[44]
Erant in ea legione fortissimi viri, centuriones, qui primis ordinibus
appropinquarent, Titus Pullo et Lucius Vorenus. Hi perpetuas inter se
controversias habebant, quinam anteferretur, omnibusque annis de locis summis
simultatibus contendebant. Ex his Pullo, cum acerrime ad munitiones pugnaretur,
"Quid dubitas," inquit, " Vorene? aut quem locum tuae probandae
virtutis exspectas ? hic dies de nostris controversiis iudicabit." Haec cum
dixisset, procedit extra munitiones quaque pars hostium confertissma est visa
irrumpit. Ne Vorenus quidem tum sese vallo continet, sed omnium veritus existi
mationem subsequitur. Mediocri spatio relicto Pullo pilum in hostes immittit
atque unum ex multitudine procurrentem traicit; quo percusso et exanimato hunc
scutis protegunt, in hostem tela universi coniciunt neque dant regrediendi
facultatem. Transfigitur
scutum Pulloni et verutum in balteo defigitur. Avertit hic casus vaginam
et gladium educere conanti dextram moratur manum, impeditumque hostes
circumsistunt. Succurrit inimicus illi Vorenus et laboranti subvenit. Ad hunc se
confestim a Pullone omnis multitudo convertit: illum veruto arbitrantur occisum.
Gladio comminus rem gerit Vorenus atque uno interfecto reliquos paulum propellit;
dum cupidius instat, in locum deiectus inferiorem concidit. Huic rursus
circumvento fert subsidium Pullo, atque ambo incolumes compluribus interfectis
summa cum laude sese intra munitiones recipiunt. Sic fortuna in contentione et
certamine utrumque versavit, ut alter alteri inimicus auxilio salutique esset,
neque diiudicari posset, uter utri virtute anteferendus videretur.