[3,0] III. CYCLOPS, SIVE MINISTRI TERRORIS.
NARRANT Cyclopes ob feritatem et immanitatem primo
a Ioue in Tartarum detrusos, et perpetuo carceri adiudicatos 
fuisse : uerum postea Tellus Ioui persuasit, ei non
abs re fore, si eos uinculis liberaret, et eorum opera ad
fulmina fabricanda uteretur. Quod et factum est, atque
illi officiosi et industrii fulmina atque alia terroris instrumenta 
assiduo opere et minaci strepitu fecerunt. Tempore 
autem labente euenit, ut Iupiter AEsculapio Apollinis 
filio succenseret, ob hominem medicina a morte excitatum ; 
iram autem tegens (quia parum iusta indignandi 
causa suberat ob facinus pium et celebre), Cyclopes
in eum secreto instigauit, qui, nihil cunctati, fulmine eum 
interemere : in cuius rei uindictam, Apollo, Ioue non prohibente, 
sagittis eos confecit.
Fabula ad regum facta pertinere uidetur. Illi enim 
ministros saeuos, et sanguinarios, et exactores, primo suppliciis 
afiiciunt, et a rebus summouent : postea, ex consilio 
Telluris, id est, ignobili et parum honorifico, praeualente 
utilitate, eos rursus adhibent, sicubi aut executionum 
seueritate aut exactionum acerbitate opus est. Illi, 
natura truces, et ex priore fortuna exasperati, et satis 
sentientes quid ab illis exspectetur, miram diligentiam in 
huiusmodi rebus praestant ; sed parum cauti, et ad gratiam 
ineundam et aucupandam praecipites, aliquando ex 
secretis principum nutibus et incertis mandatis inuidiosam 
aliquam executionem peragunt. Principes autem inuidiam 
declinantes, et satis gnari huiusmodi instrumenta 
nunquam sibi defutura, eos destituunt : et propinquis et 
amicis eorum, qui poenas subierunt, atque horum delationibus 
et uindictae, et odio populari eos relinquunt, unde 
magno plausu, ex prosperis in reges uotis et acclamationibus, 
sero magis quam immerito pereunt.