LIBER SECUNDUS.



INCIPIUNT CAPITULA LIBRI SECUNDI.  [0809] 

 [0809B] 1. De eo quod post mortem Arnulfi Hlodoicus filius ejus rex constituitur.

2. Hungarii audita nece Arnulfi Bagoariam petunt.

3. Hulodoicus bellum Hungariis parat juxta Lemannum.

 [0809C] 4. Hungarii positis insidiis Hulodoici milites vincunt.

5. Fugiens Hulodoicus: Hungarii Francorum Saxonum et Suevorum terram depraedantur.

6. De rebellione Adelberti comitis, et qualiter decipiente Hattone archiepiscopo sit decollatus.

7. Exploratores regressi quod consilium dederint.

8. Quare Hungarii territi ab Italiae ingressu sint reversi.

9. Qualiter Hungarii reparato exercitu venerint et Italici eis occurrerint.

10. Cur rex Berengarius ad bellum non ierit, vel cur Hungari Italos fugerint.

11. Fugientes pagani christianis pacem petunt, quam  [0809D] non adquirunt.

12. De proludio pugnae, in quo vincerunt Hungarii postquam fugerunt.

13. De eo quod propter defatigatos  equos super fluvium Brentam pagani christianos praestolarentur, eisque pacem quaererent, quam non dederunt.

14. Quod consilium Hungarii ob desperationem invenerint, et quid dixerint.

 [0810B] 15. Quomodo Hungarii positis insidiis super christianos irruunt  et vincunt.

16. Quod victoriam non pro eorum fortitudine, sed pro christianorum peccato habuerint.

17. Quod eo tempore Hulodoicus rex Francorum  [0810C] moritur, et Chunradus pro eo ordinatur

18. Qui sub eo principes erant, inter quos et Heinricus Saxonum dux erat.

19. De eo quod Heinricus et caeteri principes Chunrado rebellaverint regi, et ab eo victi fuerint, et quia Arnaldus in Hungariam fugerit.


20. Chuonradus rex moriens principes omnes de pace, et ut Heinricum regem constituant, exhortatur, cui et regalia ornamenta transmittit.

21. Chuonrado rege mortuo, Arnaldus ab Hungaria redit atque Heinrico regi bellum parat.

22. Heinricus Arnaldi animum prudentissima locutione mitigat.

23. Arnaldus suorum exhortatione militum Heinrici fit miles regis.

 [0810D] 24. Audita Hungarii morte Chuonradi, Saxoniam ingrediuntur.

25. Rex Heinricus, quamquam infirmus, eis occurrit.

26. Qualiter ad pugnam suos exhortatus sit milites.

27. De bono voto Heinrici regis.

28. De nuntio qui Hungarios in Meresburg esse nuntiabat.

 [0811A] 29. Hungarii, sciscitatis captivis de bello, exploratores mittunt.

30. De pugna cum Hungariis commissa.

31. De bono consilio Heinrici regis et victoria ejus, et ubi sit ipsa depicta victoria.

32. De Hulodoico quodam, quem Italici super se regnare invitant.

33. Quod Adelbertus marchio hoc effecerit, qui gener regis Berengarii erat.

34. De eodem Adelberto, qui primo fuit bonus et postmodum factus est malus.


35. Quod Hulodoicus regis Berengarii terrore juraverit et reversus sit.

36. Quod Adelbertus, Tusciae provinciae potens marchio, instinctu Bertae uxoris sue Berengarium  [0811B] deserit, et propter Hulodoicum, ut veniat, mittit.

37. Hulodoicus ab Italiensibus suscipitur, et Veronam Berengarius fugiit, a qua et expulsus a Hulodoico est.

38. Hulodoicus Luccam proficiscitur et decenter ab Adelberto suscipitur.

39. Hulodoicus ob Adelberti potentiam invidia tangitur, ob quam ab ejus fidelitate Adelbertus separatur.

40. Descriptio Veronensis civitatis et fluminis Athesis et pontis super eum.

41. Quod Hulodoicus Verone degens, a Berengario corruptis civitatis custodibus capitur et lumine privatur.

 [0811C] 42. De Hungariis qui eo tempore Italiam laniabant.

43. De Saracenis de Fraxeneto, qui partem Italiae vastabant et usque Aquas pervenerant.

44. De Africanis Saracenis, qui Appuliam, Calabriam, Beneventum occupaverant et Garelianum montem pro munitione habebant.

45. Qua occasione Saraceni ab Africa exierint.


46. Quod Domini hoc factum sit voluntate ob nostram correctionem.

47. Quia Johanes Ravennas eo tempore papa habebatur

48. Qualiter per Theodoram meretricem papa sit constitutus.


49. De quodam Africano, qui ad papam venit, eique,  [0811D] quomodo cum Africanis pugnare posset, consilium dedit.

50. Quod idem Africanus insidiis positis ceteros occiderit.

51. De consilio Landulfi, Beneventanorum principis.

52. De eo quod papa Constantinopolim directis nuntiis adjutorium ab imperatore acceperit, et cum Poenis pugnaverit.

 [0812A] 53. Quod Greci mox ut veniunt, castrum juxta montem constituunt.

54. Quod omnes Poeni sint interfecti et capti, et quia visi sunt in bello Petrus et Paulus apostoli gloriosi.

55. Adelbertus Tuscie provinciae marchio moritur, cujus filius Wido pro eo ponitur; mater vero ejus a Berengario capitur.

56. Quod suspicati sunt homines Bertam Adelberto filios peperisse.

57. De eo quod multi principes simul cum Lamperto Mediolanense archiepiscopo Berengario rebellarent, et cur hoc facerent.

58. De comite palatii capto, atque Lamperto non oportune commendato.

 [0812B] 59. Quod eundem Berengarius requisierit, et cur eum habere non possit.

60. De Rodulfo rege Burgundionum, qui filiam ducis Bruchardi acceperat uxorem, et ab Italicis invitatur, ut ad eos veniat et rex eorum fiat.

61. Qualiter Hungarii, Berengarii regis amici, Odelricum occiderent, Adelbertum vero regis generum et Gislebertum comitem vivos caperent.

62. Qua calliditate Adelbertus marchio Hungarios deluserit, et vili praetio ab eis redemptus aufugerit.

63. De Gisleberto capto, flagellato et ante regem  [0812C] ducto, atque ab eo misericorditer dimisso et honorato.

64. De eodem qui ad Rodulfum regem abiit et eum adduxit.

65. De pugna civili inter Berengarium et Rodulfum exhorta.

66. Quod Rodulfus victoriam per Bonefatium cognatum suum obtinuit.

67. Rodulfus consensu Italiensium in Burgundiam redit.

68. De Veronensibus qui Berengarium consiliati sunt occidere.

69. Prudens regis Berengarii allocucio ad Flambertum.

 [0812D] 70. De sciffo aureo a rege Flamberto tradito.

71. Quod Flamberti consilio Berengarius rex sit interfectus.

72. De regis sanguine usque in praesens tempus in lapide permanente.

73. De Milone milite qui regem Berengarium vindicavit, et post triduum ejus interfectores suspendit.



INCIPIT LIBER SECUNDUS.