VNDECIMA VISIO TERTIAE PARTIS 

DEINDE VIDI ad aquilonem: et ecce ibi quinque bestiae stabant, quarum una erat ut canis igneus sed non ardens, una ut leo fului coloris, alia ut equus pallidus, alia ut niger porcus, alia ut lupus griseus, se ad occidentem uertentes. Et ibi in occidente coram eisdem bestiis uelut quidam collis quinque apices habens apparuit, ita ut ab ore cuiusque bestiae funis unus ad quemque apicem eiusdem collis extensus esset, omnes subnigri coloris praeter funem illum qui ab ore lupi tendebatur, qui ex parte niger et ex parte albus uidebatur. Et ecce in oriente iuuenem illum quem prius super angulum coniunctionis praedicti lucidi et lapidei muri praefati aedificii purpurea tunica indutum uideram, super eundem angulum iterum uidi, sed nunc ab umbilico suo deorsum mihi apparentem, ita uidelicet ut ab umbilico usque ad locum illum ubi uir discernitur quasi aurora fulgeret, ibidem uelut lyra cum chordis suis in transuersum iacente, et ab ipso loco usque ad mensuram duorum digitorum transpositorum superius tangentem talum suum umbrosus esset, ac ut ab eadem mensura superius tangente talum per totos pedes suos lacte candidior appareret. Sed et illa muliebris imago quam ante altare quod est ante oculos Dei prius conspexeram, nunc etiam mihi ibidem iterum ostensa est, ita tamen quod eam modo etiam ab umbilico uentris sui deorsum uiderem. Nam ab umbilico suo usque ad locum illum ubi mulier cognoscitur uarias et squamosas maculas habebat. In eodem autem loco muliebris cognitionis monstruosum et nigerrimum caput apparuit, igneos oculos et aures ut aures asini et nares et os ut nares et ut os leonis habens, ac magno hiatu frendens, et uelut ferreos ac horribiles dentes horribiliter acuens. Sed ab eodem capite usque ad genua sua eadem imago alba et rubea et uelut multa contritione tunsa erat, ab ipsis autem genibus usque ad duas zonas, quae per transuersum superius tangentes talum albae uidebantur, sanguinea apparebat. Et ecce idem monstruosum caput se tanto fragore a loco suo dissoluit, quod omnis eadem muliebris imago in omnibus membris suis inde concuteretur. Sed et uelut magna massa multi stercoris ipsi capiti coniuncta est, unde illud super quendam montem se eleuans altitudinem caelorum ascendere tentauit. Et ecce uelut ictus tonitrui repente ueniens idem caput tanta fortitudine repercussit, quod et de monte eodem cecidit et quod spiritum suum in mortem emisit. Vnde subito foetens nebula ipsum montem totum comprehendit, in qua idem caput tanta sorde inuolutum est, ut astantes populi in maximum terrorem mitterentur, ipsa autem nebula circa eundem montem aliquantulum diutius immorante. Quod astans populus cernens, multo timore concussus ad inuicem dicebat: 'Heu, heu, quid est hoc? Quid uidetur uobis hoc fuisse? Ach~al nos miseros, quis nos iuuabit? Aut quis nos liberabit? Nescimus enim quomodo decepti sumus. O omnipotens Deus, miserere nobis. Reuertamur, reuertamur igitur propere in testamentum euangelii Christi: quoniam, ach~al, ach~al, ach~al, amare decepti sumus'. Et ecce pedes praefatae muliebris imaginis candidi apparuerunt, splendorem super splendorem solis reddentes. Audiui que uocem de caelo mihi dicentem. 

1. DE QVINQVE FEROCISSIMIS CVRSIBVS TEMPORALIVM REGNORVM. Quamuis omnia quae in terra sunt ad finem suum tendant, ita quod mundus in defectu uirium suarum positus ad exitum suum multis aerumnis et calamitatibus oppressus incuruetur, tamen sponsa Filii mei tam a praenuntiis filii perditionis quam ab ipso perditore in filiis suis multum fatigata nequaquam conteretur, quamuis ab eis multum impugnetur, cum ipsa in fine saeculorum robustior et ualidior exsurgens pulchrior et clarior reddatur, quatenus hoc modo ad amplexus dilecti sui suauius et dulcius procedat. Quod et haec uisio quam cernis mystice designat. Vides enim ad aquilonem: et ecce ibi quinque bestiae stant; quae sunt in carnalibus desideriis quibus macula peccati non deest quinque ferocissimi cursus temporalium regnorum ferociter in se bacchantes. 

2. DE CANE IGNEO QVID SIGNIFICET. Quarum una est ut canis igneus, sed non ardens: quia cursus temporum illorum homines suae constitutionis mordaces habebit, in sua quidem aestimatione uelut ignis apparentes, sed in iustitia Dei non ardentes. 

3. DE FVLVO LEONE QVID SIGNIFICET. Et una ut leo fului coloris est: quoniam cursus ille bellicosos homines sustinebit, multa quidem bella mouentes sed in eis rectitudinem Dei non inspicientes: quia in fuluo colore regna illa incipient fatigationem debilitatis incurrere. 

4. DE EQVO PALLIDO QVID SIGNIFICET. Alia autem ut equus pallidus: quia tempora illa homines in diluuio peccati lasciuos et in uelocitate uoluptatis suae operationem bonarum uirtutum transilientes producunt, ubi tunc cor regnorum illorum in pallore ruinae suae confringetur, quoniam ruborem fortitudinis suae iam perdet. 

5. DE NIGRO PORCO QVID SIGNIFICET. Sed alia ut niger porcus: quoniam cursus ille rectores magnam nigredinem tristitiae in semetipsis facientes habet et se luto immunditiae inuoluentes, uidelicet diuinam legem in multis contrarietatibus fornicationum et aliorum similium malorum postponentes, ac multa schismata diuinorum praeceptorum in sanctitate machinantes. 

6. DE GRISEO LVPO QVID SIGNIFICET. Alia uero ut lupus griseus: quia illa tempora habebunt homines multas rapinas tam in potestatibus quam in reliquis successibus sibimetipsis inferentes, cum in his certaminibus nec nigros nec albos sed uelut griseos in uersutiis suis se ostendentes, capita regnorum illorum ea diuidentes deiciunt: quoniam tunc ueniet tempus irretitionis multarum animarum, ubi error errorum ab inferno usque ad caelum erigitur, ita quod filii lucis torculari martyriorum suorum imponuntur, Filium Dei non negantes sed filium perditionis abicientes, qui diabolicis artibus uoluntates suas perficere tentabit. Et hae bestiae se ad occidentem uertunt: quoniam haec caduca tempora cum occidente sole cadunt: quia sicut ille oritur et occidit, ita etiam faciunt homines, cum hic nascitur et cum ille moritur. 

