AgoraClass & AgoraConcordances: Recherche instantanée
| Lv. 02 | uitam in peregrinatione exigentibus hoc euenit, ut multa hospitia habeant, nullas | amicitias | ; idem accidat necesse est iis qui nullius se ingenio familiariter applicant sed omnia cursim et properantes transmittunt. |
| Lv. 03 | SENECA LUCILIO SUO SALUTEM [1] Epistulas ad me perferendas tradidisti, ut scribis, | amico | tuo; deinde admones me ne omnia cum eo ad te pertinentia communicem, quia non soleas ne ipse quidem id facere: ita eadem epistula illum et dixisti amicum et negasti. |
| Lv. 03 | SENECA LUCILIO SUO SALUTEM [1] Epistulas ad me perferendas tradidisti, ut scribis, amico tuo; deinde admones me ne omnia cum eo ad te pertinentia communicem, quia non soleas ne ipse quidem id facere: ita eadem epistula illum et dixisti | amicum | et negasti. |
| Lv. 03 | Itaque si proprio illo uerbo quasi publico usus es et sic illum | amicum | uocasti quomodo omnes candidatos 'bonos uiros' dicimus, quomodo obuios, si nomen non succurrit, 'dominos' salutamus, hac abierit. |
| Lv. 03 | [2] Sed si aliquem | amicum | existimas cui non tantundem credis quantum tibi, uehementer erras et non satis nosti uim uerae amicitiae. |
| Lv. 03 | [2] Sed si aliquem amicum existimas cui non tantundem credis quantum tibi, uehementer erras et non satis nosti uim uerae | amicitiae | . |
| Lv. 03 | Tu uero omnia cum | amico | delibera, sed de ipso prius: post amicitiam credendum est, ante amicitiam iudicandum. |
| Lv. 03 | Tu uero omnia cum amico delibera, sed de ipso prius: post | amicitiam | credendum est, ante amicitiam iudicandum. |
| Lv. 03 | Tu uero omnia cum amico delibera, sed de ipso prius: post amicitiam credendum est, ante | amicitiam | iudicandum. |
| Lv. 03 | Diu cogita an tibi in | amicitiam | aliquis recipiendus sit. |
| Lv. 03 | [3] Tu quidem ita uiue ut nihil tibi committas nisi quod committere etiam inimico tuo possis; sed quia interueniunt quaedam quae consuetudo fecit arcana, cum | amico | omnes curas, omnes cogitationes tuas misce. |
| Lv. 03 | Quid est quare ego ulla uerba coram | amico | meo retraham? quid est quare me coram illo non putem solum? [4] Quidam quae tantum amicis committenda sunt obuiis narrant, et in quaslibet aures quidquid illos urit exonerant; quidam rursus etiam carissimorum conscientiam reformidant et, si possent, ne sibi quidem credituri interius premunt omne secretum. |
| Lv. 03 | Quid est quare ego ulla uerba coram amico meo retraham? quid est quare me coram illo non putem solum? [4] Quidam quae tantum | amicis | committenda sunt obuiis narrant, et in quaslibet aures quidquid illos urit exonerant; quidam rursus etiam carissimorum conscientiam reformidant et, si possent, ne sibi quidem credituri interius premunt omne secretum. |
| Lv. 04 | Non uides quam ex friuolis causis contemnatur? Alius ante | amicae | fores laqueo pependit, alius se praecipitauit e tecto ne dominum stomachantem diutius audiret, alius ne reduceretur e fuga ferrum adegit in uiscera: non putas uirtutem hoc effecturam quod efficit nimia formido? Nulli potest secura uita contingere qui de producenda nimis cogitat, qui inter magna bona multos consules numerat. |
| Lv. 04 | Nullum bonum adiuuat habentem nisi ad cuius | amissionem | praeparatus est animus; nullius autem rei facilior amissio est quam quae desiderari amissa non potest. |
| Lv. 04 | Nullum bonum adiuuat habentem nisi ad cuius amissionem praeparatus est animus; nullius autem rei facilior | amissio | est quam quae desiderari amissa non potest. |
| Lv. 04 | Nullum bonum adiuuat habentem nisi ad cuius amissionem praeparatus est animus; nullius autem rei facilior amissio est quam quae desiderari | amissa | non potest. |
