδρου>20 (fr. 247, Com. IV p. 288). 1685 1.7.5.2 : Οὐδὲν κατὰ λόγον γίγνεθ´ ὧν ποιεῖ τύχη. 1686 1.7.6.1 : <20Εὐριπίδου Ἑλένης>20 ( 711–715). 1687 1.7.6.2 : Σκέψαι γάρ, ὁ θεὸς ὡς ἔχει τι ποικίλον 1688 1.7.6.3 : καὶ δυστέκμαρτον· εὖ δέ πως ἀναστρέφει 1689 1.7.6.4 : ἐκεῖσε κἀκεῖς´ ἀναφέρων· ὃ μὲν πονεῖ, 1690 1.7.6.5 : ὃ δ´ οὐ πονήσας αὖθις ὄλλυται κακῶς, 1691 1.7.6.6 : βέβαιον οὐδὲν τῆς ἀεὶ τύχης ἔχων. 1692 1.7.7a.1 : <20Μενάνδρου Ξενολόγῳ>20 (fr. 2, Com. IV p. 176). 1693 1.7.7a.2 : Οὕτως ἀσυλλόγιστον ἡ τύχη ποιεῖ 1694 1.7.7a.3 : τὸ συμφέρον τί ποτ´ ἐστὶν ἀνθρώπου βίῳ· 1695 1.7.7a.4 : οὐ χρῆται νόμοις καθ´ οὓς κρίνει πράγματα, 1696 1.7.7a.5 : οὐδ´ ἔστιν εἰπεῖν ζῶντα „ταῦτ´ οὐ πείσομαι“. 1697 1.7.7b.1 : 〈<20Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ>20 ( 701).〉 1698 1.7.7b.2 : Πρὸς τὰς τύχας γὰρ τὰς φρένας κεκτήμεθα. 1699 1.7.8.1 : <20Εὐριπίδου Δανάης>20 (fr. 332 N.). 1700 1.7.8.2 : Ἐς ταὐτὸν ἥκειν φημι τὰς βροτῶν τύχας, 1701 1.7.8.3 : τόν θ´ ὃν καλοῦσιν αἰθέρ´, ὅστις ἔστι δή. 1702 1.7.8.4 : οὗτος θέρους τε λαμπρὸν ἐκλάμπει σέλας, 1703 1.7.8.5 : χειμῶνά τ´ αὔξει, συντιθεὶς πυκνὸν νέφος· 1704 1.7.8.6 : θάλλειν τε καὶ μή, ζῆν τε καὶ φθίνειν ποιεῖ· 1705 1.7.8.7 : οὕτω δὲ θνητῶν σπέρμα τῶν μὲν εὐτυχεῖ 1706 1.7.8.8 : λαμπρᾷ γαλήνῃ, τῶν δὲ συννέφει πάλιν· 1707 1.7.8.9 : ζῶσίν τε σὺν κακοῖσιν, οἳ δ´ ὄλβου μέτα 1708 1.7.8.10 : φθίνους´ ἐτείοις προσφερῶς μεταλλαγαῖς. 1709 1.7.9a.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 29, 6. 7 p. 326 Diels.).〉 1710 1.7.9a.2 : <20Ἐπίκουρος>20 ἄστατον αἰτίαν προσώποις, χρόνοις, 1711 1.7.9a.3 : τόποις. 1712 1.7.9a.4 : <20Ἀναξαγόρας>20 καὶ οἱ <20Στωικοὶ>20 ἄδηλον αἰτίαν ἀν– 1713 1.7.9a.5 : θρωπίνῳ λογισμῷ· ἃ μὲν γὰρ εἶναι κατ´ ἀνάγκην, ἃ δὲ 1714 1.7.9a.6 : καθ´ εἱμαρμένην, ἃ δὲ κατὰ προαίρεσιν, ἃ δὲ κατὰ τύχην, 1715 1.7.9a.7 : ἃ δὲ κατὰ τὸ αὐτόματον. 1716 1.7.10.1 : Τύχη ἀτάκτου ἐνεργείας ἐστὶ προσηγορία. 1717 1.7.10.1 : <20Διωτογένεος Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ 1718 1.7.10.2 : ὁσιότατος.>20 1719 1.7.10.3 : Ἐπεὶ γὰρ τέτορες αἰτίαι τὰ σύμπαντα περαίνοντι καὶ 1720 1.7.10.4 : ἐπὶ τέλος ἐπιτίθεντι, φύσις καὶ νόμος καὶ τέχνα καὶ τύχα, 1721 1.7.10.5 : καὶ τῶν μὲν ... ἐξ ἄθεος ποτὶ ξυμφωνίαν πολιτικὰν 1722 1.7.10.6 : φερόντων νόμος ἐπιστάτας καὶ δαμιουργός· τῶν δὲ διὰ 1723 1.7.10.7 : φρονάσιος ἀνθρωπίνας τελεωθέντων τέχνα 〈κα〉 λέγοιτο μά– 1724 1.7.10.8 : τηρ τε καὶ ἁγεμὼν ἦμεν· τῶν δὲ εἰκᾷ τε καὶ ὡς ἔτυχεν 1725 1.7.10.9 : ἀπὸ τωὐτομάτω ὁμοίως ποτιπιπτόντων τοῖς χρηστοῖς τε 1726 1.7.10.10 : καὶ πονηροῖς τύχαν τῶν τοιούτων αἰτίαν φασοῦμες· ταύ– 1727 1.7.10.11 : ταν δ´ οὔτ´ ἐν μέτρῳ οὔτ´ ἐν ὅρῳ τεταγμέναν καὶ πεφυρ– 1728 1.7.10.12 : μένως ἕκαστα ποιέν· γενναθείσα δὲ δὴ ἐξ αὐταυτῶ γένεος 1729 1.7.10.13 : ἄμφω κινεῖσθαι. 1730 1.8.t.1 : {1Περὶ χρόνου οὐσίας καὶ μερῶν καὶ πόσων 1731 1.8.t.2 : εἴη αἴτιος.}1 1732 1.8.1.1 : <20Σοφοκλέους>20 (fr. 832 N.). 1733 1.8.1.2 : Πάντ´ ἐκκαλύπτων ὁ χρόνος εἰς 〈τὸ〉 φῶς ἄγει. 1734 1.8.2.1 : <20Ξενοφάνους>20 (fr. XII Brandis. p. 60). 1735 1.8.2.2 : Οὔ τοι ἀπ´ ἀρχῆς πάντα θεοὶ θνητοῖς παρέδειξαν, 1736 1.8.2.3 : ἀλλὰ χρόνῳ ζητοῦντες ἐφευρίσκουσιν ἄμεινον. 1737 1.8.3.1 : <20Φιλήμονος>20 (fab. inc. fr. 55, Com. IV p. 54). 1738 1.8.3.2 : Ὦ Πάμφιλ´, ὁ χρόνος οὐ μόνον τὰ σώματα 1739 1.8.3.3 : αὔξει βαδίζων, ἀλλὰ καὶ τὰ πράγματα. 1740 1.8.4.1 : 〈<20Χαιρήμονος>20 (fr. 22 p. 612 N.).〉 1741 1.8.4.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις, ὅ τι 1742 1.8.4.3 : οὐκ ἐν χρόνῳ ζητοῦσιν ἐξευρίσκεται. 1743 1.8.5.1 : <20Ἀντιφάνους>20 (fab. inc. fr. 72, Com. III p. 156). 1744 1.8.5.2 : Μάλιστα δ´ ἐκπλήττει με τῶν συνειδότων 1745 1.8.5.3 : ὁ χρόνος, ὃν ἀεὶ λανθάνειν ἀμηχανῶ. 1746 1.8.6.1 : <20Θεοδέκτου>20 (fr. 9 p. 625 N.). 1747 1.8.6.2 : Ἀλλ´, ὦ τάλαν Θυέστα, καρτέρει δάκνων 1748 1.8.6.3 : ὀργῆς χαλινόν· παρακελεύομαι δέ σοι 1749 1.8.6.4 : τεθηγμένῳ νῦν· ἀλλ´ ὁ μυρίος χρόνος 1750 1.8.6.5 : τὰ πάντ´ ἀμαυροῖ χὑπὸ χεῖρα λαμβάνει. 1751 1.8.7.1 : <20Ἀγάθωνος>20 (fr. 18 p. 595 N.). 1752 1.8.7.2 : Οὐπώποτ´ ἠξίωσα χαρίσασθαι χρόνοις. 1753 1.8.8.1 : <20Μενάνδρου>20 (fr. 278, Com. IV p. 293). 1754 1.8.8.2 : Πᾶν τοὖργον ὀρθῶς ἐκμαθεῖν χρόνου μέτα. 1755 1.8.9.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (fr. 170, Com. IV p. 272). 1756 1.8.9.2 : Ὦ δέσποτ´, ἄξι´ ἐστὶ τοῖς σοφοῖς βροτῶν 1757 1.8.9.3 : χρόνῳ σκοπεῖσθαι τῆς ἀληθείας πέρι. 1758 1.8.10.1 : <20Κριτίου>20 (fr. 2 p. 600 N.). 1759 1.8.10.2 : Ὁ χρόνος ἁπάσης ἐστὶν ὀργῆς φάρμακον. 1760 1.8.11.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 427 N.).〉 1761 1.8.11.2 : Μετὰ τὴν σκιὰν τάχιστα γηράσκει χρόνος. 1762 1.8.12.1 : 〈<21Poetae incerti>21 (=Nicostrati fr. 3, Com. III p. 288).〉 1763 1.8.12.2 : Πάλιν χρόνῳ τἀρχαῖα καινὰ γίγνεται. 1764 1.8.13.1 : 〈<20Νικοστράτου Λακώνων>20 (fr. 4, Com. III p. 288).〉 1765 1.8.13.2 : Οὐκ ἔστι δυσαρεστότερον οὐδὲ ἓν χρόνου, 1766 1.8.13.3 : οὐδέποτ´ ἀρέσκει ταὐτὰ τούτῳ τῷ θεῷ. 1767 1.8.14.1 : <20Ἀγάθωνος>20 (fr. 19 p. 595 N.). 1768 1.8.14.2 : Σοφὸν λέγουσι τὸν χρόνον πεφυκέναι. 1769 1.8.15.1 : 〈<20Σιμωνίδου>20 (fr. 175 3 b.).〉 1770 1.8.15.2 : Οὐκ ἔστιν μείζων βάσανος χρόνου οὐδενὸς ἔργου, 1771 1.8.15.3 : ὃς καὶ ὑπὸ στέρνοις ἀνδρὸς ἔδειξε νόον. 1772 1.8.16.1 : 〈<21Lyrici incerti>21 (=Agath. eleg. 28 p. 593 3 B.).〉 1773 1.8.16.2 : Ὤφελεν ὡς ἀφανὴς οὕτω φανερώτατος εἶναι 1774 1.8.16.3 : καιρός, ὃς αὐξάνεται πλεῖστον ἀπ´ εὐλαβίης. 1775 1.8.17.1 : <20Σοφοκλέους>20 (fr. 280 N.). 1776 1.8.17.2 : Πρὸς ταῦτα κρύπτε μηδέν, ὡς ὁ πάνθ´ ὁρῶν 1777 1.8.17.3 : καὶ πάντ´ ἀκούων πάντ´ ἀναπτύσσει χρόνος. 1778 1.8.18.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Sophocl. fr. 833 N.).〉 1779 1.8.18.2 : Χρόνος, ὦ Χρόν´, ἅμα κραταιᾷ 1780 1.8.18.3 : χρημοσύνᾳ βιότου 1781 1.8.18.4 : πόλλ´ ἀνευρίσκεις σοφὰ μαιομένοις. 1782 1.8.19.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Eurip. fr. 509 N.).〉 1783 1.8.19.2 : Οὐκ ἔστι πράσσοντάς τι μοχθηρὸν λαθεῖν· 1784 1.8.19.3 : ὀξὺ βλέπει γὰρ ὁ χρόνος, ὃς τὰ πάνθ´ ὁρᾷ. 1785 1.8.20.1 : <20Εὐριπίδου Ἀλόπῃ>20 (=Αἰόλ. fr. 38 N.). 1786 1.8.20.2 : Ὁ χρόνος ἅπαντα τοῖσιν ὕστερον φράσει, 1787 1.8.20.3 : λάλος ἐστὶν οὗτος, οὐκ ἐρωτῶσιν λέγει. 1788 1.8.21.1 : <20Σοφοκλέους Οἰδίποδι>20 (Tyr. 614. 615). 1789 1.8.21.2 : Χρόνος δίκαιον ἄνδρα δείκνυσιν μόνος, 1790 1.8.21.3 : κακὸν δὲ κἂν ἐν ἡμέρᾳ γνοίης μιᾷ. 1791 1.8.22.1 : <20Σιμωνίδου Ἐπιγραμμάτων>20 (fr. 176 3 B.). 1792 1.8.22.2 : Ὅ τοι χρόνος ὀξὺς ὀδόντας 1793 1.8.22.3 : πάντα καταψήχει καὶ τὰ βιαιότατα. 1794 1.8.23.1 : <20Σοφοκλῆς Αἴαντι>20 ( 646–649). 1795 1.8.23.2 : Ἅπανθ´ ὁ μακρὸς κἀναρίθμητος χρόνος 1796 1.8.23.3 : φύει τ´ ἄδηλα καὶ φανέντα κρύπτεται. 1797 1.8.23.4 : Κοὐκ ἔστ´ ἄελπτον οὐδέν, ἀλλ´ ἁλίσκεται 1798 1.8.23.5 : χὡ δεινὸς ὅρκος, χαἱ περισκελεῖς φρένες. 1799 1.8.24.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 ( 714).〉 1800 1.8.24.2 : Πάνθ´ ὁ μέγας χρόνος μαραίνει. 1801 1.8.25.1 : <20Εὐριπίδου Ἱππολύτου>20 (fr. 444 N.). 1802 1.8.25.2 : Χρόνος διέρπων πάντ´ ἀληθεύειν φιλεῖ. 1803 1.8.26.1 : <21Tragici incerti>21 (=Philem. fr. 97, Com. IV p. 61). 1804 1.8.26.2 : Χρόνος τὰ κρυπτὰ πάντα πρὸς τὸ φῶς ἄγει. 1805 1.8.27.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (fr. adesp. 428 N.).〉 1806 1.8.27.2 : Ἀλλὰ ταῦτα μὲν χρόνος 1807 1.8.27.3 : δείξει· μόνος γάρ ἐστιν ἀνθρώπων κριτής. 1808 1.8.28.1 : 〈<21Tragici incerti>21 (=Chaerem. fr. 20 p. 612 N.).〉 1809 1.8.28.2 : Χρόνος δίκαιον ἄνδρα μηνύει ποτέ. 1810 1.8.29.1 : <20Φιλήμονος>20 (=tr. fr. adesp. 429 N.). 1811 1.8.29.2 : Χρόνῳ τὰ πάντα γίγνεται καὶ κρίνεται. 1812 1.8.30.1 : <20Χαιρήμονος.>20 1813 1.8.30.2 : Σχολῇ βαδίζων ὁ χρόνος ἀφικνεῖται τ〈όπ〉αν. 1814 1.8.31.1 : <20Μενάνδρου>20 (fr. 42, Com. IV p. 247). 1815 1.8.31.2 : Οὐκ ἔστ´ ἄπιστον οὐδὲν ἐν θνητῷ βίῳ, 1816 1.8.31.3 : οὐδ´ ἂν γένοιτο· πολλὰ ποικίλλει χρόνος 1817 1.8.31.4 : παράδοξα καὶ θαυμαστὰ καὶ ζώντων τρόποι. 1818 1.8.32.1 : <20Χαιρήμονος>20 (fr. 22 p. 612 N.). 1819 1.8.32.2 : Οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις, ὅ τι 1820 1.8.32.3 : οὐκ ἐν χρόνῳ ζητοῦσιν ἐξευρίσκεται. 1821 1.8.33.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (=Chaerem. fr. 23 p. 612 N.). 1822 1.8.33.2 : Χρόνος μαλάσσει πάντα κἀξεργάζεται. 1823 1.8.34.1 : <20Φιλήμονος>20 (fr. 56, Com. IV p. 54). 1824 1.8.34.2 : Ὅσαι τέχναι γεγόνασι, ταύτας, ὦ Λάχης, 1825 1.8.34.3 : πάσας ἐδίδαξεν ὁ χρόνος, οὐχ ὁ διδάσκαλος. 1826 1.8.35.1 : † <20Ἀναγενέους>20 (anonym. fr. 359, Com. IV p. 693). 1827 1.8.35.2 : Ὁ πολὺς χρόνος πάντ´ ἐξελέγχει, Νικοφῶν. 1828 1.8.36.1 : <20Ἑρμίππου>20 (fr. 1, Com. II p. 380; fr. 4 Kock.). 1829 1.8.36.2 : Ἐκεῖνός ἐστιν στρογγύλος τὴν ὄψιν, ὦ πονηρέ, 1830 1.8.36.3 : ἐντὸς δ´ ἔχων περιέρχεται κύκλῳ τὰ πάντ´ ἐν αὑτῷ· 1831 1.8.36.4 : ἡμᾶς δὲ τίκτει περιτρέχων τὴν γῆν ἁπαξάπασαν. 1832 1.8.36.5 : Ὀνομάζεται δ´ ἐνιαυτός, ὢν δὲ περιφερὴς τελευτὴν 1833 1.8.36.6 : οὐδεμίαν οὐδ´ ἀρχὴν 〈ἔχει〉· κυκλῶν δ´ ἀεὶ τὸ σῶμα 1834 1.8.36.7 : οὐ παύεται δι´ ἡμέρας ὁσημέραι τροχάζων. 1835 1.8.37.1 : <20Κλεοβούλου σοφοῦ τῶν αἰνιγμάτων>20 (fr. 2 3 B., 1836 1.8.37.2 : p. 971). 1837 1.8.37.3 : Εἷς ὁ πατήρ, παῖδες 〈δὲ〉 δυώδεκα· τῶν δὲ ἑκάστῳ 1838 1.8.37.4 : κοῦραι ἑξήκοντα, διάνδιχα εἶδος ἔχουσαι· 1839 1.8.37.5 : αἳ μὲν λευκαὶ ἔασιν ἰδεῖν, αἳ δ´ αὖτε μέλαιναι· 1840 1.8.37.6 : ἀθάναται δέ τ´ ἐοῦσαι ἀποφθινύθουσιν ἅπασαι. 1841 1.8.38.1 : <20Μοσχίωνος>20 (fr. 7 p. 633 N.). 1842 1.8.38.2 : Πρῶτον δ´ ἄνειμι καὶ διαπτύξω λόγῳ 1843 1.8.38.3 : ἀρχὴν βροτείου καὶ κατάστασιν βίου· 1844 1.8.38.4 : ἦν γάρ ποτ´ αἰὼν κεῖνος, ἦν ποθ´ ἡνίκα 1845 1.8.38.5 : θηρσὶν διαίτας εἶχον ἐμφερεῖς βροτοί, 1846 1.8.38.6 : ὀρειγενῆ σπήλαια καὶ δυσηλίους 1847 1.8.38.7 : φάραγγας ἐνναίοντες· οὐδέπω γὰρ ἦν 1848 1.8.38.8 : οὔτε στεγήρης οἶκος, οὔτε λαΐνοις 1849 1.8.38.9 : εὐρεῖα πύργοις ὠχυρωμένη πόλις· 1850 1.8.38.10 : οὐ μὴν ἀρότροις ἀγκύλοις ἐτέμνετο 1851 1.8.38.11 : μέλαινα καρποῦ βῶλος ὀμπνίου τροφός, 1852 1.8.38.12 : οὐδ´ ἐργάτης σίδηρος εὐιώτιδος 1853 1.8.38.13 : θάλλοντας οἴνης ὀρχάτους ἐτημέλει, 1854 1.8.38.14 : ἀλλ´ ἦν ἀκύμων † κωφεύουσα ῥέουσα γῆ. 1855 1.8.38.15 : βοραὶ δὲ σαρκοβρῶτες ἀλληλοκτόνους 1856 1.8.38.16 : παρεῖχον αὐτοῖς δαῖτας· ἦν δ´ ὁ μὲν Νόμος 1857 1.8.38.17 : ταπεινός, ἡ Βία δὲ σύνθρονος Διί, 1858 1.8.38.18 : ὁ δ´ ἀσθενὴς ἦν τῶν ἀμεινόνων βορά. 1859 1.8.38.19 : Ἐπεὶ δ´ ὁ τίκτων πάντα καὶ τρέφων χρόνος 1860 1.8.38.20 : τὸν θνητὸν ἠλλοίωσεν ἔμπαλιν βίον, 1861 1.8.38.21 : εἴτ´ οὖν μέριμναν τὴν Προμηθέως σπάσας, 1862 1.8.38.22 : εἴτ´ οὖν ἀνάγκην, εἴτε τῇ μακρᾷ τριβῇ 1863 1.8.38.23 : αὐτὴν παρασχὼν τὴν φύσιν διδάσκαλον, 1864 1.8.38.24 : τόθ´ εὑρέθη μὲν καρπὸς ἡμέρου τροφῆς 1865 1.8.38.25 : Δήμητρος ἁγνῆς, εὑρέθη δὲ Βακχίου 1866 1.8.38.26 : γλυκεῖα πηγή· γαῖα δ´ ἡ πρὶν ἄσπορος 1867 1.8.38.27 : ἤδη ζυγουλκοῖς βουσὶν ἠροτρεύετο. 1868 1.8.38.28 : ἄστη δ´ ἐπυργώσαντο καὶ περισκεπεῖς 1869 1.8.38.29 : ἔτευξαν οἴκους· καὶ τὸν ἠγριωμένον 1870 1.8.38.30 : εἰς ἥμερον δίαιταν ἤγαγον βίον· 1871 1.8.38.31 : κἀκ τοῦδε τοὺς θανόντας ὥρισεν νόμος 1872 1.8.38.32 : τύμβοις καλύπτειν, κἀπιμοιρᾶσθαι κόνιν 1873 1.8.38.33 : νεκροῖς ἀθάπτοις, μηδ´ ἐν ὀφθαλμοῖς ἐᾶν 1874 1.8.38.34 : τῆς πρόσθε θοίνης μνημόνευμα δυσσεβοῦς. 1875 1.8.39.1 : <20Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν>20 (c. III Herm., XVII Ahr.). 1876 1.8.39.2 : „Εἴαρος, ὦ Μύρσων, ἢ χείματος, ἢ φθινοπώρω, 1877 1.8.39.3 : ἢ θέρεος τί τοι ἁδύ; τί δὲ πλέον εὔχεαι ἐλθεῖν; 1878 1.8.39.4 : ἦ θέρος, ἁνίκα πάντα τελείεται ἅσσα μογεῦμες; 1879 1.8.39.5 : ἢ γλυκερὸν φθινόπωρον, ὅκ´ ἀνδράσι λιμὸς ἐλαφρά; 1880 1.8.39.6 : ἢ καὶ χεῖμα δύσεργον; ἐπεὶ καὶ χείματι πολλοὶ 1881 1.8.39.7 : θαλπόμενοι θέλγονται ἀεργείᾳ τε καὶ ὄκνῳ. 1882 1.8.39.8 : ἤ τοι καλὸν ἔαρ πλέον εὔαδεν; εἰπὲ τί τοι φρὴν 1883 1.8.39.9 : αἱρεῖται; λαλέεν γὰρ ἐπέτραπεν ἁ σχολὰ ἁμῖν.“ 1884 1.8.39.10 : „„Κρίνειν οὐκ ἐπέοικε θεήια ἔργα βροτοῖσι, 1885 1.8.39.11 : πάντα γὰρ ἱερὰ ταῦτα καὶ ἁδέα· σεῦ δὲ ἕκατι 1886 1.8.39.12 : ἐξερέω, Κλεόδαμε, τό μοι πέλεν ἅδιον ἄλλων. 1887 1.8.39.13 : οὐκ ἐθέλω θέρος ἦμεν, ἐπεὶ τόκα μ´ ἅλιος ὀπτῇ· 1888 1.8.39.14 : οὐκ ἐθέλω φθινόπωρον, ἐπεὶ νόσον ὥρια τίκτει· 1889 1.8.39.15 : οὖλον χεῖμα φέρον νιφετὸν κρυμώς τε φοβεῦμαι. 1890 1.8.39.16 : εἶαρ ἐμοὶ τριπόθατον ὅλῳ λυκάβαντι παρείη, 1891 1.8.39.17 : ἁνίκα μήτε κρύος μήθ´ ἅλιος ἄμμε βαρύνει· 1892 1.8.39.18 : εἴαρι πάντα κύει, πάντ´ εἴαρος ἁδέα βλαστῆ, 1893 1.8.39.19 : χἁ νὺξ ἀνθρώποισιν ἴσα καὶ ὁμοίιος ἀώς.““ 1894 1.8.40a.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς, τί σοφώτατον; 〈ἔφη,〉 Χρόνος· 1895 1.8.40a.2 : ἀνευρίσκει γὰρ τὰ πάντα. 1896 1.8.40a.3 : <20Περίανδρος>20 ἐρωτηθείς, Τί πάντων αἴτιον; ἔφη, 1897 1.8.40a.4 : Χρόνος. 1898 1.8.40a.5 : <20Θαλῆς>20 ἔφησεν, ὅτι σαφέστατος ἔλεγχος πραγμάτων 1899 1.8.40a.6 : ἁπάντων ἐστὶν ὁ χρόνος, οὗτος 〈γὰρ〉 τὴν ἀλήθειαν ἐμ– 1900 1.8.40a.7 : φανίζει. 1901 1.8.40a.8 : <20Εὐρυφῶν>20 ὁ ἰατρὸς ἐρωτηθεὶς τὸν διδάσκαλον παρ´ 1902 1.8.40a.9 : ᾧ ἐπαιδεύθη, Παρὰ τῷ χρόνῳ, ἔφη. 1903 1.8.41.1 : 〈<21Aetii>21 (plac. I 21. 22 p. 318 Diels.).〉 1904 1.8.41.2 : <20Πυθαγόρας>20 τὴν σφαῖραν τοῦ περιέχοντος. 1905 1.8.41.3 : <20Ἐρατοσθένης>20 τὴν τοῦ ἡλίου πορείαν. 1906 1.8.41.4 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 χρόνου οὐσίαν αὐτὴν τὴν κίνησιν. 1907 1.8.41.5 : <20Οἱ πλείους>20 ἀγένητον τὸν χρόνον. 1908 1.8.41.6 : <20Ξενοκράτης>20 μέτρον τῶν γενητῶν, καὶ κίνησιν ἀΐδιον. 1909 1.8.41.7 : Μέτρον βραδύτητος ἢ τάχους εἶπε <20Χρύσιππος. 1910 1.8.41.8 : Ἑστιαῖος>20 ὁ Περίνθιος φυσικὸς φορὰν ἄστρων πρὸς 1911 1.8.41.9 : ἄλληλα. 1912 1.8.41.10 : <20Στράτων>20 τὸ ἐν κινήσει καὶ ἠρεμίᾳ ποσόν. 1913 1.8.41.11 : <20Ἐπίκουρος>20 σύμπτωμα 〈συμπτωμάτων〉, τοῦτο δ´ 1914 1.8.41.12 : ἐστὶ παρακολούθημα κινήσεων. 1915 1.8.41.13 : <20Ἀντιφᾶν>20 καὶ <20Κριτόλαος>20 νόημα ἢ μέτρον τὸν 1916 1.8.41.14 : χρόνον, οὐδ´ ὑπόστασιν. 1917 1.8.42.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 6 Diels. Doxogr. p. 449).〉 1918 1.8.42.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 τὸν δὲ χρόνον ἀριθμὸν εἶναι κινή– 1919 1.8.42.3 : σεως κατὰ τὸ πρότερον καὶ τὸ ὕστερον, οὔτ´ ἀρχὴν ἔχοντα 1920 1.8.42.4 : οὔτε τελευτήν, ἀλλ´ ἀεὶ ὄντα καὶ ἀεὶ γιγνόμενον, εἶναι 1921 1.8.42.5 : δὲ συνεχῆ καὶ διαιρετόν, λαμβάνεσθαι γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν 1922 1.8.42.6 : πρότερον τὸ δ´ ὕστερον, ὅρον δ´ ὑπάρχειν ἑκατέρων τὸ 1923 1.8.42.7 : νῦν, τοῦτο γὰρ νοεῖσθαι τοῦ μὲν προτέρου πέρας, τοῦ δὲ 1924 1.8.42.8 : μέλλοντος ἀρχήν. 1925 1.8.43.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 7 p. 450).〉 1926 1.8.43.2 : <20Οἱ Ἀριστοτελικοὶ>20 τὸν χρόνον ἀριθμὸν τῶν κατὰ 1927 1.8.43.3 : τὸ νῦν ἀφοριζομένων κινήσεων, τὸ δὲ νῦν εἶναι μονάδα 1928 1.8.43.4 : στάσεως ἐν κινήσει, κίνησιν δ´ οὐκ εἶναι τὸν χρόνον, οὐ 1929 1.8.43.5 : μὴν 〈ἄνευ〉 κινήσεως· λέγεσθαι γὰρ κίνησιν βραδεῖαν καὶ 1930 1.8.43.6 : ταχεῖαν, οὐκέτι δὲ χρόνον, ἀλλὰ πολὺν καὶ ὀλίγον. Ἔτι 1931 1.8.43.7 : τὸ μὲν πλεῖον καὶ τοὔλαττον ἀριθμῷ κρίνεσθαι, χρόνῳ δὲ 1932 1.8.43.8 : τὴν πλείω καὶ ἐλάττω κίνησιν. Οὐκ ἄρα κίνησις ὁ χρόνος, 1933 1.8.43.9 : οὐ μὴν κινήσεως κεχωρισμένος, ἀριθμὸν γὰρ εἶναι κινή– 1934 1.8.43.10 : σεως συνεχῆ κατὰ τὸ πρότερον καὶ ὕστερον. 1935 1.8.44.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 26 p. 461).〉 1936 1.8.44.2 : <20Ζήνωνος. Ζήνων>20 ἔφησε χρόνον εἶναι κινήσεως 1937 1.8.44.3 : διάστημα, τοῦτο δὲ καὶ μέτρον καὶ κριτήριον τάχους τε 1938 1.8.44.4 : καὶ βραδύτητος, ὅπως ἔχει 〈ἕκαστα〉. Κατὰ τοῦτον δὲ γί– 1939 1.8.44.5 : νεσθαι τὰ γινόμενα καὶ τὰ περαινόμενα ἅπαντα καὶ τὰ 1940 1.8.44.6 : ὄντα εἶναι. 1941 1.8.41.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ.>20 (p. 38b Patrit.). 1942 1.8.41.2 : ..................... 1943 1.8.41.3 : Ὡς καὶ περὶ τῶν τριῶν χρόνων εὑρεῖν· οὔτε γὰρ καθ´ 1944 1.8.41.4 : ἑαυτούς εἰσιν, οὔτε συνήνωνται· καὶ πάλιν συνήνωνται 1945 1.8.41.5 : καὶ καθ´ ἑαυτούς εἰσιν. Ἐὰν χωρὶς εἶναι τοῦ παρεληλυ– 1946 1.8.41.6 : θότος ὑπολάβῃς τὸν ἐνεστῶτα, ἀδύνατόν ἐστιν ἐνεστάναι, 1947 1.8.41.7 : εἰ μὴ καὶ παρεληλυθὼς γένοιτο· ἐκ γὰρ τοῦ ἀποιχομένου 1948 1.8.41.8 : τὸ ἐνεστὼς γίνεται καὶ ἐκ τοῦ ἐνεστῶτος τὸ μέλλον ἔρχεται. 1949 1.8.41.9 : Εἰ δὲ δεῖ καὶ ἐπὶ πλέον βασανίσαι, οὕτω λογισώμεθα· τὸν 1950 1.8.41.10 : μὲν παρεληλυθότα χρόνον οἴχεσθαι εἰς τὸ μηκέτι εἶναι 1951 1.8.41.11 : [τοῦτον], τὸν δὲ μέλλοντα μὴ ὑπάρχειν ἐν τῷ μηδέπω πα– 1952 1.8.41.12 : ρεῖναι, ἀλλὰ μηδὲ τὸν ἐνεστῶτα συμπαρεῖναι ἐν τῷ μένειν. 1953 1.8.41.13 : Ὃς γὰρ οὐχ ἕστηκε ῥοπὴν ἔχων, οὐδὲ κέντρου μονὴν 1954 1.8.41.14 : [χρόνος], πῶς ἐνεστὼς εἶναι λέγεται ὁ μηδὲ ἑστάναι δυνά– 1955 1.8.41.15 : μενος; καὶ πάλιν ὁ παρεληλυθὼς συνάπτων τῷ ἐνεστῶτι καὶ 1956 1.8.41.16 : ὁ ἐνεστὼς τῷ μέλλοντι εἷς γίνεται (οὐ γὰρ χωρὶς αὑτῶν 1957 1.8.41.17 : εἰσι) τῇ ταὐτότητι καὶ τῇ ἑνότητι καὶ τῇ συνεχείᾳ. Οὕτω 1958 1.8.41.18 : καὶ συνεχὴς καὶ διεστὼς γίνεται, εἷς ὢν καὶ ὁ αὐτός, χρόνος. 1959 1.8.42.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epitom. phys. fr. 26 p. 461). 1960 1.8.42.2 : <20Ἀπολλοδώρου. Ἀπολλόδωρος>20 δ´ ἐν τῇ Φυσικῇ 1961 1.8.42.3 : τέχνῃ οὕτως ὁρίζεται τὸν χρόνον· Χρόνος δ´ ἐστὶ τῆς τοῦ 1962 1.8.42.4 : κόσμου κινήσεως διάστημα· οὕτως δ´ ἐστὶν ἄπειρος, ὡς 1963 1.8.42.5 : ὁ πᾶς ἀριθμὸς ἄπειρος λέγεται εἶναι· τὸ μὲν γάρ ἐστιν 1964 1.8.42.6 : αὐτοῦ παρεληλυθός, τὸ δὲ ἐνεστηκός, τὸ δὲ μέλλον. Ἐνε– 1965 1.8.42.7 : στάναι δὲ τὸν πάντα χρόνον ὡς τὸν ἐνιαυτὸν ἐνεστηκέναι 1966 1.8.42.8 : λέγομεν κατὰ μείζονα περιγραφήν· καὶ ὑπάρχειν ὁ πᾶς 1967 1.8.42.9 : χρόνος λέγεται, οὐδενὸς αὐτοῦ τῶν μερῶν ὑπάρχοντος 1968 1.8.42.10 : ἀπαρτιζόντως. 1969 1.8.42.11 : <20Ποσειδωνίου.>20 Τὰ μέν ἐστι κατὰ πᾶν ἄπειρα, ὡς 1970 1.8.42.12 : ὁ σύμπας χρόνος· τὰ δὲ κατά τι, ὡς ὁ παρεληλυθὼς χρό– 1971 1.8.42.13 : νος καὶ ὁ μέλλων· κατὰ γὰρ τὸν παρόντα μόνον ἑκάτερος 1972 1.8.42.14 : πεπέρανται. Τὸν δὲ χρόνον οὕτως ὁρίζεται· διάστημα 1973 1.8.42.15 : κινήσεως ἢ μέτρον τάχους τε καὶ βραδύτητος, ὅπως ἔχει 1974 1.8.42.16 : τὸ ἐπινοούμενον. 〈καὶ〉 κατὰ τὸ πότε τοῦ χρόνου τὸν μὲν 1975 1.8.42.17 : εἶναι παρεληλυθότα, τὸν δὲ μέλλοντα, τὸν δὲ παρόντα, 1976 1.8.42.18 : ὃς ἔκ τινος μέρους τοῦ παρεληλυθότος καὶ τοῦ μέλλοντος 1977 1.8.42.19 : περὶ τὸν διορισμὸν αὐτὸν συνέστηκε· τὸν δὲ διορισμὸν 1978 1.8.42.20 : σημειώδη εἶναι. Τὸ δὲ νῦν καὶ τὰ ὅμοια ἐν πλάτει 1979 1.8.42.21 : χρόνον καὶ οὐχὶ κατ´ ἀπαρτισμὸν νοεῖσθαι. Λέγεσθαι δὲ 1980 1.8.42.22 : τὸ νῦν καὶ [κατὰ] τὸν ἐλάχιστον πρὸς αἴσθησιν χρόνον 1981 1.8.42.23 : περὶ τὸν διορισμὸν τοῦ μέλλοντος καὶ παρεληλυθότος 1982 1.8.42.24 : συνιστάμενον. 1983 1.8.42.25 : <20Χρυσίππου.>20 Ὁ δὲ <20Χρύσιππος>20 χρόνον εἶναι κι– 1984 1.8.42.26 : νήσεως διάστημα, καθ´ ὃ ποτὲ λέγεται μέτρον τάχους τε καὶ 1985 1.8.42.27 : βραδύτητος· ἢ τὸ παρακολουθοῦν διάστημα τῇ τοῦ κόσμου 1986 1.8.42.28 : κινήσει, καὶ κατὰ μὲν τὸν χρόνον κινεῖσθαί τε ἕκαστα καὶ 1987 1.8.42.29 : εἶναι· εἰ μὴ ἄρα διττὸς λέγεται ὁ χρόνος, καθάπερ ἥ τε γῆ 1988 1.8.42.30 : καὶ ἡ θάλαττα καὶ τὸ κενόν, τά τε ὅλα καὶ τὰ μέρη τὰ 1989 1.8.42.31 : αὐτῶν. Ὥσπερ δὲ τὸ κενὸν πᾶν ἄπειρον εἶναι πάντῃ καὶ 1990 1.8.42.32 : τὸν χρόνον πάντα ἄπειρον εἶναι ἐφ´ ἑκάτερα· καὶ γὰρ τὸν 1991 1.8.42.33 : παρεληλυθότα καὶ τὸν μέλλοντα ἄπειρον εἶναι. Ἐμφανέ– 1992 1.8.42.34 : στατα δὲ τοῦτο λέγει, ὅτι οὐθεὶς ὅλως ἐνίσταται χρόνος. 1993 1.8.42.35 : Ἐπεὶ γὰρ εἰς ἄπειρον ἡ τομὴ τῶν συνεχόντων ἐστί, κατὰ 1994 1.8.42.36 : τὴν διαίρεσιν ταύτην καὶ πᾶς χρόνος εἰς ἄπειρον ἔχει τὴν 1995 1.8.42.37 : τομήν· ὥστε μηθένα κατ´ ἀπαρτισμὸν ἐνεστάναι χρόνον, 1996 1.8.42.38 : ἀλλὰ κατὰ πλάτος λέγεσθαι. Μόνον δ´ ὑπάρχειν φησὶ 1997 1.8.42.39 : τὸν ἐνεστῶτα, τὸν δὲ παρῳχημένον καὶ τὸν μέλλοντα ὑφε– 1998 1.8.42.40 : στάναι μέν, ὑπάρχειν δὲ οὐδαμῶς, εἰ μὴ ὡς καὶ κατηγο– 1999 1.8.42.41 : ρήματα ὑπάρχειν λέγεται μόνα τὰ συμβεβηκότα, οἷον τὸ 2000 1.8.42.42 : περιπατεῖν ὑπάρχει μοι ὅτε περιπατῶ, ὅτε δὲ κατακέκλι– 2001 1.8.42.43 : μαι ἢ κάθημαι οὐχ ὑπάρχει .......... 2002 1.8.42.44 : Ἔαρ δὲ ἔτους ὥραν κεκραμένην ἐκ χειμῶνος ἀπολήγοντος 2003 1.8.42.45 : καὶ θέρους ἀρχομένου· ἢ τὴν μετὰ χειμῶνα ὥραν πρὸ 2004 1.8.42.46 : θέρους. Θέρος δὲ ὥραν ἔτους τὴν μάλισθ´ ὑφ´ ἡλίου 2005 1.8.42.47 : διακεκαυμένην. Μετόπωρον δὲ ὥραν ἔτους τὴν μετὰ θέρος 2006 1.8.42.48 : μέν, πρὸ χειμῶνος δέ, κεκραμένην. Χειμῶνα δὲ ὥραν ἔτους 2007 1.8.42.49 : τὴν μάλιστα κατεψυγμένην ἢ τὸν περὶ γῆν ἀέρα κατε– 2008 1.8.42.50 : ψυγμένον. Γίνεσθαι δὲ ἰσημερίας δύο καθ´ ἕκαστον ἐνι– 2009 1.8.42.51 : αυτὸν καὶ τροπὰς δύο· ἰσημερίας μέν, ὅταν ἡ νὺξ καὶ ἡ 2010 1.8.42.52 : ἡμέρα ἶσαι ὦσι· τούτων δὲ τὴν μὲν ἔαρι γίγνεσθαι, τὴν 2011 1.8.42.53 : δὲ μετοπώρῳ· τῶν δὲ τροπῶν τὰς μὲν θέρους, τὰς δὲ 2012 1.8.42.54 : χειμῶνος. 2013 1.8.42b.1 : 〈<21Aetii>21 (plac. III 8, 1 p. 375 Diels.).〉 2014 1.8.42b.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 καὶ οἱ <20Στωικοὶ>20 χειμῶνα μὲν γίγνε– 2015 1.8.42b.3 : σθαι τοῦ ἀέρος ἐπικρατοῦντος τῇ πυκνώσει εἰς τὸ ἀνω– 2016 1.8.42b.4 : τέρω βιαζομένου· θερείαν δὲ τοῦ πυρός, ὅταν εἰς τὸ κα– 2017 1.8.42b.5 : τωτέρω βιάζηται. 2018 1.8.43.1 : 〈<21Aetii>21 (plac. II 32, 1–4 p. 363 Diels.).〉 2019 1.8.43.2 : Ἐνιαυτός ἐστι Κρόνου μὲν ἐνιαυτῶν περίοδος τριά– 2020 1.8.43.3 : κοντα, Διὸς δώδεκα, Ἄρεος δυοῖν, Ἡλίου δώδεκα μῆνες· 2021 1.8.43.4 : οἱ δ´ αὐτοὶ Ἑρμοῦ καὶ Ἀφροδίτης, ἰσόδρομοι γάρ· Σελή– 2022 1.8.43.5 : νης ἡμέραι τριάκοντα. Οὗτος γὰρ ὁ τέλειος μὴν ἀπὸ 2023 1.8.43.6 : φάσεως εἰς σύνοδον. 2024 1.8.43.7 : Γίγνεσθαι δὲ τὸν λεγόμενον μέγαν ἐνιαυτόν, ὅταν ἐπὶ 2025 1.8.43.8 : τοὺς 〈αὐτοὺς〉 ἀφ´ ὧν ἤρξαντο τῆς κινήσεως ἀφίκωνται 2026 1.8.43.9 : τόπους. Τὸν δέ γε μέγαν ἐνιαυτὸν οἳ μὲν ἐν τῇ ὀκταε– 2027 1.8.43.10 : τηρίδι τίθενται, οἳ δὲ ἐν τῇ ἐννεακαιδεκαετηρίδι, οἳ δ´ ἐν 2028 1.8.43.11 : τοῖς τετραπλασίοις ἔτεσιν, οἳ δ´ ἐν τοῖς ἑξήκοντα 〈ἑνὸς 2029 1.8.43.12 : δέουσιν〉, ἐν οἷς Οἰνοπίδης καὶ Πυθαγόρας· οἳ δ´ ἐν τῇ 2030 1.8.43.13 : λεγομένῃ κεφαλῇ τοῦ Κρόνου, αὕτη δ´ ἐστὶ τῶν ἑπτὰ 2031 1.8.43.14 : πλανητῶν ἐπὶ ταὐτῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐξ ἄρκτου φορᾶς ἐπάνοδος. 2032 1.8.43.15 : <20Ἡράκλειτος>20 ἐκ μυρίων ὀκτακισχιλίων ἐνιαυτῶν 2033 1.8.43.16 : ἡλιακῶν. 2034 1.8.43.17 : <20Διογένης>20 ὁ Στωικὸς ἐκ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ 2035 1.8.43.18 : τριακοσίων ἐνιαυτῶν τοσούτων, ὅσος ἦν ὁ καθ´ Ἡράκλει– 2036 1.8.43.19 : τον ἐνιαυτός. 2037 1.8.43.1 : <20Ἐκ τοῦ Σκυθίνου Περὶ φύσεως.>20 2038 1.8.43.2 : Χρόνος ἐστὶν ὕστατον καὶ πρῶτον πάντων καὶ ἔχει ἐν 2039 1.8.43.3 : ἑαυτῷ πάντα καὶ ἔστιν εἷς ἀεί· καὶ οὐκ εἶσιν ὁ παροιχόμε– 2040 1.8.43.4 : νος ἐκ τοῦ ἐόντος αὐτῷ ἐναντίην ὁδὸν παρεωνιατῶν. Τὸ γὰρ 2041 1.8.43.5 : αὔριον ἡ μὲν τῷ ἔργῳ χθὲς ἔσται, τὸ δὲ χθὲς αὔριον 〈ἦν〉. 2042 1.8.44.1 : <20Ἐκ τοῦ Πλουτάρχου παραλλήλων Νουμᾶ 2043 1.8.44.2 : καὶ Λουκούργου>20 (Numa c. 18). 2044 1.8.44.3 : Πολλοί εἰσιν, οἳ προστεθῆναι τὸν Ἰανουάριον καὶ 2045 1.8.44.4 : Φεβρουάριον ὑπὸ Νουμᾶ τοὺς μῆνας λέγουσιν, ἐξ ἀρχῆς δὲ 2046 1.8.44.5 : χρῆσθαι Ῥωμαίους δέκα μόνοις εἰς τὸν ἐνιαυτόν, ὡς ἔνιοι 2047 1.8.44.6 : τῶν βαρβάρων τρισὶ καὶ τῶν Ἑλλήνων Ἀρκάδες μὲν τέ– 2048 1.8.44.7 : τρασιν, ἓξ δὲ Ἀκαρνᾶνες· Αἰγυπτίοις δὲ μηνιαῖος ἦν ὁ 2049 1.8.44.8 : ἐνιαυτός, εἶτα τετράμηνος, ὥς φασι· δι´ ὃ καὶ οἱ ταύτην 2050 1.8.44.9 : τὴν χώραν οἰκοῦντες ἀρχαιότατοι δοκοῦσιν εἶναι καὶ πλῆθος 2051 1.8.44.10 : ἀμήχανον ἐτῶν ἐπὶ ταῖς γενεαλογίαις καταφέρουσιν, ἅτε 2052 1.8.44.11 : δὴ τοὺς μῆνας εἰς ἐτῶν ἀριθμὸν τιθέμενοι. 2053 1.8.45.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (c. X. XI) 〈et <21Aetii>21 2054 1.8.45.2 : (I 21, 2; 22, 9 et 1 p. 318 Diels.).〉 2055 1.8.45.3 : Πλάτων αἰῶνος εἰκόνα κινητήν, ἢ διάστημα τῆς τοῦ 2056 1.8.45.4 : κόσμου κινήσεως· γενητὸν δὲ κατ´ ἐπίνοιαν· οὐσίαν δὲ 2057 1.8.45.5 : χρόνου τὴν οὐρανοῦ κίνησιν· λέγει γὰρ ἐν τῷ Τιμαίῳ 2058 1.8.45.6 : (c. X p. 37C–c. XI p. 38D) οὕτως· 2059 1.8.45.7 : Ὡς δὲ κινηθὲν αὐτὸ καὶ ζῶν ἐνόησε τῶν ἀϊδίων θεῶν 2060 1.8.45.8 : γεγονὸς ἄγαλμα ὁ γεννήσας πατήρ, ἠγάσθη τε καὶ εὐφραν– 2061 1.8.45.9 : θεὶς ἔτι δὴ μᾶλλον ὅμοιον πρὸς τὸ παράδειγμα ἐπενόησεν 2062 1.8.45.10 : ἀπεργάσασθαι. Καθάπερ οὖν αὐτὸ τυγχάνει ζῷον ἀΐδιον, 2063 1.8.45.11 : καὶ τόδε τὸ πᾶν οὕτως εἰς δύναμιν ἐπεχείρησε τοιοῦτον 2064 1.8.45.12 : ἀποτελεῖν. Ἡ μὲν οὖν τοῦ ζῴου φύσις ἐτύγχανεν οὖσα 2065 1.8.45.13 : αἰώνιος· καὶ τοῦτο μὲν δὴ παντελῶς τῷ γενητῷ προσά– 2066 1.8.45.14 : πτειν οὐκ ἦν δυνατόν· εἰκόνα δ´ ἐπενόει κινητήν τινα 2067 1.8.45.15 : αἰῶνος ποιῆσαι καὶ διακοσμῶν οὐρανῷ ἅμα ποιεῖ μένοντος 2068 1.8.45.16 : αἰῶνος ἐν ἑνὶ κατ´ ἀριθμὸν ἰοῦσαν αἰώνιον εἰκόνα, τοῦτον 2069 1.8.45.17 : ὃν δὴ χρόνον ὠνομάκαμεν. ἡμέρας δὲ καὶ νύκτας καὶ μῆνας 2070 1.8.45.18 : καὶ ἐνιαυτούς, οὐκ ὄντας πρὶν οὐρανὸν γενέσθαι, τότε ἅμα 2071 1.8.45.19 : ἐκείνῳ ξυνισταμένῳ τὴν γένεσιν αὐτῶν μηχανᾶται. Ταῦτα 2072 1.8.45.20 : δὲ πάντα μέρη χρόνου καὶ τό τ´ ἦν καὶ ἔσται χρόνου γε– 2073 1.8.45.21 : γονότα εἴδη, ἃ δὴ φέροντες λανθάνομεν ἐπὶ τὴν ἀΐδιον 2074 1.8.45.22 : 〈οὐσίαν〉 οὐκ ὀρθῶς. Λέγομεν γὰρ δὴ ὡς ἦν ἔστι τε καὶ 2075 1.8.45.23 : ἔσται· τῇ δὲ τὸ ἔστι μόνον κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον προσήκει, 2076 1.8.45.24 : τὸ δ´ ἦν τό τ´ ἔσται περὶ τὴν ἐν χρόνῳ γένεσιν ἰοῦσαν 2077 1.8.45.25 : πρέπει λέγεσθαι· κίνησις γάρ ἐστι. Τὸ δὲ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ 2078 1.8.45.26 : ἔχον ἀκινήτως οὔτε πρεσβύτερον οὔτε νεώτερον προσήκει 2079 1.8.45.27 : γίγνεσθαι διὰ χρόνου οὔτε γενέσθαι ποτὲ οὐδὲ γεγονέναι 2080 1.8.45.28 : νῦν οὐδ´ εἰσαῦθις ἔσεσθαι, τὸ παράπαν τε οὐδὲν ὅσα 2081 1.8.45.29 : γένεσις τοῖς ἐν αἰσθήσει φερομένοις προσῆψεν, ἀλλὰ χρό– 2082 1.8.45.30 : νου ταῦτα αἰῶνα μιμουμένου καὶ κατ´ ἀριθμὸν κυκλου– 2083 1.8.45.31 : μένου γέγονεν εἴδη. Καὶ πρὸς τούτοις ἔτι τὰ τοιάδε, τό 2084 1.8.45.32 : τε γεγονὸς εἶναι γεγονὸς καὶ τὸ γιγνόμενον εἶναι γιγνό– 2085 1.8.45.33 : μενον, ἔτι τε τὸ γενησόμενον εἶναι γενησόμενον καὶ τὸ μὴ 2086 1.8.45.34 : ὂν μὴ ὂν εἶναι· ὧν οὐδὲν ἀκριβὲς λέγομεν. Περὶ μὲν οὖν 2087 1.8.45.35 : τούτων τάχ´ ἂν οὐκ ἂν εἴη καιρὸς πρέπων ἐν τῷ παρόντι 2088 1.8.45.36 : διακριβολογεῖσθαι. Χρόνος δ´ οὖν μετ´ οὐρανοῦ γέγονεν, 2089 1.8.45.37 : ἵν´ ἅμα γενηθέντες ἅμα καὶ λυθῶσιν, ἄν ποτε λύσις τις 2090 1.8.45.38 : αὐτῶν γίγνηται, καὶ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς αἰωνίας φύ– 2091 1.8.45.39 : σεως, ἵν´ ὡς ὁμοιότατος αὐτῷ κατὰ δύναμιν ᾖ. Τὸ μὲν 2092 1.8.45.40 : γὰρ δὴ παράδειγμα πάντα αἰῶνά ἐστιν ὄν· ὁ δ´ αὖ διὰ 2093 1.8.45.41 : τέλους τὸν ἅπαντα χρόνον γεγονώς τε καὶ ὢν καὶ ἐσόμενος. 2094 1.8.45.42 : Ἐξ οὖν λόγου καὶ διανοίας θεοῦ τοιαύτης πρὸς χρόνου 2095 1.8.45.43 : γένεσιν, ἵνα γενηθῇ χρόνος, ἥλιος καὶ σελήνη καὶ πέντε 2096 1.8.45.44 : ἄλλα ἔχοντα ἐπίκλην ἄστρα πλανητὰ εἰς διορισμὸν καὶ 2097 1.8.45.45 : φυλακὴν ἀριθμῶν χρόνου γέγονε. Σώματα δὲ αὐτῶν ἑκά– 2098 1.8.45.46 : στων ποιήσας ὁ θεὸς ἔθηκεν εἰς τὰς περιφοράς, ἃς ἡ 2099 1.8.45.47 : θατέρου περίοδος ᾔειν, ἑπτὰ οὔσας, ὄντα ἑπτά· σελήνην 2100 1.8.45.48 : μὲν εἰς τὸν περὶ γῆν πρῶτον, ἥλιον δ´ εἰς τὸν δεύτερον 2101 1.8.45.49 : ὑπὲρ γῆς, ἑωσφόρον δὲ καὶ τὸν ἱερὸν Ἑρμοῦ λεγόμενον 2102 1.8.45.50 : εἰς τὸν τάχει μὲν ἰσόδρομον ἡλίῳ κύκλον ἰόντας, τὴν δ´ 2103 1.8.45.51 : ἐναντίαν εἰληχότας αὐτῷ δύναμιν· ὅθεν καταλαμβάνουσί 2104 1.8.45.52 : τε καὶ καταλαμβάνονται κατὰ ταὐτὰ ὑπ´ ἀλλήλων ἥλιός 2105 1.8.45.53 : τε καὶ ὁ τοῦ Ἑρμοῦ καὶ ἑωσφόρος. Τὰ δ´ ἄλλα οἷ δὴ 2106 1.8.45.54 : καὶ δι´ ἃς αἰτίας ἱδρύσατο, εἴ τις ἐπεξίοι πάσας, ὁ λόγος 2107 1.8.45.55 : πάρεργος ὢν πλέον ἂν ἔργον ὧν ἕνεκα λέγεται παράσχοι. 2108 1.8.45.56 : —(c. XI p. 39D) ἔστι δ´ ὅμως οὐδὲν ἧττον κατανοῆσαι 2109 1.8.45.57 : δυνατόν, ὡς ὅ γε τέλειος ἀριθμὸς χρόνου τὸν τέλειον ἐνι– 2110 1.8.45.58 : αυτὸν πληροῖ τότε, ὅταν ἁπασῶν τῶν ὀκτὼ περιόδων τὰ 2111 1.8.45.59 : πρὸς ἄλληλα συμπερανθέντα τάχη σχῇ κεφαλὴν τῷ τοῦ 2112 1.8.45.60 : ταὐτοῦ καὶ ὁμοίως ἰόντος ἀναμετρηθέντα κύκλῳ. 2113 1.9.t.1 : {1Περὶ Ἀφροδίτης οὐρανίας καὶ ἔρωτος 〈θείου〉.}1 2114 1.9.1.1 : 〈<20Εὐριπίδου>20 (fr. 890 N.).〉 2115 1.9.1.2 : Τὴν Ἀφροδίτην οὐχ ὁρᾷς ὅση θεός; 2116 1.9.1.3 : ἀλλ´ οὐδ´ ἂν εἴποις οὐδὲ μετρήσειας ἂν 2117 1.9.1.4 : ὅση πέφυκε κἀφ´ ὅσον διέρχεται. 2118 1.9.1.5 : Αὕτη τρέφει σὲ κἀμὲ καὶ πάντας βροτούς· 2119 1.9.1.6 : τεκμήριον δέ, μὴ λόγῳ μόνον μάθῃς, 2120 1.9.1.7 : ἔργῳ δὲ δείξω τὸ σθένος τὸ τῆς θεοῦ· 2121 1.9.1.8 : ἐρᾷ μὲν ὄμβρου γαῖ´, ὅταν ξηρὸν πέδον 2122 1.9.1.9 : ἄκαρπον αὐχμῷ νοτίδος ἐνδεῶς ἔχῃ· 2123 1.9.1.10 : ἐρᾷ δ´ ὁ σεμνὸς οὐρανὸς πληρούμενος 2124 1.9.1.11 : ὄμβρου πεσεῖν εἰς γαῖαν Ἀφροδίτης ὕπο. 2125 1.9.1.12 : ὅταν δὲ συμμιχθῆτον εἰς ταὐτὸν δύο, 2126 1.9.1.13 : τίκτουσιν ἡμῖν πάντα κἀκτρέφους´ ἅμα, 2127 1.9.1.14 : ὅθεν βρότειον ζῇ τε καὶ θάλλει γένος. 2128 1.9.2a.1 : <20Εὐριπίδου Οἰδίποδι>20 (fr. 551 N.). 2129 1.9.2a.2 : Ἑνὸς 〈δ´〉 ἔρωτος ὄντος οὐ μί´ ἡδονή· 2130 1.9.2a.3 : οἳ μὲν κακῶν ἐρῶσιν, οἳ δὲ τῶν καλῶν. 2131 1.9.3.1 : 〈<20Εὐριπίδου Σθενεβοίᾳ>20 (fr. 671 N.).〉 2132 1.9.3.2 : Ὁ δ´ εἰς τὸ σῶφρον ἐπ´ ἀρετήν τ´ ἄγων ἔρως 2133 1.9.2b.3 : ζηλωτὸς ἀνθρώποισιν· ὧν εἴην ἐγώ. 2134 1.9.3.1 : <20Ἐκτῶν Βίωνος βουκολικῶν>20 (c. XIV Herm., XVIII Ahr.). 2135 1.9.3.2 : Μοίσας Ἔρως καλέοι, Μοῖσαι τὸν Ἔρωτα φέροιεν· 2136 1.9.3.3 : μολπὰν ταὶ Μοῖσαί μοι ἀεὶ ποθέοντι διδοῖεν, 2137 1.9.3.4 : τὰν γλυκερὰν μολπάν, τᾶς φάρμακον ἅδιον οὐδέν. 2138 1.9.4a.1 : <20Εὐριπίδου Δίκτυϊ>20 (fr. 342, 1. 2 N.). 2139 1.9.4a.2 : Φίλος γὰρ ἦν μοι καί μ´ Ἔρως εἷλέν ποτε 2140 1.9.4a.3 : οὐκ εἰς τὸ μῶρον, οὐδέ μ´ εἰς Κύπριν τρέπων. 2141 1.9.5.1 : 〈<20Εὐριπίδου Θησεῖ>20 (=Dict. fr. 342, 3–7 N.).〉 2142 1.9.5.2 : Ἀλλ´ ἔστι δή τις ἄλλος ἐν βροτοῖς Ἔρως 2143 1.9.5.3 : ψυχῆς δικαίας σώφρονός τε κἀγαθῆς· 2144 1.9.5.4 : καὶ χρῆν δὲ τοῖς βροτοῖσι τόνδ´ εἶναι νόμον, 2145 1.9.5.5 : τῶν εὐσεβούντων οἵτινές τε σώφρονες 2146 1.9.5.6 : ἐρᾶν, Κύπριν δὲ τὴν Διὸς χαίρειν ἐᾶν. 2147 1.9.5.1 : <20Ἡσιόδου>20 (Theog. 116. 117. 120). 2148 1.9.5.2 : Ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ´, αὐτὰρ ἔπειτα 2149 1.9.5.3 : 〈γαῖ´ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί,〉 2150 1.9.5.4 : ἠδ´ Ἔρος, ὃς κάλλιστος ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι. 2151 1.9.6.1 : <20Παρμενίδου>20 (v. 131 Karsten., p. 800 Stein.). 2152 1.9.6.2 : Πρώτιστον μὲν Ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων. 2153 1.9.7.1 : 〈<21Incerti scriptoris.>21〉 2154 1.9.7.2 : Οὐχ ἡ ἀνάγκη μόνον καὶ τὸ δόγμα ἀγαθοὺς εἶναι 2155 1.9.7.3 : ἐξορμᾷ, ἀλλὰ καὶ ὅπερ ἐξεργάζεται τὰ μέγιστα τῶν ἀν– 2156 1.9.7.4 : θρωπίνων, ἔρως· οὗτος καὶ τὴν ἀρετὴν τελεσίδρομον 2157 1.9.7.5 : εἶναι ποιεῖ. 2158 1.9.8.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 245B. C). 2159 1.9.8.2 : Ὥστε γε τοῦτο αὐτὸ μὴ φοβώμεθα, μηδέ τις ἡμᾶς 2160 1.9.8.3 : λόγος θορυβείτω δεδιττόμενος, ὡς πρὸ τοῦ κεκινημένου 2161 1.9.8.4 : τὸν σώφρονα δεῖ προαιρεῖσθαι φίλον· ἀλλὰ τόδε πρὸς 2162 1.9.8.5 : ἐκείνῳ δείξας φερέσθω τὰ νικητήρια, ὡς οὐκ ἐπ´ ὠφελείᾳ 2163 1.9.8.6 : ἔρως τῷ ἐρῶντι καὶ τῷ ἐρωμένῳ ἐκ θεῶν ἐπιπέμπεται. 2164 1.9.8.7 : Ἡμῖν δὲ ἀποδεικτέον αὖ τοὐναντίον, ὡς ἐπ´ εὐτυχίᾳ παρὰ 2165 1.9.8.8 : θεῶν ἡ τοιαύτη μανία δίδοται. ἡ δὲ δὴ ἀπόδειξις ἔσται 2166 1.9.8.9 : δεινοῖς μὲν ἄπιστος, σοφοῖς δὲ πιστή. 2167 1.9.9.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 265A. B). 2168 1.9.9.2 : Ὃ μέντοι ἐζήτουν, ἔστιν αὐτὸ τοῦτο· μανίαν γάρ τινα 2169 1.9.9.3 : ἐφήσαμεν εἶναι τὸν ἔρωτα. ἦ γάρ; {—}Ναί. {—}Μανίας 2170 1.9.9.4 : δὲ εἴδη δύο· τὴν μὲν ὑπὸ νοσημάτων ἀνθρωπίνων, τὴν 2171 1.9.9.5 : δὲ ὑπὸ θείας ἐξαλλαγῆς τῶν εἰωθότων νομίμων γιγνο– 2172 1.9.9.6 : μένην. {—}Πάνυ γε. {—}Τῆς δὲ θείας τεττάρων θεῶν τέτ– 2173 1.9.9.7 : ταρα μέρη διελόμενοι, μαντικὴν μὲν ἐπίπνοιαν Ἀπόλλωνος 2174 1.9.9.8 : θέντες, Διονύσου δὲ τελεστικήν, Μουσῶν δ´ αὖ ποιητικήν, 2175 1.9.9.9 : τετάρτην δὲ Ἀφροδίτης καὶ Ἔρωτος, ἐρωτικὴν μανίαν ἐφή– 2176 1.9.9.10 : σαμεν ἀρίστην εἶναι. 2177 1.9.10.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 249D. E). 2178 1.9.10.2 : Ἔστι δὴ οὖν δεῦρο ὁ πᾶς ἥκων λόγος περὶ τῆς τε– 2179 1.9.10.3 : τάρτης μανίας, ἣν ὅταν τὸ τῇδέ τις ὁρῶν κάλλος, τοῦ ἀλη– 2180 1.9.10.4 : θοῦς ἀναμιμνησκόμενος πτεροῦταί τε καὶ ἀναπτερούμενος 2181 1.9.10.5 : προθυμούμενος ἀναπτέσθαι, ἀδυνατῶν δὲ ὄρνιθος δίκην 2182 1.9.10.6 : βλέπων ἄνω, τῶν κάτω δὲ ἀμελῶν, αἰτίαν ἔχει ὡς μανι– 2183 1.9.10.7 : κῶς διακείμενος· ὡς ἄρα αὕτη πασῶν τῶν ἐνθουσιάσεων 2184 1.9.10.8 : ἀρίστη τε καὶ ἐξ ἀρίστων τῷ τε ἔχοντι καὶ τῷ κοινωνοῦντι 2185 1.9.10.9 : αὐτῆς γίγνεται, καὶ ὅτι ταύτης μετέχων τῆς μανίας ὁ ἐρῶν 2186 1.9.10.10 : τῶν καλῶν ἐραστὴς γίγνεται. 2187 1.9.11.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 252B. C).〉 2188 1.9.11.2 : Τοῦτο δὲ τὸ πάθος, ὦ παῖ καλέ, πρὸς ὃν δή μοι 2189 1.9.11.3 : ὁ λόγος, ἄνθρωποι μὲν Ἔρωτα ὀνομάζουσι, θεοὶ δὲ ὃ 2190 1.9.11.4 : καλοῦσιν ἀκούσας εἰκότως διὰ νεότητα γελάσεις· λέγουσι 2191 1.9.11.5 : δὲ οἶμαι τινὲς Ὁμηριδῶν ἐκ τῶν ἀποθέτων ἐπῶν δύο ἔπη 2192 1.9.11.6 : εἰς τὸν Ἔρωτα, ὧν τὸ ἕτερον πάνυ ὑβριστικὸν καὶ οὐ 2193 1.9.11.7 : σφόδρα τι ἔμμετρον, ὑμνοῦσι δὲ ὧδε· 2194 1.9.11.8 : τὸν δή τοι θνητοὶ μὲν Ἔρωτα καλοῦσι ποτηνόν, 2195 1.9.11.9 : ἀθάνατοι δὲ Πτέρωτα διὰ πτεροφύτορ´ ἀνάγκην. 2196 1.9.12.1 : 〈<20Τοῦ αὐτοῦ>20 (Sympos. p. 178A–C).〉 2197 1.9.12.2 : Ἔφη Φαῖδρον ἀρξάμενον ἐνθένδε ποθὲν λέγειν, ὅτι 2198 1.9.12.3 : μέγας θεὸς εἴη ὁ Ἔρως καὶ θαυμαστὸς ἐν ἀνθρώποις τε 2199 1.9.12.4 : καὶ θεοῖς, πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, οὐχ ἥκιστα δὲ κατὰ τὴν 2200 1.9.12.5 : γένεσιν. Τὸ γὰρ ἐν τοῖς πρεσβύτατον εἶναι τῶν θεῶν 2201 1.9.12.6 : τίμιον, ἦ δ´ ὅς· τεκμήριον δὲ τούτου· γοναὶ γὰρ Ἔρωτος 2202 1.9.12.7 : οὔτ´ εἰσιν οὔτε λέγονται ὑπ´ οὐδενὸς οὔτε ἰδιώτου οὔτε 2203 1.9.12.8 : ποιητοῦ, ἀλλὰ Ἡσίοδος πρῶτον μὲν χάος φησὶ γίγνεσθαι, 2204 1.9.12.9 : μετὰ τὸ χάος δύο τούτω γενέσθαι, Γῆν τε καὶ Ἔρωτα. 2205 1.9.12.10 : Ἡσιόδῳ δὲ καὶ Ἀκουσίλεως ξύμφησιν ἐν τοῖς πρεσβυτά– 2206 1.9.12.11 : τοις εἶναι· πρεσβύτατός τε ὢν μεγίστων ἀγαθῶν ἡμῖν 2207 1.9.12.12 : αἴτιός ἐστιν. 2208 1.9.13.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 180D. E). 2209 1.9.13.2 : Πάντες γὰρ ἴσμεν ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνευ Ἔρωτος Ἀφρο– 2210 1.9.13.3 : δίτη. Μιᾶς μὲν οὔσης εἷς ἂν ἦν Ἔρως· ἐπεὶ δὲ δύο ἐστόν, 2211 1.9.13.4 : δύο ἀνάγκη καὶ Ἔρωτας εἶναι. Πῶς δ´ οὐ δύο τὰ θεά; ἡ 2212 1.9.13.5 : μέν γέ που πρεσβυτέρα καὶ ἀμήτωρ Οὐρανοῦ θυγάτηρ, 2213 1.9.13.6 : ἣν δὴ καὶ οὐρανίαν ἐπονομάζομεν, ἡ δὲ νεωτέρα Διὸς καὶ 2214 1.9.13.7 : Διώνης, ἣν δὴ πάνδημον καλοῦμεν. ἀναγκαῖον δὴ καὶ 2215 1.9.13.8 : Ἔρωτα τὸν μὲν τῇ ἑτέρᾳ ξυνεργὸν πάνδημον ὀρθῶς κα– 2216 1.9.13.9 : λεῖσθαι, τὸν δὲ οὐράνιον. 2217 1.9.14.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 185B. C). 2218 1.9.14.2 : Οὕτω πᾶν πάντως γε καλὸν ἕνεκα ἀρετῆς χαρίζεσθαι. 2219 1.9.14.3 : οὗτός ἐστιν ὁ τῆς οὐρανίας θεοῦ ἔρως καὶ οὐράνιος καὶ 2220 1.9.14.4 : πολλοῦ ἄξιος καὶ πόλει καὶ ἰδιώταις, πολλὴν ἐπιμέλειαν 2221 1.9.14.5 : ἀναγκάζων ποιεῖσθαι πρὸς ἀρετὴν τόν τε ἐρῶντα αὐτὸν 2222 1.9.14.6 : αὑτοῦ καὶ τὸν ἐρώμενον· οἱ δ´ ἕτεροι πάντες τῆς ἑτέρας, 2223 1.9.14.7 : τῆς πανδήμου. 2224 1.9.15.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 186A. B). 2225 1.9.15.2 : Τὸ μὲν γὰρ διπλοῦν εἶναι τὸν Ἔρωτα δοκεῖ μοι καλῶς 2226 1.9.15.3 : διελέσθαι· ὅτι δὲ οὐ μόνον ἐστὶν ἐπὶ ταῖς ψυχαῖς τῶν 2227 1.9.15.4 : ἀνθρώπων πρὸς τοὺς καλούς, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἄλλα πολλὰ 2228 1.9.15.5 : καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις, τοῖς τε σώμασι τῶν πάντων ζῴων καὶ 2229 1.9.15.6 : τοῖς ἐν τῇ γῇ φυομένοις καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν ἐν πᾶσι τοῖς 2230 1.9.15.7 : οὖσι, καθεωρακέναι μοι δοκῶ ἐκ τῆς ἰατρικῆς, τῆς ἡμετέρας 2231 1.9.15.8 : τέχνης, ὡς μέγας καὶ θαυμαστὸς καὶ ἐπὶ πᾶν ὁ θεὸς 2232 1.9.15.9 : τείνει καὶ κατὰ τἀνθρώπινα καὶ κατὰ τὰ θεῖα πράγματα· 2233 1.9.15.10 : ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῆς ἰατρικῆς λέγων, ἵνα πρεσβεύωμεν τὴν 2234 1.9.15.11 : τέχνην. Ἡ γὰρ φύσις τῶν σωμάτων τὸν διπλοῦν ἔρωτα 2235 1.9.15.12 : τοῦτον ἔχει· τὸ γὰρ ὑγιὲς τοῦ σώματος καὶ τὸ νοσοῦν 2236 1.9.15.13 : ὁμολογοῦμεν ὡς ἕτερόν τε καὶ ἀνόμοιόν ἐστι, τὸ δὲ ἀνό– 2237 1.9.15.14 : μοιον ἀνομοίων ἐπιθυμεῖ καὶ ἐρᾷ. Ἄλλος μὲν οὖν ὁ ἐπὶ 2238 1.9.15.15 : τῷ ὑγιεινῷ ἔρως, ἄλλος δὲ ὁ ἐπὶ τῷ νοσώδει. 2239 1.9.16.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 188A–D). 2240 1.9.16.2 : Ἐπεὶ καὶ ἡ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ ξύστασις μεστή 2241 1.9.16.3 : ἐστιν ἀμφοτέρων τούτων, καὶ ἐπειδὰν μὲν πρὸς ἄλληλα 2242 1.9.16.4 : τοῦ κοσμίου τύχῃ ἔρωτος, ἃ νῦν δὴ λέγω, τά τε θερμὰ 2243 1.9.16.5 : καὶ τὰ ψυχρὰ καὶ τὰ ξηρὰ καὶ ὑγρὰ καὶ ἁρμονίαν καὶ 2244 1.9.16.6 : κρᾶσιν λάβῃ σώφρονα, ἥκει φέροντα εὐετηρίαν τε καὶ ὑγί– 2245 1.9.16.7 : ειαν ἀνθρώποις καὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις τε καὶ φυτοῖς, καὶ 2246 1.9.16.8 : οὐδὲν ἠδίκησεν· ὅταν δὲ ὁ μετὰ τῆς ὕβρεως ἔρως ἐγκρα– 2247 1.9.16.9 : τέστερος καὶ περὶ τὰς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὥρας γένηται, διέ– 2248 1.9.16.10 : φθειρέ τε πολλὰ καὶ ἠδίκησεν. οἵ τε γὰρ λοιμοὶ φιλοῦσι 2249 1.9.16.11 : γίγνεσθαι ἐκ τῶν τοιούτων καὶ ἄλλα ἀνόμοια καὶ πολλὰ 2250 1.9.16.12 : νοσήματα καὶ τοῖς θηρίοις καὶ τοῖς φυτοῖς. καὶ γὰρ 2251 1.9.16.13 : πάχναι καὶ χάλαζαι καὶ ἐρυσῖβαι ἐκ πλεονεξίας καὶ ἀκο– 2252 1.9.16.14 : σμίας περὶ ἄλληλα τῶν τοιούτων γίγνεται ἐρωτικῶν, ὧν 2253 1.9.16.15 : ἐπιστήμη περὶ ἄστρων τε φορὰς καὶ ἐνιαυτῶν ὥρας ἀστρο– 2254 1.9.16.16 : νομία καλεῖται. Ἔτι τοίνυν καὶ αἱ θυσίαι πᾶσαι καὶ οἷς 2255 1.9.16.17 : μαντικὴ ἐπιστατεῖ τέχνη, ταῦτα δ´ ἐστὶν ἡ περὶ θεούς τε 2256 1.9.16.18 : καὶ ἀνθρώπους πρὸς ἀλλήλους κοινωνία, οὐ περὶ ἄλλο τί 2257 1.9.16.19 : ἐστιν ἢ περὶ ἔρωτος φυλακήν τε καὶ ἴασιν. Πᾶσα γὰρ 2258 1.9.16.20 : ἀσέβεια φιλεῖ γίγνεσθαι, ἐὰν μή τις τῷ κοσμίῳ ἔρωτι 2259 1.9.16.21 : χαρίζηται μηδὲ τιμᾷ τε αὐτὸν καὶ πρεσβεύῃ ἐν παντὶ 2260 1.9.16.22 : ἔργῳ, ἀλλὰ τὸν ἕτερον, καὶ περὶ γονέας καὶ ζῶντας καὶ τε– 2261 1.9.16.23 : τελευτηκότας, καὶ περὶ θεούς· ἃ δὴ προτέτακται τῇ μαν– 2262 1.9.16.24 : τικῇ ἐπισκοπεῖν τοὺς ἐρῶντας καὶ ἰατρεύειν· καὶ ἔστιν 2263 1.9.16.25 : αὖ ἡ μαντικὴ φιλίας θεῶν καὶ ἀνθρώπων δημιουργὸς τῷ 2264 1.9.16.26 : ἐπίστασθαι τὰ κατ´ ἀνθρώπους ἐρωτικά, ὅσα τείνει πρὸς 2265 1.9.16.27 : θέμιν καὶ εὐσέβειαν. Οὕτω πολλὴν καὶ μεγάλην, μᾶλλον 2266 1.9.16.28 : δὲ πᾶσαν δύναμιν ἔχει ξυλλήβδην μὲν ὁ πᾶς ἔρως· ὁ δὲ 2267 1.9.16.29 : περὶ τἀγαθὰ μετὰ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης ἀποτελού– 2268 1.9.16.30 : μενος καὶ παρ´ ἡμῖν καὶ παρὰ θεοῖς, οὗτος τὴν μεγίστην 2269 1.9.16.31 : δύναμιν ἔχει καὶ πᾶσαν ἡμῖν εὐδαιμονίαν παρασκευάζει 2270 1.9.16.32 : καὶ ἀλλήλοις δυναμένους ὁμιλεῖν καὶ φίλους εἶναι καὶ τοῖς 2271 1.9.16.33 : κρείττοσιν ἡμῶν θεοῖς. 2272 1.9.17.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 202C–203A). 2273 1.9.17.2 : Εὐδαίμονας λέγεις οὐ τοὺς τἀγαθὰ καὶ καλὰ κεκτη– 2274 1.9.17.3 : μένους; {—}Πάνυ γε. {—}Ἀλλὰ μὴν ἔρωτά γε ὡμολόγηκας 2275 1.9.17.4 : δι´ ἔνδειαν τῶν καλῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν αὐτῶν 2276 1.9.17.5 : τούτων ὧν ἐνδεής ἐστι; {—}Ὡμολόγηκα γάρ. {—}Πῶς ἂν οὖν 2277 1.9.17.6 : θεὸς εἴη ὅ γε τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἄμοιρος; {—}Οὐδαμῶς, 2278 1.9.17.7 : ὥς γ´ ἔοικεν. {—}Ὁρᾷς οὖν, ἔφη, ὅτι καὶ σὺ Ἔρωτα οὐ θεὸν νο– 2279 1.9.17.8 : μίζεις; {—}Τί οὖν ἄν, ἔφην, ὁ Ἔρως εἴη; θνητός; {—}Ἥκιστά 2280 1.9.17.9 : γε. {—}Ἀλλὰ τί μήν; {—}Ὥσπερ τὰ πρότερα ἔφην, μεταξὺ θνη– 2281 1.9.17.10 : τοῦ καὶ ἀθανάτου. {—}Τί οὖν, ὦ Διοτίμα; {—}Δαίμων μέγας, 2282 1.9.17.11 : ὦ Σώκρατες· καὶ γὰρ πᾶν τὸ δαιμόνιον μεταξύ ἐστι θεοῦ 2283 1.9.17.12 : καὶ θνητοῦ. {—}Τίνα, ἦν δ´ ἐγώ, δύναμιν ἔχον; {—}Ἑρμηνεῦον 2284 1.9.17.13 : καὶ διαπορθμεῦον θεοῖς τε τὰ παρ´ ἀνθρώπων καὶ ἀν– 2285 1.9.17.14 : θρώποις τὰ παρὰ θεῶν, τῶν μὲν τὰς δεήσεις καὶ θυσίας, 2286 1.9.17.15 : τῶν δὲ τὰς ἐπιτάξεις τε καὶ ἀμοιβὰς τῶν θυσιῶν· ἐν μέ– 2287 1.9.17.16 : σῳ δ´ ὂν ἀμφοτέρων συμπληροῖ, ὥστε τὸ πᾶν αὐτὸ αὑτῷ 2288 1.9.17.17 : συνδεδέσθαι. Διὰ τούτου καὶ ἡ μαντικὴ πᾶσα χωρεῖ καὶ 2289 1.9.17.18 : ἡ τῶν ἱερῶν τέχνη τῶν τε περὶ τὰς θυσίας καὶ τὰς τελε– 2290 1.9.17.19 : τὰς καὶ τὰς ἐπῳδὰς καὶ τὴν μαντείαν πᾶσαν καὶ γοητείαν. 2291 1.9.17.20 : Θεὸς δὲ ἀνθρώπῳ οὐ μίγνυται· ἀλλὰ διὰ τούτου πᾶσά 2292 1.9.17.21 : ἐστιν ἡ ὁμιλία καὶ ἡ διάλεκτος θεοῖς πρὸς 〈ἀνθρώπους 2293 1.9.17.22 : καὶ πρὸς θεοὺς〉 ἀνθρώποις καὶ ἐγρηγορόσι καὶ καθεύ– 2294 1.9.17.23 : δουσι. Καὶ ὁ μὲν περὶ τὰ τοιαῦτα σφοδρὸς δαιμόνιος 2295 1.9.17.24 : ἀνήρ, ὁ δὲ ἄλλο τι σοφὸς ἢ περὶ τέχνας ἢ περὶ χειρουρ– 2296 1.9.17.25 : γίας τινὰς βάναυσος. Οὗτοι δὴ οἱ δαίμονες πολλοί τε 2297 1.9.17.26 : καὶ παντοδαποί εἰσιν, εἷς δὲ τούτων καὶ ὁ Ἔρως. 2298 1.10.t.1 : {1Περὶ ἀρχῶν καὶ στοιχείων τοῦ παντός.}1 2299 1.10.1.1 : <20Ἡσιόδου Θεογονίας>20 ( 116–119). 2300 1.10.1.2 : Ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ´, αὐτὰρ ἔπειτα 2301 1.10.1.3 : Γαῖ´ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ 2302 1.10.1.4 : ἀθανάτων, οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου 2303 1.10.1.5 : Τάρταρά τ´ ἠερόεντα μυχῷ χθονὸς εὐρυοδείης. 2304 1.10.2.1 : <20Ὁμήρου>20 (Ξ 246). 2305 1.10.2.2 : Ὠκεανός θ´ ὅσπερ γένεσις πάντεσσι τέτυκται. 2306 1.10.3.1 : <20Ὀρφέως>20 (fr. VI 17. 18 ed. Hermann.). 2307 1.10.3.2 : Ἓν 〈δὲ〉 δέμας βασίλειον, ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖται, 2308 1.10.3.3 : πῦρ 〈καὶ〉 ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰθήρ, νύξ τε καὶ ἦμαρ. 2309 1.10.4.1 : 〈<20Ὁμήρου>20 (Ξ 201).〉 2310 1.10.4.2 : Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν. 2311 1.10.5.1 : <20Λίνου ἐκ τῶν Περὶ φύσεως κόσμου.>20 2312 1.10.5.2 : Ὧς κατ´ ἔριν συνάπαντα κυβερνᾶται διὰ παντός· 2313 1.10.5.3 : ἐκ παντὸς δὲ τὰ πάντα καὶ ἐκ πάντων τόπαν ἐστί. 2314 1.10.5.4 : Πάντα δ´ ἕν ἐστιν, ἕκαστον ὅλου μέρος, ἐν δ´ ἑνὶ πάντα, 2315 1.10.5.5 : ἐκ γὰρ ἑνός ποτ´ ἐόντος ὅλου τάδε πάντ´ ἐγένοντο· 2316 1.10.5.6 : ἐκ πάντων δέ ποτ´ αὖθις ἓν ἔσσεται ἐν χρόνου αἴσῃ, 2317 1.10.5.7 : αἰὲν ἓν ὂν καὶ πολλά· καὶ οὐ κατὰ ταὐτὸν ἀθρῆσαι 2318 1.10.5.8 : πολλάκις [δ´] ἔσται ταὐτά· καὶ οὔποτε πεῖρας ἔπεισιν 2319 1.10.5.9 : αἰεὶ πείρατ´ ἔχων· πήιον γένος ἔλλαχε ταὐτόν. 2320 1.10.5.10 : ὧδε γὰρ ἀθάνατος θάνατος περὶ πάντα καλύπτει 2321 1.10.5.11 : θνητὸς ἐὼν καὶ πᾶν θνήσκει φθαρτόν, τὸ δ´ ὑπάρχον 2322 1.10.5.12 : φαντασίαις τ´ ἀλλοιοτρόποις καὶ σχήμασι μορφῆς 2323 1.10.5.13 : ἀλλάξει τρόπον, 〈ὡς〉 ἀποκρύπτεμεν ὄψιν ἁπάντων, 2324 1.10.5.14 : ἄφθορον ἔσσετ´ ἐόν τ´ αἰεί, καθὸ τῇδε τέτυκται. 2325 1.10.6.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉 2326 1.10.6.2 : Ὅμηρος δὲ σημαίνει τὴν ἀνάλυσιν εἰς τὰ γεννητικὰ 2327 1.10.6.3 : στοιχεῖα τοῦ παντὸς λέγων (Η 99)· 2328 1.10.6.4 : Ἀλλ´ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε. 2329 1.10.7.1 : <20Ἡρακλείτου.>20 2330 1.10.7.2 : Ἐκ πυρὸς γὰρ τὰ πάντα καὶ εἰς πῦρ πάντα τελευτᾷ. 2331 1.10.8.1 : <20Ὀρφεύς>20 (fr. XIV Herm.). 2332 1.10.8.2 : Ὠκεανὸς πρῶτος καλλίρροος ἦρξε γάμοιο, 2333 1.10.8.3 : ὅς ῥα κασιγνήτην ὁμομήτορα Τηθὺν ὄπυιεν. 2334 1.10.9.1 : <20Ἡσίοδος Θεογονίᾳ>20 ( 126–128). 2335 1.10.9.2 : Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο ἶσον ἑαυτῇ 2336 1.10.9.3 : οὐρανὸν ἀστερόενθ´, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι, 2337 1.10.9.4 : ὄφρ´ εἴη μακάρεσσι θεοῖς ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί. 2338 1.10.10.1 : <20Φιλήμονος>20 (fr. inc. 2, Com. IV p. 31). 2339 1.10.10.2 : 〈Ὃν〉 οὐδὲ εἷς λέληθεν οὐδὲ ἓν ποιῶν, 2340 1.10.10.3 : οὐδ´ αὖ ποιήσων, οὐδὲ πεποιηκὼς πάλαι, 2341 1.10.10.4 : οὔτε θεὸς οὔτ´ ἄνθρωπος, οὗτος εἰμ´ ἐγὼ 2342 1.10.10.5 : Ἀήρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ Δία. 2343 1.10.10.6 : Ἐγὼ δ´, ὃ θεοῦ ´στιν ἔργον, εἰμὶ πανταχοῦ, 2344 1.10.10.7 : ἐνταῦθ´ ἐν Ἀθήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελίᾳ, 2345 1.10.10.8 : ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν, ἐν ταῖς οἰκίαις 2346 1.10.10.9 : πάσαις, ἐν ὑμῖν πᾶσιν· οὐκ ἔστιν τόπος 2347 1.10.10.10 : οὗ μή ´στιν ἀήρ· ὁ δὲ παρὼν ἁπανταχοῦ 2348 1.10.10.11 : πάντ´ ἐξ ἀνάγκης οἶδε [πανταχοῦ παρών]. 2349 1.10.11a.1 : 〈<20Ἐμπεδοκλέους>20 (v. 33–35. 175 Stein.).〉 2350 1.10.11a.2 : Τέσσαρα τῶν πάντων ῥιζώματα πρῶτον ἄκουε· 2351 1.10.11a.3 : Ζεὺς ἀργής, Ἥρη τε φερέσβιος, ἠδ´ Ἀϊδωνεύς, 2352 1.10.11a.4 : Νῆστίς θ´, ἣ δακρύοις τέγγει, κρούνωμα βρότειον. 2353 1.10.11a.5 : τῶν δὲ συνερχομένων ἐξ ἔσχατον ἵστατο νεῖκος. 2354 1.10.12.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉 2355 1.10.12.2 : Ἐμπεδοκλῆς Δία μὲν λέγει τὴν ζέσιν 〈καὶ〉 τὸν αἰθέρα, 2356 1.10.12.3 : Ἥρην δὲ φερέσβιον τὴν γῆν· ἀέρα δὲ τὸν Ἀιδωνέα, ἐπειδὴ 2357 1.10.12.4 : φῶς οἰκεῖον οὐκ ἔχει, ἀλλὰ ὑπὸ ἡλίου καὶ σελήνης καὶ 2358 1.10.12.5 : ἄστρων καταλάμπεται· Νῆστιν δὲ καὶ ‘κρούνωμα βρότειον’ 2359 1.10.12.6 : τὸ σπέρμα καὶ τὸ ὕδωρ. Ἐκ τεσσάρων οὖν στοιχείων τὸ 2360 1.10.12.7 : πᾶν, τῆς τούτων φύσεως ἐξ ἐναντίων συνεστώσης, ξηρό– 2361 1.10.12.8 : τητός τε καὶ ὑγρότητος καὶ θερμότητος καὶ ψυχρότητος, 2362 1.10.12.9 : ὑπὸ τῆς πρὸς ἄλληλα ἀναλογίας καὶ κράσεως ἐναπεργα– 2363 1.10.12.10 : ζομένης τὸ πᾶν καὶ μεταβολὰς μὲν μερικὰς ὑπομενούσης, 2364 1.10.12.11 : τοῦ δὲ παντὸς λύσιν μὴ ἐπιδεχομένης. Λέγει γὰρ οὕτως 2365 1.10.12.12 : ( 67. 68 Stein.)· 2366 1.10.12.13 : Ἄλλοτε μὲν φιλότητι συνερχόμεν´ εἰς ἓν ἅπαντα, 2367 1.10.12.14 : ἄλλοτε δ´ αὖ δίχ´ ἕκαστα φορεύμενα νείκεος ἔχθει. 2368 1.10.12.15 : Ὅμηρος δὲ τὴν φιλίαν καὶ τὸ νεῖκος τῶν τοῦ παντὸς με– 2369 1.10.12.16 : ρῶν ἐν τούτοις αἰνίσσεται (Ξ 201–203), ἐν οἷς φησιν ἡ 2370 1.10.12.17 : Ἥρα· 2371 1.10.12.18 : Εἶμι γὰρ ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίης, 2372 1.10.12.19 : ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν· 2373 1.10.12.20 : τοὺς εἶμ´ ὀψομένη καί σφ´ ἄκριτα νείκεα λύσω. 2374 1.10.12.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 3 p. 276–282; 288 Diels.).〉 2375 1.10.12.2 : <20Θαλῆς>20 ὁ Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν ὄντων ἀπεφήνατο 2376 1.10.12.3 : τὸ ὕδωρ, ἐξ ὕδατος γάρ φησι πάντα εἶναι καὶ εἰς ὕδωρ 2377 1.10.12.4 : πάντα ἀναλύεσθαι. Στοχάζεται δὲ πρῶτον ἐκ τούτου, ὅτι 2378 1.10.12.5 : πάντων τῶν ζῴων ἡ γονὴ ἀρχή ἐστιν, ὑγρὰ οὖσα. οὕτως 2379 1.10.12.6 : εἰκὸς καὶ τὰ πάντα ἐξ ὑγροῦ τὴν ἀρχὴν ἔχειν. Δεύτερον, 2380 1.10.12.7 : 〈ὅτι〉 πάντα φυτὰ ὑγρῷ τρέφεται καὶ καρποφορεῖ, ἀμοι– 2381 1.10.12.8 : ροῦντα δὲ ξηραίνεται. Τρίτον, ὅτι καὶ αὐτὸ τὸ πῦρ τὸ 2382 1.10.12.9 : τοῦ ἡλίου καὶ τῶν ἄστρων ταῖς τῶν ὑδάτων ἀναθυμιάσεσι 2383 1.10.12.10 : τρέφεται καὶ αὐτὸς ὁ κόσμος. 2384 1.10.12.11 : <20Ἀναξίμανδρος>20 δὲ Πραξιάδου Μιλήσιος φησὶ τῶν 2385 1.10.12.12 : ὄντων 〈τὴν〉 ἀρχὴν εἶναι τὸ ἄπειρον· ἐκ γὰρ τούτου πάντα 2386 1.10.12.13 : γίγνεσθαι καὶ εἰς τοῦτο πάντα φθείρεσθαι. Διὸ καὶ γεν– 2387 1.10.12.14 : νᾶσθαι ἀπείρους κόσμους καὶ πάλιν φθείρεσθαι εἰς τὸ 2388 1.10.12.15 : ἐξ οὗ γίγνονται. Λέγει γοῦν διότι ἀπέραντόν ἐστιν, ἵνα 2389 1.10.12.16 : μηδὲν ἐλλείπῃ 〈ἡ〉 γένεσις ἡ ὑφισταμένη. Ἁμαρτάνει δὲ 2390 1.10.12.17 : μὴ λέγων τί ἐστι τὸ ἄπειρον. Τὸ δ´ ἄπειρον οὐδὲν ἄλλο 2391 1.10.12.18 : ἢ ὕλη ἐστίν· οὐ δύναται δ´ ἡ ὕλη εἶναι ἐνέργεια, ἐὰν μὴ 2392 1.10.12.19 : τὸ ποιοῦν ὑποκέηται. 2393 1.10.12.20 : <20Ξενοκράτης>20 συνεστάναι τὸ πᾶν ἐκ τοῦ ἑνὸς καὶ 2394 1.10.12.21 : τοῦ ἀενάου, ἀέναον τὴν ὕλην αἰνιττόμενος διὰ τοῦ πλήθους. 2395 1.10.12.22 : <20Ξενοφάνης>20 ἀρχὴν τῶν πάντων εἶναι τὴν γῆν· γρά– 2396 1.10.12.23 : φει γὰρ ἐν τῷ Περὶ φύσεως (fr. 8 Mullach.). 2397 1.10.12.24 : Ἐκ γαίης γὰρ πάντα καὶ εἰς γῆν πάντα τελευτᾷ. 2398 1.10.12.25 : <20Ἀναξιμένης>20 Εὐρυστράτου Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν 2399 1.10.12.26 : ὄντων ἀέρα ἀπεφήνατο, ἐκ γὰρ τούτου πάντα γίγνεσθαι 2400 1.10.12.27 : καὶ εἰς αὐτὸν πάλιν ἀναλύεσθαι. Οἷον ἡ ψυχή, φησίν, ἡ 2401 1.10.12.28 : ἡμετέρα, ἀὴρ οὖσα, συγκρατεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅλον τὸν κόσμον 2402 1.10.12.29 : πνεῦμα καὶ ἀὴρ περιέχει. Λέγεται δὲ συνωνύμως ἀὴρ 2403 1.10.12.30 : καὶ πνεῦμα. Ἁμαρτάνει δὲ ἐξ ἁπλοῦ καὶ μονοειδοῦς ἀέρος 2404 1.10.12.31 : καὶ πνεύματος δοκῶν συνεστάναι τὰ ζῷα· ἀδύνατον γὰρ 2405 1.10.12.32 : ἀρχὴν μίαν τὴν ὕλην τῶν ὄντων ὑποστῆναι, ἀλλὰ καὶ τὸ 2406 1.10.12.33 : ποιοῦν αἴτιον χρὴ ὑποτιθέναι· οἷον ἄργυρος οὐκ ἀρκεῖ 2407 1.10.12.34 : πρὸς τὸ ἔκπωμα γενέσθαι, ἐὰν μὴ τὸ ποιοῦν ᾖ, τουτέστιν 2408 1.10.12.35 : ὁ ἀργυροκόπος. 2409 1.10.12.36 : <20Ἀναξαγόρας>20 Ἡγησιβούλου ὁ Κλαζομένιος ἀρχὰς 2410 1.10.12.37 : τῶν ὄντων τὰς ὁμοιομερείας ἀπεφήνατο. Τροφὴν γοῦν 2411 1.10.12.38 : προσφερόμεθα μονοειδῆ ἄρτον καὶ ὕδωρ· καὶ ἐκ ταύτης 2412 1.10.12.39 : τρέφεται φλέψ, ἀρτηρία, σάρξ, νεῦρα, ὀστᾶ καὶ τὰ λοιπὰ 2413 1.10.12.40 : μόρια. Τούτων οὖν γιγνομένων ὁμολογητέον, ὅτι ἐν τῇ 2414 1.10.12.41 : τροφῇ τῇ προσφερομένῃ πάντα ἐστὶ τὰ ὄντα καὶ ἐκ τῶν 2415 1.10.12.42 : ὄντων πάντα αὔξεται. ἐν ταύτῃ οὖν ἐστι λόγῳ θεωρητὰ 2416 1.10.12.43 : μόρια· 〈καὶ ἀπὸ τοῦ ὅμοια〉 τὰ μέρη εἶναι ἐν τῇ τροφῇ 2417 1.10.12.44 : τοῖς γεννωμένοις ὁμοιομερείας αὐτὰ ἐκάλεσε καὶ ἀρχὰς 2418 1.10.12.45 : τῶν ὄντων. Καὶ τὰς μὲν ὁμοιομερείας ὕλην, τὸ δὲ ποιοῦν 2419 1.10.12.46 : αἴτιον νοῦν, τὸν πάντα διαταξάμενον. 2420 1.10.12.47 : <20Ἀρχέλαος>20 ἀέρα ἄπειρον καὶ τὴν περὶ αὐτὸν πυκνό– 2421 1.10.12.48 : τητα καὶ μάνωσιν. τούτων δὲ τὸ μὲν εἶναι πῦρ, τὸ δ´ 2422 1.10.12.49 : ὕδωρ. 2423 1.10.12.50 : Οὗτοι μὲν οὖν ἐφεξῆς ἀλλήλοις ταῖς διαδοχαῖς γενό– 2424 1.10.12.51 : μενοι τὴν <20Ἰωνικὴν>20 ἐκπληροῦσι φιλοσοφίαν, οὕτω προσαγο– 2425 1.10.12.52 : ρευθεῖσαν, διότι Μιλήσιος αὐτῆς κατῆρξεν ἀνήρ, ὁ Θαλῆς 2426 1.10.12.53 : ἀπὸ τῆς τῶν Ἰώνων μητροπόλεως. 2427 1.10.12.54 : <20Φιλόλαος>20 ὁ Πυθαγόρειος τὸ πέρας καὶ τὸ ἄπειρον. 2428 1.10.12.55 : <20Στράτων>20 στοιχεῖα 〈θερμὸν〉 καὶ ψυχρόν. 2429 1.10.12.56 : <20Πυθαγόρας>20 Μνησάρχου Σάμιος, πρῶτος φιλοσο– 2430 1.10.12.57 : φίαν τούτῳ τῷ ῥήματι προσαγορεύσας, ἀρχὰς τοὺς ἀρι– 2431 1.10.12.58 : θμοὺς καὶ τὰς συμμετρίας τὰς ἐν τούτοις. ἅς τινας ἁρμο– 2432 1.10.12.59 : νίας καλεῖ· τὰ 〈δ´〉 ἐξ ἀμφοτέρων σύνθετα στοιχεῖα· 2433 1.10.12.60 : πάλιν δὲ τὴν μονάδα καὶ τὴν ἀόριστον δυάδα ἐν ταῖς 2434 1.10.12.61 : ἀρχαῖς. Σπεύδει δὲ αὐτῷ τῶν ἀρχῶν ἣ μὲν ἐπὶ τὸ ποι– 2435 1.10.12.62 : ητικὸν αἴτιον καὶ εἰδικόν, ὅπερ ἐστὶ νοῦς, ὁ θεός· ἣ δὲ 2436 1.10.12.63 : ἐπὶ τὸ παθητικόν τε καὶ ὑλικόν, ὅπερ ἐστὶν ὁ ὁρατὸς 2437 1.10.12.64 : κόσμος. Εἶναι δὲ τὴν φύσιν 〈τοῦ ἀριθμοῦ〉 δεκάδα· μέχρι 2438 1.10.12.65 : γὰρ τῶν δέκα πάντες ἀριθμοῦσιν, ἐφ´ ἃ ἐλθόντες πάλιν 2439 1.10.12.66 : ἀναποδίζουσιν ἐπὶ τὴν μονάδα. Καὶ τῶν δέκα πάλιν, 2440 1.10.12.67 : φησίν, ἡ δύναμίς ἐστιν ἐν τοῖς τέτταρσιν· ἐκ γὰρ τῆς 2441 1.10.12.68 : τετράδος καὶ τῶν αὐτῆς μερῶν ἀναπληροῦται· ἐὰν δὲ 2442 1.10.12.69 : ὑπερβάλῃ 〈τις〉 τὸν τῆς τετράδος, καὶ τῶν δέκα ὑπερεκπε– 2443 1.10.12.70 : σεῖται. Διὸ καὶ ἐπεφθέγγοντο οἱ Πυθαγόρειοι, ὡς μεγί– 2444 1.10.12.71 : στου 〈ὅρκου〉 ὄντος τῆς τετράδος, 2445 1.10.12.72 : Οὐ μὰ τὸν ἁμετέρᾳ κεφαλᾷ παραδόντα τετρακτύν, 2446 1.10.12.73 : παγὰν ἀενάου φύσιος ῥίζωμά τ´ ἔχουσαν. 2447 1.10.13.1 : <20Θεανοῦς ἐκ τοῦ Περὶ εὐσεβείας>20 (fr. 1 Mullach., 2448 1.10.13.2 : fr. ph. Gr. II p. 115). 2449 1.10.13.3 : Καὶ συχνοὺς μὲν Ἑλλήνων πέπυσμαι νομίσαι φάναι 2450 1.10.13.4 : Πυθαγόραν ἐξ ἀριθμοῦ πάντα φύεσθαι. Οὗτος δὲ ὁ λό– 2451 1.10.13.5 : γος ἀπορησίας ἔχεται, πῶς ἃ μηδὲ ἔστιν ἐπινοεῖται καὶ 2452 1.10.13.6 : γεννᾶν. ὃ δὲ οὐκ ἐξ ἀριθμοῦ, <20κατὰ>20 δὲ ἀριθμὸν ἔλεγε 2453 1.10.13.7 : πάντα γίγνεσθαι, ὅτι ἐν ἀριθμῷ τάξις πρώτη, ἧς μετου– 2454 1.10.13.8 : σίᾳ κἀν τοῖς ἀριθμητοῖς πρῶτόν τι καὶ δεύτερον καὶ 2455 1.10.13.9 : τἄλλα ἑπομένως τέτακται. 2456 1.10.14.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 3 p. 283–286 Diels.).〉 2457 1.10.14.2 : <20Ἡράκλειτος>20 καὶ <20Ἵππασος>20 ἀρχὴν τῶν ἁπάντων 2458 1.10.14.3 : τὸ πῦρ. Πρῶτον μὲν γὰρ τὸ παχυμερέστερον αὐτοῦ εἰς 2459 1.10.14.4 : αὑτὸ συστελλόμενον 〈γῆ〉 γίγνεται, ἔπειτα ἀναχαλωμένην 2460 1.10.14.5 : τὴν γῆν ὑπὸ τοῦ πυρὸς χύσει ὕδωρ ἀποτελεῖσθαι, ἀναθυ– 2461 1.10.14.6 : μιώμενον δὲ ἀέρα γίγνεσθαι. Πάλιν δὲ τὸν κόσμον καὶ 2462 1.10.14.7 : τὰ σώματα πάντα ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἀναλοῦσθαι ἐν τῇ ἐκ– 2463 1.10.14.8 : πυρώσει. 2464 1.10.14.9 : <20Μητρόδωρος>20 Θεοκρίτου Χῖος τὰ ἀδιαίρετα καὶ τὸ 2465 1.10.14.10 : κενόν. 2466 1.10.14.11 : <20Διογένης>20 δὲ ὁ Ἀπολλωνιάτης ἀέρα ἄπειρον. 2467 1.10.14.12 : <20Ζήνων>20 Μνασέου Κιτιεὺς ἀρχὰς τὸν θεὸν καὶ τὴν 2468 1.10.14.13 : ὕλην, στοιχεῖα δὲ τέσσαρα. 2469 1.10.14.14 : <20Λεύκιππος>20 Μιλήσιος ἀρχὰς καὶ στοιχεῖα τὸ πλῆ– 2470 1.10.14.15 : ρες καὶ τὸ κενόν. 2471 1.10.14.16 : <20Δημόκριτος>20 τὰ ναστὰ καὶ κενόν. 2472 1.10.14.17 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀρχὰς εἶναι τῶν ὄντων σώματα λόγῳ 2473 1.10.14.18 : θεωρητά, ἀμέτοχα κενοῦ, ἀγένητα, ἀδιάφθαρτα οὔτε θραυ– 2474 1.10.14.19 : σθῆναι δυνάμενα οὔτε ἀλλοιωθῆναι. Εἴρηται δὲ ἄτομος 2475 1.10.14.20 : οὐχ ὅτι ἐστὶν ἐλαχίστη, ἀλλ´ ὅτι οὐ δύναται τμηθῆναι, 2476 1.10.14.21 : ἀπαθὴς οὖσα καὶ ἀμέτοχος κενοῦ. 