(Horace     Carmina       1,   1,    1)

Maecenas atavis edite regibus,
o et praesidium et dulce decus meum:
sunt quos curriculo pulverem Olympicum
collegisse iuvat metaque fervidis

(Horace     Carmina       1,   1,    5)
evitata rotis palmaque nobilis
terrarum dominos evehit ad deos;
hunc, si mobilium turba Quiritium
certat tergeminis tollere honoribus;
illum, si proprio condidit horreo

(Horace     Carmina       1,   1,   10)
quidquid de Libycis verritur areis.
gaudentem patrios findere sarculo
agros Attalicis condicionibus
numquam demoveas, ut trabe Cypria
Myrtoum pavidus nauta secet mare;

(Horace     Carmina       1,   1,   15)
luctantem Icariis fluctibus Africum
mercator metuens otium et oppidi
laudat rura sui: mox reficit rates
quassas indocilis pauperiem pati.
est qui nec veteris pocula Massici

(Horace     Carmina       1,   1,   20)
nec partem solido demere de die
spernit, nunc viridi membra sub arbuto
stratus, nunc ad aquae lene caput sacrae;
multos castra iuvant et lituo tubae
permixtus sonitus bellaque matribus

(Horace     Carmina       1,   1,   25)
detestata; manet sub Iove frigido
venator tenerae coniugis inmemor,
seu visa est catulis cerva fidelibus,
seu rupit teretes Marsus aper plagas.
me doctarum hederae praemia frontium

(Horace     Carmina       1,   1,   30)
dis miscent superis, me gelidum nemus
Nympharumque leves cum Satyris chori
secernunt populo, si neque tibias
Euterpe cohibet nec Polyhymnia
Lesboum refugit tendere barbiton.

(Horace     Carmina       1,   1,   35)
quodsi me lyricis vatibus inseres,
sublimi feriam sidera vertice.

(Horace     Carmina       1,   2,    1)
Iam satis terris nivis atque dirae
grandinis misit pater et rubente
dextera sacras iaculatus arcis
terruit urbem,

(Horace     Carmina       1,   2,    5)
terruit gentis, grave ne rediret
saeculum Pyrrhae nova monstra questae,
omne cum Proteus pecus egit altos
visere montis
piscium et summa genus haesit ulmo,

(Horace     Carmina       1,   2,   10)
nota quae sedes fuerat columbis,
et superiecto pavidae natarunt
aequore dammae.
vidimus flavom Tiberim retortis
litore Etrusco violenter undis

(Horace     Carmina       1,   2,   15)
ire deiectum monumenta regis
templaque Vestae,
Iliae dum se nimium querenti
iactat ultorem, vagus et sinistra
labitur ripa Iove non probante 

(Horace     Carmina       1,   2,   20)
uxorius amnis.
audiet civis acuisse ferrum,
quo graves Persae melius perirent,
audiet pugnas vitio parentum
rara iuventus.

(Horace     Carmina       1,   2,   25)
quem vocet divum populus ruentis
imperi rebus? prece qua fatigent
virgines sanctae minus audientem
carmina Vestam?
cui dabit partis scelus expiandi

(Horace     Carmina       1,   2,   30)
Iuppiter? tandem venias precamur
nube candentis umeros amictus
augur Apollo;
sive tu mavis, Erycina ridens,
quam Iocus circum volat et Cupido;

(Horace     Carmina       1,   2,   35)
sive neglectum genus et nepotes
respicis auctor,
heu nimis longo satiate ludo,
quem iuvat clamor galeaeque leves
acer et Marsi peditis cruentum

(Horace     Carmina       1,   2,   40)
voltus in hostem;
sive mutata iuvenem figura
ales in terris imitaris almae
filius Maiae patiens vocari
Caesaris ultor,

(Horace     Carmina       1,   2,   45)
serus in caelum redeas diuque
laetus intersis populo Quirini,
neve te nostris vitiis iniquum
ocior aura
tollat: hic magnos potius triumphos,

(Horace     Carmina       1,   2,   50)
hic ames dici pater atque princeps,
neu sinas Medos equitare inultos
te duce, Caesar.

(Horace     Carmina       1,   3,    1)
Sic te diva potens Cypri,
sic fratres Helenae, lucida sidera,
ventorumque regat pater
obstrictis aliis praeter Iapyga,

(Horace     Carmina       1,   3,    5)
navis, quae tibi creditum
debes Vergilium: finibus Atticis
reddas incolumem precor
et serves animae dimidium meae.
illi robur et aes triplex

(Horace     Carmina       1,   3,   10)
circa pectus erat, qui fragilem truci
conmisit pelago ratem
primus, nec timuit praecipitem Africum
decertantem Aquilonibus
nec tristis Hyadas nec rabiem Noti,

(Horace     Carmina       1,   3,   15)
quo non arbiter Hadriae
maior, tollere seu ponere volt freta.
quem mortis timuit gradum
qui siccis oculis monstra natantia,
qui vidit mare turbidum et

(Horace     Carmina       1,   3,   20)
infamis scopulos Acroceraunia?
nequiquam deus abscidit
prudens oceano dissociabili
terras, si tamen inpiae
non tangenda rates transiliunt vada.

(Horace     Carmina       1,   3,   25)
audax omnia perpeti
gens humana ruit per vetitum nefas,
audax Iapeti genus
ignem fraude mala gentibus intulit.
post ignem aetheria domo

(Horace     Carmina       1,   3,   30)
subductum macies et nova febrium
terris incubuit cohors
semotique prius tarda necessitas
leti corripuit gradum.
expertus vacuum Daedalus aera

(Horace     Carmina       1,   3,   35)
pinnis non homini datis;
perrupit Acheronta Herculeus labor.
nil mortalibus ardui est:
caelum ipsum petimus stultitia neque
per nostrum patimur scelus
iracunda Iovem ponere fulmina.

(Horace     Carmina       1,   4,    1)
Solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni
trahuntque siccas machinae carinas,
ac neque iam stabulis gaudet pecus aut arator igni
nec prata canis albicant pruinis.

(Horace     Carmina       1,   4,    5)
iam Cytherea choros ducit Venus imminente luna,
iunctaeque Nymphis Gratiae decentes
alterno terram quatiunt pede, dum gravis Cyclopum
Volcanus ardens visit officinas.
nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto

(Horace     Carmina       1,   4,   10)
aut flore, terrae quem ferunt solutae.
nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
seu poscat agna sive malit haedo.
pallida Mors aequo pulsat pede pauperum tabernas
regumque turris. o beate Sesti,

(Horace     Carmina       1,   4,   15)
vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam;
iam te premet nox fabulaeque Manes
et domus exilis Plutonia; quo simul mearis,
nec regna vini sortiere talis
nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet iuventus
nunc omnis et mox virgines tepebunt.

(Horace     Carmina       1,   5,    1)
Quis multa gracilis te puer in rosa
perfusus liquidis urget odoribus
grato, Pyrrha, sub antro?
cui flavam religas comam 

(Horace     Carmina       1,   5,    5)
simplex munditiis? heu quotiens fidem
mutatosque deos flebit et aspera
nigris aequora ventis
emirabitur insolens,
qui nunc te fruitur credulus aurea,

(Horace     Carmina       1,   5,   10)
qui semper vacuam, semper amabilem
sperat, nescius aurae
fallacis. miseri, quibus
intemptata nites: me tabula sacer
votiva paries indicat uvida

(Horace     Carmina       1,   5,   15)
suspendisse potenti
vestimenta maris deo.

(Horace     Carmina       1,   6,    1)
Scriberis Vario fortis et hostium
victor Maeonii carminis alite,
quam rem cumque ferox navibus aut equis
miles te duce gesserit.

(Horace     Carmina       1,   6,    5)
nos, Agrippa, neque haec dicere nec gravem
Pelidae stomachum cedere nescii
nec cursus duplicis per mare Ulixei
nec saevam Pelopis domum
conamur, tenues grandia, dum pudor

(Horace     Carmina       1,   6,   10)
inbellisque lyrae Musa potens vetat
laudes egregii Caesaris et tuas
culpa deterere ingeni.
quis Martem tunica tectum adamantina
digne scripserit aut pulvere Troico

(Horace     Carmina       1,   6,   15)
nigrum Merionen aut ope Palladis
Tydiden superis parem?
nos convivia, nos proelia virginum
sectis in iuvenes unguibus acrium
cantamus vacui, sive quid urimur,
non praeter solitum leves.

(Horace     Carmina       1,   7,    1)
Laudabunt alii claram Rhodon aut Mytilenen
aut Epheson bimarisve Corinthi
moenia vel Baccho Thebas vel Apolline Delphos
insignis aut Thessala Tempe;

(Horace     Carmina       1,   7,    5)
sunt quibus unum opus est intactae Palladis urbem
carmine perpetuo celebrare et
undique decerptam fronti praeponere olivam;
plurimus in Iunonis honorem
aptum dicet equis Argos ditisque Mycenas:

(Horace     Carmina       1,   7,   10)
me nec tam patiens Lacedaemon
nec tam Larisae percussit campus opimae
quam domus Albuneae resonantis
et praeceps Anio ac Tiburni lucus et uda
mobilibus pomaria rivis.

(Horace     Carmina       1,   7,   15)
albus ut obscuro deterget nubila caelo
saepe Notus neque parturit imbris
perpetuos, sic tu sapiens finire memento
tristitiam vitaeque labores
molli, Plance, mero, seu te fulgentia signis

(Horace     Carmina       1,   7,   20)
castra tenent seu densa tenebit
Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque
cum fugeret, tamen uda Lyaeo
tempora populea fertur vinxisse corona
sic tristis adfatus amicos:

(Horace     Carmina       1,   7,   25)
"quo nos cumque feret melior fortuna parente,
ibimus, o socii comitesque,
nil desperandum Teucro duce et auspice Teucro.
certus enim promisit Apollo
ambiguam tellure nova Salamina futuram.

(Horace     Carmina       1,   7,   30)
o fortes peioraque passi
mecum saepe viri, nunc vino pellite curas:
cras ingens iterabimus aequor."

(Horace     Carmina       1,   8,    1)
Lydia, dic, per omnis
te deos oro, Sybarin cur properes amando
perdere, cur apricum
oderit campum patiens pulveris atque solis,

(Horace     Carmina       1,   8,    5)
cur neque militaris
inter aequalis equitet, Gallica nec lupatis
temperet ora frenis?
cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum
sanguine viperino

(Horace     Carmina       1,   8,   10)
cautius vitat neque iam livida gestat armis
bracchia, saepe disco,
saepe trans finem iaculo nobilis expedito?
quid latet, ut marinae
filium dicunt Thetidis sub lacrimosa Troiae

(Horace     Carmina       1,   8,   15)
funera, ne virilis
cultus in caedem et Lycias proriperet catervas?

(Horace     Carmina       1,   9,    1)
Vides ut alta stet nive candidum
Soracte nec iam sustineant onus
silvae laborantes geluque
flumina constiterint acuto.

(Horace     Carmina       1,   9,    5)
dissolve frigus ligna super foco
large reponens atque benignius
deprome quadrimum Sabina,
o Thaliarche, merum diota.
permitte divis cetera, qui simul

(Horace     Carmina       1,   9,   10)
stravere ventos aequore fervido
deproeliantis, nec cupressi
nec veteres agitantur orni.
quid sit futurum cras, fuge quaerere, et
quem Fors dierum cumque dabit, lucro

(Horace     Carmina       1,   9,   15)
adpone, nec dulcis amores
sperne puer neque tu choreas,
donec virenti canities abest
morosa. nunc et campus et areae
lenesque sub noctem susurri

(Horace     Carmina       1,   9,   20)
conposita repetantur hora,
nunc et latentis proditor intumo
gratus puellae risus ab angulo
pignusque dereptum lacertis
aut digito male pertinaci.

(Horace     Carmina       1,  10,    1)
Mercuri, facunde nepos Atlantis,
qui feros cultus hominum recentum
voce formasti catus et decorae
more palaestrae,

(Horace     Carmina       1,  10,    5)
te canam, magni Iovis et deorum
nuntium curvaeque lyrae parentem,
callidum quidquid placuit iocoso
condere furto.
te, boves olim nisi reddidisses

(Horace     Carmina       1,  10,   10)
per dolum amotas, puerum minaci
voce dum terret, viduus pharetra
risit Apollo.
quin et Atridas duce te superbos
Ilio dives Priamus relicto

(Horace     Carmina       1,  10,   15)
Thessalosque ignis et iniqua Troiae
castra fefellit.
tu pias laetis animas reponis
sedibus virgaque levem coerces
aurea turbam, superis deorum
gratus et imis.

(Horace     Carmina       1,  11,    1)
Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi
finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios
temptaris numeros. ut melius, quidquid erit, pati.
seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam,

(Horace     Carmina       1,  11,    5)
quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum: sapias, vina liques, et spatio brevi
spem longam reseces. dum loquimur, fugerit invida
aetas: carpe diem quam minimum credula postero.

(Horace     Carmina       1,  12,    1)
Quem virum aut heroa lyra vel acri
tibia sumis celebrare, Clio?
quem deum? cuius recinet iocosa
nomen imago

(Horace     Carmina       1,  12,    5)
aut in umbrosis Heliconis oris
aut super Pindo gelidove in Haemo?
unde vocalem temere insecutae
Orphea silvae,
arte materna rapidos morantem

(Horace     Carmina       1,  12,   10)
fluminum lapsus celerisque ventos,
blandum et auritas fidibus canoris
ducere quercus.
quid prius dicam solitis parentis
laudibus, qui res hominum ac deorum,

(Horace     Carmina       1,  12,   15)
qui mare ac terras variisque mundum
temperat horis:
unde nil maius generatur ipso
nec viget quidquam simile aut secundum.
proximos illi tamen occupavit

(Horace     Carmina       1,  12,   20)
Pallas honores
proeliis audax. neque te silebo,
Liber et saevis inimica virgo
beluis, nec te, metuende certa
Phoebe sagitta.

(Horace     Carmina       1,  12,   25)
dicam et Alciden puerosque Ledae,
hunc equis, illum superare pugnis
nobilem; quorum simul alba nautis
stella refulsit,
defluit saxis agitatus umor,

(Horace     Carmina       1,  12,   30)
concidunt venti fugiuntque nubes
et minax, quod sic voluere, ponto
unda recumbit.
Romulum post hos prius an quietum
Pompili regnum memorem an superbos

(Horace     Carmina       1,  12,   35)
Tarquini fasces dubito an Catonis
nobile letum.
Regulum et Scauros animaeque magnae
prodigum Paulum superante Poeno
gratus insigni referam camena

(Horace     Carmina       1,  12,   40)
Fabriciumque.
hunc et incomptis Curium capillis
utilem bello tulit et Camillum
saeva paupertas et avitus apto
cum lare fundus.

(Horace     Carmina       1,  12,   45)
crescit occulto velut arbor aevo
fama Marcelli: micat inter omnis
Iulium sidus velut inter ignis
luna minores.
gentis humanae pater atque custos,

(Horace     Carmina       1,  12,   50)
orte Saturno, tibi cura magni
Caesaris fatis data: tu secundo
Caesare regnes.
ille seu Parthos Latio imminentis
egerit iusto domitos triumpho

(Horace     Carmina       1,  12,   55)
sive subiectos Orientis orae
Seras et Indos,
te minor latum reget aequos orbem:
tu gravi curru quaties Olympum,
tu parum castis inimica mittes
fulmina lucis.

(Horace     Carmina       1,  13,    1)
Cum tu, Lydia, Telephi
cervicem roseam, cerea Telephi
laudas bracchia, vae meum
fervens difficili bile tumet iecur. 

(Horace     Carmina       1,  13,    5)
tum nec mens mihi nec color
certa sede manet, umor et in genas
furtim labitur, arguens,
quam lentis penitus macerer ignibus.
uror, seu tibi candidos

(Horace     Carmina       1,  13,   10)
turparunt umeros inmodicae mero
rixae, sive puer furens
inpressit memorem dente labris notam.
non, si me satis audias,
speres perpetuum dulcia barbare

(Horace     Carmina       1,  13,   15)
laedentem oscula, quae Venus
quinta parte sui nectaris imbuit.
felices ter et amplius
quos inrupta tenet copula nec malis
divolsus querimoniis
suprema citius solvet amor die.

