I. DE EVA, PARENTE PRIMA. 
 
     Scripturus igitur quibus fulgoribus mulieres claruerint 
insignes, a matre omnium sumpsisse exordium non apparebit 
indignum. Ea quippe, uetustissima parens uti prima, sic magnificis 
fuit insignis splendoribus. Nam, non in hac erumnosa miseriarum 
ualle - in qua ad laborem ceteri mortales nascimur - producta est 
nec eodem malleo aut incude etiam fabrefacta, seu eiulans 
nascendi crimen deflens aut inualida ceterorum ritu uenit in uitam, 
quin imo - quod nemini unquam alteri contigisse auditum est - 
cum iam ex limo terre rerum omnium Faber optimus Adam manu 
compegisset propria, et ex agro cui postea Damascenus nomen 
inditum est in orto delitiarum transtulisset eumque in soporem 
soluisset placidum, artificio sibi tantum cognito ex dormientis 
latere eduxit eandem, sui compotem et maturam uiro, et loci 
amenitate atque sui Factoris letabundam intuitu, inmortalem et 
rerum dominam, atque uigilantis iam uiri sociam, et ab eodem 
Euam etiam nominatam.  
     Quid maius, quid splendidius potuit unquam contigisse 
nascenti? Preterea hanc arbitrari possumus corporea formositate 
mirabilem: quid enim Dei digito factum est quod cetera non 
excedat pulchritudine? Et quamuis formositas hec annositate 
peritura sit aut medio in etatis flore paruo egritudinis inpulsu 
lapsura, tamen, quia inter precipuas dotes suas mulieres numerant, 
et plurimum ex ea glorie mortalium indiscreto iudicio iam 
consecute sunt, non superflue inter claritates earum tanquam 
fulgor precipuus et apposita est et in sequentibus apponenda 
ueniet.  
     Hec insuper tam iure originis quam incolatus paradisi ciuis 
facta, et amicta splendore nobis incognito, dum una cum uiro loci 
delitiis frueretur auide, inuidus sue felicitatis Hostis nepharia illi 
suasione ingessit animo, si aduersus unicam sibi legem a Deo 
inpositam iret, in ampliorem gloriam iri posse. Cui dum leuitate 
feminea magis quam illi nobisque oportuerit crederet, seque stolide 
ad altiora conscensuram arbitraretur, ante alia blanda quadam 
suggestione uirum flexibilem in sententiam suam traxit; et in legem 
agentes arboris boni et mali poma dum gustassent, temerario ausu 
seque genusque suum omne futurum ex quiete et eternitate in 
labores anxios et miseram mortem et ex delectabili patria inter 
uepres glebas et scopulos deduxere. Nam, cum lux corusca qua 
incedebant amicti abiisset, a turbato Creatore suo obiurgati, 
perizomatibus cincti, ex delitiarum loco in agros Hebron pulsi 
exulesque uenere. Ibi egregia mulier, his facinoribus clara, cum 
prima - ut a non nullis creditum est - uertente terram ligonibus uiro 
colo nere adinuenisset, sepius dolores partus experta est, et quibus 
ob mortem filiorum atque nepotum angustiis angeretur animus 
eque misere passa, et - ut algores estusque sinam et incomoda 
cetera - fessa laboribus moritura deuenit in senium.