2477 1.10.15.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 27 Patrit., p. 39 Parthey.). 2478 1.10.15.2 : Ἡ γὰρ μονάς, οὖσα πάντων ἀρχὴ καὶ ῥίζα, ἐν πᾶσίν 2479 1.10.15.3 : ἐστιν ὡς ἂν ῥίζα καὶ ἀρχή, ἄνευ δὲ ἀρχῆς οὐδέν· ἀρχὴ δὲ 2480 1.10.15.4 : ἐξ οὐδενός, ἀλλ´ ἐξ αὑτῆς, εἴ γε ἀρχή ἐστι τῶν ἑτέρων. [μο– 2481 1.10.15.5 : νὰς] οὖσα οὖν ἀρχὴ πάντα ἀριθμὸν ἐμπεριέχει, ὑπὸ μηδε– 2482 1.10.15.6 : νὸς ἐμπεριεχομένη· καὶ πάντα ἀριθμὸν γεννᾷ, ὑπὸ μηδενὸς 2483 1.10.15.7 : γεννωμένη ἑτέρου ἀριθμοῦ. Πᾶν δὲ τὸ γεννώμενον ἀτελὲς 2484 1.10.15.8 : καὶ διαιρετὸν καὶ αὐξητὸν καὶ μειωτόν· τῷ δὲ τελείῳ οὐδὲν 2485 1.10.15.9 : τούτων γίγνεται. Αὕτη οὖν, ὦ Τάτ, κατὰ τὸ δυνατόν σοι 2486 1.10.15.10 : ὑπογέγραπται τοῦ θεοῦ εἰκών. 2487 1.10.16a.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 3 p. 285–289 Diels.).〉 2488 1.10.16a.2 : <20Ἔκφαντος>20 Συρακούσιος, εἷς τῶν Πυθαγορείων, πάν– 2489 1.10.16a.3 : των τὰ ἀδιαίρετα σώματα καὶ τὸ κενόν. Τὰς γὰρ Πυθα– 2490 1.10.16a.4 : γορικὰς μονάδας οὗτος πρῶτος ἀπεφήνατο σωματικάς. 2491 1.10.16a.5 : <20Πλάτων>20 Ἀρίστωνος τρεῖς ἀρχάς, τὸν θεόν, τὴν 2492 1.10.16a.6 : ὕλην, τὴν ἰδέαν· ὑφ´ οὗ, ἐξ οὗ, πρὸς ὅ. Ὁ δὲ θεὸς νοῦς 2493 1.10.16a.7 : ἐστι τοῦ κόσμου, ἡ δὲ ὕλη τὸ ὑποκείμενον γενέσει καὶ 2494 1.10.16a.8 : φθορᾷ, ἰδέα δὲ οὐσία ἀσώματος ἐν τοῖς νοήμασι καὶ ταῖς 2495 1.10.16a.9 : φαντασίαις τοῦ θεοῦ. 2496 1.10.16a.10 : <20Ἀριστοτέλης>20 Νικομάχου Σταγειρίτης ἀρχὰς μὲν 2497 1.10.16a.11 : εἶδος, ὕλην, στέρησιν· στοιχεῖα δὲ τέσσαρα, πέμπτον δέ 2498 1.10.16a.12 : τι σῶμα τὸ αἰθέριον, ἀμετάβλητον· στοιχεῖα δὲ τῶν γενη– 2499 1.10.16a.13 : τῶν κατὰ μὲν τὰς δυνάμεις θερμόν, ψυχρόν, ὑγρόν, ξηρόν, 2500 1.10.16a.14 : κατὰ δὲ τὰς οὐσίας, ἐν αἷς καὶ περὶ ἃς ὑπάρχουσιν αὗται, 2501 1.10.16a.15 : τὰ τέσσαρα. 2502 1.10.16a.16 : <20Διόδωρος>20 ἐπίκλην Κρόνος τὰ ἀμερῆ σώματα ἄπει– 2503 1.10.16a.17 : ρα, τὰ δ´ αὐτὰ λεγόμενα καὶ ἐλάχιστα· ἄπειρα μὲν κατ´ 2504 1.10.16a.18 : ἀριθμόν. ὡρισμένα δὲ κατὰ μέγεθος. 2505 1.10.17.1 : 〈<21Aetii>21 (I 2 p. 275 Diels.) et <21Platonis>21 (Tim. p. 30A).〉 2506 1.10.17.2 : Οἱ μὲν οὖν περὶ <20Ἀριστοτέλην>20 καὶ <20Πλάτωνα>20 2507 1.10.17.3 : διαφέρειν ἡγοῦνται ἀρχὴν καὶ στοιχεῖα. 2508 1.10.17.4 : <20Θαλῆς>20 δ´ ὁ Μιλήσιος ταὐτὸν νομίζει ἀρχὴν καὶ στοι– 2509 1.10.17.5 : χεῖα. 〈Πλεῖστον δὲ ὅσον διαφέρει ἀλλήλων. Τὰ μὲν γὰρ 2510 1.10.17.6 : στοιχεῖά〉 ἐστι σύνθετα, τὰς δὲ ἀρχάς φαμεν εἶναι οὔτε 2511 1.10.17.7 : συνθέτους οὔτε ἀποτελέσματα· οἷον στοιχεῖα μὲν καλοῦμεν 2512 1.10.17.8 : γῆν, ὕδωρ, ἀέρα, πῦρ· ἀρχὰς δὲ λέγομεν διὰ τὸ οὐδὲν ἔχειν 2513 1.10.17.9 : πρότερον ἐξ οὗ γεννᾶται, ἐπεὶ οὐκ ἔσται ἀρχή, ἀλλ´ ἐκεῖνο 2514 1.10.17.10 : ἐξ οὗ γεννᾶται. Τῆς δὲ γῆς καὶ τοῦ ὕδατος ἔστι τινὰ 2515 1.10.17.11 : πρότερον ἐξ ὧν γέγονεν, ὕλη ἄμορφος καὶ ἀνείδεος. 2516 1.10.17.12 : Λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ (p. 30A)· „βουληθεὶς γὰρ ὁ 2517 1.10.17.13 : θεὸς ἀγαθὰ μὲν πάντα, φλαῦρον δὲ μηδὲν εἶναι κατὰ 2518 1.10.17.14 : δύναμιν, οὕτω δὴ πᾶν ὅσον ἦν ὁρατὸν παραλαβὼν οὐχ 2519 1.10.17.15 : ἡσυχίαν ἄγον, ἀλλὰ κινούμενον πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως, 2520 1.10.17.16 : εἰς τάξιν αὐτὸ ἤγαγεν ἐκ τῆς ἀταξίας“. 2521 1.10.18.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 21 p. 458 Diels.).〉 2522 1.10.18.2 : <20Χρυσίππου.>20 Περὶ δὲ τῶν ἐκ τῆς οὐσίας στοιχείων 2523 1.10.18.3 : τοιαῦτά τινα ἀποφαίνεται, τῷ τῆς αἱρέσεως ἡγεμόνι Ζή– 2524 1.10.18.4 : νωνι κατακολουθῶν, τέτταρα λέγων εἶναι στοιχεῖα 〈πῦρ, 2525 1.10.18.5 : ἀέρα, ὕδωρ, γῆν, ἐξ ὧν συνίστασθαι πάντα καὶ ζῷα〉 καὶ 2526 1.10.18.6 : φυτὰ καὶ τὸν ὅλον κόσμον καὶ τὰ ἐν αὐτᾷ περιεχόμενα 2527 1.10.18.7 : καὶ εἰς ταῦτα διαλύεσθαι. τὸ δὲ 〈πῦρ καὶ〉 κατ´ ἐξοχὴν 2528 1.10.18.8 : στοιχεῖον λέγεσθαι διὰ τὸ ἐξ αὐτοῦ πρώτου τὰ λοιπὰ 2529 1.10.18.9 : συνίστασθαι κατὰ μεταβολὴν καὶ εἰς αὐτὸ ἔσχατον πάντα 2530 1.10.18.10 : χεόμενα διαλύεσθαι, τοῦτο δὲ μὴ ἐπιδέχεσθαι τὴν εἰς 2531 1.10.18.11 : ἄλλο χύσιν ἢ ἀνάλυσιν· [συνίστασθαι δὲ ἐξ αὐτοῦ τὰ 2532 1.10.18.12 : λοιπὰ καὶ χεόμενα εἰς τοῦτο ἔσχατον τελευτᾶν· παρὸ καὶ 2533 1.10.18.13 : στοιχεῖον λέγεσθαι, ὃ πρῶτον ἕστηκεν οὕτως, ὥστε σύστα– 2534 1.10.18.14 : σιν διδόναι ἀφ´ αὑτοῦ καὶ αὐτὸ τῶν λοιπῶν χύσιν καὶ 2535 1.10.18.15 : διάλυσιν δέχεσθαι εἰς αὑτό]· κατὰ μὲν τὸν λόγον τοῦτον 2536 1.10.18.16 : αὐτοτελῶς λεγομένου τοῦ πυρὸς στοιχείου· οὐ μετ´ ἄλλου 2537 1.10.18.17 : γάρ· κατὰ δὲ τὸν πρότερον καὶ μετ´ ἄλλων συστατικὸν 2538 1.10.16c.18 : εἶναι, πρώτης μὲν γιγνομένης τῆς ἐκ πυρὸς κατὰ σύστα– 2539 1.10.16c.19 : σιν εἰς ἀέρα μεταβολῆς, δευτέρας δ´ ἀπὸ τούτου εἰς ὕδωρ, 2540 1.10.16c.20 : τρίτης δ´ ἔτι μᾶλλον κατὰ τὸ ἀνάλογον συνισταμένου τοῦ 2541 1.10.16c.21 : ὕδατος εἰς γῆν. πάλιν δ´ ἀπὸ ταύτης διαλυομένης καὶ 2542 1.10.16c.22 : διαχεομένης πρώτη μὲν γίγνεται χύσις εἰς ὕδωρ, δευτέρα 2543 1.10.16c.23 : δ´ ἐξ ὕδατος εἰς ἀέρα, τρίτη δὲ καὶ ἐσχάτη εἰς πῦρ. Λέ– 2544 1.10.16c.24 : γεσθαι 〈δὲ〉 πῦρ τὸ πυρῶδες πᾶν καὶ ἀέρα τὸ ἀερῶδες καὶ 2545 1.10.16c.25 : ὁμοίως τὰ λοιπά. Τριχῶς δὴ λεγομένου κατὰ Χρύσιππον 2546 1.10.16c.26 : τοῦ στοιχείου, καθ´ ἕνα μὲν τρόπον τοῦ πυρός, διὰ τὸ 2547 1.10.16c.27 : ἐξ αὐτοῦ τὰ λοιπὰ συνίστασθαι κατὰ μεταβολὴν καὶ εἰς 2548 1.10.16c.28 : αὐτὸ λαμβάνειν τὴν ἀνάλυσιν· καθ´ ἕτερον δέ, καθὸ λέ– 2549 1.10.16c.29 : γεται τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, πῦρ, ἀήρ, ὕδωρ, γῆ (ἐπεὶ διὰ 2550 1.10.16c.30 : τούτων τινὸς ἢ τινῶν ἢ καὶ πάντων τὰ λοιπὰ συνέστηκε, 2551 1.10.16c.31 : διὰ μὲν τῶν τεττάρων, ὡς τὰ ζῷα καὶ τὰ ἐπὶ γῆς πάντα 2552 1.10.16c.32 : συγκρίματα, διὰ δυοῖν δέ, ὡς ἡ σελήνη διὰ πυρὸς καὶ 2553 1.10.16c.33 : ἀέρος συνέστηκε, δι´ ἑνὸς δέ, ὡς ὁ ἥλιος, διὰ πυρὸς γὰρ 2554 1.10.16c.34 : μόνου, ὁ γὰρ ἥλιος πῦρ ἐστιν εἰλικρινές), κατὰ τρίτον λό– 2555 1.10.16c.35 : γον λέγεται στοιχεῖον ** εἶναι ὃ πρῶτον συνέστηκεν οὕτως, 2556 1.10.16c.36 : ὥστε γένεσιν διδόναι ἀφ´ αὑτοῦ ὁδῷ μέχρι τέλους καὶ 2557 1.10.16c.37 : ἐξ ἐκείνου τὴν ἀνάλυσιν δέχεσθαι εἰς ἑαυτὸ τῇ ὁμοίᾳ ὁδῷ. 2558 1.10.16c.38 : Γεγονέναι δ´ ἔφησε καὶ τοιαύτας ἀποδόσεις περὶ στοιχείου, 2559 1.10.16c.39 : ὡς ἔστι τό τε δι´ αὑτοῦ εὐκινητότατον καὶ ἡ ἀρχὴ 〈καὶ 2560 1.10.16c.40 : ὁ σπερματικὸς〉 λόγος καὶ ἡ ἀΐδιος δύναμις φύσιν ἔχουσα 2561 1.10.16c.41 : τοιαύτην, ὥστε αὑτήν τε κινεῖν κάτω πρὸς [γῆν] τὴν τρο– 2562 1.10.16c.42 : πὴν καὶ ἀπὸ τῆς τροπῆς ἄνω πάντῃ κύκλῳ, εἰς αὑτήν τε 2563 1.10.16c.43 : πάντα καταναλίσκουσα καὶ ἀφ´ αὑτῆς πάλιν ἀποκαθιστᾶσα 2564 1.10.16c.44 : τεταγμένως καὶ ὁδῷ. 2565 1.11.t.1 : {1Περὶ ὕλης.}1 2566 1.11.1.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 9, 1 p. 307 Diels.).〉 2567 1.11.1.2 : Ὕλη ἐστὶ τὸ ὑποκείμενον πάσῃ γενέσει καὶ φθορᾷ 2568 1.11.1.3 : καὶ ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς. 2569 1.11.2.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ.>20 (p. 51b Patrit.). 2570 1.11.2.2 : Καὶ γέγονεν, ὦ τέκνον, ἡ ὕλη καὶ ἦν, ὕλη γὰρ ἀγγεῖον 2571 1.11.2.3 : γενέσεώς ἐστι, γένεσις δὲ ἐνεργείας τρόπος τοῦ ἀγενήτου 2572 1.11.2.4 : καὶ προόντος θεοῦ. Τὸ σπέρμα οὖν τῆς γενέσεως λαμ– 2573 1.11.2.5 : βάνουσα γέγονε καὶ τρεπτὴ ἐγένετο καὶ ἰδέας ἔσχε μορ– 2574 1.11.2.6 : φοποιουμένη· ἐφέστηκε γὰρ αὐτῇ τρεπομένῃ ἡ τεχνιτεύ– 2575 1.11.2.7 : ουσα τὰς τῆς τροπῆς ἰδέας. Ἀγενησία οὖν τῆς ὕλης 2576 1.11.2.8 : ἀμορφία ἦν, ἡ δὲ γένεσις τὸ ἐνεργεῖσθαι. 2577 1.11.3.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 9, 2–5 p. 307 sq. Diels.).〉 2578 1.11.3.2 : Οἱ ἀπὸ <20Θάλεω>20 καὶ <20Πυθαγόρου,>20 λέγω δὲ τοὺς 2579 1.11.3.3 : μέχρι τῶν Στωικῶν καταβεβηκότας σὺν Ἡρακλείτῳ, τρε– 2580 1.11.3.4 : πτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ μεταβλητὴν καὶ ῥευστὴν ὅλην δι´ 2581 1.11.3.5 : ὅλης τὴν ὕλην ἀπεφήναντο. 2582 1.11.3.6 : Οἱ ἀπὸ <20Δημοκρίτου>20 ἀπαθῆ τὰ πρῶτα, τὴν ἄτο– 2583 1.11.3.7 : μον καὶ τὸ κενόν. 2584 1.11.3.8 : <20Πλάτων>20 τὴν ὕλην σωματοειδῆ, ἄμορφον, ἀνείδεον, 2585 1.11.3.9 : ἀσχημάτιστον, ἄποιον, ὅσον ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ φύσει, δεξαμενὴν 2586 1.11.3.10 : δὲ τῶν εἰδῶν καὶ οἷον τιθήνην καὶ ἐκμαγεῖον καὶ μητέρα 2587 1.11.3.11 : γίγνεσθαι. 2588 1.11.3.12 : (Timae. p. 50B–D) „Ὁ αὐτὸς δὴ λόγος καὶ περὶ τῆς τὰ 2589 1.11.3.13 : πάντα δεχομένης σώματα φύσεως· ταὐτὸν ἀεὶ προσρητέον 2590 1.11.3.14 : αὐτήν· ἐκ γὰρ τῆς ἑαυτῆς τὸ παράπαν οὐκ ἐξίσταται δυ– 2591 1.11.3.15 : νάμεως. Δέχεται γὰρ ἀεὶ τὰ πάντα καὶ μορφὴν οὐδεμίαν 2592 1.11.3.16 : ποτὲ οὐδενὶ τῶν εἰσιόντων ὁμοίως εἴληφεν οὐδαμῇ οὐδα– 2593 1.11.3.17 : μῶς· ἐκμαγεῖον γὰρ φύσει παντὶ κεῖται κινούμενόν τε 2594 1.11.3.18 : καὶ διασχηματιζόμενον ὑπὸ τῶν εἰσιόντων. Φαίνεται δὲ 2595 1.11.3.19 : δι´ ἐκεῖνα ἄλλοτε ἀλλοῖον. Τὰ δ´ εἰσιόντα καὶ ἐξιόντα 2596 1.11.3.20 : τῶν ὄντων ἀεὶ μιμήματα, τυπωθέντα ἀπ´ αὐτῶν τρόπον 2597 1.11.3.21 : τινὰ δύσφραστον καὶ θαυμαστόν, ὃν εἰσαῦθις μέτιμεν. Ἐν 2598 1.11.3.22 : δ´ οὖν τῷ παρόντι διανοηθῆναι 〈χρὴ〉 γένη τριττά, τὸ 2599 1.11.3.23 : μὲν γιγνόμενον, τὸ δ´ ἐν ᾧ γίγνεται, τὸ δὲ ὅθεν ἀφομοι– 2600 1.11.3.24 : ούμενον φύεται τὸ γιγνόμενον. Καὶ δὴ καὶ προσεικάσαι 2601 1.11.3.25 : πρέπον τὸ μὲν δεχόμενον μητρί, τὸ δὲ ὅθεν πατρί, τὴν 2602 1.11.3.26 : δὲ μεταξὺ τούτων φύσιν ἐκγόνῳ.“ 2603 1.11.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 2 p. 448 Diels.).〉 2604 1.11.4.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἐπειδὴ δ´ ἡ μὲν φύσις κατ´ ἐπί– 2605 1.11.4.3 : νοιαν ἀρχή τίς ἐστι κινήσεως καὶ στάσεως, οὔτε δὴ κι– 2606 1.11.4.4 : νούμενον ἡ ὕλη κατὰ τὸν ἴδιον λόγον οὔτε τὸ εἶδος. ἣ 2607 1.11.4.5 : μὲν γὰρ ἀνείδεος, τὸ δὲ εἶδος ἀεί, καὶ ἣ μὲν οὐ σῶμα, 2608 1.11.4.6 : σωματικὴ δέ, τὸ δὲ καθάπαξ ἀσώματον. Οὐ σῶμα δὲ τὴν 2609 1.11.4.7 : ὕλην φασίν, οὐ μόνον ὅτε ἐστερῆσθαι δοκεῖ τῶν περὶ 2610 1.11.4.8 : σῶμα διαστάσεων, ἀλλ´ ὅτι καὶ πολλῶν ἄλλων ἀπολεί– 2611 1.11.4.9 : πεται κατὰ τὸν ἴδιον λόγον, ἃ τοῖς σώμασιν ὑπάρχει, 2612 1.11.4.10 : σχήματος, χρώματος, βαρύτητος, κουφότητος, ὅλως πάσης 2613 1.11.4.11 : ποιότητος καὶ ποσότητος. Εἰ γὰρ τούτων μετεῖχε, τῶν 2614 1.11.4.12 : ποιῶν 〈ἂν〉 ἦν καὶ ποσῶν· οὐ μετειληφυῖα δὲ κατὰ λόγον 2615 1.11.4.13 : σῶμα μὲν οὐκ ἂν εἴη, σωματικὴ δὲ διὰ τὸ πάσαις ὥσπερ 2616 1.11.4.14 : ἐκμαγεῖον ὑποκεῖσθαι ταῖς ποιότησιν· ὃν τρόπον γὰρ τὸ 2617 1.11.4.15 : εἶδος τῆς ὕλης ἀφαιρεθὲν ἀσώματον εἶναι τυγχάνει, οὕτως 2618 1.11.4.16 : καὶ τὴν ὕλην τοῦ εἴδους χωρισθέντος οὐ σῶμα. Δεῖν γὰρ 2619 1.11.4.17 : ἀμφοῖν τῆς συνόδου πρὸς τὴν τοῦ σώματος ὑπόστασιν. 2620 1.11.5a.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 20 p. 457 sq. Diels.).〉 2621 1.11.5a.2 : <20Ζήνωνος.>20 Οὐσίαν δὲ εἶναι τὴν τῶν ὄντων πάντων 2622 1.11.5a.3 : πρώτην ὕλην, ταύτην δὲ πᾶσαν ἀΐδιον καὶ οὔτε πλείω 2623 1.11.5a.4 : γιγνομένην οὔτε ἐλάττω· τὰ δὲ μέρη ταύτης οὐκ ἀεὶ ταὐτὰ 2624 1.11.5a.5 : διαμένειν, ἀλλὰ διαιρεῖσθαι καὶ συγχεῖσθαι. Διὰ ταύτης 2625 1.11.5a.6 : δὲ διαθεῖν τὸν τοῦ παντὸς λόγον, ὃν ἔνιοι εἱμαρμένην 2626 1.11.5a.7 : καλοῦσιν, οἷόν περ καὶ ἐν τῇ γονῇ τὸ σπέρμα. 2627 1.11.5a.8 : <20Χρυσίππου Στωικοῦ.>20 Τῶν κατὰ ποιότητα ὑφ– 2628 1.11.5a.9 : ισταμένων πρώτην ὕλην· ταύτην δὲ ἀΐδιον, οὔτε αὔξησιν 2629 1.11.5a.10 : οὔτε μείωσιν ὑπομένουσαν, διαίρεσιν δὲ καὶ σύγχυσιν ἐπι– 2630 1.11.5a.11 : δεχομένην κατὰ μέρη, ὥστε φθορὰς γίγνεσθαι ἔκ τινων 2631 1.11.5a.12 : μερῶν εἴς τινα [οὐ] κατὰ διαίρεσιν, ἅμα κατ´ ἀναλογίαν 2632 1.11.5a.13 : τῇ συγχύσει τινῶν γιγνομένων ἔκ τινων. 2633 1.11.6.1 : 〈<21Aetii>21 plac. (I 9, 6. 7 p. 308 Diels.).〉 2634 1.11.6.2 : Οἱ δὲ ὕδωρ λέγοντες ἢ πῦρ ἢ ἀέρα ἢ γῆν τὴν ὕλην 2635 1.11.6.3 : οὐκέτι ἄμορφον αὐτὴν λέγουσιν, ἀλλὰ σῶμα· οἱ δὲ τἀμερῆ 2636 1.11.6.4 : καὶ τὰς ἀτόμους ἄμορφον. 2637 1.11.6.5 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 σῶμα τὴν ὕλην ἀποφαίνονται. 2638 1.11.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 20 p. 458 Diels.).〉 2639 1.11.7.2 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ἔφησε δὲ ὁ Ποσειδώνιος τὴν τῶν 2640 1.11.7.3 : ὅλων οὐσίαν καὶ ὕλην ἄποιον καὶ ἄμορφον εἶναι, καθ´ 2641 1.11.7.4 : ὅσον οὐδὲν ἀποτεταγμένον ἴδιον ἔχει σχῆμα οὐδὲ ποιότητα 2642 1.11.7.5 : καθ´ αὑτήν, ἀεὶ δ´ ἔν τινι σχήματι καὶ ποιότητι εἶναι. 2643 1.11.7.6 : Διαφέρειν δὲ τὴν οὐσίαν τῆς ὕλης, τὴν 〈αὐτὴν〉 οὖσαν 2644 1.11.7.7 : κατὰ τὴν ὑπόστασιν, ἐπινοίᾳ μόνον. 2645 1.11.6.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Παρμενίδου>20 (p. 144B). 2646 1.11.6.2 : Ἐπὶ πάντα ἄρα πολλὰ ὄντα ἡ οὐσία νενέμηται καὶ 2647 1.11.6.3 : οὐδενὸς ἀποστατεῖ τῶν ὄντων, οὔτε τοῦ σμικροτάτου οὔτε 2648 1.11.6.4 : τοῦ μεγίστου; ἢ τοῦτο μὲν καὶ ἄλογον ἔρεσθαι; πῶς γὰρ 2649 1.11.6.5 : ἂν ἡ οὐσία γε τῶν ὄντων του ἀποστατοίη; {—}Οὐδαμῶς. 2650 1.11.6.6 : {—}Κατακεκερμάτισται ἄρα ὡς οἷόν τε σμικρότατα καὶ 2651 1.11.6.7 : μέγιστα καὶ πανταχῶς ὄντα καὶ μεμέρισται πάντων μά– 2652 1.11.6.8 : λιστα, καὶ ἔστι μέρη ἀπέραντα τῆς οὐσίας. {—}Ἔχει οὕτως. 2653 1.12.t.1 : {1Περὶ ἰδεῶν.}1 2654 1.12.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 10 p. 308 sq. Diels.).〉 2655 1.12.1a.2 : Ἰδέα ἐστὶν οὐσία ἀσώματος, αἰτία τῶν οἵα ἐστὶν αὐτὴ 2656 1.12.1a.3 : καὶ παράδειγμα τῆς τῶν κατὰ φύσιν ἐχόντων αἰσθητῶν 2657 1.12.1a.4 : ὑποστάσεως, αὐτὴ μὲν ὑφεστῶσα καθ´ ἑαυτὴν [ἕν], εἰκονί– 2658 1.12.1a.5 : ζουσα δὲ τὰς ἀμόρφους ὕλας καὶ αἰτία γιγνομένη τῆς 2659 1.12.1a.6 : τούτων διατάξεως, πατρὸς ἐπέχουσα τοῖς αἰσθητοῖς τάξιν. 2660 1.12.1a.7 : <20Πυθαγόρας>20 τὰ λεγόμενα εἴδη καὶ τὰς ἰδέας ἐν τοῖς 2661 1.12.1a.8 : ἀριθμοῖς καὶ ταῖς ἁρμονίαις αὐτῶν καὶ τοῖς καλουμένοις 2662 1.12.1a.9 : γεωμετρικοῖς ἐτίθετο ἀχώριστα τῶν σωμάτων. 2663 1.12.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 5 p. 448 Diels.).〉 2664 1.12.2.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ταύτας δὲ τὰς ἀρχὰς ποτὲ μὲν 2665 1.12.2.3 : εἶναί φησιν <20Ἀριστοτέλης>20 δύο, τήν τε ὕλην καὶ τὸ εἶδος, 2666 1.12.2.4 : ὃ καὶ μορφὴν καλεῖ καὶ ἐντελέχειαν καὶ τὸ τί ἦν εἶναι 2667 1.12.2.5 : καὶ οὐσίαν τὴν κατὰ τὸν λόγον καὶ ἐνέργειαν· οὕτως αὐτῷ 2668 1.12.1b.6 : πλούσιόν τε καὶ πολυώνυμόν ἐστι τὸ εἶδος. Τοσοῦτο μὲν 2669 1.12.1b.7 : οὖν διαφέρειν τὸ εἶδος τῆς μορφῆς, ὅτι τὸ μέν ἐστι διῆ– 2670 1.12.1b.8 : κον διὰ βάθους, ἣ δ´ ἐπιπολαῖος· καὶ ἣ μὲν παραπλήσιος 2671 1.12.1b.9 : λευκότητι 〈τῇ〉 κατὰ τὴν ζῳγραφίαν, τὸ δὲ τῇ περὶ τὴν 2672 1.12.1b.10 : τοῦ γάλακτος οὐσίαν· ταὐτὸν δὲ εἶδος λέγεται, καθ´ ὅσον 2673 1.12.1b.11 : τὸ μὲν εἰδοποιεῖ, τὸ δὲ διαμορφοῖ τὴν ὕλην. Ἐντελέχειαν 2674 1.12.1b.12 : 〈δ´〉 αὐτὸ προσεῖπεν ἤτοι διὰ τὸ ἐνδελεχῶς ὑπάρχειν, ἢ 2675 1.12.1b.13 : ὅτι τῶν μετεχόντων αὐτοῦ ἕκαστον παρέχεται τέλειον· ὁ 2676 1.12.1b.14 : γὰρ χαλκὸς ἀνδριὰς οὐδέπω, πλὴν ὅτι μὴ δυνάμει, δια– 2677 1.12.1b.15 : πλασθεὶς δὲ καὶ τὴν πρόσφορον λαβὼν μορφὴν ἐντελεχείᾳ 2678 1.12.1b.16 : λέγεται· τότε γὰρ ἀπείληφε τὸ τέλος. Τὸ δὲ τί ἦν εἶναι 2679 1.12.1b.17 : προσηγόρευσε παρὰ τὸ τῶν ὄντων ἐπιφέρειν ἑκάστῳ τὴν 2680 1.12.1b.18 : τοῦ εἶναι δύναμιν· οὐσίαν δὲ τὴν κατὰ τὸν λόγον, ὅτι 2681 1.12.1b.19 : διαλλάττει τῆς κατὰ τὴν ὕλην, ὡς ἀνδριὰς χαλκοῦ καὶ Θη– 2682 1.12.1b.20 : ρίκλειον ἀργυροῦ καὶ τῶν ἀγαλμάτων ὁτιοῦν λίθου· τὸ 2683 1.12.1b.21 : γὰρ ᾧ περιττεύει ταῦτα τῆς ὕλης, ἐξ ἧς δεδημιούργηται, 2684 1.12.1b.22 : τοῦτ´ ἔστιν ἡ κατὰ τὸν λόγον οὐσία. Ἐνέργειαν δὲ ἐκάλε– 2685 1.12.1b.23 : σεν, ὅτι τῶν ὄντων οὐθὲν ἂν ἐνεργεῖν ἠδύνατο μὴ πρό– 2686 1.12.1b.24 : τερον εἰδοποιηθέν. 2687 1.12.2a.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 1 p. 447 Diels.).〉 2688 1.12.2a.2 : 〈<20Πλάτωνος.>20〉 Περὶ δὲ τῶν ἰδεῶν ὡδὶ διεξήρχετο, 2689 1.12.2a.3 : τῶν κατὰ φύσιν αἰσθητῶν κατὰ μέρος ὡρισμένα τινὰ 2690 1.12.2a.4 : παραδείγματα φάμενος εἶναι τὰς ἰδέας, ἀφ´ ὧν τὰς ἐπι– 2691 1.12.2a.5 : στήμας γίγνεσθαι καὶ τοὺς ὅρους· παρὰ πάντας γὰρ ἀν– 2692 1.12.2a.6 : θρώπους ἄνθρωπόν τινα νοεῖσθαι καὶ παρὰ πάντας ἵπ– 2693 1.12.2a.7 : πους ἵππον καὶ κοινῶς παρὰ τὰ ζῷα ζῷον ἀγένητον καὶ 2694 1.12.2a.8 : ἄφθαρτον· ὃν τρόπον δὲ σφραγῖδος μιᾶς ἐκμαγεῖα γίνε– 2695 1.12.2a.9 : σθαι πολλὰ καὶ συχνὰς εἰκόνας ἑνὸς ἀνδρός, οὕτω καὶ 2696 1.12.2a.10 : μιᾶς ἑκάστης ἰδέας αἰσθητῶν σωμάτων φύσεις παμπλη– 2697 1.12.2a.11 : θεῖς, τῆς μὲν ἀνθρώπων ἀνθρώπους ἅπαντας, 〈τῆς δὲ 2698 1.12.2a.12 : ἵππων ἵππους ἅπαντας〉, καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον ἐπὶ 2699 1.12.2a.13 : τῶν ἄλλων τῶν κατὰ φύσιν. Εἶναι δὲ τὴν ἰδέαν ἀΐδιον 2700 1.12.2a.14 : οὐσίαν, αἰτίαν καὶ ἀρχὴν τοῦ ἕκαστον εἶναι τοιοῦτον οἵα 2701 1.12.2a.15 : ἐστὶν αὐτή. Καθάπερ οὖν τὰς κατὰ μέρος ὥσπερ ἀρχέ– 2702 1.12.2a.16 : τυπα τῶν αἰσθητῶν προηγεῖσθαι συμβέβηκε σωμάτων, 2703 1.12.2a.17 : οὕτως τὴν πάσας ἐν ἑαυτῇ περιέχουσαν καλλίστην καὶ τε– 2704 1.12.2a.18 : λειοτάτην οὐσίαν ὑπάρχειν 〈τοῦδε παράδειγμα τοῦ κόσμου〉. 2705 1.12.3.1 : Λέγει γοῦν καὶ ἐν τῷ Παρμενίδῃ (p. 132C. D) „Ἀλλ´, 2706 1.12.3.2 : ὦ Παρμενίδη, μάλιστα ἔμοιγε καταφαίνεται ὧδε ἔχειν· 2707 1.12.3.3 : τὰ μὲν εἴδη ταῦτα ὥσπερ παραδείγματα ἑστάναι ἐν τῇ 2708 1.12.3.4 : φύσει, τὰ δὲ ἄλλα τούτοις ἐοικέναι καὶ εἶναι ὁμοιώματα· 2709 1.12.3.5 : καὶ ἡ μέθεξις αὕτη τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι τῶν εἰδῶν οὐκ 2710 1.12.3.6 : ἄλλη τις ἢ εἰκασθῆναι αὐτοῖς.“ 2711 1.12.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 40 p. 472 Diels.).〉 2712 1.12.3.2 : <20Ζήνωνος 〈καὶ τῶν ἀπ´ αὐτοῦ〉.>20 Τὰ ἐννοήματά 2713 1.12.3.3 : φασι μήτε τινὰ εἶναι μήτε ποιά, ὡσανεὶ δέ τινα καὶ 2714 1.12.3.4 : ὡσανεὶ ποιὰ φαντάσματα ψυχῆς· ταῦτα δὲ ὑπὸ τῶν ἀρ– 2715 1.12.3.5 : χαίων ἰδέας προσαγορεύεσθαι. Τῶν γὰρ κατὰ τὰ ἐννοή– 2716 1.12.3.6 : ματα ὑποπιπτόντων εἶναι τὰς ἰδέας, οἷον ἀνθρώπων, 2717 1.12.3.7 : ἵππων, κοινότερον εἰπεῖν πάντων τῶν ζῴων καὶ τῶν 2718 1.12.3.8 : ἄλλων ὁπόσων λέγουσιν ἰδέας εἶναι. Ταύτας δὲ οἱ Στω– 2719 1.12.3.9 : ικοὶ φιλόσοφοί φασιν ἀνυπάρκτους εἶναι καὶ τῶν μὲν 2720 1.12.3.10 : ἐννοημάτων μετέχειν ἡμᾶς, τῶν δὲ πτώσεων, ἃς δὴ προσ– 2721 1.12.3.11 : ηγορίας καλοῦσι, τυγχάνειν. 2722 1.13.t.1 : {1Περὶ αἰτίων.}1 2723 1.13.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 11, 1. 2 p. 309 Diels.) et <21Platonis>21 Timaei.〉 2724 1.13.1a.2 : Αἴτιόν ἐστι δι´ ὃ τὸ ἀποτέλεσμα, ἢ δι´ ὃ συμβαίνει 2725 1.13.1a.3 : τι. ἀρκεῖ γὰρ ὑπογραφικῶς. 2726 1.13.1a.4 : <20Πλάτων>20 τριχῶς τὸ αἴτιον, ὑφ´ οὗ, ἐξ οὗ, πρὸς ὅ· 2727 1.13.1a.5 : κυριώτατον δ´ ἡγεῖται τὸ ὑφ´ οὗ, τοῦτο δ´ ἦν τὸ ποιοῦν. 2728 1.13.1a.6 : Λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ (p. 28A. B)· „πᾶν δὲ αὖ τὸ γιγνό– 2729 1.13.1a.7 : μενον ὑπ´ αἰτίου τινὸς ἐξ ἀνάγκης γίγνεται· παντὶ γὰρ 2730 1.13.1a.8 : ἀδύνατον χωρὶς αἰτίου γένεσιν ἔχειν. Ὅταν οὖν ὁ δημι– 2731 1.13.1a.9 : ουργὸς πρὸς τὸ κατὰ ταὐτὰ ἔχον βλέπων ἀεί, τοιούτῳ 2732 1.13.1a.10 : τινὶ χρώμενος παραδείγματι, τὴν ἰδέαν καὶ τὴν δύναμιν 2733 1.13.1a.11 : ἀπεργάζηται, καλὸν ἐξ ἀνάγκης οὕτως ἀποτελεῖσθαι πᾶν· 2734 1.13.1a.12 : ὁπόταν δ´ εἰς τὸ γεγονός, γενητῷ παραδείγματι προσ– 2735 1.13.1a.13 : χρώμενος, οὐ καλόν.“ 2736 1.13.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 11, 3. 4 p. 310 Diels.).〉 2737 1.13.2.2 : <20Πυθαγόρας>20 τὰ μὲν πρῶτα αἴτια ἀσώματα, τὰ δὲ 2738 1.13.2.3 : κατὰ μετοχὴν ἢ κατὰ συμβεβηκὸς τῆς σωματικῆς ὑποστά– 2739 1.13.2.4 : σεως εἶναι. 2740 1.13.2.5 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἔφησε δηλοῦν ἕκαστον χρώμενον σχή– 2741 1.13.2.6 : μασι τῆς ἑρμηνείας τοιούτοις, τό τε ἐξ οὗ λέγοντα 〈τὴν 2742 1.13.2.7 : ὕλην〉, καὶ τὸ ὑφ´ οὗ τὸ ποιοῦν, τὸ δὲ καθ´ ὃ τὸ εἶδος, 2743 1.13.2.8 : τὸ δὲ δι´ ὃ τὸ τέλος. 2744 1.13.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 18 p. 457 Diels.).〉 2745 1.13.3.2 : <20Ζήνωνος.>20 Αἴτιον δ´ ὁ Ζήνων φησὶν εἶναι δι´ ὅ· 2746 1.13.3.3 : οὗ δὲ αἴτιον συμβεβηκός· καὶ τὸ μὲν αἴτιον σῶμα, οὗ δὲ 2747 1.13.3.4 : αἴτιον κατηγόρημα· ἀδύνατον δ´ εἶναι τὸ μὲν αἴτιον παρ– 2748 1.13.3.5 : εῖναι, οὗ δέ ἐστιν αἴτιον μὴ ὑπάρχειν. Τὸ δὲ λεγόμενον 2749 1.13.3.6 : τοιαύτην ἔχει δύναμιν· αἴτιόν ἐστι δι´ ὃ γίνεταί τι, οἷον 2750 1.13.3.7 : διὰ τὴν φρόνησιν γίνεται τὸ φρονεῖν καὶ διὰ τὴν ψυχὴν 2751 1.13.3.8 : γίνεται τὸ ζῆν καὶ διὰ τὴν σωφροσύνην γίνεται τὸ σω– 2752 1.13.3.9 : φρονεῖν. ἀδύνατον γὰρ εἶναι σωφροσύνης περί τινα οὔσης 2753 1.13.3.10 : μὴ σωφρονεῖν, ἢ ψυχῆς μὴ ζῆν, ἢ φρονήσεως μὴ φρονεῖν. 2754 1.13.3.11 : <20Χρυσίππου.>20 Χρύσιππος αἴτιον εἶναι λέγει δι´ ὅ. 2755 1.13.3.12 : Καὶ τὸ μὲν αἴτιον ὂν καὶ σῶμα, 〈οὗ δὲ αἴτιον μήτε ὂν 2756 1.13.3.13 : μήτε σῶμα·〉 καὶ αἴτιον μὲν ὅτι, οὗ δὲ αἴτιον διά τι. 2757 1.13.3.14 : Αἰτίαν δ´ εἶναι λόγον αἰτίου, ἢ λόγον τὸν περὶ τοῦ αἰτίου 2758 1.13.3.15 : ὡς αἰτίου. 2759 1.13.3.16 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ποσειδώνιος δὲ οὕτως· αἴτιον δ´ 2760 1.13.3.17 : ἐστί τινος, δι´ ὃ ἐκεῖνο, ἢ τὸ πρῶτον ποιοῦν, ἢ τὸ ἀρχη– 2761 1.13.3.18 : γὸν ποιήσεως. καὶ τὸ μὲν αἴτιον ὂν καὶ σῶμα, οὗ δὲ 2762 1.13.3.19 : αἴτιον οὔτε ὂν οὔτε σῶμα, ἀλλὰ συμβεβηκὸς καὶ κατηγόρημα. 2763 1.13.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 11, 6–8 p. 310 Diels.).〉 2764 1.13.4.2 : <20Θαλῆς>20 καὶ οἱ ἐφεξῆς τὸ πρῶτον αἴτιον ἀκίνητον 2765 1.13.4.3 : ἀπεφήναντο. 2766 1.13.4.4 : 〈Οἱ〉 <20Στωικοὶ>20 τὸ πρῶτον αἴτιον ὡρίσαντο κινητόν. 2767 1.13.4.5 : Οἱ <20Περιπατητικοὶ>20 τῶν αἰτίων εἶναι τὰ μὲν αἰσθη– 2768 1.13.4.6 : τά, τὰ δὲ νοητά. 2769 1.13.2.1 : <20Ὀκέλλου.>20 2770 1.13.2.2 : Ὄκελλος ἔφησεν εἶναι αἴτιον δι´ ὃ γίγνεταί τι. λέγει 2771 1.13.2.3 : γὰρ ἐν τῷ Περὶ νόμου (fr. phil. Gr. I p. 407 Mullach.) οὕτως· 2772 1.13.2.4 : Συνέχει γὰρ τὰ μὲν σκάνεα τῶν ζῴων 〈ζωά〉, ταύτας 2773 1.13.2.5 : δ´ αἴτιον ψυχά· τὸν δὲ κόσμον ἁρμονία, ταύτας δ´ αἴτιος 2774 1.13.2.6 : ὁ θεός· τὼς δ´ οἴκως καὶ τὰς πόλιας ὁμόνοια, ταύτας 2775 1.13.2.7 : δ´ αἴτιος νόμος. Τίς ὦν αἰτία ἦν φύσις, τὸν μὲν κόσμον 2776 1.13.2.8 : ἁρμόχθαι διὰ παντὸς καὶ μηδέποκ´ ἐς ἀκοσμίαν ἐκβαίνειν, 2777 1.13.2.9 : τὰς δὲ πόλιας καὶ τὼς οἴκως ὀλιγοχρονίως ἦμεν; Ὅσα 2778 1.13.2.10 : μὲν ὦν γεννατὰ καὶ θνατὰ τὰν φύσιν, ἐξ ἇς συνέστακεν 2779 1.13.2.11 : ὕλας, τὰν αὐτὰν αἰτίαν ἔχει τᾶς διαλύσιος· συνέστακε 2780 1.13.2.12 : γὰρ ἐκ μεταβαλλοίσας καὶ ἀειπαθέος. Ἁ γὰρ τῶν γεννω– 2781 1.13.2.13 : μένων ἀπογέννασις σωτηρία τᾶς γενετείρας ὕλας. Τὸ 2782 1.13.2.14 : δὲ ἀεικίνητον κυβερνῇ, τὸ δ´ ἀειπαθὲς κυβερνῆται· καὶ τὸ 2783 1.13.2.15 : μὲν πρότερον τᾷ δυνάμι, τὸ δὲ ὕστερον· καὶ τὸ μὲν θεῖον 2784 1.13.2.16 : καὶ λόγον ἔχον καὶ ἔμφρον, τὸ δὲ γεννατὸν καὶ ἄλογον 2785 1.13.2.17 : [τὸ μεταβάλλον]. 2786 1.14.t.1 : {1Περὶ σωμάτων καὶ περὶ τῆς τούτων τομῆς καὶ 2787 1.14.t.2 : περὶ ἐλαχίστου.}1 2788 1.14.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 1–3 med. p. 310 Diels.).〉 2789 1.14.1a.2 : Σῶμά ἐστι τὸ τριχῇ διαστατόν, πλάτει, βάθει, μήκει· 2790 1.14.1a.3 : ἢ ὄγκος ἀντίτυπος, ὅσον ἐφ´ αὑτῷ. 2791 1.14.1a.4 : <20Πλάτων>20 μήτε βαρὺ μήτε κοῦφον εἶναί τι φύσει ἐν 2792 1.14.1a.5 : τῷ οἰκείῳ τόπῳ ὑπάρχον, ἐν δὲ τῷ ἀλλοτρίῳ γενόμενον 2793 1.14.1a.6 : τότε νεῦσιν ἴσχειν, ἐκ δὲ τῆς νεύσεως ῥοπὴν ἤτοι πρὸς 2794 1.14.1a.7 : βαρύτητα ἢ κουφότητα. 2795 1.14.1a.8 : <20Ἀριστοτέλης>20 βαρύτατον μὲν εἶναι τὴν γῆν, κουφό– 2796 1.14.1a.9 : τατον δὲ τὸ πῦρ, ἀέρα δὲ καὶ ὕδωρ ἄλλοτ´ ἄλλως. 2797 1.14.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 3 p. 315, 5 Diels.) de Aristotele.〉 2798 1.14.2.2 : Καὶ δυνάμει μὲν εἰς ἄπειρον τέμνεσθαι, ἐντελεχείᾳ 2799 1.14.2.3 : δὲ μηδαμῶς. 2800 1.14.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 5 p. 449 Diels.) de Aristotele.〉 2801 1.14.3.2 : Τῶν δὲ ἁπλῶν σωμάτων εἶναι τὰς ποιότητας ἁπλᾶς· 2802 1.14.1c.3 : διαιρεῖσθαι δὲ εἰς ἄπειρον τὰ μεγέθη καὶ τὰ μέγεθος 2803 1.14.1c.4 : ἔχοντα. ταῦτα δὲ καὶ συνεχῆ καλεῖσθαι· μεγέθη δ´ εἶναι 2804 1.14.1c.5 : μῆκος, πλάτος, βάθος· τὰ δ´ ἔχοντα μέγεθος ἓξ ὑπάρχειν, 2805 1.14.1c.6 : σῶμα, τόπον, ἐπιφάνειαν, γραμμήν, κίνησιν, χρόνον. ἐπι– 2806 1.14.1c.7 : φάνειαν δ´ εἶναι σώματος πέρας δυσὶν ὁριζομένην δια– 2807 1.14.1c.8 : στάσεσι· γραμμὴν δὲ τὸ τῆς ἐπιφανείας πέρας κατὰ μίαν 2808 1.14.1c.9 : διάστασιν. σῶμα δὴ τοίνυν ἐστὶ 〈τὸ〉 τὰς τρεῖς ἔχον δια– 2809 1.14.1c.10 : στάσεις. ἐπεὶ δὲ καὶ περὶ τὸν τόπον εἰσὶν αὗται, προσ– 2810 1.14.1c.11 : θετέον τό τε μετ´ ἀντερείσεως καὶ τὸ μὴ δεχόμενον ἕτερον 2811 1.14.1c.12 : εἰς τὸν αὐτὸν τόπον [σῶμα]· πληρωτικὸν γὰρ εἶναι τοῦ 2812 1.14.1c.13 : τόπου τὸ σῶμα, καθάπερ καὶ τὸν τόπον τοῦ σώματος 2813 1.14.1c.14 : δεκτικόν. ποιεῖν δὲ καὶ πάσχειν τὰ σώματα ταῖς ἀσωμά– 2814 1.14.1c.15 : τοις δυνάμεσι· κατὰ γὰρ τὰς ἐν ταύταις διαφορὰς ἀπο– 2815 1.14.1c.16 : τελεῖσθαι τάς τε τῶν δραστικῶν καὶ τὰς τῶν παθητικῶν 2816 1.14.1c.17 : φύσεις. 2817 1.14.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 3 med. p. 311, 1 Diels.) de Aristotele.〉 2818 1.14.2.2 : Μηδὲν δὲ πῦρ κυκλοτερῶς φύσει κινεῖσθαι, μόνον δὲ 2819 1.14.2.3 : τὸ πέμπτον σῶμα. 2820 1.14.3.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 4 p. 315, 8 Diels.).〉 2821 1.14.3.2 : <20Χρύσιππος>20 ἔφασκε τὰ σώματα εἰς ἄπειρον τέμνε– 2822 1.14.3.3 : σθαι καὶ τὰ τοῖς σώμασι προσεοικότα, οἷον ἐπιφάνειαν, 2823 1.14.3.4 : γραμμήν, τόπον, κενόν, χρόνον· εἰς ἄπειρόν τε τούτων 2824 1.14.3.5 : τεμνομένων οὔτε σῶμα ἐξ ἀπείρων σωμάτων συνέστηκεν 2825 1.14.3.6 : οὔτ´ ἐπιφάνεια οὔτε γραμμὴ οὔτε τόπος 〈οὔτε κενὸν οὔτε 2826 1.14.3.7 : χρόνος〉. 2827 1.14.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 4–6 p. 311, 3 Diels.).〉 2828 1.14.4.2 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 δύο μὲν ἐκ τῶν τεσσάρων στοιχείων 2829 1.14.4.3 : κοῦφα, πῦρ καὶ ἀέρα· δύο δὲ βαρέα, ὕδωρ καὶ γῆν. Κοῦ– 2830 1.14.4.4 : φον γὰρ ὑπάρχει φύσει, ὃ νεύει ἀπὸ τοῦ ἰδίου μέσου, 2831 1.14.4.5 : βαρὺ δὲ τὸ εἰς μέσον. Καὶ τὸ μὲν περίγειον φῶς κατ´ 2832 1.14.4.6 : εὐθεῖαν, τὸ δ´ αἰθέριον περιφερῶς κινεῖται. 2833 1.14.4.7 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀπερίληπτα εἶναι τὰ 〈ἄτομα〉 σώματα. 2834 1.14.4.8 : καὶ τὰ πρῶτα δὲ ἁπλᾶ· τά τε ἐξ ἐκείνων συγκρίματα βάρος 2835 1.14.4.9 : ἔχειν. Κινεῖσθαι δὲ τὰ ἄτομα τότε μὲν κατὰ στάθμην, 2836 1.14.4.10 : τότε δὲ κατὰ παρέγκλισιν· τὰ δὲ ἄνω κινούμενα κατὰ πλη– 2837 1.14.4.11 : γὴν καὶ ἀποπαλμόν. 2838 1.14.4.12 : <20Δημόκριτος>20 τὰ πρῶτά φησι σώματα (ταῦτα δ´ ἦν 2839 1.14.4.13 : τὰ ναστά) βάρος μὲν οὐκ ἔχειν, κινεῖσθαι 〈δὲ〉 κατ´ ἀλλη– 2840 1.14.4.14 : λοτυπίαν ἐν τῷ ἀπείρῳ. Δυνατὸν εἶναι κοσμιαίαν ὑπάρ– 2841 1.14.4.15 : χειν ἄτομον. 2842 1.14.5.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 2 p. 315, 3 Diels.).〉 2843 1.14.5.2 : Ὁ δ´ <20αὐτὸς>20 ἔλεγε περὶ τἀμερῆ ἵστασθαι τὴν τομήν. 2844 1.14.6.1 : 〈<21Aetii>21 (I 12, 7 p. 311, 23 Diels.).〉 2845 1.14.6.2 : <20Στράτων>20 μὲν προσεῖναι τοῖς σώμασι φυσικὸν βάρος, 2846 1.14.6.3 : τὰ δὲ κουφότερα τοῖς βαρυτέροις ἐπιπολάζειν, οἷον ἐκ– 2847 1.14.6.4 : πυρηνιζόμενα. 2848 1.14.7.1 : 〈<21Aetii>21 (I 16, 1 p. 314, 30 Diels.).〉 2849 1.14.7.2 : Οἱ ἀπὸ <20Θάλεω>20 καὶ <20Πυθαγόρου>20 παθητὰ 〈τὰ〉 2850 1.14.7.3 : σώματα καὶ τμητὰ εἰς ἄπειρον, καὶ πάντα τὰ συνεχῆ, 2851 1.14.7.4 : γραμμήν, ἐπιφάνειαν, στερεὸν σῶμα, τόπον, χρόνον. 2852 1.14.7.5 : <20Περὶ ἐλαχίστου.>20 2853 1.14.1k.1 : 〈<21Aetii>21 (I 13, 1–4 p. 312, 2 Diels.).〉 2854 1.14.1k.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἔφη πρὸ τῶν τεσσάρων στοιχείων 2855 1.14.1k.3 : θραύσματα ἐλάχιστα, οἱονεὶ στοιχεῖα πρὸ τῶν στοιχείων 2856 1.14.1k.4 : ὁμοιομερῆ. 2857 1.14.1k.5 : <20Ἡράκλειτος>20 πρὸ τοῦ ἑνὸς δοκεῖ τισι ψήγματα κα– 2858 1.14.1k.6 : ταλείπειν. 2859 1.14.1k.7 : <20Ξενοκράτης>20 καὶ <20Διόδωρος>20 ἀμερῆ τὰ ἐλάχιστα 2860 1.14.1k.8 : ὡρίζοντο. 2861 1.14.1k.9 : <20Ἡρακλείδης>20 θραύσματα. 2862 1.14.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 19 p. 457 Diels.) de Stoicis.〉 2863 1.14.2.2 : Σῶμά ἐστι τὸ τριχῇ διαστατόν, πλάτει, βάθει, μήκει· 2864 1.14.2.3 : ταῦτα δὲ πλεοναχῶς λέγεσθαι, ὁτὲ μὲν γὰρ μῆκος εἶναι 2865 1.14.2.4 : λέγεσθαι τὸ μέγιστον διάστημα τοῦ σώματος, ὁτὲ δὲ μόνον 2866 1.14.2.5 : τὸ κάτωθεν ἄνω· καὶ πλάτος ὁτὲ 〈μὲν〉 τὸ δεύτερον διά– 2867 1.14.2.6 : στημα, ὁτὲ δὲ τὸ ἐκ δεξιᾶς καὶ ἐξ εὐωνύμου· καὶ βάθος 2868 1.14.2.7 : ὁτὲ μὲν τὸ εἰς ἑαυτὸ διάστημα, ὁτὲ δὲ τὸ πρόσω καὶ 2869 1.14.2.8 : ὀπίσω· κατὰ μὲν τὸν πρότερον λόγον οὔτε τῶν σφαιρῶν 2870 1.14.2.9 : οὔτε τῶν τετραγώνων καὶ τῶν ὁμοίων οὐδὲν τῶν διαστη– 2871 1.14.2.10 : μάτων τούτων ἐχόντων, κατὰ δὲ τὸν δεύτερον παντὸς σώ– 2872 1.14.2.11 : ματος τὰς τρεῖς ἔχοντος διαστάσεις διὰ τὸ κατὰ πᾶσαν 2873 1.14.2.12 : θέσιν ὑπὸ τὸν λόγον τοῦτον πίπτειν αὐτό. 2874 1.14.2.1 : <20Παρμενίδου>20 ( 102–104 Karsten. p. 792 Stein.). 2875 1.14.2.2 : Πάντοθεν εὐκύκλου σφαίρης ἐναλίγκιον ὄγκῳ, 2876 1.14.2.3 : μεσσόθεν ἰσοπαλὲς πάντῃ· τὸ γὰρ οὔτε τι μεῖζον 2877 1.14.2.4 : οὔτε τι βαιότερον πελέναι χρεόν ἐστι τῇ ἢ τῇ. 2878 1.15.t.1 : {1Περὶ σχημάτων.}1 2879 1.15.1.1 : <20Ὁμήρου>20 (II. Θ 16). 2880 1.15.1.2 : Τόσσον ἔνερθ´ Ἀίδεω ὅσον οὐρανός ἐστ´ ἀπὸ γαίης. 2881 1.15.2a.1 : 〈<21Anonymi poetae.>21〉 2882 1.15.2a.2 : Ἀλλ´ ὅγε πάντοθεν ἶσος 〈ἐὼν〉 καὶ πάμπαν ἀπείρων. 2883 1.15.3.1 : 〈<20Ἐμπεδοκλέους>20 (v. 138 Stein.).〉 2884 1.15.3.2 : σφαῖρος κυκλοτερής, μονίῃ περιηγέϊ γαίων. 2885 1.15.3a.1 : <20Πορφυρίου.>20 2886 1.15.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 14, 1 p. 312, 12 Diels.).〉 2887 1.15.4.2 : Σχῆμά ἐστιν ἐπιφάνεια καὶ περιγραφὴ καὶ πέρας 2888 1.15.4.3 : σώματος. 2889 1.15.4.1 : <20Πλάτωνος.>20 2890 1.15.4.2 : Πλάτων ἔφησε σφαιροειδῆ τὸν κόσμον ὑπάρχειν. Λέ– 2891 1.15.4.3 : γει γὰρ οὕτως ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 33B)· „Σχῆμα δ´ ἔδωκεν 2892 1.15.4.4 : αὐτῷ τὸ πρέπον καὶ τὸ συγγενές· τῷ δὲ πάντα ζῷα ἐν 2893 1.15.4.5 : αὑτῷ περιέχειν μέλλοντι ζῴῳ πρέπον ἂν εἴη σχῆμα τὸ 2894 1.15.4.6 : περιειληφὸς ἐν αὑτῷ πάνθ´ ὁπόσα σχήματα. Διὸ καὶ 2895 1.15.4.7 : σφαιροειδές, ἐκ μέσου πάντῃ πρὸς τὰς τελευτὰς ἴσον ἀπέ– 2896 1.15.4.8 : χον, κυκλοτερὲς αὐτὸ ἐτορνεύσατο, πάντων τελεώτατον 2897 1.15.4.9 : ὁμοιότατόν τε αὐτὸ ἑαυτῷ σχημάτων, νομίσας μυρίῳ κάλ– 2898 1.15.4.10 : λιον ὅμοιον ἀνομοίου.“ 2899 1.15.5.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (Timae. p. 62D–63A). 2900 1.15.5.2 : Τοῦ γὰρ παντὸς οὐρανοῦ σφαιροειδοῦς ὄντος, ὅσα 2901 1.15.5.3 : μὲν ἀφεστῶτα ἴσον τοῦ μέσου γέγονεν ἔσχατα, ὁμοίως 2902 1.15.5.4 : αὐτὰ χρὴ ἔσχατα προσπεφυκέναι, τὸ δὲ μέσον τὰ αὐτὰ 2903 1.15.5.5 : μέτρα τῶν ἐσχάτων ἀφεστηκὸς ἐν τῷ καταντικρὺ νομίζειν 2904 1.15.5.6 : δεῖ πάντων εἶναι· τοῦ δὴ κόσμου ταύτῃ πεφυκότος τί 2905 1.15.5.7 : τῶν εἰρημένων ἄνω τις ἢ κάτω τιθέμενος [ὃν] οὐκ ἐν δίκῃ 2906 1.15.5.8 : δόξει τὸ μηθὲν προσῆκον ὄνομα λέγειν; Ὁ μὲν γὰρ μέσος 2907 1.15.5.9 : ἐν αὐτῷ τόπος οὔτε κάτω πεφυκὼς οὔτε ἄνω λέγεσθαι 2908 1.15.5.10 : δίκαιος, ἀλλ´ αὐτὸ ἐν μέσῳ· ὁ δὲ πέριξ οὔτε δὴ μέσος, 2909 1.15.5.11 : οὔτε ἔχων διάφορον αὑτοῦ μέρος ἕτερον θατέρου μᾶλλον 2910 1.15.5.12 : πρὸς τὸ μέσον ἤ τι τῶν καταντικρύ. τοῦ δὲ ὁμοίως πάντῃ 2911 1.15.5.13 : πεφυκότος ποῖά τις ἐπιφέρων ὀνόματα αὐτῷ ἐναντία καὶ 2912 1.15.5.14 : πῇ καλῶς ἂν ἡγοῖτο λέγειν; εἰ γάρ τι καὶ στερεὸν εἴη 2913 1.15.5.15 : κατὰ μέσον τοῦ παντὸς ἰσοπαλές, εἰς οὐδὲν ἄν τί ποτε 2914 1.15.5.16 : τῶν ἐσχάτων ἐνεχθείη διὰ τὴν πάντῃ ὁμοιότητα αὐτῶν· 2915 1.15.5.17 : ἀλλ´ εἰ καὶ περὶ ταὐτὸ πορεύοιτό τις ἐν κύκλῳ, πολλάκις 2916 1.15.5.18 : ἂν στὰς ἀντίπους ταὐτὸν αὐτοῦ κάτω καὶ ἄνω προσείποι· 2917 1.15.5.19 : τὸ μὲν γὰρ ὅλον, καθάπερ εἴρηται νῦν δή, σφαιροειδὲς 2918 1.15.5.20 : ὂν τόπον τινὰ κάτω, τὸν δὲ ἄνω λέγειν ἔχειν οὐκ ἔμφρονος. 2919 1.15.6a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 14, 2–6 p. 312, 14 Diels.).〉 2920 1.15.6a.2 : <20Οἱ ἀπὸ Πυθαγόρου>20 [τὸν κόσμον] σφαιρικὰ τὰ 2921 1.15.6a.3 : σχήματα τῶν τεττάρων στοιχείων· μόνον δὲ τὸ ἀνώτατον 2922 1.15.6a.4 : πῦρ κωνοειδές. 2923 1.15.6a.5 : <20Ἀναξαγόρας>20 τὰ ὁμοιομερῆ πολυσχήμονα. 2924 1.15.6a.6 : <20Οἱ ἀπὸ Λευκίππου τὰ>20 ἄτομα πολυσχήμονα. 2925 1.15.6a.7 : <20Κλεάνθης>20 μόνος τῶν Στωικῶν τὸ πῦρ ἀπεφήνατο 2926 1.15.6a.8 : κωνοειδές. 2927 1.15.6a.9 : <20Ζήνων>20 ἔφασκε τὸ πῦρ κατ´ εὐθεῖαν κινεῖσθαι. 2928 1.15.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 2, 1. 2 p. 329, 6 Diels.).〉 2929 1.15.7.2 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 σφαιροειδῆ τὸν κόσμον ἀπεφήναντο. 2930 1.15.7.3 : <20Λεύκιππος>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 σφαιροειδῆ τὸν 2931 1.15.7.4 : κόσμον. 2932 1.15.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 8, 1 p. 337, 26 Diels.).〉 2933 1.15.8.2 : <20Διογένης>20 καὶ <20Ἀναξαγόρας>20 ἔφησαν, μετὰ τὸ συ– 2934 1.15.8.3 : στῆναι τὸν κόσμον καὶ τὰ ζῷα ἐκ τῆς γῆς ἐξαγαγεῖν ἐγκλι– 2935 1.15.8.4 : θῆναί πως τὸν κόσμον ἐκ τοῦ αὐτομάτου εἰς τὸ μεσημ– 2936 1.15.8.5 : βρινὸν αὑτοῦ μέρος, ἴσως ὑπὸ προνοίας, ἵν´ ἃ μὲν ἀοί– 2937 1.15.8.6 : κητα γένηται, ἃ δὲ οἰκητὰ μέρη τοῦ κόσμου κατὰ ψῦξιν 2938 1.15.8.7 : καὶ ἐκπύρωσιν καὶ εὐκρασίαν. 2939 1.15.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 6 p. 336, 16; II 8, 2 p. 338, 6; II 10, 2 2940 1.15.9.2 : p. 339, 16 Diels.).〉 2941 1.15.9.3 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἔλεγε μὴ διὰ παντὸς ἑστῶτας εἶναι 2942 1.15.9.4 : μηδ´ ὡρισμένους τοὺς τόπους τῶν στοιχείων, ἀλλὰ παν– 2943 1.15.9.5 : ταχῶς ἀλλήλων μεταλαμβάνειν, —Τοῦ δὲ ἀέρος εἴξαν– 2944 1.15.9.6 : τος τῇ τοῦ ἡλίου ὁρμῇ ἐπικλιθῆναι τὰς ἄρκτους καὶ τὰ 2945 1.15.9.7 : μὲν βόρεια ὑψωθῆναι, τὰ δὲ νότια ταπεινωθῆναι, καθὸ 2946 1.15.6d.8 : καὶ τὸν ὅλον κόσμον. —Καὶ δεξιὰ μὲν αὐτοῦ τὰ κατὰ 2947 1.15.6d.9 : τὸν θερινὸν τροπικόν, ἀριστερὰ δὲ τὰ κατὰ τὸν χειμερινόν. 2948 1.15.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 10, 1 p. 339, 2 Diels.).〉 2949 1.15.7.2 : <20Πυθαγόρας, Πλάτων, Ἀριστοτέλης>20 δεξιὰ τοῦ 2950 1.15.7.3 : κόσμου τὰ ἀνατολικὰ μέρη, ἀφ´ ὧν ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως 2951 1.15.7.4 : [διὰ τὰς ἀνατολάς], ἀριστερὰ δὲ τὰ δυτικά. Οὔθ´ ὕψος 2952 1.15.7.5 : δέ φασιν οὔτε βάθος ἔχειν τὸν κόσμον, καθ´ ὃν λόγον 2953 1.15.7.6 : ὕψος μὲν λέγεται τὸ κάτωθεν ἄνω διάστημα, βάθος δὲ 2954 1.15.7.7 : τὸ ἄνωθεν κάτω. Μηδὲν γὰρ εἶναι τῶν οὕτως διαστη– 2955 1.15.7.8 : μάτων λεγομένων περὶ τὸν κόσμον διὰ τὸ περὶ τὸ ἑαυ– 2956 1.15.7.9 : τοῦ μέσον αὐτὸν συνεστάναι, ἀφ´ οὗ πρὸς ἅπαν ἐστὶ καὶ 2957 1.15.7.10 : πρὸς ὃ πανταχόθεν ταὐτό. 2958 1.15.7.1 : <20Φιλολάου Βάκχαι>20 (fr. 5 Mull.). 2959 1.15.7.2 : Ὁ κόσμος εἷς ἐστιν. Ἤρξατο δὲ γίγνεσθαι ἄχρι τοῦ 2960 1.15.7.3 : μέσου, καὶ ἀπὸ τοῦ μέσου εἰς τὸ ἄνω διὰ τῶν αὐτῶν τοῖς 2961 1.15.7.4 : κάτω ἐστὶ τὰ ἄνω τοῦ μέσου ὑπεναντίως κείμενα τοῖς 2962 1.15.7.5 : κάτω. Τοῖς γὰρ κάτω τὸ κατωτάτω μέγα ἐστὶν ὥσπερ 2963 1.15.7.6 : τὸ ἀνωτάτω, καὶ τὰ ἄλλα ὡσαύτως. Πρὸς γὰρ τὸ μέσον 2964 1.15.7.7 : κατὰ ταὐτά ἐστιν ἑκάτερα, ὅσα μὴ μετενήνεκται. 2965 1.16.t.1 : {1Περὶ χρωμάτων.}1 2966 1.16.1.1 : 〈<21Aetii>21 (I 15, 1–11 p. 313, 4 Diels.).〉 2967 1.16.1.2 : Χρῶμά ἐστι ποιότης σώματος ὁρατὴ προηγουμένως. 2968 1.16.1.3 : 〈Οἱ〉 <20Πυθαγόρειοι>20 χροιὰν ἐκάλουν τὴν ἐπιφάνειαν 2969 1.16.1.4 : τοῦ σώματος, τὰ δὲ γένη τῶν χρωμάτων λευκόν τε καὶ 2970 1.16.1.5 : μέλαν, ἐρυθρόν τε καὶ ὠχρόν· τὰς δὲ διαφορὰς τῶν χρω– 2971 1.16.1.6 : μάτων παρὰ τὰς 〈ποιὰς〉 μίξεις τῶν στοιχείων, τὰς δὲ τῶν 2972 1.16.1.7 : ζῴων παρὰ τὰς ποικιλίας τῶν τροφῶν καὶ τῶν ἀέρων. 2973 1.16.1.8 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 χρῶμα εἶναι ἀπεφαίνετο τὸ τοῖς πόροις 2974 1.16.1.9 : τῆς ὄψεως ἐναρμόττον. Τέτταρα δὲ τοῖς στοιχείοις ἰσά– 2975 1.16.1.10 : ριθμα, λευκόν, μέλαν, ἐρυθρόν, ὠχρόν. 2976 1.16.1.11 : <20Πλάτων>20 φλόγα ἀπὸ τῶν σωμάτων σύμμετρα μόρια 2977 1.16.1.12 : ἔχουσαν πρὸς τὴν ὄψιν. 2978 1.16.1.13 : <20Ἀρίσταρχος>20 Σάμιος μαθηματικός, ἀκουστὴς Στρά– 2979 1.16.1.14 : τωνος, φῶς εἶναι τὸ χρῶμα τοῖς ὑποκειμένοις ἐπιπῖπτον. 2980 1.16.1.15 : <20Ζήνων>20 ὁ Στωικὸς τὰ χρώματα πρώτους εἶναι σχη– 2981 1.16.1.16 : ματισμοὺς τῆς ὕλης. 2982 1.16.1.17 : <20Δημόκριτος>20 φύσει μὲν μηδὲν εἶναι χρῶμα, τὰ μὲν 2983 1.16.1.18 : γὰρ στοιχεῖα ἄποια, τά τε ναστὰ καὶ τὸ κενόν· τὰ δὲ ἐξ 2984 1.16.1.19 : αὐτῶν συγκρίματα κεχρῶσθαι διαταγῇ τε καὶ ῥυθμῷ καὶ 2985 1.16.1.20 : προτροπῇ, ὧν ἣ μέν ἐστι τάξις, ὃ δὲ σχῆμα, ἣ δὲ θέσις· 2986 1.16.1.21 : παρὰ ταῦτα γὰρ αἱ φαντασίαι. Τούτων δὲ τῶν πρὸς τὴν 2987 1.16.1.22 : φαντασίαν χρωμάτων τέτταρες αἱ διαφοραί, λευκοῦ, μέλα– 2988 1.16.1.23 : νος, ἐρυθροῦ, ὠχροῦ. 2989 1.16.1.24 : <20Ἐπίκουρος>20 καὶ <20Ἀρίσταρχος>20 τὰ ἐν τῷ σκότῳ 2990 1.16.1.25 : σώματα χρόαν οὐκ ἔχειν. 2991 1.16.1.26 : <20Ἀριστοτέλης>20 πέρας ἐν ὡρισμένῳ διαφανεῖ, δια– 2992 1.16.1.27 : φανὲν δὲ ὕλην εἶναι διηθημένην καθαρὰν καὶ ἀμιγῆ, τού– 2993 1.16.1.28 : του δὲ αὐτοῦ τὸ κινητικὸν χρῶμα ὑπάρχειν· ἐν δὲ τῷ 2994 1.16.1.29 : σκότῳ τὰ σώματα χρόαν δυνάμει μὲν ἔχειν, ἐνεργείᾳ δὲ 2995 1.16.1.30 : μηδαμῶς· πολὺ δὲ τὸ μεταξὺ τοῦ τε μὴ ἔχειν καὶ μὴ 2996 1.16.1.31 : ὁρᾶσθαι. 2997 1.16.1.32 : Οἱ μὲν ἄλλοι τὰ στοιχεῖα κεχρῶσθαι φυσικῶς, οἳ δὲ 2998 1.16.1.33 : τὰ ὁμοιομερῆ ποιότητος μετέχειν τὰ πρῶτα, οἳ δὲ τὰ 2999 1.16.1.34 : ἄτομα πάντα συλλήβδην ἄχροα, ἐξ ἀποίων δὲ τῶν λόγῳ 3000 1.16.1.35 : θεωρητῶν τὰς αἰσθητὰς ὑποφαίνουσι γίγνεσθαι ποιό– 3001 1.16.1.36 : τητας. 3002 1.16.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 67C–68D). 3003 1.16.2.2 : Τέταρτον γὰρ δὴ λοιπὸν ἔτι γένος ἡμῖν αἰσθητικόν, 3004 1.16.2.3 : ὃ διελέσθαι δεῖ συχνὰ ἐν αὑτῷ ποικίλματα κεκτημένον, 3005 1.16.2.4 : ἃ ξύμπαντα μὲν χρόας ἐκαλέσαμεν, φλόγα τῶν σωμάτων 3006 1.16.2.5 : ἑκάστων ἀπορρέουσαν, ὄψει σύμμετρα μόρια ἔχουσαν πρὸς 3007 1.16.2.6 : αἴσθησιν· ὄψεως δ´ ἐν τοῖς πρόσθεν αὐτῶν περὶ τῶν 3008 1.16.2.7 : αἰτίων τῆς γενέσεως ὀλίγα ἐρρήθη. Τῇδε οὖν τῶν χρω– 3009 1.16.2.8 : μάτων πέρι μάλιστα εἰκὸς πρέποι τ´ ἂν τὸν ἐπιεικῆ λό– 3010 1.16.2.9 : γον διεξελθεῖν· τὰ φερόμενα ἀπὸ τῶν ἄλλων μόρια ἐμ– 3011 1.16.2.10 : πίπτοντά τε εἰς τὴν ὄψιν τὰ μὲν ἐλάττω, τὰ δὲ μείζω, 3012 1.16.2.11 : τὰ δὲ ἴσα τοῖς αὐτοῖς τῆς ὄψεως μέρεσιν εἶναι. Τὰ μὲν 3013 1.16.2.12 : οὖν ἴσα ἀναίσθητα, ἃ δὴ καὶ διαφανῆ λέγομεν· τὰ δὲ 3014 1.16.2.13 : μείζω καὶ ἐλάττω, τὰ μὲν συγκρίνοντα, τὰ δὲ διακρίνοντα 3015 1.16.2.14 : αὐτήν, τοῖς περὶ τὴν σάρκα θερμοῖς καὶ ψυχροῖς καὶ τοῖς 3016 1.16.2.15 : περὶ τὴν γλῶτταν στρυφνοῖς καὶ ὅσα θερμαντικὰ ὄντα 3017 1.16.2.16 : δριμέα ἐκαλέσαμεν ἀδελφὰ εἶναι, τά τε λευκὰ καὶ τὰ 3018 1.16.2.17 : μέλανα, ἐκείνων παθήματα γεγονότα ἐν ἄλλῳ γένει τὰ 3019 1.16.2.18 : αὐτά, φανταζόμενα δὲ ἄλλα διὰ ταύτας τὰς αἰτίας. Οὕτως 3020 1.16.2.19 : οὖν αὐτὰ προσρητέον, τὸ μὲν διακριτικὸν τῆς ὄψεως λευ– 3021 1.16.2.20 : κόν, τὸ δ´ ἐναντίον αὐτοῦ μέλαν, τὴν δὲ ὀξυτέραν φορὰν 3022 1.16.2.21 : καὶ γένους πυρὸς ἑτέρου προσπίπτουσαν καὶ διακρίνουσαν 3023 1.16.2.22 : τὴν ὄψιν μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν, αὐτάς τε τῶν ὀμμάτων 3024 1.16.2.23 : τὰς διεξόδους βίᾳ διωθοῦσαν καὶ τήκουσαν, πῦρ μὲν 3025 1.16.2.24 : ἀθρόον καὶ ὕδωρ, ὃ δάκρυον καλοῦμεν, ἐκεῖθεν ἐκχέουσαν, 3026 1.16.2.25 : αὐτὴν δὲ οὖσαν πῦρ, ἐξ ἐναντίας ἀπαντῶσαν, καὶ τοῦ μὲν 3027 1.16.2.26 : ἐκπηδῶντος πυρὸς οἷον ἀπὸ ἀστραπῆς, τοῦ δὲ εἰσιόντος 3028 1.16.2.27 : καὶ περὶ τὸ νοτερὸν κατασβεννυμένου, παντοδαπῶν ἐν τῇ 3029 1.16.2.28 : κυκήσει ταύτῃ γιγνομένων χρωμάτων, μαρμαρυγὰς μὲν τὸ 3030 1.16.2.29 : πάθος προσείπομεν, τὸ δὲ τοῦτο ἀπεργαζόμενον λαμπρόν 3031 1.16.2.30 : τε καὶ στίλβον ἐπωνομάσαμεν. Τὸ δὲ τούτων αὖ μεταξὺ 3032 1.16.2.31 : πυρὸς γένος, πρὸς μὲν τὸ τῶν ὀμμάτων ὑγρὸν ἀφικνού– 3033 1.16.2.32 : μενον καὶ κεραννύμενον αὐτῷ, στίλβον δὲ οὔ, τῇ δὲ διὰ 3034 1.16.2.33 : τῆς νοτίδος αὐγῇ τοῦ πυρὸς μιγνυμένῃ, χρῶμα ἔναιμον 3035 1.16.2.34 : παρασχομένῃ τοὔνομα ἔρυθρον λέγομεν. Λαμπρὸν δὲ 3036 1.16.2.35 : ἐρυθρῷ λευκῷ τε μιγνύμενον ξανθὸν γέγονε. Τὸ δὲ ὅσον 3037 1.16.2.36 : μέτρον ὅσοις, οὐδ´ εἴ τις εἰδείη, νοῦν ἔχει τὸ λέγειν, ὧν 3038 1.16.2.37 : μήτε τινὰ ἀνάγκην μήτε τὸν εἰκότα λόγον καὶ μετρίως ἄν 3039 1.16.2.38 : τις εἰπεῖν εἴη δυνατός· ἐρυθρὸν δὲ δὴ μέλανι λευκῷ τε 3040 1.16.2.39 : κραθὲν ἁλουργοῦν· ὄρφνινον δὲ ὅταν τούτοις μεμιγμένοις 3041 1.16.2.40 : καυθεῖσί τε μᾶλλον συγκραθῇ μέλαν· πυρρὸν δὲ ξανθοῦ 3042 1.16.2.41 : τε καὶ φαιοῦ κράσει γίγνεται, φαιὸν δὲ λευκοῦ τε καὶ μέ– 3043 1.16.2.42 : λανος· τὸ δὲ ὠχρὸν λευκοῦ ξανθῷ μιγνυμένου· λαμπρῷ 3044 1.16.2.43 : δὲ λευκὸν συνελθὸν καὶ εἰς μέλαν κατακορὲς ἐμπεσὸν 3045 1.16.2.44 : κυανοῦν χρῶμα ἀποτελεῖται· κυανοῦ δὲ λευκῷ κεραννυμέ– 3046 1.16.2.45 : νου γλαυκόν· πυρροῦ δὲ μέλανι πράσιον. Τὰ δ´ ἄλλα 3047 1.16.2.46 : ἀπὸ τούτων σχεδὸν δῆλα, αἷς ἂν ἀφομοιούμενα μίξεσι 3048 1.16.2.47 : διασῴζοι τὸν εἰκότα μῦθον. Εἰ δέ τις τούτων ἔργῳ σκο– 3049 1.16.2.48 : πούμενος βάσανον λαμβάνοι, τὸ τῆς ἀνθρωπίνης καὶ θείας 3050 1.16.2.49 : φύσεως ἠγνοηκὼς ἂν εἴη διάφορον. 3051 1.17.t.1 : {1Περὶ μίξεως καὶ κράσεως.}1 3052 1.17.1.1 : 〈<21Aetii>21 (I 17, 1–4 p. 315, 17 Diels.).〉 3053 1.17.1.2 : <20Θαλῆς>20 καὶ οἱ ἀπ´ αὐτοῦ κράσεις εἶναι τὰς τῶν 3054 1.17.1.3 : στοιχείων μίξεις κατ´ ἀλλοίωσιν. 3055 1.17.1.4 : 〈<20Οἱ περὶ Ἀναξαγόραν καὶ Δημόκριτον>20〉 τὰς 3056 1.17.1.5 : κράσεις κατὰ παράθεσιν γίγνεσθαι τῶν στοιχείων. 3057 1.17.1.6 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 καὶ <20Ξενοκράτης>20 ἐκ μικροτέρων 3058 1.17.1.7 : ὄγκων τὰ στοιχεῖα συγκρίνει, ἅπερ ἐστὶν ἐλάχιστα καὶ 3059 1.17.1.8 : οἱονεὶ στοιχεῖα στοιχείων. 3060 1.17.1.9 : <20Πλάτων>20 τὰ μὲν τρία σώματα τρεπτὰ εἰς ἄλληλα, 3061 1.17.1.10 : πῦρ, ἀέρα, ὕδωρ· τὴν δὲ γῆν εἴς τι τούτων ἀμετάβλητον. 3062 1.17.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 4 p. 449 Diels.).〉 3063 1.17.2.2 : <20Ἀριστοτέλους καὶ τῶν ἀπ´ αὐτοῦ.>20 Τὰ μὲν 3064 1.17.2.3 : σώματά φασι θρυπτόμενα κατὰ μικρὰ μόρια παρατί– 3065 1.17.2.4 : θεσθαι ἀλλήλοις, τοῖς δ´ ἀσωμάτοις λόγοις, εἴ τινές εἰσι 3066 1.17.2.5 : λόγοι, συγκιρνᾶσθαι. 3067 1.17.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 38 p. 469 Diels.).〉 3068 1.17.3.2 : <20Ζήνωνα>20 δὲ οὕτως ἀποφαίνεσθαι διαρρήδην· „τοιαύ– 3069 1.17.3.3 : την δὲ δεήσει εἶναι ἐν περιόδῳ τὴν τοῦ ὅλου διακόσμησιν 3070 1.17.3.4 : ἐκ τῆς οὐσίας, ὅταν ἐκ πυρὸς τροπὴ εἰς ὕδωρ δι´ ἀέρος 3071 1.17.3.5 : γένηται, τὸ μέν τι ὑφίστασθαι καὶ γῆν συνίστασθαι, [καὶ] 3072 1.17.3.6 : ἐκ τοῦ λοιποῦ δὲ τὸ μὲν διαμένειν ὕδωρ, ἐκ δὲ τοῦ ἀτμι– 3073 1.17.3.7 : ζομένου ἀέρα γίγνεσθαι, λεπτυνομένου δὲ τοῦ ἀέρος πῦρ 3074 1.17.3.8 : ἐξάπτεσθαι, τὴν δὲ μῖξιν 〈καὶ〉 κρᾶσιν γίγνεσθαι τῇ εἰς 3075 1.17.3.9 : ἄλληλα τῶν στοιχείων μεταβολῇ σώματος ὅλου δι´ ὅλου 3076 1.17.3.10 : τινὸς ἑτέρου διερχομένου.“ 3077 1.17.3.11 : <20Κλεάνθης>20 (fr. phys. 13, II p. 11 Wachsm.) δὲ οὕτω 3078 1.17.3.12 : πώς φησιν· ἐκφλογισθέντος τοῦ παντὸς συνίζειν τὸ μέσον 3079 1.17.3.13 : αὐτοῦ πρῶτον, εἶτα τὰ ἐχόμενα ἀποσβέννυσθαι δι´ ὅλου. 3080 1.17.3.14 : Τοῦ δὲ παντὸς ἐξυγρανθέντος τὸ ἔσχατον τοῦ πυρός, ἀντι– 3081 1.17.3.15 : τυπήσαντος αὐτῷ τοῦ μέσου, τρέπεσθαι πάλιν εἰς τοὐ– 3082 1.17.3.16 : ναντίον, εἶθ´ οὕτω τρεπόμενον ἄνω φησὶν αὔξεσθαι καὶ 3083 1.17.3.17 : ἄρχεσθαι διακοσμεῖν τὸ ὅλον· καὶ τοιαύτην περίοδον αἰεὶ 3084 1.17.3.18 : καὶ διακόσμησιν ποιουμένου τὸν ἐν τῇ τῶν ὅλων οὐσίᾳ 3085 1.17.3.19 : τόνον μὴ παύεσθαι. Ὥσπερ γὰρ ἑνός τινος τὰ μέρη πάντα 3086 1.17.3.20 : φύεται ἐκ σπερμάτων ἐν τοῖς καθήκουσι χρόνοις, οὕτω 3087 1.17.3.21 : καὶ τοῦ ὅλου τὰ μέρη, ὧν καὶ τὰ ζῷα καὶ τὰ φυτὰ ὄντα 3088 1.17.3.22 : τυγχάνει, ἐν τοῖς καθήκουσι χρόνοις φύεται. Καὶ ὥσπερ 3089 1.17.3.23 : τινὲς λόγοι τῶν μερῶν εἰς σπέρμα συνιόντες μίγνυνται 3090 1.17.3.24 : καὶ αὖθις διακρίνονται γενομένων τῶν μερῶν, οὕτως ἐξ 3091 1.17.3.25 : ἑνός τε πάντα γίνεσθαι καὶ ἐκ πάντων [εἰς] ἓν συγκρί– 3092 1.17.3.26 : νεσθαι, ὁδῷ καὶ συμφώνως διεξιούσης τῆς περιόδου. 3093 1.17.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (fr. phys. 28 p. 463 Diels.).〉 3094 1.17.4.2 : <20Χρύσιππος>20 δὲ τοιοῦτόν τι διεβεβαιοῦτο· εἶναι τὸ 3095 1.17.4.3 : ὂν πνεῦμα κινοῦν ἑαυτὸ πρὸς ἑαυτὸ καὶ ἐξ αὑτοῦ, ἢ 3096 1.17.4.4 : πνεῦμα ἑαυτὸ κινοῦν πρόσω καὶ ὀπίσω· πνεῦμα δὲ εἴλη– 3097 1.17.4.5 : πται διὰ τὸ λέγεσθαι αὐτὸ ἀέρα εἶναι κινούμενον· ἀνά– 3098 1.17.4.6 : λογον δὲ γίνεσθαι κἀπὶ τοῦ αἰθέρος, ὥστε καὶ εἰς κοινὸν 3099 1.17.4.7 : λόγον πεσεῖν αὐτόν. Ἡ τοιαύτη δὲ κίνησις κατὰ μόνους 3100 1.17.4.8 : γίνεται τοὺς νομίζοντας τὴν οὐσίαν πᾶσαν μεταβολὴν ἐπι– 3101 1.17.4.9 : δέχεσθαι καὶ σύγχυσιν καὶ σύστασιν καὶ σύμμιξιν καὶ 3102 1.17.4.10 : σύμφυσιν καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια. Διαφέρειν γὰρ 3103 1.17.4.11 : ἀρέσκει τοῖς ἀπὸ τῆς <20Στωικῆς>20 αἱρέσεως <20παράθεσιν, 3104 1.17.4.12 : μῖξιν, κρᾶσιν, σύγχυσιν. Παράθεσιν>20 μὲν γὰρ 3105 1.17.4.13 : εἶναι σωμάτων συναφὴν κατὰ τὰς ἐπιφανείας, ὡς ἐπὶ τῶν 3106 1.17.4.14 : σωρῶν ὁρῶμεν, ἐν οἷς πυροί τε καὶ κριθαὶ καὶ φακοὶ καὶ 3107 1.17.4.15 : εἴ τινα τούτοις ἄλλα παραπλήσια περιέχεται καὶ τῶν ἐπὶ 3108 1.17.4.16 : τῶν αἰγιαλῶν ψήφων καὶ ἄμμων. <20Μῖξιν>20 δ´ εἶναι δύο 3109 1.17.4.17 : ἢ καὶ πλειόνων σωμάτων ἀντιπαρέκτασιν δι´ ὅλων, ὑπο– 3110 1.17.4.18 : μενουσῶν τῶν συμφυῶν περὶ αὐτὰ ποιοτήτων, ὡς ἐπὶ τοῦ 3111 1.17.4.19 : πυρὸς ἔχει καὶ τοῦ πεπυρακτωμένου σιδήρου, ἐπὶ τούτων 3112 1.17.4.20 : γὰρ 〈δι´〉 ὅλων γίγνεσθαι τῶν σωμάτων τὴν ἀντιπαρέκτασιν. 3113 1.17.4.21 : Ὁμοίως δὲ κἀπὶ τῶν ἐν ἡμῖν ψυχῶν ἔχειν· δι´ ὅλων γὰρ 3114 1.17.4.22 : τῶν σωμάτων ἡμῶν ἀντιπαρεκτείνουσιν, ἀρέσκει γὰρ αὐτοῖς 3115 1.17.4.23 : σῶμα διὰ σώματος ἀντιπαρήκειν. <20Κρᾶσιν>20 δὲ εἶναι λέ– 3116 1.17.4.24 : γουσι δύο ἢ καὶ πλειόνων σωμάτων ὑγρῶν δι´ ὅλων ἀν– 3117 1.17.4.25 : τιπαρέκτασιν τῶν περὶ αὐτὰ ποιοτήτων ὑπομενουσῶν· 3118 1.17.4.26 : [Τὴν μὲν μῖξιν καὶ ἐπὶ ξηρῶν γίγνεσθαι σωμάτων, οἷον 3119 1.17.4.27 : πυρὸς καὶ σιδήρου, ψυχῆς τε καὶ τοῦ περιέχοντος αὐτὴν 3120 1.17.4.28 : σώματος· τὴν δὲ κρᾶσιν ἐπὶ μόνων φασὶ γίνεσθαι τῶν 3121 1.17.4.29 : ὑγρῶν·] συνεκφαίνεσθαι γὰρ ἐκ τῆς κράσεως τὴν ἑκάστου 3122 1.17.4.30 : τῶν συγκραθέντων ὑγρῶν ποιότητα, οἷον οἴνου, μέλιτος, 3123 1.17.4.31 : ὕδατος, ὄξους, τῶν παραπλησίων. Ὅτι δ´ ἐπὶ τοιούτων 3124 1.17.4.32 : κράσεων διαμένουσιν αἱ ποιότητες τῶν συγκραθέντων, 3125 1.17.4.33 : πρόδηλον ἐκ τοῦ πολλάκις ἐξ ἐπιμηχανήσεως ἀποχωρί– 3126 1.17.4.34 : ζεσθαι ταῦτα ἀπ´ ἀλλήλων. Ἐὰν γοῦν σπόγγον ἠλαιω– 3127 1.17.4.35 : μένον καθῇ τις εἰς οἶνον ὕδατι κεκραμένον, ἀποχωρίσει 3128 1.17.4.36 : τὸ ὕδωρ τοῦ οἴνου ἀναδραμόντος τοῦ ὕδατος εἰς τὸν 3129 1.17.4.37 : σπόγγον. Τὴν δὲ <20σύγχυσιν>20 δύο 〈ἢ〉 καὶ πλειόνων ποι– 3130 1.17.4.38 : οτήτων περὶ τὰ σώματα μεταβολὴν εἰς ἑτέρας διαφερούσης 3131 1.17.4.39 : τούτων ποιότητος γένεσιν, ὡς ἐπὶ τῆς συνθέσεως ἔχει 3132 1.17.4.40 : τῶν μύρων καὶ τῶν ἰατρικῶν φαρμάκων. 3133 1.18.t.1 : {1Περὶ κενοῦ καὶ τόπου 〈καὶ χώρας〉.}1 3134 1.18.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 1–3 p. 315, 32 Diels.).〉 3135 1.18.1a.2 : <20Οἱ ἀπὸ Θάλεω>20 φυσικοὶ πάντες τὸ κενὸν ὡς ὄντως 3136 1.18.1a.3 : κενὸν ἀπέγνωσαν. 3137 1.18.1a.4 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 (v. 91 Stein.). 3138 1.18.1a.5 : Οὐδέ τι τοῦ παντὸς κενεὸν πέλει οὐδὲ περιττόν. 3139 1.18.1a.6 : <20Δημόκριτος>20 καὶ ἕτεροι, <20Λεύκιππος, Μητρό– 3140 1.18.1a.7 : δωρος, Ἐπίκουρος>20 τὰ μὲν ἄτομα ἄπειρα τῷ πλήθει, 3141 1.18.1a.8 : τὸ δὲ κενὸν ἄπειρον τῷ μεγέθει. 3142 1.18.2.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 4 p. 316, 8 et 19, 3 p. 317, 27 Diels.).〉 3143 1.18.2.2 : <20Στράτων>20 ἐξωτέρω μὲν ἔφη τοῦ κόσμου μὴ εἶναι 3144 1.18.2.3 : κενόν, ἐνδοτέρω δὲ δυνατὸν γενέσθαι. —Τόπον δὲ εἶναι 3145 1.18.2.4 : τὸ μεταξὺ διάστημα τοῦ περιέχοντος καὶ τοῦ περιεχομένου. 3146 1.18.3.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 6 p. 316, 14 Diels.).〉 3147 1.18.3.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐν τετάρτῳ Φυσικῆς ἀκροάσεως (c. 6 3148 1.18.3.3 : p. 213b 22) γράφει· „εἶναι δέ φασιν οἱ Πυθαγόρειοι κενὸν 3149 1.18.3.4 : καὶ ἐπεισιέναι αὐτὸ τῷ οὐρανῷ ἐκ τοῦ ἀπείρου πνεύματος 3150 1.18.3.5 : ὡς ἀναπνέοντι.“ Ἐν δὲ τῷ Περὶ τῆς Πυθαγόρου φιλο– 3151 1.18.3.6 : σοφίας πρώτῳ (fr. 196 p. 1513a 29) γράφει, τὸν μὲν οὐρα– 3152 1.18.3.7 : νὸν εἶναι ἕνα, ἐπεισάγεσθαι δὲ ἐκ τοῦ ἀπείρου χρόνον τε 3153 1.18.3.8 : καὶ πνοὴν καὶ τὸ κενόν, ὃ διορίζει ἑκάστων τὰς χώρας 3154 1.18.3.9 : ἀεί. Καὶ ἐν ἄλλοις λέγει, τόπον εἶναι τὸ τοῦ περιέχοντος 3155 1.18.3.10 : πέρας ἀκίνητον, ἢ ἐν ᾧ μένει τε καὶ κινεῖται τὰ σώματα, 3156 1.18.3.11 : πλήρη μέν, ὅταν πανταχόθεν περιέχῃ τὸ σῶμα, κενὸν δέ, 3157 1.18.3.12 : ὅταν μηθὲν ἔχῃ τὸ παράπαν ἐν ἑαυτῷ. Τόπον μὲν οὖν 3158 1.18.3.13 : ἀναγκαῖον ὑπάρχειν καὶ σῶμα, κενὸν δὲ οὐδαμῶς, εἰ μὴ 3159 1.18.3.14 : μόνον πρὸς νόησιν· ἀναιρετικὴν γὰρ εἶναι τὴν κατ´ ἐνδε– 3160 1.18.3.15 : λέχειαν αὐτοῦ φύσιν τῆς τε τῶν ὄντων συμπαθείας καὶ 3161 1.18.3.16 : τῆς τῶν σωμάτων ἀλληλουχίας· τὰς δὲ κινήσεις γίνεσθαι 3162 1.18.3.17 : τὰς κατὰ τόπον [κατὰ τὸ πρότερον] ἀντιπεριισταμένων 3163 1.18.3.18 : ἀλλήλοις τῶν σωμάτων. Ἄπειρον δὲ οὐθὲν ἀπολείπει οὔτε 3164 1.18.3.19 : κατὰ τὸ πλῆθος οὔτε κατὰ τὸ μέγεθος. 3165 1.18.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 18, 5 p. 316, 11 et 20, 1 p. 317, 31 Diels.).〉 3166 1.18.4.2 : <20Ζήνων>20 καὶ οἱ ἀπ´ αὐτοῦ ἐντὸς μὲν τοῦ κόσμου μη– 3167 1.18.4.3 : δὲν εἶναι κενόν, ἔξω δ´ αὐτοῦ ἄπειρον. —Διαφέρειν δὲ 3168 1.18.4.4 : κενόν, τόπον, χώραν· καὶ τὸ μὲν κενὸν εἶναι ἐρημίαν σώ– 3169 1.18.4.5 : ματος, τὸν δὲ τόπον τὸ ἐπεχόμενον ὑπὸ σώματος, τὴν 3170 1.18.4.6 : δὲ χώραν τὸ ἐκ μέρους ἐπεχόμενον. 3171 1.18.5.1 : <20Θαλῆς>20 ἐρωτηθείς, Τί τὸ μέγιστον; ἔφησε, Τόπος· 3172 1.18.5.2 : τἆλλα μὲν γὰρ ὁ κόσμος, τὸν δὲ κόσμον οὗτος περιέχει. 3173 1.18.2.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἀσκληπιόν>20 (p. 18b Patrit., 3174 1.18.2.2 : p. 19 Parthey.). 3175 1.18.2.3 : {〈ἙΡΜ.〉} Πᾶν τὸ κινούμενον, ὦ Ἀσκληπιέ, οὐκ ἔν τινι 3176 1.18.2.4 : κινεῖται καὶ ὑπό τινος; 3177 1.18.2.5 : {〈ἈΣΚΛ.〉} Μάλιστα. 3178 1.18.2.6 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐκ ἀνάγκη δὲ μεῖζον εἶναι 〈τὸ〉 ἐν ᾧ κινεῖ– 3179 1.18.2.7 : ται 〈ἢ〉 τὸ κινούμενον; 3180 1.18.2.8 : {〈ἈΣΚ.〉} Ἀνάγκη. 3181 1.18.2.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἰσχυρότερον ἄρα τὸ κινοῦν τοῦ κινουμένου; 3182 1.18.2.10 : {〈ἈΣΚ.〉} Ἰσχυρότερον γάρ. 3183 1.18.2.11 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐναντίαν δὲ ἔχειν φύσιν ἀνάγκη τὸ ἐν ᾧ 3184 1.18.2.12 : κινεῖται τῇ τοῦ κινουμένου; 3185 1.18.2.13 : {〈ἈΣΚ.〉} Καὶ πάνυ. 3186 1.18.2.14 : {〈ἙΡΜ.〉} Μέγας οὖν οὗτος 〈ὁ〉 κόσμος, οὗ μεῖζον οὐκ 3187 1.18.2.15 : ἔστι σῶμα; 3188 1.18.2.16 : {〈ἈΣΚ.〉} Ὡμολόγηται. 3189 1.18.2.17 : {〈ἙΡΜ.〉} Καὶ στιβαρός; πεπλήρωται γὰρ ἄλλων σωμά– 3190 1.18.2.18 : των μεγάλων πολλῶν, μᾶλλον δὲ πάντων ὅσα ἐστὶ σώματα; 3191 1.18.2.19 : {〈ἈΣΚ.〉} Οὕτως ἔχει. 3192 1.18.2.20 : {〈ἙΡΜ.〉} Σῶμα δὲ ὁ κόσμος; 3193 1.18.2.21 : {〈ἈΣΚ.〉} Σῶμα. 3194 1.18.2.22 : {〈ἙΡΜ.〉} Καὶ κινούμενον; 3195 1.18.2.23 : {〈ἈΣΚ.〉} Μάλιστα. 3196 1.18.2.24 : {〈ἙΡΜ.〉} Πηλίκον οὖν δεῖ τὸν τόπον εἶναι ἐν ᾧ κι– 3197 1.18.2.25 : νεῖται καὶ ποταπὸν τὴν φύσιν; Οὐ πολὺ μείζονα, ἵνα 3198 1.18.2.26 : δυνηθῇ δέξασθαι τῆς φορᾶς τὴν συνέχειαν καὶ μὴ θλι– 3199 1.18.2.27 : βόμενον τὸ κινούμενον ὑπὸ τῆς στενότητος ἐπίσχῃ τὴν 3200 1.18.2.28 : κίνησιν; 3201 1.18.2.29 : {〈ἈΣΚ.〉} Παμμέγεθές τι χρῆμα, ὦ Τρισμέγιστε. 3202 1.18.2.30 : {〈ἙΡΜ.〉} Ποταπῆς δὲ φύσεως; τῆς ἐναντίας ἆρα, ὦ 3203 1.18.2.31 : Ἀσκληπιέ; σώματι δὲ ἐναντία φύσις τὸ ἀσώματον; 3204 1.18.2.32 : {〈ἈΣΚ.〉} Ὡμολόγηται. 3205 1.18.2.33 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀσώματος οὖν ὁ τόπος, τὸ δὲ ἀσώματον 3206 1.18.2.34 : ἢ 〈τὸ〉 θεῖόν ἐστιν ἢ ὁ θεός. Τὸ δὲ θεῖον λέγω νῦν οὐ 3207 1.18.2.35 : τὸ γενητόν, ἀλλὰ τὸ ἀγένητον. 3208 1.18.3.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 19 Patrit., p. 25 Parthey.). 3209 1.18.3.2 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐδὲ ἓν τῶν ὄντων ἐστὶ κενὸν τῷ τῆς ὑπάρ– 3210 1.18.3.3 : ξεως λόγῳ· τὸ δὲ ὂν οὐκ ἂν ἠδύνατο εἶναι ὄν, εἰ μὴ 3211 1.18.3.4 : μεστὸν τῆς ὑπάρξεως ἦν· τὸ γὰρ ὑπάρχον κενὸν οὐδέ– 3212 1.18.3.5 : ποτε γενέσθαι δύναται. 3213 1.18.3.6 : {〈ἈΣΚ.〉} Οὐκ ἔστιν οὖν κενά τινα, ὦ Τρισμέγιστε, 3214 1.18.3.7 : οἷον κάδος καὶ κέραμος καὶ ληνὸς καὶ τὰ ἄλλα τὰ παρα– 3215 1.18.3.8 : πλήσια; 3216 1.18.3.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Φεῦ τῆς πολλῆς πλάνης, 〈ὦ〉 Ἀσκληπιέ· τὰ 3217 1.18.3.10 : μᾶλλον πληρέστατα καὶ μεστότατα, ταῦτα κενὰ ἡγῇ εἶναι; 3218 1.18.3.11 : {〈ἈΣΚ.〉} Πῶς λέγεις, ὦ Τρισμέγιστε; 3219 1.18.3.12 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐ σῶμά ἐστιν ὁ ἀήρ; 3220 1.18.3.13 : {〈ἈΣΚ.〉} Σῶμα. 3221 1.18.3.14 : {〈ἙΡΜ.〉} Τοῦτο δὲ τὸ σῶμα οὐ διὰ πάντων διήκει 3222 1.18.3.15 : τῶν ὄντων καὶ πάντα διῆκον πληροῖ; σῶμα δὲ οὐκ ἐκ 3223 1.18.3.16 : τῶν τεσσάρων κεκραμένον συνέστηκε; Μεστὰ οὖν πάντα 3224 1.18.3.17 : ἐστίν, ἃ σὺ φῂς κενά, τοῦ ἀέρος, εἰ δὲ τοῦ ἀέρος, καὶ 3225 1.18.3.18 : τῶν τεσσάρων σωμάτων· καὶ συμβαίνει ὁ ἐναντίος λόγος 3226 1.18.3.19 : ἐκφαίνεσθαι, ὅτι ἃ σὺ φῂς μεστά, ταῦτα πάντα κενά ἐστι 3227 1.18.3.20 : τοῦ ἀέρος ἐκείνων ὑπ´ ἄλλων σωμάτων στενοχωρουμένων 3228 1.18.3.21 : καὶ μὴ ἐχόντων τόπον δέξασθαι τὸν ἀέρα. Ταῦτα οὖν, ἃ 3229 1.18.3.22 : σὺ φῂς 〈κενά〉, κοῖλα δεῖ ὀνομάζειν, οὐ κενά· ὑπάρξει 3230 1.18.3.23 : γὰρ μεστά ἐστιν ἀέρος καὶ πνεύματος. 3231 1.18.3.24 : {〈ἈΣΚ.〉