| Lv. 06 | [2] Cuperem itaque tecum communicare tam subitam mutationem mei; tunc | amicitiae | nostrae certiorem fiduciam habere coepissem, illius uerae quam non spes, non timor, non utilitatis suae cura diuellit, illius cum qua homines moriuntur, pro qua moriuntur. |
| Lv. 06 | [3] Multos tibi dabo qui non | amico | sed amicitia caruerint: hoc non potest accidere cum animos in societatem honesta cupiendi par uoluntas trahit. |
| Lv. 06 | [3] Multos tibi dabo qui non amico sed | amicitia | caruerint: hoc non potest accidere cum animos in societatem honesta cupiendi par uoluntas trahit. |
| Lv. 06 | 'Quaeris' inquit 'quid profecerim? | amicus | esse mihi coepi. |
| Lv. 06 | Scito esse hunc | amicum | omnibus. |
| Lv. 09 | SENECA LUCILIO SUO SALUTEM [1] An merito reprehendat in quadam epistula Epicurus eos qui dicunt sapientem se ipso esse contentum et propter hoc | amico | non indigere, desideras scire. |
| Lv. 09 | Sed tamen et | amicum | habere uult et uicinum et contubernalem, quamuis sibi ipse sufficiat. |
| Lv. 09 | [5] Ita sapiens se contentus est, non ut uelit esse sine | amico | sed ut possit; et hoc quod dico 'possit' tale est: amissum aequo animo fert. |
| Lv. 09 | [5] Ita sapiens se contentus est, non ut uelit esse sine amico sed ut possit; et hoc quod dico 'possit' tale est: | amissum | aequo animo fert. |
| Lv. 09 | Sine | amico | quidem numquam erit: in sua potestate habet quam cito reparet. |
| Lv. 09 | Quomodo si perdiderit Phidias statuam protinus alteram faciet, sic hic faciendarum | amicitiarum | artifex substituet alium in locum amissi. |
| Lv. 09 | Quomodo si perdiderit Phidias statuam protinus alteram faciet, sic hic faciendarum amicitiarum artifex substituet alium in locum | amissi | . |
| Lv. 09 | [6] Quaeris quomodo | amicum | cito facturus sit? Dicam, si illud mihi tecum conuenerit, ut statim tibi soluam quod debeo et quantum ad hanc epistulam paria faciamus. |
| Lv. 09 | Habet autem non tantum usus | amicitiae | ueteris et certae magnam uoluptatem sed etiam initium et comparatio nouae. |
| Lv. 09 | [7] Quod interest inter metentem agricolam et serentem, hoc inter eum qui | amicum | parauit et qui parat. |
| Lv. 09 | Attalus philosophus dicere solebat iucundius esse | amicum | facere quam habere, 'quomodo artifici iucundius pingere est quam pinxisse'. |
| Lv. 09 | Sapiens etiam si contentus est se, tamen habere | amicum | uult, si nihil aliud, ut exerceat amicitiam, ne tam magna uirtus iaceat, non ad hoc quod dicebat Epicurus in hac ipsa epistula, 'ut habeat qui sibi aegro assideat, succurrat in uincula coniecto uel inopi', sed ut habeat aliquem cui ipse aegro assideat, quem ipse circumuentum hostili custodia liberet. |
| Lv. 09 | Sapiens etiam si contentus est se, tamen habere amicum uult, si nihil aliud, ut exerceat | amicitiam | , ne tam magna uirtus iaceat, non ad hoc quod dicebat Epicurus in hac ipsa epistula, 'ut habeat qui sibi aegro assideat, succurrat in uincula coniecto uel inopi', sed ut habeat aliquem cui ipse aegro assideat, quem ipse circumuentum hostili custodia liberet. |
| Lv. 09 | Qui se spectat et propter hoc ad | amicitiam | uenit male cogitat. |
| Lv. 09 | Quemadmodum coepit, sic desinet: parauit | amicum | aduersum uincla laturum opem; cum primum crepuerit catena, discedet. |
| Lv. 09 | [9] Hae sunt | amicitiae | quas temporarias populus appellat; qui utilitatis causa assumptus est tamdiu placebit quamdiu utilis fuerit. |
| Lv. 09 | Hac re florentes | amicorum | turba circumsedet, circa euersos solitudo est, et inde amici fugiunt ubi probantur; hac re ista tot nefaria exempla sunt aliorum metu relinquentium, aliorum metu prodentium. |
