[2,0] ALIAE SENTENTIAE.
Ad duo festinans neutrum bene peregeris. 
Ad tristem partem strenua est auspicio. 
Adulter est uxoris amator acrior. 
Aegre reprehendas quod sinas consuescere. 
Aes debitorem leue, graue inimicum facit. 
Alius in aliis rebus est praestantior. 
Amans iratus multa mentitur sibi. 
Amans, ita ut fax, agitando ardescit magis. 
Amans quid cupiai, scit; quid sapiat, non uidet. 
Amans quod suspicatur, uigilans somniat. 
Amantis jusjurandum poenam non habet. 
Amantium ira amoris integratio est. 
Amare et sapere uix Deo conceditur. 
Amare juueni fructus est, crimen ueni. 
Amici uitia noueris, non oderis. 
Amicitia semper prodest, amor et nocet. 
Amissum quod nescitur, non omittitur. 
Amor extorqueri non pote, elabi pote. 
Amor misceri cum timore non potest. 
Amor otiosae causa sollicitudinis. 
Amori finem tempus, non animus facit. 
Amoris uulnus sanat idem qui facit. 
An diues, omnes quaerimus; nemo, an bonus. 
Animi arbitrio amor sumitur, non ponitur. 
Animo imperabit sapiens, stultus seruiet. 
Animo imperante, fit bonum pecunia. 
Animo uirum pudicae, non oculo, eligunt. 
Aperte mala quum est mulier, tum demum est bona. 
Arbore dejecta, ligna quiuis colligit. 
Ars non ea est, quae casu ad effectum uenit. 
Assidua pondus non habet seueritas 
Auloedus fiat, qui esse citharœdus nequit. 
Auro suadente nil potest oratio. 
Auxilia firma humilia consensus facit. 
Auarus animus nullo satiatur lucro. 
Auarus damno potius quam sapiens dolet. 
Auarus ipse miseri causa est suae. 
Bene cogitata saepe ceciderunt male. 
Bene perdis gaudium, ubi doler pariter perit. 
Bene perdit nummos, judici quos dat, nocens. 
Bene uixit is, qui pouit., quum uoluit, mori. 
Bene uulgo audire, est alterum patrimonium. 
Benefactis proxime ad Deos accedimus. 
Beneficia donari aut mali aut stulti putant, 
Beneficiorum calcar animus gratus est. 
Benficium egenti bis dat, qui dat celeriter. 
Beneficium saepe dare, docere est reddere. 
Bis emori est alterius arbitrio mori. 
Bis ille miser est, ante qui felix fuit. 
Blanditia, non imperio, fit dulcis Venus. 
Bona est, bonos quae jungit, nauigatio. 
Bona, imperante animo, fiet pecunia. 
Bona quae ueniunt, nisi sustineantur, opprimunt. 
Bonarum rerum consuetudo et pessima. 
Bonorum crimen est officiosus miser. 
flonorum utro ad conuiuia accedunt boni. 
Bonum est, duabus anchoris niti ratem. 
Bonum est fugienda aspicere in alieno malo. 
Bonum quod est supprimitur, nunquam extinguitur. 
Breuis ira est ipsa memoria iracundiae. 
Camelus cupiens cornua aures perdidit. 
Caue illum semper, qui tibi imposuit semel. 
Cito ad naturam ficta reciderint suam. 
Cogit rogando, quum rogat potentior. 
Commune naufragium omnibus solatio est. 
Considera quid dicas, non quid cogites. 
Consultor homini tempus utilissimus. 
Contingere est molestum, quae cuiquam dolent. 
Contra felicem uix Deus uires babet. 
Crebro si jacias, aliud alias jeceris. 
Cui nusquam domus est, sine sepulcro est mortuus. 
Cuiuis artifici in arte credendum est sua. 
Cujus mortem expetunt ciues, uitam oderunt. 
Culpa uacare maximum est solatium. 
Cum inimico nemo in gratiam tuto redit. 
Cupido atque ira consultores pessimi. 
Damnati lingua uocem habet, uim non habet. 
Damnum, nisi ab abundantia, raro uenit. 
Deformis simiarum erit pulcherrima. 
Deo fauente, nauiges uel uimine. 
Dies quandoque nouerca, quandoque est parens. 
Difficile est custodire quod multis placet. 
Discute quod audis omne, quod credas, proba. 
Domi manere uirum fortunatum decet. 
Domum qui aedificat, impolitam ne sinat. 