} Ἀναντίρρητος ὁ λόγος, ὦ Τρισμέγιστε. Τὸν 3232 1.18.3.25 : οὖν τόπον, ἐν ᾧ κινεῖται τὸ πᾶν, τί εἴπωμεν; 3233 1.18.3.26 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀσώματον, 〈ὦ〉 Ἀσκληπιέ. 3234 1.18.3.27 : {〈ἈΣΚ.〉} Τὸ οὖν ἀσώματον 〈τί〉 ἐστι; 3235 1.18.3.28 : {〈ἙΡΜ.〉} Νοῦς 〈καὶ λόγος〉, ὅλος ἐξ ὅλου ἑαυτὸν ἐμ– 3236 1.18.3.29 : περιέχων, ἐλεύθερος σώματος παντός, ἀπλανής, ἀπαθής, 3237 1.18.3.30 : ἀναφής, αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ ἑστώς, συγχωρητικὸς πάντων καὶ 3238 1.18.3.31 : σωτήριος τῶν ὄντων, οὗ ὥσπερ ἀκτῖνές εἰσι τὸ ἀγαθόν, 3239 1.18.3.32 : ἡ ἀλήθεια, τὸ ἀρχέτυπον φῶς, τὸ ἀρχέτυπον τῆς ψυχῆς. 3240 1.18.3.33 : {〈ἈΣΚ.〉} Ὁ οὖν θεὸς τί ἐστιν; 3241 1.18.3.34 : {〈ἙΡΜ.〉} Ὁ μηδὲ ἓν τούτων ὑπάρχων, ὢν δὲ καὶ τοῦ 3242 1.18.3.35 : εἶναι τούτοις αἴτιος καὶ πᾶσι καὶ ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν ὄντων 3243 1.18.3.36 : πάντων. 3244 1.18.4a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 20, 2 p. 318, 1 Diels.).〉 3245 1.18.4a.2 : <20Ἐπίκουρος>20 ὀνόμασι [πᾶσιν] παραλλάττειν κενόν, τό– 3246 1.18.4a.3 : πον, χώραν. 3247 1.18.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 9, 1–3 p. 338, 13 Diels.).〉 3248 1.18.5.2 : <20Οἱ 〈ἀπὸ〉 Πυθαγόρου>20 ἐκτὸς εἶναι τοῦ κόσμου κε– 3249 1.18.5.3 : νόν, εἰς ὃ ἀναπνεῖ ὁ κόσμος καὶ ἐξ οὗ. 3250 1.18.5.4 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 εἶναι κενόν, εἰς ὃ κατὰ τὴν ἐκπύρωσιν 3251 1.18.5.5 : ἀναλύεται ὁ κόσμος, ἄπειρον ὄν. 3252 1.18.5.6 : <20Ποσειδώνιος>20 ἔφησε τὸ ἐκτὸς τοῦ κόσμου οὐκ ἄπει– 3253 1.18.5.7 : ρον, ἀλλ´ ὅσον αὔταρκες εἰς διάλυσιν. 3254 1.18.6.1 : 〈<21Aetii>21 (I 19, 1 p. 317, 23 et II 9, 4 p. 338, 22 Diels.) et 3255 1.18.6.2 : <21Platonis>21 Timaei.〉 3256 1.18.6.3 : <20Πλάτων>20 τόπον εἶναι τὸ μεταληπτικὸν τῶν εἰδῶν, 3257 1.18.6.4 : ὅπερ εἴρηκε μεταφορικῶς τὴν ὕλην, καθάπερ τινὰ τιθήνην 3258 1.18.6.5 : καὶ δεξαμενήν. —Κενὸν δὲ μὴ εἶναι μήτε ἐκτὸς τοῦ κό– 3259 1.18.6.6 : σμου, μήτε ἐν τῷ κόσμῳ. 3260 1.18.6.7 : Λέγει γὰρ ἐν τῷ <20Τιμαίῳ>20 (p. 32C–33A) οὕτως· „Τῶν 3261 1.18.6.8 : δὲ δὴ τεττάρων ἓν ὅλον ἕκαστον εἴληφεν ἡ τοῦ κόσμου 3262 1.18.6.9 : σύστασις· ἐκ γὰρ πυρὸς παντὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος καὶ 3263 1.18.6.10 : γῆς συνέστησεν αὐτὸν ὁ συνιστάς, μέρος οὐδὲν οὐδενὸς 3264 1.18.6.11 : οὐδὲ δύναμιν ἔξωθεν ὑπολιπών, τάδε διανοηθείς, πρῶτον 3265 1.18.6.12 : μέν, ἵνα ὅλον ὅ τι μάλιστα ζῷον τέλειον ἐκ τελείων τῶν 3266 1.18.6.13 : μερῶν εἴη· πρὸς δὲ τούτοις ἓν ἅτε οὐχ ὑπολελειμμένων 3267 1.18.6.14 : ἐξ ὧν ἄλλο τοιοῦτον γένοιτ´ ἄν.“ —(ibid. p. 33B) Λεῖον 3268 1.18.6.15 : δὲ κύκλῳ πᾶν ἔξωθεν αὐτὸ ἀπηκριβοῦτο πολλῶν χάριν. 3269 1.18.6.16 : Ὀμμάτων τε γὰρ ἐπεδεῖτο οὐδέν, ὁρατόν [τε] γὰρ οὐθὲν 3270 1.18.6.17 : ἔξωθεν ὑπελείπετο· οὐδ´ ἀκοῆς, οὐδὲ 〈γὰρ〉 ἀκουστόν· 3271 1.18.6.18 : πνεῦμά τε οὐκ ἦν περιεστὼς δεόμενον ἀναπνοῆς. 3272 1.18.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 25 p. 460 Diels.).〉 3273 1.18.7.2 : <20Χρυσίππου.>20 Τόπον δ´ εἶναι ὁ <20Χρύσιππος>20 ἀπε– 3274 1.18.7.3 : φαίνετο τὸ κατεχόμενον δι´ ὅλου ὑπὸ ὄντος ἢ τὸ οἷόν 〈τε〉 3275 1.18.7.4 : κατέχεσθαι ὑπὸ ὄντος καὶ δι´ ὅλου κατεχόμενον εἴτε ὑπὸ 3276 1.18.7.5 : τινὸς 〈εἴτε〉 ὑπὸ τινῶν. Ἐὰν δὲ τοῦ οἵου τε κατέχεσθαι 3277 1.18.7.6 : ὑπὸ ὄντος τὶ μὲν κατέχηται, τὶ δὲ μή, τὸ ὅλον 〈οὔτε〉 3278 1.18.7.7 : κενὸν ἔσεσθαι οὔτε τόπον, ἕτερον δέ τι οὐκ ὠνομασμένον· 3279 1.18.7.8 : τὸ μὲν γὰρ κενὸν τοῖς κενοῖς ἀγγείοις λέγεσθαι παραπλη– 3280 1.18.7.9 : σίως, τὸν δὲ τόπον τοῖς πλήρεσι· χώραν δὲ πότερον τὸ 3281 1.18.7.10 : μεῖζον οἷόν τε κατέχεσθαι ὑπὸ ὄντος καὶ οἷον μεῖζον 3282 1.18.7.11 : ἀγγεῖον σώματος, ἢ τὸ χωροῦν μεῖζον σῶμα; Τὸ μὲν οὖν 3283 1.18.7.12 : κενὸν ἄπειρον εἶναι λέγεσθαι· τὸ γὰρ ἐκτὸς τοῦ κόσμου 3284 1.18.7.13 : τοιοῦτ´ εἶναι· τὸν δὲ τόπον πεπερασμένον διὰ τὸ μηδὲν 3285 1.18.7.14 : σῶμα ἄπειρον εἶναι. Καθάπερ δὲ τὸ σωματικὸν πεπε– 3286 1.18.7.15 : ρασμένον εἶναι, οὕτως τὸ ἀσώματον ἄπειρον, ὅ τε γὰρ 3287 1.18.7.16 : χρόνος ἄπειρος καὶ τὸ κενόν. Ὥσπερ γὰρ τὸ μηδὲν οὐδέν 3288 1.18.7.17 : ἐστι πέρας, οὕτως οὐδὲ τοῦ μηδενός, οἷόν ἐστι τὸ κενόν. 3289 1.18.7.18 : Κατὰ γὰρ τὴν αὑτοῦ ὑπόστασιν ἄπειρόν ἐστι· περατοῦται 3290 1.18.7.19 : δ´ αὖ τοῦτο ἐκπληρούμενον· τοῦ δὲ πληροῦντος ἀρθέντος 3291 1.18.7.20 : οὐκ ἔστιν αὐτοῦ νοῆσαι πέρας. 3292 1.19.t.1 : {1Περὶ κινήσεως.}1 3293 1.19.1.1 : 〈<21Aetii>21 (I 23 p. 318, 30 Diels.).〉 3294 1.19.1.2 : <20Πυθαγόρου.>20 Κίνησίς ἐστι διαφορότης ἢ ἑτερότης 3295 1.19.1.3 : ἐν ὕλῃ, ᾗ ἔστιν ὕλη. Οὗτος πάσης κινήσεως κοινὸς ὅρος. 3296 1.19.1.4 : <20Δημόκριτος>20 ἓν γένος κινήσεως τὸ κατὰ παλμὸν 3297 1.19.1.5 : ἀπεφαίνετο. <20Ἐπίκουρος>20 δύο εἴδη κινήσεως, τὸ κατὰ 3298 1.19.1.6 : στάθμην καὶ τὸ κατὰ παρέγκλισιν. Εἰσὶ δέ τινες, οἳ καὶ 3299 1.19.1.7 : τέταρτον εἶδος εἰσάγουσι, τὸ κατ´ οὐσίαν, ὅπερ ἐστὶ τὸ 3300 1.19.1.8 : κατὰ γένεσιν. Ἄλλοι δὲ καὶ τὴν διανοητικὴν προστιθέασι, 3301 1.19.1.9 : μέχρι γὰρ τῶν πέντε προὔβησαν. 3302 1.19.1.10 : <20Διόδωρος>20 ὁ Κρόνος κεκινῆσθαι μέν τι, κινεῖσθαι 3303 1.19.1.11 : δὲ μηδέν. 3304 1.19.1.12 : <20Ἡράκλειτος>20 ἠρεμίαν μὲν καὶ στάσιν ἐκ τῶν ὅλων 3305 1.19.1.13 : ἀνῄρει, κίνησιν δὲ τοῖς πᾶσιν ἀπεδίδου. 3306 1.19.1.14 : <20Ἡρόφιλος>20 κινήσεως τὴν μὲν λόγῳ θεωρητήν, τὴν 3307 1.19.1.15 : δὲ αἰσθητήν. 3308 1.19.1.16 : <20Ἀσκληπιάδης>20 πᾶσαν κίνησιν αἰσθητὴν ἀπεφήνατο. 3309 1.19.1.17 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὴν κίνησιν ἐνέργειαν εἶναι τοῦ δυ– 3310 1.19.1.18 : νάμει κινητοῦ ᾗ κινητόν. Τῶν δὲ κινήσεων τὰς μὲν εἶναι 3311 1.19.1.19 : κατὰ τὸ ποσόν, τὰς δὲ κατὰ τὸ ποιόν, τὰς δὲ κατὰ τόπον. 3312 1.19.1.20 : Κατὰ μὲν τὸ ποσὸν αὔξησιν καὶ μείωσιν, ἐν προσθέσει 3313 1.19.1.21 : τινὶ θεωρουμένην καὶ ἀφαιρέσει· κατὰ δὲ τὸ ποιὸν ἀλλοί– 3314 1.19.1.22 : ωσιν καὶ μεταβολήν, ὡς τὴν ἐκ θερμοῦ εἰς ψυχρόν, ἐκ γλυ– 3315 1.19.1.23 : κέος εἰς πικρόν· κατὰ δὲ τόπον, ἣν ἰδιώτερον φορὰν ὠνό– 3316 1.19.1.24 : μασε (phys. VIII 7 p. 260a 28), καθ´ ὃν ἐξ οὗ εἰς ὃ μεταβαίνει 3317 1.19.1.25 : τὰ κινούμενα. Ταύτης δὲ τρεῖς εἶναι διαφοράς, ὧν δύο μὲν 3318 1.19.1.26 : ἁπλᾶς, τήν τε κατ´ εὐθεῖαν καὶ τὴν ἐν κύκλῳ, μίαν δὲ μικτήν· 3319 1.19.1.27 : 〈κατ´〉 εὐθεῖαν μὲν τὴν ἄνω καὶ κάτω κατά τε κουφότητα 3320 1.19.1.28 : καὶ βαρύτητα τῶν σωμάτων, ἐν κύκλῳ δὲ τὴν περιφερῆ, 3321 1.19.1.29 : μικτὴν δὲ τὴν κατ´ ἔγκλισιν· τῆς δὲ κατὰ τόπον κινήσεως 3322 1.19.1.30 : τὴν μὲν ἀπὸ τοῦ μέσου γίνεσθαι, τὴν δὲ ἐπὶ τὸ μέσον, 3323 1.19.1.31 : τὴν δὲ περὶ τὸ μέσον· πυρὸς μὲν οὖν καὶ ἀέρος ἀπὸ τοῦ 3324 1.19.1.32 : μέσου, γῆς καὶ ὕδατος ἐπὶ τὸ μέσον, τοῦ πέμπτου [ὅλον] 3325 1.19.1.33 : περὶ τὸ μέσον. Τούτοις δὲ πληροῦσθαι τὸν ὅλον κόσμον. 3326 1.19.2.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Ἀσκληπιόν>20 (p. 18b Patrit., 3327 1.19.2.2 : p. 21, 12 Parthey.). 3328 1.19.2.3 : {〈ἙΡΜ.〉} Πᾶν τὸ κινούμενον οὐκ ἐν κινουμένῳ κινεῖ– 3329 1.19.2.4 : ται, ἀλλὰ ἐν ἑστῶτι· καὶ τὸ κινοῦν δὴ ἕστηκεν, ἀδυνατοῦν 3330 1.19.2.5 : συγκινεῖσθαι. 3331 1.19.2.6 : {〈ἈΣΚ.〉} Πῶς οὖν, ὦ Τρισμέγιστε, τὰ ἐνθάδε συγκι– 3332 1.19.2.7 : νεῖται τοῖς κινουμένοις; τὰς γὰρ σφαίρας ἔφης τὰς πλα– 3333 1.19.2.8 : νωμένας κινεῖσθαι ὑπὸ τῆς ἀπλανοῦς σφαίρας. 3334 1.19.2.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐκ ἔστιν αὕτη, ὦ Ἀσκληπιέ, συγκίνησις, 3335 1.19.2.10 : ἀλλ´ ἀντικίνησις· οὐ γὰρ ὁμοίως κινοῦνται, ἀλλ´ ἐναντίως 3336 1.19.2.11 : ἀλλήλαις. Ἡ δὲ ἐναντίωσις τὴν ἀντέρεισιν τῆς κινήσεως 3337 1.19.2.12 : ἑστῶσαν ἔχει· ἡ γὰρ ἀντιτυπία στάσις φορᾶς. Διὸ καὶ 3338 1.19.2.13 : αἱ πλανώμεναι σφαῖραι ἐναντίως κινούμεναι ἀλλήλαις ὑπὸ 3339 1.19.2.14 : τῆς ἀπλανοῦς, τῇ ἐναντίᾳ ὑπαντήσει περὶ τὴν ἐναντιότητα 3340 1.19.2.15 : ἑστώσαν αὐτὴν ὑπ´ αὐτῆς κινοῦνται. Τὰς γὰρ ἄρκτους 3341 1.19.2.16 : ταύτας, ἃς ὁρᾷς μήτε δυνούσας μήτε ἀνατελλούσας, περὶ 3342 1.19.2.17 : δὲ τὸ αὐτὸ στρεφομένας, οἴει κινεῖσθαι ἢ ἑστάναι; 3343 1.19.2.18 : {〈ἈΣΚ.〉} Κινεῖσθαι, ὦ Τρισμέγιστε. 3344 1.19.2.19 : {〈ἙΡΜ.〉} Κίνησιν ποίαν, ὦ Ἀσκληπιέ; 3345 1.19.2.20 : {〈ἈΣΚ.〉} Τὴν περὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρεφομένην. 3346 1.19.2.21 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἡ δὲ περιφορὰ ἡ περὶ τὸ αὐτὸ κίνησίς 3347 1.19.2.22 : ἐστιν ὑπὸ στάσεως κατεχομένη· τὸ γὰρ περὶ αὐτὸ κωλύει 3348 1.19.2.23 : τὸ ὑπὲρ αὐτό, οὕτω καὶ ἡ ἐναντία φορὰ ἕστηκεν ἑδραία, 3349 1.19.2.24 : ὑπὸ τῆς ἐναντιότητος στηριζομένη. Παράδειγμα δέ σοι 3350 1.19.2.25 : ἐπίγειον τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐμπῖπτον φράσω· τὰ ἐπίγεια 3351 1.19.2.26 : ζῷα, οἷον τὸν ἄνθρωπον λέγω, νηχόμενα θεώρησον· φε– 3352 1.19.2.27 : ρομένου γὰρ τοῦ ὕδατος ἡ ἀντιτυπία τῶν ποδῶν καὶ τῶν 3353 1.19.2.28 : χειρῶν στάσις γίνεται τῷ ἀνθρώπῳ τοῦ μὴ συγκατενεχθῆ– 3354 1.19.2.29 : ναι τῷ ὕδατι. 3355 1.19.2.30 : {〈ἈΣΚ.〉} Σαφὲς τὸ παράδειγμα, ὦ Τρισμέγιστε. 3356 1.19.2.31 : {〈ἙΡΜ.〉} Πᾶσα οὖν κίνησις ἐν στάσει καὶ ὑπὸ στά– 3357 1.19.2.32 : σεως κινεῖται. Ἡ οὖν κίνησις τοῦ κόσμου καὶ παντὸς 3358 1.19.2.33 : ζῴου ὑλικοῦ οὐχ ὑπὸ τῶν κατεκτὸς [τοῦ κόσμου] συμβαίνει 3359 1.19.2.34 : γίνεσθαι, ἀλλ´ ὑπὸ τῶν ἐντὸς [εἰς τὸ κατεκτός], τῶν νο– 3360 1.19.2.35 : ητῶν, ψυχῆς ἢ πνεύματος ἢ ἄλλου τινὸς ἀσωμάτου. Σῶμα 3361 1.19.2.36 : γὰρ 〈σῶμα〉 ἔμψυχον οὐ κινεῖ, ἀλλ´ οὐδὲ τὸ σύνολον σῶμα 3362 1.19.2.37 : κἂν ᾖ ἄψυχον. 3363 1.19.2.38 : {〈ἈΣΚ.〉} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Τρισμέγιστε; Τὰ οὖν 3364 1.19.2.39 : ξύλα καὶ τοὺς λίθους καὶ τὰ 〈ἄλλα〉 πάντα ἄψυχα οὐ σώ– 3365 1.19.2.40 : ματά ἐστι 〈τὰ κινοῦντα〉; 3366 1.19.2.41 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐδαμῶς, 〈ὦ〉 Ἀσκληπιέ. Τὸ γὰρ ἔνδον τοῦ 3367 1.19.2.42 : σώματος τοῦ κινοῦντος, τὸ ἔμψυχον, οὐ σῶμα ἐκεῖνό ἐστι 3368 1.19.2.43 : τὸ ἀμφότερα κινοῦν καὶ τὸ τοῦ βαστάζοντος καὶ τὸ τοῦ 3369 1.19.2.44 : βασταζομένου· διόπερ ἄψυχον οὐκ ἄψυχον κινήσει. ὁρᾷς 3370 1.19.2.45 : γοῦν καταβαρυνομένην τὴν ψυχήν, ὅταν 〈μόνη〉 δύο σώ– 3371 1.19.2.46 : ματα φέρῃ. 3372 1.19.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 22 p. 459 Diels.).〉 3373 1.19.3.2 : <20Χρυσίππου.>20 Κίνησιν δέ φησιν εἶναι ὁ Χρύσιππος 3374 1.19.3.3 : μεταβολὴν κατὰ τόπον ἢ ὅλῳ ἢ μέρει, ἢ μεταλλαγὴν ἐκ 3375 1.19.3.4 : τόπου ἢ καθ´ ὅλον ἢ κατὰ μέρος. Καὶ ἄλλως· κίνησιν 3376 1.19.3.5 : μεταλλαγὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα· φορὰν δὲ μετέωρον κί– 3377 1.19.3.6 : νησιν ὀξεῖαν, μονὴν δὲ τὸ μὲν οἷον ἀκινησίαν σώματος, 3378 1.19.3.7 : τὸ δ´ οἷον σώματος σχέσιν κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως νῦν 3379 1.19.3.8 : τε καὶ πρότερον. Πολλαχῶς δὲ λέγεσθαι τὴν κίνησιν καὶ 3380 1.19.3.9 : τὴν μονήν, διὸ καὶ πολλοὺς καθ´ ἕκαστον σημαινόμενον 3381 1.19.3.10 : ἀποδίδοσθαι ὅρους. Τὰς δὲ πρώτας κινήσεις εἶναι δύο, 3382 1.19.3.11 : τήν τε εὐθεῖαν καὶ τὴν καμπύλην· διὰ τούτων δὲ πολλα– 3383 1.19.3.12 : χῶς μιγνυμένων γίνεσθαι πολλὰς κινήσεις καὶ διαφερούσας. 3384 1.19.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 23 p. 459 Diels.).〉 3385 1.19.4.2 : <20Ζήνωνος.>20 Τῶν δ´ ἐν τῷ κόσμῳ πάντων τῶν κατ´ 3386 1.19.4.3 : ἰδίαν ἕξιν συνεστώτων τὰ μέρη τὴν φορὰν ἔχειν εἰς τὸ 3387 1.19.4.4 : τοῦ ὅλου μέσον, ὁμοίως δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ κόσμου· διόπερ 3388 1.19.4.5 : ὀρθῶς λέγεσθαι πάντα τὰ μέρη τοῦ κόσμου ἐπὶ τὸ μέσον 3389 1.19.4.6 : τοῦ κόσμου τὴν φορὰν ἔχειν, μάλιστα δὲ τὰ βάρος ἔχοντα· 3390 1.19.4.7 : ταὐτὸν δ´ αἴτιον εἶναι καὶ τῆς τοῦ κόσμου μονῆς ἐν ἀπεί– 3391 1.19.4.8 : ρῳ κενῷ, καὶ τῆς γῆς παραπλησίως ἐν τῷ κόσμῳ περὶ 3392 1.19.4.9 : τὸ τούτου κέντρον καθιδρυμένης ἰσοκρατῶς. Οὐ πάντως 3393 1.19.4.10 : δὲ σῶμα βάρος ἔχειν, ἀλλ´ ἀβαρῆ εἶναι ἀέρα καὶ πῦρ· 3394 1.19.4.11 : τείνεσθαι δὲ καὶ ταῦτά πως ἐπὶ τὸ τῆς ὅλης σφαίρας 3395 1.19.4.12 : τοῦ κόσμου μέσον, τὴν δὲ σύστασιν πρὸς τὴν περιφέρειαν 3396 1.19.4.13 : αὐτοῦ ποιεῖσθαι· φύσει γὰρ ἀνώφοιτα ταῦτ´ εἶναι διὰ 3397 1.19.4.14 : τὸ μηδενὸς μετέχειν βάρους. Παραπλησίως δὲ τούτοις 3398 1.19.4.15 : οὐδ´ αὐτόν φασι τὸν κόσμον βάρος ἔχειν διὰ τὸ τὴν ὅλην 3399 1.19.4.16 : αὐτοῦ σύστασιν ἔκ τε τῶν βάρος ἐχόντων στοιχείων εἶναι 3400 1.19.4.17 : καὶ ἐκ τῶν ἀβαρῶν. Τὴν δ´ ὅλην γῆν καθ´ ἑαυτὴν μὲν 3401 1.19.4.18 : ἔχειν ἀρέσκει βάρος· παρὰ δὲ τὴν θέσιν διὰ τὸ τὴν μέ– 3402 1.19.4.19 : σην ἔχειν χώραν (πρὸς δὲ τὸ μέσον εἶναι τὴν φορὰν τοῖς 3403 1.19.4.20 : τοιούτοις σώμασιν) ἐπὶ τοῦ τόπου τούτου μένειν. 3404 1.19.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 24 p. 460 Diels.).〉 3405 1.19.5.2 : <20Ἀπολλοδώρου.>20 Ἀπολλόδωρος ἐν τῇ Φυσικῇ τέ– 3406 1.19.5.3 : χνῃ κίνησιν εἶναι μεταβολὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα ἢ ὅλῳ 3407 1.19.5.4 : ἢ [τοῖς] μέρεσι· σχέσιν δὲ συνοχὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα 3408 1.19.5.5 : καὶ τὸ ἴσχεσθαι τοιοῦτο· γένη δὲ κινήσεως εἶναι πρῶτα 3409 1.19.5.6 : δύο, τήν τε κατ´ εὐθεῖαν καὶ τὴν ἐγκύκλιον. Τούτων δὲ 3410 1.19.5.7 : εἴδη γίγνεσθαι πλείονα. Περὶ τὸ αὐτὸ δὲ κινήσεις γίγνε– 3411 1.19.5.8 : σθαι πολλὰς καὶ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, οἷον περιπατεῖν καὶ 3412 1.19.5.9 : τρέχειν μὴ ἐκβαίνοντα τὸν αὐτὸν τόπον, καὶ ἅμα κινεῖσθαι 3413 1.19.5.10 : τήν τε ἐπ´ εὐθεῖαν καὶ τὴν εἰς τὰ πλάγια καὶ τὴν ἔμπρο– 3414 1.19.5.11 : σθεν καὶ τὴν ὄπισθεν καὶ τὴν εἰς δεξιὰν καὶ ἀριστερὰν 3415 1.19.5.12 : καὶ ἐγκύκλιον, καὶ ταχέως ἅμα καὶ βραδέως, καθάπερ ἐπὶ 3416 1.19.5.13 : τῶν πλεόντων καὶ τῶν ὁμοίως τούτοις διακειμένων συν– 3417 1.19.5.14 : τυγχάνειν. Ὥσπερ δὲ παντὸς σώματος ἐλέγομεν μέρος 3418 1.19.5.15 : εἶναι σῶμα καὶ πάσης ἐπιφανείας ἐπιφάνειαν καὶ πάσης 3419 1.19.5.16 : γραμμῆς γραμμὴν καὶ παντὸς τόπου τόπον καὶ παντὸς 3420 1.19.5.17 : χρόνου χρόνον, οὕτως καὶ πάσης κινήσεως κίνησιν εἶναι 3421 1.19.5.18 : ῥητέον καὶ πάσης σχέσεως σχέσιν κατὰ τὴν αὐτὴν ἀνα– 3422 1.19.5.19 : λογίαν. 3423 1.19.6.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τῶν Παρμενίδου>20 (p. 138B). 3424 1.19.6.2 : Ὅτι κινούμενόν γε ἢ φέροιτο ἢ ἀλλοιοῖτο ἄν, αὗται 3425 1.19.6.3 : γὰρ μόναι κινήσεις; —Ναί. 3426 1.19.7.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 43B). 3427 1.19.7.2 : Ὥστε τὸ μὲν ὅλον κινεῖσθαι ζῷον, ἀτάκτως μὴν ὅπῃ 3428 1.19.7.3 : τύχοι προϊέναι καὶ ἀλόγως, τὰς ἓξ ἁπάσας κινήσεις ἔχον· 3429 1.19.7.4 : εἴς τε γὰρ τὸ πρόσθεν καὶ ὄπισθεν καὶ πάλιν εἰς δεξιὰ 3430 1.19.7.5 : καὶ ἀριστερά, κάτω τε καὶ ἄνω καὶ πάντῃ κατὰ τοὺς ἓξ 3431 1.19.7.6 : τόπους πλανώμενα. 3432 1.19.8.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Θεαιτήτου>20 (p. 181C. D). 3433 1.19.8.2 : Καί μοι λέγε· ἆρα κινεῖσθαι καλεῖς, ὅταν τι χώραν 3434 1.19.8.3 : ἐκ χώρας μεταβάλλῃ, ἢ καὶ ἐν τῷ αὐτῷ στρέφηται; — 3435 1.19.8.4 : Ἔγωγε. —Τοῦτο μὲν τοίνυν ἓν ἔστω εἶδος· ὅταν δὲ ᾖ μὲν 3436 1.19.8.5 : ἐν τῷ αὐτῷ, γηράσκῃ δέ, ἢ μέλαν ἐκ λευκοῦ ἢ σκληρὸν ἐκ 3437 1.19.8.6 : μαλακοῦ γίγνηται, ἤ τινα ἄλλην ἀλλοίωσιν ἀλλοιῶται, ἆρα 3438 1.19.8.7 : οὐκ ἄξιον ἕτερον εἶδος κινήσεως φάναι; {—}Ἀναγκαῖον 3439 1.19.8.8 : μὲν οὖν. {—}Δύο δὴ λέγω τούτω εἴδη κινήσεως, ἀλλοίωσιν, 3440 1.19.8.9 : τὴν δὲ περιφοράν. 3441 1.19.9.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 152D–153D). 3442 1.19.9.2 : Ἐγὼ ἐρῶ καὶ μάλα οὐ φαῦλον λόγον· ὡς ἄρα ἓν μὲν 3443 1.19.9.3 : αὐτὸ καθ´ ἑαυτὸ οὐδέν ἐστιν, οὐδ´ ἄν τι προσείποις ὀρθῶς 3444 1.19.9.4 : οὐδ´ ὁποιονοῦν τι, ἀλλ´ ἐὰν ὡς μέγα προσαγορεύῃς τι, 3445 1.19.9.5 : καὶ μικρὸν φανεῖται, καὶ ἐὰν βαρύ τι, κοῦφον, ξύμπαντά 3446 1.19.9.6 : τε οὕτως, ὡς μηδενὸς ὄντος ἑνὸς μήτε τινὸς μήτε ὁποι– 3447 1.19.9.7 : ουοῦν· ἐκ δὲ δὴ φορᾶς τε καὶ κινήσεως καὶ κράσεως πρὸς 3448 1.19.9.8 : ἄλληλα γίγνεται πάντα, ἃ δή φαμεν εἶναι, οὐκ ὀρθῶς 3449 1.19.9.9 : προσαγορεύοντες· ἔστι μὲν γὰρ οὐδέποτε οὐδέν, ἀεὶ δὲ 3450 1.19.9.10 : γίγνεται. καὶ περὶ τούτου πάντες ἑξῆς οἱ σοφοὶ πλὴν 3451 1.19.9.11 : Παρμενίδου ξυμφέρονται, Πρωταγόρας τε καὶ Ἡράκλειτος 3452 1.19.9.12 : καὶ Ἐμπεδοκλῆς καὶ τῶν ποιητῶν οἱ ἄκροι τῆς ποιήσεως 3453 1.19.9.13 : ἑκατέρας, κωμῳδίας μὲν Ἐπίχαρμος, τραγῳδίας δὲ Ὅμηρος, 3454 1.19.9.14 : 〈ὃς〉 εἰπών, 3455 1.19.9.15 : Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν (Il. Ξ 201) 3456 1.19.9.16 : πάντα εἴρηκεν ἔκγονα ῥοῆς τε καὶ κινήσεως. Τίς οὖν ἂν 3457 1.19.9.17 : ἔτι πρός γε τοσοῦτον στρατόπεδον καὶ στρατηγὸν Ὅμηρον 3458 1.19.9.18 : δύναιτο ἀμφισβητήσας μὴ καταγέλαστος γενέσθαι; {—}Οὐ 3459 1.19.9.19 : ῥᾴδιον, ὦ Σώκρατες. {—} 3460 1.19.9.20 : Οὐ γάρ, ὦ Θεαίτητε. ἐπεὶ καὶ τάδε τῷ λόγῳ σημεῖα 3461 1.19.9.21 : ἱκανά, ὅτι τὸ μὲν εἶναι δοκοῦν καὶ τὸ γίγνεσθαι κίνησις 3462 1.19.9.22 : παρέχει, τὸ δὲ μὴ εἶναι καὶ ἀπόλλυσθαι ἡσυχία· τὸ 3463 1.19.9.23 : γὰρ θερμόν τε καὶ πῦρ, ὃ δὴ καὶ τἆλλα γεννᾷ καὶ ἐπι– 3464 1.19.9.24 : τροπεύει, αὐτὸ γεννᾶται ἐκ φορᾶς καὶ τρίψεως· τοῦτο δ´ 3465 1.19.9.25 : ἡ κίνησις. Καὶ μὴν τό γε τῶν ζῴων γένος ἐκ τῶν αὐτῶν 3466 1.19.9.26 : τούτων φύεται. {—}Πῶς δ´ οὔ; {—}Τί δέ; ἡ τῶν σωμά– 3467 1.19.9.27 : των ἕξις οὐχ ὑπὸ ἡσυχίας μὲν καὶ ἀργίας διόλλυται, ὑπὸ 3468 1.19.9.28 : γυμνασίων δὲ καὶ κινήσεως ἐπὶ τὸ πολὺ σῴζεται; {—}Ναί. 3469 1.19.9.29 : {—}Ἡ δ´ ἐν τῇ ψυχῇ ἕξις οὐχ ὑπὸ μαθήσεως μὲν καὶ 3470 1.19.9.30 : μελέτης, κινήσεων ὄντων, κτᾶται μαθήματα καὶ σῴζεται 3471 1.19.9.31 : καὶ γίγνεται βελτίων, ὑπὸ δ´ ἡσυχίας, ἀμελετησίας τε καὶ 3472 1.19.9.32 : ἀμαθίας οὔσης οὔτε τι μανθάνει ἅ τε ἂν μάθῃ ἐπιλαν– 3473 1.19.9.33 : θάνεται; {—}Καὶ μάλα. {—}Τὸ μὲν ἄρα ἀγαθὸν κίνησις 3474 1.19.9.34 : κατά τε ψυχὴν καὶ κατὰ τὸ σῶμα, τὸ δὲ τοὐναντίον; {—} 3475 1.19.9.35 : Ἔοικεν. {—}Ἔτι οὖν σοι λέγω νηνεμίας τε καὶ γαλήνας καὶ 3476 1.19.9.36 : ὅσα τοιαῦτα, ὅτι αἱ μὲν ἡσυχίαι σήπουσι καὶ ἀπολλῦσι, 3477 1.19.9.37 : τὰ δ´ ἕτερα σῴζει· καὶ ἐπὶ τούτοις τὸν κολοφῶνα ἀναγκά– 3478 1.19.9.38 : ζω προβιβάζων, τὴν χρυσῆν σειρὰν ὡς οὐδὲν ἄλλο ἢ τὸν 3479 1.19.9.39 : ἥλιον Ὅμηρος λέγει, καὶ δηλοῖ ὅτι ἕως μὲν ἂν ἡ περι– 3480 1.19.9.40 : φορὰ ᾖ κινουμένη καὶ ὁ ἥλιος, πάντα ἔστι καὶ σῴζεται 3481 1.19.9.41 : ἐν θεοῖς τε καὶ ἀνθρώποις, εἰ δὲ σταίη τοῦτο ὥσπερ 3482 1.19.9.42 : δοθέν, πάντα χρήματ´ ἂν διαφθαρείη καὶ γένοιτ´ ἂν τὸ 3483 1.19.9.43 : λεγόμενον [τὰ] ἄνω κάτω πάντα; 3484 1.20.t.1 : {1Περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς.}1 3485 1.20.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 24, 1 p. 320, 17 Diels.).〉 3486 1.20.1a.2 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Μέλισσος>20 ἀνῄρουν γένεσιν καὶ 3487 1.20.1a.3 : φθορὰν διὰ τὸ νομίζειν τὸ πᾶν ἀκίνητον. 3488 1.20.2.1 : <20Ἡράκλειτός>20 φησιν, ὅτι πάντα χωρεῖ καὶ οὐδὲν 3489 1.20.2.2 : μένει· καὶ ποταμοῦ ῥοῇ ἀπεικάζων τὰ ὄντα λέγει ὡς δὶς 3490 1.20.2.3 : ἐς τὸν αὐτὸν ποταμὸν οὐκ ἂν ἐμβαίης. 3491 1.20.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 2 p. 330, 18 Diels.).〉 3492 1.20.3.2 : <20Πλάτων>20 φθαρτὸν μὲν τὸν κόσμον, ὅσον ἐπὶ τῇ 3493 1.20.3.3 : φύσει, αἰσθητὸν γὰρ εἶναι, διότι καὶ σωματικόν, οὐ μὴν 3494 1.20.3.4 : φθαρησόμενόν γε προνοίᾳ καὶ συνοχῇ θεοῦ. 3495 1.20.4.1 : 〈<21Aetii>21 (I 24, 2. 3 p. 320, 20 Diels.).〉 3496 1.20.4.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς, Ἀναξαγόρας, Δημόκριτος, 3497 1.20.4.3 : Ἐπίκουρος>20 καὶ πάντες, ὅσοι κατὰ συναθροισμὸν τῶν 3498 1.20.4.4 : λεπτομερῶν σωμάτων κοσμοποιοῦσι, συγκρίσεις μὲν καὶ 3499 1.20.4.5 : διακρίσεις εἰσάγουσι, γενέσεις δὲ καὶ φθορὰς οὐ κυρίως. 3500 1.20.4.6 : Οὐ γὰρ κατὰ τὸ ποιὸν ἐξ ἀλλοιώσεως, κατὰ δὲ τὸ ποσὸν 3501 1.20.4.7 : ἐκ συναθροισμοῦ ταύτας γίνεσθαι. 3502 1.20.4.8 : <20Πυθαγόρας>20 καὶ πάντες, ὅσοι παθητὴν τὴν ὕλην 3503 1.20.4.9 : ὑποτίθενται, κυρίως γενέσεις καὶ φθορὰς γίνεσθαι· ἐκ 3504 1.20.4.10 : γὰρ ἀλλοιώσεως τῶν στοιχείων καὶ τροπῆς καὶ ἀναλύσεως 3505 1.20.4.11 : [γενέσεως καὶ φθορᾶς] παράθεσιν καὶ μῖξιν, κρᾶσίν τε καὶ 3506 1.20.4.12 : σύγχυσιν γίνεσθαι. 3507 1.20.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 36 p. 468 Diels.).〉 3508 1.20.5.2 : <20Ζήνωνι καὶ Κλεάνθει>20 καὶ <20Χρυσίππῳ>20 ἀρέσκει 3509 1.20.5.3 : τὴν οὐσίαν μεταβάλλειν οἷον εἰς σπέρμα τὸ πῦρ, καὶ 3510 1.20.5.4 : πάλιν ἐκ τούτου τοιαύτην ἀποτελεῖσθαι τὴν διακόσμησιν, 3511 1.20.5.5 : οἵα πρότερον ἦν. <20Παναίτιος>20 πιθανωτέραν εἶναι νομίζει 3512 1.20.5.6 : καὶ μᾶλλον ἀρέσκουσαν αὑτῷ τὴν ἀϊδιότητα τοῦ κόσμου 3513 1.20.5.7 : ἢ τὴν τῶν ὅλων εἰς πῦρ μεταβολήν. 3514 1.20.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 12. 11. 13. 6–10 p. 332 Diels.).〉 3515 1.20.6.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 τὸ ὑπὸ τὴν σελήνην μέρος τοῦ κόσμου 3516 1.20.6.3 : παθητικὸν ἀπεφαίνετο, ἐν ᾧ καὶ τὰ περίγεια κηραίνεται. 3517 1.20.6.4 : <20Ξενοφάνης, Παρμενίδης, Μέλισσος>20 ἀγένη– 3518 1.20.6.5 : τον καὶ ἀΐδιον καὶ ἄφθαρτον τὸν κόσμον. 3519 1.20.6.6 : [Καὶ] οἱ φάμενοι δὲ τὴν διακόσμησιν αἰώνιον ὑπάρ– 3520 1.20.6.7 : χειν περιοδευτικοὺς εἶναί φασι χρόνους, καθ´ οὓς κατὰ 3521 1.20.6.8 : ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως γίγνεσθαι πάντα καὶ τὴν αὐτὴν δια– 3522 1.20.6.9 : σῴζεσθαι τοῦ κόσμου διάταξίν τε καὶ διακόσμησιν. 3523 1.20.6.10 : <20Ἀναξίμανδρος, Ἀναξιμένης, Ἀναξαγόρας, 3524 1.20.6.11 : Ἀρχέλαος, Διογένης, Λεύκιππος>20 φθαρτὸν τὸν 3525 1.20.6.12 : κόσμον. 3526 1.20.6.13 : <20Καὶ οἱ Στωικοὶ>20 φθαρτὸν τὸν κόσμον, κατ´ ἐκπύ– 3527 1.20.6.14 : ρωσιν δέ. 3528 1.20.6.15 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὸν κόσμον 〈γίνεσθαι καὶ〉 φθείρε– 3529 1.20.6.16 : σθαι κατὰ τὴν ἀντεπικράτειαν τοῦ νείκους καὶ τῆς φιλίας. 3530 1.20.6.17 : <20Δημόκριτος>20 φθείρεσθαι τὸν κόσμον τοῦ μείζονος 3531 1.20.6.18 : τὸν μικρότερον νικῶντος. 3532 1.20.6.19 : <20Ἐπίκουρος>20 πλείστοις τρόποις τὸν κόσμον φθεί– 3533 1.20.6.20 : ρεσθαι· καὶ γὰρ ὡς ζῷον καὶ ὡς φυτὸν καὶ πολλαχῶς. 3534 1.20.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 5, 3 p. 333, 4 Diels.).〉 3535 1.20.7.2 : <20Φιλόλαος>20 διττὴν εἶναι τὴν φθορὰν τοῦ κόσμου, τὸ 3536 1.20.7.3 : μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος, τὸ δὲ ἐξ ὕδατος σεληνια– 3537 1.20.7.4 : κοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀποχυθέντος. 3538 1.20.2.1 : <20Φιλολάου Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχᾶς.>20 3539 1.20.2.2 : Φιλόλαος ἄφθαρτον τὸν κόσμον εἶναι. Λέγει γοῦν 3540 1.20.2.3 : οὕτως ἐν τῷ Περὶ ψυχᾶς (fr. 21 Mull.)· 3541 1.20.2.4 : Παρὸ καὶ ἄφθαρτος καὶ ἀκαταπόνατος διαμένει τὸν 3542 1.20.2.5 : ἄπειρον αἰῶνα· οὔτε γὰρ ἔντοσθεν ἄλλα τις αἰτία δυ– 3543 1.20.2.6 : ναμικωτέρα αὐτᾶς εὑρεθήσεται οὔτ´ ἔκτοσθεν, φθεῖραι 3544 1.20.2.7 : αὐτὸν δυναμένα· ἀλλ´ ἦς ὅδε ὁ κόσμος ἐξ αἰῶνος καὶ ἐς 3545 1.20.2.8 : αἰῶνα διαμένει, εἷς ὑπὸ ἑνὸς τῶ συγγενέος καὶ κρατί– 3546 1.20.2.9 : στω καὶ ἀνυπερθέτω κυβερνώμενος. —Ἔχει δὲ καὶ τὰν 3547 1.20.2.10 : ἀρχὰν τᾶς κινάσιός τε καὶ μεταβολᾶς ὁ κόσμος εἷς ἐὼν 3548 1.20.2.11 : καὶ συνεχὴς καὶ φύσι διαπνεόμενος καὶ περιαγεόμενος ἐξ 3549 1.20.2.12 : ἀρχᾶς ἀϊδίω· καὶ τὸ μὲν ἀμετάβλατον αὐτῶ, τὸ δὲ μετα– 3550 1.20.2.13 : βάλλον ἐντί· καὶ τὸ μὲν ἀμετάβολον ἀπὸ τᾶς τὸ ὅλον 3551 1.20.2.14 : περιεχοίσας ψυχᾶς μέχρι 〈τᾶς〉 σελάνας περαιοῦται, τὸ 3552 1.20.2.15 : δὲ μεταβάλλον ἀπὸ τᾶς σελάνας μέχρι τᾶς γᾶς· ἐπεὶ δέ 3553 1.20.2.16 : γα καὶ τὸ κινέον ἐξ αἰῶνος ἐς αἰῶνα περιπολεῖ, τὸ δὲ 3554 1.20.2.17 : κινεόμενον ὡς τὸ κινέον ἄγει οὕτω διατίθεται, ἀνάγκα τὸ 3555 1.20.2.18 : μὲν ἀεικίνατον τὸ δὲ ἀειπαθὲς εἶμεν· καὶ τὸ μὲν νῶ καὶ 3556 1.20.2.19 : ψυχᾶς ἀνάκωμα πᾶν τὸ δὲ γενέσιος καὶ μεταβολᾶς, καὶ 3557 1.20.2.20 : τὸ μὲν πρότερον τᾷ δυνάμι καὶ ὑπερέχον τὸ δ´ ὕστερον 3558 1.20.2.21 : καὶ καθυπερεχόμενον· τὸ δὲ ἐξ ἀμφοτέρων τούτων, τῶ 3559 1.20.2.22 : μὲν ἀεὶ θέοντος θείω τῶ δὲ ἀεὶ μεταβάλλοντος γενα– 3560 1.20.2.23 : τῶ, κόσμος. Διὸ καὶ καλῶς ἔχει λέγεν, κόσμον εἶμεν 3561 1.20.2.24 : ἐνέργειαν ἀΐδιον θεῶ τε καὶ γενέσιος κατὰ συνακολουθίαν 3562 1.20.2.25 : τᾶς μεταβλατικᾶς φύσιος. Καὶ ὃ μὲν εἷς ἀεὶ διαμένει 3563 1.20.2.26 : κατὰ τὸ αὐτὸ καὶ ὡσαύτως ἔχων, τὰ δὲ καὶ γινόμενα καὶ 3564 1.20.2.27 : φθειρόμενα πολλά· καὶ τὰ ἐν φθορᾷ ἐόντα καὶ φύσι καὶ 3565 1.20.2.28 : μορφᾷ σῴζεται τᾷ γονᾷ πάλιν τὰν αὐτὰν [μορφὰν] ἀπο– 3566 1.20.2.29 : καθιστάντα τῷ γεννάσαντι πατρὶ καὶ δαμιοεργῷ. 3567 1.20.3.1 : <20Ὀκέλλου.>20 3568 1.20.3.2 : Ὄκελλος ἀΐδιον τὸν κόσμον· ὡδὶ γὰρ ἐν τοῖς Περὶ 3569 1.20.3.3 : τᾶς τῶ παντὸς φύσιος (I 15 phil. Gr. I p. 393 sq. Mullach.) 3570 1.20.3.4 : λέγει· 3571 1.20.3.5 : Ἔτι δὲ 〈τὸ ἄναρχον〉 καὶ τὸ ἀτελεύτατον καὶ τῶ σχή– 3572 1.20.3.6 : ματος καὶ τᾶς κινάσιος καὶ τῶ χρόνω καὶ τᾶς ὠσίας τοῦτο 3573 1.20.3.7 : πιστοῦται, διότι ἀγένητος ὁ κόσμος καὶ ἄφθαρτος. Ἅ 3574 1.20.3.8 : τε γὰρ τῶ σχήματος ἰδέα κύκλος, οὗτος δὲ πάντοθεν ἴσος 3575 1.20.3.9 : καὶ ὅμοιος, διόπερ ἄναρχος καὶ ἀτελεύτατος· ἅ τε τᾶς 3576 1.20.3.10 : κινάσιος κατὰ κύκλον, αὕτα δὲ ἀπαράβατος καὶ ἀδιέξοδος· 3577 1.20.3.11 : ὅ τε χρόνος ἄπειρος, ἐν ᾧπερ ἁ κίνασις, διὰ τὸ μήτε ἀρ– 3578 1.20.3.12 : χὰν εἰληφέναι τὸ κινούμενον μήτε τελευτὰν λαψεῖσθαι· 3579 1.20.3.13 : ἅ γε μὰν ὠσία τῶν πραγμάτων ἀνέκβατος καὶ ἀμετά– 3580 1.20.3.14 : βλατος διὰ τὸ μήτε ἀπὸ τῶ χείρονος ἐπὶ τὸ βέλτιον μήτ´ 3581 1.20.3.15 : ἀπὸ τῶ βελτίονος ἐπὶ τὸ χεῖρον πεφύκειν μεταβάλλεν. 3582 1.20.3.16 : (II 1 p. 394 Mull.) Ἐπεὶ δ´ ἐν τῷ παντὶ τὸ μὲν γένε– 3583 1.20.3.17 : σις τὸ δὲ αἰτία γενέσιος, καὶ γένεσις μὲν ὅπου μεταβολὰ 3584 1.20.3.18 : καὶ ἔκβασις τῶ ὑποκειμένω, αἰτία δὲ γενέσιος ὅπου ταυ– 3585 1.20.3.19 : τότας καὶ ὑπόστασις τῶ ὑποκειμένω, φανερὸν ὅτι περὶ 3586 1.20.3.20 : μὲν τὰν αἰτίαν τὰν γενέσιος τό τε ποιεῖν καὶ 〈τὸ〉 κινεῖν 3587 1.20.3.21 : ἐστι, περὶ δὲ τὸ δεχόμενον τὰν γένεσιν τό τε πάσχεν καὶ 3588 1.20.3.22 : τὸ κινεῖσθαι. 3589 1.20.4.1 : 〈<21Eiusdem>21 (II 6 p. 396 Mull.).〉 3590 1.20.4.2 : Πράτως γὰρ ὕλα, τὸ πανδεχές, κοινὸν γὰρ ὑπόκειται 3591 1.20.4.3 : πᾶσιν· ὥστε πρᾶτον μὲν τὸ δυνάμι σῶμα αἰσθητόν, ἀρχά· 3592 1.20.4.4 : δεύτερον δὲ αἱ ἐναντιώσιες, οἷον θερμότας καὶ ψυχρότας 3593 1.20.4.5 : καὶ ὑγρότας καὶ ξηρότας· τρίτον δὲ πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ 3594 1.20.4.6 : γᾶ καὶ ἀήρ, ταῦτα γὰρ μεταβάλλοντι ἐς ἄλλαλα, αἱ δὲ 3595 1.20.4.7 : ἐναντιώσιες 〈οὐ〉 μεταβάλλοντι. 3596 1.20.5.1 : 〈<21Eiusdem>21 (III 4. 5 p. 401 sq. Mull.).〉 3597 1.20.5.2 : Παντελὴς δὲ φθορὰ τᾶς περὶ τὰν γᾶν διακοσμάσιος 3598 1.20.5.3 : οὔτε γέγονεν οὔτε ἐσεῖταί ποκα. Διὸ καὶ τοῖς λεγόντεσσι 3599 1.20.5.4 : τὰν τᾶς Ἑλλανικᾶς ἱστορίας ἀρχὰν ἀπὸ Ἰνάχω ἦμεν τῶ 3600 1.20.5.5 : Ἀργείω ποθεκτέον οὕτως, ὡς οὐκ ἀπό τινος ἀρχᾶς πράτας 3601 1.20.5.6 : ἀλλὰ τᾶς γενομένας μεταβολᾶς κατ´ αὐτόν. Πολλάκις 3602 1.20.5.7 : γὰρ ἤδη καὶ γέγονε καὶ ἐσεῖται βάρβαρος ἁ Ἑλλάς, οὐχ 3603 1.20.5.8 : ὑπ´ ἀνθρώπων μόνον γινομένα μετανάστατος, ἀλλὰ καὶ 3604 1.20.5.9 : ὑπ´ αὐτᾶς τᾶς φύσιος, οὔτε μείζονος οὔτε μείονος αὐτᾶς 3605 1.20.5.10 : γινομένας, ἀλλὰ καινοτέρας ἀεὶ καί ποθ´ ἁμὲ ἀρχὰς λαμ– 3606 1.20.5.11 : βανοίσας. Περὶ μὲν ὦν τῶ ὅλω καὶ παντός, ἔτι δὲ γενέ– 3607 1.20.5.12 : σιος καὶ φθάρσιος τᾶς ἐν αὐτῷ γινομένας, ὥς τ´ ἔχει 3608 1.20.5.13 : ὥς θ´ ἑξεῖ τὸν ἅπαντα αἰῶνα, τᾶς μὲν ἀεικινάτω φύσιος 3609 1.20.5.14 : ἐάσας τᾶς δ´ ἀειπαθέος, 〈καὶ〉 τᾶς μὲν ἀεὶ κυβερνώσας 3610 1.20.5.15 : τᾶς δὲ κυβερνωμένας, ἱκανῶς εἴρηταί μοι διὰ τούτων. 3611 1.20.6.1 : <20Ἀρισταίου.>20 3612 1.20.6.2 : <20Ἀρισταῖος>20 ἔφησεν ἄφθαρτον εἶναι τὸν κόσμον, λέ– 3613 1.20.6.3 : γει γοῦν ἐν τῷ Περὶ ἁρμονίας οὕτως· 3614 1.20.6.4 : Ἐπεὶ δὲ 〈ἁ〉 ἀρχά, ἅτε δὴ οὖσα ἀρχά, πρὸ παντός 3615 1.20.6.5 : τέ ἐστι καὶ ἀγένητος καὶ <20αὐτοτελής,>20 (οὔτε γὰρ αἰ μεθ´ 3616 1.20.6.6 : ἅτερόν τι ἦς, ὑπάρχοι κα ἔτι πρὸ παντός· οὔτε γενομένα 3617 1.20.6.7 : ποκὰ [καὶ] ἔκ τινος [οὔτε γὰρ] ἀγένητός κα εἴη ἔτι, οὐδὲ 3618 1.20.6.8 : μὰν ἀρχά τε καὶ αἰτία τῶν γενομένων, [οὔτε γὰρ αὐτοτε– 3619 1.20.6.9 : λής,] ἁτέρω γάρ τινος ποτιδεηθήσεται τῶ σῴσοντος αὐτὰν 3620 1.20.6.10 : καὶ κινάσοντος), δῆλον δή, ὡς <20αὐτὰ καθ´ αὑτὰν>20 ἁ ἀρχὰ 3621 1.20.6.11 : ἀγένητός τέ ἐστι καὶ ἀΐδιος καὶ αἰτία γενέσιός τε καὶ κινά– 3622 1.20.6.12 : σιος, καὶ κινέουσα πάντα <20αὐτὰ ἐξ αὑτᾶς>20 [φύσις] ἐστὶ καὶ 3623 1.20.6.13 : αὐτοτελέα παρεχομένα τἆλλα <20αὐτὰ ἐξ αὑτᾶς>20 αὐτοτελής 3624 1.20.6.14 : ἐστι. Εἰκόνες δὲ καὶ ὁμοιώσιες τᾶς ἀρχᾶς ταύτας καὶ ἐν 3625 1.20.6.15 : τοῖς φύσι γινομένοις καὶ ἐν τοῖς κατὰ τέχναν. Ἐπεὶ δὲ 3626 1.20.6.16 : τὸ ἀθάνατον τὸ ἀκάματον, τὸ δὲ ἀκάματον τὸ μὴ κάμνον 3627 1.20.6.17 : 〈κινοῦν〉, ὁ δὲ θεὸς τοιοῦτος, 〈ἀεὶ〉 κινέων γα τὸ ὅλον καὶ τὸ 3628 1.20.6.18 : πᾶν, φανερόν, ὡς ἀΐδιός κα εἴη ὁ κόσμος. Αἰ γὰρ ἀρχὰν 3629 1.20.6.19 : λαψεῖται διακοσμάσιος, ἔκαμέ ποκα τὸ κινέον αὐτὸν κατ´ 3630 1.20.6.20 : ἄμπαυσιν διακοσμάσιος. Αἰ δέ γα κάμνοι καὶ ἀμπαύοιτο 3631 1.20.6.21 : τὸ κινέον, φθαρτὸν καὶ γενητὸν ὑπάρχον καὶ αὐτὸ πέρας 3632 1.20.6.22 : ἑξεῖ κινάσιος, καὶ τὸ ὅλον δὲ καὶ τὸ πᾶν διακοσμάσιος. 3633 1.20.6.23 : ὥστ´ ἀνάγκα ἤτοι γένεσιν ἀναιρέν, ἢ γεννᾶν ἐκ τῶ μὴ 3634 1.20.6.24 : ὄντος, ἢ τόνδε τὸν κόσμον καταλείπεται ἀθάνατον καὶ 3635 1.20.6.25 : ἀγήρατον εἶμεν. Λέγοιτο δέ κα ἁρμονία φύσιος, ὅτι πάντα 3636 1.20.6.26 : κατὰ λόγον φύεται τὸν ταύτας ** ποταλλήλως, ὡς ὁ τε– 3637 1.20.6.27 : χνίτας ποτὶ τὰν τέχναν, οὕτως θεὸς ποθ´ ἁρμονίαν. Ἅ τε 3638 1.20.6.28 : γὰρ τέχνα ἐστὶ λόγος καὶ ἰδέα τῶν γινομένων καὶ 〈ἁ〉 φύ– 3639 1.20.6.29 : σις. Τὸ μὲν ἔργον ἁμαρτάνεται [ἐν] τοῖς τεχνίταις, ὅκκα 3640 1.20.6.30 : παραλλάξῃ τὸν τᾶς τέχνας λόγον· τὰ δὲ γινόμενα φύσι 3641 1.20.6.31 : φθείρεται, πηρὰ καὶ ἄναρθρα γινόμενα, ὅκκα παραλλάξῃ 3642 1.20.6.32 : τὸν τᾶς ἁρμονίας λόγον. 3643 1.20.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 27 p. 462 Diels.).〉 3644 1.20.7.2 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ποσειδώνιος δὲ φθορὰς καὶ γενέ– 3645 1.20.7.3 : σεις τέτταρας εἶναί φησιν ἐκ τῶν ὄντων εἰς τὰ ὄντα γινο– 3646 1.20.7.4 : μένας. Τὴν μὲν γὰρ ἐκ τῶν οὐκ ὄντων καὶ τὴν εἰς οὐκ 3647 1.20.7.5 : ὄντα, καθάπερ εἴπομεν πρόσθεν, ἀπέγνωσαν ἀνύπαρκτον 3648 1.20.7.6 : οὖσαν. Τῶν δ´ εἰς ὄντα γινομένων μεταβολῶν τὴν μὲν 3649 1.20.7.7 : εἶναι κατὰ διαίρεσιν, τὴν δὲ κατ´ ἀλλοίωσιν, τὴν δὲ κατὰ 3650 1.20.7.8 : σύγχυσιν, τὴν δ´ ἐξ ὅλων, λεγομένην δὲ κατ´ ἀνάλυσιν. 3651 1.20.7.9 : Τούτων δὲ τὴν κατ´ ἀλλοίωσιν περὶ τὴν οὐσίαν γίνεσθαι, 3652 1.20.7.10 : τὰς δ´ ἄλλας τρεῖς περὶ τοὺς ποιοὺς λεγομένους τοὺς 3653 1.20.7.11 : ἐπὶ τῆς οὐσίας γινομένους. Ἀκολούθως δὲ τούτοις καὶ 3654 1.20.7.12 : τὰς γενέσεις συμβαίνειν. Τὴν γὰρ οὐσίαν οὔτ´ αὔξεσθαι 3655 1.20.7.13 : οὔτε μειοῦσθαι κατὰ πρόσθεσιν ἢ ἀφαίρεσιν, ἀλλὰ μόνον 3656 1.20.7.14 : ἀλλοιοῦσθαι, καθάπερ ἐπ´ ἀριθμῶν καὶ μέτρων συμβαί– 3657 1.20.7.15 : νειν. Ἐπὶ 〈δὲ〉 τῶν ἰδίως ποιῶν, οἷον Δίωνος καὶ Θέωνος, 3658 1.20.7.16 : καὶ αὐξήσεις καὶ μειώσεις γίνεσθαι. Διὸ καὶ παραμένειν 3659 1.20.7.17 : τὴν ἑκάστου ποιότητα ἀπὸ τῆς γενέσεως μέχρι τῆς ἀναι– 3660 1.20.7.18 : ρέσεως, 〈ὡς〉 ἐπὶ τῶν ἀναίρεσιν ἐπιδεχομένων ζῴων καὶ 3661 1.20.7.19 : φυτῶν καὶ τῶν τούτοις παραπλησίων. Ἐπὶ δὲ τῶν ἰδίως 3662 1.20.7.20 : ποιῶν φησι δύο εἶναι τὰ δεκτικὰ μόρια, τὸ μέν τι κατὰ 3663 1.20.7.21 : τὴν τῆς οὐσίας ὑπόστασιν, τὸ δέ 〈τι〉 κατὰ τὴν τοῦ ποιοῦ. 3664 1.20.7.22 : Τοῦτο γάρ, ὡς πολλάκις ἐλέγομεν, τὴν αὔξησιν καὶ τὴν 3665 1.20.7.23 : μείωσιν ἐπιδέχεσθαι· μὴ εἶναι δὲ ταὐτὸν τό τε ποιὸν 3666 1.20.7.24 : ἰδίως καὶ τὴν οὐσίαν [ὃ] ἐξ ἧς ἔστι τοῦτο, μὴ μέντοι γε 3667 1.20.7.25 : μηδ´ ἕτερον, ἀλλὰ μόνον οὐ ταὐτὸν διὰ τὸ καὶ μέρος 3668 1.20.7.26 : εἶναι τῆς οὐσίας καὶ τὸν αὐτὸν ἐπέχειν τόπον, τὰ δ´ ἕτερα 3669 1.20.7.27 : τινῶν λεγόμενα δεῖν καὶ τόπῳ κεχωρίσθαι καὶ μηδ´ ἐν 3670 1.20.7.28 : μέρει θεωρεῖσθαι. 3671 1.20.7.29 : Τὸ δὲ μὴ εἶναι ταὐτὸ τό τε κατὰ τὸ ἰδίως ποιὸν καὶ 3672 1.20.7.30 : τὸ κατὰ τὴν οὐσίαν, δῆλον εἶναί φησιν ὁ <20Μνήσαρχος·>20 3673 1.20.7.31 : ἀναγκαῖον γὰρ τοῖς αὐτοῖς ταὐτὰ συμβεβηκέναι. Εἰ γάρ 3674 1.20.7.32 : τις πλάσας ἵππον, λόγου χάριν, συνθλάσειεν, ἔπειτα κύνα 3675 1.20.7.33 : ποιήσειεν, εὐλόγως ἂν ἡμᾶς ἰδόντας εἰπεῖν, ὅτι τοῦτ´ οὐκ 3676 1.20.7.34 : ἦν πάλαι, νῦν δ´ ἔστιν· ὥσθ´ ἕτερον εἶναι τὸ ἐπὶ τοῦ ποιοῦ 3677 1.20.7.35 : λεγόμενον τόδε καὶ 〈τὸ〉 ἐπὶ τῆς οὐσίας. Καθόλου νομίζειν 3678 1.20.7.36 : τοὺς αὐτοὺς ἡμᾶς εἶναι ταῖς οὐσίαις ἀπίθανον εἶναι φαί– 3679 1.20.7.37 : νεται· πολλάκις γὰρ συμβαίνει τὴν μὲν οὐσίαν ὑπάρχειν πρὸ 3680 1.20.7.38 : τῆς γενέσεως, εἰ τύχοι, τῆς Σωκράτους, τὸν δὲ Σωκράτην 3681 1.20.7.39 : μηδέπω ὑπάρχειν, καὶ μετὰ τὴν τοῦ Σωκράτους ἀναίρεσιν 3682 1.20.7.40 : ὑπομένειν μὲν τὴν οὐσίαν, αὐτὸν δὲ μηκέτ´ εἶναι. 3683 1.20.8.1 : <20Πλάτωνος ἐν τῷ Τιμαίῳ>20 (p. 49B–E). 3684 1.20.8.2 : [Ὅτι τὰ στοιχεῖα εἰς ἄλληλα μεταβάλλεται.] Πῶς 3685 1.20.8.3 : οὖν δὴ τοῦτο αὐτὸ καὶ πῇ καὶ τί περὶ αὐτῶν εἰκότως 3686 1.20.8.4 : διαπορηθέντες ἂν λέγοιμεν; Πρῶτον μὲν ὃ δὴ νῦν ὕδωρ 3687 1.20.8.5 : ὠνομάκαμεν πηγνύμενον, ὡς δοκοῦμεν, λίθους καὶ γῆν 3688 1.20.8.6 : γιγνόμενον ὁρῶμεν, τηκόμενον δὲ καὶ διακρινόμενον αὖ 3689 1.20.8.7 : ταὐτὸν τοῦτο πνεῦμα καὶ ἀέρα, ξυγκαυθέντα δὲ ἀέρα πῦρ, 3690 1.20.8.8 : ἀνάπαλιν δὲ πῦρ ξυγκριθὲν καὶ κατασβεσθὲν εἰς ἰδέαν τε 3691 1.20.8.9 : ἀπιὸν αὖθις ἀέρος [πῦρ], καὶ πάλιν ἀέρα ξυνιόντα καὶ πυ– 3692 1.20.8.10 : κνούμενον νέφος καὶ ὁμίχλην, ἐκ δὲ τούτων ἔτι μᾶλλον συμ– 3693 1.20.8.11 : πιλουμένων ῥέον ὕδωρ, ἐξ ὕδατος δὲ γῆν καὶ λίθους αὖθις, 3694 1.20.8.12 : κύκλον τε οὕτω διαδιδόντα εἰς ἄλληλα, ὡς φαίνεται, τὴν 3695 1.20.8.13 : γένεσιν. Οὕτω· δὴ τούτων οὐδέποτε τῶν αὐτῶν ἑκάστων 3696 1.20.8.14 : φανταζομένων, ποῖον αὐτῶν ὡς ὂν ὁτιοῦν τοῦτο καὶ οὐκ 3697 1.20.8.15 : ἄλλο παγίως διισχυριζόμενος οὐκ αἰσχυνεῖταί τις ἑαυτόν; 3698 1.20.8.16 : οὐκ ἔστιν· ἀλλ´ ἀσφαλέστατα μακρῷ περὶ τούτων τιθε– 3699 1.20.8.17 : μένους ὧδε λέγειν· ἀεὶ ὃ καθορῶμεν ἄλλοτε ἄλλῃ γιγνό– 3700 1.20.8.18 : μενον, ὡς πῦρ, μὴ τοῦτο ἀλλὰ τὸ τοιοῦτον ἑκάστοτε προσ– 3701 1.20.8.19 : αγορεύειν πῦρ, μηδὲ ὕδωρ τοῦτο ἀλλὰ τὸ τοιοῦτον ἀεί· 3702 1.20.8.20 : μηδὲ ἄλλο ποτὲ μηδὲν ὥς τιν´ ἔχον βεβαιότητα, ὅσα δει– 3703 1.20.8.21 : κνύντες τῷ ῥήματι τῷ ‘τόδε’ καὶ ‘τοῦτο’ προσχρώμενοι 3704 1.20.8.22 : δηλοῦν ἡγούμεθά τι· φεύγει γὰρ οὐχ ὑπομένον τὴν τοῦ 3705 1.20.8.23 : ‘τόδε’ καὶ ‘τοῦτο’ καὶ τὴν ‘τῷδε’ καὶ πᾶσαν ὅση μόνιμα 3706 1.20.8.24 : ὡς ὄντα αὐτὰ ἐνδείκνυται φάσις. 3707 1.20.9a.1 : 〈<21In eodem.>21〉 3708 1.20.9a.2 : Ὅτι δὲ τὸ πᾶν ἀΐδιον, δηλοῖ σαφῶς· λέγει γοῦν ἐν 3709 1.20.9a.3 : 〈τῷ〉 Τιμαίῳ (p. 32C) οὕτως· 3710 1.20.9a.4 : Ἔκ τε δὴ τούτων καὶ τοιούτων καὶ τὸν ἀριθμὸν τετ– 3711 1.20.9a.5 : τάρων τὸ τοῦ κόσμου σῶμα ἐγενήθη δι´ ἀναλογίας ὁμο– 3712 1.20.9a.6 : λογῆσαν, φιλίαν τε ἔσχεν ἐκ τούτων, ὥστ´ εἰς τὸ αὐτὸ 3713 1.20.9a.7 : αὑτῷ ξυνελθὸν ἄλυτον ὑπὸ τῶν ἄλλων πλὴν ὑπὸ τοῦ ξυν– 3714 1.20.9a.8 : δήσαντος γενέσθαι. 3715 1.20.10.1 : 〈<21In eodem>21 (p. 38B. C).〉 3716 1.20.10.2 : Χρόνος δ´ οὖν μετ´ οὐρανοῦ γέγονεν, ἵνα ἅμα γεννη– 3717 1.20.10.3 : θέντες ἅμα καὶ λυθῶσιν, ἄν ποτε λύσις τις αὐτῶν γίγνη– 3718 1.20.10.4 : ται, καὶ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς διαιωνίας φύσεως, ἵν´ 3719 1.20.10.5 : ὡς ὁμοιότατος αὐτῷ κατὰ δύναμιν ᾖ· τὸ μὲν γὰρ δὴ 3720 1.20.10.6 : παράδειγμα πάντα αἰῶνά ἐστιν ὄν, ὁ δ´ αὖ διὰ τέλους 3721 1.20.10.7 : τὸν ἅπαντα 〈χρόνον〉 γεγονώς τε καὶ ὢν καὶ ἐσόμενος. 3722 1.20.10.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 41A. B). 3723 1.20.10.2 : Θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ δημιουργὸς πατήρ τε ἔργων, ἃ 3724 1.20.10.3 : δι´ ἐμοῦ γιγνόμενα ἄλυτα ἐμοῦ γε θέλοντος. Τὸ μὲν οὖν 3725 1.20.10.4 : δὴ δεθὲν πᾶν λυτόν· τό γε μὴν καλῶς ἁρμοσθὲν καὶ ἔχον 3726 1.20.10.5 : εὖ λύειν θέλειν κακοῦ. Διὸ καὶ ὑμεῖς ἐπείπερ γεγένησθε, 3727 1.20.10.6 : ἀθάνατοι μὲν οὐκ ἐστέ, οὐδ´ ἄλυτοι τὸ πάμπαν, οὔτι μὲν 3728 1.20.10.7 : δὴ λυθήσεσθέ γε, οὐδὲ τεύξεσθε θανάτου μοίρας, τῆς 3729 1.20.10.8 : ἐμῆς βουλήσεως μείζονος ἔτι δεσμοῦ καὶ κυριωτέρου λα– 3730 1.20.10.9 : χόντες ἐκείνων, οἷς ὅτε ἐγίγνεσθε συνεδεῖσθε. 3731 1.21.t.1 : {1Περὶ κόσμου καὶ εἰ ἔμψυχος καὶ προνοίαι 3732 1.21.t.2 : διοικούμενος καὶ ποῦ ἔχει τὸ ἡγεμονικὸν καὶ 3733 1.21.t.3 : πόθεν τρέφεται.}1 3734 1.21.1.1 : <20Πλάτωνος.>20 3735 1.21.1.2 : Πλάτων τὸν κόσμον ἔφησε ζῷον ἔμψυχον ἔννουν τε, 3736 1.21.1.3 : ὅτι τε ἀφ´ ἑαυτοῦ τρέφεται, τὸ δὲ ἡγεμονικὸν τοῦ κόσμου 3737 1.21.1.4 : ἐν οὐρανῷ τίθεται. Λέγει γοῦν οὕτως ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 30A. B): 3738 1.21.1.5 : Βουληθεὶς γὰρ ὁ θεὸς ἀγαθὰ μὲν πάντα, φλαῦρον 3739 1.21.1.6 : δὲ μηδὲν εἶναι κατὰ δύναμιν, οὕτω δὴ πᾶν ὅσον ἦν ὁρατὸν 3740 1.21.1.7 : παραλαβὼν οὐχ ἡσυχίαν ἄγον, ἀλλὰ κινούμενον πλημμελῶς 3741 1.21.1.8 : τε καὶ ἀτάκτως αὐτὸ ἤγαγεν ἐκ τῆς ἀταξίας, ἡγησάμενος 3742 1.21.1.9 : ἐκεῖνο τούτου πάντως ἄμεινον· θέμις δὲ οὔτε ἦν οὔτε ἔστι 3743 1.21.1.10 : τῷ ἀρίστῳ δρᾶν ἄλλο, πλὴν τὸ κάλλιστον. Λογισάμενος 3744 1.21.1.11 : οὖν εὕρισκεν ἐκ τῶν κατὰ φύσιν ὁρατῶν οὐδὲν ἀνόητον 3745 1.21.1.12 : τοῦ νοῦν ἔχοντος ὅλον ὅλου κάλλιον ἔσεσθαί ποτε ἔργον, 3746 1.21.1.13 : νοῦν δὲ αὖ χωρὶς ψυχῆς ἀδύνατον παραγενέσθαι τῳ. Διὰ 3747 1.21.1.14 : δὴ τὸν λογισμὸν τόνδε νοῦν μὲν ἐν ψυχῇ, ψυχὴν δὲ ἐν 3748 1.21.1.15 : σώματι συνιστὰς τὸ πᾶν συνετεκταίνετο, ὅπως ὅ τι κάλ– 3749 1.21.1.16 : λιστον εἴη κατὰ φύσιν ἄριστόν τε ἔργον ἀπειργασμένος. 3750 1.21.1.17 : Οὕτως οὖν δὴ κατὰ λόγον τὸν εἰκότα δεῖ λέγειν τόνδε τὸν 3751 1.21.1.18 : κόσμον ζῷον ἔμψυχον ἔννουν τε τῇ ἀληθείᾳ διὰ τὴν τοῦ 3752 1.21.1.19 : θεοῦ γενέσθαι πρόνοιαν. 3753 1.21.2.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 33C). 3754 1.21.2.2 : Ἀπῄει τε γὰρ οὐδὲν οὐδὲ προσῄει αὐτῷ ποθέν· οὐδὲ 3755 1.21.2.3 : γὰρ ἦν· αὐτὸ γὰρ ἑαυτῷ τροφὴν τὴν ἑαυτοῦ φθίσιν παρ– 3756 1.21.2.4 : έχον καὶ πάντ´ ἐν ἑαυτῷ καὶ ὑφ´ ἑαυτοῦ πάσχον καὶ δρῶν 3757 1.21.2.5 : ἐκ τέχνης γέγονεν. 3758 1.21.3a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 4–6 p. 328, 1 Diels.).〉 3759 1.21.3a.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τὸν τοῦ ἡλίου περίδρομον εἶναι περι– 3760 1.21.3a.3 : γραφὴν τοῦ πέρατος τοῦ κόσμου. 3761 1.21.3a.4 : <20Σέλευκος>20 ὁ Ἐρυθραῖος καὶ <20Ἡρακλείδης>20 ὁ Πον– 3762 1.21.3a.5 : τικὸς ἄπειρον τὸν κόσμον. 3763 1.21.3a.6 : <20Διογένης>20 καὶ <20Μέλισσος>20 τὸ μὲν πᾶν ἄπειρον, τὸν 3764 1.21.3a.7 : δὲ κόσμον πεπεράνθαι. 3765 1.21.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 7. 328, 10; 4, 14 p. 332, 14; 6, 1 p. 333, 3766 1.21.4.2 : 15 Diels.).〉 3767 1.21.4.3 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 διαφέρειν τὸ πᾶν καὶ τὸ ὅλον· πᾶν 3768 1.21.4.4 : μὲν γὰρ εἶναι σὺν τῷ κενῷ τῷ ἀπείρῳ, ὅλον δὲ χωρὶς τοῦ 3769 1.21.4.5 : κενοῦ τὸν κόσμον. —Μήτε αὔξεσθαι δὲ μήτε μειοῦσθαι 3770 1.21.4.6 : τὸν κόσμον, τοῖς δὲ μέρεσιν ὁτὲ μὲν παρεκτείνεσθαι πρὸς 3771 1.21.4.7 : πλείονα τόπον, ὁτὲ δὲ συστέλλεσθαι. —Ἀπὸ γῆς δὲ ἄρ– 3772 1.21.4.8 : ξασθαι τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου, καθάπερ ἀπὸ κέντρου, 3773 1.21.4.9 : ἀρχὴ δὲ σφαίρας τὸ κέντρον. 3774 1.21.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 3, 1. 2 p. 329, 12 Diels.).〉 3775 1.21.5.2 : Οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ἔμψυχον τὸν κόσμον 〈καὶ〉 προ– 3776 1.21.5.3 : νοίᾳ διοικούμενον. 3777 1.21.5.4 : <20Λεύκιππος>20 δὲ καὶ <20Δημόκριτος>20 καὶ <20Ἐπίκου– 3778 1.21.5.5 : ρος>20 οὐδέτερα τούτων, φύσει δὲ ἀλόγῳ ἐκ τῶν ἀτόμων 3779 1.21.5.6 : συνεστῶτα. 3780 1.21.4.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉 3781 1.21.4.2 : Ὁμηρός φησι πεπερασμένον εἶναι τὸν κόσμον, δηλοῦ– 3782 1.21.4.3 : ται δὲ διὰ τούτων· 3783 1.21.4.4 : Τριχθὰ δὲ πάντα δέδασται, ἕκαστος δ´ ἔμμορε τιμῆς (Ο 189). 3784 1.21.4.5 : Τοῦτο τοίνυν ἑνὶ στίχῳ διαρρήδην ἐδήλωσεν, τὸ γὰρ ἄπει– 3785 1.21.4.6 : ρον οὐκ ἔστιν εἰς μοίρας διελεῖν. Καὶ ἐν τούτοις δὲ τὸ 3786 1.21.4.7 : αὐτὸ σημαίνει· 3787 1.21.4.8 : Ἤτοι ἐγὼν ἔλαχον πολιὴν ἅλα ναιέμεν αἰεὶ 3788 1.21.4.9 : παλλομένων, Ἀΐδης δ´ ἔλαχεν ζόφον ἠερόεντα, 3789 1.21.4.10 : Ζεὺς δ´ ἔλαχ´ οὐρανὸν 〈εὐρὺν〉 ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσι, 3790 1.21.4.11 : γαῖα δ´ ἔτι ξυνὴ πάντων καὶ μακρὸς Ὄλυμπος (Ο 190–193) 3791 1.21.4.12 : ὡς τῶν ἐν μέσῳ φύσεων πεποιημένος τὴν νέμησιν, τὰ δὲ 3792 1.21.4.13 : ἄκρα καὶ περατοῦντα ἀνέμητα καταλελοιπώς. Καὶ εἶναι 3793 1.21.4.14 : τὴν γῆν μὲν κατωτάτω πάντων, τὸν δὲ Ὄλυμπον ἀνωτάτω 3794 1.21.4.15 : δεδήλωκεν ἐν τούτῳ· 3795 1.21.4.16 : Ἀλλ´ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼ πρόφρων ἐθέλοιμι ἐρύσσαι, 3796 1.21.4.17 : αὐτῇ κεν γαίῃ ἐρύσαιμ´ αὐτῇ τε θαλάσσῃ· 3797 1.21.4.18 : σειρὴν μέν κεν ἔπειτα περὶ ῥίον Οὐλύμποιο 3798 1.21.4.19 : δησαίμην, τὰ δέ κ´ αὖτε μετήορα πάντα γένοιτο (Θ 23–26) 3799 1.21.4.20 : Τὴν γὰρ γῆν μετέωρον γενήσεσθαί φησιν ἐξ ἕδρας ἀνα– 3800 1.21.4.21 : σπασθεῖσαν ὡς τὴν κατωτάτω [ὡς τὴν ἀνωτάτω]. 3801 1.21.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 31 p. 465 Diels.).〉 3802 1.21.5.2 : <20Χρυσίππου.>20 Κόσμον δ´ εἶναί φησιν ὁ <20Χρύσιπ– 3803 1.21.5.3 : πος>20 σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ τῶν ἐν τούτοις φύ– 3804 1.21.5.4 : σεων· ἢ τὸ ἐκ θεῶν καὶ ἀνθρώπων σύστημα καὶ ἐκ τῶν 3805 1.21.5.5 : ἕνεκα τούτων γεγονότων. Λέγεται δ´ ἑτέρως κόσμος ὁ 3806 1.21.5.6 : θεός, καθ´ ὃν ἡ διακόσμησις γίνεται καὶ τελειοῦται. Τοῦ 3807 1.21.5.7 : δὲ κατὰ τὴν διακόσμησιν λεγομένου κόσμου τὸ μὲν εἶναι 3808 1.21.5.8 : περιφερόμενον περὶ τὸ μέσον, τὸ δ´ ὑπομένον· περιφε– 3809 1.21.5.9 : ρόμενον μὲν τὸν αἰθέρα, ὑπομένον δὲ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐπ´ 3810 1.21.5.10 : αὐτῆς ὑγρὰ καὶ τὸν ἀέρα. Τὸ γὰρ τῆς πάσης οὐσίας 3811 1.21.5.11 : πυκνότατον ὑπέρεισμα πάντων εἶναι κατὰ φύσιν, ὅνπερ 3812 1.21.5.12 : τρόπον ἐν ζῴῳ τὰ ὀστέα, τοῦτο δὲ καλεῖσθαι γῆν. Περὶ 3813 1.21.5.13 : δὲ ταύτην τὸ ὕδωρ περικεχύσθαι σφαιρικῶς, ὁμαλωτέραν 3814 1.21.5.14 : τὴν ἴσχυν διειληχός. Τῆς γὰρ γῆς ἐξοχάς τινας ἐχούσης 3815 1.21.5.15 : ἀνωμάλους διὰ τοῦ ὕδατος εἰς ὕψος ἀνηκούσας, ταύτας 3816 1.21.5.16 : δὴ νήσους καλεῖσθαι· τούτων δὲ τὰς ἐπὶ πλεῖον διηκού– 3817 1.21.5.17 : σας ἠπείρους προσηγορεῦσθαι ὑπ´ ἀγνοίας τοῦ περιέχε– 3818 1.21.5.18 : σθαι καὶ ταύτας πελάγεσι μεγάλοις. Ἀπὸ δὲ τοῦ ὕδατος 3819 1.21.5.19 : τὸν ἀέρα ἐξῆφθαι καθάπερ ἐξατμισθέντα, καὶ περικεχύ– 3820 1.21.5.20 : σθαι σφαιρικῶς· ἐκ δὲ τούτου τὸν αἰθέρα ἀραιότατον ὄντα 3821 1.21.5.21 : καὶ εἰλικρινέστατον. Τὸν μὲν οὖν κατὰ τὴν διακόσμησιν 3822 1.21.5.22 : λεγόμενον κόσμον εἰς ταύτας διακεκρίσθαι τὰς φύσεις· τὸ 3823 1.21.5.23 : δὲ περιφερόμενον αὐτῷ ἐγκυκλίως αἰθέρα εἶναι, ἐν ᾧ τὰ 3824 1.21.5.24 : ἄστρα καθίδρυται, τά τε ἀπλανῆ καὶ τὰ πλανώμενα, θεῖα 3825 1.21.5.25 : τὴν φύσιν ὄντα καὶ ἔμψυχα καὶ διοικούμενα κατὰ τὴν 3826 1.21.5.26 : πρόνοιαν. Τῶν μὲν οὖν ἀπλανῶν ἄστρων ἀκατάληπτον 3827 1.21.5.27 : εἶναι τὸ πλῆθος, τὰ δὲ πλανώμενα ἑπτὰ τὸν ἀριθμὸν 3828 1.21.5.28 : εἶναι, πάντα δὲ τὰ πλανώμενα ταπεινότερα τῶν ἀπλανῶν. 3829 1.21.5.29 : Τετάχθαι δὲ τὰ μὲν ἀπλανῆ ἐπὶ μιᾶς ἐπιφανείας, ὡς καὶ 3830 1.21.5.30 : ὁρᾶται· τὰ δὲ πλανώμενα ἐπ´ ἄλλης καὶ ἄλλης σφαίρας· 3831 1.21.5.31 : περιέχεσθαι δὲ πάσας τὰς τῶν πλανωμένων ὑπὸ τῆς τῶν 3832 1.21.5.32 : ἀπλανῶν σφαίρας. Τῶν δὲ πλανωμένων ὑψηλοτάτην εἶναι 3833 1.21.5.33 : μετὰ τὴν 〈τῶν〉 ἀπλανῶν τὴν τοῦ Κρόνου, μετὰ δὲ ταύτην 3834 1.21.5.34 : τὴν τοῦ Διός, εἶτα τὴν τοῦ Ἄρεος, ἐφεξῆς δὲ τὴν τοῦ 3835 1.21.5.35 : Ἑρμοῦ καὶ μετ´ αὐτὴν τὴν τῆς Ἀφροδίτης, εἶτα τὴν τοῦ 3836 1.21.5.36 : ἡλίου, ἐπὶ πᾶσι δὲ τὴν τῆς σελήνης, πλησιάζουσαν τῷ 3837 1.21.5.37 : ἀέρι. Διὸ καὶ ἀερωδεστέραν φαίνεσθαι καὶ μάλιστα δια– 3838 1.21.5.38 : τείνειν τὴν ἀπ´ αὐτῆς δύναμιν εἰς τὰ περίγεια. Ὑπὸ δὲ 3839 1.21.5.39 : τὴν σελήνην τὴν τοῦ ὑπ´ αὐτοῦ φερομένου ἀέρος, εἶτα 3840 1.21.5.40 : τὴν 〈τοῦ〉 ὕδατος, τελευταίαν δὲ τὴν τῆς γῆς, περὶ τὸ 3841 1.21.5.41 : μέσον σημεῖον τοῦ κόσμου κειμένης, ὃ δὴ τοῦ παντός ἐστι 3842 1.21.5.42 : κάτω, ἄνω δὲ τὸ ἀπ´ αὐτοῦ εἰς τὸ κύκλῳ πάντῃ. 3843 1.21.6a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 3, 3 p. 330, 5 Diels.).〉 3844 1.21.6a.2 : <20Ἔκφαντος>20 ἐκ μὲν τῶν ἀτόμων συνεστάναι τὸν κό– 3845 1.21.6a.3 : σμον, διοικεῖσθαι δὲ ὑπὸ προνοίας. 3846 1.21.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 3, 4 p. 330, 8 et II 5, 1 p. 332, 29 Diels.).〉 3847 1.21.7.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 οὔτε ἔμψυχον ὅλον δι´ ὅλου οὔτε 3848 1.21.7.3 : λογικὸν οὔτε νοερὸν οὔτε προνοίᾳ διοικούμενον. Τὰ μὲν 3849 1.21.7.4 : γὰρ οὐράνια πάντων τούτων κοινωνεῖν, σφαίρας γὰρ περι– 3850 1.21.7.5 : έχειν ἐμψύχους καὶ ζωτικάς, τὰ δὲ περίγεια μηδενὸς αὐτῶν, 3851 1.21.7.6 : τῆς δ´ εὐταξίας κατὰ συμβεβηκός, οὐ προηγουμένως μετέ– 3852 1.21.7.7 : χειν. —Εἰ δὲ τρέφεται ὁ κόσμος, καὶ φθαρήσεται· ἀλλὰ 3853 1.21.7.8 : μὴν οὐδεμιᾶς δεῖται τροφῆς, διὰ τοῦτο καὶ ἀΐδιος. 3854 1.21.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 1 p. 330, 16; 1, 1 p. 327, 2; 6, 2 p. 333, 3855 1.21.8.2 : 17; 6, 5 p. 334, 8 Diels.).〉 3856 1.21.8.3 : <20Πυθαγόρας>20 φησὶ γενητὸν κατ´ ἐπίνοιαν τὸν κό– 3857 1.21.8.4 : σμον, οὐ κατὰ χρόνον. —Ὃς καὶ πρῶτος ὠνόμασε τὴν τῶν 3858 1.21.8.5 : ὅλων περιοχὴν κόσμον ἐκ τῆς ἐν αὐτῷ τάξεως. —Ἄρξα– 3859 1.21.8.6 : σθαι δὲ τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου ἀπὸ πυρὸς καὶ τοῦ πέμ– 3860 1.21.8.7 : πτου στοιχείου. —Πέντε δὲ σχημάτων ὄντων στερεῶν, 3861 1.21.8.8 : ἅπερ καλεῖται καὶ μαθηματικά, ἐκ μὲν τοῦ κύβου φησὶ 3862 1.21.8.9 : γεγονέναι τὴν γῆν, ἐκ δὲ τῆς πυραμίδος τὸ πῦρ, ἐκ δὲ 3863 1.21.8.10 : τοῦ ὀκταέδρου τὸν ἀέρα, ἐκ δὲ τοῦ εἰκοσαέδρου 〈τὸ ὕδωρ, 3864 1.21.8.11 : ἐκ δὲ τοῦ δωδεκαέδρου〉 τὴν τοῦ παντὸς σφαῖραν. 3865 1.21.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 5, 3 p. 333, 4 et II 4, 15 p. 332, 19 Diels.).〉 3866 1.21.9.2 : <20Φιλόλαος>20 ἔφησε τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος, 3867 1.21.9.3 : τὸ δὲ ἐξ ὕδατος σεληνιακοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀπο– 3868 1.21.9.4 : χυθέντος εἶναι τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς τοῦ κόσμου. — 3869 1.21.9.5 : Τὸ δὲ ἡγεμονικὸν ἐν τῷ μεσαιτάτῳ πυρί, ὅπερ τρόπεως 3870 1.21.9.6 : δίκην προϋπεβάλλετο τῇ τοῦ παντὸς 〈σφαίρᾳ〉 ὁ δημι– 3871 1.21.9.7 : ουργὸς θεός. 3872 1.21.10.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 16. 17 p. 332, 23 Diels.).〉 3873 1.21.10.2 : <20Κλεάνθης>20 ὁ Στωικὸς ἐν ἡλίῳ ἔφησεν εἶναι τὸ ἡγε– 3874 1.21.10.3 : μονικὸν τοῦ κόσμου. 3875 1.21.10.4 : <20Ἀρχέδημος>20 τὸ ἡγεμονικὸν τοῦ κόσμου ἐν γῇ ὑπάρ– 3876 1.21.10.5 : χειν ἀπεφήνατο. 3877 1.21.11.1 : 〈<21Aetii>21 (II 4, 3–5 p. 331, 5 Diels.).〉 3878 1.21.11.2 : <20Ἡράκλειτος>20 οὐ κατὰ χρόνον εἶναι γενητὸν τὸν κό– 3879 1.21.11.3 : σμον, ἀλλὰ κατ´ ἐπίνοιαν. 3880 1.21.11.4 : <20Ἐπίδικος>20 ὑπὸ φύσεως γεγενῆσθαι τὸν κόσμον. 3881 1.21.11.5 : <20Ἀρχέλαος>20 ὑπὸ θερμοῦ καὶ ἐμψυχρίας συστῆναι 3882 1.21.11.6 : τὸν κόσμον. 3883 1.21.7a.1 : <20Ἐκ τοῦ Φιλολάου Περὶ κόσμω>20 (fr. 1b Chaign., 3884 1.21.7a.2 : 3 Mull.). 3885 1.21.7a.3 : Ἀνάγκα τὰ ἐόντα εἶμεν πάντα ἢ περαίνοντα ἢ ἄπειρα 3886 1.21.7a.4 : ἢ περαίνοντά τε καὶ ἄπειρα, ἄπειρα δὲ μόνον οὔ κα εἴη. 3887 1.21.7a.5 : Ἐπεὶ τοίνυν φαίνεται οὔτ´ ἐκ περαινόντων πάντων ἐόντα 3888 1.21.7a.6 : οὔτ´ ἐξ ἀπείρων πάντων, δῆλόν τἆρα ὅτι ἐκ περαινόντων 3889 1.21.7a.7 : τε καὶ ἀπείρων ὅ τε κόσμος καὶ τὰ ἐν αὐτῷ συναρμόχθη. 3890 1.21.7a.8 : Δηλοῖ δὲ καὶ τὰ ἐν τοῖς ἔργοις. Τὰ μὲν γὰρ αὐτῶν ἐκ 3891 1.21.7a.9 : περαινόντων περαίνοντα, τὰ δ´ ἐκ περαινόντων τε καὶ 3892 1.21.7a.10 : ἀπείρων περαίνοντά τε καὶ οὐ περαίνοντα, τὰ δ´ ἐξ ἀπεί– 3893 1.21.7a.11 : ρων ἄπειρα φαίνεται. 3894 1.21.8.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 2 Chaign., 3 Mull.).〉 3895 1.21.8.2 : Καὶ πάντα γα μὰν τὰ γιγνωσκόμενα ἀριθμὸν ἔχοντι. 3896 1.21.8.3 : Οὐ γὰρ οἷόν τε οὐδὲν οὔτε νοηθῆμεν οὔτε γνωσθῆμεν 3897 1.21.8.4 : ἄνευ τούτου. 3898 1.21.9.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 3 Chaign., 3 Mull.).〉 3899 1.21.9.2 : Ὅ γα μὰν ἀριθμὸς ἔχει δύο μὲν ἴδια εἴδεα, περισσὸν 3900 1.21.9.3 : καὶ ἄρτιον, τρίτον δὲ ἀπ´ ἀμφοτέρων μιχθέντων, ἀρτιο– 3901 1.21.9.4 : πέρισσον. Ἑκατέρω δὲ τῶ εἴδεος πολλαὶ μορφαί, ὡς ἕκα– 3902 1.21.9.5 : στον αὐταυτὸ σημαίνει. 3903 1.21.10.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 4 Chaign., 3 Mull.).〉 3904 1.21.10.2 : Περὶ δὲ φύσιος καὶ ἁρμονίας ὧδε ἔχει· Ἁ μὲν ἐστὼ 3905 1.21.10.3 : τῶν πραγμάτων, ἀΐδιος ἔσσα καὶ αὐτὰ μὰν ἁ φύσις, θεία 3906 1.21.10.4 : ἐντὶ καὶ οὐκ ἀνθρωπίναν ἐνδέχεται γνῶσιν, πλάν γα ἢ ὅτι 3907 1.21.10.5 : οὐχ οἷόν τ´ ἦς οὐδὲν τῶν ἐόντων καὶ γιγνωσκόμενον ὑφ´ 3908 1.21.10.6 : ἁμῶν γενέσθαι, μὴ ὑπαρχοίσας τᾶς ἐστοῦς τῶν πρα– 3909 1.21.10.7 : γμάτων ἐξ ὧν συνέστα ὁ κόσμος καὶ τῶν περαινόντων 3910 1.21.10.8 : καὶ τῶν ἀπείρων. Ἐπεὶ δὲ ταὶ ἀρχαὶ ὑπᾶρχον οὐχ ὁμοῖαι 3911 1.21.10.9 : οὐδ´ ὁμόφυλοι ἔσσαι, ἤδη ἀδύνατον ἦς κα αὐταῖς κοσμη– 3912 1.21.10.10 : θῆμεν, αἰ μὴ ἁρμονία ἐπεγένετο, ᾡτινιῶν τρόπῳ ἐγένετο. 3913 1.21.10.11 : Τὰ μὲν ὦν ὁμοῖα καὶ ὁμόφυλα ἁρμονίας οὐδὲν ἐπεδέοντο, 3914 1.21.10.12 : τὰ δὲ ἀνόμοια μηδὲ ὁμόφυλα μηδὲ ἰσολαχῆ ἀνάγκα τᾷ 3915 1.21.10.13 : τοιαύτᾳ ἁρμονίᾳ συγκεκλεῖσθαι, αἰ μέλλοντι ἐν κόσμῳ 3916 1.21.10.14 : κατέχεσθαι. Ἁρμονίας δὲ μέγεθός ἐντι συλλαβὰ καὶ δι´ 3917 1.21.10.15 : ὀξειᾶν· τὸ δὲ δι´ ὀξειᾶν μεῖζον τᾶς συλλαβᾶς ἐπογδόῳ· 3918 1.21.10.16 : ἔντι γὰρ ἀπὸ ὑπάτας ἐπὶ μέσαν συλλαβά, ἀπὸ δὲ μέσας 3919 1.21.10.17 : ἐπὶ νεάταν δι´ ὀξειᾶν, ἀπὸ δὲ νεάτας ἐς τρίταν συλλαβά, 3920 1.21.10.18 : ἀπὸ δὲ τρίτας ἐς ὑπάταν δι´ ὀξειᾶν· τὸ δ´ ἐν μέσῳ 3921 1.21.10.19 : μέσας καὶ τρίτας ἐπόγδοον· ἁ δὲ συλλαβὰ ἐπίτριτον, 3922 1.21.10.20 : τὸ δὲ δι´ ὀξειᾶν ἡμιόλιον, 〈τὸ〉 διὰ πασᾶν δὲ διπλόον. 3923 1.21.10.21 : Οὕτως ἁρμονία πέντε ἐπόγδοα καὶ 〈δύο〉 διέσιες, δι´ ὀξειᾶν 3924 1.21.10.22 : δὲ τρία ἐπόγδοα καὶ δίεσις. 3925 1.21.8.1 : 〈<21Eiusdem>21 (fr. 4 Mullach.).〉 3926 1.21.8.2 : Τὸ πρᾶτον ἁρμοσθέν, τὸ ἕν, ἐν τῷ μέσῳ τᾶς σφαί– 3927 1.21.8.3 : ρας ἑστία καλεῖται. 3928 1.21.9.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Τάτ>20 (inde a p. 191, 19= 3929 1.21.9.2 : p. 38b Patric.). 3930 1.21.9.3 : {〈ΤΑΤ〉} Ἐπεί μοι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν γενικοῖς λόγοις 3931 1.21.9.4 : ὑπέσχου δηλῶσαι περὶ τῶν τριάκοντα ἓξ δεκανῶν, νῦν μοι 3932 1.21.9.5 : δήλωσον περὶ αὐτῶν καὶ τῆς τούτων ἐνεργείας. 3933 1.21.9.6 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὐδεὶς φθόνος, ὦ Τάτ, καὶ ὁ κυριώτατος 3934 1.21.9.7 : πάντων λόγος καὶ κορυφαιότατος οὗτος ἂν εἴη· σὺ δὲ 3935 1.21.9.8 : νόει οὕτως. Ἔφαμέν σοι περὶ τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου, τοῦ 3936 1.21.9.9 : καὶ ζῳοφόρου, καὶ τῶν πέντε πλανητῶν καὶ ἡλίου καὶ σε– 3937 1.21.9.10 : λήνης καὶ τοῦ ἑκάστου τούτων κύκλου. 3938 1.21.9.11 : {〈ΤΑΤ〉} Ἔφης γάρ, ὦ Τρισμέγιστε. 3939 1.21.9.12 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὕτως βούλομαί σε νοεῖν καὶ περὶ τῶν τριά– 3940 1.21.9.13 : κοντα ἓξ δεκανῶν μεμνημένον ἐκείνων, ἵν´ εὔγνωστός σοι 3941 1.21.9.14 : καὶ ὁ περὶ τούτων λόγος γένηται. 3942 1.21.9.15 : {〈ΤΑΤ〉} Μέμνημαι, ὦ πάτερ. 3943 1.21.9.16 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἔφαμέν που, ὦ τέκνον, περιεκτικὸν τῶν 3944 1.21.9.17 : ἁπάντων εἶναι σῶμα· ἐννόησον οὖν καὶ αὐτὸς ὥσπερ κυ– 3945 1.21.9.18 : κλοειδὲς σχῆμα· καὶ γὰρ οὕτως ἔχει τὸ πᾶν. 3946 1.21.9.19 : {〈ΤΑΤ〉} Τοιοῦτον σχῆμα νοῶ οὕτως ὡς λέγεις, ὦ 3947 1.21.9.20 : πάτερ. 3948 1.21.9.21 : {〈ἙΡΜ.〉} Ὑπὸ δὲ τὸν κύκλον τοῦ σώματος τούτου τε– 3949 1.21.9.22 : τάχθαι τοὺς τριάκοντα ἓξ δεκανούς, μέσους τοῦ παντὸς 3950 1.21.9.23 : κύκλου 〈καὶ〉 τοῦ ζῳδιακοῦ, διορίζοντας ἀμφοτέρους τοὺς 3951 1.21.9.24 : κύκλους, καὶ ὥσπερ ἐκεῖνον μὲν κουφίζοντας τὸν ζῳδια– 3952 1.21.9.25 : κόν, [καθορίζοντας,] συμφερομένους 〈δὲ〉 τοῖς πλάνησι, 3953 1.21.9.26 : καὶ ἰσοδυναμεῖν τῇ τοῦ παντὸς φορᾷ κατὰ τὸ ἐναλλὰξ 3954 1.21.9.27 : τοῖς 〈θ´〉 ἑπτά· καὶ τὸ μὲν περιεκτικὸν ἐπέχειν σῶμα (ἔσχα– 3955 1.21.9.28 : τον γὰρ ἂν ἦν ἐν τῇ φορᾷ, αὐτὸ καθ´ αὑτὸ ὄν, τῷ τάχει)· 3956 1.21.9.29 : ἐπισπεύδειν δὲ τοὺς ἑπτὰ ἄλλους κύκλους διὰ τὸ βραδυ– 3957 1.21.9.30 : τέραν κίνησιν κινεῖσθαι τοῦ παντὸς κύκλου. Ὥσπερ οὖν 3958 1.21.9.31 : ἀνάγκη αὐτοὺς κινεῖσθαι καὶ 〈τὸν〉 τοῦ παντός. Νοήσωμεν 3959 1.21.9.32 : οὖν καὶ [τὰς] τῶν ἑπτὰ καὶ 〈τοῦ〉 παντὸς τὸν κύκλον, μᾶλ– 3960 1.21.9.33 : λον δὲ τὰ ἐν κόσμῳ ἅπαντα ὡσπερεὶ φύλακας αὐτοὺς περι– 3961 1.21.9.34 : ίστασθαι, καὶ συνέχοντας τὰ πάντα καὶ τηροῦντας τὴν 3962 1.21.9.35 : τῶν πάντων εὐταξίαν. 3963 1.21.9.36 : {〈ΤΑΤ〉} Οὕτως γὰρ νοῶ, πάτερ, ἐξ ὧν λέγεις. 3964 1.21.9.37 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἔτι δὲ νόησον, Τάτ, ὅτι καὶ ἀπαθεῖς εἰσιν, 3965 1.21.9.38 : ὧν οἱ ἄλλοι ἀστέρες πάσχουσιν· οὔτε γὰρ ἐπεχόμενοι τὸν 3966 1.21.9.39 : δρόμον στηρίζουσιν οὔτε κωλυόμενοι ἀναποδίζουσιν, ἀλλ´ 3967 1.21.9.40 : οὐδὲ μὴν ὑπὸ τοῦ φωτὸς τοῦ ἡλίου σκέπονται, ἅπερ 3968 1.21.9.41 : πάσχουσιν οἱ ἄλλοι ἀστέρες· ἐλεύθεροι δὲ ὄντες ὑπεράνω 3969 1.21.9.42 : πάντων ὥσπερ φύλακες ἀκριβεῖς καὶ ἐπίσκοποι τοῦ παν– 3970 1.21.9.43 : τὸς περιέχονται τῷ νυχθημέρῳ τὸ πᾶν. 3971 1.21.9.44 : {〈ΤΑΤ〉} Ἆρ´ οὖν καὶ οὗτοι, ὦ πάτερ, ἔχουσι πρὸς 3972 1.21.9.45 : ἡμᾶς ἐνέργειαν; 3973 1.21.9.46 : {〈ἙΡΜ.〉