| Lv. 09 | Hac re florentes amicorum turba circumsedet, circa euersos solitudo est, et inde | amici | fugiunt ubi probantur; hac re ista tot nefaria exempla sunt aliorum metu relinquentium, aliorum metu prodentium. |
| Lv. 09 | Necesse est initia inter se et exitus congruant: qui | amicus | esse coepit quia expedit ; placebit aliquod pretium contra amicitiam, si ullum in illa placet praeter ipsam. |
| Lv. 09 | Necesse est initia inter se et exitus congruant: qui amicus esse coepit quia expedit ; placebit aliquod pretium contra | amicitiam | , si ullum in illa placet praeter ipsam. |
| Lv. 09 | [10] 'In quid | amicum | paras?' Ut habeam pro quo mori possim, ut habeam quem in exsilium sequar, cuius me morti et opponam et impendam: ista quam tu describis negotiatio est, non amicitia, quae ad commodum accedit, quae quid consecutura sit spectat. |
| Lv. 09 | [10] 'In quid amicum paras?' Ut habeam pro quo mori possim, ut habeam quem in exsilium sequar, cuius me morti et opponam et impendam: ista quam tu describis negotiatio est, non | amicitia | , quae ad commodum accedit, quae quid consecutura sit spectat. |
| Lv. 09 | [11] Non dubie habet aliquid simile | amicitiae | affectus amantium; possis dicere illam esse insanam amicitiam. |
| Lv. 09 | [11] Non dubie habet aliquid simile amicitiae affectus amantium; possis dicere illam esse insanam | amicitiam | . |
| Lv. 09 | Quid ergo? ex honestiore causa coit turpis affectus? [12] 'Non agitur' inquis 'nunc de hoc, an | amicitia | propter se ipsam appetenda sit. |
| Lv. 09 | 'Quomodo ergo ad illam accedit?' Quomodo ad rem pulcherrimam, non lucro captus nec uarietate fortunae perterritus; detrahit | amicitiae | maiestatem suam qui illam parat ad bonos casus. |
| Lv. 09 | [15] Ergo quamuis se ipso contentus sit, | amicis | illi opus est; hos cupit habere quam plurimos, non ut beate uiuat; uiuet enim etiam sine amicis beate. |
| Lv. 09 | [15] Ergo quamuis se ipso contentus sit, amicis illi opus est; hos cupit habere quam plurimos, non ut beate uiuat; uiuet enim etiam sine | amicis | beate. |
| Lv. 09 | [16] 'Qualis tamen futura est uita sapientis, si sine | amicis | relinquatur in custodiam coniectus uel in aliqua gente aliena destitutus uel in nauigatione longa retentus aut in desertum litus eiectus?' Qualis est Iouis, cum resoluto mundo et dis in unum confusis paulisper cessante natura acquiescit sibi cogitationibus suis traditus. |
| Lv. 09 | Ad | amicitiam | fert illum nulla utilitas sua, sed naturalis irritatio; nam ut aliarum nobis rerum innata dulcedo est, sic amicitiae. |
| Lv. 09 | Ad amicitiam fert illum nulla utilitas sua, sed naturalis irritatio; nam ut aliarum nobis rerum innata dulcedo est, sic | amicitiae | . |
| Lv. 09 | Quomodo solitudinis odium est et appetitio societatis, quomodo hominem homini natura conciliat, sic inest huic quoque rei stimulus qui nos | amicitiarum | appetentes faciat. |
| Lv. 09 | [18] Nihilominus cum sit | amicorum | amantissimus, cum illos sibi comparet, saepe praeferat, omne intra se bonum terminabit et dicet quod Stilbon ille dixit, Stilbon quem Epicuri epistula insequitur. |
| Lv. 09 | Hic enim capta patria, | amissis | liberis, amissa uxore, cum ex incendio publico solus et tamen beatus exiret, interroganti Demetrio, cui cognomen ab exitio urbium Poliorcetes fuit, num quid perdidisset, 'omnia' inquit 'bona mea mecum sunt'. |
| Lv. 09 | Hic enim capta patria, amissis liberis, | amissa | uxore, cum ex incendio publico solus et tamen beatus exiret, interroganti Demetrio, cui cognomen ab exitio urbium Poliorcetes fuit, num quid perdidisset, 'omnia' inquit 'bona mea mecum sunt'. |