7. DE COLLE QVINQVE APICES HABENTE ET DE QVINQVE FVNIBVS BESTIARVM QVID SIGNIFICET. Vnde etiam ibi in occidente coram eisdem bestiis uelut quidam collis quinque apices habens apparet: quia in carnalibus concupiscentiis, in ipsis excursibus disposita potestas quinque altitudinum propalata ostenditur, ita ut ab ore cuiusque bestiae funis unus ad quemque apicem eiusdem collis extensus sit: quoniam ab initio eorundem temporum tenor prolixitatis ad quamque altitudinem dispositae potestatis protenditur; omnes subnigri coloris praeter funem illum qui ab ore lupi tenditur, qui ex parte niger et ex parte albus uidetur: quia istae prolixitates sunt in uarietate contumaciae uoluptatis hominum tenore illo qui in uoracitate rapinae positus est, in parte nigredinis multas iniquitates protendente, ita tamen quod ex ipsa hi in multo candore iustitiae procedunt qui torrentibus miraculis filio perditionis, ut ipsi resistant occurrent, quemadmodum seruus meus Iob de iusto uiro iustitiam faciente ostendit dicens. 

8. VERBA IOB AD EANDEM REM. Innocens contra hypocritam suscitabitur. Et tenebit iustus uiam suam et mundis manibus addet fortitudinem. Hoc tale est. Qui innocens est sanguinei operis, id est homicidii et fornicationis et similium malorum operum, uelut ardens scintilla contra illum excitatur, qui semper in operibus suis mentitur. Quomodo? Quia ille mel nominat, sed uenenum deuorat, et amicum uocat, quem sicut inimicum suffocat, uidelicet cum dulcia uerba sonat, sed intra se malitiam habet, et cum amico blande loquitur, sed eum in insidiis occidit. Sed qui habet uirgam indigna pecora a se ipso fugans ex recto itinere cordis sui habet etiam clara itinera coram fulgente sole: quoniam ipse clara scintilla et clara lux in Deo suscitatur quasi fulgens facula, atque ita fortissimis purissimis que operibus se circumferens ipsis apponit fortem loricam et incidentem gladium, a se etiam uitia expellens et uirtutes sibi concilians. 

9. QVOD ECCLESIA A PERFECTIONE SVA FVLGET IN DECORE IVSTITIAE VSQVE AD TEMPVS ANTICHRISTI. Quapropter etiam in oriente iuuenem illum, quem prius super angulum coniunctionis praedicti lucidi et lapidei muri praefati aedificii purpurea tunica indutum uideras, super eundem angulum iterum uides: quia oriens iustitiae Filius hominis praesidens fortitudini coniunctionis speculatiuae scientiae et humano operi, bonitate Patris sursum aedificante, ubi idem Filius hominis in uoluntate Patris sui sanguinem suum pro salute mundi fudit, ut tibi praemonstratum est, ibi ipse et modo sedens in eadem altitudine ad confirmationem ueritatis tibi denuo per mysteria miraculorum suorum manifestatur, sic tamen ut nunc ab umbilico suo deorsum tibi appareat: quoniam a fortitudine membrorum suorum, quod est electorum ipsius, ubi modo ipse sponsus ecclesiae uiget, usque ad completionem eorundem membrorum ipsius multa admiranda et obscura signa uides, ita uidelicet ut ab umbilico usque ad locum illum ubi uir discernitur quasi aurora fulgeat: quia a perfectione illa cum iam fidelia membra sua perfectionem fortitudinis habent, usque ad tempus filii perditionis qui se uirum uirtutis esse simulabit, in rectitudine se deuote colentium fulgorem iustitiae demonstrabit. Vnde et ibidem uelut lyra cum chordis suis in transuersum iacet: quod est in persecutione illa qua filius iniquitatis multos cruciatus electis inferet gaudium canticorum eorum, qui iam propter dira tormenta quae in corporibus suis patiuntur a corporalibus nexibus soluuntur ad requiem transeuntes. 

10. QVOD TVNC FIDES ECCLESIAE QVASI IN DVBIO EST PRAETER TESTIMONIVM ENOCH ET HELIAE. Sed ab ipso loco usque ad mensuram duorum digitorum transpositorum superius tangentem talum suum umbrosus est: quoniam a persecutione hac quam fideles a filio diaboli passuri sunt usque ad doctrinam duorum testium, scilicet Enoch et Heliae, terrena despicientium et ad superna desideria labores suos ponentium, fides ecclesiasticae institutionis uelut in dubio habenda est, hominibus multo maerore dicentibus: 'Quid est quod dicitur de Iesu? Verum est an non?' 11. QVOD ANTE FINEM MVNDI TESTIMONIO EORVNDEM SPONSVS ECCLESIAE CANDIDISSIME FVLGEBIT DEVICTO FILIO PERDITIONIS ET MANIFESTATA FIDE VERITATIS. Sed ab eadem mensura superius tangente talum per totos pedes suos lacte candidior apparet: quod est a testimonio eorundem testium aeterna praemia exspectantium, filio perditionis deuicto, Filius hominis ante finem mundi in catholica fide candidissimus et pulcherrimus fulgebit, ita quod tunc palam ueritas per ipsum cognoscetur et quod falsitas in filio iniquitatis per omnia abicietur, ut et Dauid seruus meus testatur, ubi dicit. 

12. VERBA DAVID AD EANDEM REM. Rex uero laetabitur in Deo, laudabuntur omnes qui iurant in eo: quia obstructum est os loquentium iniqua. Hoc tale est. Profunda scientia quae est magna statura in homine, scilicet pulchram formam linguarum hominum uoluntate et dispositione Dei tangens, strenue symphonizat in altari Dei, quia Deum nouit; et beati in laudibus sonantium mentium currunt, torrens iter uerborum in purissimo fonte fortissimi dominatoris facientes, cum in perdito tempore destituuntur hiatus sibilorum diabolicarum artium, quae mentes hominum turpiter inficiunt. 

13. QVOD ECCLESIA REFRIGESCENTE IVSTITIA MVLTAS ET DIVERSAS PASSIONES ET PERSECVTIONES LAMENTABILITER SVSTINEBIT. Sed et illa muliebris imago quam ante altare quod est ante oculos Dei prius conspexeras, nunc etiam tibi ibidem iterum ostenditur: quia sponsa Filii Dei purissimis orationibus sanctorum instans et eas supernae inquisitioni secundum quod tibi praemonstratum est deuotissime offerens, modo etiam tibi in eisdem sacramentis pro assertione iustitiae declaratur, ita tamen quod eam modo etiam ab umbilico uentris sui deorsum uideas: quoniam ipsa a procreatione illa, qua nunc ecclesiastica dignitate prouehitur, usque ad plenitudinem filiorum ipsius multis miraculorum mysteriis ad tuitionem multorum tibi manifestatur. Nam ab umbilico suo usque ad locum illum ubi mulier cognoscitur, uarias et squamosas maculas habet: quod est a fortitudine illa qua modo in filiis suis digne et laudabiliter uiget, usque ad tempus illud ubi filius perditionis artes illas quas diabolus primae mulieri immisit perficere conabitur, uarietatem et duritiam in obiectione multorum uitiorum tam in fornicatoriis quam in mortiferis et rapacibus malis lamentabiliter et miserabiliter sustinebit. Quomodo? Quoniam hi qui eam diligere deberent, eam acriter persequentur. 

