TEXTE d'étude : poème adressé par Ulrich von HUTTEN (1488 - 1523) à l'empereur Maximilien Ier de Habsbourg (1459 - 1519), qui le couronna "poète lauréat" en 1517. Ulrich von HUTTEN : http://fr.wikipedia.org/wiki/Ulrich_von_Hutten (WIKIPEDIA) Maximilien Ier, empereur : http://fr.wikipedia.org/wiki/Maximilien_Ier_du_Saint-Empire (WIKIPEDIA) "poète laureat" (poeta laureatus) : http://fr.wikipedia.org/wiki/Po%C3%A8te_laur%C3%A9at (WIKIPEDIA). Édition du poème : E. BÖCKING, Ulrichi Hutteni equitis germani opera. Vol. I. Leipzig, 1859 AD MAXIMILIANVM CAESAREM ACCEPTA LAVREA. 1 Flaccescunt lentae salices, et perdit honorem, 2 Gloria sylvarum, fraxinus alta, suum; 3 Nudat hyems patulas fagos platanosque uirentes; 4 Rarescit tactis ulmus opaca comis, 5 Nec semper tiliae uirides et populus ingens, 6 Quam mox occulerat, tonsa renudat humum; 7 Hoc molles faciunt uiolæ, sic lilia marcent, 8 Nutrit odoratas et breuis hora rosas, 9 Se quoque, quam pulchra est, non semper amaracus effert, 10 Quod fuerat, perdit nardus odora, decus, 11 Quod gratum est, non semper habet narcissus, et aufert 12 Quam tibi praebuerat formam, hyacinthe, dies: 13 At viret extremum Phoebo sacra laurus in aeuum, 14 Bacchica perpetua fronde uirescit helix 15 Sic, nisi non recte mea mens sibi conscia, Caesar, 16 Si tibi quid scribam, non morietur opus.