[0] PRUDENCE. CATHEMERINON.
PRAEFATIO.
Per quinquennia iam decem,   
Ni fallor, fuimus; septimus insuper   
Annum cardo rotat, dum fruimur sole uolubili.  
Instat terminus, et diem   
5 Vicinum senio iam Deus applicat.  
Quid nos utile tanti spatio temporis egimus?  
Aetas prima crepantibus   
Fleuit sub ferulis: mox docuit toga    
Infectum uitiis falsa loqui, non sine crimine!    
10 Tum lasciua proteruitas,  
Et luxus petulans (heu pudet ac piget!)   
Foedauit iuuenem nequitiae sordibus ac luto.  
Exin iurgia turbidos   
Armarunt animos, et male pertinax   
15 Vinceudi studiurn subiacuit casibus asperis.   
Bis legum moderamine   
Frenos nobilium reximus urbium:   
Ius ciuile bonis reddidimus, terruimus reos.  
Tandem militiae gradu   
20 Euectum pietas Principis extulit,  
Assumptum propius stare iubens ordine proximo.  
Haec dum uita uolans agit,   
Irrepsit subito canities seni,   
Oblitum ueteris me Saliae Consulis arguens:    
25 Sub quo prima dies mihi  
Quam multas hyemes uoluerit, et rosas   
Pratis post glaciem reddiderit, nix capitis probat  
Numquid talia proderunt   
Camus post ohitum uel bona uel mala,   
30 Cum iam, quidquid id est, quod
fueram, mors aboleuerit?   
Dicendum mihi : Quisquis es,   
Mundum, quem coluit, mens tua perdidit.   
Non sunt illa Dei, quae studuit, cuius habeberis.  
Atqui fine ub ultimo   
35 Peccatrix anima stultitiam exeat  
Saltem uoce Deum concelebret, si meritis nequit.  
Hymnis continuet dies,   
Nec nox ulla uacet, quin Dominum canat:   
Pugnet contra hereses, catholicam discutiat fidem.    
40 Conculcet sacra gentium:  
Labem, Roma, tuis inferat idolis:   
Carmen martyribus deuoueat, laudet Apostolos,  
Haec dum scribo uel eloquor,   
Vuclis o utinam corporis emicem   
45 Liber, quo tulerit lingua soue mobilis ultimo!