14. QVOD ANTICHRISTVS HORRIBILI TERRORE FIDELES DILANIANS FOETOREM SVAE CRVDELITATIS ET INSANIAM MORDACITATIS SVAE HOMINIBVS INFVNDIT. Vnde etiam in eodem loco muliebris cognitionis monstruosum et nigerrimum caput apparet: quia cum artibus primae seductionis in monstruosis turpitudinibus et in nigerrimis iniquitatibus perditionis filius insaniens ueniet, igneos oculos et aures ut aures asini et nares et os ut nares et ut os leonis habens, cum furibundos actus nequissimi ignis et turpissimos sonitus contradictionis Deum abnegari faciens hominibus immittit, ita pessimum foetorem sensibus eorum infundens ac crudelissima rapacitate ecclesiastica instituta dilanians, scilicet magno hiatu frendens et uelut ferreos ac horribiles dentes horribiliter acuens: quoniam uoracissimo rictu uitiorum fortitudinem et insaniam mordacitatis suae sibi consentientibus pessime infigit. 

15. QVOD FILIVS PERDITIONIS QVOS BLANDITIIS NON POTEST CRVDELISSIMIS PERSECVTIONIBVS INCVRVARE TENTABIT. Et ab eodem capite usque ad genua sua eadem imago alba et rubea et uelut multa contritione tunsa est: quoniam a pessima deceptione qua idem filius perditionis homines primum blande et leniter seducere conabitur, usque ad tempus illud cum eos iam crudelius inflectere et incuruare tentabit, ecclesia in filiis suis albedinem uerae fidei sed in ipsa angustiam sanguinei stuporis ac maximas aerumnas diuersarum passionum sustinebit. 

16. QVOD ECCLESIA IN CONSVMMATIONE MVNDI NOBILISSIMO SANGVINE PERFVNDETVR VSQVE AD DVOS TESTES VERITATIS. Ab ipsis autem genibus usque ad duas zonas, quae per transuersum superius tangentes talum albae uidentur, sanguinea apparet: quia cum iam uelut motionem oppressionis suae sustinuerit usque ad duos testes ueritatis, qui ecclesiam fortissime continebunt, iam circa consummationem mundi candorem iustitiae et rectitudinis ostendentes, sceleratissimas persecutiones et crudelissimas effusiones sanguinis in his qui eundem perditorem contempserint patietur. Quid est hoc? Cum filius perditionis in contraria doctrina sua iam fiduciam et fortitudinem fallaciter confortatus acceperit, tunc et ecclesia in cursu festinationis suae nobilissimo sanguine perfundetur, ubi et ipsa tunc pleniter iam caeleste habitaculum construetur. Nam uos, o plateae Ierusalem, tunc in optimo auro per sanguinem sanctorum fulgebitis, quia diabolus tunc exstinguetur, quoniam membra superni regis persecutus est, ita quod ipse de magno terrore suo ad nihilum redigetur. 

17. QVOD NOS IN SEPTIMO MILLENARIO SVMVS TRANSACTIS SEX. Sed o uos homines qui in ipsis habitare desideratis, illum fugite et Deum qui uos creauit adorate. In sex enim diebus perfecit Deus opera sua, et in septimo requieuit ab opere suo. Quid est hoc? Sex dies sex numeri saeculi sunt, sed in sexto noua miracula mundo edita sunt, ut etiam in sexto die Deus opera sua compleuit. Nunc autem mundus in septimo numero saeculi ante nouissimum diem est, sicut in die septimo. Quomodo? Prophetae uoces suas compleuerunt, Filius etiam meus uoluntatem meam in mundo perfecit, et aperte euangelium in toto mundo praedicatum est, sed et hoc per tempus temporum pleni numeri et per plus temporum annorum eiusdem pleni numeri, quamuis in multa diuersitate morum hominum, tamen per me bene fundatum perstitit. 

18. QVA DE CAVSA DEVS NOVA SECRETA ET MVLTA MYSTICA HACTENVS LATENTIA PER NON LOQVENTEM ET INDOCTVM MODO LOQVITVR. Sed nunc catholica fides in populis uacillat et euangelium in eisdem hominibus claudicat, fortissima etiam uolumina quae probatissimi doctores multo studio enucleauerant in turpi taedio diffluunt et cibus uitae diuinarum Scripturarum iam tepefactus est: unde nunc loquor per non loquentem hominem de Scripturis, nec edoctum de terreno magistro, sed ego qui sum dico per eum noua secreta et multa mystica quae hactenus in uoluminibus latuerunt, uelut homo facit qui limum sibi primum componit et deinde ex eo quasque formas secundum uoluntatem suam discernit. 

19. EXHORTATIO DEI AD DOCTORES NE HVNC SERMONEM SPERNANT SED VELVT VICTORIOSISSIMVM VEXILLVM CONTRA FILIVM INIQVITATIS ELEVENT. O fructuosi doctores boni lucri, animas uestras redimite et hunc sermonem fortiter clamate nec ad ipsum increduli estote: quia si illum spernitis, non illum, sed me qui uerax sum contemnitis. Vos namque populum meum sub lege mea nutrire debetis, habentes curam usque ad praefinitum tempus illius curationis, cum deficiet omnis cura omnium laborum. Sed de hoc tempore habetis tempora temporum praefixae praedestinationis ad tempus illud currentes in quo filius perditionis ueniet. Conualescite ergo et confortamini, electi mei, praecauentes ne in laqueum mortis cadatis, sed uictoriosissimum uexillum horum sermonum eleuate et super filium iniquitatis ruite. Nam in errore semitarum illarum quae praecurrunt et subsequuntur filium perditionis, quem uos antichristum nominatis, uestigia illius imitamini qui uos uiam ueritatis edocuit, cum in carne in mundo cum magna humilitate et non cum superbia apparuit. Audite ergo et intellegite. 

20. VERBA SPIRITVS AD ECCLESIAM DE NOVISSIMO TEMPORE. Spiritus enim dicit ecclesiae de tempore nouissimi erroris. Mors irruet in ecclesiam in ipsa hora, cum in fine temporum maledictus maledictionis ueniet, qui est maledictio maledictionum, uelut Filius meus in euangelio de ciuitate pessimi erroris testatur dicens. 

21. EVANGELIVM DE EODEM. Et tu Capharnaum, numquid usque in caelum exaltaberis? Vsque in infernum descendes. Hoc tale est. O tu antrum iniquitatis, fossa absconsionis exsistens et alas simulationis hypocritarum habens, quomodo in excelso parietum stare posses, cum oculus tuus nequitias uitiorum inspiciat, quae ardens lumen stercore abscondunt dicentes: 'Quis similis est parricidae in hypocrisi', quem stulti dominatorem nominant? Numquid caelum in miraculis signorum habebis, cum digitum tuum tartaro intingis? Quomodo? Opera tua fundum inferni petent, in cuius uoracitate absorpta iacebis, ita quod etiam idem infernus foetorem illum euomet, in quo mundus amaritudinem mortis in perditore perditionum uidebit. 