Dona ingent et fortunae proposita omnibus. 
Dulcis malorum praeteritorum memoria. 
Dum uita grata est, mortis conditio optima est. 
Duplicatur bonites, simul accessit celeritas. 
Equo currenti non opus calcaribus. 
Est homini semper diligenti aliquid super. 
Est regium male audire et benefacere. 
Est sotitudo mater sollicitudinis. 
Et miseriarum portus est patientis. 
Etiam sine lege poena est conscientia. 
Etiam tyrannus uia precario imperat. 
Ex lite multa gratia uit formosior. 
Ex uitio alterius sapiens emendat suum. 
Eziglia uitae pars est, quasi nos uiuimus, 
Exire magnus ex tugurio uir potest. 
Facit gratum fortuna, quum nemo uidet. 
Famulatur dominus, ubi timet, quibus imperat. 
Fatetur facinus is qui judicium fugit. 
Feras quod laedit, ut et id, quod prodest, feras. 
Ferrum, dum in igni candet, cudendum est tibi. 
Fidem nemo unquam perdit, nisi qui non habet. 
Fortuna nos uincit, nisi tota uincitur. 
Fortuna unde aliquid fregit, cassum penitus est 
Fortunae dona magna non sunt sine metu. 
Fortunam cuique mores confingunt sui. 
Frenos impone linguae, peni saepius. 
Future pugnant, ne se superari sinant. 
Generosus equus haud curat latratum canum. 
Gladiator in ipsa arena consilium capit. 
Gradus futuri est, finis praesentis mali. 
Grauat, quod fronte laeta das, tristi accipi. 
Graue judicium est, quod praejudicium non habet. 
Graue praejudicium est, quod judicium non habet. 
Grauis poena animi est, quem post facti poenitet. 
Habent locum maledicti erebrae nuptiae. 
Haud aduocatus ne ad consilium accesseris. 
Haud errat tota, qui redit media uia. 
Heredem ferre utilius est quam quaerere. 
Homines nihil agendo agere consuescunt male. 
Honesta lex est temporis necessitas. 
Honesta quaedam scelera successus facit. 
Honestam mortem uitae turpi praefero. 
Honestatem laedes, quum pro indigne petes. 
Honeste natos non decet male uiuere. 
Humilia nec alte cadere, nec grauiter potest. 
Idem duo quum faciunt, non tamen est idem. 
Ignauus omnis omni cessat tempore. 
Ignis late lucere, ut nihil urat, potest. 
Ignoscere hominum est, ubi pudet, quum ignosciter. 
Impune pecces in eum, qui peccat prior. 
In amore forma plus ualet quam auctoritas. 
In amore semper causa damni quaeritur. 
In amore semper mandax iracundia est. 
In calamitoso risus etiam injuria est. 
In misero facile fit potens injuria. 
In misero uita est etiam contumelia. 
In nihil sapiendo uita est jucundissima. 
In sterculino plurimum gallus potest. 
In tranquillo esse quisque gubernator potest. 
In turpi re peccare, bis delinquere est. 
In uenere semper certat dolor et gaudium. 
In uenere semper dulcis est dementia. 
In uindicando criminosa est celeritas. 
Inertia est laboris excusatio. 
Inertia tum indicatur, quum fugitur labor. 
Ingrato tellus homine nil pejus creat. 
Inimici ad animum nullae conueniunt preces. 
Inimico extincto, exitium lacrymae non habent. 
Inimicum ulcisci, uitam accipere est alteram. 
Inimicus oculus esse uicini solet. 
Injuria plus in maledicto est quam in manu. 
Injuriam facilius facias, quam feras. 
Intensus arcus nimium, facile rumpitur. 
Intellige ecquae sint, ut et bene agas, bona. 
Inuidia loquitur id, quod obest, non quod subest. 
Inuidia tacite, sed inimice, irascitur. 
Inuidiosum esse praestat quam miserabilem. 
Iratus quum ad se rediit, sibi tum irascitur. 
Ita crede amico, ut ne sit inimico locus. 
Jacet omnis uirtus, fama nisi late patet. 
Jucunda macula est ex inimici sanguine. 
Juste atque injuste audire magistratum decet. 
Juxta bonum homini dat Deus duplex malum. 
Labor juuentuti optimum est obsonium. 
Laeso doloris remedium inimici est dolor. 
Laudata improbitas fiet intolerabilis. 
Leo a leporibus insultatur mortuus. 
