Capitulum II.

1. Inter hos dies Argenis, ut erat imperatum, comitante Ibburrane qui tunc forte negotiorum causa in regia erat Epeircten profecta est. Nec multo post Meleander, cum in idem oppidum se conferret, ingens uitae periculum adiuit, siue suorum fraude siue fatorum consilio gratiam & fauorem Archombroto quaerentium. Lacus erat passuum non plus mille in ambitu, placidis quidem & facilibus ripis sed aqua deinde praealta & instabili fundo. Ad illum Regis auriga declinauit tanquam uia magis aprica ducturus. Frequentia curuum qui illic quotidie agebantur multis orbitis notabilis ne quid timeretur effecerat; cum ecce Regis equi, seu sponte consternati seu culicum palustrium stimulis acti aut denique proditione ductoris, quassatis alte iubis & periculose arrecti uiam in lacum praecipitant, omnibus quidem qui in comitatu erant pauidissima uociferatione certantibus, sed pauci ferebant auxilium, siue intempestiuo metu sibi cauebant siue subiti atrocitas periculi uires torpentibus eripuit. Inter illos qui ruentem per deuia currum cum fide sequebantur, nemo Archombroti celeritatem aequauit. Nunc aurigam ille monere ut acrius equis obsisteret, nunc Regem ut ab curru in aquas desiliret nondum hominis mensuram aequantes. Ferebatur interim currus primasque iam rotas altior aqua suppresserat. Tum uero Archombrotus uirile facinus ausus, quia impeditus fluctibus equus tardius eum uehebat, se in lacum pedes misit. Ad uicinum deinde currum praecipitans uolentem Meleandrum arrepta pone ueste tam mature detraxit, ut eodem ferme momento lacus subita uoragine desidens totos cum uehiculo equos absorpserit. Archombrotum Regis pondus in se e curru collabentis afflixerat, tum ex pingui argilla lubricum fundum & ipsius aquae instabilis moles quae perueniebat ad humeros. Nec minus Rex laborabat sua uestigia obfirmare. Ita luctantibus simillimi inter se inuicem haerebant, cum iam prope cedentes incumbentibus undis celerrimi amicorum eripiunt.

2. Ubi ad ripam Meleander peruenit, tanti quod euaserat periculi horridior imago tum suo, tum suorum animo insedit. Illud praecipue horrorem augebat, quod imperitus natandi certissime periisset nisi Archombrotus contempta salute ueluti in se auertisset periculum. Quem ubi & natandi rudem esse compertum est, coepêre utique omnes impensius mirari hunc in Regis discrimine adeo uilem sibi fuisse, iuuenem, externum, non beneficio, non lege obligatum, cum tot -- proh pudor! -- gentiles & obnoxii cessassent. Praecipue Regem, ut debuit, hoc beneficium permouit. Cupide illum amplexus erubescentem ad suas laudes tenebat, & iam antea tanta indole ad amandum compulsus gaudebat hoc casu potestatem esse factam eum sibi intima nec inuidiosa familiaritate iungendi. Interim Regis auriga elapsus fluctibus uultu horrenti ad ripam tendebat, cum Eristhenes diu ante uerbis in eum bacchatus gladium strinxit, & tanquam Regis periculum uindicaturus improuiso omnibus ictu excipit infelicem. Confossus ille ruit in aquas magno quidem iuuentutis quae aderat plausu. At non illa consultioribus placuerunt: "Si non enim haec aurigae culpa contigerant, cur miser tam cruente mulctabatur? Sin noxam meruerat, cur non habita quaestione, non editis consciis facili morte eripiebatur suppliciis? An unus denique Eristhenes Regem amabat, tam properae ultionis minister?" Lapsi inde animi ut auriga crederetur factione Lycogenis emptus Regis uitam hoc facinore petiisse, & quoniam sceleri fata obstiterant, ne coniurationem prodere cogeretur ab Eristhene Lycogenis amico esse sublatum. Sed Eristhenis potentia nondumque maturum ad ultionem tempus quamuis inuitum Meleandrum ad dissimulandum coëgit, uultu quidem sic placido ut nec se Eristhenes senserit esse suspectum.