22. QVOD TVRBATO ORBE QVATTVOR ELEMENTA ABLVVNTVR ET ECCLESIA IN FILIIS SVIS IMPLEBITVR NE MEMBRA DESINT CAPITI. Sed caput sine uentre et absque ceteris membris esse non debet. Caput ecclesiae Filius Dei est, uenter et cetera membra quae sequuntur ecclesia cum filiis suis est. Ecclesia autem nondum in membris et in filiis suis perfecta est, sed in nouissimo die, cum numerus electorum implebitur, tunc et ecclesia plena est. Sed et tunc in ultimo die turbatio orbis terrarum fit, cum ego Deus quattuor elementa abluo cum illo quod mortale in carne hominis est, cum et tunc in consummatione saeculi plenum gaudium subolis ecclesiae erit. 

23. QVOD CVRSVS MVNDI NVNC IN SEPTIMO NVMERO EST ET POST LABOREM SIGILLA SCRIPTVRARVM APERTE ET LENITER VT IN HOC LIBRO PROFERVNTVR ET ALIVS NVMERVS NON EST QVOD SVPEREST HOMINI SCIENDVM NON EST. Vt enim praedictum est, in sex diebus perfecit Deus opera sua. Quinque dies quinque numeri saeculi sunt; in sexto noua miracula in terris propalata sunt, uelut in sexta die primus homo formatus est. Sed nunc sextus numerus finitus est usque ad septimum numerum, in quo nunc cursus mundi uelut in septima die requiei positus est: quia labor ille, quem prius fortissimi doctores in profunditate clausorum sigillorum sanctarum Scripturarum habuerunt, modo apertus exsistens aperte proferendus est in lenitate uerborum uelut uerba huius libri sunt, quasi in septima quietis die. Sex enim dies operis sunt, septima requiei est: numerus dierum alius non est. Quod superest, tibi o homo, sciendum non est, sed in secreto Patris est. Sed uos o homines, de tempore hoc tempus temporum in cursu uestro habetis, antequam homicida ille ueniat, qui fidem catholicam peruertere cupiet. Quid autem deinde fiat, nec tempus nec momentum uobis sciendum est, sicut nec quid post septem dies hebdomadis sit scire potestis, sed solus Pater hoc nouit qui et haec in sua potestate posuit. De diebus enim hebdomadis aut de temporibus temporum saeculi amplius tibi, o homo, sciendum non est. 

24. QVARE DEVS FILIVM SVVM VOLVIT INCARNARI IN FINE TEMPORVM. Sed post quinque numeros saeculi caelestia miracula mundo edidi, sicut et in quinque diebus alia creatura ante hominem creata fuerat, quae homini subiecta est. Sic etiam et plenitudo paganorum et Iudaeorum fuerat, et diuersa schismata diuersorum malorum tam gentilis quam iudaici populi efferbuerant, et lex ac prophetia iam sudauerant atque omnes populi tam in malis quam in bonis probati erant, antequam Vnigenitus meus carnem de Virgine susciperet. Nam eum mittere nolui nisi praemissis omnibus his, idcirco ut omnis iustitia in illo probaretur et ut omnis iniustitia in illo scandalizaretur. Quod si idem Filius meus prius uenisset, hoc quasi insipienter factum fuisset, uelut homo ille imprudenter agit, qui fruges suas antequam maturescant colligere uult; uel si incarnatio eius in ipsum finem mundi dilata esset, tunc raptim ueniret quasi auceps ille qui aues fraudulenter capit, illis nescientibus quomodo rete ipsius intrauerint. Sed Filius meus uenit in tempore illo uelut cum iam dies post nonam ad uesperas tendit, scilicet cum iam maxima uirtute diei abscedente frigus adesse incipit, ita post quinque numeros mundi Filius meus mundo affuit, cum mundus iam ad occasum currit. Quid tunc? Ipse enim ueniens medullam legis aperuit, ubi aquam legis in uinum euangelii conuertit, ubi et maxima fluenta uirtutum emanare fecit, quod tam tempestiue ueniens compleuit, ut ecclesiasticae uirtutes quas Spiritus sanctus incendit firmis radicibus in hominibus confortarentur, et ut uirginitas quam in semetipso attulit dignissima germina florum suorum dilatare posset. 

25. DE ANTICHRISTO ET MATRE EIVS. Sed insanus homicida, filius scilicet perditionis, in breuissimo tempore ueniet, uelut cum iam dies abscedit sole in occasum occidente, uidelicet cum nouissimum tempus iam cadit et mundus tenorem suum deserit. Hoc autem testimonium, o fideles mei, audite et illud deuote ad cautelam uestram intellegite, ne uobis nescientibus terror istius perditoris repente ueniens in ruinam infidelitatis et perditionis uos praecipitet. Vnde uos armate et ad ualidissimam pugnam hoc modo fidelissimis munitionibus praemoniti uos praeparate. Cum enim tempus illud aduenerit, quo iste nequissimus deceptor horribiliter apparebit, mater illa quae istum fallacem in mundum eiciet, a pueritia sua in puellari aetate diabolicis artibus plena uitiis in deserto abiectionis inter nefandissimos homines enutrita est, ibi parentibus suis eam nescientibus, nec illis cum quibus moratur eam scientibus: quoniam diabolus eam illuc ire persuadet et ibi eam secundum uoluntatem suam decipiendo componit, quasi angelus sanctus sit. Et ideo illa ab hominibus se separat, ut tanto facilius celari possit. Vnde etiam aliquibus, sed tamen paucis uiris, nequissimo latrocinio fornicationis occulte commiscetur et in tanto studio turpitudinis cum illis se polluit, uelut angelus sanctus feruorem prauitatis illius eam perficere iubeat. Et sic in feruentissimo ardore fornicationis illius filium perditionis concipit, nesciens de quo semine uirorum illorum eum conceperit. Sed Lucifer, serpens uidelicet antiquus, turpitudine ista delectatus coagulationem hanc iusto meo iudicio artibus suis afflat et eam omnibus uiribus suis totam in uentre matris illius possidet, sic illo perditore de uentre matris suae pleno diabolico spiritu egrediente. Deinde illa consuetam fornicationem deuitat et aperte stulto et insipienti populo dicit quia uirum non habeat nec patrem infantis sui sciat. Fornicationem autem quam perpetrauit, sanctam dicit, unde et populus illam sanctam putat et nominat. Sic filius perditionis diabolicis artibus usque ad fortiorem aetatem enutritur, semper noto sibi populo se subtrahens. 