(Horace     Carmina       1,  14,    1)
O navis, referent in mare te novi
fluctus. o quid agis? fortiter occupa
portum. nonne vides, ut
nudum remigio latus

(Horace     Carmina       1,  14,    5)
et malus celeri saucius Africo
antemnaeque gemant ac sine funibus
vix durare carinae
possint imperiosius
aequor? non tibi sunt integra lintea,

(Horace     Carmina       1,  14,   10)
non di, quos iterum pressa voces malo.
quamvis Pontica pinus,
silvae filia nobilis,
iactes et genus et nomen inutile:
nil pictis timidus navita puppibus

(Horace     Carmina       1,  14,   15)
fidit. tu nisi ventis
debes ludibrium, cave.
nuper sollicitum quae mihi taedium,
nonc desiderium curaque non levis,
interfusa nitentis
vites aequora Cycladas.

(Horace     Carmina       1,  15,    1)
Pastor cum traheret per freta navibus
Idaeis Helenen perfidus hospitam,
ingrato celeris obruit otio
ventos ut caneret fera

(Horace     Carmina       1,  15,    5)
Nereus fata. "mala ducis avi domum
quam multo repetet Graecia milite
coniurata tuas rumpere nuptias
et regnum Priami vetus.
heu heu, quantus equis, quantus adest viris

(Horace     Carmina       1,  15,   10)
sudor, quanta moves funera Dardanae
genti. iam galeam Pallas et aegida
currusque et rabiem parat.
nequiquam Veneris praesidio ferox
pectes caesariem grataque feminis

(Horace     Carmina       1,  15,   15)
inbelli cithara carmina divides,
nequiquam thalamo gravis
hastas et calami spicula Cnosii
vitabis strepitumque et celerem sequi
Aiacem: tamen heu serus adulteros

(Horace     Carmina       1,  15,   20)
crines pulvere collines.
non Laertiaden, exitium tuae
genti, non Pylium Nestora respicis?
urgent inpavidi te Salaminius
Teucer, te Sthenelus sciens

(Horace     Carmina       1,  15,   25)
pugnae, sive opus est imperitare equis,
non auriga piger. Merionen quoque
nosces. ecce furit te reperire atrox
Tydides melior patre:
quem tu, cervus uti vallis in altera

(Horace     Carmina       1,  15,   30)
visum parte lupum graminis inmemor,
sublimi fugies mollis anhelitu,
non hoc pollicitus tuae.
iracunda diem proferet Ilio
matronisque Phrygum classis Achillei:

(Horace     Carmina       1,  15,   35)
post certas hiemes uret Achaicus
ignis Iliacas domos."

(Horace     Carmina       1,  16,    1)
O matre pulcra filia pulcrior,
quem criminosis cumque voles modum
pones iambis, sive flamma
sive mari libet Hadriano.

(Horace     Carmina       1,  16,    5)
non Dindymene, non adytis quatit
mentem sacerdotum incola Pythius,
non Liber aeque, non acuta
sic geminant Corybantes aera,
tristes ut irae, quas neque Noricus

(Horace     Carmina       1,  16,   10)
deterret ensis nec mare naufragum
nec saevos ignis nec tremendo
Iuppiter ipse ruens tumultu.
fertur Prometheus addere principi
limo coactus particulam undique

(Horace     Carmina       1,  16,   15)
desectam et insani leonis
vim stomacho adposuisse nostro.
irae Thyesten exitio gravi
stravere et altis urbibus ultimae
stetere causae, cur perirent

(Horace     Carmina       1,  16,   20)
funditus inprimeretque muris
hostile aratrum exercitus insolens.
conpesce mentem: me quoque pectoris
temptavit in dulci iuventa
fervor et in celeres iambos

(Horace     Carmina       1,  16,   25)
misit furentem: nunc ego mitibus
mutare quaero tristia, dum mihi
fias recantatis amica
opprobriis animumque reddas.

(Horace     Carmina       1,  17,    1)
Velox amoenum saepe Lucretilem
mutat Lycaeo Faunus et igneam
defendit aestatem capellis
usque meis pluviosque ventos.

(Horace     Carmina       1,  17,    5)
inpune tutum per nemus arbutos
quaerunt latentis et thyma deviae
olentis uxores mariti
nec viridis metuunt colubras
nec Martialis haediliae lupos,

(Horace     Carmina       1,  17,   10)
utcumque dulci, Tyndari, fistula
valles et Usticae cubantis
levia personuere saxa.
di me tuentur, dis pietas mea
et musa cordi est. hic tibi copia

(Horace     Carmina       1,  17,   15)
manabit ad plenum benigno
ruris honorum opulenta cornu.
hic in reducta valle caniculae
vitabis aestus et fide Teia
dices laborantis in uno

(Horace     Carmina       1,  17,   20)
Penelopen vitreamque Circen.
hic innocentis pocula Lesbii
duces sub umbra, nec Semeleius
cum Marte confundet Thyoneus
proelia, nec metues protervum

(Horace     Carmina       1,  17,   25)
suspecta Cyrum, ne male dispari
incontinentis iniciat manus
et scindat haerentem coronam
crinibus inmeritamque vestem.

(Horace     Carmina       1,  18,    1)
Nullam, Vare, sacra vite prius severis arborem
circa mite solum Tiburis et moenia Catili.
siccis omnia nam dura deus proposuit neque
mordaces aliter diffugiunt sollicitudines.

(Horace     Carmina       1,  18,    5)
quis post vina gravem militiam aut pauperiem crepat?
quis non te potius, Bacche pater, teque, decens Venus?
ac ne quis modici transiliat munera Liberi,
Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero
debellata, monet Sithoniis non levis Euhius,

(Horace     Carmina       1,  18,   10)
cum fas atque nefas exiguo fine libidinum
discernunt avidi. non ego te, candide Bassareu,
invitum quatiam nec variis obsita frondibus
sub divum rapiam. saeva tene cum Berecyntio
cornu tympana, quae subsequitur caecus amor sui

(Horace     Carmina       1,  18,   15)
et tollens vacuum plus nimio gloria verticem
arcanique fides prodiga, perlucidior vitro.

(Horace     Carmina       1,  19,    1)
Mater saeva Cupidinum
Thebanaeque iubet me Semelae puer
et lasciva Licentia
finitis animum reddere amoribus.

(Horace     Carmina       1,  19,    5)
urit me Glycerae nitor
splendentis Pario marmore purius,
urit grata protervitas
et voltus nimium lubricus adspici.
in me tota ruens Venus

(Horace     Carmina       1,  19,   10)
Cyprum deseruit nec patitur Scythas
et versis animosum equis
Parthum dicere nec quae nihil attinent.
hic vivum mihi caespitem, hic
verbenas, pueri, ponite turaque

(Horace     Carmina       1,  19,   15)
bimi cum patera meri:
mactata veniet lenior hostia.

(Horace     Carmina       1,  20,    1)
Vile potabis modicis Sabinum
cantharis, Graeca quod ego ipse testa
conditum levi, datus in theatro
cum tibi plausus,

(Horace     Carmina       1,  20,    5)
clare Maecenas eques, ut paterni
fluminis ripae simul et iocosa
redderet laudes tibi Vaticani
montis imago.
Caecubum et prelo domitam Caleno

(Horace     Carmina       1,  20,   10)
tu bibes uvam: mea nec Falernae
temperant vites neque Formiani
pocula colles.

(Horace     Carmina       1,  21,    1)
Dianam tenerae dicite virgines,
intonsum pueri dicite Cynthium,
Latonamque supremo
dilectam penitus Iovi.

(Horace     Carmina       1,  21,    5)
vos laetam fluviis et nemorum coma,
quaecumque aut gelido prominet Algido
nigris aut Erymanthi
silvis aut viridis Gragi,
vos Tempe totidem tollite laudibus

(Horace     Carmina       1,  21,   10)
natalemque, mares, Delon Apollinis
insignemque pharetra
fraternaque umerum lyra.
hic bellum lacrimosum, hic miseram famem
pestemque a populo et principe Caesare in

(Horace     Carmina       1,  21,   15)
Persas atque Britannos
vestra motus aget prece.

(Horace     Carmina       1,  22,    1)
Integer vitae scelerisque purus
non eget Mauris iaculis neque arcu
nec venenatis gravida sagittis,
Fusce, pharetra,

(Horace     Carmina       1,  22,    5)
sive per Syrtis iter aestuosas
sive facturus per inhospitalem
Caucasum vel quae loca fabulosus
lambit Hydaspes.
namque me silva lupus in Sabina,

(Horace     Carmina       1,  22,   10)
dum meam canto Lalagen et ultra
terminum curis vagor expeditis,
fugit inermem,
quale portentum neque militaris
Daunias latis alit aesculetis

(Horace     Carmina       1,  22,   15)
nec Iubae tellus generat, leonum
arida nutrix.
pone me pigris ubi nulla campis
arbor aestiva recreatur aura,
quod latus mundi nebulae malusque

(Horace     Carmina       1,  22,   20)
Iuppiter urget,
pone sub curru nimium propinqui
solis, in terra domibus negata:
dulce ridentem Lalagen amabo,
dulce loquentem.

(Horace     Carmina       1,  23,    1)
Vitas inuleo me similis, Chloe,
quaerenti pavidam montibus aviis
matrem non sine vano
aurarum et siluae metu.

(Horace     Carmina       1,  23,    5)
nam seu mobilibus veris inhorruit
adventus foliis seu virides rubum
dimovere lacertae,
et corde et genibus tremit.
atqui non ego te tigris ut aspera

(Horace     Carmina       1,  23,   10)
Gaetulusve leo frangere persequor:
tandem desine matrem
tempestiva sequi viro.

(Horace     Carmina       1,  24,    1)
Quis desiderio sit pudor aut modus
tam cari capitis? praecipe lugubris
cantus, Melpomene, cui liquidam pater
vocem cum cithara dedit.

(Horace     Carmina       1,  24,    5)
ergo Quintilium perpetuus sopor
urget; cui Pudor et Iustitiae soror
incorrupta Fides nudaque Veritas
quando ullum inveniet parem?
multis ille bonis flebilis occidit,

(Horace     Carmina       1,  24,   10)
nulli flebilior quam tibi, Vergili.
tu frustra pius, heu, non ita creditum
poscis Quintilium deos.
quid? si Threicio blandius Orpheo
auditam moderere arboribus fidem,

(Horace     Carmina       1,  24,   15)
num vanae redeat sanguis imagini,
quam virga semel horrida
non lenis precibus fata recludere
nigro conpulerit Mercurius gregi?
durum: sed levius fit patientia
quidquid corrigere est nefas.

(Horace     Carmina       1,  25,    1)
Parcius iunctas quatiunt fenestras
iactibus crebris iuvenes protervi
nec tibi somnos adimunt amatque
ianua limen,

(Horace     Carmina       1,  25,    5)
quae prius multum facilis movebat
cardines. audis minus et minus iam:
"me tuo longas pereunte noctes,
Lydia, dormis?"
in vicem moechos anus arrogantis

(Horace     Carmina       1,  25,   10)
flebis in solo levis angiportu
Thracio bacchante magis sub inter lunia vento,
cum tibi flagrans amor et libido,
quae solet matres furiare equorum,

(Horace     Carmina       1,  25,   15)
saeviet circa iecur ulcerosum,
non sine questu,
laeta quod pubes hedera virenti
gaudeat pulla magis atque myrto,
aridas frondes hiemis sodali
dedicet Euro.

(Horace     Carmina       1,  26,    1)
Musis amicus tristitia et metus
tradam protervis in mare Creticum
portare ventis, quis sub Arcto
rex gelidae metuatur orae,

(Horace     Carmina       1,  26,    5)
quid Tiridaten terreat, unice
securus. o quae fontibus integris
gaudes, apricos necte flores,
necte meo Lamiae coronam,
Piplei dulcis. nil sine te mei

(Horace     Carmina       1,  26,   10)
prosunt honores: hunc fidibus novis,
hunc Lesbio sacrare plectro
teque tuasque decet sorores.

(Horace     Carmina       1,  27,    1)
Natis in usum laetitiae scyphis
pugnare Thracum est: tollite barbarum
morem verecundumque Bacchum
sanguineis prohibete rixis.

(Horace     Carmina       1,  27,    5)
vino et lucernis Medus acinaces
immane quantum discrepat: inpium
lenite clamorem, sodales,
et cubito remanete presso.
voltis severi me quoque sumere

(Horace     Carmina       1,  27,   10)
partem Falerni? dicat Opuntiae
frater Megyllae, quo beatus
volnere, qua pereat sagitta.
cessat voluntas? non alia bibam
mercede. quae te cumque domat Venus,

(Horace     Carmina       1,  27,   15)
non erubescendis adurit
ignibus, ingenuoque semper
amore peccas. quidquid habes, age
depone tutis auribus. a miser,
quanta laborabas Charybdi,

(Horace     Carmina       1,  27,   20)
digne puer meliore flamma.
quae saga, quis te solvere Thessalis
magus venenis, quis poterit deus?
vix inligatum te triformi
Pegasus expediet Chimaera.

(Horace     Carmina       1,  28,    1)
Te maris et terrae numeroque carentis harenae
mensorem cohibent, Archyta,
pulveris exigui prope litus parva Matinum
munera, nec quicquam tibi prodest

(Horace     Carmina       1,  28,    5)
aerias temptasse domos animoque rotundum
percurrisse polum morituro.
occidit et Pelopis genitor, conviva deorum,
Tithonusque remotus in auras
et Iovis arcanis Minos admissus, habentque

(Horace     Carmina       1,  28,   10)
Tartara Panthoiden iterum Orco
demissum, quamvis clipeo Troiana refixo
tempora testatus nihil ultra
nervos atque cutem morti concesserat atrae,
iudice te non sordidus auctor

(Horace     Carmina       1,  28,   15)
naturae verique. sed omnis una manet nox
et calcanda semel via leti.
dant alios Furiae torvo spectacula Marti,
exitio est avidum mare nautis:
mixta senum ac iuvenum densentur funera, nullum

(Horace     Carmina       1,  28,   20)
saeva caput Proserpina fugit.
me quoque devexi rapidus comes Orionis
Illyricis Notus obruit undis.
at tu, nauta, vagae ne parce malignus harenae
ossibus et capiti inhumato

(Horace     Carmina       1,  28,   25)
particulam dare; sic, quodcumque minabitur Eurus
fluctibus Hesperiis, Venusinae
plectantur silvae te sospite, multaque merces,
unde potest, tibi defluat aequo
ab Iove Neptunoque sacri custode Tarenti.

(Horace     Carmina       1,  28,   30)
neglegis inmeritis nocituram
postmodo te natis fraudem conmittere? fors et
debita iura vicesque superbae
te maneant ipsum: precibus non linquar inultis,
teque piacula nulla resolvent.

(Horace     Carmina       1,  28,   35)
quamquam festinas, non est mora longa: licebit
iniecto ter pulvere curras.

(Horace     Carmina       1,  29,    1)
Icci, beatis nunc Arabum invides
gazis et acrem militiam paras
non ante devictis Sabaeae
regibus horribilique Medo

(Horace     Carmina       1,  29,    5)
nectis catenas? quae tibi virginum
sponso necato barbara serviet,
puer quis ex aula capillis
ad cyathum statuetur unctis
doctus sagittas tendere Sericas

(Horace     Carmina       1,  29,   10)
arcu paterno? quis neget arduis
pronos relabi posse rivos
montibus et Tiberim reverti,
cum tu coemptos undique nobilis
libros Panaeti Socraticam et domum

(Horace     Carmina       1,  29,   15)
mutare loricis Hiberis,
pollicitus meliora, tendis?

(Horace     Carmina       1,  30,    1)
O Venus regina Cnidi Paphique,
sperne dilectam Cypron et vocantis
ture te multo Glycerae decoram
transfer in aedem.

(Horace     Carmina       1,  30,    5)
fervidus tecum puer et solutis
Gratiae zonis properentque Nymphae
et parum comis sine te Iuventas
Mercuriusque.

(Horace     Carmina       1,  31,    1)
Quid dedicatum poscit Apollinem
vates? quid orat de patera novum
fundens liquorem? non opimae
Sardiniae segetes feracis,

(Horace     Carmina       1,  31,    5)
non aestuosae grata Calabriae
armenta, non aurum aut ebur Indicum,
non rura, quae Liris quieta
mordet aqua taciturnus amnis.
premant Calenam falce quibus dedit

(Horace     Carmina       1,  31,   10)
fortuna vitem, dives ut aureis
mercator exsiccet culillis
vina Syra reparata merce,
dis carus ipsis, quippe ter et quater
anno revisens aequor Atlanticum

(Horace     Carmina       1,  31,   15)
inpune. me pascunt olivae,
me cichorea levesque malvae.
frui paratis et valido mihi,
Latoe, dones et precor integra
cum mente nec turpem senectam
degere nec cithara carentem.

