[20,0] XX. ERICHTHONIUS, SIVE IMPOSTURA.
FABULANTUR poetae Vulcanum pudicitiam Mineruae 
solicitasse, atque subinde cupidine incensum, uim adhibuisse, 
atque in ipsa lucta semen in terram effudisse, ex quo 
Erichthonium natum esse, qui (partes superiores) decora 
et grata erat corporis compage, femora autem et tibiae suberant 
in anguillae similitudinem, exilia et deformia : cuius 
deformitatis cum ipse sibi conscius esset, eum primum 
curruum usum inuenisse, ut quod in corpore magnificum 
erat, ostentaret, probrum autem tegeret.

Huius fabulae mirae et prodigiosae ea sententia esse uidetur : 
artem, quae sub persona Vulcani ob multiplicem 
ignis usum repraesentatur, quoties per corporum omnimodas 
uexationes, naturae uim facere, eamque uincere ac subigere 
contendat (natura autem sub persona Mineruae, ob 
operum solertiam adumbratur), ad uotum et finem destinatum 
raro pertingere ; sed tamen multa machinatione et 
molitione (tanquam lucta) intercidere atque emitti generationes 
imperfectas, et opera quaedam manca, aspectu 
speciosa, usu infirma et claudicantia ; quae tamen impostores 
multo et fallaci apparatu ostentant, et ueluti triumphantes 
circumducunt. Qualia fere et inter productiones 
chemicas, et inter subtilitates et nouitates mechanicas saepius 
notare licet ; praesertim cum homines potius propositum urgentes, 
quam ab erroribus suis se recipientes, cum
natura colluctentur magis quam debito obsequio et cultu 
eius amplexus petant.