Leonem mortuum etiam catuli morsicant. 
Lepores duo qui insequitur, is neutrum capit. 
Licentiam des linguae, quum uerum petas. 
Lingua et maliloquax indicium mentis malae. 
Locis remotis qui latet, lex est sibi. 
Longaeua uita mille fert molestias. 
Mage fidus heres naacitur, quam scribitur. 
Mage ualet, qui nescit calamitas quid ualet. 
Magister orandi optimus necessitas. 
Magister usus omnium est rerum optimus. 
Magnarum aquarum transiliri fons potest. 
Magnum crimen secum adfert indignatio. 
Mala est inopia, quae nascitur ex copia. 
Malam rem quum uelis, honestatem improbes. 
Male habebit medicus, nemo si male habuerit. 
Malefacere qui suit, nunquam non causam inuenit. 
Malum est habere seruum, qui dominum docet. 
Malus animus in secreto pejus cogitat. 
Malus ipse fiet, qui conuiuet cum malis. 
Manifesta causa secum habet sententiam. 
Mansueta tutiorasunt, sed seruiunt. 
Maritimus quum sis, fieri terrestris caue. 
Medicorum nutrix est intemperantia. 
Melius est quidquam possideri quam nihil. 
Meretrix est instrumentum contumeliae. 
Metu respicere non solent, quum quid juuat. 
Metue senectam non enim sola aduenit. 
Metus quum uenit, rarum habet somnus locum. 
Miserrima est fortuna, quae inimico caret. 
Miserrima est fortuna, quae inimicos latet. 
Miserrimum est arbitrio alterius uiuere. 
Mores amici noueris, non oderis. 
Mores dicentis suadent plus quam oratio. 
Mori necesse est, sed non quoties uoluenis. 
Mortalis nemo est, quem non attingat dolor. 
Morti debetur, quicquid usquam nascitur. 
Muliebris lacryma condimentum malitiae est. 
Mulieer quum sola cogitat, male cogitat. 
Multis placera quae cupit, culpam cupit. 
Muneribus, non lacrymis, meretrix est misericors. 
Musco lapis uolutus haud obducitur. 
Ne major quam facultas sin benignitas. 
Ne plus promittas, quam praestari possiet. 
Ne quidquam incipias, quod poeniteat, caue. 
Nec mortem effugere quisquam, nec amorem potest. 
Necessitas ab homine, quae uult, impetrat. 
Necessitas dat legem, non ipsa accipit. 
Necessitas egentem mendacem facit. 
Necessitas quam pertinax regnum tenet! 
Necessitas quod celat, frustra quaeritur. 
Necessitati quodlibet telum utile est. 
Nemo esse judex in sua causa potest. 
Nemo qui coepit ex se risum praebuit 
Nemo timendo ad summum peruenit locum. 
Nescio quid cogitat, quum bonum imitatur, malus. 
Nil est miserius quam mali animus conscius. 
Nil est, quod caute simul agas et celeriter. 
Nil exigenti praestare est pulcherrimum. 
Nil posse quemquam, mortuum hoc est uiuere. 
Nil turpe ducas pro salutis remedio. 
Nimia simplicitas facile deprimitur dolis. 
Nimium est in morte boni, si nil inest mali. 
Nimium tendendo rumpi funiculus solet. 
Nisi ignorantes, ars osorem non habet. 
Nota contemnere ea, quae summos subleuant. 
Noli reuerti, ad finem ubi perueneris, 
Non ad rogata repondendum semper est. 
Non est beatus, esse qui se non putat. 
Non est bonestarum ulla rerum satietas. 
Non est mouendum bene consopitum malum. 
Non falx mittenda jas in messem est alienam tibi. 
Non leua beneficium praestat, qui cito negat. 
Non omni eumdem calceum induces pedi. 
Non omnia euenire, quaes statuas, solent. 
Non tutae sunt cum regibus facetiae. 
Non unquam sera est ad bonos mores uia. 
Nulla est uoluptas, quin assidue taedest.. 
Nulla hominum major poena est, quam infelicitas. 
Nulli facilius quam malo inuenies parem. 
Nullum sine auctoramento est magnum malum. 
Nullus tantua quaestus, quam, quod habes, parcere. 
Nunquam facilius culpa, quam in turba latet. 
Nunquam non miser est, qui, quod timeat cogitat. 
Nunquam periclum sine periclo uincitur. 
Obsequium nuptae cito fit odium pellicis. 