(Horace     Carmina       1,  32,    1)
Poscimus, si quid vacui sub umbra
lusimus tecum, quod et hunc in annum
vivat et pluris, age dic Latinum,
barbite, carmen,

(Horace     Carmina       1,  32,    5)
Lesbio primum modulate civi,
qui ferox bello tamen inter arma,
sive iactatam religarat udo
litore navim,
Liberum et Musas Veneremque et illi

(Horace     Carmina       1,  32,   10)
semper haerentem puerum canebat
et Lycum nigris oculis nigroque
crine decorum.
o decus Phoebi et dapibus supremi
grata testudo Iovis, o laborum

(Horace     Carmina       1,  32,   15)
dulce lenimen mihi cumque salve
rite vocanti.

(Horace     Carmina       1,  33,    1)
Albi, ne doleas plus nimio memor
inmitis Glycerae, neu miserabilis
decantes elegos, cur tibi iunior
laesa praeniteat fide.

(Horace     Carmina       1,  33,    5)
insignem tenui fronte Lycorida
Cyri torret amor, Cyrus in asperam
declinat Pholoen; sed prius Apulis
iungentur capreae lupis,
quam turpi Pholoe peccet adultero.

(Horace     Carmina       1,  33,   10)
sic visum Veneri, cui placet inparis
formas atque animos sub iuga aenea
saevo mittere cum ioco.
ipsum me melior cum peteret Venus,
grata detinuit compede Myrtale

(Horace     Carmina       1,  33,   15)
libertina, fretis acrior Hadriae
curvantis Calabros sinus.

(Horace     Carmina       1,  34,    1)
Parcus deorum cultor et infrequens,
insanientis dum sapientiae
consultus erro, nunc retrorsum
vela dare atque iterare cursus

(Horace     Carmina       1,  34,    5)
cogor relictos. namque Diespiter
igni corusco nubila dividens
plerumque, per purum tonantis
egit equos volucremque currum,
quo bruta tellus et vaga flumina,

(Horace     Carmina       1,  34,   10)
quo Styx et invisi horrida Taenari
sedes Atlanteusque finis
concutitur. valet ima summis
mutare et insignem attenuat deus
obscura promens: hinc apicem rapax

(Horace     Carmina       1,  34,   15)
Fortuna cum stridore acuto
sustulit, hic posuisse gaudet.

(Horace     Carmina       1,  35,    1)
O diva, gratum quae regis Antium,
praesens vel imo tollere de gradu
mortale corpus vel superbos
vertere funeribus triumphos:

(Horace     Carmina       1,  35,    5)
te pauper ambit sollicita prece
ruris colonus, te dominam aequoris
quicumque Bithyna lacessit
Carpathium pelagus carina;
te Dacus asper, te profugi Scythae

(Horace     Carmina       1,  35,   10)
urbesque gentesque et Latium ferox
regumque matres barbarorum et
purpurei metuunt tyranni,
iniurioso ne pede proruas
stantem columnam neu populus frequens

(Horace     Carmina       1,  35,   15)
ad arma, cessantis ad arma
concitet imperiumque frangat.
te semper anteit saeva Necessitas,
clavos trabalis et cuneos manu
gestans aena nec severus

(Horace     Carmina       1,  35,   20)
uncus abest liquidumque plumbum;
te Spes et albo rara Fides colit
velata panno nec comitem abnegat,
utcumque mutata potentis
veste domos inimica linquis,

(Horace     Carmina       1,  35,   25)
at volgus infidum et meretrix retro
periura cedit, diffugiunt cadis
cum faece siccatis amici
ferre iugum pariter dolosi:
serves iturum Caesarem in ultimos

(Horace     Carmina       1,  35,   30)
orbis Britannos et iuvenum recens
examen Eois timendum
partibus Oceanoque rubro.
heu heu, cicatricum et sceleris pudet
fratrumque. quid nos dura refugimus

(Horace     Carmina       1,  35,   35)
aetas? quid intactum nefasti
liquimus? unde manum iuventus
metu deorum continuit? quibus
pepercit aris? o utinam nova
incude diffingas retusum in
Massagetas Arabasque ferrum.

(Horace     Carmina       1,  36,    1)
Et ture et fidibus iuvat
placare et vituli sanguine debito
custodes Numidae deos,
qui nunc Hesperia sospes ab ultima

(Horace     Carmina       1,  36,    5)
caris multa sodalibus,
nulli plura tamen dividet oscula
quam dulci Lamiae, memor
actae non alio rege puertiae
mutataeque simul togae.

(Horace     Carmina       1,  36,   10)
Cressa ne careat pulcra dies nota,
neu promptae modus amphorae
neu morem in Salium sit requies pedum,
neu multi Damalis meri
Bassum Threicia vincat amystide,

(Horace     Carmina       1,  36,   15)
neu desint epulis rosae
neu vivax apium neu breve lilium.
omnes in Damalin putris
deponent oculos, nec Damalis novo
divelletur adultero
lascivis hederis ambitiosior.

(Horace     Carmina       1,  37,    1)
Nunc est bibendum, nunc pede libero
pulsanda tellus, nunc Saliaribus
ornare pulvinar deorum
tempus erat dapibus, sodales.

(Horace     Carmina       1,  37,    5)
antehac nefas depromere Caecubum
cellis avitis, dum Capitolio
regina dementis ruinas
funus et imperio parabat
contaminato cum grege turpium

(Horace     Carmina       1,  37,   10)
morbo virorum, quidlibet inpotens
sperare fortunaque dulci
ebria. sed minuit furorem
vix una sospes navis ab ignibus
mentemque lymphatam Mareotico

(Horace     Carmina       1,  37,   15)
redegit in veros timores
Caesar ab Italia volantem
remis adurgens, accipiter velut
mollis columbas aut leporem citus
venator in campis nivalis

(Horace     Carmina       1,  37,   20)
Haemoniae, daret ut catenis
fatale monstrum: quae generosius
perire quaerens nec muliebriter
expavit ensem nec latentis
classe cita reparavit oras,

(Horace     Carmina       1,  37,   25)
ausa et iacentem visere regiam
voltu sereno, fortis et asperas
tractare serpentes, ut atrum
corpore conbiberet venenum,
deliberata morte ferocior:

(Horace     Carmina       1,  37,   30)
saevis Liburnis scilicet invidens
privata deduci superbo
non humilis mulier triumpho.

(Horace     Carmina       1,  38,    1)
Persicos odi, puer, adparatus,
displicent nexae philyra coronae,
mitte sectari, rosa quo locorum
sera moretur.

(Horace     Carmina       1,  38,    5)
simplici myrto nihil adlabores
sedulus curo: neque te ministrum
dedecet myrtus neque me sub arta
vite bibentem.

(Horace     Carmina       2,   1,    1)
Motum ex Metello consule civicum
bellique causas et vitia et modos
ludumque Fortunae gravisque
principum amicitias et arma

(Horace     Carmina       2,   1,    5)
nondum expiatis uncta cruoribus,
periculosae plenum opus aleae,
tractas et incedis per ignis
suppositos cineri doloso.
paulum severae musa tragoediae

(Horace     Carmina       2,   1,   10)
desit theatris: mox ubi publicas
res ordinaris, grande munus
Cecropio repetes coturno,
insigne maestis praesidium reis
et consulenti, Pollio, curiae,

(Horace     Carmina       2,   1,   15)
cui laurus aeternos honores
Delmatico peperit triumpho.
iam nunc minaci murmure cornuum
perstringis auris, iam litui strepunt,
iam fulgor armorum fugacis

(Horace     Carmina       2,   1,   20)
terret equos equitumque voltus.
audire magnos iam videor duces
non indecoro pulvere sordidos
et cuncta terrarum subacta
praeter atrocem animum Catonis.

(Horace     Carmina       2,   1,   25)
Iuno et deorum quisquis amicior
Afris inulta cesserat inpotens
tellure, victorum nepotes
rettulit inferias Iugurthae.
quis non Latino sanguine pinguior

(Horace     Carmina       2,   1,   30)
campus sepulcris inpia proelia
testatur auditumque Medis
Hesperiae sonitum ruinae?
qui gurges aut quae flumina lugubris
ignara belli? quod mare Dauniae

(Horace     Carmina       2,   1,   35)
non decoloravere caedes?
quae caret ora cruore nostro?
sed ne relictis, Musa, procax iocis
Ceae retractes munera neniae;
mecum Dionaeo sub antro
quaere modos leviore plectro.

(Horace     Carmina       2,   2,    1)
Nullus argento color est avaris
abdito terris, inimice lamnae
Crispe Sallusti, nisi temperato
splendeat usu.

(Horace     Carmina       2,   2,    5)
vivet extento Proculeius aevo
notus in fratres animi paterni;
illum aget pinna metuente solvi
Fama superstes.
latius regnes avidum domando

(Horace     Carmina       2,   2,   10)
spiritum quam si Libyam remotis
Gadibus iungas et uterque Poenus
serviat uni:
crescit indulgens sibi dirus hydrops
nec sitim pellit, nisi causa morbi

(Horace     Carmina       2,   2,   15)
fugerit venis et aquosus albo
corpore languor.
redditum Cyri solio Prahaten
dissidens plebi numero beatorum
eximit Virtus populumque falsis

(Horace     Carmina       2,   2,   20)
dedocet uti
vocibus, regnum et diadema tutum
deferens uni propriamque laurum,
quisquis ingentis oculo inretorto
spectat acervos.

(Horace     Carmina       2,   3,    1)
Aequam memento rebus in arduis
servare mentem, non secus in bonis
ab insolenti temperatam
laetitia, moriture Delli,

(Horace     Carmina       2,   3,    5)
seu maestus omni tempore vixeris,
seu te in remoto gramine per dies
festos reclinatum bearis
interiore nota Falerni.
quo pinus ingens albaque populus

(Horace     Carmina       2,   3,   10)
umbram hospitalem consociare amant
ramis? quid obliquo laborat
lympha fugax trepidare rivo?
huc vina et unguenta et nimium brevis
flores amoenae ferre iube rosae,

(Horace     Carmina       2,   3,   15)
dum res et aetas et sororum
fila trium patiuntur atra.
cedes coemptis saltibus et domo
villaque flavos quam Tiberis lavit,
cedes et exstructis in altum

(Horace     Carmina       2,   3,   20)
divitiis potietur heres.
divesne prisco natus ab Inacho
nil interest an pauper et infima
de gente sub divo moreris,
victima nil miserantis Orci:

(Horace     Carmina       2,   3,   25)
omnes eodem cogimur, omnium
versatur urna serius ocius
sors exitura et nos in aeternum
exilium inpositura cumbae.

(Horace     Carmina       2,   4,    1)
Ne sit ancillae tibi amor pudori,
Xanthia Phoceu: prius insolentem
serva Briseis niveo colore
movit Achillem,

(Horace     Carmina       2,   4,    5)
movit Aiacem Telamone natum
forma captivae dominum Tecmessae,
arsit Atrides medio in triumpho
virgine rapta,
barbarae postquam cecidere turmae

(Horace     Carmina       2,   4,   10)
Thessalo victore et ademptus Hector
tradidit fessis leviora tolli
Pergama Grais.
nescias an te generum beati
Phyllidis flavae decorent parentes;

(Horace     Carmina       2,   4,   15)
regium certe genus et penatis
maeret iniquos.
crede non illam tibi de scelesta
plebe dilectam neque sic fidelem,
sic lucro aversam potuisse nasci

(Horace     Carmina       2,   4,   20)
matre pudenda.
bracchia et voltum teretesque suras
integer laudo fuge suspicari
cuius octavum trepidavit aetas
claudere lustrum.

(Horace     Carmina       2,   5,    1)
Nondum subacta ferre iugum valet
cervice, nondum munia conparis
aequare nec tauri ruentis
in venerem tolerare pondus.

(Horace     Carmina       2,   5,    5)
circa virentis est animus tuae
campos iuvencae, nunc fluviis gravem
solantis aestum, nunc in udo
ludere cum vitulis salicto
praegestientis. tolle cupidinem

(Horace     Carmina       2,   5,   10)
inmitis uvae: iam tibi lividos
distinguet autumnus racemos
purpureo varius colore.
iam te sequetur: currit enim ferox
aetas et illi quos tibi dempserit

(Horace     Carmina       2,   5,   15)
adponet annos; iam proterva
fronte petet Lalage maritum,
dilecta, quantum non Pholoe fugax,
non Chloris albo sic umero nitens
ut pura nocturno renidet

(Horace     Carmina       2,   5,   20)
luna mari Cnidiusve Gyges,
quem si puellarum insereres choro,
mire sagacis falleret hospites
discrimen obscurum solutis
crinibus ambiguoque voltu.

(Horace     Carmina       2,   6,    1)
Septimi, Gadis aditure mecum et
Cantabrum indoctum iuga ferre nostra et
barbaras Syrtis, ubi Maura semper
aestuat unda:

(Horace     Carmina       2,   6,    5)
Tibur Argeo positum colono
sit meae sedes utinam senectae,
sit modus lasso maris et viarum
militiaeque.
unde si Parcae prohibent iniquae,

(Horace     Carmina       2,   6,   10)
dulce pellitis ovibus Galaesi
flumen et regnata petam Laconi
rura Phalantho.
ille terrarum mihi praeter omnis
angulus ridet, ubi non Hymetto

(Horace     Carmina       2,   6,   15)
mella decedunt viridique certat
baca Venafro,
ver ubi longum tepidasque praebet
Iuppiter brumas et amicus Aulon
fertili Baccho minimum Falernis

(Horace     Carmina       2,   6,   20)
invidet uvis.
ille te mecum locus et beatae
postulant arces: ibi tu calentem
debita sparges lacrima favillam
vatis amici.

(Horace     Carmina       2,   7,    1)
O saepe mecum tempus in ultimum
deducte Bruto militiae duce,
quis te redonavit Quiritem
dis patriis Italoque caelo,

(Horace     Carmina       2,   7,    5)
Pompei, meorum prime sodalium,
cum quo morantem saepe diem mero
fregi coronatus nitentis
malobathro Syrio capillos?
tecum Philippos et celerem fugam

(Horace     Carmina       2,   7,   10)
sensi relicta non bene parmula,
cum fracta virtus et minaces
turpe solum tetigere mento:
sed me per hostis Mercurius celer
denso paventem sustulit aere,

(Horace     Carmina       2,   7,   15)
te rursus in bellum resorbens
unda fretis tulit aestuosis.
ergo obligatam redde Iove dapem
longaque fessum militia latus
depone sub lauru mea nec

(Horace     Carmina       2,   7,   20)
parce cadis tibi destinatis.
oblivioso levia Massico
ciboria exple, funde capacibus
unguenta de conchis. quis udo
deproperare apio coronas

(Horace     Carmina       2,   7,   25)
curatve myrto? quem Venus arbitrum
dicet bibendi? non ego sanius
bacchabor Edonis: recepto
dulce mihi furere est amico.

(Horace     Carmina       2,   8,    1)
Vlla si iuris tibi peierati
poena, Barine, nocuisset umquam,
dente si nigro fieres vel uno
turpior ungui,

(Horace     Carmina       2,   8,    5)
crederem: sed tu simul obligasti
perfidum votis caput, enitescis
pulchrior multo iuvenumque prodis
publica cura.
expedit matris cineres opertos

(Horace     Carmina       2,   8,   10)
fallere et toto taciturna noctis
signa cum caelo gelidaque divos
morte carentis.
ridet hoc, inquam, Venus ipsa, rident
simplices Nymphae ferus et Cupido

(Horace     Carmina       2,   8,   15)
semper ardentis acuens sagittas
cote cruenta.
adde quod pubes tibi crescit omnis,
servitus crescit nova nec priores
inpiae tectum dominae relinquunt

(Horace     Carmina       2,   8,   20)
saepe minati.
te suis matres mettunt iuvencis,
te senes parci miseraeque nuper
virgines nuptae, tua ne retardet
aura maritos.

(Horace     Carmina       2,   9,    1)
Non semper imbres nubibus hispidos
manant in agros aut mare Caspium
vexant inaequales procellae
usque nec Armeniis in oris,

(Horace     Carmina       2,   9,    5)
amice Valgi, stat glacies iners
mensis per omnis aut Aquilonibus
querqueta Gargani laborant
et foliis viduantur orni:
tu semper urges flebilitus modis

(Horace     Carmina       2,   9,   10)
Mysten ademptum nec tibi vespero
surgente decedunt amores
nec rapidum fugiente solem.
at non ter aevo functus amabilem
ploravit omnis Antilochum senex

(Horace     Carmina       2,   9,   15)
annos nec inpubem parentes
Troilon aut Phrygiae sorores
flevere semper. desine mollium
tandem querellarum et potius nova
cantemus Augusti tropaea

(Horace     Carmina       2,   9,   20)
Caesaris et rigidum Niphaten,
Medumque flumen gentibus additum
victis minores volvere vertices
intraque praescriptum Gelonos
exiguis equitare campis.