26. QVOD A MATRE MAGICIS ARTIBVS INSTRVCTVS IN DIVERSIS CREATVRIS VOLVNTATEM SVAM PERMISSIONE DEI EXERCET. Sed mater ipsius eum cum quibusdam magicis artibus interdum tam populo Deum colenti quam non colenti ostendit, sic eum ab eis faciens uideri et amari. Qui cum ad plenam aetatem peruenerit, manifeste contrariam doctrinam docebit, ita mihi et electis meis repugnans tantam que fortitudinem acquirens, ut in magna potestate sua se supra nubes eleuare conetur. Nam ego iusto iudicio meo permitto eum in diuersis creaturis uoluntatem suam exercere: quoniam ut diabolus in initio dixit: 'Similis ero Altissimo' et cecidit, ita etiam permitto ut idem diabolus in tempore nouissimo cadat, cum ipse in hoc filio suo dicit: 'Saluator mundi ego sum'. Et ut omne saeculum fidelium cognouit quod Lucifer mendax fuit, cum se in initio dierum similem Deo esse uoluit, sic etiam omnis fidelis homo uideat quod iste filius iniquitatis mendax est, cum se ante nouissimum diem Filio Dei similem facit. 

27. DE POTESTATE EIVS ET DIVERSIS MIRACVLIS QVAE FACERE VIDETVR. Ipse enim est pessima bestia, homines qui ipsum negant interficiens et regibus, ducibus, principibus diuitibus que se adiungens, humilitatem que deprimens ac superbiam erigens, orbem que terrarum diabolica arte sibi subiciens. Potestas namque ipsius usque ad labrum uenti procedit, ita quod aerem uidetur commouere ignem que de caelo educere et fulgura, tonitrua ac grandines producere, montes etiam euertere, aquas exsiccare, siluis uiriditatem suam auferre, eis que iterum sucum suum reddere. Tales quippe illusiones in diuersis creaturis ostendit, uidelicet in umore, in uiriditate et in siccitate earum. Sed et in hominibus deceptiones suas facere non desinit. Quomodo? Videtur enim sanis immittere aegritudinem et infirmis sanitatem, daemones eicere ac interdum mortuos suscitare. Quomodo? Cum enim aliquando quispiam uita euanuerit, cuius anima in potestate diaboli est, circa cadauer istius interdum permissione mea illusiones suas ostendit, cadauer ipsius quasi uiuat moueri faciens, quod tamen per breuissimam horam et non per longius spatium facere interdum permittitur, ne hac praesumptione gloria Dei derideatur. Quod quidam uidentes in eum confidunt, quidam autem et priorem fidem suam habere uolunt et eum tamen sibi propitium. Quos tamen durius laedere nolens, quasdam infirmitates ipsis immittit. Qui dum medicinam medicorum quaerunt nec curari poterunt, ad ipsum recurrunt, tentantes si eos curare ualeat. Sed dum eos uiderit, debilitatem quam eis intulit ipsis aufert, unde ualde eum amantes in ipsum credunt. Et sic multi decipiuntur, cum ipsi oculos interioris hominis obnubilant, per quos in me respicere debuerant, uolentes in probatione animi sui uelut in quadam nouitate illa scire quae exterioribus oculis uident et quae manibus palpant, contemnentes illa inuisibilia quae in me manent et quae uera fide comprehendenda sunt: quia mortales oculi me uidere non possunt, sed miracula mea in obumbratione illis ostendo quibus uoluero; me ipsum autem nullus uidebit, dum in mortali corpore manet, nisi in obumbratione mysteriorum meorum, ut seruo meo Moysi locutus sum, ut scriptum est. 

28. VERBA MOYSI DE VISIONE DEI. Non enim uidebit me homo et uiuere potest. Hoc tale est. Obtutum mortalitatis suae non ponet in claritatem diuinitatis meae ille qui mortalis est, ita quod incorruptibili cinere mortalem uitam possit habere, dum transeuntis temporis est in mutatione, scilicet quod uitam unam deserit et ad aliam transit: quoniam omnia uiuentia per me solidata sunt et quia ego uiuo, nec ulla mutatio in me est. Nam sicut culex uiuere non potest si se in flammam ignis mittit, ita etiam mortalis homo non posset subsistere, si coruscationem diuinitatis meae uideret, sed ego mortalibus hominibus, quamdiu in grauedine mortalitatis suae grauati sunt, me ita in obumbratione ostendo, uelut pictor ea quae inuisibilia sunt per imagines picturae suae hominibus declarat. Quod si, o homo, me dilexeris, te amplector et calore sancti Spiritus te calefaciam. Cum enim bona intentione tua me inspexeris me que in tua fide cognoueris, tunc te cum ero. Sed qui me contemnunt ad diabolum se conuertunt, quoniam me scire nolunt. Vnde et ego ipsos abicio. 

29. QVOD QVIDAM A DIABOLO DECEPTI PORTENTA IN CREATVRIS FALLACITER OSTENDVNT SED EAS IN ALIVM MODVM TRANSMVTARE NON POSSVNT. Istos autem diabolus illudit et decipit, quomodocumque sibi placuerit, ita quod ipsi putant quod uerum sit quidquid eis ostenderit. Et hanc ipsam artem deceptionis suae diabolus illis infundit qui in ipsum confidunt, ita quod ipsi in hac arte diuersa portenta in creaturis secundum uoluntatem suam hominibus fallaciter ostendunt. Sed tamen nec elementa nec alias creaturas quae a Deo creatae sunt in alium modum transmutare possunt, nisi quod solum per deceptiones suas quaedam monstra uelut quasdam nebulas in eis sibi credentibus fingunt. Nam et Adam cum plus quaereret quam habere deberet, gloriam paradisi perdidit, sic et isti uisum et auditum interioris hominis amittunt, quoniam Deum deserunt et diabolum colunt. 

