[1,4] Trahebat interim uestem epularum suarum pretium, et 
foedam auaritiam risu crudelissimo cumulabat. Et, Hoc 
est, cogitabam quod promiserat liberalis uultus filii sui, 
et indigna foedissimis moribus uestis ? hoccine quod mihi 
adulabar etiam infimarn conditionem in his terris aspirare 
ad uirtutis nobilitatem ? Iamiam callidum illustrium uestium 
intelligo munus : ut humilem animorum faecem ilIustri 
fuco uelent, et quod maximum debuerat esse familiarum 
discrimen, confundant atque permisceant. Ita 
profundissimum coenum uestit fragilis indigna fronde cespes; 
ita fumum niues induunt, nec ipsis anguibus pulchrum ueneni 
tegmen, uersicolore tergo, et squamis fulgentibus 
deest. Misertum est querelarum mearum aliquod proprium 
numen, aut ut uerius dicam, me peius afflixit, et iniecit 
mentem Callioni splendidisssimo homini (is negotiorum 
causa illo die in urbem uenerat) ut me sibi exiguo aere addiceret. 
Qui postquam interrogauit, an eius augere familiam 
uellem, quid facerem, nisi ut me omni libertatis dispendio 
eriperem ab instanti peste, et grassatore urbano? Discesserat
in patriam nauis, quae me uexerat : longa erat redituro 
et inextricabilis uia, per ambages ac deserta, et extremum 
mundi limitem. Quae omnia ut diligenti solicitudine 
uineam, qui me illuc sumptus deducerent, si uix unius 
horae diuersitorem uestis absolueret. Igitur conditionem 
nihil cunctatus accepi et qui modo comes assederam, consurgo 
de mensa ad obsequium, turgentesque oculos furtiua 
manu exfrico. Puduit Solem diutius haec uidere, et seruitutem 
meam libera solutaque nocte occuluit : quae cum radiis 
lunaribus illustris non omnino uiae discrimina confunderet, 
statim cursoriis equis contendimus in Callionis munitissimam 
arcem: cum mihi, exultantlbus caeteris, non tam uiderer 
in equum quam in Salaminiam damnatus ascendere. 
Muris superbe eminentibus creberrimae turres, pinnaeque 
ad splendorem compositae adornauerant domum : fossaeque 
non latitudine magis notabiles, quam stagnantibus aquis, 
prodigiosae molis piscem alebant. AEdificium partim nobile 
antiquitatis uestigiis, partim recenti artificio elegans. 
Nihil Callion aut ad famam uidebatur aut ad luxum omisisse.
Sed quod reliquum noctis fuit, cum non per somnum 
transigerem et nunc intimis singultibus, nunc excitato 
per dolorem acerbo inanique risu, mihi desertae patriae 
imprudentiam imputarem, conseruis amentiae speciem feci. 
Crudeles ac foedae animae, quas ultra Persicum scelus 
euntes iam non uirilibus neruis fraudare naturam sed animos 
et secare delectat, rem ad dominum detulerunt : cumque,
proh facinus, placuissent auditi figmentis etiam
onerant calamitatem meam et imponunt gemitibus lachrymisque
ac risui meditatas uoces affingunt. Hic Callion
flagitioso digito superiorem explicans barbam "Bene est",
inquit, "erit illi felix et uegeta seruitus et si uestis non
mentietur ualetudinem ne queratur uitium mentis, 
iuuentute peracta laeto etiam et uiridi senio stabit. Vos tantum
in insaniam impellite praecipitantem et in Quirinalium 
Mystam attollite. Accipiunt imperium lubentibus
animis et in me confestim toti telis ac machinis angustum
profundunt omnem malitiam quam ex sentina aulica impuris 
animis hauserant". Tribus mediastinis datur negotium,
qui me, tum primum in somnum labentem, postquam 
decoctum tota nocte dolorem prima lux sopiuerat, 
supposito petulanter fumo excitant : neque tardus urgentibus 
parebam, cum animaduerto laqueis impeditos pedes 
aegrius procedere, nec aliud feslinatione profici, quam ut 
laxiora uincula arctius in nodum iungerentur. Tum foedissimus 
mortalium Pedo, maligno risu dexteram, tanquam 
salutaret, porrigit. mihi uero iam non erat integrum, aut 
sapere, aut decipi nolle : manum itaque trado, et, "Rogo", 
inquam, "mi contubernalis, quid iniicitis uincula iam etiam 
parum libero sine compedibus atquc nodis ?" Dum hoc blandius 
pronuncio, interim dexteram meam religauerat ad 
thorum, omnique conuicio male sanas ingenii reliquias 
cum sociis expugnare certabat. Itaque modo sinum gelida 
perfundunt, modo acuminibus latera perfodiunt, nunc 
etiam titillationibus importunos risus excitant, ut iam mihi 
malorum minimum seruitus esset. His officiis longissimum 
diem, mihique instar aeternitatis stantem, exigunt, 
et ad affectionem hilares, ipso risu, ipsaque laetitia me improbe 
oppugnant : sic ut ad plectra atque fides quondam 
Attica munimenta conciderunt.