(Horace     Carmina       2,  10,    1)
Rectius vives, Licini, neque altum
semper urgendo neque, dum procellas
cautus horrescis, nimium premendo
litus iniquum.

(Horace     Carmina       2,  10,    5)
auream quisquis mediocritatem
diligit, tutus caret obsoleti
sordibus tecti, caret invidenda
sobrius aula.
saepius ventis agitatur ingens

(Horace     Carmina       2,  10,   10)
pinus et celsae graviore casu
decidunt turres feriuntque summos
fulgura montis.
sperat infestis, metuit secundis
alteram sortem bene praeparatum

(Horace     Carmina       2,  10,   15)
pectus: informis hiemes reducit
Iuppiter, idem
submovet; non, si male nunc, et olim
sic erit: quondam cithara tacentem
suscitat Musam neque semper arcum

(Horace     Carmina       2,  10,   20)
tendit Apollo.
rebus angustis animosus atque
fortis adpare, sapienter idem
contrahes vento nimium secundo
turgida vela.

(Horace     Carmina       2,  11,    1)
Quid bellicosus Cantaber et Scythes,
Hirpine Quincti, cogitet Hadria
divisus obiecto, remittas
quaerere nec trepides in usum

(Horace     Carmina       2,  11,    5)
poscentis aevi pauca. fugit retro
levis iuventas et decor, arida
pellente lascivos amores
canitie facilemque somnum;
non semper idem floribus est honor

(Horace     Carmina       2,  11,   10)
vernis neque uno luna rubens nitet
voltu: quid aeternis minorem
consiliis animum fatigas?
cur non sub alta vel platano vel hac
pinu iacentes sic temere et rosa

(Horace     Carmina       2,  11,   15)
canos odorati capillos,
dum licet, Assyriaque nardo
potamus uncti? dissipat Euhius
curas edacis. quis puer ocius
restinguet ardentis Falerni

(Horace     Carmina       2,  11,   20)
pocula praetereunte lympha?
quis devium scortum eliciet domo
Lyden? eburna dic age cum lyra
maturet, in comptum Lacaenae
more comam religata nodum.

(Horace     Carmina       2,  12,    1)
Nolis longa ferae bella Numantiae
nec durum Hannibalem nec Siculum mare
Poeno purpureum sanguine mollibus
aptari citharae modis

(Horace     Carmina       2,  12,    5)
nec saevos Lapithas et nimium mero
Hylaeum domitosque Herculea manu
Telluris iuvenes, unde periculum
fulgens contremuit domus
Saturni veteris, tuque pedestribus

(Horace     Carmina       2,  12,   10)
dices historiis proelia Caesaris,
Maecenas, melius ductaque per vias
regum colla minacium.
me dulcis dominae Musa Licymniae
cantus, me voluit dicere lucidum

(Horace     Carmina       2,  12,   15)
fulgentis oculos et bene mutuis
fidum pectus amoribus;
quam nec ferre pedem dedecuit choris
nec certare ioco nec dare bracchia
ludentem nitidis virginibus sacro

(Horace     Carmina       2,  12,   20)
Dianae celebris die.
nam tu quae tenuit dives Achaemenes
aut pinguis Phrygiae Mygdonias opes
permutare velis crine Licymniae
plenas aut Arabum domos,

(Horace     Carmina       2,  12,   25)
cum flagrantia detorquet ad oscula
cervicem aut facili saevitia negat
quae poscente magis gaudeat eripi,
interdum rapere occupet?

(Horace     Carmina       2,  13,    1)
Ille et nefasto te posuit die,
quicumque primum, et sacrilega manu
produxit, arbos, in nepotum
perniciem opprobriumque pagi;

(Horace     Carmina       2,  13,    5)
illum et parentis crediderim sui
fregisse cervicem et penetralia
sparsisse nocturno cruore
hospitis; ille venena Colcha
et quidquid usquam concipitur nefas

(Horace     Carmina       2,  13,   10)
tractavit, agro qui statuit meo
te, triste lignum, te caducum
in domini caput inmerentis.
quid quisque vitet, numquam homini satis
cautum est in horas. navita Bosphorum

(Horace     Carmina       2,  13,   15)
Poenus perhorrescit neque ultra
caeca timet aliunde fata,
miles sagittas et celerem fugam
Parthi, catenas Parthus et Italum
robur: sed inprovisa leti

(Horace     Carmina       2,  13,   20)
vis rapuit rapietque gentis.
quam paene furvae regna Proserpinae
et iudicantem vidimus Aeacum
sedesque discretas piorum et
Aeoliis fidibus querentem

(Horace     Carmina       2,  13,   25)
Sappho puellis de popularibus,
et te sonantem plenius aureo,
Alcaee, plectro dura navis,
dura fugae mala, dura belli.
utrumque sacro digna silentio

(Horace     Carmina       2,  13,   30)
mirantur umbrae dicere, sed magis
pugnas et exactos tyrannos
densum umeris bibit aure volgus.
quid mirum, ubi illis carminibus stupens
demittit atras belua centiceps

(Horace     Carmina       2,  13,   35)
auris et intorti capillis
Eumenidum recreantur angues?
quin et Prometheus et Pelopis parens
dulci laborem decipitur sono
nec curat Orion leones
aut timidos agitare lyncas.

(Horace     Carmina       2,  14,    1)
Eheu fugaces, Postume, Postume,
labuntur anni nec pietas moram
rugis et instanti senectae
adferet indomitaeque morti,

(Horace     Carmina       2,  14,    5)
non si trecenis quotquot eunt dies,
amice, places inlacrimabilem
Plutona tauris, qui ter amplum
Geryonen Tityonque tristi
conpescit unda, scilicet omnibus,

(Horace     Carmina       2,  14,   10)
quicumque terrae munere vescimur,
enaviganda, sive reges
sive inopes erimus coloni.
frustra cruento Marte carebimus
fractisque rauci fluctibus Hadriae,

(Horace     Carmina       2,  14,   15)
frustra per autumnos nocentem
corporibus metuemus Austrum:
visendus ater flumine languido
Cocytos errans et Danai genus
infame damnatusque longi

(Horace     Carmina       2,  14,   20)
Sisyphus Aeolides laboris,
linquenda tellus et domus et placens
uxor, neque harum quas colis arborum
te praeter invisas cupressos
ulla brevem dominum sequetur.

(Horace     Carmina       2,  14,   25)
absumet heres Caecuba dignior
servata centum clavibus et mero
tinguet pavimentum superbo,
pontificum potiore cenis.

(Horace     Carmina       2,  15,    1)
Iam pauca aratro iugera regiae
moles relinquent, undique latius
extenta visentur Lucrino
stagna lacu platanusque caelebs

(Horace     Carmina       2,  15,    5)
evincet ulmos. tum violaria et
myrtus et omnis copia narium
spargent olivetis odorem
fertilibus domino priori,
tum spissa ramis laurea fervidos

(Horace     Carmina       2,  15,   10)
excludet ictus. non ita Romuli
praescriptum et intonsi Catonis
auspiciis veterumque norma:
privatus illis census erat brevis,
commune magnum; nulla decempedis

(Horace     Carmina       2,  15,   15)
metata privatis opacam
porticus excipiebat arcton
nec fortuitum spernere caespitem
leges sinebant, oppida publico
sumptu iubentes et deorum
templa novo decorare saxo.

(Horace     Carmina       2,  16,    1)
Otium divos rogat in patenti
prensus Aegaeo, simul atra nubes
condidit lunam neque certa fulgent
sidera nautis,

(Horace     Carmina       2,  16,    5)
otium bello furiosa Thrace,
otium Medi pharetra decori,
Grosphe, non gemmis neque purpura ve-
nale nec auro.
non enim gazae neque consularis

(Horace     Carmina       2,  16,   10)
submovet lictor miseros tumultus
mentis et curas laqueata circum
tecta volantis.
vivitur parvo bene, cui paternum
splendet in mensa tenui salinum

(Horace     Carmina       2,  16,   15)
nec levis somnos timor aut cupido
sordidus aufert.
quid brevi fortes iaculamur aevo
multa? quid terras alio calentis
sole mutamus? patriae quis exsul

(Horace     Carmina       2,  16,   20)
se quoque fugit?
[scandit aeratas vitiosa navis
Cura nec turmas equitum relinquit,
ocior cervis et agente nimbos
ocior Euro.]

(Horace     Carmina       2,  16,   25)
laetus in praesens animus quod ultra est
oderit curare et amara lento
temperet risu: nihil est ab omni
parte beatum.
abstulit clarum cita mors Achillem,

(Horace     Carmina       2,  16,   30)
longa Tithonum minuit senectus:
et mihi forsan, tibi quod negarit,
porriget hora.
te greges centum Siculaeque circum-
mugiunt vaccae, tibi tollit hinnitum

(Horace     Carmina       2,  16,   35)
apta quadrigis equa, te bis Afro
murice tinctae
vestiunt lanae: mihi parva rura et
spiritum Graiae tenuem Camenae
Parca non mendax dedit et malignum
spernere volgus.

(Horace     Carmina       2,  17,    1)
Cur me querelis exanimas tuis?
nec dis amicum est nec mihi te prius
obire, Maecenas, mearum
grande decus columenque rerum.

(Horace     Carmina       2,  17,    5)
a, te meae si partem animae rapit
maturior vis, quid moror altera,
nec carus aeque nec superstes
integer? ille dies utramque
ducet ruinam. non ego perfidum

(Horace     Carmina       2,  17,   10)
dixi sacramentum: ibimus, ibimus,
utcumque praecedes, supremum
carpere iter comites parati.
me nec Chimaerae spiritus igneae
nec si resurgat centimanus Gyges

(Horace     Carmina       2,  17,   15)
divellet umquam: sic potenti
Iustitiae placitumque Parcis.
seu Libra seu me Scorpios adspicit
formidolosus pars violentior
natalis horae seu tyrannus

(Horace     Carmina       2,  17,   20)
Hesperiae Capricornus undae,
utrumque nostrum incredibili modo
consentit astrum: te Iovis inpio
tutela Saturno refulgens
eripuit volucrisque Fati

(Horace     Carmina       2,  17,   25)
tardavit alas, cum populus frequens
laetum theatris ter crepuit sonum:
me truncus inlapsus cerebro
sustulerat, nisi Faunus ictum
dextra levasset, Mercurialium

(Horace     Carmina       2,  17,   30)
custos virorum. reddere victimas
aedemque votivam memento:
nos humilem feriemus agnam.

(Horace     Carmina       2,  18,    1)
Non ebur neque aureum
mea renidet in domo lacunar,
non trabes Hymettiae
premunt columnas ultima recisas

(Horace     Carmina       2,  18,    5)
Africa neque Attali
ignotus heres regiam occupavi
nec Laconicas mihi
trahunt honestae purpuras clientae.
at fides et ingeni

(Horace     Carmina       2,  18,   10)
benigna vena est pauperemque dives
me petit: nihil supra
deos lacesso nec potentem amicum
largiora flagito,
satis beatus unicis Sabinis.

(Horace     Carmina       2,  18,   15)
truditur dies die
novaeque pergunt interire lunae:
tu secanda marmora
locas sub ipsum funus et sepulcri
inmemor struis domos

(Horace     Carmina       2,  18,   20)
marisque Bais obstrepentis urges
submovere litora,
parum locuples continente ripa:
quid quod usque proximos
revellis agri terminos et ultra

(Horace     Carmina       2,  18,   25)
limites clientium
salis avarus? pellitur paternos
in sinu ferens deos
et uxor et vir sordidosque natos.
nulla certior tamen

(Horace     Carmina       2,  18,   30)
rapacis Orci fine destinata
aula divitem manet
erum. quid ultra tendis? aequa tellus
pauperi recluditur
regumque pueris, nec satelles Orci

(Horace     Carmina       2,  18,   35)
callidum Promethea
revexit auro captus. hic superbum
Tantalum atque Tantali
genus coercet, hic levare functum
pauperem laboribus
vocatus atque non vocatus audit.

(Horace     Carmina       2,  19,    1)
Bacchum in remotis carmina rupibus
vidi docentem, credite posteri,
Nymphasque discentis et auris
capripedum Satyrorum acutas.

(Horace     Carmina       2,  19,    5)
euhoe, recenti mens trepidat metu
plenoque Bacchi pectore turbidum
laetatur, euhoe, parce Liber,
parce gravi metuende thyrso.
fas pervicacis est mihi Thyiadas

(Horace     Carmina       2,  19,   10)
vinique fontem lactis et uberes
cantare rivos atque truncis
lapsa cavis iterare mella,
fas et beatae coniugis additum
stellis honorem tectaque Penthei

(Horace     Carmina       2,  19,   15)
disiecta non leni ruina
Thracis et exitium Lycurgi.
tu flectis amnis, tu mare barbarum,
tu separatis uvidus in iugis
nodo coerces viperino

(Horace     Carmina       2,  19,   20)
Bistonidum sine fraude crinis.
tu, cum parentis regna per arduum
cohors gigantum scanderet inpia,
Rhoetum retorsisti leonis
unguibus horribilique mala;

(Horace     Carmina       2,  19,   25)
quamquam choreis aptior et iocis
ludoque dictus non sat idoneus
pugnae ferebaris; sed idem
pacis eras mediusque belli.
te vidit insons Cerberus aureo

(Horace     Carmina       2,  19,   30)
cornu decorum leniter atterens
caudam et recedentis trilingui
ore pedes tetigitque crura.

(Horace     Carmina       2,  20,    1)
Non usitata nec tenui ferar
pinna biformis per liquidum aethera
vates neque in terris morabor
longius invidiaque maior

(Horace     Carmina       2,  20,    5)
urbis relinquam. non ego, pauperum
sanguis parentum, non ego, quem vocas,
dilecte Maecenas, obibo
nec Stygia cohibebor unda.
iam iam residunt cruribus asperae

(Horace     Carmina       2,  20,   10)
pelles et album mutor in alitem
superne nascunturque leves
per digitos umerosque plumae.
iam Daedaleo notior Icaro
visam gementis litora Bosphori

(Horace     Carmina       2,  20,   15)
Syrtisque Gaetulas canorus
ales Hyperboreosque campos;
me Colchus et qui dissimulat metum
Marsae cohortis Dacus et ultimi
noscent Geloni, me peritus

(Horace     Carmina       2,  20,   20)
discet Hiber Rhodanique potor.
absint inani funere neniae
luctusque turpes et querimoniae;
conpesce clamorem ac sepulcri
mitte supervacuos honores.

(Horace     Carmina       3,   1,    1)
Odi profanum volgus et arceo.
favete linguis: carmina non prius
audita Musarum sacerdos
virginibus puerisque canto.

(Horace     Carmina       3,   1,    5)
regum timendorum in proprios greges,
reges in ipsos imperium est Iovis,
clari Giganteo triumpho,
cuncta supercilio moventis.
est ut viro vir latius ordinet

(Horace     Carmina       3,   1,   10)
arbusta sulcis, hic generosior
descendat in campum petitor,
moribus hic meliorque fama
contendat, illi turba clientium
sit maior: aequa lege Necessitas

(Horace     Carmina       3,   1,   15)
sortitur insignis et imos,
omne capax movet urna nomen.
destrictus ensis cui super inpia
cervice pendet, non Siculae dapes
dulcem elaborabunt saporem,

(Horace     Carmina       3,   1,   20)
non avium citharaeque cantus
somnum reducent: somnus agrestium
lenis virorum non humilis domos
fastidit umbrosamque ripam,
non Zephyris agitata tempe.

(Horace     Carmina       3,   1,   25)
desiderantem quod satis est neque
tumultuosum sollicitat mare
nec saevus Arcturi cadentis
impetus aut orientis Haedi,
non verberatae grandine vineae

(Horace     Carmina       3,   1,   30)
fundusque mendax, arbore nunc aquas
culpante, nunc torrentia agros
sidera, nunc hiemes iniquas.
contracta pisces aequora sentiunt
iactis in altum molibus: huc frequens

(Horace     Carmina       3,   1,   35)
caementa demittit redemptor
cum famulis dominusque terrae
fastidiosus; sed Timor et Minae
scandunt eodem quo dominus, neque
decedit aerata triremi et

(Horace     Carmina       3,   1,   40)
post equitem sedet atra Cura.
quodsi dolentem nec Phrygius lapis
nec purpurarum sidere clarior
delenit usus nec Falerna
vitis Achaemeniumque costum,

(Horace     Carmina       3,   1,   45)
cur invidendis postibus et novo
sublime ritu moliar atrium?
cur valle permutem Sabina
divitias operosiores?