30. QVAM DIVERSO MODO ANTICHRISTVS SVOS DECIPIAT ET CVR HOC ILLI PERMISSVM SIT. Secundum hunc modum filius perditionis deceptiones artium suarum in elementis operatur, ostendens in eis pulchritudinem, dulcedinem et suauitatem secundum uoluntatem hominum quos decipit. Sed haec potestas ei ob hoc permissa est, ut fideles in recta fide cernant quod diabolus nullam potestatem in bonis habet, sed solum in malis aeternae mortis. Quidquid enim iste filius iniquitatis operatur, id in potestate, superbia et crudelitate facit, misericordiam, humilitatem et discretionem non habens, sed cum imperio et magno stupore homines ad hoc praecipitat ut ipsum sequantur. Plurimos enim populos sibi acquirit, dicens eis ut uoluntates suas libere peragant, nec se multum in uigiliis aut in ieiuniis constringant, proponens eis ut tantum Deum suum diligant, quem se esse simulat, quatenus sic ab inferno liberati ad uitam perueniant. Vnde illi hoc modo decepti dicunt: 'O uae miseris illis qui ante tempora ista fuerunt, quia diris cruciatibus uitam suam afflixerunt, pietatem Dei nostri heu ignorantes!' Ille enim thesauros et diuitias eis ostendit ac eos secundum uoluntates ipsorum epulari permittit fallacibus signis doctrinam suam firmans, ita quod ipsi putant quod non oporteat eos ullo modo corpora sua constringere et castigare. Sed et circumcisionem et iudaismum secundum mores Iudaeorum illos obseruare iubet, fortiora praecepta legis quae euangelium cum digna paenitentia in gratiam conuertit, ipsis iuxta uoluntatem eorum leuiora faciens. Et dicit: 'Qui ad me conuertitur, peccata illius delebuntur uiuet que me cum in aeternum'. Baptismum etiam et euangelium Filii mei abicit et omnia praecepta illa quae ecclesiae tradita sunt deridet. Et iterum sibi famulantibus diabolica irrisione dicit: 'Videte quis et qualis ille insanus fuerat, qui haec obseruari per mendacia sua simplici populo constituit!' 31. DE SIMVLATA MORTE ANTICHRISTI ET DE SCRIPTVRA MALEDICTIONIS QVI HVIC CONTRADIXERIT OCCIDETVR. 'Ego autem pro uobis et ad gloriam uestram mori et a morte resurgere uolo, et sic populum meum ab inferno liberabo, ut deinceps me cum in regno meo gloriose uiuatis: quod ille fallax se prius fecisse simulauit'. Et deinde dilectis suis dicit ut eum gladio percutiant atque in mundam sindonem usque ad diem resurrectionis suae inuoluant, illis ita deceptis quod putant se illum occidere et praecepta eius hoc modo perficere. Postea se resurgere simulans dirae maledictionis scripturam uelut saluationem animarum profert, quam pro signo hominibus tradens iubet ut ipsum adorent. Quod si quis fidelis propter amorem nominis mei recusauerit, diro cruciatu tormentorum ab illo consumetur. Vnde omnes qui haec uiderint uel audierint, maximo admirationis et dubietatis stupore concutiuntur, uelut etiam Iohannes dilectus meus ostendit dicens. 

32. VERBA IOHANNIS. Et uidi unum de capitibus eius tamquam occisum in mortem et plaga mortis eius curata est. Et admirata est uniuersa terra post bestiam. Hoc tale est. Ego amator mysteriorum Dei uidi fallacem et maledictum in maximis et innumerabilibus iniquitatibus omnem sanctimoniam sanctorum circueuntem et multiplicibus uitiis eam fatigantem, qui artibus mendaciorum suorum sanguinem suum in occisione se effundere et ita mori assimilabit, non in corpore suo cadens, sed in fallaci umbra uelut percussus et moriens aestimatus. Vnde etiam in errore fallacium uulnerum suorum quasi mortuus fuerit, similat se quasi a sopore mortis reuixisse, et ita admirabilem et terribilem stuporem omnes homines qui in tota terra sunt in horrore huius maledicti capient, sicut etiam populus magnitudinem et fortitudinem Goliath exstupuit, cum eum armatum in bello aduersum se stare uideret. Et ita ut uides, columnae electorum meorum tam de cruciatibus istis quam de contrariis et insignibus ac horribilibus signis, quae idem filius perditionis emittet, magno stupore pauoris commoueri uidebuntur, gemitum lamentabilis angustiae emittentes. 

33. DE ENOCH ET HELIA QVARE AD ID TEMPVS RESERVATI SINT. Sed duos testes meos quos ad id tempus in secreto uoluntatis meae reseruaui, scilicet Enoch et Heliam, ut ipsi repugnent et ut errantes ad uiam ueritatis reducant emittam. Qui fortissimas et robustissimas uirtutes fidelibus ostendent: quia cum uerba testimonii eorum in ore utriusque sibi aequaliter consentiunt, fidem audientibus adhibebunt. Nam idcirco hi duo testes ueritatis tamdiu per me reseruati sunt, ut modo ipsis procedentibus sermo eorum in cordibus electorum meorum teneatur et solidetur, quatenus exinde germen ecclesiae meae in magna humilitate subsistat. Et ipsi ad filios Dei quorum nomina in libro uitae sunt dicent. 

34. VERBA ILLORVM AD FILIOS DEI. 'O uos recti et electi in gloriosa laude beatarum gratiarum uitae, audite et intellegite quae uobis fiducialiter disserimus. Hic maledictus a diabolo missus est, ut animas quae se praeceptis illius subiciunt in errorem mittat. Nos enim de hoc mundo reclusi eramus, reseruati in secretis Dei, quae hominibus abscondita sunt, ita quod in sollicitudine et angustia hominum non fuimus. Nam ad hoc reseruati sumus et ad uos missi, ut erroribus istius perditoris contradicamus. Videte ergo si uobis aut in corporali statura aut in aetate similes simus'. 

35. DE VERIS SIGNIS ILLORVM QVIBVS FALSA ANTICHRISTI ABICIANTVR. Et omnes qui cognoscere et confiteri uerum Deum uolunt, hos duos senes et ueraces testes uexillum iustitiae Dei portantes subsequuntur, iniquum errorem deserentes: quoniam ipsi in magnis praeconiis et coram Deo et coram populo fulgebunt, uicos et plateas et ciuitates atque alia loca ubicumque filius perditionis contrariam doctrinam efflauerit percurrentes ac in eis multa signa in Spiritu sancto facientes, ita ut omnis populus qui ea uiderit in maximam admirationem ducatur. Idcirco autem haec magna signa supra firmam petram solidata illis dabuntur, quatenus illa contraria et falsa signa abiciantur. Nam ut fulgur incendit et comburit, sic et filius perditionis peruersa iniquitate et nequitia sua facit populos magicis artibus uelut igne fulguris comburens, sed Enoch et Helias cum recta doctrina quasi cum ictu tonitrui omnem cohortem illius exterrentes deiciunt, fideles ita stabilientes. 

36. QVOD PERMISSIONE DEI CONSVMMATI MERCEDEM LABORVM SVORVM CONSEQVENTVR. Attamen in permissione uoluntatis meae ab illo tandem consummati mercedem laborum suorum in caelestibus consequuntur. Tunc flores doctrinae eorum cadentes, quia uoces ipsorum iam in mundo cessauerunt, bonum fructum in electis ostendunt, ipsis uerba et rabiem diabolicae artis contemnentibus in spe supernae hereditatis bene firmatis, quemadmodum et Salomon de bono et recto homine ostendit dicens: Domus iusti plurima fortitudo, et in fructibus impii conturbatio. Hoc tale est. Acutum habitaculum, ubi contritio et infelicitas non est, speciale speculum oculi Dei in recto homine est, in quo idem oculus fortitudinem miraculorum suorum quasi in appetitu percutientis gladii uidet. Sed in procedentibus factis uelut in crescentibus fructibus superbi cordis, quod in propriis uoluptatibus suis ruinas aedificat, tristitia illa erit, quod idem superbum cor in spem hanc non confidit quae in superna saturitate floret. 