} Τὴν μεγίστην, ὦ τέκνον. Εἰ γὰρ ἐκείνοις 3974 1.21.9.47 : ἐνεργοῦσι, πῶς οὐ καὶ ἡμῖν; καὶ καθ´ ἕνα ἕκαστον καὶ 3975 1.21.9.48 : κοινῇ; Οὕτως, ὦ τέκνον, τῶν καθολικῶς πάντων συμβαι– 3976 1.21.9.49 : νόντων τῇ ἐνεργείᾳ ἀπὸ τούτων ἐστιν. οἷον (ὃ λέγω νόη– 3977 1.21.9.50 : σον) βασιλειῶν μετατροπαί, πόλεων ἐπαναστάσεις, λιμοί, 3978 1.21.9.51 : λοιμοί, ἀμπώτεις θαλάσσης, γῆς σεισμοί, οὐδὲν τούτων, 3979 1.21.9.52 : ὦ τέκνον, χωρὶς τῆς τούτων ἐνεργείας γίνεται. Ἔτι τε 3980 1.21.9.53 : πρὸς τούτοις νόησον· εἰ γὰρ οὗτοι μὲν ἐπιστατοῦσιν ἐκεί– 3981 1.21.9.54 : νων, ἡμεῖς δὲ καὶ ὑπὸ τοὺς ἑπτά ἐσμεν, οὐ νοεῖς καὶ εἰς 3982 1.21.9.55 : ἡμᾶς τινα ἐκείνων φθάνειν ἐνέργειαν, ἤτοι ὑπ´ αὐτῶν, 3983 1.21.9.56 : ἢ δι´ ἐκείνων; 3984 1.21.9.57 : {〈ΤΑΤ〉} Τίς 〈δ´ ἂν〉 αὐτοῖς εἴη, ὦ πάτερ, ὁ τοῦ 3985 1.21.9.58 : σώματος τύπος; 3986 1.21.9.59 : {〈ἙΡΜ.〉} Τούτους οὖν καλοῦσιν οἱ πολλοὶ δαίμονας· 3987 1.21.9.60 : οὐδὲ γὰρ ἴδιόν τί ἐστι γένος τὸ τῶν δαιμόνων οὔτε ἄλλα 3988 1.21.9.61 : σώματα ἔχοντες ἐξ ἰδίας τινὸς ὕλης οὔτε ψυχῇ κινού– 3989 1.21.9.62 : μενοι ὥσπερ ἡμεῖς, ἀλλὰ ἐνέργειαί εἰσι τῶν τριάκοντα ἓξ 3990 1.21.9.63 : τούτων θεῶν. 3991 1.21.9.64 : Ἔτι δὲ πρὸς τούτοις νόησον, ὦ Τάτ, ἐνέργημα τού– 3992 1.21.9.65 : των, ὅτι καὶ εἰς τὴν γῆν σπερματίζουσιν ἃς καλοῦσι 3993 1.21.9.66 : <20τάνας>20, τὰς μὲν σωτηρίους, τὰς δὲ ὀλεθριωτάτας. 3994 1.21.9.67 : Ἔτι καὶ ἐν οὐρανῷ φερόμενοι ἀστέρες γεννῶσιν αὐτοῖς 3995 1.21.9.68 : <20ὑπολειτουργούς,>20 〈οὓς〉 καὶ ὑπηρέτας καὶ στρατιώτας 3996 1.21.9.69 : ἔχουσιν. Οὗτοι δὲ ὑπ´ ἐκείνων μιγνύμενοι φέρονται ἐν 3997 1.21.9.70 : τῷ αἰθέρι αἰωρούμενοι, τὸν τούτου τόπον ἀναπληροῦντες, 3998 1.21.9.71 : ὅπως μηδεὶς ᾖ τόπος ἄνω κενὸς ἀστέρων, συγκοσμοῦντες 3999 1.21.9.72 : τὸ πᾶν, ἐνέργειαν ἰδίαν ἔχοντες, ὑποτεταγμένην δὲ 〈τῇ〉 4000 1.21.9.73 : τῶν τριάκοντα ἓξ ἐνεργείᾳ· ἐξ ὧν καὶ κατὰ τὰς χώρας 4001 1.21.9.74 : φθοραὶ γίνονται τῶν ἄλλων ἐμψύχων ζῴων καὶ ἡ πλη– 4002 1.21.9.75 : θὺς τῶν λυμαινομένων ζῴων τοὺς καρπούς. 4003 1.21.9.76 : Ὑπὸ δὲ τούτους ἐστὶν ἡ καλουμένη <20ἄρκτος,>20 κατὰ 4004 1.21.9.77 : μέσον τοῦ ζῳδιακοῦ, ἐξ ἀστέρων συγκειμένη ἑπτά, ἔχουσα 4005 1.21.9.78 : ἀντίζυγον ἑτέραν ὑπὲρ κεφαλῆς. Ταύτης μὲν ἡ ἐνέργειά 4006 1.21.9.79 : ἐστι καθάπερ ἄξονος, μηδαμοῦ μὲν δυνούσης μηδὲ ἀνατελ– 4007 1.21.9.80 : λούσης, μενούσης δὲ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, [τῆς] περὶ 〈τὸ〉 αὐτὸ 4008 1.21.9.81 : στρεφομένης, ἐνεργούσης δὲ τὴν 〈τοῦ〉 ζῳοφόρου κύκλου 4009 1.21.9.82 : 〈περιφοράν〉, παραδιδοῦσαν τὸ πᾶν τοῦτο ἀπὸ μὲν τῆς 4010 1.21.9.83 : νυκτὸς ἡμέρᾳ, ἀπὸ 〈δ´〉 ἡμέρας νυκτί. 4011 1.21.9.84 : Μετὰ δὲ ταύτην ἐστὶν <20ἄλλος χορὸς ἀστέρων,>20 4012 1.21.9.85 : οὓς ἡμεῖς προσηγοριῶν οὐ κατηξιώσαμεν, οἱ δὲ μεθ´ 4013 1.21.9.86 : ἡμᾶς μιμησάμενοι μὲν καὶ αὐτοὶ προσηγορίας τούτοις 4014 1.21.9.87 : θήσονται. 4015 1.21.9.88 : Κάτωθεν δὲ τῆς σελήνης εἰσὶν <20ἕτεροι ἀστέρες>20 4016 1.21.9.89 : φθαρτοί, ἀργοί, πρὸς ὀλίγον χρόνον συνιστάμενοι, εἰς 4017 1.21.9.90 : τὸν ὑπὲρ γῆς ἀέρα ἐξ αὐτῆς τῆς γῆς ἀναθυμιώμενοι, 4018 1.21.9.91 : οὓς καὶ ἡμεῖς ὁρῶμεν διαλυομένους, τὴν φύσιν ὁμοίαν 4019 1.21.9.92 : ἔχοντας τοῖς ἀχρήστοις τῶν ἐπὶ γῆς ζῴων, ἐπὶ ἕτερον 4020 1.21.9.93 : δὲ οὐδὲν γίνεται ἢ ἵνα μόνον φθαρῇ, οἷον τὸ τῶν μυιῶν 4021 1.21.9.94 : γένος καὶ τῶν ψυλλῶν καὶ τῶν σκωλήκων καὶ τῶν ἄλλων 4022 1.21.9.95 : τῶν ὁμοίων καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ὦ Τάτ, οὔτε ἡμῖν οὔτε τῷ 4023 1.21.9.96 : κόσμῳ χρήσιμά ἐστι, τοὐναντίον δὲ λυπεῖ ἐνοχλοῦντα, 4024 1.21.9.97 : παρακολουθήματα ὄντα τῆς φύσεως καὶ κατὰ τὸ περισ– 4025 1.21.9.98 : σὸν τὴν γένεσιν ἔχοντα· τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ οἱ ἀπὸ 4026 1.21.9.99 : τῆς γῆς ἀναθυμιώμενοι ἀστέρες τὸν μὲν ἄνω τόπον οὐ 4027 1.21.9.100 : καταλαμβάνουσιν (ἀδυνατοῦσι γὰρ ὡς κάτωθεν ἀνιόντες), 4028 1.21.9.101 : πολὺ δὲ 〈τὸ〉 ἐμβριθὲς ἔχοντες, ἑλκόμενοι κάτω ὑπὸ τῆς 4029 1.21.9.102 : ἰδίας ὕλης διαχέονται ταχέως καὶ διαλυθέντες πίπτουσι 4030 1.21.9.103 : πάλιν εἰς γῆν μηδὲν 〈ἕτερον〉 ἐνεργήσαντες, ἢ μόνον 4031 1.21.9.104 : ὀχλήσαντες τῷ ὑπὲρ γῆν ἀέρι. 4032 1.21.9.105 : Ἕτερόν ἐστι γένος, ὦ Τάτ, τὸ τῶν καλουμένων <20κο– 4033 1.21.9.106 : μητῶν,>20 κατὰ καιρὸν ἐπιφαινομένων καὶ πάλιν μετὰ 4034 1.21.9.107 : χρόνον ὀλίγον ἀφανῶν γινομένων, μήτε ἀνατελλόντων 4035 1.21.9.108 : μήτε δυνόντων μήτε διαλυομένων, οἵτινες φανεροὶ ἄγγε– 4036 1.21.9.109 : λοι καὶ κήρυκες καθολικῶν ἀποτελεσμάτων γίνονται μελ– 4037 1.21.9.110 : λόντων ἔσεσθαι· οὗτοι δὲ τὸν τόπον ἔχουσιν ὑπὸ τὸν 4038 1.21.9.111 : κύκλον τὸν τοῦ ἡλίου. Ἐπὰν οὖν μέλλῃ τι τῷ κόσμῳ 4039 1.21.9.112 : συμβαίνειν, οὗτοι φαίνονται 〈καὶ〉 φανέντες ὀλίγας ἡμέρας, 4040 1.21.9.113 : πάλιν ὑπὸ τὸν κύκλον ἐλθόντες τοῦ ἡλίου ἀφανεῖς μένου– 4041 1.21.9.114 : σιν, ἐν τῷ ἀπηλιώτῃ φανέντες 〈ἄλλοι〉, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ 4042 1.21.9.115 : βορρᾷ, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ λιβί, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ νότῳ· 4043 1.21.9.116 : <20μάντεις>20 δὲ τούτους προσηγορεύσαμεν. Καὶ ἀστέρων 4044 1.21.9.117 : ἥδε φύσις. 4045 1.21.9.118 : [Ἀστέρες δὲ ἄστρων διαφορὰν ἔχουσιν. Ἀστέρες μὲν 4046 1.21.9.119 : γάρ εἰσιν οἱ ἐν τῷ οὐρανῷ αἰωρούμενοι, ἄστρα δὲ τὰ 4047 1.21.9.120 : ἐγκείμενα ἐν τῷ σώματι τοῦ οὐρανοῦ, συμφερόμενα δὲ 4048 1.21.9.121 : τῷ οὐρανῷ, ἐξ ὧν <20δώδεκα ζῴδια>20 προσηγορεύσαμεν.] 4049 1.21.9.122 : Ὁ ταῦτα μὴ ἀγνοήσας ἀκριβῶς δύναται νοῆσαι τὸν 4050 1.21.9.123 : θεόν, εἰ δὲ καὶ τολμήσαντα δεῖ εἰπεῖν, καὶ αὐτόπτης γε– 4051 1.21.9.124 : νόμενος θεάσασθαι καὶ θεασάμενος μακάριος γενέσθαι. 4052 1.21.9.125 : {〈ΤΑΤ〉} Μακάριος ὡς ἀληθῶς, ὦ πάτερ, ὁ τοῦτον 4053 1.21.9.126 : θεασάμενος. 4054 1.21.9.127 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀλλ´ ἀδύνατον, ὦ τέκνον, τὸν ἐν σώματι 4055 1.21.9.128 : τούτου εὐτυχῆσαι. Δεῖ δὲ προγυμνάζειν αὑτοῦ τινα τὴν 4056 1.21.9.129 : ψυχὴν ἐνθάδε, ἵνα ἐκεῖ γενομένη, ὅπου αὐτὴν ἔξεστι θεά– 4057 1.21.9.130 : σασθαι, ὁδοῦ μὴ σφαλῇ. Ὅσοι δὲ ἄνθρωποι φιλοσώματοί 4058 1.21.9.131 : εἰσιν, οὗτοι οὐκ ἄν ποτε θεάσαιντο τὴν τοῦ καλοῦ καὶ 4059 1.21.9.132 : ἀγαθοῦ ὄψιν. Οἷον γάρ ἐστι κάλλος, ὦ τέκνον, τὸ μήτε 4060 1.21.9.133 : σχῆμα μήτε χρῶμα μήτε σῶμα ἔχον. 4061 1.21.9.134 : {〈ΤΑΤ〉} Εἴη δ´ ἄν τι, ὦ πάτερ, χωρὶς τούτων καλόν; 4062 1.21.9.135 : {〈ἙΡΜ.〉} Μόνος ὁ θεός, ὦ τέκνον, μᾶλλον δὲ τὸ μεῖ– 4063 1.21.9.136 : ζόν τι ὄν, τοῦ θεοῦ τὸ ὄνομα. 4064 1.22.t.1 : {1Περὶ τάξεως τοῦ κόσμου· 〈εἰ ἓν τὸ πᾶν.〉}1 4065 1.22.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 1 p. 335, 4 Diels.).〉 4066 1.22.1a.2 : <20Παρμενίδης>20 στεφάνας εἶναι περιπεπλεγμένας ἐπαλ– 4067 1.22.1a.3 : λήλους, τὴν μὲν ἐκ τοῦ ἀραιοῦ, τὴν δὲ ἐκ τοῦ πυκνοῦ· 4068 1.22.1a.4 : μικτὰς δὲ ἄλλας 〈ἐκ〉 φωτὸς καὶ σκότους μεταξὺ τούτων· 4069 1.22.1a.5 : καὶ τὸ περιέχον δὲ πάσας τείχους δίκην στερεὸν ὑπάρχειν, 4070 1.22.1a.6 : ὑφ´ ᾧ πυρώδης στεφάνη· καὶ τὸ μεσαίτατον πασῶν περὶ 4071 1.22.1a.7 : ὃ πάλιν πυρώδης· τῶν δὲ συμμιγῶν τὴν μεσαιτάτην ἁπά– 4072 1.22.1a.8 : σαις αἰτίαν πάσης κινήσεως καὶ γενέσεως ὑπάρχειν, ἥντινα 4073 1.22.1a.9 : καὶ δαίμονα κυβερνῆτιν καὶ κλῃδοῦχον ἐπονομάζει, δίκην 4074 1.22.1a.10 : τε καὶ ἀνάγκην. Καὶ τῆς μὲν γῆς ἀπόκρισιν εἶναι τὸν 4075 1.22.1a.11 : ἀέρα, διὰ τὴν βιαιοτέραν αὐτῆς ἐξατμισθέντα πίλησιν, 4076 1.22.1a.12 : τοῦ δὲ πυρὸς ἀναπνοὴν τὸν ἥλιον καὶ τὸν γαλαξίαν κύκλον· 4077 1.22.1a.13 : συμμιγῆ δ´ ἐξ ἀμφοῖν εἶναι τὴν σελήνην, τοῦ τ´ ἀέρος 4078 1.22.1a.14 : καὶ τοῦ πυρός. Περιστάντος δ´ ἀνωτάτω πάντων τοῦ 4079 1.22.1a.15 : αἰθέρος ὑπ´ αὐτῷ τὸ πυρῶδες ὑποταγῆναι τοῦθ´ ὅπερ 4080 1.22.1a.16 : κεκλήκαμεν οὐρανόν, ὑφ´ ᾧ ἤδη τὰ περίγεια. 4081 1.22.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 5 p. 336, 12 Diels.)〉 4082 1.22.2.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 πρῶτον αἰθέρα ἀπαθῆ, πέμπτον 4083 1.22.2.3 : τι σῶμα, μεθ´ ὃν παθητὰ πῦρ, ἀέρα, ὕδωρ, τελευταίαν 4084 1.22.2.4 : δὲ γῆν. 4085 1.22.3.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 9 p. 450 Diels.) de Ari- 4086 1.22.3.2 : stotele.〉 4087 1.22.3.3 : Περιέχεσθαι δὲ ταῦτα ὑπὸ τοῦ αἰθέρος, ἔνθα τὰ 4088 1.22.3.4 : θεῖα διανενεμημένα κατὰ σφαίρας ἵδρυται τῶν λεγομένων 4089 1.22.3.5 : ἀπλανῶν τε καὶ πλανωμένων ἀστέρων. Ὅσας δὲ εἶναι 4090 1.22.3.6 : τὰς σφαίρας, τοσούτους ὑπάρχειν καὶ τοὺς κινοῦντας θεοὺς 4091 1.22.3.7 : ταύτας, ὧν μέγιστον τὸν πάσας περιέχοντα, ζῷον ὄντα 4092 1.22.3.8 : λογικὸν καὶ μακάριον, συνεκτικὸν καὶ προνοητικὸν τῶν 4093 1.22.3.9 : οὐρανίων. Συνεστάναι δὲ τὰ ἄστρα καὶ τὸν οὐρανὸν ἐκ 4094 1.22.3.10 : τοῦ αἰθέρος, τοῦτον δὲ οὔτε βαρὺν οὔτε κοῦφον οὔτε γε– 4095 1.22.3.11 : νητὸν οὔτε φθαρτὸν οὔτε αὐξόμενον οὔτε μειούμενον ἐς 4096 1.22.3.12 : ἀεὶ διαμένειν ἄτρεπτον καὶ ἀναλλοίωτον, πεπερασμένον 4097 1.22.3.13 : καὶ σφαιροειδῆ καὶ ἔμψυχον, κινούμενον περὶ τὸ μέσον 4098 1.22.3.14 : ἐγκυκλίως. 4099 1.22.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 7 p. 336, 20 Diels.).〉 4100 1.22.4.2 : <20Φιλόλαος>20 πῦρ ἐν μέσῳ περὶ τὸ κέντρον, ὅπερ ἑστίαν 4101 1.22.4.3 : τοῦ παντὸς καλεῖ καὶ Διὸς οἶκον καὶ μητέρα θεῶν, βωμόν 4102 1.22.4.4 : τε καὶ συνοχὴν καὶ μέτρον φύσεως· καὶ πάλιν πῦρ ἕτερον 4103 1.22.4.5 : ἀνωτάτω, τὸ περιέχον. Πρῶτον δ´ εἶναι φύσει τὸ μέσον, 4104 1.22.4.6 : περὶ δὲ τοῦτο δέκα σώματα θεῖα χορεύειν, οὐρανόν, τοὺς <ε> 4105 1.22.4.7 : πλανήτας, μεθ´ οὓς ἥλιον, ὑφ´ ᾧ σελήνην, ὑφ´ ᾗ τὴν γῆν, 4106 1.22.4.8 : ὑφ´ ᾗ τὴν ἀντίχθονα, μεθ´ ἃ σύμπαντα τὸ πῦρ, ἑστίας 4107 1.22.4.9 : περὶ τὰ κέντρα τάξιν ἐπέχον. Τὸ μὲν οὖν ἀνωτάτω μέρος 4108 1.22.4.10 : τοῦ περιέχοντος, ἐν ᾧ τὴν εἰλικρίνειαν εἶναι τῶν στοιχείων, 4109 1.22.4.11 : Ὄλυμπον καλεῖ· τὰ δὲ ὑπὸ τὴν τοῦ Ὀλύμπου φοράν, ἐν 4110 1.22.4.12 : ᾧ τοὺς πέντε πλανήτας μεθ´ ἡλίου καὶ σελήνης τετάχθαι, 4111 1.22.4.13 : κόσμον. Τὸ δ´ ὑπὸ τούτοις ὑποσέληνόν τε καὶ περίγειον 4112 1.22.4.14 : μέρος, ἐν ᾧ τὰ τῆς φιλομεταβόλου γενέσεως, οὐρανόν. Καὶ 4113 1.22.4.15 : περὶ μὲν τὰ τεταγμένα τῶν μετεώρων γίνεσθαι τὴν σοφίαν, 4114 1.22.4.16 : περὶ δὲ τῶν γινομένων τὴν ἀταξίαν τὴν ἀρετήν, τελείαν 4115 1.22.4.17 : μὲν ἐκείνην, ἀτελῆ δὲ ταύτην. 4116 1.22.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 7, 2. 3 p. 336, 4 Diels.).〉 4117 1.22.5.2 : <20Λεύκιππος>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 χιτῶνα κύκλῳ καὶ 4118 1.22.5.3 : ὑμένα περιτείνουσι τῷ κόσμῳ, διὰ τῶν ἀγκιστροειδῶν 4119 1.22.5.4 : ἀτόμων συμπεπλεγμένον. 4120 1.22.5.5 : <20Ἐπίκουρος>20 ἐνίων μὲν κόσμων ἀραιὸν τὸ πέρας, ἐνίων 4121 1.22.5.6 : δὲ πυκνόν, καὶ τούτων τὰ μέν τινα κινούμενα, τὰ δ´ ἀκίνητα. 4122 1.22.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 6, 4 p. 334, 1 Diels.) et <21Platonis>21 Timaei.〉 4123 1.22.6.2 : <20Πλάτων>20 τὸν ὁρατὸν κόσμον γεγονέναι παράδειγμα 4124 1.22.6.3 : τοῦ νοητοῦ κόσμου. Τοῦ δὲ ὁρατοῦ προτέραν μὲν τὴν 4125 1.22.6.4 : ψυχήν, μετὰ δὲ ταύτην τὸ σωματοειδές, τὸ ἐκ πυρὸς μὲν 4126 1.22.6.5 : καὶ γῆς πρῶτον, ὕδατος δὲ καὶ ἀέρος δεύτερον. 4127 1.22.6.6 : Λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ (p. 32C. D) οὕτως· „Τῶν δὲ δὴ 4128 1.22.6.7 : τεττάρων ἓν ὅλον ἕκαστον εἴληφεν ἡ τοῦ κόσμου σύστα– 4129 1.22.6.8 : σις· ἐκ γὰρ πυρὸς παντὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος καὶ γῆς 4130 1.22.6.9 : συνέστησεν αὐτὸν ὁ συνιστάς, μέρος οὐδὲν οὐδενὸς οὐδὲ 4131 1.22.6.10 : δύναμιν ἔξωθεν ὑπολείπων, τάδε διανοηθείς, πρῶτον μὲν 4132 1.22.6.11 : ἵνα ὅλον ὅτι μάλιστα ζῷον τέλειον ἐκ τελείων τῶν μερῶν 4133 1.22.6.12 : εἴη, πρὸς δὲ τούτοις ἕν, ἅτε οὐχ ὑπολελειμμένων ἐξ ὧν 4134 1.22.6.13 : ἄλλο τοιοῦτον γένοιτ´ ἄν.“ 4135 1.22.2.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉 4136 1.22.2.2 : Ὅμηρος τὸν αἰθέρα τοῦ ἀέρος ὑψηλότερον εἶναί φη– 4137 1.22.2.3 : σιν, εἴρηκε δὲ οὕτως (Ξ 287 sq.)· 4138 1.22.2.4 : Εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περιμήκετον, ἣ τότ´ ἐν Ἴδῃ 4139 1.22.2.5 : μακροτάτη πεφυυῖα δι´ ἠέρος αἰθέρ´ ἵκανεν. 4140 1.22.2.6 : Ἐπέκεινα δὲ τοῦ αἰθέρος τὸν οὐρανὸν ὑπάρχειν ἀπεφή– 4141 1.22.2.7 : νατο· λέγει γὰρ τοιῶσδε (Ρ 424. 425)· 4142 1.22.2.8 : Ὣς οἳ μὲν μάρναντο, σιδήρειος δ´ ὀρυμαγδὸς 4143 1.22.2.9 : χάλκεον οὐρανὸν ἧκε δι´ αἰθέρος ἀτρυγέτοιο 4144 1.22.2.10 : Ἐπὶ πᾶσι δὲ τὸν Ὄλυμπον ὑπάρχειν κατ´ ἐξοχήν τινα καὶ 4145 1.22.2.11 : θειότητα· φησὶ γὰρ οὕτως (Α 497)· 4146 1.22.2.12 : Ἠερίη δ´ ἀνέβη μέγαν οὐρανὸν Οὔλυμπόν τε. 4147 1.22.2.13 : Τὸ γὰρ ἀπωτάτω τῆς γῆς καὶ μήτε τὴν σκιὰν αὐτῆς μήτε 4148 1.22.2.14 : τὰς ἀναθυμιάσεις προσδεχόμενον, ὡς ἀειλαμπὲς καὶ ὁλο– 4149 1.22.2.15 : λαμπὲς Ὄλυμπον οἱ παλαιοὶ προσηγόρευσαν. Τοῦτο δὲ 4150 1.22.2.16 : καὶ δι´ αὐτῶν δηλοῦται ἐν οἷς φησι τοιῶσδε (ζ 42–45)· 4151 1.22.2.17 : Οὔλυμπόνδ´, ὅθι φασὶ θεῶν ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ 4152 1.22.2.18 : ἔμμεναι, οὔτ´ ἀνέμοισι τινάσσεται οὔτε ποτ´ ὄμβρῳ 4153 1.22.2.19 : δεύεται, οὐδὲ χιὼν ἐπικίδναται, ἀλλὰ μάλ´ αἴθρη 4154 1.22.2.20 : πέπταται ἀνέφελος, λευκὴ δ´ ἐπιδέδρομεν αἴγλη. 4155 1.22.3a.t : {1Εἰ ἓν τὸ πᾶν.}1 4156 1.22.3a.1 : 〈<21Aetii>21 (I 5, 2. 1. 4 p. 291. 292 Diels.).〉 4157 1.22.3a.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 κόσμον ἕνα· οὐ μέντοι τὸ πᾶν εἶναι 4158 1.22.3a.3 : τὸν κόσμον, ἀλλὰ ὀλίγον τι τοῦ παντὸς μέρος· τὸ δὲ λοι– 4159 1.22.3a.4 : πὸν ὕλην. 4160 1.22.3a.5 : <20Οἱ>20 μὲν οὖν <20ἀπὸ τῆς στοᾶς>20 ἕνα κόσμον ἀπεφή– 4161 1.22.3a.6 : ναντο, ὃν δὴ καὶ τὸ πᾶν ἔφασαν εἶναι τὸ σωματικόν. 4162 1.22.3a.7 : <20Μητρόδωρος,>20 ὁ καθηγητὴς Ἐπικούρου, φησὶν ἄτο– 4163 1.22.3a.8 : πον εἶναι ἐν μεγάλῳ πεδίῳ ἕνα στάχυν γενηθῆναι καὶ ἕνα 4164 1.22.3a.9 : κόσμον ἐν τῷ ἀπείρῳ. Ὅτι δὲ ἄπειρος κατὰ τὸ πλῆθος, 4165 1.22.3a.10 : δῆλον ἐκ τοῦ ἄπειρα τὰ αἴτια εἶναι. Εἰ γὰρ 〈ὅδε〉 ὁ 4166 1.22.3a.11 : κόσμος πεπερασμένος, τὰ δ´ αἴτια πάντα ἄπειρα ἐξ ὧν 4167 1.22.3a.12 : ὅδε ὁ κόσμος γέγονεν, ἀνάγκη ἀπείρους εἶναι. Ὅπου γὰρ 4168 1.22.3a.13 : 〈ἀπέραντα〉 τὰ αἴτια, ἐκεῖ καὶ 〈τὰ〉 ἀποτελέσματα. Αἴτια 4169 1.22.3a.14 : δὲ ἤτοι αἱ ἄτομοι ἢ τὰ στοιχεῖα. 4170 1.22.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 2. 3 p. 327, 8 Diels.).〉 4171 1.22.4.2 : <20Θαλῆς, Πυθαγόρας, Ἐμπεδοκλῆς, Ἔκφαν– 4172 1.22.4.3 : τος, Παρμενίδης, Μέλισσος, Ἡράκλειτος, Ἀνα– 4173 1.22.4.4 : ξαγόρας, Πλάτων, Ἀριστοτέλης, Ζήνων>20 ἕνα τὸν 4174 1.22.4.5 : κόσμον. 4175 1.22.4.6 : <20Ἀναξίμανδρος, Ἀναξιμένης, Ἀρχέλαος, 4176 1.22.4.7 : Ξενοφάνης, Διογένης, Λεύκιππος, Δημόκρι– 4177 1.22.4.8 : τος, Ἐπίκουρος>20 ἀπείρους κόσμους ἐν τῷ ἀπείρῳ κατὰ 4178 1.22.4.9 : πᾶσαν περιαγωγήν. 4179 1.22.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 1, 8 p. 329, 1 Diels.).〉 4180 1.22.5.2 : Τῶν ἀπείρους ἀποφηναμένων τοὺς κόσμους 4181 1.22.5.3 : <20Ἀναξίμανδρος>20 τὸ ἴσον αὐτοὺς ἀπέχειν ἀλλήλων, 4182 1.22.5.4 : <20Ἐπίκουρος>20 ἄνισον εἶναι τὸ μεταξὺ τῶν κόσμων 4183 1.22.5.5 : διάστημα. 4184 1.22.6.1 : <20Πλάτων>20 ἕνα τὸν κόσμον ἀπεφήνατο· λέγει γὰρ 4185 1.22.6.2 : ἐν τῷ Τιμαίῳ (p. 31A. B) οὕτως· 4186 1.22.6.3 : „Πότερον οὖν ὀρθῶς ἕνα οὐρανὸν προσειρήκαμεν, ἢ 4187 1.22.6.4 : πολλοὺς καὶ ἀπείρους λέγειν ἦν ὀρθότερον; Ἕνα· εἴπερ 4188 1.22.6.5 : κατὰ τὸ παράδειγμα δεδημιουργημένος ἔσται. Τὸ γὰρ 4189 1.22.6.6 : περιέχον πάντα ὁπόσα νοητὰ ζῷα μεθ´ ἑτέρου δεύτερον 4190 1.22.6.7 : οὐκ ἄν ποτε εἴη. Πάλιν γὰρ 〈ἂν〉 ἕτερον εἶναι τὸ περὶ 4191 1.22.6.8 : ἐκείνω δέοι ζῷον, οὗ μέρος ἂν εἰήτην ἐκείνω· καὶ οὐκ ἂν 4192 1.22.6.9 : ἔτι ἐκείνοιν, ἀλλ´ ἐκείνῳ τῷ περιέχοντι τόδ´ ἂν ἀφωμοιω– 4193 1.22.6.10 : μένον λέγοιτο ὀρθότερον. Ἵνα οὖν τόδε κατὰ τὴν μόνωσιν 4194 1.22.6.11 : ὅμοιον ᾖ τῷ παντελεῖ ζῴῳ, διὰ ταῦτα οὔτε δύο οὔτε ἀπεί– 4195 1.22.6.12 : ρους ἐποίησεν ὁ ποιῶν κόσμους, ἀλλ´ εἷς ὅδε μονογενὴς 4196 1.22.6.13 : οὐρανὸς γεγονὼς ἔστι τε καὶ ἔτ´ ἔσται“. 4197 1.23.t.1 : {1Περὶ τῆς οὐρανοῦ οὐσίας καὶ διαιρέσεως.}1 4198 1.23.1.1 : 〈<21Aetii>21 (II 11 p. 339 Diels.).〉 4199 1.23.1.2 : <20Ἀναξιμένης>20 καὶ <20Παρμενίδης>20 τὴν περιφορὰν τὴν 4200 1.23.1.3 : ἐξωτάτω τῆς γῆς εἶναι τὸν οὐρανόν. 4201 1.23.1.4 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 στερέμνιον εἶναι τὸν οὐρανὸν ἐξ ἀέρος 4202 1.23.1.5 : παγέντος ὑπὸ πυρὸς κρυσταλλοειδῶς, τὸ πυρῶδες καὶ τὸ 4203 1.23.1.6 : ἀερῶδες ἐν ἑκατέρῳ τῶν ἡμισφαιρίων περιέχοντα. 4204 1.23.1.7 : <20Ἀναξίμανδρος>20 ἐκ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ μίγματος. 4205 1.23.1.8 : <20Παρμενίδης, Ἡράκλειτος, Στράτων, Ζήνων>20 4206 1.23.1.9 : πύρινον εἶναι τὸν οὐρανόν. 4207 1.23.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 11, 3 p. 340, 1 Diels.) et <21Didymi>21 (epit. fr. 4208 1.23.2.2 : phys. 9 p. 450 D.) de Aristotele.〉 4209 1.23.2.3 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐκ πέμπτου σώματος. 4210 1.23.2.4 : Λέγει γοῦν ἐν τοῖς Περὶ τῆς φυσικῆς ἀκροάσεως καὶ 4211 1.23.2.5 : οὐρανοῦ λόγοις οὕτως. — 4212 1.23.2.6 : Συνεστάναι δὲ τὰ ἄστρα καὶ τὸν οὐρανὸν ἐκ τοῦ 4213 1.23.2.7 : αἰθέρος· τοῦτον δὲ οὔτε βαρὺν οὔτε κοῦφον οὔτε γενητὸν 4214 1.23.2.8 : οὔτε φθαρτὸν οὔτε αὐξόμενον οὔτε μειούμενον ἐς ἀεὶ δια– 4215 1.23.2.9 : μένειν ἄτρεπτον καὶ ἀναλλοίωτον, πεπερασμένον καὶ σφαι– 4216 1.23.2.10 : ροειδῆ καὶ ἔμψυχον, κινούμενον περὶ τὸ μέσον ἐγκυκλίως. 4217 1.23.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 12, 1. 2 p. 340, 11 Diels.).〉 4218 1.23.3.2 : <20Θαλῆς Πυθαγόρας>20 καὶ οἱ ἀπ´ αὐτοῦ μεμερίσθαι 4219 1.23.3.3 : τὴν τοῦ παντὸς οὐρανοῦ σφαῖραν εἰς κύκλους πέντε, οὕσ– 4220 1.23.3.4 : τινας προσαγορεύουσι ζώνας· καλεῖται δ´ αὐτῶν ὃ μὲν 4221 1.23.3.5 : ἀρκτικός τε καὶ ἀειφανής, ὃ δὲ θερινὸς τροπικός, ὃ δὲ 4222 1.23.3.6 : ἰσημερινός, ὃ δὲ χειμερινὸς τροπικός, ὃ δὲ ἀνταρκτικός 4223 1.23.3.7 : τε καὶ ἀφανής. Λοξὸς δὲ [ἐν] τοῖς τρισὶ μέσοις ὁ καλού– 4224 1.23.3.8 : μενος ζῳδιακὸς ὑποβέβληται, παραψαύων τῶν μέσων 4225 1.23.3.9 : τριῶν. Πάντας δ´ αὐτοὺς ὁ μεσημβρινὸς πρὸς ὀρθὰς 4226 1.23.3.10 : ἀπὸ τῶν ἄρκτων ἐπὶ τὸ ἀντικρὺ τέμνει. 4227 1.23.3.11 : <20Πυθαγόρας>20 πρῶτος ἐπινενοηκέναι λέγεται τὴν λό– 4228 1.23.3.12 : ξωσιν τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου· ἥντινα <20Οἰνοπίδης>20 ὁ Χῖος 4229 1.23.3.13 : ἐπίνοιαν ὡς ἰδίαν σφετερίζεται. 4230 1.24.t.1 : {1Περὶ οὐσίας ἄστρων καὶ σχημάτων, κινήσεώς 4231 1.24.t.2 : τε καὶ ἐπισημασίας.}1 4232 1.24.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 1 p. 341, 4 Diels.).〉 4233 1.24.1a.2 : <20Θαλῆς>20 γεώδη μέν, ἔμπυρα δὲ τὰ ἄστρα. 4234 1.24.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 2 et 11 p. 341, 6 et 342, 19 Diels.).〉 4235 1.24.2.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 πύρινα ἐκ τοῦ πυρώδους, ὅπερ ὁ ἀὴρ 4236 1.24.2.3 : ἐν ἑαυτῷ περιέχων [ἐξανέλαμψεν ἤτοι] ἐξανέθλιψε κατὰ 4237 1.24.2.4 : τὴν πρώτην διάκρισιν. —Καὶ τοὺς μὲν ἀπλανεῖς ἀστέρας 4238 1.24.2.5 : συνδεδέσθαι τῷ κρυστάλλῳ, τοὺς δὲ πλανήτας ἀνεῖσθαι. 4239 1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 3 et 16, 1 p. 341, 10 et 345, 20 Diels.).〉 4240 1.24.3.2 : <20Ἀναξαγόρας>20 τὸν περικείμενον αἰθέρα πύρινον μὲν 4241 1.24.3.3 : εἶναι κατὰ τὴν οὐσίαν, τῇ δὲ εὐτονίᾳ τῆς περιδινήσεως 4242 1.24.3.4 : ἀναρπάσαντα πέτρους ἀπὸ τῆς γῆς 〈καὶ〉 καταφλέξαντα 4243 1.24.3.5 : τούτους ἠστερωκέναι. —Ἀπ´ ἀνατολῶν δὲ ἐπὶ δυσμὰς 4244 1.24.3.6 : φέρεσθαι πάντας τοὺς ἀστέρας. 4245 1.24.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 5 et 9 p. 341, 16 et 342, 8 Diels.).〉 4246 1.24.4.2 : <20Διογένης>20 κισηροειδῆ τὰ ἄστρα, διαπνοίας δὲ αὐτὰ 4247 1.24.4.3 : νομίζει τοῦ κόσμου, εἶναι δὲ διάπυρα. —Συμπεριφέρεσθαι 4248 1.24.4.4 : δὲ τοῖς φανεροῖς ἄστροις ἀφανεῖς λίθους καὶ παρ´ αὐτὸ 4249 1.24.4.5 : τοῦτ´ ἀνωνύμους, πίπτοντας δὲ πολλάκις ἐπὶ τῆς γῆς 4250 1.24.4.6 : σβέννυσθαι, καθάπερ τὸν ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς πυρωδῶς 4251 1.24.4.7 : κατενεχθέντα ἀστέρα πέτρινον. 4252 1.24.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 4 et 15, 3 p. 341, 15 et 344, 12 Diels.).〉 4253 1.24.5.2 : <20Δημόκριτος>20 πέτρους. —Καὶ πρῶτα μὲν τὰ ἀπλανῆ, 4254 1.24.5.3 : μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς πλανήτας. 4255 1.24.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 6 p. 342, 1 Diels.).〉 4256 1.24.6.2 : <20Ἀρχέλαος>20 μύδρους ἔφησεν εἶναι τοὺς ἀστέρας, δια– 4257 1.24.6.3 : πύρους δέ. 4258 1.24.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 7 et 15, 6 p. 342, 3 et 345, 9 Diels.).〉 4259 1.24.7.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 πιλήματα ἀέρος τροχοειδῆ, πυρὸς 4260 1.24.7.3 : ἔμπλεα, κατά τι μέρος ἀπὸ στομίων ἐκπνέοντα φλόγας. 4261 1.24.7.4 : —Καὶ ἀνωτάτω μὲν πάντων τὸν ἥλιον τετάχθαι, μετ´ 4262 1.24.7.5 : αὐτὸν δὲ τὴν σελήνην· ὑπὸ δὲ αὐτοὺς τὰ ἀπλανῆ τῶν 4263 1.24.7.6 : ἄστρων καὶ τοὺς πλανήτας. 4264 1.24.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 6 [non 14, 5] p. 344, 5 Diels.).〉 4265 1.24.8.2 : <20Μητρόδωρος>20 ὁμοίως περὶ σχήματος τῶν ἀστέρων 4266 1.24.8.3 : καὶ αὐτὸς ἀπεφήνατο. 4267 1.24.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 8 et 17, 4 p. 342, 6 et 346, 18 Diels.).〉 4268 1.24.9.2 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Ἡράκλειτος>20 πιλήματα πυρὸς 4269 1.24.9.3 : τὰ ἄστρα. —Τρέφεσθαι δὲ τοὺς ἀστέρας ἐκ τῆς ἀπὸ γῆς 4270 1.24.9.4 : ἀναθυμιάσεως. 4271 1.24.1k.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 10; 14, 3; 19, 2; 16, 6 p. 342, 15; 344, 4272 1.24.1k.2 : 2; 347, 11; 346, 1 Diels.).〉 4273 1.24.1k.3 : <20Ἀναξιμένης>20 πυρίνην μὲν τὴν φύσιν τῶν ἄστρων, 4274 1.24.1k.4 : περιέχειν δέ τινα καὶ γεώδη σώματα συμπεριφερόμενα 4275 1.24.1k.5 : τούτοις ἀόρατα. —Ἥλων δὲ δίκην καταπεπηγέναι τὰ 4276 1.24.1k.6 : ἄστρα τῷ κρυσταλλοειδεῖ. —Τὰς δὲ ἐπισημασίας γίγνε– 4277 1.24.1k.7 : σθαι διὰ τὸν ἥλιον μόνον. —Οὐχ ὑπὸ τὴν γῆν δὲ ἀλλὰ 4278 1.24.1k.8 : περὶ αὐτὴν στρέφεσθαι τοὺς ἀστέρας. 4279 1.24.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 12; 17, 6; 15, 4; 19, 1 p. 342, 23; 346, 4280 1.24.2.2 : 24; 344, 15; 347, 7 Diels.).〉 4281 1.24.2.3 : <20Πλάτων>20 ἐκ μὲν τοῦ πλείστου μέρους πυρίνους, μετέ– 4282 1.24.2.4 : χοντας δὲ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων. —Κοινῶς δὲ τὸν 4283 1.24.2.5 : κόσμον ὅλον καὶ τὰ ἄστρα ἐξ αὐτοῦ τρέφεσθαι. —Καὶ 4284 1.24.2.6 : πρῶτον μετά γε τὴν τῶν ἀπλανῶν θέσιν φαίνωνα λε– 4285 1.24.2.7 : γόμενον τὸν τοῦ Κρόνου, δεύτερον φαέθοντα τὸν τοῦ 4286 1.24.2.8 : Διός, τρίτον πυρόεντα τὸν τοῦ Ἄρεος, τέταρτον ἑωσφόρον 4287 1.24.2.9 : τὸν τῆς Ἀφροδίτης, πέμπτον στίλβωνα τὸν τοῦ Ἑρμοῦ, 4288 1.24.2.10 : ἕκτον ἥλιον, ἕβδομον σελήνην. —Τὰς δὲ ἐπισημασίας 4289 1.24.2.11 : τάς τε χειμερινὰς καὶ τὰς θερινὰς κατὰ τὰς τῶν ἄστρων 4290 1.24.2.12 : ἐπιτολάς τε καὶ δυσμὰς γίνεσθαι. 4291 1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 13 et 17, 5 p. 343, 1 et 346, 21 Diels.) et 4292 1.24.3.2 : <21Didymi>21 epit. (fr. phys. 8 p. 450 Diels.).〉 4293 1.24.1m.3 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐκ τοῦ πέμπτου σώματος γεγενῆσθαι 4294 1.24.1m.4 : τὰ ἄστρα. —Μὴ δεῖσθαι δὲ τὰ οὐράνια τροφῆς, οὐ γὰρ 4295 1.24.1m.5 : φθαρτὰ ἀλλ´ ἀίδια εἶναι. —Πάντα δὲ κινεῖσθαι, τὰ μὲν 4296 1.24.1m.6 : πρὸς ἡμῶν καλούμενα πλανήτας ὑπὸ τὸν ζῳδιακὸν κύκλον, 4297 1.24.1m.7 : λοξὸν ὄντα καὶ τῶν τροπικῶν ἐφαπτόμενον, τὰ δὲ ἀπλανῆ 4298 1.24.1m.8 : ἀπὸ τοῦ αἰεὶ φανεροῦ παρήκοντα μέχρι τοῦ ἀφανοῦς· οὐκ 4299 1.24.1m.9 : ὀλίγα δὲ αὐτῶν τῆς γῆς εἶναι μείζονα. 4300 1.24.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 14 et 18, 1 p. 343, 3 et 347, 1 Diels.).〉 4301 1.24.2.2 : <20Ξενοφάνης>20 ἐκ νεφῶν μὲν πεπυρωμένων· σβεννυ– 4302 1.24.2.3 : μένους δὲ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἀναζωπυρεῖν νύκτωρ κα– 4303 1.24.2.4 : θάπερ τοὺς ἄνθρακας. τὰς γὰρ ἀνατολὰς καὶ τὰς δύσεις 4304 1.24.2.5 : ἐξάψεις εἶναι καὶ σβέσεις. —Τοὺς δὲ ἐπὶ τῶν πλοίων 4305 1.24.2.6 : φαινομένους οἷον ἀστέρας, οὓς καὶ Διοσκούρους καλοῦσί 4306 1.24.2.7 : τινες, νεφέλια εἶναι, κατὰ τὴν ποιὰν κίνησιν παραλάμ– 4307 1.24.2.8 : ποντα. 4308 1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 13, 15. 16 p. 343, 9 Diels.).〉 4309 1.24.3.2 : <20Ἡρακλείδης>20 καὶ οἱ <20Πυθαγόρειοι>20 ἕκαστον τῶν 4310 1.24.3.3 : ἀστέρων κόσμον ὑπάρχειν, γῆν περιέχοντα 〈καὶ〉 ἀέρα ἐν 4311 1.24.3.4 : τῷ ἀπείρῳ αἰθέρι. Ταῦτα δὲ τὰ δόγματα ἐν τοῖς Ὀρφι– 4312 1.24.3.5 : κοῖς φέρεσθαι, κοσμοποιοῦσι γὰρ ἕκαστον τῶν ἀστέρων. 4313 1.24.3.6 : <20Ἐπίκουρος>20 οὐδὲν ἀπογινώσκει τούτων, ἐχόμενος 4314 1.24.3.7 : τοῦ ἐνδεχομένου. 4315 1.24.2a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 1. 2 p. 344, 8 Diels.).〉 4316 1.24.2a.2 : <20Ξενοκράτης>20 κατὰ μιᾶς ἐπιφανείας οἴεται κεῖσθαι 4317 1.24.2a.3 : τοὺς ἀστέρας. 4318 1.24.2a.4 : Οἱ δὲ ἄλλοι <20Στωικοὶ>20 πρὸ τῶν ἑτέρων τοὺς ἑτέρους 4319 1.24.2a.5 : ἐν ὕψει καὶ βάθει. 4320 1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 5; 16, 7; 16, 2. 3 p. 345, 5; 346, 3; 4321 1.24.3.2 : 345, 23 Diels.).〉 4322 1.24.3.3 : <20Τῶν μαθηματικῶν>20 τινὲς μὲν ὡς Πλάτων φα– 4323 1.24.3.4 : σὶν εἶναι τὴν τάξιν τῶν ἀστέρων, τινὲς δὲ μέσον πάντων 4324 1.24.3.5 : τὸν ἥλιον. —Ταὐτὸν δὲ πεπονθέναι τῷ ἑωσφόρῳ τὸν 4325 1.24.3.6 : στίλβωνα, ἰσοδραμεῖν δὲ αὐτοὺς τῷ ἡλίῳ καὶ συμπερι– 4326 1.24.3.7 : φέρεσθαι αὐτῷ· καὶ τότε μὲν προανατέλλοντα ἑωσφόρον 4327 1.24.3.8 : φαίνεσθαι, τότε δὲ ἐπικαταδυόμενον ἕσπερον καλεῖσθαι. 4328 1.24.3.9 : —Τοὺς δὲ πλανήτας τοῖς ἀπλανέσιν ἀπὸ δυσμῶν ἐπ´ 4329 1.24.3.10 : ἀνατολὰς ἀντιφέρεσθαι. 4330 1.24.3.11 : Τούτῳ δὲ συνομολογεῖ καὶ <20Ἀλκμαίων.>20 4331 1.24.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 16, 4. 5 p. 345, 28 Diels.).〉 4332 1.24.4.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 δὲ ὑπὸ τῶν σφαιρῶν, ἐφ´ ὧν ἕκαστος 4333 1.24.4.3 : ἐμβέβηκε. 4334 1.24.4.4 : Καὶ <20Ἀναξίμανδρος>20 ὑπὸ τῶν κύκλων καὶ τῶν σφαι– 4335 1.24.4.5 : ρῶν, ἐφ´ ὧν ἕκαστος βέβηκε, φέρεσθαι. 4336 1.24.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 14, 1. 2 p. 343, 18 Diels.).〉 4337 1.24.5.2 : Οἱ μὲν ἄλλοι 〈<20Στωικοὶ>20〉 σφαιρικοὺς αὐτούς, <20Κλε– 4338 1.24.5.3 : άνθης>20 δὲ κωνοειδεῖς. 4339 1.24.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 15, 7 p. 345, 14 Diels.).〉 4340 1.24.6.2 : <20Παρμενίδης>20 πρῶτον μὲν τάττει τὸν ἑῷον, τὸν αὐτὸν 4341 1.24.6.3 : δὲ νομιζόμενον ὑπ´ αὐτοῦ καὶ ἕσπερον, ἐν τῷ αἰθέρι· μεθ´ 4342 1.24.6.4 : ὃν τὸν ἥλιον, ὑφ´ ᾧ τοὺς ἐν τῷ πυρώδει ἀστέρας, ὅπερ 4343 1.24.6.5 : οὐρανὸν καλεῖ. 4344 1.24.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 17, 1–3 p. 346, 11 Diels.).〉 4345 1.24.3.2 : <20Μητρόδωρος>20 ἅπαντας τοὺς ἀπλανεῖς ἀστέρας ὑπὸ 4346 1.24.3.3 : τοῦ ἡλίου προσλάμπεσθαι. 4347 1.24.3.4 : <20Στράτων>20 καὶ αὐτὸς τὰ ἄστρα ὑπὸ τοῦ ἡλίου φωτί– 4348 1.24.3.5 : ζεσθαι. 4349 1.24.3.6 : <20Διότιμος>20 Τύριος, ὁ Δημοκρίτειος, τὴν αὐτὴν τού– 4350 1.24.3.7 : τοις εἰσηνέγκατο γνώμην. 4351 1.24.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 19, 3 p. 347, 13 Diels.).〉 4352 1.24.4.2 : <20Εὔδοξος>20 καὶ <20Ἄρατος>20 τὰς ἐπισημασίας κατὰ τὰς 4353 1.24.4.3 : τῶν ἄστρων ἐπιτολὰς γίνεσθαι. Λέγει γοῦν Ἄρατος ἐν 4354 1.24.4.4 : τοῖς Φαινομένοις ( 10–12) οὕτως· 4355 1.24.4.5 : Αὐτὸς γὰρ τά γε σήματ´ ἐν οὐρανῷ ἐστήριξεν 4356 1.24.4.6 : ἄστρα διακρίνας· ἐσκέψατο δ´ εἰς ἐνιαυτὸν 4357 1.24.4.7 : ἀστέρας, οἵ κε μάλιστα τετυγμένα σημαίνοιεν. 4358 1.24.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 32 p. 466 Diels.).〉 4359 1.24.5.2 : <20Ποσειδωνίου.>20 Ἄστρον δὲ εἶναί φησιν ὁ <20Ποσει– 4360 1.24.5.3 : δώνιος>20 σῶμα θεῖον ἐξ αἰθέρος συνεστηκός, λαμπρὸν καὶ 4361 1.24.5.4 : πυρῶδες, οὐδέποτε στάσιν ἔχον, ἀλλ´ αἰεὶ φερόμενον ἐγκυ– 4362 1.24.5.5 : κλίως· ἰδίως δὲ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἄστρα λέγεσθαι· 4363 1.24.5.6 : διαφέρειν δὲ ἀστέρα ἄστρου· εἰ μὲν γάρ τίς ἐστιν ἀστήρ, 4364 1.24.5.7 : καὶ ἄστρον ὀνομασθήσεται δεόντως, οὐ μὴν ἀνάπαλιν. 4365 1.24.5.8 : <20Χρυσίππου.>20 Ἀνατολὴν δ´ εἶναί φησιν ὁ <20Χρύ– 4366 1.24.5.9 : σιππος>20 ἐν ταῖς Φυσικαῖς τέχναις ὑπεροχὴν ἄστρου ὑπὲρ 4367 1.24.5.10 : γῆς, δύσιν δὲ κρύψιν ἄστρου ὑπὸ γῆν. Γίγνεσθαι δ´ 4368 1.24.5.11 : ἅμα τῶν αὐτῶν ἀνατολὴν καὶ δύσιν πρὸς ἄλλους τε καὶ 4369 1.24.5.12 : ἄλλους. Ἐπιτολὴν δὲ 〈τὴν〉 ἄστρου ἅμα ἡλίῳ ἀνατολήν, 4370 1.24.5.13 : δύσιν δὲ τὴν ἅμα ἡλίῳ δύσιν. Διχῶς γὰρ λέγεσθαι δύσιν, 4371 1.24.5.14 : τὴν μὲν κατὰ τὴν ἀνατολήν, τὴν δὲ κατὰ τὴν ἐπιτολήν. 4372 1.24.5.15 : Κυνὸς δ´ ἐπιτολὴν ἅμα ἡλίῳ κυνὸς ἀνατολήν, δύσιν δὲ 4373 1.24.5.16 : κυνὸς ἅμα ἡλίῳ κυνὸς ἀπόκρυψιν ὑπὸ γῆν. Τὸν δ´ ὅμοιον 4374 1.24.5.17 : λόγον εἶναι καὶ ἐπὶ τῆς πλειάδος. 4375 1.24.5.18 : <20Ἀπολλοδώρου. Ἀπολλόδωρος>20 ἐν τῷ δευτέρῳ 4376 1.24.5.19 : Περὶ θεῶν (fr. 2 ap. Müller. fr. hist. Gr. I p. 428) Πυθαγο– 4377 1.24.5.20 : ρείαν εἶναι τὴν περὶ τοῦ τὸν αὐτὸν εἶναι φωσφόρον τε 4378 1.24.5.21 : καὶ ἕσπερον δόξαν. 4379 1.25.t.1 : {1Περὶ οὐσίας ἡλίου καὶ μεγέθους σχήματός 4380 1.25.t.2 : τε καὶ τροπῶν καὶ ἐκλείψεως καὶ σημείων καὶ 4381 1.25.t.3 : κινήσεως.}1 4382 1.25.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 3 et 24, 4 p. 348, 10 et 354, 11 Diels.).〉 4383 1.25.1a.2 : <20Ξενοφάνης>20 ἐκ νεφῶν πεπυρωμένων εἶναι τὸν ἥλιον. 4384 1.25.1a.3 : —Ἔκλειψιν δὲ γίνεσθαι κατὰ σβέσιν· ἕτερον δὲ πάλιν 4385 1.25.1a.4 : ταῖς ἀνατολαῖς γίνεσθαι. Παριστόρηκε δὲ καὶ ἔκλειψιν 4386 1.25.1a.5 : ἡλίου ἐφ´ ὅλον μῆνα καὶ πάλιν ἐντελῆ, ὥστε τὴν ἡμέραν 4387 1.25.1a.6 : νύκτα φανῆναι. 4388 1.25.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 3 p. 348, 12 Diels.).〉 4389 1.25.2.2 : <20Θεόφραστος>20 ἐν τοῖς Φυσικοῖς (fr. 16 ap. Diels Doxogr. 4390 1.25.2.3 : p. 492) γέγραφεν, ἐκ πυριδίων μὲν τῶν συναθροιζομένων 4391 1.25.2.4 : 〈ἐκ〉 τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως, συναθροιζόντων δὲ τὸν ἥλιον. 4392 1.25.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 1; 21, 1; 24, 2 p. 348, 2; 351, 12; 4393 1.25.3.2 : 354, 3 Diels.).〉 4394 1.25.3.3 : <20Ἀναξίμανδρος>20 κύκλον εἶναι ὀκτωκαιεικοσαπλασί– 4395 1.25.3.4 : ονα τῆς γῆς, ἁρματείῳ τροχῷ παραπλήσιον, ἔχοντα κοί– 4396 1.25.3.5 : λην περιφέρειαν, πλήρη πυρός, κατὰ μέρος ἐκφαίνουσαν 4397 1.25.3.6 : διὰ στομίου τὸ πῦρ ὥσπερ διὰ πρηστῆρος. —Καὶ τὸν 4398 1.25.3.7 : μὲν ἥλιον ἴσον εἶναι τῇ γῇ· τὸν δὲ κύκλον ἀφ´ οὗ τὴν 4399 1.25.3.8 : ἐκπνοὴν ἔχει καὶ ὑφ´ οὗ περιφέρεται εἶναι τοῦ προειρη– 4400 1.25.3.9 : μένου μεγέθους. —Γίγνεσθαι δὲ τὴν ἔκλειψιν τοῦ στο– 4401 1.25.3.10 : μίου τῆς τοῦ πυρὸς ἐκπνοῆς ἀποκλειομένου. 4402 1.25.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 2; 23, 1; 22, 1 p. 348, 8; 352, 12; 352, 4403 1.25.4.2 : 4 Diels.).〉 4404 1.25.4.3 : <20Ἀναξιμένης>20 πύρινον ὑπάρχειν τὸν ἥλιον ἀπεφή– 4405 1.25.4.4 : νατο. —Ὑπὸ πεπυκνωμένου δὲ ἀέρος καὶ ἀντιτύπου ἐξω– 4406 1.25.4.5 : θούμενα τὰ ἄστρα τὰς τροπὰς ποιεῖσθαι. —Πλατὺν δ´ 4407 1.25.4.6 : εἶναι τῷ σχήματι. 4408 1.25.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 8 p. 349, 10 Diels.).〉 4409 1.25.5.2 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Μητρόδωρος>20 πύρινον ὑπάρχειν 4410 1.25.5.3 : τὸν ἥλιον. 4411 1.25.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 15 p. 351, 3 Diels.).〉 4412 1.25.6.2 : <20Ἀντιφῶν>20 πῦρ ἐπινεμόμενον μὲν τὸν περὶ τὴν γῆν 4413 1.25.6.3 : ὑγρὸν ἀέρα, ἀνατολὰς δὲ καὶ δύσεις ποιούμενον, τῷ τὸν 4414 1.25.6.4 : μὲν ἐπικαιόμενον αἰεὶ προλείπειν, τοῦ δ´ ὑπονοτιζομένου 4415 1.25.6.5 : πάλιν ἀντέχεσθαι. 4416 1.25.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 16; 22, 2; 24, 3; 21, 4 p. 351, 9; 352, 6; 4417 1.25.7.2 : 354, 6; 351, 20 Diels.).〉 4418 1.25.7.3 : <20Ἡράκλειτος>20 καὶ <20Ἑκαταῖος>20 ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ 4419 1.25.7.4 : θαλάττης εἶναι τὸν ἥλιον. —Σκαφοειδῆ δ´ εἶναι, ὑπό– 4420 1.25.7.5 : κυρτον. —Γίνεσθαι δὲ τὴν ἔκλειψιν κατὰ τὴν τοῦ σκα– 4421 1.25.7.6 : φοειδοῦς στροφήν, ὥστε τὸ μὲν κοῖλον ἄνω γίγνεσθαι, τὸ 4422 1.25.7.7 : δὲ κυρτὸν κάτω πρὸς τὴν ἡμετέραν ὄψιν. —Τὸ δὲ μέ– 4423 1.25.7.8 : γεθος ἔχειν „εὖρος ποδὸς ἀνθρωπείου“. 4424 1.25.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 22, 4 p. 352, 8 Diels.).〉 4425 1.25.8.2 : <20Ἀλκμαίων>20 πλατὺν εἶναι τὸν ἥλιον. 4426 1.25.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 22, 5 et 24, 6 p. 352, 9 et 354, 17 Diels.).〉 4427 1.25.9.2 : Οἱ <20Πυθαγόρειοι>20 σφαιροειδῆ τὸν ἥλιον. —Ἔκλει– 4428 1.25.9.3 : ψιν δὲ γίγνεσθαι σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης. 4429 1.25.2.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τοῦ Περὶ ἀγαλμάτων.>20 4430 1.25.2.2 : Καθάπερ καὶ ὁ ἥλιος τὸν ἐναντίον τῷ πόλῳ ποιεῖ– 4431 1.25.2.3 : ται δρόμον [ὥσπερ δοκεῖ τὸν οὐρανὸν ὁ ἥλιος εἰς τἀναν– 4432 1.25.2.4 : τία περιφέρειν] αὐτὸς ἀπὸ δυσμῶν ἐπὶ τὰς ἀνατολὰς 4433 1.25.2.5 : φερόμενος. 4434 1.25.3a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 6 et 23, 2 p. 349, 6 et 352, 15 Diels.).〉 4435 1.25.3a.2 : <20Ἀναξαγόρας>20 μύδρον ἢ πέτρον διάπυρον εἶναι τὸν 4436 1.25.3a.3 : ἥλιον. —Τροπὴν δὲ γίγνεσθαι ἀνταπώσει τοῦ πρὸς ταῖς 4437 1.25.3a.4 : ἄρκτοις ἀέρος, ὃν αὐτὸς συνωθῶν ἐκ τῆς πυκνώσεως ἰσχυ– 4438 1.25.3a.5 : ροποιεῖ. 4439 1.25.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 9 et 24, 1 p. 349, 17 et 353, 17 Diels.).〉 4440 1.25.4.2 : <20Θαλῆς>20 γεώδη τὸν ἥλιον. —Ἐκλείπειν δὲ αὐτὸν τῆς 4441 1.25.4.3 : σελήνης ὑπερχομένης κατὰ κάθετον, οὔσης φύσεως γεώ– 4442 1.25.4.4 : δους· βλέπεσθαι δὲ τοῦτο κατοπτρικῶς ὑποτιθέμενον τῷ 4443 1.25.4.5 : δίσκῳ. 4444 1.25.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 10 et 23, 4 p. 349, 18 et 353, 6 Diels.).〉 4445 1.25.5.2 : <20Διογένης>20 κισηροειδῆ τὸν ἥλιον, εἰς ὃν ἀπὸ τοῦ 4446 1.25.5.3 : αἰθέρος ἀκτῖνες ἐναποστηρίζονται. —Ὑπὸ δὲ τοῦ ἀντι– 4447 1.25.5.4 : πίπτοντος τῇ θερμότητι ψυχροῦ σβέννυσθαι. 4448 1.25.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 12 p. 349, 21 Diels.).〉 4449 1.25.6.2 : <20Φιλόλαος>20 ὁ Πυθαγόρειος ὑαλοειδῆ τὸν ἥλιον, δε– 4450 1.25.6.3 : χόμενον μὲν τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ πυρὸς τὴν ἀνταύγειαν, διη– 4451 1.25.6.4 : θοῦντα δὲ πρὸς ἡμᾶς τό τε φῶς καὶ τὴν ἀλέαν, ὥστε 4452 1.25.6.5 : τρόπον τινὰ διττοὺς ἡλίους γίγνεσθαι, τό τε ἐν τῷ οὐρανῷ 4453 1.25.6.6 : πυρῶδες καὶ τὸ ἀπ´ αὐτοῦ πυροειδὲς κατὰ τὸ ἐσοπτρο– 4454 1.25.6.7 : ειδές· εἰ μή τις καὶ τρίτον λέξει, τὴν ἀπὸ τοῦ ἐνόπτρου 4455 1.25.6.8 : κατ´ ἀνάκλασιν διασπειρομένην πρὸς ἡμᾶς αὐγήν. 4456 1.25.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 13; 23, 3; 21, 2; 24, 7 p. 350, 7; 353, 1; 4457 1.25.7.2 : 351, 18; 354, 20 Diels.).〉 4458 1.25.7.3 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 δύο ἡλίους, τὸν μὲν ἀρχέτυπον, πῦρ 4459 1.25.7.4 : ὂν ἐν τῷ ἑτέρῳ ἡμισφαιρίῳ τοῦ κόσμου, πεπληρωκὸς τὸ 4460 1.25.7.5 : ἡμισφαίριον, αἰεὶ κατ´ ἀντικρὺ τῇ ἀνταυγείᾳ ἑαυτοῦ τε– 4461 1.25.7.6 : ταγμένον· τὸν δὲ φαινόμενον, ἀνταύγειαν ἐν τῷ ἑτέρῳ 4462 1.25.7.7 : ἡμισφαιρίῳ, τῷ τοῦ ἀέρος τοῦ θερμομιγοῦς πεπληρωμένῳ, 4463 1.25.7.8 : ἀπὸ κυκλοτεροῦς τῆς γῆς κατ´ ἀνάκλασιν γιγνομένην εἰς 4464 1.25.7.9 : τὸν ἥλιον κρυσταλλοειδῆ, συμπεριελκομένην τῇ κινήσει 4465 1.25.7.10 : τοῦ πυρίνου. Ὡς δὲ βραχέως εἰρῆσθαι συντεμόντι ἀνταύ– 4466 1.25.7.11 : γειαν εἶναι τοῦ περὶ τὴν γῆν πυρὸς τὸν ἥλιον. —Τροπὴν 4467 1.25.7.12 : δὲ γίγνεσθαι ὑπὸ τῆς περιεχούσης αὐτὸν σφαίρας κωλυ– 4468 1.25.7.13 : όμενον ἄχρι παντὸς εὐθυπορεῖν καὶ ὑπὸ τῶν τροπικῶν 4469 1.25.7.14 : κύκλων. —Ἴσον δὲ τῇ γῇ τὸν κατὰ τὴν ἀνταύγειαν. — 4470 1.25.7.15 : Ἔκλειψιν δὲ γίνεσθαι σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης. 4471 1.25.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 14 et 21, 5 p. 350, 21 et 352, 1 Diels.).〉 4472 1.25.8.2 : <20Ἐπίκουρος>20 γήινον πύκνωμα τὸν ἥλιόν φησιν εἶναι 4473 1.25.8.3 : κισηροειδῶς καὶ σπογγοειδῶς ταῖς κατατρήσεσιν ὑπὸ πυρὸς 4474 1.25.8.4 : ἀνημμένον. —Τηλικοῦτον δὲ ἡλίκος φαίνεται, ἢ μικρῷ 4475 1.25.8.5 : τινι μείζω ἢ ἐλάττω. 4476 1.25.9.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 8a p. 349, 12 Diels.).〉 4477 1.25.9.2 : <20Παρμενίδης>20 τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἐκ τοῦ 4478 1.25.9.3 : γαλαξίου κύκλου ἀποκριθῆναι, τὸν μὲν ἀπὸ τοῦ ἀραιοτέρου 4479 1.25.9.4 : μίγματος, ὃ δὴ θερμόν, τὴν δὲ ἀπὸ τοῦ πυκνοτέρου, ὅπερ 4480 1.25.9.5 : ψυχρόν. 4481 1.25.10.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 7 et 23, 7 p. 349, 8 et 353, 15 Diels.).〉 4482 1.25.10.2 : <20Δημόκριτος>20 μύδρον ἢ πέτρον διάπυρον. —Τροπὴν 4483 1.25.10.3 : δὲ γίνεσθαι ἐκ τῆς περιφερούσης αὐτὸν δινήσεως. 4484 1.25.11.1 : 〈<21Aetii>21 (II 20, 4 et 23, 5 p. 349, 4 et 353, 9 cum Add. 4485 1.25.11.2 : p. 853 Diels.).〉 4486 1.25.11.3 : <20Κλεάνθης>20 ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ θαλάττης τὸν 4487 1.25.11.4 : ἥλιον. —Περὶ δὲ τῶν τροπῶν φασι κατὰ τὸ διάστημα 4488 1.25.11.5 : τῆς ὑποκειμένης τροφῆς· ὠκεανὸς δ´ ἐστὶ ** ἧς τὴν 4489 1.25.11.6 : ἀναθυμίασιν ἐπινέμεται. Συγκαταφέρεσθαι δὲ τὸν ἥλιον 4490 1.25.11.7 : κινούμενον ἕλικα ἐν τῇ σφαίρᾳ, ἀπὸ τοῦ ἰσημερινοῦ ἐπί 4491 1.25.11.8 : τε ἄρκτου καὶ νότου, ἅπερ ἐστὶ πέρατα τῆς ἕλικος· ἄλλοι 4492 1.25.11.9 : δὲ ἐπ´ εὐθείας αὐτὸν κινεῖσθαι τὴν ἕλικα οὐ περὶ σφαῖ– 4493 1.25.11.10 : ραν ποιοῦντα, περὶ δὲ κύλινδρον. 4494 1.25.3k.1 : 〈<21Aetii>21 (II 24, 8. 9 p. 355, 1 Diels.).〉 4495 1.25.3k.2 : <20Ἀρίσταρχος>20 τὸν ἥλιον ἵστησι μετὰ τῶν ἀπλανῶν, 4496 1.25.3k.3 : τὴν δὲ γῆν κινεῖσθαι περὶ τὸν ἡλιακὸν κύκλον καὶ κατὰ 4497 1.25.3k.4 : τὰς ταύτης ἐγκλίσεις σκιάζεσθαι. 4498 1.25.3k.5 : <20Ξενοφάνης>20 πολλοὺς εἶναι ἡλίους καὶ σελήνας κατὰ 4499 1.25.3k.6 : τὰ κλίματα τῆς γῆς καὶ ἀποτομὰς καὶ ζώνας. Κατὰ δέ 4500 1.25.3k.7 : τινα καιρὸν ἐκπίπτειν τὸν δίσκον εἴς τινα ἀποτομὴν τῆς 4501 1.25.3k.8 : γῆς οὐκ οἰκουμένην ὑφ´ ἡμῶν καὶ οὕτως ὡσπερεὶ κενεμ– 4502 1.25.3k.9 : βατοῦντα ἔκλειψιν ὑποφαίνειν· ὁ δ´ αὐτὸς τὸν ἥλιον εἰς 4503 1.25.3k.10 : ἄπειρον μὲν προϊέναι, δοκεῖν δὲ κυκλεῖσθαι διὰ τὴν ἀπό– 4504 1.25.3k.11 : στασιν. 4505 1.25.4.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 10 p. 450 Diels.).〉 4506 1.25.4.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἀριστοτέλης ἐκ πέμπτης οὐσίας 4507 1.25.4.3 : τὸν ἥλιον. Πυροῦσθαι δὲ τὸν ἀέρα καὶ σφόδρα γίνεσθαι 4508 1.25.4.4 : θερμὸν ἀνίσχοντός τε τοῦ ἡλίου καὶ πλησιάζοντος ἡμῖν, 4509 1.25.4.5 : οὐ διὰ τὸ πύρινον εἶναι τὴν οὐσίαν, ἀλλὰ διὰ τὴν ὀξύ– 4510 1.25.4.6 : τητα τῆς κινήσεως αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸς τὸν ἀέρα παρά– 4511 1.25.4.7 : τριψιν ὑποβεβλημένον αὐτοῦ τῇ φορᾷ καὶ παρακείμενον· 4512 1.25.4.8 : οὔτε δὲ τὸν ἥλιον οὔτε τῶν ἄλλων ἄστρων ὁτιοῦν πῦρ 4513 1.25.4.9 : εἶναι· σφαιροειδῆ μὲν γὰρ τούτων τὰ σχήματα, πυρὸς 4514 1.25.4.10 : δὲ ἐκτός· οὔτε γὰρ τὴν περὶ τὸ μέσον οἰκείαν εἶναι κί– 4515 1.25.4.11 : νησιν πυρός, ἀλλὰ τὴν ἀπὸ τοῦ μέσου· οὔτε τὴν τῆς 4516 1.25.4.12 : αὐξήσεως τῶν ζῴων καὶ φυτῶν δύναμιν, ἀλλὰ τὴν τῆς 4517 1.25.4.13 : φθορᾶς· οὐδὲ τὴν καθ´ ἑαυτὸ διαμονήν, τὸ γὰρ πῦρ ἀχώ– 4518 1.25.4.14 : ριστον εἶναι τῆς ὕλης. Ἐκ πέμπτης ἄρα τινὸς καὶ δια– 4519 1.25.4.15 : φερούσης τοῦ πυρὸς οὐσίας τόν τε οὐρανὸν ὑπάρχειν καὶ 4520 1.25.4.16 : τὰ ἐν αὐτᾷ πάντα. Καὶ τὸν μὲν ἥλιον ἡμέραν ἀπεργά– 4521 1.25.4.17 : ζεσθαι ὑπὲρ γῆν ἰόντα, νύκτα δὲ χωρήσαντα ὑπὸ γῆν. 4522 1.25.4.18 : Καὶ τοῦ μὲν ἑτέρου τῶν τροπικῶν ἐφαψάμενον βραχυτάτην 4523 1.25.4.19 : ποιεῖν τὴν ἡμέραν, μακροτάτην δὲ τὴν νύκτα· θατέρου 4524 1.25.4.20 : δὲ ἀνάπαλιν· τοῦ δ´ ἰσημερινοῦ ἰόντα τε καὶ ἀπιόντα, 4525 1.25.4.21 : διαθεῖν δὲ τὸν ἴδιον 〈ἐν〉 ἐνιαυτῷ κύκλον. Ἔκλειψιν δὲ 4526 1.25.4.22 : τοῦ ἡλίου φαίνεσθαι σελήνης ὑποδραμούσης ὑπὸ τὸν αὐτοῦ 4527 1.25.4.23 : κύκλον καὶ ταῖς ἡμετέραις ὄψεσιν ἀντιφραττούσης, προσ– 4528 1.25.4.24 : γειοτάτην γὰρ εἶναι τῶν ἄλλων ἄστρων· ὁπότ´ οὖν κατὰ 4529 1.25.4.25 : διάμετρον ὑπ´ αὐτὸν γένοιτο, ταῖς προσπιπτούσαις ἀπ´ 4530 1.25.4.26 : αὐτοῦ πρὸς τὴν γῆν ἀκτῖσιν ἐπιπροσθεῖν, ὥστε τοσοῦτον 4531 1.25.4.27 : τόπον ἀφώτιστον ἀπεργάζεσθαι τῆς γῆς, ὁπόσον ἂν αὐτῆς 4532 1.25.4.28 : ἐπίσχῃ τὸ σκίασμα, παρ´ ὃ καὶ μήτε κατὰ πᾶν κλίμα 4533 1.25.4.29 : τῆς γῆς μήτε κατὰ τὴν αὐτὴν ὥραν μήτε ἐπὶ πολὺν ἄγαν 4534 1.25.4.30 : τόπον διατείνειν τὸ τῆς ἡλιακῆς ἐκλείψεως πάθος. 4535 1.25.5.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 33 p. 467 Diels.).〉 4536 1.25.5.2 : <20Ζήνωνος.>20 Ζήνων τὸν ἥλιόν φησι καὶ τὴν σελήνην 4537 1.25.5.3 : καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων ἕκαστον εἶναι νοερὸν καὶ φρόνι– 4538 1.25.5.4 : μον, πύρινον πυρὸς τεχνικοῦ. Δύο γὰρ γένη πυρός, τὸ 4539 1.25.5.5 : μὲν ἄτεχνον καὶ μεταβάλλον εἰς ἑαυτὸ τὴν τροφήν, τὸ δὲ 4540 1.25.5.6 : τεχνικόν, αὐξητικόν τε καὶ τηρητικόν, οἷον ἐν τοῖς φυτοῖς 4541 1.25.5.7 : ἐστι καὶ ζῴοις, ὃ δὴ φύσις ἐστὶ καὶ ψυχή· τοιούτου δὴ 4542 1.25.5.8 : πυρὸς εἶναι τὴν τῶν ἄστρων οὐσίαν· τὸν δὲ ἥλιον καὶ 4543 1.25.5.9 : τὴν σελήνην δύο φορὰς φέρεσθαι, τὴν μὲν ὑπὸ τοῦ κό– 4544 1.25.5.10 : σμου ἀπ´ ἀνατολῆς ἐπ´ ἀνατολήν, τὴν δὲ ἐναντίαν τῷ 4545 1.25.5.11 : κόσμῳ ζῴδιον ἐκ ζῳδίου μεταβαίνοντας. Τὰς δ´ ἐκλεί– 4546 1.25.5.12 : ψεις τούτων γίγνεσθαι διαφόρως, ἡλίου μὲν περὶ τὰς συν– 4547 1.25.5.13 : όδους, σελήνης δὲ περὶ τὰς πανσελήνους. Γίνεσθαι δ´ 4548 1.25.5.14 : ἐπ´ ἀμφοτέρων τὰς ἐκλείψεις καὶ μείζους καὶ ἐλάττους. 4549 1.25.5.15 : <20Χρυσίππου.>20 Χρύσιππος τὸν ἥλιον εἶναι τὸ ἀθροι– 4550 1.25.5.16 : σθὲν ἔξαμμα νοερὸν ἐκ τοῦ τῆς θαλάσσης ἀναθυμιάμα– 4551 1.25.5.17 : τος, σφαιροειδῆ δὲ εἶναι τῷ σχήματι. 4552 1.25.6.1 : <20Εὐριπίδης>20 πῦρ εἶναι τὸν ἥλιον. Λέγει γοῦν ἐν 4553 1.25.6.2 : Φοινίσσαις (v. 3) 4554 1.25.6.3 : Ἥλιε θοαῖς ἵπποισιν εἱλίσσων φλόγα, 4555 1.25.6.4 : ἐν δὲ Φαέθοντι (fr. 776 Nauck.) 4556 1.25.6.5 : Θερμὴ δ´ ἄνακτος φλὸξ ὑπερτέλλουσα γῆς. 4557 1.25.7.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉 4558 1.25.7.2 : Ὅμηρος μὴ εἶναι πῦρ τὸν ἥλιον, ἀλλὰ φῶς καθα– 4559 1.25.7.3 : ρώτατον. Δείκνυσι δὲ τοῦτο σαφῶς διὰ τῶν ἐπᾶν· λέγει 4560 1.25.7.4 : γὰρ οὕτως (Χ 133–135)· 4561 1.25.7.5 : Σείων Πηλιάδα μελίην κατὰ δεξιὸν ὦμον 4562 1.25.7.6 : δεινήν, ἀμφὶ δὲ χαλκὸς ἐλάμπετο εἴκελος αὐγῇ 4563 1.25.7.7 : ἢ πυρὸς αἰθομένου ἢ ἠελίου ἀνιόντος. 4564 1.25.7.8 : Τί οὖν φαίνεται ποιῶν ἄλλο, ἢ τῇ διαζεύξει μαρτυρόμε– 4565 1.25.7.9 : νος, ὅτι πῦρ οὐ νομίζει τὸν ἥλιον, ἀλλ´ ἕτερον μὲν πυρός, 4566 1.25.7.10 : φαινόμενον δὲ ἐν ταῖς ἀνατολαῖς πυρώδη διὰ τὴν ὑγρό– 4567 1.25.7.11 : τητα καὶ τὴν ἀναθυμίασιν, ᾗ μιγνύμενον ἐρυθραίνεται 4568 1.25.7.12 : πᾶν τὸ λαμπρόν; 4569 1.25.8.1 : <20Φιλολάου ἐκ Βακχῶν.>20 4570 1.25.9.1 : 〈<20Ἀράτου Φαινομένων>20 ( 822–891).〉 4571 1.25.9.2 : Μή οἱ ποικίλλοιτο νέον βάλλοντος ἀρούρας 4572 1.25.9.3 : κύκλος, ὅτ´ εὐδίου κεχρημένος ἤματος εἴης, 4573 1.25.9.4 : μηδέ τι σῆμα φέροι, φαίνοιτο δὲ λιτὸς ἁπάντῃ. 4574 1.25.9.5 : Εἰ δ´ αὕτως καθαρόν μιν ἔχοι βουλύσιος ὥρη, 4575 1.25.9.6 : δύνοι δ´ ἀνέφελος μαλακὴν ὑποδείελος αἴγλην, 4576 1.25.9.7 : καί κεν ἐπερχομένης ἠοῦς ἔθ´ ὑπεύδιος εἴη. 4577 1.25.9.8 : Ἀλλ´ οὐχ ὁππότε κοῖλος ἐειδόμενος περιτέλλῃ, 4578 1.25.9.9 : οὐδ´ ὁπότ´ ἀκτίνων αἳ μὲν νότον, αἳ δὲ βορῆα 4579 1.25.9.10 : σχιζόμεναι βάλλωσι, τὰ δ´ αὖ περὶ μέσσα φαείνῃ· 4580 1.25.9.11 : ἀλλά που ἢ ὑετοῖο διέρχεται ἢ ἀνέμοιο. 4581 1.25.9.12 : Σκέπτεο δ´ εἴ κέ τοι αὐγαὶ ὑπείκως´ ἠελίοιο 4582 1.25.9.13 : αὐτὸν ἐς ἠέλιον (τοῦ γὰρ σκοπιαὶ καὶ ἄρισται), 4583 1.25.9.14 : εἴ τί που 〈ἢ〉 καὶ ἔρευθος ἐπιτρέχει, οἷά τε πολλὰ 4584 1.25.9.15 : ἑλκομένων νεφέων ἐρυθαίνεται ἄλλοθεν ἄλλα, 4585 1.25.9.16 : ἢ εἴ που μελανεῖ· καί τοι τὰ μὲν ὕδατος ἔστω 4586 1.25.9.17 : σήματα μέλλοντος, τὰ δ´ ἐρευθέα πάντ´ ἀνέμοιο· 4587 1.25.9.18 : εἴ γε μὲν ἀμφοτέρων ἄμυδις κεχρωσμένος εἴη, 4588 1.25.9.19 : καί κεν ὕδωρ φορέοι καὶ ὑπηνέμιος τανύοιτο. 4589 1.25.9.20 : Εἰ δέ τοι ἢ ἀνιόντος ἢ αὐτίκα δυομένοιο 4590 1.25.9.21 : ἀκτῖνες συνίωσι καὶ ἀμφ´ ἑνὶ πεπλήθωσιν, 4591 1.25.9.22 : ἤ ποτε καὶ νεφέων πεπιεσμένος ἢ ὅγ´ ἐς ἠᾶ 4592 1.25.9.23 : ἔρχηται παρὰ νυκτὸς ἢ ἐξ ἠοῦς ἐπὶ νύκτα, 4593 1.25.9.24 : ὕδατί κεν κατιόντι παρατρέχοι ἤματα κεῖνα. 4594 1.25.9.25 : Μηδ´ ὅτε οἱ ὀλίγη νεφέλη πάρος ἀντέλλῃσι, 4595 1.25.9.26 : τὴν δὲ μετ´ ἀκτίνων κεχρημένος αὐτὸς ἀερθῇ, 4596 1.25.9.27 : ἀμνηστεῖν ὑετοῖο. Πολὺς δ´ ὅτε οἱ περὶ κύκλος 4597 1.25.9.28 : οἷον τηκομένῳ ἐναλίγκιος εὐρύνηται, 4598 1.25.9.29 : πρῶτον ἀνερχομένοιο καὶ ἂψ ἐπὶ μεῖον ἴῃσιν, 4599 1.25.9.30 : εὔδιός κε φέροιτο· καὶ εἴ ποτε χείματος ὥρῃ 4600 1.25.9.31 : ὠχρήσαι κατιών· ἀτὰρ ὕδατος ἡμερινοῖο 4601 1.25.9.32 : γινομένου, κατόπισθε περὶ νέφεα σκοπέεσθαι 4602 1.25.9.33 : κὰδ δὴ δυομένου τετραμμένος ἠελίοιο. 4603 1.25.9.34 : Ἢν μὲν ὑποσκιάῃσι μελαινομένῃ εἰκυῖα 4604 1.25.9.35 : ἠέλιον νεφέλῃ, ταὶ δ´ ἀμφί μιν ἔνθα καὶ ἔνθα 4605 1.25.9.36 : ἀκτῖνες μεσσηγὺς ἑλισσόμεναι διχόωνται, 4606 1.25.9.37 : ἦτ´ ἂν ἔτ´ εἰς ἠῶ σκέπαος κεχρημένος εἴης. 4607 1.25.9.38 : Εἰ δ´ ὃ μὲν ἀνέφελος βάπτοι ῥόου ἑσπερίοιο, 4608 1.25.9.39 : ταὶ δὲ κατερχομένου νεφέλαι καὶ ἀποιχομένοιο 4609 1.25.9.40 : πλησίαι ἑστήκωσιν ἐρευθέες, οὔ σε μάλα χρὴ 4610 1.25.9.41 : αὔριον οὐδ´ ἐπὶ νυκτὶ περιτρομέειν ὑετοῖο· 4611 1.25.9.42 : ἀλλ´ ὁπότ´ ἠελίοιο μαραινομένῃσιν ὁμοῖαι 4612 1.25.9.43 : ἐξαπίνης ἀκτῖνες ἀπ´ οὐρανόθεν τανύωνται, 4613 1.25.9.44 : οἷον ἀμαλδύνονται, ὅτε σκιάῃσι κατ´ ἰθὺ 4614 1.25.9.45 : ἱσταμένη γαίης τε καὶ ἠελίοιο σελήνη. 4615 1.25.9.46 : οὐδ´ ὅτε οἱ ἐπέχοντι φανήμεναι ἠῶθι πρὸ 4616 1.25.9.47 : φαίνονται νεφέλαι ὑπερευθέες ἄλλοθεν ἄλλαι, 4617 1.25.9.48 : ἄρραντοι γίγνονται ἐπ´ ἤματι κείνῳ ἄρουραι. 4618 1.25.9.49 : Μηδ´ αὕτως, ἔτ´ ἐόντι πέρην ὁπότε προταθεῖσαι 4619 1.25.9.50 : ἀκτῖνες φαίνονται ἐπίσκιοι ἠῶθι πρό, 4620 1.25.9.51 : ὕδατος ἢ ἀνέμοιο κατοισομένου λελαθέσθαι. 4621 1.25.9.52 : Ἀλλ´ εἰ μὲν κεῖναι μᾶλλον κνέφαος φορέοιντο 4622 1.25.9.53 : ἀκτῖνες, μᾶλλόν κεν ἐφ´ ὕδατι σημαίνοιεν· 4623 1.25.9.54 : εἰ δ´ ὀλίγος τανύοιτο περὶ δνόφος ἀκτίνεσσιν, 4624 1.25.9.55 : οἷόν που μαλακαὶ νεφέλαι φορέουσι μάλιστα, 4625 1.25.9.56 : ἦτ´ ἂν ἐπερχομένοιο περιδνοφέοιντ´ ἀνέμοιο. 4626 1.25.9.57 : Οὐδὲ μὲν ἠελίου σχεδόθεν μελανεῦσαι ἀλωαὶ 4627 1.25.9.58 : εὔδιοι· ἀσσότεραι δὲ καὶ ἀστεμφὲς μελανεῦσαι 4628 1.25.9.59 : μᾶλλον χειμέριαι· δύο δ´ ἂν χαλεπώτεραι εἶεν. 4629 1.25.9.60 : Σκέπτεο δ´ ἢ ἀνιόντος ἢ αὐτίκα δυομένοιο 4630 1.25.9.61 : εἴ πού 〈οἱ〉 νεφέων, τὰ παρήλια κικλήσκονται, 4631 1.25.9.62 : ἢ νότου ἠὲ βορῆος ἐρεύθεται ἢ ἑκάτερθεν. 4632 1.25.9.63 : μηδ´ οὕτω σκοπιὴν ταύτην ἀμενηνὰ φυλάσσειν· 4633 1.25.9.64 : οὐ γὰρ, ὅτ´ ἀμφοτέρωθεν ὁμοῦ περὶ μέσσον ἔχωσιν 4634 1.25.9.65 : ἠέλιον κεῖναι νεφέλαι σχεδὸν ὠκεανοῖο, 4635 1.25.9.66 : γίγνεται ἀμβολίη Διόθεν χειμῶνος ἰόντος. 4636 1.25.9.67 : Εἴ γε μὲν ἐκ βορέαο μί´ οἴη φοινίσσοιτο, 4637 1.25.9.68 : ἐκ βορέω πνοιάς κε φέροι, νοτίη δὲ νότοιο, 4638 1.25.9.69 : ἢ καί που ῥαθάμιγγες ἐπιτροχόως´ ὑετοῖο. 4639 1.25.9.70 : Ἑσπερίοις καὶ μᾶλλον ἐπίτρεπε σήμασι τούτοις· 4640 1.25.9.71 : ἑσπερόθεν γὰρ ὁμῶς σημαίνεται ἐμμενὲς αἰεί. 4641 1.26.t.1 : {1Περὶ σελήνης οὐσίας καὶ μεγέθους καὶ σχήμα– 4642 1.26.t.2 : τος 〈φωτισμῶν τε καὶ περὶ ἐκλείψεως καὶ ἐμφά– 4643 1.26.t.3 : σεως καὶ περὶ ἀποστημάτων καὶ σημείων〉.}1 4644 1.26.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 1. 2 p. 355, 16 Diels.).〉 4645 1.26.1a.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 κύκλον εἶναι ἐννεακαιδεκαπλάσιον 4646 1.26.1a.3 : τῆς γῆς, ὅμοιον ἁρματείῳ 〈τροχῷ〉, κοίλην ἔχοντα τὴν 4647 1.26.1a.4 : ἁψῖδα καὶ πυρὸς πλήρη, καθάπερ τὸν τοῦ ἡλίου, κείμενον 4648 1.26.1a.5 : λοξόν, ὡς κἀκεῖνον, ἔχοντα μίαν ἐκπνοήν, οἷον πρηστῆρος 4649 1.26.1a.6 : αὐλόν· ἐκλείπειν δὲ κατὰ τὰς τροπὰς τοῦ τροχοῦ. 4650 1.26.1a.7 : <20Ἀναξιμένης>20 πυρίνην τὴν σελήνην. 4651 1.26.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 3 et 26, 2 p. 356, 2 et 357, 9 Diels.).〉 4652 1.26.2.2 : <20Παρμενίδης>20 πυρίνην. —Ἴσην δὲ τῷ ἡλίῳ, καὶ γὰρ 4653 1.26.2.3 : ἀπ´ αὐτοῦ φωτίζεται. 4654 1.26.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 27, 2 p. 358, 1 Diels.).〉 4655 1.26.3.2 : <20Ἡράκλειτος>20 σκαφοειδῆ τῷ σχήματι. 4656 1.26.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 4 p. 356, 3 Diels.).〉 4657 1.26.4.2 : <20Ξενοφάνης>20 νέφος εἶναι πεπιλημένον. 4658 1.26.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 8–14 p. 356, 14 Diels.).〉 4659 1.26.5.2 : <20Θαλῆς>20 γεώδη τὴν σελήνην ἀπεφήνατο. 4660 1.26.5.3 : <20Ἀναξαγόρας>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 στερέωμα διάπυρον, 4661 1.26.5.4 : ἔχον ἐν ἑαυτῷ πεδία καὶ ὄρη καὶ φάραγγας. 4662 1.26.5.5 : <20Διογένης>20 κισηροειδὲς ἄναμμα τὴν σελήνην. 4663 1.26.5.6 : <20Ἴων σῶμα>20 τῇ μὲν ὑελοειδές, διαυγές, τῇ δὲ ἀφεγγές. 4664 1.26.5.7 : <20Βήρωσος>20 ἡμιπύρωτον σφαῖραν τὴν σελήνην. 4665 1.26.5.8 : <20Ἡρακλείδης>20 καὶ <20Ὄκελλος>20 γῆν ὁμίχλῃ περιεχο– 4666 1.26.5.9 : μένην. 4667 1.26.5.10 : <20Πυθαγόρας>20 κατοπτροειδὲς σῶμα. 4668 1.26.6.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 15 et 27, 3. 4 p. 357, 2 et 358, 3 Diels.).〉 4669 1.26.6.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἀέρα συνεστραμμένον νεφοειδῆ, πε– 4670 1.26.6.3 : πηγότα ὑπὸ πυρός, ὥστε σύμμικτον. —Δισκοειδῆ δὲ τῷ 4671 1.26.6.4 : σχήματι. 4672 1.26.6.5 : Τινὲς δὲ κυλινδροειδῆ. 4673 1.26.7.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 6 p. 356, 8 Diels.).〉 4674 1.26.7.2 : <20Πλάτων>20 ἐκ πλείονος τοῦ πυρὸς εἶναι τὴν σελήνην. 4675 1.26.8.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 7 et 26, 3 p. 356, 10 et 357, 11 Diels.).〉 4676 1.26.8.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 σελήνην ἐν μεθορίοις ἀέρος τεταγ– 4677 1.26.8.3 : μένην καὶ τῆς πέμπτης οὐσίας μετέχουσαν ἐν μηνὶ περι– 4678 1.26.8.4 : έρχεσθαι τὸν ἴδιον κύκλον. —Ἐλάττονα δὲ τῆς γῆς εἶναι 4679 1.26.8.5 : τῷ μεγέθει. 4680 1.26.9.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 34 p. 467 Diels.).〉 4681 1.26.9.2 : <20Ζήνων>20 τὴν σελήνην ἔφησεν ἄστρον νοερὸν καὶ φρό– 4682 1.26.9.3 : νιμον, πύρινον δὲ πυρὸς τεχνικοῦ. 4683 1.26.9.4 : <20Κλεάνθης>20 πυροειδῆ τὴν σελήνην, πιλοειδῆ δὲ τῷ 4684 1.26.9.5 : σχήματι. 4685 1.26.1k.1 : 〈<21Aetii>21 (II 25, 5; 26, 1; 27, 1 p. 356, 5; 357, 6 et 4686 1.26.1k.2 : 14 Diels.).〉 4687 1.26.1k.3 : <20Ποσειδώνιος>20 δὲ καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν Στωικῶν 4688 1.26.1k.4 : μικτὴν ἐκ πυρὸς καὶ ἀέρος. —Μείζονα δὲ τῆς γῆς, ὡς καὶ 4689 1.26.1k.5 : τὸν ἥλιον. —Σφαιροειδῆ δὲ τῷ σχήματι· σχηματίζεσθαι 4690 1.26.1k.6 : δὲ αὐτὴν πολλαχῶς, καὶ γὰρ πανσέληνον γινομένην καὶ 4691 1.26.1k.7 : διχότομον καὶ ἀμφίκυρτον καὶ μηνοειδῆ. 4692 1.26.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 34 p. 467 Diels.).〉 4693 1.26.2.2 : <20Χρύσιππος>20 τὸ ἀθροισθὲν ἔξαμμα μετὰ τὸν ἥλιον 4694 1.26.2.3 : νοερὸν ἐκ τοῦ ἀπὸ τῶν ποτίμων ὑδάτων ἀναθυμιάματος· 4695 1.26.2.4 : διὸ καὶ τούτοις τρέφεσθαι. Σφαιροειδῆ δὲ εἶναι. Μῆνα 4696 1.26.2.5 : δὲ καλεῖσθαι τὴν τοῦ δρόμου αὐτῆς περίοδον. Μεὶς δ´ 4697 1.26.2.6 : ἐστί, φησί, τὸ φαινόμενον τῆς σελήνης πρὸς ἡμᾶς, ἢ σε– 4698 1.26.2.7 : λήνη μέρος ἔχουσα φαινόμενον πρὸς ἡμᾶς. 4699 1.26.2.t : {1Περὶ δὲ φωτισμῶν αὐτῆς.}1 4700 1.26.2.1 : 〈<21Aetii>21 (II 28, 1–6 p. 358, 7 Diels.).〉 4701 1.26.2.2 : <20Ἀναξίμανδρος, Ξενοφάνης, Βήρωσος>20 ἴδιον 4702 1.26.2.3 : αὐτὴν ἔχειν φῶς. 4703 1.26.2.4 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἴδιον μέν, ἀραιότερον δέ πως. 4704 1.26.2.5 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 ἀμαυροφανές, ἀεροειδὲς γάρ. 4705 1.26.2.6 : <20Ἀντιφῶν>20 ἰδιοφεγγῆ μὲν τὴν σελήνην, τὸ δ´ ἀπο– 4706 1.26.2.7 : κρυπτόμενον περὶ αὐτὴν ὑπὸ τῆς προσβολῆς τοῦ ἡλίου 4707 1.26.2.8 : ἀμαυροῦσθαι, πεφυκότος τοῦ ἰσχυροτέρου τὸ ἀσθενέστερον 4708 1.26.2.9 : ἀμαυροῦν· ὃ δὴ συμβαίνειν καὶ περὶ τὰ ἄλλα ἄστρα. 4709 1.26.2.10 : <20Θαλῆς>20 πρῶτος ἔφη ὑπὸ τοῦ ἡλίου φωτίζεσθαι. 4710 1.26.2.11 : <20Πυθαγόρας, Παρμενίδης, Ἐμπεδοκλῆς, Ἀνα– 4711 1.26.2.12 : ξαγόρας, Μητρόδωρος>20 ὁμοίως. 4712 1.26.2.13 : <20Ἡράκλειτος>20 ταὐτὸν πεπονθέναι τήν τε σελήνην 4713 1.26.2.14 : καὶ τὸν ἥλιον. Σκαφοειδεῖς δὲ ὄντας τοῖς σχήμασι τοὺς 4714 1.26.2.15 : ἀστέρας, δεχομένους τὰς ἀπὸ τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως 4715 1.26.2.16 : αὐγάς, φωτίζεσθαι πρὸς τὴν φαντασίαν, λαμπροτέρως 4716 1.26.2.17 : μὲν τὸν ἥλιον, ἐν καθαρωτέρῳ γὰρ ἀέρι φέρεσθαι, τὴν 4717 1.26.2.18 : δὲ σελήνην ἐν θολωτέρῳ καὶ διὰ τοῦτο ἀμαυροτέραν φαί– 4718 1.26.2.19 : νεσθαι. 4719 1.26.3.t : {1Περὶ δὲ ἐκλείψεως σελήνης.}1 4720 1.26.3.1 : 〈<21Aetii>21 (II 29, 1–8 p. 359, 12 Diels.).〉 4721 1.26.3.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 τοῦ στομίου τοῦ περὶ τὸν τροχὸν 4722 1.26.3.3 : ἐπιφραττομένου. 4723 1.26.3.4 : <20Βήρωσος>20 κατὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἐπιστροφὴν τοῦ 4724 1.26.3.5 : ἀπυρώτου μέρους. 4725 1.26.3.6 : <20Ἀλκμαίων, Ἡράκλειτος, Ἀντιφῶν>20 κατὰ τὴν 4726 1.26.3.7 : τοῦ σκαφοειδοῦς στροφὴν καὶ τὰς περικλίσεις. 4727 1.26.3.8 : <20Τῶν Πυθαγορείων>20 τινὲς κατὰ τὴν Ἀριστοτέλειον 4728 1.26.3.9 : ἱστορίαν καὶ τὴν Φιλίππου τοῦ Ὀπουντίου ἀπόφασιν 4729 1.26.3.10 : ἀντιφράξει τοτὲ μὲν τῆς γῆς, τοτὲ δὲ τῆς ἀντίχθονος. 4730 1.26.3.11 : Τῶν δὲ νεωτέρων εἰσί τινες οἷς ἔδοξε κατ´ ἐπινέμησιν 4731 1.26.3.12 : φλογὸς κατὰ μικρὸν ἐξαπτομένης τεταγμένως, ἕως 〈ἂν〉 4732 1.26.3.13 : τὴν τελείαν πανσέληνον ἀποδῷ, καὶ πάλιν ἀναλόγως μει– 4733 1.26.3.14 : ουμένης μέχρι τῆς συνόδου καθ´ ἣν τελείως σβέννυται. 4734 1.26.3.15 : <20Ξενοφάνης>20 καὶ τὴν μηνιαίαν ἀπόκρυψιν κατὰ 4735 1.26.3.16 : σβέσιν. 4736 1.26.3.17 : <20Θαλῆς, Ἀναξαγόρας, Πλάτων,>20 οἱ <20Στωικοὶ>20 4737 1.26.3.18 : τοῖς μαθηματικοῖς συμφώνως τὰς μὲν μηνιαίους ἀπο– 4738 1.26.3.19 : κρύψεις συνοδεύουσαν αὐτὴν ἡλίῳ καὶ περιλαμπομένην 4739 1.26.3.20 : ποιεῖσθαι, τὰς δ´ ἐκλείψεις εἰς τὸ σκίασμα τῆς γῆς ἐμ– 4740 1.26.3.21 : πίπτουσαν, μεταξὺ [μὲν] ἀμφοτέρων τῶν ἀστέρων γενο– 4741 1.26.3.22 : μένης, μᾶλλον δὲ τῆς σελήνης ἀντιφραττομένης. 