(Horace     Carmina       3,   2,    1)
Angustam amice pauperiem pati
robustus acri militia puer
condiscat et Parthos ferocis
vexet eques metuendus hasta

(Horace     Carmina       3,   2,    5)
vitamque sub divo et trepidis agat
in rebus. illum ex moenibus hosticis
matrona bellantis tyranni
prospiciens et adulta virgo
suspiret, eheu, ne rudis agminum

(Horace     Carmina       3,   2,   10)
sponsus lacessat regius asperum
tactu leonem, quem cruenta
per medias rapit ira caedes.
dulce et decorum est pro patria mori:
mors et fugacem persequitur virum

(Horace     Carmina       3,   2,   15)
nec parcit inbellis iuventae
poplitibus timidoque tergo.
virtus repulsae nescia sordidae
intaminatis fulget honoribus
nec sumit aut ponit securis

(Horace     Carmina       3,   2,   20)
arbitrio popularis aurae:
virtus recludens inmeritis mori
caelum negata temptat iter via
coetusque volgaris et udam
spernit humum fugiente pinna.

(Horace     Carmina       3,   2,   25)
est et fideli tuta silentio
merces: vetabo, qui Cereris sacrum
volgarit arcanae, sub isdem
sit trabibus fragilemque mecum
solvat phaselon: saepe Diespiter

(Horace     Carmina       3,   2,   30)
neglectus incesto addidit integrum;
raro antecedentem scelestum
deseruit pede Poena claudo.

(Horace     Carmina       3,   3,    1)
Iustum et tenacem propositi virum
non civium ardor prava iubentium,
non voltus instantis tyranni
mente quatit solida neque Auster,

(Horace     Carmina       3,   3,    5)
dux inquieti turbidus Hadriae,
nec fulminantis magna manus Iovis:
si fractus inlabatur orbis,
inpavidum ferient ruinae.
hac arte Pollux et vagus Hercules

(Horace     Carmina       3,   3,   10)
enisus arcis attigit igneas,
quos inter Augustus recumbens
purpureo bibet ore nectar,
hac te merentem, Bacche pater, tuae
vexere tigres indocili iugum

(Horace     Carmina       3,   3,   15)
collo trahentes, hac Quirinus
Martis equis Acheronta fugit,
gratum elocuta consiliantibus
Iunone divis: "Ilion, Ilion
fatalis incestusque iudex

(Horace     Carmina       3,   3,   20)
et mulier peregrina vertit
in pulverem, ex quo destituit deos
mercede pacta Laomedon, mihi
castaeque damnatum Minervae
cum populo et duce fraudulento.

(Horace     Carmina       3,   3,   25)
iam nec Lacaenae splendet adulterae
famosus hospes nec Priami domus
periura pugnaces Achivos
Hectoreis opibus refringit,
nostrisque ductum seditionibus

(Horace     Carmina       3,   3,   30)
bellum resedit: protinus et gravis
iras et invisum nepotem,
Troica quem peperit sacerdos
Marti redonabo. illum ego lucidas
inire sedes, discere nectaris

(Horace     Carmina       3,   3,   35)
sucos et adscribi quietis
ordinibus patiar deorum.
dum longus inter saeviat Ilion
Romamque pontus, qualibet exsules
in parte regnanto beati;

(Horace     Carmina       3,   3,   40)
dum Priami Paridisque busto
insultet armentum et catulos ferae
celent inultae, stet Capitolium
fulgens triumphatisque possit
Roma ferox dare iura Medis.

(Horace     Carmina       3,   3,   45)
horrenda late nomen in ultimas
extendat oras, qua medius liquor
secernit Europen ab Afro,
qua tumidus rigat arva Nilus.
aurum inrepertum et sic melius situm,

(Horace     Carmina       3,   3,   50)
cum terra celat, spernere fortior
quam cogere humanos in usus
omne sacrum rapiente dextra,
quicumque mundo terminus obstitit,
hunc tanget armis, visere gestiens,

(Horace     Carmina       3,   3,   55)
qua parte debacchentur ignes,
qua nebulae pluviique rores.
sed bellicosis fata Quiritibus
hac lege dico, ne nimium pii
rebusque fidentes avitae

(Horace     Carmina       3,   3,   60)
tecta velint reparare Troiae.
Troiae renascens alite lugubri
fortuna tristi clade iterabitur
ducente victrices catervas
coniuge me Iovis et sorore.

(Horace     Carmina       3,   3,   65)
ter si resurgat murus aeneus
auctore Phoebo, ter pereat meis
excisus Argivis, ter uxor
capta virum puerosque ploret."
non hoc iocosae conveniet lyrae.

(Horace     Carmina       3,   3,   70)
quo, Musa, tendis? desine pervicax
referre sermones deorum et
magna modis tenuare parvis.

(Horace     Carmina       3,   4,    1)
Descende caelo et dic age tibia
regina longum Calliope melos,
seu voce nunc mavis acuta,
seu fidibus citharave Phoebi.

(Horace     Carmina       3,   4,    5)
auditis? an me ludit amabilis
insania? audire et videor pios
errare per lucos, amoenae
quos et aquae subeunt et aurae.
me fabulosae Volture in Apulo

(Horace     Carmina       3,   4,   10)
nutricis extra limina Pulliae
ludo fatigatumque somno
fronde nova puerum palumbes
texere, mirum quod foret omnibus,
quicumque celsae nidum Aceruntiae

(Horace     Carmina       3,   4,   15)
saltusque Bantinos et arvum
pingue tenent humilis Forenti,
ut tuto ab atris corpore viperis
dormirem et ursis, ut premerer sacra
lauroque conlataque myrto,

(Horace     Carmina       3,   4,   20)
non sine dis animosus infans.
vester, Camenae, vester in arduos
tollor Sabinos, seu mihi frigidum
Praeneste seu Tibur supinum
seu liquidae placuere Baiae.

(Horace     Carmina       3,   4,   25)
vestris amicum fontibus et choris
non me Philippis versa acies retro,
devota non extinxit arbor
nec Sicula Palinurus unda.
utcumque mecum vos eritis, libens

(Horace     Carmina       3,   4,   30)
insanientem navita Bosphorum
temptabo et urentis harenas
litoris Assyrii viator,
visam Britannos hospitibus feros
et laetum equino sanguine Concanum,

(Horace     Carmina       3,   4,   35)
visam pharetratos Gelonos
et Scythicum inviolatus amnem.
vos Caesarem altum, militia simul
fessas cohortes abdidit oppidis,
finire quaerentem labores

(Horace     Carmina       3,   4,   40)
Pierio recreatis antro;
vos lene consilium et datis et dato
gaudetis, almae. scimus, ut inpios
Titanas immanemque turbam
fulmine sustulerit caduco,

(Horace     Carmina       3,   4,   45)
qui terram inertem, qui mare temperat
ventosum et urbis regnaque tristia,
divosque mortalisque turmas
imperio regit unus aequo.
magnum illa terrorem intulerat Iovi

(Horace     Carmina       3,   4,   50)
fidens iuventus horrida bracchiis
fratresque tendentes opaco
Pelion inposuisse Olympo.
sed quid Typhoeus et validus Mimas
aut quid minaci Porphyrion statu,

(Horace     Carmina       3,   4,   55)
quid Rhoetus evolsisque truncis
Enceladus iaculator audax
contra sonantem Palladis aegida
possent ruentes? hinc avidus stetit
Volcanus, hinc matrona Iuno et

(Horace     Carmina       3,   4,   60)
numquam umeris positurus arcum,
qui rore puro Castaliae lavit
crinis solutos, qui Lyciae tenet
dumeta natalemque silvam,
Delius et Patareus Apollo.

(Horace     Carmina       3,   4,   65)
vis consili expers mole ruit sua,
vim temperatam di quoque provehunt
in maius, idem odere viris
omne nefas animo moventis.
testis mearum centimanus Gyges

(Horace     Carmina       3,   4,   70)
sententiarum, notus et integrae
temptator Orion Dianae
virginea domitus sagitta.
iniecta monstris Terra dolet suis
maeretque partus fulmine luridum

(Horace     Carmina       3,   4,   75)
missos ad Orcum; nec peredit
inpositam celer ignis Aetnen
incontinentis nec Tityi iecur
reliquit ales, nequitiae additus
custos; amatorem trecentae
Pirithoum cohibent catenae.

(Horace     Carmina       3,   5,    1)
Caelo tonantem credidimus Iovem
regnare: praesens divus habebitur
Augustus adiectis Britannis
imperio gravibusque Persis. 

(Horace     Carmina       3,   5,    5)
milesne Crassi coniuge barbara
turpis maritus vixit et hostium
 pro curia inversique mores!
consenuit socerorum in armis,
sub rege Medo Marsus et Apulus,

(Horace     Carmina       3,   5,   10)
anciliorum et nominis et togae
oblitus aeternaeque Vestae,
incolumi Iove et urbe Roma?
hoc caverat mens provida Reguli
dissentientis condicionibus

(Horace     Carmina       3,   5,   15)
foedis et exemplo trahenti
perniciem veniens in aevum,
si non periret inmiserabilis
captiva pubes: "signa ego Punicis
adfixa delubris et arma

(Horace     Carmina       3,   5,   20)
militibus sine caede" dixit
"derepta vidi, vidi ego civium
retorta tergo bracchia libero
portasque non clausas et arva
Marte coli populata nostro.

(Horace     Carmina       3,   5,   25)
auro repensus scilicet acrior
miles redibit: flagitio additis
damnum. neque amissos colores
lana refert medicata fuco
nec vera virtus, cum semel excidit,

(Horace     Carmina       3,   5,   30)
curat reponi deterioribus;
si pugnat extricata densis
cerva plagis, erit ille fortis,
qui perfidis se credidit hostibus,
et Marte Poenos proteret altero,

(Horace     Carmina       3,   5,   35)
qui lora restrictis lacertis
sensit iners timuitque mortem.
hic unde vitam sumeret inscius,
pacem duello miscuit: o pudor!
o magna Carthago probrosis

(Horace     Carmina       3,   5,   40)
altior Italiae ruinis!"
fertur pudicae coniugis osculum
parvosque natos ut capitis minor
ab se removisse et virilem
torvus humi posuisse voltum,

(Horace     Carmina       3,   5,   45)
donec labantis consilio patres
firmaret auctor numquam alias dato
interque maerentis amicos
egregius properaret exul.
atqui sciebat, quae sibi barbarus

(Horace     Carmina       3,   5,   50)
tortor pararet: non aliter tamen
dimovit obstantis propinquos
et populum reditus morantem,
quam si clientum longa negotia
diiudicata lite relinqueret

(Horace     Carmina       3,   5,   55)
tendens Venafranos in agros
aut Lacedaemonium Tarentum.

(Horace     Carmina       3,   6,    1)
Delicta maiorum inmeritus lues,
Romane, donec templa refeceris
aedisque labentis deorum et
foeda nigro simulacra fumo.

(Horace     Carmina       3,   6,    5)
dis te minorem quod geris, imperas.
hinc omne principium, huc refer exitum:
di multa neglecti dederunt
Hesperiae mala luctuosae.
iam bis Monaeses et Pacori manus

(Horace     Carmina       3,   6,   10)
inauspicatos contudit impetus
nostros et adiecisse praedam
torquibus exiguis renidet;
paene occupatam seditionibus
delevit urbem Dacus et Aethiops,

(Horace     Carmina       3,   6,   15)
hic classe formidatus, ille
missilibus melior sagittis.
fecunda culpae saecula nuptias
primum inquinavere et genus et domos:
hoc fonte derivata clades

(Horace     Carmina       3,   6,   20)
in patriam populumque fluxit.
motus doceri gaudet Ionicos
matura virgo et fingitur artibus
iam nunc et incestos amores
de tenero meditatur ungui.

(Horace     Carmina       3,   6,   25)
mox iuniores quaerit adulteros
inter mariti vina neque eligit
cui donet inpermissa raptim
gaudia luminibus remotis,
sed iussa coram non sine conscio

(Horace     Carmina       3,   6,   30)
surgit marito, seu vocat institor
seu navis Hispanae magister,
dedecorum pretiosus emptor.
non his iuventus orta parentibus
infecit aequor sanguine Punico

(Horace     Carmina       3,   6,   35)
Pyrrhumque et ingentem cecidit
Antiochum Hannibalemque dirum,
sed rusticorum mascula militum
proles, Sabellis docta ligonibus
versare glaebas et severae

(Horace     Carmina       3,   6,   40)
matris ad arbitrium recisos
portare fustis, sol ubi montium
mutaret umbras et iuga demeret
bubus fatigatis, amicum
tempus agens abeunte curru.

(Horace     Carmina       3,   6,   45)
damnosa quid non inminuit dies?
aetas parentum peior avis tulit
nos nequiores, mox daturos
progeniem vitiosiorem.

(Horace     Carmina       3,   7,    1)
Quid fles, Asterie, quem tibi candidi
primo restituent vere Favonii
Thyna merce beatum,
constantis iuvenem fide

(Horace     Carmina       3,   7,    5)
Gygen? ille Notis actus ad Oricum
post insana Caprae sidera frigidas
noctis non sine multis
insomnis lacrimis agit.
atqui sollicitae nuntius hospitae,

(Horace     Carmina       3,   7,   10)
suspirare Chloen et miseram tuis
dicens ignibus uri,
temptat mille vafer modis.
ut Proetum mulier perfida credulum
falsis inpulerit criminibus nimis

(Horace     Carmina       3,   7,   15)
casto Bellerophontae
maturare necem refert,
narrat paene datum Pelea Tartaro,
Magnessam Hippoloyten dum fugit abstinens,
et peccare docentis

(Horace     Carmina       3,   7,   20)
fallax historias movet,
frustra: nam scopulis surdior Icari
voces audit adhuc integer. at tibi
ne vicinus Enipeus
plus iusto placeat cave,

(Horace     Carmina       3,   7,   25)
quamvis non alius flectere equum sciens
aeque conspicitur gramine Martio
nec quisquam citus aeque
Tusco denatat alveo.
prima nocte domum claude neque in vias

(Horace     Carmina       3,   7,   30)
sub cantu querulae despice tibiae
et te saepe vocanti
duram difficilis mane.

(Horace     Carmina       3,   8,    1)
Martiis caelebs quid agam kalendis,
quid velint flores et acerra turis
plena miraris positusque carbo in
caespite vivo,

(Horace     Carmina       3,   8,    5)
docte sermones utriusque linguae:
voveram dulcis epulas et album
Libero caprum prope funeratus
arboris ictu.
hic dies anno redeunte festus

(Horace     Carmina       3,   8,   10)
corticem adstrictum pice dimovebit
amphorae fumum bibere institutae
consule Tullo.
sume, Maecenas, cyathos amici
sospitis centum et vigiles lucernas

(Horace     Carmina       3,   8,   15)
perfer in lucem: procul omnis esto
clamor et ira.
mitte civilis super urbe curas:
occidit Daci Cotisonis agmen,
Medus infestus sibi luctuosis

(Horace     Carmina       3,   8,   20)
dissidet armis,
servit Hispanae vetus hostis orae
Cantaber sera domitus catena,
iam Scythae laxo meditantur arcu
cedere campis.

(Horace     Carmina       3,   8,   25)
neglegens, ne qua populus laboret,
parce privatis nimium cavere et
dona praesentis cape laetus horae:
linque severa.

(Horace     Carmina       3,   9,    1)
Donec gratus eram tibi
nec quisquam potior bracchia candidae
cervici iuvenis dabat,
Persarum vigui rege beatior.

(Horace     Carmina       3,   9,    5)
"donec non alia magis
arsisti neque erat Lydia post Chloen,
multi Lydia nominis
Romana vigui clarior Ilia."
me nunc Thressa Chloe regit,

(Horace     Carmina       3,   9,   10)
dulcis docta modos et citharae sciens,
pro qua non metuam mori,
si parcent animae fata superstiti.
"me torret face mutua
Thurini Calais filius Ornyti,

(Horace     Carmina       3,   9,   15)
pro quo bis patiar mori,
si parcent puero fata superstiti."
quid si prisca redit Venus
diductosque iugo cogit aeneo,
si flava excutitur Chloe

(Horace     Carmina       3,   9,   20)
reiectaeque patet ianua Lydiae?
"quamquam sidere pulcrior
ille est, tu levior cortice et inprobo
iracundior Hadria,
tecum vivere amem, tecum obeam lubens."

