V
    Asper eram et bene discidium me ferre loquebar,
         At mihi nunc longe gloria fortis abest.
    Namque agor ut per plana citus sola uerbere turben,
         Quem celer adsueta uersat ab arte puer.
    Ure ferum et torque, libeat ne dicere quicquam               5
         Magnificum post haec: horrida uerba doma.
    Parce tamen, per te furtiui foedera lecti,
         Per uenerem quaeso conpositumque caput.
    Ille ego, cum tristi morbo defessa iaceres,
         Te dicor uotis eripuisse meis,               10
    Ipseque te circum lustraui sulphure puro,
         Carmine cum magico praecinuisset anus;
    Ipse procuraui, ne possent saeua nocere
         Somnia, ter sancta deueneranda mola;
    Ipse ego uelatus filo tunicisque solutis               15
         Vota nouem Triuiae nocte silente dedi.
    Omnia persolui: fruitur nunc alter amore,
         Et precibus felix utitur ille meis.
    At mihi felicem uitam, si salua fuisses,
         Fingebam demens, sed renuente deo.               20
    Rura colam, frugumque aderit mea Delia custos,
         Area dum messes sole calente teret,
    Aut mihi seruabit plenis in lintribus uuas
         Pressaque ueloci candida musta pede;
    Consuescet numerare pecus, consuescet amantis               25
         Garrulus in dominae ludere uerna sinu.
    Illa deo sciet agricolae pro uitibus uuam,
         Pro segete spicas, pro grege ferre dapem.
    Illa regat cunctos, illi sint omnia curae,
         At iuuet in tota me nihil esse domo.               30
    Huc ueniet Messalla meus, cui dulcia poma
         Delia selectis detrahat arboribus;
    Et tantum uenerata uirum hunc sedula curet,
         Huic paret atque epulas ipsa ministra gerat.
    Haec mihi fingebam, quae nunc Eurusque Notusque               35
         Iactat odoratos uota per Armenios.
    Saepe ego temptaui curas depellere uino,
         At dolor in lacrimas uerterat omne merum.
    Saepe aliam tenui, sed iam cum gaudia adirem,
         Admonuit dominae deseruitque Venus.               40
    Tunc me discedens deuotum femina dixit
         Et pudet et narrat scire nefanda meam.
    Non facit hoc uerbis, facie tenerisque lacertis
         Deuouet et flauis nostra puella comis.
    Talis ad Haemonium Nereis Pelea quondam                45
         Vecta est frenato caerula pisce Thetis.
    Haec nocuere mihi, quod adest huic diues amator;
         Venit in exitium callida lena meum.
    Sanguineas edat illa dapes atque ore cruento
         Tristia cum multo pocula felle bibat;               50
    Hanc uolitent animae circum sua fata querentes
         Semper et e tectis strix uiolenta canat;
    Ipsa fame stimulante furens herbasque sepulcris
         Quaerat et a saeuis ossa relicta lupis,
    Currat et inguinibus nudis ululetque per urbes,               55
         Post agat e triuiis aspera turba canum.
    Eueniet: dat signa deus; sunt numina amanti,
         Saeuit et iniusta lege relicta Venus.
    At tu quam primum sagae praecepta rapacis
         Desere, nam donis uincitur omnis amor.                60
    Pauper erit praesto semper, te pauper adibit
         Primus et in tenero fixus erit latere,
    Pauper in angusto fidus comes agmine turbae
         Subicietque manus efficietque uiam,
    Pauper ad occultos furtim deducet amicos               65
         Vinclaque de niueo detrahet ipse pede.
    Heu canimus frustra, nec uerbis uicta patescit
         Ianua, sed plena est percutienda manu.
    At tu, qui potior nunc es, mea fata timeto:
         Versatur celeri Fors leuis orbe rotae.               70
    Non frustra quidam iam nunc in limine perstat
         Sedulus ac crebro prospicit ac refugit,
    Et simulat transire domum, mox deinde recurrit,
         Solus et ante ipsas excreat usque fores.
    Nescio quid furtiuus amor parat. utere quaeso,               75
         Dum licet: in liquida nat tibi linter aqua.