4742 1.26.3.23 : <20Ἀναξαγόρας,>20 ὥς φησι Θεόφραστος (phys. opin. 4743 1.26.3.24 : fr. 19 p. 493 Diels.), καὶ τῶν ὑποκάτω τῆς σελήνης ἔσθ´ 4744 1.26.3.25 : ὅτε σωμάτων ἐπιπροσθούντων. 4745 1.26.3.26 : <20Χρύσιππος>20 ἐκλείπειν τὴν σελήνην τῆς γῆς αὐτῇ 4746 1.26.3.27 : ἐπιπροσθούσης καὶ εἰς σκιὰν αὐτῆς ἐμπίπτουσαν. 4747 1.26.4.t : {1Περὶ δὲ ἐμφάσεως αὐτῆς.}1 4748 1.26.4.1 : 〈<21Aetii>21 (II 30, 1–8 p. 361, 2 Diels.).〉 4749 1.26.4.2 : Τῶν <20Πυθαγορείων>20 τινὲς μέν, ὧν ἐστι Φιλόλαος, 4750 1.26.4.3 : τὸ γεωφανὲς αὐτῆς εἶναι διὰ τὸ περιοικεῖσθαι τὴν σε– 4751 1.26.4.4 : λήνην, καθάπερ τὴν παρ´ ἡμῖν γῆν, ζῴοις καὶ φυτοῖς 4752 1.26.4.5 : μείζοσι καὶ καλλίοσιν. Εἶναι γὰρ πεντεκαιδεκαπλάσια 4753 1.26.4.6 : τὰ ἐπ´ αὐτῆς ζῷα τῇ δυνάμει, μηδὲν περιττωματικὸν 4754 1.26.4.7 : ἀποκρίνοντα, καὶ τὴν ἡμέραν τοσαύτην τῷ μήκει. 4755 1.26.4.8 : Ἄλλοι δὲ τὴν ἐν τῇ σελήνῃ ἔμφασιν ἀνάκλασιν εἶναι 4756 1.26.4.9 : τῆς πέραν τοῦ διακεκαυμένου κύκλου τῆς οἰκουμένης ὑφ´ 4757 1.26.4.10 : ἡμῶν θαλάττης. 4758 1.26.4.11 : <20Ἀναξαγόρας>20 ἀνωμαλότητα συγκρίματος διὰ τὸ 4759 1.26.4.12 : ψυχρομιγὲς ἅμα καὶ γεῶδες, τὰ μὲν ἐχούσης ὑψηλά, τὰ 4760 1.26.4.13 : δὲ ταπεινά, τὰ δὲ κοῖλα. Καὶ παραμεμῖχθαι τῷ πυρο– 4761 1.26.4.14 : ειδεῖ τὸ ζοφῶδες, ὧν τὸ πάθος ὑποφαίνει τὸ σκιερόν· 4762 1.26.4.15 : ὅθεν ψευδοφανῆ λέγεσθαι τὸν ἀστέρα. 4763 1.26.4.16 : <20Δημόκριτος>20 ἀποσκίασμά τι τῶν ὑψηλῶν ἐν αὐτῇ 4764 1.26.4.17 : μερῶν· ἄγκη γὰρ αὐτὴν ἔχειν καὶ νάπας. 4765 1.26.4.18 : <20Παρμενίδης>20 διὰ τὸ παραμεμῖχθαι τῷ περὶ αὐτὴν 4766 1.26.4.19 : πυρώδει τὸ ζοφῶδες, ὅθεν ψευδοφανῆ τὸν ἀστέρα καλεῖ. 4767 1.26.4.20 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 διὰ τὸ ἀερομιγὲς τῆς οὐσίας μὴ εἶναι 4768 1.26.4.21 : αὐτῆς ἀκήρατον τὸ σύγκριμα. 4769 1.26.4.22 : <20Ἀριστοτέλης>20 μὴ εἶναι αὐτῆς ἀκήρατον τὸ σύγκρι– 4770 1.26.4.23 : μα διὰ τὰ πρόσγεια ἀερώματα τοῦ αἰθέρος, ὃν προσαγο– 4771 1.26.4.24 : ρεύει σῶμα πέμπτον. 4772 1.26.4.25 : Οἱ ἀπὸ τῶν <20μαθηματικῶν>20 τὸ ἀνώμαλον συγκρι– 4773 1.26.4.26 : τικὸν αἰτιῶνται. Καθάπερ οὖν τῶν προσαυγαζομένων 4774 1.26.4.27 : ὑπὸ τοῦ ἡλίου νεφῶν τὰ μὲν ἀραιότερα μέρη λαμπρότερα 4775 1.26.4.28 : φαίνεσθαι, τὰ δὲ πυκνότερα ἀμαυρότερα, οὕτως καὶ τῆς 4776 1.26.4.29 : σελήνης ἐοικυίας μὲν νεφελοειδεῖ πιλήματι, προσαυγαζο– 4777 1.26.4.30 : μένης δ´ ὑπὸ τοῦ ἡλίου. 4778 1.26.4.31 : <20Ξενοφάνης>20 τὸν μὲν ἥλιον χρήσιμον εἶναι πρὸς 4779 1.26.4.32 : τὴν τοῦ κόσμου καὶ τὴν τῶν ἐν αὐτῷ ζῴων γένεσίν τε 4780 1.26.4.33 : καὶ διοίκησιν, τὴν δὲ σελήνην παρέλκειν. 4781 1.26.5.t : {1Περὶ δὲ τῶν ἀποστημάτων.}1 4782 1.26.5.1 : 〈<21Aetii>21 (II 31, 1–5 p. 362, 20 Diels.).〉 4783 1.26.5.2 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 διπλάσιον ἀπέχειν τῆς σελήνης ἀπὸ 4784 1.26.5.3 : 〈τῆς〉 γῆς ἤπερ ἀπὸ τοῦ ἡλίου. 4785 1.26.5.4 : Οἱ δὲ ἀπὸ τῶν <20μαθηματικῶν>20 ὀκτωκαιδεκαπλάσιον. 4786 1.26.5.5 : <20Ἐρατοσθένης>20 τὸν ἥλιον ἀπέχειν ἀπὸ τῆς γῆς στα– 4787 1.26.5.6 : δίων μυριάδας [μυριάδων] τετρακοσίας καὶ στάδια ὀκτάκις 4788 1.26.5.7 : μύρια· τὴν δὲ σελήνην ἀπέχειν ἀπὸ τῆς γῆς μυριάδας 4789 1.26.5.8 : ἑβδομήκοντα ὀκτὼ σταδίων. 4790 1.26.5.9 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 τοῦ ὕψους τοῦ ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὸν 4791 1.26.5.10 : οὐρανόν, ἥτις ἐστὶν ἀφ´ ἡμῶν ἀνάτασις, πλείονα εἶναι τὴν 4792 1.26.5.11 : κατὰ τὸ πλάτος διάστασιν, κατὰ τοῦτο τοῦ οὐρανοῦ μᾶλ– 4793 1.26.5.12 : λον ἀναπεπταμένου διὰ τὸ ᾠῷ παραπλησίως τὸν κόσμον 4794 1.26.5.13 : κεῖσθαι. 4795 1.26.5.14 : <20Βόηθος>20 δὲ πρὸς τὴν φαντασίαν δέχεται τὸ ἀναπε– 4796 1.26.5.15 : πταμένον, οὐ κατὰ τὴν ὑπόστασιν. 4797 1.26.6.t : {1Σημεῖα σελήνης.}1 4798 1.26.6.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀράτου Φαινομένων>20 (v. 778–817). 4799 1.26.6.2 : Σκέπτεο δὴ πρώτην κεράων ἑκάτερθε σελήνην· 4800 1.26.6.3 : ἄλλοτε γάρ τ´ ἄλλῃ μιν ἐπιγράφει ἕσπερος αἴγλῃ, 4801 1.26.6.4 : ἄλλοτε δ´ ἀλλοῖαι μορφαὶ κερόωσι σελήνην 4802 1.26.6.5 : εὐθὺς ἀεξομένην, αἳ μὲν τρίτῃ, αἳ δὲ τετάρτῃ· 4803 1.26.6.6 : τάων καὶ περὶ μηνὸς ἐφεσταότος κε πύθοιο. 4804 1.26.6.7 : Λεπτὴ μὲν καθαρή τε περὶ τρίτον ἦμαρ ἐοῦσα 4805 1.26.6.8 : εὔδιός κ´ εἴη· λεπτὴ δὲ καὶ εὖ μάλ´ ἐρευθὴς 4806 1.26.6.9 : πνευματίη· παχίων δὲ καὶ ἀμβλείῃσι κεραίαις 4807 1.26.6.10 : τέτρατον ἐκ τριτάτοιο φόως ἀμενηνὸν ἔχουσα 4808 1.26.6.11 : ἢ νότῳ ἀμβλύνεται ἢ ὕδατος ἐγγὺς ἐόντος. 4809 1.26.6.12 : Εἰ δέ κ´ ἀπ´ ἀμφοτέρων κεράων τρίτον ἦμαρ ἄγουσα 4810 1.26.6.13 : μήτε τι νευστάζῃ μηθ´ ὑπτιόωσα φαείνῃ, 4811 1.26.6.14 : ἀλλ´ ὀρθὰς ἑκάτερθε περιγνάμπτουσα κεραίας, 4812 1.26.6.15 : ἑσπέριοί κ´ ἄνεμοι κείνην μετὰ νύκτα φέροιντο. 4813 1.26.6.16 : Εἰ δ´ αὕτως ὀρθὴ καὶ τέτρατον ἦμαρ ἀγινοῖ, 4814 1.26.6.17 : ἦτ´ ἂν χειμῶνος συναγειρομένοιο διδάσκοι. 4815 1.26.6.18 : εἰ δέ κέ οἱ κεράων τὸ μετήορον εὖ ἐπινεύῃ, 4816 1.26.6.19 : δειδέχθαι βορέω, ὅτε δ´ ὑπτιάῃσι, νότοιο. 4817 1.26.6.20 : Αὐτὰρ ἐπὴν τριτόωσαν ὅλος περὶ κύκλος ἑλίσσῃ 4818 1.26.6.21 : πάντῃ ἐρευθόμενος, μάλα κεν τότε χείμερος εἴη· 4819 1.26.6.22 : μείζονι δ´ ἂν χειμῶνι πυρώτερα φοινίσσοιτο. 4820 1.26.6.23 : Σκέπτεο δ´ ἐς πληθύν τε καὶ ἀμφότερον διχόωσαν, 4821 1.26.6.24 : ἠμὲν ἀεξομένην, ἠδ´ ἐς κέρας αὖθις ἰοῦσαν· 4822 1.26.6.25 : καί οἱ ἐπὶ χροιῇ τεκμαίρεο μηνὸς ἑκάστου. 4823 1.26.6.26 : Πάντῃ μὲν καθαρῇ κε μάλ´ εὔδια τεκμήραιο· 4824 1.26.6.27 : πάντα δ´ ἐρευθομένῃ δοκέειν ἀνέμοιο κέλευθον, 4825 1.26.6.28 : ἄλλοθι δ´ ἄλλο μελαινομένῃ δοκέειν ὑετοῖο. 4826 1.26.6.29 : Σήματα δ´ οὐ μάλα πᾶσιν ἐπ´ ἤμασι πάντα τέτυκται· 4827 1.26.6.30 : ἀλλ´ ὅσα μὲν τριτάτῃ τε τεταρταίῃ τε πέλονται 4828 1.26.6.31 : μέσφα διχαζομένης, διχάδος γε μὲν ἄχρις ἐπ´ αὐτὴν 4829 1.26.6.32 : σημαίνει διχόμηνον, ἀτὰρ πάλιν ἐκ διχομήνου 4830 1.26.6.33 : ἐς διχάδα φθιμένην· δέχεται μὲν αὐτίκα τετρὰς 4831 1.26.6.34 : μηνὸς ἀποιχομένου, ἡ δὲ τριτάτη ἀπιόντος. 4832 1.26.6.35 : Εἰ δέ κέ μιν περὶ πᾶσαν ἀλωαὶ κυκλώσωνται 4833 1.26.6.36 : ἢ τρεῖς ἠὲ δύω περικείμεναι ἠὲ μί´ οἴη, 4834 1.26.6.37 : τῇ μὲν ἴῃ ἀνέμοιο γαληναίης τε δοκεύειν, 4835 1.26.6.38 : ῥηγνυμένῃ ἀνέμοιο, μαραινομένῃ δὲ γαλήνης· 4836 1.26.6.39 : ταὶ δύο δ´ ἂν χειμῶνι περιτροχάοιντο σελήνην· 4837 1.26.6.40 : μείζονα δ´ ἂν χειμῶνα φέροι τριέλικτος ἀλωή, 4838 1.26.6.41 : καὶ μᾶλλον μελανεῦσα, καὶ εἰ ῥηγνύατο μᾶλλον. 4839 1.27.t.1 : {1Περὶ γάλακτος.}1 4840 1.27.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 1, 1–6 p. 364, 12 Diels.).〉 4841 1.27.1.2 : Κύκλος ἐστὶ νεφελοειδής, ἐν μὲν τῷ ἀέρι διὰ παντὸς 4842 1.27.1.3 : φαινόμενος, διὰ δὲ τὴν λευκόχροιαν ὀνομαζόμενος γαλαξίας. 4843 1.27.2.1 : Τῶν <20Πυθαγορείων>20 οἳ μὲν ἔφασαν ἀστέρος εἶναι 4844 1.27.2.2 : διάκαυσιν, ἐκπεσόντος μὲν ἀπὸ τῆς ἰδίας ἕδρας, δι´ οὗ 4845 1.27.2.3 : δὲ περιέδραμε χωρίου κυκλοτερῶς αὐτὸ περιφλέξαντος 4846 1.27.2.4 : ἐπὶ τοῦ κατὰ Φαέθοντα ἐμπρησμοῦ· οἳ δὲ τὸν ἡλιακὸν 4847 1.27.2.5 : ταύτῃ φασὶ κατ´ ἀρχὰς γεγονέναι δρόμον. Τινὲς δὲ κατ– 4848 1.27.2.6 : οπτρικὴν εἶναι φαντασίαν τοῦ ἡλίου τὰς αὐγὰς πρὸς τὸν 4849 1.27.2.7 : οὐρανὸν ἀνακλῶντος, ὅπερ κἀπὶ τῆς ἴριδος ἐπὶ τῶν νε– 4850 1.27.2.8 : φῶν συμβαίνει. 4851 1.27.3.1 : <20Μητρόδωρος>20 διὰ τὴν πάροδον τοῦ ἡλίου, τοῦτον 4852 1.27.3.2 : γὰρ εἶναι τὸν ἡλιακὸν κύκλον. 4853 1.27.4.1 : <20Παρμενίδης>20 τὸ τοῦ πυκνοῦ καὶ τὸ τοῦ ἀραιοῦ 4854 1.27.4.2 : μῖγμα γαλακτοειδὲς ἀποτελέσαι χρῶμα. 4855 1.27.5.1 : <20Ἀναξαγόρας>20 τὴν σκιὰν τῆς γῆς κατὰ τόδε τὸ 4856 1.27.5.2 : μέρος ἵστασθαι τοῦ οὐρανοῦ, ὅταν ὑπὸ τὴν γῆν ὁ ἥλιος 4857 1.27.5.3 : γενόμενος μὴ πάντα περιφωτίζῃ. 4858 1.27.6.1 : 〈<20Δημόκριτος>20〉 πολλῶν καὶ μικρῶν καὶ συνεχῶν 4859 1.27.6.2 : ἀστέρων συμφωτιζομένων ἀλλήλοις διὰ τὴν πύκνωσιν 4860 1.27.6.3 : συναυγασμόν. 4861 1.27.7.1 : 〈<21Aetii>21 (III 1, 7 p. 365, 21 Diels.) et <21Arii Didymi>21 epit.〉 4862 1.27.7.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἀναθυμιάσεως ξηρᾶς ἔξαψιν πολλῆς 4863 1.27.7.3 : τε καὶ συνεχοῦς. —Τὸν γὰρ κύκλον ἐν ᾧ δοκεῖ θεωρεῖσθαι 4864 1.27.7.4 : μέγιστον ὄντα, πλήρη τῶν μεγίστων ὑπάρχειν καὶ λαμ– 4865 1.27.7.5 : προτάτων ἄστρων καὶ ἔτι τῶν σποράδων καλουμένων, 4866 1.27.7.6 : ὥστε διὰ ταῦτα συνεχῶς πλείστην περὶ τοῦτον ἀθροίζε– 4867 1.27.7.7 : σθαι τὸν τόπον τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀναθυμίασιν καὶ ποιεῖν 4868 1.27.7.8 : τὴν τοῦ γάλακτος φαντασίαν. 4869 1.27.8.1 : 〈<21Aetii>21 (III 1, 8 p. 366, 1 Diels.).〉 4870 1.27.8.2 : <20Ποσειδώνιος>20 πυρὸς σύστασιν, ἄστρου μὲν μανω– 4871 1.27.8.3 : τέραν, αὐγῆς δὲ πυκνοτέραν. 4872 1.28.t.1 : {1Περὶ κομητῶν καὶ διαιττόντων καὶ τῶν 4873 1.28.t.2 : τοιούτων.}1 4874 1.28.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (III 2, 1–11 p. 366, 6 Diels.).〉 4875 1.28.1a.2 : Τῶν <20Πυθαγορείων>20 τινὲς μὲν ἀστέρα φασὶν εἶναι 4876 1.28.1a.3 : τὸν κομήτην τῶν οὐκ αἰεὶ μὲν φαινομένων, διὰ δέ τινος 4877 1.28.1a.4 : διωρισμένου χρόνου περιοδικῶς ἀνατελλόντων· ἄλλοι δὲ 4878 1.28.1a.5 : ἀνάκλασιν τῆς ἡμετέρας ὄψεως πρὸς τὸν ἥλιον παραπλη– 4879 1.28.1a.6 : σίαν ταῖς κατοπτρικαῖς ἐμφάσεσιν. 4880 1.28.1a.7 : <20Ἀναξαγόρας>20 καὶ <20Δημόκριτος>20 σύνοδον ἀστέρων 4881 1.28.1a.8 : δυοῖν ἢ καὶ πλειόνων κατὰ συναυγασμόν. 4882 1.28.1a.9 : <20Ἀριστοτέλης>20 τῆς ξηρᾶς ἐκ γῆς ἀναθυμιάσεως διά– 4883 1.28.1a.10 : πυρον σύστασιν. 4884 1.28.1a.11 : ** <20κομήτας>20 δὲ ὅταν ἐπὶ πλέον ἐξαφθῇ καὶ πρὸς 4885 1.28.1a.12 : πλείονα διαμένῃ χρόνον, τοῦ μὲν ἀστέρος φαινομένου κά– 4886 1.28.1a.13 : τωθεν, τῆς δὲ κόμης ἄνωθεν ἐπιλαμπούσης· <20πωγωνίας>20 4887 1.28.1a.14 : δὲ ὅταν ἔμπαλιν ὁ μὲν ἀστὴρ ἄνωθεν θεωρῆται, ἡ δὲ 4888 1.28.1a.15 : κόμη κάτωθεν, παρεχομένη τῷ σχήματι πώγωνος ἔμφασιν. 4889 1.28.1a.16 : <20Στράτων>20 ἄστρου φῶς περιληφθὲν νέφει πυκνῷ, 4890 1.28.1a.17 : καθάπερ ἐπὶ τῶν λαμπτήρων γίνεται. 4891 1.28.1a.18 : <20Ἡρακλείδης>20 ὁ Ποντικὸς νέφος μετάρσιον ὑπὸ μετ– 4892 1.28.1a.19 : αρσίου φωτὸς καταυγαζόμενον. Ὁμοίως δ´ αἰτιολογεῖ 4893 1.28.1a.20 : πωγωνίαν, δοκίδας, κίονα καὶ τὰ τούτοις συγγενῆ, καθά– 4894 1.28.1a.21 : περ ἀμέλει πάντες οἱ Περιπατητικοὶ παρὰ τοὺς τοῦ νέ– 4895 1.28.1a.22 : φους ταῦτα γίνεσθαι σχηματισμούς. 4896 1.28.1a.23 : <20Ἐπιγένης>20 πνεύματος ἀναφορὰν γεωμιγοῦς πεπυ– 4897 1.28.1a.24 : ρωμένου. 4898 1.28.1a.25 : <20Βόηθος>20 ἀέρος ἀνημμένου φαντασίαν. 4899 1.28.1a.26 : <20Διογένης>20 ἀστέρας εἶναι τοὺς κομήτας. 4900 1.28.1a.27 : <20Ἀναξαγόρας>20 τοὺς καλουμένους διᾴττοντας ἀπὸ τοῦ 4901 1.28.1a.28 : αἰθέρος σπινθήρων δίκην καταφέρεσθαι, διὸ καὶ παραυ– 4902 1.28.1a.29 : τίκα σβέννυσθαι. 4903 1.28.1a.30 : <20Μητρόδωρος>20 τὴν εἰς τὰ νέφη τοῦ ἡλίου βίαιον 4904 1.28.1a.31 : ἔμπτωσιν πολλάκις σπινθηρίζειν. 4905 1.28.1a.32 : <20Ξενοφάνης>20 πάντα τὰ τοιαῦτα νεφῶν πεπυρωμένων 4906 1.28.1a.33 : συστήματα ἢ κινήματα. 4907 1.28.2.1 : <20Χαλδαίους>20 μὲν δὴ λόγος περὶ κομητῶν ὧδε γιγνώ– 4908 1.28.2.2 : σκειν, ὅτι εἰσί τινες καὶ ἄλλοι ἔξω τῶν φαινομένων πλα– 4909 1.28.2.3 : νητῶν ἀστέρες, οἳ τέως μὲν ἀφανεῖς εἰσιν, ὅτι ἐπὶ πολὺ 4910 1.28.2.4 : ἄνω που ἀφ´ ἡμῶν φέρονται, ἤδη δὲ καὶ ταπεινωθέντες 4911 1.28.2.5 : ὤφθησαν οὕτως ὡς ξένοι ἐνεχθέντες εἰς τὰ ὅλα· καὶ 4912 1.28.2.6 : τούτους κομήτας καλεῖν φίλον τοῖς οὐ γιγνώσκουσιν, ὅτι 4913 1.28.2.7 : καὶ αὐτοὶ ἐκ τῶν πολλῶν ἀστέρων εἰσίν. ἀφανίζεσθαι δὲ 4914 1.28.2.8 : δοκοῦσιν, ἐπειδὰν ἀνενεχθῶσιν εἰς τὴν σφῶν χώραν, δύν– 4915 1.28.2.9 : τες εἰς τὸ βάθος τοῦ αἰθέρος, ὥσπερ εἰς τὸν τοῦ πελά– 4916 1.28.2.10 : γους βυθὸν οἱ ἰχθῦς. Οἳ δὲ ὑπ´ ἀνέμων ἢ θυέλλης ἀνα– 4917 1.28.2.11 : φέρεσθαί τινα γεώδη ἐς τὸν ἄνω ἀέρα ἐδόξασαν καὶ ταῦτα 4918 1.28.2.12 : ἐκπυρωθέντα καὶ εἰς τὴν δίνην ἐμπεσόντα τοῦ αἰθέρος 4919 1.28.2.13 : ξυμπερινοστεῖν τῷ παντὶ ἐπὶ χρόνον, ἔπειτα ἀπαναλω– 4920 1.28.2.14 : θέντα πρὸς τοῦ πυρὸς ἀφανῆ καθίστασθαι, καὶ τοὺς κο– 4921 1.28.2.15 : μήτας δὴ καλουμένους ἀστέρας ταῦτα εἶναι. 4922 1.28.2.16 : <20Δημοκρίτου>20 δὲ ὁ λόγος λεγόμενός ἐστιν, ὡς κατ´ 4923 1.28.2.17 : ἀντίλαμψιν τῶν πλανωμένων ἀστέρων πρὸς ἀλλήλους τε 4924 1.28.2.18 : καὶ τοὺς ἀπλανεῖς οἱ κομῆται ξυνίστασθαι δοκοῦσι, καθά– 4925 1.28.2.19 : περ πλειόνων κατόπτρων ἀντιλαμπόντων σφίσιν ἤδη τινὰ 4926 1.28.2.20 : ὤφθη ἀστεροειδῆ φαντάσματα. 4927 1.28.2.1 : <20Ἀρριανοῦ.>20 4928 1.28.2.2 : Ἀρριανός φησιν· „Ὅσα δὲ μένει ἐπὶ χρόνον τὰ μέν 4929 1.28.2.3 : πως ξυμπεριφερόμενα τῷ οὐρανῷ, τὰ δὲ ἤδη τινὰ κατ´ 4930 1.28.2.4 : ἰδίαν πλάνην πλανώμενα, οὗτοί εἰσιν οἱ κομῆται ἀστέρες 4931 1.28.2.5 : καὶ λαμπάδες καὶ πωγωνίαι καὶ πίθοι καὶ δοκίδες, καθ´ 4932 1.28.2.6 : ὁμοιότητα ἑκάστῃ ἰδέᾳ τῆς ἐπωνυμίας λαχόντα“. 4933 1.28.2.7 : ** „Τεκμήριον δὲ ὅτι μὴ παραυτίκα διαφθείρεται, ὡς 4934 1.28.2.8 : εἴ γε ἐν τῷ ἀέρι ξυνίσταντο, ταχεῖα ἂν ἐγίγνετο αὐτοῖς ἐν 4935 1.28.2.9 : τῷ ψυχρῷ ἡ σβέσις. Ὅτι δὲ πρόσκαιρά ἐστιν, ἡ φθορὰ 4936 1.28.2.10 : αὐτῶν ἐδήλωσε, καὶ ὅτι πρὸς ἄρκτοις μᾶλλόν τι ἢ ἄλλῃ 4937 1.28.2.11 : χώρᾳ ξυνίσταται τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῦτο ἐπ´ αὐτὸν φέ– 4938 1.28.2.12 : ρει, ἔνθα παχύς τε ὁ ἀὴρ [καὶ] μᾶλλον καὶ ξύστασις οὐ 4939 1.28.2.13 : ῥᾳδία, φορηθῆναι πρὸς τὴν οὐ. Φέρονταί τε ἀτάκτως οἱ 4940 1.28.2.14 : πολλοὶ τῶν κομητῶν, ἐπινεμόμενοι, ἐμοὶ δοκεῖν, τὴν ἄνω 4941 1.28.2.15 : ἀναφερομένην τροφὴν καὶ ταύτῃ ἐφομαρτοῦντες. Ἡ δὲ ἀρχὴ 4942 1.28.2.16 : αὐτῶν ἀστεροειδής ἐστι, καθότι ἐς σφαῖραν ξυνάγεσθαι 4943 1.28.2.17 : πέφυκε πᾶν, ὅσον πυροειδές· ἡ δὲ κόμη αὐγοειδής, τῶν 4944 1.28.2.18 : μὲν ὥσπερ ἄφετος ἀνειμένη, τῶν δὲ ἐπ´ εὐθὺ ἰοῦσα καὶ 4945 1.28.2.19 : ἐς τὸ ἄνω μᾶλλόν τι ἀπὸ τοῦ ἀστέρος τεινομένη. Οἱ δὲ 4946 1.28.2.20 : πίθοι ὀλιγάκις πεφήνασι, καθότι πλείονος δέονται ξυνα– 4947 1.28.2.21 : γωγῆς πυρός. Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἀπλανῶν ἔστιν οἳ ξὺν 4948 1.28.2.22 : κόμῃ ἐφάνησαν, ἐπειδὰν περὶ αὐτοὺς 〈ἡ τοῦ〉 ἀέρος ἀνα– 4949 1.28.2.23 : φορὰ πυκνωθεῖσα ξυναφὲς ἐργάσηται τῆς κόμης τὸ εἴδω– 4950 1.28.2.24 : λον, καθάπερ καὶ ἅλως ξυναφεῖς αὐτοῖς τοῖς ἄστροις φαί– 4951 1.28.2.25 : νονται. Ἤδη δὲ καὶ πλησίον ἡλίου ξυστάντες κομῆται οἳ 4952 1.28.2.26 : μὲν ἔφθησαν ἀφανισθῆναι πρὶν τὴν γένεσιν αὐτῶν κατα– 4953 1.28.2.27 : στῆναι ἐμφανῆ· οἳ δὲ ἐκλείποντος ἡλίου ἐξεφάνησαν, οἳ 4954 1.28.2.28 : δὲ καὶ ἐπικαταδύνοντες τῷ ἡλίῳ, πρόσθεν, οἷα δὴ εἰκός, 4955 1.28.2.29 : ὑπὸ τῶν αὐγῶν καταλαμπόμενοι, τῷ μὴ ἐμφανεῖς καθί– 4956 1.28.2.30 : στασθαι. Ὥστε ἐκεῖνος ἂν κρατοίη ὁ λόγος 〈ὁ〉 ἀποφαίνων 4957 1.28.2.31 : ἀέρος πιλήματα, ἀποθλιβόμενα καὶ ἐμπίπτοντα ἐς τὰ 4958 1.28.2.32 : κατωτέρω καὶ τῷ ἀέρι ξυναφῆ τοῦ αἰθέρος, ἐξαφθέντα, 4959 1.28.2.33 : ἔστ´ ἂν ὑπάρχῃ περὶ αὐτοὺς ἡ τροφή, ξυμμένειν τε καὶ 4960 1.28.2.34 : ξυμπερινοστεῖν τῷ αἰθέρι“. 4961 1.28.2.35 : Καὶ ταῦτα, ὅπως ἂν τύχῃ, ἀπὸ τῆς ἰδέας ἐπικλῄζεσθαι 4962 1.28.2.36 : ἕκαστον, <20κομήτας>20 μέν, ἀφ´ ὧν ὥσπερ κόμη ἐς τὰ κύκλῳ 4963 1.28.2.37 : ἀπολάμπει αὐγὴ πυρός· <20πωγωνίας>20 δὲ ἀφ´ ὅτων ἐς πώ– 4964 1.28.2.38 : γωνος σχῆμα ἀπήρτηται αὐγὴ ἐς τὸ ἐπιθάτερα· <20πίθους>20 4965 1.28.2.39 : δὲ ὅσα μεγάλα, κυκλοτερῆ καί τι καὶ βάθους ἔν σφισιν 4966 1.28.2.40 : ἐξέφηνε· <20δοκοὺς>20 δὲ αὖ καὶ <20λαμπάδας>20 καθ´ ὁμοιότητα 4967 1.28.2.41 : τοῦ εἴδους 〈ἐφ´ ὅ〉τῳ ἐπιφημίζονται. 4968 1.28.2.42 : „Φαίνεται δὲ τούτων ἕκαστον καὶ ἑσπέριον καὶ ἑῷον, 4969 1.28.2.43 : τὰ δὲ καὶ ἀμφιφανῆ φαίνεται. <20Ἀμφιφανῆ>20 δὲ κλῄζουσιν, 4970 1.28.2.44 : ὅσα περὶ πρῶτα τῆς νυκτὸς φανέντα πρὸς δύσει, ἔπειτα 4971 1.28.2.45 : ἐν τῇ αὐτῇ νυκτί, πρὶν ἡμέραν ἐπιλαβεῖν, ἔφθη ἀνασχόντα“. 4972 1.29.t.1 : {1Περὶ βροντῶν ἀστραπῶν κεραυνῶν πρηστήρων 4973 1.29.t.2 : τυφώνων.}1 4974 1.29.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 3, 1–11. 13. 14. 15. 12 p. 367, 22 Diels.).〉 4975 1.29.1.2 : <20Ἀναξίμανδρος>20 ἐκ τοῦ πνεύματος ταῦτ´ εἶπε συμ– 4976 1.29.1.3 : βαίνειν· ὅταν γὰρ περιληφθὲν νέφει παχεῖ βιασάμενον 4977 1.29.1.4 : ἐκπέσῃ τῇ λεπτομερείᾳ καὶ κουφότητι, τόθ´ ἡ μὲν ῥῆξις 4978 1.29.1.5 : τὸν ψόφον, ἡ δὲ διαστολὴ παρὰ τὴν μελανείαν τοῦ νέ– 4979 1.29.1.6 : φους τὸν διαυγασμὸν ἀποτελεῖ. 4980 1.29.1.7 : <20Ἀναξιμένης>20 ταὐτὰ τούτῳ παρατιθεὶς τὸ ἐπὶ τῆς 4981 1.29.1.8 : θαλάσσης, ἥτις σχιζομένη ταῖς κώπαις παραστίλβει. 4982 1.29.1.9 : <20Μητρόδωρος,>20 ὅταν εἰς νέφος πεπηγὸς ὑπὸ πυκνό– 4983 1.29.1.10 : τητος ἐμπέσῃ πνεῦμα, τῇ μὲν συνθραύσει τὸν κτύπον ἀπο– 4984 1.29.1.11 : τελεῖ, τῇ δὲ πληγῇ καὶ τῷ σχισμῷ διαυγάζει, τῇ δ´ ὀξύ– 4985 1.29.1.12 : τητι τῆς φορᾶς, προσλαμβάνον τὴν ἀπὸ τοῦ ἡλίου θερ– 4986 1.29.1.13 : μότητα, κεραυνοβολεῖ· τοῦ δὲ κεραυνοῦ τὴν ἀσθένειαν εἰς 4987 1.29.1.14 : πρηστῆρα περιίστησιν. 4988 1.29.1.15 : <20Ἀναξαγόρας,>20 ὅταν 〈τὸ〉 θερμὸν εἰς τὸ ψυχρὸν ἐμ– 4989 1.29.1.16 : πέσῃ, (τοῦτο δ´ ἐστὶν αἰθέριον μέρος εἰς ἀερῶδες,) τῷ 4990 1.29.1.17 : μὲν ψόφῳ βροντὴν ἀποτελεῖ, τῷ δὲ παρὰ τὴν μελανείαν 4991 1.29.1.18 : τοῦ νέφους χρώματι τὴν ἀστραπήν· τῷ δὲ πλήθει καὶ 4992 1.29.1.19 : μεγέθει τοῦ φωτὸς τὸν κεραυνόν· τῷ δὲ πολυσωματω– 4993 1.29.1.20 : τέρῳ πυρὶ τὸν τυφῶνα· τῷ δὲ νεφελομιγεῖ τὸν πρηστῆρα. 4994 1.29.1.21 : <20Ἀρχέλαος>20 ταὐτὸ λέγει παρατιθεὶς τὸ τῶν διαπύ– 4995 1.29.1.22 : ρων λίθων καθιεμένων εἰς ψυχρὸν ὕδωρ πάθος. 4996 1.29.1.23 : <20Ξενοφάνης>20 ἀστραπὰς γίνεσθαι λαμπρυνομένων τῶν 4997 1.29.1.24 : νεφῶν κατὰ τὴν κίνησιν. 4998 1.29.1.25 : <20Ἐμπεδοκλῆς>20 ἔμπτωσιν φωτὸς εἰς νέφος ἐξείργον– 4999 1.29.1.26 : τος τὸν ἀνθεστῶτα ἀέρα, οὗ τὴν μὲν σβέσιν καὶ τὴν θραῦ– 5000 1.29.1.27 : σιν κτύπον ἀπεργάζεσθαι, τὴν δὲ λάμψιν ἀστραπήν· 5001 1.29.1.28 : κεραυνὸν δὲ τὸν τῆς ἀστραπῆς τόνον. 5002 1.29.1.29 : <20Διογένης>20 ἔμπτωσιν πυρὸς εἰς νέφος ὑγρόν, βροντὴν 5003 1.29.1.30 : μὲν τῇ σβέσει ποιοῦν, τῇ δὲ λαμπηδόνι τὴν ἀστραπήν. 5004 1.29.1.31 : συναιτιᾶται δὲ καὶ τὸ πνεῦμα. 5005 1.29.1.32 : <20Ἡράκλειτος>20 βροντὴν μὲν κατὰ συστροφὰς ἀνέμων 5006 1.29.1.33 : καὶ νεφῶν καὶ ἐμπτώσεις πνευμάτων εἰς τὰ νέφη, ἀστρα– 5007 1.29.1.34 : πὰς δὲ κατὰ τὰς τῶν ἀναθυμιωμένων ἐξάψεις, πρηστῆρας 5008 1.29.1.35 : δὲ κατὰ νεφῶν ἐμπρήσεις καὶ σβέσεις. 5009 1.29.1.36 : <20Λεύκιππος>20 πυρὸς ἐναποληφθέντος νέφεσι παχυ– 5010 1.29.1.37 : τάτοις ἔκπτωσιν ἰσχυρὰν βροντὴν ἀποτελεῖν ἀποφαίνεται. 5011 1.29.1.38 : <20Δημόκριτος>20 βροντὴν μὲν ἐκ συγκρίματος ἀνωμά– 5012 1.29.1.39 : λου, τὸ περιειληφὸς αὐτὸ νέφος πρὸς τὴν κάτω φορὰν 5013 1.29.1.40 : ἐκβιαζομένου· ἀστραπὴν δὲ σύγκρουσιν νεφῶν, ὑφ´ ἧς τὰ 5014 1.29.1.41 : γεννητικὰ τοῦ πυρὸς διὰ τῶν πολυκένων ἀραιωμάτων ταῖς 5015 1.29.1.42 : παρατρίψεσιν εἰς τὸ αὐτὸ συναλιζόμενα διηθεῖται· κεραυ– 5016 1.29.1.43 : νὸν δὲ ὅταν ἐκ καθαρωτέρων καὶ λεπτοτέρων, ὁμαλωτέρων 5017 1.29.1.44 : τε καὶ πυκναρμόνων, καθάπερ αὐτὸς γράφει, γεννητικῶν 5018 1.29.1.45 : τοῦ πυρὸς ἡ φορὰ βιάσηται· πρηστῆρα δ´, ὅταν πολυ– 5019 1.29.1.46 : κενώτερα συγκρίματα πυρὸς ἐν πολυκένοις κατασχεθέντα 5020 1.29.1.47 : χώραις καὶ περιοχαῖς ὑμένων ἰδίων σωματοποιούμενα τῷ 5021 1.29.1.48 : πολυμιγεῖ τὴν ἐπὶ τὸ βάρος ὁρμὴν λάβῃ. 5022 1.29.1.49 : <20Χρύσιππος>20 ἀστραπὴν ἔξαψιν νεφῶν ἐκτριβομένων 5023 1.29.1.50 : ἢ ῥηγνυμένων ὑπὸ πνεύματος, βροντὴν δ´ εἶναι τὸν τού– 5024 1.29.1.51 : των ψόφον· ἅμα δὲ γίνεσθαι ἐν τῷ ἀέρι βροντήν τε καὶ 5025 1.29.1.52 : ἀστραπήν, πρότερον δὲ τῆς ἀστραπῆς ἀντιλαμβάνεσθαι 5026 1.29.1.53 : ἡμᾶς διὰ τὸ τῆς ἀκοῆς ὀξυτέραν εἶναι τὴν ὅρασιν· ὅταν 5027 1.29.1.54 : δ´ ἡ τοῦ πνεύματος φορὰ σφοδροτέρα γένηται καὶ πυρώ– 5028 1.29.1.55 : δης, κεραυνὸν ἀποτελεῖσθαι, ὅταν δὲ ἄθρουν ἐκπέσῃ τὸ 5029 1.29.1.56 : πνεῦμα καὶ ἧττον πεπυρωμένον, πρηστῆρα γίγνεσθαι, 5030 1.29.1.57 : ὅταν δ´ ἔτι ἧττον ᾖ πεπυρωμένον τὸ πνεῦμα, τυφῶνα. 5031 1.29.1.58 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐξ ἀναθυμιάσεως καὶ τὰ τοιαῦτα 5032 1.29.1.59 : γίνεσθαι τῆς ξηρᾶς. Ὅταν οὖν ἐντύχῃ μὲν τῇ ὑγρᾷ, παρα– 5033 1.29.1.60 : βιάζηται δὲ τὴν ἔξοδον, τῇ μὲν παρατρίψει καὶ τῇ ῥήξει 5034 1.29.1.61 : τὸν ψόφον, τῇ δ´ ἐξάψει τῆς ξηρότητος τὴν ἀστραπὴν 5035 1.29.1.62 : παρίστησι. 5036 1.29.1.63 : <20Στράτων>20 θερμοῦ ψυχρῷ παρείξαντος, ὅταν ἐκβιασθὲν 5037 1.29.1.64 : τύχῃ, τὰ τοιαῦτα γίνεσθαι, βροντὴν μὲν ἀπορρήξει, φάει δ´ 5038 1.29.1.65 : ἀστραπήν, τάχει δὲ κεραυνόν, πρηστῆρας δὲ καὶ τυφῶνας 5039 1.29.1.66 : τῷ πλεονασμῷ τῷ τῆς ὕλης, ἣν ἑκάτερος αὐτῶν ἐφέλκε– 5040 1.29.1.67 : ται, θερμοτέραν μὲν ὁ πρηστήρ, παχυτέραν δὲ ὁ τυφών. 5041 1.29.1.68 : Οἱ <20Στωικοὶ>20 βροντὴν μὲν προσκρουσμὸν νεφῶν, 5042 1.29.1.69 : ἀστραπὴν δὲ ἔξαψιν ἐκ παρατρίψεως, κεραυνὸν δὲ σφο– 5043 1.29.1.70 : δροτέραν ἔκλαμψιν, πρηστῆρα δὲ νωθεστέραν. 5044 1.29.1.71 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 12 p. 452 Diels.).〉 5045 1.29.1.72 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἀριστοτέλης <20τυφῶνας>20 μὲν, ὅταν 5046 1.29.1.73 : ἐκνεφίας δινούμενος καταφέρηται. Τὸ γὰρ πνεῦμα κωλυ– 5047 1.29.1.74 : όμενον μὲν εἰς ὀρθὸν ἰέναι παρ´ ἀντίπνοιαν ἢ ψῦχος ἢ 5048 1.29.1.75 : πάχος ἤ τινα ἄλλην αἰτίαν, ἐλαυνόμενον δ´ ὑπὸ τοῦ κα– 5049 1.29.1.76 : τόπιν ἐπεισιόντος, ἀναστρέφειν εἱλούμενον ἐν τῷ νέφει 5050 1.29.1.77 : κύκλῳ καὶ συγκατάγειν ἐπὶ γῆν ἑαυτῷ τὸ νέφος· εἶθ´ 5051 1.29.1.78 : ὅτῳ ἂν ἐντύχῃ φερόμενον, σφοδρῶς ἀναρπάζειν καὶ πάλιν 5052 1.29.1.79 : ἀπορρίπτειν, τοῦτο γὰρ εἶναι τὸ πάθος οἷον ἐκνεφίαν 5053 1.29.1.80 : ἄπεπτον. <20Πρηστῆρας>20 δ´, ὅταν βιαίως κατιὸν ἐκπυρωθῇ 5054 1.29.1.81 : τὸ πνεῦμα κατὰ τὴν φοράν, συνεμπίπρασθαι γὰρ τὸν ἀέρα 5055 1.29.1.82 : 〈τῇ〉 πυρώσει χρωματιζόμενον, διὸ καὶ νυκτὸς ἐκλάμπειν· 5056 1.29.1.83 : ἀναρπάζειν δὲ καὶ περιτρέπειν ὁμοίως καὶ τούτους, ὥσπερ 5057 1.29.1.84 : πυρώδεις ὄντας τυφῶνας. <20Κεραυνὸν>20 δ´, ὅταν πολὺ καὶ 5058 1.29.1.85 : λεπτὸν περιληφθὲν ἐν τοῖς νέφεσι πνεῦμα πυρωθὲν ἐκ– 5059 1.29.1.86 : θλιφθῇ καὶ μετ´ ἰσχυρᾶς ἐπὶ γῆν κατασκήψῃ φορᾶς, ἐὰν 5060 1.29.1.87 : μὲν ᾖ πάνυ λεπτὸν καὶ διὰ τοῦτ´ οὐκ ἐπικαῖον, <20ἀργῆτα>20 5061 1.29.1.88 : λέγεσθαι κατὰ τοὺς ποιητάς· ἐὰν δ´ ἧττον, ἐπικαῖον, <20ψο– 5062 1.29.1.89 : λόεντα.>20 Τὸν μὲν γὰρ διὰ τὴν λεπτότητα καὶ πρὶν ἐκπυ– 5063 1.29.1.90 : ρῶσαι φερόμενον οἴχεσθαι διὰ τάχους, ὡς μηδ´ ἐπιμελᾶναί 5064 1.29.1.91 : τι τῶν ὑποκειμένων· τὸν δὲ οἷον καὶ βραδύτερον, ἐπι– 5065 1.29.1.92 : χρῶσαι μὲν ὥσπερ ἀπ´ αἰθάλου, παρενεχθῆναι δὲ μηδὲν 5066 1.29.1.93 : ἀφανίσαντα. Διὸ καὶ τὰ μὲν ἀντιτυπήσαντα φλέγεσθαι, 5067 1.29.1.94 : τὰ δ´ εἰς τὰς ἑαυτῶν ἀραιότητας ὑποδεξάμενα μηδὲν πά– 5068 1.29.1.95 : σχειν. Ἤδη γοῦν ἀσπίδος πληγείσης τακῆναι μὲν τὸ χάλ– 5069 1.29.1.96 : κωμα, τὸ δὲ ξύλον μηδὲν παθεῖν, φθάσαντος τοῦ πνεύ– 5070 1.29.1.97 : ματος διὰ τὴν τῆς ὕλης μανότητα πρὸ τῆς καύσεως διεκ– 5071 1.29.1.98 : δραμεῖν· καὶ δι´ ἱματίων ὁμοίως διελθὸν οὐ κατέκαυσεν, 5072 1.29.1.99 : ἀλλ´ οἷον τρῦχος ἐποίησε. Περὶ μὲν οὖν τούτων διετάτ– 5073 1.29.1.100 : τετο οὕτως. 5074 1.29.2.1 : <20Ἀρριανοῦ.>20 5075 1.29.2.2 : Ὅσοι δὲ ξηροὶ ἀτμοί, ῥυέντες μὲν εὐθὺς ἀνέμους εἰρ– 5076 1.29.2.3 : γάσαντο, ἐν νέφει δὲ ἀποληφθέντες, ἔπειτα ῥηγνύντες βίᾳ 5077 1.29.2.4 : τὸ νέφος <20βροντάς>20 τε καὶ <20ἀστραπὰς>20 ἐξέφηναν· ἐκ– 5078 1.29.2.5 : πίπτοντες δ´ ἐπὶ μέγα, διάπυροι μὲν <20κεραυνοί·>20 ἀθρόοι 5079 1.29.2.6 : δὲ καὶ ἡμίπυροι <20πρηστῆρες·>20 ὅσοι δὲ ἔρημοι πυρὸς 5080 1.29.2.7 : <20τυφῶνες·>20 οἱ δὲ ἔτι ἀνειμένοι <20ἐκνεφίαι·>20 κατασκήψαν– 5081 1.29.2.8 : τες δὲ ἐς γῆν ξύμπαντα ταῦτα <20σκηπτοὶ>20 κλῄζονται. Οὐ δι´ 5082 1.29.2.9 : ἴσου δὲ αἱ κοιλότητες τῶν νεφῶν καὶ 〈αἱ〉 ῥήξεις αἱ ἐπ´ 5083 1.29.2.10 : αὐταῖς βροντὰς ἔχουσιν. 5084 1.29.2.11 : <20Ἀστραπὴ>20 δὲ ὑπὸ τῇ ῥήξει ἐκτρίβεται καὶ ἐξάπτει 5085 1.29.2.12 : τὸ πνεῦμα, ὡς ἐκλάμψαι ἐπὶ μέγα. Καὶ γίγνεται μὲν 5086 1.29.2.13 : ἀστραπὴ μετὰ <20βροντήν,>20 ὀξυτέρα δὲ τοσόνδε, ὅσον ὄψις 5087 1.29.2.14 : ἀκοῆς ὀξύτερον· καθότι ἀκοὴ μὲν πελαζούσης τῆς φωνῆς 5088 1.29.2.15 : αἰσθάνεται, ὄψις δὲ ἐπὶ τὸ ὁρώμενον αὐτὸ ἐκπέμπεται. 5089 1.29.2.16 : <20Κεραυνὸς>20 δὲ ὅτι πνεῦμά ἐστιν, ἀπὸ τῶνδε τεκ– 5090 1.29.2.17 : μηριῶσαι παρέχει· ῥήγνυσί τε ἔστιν ἃ τῶν ἐντυχόντων, 5091 1.29.2.18 : καὶ ** περιδινηθῆναι οἷά τε καὶ διικνεῖται, 〈δι´〉 ὧν οὐκ ἄν 5092 1.29.2.19 : τι ἄλλο, ὅ τι μὴ πνεῦμα, διέλθοι. Ὡς δὲ ἔμπυρον πνεῦμά 5093 1.29.2.20 : ἐστι, δηλοῖ μὲν τοῦτό γε καὶ ἡ ὄψις ὅτῳ ἐγγὺς κατέσκηψε, 5094 1.29.2.21 : πῦρ γὰρ φαίνεται. Ἤδη δὲ καὶ ἀφ´ ὧν ἐργάζεται ἐδή– 5095 1.29.2.22 : λωσε· περιφλέγει γὰρ ἔστιν ἃ τῶν πελασάντων, τὰ δὲ 5096 1.29.2.23 : καὶ ἐξάπτει πάντῃ καὶ ἀπολείπεται ἀπ´ αὐτοῦ ἴχνη, οἷα 5097 1.29.2.24 : δὴ ἐπὶ πυρὶ ἐκκαύσαντι ἐσβεσμένῳ. 5098 1.29.2.25 : Ἐκνεφίας δὲ ἄνεμος, ἐπὰν δινούμενος ἐκπέσῃ, νέφους 5099 1.29.2.26 : ῥαγέντος, <20τυφὼν>20 κλῄζεται. Γίγνεται δὲ ἡ δίνη ὧδε· 5100 1.29.2.27 : ἐπειδὰν κώλυμα ἐν τῷ νέφει ἐγχριμφθῇ τὸ μὴ οὐκ ἐπ´ 5101 1.29.2.28 : εὐθὺ ἐκπεσεῖν τὴν πνοήν, ἀναστρέφεταί τε καὶ ἀνειλεῖται 5102 1.29.2.29 : ἐς αὑτήν. Εἴργεται δὲ ὑπὸ πάχους νεφέλης ἐπ´ εὐθὺ 5103 1.29.2.30 : ἐκπεσεῖν ἢ κρύους ἀποστρέψαντος ἢ ἀντιπεσούσης ἄλλης 5104 1.29.2.31 : πνοῆς. Οὕτω τοι καὶ πρὸς ἄλλοτε ἀλλοῖαι θύελλαι ἀνα– 5105 1.29.2.32 : στρέφονταί τε καὶ ἀνειλούμεναι αὖθις ἄνω ἀναφέρον– 5106 1.29.2.33 : ται, ἐπειδὰν δὴ ἐγχρίμψας τόπος τις γῆς ἀνακόψῃ τῆς 5107 1.29.2.34 : πνοῆς τὴν ἐπ´ εὐθὺ ὁρμήν. Καὶ δῖναι ἐν τοῖς ποτα– 5108 1.29.2.35 : μοῖς ὕδατος ταὐτὸ τοῦτό εἰσι· φερόμενον γὰρ εὐθείᾳ 5109 1.29.2.36 : τὸ ὕδωρ οὔποτ´ ἂν δινηθείη· ἀντιπεσόντος δὲ ἄλλοτε 5110 1.29.2.37 : ἄλλου πρὸς τὴν φορὰν ἀναστρέφει ἡ ῥοή, ἀναστραφεῖσα 5111 1.29.2.38 : δὲ ἐς κύκλον ἐπικάμπτει ὑπὸ τῇ ῥύμῃ, ὅτι μὴ οἵα τε ἐπ´ 5112 1.29.2.39 : εὐθὺ ἐς τὸ ἔμπαλιν ἐκφέρεσθαι. Οἱ δὲ τυφῶνες καὶ τῆς 5113 1.29.2.40 : νεφέλης τὸ πολὺ ἐς τὸ κάτω σὺν ἕλικι ἐπάγουσιν ἅμα 5114 1.29.2.41 : σφίσι· καὶ προσπεσόντες τῇ γῇ ἀναρπάζουσιν ὅτῳ ἂν 5115 1.29.2.42 : ἐντύχωσιν, ἀντικοπτομένης τῆς ῥύμης, ὡς ξὺν τῇ αὐτῇ 5116 1.29.2.43 : ἕλικι ἀναστρέφεσθαι· ὥστε καὶ ναῦς ἤδη ἅμα τῷ φόρτῳ 5117 1.29.2.44 : ἐμπεσόντες ἐξῆραν ἐπὶ μέγα ἔξω τῆς θαλάσσης. 5118 1.29.2.45 : <20Κεραυνῶν>20 δὲ πολλαὶ ἰδέαι τε καὶ ὀνόματά εἰσιν. 5119 1.29.2.46 : Οἳ μὲν αὐτῶν <20ψολόεντες,>20 οἳ δὲ <20ἀργῆτες>20 κλῄζονται, <20σκη– 5120 1.29.2.47 : πτοί>20 τε ὅσοι κατασκήπτουσι, καὶ <20αἰγίδες>20 ὅσοι ἐν συστρο– 5121 1.29.2.48 : φῇ ἀέρος καταφέρονται, <20ἕλικες>20 δὲ ὅσοι ἐς ἑλικοειδῆ γραμ– 5122 1.29.2.49 : μὴν διᾴττουσι. Καὶ δὴ ὅσοι μὲν μὴ πάντῃ ὀξέως ἐκπεσόντες 5123 1.29.2.50 : ὕλῃ ἐνέτυχον καυσίμῳ, ἔκαυσάν τε αὐτὴν ὑπὸ τῇ διατριβῇ 5124 1.29.2.51 : καὶ αὐτοὶ κατεσβέσθησαν τῷ ἔργῳ· ὅσοι δὲ ξὺν πολλῷ 5125 1.29.2.52 : τῷ τάχει κατέσκηψαν, οὗτοι πρὶν ἐκκαῦσαι διῇξαν ὥστε 5126 1.29.2.53 : ἡμίπυρα ἔστιν ἃ ὑπολελεῖφθαι ἀπ´ αὐτῶν· οἳ δὲ καὶ 5127 1.29.2.54 : αἰθαλώσαντες μόνον διῆλθον. Οἱ δὲ ἔτι καὶ τῶνδε ὀξύ– 5128 1.29.2.55 : τεροι οὐδὲ ἓν ἐξεργάσασθαι ἔφθασαν, ἀλλὰ ἀραιᾷ μὲν 5129 1.29.2.56 : ὕλῃ εἰ καὶ πάνυ καυσίμῳ ἐντυχόντες διεχώρησαν μόνον· 5130 1.29.2.57 : ἀντιτύπῳ δὲ εἰ πελάσειαν ἐνσχεθέντες κατειργάσαντό τε 5131 1.29.2.58 : αὐτὴν καὶ διέφθειραν· ὥστε κυτίδος μὲν ξύλου μαλθακοῦ 5132 1.29.2.59 : ἁψάμενοι διῇξαν, ἀπαθῆ ἀπολιπόντες· τὸ δὲ χρυσίον 5133 1.29.2.60 : ἔτηξαν τὸ ἐνόν, ὅτι ἐσχέθησαν ἐν τῷ χρυσίῳ. Καὶ χιτῶνα 5134 1.29.2.61 : ἤδη οὐκ ἔκαυσαν, ἀλλὰ ἐτρύχωσαν μόνον· καὶ διὰ μὲν 5135 1.29.2.62 : κεράμου διῆλθον, τὸ δὲ ἐνὸν ἐν αὐτῷ διεφόρησαν. Τού– 5136 1.29.2.63 : των ξυμπάντων οἱ μὲν λαμπροὶ <20ἀργῆτες·>20 ὅσοι δὲ καται– 5137 1.29.2.64 : θαλώσαντες τὰ πελάσαντά σφισιν ἐπαύσαντο, οὗτοι δὴ 5138 1.29.2.65 : <20ψολόεντες>20 ἐπὶ τῷ ἔργῳ ἐκλήθησαν. Καὶ οἱ μὲν εὐθείᾳ 5139 1.29.2.66 : κατασκήψαντες εἰς τὸ ἔμπαλιν τῇ αὐτῇ εὐθείᾳ ἀνῇξαν· 5140 1.29.2.67 : οἱ δὲ ἐκ πλαγίου ἐμπεσόντες πρὸς ἴσην γωνίαν ἄνω ἀνα– 5141 1.29.2.68 : φέρονται· καὶ οἱ μὲν ἁπλοῖ, οἱ δὲ διπλοῖ κατέσκηψαν. 5142 1.29.2.69 : πλεῖστοι δὲ ἦρος καὶ μετοπώρου καὶ ἅμα βιαιότεροι περί 5143 1.29.2.70 : τε πλειάδος καὶ ἀρκτούρου ἐπιτολήν, ὅτι ἐν κινήσει καὶ 5144 1.29.2.71 : παθήμασι πολυειδέσιν ὁ ἀὴρ τῇδε τῇ ὥρᾳ ἐστίν, οἷα δὴ 5145 1.29.2.72 : οὔτε ὑπὸ κρύει πεπηγὼς οὔτε ὑπὸ τῷ θερινῷ ἡλίῳ ἐκκε– 5146 1.29.2.73 : καθαρμένος. Τοιγάρτοι καὶ ἐν χώραις ὅσαι νιφετώδεις 5147 1.29.2.74 : καὶ ψυχραὶ καὶ ὅσαι αὖ κεκαυμέναι ὑπὸ ἡλίῳ 〈εἰ〉 κατα– 5148 1.29.2.75 : σκήπτουσιν, οἱ κατασκήψαντες ἐν θαύμασιν ἀναφέρονται, 5149 1.29.2.76 : καθάπερ ἐν Κελτοῖς καὶ παρ´ Αἰγυπτίοις. 5150 1.29.3.1 : <20Μίλωνος Φυσικῶν.>20 5151 1.29.3.2 : Ἀστραπαί εἰσι διτταί, ἡ μὲν ἡμερινή, ἡ δὲ νυκτερινή. 5152 1.29.3.3 : Γίγνεται δὲ ἡ μὲν ἡμερινὴ ὑπὸ τοῦ ἡλίου, ὅταν ῥαγῇ τὸ 5153 1.29.3.4 : ὕδωρ ὑποφαινομένου αὐτοῦ· λαμπρὰ δὲ οὐ φαίνεται, 5154 1.29.3.5 : ὥσπερ ἡ νυκτερινή, ὅτι ἐν φάει γίγνεται· ἡ δὲ νυκτερινὴ 5155 1.29.3.6 : ὑπὸ τῶν ἄστρων γίγνεται, ὅταν ῥαγῇ τὸ ὕδωρ ὑποφαινο– 5156 1.29.3.7 : μένων αὐτῶν· λαμπρὰ δὲ φαίνεται, ὅτι ἐν ζόφῳ γίγνεται. 5157 1.30.t.1 : {1Περὶ ἴριδος περὶ ἅλω καὶ παρηλίου καὶ ῥάβδων.}1 5158 1.30.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 5, 1–18 p. 371, 28 Diels.).〉 5159 1.30.1.2 : Τῶν μεταρσίων παθῶν τὰ μὲν καθ´ ὑπόστασιν γίνε– 5160 1.30.1.3 : ται, οἷον ὄμβρος, χάλαζα, τὰ δὲ κατ´ ἔμφασιν, ἰδίαν οὐκ 5161 1.30.1.4 : ἔχοντα ὑπόστασιν· αὐτίκα γοῦν πλεόντων ἡμῶν ἡ ἤπειρος 5162 1.30.1.5 : κινεῖσθαι δοκεῖ. Ἔστιν οὖν κατ´ ἔμφασιν ἡ ἶρις. 5163 1.30.1.6 : <20Πλάτων>20 φησὶ (Theaetet. p. 155D) Θαύμαντος αὐτὴν 5164 1.30.1.7 : γεναλογῆσαι τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὸ θαυμάσαι ταύτην. 5165 1.30.1.8 : Ὅμηρος (P 547)· 5166 1.30.1.9 : Ἠύτε πορφυρέην νεφέλην θνητοῖσι τανύσσει. 5167 1.30.1.10 : Καὶ ἐμυθεύσαντό τινες αὐτὴν ταύρου κεφαλὴν ἔχουσαν 5168 1.30.1.11 : ἀναρροφεῖν τοὺς ποταμούς. 5169 1.30.1.12 : Πῶς οὖν γίγνεται; Ὁρῶμεν δὴ κατὰ γραμμάς, ἢ κατ´ 5170 1.30.1.13 : εὐθείας ἢ κατὰ καμπύλας ἢ κατὰ ἀνακλωμένας, γραμμὰς 5171 1.30.1.14 : δὴ λόγῳ θεωρητὰς καὶ ἀσωμάτους. 5172 1.30.1.15 : Κατὰ μὲν οὖν εὐθείας ὁρῶμεν τὰ ἐν ἀέρι καὶ τὰ διὰ 5173 1.30.1.16 : τῶν λίθων τῶν διαυγῶν καὶ κεράτων, λεπτομερῆ γὰρ 5174 1.30.1.17 : ταῦτα πάντα. 〈Κατὰ〉 καμπύλας δὲ γραμμὰς καθ´ ὕδατος 5175 1.30.1.18 : βλέπομεν· κάμπτεται γὰρ ἡ ὄψις βίᾳ διὰ τὴν πυκνοτέραν 5176 1.30.1.19 : τοῦ ὕδατος ὕλην· διὸ καὶ τὴν κώπην ἐν τῇ θαλάσσῃ μα– 5177 1.30.1.20 : κρόθεν καμπτομένην βλέπομεν. Τρίτος τρόπος τοῦ βλέ– 5178 1.30.1.21 : πειν τὰ ἀνακλώμενα, ὡς τὰ κατοπτρικά. Ἔστιν οὖν τὸ 5179 1.30.1.22 : τῆς ἴριδος πάθος τοιοῦτον. δεῖ γὰρ ἐπινοῆσαι τὴν ὑγρὰν 5180 1.30.1.23 : ἀναθυμίασιν εἰς νέφος μεταβάλλουσαν, εἶτα ἐκ τούτου 5181 1.30.1.24 : κατὰ βραχὺ εἰς μικρὰς ῥανίδας νοτιζούσας. Ὅταν οὖν ὁ 5182 1.30.1.25 : ἥλιος γένηται ἐν δυσμαῖς, ἀνάγκη πᾶσα ἶριν ἄντικρυς ἡλίου 5183 1.30.1.26 : φαίνεσθαι· τότε γὰρ ἡ ὄψις προσπεσοῦσα ταῖς ῥανίσιν 5184 1.30.1.27 : ἀνακλᾶται, ὥστε γίγνεσθαι τὴν ἶριν. 5185 1.30.1.28 : Εἰσὶ δὲ αἱ ῥανίδες οὐ σχήματος μορφαί, ἀλλὰ χρώματος. 5186 1.30.1.29 : Καὶ ἔχει τὸ μὲν πρῶτον φοινικοῦν, τὸ δὲ δεύτερον ἁλουρ– 5187 1.30.1.30 : γὲς καὶ πορφυροῦν, τὸ δὲ τρίτον κυανοῦν καὶ πράσινον. 5188 1.30.1.31 : Μήποτε τὸ φοινίκινον, ὅτι ἡ λαμπρότης τοῦ ἡλίου 5189 1.30.1.32 : προσπεσοῦσα καὶ ἡ λαμπηδὼν ἀκραιφνὴς ἀνακλωμένη ἐρυ– 5190 1.30.1.33 : θρὸν ποιεῖ καὶ φοινίκειον χρῶμα· τὸ δεύτερον μέρος ἐπι– 5191 1.30.1.34 : θολούμενον καὶ ἐκκαιόμενον μᾶλλον τῆς λαμπηδόνος διὰ 5192 1.30.1.35 : τὰς ῥανίδας, ἁλουργές 〈ἄνεσις γὰρ τοῦ ἐρυθροῦ τοῦτο· 5193 1.30.1.36 : ἔτι δὲ πάλιν ἐπιθολούμενον〉 τὸ δροσίζον εἰς πράσινον 5194 1.30.1.37 : μεταβάλλει. Ἔστι δὲ τοῦτο δοκιμάσαι δι´ ἔργων· εἰ γάρ 5195 1.30.1.38 : τις ἀντικρὺ στὰς τοῦ ἡλίου λάβῃ ὕδωρ καὶ πυτίσῃ, αἱ δὲ 5196 1.30.1.39 : ῥανίδες ἀνάκλασιν πρὸς τὸν ἥλιον λάβωσιν, εὑρήσει γινο– 5197 1.30.1.40 : μένην ἶριν. Καὶ οἱ ὀφθαλμιῶντες δὲ τοῦτο πάσχουσιν, 5198 1.30.1.41 : ὅταν εἰς τὸν λύχνον ἀποβλέψωσιν. 5199 1.30.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 (epit. fr. phys. 14 p. 454 Diels.).〉 5200 1.30.2.2 : <20Ἀριστοτέλους. Ἅλω>20 δὲ καὶ <20ἴριδας>20 καὶ <20παρ– 5201 1.30.2.3 : ήλιον>20 καὶ <20ῥάβδους>20 καὶ τἆλλα τὰ κατὰ τὰς ἐμφάσεις 5202 1.30.2.4 : ὑπὸ μὲν τῆς αὐτῆς αἰτίας γίνεσθαι· πάντα γὰρ εἶναι ταῦτα 5203 1.30.2.5 : τῆς ὄψεως ἀνάκλασιν, διαφέρειν δὲ τοῖς τρόποις καὶ ἀφ´ 5204 1.30.2.6 : ὧν καὶ ὡς ἔχειν συμβαίνει τὴν ἀνάκλασιν. 5205 1.30.2.7 : <20Ἅλω>20 μὲν οὖν καὶ περὶ ἥλιον φαίνεσθαι καὶ περὶ σε– 5206 1.30.2.8 : λήνην καὶ καθόλου περὶ τὰ λαμπρὰ τῶν ἄστρων καὶ οὐθὲν 5207 1.30.2.9 : ἧττον ἡμέρας ἢ νυκτὸς καὶ περὶ μεσημβρίαν ἢ δείλην· ἕω– 5208 1.30.2.10 : θεν δ´ ἐλαττονάκις καὶ περὶ δύσιν. Συμβαίνειν δ´, ὅταν διὰ 5209 1.30.2.11 : τοῦ πέριξ ἀέρος ἀχλυώδους ὄντος ἐπιλάμπηται τὸ φῶς 5210 1.30.2.12 : αὐτῶν, ὥσθ´ ὅλον ὁρᾶσθαι τὸν κύκλον· περιφανῆ γὰρ 5211 1.30.2.13 : εἶναι καὶ σφαιρικὴν κατὰ τὴν ἔμφασιν τὴν ἅλω. Ταύτης 5212 1.30.2.14 : δὲ τὴν μὲν ἐπιμένουσαν ὑετὸν σημαίνειν, τὴν δὲ διασπα– 5213 1.30.2.15 : σθεῖσαν πνεῦμα, τὴν δὲ μαραινομένην εὐδίαν. 5214 1.30.2.16 : <20Ἶριν>20 δὲ περὶ μόνον ἥλιον καὶ σελήνην συνίστασθαι, 5215 1.30.2.17 : γίνεσθαι δὲ καὶ νύκτωρ, ὀλιγάκις δὲ καὶ πάνυ διὰ πολλοῦ. 5216 1.30.2.18 : Κύκλον δὲ μηδέποτε φαίνεσθαι τῆς ἴριδος μηδὲ μεῖζον 5217 1.30.2.19 : ἡμικυκλίου τμῆμα. Ποικίλην δ´ ἔχειν τὴν ἔμφασιν διὰ 5218 1.30.2.20 : τὸ κατὰ τὴν τῆς ὄψεως ἀνάκλασιν φοινικοῦν καὶ πράσινον 5219 1.30.2.21 : καὶ ἁλουργὸν προσπίπτειν ἀπ´ αὐτῆς χρῶμα. Φοινικοῦν 5220 1.30.2.22 : μέν, ὅτι τὸ λαμπρὸν ἐν μέλανι καὶ διὰ μέλανος ὁρώμενον 5221 1.30.2.23 : τοιαύτην ἀποτελεῖ χρόαν. τοῖς γοῦν θεωμένοις τὸν ἥλιον 5222 1.30.2.24 : δι´ ὁμίχλης ἢ διὰ καπνοῦ δοκεῖν ἐρυθρὸν εἶναι· ἢ τὴν 5223 1.30.2.25 : ἀπὸ τῶν χλωρῶν ξύλων φλόγα πεφοινιγμένην διὰ τὸ πο– 5224 1.30.2.26 : λὺν αὐτῇ καταμεμῖχθαι καπνόν. κατὰ τοῦτο δὴ καὶ τὴν 5225 1.30.2.27 : ἐξωτάτω καὶ μείζονα περιφέρειαν τῆς ἴριδος ἐμφαίνειν 5226 1.30.2.28 : τὸ φοινικοῦν· διὰ γὰρ μέλανος τοῦ νέφους ἀνακλωμένην 5227 1.30.2.29 : τὴν ὄψιν πρὸς λαμπρότατον ὄντα τὸν ἥλιον ἀντιλαμβά– 5228 1.30.2.30 : νεσθαι τοιοῦδε χρώματος. Τὴν δὲ δευτέραν καὶ τρίτην 5229 1.30.2.31 : περιφέρειαν διὰ τὴν τῆς ὄψεως ἀσθένειαν τό τε πρά– 5230 1.30.2.32 : σινον καὶ τὸ ἁλουργὲς ἐμφαίνειν. Τὸ δ´ ὅλον εἶναι τὴν 5231 1.30.2.33 : ἶριν ἔμφασιν ἡλίου τμήματος ἢ σελήνης ἐν νέφει κοίλῳ 5232 1.30.2.34 : καὶ δεδροσισμένῳ κατὰ κύκλου περιφέρειαν ὁρωμένην. 5233 1.30.2.35 : Γίνεσθαι δ´ ἔστιν ὅτε διπλῆν, ὡς τὴν ἑτέραν ἀμαυρο– 5234 1.30.2.36 : τέραν φαίνεσθαι καὶ διὰ παντὸς ἐξ ἐναντίας ἱσταμένην 5235 1.30.2.37 : τῇ προτέρᾳ καὶ τῇ θέσει τῶν χρωμάτων ἀντεστραμμένην. 5236 1.30.2.38 : <20Παρηλίους>20 δὲ καὶ <20ῥάβδους>20 γίνεσθαι μὲν ἀπὸ 5237 1.30.2.39 : τῆς αὐτῆς αἰτίας, οὐδὲ μὴν ὁμοίως ἔχοντος τοῦ νέφους. 5238 1.30.2.40 : Ὅταν γὰρ ἀχλυῶδες ᾖ καὶ ὁμαλές, πρὸς δὲ τούτοις ὑδα– 5239 1.30.2.41 : τῶδες καὶ πυκνόν, ὡς ἀπὸ χαλκοῦ κατόπτρου λείου κλω– 5240 1.30.2.42 : μένην πρὸς τὸν ἥλιον τὴν ὄψιν λευκοῦ ποιεῖν φαντασίαν. 5241 1.30.2.43 : παραπλήσιον γὰρ ἡλίῳ κατά τε τὴν χρόαν καὶ τὸ σχῆμα 5242 1.30.2.44 : φαίνεσθαι τὸν <20παρήλιον.>20 τὴν μὲν γὰρ ὁμαλότητα τοῦ 5243 1.30.2.45 : νέφους αἰτίαν εἶναι τοῦ χρώματος, τὴν δ´ ἀνάκλασιν τῆς 5244 1.30.2.46 : ὄψεως τῆς τοῦ ἡλίου, διὰ τῆς ἀχλυώδους ἐμφάσεως προσ– 5245 1.30.2.47 : πίπτουσαν ἀθρόως πρὸς πεπυκνωμένον, ὥσπερ ἔνοπτρον, 5246 1.30.2.48 : οὐδέπω μὲν ὂν ὕδωρ, ἐγγὺς δ´ ὑπάρχον τῆς πρὸς ὕδωρ 5247 1.30.2.49 : μεταβολῆς. διὸ καὶ σημεῖον ὕδατος εἶναι τὸν παρήλιον· καὶ 5248 1.30.2.50 : μᾶλλόν γε τὸν νότιον τοῦ βορείου παρὰ τὸ μᾶλλον μετα– 5249 1.30.2.51 : βάλλειν εἰς ὕδωρ τὸν νότιον ἀέρα τοῦ πρὸς ἄρκτον. Γί– 5250 1.30.2.52 : νεσθαί τε περί τε [τὰς] ἀνατολὰς τοῦ ἡλίου καὶ περὶ δύ– 5251 1.30.2.53 : σεις, οὐκ ἄνωθεν, ἀλλ´ ἐκ τῶν πλαγίων, καθάπερ καὶ τὰς 5252 1.30.2.54 : ῥάβδους. Εἶναι δὲ δὴ τὰς καλουμένας <20ῥάβδους>20 ἰριοει– 5253 1.30.2.55 : δεῖς εὐθείας ἐμφάσεις περὶ τὸν ἀέρα συνισταμένας δι´ 5254 1.30.2.56 : ἀνωμαλίαν τῶν ἐνοπτριζόντων νεφῶν. 5255 1.31.t.1 : {1Περὶ νεφῶν ὁμίχλης ὑετῶν δρόσου χιόνος 5256 1.31.t.2 : πάχνης χαλάζης.}1 5257 1.31.1.n : 〈<21Aetii>21 (III 4, 1–5 p. 370, 26 Diels.).〉 5258 1.31.1.1 : <20Ἀναξιμένης>20 νέφη μὲν γίνεσθαι παχυνθέντος ἐπὶ 5259 1.31.1.2 : πλεῖον τοῦ ἀέρος, μᾶλλον δὲ ἐπισυναχθέντος ἐκθλίβεσθαι 5260 1.31.1.3 : τοὺς ὄμβρους· χιόνα δέ, ἐπειδὰν τὸ καταφερόμενον ὕδωρ 5261 1.31.1.4 : παγῇ· χάλαζαν δ´ ὅταν συμπεριληφθῇ τι τῷ ὑγρῷ πνευ– 5262 1.31.1.5 : ματικόν. 5263 1.31.2.1 : <20Ἀναξαγόρας>20 νέφη μὲν καὶ χιόνα παραπλησίως, 5264 1.31.2.2 : χάλαζαν δ´ ὅταν ἀπὸ τῶν παγέντων νεφῶν προωσθῇ 5265 1.31.2.3 : τινα πρὸς τὴν γῆν, ἃ δὴ ταῖς καταφοραῖς ἀποψυχρούμενα 5266 1.31.2.4 : στρογγυλοῦται. 5267 1.31.3.1 : <20Μητρόδωρος>20 ἀπὸ τῆς ὑδατώδους ἀναφορᾶς ὑπὸ 5268 1.31.3.2 : τοῦ ἀέρος συνίστασθαι τὰ νέφη. 5269 1.31.4.1 : <20Ξενοφάνης>20 ἀπὸ τῆς τοῦ ἡλίου θερμότητος ὡς 5270 1.31.4.2 : ἀρκτικῆς αἰτίας τἀν τοῖς μεταρσίοις συμβαίνειν· ἀνελκο– 5271 1.31.4.3 : μένου γὰρ ἐκ τῆς θαλάττης τοῦ ὑγροῦ τὸ γλυκὺ διὰ τὴν 5272 1.31.4.4 : λεπτομέρειαν διακρινόμενον νέφη τε συνιστάνειν ὁμιχλού– 5273 1.31.4.5 : μενον καὶ καταστάζειν ὄμβρους ὑπὸ πιλήσεως καὶ δια– 5274 1.31.4.6 : τμίζειν τὰ πνεύματα. γράφει γὰρ διαρρήδην (fr. 11 Karst.)· 5275 1.31.4.7 : „πηγὴ δ´ ἐστὶ θάλασς´ ὕδατος“. 5276 1.31.5.1 : <20Ἐπίκουρος>20 ἀπὸ τῶν ἀτόμων· στρογγυλαίνεσθαι 〈δὲ〉 5277 1.31.5.2 : τὴν χάλαζαν 〈καὶ〉 τὸν ὑετὸν ἀπὸ τῆς μακρᾶς καταφορᾶς 5278 1.31.5.3 : ὑποπεπλασμένον. [Ἐμπεδοκλῆς ἔμπτωσιν φωτὸς εἰς νέφος.] 5279 1.31.5.4 : ** καὶ πνεῦμα μὲν ἀποτελεῖν παρῶσαν τὰ νέφη, ὄμ– 5280 1.31.5.5 : βρους δὲ διαχέαν, χάλαζαν δὲ πιλῆσαν, χιόνα δὲ συμπερι– 5281 1.31.5.6 : λαβόμενόν τι <20τοῦ>20 ἀερώδους. 5282 1.31.6.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 11 p. 451 Diels.).〉 5283 1.31.6.2 : 〈<20Ἀριστοτέλους.>20〉 Ἐκ δὲ τῆς ὑγρᾶς καὶ ἀτμώδους 5284 1.31.6.3 : 〈ἀναθυμιάσεως〉 <20ὑετούς>20 τε καὶ <20δρόσους>20 καὶ <20πάχνας, 5285 1.31.6.4 : ὁμίχλας τε>20 καὶ <20νέφη>20 καὶ <20χιόνας>20 καὶ <20χαλάζας. ὑε– 5286 1.31.6.5 : τοὺς>20 μὲν γίνεσθαι τῆς ἀναδιδομένης ἀπὸ τῆς γῆς ἀτμί– 5287 1.31.6.6 : δος 〈ἐν〉 τοῖς ἄνω τόποις συνισταμένης κατὰ πύκνωσιν 5288 1.31.6.7 : καὶ τρεπομένης εἰς ὕδωρ, εἶτα φερομένης ἀθρόως ἐπὶ γῆν 5289 1.31.6.8 : διὰ τὴν ἀπόλειψιν τοῦ ἀναγαγόντος αὐτὴν θερμοῦ· σκε– 5290 1.31.6.9 : δασθείσης δ´ εἰς μικρὰ μόρια καλεῖσθαι <20ψεκάδας·>20 πρὸ 5291 1.31.6.10 : τοῦ δὲ μετεωρισθῆναι σφόδρα κατενεχθείσης διὰ τὴν τοῦ 5292 1.31.6.11 : ἀναγαγόντος αὐτὴν πυρὸς ὀλιγότητα προσονομάζεσθαι 5293 1.31.6.12 : <20δρόσον>20 καὶ <20πάχνην· πάχνην>20 μέν, ὅταν παγῇ πρὶν 5294 1.31.6.13 : εἰς ὕδωρ συγκριθῆναι (γίνεσθαι δὲ χειμῶνος καὶ ἐν τόποις 5295 1.31.6.14 : μᾶλλον χειμερινοῖς)· <20δρόσον>20 δ´, ὅταν τὸ συνιστάμενον 5296 1.31.6.15 : ὑγρὸν νύκτωρ ψυχθὲν ἅμα τοῖς ὄρθροις ἐπὶ γῆν ἐπιφέ– 5297 1.31.6.16 : ρηται· διὸ καὶ πλείστην πίπτειν δρόσον καὶ πάχνην περὶ 5298 1.31.6.17 : τὰ ἕλη καὶ τὰς λίμνας καὶ τοὺς ποταμοὺς καὶ μάλιστα 5299 1.31.6.18 : περὶ τοὺς ἐναύλους καὶ κοίλους τῶν τόπων· ἀνάγεσθαί 5300 1.31.6.19 : τε γὰρ πλεῖστον ὑγρὸν ἀπὸ τῶν τοιούτων χωρίων καὶ 5301 1.31.6.20 : καταψύχεσθαι μᾶλλον. 5302 1.31.6.21 : Τὴν δ´ ἀθρόαν ἀνάδοσιν λέγεσθαι τῆς ἀτμίδος ἐπὶ 5303 1.31.6.22 : μικρὸν μὲν παχυνθεῖσαν <20ὁμίχλην,>20 οἷον ἀραιὰν καὶ ἄγο– 5304 1.31.6.23 : νον ὕδατος νεφέλην, ὡς ἂν προσυνισταμένην ταύτης καὶ 5305 1.31.6.24 : προδιαλυομένην καὶ σημεῖον οὖσαν εὐδίας· τὴν δὲ μετεω– 5306 1.31.6.25 : ρισθεῖσαν ἐπὶ πλεῖον καὶ συγκριθεῖσαν <20νεφέλην.>20 πάντα 5307 1.31.6.26 : δὲ περὶ γῆν ταῦτα γίνεσθαι διὰ τὸ μὴ πόρρω τὴν ἀτμίδα 5308 1.31.6.27 : μετεωρίζεσθαι κατισχύειν. ἐν γοῦν τοῖς ὑψηλοτάτοις ὄρε– 5309 1.31.6.28 : σιν οὐδὲν γίνεσθαι τούτων. αἴτιον 〈δ´〉 ὅτι μάλιστα ἐκ 5310 1.31.6.29 : τῶν κοίλων ἀνάγεται καὶ ἐφύδρων ἡ ἀτμὶς τόπων· ὥστε 5311 1.31.6.30 : καθάπερ φορτίον πλεῖον φέρουσαν ἢ καθ´ ἑαυτὴν τὴν 5312 1.31.6.31 : ἀνάγουσαν θερμότητα μὴ δύνασθαι μετεωρίζειν ἐπὶ πολὺν 5313 1.31.6.32 : ἄγαν τόπον, ἀλλ´ ἐγγὺς οὖσαν ἔτι τῆς γῆς μεθιέναι πάλιν 5314 1.31.6.33 : ἐπ´ αὐτήν. 5315 1.31.6.34 : Ἐκ δὲ τοῦ περὶ τὰ νέφη τόπου τρία φοιτᾶν σώματα 5316 1.31.6.35 : πρὸς ἡμᾶς, ὕδωρ καὶ <20χιόνα>20 καὶ <20χάλαζαν·>20 ὧν δύο μὲν 5317 1.31.6.36 : ἀναλογίας ἔχει πρὸς ἄλληλα παρὰ τὸ διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας 5318 1.31.6.37 : γίνεσθαι τοῖς κάτω, διαφέροντα τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον καὶ 5319 1.31.6.38 : πλήθει καὶ ὀλιγότητι. <20Χιόνα>20 γὰρ καὶ πάχνην εἶναι ταὐ– 5320 1.31.6.39 : τόν, καὶ ὑετὸν καὶ δρόσον, ἀλλὰ τὸ μὲν πολύ, τὸ δ´ ὀλί– 5321 1.31.6.40 : γον· τὸν μὲν γὰρ ὑετὸν ἐκ πολλῆς ἀτμίδος γίνεσθαι ψυχο– 5322 1.31.6.41 : μένης, τὴν δὲ δρόσον ἐξ ὀλίγης, ἐφήμερον γὰρ αὐτῆς 5323 1.31.6.42 : ὑπάρχειν τὴν σύστασιν. ὁμοίως χιόνα καὶ πάχνην· χιόνα 5324 1.31.6.43 : μὲν γὰρ εἶναι πῆξιν νέφους, ἀτμίδος δὲ τὴν πάχνην· διὸ 5325 1.31.6.44 : ἢ χώρας ἢ ὥρας ψυχρᾶς σημεῖον γίνεσθαι τὴν χιόνα. 5326 1.31.6.45 : <20Χάλαζαν>20 δὲ κατὰ τοὐναντίον ἐν ταῖς εὐδιεινοτέραις συμ– 5327 1.31.6.46 : βαίνειν χώραις ἢ ὥραις, θέρους γοῦν μάλιστα καὶ μετο– 5328 1.31.6.47 : πώρου γίνεσθαι, χειμῶνος δ´ ὀλιγάκις καὶ ὅταν ἧττον 5329 1.31.6.48 : ᾖ ψῦχος· εἶναι δὲ τὴν χάλαζαν τοῦ καταφερομένου πῆξιν 5330 1.31.6.49 : ἐκ τῶν νεφῶν ὕδατος. Ἐκ δὲ τῆς ξηρᾶς καὶ καπνώδους 5331 1.31.6.50 : πόρρω διατεινούσης καὶ μετεωριζομένης, ὡς καὶ διὰ τοῦτο 5332 1.31.6.51 : πολλάκις διὰ τῆς ἐπιφορᾶς τῶν οὐρανίων ἐμπίπρασθαι, 5333 1.31.6.52 : τῶν πρότερον εἰρημένων ἕκαστον ἀποτελεῖσθαι. 5334 1.31.7.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 35 p. 468 Diels.).〉 5335 1.31.7.2 : <20Χρυσίππου.>20 Χρύσιππος ἔφησε τὴν ὁμίχλην νέφος 5336 1.31.7.3 : διακεχυμένον, ἢ ἀέρα πάχος ἔχοντα· δρόσον δὲ ἐξ ὁμίχλης 5337 1.31.7.4 : καταφερόμενον ὑγρόν· ὑετὸν δὲ φορὰν ὕδατος ἐκ νεφῶν· 5338 1.31.7.5 : ὄμβρον δὲ λάβρου ὕδατος καὶ πολλοῦ ἐκ νεφῶν φοράν· 5339 1.31.7.6 : χάλαζαν δὲ ὑετοῦ πεπηγότος διάθρυψιν· χιόνα δὲ νέφος 5340 1.31.7.7 : πεπηγὸς ἢ νέφους πῆξιν· τὸ δ´ ἐπὶ τῆς γῆς πεπηγὸς 5341 1.31.7.8 : ὕδωρ κρύσταλλον· πάχνην δὲ δρόσον πεπηγυῖαν. 5342 1.31.8.1 : <20Ἀρριανοῦ.>20 5343 1.31.8.2 : Ἀρριανός φησι τὴν <20ὁμίχλην,>20 〈ὅτι〉 ἣ μὲν πρὸ νέφους 5344 1.31.8.3 : ξυνίσταται πρὶν ἐξαναστῆναι, ἐπιπολὺ δὲ ἀπὸ νέφους ἐκχυ– 5345 1.31.8.4 : θέντος καὶ σκεδασθέντος· γίγνεται δὲ ταῦτα, εἰ μὴ κρατή– 5346 1.31.8.5 : σειεν αὐτῶν ὁ ἥλιος καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα ὅσα ἐν οὐρανῷ 5347 1.31.8.6 : καὶ αὐτὸς ὁ οὐρανός. Ἀπὸ δὲ νεφελῶν, ὅσαι μὲν μὴ ἄγαν 5348 1.31.8.7 : πιληθεῖσαι ξυνέστησαν, <20ψεκάδες>20 καταφέρονται ἐπὶ γῆν 5349 1.31.8.8 : καὶ εἰς ταύτας διαλύονται ὁμίχλαι τε καὶ νεφελῶν ὅσαι 5350 1.31.8.9 : μανώτεραι· ὅσαι δὲ ἐπὶ μέγα ξυστᾶσαι εἰς ὕδωρ μετέ– 5351 1.31.8.10 : βαλον, <20ὑετοὺς>20 ἐκ νεφῶν γεννῶσι. Καὶ ὁμίχλαι μὲν τὸ 5352 1.31.8.11 : πολὺ τῇ γῇ ἐφιζάνουσιν, ἅτε δὴ κεχυμένης τε ἔτι καὶ ἀξυ– 5353 1.31.8.12 : στάτου τῆς ἀτμίδος· αἱ νεφέλαι δὲ αἴρονται εἰς τὸ ἄνω, 5354 1.31.8.13 : οὐ μὴν ὑπὲρ εἴκοσίν γε ἀπὸ γῆς σταδίους οὐδὲ αὗται 5355 1.31.8.14 : ἀναφέρονται. Ὅτι καὶ τῶν ὀρῶν ὅσα ὑπὲρ εἴκοσί γε ἀπὸ 5356 1.31.8.15 : γῆς σταδίους ἀνέχει ἐς εὐθὺ (ἔστι δὲ καὶ εὐαρίθμητα ταῦτα 5357 1.31.8.16 : ἔν γε τοῖς καθ´ ἡμᾶς τόποις) οὔτε ὑόμενα ὤφθη ποτὲ 5358 1.31.8.17 : οὔτε καταπνεόμενα, οὐδὲ νεφέλη ὑπὲρ αὐτῶν ἢ καὶ ἐπ´ 5359 1.31.8.18 : αὐτοῖς ἱζάνουσα. ἀλλὰ τῆς Οἴτης γε ἐπὶ τῇ ἀκρωρείᾳ 5360 1.31.8.19 : θύεσθαι ὅσα ἔτη λόγος καὶ Ἡρακλεῖ καὶ Φιλοκτήτῃ εἰς 5361 1.31.8.20 : μνήμην τοῦ παλαιοῦ παθήματος καὶ τὴν τέφραν ἐπὶ τῇ 5362 1.31.8.21 : πυρκαιᾷ ἐν χώρᾳ μένειν. εἶναι γὰρ τὸν ἄνω ὑπὲρ γῆς 5363 1.31.8.22 : ἀέρα λεπτόν τε ἤδη καὶ καθαρὸν καὶ αὐγοειδῆ· καὶ ταῦτα 5364 1.31.8.23 : διαφορεῖσθαι τοὺς ἀτμοὺς ὅσοι πορρωτέρω ὑπεραναφέ– 5365 1.31.8.24 : ρονται. Ὅση δὲ λεπτὴ ἀτμὶς μὴ ἐπὶ μέγα ἀρθεῖσα ἐσκε– 5366 1.31.8.25 : δάσθη, ἀλλὰ ψυχθεῖσα κατηνέχθη ἐπὶ γῆν, <20δρόσος>20 γίγνε– 5367 1.31.8.26 : ται· πρὸς ἡλίου δὲ ἐπικαυθεῖσα ἐρυθαίνεται ἢ μελαίνεται· 5368 1.31.8.27 : καὶ τοῦτο μίλτον 〈ἢ〉 <20φοινιάδα>20 μὲν τὸ ἐρυθρὸν αὐτοῦ, 5369 1.31.8.28 : <20ἐρυσίβην>20 δὲ ὅ τι περ καὶ μέλαν καλοῦσι· παγεῖσα δὲ καὶ 5370 1.31.8.29 : πεσοῦσα ἐπὶ γῆν, <20πάχνη>20 γίνεται. Καὶ ἔτι ὅ τι περ πάχνη 5371 1.31.8.30 : πρὸς δρόσον, τοῦτο <20χιὼν>20 πρὸς ὑετόν. Ὅτι καὶ τὸ νέφος 5372 1.31.8.31 : ξυνελθὸν μὲν ἄνευ πήξεως εἰς ὑετὸν διακρίνεται, παγὲν δὲ 5373 1.31.8.32 : εἰς νιφετὸν ξυνάγεται. Ὅτι πρὶν παντελῶς ἐς ὕδωρ ξυστῆ– 5374 1.31.8.33 : ναι τὴν νεφέλην φθάνει παγῆναι ἐς χιόνα, καὶ ἡ χρόα τῆς 5375 1.31.8.34 : χιόνος τεκμηριῶσαι παρέχει, λευκή τε γὰρ καὶ αὐγοειδής 5376 1.31.8.35 : ἐστιν· ὅτι πρὶν τραπῆναι ἐς ὕδωρ παγεῖσα θρύπτεται, 5377 1.31.8.36 : οἷα δὴ οὐ σμικρὰν μοῖραν [οὐ] πνεύματος φωτοειδοῦς ὄν– 5378 1.31.8.37 : τος ξυνεπιλαμβάνουσα· ἔνθεν τε ἀφρῷ ἐς τὰ μάλιστα τὴν 5379 1.31.8.38 : χρόαν ἔοικεν, ὅτι καὶ ἐν ἀφρῷ πολύ τι ἔνι πνεύματος· 5380 1.31.8.39 : δηλοῦσι δὲ πομφόλυγες αἱ ἐπὶ τῶν ἀφρῶν οἷα δὴ ἐπι– 5381 1.31.8.40 : ζέουσαι. 5382 1.31.9.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 59D. E). 5383 1.31.9.2 : Τὸ πυρὶ μεμιγμένον ὕδωρ, ὅσον λεπτὸν ὑγρόν τε διὰ 5384 1.31.9.3 : τὴν κίνησιν καὶ τὴν ὁδὸν ἣν κυλινδούμενον ἐπὶ γῆς ὑγρὸν 5385 1.31.9.4 : λέγεται, μαλακόν τε αὐτῷ τὰς βάσεις ἧττον ἑδραίας οὔσας 5386 1.31.9.5 : ἢ τὰς γῆς ὑπείκειν· τοῦτο ὅταν πυρὸς ἀποχωρισθὲν ἀέρος 5387 1.31.9.6 : τε μονωθῇ, γέγονε μὲν ὁμαλώτερον, ξυνέωσται δὲ ὑπὸ 5388 1.31.9.7 : τῶν ἐξιόντων εἰς αὐτό, παγέν τε οὕτως τὸ μὲν ὑπὲρ γῆς 5389 1.31.9.8 : μάλιστα παθὸν τοιαῦτα χάλαζα, τὸ δ´ ἐπὶ γῆς κρύσταλ– 5390 1.31.9.9 : λος· τὸ δὲ ἧττον ἡμιπαγές τε ὂν ἔτι, τὸ μὲν ὑπὲρ γῆς 5391 1.31.9.10 : αὖ χιών, τὸ δ´ ἐπὶ γῆς ξυμπαγὲν ἐκ δρόσου γενόμενον 5392 1.31.9.11 : πάχνη λέγεται. 5393 1.32.t.1 : {1Περὶ ἀνέμων.}1 5394 1.32.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 7, 4 p. 375, 1 Diels.) et <21Didymi.>21〉 5395 1.32.1.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 τῆς ξηρᾶς ἀναθυμιάσεως τὴν πρώ– 5396 1.32.1.3 : την ἀναφοράν· γίνεσθαι δέ ποτε τῇ ξηρᾷ πρὸς τὴν ὑγρὰν 5397 1.32.1.4 : μῖξιν. πνεῦμα μὲν ἐκ πολλῶν συνιουσῶν ἀναθυμιάσεων. — 5398 1.32.1.5 : Τὸν γὰρ ἄνεμον μὲν εἶναι ξηρᾶς ἀναδόσεως πλῆθος κινού– 5399 1.32.1.6 : μενον περὶ γῆν· τοὺς δ´ <20ἐκνεφίας>20 ἀνέμους, ὅταν ἀθρόον 5400 1.32.1.7 : καὶ πυκνὸν φερόμενον εἰς ἑαυτὸ τὸ πλέον ἀναλύσῃ τοῦ 5401 1.32.1.8 : νέφους τῇ σφοδρότητι τῆς ῥύμης. τὸ γὰρ τάχος τῆς ἐκ– 5402 1.32.1.9 : κρίσεως ποιεῖν τὴν τοῦ πνεύματος ἰσχύν. 5403 1.33.t.1 : {1Περὶ γῆς εἰ μία καὶ πεπερασμένη καὶ ποίου 5404 1.33.t.2 : μεγέθους καὶ περὶ θέσεως αὐτῆς.}1 5405 1.33.1.1 : deest. 5406 1.34.t.1 : {1Περὶ σχήματος γῆς.}1 5407 1.34.1.1 : deest. 5408 1.35.t.1 : {1Πότερα μένει ἡ γῆ ἢ κινεῖται.}1 5409 1.35.1.1 : deest. 5410 1.36.t.1 : {1Περὶ σεισμῶν γῆς.}1 5411 1.36.1.1 : 〈<21Aetii>21 (III 15, 10 p. 380, 1 Diels.).〉 5412 1.36.1.2 : <20Πλάτων>20 πάσης κινήσεως ἓξ εἶναι περιστάσεις, ἄνω 5413 1.36.1.3 : καὶ κάτω, ἐπὶ δεξιὰ καὶ θάτερα, πρόσθεν καὶ ὄπισθεν. 5414 1.36.1.4 : Κατ´ οὐδεμίαν 〈δὲ〉 τούτων ἐνδέχεσθαι τὴν γῆν κινεῖσθαι, 5415 1.36.1.5 : ἐν τῷ πανταχόθεν κατωτάτῳ κειμένην μένειν ἀκίνητον, 5416 1.36.1.6 : ἅτε δὴ μηδὲν ἔχουσαν ἐξαίρετον ἐς τὸ ῥέψαι μᾶλλον· 5417 1.36.1.7 : τόπους δὲ αὐτῆς κατὰ ἀραιότητα σαλεύεσθαι. 5418 1.36.2.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. 13 p. 453 Diels.).〉 5419 1.36.2.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Ἀριστοτέλης φησὶ <20σεισμοὺς>20 γί– 5420 1.36.2.3 : νεσθαι καὶ <20μυκήματα>20 καὶ <20χάσματα>20 τῆς ξηρᾶς ἀναθυμι– 5421 1.36.2.4 : άσεως εἰς τὰς ἀραιότητας κατὰ τῆς γῆς ῥυείσης καὶ κατὰ 5422 1.36.2.5 : τὰς ἀθρόας ἐμπτώσεις τρόμους καὶ βρασμοὺς περὶ αὐτὴν 5423 1.36.2.6 : ἀπεργαζομένης. Ὡς γὰρ ὁρμήσασαν ἔξω τὴν ἀναθυμίασιν 5424 1.36.2.7 : ἄνεμον ποιεῖν σφοδρόν, οὕτως εἴσω καθειρχθεῖσαν τῇ 5425 1.36.2.8 : ῥύμῃ τῆς φορᾶς διακραδαίνειν τοὺς τόπους, ἐν οἷς ἂν ἀπο– 5426 1.36.2.9 : ληφθῇ. Συνέχεσθαι 〈δὲ〉 τὴν δύναμιν ταύτην ἐν τῇ γῇ 5427 1.36.2.10 : διά τε πύκνωσιν τῆς ἐπιφανείας καὶ διὰ κατάψυξιν καὶ 5428 1.36.2.11 : διὰ ξηρασίαν. Ὅθεν καὶ νηνεμίας οὔσης ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ 5429 1.36.2.12 : γίνεσθαι τοὺς <20σεισμοὺς>20 τῆς τῶν ἀνέμων ὁρμῆς εἴσω τρα– 5430 1.36.2.13 : πείσης· καὶ νυκτὸς μᾶλλον διὰ τὴν ψῦξιν καὶ περὶ τὸν 5431 1.36.2.14 : ὄρθρον· τοὺς γὰρ ἀνέμους τότε τῆς πνοῆς ἄρχεσθαι καὶ 5432 1.36.2.15 : πρὸς τὴν γῆν ἀποστρέφειν 〈τὸ〉 κατὰ τὴν ἀναθυμίασιν 5433 1.36.2.16 : ἀνιὸν πνεῦμα· καὶ τῆς ἡμέρας ἔστιν ὅτε περὶ μεσημβρίαν. 5434 1.36.2.17 : τὸν γὰρ ἥλιον τῆς ἀναθυμιάσεως ἐπικρατοῦντα κατα– 5435 1.36.2.18 : κλείειν αὐτὴν εἰς τὴν γῆν· καὶ ἔαρος καὶ μετοπώρου μᾶλ– 5436 1.36.2.19 : λον (ἀνωμάλους γὰρ ταύτας εἶναι τὰς ὥρας· τὸ γὰρ θέρος 5437 1.36.2.20 : καὶ τὸν χειμῶνα, τὸ μὲν διὰ τὸν πάγον, τὸ δὲ διὰ τὴν 5438 1.36.2.21 : ἀλέαν ἀκίνητον ποιεῖν τὸν ἀέρα διὰ τὸ τὸ μὲν ἄγαν εἶναι 5439 1.36.2.22 : ξηρόν, τὸν δὲ ἄγαν ψυχρόν)· καὶ ἐν τοῖς αὐχμοῖς, ὅτε μά– 5440 1.36.2.23 : λιστα πνευματώδης ὁ ἀήρ· τοῦτο γὰρ εἶναι τὸν αὐχμόν, 5441 1.36.2.24 : ξηρᾶς πλῆθος ἀναθυμιάσεως. Ἀπελαυνομένης οὖν τῆς 5442 1.36.2.25 : ἀτμίδος εἰς τὴν γῆν καὶ καθειργνυμένης σφυγμὸν γίγνε– 5443 1.36.2.26 : σθαι περὶ αὐτὴν καὶ τρόμον, καὶ ἐν ταῖς ἐπομβρίαις ἐπι– 5444 1.36.2.27 : φραττομένης ὑπὸ τῶν ὑγρῶν καὶ τοῦ ψυχροῦ τῆς γῆς καὶ 5445 1.36.2.28 : τῆς ἐντὸς ἀναθυμιάσεως αὐξομένης ὑπὸ τῶν ὑετῶν καὶ 5446 1.36.2.29 : πυκνουμένης, ὥστε κατὰ τὴν πρόσπτωσιν ἰσχυρῶς κινεῖν 5447 1.36.2.30 : καὶ σείειν, καὶ ἐν τοῖς ὑπάντρους καὶ σομφοὺς ἔχουσι τοὺς 5448 1.36.2.31 : κάτω τόπους ἢ καὶ παρακειμένην ῥοώδη θάλατταν διὰ 5449 1.36.2.32 : τὸ θύραθεν πλεῖον ὑποδέχεσθαι πνεῦμα καὶ διὰ τὸ τὴν 5450 1.36.2.33 : θάλατταν προσπίπτουσαν ἀπωθεῖν εἰς τὴν γῆν τὸ πεφυ– 5451 1.36.2.34 : κὸς ἀπ´ αὐτῆς ἀποπνεῖν πνεῦμα καὶ σκεδάννυσθαι· περὶ 5452 1.36.2.35 : γοῦν τὴν Πελοπόννησον καὶ τὴν Ἀχαιίαν καὶ τῆς Εὐβοίας 5453 1.36.2.36 : τὰς κοιλάδας πολλοὺς καὶ μεγάλους γίνεσθαι σεισμούς. 5454 1.36.2.37 : Ὡς γὰρ ὑφ´ ἡμῶν πολλάκις τὸ διαπνεόμενον ἔξω πνεῦμα 5455 1.36.2.38 : παλινδρομῆσαν εἴσω παλμὸν παρέχει καὶ σφυγμὸν ἐν τοῖς 5456 1.36.2.39 : σώμασιν, οὕτω τὸ περιληφθὲν ἐν τῇ γῇ κατὰ τὴν κίνησιν 5457 1.36.2.40 : κλονούμενον περὶ τοὺς πόρους καὶ διεγκοπτόμενον σπα– 5458 1.36.2.41 : σμοὺς καὶ σεισμοὺς ἀποτελεῖν. Συμβαίνειν δὲ καὶ τὰ <20μυ– 5459 1.36.2.42 : κήματα>20 ποτὲ μὲν μετὰ σεισμῶν, ποτὲ δὲ καὶ χωρίς, τοῦ 5460 1.36.2.43 : πνεύματος ἠχοῦντος, ὥστ´ ἐξακούεσθαι ψόφον τινὰ καὶ 5461 1.36.2.44 : βόμβον ἐπιμήκιστον, ὁπότε διὰ τῶν σηράγγων διαυλο– 5462 1.36.2.45 : δρομεῖ παρατριβόμενον μηδ´ ἐξιόν. Τά τε <20χάσματα>20 μετὰ 5463 1.36.2.46 : σεισμῶν. ἤδη γοῦν τινας σεισμοὺς μὴ πρότερον λῆξαι, 5464 1.36.2.47 : πρὶν ἢ διαρραγῆναι τοὺς τόπους, ἐν οἷς ἐγένοντο, βιασα– 5465 1.36.2.48 : μένου τοῦ περιληφθέντος πνεύματος περὶ τὴν ἔξοδον 5466 1.36.2.49 : ὥσπερ ἐκνεφίου τινὸς ἀνέμου, καθάπερ καὶ τὸν περὶ τὴν 5467 1.36.2.50 : Ποντικὴν Ἡράκλειαν καὶ τὸν ἔτι πρότερον γενόμενον περὶ 5468 1.36.2.51 : τὴν ἱερὰν καλουμένην Αἰόλου νῆσον· ἐν ταύταις γὰρ 5469 1.36.2.52 : ὑπὸ σεισμῶν οἰδήματα τῆς γῆς γενέσθαι μεγάλα, καὶ 5470 1.36.2.53 : ταῦτα διαρραγέντα πολὺν ἄνεμον ἐκπεφυσηκέναι καὶ φέ– 5471 1.36.2.54 : ψαλον, ὥστε κατατεφρῶσαι πλησίον οὖσαν τὴν τῶν Λιπα– 5472 1.36.2.55 : ραίων πόλιν. Τὰς δὲ ποντίους λεγομένας νήσους ἧττον 5473 1.36.2.56 : σείεσθαι τῶν προσγείων διὰ τὸ καταψύχεσθαι τῷ πλήθει 5474 1.36.2.57 : τῆς θαλάττης τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀναθυμίασιν. Τεκμήριον 5475 1.36.2.58 : δ´ εἶναι τοῦ ῥεῖν ὑπὸ τὴν γῆν τὸ πνεῦμα, πρῶτον μὲν 5476 1.36.2.59 : ἀπὸ τοῦ ἐν οἷς γίνεται προσημαίνειν ἠχοῦντος, εἶτα τὸ 5477 1.36.2.60 : περὶ τὸν ἥλιον πάθος· ἀμαυρότερον γὰρ καὶ ἀχλυώδη 5478 1.36.2.61 : φαίνεσθαι χωρὶς νέφους, ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύ– 5479 1.36.2.62 : ματος εἰς τὴν γῆν τοῦ λεπτύνοντος τὸν ἀέρα καὶ διακρί– 5480 1.36.2.63 : νοντος. πρός τε τούτοις τὸ πρὸ τῶν ὀρθρίων σεισμῶν 5481 1.36.2.64 : νηνεμίαν γίνεσθαι καὶ ψῦχος· τὴν μὲν γὰρ ξυμβαίνειν 5482 1.36.2.65 : διὰ τὴν εἴσω τῶν ἀνέμων μετάρροιαν, τὸ δὲ διὰ τὴν τῆς 5483 1.36.2.66 : θερμῆς ἀναθυμιάσεως ἀπουσίαν. Καὶ περὶ μὲν σει– 5484 1.36.2.67 : σμῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν περὶ τὴν γῆν παθημάτων ἐπὶ 5485 1.36.2.68 : τοσοῦτον. 5486 1.37.t.1 : {1Περὶ θαλάττης 〈πῶς συνέστη καὶ πῶς ἐστι πικρά〉.}1 5487 1.37.1.1 : deest. 5488 1.38.t.1 : {1Πῶς ἀμπώτιδες καὶ πλήμμυραι γίνονται.}1 5489 1.38.1.n : 〈<21Aetii>21 (III 17, 1–9 p. 382, 3 Diels.).〉 5490 1.38.1.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 καὶ <20Ἡρακλείδης>20 ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὰ 5491 1.38.1.2 : πλεῖστα τῶν πνευμάτων κινοῦντος καὶ περιφέροντος· ὑφ´ 5492 1.38.1.3 : ὧν ἐμβαλλόντων μὲν προωθουμένην ἀνοιδεῖν τὴν Ἀτλαν– 5493 1.38.1.4 : τικὴν θάλασσαν καὶ κατασκευάζειν τὴν πλήμμυραν, κατα– 5494 1.38.1.5 : ληγόντων δ´ ἀντιπερισπωμένην ὑποβαίνειν, ὅπερ εἶναι 5495 1.38.1.6 : τὴν ἄμπωτιν. 5496 1.38.2.1 : 〈<20Εὐ〉ήνιος [Μεσήνιος>20] ἡλίῳ καὐτὸς τὴν αἰτίαν 5497 1.38.2.2 : ἀνατίθησι, καθ´ οὓς μὲν ἂν τόπους γένηται τῆς γῆς πλημ– 5498 1.38.2.3 : μύροντι τὰ πελάγη, ἐξ ὧν δ´ ἂν τύχῃ παραποστὰς ὑπο– 5499 1.38.2.4 : συνέλκοντι. ταῦτα δὲ συμβαίνειν περὶ τὰς ἑῴας καὶ τὰς 5500 1.38.2.5 : μεσημβρινὰς ἐκκλίσεις. 5501 1.38.3.1 : <20Πυθέας ὁ Μασσαλιώτης>20 τῇ πληρώσει τῆς σελή– 5502 1.38.3.2 : νης καὶ τῇ μειώσει τὰς ἑκατέρου τούτων αἰτίας ἀνατίθησιν. 