(Horace     Carmina       3,  10,    1)
Extremum Tanain si biberes, Lyce,
saevo nupta viro, me tamen asperas
porrectum ante foris obicere incolis
plorares Aquilonibus.

(Horace     Carmina       3,  10,    5)
audis, quo strepitu ianua, quo nemus
inter pulcra satum tecta remugiat
ventis et positas ut glaciet nives
puro numine Iuppiter?
ingratam Veneri pone superbiam,

(Horace     Carmina       3,  10,   10)
ne currente retro funis eat rota:
non te Penelopen difficilem procis
Tyrrhenus genuit parens.
o quamvis neque te munera nec preces
nec tinctus viola pallor amantium

(Horace     Carmina       3,  10,   15)
nec vir Pieria paelice saucius
curvat, supplicibus tuis
parcas, nec rigida mollior aesculo
nec Mauris animum mitior anguibus:
non hoc semper erit liminis aut aquae
caelestis patiens latus.

(Horace     Carmina       3,  11,    1)
Mercuri nam te docilis magistro
movit Amphion lapides canendo
tuque testudo resonare septem
callida nervis,

(Horace     Carmina       3,  11,    5)
nec loquax olim neque grata, nunc et
divitum mensis et amica templis:
dic modos, Lyde quibus obstinatas
adplicet auris,
quae velut latis equa trima campis

(Horace     Carmina       3,  11,   10)
ludit exsultim metuitque tangi
nuptiarum expers et adhuc protervo
cruda marito
tu potes tigris comitesque silvas
ducere et rivos celeres morari;

(Horace     Carmina       3,  11,   15)
cessit immanis tibi blandienti
ianitor aulae;
[Cerberus, quamvis furiale centum
muniant angues caput eius atque
spiritus taeter saniesque manet

(Horace     Carmina       3,  11,   20)
ore trilingui;]
quin et Ixion Tityosque voltu
risit invito; stetit urna paulum
sicca, dum grato Danai puellas
carmine mulces.

(Horace     Carmina       3,  11,   25)
audiat Lyde scelus atque notas
virginum poenas et inane lymphae
dolium fundo pereuntis imo
seraque fata,
quae manent culpas etiam sub Orco:

(Horace     Carmina       3,  11,   30)
inpiae nam quid potuere maius?
inpiae sponsos potuere duro
perdere ferro.
una de multis face nuptiali
digna periurum fuit in parentem

(Horace     Carmina       3,  11,   35)
splendide mendax et in omne virgo
nobilis aevom,
"surge" quae dixit iuveni marito,
"surge, ne longus tibi somnus unde
non times detur; socerum et scelestas

(Horace     Carmina       3,  11,   40)
falle sorores,
quae velut nactae vitulos leaenae
singulos eheu lacerant: ego illis
mollior nec te feriam neque intra
claustra tenebo.

(Horace     Carmina       3,  11,   45)
me pater saevis oneret catenis,
quod viro clemens misero peperci,
me vel extremos Numidarum in agros
classe releget:
i pedes quo te rapiunt et aurae,

(Horace     Carmina       3,  11,   50)
dum favet nox et Venus, i secundo
omine et nostri memorem sepulcro
scalpe querelam."

(Horace     Carmina       3,  12,    1)
Miserarum est neque amori dare ludum neque dulci mala
vino lavere, aut exanimari metuentis patruae verbera
linguae.
tibi qualum Cythereae puer ales, tibi telas operosaeque

(Horace     Carmina       3,  12,    5)
Minervae studium aufert, Neobule, Liparaei nitor
Hebri,
simul unctos Tiberinis umeros lavit in undis, eques ipso
melior Bellerophonte, neque pugno neque segni pede
victus,

(Horace     Carmina       3,  12,   10)
catus idem per apertum fugientis agitato grege cervos
iaculari et celer arto latitantem fruticeto excipere
aprum.

(Horace     Carmina       3,  13,    1)
O fons Bandusiae, splendidior vitro,
dulci digne mero non sine floribus,
cras donaberis haedo,
cui frons turgida cornibus

(Horace     Carmina       3,  13,    5)
primis et venerem et proelia destinat
frustra, nam gelidos inficiet tibi
rubro sanguine rivos
lascivi suboles gregis.
te flagrantis atrox hora Caniculae

(Horace     Carmina       3,  13,   10)
nescit tangere, tu frigus amabile
fessis vomere tauris
praebes et pecori vago.
fies nobilium tu quoque fontium
me dicente cavis inpositam ilicem

(Horace     Carmina       3,  13,   15)
saxis, unde loquaces
lymphae desiliunt tuae.

(Horace     Carmina       3,  14,    1)
Herculis ritu modo dictus, o plebs,
morte venalem petiisse laurum
Caesar Hispana repetit penatis
victor ab ora.

(Horace     Carmina       3,  14,    5)
unico gaudens mulier marito
prodeat iustis operata sacris
et soror clari ducis et decorae
supplice vitta
virginum matres iuvenumque nuper

(Horace     Carmina       3,  14,   10)
sospitum; vos, o pueri et puellae
iam virum expertae, male nominatis
parcite verbis.
hic dies vere mihi festus atras
exiget curas: ego nec tumultum

(Horace     Carmina       3,  14,   15)
nec mori per vim metuam tenente
Caesare terras.
i pete unguentum, puer, et coronas
et cadum Marsi memorem duelli,
Spartacum siqua potuit vagantem

(Horace     Carmina       3,  14,   20)
fallere testa.
dic et argutae properet Neaerae
murreum nodo cohibere crinem:
si per invisum mora ianitorem
fiet abito.

(Horace     Carmina       3,  14,   25)
lenit albescens animos capillus
litium et rixae cupidos protervae:
non ego hoc ferrem calidus iuventa
consule Planco.

(Horace     Carmina       3,  15,    1)
Vxor pauperis Ibyci,
tandem nequitiae fige modum tuae
famosisque laboribus;
maturo propior desine funeri

(Horace     Carmina       3,  15,    5)
inter ludere virgines
et stellis nebulam spargere candidis.
non, siquid Pholoen satis,
et te, Chlori, decet: filia rectius
expugnat iuvenum domos,

(Horace     Carmina       3,  15,   10)
pulso Thyias uti concita tympano.
illam cogit amor Nothi
lascivae similem ludere capreae:
te lanae prope nobilem
tonsae Luceriam, non citharae decent

(Horace     Carmina       3,  15,   15)
nec flos purpureus rosae
nec poti vetulam faece tenus cadi.

 (Horace     Carmina       3,  16,    1)
Inclusam Danaen turris aenea

tristes excubiae munierant satis
nocturnis ab adulteris,

(Horace     Carmina       3,  16,    5)
si non Acrisium virginis abditae
custodem pavidum Iuppiter et Venus
risissent: fore enim tutum iter et patens
converso in pretium deo.
aurum per medios ire satellites

(Horace     Carmina       3,  16,   10)
et perrumpere amat saxa potentius
ictu fulmineo; concidit auguris
Argivi domus ob lucrum
demersa exitio; diffidit urbium
portas vir Macedo et subruit aemulos

(Horace     Carmina       3,  16,   15)
reges muneribus; munera navium
saevos inlaqueant duces.
crescentem sequitur cura pecuniam
maiorumque fames: iure perhorrui
late conspicuum tollere verticem,

(Horace     Carmina       3,  16,   20)
Maecenas, equitum decus.
quanto quisque sibi plura negaverit,
ab dis plura feret: nil cupientium
nudus castra peto et transfuga divitum
partis linquere gestio,

(Horace     Carmina       3,  16,   25)
contemptae dominus splendidior rei,
quam si quidquid arat inpiger Apulus
occultare meis dicerer horreis,
magnas inter opes inops.
purae rivos aquae silvaque iugerum

(Horace     Carmina       3,  16,   30)
paucorum et segetis certa fides meae
fulgentem imperio fertilis Africae
fallit sorte beatior.
quamquam nec Calabrae mella ferunt apes
nec Laestrygonia Bacchus in amphora

(Horace     Carmina       3,  16,   35)
languescit mihi nec pinguia Gallicis
crescunt vellera pascuis,
inportuna tamen pauperies abest
nec, si plura velim, tu dare deneges.
contracto melius parva cupidine

(Horace     Carmina       3,  16,   40)
vectigalia porrigam,
quam si Mygdoniis regnum Alyattei
campis continuem. multa petentibus
desunt multa: bene est cui deus obtulit
parca quod satis est manu.

(Horace     Carmina       3,  17,    1)
Aeli vetusto nobilis ab Lamo
quando et priores hinc Lamias ferunt
denominatos et nepotum
per memores genus omne fastus

(Horace     Carmina       3,  17,    5)
auctore ab illo ducit originem,
qui Formiarum moenia dicitur
princeps et innantem Maricae
litoribus tenuisse Lirim
late tyrannus : cras foliis nemus

(Horace     Carmina       3,  17,   10)
multis et alga litus inutili
demissa tempestas ab Euro
sternet, aquae nisi fallit augur
annosa cornix: dum potes, aridum
conpone lignum: cras genium mero

(Horace     Carmina       3,  17,   15)
curabis et porco bimenstri
cum famulis operum solutis.

(Horace     Carmina       3,  18,    1)
Faune, Nympharum fugientum amator,
per meos finis et aprica rura
lenis incedas abeasque parvis
aequus alumnis,

(Horace     Carmina       3,  18,    5)
si tener pleno cadit haedus anno
larga nec desunt Vereris sodali
vina creterrae, vetus ara multo
fumat odore.
ludit herboso pecus omne campo,

(Horace     Carmina       3,  18,   10)
cum tibi nonae redeunt Decembres;
festus in pratis vacat otioso
cum bove pagus;
inter audacis lupus errat agnos,
spargit agrestis tibi silva frondes,

(Horace     Carmina       3,  18,   15)
gaudet invisam pepulisse fossor
ter pede terram.

(Horace     Carmina       3,  19,    1)
Quantum distet ab Inacho
Codrus pro patria non timidus mori,
narras et genus Aeaci
et pugnata sacro bella sub Ilio:

(Horace     Carmina       3,  19,    5)
quo Chium pretio cadum
mercemur, quis aquam temperet ignibus,
quo praebente domum et quota
Paelignis caream frigoribus, taces.
da lunae propere novae,

(Horace     Carmina       3,  19,   10)
da noctis mediae, da, puer, auguris
Murenae: tribus aut novem
miscentur cyathis pocula commodis.
qui Musas amat imparis,
ternos ter cyathos attonitus petet

(Horace     Carmina       3,  19,   15)
vates; tris prohibet supra
rixarum metuens tangere Gratia
nudis iuncta sororibus:
insanire iuvat: cur Berecyntiae
cessant flamina tibiae?

(Horace     Carmina       3,  19,   20)
cur pendet tacita fistula cum lyra?
parcentis ego dexteras
odi: sparge rosas. audiat invidus
dementem strepitum Lycus
et vicina seni non habilis Lyco.

(Horace     Carmina       3,  19,   25)
spissa te nitidum coma,
puro te similem, Telephe, Vespero
tempestiva petit Rhode:
me lentus Glycerae torret amor meae.

(Horace     Carmina       3,  20,    1)
Non vides, quanto moveas periclo,
Pyrrhe, Gaetulae catulos leaenae?
dura post paulo fugies inaudax
proelia raptor,

(Horace     Carmina       3,  20,    5)
cum per obstantis iuvenum catervas
ibit insignem repetens Nearchum,
grande certamen, tibi praeda cedat,
maior an illa.
interim, dum tu celeris sagittas

(Horace     Carmina       3,  20,   10)
promis, haec dentis acuit timendos,
arbiter pugnae posuisse nudo
sub pede palmam
fertur et leni recreare vento
sparsum odoratis umerum capillis,

(Horace     Carmina       3,  20,   15)
qualis aut Nireus fuit aut aquosa
raptus ab Ida.

(Horace     Carmina       3,  21,    1)
O nata mecum consule Manlio,
seu tu querellas sive geris iocos
seu rixam et insanos amores
seu facilem, pia testa, somnum,

(Horace     Carmina       3,  21,    5)
quocumque lectum nomine Massicum
servas, moveri digna bono die
descende Corvino iubente
promere languidiora vina.
non ille, quamquam Socraticis madet

(Horace     Carmina       3,  21,   10)
sermonibus, te neglegit horridus:
narratur et prisci Catonis
saepe mero caluisse virtus.
tu lene tormentum ingenio admoves
plerumque duro, tu sapientium

(Horace     Carmina       3,  21,   15)
curas et arcanum iocoso
consilium retegis Lyaeo,
tu spem reducis mentibus anxiis
virisque et addis cornua pauperi
post te neque iratos trementi

(Horace     Carmina       3,  21,   20)
regum apices neque militum arma.
te Liber et si laeta aderit Venus
segnesque nodum solvere Gratiae
vivaeque producent lucernae,
dum rediens fugat astra Phoebus.

(Horace     Carmina       3,  22,    1)
Montium custos nemorumque, virgo,
quae laborantis utero puellas
ter vocata audis adimisque leto,
diva triformis,

(Horace     Carmina       3,  22,    5)
imminens villae tua pinus esto,
quam per exactos ego laetus annos
verris obliquom meditantis ictum
sanguine donem.

(Horace     Carmina       3,  23,    1)
Caelo supinas si tuleris manus
nascente Luna, rustica Phidyle,
si ture placaris et horna
fruge Lares avidaque porca,

(Horace     Carmina       3,  23,    5)
nec pestilentem sentiet Africum
fecunda vitis nec sterilem seges
robiginem aut dulces alumni
pomifero grave tempus anno.
nam quae nivali pascitur Algido

(Horace     Carmina       3,  23,   10)
devota quercus inter et ilices
aut crescit Albanis in herbis
victima, pontificum securis
cervice tinguet; te nihil attinet
temptare multa caede bidentium

(Horace     Carmina       3,  23,   15)
parvos coronantem marino
rore deos fragilique myrto.
inmunis aram si tetigit manus,
non sumptuosa blandior hostia,
mollivit aversos Penatis
farre pio et saliente mica.

(Horace     Carmina       3,  24,    1)
Intactis opulentior
thesauris Arabum et divitis Indiae
caementis licet occupes
terrenum omne tuis et mare publicum:

(Horace     Carmina       3,  24,    5)
si figit adamantinos
summis verticibus dira Necessitas
clavos, non animum metu,
non mortis laqueis expedies caput.
campestres melius Scythae,

(Horace     Carmina       3,  24,   10)
quorum plaustra vagas rite trahunt domos,
vivunt et rigidi Getae,
inmetata quibus iugera liberas
fruges et Cererem ferunt
nec cultura placet longior annua

(Horace     Carmina       3,  24,   15)
defunctumque laboribus
aequali recreat sorte vicarius.
illic matre carentibus
privignis mulier temperat innocens
nec dotata regit virum

(Horace     Carmina       3,  24,   20)
coniunx nec nitido fidit adultero;
dos est magna parentium
virtus et metuens alterius viri
certo foedere castitas,
et peccare nefas, aut pretium est mori.

(Horace     Carmina       3,  24,   25)
o quisquis volet inpias
caedis et rabiem tollere civicam,
si quaeret pater urbium
subscribi statuis, indomitam audeat
refrenare licentiam,

(Horace     Carmina       3,  24,   30)
clarus postgenitis, quatenus, heu nefas,
virtutem incolumem odimus,
sublatam ex oculis quaerimus invidi.
quid tristes querimoniae,
si non supplicio culpa reciditur,

(Horace     Carmina       3,  24,   35)
quid leges sine moribus
vanae proficiunt, si neque fervidis
pars inclusa caloribus
mundi nec Boreae finitimum latus
durataeque solo nives

(Horace     Carmina       3,  24,   40)
mercatorem abigunt, horrida callidi
vincunt aequora navitae,
magnum pauperies opprobrium iubet
quidvis et facere et pati
virtutisque viam deserit arduae?

(Horace     Carmina       3,  24,   45)
vel nos in Capitolium,
quo clamor vocat et turba faventium,
vel nos in mare proximum
gemmas et lapides aurum et inutile,
summi materiem mali,

(Horace     Carmina       3,  24,   50)
mittamus, scelerum si bene paenitet.
eradenda cupidinis
pravi sunt elementa et tenerae nimis
mentes asperioribus
formandae studiis. nescit equo rudis

(Horace     Carmina       3,  24,   55)
haerere ingenuus puer
venarique timet, ludere doctior,
seu Graeco iubeas trocho
seu malis vetita legibus alea,
cum periura patris fides

(Horace     Carmina       3,  24,   60)
consortem socium fallat et hospites
indignoque pecuniam
heredi properet. scilicet inprobae
crescunt divitiae, tamen
curtae nescio quid semper abest rei.