Oculis habenda quam auribus est major fides. 
Odi praecoci puerulos sapientia. 
Odi sapientem, qui sibi ipsi non sapit. 
Odia alu sub uultu, alia sub osculo latent. 
Officium damno esse, haud decet praestantibus. 
Orationi uita ne dissentiat. 
Pacem cum hominibus, bellum cum uitiis habe. 
Parit contemptum nimia familiaritas. 
Parium cum paribus facilis congregatio est. 
Pars beneficii est, quod petitur, si cito neges. 
Patiendo multa, ueniunt quae nequeas pati. 
Paucorum est intelligire, quid cui det Deus. 
Peccare pauci nolunt, nulli nesciunt. 
Peccatum amici recte uelandum putas. 
Pecunia una regimen est rerum omnium. 
Pejora juuenes facile praecepta audimat. 
Perdes majora, minora nisi seruaueris. 
Perdis, non donas, nisi ait, cui donas, memor. 
Perfacile felix, quod facit, uotum impetrat. 
Personam fictam ferre diu nemo potest. 
Pirum, non ulmum, accedas, si cupias pira. 
Placere multis opus est difficillimum. 
Plerumque similem ducit ad similem Deus. 
Plus conscientiae quam famae attenderis. 
Plus in maledicto quam in manu est injuriae. 
Poena alleuatur tunc, ubi laxatur dolor. 
Potest non esse honestum, quod non liberum est. 
Praestare cuncta pulchrum est, exigere nihil. 
Pro beneficio est magna usura est, menions. 
Pro dominis peccare etiam uirtutis loco est. 
Probae materiae probus est adhibendus faber. 
Probi tegens delicta judex deterit. 
Prodesse qui uult, nec potest aeque, est miser. 
Pupillus hominis auidi est aetatis breuis. 
Quae desiit amicitia, ne coepit quidem. 
Quae fieri fas est, tempore haec fiunt suo. 
Que pigeaI inuenisse, caue quesiueris. 
Quae uult uideri bella nimis, nulli negat. 
Quaerendus cuneus est malus trunco malo. 
Quam felix quae transit uita sine negotiis! 
Quam miserum est cogi opprimere, quem saluum uelis! 
Quam miserum est mortem cupere, nec posse emori. 
Quam miserum est, ubi consilium casu uincitur ! 
Quam poenitenda incurrunt uiuenti diu ! 
Qui dubitat ulcisci, improbos plures facit. 
Qui maria sulcant, uentum in manibus non habent. 
Qui properat nimium, res absoluit serius. 
Qui timet amicum, uim non nouit nominis. 
Quicquid uis esse tacitum, nulli dixeris. 
Quid est beneficium dare? imitari Deum. 
Quod aetas uitium posuit, aetas auferet. 
Quod aliis uitio uertis, ne ipse admiseris. 
Quod nescias cui serues, stultum est parcere. 
Quod uult cupiditas cogitat, non quod decet. 
Quodcunque animus sibi imperauit, obtinet. 
Quoscunque calamitas quaerit, facile inuenit. 
Quot seruos, totidem habemus quisque hostes domi. 
Quum ames non sapias; aut quum sapias, non ames. 
Quitus das auaro praemium, ut noceat rogas. 
Rapere est, non petere, quicquid inuite auferas. 
Recte ualere et sapere duo uitae bona. 
Reflectere noli, ad terminum ubi perueneris 
Rei nulli prodest mora, ni iracundiae. 
Remedio amaro amaram bilem diluunt. 
Rerum amissarum remedium est obliuio. 
Res quaeque tanti est, quanti emptorem inuenerit. 
Saepe minus pecces, si scias quod nescias. 
Salutis causa bene fit homini injuria. 
Sapientiae plerumque stultitia est comes. 
Sapit nequicquam, qui sibi ipsi non sapit. 
Sitius est sero te quam nunquam discere. 
Satius ignorare est rem quam male discere. 
Satius mederi est initiis quam finibus. 
Scintillae non fabrorum terrent filios. 
Secundae amicos res parant, tristes probant. 
Semel qui fuerit, semper perhibetur malus. 
Si nil uelis timere, metuas omnia. 
Si sis marinus, abstine a terrestribus. 
Si tutemet te amaris, erunt qui te oderint. 
Sibi imperare est imperiorum maximum. 
Sibi ipsa improbitas cogit fieri injuriam. 
Sibi ipse dat supplicium, quem admissi pudet. 
Simulans amicum inimicus inimicissimus. 
