56. Hercules, Alcinous et Harpyiae.
Alcinous, Phaeacum rex, laborabat ab Harpyiis. Ad 
quem Hercules ueniens, quum hoc agnouisset, praestolatus 
est eorum aduentum, ad mensam solita more uenientium;
quas uulneratas reppulit a regno. Has Ouidius Stymphalidas uocat.

57. Hercules et Cerberus.
Hercules, ad inferos descendens rapturus Theseum, 
timuit, ne Cerberus, in illum transiens, laceraret illum.
Quapropter insiliens in Cerberum, traxit eum ab inferis. 
Quumque insolitam lucem uidisset superorum, spumam ore 
eiecit, ex eaque spuma dicitur nata fuisse herba uenenifera, 
nomine aconitum. Nam Cerberus terra est, quae omnium 
corporum consumtrix est. Unde Cerberus dicitur quasi
g-kreoboros, id est carnem uorans.

58. Hercules, Deļanira, Oeneus et Centaurus.
Oeneus, Parthaonis filius, rex Aetoliae, regnique sedem 
habens in Calydone, Deļaniram filiam habuit, quam Hercules
et Alphėus, qui et Achelous, dum peterent in coniugium, 
pater opposuit illis hanc legem, ut inuicem conluctantes, qui 
in certamine alterum uinceret, ille Deļaniram uxorem duceret. 
Qui quum certamen finirent, Achelous, magicae artis potens, 
in uarias se ferarum formas mutauit; et tandem in tauri
speciem mutatus, ab Hercule est uictus, et dextrum cornu 
abscissum proturbatum est. Quod Nymphae accipientes, 
Fortunae pro dono obtulerunt: quod Fortuna omnibus bonis 
implens, Copiae, ministrae suae, tradidit, ut quos Fortuna 
fouere uellet, copia illis exinde ad plenum manaret. Unde
Horatius : Hinc tibi copia ad plenum benigno cornu manabit 
bonorum opulenta ruris. Alphėus, seu Achelous, confusus 
Alcidis uirtute, mutatus est in amnem, elapsus hostilibus 
palmis; et timens semper, ne usquam appareat inimici praesentia, 
per concaua terrarum undis Siciliae affluit. Hercules
postea Deļaniram in suam potestatem accipiens, ad quendam 
fluuium peruenit nimiae profunditatis. Quem quum transire 
non posset, eam deposuit, clauamque cum reliquis armis 
secum transuexit, ut post exoneratus eam expedito ferret; 
et interim eam Nesso Centaure commendauit. Quum ergo
ad illam transportandam uellet reuerti, uidit eundem Nessum 
Centaurum cum ea rem habere. Feruens igitur ira, emissa 
sagitta toxicata, uulnerauit eum; cuius cruor in uenenum uersus est. 
Moriens autem Nessus dixit Deļanirae: collige tibi 
cruorem istum, eritque tibi pro munere a me datum. Nam 
si quando Herculis amor a te declinauerit, uestem, hoc 
cruore infectam, uiro tribuens, eius amorem reuocabis tibi. 
Quum igitur Hercules quandam meretricem amaret, exosa 
Deļanira misit ei uestem, illo ueneno infectam, mandans per 
Licham, famulum eius, ut hora sacrificii illam indueret. Qua 
indutus, adhaesit cuti illius, coepitque uenenum artus illius 
infundere et incendere. Tunc Licham, qui ei uestem detulerat,
in Euboļcas proiecit undas. Se ipsum in Aetnae montis incendium 
misit, et sic inter deos translatus est.

59. Philoctetes et Hercules.
Philoctetes fuit Poeantis filius, Herculis comes. Quem
Hercules, quum hominem in Aetna monte deponeret, petiit, 
ne alicui sui corporis reliquias indicaret. De qua re eum 
iurare compulit, et ei pro munere dedit sagittas, hydrae 
telle tinctas. Postea Troiano bello responsum est, sagittis 
Herculis opus esse ad Troiae, seu Ilii, expugnationem. Inuentus 
itaque Philoctetes, quum ab eo Hercules quaereretur, 
et negaret primo se scire, ubi esset Hercules, tandem confessus est, 
mortuum esse. Idem quum acriter ad indicandum 
sepulcrum eius cogeretur, pede locum percussit, quum 
nollet dicere. Postea pergens ad bellum, quum exerceretur, 
sagittae unius casu uulneratus est in pede, quo percusserat 
tumulum. Ergo quum foetorem insanabilis uulneris Graeci
ferre non possent, diu equidem pro oraculi necessitate, 
ductum tandem apud Lemnum sublatis reliquerunt sagittis. 
Hic postea horrore sui uulneris ad patriam redire neglexit; 
sed sibi paruam Petiliam in Calabriae partibus fecit.

60. Nepotes Herculis.	
Postquam Hercules migrauit e terris, nepotes eius, timentes 
insidias eorum, quos Hercules afflixerat multipliciter. 
Athenis sibi primi asylum, hoc est templum Mineruae, collocarunt, 
unde nullus posset abduci; quod et Statius dicit: 
Herculeos sedem fundasse nepotes. Ideo ergo ait, quod  
Romulus Athenis asylum retulit , hoc est, templum fecit ad 
imitationem Atheniensis asyli. Quod ideo Romulus fecit, ut 
haberet aduenas plures, cum quibus conderet Romam. Unde 
Iuuenalis: Et tamen ut longe repetas longeque reuoluas 
nomen, ab infami gentem deducis asylo.