(Horace     Carmina       3,  25,    1)
Quo me, Bacche, rapis tui in specus
plenum? quae nemora aut quos agor in specus
velox mente nova? quibus
antris egregii Caesaris audiar

(Horace     Carmina       3,  25,    5)
aeternum meditans decus
stellis inserere et consilio Iovis?
dicam insigne, recens, adhuc
indictum ore alio. non secus in iugis
exsomnis stupet Euhias

(Horace     Carmina       3,  25,   10)
Hebrum prospiciens et nive candidam
Thracen ac pede barbaro
lustratam Rhodopen, ut mihi devio
ripas et vacuum nemus
mirari libet. o Naiadum potens

(Horace     Carmina       3,  25,   15)
Baccharumque valentium
proceras manibus vertere fraxinos,
nil parvum aut humili modo,
nil mortale loquar. dulce periculum est,
o Lenaee, sequi deum
cingentem viridi tempora pampino.

(Horace     Carmina       3,  26,    1)
Vixi puellis nuper idoneus
et militavi non sine gloria:
nunc arma defunctumque bello
barbiton hic paries habebit,

(Horace     Carmina       3,  26,    5)
laevom marinae qui Veneris latus
custodit: hic, hic ponite lucida
funalia et vectis et arcus
oppositis foribus minacis.
o quae beatam diva tenes Cyprum et

(Horace     Carmina       3,  26,   10)
Memphin carentem Sithonia nive,
regina, sublimi flagello
tange Chloen semel arrogantem.

(Horace     Carmina       3,  27,    1)
Inpios parrae recinentis omen
ducat et praegnans canis aut ab agro
rava decurrens lupa Lanuvino
fetaque volpes;

(Horace     Carmina       3,  27,    5)
rumpat et serpens iter institutum,
si per obliquom similis sagittae
terruit mannos. ego cui timebo
providus auspex,
antequam stantis repetat paludes

(Horace     Carmina       3,  27,   10)
imbrium divina avis imminentium,
oscinem corvum prece suscitabo
solis ab ortu.
sis licet felix, ubicumque mavis,
et memor nostri, Galatea, vivas

(Horace     Carmina       3,  27,   15)
teque nec laevos vetet ire picus
nec vaga cornix.
sed vides, quanto trepidet tumultu
pronus Orion? ego quid sit ater
Hadriae novi sinus et quid albus

(Horace     Carmina       3,  27,   20)
peccet Iapyx.
hostium uxores puerique caecos
sentiant motus orientis Austri et
aequoris nigri fremitum et trementis
verbere ripas.
(Horace     Carmina       3,  27,   25)
sic et Europe niveum doloso
credidit tauro latus et scatentem
beluis pontum mediasque fraudes
palluit audax.
nuper in pratis studiosa florum et

(Horace     Carmina       3,  27,   30)
debitae Nymphis opifex coronae
nocte sublustri nihil astra praeter
vidit et undas.
quae simul centum tetigit potentem
oppidis Creten, "pater o relictum

(Horace     Carmina       3,  27,   35)
filiae nomen pietasque" dixit
"victa furore!
unde quo veni? levis una mors est
virginum culpae. vigilansne ploro
turpe conmissum an vitiis carentem

(Horace     Carmina       3,  27,   40)
ludit imago
vana, quae porta fugiens eburna
somnium ducit? meliusne fluctus
ire per longos fuit an recentis
carpere flores?

(Horace     Carmina       3,  27,   45)
siquis infamem mihi nunc iuvencum
dedat iratae, lacerare ferro et
frangere enitar modo multum amati
cornua monstri.
inpudens liqui patrios penates:

(Horace     Carmina       3,  27,   50)
inpudens Orcum moror. o deorum
siquis haec audis, utinam inter errem
nuda leones;
antequam turpis macies decentis
occupet malas teneraeque sucus

(Horace     Carmina       3,  27,   55)
defluat praedae, speciosa quaero
pascere tigris.
vilis Europe, pater urget absens,
quis mori cessas? potes hac ab orno
pendulum zona bene te secuta

(Horace     Carmina       3,  27,   60)
laedere collum.
sive te rupes et acuta leto
saxa delectant, age te procellae
crede veloci; nisi erile mavis
carpere pensum

(Horace     Carmina       3,  27,   65)
regius sanguis dominaeque tradi
barbarae paelex." aderat querenti
perfidum ridens Venus et remisso
filius arcu.
mox ubi lusit satis, "abstineto"

(Horace     Carmina       3,  27,   70)
dixit "irarum calidaeque rixae,
cum tibi invisus laceranda reddet
cornua taurus.
uxor invicti Iovis esse nescis.
mitte singultus; bene ferre magnam

(Horace     Carmina       3,  27,   75)
disce fortunam: tua sectus orbis
nomina ducet."

(Horace     Carmina       3,  28,    1)
Festo quid potius die
Neptuni faciam? prome reconditum,
Lyde, strenua Caecubum
munitaeque adhibe vim sapientiae.

(Horace     Carmina       3,  28,    5)
inclinare meridiem
sentis et, veluti stet volucris dies,
parcis deripere horreo
cessantem Bibuli consulis amphoram?
nos cantabimus invicem

(Horace     Carmina       3,  28,   10)
Neptunum et viridis Nereidum comas:
tu curva recines lyra
Latonam et celeris spicula Cynthiae:
summo carmine, quae Cnidon
fulgentisque tenet Cycladas et Paphon

(Horace     Carmina       3,  28,   15)
iunctis visit oloribus,
dicetur merita Nox quoque nenia.

(Horace     Carmina       3,  29,    1)
Tyrrhena regum progenies, tibi
non ante verso lene merum cado
cum flore, Maecenas, rosarum et
pressa tuis balanus capillis

(Horace     Carmina       3,  29,    5)
iamdudum apud me est: eripe te morae,
ne semper udum Tibur et Aefulae
declive contempleris arvom et
Telegoni iuga parricidae.
fastidiosam desere copiam et

(Horace     Carmina       3,  29,   10)
molem propinquam nubibus arduis:
omitte mirari beatae
fumum et opes strepitumque Romae.
plerumque gratae divitibus vices
mundaeque parvo sub lare pauperum

(Horace     Carmina       3,  29,   15)
cenae sine aulaeis et ostro
sollicitam explicuere frontem.
iam clarus occultum Andromedae pater
ostendit ignem, iam Procyon furit
et stella vesani Leonis

(Horace     Carmina       3,  29,   20)
sole dies referente siccos;
iam pastor umbras cum grege languido
rivomque fessus quaerit et horridi
dumeta Silvani caretque
ripa vagis taciturna ventis:

(Horace     Carmina       3,  29,   25)
tu civitatem quis deceat status
curas et urbi sollicitus times,
quid Seres et regnata Cyro
Bactra parent Tanaisque discors.
prudens futuri temporis exitum

(Horace     Carmina       3,  29,   30)
caliginosa nocte premit deus
ridetque, si mortalis ultra
fas trepidat. quod adest memento
conponere aequos: cetera fluminis
ritu feruntur, nunc medio alveo

(Horace     Carmina       3,  29,   35)
cum pace delabentis Etruscum
in mare, nunc lapides adesos
stirpisque raptas et pecus et domos
volventis una, non sine montium
clamore vicinaeque silvae,

(Horace     Carmina       3,  29,   40)
cum fera diluvies quietos
inritat amnis. ille potens sui
laetusque deget, cui licet in diem
dixisse "vixi". cras vel atra
nube polum pater occupato

(Horace     Carmina       3,  29,   45)
vel sole puro; non tamen inritum
quodcumque retro est efficiet neque
diffinget infectumque reddet
quod fugiens semel hora vexit.
Fortuna saevo laeta negotio et

(Horace     Carmina       3,  29,   50)
ludum insolentem ludere pertinax
transmutat incertos honores,
nunc mihi nunc alii benigna.
laudo manentem: si celeris quatit
pinnas, resigno quae dedit et mea

(Horace     Carmina       3,  29,   55)
virtute me involvo probamque
pauperiem sine dote quaero.
non est meum, si mugiat Africis
malus procellis, ad miseras preces
decurrere et votis pacisci,

(Horace     Carmina       3,  29,   60)
ne Cypriae Tyriaeque merces
addant avaro divitias mari:
tunc me biremis praesidio scaphae
tutum per Aegaeos tumultus
aura feret geminusque Pollux.

(Horace     Carmina       3,  30,    1)
Exegi monumentum aere perennius
regalique situ pyramidum altius,
quod non imber edax, non aquilo impotens
possit diruere aut innumerabilis

(Horace     Carmina       3,  30,    5)
annorum series et fuga temporum.
non omnis moriar multaque pars mei
vitabit Libitinam: usque ego postera
crescam laude recens, dum Capitolium
scandet cum tacita virgine pontifex:

(Horace     Carmina       3,  30,   10)
dicar, qua violens obstrepit Aufidus
et qua pauper aquae Daunus agrestium
regnavit populorum, ex humili potens
princeps Aeolium carmen ad Italos
deduxisse modos. sume superbiam

(Horace     Carmina       3,  30,   15)
quaesitam meritis et mihi Delphica
lauro cinge volens, Melpomene, comam.

(Horace     Carmina       4,   1,    1)
Intermissa, Venus, diu
rursus bella moves? parce precor, precor.
non sum qualis eram
sub regno Cinarae. desine, dulcium

(Horace     Carmina       4,   1,    5)
mater saeva Cupidinum,
circa lustra decem flectere mollibus
iam durum imperiis; abi,
quo blandae iuvenum te revocant preces.
tempestivius in domum

(Horace     Carmina       4,   1,   10)
Pauli purpureis ales oloribus
comissabere Maximi,
si torrere iecur quaeris idoneum.
namque et nobilis et decens
et pro sollicitis non tacitus reis

(Horace     Carmina       4,   1,   15)
et centum puer artium
late signa feret militiae tuae,
et quandoque potentior
largi muneribus riserit aemuli,
Albanos prope te lacus

(Horace     Carmina       4,   1,   20)
ponet marmoream sub trabe citrea.
illic plurima naribus
duces tura lyraque et Berecyntia
delectabere tibia
mixtis carminibus non sine fistula;

(Horace     Carmina       4,   1,   25)
illic bis pueri die
numen cum teneris virginibus tuum
laudantes pede candido
in morem Salium ter quatient humum.
me nec femina nec puer

(Horace     Carmina       4,   1,   30)
iam nec spes animi credula mutui
nec certare iuvat mero
nec vincire novis tempora floribus.
sed cur heu, Ligurine, cur
manat rara meas lacrima per genas?

(Horace     Carmina       4,   1,   35)
cur facunda parum decoro
inter verba cadit lingua silentio?
nocturnis ego somniis
iam captum teneo, iam volucrem sequor
te per gramina Martii
campi, te per aquas, dure, volubilis.

(Horace     Carmina       4,   2,    1)
Pindarum quisquis studet aemulari,
Iulle, ceratis ope Daedalea
nititur pinnis, vitreo daturus
nomina ponto.

(Horace     Carmina       4,   2,    5)
monte decurrens velut amnis, imbres
quem super notas aluere ripas,
fervet inmensusque ruit profundo
Pindarus ore,
laurea donandus Apollinari,

(Horace     Carmina       4,   2,   10)
seu per audacis nova dithyrambos
verba devolvit numerisque fertur
lege solutis,
seu deos regesque canit, deorum
sanguinem, per quos cecidere iusta

(Horace     Carmina       4,   2,   15)
morte Centauri, cecidit tremendae
flamma Chimaerae,
sive quos Elea domum reducit
palma caelestis pugilemve equomve
dicit et centum potiore signis

(Horace     Carmina       4,   2,   20)
munere donat,
flebili sponsae iuvenemve raptum
plorat et viris animumque moresque
aureos educit in astra nigroque
invidet Orco.

(Horace     Carmina       4,   2,   25)
multa Dircaeum levat aura cycnum,
tendit, Antoni, quotiens in altos
nubium tractus: ego apis Matinae
more modoque,
grata carpentis thyma per labore

(Horace     Carmina       4,   2,   30)
plurimum, circa nemus uvidique
Tiburis ripas operosa parvos
carmina fingo.
concines maiore poeta plectro
Caesarem, quandoque trahet ferocis

(Horace     Carmina       4,   2,   35)
per sacrum clivum merita decorus
fronde Sygambros,
quo nihil maius meliusve terris
fata donavere bonique divi
nec dabunt, quamvis redeant in aurum

(Horace     Carmina       4,   2,   40)
tempora priscum;
concines laetosque dies et urbis
publicum ludum super inpetrato
fortis Augusti reditu forumque
litibus orbum.

(Horace     Carmina       4,   2,   45)
tum meae, si quid loquar audiendum,
vocis accedet bona pars et "o sol
pulcer, o laudande" canam recepto
Caesare felix.
teque, dum procedis, io Triumphe,

(Horace     Carmina       4,   2,   50)
non semel dicemus, io Triumphe,
civitas omnis dabimusque divis
tura benignis.
te decem tauri totidemque vaccae,
me tener solvet vitulus, relicta

(Horace     Carmina       4,   2,   55)
matre qui largis iuvenescit herbis
in mea vota,
fronte curvatos imitatus ignis
tertium lunae referentis ortum,
qua notam duxit, niveus videri,
cetera fulvos.

(Horace     Carmina       4,   3,    1)
Quem tu, Melpomene, semel
nascentem placido lumine videris,
illum non labor Isthmius
clarabit pugilem, non equos inpiger

(Horace     Carmina       4,   3,    5)
curru ducet Achaico
victorem, neque res bellica Deliis
ornatum foliis ducem,
quod regum tumidas contuderit minas,
ostendet Capitolio:

(Horace     Carmina       4,   3,   10)
sed quae Tibur aquae fertile praefluunt
et spissae nemorum comae
fingent Aeolio carmine nobilem.
Romae, principis urbium,
dignatur suboles inter amabilis

(Horace     Carmina       4,   3,   15)
vatum ponere me choros,
et iam dente minus mordeor invido.
o testudinis aureae
dulcem quae strepitum, Pieri, temperas,
mutis quoque piscibus

(Horace     Carmina       4,   3,   20)
donatura cycni, si libeat, sonum,
totum muneris hoc tui est,
quod monstror digito praetereuntium
Romanae fidicen lyrae;
quod spiro et placeo, si placeo, tuum est.

(Horace     Carmina       4,   4,    1)
Qualem ministrum fulminis alitem,
cui rex deorum regnum in avis vagas
permisit expertus fidelem
Iuppiter in Ganymede flavo,

(Horace     Carmina       4,   4,    5)
olim iuventas et patrius vigor
nido laborum propulit inscium
vernique iam nimbis remotis
insolitos docuere nisus
venti paventem, mox in ovilia

(Horace     Carmina       4,   4,   10)
demisit hostem vividus impetus,
nunc in reluctantis dracones
egit amor dapis atque pugnae,
qualemve laetis caprea pascuis
intenta fulvae matris ab ubere

(Horace     Carmina       4,   4,   15)
iam lacte depulsum leonem
dente novo peritura vidit:
videre Raetis bella sub Alpibus
Drusum gerentem Vindelici; quibus
mos unde deductus per omne

(Horace     Carmina       4,   4,   20)
tempus Amazonia securi
dextras obarmet, quaerere distuli,
nec scire fas est omnia; sed diu
lateque victrices catervae
consiliis iuvenis revictae

(Horace     Carmina       4,   4,   25)
sensere, quid mens rite, quid indoles
nutrita faustis sub penetralibus
posset, quid Augusti paternus
in pueros animus Nerones.
fortes creantur fortibus et bonis;

(Horace     Carmina       4,   4,   30)
est in iuvencis, est in equis patrum
virtus neque inbellem feroces
progenerant aquilae columbam.
doctrina sed vim promovet insitam
rectique cultus pectore roborant;

(Horace     Carmina       4,   4,   35)
utcumque defecere mores,
indecorant bene nata culpae.
quid debeas, o Roma, Neronibus,
testis Metaurum flumen et Hasdrubal
devictus et pulcher fugatis

(Horace     Carmina       4,   4,   40)
ille dies Latio tenebris
qui primus alma risit adorea,
dirus per urbis Afer ut Italas
ceu flamma per taedas vel Eurus
per Siculas equitavit undas.