Simulata uultu probitas nequitia est duplex. 
Spes est salutis, ubi hominem objurgat pudor. 
Stulti timent fortunam, sapientes ferunt. 
Submissum imperium non tenet uires suas. 
Submittet se, quae se eriget felicitas. 
Summum jus summa plerumque est injuria. 
Suspicio sibi ipsa riuales parit. 
Tacendo non incurritur periculum. 
Timet qui paupertatem, quam timendus est! 
Timidus uocat se cautum, parcum sordidus. 
Tormentum o dulce, aequo ubi reprimitur gaudium. 
Tui quum sitiant, ne agros alienos riga. 
Turpis inopia est, quae nascitur de gloria. 
Ubi maxime gaudebis, metues maxime. 
Ubi omnis uita metus est, mors est optima. 
Utrumque casum adspicere debet qui imperat. 
Vel strangulari pulchro de ligno juuat. 
Vel taceas, uel meliora dic silentio. 
Verum est, quod pro salute fit mendacium. 
Veterem ferendo injuriam, inuites nouam. 
Vicina saepe uitia sunt uirtutibus. 
Vinci expedit, damnosa ubi est uictoria. 
Vino uendibili suspensa hedera non opus. 
Vir figiens haud moratur concentum lyrae. 
Virtute quod non possis, blanditia auferas. 
Virum bonum natura, non ordo facit. 
Virum ne habueris improbum comitem in uia 
Vita et fama hominis ambulant passu pari. 
Vitam regit fortuna, non sapientia. 
Vitandae causa inuidiae uela opulentiam. 
Vitia inueterata difficulter corrigas. 
Vitium fuit, nunc mos est assentatio. 
Vitium omne semper habet patrociniurn suum. 
Vitium solemne fortunae est superbia. 
Voluntas impudicum, non corpus, facit. 
Voluptas tacita metus magis quam gaudium est. 
Vultu an natura sapiens sis, multum interet. 
Aleator quanta in acte et inehor, tanto es nequior. 
Beneuoli conjunctio animi maxirna est cognatio. 
Calamitatum habere socios miseris est solatio. 
Contumeliam nec fortis fert, neque ingenuus facit. 
Conuenire cum dolore difficile est sapientiae. 
Cui quid uindicandum est, omnis optima est occasio. 
Decipi ille non censetur, qui scit sese decipi. 
Dixeris maledicta cuncta, ingratum quum hominem dixeris. 
Esse necesse est uitia minima maximorum maxima. 
Est beneficium eo carere, quod inuitus possideas. 
Est honesta turpitudo, pro bona causa mori. 
Ex saeua animaduersione nulla regi gloria est. 
Felix est non aliis esse qui uidetur, sed sibi. 
Feminarum curam gerere, desperare est otium. 
Festinationis error cornes et poenitentia. 
Fortior est, qui cupiditates suas, quam qui hostes subjicit. 
Heu quam miserum est ab eo laedi, de quo non ausis queri! 
Heu quam miserum est discere seruire, ubi dominari doctus es! 
Homo, qui in homine calamitoso est misericors, meminit sui. 
Homo semper aliud fert in se, in alterum aliud cogitat. 
Hora saepe reddidit una, quod decennium abstulit. 
Inter arnicas quam inimicos judices molestius. 
Ipsae arnicos res optimae pariunt, aduersae probant. 
Minime amicus sum, fortunae particeps nisi tuae. 
Mortuo qui mittit munus, nil dat illi, adimit sibi. 
Multa nulli cogitata temporis punctum attulit. 
Multa sub uultu latuerint odia, multa in osculo. 
Nil rationis est, ubi res semel in affectum uenit. 
Patris delictum nocere nunquam debet filio. 
Principium est discordiae ex communi faccre proprium. 
Quicquid est plus quam necesse, possidentes deprimit. 
Quid, quantum habeas, refert? multo illud plus est, quod non habes. 
Raro est ejusdem hominis multa et opportune dicere. 
Ridiculum est nocentis odio perdere innocentiam. 
Saepius locutum, nunquam me tacuisse poenitet. 
Satius est bono placere te uni quam multis malis. 
Semper uocis et silenti temperamentum tene. 
Tam deest quod habet auaro, quam misero quod non habet. 
Tolerabilior poena haud posse, quam nescire uiuere. 
Tolerabilior qui mori jubet quam qui male uiuere. 
Veterior ranis catenis adsuefieri non potest.