5503 1.38.4.1 : <20Ποσειδώνιος>20 ὑπὸ μὲν τῆς σελήνης κινεῖσθαι τοὺς 5504 1.38.4.2 : ἀνέμους, ὑπὸ δὲ τούτων τὰ πελάγη, ἐν οἷς τὰ προειρη– 5505 1.38.4.3 : μένα γίνεσθαι πάθη. 5506 1.38.5.1 : <20Πλάτων>20 ἐπὶ τὴν αἰώραν φέρεται τῶν ὑδάτων. εἶναι 5507 1.38.5.2 : γάρ τινα φυσικὴν αἰώραν διά τινος ἐγγείου τρήματος 5508 1.38.5.3 : περιφέρουσαν τὴν παλίρροιαν, ὑφ´ ἧς ἀντικυμαίνεσθαι 5509 1.38.5.4 : τὰ πελάγη. 5510 1.38.6.1 : <20Τίμαιος ὁ Ταυρομενίτης>20 τοὺς ἐμβάλλοντας 5511 1.38.6.2 : ποταμοὺς εἰς τὴν Ἀτλαντικὴν διὰ τῆς Κελτικῆς ὀρεινῆς 5512 1.38.6.3 : αἰτιᾶται προωθοῦντας μὲν ταῖς ἐφόδοις, ὑφέλκοντας δὲ 5513 1.38.6.4 : ταῖς ἀναπαύλαις. 5514 1.38.7.1 : <20Κράτης>20 ὁ γραμματικὸς τὸν ἀντισπασμὸν τῆς θα– 5515 1.38.7.2 : λάσσης αἰτιᾶται. 5516 1.38.8.1 : <20Ἀπολλόδωρος ὁ Κερκυραῖος>20 τὰς ἐκ τοῦ ὠκεα– 5517 1.38.8.2 : νοῦ παλιρροίας. 5518 1.38.9.1 : <20Σέλευκος>20 ὁ μαθηματικὸς ἀντιγεγραφὼς Κράτητι, 5519 1.38.9.2 : κινῶν καὐτὸς τὴν γῆν, ἀντικόπτειν αὐτῆς τῷ δίνῳ φησὶ 5520 1.38.9.3 : τὴν περιστροφὴν τῆς σελήνης· τοῦ δὲ μεταξὺ ἀμφοτέρων 5521 1.38.9.4 : τῶν σωμάτων ἀντιπερισπωμένου πνεύματος καὶ ἐμπίπτον– 5522 1.38.9.5 : τος εἰς τὸ Ἀτλαντικὸν πέλαγος κατὰ λόγον οὕτω συγκυ– 5523 1.38.9.6 : μαίνεσθαι τὴν θάλασσαν. 5524 1.39.t.1 : {1Περὶ ὑδάτων.}1 5525 1.39.1.1 : 〈<21Arii Didymi>21 epit. (fr. phys. fr. 14a Add. p. 854 Diels.).〉 5526 1.39.1.2 : <20Ἀριστοτέλους.>20 Τὰς δὲ τῶν ὑδάτων δυνάμεις καὶ 5527 1.39.1.3 : τοὺς χυλοὺς καὶ τὰς ἄλλας πάσας ποιότητας, ὡς εἰπεῖν 5528 1.39.1.4 : συλλαβόντι, γίνεσθαι παρὰ τρεῖς αἰτίας. Ἢ γὰρ παρὰ 5529 1.39.1.5 : τὴν τῆς γῆς διαφοράν· (ἐν οἵᾳ γὰρ ἂν ἕκαστον ᾖ καὶ δι´ 5530 1.39.1.6 : οἵας ἂν ῥέῃ, τοιοῦτον ἴσχειν τὸν χυλόν, οἷον ἁλυκὸν ἢ νιτρῶ– 5531 1.39.1.7 : δες ἢ πικρὸν ἢ τῶν ἄλλων ὁποιονοῦν·) ἢ παρὰ τὴν τῆς κα– 5532 1.39.1.8 : πνώδους καὶ πυρώδους ἀναθυμιάσεως μῖξιν· (ἀπολίθωσιν 5533 1.39.1.9 : γὰρ καὶ πῆξιν ἁλῶν καὶ νίτρων, ἔτι τε βαρύτητας καὶ κου– 5534 1.39.1.10 : φότητας καὶ παχύτητας καὶ λεπτότητας καὶ τὰς ἄλλας δυνά– 5535 1.39.1.11 : μεις ἀπεργάζεσθαι τὴν τοῦ θερμοῦ καὶ καπνώδους μῖξιν·) 5536 1.39.1.12 : ἢ παρὰ τὸν ἀέρα. θερμότητας δὲ καὶ ψυχρότητας καὶ 5537 1.39.1.13 : παρὰ τὴν γῆν [μὲν] γίνεσθαι, δι´ οἵας ἂν ῥέῃ καὶ ἐν οἵᾳ 5538 1.39.1.14 : 〈ἂν〉 γίνηται. Θερμὰ μὲν γὰρ τὴν κατακεκαυμένην καὶ τὴν 5539 1.39.1.15 : ξηρὰν καὶ τὴν ἀσφαλτώδη ποιεῖν· ψυχρὰ δ´, ὡς μὲν ἁπλῶς 5540 1.39.1.16 : εἰπεῖν, 〈εἶναι τὰ ἐν〉 τοῖς ναματιαίοις, ὡς δὲ καθ´ ἕκαστα, 5541 1.39.1.17 : τὰ κατὰ βάθους [ὡς ἐπίπαν], ὥσπερ καὶ τὰ ἐν τοῖς μετάλ– 5542 1.39.1.18 : λοις (πόρρω γὰρ τοῦ ἡλίου), πλὴν ἐὰν πυρώδης ὁ τόπος ᾖ· 5543 1.39.1.19 : (δεῖ γὰρ ἀφεστάναι τῶν θερμῶν, τοῦ τ´ ἐν τῷ ἀέρι καὶ 5544 1.39.1.20 : τοῦ ἐν τῇ γῇ)· καὶ τὰ ἐν τοῖς ὑψηλοῖς διά τε τὰ πνεύ– 5545 1.39.1.21 : ματα καὶ μάλιστα διὰ τὴν τοῦ ἀέρος ψυχρότητα· καὶ 〈τὰ〉 5546 1.39.1.22 : ἐν τοῖς συσκίοις καὶ πνευματώδεσι (ψύχεται γὰρ ὑπ´ ἀμ– 5547 1.39.1.23 : φοτέρων, διὸ καὶ κοπέντων δένδρων ἔνια θερμὰ γίνεσθαι)· 5548 1.39.1.24 : καὶ τὰ διαπνοὰς ἔχοντα φαραγγώδεις καὶ ὑπάντρους (τὸ 5549 1.39.1.25 : γὰρ πνεῦμα διαυλωνίζον ταύτῃ ψύχει, καθάπερ ἐν τοῖς 5550 1.39.1.26 : λάκκοις)· καὶ 〈τὰ〉 διὰ πάγους ῥέοντα καὶ ἐνίκμου (ψυχρὸν 5551 1.39.1.27 : γὰρ ὁ λίθος καὶ μᾶλλον ὁ τοιοῦτος). Εἰ δ´ ὥσπερ γλυκὺ 5552 1.39.1.28 : πᾶν ὕδωρ, οὕτω καὶ ψυχρόν (οἰκεῖα γὰρ ἄμφω τῆς φύ– 5553 1.39.1.29 : σεως), ἡ θερμότης ὡς ἡ τῶν χυλῶν ποιότης γένοιτ´ ἂν 5554 1.39.1.30 : ἀφ´ ἑτέρων. Συμβαίνει δ´ οὖν καὶ ἐκ τοῦ λόγου τούτου 5555 1.39.1.31 : μὴ εἶναι τοῦ ὕδατος καθ´ ἑαυτὸ διαφοράν, ἀλλὰ ταῖς 5556 1.39.1.32 : ἄλλων δυνάμεσι διαφέρειν, εἴπερ τὰ μὲν τὴν γῆν, τὰ δὲ 5557 1.39.1.33 : τὸ πῦρ, τὰ δὲ τὸν ἀέρα ποιεῖν συμβέβηκεν. 5558 1.40.t.1 : {1Περὶ τοῦ παντός.}1 5559 1.40.1.1 : <20Ἐκ τῆς Ἀριστοτέλους πρὸς Ἀλέξανδρον 5560 1.40.1.2 : ἐπιστολῆς>20 (de mundo c. 2–5). 5561 1.40.1.3 : 〈c. 2〉 Κόσμος μὲν οὖν ἐστι σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ 5562 1.40.1.4 : γῆς καὶ τῶν ἐν τούτοις περιεχομένων φύσεων. Λέγεται 5563 1.40.1.5 : δὲ καὶ ὁ κόσμος ἑτέρως, ἡ τῶν ὅλων τάξις τε καὶ δια– 5564 1.40.1.6 : κόσμησις ὑπὸ θεοῦ τε καὶ διὰ θεῶν φυλαττομένη. Ταύ– 5565 1.40.1.7 : της δὲ τὸ μὲν μέσον [καὶ] ἀκίνητόν τε καὶ ἑδραῖον 〈ἡ〉 5566 1.40.1.8 : φερέσβιος εἴληχε γῆ, παντοδαπῶν ζῴων δεσπόζουσα καὶ 5567 1.40.1.9 : μήτηρ· τὸ δὲ ὕπερθεν αὐτῆς πᾶν τε καὶ πάντῃ πεπερα– 5568 1.40.1.10 : τωμένον· εἰς τὸ ἄνω τὸ τῶν θεῶν οἰκητήριον οὐρανὸς 5569 1.40.1.11 : ὠνόμασται· πλήρης δ´ ὢν σωμάτων θείων, ἃ δὴ καλεῖν 5570 1.40.1.12 : ἄστρα εἰώθαμεν, κινούμενος κίνησιν ἀίδιον ἐν περιαγωγῇ 5571 1.40.1.13 : καὶ ἐν κύκλῳ συγχορεύει πᾶσι τούτοις ἀπαύστως δι´ αἰῶ– 5572 1.40.1.14 : νος. Τοῦ δὲ σύμπαντος οὐρανοῦ τε καὶ κόσμου σφαιρο– 5573 1.40.1.15 : ειδοῦς ὄντος καὶ κινουμένου, καθάπερ εἶπον, ἐνδελεχῶς, 5574 1.40.1.16 : δύο ἐξ ἀνάγκης ἀκίνητά ἐστι σημεῖα καταντικρὺ ἀλλήλοις, 5575 1.40.1.17 : καθάπερ τόρνῳ κυκλοφορουμένης σφαίρας, παραμένοντα 5576 1.40.1.18 : καὶ συνέχοντα τὴν σφαῖραν, περὶ ἃ ὁ πᾶς ὄγκος κύκλῳ 5577 1.40.1.19 : στρέφεται. Καλοῦνται δὲ οὗτοι πόλοι, δι´ ὧν εἰ νοήσαι– 5578 1.40.1.20 : μεν ἐπεζευγμένην εὐθεῖαν, ἥντιν´ ἄξονα καλοῦσι, διά– 5579 1.40.1.21 : μετρος ἔσται τοῦ κόσμου, μέσην μὲν ἔχουσα τὴν γῆν, τοὺς 5580 1.40.1.22 : δὲ δύο πόλους πέρατα. Τῶν δ´ ἀκινήτων πόλων τούτων 5581 1.40.1.23 : ὁ μὲν ἀεὶ φανερός ἐστιν, ὑπὲρ κορυφὴν ὢν κατὰ 〈τὸ〉 5582 1.40.1.24 : βόρειον κλῖμα, ἀρκτικὸς καλούμενος, 〈ὁ δὲ ὑπὸ γῆν ἀεὶ 5583 1.40.1.25 : κατακέκρυπται, κατὰ τὸ νότιον, ἀνταρκτικὸς καλούμενος.〉 5584 1.40.1.26 : Οὐρανοῦ δὲ καὶ ἄστρων οὐσίαν μὲν αἰθέρα 〈καλοῦμεν〉, 5585 1.40.1.27 : οὐχ, ὥς τινες, διὰ τὸ πυρώδη οὖσαν αἴθεσθαι, πλημμε– 5586 1.40.1.28 : λοῦντες περὶ τὴν πλεῖστον πυρὸς ἀπηλλαγμένην δύναμιν, 5587 1.40.1.29 : ἀλλὰ διὰ τὸ ἀεὶ θεῖν κυκλοφορουμένην, στοιχεῖον οὖσαν 5588 1.40.1.30 : ἕτερον τῶν τεττάρων ἀκήρατόν τε καὶ θεῖον. Τῶν γε 5589 1.40.1.31 : μὴν ἐμπεριεχομένων ἄστρων τὰ μὲν ἀπλανῶς τῷ σύμ– 5590 1.40.1.32 : παντι οὐρανῷ συμπεριφέρεται τὰς αὐτὰς ἕδρας ἔχοντα· 5591 1.40.1.33 : μέσος δὲ ὁ ζῳοφόρος καλούμενος κύκλος ἐγκάρσιος ὢν διὰ 5592 1.40.1.34 : τῶν τροπικῶν διέζωσται, κατὰ μέρη διῃρημένος εἰς δώ– 5593 1.40.1.35 : δεκα ζῳδίων χώρας· τὰ δὲ πλανητὰ ὄντα οὔτε τοῖς προ– 5594 1.40.1.36 : τέροις ὁμοταχῶς κινεῖσθαι πέφυκεν οὔτε [ἐν] ἀλλήλοις, 5595 1.40.1.37 : ἀλλ´ ἐν ἑτέροις καὶ ἑτέροις κύκλοις, ὥστε τὸν μὲν προσγει– 5596 1.40.1.38 : ότερον εἶναι, τὸν δὲ ἀνώτερον. Τὸ μὲν οὖν τῶν ἀπλα– 5597 1.40.1.39 : νῶν πλῆθος ἀνεξερεύνητόν ἐστιν ἀνθρώποις, καίπερ ἐπὶ 5598 1.40.1.40 : μιᾶς κινουμένων ἐπιφανείας τῆς τοῦ παντὸς οὐρανοῦ· τὸ 5599 1.40.1.41 : δὲ τῶν πλανητῶν εἰς ἑπτὰ μέρη κεφαλαιούμενον ἐν τοσού– 5600 1.40.1.42 : τοις ἐστὶ κύκλοις ἐφεξῆς κειμένοις, ὥστ´ ἀεὶ τὸν ἀνώτερον 5601 1.40.1.43 : μείζω τοῦ ὑποκάτω εἶναι, τοὺς δὲ ἑπτὰ ἀλλήλοις περιέχε– 5602 1.40.1.44 : σθαι· πάντας γε μὴν ὑπὸ τῆς τῶν ἀπλανῶν σφαίρας περι– 5603 1.40.1.45 : ειλῆφθαι. συνεχῆ δὲ ἀεὶ τὴν θέσιν ταύτην εἶναι μέχρις οὗ 5604 1.40.1.46 : αἰθὴρ ὁρίζεται, τὰ θεῖα ἐμπεριέχων σώματα καὶ τὴν τῆς 5605 1.40.1.47 : κινήσεως τάξιν. Μετὰ δὲ τὴν αἰθέριον καὶ θείαν φύσιν, 5606 1.40.1.48 : ἥντινα τεταγμένην ἀποφαίνομεν, ἔτι δὲ ἄτρεπτον καὶ ἀναλ– 5607 1.40.1.49 : λοίωτον καὶ ἀπαθῆ, συνεχής ἐστιν ἡ δι´ ὅλων παθητή 5608 1.40.1.50 : τε καὶ τρεπτή, καὶ τὸ σύμπαν εἰπεῖν, φθαρτή τε καὶ ἐπί– 5609 1.40.1.51 : κηρος. Ταύτης δὲ αὐτῆς πρώτη ἐστὶν ἡ λεπτομερὴς καὶ 5610 1.40.1.52 : φλογώδης οὐσία, ὑπὸ τῆς αἰθερίου πυρουμένη διὰ τὸ 5611 1.40.1.53 : μέγεθος αὐτῆς καὶ τὴν ὀξύτητα τῆς κινήσεως· ἐν δὲ τῇ 5612 1.40.1.54 : πυρώδει καὶ τῇ ἀτάκτῳ λεγομένῃ τὰ σέλα διᾴττει καὶ 5613 1.40.1.55 : φλόγες ἀκοντίζονται καὶ δοκίδες τε καὶ βόθυνοι καὶ κο– 5614 1.40.1.56 : μῆται λεγόμενοι στηρίζονταί τε καὶ σβέννυνται πολλάκις. 5615 1.40.1.57 : Ἑξῆς δὲ ταύτης ὁ ἀὴρ ὑποκέχυται, ζοφερὸς ὢν καὶ παγε– 5616 1.40.1.58 : τώδης τὴν φύσιν, ὑπὸ 〈δ´〉 ἐκείνης λαμπόμενος ἅμα καὶ και– 5617 1.40.1.59 : όμενος λαμπρότερός τε γίνεται καὶ ἀλεεινός. Ἐν δὲ τούτῳ 5618 1.40.1.60 : τῆς παθητῆς ὄντι καὶ αὐτῷ δυνάμεως 〈καὶ〉 παντοδαπῶς 5619 1.40.1.61 : ἀλλοιουμένῳ νέφη συνίστανται καὶ ὄμβροι καταράττουσι 5620 1.40.1.62 : χιόνες τε καὶ πάχναι καὶ χάλαζαι πνοιαί τε ἀνέμων καὶ 5621 1.40.1.63 : τυφώνων, ἔτι δὲ καὶ βρονταὶ καὶ ἀστραπαὶ καὶ πτώσεις 5622 1.40.1.64 : κεραυνῶν μυρίων τε γνόφων συμπληγάδες. 5623 1.40.1.65 : 〈c. 3〉 Ἑξῆς δὲ τῆς ἀερίου φύσεως γῆ τε καὶ θάλασ– 5624 1.40.1.66 : σα ἐρήρεισται, φυτοῖς τε βρύουσα καὶ ζῴοις, πηγαῖς τε 5625 1.40.1.67 : καὶ ποταμοῖς τοῖς μὲν ἀνὰ γῆν ἑλιττομένοις, τοῖς δὲ ἀν– 5626 1.40.1.68 : ερευγομένοις εἰς θάλατταν. Πεποίκιλται δὲ χλόαις μυ– 5627 1.40.1.69 : ρίαις, ὄρεσί τε ὑψηλοῖς, βαθυξύλοις τε δρυμοῖς καὶ πό– 5628 1.40.1.70 : λεσιν, ἃς τὸ σοφὸν ζῷον ἅνθρωπος ἱδρύσατο, νήσοις τε 5629 1.40.1.71 : ἐναλίοις. Τὴν μὲν οὖν οἰκουμένην ὁ πολὺς λόγος εἴς τε 5630 1.40.1.72 : νήσους καὶ ἠπείρους διεῖλεν, ἀγνοῶν ὅτι καὶ ἡ σύμπασα 5631 1.40.1.73 : μία νῆσός ἐστιν, ὑπὸ τῆς Ἀτλαντικῆς καλουμένης θαλάσ– 5632 1.40.1.74 : σης περιρρεομένη· πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας 〈εἰκὸς〉 τῇδε ἀντι– 5633 1.40.1.75 : πόρθμους ἀπῳκίσθαι, τὰς μὲν μείζους αὐτῆς, τὰς δὲ ἐλάτ– 5634 1.40.1.76 : τους, ἡμῖν δὲ πάσας πλὴν τῆσδε ἀοράτους. Ὅπερ γὰρ 5635 1.40.1.77 : αἱ παρ´ ἡμῖν νῆσοι πρὸς ταῦτα τὰ πελάγη πεπόνθασι, 5636 1.40.1.78 : τοῦτο ἥδε ἡ οἰκουμένη πολλαί τε ἕτεραι πρὸς σύμπασαν 5637 1.40.1.79 : τὴν θάλατταν. Καὶ αὗται μὲν μεγάλαι τινές εἰσι νῆσοι 5638 1.40.1.80 : μεγάλοις περικλυζόμεναι πελάγεσιν. Ἡ δὲ σύμπασα τοῦ 5639 1.40.1.81 : ὑγροῦ φύσις ἐπιπολάζουσα κατὰ τὰς τοῦ ὑγροῦ ποιότη– 5640 1.40.1.82 : τας καὶ τὰ κοιλώματα, τὰς καλουμένας ἀναπεφυκυῖα οἰκου– 5641 1.40.1.83 : μένας, ἑξῆς ἂν εἴη τῆς ἀερίου μάλιστα φύσεως. Μετὰ 5642 1.40.1.84 : δὲ ταῦτα ἐν τοῖς βυθοῖς κατὰ τὸ μεσαίτατον τοῦ κόσμου 5643 1.40.1.85 : ἐρηρεισμένη 〈γῆ πᾶσα καὶ πεπιεσμένη〉 συνέστηκεν ἀκί– 5644 1.40.1.86 : νητος καὶ ἀσάλευτος· καὶ τοῦτ´ ἔστι τοῦ κόσμου τὸ πᾶν 5645 1.40.1.87 : ὃ καλοῦμεν κάτω. Πέντε δὲ στοιχεῖα ταῦτα, ἐν πέντε 5646 1.40.1.88 : χώραις σφαιρικῶς 〈ἐγκείμενα, περιεχομένης ἀεὶ τῆς ἐλάτ– 5647 1.40.1.89 : τονος τῇ μείζονι〉 (λέγω δὲ γῆς μὲν ἐν ὕδατι, ὕδατος δὲ 5648 1.40.1.90 : ἐν ἀέρι, ἀέρος δὲ ἐν πυρί, πυρὸς δὲ ἐν αἰθέρι) τὸν ὅλον 5649 1.40.1.91 : κόσμον συνεστήσατο· καὶ τὸ μὲν ἄνω πᾶν θεῶν ἀπέδειξεν 5650 1.40.1.92 : οἰκητήριον, τὸ κάτω δὲ ἐφημέρων ζῴων. Αὐτοῦ γε μὴν 5651 1.40.1.93 : τούτου τὸ μὲν ὑγρόν ἐστιν, ὃ καλεῖν ποταμοὺς καὶ νάματα 5652 1.40.1.94 : καὶ θαλάσσας εἰθίσμεθα, τὸ δὲ ξηρόν, ὃ γῆν τε καὶ ἠπεί– 5653 1.40.1.95 : ρους καὶ νήσους ὀνομάζομεν. 5654 1.40.1.96 : Τῶν δὲ νήσων αἳ μέν εἰσι μεγάλαι, καθάπερ σύμ– 5655 1.40.1.97 : πασα ἡ οἰκουμένη λέλεκται πολλαί τε ἕτεραι μεγάλοις 5656 1.40.1.98 : περιρρεόμεναι πελάγεσιν, αἳ δὲ ἐλάττους, φανεραὶ δὲ ἡμῖν 5657 1.40.1.99 : καὶ ἐντὸς οὖσαι. Καὶ τούτων αἳ μὲν ἀξιόλογοι, Σικελία 5658 1.40.1.100 : τε καὶ Εὔβοια καὶ Κύπρος, Σαρδὼ 〈καὶ〉 Κύρνος, Κρήτη τε 5659 1.40.1.101 : [καὶ Πελοπόννησος] καὶ Λέσβος· αἳ δὲ ὑποδεέστεραι, ὧν 5660 1.40.1.102 : αἳ μὲν Σποράδες 〈καὶ〉 Κυκλάδες, αἳ δὲ ἄλλως ὀνομάζονται. 5661 1.40.1.103 : Πέλαγος δὲ τὸ μὲν ἔξω τῆς οἰκουμένης Ἀτλαντικόν 5662 1.40.1.104 : τε καὶ Ὠκεανὸς καλεῖται, περιρρέων ἡμᾶς· ἐντὸς δὲ πρὸς 5663 1.40.1.105 : δύσεις στενοπόρῳ διανεῳγὼς στόματι, ταῖς Ἡρακλείοις 5664 1.40.1.106 : λεγομέναις στήλαις, τὸν εἴσρουν εἰς τὴν ἔσω θάλασσαν 5665 1.40.1.107 : ὡς ἂν εἰς λιμένα ποιεῖται· κατὰ μικρὸν δὲ ἐπιπλατυνό– 5666 1.40.1.108 : μενος ἀναχεῖται, μεγάλους περιλαμβάνων κόλπους ἀλλή– 5667 1.40.1.109 : λοις συναφεῖς. Πρῶτον μὲν οὖν λέγεται ἐγκεκολπῶσθαι 5668 1.40.1.110 : ἐν δεξιᾷ εἰσπλέοντι τὰς Ἡρακλείους στήλας διχῶς εἰς τὰς 5669 1.40.1.111 : καλουμένας Σύρτεις, ὧν τὴν μὲν μεγάλην, τὴν δὲ μικρὰν 5670 1.40.1.112 : καλοῦσιν· ἐπὶ θάτερα δὲ οὐκέθ´ ὁμοίως ἀποκολπούμενος 5671 1.40.1.113 : τρία ποιεῖ πελάγη, τό τε Σαρδονικὸν καὶ τὸ Γαλατικὸν λε– 5672 1.40.1.114 : γόμενον καὶ Ἀδρίαν, ἑξῆς δὲ τούτων ἐγκάρσιον τὸ Σικε– 5673 1.40.1.115 : λικόν, μετὰ δὲ τοῦτο τὸ Κρητικόν, συνεχὲς 〈δ´〉 αὐτοῦ τῇ 5674 1.40.1.116 : μὲν τὸ Αἰγύπτιον καὶ Παμφύλιον καὶ Σύριον, τῇ δὲ τὸ 5675 1.40.1.117 : Αἰγαῖόν τε καὶ Μυρτῷον. Ἀντιπαρήκει δὲ τοῖς εἰρημένοις 5676 1.40.1.118 : πολυμερέστατος [δὲ] ὢν Πόντος, οὗ τὸ μὲν μυχαίτατον 5677 1.40.1.119 : Μαιῶτις καλεῖται, τὸ δὲ ἔξω πρὸς τὸν Ἑλλήσποντον συν– 5678 1.40.1.120 : εστόμωται τῇ καλουμένῃ Προποντίδι. Πρός γε μὴν ταῖς 5679 1.40.1.121 : ἀνασχέσεσι τοῦ ἡλίου πάλιν εἰσρέων ὁ Ὠκεανός, τὸν Ἰν– 5680 1.40.1.122 : δικόν τε καὶ Περσικὸν διανοίξας κόλπον, ἀναφαίνει τὴν 5681 1.40.1.123 : Ἐρυθρὰν θάλασσαν διειληφώς. Ἐπὶ θάτερον δὲ κέρας 5682 1.40.1.124 : καταστενοῦται καὶ ἐπιμήκη διιὼν εἰς αὐχένα πάλιν ἀνευ– 5683 1.40.1.125 : ρύνεται, τὴν Ὑρκανίαν τε καὶ Κασπίαν ὁρίζων· τὸ δὲ ὑπὲρ 5684 1.40.1.126 : ταύτην βαθὺν ἔχει τὸν ὑπὲρ τὴν Μαιῶτιν λίμνην τόπον. 5685 1.40.1.127 : Εἶτα κατ´ ὀλίγον τι ὑπὲρ τοὺς Σκύθας τε καὶ Κελτικὴν 5686 1.40.1.128 : σφίγγει τὴν οἰκουμένην, πρός τε τὸν Γαλατικὸν καλού– 5687 1.40.1.129 : μενον κόλπον καὶ τὰς προειρημένας στήλας Ἡρακλείους, 5688 1.40.1.130 : ὧν ἔξω περιρρεῖ τὴν γῆν ὁ Ὠκεανός. Ἐν τούτῳ γε μὴν 5689 1.40.1.131 : νῆσοι μεγάλαι τυγχάνουσιν, αἵ [τε] δύο Βρετανικαὶ λεγό– 5690 1.40.1.132 : μεναι [καὶ] Ἄλβιον καὶ Ἰέρνη, τῶν προἱστορημένων μεί– 5691 1.40.1.133 : ζους, ὑπὲρ Κελτοὺς κείμεναι· τούτων δὲ ἐλάττους ἥ τε 5692 1.40.1.134 : Ταπροβάνη πέραν Ἰνδῶν, λοξὴ πρὸς τὴν οἰκουμένην, καὶ 5693 1.40.1.135 : ἡ Φοβέα [Εὔβοια] καλουμένη, κατὰ τὸν Ἀράβιον κειμένη 5694 1.40.1.136 : κόλπον. Οὐκ ὀλίγαι τε ἄλλαι μικραὶ περὶ τὰς Βρετανικὰς 5695 1.40.1.137 : καὶ τὴν Ἰβηρίαν κύκλῳ περιεστεφάνωνται τὴν οἰκουμένην 5696 1.40.1.138 : ταύτην, ἣν δὴ νῆσον εἰρήκαμεν. ἧς πλάτος μὲν κατὰ τὸ 5697 1.40.1.139 : βαθύτατον τῆς ἠπείρου βραχὺ ἀποδέον τετρακισμυρίων 5698 1.40.1.140 : σταδίων φασὶν οἱ εὖ γεωγραφήσαντες, μῆκος δὲ περὶ ἑπτα– 5699 1.40.1.141 : κισμυρίους μάλιστα. διαιρεῖται δὲ εἴς τε Εὐρώπην καὶ 5700 1.40.1.142 : Ἀσίαν καὶ Λιβύην. 5701 1.40.1.143 : Εὐρώπη μὲν οὖν ἐστιν ἧς ὅρος κύκλῳ στῆλαί τε Ἡρα– 5702 1.40.1.144 : κλέους καὶ μυχοὶ Πόντου, θάλαττά τε [καὶ] Ὑρκανία, καθ´ 5703 1.40.1.145 : ἣν στενώτατος ἰσθμὸς εἰς τὸν πόντον διήκει· τινὲς δὲ 5704 1.40.1.146 : ἀντὶ τοῦ ἰσθμοῦ Τάναιν ποταμὸν εἰρήκασιν. Ἀσία δ´ 5705 1.40.1.147 : ἐστὶ τὸ ἀπὸ τοῦ εἰρημένου ἰσθμοῦ τοῦ τε Πόντου καὶ 5706 1.40.1.148 : τῆς Ὑρκανίας θαλάττης μέχρι θατέρου ἰσθμοῦ, ὃς μεταξὺ 5707 1.40.1.149 : κεῖται τοῦ τε Ἀραβικοῦ κόλπου καὶ τῆς ἔσω θαλάττης, 5708 1.40.1.150 : περιεσχημένος ὑπό τε ταύτης καὶ τοῦ πέριξ ὠκεανοῦ· 5709 1.40.1.151 : τινὲς δὲ ἀπὸ Τανάιδος μέχρι Νείλου τίθενται ὅρον. Λι– 5710 1.40.1.152 : βύη δὲ τὸ ἀπὸ τοῦ Ἀραβικοῦ ἰσθμοῦ ἕως Ἡρακλείων 5711 1.40.1.153 : στηλῶν· οἳ δὲ ἀπὸ τοῦ Νείλου φασὶν ἕως ἐκείνων. Τὴν 5712 1.40.1.154 : δὲ Αἴγυπτον ὑπὸ τῶν τοῦ Νείλου στομάτων περιχεομένην 5713 1.40.1.155 : οἳ μὲν τῇ Ἀσίᾳ, οἳ δὲ τῇ Λιβύῃ προσάπτουσι· καὶ τὰς 5714 1.40.1.156 : νήσους οἳ μὲν ἐξαιρέτους ποιοῦσιν, οἳ δὲ [ἀεὶ] προσνέμου– 5715 1.40.1.157 : σιν ἀεὶ ταῖς γείτοσι μοίραις. Γῆς μὲν δὴ καὶ θαλάττης 5716 1.40.1.158 : φύσιν καὶ θέσιν, ἣν καλεῖν εἰώθαμεν οἰκουμένην, τοιάνδε 5717 1.40.1.159 : πῃ ἱστορήκαμεν. 5718 1.40.1.160 : [c. 4] Περὶ δὲ τῶν ἀξιολογωτάτων ἐν αὐτῇ καὶ ὑπὲρ 5719 1.40.1.161 : αὐτῆς παθῶν νῦν λέγωμεν, αὐτὰ τὰ ἀναγκαῖα ἀνακεφαλαι– 5720 1.40.1.162 : ούμενοι. Δύο γὰρ δή τινες ἀναθυμιάσεις ἀπ´ αὐτῆς ἀνα– 5721 1.40.1.163 : φέρονται συνεχῶς εἰς τὸν ὑπὲρ ἡμᾶς ἀέρα λεπτομερεῖς 5722 1.40.1.164 : καὶ ἀόρατοι παντάπασιν, ἔκ τε τῶν κατὰ τὰς ᾐόνας τό– 5723 1.40.1.165 : πων ἔκ τε ποταμῶν τε καὶ ναμάτων ἀναφερόμεναι θεω– 5724 1.40.1.166 : ροῦνται. Τούτων δ´ ἣ μέν ἐστι ξηρὰ καὶ καπνώδης, ἀπὸ 5725 1.40.1.167 : τῆς γῆς ἀπορρέουσα· ἣ δὲ νοτερὰ καὶ ἀτμώδης, [καὶ] ἀπὸ 5726 1.40.1.168 : τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιωμένη φύσεως. Γίγνονται δὲ ἀπὸ μὲν 5727 1.40.1.169 : ταύτης ὁμίχλαι καὶ δρόσοι καὶ πάγων ἰδέαι, νέφη τε καὶ ὄμ– 5728 1.40.1.170 : βροι καὶ χιόνες καὶ χάλαζαι· ἀπὸ δὲ τῆς ξηρᾶς ἄνεμοί τε καὶ 5729 1.40.1.171 : πνεύματα διάφορα, βρονταί τε καὶ ἀστραπαὶ καὶ πρηστῆ– 5730 1.40.1.172 : ρες καὶ κεραυνοὶ καὶ τὰ ἄλλα, ἃ δὴ τούτοις ἐστὶ σύμφυλα. 5731 1.40.1.173 : Ἔστι δὲ ὁμίχλη μὲν ἀτμώδης ἀναθυμίασις ἄγονος 5732 1.40.1.174 : ὕδατος, ἀέρος μὲν παχυτέρα, νέφους δὲ ἀραιοτέρα· γίνεται 5733 1.40.1.175 : δὲ ἤτοι ἐξ ἀρχῆς νέφους ἢ ἐξ ὑπολείμματος. Ἀντίπαλος 5734 1.40.1.176 : δὲ αὐτῇ λέγεταί τε καὶ ἔστιν αἰθρία, οὐδὲν ἄλλο οὖσα 5735 1.40.1.177 : πλὴν ἀὴρ ἀνέφελός τε καὶ ἀνόμιχλος. Δρόσος δ´ ἐστὶν 5736 1.40.1.178 : ὑγρὸν ἐξ αἰθρίας κατὰ σύστασιν λεπτὴν φερόμενον, κρύ– 5737 1.40.1.179 : σταλλος δὲ ἀθρόον ὕδωρ ἐξ αἰθρίας πεπηγός, πάχνη δ´ 5738 1.40.1.180 : ἐστὶν ** ἡμιπαγὴς δρόσος· νέφος δ´ ἐστὶν 〈πάχος〉 ἀτμῶ– 5739 1.40.1.181 : δες συνεστραμμένον γόνιμον ὕδατος· ὄμβρος δὲ γίνεται μὲν 5740 1.40.1.182 : κατ´ ἐκπιασμὸν νέφους εὖ μάλα πεπαχυμμένου· διαφορὰς 5741 1.40.1.183 : δὲ ἴσχει ὅσας καὶ ἡ τοῦ νέφους ἀπόθλιψις· ἠπία μὲν 5742 1.40.1.184 : γὰρ οὖσα μαλακὰς ψεκάδας διασπείρει, σφοδρὰ δὲ ἁδρο– 5743 1.40.1.185 : τέρας· καὶ τοῦτο καλοῦμεν ὄμβρον ὑετοῦ μείζονα καὶ 5744 1.40.1.186 : συνεχῆ συστρέμματα ἐπὶ γῆς φερόμενα. Χιὼν δὲ γίνεται 5745 1.40.1.187 : κατὰ νεφῶν πεπυκνωμένων ἀπόθραυσιν πρὸ τῆς εἰς ὕδωρ 5746 1.40.1.188 : μεταβολῆς ἀνακοπέντων· ἐργάζεται δὲ ἡ μὲν κοπὴ τὸ 5747 1.40.1.189 : ἀφρῶδές τε καὶ ἔκλευκον, ἡ δὲ σύμπηξις τοῦ ἐνόντος ὑγροῦ 5748 1.40.1.190 : τὴν ψυχρότητα οὔπω χυθέντος οὐδὲ ἠραιωμένου. Σφοδρὰ 5749 1.40.1.191 : δ´ αὕτη καὶ ἀθρόα καταφερομένη νιφετὸς ὠνόμασται. 5750 1.40.1.192 : Χάλαζα δὲ γίνεται νιφετοῦ συστραφέντος καὶ βρῖθος ἐκ 5751 1.40.1.193 : πιλήματος εἰς καταφορὰν ταχυτέραν λαβόντος· παρὰ δὲ 5752 1.40.1.194 : τὰ μεγέθη τῶν ἀπορρηγνυμένων θραυσμάτων οἵ τε ὄγκοι 5753 1.40.1.195 : μείζους αἵ τε φοραὶ γίνονται βιαιότεραι. Ταῦτα μὲν οὖν 5754 1.40.1.196 : ἐκ τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως πέφυκε συμπίπτειν. 5755 1.40.1.197 : Ἐκ δὲ τῆς ξηρᾶς ὑπὸ ψύχους μὲν ὠσθείσης ὥστε ῥεῖν 5756 1.40.1.198 : ἄνεμος ἐγένετο· οὐδὲν γάρ ἐστιν οὗτος πλὴν ἀὴρ ῥέων 5757 1.40.1.199 : πολὺς καὶ ἀθρόος, ὅστις ἅμα καὶ πνεῦμα λέγεται. Κα– 5758 1.40.1.200 : λεῖται δὲ πνεῦμα καὶ ἑτέρως ἥ τε ἐν φυτοῖς καὶ ζῴοις 5759 1.40.1.201 : καὶ διὰ πάντων διήκουσα ἔμψυχός τε καὶ γόνιμος οὐσία, 5760 1.40.1.202 : περὶ ἧς νῦν λέγειν οὐκ ἀναγκαῖον. Τὰ δὲ ἐν ἀέρι πνέ– 5761 1.40.1.203 : οντα πνεύματα καλοῦμεν ἀνέμους, αὔρας δὲ τὰς ἐξ ὑγροῦ 5762 1.40.1.204 : φερομένας ἐκπνοάς. Τῶν δὲ ἀνέμων οἱ μὲν ἐκ νενοτι– 5763 1.40.1.205 : σμένης γῆς ῥέοντες ἀπόγειοι λέγονται, οἱ δὲ ἐκ κόλπων 5764 1.40.1.206 : διεξᾴττοντες ἐγκολπίαι· τούτοις δὲ ἀνάλογόν τι ἔχουσιν οἱ 5765 1.40.1.207 : ἐκ ποταμῶν τε καὶ λιμνῶν. Οἱ δὲ κατὰ ῥῆξιν γιγνόμενοι 5766 1.40.1.208 : καὶ ἀνάλυσιν τοῦ πάχους εἰς ἑαυτοὺς ποιούμενοι ἐκνεφίαι· 5767 1.40.1.209 : μεθ´ ὕδατος δὲ ἀθρόου ῥαγέντος ἐξυδρίαι λέγονται. Καὶ 5768 1.40.1.210 : οἱ μὲν ἀπὸ ἀνατολῆς συνεχεῖς εὖροι κέκληνται, βορέαι δὲ 5769 1.40.1.211 : οἱ ἀπὸ ἄρκτου· ζέφυροι δὲ οἱ ἀπὸ δυσμῶν· νότοι δὲ 〈οἱ〉 5770 1.40.1.212 : ἀπὸ μεσημβρίας. Τῶν γε μὴν εὔρων Ἀπαρκτίας μὲν λέγεται 5771 1.40.1.213 : 〈ὁ〉 ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς θερινὰς ἀνατολὰς τόπου ῥέων ἄνεμος, 5772 1.40.1.214 : Ἀπηλιώτης δὲ 〈ὁ ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς ἰσημερινάς, Εὖρος δὲ 5773 1.40.1.215 : ὁ〉 ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς χειμερινάς. Καὶ τῶν ἐναντίων ζεφύρων 5774 1.40.1.216 : Ἀργέστης μὲν ὁ ἀπὸ τῆς θερινῆς δύσεως, ὅντινα καλοῦσιν 5775 1.40.1.217 : οἱ μὲν Ὀλυμπίαν, οἱ δὲ Ἰάπυγα, Ζέφυρος δὲ 〈ὁ〉 ἀπὸ τῆς 5776 1.40.1.218 : ἰσημερινῆς, 〈Λὶψ δὲ ὁ ἀπὸ τῆς χειμερινῆς〉. Καὶ τῶν βο– 5777 1.40.1.219 : ρείων ἰδίως ὁ μὲν [τῶν] ἑξῆς τῷ Καικίᾳ καλεῖται Βορέας, 5778 1.40.1.220 : [δὲ καὶ] Ἀπαρκτίας δὲ ὁ ἐφεξῆς [αὐτῶν καθεξῆς] ἀπὸ τοῦ 5779 1.40.1.221 : πόλου κατὰ τὸ μεσημβρινόν, Θρασκίας δὲ ὁ ἑξῆς τῷ Ἀρ– 5780 1.40.1.222 : γέστῃ, ὃν ἔνιοι Καικίαν καλοῦσι. Καὶ τῶν [μὲν] νότων ὁ 5781 1.40.1.223 : μὲν ἀπὸ τοῦ ἀφανοῦς πόλου φερόμενος, ἀντίπαλος τῷ 5782 1.40.1.224 : Ἀπαρκτίᾳ, καλεῖται Νότος· Εὐρόνοτος δὲ ὁ μεταξὺ τού– 5783 1.40.1.225 : του καὶ Εὔρου. Τὸν δὲ ἐπὶ θάτερα μεταξὺ Λιβός τε καὶ 5784 1.40.1.226 : Νότου οἳ μὲν Λιβόνοτον, οἳ δὲ Λιβοφοίνικα καλοῦσι. 5785 1.40.1.227 : Τῶν δὲ ἀνέμων οἳ μέν εἰσιν εὐθύπνοοι, ὁπόσοι διεκθέ– 5786 1.40.1.228 : ουσι πρόσω κατ´ εὐθεῖαν· οἳ δέ εἰσιν ἀνακαμψίπνοοι, 5787 1.40.1.229 : καθάπερ ὁ Καικίας λεγόμενος. Καὶ οἳ μὲν χειμῶνος, 5788 1.40.1.230 : καθάπερ οἱ νότοι, δυναστεύοντες, οἳ δὲ θέρους, ὡς οἱ 5789 1.40.1.231 : ἐτησίαι λεγόμενοι, μῖξιν ἔχοντες τῶν τε ἀπὸ τῆς ἄρκτου 5790 1.40.1.232 : φερομένων καὶ ζεφύρων. οἱ δὲ Ὀρνιθίαι καλούμενοι, ἐαρι– 5791 1.40.1.233 : νοὶ πνέοντες ἄνεμοι, βόρειοί εἰσι τῷ γένει. Τῶν γε μὴν 5792 1.40.1.234 : βιαίων πνευμάτων καταιγὶς μέν ἐστι πνεῦμα ** βίᾳ καὶ 5793 1.40.1.235 : ἄφνω προσαλλόμενον· λαῖλαψ δὲ καὶ στρόβιλος πνεῦμα 5794 1.40.1.236 : εἱλούμενον ἄνω καὶ κάτω· ἀναφύσημα δὲ πνεῦμα γῆς ἄνω 5795 1.40.1.237 : φερόμενον κατὰ τὴν ἐκ βυθοῦ τινος ἢ ῥήγματος ἀνάδοσιν· 5796 1.40.1.238 : ὅταν δὲ πολὺ φέρηται εἱλούμενον, πρηστὴρ χθόνιός ἐστιν. 5797 1.40.1.239 : Εἱληθὲν δὲ πνεῦμα ἐν νέφει παχεῖ τε 〈καὶ〉 νοτίῳ καὶ ἐξω– 5798 1.40.1.240 : σθὲν δι´ αὐτοῦ βιαίως 〈ῥηγνύον〉 τὸ πίλημα τοῦ νέφους 5799 1.40.1.241 : βρόμον καὶ πάταγον μέγαν ἀπειργάσατο, βροντὴν λεγόμε– 5800 1.40.1.242 : νον, ὥσπερ ἐν ὕδατι πνεῦμα σφοδρῶς ἐλαυνόμενον. Κατὰ 5801 1.40.1.243 : δὲ τὴν τοῦ νέφους ἔκρηξιν πυρωθὲν τὸ πνεῦμα καὶ λάμψαν 5802 1.40.1.244 : ἀστραπὴ λέγεται· ὃ δὴ πρότερον τῆς βροντῆς προσέπεσεν 5803 1.40.1.245 : ὕστερον γενόμενον, ἐπεὶ τὸ ἀκουστὸν ὑπὸ τοῦ ὁρατοῦ πέ– 5804 1.40.1.246 : φυκε φθάνεσθαι· τοῦ μὲν καὶ πόρρωθεν δηλουμένου, τοῦ 5805 1.40.1.247 : δὲ ἐπειδὰν ἐμπελάσῃ τῇ ἀκοῇ· καὶ ὅταν τὸ μὲν τάχιστον 5806 1.40.1.248 : ᾖ τῶν ὄντων, λέγω δὲ τὸ πυρῶδες, τὸ δὲ ἧττον ταχύ, τὸ 5807 1.40.1.249 : ἀερῶδες, ἐν τῇ πλήξει πρὸς ἀκοὴν ἀφικνούμενον. Τὸ δὲ 5808 1.40.1.250 : ἀστράψαν, ἀναπυρωθὲν βιαίως καὶ ἄχρι τῆς γῆς διεκθέον, 5809 1.40.1.251 : κεραυνὸς καλεῖται· ἐὰν δὲ ἡμίπυρον ᾖ, σφοδρὸν ἄλλως 5810 1.40.1.252 : καὶ ἀθρόον, πρηστήρ· ἐὰν δὲ ἄπυρον παντελῶς, τυφών. 5811 1.40.1.253 : Ἕκαστον δὲ τούτων κάτω σκῆψαν εἰς γῆν σκηπτὸς ὀνο– 5812 1.40.1.254 : μάζεται. Τῶν δὲ κεραυνῶν οἱ μὲν αἰθαλώδεις ψολόεντες 5813 1.40.1.255 : λέγονται· οἱ δὲ ταχέως διᾴττοντες ἀργῆτες· ἑλικίαι δὲ 5814 1.40.1.256 : οἱ γραμμοειδῶς φερόμενοι· σκηπτοὶ δὲ ὅσοι κατασκήπτου– 5815 1.40.1.257 : σιν εἴς τι. Συλλήβδην δὲ τῶν ἐν ἀέρι φαντασμάτων τὰ 5816 1.40.1.258 : μέν ἐστι κατ´ ἔμφασιν, 〈τὰ δὲ καθ´ ὑπόστασιν. Κατ´ 5817 1.40.1.259 : ἔμφασιν μὲν〉 ἴριδες καὶ ῥάβδοι καὶ ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα, 5818 1.40.1.260 : καθ´ ὑπόστασιν δὲ σέλα τε διᾴττοντα καὶ κομῆται καὶ 5819 1.40.1.261 : τὰ τούτοις παραπλήσια. Ἶρις μὲν οὖν ἐστιν ἔμφασις 5820 1.40.1.262 : ἡλίου τμήματος ἢ σελήνης, ἐν νέφει νοτερῷ καὶ κοίλῳ καὶ 5821 1.40.1.263 : συνεχεῖ πρὸς φαντασίαν ὡς ἐν κατόπτρῳ θεωρουμένη 5822 1.40.1.264 : κατὰ κύκλου περιφάνειαν. Ῥάβδος δὲ ἴριδος ἔμφασις 5823 1.40.1.265 : εὐθεῖα· ἅλως δ´ ἐστὶν ἔμφασις λαμπρότητος ἄστρου περί– 5824 1.40.1.266 : αυγος, διαφέρουσα τῇ ἰδιότητι, 〈ὅτι〉 ἡ μὲν ἶρις ἐξ ἐναν– 5825 1.40.1.267 : τίας φαίνεται ἡλίου τε καὶ σελήνης, ἡ δ´ ἅλως κύκλῳ 5826 1.40.1.268 : παντὸς ἄστρου. Σέλας δ´ ἐστὶ πυρὸς ἀθρόου ἔξαψις ἐν 5827 1.40.1.269 : ἀέρι. Τῶν δὲ σελῶν τὰ μὲν ἀκοντίζεται, τὰ δὲ στηρίζεται. 5828 1.40.1.270 : Ὁ μὲν οὖν ἐξακοντισμός ἐστι πυρὸς γένεσις ἐκ παρατρί– 5829 1.40.1.271 : ψεως ἐν ἀέρι φερομένου ταχέως καὶ φαντασίαν μήκους 5830 1.40.1.272 : ἐμφαίνοντος διὰ τὸ τάχος· ὁ δὲ στηριγμὸς χωρὶς φορᾶς 5831 1.40.1.273 : προμήκης ἔκτασις καὶ οἱονεὶ ἄστρου ῥύσις· πλατυνομένη 5832 1.40.1.274 : δὲ κατὰ θάτερον κομήτης καλεῖται. Πολλάκις δὲ τῶν 5833 1.40.1.275 : σελῶν τὰ μὲν ἐπιμένει πλείονα χρόνον, τὰ δὲ παραχρῆμα 5834 1.40.1.276 : σβέννυται. Πολλαὶ δὲ καὶ ἄλλαι φασμάτων ἰδέαι θεω– 5835 1.40.1.277 : ροῦνται, λαμπάδες τε καλούμεναι καὶ δοκίδες καὶ πωγω– 5836 1.40.1.278 : νίαι καὶ βόθυνοι, κατὰ τὴν πρὸς ταῦτα ὁμοιότητα ὧδε 5837 1.40.1.279 : προσαγορευθεῖσαι. Καὶ τὰ μὲν τούτων ἑσπέρια, τὰ δὲ 5838 1.40.1.280 : ἑῷα, τὰ δὲ ἀμφιφανῆ θεωρεῖται· σπανίως δὲ καὶ βόρεια 5839 1.40.1.281 : καὶ νότια. Πάντα δὲ ἀβέβαια· οὐδὲ γάρ ποτέ τι τούτων 5840 1.40.1.282 : ἀεὶ φανερὸν ἱστόρηται κατεστηριγμένον. 5841 1.40.1.283 : Τὰ μὲν τοίνυν ἀέρια τοιαῦτα. Ἐμπεριέχει δὲ καὶ ἡ 5842 1.40.1.284 : γῆ πολλὰς ἐν ἑαυτῇ καθάπερ ὕδατος, οὕτως δὲ καὶ πνεύ– 5843 1.40.1.285 : ματος καὶ πυρὸς πηγάς· τούτων δὲ αἳ μὲν ὑπὸ γῆν εἰσιν 5844 1.40.1.286 : ἀόρατοι, πολλαὶ δὲ ἀναπνοὰς ἔχουσι καὶ ἀναφυσήσεις, 5845 1.40.1.287 : ὥσπερ Λίπαρά τε καὶ Αἴτνη καὶ Αἰόλου νῆσος· αἳ δ´ 5846 1.40.1.288 : ἐκρέουσι πολλάκις ποταμοῦ δίκην καὶ μύδρους ἀναρρι– 5847 1.40.1.289 : πτοῦσι διαπύρους. Ἔνιαι δὲ ὑπὸ γῆν οὖσαι πλησίον πη– 5848 1.40.1.290 : γαίων ὑδάτων θερμαίνουσι ταῦτα· καὶ τὰ μὲν χλιαρὰ τῶν 5849 1.40.1.291 : ναμάτων ἀνιᾶσι, τὰ δὲ ὑπέρζεστα, τὰ δὲ εὖ ἔχοντα κρά– 5850 1.40.1.292 : σεως. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν πνευμάτων πολλὰ πολλαχοῦ 5851 1.40.1.293 : γῆς στόμια ἀνέῳκται. Καὶ τὰ μὲν ἐνθουσιᾶν ποιεῖ τοὺς 5852 1.40.1.294 : ἐμπελάζοντας, ** τὰ δὲ χρησμῳδεῖν, ὥσπερ τὰ ἐν Δελφοῖς 5853 1.40.1.295 : καὶ τὰ ἐν Λεβαδείᾳ, τὰ δὲ καὶ παντάπασιν ἀναιρεῖ, κα– 5854 1.40.1.296 : θάπερ τὰ ἐν Φρυγίᾳ. Πολλάκις δὲ καὶ συγγενές τι πνεῦ– 5855 1.40.1.297 : μα εὔκρατον ἐν γῇ, παρεξωσθὲν εἰς μυχίους σήραγγας 5856 1.40.1.298 : αὐτῆς, ἔξεδρον γενόμενον ἐκ τῶν οἰκείων τόπων, πολλὰ 5857 1.40.1.299 : μέρη συνεκράδανε· πολλάκις δὲ πολὺ γενόμενον ἐξωσθὲν 5858 1.40.1.300 : ἐν τοῖς ταύτης κοιλώμασι καὶ ἀποκλεισθὲν ἐξόδου μετὰ 5859 1.40.1.301 : βίας αὐτὴν συνετίναξε, ζητοῦν ἔξοδον αὑτῷ καὶ ἀπειργά– 5860 1.40.1.302 : σατο τὸ πάθος τοῦτο, ὃ καλεῖν σεισμοὺς εἰώθαμεν. Τῶν 5861 1.40.1.303 : δὲ σεισμῶν οἱ μὲν εἰς τὰ πλάγια σείοντες κατ´ ὀξείας 5862 1.40.1.304 : γωνίας ἐπικλίνται καλοῦνται· οἱ δὲ ἄνω ῥιπτοῦντες καὶ 5863 1.40.1.305 : κάτω κατ´ ὀρθὰς γωνίας βράσται· οἱ δὲ συνιζήσεις ποι– 5864 1.40.1.306 : οῦντες καὶ τὰ κοῖλα χασματίαι· οἱ δὲ χάσματα ποιοῦντες 5865 1.40.1.307 : καὶ γῆν ἀναρρηγνύντες ῥῆκται. Τούτων δὲ οἳ μὲν καὶ 5866 1.40.1.308 : πνεῦμα προσαναβάλλουσιν, οἳ δὲ πέτρας, οἳ δὲ πηλόν, 5867 1.40.1.309 : οἳ δὲ πηγὰς φαίνουσι τὰς πρότερον οὐκ οὔσας. Τινὲς 5868 1.40.1.310 : δὲ ἀποτρέπονται κατὰ μίαν πρόωσιν, οὓς καλοῦσιν 5869 1.40.1.311 : 〈ὤστας· οἱ δὲ ἀναπάλλοντες καὶ ταῖς εἰς ἑκάτερον ἐγκλί– 5870 1.40.1.312 : σεσι〉 καὶ ἀποπάλσεσι διορθοῦντες ἀεὶ τὸ σειόμενον 5871 1.40.1.313 : παλματίαι λέγονται, τρόμῳ πάθος ὅμοιον ἀπεργαζόμενοι. 5872 1.40.1.314 : Γίγνονται δὲ καὶ μυκητίαι σεισμοί, σείοντες τὴν γῆν 5873 1.40.1.315 : μετὰ βρόμου. Πολλάκις δὲ καὶ χωρὶς σεισμοῦ γίνεται 5874 1.40.1.316 : μύκημα γῆς, ὅταν τὸ πνεῦμα σείειν μὲν μὴ αὔταρκες ᾖ, 5875 1.40.1.317 : εἱλούμενον δὲ ἐν αὐτῇ κόπτηται μετὰ ῥοθίου βίας. Συσ– 5876 1.40.1.318 : σωματοποιεῖται δὲ τὰ σείοντα πνεύματα καὶ ὑπὸ τῶν ἐν 5877 1.40.1.319 : τῇ γῇ ὑγρῶν κεκραμένων. 5878 1.40.1.320 : Τὰ δὲ ἀνάλογον συμπίπτει τούτοις καὶ ἐν θαλάττῃ. 5879 1.40.1.321 : Χάσματα 〈γὰρ〉 γίγνονται θαλάττης καὶ ἀναχωρήματα 5880 1.40.1.322 : πολλάκις καὶ κυμάτων ἐπιδρομαί, ποτὲ μὲν ἀντανακοπὴν 5881 1.40.1.323 : ἔχουσαι, ποτὲ δὲ πρόωσιν μόνον· ὥσπερ ἱστορεῖται περὶ 5882 1.40.1.324 : Ἑλίκην τε καὶ Βοῦραν. Πολλάκις δὲ καὶ ἀναφυσήματα 5883 1.40.1.325 : γίγνεται πυρὸς ἐν τῇ θαλάττῃ καὶ πηγῶν ἀναβλύσεις 5884 1.40.1.326 : καὶ ποταμῶν ἐκβολαὶ καὶ δένδρων ἐκφύσεις, ῥοαί τε καὶ 5885 1.40.1.327 : δῖναι 〈ταῖς〉 τῶν πνευμάτων ἀνάλογον, αἳ μὲν ἐν μέσοις 5886 1.40.1.328 : πελάγεσιν, αἳ δὲ κατὰ τοὺς εὐρίπους τε καὶ πορθμούς. 5887 1.40.1.329 : Πολλαί τε ἀμπώτεις λέγονται καὶ κυμάτων ἄρσεις συμ– 5888 1.40.1.330 : περιοδεύειν ἀεὶ τῇ σελήνῃ κατά τινας ὡρισμένους και– 5889 1.40.1.331 : ρούς. Ὡς δὲ τὸ πᾶν εἰπεῖν, τῶν στοιχείων κεκραμένων 5890 1.40.1.332 : ἀλλήλοις ἐν ἀέρι τε καὶ γῇ καὶ θαλάττῃ κατὰ τὸ εἰκὸς 5891 1.40.1.333 : αἱ τῶν παθῶν ὁμοιότητες συνίστανται, τοῖς μὲν ἐπὶ μέ– 5892 1.40.1.334 : ρους φθορὰς καὶ γενέσεις φέρουσαι, τὸ δὲ σύμπαν ἀγέ– 5893 1.40.1.335 : νητόν τε καὶ ἀνώλεθρον φυλάττουσαι. 5894 1.40.1.336 : 〈c. 5〉 Καίτοι γέ τις ἐθαύμαζε, πῶς ποτε ἐκ τῶν 5895 1.40.1.337 : ἐναντίων ἀρχῶν συνεστηκὼς ὁ κόσμος, λέγω δὲ ξηρῶν τε 5896 1.40.1.338 : καὶ ὑγρῶν, ψυχρῶν τε καὶ θερμῶν, οὐ πάλαι διέφθαρται 5897 1.40.1.339 : καὶ ἀπόλωλεν· ὡς κἂν εἰ πόλιν τινὲς θαυμάζοιεν, ὅπως 5898 1.40.1.340 : διαμένει συνεστηκυῖα ἐκ τῶν ἐναντιωτάτων ἐθνῶν, πενή– 5899 1.40.1.341 : των λέγω καὶ πλουσίων, νέων γερόντων, ἀσθενῶν ἰσχυ– 5900 1.40.1.342 : ρῶν, πονηρῶν χρηστῶν. Ἀγνοοῦσι δὲ ὅτι τοῦτ´ ἔστι 5901 1.40.1.343 : πολιτικῆς ὁμονοίας τὸ θαυμασιώτατον, λέγω δὲ τὸ μίαν 5902 1.40.1.344 : ἐκ πολλῶν καὶ ὁμοίαν ἐξ ἀνομοίων ἀποτελεῖν διάθεσιν, 5903 1.40.1.345 : ὑποδεχομένην πᾶσαν καὶ φύσιν καὶ τύχην. Ἴσως δὲ τῶν 5904 1.40.1.346 : ἐναντίων ἡ φύσις γλίχεται καὶ ἐκ τούτων ἀποτελεῖ τὸ 5905 1.40.1.347 : σύμφωνον, οὐκ ἐκ τῶν ὁμοίων· ὥσπερ ἀμέλει τὸ ἄρρεν 5906 1.40.1.348 : συνήγαγε πρὸς τὸ θῆλυ καὶ οὐχ ἑκάτερον πρὸς τὸ ὁμό– 5907 1.40.1.349 : φυλον, καὶ τὴν πρώτην ὁμόνοιαν διὰ τῶν ἐναντίων συν– 5908 1.40.1.350 : ῆψεν, οὐ διὰ τῶν ὁμοίων. Ἔοικε δὲ καὶ ἡ τέχνη τὴν 5909 1.40.1.351 : φύσιν μιμουμένη τὸ αὐτὸ ποιεῖν· ζῳγραφία μὲν γὰρ 5910 1.40.1.352 : λευκῶν τε καὶ μελανῶν, ὠχρῶν τε καὶ ἐρυθρῶν χρωμά– 5911 1.40.1.353 : των ἐγκερασαμένη φύσεις τὰς εἰκόνας τοῖς προηγουμέ– 5912 1.40.1.354 : νοις ἀπετέλεσε συμφώνως· μουσικὴ δὲ ὀξεῖς ἅμα δὲ καὶ 5913 1.40.1.355 : βαρεῖς, μακρούς τε καὶ βραχεῖς φθόγγους μίξασα ἐν δια– 5914 1.40.1.356 : φόροις φωναῖς μίαν ἀπετέλεσεν ἁρμονίαν· γραμματικὴ 5915 1.40.1.357 : δὲ φωνηέντων τε καὶ ἀφώνων γραμμάτων κρᾶσιν ποιησα– 5916 1.40.1.358 : μένη τὴν ὅλην τέχνην ἀπ´ αὐτῶν συνεστήσατο. Αὐτὸ 5917 1.40.1.359 : δὲ τοῦτ´ ἦν παρὰ τῷ σκοτεινῷ Ἡρακλείτῳ (fr. 59 Byw., 5918 1.40.1.360 : 37 Schlei.) λεγόμενον· „Συνάψειας οὖλα καὶ οὐχὶ οὖλα, 5919 1.40.1.361 : συμφερόμενον καὶ διαφερόμενον, συνᾷδον 〈καὶ〉 διᾷδον, 5920 1.40.1.362 : ἐκ πάντων ἓν καὶ ἐξ ἑνὸς πάντα.“ 5921 1.40.1.363 : Οὕτως οὖν καὶ τὴν τῶν ὅλων σύστασιν, οὐρανοῦ 5922 1.40.1.364 : λέγω καὶ γῆς τοῦ τε σύμπαντος κόσμου, διὰ τῆς τῶν 5923 1.40.1.365 : ἐναντιωτάτων κράσεως ἀρχῶν μία διεκόσμησεν ἁρμονία· 5924 1.40.1.366 : ξηρὸν γὰρ ὑγρῷ ψυχρόν τε θερμῷ μιγέν, βαρεῖ τε κοῦ– 5925 1.40.1.367 : φον καὶ ὀρθὸν περιφερεῖ, γῆν τε πᾶσαν ** καὶ αἰθέρα 5926 1.40.1.368 : καὶ ἥλιον καὶ σελήνην καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν ἐκόσμησε μία 5927 1.40.1.369 : δὴ διὰ πάντων διήκουσα δύναμις, ἐκ τῶν ἀμίκτων καὶ 5928 1.40.1.370 : ἑτεροίων, ἀέρος τε καὶ γῆς καὶ πυρὸς καὶ ὕδατος, τὸν 5929 1.40.1.371 : σύμπαντα κόσμον δημιουργήσασα καὶ μιᾷ περιλαβοῦσα 5930 1.40.1.372 : σφαίρας ἐπιφανείᾳ, τάς τε ἐναντιωτάτας ἐν αὐτῷ φύσεις 5931 1.40.1.373 : ἀλλήλαις ἀναγκάσασα ὁμολογῆσαι καὶ ἐκ τούτων μηχα– 5932 1.40.1.374 : νησαμένη τῷ παντὶ σωτηρίαν. Αἰτία δὲ ταύτης 〈μὲν〉 5933 1.40.1.375 : ἡ 〈τῶν στοιχείων ὁμολογία〉, τῆς 〈δὲ〉 ὁμολογίας ἰσομοιρία 5934 1.40.1.376 : καὶ τὸ μηδὲν αὐτῶν πλέον 〈ἕτερον〉 ἑτέρου δύνασθαι· τὴν 5935 1.40.1.377 : γὰρ ἴσην ἀντίτασιν ἔχει τά τε βαρέα πρὸς τὰ κοῦφα καὶ 5936 1.40.1.378 : τὰ θερμὰ πρὸς τὰ θάτερα, τῆς φύσεως ἐπὶ τῶν μειζό– 5937 1.40.1.379 : νων διδασκούσης, ὅτι τὸ ἶσον σωστικόν πώς ἐστιν ὁμο– 5938 1.40.1.380 : νοίας, ἡ δὲ ὁμόνοια τοῦ πάντων γεννήτορός τε καὶ περι– 5939 1.40.1.381 : καλλεστάτου κόσμου. Τίς γὰρ ἂν εἴη φύσις τοῦδε κρείτ– 5940 1.40.1.382 : των; Ἣν γὰρ ἂν εἴπῃ τις μέρος ἐστὶν αὐτοῦ, τό τε 5941 1.40.1.383 : καλὸν πᾶν ἐπώνυμόν ἐστι τούτου καὶ τὸ τεταγμένον, ἀπὸ 5942 1.40.1.384 : τοῦ κόσμου λεγόμενον κεκοσμῆσθαι. Τί δὲ τῶν ἐπὶ 5943 1.40.1.385 : μέρους δύναιτο ἂν ἐξισωθῆναι τῇ κατ´ οὐρανὸν τάξει 5944 1.40.1.386 : καὶ φορᾷ τῶν ἄστρων ἡλίου τε καὶ σελήνης κινουμένων 5945 1.40.1.387 : 〈ἐν〉 ἀκριβεστάτοις μέτροις ἐξ αἰῶνος εἰς ἕτερον αἰῶνα; 5946 1.40.1.388 : Τίς δὲ γένοιτ´ ἂν ἀψεύδεια τοιάδε, ἥν〈τινα〉 φυλάττου– 5947 1.40.1.389 : σιν αἱ καλαὶ καὶ γόνιμοι τῶν ὅλων ὧραι, θέρη τε καὶ 5948 1.40.1.390 : χειμῶνας ἐπάγουσαι τεταγμένως, ἡμέρας 〈τε〉 καὶ νύκτας 5949 1.40.1.391 : εἰς μηνὸς ἀποτέλεσμα καὶ ἐνιαυτοῦ; Καὶ μὴν μεγέθει 5950 1.40.1.392 : μὲν οὗτος ἀνυπέρθετος, κινήσει δ´ ὀξύτατος, λαμπρότητι 5951 1.40.1.393 : δὲ τηλαυγέστατος, δυνάμει δὲ ἀγήρως καὶ ἄφθαρτος. 5952 1.40.1.394 : Οὗτος ἐναλίων ζῴων καὶ πεζῶν καὶ ἀερίων φύσεις ἐχώ– 5953 1.40.1.395 : ρισε καὶ βίους ἐμέτρησε ταῖς αὑτοῦ κινήσεσιν. Ἐκ τού– 5954 1.40.1.396 : του πάντα ἐμπνεῖται καὶ ψυχὴν ἴσχει τὰ ζῷα. Ἐκ τού– 5955 1.40.1.397 : του καὶ αἱ παράδοξοι νεοχμώσεις τεταγμένως ἀποτελοῦν– 5956 1.40.1.398 : ται, συναραττόντων μὲν ἀνέμων παντοίων, πιπτόντων δὲ 5957 1.40.1.399 : ἐξ οὐρανοῦ κεραυνῶν, ῥηγνυμένων τε χειμώνων ἐξαισίων. 5958 1.40.1.400 : Διά τε τούτων τὸ νοτερὸν ἐκπιεζόμενον τό τε πυρῶδες 5959 1.40.1.401 : διαπνεόμενον εἰς ὁμόνοιαν ἄγει τὸ πᾶν καὶ καθίστησιν. 5960 1.40.1.402 : Ἥ τε γῆ φυτοῖς κομῶσα [κοσμηθεῖσα] παντοδαποῖς, νά– 5961 1.40.1.403 : μασί τε περιβρύουσα καὶ περιοχουμένη ζῴοις, κατὰ και– 5962 1.40.1.404 : ρὸν ἐκφύουσά τε πάντα καὶ τρέφουσα καὶ δεχομένη, 5963 1.40.1.405 : μυρίας φέρουσα ἰδέας καὶ πόας, τὴν ἀγήρω φύσιν ὁμοίως 5964 1.40.1.406 : τηρεῖ, καίτοι [γῆ] καὶ σεισμοῖς τινασσομένη καὶ πλημ– 5965 1.40.1.407 : μύραις ἐπικλυζομένη πυρκαιαῖς τε κατὰ μέρος φλογιζο– 5966 1.40.1.408 : μένη. Πάντα δὲ ἔοικεν αὐτῇ πρὸς ἀγαθοῦ γινόμενα τὴν 5967 1.40.1.409 : δι´ αἰῶνος σωτηρίαν παρέχειν. Σειομένης τε γὰρ διεξ– 5968 1.40.1.410 : ᾴττουσιν αἱ τῶν πνευμάτων παρεμπτώσεις κατὰ 〈τὰ〉 5969 1.40.1.411 : ῥήγματα τὰς ἀναπνοὰς ἴσχουσαι, καθὼς ἄνω λέλεκται, 5970 1.40.1.412 : καθαιρομένη τε ὄμβροις ἀποκλύζεται πάντα τὰ νοσώδη, 5971 1.40.1.413 : περιπνεομένη δὲ αὔραις τά τε ὑπ´ αὐτὴν καὶ τὰ ὑπὲρ 5972 1.40.1.414 : αὐτὴν εἰλικρινεῖται. Καὶ μὴν αἱ φλόγες μὲν τὸ παγε– 5973 1.40.1.415 : τῶδες ἰαίνουσιν, οἱ πάγοι δὲ τὰς φλόγας ἀνιᾶσι. Καὶ 5974 1.40.1.416 : τῶν ἐπὶ μέρους τὰ μὲν γίγνεται, τὰ δὲ ἀκμάζει, τὰ δὲ 5975 1.40.1.417 : φθείρεται· καὶ αἱ μὲν γενέσεις ἀνασηκοῦσι τὰς φθοράς, 5976 1.40.1.418 : αἱ φθοραὶ δὲ κουφίζουσι τὰς γενέσεις. Μία δὲ ἐκ πάν– 5977 1.40.1.419 : των περαινομένη σωτηρία [δὲ] διὰ τέλους ἀντιπαριστα– 5978 1.40.1.420 : μένων ἀλλήλοις καὶ τὸ μὲν περικρατούντων τὸ δὲ περι– 5979 1.40.1.421 : κρατουμένων φυλάττει τὸ σύμπαν ἄφθαρτον δι´ αἰῶνος. 5980 1.41.t.1 : {1Περὶ φύσεως καὶ τῶν συμβαινόντων ἐξ αὐτῆς 5981 1.41.t.2 : αἰτίων.}1 5982 1.41.1.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Τάτ>20 (p. 4 Patrit.). 5983 1.41.1.2 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐγώ, ὦ τέκνον, καὶ τῆς φιλανθρωπίας ἕνεκα 5984 1.41.1.3 : καὶ τῆς πρὸς τὸν θεὸν εὐσεβείας πρῶτον τόδε συγγράφω. 5985 1.41.1.4 : Οὐδεμία γὰρ ἂν λέγοιτο δικαιότερον εὐσέβεια [ἢ] τοῦ νοῆσαι 5986 1.41.1.5 : τὰ ὄντα καὶ χάριν τῷ ποιήσαντι ὑπὲρ τούτων ὁμολογῆσαι, 5987 1.41.1.6 : ὅπερ διατελῶν οὐ παύσομαι. 5988 1.41.1.7 : {〈ΤΑΤ〉} Τί οὖν ἄν τις πράττων, ὦ πάτερ, εἰ μηδέν 5989 1.41.1.8 : ἐστιν ἀληθὲς ἐνθάδε, καλῶς διαγάγοι τὸν βίον; 5990 1.41.1.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Εὐσέβει, ὦ τέκνον. Ὁ δὲ εὐσεβῶν ἄκρως 5991 1.41.1.10 : φιλοσοφήσει· χωρὶς γὰρ φιλοσοφίας ἄκρως εὐσεβῆσαι ἀδύ– 5992 1.41.1.11 : νατον· ὁ δὲ μαθὼν οἷα ἔστι καὶ πῶς διατέτακται καὶ 5993 1.41.1.12 : ὑπὸ τίνος καὶ ἕνεκεν τίνος, χάριν εἴσεται ὑπὲρ πάντων 5994 1.41.1.13 : τῷ δημιουργῷ ὡς πατρὶ ἀγαθῷ καὶ τροφεῖ χρηστῷ καὶ 5995 1.41.1.14 : ἐπιτρόπῳ πιστῷ· ὁ δὲ χάριν ὁμολογῶν εὐσεβήσει· ὁ δὲ 5996 1.41.1.15 : εὐσεβῶν εἴσεται καὶ ποῦ ἐστιν ἡ ἀλήθεια καὶ τίς ἐστιν 5997 1.41.1.16 : ἐκείνη, καὶ μαθὼν ἔτι μᾶλλον εὐσεβέστερος ἔσται. Οὐδέ– 5998 1.41.1.17 : ποτε γάρ, ὦ τέκνον, ψυχὴ ἐν σώματι οὖσα καὶ κουφίσασα 5999 1.41.1.18 : ἑαυτὴν ἐπὶ τὴν κατάληψιν τοῦ ὄντως ἀγαθοῦ καὶ ἀληθοῦς 6000 1.41.1.19 : ὀλισθῆσαι δύναται ἐπὶ τὸ ἐναντίον· δεινὸν γὰρ ἔρωτα 6001 1.41.1.20 : ἴσχει καὶ λήθην πάντων τῶν κακῶν ψυχὴ μαθοῦσα ἑαυτῆς 6002 1.41.1.21 : τὸν προπάτορα, καὶ οὐκέτι ἀποστῆναι δύναται τοῦ ἀγαθοῦ. 6003 1.41.1.22 : Τοῦτ´, ὦ τέκνον, τοῦτο εὐσεβείας ἔστω τέλος, ἐφ´ ὃ ἀφι– 6004 1.41.1.23 : κνούμενος καὶ καλῶς βιώσῃ καὶ εὐδαιμόνως τεθνήξῃ τῆς 6005 1.41.1.24 : ψυχῆς σου μὴ ἀγνοούσης ποῦ αὐτὴν δεῖ ἀναπτῆναι. Αὕτη 6006 1.41.1.25 : γὰρ μόνη ἐστίν, ὦ τέκνον, ἡ πρὸς ἀλήθειαν ὁδός, ἣν καὶ 6007 1.41.1.26 : οἱ ἡμέτεροι πρόγονοι ὥδευσαν καὶ ὁδεύσαντες ἔτυχον τοῦ 6008 1.41.1.27 : ἀγαθοῦ. Σεμνὴ αὕτη ὁδὸς καὶ λεία, χαλεπὴ δὲ ψυχῇ ὁδεῦ– 6009 1.41.1.28 : σαι ἐν σώματι οὔσῃ. Πρῶτον μὲν γὰρ αὐτὴν ἑαυτῇ πολεμῆ– 6010 1.41.1.29 : σαι δεῖ καὶ διάστασιν μεγάλην ποιῆσαι καὶ ὑπὸ τοῦ ἑνὸς 6011 1.41.1.30 : μέρους πλεονεκτηθῆναι. Ἑνὸς γὰρ γίγνεται πρὸς δύο ἡ 6012 1.41.1.31 : σύστασις, τοῦ μὲν φεύγοντος, τῶν δὲ καθελκόντων κάτω, 6013 1.41.1.32 : καὶ ἔρις καὶ μάχη πολλὴ πρὸς ἄλληλα τούτων γίγνεται 6014 1.41.1.33 : τοῦ μὲν φυγεῖν βουλομένου, τῶν δὲ κατασχεῖν σπευδόν– 6015 1.41.1.34 : των. Ἡ δὲ νίκη ἀμφοτέρων οὐχ ὁμοία· τὸ μὲν γὰρ πρὸς 6016 1.41.1.35 : τὸ ἀγαθὸν σπεύδει, τὰ δὲ πρὸς τὰ κακὰ κατοικεῖ· καὶ τὸ 6017 1.41.1.36 : μὲν ἐλευθερωθῆναι ποθεῖ, τὰ δὲ τὴν δουλείαν ἀγαπᾷ. 6018 1.41.1.37 : Κἂν μὲν νικηθῇ τὰ δύο μέρη, μεμένηκεν ἑαυτῶν ἔρημα 6019 1.41.1.38 : καὶ τοῦ ἄρχοντος· ἐὰν δὲ τὸ ἓν ἡττηθῇ, ὑπὸ τῶν δύο ἄγε– 6020 1.41.1.39 : ται καὶ φέρεται τιμωρούμενον τῇ ἐνθάδε διαίτῃ. Οὗτός 6021 1.41.1.40 : ἐστιν, ὦ τέκνον, ὁ τῆς ἐκεῖσε ὁδοῦ ἀγών· δεῖ γάρ σε, 6022 1.41.1.41 : ὦ τέκνον, πρῶτον τὸ σῶμα πρὸ τοῦ τέλους ἐγκαταλεῖψαι 6023 1.41.1.42 : καὶ νικῆσαι τὸν ἐναγώνιον βίον καὶ νικήσαντα οὕτως 6024 1.41.1.43 : ἀνελθεῖν. 6025 1.41.1.44 : Νῦν δέ, ὦ τέκνον, 〈ἐν〉 <20κεφαλαίοις>20 τὰ ὄντα διεξε– 6026 1.41.1.45 : λεύσομαι· νοήσεις γὰρ τὰ λεγόμενα μεμνημένος ὧν ἤκουσας. 6027 1.41.1.46 : Πάντα τὰ ὄντα κινεῖται· μόνον τὸ μὴ ὂν ἀκίνητον. 6028 1.41.1.47 : Πᾶν σῶμα μεταβλητόν, οὐ πᾶν σῶμα διαλυτόν· [ἔνια 6029 1.41.1.48 : τῶν σωμάτων διαλυτά]. 6030 1.41.1.49 : Οὐ πᾶν ζῷον θνητόν, οὐ πᾶν ζῷον ἀθάνατον. 6031 1.41.1.50 : Τὸ διαλυτὸν φθαρτόν, τὸ μένον ἀμετάβλητον, 〈τὸ 6032 1.41.1.51 : ἀμετάβλητον〉 ἀίδιον. 6033 1.41.1.52 : Τὸ ἀεὶ γινόμενον ἀεὶ καὶ φθείρεται, τὸ δὲ ἅπαξ γι– 6034 1.41.1.53 : νόμενον οὐδέποτε φθείρεται οὐδὲ ἄλλο τι γίνεται. 6035 1.41.1.54 : Πρῶτον ὁ θεός, δεύτερον ὁ κόσμος, τρίτον ὁ ἄνθρωπος. 6036 1.41.1.55 : Ὁ κόσμος διὰ τὸν ἄνθρωπον, ὁ δὲ ἄνθρωπος διὰ 6037 1.41.1.56 : τὸν θεόν. 6038 1.41.1.57 : Ψυχῆς τὸ μὲν αἰσθητικὸν θνητόν, τὸ δὲ λογικὸν ἀθά– 6039 1.41.1.58 : νατον. 6040 1.41.1.59 : Πᾶσα οὐσία ἀθάνατος, πᾶσα οὐσία μεταβλητή. 6041 1.41.1.60 : Πᾶν τὸ ὂν διττόν, οὐδὲν τῶν ὄντων ἕστηκεν. 6042 1.41.1.61 : Οὐ πάντα ψυχῇ κινεῖται, πᾶν δὲ ὂν ψυχὴ κινεῖ. 6043 1.41.1.62 : Πᾶν τὸ πάσχον αἴσθεται, 〈οὐ〉 πᾶν τὸ αἰσθόμενον 6044 1.41.1.63 : πάσχει. 6045 1.41.1.64 : Πᾶν τὸ λυπούμενον καὶ ἥδεται [ζῷον θνητόν], οὐ 6046 1.41.1.65 : πᾶν τὸ ἡδόμενον λυπεῖται [ζῷον ἀίδιον]. 6047 1.41.1.66 : Οὐ πᾶν σῶμα νοσεῖ· πᾶν σῶμα νοσοῦν διαλυτόν. 6048 1.41.1.67 : Ὁ νοῦς ἐν τῷ θεῷ, ὁ λογισμὸς ἐν τῷ ἀνθρώπῳ. 6049 1.41.1.68 : Ὁ λόγος ἐν τῷ νοί, ὁ νοῦς ἀπαθής. 6050 1.41.1.69 : Οὐδὲν ἐν σώματι ἀληθές, ἐν ἀσωμάτῳ τὸ πᾶν ἀψευδές. 6051 1.41.1.70 : Πᾶν τὸ γενόμενον μεταβλητόν, οὐ πᾶν τὸ γενόμενον 6052 1.41.1.71 : φθαρτόν. 6053 1.41.1.72 : Οὐδὲν ἀγαθὸν ἐπὶ τῆς γῆς, οὐδὲν κακὸν ἐν τῷ οὐρανῷ. 6054 1.41.1.73 : Ὁ θεὸς ἀγαθός, ὁ ἄνθρωπος κακός. 6055 1.41.1.74 : Τὸ ἀγαθὸν ἑκούσιον, τὸ κακὸν ἀκούσιον. 6056 1.41.1.75 : Οἱ θεοὶ τὰ ἀγαθὰ αἱροῦνται ὡς ἀγαθά **. 6057 1.41.1.76 : Ἡ εὐνομία μετὰ θεοῦ ὁμόνοια· ἡ εὐνομία ὁ νόμος. 6058 1.41.1.77 : Θεῖος χρόνος, νόμος ἀνθρώπινος. 6059 1.41.1.78 : Κακία κόσμου τροφή, χρόνος ἀνθρώπου φθορά. 6060 1.41.1.79 : Πᾶν 〈τὸ〉 ἐν οὐρανῷ ἀμετάθετον, πᾶν τὸ ἐπὶ γῆς 6061 1.41.1.80 : μεταθετόν. 6062 1.41.1.81 : Οὐδὲν ἐν οὐρανῷ δοῦλον, οὐδὲν ἐπὶ γῆς ἐλεύθερον. 6063 1.41.1.82 : Οὐδὲν ἄγνωστον ἐν οὐρανῷ, οὐδὲν γνώριμον ἐπὶ 6064 1.41.1.83 : τῆς γῆς. 6065 1.41.1.84 : Οὐ κοινωνεῖ 〈τὰ ἐν οὐρανῷ τοῖς ἐπὶ γῆς, κοινωνεὶ〉 6066 1.41.1.85 : τὰ ἐπὶ γῆς τοῖς ἐν οὐρανῷ. 6067 1.41.1.86 : Πάντα τὰ ἐν οὐρανῷ ἄμωμα, πάντα τὰ ἐπὶ γῆς ἐπί– 6068 1.41.1.87 : μωμα. 6069 1.41.1.88 : Τὸ ἀθάνατον οὐ θνητόν, τὸ θνητὸν οὐκ ἀθάνατον. 6070 1.41.1.89 : Τὸ σπαρὲν οὐ πάντως γενητόν, τὸ δὲ γενητὸν πάν– 6071 1.41.1.90 : τως καὶ σπαρέν. 6072 1.41.1.91 : Διαλυτοῦ σώματος δύο χρόνοι· ὁ ἀπὸ τῆς σπορᾶς 6073 1.41.1.92 : μέχρι τῆς γενέσεως καὶ ὁ ἀπὸ τῆς γενέσεως μέχρι τοῦ 6074 1.41.1.93 : θανάτου· τοῦ ἀιδίου σώματος χρόνος ἐκ τῆς γενέσεως 6075 1.41.1.94 : μόνος. 6076 1.41.1.95 : Τὰ διαλυτὰ σώματα αὔξεται καὶ μειοῦται. 6077 1.41.1.96 : Ἡ διαλυτὴ ὕλη εἰς τὰ ἐναντία ἐναλλοιοῦται [φθορὰν 6078 1.41.1.97 : καὶ γένεσιν]· ἡ δὲ ἀίδιος ἢ εἰς αὑτὴν ἢ εἰς τὰ ὅμοια. 6079 1.41.1.98 : Γένεσις ἀνθρώπου φθορᾶς, φθορὰ ἀνθρώπου γενέ– 6080 1.41.1.99 : σεως ἀρχή. 6081 1.41.1.100 : Τὸ ἀπογιγνόμενον 〈καὶ ἐπιγίγνεται, τὸ ἐπιγιγνόμενον〉 6082 1.41.1.101 : καὶ ἀπογίγνεται. 6083 1.41.1.102 : Τῶν ὄντων τὰ μὲν ἐν σώμασίν εἰσι, τὰ δὲ ἐν ἰδέαις, 6084 1.41.1.103 : τὰ δὲ 〈ἐν〉 ἐνεργείαις· σῶμα δὲ ἐν ἰδέαις, ἰδέα δὲ καὶ 6085 1.41.1.104 : ἐνέργεια ἐν σώματί ἐστι. 6086 1.41.1.105 : Τὸ ἀθάνατον οὐ μετέχει τοῦ θνητοῦ, τὸ δὲ θνητὸν 6087 1.41.1.106 : τοῦ ἀθανάτου μετέχει. 6088 1.41.1.107 : Τὸ μὲν θνητὸν εἰς ἀθάνατον σῶμα οὐκ ἔρχεται, τὸ 6089 1.41.1.108 : δὲ ἀθάνατον εἰς θνητὸν παραγίνεται. 6090 1.41.1.109 : Αἱ ἐνέργειαι οὐκ εἰσὶν ἀνωφερεῖς, ἀλλὰ κατωφερεῖς. 6091 1.41.1.110 : Οὐδὲν ὠφελεῖ τὰ ἐπὶ γῆς τὰ ἐν οὐρανῷ, πάντα ὠφε– 6092 1.41.1.111 : λεῖ τὰ ἐν οὐρανῷ τὰ ἐπὶ γῆς. 6093 1.41.1.112 : Ὁ οὐρανὸς σωμάτων ἀιδίων δεκτικός, ἡ γῆ σωμάτων 6094 1.41.1.113 : φθαρτικῶν δεκτική. 6095 1.41.1.114 : Ἡ γῆ ἄλογος, ὁ οὐρανὸς λογικός. 6096 1.41.1.115 : Τὰ ἐν οὐρανῷ ὑπόκειται, τὰ ἐπὶ γῆς τῇ γῇ ἐπίκειται. 6097 1.41.1.116 : Ὁ οὐρανὸς πρῶτον στοιχεῖον, ἡ γῆ ὕστατον στοιχεῖον. 6098 1.41.1.117 : Πρόνοια θεία τάξις, ἀνάγκη προνοίᾳ ὑπηρέτις. 6099 1.41.1.118 : Τύχη φορὰ ἄτακτος, ἐνεργείας εἴδωλον, δόξα ψευδής. 6100 1.41.1.119 : Τί θεός; ἄτρεπτον ἀγαθόν· τί ἄνθρωπος; τρεπτὸν 6101 1.41.1.120 : κακόν. 6102 1.41.1.121 : Τούτων τῶν κεφαλαίων μεμνημένος καὶ ὧν σοι διὰ 6103 1.41.1.122 : πλειόνων λόγων διεξῆλθον εὐκόλως ἀναμνησθήσῃ· ταῦτα 6104 1.41.1.123 : γὰρ ἐκείνων εἰσὶ περιοχαί. Τὰς μέντοι πρὸς τοὺς πολλοὺς 6105 1.41.1.124 : ὁμιλίας παραιτοῦ· φθονεῖν μὲν γάρ σε οὐ βούλομαι, μᾶλ– 6106 1.41.1.125 : λον δὲ ὅτι πολλοῖς δόξεις καταγέλαστος εἶναι. Τὸ γὰρ 6107 1.41.1.126 : ὅμοιον πρὸς τὸ ὅμοιον παραλαμβάνεται, ἀνόμοιος δὲ ἀνο– 6108 1.41.1.127 : μοίῳ οὐδέποτε φίλος. Οὗτοι δὲ οἱ λόγοι ὀλίγους παν– 6109 1.41.1.128 : τελῶς τοὺς ἀκροατὰς ἔχουσιν ἢ τάχα οὐδὲ τοὺς ὀλίγους 6110 1.41.1.129 : ἕξουσιν. Ἔχουσι δέ τι καὶ ἴδιον ἐν ἑαυτοῖς· τοὺς κακοὺς 6111 1.41.1.130 : μᾶλλον παροξύνουσι πρὸς τὴν κακίαν· διὸ χρὴ τοὺς πολ– 6112 1.41.1.131 : λοὺς φυλάττεσθαι μὴ νοοῦντας τῶν λεγομένων τὴν ἀρετήν. 6113 1.41.1.132 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς εἶπας, ὦ πάτερ; 6114 1.41.1.133 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὕτως, ὦ τέκνον. Πᾶν τὸ ζῷον τὸ ἀν– 6115 1.41.1.134 : θρώπινον ἐπιρρεπέστερόν ἐστιν εἰς τὴν κακίαν καὶ ταύτῃ 6116 1.41.1.135 : σύντροφον γίγνεται, διὸ καὶ ἥδεται αὐτῇ. Τοῦτο δὲ τὸ 6117 1.41.1.136 : ζῷον ἐὰν μάθῃ ὅτι γενητὸς ὁ κόσμος καὶ πάντα κατὰ 6118 1.41.1.137 : πρόνοιαν καὶ ἀνάγκην γίνεται, εἱμαρμένης πάντων ἀρχού– 6119 1.41.1.138 : σης, οὕτω πολλῷ ἑαυτοῦ χεῖρον ἔσται, καταφρονῆσαν μὲν 6120 1.41.1.139 : τοῦ παντὸς ὡς γενητοῦ, τὰς δὲ αἰτίας τοῦ κακοῦ τῇ εἱμαρ– 6121 1.41.1.140 : μένῃ ἀναφέρον, οὐδ´ ἀφέξεταί ποτε παντὸς ἔργου κακοῦ. 6122 1.41.1.141 : Διὸ φυλακτέον αὐτούς, ὅπως ἐν ἀγνοίᾳ ὄντες ἔλαττον ὦσι 6123 1.41.1.142 : κακοὶ φόβῳ τοῦ ἀδήλου. 6124 1.41.2.1 : <20Ἐκ τοῦ Ἀρχύτου Περὶ ἀρχᾶν>20 (fr. 4 phil. Gr. I 6125 1.41.2.2 : p. 567 Mullach.). 6126 1.41.2.3 : Ἀνάγκα [καὶ] δύο ἀρχὰς εἶμεν τῶν ὄντων, μίαν μὲν 6127 1.41.2.4 : τὰν συστοιχίαν ἔχοισαν τῶν τεταγμένων καὶ ὁριστῶν, ἑτέ– 6128 1.41.2.5 : ραν δὲ τὰν συστοιχίαν ἔχοισαν τῶν ἀτάκτων καὶ ἀορίστων. 6129 1.41.2.6 : Καὶ τὰν μὲν ῥητὰν καὶ λόγον ἔχοισαν καὶ τὰ ἐόντα ὁμοίως 6130 1.41.2.7 : συνέχεν καὶ τὰ μὴ ἐόντα ὁρίζεν καὶ συντάσσεν (πλατιά– 6131 1.41.2.8 : ζοισαν γὰρ ἀεὶ τοῖς γινομένοις εὐλόγως καὶ εὐρύθμως 6132 1.41.2.9 : ἀνάγεν ταῦτα καὶ τὸ καθόλω οὐσίας τε καὶ ἰδέας μετα– 6133 1.41.2.10 : διδόμεν)· τὰν δ´ ἄλογον καὶ ἄρρητον καὶ τὰ συντεταγμένα 6134 1.41.2.11 : λυμαίνεσθαι καὶ τὰ ἐς γένεσίν τε καὶ ὠσίαν παραγενόμενα 6135 1.41.2.12 : διαλύεν (πλατιάζοισαν γὰρ ἀεὶ τοῖς πράγμασιν ἐξομοιοῦν 6136 1.41.2.13 : αὑτᾷ ταῦτα). 6137 1.41.2.14 : Ἀλλ´ ἐπείπερ ἀρχαὶ δύο κατὰ γένος ἀντιδιαιρεόμεναι 6138 1.41.2.15 : τὰ πράγματα τυγχάνοντι τῷ τὰν μὲν εἶμεν ἀγαθοποιόν, 6139 1.41.2.16 : τὰν δ´ εἶμεν κακοποιόν, ἀνάγκα καὶ δύο λόγως εἶμεν, τὸν 6140 1.41.2.17 : μὲν ἕνα τᾶς ἀγαθοποιῶ φύσιος, τὸν δ´ ἕνα τᾶς κακοποιῶ. 6141 1.41.2.18 : Διὰ τοῦτο καὶ τὰ τέχνᾳ καὶ τὰ φύσι γινόμενα δύο τούτων 6142 1.41.2.19 : πράτων μετείληφε, τᾶς τε μορφῶς καὶ τᾶς ὠσίας. Καὶ 6143 1.41.2.20 : ἁ μὲν μορφώ ἐντι ἁ αἰτία τῶ τόδε τι εἶμεν· ἁ δὲ ὠσία 6144 1.41.2.21 : τὸ ὑποκείμενον, παραδεχόμενον τὰν μορφώ. 6145 1.41.2.22 : Οὔτε δὲ τᾷ ὠσίᾳ οἷόν τέ ἐντι μορφῶς μετεῖμεν αὐτᾷ 6146 1.41.2.23 : ἐξ αὑτᾶς, οὔτε μὰν τὰν μορφὼ γενέσθαι περὶ τὰν ὠσίαν, 6147 1.41.2.24 : ἀλλ´ ἀνάγκα ἁτέραν τινὰ εἶμεν αἰτίαν, τὰν κινάσοισαν 6148 1.41.2.25 : τὰν ἐστὼ τῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰν μορφώ· ταύταν δὲ τὰν 6149 1.41.2.26 : πράταν τᾷ δυνάμι καὶ καθυπερτάταν εἶμεν τᾶν ἀλλᾶν· 6150 1.41.2.27 : ὀνομάζεσθαι δ´ αὐτὰν ποθάκει θεόν· ὥστε τρεῖς ἀρχὰς 6151 1.41.2.28 : εἶμεν ἤδη, τόν τε θεὸν καὶ τὰν ἐστὼ τῶν πραγμάτων καὶ τὰν 6152 1.41.2.29 : μορφώ. Καὶ τὸν μὲν θεὸν 〈τὸν〉 τεχνίταν καὶ τὸν κινέοντα, 6153 1.41.2.30 : τὰν δ´ ἐστὼ τὰν ὕλαν καὶ τὸ κινεόμενον, τὰν δὲ μορφὼ 6154 1.41.2.31 : τὰν τέχναν καὶ ποθ´ ἃν κινέεται ὑπὸ τῶ κινέοντος ἁ ἐστώ. 6155 1.41.2.32 : Ἀλλ´ ἐπεὶ τὸ κινεόμενον ἐναντίας ἑαυτῷ δυνάμιας 6156 1.41.2.33 : ἴσχει τὰς τῶν ἁπλόων σωμάτων, τὰ δ´ ἐναντία συναρμο– 6157 1.41.2.34 : γᾶς τινος δεῖται καὶ ἑνώσιος, ἀνάγκα ἀριθμῶν δυνάμιας 6158 1.41.2.35 : καὶ ἀναλογίας καὶ τὰ ἐν ἀριθμοῖς καὶ γαμετρικοῖς δεικνύ– 6159 1.41.2.36 : μενα παραλαμβάνεν, ἃ καὶ συναρμόξαι καὶ ἑνῶσαι τὰν 6160 1.41.2.37 : ἐναντιότατα δυνασεῖται ἐν τᾷ ἐστοῖ τῶν πραγμάτων ποτ– 6161 1.41.2.38 : τὰν μορφώ. Καθ´ αὑτὰν μὲν γὰρ ἔσσα ἁ ἐστὼ ἄμορφός 6162 1.41.2.39 : ἐντι, κιναθεῖσα δὲ ποττὰν μορφὰ ἔμμορφος γίνεται καὶ 6163 1.41.2.40 : λόγον ἔχοισα τὸν τᾶς συντάξιος. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ δι´ 6164 1.41.2.41 : ὃ κινέεται τὸ κινεόμενόν ἐντι τὸ πράτως κινέον· ὥστ´ 6165 1.41.2.42 : ἀνάγκα τρεῖς εἶμεν τὰς ἀρχάς, τάν τε ἐστὼ τῶν πραγμά– 6166 1.41.2.43 : των καὶ τὰν μορφὼ καὶ τὸ ἐξ αὑτῶ κινατικὸν καὶ πρᾶ– 6167 1.41.2.44 : τον τᾷ δυνάμι. Τὸ δὲ τοιοῦτον οὐ νόον μόνον εἶμεν δεῖ, 6168 1.41.2.45 : ἀλλὰ καὶ νόω τι κρέσσον· νόω δὲ κρέσσον ἐντί, ὅπερ ὀνο– 6169 1.41.2.46 : μάζομεν θεόν, φανερόν. — 6170 1.41.2.47 : Ὁ μὲν τῶ ἴσω λόγος περὶ τὰν ῥητὰν καὶ λόγον ἔχοι– 6171 1.41.2.48 : σαν φύσιν ἐντί· ὁ δὲ τῶ ἀνίσω περὶ τὰν ἄλογον καὶ ἄρ– 6172 1.41.2.49 : ρητον· αὕτα δ´ ἐντὶ ἁ ἐστώ· καὶ διὰ τοῦτο γένεσις καὶ 6173 1.41.2.50 : φθορὰ γίνεται περὶ ταύταν καὶ οὐκ ἄνευ ταύτας. 6174 1.41.3.1 : <20Ἐκ τῶν Πορφυρίου πρὸς τὰ νοητὰ ἀφορ– 6175 1.41.3.2 : μῶν>20 (opusc. Porph. p. 78 Holsten.). 6176 1.41.3.3 : Τὰ κατηγορούμενα τοῦ αἰσθητοῦ καὶ ἐνύλου ἀληθῶς 6177 1.41.3.4 : ἐστὶ ταῦτα, τὸ πάντῃ εἶναι διαπεφορημένον, τὸ μεταβλη– 6178 1.41.3.5 : τὸν εἶναι, τὸ ὑφεστάναι ἐν ἑτερότητι, τὸ σύνθετον εἶναι, 6179 1.41.3.6 : τὸ 〈μὴ〉 καθ´ ἑαυτὸ αὐτὸ ὑπάρχειν, τὸ ἐν τόπῳ, τὸ ἐν 6180 1.41.3.7 : ὄγκῳ θεωρεῖσθαι καὶ ὅσα τούτοις παραπλήσια· τοῦ δὲ 6181 1.41.3.8 : ὄντως ὄντος καὶ καθ´ αὑτὸ ὑφεστηκότος αὐτοῦ τὸ εἶναι 6182 1.41.3.9 : ἀεὶ ἐν ἑαυτῷ ἱδρυμένον, τὸ ὡσαύτως 〈καὶ〉 κατὰ ταὐτὰ ἔχειν, 6183 1.41.3.10 : τὸ ἐν ταὐτότητι οὐσιῶσθαι, τὸ ἀμετάβλητον εἶναι κατ´ 6184 1.41.3.11 : οὐσίαν, τὸ ἀσύνθετον, τὸ μήτε λυτὸν μήτε ἐν τόπῳ εἶναι 6185 1.41.3.12 : μήτε εἰς ὄγκον διαπεφορῆσθαι, τὸ μήτε γιγνόμενον μήτε 6186 1.41.3.13 : ἀπολλύμενον εἶναι καὶ ὅσα τοιαῦτα, ὧν ἐχομένους δεῖ 6187 1.41.3.14 : μηδὲν ἐπαλλάττοντας περὶ τῆς διαφόρου αὐτῶν φύσεως 6188 1.41.3.15 : καὶ αὐτοὺς λέγειν καὶ ἄλλων λεγόντων ὑπακούειν. 6189 1.41.4.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα>20 (p. 40 Patrit.). 6190 1.41.4.2 : Ἡ ψυχὴ τοίνυν οὐσία ἐστὶν ἀσώματος, καὶ ἐν σώματι 6191 1.41.4.3 : δὲ οὖσα οὐκ ἐκβαίνει τῆς ἰδίας οὐσιότητος. Τυγχάνει 6192 1.41.4.4 : γὰρ οὖσα ἀεικίνητος κατ´ οὐσίαν, κατὰ νόησιν αὐτοκίνη– 6193 1.41.4.5 : τος, οὐκ ἔν τινι κινουμένη, οὐ πρός τι, οὐχ ἕνεκέν τινος· 6194 1.41.4.6 : προτερεῖ γὰρ τῇ δυνάμει, τὸ δὲ πρότερον οὐ δεῖται τῶν 6195 1.41.4.7 : ὑστέρων. Τὸ ἔν τινι τοίνυν ἐστὶν ὁ τόπος καὶ χρόνος 6196 1.41.4.8 : καὶ φύσις, τὸ δὲ πρός τι ἐστὶν ἁρμονία καὶ εἶδος καὶ 6197 1.41.4.9 : σχῆμα, τὸ δὲ οὗ ἕνεκα τὸ σῶμα· ἕνεκα γὰρ σώματος καὶ 6198 1.41.4.10 : χρόνος καὶ τόπος καὶ φύσις. Ταῦτα δὲ κατὰ συγγενικὴν 6199 1.41.4.11 : οἰκειότητα κοινωνεῖ ἀλλήλοις, ἐπεί τοι γε τὸ σῶμα ἐδεῖτο 6200 1.41.4.12 : τόπου (ἀμήχανον γὰρ ἦν συστῆναι σῶμα ἄνευ τόπου) καὶ 6201 1.41.4.13 : μεταβάλλεται φυσικῶς, ἀδύνατον δὲ μεταβολὴν εἶναι ἄνευ 6202 1.41.4.14 : χρόνου καὶ τῆς κατὰ φύσιν κινήσεως, οὐδὲ σώματος οἷόν 6203 1.41.4.15 : τε σύστασιν εἶναι ἄνευ ἁρμονίας. Ἕνεκα τοίνυν τοῦ σώ– 6204 1.41.4.16 : ματός ἐστιν ὁ τόπος· παραδεχόμενος γὰρ τὰς τοῦ σώμα– 6205 1.41.4.17 : τος μεταβολὰς οὐκ ἐᾷ ἀπόλλυσθαι τὸ μεταβαλλόμενον· 6206 1.41.4.18 : μεταβαλλόμενον δὲ ἀφ´ ἑτέρου εἰς ἕτερον μεταπίπτει καὶ 6207 1.41.4.19 : τῆς μὲν ἕξεως στερίσκεται, τοῦ δὲ εἶναι σῶμα συστατὸν 6208 1.41.4.20 : οὐχί· μεταβληθὲν δὲ εἰς ἕτερον τὴν τοῦ ἑτέρου ἕξιν ἔχει. 6209 1.41.4.21 : Τὸ γὰρ σῶμα, ᾗ σῶμα, μένει σῶμα· ἡ δὲ ποιὰ διάθεσις 6210 1.41.4.22 : οὐ μένει· τὸ σῶμα τοίνυν κατὰ διάθεσιν μεταβάλλεται. 6211 1.41.4.23 : Ἀσώματος τοίνυν ὁ τόπος καὶ ὁ χρόνος καὶ ἡ φυσικὴ 6212 1.41.4.24 : κίνησις. Τυγχάνει δὲ ἕκαστον τούτων τῆς ἰδίας ἰδιότητος. 6213 1.41.4.25 : Ἰδιότης δὲ τοῦ τόπου περιοχή, χρόνου δὲ διάστημα καὶ 6214 1.41.4.26 : ἀριθμός, φύσεως δὲ κίνησις, ἁρμονίας δὲ φιλία, σώματος 6215 1.41.4.27 : δὲ μεταβολή· ἰδιότης δὲ ψυχῆς ἡ κατ´ οὐσίαν νόησις. 6216 1.41.5.1 : <20Ἀρχύτου ἐκ τοῦ Περὶ ἀρχᾶν>20 (fr. 5 phil. Gr. I 6217 1.41.5.2 : p. 568 Mullach.). 6218 1.41.5.3 : Ἀρχὰ τᾶς τῶν ἐόντων γνώσιος τὰ αὐτόθεν φαινόμενα. 6219 1.41.5.4 : Τῶν δ´ αὐτόθεν φαινομένων τὰ μέν ἐντι νοατά, τὰ δ´ 6220 1.41.5.5 : αἰσθατά· νοατὰ μὲν τὰ ἀκίνητα, αἰσθατὰ δὲ τὰ κινεόμενα. 6221 1.41.5.6 : Κριτήριον δὲ τῶν μὲν νοατῶν ὁ νόος, τῶν δ´ αἰσθατῶν 6222 1.41.5.7 : ἁ αἴσθασις. Τῶν δὲ μὴ αὐτόθεν φαινομένων τὰ μέν 6223 1.41.5.8 : ἐντι ἐπιστατά, τὰ δὲ δοξαστά· ἐπιστατὰ μὲν τὰ ἀκίνητα, 6224 1.41.5.9 : δοξαστὰ δὲ τὰ κινεόμενα. Δεῖ δὲ ταῦτα τρία νοᾶσαι, τό 6225 1.41.5.10 : τε κρῖνον καὶ τὸ κρινόμενον καὶ ποθ´ ὅπερ κρίνεται. Καὶ 6226 1.41.5.11 : τὸ μὲν κρῖνον εἶμεν τὸν νόον καὶ τὰν αἴσθασιν, τὸ δὲ 6227 1.41.5.12 : κρινόμενον τὸν λόγον· ποθ´ ὅπερ δὲ κρίνεται τὸ αὐτόθεν 6228 1.41.5.13 : φαινόμενον· τούτω δὲ τὸ μὲν νοατόν, τὸ δ´ αἰσθατόν. 6229 1.41.5.14 : Ἐπικρίνει δὲ ὁ νόος τὸν λόγον, ὅκα μὲν ποτὶ τὸ νοατὸν 6230 1.41.5.15 : ποτιβάλλων, ὅκα δὲ ποτὶ τὸ αἰσθατόν. Ὅκκα μὲν γὰρ 6231 1.41.5.16 : περὶ νοατῶν μαστεύηται ὁ λόγος, ποτὶ τὸ νοατὸν ποτι– 6232 1.41.5.17 : βάλλει, ὅκκα δὲ περὶ αἰσθατῶν, ποτὶ τὸ αἰσθατόν. Καὶ 6233 1.41.5.18 : δι´ αὐτὸ ψευδογραφίαι ἐν γαμετρίᾳ κατὰ σχήματα καὶ 6234 1.41.5.19 : ἀριθμὼς ἐμφαίνονται, αἰτιολογίαι δὲ καὶ εἰκοτολογίαι 6235 1.41.5.20 : ἐν φυσιολογίᾳ καὶ πολιτικᾷ κατὰ γένεσιν καὶ πράξιας. 6236 1.41.5.21 : Τὸ μὲν γὰρ ὅτι ἐν διπλόῳ λόγῳ ἁρμονία τυγχάνει, ποτὶ 6237 1.41.5.22 : τὸ νοατὸν [λόγον] ποτιβάλλων ὁ λόγος γινώσκει· τὸ δ´ 6238 1.41.5.23 : ὅτι συμφωνεῖ ὁ διπλόος λόγος, διὰ τᾶς αἰσθάσιος ἐπι– 6239 1.41.5.24 : μαρτυρεῖται. Καὶ τῶν μαχανικῶν δὲ τοὶ λόγοι ποττὰ 6240 1.41.5.25 : νοατὰ ποτιβάλλοντι σχήματα καὶ ἀριθμὼς καὶ ἀναλογίας, 6241 1.41.5.26 : τὰ δὲ ἀποτελέσματα ποτὶ τὰ αἰσθητά· μεθ´ ὕλας γὰρ 6242 1.41.5.27 : ταῦτα θεωρεῖται καὶ κινάσιος. Καθόλω δὲ ἀμάχανον γνῶμεν 6243 1.41.5.28 : τὸ διὰ τί ἐν ἑκάστῳ μὴ προειδότας τὸ τί ἐντι ἕκαστον. 6244 1.41.5.29 : Κρίνεται δὲ τὸ μὲν τί ἐντι ἕκαστον 〈τῶν〉 ἐόντων τῷ νόῳ· 6245 1.41.5.30 : τὸ δ´ ὅτι ἐντὶ ἢ ὅτι οὕτως ἔχει, λόγῳ καὶ αἰσθάσι· λόγῳ 6246 1.41.5.31 : μέν, ὅκκα δεῖξίν τινος σαμάνωμεν διὰ συλλογισμῶ, ὑπάρ– 6247 1.41.5.32 : χοντος ἐξ ἀνάγκας· αἰσθάσι δ´, ὅκκα ἐπιμαρτυρώμεθα 6248 1.41.5.33 : τὸν λόγον διὰ τᾶς αἰσθάσιος. 6249 1.41.6.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ.>20 (p. 44 Patrit.). 6250 1.41.6.2 : {〈ΤΑΤ〉} Ὀρθῶς ταῦτα ἀπέδειξας, ὦ πάτερ· ἐκεῖνα 6251 1.41.6.3 : δὲ ἔτι με δίδαξον. Ἔφης γάρ που τὴν ἐπιστήμην καὶ 6252 1.41.6.4 : τὴν τέχνην ἐνέργειαν εἶναι τοῦ λογικοῦ· νῦν δὲ φὴς τὰ 6253 1.41.6.5 : ἄλογα ζῷα στερήσει τοῦ λογικοῦ ἄλογα εἶναι καὶ κεκλῆσθαι· 6254 1.41.6.6 : δῆλον 〈δ´〉 ὅτι ἀνάγκη κατὰ τοῦτον τὸν λόγον τὰ ἄλογα 6255 1.41.6.7 : ζῷα μὴ μετέχειν ἐπιστήμης μηδὲ τέχνης διὰ τὸ ἐστερῆ– 6256 1.41.6.8 : σθαι τοῦ λογικοῦ. 