(Horace     Carmina       4,   4,   45)
post hoc secundis usque laboribus
Romana pubes crevit et inpio
vastata Poenorum tumultu
fana deos habuere rectos,
dixitque tandem perfidus Hannibal:

(Horace     Carmina       4,   4,   50)
"cervi, luporum praeda rapacium,
sectamur ultro quos opimus
fallere et effugere est triumphus.
gens, quae cremato fortis ab Ilio
iactata Tuscis aequoribus sacra

(Horace     Carmina       4,   4,   55)
natosque maturosque patres
pertulit Ausonias ad urbis,
duris ut ilex tonsa bipennibus
nigrae feraci frondis in Algido,
per damna, per caedis ab ipso

(Horace     Carmina       4,   4,   60)
ducit opes animumque ferro.
non hydra secto corpore firmior
vinci dolentem crevit in Herculem
monstrumve submisere Colchi
maius Echioniaeve Thebae.

(Horace     Carmina       4,   4,   65)
merses profundo, pulcrior evenit;
luctere, multa proruet integrum
cum laude victorem geretque
proelia coniugibus loquenda.
Carthagini iam non ego nuntios

(Horace     Carmina       4,   4,   70)
mittam superbos: occidit, occidit
spes omnis et fortuna nostri
nominis Hasdrubale interempto.
nil Claudiae non perficient manus,
quas et benigno numine Iuppiter

(Horace     Carmina       4,   4,   75)
defendit et curae sagaces
expediunt per acuta belli."

(Horace     Carmina       4,   5,    1)
Divis orte bonis, optume Romulae
custos gentis, abes iam nimium diu:
maturum reditum pollicitus patrum
sancto concilio, redi.

(Horace     Carmina       4,   5,    5)
lucem redde tuae, dux bone, patriae.
instar veris enim voltus ubi tuus
adfulsit populo, gratior it dies
et soles melius nitent.
ut mater iuvenem, quem Notus invido

(Horace     Carmina       4,   5,   10)
flatu Carpathii trans maris aequora
cunctantem spatio longius annuo
dulci distinet a domo,
votis omnibusque et precibus vocat
curvo nec faciem litore dimovet,

(Horace     Carmina       4,   5,   15)
sic desideriis icta fidelibus
quaerit patria Caesarem.
tutus bos etenim rura perambulat,
nutrit rura Ceres almaque Faustitas,
pacatum volitant per mare navitae,

(Horace     Carmina       4,   5,   20)
culpari metuit fides,
nullis polluitur casta domus stupris,
mos et lex maculosum edomuit nefas,
laudantur simili prole puerperae,
culpam poena premit comes.

(Horace     Carmina       4,   5,   25)
quis Parthum paveat, quis gelidum Scythen,
quis Germania quos horrida parturit
fetus incolumi Caesare? quis ferae
bellum curet Hiberiae?
condit quisque diem collibus in suis

(Horace     Carmina       4,   5,   30)
et vitem viduas ducit ad arbores;
hinc ad vina redit laetus et alteris
te mensis adhibet deum.
te multa prece, te prosequitur mero
defuso pateris, et Laribus tuum

(Horace     Carmina       4,   5,   35)
miscet numen, uti Graecia Castoris
et magni memor Herculis.
"longas o utinam, dux bone, ferias
praestes Hesperiae" dicimus integro
sicci mane die, dicimus uvidi,
cum sol Oceano subest.

(Horace     Carmina       4,   6,    1)
Dive, quem proles Niobaea magnae
vindicem linguae Tityosque raptor
sensit et Troiae prope victor altae
Pthius Achilles,

(Horace     Carmina       4,   6,    5)
ceteris maior, tibi miles inpar,
filius quamvis Thetidis marinae
Dardanas turris quateret tremenda
cuspide pugnax
ille, mordaci velut icta ferro

(Horace     Carmina       4,   6,   10)
pinus aut inpulsa cupressus Euro,
procidit late posuitque collum in
pulvere Teucro;
ille non inclusus equo Minervae
sacra mentito male feriatos

(Horace     Carmina       4,   6,   15)
Troas et laetam Priami choreis
falleret aulam,
sed palam captis gravis, heu nefas, heu
nescios fari pueros Achivis
ureret flammis, etiam latentem

(Horace     Carmina       4,   6,   20)
matris in alvo,
ni tuis flexus Venerisque gratae
vocibus divom pater adnuisset
rebus Aeneae potiore ductos
alite muros:

(Horace     Carmina       4,   6,   25)
doctor argutae fidicen Thaliae,
Phoebe, qui Xantho lavis amne crinis,
Dauniae defende decus Camenae,
levis Agyieu.
spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem

(Horace     Carmina       4,   6,   30)
carminis nomenque dedit poetae:
virginum primae puerique claris
patribus orti,
Deliae tutela deae, fugacis
lyncas et cervos cohibentis arcu,

(Horace     Carmina       4,   6,   35)
Lesbium servate pedem meique
pollicis ictum,
rite Latonae puerum canentes,
rite crescentem face Noctilucam,
prosperam frugum celeremque pronos

(Horace     Carmina       4,   6,   40)
volvere mensis.
nupta iam dices "ego dis amicum,
saeculo festas referente luces,
reddidi carmen docilis modorum
vatis Horati."

(Horace     Carmina       4,   7,    1)
Diffugere nives, redeunt iam gramina campis
arboribusque comae;
mutat terra vices, et decrescentia ripas
flumina praetereunt.

(Horace     Carmina       4,   7,    5)
Gratia cum Nymphis geminisque sororibus audet
ducere nuda choros.
inmortalia ne speres, monet annus et almum
quae rapit hora diem.
frigora mitescunt Zephyris, ver proterit aestas,

(Horace     Carmina       4,   7,   10)
interitura, simul
pomifer autumnus fruges effuderit, et mox
bruma recurrit iners.
damna tamen celeres reparant caelestia lunae:
nos ubi decidimus

(Horace     Carmina       4,   7,   15)
quo pius Aeneas, quo dives Tullus et Ancus,
pulvis et umbra sumus.
quis scit an adiciant hodiernae crastina summae
tempora di superi?
cuncta manus avidas fugient heredis, amico

(Horace     Carmina       4,   7,   20)
quae dederis animo.
cum semel occideris et de te splendida Minos
fecerit arbitria,
non, Torquate, genus, non te facundia, non te
restituet pietas.

(Horace     Carmina       4,   7,   25)
infernis neque enim tenebris Diana pudicum
liberat Hippolytum
nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro
vincula Pirithoo.

(Horace     Carmina       4,   8,    1)
Donarem pateras grataque commodus,
Censorine, meis aera sodalibus,
donarem tripodas, praemia fortium
Graiorum, neque tu pessuma munerum

(Horace     Carmina       4,   8,    5)
ferres, divite me scilicet artium
quas aut Parrhasius protulit aut Scopas,
hic saxo, liquidis ille coloribus
sollers nunc hominem ponere, nunc deum.
sed non haec mihi vis, nec tibi talium

(Horace     Carmina       4,   8,   10)
res est aut animus deliciarum egens:
gaudes carminibus; carmina possumus
donare, et pretium dicere muneri.
non incisa notis marmora publicis,
per quae spiritus et vita redit bonis

(Horace     Carmina       4,   8,   15)
post mortem ducibus, [non celeres fugae
reiectaeque retrorsum Hannibalis minae
non incendia Karthaginis inpiae
eius qui domita nomen ab Africa
lucratus rediit] clarius indicant

(Horace     Carmina       4,   8,   20)
laudes quam Calabrae Pierides, neque
si chartae sileant quod bene feceris,
mercedem tuleris. quid foret Iliae
Mavortisque puer, si taciturnitas
obstaret meritis invida Romuli?

(Horace     Carmina       4,   8,   25)
ereptum Stygiis fluctibus Aeacum
virtus et favor et lingua potentium
vatum divitibus consecrat insulis.
[dignum laude virum Musa vetat mori]
caelo Musa beat. sic Iovis interest

(Horace     Carmina       4,   8,   30)
optatis epulis inpiger Hercules,
clarum Tyndaridae sidus ab infimis
quassas eripiunt aequoribus ratis,
[ornatus viridi tempora pampino]
Liber vota bonos ducit ad exitus.

(Horace     Carmina       4,   9,    1)
Ne forte credas interitura quae
longe sonantem natus ad Aufidum
non ante volgatas per artis
verba loquor socianda chordis:

(Horace     Carmina       4,   9,    5)
non, si priores Maeonius tenet
sedes Homerus, Pindaricae latent
Ceaeque et Alcaei minaces
Stesichorique graves Camenae,
nec, siquid olim lusit Anacreon,

(Horace     Carmina       4,   9,   10)
delevit aetas; spirat adhuc amor
vivuntque conmissi calores
Aeoliae fidibus puellae.
non sola comptos arsit adulteri
crinis et aurum vestibus inlitum

(Horace     Carmina       4,   9,   15)
mirata regalisque cultus
et comites Helene Lacaena,
primusve Teucer tela Cydonio
direxit arcu, non semel Ilios
vexata, non pugnavit ingens

(Horace     Carmina       4,   9,   20)
Idomeneus Sthenelusve solus
dicenda Musis proelia, non ferox
Hector vel acer Deiphobus gravis
excepit ictus pro pudicis
coniugibus puerisque primus.

(Horace     Carmina       4,   9,   25)
vixere fortes ante Agamemnona
multi; sed omnes inlacrimabiles
urgentur ignotique longa
nocte, carent quia vate sacro.
paulum sepultae distat inertiae

(Horace     Carmina       4,   9,   30)
celata virtus. non ego te meis
chartis inornatum silebo
totve tuos patiar labores
inpune, Lolli, carpere lividas
obliviones: est animus tibi

(Horace     Carmina       4,   9,   35)
rerumque prudens et secundis
temporibus dubiisque rectus,
vindex avarae fraudis et abstinens
ducentis ad se cuncta pecuniae,
consulque non unius anni,

(Horace     Carmina       4,   9,   40)
sed quotiens bonus atque fidus
iudex honestum praetulit utili,
reiecit alto dona nocentium
voltu, per obstantis catervas
explicuit sua victor arma.

(Horace     Carmina       4,   9,   45)
non possidentem multa vocaveris
recte beatum; rectius occupat
nomen beati, qui deorum
muneribus sapienter uti
duramque callet pauperiem pati

(Horace     Carmina       4,   9,   50)
peiusque leto flagitium timet,
non ille pro caris amicis
aut patria timidus perire.

(Horace     Carmina       4,  10,    1)
O crudelis adhuc et Veneris muneribus potens,
insperata tuae cum veniet pluma superbiae
et quae nunc umeris involitant, deciderint comae,
nunc et qui color est puniceae flore prior rosae,

(Horace     Carmina       4,  10,    5)
mutatus, Ligurine, in faciem verterit hispidam,
dices "heu", quotiens te speculo videris alterum,
"quae mens est hodie, cur eadem non puero fuit,
vel cur his animis incolumes non redeunt genae?"

(Horace     Carmina       4,  11,    1)
Est mihi nonum superantis annum
plenus Albani cadus, est in horto,
Phylli, nectendis apium coronis,
est hederae vis

(Horace     Carmina       4,  11,    5)
multa, qua crinis religata fulges;
ridet argento domus, ara castis
vincta verbenis avet immolato
spargier agno;
cuncta festinat manus, huc et illuc

(Horace     Carmina       4,  11,   10)
cursitant mixtae pueris puellae,
sordidum flammae trepidant rotantes
vertice fumum.
ut tamen noris, quibus advoceris
gaudiis, Idus tibi sunt agendae,

(Horace     Carmina       4,  11,   15)
qui dies mensem Veneris marinae
findit Aprilem,
iure sollemnis mihi sanctiorque
paene natali proprio, quod ex hac
luce Maecenas meus adfluentis

(Horace     Carmina       4,  11,   20)
ordinat annos.
Telephum, quem tu petis, occupavit
non tuae sortis iuvenem puella
dives et lasciva tenetque grata
compede vinctum.

(Horace     Carmina       4,  11,   25)
terret ambustus Phaethon avaras
spes et exemplum grave praebet ales
Pegasus terrenum equitem gravatus
Bellerophontem,
semper ut te digna sequare et ultra

(Horace     Carmina       4,  11,   30)
quam licet sperare nefas putando
disparem vites. age iam, meorum
finis amorum
 non enim posthac alia calebo
femina, condisce modos, amanda

(Horace     Carmina       4,  11,   35)
voce quos reddas: minuentur atrae
carmine curae.

(Horace     Carmina       4,  12,    1)
Iam veris comites, quae mare temperant,
inpellunt animae lintea Thraciae,
iam nec prata rigent nec fluvii strepunt
hiberna nive turgidi.	

(Horace     Carmina       4,  12,    5)
nidum ponit Ityn flebiliter gemens
infelix avis et Cecropiae domus
aeternum opprobrium, quod male barbaras
regum est ulta libidines.
dicunt in tenero gramine pinguium

(Horace     Carmina       4,  12,   10)
custodes ovium carmina fistula
delectantque deum, cui pecus et nigri
colles Arcadiae placent.
adduxere sitim tempora, Vergili.
sed pressum Calibus ducere Liberum

(Horace     Carmina       4,  12,   15)
si gestis, iuvenum nobilium cliens,
nardo vina merebere.
nardi parvus onyx eliciet cadum,
qui nunc Sulpiciis accubat horreis,
spes donare novas largus amaraque

(Horace     Carmina       4,  12,   20)
curarum eluere efficax.
ad quae si properas gaudia, cum tua
velox merce veni: non ego te meis
inmunem meditor tinguere poculis,
plena dives ut in domo.

(Horace     Carmina       4,  12,   25)
verum pone moras et studium lucri
nigrorumque memor, dum licet, ignium
misce stultitiam consiliis brevem:
dulce est desipere in loco.

(Horace     Carmina       4,  13,    1)
Audivere, Lyce, di mea vota, di
audivere, Lyce: fis anus; et tamen
vis formosa videri
ludisque et bibis inpudens

(Horace     Carmina       4,  13,    5)
et cantu tremulo pota Cupidinem
lentum sollicitas: ille virentis et
doctae psallere Chiae
pulcris excubat in genis.
inportunus enim transvolat aridas

(Horace     Carmina       4,  13,   10)
quercus et refugit te, quia luridi
dentes, te quia rugae
turpant et capitis nives.
nec Coae referunt iam tibi purpurae
nec cari lapides tempora, quae semel

(Horace     Carmina       4,  13,   15)
notis condita fastis
inclusit volucris dies.
quo fugit venus, heu, quove color, decens
quo motus? quid habes illius, illius,
quae spirabat amores,

(Horace     Carmina       4,  13,   20)
quae me surpuerat mihi,
felix post Cinaram notaque et artium
gratarum facies? sed Cinarae brevis
annos fata dederunt,
servatura diu parem

(Horace     Carmina       4,  13,   25)
cornicis vetulae temporibus Lycen,
possent ut iuvenes visere fervidi
multo non sine risu
dilapsam in cineres facem.

(Horace     Carmina       4,  14,    1)
Quae cura patrum quaeve Quiritium
plenis honorum muneribus tuas,
Auguste, virtutes in aevum
per titulos memoresque fastus

(Horace     Carmina       4,  14,    5)
aeternet, o qua sol habitabilis
inlustrat oras, maxime principum,
quem legis expertes Latinae
Vindelici didicere nuper,
quid Marte posses. milite nam tuo

(Horace     Carmina       4,  14,   10)
Drusus Genaunos, inplacidum genus,
Breunosque velocis et arces
Alpibus inpositas tremendis
deiecit acer plus vice simplici,
maior Neronum mox grave proelium

(Horace     Carmina       4,  14,   15)
conmisit immanisque Raetos
auspiciis pepulit secundis,
spectandus in certamine Martio
devota morti pectora liberae
quantis fatigaret ruinis,

(Horace     Carmina       4,  14,   20)
indomitas prope qualis undas
exercet Auster Pleiadum choro
scindente nubis, inpiger hostium
vexare turmas et frementem
mittere equum medios per ignis.

(Horace     Carmina       4,  14,   25)
sic tauriformis volvitur Aufidus,
qui regna Dauni praefluit Apuli,
cum saevit horrendamque cultis
diluviem meditatur agris,
ut barbarorum Claudius agmina

(Horace     Carmina       4,  14,   30)
ferrata vasto diruit impetu
primosque et extremos metendo
stravit humum sine clade victor,
te copias, te consilium et tuos
praebente divos. nam tibi quo die

(Horace     Carmina       4,  14,   35)
nosque et profestis lucibus et sacris
inter iocosi munera Liberi
cum prole matronisque nostris
rite deos prius adprecati
virtute functos more patrum duces

(Horace     Carmina       4,  14,   40)
Lydis remixto carmine tibiis
Troiamque et Anchisen et almae
progeniem Veneris canemus.