37. QVOD OMNIA MEMBRA ECCLESIAE EX PRAESVMPTVOSA ARROGANTIA ANTICHRISTI TREMORE CONCVTIVNTVR PVTANTIS SE POSSE PENETRARE SECRETA CAELESTIA. Sed quod uides quod idem monstruosum caput se tanto fragore a loco suo dissoluit, quod omnis praedicta muliebris imago in omnibus membris suis inde concutitur: hoc est cum se filius perditionis caput iniquitatis exsistens multa arrogantia superbiae uelut a paruo errore infixae sibi nequitiae tollit maiorem errorem arripiens, scilicet supra omnes exaltari uolens, id est cum deceptiones suae finem accepturae sunt, omnis ecclesia in omnibus filiis suis tam maioribus quam minoribus in maximum timorem mittitur, exspectans insaniam praesumptionis illius. Et uelut magna massa multi stercoris ipsi capiti coniungitur, unde illud super quendam montem se eleuans altitudinem caelorum ascendere tentat: quia maximae artes diabolicarum insidiarum multam immunditiam afferentium eidem filio iniquitatis assistentes ipsi alas superbiae subministrant ac eum in tantam praesumptionem erigunt, quod ipse etiam secreta caelestia se putat posse penetrare. Quomodo? Nam cum omnem uoluntatem diaboli compleuerit, ita quod iusto iudicio Dei amplius tantam potestatem iniquitatis et crudelitatis suae habere non permittitur, omnem cohortem suam congregat et sibi credentibus dicit quia ad caelos ire uelit. Sed sicut diabolus nesciuit Filium Dei ad redemptionem animarum nasci, ita et iste pessimus, cum se in mortiferum malum omnium malorum inuoluit, fortissimum ictum manus Dei super se uenire ignorat. 

38. QVOD POTESTAS DEI MANIFESTA VIRTVTE FILIVM PERDITIONIS AD MODVM DIABOLI IN AETERNA DAMNATIONE PROSTERNIT. Et ecce uelut ictus tonitrui repente ueniens idem caput tanta fortitudine repercutit, quod et de monte eodem cadit et quod spiritum suum in mortem emittit: quoniam potestas Dei se manifestans eundem perditionis filium tanta uirtute zeli sui prosternit, quod et de superbia illa qua se contra Deum erexerat magno praecipitio praesumptionis suae ruit et quod uitalem flatum suum in mortem aeternae damnationis ita consummatus euomit: quia sicut tentationes Filii mei finitae sunt, cum ipse tentatus diabolo dixit: 'Vade Satanas', et ille exterritus fugit, sic etiam et tentationes istae, quas idem filius iniquitatis ecclesiae infert, in hoc zelo meo consummationem accipient. 

39. QVOD INFERNALIS FOETOR ET NEBVLA LOCVM ELATIONIS ILLIVS REPLEBIT VT DECEPTI REDEANT. Vnde subito foetens nebula ipsum montem totum comprehendit, in qua idem caput tanta sorde inuoluitur, ut astantes populi in maximum terrorem mittantur: quia immundissimus et infernalis foetor locum elationis illius totum replebit, in quo ille pessimus criminator tanta immunditia efferuebat, ut iusto Dei iudicio nec initium nec finis eius amodo in memoria habeatur: quoniam illi populi cadauer ipsius sine uoce in terra prostratum et multa tabe perfusum uidentes se deceptos esse cognoscent, ipsa nebula circa eundem montem aliquantulum diutius immorante: quoniam foetor ille diabolicam elationem circumamplectens immundam ostendit, ut homines ab illo seducti foetorem et immunditiam illam uidentes errorem suum declinent et ad ueritatem redeant. Nam astans populus haec cernens multo timore concutitur: quia haec uidentes maximus horror incurrit, ita ut lugubres uoces et flebiles querelas proferant et se grauiter errasse dicant. 

40. QVOD FILIO PERDITIONIS PROSTRATO SPONSA CHRISTI CANDORE MIRAE PVLCHRITVDINIS CLARESCET ERRANTIBVS AD VIAM VERITATIS REDEVNTIBVS. Et ecce pedes praefatae muliebris imaginis candidi apparent, splendorem super splendorem solis reddentes: hoc est quod fortitudo fundamenti et sustentatio sponsae Filii mei multum candorem fidei ostendet et pulchritudinem illam quae omnem pulchritudinem terrenae claritatis superat demonstrabit, cum filio perditionis, ut praedictum est, prostrato multi ex his qui errauerant ad ueritatem reuertentur. 

41. QVOD DIEM IVDICII NEMO SCIRE POTERIT NISI DEVS. Sed post casum illius impii, quando nouissimus dies in solutione mundi occurrat, mortalis homo non quaerat, quia eum scire non poterit: quoniam eum Pater in abscondito secreti sui seruauit. Ad iudicium ergo, o homines, uos praeparate. Vt autem praedictum est, filius perditionis cum patre suo diabolo et cum omnibus artibus illius in nouissimo tempore per Filium meum fortissimum proeliatorem superabitur, sicut et inimici fortissimi Samsonis in praefiguratione ipsius deiecti sunt, uelut scriptum est. 