6257 1.41.6.9 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἀνάγκη γάρ, ὦ τέκνον. 6258 1.41.6.10 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς οὖν ὁρῶμεν, ὦ πάτερ, τινὰ τῶν ἀλό– 6259 1.41.6.11 : γων ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ χρώμενα, οἷον τοὺς μύρμηκας 6260 1.41.6.12 : τὰς τροφὰς ἀποθῃσαυριζομένους τοῦ χειμῶνος καὶ τὰ 6261 1.41.6.13 : ἀέρια ζῷα ὁμοίως καλιὰς ἑαυτοῖς συντιθέντα, τὰ δὲ τε– 6262 1.41.6.14 : τράποδα γνωρίζοντα τοὺς φωλεοὺς τοὺς ἰδίους; 6263 1.41.6.15 : {〈ἙΡΜ.〉} Ταῦτα, ὦ τέκνον, οὐκ ἐπιστήμῃ οὐδὲ τέχνῃ 6264 1.41.6.16 : ποιεῖ, ἀλλὰ φύσει. Ἡ γὰρ ἐπιστήμη καὶ ἡ τέχνη διδακτά 6265 1.41.6.17 : εἰσι· τούτων δὲ τῶν ἀλόγων οὐδεὶς οὐδὲν διδάσκεται. 6266 1.41.6.18 : Τὰ δὲ φύσει γιγνόμενα ἐνεργείᾳ μὲν γίγνεται καθολικῇ· 6267 1.41.6.19 : τὰ δὲ ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ εἰδικῶς παραγίγνεται, οὐ πᾶσι· 6268 1.41.6.20 : 〈τὰ δὲ πᾶσι〉 γιγνόμενα ὑπὸ φύσεως ἐνεργεῖται. Οἷον 6269 1.41.6.21 : οἱ ἄνθρωποι 〈πάντες〉 ἄνω βλέπουσιν, οὐ πάντες δὲ ἄν– 6270 1.41.6.22 : θρωποι μουσικοὶ οὐδὲ πάντες τοξόται ἢ κυνηγοὶ οὐδὲ τὰ 6271 1.41.6.23 : ἄλλα πάντα· ἀλλὰ τινὲς αὐτῶν τι ἔμαθον ἐπιστήμης καὶ 6272 1.41.6.24 : τέχνης ἐνεργούσης. Τὸν αὐτὸν τρόπον εἰ μέν τινες τῶν 6273 1.41.6.25 : μυρμήκων τοῦτο ἔπραττον, οἳ δ´ οὔ, καλῶς ἂν ἔλεγες 6274 1.41.6.26 : ἐπιστήμῃ αὐτὸ τοῦτο πράττειν καὶ τέχνῃ συνάγειν τὰς 6275 1.41.6.27 : τροφάς· εἰ δὲ πάντες ὁμοίως ἄγονται ὑπὸ τῆς φύσεως 6276 1.41.6.28 : ἐπὶ τοῦτο καὶ ἄκοντες, δῆλον ὅτι οὐκ ἐπιστήμῃ οὐδὲ τέχνῃ 6277 1.41.6.29 : τοῦτο πράττουσιν. 6278 1.41.6.30 : Ἐνέργειαι γάρ, ὦ Τάτ, ἀσώματοι αὐταὶ οὖσαι, ἐν 6279 1.41.6.31 : σώμασίν εἰσιν καὶ διὰ τῶν σωμάτων ἐνεργοῦσι. Διόπερ, 6280 1.41.6.32 : ὦ Τάτ, καθότι ἀσώματοί εἰσι, καὶ ἀθανάτους αὐτάς φημι 6281 1.41.6.33 : εἶναι· καθότι δὲ χωρὶς σωμάτων ἐνεργεῖν οὐ δύνανται, 6282 1.41.6.34 : φημὶ αὐτὰς εἶναι ἀεὶ ἐν σώματι. Τὰ γὰρ πρός τι ἢ ἕνεκά 6283 1.41.6.35 : τινος γενόμενα προνοίᾳ καὶ ἀνάγκῃ ὑποπεπτωκότα ἀδύ– 6284 1.41.6.36 : νατον ἀργά ποτε μεῖναι τῆς ἰδίας ἐνεργείας. Τὸ γὰρ ὂν 6285 1.41.6.37 : ἀεὶ ἔσται, ταὐτὸ γὰρ αὐτοῦ καὶ σῶμα καὶ ζωή ἐστι. Τού– 6286 1.41.6.38 : τῳ τῷ λόγῳ ἕπεται τὸ καὶ ἀεὶ τὰ σώματα εἶναι. Διὸ 6287 1.41.6.39 : καὶ αὐτὴν τὴν σωμάτωσίν φημι ἀιδίαν ἐνέργειαν εἶναι. 6288 1.41.6.40 : Εἰ γὰρ σώματα ἐπίγεια διαλυτά, σώματα δὲ δεῖ εἶναι, 6289 1.41.6.41 : τόπους καὶ ὄργανα τῶν ἐνεργειῶν ταῦτα, αἱ δὲ ἐνέργειαι 6290 1.41.6.42 : ἀθάνατοι, τὸ δὲ ἀθάνατον ἀεὶ ἔστιν, ἐνέργεια καὶ ἡ σω– 6291 1.41.6.43 : ματοποίησις, εἴγε ἀεὶ ἔστι. 6292 1.41.6.44 : Παρέπονται δὲ τῇ ψυχῇ οὐκ ἀθρόως παραγιγνόμεναι, 6293 1.41.6.45 : ἀλλὰ τινὲς μὲν αὐτῶν ἅμα τῷ γίνεσθαι τὸν ἄνθρωπον 6294 1.41.6.46 : ἐνεργοῦσιν, ὁμοῦ τῇ ψυχῇ περὶ τὸ ἄλογον οὖσαι, αἱ δὲ 6295 1.41.6.47 : καθαρώτεραι ἐνέργειαι κατὰ μεταβολὴν τῆς ἡλικίας τῷ 6296 1.41.6.48 : λογικῷ μέρει τῆς ψυχῆς συνεργοῦσαι. Αὗται δὲ αἱ ἐνέρ– 6297 1.41.6.49 : γειαι τῶν σωμάτων εἰσὶν ἠρτημέναι. Καὶ ἀπὸ μὲν τῶν 6298 1.41.6.50 : θείων σωμάτων ἔρχονται εἰς τὰ θνητὰ αὗται [αἱ] σωμα– 6299 1.41.6.51 : τοποιοῦσαι, ἑκάστη δὲ αὐτῶν ἐνεργεῖ ἢ περὶ τὸ σῶμα 6300 1.41.6.52 : ἢ τὴν ψυχήν. Καὶ αὐτῇ μέντοι τῇ ψυχῇ συγγίγνονται 6301 1.41.6.53 : χωρὶς σώματος· ἀεὶ δὲ ἐνέργειαί εἰσιν, οὐκ ἀεὶ δὲ ἡ ψυχὴ 6302 1.41.6.54 : ἐν σώματι θνητῷ ἐστι· δύναται γὰρ χωρὶς τοῦ σώματος 6303 1.41.6.55 : εἶναι, αἱ δὲ ἐνέργειαι χωρὶς τῶν σωμάτων οὐ δύνανται 6304 1.41.6.56 : εἶναι. Ἱερὸς λόγος ἐστίν, ὦ τέκνον, οὗτος. Συνεστάναι 6305 1.41.6.57 : μὲν σῶμα χωρὶς ψυχῆς οὐ δύναται, τὸ δὲ εἶναι δύναται. 6306 1.41.6.58 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ πάτερ; 6307 1.41.6.59 : {〈ἙΡΜ.〉} Οὕτω νόησον, ὦ Τάτ· τῆς ψυχῆς χωρι– 6308 1.41.6.60 : σθείσης τοῦ σώματος ἐπιμένει αὐτὸ τὸ σῶμα· τοῦτο δὲ 6309 1.41.6.61 : τὸ σῶμα παρὰ τὸν τῆς ἐπιμονῆς χρόνον ἐνεργεῖται δια– 6310 1.41.6.62 : λυόμενον καὶ ἀειδὲς γιγνόμενον· ταῦτα δὲ οὐ δύναται 6311 1.41.6.63 : πάσχειν τὸ σῶμα χωρὶς ἐνεργείας. Ἐπιμένει οὖν τῷ σώ– 6312 1.41.6.64 : ματι ἡ ἐνέργεια αὕτη ψυχῆς χωρισθείσης. Αὕτη οὖν ἡ 6313 1.41.6.65 : διαφορὰ ἀθανάτου σώματος καὶ θνητοῦ, ὅτι τὸ μὲν ἀθά– 6314 1.41.6.66 : νατον ἐκ μιᾶς ὕλης συνέστηκε, τὸ δὲ οὔ· καὶ τὸ μὲν ποιεῖ, 6315 1.41.6.67 : τὸ δὲ πάσχει (πᾶν γὰρ τὸ ἐνεργοῦν κρατεῖ, τὸ δὲ ἐνερ– 6316 1.41.6.68 : γούμενον κρατεῖται) καὶ τὸ μὲν κρατοῦν ἐπιτακτικὸν καὶ 6317 1.41.6.69 : ἐλεύθερον 〈ὂν〉 ἄγει, τὸ δὲ δοῦλον φέρεται. 6318 1.41.6.70 : Αἱ μὲν 〈οὖν〉 ἐνέργειαι οὐ μόνον τὰ ἔμψυχα ἐνεργοῦσι 6319 1.41.6.71 : σώματα, 〈ἀλλὰ〉 καὶ τὰ ἄψυχα, ξύλα καὶ [τοὺς] λίθους 6320 1.41.6.72 : καὶ τὰ ἄλλ´ ὁμοίως, αὔξουσαί τε καὶ καρποφυοῦσαι καὶ 6321 1.41.6.73 : πεπαίνουσαι καὶ φθείρουσαι καὶ τήκουσαι καὶ σήπουσαι 6322 1.41.6.74 : καὶ θρύπτουσαι καὶ τὰ ὅμοια ἐνεργοῦσαι, ὅσα δύναται 6323 1.41.6.75 : σώματα ἄψυχα πάσχειν. Ἐνέργεια γὰρ κέκληται, ὦ τέκνον, 6324 1.41.6.76 : αὐτὸ τοῦτο, ὅ τί ποτέ ἐστι τὸ γιγνόμενον· ἀεὶ δὲ γίγνεσθαι 6325 1.41.6.77 : δεῖ καὶ πολλά, μᾶλλον δὲ πάντα· οὐδέποτε γὰρ χηρεύει 6326 1.41.6.78 : τῶν ὄντων τινὸς ὁ κόσμος, ἀεὶ δὲ φερόμενος ἐν ἑαυτῷ 6327 1.41.6.79 : κυίσκει τὰ ὄντα, οὐδέποτε ἀπολειφθησόμενα αὐτὰ τῆς 6328 1.41.6.80 : φθορᾶς. Πᾶσα οὖν ἐνέργεια νοείσθω, ὡς ἀεὶ ἀθάνατος 6329 1.41.6.81 : οὖσα, ἥτις ἂν ᾖ ἐν οἱῳδήποτε σώματι. 6330 1.41.6.82 : Τῶν δὲ ἐνεργειῶν αἳ μέν εἰσι τῶν θείων σωμάτων, 6331 1.41.6.83 : αἳ δὲ τῶν φθαρτῶν, καὶ αἳ μὲν καθολικαί, αἳ δὲ εἰδικαί, 6332 1.41.6.84 : καὶ αἳ μὲν τῶν γενῶν, αἳ δὲ τῶν μερῶν ἑνὸς ἑκάστου. 6333 1.41.6.85 : Θεῖαι μὲν οὖν εἰσιν αἱ εἰς τὰ ἀίδια σώματα ἐνεργοῦσαι· 6334 1.41.6.86 : αὗται δὲ καὶ τέλειαί εἰσιν, ὡς εἰς τέλεια σώματα· μερικαὶ 6335 1.41.6.87 : δὲ αἱ δι´ ἑνὸς ἑκάστου γένους τῶν ζῴων· εἰδικαὶ δὲ αἱ 6336 1.41.6.88 : εἰς ἕκαστον τῶν ὄντων τί. 6337 1.41.6.89 : Οὗτος οὖν ὁ λόγος, ὦ τέκνον, συνάγει πάντα μεστὰ 6338 1.41.6.90 : εἶναι ἐνεργειῶν. Εἰ γὰρ ἀνάγκη τὰς ἐνεργείας ἐν σώμασιν 6339 1.41.6.91 : εἶναι, πολλὰ δὲ σώματα ἐν κόσμῳ, πλείους φημὶ εἶναι 6340 1.41.6.92 : τὰς ἐνεργείας τῶν σωμάτων. Ἐν ἑνὶ γὰρ πολλάκις σώματί 6341 1.41.6.93 : ἐστι μία καὶ δευτέρα καὶ τρίτη χωρὶς τῶν παρεπομένων 6342 1.41.6.94 : καθολικῶν· <20καθολικὰς>20 γὰρ ἐνεργείας φημὶ τὰς ὄντως σω– 6343 1.41.6.95 : ματικάς, διὰ δὲ τῶν αἰσθήσεων καὶ τῶν κινήσεων γινο– 6344 1.41.6.96 : μένας· χωρὶς γὰρ τούτων τῶν ἐνεργειῶν τὸ σῶμα συστῆναι 6345 1.41.6.97 : οὐ δυνατόν. Ἕτεραι δέ εἰσιν εἰδικαὶ ἐνέργειαι ταῖς ψυχαῖς 6346 1.41.6.98 : τῶν ἀνθρώπων διὰ τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν καὶ ἐπιτηδευ– 6347 1.41.6.99 : μάτων καὶ ἐνεργημάτων. Παρέπονται γὰρ ταῖς ἐνεργείαις 6348 1.41.6.100 : αἱ αἰσθήσεις, μᾶλλον δὲ ἀποτελέσματα τῶν ἐνεργειῶν 6349 1.41.6.101 : 〈αἱ〉 αἰσθήσεις εἰσί. 6350 1.41.6.102 : Νόησον οὖν, ὦ τέκνον, διαφορὰν ἐνεργείας 〈καὶ αἰσθή– 6351 1.41.6.103 : σεως· ἡ μὲν ἐνέργεια〉 ἄνωθεν πέμπεται· ἡ δὲ αἴσθησις 6352 1.41.6.104 : ἐν τῷ σώματι οὖσα καὶ ἀπὸ τούτου τὴν οὐσίαν ἔχουσα, 6353 1.41.6.105 : δεξαμένη τὴν ἐνέργειαν φανερὰν ποιεῖ, καθάπερ αὐτὴν 6354 1.41.6.106 : σωματοποιήσασα. Διόπερ τὰς αἰσθήσεις καὶ σωματικὰς 6355 1.41.6.107 : καὶ θνητάς φημι εἶναι, τοσοῦτον συνεστώσας, ὅσον καὶ 6356 1.41.6.108 : τὸ σῶμα. Καὶ γὰρ συγγεννῶνται τῷ σώματι αἱ αἰσθήσεις 6357 1.41.6.109 : καὶ συναποθνήσκουσι· τὰ δὲ ἀθάνατα σώματα αὐτὰ μὲν 6358 1.41.6.110 : [ἀθάνατον] αἴσθησιν οὐκ ἔχει, ὡς ἐξ οὐσίας τοιαύτης συν– 6359 1.41.6.111 : εστῶτα· ἡ γὰρ αἴσθησις οὐδ´ ὅλως ἄλλου ἐστὶ [σωμα– 6360 1.41.6.112 : τικὴ] ἢ τοῦ προσγενομένου τῷ σώματι κακοῦ ἢ τοῦ ἀγα– 6361 1.41.6.113 : θοῦ ἢ τοῦ πάλιν αὖ ἀπογενομένου. Τοῖς δὲ ἀιδίοις 6362 1.41.6.114 : σώμασιν οὔτε προσγίνεταί 〈τι〉 οὔτε ἀπογίνεται· διὸ 6363 1.41.6.115 : αἴσθησις ἐν ἐκείνοις οὐ γίνεται. 6364 1.41.6.116 : {〈ΤΑΤ〉} Ἐν παντὶ οὖν σώματι αἴσθησις αἰσθάνεται; 6365 1.41.6.117 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐν παντί, ὦ τέκνον, καὶ ἐνέργειαι 〈ἐν〉 πᾶ– 6366 1.41.6.118 : σιν ἐνεργοῦσι. 6367 1.41.6.119 : {〈ΤΑΤ〉} Καὶ τοῖς ἀψύχοις, ὦ πάτερ; 6368 1.41.6.120 : {〈ἙΡΜ.〉} Καὶ 〈τοῖς〉 ἀψύχοις, ὦ τέκνον. Διαφοραὶ 6369 1.41.6.121 : δέ εἰσι τῶν αἰσθήσεων· αἱ μὲν τῶν λογικῶν μετὰ λόγου 6370 1.41.6.122 : γίγνονται, αἱ δὲ τῶν ἀλόγων σωματικαί εἰσι μόνον, αἱ 6371 1.41.6.123 : δὲ τῶν ἀψύχων αἰσθήσεις μέν εἰσι, παθητικαὶ δὲ κατὰ 6372 1.41.6.124 : αὔξησιν μόνον καὶ κατὰ μείωσιν γιγνόμεναι. Τὸ δὲ πάθος 6373 1.41.6.125 : καὶ 〈ἡ〉 αἴσθησις ἀπὸ μιᾶς κορυφῆς ἤρτηνται, εἰς δὲ τὸ 6374 1.41.6.126 : αὐτὸ συνάγονται, ὑπὸ δὴ τῶν ἐνεργειῶν. Τῶν δὲ ἐμψύ– 6375 1.41.6.127 : χων ζῴων εἰσὶ δύο ἄλλαι ἐνέργειαι, αἳ παρέπονται ταῖς 6376 1.41.6.128 : αἰσθήσεσι καὶ τοῖς πάθεσι, λύπη καὶ χαρά· χωρὶς τού– 6377 1.41.6.129 : των ζῷον ἔμψυχον καὶ μάλιστα λογικὸν αἴσθεσθαι ἀδύ– 6378 1.41.6.130 : νατον· διὸ καὶ ἰδέας ταύτας εἶναί φημι [τῶν παθῶν ἰδέας] 6379 1.41.6.131 : τῶν λογικῶν μᾶλλον ζῴων ἐπικράτουσας. [Αἱ μὲν ἐνέρ– 6380 1.41.6.132 : γειαι ἐνεργοῦσιν, αἱ δὲ αἰσθήσεις τὰς ἐνεργείας ἀναφαί– 6381 1.41.6.133 : νουσιν.] Αὗται δὲ οὖσαι σωματικαὶ ἀνακινοῦνται ὑπὸ 6382 1.41.6.134 : τῶν τῆς ψυχῆς ἀλόγων μερῶν, διὸ καὶ ἀμφοτέρας φημὶ 6383 1.41.6.135 : κακωτικὰς εἶναι. Τό τε γὰρ χαίρειν μεθ´ ἡδονῆς τὴν 6384 1.41.6.136 : αἴσθησιν παρέχον πολλῶν κακῶν εὐθέως αἴτιον συμ– 6385 1.41.6.137 : βαίνει τῷ παθόντι, ἥ τε λύπη ἀλγηδόνας καὶ ὀδύνας 6386 1.41.6.138 : ἰσχυροτέρας παρέχεται· διόπερ εἰκότως ἀμφότεραι κακω– 6387 1.41.6.139 : τικαὶ ἂν εἴησαν. 6388 1.41.6.140 : {〈ΤΑΤ〉} Ἡ αὐτὴ 〈δ´〉 ἂν εἴη αἴσθησις ψυχῆς καὶ 6389 1.41.6.141 : σώματος, ὦ πάτερ; 6390 1.41.6.142 : {〈ἙΡΜ.〉} Πῶς νοεῖς, ὦ παῖ, ψυχῆς αἴσθησιν; 6391 1.41.6.143 : {〈ΤΑΤ〉} Οὐχ ἡ μὲν ψυχὴ ἀσώματος, ἡ δὲ αἴσθησις 6392 1.41.6.144 : σῶμα ἂν εἴη, ὦ πάτερ, 〈εἰ〉 ἡ αἴσθησις [ἡ] ἐν σώματι 6393 1.41.6.145 : οὖσα τυγχάνει; 6394 1.41.6.146 : {〈ἙΡΜ.〉} Ἐὰν ἐν σώματι αὐτὴν θῶμεν, ὦ τέκνον, 6395 1.41.6.147 : ὁμοίαν τῇ ψυχῇ αὐτὴν ἀποφανοῦμεν ἢ ταῖς ἐνεργείαις· 6396 1.41.6.148 : ταῦτα γὰρ ἀσώματα ὄντα φαμὲν ἐν σώμασιν. Ἡ δὲ 6397 1.41.6.149 : αἴσθησις οὔτε ἐνέργειά ἐστιν οὔτε ψυχὴ οὔτε ἀσώματόν 6398 1.41.6.150 : τι ἄλλο παρὰ τὰ προειρημένα, οὐκ ἂν οὖν εἴη ἀσώματον· 6399 1.41.6.151 : εἰ δ´ οὐκ ἔστιν ἀσώματον, σῶμα ἂν εἴη· τῶν γὰρ ὄντων 6400 1.41.6.152 : δεῖ τὰ μὲν σώματα εἶναι, τὰ δὲ ἀσώματα. 6401 1.41.7.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα>20 (p. 40 Patrit.). 6402 1.41.7.2 : Κινεῖται δὲ τὸ κινούμενον κατ´ ἐνέργειαν τῆς κινή– 6403 1.41.7.3 : σεως τῆς κινούσης τὸ πᾶν. Ἡ γὰρ φύσις τοῦ παντὸς 6404 1.41.7.4 : τῷ παντὶ παρέχει κινήσεις, μίαν μὲν τὴν κατὰ δύναμιν 6405 1.41.7.5 : αὐτῆς, ἑτέραν δὲ τὴν κατ´ ἐνέργειαν· καὶ ἣ μὲν διήκει 6406 1.41.7.6 : διὰ τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ ἐντὸς συνέχει· ἣ δὲ παρήκει 6407 1.41.7.7 : καὶ ἐκτὸς περιέχει· καὶ διὰ πάντων πεφοιτήκασι κοινῇ. 6408 1.41.7.8 : Καὶ ἡ φύσις πάντων, φύουσα τὰ γιγνόμενα, φυὴν παρ– 6409 1.41.7.9 : έχει τοῖς φυομένοις, σπείρουσα μὲν τὰ ἑαυτῆς σπέρματα, 6410 1.41.7.10 : γενέσεις 〈δ´〉 ἔχουσα δι´ ὕλην κινητήν. Κινουμένη δὲ 6411 1.41.7.11 : θερμαίνεται καὶ γίγνεται 〈ἡ〉 ὕλη πῦρ καὶ ὕδωρ, τὸ μὲν 6412 1.41.7.12 : σθεναρὸν καὶ ἰσχυρόν, τὸ δὲ πάσχον. Τὸ δὲ πῦρ ἐναν– 6413 1.41.7.13 : τιούμενον τῷ ὕδατι ἐξήρανε τοῦ ὕδατος, καὶ ἐγένετο 〈ἡ 6414 1.41.7.14 : γῆ〉 ὀχουμένη ἐπὶ τοῦ ὕδατος. Περιξηραινομένου δὲ ἀτμὸς 6415 1.41.7.15 : ἐγένετο ἐκ τῶν τριῶν, τοῦ τε ὕδατος 〈καὶ〉 τῆς γῆς καὶ τοῦ 6416 1.41.7.16 : πυρός, καὶ ἐγένετο ἀήρ. Ταῦτα συνῆλθε κατὰ τὸν τῆς 6417 1.41.7.17 : ἁρμονίας λόγον, θερμὸν ψυχρῷ, ξηρὸν ὑγρῷ, καὶ ἐκ τῆς 6418 1.41.7.18 : συμπνοίας τούτων ἐγένετο πνεῦμα καὶ σπέρμα ἀνάλογον 6419 1.41.7.19 : τῷ περιέχοντι πνεύματι. Τοῦτο δὲ ἐς τὴν μήτραν ἐμ– 6420 1.41.7.20 : πεσὸν οὐκ ἠρεμεῖ ἐν τῷ σπέρματι, οὐκ ἠρεμοῦν δὲ μετα– 6421 1.41.7.21 : βάλλει τὸ σπέρμα, μεταβαλλόμενον δὲ αὔξην ἴσχει καὶ 6422 1.41.7.22 : μέγεθος. Ἐπὶ τῷ μεγέθει δὲ εἴδωλον ἐπισπᾶται σχήμα– 6423 1.41.7.23 : τος καὶ σχηματίζεται· ὀχεῖται δὲ ἐπὶ τῷ σχήματι τὸ εἶδος, 6424 1.41.7.24 : δι´ οὗ καὶ εἰδωλοποιεῖται τὸ εἰδωλοποιούμενον. Ἐπεὶ 6425 1.41.7.25 : τοίνυν τὸ πνεῦμα οὐκ εἶχεν ἐν τῇ νηδύι τὴν ζωτικὴν κί– 6426 1.41.7.26 : νησιν, τὴν δὲ βλαστικήν, καὶ ταύτην ἥρμοσεν ἁρμονία, 6427 1.41.7.27 : ὑποδοχὴν οὖσαν τῆς διανοητικῆς ζωῆς. Ἔστι δὲ αὕτη 6428 1.41.7.28 : ἀμερὴς καὶ ἀμετάβλητος, οὐδέποτε ἐξισταμένη τῆς ἀμετα– 6429 1.41.7.29 : βλησίας. Τὸ δ´ ἐν τῇ νηδύι ἀριθμοῖς λοχεύει καὶ μαι– 6430 1.41.7.30 : οῦται καὶ εἰς τὸν ἔξω ἀέρα ἄγει· καὶ ἐγγυτάτω ψυχὴ οὖσα 6431 1.41.7.31 : οἰκειοῦται, οὐ κατὰ τὴν συγγενικὴν ἰδιότητα ἀλλὰ τὴν 6432 1.41.7.32 : καθειμαρμένην· οὐ γὰρ ἔρως ἐστὶν αὐτῇ μετὰ σώματος 6433 1.41.7.33 : εἶναι. Διὰ τοῦτο καθ´ εἱμαρμένην παρέχει τῷ γιγνο– 6434 1.41.7.34 : μένῳ διανοητικὴν κίνησιν καὶ νοερὰν ζωῆς αὐτῆς οὐσίαν· 6435 1.41.7.35 : παρεισέρπει γὰρ τῷ πνεύματι καὶ κινεῖ ζωτικῶς. 6436 1.41.8.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα πρὸς Τάτ>20 6437 1.41.8.2 : (p. 45b Patrit.). 6438 1.41.8.3 : Καὶ ὁ μὲν κύριος καὶ πάντων δημιουργὸς τῶν ἀιδίων 6439 1.41.8.4 : σωμάτων, ὦ Τάτ, ἅπαξ ποιήσας οὐκέτι ἐποίησεν οὐδὲ 6440 1.41.8.5 : ποιεῖ. Ταῦτα γὰρ ἑαυτοῖς παραδοὺς καὶ ἑνώσας ἀλλή– 6441 1.41.8.6 : λοις ἀφῆκε φέρεσθαι, μηδὲν ἐνδέοντα, ὡς ἀίδια. Εἰ 6442 1.41.8.7 : δὲ δέονται τινῶν, ἀλλήλων δεήσονται, οὐδεμιᾶς δὲ τῆς 6443 1.41.8.8 : ἔξωθεν ἐπιφορᾶς, ὡς ἀθάνατα. Ἔδει γὰρ τὰ ὑπ´ ἐκείνου 6444 1.41.8.9 : σώματα γενόμενα τοιαύτην ἔχειν καὶ τὴν φύσιν. Ὁ δὲ 6445 1.41.8.10 : ἡμέτερος δημιουργὸς ἐν σώματι ὢν ἐποίησεν ἡμᾶς καὶ 6446 1.41.8.11 : ποιεῖ ἀεὶ καὶ ποιήσει σώματα διαλυτὰ καὶ θνητά. Οὐ 6447 1.41.8.12 : γὰρ θέμις ἦν αὐτῷ μιμεῖσθαι τὸν ἑαυτοῦ δημιουργόν, 6448 1.41.8.13 : ἄλλως τε καὶ ἀδύνατον 〈ὄν〉. ὃ μὲν γὰρ ἐκ τῆς πρώτης 6449 1.41.8.14 : οὐσίας ἐποίησεν οὔσης ἀσωμάτου, ὃ δὲ ἐκ τῆς γειναμένης 6450 1.41.8.15 : σωματώσεως ἐποίησεν ἡμᾶς. Εἰκότως οὖν κατὰ τὸν 6451 1.41.8.16 : ὀρθὸν λόγον ἐκεῖνα μὲν τὰ σώματα, ὡς ἐξ ἀσωμάτου 6452 1.41.8.17 : οὐσίας γεγεννημένα, ἀθάνατά ἐστι· τὰ δὲ ἡμέτερα διαλυτὰ 6453 1.41.8.18 : καὶ θνητά, ὡς τῆς ὕλης ἡμῶν ἐκ σωμάτων συνεστώσης, 6454 1.41.8.19 : διὰ τὸ ἀσθενῆ εἶναι καὶ πολλῆς ἐπικουρίας δεόμενα. 6455 1.41.8.20 : Πῶς γὰρ ἂν καὶ τὸ τυχὸν ἀντέσχεν ὁ σύνδεσμος ἡμῶν 6456 1.41.8.21 : τῶν σωμάτων, εἰ μή τινα εἶχεν ἐπεισερχομένην τροφὴν 6457 1.41.8.22 : ἐκ τῶν ὁμοίων στοιχείων καὶ ὑπεσωμάτου ἡμᾶς καθ´ 6458 1.41.8.23 : ἑκάστην τὴν ἡμέραν; Καὶ γὰρ γῆς τε καὶ ὕδατος καὶ 6459 1.41.8.24 : πυρὸς καὶ ἀέρος ἐπιρροὴ ἡμῖν γίγνεται, ἥ τις τὰ σώματα 6460 1.41.8.25 : ἡμῶν νεοποιοῦσα συνέχει τὸ σκῆνος· ὥστε καὶ πρὸς τὰς 6461 1.41.8.26 : κινήσεις ἐσμὲν ἀσθενέστεροι, φέροντες κινήσεις μηδὲ 6462 1.41.8.27 : ἡμέρας μιᾶς. Εὖ γὰρ ἴσθι, ὦ τέκνον, ὅτι εἰ μὴ ἐν ταῖς 6463 1.41.8.28 : νυξὶν ἡμῶν ἀνεπαύετο τὰ σώματα, οὐκ ἂν πρὸς μίαν 6464 1.41.8.29 : ἡμέραν ἀντέσχομεν. Ὅθεν ἀγαθὸς ὢν ὁ δημιουργὸς 6465 1.41.8.30 : πάντα προεπιστάμενος, εἰς διαμονὴν τοῦ ζῴου ἐποίησε 6466 1.41.8.31 : τὸν ὕπνον, [ὃν] μέγιστον τοῦ καμάτου τῆς κινήσεως, 6467 1.41.8.32 : καὶ ἐπ´ ἰσότητος ἔταξεν ἑκατέρῳ χρόνον, μᾶλλον δὲ 6468 1.41.8.33 : τῇ ἀναπαύλῃ πλείονα. Μεγίστην δὲ νόει, τέκνον, τοῦ 6469 1.41.8.34 : ὕπνου τὴν ἐνέργειαν, ἐναντίαν τῇ τῆς ψυχῆς, οὐκ ἐλάττω 6470 1.41.8.35 : 〈δ´〉 ἐκείνης. Καθάπερ γὰρ ἡ ψυχὴ κινήσεώς ἐστιν 6471 1.41.8.36 : ἐνέργεια, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὰ σώματα ζῆν οὐ δύναται 6472 1.41.8.37 : χωρὶς τοῦ ὕπνου. Ἄνεσις γὰρ καὶ ἄφεσίς ἐστι τῶν συν– 6473 1.41.8.38 : δέτων μελῶν καὶ ἔσωθεν ἐνεργεῖ σωματοποιῶν τὴν ἐπεισ– 6474 1.41.8.39 : ελθοῦσαν ὕλην, ἑκάστῳ τὸ οἰκεῖον διαστέλλων· τὸ μὲν 6475 1.41.8.40 : ὕδωρ τῷ αἵματι, τὴν δὲ γῆν 〈τοῖς〉 ὀστέοις καὶ μυελοῖς, 6476 1.41.8.41 : τὸν δὲ ἀέρα τοῖς νεύροις καὶ φλεψί, τὸ δὲ πῦρ τῇ ὁράσει. 6477 1.41.8.42 : Διόπερ καὶ ἥδεται ἄκρως τὸ σῶμα τοῦ ὕπνου ταύτην 6478 1.41.8.43 : ἐνεργοῦντος τὴν ἡδονήν. 6479 1.41.9.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 400B. C). 6480 1.41.9.2 : Τὸ σῶμα λέγεις; Πολλαχῇ μοι δοκεῖ τοῦτό γε· ἂν 6481 1.41.9.3 : μὲν καὶ σμικρόν τις παρακλίνῃ, καὶ πάνυ· καὶ γὰρ σῆμά 6482 1.41.9.4 : τινές φασιν αὐτὸ εἶναι τῆς ψυχῆς, ὡς τεθαμμένης ἐν τῷ 6483 1.41.9.5 : νῦν παρόντι· καὶ διότι αὖ τούτῳ σημαίνει ἃ ἂν σημαίνῃ 6484 1.41.9.6 : ἡ ψυχή, καὶ ταύτῃ σῆμα ὀρθῶς καλεῖσθαι. Δοκοῦσι 6485 1.41.9.7 : μέντοι μάλιστα θέσθαι οἱ ἀμφὶ Ὀρφέα τοῦτο τὸ ὄνομα, 6486 1.41.9.8 : ὡς δίκην διδούσης τῆς ψυχῆς, ὧν δὴ ἕνεκα δίδωσι· 6487 1.41.9.9 : τοῦτον δὲ περίβολον ἔχειν, ἵνα σῴζηται, δεσμωτηρίου 6488 1.41.9.10 : εἰκόνα· εἶναι οὖν τῆς ψυχῆς τοῦτο αὐτό, ὥσπερ ὀνομά– 6489 1.41.9.11 : ζεται, ἕως ἂν ἐκτίσῃ τὰ ὀφειλόμενα, 〈τὸ〉 σῶμα, καὶ οὐδὲν 6490 1.41.9.12 : δεῖν παράγειν οὐδὲν γράμμα. 6491 1.41.10.1 : 〈<20Πλουτάρχου.>20〉 6492 1.41.10.2 : Ὡσαύτως δὲ καὶ Ὅμηρος ἐδήλωσε· τὸ μὲν γὰρ 6493 1.41.10.3 : τῶν ζώντων ἀεὶ <20δέμας>20 προσαγορεύει, ὡς ἐν τούτοις 6494 1.41.10.4 : (Α 115. 116)· 6495 1.41.10.5 : ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι χερείων 6496 1.41.10.6 : οὐ δέμας οὐδὲ φυήν. 6497 1.41.10.7 : Τὸ δὲ ἀποβεβληκὸς τὴν ψυχὴν σῶμα καλεῖ (Η 79. 80)· 6498 1.41.10.8 : Σῶμα δὲ οἴκαδ´ ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρός με 6499 1.41.10.9 : Τρῶες καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι θανόντα. 6500 1.41.10.10 : Τὸ γὰρ αὐτὸ τῆς ψυχῆς δεσμὸς μὲν ἦν καὶ δέμας κρα– 6501 1.41.10.11 : τουμένης, σῶμα δὲ ἀπολείπεται, τουτέστι σῆμα καὶ ἴχνος, 6502 1.41.10.12 : ἀπελθούσης. 6503 1.41.11.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 51b Patrit.). 6504 1.41.11.2 : Ἔστι τοίνυν τὸ προὸν ἐπὶ πάντων τῶν ὄντων καὶ 6505 1.41.11.3 : τῶν ὄντως ὄντων. Προὸν [ὂν] γάρ ἐστι, δι´ οὗ ἡ οὐσι– 6506 1.41.11.4 : ότης ἡ καθόλου λεγομένη κοινὴ νοεῖται τῶν ὄντως ὄντων 6507 1.41.11.5 : καὶ τῶν ὄντων τῶν καθ´ ἑαυτὰ νοουμένων. Τὰ δὲ ἐναν– 6508 1.41.11.6 : τία τούτοις κατὰ τὸ ἕτερον πάλιν αὐτὰ καθ´ ἑαυτά ἐστι 6509 1.41.11.7 : φύσις, οὐσία αἰσθητή, ἔχουσα ἐν ἑαυτῇ αἰσθητὰ πάντα. 6510 1.41.11.8 : Μεταξὺ δὲ τούτων νοηματικοὶ καὶ αἰσθητοὶ θεοί· *** 6511 1.41.11.9 : τὰ μὲν μετέχοντα τῶν νοητῶν, τὰ δὲ δοξαστά, τὰ κοι– 6512 1.41.11.10 : νωνοῦντα τῶν νοηματικῶν θεῶν. Αὗται δὲ εἰκόνες εἰσὶ 6513 1.41.11.11 : νοημάτων, οἷον ἥλιος εἰκών ἐστι τοῦ ἐπουρανίου δημι– 6514 1.41.11.12 : ουργοῦ θεοῦ. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνος τὸ ὅλον ἐδημιούρ– 6515 1.41.11.13 : γησε, καὶ ὁ ἥλιος δημιουργεῖ τὰ ζῷα καὶ γεννᾷ 〈τὰ〉 φυτὰ 6516 1.41.11.14 : καὶ τῶν πνευμάτων πρυτανεύει. 6517 1.42.1.t : {1Περὶ τῆς τῶν ζώιων γενέσεων.}1 6518 1.42.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 76E–77C). 6519 1.42.1.2 : Ἐπειδὴ δὲ πάντα ἦν τὰ τοῦ θνητοῦ ζῴου συμπεφυ– 6520 1.42.1.3 : κότα μέρη καὶ μέλη, τὴν δὲ ζωὴν ἐν πυρὶ καὶ πνεύματι 6521 1.42.1.4 : συνέβαινεν ἐξ ἀνάγκης ἔχειν αὐτῷ, καὶ διὰ ταῦτα ὑπὸ 6522 1.42.1.5 : τούτων τηκόμενον, κενούμενον ἔφθινε, βοήθειαν αὐτῷ 6523 1.42.1.6 : θεοὶ μηχανῶνται. τῆς γὰρ ἀνθρωπίνης ξυγγενῆ φύσεως 6524 1.42.1.7 : φύσιν ἄλλαις ἰδέαις καὶ αἰσθήσεσι κεραννύντες, ὥσθ´ 6525 1.42.1.8 : ἕτερον ζῷον εἶναι, φυτεύουσιν· ἃ δὴ νῦν ἥμερα δένδρα 6526 1.42.1.9 : καὶ φυτὰ καὶ σπέρματα παιδευθέντα ὑπὸ γεωργίας τιθα– 6527 1.42.1.10 : σῶς πρὸς ἡμᾶς ἔσχε· πρὶν δ´ ἦν μόνα τὰ τῶν ἀγρίων 6528 1.42.1.11 : γένη, πρεσβύτερα τῶν ἡμέρων ὄντα. Πᾶν γὰρ οὖν ὅ τι 6529 1.42.1.12 : περ ἂν μετάσχῃ τοῦ ζῆν, ζῷον μὲν ἂν ἐν δίκῃ λέγοιτο 6530 1.42.1.13 : ὀρθότατον· μετέχει γε μὴν τοῦτο, ὃ νῦν λέγομεν, τοῦ 6531 1.42.1.14 : τρίτου ψυχῆς εἴδους, ὃ μεταξὺ φρενῶν ὀμφαλοῦ τε ἱδρῦ– 6532 1.42.1.15 : σθαι λόγος, ᾧ δόξης μὲν λογισμοῦ τε καὶ νοῦ μέτεστι 6533 1.42.1.16 : τὸ μηδέν, αἰσθήσεως δὲ ἡδείας καὶ ἀλγεινῆς μετὰ ἐπι– 6534 1.42.1.17 : θυμιῶν. πάσχον γὰρ διατελεῖ πάντα· στραφέντι δὲ αὐτῷ 6535 1.42.1.18 : ἐν ἑαυτῷ περὶ ἑαυτό, τὴν μὲν ἔξωθεν ἀπωσαμένῳ κίνησιν, 6536 1.42.1.19 : τῇ δὲ οἰκείᾳ χρησαμένῳ, τῶν αὑτοῦ τι λογίσασθαι κατι– 6537 1.42.1.20 : δόντι φύσιν οὐ παρέδωκεν ἡ γένεσις· διὸ δὴ ζῇ μὲν 6538 1.42.1.21 : ἔστι τε οὐχ ἕτερον ζῴου, μόνιμον δὲ καὶ κατερριζωμένον 6539 1.42.1.22 : πέπηγε διὰ τὸ τῆς ὑφ´ ἑαυτοῦ κινήσεως ἐστερῆσθαι. 6540 1.42.2.t : {1〈Περὶ συλλήψεως.〉}1 6541 1.42.2.1 : deest. 6542 1.42.3.t : {1〈Ἐν πόσωι χρόνωι διαρθροῦται τὸ ἔμβρυον.〉}1 6543 1.42.3.1 : deest. 6544 1.42.4.1t : {1〈Ἀπὸ ποίου ἄρχεται μορίου μορφοῦσθαι τὸ 6545 1.42.4.2t : ἔμβρυον.〉}1 6546 1.42.4.1 : deest. 6547 1.42.5.t : {1〈Πῶς ἄρρενα γεννᾶται καὶ θήλεα.〉}1 6548 1.42.5.1 : deest. 6549 1.42.6.t : {1〈Πῶς τέρατα γίνεται.〉}1 6550 1.42.6.1 : deest. 6551 1.42.7.1t : {1〈Πόθεν γίνονται τῶν γονέων αἱ ὁμοιώσεις ἢ 6552 1.42.7.2t : τὼν προγόνων.〉}1 6553 1.42.7.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῆς Ἀφροδίτης>20 (p. 46 Patrit.). 6554 1.42.7.2 : Παρὰ τί δὲ τὰ βρέφη ὅμοια τοῖς γονεῦσι γίνεται ἢ 6555 1.42.7.3 : συγγενείαις ἀποδίδοται; Ἐκθήσω λόγον. Ὅταν νοστίμου 6556 1.42.7.4 : αἵματος ἐξαφρουμένου ἡ γέννησις ἀποθησαυρίζῃ γόνον, 6557 1.42.7.5 : συμβαίνει πως ἐκπνεῖν ἐκ τοῦ σώματος ὅλου μελῶν οὐσίαν 6558 1.42.7.6 : τινὰ κατὰ θείαν ἐνέργειαν, ὡς τοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου γινο– 6559 1.42.7.7 : μένου, τὸ δ´ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τῆς γυναικὸς εἰκὸς γίγνεσθαι. 6560 1.42.7.8 : Ὅταν 〈οὖν〉 καθυπερτερήσῃ τὸ ῥυὲν ἀπὸ τοῦ ἀνδρὸς καὶ 6561 1.42.7.9 : ἄθικτον γένηται, τῷ πατρὶ ὁμοιούμενον τὸ βρέφος ἀπο– 6562 1.42.7.10 : δειχθήσεται, ὡς τὸ ἀνάπαλιν τὸν αὐτὸν τρόπον τῇ μητρί· 6563 1.42.7.11 : ἐὰν 〈δέ〉 τινος μέρους καθυπερτέρησις γένηται, πρὸς 6564 1.42.7.12 : ἐκεῖνο τὸ μέρος ἀφομοιοῦται. Ἔσθ´ ὅτε δὲ καὶ εἰς μακρὰς 6565 1.42.7.13 : γενεὰς παραβάλλει τὸ βρέφος τῇ μορφῇ τοῦ γεννήσαντος, 6566 1.42.7.14 : ἐκείνου δεκανοῦ λόγον ἔχοντος πρὸς τὴν ὥραν, ἐν ᾗ ἡ 6567 1.42.7.15 : γυνὴ ἐπαιδοποίει. 6568 1.42.8.1t : {1〈Πῶς ἄλλοις ὅμοιοι γίνονται οἱ γεννώμενοι 6569 1.42.8.2t : καὶ οὐ τοῖς γονεῦσι.〉}1 6570 1.42.8.1 : deest. 6571 1.42.9.t : {1〈Διατί αἱ ἡμίονοι στεῖραι.〉}1 6572 1.42.9.1 : deest. 6573 1.42.10.t : {1〈Πῶς δίδυμα γίνεται καὶ τρίδυμα.〉}1 6574 1.42.10.1 : deest. 6575 1.42.11.t : {1〈Εἰ τὸ ἔμβρυον ζῶιον.〉}1 6576 1.42.11.1 : deest. 6577 1.42.12.t : {1〈Πῶς τρέφεται τὰ ἔμβρυα.〉}1 6578 1.42.12.1 : deest. 6579 1.42.13.t : {1〈Διατί τὰ ἑπταμηνιαῖα γόνιμα.〉}1 6580 1.42.13.1 : 〈<21Aetii>21 (V 18, 4 p. 428, 1 Diels.).〉 6581 1.42.13.2 : Οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀριστοτέλην καὶ Ἱπποκράτην φασίν, 6582 1.42.13.3 : ἐὰν μὲν ἐκπληρωθῇ ἡ μήτρα ἐν τοῖς ἑπτὰ μησί, τότε 6583 1.42.13.4 : προκύπτειν καὶ γεννᾶσθαι γόνιμα· ἐὰν δὲ προκύψῃ μέν, 6584 1.42.13.5 : μὴ τρέφηται δέ, ἀσθενήσαντος [δὲ] τοῦ ὀμφαλοῦ διὰ τὸ 6585 1.42.13.6 : ἐπίπονον αὐτῷ γενέσθαι τὸ ἔμβρυον, ἄτροφον εἶναι. Ἐὰν 6586 1.42.13.7 : δὲ μείνῃ τοὺς ἐννέα μῆνας ἐν τῇ μήτρᾳ, προκύψαν τότε 6587 1.42.13.8 : ὁλόκληρόν ἐστι. 6588 1.43.t.1 : {1Πόσα γένη ζώιων καὶ εἰ πάντα λογικὰ 6589 1.43.t.2 : καὶ αἰσθητά.}1 6590 1.43.t.1 : 〈<21Aetii>21 (V 20, 1 p. 432, 1 Diels.).〉 6591 1.43.t.2 : <20Πλάτων>20 καὶ <20Ἀριστοτέλης>20 τέτταρα γένη ζῴων· 6592 1.43.t.3 : χερσαῖα, ἔνυδρα, πτηνά, οὐράνια. Καὶ γὰρ τὰ ἄστρα 6593 1.43.t.4 : ζῷα λέγεσθαι, τὸν κόσμον † καὶ τὸν ἔνθεον ζῷον λογι– 6594 1.43.t.5 : κὸν ἀθάνατον. 6595 1.44.t.1 : {1Περὶ ὕπνου καὶ θανάτου.}1 6596 1.44.1.1 : deest. 6597 1.45.t.1 : {1Πῶς ηὐξήθη τὰ φυτὰ καὶ εἰ ζῶια.}1 6598 1.45.1.n : 〈<21Aetii>21 (V 26, 1. 2 p. 438, 3 Diels.).〉 6599 1.45.1.1 : <20Πλάτων Θαλῆς>20 καὶ τὰ φυτὰ ἔμψυχα ζῷα. Φα– 6600 1.45.1.2 : νερὸν δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ σαλεύεσθαι καὶ ἐντεταμένους ἔχειν 6601 1.45.1.3 : τοὺς κλάδους καὶ ταῖς ἐπαγωγαῖς εἴκειν καὶ πάλιν σφο– 6602 1.45.1.4 : δρῶς ἀναχαλᾶσθαι, ὥστε καὶ συνανέλκειν βάρη. 6603 1.45.2.1 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἔμψυχα μέν. οὐ μὴν ζῷα. Τὰ γὰρ 6604 1.45.2.2 : ζῷα ὁρμητικὰ εἶναι καὶ αἰσθητικά, ἔνια δὲ καὶ λογικά. 6605 1.46.t.1 : {1Περὶ τροφῆς καὶ ὀρέξεως τῶν ζώιων.}1 6606 1.46.1.1 : deest. 6607 1.47.t.1 : {1Περὶ φύσεως ἀνθρώπων.}1 6608 1.47.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 90E–92C). 6609 1.47.1.2 : Καὶ δὴ καὶ τὰ νῦν ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς παραγγελθέντα 6610 1.47.1.3 : διεξελθεῖν περὶ τοῦ παντὸς μέχρι γενέσεως ἀνθρωπίνης 6611 1.47.1.4 : σχεδὸν ἔοικε τέλος ἔχειν. Τὰ γὰρ ἄλλα ζῷα ᾗ γέγονεν 6612 1.47.1.5 : αὖ διὰ βραχέων ἐπιμνηστέον, ὃ μή τις ἀνάγκη μηκύνειν· 6613 1.47.1.6 : οὕτω γὰρ ἐμμετρότερός τις αὑτῷ ἂν δόξειε περὶ τοὺς 6614 1.47.1.7 : τοιούτων λόγους εἶναι. Τῇδ´ οὖν τὸ τοιοῦτον ἔστω λε– 6615 1.47.1.8 : γόμενον. Τῶν γενομένων ἀνδρῶν ὅσοι δειλοὶ καὶ τὸν 6616 1.47.1.9 : βίον ἀδίκως διῆλθον, κατὰ λόγον τὸν εἰκότα γυναῖκες 6617 1.47.1.10 : μετεφύοντο ἐν τῇ δευτέρᾳ γενέσει. Καὶ κατ´ ἐκεῖνον δὴ 6618 1.47.1.11 : τὸν χρόνον διὰ ταῦτα θεοὶ τὸν τῆς ξυνουσίας ἔρωτα 6619 1.47.1.12 : ἐτεκτήναντο, ζῷον τὸ μὲν ἐν ἡμῖν, τὸ δ´ ἐν ταῖς γυναιξὶ 6620 1.47.1.13 : συστήσαντες ἔμψυχον, τοιῷδε τρόπῳ ποιήσαντες ἑκάτε– 6621 1.47.1.14 : ρον. Τὴν τοῦ ποτοῦ διέξοδον, ᾗ διὰ τοῦ πνεύμονος τὸ 6622 1.47.1.15 : πῶμα ὑπὸ τοὺς νεφροὺς εἰς τὴν κύστιν ἐλθὸν καὶ τῷ 6623 1.47.1.16 : πνεύματι θλιφθὲν συνεκπέμπει δεχομένη συνέτρησαν εἰς 6624 1.47.1.17 : τὸν ἐκ τῆς κεφαλῆς κατὰ τὸν αὐχένα καὶ διὰ τῆς ῥάχεως 6625 1.47.1.18 : μυελὸν ξυμπεπηγότα, ὃν δὴ σπέρμα ἐν τοῖς πρόσθεν 6626 1.47.1.19 : λόγοις εἴπομεν. ὃ δέ, ἅτε ἔμψυχος ὢν καὶ λαβὼν ἀνα– 6627 1.47.1.20 : πνοὴν τοῦθ´ ᾗπερ ἀνέπνευσε, τῆς ἐκροῆς ζωτικὴν ἐπι– 6628 1.47.1.21 : θυμίαν ἐμποιήσας αὐτῷ, τοῦ γεννᾶν ἔρωτα ἀπετέλεσε. 6629 1.47.1.22 : Διὸ δὴ τῶν μὲν ἀνδρῶν τὸ περὶ τὴν τῶν αἰδοίων φύσιν 6630 1.47.1.23 : ἀπειθές τε καὶ αὐτοκρατὲς γεγονός, οἷον ζῷον ἀνυπήκοον 6631 1.47.1.24 : τοῦ λόγου, πάντων δι´ ἐπιθυμίας οἰστρώδεις ἐπιχειρεῖ 6632 1.47.1.25 : κρατεῖν· αἱ δ´ ἐν ταῖς γυναιξὶ μῆτραί τε καὶ ὑστέραι 6633 1.47.1.26 : λεγόμεναι διὰ τὰ αὐτὰ ταῦτα, ζῷον ἐπιθυμητικὸν ἐνὸν 6634 1.47.1.27 : τῆς παιδοποιίας, ὅταν ἄκαρπον παρὰ τὴν ὥραν χρόνον 6635 1.47.1.28 : πολὺν γίγνηται, χαλεπῶς ἀγανακτοῦν φέρει καὶ πλανώ– 6636 1.47.1.29 : μενον πάντῃ κατὰ τὸ σῶμα, τὰς τοῦ πνεύματος διεξόδους 6637 1.47.1.30 : ἀποφράττον, ἀναπνεῖν οὐκ ἐῶν, εἰς ἀπορίας τὰς ἐσχάτας 6638 1.47.1.31 : ἐμβάλλει καὶ νόσους παντοδαπὰς ἄλλας παρέχει, μέχρι 6639 1.47.1.32 : περ ἂν ἑκατέρων ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ ἔρως ξυναγαγόντες, 6640 1.47.1.33 : οἷον ἀπὸ δένδρων καρπὸν ἀποδρέψαντες, ὡς εἰς ἄρουραν 6641 1.47.1.34 : τὴν μήτραν ἀόρατα ὑπὸ σμικρότητος καὶ ἀδιάπλαστα ζῷα 6642 1.47.1.35 : κατασπείραντες καὶ πάλιν διακρίναντες, μεγάλα ἐντὸς 6643 1.47.1.36 : ἐκθρέψωνται καὶ μετὰ τοῦτο εἰς φῶς ἀγαγόντες ζῴων 6644 1.47.1.37 : ἀποτελέσωσι γένεσιν. Γυναῖκες μὲν οὖν καὶ τὸ θῆλυ 6645 1.47.1.38 : πᾶν οὕτω γέγονε· τὸ δὲ τῶν ὀρνίθων φῦλον μετερρυθ– 6646 1.47.1.39 : μίζετο, ἀντὶ τριχῶν πτερὰ φῦον, ἐκ τῶν ἀκάκων ἀνδρῶν, 6647 1.47.1.40 : κούφων δέ, καὶ μετεωρολογικῶν μέν, ἡγουμένων δὲ διὰ 6648 1.47.1.41 : ὄψεως τὰς περὶ τούτων ἀποδείξεις βεβαιοτάτας εἶναι 6649 1.47.1.42 : δι´ εὐήθειαν. Τὸ δ´ αὖ πεζὸν καὶ θηριῶδες γέγονεν 6650 1.47.1.43 : ἐκ τῶν μηδὲν προσχρωμένων φιλοσοφίᾳ μηδὲ ἀθρούντων 6651 1.47.1.44 : τῆς περὶ τὸν οὐρανὸν φύσεως πέρι μηδέν, διὰ τὸ μηκέτι 6652 1.47.1.45 : ταῖς ἐν τῇ κεφαλῇ χρῆσθαι περιόδοις, ἀλλὰ τοῖς περὶ 6653 1.47.1.46 : τὰ στήθη τῆς ψυχῆς ἡγεμόσιν ἕπεσθαι μέρεσιν. Ἐκ 6654 1.47.1.47 : τούτων οὖν τῶν ἐπιτηδευμάτων τά τ´ ἔμπροσθεν κῶλα 6655 1.47.1.48 : καὶ τὰς κεφαλὰς εἰς γῆν ἑλκόμενα ὑπὸ συγγενείας ἤρει– 6656 1.47.1.49 : σαν, προμήκεις τε καὶ παντοίας ἔσχον τὰς κορυφάς, ὅπῃ 6657 1.47.1.50 : συνεθλίφθησαν ὑπὸ ἀργίας ἑκάστων αἱ περιφοραί. Τε– 6658 1.47.1.51 : τράπουν τε τὸ γένος αὐτῶν ἐκ ταύτης ἐφύετο καὶ πολύ– 6659 1.47.1.52 : πουν τῆς προφάσεως, θεοῦ βάσεις ὑποτιθέντος πλείους 6660 1.47.1.53 : τοῖς μᾶλλον ἄφροσιν, ὡς μᾶλλον ἐπὶ γῆν ἕλκοιντο. Τοῖς 6661 1.47.1.54 : δ´ ἀφρονεστάτοις αὐτῶν τούτων καὶ παντάπασι πρὸς 6662 1.47.1.55 : γῆν πᾶν τὸ σῶμα κατατεινομένοις, ὡς οὐδὲν ἔτι ποδῶν 6663 1.47.1.56 : χρείας οὔσης, ἄποδα αὐτὰ καὶ ἰλυσπώμενα ἐπὶ γῆς ἐγέν– 6664 1.47.1.57 : νησαν. Τὸ δὲ τέταρτον γένος ἔνυδρον γέγονεν ἐκ τῶν 6665 1.47.1.58 : μάλιστα ἀνοητοτάτων καὶ ἀμαθεστάτων, οὓς οὐδὲ ἀνα– 6666 1.47.1.59 : πνοῆς καθαρᾶς ἔτι ἠξίωσαν οἱ μεταπλάττοντες, ὡς τὴν 6667 1.47.1.60 : ψυχὴν ὑπὸ πλημμελείας πάσης ἀκαθάρτως ἐχόντων, ἀλλ´ 6668 1.47.1.61 : ἀντὶ λεπτῆς καὶ καθαρᾶς ἀναπνοῆς ἀέρος εἰς ὕδατος 6669 1.47.1.62 : θολερὰν καὶ βαθεῖαν ἔωσαν ἀνάπνευσιν· ὅθεν ἰχθύων 6670 1.47.1.63 : γένος καὶ τὸ τῶν ὀστρέων ξυναπάντων τε ὅσα ἔνυδρα 6671 1.47.1.64 : γέγονε, δίκην ἀμαθίας ἐσχάτης ἐσχάτας οἰκήσεις εἰλη– 6672 1.47.1.65 : χότων. Καὶ κατὰ ταῦτα δὴ πάντα τότε καὶ νῦν διαμεί– 6673 1.47.1.66 : βεται τὰ ζῷα εἰς ἄλληλα, νοῦ καὶ ἀνοίας ἀποβολῇ καὶ 6674 1.47.1.67 : κτήσει μεταβαλλόμενα. Καὶ δὴ καὶ τέλος περὶ τοῦ 6675 1.47.1.68 : παντὸς νῦν ἤδη τὸν λόγον φῶμεν ἔχειν· θνητὰ γὰρ 6676 1.47.1.69 : καὶ ἀθάνατα ζῷα λαβὼν καὶ συμπληρωθεὶς ὅδε ὁ κό– 6677 1.47.1.70 : σμος, οὕτω ζῷον ὁρατὸν τὰ ὁρατὰ περιέχον, εἰκὼν τοῦ 6678 1.47.1.71 : ποιητοῦ θεὸς αἰσθητός, μέγιστος καὶ ἄριστος κάλλι– 6679 1.47.1.72 : στός τε καὶ τελεώτατος γέγονεν, εἷς οὐρανὸς ὅδε, μονο– 6680 1.47.1.73 : γενὴς ὤν. 6681 1.47.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 42A). 6682 1.47.2.2 : Πρῶτον μὲν οὖν αἴσθησιν ἀναγκαῖον εἴη πᾶσιν ἐκ 6683 1.47.2.3 : βιαίων παθημάτων σύμφυτον γίγνεσθαι· δεύτερον δὲ 6684 1.47.2.4 : ἡδονῇ καὶ λύπῃ μεμιγμένον ἔρωτα· πρὸς δὲ τούτοις φό– 6685 1.47.2.5 : βον τε καὶ θυμόν, ὅσα τε ἑπόμενα αὐτοῖς καὶ ὁπόσα 6686 1.47.2.6 : ἐναντίως πέφυκε διεστηκότα. 6687 1.47.3.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 399C). 6688 1.47.3.2 : Ὀρθῶς ὁ ἄνθρωπος ἄνθρωπος ὠνομάσθη, ἀναθρῶν 6689 1.47.3.3 : ἃ ὄπωπε. 6690 1.47.4.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος>20 (p. 90A). 6691 1.47.4.2 : Τοὺς μὲν χρηστοὺς καὶ πονηροὺς σφόδρα ὀλίγους 6692 1.47.4.3 : εἶναι ἑκατέρους, τοὺς δὲ μεταξὺ πλείστους. 6693 1.47.5.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 εʹ (p. 747D. E). 6694 1.47.5.2 : Καὶ γάρ, ὦ Μέγιλλέ τε καὶ Κλεινία, μηδὲ τοῦθ´ 6695 1.47.5.3 : ἡμᾶς λανθανέτω περὶ τόπων, ὡς οὐκ εἰσί τινες ἄλλοι 6696 1.47.5.4 : διαφέροντες ἄλλων τόπων πρὸς τὸ γεννᾶν ἀνθρώπους 6697 1.47.5.5 : ἀμείνους καὶ χείρους, οἷς οὐκ ἐναντία νομοθετητέον. Οἳ 6698 1.47.5.6 : μέν γέ που διὰ πνεύματα παντοῖα καὶ δι´ εἱλήσεις ἀλ– 6699 1.47.5.7 : λόκοτοί τέ εἰσι καὶ ἐναίσιοι αὐτῶν, οἳ δὲ δι´ ὕδατα, οἳ 6700 1.47.5.8 : δὲ δι´ αὐτὴν τὴν ἐκ τῆς γῆς τροφὴν ἀναδιδοῦσαν, οὐ 6701 1.47.5.9 : μόνον τοῖς σώμασιν ἀμείνω καὶ χείρω, ταῖς ψυχαῖς δὲ 6702 1.47.5.10 : οὐχ ἧττον δυναμένην πάντα τὰ τοιαῦτα ἐμποιεῖν. 6703 1.47.6.1 : <20Ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους Φυσιογνωμονικῶν>20 6704 1.47.6.2 : (p. 805a 1–18 Bekk.). 6705 1.47.6.3 : Ὅτι αἱ διάνοιαι ἕπονται τοῖς ἀνθρώποις καὶ οὐκ εἰσὶν 6706 1.47.6.4 : αὐταὶ καθ´ αὑτάς, ἀπαθεῖς μένουσαι τῶν τοῦ σώματος 6707 1.47.6.5 : κινήσεων, τοῦτο δῆλον γίνεται ἐν ταῖς μέθαις καὶ ἀρρω– 6708 1.47.6.6 : στίαις· πολὺ γὰρ ἐξαλλάττουσαι φαίνονται αἱ διάνοιαι 6709 1.47.6.7 : ὑπὸ τῶν τοῦ σώματος παθημάτων. Καὶ τοὐναντίον δὴ 6710 1.47.6.8 : τοῖς τῆς ψυχῆς παθήμασι τὸ σῶμα συμπάσχον φανερόν 6711 1.47.6.9 : ἐστι περί τε τοὺς ἔρωτας καὶ τοὺς φόβους καὶ τὰς λύπας 6712 1.47.6.10 : καὶ τὰς ἡδονάς. Ἔτι δὲ ἐν τοῖς φύσει γιγνομένοις μᾶλ– 6713 1.47.6.11 : λον ἄν τις συνίδοι, ὅτι οὕτως ἔχει πρὸς ἄλληλα σῶμά 6714 1.47.6.12 : τε καὶ ψυχὴ συμφυῆ, ὥστε τῶν πλείστων ἀλλήλοις αἴτια 6715 1.47.6.13 : γίγνεσθαι παθημάτων. Οὐδὲν γάρ που ζῷον γεγένηται 6716 1.47.6.14 : τοιοῦτον, ὃ τὸ μὲν εἶδος ἔσχηκέ τι ἑτέρου ζῴου, τὴν δὲ 6717 1.47.6.15 : διάνοιαν ἄλλου, ἀλλ´ ἀεὶ τοῦ αὐτοῦ τό τε σῶμα καὶ ἡ 6718 1.47.6.16 : ψυχή, ὡς ἀναγκαῖον ἕπεσθαι τῷ τοιῷδε σώματι τοιάνδε 6719 1.47.6.17 : διάνοιαν. Ἔτι δὲ καὶ τῶν ἄλλων ζῴων οἱ περὶ ἕκαστον 6720 1.47.6.18 : ἐπιστήμονες ἐκ τῆς ἰδέας δύνανται θεωρεῖν ἱππικοί τε 6721 1.47.6.19 : ἵππους καὶ κυνηγετικοὶ κύνας. Εἰ δὴ ταῦτά ἐστιν ἀληθῆ, 6722 1.47.6.20 : ἀληθὴς ἂν εἴη ἡ φυσιογνωμονία. 6723 1.47.7.1 : <20Πλάτωνος Νόμων>20 ζʹ (p. 797D–798B). 6724 1.47.7.2 : Μεταβολὴν γὰρ δὴ πάντων πλὴν κακῶν πολὺ σφα– 6725 1.47.7.3 : λερώτατον εὑρήσομεν, ἐν ὥραις πάσαις, ἐν πνεύμασι καὶ 6726 1.47.7.4 : διαίταις σωμάτων, ἐν τρόποις ψυχῶν, ἐν ὡς ἔπος εἰπεῖν 6727 1.47.7.5 : οὐ τοῖς μὲν τοῖς δ´ οὔ, πλὴν ὅπερ εἶπον νῦν δὴ κακοῖς· 6728 1.47.7.6 : ὥστε εἴ τις ἀποβλέψειε πρὸς σώματα, ὡς πᾶσι μὲν σι– 6729 1.47.7.7 : τίοις πᾶσι δὲ ποτοῖς καὶ πόνοις ξυνήθη γιγνόμενα, καὶ 6730 1.47.7.8 : τὸ πρῶτον ταραχθέντα ὑπ´ αὐτῶν, ἔπειτα ἐξ αὐτῶν τού– 6731 1.47.7.9 : των ὑπὸ χρόνου σάρκας φύσαντα οἰκείας τούτοις, φίλα 6732 1.47.7.10 : τε καὶ ξυνήθη καὶ γνώριμα γενόμενα πάσῃ ταύτῃ τῇ 6733 1.47.7.11 : διαίτῃ πρὸς ἡδονὴν καὶ ὑγείαν ἄριστα διάγει· καὶ ἐάν 6734 1.47.7.12 : ποτ´ ἄρα ἀναγκασθῇ μεταβάλλειν αὖθις ἡντινοῦν τῶν 6735 1.47.7.13 : εὐδοκίμων διαιτῶν, τότε κατ´ ἀρχὰς συνταραχθεὶς ὑπὸ 6736 1.47.7.14 : νόσων μόγις ποτὲ κατέστη τὴν συνήθειαν τῇ τροφῇ πά– 6737 1.47.7.15 : λιν ἀπολαβών· ταὐτὸν δὴ δεῖ νομίζειν τοῦτο γίγνεσθαι 6738 1.47.7.16 : καὶ περὶ τὰς τῶν ἀνθρώπων διανοίας τε ἅμα καὶ τὰς 6739 1.47.7.17 : τῶν ψυχῶν φύσεις. Οἷς γὰρ ἂν ἐντραφῶσι νόμοις καὶ 6740 1.47.7.18 : κατά τινα θείαν εὐτυχίαν ἀκίνητοι γένωνται μακρῶν καὶ 6741 1.47.7.19 : πολλῶν χρόνων, ὡς μηδένα ἔχειν μνείαν μηδὲ ἀκοὴν τοῦ 6742 1.47.7.20 : ποτὲ ἄλλως αὐτὰ σχεῖν ἢ καθάπερ νῦν ἔχει, σέβεται 6743 1.47.7.21 : καὶ φοβεῖται πᾶσα ἡ ψυχὴ τό τι κινεῖν τῶν τότε καθ– 6744 1.47.7.22 : εστώτων. 6745 1.47.8.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ>20 (p. 11b Patrit.; 82, 2 Parthey.). 6746 1.47.8.2 : {〈ἙΡΜ.〉} Κοινωνία δέ ἐστι ψυχῶν, καὶ κοινωνοῦσι 6747 1.47.8.3 : μὲν αἱ τῶν θεῶν ταῖς τῶν ἀνθρώπων, αἱ δὲ τῶν ἀνθρώ– 6748 1.47.8.4 : πων ταῖς τῶν ἀλόγων. Ἐπιμελοῦνται δὲ οἱ κρείττονες 6749 1.47.8.5 : τῶν ἐλαττόνων, θεοὶ μὲν ἀνθρώπων, ἄνθρωποι δὲ τῶν 6750 1.47.8.6 : ἀλόγων [ζῴων], ὁ δὲ θεὸς πάντων. Ὁ μὲν οὖν κόσμος 6751 1.47.8.7 : ὑπόκειται τῷ θεῷ, ὁ δὲ ἄνθρωπος τῷ κόσμῳ, τὰ δὲ 6752 1.47.8.8 : ἄλογα τῷ ἀνθρώπῳ, ὁ δὲ θεὸς ὑπὲρ πάντα καὶ περὶ 6753 1.47.8.9 : πάντα. Καὶ τοῦ μὲν θεοῦ καθάπερ [αἱ] ἀκτῖνες αἱ ἐνέρ– 6754 1.47.8.10 : γειαι· τοῦ δὲ κόσμου [αἱ ἀκτῖνες] αἱ φύσεις· τοῦ δὲ 6755 1.47.8.11 : ἀνθρώπου αἱ τέχναι καὶ αἱ ἐπιστῆμαι. Καὶ αἱ μὲν ἐνέρ– 6756 1.47.8.12 : γειαι διὰ τοῦ κόσμου ἐνεργοῦσι καὶ ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον 6757 1.47.8.13 : διὰ τῶν τοῦ κόσμου φυσικῶν αἰτίων, αἱ δὲ φύσεις διὰ 6758 1.47.8.14 : τῶν στοιχείων, οἱ δὲ ἄνθρωποι διὰ τῶν τεχνῶν καὶ ἐπι– 6759 1.47.8.15 : στημῶν. Καὶ αὕτη ἡ τοῦ παντὸς διοίκησις ἠρτημένη ἐκ 6760 1.47.8.16 : τῆς 〈τοῦ〉 ἑνὸς φύσεως καὶ διήκουσα δι´ ἑνὸς τοῦ νοῦ, 6761 1.47.8.17 : οὗ οὐδέν ἐστι θειότερον καὶ ἐνεργέστερον καὶ ἑνωτικώ– 6762 1.47.8.18 : τερον ἀνθρώπων μὲν πρὸς θεούς, θεῶν δὲ πρὸς ἀνθρώ– 6763 1.47.8.19 : πους. Οὗτός ἐστιν ὁ ἀγαθὸς δαίμων· ὅθεν μακαρία 6764 1.47.8.20 : ψυχὴ ἡ τούτου πληρεστάτη, κακοδαίμων δὲ ψυχὴ ἡ 6765 1.47.8.21 : τούτου κενωτάτη. 6766 1.47.8.22 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς τοῦτο πάλιν λέγεις, ὦ πάτερ; 6767 1.47.8.23 : {〈ἙΡΜ.〉} Οἴει οὖν, ὦ τέκνον, ὅτι πᾶσα ψυχὴ νοῦν 6768 1.47.8.24 : ἔχει τὸν ἀγαθόν; περὶ γὰρ τούτου ὁ νῦν λόγος, οὐ τοῦ 6769 1.47.8.25 : ὑπηρετικοῦ, περὶ οὗ ἔμπροσθεν εἰρήκαμεν, τοῦ κατα– 6770 1.47.8.26 : πεμπομένου ὑπὸ τῆς δίκης. Ψυχὴ γὰρ χωρὶς 〈τοῦ〉 νοῦ 6771 1.47.8.27 : „οὔτε τι εἰπεῖν οὔτ´ ἔρξαι δύναται“ (Theogn. 177. 178). 6772 1.47.8.28 : Πολλάκις γὰρ ἐξίσταται ὁ νοῦς τῆς ψυχῆς, καὶ ἐν ἐκείνῃ 6773 1.47.8.29 : τῇ ὥρᾳ οὔτε βλέπει ἡ ψυχὴ οὔτε ἀκούει, ἀλλ´ ἀλόγῳ 6774 1.47.8.30 : ζῴῳ ἔοικε. Τηλικαύτη δύναμίς ἐστι τοῦ νοῦ, ἀλλ´ οὐδὲ 6775 1.47.8.31 : νωθρᾶς ψυχῆς ἀνέχεται, ἀλλὰ καταλείπει τὴν [ἐν] τῷ 6776 1.47.8.32 : σώματι προσκειμένην καὶ ὑπ´ αὐτοῦ ἀγχομένην κάτω· ἡ 6777 1.47.8.33 : τοιαύτη δὲ ψυχή, ὦ τέκνον, νοῦν οὐκ ἔχει. Ὅθεν οὐδ´ 6778 1.47.8.34 : ἄνθρωπον ἡγεῖσθαι δεῖ τὸν τοιοῦτον· ὁ γὰρ ἄνθρωπος 6779 1.47.8.35 : θεῖον ζῷόν ἐστι καὶ οὐδὲ τοῖς ἄλλοις ζῴοις συγκρινό– 6780 1.47.8.36 : μενον τῶν ἐπιγείων τισίν, ἀλλὰ τοῖς ἄνω ἐν οὐρανῷ λε– 6781 1.47.8.37 : γομένοις θεοῖς. Μᾶλλον δὲ εἰ χρὴ τολμήσαντας εἰπεῖν 6782 1.47.8.38 : τὸ ἀληθές, ὑπὲρ ἐκείνους ἐστὶν ὁ ὄντως ἄνθρωπος, ἢ 6783 1.47.8.39 : πάντως ἰσοδυναμοῦσιν ἀλλήλοις. Οὐδεὶς μὲν γὰρ τῶν 6784 1.47.8.40 : οὐρανίων 〈θεῶν〉 ἐπὶ γῆς κατελεύσεται, οὐρανοῦ τὸν ὅρον 6785 1.47.8.41 : καταλιπών· ὁ δὲ ἄνθρωπος καὶ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνα– 6786 1.47.8.42 : βαίνει καὶ μετρεῖ αὐτὸν καὶ τὸ πάντων μεῖζον οὐδὲ τὴν 6787 1.47.8.43 : γῆν καταλιπὼν ἄνω γίγνεται· τοσοῦτον τὸ μέγεθός ἐστιν 6788 1.47.8.44 : αὐτοῦ τῆς ἐκτάσεως. Διὸ τολμητέον εἰπεῖν, τὸν μὲν ἄν– 6789 1.47.8.45 : θρωπον 〈τὸν〉 ἐπίγειον εἶναι θνητὸν θεόν, τὸν δὲ οὐράνιον 6790 1.47.8.46 : θεὸν ἀθάνατον ἄνθρωπον. Διόπερ διὰ τούτων τὰ πάντα 6791 1.47.8.47 : 〈διοικεῖται〉 τῶν δύο, κόσμου καὶ ἀνθρώπου, ὑπὸ δὲ τοῦ 6792 1.47.8.48 : ἑνὸς πάντα. 6793 1.47.9.1 : <20Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ>20 (p. 10b Patrit.; p. 75, 2 6794 1.47.9.2 : et 7 Parthey.). 6795 1.47.9.3 : Ὁ μὲν ἄνθρωπος τὸ δεύτερον ζῷον μετὰ τὸν κόσμον, 6796 1.47.9.4 : πρῶτον δὲ τῶν θνητῶν. {—}Ψυχὴ δὲ ἀνθρώπου ὀχεῖται 6797 1.47.9.5 : τὸν τρόπον τοῦτον· ὁ νοῦς ἐν τῷ λόγῳ, ὁ λόγος ἐν τῇ 6798 1.47.9.6 : ψυχῇ, ἡ [δὲ] ψυχὴ ἐν τῷ πνεύματι, τὸ πνεῦμα 〈ἐν τῷ σώ– 6799 1.47.9.7 : ματι. Τὸ δὲ πνεῦμα〉 διῆκον διὰ φλεβῶν καὶ ἀρτηριῶν 6800 1.47.9.8 : καὶ αἵματος κινεῖ τὸ ζῷον καὶ ὥσπερ τρόπον τινὰ βαστά– 6801 1.47.9.9 : ζει. Διὸ καί τινες τὴν ψυχὴν αἷμα νομίζουσιν εἶναι, 6802 1.47.9.10 : σφαλλόμενοι τὴν φύσιν, οὐκ εἰδότες, ὅτι πρῶτον δεῖ τοῦ 6803 1.47.9.11 : πνεύματος ἀναχωρήσαντος εἰς τὴν ψυχὴν τὸ αἷμα παγῆναι 6804 1.47.9.12 : καὶ τὰς φλέβας καὶ τὰς ἀρτηρίας κενωθῆναι, 〈καὶ τότε〉 τὸ 6805 1.47.9.13 : ζῷον ἐκλείπειν· καὶ τοῦτο ἔστιν ὁ θάνατος τοῦ σώματος. 6806 1.47.10.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 δʹ (p. 435E–436A). 6807 1.47.10.2 : Ἆρ´ οὖν ἡμῖν, ἦν δ´ ἐγώ, πολλὴ ἀνάγκη ὁμολογεῖν 6808 1.47.10.3 : ὅτι γε τὰ αὐτὰ ἐν ἑκάστῳ ἔνεστιν ἡμῶν εἴδη τε καὶ ἤθη 6809 1.47.10.4 : ἅπερ ἐν τῇ πόλει; οὐ γάρ που ἄλλοθεν ἐκεῖσε ἀφῖκται. 6810 1.47.10.5 : Γελοῖον γὰρ ἂν εἴη, εἴ τις οἰηθείη τὸ θυμοειδὲς μὴ ἐκ 6811 1.47.10.6 : τῶν ἰδιωτῶν ἐν ταῖς πόλεσιν ἐκγεγονέναι, οἳ δὴ καὶ ἔχουσι 6812 1.47.10.7 : ταύτην τὴν αἰτίαν, οἷον οἱ κατὰ τὴν Θρᾴκην τε καὶ Σκυ– 6813 1.47.10.8 : θικὴν καὶ σχεδόν τι κατὰ τὸν ἄνω τόπον· ἢ τὸ φιλομα– 6814 1.47.10.9 : θές, ὃ δὴ 〈περὶ〉 τὸν παρ´ ἡμῖν μάλιστ´ ἄν τις αἰτιάσαιτο 6815 1.47.10.10 : τόπον· ἢ τὸ φιλοχρήματον, ὃ περὶ τούς τε Φοίνικας 6816 1.47.10.11 : εἶναι καὶ τοὺς κατ´ Αἴγυπτον φαίη τις ἂν οὐχ ἥκιστα. 6817 1.47.11.1 : <20Πλάτωνος Πολιτείας>20 δʹ (V p. 455B. C). 6818 1.47.11.2 : Ἴθι δή, φήσομεν πρὸς αὐτόν, ἀποκρίνου. Ἆρα οὕτως 6819 1.47.11.3 : ἔλεγες, τὸν μὲν εὐφυῆ πρός τι εἶναι, τὸν δ´ ἀφυῆ, ἐν ᾧ 6820 1.47.11.4 : ὃ μὲν ῥᾳδίως τι μανθάνοι, ὃ δὲ χαλεπῶς; καὶ ὃ μὲν ἀπὸ 6821 1.47.11.5 : βραχείας μαθήσεως ἐπὶ πολὺ εὑρετικὸς εἴη οὗ ἔμαθεν, ὃ 6822 1.47.11.6 : δὲ πολλῆς μαθήσεως τυχὼν καὶ μελέτης μηδὲ ἃ ἔμαθε 6823 1.47.11.7 : σῴζοιτο; καὶ τῷ μὲν τὰ τοῦ σώματος ἱκανῶς ὑπηρετοίη 6824 1.47.11.8 : τῇ διανοίᾳ, τῷ δ´ ἐναντιοῖτο; Ἆρ´ ἄλλ´ ἄττα ἐστὶν ἢ 6825 1.47.11.9 : ταῦτα, οἷς τὸν εὐφυῆ πρὸς ἕκαστα καὶ τὸν μὴ ὡρίζου; 6826 1.47.11.10 : —Οὐδείς, ἦ δ´ ὅς, ἄλλα φήσει. 6827 1.47.12.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου>20 (p. 64 A–D). 6828 1.47.12.2 : Μέγιστον δὲ καὶ λοιπὸν τῶν κοινῶν περὶ ὅλον τὸ 6829 1.47.12.3 : σῶμα παθημάτων, τὸ τῶν ἡδέων καὶ τὸ τῶν ἀλγεινῶν 6830 1.47.12.4 : αἴτιον, ἐν οἷς διεληλύθαμεν, καὶ ὅσα διὰ τῶν τοῦ σώματος 6831 1.47.12.5 : μορίων αἰσθήσεις κεκτημένα καὶ λύπας ἐν αὑτοῖς ἡδονάς 6832 1.47.12.6 : τε ἑπομένας ἔχει. Ὧδ´ οὖν κατὰ παντὸς αἰσθητοῦ καὶ 6833 1.47.12.7 : ἀναισθήτου παθήματος 〈τὰς〉 αἰτίας λαμβάνωμεν, ἀνα– 6834 1.47.12.8 : μιμνησκόμενοι τὸ τῆς εὐκινήτου τε καὶ δυσκινήτου φύσεως 6835 1.47.12.9 : ὅ τι διειλόμεθα ἐν τοῖς πρόσθεν· ταύτῃ γὰρ μεταδιωκτέον 6836 1.47.12.10 : πάντα ὅσα ἐπινοοῦμεν ἑλεῖν. Τὸ μὲν γὰρ κατὰ φύσιν εὐκί– 6837 1.47.12.11 : νητον, ὅταν καὶ βραχὺ πάθος εἰς αὐτὸ ἐμπίπτῃ, διαδί– 6838 1.47.12.12 : δωσι κύκλῳ μόρια ἕτερα ἑτέροις, ταὐτὸν ἀπεργαζόμενα, 6839 1.47.12.13 : μέχρι περ ἂν ἐπὶ τὸ φρόνιμον ἐλθόντα ἐξαγγείλῃ τοῦ 6840 1.47.12.14 : ποιήσαντος τὴν δύναμιν. Τὸ δ´ ἐναντίον, ἑδραῖον 〈ὂν〉, 6841 1.47.12.15 : κατ´ οὐδένα τε κύκλον ἰόν, πάσχει μόνον, ἄλλο δ´ οὐ 6842 1.47.12.16 : κινεῖ τῶν πλησίον· ὥστε οὐ διαδιδόντων μορίων μορίοις 6843 1.47.12.17 : ἄλλων ἄλλοις τὸ πρῶτον πάθος ἐν αὐτοῖς ἀκίνητον εἰς 6844 1.47.12.18 : τὸ πᾶν ζῷον γενόμενον ἀναίσθητον παρέσχε τὸ παθόν. 6845 1.47.12.19 : Ταῦτα δὲ περί τε ὀστᾶ καὶ τρίχας ἐστὶ καὶ ὅσα ἄλλα 6846 1.47.12.20 : γήινα τὸ πλεῖστον ἔχομεν ἐν ἡμῖν μόρια· τὰ δ´ ἔμπρο– 6847 1.47.12.21 : σθεν περὶ τὰ τῆς ὄψεως καὶ ἀκοῆς μάλιστα διὰ τὸ πυρὸς 6848 1.47.12.22 : ἀέρος τε ἐν αὐτοῖς δύναμιν ἐνεῖναι μεγίστην. Τὸ δὲ τῆς 6849 1.47.12.23 : ἡδονῆς καὶ λύπης ὧδε διανοεῖσθαι δεῖ. Τὸ μὲν παρὰ 6850 1.47.12.24 : φύσιν καὶ βίαιον γιγνόμενον ἀθρόον παρ´ ἡμῖν πάθος 6851 1.47.12.25 : ἀλγεινόν· τὸ δ´ εἰς φύσιν ἀπιὸν πάλιν ἀθρόον ἡδύ· τὸ 6852 1.47.12.26 : δὲ ἠρέμα καὶ κατὰ σμικρὸν ἀναίσθητον· τὸ δ´ ἐναντίον 6853 1.47.12.27 : τούτοις ἐναντίως. Τὸ δὲ μετ´ εὐπετείας γιγνόμενον ἅπαν 6854 1.47.12.28 : αἰσθητὸν μὲν ὅτι μάλιστα, ἡδονῆς 〈δὲ〉 καὶ λύπης οὐ μετ– 6855 1.47.12.29 : έχον· οἷον τὰ περὶ τὴν ὄψιν αὐτὴν παθήματα, ἣ δὴ 6856 1.47.12.30 : σῶμα ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἐρρήθη καθ´ ἡμέραν ξυμφυὲς 6857 1.47.12.31 : ἡμῶν γίγνεσθαι. 6858 1.47.13.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου>20 (p. 31D–32C). 6859 1.47.13.2 : Λέγω τοίνυν, τῆς ἁρμονίας μὲν λυομένης ἡμῖν ἐν τοῖς 6860 1.47.13.3 : ζῴοις ἅμα λύσιν τῆς φύσεως καὶ γένεσιν ἀλγηδόνων ἐν 6861 1.47.13.4 : τῷ τότε γίγνεσθαι χρόνῳ. {—}Πάνυ λέγεις εἰκός. {—}Πάλιν 6862 1.47.13.5 : δὲ ἁρμοττομένης τε καὶ εἰς τὴν αὑτῆς φύσιν ἀπιούσης 6863 1.47.13.6 : ἡδονὴν γίγνεσθαι λεκτέον, εἰ δεῖ δι´ ὀλίγων ὅτι τάχιστα 6864 1.47.13.7 : περὶ μεγίστων ῥηθῆναι. {—}Οἶμαι μέν σε ὀρθῶς λέγειν, 6865 1.47.13.8 : ὦ Σώκρατες, ἐμφανέστερον δὲ ἔτι 〈ταὐτὰ〉 ταῦτα πειρώ– 6866 1.47.13.9 : μεθα λέγειν. {—}Οὐκοῦν δημόσιά που καὶ περιφανῆ ῥᾷστον 6867 1.47.13.10 : συννοεῖν; {—}Ποῖα; {—}Πείνη μέν που 〈λύπη〉 καὶ λύσις. 6868 1.47.13.11 : {—}Ναί. {—}Ἐδωδὴ δὲ πλήρωσις γιγνομένη πάλιν ἡδονή. 6869 1.47.13.12 : {—}Ναί. {—}Δίψους δ´ αὖ φθορὰ καὶ λύπη καὶ λύσις, 6870 1.47.13.13 : ἡ δὲ τοῦ ὑγροῦ πάλιν τὸ ξηρανθὲν πληροῦσα δύναμις 6871 1.47.13.14 : ἡδονή· διάκρισις δέ τ´ αὖ καὶ διάλυσις παρὰ φύσιν, τοῦ 6872 1.47.13.15 : πνίγους πάθη, λύπη· κατὰ φύσιν δὲ πάλιν ἀπόδοσίς τε 6873 1.47.13.16 : καὶ ψύξις ἡδονή. {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Καὶ ῥίγους ἡ μὲν 6874 1.47.13.17 : παρὰ φύσιν τοῦ ζῴου τῆς ὑγρότητος πῆξις [καὶ] λύπη. 6875 1.47.13.18 : πάλιν δ´ εἰς ταὐτὸν ἀπιόντων καὶ διακρινομένων ἡ κατὰ 6876 1.47.13.19 : φύσιν ὁδὸς ἡδονή. Καὶ ἑνὶ λόγῳ σκόπει εἴ σοι μέτριος 6877 1.47.13.20 : 〈ὁ〉 λόγος, ὃς ἂν φῇ, τὸ ἐκ τῆς ἀπείρου καὶ πέρατος κατὰ 6878 1.47.13.21 : φύσιν ἔμψυχον γεγονὸς εἶδος, ὅπερ ἐν τῷ πρόσθεν ἔλεγον, 6879 1.47.13.22 : ὅταν μὲν τοῦτο φθείρηται, τὴν φθορὰν λύπην εἶναι, τὴν 6880 1.47.13.23 : δ´ εἰς τὴν αὑτῶν οὐσίαν ὁδόν, ταύτην δὲ αὖ πάλιν τὴν 6881 1.47.13.24 : ἀναχώρησιν πάντων ἡδονήν. {—}Ἔστω· δοκεῖ γάρ μοι 6882 1.47.13.25 : τύπον γέ τινα ἔχειν. {—}Τοῦτο μὲν τοίνυν ἓν εἶδος τιθώ– 6883 1.47.13.26 : μεθα λύπης τε καὶ ἡδονῆς ἐν τούτοις τοῖς πάθεσιν ἑκα– 6884 1.47.13.27 : τέροις; {—}Κείσθω. {—}Τίθει τοίνυν αὐτῆς τῆς ψυχῆς 6885 1.47.13.28 : κατὰ τὸ τούτων τῶν παθημάτων προσδόκημα, τὸ μὲν 6886 1.47.13.29 : πρὸ τῶν ἡδέων ἐλπιζόμενον 〈ἡδὺ〉 καὶ θαρραλέον, τὸ δὲ 6887 1.47.13.30 : πρὸ τῶν λυπ〈ηρ〉ῶν φοβερὸν καὶ ἀλγεινόν. {—}Ἔστι γὰρ 6888 1.47.13.31 : οὖν τοῦθ´ ἡδονῆς καὶ λύπης ἕτερον εἶδος, τὸ χωρὶς τοῦ 6889 1.47.13.32 : σώματος αὐτῆς τῆς ψυχῆς διὰ προσδοκίας γιγνόμενον. 6890 1.47.14.1 : 〈<20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 33C–34A).〉 6891 1.47.14.2 : Καὶ μὴν τό γε ἕτερον εἶδος τῶν ἡδονῶν, ὃ τῆς ψυχῆς 6892 1.47.14.3 : αὐτῆς εἶναι ἔφαμεν, διὰ μνήμης πᾶν ἐστι γεγονός. {—} 6893 1.47.14.4 : Πῶς; {—}Μνήμην, ὡς ἔοικεν, ὅ τί ποτ´ ἔστι, πρότερον 6894 1.47.14.5 : ἀναληπτέον· καὶ κινδυνεύει πάλιν ἔτι πρότερον αἴσθησιν 6895 1.47.14.6 : μνήμης, εἰ μέλλει ταῦθ´ ἡμῖν κατὰ τρόπον φανερά πῃ 6896 1.47.14.7 : γενήσεσθαι, {—}Πῶς φῄς; {—}Θὲς τῶν περὶ τὸ σῶμα 6897 1.47.14.8 : ἡμῶν ἑκάστοτε παθημάτων τὰ μὲν ἐν τῷ σώματι κατα– 6898 1.47.14.9 : σβεννύμενα πρὶν ἐπὶ τὴν ψυχὴν διεξελθεῖν, ἀπαθῆ ἐκεί– 6899 1.47.14.10 : νην ἐάσαντα, τὰ δὲ δι´ ἀμφοῖν ἰόντα καί τινα ὥσπερ 6900 1.47.14.11 : σεισμὸν ἐντιθέντα ἴδιόν τε καὶ κοινὸν ἑκατέρῳ. {—}Κεί– 6901 1.47.14.12 : σθω. {—}Τὰ μὲν μὴ δι´ ἀμφοῖν ἰόντα ἐὰν τὴν ψυχὴν 6902 1.47.14.13 : ἡμῶν 〈φῶμεν〉 λανθάνειν, τὰ δὲ δι´ ἀμφοῖν μὴ λανθάνειν, 6903 1.47.14.14 : ἆρ´ ὀρθότατα ἐροῦμεν; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Τὸ τοίνυν 6904 1.47.14.15 : λεληθέναι μηδαμῶς ὑπολάβῃς, ὡς λέγω λήθης ἐνταῦθά 6905 1.47.14.16 : που γένεσιν. Ἔστι γὰρ λήθη μνήμης ἔξοδος, ἡ δ´ ἐν τῷ 6906 1.47.14.17 : λεγομένῳ νῦν οὔπω γέγονε· τοῦ δὲ μήτε ὄντος μήτε γεγο– 6907 1.47.14.18 : νότος πω γίγνεσθαι φάναι τινὰ ἀποβολὴν ἄτοπον. Ἦ 6908 1.47.14.19 : γάρ; {—}Τί μήν; {—}Τὰ τοίνυν ὀνόματα μετάβαλε μόνον. 6909 1.47.14.20 : {—}Πῶς; {—}Ἀντὶ τοῦ λεληθέναι τὴν ψυχήν, ὅταν ἀπα– 6910 1.47.14.21 : θὴς αὕτη γίγνηται τῶν σεισμῶν τῶν τοῦ σώματος, ἣν νῦν 6911 1.47.14.22 : λήθην καλεῖς, ἀναισθησίαν ἐπονόμασον. {—}Ἔμαθον. {—} 6912 1.47.14.23 : Τὸ δ´ ἐν ἑνὶ πάθει τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα κοινῇ γιγνό– 6913 1.47.14.24 : μενον κοινῇ καὶ κινεῖσθαι, ταύτην δὴ τὴν κίνησιν ὀνομά– 6914 1.47.14.25 : ζων αἴσθησιν οὐκ ἀπὸ τρόπου φθέγγοι´ ἄν. {—}Ἀλη– 6915 1.47.14.26 : θέστατα λέγεις. {—}Οὐκοῦν ἤδη μανθάνομεν ὃ βουλόμεθα 6916 1.47.14.27 : καλεῖν τὴν αἴσθησιν; 6917 1.47.15.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 50D). 6918 1.47.15.2 : Ὅτι καὶ σῶμα ἄνευ ψυχῆς καὶ ψυχὴ ἄνευ σώματος 6919 1.47.15.3 : καὶ κοινῇ μετ´ ἀλλήλων ἐν τοῖς παθήμασι μεστά ἐστι 6920 1.47.15.4 : συγκεκραμένης ἡδονῆς λύπαις. 6921 1.48.t.1 : {1Περὶ νοῦ.}1 6922 1.48.1.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου>20 (p. 58A). 6923 1.48.1.2 : Ἔγωγε ἡγεῖσθαι οἶμαι ξύμπαντας, ὅσοις νοῦ καὶ σμι– 6924 1.48.1.3 : κρὸν προσήρτηται, μακρῷ ἀληθεστάτην εἶναι γνῶσιν. 6925 1.48.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος>20 (p. 93B). 6926 1.48.2.2 : Φέρε δή, πρὸς Διός· λέγεται ψυχὴ ἣ μὲν νοῦν τε 6927 1.48.2.3 : ἔχειν καὶ ἀρετὴν καὶ εἶναι ἀγαθή, ἣ δὲ ἄνοιάν τε καὶ 6928 1.48.2.4 : μοχθηρίαν καὶ εἶναι κακή; Καὶ ταῦτα ἀληθῶς λέγεται; 6929 1.48.3.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 11 Patrit.; 78, 1 Parthey.). 6930 1.48.3.2 : {〈ΤΑΤ〉} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ πάτερ; ὁ νοῦς τῆς 6931 1.48.3.3 : ψυχῆς χωρίζεται καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ πνεύματος, σοῦ εἰπόντος 6932 1.48.3.4 : ἔνδυμα εἶναι τοῦ μὲν νοῦ τὴν ψυχὴν, τῆς δὲ ψυχῆς τὸ 6933 1.48.3.5 : πνεῦμα; 6934 1.48.3.6 : {〈ἙΡΜ.〉} Συννοεῖν δεῖ, 〈ὦ〉 τέκνον, τὸν ἀκούοντα τῷ 6935 1.48.3.7 : λέγοντι καὶ συμπνεῖν καὶ ὀξυτέραν ἔχειν τὴν ἀκοὴν τῆς 6936 1.48.3.8 : τοῦ λέγοντος φωνῆς. Ἡ σύνθεσις τῶν ἐνδυμάτων τούτων 6937 1.48.3.9 : ἐν σώματι γηίνῳ γίγνεται· ἀδύνατον γὰρ τὸν νοῦν ἐν γη– 6938 1.48.3.10 : ίνῳ σώματι γυμνὸν αὐτὸν καθ´ ἑαυτὸν ἑδράσαι. Οὔτε 6939 1.48.3.11 : γὰρ τὸ γήινον σῶμα δυνατόν ἐστι τὴν τηλικαύτην ἀθα– 6940 1.48.3.12 : νασίαν ἐνεγκεῖν οὔτε τὴν τοσαύτην. ἀρετὴν ἀνασχέσθαι 6941 1.48.3.13 : συγχρωτιζόμενον αὑτῇ παθητὸν σῶμα. Ἔλαβεν 〈οὖν〉 ὥσπερ 6942 1.48.3.14 : περιβόλαιον τὴν ψυχήν· ἡ δὲ ψυχὴ καὶ αὐτή τις θεία 6943 1.48.3.15 : οὖσα καθάπερ ὑπηρέτῃ τῷ πνεύματι χρῆται, τὸ δὲ 6944 1.48.3.16 : πνεῦμα τὸ ζῷον διοικεῖ. Ὅταν 〈οὖν〉 ὁ νοῦς ἀπαλλαγῇ 6945 1.48.3.17 : τοῦ γηίνου σώματος, τὸν ἴδιον εὐθὺς ἐνεδύσατο χιτῶνα 6946 1.48.3.18 : τὸν πύρινον, ὃν οὐκ ἠδύνατο ἔχων εἰς τὸ γήινον σῶμα 6947 1.48.3.19 : κατοικῆσαι. Γῆ γὰρ πῦρ οὐ βαστάζει· πᾶσα γὰρ γῆ φλέ– 6948 1.48.3.20 : γεται καὶ ὑπὸ ὀλίγου σπινθῆρος. Διὰ τοῦτο καὶ τὸ ὕδωρ 6949 1.48.3.21 : περικέχυται τῇ γῇ, ὥσπερ ἔρυμα καὶ τεῖχος ἀντέχον πρὸς 6950 1.48.3.22 : τὴν τοῦ πυρὸς φλόγα· νοῦς δὲ ὀξύτατος 〈ὢν〉 πάντων 6951 1.48.3.23 : τῶν θείων νοημάτων καὶ τὸ ὀξύτατον πάντων τῶν στοι– 6952 1.48.3.24 : χείων ἔχει τὸ πῦρ σῶμα. Δημιουργὸς γὰρ ὢν ὁ νοῦς 6953 1.48.3.25 : τῶν πάντων ὀργάνῳ τῷ πυρὶ πρὸς τὴν δημιουργίαν χρῆ– 6954 1.48.3.26 : ται. Καὶ ὁ μὲν τοῦ παντὸς τῶν πάντων, ὁ δὲ τοῦ ἀν– 6955 1.48.3.27 : θρώπου τῶν ἐπὶ γῆς μόνον. Γυμνὸς γὰρ ὢν τοῦ πυρὸς 6956 1.48.3.28 : ὁ ἐν ἀνθρώπῳ νοῦς ἀδυνατεῖ τὰ θεῖα δημιουργεῖν, ἀν– 6957 1.48.3.29 : θρώπινος ὢν τῇ οἰκήσει. 6958 1.48.4.1 : <20Πορφυρίου ἐκ τῶν Πρὸς τὰ νοητὰ ἀφορ– 6959 1.48.4.2 : μῶν>20 (opusc. Porphyr. p. 62 Holsten.). 6960 1.48.4.3 : Πᾶν γενητὸν ἀπ´ ἄλλου τὴν αἰτίαν τῆς γενέσεως 6961 1.48.4.4 : ἔχει, εἴ γε μηδὲν ἀναιτίως γίγνεται. Ἀλλὰ τῶν γε γενη– 6962 1.48.4.5 : τῶν ὅσα μὲν διὰ συνθέσεως κέκτηται τὸ εἶναι, λυτὰ ἂν 6963 1.48.4.6 : εἴη καὶ διὰ τοῦτο φθαρτά· ὅσα δὲ ἁπλᾶ καὶ ἀσύνθετα 6964 1.48.4.7 : ὄντα ἐν τῷ ἁπλῷ τῆς ὑποστάσεως κέκτηται τὸ εἶναι, 6965 1.48.4.8 : ἄλυτα ὄντα, ἔστι μὲν ἄφθαρτα, γενητὰ δὲ λέγεται, οὐ 6966 1.48.4.9 : τῷ σύνθετα εἶναι, ἀλλὰ τῷ ἀπ´ αἰτίου τινὸς ἀνηρτῆσθαι. 6967 1.48.4.10 : Τὰ μὲν οὖν σώματα διχῶς γενητὰ καὶ ὡς ἀπ´ αἰτίας 6968 1.48.4.11 : ἠρτημένα τῆς παραγούσης καὶ ὡς σύνθετα· ψυχὴ δὲ καὶ 6969 1.48.4.12 : νοῦς γενητά, ὡς ἀπ´ αἰτίας ἠρτημένα μόνον, οὐ μὴν καὶ 6970 1.48.4.13 : ὡς σύνθετα. Τὰ μὲν ἄρα σώματα γενητὰ καὶ λυτὰ καὶ 6971 1.48.4.14 : φθαρτά· τὰ δὲ ἀγένητα μὲν ὡς ἀσύνθετα καὶ ταύτῃ 6972 1.48.4.15 : καὶ ἄλυτα καὶ ἄφθαρτα, γενητὰ δὲ ὡς 〈ἀπ´〉 αἰτίου 6973 1.48.4.16 : ἠρτημένα. 6974 1.48.5.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 63 Holsten.). 6975 1.48.5.2 : Ὁ νοῦς οὐκ ἔστιν ἀρχὴ πάντων· πολλὰ γάρ ἐστιν ὁ 6976 1.48.5.3 : νοῦς, πρὸ δὲ τῶν πολλῶν ἀνάγκη εἶναι τὸ ἕν. Ὅτι δὲ 6977 1.48.5.4 : πολλὰ ὁ νοῦς δῆλον· νοεῖ γὰρ ἀεὶ τὰ νοήματα, οὐχ ἓν 6978 1.48.5.5 : ὄντα, ἀλλὰ πολλὰ καὶ οὐκ ἄλλα ὄντα παρ´ ἐκεῖνον. Εἰ 6979 1.48.5.6 : οὖν ὁ αὐτός ἐστιν αὐτοῖς, ἐκεῖνα δὲ πολλά, πολλὰ ἂν εἴη 6980 1.48.5.7 : καὶ ὁ νοῦς. Ὅτι δὲ ὁ αὐτός ἐστι τοῖς νοητοῖς, οὕτως 6981 1.48.5.8 : δείκνυται. Εἰ γάρ τι ἔστιν ὃ θεωρεῖ, ἤτοι ἐν ἑαυτῷ 6982 1.48.5.9 : ἔχων τοῦτο θεωρήσει, ἢ ἐν ἄλλῳ κείμενον. Καὶ ὅτι μὲν 6983 1.48.5.10 : θεωρεῖ δῆλον· σὺν γὰρ τῷ νοεῖν εἴη ἂν ὁ νοῦς, ἀφαιρε– 6984 1.48.5.11 : θεὶς δὲ τοῦ νοεῖν ἀφῄρηται τῆς οὐσίας. Δεῖ τοίνυν ἐπι– 6985 1.48.5.12 : στήσαντας τοῖς πάθεσιν ἃ συμβαίνει περὶ τὰς γνώσεις 6986 1.48.5.13 : ἀνιχνεῦσαι τὴν ἐκείνου θεωρίαν. Γνωστικαὶ δὲ δυνάμεις ἐν 6987 1.48.5.14 : ἡμῖν ἀθρόον <20αἴσθησις, φαντασία, νοῦς.>20 Πάντῃ δὲ τὸ 6988 1.48.5.15 : <20αἰσθήσει>20 προσχρώμενον τοῖς ἔξω ἐπιβάλλον θεωρεῖ, οὐχ 6989 1.48.5.16 : ἑνούμενον ἐκείνοις ἃ θεωρεῖ, ἀλλὰ μόνον τύπον αὐτῶν ἐκ 6990 1.48.5.17 : τῆς πρὸς αὐτὰ προσβολῆς λαμβάνον. ὅταν οὖν ἴδῃ ὀφθαλ– 6991 1.48.5.18 : μὸς τὸ ὁρώμενον, ἀμήχανον ἐν ταὐτότητι γενέσθαι τοῦ 6992 1.48.5.19 : ὁρωμένου· οὐ γὰρ ἂν ἴδοι, εἰ μὴ ἐν διαστάσει γένοιτο. 6993 1.48.5.20 : ὡσαύτως δὲ κἂν τὸ ἁπτόμενον, ἐν ταὐτότητι γενόμενον, 6994 1.48.5.21 : φθαρείη. ἐξ ὧν δῆλον, ὅτι ἀεὶ ἥ τε αἴσθησις καὶ τὸ 6995 1.48.5.22 : αἰσθήσει προσχρώμενον εἰς τὸ ἔξω φέρεται, εἰ μέλλει τὸ 6996 1.48.5.23 : αἰσθητὸν καταλήψεσθαι. Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ <20φαντασία>20 6997 1.48.5.24 : ἀεὶ ἐπὶ τὸ ἔξω φέρεται καὶ τῇ τάσει αὐτῆς τὸ εἰκόνισμα 6998 1.48.5.25 : παρυφίσταται ....., ἤτοι καὶ παρασκευάζον ἔξωθεν ἢ 6999 1.48.5.26 : αὐτῇ τῇ πρὸς τὸ ἔξω τάσει τὴν ὡς ἔξω ὄντος εἰκονίσμα– 7000 1.48.5.27 : τος ἐνδεικνύμενον. Καὶ τούτων μὲν κατάληψις τοιαύτη, 7001 1.48.5.28 : ὧν οὐδεμία εἰς ἑαυτὴν συννεύουσα καὶ συναγομένη ἐντύχοι 7002 1.48.5.29 : ἂν ἤ τῳ αἰσθητῷ ἤ τῳ ἀναισθήτῳ εἴδει· ἐπὶ δὲ τοῦ <20νοῦ>20 7003 1.48.5.30 : οὐ τοῦτον τὸν τρόπον ἡ κατάληψις, ἀλλὰ συννεύοντος 7004 1.48.5.31 : εἰς ἑαυτὸν καὶ ἑαυτὸν θεωροῦντος. Παρεξελθὼν γὰρ τοῦ 7005 1.48.5.32 : θεάσασθαι τὰς ἑαυτοῦ ἐνεργείας καὶ ὄμμα εἶναι τῶν 7006 1.48.5.33 : αὑτοῦ ἐνεργειῶν 〈ἐνεργ〉ουσῶν τὸ ὅραμα, οὐδὲν ἂν νοήσειεν. 