[2,0]  DE FORMA CORPORIS EXIMIA

[2,1] (Gaudium) Forma corporis eximia est. 
(Ratio)
Nichilo firmior est illa quam tempus; cum eo ueniens, cum eodem fugit. Siste si potes tempus: poterit forsan et forma consistere. 
(Gaudium) Forma corporis egregia est. 
(Ratio)
Fragili niteris fundamento. Corpus ipsum umbre in morem preterit: tu momentaneum corporis accidens tibi mansurum spondes! Ruere queunt accidentia stante subiecto, nequeunt illo ruente non ruere. Atque cunctis ex qualitatibus que mortali cum corpore fugiunt nulla uelocior quam forma, que mox ut amenum flosculum ostenderit, ipsos inter oculos mirantium atque laudantium euanescit: breuis hunc pruina perusserit, leuis hunc aura decusserit, subito uel inimice manus ungue decerpitur uel pretereuntis morbi calce deprimitur. 

[2,2] Denique gloriare et exulta ut libet: uenit ecce magnis passibus, que te uelo tenui latentem detegat. Quanti esset forma uiui hominis mors ostendit; nec mors sola, sed senectus et paucorum spatium annorum, immo uel unius lucis repentina febricula. Postremo, ut nichil externum incidat, per sese stando durandoque consumitur et in nichilum redit neque tantum gaudii ueniens tulit quantum fugiens fert doloris. 

[2,3] Hec, ni fallor, expertus erat aliquando formosus ille Romanus princeps, qui amico scribens “scias” inquit “nec gratius quicquam decore nec breuius”; quamuis, etiamsi durabile perpetuumque nature donum esset, non intelligo quid tantopere expetendum habeat iste non solidus nec in ipso homine nisi superficie tenus fulgens decor multaque feda contegens et horrenda leuissimoque cutis obtentu sensibus blandiens et illudens. Veris igitur ac mansuris bonis delectari conuenit, non falsis atque labentibus. 
(Gaudium) Forma corporis elegantissima est. 
(Ratio)
Habes uelum oculis, laqueum pedibus, alis uiscum; haud facile seu uera discernere, seu uirtutem sequi poteris, seu in altum euolare animo: multos enim ad honesta pergentes forma detinuit detorsitque contrariam in partem. 

[2,4] (Gaudium) Forma corporis mira est. 
(Ratio)
Bene ais: “mira”. Nam quid hac uanitate mirabilius? Quot delectabilibus abstinent formosi iuuenes, quos suscipiunt labores, quanta sibi inferunt supplicia, ut formosiores non sint quidem sed appareant, unius forme studio et ualitudinis et uoluptatis immemores! Quantum uero inter comendum tempus effunditur, quot honesta interim, quot utilia, quot postremo necessaria negliguntur! Tuum igitur breue caducumque bonum et inane gaudium sine inuidia tibi habeto. Habes hostem tuum domi quodque est peius, delectabilem ac blandum, habes raptorem quietis ac temporis perpetuumque tortorem, habes et materiam laboris uberrimam, discriminum causas, fomenta libidinum nec minorem querendi odii quam amoris aditum. 

[2,5] Fies mulierculis forsan amabilis, odiosus uiris aut certe suspectus. Nulla re magis quam forma corporea coniugalis zelus accenditur. Nulla enim res ardentius appetitur quam forma, nulla animum mouere potentior atque ideo nulla suspectior. 
(Gaudium) Forma corporis magna est. 
(Ratio)
Solet hec stultos adolescentes quo non expedit urgere, dum bono suo ut libitum sic licitum frui putant neque quid deceat attendunt, que sepe iam multis acerbi ac turpis interitus causa fuit. 
(Gaudium) Forma corporis rara est. 

[2,6] (Ratio)
At breuissimum tempus erit, quando oris habitus hic colorque mutabitur: cadet flaua cesaries, reliquie albescent, teneras genas et serenam frontem squalentes arabunt ruge, letas oculorum faces et lucida sidera mesta teget nubes, leue dentium ebur ac candidum scaber situs obducet atque atteret, ut non colore tantum, sed tenore alio sint: recta ceruix atque agiles humeri curuescent, guttur lene crispabitur, aridas manus et recuruos pedes suspiceris tuos non fuisse: quid multa? Veniet dies quo te in speculo non agnoscas et hec omnia que obesse multum extimas, ne quid improuisis monstris attonitus non predictum dicas, hic iam tibi, si uiuis, dicto citius euentura denuntio, qui si michi nunc credis, tunc te parcius miraberis transformatum. 

[2,7] (Gaudium) Forma interim clara est. 
(Ratio)
Quid hic dicam breuius quam illud Apuleii Madaurensis: “Expecta paulisper et non erit”? 
(Gaudium) Forma corporis hactenus excellens est. 
(Ratio)
Quam mallem formam anime excellentem! Est enim et sua anime pulchritudo, multo suauior certiorque quam corpori et ipsa quoque suis legibus decore ordinis atque apta suarum partium dispositione subsistens. Illam optare, illi operam impendere dignum erat, quam nec dies longa detereret, nec morbus extingueret nec mors ipsa; nunc caduca miramini. 

[2,8] (Gaudium) Certe nunc saltem insolita forma est. 
(Ratio)
In hac ut in aliis multis optanda mediocritas. Sin hac tali forma nec tibi placueris nec nisi qua decet aliis placere curaueris ususque fueris caste, sobrie, modeste, non exigua tue laudis accessio est futura. 
(Gaudium) Preclara facies animum honestat. 
(Ratio)
Immo quidem exprobrat et sepius in periculum trahit. Quid uero attinet gloriari eo, quod neque tuum sit neque diutius seruare possis, quod habuisse nulli, proiecisse multis gloriosum fuit? 

[2,9] Mitto alios: Spurinam non naturalis forma nobilitat sed accersita deformitas. 
(Gaudium) Ut uirtus animi corporis forme iuncta sit studeo. 
(Ratio)
Si id effeceris, tum demum uere michi, tunc undique fortunatus fueris formaque clarior uidebitur et uirtus gratior. Quamuis eum errare sibi uisum esse, qui ait: Gratior est pulchro ueniens e corpore uirtus scribat Seneca, michi tamen iure reprehensus uideretur, si dixisset “maior” aut “perfectior” aut “altior”; nunc, quia dicendo “gratior” non rem ipsam, sed spectantium iudicia respicit, non michi uisus est errare Virgilius qui hoc ait. Et ad summam, ut nichil in se solidum habet forme gratia, nichil optabile, sic, si ultro obuenerit uirtuti addita neque utriusque de pretio error sit, hanc illius ornamentum dici patiar, non inamenum uisui, breue tamen ac fragile: solam uero pondus anime dixerim atque infaustum, tristis insigne ludibrii.