115. Apollo, coruus et Coronis, filia Phlegyae.
In Apollinis tutela coruum ponunt, siue quod solus 
contra rerum naturam in mediis ipsis aestiuis feruoribus ouiparos 
pullulet foetus; siue quod in horoscopicis libris solus 
inter omnes aues LXIV significationes habeat uocum. Haec 
est autem fabula. Coruus, Apollinis tutela usus, eo sacrificante, 
missus a fonte aquam puram petitum, uidit arbores 
complures ficorum immaturas. Eas expectans dum maturescerent, 
in arbore quadam earum consedit. Itaque post  
aliquot dies coctis ficis, et a coruo pluribus earum comesis, 
expectans Apollo, coruum uidit cum cratere pleno uolare 
festinantem ; pro quo amisso, dixit se moratum diu Apollinem, 
qui, coactus mora corui, alia aqua est usus, et hac 
ignominia eum affecit, ut quamdiu fici coquerentur, coruus
bibere non possit; ideo quod guttur habeat pertusum illis 
diebus. Istrus autem et complures dixerunt, Coronidem 
Phlegyae filiam fuisse. Hanc autem ex Apolline Aesculapium 
procreasse. Sed postes Elati filium cum ea concubuisse; 
quod uidetur coruus Apollini nuntiasse. Qui quum fuerit 
antea candidus, pro incommodo nuntio eum nigrum fecisse, 
et Coronidem sagittis confixisse.

116. Apollo et Daphne, seu laurus.
In Apollinis tutelam laurum adscribunt. Nam scimus, 
Daphnen, Ladonis, fluminis Arcadiae, filiam, dilectam ab 
Apolline, et Terrae miseratione in laurum conuersam. Et 
unde laurus nasci posset, nisi de fluuialibus aquis? Et sic 
poetae describunt: si laurum dormientibus ad caput posueris, 
uera somnia esse uisuros.

117. Apollo et Hyacinthus.	
Hyacinthum amatum tam a Borea, quam ab Apolline 
dicunt. Qui quum magis Apollinis amore laxaretur, dura 
exercetur disco, ab irato Borea eodem disco est interemtus, 
et mutatus in florem nominis.