7007 1.48.5.34 : Ὡς μὲν οὖν ἦν [ἡ] αἴσθησίς τε καὶ τὸ αἰσθητόν, οὕτως 7008 1.48.5.35 : ἔστι νοῦς τε καὶ τὸ νοητόν. Θεωρεῖ δὲ ἣ μὲν ἐκτεινομένη 7009 1.48.5.36 : εἰς τὸ ἔξω, εὑρίσκουσα τὸ αἰσθητὸν 〈ἐν〉 τῇ ὕλῃ κείμε– 7010 1.48.5.37 : νον· ὁ δὲ νοῦς εἰς αὑτὸν συναγόμενος, οὐδαμῇ ἔξω ἐκτει– 7011 1.48.5.38 : νόμενος, ὅπερ καὶ ἐδόκει τισὶν 〈οὐδ´〉 ὀνόματος διαφορᾶς 7012 1.48.5.39 : προστεθείσης τῇ τοῦ νοῦ ὑποστάσει καὶ 〈τῇ〉 τῆς φαντα– 7013 1.48.5.40 : σίας. Ἡ γὰρ ἐν λογικῷ ζῴῳ φαντασία ἐδέδοκτο αὐτοῖς νό– 7014 1.48.5.41 : ησις· ἀλλ´ [εἰ] ἐκείνοις μὲν πάντα ἀπαρτήσασιν ἀπὸ τῆς 7015 1.48.5.42 : ὕλης καὶ τῆς σωματικῆς φύσεως ἀκόλουθον ἦν καὶ τὸν νοῦν 7016 1.48.5.43 : τούτων ἀπαρτᾶν· ὁ δ´ ἡμέτερος 〈νοῦς〉 ἀσωμάτων καὶ 7017 1.48.5.44 : ἑτέρων θεωρὸς οὐσιῶν ποῦ τοίνυν κειμένας καταλήψεται 7018 1.48.5.45 : αὐτάς; ἔξω δὲ ὄντων ὕλης οὐδαμοῦ ἂν εἴη ταῦτα. Δῆλον 7019 1.48.5.46 : 〈οὖν〉 ὡς νοερὰ καὶ νοήσει συναχθήσεται. Καὶ τοίνυν εἰ 7020 1.48.5.47 : νοερὰ 〈χωρεῖ〉 εἰς τὸν νοῦν, [καὶ τὸ νοητὸν] καὶ ἑαυτὸν 7021 1.48.5.48 : θεωρήσει νοῶν τὰ νοητά· καὶ χωρῶν εἰς ἑαυτόν, νοεῖ 7022 1.48.5.49 : διὰ τὸ εἰς ἐκεῖνα χωρεῖν. Εἰ δὲ πολλὰ [καὶ] τὰ νοητά, 7023 1.48.5.50 : (πολλὰ γὰρ ὁ νοῦς νοεῖ καὶ οὐχ ἕν), πολλὰ ἂν εἴη [καὶ] 7024 1.48.5.51 : ἐξ ἀνάγκης καὶ αὐτός. Κεῖται δὲ πρὸ τῶν πολλῶν τὸ 7025 1.48.5.52 : ἕν, ὥστε ἀνάγκη πρὸ τοῦ νοῦ εἶναι τὸ ἕν. 7026 1.48.6.1 : <20Ἀρχύτου ἐκ τοῦ Περὶ νόω καὶ αἰσθάσιος>20 7027 1.48.6.2 : (fr. phil. Gr. I p. 565 Mullach.). 7028 1.48.6.3 : Αἴσθασις μὲν ἐν σώματι γίνεται, νόος δ´ ἐν ψυχᾷ. 7029 1.48.6.4 : Τὸ μὲν γὰρ ἀρχὰ τῶν αἰσθατῶν ὑπάρχει, τὸ δὲ τῶν νοα– 7030 1.48.6.5 : τῶν. Πλάθεος μὲν γὰρ μέτρον ἀριθμός, μάκεος δὲ ποῦς, 7031 1.48.6.6 : ῥοπᾶς δὲ καὶ σταθμῶ ζυγόν, ὀρθότατος δὲ καὶ εὐθύτατος 7032 1.48.6.7 : κανὼν καὶ στάθμα ὀρθὰ γωνία· οὕτως δὲ καὶ τῶν μὲν αἰσθα– 7033 1.48.6.8 : τῶν αἴσθασις [μέτρον], τῶν δὲ νοατῶν νόος ἀρχὰ καὶ μέτρον 7034 1.48.6.9 : ἐντί. Καὶ ὁ μὲν νόος ἀρχὰ νοατῶν τε 〈καὶ〉 φύσι πράτων· 7035 1.48.6.10 : ἁ δὲ αἴσθασις 〈δευτέρων τε φύσι καὶ τῶν παρ´〉 ἁμῖν· ὃ 7036 1.48.6.11 : μὲν γάρ ἐντι ἀρχὰ τᾷ ψυχᾷ, ἃ δὲ τῷ σώματι. Καὶ ὁ μὲν 7037 1.48.6.12 : νόος τῶν τιμιαιτάτων ἐντὶ κριτάς, ἁ δ´ αἴσθασις τῶν 7038 1.48.6.13 : χρησιμωτάτων. Ἁ μὲν γὰρ αἴσθασις τῶ σώματος ἕνεκε 7039 1.48.6.14 : συνέστακε καὶ τᾶς εἰς τοῦτο λειτουργίας· ὁ δὲ νόος 〈τᾶς 7040 1.48.6.15 : ψυχᾶς ἕνεκε〉 καὶ τᾶς εἰς ταύταν πολυφραδμοσύνας. Καὶ 7041 1.48.6.16 : ὁ μὲν νόος ἐντὶ ἀρχὰ τᾶς ἐπιστάμας, ἁ δ´ αἴσθασις τᾶς 7042 1.48.6.17 : δόξας· ἃ μὲν γὰρ ἔχει τὰν ἐκ τῶν αἰσθατῶν ἐνέργειαν, ὃ 7043 1.48.6.18 : δὲ τὰν ἐκ τῶν νοατῶν. Τυγχάνοντι δὲ τὰ μὲν αἰσθατὰ 7044 1.48.6.19 : τῶν πραγμάτων κινάσιος μεταβλάσιός τε κοινανέοντα, τὰ 7045 1.48.6.20 : δὲ νοατὰ στάσιος καὶ αἰδιότατος. Παραπλασίως δὲ καὶ 7046 1.48.6.21 : ἁ αἴσθασις καὶ ὁ νόος ἔχοντι· ἁ μὲν γὰρ αἴσθασις τῶ 7047 1.48.6.22 : αἰσθατῶ, τὸ δ´ αἰσθατὸν καὶ κινέεται καὶ μεταβάλλει 7048 1.48.6.23 : καὶ οὐδέποκα ἐν ταὐτῷ ἀτρεμέει· διὸ καὶ μᾶλλον καὶ 7049 1.48.6.24 : ἧττον καὶ βέλτιον καὶ χεῖρον γίνεται ὁρῆν 〈τὸ αἰσθατόν〉· 7050 1.48.6.25 : ὁ δὲ νόος τῶ νοατῶ, τὸ δὲ νοατὸν ἀκίνατον ἐξ ὠσίας· 7051 1.48.6.26 : διὸ οὔτε μᾶλλον οὔτε ἧττον οὔτε βέλτιον οὔτε χεῖρον ἔντι 7052 1.48.6.27 : νοὲν τὸ νοατόν. 〈Καὶ〉 καθάπερ 〈ὁ〉 νόος τὸ πρᾶτον 7053 1.48.6.28 : βλέπει καὶ τὸ παράδειγμα, οὕτως ἁ αἴσθασις τὰν εἰκόνα 7054 1.48.6.29 : καὶ τὸ δεύτερον· ὁ μὲν γὰρ νόος οὐρανὸν ἁπλῶς 〈ἢ τέχναν〉, 7055 1.48.6.30 : ἁ δ´ αἴσθασις ἁπλῶς τὰν τῶ ἁλίω σφαῖραν ἢ τὰς χει– 7056 1.48.6.31 : ροτεχνατῶν. Ἔτι 〈ὁ〉 μὲν νόος ἀμερὴς καὶ ἀδιαίρετος, 7057 1.48.6.32 : καθάπερ μονὰς καὶ στιγμά, παραπλασίως δὲ καὶ τὸ νοα– 7058 1.48.6.33 : τόν (τὸ γὰρ εἶδος οὔτε πέρας σώματός ἐντι οὔτε ὅρος, 7059 1.48.6.34 : ἀλλὰ μόνον τύπωσις τῶ ἐόντος, ᾇ ἐόν ἐντι), ἁ δ´ αἴσθασις 7060 1.48.6.35 : μεριστὰ καὶ διαιρετά. Τῶν γὰρ ἐόντων ἐντὶ τὰ μὲν 7061 1.48.6.36 : αἰσθατά, τὰ δὲ δοξαστά, τὰ δ´ ἐπιστατά, τὰ δὲ νοατά. 7062 1.48.6.37 : Καὶ τὰ μὲν σώματα, ὧν ἔντι τις ἀντιτυπία, αἰσθατά· 7063 1.48.6.38 : δοξαστὰ δὲ τὰ μετέχοντα τῶν εἰδέων ὡς αἱ εἰκόνες, οἷον 7064 1.48.6.39 : ὁ τὶς ἄνθρωπος τῶ ἀνθρώπω καὶ τὸ 〈τὶ〉 τρίγωνον τῶ 7065 1.48.6.40 : τριγώνω· ἐπιστατὰ δὲ τὰ τοῖς εἴδεσι συμβεβακότα ἐξ 7066 1.48.6.41 : ἀνάγκας, ὡς ἐν γαμετρίᾳ τὰ τοῖς σχήμασι· νοατὰ δὲ 7067 1.48.6.42 : αὐτὰ τὰ εἴδεα καὶ αἱ ἀρχαὶ τῶν ἐπιστατῶν· οἷον αὐτὸ 7068 1.48.6.43 : κύκλος καὶ τρίγωνον καὶ σφαῖρα. Τυγχάνοντι δὲ καὶ ἐν 7069 1.48.6.44 : ἁμῖν αὐτοῖς κατὰ ψυχὰν γνώσιες τέτταρες· νόος, ἐπιστάμα, 7070 1.48.6.45 : δόξα, αἴσθασις· ὧν αἱ μὲν δύο τῶ λόγω ἀρχαί ἐντι, οἷον 7071 1.48.6.46 : νόος καὶ αἴσθασις, τὰ δὲ δύο τέλεα, οἷον ἐπιστάμα καὶ 7072 1.48.6.47 : δόξα. Τὸ δ´ ὅμοιον ἀεὶ τῶ ὁμοίω γνωστικόν. Φανερὸν 7073 1.48.6.48 : 〈ὦν〉 ὅτι ὁ μὲν νόος ἐν ἁμῖν τῶν νοατῶν γνωστικός, ἁ 7074 1.48.6.49 : δὲ ἐπιστάμα τῶν ἐπιστατῶν, 〈ἁ δὲ δόξα τῶν δοξαστῶν,〉 7075 1.48.6.50 : ἁ δὲ αἴσθασις τῶν αἰσθατῶν. 7076 1.48.7.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 5, 11. 12 p. 392, 1 Diels.).〉 7077 1.48.7.2 : <20Πυθαγόρας, Ἀναξαγόρας, Πλάτων, Ξενο– 7078 1.48.7.3 : κράτης, Κλεάνθης>20 θύραθεν εἰσκρίνεσθαι τὸν νοῦν. 7079 1.48.7.4 : <20Παρμενίδης>20 καὶ <20Ἐμπεδοκλῆς>20 καὶ <20Δημόκρι– 7080 1.48.7.5 : τος>20 ταὐτὸν νοῦν καὶ ψυχήν, καθ´ οὓς οὐδὲν ἂν εἴη ζῷον 7081 1.48.7.6 : ἄλογον κυρίως. 7082 1.48.8.1 : <20Ἰαμβλίχου ἐκ τοῦ Περὶ ψυχῆς.>20 7083 1.48.8.2 : Πάλιν τοίνυν περὶ τοῦ νοῦ καὶ πασῶν τῶν κρειττό– 7084 1.48.8.3 : νων δυνάμεων τῆς ψυχῆς οἱ μὲν <20Στωικοὶ>20 λέγουσι μὴ 7085 1.48.8.4 : εὐθὺς ἐμφύεσθαι τὸν λόγον, ὕστερον δὲ συναθροίζεσθαι 7086 1.48.8.5 : ἀπὸ τῶν αἰσθήσεων καὶ φαντασιῶν περὶ δεκατέσσαρα ἔτη. 7087 1.48.8.6 : Οἱ δ´ ἀπὸ <20Πλάτωνος>20 καὶ <20Πυθαγόρου>20 παρεῖναι 7088 1.48.8.7 : μὲν καὶ ἐν τοῖς ἀρτιγενέσι τὸν λόγον φασίν, ἐπισκοτεῖσθαί 7089 1.48.8.8 : γε μὴν [ἐν] τοῖς ἔξωθεν καὶ μὴ ἐνεργεῖν τὴν οἰκείαν ἐνέρ– 7090 1.48.8.9 : γειαν, ἀλλ´ ἡσυχάζειν. 7091 1.48.8.10 : Ἤδη τοίνυν [περὶ τοῦ νοῦ] πολλοὶ μὲν <20Περιπατη– 7092 1.48.8.11 : τικοὶ>20 τὸν ἐκ σπέρματος καὶ [τὸν] ἀπὸ τῆς φύσεως ἄλλον 7093 1.48.8.12 : νοῦν ὑποθέμενοι, ὡς αὐτίκα μάλα ἀποβλαστάνοντα ´πὸ 7094 1.48.8.13 : τῆς πρώτης γενέσεως, καὶ χωριστὸν καὶ θύραθεν ἐπι– 7095 1.48.8.14 : καλούμενον ἕτερον παραγίγνεσθαι λέγουσιν ὀψιαίτατα, 7096 1.48.8.15 : ἐπειδὰν τελειωθῇ μὲν ὁ κατὰ δύναμιν νοῦς, ἐπιτηδείως 7097 1.48.8.16 : δὲ μετέχῃ τῆς κατ´ ἐνέργειαν νοήσεως. 7098 1.48.8.17 : Πολλοὶ δὲ αὐτῶν τῶν <20Πλατωνικῶν>20 καὶ τὸν νοῦν 7099 1.48.8.18 : τῇ ψυχῇ ἅμα τῇ πρώτῃ εἰσόδῳ αὐτῆς εἰς τὸ σῶμα συν– 7100 1.48.8.19 : εισάγουσιν, οὐδὲ εἶναι ὅλως ἑτέραν μὲν αὐτήν, ἕτερον δὲ 7101 1.48.8.20 : αὐτῆς τὸν νοῦν. 7102 1.49.t.1 : {1Περὶ ψυχῆς.}1 7103 1.49.1a.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 2, 1. 3. 4. 2. 7. 8. 6 p. 386, 2 Diels.).〉 7104 1.49.1a.2 : <20Θαλῆς>20 ἀπεφήνατο πρῶτος τὴν ψυχὴν ἀεικίνητον ἢ 7105 1.49.1a.3 : αὐτοκίνητον. 7106 1.49.1a.4 : <20Πυθαγόρας>20 ἀριθμὸν αὑτὸν κινοῦντα, τὸν δὲ ἀριθ– 7107 1.49.1a.5 : μὸν ἀντὶ τοῦ νοῦ παραλαμβάνει. 7108 1.49.1a.6 : Ὁμοίως δὲ καὶ <20Ξενοκράτης.>20 7109 1.49.1a.7 : <20Ἀλκμαίων>20 φύσιν αὐτοκίνητον κατὰ ἀίδιον κίνησιν 7110 1.49.1a.8 : καὶ διὰ τοῦτο ἀθάνατον αὐτὴν καὶ προσεμφερῆ τοῖς θεί– 7111 1.49.1a.9 : οις ὑπολαμβάνει. 7112 1.49.1a.10 : <20Δικαίαρχος>20 ἁρμονίαν τῶν τεττάρων στοιχείων. 7113 1.49.1a.11 : <20Ἀσκληπιάδης>20 ὁ ἰατρὸς συγγυμνασίαν τῶν αἰσθή– 7114 1.49.1a.12 : σεων. 7115 1.49.1a.13 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἐνδελέχειαν πρώτην σώματος φυ– 7116 1.49.1a.14 : σικοῦ, ὀργανικοῦ, δυνάμει ζωὴν ἔχοντος· τὴν δ´ ἐντελέ– 7117 1.49.1a.15 : χειαν ἀκουστέον ἀντὶ τοῦ εἴδους καὶ τῆς ἐνεργείας. 7118 1.49.2.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 3, 2–11 p. 387, 10 Diels.).〉 7119 1.49.2.2 : <20Ἀναξιμένης, Ἀναξαγόρας, Ἀρχέλαος [Διο– 7120 1.49.2.3 : γένης>20] ἀερώδη. 7121 1.49.2.4 : <20Οἱ Στωικοὶ>20 πνεῦμα νοερόν, θερμόν. 7122 1.49.2.5 : <20Παρμενίδης>20 δὲ καὶ <20Ἵππασος>20 πυρώδη. 7123 1.49.2.6 : <20Δημόκριτος>20 πυρῶδες σύγκριμα ἐκ τῶν λόγῳ θεω– 7124 1.49.2.7 : ρητῶν, σφαιρικὰς μὲν ἐχόντων τὰς ἰδέας, πυρίνην δὲ τὴν 7125 1.49.2.8 : δύναμιν, ὅπερ σῶμα εἶναι. 7126 1.49.2.9 : <20Ἡρακλείδης>20 φωτοειδῆ τὴν ψυχὴν ὡρίσατο. 7127 1.49.2.10 : <20Λεύκιππος>20 ἐκ πυρὸς εἶναι τὴν ψυχήν. 7128 1.49.2.11 : <20Διογένης>20 ὁ Ἀπολλωνιάτης ἐξ ἀέρος τὴν ψυχήν. 7129 1.49.2.12 : <20Ἵππων>20 ἐξ ὕδατος τὴν ψυχήν. 7130 1.49.2.13 : <20Ξέναρχος>20 ὁ Περιπατητικὸς καί τινες ἕτεροι τῆς 7131 1.49.2.14 : αὐτῆς αἱρέσεως τὴν κατὰ τὸ εἶδος τελειότητα καὶ ἐντελέ– 7132 1.49.2.15 : χειαν, καθ´ ἑαυτὴν οὖσαν ἅμα καὶ μετὰ τοῦ σώματος 7133 1.49.2.16 : συντεταγμένην. 7134 1.49.2.17 : <20Ἐπίκουρος>20 κρᾶμα ἐκ τεττάρων, ἐκ ποιοῦ πυρώδους, 7135 1.49.2.18 : ἐκ ποιοῦ ἀερώδους, ἐκ ποιοῦ πνευματικοῦ, ἐκ τετάρτου 7136 1.49.2.19 : τινὸς ἀκατονομάστου, τοῦτο δ´ ἦν αὐτῷ τὸ αἰσθητικόν· 7137 1.49.2.20 : ὧν τὸ μὲν πνεῦμα κίνησιν, τὸν δὲ ἀέρα ἠρεμίαν, τὸ δὲ 7138 1.49.2.21 : θερμὸν τὴν φαινομένην θερμότητα τοῦ σώματος, τὸ δ´ 7139 1.49.2.22 : ἀκατονόμαστον τὴν ἐν ἡμῖν ἐμποιεῖν αἴσθησιν, ἐν οὐδενὶ 7140 1.49.2.23 : γὰρ τῶν ὀνομαζομένων στοιχείων εἶναι αἴσθησιν. 7141 1.49.3.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 41b Patrit.). 7142 1.49.3.2 : Ψυχὴ τοίνυν ἐστὶν οὐσία ἀίδιος νοητική, νόημα ἔχουσα 7143 1.49.3.3 : τὸν ἑαυτῆς λόγον. 7144 1.49.2.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 247C). 7145 1.49.2.2 : Ἡ γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος καὶ ἀναφὴς 7146 1.49.2.3 : οὐσία ὄντως 〈οὖσα〉 ψυχῆς. 7147 1.49.3.1 : <20Ἑρμοῦ>20 (p. 40b Patrit.). 7148 1.49.3.2 : Ἔστι τοίνυν ἡ ψυχὴ ἀσώματος οὐσία· εἰ γὰρ ἔχει 7149 1.49.3.3 : σῶμα, οὐκέτι ἔσται ἑαυτῆς σωστική. Πᾶν γὰρ σῶμα 7150 1.49.3.4 : δεῖται τοῦ εἶναι, δεῖται καὶ ζωῆς τῆς ἐν τάξει κειμένης. 7151 1.49.3.5 : Παντὶ γὰρ τῷ γένεσιν ἔχοντι καὶ μεταβολὴν δεῖ ἐπακο– 7152 1.49.3.6 : λουθεῖν. Τὸ γὰρ γινόμενον γίνεται ἐν μεγέθει, γινόμενον 7153 1.49.3.7 : 〈γὰρ〉 αὔξην ἔχει· παντὶ δὲ τῷ αὐξανομένῳ ἐπακολουθεῖ 7154 1.49.3.8 : μείωσις, μειώσει φθορά. Μετειληφὸς δὲ εἴδους ζωῆς ζῇ 7155 1.49.3.9 : καὶ κοινωνεῖ τοῦ εἶναι 〈διὰ〉 τὴν ψυχήν. Ἡ δὲ αἰτία 7156 1.49.3.10 : ἑτέρῳ τοῦ εἶναι αὐτὴ προτοῦ ὄν ἐστι. Τὸ δὲ εἶναι νῦν 7157 1.49.3.11 : λέγω τὸ ἐν λόγῳ γενέσθαι καὶ μετέχειν ζωῆς νοερᾶς· 7158 1.49.3.12 : παρέχει δὲ ἡ ψυχὴ ζωὴν νοεράν. Καλεῖται δὲ ζῷον μὲν 7159 1.49.3.13 : διὰ τὴν ζωήν, λογικὸν δὲ διὰ τὸ νοερόν, θνητὸν δὲ διὰ τὸ 7160 1.49.3.14 : σῶμα. Ψυχὴ ἄρα 〈οὐσία〉 ἀσώματος, ἀμετάπτωτον ἔχουσα 7161 1.49.3.15 : τὴν δύναμιν. Πῶς γὰρ οἷόν τέ ἐστι λέγειν ζῷον [νοερόν], μὴ 7162 1.49.3.16 : οὔσης οὐσίας τῆς καὶ παρεχούσης ζωήν; ἀλλὰ οὐδὲ λογι– 7163 1.49.3.17 : κὸν οἷόν τέ ἐστιν εἰπεῖν, μὴ οὔσης τῆς διανοητικῆς οὐσίας 7164 1.49.3.18 : τῆς καὶ παρεχούσης νοερὰν ζωήν. Ἐν πᾶσι δὲ οὐκ ἀφι– 7165 1.49.3.19 : κνεῖται τὸ νοερὸν διὰ τὴν τοῦ σώματος σύστασιν πρὸς 7166 1.49.3.20 : τὴν ἁρμονίαν. Ἐὰν γὰρ ὑπερέχῃ ἐν τῇ συστάσει τὸ θερμόν, 7167 1.49.3.21 : κοῦφος καὶ ἔνθερμος 〈ἄνθρωπος〉 γίνεται, ἐὰν δὲ τὸ ψυ– 7168 1.49.3.22 : χρόν, βαρὺς καὶ νωχελὴς γίνεται· φύσις γὰρ ἁρμόζει τὴν 7169 1.49.3.23 : τοῦ σώματος σύστασιν πρὸς τὴν ἁρμονίαν. Εἴδη δὲ τῆς 7170 1.49.3.24 : ἁρμονίας τρία· τὸ κατὰ τὸ θερμὸν καὶ τὸ κατὰ 〈τὸ〉 ψυχρὸν 7171 1.49.3.25 : καὶ τὸ κατὰ τὸ μέσον. Ἁρμόζει δὲ κατὰ τὸν ἐπικρατή– 7172 1.49.3.26 : σαντα ἀστέρα τῆς συγκράσεως τῶν ἀστέρων. Παραλαβοῦσα 7173 1.49.3.27 : δὲ ψυχὴ 〈σῶμα〉 καθὼς εἵμαρται, τούτῳ παρέχει ζωὴν τῷ 7174 1.49.3.28 : τῆς φύσεως ἔργῳ. Ἡ φύσις τοίνυν ὁμοιοῖ τὴν ἁρμονίαν 7175 1.49.3.29 : τοῦ σώματος τῇ τῶν ἀστέρων συγκράσει καὶ ἑνοῖ τὰ πο– 7176 1.49.3.30 : λυμιγῆ πρὸς τὴν τῶν ἀστέρων ἁρμονίαν, ὥστε ἔχειν πρὸς 7177 1.49.3.31 : ἄλληλα συμπάθειαν. Τέλος γὰρ τῆς τῶν ἀστέρων ἁρμο– 7178 1.49.3.32 : νίας τὸ γεννᾶν συμπάθειαν καθ´ εἱμαρμένην αὐτῶν. 7179 1.49.4.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 41 Patrit.). 7180 1.49.4.2 : Ψυχὴ τοίνυν ἐστίν, ὦ Ἄμμων, οὐσία αὐτοτελής, ἐν 7181 1.49.4.3 : ἀρχῇ ἑλομένη βίον τὸν καθ´ εἱμαρμένην καὶ ἐπεσπάσατο 7182 1.49.4.4 : ἑαυτῇ λόγον ὅμοιον τῇ ὕλῃ ἔχοντα θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν. 7183 1.49.4.5 : Καὶ ὁ μὲν θυμὸς ὑπερέχει ὕλην· οὗτος, ἐὰν ἕξιν ποιήσῃ 7184 1.49.4.6 : πρὸς τὸ τῆς ψυχῆς νόημα, γίνεται ἀνδρεία καὶ οὐ παρά– 7185 1.49.4.7 : γεται ὑπὸ δειλίας. Ἡ δὲ ἐπιθυμία ὑπερέχεται· αὕτη 7186 1.49.4.8 : ἐὰν ἕξιν ποιήσῃ πρὸς τὸν τῆς ψυχῆς λογισμόν, γίνεται 7187 1.49.4.9 : σωφροσύνη καὶ οὐ κινεῖται ὑπὸ ἡδονῆς· ἀναπληροῖ γὰρ 7188 1.49.4.10 : ὁ λογισμὸς τὸ ἐνδέον τῆς ἐπιθυμίας. Ὅταν δὲ ἀμφότερα 7189 1.49.4.11 : ὁμονοήσῃ καὶ ἴσην ἕξιν ποιήσῃ καὶ ἔχηται ἀμφότερα τοῦ 7190 1.49.4.12 : τῆς ψυχῆς λογισμοῦ, γίνεται δικαιοσύνη· ἡ γὰρ ἴση ἕξις 7191 1.49.4.13 : αὐτῶν ἀφαιρεῖ μὲν τὴν ὑπερβολὴν τοῦ θυμοῦ, ἐπανισοῖ 7192 1.49.4.14 : δὲ τὸ ἐνδέον τῆς ἐπιθυμίας. Ἀρχὴ δὲ τούτων ἡ διανοη– 7193 1.49.4.15 : τικὴ οὐσία, καθ´ αὑτὴν αὐτὴ οὖσα, ἐν τῷ αὑτῆς περι– 7194 1.49.4.16 : νοητικῷ λόγῳ κράτος ἔχουσα [τὸν ἑαυτῆς λόγον]. Ἄρχει 7195 1.49.4.17 : δὲ καὶ ἡγεμονεύει ἡ οὐσία ὥσπερ ἄρχων· ὁ δὲ λόγος 7196 1.49.4.18 : αὐτῆς ὥσπερ σύμβουλος. Ὁ περινοητικὸς λόγος τοίνυν 7197 1.49.4.19 : τῆς οὐσίας ἐστὶ γνῶσις τῶν λογισμῶν τῶν παρεχόντων 7198 1.49.4.20 : εἰκασμὸν λογισμοῦ τῷ ἀλόγῳ, ἀμυδρὸν μὲν ὡς πρὸς λό– 7199 1.49.4.21 : γον, λογισμὸν δὲ ὡς πρὸς τὸ ἄλογον, καθάπερ ἠχὼ πρὸς 7200 1.49.4.22 : φωνὴν καὶ τὸ τῆς σελήνης λαμπρὸν πρὸς ἥλιον. Ἥρ– 7201 1.49.4.23 : μοσται δὲ θυμὸς καὶ ἐπιθυμία πρός τινα λογισμὸν καὶ 7202 1.49.4.24 : ἀνθέλκει ἄλληλα καὶ ἐπισπᾶται 〈τὴν〉 ἐν ἑαυτοῖς ὑλικὴν 7203 1.49.4.25 : διάνοιαν. 7204 1.49.5.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 41 Patrit.). 7205 1.49.5.2 : Ψυχὴ πᾶσα ἀθάνατος καὶ ἀεικίνητος. Ἔφημεν γὰρ 7206 1.49.5.3 : ἐν τοῖς γενικοῖς κινήσεις τὰς μὲν ὑπὸ τῶν ἐνεργειῶν, τὰς 7207 1.49.5.4 : δὲ ὑπὸ τῶν σωμάτων. Φαμὲν δὲ τὴν ψυχὴν ἐξ οὐσίας 7208 1.49.5.5 : τινὸς οὐχ ὕλης γεγενῆσθαι, ἀσώματον οὖσαν καὶ αὐτῆς 7209 1.49.5.6 : ἀσωμάτου οὔσης. Πᾶν γὰρ τὸ γενόμενον ἀνάγκη ἔκ τινος 7210 1.49.5.7 : γεγενῆσθαι. Ὅσων μὲν οὖν τῇ γενέσει φθορὰ ἐπακολουθεῖ, 7211 1.49.5.8 : τούτοις δύο κινήσεις παρακολουθεῖν ἀνάγκη, τήν τε 〈τῆς〉 7212 1.49.5.9 : ψυχῆς ὑφ´ ἧς κινεῖται καὶ τὴν τοῦ σώματος ὑφ´ ἧς αὔξε– 7213 1.49.5.10 : ται καὶ φθίνει, ἔτι δὲ καὶ ἀναλυθέντος ἀναλύεται. Ταύ– 7214 1.49.5.11 : την ὁρίζομαι τὴν κίνησιν τῶν φθαρτῶν σωμάτων. Ἡ δὲ 7215 1.49.5.12 : ψυχὴ ἀεικίνητος, ὅτι ἀεὶ ἐν αὑτῇ κινεῖται καὶ ἄλλοις 7216 1.49.5.13 : κίνησιν ἐνεργεῖ. Κατὰ τοῦτον οὖν τὸν λόγον ἐστὶ ψυχὴ 7217 1.49.5.14 : πᾶσα ἀθάνατος καὶ ἀεικίνητος, ἔχουσα κίνησιν τὴν αὑτῆς 7218 1.49.5.15 : ἐνέργειαν. Ἰδέαι δὲ ψυχῶν· <20θεία, ἀνθρωπίνη, ἄλο– 7219 1.49.5.16 : γος.>20 Ἡ μὲν οὖν <20θεία>20 τοῦ θείου σώματος 〈δι´〉 αὑτῆς 7220 1.49.5.17 : ἐνέργεια. Ἐν μὲν γὰρ αὑτῇ κινεῖται καὶ αὐτὸ κινεῖ. 7221 1.49.5.18 : Ἐπὰν γὰρ θνητῶν ζῴων ἀπαλλαγῇ, χωρισθεῖσα τῶν ἀλό– 7222 1.49.5.19 : γων ἑαυτῆς μερῶν, ἐξελθοῦσα εἰς τὸ θεῖον σῶμα ὡς 7223 1.49.5.20 : ἀεικίνητος ἐν ἑαυτῇ κινεῖται, συμπεριφερομένη τῷ παντί. 7224 1.49.5.21 : Ἡ δὲ <20ἀνθρωπίνη>20 ἔχει μὲν καί τι τοῦ θείου, συνῆπται 7225 1.49.5.22 : δὲ αὐτῇ καὶ τὰ ἄλογα, ἥ τε ἐπιθυμία καὶ ὁ θυμός. Καὶ 7226 1.49.5.23 : αὗται μὲν ἀθάνατοι, καθότι καὶ αὐταὶ ἐνέργειαι τυγχά– 7227 1.49.5.24 : νουσιν, [αἱ] ἐνέργειαι δὲ θνητῶν σωμάτων. Διὸ τοῦ μὲν 7228 1.49.5.25 : θείου μέρους τῆς ψυχῆς, οὔσης ἐν τῷ θείῳ σώματι, πόρρω 7229 1.49.5.26 : τυγχάνουσιν οὖσαι· ἐπειδὰν δὲ εἰσέλθῃ τοῦτο εἰς θνητὸν 7230 1.49.5.27 : σῶμα, κἀκεῖνα ἐπιφοιτᾷ καὶ τῇ παρουσίᾳ αὐτῶν γίνεται 7231 1.49.5.28 : ἀεὶ ψυχὴ ἀνθρωπίνη. Ἡ δὲ τῶν <20ἀλόγων>20 συνέστηκεν ἐκ 7232 1.49.5.29 : θυμοῦ τε καὶ ἐπιθυμίας. Διόπερ καὶ ἄλογα ἐκλήθη τὰ 7233 1.49.5.30 : ζῷα ταῦτα, στερήσει τοῦ λόγου τῆς ψυχῆς. Τετάρτην δὲ 7234 1.49.5.31 : νόει τὴν τῶν <20ἀψύχων,>20 ἥτις ἔξωθεν οὖσα τῶν σωμάτων 7235 1.49.5.32 : ἐνεργεῖ κινοῦσα. Αὕτη δ´ ἂν εἴη ἐν τῷ θείῳ σώματι 7236 1.49.5.33 : κινουμένη καὶ ὥσπερ κατὰ πάροδον ταῦτα κινοῦσα. 7237 1.49.6.1 : <20Τοῦ αὐτοῦ>20 (p. 41b Patrit.). 7238 1.49.6.2 : Ψυχὴ τοίνυν ἐστὶν ἀίδιος νοητικὴ οὐσία, νόημα ἔχουσα 7239 1.49.6.3 : τὸν ἑαυτῆς λόγον, συννοοῦσα δὲ διάνοιαν τῆς ἁρμονίας 7240 1.49.6.4 : ἐπισπᾶται. Ἀπαλλαγεῖσα δὲ τοῦ φυσικοῦ σώματος, αὐτὴ 7241 1.49.6.5 : καθ´ αὑτὴν μένει, αὐτὴ ἑαυτῆς οὖσα ἐν τῷ νοητῷ κόσμῳ. 7242 1.49.6.6 : Ἄρχει δὲ τοῦ ἑαυτῆς λόγου, φέρουσα ὁμοίαν κίνησιν [ἐν] 7243 1.49.6.7 : τῷ ἑαυτῆς νοήματι ὀνόματι ζωὴν τῷ εἰς ζωὴν ἐρχομένῳ. 7244 1.49.6.8 : Τοῦτο γὰρ ἴδιον ψυχῆς, τὸ παρέχειν ἑτέροις ὅμοιον τῇ 7245 1.49.6.9 : ἰδιότητι αὐτῆς. Δύο τοίνυν εἰσὶ ζωαὶ καὶ δύο κινήσεις. 7246 1.49.6.10 : Μία μὲν ἡ κατ´ οὐσίαν, ἑτέρα δὲ ἡ κατὰ φύσιν σώματος. 7247 1.49.6.11 : Καὶ ἣ μὲν γενικωτέρα, 〈ἣ δὲ μερικωτέρα〉. Καὶ ἡ κατ´ 7248 1.49.6.12 : οὐσίαν ἐστὶν αὐτεξούσιος· ἣ δὲ ἀναγκαστική· πᾶν γὰρ τὸ 7249 1.49.6.13 : κινούμενον τῇ τοῦ κινοῦντος ἀνάγκῃ ὑποτέτακται. Ἡ δὲ 7250 1.49.6.14 : κινοῦσα κίνησις τῷ τῆς νοητικῆς οὐσίας ἔρωτι ᾠκείωται. 7251 1.49.6.15 : Εἴη γὰρ ἂν ψυχὴ ἀσώματος ἀμέτοχος οὐσία τοῦ φυσικοῦ 7252 1.49.6.16 : σώματος. Εἰ γὰρ ἔχει σῶμα, οὔτε λόγον ἔχει οὔτε νόησιν. 7253 1.49.6.17 : Πᾶν γὰρ σῶμα ἀνόητον· μεταλαβὸν δὲ οὐσίας τὸ εἶναι 7254 1.49.6.18 : ζῷον ἔμπνουν ἔσχε. Καὶ τὸ μὲν πνεῦμα τοῦ σώματος, 7255 1.49.6.19 : ὁ δὲ λόγος τῆς οὐσίας τοῦ καλοῦ θεωρητικός ἐστι. Τὸ 7256 1.49.6.20 : δὲ αἰσθητικὸν πνεῦμα τῶν φαινομένων κριτικόν ἐστι. 7257 1.49.6.21 : Διῄρηται δὲ εἰς τὰς ὀργανικὰς αἰσθήσεις καὶ ἔστι τι μέ– 7258 1.49.6.22 : ρος αὐτοῦ πνευματικὴ ὅρασις καὶ πνεῦμα ἀκουστικὸν καὶ 7259 1.49.6.23 : ὀσφρητικὸν καὶ γευστικὸν καὶ ἁπτικόν. Τοῦτο τὸ πνεῦμα 7260 1.49.6.24 : ἀνάλογον γενόμενον διανοίας κρίνει τὸ αἰσθητικόν, εἰ δὲ 7261 1.49.6.25 : μή, φαντάζεται μόνον. Τοῦ γὰρ σώματός ἐστι καὶ δεκτι– 7262 1.49.6.26 : κὸν πάντων. Ὁ δὲ λόγος τῆς οὐσίας ἐστὶ τὸ φρονοῦν. 7263 1.49.6.27 : Συνυπάρχει δὲ τῷ λόγῳ ἡ τῶν τιμίων γνῶσις, τῷ δὲ 7264 1.49.6.28 : πνεύματι ἡ δόξα. Τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ περιέχοντος κό– 7265 1.49.6.29 : σμου τὴν ἐνέργειαν ἔχει, ἣ δὲ ἀφ´ ἑαυτῆς. 7266 1.49.6.30 : 〈<20Περὶ μερῶν τῆς ψυχῆς.>20〉 7267 1.49.7a.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 4 p. 389 sq. Diels.).〉 7268 1.49.7a.2 : .............. 7269 1.49.7a.3 : Ἀπολλοφάνης 〈ἐξ ἐννέα μερῶν φησι τὴν ψυχὴν συν– 7270 1.49.7a.4 : εστάναι〉. 7271 1.49.7a.5 : <20Περὶ κινήσεως καὶ ἀφθαρσίας ψυχῆς.>20 7272 1.49.8.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 6, 2 p. 392, 11 Diels.).〉 7273 1.49.8.2 : <20Ἀριστοτέλης>20 ἀκίνητον τὴν ψυχήν, πάσης κινήσεως 7274 1.49.8.3 : προηγουμένην, τῆς δὲ κατὰ συμβεβηκὸς μετέχειν, καθάπερ 7275 1.49.8.4 : τὰ σχήματα καὶ τὰ πέρατα καὶ καθάπαξ τὰ παρὰ τοῖς 7276 1.49.8.5 : σώμασιν εἴδη. 7277 1.49.9.1 : 〈<21Aetii>21 (IV 6, 1 p. 392, 9 Diels.) et <21Platonis.>21〉 7278 1.49.9.2 : <20Πλάτων>20 ἄφθαρτον καὶ ἀεικίνητον. 7279 1.49.9.3 : Λέγει γοῦν ἐν Φαίδωνι (p. 69E–70B)· 7280 1.49.9.4 : Εἰπόντος δὴ τοῦ Σωκράτους ταῦτα ὑπολαβὼν ὁ Κέ– 7281 1.49.9.5 : βης ἔφη· Ὦ Σώκρατες, τὰ μὲν ἄλλα ἔμοιγε δοκεῖ λέγεσθαι 7282 1.49.9.6 : καλῶς, τὰ δὲ περὶ τῆς ψυχῆς πολλὴν ἀπιστίαν παρέχει 7283 1.49.9.7 : τοῖς ἀνθρώποις, μὴ ἐπειδὰν ἀπαλλαγῇ τοῦ σώματος οὐδα– 7284 1.49.9.8 : μοῦ ἔτι 〈ᾖ〉, ἀλλ´ ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ διαφθείρηταί τε καὶ ἀπολ– 7285 1.49.9.9 : λύηται, ᾗ ἂν ὁ ἄνθρωπος ἀποθάνῃ, εὐθὺς ἀπαλλαττομένη 7286 1.49.9.10 : τοῦ σώματος καὶ ἐκβαίνουσα ὥσπερ πνεῦμα ἢ καπνὸς 7287 1.49.9.11 : διασκεδασθεῖσα οἴχηται διαπτομένη καὶ οὐδὲν ἔτι οὐδαμοῦ 7288 1.49.9.12 : ᾖ. Ἐπεὶ εἴπερ εἴη που αὐτὴ καθ´ αὑτὴν συνηθροισμένη 7289 1.49.9.13 : καὶ ἀπηλλαγμένη τούτων τῶν κακῶν 〈ὧν〉 νῦν σὺ διῆλθες, 7290 1.49.9.14 : πολλὴ ἂν εἴη ἐλπὶς καὶ καλή, ὦ Σώκρατες, ὡς ἀληθῆ 7291 1.49.9.15 : ἐστιν ἃ σὺ λέγεις· ἀλλὰ τοῦτο δὴ ἴσως οὐκ ὀλίγης παρα– 7292 1.49.9.16 : μυθίας δεῖται καὶ πίστεως, ὡς ἔστι τε ἡ ψυχὴ ἀποθα– 7293 1.49.9.17 : νόντος τοῦ ἀνθρώπου καί τινα δύναμιν ἔχει καὶ φρόνησιν. 7294 1.49.9.18 : —Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις, ὁ Σωκράτης, ὦ Κέβης· ἀλλὰ τί δὴ 7295 1.49.9.19 : ποιῶμεν; ἢ περὶ αὐτῶν τούτων βούλει διαμυθολογῶμεν, 7296 1.49.9.20 : εἴτε εἰκὸς οὕτως ἔχειν εἴτε μή; —Ἐγὼ γοῦν, ἔφη ὁ Κέ– 7297 1.49.9.21 : βης, ἡδέως ἂν ἀκούσαιμ´ ἥντινα δόξαν ἔχεις περὶ αὐτῶν. 7298 1.49.8.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 70C–71A; 71C–72A). 7299 1.49.8.2 : Παλαιὸς μὲν οὖν ἔστι τις λόγος οὗτος, οὗ μεμνή– 7300 1.49.8.3 : μεθα, ὡς εἰσὶν ἐνθένδε ἀφικόμεναι ἐκεῖ, καὶ πάλιν γε 7301 1.49.8.4 : δεῦρο ἀφικνοῦνται καὶ γίγνονται ἐκ τῶν τεθνεώτων· καὶ 7302 1.49.8.5 : εἰ τοῦθ´ οὕτως ἔχει, πάλιν γίγνεσθαι ἐκ τῶν ἀποθανόντων 7303 1.49.8.6 : τοὺς ζῶντας, ἄλλο τι ἢ εἶεν ἂν ἡμῶν αἱ ψυχαὶ ἐκεῖ; Οὐ 7304 1.49.8.7 : γὰρ ἄν που πάλιν ἐγίγνοντο μὴ οὖσαι· καὶ τοῦτο ἱκανὸν 7305 1.49.8.8 : τεκμήριον τοῦ ταῦτ´ εἶναι, εἰ τῷ ὄντι φανερὸν γένοιτο, 7306 1.49.8.9 : ὅτι οὐδαμόθεν ἄλλοθεν γίγνονται οἱ ζῶντες ἢ ἐκ τῶν 7307 1.49.8.10 : τεθνεώτων· εἰ δὲ μὴ ἔστι τοῦτο, ἄλλου ἄν του δέοι 7308 1.49.8.11 : λόγου. {—}Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη ὁ Κέβης. {—}Μὴ τοίνυν 7309 1.49.8.12 : κατ´ ἀνθρώπων, ἦ δ´ ὅς, σκόπει μόνον τοῦτο, εἰ βούλει 7310 1.49.8.13 : ῥᾷον μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ κατὰ ζῴων πάντων καὶ φυτῶν καὶ 7311 1.49.8.14 : ξυλλήβδην ὅσαπερ ἔχει γένεσιν περὶ πάντων ἴδωμεν, ἆρα 7312 1.49.8.15 : οὑτωσὶ γίγνεται ἅπαντα οὐκ ἄλλοθεν ἢ ἐκ τῶν ἐναντίων 7313 1.49.8.16 : τὰ ἐναντία, ὅσοις τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν τι, οἷον τὸ καλὸν 7314 1.49.8.17 : τῷ αἰσχρῷ ἐναντίον που καὶ δίκαιον ἀδίκῳ, καὶ ἄλλα δὴ 7315 1.49.8.18 : μύρια οὕτως ἔχει. Τοῦτο οὖν σκεψώμεθα, ἆρα ἀναγκαῖον, 7316 1.49.8.19 : ὅσοις ἔστι τι ἐναντίον, μηδαμόθεν ἄλλοθεν αὐτὸ γίγνε– 7317 1.49.8.20 : σθαι ἢ ἐκ τοῦ αὐτῷ ἐναντίου. οἷον ὅταν μεῖζόν τι γίγνη– 7318 1.49.8.21 : ται, ἀνάγκη που ἐξ ἐλάττονος ὄντος πρότερον ἔπειτα 7319 1.49.8.22 : μεῖζον γίγνεσθαι; {—}Ναί. {—}Οὐκοῦν κἂν ἔλαττον γίγνηται 7320 1.49.8.23 : ἐκ μείζονος ὄντος πρότερον ὕστερον ἔλαττον γενήσεται; {—} 7321 1.49.8.24 : Ἔστιν, ἔφη, οὕτω. {—}Καὶ μὴν ἐξ ἰσχυροτέρου γε τὸ ἀσθε– 7322 1.49.8.25 : νέστερον καὶ ἐκ βραδυτέρου τὸ θᾶττον; {—}Πάνυ γε. {—} 7323 1.49.8.26 : Τί δέ; ἄν τι χεῖρον γίγνηται, οὐκ ἐξ ἀμείνονος, καὶ ἐὰν 7324 1.49.8.27 : δικαιότερον, οὐκ ἐξ ἀδικωτέρου; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Ἱκα– 7325 1.49.8.28 : νῶς οὖν, ἔφη, ἔχομεν τοῦτο, ὅτι πάντα οὕτω γίγνεται, ἐξ 7326 1.49.8.29 : ἐναντίων τὰ ἐναντία πράγματα; {—}Πάνυ γε. {—}......... 7327 1.49.8.30 : Τί οὖν; ἔφη, τῷ ζῆν ἔστι τι ἐναντίον, ὥσπερ τῷ ἐγρηγο– 7328 1.49.8.31 : ρέναι τὸ καθεύδειν; {—}Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. {—}Τί; {—} 7329 1.49.8.32 : Τὸ τεθνάναι, ἔφη. {—}Οὐκοῦν ἐξ ἀλλήλων τε γίγνεται 7330 1.49.8.33 : ταῦτα, εἴπερ ἐναντία ἐστί, καὶ αἱ γενέσεις εἰσὶν αὐτοῖν 7331 1.49.8.34 : μεταξὺ δύο δυοῖν ὄντων; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Τὴν μὲν 7332 1.49.8.35 : τοίνυν ἑτέραν συζυγίαν ὧν νῦν δὴ ἔλεγον ἐγώ σοι, ἔφη, 7333 1.49.8.36 : ἐρῶ, ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὴν καὶ τὰς γενέσεις· σὺ δέ μοι 7334 1.49.8.37 : τὴν ἑτέραν. Λέγω δὲ τὸ μὲν καθεύδειν, τὸ δὲ ἐγρηγορέναι, 7335 1.49.8.38 : καὶ ἐκ τοῦ καθεύδειν τὸ ἐγρηγορέναι γίγνεσθαι καὶ ἐκ τοῦ 7336 1.49.8.39 : ἐγρηγορέναι τὸ καθεύδειν καὶ τὰς γενέσεις αὐτῶν τὴν μὲν 7337 1.49.8.40 : καταδαρθάνειν εἶναι, τὴν δὲ ἀνεγείρεσθαι. Ἱκανῶς σοι 7338 1.49.8.41 : ἔφην ἢ οὔ; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Λέγε δὴ καὶ σύ μοι, 7339 1.49.8.42 : ἔφη, οὕτω περὶ ζωῆς καὶ θανάτου. Οὐκ ἐναντίον μὲν 7340 1.49.8.43 : φῂς τῷ ζῆν τὸ τεθνάναι εἶναι; {—}Ἔγωγε. {—}Γίγνεσθαι 7341 1.49.8.44 : δὲ ἐξ ἀλλήλων; {—}Ναί. {—}Ἐξ οὖν τοῦ ζῶντος τί τὸ 7342 1.49.8.45 : γιγνόμενον; {—}Τὸ τεθνηκός, ἔφη. {—}〈Τί δέ, ἦ δ´ ὅς, ἐκ 7343 1.49.8.46 : τοῦ τεθνεῶτος; {—}Ἀναγκαῖον, ἔφη, ὁμολογεῖν,〉 ὅτι τὸ ζῶν. 7344 1.49.8.47 : {—}Ἐκ τῶν τεθνεώτων ἄρα, ὦ Κέβης, τὰ ζῶντά τε καὶ 7345 1.49.8.48 : οἱ ζῶντες γίγνονται; {—}Φαίνεται, ἔφη. {—}Εἰσὶν ἄρα, ἔφη, 7346 1.49.8.49 : αἱ ψυχαὶ ἡμῶν ἐν Ἅιδου. {—}Ἔοικεν. {—}Οὐκοῦν καὶ τοῖν 7347 1.49.8.50 : γενεσέοιν τοῖν περὶ ταῦτα ἥ γ´ ἑτέρα σαφὴς οὖσα τυγχά– 7348 1.49.8.51 : νει; τὸ γὰρ ἀποθνῄσκειν σαφὲς δήπου, ἢ οὔ; {—}Πάνυ 7349 1.49.8.52 : μὲν οὖν ͵ἔφη. {—}Πῶς οὖν, ἦ δ´ ὅς, ποιήσομεν; 〈οὐκ ἀντα– 7350 1.49.8.53 : ποδώσομεν〉 τὴν ἐναντίαν γένεσιν, ἀλλὰ ταύτῃ χωλὴ ἔσται 7351 1.49.8.54 : ἡ φύσις; ἢ ἀνάγκη ἀποδοῦναι τῷ ἀποθνῄσκειν ἐναντίαν 7352 1.49.8.55 : γένεσιν; {—}Πάντως που, ἔφη. {—}Τίνα ταύτην; {—}Τὸ 7353 1.49.8.56 : ἀναβιώσκεσθαι. {—}Οὐκοῦν, ἦ δ´ ὅς, εἴπερ ἔστι τὸ ἀνα– 7354 1.49.8.57 : βιώσκεσθαι, ἐκ τῶν τεθνεώτων 〈ἂν εἴη γένεσις εἰς τοὺς 7355 1.49.8.58 : ζῶντας αὕτη, τὸ ἀναβιώσκεσθαι; {—}Πάνυ γε. {—}Ὁμολο– 7356 1.49.8.59 : γεῖται ἄρα ἡμῖν καὶ ταύτῃ τοὺς ζῶντας ἐκ τῶν τεθνεώτων〉 7357 1.49.8.60 : γεγονέναι οὐδὲν ἧττον ἢ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν ζώντων· 7358 1.49.8.61 : τούτου δὲ ὄντος, ἱκανόν που ἐδόκει τεκμήριον εἶναι, ὅτι 7359 1.49.8.62 : ἀναγκαῖον τὰς τῶν τεθνεώτων ψυχὰς εἶναί που, ὅθεν δὴ 7360 1.49.8.63 : πάλιν γίγνεσθαι. {—}Δοκεῖ μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐκ τῶν 7361 1.49.8.64 : ὡμολογημένων ἀναγκαῖον οὕτως ἔχειν. 7362 1.49.9.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 78B–C; 79A–80D). 7363 1.49.9.2 : Ἆρ´ οὖν τῷ συντεθέντι τε καὶ συνθέτῳ ὄντι φύσει 7364 1.49.9.3 : προσήκει τοῦτο πάσχειν, διαιρεθῆναι ταύτῃ ᾗπερ συνε– 7365 1.49.9.4 : τέθη· εἰ δέ τι τυγχάνει ὂν ἀσύνθετον, τούτῳ μόνῳ προσ– 7366 1.49.9.5 : ήκει μὴ πάσχειν ταῦτα, εἴπερ τῳ ἄλλῳ; {—}Δοκεῖ μοι, 7367 1.49.9.6 : ἔφη, οὕτως ἔχειν, ὁ Κέβης. {—}Οὐκοῦν ἅπερ ἀεὶ κατὰ 7368 1.49.9.7 : ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχει, ταῦτα μάλιστα εἰκὸς εἶναι τὰ 7369 1.49.9.8 : ἀσύνθετα, τὰ δὲ ἄλλοτ´ ἄλλως καὶ μηδέποτε κατὰ 〈ταὐτά〉, 7370 1.49.9.9 : ταῦτα 〈δὲ〉 σύνθετα; {—}Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτως ....... 7371 1.49.9.10 : Θῶμεν οὖν βούλει, ἔφη, δύο εἴδη τῶν ὄντων, τὸ μὲν 7372 1.49.9.11 : ὁρατόν, τὸ δὲ ἀειδές; {—}Θῶμεν, ἔφη. {—}Καὶ τὸ μὲν 7373 1.49.9.12 : ἀειδὲς κατὰ ταὐτὰ ἔχον, τὸ δὲ ὁρατὸν μηδέποτε κατὰ 7374 1.49.9.13 : ταὐτά; {—}Καὶ τοῦτο, ἔφη, θῶμεν. {—}Φέρε δή, ἦ δ´ ὅς, 7375 1.49.9.14 : ἄλλο τι ἡμῶν αὐτῶν, ἢ τὸ μὲν σῶμά ἐστι, τὸ δὲ ψυχή; 7376 1.49.9.15 : {—}Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη. {—}Ποτέρῳ οὖν ὁμοιότερον τῷ εἴδει 7377 1.49.9.16 : φαμὲν ἂν εἶναι καὶ ξυγγενέστερον τὸ σῶμα; {—}Παντί, 7378 1.49.9.17 : ἔφη, τοῦτό γε δῆλον ὅτι τῷ ὁρατῷ. {—}Τί δὲ ἡ ψυχή; 7379 1.49.9.18 : ὁρατὸν ἢ ἀειδές; {—}Οὐχ ὑπ´ ἀνθρώπων γε, ἔφη, ὦ Σώ– 7380 1.49.9.19 : κρατες. {—}Ἀλλὰ μὴν ἡμεῖς γε τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ μὴ τῇ 7381 1.49.9.20 : τῶν ἀνθρώπων φύσει ἐλέγομεν· ἢ ἄλλῃ τινὶ οἴῃ; {—}Τῇ τῶν 7382 1.49.9.21 : ἀνθρώπων. {—}Τί οὖν περὶ ψυχῆς λέγομεν; ὁρατὸν ἢ ἀόρα– 7383 1.49.9.22 : τον εἶναι; {—}Οὐχ ὁρατόν. {—}Ἀειδὲς ἄρα; {—}Ναί. {—} 7384 1.49.9.23 : Ὁμοιότερον ἄρα ψυχὴ σώματός ἐστι τῷ ἀειδεῖ, τὸ δὲ τῷ 7385 1.49.9.24 : ὁρατῷ; {—}Πᾶσα ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. {—}Οὐκοῦν καὶ 7386 1.49.9.25 : τόδε πάλαι ἐλέγομεν, ὅτι ἡ ψυχή, ὅταν μὲν τῷ σώματι 7387 1.49.9.26 : προσχρῆται εἰς τὸ σκοπεῖν τι ἢ διὰ τοῦ ὁρᾶν ἢ διὰ τοῦ 7388 1.49.9.27 : ἀκούειν ἢ δι´ ἄλλης τινὸς αἰσθήσεως (τοῦτο γάρ ἐστι 7389 1.49.9.28 : τὸ διὰ τοῦ σώματος, τὸ δι´ αἰσθήσεως σκοπεῖν τι), τότε 7390 1.49.9.29 : μὲν ἕλκεται ὑπὸ τοῦ σώματος εἰς τὰ οὐδέποτε κατὰ ταὐτὰ 7391 1.49.9.30 : ἔχοντα, καὶ αὐτὴ πλανᾶται καὶ ταράττεται καὶ ἰλιγγιᾷ 7392 1.49.9.31 : ὥσπερ μεθύουσα, ἅτε τοιούτων ἐφαπτομένη; {—}Πάνυ 7393 1.49.9.32 : γε. {—}Ὅταν δέ γε αὐτὴ καθ´ αὑτὴν σκοπῇ, ἐκεῖσε οἴχεται 7394 1.49.9.33 : εἰς τὸ καθαρόν τε καὶ ἀεὶ ὂν καὶ ἀθάνατον καὶ ὡσαύ– 7395 1.49.9.34 : τως ἔχον, καὶ συγγενὴς αὐτοῦ οὖσα ἀεὶ μετ´ ἐκείνου τε 7396 1.49.9.35 : γίγνεται, ὅτανπερ αὐτὴ καθ´ αὑτὴν γένηται καὶ ἐξῇ αὐτῇ, 7397 1.49.9.36 : καὶ πέπαυταί τε τοῦ πλάνου καὶ περὶ ἐκεῖνα ἀεὶ κατὰ 7398 1.49.9.37 : ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχει, ἅτε τοιούτων ἐφαπτομένη· καὶ 7399 1.49.9.38 : τοῦτο αὐτῆς τὸ πάθημα φρόνησις κέκληται; {—}Παντά– 7400 1.49.9.39 : πασιν, ἔφη, καλῶς καὶ ἀληθῆ λέγεις, ὦ Σώκρατες. {—} 7401 1.49.9.40 : Ποτέρῳ οὖν αὖ σοι δοκεῖ τῷ εἴδει καὶ ἐκ τῶν πρόσθεν 7402 1.49.9.41 : καὶ ἐκ τῶν νῦν λεγομένων ψυχὴ ὁμοιότερον εἶναι καὶ 7403 1.49.9.42 : ξυγγενέστερον; {—}Πᾶς ἂν ἔμοιγε δοκεῖ, ἦ δ´ ὅς, συγ– 7404 1.49.9.43 : χωρῆσαι, ὦ Σώκρατες, ἐκ ταύτης τῆς μεθόδου καὶ ὁ 7405 1.49.9.44 : δυσμαθέστατος, ὅτι ὅλῳ καὶ παντὶ ὁμοιότερόν ἐστι ψυχὴ 7406 1.49.9.45 : τῷ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντι μᾶλλον ἢ τῷ μή. {—}Τί δὲ τὸ 7407 1.49.9.46 : σῶμα; {—}Τῷ ἑτέρῳ. {—}Ὅρα δὲ καὶ τῇδε· ὅτι ἐπειδὰν 7408 1.49.9.47 : ἐν τῷ αὐτῷ ὦσι ψυχὴ καὶ σῶμα, τῷ μὲν δουλεύειν καὶ 7409 1.49.9.48 : ἄρχεσθαι ἡ φύσις προστάττει, τῇ δὲ ἄρχειν καὶ δεσπό– 7410 1.49.9.49 : ζειν· καὶ κατὰ ταῦτα αὖ πότερόν σοι δοκεῖ ὅμοιον τῷ 7411 1.49.9.50 : θείῳ εἶναι, ἢ πότερον τῷ θνητῷ; ἢ οὐ δοκεῖ σοι τὸ μὲν 7412 1.49.9.51 : θεῖον οἷον ἄρχειν τε καὶ ἡγεμονεύειν πεφυκέναι, τὸ δὲ 7413 1.49.9.52 : θνητὸν ἄρχεσθαί τε καὶ δουλεύειν; {—}Ἔοικε. {—}Ποτέρῳ 7414 1.49.9.53 : οὖν ἡ ψυχὴ ἔοικε; {—}Δῆλα δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι ἡ μὲν 7415 1.49.9.54 : ψυχὴ τῷ θείῳ, τὸ δὲ σῶμα τῷ θνητῷ. {—}Σκόπει δή, 7416 1.49.9.55 : ἔφη, ὦ Κέβης, εἰ ἐκ πάντων τῶν εἰρημένων τάδε ἡμῖν 7417 1.49.9.56 : ξυμβαίνει, τῷ μὲν θείῳ καὶ ἀθανάτῳ καὶ νοητῷ καὶ μονο– 7418 1.49.9.57 : ειδεῖ καὶ ἀδιαλύτῳ, ἀεὶ ὡσαύτως κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ 7419 1.49.9.58 : ὁμοιότατον εἶναι ψυχή, τῷ δὲ ἀνθρωπίνῳ καὶ θνητῷ καὶ 7420 1.49.9.59 : ἀνοήτῳ καὶ πολυειδεῖ καὶ διαλυτῷ καὶ μηδέποτε κατὰ 7421 1.49.9.60 : ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότερον αὖ εἶναι σῶμα. Ἔχομέν 7422 1.49.9.61 : τι παρὰ ταῦτα λέγειν ἄλλο, ὦ φίλε Κέβης, ὡς οὐχ οὕτως 7423 1.49.9.62 : ἔχει; {—}Οὐκ ἔχομεν. {—}Τί οὖν οὕτως ἐχόντων τούτων ἆρ´ 7424 1.49.9.63 : οὐχὶ σώματι μὲν ταχὺ διαλύεσθαι προσήκει, ψυχῇ δὲ αὖ τὸ 7425 1.49.9.64 : παράπαν ἀδιαλύτῳ εἶναι ἢ ἐγγύς τι τούτου; {—}Πῶς γὰρ 7426 1.49.9.65 : οὔ; {—}Ἐννοεῖς οὖν, ἔφη, ὅτι ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρω– 7427 1.49.9.66 : πος, τὸ μὲν ὁρατὸν αὐτοῦ σῶμα καὶ ἐν ὁρατῷ κείμενον, 7428 1.49.9.67 : ὃ δὴ νεκρὸν καλοῦμεν, ὃ προσήκει διαλύεσθαι καὶ δια– 7429 1.49.9.68 : πίπτειν καὶ διαπνεῖσθαι, οὐκ εὐθὺς τούτων οὐδὲν πέ– 7430 1.49.9.69 : πονθεν, ἀλλ´ ἐπιεικῶς συχνὸν ἐπιμένει χρόνον· ἐὰν μέν 7431 1.49.9.70 : τις καὶ χαριέντως ἔχων τὸ σῶμα τελευτήσῃ καὶ ἐν τοι– 7432 1.49.9.71 : αύτῃ ὥρᾳ, καὶ πάνυ μάλα. Συμπεσὸν γὰρ τὸ σῶμα καὶ 7433 1.49.9.72 : ταριχευθέν, ὥσπερ οἱ ἐν Αἰγύπτῳ ταριχευθέντες, ὀλίγου 7434 1.49.9.73 : ὅλον μένει ἀμήχανον ὅσον χρόνον· ἔνια δὲ μέρη τοῦ σώ– 7435 1.49.9.74 : ματος, καὶ ἐὰν σαπῇ, ὀστᾶ τε καὶ νεῦρα καὶ τὰ τοιαῦτα 7436 1.49.9.75 : πάντα ὁμοίως, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ἀθάνατά ἐστιν· ἢ οὔ; 7437 1.49.9.76 : {—}Ναί. {—}Ἡ δὲ ψυχὴ ἄρα, τὸ ἀειδές, τὸ εἰς [τὸ] τοι– 7438 1.49.9.77 : οῦτον τόπον ἕτερον οἰχόμενον γενναῖον καὶ καθαρὸν καὶ 7439 1.49.9.78 : ἀειδῆ, εἰς Ἅιδου ὡς ἀληθῶς, παρὰ τὸν ἀγαθὸν καὶ 7440 1.49.9.79 : φρόνιμον θεόν, οἷ, ἂν θεὸς ἐθέλῃ, αὐτίκα καὶ τῇ ἐμῇ 7441 1.49.9.80 : ψυχῇ ἰτέον, αὕτη δὲ ἡμῖν ἡ τοιαύτη καὶ οὕτω πεφυ– 7442 1.49.9.81 : κυῖα ἀπαλλαττομένη τοῦ σώματος εὐθὺς διαπεφύσηται 7443 1.49.9.82 : καὶ ἀπόλωλεν, ὥς φασιν οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι; Πολλοῦ 7444 1.49.9.83 : γε δεῖ, ὦ φίλε Κέβης καὶ Σιμμία. 7445 1.49.10.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου>20 (p. 399D). 7446 1.49.10.2 : Οἶμαι τοιοῦτόν τι νοεῖν τοὺς τὴν ψυχὴν ὀνομάσαντας, 7447 1.49.10.3 : ὡς τοῦτο ἄρα, ὅταν παρῇ τῷ σώματι, αἴτιόν ἐστι τοῦ ζῆν 7448 1.49.10.4 : αὐτῷ, τὴν τοῦ ἀναπνεῖν δύναμιν παρέχον καὶ ἀναψῦχον, 7449 1.49.10.5 : ἅμα δὲ ἐκλείποντος τοῦ ἀναψύχοντος τὸ σῶμα ἀπόλλυται 7450 1.49.10.6 : καὶ τελευτᾷ· ὅθεν δή μοι δοκοῦσιν ψυχὴν αὐτὸ καλέσαι. 7451 1.49.11.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου>20 (p. 245C–246A). 7452 1.49.11.2 : Ψυχὴ πᾶσα ἀθάνατος. Τὸ γὰρ ἀεικίνητον ἀθάνατον· 7453 1.49.11.3 : τὸ δ´ ἄλλο κινοῦν καὶ ὑπὸ ἄλλου κινούμενον παῦλαν 7454 1.49.11.4 : ἔχον ζωῆς παῦλαν ἔχει κινήσεως. Μόνον δὴ τὸ αὑτὸ κι– 7455 1.49.11.5 : νοῦν, ἅτε οὐκ ἀπολεῖπον ἑαυτό, οὔποτε λήγει κινούμενον, 7456 1.49.11.6 : ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις ὅσα κινεῖται, τοῦτο γὰρ πηγὴ καὶ 7457 1.49.11.7 : ἀρχὴ κινήσεως. Ἀρχὴ δὲ ἀγένητον· ἐξ ἀρχῆς γὰρ ἀνάγκη 7458 1.49.11.8 : πᾶν τὸ γιγνόμενον γίγνεσθαι, αὐτὴν δὲ μηδ´ ἐξ ἑνός. Εἰ 7459 1.49.11.9 : γὰρ ἔκ του ἀρχὴ γίγνοιτο, οὐκ ἂν ἐξ ἀρχῆς γίγνοιτο. Ἐπεὶ 7460 1.49.11.10 : δὲ ἀγένητόν ἐστι, καὶ ἄφθορον αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη. Ἀρχῆς 7461 1.49.11.11 : γὰρ δὴ ἀπολομένης οὔτε αὐτή ποτε ἔκ του οὔτε ἄλλο 7462 1.49.11.12 : ἐξ ἐκείνης γενήσεται, εἴπερ ἐξ ἀρχῆς δεῖ τὰ πάντα γίγνε– 7463 1.49.11.13 : σθαι. Οὕτω δὴ κινήσεως μὲν ἀρχὴ τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν· 7464 1.49.11.14 : τοῦτο δ´ οὖν οὔτ´ ἀπόλλυσθαι οὔτε γίγνεσθαι δυνατόν, 7465 1.49.11.15 : ἢ πάντα τε οὐρανὸν πᾶσάν τε γένεσιν συμπεσοῦσαν στῆ– 7466 1.49.11.16 : ναι καὶ μήποτε αὖθις ἔχειν ὅθεν κινηθέντα γενήσεται. 7467 1.49.11.17 : Ἀθανάτου δὲ πεφασμένου τοῦ ὑφ´ ἑαυτοῦ κινουμένου, 7468 1.49.11.18 : ψυχῆς οὐσίαν τε καὶ λόγον τοῦτον αὐτόν τις λέγων οὐχ 7469 1.49.11.19 : αἰσχυνεῖται. Πᾶν γὰρ σῶμα, ᾧ μὲν ἔξωθεν τὸ κινεῖσθαι, 7470 1.49.11.20 : ἄψυχον· ᾧ δὲ ἔνδοθεν αὐτὸ ἐξ αὑτοῦ, ἔμψυχον, ὡς ταύτης 7471 1.49.11.21 : οὔσης φύσεως ψυχῆς. Εἰ δ´ ἐστὶ τοῦτο οὕτως, μὴ ἄλλο 7472 1.49.11.22 : τι εἶναι τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν ἢ ψυχήν, ἐξ ἀνάγκης ἀγέ– 7473 1.49.11.23 : νητόν τε καὶ ἀθάνατον ψυχὴ ἂν εἴη. Περὶ μὲν οὖν ἀθα– 7474 1.49.11.24 : νασίας αὐτῆς ἱκανῶς. Περὶ δὲ τῆς ἰδέας αὐτῆς ὧδε λεκτέον· 7475 1.49.11.25 : οἷον μέν ἐστι, πάντῃ πάντως θείας εἶναι καὶ μακρᾶς διη– 7476 1.49.11.26 : γήσεως, ᾧ δὲ ἔοικεν, ἀνθρωπίνης τε καὶ ἐλάττονος. Ταύτῃ 7477 1.49.11.27 : οὖν λέγωμεν. Ἐοικέτω δὴ ξυμφύτῳ δυνάμει ὑποπτέρου 7478 1.49.11.28 : ζεύγους τε καὶ ἡνιόχου. 7479 1.49.12.1 : <20Ἡροδότου ἱστορία>20 βʹ (c. 123). 7480 1.49.12.2 : Πρῶτοι δὲ καὶ τόνδε τὸν λόγον Αἰγύπτιοί εἰσι οἱ 7481 1.49.12.3 : εἰπόντες, ὡς ἀνθρώπου ψυχὴ ἀθάνατόν ἐστι· τοῦ δὲ σώ– 7482 1.49.12.4 : ματος καταφθίνοντος ἐς ἄλλο ζῷον αἰεὶ γινόμενον ἐσδύ– 7483 1.49.12.5 : εται· ἐπὰν δὲ πάντα περιέλθῃ τὰ χερσαῖα καὶ τὰ θαλάσ– 7484 1.49.12.6 : σια καὶ τὰ πετεινά, αὖτις ἐς ἀνθρώπου σῶμα γενόμενον 7485 1.49.12.7 : ἐσδύνειν· τὴν περιήλυσιν δὲ αὐτῇ γίνεσθαι ἐν τρισχιλί– 7486 1.49.12.8 : οισι ἔτεσι. τούτῳ τῷ λόγῳ εἰσὶ οἳ Ἑλλήνων ἐχρήσαντο 7487 1.49.12.9 : οἳ μὲν πρότερον, οἳ δὲ ὕστερον. 7488 1.49.13.1 : <20Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος>20 (p. 91E–95A). 7489 1.49.13.2 : Πότερον οὖν, ἔφη, πάντας τοὺς ἔμπροσθεν λόγους 7490 1.49.13.3 : οὐκ ἀποδέχεσθε, ἢ τοὺς μέν, τοὺς δ´ οὔ; {—}Τοὺς μέν, 7491 1.49.13.4 : ἐφάτην, τοὺς δ´ οὔ. {—}Τί οὖν, ἦ δ´ ὅς, περὶ ἐκείνου τοῦ 7492 1.49.13.5 : λόγου λέγετε, ἐν ᾧ ἔφαμεν τὴν μάθησιν ἀνάμνησιν εἶναι, 7493 1.49.13.6 : καὶ τούτου οὕτως ἔχοντος ἀναγκαίως ἔχειν ἄλλο τι πρό– 7494 1.49.13.7 : τερον ἡμῶν εἶναι τὴν ψυχήν, πρὶν ἐν τῷ σώματι ἐντε– 7495 1.49.13.8 : θῆναι; {—}Ἐγὼ μέν, ἔφη ὁ Κέβης, καὶ τότε θαυμαστῶς 7496 1.49.13.9 : ἐπείσθην ὑπ´ αὐτοῦ καὶ νῦν ἐμμένω ὡς οὐδενὶ λόγῳ. {—} 7497 1.49.13.10 : Καὶ μήν, ἔφη ὁ Σιμμίας, καὶ αὐτὸς οὕτως ἔχω, καὶ πάνυ 7498 1.49.13.11 : γε ἂν θαυμάσαιμι, εἴ μοι περί γε τούτου ἄλλα ποτὲ ἔτι 7499 1.49.13.12 : δόξειεν. {—}Καὶ ὁ Σωκράτης· Ἀλλ´ ἀνάγκη σοι, ἔφη, ὦ 7500 1.49.13.13 : ξένε Θηβαῖε, ἄλλο δόξαι, ἄνπερ μείνῃ ἥδε ἡ οἴησις, τὸ 7501 1.49.13.14 : ἁρμονίαν μὲν εἶναι σύνθετον πρᾶγμα, ψυχὴν δὲ ἁρμο– 7502 1.49.13.15 : νίαν τινὰ ἐκ τῶν κατὰ τὸ σῶμα ἐντεταμένων συγκεῖ– 7503 1.49.13.16 : σθαι. Οὐ γάρ που ἀποδέξῃ γε σαυτοῦ λέγοντος, ὡς πρό– 7504 1.49.13.17 : τερον ἦν ἁρμονία ξυγκειμένη, πρὶν ἐκεῖνο εἶναι ἐξ ὧν 7505 1.49.13.18 : ἔδει αὐτὴν συντεθῆναι· ἢ ἀποδέξῃ; {—}Οὐδαμοῦ, ἔφη, 7506 1.49.13.19 : ὦ Σώκρατες. {—}Αἰσθάνῃ οὖν, ἦ δ´ ὅς, ὅτι ταῦτά σοι ξυμ– 7507 1.49.13.20 : βαίνει λέγειν, ὅταν φῇς μὲν εἶναι τὴν ψυχὴν πρὶν καὶ εἰς 7508 1.49.13.21 : ἀνθρώπου εἶδος καὶ σῶμα ἀφικέσθαι, εἶναι δ´ αὐτὴν 7509 1.49.13.22 : συγκειμένην ἐκ τῶν οὐδέπω ὄντων; οὐ γὰρ δὴ ἁρμονία 7510 1.49.13.23 : γέ σοι τοιοῦτόν ἐστιν ᾧ ἀπεικάζεις· ἀλλὰ πρότερον καὶ 7511 1.49.13.24 : ἡ λύρα καὶ αἱ χορδαὶ καὶ οἱ φθόγγοι ἔτι ἀνάρμοστοι 7512 1.49.13.25 : ὄντες γίγνονται, τελευταῖον δὲ πάντων ξυνίσταται ἡ ἁρ– 7513 1.49.13.26 : μονία καὶ πρῶτον ἀπόλλυται. Οὗτος οὖν σοι ὁ λόγος 7514 1.49.13.27 : ἐκείνῳ τῷ λόγῳ πῶς ξυναινέσεται; {—}Οὐδαμῶς, ἔφη ὁ 7515 1.49.13.28 : Σιμμίας. {—}Καὶ μήν, ἦ δ´ ὅς, πρέπει γε, εἴπερ τῳ ἄλλῳ 7516 1.49.13.29 : λόγῳ ξυνῳδῷ εἶναι καὶ τῷ περὶ ἁρμονίας. {—}Πρέπει 7517 1.49.13.30 : γάρ, ἔφη ὁ Σιμμίας. {—}Οὗτος τοίνυν, ἔφη, σοὶ οὐ ξυνῳ– 7518 1.49.13.31 : δός, ἀλλ´ ὅρα· πότερον αἱρεῖ τῶν λόγων, τὴν μάθησιν 7519 1.49.13.32 : ἀνάμνησιν εἶναι, ἢ ψυχὴν ἁρμονίαν; {—}Πολὺ μᾶλλον 7520 1.49.13.33 : ἐκεῖνον, ἔφη, ὦ Σώκρατες. Ὅδε μὲν γάρ μοι γέγονεν ἄνευ 7521 1.49.13.34 : ἀποδείξεως μετὰ εἰκότος τινὸς καὶ εὐπρεπείας· ὅθεν καὶ 7522 1.49.13.35 : τοῖς πολλοῖς δοκεῖ ἀνθρώποις· ἐγὼ δὲ τοῖς διὰ τῶν 7523 1.49.13.36 : εἰκότων τὰς ἀποδείξεις ποιουμένοις λόγοις ξύνοιδα οὖσιν 7524 1.49.13.37 : ἀλαζόσι, καὶ ἄν τις αὐτοὺς μὴ φυλάττηται, εὖ μάλα ἐξα– 7525 1.49.13.38 : πατῶσι καὶ ἐν γεωμετρίᾳ καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν. Ὁ δὲ 7526 1.49.13.39 : περὶ τῆς ἀναμνήσεως καὶ μαθήσεως λόγος δι´ ὑποθέσεως 7527 1.49.13.40 : ἀξίας ἀποδέξασθαι εἴρηται. Ἐρρήθη γάρ που οὕτως 7528 1.49.13.41 : ἡμῶν εἶναι ἡ ψυχὴ καὶ πρὶν ἢ εἰς σῶμα ἀφικέσθαι, 7529 1.49.13.42 : ὥσπερ αὐτῆς ἐστιν ἡ οὐσία ἔχουσα τὴν ἐπωνυμίαν τὴν 7530 1.49.13.43 : τοῦ ὃ ἔστιν. Ἐγὼ δὲ ταύτην, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, ἱκανῶς 7531 1.49.13.44 : τε καὶ ὀρθῶς ἀποδέδειγμαι. Ἀνάγκη οὖν μοι, ὡς ἔοικε, 7532 1.49.13.45 : διὰ ταῦτα μήτε ὡς ἐμαυτοῦ μήτε ὡς ἄλλου ἀποδέχεσθαι 7533 1.49.13.46 : λέγοντος ὡς ψυχή ἐστιν ἁρμονία. {—}Τί δέ, ἦ δ´ ὅς, ὦ 7534 1.49.13.47 : Σιμμία, τῇδε; δοκεῖ σοι ἁρμονίᾳ ἢ ἄλλῃ τινι συνθέσει 7535 1.49.13.48 : προσήκειν, ἄλλως πως ἔχειν ἢ ὡς ἂν ἐκεῖνα ἔχῃ ἐξ ὧν 7536 1.49.13.49 : ἂν συγκέηται; {—}Οὐδαμῶς. {—}Οὐδὲ μὴν ποιεῖν τι, ὡς 7537 1.49.13.50 : ἐγᾦμαι, οὐδέ τι πάσχειν ἄλλο παρ´ ὃ ἂν ἐκεῖνα ἢ ποιῇ 7538 1.49.13.51 : ἢ πάσχῃ. {—}Συνέφη. {—}Οὐκ ἄρα ἡγεῖσθαί γε προσήκει 7539 1.49.13.52 : ἁρμονίαν τούτων ἐξ ὧν ἂν συντεθῇ, ἀλλὰ ἕπεσθαι. {—} 7540 1.49.13.53 : Συνεδόκει. {—}Πολλοῦ ἄρα δεῖ ἐναντία γε ἁρμονία κινη– 7541 1.49.13.54 : θῆναι ἂν ἢ φθέγξασθαι ἤ τι ἄλλο ἐναντιωθῆναι τοῖς 7542 1.49.13.55 : αὑτῆς μέρεσι. {—}Πολλοῦ μέντοι, ἔφη. {—}Τί δέ; οὐχ οὕτως 7543 1.49.13.56 : ἁρμονία πέφυκεν εἶναι ἑκάστη ἁρμονία, ὡς ἂν ἁρμοσθῇ; 7544 1.49.13.57 : {—}Οὐ μανθάνω, ἔφη. {—}Ἢ οὐχί, ἦ δ´ ὅς, ἐὰν μὲν μᾶλ– 7545 1.49.13.58 : λον ἁρμοσθῇ καὶ ἐπὶ πλέον, εἴπερ ἐνδέχεται τοῦτο γίγνε– 7546 1.49.13.59 : σθαι, μᾶλλόν τε ἂν ἁρμονία εἴη καὶ πλείων· εἰ δ´ ἧττόν 7547 1.49.13.60 : τε καὶ ἐπὶ ἔλαττον, ἧττόν τε καὶ ἐλάττων; {—}Πάνυ γε. {—} 7548 1.49.13.61 : Ἦ οὖν ἔστι τοῦτο περὶ ψυχήν, ὥστε κατὰ τὸ σμικρότατον 7549 1.49.13.62 : μᾶλλον ἑτέραν ἑτέρας ψυχὴν ἐπὶ πλέον καὶ μᾶλλον ἢ ἐπὶ 7550 1.49.13.63 : ἔλαττον καὶ ἧττον αὐτὸ τοῦτ´ εἶναι, ψυχήν; {—}Οὐδ´ ὁπωσ– 7551 1.49.13.64 : τιοῦν, ἔφη. {—}Φέρε δή, ἔφη, πρὸς Διός· λέγεται ψυχὴ 7552 1.49.13.65 : ἣ μὲν νοῦν τε ἔχειν καὶ ἀρετὴν καὶ εἶναι ἀγαθή, ἣ δὲ 7553 1.49.13.66 : ἄνοιάν τε καὶ μοχθηρίαν καὶ εἶναι κακή; καὶ ταῦτα ἀλη– 7554 1.49.13.67 : θῶς λέγεται; {—}Ἀληθῶς μέντοι. {—}Τῶν οὖν τιθεμένων 7555 1.49.13.68 : ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι τί τις φήσει ταῦτα ὄντα εἶναι ἐν 7556 1.49.13.69 : ταῖς ψυχαῖς, τήν τε ἀρετὴν καὶ τὴν κακίαν; Πότερα ἁρ– 7557 1.49.13.70 : μονίαν αὖ τιν´ ἄλλην καὶ ἀναρμοστίαν; καὶ τὴν μὲν ἡρμό– 7558 1.49.13.71 : σθαι, τὴν ἀγαθήν, καὶ ἔχειν ἐν αὑτῇ τῇ ἁρμονίᾳ οὔσῃ 7559 1.49.13.72 : ἄλλην ἁρμονίαν, τὴν δὲ ἀνάρμοστον αὐτήν τε εἶναι καὶ 7560 1.49.13.73 : οὐκ ἔχειν ἐν αὑτῇ ἄλλην; {—}Οὐκ ἔχω ἔγωγε, φησὶν ὁ 7561 1.49.13.74 : Σιμμίας, εἰπεῖν· δῆλον δὲ ὅτι τοιαῦτ´ ἄττ´ ἂν λέγοι ὁ 7562 1.49.13.75 : ἐκεῖνο ὑποθέμενος. {—}Ἀλλὰ προωμολόγηται, ἔφη, μηδὲν 7563 1.49.13.76 : μᾶλλον μηδ´ ἧττον ἑτέραν ἑτέρας ψυχὴν ψυχῆς εἶναι. 7564 1.49.13.77 : Τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ ὁμολόγημα, μηδὲν μᾶλλον μηδ´ ἐπὶ πλέον 7565 1.49.13.78 : μηδὲ ἧττον, μηδ´ ἐπὶ ἔλαττον ἑτέραν ἑτέρας ἁρμονίαν ἁρ– 7566 1.49.13.79 : μονίας εἶναι; ἦ γάρ; {—}Πάνυ γε. {—}Τὴν δέ γε μηδὲν μᾶλ– 7567 1.49.13.80 : λον μηδὲ ἧττον ἁρμονίαν οὖσαν μηδὲ μᾶλλον μηδὲ ἧττον 7568 1.49.13.81 : ἡρμόσθαι· ἔστιν οὕτως; {—}Ἔστιν. {—}Ἡ δὲ μήτε μᾶλλον 7569 1.49.13.82 : μήτε ἧττον ἡρμοσμένη ἔστιν ὅτι πλέον ἢ ἔλαττον ἁρμονίας 7570 1.49.13.83 : μετέχει, ἢ τὸ ἴσον; {—}Τὸ ἴσον. {—}Οὐκοῦν ψυχὴ οὐδὲν 7571 1.49.13.84 : μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἄλλη ἄλλης αὐτὸ τοῦτο ψυχή ἐστιν, 7572 1.49.13.85 : οὐδὲ δὴ μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἥρμοσται; {—}Οὕτω. {—}Τοῦτο 7573 1.49.13.86 : δέ γε πεπονθυῖα οὐδὲν πλέον ἀναρμοστίας οὐδὲ ἁρμονίας 7574 1.49.13.87 : 〈μετέχοι〉 ἄν. {—}Οὐ γὰρ οὖν. {—}Τοῦτο δ´ αὖ πεπονθυῖα 7575 1.49.13.88 : ἆρ´ ἄν τι πλέον κακίας ἢ ἀρετῆς μετέχοι ἑτέρα ἑτέρας, 7576 1.49.13.89 : εἴπερ ἡ μὲν κακία ἀναρμοστία, ἡ δὲ ἀρετὴ ἁρμονία εἴη; 7577 1.49.13.90 : {—}Οὐδὲν πλέον. {—}Μᾶλλον δέ γέ που, ὦ Σιμμία, κατὰ 7578 1.49.13.91 : τὸν ὀρθὸν λόγον κακίας οὐδεμία ψυχὴ μεθέξει, εἴπερ 7579 1.49.13.92 : ἁρμονία ἐστίν· ἁρμονία γὰρ δήπου παντελῶς αὐτὸ τοῦτο 7580 1.49.13.93 : οὖσα, ἁρμονία, ἀναρμοστίας οὔποτ´ ἂν μετάσχοι. {—}Οὐ 7581 1.49.13.94 : μέντοι. {—}Οὐδέ γε δήπου ψυχή, οὖσα παντελῶς ψυχή, 7582 1.49.13.95 : κακίας. {—}Πῶς γὰρ ἔκ γε τῶν προειρημένων; {—}Ἐκ τού– 7583 1.49.13.96 : του ἄρα τοῦ λόγου ἡμῖν πᾶσαι ψυχαὶ πάντων ζῴων 7584 1.49.13.97 : ὁμοίως ἀγαθαὶ ἔσονται, εἴπερ ὁμοίως ψυχαὶ πεφύκασιν 7585 1.49.13.98 : αὐτὸ τοῦτο εἶναι, ψυχαί. {—}Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη, ὦ Σώ– 7586 1.49.13.99 : κρατες. {—}Ἦ καὶ καλῶς δοκεῖ, ἦ δ´ ὅς, οὕτω λέγεσθαι καὶ 7587 1.49.13.100 : πάσχειν ἂν ταῦτα ὁ λόγος, εἰ ὀρθὴ ἡ ὑπόθεσις ἦν, τὸ 7588 1.49.13.101 : ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι. {—}Οὐδ´ ὁπωστιοῦν, ἔφη. {—}Τί 7589 1.49.13.102 : δέ; ἦ δ´ ὅς· τῶν ἐν ἀνθρώπῳ πάντων ἔσθ´ ὅ τι ἄλλο λέγεις 7590 1.49.13.103 : ἄρχειν ἢ ψυχήν, ἄλλως τε καὶ φρόνιμον; {—}Οὐκ ἔγωγε. 7591 1.49.13.104 : {—}Πότερον συγχωροῦσαν τοῖς κατὰ τὸ σῶμα παθήμασιν, 7592 1.49.13.105 : ἢ καὶ ἐναντιουμένην; λέγω δὲ τὸ τοιόνδε· οἷον καύματος 7593 1.49.13.106 : ἐνόντος καὶ δίψους ἐπὶ τοὐναντίον ἕλκειν, τὸ μὴ πίνειν, 7594 1.49.13.107 : καὶ πείνης ἐνούσης ἐπὶ τὸ μὴ ἐσθίειν, καὶ ἄλλα που μυ– 7595 1.49.13.108 : ρία ἐροῦμεν ἐναντιουμένην τὴν ψυχὴν τοῖς κατὰ τὸ σῶμα· 7596 1.49.13.109 : ἢ οὔ; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Οὐκοῦν αὖ ὡμολογήσαμεν ἐν 7597 1.49.13.110 : τοῖς πρόσθεν μήποτε ταύτην, ἁρμονίαν γε οὖσαν, ἐναντία 7598 1.49.13.111 : ᾄδειν οἷς ἐπιτείνοιτο καὶ χαλῷτο καὶ ψάλλοιτο καὶ ἄλλο 7599 1.49.13.112 : ὁτιοῦν πάθος πάσχοι ἐκεῖνα ἐξ ὧν τυγχάνει οὖσα, ἀλλ´ 7600 1.49.13.113 : ἕπεσθαι ἐκείνοις καὶ οὔποτ´ ἂν ἡγεμονεύειν; {—}Ὡμο– 7601 1.49.13.114 : λογήσαμεν, ἔφη· πῶς γὰρ οὔ; {—}Τί οὖν νῦν; οὐ πᾶν 7602 1.49.13.115 : τοὐναντίον φαίνεται ἡμῖν ἐργαζομένη, ἡγεμονεύουσά τε 7603 1.49.13.116 : ἐκείνων πάντων, ἐξ ὧν φησί τις αὐτὴν εἶναι, καὶ ἐναντιου– 7604 1.49.13.117 : μένη ὀλίγου πάντα διὰ παντὸς τοῦ βίου καὶ δεσπόζουσα 7605 1.49.13.118 : πάντας τρόπους, τὰ μὲν χαλεπώτερον κολάζουσα καὶ μετ´ 7606 1.49.13.119 : ἀλγηδόνων, τά τε κατὰ τὴν γυμναστικὴν καὶ τὴν ἰατρικήν, 7607 1.49.13.120 : τὰ δὲ πραότερον, καὶ τὰ μὲν ἀπειλοῦσα, τὰ δὲ νουθετοῦσα, 7608 1.49.13.121 : ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ ὀργαῖς καὶ φόβοις ὡς ἄλλη οὖσα 7609 1.49.13.122 : ἄλλῳ πράγματι διαλεγομένη; οἷόν που καὶ Ὅμηρος ἐν 7610 1.49.13.123 : Ὀδυσσείᾳ πεποίηκεν, οὗ λέγει τὸν Ὀδυσσέα (υ 17. 18)· 7611 1.49.13.124 : στῆθος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ· 7612 1.49.13.125 : τέτλαθι δή, κραδίη, καὶ κύντερον ἄλλο ποτ´ ἔτλης. 7613 1.49.13.126 : Ἆρ´ οἴει αὐτὸν ταῦτα ποιῆσαι διανοούμενον ὡς ἁρμονίας 7614 1.49.13.127 : αὐτῆς οὔσης καὶ οἵας ἄγεσθαι ὑπὸ τῶν τοῦ σώματος πα– 7615 1.49.13.128 : θημάτων, ἀλλ´ οὐχ οἵας ἄγειν τε ταῦτα καὶ δεσπόζειν, 7616 1.49.13.129 : καὶ οὔσης αὐτῆς πολὺ θειοτέρου τινὸς ἢ καθ´ ἁρμονίαν; 7617 1.49.13.130 : {—}Νὴ Δία, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ. {—}Οὐκ ἄρα, ὦ 7618 1.49.13.131 : ἄριστε, ἡμῖν οὐδαμῇ καλῶς ἔχει ψυχὴν ἁρμονίαν τινὰ 7619 1.49.13.132 : φάναι εἶναι· οὔτε γὰρ ἄν, ὡς ἔοικεν, Ὁμήρῳ θειῷ ποιητῇ 7620 1.49.13.133 : ὁμολογοῖμεν οὔτε αὐτοὶ ἡμῖν αὐτοῖς. {—}Ἔχει οὕτως, ἔφη. 7621 1.49.13.134 : {—}Εἶεν δή, ἦ δ´ ὃς ὁ Σωκράτης, τὰ μὲν Ἁρμονίας ἡμῖν 7622 1.49.13.135 : τῆς Θηβαικῆς ἵλεά πως, ὡς ἔοικε, μετρίως γέγονε· τί δὲ 7623 1.49.13.136 : δὴ τὰ Κάδμου, ἔφη, ὦ Κέβης, πῶς ἱλασόμεθα καὶ τίνι 7624 1.49.13.137 : λόγῳ; {—}Σύ μοι δοκεῖς, ἔφη ὁ Κέβης, ἐξευρήσειν. 7625 1.49.14.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 95E–96C). 7626 1.49.14.2 : Ὁ οὖν Σωκράτης συχνὸν χρόνον ἐπισχὼν καὶ πρὸς 7627 1.49.14.3 : αὑτόν τι σκεψάμενος, Οὐ φαῦλον πρᾶγμα, ἔφη, ὦ Κέβης, 7628 1.49.14.4 : ζητεῖς· ὅλως γὰρ δεῖ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς τὴν αἰτίαν 7629 1.49.14.5 : διαπραγματεύσασθαι. Ἐγὼ οὖν σοι δίειμι περὶ αὐτῶν, 7630 1.49.14.6 : ἂν βούλῃ, τά γ´ ἐμὰ πάθη· ἔπειτα ἐάν τί σοι χρήσιμον 7631 1.49.14.7 : φαίνηται ὧν ἂν λέγω, πρὸς τὴν πειθὼ περὶ ὧν λέγεις 7632 1.49.14.8 : χρήσῃ. {—}Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Κέβης, βούλομαί γε. {—}Ἄκουε 7633 1.49.14.9 : τοίνυν ὡς ἐροῦντος. Ἐγὼ γάρ, ἔφη, ὦ Κέβης, νέος ὢν 7634 1.49.14.10 : θαυμαστῶς ὡς ἐπεθύμησα ταύτης τῆς σοφίας, ἣν δὴ 7635 1.49.14.11 : καλοῦσι περὶ φύσεως ἱστορίαν· ὑπερήφανον γάρ μοι ἐδό– 7636 1.49.14.12 : κει εἶναι εἰδέναι τὰς αἰτίας ἑκάστου, διὰ τί γίγνεται ἕκα– 7637 1.49.14.13 : στον καὶ διὰ τί ἀπόλλυται καὶ διὰ τί ἔστι· καὶ πολλάκις 7638 1.49.14.14 : ἄνω κάτω μετέβαλλον σκοπῶν πρῶτον τὰ τοιάδε· ἆρ´ 7639 1.49.14.15 : ἐπειδὰν τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν σηπεδόνα τινὰ λάβῃ, 7640 1.49.14.16 : ὥς τινες ἔλεγον, τότε δὴ τὰ ζῷα συστρέφεται· καὶ πό– 7641 1.49.14.17 : τερον τὸ αἷμά ἐστιν ᾧ φρονοῦμεν, ἢ ὁ ἀὴρ ἢ τὸ πῦρ, 7642 1.49.14.18 : ἢ τούτων μὲν οὐδέν, ὁ δὲ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ τὰς αἰσθή– 7643 1.49.14.19 : σεις παρέχων τοῦ ἀκούειν καὶ τοῦ ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι, 7644 1.49.14.20 : ἐκ τούτων δὲ γίγνοιτο μνήμη καὶ δόξα, ἐκ δὲ μνήμης καὶ 7645 1.49.14.21 : δόξης λαβούσης τὸ ἠρεμεῖν κατὰ ταῦτα γίγνεσθαι ἐπι– 7646 1.49.14.22 : στήμην· καὶ αὖ τούτων τὰς φθορὰς σκοπῶν καὶ τὰ περὶ 7647 1.49.14.23 : τὸν οὐρανόν τε καὶ τὴν γῆν πάθη, τελευτῶν οὕτως ἐμαυ– 7648 1.49.14.24 : τῷ ἔδοξα πρὸς ταύτην τὴν σκέψιν ἀφυὴς εἶναι, ὡς οὐδὲν 7649 1.49.14.25 : χρῆμα. 7650 1.49.15.1 : <20Πλάτωνος>20 (Phaed. p. 99B–100A). 7651 1.49.15.2 : Τὸ γὰρ μὴ διελέσθαι οἷόν τε εἶναι ὅτι ἄλλο μέν τί 7652 1.49.15.3 : ἐστι τὸ αἴτιον τῷ ὄντι, ἄλλο δὲ ἐκεῖνο ἄνευ οὗ τὸ αἴτιον 7653 1.49.15.4 : οὐκ ἄν ποτ´ εἴη αἴτιον· ὃ δή μοι φαίνονται ψηλαφῶντες 7654 1.49.15.5 : οἱ πολλοὶ ὥσπερ ἐν σκότει, ἀλλοτρίῳ ὀνόματι προσχρώ– 7655 1.49.15.6 : μενοι, ὡς αἴτιον αὐτὸ προσαγορεύειν. Διὸ δὴ καὶ ὃ μέν 7656 1.49.15.7 : τις δίνην περιτιθεὶς τῇ γῇ ὑπὸ τοῦ οὐρανοῦ μένειν δὴ 7657 1.49.15.8 : ποιεῖ τὴν γῆν, ὁ δὲ ὥσπερ καρδόπῳ πλατείᾳ βάθρον τὸν 7658 1.49.15.9 : ἀέρα ὑπερείδει· τὴν δὲ τοῦ ὡς οἷόν τε βέλτιστα αὐτὰ 7659 1.49.15.10 : τεθῆναι δύναμιν οὕτω νῦν κεῖσθαι, ταύτην οὔτε ζητοῦσιν 7660 1.49.15.11 : οὔτε τινὰ οἴονται δαιμονίαν ἰσχὺν ἔχειν, ἀλλ´ ἡγοῦνται 7661 1.49.15.12 : τούτου ἄν ποτε Ἄτλαντα ἰσχυρότερον καὶ ἀθανατώτερον 7662 1.49.15.13 : καὶ μᾶλλον ἅπαντα συνέχοντα ἐξευρεῖν καὶ ὡς ἀληθῶς 7663 1.49.15.14 : τὸ ἀγαθὸν καὶ δέον συνιδεῖν καὶ συνδέειν οὐδὲν οἴονται. 7664 1.49.15.15 : Ἐγὼ μὲν οὖν τῆς τοιαύτης αἰτίας, ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μαθητὴς 7665 1.49.15.16 : ὁτουοῦν ἥδιστ´ ἂν γενοίμην· ἐπειδὴ δὲ ταύτης ἐστερή– 7666 1.49.15.17 : θην καὶ οὔτ´ αὐτὸς εὑρεῖν οὔτε παρ´ ἄλλου μαθεῖν οἷός 7667 1.49.15.18 : τε ἐγενόμην, τὸν δεύτερον πλοῦν ἐπὶ τὴν τῆς αἰτίας ζή– 7668 1.49.15.19 : τησιν ᾗ πεπραγμάτευμαι, βούλει σοι, ἔφη, ἐπίδειξιν ποι– 7669 1.49.15.20 : ήσομαι, ὦ Κέβης; {—}Ὑπερφυῶς μὲν οὖν, ἔφη, ὡς βού– 7670 1.49.15.21 : λομαι. {—}Ἔδοξε τοίνυν μοι, ἦ δ´ ὅς, μετὰ ταῦτα, ἐπειδὴ 7671 1.49.15.22 : ἀπείρηκα τὰ ὄντα σκοπῶν, δεῖν εὐλαβηθῆναι, μὴ πάθοιμι 7672 1.49.15.23 : ὅπερ οἱ τὸν ἥλιον ἐκλείποντα θεωροῦντες καὶ σκοπούμενοι 7673 1.49.15.24 : πάσχουσι· διαφθείρονται γάρ που ἔνιοι τὰ ὄμματα, ἐὰν 7674 1.49.15.25 : μὴ ἐν ὕδατι ἤ τινι τοιούτῳ σκοπῶνται τὴν εἰκόνα αὐτοῦ. 7675 1.49.15.26 : Τοιοῦτόν τι καὶ ἐγὼ διενοήθην καὶ ἔδεισα, μὴ παντάπασι 7676 1.49.15.27 : τὴν ψυχὴν τυφλωθείην βλέπων πρὸς τὰ πράγματα τοῖς 7677 1.49.15.28 : ὄμμασι καὶ ἑκάστῃ τῶν αἰσθήσεων ἐπιχειρῶν ἅπτεσθαι 7678 1.49.15.29 : αὐτῶν. Ἔδοξε δή μοι χρῆναι εἰς τοὺς λόγους καταφυ– 7679 1.49.15.30 : γόντα ἐν ἐκείνοις σκοπεῖν τῶν ὄντων τὴν ἀλήθειαν. Ἴσως 7680 1.49.15.31 : μὲν οὖν, ὡς εἰκάζω, τρόπον τινὰ οὐκ ἔοικεν. Οὐ γὰρ 7681 1.49.15.32 : πάνυ συγχωρῶ, τὸν ἐν λόγοις σκοπούμενον τὰ ὄντα ἐν 7682 1.49.15.33 : εἰκόσι μᾶλλον σκοπεῖν ἢ τὸν ἐν τοῖς ἔργοις· ἀλλ´ οὖν 7683 1.49.15.34 : δὴ ταύτῃ γε ὥρμησα, καὶ ὑποθέμενος ἑκάστοτε λόγον ὃν 7684 1.49.15.35 : ἂν κρίνω ἐρρωμενέστατον εἶναι, ἃ μὲν ἄν μοι δοκῇ τούτῳ 7685 1.49.15.36 : συμφωνεῖν, τίθημι ὡς ἀληθῆ ὄντα, καὶ περὶ αἰτίας καὶ 7686 1.49.15.37 : περὶ τῶν ἄλλων πάντων· ἃ δ´ ἂν μή, ὡς οὐκ ἀληθῆ. 7687 1.49.15.38 : Βούλομαι δέ σοι σαφέστερον εἰπεῖν ἃ λέγω· οἶμαι γάρ 7688 1.49.15.39 : σε νῦν οὐ μανθάνειν. {—}Οὐ μὰ τὸν Δί´, ἔφη ὁ Κέβης, 7689 1.49.15.40 : οὐ σφόδρα. 7690 1.49.16.1 : <20Ἐν ταὐτῷ>20 (p. 105C–107A). 7691 1.49.16.2 : Ἀποκρίνου δή, ἦ δ´ ὅς, ᾧ ἂν τί ἐγγένηται σώματι, 7692 1.49.16.3 : ζῶν ἔσται; {—}Ὧι ἂν ψυχή, ἔφη. {—}Οὐκοῦν ἀεὶ τοῦτο 7693 1.49.16.4 : οὕτως ἔχει; {—}Πῶς γὰρ οὐχί, ἦ δ´ ὅς. {—}Ἡ ψυχὴ ἄρα 7694 1.49.16.5 : ὅ τι ἂν αὐτὴ κατάσχῃ, ἀεὶ ἥκει ἐπ´ ἐκεῖνο φέρουσα ζωήν; 7695 1.49.16.6 : {—}Ἥκει μέντοι, ἔφη. {—}Πότερον δ´ ἔστι τι ζωῇ ἐναντίον 7696 1.49.16.7 : ἢ οὐδέν; {—}Ἔστιν, ἔφη. {—}Τί; {—}Θάνατος. {—}Οὐκοῦν 7697 1.49.16.8 : ψυχὴ τὸ ἐναντίον ᾧ αὐτὴ ἐπιφέρει ἀεὶ οὐ μήποτε δέ– 7698 1.49.16.9 : ξηται, ὡς ἐκ τῶν πρόσθεν ὡμολόγηται; {—}Καὶ μάλα 7699 1.49.16.10 : σφόδρα, ἔφη ὁ Κέβης. {—}Τί οὖν; τὸ μὴ δεχόμενον τὴν 7700 1.49.16.11 : τοῦ ἀρτίου ἰδέαν, τί νῦν δὴ ὀνομάζομεν; {—}Ἀνάρτιον, ἔφη. 7701 1.49.16.12 : {—}Τὸ δὲ δίκαιον μὴ δεχόμενον καὶ ὃ ἂν μουσικὸν μὴ δέ– 7702 1.49.16.13 : χηται; {—}Ἄμουσον, ἔφη, τὸ δὲ ἄδικον. {—}Εἶεν· ὃ δ´ 7703 1.49.16.14 : ἂν θάνατον μὴ δέχηται, τί καλοῦμεν; {—}Ἀθάνατον, ἔφη. 7704 1.49.16.15 : {—}Οὐκοῦν ψυχὴ οὐ δέχεται θάνατον; {—}Οὔ. {—}Ἀθά– 7705 1.49.16.16 : νατον ἄρα ψυχή; {—}Ἀθάνατον. {—}Εἶεν, ἔφη· τοῦτο μὲν 7706 1.49.16.17 : δὴ ἀποδεδεῖχθαι φῶμεν· ἢ πῶς δοκεῖ; {—}Καὶ μάλα γε 7707 1.49.16.18 : ἱκανῶς, ὦ Σώκρατες. {—}Τί οὖν, ἦ δ´ ὅς, ὦ Κέβης; Εἰ 7708 1.49.16.19 : τῷ ἀναρτίῳ ἀναγκαῖον ἦν ἀνωλέθρῳ εἶναι, ἄλλο τι ἢ τὰ 7709 1.49.16.20 : τρία ἀνώλεθρα ἂν ἦν; {—}Πῶς γὰρ οὔ; {—}Οὐκοῦν εἰ καὶ 7710 1.49.16.21 : τὸ θερμὸν ἀναγκαῖον ἦν ἀνώλεθρον εἶναι, ὁπότε τις ἐπὶ 7711 1.49.16.22 : χιόνα θερμὸν ἐπάγει, ὑπεξῄει ἂν ἡ χιὼν μένουσα ἄτηκτος· 7712 1.49.16.23 : οὐ γὰρ ἂν ἀπώλετό γε, οὐδ´ αὖ ὑπομένουσα ἐδέξατ´ ἂν 7713 1.49.16.24 : τὴν θερμότητα. {—}Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. {—}Ὡσαύτως, 7714 1.49.16.25 : οἶμαι, κἂν εἰ τὸ ψυχρὸν ἀνώλεθρον ἦν, ὁπότε ἐπὶ τὸ 7715 1.49.16.26 : πῦρ ψυχρόν τι ἐπῄει, οὔποτ´ ἂν ἀπεσβέννυτο οὐδ´ ἀπώλ– 7716 1.49.16.27 : λυτο, ἀλλὰ σῶον ἂν ἀπελθὸν ᾤχετο. {—}Ἀνάγκη, ἔφη. {—} 7717 1.49.16.28 : Οὐκοῦν καὶ ὧδε, ἔφη, ἀνάγκη περὶ τοῦ ἀθανάτου 〈εἰπεῖν〉; 7718 1.49.16.29 : Εἰ μὲν τὸ ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν, ἀδύνατον ψυχῇ, 7719 1.49.16.30 : ὅταν θάνατος ἐπ´ αὐτὴν ἴῃ, ἀπόλλυσθαι· θάνατον μὲν 7720 1.49.16.31 : γὰρ δὴ ἐκ τῶν προειρημένων οὐ δέξεται οὐδ´ ἔσται τε– 7721 1.49.16.32 : θνηκυῖα, ὥσπερ τὰ τρία οὐκ ἔσται, ἔφαμεν, ἄρτιον, οὐδὲ 7722 1.49.16.33 : γοῦν τὸ περιττόν, οὐδὲ δὴ τὸ πῦρ ψυχρόν, οὐδέ γε ἡ ἐν 7723 1.49.16.34 : τῷ πυρὶ θερμότης. Ἀλλὰ τί κωλύει, φαίη ἄν τις, ἄρτιον 7724 1.49.16.35 : μὲν τὸ περιττὸν μὴ γίγνεσθαι ἐπιόντος τοῦ ἀρτίου, ὥσπερ 7725 1.49.16.36 : ὡμολόγηται, ἀπολομένου δ´ αὐτοῦ ἀντ´ ἐκείνου ἄρτιον 7726 1.49.16.37 : γεγονέναι; Τῷ ταῦτα λέγοντι οὐκ ἂν ἔχοιμεν διαμάχεσθαι 7727 1.49.16.38 : ὅτι οὐκ ἀπόλλυται· τὸ γὰρ ἀνάρτιον οὐκ ἀνώλεθρόν ἐστιν, 7728 1.49.16.39 : ἐπεὶ εἰ τοῦτο ὡμολόγητο ἡμῖν, ῥᾳδίως ἂν διεμαχόμεθα 7729 1.49.16.40 : ὅτι ἐπελθόντος τοῦ ἀρτίου τὸ περιττὸν καὶ τὰ τρία οἴχε– 7730 1.49.16.41 : ται ἀπιόντα· καὶ περὶ πυρὸς καὶ θερμοῦ καὶ τῶν ἄλλων 7731 1.49.16.42 : οὕτως ἂν διεμαχόμεθα· ἢ οὔ; {—}Πάνυ μὲν οὖν. {—}Οὐ– 7732 1.49.16.43 : κοῦν καὶ νῦν περὶ τοῦ ἀθανάτου, εἰ μὲν ἡμῖν ὁμολογεῖται 7733 1.49.16.44 : καὶ ἀνώλεθρον εἶναι, ψυχὴ ἂν εἴη πρὸς τῷ ἀθάνατος 7734 1.49.16.45 : εἶναι καὶ ἀνώλεθρος· εἰ δὲ μή, ἄλλου ἂν δέοι λόγου. {—} 7735 1.49.16.46 : Ἀλλ´ οὐδὲν δεῖ, ἔφη, τούτ