LIBER  PRIMVS TRIVMPHVS VENERIS SEV VOLVPTATIS 
CONTRA VOLVPTATES HENrici Bebe1ii Iustingensis Poetae Laureati.

Er erat et Phoebus phryxei torruit agni
Cornua, Riphaeosque liquans de montibus imbres
Temperies placidi mulcebat rura fauoni 
Iactabatque nouas et adhuc sine frugibus herbas
Tempore quo passm redeuntiam gramina pratis 
Cumque rosis campus multorum flore colorum
Pingitur, inuitans pueros, hilaresque puellas
Arboribusque comae Borea populante rigentes
Nuper, in antiquam faciem, uiridesque renatae
Singula ne dicam. Iam cuncta animantia terrae
Luxuriant campis, tuto ac se credere coelo
Melligero instrepitans apis audet fedula flore
Cuncta susurro auium gaudens protendere ramos
Silua procul sonitat, tectis uocalis hirundo
Nidificat, nec non dulcis Philomela sub alta
Ilice, Iamque suis attemperat organa cannis
Et Venerem repetunt armenta et pabula lustrant
Lasciuiret homo pariter, ieiunia macra
Ni male quassarent malesana libidinis arma
Suaserat hoc uirtus, cum sobrietate, pudorque
Hoc modo compressit Veneris feruentia tela
Aegra ferens nimium uolitantis mater amoris
Ereptos homines, dum cuncta libidine saltant
Tempore forte eodem campis discursat apricis
Inque manu Myrto, roseis per tempora sertis
Insignis, uolitat circumque petulca columba