[2,26] CAPUT XXVI.
Postremo doctum non mira aut noua esse haec Mala : hominibus 
gentibusque omnibus semper communia et solatium in ea re quaesitum.
Nec adtexo plura de Comparatione. ad alterum, 
Legionis rneae agmen uenio, quod oppugnat Nouitatem
sed breiter et contemptim. Spolia enim potius leget 
ex deuicto iam hoste, quam ut conserta manu acriter 
cum eo pugnet. Reuera autem quid hic homini nouum 
esse potest, nisi qui ipse nouus nouitius in humanis 
rebus? Crantor egregie et prudenter, qui uersum hunc 
semper habebat in ore :
g-Oimoi, g-ti g-d' g-eimoi, g-thnehta g-toi g-pepinthamen.
Circulantur enim cottidie hae clades, et orbe quodam 
eunt per hunc Orbem. Quid admirare ? Quid tristia 
haec euenire ingemiscis ?
g-Ouk g-epi g-pasi g-s' g-ephyteus' g-agathois
g-Agamemnon g-Atreus.
g-Dei g-de g-se g-chairein g-kai g-lypeithai.
g-Thnehtos g-gar g-ephys g-kan g-meh g-sythelehs,
g-Tohn g-theohn g-houtohg-boulomenohn g-estai.
Illud potius mirum, si exlex quisquam ab hac communi 
lege, nec onus ferat quod ferunt omnes.
Solon amicum quemdam Athenis grauiter lugentem 
in arcem deduxit, et subiectas omnes in magna urbe 
aedes ostendit : Cogita, inquiens, quam multi luctus sub 
his tectis olim fuerint, nunc uersentur, postea futuri 
sint : ac mitte rnortalium incommoda tamquam propria 
deflere.
Velim idem tibi fieri possit, Lipsi, in magno isto 
mundo. Sed quoniam re non potest; age, fiat paulisper 
cogitatione. Sisto te in alto illo, si uis, Olympo, despice 
mihi omnes urbes, prouincias, regna ; et cense
totidem consepta te uidere cladium humanarurn. Amphitheatra 
haec quaedam sunt et uelut Arenae, in quibus 
cruenti illi Fortunae ludi.
Nec longe oculos mitte. Italiam uides'? nondum triFinta 
anni sunt, cum a saeuis asperisque ab utroque 
latere bellis conquieuit. Latam illam Gerrnaniam ? Validae 
in ea scintillae nuper discidii ciuilis : quae iterum 
exardescunt, et, nisi fallor, in exitialem magis flamni:im. 
Britanniam ? perpetua in ea bella caedesque et 
quod nunc paullisper in pace est, imperio debet pacati 
sexus. Galliam? uide et miserere. etiam nunc per omnes 
eius articulos gangraena serpit sanguinolenti belli. 
Nec aliter in toto orbe.
Quae cogita, Lipsi ; et communione hac miseriarum, 
tuas leua. Atque ut triumphantibus a tergo destitui 
seruus solet, qui in medio triumphi gaudio idemtidem 
interclamaret, Homo es: sic tibi monitor iste semper 
adsistat, Esse haec humana. Ut enim labor cum pluribus 
communicatus leuior sit : sic item dolor.

[2,27] CAPUT XXVII.
Sermonis totius Conclusio et ad repetendum eum 
ruminandumque breuis admonitio.
Explicui copias meas omnes et sermonem, Lipsi : et 
haebes quae pro Constantia dicenda mihi censui in Dolorem. 
Quae utinam non grata tibi solum, sed salubria : 
nec delectent, sed magis iuuent! Iuuabunt autem, si 
non in aures solum, sed in animum demittes : nec audita 
iacere et inarescere ea patiere, ut semina sparsa summo 
solo. Denique si repetes serio et ruminabere, quia ut 
ignis e silice non uno concussu elicitur, sic in frigido 
isto pectore, non primo admonitionum ictu accenditur 
latens et languens in nobis uis illa honesti. Quae ut uere 
aliquando in te ardeat, nec uerbis aut specie, sed re et 
factis, supplex queso uenerorque aeternum et diuinum 
illum ignem.
Cum dixisset, surrexit propere, et, Eo, Lipsi, inquit: 
Sol hic meridies prandii mihi index, tu sequere.
Ego alacer ac libens, inquam : quodque in mysteriis 
solet ; iure nunc acclamem,
g-ephygon g-kakon, g-heuron g-ameinon.