42. EXEMPLVM DE SAMSONE. Concussis que fortiter columnis cecidit domus super omnes principes et ceteram multitudinem quae ibi erat, multo que plures interfecit moriens quam ante uiuus occideret. Hoc tale est. Filio Dei scilicet fortissimo Samsoni primum synagoga coniuncta est, cui ipse occulta illa quae in ueteri testamento abscondita erant in mirabili doctrina sua distribuit, interiorem dulcedinem eiusdem legis quae fortior leone erat, ipsi benigne aperiens. Sed ipsa decepit eum faciens ut secreta eius illuderentur, in doctrinam illius respicere nolens, sed eam magno fastu superbiae despiciens. Quapropter ipse commotus regnum Dei ab ea auferri et alii genti dari praedixit, ita in multis prodigiis cum plurima turba Ierosolymam ascendens, infidelitate illorum, qui uestimenta sua in uia strauerunt, occisa, ubi quod promiserat illis per miracula reddidit quibus per sponsam suam proditus fuerat. Et in eodem feruore eandem sponsam suam deseruit, cum domum eius desertam derelinqui praenuntiauit. Sed pater sponsae illius, uidelicet diabolica seductio, alii uiro id est infidelitati eam coniunxit. Tunc Filius Dei astutas uulpes, scilicet apostolos, emisit, qui igne sancti Spiritus segetes inimicorum suorum combusserunt, id est qui legalia praecepta ad spiritalem intellectum uerterunt, ita synagoga cum patre suo combusta, scilicet peruersa infidelitate synagogae euersa. Deinde magnis signis et stupendis miraculis incredulos occidit, ita quod omnes multo stupore contremuerunt, cum dicerent se timere Romanos uenire et locum et gentem ipsorum tollere. Quapropter cohortem suam congregauerunt, ut illum perderent, sed ipse abscondit se in monte in oratione, cum diceret, ut si fieri posset, quod calix ille ab eo transiret. Sed Iudas Scariothis prodidit eum tradens eum in manus inimicorum suorum. At ipse uim fortitudinis suae abscondit, quam in crine id est in Patre suo habuit, quae omni populo ignota est, nisi quantum in fide capitur, uelut capilli in capite uidentur. Postea cum pati uoluit, uim fortitudinis suae ostendit, uidelicet mandibulam asini tollens, cum filiabus Ierusalem diceret, ne super eum, sed super se ipsas flerent, ita illas occidens, scilicet terrorem futurorum malorum eis praedicens. Et sic in cruce fatigato, cum sitiret, fons fidei de gentili populo emanauit, de quo ipse bibens non erubuit, dicens etiam quod sic consummatum esset. Vnde cum exspirauit, in gehennam uidelicet ad mulierem meretricem descendit, inimicis suis eum obsidentibus, cum custodes ad sepulcrum ipsius ponerent, sed ipse a morte resurgens, cum duabus portis, id est cum specialibus electis suis et cum communi populo quos ex inferno liberauit, caeleste regnum petiuit. Sed sic pulcherrima sponsa, scilicet ecclesia, ipsi coniuncta diligentissime ab eo quaesiuit, quomodo fortitudinem ipsius cognoscere posset. Ipse autem uires suas ei non repente sed paulatim et cum discretione aperuit. Quomodo? Cum primum fideles catholicam fidem percepissent, in ueteri lege et in noua usque ad perfectam correctionem putabant se quidam illorum debere ambulare, quae ligatura umentium neruorum sed nondum perfectam siccitatem habentium erat. Vnde ecclesia rudis adhuc multis turbis dicebat: 'Haec est fortitudo sponsi mei'. Et populus haec audiens uolebat repentino motu Deum in auditu uerborum tantum colere et non in significatione Spiritus sancti conuersari. Sed ita fortitudo eius cognita non est. Deinde uirginitas uelut noui funes, qui numquam in opere fuerunt sicut et uirginitas ante non est gloriose habita, nobiliter erecta est, quae ligatura Filium Dei fortiter quidem tetigit, sed tamen eum pleniter non ostendit. Sed ecclesia se sursum erigens dicebat: 'O uos amici mei, hae maximae uirtutes sponsi mei sunt'. Et subito in magno strepitu multus populus super eum ruit dicens: 'Nos in maximis uiribus eius ipsum cepimus'. Sed nec sic uires eius manifestatae sunt. Postea in septem donis Spiritus sancti, uelut in septem crinibus illius, ecclesia solidata est, ipsis forti clauo in firmamento apostolicorum praedicatorum infixis. Vnde reti fidei hoc modo contexto ecclesia clamabat: 'O quam fortis sponsus meus in septem crinibus suis est!' Et omnes populi illam audientes in eum irruerunt, putantes ipsum maiores uires non habere. Sed et hoc modo non est agnita fortitudo ipsius. Dehinc multas lacrimas ecclesia effudit, quia fortitudinem sanctae Trinitatis ignorauit, dicens humanitatem Filii Dei se quidem uidisse, sed diuinitatem ipsius nondum perfecte intellexisse. Vnde ipse commotus, in dilecto suo Iohanne secreta sanctae Trinitatis quantum homini licitum erat scire, in honore Patris et in ardore Spiritus sancti manifestauit. Et ita in gremium sponsae suae caput suum reclinans, ibi usque ad maxima schismata quae in filio perditionis futura sunt, requiescet. Ibi fortitudo eius abrasis crinibus ipsius abscidetur, cum homines in tempore illo magis filium perditionis quam ipsum sequi studeant dicentes: 'Quid est, o Deus, quod talia et tanta miracula uidemus?' Et ita fortitudo ipsius delenitur, cum iam uera fides in caecitate infidelitatis obnubilari uidetur. Sed uires eius resurgent, cum Enoch et Helias apparuerint. Quapropter superbiam et praesumptionem fortiter concutiens filium perditionis cum omnibus diabolicis artibus et ceteris uitiis deicit, multo que durius diabolica uitia conteret, cum iam ecclesia cum christiano nomine de praesenti et temporali saeculo ad aeterna transibit, quam antea faceret cum adhuc diuinus cultus in mundo temporaliter uigeret. Quid est hoc? Quia cum iam saeculum finem accipiet, tunc et diabolicae persecutiones et uirtutum fortissimae operationes in hominibus etiam temporaliter cessabunt. Qui autem acutas aures interioris intellectus habet, hic in ardente amore speculi mei ad uerba haec anhelet et ea in conscientia animi sui conscribat. 

1. QVOD IN NOVISSIMO TEMPORE MVNDVS MVLTIS CALAMITATIBVS VT HOMO IN HORA MORTIS DISSOLVITVR. 

2. QVOD OMNES CREATVRAE REPENTE COMMOVENTVR ET QVIDQVID IN AERE VEL IN AQVA VEL IN TERRA MORTALE EST VITAM REDDIT ET QVOD FOEDITATIS EST IN EIS EVANESCIT. 

3. QVOD CORPORA MORTVORVM VBICVMQVE FVERINT IN INTEGRITATE CORPORIS ET SEXVS SVI RESVRGVNT. 

4. DE SIGNATIS ET NON SIGNATIS RESVRGENTIVM. 

5. QVOD FILIVS CVI PATER POTESTATEM DEDIT IVDICIVM FACERE IN FORMA HVMANITATIS AD IVDICIVM VENIET. 

6. EVANGELIVM DE EODEM. 

7. QVOD SIGNATI OBVIAM IVSTO IVDICI NON IN DIFFICVLTATE CELERITER RAPIVNTVR ET OPERA EORVM APPAREBVNT. 

8. QVOD OMNES FLORES PATRIARCHAE PROPHETAE APOSTOLI MARTYRES CONFESSORES VIRGINES ET MONACHI ET ALII PRAEPOSITI FVLGEBVNT. 

9. QVOD CAELI INTERIM LAVDES SVAS IN SILENTIO CONTINENT CVM FILIVS SENTENTIAM IVDICIALEM PROFERET CONSCIENTIA SINGVLORVM APERTA. 

10. DE BONIS ET MALIS QVI IVDICANDI SVNT. 

11. DE INFIDELIBVS QVI IAM IVDICATI AD IVDICIVM NON PERVENIVNT. 

12. QVOD FINITO IVDICIO MAXIMA QVIES TRANQVILLITATIS EXORITVR. 

13. QVOD ELECTOS GLORIA AETERNITATIS CVM MAGNIS LAVDIBVS RECIPIT SED REPROBOS INFERNVS MAGNO VLVLATV ABSORBET. 

14. EVANGELIVM DE EODEM. 

15. QVOMODO ELEMENTA ET SOL ET LVNA ET STELLAE FINITO IVDICIO IN MELIVS MVTANTVR ET NOX NON ERIT. 

16. VERBA IOHANNIS DE EODEM.